Πάρα πολλοί επαναστάτες είναι διανοούμενοι, μια τάξη ανθρώπων που οι

φιλοδοξίες τους έχουν την τάση να προηγούνται των ικανοτήτων τους. –

Οι σωτήρες:μια καββαλιστική αφήγηση –σ. 37.

Σύμφωνα με τα πάντα επίκαιρα λόγια του συντρόφου Ν.Β. Κριλένκο

(που η μοίρα του θα ήταν θάνατος δια τυφεκισμού):Δεν πρέπει να
εκτελούμε μόνο τους ενόχους. Οι εκτελέσεις αθώων θα εντυπωσιάσουν
ακόμη περισσότερο τις μάζες. – Στ. Ίδιο – σ. 39.

Ο Στάλιν είχε αποκρυπτογραφήσει μερικά γράμματα του απειλητικού

σημειώματος πάνω στο μέτωπο της, αλλά, εκλαμβάνοντας λανθασμένα
τη σιωπή της για κενότητα, έπεισε τον εαυτό του ότι δεν είχε δει τίποτα
εκεί – μια αξιολύπητη αναστροφή ης παράνοιάς του προς όλα τα άλλα
ανθρώπινα πράγματα. Πάνω στο πρόσωπό του ο Θεός έγραψε: Φόβος,
γαρ, ὄν ἐφρόντισα, ἤλθὲ μοι, καὶ ον εδεδοίκειν, συνήτησε μοι (Ιώβ 3:25).
Χωρίς αμφιβολία, το εδάφιο αυτό επηρέαζε τον τρόπο με τον οποίο
έβλεπε την Κρούπσκαγια. Η συζυγική της έγνοια είχε παρεμβληθεί
κάποιες φορές ανάμεσα στον Λένιν και στον ίδιο, γεγονός ασυγχώρητο.
Στ. Ίδιο - Σ. 46.

Παρ’ όλα αυτά, όλις η Κρούπσκαγια μπήκε στο κελί της, η γυναίκα την
είχε λυπηθεί. Θα παρέμενε πιστή στο κείμενο τα γράμματα του οποίου
σέρνονταν γύρω της με τέτοια ταραχή. Εις κόλπους επέρχεται πάντα τοις
αδίκοις, παρά δε Κυρίου πάντα τα δίκαια. (Παροιμίαι 16:33). Σ. 47.

Καθώς τη φιλούσε ξανά και ξανά, μέθυσε. Ολόγυρα και στους δυο τους,
οι μουντές γκρίζες και γκριζορόδινες προσόψεις των κτιρίων του
Λένινγκραντ παραμορφώνονταν και συναρθρώνονταν σε αρμονία με τις
καμπύλες του καναλιού. Άλλο ένα φιλί, Λιάλοτσκα! Όταν γλίστρησε
αργά το δάχτυλό του μέσα της και έπειτα πάλι έξω, εκείνη έβγαλε
απαλούς υγρούς ήχους από το βάθος του λαιμού της, με τα μάτια της
κλειστά από την έκσταση. Σ. 112.

Οι Πολωνοί λένε ότι η ζωή είναι ένα μακρύ δύσοσμο τρένο γεμάτο
πρόσφυγες, που ταξιδεύει στις πιο αργές σιδηροδρομικές γραμμές της
Ευρώπης και το εκτρέπουν από τις ράγιες για να κάνουν χώρο για τις
στρατιωτικές μεταγωγές και τα βιομηχανικά φορτία· όλοι κάθονται στα
βαγόνια ιδρωμένοι, βρώμικοι, τρομαγμένοι και μελαγχολικοί. Η
σφυρίχτρα ακούγεται· ώρα να ξεκινήσουμε πάλι! Να και τα επόμενα
σύνορ, όπου αστυνομικοί με στολή ή πολιτικά θα ξεδιαλέξουν κι άλλους
από εμάς για διάφορους λόγους (η βίζα της έχει πρόβλημα· στην
πραγματικότητα είναι μια Εβραία που πάει να το σκάσει). Το πιο αστείο
απ’ όλα είναι ότι μισούσαμε τη ζωή· θέλαμε να «φτάσουμε κάπου»· και
τώρα που μας πάνε κάπου με τα καμιόνια, ευχόμαστε να ήμαστε ακόμα
σ’εκείνο το μακρύ τρένο όπου τα πάντα έζεχναν! Τι να κάνεις, έτσι είναι
η ζωή. Επιχείρηση ΜαγικήΦωτιά -Σ. 124.