Među izuzetno značajne nalaze ubraja se petnaestak antropomorfnih statueta, većinom izrađenih

veoma sumarno, sa naznačenim, samo nekim elementima ljudskog tijela. Izdvaja se jedna statueta
piramidalnog oblika koja predstavlja jedan od posljednjih objekata niza piramidalnih antropomorfnih
terakota čiji počeci sežu još u bronzano doba, zatim dva primjerka nagih terakota, koje prikazuju
hermafrodite. Najzad, najveća među ovim objektima, prizmatičnog oblika, koja prikazuje sjedeću nagu
žensku figuru, vjerovatno predstavlja vrhovno žensko božanstvo. Ove statuete srodne su sa brojnim
sličnim primjercima koncentriranim na sjeverozapadnom Balkanu (Raunig, 2004).

Lokalitet Gradina predstavlja zaravnjeni, izduženi brežuljak na desnoj obali Une. Prije probijanja
Puta AVNOJ-a Gradina je imala približno kvadratni oblik sa, prema povijanju terena, zaobljenim
podužnim stranama. Izgradnjom spomenutog puta odsječen je sjeveroistočni dio Gradine, otprilike oko
500 m2. Istočnom stranom Gradine vodi trasa željezničke pruge.
Zapadna strana lokaliteta se spušta ka desnoj obali Une, neposredno iznad otoka sa sojeničkim
naseljem (udaljenost cca 250 m). Na jugoistočnom kraju Gradine, pri poljoprivrednim radovima
slučajno je otkrivena prahistorijska nekropola. Nalazač je iz nekropole na Gradini sakupio priloge iz
jednog groba sa skeletom i fragmente keramičkih urni, u kojima su bili prilozi - manje zemljane posude
i nešto željeznih predmeta. Grob sa skeletom se može datirati u fazu I (800-650.g. st.e.) japodskih
nekropola u dolini Une, dok grobovi s urnama većinom spadaju u fazu II (650-360.g. st. e.) i III (360-
250.g.st.e) (Raunig, 1981, 141-161).
Mala kontrolna sonda u blizini prostora gdje su nađeni grobovi dala je podatke koji ukazuju na
prahistoirijsko naselje iz mlađeg željeznog doba. Prema situaciji na terenu izgleda, da je najveći dio
nekropole uništen kasnijom eksploatacijom platoa (mezarje, recentne zgrade, voćnjak, put), no
moguće je da bi se još mogli otkriti neki prahistorijski grobovi.

Srednjovjekovni grad Ripač na Velikoj otoci je sagrađen na strateškom mjestu radi odbrane
prelaza preko Une. U drugoj polovini XIX stoljeća još su bili na pojedinim mjestima vidljivi zidovi visine
do 2 m, dok su krajem tog stoljeća, bili već srušeni jer su bili brana protoku vode za obližnje mlinove.
Radimsky je još mogao rekonstruirati osnovu grada, koja je zauzimala cijelu površinu Velike otoke.
Kod domaćeg stanovništva bio je poznat pod imenom Forkolan, a u historijskim izvorima "Ripač"
(Lopašić 1943.,212).