Kekangan Akta Pendidkan 1996 Dalam Menyumbang Ke arah Perpaduan Negara

Terdapat beberapa isu-isu yang menjadi cabaran utama dalam perlaksanaan Akta

Pendidikan 1996 untuk mencapai perpaduan Negara. Isu-isu ini kita boleh melihat secara

mendalam iaitu dari segi Sosial, Ekonomi dan Politik.

Faktor Sosial

Cabaran dari segi sosial bermaksud status sosial masyarakat yang terdiri daripada

pelbagai kaum dan bangsa. Sikap masyarakat yang ingin memperjuangkan kaum masing-

masing tanpa semangat kekitaan pasti akan melambatkan proses perpaduan di sektor

pendidikan. Setiap kaum ingin mempertahankan hak masing-masing sehingga memecah

belah perpaduan dikalangan para pelajar. Selain itu, Ibu bapa tidak mempunyai keyakinan

terhadap kurikulum yang bersepadu yang dapat mengeratkan perpaduan antara kaum.

Kebanyakan pelajar-pelajar mempunyai sentimen perkauman yang tinggi. Polarisasi

di alam kampus amat membimbangkan. Para pelajar lebih suka bergaul dengan kaum sendiri

dalam segala hal. Semua ini berlaku disebabkan oleh proses sosialisasi yang dilalui sebelum

memasuki alam kampus (Mansor Mohd Nor et al. 2006)

Kewujudan sekolah yang pelbagai aliran ini telah menjejaskan perpaduan kaum di

Malaysia. Terdapat tujuh aliran sekolah rendah, bermakna ada tujuh orientasi berlainan

kepada pelajar iaitu, sekolah kebangsaan, sekolah rendah jenis kebangsaan, sekolah agama,

sekolah swasta, sekolah persendirian Cina, sekolah antarabangsa dan belajar sendirian

di rumah. Ini kerana sekolah merupakan tempat mula masyarakat Malaysia yang berbilang

bangsa mula berinteraksi. Perbezaan pemikiran yang sangat ketara dapat kita dilihat daripada

murid- murid Sekolah Kebangsaan dan Jenis Kebangsaan.

 Shamsul (2013) telah memerihalkan bagaimana masyarakat majmuk ini telah diurus

di sekolah dengan merhati proses yang telah dan sedang berlaku pada masa kini. Pelajar

lepasan sekolah yang pelbagai aliran mempunyai cara pemikiran yang berbeza antara satu

sama lain.

Keputusan integrasi dan perpaduan dalam pendidikan di Malaysia boleh dinilai dalam

beberapa aspek seperti matlamat menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama,

mewujudkan sekolah yang berbilang kaum dan membawa bersama pelbagai komuniti melalui

aktiviti ko-kurikulum. Seksyen 17 Akta Pendidikan 1996 memberi fleksibiliti kepada Sekolah

Jenis Kebangsaan Cina (SJKC) dan Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil (SJKT) untuk membuat

bahasa ibunda mereka sebagai bahasa pengantar.

Oleh itu, sehingga kini kerajaan melalui perubahan dasar pendidikan masih belum

mencapai matlamat menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama pengantar di

semua sekolah di negara ini. Kegagalan kerajaan untuk menjadikan bahasa Melayu sebagai

bahasa pengantar di semua sekolah, merumitkan lagi usaha untuk mencapai integrasi dan

perpaduan kaum di Malaysia. Ini kerana, semua orang cuba untuk menjustifikasikan bahasa

mereka sendiri dan kepada integrasi yang mendalam antara kumpulan etnik di negara ini.

Akhir sekali, Kemunculan media sebagai saluran komunikasi, digunakan oleh

masyarakat untuk mencapai berita, menyebar pendapat dan mendapatkan maklumat secara

pantas. Peningkatan penggunaan kadar internet negara dari tahun ke tahun banyak dikuasai

oleh golongan belia terutamanya siswa.

Penyebaran berita atau isu sensitif berkaitan perkauman menjejaskan perpaduan kaum

di kalangan siswa di institusi pendidikan. Usia dan pemikiran pelajar yang kurang matang

menyebabkan sektor pendidikan gagal memupuk perpaduan dan integrasi di kalangan mereka.
Faktor Ekonomi

Dalam sudut ekonomi ini, banyak jurang ekonomi yang berbeza antara kumpulan

etnik di Malaysia dan ia menyukarkan usaha kerajaan untuk mencapai agenda perpaduan.

Pencapaian pendidikan mengikut status ekonomi mempunyai jurang yang sangat berbeza

antara masyarakat. Pelajar luar Bandar sangat terpinggir daripada arus perdana dan ini

menimbulkan perasaan tidak puas hati antara masyarakat. Jurang pendapatan yang tinggi

antara kaum menjadi punca pencapaian akademik yang tidak serata.

Sosio ekonomi yang baik menjadi pemangkin kepada perkembangan pusat

pendidikan swasta. Masalah ini bukan sahaja wujud di peringkat pendidikan tinggi malah

bermula daripada pendidikan awal. Contohnya, Tadika KEMAS tidak menjadi pilihan

masyarakat yang berpendapatan tinggi. Maka wujud jurang yang besar antara pelajar dari

keluarga pendapatan tinggi dan rendah.

Jurang ekonomi yang besar akan merumitkan agenda perpaduan dan integrasi kaum.

Untuk mengatasi masalah ini melalui dasar pendidikan kerajaan telah menghasilkan ramai

sarjana dalam bidang ekonomi. Persaingan yang sihat akan mengurangkan cemburu dan iri

hati kaum lain terhadap bangsa yang maju dalam bidang ekonomi. Pada masa ini, jenis kerja

yang tidak lagi mencerminkan identiti seseorang di Malaysia. Semua orang adalah bebas

untuk memilih kerja yang mereka mahu, sama ada di tempat awam, swasta atau bekerja

sendiri.

Keadaan ini adalah hasil daripada dasar-dasar kerajaan yang telah berjaya

memberikan pendidikan kepada semua kaum. Dalam sektor awam, berkhidmat sebagai

seorang guru contohnya, terdiri daripada pelbagai kaum, Melayu, India, Cina, Iban, Kadazan

dan sebagainya. Melalui pergaulan kaum yang berbeza dalam bidang yang sama akan

memudahkan matlamat kerajaan untuk mencapai perpaduan dan integriti masyarakat kita.
Faktor Politik

Dari segi politik, Dasar Pendidikan Kebangsaan bertujuan untuk mewujudkan satu

generasi yang akan memimpin negara ke negara maju dan mempunyai semangat patriotik. Ia

adalah satu penubuhan parti-parti politik, bukan kaum dan ahli-ahli kumpulan etnik yang

berbeza. Sifat perjuangan juga meletakkan kepentingan awam berbanding kepentingan

sendiri.

Tetapi pada hari ini di Malaysia, kepelbagaian masyarakat telah menyebabkan mereka

untuk membentuk persatuan dan parti-parti politik yang berdasarkan kaum masing-masing.

Kemunculan parti-parti politik seperti DAP, Amanah, Bersatu, Hindraf dan sebagainya

mewujudkan kepelbagaian dalam masyarakat. Sebagai contoh, memperjuangkan hak orang

Melayu, melalui parti United Malaysia Pertubuhan Kebangsaan (UMNO), untuk masyarakat

Cina di Malaysia melalui persatuan Parti Cina (MCA), dan untuk masyarakat India melalui

parti Malaysian Indian Congress (MIC).

Tujuan utama parti politik telah ditubuhkan oleh bangsa tersendiri adalah untuk

menjaga hak kaum masing-masing. Situasi ini sebenarnya akan mewujudkan konflik dan

pertikaian ke atas penyelesaian isu-isu yang dibangkitkan masyarakat.

Keadaan politik hari ini di Malaysia adalah kegagalan dasar pendidikan yang

dilaksanakan untuk menghasilkan pemimpin yang menghormati dan memahami orang lain.

Ini bukan sahaja disebabkan oleh kelemahan dalam dasar pendidikan, tetapi ia juga berpunca

dari sikap ego bangsa sendiri dan mementingkan bangsa dan gagal untuk menerima hakikat

bahawa terdapat perubahan dalam dasar pendidikan. Sebagai contoh, pelaksanaan dasar

bahasa kebangsaan dan integrasi sekolah yang ditentang oleh ramai orang tanpa mengambil

kira kebaikan dan tujuan murni kerajaan untuk mewujudkan satu generasi yang memahami

dan sensitif kepada kaum-kaum lain.

 Generasi akan dihasilkan melalui dasar pendidikan yang dirancang akan dapat

memahami dan menghormati orang lain dan seterusnya mentadbir negara dengan adil tanpa

menindas dan menafikan hak orang lain.

Dalam senario politik semasa juga dapat dilihat bahawa krisis nilai, moral atau etika

di kalangan pemimpin yng menyumbang ke arah kehancuran. Dasar pendidikan gagal

memberi penekanan kepada kepentingan aplikasi nilai-nilai moral dan etika moral untuk

membentuk satu generasi yang seimbang dari dalaman dan luaran. Oleh itu, dilahirkan

generasi pemimpin yang tidak mampu untuk menghadapi tekanan oleh golongan profesional.

Oleh itu, keputusan dalam trend negatif politik yang mencari bersama keburukan parti

lawan bukannya memaparkan integriti diri. Corak politik akan menyumbang kepada

perpecahan dan konflik di kalangan ahli-ahli politik dan penyokong mereka, pada gilirannya,

akan mengelakkan berlakunya perpaduan kaum di Malaysia.

Kewujudan parti-parti politik yang berasaskan kaum ini juga menjadikan pengaruh

perkauman turut merebak kepada institusi keluarga dan juga pendidikan Sistem pendidikan

negara kita yang berpusat (centralized ) menyebabkan kandungan pendidikan diputarbelitkan

dibawah pengaruh politik.

Banyak dasar-dasar pendidikan diputuskan bukan atas dasar pendidikan. Keadaan ini

juga akan merenggangkan hubungan antara kaum sedikit demi sedikit yang akan

merencatkan perpaduan kaum di Malaysia dalam jangka masa panjang.

Cadangan Untuk Memupuk Kesepaduan Kaum Dan Etnik Di Malaysia

Kementerian Pendidikan Malaysia juga harus mengumpul maklumat dan pendapat

semua rakyat dan masyarakat sebelum mengumumkan rancangan alternatif mereka.

Kementerian juga harus memberikan masa yang sesuai untuk membolehkan pelbagai lapisan

rakyat membincangkannya sebelum sesuatu aplikasinya. Dengan ini, rakyat akan memahami

pelaksanaan rancangan kerajann dengan lebih jelas tanpa sebarang kekeliruan.

Kementerian Pendidikan Malaysia juga perlu mengadakan satu jadual masa bagi

melaksanakan rancangan alternatif yang membolehkan masyarakat membuat persediaan yang

cukup ketika melaksanakan rancangan baru. Reformasi ini harus dilaksanakan secara

beransur-ansur dengan Guru Besar diberikan kuasa autonomi untuk melaksanakan disekolah

masing-masing. Guru juga harus lebih profesional dan bijak untuk melaksanakan apa yang

diarahkan oleh Kementerian Pendidikan Malaysia.

Berdasarkan prinsip keadilan sosial, tujuan sistem pendidikan nasional ialah untuk

mencapai satu masyarakat yang lebih adil, bukan untuk memburukkan ketidaksamaan antara

masyarakat. Pengagihan sumber pendidikan harus lebih teliti terhadap peluang pendidikan

murid-murid menengah dan rendah termasuklah pengagihan sumber dalaman sekolah seperti

cara penyusunan bilik darjah dan pengagihan guru-guru. Keadaan ini mungkin akan

wujudnya semangat belajar tanpa mengira kaum dan kebolehan pelajar.

Sistem Pendidikan Nasional harus didesertasikan. Kerajaan perlu meletakkan kuasa

pendidikan, menyelaras sistem birokrasi yang rigid di samping mengurangkan simpton

ketidak adilan dalam pendidikan. Kementerian Pelajaran tidak harus mempolitikkan dasar

tersebut dan menghormati pendapat profesional pendidikan untuk mencapai perpaduan

bersama.
KESIMPULAN

Pendidikan memberi kesan yang mendalam kepada semua jenis aktiviti manusia

dalam semua bidang kerana ia merupakan satu proses berterusan dan inovatif yang akan

membantu dalam membangunkan potensi individu untuk kebaikan dan kemajuan sesebuah

negara.

Oleh sebab itu, misi pendidikan negara seharusnya meningkatkan potensi seseorang

individu, mengembangkan kebolehan, menganalisis dan memotivasikan keyakinan dan

kebolehan jasmani, rohani dan mental individu yang dinamik, berinisiatif serta memberikan

kebaikan kepada individu dan masyarakat.

Dari segi keadilan sosial, semua individu dari pelbagai kaum dan bangsa harus diberi

peluang pendidikan yang saksama untuk semua rakyat dan bukan untuk sesuatu golongan

yang dianggap elit sahaja. Pendidikan sekarang yang berorientasikan peperiksaan semata-

mata banyak mengorbankan masa hadapan kebanyakan kanak-kanak di Malaysia tanpa

mengira kaum.

Akhir kata, untuk mencapai penyatuan dan integrasi perpaduan negara bukan satu

tugas yang mudah. Proses untuk mencapai perpaduan mengambil masa yang lama dan

memerlukan reka bentuk yang teliti, sesuai dan berhemat. Pendidikan adalah bidang yang

paling penting dan sesuai untuk mencapai empayar keharmonian, integrasi dan perpaduan

antara pelbagai masyarakat di Malaysia.