25o ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2019 PDF

ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Τµ. ∆υτ. Ελλάδας
25ο ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ

ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ 2019
Υπεύθυνος έκδοσης
Σ. Η. ∆ρίτσος, Οµότιµος Καθηγητής
Πάτρα 2019
Εκδόσεις Πανεπιστηµίου Πατρών
ΧΟΡΗΓΟΙ - ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ
Πανεπιστήµιο Πατρών
Κοσµητεία Πολ. Σχολ.
Τα κείµενα του παρόντος τόµου, είναι φοιτητικές εργασίες που εκπονήθηκαν από τους
προπτυχιακούς και µεταπτυχιακούς φοιτητές, το ακαδηµαϊκό έτος 2018-19. Περιλαµβάνονται
έτσι όπως ακριβώς υποβλήθηκαν από τους φοιτητές – συγγραφείς τους, χωρίς προγενέστερη
κρίση ή αποδοχή των στοιχείων, των αποτελεσµάτων και των απόψεων των συγγραφέων.
i
ii
Οι εργασίες αυτές υποβλήθηκαν από προπτυχιακούς και µεταπτυχιακούς φοιτητές και
φοιτήτριες στο 25ο φοιτητικό συνέδριο «Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019», που
έχει προγραµµατιστεί για τις 20 και 21 Φεβρουαρίου του 2019. Οι περισσότερες
εκπονήθηκαν στα πλαίσια των µαθηµάτων του Τµήµατος Πολιτικών Μηχανικών του
Πανεπιστηµίου Πατρών «Ενισχύσεις- Επισκευές Κατασκευών από Οπλισµένο Σκυρόδεµα»
και «Ανασχεδιασµός Υφισταµένων Κατασκευών», ενώ µε ιδιαίτερη χαρά το συνέδριο
καλωσορίζει και εργασίες που εκπονήθηκαν σε άλλα Πανεπιστήµια και Πολυτεχνεία (∆ΠΘ
και Πολυτεχνείο Κρήτης).
Η εκτύπωση των εργασιών αποφασίστηκε για να δώσει στους φοιτητές την ικανοποίηση
της δηµοσίευσης της δουλειάς τους αλλά και να διευκολύνει την αµφίδροµη επικοινωνία
Πανεπιστηµίου και Εφαρµογής. Όµως, ο αναγνώστης δε θα πρέπει να λησµονεί ότι οι
εργασίες δηµοσιεύονται χωρίς προγενέστερο έλεγχο του κειµένου. Ως εκ τούτου οι ατέλειες
και τα σφάλµατα που πιθανόν υπάρχουν θα πρέπει να κοιταχθούν µε κατανόηση και να
χρησιµοποιηθούν µετά από κατάλληλο έλεγχο και επεξεργασία. Επισηµαίνεται ότι οι
εργασίες του συνεδρίου έχουν ήδη αναρτηθεί στο σχετικό ιστότοπο,
www.episkeves.civil.upatras.gr και θα επικαιροποιηθούν, διορθωµένες όπου και αν χρειαστεί,
µετά από την πραγµατοποίηση του συνεδρίου, µαζί µε τα αντίστοιχα πρακτικά. Στον ίδιο
ιστότοπο µπορεί να αναζητηθεί και άλλο υλικό, σχετικό µε τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. και θέµατα
αποτίµησης επάρκειας υφισταµένων κατασκευών και επεµβάσεων.
Το συνέδριο, για ένατη συνεχή χρονιά, συνδιοργανώνεται µε το Τ.Ε.Ε./Τµ. ∆υτ. Ελλάδος στο
οποίο απευθύνονται ιδιαίτερες ευχαριστίες. Θερµές ευχαριστίες επίσης απευθύνονται στο
Πανεπιστήµιό µας (Πρυτανεία, Κοσµητεία Πολυτ. Σχολής και Τµήµα Πολ. Μηχανικών),
στον Ο.Α.Σ.Π. καθώς και στις εταιρίες Σιδενόρ, Αντισεισµική Θωράκιση Κτιρίων, Sika
Hellas, Penetron Hellas, LH Λογισµική, 3DR, ACE Hellas, ΝΕΟΤΕΚ και Oplismos, για
την υποστήριξη και την οικονοµική ενίσχυση του συνεδρίου.
Επιπροσθέτως ευχαριστίες απευθύνονται στις εταιρείες 3DR, LH Λογισµική, Sika Hellas,
Penetron Hellas και ACE Hellas, για την απόφασή τους να βραβεύουν µε χρηµατικά έπαθλα
ή/και άλλα δώρα τις καλλίτερες εργασίες.
Ευχαριστούµε ιδιαίτερα τους συναδέλφους, προσκεκληµένους οµιλητές Χ.
Αποστολόπουλο (Αν. Καθηγητή Τµ. Μηχανολόγων & Αεροναυπηγών Μηχανικών Π.Π.), Π.
Κουφόπουλο (Καθ. Τµ. Αρχιτεκτόνων Π.Π.), Ε. Μπούσια, (Καθηγητή Τµ. Πολιτικών
Μηχανικών Π.Π.) Χ. Παπαϊωάννου (∆ιευθυντή Ερευνών ΙΤΣΑΚ - ΟΑΣΠ) και Μ.
Χρονόπουλο (Επιστ. Συνεργάτη ΕΜΠ), που αποδέχθησαν την πρόσκληση και µε την
παρουσία τους τιµούν και ανυψώνουν την διοργάνωση.
Έχουµε την ελπίδα ότι η παρούσα έκδοση θα αποτελέσει χρήσιµο βοήθηµα στους
µηχανικούς της πράξης σε θέµατα Ανασχεδιασµού Κατασκευών.
Πάτρα, Φεβρουάριος 2019
Σ. Η. ∆ρίτσος, Οµότιµος Καθηγητής
iii
iv
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. “Προσεγγιστική Μέθοδος Προσεισµικού Ελέγχου – Συγκρίσεις µε Ανελαστική 1

Στατική Ανάλυση ”
Βασιλειάδη Μιχαέλα (µεταπτυχ. φοιτήτρια Π.Π.)
2. “Προµαχώνας Μαρτινέγκο: ∆οµικές Βλάβες και Πρόταση Μέτρων 29

Αποκατάστασης ”
Μοχιανάκη Καραµπατζάκη Μαριλένα (µεταπτυχ. φοιτήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης)
3. “Aναλυτική ∆ιερεύνηση ∆οµικών Στοιχείων Ο.Σ. µε Πλάστιµο Σκυρόδεµα ” 51

Βουκλαρή Ευαγγελία (προπτυχ. φοιτήτρια Τµήµατος Πολ. Μηχ., ∆.Π.Θ.)
4. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Σύγκριση 69

Εναλλακτικών Τρόπων Ενίσχυσης”
Κουµανιώτης Ιωάννης (προπτυχ. φοιτητής Π.Π.)
5. “Αποτίµηση και Ανασχεδιασµός Κατασκευής µε Ανελαστική Στατική Ανάλυση 91

και Ανελαστική ∆υναµική Ανάλυση µε Φυσικά Επιταχυνσιογραφήµατα κατά
ΚΑΝ.ΕΠΕ.”
Παπαµιχελάκης Μενέλαος (προπτυχ. φοιτητής Π.Π.)
6. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής και Σύγκριση Τρόπων Ενίσχυσης 121

Υποστυλωµάτων κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Ευρωκώδικα 8”
Βλαχογιάννη Βασιλική και Παπαναστασίου Μαρία (προπτυχ. φοιτήτριες Π.Π.)
7. “Aποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής βάσει ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Σύγκριση 143

Αποτελεσµάτων”
∆ελής Ορφέας (προπτυχ. φοιτητής Π.Π.)
8. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. µε Προσεγγιστικές, Ελαστικές και 157

Ανελαστικές Αναλύσεις κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.”
Κωνσταντινίδη Ειρήνη και Σκαρµούτσος Χρήστος (µεταπτυχ. φοιτήτρια και φοιτητής
Π.Π.)
9. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. µε Προσεγγιστικές Μεθόδους, 171

Ελαστικές ∆υναµικές Αναλύσεις και Ανελαστική Στατική Ανάλυση κατά
ΚΑΝ.ΕΠΕ. ”
Βεντούρης Αντώνης και ∆ανοπούλου Αγγελική (µεταπτυχ. φοιτητής και φοιτήτρια
Π.Π.)
10. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.” 179

∆αγρέ Μαρίνα και Κυδωνιάτης Αλέξανδρος (µεταπτυχ. φοιτήτρια και φοιτητής Π.Π.)
11. “Αποτίµηση και Ενίσχυση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. Ύστερα από 187
Πυρκαγιά”
Λογοθέτη Αντωνία και Νικολάου Βασιλική (προπτυχ. φοιτήτριες Π.Π.)
v
12. “∆ιερεύνηση Επιρροής Ασύνδετων Τοίχων σε Κατασκευές από Φέρουσα 209
Τοιχοποιία σύµφωνα µε τον Κ.Α.∆.Ε.Τ. ”
Τσιµέρης Αλέξανδρος (προπτυχ. φοιτητής Π.Π.)
13. “Παραµετρική Ανάλυση Κόστους Ενίσχυσης Υποστυλωµάτων µε Μανδύες 217

Οπλισµένου Σκυροδέµατος ”
Βαγενάς Κωνσταντίνος (προπτυχ. φοιτητής Π.Π.)
14. “∆ιερεύνηση της Μηχανικής Συµπεριφοράς ∆ιαβρωµένων Ματίσεων Στοιχείων 239

Οπλισµένου Σκυροδέµατος”
Κυριάκου Αναστασία-∆ήµητρα (προπτυχ. φοιτήτρια ∆.Π.Θ.)
Παρουσιάσεις Χορηγών
Μεντζικοφάκης Θεόδωρος και Μπουραΐµης ∆ηµήτριος ( Penetron Hellas) 255
“Συστήµατα Aνάπτυξης Kρυστάλλων και Eφαρµογές σε Kατασκευές για Ανθεκτικό
Σκυρόδεµα”
(Η εργασία έχει παρουσιαστεί στο 23ο καθώς και 24ο Φοιτητικό Συνέδριο το 2017 και
2018)
vi
Προσεγγιστική Μέθοδος Προσεισμικού Ελέγχου – Συγκρίσεις με Ανελαστική Στατική Ανάλυση
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ – ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ

ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΜΙΧΑΕΛΑ
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Π.Π., mikaelavas@gmail.com
Περίληψη
Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα την εφαρμογή της νέας προσεγγιστικής μεθόδου για τον δευτεροβάθμιο
προσεισμικό έλεγχο κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα (Ο.Σ.). Η εφαρμογή γίνεται σε ένα υφιστάμενο
συμμετρικό κτίριο από Ο.Σ., για το οποίο υπολογίζονται προσεγγιστικά η τέμνουσα βάσης, αντοχής και
απαίτησης, οι λόγοι ανεπάρκειας, ο συντελεστής συμπεριφοράς και ο βαθμός τοιχωματοποίησης. Οι
προσεγγιστικές αυτές τιμές συγκρίνονται με τις αντίστοιχες πιο ακριβείς, οι οποίες προκύπτουν από
στατική ανελαστική ανάλυση (Pushover). Η μέθοδος παρουσιάζεται αναλυτικά για τη στάθμη Β, ωστόσο
τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα δίνονται και για τις τρεις στάθμες επιτελεστικότητας που ορίζει ο
ΚΑΝ.ΕΠΕ. Προέκυψε ότι η νέα προσεγγιστική μέθοδος του Ο.Α.Σ.Π. υπολογίζει με μεγάλη ακρίβεια τη
συνολική τρωτότητα του κτιρίου, και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο δευτεροβάθμιο προσεισμικό
έλεγχο κτιρίων από Ο.Σ.
1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η απογραφή και αποτίμηση των κτιρίων έχει ιδιαίτερη σημασία και είναι αναγκαία ώστε να
υπάρχει πλήρης εικόνα για τα προβλήματα και την αναγκαιότητα ενίσχυσής τους. Σύμφωνα
με τη διεθνή πρακτική η απογραφή και ιεραρχική αποτίμηση των κτιρίων γίνεται σε τρεις
διαδοχικές φάσεις που έχει επικρατήσει να ονομάζονται: α) Ταχύς οπτικός ή πρωτοβάθμιος
προσεισμικός έλεγχος, β) Δευτεροβάθμιος προσεισμικός έλεγχος και γ) Τριτοβάθμιος
προσεισμικός έλεγχος.
Αρχικά, οι φορείς του Δημοσίου πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή την ιεράρχηση του
κτιριακού δυναμικού ευθύνης τους. Λόγω του ότι ο πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος είναι
μια απλοποιημένη μέθοδος με περιορισμένη αξιοπιστία, μελετάται με ποιο τρόπο θα μπορούσε
να υπάρχει μια πιο σαφής εικόνα για το στατικό φορέα των κτιρίων.
Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα την εφαρμογή του δευτεροβάθμιου προσεισμικού ελέγχου
κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα (Ο.Σ.), με χρήση μίας νέας προσεγγιστικής μεθόδου, η
οποία βασίζεται στον προσδιορισμό του βαθμού σεισμικής ικανότητας κτιρίων. Η
προτεινόμενη μεθοδολογία αποτελεί μια προσεγγιστική διαδικασία αποτίμησης της σεισμικής
ικανότητας και της σεισμικής επάρκειας υφιστάμενων κτιρίων από Ο.Σ. σε σχέση με τη
σεισμική απαίτηση, όπως ορίζεται στις σύγχρονες κανονιστικές διατάξεις. Η μεθοδολογία
περιλαμβάνει κάποιους υπολογισμούς, οι οποίοι είναι γενικά προσεγγιστικοί, χωρίς απαιτήσεις
κατάστρωσης ενός λεπτομερούς μοντέλου του κτιρίου όπως συμβαίνει στις πλήρεις μελέτες
που απαιτεί ένας τριτοβάθμιος έλεγχος. Η μέθοδος περιλαμβάνει τα εξής βήματα [1]:
1. Τεκμηρίωση του δομικού συστήματος και της παθολογίας του κτιρίου. Επιτόπιες
επισκέψεις σε όλους τους χώρους του κτιρίου, αποτυπώσεις γεωμετρίας του Φέροντος
Οργανισμού (Φ.Ο.) και των τοιχοπληρώσεων (αξιοποίηση της αρχικής μελέτης),
αποτυπώσεις παθολογίας ιδιαίτερα του Φ.Ο. και προαιρετική εκτέλεση μη
καταστροφικών ελέγχων και μετρήσεων (π.χ κρουσιμετρήσεων).
2. Εκτέλεση προσεγγιστικών υπολογισμών.
3. Σύνταξη τεύχους υπολογισμών και τεχνικής έκθεσης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι αναγκαία η εύρεση οποιασδήποτε τεκμηρίωσης για την
κατασκευή του κτιρίου, ειδικότερα η στατική μελέτη, τυχόν μελέτες μεταγενεστέρων
επεμβάσεων και αντίστοιχα σχέδια ξυλοτύπων και αρχιτεκτονικά. Αν υπάρχει η μελέτη,
αξιοποιούνται οι παραδοχές της μελέτης και τα γεωμετρικά δεδομένα, εφόσον επαληθευθεί
δειγματοληπτικά, ως προς την αξιοπιστία εφαρμογής της (πλήρως μεν ως προς τη διάταξη των
25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019
1
Βασιλειάδη Μιχαέλα
προβλεπόμενων στοιχείων και δειγματοληπτικά ως προς τους οπλισμούς, αντοχές

σκυροδέματος κλπ.). Αν δεν υπάρχει η σχετική τεκμηρίωση, τότε απαιτείται αποτύπωση του
Φέροντα Οργανισμού και των τοιχοπληρώσεων. Όσον αφορά στην ποιότητα των υλικών,
απαιτείται μόνον ο προσδιορισμός της αντοχής του σκυροδέματος, προαιρετικά, με
δειγματοληπτικούς ελέγχους, κυρίως στα κατακόρυφα στοιχεία, εναλλακτικά λαμβάνοντας τις
«ερήμην» αντιπροσωπευτικές τιμές του ΚΑΝ.ΕΠΕ. 2017.
Στην προτεινόμενη μεθοδολογία τα στοιχεία τρωτότητας που επηρεάζουν καθοριστικά τη
σεισμική συμπεριφορά ενός κτιρίου συνοψίζονται σε 13 κριτήρια. Στη συνέχεια
συμπληρώνεται ο Συνολικός Πίνακας Κριτηρίων (Πίνακας 1), βαθμολογώντας τα 13 κριτήρια
ως προς το βαθμό επιβάρυνσης της σεισμικής ικανότητας του κτιρίου [1]. Ο βαθμός που
αποδίδεται σε κάθε κριτήριο προκύπτει ως συνδυασμός προσεγγιστικών υπολογισμών
παραμέτρων, που εκφράζουν κάθε στοιχείο τρωτότητας και της εκτίμησης του ελέγχοντος
Μηχανικού.
Πίνακας 1. Συνολικός Πίνακας Κριτηρίων [1]
Βαθμός επιβάρυνσης
βi Συντελεστής
α/α Κριτήρια Σεισμικής Επιβάρυνσης
0 1 2 3 4 5 βαρύτητας σi
max min
Υπερκρίσιμα
Βλάβες Στατικής Ανεπάρκειας

1 0.10
2 Οξείδωση Οπλισμών 0.10

3 Μέγεθος Ανηγμένου Αξονικού Φορτίου 0.05
4 Κανονικότητα Κάτοψης 0.05
5 Κατανομή Δυσκαμψίας σε Κάτοψη - Στρέψη 0.10
6 Κανονικότητα σε Τομή /Όψη 0.05
7 Κατανομή Δυσκαμψίας Καθ’ Ύψος 0.15
8 Κατανομή Μάζας Καθ’ Ύψος 0.05
9 Κοντά Υποστυλώματα 0.15
10 Κατακόρυφες Ασυνέχειες 0.05
11 Διαδρομή και Μεταφορά Δυνάμεων 0.05
12 Γειτονικά Κτίρια 0.05
13 Κακοτεχνίες, Τραυματισμοί 0.05
Το υπολογιστικό μέρος της προτεινόμενης μεθοδολογίας περιλαμβάνει τα εξής βήματα:

• Προσδιορισμός Σεισμικής Απαίτησης.
• Προσδιορισμός Σεισμικής Αντίστασης, λαμβάνοντας υπόψη μειωτικό συντελεστή
επιρροής των κριτηρίων που θέτει η μέθοδος.
• Προσδιορισμός Δείκτη Προτεραιότητας Ελέγχου (ή αλλιώς Λόγου Ανεπάρκειας).
Η εφαρμογή της μεθόδου πραγματοποιείται σε ένα υφιστάμενο συμμετρικό κτίριο από Ο.Σ.,
μέσω της οποίας προκύπτουν οι επιδιωκόμενοι λόγοι ανεπάρκειας, ο συντελεστής
συμπεριφοράς q και ο βαθμός τοιχωματοποίησης για διάφορες περιπτώσεις. Κύριος στόχος
της παρούσας εργασίας είναι η σύγκριση των αποτελεσμάτων της προσεγγιστικής μεθόδου με
τα αντίστοιχα της ακριβούς μεθόδου (ανελαστική στατική ανάλυση pushover) και σε ποιο
βαθμό αυτά συμπίπτουν. Η ανάλυση και η προσομοίωση του κτιρίου ακολουθεί τον Ελληνικό
Κανονισμό Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ.).
Οι αντοχές των μελών υπολογίζονται για την προσεγγιστική μέθοδο με βάση τις εξής
περιπτώσεις: α) αγνοώντας την ύπαρξη του οπλισμού (εφόσον δεν είναι γνωστός)
χρησιμοποιώντας i) τη σχέση του EC2 και ii) τη σχέση του Παραρτήματος 7Γ του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
𝑝𝑙 𝑝𝑙
για 𝜇𝜃 = 0 και 𝜇𝜃 = 1, και β) λαμβάνοντας υπόψη τον οπλισμό εφόσον είναι γνωστός (Γ.Ο.).
Στην παρούσα εργασία, οι γνωστοί οπλισμοί για τα περισσότερα μέλη αντιστοιχούν στους
ελάχιστους οπλισμούς με βάση τον Ευρωκώδικα. Επομένως, η αναφορά για γνωστό οπλισμό
2
(Γ.Ο.) δηλώνει τον ελάχιστο οπλισμό. Αντιθέτως, η ακριβής μέθοδος λαμβάνει υπόψη τον
γνωστό οπλισμό του κτιρίου.
Στον Πίνακα 2 παρουσιάζονται οι διάφορες περιπτώσεις που εξετάζονται ανάλογα με την
μέθοδο που χρησιμοποιείται και την παράμετρο που υπολογίζεται. Όλες οι περιπτώσεις
εξετάζονται για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας που ορίζει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. (Α, Β και Γ).
Αναλυτικά, όμως, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα για τη στάθμη επιτελεστικότητας Β
(Σημαντικές Βλάβες). Επιπλέον, ο υπολογισμός των λόγων ανεπάρκειας και του δείκτη
συμπεριφοράς q πραγματοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την προσεγγιστική και την ακριβή
ιδιοπερίοδο του κτιρίου.
Πίνακας 2. Κατηγοριοποίηση των εξεταζόμενων περιπτώσεων
Εξεταζόμενες Περιπτώσεις
Μέθοδος Παράμετρος 1 2.1 2.2 3 4.1 4.2 4.3 4.4 5.1 5.2 6 7.1 7.2
λ ✓ ✓ ✓ ✓
Προσεγγιστική q ✓
αT ✓ ✓ ✓ ✓
λ ✓ ✓ ✓ ✓
Ακριβής q ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓
αT ✓ ✓
1: Με χρήση της σχέσης του EC2 για τον υπολογισμό της αντοχής των κατακόρυφων
μελών αγνοώντας τον οπλισμό, δηλ. θεωρώντας 𝜌𝐿 = 0.
2.1: Με χρήση της σχέσης του παραρτήματος 7Γ (Σχέση Γ.1) του ΚΑΝ.ΕΠΕ. για τον
𝑝𝑙
υπολογισμό της αντοχής των κατακόρυφων μελών αγνοώντας τον οπλισμό με 𝜇𝜃 =
0.
2.2: Με χρήση της σχέσης του παραρτήματος 7Γ (Σχέση Γ.1) του ΚΑΝ.ΕΠΕ. για τον
υπολογισμό της αντοχής των κατακόρυφων μελών αγνοώντας τον οπλισμό με 𝜇𝜃𝑝𝑙 =
1.
3: Λαμβάνοντας υπόψη τον οπλισμό των κατακόρυφων μελών (θεωρώντας τον ελάχιστο
οπλισμό) για τον υπολογισμό της αντοχής τους.
4.1: Με βάση την τέμνουσα λαμβάνοντας υπόψη την αστοχία του 1ου μέλους (Τοπικοί
δείκτες)
4.2: Με βάση την τέμνουσα λαμβάνοντας υπόψη τα όρια της κατασκευής (Γενικοί δείκτες)
4.3: Με βάση την τέμνουσα στη στοχευόμενη μετακίνηση
4.4 Με βάση την τέμνουσα στην τελική φάση αστοχίας
5.1: Με βάση τις μετακινήσεις λαμβάνοντας υπόψη την αστοχία του 1ου μέλους (Τοπικοί
δείκτες)
5.2: Με βάση τις μετακινήσεις λαμβάνοντας υπόψη τα όρια της κατασκευής (Γενικοί
δείκτες)
6: Χρήση των τιμών του Πίνακα 4.4 ΚΑΝ.ΕΠΕ.
7.1: Χρήση των σχέσεων που βασίζονται στο δείκτη πλαστιμότητας (§7.2.6.2 KΑΝ.ΕΠΕ.)
λαμβάνοντας υπόψη την αστοχία του 1ου μέλους (Τοπικοί δείκτες).
7.2: Χρήση των σχέσεων που βασίζονται στο δείκτη πλαστιμότητας (§7.2.6.2 KΑΝ.ΕΠΕ.)
λαμβάνοντας υπόψη τα όρια της κατασκευής (Γενικοί δείκτες).
2 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΥΠΟ ΜΕΛΕΤΗ ΚΤΙΡΙΟΥ

Το κτίριο Α είναι ένα πραγματικό κτίριο από Ο/Σ, κατασκευασμένο το 1988 σύμφωνα με τις
διατάξεις του Αντισεισμικού κανονισμού του 1959 (και πρόσθετο άρθρο του 1985). Η κάτοψη
του κτιρίου είναι τετραγωνικού σχήματος, με συνολικό μήκος και πλάτος 15 m (Σχήμα 1).
3
Αποτελείται από 5 ορόφους, με το ισόγειο να είναι ύψους 5.50 m και οι υπόλοιποι όροφοι
ύψους 3.50 m (Σχήμα 1). Το ισόγειο, ο τρίτος και ο τέταρτος όροφος χρησιμοποιούνται ως
γραφεία, ενώ ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος διαθέτουν μηχανήματα. Το κτίριο διαθέτει 8
ορθογωνικά υποστυλώματα διαστάσεων 0.60x0.60 m στο ισόγειο, 0.50x0.50 m στον 1ο και 2ο
όροφο και 0.40x0.40 m στον 3ο και 4ο όροφο. Στο κτίριο επίσης υπάρχει ασανσέρ διαστάσεων
3x3x0.25 m. Οι δοκοί είναι διαστάσεων 0.25x1 m. Το σκυρόδεμα είναι κατηγορίας C16/20 και
ο χάλυβας S500. Ο οπλισμός των μελών του κτιρίου είναι άγνωστος, και έτσι στη συνέχεια
γίνεται θεώρηση των ελαχίστων με βάση τις διατάξεις του Κανονισμού με τον οποίο
σχεδιάστηκε το κτίριο.
Οι δράσεις στο κτίριο περιλαμβάνουν: α) Μόνιμο φορτίο – ίδιο βάρος του φέροντα
οργανισμού 25 kN/m3, επικαλύψεις 1 kN/m2, από την μπατική τοιχοποιία 3.6 kN/m2
(Περιμετρικά σε κάθε όροφο στις δοκούς Δ1, Δ2, Δ7, Δ8, Δ12 και Δ13) και από τη μόνωση
του δώματος 2 kN/m2 και β) Κινητό φορτίο – στους χώρους γραφείων 2 kN/m2 (ψ2=0.3), στους
χώρους των μηχανημάτων 5 kN/m2 (ψ2=0.9), από τα κλιμακοστάσια και τους εξώστες 2 kN/m2
(ψ2=0.3) και από το δώμα 1 kN/m2 (ψ2=0.3).
(α) (β)
Σχήμα 1. α) Κάτοψη κτιρίου και β) Τομή Α-Α
2.1 ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΜΕΛΩΝ

Ο οπλισμός των μελών του κτιρίου είναι άγνωστος. Στην παρούσα εργασία διακρίνονται δυο
περιπτώσεις: α) ο οπλισμός είναι άγνωστος και β) ο οπλισμός λαμβάνεται ίσος με τον ελάχιστο
που καθορίζουν οι διατάξεις των Ευρωκωδίκων [3],[4]. Στα επόμενα υποκεφάλαια
περιγράφονται οι θεωρήσεις που έγιναν για τον οπλισμό των δοκαριών, των υποστυλωμάτων
και των τοιχωμάτων.
2.1.1 Δοκάρια
Ο οπλισμός των δοκαριών λαμβάνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ευρωκώδικα 2 [3] και 8
[4] για τους διαμήκεις οπλισμούς. Επομένως, επιλέγεται για Κ.Π.Μ. ως ελάχιστος οπλισμός
εφελκυόμενου πέλματος ο εξής:
4
0.5 𝑓𝑐𝑡𝑚
𝜌𝑚𝑖𝑛 = (1)
𝑓𝑦𝑘
Για το εξεταζόμενο κτίριο:
𝑓𝑦𝑘 = 12 𝑀𝑃𝑎
2/3
𝑓𝑐𝑡𝑚 = 0.3 𝑓𝑐𝑘 = 0.3 ∙ 122/3 = 1.5724
Άρα,
1.5724 𝑀𝑃𝑎
𝜌𝑚𝑖𝑛 = 0.5 ∙ = 0.001965
400 𝑀𝑃𝑎
(Δηλαδή, 2Φ12 πάνω και κάτω)
Επιπλέον, θεωρούνται συνδετήρες Φ8/250.
2.1.2 Υποστυλώματα
Για τον οπλισμό των υποστυλωμάτων γίνεται διάκριση στα γωνιακά από τα υπόλοιπα
υποστυλώματα. Σύμφωνα με τον κανονισμό του ’59, τα τετραγωνικά γωνιακά υποστυλώματα
οπλίζονται με 4Φ20, ανεξαρτήτου διατομής. Για τα υπόλοιπα υποστυλώματα θεωρείται ως
ελάχιστος οπλισμός το 1% του εμβαδού της διατομής τους, το οποίο τελικά λαμβάνεται
μειωμένο κατά 80%. Στον Πίνακα 3, παρουσιάζεται το γεωμετρικό ποσοστό οπλισμού που
λήφθηκε για κάθε διατομή υποστυλώματος (πέραν των γωνιακών). Επιπλέον, οι συνδετήρες
θεωρούνται Φ8/250.
Πίνακας 3. Οπλισμός υποστυλωμάτων εκτός των γωνιακών
1% Εμβαδού Γεωμετρικό ποσοστό
Διατομή 80% μείωση ρ1, ρ2
διατομής ω1=ω2
60x60 3600 2880 0.00423 0.134
50x50 2500 2000 0.00426 0.135
40x40 1600 1280 0.00433 0.137
2.1.3 Τοιχώματα
Για τα τοιχώματα λαμβάνεται οπλισμός 4Φ12 στις γωνίες και 7Φ8 ενδιάμεσα ανά 30 cm, όπως
φαίνεται και στο Σχήμα 2. Ο οπλισμός είναι ίδιος και για τα τρία τοιχώματα (ΤΧ, ΤΥ1, ΤΥ2).
Οι συνδετήρες θεωρούνται Φ8/250.
Σχήμα 2. Οπλισμός τοιχώματος
Στον Πίνακα 4 παρουσιάζεται συνοπτικά ο οπλισμός των μελών με βάση τις παραπάνω
θεωρήσεις.
Πίνακας 4. Οπλισμός μελών για τα εξεταζόμενα κτίρια
Υποστυλώματα 4Φ20 (γωνιακά) & ο ελάχιστος για τα υπόλοιπα (1% της διατομής)
Τοιχώματα 4Φ12 (σε κάθε κρυφό)+ 14Φ8 ενδιάμεσα ανά 30cm
Δοκοί Ελάχιστος (σύμφωνα με EC2 και EC8)
Συνδετήρες Φ8/250 (σε όλα)
2.2 ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

▪ Το κτίριο που εξετάζεται ανήκει στη ζώνη σεισμικότητας ΙΙ, με κατηγορία εδάφους Β και
εδαφική επιτάχυνση 0.24 g (όπου g η επιτάχυνση βαρύτητας).
▪ Η προσεγγιστική ιδιοπερίοδος του κτιρίου υπολογίζεται με βάση τη σχέση 4.6 του ΕC8[4]:
3
𝑇 = 𝐶𝑡 𝐻4 (2)

5
Όπου,
𝐶 𝑡 : είναι 0.05 (ύψος κτιρίου H = 19.5 m < 40 m)
Η: είναι το ύψος του κτιρίου από τη θεμελίωση
Επομένως, η ιδιοπερίοδος του κτιρίου με βάση την προσεγγιστική σχέση προκύπτει:
𝑇 = 0.05 · 19.53/4 = 0.464 𝑠𝑒𝑐.
▪ Η ακριβής ιδιοπερίοδος προκύπτει από την ελαστική ανάλυση στο πρόγραμμα SAP2000
[5] και λαμβάνεται ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής της κάθε διεύθυνσης στην
εκάστοτε ιδιομορφή. Στον Πίνακα 5 παρουσιάζονται οι ιδιοπερίοδοι και τα ποσοστά
συμμετοχής μάζας για κάθε ιδιομορφή.
Πίνακας 5. Ιδιομορφές, ιδιοπερίοδοι και ποσοστά συμμετοχής της μάζας ανά διεύθυνση
Ιδιομορφή Ιδιοπερίοδος (sec) Ποσοστό συμμετοχής x (%) Ποσοστό συμμετοχής y (%)
1η 1.82 85.6 0.28
2η 1.27 0.95 78.7
Με βάση τα ποσοστά συμμετοχής της μάζας στην κάθε ιδιομορφή, η κυριαρχούσα

ιδιοπερίοδος για κάθε διεύθυνση λαμβάνεται ως:
𝑇𝑥 = 1.82 𝑠𝑒𝑐
𝑇𝑦 = 1.27 𝑠𝑒𝑐
3 ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ
▪ Κριτήριο 1 – Βλάβες στατικής ανεπάρκειας [1]

Δεν υπάρχουν βλάβες σε υποστυλώματα και κόμβους. Επομένως, ο βαθμός του κριτηρίου 1
είναι ίσος με 𝛣1 = 5.
▪ Κριτήριο 2 – Οξείδωση οπλισμών [1]

Δεν διαπιστώθηκαν ενδείξεις οξείδωσης σε υποστυλώματα και τοιχεία. Επομένως, ο βαθμός
του κριτηρίου 2 είναι ίσος με 𝛣2 = 5.
▪ Κριτήριο 3 – Μέγεθος ανηγμένου αξονικού φορτίου [1]

Το ανηγμένο αξονικό φορτίο υποστυλώματος ισογείου υπολογίζεται ως εξής:
𝑁𝑠𝑑
𝜈𝑑 = (3)
𝐴𝑐 ∙ 𝑓𝑐𝑘 · (1 − 𝜃)
όπου,
- 𝑁𝑠𝑑 : η αξονική δύναμη υποστυλώματος ισογείου, από μόνιμα G και κινητά Q φορτία, για
τον συνδυασμό φόρτισης Sd=G+ψ2Q.
- 𝑓𝑐𝑘 : η χαρακτηριστική αντοχή σκυροδέματος
- 𝐴𝑐 : το εμβαδόν διατομής υποστυλώματος ισογείου.
- θ: ο δείκτης σχετικής μεταθετότητας, ο οποίος προσεγγιστικά υπολογίζεται ως:
0, ℎ < 3.0 𝑚
𝜃 ≃ {ℎ−2
, ℎ ≥ 3.0 𝑚
, όπου h το καθαρό ύψος (σε m) του εξεταζόμενου υποστυλώματος.
20
Βαθμονόμηση Κριτηρίου:
Υπερκρίσιμο: εάν νd>0.75
Βαθμός 1: εάν 0.65 ≤νd≤0.75
Βαθμός 2: εάν 0.50 ≤νd<0.65
6
Βαθμός 5: εάν νd<0.30

Τα αξονικά φορτία των κατακόρυφων μελών προέκυψαν με χρήση του προγράμματος
SAP2000 [5]. Η χαρακτηριστική αντοχή του σκυροδέματος για το υπό μελέτη κτίριο είναι ίση
με 𝑓𝑐𝑘 = 12 MPa. Ως ύψος h λαμβάνεται το καθαρό ύψος των κατακόρυφων μελών. Στο κτίριο
που εξετάζεται το καθαρό ύψος των μελών του ισογείου είναι ίσο με ℎ = 5.50 − 1.00 =
ℎ−2
4.50𝑚. Ο δείκτης μεταθετότητας θ προκύπτει ως: θ = 20 = 0.125.
Στον Πίνακα 6 παρουσιάζονται οι τιμές του ανηγμένου αξονικού φορτίου των
κατακόρυφων μελών του ισογείου.
Πίνακας 6. Τιμές του ανηγμένου αξονικού φορτίου των κατακόρυφων μελών του ισογείου
Εμβαδό διατομής Αξονικό φορτίο Ανηγμένο αξονικό
Μέλος Διατομή
Αc (m2) N (kN) φορτίο νd
Κ1 0.60x0.60 0.36 881 0.233
Κ2 0.60x0.60 0.36 854 0.226
Κ3 0.60x0.60 0.36 1922 0.508
Κ4 0.60x0.60 0.36 3368 0.891
Κ5 0.60x0.60 0.36 1853 0.490
Κ6 0.60x0.60 0.36 853 0.226
Κ7 0.60x0.60 0.36 1604 0.424
Κ8 0.60x0.60 0.36 825 0.218
ΤΧ 3.00x0.25 0.75 525 0.067
Τ1Υ 0.25x3.00 0.75 1458 0.185
Τ2Υ 0.25x3.00 0.75 1448 0.185
Ο τελικός βαθμός επικινδυνότητας για το κριτήριο 3 προκύπτει ως εξής:

𝑁
1 0.233 + 2 · 0.226 + 0.508 + 0.891 + 0.49 + 0.424 + 0.218 + 0.067 + 2 · 0.185
𝜈𝑑 = ∑ 𝜈𝑑𝑖 = = 0.332
𝑁 11
𝑖
Άρα, βαθμός του κριτηρίου 3 θα είναι ίσος με 𝛣3 = 4. Σημειώνεται ότι προέκυψε
υπερκρίσιμο για ένα υποστύλωμα (το Κ4) εφόσον 𝜈𝑑4 = 0.891 > 0.75.
▪ Κριτήριο 4 – Κανονικότητα Κάτοψης [1]

Η κάτοψη του κτιρίου είναι ορθογωνική, επομένως, προσδιορίζεται ο λόγος των μηκών των
πλευρών του κτιρίου ως εξής:
𝐿𝑚𝑎𝑥 15
𝜆= = =1<4
𝐿𝑚𝑖𝑛 15
άρα, ο βαθμός του κριτηρίου είναι ίσος με 𝛣4 = 5.
▪ Κριτήριο 5 – Κατανομή Δυσκαμψίας σε Κάτοψη – Στρέψη [1]

Αρχικά, προσδιορίζεται η θέση του κέντρου μάζας του κτιρίου με βάση τις σχέσεις:
𝛴𝑁𝑆𝑑,𝑖 𝑥𝑐,𝑖
𝑥𝑀 = (4)
𝛴𝑁𝑆𝑑,𝑖
𝛴𝑁𝑆𝑑,𝑖 𝑦𝑐,𝑖
𝑦𝑀 = (5)
𝛴𝑁𝑆𝑑,𝑖
Στη συνέχεια υπολογίζονται οι δυσκαμψίες των κατακόρυφων μελών του ισογείου με βάση
τις σχέσεις της §7.1.2.2(δ) του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [2]:
Για υποστυλώματα:
𝑁
𝐾𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏. = 0.08(0.8 + 𝑙𝑛[𝑚𝑎𝑥(0.6; 𝑎𝑠 )]) (1 + 0.048 )𝐸 𝐼 (6)
𝐴𝑐 𝑐 𝑐

7
Για τοιχώματα:
𝑁
𝐾𝜏𝜊𝜄𝜒 = 0.115(0.8 + 𝑙𝑛[𝑚𝑎𝑥(0.6; 𝑎𝑠 )]) (1 + 0.048 )𝐸 𝐼 (7)
. 𝐴𝑐 𝑐 𝑐
Στον Πίνακα 7 παρουσιάζονται οι αποστάσεις κάθε μέλους από την κάτω αριστερή γωνία
του κτιρίου πολλαπλασιασμένα με τα αξονικά φορτία, και οι δυσκαμψίες.
Πίνακας 7. Στοιχεία για την εύρεση του κέντρου μάζας

Μέλος 𝑥𝑖 𝑦𝑖 𝑁𝑖 𝑥𝑖 𝑁𝑖 𝑦𝑖 𝑁𝑖 𝐾𝑥 𝐾𝑦 𝑥𝑖 𝐾𝑥 𝑦𝑖 𝐾𝑦
Κ1 0.3 14.7 881 264.3 12950.7 5.043·10 13
5.04·10 13
1.51·10 13
7.41·1014
Κ2 14.7 14.7 854 12553.8 12553.8 5.0267·1013 5.03·1013 7.39·1014 7.40·1014
Κ3 0.3 7.5 1922 576.6 14415 5.67·1013 5.67·1013 1.70·1013 4.25·1014
Κ4 7.5 7.5 3368 25260 25260 6.54·1013 6.54·1013 4.91·1014 4.90·1014
Κ5 14.7 7.5 1853 27239.1 13897.5 5.628·10 13
5.63·10 13
8.27·10 14
4.22·1014
Κ6 0.3 0.3 853 255.9 255.9 5.026·1013 5.03·1013 1.51·1013 1.51·1013
Κ7 7.5 0.3 1604 12030 481.2 5.478·1013 5.48·1013 4.11·1014 1.64·1013
Κ8 14.7 0.3 825 12127.5 247.5 5.01·1013 5.01·1013 7.36·1014 1.50·1013
ΤΧ 7.5 14.875 525 3937.5 7809.375 3.257·1015 2.38·1013 2.44·1016 3.54·1014
Τ1Υ 6.125 13.5 1458 8930.25 19683 2.521·1013 3.45·1015 1.54·1014 4.65·1016
Τ2Υ 8.875 13.5 1448 12851 19548 2.519·1013 3.44·1015 2.24·1014 4.65·1016
Άθροισμα: 15591 116026 127102 3.74·1015 7.35 ·1015 2.81·1016 9.62 ·1016
Το κέντρο μάζας του κτιρίου προέκυψε: 𝑥𝐶𝑀 = 7.44 𝑚, 𝑦𝐶𝑀 = 8.15 𝑚. Οι συντεταγμένες του
κέντρου δυσκαμψίας, xCR και yCR, του ισογείου υπολογίζονται με βάση τις σχέσεις:
∑ KCx,i xc,i + ∑ Kinfx,i xinf,i ∑ KCy,i yc,i + ∑ Kinfy,i yinf,i
xCR = ∑ KCx,i + ∑ Kinfx,i
, yCR = ∑ KCy,i + ∑ Kinfy,i
, όπου Kinfx,i = 0 και xinf,i = 0 για το υπό
μελέτη κτίριο (δεν λαμβάνονται υπόψη οι τοιχοπληρώσεις στην παρούσα εργασία). Οι
συντεταγμένες του κέντρου δυσκαμψίας προκύπτουν ίσες με : 𝑥𝐶𝑅 = 7.50 𝑚 , 𝑦𝐶𝑅 = 13.10 𝑚.
Στη συνέχεια υπολογίζονται οι εκκεντρότητες ανά διεύθυνση, ex και ey, και οι ζητούμενες
ανηγμένες τιμές τους, εx και εy, ως ακολούθως:
𝑒𝑥 = |𝑥𝐶𝑅 − 𝑥𝐶𝑀 | = |7.50 − 7.44| = 0.06 𝑒𝑥 0.06

𝜀𝑥 = = = 0.004 < 0.05
𝐿𝑥 15
𝑒𝑦 = |𝑦𝐶𝑅 − 𝑦𝐶𝑀 | = |13.10 − 8.15| = 4.95 𝑒𝑦 4.95
𝜀𝑦 = = = 0.33 > 0.30
𝐿𝑦 15
Βαθμονόμηση κριτηρίου:
Βαθμός 1: ε ≥ 0.30* (έντονη ανισοκατανομή – στρέψη)
Βαθμός 5: ε < 0.05 (πρακτικώς συμμετρικό – χωρίς στρεπτική απόκριση)
Επομένως, ο βαθμός επικινδυνότητας λαμβάνεται ίσος με 𝛣5 = 1, εφόσον στην y διεύθυνση
η εκκεντρότητα ξεπερνά την επιτρεπόμενη τιμή (δηλ. το 0.30).
▪ Κριτήριο 6 – Κανονικότητα σε τομή/όψη [1]

Δεν υπάρχουν εσοχές και τα εμβαδά των ορόφων είναι ίσα. Άρα, ο βαθμός επικινδυνότητας
είναι ίσος με 𝛣6 = 5.
▪ Κριτήριο 7 – Κατανομή δυσκαμψίας καθ’ ύψος – Μαλακός όροφος [1]

Αρχικά, υπολογίζονται οι δυσκαμψίες των μελών σε όλους τους ορόφους του κτιρίου με βάση
τις σχέσεις της §7.1.2.2(δ) του ΚΑΝ.ΕΠΕ [2]. Στον Πίνακα 8, παρουσιάζεται το άθροισμα των
δυσκαμψιών ανά όροφο και διεύθυνση.

8
Πίνακας 8. Συνολική δυσκαμψία ανά όροφο

Όροφος K tot,x K tot,y
Ισόγειο 3.742 · 1015 7.346 · 1015
1ος 2.897 · 1015 5.814 · 1015
2ος 2.400 · 1015 4.746 · 1015
3ος 1.644 · 1015 3.244 · 1015
4ος 5.695 · 1014 1.026 · 1015
Ισόγειο – 1ος όροφος: 𝛥𝛫𝑥 = 29.17 % 𝛥𝛫𝑦 = 26.35 %

1ος όροφος – 2ος όροφος: 𝛥𝛫𝑥 = 20.71 % 𝛥𝛫𝑦 = 22.50 %
2ος όροφος – 3ος όροφος: 𝛥𝛫𝑥 = 46.00 % 𝛥𝛫𝑦 = 46.30 %
Σύμφωνα με τη βαθμονόμηση του κριτηρίου θεωρείται Βαθμός 1 όταν η διαφορά ΔΚ >50%

και Βαθμός 5 όταν ΔΚ < 20%. Με βάση τους παραπάνω υπολογισμούς, λαμβάνεται ως βαθμός
επικινδυνότητας για το κριτήριο 7 ίσος με 𝛣7 = 3 και για τις δυο διευθύνσεις.
▪ Κριτήριο 8 – Κατανομή μάζας καθ’ ύψος [1]

Το βάρος κάθε ορόφου υπολογίζεται με βάση τα κατακόρυφα φορτία. Έτσι, υπολογίστηκε το
σύνολο των κατακόρυφων φορτίων (το βάρος κάθε ορόφου) αφαιρώντας τα φορτία των
ανώτερων ορόφων. Η μάζα κάθε ορόφου (Πίνακας 9) προκύπτει διαιρώντας το βάρος με την
επιτάχυνση της βαρύτητας (g =9.81 m/sec2).
Πίνακας 9. Βάρος και μάζα κάθε ορόφου
Όροφος Βάρος W (kN) Μάζα (tn)
Ισόγειο 3882 396
1ος 3458 353
2ος 2954 301
3ος 2845 290
4ος 2452 250
Ισόγειο – 1ος όροφος: 𝛥𝑀 = 12.18 %

1ος όροφος – 2ος όροφος: 𝛥𝑀 = 17.27 %
Σύμφωνα με τη βαθμονόμηση του κριτηρίου θεωρείται Βαθμός 1 όταν η διαφορά ΔΜ >50%
και Βαθμός 5 όταν ΔΜ < 20%. Με βάση τους παραπάνω υπολογισμούς, λαμβάνεται ως βαθμός
επικινδυνότητας για το κριτήριο 8 ίσος με 𝛣8 = 5.
▪ Κριτήριο 9 – Κοντά υποστυλώματα [1]

Για κάθε υποστύλωμα αποδίδεται ένας βαθμός 𝛽𝑙 ανάλογα με το ανηγμένο του μήκος. Η
συμβολή στη συνολική επιβάρυνση της κατασκευής λαμβάνεται υπόψη μέσω αντίστοιχων
𝑙 4.50
συντελεστών βαρύτητας σ.β. ως εξής: Ισόγειο: ℎ = 0.60 = 7.50 άρα, 𝛽𝑙 = 5 και 𝜎. 𝛽. = 1
𝑙 2.50
1ος & 2ος όροφος: ℎ = 0.50 = 5.00 άρα, 𝛽𝑙 = 4 και 𝜎. 𝛽. = 2
𝑙 2.50
3ος & 4ος όροφος: ℎ = 0.40 = 6.25 άρα, 𝛽𝑙 = 5 και 𝜎. 𝛽. = 1
Υπολογισμός του συντελεστή 𝛽̅ για κάθε όροφο:

8∙5∙1
Ισόγειο: 𝛽̅ = =5
8
8∙4∙2
1ος & 2ος όροφος: 𝛽̅ = 2∙8
=4
ο
25 Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019
9
8∙5∙1
3ος & 4ος όροφος: 𝛽̅ = =5
8
Στο κτίριο υπάρχουν τοιχώματα, επομένως, ο τελικός βαθμός προκύπτει με βάση το βαθμό
τοιχωματοποίησης, ο οποίος υπολογίζεται σε επόμενο κεφάλαιο. Για άγνωστο οπλισμό, ο
βαθμός τοιχωματοποίησης προκύπτει 𝛼𝜏 = 0.34. Ο τελικός βαθμός του κριτηρίου
υπολογίζεται με γραμμική παρεμβολή για κάθε όροφο ως εξής:
𝛽𝜏𝜀𝜆 −5 5−5
Για το Ισόγειο, τον 3ο & 4ο όροφο: 0.34−0.10 = 0.50−0.10 ⇒ 𝛽𝜏𝜀𝜆 = 5
Αντίστοιχα, για τους 1ο & 2ο όροφο 𝛽𝜏𝜀𝜆 = 4.60.

Τελικώς, ο βαθμός του κριτηρίου λαμβάνεται ο μικρότερος, δηλαδή 𝛣9 = 4.60.
▪ Κριτήριο 10 – Κατακόρυφες ασυνέχειες [1]

Το εξεταζόμενο κτίριο παρουσιάζει ασυνέχειες στις διαστάσεις των υποστυλωμάτων.
Συγκεκριμένα, από το ισόγειο στον 1ο όροφο, τα υποστυλώματα γίνονται από 0.60 x 0.60 σε
0.50 x 0.50. Το ίδιο συμβαίνει και από τον 2ο στον 3ο όροφο όπου τα υποστυλώματα γίνονται
από 0.50 x 0.50 σε 0.40 x 0.40. Οι περιπτώσεις διάταξης της διατομής των υποστυλωμάτων
διακρίνονται σε: γωνιακά (περίπτωση 1), περιμετρικά (περίπτωση 2) και κεντρικό (περίπτωση
3). Στο Σχήμα 3 φαίνονται οι περιπτώσεις για την περίπτωση μεταφοράς από το ισόγειο στον
1ο όροφο, όπου 𝑏𝑥 = 𝑏𝑦 = 0.60, 𝑎𝑥 = 𝑎𝑦 = 0.50.
(1) (2) (3)
Σχήμα 3. Περιπτώσεις διάταξης υποστυλωμάτων καθ’ ύψος του κτιρίου (ισόγειο – 1ος όροφος)
𝑒𝑥 = 𝑒𝑦 = 0.05 για την περίπτωση 1 ⇒ 0.05𝑏𝑥,𝑦 = 0.03 < 0.05 < 0.15𝑏𝑥,𝑦 = 0.09 ⇒ Βαθμός 4
𝑒𝑥 = 0.05, 𝑒𝑦 = 0 για την περίπτωση 2 ⇒ 0.05𝑏𝑥,𝑦 = 0.03 < 0.05 < 0.15𝑏𝑥,𝑦 = 0.09 ⇒ Βαθμός 4
𝑒𝑥 = 𝑒𝑦 = 0 για την περίπτωση 3 ⇒ 0 < 0.05𝑏𝑥,𝑦 = 0.03 ⇒ Βαθμός 5
Αντίστοιχα, το ίδιο προκύπτει για την περίπτωση του 2ου και του 3ου ορόφου. Τελικά, ο
βαθμός του κριτηρίου 10 λαμβάνεται ο μικρότερος, δηλαδή 𝛣10 = 4.
▪ Κριτήριο 11 – Διαδρομή και μεταφορά δυνάμεων [1]

Το κτίριο που εξετάζεται παρουσιάζει συνδυασμό τοιχωμάτων και πλαισιακής λειτουργίας.
Έτσι, σύμφωνα με την προσεγγιστική μέθοδο, ο τελικός βαθμός του κριτηρίου βασίζεται στο
βαθμό τοιχωματοποίησης. Σε κτίριο που ο δείκτης τοιχωματοποίησης είναι μεγάλος (αΤ≥0.80)
τότε το κυρίαρχο κριτήριο στη διαδρομή και μεταφορά δυνάμεων είναι ο βαθμός σύνδεσης
τοιχώματος με το διάφραγμα και ο τελικός βαθμός είναι β=βα. Ενώ, σε κτίριο που ο δείκτης
τοιχωματοποίησης είναι πολύ μικρός (αΤ<0.20)τότε το κυρίαρχο κριτήριο στη διαδρομή και
μεταφορά δυνάμεων είναι η ύπαρξη σαφών επιπέδων πλαισιακής λειτουργίας, και ο τελικός
βαθμός είναι β=ββ. Οι τιμές βα και ββ εξαρτώνται από τις συνθήκες σύνδεσης των τοιχωμάτων
10
με τα υπάρχοντα διαφράγματα και την κανονικότητα της πλαισιακής λειτουργίας. Προκύπτει

ότι 𝛽𝛼 = 5 λόγω πλήρους σύνδεσης των τοιχωμάτων με το διάφραγμα μέσω κάθετων δοκών
και 𝛽𝛽 = 5 λόγω ιδανικής πλαισιακής δομικής διαμόρφωσης. Επομένως, ο βαθμός για το
κριτήριο 11 προκύπτει 𝛣11 = 5 για οποιαδήποτε τιμή του βαθμού τοιχωματοποίησης.
▪ Κριτήριο 12 – Γειτονικά κτίρια [1]

Δεν υπάρχει αρμός, υπάρχουν όμορα κτίρια με ανισοσταθμία πλακών, χωρίς μεγάλη διαφορά
ύψους. Για την y διεύθυνση δεν υπάρχει πρόβλημα με όμορα κτίρια. Ο βαθμός
επικινδυνότητας λαμβάνεται ίσος με 𝛣12 = 3 για τη x και 𝛣12 = 5 για την y διεύθυνση.
▪ Κριτήριο 13 – Κακοτεχνίες - τραυματισμοί [1]

Ο βαθμός επικινδυνότητας λαμβάνεται ίσος με 𝛣13 = 5.
3.1 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ

Ο Πίνακας 10 αποτελεί τον πίνακα κριτηρίων για το εξεταζόμενο κτίριο, στον οποίο
καταγράφονται οι βαθμοί επιβάρυνσης για κάθε κριτήριο και για τις δύο διευθύνσεις.
Πίνακας 10. Πίνακας κριτηρίων

Βαθμός επιβάρυνσης
Συντελεστής
α/α Περιγραφή Κριτηρίου Διεύθυνση
βαρύτητας σi
x y
1 Βλάβες Στατικής Ανεπάρκειας 5 5 0.10
2 Οξείδωση Οπλισμών 5 5 0.10
3 Μέγεθος Ανηγμένου Αξονικού Φορτίου 4 4 0.05
4 Κανονικότητα Κάτοψης 5 5 0.05
5 Κατανομή Δυσκαμψίας σε Κάτοψη - Στρέψη 1 1 0.10
6 Κανονικότητα σε Τομή /Όψη 5 5 0.05
7 Κατανομή Δυσκαμψίας Καθ’ Ύψος 3 3 0.15
8 Κατανομή Μάζας Καθ’ Ύψος 5 5 0.05
9 Κοντά Υποστυλώματα 4.60 4.60 0.15
10 Κατακόρυφες Ασυνέχειες 4 4 0.05
11 Διαδρομή και Μεταφορά Δυνάμεων 5 5 0.05
12 Γειτονικά Κτίρια 3 5 0.05
13 Κακοτεχνίες, Τραυματισμοί 5 5 0.05
Για τον υπολογισμό του μειωτικού συντελεστή επιρροής των κριτηρίων στην τέμνουσα
αντοχής στη βάση του κτιρίου, χρησιμοποιείται η σχέση [1]: 𝛽 = 𝛴 𝜎𝑖5𝛽𝑖
4.04
Για τη x διεύθυνση: 𝛽𝑥𝑥 = 5
= 0.81
4.14
Για την y διεύθυνση: 𝛽𝑦𝑦 = 5 = 0.83
4 ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
4.1 ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΜΝΟΥΣΑΣ ΑΝΤΟΧΗΣ VR0

Μία πολύ απλή αλλά αρκετά προσεγγιστική διαδικασία που προσωρινά θα μπορούσε να
επιλεγεί με τα ελάχιστα κατά το δυνατόν δεδομένα είναι η εξής: Αν 𝑉𝑅𝑖 η μέγιστη τέμνουσα
που μπορεί να αναληφθεί από κάθε κατακόρυφο στοιχείο, η μέσω υπολογισμών προκύπτουσα
τέμνουσα αντοχής 𝑉𝑅0 [1], μπορεί να ληφθεί :
𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏. 𝜏𝜊𝜄𝜒. 𝜅𝜊𝜈𝜏.𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏.

𝑉𝑅0 = 𝑎1 ∑ 𝑉𝑅𝑖 + 𝑎2 ∑ 𝑉𝑅𝑖 + 𝑎3 ∑ 𝑉𝑅𝑖 (8)

11
όπου, α1, α2, α3 τιμές που μπορούν να ληφθούν ως:
α1= 0.5 α2= 0.7 α3= 0.9

όταν υπάρχουν κοντά υποστυλώματα ή
α1= 0.7 α2= 0.9 όταν δεν υπάρχουν κοντά υποστυλώματα
α1= 0.7 α3= 0.9 όταν δεν υπάρχουν κοντά υποστυλώματα
α1= 0.8 όταν ο φορέας είναι πλαισιακός χωρίς την παρουσία
τοιχωμάτων ή κοντών υποστυλωμάτων
Σύμφωνα με την προτεινόμενη προσεγγιστική μέθοδο ο υπολογισμός των διατμητικών
αντοχών των κατακόρυφων μελών γίνεται ως εξής:
1η Περίπτωση – Άγνωστος οπλισμός

Στην περίπτωση που δεν είναι γνωστοί οι οπλισμοί στο κτίριο που εξετάζεται, τότε η αντοχή
των κατακόρυφων μελών λαμβάνεται σύμφωνα με τον EC2 αγνοώντας τη συμβολή του
οπλισμού ως [3]:
2 1 𝑁
2
𝑉𝑅𝑖 = (35𝑘 3 𝑓𝑐𝑘 + 0.15 ( )) 𝑏𝑤 𝑑 (9)
𝐴𝑐
Όπου,
0.2
𝑘 =1+√ (10)
𝑑
Εναλλακτικά, η αντοχή των κατακόρυφων μελών (υποστυλωμάτων και τοιχωμάτων)
μπορεί να ληφθεί σύμφωνα με τη σχέση του παραρτήματος 7Γ του ΚΑΝ.ΕΠΕ. ως η διατμητική
αντοχή υπό ανακυκλιζόμενες φορτίσεις (Σχέση Γ.1 Παράρτημα 7Γ ΚΑΝ.ΕΠΕ.) αγνοώντας τη
συμβολή του οπλισμού με 𝜌𝑡𝑜𝑡 = 0 και 𝑉𝑤 = 0 [2]:
ℎ−𝑥 𝑝𝑙
𝑉𝑅 = 𝑚𝑖𝑛[𝑁; 0.55𝐴𝑐 𝑓𝑐𝑚 ] + (1 − 0.05𝑚𝑖𝑛[5, 𝜇𝜃 ])(0.16𝑚𝑎𝑥[0.5; 100𝜌𝑡𝑜𝑡 ](1
2𝐿𝑠 (11)
− 0.16𝑚𝑖𝑛[5; 𝑎𝑠 ])√𝑓𝑐𝑚 𝐴𝑐 + 𝑉𝑤 )
Εξετάζονται δυο περιπτώσεις για την τιμή του 𝜇𝜃𝑝𝑙 , οι οποίες είναι:
α) 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 0
β) 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 1
Ειδικότερα η διατμητική αντοχή 𝑉𝑅 τοιχώματος δεν επιτρέπεται να ξεπεράσει την οριακή

τιμή που αντιστοιχεί σε αστοχία του κορμού σε λοξή θλίψη 𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥 , η οποία, υπό
ανακυκλιζόμενες παραμορφώσεις, ελαστικές ή μετελαστικές, μπορεί να λαμβάνεται από τη
σχέση [2]:
𝑝𝑙 𝑁
𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥 = 0.85(1 − 0.06𝑚𝑖𝑛[5, 𝜇𝜃 ]) (1 + 1.8𝑚𝑖𝑛 [0.15, ]) (1 + 0.25𝑚𝑎𝑥[1.75,100 𝑝𝑡𝑜𝑡 ])(1
𝐴𝑐 𝑓𝑐𝑚 (12)
− 0.2𝑚𝑖𝑛[2, 𝑎𝑠])√𝑓𝑐𝑚 𝑏𝑤 𝑧
2η Περίπτωση – Γνωστός οπλισμός

Στην περίπτωση που είναι γνωστοί οι οπλισμοί στο κτίριο που εξετάζεται, η αντοχή 𝑉𝑅𝑖
των μελών υπολογίζεται κατά Ευρωκώδικα από τη σχέση [3]:
𝑉𝑅𝑖 = min(𝑉𝑅𝑑,𝑠 , 𝑉𝑀 ) (13)
όπου,
𝑧 𝐴𝑠𝑤
𝑉𝑅𝑑,𝑠 = 𝑁𝑑 + 𝑧 𝑓𝑦𝑤𝑑 cot 𝜃 ,για υποστύλωμα (14)
𝐻𝑐𝑙 𝑠
𝐴𝑠𝑤
𝑉𝑅𝑑,𝑠 = 𝑧 𝑓𝑦𝑑 cot 𝜃 ,για τοίχωμα (15)
𝑠
12
2 𝑀𝑅
𝑉𝑀 = (16)
𝐿𝜅𝛼𝜃
η ροπή αντοχής υποστυλώματος για κάθε διεύθυνση φόρτισης με βάση τα
𝑀𝑅 = 𝜇 𝑏 ℎ2 𝑓𝑐𝑑 ,
Διαγράμματα Αλληλεπίδρασης ορθογωνικής διατομής [3].
Διαδικασία εύρεσης της ροπής αντοχής τοιχώματος:
𝐴 𝑓𝑦𝑑 +𝑁
Θέση μοχλοβραχίονα: 𝑥 = 𝑙𝑤 2 𝐴 𝑓 𝑠𝑣+0.68 𝑙 𝑏𝑓
𝑠𝑣 𝑦𝑑 𝑤 𝑐𝑑
Ροπή αντοχής κορμού: 𝑀𝑅𝑑𝑘 = 0.5 (𝐴𝑠𝑣 𝑓𝑦𝑑 + 𝑁)(𝑙𝑤 − 𝑥)
Ροπή αντοχής άκρων: 𝑀𝑅𝑑,ά𝜅𝜌𝜔𝜈 = (0.5 𝑙𝑤 − 𝑑1 )(𝐴𝑠,ά𝜅𝜌𝜔𝜈 𝑓𝑦𝑑 + 𝑁)
Συνολική ροπή αντοχής διατομής: 𝑀𝑅𝑑 = 𝑀𝑅𝑑𝑘 + 𝑀𝑅𝑑,ά𝜅𝜌𝜔𝜈
Στον Πίνακα 11 παρουσιάζονται οι τέμνουσες αντοχής για κάθε κατακόρυφο μέλος του
κτιρίου, για τις περιπτώσεις που ο οπλισμός είναι άγνωστος (Α.Ο) και γνωστός (Γ.Ο). Στην
περίπτωση που ο οπλισμός είναι άγνωστος, η τέμνουσα αντοχής υπολογίζεται α)
χρησιμοποιώντας τη σχέση που ορίζει ο δευτεροβάθμιος προσεισμικός έλεγχος (δηλ. η σχέση
του EC2) και β) χρησιμοποιώντας τη σχέση Γ1 του παραρτήματος 7Γ του ΚΑΝ.ΕΠΕ [2] για
𝜇𝜃𝑝𝑙 = 0 και 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 1.
Πίνακας 11. Τέμνουσα αντοχής των κατακόρυφων μελών για άγνωστο και γνωστό οπλισμό
Άγνωστος Οπλισμός Γνωστός Οπλισμός
𝑉𝑅𝑖𝛢.𝛰. (kN) 𝑉𝑅𝑖𝛢.𝛰. (kN)
𝑉𝑅𝑖𝛢.𝛰. (kN) ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ. 𝛤.𝛰.
Μέλος Διεύθυνση 𝑉𝑅𝑑,𝑠 𝑉𝑀 𝑉𝑅𝑖 (kN)
EC2 𝑝𝑙 𝑝𝑙
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
Κ1 x,y 181.16 161.40 159.20 183.85 143.36 143.36
Κ2 x,y 177.34 155.40 153.31 180.80 138.24 138.24
x 215.04 215.04
Κ3 328.73 300.20 298.00 301.90
y 266.24 266.24
x 133.12 133.12
Κ4 533.70 404.40 402.32 465.88
y 174.08 174.08
x 215.04 215.04
Κ5 318.95 288.59 286.51 294.08
y 266.24 266.24
Κ6 x,y 177.20 155.25 153.18 180.67 138.24 138.24
x 215.04 215.04
Κ7 283.65 255.39 253.31 265.84
y 256.00 256.00
Κ8 x,y 173.23 151.52 149.44 177.50 133.12 133.12
x 176.90 185.76 180.51 507.61 815.40 507.61
TX
y 195.14 69.62 67.60 105.00 44.44 44.44
x 318.85 121.46 119.43 105.34 88.90 88.90
TY1
y 310.66 329.30 324.05 507.61 1573.00 507.61
x 317.53 120.90 118.88 104.90 88.90 88.90
TY2
y 309.11 327.76 322.51 507.61 1566.00 507.61
Στον Πίνακα 12 παρουσιάζεται η οριακή τιμή που αντιστοιχεί σε αστοχία του κορμού σε
λοξή θλίψη 𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥 για τα τοιχώματα του κτιρίου, ανάλογα με τη διεύθυνση φόρτισης. Οι τιμές
που προκύπτουν είναι μεγαλύτερες από την τιμή της 𝑉𝑅 της σχέση Γ1 (Πίνακας 11).
Πίνακας 12. Οριακή τιμή που αντιστοιχεί σε αστοχία του κορμού σε λοξή θλίψη 𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥
𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥 (kN) 𝑉𝑅,𝑚𝑎𝑥 (kN)
Μέλος Διεύθυνση 𝑝𝑙 𝑝𝑙
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
TX x 1967 1850
TY1 y 2258 2123
TY2 y 2255 2120

13
Στη συνέχεια, υπολογίζεται η 𝑉𝑅0 για τις διευθύνσεις x και y της δράσης. Το κτίριο που
εξετάζεται δεν έχει κοντά υποστυλώματα, επομένως, οι συντελεστές α1 και α2 είναι: 𝛼1 = 0.7,
𝛼2 = 0.9. Η σχέση που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό είναι:
𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏. 𝜏𝜊𝜄𝜒.
𝑉𝑅0 = 𝛼1 𝛴𝑉𝑅𝑖 + 𝛼2 𝛴𝑉𝑅𝑖
Σημειώνεται ότι τα τοιχώματα ΤΥ1 και ΤΥ2 λειτουργούν σαν υποστυλώματα στη x
διεύθυνση, και έτσι συμπεριλαμβάνονται στον πρώτο όρο. Αντίστοιχα, το τοίχωμα ΤΧ
συμπεριλαμβάνεται στον πρώτο όρο για τη διεύθυνση y, καθώς σε αυτήν λειτουργεί σαν
υποστύλωμα.
Στον Πίνακα 13 παρουσιάζονται οι τιμές της 𝑉𝑅0 για τις περιπτώσεις άγνωστου και γνωστού
οπλισμού, για κάθε διεύθυνση φόρτισης.
Πίνακας 13. Τιμές της VR0

𝛢.𝛰. 𝑉𝑅𝑖 (kN) 𝑉𝑅𝑖 (kN)
𝑉𝑅0 (kN) ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ. 𝛤.𝛰.
Διεύθυνση 𝑉𝑅0 (kN)
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
x 2126.45 1647.34 1627.97 1513.15
y 2216.16 1950.60 1927.91 2005.67
4.2 ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ VR

Η συνολική σεισμική αντίσταση του κτιρίου σε όρους τέμνουσας βάσης υπολογίζεται με βάση
τη σχέση [1]:
𝑉𝑅 = 𝛽 𝑉𝑅0 (17)
όπου,
𝛽𝑥 = 0.81
𝛽𝑦 = 0.83
Στον Πίνακα 14, παρουσιάζονται οι τιμές της VR όπως προέκυψαν για κάθε περίπτωση και
κάθε διεύθυνση φόρτισης.
Πίνακας 14. Τιμές της VR
𝑉𝑅 (kN) 𝑉𝑅 (kN)
𝑉𝑅𝛢.𝛰. (kN) ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ.
Διεύθυνση 𝑉𝑅𝛤.𝛰. (kN)
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
x 1722.42 1334.34 1318.66 1225.65
y 1839.41 1619.00 1600.17 1664.71
4.3 ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ Vreq

Σε κάθε κύρια διεύθυνση, προσδιορίζεται με βάση το φάσμα σχεδιασμού του Κανονισμού, το
συνολικό μέγεθος των σεισμικών φορτίων (η τέμνουσα βάσης σχεδιασμού) του κτιρίου,
σύμφωνα με τη σχέση [1]:
𝑉𝑟𝑒𝑞 = 𝑀 𝑆𝑑 (𝑇) (18)

όπου, Τ η ιδιοπερίοδος της κατασκευής και Μ η μάζα του κτιρίου (𝑀 = 1589 𝑡𝑜𝑛).
Ο συντελεστής συμπεριφοράς q λαμβάνεται από τον Πίνακα Σ4.4 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. 2017 για
τη στάθμη επιτελεστικότητας Β, ανάλογα με τη διεύθυνση που εξετάζεται. Συγκεκριμένα, για
τη x διεύθυνση ο συντελεστής συμπεριφοράς λαμβάνεται 𝑞 = 1.7 (δυσμενής παρουσία
τοιχοπληρώσεων), ενώ για την y διεύθυνση λαμβάνεται 𝑞 = 2.3 (ευμενής παρουσία
τοιχοπληρώσεων).

14
4.3.1 Με χρήση της Προσεγγιστικής Ιδιοπεριόδου

Η προσεγγιστική ιδιοπερίοδος του κτιρίου προέκυψε ίση με 𝑇𝜋𝜌𝜊𝜎. = 0.464 𝑠𝑒𝑐. Στον Πίνακα
15 παρουσιάζονται για κάθε διεύθυνση ο συντελεστής συμπεριφοράς q που λαμβάνεται, η
εδαφική επιτάχυνση 𝑆𝑑 και η ζητούμενη σεισμική απαίτηση 𝑉𝑟𝑒𝑞 .
Πίνακας 15. Συντελεστής συμπεριφοράς, εδαφική επιτάχυνση και σεισμική απαίτηση Vreq ανά
διεύθυνση
Διεύθυνση q 𝑆𝑑 (m/s2) 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN)
x 1.7 4.155 6602.3
y 2.3 3.070 4878.23
4.3.2 Με χρήση της Ακριβούς Ιδιοπεριόδου

Η ακριβής ιδιοπερίοδος του κτιρίου προέκυψε ίση με 𝑇𝛼𝜅𝜌𝜄𝛽.𝑥 = 1.82 𝑠𝑒𝑐 και 𝑇𝛼𝜅𝜌𝜄𝛽.𝑦 =
1.27 𝑠𝑒𝑐 για τη x και την y διεύθυνση, αντίστοιχα. Στον Πίνακα 16 παρουσιάζονται για κάθε
διεύθυνση ο συντελεστής συμπεριφοράς q που λαμβάνεται, η εδαφική επιτάχυνση 𝑆𝑑 και η
ζητούμενη σεισμική απαίτηση 𝑉𝑟𝑒𝑞 .
διεύθυνση
Διεύθυνση q 𝑆𝑑 (m/s2) 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN)
x 1.7 1.141 1813.05
y 2.3 1.210 1922.70
4.4 ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΒΑΘΜΟΥ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

Σύμφωνα με την προσεγγιστική μέθοδο που παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία, ο βαθμός
ανεπάρκειας της κατασκευής προκύπτει ανά διεύθυνση συνυπολογίζοντας το 30% της
επίδρασης της κάθετης διεύθυνσης ως εξής [1]:
𝑉𝑟𝑒𝑞𝑥 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞𝑦 𝑉𝑟𝑒𝑞𝑦 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞𝑥
𝜆𝑥 = 𝜆𝑦 = (19)
𝑉𝑅𝑥 + 0.3𝑉𝑅𝑦 𝑉𝑅𝑦 + 0.3𝑉𝑅𝑥
Στον Πίνακα 15 καταγράφονται οι βαθμοί ανεπάρκειας που προέκυψαν για τις περιπτώσεις
που ο οπλισμός είναι άγνωστος (Α.Ο.) και γνωστός - ελάχιστος (Γ.Ο.), για τις δυο διευθύνσεις
της σεισμικής δράσης, κάνοντας χρήση της προσεγγιστικής (Προσ. Τ) και της ακριβής
(Ακριβής T) ιδιοπεριόδου για τη στάθμη επιτελεστικότητας Β.
Πίνακας 17. Βαθμοί ανεπάρκειας λ προσεγγιστικής μεθόδου για τη στάθμη Β
𝜆𝛢.𝛰. 𝜆𝛢.𝛰. 𝜆𝛢.𝛰.
Διεύθυνση EC2 ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ. 𝜆𝛤.𝛰.
𝑝𝑙 𝑝𝑙
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
Προσ. T Ακριβής T Προσ. T Ακριβής T Προσ. T Ακριβής T Προσ. T Ακριβής T
x 3.55 1.05 4.43 1.31 4.48 1.33 4.68 1.38
y 2.91 1.05 3.40 1.22 3.44 1.24 3.37 1.21
x (Δυσμ.) 3.55 1.05 4.43 1.31 4.48 1.33 4.68 1.38
Αρχικά, παρατηρείται ότι η χρήση της ακριβούς ιδιοπεριόδου δίνει πολύ μικρότερους
λόγους ανεπάρκειας από ότι η χρήση της προσεγγιστικής για κάθε περίπτωση και διεύθυνση.
Συγκρίνοντας τους λόγους ανεπάρκειας που προέκυψαν στην περίπτωση που ο οπλισμός
είναι άγνωστος, παρατηρείται ότι οι τιμές είναι μεγαλύτερες όταν υπολογίζονται με βάση τη
σχέση του Παραρτήματος 7Γ του ΚΑΝ.ΕΠΕ. και μικρότερες όταν υπολογίζονται με βάση τον
EC2. Επιπλέον, οι λόγοι που προέκυψαν στην περίπτωση που ο οπλισμός είναι γνωστός, είναι

15
αρκετά κοντά με τις αντίστοιχες τιμές που προέκυψαν με βάση τη σχέση του ΚΑΝ.ΕΠΕ., και
για τις δυο περιπτώσεις της ιδιοπεριόδου.
5 PUSHOVER ΑΝΑΛΥΣΗ
5.1 ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ
Η προσομοίωση του κτιρίου ακολουθεί τις διατάξεις του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [2] και βασίζεται σε
γραμμικά στοιχεία συγκεντρωμένης πλαστιμότητας στα δύο άκρα (plastic hinges), όπως
φαίνεται στο Σχήμα 4. Η προσομοίωση περιλαμβάνει στοιχεία δοκαριών, υποστυλωμάτων και
τοιχωμάτων. Λεπτομερέστερα στοιχεία προσομοίωσης των παραπάνω παρουσιάζονται στα
επόμενα υπό-κεφάλαια.
Το κτίριο θεωρείται πλήρως πακτωμένο στη βάση του. Η επίδραση της πλάκας στην
κατασκευή λαμβάνεται υπόψη ορίζοντας δύσκαμπτο διάφραγμα σε κάθε όροφο, θέτοντας στα
δοκάρια κατάλληλο συνεργαζόμενο πλάτος (𝑏𝑒𝑓𝑓 ) και κατανέμοντας κατάλληλα το φορτίο της
πλάκας στα δοκάρια. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό πεπερασμένων
στοιχείων SAP2000 [5] και σε αυτό βασίστηκε το προσομοίωμα του εξεταζόμενου κτιρίου
(Σχήμα 4). Το λογισμικό ανάλυσης διατομών με χρήση ινών BIAX [6], χρησιμοποιήθηκε για
τον υπολογισμό των στοιχείων των διατομών, δηλ. ροπή διαρροής, αλληλεπίδραση αξονικής
δύναμης και ροπής, καμπυλότητα και γωνία στροφής χορδής.
Σχήμα 4. Προσομοίωση δοκών, υποστυλωμάτων (και τοιχωμάτων) και κόμβων
5.1.1 Δοκάρια και υποστυλώματα

Η μηχανική συμπεριφορά των δομικών στοιχείων περιγράφεται μέσω ενός διαγράμματος
εντατικού μεγέθους F, δηλ. κάμψη Μ ή/και τέμνουσα V, συναρτήσει της παραμόρφωσης δ,
δηλ. γωνία στροφής χορδής θ ή/και γωνιακής παραμόρφωσης γ, αντίστοιχα. Η συμπεριφορά
αυτή, ορίζεται στα δύο άκρα του κάθε μέλους (πλαστικές αρθρώσεις).
Στην παρούσα εργασία, όλα τα μέλη προσομοιώνονται μόνο για αστοχία σε κάμψη βάση
του νόμου Μ-θ (Σχήμα 5). Επιπλέον, στα υποστυλώματα και τα τοιχώματα ορίζεται νόμος
αλληλεπίδρασης ροπής-αξονικής, Μ-Ν, καθώς η ροπή Μ εξαρτάται από την αξονική δύναμη
Ν, και η Ν μεταβάλλεται κατά τη σεισμική διέγερση. Σε όλα τα δοκάρια θεωρείται σταθερή
αξονική δύναμη ίση με μηδέν.

16
Σχήμα 5. Νόμος προσομοίωσης πλαστικών αρθρώσεων κατακόρυφων μελών κάμψης Μ-θ
Ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. περιλαμβάνει σχέσεις υπολογισμού της ροπής κατά της διαρροή 𝑀𝑦 , γωνίας
στροφής στην διαρροή 𝜃𝑦 και στην αστοχία 𝜃𝑢 . Η ροπή διαρροής 𝑀𝑦 υπολογίζεται από τη
σχέση (ΚΑΝ.ΕΠΕ. Α.6 παράρτημα Α7) [2]:
𝑀𝑦 1 𝜉𝑦2 𝜉𝑦 𝜌𝜈 𝐸𝑠
= ( ) {𝐸𝑐 (0.5(1 + 𝛿 ′ ) − ) + [(1 − 𝜉𝑦 )𝜌 + (𝜉𝑦 − 𝛿 ′ )𝜌′ + (1 − 𝛿 ′ )] (1 − 𝛿 ′ ) } (20)
𝑏𝑑 3 𝑟 𝑦 2 3 6 2
Οι γωνίες στροφής χορδής στη διαρροή και την αστοχία υπολογίζονται από τις σχέσεις
(ΚΑΝ.ΕΠΕ.§7.2.2 εξίσωση Σ.2 και §7.2.4 εξίσωση Σ.8α) [2]:
1 𝐿𝑠 + 𝛼𝑉 𝑧 ℎ 1 𝑑𝑏 𝑓𝑦
𝜃𝑦 = ( ) + 0.0014 (1 + 1.5 ) + ( ) (21)
𝑟 𝑦 3 𝐿𝑠 𝑟 𝑦 8√𝑓𝑐
1 𝐿𝑠 + 𝑎𝑣 𝑧 1 𝑑𝑏 𝑓𝑦
𝜃𝑦 = ( ) + 0.0013 + ( ) (22)
𝑟 𝑦 3 𝑟 𝑦 8√𝑓𝑐𝑚
0.225 𝑓𝑦𝑤 𝑓𝑓𝑒

𝑚𝑎𝑥(0.01, 𝜔2 ) 𝐿𝑠 0.35 (𝛼𝜌𝑠𝑥 𝑓𝑐
+ 𝛼𝑓 𝜌𝑓𝑥
𝑓𝑐
)
𝜃𝑢𝑚 = 0.016(0.3𝑣 ) [ 𝑓] ( ) 25 (1.25100𝜌𝑑 ) (23)
𝑚𝑎𝑥(001, 𝜔1 ) 𝑐 ℎ
Η εξίσωση (21) χρησιμοποιείται για την περίπτωση δοκών και υποστυλωμάτων, ενώ η (22)
μόνο για την περίπτωση των τοιχωμάτων.
5.1.2 Τοιχώματα
Το τοίχωμα σχήματος Π (ασανσέρ) προσομοιώνεται με τρία γραμμικά μέλη διαστάσεων 3m x
0.25 m κατάλληλα συνδεδεμένα μεταξύ τους με άκαμπτα στοιχεία. Η προσομοίωση των
πλαστικών αρθρώσεων των τοιχωμάτων γίνεται κατασκευάζοντας το διάγραμμα διαξονικής
κάμψης και το αντίστοιχο διάγραμμα ροπής καμπυλότητας Μ-θ.
5.2 ΣΤΑΘΜΕΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. αναγνωρίζει 3 στάθμες επιτελεστικότητας, «Περιορισμένες Βλάβες» (Στάθμη
Α), «Σημαντικές Βλάβες» ή Προστασία Ζωής (Στάθμη Β) και «Αποφυγή Κατάρρευσης»
(Στάθμη Γ). Τα όρια της κάθε στάθμης επιτελεστικότητας, ορίζονται συναρτήσει των
παραμορφώσεων 𝛿𝑑 (θ ή γ) των μελών. Τα όρια υπολογίζονται σύμφωνα με τις σχέσεις
(ΚΑΝ.ΕΠΕ. §9.2, §9.3 ) [2]:
𝛿𝑑 = 𝛿𝑦 , για Στάθμη Α (24)

0.5(𝛿𝑦 +𝛿𝑢 )
𝛿𝑑 = , για Στάθμη Β (25)
𝛾𝑅𝑑
𝛿
𝛿𝑑 = 𝛾 𝑢 , για Στάθμη Γ (26)
𝑅𝑑

17
5.3 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Στο εξεταζόμενο κτίριο εφαρμόζεται τριγωνική κατανομή δυνάμεων στον κόμβο ελέγχου, για
τη x και την y διεύθυνση. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης περιλαμβάνουν την απόκριση της
καμπύλης Τέμνουσας βάσης – Μετακίνησης (V-δ), τον αριθμό αστοχιών των μελών και τους
αντίστοιχους λόγους ανεπάρκειας. Λαμβάνονται υπόψη μόνο οι αστοχίες που προκύπτουν στα
υποστυλώματα και τα τοιχώματα, και αγνοούνται τυχόν αστοχίες στα δοκάρια.
5.3.1 Καμπύλη ικανότητας V-δ

Στο Σχήμα 6 παρουσιάζεται η καμπύλη ικανότητας V-δ διγραμμικοποιημένη, για τις
διευθύνσεις x και y. Από τα διαγράμματα αυτά θα προκύψει η στοχευόμενη μετακίνηση που
θα πρέπει να επιβληθεί στον κόμβο ελέγχου του κτιρίου, για τη στάθμη επιτελεστικότητας Β.
Σχήμα 6. Καμπύλη ικανότητας V-δ για την x και y διεύθυνση
Σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [2], η στοχευόμενη μετακίνηση προέκυψε ίση με
δt,x = 0.265 m για τη x διεύθυνση και δt,y = 0.175 m για την y διεύθυνση, για τη Β στάθμη.
5.3.2 Όρια Στάθμης Επιτελεστικότητας

Τα αποδεκτά όρια παραμόρφωσης και τέμνουσας δύναμης για τη στάθμη επιτελεστικότητας
Β υπολογίζονται με δυο τρόπους:
α) Με βάση την 1η αστοχία κατακόρυφου μέλους του ισογείου, δηλαδή τη στιγμή που το πρώτο
μέλος αστοχεί για την εξεταζόμενη στάθμη, και
β) με βάση τα όρια που θέτει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. (βλ. κεφ. 5.2 Στάθμες Επιτελεστικότητας) [2].
Στους πίνακες 18 και 19 παρουσιάζονται τα όρια στη διαρροή, την αστοχία δu και κάθε
στάθμης επιτελεστικότητας με βάση την 1η αστοχία (Τοπικά) και τα όρια της συνολικής
κατασκευής (Γενικά), αντίστοιχα.
Πίνακας 18. Όρια στη διαρροή και την αστοχία δu – Όρια στάθμης με βάση την 1η αστοχία (Τοπικά)
δlim (m) Vlim (kN)
Διεύθυνση δy (m) Vy (kN) δu (m) Vu (kN)
Β
x 0.0562 1010.93 0.0850 1210.13 0.207 1626.61
y 0.0716 1560.00 0.1032 1884.22 0.220 2414.12
Πίνακας 19. Όρια στη διαρροή και την αστοχία δu – Όρια στάθμης με βάση την κατασκευή (Γενικά)
δlim (m) Vlim (kN)
Διεύθυνση δy (m) Vy (kN) δu (m) Vu (kN)
Β
x 0.0706 1127.27 0.1142 1352.04 0.2717 1696.86
y 0.0974 1839.54 0.1945 2310.00 0.477 2878.21

18
5.3.3 Συντελεστής συμπεριφοράς q

▪ Συντελεστής συμπεριφοράς q της κατασκευής
Στην παρούσα παράγραφο προσδιορίζεται ο συντελεστής συμπεριφοράς q της κατασκευής,
από τον οποίο εξαρτάται η σεισμική απαίτηση. Ο συντελεστής συμπεριφοράς q της
κατασκευής, ο οποίος παρουσιάζεται στον Πίνακα 20, υπολογίζεται σύμφωνα με τη σχέση:
𝐹𝑢
𝑞= (27)
𝐹𝑦
όπου,
Fy η τέμνουσα αντοχής στη διαρροή
Fu η τέμνουσα αντοχής στην αστοχία
Πίνακας 20. Τέμνουσα στη διαρροή και την αστοχία – Συντελεστής συμπεριφοράς q της κατασκευής
Διεύθυνση
Vy (kN) Vu (kN) q
φόρτισης
x 1127.27 1696.86 1.51
y 1840.00 2872.21 1.56
▪ Συντελεστής συμπεριφοράς q για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας

Προσδιορίζονται οι συντελεστές συμπεριφοράς q για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας ανάλογα
με την τέμνουσα αντοχής για τις περιπτώσεις: α) Με βάση την 1η αστοχία κατακόρυφου μέλους
του ισογείου, δηλαδή τη στιγμή που το πρώτο μέλος αστοχεί για την εξεταζόμενη στάθμη, και
β) με βάση τα όρια που θέτει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. (βλ. §3.2 Στάθμες Επιτελεστικότητας) [2]. Ο
συντελεστής συμπεριφοράς q για τη Β στάθμη, ο οποίος παρουσιάζεται στον Πίνακα 21,
υπολογίζεται σύμφωνα με τη σχέση:
𝐹𝑙𝑖𝑚,𝑖
𝑞𝑖 = (28)
𝐹𝑦
όπου,
i η στάθμη επιτελεστικότητας
Flim,i η μέγιστη τέμνουσα αντοχής για την εξεταζόμενη στάθμη
Fy η τέμνουσα αντοχής στη διαρροή
Πίνακας 21. Τέμνουσα στη διαρροή και την αστοχία της εκάστοτε στάθμης – Συντελεστής
συμπεριφοράς q για κάθε στάθμη
1η αστοχία (Τοπικά) Όρια κατασκευής (Γενικά)
Διεύθυνση Vy Vlim (kN) q Vy Vlim (kN) q
Β Β Β Β
x 1010.9 1210.1 1.20 1127.27 1352.0 1.20
y 1560.0 1884.2 1.21 1839.54 2310.0 1.26
5.3.4 Σεισμική απαίτηση

Στον Πίνακα 22 παρουσιάζεται η σεισμική απαίτηση με βάση το συντελεστή συμπεριφοράς q
που προέκυψε σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ακριβούς μεθόδου, για την προσεγγιστική
και την ακριβή Ιδιοπερίοδο του κτιρίου.
διεύθυνση
Ιδιοπερίοδος Διεύθυνση q 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN)
x 1.51 7482.3
Προσεγγ.
y 1.56 7170.5
x 1.51 2042.00
Ακριβής
y 1.56 2837.00

19
5.3.5 Λόγοι ανεπάρκειας με βάση την τέμνουσα βάσης

Οι λόγοι ανεπάρκειας της κατασκευής με βάση την ικανότητα του κτιρίου, υπολογίζονται
θεωρώντας την προσεγγιστική και την ακριβή Ιδιοπερίοδο του κτιρίου. Οι υπολογισμοί
γίνονται για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας (Α, Β και Γ) και για την τελική φάση αστοχίας
δu. Οι λόγοι ανεπάρκειας προκύπτουν ανά διεύθυνση ως:
𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑥 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑦 𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑦 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑥

𝜆𝑥 = 𝜆𝑦 = (29)
𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑,𝑥 + 0.3𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑,𝑦 𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑,𝑦 + 0.3𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑,𝑥
Όπου,
𝑉𝑟𝑒𝑞 η σεισμική απαίτηση
𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑 η τιμή της τέμνουσας στα αντίστοιχα όρια για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας
(σύμφωνα με την καμπύλη ικανότητας V-δ)
5.3.6 Λόγοι ανεπάρκειας με βάση τις μετακινήσεις

Οι λόγοι ανεπάρκειας με βάση τις μετακινήσεις υπολογίζονται θεωρώντας την ακριβή
Ιδιοπερίοδο του κτιρίου. Οι υπολογισμοί γίνονται για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας (Α, Β
και Γ) και για την τελική φάση αστοχίας δu. Οι λόγοι ανεπάρκειας προκύπτουν ανά διεύθυνση
ως [2]:
𝛿𝑡,𝑥 + 0.3𝛿𝑡,𝑦 𝛿𝑡,𝑦 + 0.3𝛿𝑡,𝑥

𝜆𝑥 = 𝜆𝑦 = (30)
𝛿𝑑,𝑥 + 0.3𝛿𝑑,𝑦 𝛿𝑑,𝑦 + 0.3𝛿𝑑,𝑥
όπου
𝛿𝑑 το όριο αποδοχής κάθε στάθμης επιτελεστικότητας
𝛿𝑡 η στοχευόμενη μετακίνηση για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας
5.3.7 Συσχέτιση δείκτη q και δεικτών πλαστιμότητας

Στο παρόν υποκεφάλαιο υπολογίζεται ο δείκτης συμπεριφοράς q σύμφωνα με την παράγραφο
7.2.6.2 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [2], κάνοντας χρήση της προσεγγιστικής και της ακριβούς
ιδιοπεριόδου. Η εύρεση του δείκτη συμπεριφοράς γίνεται για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας
και για την φάση της τελικής αστοχίας δu (αναλυτικά παρουσιάζονται τα αποτελέσματα για τη
στάθμη Β και τη φάση αστοχίας). Τα όρια για κάθε στάθμη υπολογίζονται με δύο τρόπους: α)
Με βάση την 1η αστοχία κατακόρυφου μέλους του ισογείου, δηλαδή τη στιγμή που το πρώτο
μέλος αστοχεί για την εξεταζόμενη στάθμη, και β) με βάση τα όρια που θέτει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ.
(βλ. κεφ. 5.2 Στάθμες Επιτελεστικότητας) [2]. Η τιμή του παράγοντα πλαστιμότητας qπ, που
διαμορφώνει τον δείκτη q (𝑞 = 𝑞𝜐 𝑞𝜋 ), συνδέεται ως εξής με τον δείκτη πλαστιμότητας:
𝑞𝜋 = 𝜇𝛿
𝛵 𝛼𝜈 𝛵 ≥ 𝛵𝐶
𝑞𝜋 = 1 + (𝜇𝛿 − 1) 𝛼𝜈 𝛵 ≤ 𝛵𝐶 (31)
𝛵𝐶
𝛿𝑢
όπου, 𝜇𝛿 = .
𝛿𝑦
Ο παράγοντας υπεραντοχής qυ προκύπτει από το Παράρτημα 4.2 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. για
συζευγμένο ή μικτό σύστημα ως 𝑞𝜐 = 1.20.
Στη συνέχεια γίνεται σύγκριση του συντελεστή συμπεριφοράς q για τη στάθμη
επιτελεστικότητας Β όπως αυτός προέκυψε για τις περιπτώσεις: α) από τον Πίνακα 4.1 και 4.4
του KΑΝ.ΕΠΕ., β) από την παράγραφο 7.2.6.2 KΑΝ.ΕΠΕ. με βάση το δείκτη πλαστιμότητας
για την προσεγγιστική και την ακριβή Ιδιοπερίοδο και γ) με βάση την τέμνουσα βάσης από
την Pushover ανάλυση (κεφ. 5.3.3).
20
Πίνακας 23. Συντελεστής συμπεριφοράς q για διάφορες περιπτώσεις (με βάση την 1η αστοχία -
Τοπικά)
Πίνακας 4.4 §7.2.6.2 KΑΝ.ΕΠΕ.
Διεύθ. Τέμνουσα Pushover
KΑΝ.ΕΠΕ. Προσεγγιστική Τ Ακριβής Τ
Β Β Στο δu Β Στο δu Β Στο δu
x 1.70 1.76 4.19 1.81 4.42 1.20 1.51
y 2.30 1.69 3.50 1.73 3.68 1.21 1.56
Πίνακας 24. Συντελεστής συμπεριφοράς q για διάφορες περιπτώσεις (με βάση τα όρια της
κατασκευής – Γενικά)
Πίνακας 4.4 §7.2.6.2 KΑΝ.ΕΠΕ.
Διεύθ. Τέμνουσα Pushover
KΑΝ.ΕΠΕ. Προσεγγιστική Τ Ακριβής Τ
Β Β Στο δu Β Στο δu Β Στο δu
x 1.70 1.88 4.37 1.94 4.62 1.20 1.51
y 2.30 2.28 5.54 2.36 5.88 1.26 1.56
Οι τιμές που προέκυψαν με βάση τις παραπάνω περιπτώσεις παρουσιάζουν έντονες διαφορές,
αφού κάθε περίπτωση βασίζεται σε διαφορετικά μεγέθη και τρόπο υπολογισμού του
συντελεστή συμπεριφοράς.
Αρχικά, συγκρίνοντας τις τιμές του συντελεστή συμπεριφοράς με βάση την §7.2.6.2 του
KΑΝ.ΕΠΕ., παρατηρείται ότι προέκυψαν μεγαλύτερες τιμές για την περίπτωση της ακριβής
ιδιοπεριόδου και μικρότερες στην περίπτωση της προσεγγιστικής ιδιοπεριόδου, με τις
διαφορές αυτές να είναι σχετικά μικρές. Συγκρίνοντας τις τιμές που ορίζει ο Πίνακας 4.4 του
KΑΝ.ΕΠΕ. με αυτές που προέκυψαν με βάση το δείκτη πλαστιμότητας του εξεταζόμενου
κτιρίου παρατηρείται ότι οι τιμές είναι σχεδόν ίδιες για την περίπτωση εξέτασης των ορίων
που θέτει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. και για τις δυο τιμές της ιδιοπεριόδου. Οι τιμές του συντελεστή
συμπεριφοράς που προέκυψαν από την Pushover ανάλυση με βάση την τέμνουσα βάσης είναι
πολύ μικρές για κάθε περίπτωση και στάθμη επιτελεστικότητας. Οι πιο συντηρητικές τιμές
προέκυψαν στην περίπτωση που χρησιμοποιείται η σχέση της παραγράφου §7.2.6.2 του
KΑΝ.ΕΠΕ.
6 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΓΕΘΩΝ
6.1 ΤΕΜΝΟΥΣΕΣ
Στο παρόν υποκεφάλαιο παρουσιάζονται η τέμνουσα απαίτησης (𝑉𝑟𝑒𝑞 ) και η τέμνουσα αντοχής
(𝑉𝑅 ) που προέκυψαν από την εφαρμογή της προσεγγιστικής και της ακριβούς (pushover
ανάλυση) μεθόδου.
Στον Πίνακα 25 παρουσιάζεται η τέμνουσα απαίτησης για τις δυο μεθόδους. Συγκεκριμένα,
υπολογίζεται για την προσεγγιστική μέθοδο και την Pushover ανάλυση με βάση την
προσεγγιστική ιδιοπερίοδο του κτιρίου (T=0.464 sec) και την ακριβή (πραγματική Tx=1.82
sec, Ty=1.27 sec).
Πίνακας 25. Σύγκριση σεισμικής απαίτησης Vreq
Προσεγγιστική Pushover
Προσεγγιστική Τ Ακριβής Τ Προσεγγιστική Τ Ακριβής Τ
Διεύθυνση 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN) 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN) 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN) 𝑉𝑟𝑒𝑞 (kN)
x 6602.30 1813.05 7482.30 2042.00
y 4878.23 1922.70 7170.50 2837.00
Παρατηρείται ότι η σεισμική απαίτηση που προκύπτει και από τις δύο μεθόδους με βάση
την ακριβή ιδιοπερίοδο είναι ιδιαίτερα μειωμένη σε σχέση με την περίπτωση υπολογισμού της
με βάση την προσεγγιστική ιδιοπερίοδο. Πιο συγκεκριμένα, προκύπτει να είναι σχεδόν 73%

21
μικρότερη για τη x και 60% μικρότερη για την y διεύθυνση. Συγκρίνοντας τις τιμές των δυο
μεθόδων, παρατηρείται ότι και για τις δυο ιδιοπεριόδους οι τιμές από την Pushover ανάλυση
είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της προσεγγιστικής μεθόδου.
Στον Πίνακα 26 παρουσιάζεται η τέμνουσα αντοχής των κατακόρυφων μελών του ισογείου
για την προσεγγιστική μέθοδο και την Pushover ανάλυση. Συγκεκριμένα, οι τιμές
υπολογίζονται για τις περιπτώσεις που ο οπλισμός είναι άγνωστος (ίδιες περιπτώσεις με
προηγουμένως) και γνωστός για την προσεγγιστική μέθοδο, και γνωστός για την Pushover
ανάλυση. Συγκεκριμένα για την Pushover ανάλυση οι τιμές της τέμνουσας αντοχής
υπολογίζονται με βάση την 1η αστοχία της στάθμης Β και με βάση τα όρια που θέτει ο
ΚΑΝ.ΕΠΕ.
Πίνακας 26. Σύγκριση τέμνουσας αντοχής VR για τις δυο μεθόδους
Άγνωστος Γνωστός η
1 αστοχία Όρια ΚΑΝ.ΕΠΕ.
οπλισμός οπλισμός
𝑉𝑅 𝑉𝑅 𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑 𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑
𝑉𝑅 ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ.
Διεύθ. 𝑉𝑅
EC2 𝑝𝑙 𝑝𝑙 Β Στο δu Β Στο δu
𝜇𝜃 = 0 𝜇𝜃 = 1
x 1722.42 1334.34 1318.66 1225.65 1210.13 1626.61 1352.00 1696.86
y 1839.41 1619.00 1600.17 1664.71 1884.20 2414.12 2310.00 2872.21
Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα του Πίνακα 26, παρατηρείται ότι η τέμνουσα αντοχής των
μελών 𝑉𝑅 = 1722.42 kN για τη x διεύθυνση με βάση τη σχέση του EC2, είναι σχεδόν ίδια με
τη μέγιστη τέμνουσα αντοχής 𝑉𝑚𝑎𝑥,𝑅𝑑 = 1697 kN που προέκυψε από την Pushover ανάλυση
στη φάση της τελικής αστοχίας δu. Αντιθέτως, για την y διεύθυνση δεν παρατηρείται το ίδιο
φαινόμενο, αλλά η τιμή που προέκυψε από την Pushover ανάλυση είναι σχεδόν 56%
μεγαλύτερη.
6.2 ΛΟΓΟΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Στο παρόν υποκεφάλαιο παρουσιάζονται οι λόγοι ανεπάρκειας που προέκυψαν από την
εφαρμογή της προσεγγιστικής μεθόδου και της ακριβούς (Pushover ανάλυση). Στη συνέχεια
συγκρίνονται και σχολιάζονται οι διαφορές τους. Οι λόγοι ανεπάρκειας προκύπτουν για τις
περιπτώσεις της Προσεγγιστικής και της Ακριβούς ιδιοπεριόδου.
Οι λόγοι ανεπάρκειας που προέκυψαν για την προσεγγιστική μέθοδο διακρίνονται στις
περιπτώσεις που ο οπλισμός είναι άγνωστος (Α.Ο.) και γνωστός (Γ.Ο.), ενώ οι λόγοι
ανεπάρκειας για την pushover ανάλυση προέκυψαν για την περίπτωση που ο οπλισμός είναι
γνωστός. Επίσης, για την pushover ανάλυση υπολογίστηκαν λόγοι ανεπάρκειας με βάση την
τέμνουσα βάσης και τις μετακινήσεις για τη Β στάθμη επιτελεστικότητας.
Στον Πίνακα 27 συγκρίνονται οι λόγοι ανεπάρκειας που προέκυψαν για την προσεγγιστική
και την ακριβή μέθοδο (Pushover ανάλυση) κάνοντας χρήση της προσεγγιστικής και της
ακριβούς ιδιοπεριόδου. Ο δείκτης Τ δηλώνει Τοπικούς δείκτες ενώ ο δείκτης Γ δηλώνει
γενικούς δείκτες.
Πίνακας 27. Σύγκριση λόγων ανεπάρκειας Προσεγγιστικής και Ακριβούς Μεθόδου

Α.Ο. Γ.Ο. Με βάση την Τέμνουσα Με βάση τις Μετακινήσεις
𝑝𝑙 𝑝𝑙 Β δu Β δu
EC2 𝜇𝜃 =0 𝜇𝜃 =1 𝜆𝛤.𝛰.
Τ Γ Τ Γ Τ Γ Τ Γ
x 3.55 4.43 4.48 4.68 5.43 4.71 4.10 3.77 - - - -
Προσεγγ. Τ
y 2.91 3.40 3.44 3.37 4.19 3.47 3.24 2.78 - - - -
x 1.05 1.31 1.33 1.38 1.63 1.41 1.23 1.13 2.74 1.85 1.16 0.76
Ακριβής Τ
y 1.05 1.22 1.24 1.21 1.54 1.27 1.19 1.02 1.98 1.13 0.90 0.46

22
Αρχικά παρατηρείται ότι οι Γενικοί δείκτες της ακριβούς μεθόδου πλησιάζουν τις τιμές της
προσεγγιστικής μεθόδου. Συγκεκριμένα, οι λόγοι ανεπάρκειας της προσεγγιστικής μεθόδου
λαμβάνοντας υπόψη τον οπλισμό (Γνωστός οπλισμός) σχεδόν ταυτίζονται με τους
αντίστοιχους της ακριβούς μεθόδου που προέκυψαν για τη στάθμη Β με βάση τους γενικούς
δείκτες. Επιπλέον, πολύ κοντά στις τιμές αυτές είναι οι λόγοι που προέκυψαν με βάση τη σχέση
του παραρτήματος 7Γ (ΚΑΝ.ΕΠΕ.) αγνοώντας τον οπλισμό με 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 1. Οι τοπικοί δείκτες δεν
μπορούν να υπολογιστούν με την προσεγγιστική μέθοδο αλλά παρουσιάζονται για λόγους
σύγκρισης με τους αντίστοιχους γενικούς δείκτες. Όπως μπορεί κανείς να παρατηρήσει οι
τοπικοί δείκτες προκύπτουν πάντα λίγο μεγαλύτεροι από τους γενικούς.
7 ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΒΑΘΜΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Βαθμός Τοιχωματοποίησης ονομάζεται ο λόγος της μέγιστης τέμνουσας που αναλαμβάνουν
τα τοιχώματα στη βάση του κτιρίου ως προς την αντίστοιχη τέμνουσα που αναλαμβάνεται από
το σύνολο των κατακόρυφων στοιχείων στην φάση αστοχίας του κτιρίου. Αν για τον
προσδιορισμό του βαθμού σεισμικής ικανότητας του κτιρίου επιλεγεί ο απλός προσεγγιστικός
προσδιορισμός που αναφέρεται, στην περιγραφή της μεθοδολογίας τριών βημάτων, τότε
μπορεί να ληφθεί [1]:
𝜏𝜊𝜄𝜒.
𝛴𝑉
𝛼𝜏 = 𝑅𝑖 (32)
𝑉𝑅0
Στο παρόν κεφάλαιο γίνεται διερεύνηση της σχέσης αυτής για τον υπολογισμό του βαθμού
τοιχωματοποίησης. Η διερεύνηση περιλαμβάνει τον υπολογισμό του λόγου τεμνουσών
αντοχής, δυσκαμψιών και ροπών αδρανείας των τοιχωμάτων προς όλων των μελών του
ισογείου. Οι λόγοι αυτοί συγκρίνονται με τον αντίστοιχο ακριβέστερο λόγο ο οποίος προκύπτει
από την ανάλυση pushover. Επιπλέον, οι λόγοι υπολογίζονται με βάση τις δυσκαμψίες και τις
ροπές αδράνειας, με τον ίδιο τρόπο όπως υπολογίζονται με βάση τις τέμνουσες.
Στον Πίνακα 28 παρουσιάζονται οι τιμές του βαθμού τοιχωματοποίησης όπως προέκυψαν
για τις περιπτώσεις: α) ανάλυση Pushover η οποία περιλαμβάνει τη φάση της αστοχίας του 1ου
μέλους για κάθε στάθμη επιτελεστικότητας και τη στοχευόμενη μετακίνηση, β) με βάση την
την προσεγγιστική μέθοδο για τις περιπτώσεις άγνωστου και γνωστού οπλισμού, γ) με βάση
τις δυσκαμψίες και δ) με βάση τις ροπές αδράνειας.
Πίνακας 28. Άθροισμα τοιχωμάτων, συνολικό άθροισμα κατακόρυφων μελών - Βαθμός

τοιχωματοποίησης για όλες τις περιπτώσεις
Pushover Προσεγγιστική Μέθοδος
1η Άγνωστος Οπλισμός Ροπές
Διεύθ. Γνωστός Δυσκαμψίες
αστοχία δt ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΝ.ΕΠΕ. αδράνειας
EC2 Οπλισμός
στάθμη Β 𝑝𝑙
𝜇𝜃 = 0
𝑝𝑙
𝜇𝜃 = 1
x 381 326 176.90 185.76 180.51 507.61 3.257·1015 0.5625
ΣΤοιχ.
y 951 775 619.77 657.06 646.56 1015.22 6.888·1015 1.1250
x 1193 1600 2126.45 1647.34 1627.97 1513.15 3.741·1015 0.657
Σολικό
y 1805 1882 2216.16 1950.60 1927.91 2005.67 7.346·1015 1.215
αT,x x 0.32 0.20 0.083 0.113 0.111 0.335 0.870 0.856
αT,y y 0.53 0.41 0.280 0.337 0.335 0.506 0.940 0.930
Παρατηρείται ότι οι τιμές του βαθμού τοιχωματοποίησης δηλ.αT,x , αT,y της Pushover
ανάλυσης στη φάση της 1ης αστοχίας της στάθμης Β και της προσεγγιστικής μεθόδου
θεωρώντας γνωστό οπλισμό είναι σχεδόν ίδιες. Αντιθέτως, οι τιμές του βαθμού
τοιχωματοποίησης της προσεγγιστικής μεθόδου θεωρώντας άγνωστο οπλισμό και για τις τρείς
περιπτώσεις υπολογισμού τους απέχουν αρκετά από τις αντίστοιχες της Pushover ανάλυσης,

23
με τις τιμές του ΚΑΝ.ΕΠΕ. να είναι πιο κοντά από τις τιμές του EC2. Επίσης, συγκρίνοντας
τις τιμές του βαθμού τοιχωματοποίησης που προέκυψαν από την αστοχία του 1 ου μέλους και
τη στοχευόμενη μετακίνηση κατά την Pushover ανάλυση, παρατηρείται ότι οι βαθμοί είναι
μικρότεροι στη φάση ελέγχου της στοχευόμενης μετακίνησης. Οι τιμές που προέκυψαν με
βάση τις δυσκαμψίες και τις ροπές των μελών απέχουν πολύ από τις τιμές της Pushover
ανάλυσης, και συγκεκριμένα είναι πολύ μεγαλύτεροι.
8 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ
Στο παρόν κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που προέκυψαν για όλες τις στάθμες
επιτελεστικότητας (Α, Β και Γ) με τη μορφή διαγραμμάτων. Στα σχήματα 7 έως 12
παρουσιάζεται ο λόγος ε που δηλώνει το πηλίκο της προσεγγιστικής μεθόδου προς την ακριβή
μέθοδο για τις τιμές του λόγου ανεπάρκειας λ, του συντελεστή συμπεριφοράς q και του βαθμού
τοιχωματοποίησης αΤ. Οι περιπτώσεις κοντά στη μονάδα δηλώνουν ότι η προσεγγιστική
μέθοδος ταυτίζεται με την ακριβή.
Οι αντοχές των μελών για την προσεγγιστική μέθοδο υπολογίζονται με βάση τις εξής
περιπτώσεις: α) αγνοώντας την ύπαρξη του οπλισμού (εφόσον δεν είναι γνωστός)
χρησιμοποιώντας i) τη σχέση του EC2 και ii) τη σχέση του Παραρτήματος 7Γ του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
για 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 0 και 𝜇𝜃𝑝𝑙 = 1, και β) λαμβάνοντας υπόψη τον οπλισμό εφόσον είναι γνωστός (Γ.Ο.).
Στις ενδείξεις των σχημάτων 7 έως 12, δηλ. 4.1Α, 4.2Β κτλ. ο αριθμός και το γράμμα δηλώνουν
την εξεταζόμενη περίπτωση όπως παρουσιάστηκε στο κεφάλαιο 1 και τη στάθμη
επιτελεστικότητας, αντίστοιχα.
Τα σχήματα 7 και 8 παρουσιάζουν το λόγο του δείκτη ανεπάρκειας της προσεγγιστικής
μεθόδου προς τον αντίστοιχο της ακριβούς για την Προσεγγιστική ιδιοπερίοδο, για τη x και y
διεύθυνση, αντίστοιχα. Από τα σχήματα αυτά παρατηρείται ότι ο λόγος ε κυμαίνεται από 0.7
έως 1.3 και μεγαλύτερη ακρίβεια προκύπτει για τη στάθμη Β και τους γενικούς δείκτες. Για
τη στάθμη Α οι λόγοι ανεπάρκειας της προσεγγιστικής μεθόδου προέκυψαν μεγαλύτεροι (έως
35%) από την ακριβή σχεδόν για όλες τις περιπτώσεις, το οποίο δηλώνει ότι η προσεγγιστική
μέθοδος είναι συντηρητική. Αντίθετα, για τη στάθμη Γ η προσεγγιστική μέθοδος προέκυψε μη
συντηρητική, καθώς οι λόγοι ανεπάρκειας της προσεγγιστικής μεθόδου προέκυψαν μικρότεροι
(έως 35%) από την ακριβή.
Για λόγους πληρότητας παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που προέκυψαν με χρήση της
ακριβούς ιδιοπεριόδου, δηλ. τα σχήματα 9 και 10.
1.4
1 EC2
2.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=0
1.2
3 Γ.Ο.
ε =λπροσεγγ/λpushover
0.8
0.6
0.4
0.2
0
4.1A 4.2A 4.1Β 4.2Β 4.1Γ 4.2Γ
Σχήμα 7. Λόγος ε για τους δείκτες ανεπάρκειας – Προσεγγιστική ιδιοπερίοδος - x διεύθυνση

24
1.4
1 EC2
1.2
3 Γ.Ο.
0.8
0.6
0.4
0.2
0
4.1A 4.2A 4.1Β 4.2Β 4.1Γ 4.2Γ
Σχήμα 8. Λόγος ε για τους δείκτες ανεπάρκειας– Προσεγγιστική ιδιοπερίοδος - y διεύθυνση
1.4 1 EC2
1.2 2.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=1
3 Γ.Ο.
0.8
0.6
0.4
0.2
0
4.1A 4.2A 5.1A 5.2A 4.1Β 4.2Β 5.1Β 5.2Β 4.1Γ 4.2Γ 5.1Γ 5.2Γ
Σχήμα 9. Λόγος ε για τους δείκτες ανεπάρκειας– Ακριβής ιδιοπερίοδος - x διεύθυνση
1.4 1 EC2
1.2
ε= λπροσεγγ/λpushover
1 3 Γ.Ο.
0.8
0.6
0.4
0.2
0
4.1A 4.2A 5.1A 5.2A 4.1Β 4.2Β 5.1Β 5.2Β 4.1Γ 4.2Γ 5.1Γ 5.2Γ
Σχήμα 10. Λόγος ε για τους δείκτες ανεπάρκειας– Ακριβής ιδιοπερίοδος - y διεύθυνση

25
Τέλος, στα σχήματα 11 και 12 παρουσιάζεται ο λόγος ε των συντελεστών συμπεριφοράς

και των βαθμών τοιχωματοποίησης, αντίστοιχα, και για τις δυο διευθύνσεις, δηλ. x και y.
Συγκεκριμένα, στο Σχήμα 11, όλες οι περιπτώσεις συγκρίνονται με τις τιμές του Πίνακα 4.4
του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
1.8 2.4
1.6 2.2
ε= qπροσεγγ/qpushover
2
ε= qπροσεγγ/qpushover
1.4 1.8
1.2 1.6
1.4
1
1.2
0.8 1
0.6 0.8
0.6
0.4
0.4
0.2 0.2
0 0
Α Β Γ Α Β Γ
4.1 4.2 4.1 4.2
7.1 Προσεγγ. Τ 7.2 Προσεγγ. Τ 7.1 Προσεγγ. Τ 7.2 Προσεγγ. Τ
7.1 Ακριβής Τ 7.2 Ακριβής Τ 7.1 Ακριβής Τ 7.2 Ακριβής Τ
Σχήμα 11. Λόγος ε για το συντελεστή συμπεριφοράς - α) x διεύθυνση και β) y διεύθυνση
Όσον αφορά το συντελεστή συμπεριφοράς, παρατηρείται ότι γενικά η καλύτερη

προσέγγιση επιτυγχάνεται όταν γίνεται χρήση των δεικτών πλαστιμότητας για όλες τις στάθμες
επιτελεστικότητας.
1.8 1.4
1.6
ε= αΤπροσεγγ/αΤpushover
ε= αΤπροσεγγ/αΤpushover
1.2
1.4
1
1.2
1 0.8
0.8 0.6
0.6
0.4
0.4
0.2 0.2
0 0
4.1Α 4.1Β 4.1Γ 4.3 4.1Α 4.1Β 4.1Γ 4.3
1 EC2 2.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=0 1 EC2 2.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=0
2.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=1 3 Γ.Ο. 2.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ. μθpl=1 3 Γ.Ο.
Σχήμα 12. Λόγος ε για το Βαθμό τοιχωματοποίησης – α) x διεύθυνση και β) y διεύθυνση
Σύμφωνα με το Σχήμα 12, παρατηρείται ότι ο βαθμός τοιχωματοποίησης με θεώρηση

άγνωστου οπλισμού προέκυψε σε όλες τις περιπτώσεις μικρότερος από τον αντίστοιχο με
θεώρηση γνωστού οπλισμού, επειδή ο λόγος ε σε όλες τις περιπτώσεις προέκυψε αρκετά
μικρότερος της μονάδας. Επιπλέον, όσο αυξάνονται οι βλάβες (δηλ. μεγαλύτερη στάθμη
επιτελεστικότητας), ο λόγος ε αυξάνεται.

26
9 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
• Η παρούσα εργασία παρουσίασε αναλυτικά τη νέα προσεγγιστική μέθοδο του
δευτεροβάθμιου προσεισμικού ελέγχου κτιρίων Ο.Σ. μέσω της εφαρμογής σε ένα
υφιστάμενο συμμετρικό κτίριο Ο.Σ.
• Το κτίριο μελετήθηκε για θεώρηση άγνωστου και γνωστού οπλισμού, με χρήση της
προσεγγιστικής και ακριβούς ιδιοπεριόδου, για τρεις στάθμες επιτελεστικότητας.
• Η νέα προσεγγιστική μέθοδος που παρουσιάζεται υπολογίζει με μεγάλη ακρίβεια τη
συνολική τρωτότητα του κτιρίου, και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο
δευτεροβάθμιο προσεισμικό έλεγχο κτιρίων από Ο.Σ.
• Η σύγκριση με την πιο ακριβή μη γραμμική ανάλυση (Pushover) ανέδειξε τα εξής
συμπεράσματα:
1. Η σεισμική απαίτηση που προκύπτει και από τις δύο μεθόδους με βάση την ακριβή
ιδιοπερίοδο είναι ιδιαίτερα μειωμένη σε σχέση με την περίπτωση υπολογισμού της
με βάση την προσεγγιστική ιδιοπερίοδο. Επίσης οι τιμές από την Pushover
ανάλυση είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της προσεγγιστικής μεθόδου.
2. Οι γενικοί δείκτες του λόγου ανεπάρκειας της ακριβούς μεθόδου πλησιάζουν τις
τιμές της προσεγγιστικής μεθόδου για τη στάθμη Β.
3. Για τη στάθμη Α οι λόγοι ανεπάρκειας της προσεγγιστικής μεθόδου προέκυψαν
μεγαλύτεροι (έως 35%) από την ακριβή σχεδόν για όλες τις περιπτώσεις, το οποίο
δηλώνει ότι η προσεγγιστική μέθοδος είναι συντηρητική. Αντίθετα, για τη στάθμη
Γ η προσεγγιστική μέθοδος προέκυψε μη συντηρητική, καθώς οι λόγοι
ανεπάρκειας της προσεγγιστικής μεθόδου προέκυψαν μικρότεροι (έως 35%) από
την ακριβή.
4. Οι τοπικοί δείκτες του λόγου ανεπάρκειας προκύπτουν πάντα λίγο μεγαλύτεροι
από τους γενικούς.
5. Ο βαθμός τοιχωματοποίησης με θεώρηση άγνωστου οπλισμού προέκυψε σε όλες
τις περιπτώσεις μικρότερος από τον αντίστοιχο με θεώρηση γνωστού οπλισμού.
10 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] Ο.Α.Σ.Π. Δευτεροβάθμιος Προσεισμικός Έλεγχος Κτιρίων από Οπλισμένο Σκυρόδεμα,
Αθήνα, Μάιος 2018
[2] Ο.Α.Σ.Π. (2017), ΚΑΝ.ΕΠΕ. (Κανονισμός Επεμβάσεων), ΦΕΚ 2984/Β’/30-08-2017, 2η
Αναθεώρηση 2017
[3] Ευρωκώδικας 2, “Σχεδιασμός φορέων από Σκυρόδεμα” – Μέρος 1-1: Γενικοί κανόνες και
κανόνες για κτίρια, ΕΝ1992-1-1:2004
[4] Ευρωκώδικας 8: “Αντισεισμικός Σχεδιασμός” – Μέρος 3: Αποτίμηση της φέρουσας
ικανότητας και ενισχύσεις κτιρίων, ΕΝ1998-3:2005
[5] SAP2000. “Static and Dynamic Finite Element Analysis of Structures, Berkeley”
California: Computers and Structures Inc., 2010.
[6] Σφακιανάκης Μ.Γ. “Πρόγραμμα BIAX, Οδηγίες χρήσης”, Πάτρα 2015

27

28
Προμαχώνας Μαρτινέγκο: Δομικές βλάβες και πρόταση μέτρων αποκατάστασης
ΠΡΟΜΑΧΩΝΑΣ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟ: ΔΟΜΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕΤΡΩΝ

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΜΟΧΙΑΝΑΚΗ ΚΑΡΑΜΠΑΤΖΑΚΗ

Αρχιτέκτων Μηχανικός, Μεταπτυχιaκή Φοιτήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης, marilenamox@gmail.com
Περίληψη
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αποτίμηση των δομικών βλαβών και της παθολογίας του
δυτικού ορεκιόνε (orecchione) του προμαχώνα Μαρτινέγκο (Martinengo) των Ενετικών Τειχών
Ηρακλείου Κρήτης, ενός από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα προμαχωνικού συστήματος της
Μεσογείου, η κατανόηση των πιθανών αιτίων των αστοχιών και η πρόταση κατάλληλων μεθόδων
αποκατάστασης του, με σεβασμό στην ιστορική και αρχιτεκτονική του αξία.
Η εργασία περιλαμβάνει σύντομη ιστορική αναδρομή, περιγραφή της δομής και των τεχνικών
χαρακτηριστικών του προμαχώνα, περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης, παθολογία του δυτικού
ορεκιόνε, σύγκριση αυτού με το ανατολικό ορεκιόνε, καθώς και σύγκριση της υφιστάμενης παθολογίας
του ορεκιόνε με την παθολογία που είχε στην Μελέτη Αποκατάστασης του 2004. Η μεθοδολογία που
ακολουθήθηκε για την εκπόνηση της εργασίας ήταν η αναζήτηση, μελέτη, αποδελτίωση και ανάλυση του
υλικού της προηγούμενης παθολογίας, των επεμβάσεων και αποκαταστάσεων στον προμαχώνα
Μαρτινέγκο, καθώς και της συνολικότερης εξέλιξης και χρήσης του προμαχώνα από την κατασκευή του
μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια υπήρξε επιτόπια παρατήρηση, φωτογραφική τεκμηρίωση και ανάλυση της
υφιστάμενης κατάστασης του ορεκιόνε. Έπειτα ακολούθησε η σύγκριση και σύνθεση των πληροφοριών,
τόσο μεταξύ των δύο ορεκιόνε του ίδιου προμαχώνα στην υφιστάμενη κατάσταση, όσο και του δυτικού
ορεκιόνε πριν την προηγούμενη αποκατάσταση σε σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση. Τέλος
ακολούθησε πρόταση μέτρων αποκατάστασης του δυτικού ορεκιόνε, καθώς και διεξαγωγή γενικότερων
παρατηρήσεων και συμπερασμάτων.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Εικόνα 1. Το Ηράκλειο επί Ενετοκρατίας και τα Ενετικά Τείχη της πόλης.

29
Μοχιανάκη Καραμπατζάκη Μαριλένα
Ο προμαχώνας Μαρτινέγκο άρχισε να κατασκευάζεται το 1462 μ.Χ. στο πλαίσιο της

κατασκευής των νέων Ενετικών οχυρώσεων, η ανάγκη των οποίων προέκυψε με την
ανακάλυψη της πυρίτιδας και την τεράστια και δραστική αλλαγή που αυτό επέφερε στην
πολεμική τεχνολογία και πρακτική. Η κατασκευή τους συνεχίστηκε με συνεχείς
τροποποιήσεις και βελτιώσεις επί των σχεδίων μέχρι και την αρχή της πολιορκίας της
ενετικής Candia (ενετική ονομασία του Ηρακλείου) από τους Οθωμανούς το 1647, δηλαδή
για περίπου 150 χρόνια, καθώς και έπειτα με επιδιορθώσεις και ενισχύσεις καθ' όλη την
διάρκεια της πολιορκίας μέχρι την πτώση το 1669.
Η Βενετία, θεωρώντας το Ηράκλειο μία από τις σημαντικότερες κτίσεις της, αφιέρωσε
πολύ χρόνο, χρήμα και σκέψη για την κατασκευή των Τειχών, στέλνοντας τους καλύτερους
μηχανικούς της για να τα σχεδιάσουν και να τα κατασκευάσουν, πράγμα το οποίο τελικά
πέτυχε αν σκεφτεί κανείς ότι η Ενετική Κάντια άντεξε 22 χρόνια βαριάς πολιορκίας από τους
Οθωμανούς, την στιγμή που ολόκληρη η υπόλοιπη Κρήτη χρειάστηκε μόλις 2 χρόνια για να
κατακτηθεί.
Εικόνα 2. Διάγραμμα προμαχώνων των Ενετικών Τειχών. Κυκλωμένη η θέση του προμαχώνα
Μαρτινέγκο. Εικόνα από ενημερωτικό υλικό Δήμου Ηρακλείου. [3]
Ο προμαχώνας Μαρτινέγκο ορίζει το νοτιότερο και υψηλότερο σημείο της ενετικής

οχύρωσης. Το όνομά του οφείλεται στον Gabriele Tadini Martinego (1520) ο οποίος άρχισε
την κατασκευή ενός κυκλικού πύργου (torrion) στη θέση του μετέπειτα τριγωνικού
προμαχώνα. Είναι ένας από τους επτά προμαχώνες της πόλης και ήταν ένας από τους
ισχυρότερους χερσαίους προμαχώνες (οι άλλοι ήταν ο προμαχώνας Παντοκράτορα και ο
προμαχώνας Βιττούρι) που δέχτηκε το κυριότερο βάρος της επίθεσης και των
βομβαρδισμών από τους Τούρκους, θεωρώντας λανθασμένα οι Οθωμανοί ότι θα ήταν πιο
ευάλωτο σημείο, λόγω του γεγονότος ότι ο προμαχώνας ήταν σχεδόν ισοϋψής με το έδαφος
εξωτερικά της τάφρου. Γι' αυτό το λόγο υπέστη μεγάλες καταστροφές, οι οποίες με τη σειρά
τους επέβαλαν την ανάγκη για εκτεταμένες, αλλά όχι ιδιαίτερης επιμέλειας, επισκευές από
τους αμυνόμενους ενετούς.
Το 1946 τόσο το ισόπεδο του προμαχώνα, όσο και της ανατολικής χαμηλής πλατείας
παραχωρήθηκαν προσωρινά στο αθλητικό σωματείο Γ.Σ. Εργοτέλη, ο οποίος εγκατέστησε
30
κεντρικά γήπεδο επί του προμαχώνα. Με το πέρασμα των χρόνων και παρά τις αντιρρήσεις
της αρχαιολογικής υπηρεσίας και επιτροπών μηχανικών αρμόδιων υπηρεσιών του Δήμου
Ηρακλείου, όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν οι εγκαταστάσεις αλλά συνεχίσουν να
προστίθενται και άλλες με όλο και μονιμότερο χαρακτήρα. Το 2004 προστέθηκαν μεγάλοι
πυλώνες φωτισμού της ΔΕΗ για να φιλοξενήσει αγώνες στο πλαίσιο των Ολυμπιακών
Αγώνων του 2004, οι οποίοι παρόλο των προσωρινό χαρακτήρα που θα είχαν, παραμένουν
ακόμα.
Τέλος, στο ισόπεδο του επιπρομαχώνα που είναι το υψηλότερο σημείο του φρουρίου,
βρίσκεται σήμερα από το 1957 ο τάφος του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη και από το 2004
της συζύγου του Ελένης Καζαντζάκη.
Εικόνα 3. Ο προμαχώνας Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση.

Αρχικά το 1946 εγκαταστάθηκε μόνο το μεγάλο κεντρικό γήπεδο. [9]
Εικόνα 4. Ο επιπρομαχώνας Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση. Στο κέντρο ο τάφος του Ν.

Καζαντζάκη και δίπλα στον αριστερό φοίνικα ο τάφος της συζύγου του Ελένης Καζαντζάκη. [10]
31
Εικόνα 5. Δυτικό ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση. [10]

32
2. ΔΟΜΗ ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ
Ο προμαχώνας (bastion) Μαρτινέγκο, είναι καρδιόσχημος, αλλά με οξεία γωνία, είναι σχεδόν
συμμετρικός και διαθέτει δύο χαμηλές πλατείες και έναν επιπρομαχώνα (cavaliere).
Εικόνα 8. Διάγραμμα του προμαχώνα και επιπρομαχώνα Μαρτινέγκο. [1]
Προς τις χαμηλές πλατείες οδηγούσαν δυο αντίστοιχες θολοσκεπείς διαβάσεις από το
εσωτερικό του φρουρίου, η μια από τις οποίες, αυτή που οδηγούσε στην ανατολική χαμηλή
πλατεία ήταν πλήρως διανοιγμένη. Η διάνοιξη της άλλης που οδηγούσε στη δυτική χαμηλή
πλατεία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και παρέμεινε αδιέξοδη, οπότε χρησιμοποιήθηκε ως
αποθηκευτικός χώρος. Η ίδια πλατεία διέθετε στοά (sortita) που οδηγούσε στην τάφρο.
Προκειμένου να υπάρχει επικοινωνία της πλατείας με το επίπεδο του προμαχώνα
κατασκευάστηκε στη συνέχεια ένα κεκλιμένο επίπεδο (ράμπα) που συνέδεε τους δύο αυτούς
χώρους και είναι η μοναδική χαμηλή πλατεία σε όλη την ενετική οχύρωση που συμβαίνει
αυτό.
Επί του προμαχώνα κατασκευάστηκε επιπρόσθετα ο ομώνυμος επιπρομαχώνας, με σκοπό
την καλύτερη άμυνα και τον έλεγχο των γύρω περιοχών.
Το Τείχος του προμαχώνα αποτελείται από φέρουσα λιθοδομή η οποία λειτουργεί
στατικά σαν ανεξάρτητος φορέας και συγκρατεί τα υλικά επίχωσης που έχουν εναποτεθεί για
την διαμόρφωση του πλατώματος.
Το ύψος του ορεκιόνε του Τείχους είναι περίπου 12μ. και έχει κλιμακωτό πάχος όπου στη
βάση είναι περίπου 2,5μ. και στη στέψη περίπου 0,9μ. Η πόρτα της στοάς έχει άνοιγμα
περίπου 1,5μ. και ύψος 3μ.
Η ορατή επιφάνεια του Τείχους αποτελείται από λαξευμένους λίθους ασβεστολιθικής
σύστασης που έχουν αρμολογηθεί με κονίαμα υψηλής αντοχής με βάση τον ασβέστη. Οι
33
λίθοι αυτοί εμπλέκονται με τους αλάξευτους λίθους που δομούν την εσωτερική λιθοδομή. Οι
λίθοι της εσωτερικής λιθοδομής είναι ασβεστολιθικής σύστασης διαφόρων μεγεθών και
συνδέονται μεταξύ τους με αργιλοπηλώδες υλικό που κατά θέσεις εμφανίζει ίχνη ασβέστη.
Επιχωμάτωση Αέρας
Εικόνα 9. Λεπτομέρεια σχεδίου τομής λιθοδομής. Επεξεργασμένη εικόνα από την Μελέτη Στερέωσης
αποκατάστασης & στατικής επάρκειας Ενετικών Τειχών στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο[4]
3. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Ο προμαχώνας Μαρτινέγκο έχει, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, στο επίπεδό του τις
εγκαταστάσεις του Γ.Σ. Εργοτέλη από το 1946 και στο επίπεδο του επιπρομαχώνα τον Τάφο
του Ν. Καζαντζάκη από το 1957. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει, πέρα από τα ίδια τα
πρόσθετα φορτία των εγκαταστάσεων, και μεγάλα μεταβλητά φορτία λόγω του μεγάλου
αριθμού των ατόμων που επισκέπτονται τον προμαχώνα και τον επιπρομαχώνα καθημερινά.
Είναι ο μεγαλύτερος σε επισκεψιμότητα προμαχώνας των Ενετικών Τειχών.
Η χωρητικότητα του γηπέδου «Νίκος Καζαντζάκης» ή αλλιώς γήπεδο Μαρτινέγκο είναι
560 άτομα. Το γήπεδο Μαρτινέγκο χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Εργοτέλη κατά τα χρόνια
παραμονής της ομάδας στις χαμηλές κατηγορίες των τοπικών και εθνικών πρωταθλημάτων,
μέχρι και την άνοδο της ομάδας στην Α' Εθνική το 2004. Καθώς το γήπεδο Μαρτινέγκο
κρίθηκε ακατάλληλο για χρήση σε αγώνες Α' Εθνικής, η έδρα του Εργοτέλη μεταφέρθηκε
στο Παγκρήτιο Στάδιο το 2004, αλλά η ακαδημία Εργοτέλη παραμένει στον προμαχώνα
Μαρτινέγκο έως και σήμερα. [8]
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Πρότυπη Ακαδημία Εργοτέλη είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό
παιδιών ακαδημία στην Κρήτη και μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες στην Ελλάδα έχοντας
εγγεγραμμένα περίπου 950 παιδιά ηλικίας από 6 έως 21 ετών.
Παρόλο την εκτεταμένη χρήση, ο Γ.Σ. Εργοτέλης δεν έφτιαξε ολοκληρωμένο
αποστραγγιστικό σύστημα και όλη η επιφάνεια του χώρου του συλλόγου είναι καλυμένη με
μη υδατοδιαπερατά υλικά (εικόνα 14), με αποτέλεσμα το νερό να μην έχει διέξοδο στο
επίπεδο του προμαχώνα να εξατμιστεί και να απομακρυνθεί σωστά.
Παρακάτω καταγράφονται αναλυτικότερα οι εγκαταστάσεις του Γ.Σ. Εργοτέλη που
υπάρχουν, ώστε να υπάρχει καλύτερη κατανόηση του μεγέθους των φορτίων που
αναφέρονται, μιας και οι περισσότερες εγκαταστάσεις δεν είναι ούτε ελαφριές, ούτε
προσωρινές.

34
Εικόνα 10. Διάγραμμα εγκαταστάσεων Γ.Σ. Εργοτέλη. [8]
Εικόνα 11. Κεντρικό μεγάλο γήπεδο (11x11) προμαχώνα Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση. [10]

35
Εικόνα 12. Εγκαταστάσεις και μικρότερα γήπεδα τριγύρω από το μεγάλο γήπεδο. Υφιστάμενη
κατάσταση. [10]

36
Εικόνα 13. Μικρότερα γήπεδα και οι τριγύρω εγκαταστάσεις τους που περιβάλουν
το μεγάλο γήπεδο. Υφιστάμενη κατάσταση. [10]
Εικόνα 14. Μη υδατοδιαπερατά υλικά επίστρωσης εδάφους. [10]

37
4. ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΔΥΤΙΚΟΥ ΟΡΕΚΙΟΝΕ

Στο δυτικό ορεκιόνε του προμαχώνα Μαρτινέγκο παρατηρείται μια ποικιλία δομικών
βλαβών.
Τα κυριότερα προβλήματα που παρατηρούνται είναι:

1) Εφελκυστικές καθ' ύψος κατακόρυφες ρηγματώσεις, διαγώνιες ρωγμές
2) Σπάσιμο και απώλεια λίθων, συμπλήρωμα κενών με πολύ μικρότερους λίθους
3) Απουσία κονιάματος
4) Αποσάθρωση κονιάματος και διάχυση πάνω στους λίθους
5) Μερική στρέψη λίθων
6) Βλάστηση στους αρμούς μεταξύ των ασβεστόλιθων και στην βάση
7) Εμφάνιση κρούστας λόγω μικροοργανισμών και ρύπανσης του αέρα
8) Αποχρωματισμός / κίτρινο ίχνος λόγω νερού και υγρασίας
9) Graffiti
Εικόνα 15. Παθολογία δυτικού ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση. [10]
38
Τα ημικυκλικής μορφής Τείχη στο ανατολικό και δυτικό ορεκιόνε του προμαχώνα
παρουσιάζουν εφελκυστικές καθ' ύψος ρηγματώσεις, οι οποίες σύμφωνα με ιστορικές
μαρτυρίες εμφανίστηκαν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της αρχικής κατασκευής. Το Τείχος
στην περιοχή αυτή δεχόμενο τις ωθήσεις γαιών και τα σεισμικά φορτία, λόγω της
ημικυκλικής μορφής του εφελκύεται και παραμορφώνεται εφαπτομενικά και ακτινικά με
αποτέλεσμα τη δημιουργία κατακόρυφων ρηγματώσεων.
Οι ρηγματώσεις παρατηρούνται κυρίως στο κάτω τμήμα της λιθοδομής, από όπου
ξεκινάνε και εκείνες που επεκτείνονται μέχρι το άνω τμήμα της.
Η βλάστηση παρατηρείται στους αρμούς μεταξύ των ασβεστόλιθων και στην βάση του
προμαχώνα και πρέπει να ήταν εκτενέστερη στη τμήμα δεξιά της πόρτας της στοάς και να
καθαρίστηκε, καθώς εκεί κοντά στην βάση της λιθοδομής που υπάρχουν μικρές ρηγματώσεις
και λίγη βλάστηση, οι λίθοι παρόλο που δεν είναι καινούργιοι, δεν έχουν την γκρι κρούστα
λόγω μικροοργανισμών και ρύπανσης του αέρα, άρα λογικά ήταν καλυμμένοι και συνεπώς
να προστατεύτηκαν.
Εικόνα 16. Διαφορά λίθων με και χωρίς κρούστα που οφείλεται πιθανώς σε ύπαρξη βλάστησης που
καθαρίστηκε και προηγουμένως τους κάλυπτε και τους προστάτευσε από καιρικά φαινόμενα. [10]
Παρακάτω παρατίθεται μια φωτογραφική τεκμηρίωση των κυριότερων βλαβών, ξεκινώντας

από την πλευρά του ορεκιόνε που βρίσκεται η πόρτα και συνεχίζοντας προς τα δεξιά.

39
Εικόνα 17. Βλάστηση στους αρμούς μεταξύ των ασβεστόλιθων. [10]
Εικόνα 18. Εφελκυστικές καθ' ύψος κατακόρυφες ρηγματώσεις και εμφάνιση βλάστησης ανάμεσα
στους αρμούς. [10]

40
Εικόνα 19. Αποσάθρωση κονιάματος και διάχυση πάνω στους λίθους. Εμφάνιση κρούστας λόγω
μικροοργανισμών και ρύπανσης του αέρα. [10]
Εικόνα 20. Αποχρωματισμός / κίτρινο ίχνος λόγω νερού και υγρασίας. [10]

41
Εικόνα 21. Αγκυρώσεις από προηγούμενες επεμβάσεις αποκατάστασης για συγκράτηση της
λιθοδομής. [10]
Εικόνα 22. Εφελκυστικές καθ' ύψος κατακόρυφες ρηγματώσεις, σπάσιμο λίθων και εμφάνιση
βλάστησης ανάμεσα στους αρμούς. [10]

42
Εικόνα 23. Απώλεια λίθων και συμπλήρωμα των Εικόνα 24. Εφελκυστικές καθ' ύψος
κενών με πολύ μικρότερους λίθους. [10] κατακόρυφες ρηγματώσεις και εμφάνιση
βλάστησης ανάμεσα στους αρμούς. [10]
Εικόνα 25. Σπάσιμο και απώλεια λίθων, συμπλήρωμα των κενών με πολύ μικρότερους λίθους,
αποσάθρωση κονιάματος και διάχυση πάνω στους λίθους. Εμφάνιση κρούστας λόγω
μικροοργανισμών και ρύπανσης του αέρα. [10]
5. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΟΡΕΚΙΟΝΕ

Μελετώντας την παθολογία του ανατολικού ορεκιόνε και συγκρίνοντας την με την
παθολογία του δυτικού ορεκιόνε του ίδιου προμαχώνα, τα δομικά προβλήματα που
παρατηρούνται είναι παρόμοια αλλά εντονότερα στο ανατολικό ορεκιόνε.

43
Εικόνα 26. Παθολογία ανατολικού ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. [10]
Στο ανατολικό ορεκιόνε επιδρούν μεγαλύτερα πρόσθετα φορτία αφού στο επίπεδο του
προμαχώνα σε εκείνο το σημείο υπάρχει ένα γήπεδο μπάσκετ (εικόνα 27), ενώ στο δυτικό
ορεκιόνε δεν υπάρχει πρόσβαση στο κοινό, δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις του Γ.Σ. Εργοτέλη
και υπάρχει μόνο ελεύθερη βλάστηση πάνω στην επιχωμάτωση.
Επιπλέον στο ανατολικό ορεκιόνε υπάρχει μεγαλύτερη υγρασία και επομένως και
μεγαλύτερη ανάπτυξη βλάστησης ανάμεσα στους λίθους και στην βάση του προμαχώνα,
καθώς οι εγκαταστάσεις του Γ.Σ. Εργοτέλη έχουν ένα σωλήνα απορροής νερών (εικόνα 28)
που διατρέχει την λιθοδομή του Τείχους σε εκείνο το σημείο και καταλήγει στην τάφρο στη
βάση του προμαχώνα.
Εικόνα 27. Ανατολικό ορεκιόνε προμαχώνα Εικόνα 28. Παθολογία ανατολικού ορεκιόνε
Μαρτινέγκο. Υφιστάμενη κατάσταση. [9] προμαχώνα Μαρτινέγκο. Στα δεξιά διακρίνεται ο
σωλήνας απορροής νερών του Γ.Σ. Εργοτέλη. [10]
Επομένως ενισχύεται η υπόθεση ότι λόγων μεγαλύτερων φορτίων και περισσότερης

υγρασίας παρατηρούνται παρόμοιες αλλά εντονότερες βλάβες στην λιθοδομή στο ανατολικό
ορεκιόνε.

44
Εικόνα 29. Παθολογία ανατολικού ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. [10]
6. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΕΚΙΟΝΕ ΜΕ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 2004
Μελετώντας την υφιστάμενη παθολογία του δυτικού ορεκιόνε και συγκρίνοντας την με την
παθολογία του ίδιου ορεκιόνε που υπάρχει στην Μελέτη αποκατάστασης του 2004, τα
δομικά προβλήματα που παρατηρούνται είναι παρόμοια αν και στην υφιστάμενη κατάσταση
δεν έχουν προλάβει να επεκταθούν όσο πριν, αλλά με δύο σημαντικές διαφορές.
Το 2004, που η πόρτα της στοάς είχε πρόσφατα ανακατασκευαστεί, υπήρχε μια μεγάλη
διαγώνια ρηγμάτωση που ξεκινούσε από το άνοιγμα της πόρτας και συνέχιζε μέχρι το άνω
τμήμα της λιθοδομής και πιθανώς υποδηλώνει διατμητικές τάσεις στην περιοχή. Αυτή η
διαγώνια ρηγμάτωση δεν υπάρχει στην υφιστάμενη κατάσταση, αλλά όλη η ευρύτερη
περιοχή παρόλο που έχει ανακατασκευαστεί (αφού στην υφιστάμενη κατάσταση δεν υπάρχει
ρηγμάτωση), είναι σε πολύ κακή κατάσταση με αποσάθρωση των κονιαμάτων μεταξύ των
λίθων και διάχυση τους πάνω στους λίθους, καθώς και αποχρωματισμό και κίτρινα ίχνη
λόγω νερού στο πάνω τμήμα της λιθοδομής.
Εικόνα 30. Παθολογία δυτικού ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. Σχέδιο από την Μελέτη Στερέωσης
αποκατάστασης & στατικής επάρκειας Ενετικών Τειχών στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο. [4]

45
Η άλλη διαφορά που παρατηρείται είναι ότι στο κάτω μέρος δεξιά της πόρτας της στοάς
παρατηρούνται πολλές ρηγματώσεις μικρού εύρους, που δεν συνέχιζαν ενιαίες σε μεγάλο
ύψος, ενώ προηγουμένως υπήρχαν δυο μόνο που συνέχιζαν όμως μέχρι περίπου την μέση
του ύψους της λιθοδομής. Αυτό πιθανώς επηρεάζεται και από την ανακατασκευή του
διπλανού τμήματος και την αλλαγή των ωθήσεων των αντίστοιχων γαιών.
Το υπόλοιπο ορεκιόνε παρουσιάζει παρόμοιες βλάβες (αν και όχι τόσο εκτεταμένες) στις
περίπου ίδιες θέσεις με τις προηγούμενες, πράγμα που δείχνει ότι λειτουργούν οι ίδιοι
εσωτερικοί μηχανισμοί και αίτια που τις δημιούργησαν και προηγουμένως.
Εικόνα 32. Παθολογία δυτικού ορεκιόνε προμαχώνα Μαρτινέγκο. Σχέδιο από την Μελέτη Στερέωσης
αποκατάστασης & στατικής επάρκειας Ενετικών Τειχών στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο. [4]

46
7. ΠΙΘΑΝΑ ΑΙΤΙΑ ΑΣΤΟΧΙΩΝ ΔΥΤΙΚΟΥ ΟΡΕΚΙΟΝΕ

Έπειτα από την παρατήρηση της παθολογίας της υφιστάμενης κατάστασης, την σύγκριση με
το ανατολικό ορεκιόνε του ίδιου προμαχώνα αλλά και την παθολογία του ίδιου του δυτικού
ορεκιόνε προηγουμένως και σήμερα, μπορούν να βγουν αρκετά συμπεράσματα για τα αίτια
των αστοχιών του.
Συγκεντρωτικά τα πιθανά αίτια των αστοχιών του δυτικού ορεκιόνε είναι:

1) Πρόσθετα φορτία επί του προμαχώνα λόγω ύπαρξης και επέκτασης εγκαταστάσεων
Γ.Σ. Εργοτέλη (π.χ. γήπεδα, πυλώνες ΔΕΗ)
2) Ωθήσεις γαιών και σεισμικά φορτία
3) Απουσία αποστραγγιστικού συστήματος
4) Έδαφος έδρασης (1996: αποσαθρωμένοι και αναμοχλευμένοι ανώτεροι ορίζοντες
γεωλογικού υπόβαθρου μέχρι βάθους 14,70μ.)
5) Συσσωρευμένη υγρασία στην βάση του προμαχώνα
6) Αδυναμία εξάτμισης της υγρασίας στο πάνω μέρος του προμαχώνα λόγω κάλυψης από
μη υδατοδιαπερατά υλικά (π.χ. άσφαλτο ή πλαστικό χλοοτάπητα γηπέδων)
7) Λάθη-Παραλήψεις κατά την αρχική κατασκευή
Τα ημικυκλικής μορφής Τείχη στο ανατολικό και δυτικό ορεκιόνε του προμαχώνα, όπως
ειπώθηκε και προηγουμένως, παρουσιάζουν προβλήματα (εφελκυστικές καθ' ύψος
ρηγματώσεις) ήδη μετά την ολοκλήρωση της αρχικής κατασκευής, σύμφωνα με ιστορικές
μαρτυρίες. Τα πρόσθετα φορτία επί του προμαχώνα, τόσο τα σταθερά λόγω της ύπαρξης και
της συνεχόμενης επέκτασης των εγκαταστάσεων Γ.Σ. Εργοτέλη, όσο και τα μεταβλητά
φορτία δηλαδή των χρηστών τους, έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των ωθήσεων των
γαιών στην ήδη επιβαρυμένη εκ κατασκευής κατάσταση που υπήρχε. Οι πυλώνες φωτισμού
της ΔΕΗ (εικόνα 34) που τοποθετήθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, σαν
θέσεις είναι αρκετά απομακρυσμένοι από το δυτικό ορεκιόνε του προμαχώνα ώστε κάποια
συγκεκριμένη δομική βλάβη να αποδοθεί σε αυτούς, αλλά δρουν συνολικά ως ένα μεγάλο
επιπλέον βάρος που προστίθεται στο υπόλοιπο και επιβαρύνει τις ωθήσεις των γαιών.
Επίσης η απουσία αποστραγγιστικού συστήματος στον προμαχώνα σε συνδυασμό με την
αδυναμία εξάτμισης της υγρασίας από το επίπεδο του προμαχώνα λόγω της ολικής κάλυψης
του εδάφους από μη υδατοδιαπερατά υλικά (π.χ. άσφαλτο, πλαστικό χλοοτάπητα γηπέδων,
πλακάκια), καθιστά μεγάλο πλήγμα για την διέξοδο του νερού, το οποίο συσσωρεύεται και
υποβαθμίζει το εσωτερικό του προμαχώνα, καταλήγοντας να διαφθείρει και την βάση του.

47
Ενδεικτικό της έκτασης του προβλήματος είναι το γεγονός ότι το 1996 τα πρώτα στοιχεία
έρευνας που είχε γίνει έδειξαν ότι ανώτεροι ορίζοντες του γεωλογικού υπόβαθρου του
προμαχώνα είναι αποσαθρωμένοι και αναμοχλευμένοι μέχρι βάθους 14,70μ.
Το γεγονός ότι οι υπάρχουσες αστοχίες είναι στις περίπου ίδιες θέσεις με τις
προηγούμενες, δείχνει ότι συνεχίζουν να λειτουργούν οι ίδιοι εσωτερικοί μηχανισμοί που τις
δημιούργησαν και προηγουμένως, αλλά και ότι ενδεχομένως η αντιμετώπισή τους με
ενέματα και κονιάματα με βάση το τσιμέντο για υψηλή αντοχή να μην είναι η καλύτερη
αντιμετώπιση. Ενδεχομένως η αναζήτηση, εύρεση και εφαρμογή ενεμάτων και κονιαμάτων
με μεγαλύτερη πλαστιμότητα να βοηθήσει στην καλύτερη παραλαβή, αποφόρτιση και
διάχυση των πιέσεων και των σεισμικών φορτίων από ότι μια πιο άκαμπτη επίλυση.
Εικόνα 34. Πυλώνες φωτισμού ΔΕΗ στον προμαχώνα Μαρτινέγκο. [10]
8. ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΔΥΤΙΚΟΥ ΟΡΕΚΙΟΝΕ

Εκτιμώντας συνολικά τις βλάβες και τα πιθανά αίτια των αστοχιών του δυτικού ορεκιόνε του
προμαχώνα Μαρτινέγκο, καθώς και τις προηγούμενες επεμβάσεις σε αυτό, προτείνονται τα
παρακάτω μέτρα αποκατάστασης ως πιο συμβατά.
Κάποια από αυτά τα μέτρα είναι πιο σημειακά για την άμεση αντιμετώπιση των βλαβών
και άλλα πιο συνολικά, καθώς χρειάζεται μια ολιστική αντιμετώπιση και επέμβαση για την
πιο σωστή επίλυση των προβλημάτων.
1) Αντικατάσταση εξαθλιωμένων λίθων με νέους και συμπλήρωση λίθων όπου υπάρχει

απώλεια υλικού
2) Εφαρμογή ενεμάτων και κονιαμάτων με μεγαλύτερη πλαστιμότητα
3) Αρμολόγημα, καθαίρεση και αντικατάσταση διαβρωμένου κονιάματος
4) Τοπική καθαίρεση και ανακατασκευή λίθων στη βάση
5) Ομογενοποίηση ρηγματώσεων μικρού εύρους
6) Συρραφή ρηγματώσεων μεγάλου εύρους
7) Κατασκευή συστήματος αποστράγγισης και απομάκρυνσης όμβριων υδάτων
8) Εξυγίανση εδάφους
9) Αφαίρεση βλάστησης μεταξύ λίθων και στην βάση του προμαχώνα
10) Καθαρισμός λίθων, αφαίρεση κρούστας και πρόσθετων κονιαμάτων, αφαίρεση
κίτρινου ίχνους λόγω αποχρωματισμού

48
11) Μείωση πρόσθετων φορτίων επί του προμαχώνα (απομάκρυνση εγκαταστάσεων Γ.Σ.
Εργοτέλη μακροπρόθεσμα και άμεση απομάκρυνση πυλώνων ΔΕΗ του 2004)
12) Διερευνητικές τομές για καλύτερη κατανόηση υποβάθρου/ εσωτερικών μηχανισμών
9. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι περισσότερες αστοχίες του δυτικού
ορεκιόνε του προμαχώνα Μαρτινέγκο αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με την χρήση
απλών μεθόδων αποκατάστασης.
Βέβαια επειδή στον προμαχώνα καθημερινά πηγαίνουν πολλά άτομα και κυρίως παιδιά,
είναι επιτακτική η ανάγκη καλύτερης επίλυσης των προβλημάτων, προκειμένου να μην
υπάρξουν απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Η μη απομάκρυνση των πρόσθετων φορτίων επί του προμαχώνα και η έλλειψη
αποστραγγιστικού συστήματος μελλοντικά θα συνεχίζει να προκαλεί τις ίδιες και
ενδεχομένως και νέες αστοχίες, καθώς όταν αντιμετωπίζονται τα συμπτώματα και όχι τα
αίτια που το προκαλούν, το πρόβλημα δεν διορθώνεται.
Τέλος, οι επαναλαμβανόμενες στα ίδια περίπου σημεία αστοχίες και η έλλειψη συχνών
συντηρήσεων/αποκαταστάσεών τους οδηγεί σε εκτεταμένες βλάβες και σε αντικατάσταση
ήδη μεγάλου μέρους των υλικών και αλλαγή του τρόπου δόμησης και λειτουργίας του
μνημείου, κάτι που αποδυναμώνει την αυθεντικότητά του και το οποίο πρέπει να λαμβάνεται
υπόψη κατά την επιλογή της συνολικότερης διαχείρισης και μελέτης αποκατάστασης του
εκάστοτε μνημείου.
10. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Η παρούσα εργασία εκπονήθηκε το Φεβρουάριο του 2018 στο πλαίσιο του μαθήματος
"Δομικές βλάβες και μέθοδοι επέμβασης σε μνημειακές κατασκευές" του 1ου εξαμήνου του
Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών - 2η Ειδίκευση "Ολοκληρωμένη προστασία
ιστορικού δομημένου περιβάλλοντος με προηγμένες τεχνολογίες και υλικά" της Σχολής
Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, με διδάσκουσα την Επικ. Καθηγήτρια
Σταυρουλάκη Μαρία, την οποία και ευχαριστώ θερμά για την πολύτιμη συμβολή της στην
ολοκλήρωση της εργασίας.
11. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

[1] Τζομπανάκη, Χρ., 2012. ΧΑΝΔΑΚΑΣ: Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ, β' έκδοση.
Ηράκλειο: Βικελαία Δημοτική βιβλιοθήκη.
[2] Στεριώτου, Ι., 1998. ΤΑ ΒΕΝΕΤΙΚΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ (τον 16ο και τον 17ο αι.)
(Το ιστορικό της κατασκευής τους σύμφωνα με βενετικές αρχειακές πηγές). Ηράκλειο:
"Βικελαία βιβλιοθήκη" Δήμου Ηρακλείου.
[3] Αρχείο Δήμου Ηρακλείου - Τμήμα Προστασίας και Ανάδειξης Παλιάς Πόλης,
Οικιστικών Συνόλων και Ενετικών Τειχών.
[4] Μελέτη Στερέωσης αποκατάστασης & στατικής επάρκειας Ενετικών Τειχών στον
Προμαχώνα Μαρτινέγκο, Ιούνιος 2004. Μελετητές: αρχιτεκτονικά: Βαρβιτσιώτης
Π., στατικά: Αρβανιτάκης Μ. & συνεργάτες, γεωτεχνικά: Αρβανιτάκη Ειρ.
[5] Μελέτη Στερέωσης αποκατάστασης & στατικής επάρκειας Ενετικών Τειχών στον
Προμαχώνα Μαρτινέγκο, Οκτώβριος 1999. Μελετητές: αρχιτεκτονικά:
Βαρβιτσιώτης Π., στατικά: Αρβανιτάκης Μ., γεωτεχνικά: Αρβανιτάκη Ειρ.
[6] Gerola, G., 1906. Monumenti Veneti dell' Isola di Creta, Volume I,2. Venezia: R.
Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti.
[7] Λυρατζάκης, Α., 2015. Προμαχώνας Sabbionara: Αποτίμηση παθολογίας & πρόταση
μέτρων αποκατάστασης. Εργασία μεταπτυχιακού προγράμματος Σχολής

49
Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης για το μάθημα "Παθολογία &

τεχνολογία επεμβάσεων σε μνημειακές κατασκευές".
[8] http://www.ergotelis.gr/gr (Επίσημη ιστοσελίδα Γυμναστικού Συλλόγου Εργοτέλη)
[9] https://www.bing.com/maps (Εικόνες και χάρτες από Bing maps)
[10] Φωτογραφικό υλικό υφιστάμενης κατάστασης (Ιανουάριος 2018) από το προσωπικό
αρχείο της συγγραφέως, στο πλαίσιο επιτόπιας φωτογραφικής τεκμηρίωσης.

50
Aναλυτική διερεύνηση δομικών στοιχείων Ο.Σ. με πλάστιμο σκυρόδεμα
ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Ο.Σ. ΜΕ ΠΛΑΣΤΙΜΟ

ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ
ΒΟΥΚΛΑΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Προπτυχιακή φοιτήτρια τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΘ, vouklarievaggelia@yahoo.com
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η διερεύνηση τσιμεντοειδών σύνθετων υλικών, που εν συντομία στην
παρούσα διπλωματική αναφέρονται ως πλάστιμα σκυροδέματα, παρά το γεγονός ότι από την δομή
απουσιάζουν αδρανή μέγιστης διαμέτρου άνω των 0.5mm. Εισήχθησαν ερευνητικά από το 1990 ως
μηχανικά σχεδιασμένα στην μικροδομή σύνθετα τσιμεντοειδή (ΕCC, V. Li 1990). Τα υλικά αυτά
εξετάζονται εδώ σε συνδυασμό με οπλισμούς από χάλυβα και ΙΟΠ στην κατασκευή καμπτόμενων και
έκκεντρα θλιβόμενων δομικών στοιχείων. Η εξέταση αυτή πραγματοποιείται μέσω τεκμηρίωσης της
μεθοδολογίας ανάλυσης που ακολουθείται βάσει σύγκρισης με δημοσιευμένα πειράματα σε καμπτικά
στοιχεία οπλισμένου ECC με διαφορετικές κατά περίπτωση λεπτομέρειες όπλισης, είδη οπλισμών και
στατικά συστήματα, τα οποία θα αναλυθούν παρακάτω. Μέσω της ανάλυσης και της
πραγματοποιούμενης τεκμηρίωσης με πειραματικά δεδομένα, εξάγονται συμπεράσματα για την
συμπεριφορά των οπλισμένων ECC δομικών μελών, ως προς την παραμορφωσιακή κατάσταση της
κρίσιμης διατομής σε διακριτά παραμορφωσιακά στάδια των συμμετεχόντων υλικών. Όπου είναι
δυνατόν (βάσει των διαθέσιμων πειραματικών δεδομένων) γίνεται και σύγκριση με αντίστοιχα δομικά
στοιχεία οπλισμένου συμβατικού σκυροδέματος. Τα συμπεράσματα αναδεικνύουν το αν και κατά πόσο η
χρήση του ECC υπερέχει έναντι συμβατικού σκυροδέματος, και μπορούν να αξιοποιηθούν όχι μόνο
στον σχεδιασμό νέων δομικών στοιχείων κατασκευασμένων εξ ολοκλήρου από ECC, αλλά και σε
τμηματική χρήση του πλάστιμου σκυροδέματος, όπως για παράδειγμα σε επισκευές.
1. ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Για το πρώτο πείραμα, το στατικό σύστημα που επιλέχθηκε από τη διεθνή βιβλιογραφία είναι δοκός
σε κάμψη τεσσάρων σημείων. Η δοκός κατά περίπτωση οπλίζεται με διαφορετικής διαμέτρου
ράβδους ΙΟΠ, ή συμβατικού χάλυβα, και η μήτρα της διατομής παρασκευάζεται από πλάστιμο
σκυρόδεμα, και για λόγους σύγκρισης, και από συμβατικό σκυρόδεμα.. Πέραν των αναγκαίων
συνδετήρων στα διατμητικά ανοίγματα, στο διάστημα σταθερής ροπής απουσιάζει οιαδήποτε
περίσφιξη της θλιβόμενης ζώνης. Το δεύτερο πείραμα είχε ως στατικό σύστημα τον πρόβολο, υπό
πλευρική εναλλασσόμενη φόρτιση στο ελεύθερο άκρο του. Παράλληλα στο ίδιο στατικό σύστημα
εξετάζεται επιπλέον και η επιρροή σταθερού θλιπτικού φορτίου. Το δοκίμιο είναι κατασκευασμένο
από πλάστιμο σκυρόδεμα και φέρει όπλιση χάλυβα με νευρώσεις, χωρίς όμως συνδετήρες. Για το
τρίτο πείραμα εξετάστηκε στατικό σύστημα υποστυλώματος υπό έκκεντρη θλιπτική φόρτιση. Τα
δoκίμια είναι κατασκευασμένα από πλάστιμο σκυρόδεμα ή συμβατικό σκυρόδεμα και οπλίζονται
κατά περίπτωση με διαφορετικής διαμέτρου ράβδους χάλυβα. Οι διατομές είναι περισφιγμένες με
συνδετήρες. Η επιρροή διαφορετικών παραμέτρων, όπως το ποσοστό διαμήκους οπλισμού και η
εκκεντρότητα φόρτισης, αξιολογήθηκαν συγκριτικά ως προς το είδος σκυροδέματος (πλάστιμο ή
συμβατικό).
2. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Ως πλάστιμο σκυρόδεμα ορίζεται σύνθετο τσιμεντοειδές κονίαμα υψηλής ικανότητας
παραμόρφωσης, η φιλοσοφία σχεδιασμού του οποίου αφορά μείξη ανόργανων υλικών παραπλήσιας
λεπτότητας κόκκων (τσιμέντο, ιπτάμενη τέφρα, λεπτή άμμος) με μικρό υδατοτσιμεντο - συντελεστή
σε συνδυασμό με υπερρευστοποιητή και υψηλό ογκομετρικό ποσοστό πλαστικών μικρο-ινών.
Ζητούμενο αυτής της ενέργειας είναι να παρασκευαστεί ένα σκυρόδεμα το οποίο θα καλύψει το κενό
που παρουσίαζε το συμβατικό όσον αφορά την εφελκυστική απόκριση (αναβαθμισμένη αντοχή και
αντίσταση σε ρηγμάτωση, δηλαδή μεγάλη ικανότητα παραμόρφωσης σε εφελκυσμό), και που αυτή
51
Βουκλαρή Ευαγγελία
ήταν η κύρια αιτία μείωσης της αντοχής των δομικών στοιχείων σε βάθος χρόνου. Σε αυτή την
προσπάθεια, η έρευνα έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια (Victor Li 1998) σε αναβάθμιση της δομής
του υλικού, συνδυάζοντας κόκκους ανόργανων υλικών ίδιας τάξης μεγέθους (τσιμέντο, ιπτάμενη
τέφρα, λεπτή άμμος) με πλαστικές μικρο-ίνες υψηλού ογκομετρικού ποσοστού, δίνοντας τα σύνθετα
τσιμεντοειδή, γνωστά διεθνώς ως Engineered Cementitious Composites. Αυτή η κλάση
ινοπλισμένου σκυροδέματος διαθέτει μεγάλη πλαστιμότητα, και αναπτύχθηκε για εφαρμογές στον
κατασκευαστικό τομέα.
Το ECC και το σκυρόδεμα έχουν κοντινό εύρος εφελκυστικής (4-6 MPa) και θλιπικής (30-80 MPa)
αντοχής, ενώ παρουσιάζουν πολύ διαφορετική συμπεριφορά σε παραμόρφωση. Η μεγαλύτερη
παραμόρφωση του πλάστιμου σκυροδέματος σε άμεσο εφελκυσμό οφείλεται στον έλεγχο του
μηχανισμού συνάφειας ίνας – μήτρας που δημιουργεί ένα εκτενέστερο δίκτυο μικρορηγμάτωσης σε
σχέση με αυτό του συμβατικού σκυροδέματος. Όσον αφορά το συμβατικό σκυρόδεμα, αστοχεί με
ψαθυρό τρόπο μόλις φτάσει την εφελκυστική του αντοχή. Ωστόσο, για το ΕCC κάτω από αξονικό
εφελκυσμό, μετά την πρώτη ρηγμάτωση, η ανάληψη αξονικού φορτίου συνεχίζει να αυξάνει με
συμπεριφορά ψευδο - κράτυνσης συνοδευόμενη με πολλαπλές ρηγματώσεις κάθετα στην διεύθυνση
εφελκυσμού. Η πολύ-ρηγμάτωση του υλικού ECC όταν φτάσει μία κορεσμένη κατάσταση πυκνής
διάταξης (σταθεροποίηση ρηγμάτωσης), η οποία καθορίζεται από την τάση συνάφειας μεταξύ ινών –
μήτρας και από την δυστένεια των δύο υλικών, σηματοδοτεί και την έναρξη αστοχίας με σταδιακή
μείωση της αντοχής (mechanical softening) η οποία εντοπίζεται σε μία μεμονωμένη ρωγμή η οποία
διευρύνεται περισσότερο από τις άλλες. Στη θλίψη, το ECC έχει παρόμοια αντοχή με το σκυρόδεμα,
αλλά αυτή συμβαίνει σε μεγαλύτερη παραμόρφωση (πέραν του 0.002 που ισχύει για συμβατικό
σκυρόδεμα) ενώ διαθέτει και πολύ μεγαλύτερη ενέργεια θραύσης (το εμβαδόν κάτω από την καμπύλη
τάσης – παραμόρφωσης). Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, δεδομένων των συμβατικών
παραμορφώσεων μεταξύ ECC και χάλυβα, η σχετική τους μετακίνηση (ολίσθηση) είναι ελεγχόμενη
για μεγάλες τιμές παραμόρφωσης δηλώνοντας διατήρηση συνάφειας. Η αστοχία σε αυτές τις
περιπτώσεις σηματοδοτήθηκε από θρυμματισμό ECC στην διεπιφάνεια, στο ύψος των νευρώσεων,
δηλαδή με εξόλκευση. Καμπτικά στοιχεία παρουσιάζουν σημαντική αύξηση πλαστιμότητας,
ανάληψης φορτίου, διατμητικης αντοχής αν το σκυρόδεμα αντικατασταθεί από ΕCC (F. Υuan, P.
Pan, 2013)
Ο συνδυασμός πλάστιμων σκυροδεμάτων με χαλύβδινο οπλισμό αλλάζει την φιλοσοφία
σχεδιασμού: επειδή υπάρχει συμβολή του σκυροδέματος στην ανάληψη εφελκυσμού (είτε λόγω
κάμψης είτε λόγω διαγώνιου εφελκυσμού-διάτμηση) μειώνεται η γεωμετρία διατομής καθώς και η
ισχύουσα απαίτηση για διαμήκη/διατμητικό οπλισμό (Zhang et al. 2015, Georgiou and Pantazopoulou
2017). Η ικανότητα εφελκυστικής παραμόρφωσης του πλάστιμου σκυροδέματος αποδίδεται επίσης
σε υψηλή συνάφεια μεταξύ ράβδων και μήτρας προσομοιώνοντας συνθήκες καλά περισφιγμένης
αγκύρωσης (Eleftheriou, Tastani, Pantazopoulou, 2017).
Η συνεργασία χάλυβα-ΕCC- (R/ECC) με πρισματικά δοκίμια σε άμεσο εφελκυσμό (Fischer and
Li 2002) έδειξε ότι τα δύο υλικά αναπτύσσουν συμβατή παραμόρφωση ακόμη και σε ανελαστική
απόκριση, ανακατανέμοντας επιτυχώς τις τάσεις σε όλο το δομικό στοιχείο και έτσι επιτυγχάνοντας
κράτυνση του συστήματος πέρα της διαρροής του χάλυβα γεγονός που δηλώνει την επάρκεια –
δυσθραυστότητα του μηχανισμού συνάφειας μεταξύ τους. Αυτό το χαρακτηριστικό κατά τους
ερευνητές αναμένεται να ωφελήσει την καμπτική απόκριση δομικών στοιχείων, ειδικά κάτω από
συνθήκες κυκλικής φόρτισης σε μεγάλες ανελαστικές παραμορφώσεις.
Η διάρρηξη του σκυροδέματος σε εφελκυσμό με την δημιουργία ρωγμών είναι επίσης ένα μεγάλο
ζήτημα πτώσης της ανθεκτικότητα κατασκευών οπλισμένου σκυροδέματος. Αυτό το φαινόμενο
οδηγεί σε σοβαρή διάβρωση οπλισμού στις κατασκευές, ειδικά σε παραθαλάσσια ή υψηλής χημικής
συγκέντρωσης περιβάλλοντα. Μία πιθανή λύση στο ζήτημα της διάβρωσης είναι η αντικατάσταση
του οπλισμού με ελαστικό οπλισμό ΙΟΠ. Παρ’ όλα αυτά η εκτεταμένη χρήση του τελευταίου
περιορίζεται λόγω το χαμηλού μέτρου ελαστικότητας των ΙΟΠ και την έλλειψη πλαστιμότητας. Ο
οπλισμός ΙΟΠ είναι κατάλληλος για κατασκευές σκυροδέματος που εκτίθενται σε διαβρωτικά
περιβάλλοντα.

52
Συμπεριφορά ECC σε θλίψη:

Το διάγραμμα του ΕCC σε θλίψη, ακολουθεί παραβολική σχέση τάσης – παραμόρφωσης, η
οποία μπορεί να περιγραφεί ικανοποιητικά με την παραβολή του Hognestadt. Κατόπιν αυτού
του σημείου, ξεκινά κατιών γραμμικός κλάδος της πλαστιμότητας που λήγει για τιμή πτώσης
θλιπτικής αντοχής ίση με 50%. Από Georgiou-Pantazopoulou (2016), οι δύο περιγράφονται
ως εξής:
Παρατηρήθηκε ότι τη στιγμή της θραύσης το σκυρόδεμα έχει φτάσει στο μισό της μέγιστης
αντοχής του, και έτσι στοιχειοθετήθηκε και το διάγραμμα θλιπτικής τάσης – παραμόρφωσης.
Θλιπτική fc
τάση
0,5* fc
εco εcu
παραμόρφωση
Σχ.1. Συμπεριφορά ECC υπό κεντρική θλίψη [4]

Συμπεριφορά συμβατικού σκυροδέματος σε θλίψη:
Ισχύει η ίδια εξίσωση μέχρι παραμόρφωση εu= 0.0035, όπου εco=0.002.
Τάση σ
fc
fu
εco=2‰ εcu=3,5‰ Παραμόρφωση ε
Σχ.2. Συμπεριφορά συμβατικού σκυροδέματος σε θλίψη [4]

53
Συμπεριφορά ECC σε εφελκυσμό:
Εφελκυστική τάση ftu
fct
παραμόρφωση
Παραμόρφωση Παραμόρφωση
Ρηγμάτωσης, εcr Θραύσης, εtu
Σχ.3. Συμπεριφορά του πλάστιμου σκυροδέματος ΕCC σε εφελκυσμό [4]

Καταστατικές σχέσεις ράβδων οπλισμού :
Χάλυβας σε εφελκυσμό:
σ( εφελκυστική τάση) fu
fy
Eh (μέτρο κράτυνσης)
Es (μέτρο ελαστικότητας) ε(παραμόρφωση)
εsy (διαρροή)
εu (θραύση)
Σχ.4. Συμπεριφορά χάλυβα σε εφελκυσμό [4]
Ο χάλυβας σε θλίψη ακολουθεί την ίδια μορφή με αυτήν σε εφελκυσμό, όμως η οριακή
παραμόρφωση συγκρατείται στα επίπεδα θραύσης του συμβατικού σκυροδέματος, δηλ.
εu=0,0035.
ΙΟΠ ράβδος σε εφελκυσμό :

54
σ εφελκυστικές τάσεις)
Σημείο θραύσης
fu
ε (παραμόρφωση)
Es (μέτρο ελαστικότητας)
εu
Σχ.5. Συμπεριφορά ΙΟΠ σε εφελκυσμο [1]
3. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Προκειμένου να εκτιμηθεί η αντοχή και ο τρόπος αστοχίας των δοκιμίων των πειραμάτων
που επιλέχθηκαν, αναπτύχθηκε μεθοδολογία, η οποία προγραμματίσθηκε σε φύλλο excel
(spreadsheet). Σημειώνεται ότι η μεθοδολογία διαφοροποιήθηκε ανά πείραμα ώστε να
ληφθούν υπόψη οι διαφορετικές λεπτομέρειες όπλισης (π.χ. παρουσία ή μη περίσφιγξης) και
οι νόμοι τάσης – παραμόρφωσης των ράβδων (ελαστικές ΙΟΠ και ελαστοπλαστικός με
κράτυνση χάλυβας). Για κάθε περίπτωση πειράματος ζητούμενο αποτελεί η εκτίμηση της
παραμορφωσιακής κατάστασης των υλικών της κρίσιμης διατομής που συνάδει με την
αντοχή του δοκιμίου και εξηγεί επαρκώς και τον παρατηρούμενο από τους ερευνητές τρόπο
αστοχίας. Για την κάμψη υιοθετείται αναλυτικός υπολογισμός με διακριτοποίηση της
διατομής σε στρώσεις. Στο κέντρο βάρους έκαστης στρώσης υπολογίζονται οι
αναπτυσσόμενες τάσεις του πλάστιμου σκυροδέματος, περισφιγμένου (αν υπάρχουν
συνδετήρες με τροποποίηση της καταστατικής σχέσης τάσης – παραμόρφωσης) ή
απερίσφιγκτου (στην περιοχή της επικάλυψης), καθώς επίσης και οι αξονικές δυνάμεις που
προκύπτουν και τα καμπτικά φορτία. Το ίδιο γίνεται και για τις στρώσεις που περιέχουν
οπλισμό, ούτως ώστε να υπολογιστούν οι τάσεις του χάλυβα ή ΙΟΠ (αναλόγως τι έχει
χρησιμοποιηθεί στο πείραμα) και οι αντίστοιχες αξονικές δυνάμεις και οι ροπές. Όλες οι
αξονικές και οι ροπές συνυπολογίζονται στην ισορροπία της διατομής για συνδυασμούς
παραμορφώσεων εφελκυόμενου οπλισμού εs1 και σκυροδέματος εc στην ακραία θλιβόμενη
ίνα.
Η καμπτική ανάλυση εφαρμόσθηκε σε διακριτά στάδια, από τα οποία διέρχεται η διατομή
κατά την αύξηση της φόρτισης (και άρα των παραμορφώσεων) μέχρι την αντοχή, η οποία
πιστοποιείται από την οριακή παραμορφωσιακή κατάσταση του υλικού που καθίσταται
κρίσιμο για την αμέσως επερχόμενη αστοχία.
Τα στάδια που ορίσθηκαν είναι:
 Η ρηγμάτωση της επικάλυψης του εφελκυόμενου οπλισμού
 Η παραμόρφωση εc της ακραίας θλιβόμενης ίνας ώστε ταυτόχρονα να συμβαίνει
διαρροή του θλιβόμενου οπλισμού (συνθήκες αστάθειας λόγω λυγισμού, ειδικά αν
δεν υπάρχουν συνδετήρες)
 Το στάδιο διαρροής του εφελκυόμενου οπλισμού (αν επρόκειτο για χάλυβα)
 Το στάδιο όπου η εc αντιστοιχεί στην αντοχή του ΕCC

55
 Το στάδιο θραύσης του εφελκυόμενου οπλισμού σε συνδυασμό με παραμόρφωση

ECC που δεν μπορεί να αντιστοιχεί σε πτώση αντοχής του μεγαλύτερη του 50%.
Από τα ανωτέρω στάδια διαμορφώνεται το διάγραμμα ροπής – καμπυλότητας της κρίσιμης
διατομής από όπου προκύπτει η κυρίαρχη μορφή αστοχίας του κάθε δομικού στοιχείου.
Δηλαδή, ανάλογα το στατικό σύστημα, η ροπή αντοχής χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό
π.χ. της επιβαλλόμενης τέμνουσας, η οποία συγκρίνεται με το φορτίο αστοχίας του
πειράματος.
Στην καμτπική ανάλυση, οι παραμορφώσεις καθ’ ύψους της διατομής συσχετίζονται με
τάσεις βάσει του καταστατικού νόμου του ECC τόσο σε θλίψη όσο και σε εφελκυσμό. Στην
συνέχεια περιγράφονται οι σχέσεις που υιοθετήθηκαν.
Εφαρμόζοντας μεθοδολογία ανάλυσης διατομής διακριτοποιημένης σε φέτες και με την
υιοθέτηση των κατάλληλων εργαλείων – καταστατικών σχέσεων των υλικών, ζητούμενο
αποτέλεσε η πρόβλεψη της πειραματικής συμπεριφοράς σε όρους αντοχής και
παραμόρφωσης διατομής οπλισμένου ECC. Το αρχικό spreadsheet της εργασίας
αναπτύχθηκε στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας καθώς και της μεταπτυχιακής
διατριβής της Σ. Δολιανίτου (2006, 2007) υπό την επικούρηση της Σ. Ταστάνη και επίβλεψη
της Σ. Πανταζοπούλου.
4. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ

Επιλέχθηκαν να μελετηθούν τρία πειράματα από τη διεθνή βιβλιογραφία:
Στο πρώτο πείραμα (F.Yuan, L. Pan, 2013) [1], μελετήθηκε αμφιέρειστη δοκός σε κάμψη
τεσσάρων σημείων. Η μήτρα της δοκού ήταν κατασκευασμένη από πλάστιμο σκυρόδεμα
στις δύο περιπτώσεις δοκιμίων, και στην τρίτη περίπτωση κατασκευασμένη από συμβατικό
σκυρόδεμα χαμηλότερης θλιπτικής αντοχής. Τα δύο πρώτα δοκίμια διαφοροποιήθηκαν
μεταξύ τους ως προς το ποσοστό όπλισης σε διαμήκη εφελκυόμενο οπλισμό. Οι
εφελκυόμενες δοκοί διαμήκους όπλισης ήταν κατασκευασμένες από BFRP (κατά περίπτωση
χρησιμοποιήθηκαν ράβδοι διαμήκους οπλισμού διαμέτρου Φ12 και Φ20) και οι θλιβόμενες
από συμβατικό οπλισμό χάλυβα.
Σχ.6.Χαρακτηριστική λεπτομέρεια όπλισης της δοκού. Παρατηρείται απουσία συνδετήρων στο

διάστημα σταθερής ροπής. [1]
Σχ.7. Πίνακας λεπτομερειών όπλισης δοκιμίων πειράματος, όπου BRE12 δοκίμιο οπλισμένο με
ράβδους BFRP διαμέτρου 12mm και μήτρας πλάστιμου σκυροδέματος ECC, BRE20 δοκίμιο
56
όμοιου υλικού κατασκευής μήτρας και διαμέτρου οπλισμού BFRP 20mm, ενώ BRC20 δοκίμιο
μήτρας συμβατικού σκυροδέματος και οπλισμού ράβδων BFRP 20mm. [1]
Διεξήχθη αναλυτική διερεύνηση της διατομής ως προς την παραμορφωσιακή της

κατάσταση για τα χαρακτηριστικά στάδια από τα οποία περνάει κατά τη διάρκεια της
φόρτισης του στοιχείου. Τα χαρακτηριστικά σημεία είναι το σημείο στο οποίο ρηγματώνεται
η επικάλυψη του εφελκυόμενου οπλισμού, το σημείο διαρροής του θλιβόμενου οπλισμού, το
στάδιο αντοχής, καθώς και το στάδιο τελικής αστοχίας της διατομής, αν αυτή αναφερόταν
από τους ερευνητές ότι συνέβαινε σε σημείο πέρα από το στάδιο της αντοχής. Για τα στάδια
αυτά πραγματοποιούνταν ισορροπία διατομής, μέσω της μεθοδολογίας που προτάθηκε στο
spreadsheet, και ευρίσκονταν τιμές παραμόρφωσης, τόσο για τον εφελκυόμενο και τον
θλιβόμενο οπλισμό, όσο και για την ακραία θλιβόμενη ίνα. Βρέθηκαν επίσης τιμές
καμπυλότητας διατομής, ύψους θλιβόμενης ζώνης αλλά και τιμές καμπτικής ροπής και
θεωρητικώς επιβαλλόμενου διατμητικού φορτίου. Τα δύο τελευταία συγκρίνονταν κάθε
φορά με τις τιμές που δόθηκαν από τους ερευνητές για τα χαρακτηριστικά στάδια μελέτης.
Σε περίπτωση χρήσης του πλάστιμου σκυροδέματος ECC σε συνδυασμό με όπλιση από
ράβδους FRP, σε κυρίως καμπτόμενα στοιχεία (δοκούς) – όπως έγινε στο πρώτο πείραμα -
παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση της καμπτικής απόκρισης του δομικού στοιχείου, από
την άποψη αντοχής, ικανότητας παραμόρφωσης, και κατανάλωσης ενέργειας. Δεδομένου ότι
το πείραμα διεξήχθη για διαφορετικά ποσοστά όπλισης της διατομής, η ικανότητα
παραμόρφωσης δοκού από ECC/FRP παρουσιάσθηκε μεγαλύτερη σε χαμηλότερο ποσοστό
διαμήκους οπλισμού. Κατόπιν σύγκρισης δοκιμίου ECC/FRP με δοκίμιο συμβατικού
σκυροδέματος και οπλισμού FRP, διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά η μεγαλύτερη ικανότητα
ανάληψης φορτίου με παράλληλη αύξηση της καμπυλότητας της διατομής στην περίπτωση
χρήσης πλάστιμου σκυροδέματος.
Σχ.8. Σχέση θεωρητικώς επιβαλλόμενου φορτίου Ρ– αναπτυσσόμενης καμπυλότητας φ για τις

περιπτώσεις των τριών δοκιμίων. Το διάγραμμα παράχθηκε στο πλαίσιο της διπλωματικής
εργασίας.
Από τη συγκριτική αναλυτική μελέτη των τριών δοκιμίων μέσω της προτεινόμενης
μεθοδολογίας, παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στις αναπτυσσόμενες καμπυλότητες
μεταξύ των δοκιμίων από πλάστιμο σκυρόδεμα σε σχέση με το δοκίμιο συμβατικού
σκυροδέματος, όπου στο τελευταίο (συμβατικού σκυροδέματος με όπλιση BFRP)
παρατηρήθηκε μικρότερη ανάπτυξη καμπυλοτήτων διατομής. Σε περίπτωση κοινών
λεπτομερειών όπλισης, η μήτρα πλάστιμου σκυροδέματος συνείσφερε σε μεγαλύτερη
57
ικανότητα ανάληψης φορτίου, σε σχέση με την περίπτωση μήτρας συμβατικού

σκυροδέματος (χαμηλότερης ωστόσο θλιπτικής αντοχής). Για την περίπτωση διαφορετικών
ποσοστών όπλισης, η ικανότητα παραμόρφωσης δοκού από ECC/FRP παρουσιάσθηκε
μεγαλύτερη σε χαμηλότερο ποσοστό διαμήκους οπλισμού. Το συμπέρασμα που εξάχθηκε
επίσης είναι ότι η αντικατάσταση συμβατικού σκυροδέματος με πλάστιμο σκυρόδεμα μπορεί
να προσδώσει στο δομικό στοιχείο μεγαλύτερη παραμορφωσιμότητα (αναπτυσσόμενες
καμπυλότητες διατομής) και μεγαλύτερη αντοχή (ικανότητα παράληψης φορτίου). Η χρήση
του ECC επίσης διασφάλισε την καμπτική αστοχία του δοκιμίου και απέτρεψε την
θραύση/εκτίναξη του σκυροδέματος στη θλιβόμενη ζώνη της διατομής.
Σχ.9. Μηχανισμός αστοχίας δοκιμίων πειράματος [1]
Τα πειραματικά αποτελέσματα σχετικώς με τον μηχανισμό αστοχίας έκαστου δοκιμίου

επιβεβαιώθηκαν και από την προτεινόμενη μεθοδολογία ανάλυσης. Για παράδειγμα, το
μέγιστο αναλυτικό φορτίο, που εκτιμήθηκε περίπου ίσο με το πειραματικό φορτίο αστοχίας
για το δοκίμιο BRE20, σημειώθηκε στην οριακή τιμή παραμόρφωσης εcu= 0,0082 στην
ακραία θλιβόμενη ίνα του πλάστιμου σκυροδέματος (αυτή η οριακή τιμή αντιστοιχεί σε 50%
πτώση της θλιπτικής αντοχής). Αυτό επιβεβαιώνει την παρατήρηση των ερευνητών, ότι το
σχετικό δοκίμιο αστόχησε με έντονη ρηγμάτωση της θλιβόμενης ζώνης. Σημειώνεται ότι η
αναλυτική αντοχή του δοκιμίου σημειώθηκε σε πολύ μεγαλύτερη τιμή παραμόρφωσης της
ακραίας θλιβόμενης ίνας, από αυτή που αντιστοιχεί στην αντοχή του πλάστιμου
σκυροδέματος. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το δοκίμιο άγγιξε το στάδιο της αντοχής
όταν πλέον όλη η θλιβόμενη επικάλυψη έφτασε στην αστοχία, ενώ παράλληλα ο θλιβόμενος
οπλισμός είχε διαρρεύσει και ο εφελκυόμενος ήταν κάτω του ορίου της θραύσης του.

58
Σχ.10. Ενδεικτικό διάγραμμα καθ’ ύψος της διατομής του δοκιμίου BRE20 που παρουσιάζει την
κατανομή των τάσεων για το στάδιο της αντοχής. Το διάγραμμα παράχθηκε στο πλαίσιο της
παρούσας διπλωματικής εργασίας.
Κατά ανάλογο τρόπο επιβεβαιώθηκαν και οι πειραματικές παρατηρήσεις για το δοκίμιο

BRE12 (υπο-οπλισμένο): κατά την ανάλυση ανέπτυξε λίγο μεγαλύτερο φορτίο αντοχής από
το πειραματικό μέγεθος. Ωστόσο, στην τιμή στην οποία η ανάλυση έφτασε το στάδιο της
αντοχής, το σκυρόδεμα της επικάλυψης είχε θραυθεί και η εφελκυόμενες ράβδοι έφτασαν σε
παραμόρφωση κοντινή της τιμής θραύσης, επιβεβαιώνοντας την πειραματική συμπεριφορά.
Σχ.11. Ενδεικτικό διάγραμμα καθ’ ύψος της διατομής του δοκιμίου ΒRE12 για το στάδιο της
τελικής αντοχής. Το διάγραμμα παράχθηκε στο πλαίσιο της παρούσας διπλωματικής εργασίας.
Στο δεύτερο πείραμα (Gregor Fischer -Victor C. Li, 2002)[2] εξετάσθηκε, εν αντιθέσει
με το πρώτο πείραμα, μια διατομή σε μέγιστη ροπή παρουσία και τέμνουσας που στην μία
περίπτωση υπήρχε και αξονικό φορτίο (δοκίμιο S3) ενώ στην άλλη όχι (δοκίμιο S4). Το
στατικό σύστημα σε αυτή την περίπτωση ήταν καμπτικός πρόβολος, υπό εναλλασσόμενη
διατμητική φόρτιση. Τα δοκίμια ήταν κατασκευασμένα από πλάστιμο σκυρόδεμα,
οπλισμένα με διαμήκεις ράβδους χάλυβα χωρίς συνδετήρες. Η αστοχία, παρουσία ή όχι
αξονικού φορτίου, επήλθε πλάστιμα σε μεγάλη αναπτυσσόμενη στροφή (άνω του 5%) με την
βλάβη να κατανέμεται ομοιόμορφα καθ΄ όλο το διατμητικό άνοιγμα. Παρά την απουσία
οπλισμού διάτμησης, η αντοχή θραύσης, η αναπτυσσόμενη στροφή, καθώς και ο
ελεγχόμενος τρόπος αστοχίας κρίθηκαν ικανοποιητικά για απόκριση δομικού στοιχείου, και
αυτό λόγω της λειτουργίας του ECC ως υλικό να αναπτύσσει λειτουργία περίσφιγξης στη
διατομή, προβάλλοντας αντίσταση έναντι του θρυμματισμού της επικάλυψης του στοιχείου.
Σε αντίθεση με καμπικό πρόβολο συμβατικού σκυροδέματος, σε αυτή την περίπτωση
δοκιμίου, δεν αναμένονταν και τελικώς δεν εμφανίστηκαν διαμήκεις ρωγμές λόγω
απόσχισης, λόγω της καλύτερης συνεργασίας και των συμβατών ανελαστικών

59
παραμορφώσεων μεταξύ ECC/ράβδων όπλισης. Παρατηρήθηκε επίσης μεγαλύτερο εύρος

ανάπτυξης καμπτικών ρηγματώσεων, καλύτερη κατανομή τους από ότι σε συμβατικού
σκυροδέματος στοιχείο, καθώς και καλύτερα κατανεμημένη καμπυλότητα στο μήκος του
στοιχείου.
Σχ.12. Μοτίβο εναλλασσόμενης φόρτισης. [2]
Σχ.13. Πειραματική διάταξη δοκιμίου. [2]

60
Σχ.14. Στάδιο τελικής αστοχίας για τα δοκίμια S3, S4. Παρατηρείται ο μηχανισμός ανάπτυξης
βλαβών. [2]
Η αναλυτική προσέγγιση ήταν τέτοια, που εκτίμησε ότι, για παράδειγμα, στο στάδιο
αστοχίας, το δοκίμιο S3 αστοχεί με διάρρηξη του διαμήκους οπλισμού. Σε αυτό το στάδιο το
σκυρόδεμα έφτασε τη μέγιστη παραμόρφωση ίση με εc= 0,006 και η παραμόρφωση του
εφελκυόμενου οπλισμού ήταν 0,024 (υπολειπόμενη της μέγιστης παραμόρφωσης του υλικού
που είναι 0,12). Η παραμόρφωση του θλιβόμενου οπλισμού ήταν ίση με 0,00075. Το
διατμητικό φορτίο σε αυτό το στάδιο για το δοκίμιο ήταν 15,02kN και η αναπτυσσόμενη
ροπή 7,51kNm. Η μορφή αστοχίας για το δοκίμιο ήταν λόγω διάρρηξης του διαμήκους
οπλισμού. Για την αστοχία του δοκιμίου S4, προέκυψε ότι, συνέβη λόγω λυγισμού του
διαμήκους θλιβόμενου οπλισμού σε φορτίο 19kN. Αυτό στην ανάλυση επιβεβαιώθηκε με
επιπλέον ανάλυση, προκειμένου να ξεπερασθεί το όριο διαρροής του θλιβόμενου οπλισμού.
Κατά την ανάλυση αυτή, η οποία ήταν η τελευταία για τη μελέτη του δοκιμίου, η
παραμόρφωση του θλιβόμενου οπλισμού είναι εs2=0.00205, και προέκυψε ότι ο λυγισμός
αφορά παραμορφωσιακή κατάσταση διατομής με εc=0.0055 και εs1=-0.0143 σε φορτίο
P=19.9kΝ, καμπτική ροπή ίση περίπου με 10kNm, και με την καμπυλότητα
φ=0.0002328/mm. Το δοκίμιο S4, παρά την ύπαρξη αξονικού θλιπτικού φορτίου παρουσίασε
μεγαλύτερη ικανότητα καμπτικής ροπής, σε μικρότερη καμπυλότητα διατομής. Το γεγονός
ότι αστόχησε λόγω λυγισμού του θλιβόμενου οπλισμού αποτελεί έρεισμα για το γεγονός ότι
απουσίαζε η παρουσία οπλισμού περίσφιγξης, και θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο
περαιτέρω έρευνας. Ωστόσο η αστοχία συνέβη με ελεγχόμενο τρόπο και σε ικανοποιητικό
ποσοστό στροφής, από άποψης απόκρισης σε πραγματικές κατασκευές.
Η διατμητική αντοχή του ECC καθαυτή παρέχει αρκετή αντοχή για τα στοιχεία.
Επιπρόσθετος οπλισμός με συνδετήρες κρίθηκε περιττός για το δεδομένο ποσοστό όπλισης
και αξονικό φορτίο. Επιπλέον, το ECC εξυπηρετεί και ως περίσφιγξη για το διαμήκη
οπλισμό και εμποδίζει πρόωρη αστοχία του λόγω λυγισμού. Όσον αφορά τις βλάβες στα
61
στοιχεία οπλισμένου ECC, κυριαρχεί η καμπτική ρηγμάτωση καθ’ ύψους του προβόλου σε
μεγάλες ανελαστικες παραμορφώσεις, με την συνάφεια μεταξύ οπλισμού – ECC να
διατηρείται ισχυρή. Η συνεργιστική δράση μεταξύ οπλισμού και ECC οδηγεί σε βελτιωμένη
απόδοση του στοιχείου συνολικά σε σχέση με το συμβατικό σκυρόδεμα.
Η παρουσία θλιπτικού αξονικού φορτίου οδηγεί σε εκετενέστερη καμπτική ρηγμάτωση
πριν τη διαρροή, μεγαλύτερη βύθιση του δοκιμίου σε διαρροή, και αυξημένη αντοχή.
Ωστόσο, είναι υπεύθυνη για έναρξη αστοχίας σε μικρότερη μετατόπιση λόγω θλιπτικής
αστοχίας του ECC. Η απώλεια είναι ελεγχόμενη (καλή υστερητική συμπεριφορά), μέχρι την
αστοχία λόγω λυγισμού του διαμήκους θλιβόμενου οπλισμού. Αν και είναι πιθανό αυτή η
αστοχία να αποφευχθεί με χρήση συνδετήρων, ωστόσο το επίπεδο παραμόρφωσης στην
αστοχία είναι υπερβολικό για πραγματικές καταστάσεις και επομένως, αυτό κρίνεται περιττό.
Δοκίμιο S3 (αστοχία από θραύση εφ. Οπλ.) Δοκίμιο S4 (κατά την έναρξη λυγισμού)
Σχ.15. Σύγκριση διαγραμμάτων τάσεων καθ’ ύψος των διατομών των δοκιμίων S3 και S4
κατά το στάδιο της θραύσης τους. Τα διαγράμματα παράχθησαν στο πλαίσιο της
παρούσας διπλωματικής εργασίας
Θέση έναρξης λυγισμού
Σχ.16. Συγκριτικό διάγραμμα κατανομής ροπής Μ – αναπτυσσόμενης καμπυλότητας φ. Το

διάγραμμα παράχθηκε στο πλαίσιο της παρούσας διπλωματικής εργασίας.
Στην περίπτωση του τρίτου πειράματος (Yuan, Chen, Zhou, Yang, 2014)[3], μελετάται
υποστύλωμα σε έκκεντρη θλίψη (παρουσιάστηκαν σειρές δοκιμίων για δύο διαφορετικές
εκκεντρότητες φόρτισης- 40mm και 120mm) από πλάστιμο σκυρόδεμα και οπλισμένο με
συμβατικό οπλισμό χάλυβα, που φέρει περίσφιγξη λόγω πυκνής διάταξης συνδετήρων.
Παρατηρείται ότι για μικρότερη εκκεντρότητα του επιβαλλόμενου φορτίου (40mm),
αυξάνεται η ικανότητα ανάληψης αξονικού φορτίου από τη διατομή.

62
Σχ.17. Πειραματική διάταξη δοκιμίου. [3]
Για παράδειγμα, στην περίπτωση δοκιμίου Ε-12-40 (δηλαδή με όπλιση ράβδων διαμέτρου
12mm και 40mm θεωρητικής εκκεντρότητας φόρτισης) το θεωρητικώς αναλαμβανόμενο
αξονικό φορτίο ήταν 1250kN, σε αντίθεση με την περίπτωση του δοκιμίου Ε-12-120 (δηλαδή
με ίδιες λεπτομέρειες όπλισης με το προηγούμενο και με μεγαλύτερη εκκεντρότητα
επιβαλλόμενου φορτίου) το αναλαμβανόμενο αξονικό φορτίο έφτασε έως τα 611kN. Το ίδιο
συνέβη και για τις υπόλοιπες περιπτώσεις μελέτης δοκιμίων όμοιων λεπτομερειών όπλισης
με διαφορετικές εκκεντρότητες στο αξονικό φορτίο.
1. κεντρική θλίψη
3.1.α. θεωρ. αντοχή (e=40mm)
3.1.β. πειρ. αντοχή(e+f)
3.2..α. θεωρ. Αντοχή (e=120mm)
3.2.β. πειρ. αντοχής(e+f)
5. Ισόρροπο σημείο
4. καθαρή κάμψη
2. καθαρός εφελκυσμός
Σχ.18. Ενδεικτικό διάγραμμα (περιβάλλουσας ροπών) για τη σχέση αξονικού

φορτίου Ν συναρτήσει της καμπτικής ροπής Μ για τα δοκίμια με περίπτωση
οπλισμού διαμέτρου 12mm. Το διάγραμμα παράχθηκε στο πλαίσιο της διπλωματικής
εργασίας.
Επίσης τα δοκίμια από ECC παρουσίασαν πιο πλάστιμη συμπεριφορά από το δοκίμιο
συμβατικού σκυροδέματος που εξετάσθηκε. Για τα διαφορετικά ποσοστά διαμήκους
63
οπλισμού που παρουσιάστηκαν από τους ερευνητές, παρατηρήθηκε ότι η αντοχή της
διατομής αυξήθηκε με αύξηση του ποσοστού διαμήκους όπλισης. Για παράδειγμα στο Ε-12-
40 (διαμήκης οπλισμός 12 mm, με θεωρητική εκκεντρότητα 40mm) το φορτίο αντοχής
έφτασε όπως προαναφέρθηκε τα 1250kN. Για το δοκίμιο Ε-16-40 (διάμετρος οπλισμού
16mm, e= 40mm) το φορτίο αντοχής αγγίζει τα 1400kN, ενώ για το Ε-20-40 (διάμετρος
οπλισμού 20mm, e=40mm) το αξονικό φορτίο αντοχής φτάνει σε τιμή N= 1600kN.
Περιβάλλουσα αστοχίας C-16-40/120

Περιβάλλουσα αστοχίας
E-16-40/120
Σχ.19. Διαγράμματα Ν-Μ για τα δοκίμια οπλισμού 16mm για συμβατικό σκυρόδεμα και πλάστιμο
σκυρόδεμα, όπως αυτά εξετάσθηκαν σύμφωνα με την προτεινόμενη μεθοδολογία. Το διάγραμμα
παράχθηκε στο πλαίσιο της παρουσιαζόμενης διπλωματικής εργασίας.
Θέση έναρξης λυγισμού
Σχ.20. Παραβολή διαγραμμάτων Μ-φ για τα δοκίμια S3 και S4. Το διάγραμμα

παράχθηκε στο πλαίσιο της παρούσας διπλωματικής εργασίας.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης ο λόγος της απόστασης των συνδετήρων κατά μήκος του
στοιχείου προς τη διάμετρο οπλισμού (S/Db), κάτι το οποίο ωστόσο δεν εξετάσθηκε από
τους ερευνητές. Η ανάλυση, η οποία αποσκοπούσε στην ανάπτυξη διαγραμμάτων
αλληλεπίδρασης αξονικού φορτίου – καμπτικής ροπής των διατομών, έδειξε ότι η
πειραματική αστοχία (ειδικά για τα δοκίμια με διαμέτρους ράβδων 12 και 16 mm, οπότε τα
αντίστοιχα μεγέθη βήματος συνδετήρα/διάμετρο διαμήκους ράβδου ήταν μεγαλύτερα του 6 -
S/Db =8.3 και 6.25, όπου S=100mm κοινό για όλα τα δοκίμια-) δεν εξάντλησε την αντοχή
64
και ικανότητα παραμόρφωσης του ECC, διότι ο λυγισμός των θλιβομένων ράβδων
προηγήθηκε. Αυτό εξηγεί και την μορφή των σχετικών διαγραμμάτων αλληλεπίδρασης που
προέκυψαν, η οποία αποκλίνει από τις συνήθεις που υπάρχουν στην βιβλιογραφία. Στην
περίπτωση του δοκιμίου Ε-20-40/120 όμως (με S/Db=5, πολύ καλές συνθήκες στήριξης του
θλιβόμενου οπλισμού) το αναλυτικό διάγραμμα Ν-Μ είχε τυπική μορφή.
5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Με αυτή την εργασία αποτιμήθηκε ποσοτικά η αύξηση της προκύπτουσας αντοχής σε
διαφορετικά δομικά στοιχεία με την αντικατάσταση του συμβατικού σκυροδέματος με
πλάστιμο σκυρόδεμα ECC, με χρήση της προτεινόμενης μεθοδολογίας που αναλύθηκε στο
αντίστοιχο κεφάλαιο της εργασίας. Εκτιμήθηκε επίσης το ποσοστό μεταβολής της
προκύπτουσας αντοχής δομικού στοιχείου στο οποίο έγινε χρήση πλάστιμου σκυροδέματος,
όταν αυτό μεταβάλλει το ποσοστό όπλισής του, όπως επίσης κατά περίπτωση, όταν
χρησιμοποιηθεί σε αυτό οπλισμός περίσφιγξης. Εκτιμήθηκε επίσης η μεταβολή στην
προκύπτουσα αντοχή του εκάστοτε δοκιμίου σε ταυτόχρονη καμπτική και αξονική θλιπτική
καταπόνηση, καθώς επίσης ο βαθμός επιρροής στην αντοχή του δοκιμίου της επιβολής
αξονικού θλιπτικού φορτίου με εκκεντρότητα ως προς τον κεντροβαρικό άξονα του
στοιχείου. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν αξιολογήθηκε η συμβολή τυχόν ύπαρξης
οπλισμού περίσφιγξης σε δοκίμιο με υλικό μήτρας το πλάστιμο σκυρόδεμα ECC.
Συγκεκριμένα, κατά το πρώτο πείραμα, εξετάστηκε μία σειρά από δοκούς οπλισμένες με
ράβδους FRP σε διαφορετικά ποσοστά όπλισης και υλικού μήτρας σκυροδέματος
(πλάστιμου και μη), υπό συνθήκες κάμψης τεσσάρων σημείων. Για μία δοκό από σκυρόδεμα
και όπλιση FRP, η αντικατάσταση του σκυροδέματος με ECC, μπορεί να βελτιώσει
σημαντικά τα καμπτικά χαρακτηριστικά από άποψης αντοχής, ικανότητας παραμόρφωσης,
και κατανάλωσης ενέργειας. Από την παρούσα ανάλυση, μέσω της σύγκρισης των δοκιμίων
BRE20 και BRC20, φάνηκε ότι για μία δοκό με ακριβώς ίδιες λεπτομέρειες όπλισης, η
ικανότητα ανάληψης φορτίου και η αντίστοιχη καμπυλότητα είναι μεγαλύτερη για την
περίπτωση που θα χρησιμοποιηθεί πλάστιμο σκυρόδεμα. Τεκμηριώθηκε μέσω της
μεθοδολογίας, η παρατήρηση των ερευνητών, ότι η αστοχία του δοκιμίου από πλάστιμο
σκυρόδεμα είναι κυρίως καμπτική, ενώ στο δοκίμιο συμβατικού σκυροδέματος,
παρατηρούνται διατμητικές ρηγματώσεις και παράλληλα εκτεταμένη θραύση της
επικάλυψης του σκυροδέματος στη θλιβόμενη ζώνη.
Κατά το δεύτερο πείραμα εξετάστηκε η συμβολή αξονικού θλιπτικού φορτίου στην
προκύπτυσα αντοχή του δοκιμίου, αλλά και η συμβολή της ύπραξης οπλισμού περίσφιγξης
σε αυτό. Μετά την ανάλυση του πειράματος με την προτεινόμενη μεθοδολογία
πραγματοποιήθηκε σύγκριση μεταξύ των δυο δοκιμίων μελέτης κατά το στάδιο της
θραύσης. Υπενθυμίζεται ότι το πρώτο αστόχησε λόγω διάρρηξης του διαμήκους οπλισμού
και το δεύτερο λόγω λυγισμού του θλιβόμενου οπλισμού. Το δοκίμιο S4, παρά την ύπαρξη
αξονικού θλιπτικού φορτίου παρουσίασε μεγαλύτερη ικανότητα καμπτικής ροπής, σε
μικρότερη καμπυλότητα διατομής. Το γεγονός ότι αστόχησε λόγω λυγισμού του θλιβόμενου
οπλισμού αποτελεί έρεισμα για το γεγονός ότι απουσίαζε η παρουσία οπλισμού περίσφιγξης,
και θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο περαιτέρω έρευνας. Ωστόσο η αστοχία συνέβη με
ελεγχόμενο τρόπο και σε ικανοποιητικό ποσοστό στροφής, από άποψης απόκρισης σε
πραγματικές κατασκευές.
Κατά το τρίτο πείραμα, εξετάστηκε η επιρροή της εκκεντρότητας στη θέση επιβολής
αξονικού θλιπτικού φορτίου στο δοκίμιο. Στην περίπτωση της εκκεντρότητας των 40mm,
στα δοκίμια με μικρότερες διατομές οπλισμού – δηλαδή Φ12 και Φ16- δεν παρατηρήθηκε
διαρροή του εφελκυόμενου οπλισμού, όπως επίσης το σκυρόδεμα απλώς ρηγματώθηκε αλλά
δεν πλησίασε την αντοχή. Το δοκίμιο με τον οπλισμό Φ20 αντιθέτως, παρουσίασε
65
παραμόρφωση που άγγιξε την μέγιστη αντοχή του σκυροδέματος, και ο οπλισμός διέρρευσε.
Οι διατομές στην περίπτωση αυτή βρίσκονται όλες σε προέχουσα θλίψη. Όσον αφορά την
εκκεντρότητα των 120 mm, ο οπλισμός δεν διαρρέει και το σκυρόδεμα απλώς ρηγματώνεται.
Μόνη ίσως εξαίρεση αποτελεί και πάλι το δοκίμιο με ράβδους Φ20, στο οποίο πλησιάζεται
περισσότερο η παραμόρφωση που αντιστοιχεί στη μέγιστη αντοχή, αλλά και πάλι όχι σε
μεγάλο βαθμό. Οι διατομές σε αυτή την εκκεντρότητα κάμπτονται σε μεγαλύτερο βαθμό και
ένα μέρος τους βρίσκεται σε θλίψη και το άλλο σε εφελκυσμό.
6. ΑΝΑΦΟΡΑ
Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Σουσάνα Ταστάνη
7. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] F.Yuan, L. Pan, «Experimental Study on flexural behaviors of Engineered Cementitious
Composite Beams reinforced with FRP bars», 2013, Elsevier, Construction and Building
Materials, 2002
[2] Gregor Fischer and Victor C. Li , «Effect of Matrix Ductility on Deformation Behavior of
Steel- Reinforced ECC Flexural Members under Reversed Cyclic Loading Conditions», 2002
[3] Fang Yuan, Mengcheng Chen, Fengliu Zhou, Chao Yang, «Behaviors of steel-reinforced
ECC columns under eccentric compression», Department of Civil Engineering and
Architecture, East China Jiaotong University, China, 2014
[4] Σ. Πανταζοπούλου, Εισαγωγή στο Σχεδιασμό Στοιχείων από Οπλισμένο Σκυρόδεμα
έναντι οριακών καταστάσεων, 2001
[5] Eleftheriou T., Tastani S.P., Pantazopoulou S.J.,“Development of reinforcing bars in
SRCC matrix: modelling and interpretation”, ASCE J. of Structural Engineering, 143(9),
2017
[6] Georgiou A.V., Pantazopoulou S.J., “Effect of fiber length and surface characteristics on
the mechanical properties of cementitious composites”. Elsevier, Construction and Building
Materials, Vol. 125 , 2016
[7] Georgiou A.V., Pantazopoulou S.J., «Behavior of Strain Hardening Cementitious
Composites in Flexure/Shear». J. of Materials in Civil Engn, 2017.
[8] Goto, Y., “Cracks formed in Concrete around Deformed Tension Bars.” J. Am Concr.
Instit Proc, 1971
[9] Li, V.C., Mishra, D.K., Naaman, A.E., Wight, J.K., LaFave, J.M., Wu, H.C. and Inada,
Y., «On the Shear Behavior Of Engineered Cementitious Composites», J. of Advanced
Cement Based Materials, 1995
[10] Naaman, A. E., and Reinhardt, H. W.,“Characterization of High Performance Fiber
Reinforced Cement Composites-HPFRCC,” Proceedings of High Performance Fiber
Reinforced Cement Composites 2 (HPFRCC 2), 1995
[11] Naaman, A.E., and Reinhardt, H.W., Co-Editors, ‘High Performance Fiber Reinforced
Cement Composites – HPFRCC 4,’ RILEM Proc., PRO 30, RILEM Publications, S.A.R.L.,
Cachan, France, 2003
[12] Naani, A., Flexural behavior and design of RC members using FRP reinforcement. J.
Struct. Eng. 119(11):3344-3359, 1993
[13] T. Paulay ,M. Priestley, Seismic design of reinforced concrete and masonry buildings,
Wiley Interscience Publication, 1992
[14] Tastani S.P., Konsta- Gdoutos M.S., Pantazopoulou S.J., Balopoulos V. “The effect of
carbon nanotubes and polypropylene fibers on bond of reinforcing bars in strain resilient

66
cementitious composites”, Springer Frontiers of Structural and Civil Engineering, 10(2): 214-
223, 2016.
[15] Victori Li, From micromechanics to structural engineering-the design of cementitous
composites for civil engineering applications, Elsevier, Engineering Structures, 1993.
[16] Zhang, R., Matsumoto, K., Hirata, T., Ishizeki, Y., Niwa, J. “Application of PP-ECC in
beam–column joint connections of rigid-framed railway bridges to reduce transverse
reinforcements”. Elsevier, Engineering Structures, 2015.

67

68
Αποτίμηση υφιστάμενης κατασκευής κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και σύγκριση εναλλακτικών τρόπων ενίσχυσης
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΤΑ

ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΤΡΟΠΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ.
ΚΟΥΜΑΝΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Προπτυχιακός Φοιτητής Π.Π., civ7584@upnet.gr
Περίληψη
Το θέμα της παρούσης εργασίας είναι η αποτίμηση της συμπεριφοράς μιας υπάρχουσας
κατασκευής και η ενίσχυση της σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. Η αποτίμηση θα
πραγματοποιηθεί με μη-γραμμική στατική ανάλυση(pushover). Εφαρμόζονται διαφορετικές
μέθοδοι ενίσχυσης που στοχεύουν στην αύξηση της καμπτικής αντοχής και στην αύξηση της
πλαστιμότητας. Σκοπός είναι να αναδειχθεί η αποτελεσματικότητα της κάθε μεθόδου και ως
προς το κόστος που απαιτείται για να εφαρμοστεί. Η ανάλυση έγινε μέσω του προγράμματος
FESPA-TEKNON.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο φορέας που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα δυόροφο κτήριο μη συμμετρικής κάτοψης

οπλισμένου σκυροδέματος το οποίο είχε κατασκευαστεί το 1975 με τους ισχύοντες τότε
κανονισμούς. Ως παραδοχές μελέτης του κτηρίου είχαν ληφθεί:
 Το ύψος ορόφου είναι 3 m.
 Η ποιότητα σκυροδέματος είναι Β225 και ο χάλυβας οπλισμού είναι Stlll.
 Ειδικό βάρος σκυροδέματος 25 KN/m3 (το ίδιο βάρος των στοιχείων υπολογίζετε από
το πρόγραμμα αυτόματα)
 Ωφέλιμα φορτία 2 KN/m2 εκτός των προβόλων που είναι 5 ΚΝ/m2
 Φορτία επικάλυψης 1.5 ΚΝ/m2
 Περιοχή ζώνης σεισμικότητας 2, Σεισμικός συντελεστής ε=0.08
 Έδαφος: άργιλος πολύ υγρή με δείκτη Κs=28000 ΚΝ/m2/m
 Επιτρεπόμενη τάση εδάφους: 300 ΚΝ/m2
 Σπουδαιότητα κτηρίου συνήθης
 Στάθμη αξιοπιστίας δεδομένων θεωρείται ικανοποιητική
 Πάχος πλάκας h=0.18 m
Οι διαστάσεις και οι οπλισμοί των γραμμικών μελών είναι:
ΔΙΑΤΟΜΗ(cm) ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ

K1 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
K2 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
K3 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
K4 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
K5 45x45 8Φ18+4Φ16 2τμ Φ8/20
K6 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
K7 40x40 12Φ20+4Φ16 2τμ Φ8/20
K8 40x40 8Φ20 2τμ Φ8/20
K9 40x40 12Φ18+4Φ16 2τμ Φ8/20
K10 40x40 12Φ18+2Φ16 2τμ Φ8/20
K11 40x40 20Φ20+2Φ18 2τμ Φ8/20
Πίνακας 1: Οπλισμός υποστηλωμάτων 1ου ορόφου
“25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019
Πάτρα, Φεβρουάριος 2019”
69
Κουμανιώτης Ιωάννης
ΔΙΑΤΟΜΗ(cm) ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ

Κ1 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
Κ2 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
Κ3 40x40 4Φ20 2τμ Φ8/20
Κ4 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
Κ5 45x45 8Φ18+4Φ16 2τμ Φ8/20
Κ6 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
Κ7 40x40 12Φ20+4Φ16 2τμ Φ8/20
Κ8 40x40 8Φ16 2τμ Φ8/20
Κ9 40x40 12Φ18 2τμ Φ8/20
Κ10 40x40 8Φ20+2Φ16 2τμ Φ8/20
Κ11 40x40 20Φ20 2τμ Φ8/20
Πίνακας 2: Οπλισμός υποστηλωμάτων 2ου ορόφου
ΔΙΑΤΟΜΗ(cm) ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡEΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕ

ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ Σ ΣΤΗΡΙΞΗΣ
Δ1 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ14 2Φ8+7Φ16
ΚΑΤΩ 5Φ14
Δ2 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ14 2Φ8+7Φ18
ΚΑΤΩ 5Φ14
Δ3 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ8+7Φ16
6Φ16+4Φ10 ΚΑΤΩ 6Φ16
Δ4 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ14 2Φ8+5Φ14
ΚΑΤΩ 5Φ14
Δ5 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+1Φ12
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ6 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ18 2Φ8+8Φ18
ΚΑΤΩ 6Φ18
Δ7 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+4Φ16
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ8 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ14 2Φ8+5Φ16
ΚΑΤΩ 6Φ14
Δ9 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ14 2Φ8+8Φ18
ΚΑΤΩ 6Φ14
Δ10 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 7Φ14 2Φ8+6Φ16
ΚΑΤΩ 7Φ14
Δ11 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ14 2Φ8+8Φ16
ΚΑΤΩ 4Φ14
Δ12 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ14 2Φ8+5Φ16
ΚΑΤΩ 4Φ14
‘‘25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019’’

70
Δ13 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20

ΚΑΤΩ 4Φ14 2Φ8+5Φ14
ΚΑΤΩ 4Φ14
Δ14 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+2Φ14
ΚΑΤΩ 4Φ12
Πίνακας 3: Οπλισμός δοκών 1ου ορόφου
ΔΙΑΤΟΜΗ(cm) ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ

ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ
Δ1 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ14 2Φ8+5Φ12
ΚΑΤΩ 5Φ14
Δ2 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ14 2Φ8+7Φ16
ΚΑΤΩ 5Φ14
Δ3 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ8+6Φ12
6Φ16+2Φ12 ΚΑΤΩ 6Φ16
Δ4 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+1Φ12
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ5 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2Φ8 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ6 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 8Φ16 2Φ8+5Φ16
ΚΑΤΩ 8Φ16
Δ7 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+2Φ16
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ8 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ14 2Φ8+5Φ12
ΚΑΤΩ 6Φ14
Δ9 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ14 2Φ8+7Φ18
ΚΑΤΩ 6Φ14
Δ10 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 5Φ16 2Φ8+5Φ12
ΚΑΤΩ 5Φ16
Δ11 30x60 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+7Φ16
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ12 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+4Φ12
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ13 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+2Φ12
ΚΑΤΩ 4Φ12
Δ14 30x50 ΑΝΩ 2Φ8 ΑΝΩ 2τμ Φ8/20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 4Φ12 2Φ8+1Φ12
ΚΑΤΩ 4Φ12
Πίνακας 4: Οπλισμός δοκών 2ου ορόφου
 Οι πλάκες δεν ελέγχονται καθώς δεν αναλαμβάνουν σεισμικά φορτία. Λαμβάνεται

απλά υπ’ όψη η διαφραγματική τους λειτουργία.

71
Η θεμελίωση είναι με εσχάρα πεδιλοδοκών. Οι οπλισμοί τους είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ(cm) ΥΨΟΣ(cm) ΟΠΛΙΣΜΟΣ
ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ
ΠΔ1 30x90 35 ΑΝΩ 7Φ16 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ2 30x90 35 ΑΝΩ 6Φ14 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ3 30x90 35 ΑΝΩ 6Φ18 Φ8/20
ΚΑΤΩ
2Φ14+4Φ10
ΠΔ4 30x90 35 ΑΝΩ 5Φ12 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ5 30x90 35 ΑΝΩ 3Φ12 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ6 30x90 35 ΑΝΩ 8Φ18 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ14
ΠΔ7 30x90 35 ΑΝΩ 6Φ14 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ8 30x90 35 ΑΝΩ 7Φ16 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ9 30x90 35 ΑΝΩ 5Φ20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ16
ΠΔ10 30x90 35 ΑΝΩ 4Φ20 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ16
ΠΔ11 30x90 35 ΑΝΩ 4Φ12 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ12 30x90 35 ΑΝΩ 4Φ12 Φ8/20
ΚΑΤΩ 6Φ12
ΠΔ13 30x90 35 ΑΝΩ 4Φ17 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
ΠΔ14 30x90 35 ΑΝΩ 2Φ16 Φ8/20
ΚΑΤΩ 2Φ12
Πίνακας 5: Οπλισμός εσχάρας πεδιλοδοκών θεμελίωσης

72
Σχήμα 1: Τρισδιάσταση απεικόνιση του κτηρίου
2.1 ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Πριν την ανελαστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε μια δυναμική ελαστική ανάλυση. Ο λόγος
που έγινε αυτό είναι διότι για να θεωρηθούν τα αποτελέσματα της ανελαστικής ανάλυσης
επαρκή πρέπει η επιρροή των ανώτερων ιδιομορφών να μην είναι σημαντική. Αυτό
συμβαίνει όταν οι ιδιομορφές συνεισφέρουν τουλάχιστον το 90% της συνολικής μάζας.
Επίσης, άλλο ένα κριτήριο είναι ότι για να θεωρείται μη σημαντική η επιρροή των
ιδιομορφών θα πρέπει η τέμνουσα που υπολογίζεται από την δυναμική ανάλυση (των
ιδιομορφών που συνεισφέρουν τουλάχιστον 90% της συνολικής μάζας) να είναι μικρότερη
από την τέμνουσα που προκύπτει από την πρώτη ιδιομορφή (σε κάθε διεύθυνση). Το
κριτήριο μπορεί να ικανοποιείται και σε έναν όροφο. (ΚΑΝ.ΕΠΕ.§5.7.2)
Τα αποτελέσματα της ανάλυσης φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:
ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΙΔΙΟΜΟΡΦΕΣ Χ-ΟΛΙΚΗ Ζ-ΟΛΙΚΗ

ΜΑΖΑΣ
+Χ 1 55.85 5.75
+Χ 2 65.74 87.9
+Χ 3 92.23 92.24
+Ζ 1 57.29 0.01
+Ζ 2 57.3 92.26
+Ζ 3 92.25 92.26
-Χ 1 46.38 10.47
-Χ 2 64.61 84.47
-Χ 3 92.23 92.28
73
-Ζ 1 65.49 3.1
-Ζ 2 69.9 90.93
-Ζ 3 92.2 92.26
Πίνακας 6: Αποτελέσματα της δυναμικής ανάλυσης
ΟΡΟΦΟΣ V (90%) V1 [ΚΝ] V (90%)/V1 [/] [OΡΙΟ]

[ΚΝ]
1 1048 998 1 < 1.3
2 1549 1532 1 < 1.3
Πίνακας 7: Σύγκριση τεμνουσών κατά τη διεύθυνση Χ
ΟΡΟΦΟΣ V (90%) V1 [ΚΝ] V (90%)/V1 [/] [OΡΙΟ]

[ΚΝ]
1 1023 1017 1 < 1.3
2 1561 1568 1 < 1.3
Πίνακας 8: Σύγκριση τεμνουσών κατά τη διεύθυνση Ζ
Και οι δυο προϋποθέσεις τις μη-γραμμικής ανάλυσης ικανοποιούνται, άρα τα αποτελέσματά

της είναι επαρκή.
2.2 ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ 2ης ΤΑΞΗΣ
Οι στατικές επιρροές 2ης τάξεως θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην ανελαστική ανάλυση
διότι στην κορυφή του δομήματος η μετακίνηση δ μπορεί να πάρει μεγάλες τιμές λόγω των
επιπρόσθετων ροπών στους κόμβους των υποστυλωμάτων και να επιταχύνει την εμφάνιση
των πλαστικών αρθρώσεων . Οι ροπές αυτές προέρχονται από την εκκεντρότητα του
αξονικού φορτίου ως προς τον κόμβο βάσης του υποστυλώματος. Η δυναμική ανάλυση
έδειξε ότι ο δείκτης σχετικής μεταθετότητας θ σε όλες τις διευθύνσεις (+Χ,-Χ,+Ζ,-Ζ) είναι
μικρότερος του 0.1 που σημαίνει ότι δεν λαμβάνονται υπόψη τα φαινόμενα 2ης τάξης.
(ΚΑΝ.ΕΠΕ.§5.4.7.1)
3.1 ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (PUSHOVER)
Η μη-γραμμική ανάλυση, γνωστή και ως pushover, έχει αποδειχθεί ότι είναι η πλέον
κατάλληλη μέθοδος για την ανάλυση υφιστάμενων κατασκευών με σεισμική απαίτησή τους.
Κατά την εφαρμογή της επιβάλλεται στην κατασκευή μια σταδιακά αυξανόμενη οριζόντια
δύναμη και προκύπτουν οι σεισμικές παραμορφώσεις. Σταδιακά σχηματίζονται πλαστικές
αρθρώσεις κατά μήκος των μελών που έχουν αποτέλεσμα τη μείωση της δυσκαμψίας τους.
Όταν οι πλαστικές αρθρώσεις στα κύρια μέλη είναι τέτοιες που η κατασκευή δεν μπορεί να
παραλάβει τις δυνάμεις τότε έρχεται η αστοχία του κτηρίου(κατάρρευση). Κεντρικός στόχος
της μη γραμμικής μεθόδου είναι η χάραξη της καμπύλης ικανότητας της κατασκευής και ο
προσδιορισμός του λόγου au/a1. Αυτή αναπαριστά της οριζόντια μετακίνηση της κορυφής
του δομήματος (κόμβος ελέγχου), ως συνάρτηση του μεγέθους της δύναμης που εφαρμόζεται
στην κατασκευή αυτή. Για λόγους συντομίας και κατανόησης δεν επιλέχτηκε τυχηματική
εκκεντρότητα, ο συντελεστής συνδυασμού εγκάρσιας φόρτισης είναι μηδέν, δηλαδή έγιναν 8
αναλύσεις συνολικά.

74
Σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. η προσομοίωση της καμπύλης F-δ γίνεται μέσω ενός
πολυγραμμικού διαγράμματος όπου η F εκφράζεται σε όρους ροπής και η δ σε όρους
στροφής χορδής.
Σχήμα 2: Θεωρητικές καμπύλες εντατικού μεγέθους-παραμόρφωσης[3]
Η κατανομή φόρτισης που επιλέχτηκε να γίνει είναι η ομοιόμορφη και η ιδιομορφική.
1. Ομοιόμορφη κατανομή: Η επιλογή της κατανομής των οριζόντιων φορτίων

βασίζεται σε οριζόντιες δυνάμεις, οι οποίες είναι ανάλογες της μάζας
ανεξαρτήτου στάθμης.
Σχήμα 3: Ομοιόμορφη κατανομή οριζόντιων φορτίων [3]
2. Ιδιομορφική κατανομή: Η επιλογή της κατανομής των οριζόντιων φορτίων

βασίζεται στο σχήμα της ιδιομορφής της κατασκευής που αντιστοιχεί στο
μεγαλύτερο ποσοστό ιδιομορφικής μάζας.

75
Σχήμα 4: Ιδιομορφική κατανομή οριζόντιων φορτίων [3]
Ο υπολογισμός της στοχευόμενης μετακίνησης (δt) κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. υπολογίζεται με βάση

το φάσμα μετακινήσεων. Ο τύπος είναι δt=C0*C1*C2*C3*(Te2/4π2)*Se(T)
(ΚΑΝ.ΕΠΕ.§5.7.4.2), όπου C0, C1, C2, C3 διορθωτικοί συντελεστές και Se(T) ελαστική
φασματική ψευδοεπιτάχυνση.
Επίσης, σύμφωνα με τον (ΚΑΝ.ΕΠΕ.§8.2.3) για τον υπολογισμό του καθολικού δείκτη
συμπεριφοράς ισχύει:
qπ=1+Τ/Τc(μδ-1) για Τ<Τc
qπ=μδ για Τ>Τc
ο συντελεστής υπεραντοχής qυ=Vu/Vy
3.2 ΣΤΑΘΜΕΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ [3]

Ως στάθμες επιτελεστικότητας ορίζεται η ελάχιστη στάθμη αντοχής δηλαδή το αποδεκτό
επίπεδο βλαβών που θα πρέπει να έχει η κατασκευή. Ο καθορισμός του στόχου σχεδιασμού
εξαρτάται από τον επιθυμητό συνδυασμό ασφάλειας και κόστους, λαμβάνοντας υπόψη και
τη σπουδαιότητα της κατασκευής. Η κάθε στάθμη επιτελεστικότητας ορίζεται με βάση την
οριακή γωνία στροφής χορδής ως εξής:
 Στάθμη περιορισμού βλαβών (Damage limitation-DL): Η οριακή κατάσταση
περιορισμού βλαβών ή αλλιώς Στάθμη Επιτελεστικότητας Α (άμεση χρήση μετά το
σεισμό), εισάγει το κριτήριο ο φορέας να έχει υποστεί μόνο ελαφριές βλάβες, με τα
δομικά στοιχεία να μην έχουν περάσει τη διαρροή και να διατηρούν την αντοχή και
τη δυσκαμψία τους. Η απαίτηση σε όρους γωνίας στροφής χορδής για τα κύρια και
δευτερεύοντα είναι θ<θy.
 Στάθμη σημαντικών βλαβών (Severe Damage-SD): Κατά την οριακή κατάσταση
σημαντικών βλαβών ή Στάθμη Επιτελεστικότητας Β (Προστασία ζωής), τα φέροντα
στοιχεία επιτρέπεται να φέρουν σημαντικές ανελαστικές παραμορφώσεις. Τα
πρωτεύοντα μέλη εξασφαλίζεται ότι διαθέτουν αρκετό περιθώριο ασφαλείας έναντι
εξάντλησης της διαθέσιμης παραμόρφωσης αστοχίας θu. Το κριτήριο συμμόρφωσης
σε όρους γωνίας στροφής χορδής εκφράζεται ως εξής: θ<(θy+θu)/2*γRD για
πρωτεύοντα μέλη ενώ για δευτερεύοντα μέλη Θ<(θy+θu)/2.

76
 Στάθμη Οιονεί Κατάρρευσης ( Near Collapse-NC): Στην οριακή κατάσταση Οιονεί

Κατάρρευση ή Στάθμη Επιτελεστικότητας Γ (Αποφυγή οιονεί κατάρρευσης ) για τα
φέροντα στοιχεία εξασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρξει υπέρβαση της διαθέσιμης
παραμόρφωσης αστοχίας. Το κριτήριο συμμόρφωσης σε όρους γωνίας στροφής
χορδής εκφράζεται ως εξής: θ=θu/γRD για πρωτεύοντα μέλη και θ=θu για
δευτερεύοντα μέλη.
Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται συνοπτικά οι προαναφερθείσες στάθμες

επιτελεστικότητας όπως αναφέρονται στον ΚΑΝ.ΕΠΕ. Σε κόκκινο πλαίσιο ορίζεται ο
βασικός στόχος σχεδιασμού και αποτίμησης στον οποίο βασίζονται οι διατάξεις του EC8. Ο
στόχος αυτός είναι η προστασία ζωής των ενοίκων σε ένα σεισμικό γεγονός που έχει περίοδο
επανάληψης 10% στα 50 χρόνια. Επίσης μια υφιστάμενη κατασκευή, ανάλογα με τη
σπουδαιότητά της παρουσιάζει διαφορετικούς στόχους αποτίμησης για διάφορες στάθμες
επιτελεστικότητας.
Σχήμα 5: Στάθμες επιτελεστικότητας [3]
Στο επόμενο σχήμα παρουσιάζεται η καμπύλη αντίστασης για μια κατασκευή καθώς και τα
ελαστικά φάσματα απαίτησης για τις 3 στάθμες επιτελεστικότητας. Με τις χρωματιστές
κουκίδες πάνω στην καμπύλης ικανότητας του κτηρίου σημειώνονται οι στοχευόμενες
μετακινήσεις και με τις κατακόρυφες διακεκομμένες οι αντίστοιχες ικανότητες μετακίνησης
της κατασκευής για κάθε στάθμη.

77
Σχήμα 6: Καμπύλη αντίστασης κατασκευής [3]
3.3 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
Τα αποτελέσματα της ανάλυσης όσον αφορά τους λόγους επάρκειας των μελών τα οποία δεν
εκπληρώνουν τον στόχο σχεδιασμού για τις στάθμες επιτελεστικότητας Β και Γ είναι τα
εξής:
ΜΕΛΟΣ ΟΡΟΦΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ λSD λNC λVRy λVRz

Κ5 0 ΚΥΡΙΟ 0.57 1.27 1.02 1.04
Κ5 1 ΚΥΡΙΟ 0.35 0.42 0.72 1.01
Κ7 0 ΚΥΡΙΟ 0.4 0.81 1.03 1.02
Κ8 0 ΚΥΡΙΟ 0.5 1.87 1.0 1.01
Κ9 0 ΚΥΡΙΟ 0.47 2.28 1.03 1.03
Κ10 0 ΚΥΡΙΟ 0.61 2.06 1.03 1.03
Κ10 1 ΚΥΡΙΟ 0.42 0.56 1.03 1.0
Κ11 0 ΚΥΡΙΟ 0.45 1.32 1.03 1.02
Πίνακας 9: Αποτελέσματα μη γραμμικής ανάλυσης
 ΣΤΑΘΜΗ ΕΠΙΤΕΛΕΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Β
Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα απαίτησης-ικανότητας των 8 αναλύσεων:
ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Χ ΑΞΟΝΑ: +5.2 cm (ιδιομορφική)

ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Z ΑΞΟΝΑ: +5.2 cm (ιδιομορφική)
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ: Τ=0.90>Τc, qπ=μδ , q=1.43
(qπ=1.09, qυ=1.32)

78
 ΣΤΑΘΜΗ ΕΠΙΤΕΛΕΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Γ
ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Χ ΑΞΟΝΑ: +10 cm (ιδιομορφική)
(qπ=1.15, qυ=1.34)
Σχήμα 7: Καμπύλη F-δ για μετακίνηση κορυφής
4. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ
4.1 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ (FRP)

Ενισχύουμε τα μέλη με 1 στρώση όπου το πάχος της στρώσης είναι 0.4 mm. Το μέτρο
ελαστικότητας τους είναι 300 MPa και η εφελκυστική αντοχή 3000 MPa. Το έλασμα έχει
πλάτος 600 mm . Μετά την ενίσχυση τα αποτελέσματα είναι:
(qπ=1.18, qυ=1.72)

79

ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΔΑΦΙΚΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ: 0.217g

(qπ=1.32, qυ=1.9)
4.2 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΩΒΟ
Η ενίσχυση των μελών πραγματοποιήθηκε με μεταλλικό κλωβό. Πιο συγκεκριμένα, το

σκέλος του γωνιακού ορίστηκε 50 mm και το πάχος 5 mm. Η λάμα που συγκρατεί τα
γωνιακά έχει πλάτος 50 mm και πάχος 5 mm. Η απόσταση που χωρίζει τις λάμες είναι 100
mm. Τέλος το υλικό έχει τάση διαρροής 275 MPa.

80
Σχήμα 10: Τυπική διάταξη του μεταλλικού κλωβού [3]
Μετά την ενίσχυση τα αποτελέσματα είναι:

(qπ=1.17, qυ=1.73)

(qπ=1.3, qυ=1.92)

81
4.3 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ
Η τεχνική της κατασκευής μανδυών σε στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος είναι η πλέον

αποτελεσματική μέθοδος αύξησης της αντοχής, διατμητικής και καμπτικής, δυσκαμψίας
και πλαστιμότητάς τους. Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις στοιχείων με σοβαρές βλάβες ή
ιδιαίτερη ανεπάρκεια των χαρακτηριστικών τους. Η τεχνική περιλαμβάνει αύξηση της
διατομής του στοιχείου με νέο σκυρόδεμα με νέους διαμήκεις και εγκάρσιους οπλισμούς.
Η κατασκευή τους μπορεί να γίνει είτε με εκτοξευμένο σκυρόδεμα, η οποία είναι η πιο
συνηθισμένη μέθοδος για την κατασκευή μανδυών μικρού πάχους και δεν απαιτείται
ξυλότυπος, είτε με έγχυτο σκυρόδεμα, για μανδύες μεγαλύτερου πάχους, όπου απαιτείται
και ξυλότυπος.
Για την ενίσχυση χρησιμοποιήθηκαν μανδύες πάχους 10 cm, σκυρόδεμα C25/30 και
χάλυβας Β500C. Έγινε χρήση ολικού περιμετρικού μανδύα. Για τη σύνδεση παλαιού και
νέου σκυροδέματος χρησιμοποιήθηκαν βλήτρα Β500C η διάμετρος και η απόσταση των
οποίων είναι διαφορετική σε κάθε υποστύλωμα σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
Για την τελική μορφή ενίσχυσης η οποία παρουσιάζεται παρακάτω έγιναν διαφορετικές
δοκιμές για διαφορετικές περιπτώσεις ενίσχυσης. Η ενίσχυση αυτή είναι η εξής:
ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΒΛΗΤΡΑ ΜΗΚΟΣ ΜΗΚΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗΡ

ΕΜΠΗΞΗΣ ΕΜΠΗΞΗΣ ΕΣ
ΣΤΟ ΣΤΟ
ΥΠΑΡΧΟΝ(cm) ΜΑΝΔΥΑ(cm)
Κ5(1) 4Φ18+16Φ16 9Φ16/35 12.8 4.8 Φ8/100
Κ5(2) 4Φ18+16Φ16 9Φ16/35 12.8 4.8 Φ8/100
Κ7(1) 4Φ20+16Φ16 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Κ8(1) 4Φ20+16Φ18 34Φ14/8 11.2 4.2 Φ8/100
Κ9(1) 4Φ18+16Φ16 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Κ10(1) 4Φ18+16Φ16 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Κ10(2) 4Φ18+16Φ16 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Κ11(1) 4Φ20+16Φ18 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Κ7(2) 4Φ20+16Φ16 10Φ14/30 11.2 4.2 Φ8/100
Πίνακας 10: Αποτελέσματα ενίσχυσης με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος

82

(qπ=1.26, qυ=1.54)

(qπ=1.38, qυ=1.67)
ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Z ΑΞΟΝΑ: +8 cm (ιδιομορφική)
4.4 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ

ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ(FRP)
Σύμφωνα με τα παραπάνω η ενίσχυση από μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος και

ινοπλισμένα πολυμερή είναι μια συνδυαστική λύση που εφαρμόζεται στην πραγματικότητα

83
τις περισσότερες φορές. Πιο συγκεκριμένα, τα υποστυλώματα Κ5, Κ8, Κ9, Κ10 και Κ11 του
πρώτου ορόφου ενισχυθήκαν με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος ενώ όλα τα
υποστυλώματα που δεν εκπληρώνουν το στόχο σχεδιασμού ενισχύθηκαν με ινοπλισμένα
πολυμερή. Η επιλογή αυτή έγινε διότι τα υποστυλώματα Κ5, Κ8, Κ9, Κ10, Κ11 κατά τον
έλεγχο στροφής ο λόγος επάρκειας λ είναι μεγαλύτερος της μονάδας. Επίσης η λύση που
παρουσιάζεται προέρχεται μετά από δοκιμές.
Τα υποστύλωμα Κ5, Κ9, Κ10, του πρώτου ορόφου ενισχύθηκαν με μανδύα πάχους 10
cm σκυροδέματος C25/30 και με οπλισμό 4Φ18+16Φ16 ενώ τα υποστύλωμα Κ8, Κ11
ενισχύθηκαν με μανδύα πάχους 10 cm σκυροδέματος C30/37 και με οπλισμό 4Φ20+16Φ18.
Οι συνδετήρες που χρησιμοποιήθηκαν είναι Φ8/100(ένας δύτμητος και ένας οχταγωνικός) .
Τα βλήτρα που προτείνονται για το υποστύλωμα Κ5 είναι 21Φ14/14 και 11Φ14/28 για τα
υπόλοιπα.
Τα υποστύλωμα Κ7 του πρώτου ορόφου και τα υποστυλώματα Κ5, Κ10 του δευτέρου
ορόφου ενισχύθηκαν με ινοπλισμένα πολυμερή πάχους 0.4 mm.

(qπ=1.20, qυ=1.84)

(qπ=1.28, qυ=2.13)

ο
‘‘25 Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019’’
84
4.5 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ

ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΩΒΟ
Μια άλλη συνδυαστική μορφή ενίσχυσης είναι από μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος και
μεταλλικό κλωβό. Πιο συγκεκριμένα, τα υποστυλώματα Κ5, Κ8, Κ9, Κ10 και Κ11 του
πρώτου ορόφου ενισχυθήκαν με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος ενώ όλα τα
υποστυλώματα που δεν εκπληρώνουν το στόχο σχεδιασμού ενισχύθηκαν με μεταλλικό
κλωβό. Η επιλογή αυτή έγινε διότι τα υποστυλώματα Κ5, Κ8, Κ9, Κ10, Κ11 κατά τον έλεγχο
στροφής ο λόγος επάρκειας λ είναι μεγαλύτερος της μονάδας. Επίσης η λύση που
παρουσιάζεται προέρχεται μετά από δοκιμές.
Τα υποστυλώματα Κ5, Κ9, Κ10 ενισχύθηκαν με μανδύα πάχους 10 cm σκυροδέματος
C25/30 και με οπλισμό 4Φ18+16Φ16, ενώ τα υποστυλώματα Κ8, Κ11 ενισχύθηκαν με
μανδύα πάχους 10 cm σκυροδέματος C30/37 και με οπλισμό 4Φ20+16Φ18. Οι συνδετήρες
που χρησιμοποιήθηκαν είναι Φ8/100 (ένας δύτμητος και ένας οχταγωνικός) . Τα βλήτρα που
προτείνονται για το υποστύλωμα Κ5 είναι 21Φ14/14 και 11Φ14/28 για τα υπόλοιπα. Το
υποστύλωμα Κ7 του πρώτου ορόφου και τα υποστυλώματα Κ5, Κ10 του δευτέρου ορόφου
ενισχύθηκαν με μεταλλικό κλωβό. Το σκέλος του γωνιακού ορίστηκε 50 mm και το πάχος 5
mm. Η λάμα που συγκρατεί τα γωνιακά έχει πλάτος 50 mm και πάχος 5 mm. Η απόσταση
που χωρίζει τις λάμες είναι 100 mm. Τέλος το υλικό έχει τάση διαρροής 275 MPa.

(qπ=1.2, qυ=1.85)

85
(qπ=1.28, qυ=2.14)
5. ΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΟΣΤΟΥΣ
Στις τιμές συμπεριλαμβάνονται το κόστος εργατών, η ασφάλιση τους και η προετοιμασία για
κάθε εργασία.
Επικολλητά φύλλα FRP 23 €/m

Κόλλα ρητίνης 14 €/kg
Απαίτηση κόλλας 1,5 kg/m2
Γωνιακά ελάσματα 50x5 mm 6 €/m
Λάμες που συγκρατούν τα γωνιακά 4 €/m
Εκτοξευόμενο σκυρόδεμα C25/30 600 €/m3
Χάλυβας οπλισμού σκυροδέματος 2,5 €/kg

86
Α) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ(FRP)

ΥΠΟΣΤΗΛΩΜΑΤΑ ΟΡΟΦΟΣ ΤΙΜΗ (€)
Κ5 1 420
Κ7 1 372
Κ8 1 372
Κ9 1 372
Κ10 1 372
Κ11 1 372
Κ5 2 420
Κ10 2 372
Πίνακας 11: Τιμές ενίσχυσης με ινοπλισμένα πολυμερή
Β) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΩΒΟ

Κ5 1 315
Κ7 1 290
Κ8 1 290
Κ9 1 290
Κ10 1 290
Κ11 1 290
Κ5 2 290
Κ10 2 290
Πίνακας 12: Τιμές ενίσχυσης με μεταλλικό κλωβό
Γ) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ

Κ5 1 861
Κ7 1 825
Κ8 1 864
Κ9 1 827
Κ10 1 827
Κ11 1 892
Κ5 2 860
Κ7 2 842
Κ10 2 827
Πίνακας 13: Τιμές ενίσχυσης με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος
Δ) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΚΑΙ ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ

Κ5 1 861
Κ7 1 372
Κ8 1 864
Κ9 1 827
Κ10 1 827
Κ11 1 892

87
Κ5 2 420
Κ7 2 372
Κ9 2 372
Κ10 2 372
Κ11 2 372
Πίνακας 14: Τιμές ενίσχυσης με μανδύες και ινοπλισμένα πολυμερή
Ε) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΩΒΟ

Κ5 1 861
Κ7 1 290
Κ8 1 864
Κ9 1 827
Κ10 1 827
Κ11 1 892
Κ5 2 315
Κ7 2 290
Κ9 2 290
Κ10 2 290
Κ11 2 290
Πίνακας 15: Τιμές ενίσχυσης με μανδύες και μεταλλικό κλωβό
6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συνοψίζοντας, παρατίθεται ένα συγκεντρωτικό διάγραμμα τέμνουσας βάσης-μετατόπισης

κόμβου ελέγχου για τις διάφορες μεθόδους ενίσχυσης του ίδιου συνδυασμού φόρτισης και
για τις ίδιες στάθμες επιτελεστικότητας και ένας πίνακας με το συνολικό κόστος για κάθε
ενίσχυση:
Σχήμα 17: Συνολικό διάγραμμα δύναμης-μετακίνησης κατά τον άξονα +Χ.

88
ΕΙΔΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ(€)

ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ 3072
ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΣ ΚΛΩΒΟΣ 2370
ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ 7625
ΜΑΝΔΥΕΣ ΚΑΙ ΙΝΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΗ 6551
ΜΑΝΔΥΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΣ ΚΛΩΒΟΣ 6036
Πίνακας 16: Συνολικές τιμές για όλες τις ενισχύσεις
Από τις αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν, από το παραπάνω διάγραμμα, από τη

κοστολόγηση των υλικών και των εργασιών και από τη γενικότερη σύγκριση των μεθόδων
ενίσχυσης καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
 Ο αρχικός φορέας έχει μέτρια δυνατότητα παραμόρφωσης και ικανοποιητική αντοχή.

 Η εφαρμογή της μεθόδου ενίσχυσης με ινοπλισμένα πολυμερή αυξάνει την
πλαστιμότητα του κτηρίου σε αρκετά μεγάλο βαθμό ενώ την αντοχή του σε πιο μικρό
βαθμό. Το κόστος για την ενίσχυση είναι 3072€. Η μέγιστη εδαφική επιτάχυνση στη
στάθμη επιτελεστικότητας Γ είναι 0.27g, κάτι που ξεπερνάει και τις τιμές σχεδιασμού
για τη δεύτερη ζώνη σεισμικότητας.
 Η εφαρμογή της μεθόδου ενίσχυσης με μεταλλικό κλωβό είναι μια πιο φθηνή λύση
σε σχέση με τα ινοπλισμένα πολυμερή και δίνει περίπου τα ίδια αποτελέσματα. Το
κόστος είναι 2370€.
 Η ενίσχυση με μανδύες σκυροδέματος αποτελεί την πιο ακριβή λύση όσον αφορά το
οικονομικό κομμάτι. Το κόστος για την ενίσχυση μπορεί να φτάσει τα 7625€. Τα
αποτελέσματα που δίνει όμως είναι η μεγάλη αύξηση της αντοχής του κτηρίου και
της πλαστιμότητάς του. Η μέγιστη εδαφική επιτάχυνση στη στάθμη
επιτελεστικότητας Γ είναι 0.34g, κάτι που ξεπερνάει σε μεγάλο βαθμό τη τιμή
σχεδιασμού. Οι μανδύες αποτελούν την καλύτερη μέθοδο ενίσχυσης όσον αφορά την
αντοχή του κτηρίου αλλά παράλληλα και την πιο ακριβή. Το κόστος είναι διπλάσιο
σε σχέση με τη ενίσχυση με ινοπλισμένα πολυμερή.
 Η συνδυαστική μέθοδος μανδυών και ινοπλισμένων πολυμερών αποτελεί μια πιο
οικονομική λύση σε σχέση με τη ενίσχυση μόνο με μανδύες. Η τέμνουσα βάσης
μπορεί να φτάσει κοντά στα 1800 KN ενώ ο συντελεστής σεισμικής συμπεριφοράς
(q) στη στάθμη επιτελεστικότητας Γ είναι 2.74. Χωρίς την ενίσχυση ο συντελεστής
είναι 1.54. Η αύξηση είναι σχεδόν 80%.
 Η συνδυαστική μέθοδος μανδυών και μεταλλικού κλωβού δίνει παρόμοια
αποτελέσματα με την προηγούμενη μέθοδο με τη διαφορά ότι το κόστος ενίσχυσης
είναι ελαφρώς μειωμένο.
7. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Για τις οικονομικές προσφορές των τιμών και υλικών, των εργασιών, την παροχή
τεχνογνωσίας και στατικού προγράμματος ευχαριστώ τους:
 LH ΛΟΓΙΣΜΙΚΗ Δ.ΧΑΡΑΜΙΔΟΠΟΥΛΟΣ-Σ.ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ ΕΠΕ

 SIKA HELLAS ABEE

89
 ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΙΔΗΡΟΥ ΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΡΔΑ ΗΛΕΙΑΣ

 ΕΠΙΔΟΜΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΕ
[1] Στέφανος Η. Δρίτσος, «Ενισχύσεις-Επισκευές Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος»,
Έκδοση Πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα 2018
[2] Βοηθητικό εγχειρίδιο FESPA(FespaR_Paradeigma_apotimisis_KANEPE)
[3] Βοηθητικό εγχειρίδιο FESPA(Pushover)
[4] ΟΑΣΠ (2017) ΚΑΝ.ΕΠΕ., Κανονισμός Επεμβάσεων, 2η Αναθεώρηση 2017 ΦΕΚ
2984/Β/30-08-2017

90
Αποτίμηση και Ανασχεδιασμός Κατασκευής με Ανελαστική Στατική Ανάλυση και Ανελαστική Δυναμική
Ανάλυση με Φυσικά Επιταχυνσιογραφήματα κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕ

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΚΑΤΑ
ΚΑΝ.ΕΠΕ.
ΠΑΠΑΜΙΧΕΛΑΚΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ
Προπτυχιaκός Φοιτητής Π.Π., civ7654@upnet.gr
Περίληψη
Η παρούσα εργασία έχει στόχο την ενίσχυση υφιστάμενης κατασκευής με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο
χρησιμοποιώντας το λογισμικό SAP2000. Αυτό επετεύχθη πραγματοποιώντας κατά σειρά ανελαστικές
αναλύσεις οι οποίες δίνουν ακριβέστερα αποτελέσματα λόγω της εισαγωγής της μη γραμμικής
συμπεριφοράς των μελών που προσεγγίζουν την πραγματική απόκριση του φορέα. Οι αναλύσεις αυτές
ήταν τόσο στατικού τύπου ( Pushover ) όσο και δυναμικού ( Time History Response ) με φυσικά
επιταχυνσιογραφήματα και συγκρίνοντας τα αποτελέσματα οδηγήθηκε στον ακριβέστερο απαιτούμενο
βαθμό ενίσχυσης των δομικών στοιχείων της κατασκευής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτά
κατορθώθηκε να επιλεχθούν, με την μεθοδολογία ενίσχυσης με συνεχή επικολλητά υφάσματα ΙΟΠ
άνθρακα, το απαιτούμενο πλήθος στρώσεων με το αντίστοιχο πάχος τους για κάθε στοιχείο ώστε να
μπορεί πλέον η κατασκευή να θεωρηθεί ασφαλής .
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Είναι γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου η τεχνολογία διαρκώς εξελίσσεται σε όλους
τους τομείς και όπως φαίνεται η εξέλιξη αυτή δεν έχει όρια. Οι δυνατότητες των σημερινών
υπολογιστών έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία κάνοντας την κάθε εργασία πιο εύκολα, πιο
γρήγορα και υπό προϋποθέσεις πιο αποτελεσματικά. Αναμφισβήτητα, η ανάπτυξη των
μηχανών φέρνει ταυτόχρονα στον άνθρωπο περαιτέρω ευθύνη στο να μην επαναπαυτεί. Η
γνώση που προϋπάρχει πρέπει να φέρει διάθεση για βελτίωση του γνωστικού του επιπέδου
ώστε να ξέρει να διαχειρίζεται τις υπολογιστικές αυτές δυνατότητες και να συνεχιστεί το
αντικείμενο της έρευνας και της προσφοράς στην εξέλιξη σε κάθε τομέα. Στην ιδέα αυτή
στηρίζεται και η παρούσα εργασία. Η αποτίμηση με στόχο τον ανασχεδιασμό υφιστάμενων
προβληματικών κτηρίων είναι μείζον ζήτημα σε μια σεισμογενείς χώρα όπως η Ελλάδα. Οι
σεισμοί των τελευταίων χρόνων, με ίσως πολύ χαρακτηριστικό αυτόν της Αθήνας το 1999,
έδειξαν με τον χειρότερο τρόπο την ανάγκη της επέμβασης σε κάθε κατασκευή που
ολοκληρώθηκε με απαρχαιωμένους κανονισμούς όπου ο αντισεισμικός σχεδιασμός
αναφερόταν αναποτελεσματικά ή δεν υπήρχε καθόλου. Πλέον, με την γνώση που έχει
αναπτυχθεί πάνω στο αντικείμενο των αναλύσεων και τις δυνατότητες των υπολογιστών, δεν
υπάρχει καμία δικαιολογία αλλά μόνο η ευθύνη που είναι στα χέρια του ανθρώπου. Οι
ελαστικές αναλύσεις ήταν και είναι ακόμα οι πιο συνήθεις όταν γίνεται μία αποτίμηση
κατασκευής λόγω της ευκολίας στην εφαρμογή και την ταχύτητας της υλοποίησης τους. Με
το να μην εισάγεται, όμως, η μη γραμμική συμπεριφορά των μελών δεν είναι εφικτή η
προσέγγιση της πραγματικής απόκρισης της κατασκευής. Αυτό επιτυγχάνεται με τις
ανελαστικές αναλύσεις. Η ανάλυση Pushover χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια όλο και
περισσότερο ακόμα και στην χώρα μας. Παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι καθηγητές και
μηχανικοί θα συμφωνήσουν με αυτό που αναφέρουν και όλοι οι σύγχρονοι κανονισμοί, ότι η
αποτελεσματικότερη μέθοδος για να προσεγγίσει κανείς ακριβέστερα την απόκριση του
φορέα είναι η Δυναμική ανελαστική ανάλυση, χωρίς να υποτιμάται η ανάλυση Pushover που
πολλές φορές δίνει σχεδόν όμοια αποτελέσματα. Χρησιμοποιώντας πραγματικές καταγραφές
σεισμών από σύγχρονα επιταχυνσιόμετρα μπορεί κανείς να αξιοποιήσει την ακριβέστερη
μέθοδο στην ανάλυση του, δίνοντας όμως μεγάλη προσοχή στο θεωρητικό υπόβαθρο των
παραμέτρων που προσομοιώνονται και υπομονή για τον υπολογιστικό χρόνο που απαιτείται.
Η παρούσα εργασία με εφαρμογή των όσων αναγράφονται στην αναθεωρημένη έκδοση του
91
Παπαμιχελάκης Μενέλαος
ΚΑΝ.ΕΠΕ. (Κανονισμός Επεμβάσεων) θα αναδείξει τον λόγο που θα πρέπει να

πραγματοποιούνται και οι δύο ανελαστικές αναλύσεις και τις συγκρίσεις μεταξύ τους.
Τελικά, με τα αποτελέσματα της αποτίμησης θα προτείνει συγκεκριμένη και ακριβής
στρατηγική ενίσχυσης του φορέα με την σύγχρονη μέθοδο των υφασμάτων ΙΟΠ άνθρακα
αλλά και την κοστολόγηση της επέμβασης. Βλέποντας το κόστος επισκευής μίας τυπικής
διώροφης κατασκευής με μεγάλο κιόλας πρόβλημα ανάπτυξης παραμορφώσεων μπροστά
στα καταστροφικά αποτελέσματα π.χ. του σεισμού της Αθήνας φαντάζει μηδαμινό.
2. ΠΕΙΓΡΑΦΗ ΦΟΡΕΑ
Πρόκειται για διώροφη κατασκευή, κτισμένη το 1975 σε περιοχή ζώνης σεισμικότητας ΙΙ, µε
κατηγορία εδάφους Β και σπουδαιότητα συνήθη.
Υποστυλώματα:
(α) Γωνιακά: 300/300 µε οπλισµό 4Φ20
(β) Περιμετρικά (που δεν είναι γωνιακά): 350/350 µε οπλισμό 4Φ18
(γ) Κεντρικό: 450/450 µε οπλισµό 8Φ16.
Οι συνδετήρες είναι Φ8/200 σε όλα τα υποστυλώματα, καλά αγκυρωμένοι µε ημικυκλικά
άγκιστρα
Δοκοί:
(α) Οι περιµετρικές δοκοί έχουν διαστάσεις 200/500 και οπλίζονται στο κάτω πέλμα µε
4Φ14 στα ανοίγµατα, από τα οποία τα µισά κάμπτονται στις στηρίξεις, όπου υπάρχουν
επιπλέον 2Φ14 ως πρόσθετος αντισεισμικός οπλισμός.
(β) Οι εσωτερικές δοκοί έχουν διαστάσεις 200/600 και οπλίζονται στο κάτω πέλμα µε 4Φ16
στα ανοίγµατα, από τα οποία επίσης τα µισά κάμπτονται στις στηρίξεις. Ο πρόσθετος
οπλισµός των στηρίξεων είναι 2Φ18.
Οι συνδετήρες είναι Φ8/300 στις δοκούς µε επαρκή αγκύρωση
Πλάκες: Έχουν πάχος hf = 150mm και είναι οπλισμένες σε δύο διευθύνσεις µε Φ8/150.Επί
των πλακών υπάρχει φορτίο από επίστρωση ίσο µε 1.5 kN/m2 . Τα ωφέλιμά φορτία µε βάση
τους ισχύοντες Κανονισμούς Φορτίσεων ίσα με 2 kN/m2 για και 5 kN/m2 για τα μπαλκόνια
και για τα 2 πατώματα καθώς είναι αναπόφευκτο ότι και το δώμα θα αποτελεί χώρος
συγκέντρωσης και πρέπει θεωρηθεί ως πλήρως λειτουργικός.
Τοιχοποιίες: Περιμετρικά σε κάθε όροφο υπάρχει µπατική τοιχοποιία µε εκτιμώμενο

φαινόμενο βάρος 3.6 kN/m2 επιφάνειας όψης και εσωτερικά, κάτω από κάθε (εσωτερική)
δοκό, δροµική τοιχοποιία µε φαινόµενο βάρος 2.1 kN/m2 . Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η
µείωση των φορτίων των τοιχοπληρώσεων λόγω των ανοιγμάτων, τα φαινόμενα βάρη
θεωρούνται µειωµένα κατά 50% και 35% αντίστοιχα. Επί των περιμετρικών δοκών της
οροφής υπάρχει µπατική τοιχοποιία ύψους 1.20 m.
Υλικά:
Σκυρόδεμα fcm=19MPa, fcm-s=14MPa,
Χάλυβας fym=460MPa, fym-s=410MPa
Στάθμη Αξιοπιστίας Δεδομένων (ΣΑ∆) => Ικανοποιητική.

92
Σχήμα 1: Κάτοψη κτηρίου
3. ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΣΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Η προσομοίωση σε ένα λογισμικό με στόχο την ενίσχυση μίας υφιστάμενης κατασκευής
δείχνει την σπουδαιότητα της και την μεγάλη προσοχή που απαιτείται στην ακρίβεια. Μόνον
έτσι θα μπορέσει κανείς να θεωρήσει τα αποτελέσματα της αξιόπιστα.
Το κτήριο αναλύεται ως ένα χωρικό προσομοίωμα με την ανάληψη των σεισμικών δράσεων
από τις δοκούς και τα υποστυλώματα σε αντίθεση με τις τοιχοπληρώσεις που αγνοήθηκε η
επιρροή τους αλλά λήφθηκαν υπόψιν τα φορτία τους μαζί με αυτά των πλακών όπως
μεταβιβάζονται στις αντίστοιχες δοκούς της κατασκευής. Η επιρροή αυτή πραγματοποιήθηκε
με την μέθοδο των εμβαδών χρησιμοποιώντας το σχεδιαστικό πρόγραμμα AutoCAD για
μεγαλύτερη ακρίβεια. Χρησιμοποιήθηκαν πλακοδοκοί με beff που ορίζει ο ΕΝ1992-part 1
[4].
Οι πλάκες προσομοιώθηκαν με διαφράγματα τα οποία παραμένουν πρακτικά απαραμόρφωτα
μέσα στο επίπεδο τους εξαιτίας της μεγάλης δυσκαμψίας και αντοχής. Η θεμελίωση
προσομοιώθηκε με πακτώσεις ενώ για τα τμήματα μέσα στους κόμβους που παραμένουν
άκαμπτα ( υπάρχει τμήμα σε κάθε στοιχείο το οποίο υπερκαλύπτεται από τη διατομή ενός
άλλου ) χρησιμοποιήθηκαν άκαμπτοι βραχίονες για την αποφυγή σφάλματος.
Σχήμα 2: Τρισδιάστατη Απεικόνιση Κατασκευής

93
4. ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
H ιδιομορφική ανάλυση είναι κύρια και γίνεται πάντα καθώς οι πληροφορίες που
προκύπτουν είναι απαραίτητες ενώ και ενδεικτικές για το αν υπάρχουν λάθη στην
μορφοποίηση του φορέα, όπως λάθος συνδεδεμένους κόμβους, λάθη στην ακαμψία των
μελών ενώ είναι και απαραίτητη για την οποιαδήποτε επόμενη ανάλυση που τα εντατικά
μεγέθη προκύπτουν από επαλληλία των ιδιομορφικών μεγεθών. Έτσι και στην περίπτωση
αυτή υπολογίστηκαν και παρουσιάζονται οι ιδιοπεριόδοι και τα ποσοστά συνεισφοράς της
μάζας σε κάθε ιδιομορφή.
StepNum Period UX UY SumUX SumUY RZ SumRZ

1 0.656763 0.02055 0.10045 0.02055 0.10045 0.81949 0.81949
2 0.580226 0.86143 0.07136 0.88198 0.17181 0.00296 0.82246
3 0.566388 0.05356 0.76506 0.93554 0.93687 0.11888 0.94133
Πίνακας 1 : Συνεισφορά ανά ιδιομορφή
• 1η Ιδιομορφή
Σχήμα 3: Τρισδιάστατη Απεικόνιση και Κάτοψη 2ης Στάθμης για 1η Ιδιομορφή


94
4. ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΜΕ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (PUSHOVER)

4.1 ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Σύμφωνα με (§. 5.7.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ) για τις προϋποθέσεις εφαρμογής της ανελαστικής στατικής
ανάλυσης πρέπει να πραγματοποιηθούν αρχικά κάποιες ελαστικές δυναμικές αναλύσεις οι
οποίες έχουν με την σειρά τους σύμφωνα με (§. 5.6.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ) κάποιες προϋποθέσεις.
Πρώτη από αυτές είναι ότι για όλα τα κύρια στοιχεία ισχύει λ<2.5 όπου λ: δείκτης ή λόγος
ανεπάρκειας και ισούται με λ=S/Rm όπου S: το εντατικό μέγεθος (ροπή) λόγω των δράσεων
του σεισμικού συνδυασμού με q=1 (§. 4.4.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ) και Rm: η αντίστοιχη διαθέσιμη
αντίσταση του στοιχείου, υπολογιζόμενη με βάση τις μέσες αντοχές των υλικών (§ 5.1.4
ΚΑΝ.ΕΠΕ).
Αναφέρεται ότι χρησιμοποιούνται οι τιμές των μέσων αντοχών μειωμένες από μία τυπική
απόκλιση ενώ και οι δυσκαμψίες των στοιχείων θεωρούνται σταδίου Ι ( μη ρηγματωμένα
στοιχεία ) αφού βρισκόμαστε στην περίπτωση ελαστικής μεθόδου με χρήση ενιαίου δείκτη
συμπεριφοράς q όπου οι έλεγχοι γίνονται σε όρους δυνάμεων. Υπολογίζονται αρχικά τα
αξονικά φορτία από στατική ανάλυση για τον συνδυασμό φόρτισης G+0.3Q με τα οποία θα
υπολιστεί η καμπτική και διατμητική αντοχή ώστε να βρεθεί ο λόγος ανεπάρκειας στην
δυσμενέστερη εκ των 2 περιπτώσεων. Η καμπτική αντοχή υπολογίστηκε βάση των αξονικών
αυτών και του υπάρχοντος οπλισμού που από τα νομογραφήματα για διαξονική κάμψη (βλ.
Μιχαήλ Ν. Φαρδής (2015), Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος, Μέρος Ι, Πάτρα)
προκύπτει η ροπή αντοχής. Η διατμητική αντοχή υπολογίστηκε επίσης για κάθε
υποστύλωμα: VRD= (z / ΗCL)*Nd + (ASW/s)*z*fywd*cotθ .
Στην συνέχεια υπολογίζεται το δυσμενέστερο εντατικό μέγεθος από έναν από τους 8
συνδυασμούς:
1.1G + 0.3Q ±Ex ±0.3Ey
1.1G + 0.3Q ±Ey ±0.3Ex
Για ag=0.24g και ακόμα β=0.2, θ=1, γ1=1,ΤB=0.15s, Τc=0.5s.

95
Προέκυψαν οι εξής λόγοι ανεπάρκειας ( λ ) για τις 2 στάθμες:
ΣΤΑΘΜΗ 1η ΣΤΑΘΜΗ 2η
Κ1 2.65 Κ6 3.77 Κ1 2.35 Κ6 3.64
Κ2 3.60 Κ7 2.34 Κ2 3.59 Κ7 1.95
Κ3 2.84 Κ8 3.07 Κ3 2.52 Κ8 3.01
Κ4 3.62 Κ9 2.52 Κ4 3.31 Κ9 2.25
Κ5 5.70 Κ5 4.29
Πίνακας 2: Λόγοι Ανεπάρκειας
Παρατηρούμαι ότι προφανώς η προϋπόθεση δεν ικανοποιείται αφού για όλα τα

υποστυλώματα προκύπτει λ>2.5 στην 1η τουλάχιστον στάθμη, με την χειρότερη περίπτωση
αυτή του Κ5 που ως το δυσμενέστερο δίνει λόγο ανεπάρκειας λ=5.70. Αξιοσημείωτο επίσης
είναι το γεγονός ότι όλοι οι λόγοι ανεπάρκειας προέκυψαν λόγω καμπτικής αστοχίας που
βρέθηκε δυσμενέστερη και στις 2 στάθμες σε όλα τα υποστυλώματα λόγω των μεγάλων
σεισμικών ροπών που αναπτύσσονται.
Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση όμως θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε την δυναμική
ελαστική ανάλυση σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. εάν το κτήριο ήταν μορφολογικά κανονικό.
Οι 2 πρώτες προϋποθέσεις για την μορφολογική ικανότητα σύμφωνα με (§ 5.5.1.2.
ΚΑΝ.ΕΠΕ ) ικανοποιούνται όπως επίσης και η τρίτη αφού για κάθε διεύθυνση σύμφωνα με
τις τέμνουσες από την ανάλυση προέκυψαν οι εξής μέσοι δείκτες ανεπάρκειας:
λxμέσο(1ος) λyμέσο(1ος) λxμέσο(2ος) λyμέσο(2ος)

4.00 3.91 3.36 3.29
Πίνακας 3: Μέσοι Δείκτες Ανεπάρκειας
Και άρα:
ΛΟΓΟΣ(x)= 1.190
ΛΟΓΟΣ(y)= 1.188
Οι λόγοι προκύπτουν μικρότεροι του 1.5 που σημαίνει ότι δεν νοείται ύπαρξη
καμπτοδιατμητικού ασθενή ορόφου.
Από την άλλη, η τέταρτη και τελευταία συνθήκη είναι αυτή που δεν ισχύει αφού ένα μόνο
παράδειγμα είναι ο λόγος των δεικτών ανεπάρκειας στην y διεύθυνση της σεισμικής δράσης
(αν και όχι δυσμενέστεροι) του Κ4 προς του Κ3 στον 2ο όροφο είναι 1.747 > 1.5 , στοιχεία
που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές και δείχνουν την κατάσταση ενός στρεπτικώς ασθενή
ορόφου.
Παρ ’όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις βλάβες επιτρέπεται η
εφαρμογή της ανάλυσης αρκεί να υπάρξει αύξηση κατά 0.15 στους συντελεστές ασφαλέιας
γsd του προσομοιώματος όπως αυτοί προβλέπονται στο (§ 4.5.1. ΚΑΝ.ΕΠΕ).
Αφού λοιπόν έγινε δυνατή η εφαρμογή των ελαστικών δυναμικών αναλύσεων και αφού
διασφαλίζεται σε εμάς «Ικανοποιητική» ΣΑΔ (Στάθμη Αξιοπιστίας Δεδομένων) περνάμε
στην προϋπόθεση που ορίζεται στο (§ 5.7.2.(α) ΚΑΝ.ΕΠΕ) για την εφαρμογή της ανάλυσης
Pushover όπου όντως, κάνοντας τον αντίστοιχο έλεγχο, η επιρροή των ανώτερων ιδιομορφών
δεν είναι σημαντική και προχωράμε κανονικά στην ανάλυση χωρίς επιπλέον αύξηση των
παραμέτρων που εισέρχονται στα κριτήρια ελέγχου.

96
4.2 ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ – ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗΣ

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Η ραγδαία εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των αλγορίθμων επίλυσης έχει
καταστήσει πλέον δυνατή την εφαρμογή των ανελαστικών μεθόδων υπολογισμού από τους
μηχανικούς της πράξης. Όλοι οι σύγχρονοι κανονισμοί (ΚΑΝ.ΕΠΕ. , Ευρωκώδικας 8,
Αμερικάνικος Σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών – ASCE ) προτείνουν ότι η διαθέσιμη
πλαστιμότητα μιας κατασκευής θα πρέπει να προσδιορίζεται μέσω μιας στατικής,
ανελαστικής ανάλυσης Pushover. Η ανάλυση αυτή βασίζεται σε οριζόντια φορτία
κατανεμημένα κατά τρόπο ανάλογο προς τις αδρανειακές δυνάμεις του σεισμού, τα οποία θα
αυξάνονται μονότονα, εν γένει μέχρις ότου κάποιο δομικό στοιχείο δεν είναι πλέον σε θέση
να φέρει τα κατακόρυφα στοιχεία του. Έτσι προκύπτει η καμπύλη αντίστασης του κτηρίου, η
οποία εν γένει χαράσσεται σε όρους τέμνουσας βάσης – μετακίνησης του κόμβου ελέγχου
του κτηρίου, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο μάζας της οροφής.
Κύριος στόχος λοιπόν της ανάλυσης είναι η εκτίμηση του μεγέθους των ανελαστικών
παραμορφώσεων που θα αναπτυχθούν στα δομικά στοιχεία όταν το κτήριο υπόκειται στη
σεισμική δράση για την οποία γίνεται η αποτίμηση ή ο ανασχεδιασμός.
Βασική παραδοχή της μεθόδου είναι το προσομοίωμα του κτηρίου θα συνεκτιμά με άμεσο
τρόπο τα μη-γραμμικά χαρακτηριστικά του νόμου δύναμης – παραμόρφωσης των δομικών
στοιχείων. Αυτό επιτυγχάνεται με την εισαγωγή των πλαστικών αρθρώσεων στην αρχή και
το τέλος των στοιχείων καθώς πρόκειται για τα σημεία του φορέα όπου αναπτύσσονται οι
μέγιστες καμπτικές ροπές κατά τη σεισμική φόρτιση. Αυτό πραγματοποιείται με την εύρεση
των διαγραμμάτων ροπής – πλαστικής στροφής, συγκεκριμένα στην παρούσα εργασία μέσω
του προγράμματος ΒΙΑΧ που εξάγει τα αποτελέσματα με γνωστές τις ιδιότητες των υλικών
και τον οπλισμό των στοιχείων, θεωρώντας διαξονική κάμψη συναρτήσει αξονικού φορτίου
για τα υποστυλώματα ( λαμβάνω υπόψιν και αλλαγή ουδετέρου άξονα ) και για κάμψη περί
τον ισχυρό άξονα για τα δοκάρια. Τελικά, εισάγονται τα αποτελέσματα του προγράμματος
στο SAP2000.
Σύμφωνα με (§ 5.7.3.3. ΚΑΝ.ΕΠΕ) για όλες τις αναλύσεις απαιτούνται τουλάχιστον δύο (2)
διαφορετικές κατανομές φορτιών ώστε να λαμβάνεται (κατά το δυνατό) υπόψη η μεταβολή
του τρόπου κατανομής των φορτίων λόγω μετελαστικής συμπεριφοράς ορισμένων περιοχών
του φορέα, αλλά και λόγω της επιρροής των ανώτερων ιδιομορφών. Για τον λόγο αυτόν στην
παρούσα εργασία παρουσιάζονται αποτελέσματα από τρεις (3) διαφορετικές κατανομές:
Ομοιόμορφη, Τριγωνική, Ιδιομορφική , ώστε να προσεγγίσουμε ακριβέστερες λύσεις.
Παρουσιάζονται οι κατανομές:
1. Ομοιόμορφη: Βασίζεται σε οριζόντιες δυνάμεις, οι οποίες είναι ανάλογες με τη μάζα

ανεξάρτητα από τη στάθμη.
Σχήμα 6: Ομοιόμορφη Κατανομή

97
2. Τριγωνική: Σε αυτή την περίπτωση οι πλευρικές δυνάμεις είναι ανάλογες και με την
στάθμη του κτηρίου.
Σχήμα 7: Τριγωνική Κατανομή
3. Ιδιομορφική: Βασίζεται στο σχήμα της ιδιομορφής της κατασκευής που αντιστοιχεί
στο μεγαλύτερο ποσοστό ιδιομορφικής μάζας όπως αυτή προέκυψε από ελαστική
ιδιομορφική ανάλυση.
Σχήμα 8: Ιδιομορφική Κατανομή
Όπως ορίζει και ο Κανονισμός Επεμβάσεων τα οριζόντια θα εφαρμόζονται εν γένει σε δύο

αντίθετες διευθύνσεις ( θετική – αρνητική ) και οι έλεγχοι θα γίνονται για τα δυσμενέστερα
εντατική μεγέθη που προκύπτουν σε κάθε στοιχείο. Συνεπώς πρέπει να εξετάζονται και οι 4
διευθύνσεις ( + Ex , - Ex , + Ey , - Ey ). Επίσης δεδομένης της μη γραμμικότητας της
ανάλυσης δεν ισχύει η αρχή της επαλληλίας. Συνεπώς, για να επιτευχθεί χωρική επαλληλία
οι συνδυασμοί δράσεων που λαμβάνονται καλύπτουν όλες τις διευθύνσεις φόρτισης
εισάγοντας π.χ. φορτία σε δύο κάθετες διευθύνσεις. Για να ληφθεί υπόψη η ταυτόχρονη
δράση των εντατικών μεγεθών, αυτά συνδυάζονται με τον κανόνα του 100/30, δηλαδή
λαμβάνοντας το 100% των μεγεθών στην κύρια διεύθυνση φόρτισης και το 30% στη
δευτερεύουσα. Τελικά, αυτό σημαίνει ότι πλέον υπάρχουν 8 συνδυασμοί φόρτισης για κάθε
κατανομή: Εx+0.3Ey, Ex-0.3Ey, -Ex+0.3Ey, -Ex-0.3Ey, Ey+0.3Ex, Ey-0.3Ex, -Ey+0.3Ex,
-Ey-0.3Ex.
Καταλήγουμε, λοιπόν, ότι για να παρουσιαστούν τρεις διαφορετικές κατανομές πρέπει να
πραγματοποιηθούν 24 διαφορετικές ανελαστικές στατικές αναλύσεις (Pushover).

98
4.3 ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ – ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ – ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

Οι αναλύσεις πλέον πραγματοποιούνται με τις μέσες τιμές των αντοχών των υλικών καθώς οι
έλεγχοι γίνονται πλέον με όρους παραμορφώσεων ενώ ακόμα εισάγονται οι μειωμένες
δυσκαμψίες που προκύπτουν από το BIAX. Οι δυσκαμψίες είναι μειωμένες κατά μεγάλο
βαθμό και αυτό είναι λογικό από την άποψη ότι οι αρχικές θεωρούσαν τα στοιχεία πολύ πιο
δύσκαμπτα και σε μία ανελαστική ανάλυση αυτό θα υποτιμούσε τις μετακινήσεις που
μπορούν να αναπτυχθούν στην πραγματικότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να
επαναληφθεί και η ιδιομορφική ανάλυση στην οποία τόσο οι ιδιοπεριόδοι όσο και τα
ποσοστά συνεισφοράς της μάζας σε κάθε ιδιομορφή προκύπτουν διαφορετικά.
Όπως συμβαίνει πάντα, η σεισμική δράση εφαρμόζεται σε φορέα ήδη φορτισμένο με τα
υφιστάμενα κατακόρυφα φορτία κάτι που στην περίπτωση μας επιτευχθεί με μία ανελαστική
στατική ανάλυση με βάση τον συνδυασμό φόρτισης για κατακόρυφα στοιχεία , G + 0.3*Q ,
η οποία θα προηγείται πάντα πριν την κάθε ανάλυση Pushover που ακολουθεί με τα δικά της
οριζόντια φορτία που θα συνυπολογιστούν και αυτά στην τελική απόκριση. Απαραίτητο
επίσης να υπολογιστεί το κέντρο μάζας στην κορυφή του κτηρίου και ναι οριστεί ως κόμβος
ελέγχου της ανάλυσης. Έπειτα εκτελέστηκε οι αναλύσεις για μετακίνηση του κόμβου
ελέγχου περίπου στο 3-4% του ύψους ορόφου με κατάλληλες μετατροπές ώστε να προκύψει
επαρκώς η καμπύλη ικανότητας.
Όταν προέκυψαν και οι 24 διαφορετικές καμπύλες ικανότητας έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος
παρουσίασης των αποτελεσμάτων τους που είναι οι Στάθμες Επιτελεστικότητας. Αυτές
ορίζονται συναρτήσει του βαθμού βλάβης που είναι αποδεκτός για την κάθε κατασκευή,
ανάλογα την Σπουδαιότητα της. Η μεθοδολογία είναι:
1) Υπολογίζεται η στοχευμένη μετατόπιση μέσω της μεθόδου του Φάσματος Ικανότητας
του ATC – 40 (Applied Technology Council, California) για σεισμική αποτίμηση που
περιγράφεται στο § 5.7.4.2. ΚΑΝ.ΕΠΕ (μπορεί εξίσου να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος
των συντελεστών που προτείνεται στην ίδια παράγραφο και είναι απλοποιημένη) ,
ενώ μπορεί κανείς εύκολα να βρει και να ακολουθήσει το θεωρητικό της υπόβαθρο.
Συνοπτικά , η καμπύλη ικανότητας του πολυβάθμιου ταλαντωτή που προκύπτει από
την ανάλυση Pushover μετατρέπεται σε φάσμα ικανότητας ενός ισοδύναμου
μονοβάθμιου ταλαντωτή σε μορφή ADRS ( Acceleration – Displacement Response
Spectrum ) ενώ στην ίδια μορφή μετατρέπεται και το Ελαστικό Φάσμα Σχεδιασμού
Ψευδοεπιταχύνσεων, ιξώδης απόσβεσης 5% , για σεισμική ζώνη II και έδαφος B που
είναι στην περίπτωση μας.
Σχήμα 9: Μετατροπή Ελαστικού Φάσματος Ψευδοεπιταχύνσεων σε μορφή ADRS-[18]

99
Σχήμα 10: Μετατροπή Καμπύλης Ικανότητας Κατασκευής σε μορφή ADRS-[18]
2) Ακολουθείται μια αναλυτική διαδικασία απομείωσης του ελαστικού φάσματος για να

αποκτήσει ανελαστικά χαρακτηριστικά υπολογίζοντας νέα τιμή ιξώδους απόσβεσης
ζeff και τελικά η τομή των 2 παραπάνω δείχνει το σημείο επιτελεστικότητας που
αντιστοιχεί στη στοχευμένη μετακίνηση υπό συγκεκριμένη σεισμική δράση. Το
λογισμικό SAP2000 πραγματοποιεί αυτόματα τις μετατροπές αυτές αρκεί σταδιακά
,με κατάλληλες μετατροπές, να παράγεται επαρκώς η καμπύλη ικανότητας ώστε ο
κόμβος ελέγχου να φτάσει την ελεγχόμενη μετακίνηση.
3) Τέλος ελέγχεται για την μετακίνηση αυτή πηγαίνοντας στο αντίστοιχο βήμα στο
λογισμικό η ένταση - παραμόρφωση σε όλα τα μέλη της κατασκευής συγκριτικά με
αυτήν που ορίζεται από την καθορισμένη στάθμη επιτελεστικότητας και βγαίνουν
αντίστοιχα συμπεράσματα.
Για όλους τους συνδυασμούς ,για τις 3 κατανομές, η σύγκριση θα γίνει σύμφωνα με την
καμπύλη εντατικού μεγέθους - παραμόρφωσης:
Σχήμα 11: Καμπύλη Δύναμης-Παραμόρφωσης με στάθμες μετά την διαρροή-[2]
• LS to CP: Το μέλος έχει ξεπεράσει το όριο στάθμης ‘‘Προστασία Ζωής’’ άρα

αναμένεται να εμφανιστούν βλάβες, οι οποίες είναι επισκευάσιμες .
• CP to C: Το μέλος έχει ξεπεράσει το όριο στάθμης ‘‘Οιονεί Κατάρρευση’’ με

σοβαρές βλάβες ,έχει ακόμη την ικανότητα να φέρει τα κατακόρυφα φορτία, αλλά η
οριζόντια δυσκαμψία και η ικανότητα αντίστασης σε οριζόντια φορτία έχουν μειωθεί
σημαντικά χωρίς όμως να έχει αστοχήσει.
• C to D: Το μέλος έχει αστοχήσει.

100
Σύμφωνα με τα παραπάνω προκύπτει για την Ομοιόμορφη Κατανομή ότι:
Σχήμα 12: Αποτελέσματα Pushover για Ομοιόμορφη Κατανομή
Για την Τριγωνική Κατανομή:
Σχήμα 13: Αποτελέσματα Pushover για Τριγωνική Κατανομή

101
Για την Ιδιομορφική Κατανομή:
Σχήμα 14: Αποτελέσματα Pushover για Ιδιομορφική Κατανομή
Από αυτά παρουσιάζεται το πλήθος των εμφανίσεων των κρίσιμων υποστυλωμάτων σε κάθε
στάθμη, δηλαδή αυτών που έστω σε έναν συνδυασμό φόρτισης βρέθηκε ότι έχουν
αστοχήσει.
Σχήμα 15: Πλήθος Εμφανίσεων Κρίσιμων Υποστυλωμάτων
Τα παραπάνω διαγράμματα δίνουν μία πρώτη εικόνα για το πως συμπεριφέρεται ο φορέας
για κάθε συνδυασμό φόρτισης και ποια υποστυλώματα θεωρούνται κρίσιμα αλλά πάνω από
όλα δείχνει την σπουδαιότητα διερεύνησης τουλάχιστον 2 κατανομών και των 8 συνδυασμών
φόρτισης τους επειδή προκύπτουν διαφορετικά αποτελέσματα που είναι πιθανόν να είναι
δυσμενέστερα και σε αντίθετη περίπτωση να μην τα γνωρίζαμε καν. Η επιλογή μεγάλου
πλήθους αναλύσεων σίγουρα είναι χρονοβόρα αλλά αποτελεί την πιο αξιόπιστη πηγή
συμπερασμάτων για την αποτίμηση του φορέα.
Μέχρι τώρα όμως δεν έχει προκύψει κάποιος τρόπος ώστε να επιλέξουμε την δυσμενέστερη
κατάσταση στα υποστυλώματα ώστε να προχωρήσουμε στην ενίσχυση αφού οι όροι
δυσμενέστερη καμπύλη ικανότητας ή δυσμενέστερος συνδυασμός φόρτισης δεν είναι
ρεαλιστικοί. Ο τρόπος με τον οποίο θα υποδείξουμε τον ‘’βαθμό’’ αστοχίας του κάθε

102
στοιχείου σε κάθε φόρτιση είναι ο δείκτης ανεπάρκειας ( λ ) που είχε οριστεί παραπάνω με
την διαφορά ότι πλέον θα υπολογιστεί σε όρους παραμορφώσεων και συγκεκριμένα με
γωνίες στροφής χορδής.
Όσον αφορά την γωνία στροφής χορδής ( θ ): Είναι η γωνία μεταξύ της εφαπτομένη στον
άξονα του στοιχείου στο άκρο υπό διαρροή και της χορδής η οποία συνδέει το άκρο αυτό με
το άκρο του ανοίγματος διάτμησης, δηλαδή το σημείο του μηδενισμού των ροπών. Η οποία
ακολουθεί την ιδεατή καμπύλη F – δ , όπου για F (εντατικό μέγεθος) έχω Μ και για δ
(παραμόρφωση) έχω θ.
Σχήμα 16: Γωνία στροφής χορδής σε πλαίσιο-[2]
Σχήμα 17: Ιδεατή καμπύλη F-δ για δομικό στοιχείο-[2]
Δείκτης ανεπάρκειας σε όρους παραμορφώσεων: λ=Sd/Rd

Όπου για πλάστιμους τρόπους αστοχίας (§ 9.4.1.(α). ΚΑΝ.ΕΠΕ ή Eurocode8 – 3:2014 ) που
είναι οι κρίσιμοι στην κατασκευή μας έχω:
• Sd = θupl+θy,
103
θupl : πλαστική γωνία στροφής χορδής η οποία υπολογίζεται υπό τον κάθε συνδυασμό
σεισμικής δράσης και υπολογίζεται σύμφωνα με τις πλαστικές αρθρώσεις που εισήχθησαν
στα δομικά μέλη, εκφρασμένες σε διαγράμματα ροπής – πλαστικών ροπών στροφής χορδής.
Αυτό επειδή εξαρτάται από την τιμή του αξονικού φορτίου και του λόγου διάτμησης του
μέλους σε κάθε βήμα των φορτίσεων που πραγματοποιούνται σταδιακά στο λογισμικό, ώστε
να σχηματιστεί η καμπύλη ικανότητας του φορέα μέχρι και την κρίσιμη μετακίνηση της
κατασκευής.
θy : γωνία στροφής χορδής στην διαρροή πριν το μέλος αποκτήσει μη-γραμμική συμπεριφορά
η οποία υπολογίζεται στην παρούσα εργασία σύμφωνα με το πρόγραμμα BIAX και τους
τύπους που αναγράφονται στην σελίδα 7-11 του Κανονισμού Επεμβάσεων.
• Rd = 0.5* (θy + θu) / γRd , για στάθμη επιτελεστικότητας ΄΄Σημαντικές Βλάβες΄΄ και
για πρωτεύοντα στοιχεία. Η τιμή γRd =1.5 σύμφωνα με το σχόλιο της παραγράφου.
θu : οριακή ικανότητα στροφής χορδής
Βρέθηκαν για όλα τα στοιχεία ( 1ης και 2ης στάθμης ) στις εξεταζόμενες φορτίσεις οι λόγοι
ανεπάρκειας (λ) και παρουσιάζονται παρακάτω μαζί με το ποια κατανομή και ποιος
συνδυασμός σεισμικών δράσεων οδήγησαν το στοιχείο στην δυσμενέστερη κατάσταση του.
Σχήμα 18: Λόγοι ανεπάρκειας για 1η Στάθμη
Σχήμα 19: Λόγοι ανεπάρκειας για 2η στάθμη

104
Στάθμη 1η
Κ1 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (-Χ-0.3Υ) Κ6 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Υ+0.3Χ)
Κ2 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Υ-0.3Χ) Κ7 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (-Χ+0.3Υ)
Κ3 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Υ-0.3Χ) Κ8 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ+0.3Υ)
Κ4 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (Υ-0.3Χ) Κ9 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ+0.3Υ)
Κ5 ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗ (-Χ-Ο.3Υ)
Πίνακας 4: Δυσμενέστεροι Συνδυασμοί Κατανομών για Υποστυλώματα 1ης στάθμης

Στάθμη 2η
Κ1 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (Χ+0.3Υ) Κ6 ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗ (Χ-0.3Υ)
Κ2 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ-0.3Υ) Κ7 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Χ+0.3Υ)
Κ3 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Χ-0.3Υ) Κ8 ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗ (Χ-0.3Υ)
Κ4 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (Υ+0.3Χ) Κ9 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ+0.3Υ)
Κ5 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (+Χ+Ο.3Υ)
Πίνακας 5: Δυσμενέστεροι Συνδυασμοί Κατανομών για Υποστυλώματα 2ης στάθμης
Συμπεράσματα:
• Η καμπτική αστοχία των κατακόρυφων στοιχείων είναι μία ένδειξη της απουσίας της
ιδέας του «ικανοτικού σχεδιασμού» για κατασκευή του 1975 με αποτέλεσμα την
ξεκάθαρη εμφάνιση του φαινομένου ισχυρών δοκών – ασθενών υποστυλωμάτων και
συνεπώς την επικινδυνότητα των κτηρίων αυτών.
• Αρκετά μέλη βλέπουμε από τις αναλύσεις μας ότι ακόμα και αστοχούν τελείως αφού
σε αυτά αναπτύσσονται παραμορφώσεις αρκετά μεγαλύτερες από ότι ορίζει η στάθμη
επιτελεστικότητας που επιλέχθηκε.
• Από τους τελικούς λόγους ανεπάρκειας που προέκυψαν από τις Ανελαστικές Στατικές
Αναλύσεις για κάθε κατακόρυφο στοιχείο στην δυσμενέστερη κατάσταση που μπορεί
να βρεθεί, προέκυψε η σπουδαιότητα του να χρησιμοποιηθούν διαφορετικές
κατανομές με κάθε συνδυασμό φόρτισης αφού δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει από
πριν ποιες να χρησιμοποιήσει για τα αποτελέσματα αυτά. Μπορούμε να πούμε ότι η
Τριγωνική και η Ιδιομορφική κατανομή έδωσαν τα περισσότερα δυσμενέστερα « λ »
το οποίο είναι κάτι που συνηθίζεται στις συγκεκριμένες αναλύσεις μόνο και μόνο από
τον τύπο της κατανομής της φόρτισης που χρησιμοποιούνται σε αυτές ( βλ. Σχήμα 6-
8).
• Μπορούμε επίσης να δούμε ότι ανεξάρτητα που Κ2 αστοχεί σε όλες τις φορτίσεις δεν
είναι αυτό που δίνει τον μεγαλύτερο δείκτη ανεπάρκειας αφού Κ4,Κ6 το ξεπερνούν
ενώ λίγο χαμηλότερα βρίσκεται το Κ5 που αστοχεί μία και μόνο φορά. Όπως
αναμενόταν τα λ και της 2ης στάθμης είναι επίσης υψηλά αφού το πάτωμα θεωρήθηκε
βατό και εμφανίστηκαν αντίστοιχες παραμορφώσεις.

105
Επειδή η βλάβη που υφίσταται ένα κτήριο σχετίζεται κυρίως από τις παραμορφώσεις που
αναπτύσσονται στα μέλη του, οι μέγιστες απόλυτες αλλά και σχετικές μετακινήσεις
(«interstory drifts» των ορόφων ορίζονται ως η διαφορά των μετακινήσεων 2 αντίστοιχων
κόμβων γειτονικών ορόφων διαιρεμένη με την υψομετρική διαφορά των ορόφων) αποτελούν
την βασική παράμετρο σύγκρισης των διαφόρων αναλύσεων και γι’ αυτόν το λόγο είναι
σύνηθες να υπολογίζονται για κάθε όροφο για κάθε κατεύθυνση ώστε να μπορεί στη
συνέχεια να γίνει η σύγκριση με την ανελαστική δυναμική ανάλυση. Στην εργασία αυτή
παρουσιάζονται μόνο οι απόλυτες μέγιστες μετακινήσεις αφού για τις σχετικές θεωρήθηκε
ότι δεν θα παρείχαν επιπλέον πληροφορίες αφού δεν έχουμε πολλές στάθμες.
Σχήμα 20: Μέγιστες Απόλυτες Μετακινήσεις στην Διεύθυνση Χ για Ανελαστική Στατική
Ανάλυση
Σχήμα 21: Μέγιστες Απόλυτες Μετακινήσεις στην Διεύθυνση Υ για Ανελαστική Στατική
Ανάλυση

106
5. ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΜΕ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (NONLINEAR TIME-

HISTORY ANALYSIS)
5.1 ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
Όπως αναφέρθηκε, η εξέλιξη σε διαφόρους τομείς της τεχνολογίας οδήγησαν σε βελτίωση
των αλγορίθμων επίλυσης μη-γραμμικών προβλημάτων και στην ραγδαία ανάπτυξη της
υπολογιστικής ισχύος των σύγχρονων υπολογιστών που μέσω διαφόρων λογισμικών θα
μπορούν να πραγματοποιήσουν ακόμα και τέτοιες αναλύσεις.
Η δυναμική ανελαστική ανάλυση αφορά μη-γραμμική ανελαστική απόκριση του φορέα,
όπου η δράση των οριζόντιων φορτίων είναι δυναμικού τύπου και προκαλεί την αδρανειακή
απόκριση της κατασκευής σε αντίθεση με την ανελαστική στατική ανάλυση που η δράση
των οριζόντιων φορτίων ήταν στατικού τύπου. Σύμφωνα με αυτό μπορούμε να πούμε ότι η
ανάλυση αυτή προσεγγίζει σε καλύτερο βαθμό την πραγματική απόκριση του φορέα υπό
σεισμική δράση ενώ μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε φορέα και τύπο εδάφους
θεμελίωσης. Η δράση αυτή εφαρμόζεται στο λογισμικό με την μορφή
επιταχυνσιογραφημάτων εδαφικών κινήσεων όπου μέσα από μία επαναληπτική διαδικασία
υπολογίζεται η απόκριση του φορέα. Για τα επιταχυνσιογραφήματα η επιλογή πρέπει να
είναι σίγουρα πολύ προσεκτική γιατί εξαρτάται από την αναμενόμενη σεισμική κίνηση στο
σημείο που εδράζεται η κατασκευή κάτι που υπολογίζεται μόνο πιθανοτικά και δεν είναι
αντικείμενο της παρούσας εργασίας. Επίσης για το πλήθος που θα χρησιμοποιηθεί, ο
Κανονισμός Επεμβάσεων περιγράφει ότι απαιτούνται τουλάχιστον τρία
επιταχυνσιογραφήματα ( ή ζεύγη αυτών, για ανάλυση στο χώρο) όπου σε αυτήν την
περίπτωση οι έλεγχοι θα γίνονται για τη μέγιστη τιμή κάθε εντατικού μεγέθους ή εάν
χρησιμοποιηθούν τουλάχιστον επτά επιταχυνσιογραφήματα ο έλεγχος επιτρέπεται να γίνεται
για τη μέση τιμή κάθε μεγέθους.
Να αναφερθεί ότι τα επιταχυνσιογραφήματα μπορεί να είναι φυσικά από πραγματικές
καταγραφές, όπως θα γίνει στην παρούσα εργασία αλλά και συνθετικά, των οποίων η ανάγκη
δημιουργίας κρίθηκε απαραίτητη λόγω ελλείψεων πραγματικών καταγραφών με επιθυμητά
χαρακτηριστικά για αναλύσεις και έρευνα. Τέτοια λογισμικά δημιουργίας τεχνητών
επιταχυνσιογραφημάτων είναι πλέον διαθέσιμα για τον καθένα.
Η προσομοίωση και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να περιλαμβάνει τη μη-γραμμική
συμπεριφορά της σχέσης έντασης – παραμόρφωσης των στοιχείων του κτηρίου.
Παρόλο που η ανάλυση αυτή θεωρείται τόσο από όλους τους σύγχρονους κανονισμούς όσο
και από έμπειρους μηχανικούς ως η ακριβέστερη μέθοδος ανάλυσης για την προσέγγιση της
πραγματικής απόκρισης του φορέα απαιτεί μεγάλη προσοχή. Πέρα από τον αρκετό
υπολογιστικό χρόνο που χρειάζεται υπάρχει η πιθανότητα ότι τα αποτελέσματα ενδεχομένως
να παρεκκλίνουν από την πραγματικότητα. Υπάρχει σημαντικός αριθμός παραμέτρων που
πρέπει να επιλεχθούν βάση το επίπεδο γνώσεων και εμπειρίας του μηχανικού. Αυτό φυσικά
αναγράφεται και στους κανονισμούς, όπως για παράδειγμα σελ. 5-39 ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. ορίζει ως
προυπόθεση εφαρμογής της ανάλυσης « η επαρκής εμπειρία και εξειδίκευση του Πολιτικού
Μηχανικού » ενώ παρόμοια αναγράφεται και στον Ευρωκώδικα.
5.2 ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως στα άκρα δοκών και υποστυλωμάτων πρέπει να οριστούν
οι μη γραμμικές ιδιότητες των διατομών των στοιχείων, κάτι που είναι έτοιμο από την
προηγούμενη ανάλυση με την εισαγωγή πλαστικών αρθρώσεων.
Επόμενη διαδικασία είναι ο τρόπος που θα οριστούν τα κατακόρυφα φορτία που έχουν
στατικό χαρακτήρα σε μία ανελαστική δυναμική ανάλυση. Λόγω της μη γραμμικότητας της
ανάλυσης η αρχή της επαλληλίας δεν ισχύει για να εφαρμοστούν κατακόρυφα στατικά
φορτία και οριζόντια δυναμικά φορτία ξεχωριστά οπότε είναι αναγκαίο να οριστεί ένας
διαφορετικός τρόπος. Επιπλέον η ύπαρξη πλαστικών αρθρώσεων έχει αποτέλεσμα τη συνεχή
107
τροποποίηση του φορέα οπότε όλα τα φορτία πρέπει να εφαρμοστούν μαζί όπως συνέβη
στην ανάλυση Pushover. Για αυτόν τον λόγο τα κατακόρυφα στατικά φορτία
προσομοιώθηκαν με την μορφή ράμπας.
Σχήμα 22: Ράμπα
Όπως φαίνεται στο σχήμα 22 η επιβολή της φόρτισης στατικού χαρακτήρα πρέπει να ληφθεί
με σταδιακή εφαρμογή της στον φορέα και μετά να ακολουθήσει ένα χρονικό διάστημα
σταθεροποίησης τους με παράλληλο καθορισμό μεγάλης απόσβεσης ώστε να αποκλειστεί η
πιθανότητα ανεπιθύμητων ταλαντώσεων από τα φορτία αυτά την στιγμή της ανάλυσης. Για
τις τιμές του χρόνου τόσο της επιβολής των φορτίων αλλά και της σταθεροποίησης έχει
προκύψει εμπειρικά να χρησιμοποιείται η δεκαπλάσια τιμή της ιδιοπεριόδου του φορέα. Η
ιδιοπερίοδος φυσικά που χρησιμοποιείται τόσο στο σημείο αυτό όσο και παρακάτω θα είναι
αυτή που προέκυψε από την νέα ιδιομορφική ανάλυση μετά την εισαγωγή των πλαστικών
αρθρώσεων αφού σε αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα θα παρέκκλιναν σημαντικά. Η
φόρτιση πλέον προσαρμόζεται σε ψευδοστατική.
Όσον αναφορά τα οριζόντια δυναμικά φορτία εισάγεται η χρονοιστορία επιταχύνσεων για τις
δύο οριζόντιες και κάθετες μεταξύ τους συνιστώσες των σεισμών όπως προβλέπεται και από
§ 5.8.3.3.(β). ΚΑΝ.ΕΠΕ (ενώ η κατακόρυφη διεύθυνση αγνοείται στην ανάλυση), οι οποίες
παρουσιάζονται παρακάτω για του 3 σεισμούς που επιλέχθηκαν στην παρούσα εργασία και
για την μία τους διεύθυνση. Τα δεδομένα για να παραχθούν τα επιταχυνσιογραφήματα
αντλήθηκαν από το Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών
(ΙΤΣΑΚ) – [8], όπου υπάρχει πρόσβαση σε τεράστιο πλήθος σεισμικών καταγραφών.
Επίσης, βασική προϋπόθεση για να γίνει ανάλυση και γενικότερα για να γίνει η οποιαδήποτε
σύγκριση των αποτελεσμάτων πρέπει να γίνει κανονικοποίηση κάθε καταγραφής ώστε η
μέγιστη επιτάχυνσης τους να ισούται με την τιμή της εδαφικής επιτάχυνσης της σεισμικής
ζώνης στην υπό εξέταση περιοχή, όπου εδώ 0.24*g = 2.354 m/sec2 . Παρουσιάζεται η
κανονικοποίηση:
ΣΕΙΣΜΟΣ Χρονική Διάρκεια Χρονικό PGA (m/sec2) Συντελεστής

Καταγραφής (sec) Βήμα (sec) Κανονικοποίησης
Αθήνα 1999 46 0.005 3.532 0.667

Θεσσαλονίκη 1986 30 0.005 1.471 1.600
Αίγιο 1995 30 0.005 4.807 0.490
Πίνακας 6: Κανονικοποίηση

108
Παρουσιάζονται αναλυτικά τα κανονικοποιημένα επιταχυνσιογραφήματα για κάθε

καταγραφή:
• Αθήνα, 7/09/1999 : Mw = 5.9 , Station: Sepolia , L - Component,
PGA = 0.36*g , maxMercalli intensity: 9
Σχήμα 23: Κανονικοποιημένο Επιταχυνσιογράφημα για σεισμό Αθήνας
• Θεσσαλονίκη, 20/06/1986: Μw = 6.5 , Station: Hotel-City , L - Component,

PGA = 0.15*g, maxMercalli intensity: 8
Σχήμα 24: Κανονικοποιημένο Επιταχυνσιογράφημα για σεισμό Θεσσαλονίκης
• Αίγιο , 15/06/1995: Mw = 6.4 , L – Component, PGA = 0.49*g
Σχήμα 25: Κανονικοποιημένο Επιταχυνσιογράφημα για σεισμό Αιγίου

109
Ορίζονται οι παράμετροι που αναγράφονται πάνω από τα γραφήματα:
Μw : Κλίμακα Σεισμικής ροπής ( MMS : Moment Magnitude Scale ) και αποτελεί μέθοδο
σύγκρισης των σεισμών. Ανεπτυγμένη την δεκαετία του ‘70 θεωρείται αποτελεσματικότερη
κυρίως για μεγάλους σεισμούς από την κλίμακα Ρίχτερ ( ML : Richter Magnitude Scale ) που
της δεκαετίας του ‘30 αφού χρησιμοποιεί περισσότερους παραμέτρους για να υπολογίσει την
ενέργεια που ελευθερώνεται και είναι ανεξάρτητη από την περίοδο. Mw = μ * D * A , όπου
μ: μέτρο δυσκαμψίας του υλικού στην εστία του ρήγματος , D: μέση μετάθεση στην
επιφάνεια του ρήγματος , Α: Επιφάνεια του ρήγματος.
PGA και Mercalli intensity : Μέγιστη εδαφική επιτάχυνση ( Peak Ground Acceleration) η
οποία μετρήθηκε από ένα συγκεκριμένο επιταχυνσιόμετρο σε κάποιο σημείο με
συγκεκριμένη απόσταση από το επίκεντρο του σεισμού μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Χωρίζεται στις 3 διευθύνσεις όπως ακριβώς γίνεται και με τον σεισμό. Αποτελεί παράμετρο
που μπορεί να εκφράσει τις πιθανές βλάβες από έναν σεισμό ενώ διαφέρει από την κλίμακα
Mercalli η οποία μετριέται ανάλογα το μέγεθος των καταστροφών σε κτήρια και υποδομές
ταξινομώντας τους σεισμούς σε 12 επίπεδα. Για καταστροφικότερους σεισμούς
χρησιμοποιείται καλύτερα η PGV, μέγιστη εδαφική ταχύτητα.
Άλλοι παράμετροι που πρέπει να προσδιοριστούν με ιδιαίτερη προσοχή στην ανάλυση αυτή
είναι η απόσβεση και την μέθοδος επίλυσης. Η μέθοδος επίλυσης που επιλέχθηκε ήταν αυτή
της απευθείας ολοκλήρωσης στον χρόνο (ενώ υπάρχει και η μέθοδος επαλληλίας
ιδιομορφών) στην οποία η απόκριση του φορέα υπολογίζεται σε κάθε χρονικό βήμα με
ολοκλήρωση των εξισώσεων κίνησης. Η ολοκλήρωση γίνεται με την μέθοδο Newmark ή
μέθοδος μέσης επιτάχυνσης ή μέθοδος τραπεζίου με συντελεστές γ=0.5 και β=0.25 ενώ και
τιμή Alpha = 0 στην οποία έχει αποδειχθεί ότι η μέθοδος δίνει τα ακριβέστερα
αποτελέσματα. Για το χρονικό βήμα Δt της ολοκλήρωσης αυτής πρέπει να γίνει αντίστοιχη
έρευνα λόγω της εξάρτησης από τις ιδιοπεριόδους - ιδιοσυχνότητες που βρέθηκαν (π.χ. η
μεγαλύτερη ιδιοσυχνότητα για προβλήματα σεισμικής απόκρισης κατασκευών μπορεί να
οριστεί μεταξύ 10 – 15 Hz, (Clough & Penzien,1993–[9]) ενώ πρέπει να είναι και
υποπολλαπλάσιο του χρονικού βήματος του επιταχυνσιογραφήματος. Στην παρούσα εργασία
χρησιμοποιήθηκε αρχικά το 0.005sec που είναι κοινό στα επιταχυνσιογραφήματα των 3
σεισμών ενώ χρησιμοποιήθηκαν και μικρότερα για να ελεγχθεί η μικρή απόκλιση των
αποτελεσμάτων και να θεωρηθούν αξιόπιστα και ακριβή. Η προσομοίωση της απόσβεσης
στην συγκεκριμένη ανάλυση όπου σε κάθε βήμα οι τιμές των δυσκαμψιών και της μάζας του
φορέα είναι διαφορετικές είναι πολύ δύσκολη αλλά απαραίτητη ώστε να προσεγγίσουμε την
πραγματική απόκριση. Χρησιμοποιήθηκε η απόσβεση τύπου Rayleigh (Rayleigh & Lindsay
1945-[10]) όπου το μητρώο απόσβεσης είναι γραμμικός συνδυασμός των μητρώων μάζας και
δυσκαμψίας (Chopra , 1995-[11]). Επειδή λοιπόν είναι συχνοτικά εξαρτώμενη η απόσβεση
προσδιορίζεται βάση με την μικρότερη και την μεγαλύτερη συχνότητα ενδιαφέροντος με
τρόπο τέτοιο ώστε να ισοδυναμεί με 5%.

110
Σχήμα 26: Στοχευμένη απόσβεση τύπου Rayleigh-[11]
Στην παρούσα εργασία οι συνδυασμοί σεισμικών φορτίσεων δημιουργήθηκαν κατά την

κάθετη στο ρήγμα συνιστώσας συνυπολογίζοντας το 30% της παράλληλης σε αυτό
συνιστώσας. Στο σημείο αυτό θα θεωρηθεί και η επιλογή της διεύθυνσης εξίσου σημαντική
παράμετρος, αφού όπως έχει αποδειχθεί ( Athanatopoulou, 2005-[13]) μπορεί να επηρεάσει
σημαντικά την σεισμική απόκριση.
Σχήμα 27: Κάτοψη με καθολικό (global) σύστημα αξόνων

111
Σχήμα 28: Γωνία διεύθυνσης θ=0º, [13] Σχήμα 29: Γωνία διεύθυνσης θ=90º, [13]
Στην πρώτη περίπτωση ( Σχήμα 24 ) οι οριζόντιες και κάθετες μεταξύ τους συνιστώσες
σχηματίζουν γωνία θ=0º με τους άξονες X και Y του καθολικού συστήματος συντεταγμένων
του κτηρίου ενώ στην δεύτερη ( Σχήμα 25 ) γωνία θ=90 º . Η διαδικασία βασίζεται στο ότι η
τιμή οποιαδήποτε μεγέθους απόκρισης είναι συναρτήσει της γωνίας διέγερσης και του
χρόνου οπότε η μέγιστη τιμή του μεγέθους αυτού είναι για θcr και tcr . Όπως αποδεικνύεται
όμως (Athanatopoulou, 2005 . Critical orientation of three correlated seismic components), η
μέγιστη τιμή συναρτήσει του χρόνου μπορεί να υπολογιστεί μόνο από τα μεγέθη που
προκύπτουν από τις γωνίες των 0º και 90 º με την μέθοδο SRSS (Square Root of the Sum of
Squares) αφού δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ταυτοχρόνως, χωρίς να υπολογιστεί
λεπτομερώς η θcr όπως περιγράφεται:
maxR(t) = √ ( R2θ=0 (t) + R2θ=90 (t))
Rθ=0 (t) : Η τιμή του μεγέθους σε χρόνο t για σεισμική διέγερση με θ=0º
Rθ=90 (t) : Η τιμή του μεγέθους σε χρόνο t για σεισμική διέγερση με θ=90º
Εισάγονται τα επιταχυνσιογραφήματα σύμφωνα με όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και

προκύπτουν:
Σχήμα 30: Αποτελέσματα Δυναμικών Αναλύσεων

112
Συνδυαστικά από τις 2 αναλύσεις μπορούμε πλέον να προσδιορίσουμε τις ακριβέστερες τιμές
των λ για δυσμενέστερη ανεπάρκεια που βρέθηκε για κάθε κατακόρυφο στοιχείο στις 2
στάθμες του κτηρίου μας.
Σχήμα 31: Λόγοι Ανεπάρκειας για 1η στάθμη
Σχήμα 32: Λόγοι Ανεπάρκειας για 2η στάθμη
Επίσης, παρουσιάζεται η προέλευση του κάθε δείκτη λ:
Στάθμη 1η
Κ1 ΑΘΗΝΑ - 1999 Κ6 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Υ+0.3Χ)
Κ2 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (-Υ-0.3Χ) Κ7 ΑΙΓΙΟ - 1995
Κ3 ΑΘΗΝΑ - 1999 Κ8 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ+0.3Υ)
Κ4 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (Υ-0.3Χ) Κ9 ΑΘΗΝΑ - 1999
Κ5 ΑΘΗΝΑ - 1999
Πίνακας 7: Τελικοί Δείκτες Ανεπάρκειας για 1η στάθμη

113
Στάθμη 2η
Κ1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - 1986 Κ6 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - 1986
Κ2 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - 1986 Κ7 ΑΘΗΝΑ - 1999
Κ3 ΑΘΗΝΑ - 1999 Κ8 ΑΘΗΝΑ - 1999
Κ4 ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ (Υ+0.3Χ) Κ9 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (Χ+0.3Υ)
Κ5 ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΚΗ (+Χ+Ο.3Υ)
Πίνακας 8: Τελικοί Δείκτες Ανεπάρκειας για 2η στάθμη
Ακόμα, όπως και στις αναλύσεις Pushover, βρέθηκαν οι μέγιστες απόλυτες μετακινήσεις για
να γίνουν συγκρίσεις:
Σχήμα 33: Μέγιστες Απόλυτες Μετακινήσεις στην Διεύθυνση Χ για Ανελαστική Δυναμική
Ανάλυση

114
Σχήμα 34: Μέγιστες Απόλυτες Μετακινήσεις στην Διεύθυνση Υ για Ανελαστική Δυναμική
Ανάλυση
Ολοκληρώνοντας συνολικά 24 διαφορές αναλύσεις Pushover στον φορέα (για τρεις
διαφορετικές κατανομές και οκτώ συνδυασμούς φόρτισης στην κάθε μία) ενώ και συνολικά
6 ανελαστικές δυναμικές αναλύσεις (με φυσικά επιταχυνσιογραφήματα από τις δύο
συνιστώσες του σεισμού στο ρήγμα, για γωνίες 0º και 90º ως προς το καθολικό σύστημα
αξόνων) μπορούμε να βγάλουμε τα εξής συμπεράσματα:
• Η 2η ανάλυση (Χρονοϊστορίας) επηρέασε σημαντικά τα αποτελέσματα αφού έδωσε
στην πλειοψηφία των υποστυλωμάτων τον μεγαλύτερο τους λόγο ανεπάρκειας ενώ το
λmax παρέμεινε αυτό του Κ4 από την τριγωνική Υ-0.3Χ με μικρή διαφορά από αυτόν
που έδωσε ο σεισμός της Αθήνας για το ίδιο μέλος. Γενικότερα, οι τιμές που
βρέθηκαν από την ανελαστική Δυναμική ανάλυση όταν δεν έδωσαν δυσμενέστερα
αποτελέσματα προσέγγισαν με μικρή διαφορά αυτά της 1ης ανάλυσης (Pushover)
χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι θα μπορούσε να αγνοηθεί η 1η . Για μία
ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι λειτουργώντας σαν σύνολο τις αναλύσεις μπορούμε
να καταλήξουμε σε αρκετά αξιόπιστα αποτελέσματα, με σιγουριά καλύτερα από αυτά
που θα είχαμε πραγματοποιώντας την μία μόνο από αυτές.
• Ο καταστροφικός σεισμός της Αθήνας θα μπορούσε να θεωρηθεί δυσμενέστερος από
τους 3 για τον φορέας μας αφού έδωσε για όλα τα υποστυλώματα μεγάλους λόγους
ανεπάρκειας πιθανότατα λόγω της ισχυρής συχνότητας ενώ αυτός της Θεσσαλονίκης
εμφανίζεται κυρίως στην 2η στάθμη.
• Τα διαγράμματα όπως γίνεται σχεδόν πάντα έδωσαν μεγαλύτερες τιμές και κατά
προσέγγιση ακριβέστερες για τις απόλυτες μετακινήσεις στις δύο διευθύνσεις.

115
7.ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΦΟΡΕΑ
Η ενίσχυση που επιλέγεται στην παρούσα εργασία σύμφωνα με τα αποτελέσματα που
προέκυψαν στις αναλύσεις της κατασκευής όσον αφορά τον τρόπο και τον βαθμό αστοχίας
επιλέγεται η εξωτερική περίσφιγξη με συνεχή επικολλητά υφάσματα από ΙΟΠ - FRPs
(Ινοπλισμένα Πολυμερή – Fiber Reinforced Polymers) άνθρακα η οποία αποσκοπεί στην
αύξηση της τοπικής πλαστιμότητας. Η χρήση των ΙΟΠ αποτελεί την πλέον σύγχρονη τεχνική
στον τομέα της ενίσχυσης των κατασκευών. Ουσιαστικά, είναι η εξέλιξη της τεχνικής των
χαλύβδινων επικολλητών ελασμάτων αντιμετωπίζοντας επιτυχώς τις αδυναμίες αυτής της
τεχνικής (Ενισχύσεις – Επισκευές Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος , Στέφανος Η.
Δρίτσος –[2]) . Έχουν πολύ μικρό βάρος και εξαιρετικά υψηλή αντοχή, διατίθονται σε
μεγάλα μήκη και δεν είναι ευαίσθητα σε διάβρωση ( Δέμης κ.α. , 1999 – [14]) . Η
εφελκυστική αντοχή των ΙΟΠ μπορεί να είναι 3-4 φορές μεγαλύτερη από αυτή του κοινού
χάλυβα S500 ενώ η εφαρμογή της τεχνικής είναι απλούστατη και ο χρόνος που απαιτείται για
την εκτέλεση της εργασίας είναι ελάχιστος.
Τα ινοπλισμένα πολυμερή είναι στην πραγματικότητα σύνθετα υλικά που αποτελούνται από
ίνες υψηλής εφελκυστικής αντοχής εμποτισμένες με ‘‘θερμοσκληρυνόμενη’’ ρητίνη, της
οποίας τα χαρακτηριστικά δεν είναι ευαίσθητα κάτω των 80º C. Οι συνήθεις τύποι ινών είναι
από γυαλί ή αραμίδιο ή από άνθρακα.
Βασικά τους μειονεκτήματα είναι το υψηλό κόστος του υλικού που όμως σταδιακά μειώνεται
λόγω της αύξησης της ζήτησης και κατά συνέπεια της παραγωγής, η μείωση της αντοχή τους
σε μακροχρόνια φόρτιση σε μεγάλο ποσοστό ενώ και η παντελής έλλειψη πλάστιμης
συμπεριφοράς. Αυτό συμβαίνει επειδή τα σύνθετα υλικά συμπεριφέρονται πλήρως ελαστικά
μέχρι και την αστοχία τους με αποτέλεσμα την αδυναμία απορρόφησης ενέργειας. Τέλος η
χαμηλή αντίσταση τους σε υψηλές θερμοκρασίες αφού ως γνωστόν η ρητίνη καίγεται σε
θερμοκρασίες υψηλότερες από 250º C.
Η επιλογή του άνθρακα έγινε επειδή θεωρείται από πολλούς ως το πιο ανθεκτικό βάσει το
σύνολο των χαρακτηριστικών τους όπως παρουσιάζεται και από την ποιοτική αξιολόγηση
των ινοπλισμένων πολυμερών με άριστα το 10 από Τριανταφύλλου, 1998 – [15].
Χαρακτηριστικό ΙΟΠ-Άνθρακας ΙΟΠ-Αραμίδιου ΙΟΠ-Γυαλιού

Εφελκυστική Αντοχή 9 9 9
Μέτρο Ελαστικότητας 9 6 3
Παραμόρφωση αστοχίας 6 9 9
Συμπεριφορά σε 9 6 3
μακροχρόνιες δράσεις
Συμπεριφορά σε κόπωση 6 4 2
Ανθεκτικότητα σε 6 4 2
διάρκεια
Πυκνότητα 4 6 2
Κόστος 6 6 9
Πίνακας 9: Ποιοτική αξιολόγηση ινοπλισμένων πολυμερών
Ο υπολογισμός του απαιτούμενο πλήθους στρώσεων και του πάχους τους γίνεται ανάλογα με
τους δείκτες ανεπάρκειας για κάθε κατακόρυφο στοιχείο. Η τιμή του παρανομαστή Rd =
0.5* (θy + θu) / γRd στους λόγους λ θα πρέπει να απαιτηθεί ως γωνία στροφή χορδής για
στάθμη επιτελεστικότητας Β ( θdΒ ) από κάθε μέλος ξεχωριστά να ισούται με την τιμή Sd =
θupl+θy ώστε ο λόγος ανεπάρκειας να ισούται με λ=1. Η διαδικασία που ακολουθείται για
κάθε μέλος με γνωστά την τιμή ν (ανοιγμένη αξονική δύναμη) και τις μέσες αντοχές των
υλικών ,αφού η απαίτηση γίνεται με παραμορφωσιακό μέγεθος, είναι η εξής:

116
• Υπολογισμός τιμής απαιτούμενου δείκτη πλαστιμότητας σε όρους στροφής χορδής

(μθ):
μθ = (3* θdΒ)/θy -1
• Υπολογισμός τιμής απαιτούμενου δείκτη πλαστιμότητας σε όρους καμπυλοτήτων

(μφ) §8.2.3.(δ). ΚΑΝ.ΕΠΕ :
(μφ-1)/(μθ-1)=3
• Από ΚΑΝ.ΕΠΕ.(2017) εξισώσεις Σ.8.11β, 8.18 , 8.19α υπολογίζεται η εcu,c,

βράχυνση αστοχίας της ακραία ίνας σκυροδέματος του περισφιγμένου πυρήνα. Στην
περίπτωση κατά την οποία η περίσφιγξη επιτυγχάνεται μέσω ινοπλισμένου
πολυμερούς όπως τώρα ,ο μηχανισμός αστοχεί όταν αστοχεί το περισφίγγον σύνθετο
υλικό, όμως επειδή κατά την διατύπωση του καταστατικού νόμου διακρίνεται φθιτός
κλάδος πολύ μεγάλης κλίσεως ,ο οποίος δεν μπορεί να ληφθεί υπ’ όψη, ως
παραμόρφωση αστοχίας θεωρείται η εcc, δηλαδή η παραμόρφωση που αντιστοιχεί
στην αντοχή του περισφιγμένου σκυροδέματος fcc , ΚΑΝ.ΕΠΕ εξ.(6.21) .
Σχήμα 35: Καταστατικός νόμος περισφιγμένου σκυροδέματος -[2]
• Ο συντελεστής αποδοτικότητας της περίσφιγξης α= αn*αs , προσδιορίζεται

συνεκτιμώντας την ευεργετική επίδραση της εξομάλυνσης (στρογγύλευσης) των
ακμών του στοιχείου η οποία επιτρέπει μεγαλύτερες ενεργές τάσεις στο υλικό
περίσφιγξης (Τα σύνθετα υλικά στις κατασκευές, Σ.Η.Δρίτσος,2006 – [16]). Το αs = 1
επειδή πρόκειται για περίσφιγξη με συνεχή φύλλα.
Σχήμα 36: Διατομή με ενίσχυση με επικολλητά υφάσματα ΙΟΠ-[2]
αn =1-(1/3Αc)*[bc 2 (1-β) 2+ dc 2 (1-γ)2 ]

Ac=bc*dc
β=2bp/ bc
117
γ=2dp/ dc,
για τα dp, bp επιλέγεται η τιμή 50mm
• Με γνωστά τα παραπάνω και με επιλογή ινών άνθρακα με μέτρο ελαστικότητας

Εj=231GPa και εφελκυστική αντοχή fju=3800MPa, λαμβάνοντας υπόψη τους
συντελεστές ασφαλείας για τα προστιθέμενα υλικά για συνήθη διατομή και
προσπελασιμότητα, μπορεί να βρεθεί το πλήθος των στρώσεων k και το πάχος τους tj
, με προσοχή στην τιμή της ενεργής τάσης περίσφιγξης στην οποία για πλήθος
στρώσεων μεγαλύτερο του 3 χρησιμοποιείται ένας μειωτικός συντελεστής ψ = k -1/4≥
3/k .
Αυτό που προτείνετε από ΚΑΝ.ΕΠΕ. είναι αφού βρεθεί το λmax = maxλi (δείκτης
ανεπάρκειας από πρωτεύων δομικό μέλος του δομήματος όπως είναι τα υποστυλώματα) και
υπολογιστεί η τιμή του μθ , αυτό θα είναι το μθ,max και για τα υπόλοιπα μέλη θα ισχύει:
μθ,i = (λi/λmax)* μθ,max
Από το Κ4 του 1ου ορόφου , λοιπόν, και για φόρτιση Τριγωνική (Υ-0.3Χ) έχουμε λmax = 2.98
και θα υπολογιστούν όλα τα μθ,i των υποστυλωμάτων. Παρουσιάζεται η απόκλιση της
απαιτούμενης πλαστιμότητας των υπολοίπων στοιχείων από την μθ,max = 14.85 :
Σχήμα 37: Απαιτούμενη μθ,i σε σχέση με την μθ,max

118
Υπολογίζονται οι στρώσεις και το πάχος της κάθε μίας για κάθε υποστύλωμα 1ης και 2ης
στάθμης και παρουσιάζονται αναλυτικά:
ΣΤΑΘΜΗ 1η
Υποστύλωμα Πλήθος Πάχος Υποστύλωμα Πλήθος Πάχος

Στρώσεων Στρώσης(mm) Στρώσεων Στρώσης(mm)
Κ1 3 0.158 Κ6 4 0.159
Κ2 3 0.172 Κ7 3 0.138
Κ3 3 0.147 Κ8 3 0.136
Κ4 4 0.175 Κ9 3 0.164
Κ5 3 0.195
Πίνακας 7: Πλήθος στρώσεων και πάχος κάθε στρώσης για τα υποστυλώματα 1ης στάθμης
ΣΤΑΘΜΗ 2η
Υποστύλωμα Πλήθος Πάχος Υποστύλωμα Πλήθος Πάχος

Στρώσεων Στρώσης(mm) Στρώσεων Στρώσης(mm)
Κ1 3 0.165 Κ6 3 0.179
Κ2 3 0.178 Κ7 3 0.127
Κ3 3 0.119 Κ8 3 0.148
Κ4 3 0.181 Κ9 3 0.101
Κ5 3 0.163
Πίνακας 10: Πλήθος στρώσεων και πάχος κάθε στρώσης για τα υποστυλώματα 1ης στάθμης
Αποδεικνύεται πως η μεθοδολογία αποτίμησης που ακολουθήθηκε για ακριβέστερα

αποτελέσματα στους λόγους ανεπάρκειας έδωσε επίσης αναλυτικές τιμές για την απαίτηση
της ενίσχυσης.
8. ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ
Κάθε ενίσχυση αφού υπολογιστούν οι απαιτήσεις ώστε να θεωρηθεί η κατασκευή ασφαλής
ακολουθείται με την κοστολόγηση της επέμβασης. Συγκεκριμένα, στην επιλογή των
σύνθετων υλικών που το κόστος είναι ευαίσθητο κομμάτι υπάρχουν διάφορες τιμές στην
αγορά και εξαρτάται από την κρίση του ιδιοκτήτη τι επιλογές θα κάνει.
Με σκοπό την έρευνα της εργασίας, ψάχνοντας τόσο στο διαδίκτυο όσο και ρωτώντας τιμές
της αγοράς από εταιρείες και μηχανικούς ακολουθεί κοστολόγηση συνυπολογίζοντας τα
έξοδα για ανθρακονήματα με πάχος 0.165mm η κάθε στρώση, τα εργατικά και τα υπόλοιπα
υλικά (π.χ. ρητίνη).
Τελικό πάχος μετά την επιλογή του 0.165mm για κάθε υποστύλωμα τα οποία θα δώσουν και
συντηρητικότερα μεγέθη από αυτά που υπολογίστηκαν:
1η Στάθμη
Κ1: 0.495mm Κ6: 0.660mm
Κ2: 0.660mm Κ7: 0.495mm
Κ3: 0.495mm Κ8: 0.495mm
Κ4: 0.825mm Κ9: 0.330mm
Κ5: 0.660mm

119
2η Στάθμη
Κ1: 0.495mm Κ6: 0.66mm
Κ2: 0.66mm Κ7: 0.495mm
Κ3: 0.495mm Κ8: 0.495mm
Κ4: 0.66mm Κ9: 0.495mm
Κ5: 0.495mm
Τελικά για τα 18 υποστυλώματα:
Σύνθετα υλικά: 5310€

Υπόλοιπα υλικά: 2520€
Εργατικά: 4950€
Συνολικό Κόστος Επέμβασης: 12780€
[1] ΚΑΝ.ΕΠΕ. , 2η Αναθεώρηση 2017 , (ΦΕΚ 2984/Β/30-08-2017).
[2] Ενισχύσεις – Επισκευές Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος, Στέφανος Η. Δρίτσος.
[3] Eurocode 8 – Part 3: Assessment and Retrofitting of Buildings ,2005 - Part 1: General
rules, seismic actions and rules for buildings, 2004.
[4] Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος, Μέρος Ι, Μιχαήλ Ν. Φαρδής (2015), Πάτρα.
[5] Μανώλης Γ.Σφακιανάκης (ΒΙΑΧ), Πρόγραμμα BIAX, Οδηγίες Χρήσης, Τμήμα
Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.
[6] Αναλύσεις τύπου Pushover με τα προγράμματα CSi SAP2000, ETABS & BIAX,
Μανώλης Γ.Σφακιανάκης (2013),Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών.
[7] Κίρτας Εμμανουήλ, Παναγόπουλος Γεώργιος ,Κεφάλαια 11 – 13, Τμήμα Πολιτικών
Μηχανικών Τ.Ε. και Μηχανικών Τοπογραφίας και Γεωπληροφορικής Τ.Ε., ΤΕΙ Κεντικής
Μακεδονίας, (2015).
[8] Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (ΙΤΣΑΚ) ,
Ερευνητικό και Τεχνολογικό Ινστιτούτο, (www.itsak.gr) .
[9] Clough, R., & Penzien, J. ,Dynamics of structures (Second ed.). New York: McGraw-
Hill Inc., (1993).
[10] Rayleigh, J. W., & Lindsay, R. B., The theory of sound. New York: Dover
Publications, (1945).
[11] Chopra, A. K., Dynamics of structures: theory and applications to earthquake
engineering. NJ: Prentice Hall Inc, (1995).
[12] ATC – 40, Applied Technology Council, Seismic Evaluation and Retrofit of Concrete
Buildings Volume 1, funded by Seismic Safety Commission, California, November 1996.
[13] Athanatopoulou A.M., Critical orientation of three correlated seismic components,
2005, Journal of the Engineering Structures, Vol 27 (2), pp 301-312.
[14] Demis, S., Sheard, P., Byars, E., Pilakoutas, K. (1999). EYROCRETE durability FRP
testing programme.
[15] Triantafillou, T. C. (1998) “Strengthening of Structures with Advanced FRPs”, Progress
in Structural Engineering and Materials, 1(2), 126-134.
[16] Τα σύνθετα υλικά στις κατασκευές, Σ.Η. Δρίτσος, 15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ,
ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 2006.
[17] Eurocode 2 : Part 1-1 General rules and rules for Buildings, 2004
[18] Γιάννης Ψυχάρης, Καθηγητής ΕΜΠ, Αντισεισμικός σχεδιασμός με στάθμες
επιτελεστικότητας, ‘‘Αντισεισμική Τεχνολογία 2’’, Αθήνα, (2015).
120
Αποτίμηση υφιστάμενης κατασκευής και σύγκριση τρόπων ενίσχυσης υποστυλωμάτων κατά
ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Ευρωκώδικα 8
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΡΟΠΩΝ

ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΙ ΕΥΡΩΚΩΔΙΚΑ 8
ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
Προπτυχιακή Φοιτήτρια Π.Π., civ7501@upnet.gr
ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
Προπτυχιακή Φοιτήτρια Π.Π., civ7655@upnet.gr
Περίληψη
Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η αποτίμηση υφιστάμενης κατασκευής, η οποία
χρονολογείται από το 1975, με ελαστική δυναμική ανάλυση καθώς και η ενίσχυση του φορέα με
χρήση επικολλητών υφασμάτων FRP και με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος. Η αποτίμηση
της κατασκευής γίνεται με βάση τις διατάξεις του Κανονισμού Επεμβάσεων (2017) (ΚΑΝ.ΕΠΕ.)
για στάθμη επιτελεστικότητας Β («Ασφάλεια Ζωής»), μέσω ελαστικής ανάλυσης με τοπικούς
δείκτες m. Με τη βοήθεια των προγραμμάτων SAP2000 και BIAX έγινε η προσομοίωση του
φορέα και των διατομών αντίστοιχα. Στη συνέχεια, υπολογίστηκαν οι λόγοι ανεπάρκειας των
υποστυλωμάτων, σύμφωνα με τους οποίους έγινε κατάλληλη ενίσχυσή τους είτε με υφάσματα
FRP είτε με μανδύες Ο/Σ.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Ελλάδα αποτελεί μία από τις πιο σεισμογενείς ευρωπαϊκές χώρες με πολλά
κρούσματα σεισμικών δονήσεων τα τελευταία χρόνια, τα οποία κόστισαν όχι μόνο
σοβαρές υλικές ζημιές αλλά και ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό το λόγο, η χώρα μας είναι
διαιρεμένη σε τρεις ζώνες σεισμικής επικινδυνότητας. Οι παλαιές κατασκευές παρ’ όλο
που κατασκευάζονταν με βάση κάποιον αντισεισμικό κανονισμό, παρουσιάζουν
σημαντικές αδυναμίες απέναντι στους σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς, με
αποτέλεσμα να κρίνεται απαραίτητη η αποτίμησή τους και η πιθανή επέμβαση σε αυτές
για την ενίσχυσή τους. Στα πλαίσια αυτά, γίνεται αποτίμηση υφιστάμενης κατασκευής
που χρονολογείται από το 1975. Στόχος της παρούσας της εργασίας είναι ο εντοπισμός
των αδυναμιών της κατασκευής και συγκεκριμένα των υποστυλωμάτων και η ενίσχυσή
τους με βάση τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. και τον Ευρωκώδικα 8, όπως επίσης και η παρουσίαση
και σύγκριση διαφορετικών τρόπων ενίσχυσης. Τέλος, στοχεύεται και η σύγκριση των
δύο κανονισμών προκειμένου να εντοπιστούν αδυναμίες και διαφορές τους.
2. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ - ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΦΟΡΤΙΣΕΩΝ -

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΦΟΡΕΑ ΣΤΟ SAP2000
Ο υπό μελέτη φορέας αποτελεί μια διώροφη οικοδομή κατασκευασμένη το 1975
εξωτερικών διαστάσεων LX = 14,50 m και LY = 17,50 m. Το κτίριο βρίσκεται σε
περιοχή ζώνης σεισμικότητας ΙΙ, με κατηγορία εδάφους Β και σπουδαιότητα συνήθη.
Το ελαστικό φάσμα ψευδοεπιταχύνσεων που χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη των
παραπάνω συνθηκών ακολουθεί τον Ευρωκώδικα 8 – 2004 (Μέρος 1) [1], από το οποίο
προκύπτει συντελεστής β = 0,2 και συντελεστής σπουδαιότητας γΙ = 1. Παρακάτω
φαίνεται η κάτοψη της φέρουσας κατασκευής:

121
Βλαχογιάννη Βασιλική, Παπαναστασίου Μαρία
Εικόνα 1: Κάτοψη της υπό μελέτη κατασκευής
Τα υλικά που αναγνωρίστηκαν είναι σκυρόδεμα με fcm = 19 MPa και fcm – s = 14

MPa και χάλυβα με fym = 460 MPa και fym – s = 410 MPa. Η Στάθμη Αξιοπιστίας
Δεδομένων (ΣΑΔ) θεωρήθηκε ικανοποιητική.
Τα φέροντα στοιχεία της κατασκευής είναι υποστυλώματα διαστάσεων 300/300
(γωνιακά), 350/350 (περιμετρικά), 450/450 (κεντρικά), περιμετρικές δοκοί διαστάσεων
200/500 και εσωτερικές 200/600 και πλάκες πάχους hf = 150 mm.
Οι οπλισμοί των υποστυλωμάτων είναι: (α) Στα γωνιακά: 4Φ20 (β) Στα περιμετρικά
(που δεν είναι γωνιακά): 4Φ18 (γ) Στο κεντρικό: 8Φ16. Οι περιμετρικές δοκοί
οπλίζονται στο κάτω πέλμα µε 4Φ14 στα ανοίγματα, από τα οποία τα μισά κάμπτονται
στις στηρίξεις, όπου υπάρχουν επιπλέον 2Φ14 ως πρόσθετος αντισεισμικός οπλισμός.
Οι εσωτερικές δοκοί οπλίζονται στο κάτω πέλμα µε 4Φ16 στα ανοίγματα, από τα οποία
επίσης τα μισά κάμπτονται στις στηρίξεις. Ο πρόσθετος οπλισμός των στηρίξεων είναι
2Φ18. Οι συνδετήρες είναι Φ8/200 σε όλα τα υποστυλώματα, καλά αγκυρωμένοι µε
ημικυκλικά άγκιστρα, και Φ8/300 στις δοκούς µε επαρκή αγκύρωση. Οι πλάκες είναι
οπλισμένες σε δύο διευθύνσεις µε Φ8/150.
Το ίδιο βάρος του σκυροδέματος είναι γc = 25 kN/m3, επί των πλακών υπάρχει φορτίο
επίστρωσης ίσο µε 1,5 kN/m2. Τα ωφέλιμα φορτία ελήφθησαν µε βάση το Εθνικό
Προσάρτημα [2] για κατηγορία φορτιζόμενων επιφανειών Α (χώροι διαμονής) ως εξής:
− Δάπεδα: qk = 2 kN/m2
− Μπαλκόνια: qk = 5 kN/m2
Το δώμα θεωρείται µη βατό. Περιμετρικά σε κάθε όροφο υπάρχει µπατική τοιχοποιία
µε εκτιμώμενο φαινόμενο βάρος 3,6 kN/m2 επιφάνειας όψης και εσωτερικά, κάτω από
κάθε (εσωτερική) δοκό, δρομική τοιχοποιία µε φαινόμενο βάρος 2,1 kN/m2.
122
Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η µείωση των φορτίων των τοιχοπληρώσεων λόγω των
ανοιγμάτων, τα φαινόμενα βάρη θεωρούνται µειωµένα κατά 50% και 35% αντίστοιχα.
Επί των περιμετρικών δοκών της οροφής υπάρχει µπατική τοιχοποιία ύψους 1,20 m. Ο
υπολογισμός των φορτίων των τοιχοπληρώσεων έγινε με βάση τη σχέση:
𝐺𝜏𝜊𝜄𝜒 = 𝛾𝜏𝜊𝜄𝜒 (𝐻𝜊𝜌ό𝜑𝜊𝜐 − ℎ𝛿𝜊𝜅𝜊ύ )
Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η διαδικασία προσομοίωσης του φορέα στο
πρόγραμμα SAP2000 [3] καθώς και η προσομοίωση των διατομών των δοκών και των
υποστυλωμάτων με τη χρήση του προγράμματος BIAX [4], προκειμένου να
προσδιοριστούν τα μηχανικά χαρακτηριστικά αυτών.
Αρχικά, έγινε εισαγωγή των μηχανικών χαρακτηριστικών των υλικών των φερόντων
στοιχείων, των διατομών των δοκών και των υποστυλωμάτων και τέλος της γεωμετρίας
της κατασκευής στο λογισμικό. Κρίνεται σημαντικό να αναφερθεί ότι οι δοκοί
εισήχθησαν ως πλακοδοκοί προκειμένου να ληφθεί υπόψιν η συνεισφορά των πλακών
στην παραλαβή των φορτίων από τις δοκούς. Ο υπολογισμός του συνεργαζόμενου
πλάτους beff έγινε όπως προβλέπεται από τον Ευρωκώδικα 2 – 2004 (Μέρος 1-1) [6]
και διδάχθηκε στο μάθημα «Οπλισμένου Σκυροδέματος Μέρος Ι» [5], σύμφωνα με τα
παρακάτω:
Εικόνα 2: Ενεργά ημιπλάτη, beff,i, και Εικόνα 3: Ορισμός l0 για το ενεργό πλάτος
ενεργό πλάτος, beff, πλάκας [6] πέλματος [6]
𝑏𝑒𝑓𝑓 = 𝑏𝑤 + 𝑏𝑒𝑓𝑓,1 + 𝑏𝑒𝑓𝑓,2 (5.7 ΕΚ2 - Μέρος 1-1)
𝑙
𝑏𝑒𝑓𝑓,𝑖 = 100 + 0,2𝑏𝑖 ≤ 𝑏𝑖 𝜅𝛼𝜄 0,2𝑙0 (5.7a,b ΕΚ2 - Μέρος 1-1)
Η ύπαρξη πλάκας οπλισμένου σκυροδέματος προσδίδει σημαντική εντός επιπέδου

δυστένεια, με αποτέλεσμα η κίνηση του ορόφου να προσομοιάζει αυτήν ενός
διαφράγματος. Γι’ αυτό το λόγο, οι πλάκες του φορέα δεν εισήχθησαν στο SAP2000
ως φέροντα στοιχεία αλλά η ύπαρξή τους προσδιορίστηκε μέσω διαφραγματικής
λειτουργίας στους δύο ορόφους. Για να συμβεί βεβαίως αυτό, θα πρέπει οι πλάκες να
έχουν ένα κανονικό, συμπαγές και ομοιόμορφο σχήμα, δίχως σημαντικές προεξοχές ή
οπές. Με αυτή τη λειτουργία επιτυγχάνεται ευνοϊκότερη σεισμική συμπεριφορά, καθώς
οι πλάκες λειτουργούν ως πρακτικά απαραμόρφωτοι δίσκοι εντός του επιπέδου τους,
αποτρέποντας τις οριζόντιες σχετικές μετακινήσεις μεταξύ των κόμβων των
κατακόρυφων στοιχείων και συμβάλλοντας στην ομοιόμορφη κατανομή των
σεισμικών φορτίων. Επιπλέον, στο πρόγραμμα, στα σημεία συνάντησης των
γραμμικών στοιχείων ορίστηκαν άκαμπτοι κόμβοι και προσομοιώθηκαν ως στερεά
σώματα. Στην αποτίμηση του φορέα δε λήφθηκε υπόψιν η επιρροή των
τοιχοπληρώσεων (ως δυσμενέστερη περίπτωση), καθώς στόχος της εργασίας είναι η
αποτίμηση της κατασκευής με ελαστική μέθοδο τοπικών δεικτών m και η σύγκριση
ενισχύσεών της. Τέλος, καθώς η παρούσα εργασία μελετά υφιστάμενη κατασκευή,
πρέπει να ληφθούν μειωμένες τιμές δυσκαμψίας των μελών της. Για το σκοπό αυτό,

123
έγινε χρήση του προγράμματος BIAX [4] όπου εισήχθησαν οι διαστάσεις και οι
οπλισμοί τόσο των δοκών όσο και των υποστυλωμάτων και υπολογίστηκαν οι
μειωμένες δυσκαμψίες σύμφωνα με τις αναλυτικές σχέσεις του ΚΑΝ.ΕΠΕ. (2η
Αναθεώρηση 2017) [7] (§7.2.2, 7.2.3, Παράρτημα 7Α). Επίσης, η δυστρεψία των
μελών μειώθηκε στο 10% της αρχικής δυστρεψίας.
Εικόνα 4: Προσομοίωση Εικόνα 5: Προσομοίωση διατομής

διατομής υποστυλώματος δοκού Τ μέσω BIAX [4]
μέσω BIAX [4]
Εικόνα 6: Προσομοίωση διατομής

δοκού L μέσω BIAX [4]
Έπειτα, αφού έγινε ορισμός όλων των παραπάνω παραμέτρων και στοιχείων στο
SAP2000 [3], έγινε εισαγωγή των φορτίων που παραλαμβάνει η κάθε δοκός από την
επιφάνεια επιρροής της, όπως παρουσιάζονται παρακάτω:
Θεωρητικό Συνολικό Μόνιμα φορτία Σύνολο Ωφέλιμα
μήκος εμβαδόν Φορτία Φορτία Φορτία μόνιμων φορτία
δοκού (m) επιφανειών πλακών μπατικής δρομικής φορτίων (kN/m)
φόρτισης (kN/m) τοιχοποιίας τοιχοποιίας (kN/m)
2
(m ) (kN/m) (kN/m)
Δ1 5,7 21,79 20,07 4,86 24,93 12,74
Δ2 5,3 19,21 19,03 4,86 23,89 11,75
Δ3 7 25,38 19,03 3,55 22,58 7,25
Δ5 4 12,00 15,75 3,55 19,30 6,00
Δ7 7 22,13 16,59 4,86 21,45 11,30
Δ8 6 5,25 4,59 4,86 9,45 1,75
Δ9 3,5 5,25 7,88 4,86 12,74 3,00
Δ10 8,5 11,26 6,96 4,86 11,82 2,65
Δ11 3,5 11,38 17,06 3,55 20,61 6,50
Δ12 2,5 4,38 9,19 4,86 14,05 3,50
Δ13 8,5 23,38 14,44 3,55 17,99 5,50
Δ14 8,5 25,99 16,05 4,86 20,91 11,01
Δ15 6 20,63 18,05 4,86 22,91 11,94
Δ16 2 1,75 4,59 4,86 9,45 1,75
Πίνακας 1: Υπολογισμός μόνιμων και ωφέλιμων φορτίων ισογείου

124
Θεωρητικό Συνολικό Μόνιμα φορτία Σύνολο

μήκος δοκού εμβαδόν Φορτία Φορτία μόνιμων
(m) επιφανειών πλακών μπατικής φορτίων
φόρτισης (kN/m) τοιχοποιίας (kN/m)
(m2) (kN/m)
Δ1 5,7 21,79 20,07 4,32 24,39
Δ2 5,3 19,21 19,03 4,32 23,35
Δ3 7 25,38 19,03 19,03
Δ5 4 12,00 15,75 15,75
Δ7 7 22,13 16,59 4,32 20,91
Δ8 6 5,25 4,59 4,32 8,91
Δ9 3,5 5,25 7,88 4,32 12,20
Δ10 8,5 11,26 6,96 4,32 11,28
Δ11 3,5 11,38 17,06 17,06
Δ12 2,5 4,38 9,19 4,32 13,51
Δ13 8,5 23,38 14,44 14,44
Δ14 8,5 25,99 16,05 4,32 20,37
Δ15 6 20,63 18,05 4,32 22,37
Δ16 2 1,75 4,59 4,32 8,91
Πίνακας 2: Υπολογισμός μόνιμων και ωφέλιμων φορτίων 1ου ορόφου
Σημείωση: Το ίδιο βάρος των δοκών και των υποστυλωμάτων λαμβάνεται αυτόματα
υπόψιν μέσω του προγράμματος SAP2000, καθώς έχει συμπεριληφθεί στα υλικά των
μελών.
3. ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΦΟΡΕΑ ΜΕ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Σήμερα, για την εξυπηρέτηση ευρύτερων κοινωνικο-οικονομικών αναγκών,
θεσπίζονται διάφορες «στάθμες επιτελεστικότητας» (στοχευμένες συμπεριφορές) υπό
δεδομένους αντίστοιχους σεισμούς σχεδιασμού. Οι στόχοι αποτίμησης αποτελούν
συνδυασμούς αφενός μιας στάθμης επιτελεστικότητας και αφετέρου μιας σεισμικής
δράσης με δεδομένη «ανεκτή πιθανότητα υπέρβασης κατά την τεχνική διάρκεια ζωής
του κτιρίου» (σεισμός σχεδιασμού).
Πίνακας 3: Στόχοι αποτίμησης ή ανασχεδιασμού [7]
3.1. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Για την παρούσα αποτίμηση λαμβάνεται Στάθμη Επιτελεστικότητας Β «Σημαντικές
Βλάβες/Ασφάλεια Ζωής» και γίνεται χρήση ελαστικής δυναμικής ανάλυσης με τη
μέθοδο των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας m. Επιπλέον, προκειμένου να καλυφθούν
ορισμένες προϋποθέσεις – όπως αναφέρονται παρακάτω – στην προκαταρκτική
ελαστική ανάλυση του φορέα, η σεισμική δράση λαμβάνεται χωρίς μείωση, δηλαδή με
q=1, στο φάσμα σχεδιασμού ώστε να προσδιοριστεί το μέγεθος και η κατανομή των

125
απαιτήσεων ανελαστικής συμπεριφοράς στα κύρια στοιχεία του φορέα ανάληψης των
σεισμικών δράσεων.
Η εφαρμογή της ελαστικής δυναμικής μεθόδου επιτρέπεται υπό τις προϋποθέσεις
που αναφέρονται στον Ευρωκώδικα 8 - 2004 (Μέρος 3) [8]. Ειδικότερα για τα κτίρια
της χώρας μας ισχύουν εναλλακτικά οι παρακάτω προϋποθέσεις κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. (2η
Αναθεώρηση 2017) [7] (§ 5.6.1).
α. Το πεδίο εφαρμογής της δυναμικής ελαστικής μεθόδου ορίζεται από τη
συνθήκη πως για όλα τα κύρια στοιχεία προκύπτει λ ≤ 2,5 ή για ένα ή
περισσότερα από αυτά προκύπτει λ > 2,5 και το κτίριο είναι μορφολογικά
κανονικό.
Οι δείκτες ανεπάρκειας λ υπολογίζονται, σύμφωνα με την §5.5.1.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ.
[7], ως ο λόγος της ροπής λόγω δράσεων του σεισμικού συνδυασμού (με
αντιπροσωπευτικές τιμές των αντοχών των υλικών) και της αντίστοιχης
διαθέσιμης αντίστασης του στοιχείου – όπως υπολογίζεται από το πρόγραμμα
BIAX – με βάση τις μέσες τιμές των αντοχών των υλικών, 𝜆 = 𝑆⁄𝑅 . Επίσης,
𝑚
ως ροπή λόγω δράσεων χρησιμοποιήθηκε η δυσμενέστερη από τους εξής
συνδυασμούς φορτίσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ. § 4.4.2, 4.5.2 [7]):
1,1G + 0,3Q ± EX ± 0,3EY και 1,1G + 0,3Q ± 0,3EX ± EY
Στον Πίνακα 4 παρακάτω παρουσιάζονται οι λόγοι ανεπάρκειας λ του ισογείου
και του 1ου ορόφου.
λ - Ισόγειο λ - 1ος όροφος
Κ1 2,42 ˂ 2,5 1,85 ˂ 2,5

Κ2 2,19 ˂ 2,5 2,07 ˂ 2,5
Κ3 1,82 ˂ 2,5 2,02 ˂ 2,5
Κ4 1,99 ˂ 2,5 2,4 ˂ 2,5
Κ5 2 ˂ 2,5 1,93 ˂ 2,5
Κ6 1,91 ˂ 2,5 2,75 ˂ 2,5
Κ7 2,02 ˂ 2,5 2,42 ˂ 2,5
Κ8 1,84 ˂ 2,5 2,46 ˂ 2,5
Κ9 1,78 ˂ 2,5 2,6 ˃ 2,5
Κ10 1,84 ˂ 2,5 2,25 ˂ 2,5
Κ11 1,83 ˂ 2,5 2,31 ˂ 2,5
Πίνακας 4: Λόγοι ανεπάρκειας λ ισογείου και 1ου ορόφου
Σύμφωνα με τα παραπάνω επειδή το υποστύλωμα Κ9 του 1ου ορόφου έχει λ > 2,5
πρέπει να ελεγχθεί ο φορέας ως προς την κανονικότητά του. Παρακάτω υπάρχουν οι
έλεγχοι της κανονικότητας σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8 - 2004 (Μέρος 1) [1].

126
Κανονικότητα σε κάτοψη
1ο κριτήριο: Περίπου συμμετρική κατανομή δυσκαμψίας και μάζας και ως προς τους
δύο κάθετους μεταξύ τους οριζόντιους άξονες της κάτοψης αφού τα ΣKxi και ΣKyi είναι
ίσα μεταξύ τους με τιμή 110,15 m.
2ο κριτήριο: O λόγος των πλευρών του περιγεγραμμένου ορθογωνίου της κάτοψης
(διαστάσεων 14,5 m*17,5 m) είναι ίσος με: 17,5⁄14,5 = 1,206 και επομένως είναι
μικρότερος του 4, που ορίζεται από τον Κανονισμό σαν ανώτατο όριο.
3ο κριτήριο:
Εσοχές Εμβαδόν Καθαρό 5%*Καθαρό Έλεγχος
εσοχής εμβαδόν εμβαδόν κάτοψης (αν είναι < 5%)
(m2) κάτοψης (m2)
(m2)
Εσοχή 1 10 209,75 10,4875 ΝΑΙ
Εσοχή 2 12 ΟΧΙ
Πίνακας 5: Έλεγχος ικανοποίησης 3ου κριτηρίου για κανονικότητα σε κάτοψη
Από τον παραπάνω πίνακα παρατηρείται πως το 3ο κριτήριο κανονικότητας σε κάτοψη
δεν ικανοποιείται καθώς το εμβαδόν της 2ης εσοχής είναι μεγαλύτερο από το 5% του
καθαρού εμβαδού της κάτοψης.
4ο κριτήριο:
𝑒𝑥 = 𝑋𝐶𝑀 − 𝑋𝐶𝑇 = 8,34 − 9,18 = −0,84 𝑚
𝑒𝑦 = 𝑌𝐶𝑀 − 𝑌𝐶𝑇 = 6,17 − 7,94 = −1,77 𝑚
Οπότε, 𝑒𝑥 = 0,84 < 0,3 ∗ 𝑟𝑥 = 1,87
και 𝑒𝑦 = 1,77 < 0,3 ∗ 𝑟𝑦 = 1,87
Άρα, το 4ο κριτήριο κανονικότητας σε κάτοψη ικανοποιείται, αφού η εκκεντρότητα του
κέντρου μάζας κάθε ορόφου ως προς το αντίστοιχο κέντρο δυσκαμψίας δεν ξεπερνά,
σε καμία από τις δύο οριζόντιες διευθύνσεις, το 30% της αντίστοιχης ακτίνας
δυστρεψίας.
5ο κριτήριο: Η κατασκευή έχει πρακτικώς απαραμόρφωτα πατώματα στο επίπεδό
τους, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη διαφραγματική λειτουργία.
6ο κριτήριο: 𝑟𝑥 = 𝑟𝑦 = 6,25 𝑚 (ισογείου και ορόφου)
𝑙𝑠,𝜄𝜎𝜊𝛾𝜀ί𝜊𝜐 = 12,04 𝑚, 𝑙𝑠,𝜊𝜌ό𝜑𝜊𝜐 = 12,05 𝑚
Επομένως, 𝑟𝑥 < 𝑙𝑠 και για τις δύο στάθμες και στις δύο διευθύνσεις, που σημαίνει ότι
το δομικό σύστημα είναι στρεπτικά ευαίσθητο και στους δύο ορόφους, με αποτέλεσμα
να μην ικανοποιείται το κριτήριο αυτό.
Άρα, το κτίριο δεν είναι κανονικό σε κάτοψη καθώς δεν πληρούνται όλα τα
απαιτούμενα κριτήρια.
Κανονικότητα καθ’ ύψος
1ο κριτήριο: Όλα τα συστήματα ανάληψης οριζοντίων φορτίων είναι συνεχή, από τα
θεμέλια έως την άνω επιφάνεια του κτιρίου.
2ο κριτήριο: Η μάζα των ορόφων και η δυσκαμψία των δομικών στοιχείων είναι ίδια
σε όλους τους ορόφους από τη βάση έως την κορυφή.

127
3ο κριτήριο: Δεν υπάρχει ανομοιομορφία υπεραντοχής έναντι οριζοντίων δράσεων

μεταξύ διαδοχικών ορόφων.
4ο, 5ο, 6ο κριτήριο: Δεν υπάρχει ανομοιομορφία στις εσοχές μεταξύ των δύο ορόφων.
Επομένως, το κτίριο είναι κανονικό καθ’ ύψος.
Τελικά, ο φορέας δεν είναι μορφολογικά κανονικός και δε μπορεί να εφαρμοστεί η

δυναμική ελαστική μέθοδος αποτίμησης σύμφωνα με την προϋπόθεση (α).
β. Ανεξαρτήτως της ισχύος των συνθηκών της προϋπόθεσης (α), αλλά υπό την
προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις βλάβες, επιτρέπεται για τους σκοπούς
(μόνον) της αποτίμησης η εφαρμογή της δυναμικής ελαστικής μεθόδου. Στην
περίπτωση αυτή οι συντελεστές ασφαλείας προσομοιώματος γSd που
προβλέπονται στην §4.5.1 ΚΑΝ.ΕΠΕ. αυξάνονται κατά 0,15.
3.2. ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ – ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ m

Αρχικά, υπολογίζεται η διαθέσιμη πλαστιμότητα κάθε υποστυλώματος μέσω της
εύρεσης των τοπικών δεικτών m, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τον
προσδιορισμό του τρόπου αστοχίας των υποστυλωμάτων. Ο τρόπος αστοχίας τους
μπορεί να είναι είτε πλάστιμος είτε ψαθυρός. Για το σκοπό αυτό πρέπει να διερευνηθεί
αν το εκάστοτε μέλος αστοχεί πρώτα σε κάμψη (πλάστιμος τρόπος) ή πρώτα σε
διάτμηση (ψαθυρός τρόπος). Σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. §7.1.2.6, στοιχεία που
διαρρέουν σε κάμψη πριν από τη διαρροή σε διάτμηση, δηλαδή όταν η τέμνουσα κατά
𝑀
την καμπτική αστοχία 𝑉𝑀𝑢 = 𝑎 𝑢ℎ είναι μικρότερη της τέμνουσας αστοχίας Vu, μπορεί
𝑠
να θεωρηθούν ότι έχουν πλάστιμη συμπεριφορά ενώ αν ισχύει το αντίθετο τότε το
στοιχείο αστοχεί ψαθυρά. Συγκεκριμένα, ως τέμνουσα αστοχίας λαμβάνεται η
μικρότερη μεταξύ της τέμνουσας σχεδιασμού λόγω λοξής θλίψης VRd,max και της
τέμνουσας σχεδιασμού λόγω λοξού εφελκυσμού VRd,s, όπου σύμφωνα με τον
Ευρωκώδικα 2 – 2004 (Μέρος 1-1) [6]:
𝑓𝑐𝑘 (𝑀𝑃𝑎)
𝑉𝑅𝑑,𝑚𝑎𝑥 = 0,3 ∗ [1 − ] ∗ min[1,25, 1 + 𝜈𝑑 , 2,5 ∗ (1 − 𝜈𝑑 )] ∗ 𝑓𝑐𝑑 ∗ 𝑏𝑤 ∗ 𝑧 ∗ sin 2𝜃
250
𝑧 𝐴𝑠𝑤
𝑉𝑅𝑑,𝑠 = ∗ 𝑁𝑑 + ∗ 𝑧 ∗ 𝑓𝑦𝑤𝑑 ∗ cot 𝜃
𝐻𝑐𝑙 𝑠
Όλα τα μεγέθη καταπόνησης που θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια αυτής της

εργασίας προέρχονται από την ανάλυση του φορέα στο SAP2000. Πιο συγκεκριμένα,
ως ροπές καταπόνησης ελήφθησαν οι δυσμενέστερες από τους σεισμικούς
συνδυασμούς και ως αξονικές δυνάμεις αυτές από το συνδυασμό φορτίσεων G+0,3Q.
Επίσης, οι ροπές αντοχής των υποστυλωμάτων όπως και η πλαστιμότητα σε όρους
στροφής χορδής μθ βρίσκονται με τη βοήθεια του προγράμματος BIAX.
3.2.1 ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΡΟΠΟΥ ΑΣΤΟΧΙΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Οι ροπές κατά την καμπτική αστοχία Μu που χρησιμοποιούνται παρακάτω είναι
υπολογισμένες με τις αντιπροσωπευτικές τιμές ιδιοτήτων των υλικών (ΚΑΝ.ΕΠΕ.
§9.3.2.β) και με συντελεστές ασφαλείας υλικού γm κατά την §4.5.3 ΚΑΝ.ΕΠΕ., για
Ικανοποιητική Σ.Α.Δ.. Οι Πίνακες 6 και 7 που ακολουθούν αφορούν και τις 4
διευθύνσεις σεισμού (±ΕΧ και ±ΕΥ).

128
Mu VMu VRd,s VRd,max Vmin VMu/Vmin Τρόπος

(kNm) (kNm) (kN) (kN) (kN) αστοχίας
Κ1 61,34 45,44 51,73 244,25 51,73 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ2 71,28 52,80 60,05 266,91 60,05 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ3 82,07 60,79 73,67 282,10 73,67 0,83 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ4 80,33 61,79 70,59 282,10 70,59 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ5 191,03 146,95 160,66 649,85 160,66 0,91 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ6 76,89 59,15 66,37 282,10 66,37 0,89 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ7 80,56 59,67 70,63 282,10 70,63 0,84 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ8 103,73 79,79 123,36 371,42 123,36 0,65 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ9 83,5 61,85 85,23 282,10 85,23 0,73 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ10 99,89 76,84 129,68 335,16 129,68 0,59 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ11 83,84 62,10 81,93 282,10 81,93 0,76 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Πίνακας 6: Έλεγχος τρόπου αστοχίας υποστυλωμάτων ισογείου
Σύμφωνα με τον Πίνακα 6 παρατηρείται ότι κανένα υποστύλωμα δεν αστοχεί ψαθυρά
στο ισόγειο.
Mu VMu VRd,s VRd,max Vmin VMu/Vmin Τρόπος

(kNm) (kNm) (kN) (kN) (kN) αστοχίας
Κ1 59,99 44,44 48,33 234,98 48,33 0,92 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ2 61,85 45,81 52,13 245,34 52,13 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ3 69,43 51,43 58,48 262,64 58,48 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ4 67,20 51,69 56,79 257,48 56,79 0,91 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ5 161,81 124,47 111,61 596,02 111,61 1,12 >1 ΨΑΘΥΡΟΣ
Κ6 65,23 50,17 55,02 252,74 55,02 0,91 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ7 67,70 50,14 57,00 258,62 57,00 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ8 91,50 70,39 85,71 385,58 85,71 0,82 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ9 74,87 55,46 63,68 276,82 63,68 0,87 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ10 94,22 72,48 88,95 387,89 88,95 0,81 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Κ11 73,55 54,48 62,15 272,65 62,15 0,88 <1 ΠΛΑΣΤΙΜΟΣ
Πίνακας 7: Έλεγχος τρόπου αστοχίας υποστυλωμάτων 1ου ορόφου
Από τον Πίνακα 7 προκύπτει ότι το υποστύλωμα Κ5 αστοχεί πρώτα σε διάτμηση και
πρέπει να ελεγχθεί η επάρκειά του έναντι ψαθυρής αστοχίας μέσω της εξίσωσης (6)
∑𝑀
ΚΑΝ.ΕΠΕ. §9.3.2.β.i., 𝑀𝑖,𝑑 = 𝛾𝑅𝑑 ∗ 𝑀𝑅𝑐,𝑖 ∗ 𝑚𝑖𝑛 (1, ∑ 𝑀𝑅𝑏 ), όπου οι ροπές της σχέσης
𝑅𝑐
είναι υπολογισμένες με τις μέσες τιμές ιδιοτήτων των υλικών και γRd = 1,4 για
Ικανοποιητική Σ.Α.Δ..

129
ΣMRb ΣMRc ΣMRb MRc,1 MRc,2 M1,d M2,d M1,d/ M2,d/

(kNm) (kNm) / (kNm) (kNm) (kNm) (kNm) MRc,1 MRc,2
ΣMRc
+EX Κορυφή 93 188,5 0,49 188,5 188,5 130,2 57,3 0,69 0,3 <1
Βάση 93 428 0,22
-EX Κορυφή 320,2 188,5 1,7 188,5 188,5 263,9 197,4 1,4 1,04 >1
Βάση 320,2 428 0,75
+EY Κορυφή 490,2 188,5 2,6 188,5 188,5 263,9 263,9 1,4 1,4 >1
Βάση 490,2 428 1,15
-EY Κορυφή 438,1 188,5 2,32 188,5 188,5 263,9 263,9 1,4 1,4 >1
Βάση 438,1 428 1,02
Πίνακας 8: Έλεγχος επάρκειας υποστυλώματος Κ5 1ου ορόφου
Από τον παραπάνω πίνακα συμπεραίνεται ότι το υποστύλωμα Κ5 στον 1ο όροφο

αστοχεί σε διάτμηση και πρέπει να ενισχυθεί.
3.2.2 ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΓΙΑ ΠΛΑΣΤΙΜΟ ΤΡΟΠΟ ΑΣΤΟΧΙΑΣ

Κατά τον έλεγχο αυτό διερευνάται αν η διαθέσιμη πλαστιμότητα των υποστυλωμάτων
είναι επαρκής ή αν χρειάζεται ενίσχυση για αύξησή της. Η ανίσωση ασφαλείας που θα
𝑆
ελεγχθεί είναι η εξής: 𝑆𝑑 = 𝑆𝐺 + 𝐸 ∗ 𝛾𝑆𝑑 < 𝑅𝑑 (ΚΑΝ.ΕΠΕ. §9.3.2.α), με τις ροπές
𝑚
αντοχής υπολογισμένες με τις μέσες τιμές ιδιοτήτων των υλικών κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.
§4.5.3 για Ικανοποιητική Σ.Α.Δ.. Η διαθέσιμη τοπική πλαστιμότητα για στάθμη
επιτελεστικότητας Β (ΚΑΝ.ΕΠΕ. §8.2.3.δ) υπολογίζεται για πρωτεύοντα στοιχεία ως
εξής:
𝜃𝑢 +𝜃𝑦 (𝜇𝜃 +1)∗𝜃𝑦 𝜃𝑑𝐵 𝜇𝜃 +1
𝜃𝑑𝐵 = = και επειδή 𝑚𝐵 = προκύπτει πως 𝑚𝐵 =
2∗𝛾𝑅𝑑 2∗𝛾𝑅𝑑 𝜃𝑦 2∗𝛾𝑅𝑑
Σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. §9.3.1.α.i ο συντελεστής γRd λαμβάνεται ίσος με 1,8 και
όχι με 1,5 επειδή ο υπολογισμός των μθ έγινε μέσω του προγράμματος BIAX, το οποίο
«δουλεύει» με 𝜃𝑢𝑝𝑙 . Επιπλέον, ο συντελεστής γSd για ελαφρές και τοπικές βλάβες ή/και
επεμβάσεις (ΚΑΝ.ΕΠΕ. §4.5.1 Πίνακας Σ 4.2) λαμβάνεται ίσος με 1,1 προσαυξημένος
κατά 0,15 (από προκαταρκτική ανάλυση), δηλαδή 1,25.
Τοπικοί ME MG MRd λ=Md/MRd
δείκτες (kNm) (kNm) (kNm)
m
Κ1 2,25 169,74 3,004 71,39 1,37 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ2 2,25 170,7 8,7 81,78 1,27 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ3 2,34 166,91 9,82 96,97 1,02 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ4 2,32 185,75 0,3 93,49 1,07 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ5 1,96 450,78 28,25 239,49 1,32 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ6 2,29 161,44 7,88 88,69 1,08 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ7 2,32 165,8 23,83 94,04 1,20 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ8 2,49 94,29 87,67 138,05 0,98 <1 ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ9 2,38 76,85 71,13 107 1,04 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ10 2,49 228,25 31,33 141,12 1,03 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ11 2,37 165,93 24,86 104,27 1,08 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Πίνακας 9: Έλεγχος επάρκειας πλαστιμότητας υποστυλωμάτων ισογείου
130
Τοπικοί ME MG MRd λ=Md/MRd

δείκτες (kNm) (kNm) (kNm)
m
Κ1 2,25 121,1 0,85 67,06 1,02 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ2 2,24 124,39 22,03 71,9 1,27 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ3 2,24 72,25 90,53 79,96 1,64 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ4 2,24 72,74 94,26 77,58 1,73 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ5 1,9 224,28 140,11 188,48 1,53 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ6 2,24 141,96 25,03 75,44 1,38 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ7 2,24 74,47 114,27 78,11 1,99 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ8 2,35 94,03 161,07 104,7 2,02 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ9 2,27 70,78 152,61 85,99 2,23 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ10 2,37 108,5 126,68 108,5 1,69 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Κ11 2,26 74,77 119,9 84,22 1,91 >1 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Πίνακας 10: Έλεγχος επάρκειας πλαστιμότητας υποστυλωμάτων 1ου ορόφου
4. ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΩΝ
4.1 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΩΝ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ
ΠΛΑΣΤΙΜΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΟΛΛΗΤΑ ΥΦΑΣΜΑΤΑ CFRP ΚΑΤΑ
ΚΑΝ.ΕΠΕ. ΚΑΙ ΕΥΡΩΚΩΔΙΚΑ 8
Σύμφωνα με τον Πίνακα 9 παρατηρήθηκε ότι όλα τα υποστυλώματα του ισογείου –
εκτός από το Κ8 – δε διαθέτουν επαρκή πλαστιμότητα για την παραλαβή των ροπών
καταπόνησης, γι’ αυτό κι ενισχύονται με μανδύες CFRP.
Αρχικά, γίνεται ενίσχυση κατά τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. όπου μέσω των απαιτούμενων
τοπικών δεικτών m προσδιορίζονται το πάχος και οι στρώσεις των απαιτούμενων
μανδυών για το εκάστοτε υποστύλωμα. Οι απαιτούμενες πλαστιμότητες υπολογίζονται
𝑆
μέσω της ανίσωσης ασφαλείας: 𝑆𝑑 = 𝑆𝐺 + 𝑚𝐸 ∗ 𝛾𝑆𝑑 < 𝑅𝑑 (ΚΑΝ.ΕΠΕ. §9.3.2.α),
𝑆𝐸 ∗𝛾𝑆𝑑
λυμένη ως προς m όπου λαμβάνει την εξής μορφή: 𝑚 > .
𝑅𝑑 −𝑆𝐺
Ακολουθώντας τις διατάξεις του ΚΑΝ.ΕΠΕ. §8.2.3.α,δ και §6.2.3, παρουσιάζεται στη
συνέχεια συγκεντρωτικός πίνακας με τα μεγέθη που υπολογίστηκαν (με μέσες τιμές
ιδιοτήτων των υλικών) και τα απαιτούμενα πάχη των υφασμάτων για πλήθος στρώσεων
k=1,2,3. Τα υφάσματα FRP που θα χρησιμοποιηθούν έχουν μέτρο ελαστικότητας Ej =
231 GPa και εφελκυστική αντοχή fju = 3800 MPa. Ο συντελεστής ασφαλείας σε όρους
παραμορφώσεων για τα προστιθέμενα υλικά λαμβάνεται γm = 1,15 (ΚΑΝ.ΕΠΕ.
§4.5.3.3). Για την τοποθέτηση των μανδυών γίνεται εξομάλυνση των γωνιών των
υποστυλωμάτων σε μήκος bp = dp = R = 50 mm.

131
Πλήθος m μθ μφ νd εcu,c fcc Λόγοι t

στρώσεων (MPa)ανεπάρκειας (mm)
λ
Κ1 1 3,2 8,6 23,8 0,051 0,005 21,380 0,97 0,05
Κ2 1 3,02 8,06 22,18 0,114 0,009 27,244 0,97 0,1
Κ3 1 2,49 6,47 17,41 0,217 0,011 31,131 0,965 0,15
Κ4 1 2,59 6,77 18,31 0,190 0,011 30,309 0,96 0,15
Κ5 1 2,77 7,31 19,93 0,196 0,012 31,525 0,97 0,3
Κ6 1 2,5 6,5 17,5 0,158 0,009 28,086 0,99 0,1
Κ7 1 3,05 8,15 22,45 0,194 0,013 32,644 0,98 0,2
Κ9 1 2,78 7,34 20,02 0,304 0,016 36,504 0,988 0,25
Κ10 1 2,7 7,1 19,3 0,354 0,017 37,961 0,97 0,4
Κ11 1 2,71 6,53 17,59 0,279 0,014 35,102 0,97 0,2
Πίνακας 11: Απαιτούμενα πάχη υφάσματος FRP μίας στρώσης
Πλήθος m μθ μφ νd εcu,c fcc t

στρώσεων (MPa) (mm)
Κ1 2 3,2 8,6 23,8 0,051 0,005 21,380 0,05
Κ2 2 3,02 8,06 22,18 0,114 0,009 27,244 0,05
Κ3 2 2,49 6,47 17,41 0,217 0,011 31,131 0,1
Κ4 2 2,59 6,77 18,31 0,190 0,011 30,309 0,1
Κ5 2 2,77 7,31 19,93 0,196 0,012 31,525 0,15
Κ6 2 2,5 6,5 17,5 0,158 0,009 28,086 0,05
Κ7 2 3,05 8,15 22,45 0,194 0,013 32,644 0,1
Κ9 2 2,78 7,34 20,02 0,304 0,016 36,504 0,15
Κ10 2 2,7 7,1 19,3 0,354 0,017 37,961 0,2
Κ11 2 2,71 6,53 17,59 0,279 0,014 35,102 0,1
Πίνακας 12: Απαιτούμενα πάχη ενός υφάσματος FRP για δύο στρώσεις

Κ1 3 3,2 8,6 23,8 0,051 0,005 21,380 0,05
Κ2 3 3,02 8,06 22,18 0,114 0,009 27,244 0,05
Κ3 3 2,49 6,47 17,41 0,217 0,011 31,131 0,05
Κ4 3 2,59 6,77 18,31 0,190 0,011 30,309 0,05
Κ5 3 2,77 7,31 19,93 0,196 0,012 31,525 0,1
Κ6 3 2,5 6,5 17,5 0,158 0,009 28,086 0,05
Κ7 3 3,05 8,15 22,45 0,194 0,013 32,644 0,1
Κ9 3 2,78 7,34 20,02 0,304 0,016 36,504 0,1
Κ10 3 2,7 7,1 19,3 0,354 0,017 37,961 0,1
Κ11 3 2,71 6,53 17,59 0,279 0,014 35,102 0,1
Πίνακας 13: Απαιτούμενα πάχη ενός υφάσματος FRP για τρεις στρώσεις

132
1,4
Λόγοι ανεπάρκειας λ
1,2
1
0,8
0,6
0,4
0,2
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
Υποστυλώματα
Πριν την ενίσχυση Μετά την ενίσχυση
Σχήμα 1: Σύγκριση λόγων ανεπάρκειας λ πριν και μετά την ενίσχυση (1 στρώση)
0,4
Πάχος υφάσματος (mm)
0,35
0,3
0,25
0,2
0,15
0,1
0,05
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
1 στρώση 2 στρώσεις 3 στρώσεις
Σχήμα 2: Σύγκριση παχών υφάσματος FRP για k=1,2,3
Στη συνέχεια, επαναλαμβάνεται ο ίδιος τρόπος ενίσχυσης αλλά αυτή τη φορά

σύμφωνα με τις διατάξεις του Ευρωκώδικα 8 – 2004 (Μέρος 3). Κρίνεται απαραίτητο
να επισημανθεί ότι ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. λαμβάνει υπόψιν του τις στρώσεις που τελικά θα
χρησιμοποιηθούν, μέσω του συντελεστή k, και το πάχος t που απαιτείται τελικά
αναφέρεται σε μία στρώση υφάσματος. Αντίθετα, στον Ευρωκώδικα 8 – 2004 (Μέρος
3) δεν γίνεται αναφορά για στρώσεις υφασμάτων παρά μόνο για συνολικό πάχος
τελικής ενίσχυσης.
Προκειμένου να συγκριθεί τελικά ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. με τον Ευρωκώδικα 8 για την αύξηση
πλαστιμότητας σε υποστυλώματα μέσω επικολλητών υφασμάτων FRP,
χρησιμοποιήθηκαν τα πάχη που υπολογίστηκαν παραπάνω (Πίνακες 11, 12, 13)
προκειμένου να βρεθούν οι τοπικοί δείκτες m μέσω των σχέσεων του Ευρωκώδικα 8 –
2004 (Μέρος 3). Όπως και στον ΚΑΝ.ΕΠΕ. έτσι και στον Ευρωκώδικα 8 οι δείκτες m
προσδιορίζονται μέσω της συνολικής ικανότητας στροφής της χορδής, θum και της
στροφής της χορδής στη διαρροή, θy.

133
(ΕΚ 8 – Μέρος 3 §Α.3.2.2.(Α.1))
(ΕΚ 8 – Μέρος 3 §Α.3.2.4.(Α.10b))

Σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8 – 2004 (Μέρος 3) §Α.3.3.1, Table 3.1 οι υπολογισμοί
γίνονται με μέσες τιμές ιδιοτήτων των υλικών και συντελεστή ασφαλείας υλικών 1,20
(για στάθμη επιτελεστικότητας Β). Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8 – 2004
(Μέρος 3) §Α.3.2.2 (1) ο συντελεστής γel λαμβάνεται ίσος με 1,5 για πρωτεύοντα
σεισμικά στοιχεία και στάθμη Β. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η ικανότητα στροφής
της χορδής που ανταποκρίνεται σε σημαντικές βλάβες (στάθμη Β) μπορεί να θεωρηθεί
ίση με τα ¾ της στροφής της χορδής στην αστοχία (Ευρωκώδικας 8 – 2004 (Μέρος 3)
§Α.3.2.3 (1)). Επομένως, για τη στάθμη επιτελεστικότητας Β ισχύουν τα εξής:
3 𝜃𝑢 𝜃𝑑 3 𝜃𝑢 3 𝜇𝜃
𝜃𝑑 = ∗ άρα 𝑚 = = ∗ => 𝑚 = ∗
4 𝛾𝑒𝑙 𝜃𝑦 4 𝛾𝑒𝑙 ∗𝜃𝑦 4 𝛾𝑒𝑙
t (mm) θum θy μθ m
Κ1 0,05 0,269 0,092 2,92 1,46
Κ2 0,1 0,285 0,085 3,36 1,68
Κ3 0,15 0,282 0,073 3,85 1,92
Κ4 0,15 0,290 0,076 3,82 1,91
Κ5 0,3 0,256 0,046 5,63 2,81
Κ6 0,1 0,267 0,080 3,36 1,68
Κ7 0,2 0,323 0,076 4,27 2,13
Κ9 0,25 0,306 0,065 4,73 2,36
Κ10 0,4 0,290 0,048 6,04 3,02
Κ11 0,2 0,289 0,067 4,31 2,16
Πίνακας 14: Τοπικοί δείκτες m κατά Ευρωκώδικα 8 (για k=1 ΚΑΝ.ΕΠΕ.)
Κ1 0,1 0,310 0,092 3,36 1,68
Κ2 0,1 0,285 0,085 3,36 1,68
Κ3 0,2 0,313 0,073 4,28 2,14
Κ4 0,2 0,323 0,076 4,24 2,12
Κ5 0,3 0,256 0,046 5,63 2,81
Κ6 0,1 0,267 0,080 3,36 1,68
Κ7 0,2 0,323 0,076 4,27 2,13
Κ9 0,3 0,329 0,065 5,08 2,54
Κ10 0,4 0,290 0,048 6,04 3,02
Κ11 0,2 0,289 0,067 4,31 2,16

134
0,15Κ1 0,350 0,092 3,79 1,90
0,15Κ2 0,322 0,085 3,80 1,90
0,15Κ3 0,282 0,073 3,85 1,92
0,15Κ4 0,290 0,076 3,82 1,91
0,3Κ5 0,256 0,046 5,63 2,81
0,15Κ6 0,302 0,080 3,80 1,90
0,3Κ7 0,380 0,076 5,02 2,51
0,3Κ9 0,329 0,065 5,08 2,54
0,3Κ10 0,262 0,048 5,45 2,73
0,3Κ11 0,339 0,067 5,07 2,53
3,5
3
Τοπικοί δείκτες m
2,5
2
1,5
1
0,5
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
ΚΑΝ.ΕΠΕ. EC8
Σχήμα 3: Σύγκριση τοπικών δεικτών m κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Ευρωκώδικα 8 για ενίσχυση με
1 στρώση υφάσματος FRP
3,5
3
2,5
2
1,5
1
0,5
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
ΚΑΝ.ΕΠΕ. EC8
2 στρώσεις υφάσματος FRP

135
3,5
3
2,5
2
1,5
1
0,5
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
ΚΑΝ.ΕΠΕ. EC8
3 στρώσεις υφάσματος FRP
Ωστόσο, πραγματοποιήθηκε και η αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή έγινε προσπάθεια

εύρεσης των απαιτούμενων παχών κατά Ευρωκώδικα 8, με δεδομένα τα m που έχουν
επιτευχθεί παραπάνω κατά τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. Η προσπάθεια αυτή έδειξε πως τα
υποστυλώματα Κ1, Κ2 και Κ7 δε μπορούν να φτάσουν την πλαστιμότητα που απαιτεί
ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. με τα πάχη ενίσχυσης που δίνουν οι σχέσεις του Ευρωκώδικα 8. Έτσι,
διερευνήθηκε ποια μπορεί να είναι η μέγιστη τιμή πλαστιμότητας την οποία μπορούν
να φτάσουν οι σχέσεις του Ευρωκώδικα 8, στις υπάρχουσες συνθήκες, όπως και το τι
πάχος πρέπει να έχουν οι ενισχύσεις προκειμένου τα m από τον Ευρωκώδικα 8 να
πλησιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά του ΚΑΝ.ΕΠΕ. Τα αποτελέσματα που
εξήχθησαν φαίνονται παρακάτω:
Κ1 0,5 0,516 0,092 5,60 2,80
Κ2 0,5 0,476 0,085 5,61 2,81
Κ3 0,3 0,368 0,073 5,03 2,51
Κ4 0,35 0,401 0,076 5,27 2,64
Κ5 0,3 0,256 0,046 5,63 2,81
Κ6 0,35 0,418 0,080 5,25 2,63
Κ7 0,5 0,428 0,076 5,66 2,83
Κ9 0,4 0,361 0,065 5,59 2,79
Κ10 0,3 0,262 0,048 5,45 2,73
Κ11 0,4 0,373 0,067 5,57 2,78
Πίνακας 17: Απαιτούμενα πάχη για στοχευμένα m

136
Συνολικό πάχος υφάσματος FRP,

0,5
0,4
0,3
t (mm) 0,2
0,1
0
Κ1 Κ2 Κ3 Κ4 Κ5 Κ6 Κ7 Κ9 Κ10 Κ11
ΚΑΝ.ΕΠΕ. (1 στρώση) ΚΑΝ.ΕΠΕ. (2 στρώσεις) EC8
Σχήμα 6: Σύγκριση απαιτούμενων παχών υφασμάτων FRP κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Ευρωκώδικα
8 για στοχευμένη πλαστιμότητα
2,9
2,85
2,8
2,75
2,7 Κ1
2,65 Κ2
2,6
Κ7
2,55
2,5
0,3 0,35 0,4 0,45 0,5 0,55 0,6
Συνολικό πάχος υφάσματος FRP, t (mm)
Σχήμα 7: Γραφική απεικόνιση τοπικών δεικτών m και παχών (t) υφασμάτων FRP κατά
Ευρωκώδικα 8 (Κ1, Κ2, Κ7)
4.2 ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΩΝ 1ΟΥ ΟΡΟΦΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΝ.ΕΠΕ.

Αρχικά, όπως φαίνεται και από τον Πίνακα 10, κανένα από τα υποστυλώματα δεν
επαρκεί σε πλαστιμότητα. Ωστόσο, αν παρατηρήσει κανείς τις δυσμενέστερες ροπές
καταπόνησης, που προκύπτουν από τους διάφορους συνδυασμούς φορτίσεων, σε
σχέση με τις ροπές αντοχής των υποστυλωμάτων Κ3, Κ4, Κ7, Κ8, Κ9, Κ10 και Κ11,
θα συμπεράνει πως αυτά απαιτούν καμπτική ενίσχυση. Αυτή θα γίνει με τη χρήση
μανδυών οπλισμένου σκυροδέματος, οι οποίοι θα καλύψουν και την απαίτηση αυτών
των υποστυλωμάτων για αύξηση της πλαστιμότητάς τους. Ωστόσο, για να γίνει ορθή
εφαρμογή της μεθόδου των μανδυών, πρέπει αυτοί να συνεχίζουν και στα
υποστυλώματα του ισογείου. Όσον αφορά τα υπόλοιπα υποστυλώματα του ορόφου,
αυτά θα ενισχυθούν με επικολλητά υφάσματα CFRP για αύξηση της πλαστιμότητάς
τους.
Η διαστασιολόγηση των μανδυών γίνεται σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. §8.2.1.5 και
περιλαμβάνει έλεγχο κάμψης, διάτμησης και διεπιφάνειας (για την απαίτηση ή όχι
βλήτρων). Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι σκυρόδεμα C20/25 και χάλυβας

137
S500, με συντελεστές ασφαλείας γm = 1,05*1,5 = 1,57 για το προστιθέμενο σκυρόδεμα

και γm = 1,05*1,15 = 1,21 για τον προστιθέμενο χάλυβα (ΚΑΝ.ΕΠΕ. §4.5.3.2). Επίσης,
οι αντίστοιχοι συντελεστές ασφαλείας για τις μέσες τιμές κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. §4.5.3.3,
λαμβάνονται ίσοι με 1,15 και για τα δύο υλικά.
Σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. §8.2.1.5 (η), στον έλεγχο κάμψης πρέπει η επιδιωκόμενη
αύξηση της καμπτικής αντίστασης του στοιχείου να είναι μικρότερη από το διπλάσιο
της αρχικής, προκειμένου να επιτρέπεται η χρήση της προσεγγιστικής διαδικασίας με
συντελεστές μονολιθικότητας.
MRd Msd Διαφορά Πάχος

2*MRd Απαιτούμενος
(kNm) (kNm) μανδύα διαμήκης
(mm) οπλισμός μανδύα
Κ3 79,96 162,78 82,83 < 159,92 75 12Φ12 (=1356)
Κ4 77,58 186,34 108,77 < 155,16 75 12Φ12 (=1356)
Κ7 78,11 188,74 110,63 < 156,22 75 12Φ12 (=1356)
Κ8 104,69 255,10 150,41 < 209,38 75 12Φ14 (=1848)
Κ9 85,99 223,39 137,40 < 171,98 75 12Φ14 (=1848)
Κ10 108,50 247,67 139,17 < 217,00 75 12Φ12 (=1356)
Κ11 84,22 194,67 110,45 < 168,44 75 12Φ12 (=1356)
ου
Πίνακας 18: Έλεγχος κάμψης υποστυλωμάτων 1 ορόφου και διαμήκης οπλισμός
μανδυών
VRd,max (kN) V’sd (kN)

Κ3 488,18 > 11,77
Κ4 506,94 > 121,87
Κ7 509,12 > 52,27
Κ8 682,08 > 45,12
Κ9 514,68 > 49,91
Κ10 698,01 > 23,56
Κ11 510,69 > 28,45
Πίνακας 19: Έλεγχος διάτμησης υποστυλωμάτων 1ου ορόφου
Ακολουθώντας τις κατασκευαστικές διατάξεις προκύπτει πως εντός των κρίσιμων

περιοχών των υποστυλωμάτων τοποθετούνται συνδετήρες Φ8/72 και εκτός κρίσιμων
περιοχών Φ8/125. Οι υπόλοιπες κατασκευαστικές διατάξεις ικανοποιούνται.
Tf (kN) Fcm (kN)

Κ3 978,11 > 321,35
Κ4 961,53 > 668,13
Κ7 978,11 > 301,02
Κ8 961,53 > 311,81
Κ9 978,11 > 260,86
Κ10 961,53 > 474,79
Κ11 978,11 > 273,25
Πίνακας 20: Έλεγχος διεπιφάνειας υποστυλωμάτων 1ου ορόφου

138
Από τον παραπάνω πίνακα φαίνεται ότι δεν απαιτούνται βλήτρα αφού Tf > Fcm για όλα
τα υποστυλώματα.
Η ίδια διαδικασία με την προαναφερθείσα ακολουθείται και για την ενίσχυση των
υποστυλωμάτων Κ3, Κ4, Κ7, Κ8, Κ9, Κ10 και Κ11 του ισογείου. Αυτό που διαφέρει
είναι τα μεγέθη καταπόνησής τους.
Εκτός κρίσιμων Εντός κρίσιμων Επιπλέον οπλισμός
περιοχών περιοχών (διαμήκης οπλισμός
Συνδετήρες Συνδετήρες μανδύα)
Κ3 Φ8/125 Φ8/72 12Φ12 (=1356)
Κ4 Φ8/125 Φ8/72 12Φ12 (=1356)
Κ7 Φ8/125 Φ8/72 12Φ12 (=1356)
Κ8 Φ8/125 Φ8/72 8Φ12+4Φ14 (=1520)
Κ9 Φ8/125 Φ8/72 12Φ12 (=1356)
Κ10 Φ8/125 Φ8/72 8Φ12+4Φ14 (=1520)
Κ11 Φ8/125 Φ8/72 12Φ12 (=1356)
Πίνακας 21: Τελικός οπλισμός υποστυλωμάτων ισογείου μετά από ενίσχυση με μανδύες
πάχους 75 mm
Επειδή, και στο ισόγειο ισχύει πως Tf > Fcm για όλα τα υποστυλώματα, δεν απαιτείται
η τοποθέτηση βλήτρων.
Στη συνέχεια ακολουθεί η ενίσχυση των υπολοίπων υποστυλωμάτων του ορόφου
με επικολλητά υφάσματα CFRP και ελέγχεται το υποστύλωμα Κ5 (αφού πρώτα
ενισχυθεί) για την ικανότητά του για παραλαβή τέμνουσας, αφού όπως αποδείχθηκε
στον Πίνακα 8 αστοχούσε ψαθυρά.

Κ1 1
Κ2 1 2,65 6,95 18,85 0,054 0,0048 20,159 0,1
Κ5 1 3,53 9,59 26,77 0,091 0,0085 26,947 0,2
Κ6 1 3,28 8,84 24,52 0,075 0,0071 24,530 0,1
Πίνακας 22: Ενίσχυση υποστυλωμάτων 1ου ορόφου με CFRP
Κατά τη διαδικασία ενίσχυσης των υποστυλωμάτων με FRP παρατηρήθηκε πως η

3 2,6∗𝜈∗𝜀𝑠𝑦 ∗𝜇𝜑
παράμετρος 𝐾 = √ − 1 έπαιρνε αρνητική τιμή γεγονός που καθιστούσε
0,0035
αδύνατο τον προσδιορισμό του πάχους του υφάσματος. Γι’ αυτό το λόγο
δημιουργήθηκε γραφική παράσταση που δείχνει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην
παράμετρο Κ και στο ανηγμένο αξονικό φορτίο νd, όπως φαίνεται παρακάτω:

139
0,25
0,2
0,15
Παράμετρος Κ
0,1
0,05
0
-0,05 0 0,02 0,04 0,06 0,08
-0,1
-0,15
-0,2
-0,25
Ανηγμένο αξονικό φορτίο, νd
Σχήμα 8: Γραφική απεικόνιση αλληλεπίδρασης Κ και νd
VRd,tot VRd,s Vj,d (kN) που εj,u εj,max εj,crit fjk γm

(kN) (kN) παραλαμβάνεται (MPa)
124,47 111,61 0,015 12,86
0,015 0,0075 1,2 1732,5
σjd tj (mm) Vj,dd (mm)
(MPa) (kN)
που
αντέχει
1443,7 0,2 414 159,39 > 12,86
Πίνακας 23: Έλεγχος υποστυλώματος Κ5 για παραλαβή τέμνουσας (μετά από ενίσχυση με
υφάσματα FRP)
Άρα, τελικά το Κ5 μπορεί να παραλάβει την τέμνουσα και δε χρειάζεται περαιτέρω

ενίσχυση έναντι αυτής.
Καθώς το υποστύλωμα Κ1 δεν μπορεί να ενισχυθεί με FRP για να αυξηθεί η
πλαστιμότητά του, μια εναλλακτική λύση είναι η τοποθέτηση μανδύα οπλισμένου
σκυροδέματος με πάχος 75 mm με οπλισμό 12Φ12, που θα καταφέρει να του αυξήσει
τη ροπή αντοχής του σε 243,104 kNm και να μειώσει το δείκτη πλαστιμότητας σε 1,74
και το δείκτη ανεπάρκειας σε 0,36<1.
Εικόνα 7: Προσομοίωση διατομής υποστυλώματος

ενισχυμένης με μανδύα Ο/Σ μέσω BIAX [4]
• Από το Σχήμα 1 παρατηρείται ότι οι λόγοι ανεπάρκειας λ, μειώνονται μετά την
ενίσχυση με CFRP ακόμη και με μία στρώση υφάσματος, με τελικό λόγο λ
μικρότερο της μονάδας.
• Στο Σχήμα 2 γίνεται αντιληπτή η ανομοιομορφία στην απαίτηση των παχών
υφασμάτων όσο αυξάνεται ο αριθμός των στρώσεων. Τα μικρά ανηγμένα
αξονικά φορτία επηρεάζουν ελάχιστα την τελική απαίτηση πάχους,
καταλήγοντας έτσι σε ίδια αποτελέσματα για τα πάχη μίας και δύο στρώσεων.
• Παρατηρώντας τα σχήματα 3,4 και 5 διαπιστώνεται ότι ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. δίνει
αρκετά μεγαλύτερες τιμές δεικτών πλαστιμότητας m, οι οποίοι στη
συγκεκριμένη περίπτωση αποτελούν και την τελική απαίτηση σε πλαστιμότητα
σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8. Παρατηρείται επίσης πως τα υποστυλώματα
140
μεγαλύτερων διαστάσεων (͐350/350 και 450/450) και στις τρεις περιπτώσεις

πλήθους στρώσεων εμφανίζουν αύξηση της πλαστιμότητάς τους, η οποία
ξεπερνά ακόμη κι αυτή του ΚΑΝ.ΕΠΕ. Ωστόσο, τα υπόλοιπα υποστυλώματα
παρουσιάζουν μέχρι και τις 2 στρώσεις υφάσματος μια ομοιόμορφη αύξηση της
πλαστιμότητάς τους, όχι όμως τόσο ισχυρή ώστε να ξεπεράσει τον ΚΑΝ.ΕΠΕ.
• Στο Σχήμα 6 είναι διακριτό πως για να επιτευχθεί μια στοχευμένη
πλαστιμότητα, ίδια και για τους δύο Κανονισμούς, ο Ευρωκώδικας απαιτεί
πολύ μεγαλύτερα συνολικά πάχη υφασμάτων από αυτά που απαιτεί ο
ΚΑΝ.ΕΠΕ., τα οποία μπορεί πολλές φορές να μην είναι διαθέσιμα στην αγορά.
Μάλιστα, στο πλαίσιο αυτής της διαφοράς, στο Σχήμα 7, φαίνεται η ακραία
περίπτωση κατά την οποία οι σχέσεις του Ευρωκώδικα δεν μπορούν ούτε να
πλησιάσουν τις μεγάλες τιμές πλαστιμότητας του ΚΑΝ.ΕΠΕ. και έχουν ένα
περιορισμένο ανώτατο όριο. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα
υποστυλώματα Κ1, Κ2 και Κ7 έχουν και τα τρία απαίτηση πλαστιμότητας
μεγαλύτερη του 3 και το ανώτατο όριό τους τόσο σε πάχος υφάσματος όσο και
σε πλαστιμότητα κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα.
• Από την ενίσχυση για αύξηση πλαστιμότητας με FRP που επιχειρήθηκε να
εφαρμοστεί στο υποστύλωμα Κ1 του ορόφου, εντοπίστηκε αδυναμία του
ΚΑΝ.ΕΠΕ. και συγκεκριμένα της σχέσης:
𝑓𝑐∗ ∗
𝜀𝑐𝑢 ∗
𝑓𝑐
𝜇𝜑 = ∗ => 𝜀𝑐𝑢 = 2,6 ∗ 𝜇𝜑 ∗ 𝜈 ∗ 𝜀𝑠𝑦 ∗ ∗
𝑓𝑐 2,6 ∗ 𝜈 ∗ 𝜀𝑠𝑦 𝑓𝑐
(ΚΑΝ.ΕΠΕ. Σ8.11β)
Η αδυναμία αυτή εντοπίζεται στο ανηγμένο αξονικό φορτίο και στο εύρος
αυτού που μπορεί να καλυφθεί από την παραπάνω σχέση, καθώς για πολύ
∗
μικρές τιμές του προκύπτει 𝜀𝑐𝑢 < 0,0035, που σημαίνει ότι η παραπάνω σχέση
δε μπορεί να δώσει αποτέλεσμα για την περίσφιγξη του υποστυλώματος με
υφάσματα FRP.
• Τέλος, μέσω της αδυναμίας ενίσχυσης του υποστυλώματος Κ1 με υφάσματα
FRP διαπιστώθηκε ότι η απαίτηση πλαστιμότητας μπορεί να καλυφθεί με
ενίσχυση από μανδύα Ο/Σ, που του προσδίδει ταυτόχρονα και αύξηση της
ροπής αντίστασής του.
[1] Eurocode 8 (EN 1998-1:2004): Design of structures for earthquake resistance – Part
1: General rules, seismic actions and rules for buildings
[2] ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Τεύχος Δεύτερο, Αρ. Φύλλου 2692, 31 Δεκεμβρίου 2008
[3] Προσομοίωση Κατασκευών σε Πρόγραμμα Ηλεκτρονικού Υπολογιστή –
Εφαρμογές με το πρόγραμμα πεπερασμένων στοιχείων SAP2000, Εμμανουήλ Κίρτας,
Γεώργιος Παναγόπουλος, Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και
Βοηθήματα, Σέρρες 2015
[4] Πρόγραμμα ΒΙΑΧ, Οδηγίες Χρήσης, Μανώλης Γ. Σφακιανάκης, Τμήμα Πολιτικών
Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα 2017
[5] Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος, Μέρος Ι, Μιχαήλ Ν. Φαρδής, Πάτρα 2017
[6] Eurocode 2 (EN 1992-1-1:2004): Design of concrete structures – Part 1-1: General
rules and rules for buildings
[7] ΚΑΝ.ΕΠΕ. (Κανονισμός Επεμβάσεων), ΦΕΚ 2984/Β’/30-08-2017,
2η Αναθεώρηση 2017, ΟΑΣΠ (2017)

141
[8] Eurocode 8 (EN 1998-3:2005): Design of structures for earthquake resistance – Part
3: Assessment and retrofitting of buildings

142
Απνηίκεζε πθηζηάκελεο θαηαζθεύεο βάζεη ΚΑΝ.ΔΠΔ. θαη ζύγθξηζε απνηειεζκάησλ
ΑΠΟΣΙΜΗ΢Η ΤΦΙ΢ΣΑΜΔΝΗ΢ ΚΑΣΑ΢ΚΔΤΗ΢ ΒΑ΢ΔΙ ΚΑΝ.ΔΠΔ. ΚΑΙ

΢ΤΓΚΡΙ΢Η ΑΠΟΣΔΛΔ΢ΜΑΣΩΝ
ΓΔΛΗ΢ ΟΡΦΔΑ΢
Πποπηςσιακόρ θοιηηηήρ Π.Π., civ7526@upnet.gr
Πεξίιεςε
Η παπούζα επγαζία έσει ωρ ζηόσο ηην αποηίμηζη μιαρ ςθιζηάμενηρ καηαζκεςήρ. Για ηην αποηίμηζη
σπηζιμοποιήθηκαν δύο δςναμικέρ ελαζηικέρ μέθοδοι ανάλςζηρ, μία με ηη σπήζη ηων ηοπικών δεικηών
πλαζηιμόηηηαρ και μία με σπήζη ηος καθολικού δείκηη ζςμπεπιθοπάρ. Έπειηα έγινε μία εκηίμηζη ηος απαιηούμενο
q ηηρ καηαζκεςήρ για κάθε διεύθςνζη ζειζμικήρ διέγεπζηρ. Πποζδιοπίζθηκε έηζι εάν ηα ςποζηηλώμαηα
σπειάζονηαι ενίζσςζη με ζκοπό ηην αύξηζη πλαζηιμόηηηαρ. Τέλορ, παποςζιάζονηαι ηα ζςμπεπάζμαηα, η ζύγκπιζη
ηων μεθόδων και ηο πόπιζμα ηηρ επγαζίαρ.
1. ΔΙ΢ΑΓΩΓΗ
Η Διιάδα είλαη κηα από ηηο πιένλ ζεηζκνγελείο Δπξσπατθέο ρώξεο θαη ηηο ηειεπηαίεο
δεθαεηίεο νη ζπλέπεηεο από ηηο ζεηζκηθέο δνλήζεηο ηόζν ζε αλζξώπηλα ζύκαηα, όζν θαη ζε
πιηθέο δεκίεο είλαη πνιύ κεγάιεο. Με ηελ εηζαγσγή ηνπ πξώηνπ αληηζεηζκηθνύ ζρεδηαζκνύ
ζηε ρώξα καο ην 1959 επηβάιινληαλ ν ππνινγηζκόο θαη ν θαζνξηζκόο ηνπ κεγέζνπο ησλ
δπλάκεσλ αλάινγα κε ζεσξνύκελε ζεηζκηθόηεηα ηεο πεξηνρήο θαη ηνλ ηύπν ηνπ εδάθνπο.
Βέβαηα, ε ζέζπηζε αληηζεηζκηθνύ θαλνληζκνύ δελ ζεκαίλεη όηη νη θαηαζθεπέο πνπ
ζρεδηάζηεθαλ κε απηόλ, δηέζεηαλ ηθαλνπνηεηηθή αληνρή ζε ζεηζκό. ΢ηελ πξαγκαηηθόηεηα, ε
δηαζηαζηνιόγεζε ησλ κειώλ ηέηνησλ θαηαζθεπώλ παξνπζηάδεη κηθξή αληνρή ζε ζρέζε κε ηηο
απαηηήζεηο πνπ ζεζπίδνπλ νη ζύγρξνλνη θαλνληζκνί. Ωο απνηέιεζκα, θξίλεηαη απαξαίηεηε
ζηηο πεξηζζόηεξεο πεξηπηώζεηο ε ελίζρπζε ησλ παιαηώλ θαηαζθεπώλ. Η ελίζρπζε κηαο
θαηαζθεπήο αθνξά ηελ αλαβάζκηζε ηεο ηθαλόηεηάο ηεο ζε ηέηνην επίπεδν ώζηε λα
αληαπνθξίλεηαη ζηηο απμεκέλεο απαηηήζεηο, νη νπνίεο θαζνξίδνληαη ζύκθσλα κε ηελ
πξνβιεπόκελε ρξήζε ηνπ θηηξίνπ. Γηα ην ιόγν απηό νη κειεηεηέο κεραληθνί επηζηξαηεύνπλ
δηάθνξεο κεζόδνπο ειαζηηθώλ θαη αλειαζηηθώλ αλαιύζεσλ γηα ηελ νξζή αλάιπζε ησλ
θαηαζθεπώλ θαη γηα ηε ζσζηή απνηίκεζε πθηζηακέλσλ αιιά θαη εληζρπκέλσλ θηηξίσλ. Η
επθνιία ζηελ ρξήζε θαη ε ηαρύηεηα πινπνηήζεο ησλ ειαζηηθώλ αλαιύζεσλ θαζηζηά απηέο
πνιύηηκν θαη εύρξεζην εξγαιείν ζηα ρέξηα ελόο κειεηεηή-κεραληθνύ. Η δπλαηόηεηα ινηπόλ
αλάιπζεο, απνηίκεζεο θαη ελίζρπζεο κηαο θαηαζθεύεο ζα ήηαλ ηδαληθή εάλ θαη εθόζνλ
αθνινπζνύληαη θαλόλεο ζσζηήο πξνζνκνίσζεο ηεο ζπκπεξηθνξάο θαη ηεο κε-γξακκηθόηεηαο
κηαο θαηαζθεπήο. Γηα ην ιόγν απηό, ν ΚΑΝ.ΔΠΔ. πξνηείλεη ηελ κέζνδν αύμεζεο ηεο ηνπηθήο
πιαζηηκόηεηαο ησλ κειώλ κε ρξήζε ηνπ θαζνιηθνύ δείθηε ζπκπεξηθνξάο θαη δηαηππώλεη
θαηάιιειεο ζρέζεηο ώζηε λα ππνινγίδεηαη ε κεηα-ειαζηηθή ζπκπεξηθνξά ησλ κειώλ ζε
όξνπο ζηξνθώλ γσληώλ ρνξδήο (Μ-ζ). Καζίζηαηαη έηζη δπλαηό ε ζέζπηζε νξζήο ζηξαηεγηθήο
ελίζρπζεο βαζηζκέλε ζε απνδεθηά θαη αθξηβή απνηειέζκαηα βάζεη ησλ νξηζκώλ ηνπ
θαλνληζκνύ.
2. ΠΔΡΙΓΡΑΦΗ ΦΟΡΔΑ
Ο μπιόηππνο ηνπ ηππηθνύ νξόθνπ ελόο δπνξόθνπ θηηξίνπ πνπ έρεη θαηαζθεπαζηεί ην 1975,
απεηθνλίδεηαη ζην ζρήµα. Έπεηηα από ηε θάζε δηεξεύλεζεο θαη απνηύπσζεο ηνπ θνξέα,
πξνζδηνξίζηεθαλ ηα γεσκεηξηθά δεδνκέλα ηεο θαηαζθεπήο, ηα ραξαθηεξηζηηθά κεγέζε
αληνρήο ησλ πιηθώλ θαζώο θαη νη νπιηζκνί όισλ ησλ ζηνηρείσλ, ηα νπνία παξαηίζεληαη ελ
ζπλερεία.
-Φνξηία:
Δπί ησλ πιαθώλ ππάξρεη θνξηίν από επίζηξσζε ίζν µε 1,1 kN/m2 . Σα σθέιηµα θνξηία
µπνξνύλ λα ζεσξεζνύλ µόλν επί ηεο πιάθαο νξνθήο ηζνγείνπ θαη λα ιεθζνύλ ίζα πξνο 2,0
kN/m2. ∆ελ απαηηείηαη λα πξνζδηνξηζηεί μερσξηζηά ην ίδην βάξνο δνθώλ θαη
25ν Φνηηεηηθό ΢πλέδξην: Δπηζθεπέο θαη Δληζρύζεηο Καηαζθεπώλ 2019
Πάηξα, Φεβξνπάξηνο 2019
143
Γειήο Οξθέαο
ππνζηπισµάησλ. Μπνξεί λα ζεσξεζεί όηη ην ίδην βάξνο ησλ πιαθώλ, µαδί µε απηό ησλ
δνθώλ θαη ησλ ππνζηπισµάησλ ηζνδπλαµεί µε ην βάξνο πιάθαο µε πάρνο hf = 1,5 hf Οη
ηνηρνπνηίεο ζηνλ όξνθν είλαη ζπµµεηξηθά ηνπνζεηεµέλεο ζηελ πεξίµεηξν θαη ζην εζσηεξηθό
ηνπ θηηξίνπ θαη ην θνξηίν ηνπο ηζνδπλαµεί µε νµνηόµνξθα θαηαλεµεµέλν (ζην ζύλνιν ηεο
επηθάλεηαο νξνθήο ηνπ ηζνγείνπ) ίζν µε gηνηρ=1,2 kN/m2 . Σν θηίξην ζεσξείηαη όηη βξίζθεηαη
ζε πεξηνρή δώλεο ζεηζµηθόηεηαο ΙΙ θαηά ΔΑΚ, µε θαηεγνξία εδάθνπο Β θαη ζπνπδαηόηεηα
΢3 (∆ηαθνξνπνηείηαη ζε θάζε θνηηεηή). Σν ειαζηηθό θάζµα ςεπδνεπηηαρύλζεσλ γηα ηηο
παξαπάλσ ζπλζήθεο ζα ιεθζεί από ηνλ σο άλσ ηζρύνληα Αληηζεηζµηθό Καλνληζµό. Γηα ηα
πιηθά λα ζεσξεζεί: ΢θπξόδεµα fcm=17MPa, fcm-s=14MPa, ράιπβαο fym=450MPa, fym-
s=410MPa θαη όηη ε ΢ηάζµε Αμηνπηζηίαο ∆εδνµέλσλ (΢Α∆) είλαη ηθαλνπνηεηηθή. Γηα ην
θάζκα ζρεδηαζκνύ ηνπ Δπξνθώδηθα ρξεζηκνπνηήζεθαλ ag=0.24g, β=0.2, ζ=1, γ1=1 θαη
ΣC=0.5s.
΢ρήκα 1: Κάηνςε ηνπ ππό κειέηε θνξέα.

144
-Γηαηνκέο θαη νπιηζκνί:

Οη δηαζηάζεηο ησλ δηαηνκώλ θαζώο θαη νη νπιηζκνί ηνπο θαίλνληαη ζηνλ παξαθάησ πίλαθα.
Πίλαθαο 1: Γηαζηάζεηο & νπιηζκνί ππνζηεισκάησλ.
Πίλαθαο 2: Γηαζηάζεηο & νπιηζκνί δνθώλ.
Αλαθνξηθά κε ηνπο νπιηζκνύο ζεκεηώλεηαη όηη,

-Σα κηζά ζίδεξα αλνίγκαηνο ησλ δνθώλ θάκπηνληαη ζηηο ζηεξίμεηο θαη ζπκκεηέρνπλ ζηελ
αλάιεςε ξνπήο, ιόγσ επαξθνύο αγθύξσζεο.
-΢ε όια ηα ππνζηειώκαηα ππάξρνπλ ζπλδεηήξεο Ø8/180, ελώ ζηηο δνθνύο ππάξρνπλ Ø6/250.
-Οη πιάθεο είλαη νπιηζκέλεο κε Ø8/100 θαη ζηηο 2 δηεπζύλζεηο.
3. ΠΡΟ΢ΟΜΟΙΩ΢Η ΢ΣΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΛΤ΢Η΢

Παξαθάησ πεξηγξάθεηαη ε δηαδηθαζία πνπ αθνινπζήζεθε αλαθνξηθά κε ηε πξνζνκνίσζε
ηνπ θνξέα ζην πξόγξακκα ζηαηηθήο αλάιπζεο SAP2000[1]. Πξνθεηκέλνπ λα γίλεη ε
πξνζνκνίσζε θαη ε απνηίκεζε ηεο θαηαζθεπήο γηα δεδνκέλε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο
πξέπεη πξώηα λα γίλνπλ νξηζκέλεο παξαδνρέο νύησο ώζηε ε ζπκπεξηθνξά ηνπ θηηξίνπ λα
αληηθαηνπηξίδεη όζν ην δπλαηόλ θαιύηεξα ηε πξαγκαηηθόηεηα. Η δηακόξθσζε ηνπ
ηξηζδηάζηαηνπ κνληέινπ παξνπζηάδεηαη ζην θάησζη ζρήκα.
-Γξακκηθά κέιε:
Οη δνθνί θαη ηα ππνζηειώκαηα πξνζνκνηώζεθαλ κε ηε ρξήζε γξακκηθώλ πεπεξαζκέλσλ
ζηνηρείσλ. Βάζεη ηεο §7.2.1 (γ) ΚΑΝ.ΔΠΔ [2], εηδηθά γηα ηελ πεξίπησζε ησλ δνθώλ, έγηλε
ρξήζε πιαθνδνθώλ. Δπηπξνζζέησο, ζηε πεξίπησζε εθειθπζκνύ ησλ πιαθνδνθώλ
πξνβιέπεηαη θαη ν ζπλππνινγηζκόο ηνπ νπιηζκνύ ησλ πιαθώλ εληόο ηνπ ζπλεξγαδόκελνπ
πιάηνπο εθαηέξσζελ ηεο δνθνύ εάλ θαη εθόζνλ απηόο είλαη επαξθώο αγπθξσκέλνο ζηηο
ζηεξίμεηο.
-Δπηθαλεηαθά κέιε:
Η επηξξνή ησλ πιαθώλ ζην θνξέα εμαζθαιίδεηαη κέζσ ησλ πιαθνδνθώλ πνπ
πξναλαθέξζεθαλ θαζώο θαη κε θαηάιιειε δηαλνκή ησλ θνξηίσλ ζηηο δνθνύο έδξαζεο.
Δπηπιένλ νξίζηεθε δηαθξαγκαηηθή ιεηηνπξγία ζηνπο θόκβνπο πνπ πεξηβάιινπλ ηηο πιάθεο κε
ζθνπό ηελ εληαία κεηαηόπηζε ησλ θόκβσλ θάζε νξόθνπ.
-Φνξηία:
Η θαηαλνκή ησλ θνξηίσλ ησλ πιάθεο ζηηο δνθνύο έγηλε ζύκθσλα κε ηηο επηθάλεηεο επηξξνήο
πνπ πεξηγξάθνληαη ζην θεθάιαην §9.1.5 Δ.Κ.Ω.΢. 2000[3] θαη δηαλεκήζεθαλ θαηά κήθνο
ησλ δνθώλ ζπκπεξηιακβαλνκέλνπ θαη ηνπ ηδίνπ βάξνπο ηνπ εθάζηνηε δνθαξηνύ. Σν ίδην
βάξνο ησλ ππνζηεισκάησλ από ηελ άιιε ππνινγίδεηαη απηόκαηα από ην πξόγξακκα.
-Κόκβνη θαηαζθεπήο:
Oη θόκβνη ησλ πιαηζίσλ ζεσξνύληαη ζηεξεά ζώκαηα. Γηα ηελ νξζή πξνζνκνίσζε ηνπο
ινηπόλ, νξίζηεθε έλα άθακπην ηκήκα ζηηο ζπλδέζεηο κε ηα γύξσ γξακκηθά κέιε, ην νπνίν
παξακέλεη άθακπην.
-Γπζθακςίεο:

145
Γεληθώο ε δπζθακςία θαη ε δπζηκεζία ησλ θέξνλησλ ζηνηρείσλ ηεο θαηαζθεπήο εθηηκάηαη
βάζεη ησλ πξαγκαηηθώλ ραξαθηεξηζηηθώλ ηνπ δνκηθνύ ζηνηρείνπ θαζώο θαη βάζεη ηεο
θαηαπόλεζεο ηνπ ζεηζκνύ §4.4.1.4 ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2], κε κέζεο ηηκέο ηδηνηήησλ ησλ πιηθώλ.
Καηά ηελ εθαξκνγή ειαζηηθώλ κεζόδσλ θαη ειέγρνπο ζε όξνπο δπλάκεσλ ε δπζθακςία ησλ
ζηνηρείσλ κπνξεί λα εθηηκάηαη σο πνζνζηό ηνπ ζηαδίνπ Ι (κή-ξεγκαησκέλα ζηνηρεία).
Αθόκε, ζύκθσλα κε ηελ §7.1.2. ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2], ε ελεξγόο δπζθακςία πνπ ρξεζηκνπνηείηαη
γηα ηελ αλάιπζε ηνπ ζπζηήκαηνο νξίδεηαη σο K=Fy/δy. Παξόιαπηα ε ηηκή ηεο δπζθακςίαο
επηηξέπεηαη λα θαζνξίδεηαη γηα θάζε κέινο ζύκθσλα κε ηελ ηηκή ηεο αμνληθήο δύλακεο πνπ
πξνέξρεηαη κόλν από ηηο θαηαθόξπθεο δξάζεηο, δειαδή γηα ζπλδπαζκό θόξηηζεο G+0.3Q.
Ωο εθηνύηνπ, έγηλε ρξήζε κεησηηθώλ ζπληειεζηώλ πνπ ππνινγίζηεθαλ από ην πξόγξακκα
ΒΙΑΥ[4] γηα δεδνκέλε αμνληθή δύλακε, ηόζν γηα ηα ππνζηειώκαηα, όζν θαη γηα ηηο δνθνύο.
4. ΚΑΜΠΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑΣΜΗΣΙΚΗ ΑΝΣΟΥΗ ΢ΣΟΙΥΔΙΩΝ

Γηα λα γίλεη νπνηνζδήπνηε έιεγρνο ζηε πνξεία, θξίλεηαη επηηαθηηθόο ν πξνζδηνξηζκόο ηεο
θακπηηθήο θαη δηαηκεηηθήο αληνρήο θάζε πξσηεύνληνο κέινπο. Με απηόλ ηνλ ηξόπν ζα
κπνξεί λα εμαθξηβσζεί ν ηξόπνο αζηνρίαο θάζε δνκηθνύ κέινπο, δειαδή αλ αζηνρεί κε
ςαζπξό ε πιάζηηκν ηξόπν. Έηζη ζην ζηάδην ηεο ελίζρπζεο ζα πξέπεη λα εμαζθαιίδεηαη ε
πιάζηηκε ζπκπεξηθνξά ησλ ζηνηρείσλ θαη ζηε θάζε ηεο απνηίκεζεο, (εθόζνλ κηιάκε γηα
ςαζπξνύο ηξόπνπο αζηνρίαο), λα νξίδεηαη σο ξνπή αληνρήο, ε ξνπή πνπ αληηζηνηρεί ζηε
δξώζα ηέκλνπζα ηε ζηηγκή ηεο αζηνρίαο.
-Κακπηηθή αληνρή:
Γηα ηνλ ππνινγηζκό ηεο θακπηηθήο αληνρήο ησλ ππνζηεισκάησλ απαηηνύληαη δηαγξάκκαηα
αιιειεπίδξαζεο ξνπήο-αμνληθνύ θνξηίνπ (Μ-Ν)[5]. Γηα ηελ εθπόλεζε ηεο παξόπζεο
εξγαζίαο αλαθνξηθά κε ηνλ ππνινγηζκό ησλ θακπηηθώλ αληνρώλ θάζε γξακκηθνύ ζηνηρείνπ
έγηλε ρξήζε ηνπ πξνγξάκκαηνο BIAX[4] γηα ην εθάζηνηε αμνληθό θνξηίν θαηαπόλεζεο θαη
κε ηηο κέζεο ηηκέο αληνρήο ησλ πιηθώλ.
-Γηαηκεηηθή αληνρή:
Γηα θάζε ππνζηήισκα ππνινγίζηεθε ε ηέκλνπζα αληνρήο ηνπ βάζεη ησλ θαησηέξσ:
𝒛 𝑨𝑺𝒘
Γηαηκεηηθή αληνρή: 𝑽𝒓𝒅 = 𝑯𝒄𝒍 𝑵𝒅 + 𝒔 𝒛 𝒇𝒚𝒘𝒅 𝒄𝒐𝒕𝜽 ,όπνπ: (1)
z=0.9d
HCL: θαζαξό ύςνο ππνζηπιώκαηνο.
Nd: αμνληθό θνξηίν (ζπλδπαζκόο θόξηηζεο G+0.3Q).
ASw: εκβαδόλ νπιηζκνύ δηάηκεζεο
fywd: αληνρή ζρεδηαζκνύ νπιηζκνύ δηάηκεζεο
21.8o≤ζ≤45o (ρξεζηκνπνηήζεθε ζ=45o )
𝜧𝒓𝒅
Eπίζεο ππνινγίδεηαη θαη ε ηέκλνπζα VMu=
𝑳𝒔
ε νπνία είλαη ε ηέκλνπζα πνπ αληηζηνηρεί ζηε ξνπή αληνρήο ηνπ ππνζηειώκαηνο, κε
Ls=Hoξόθνπ/2, ην κήθνο δηάηκεζεο.
Σν ζπκπέξαζκα απν ηα πξναλαθεξζέληα είλαη πσο θάζε ππνζηήισκα αζηνρεί κε πιάζηηκν

ηξόπν αζηνρίαο.
5. ΠΡΟΚΑΣΑΡΚΣΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η
Δλ ζπλερεία, ζα πεξηγξαθνύλ ηα απνηειέζκαηα θαη ε δηαδηθαζία ηεο κεζόδνπ απνηίκεζεο
θαηαζθεπήο κε ρξήζε ειαζηηθώλ δπλακηθώλ αλαιύζεσλ.

146
΢ύκθσλα κε ηελ §5.6.1. ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2], ε ρξήζε ηέηνηνπ είδνπο αλαιύζεσλ πξνππνζέηεη
ηελ ηήξεζε θάπνησλ θαλόλσλ πνπ πξνζδηνξίδνληαη ζην εζληθό πξνζάξηεκα ηνπ ΔΚ 8-3[6]
γηα ηε ρώξα καο.
-Δηδηθόηεξα ζα πξέπεη:
Γηα όια ηα θύξηα ζηνηρεία λα πξνθύπηεη δείθηεο αλεπάξθεηαο ι≤2,5 ή γηα έλα ή πεξηζζόηεξα
απν απηά λα πξνθύπηεη ι≥2,5 θαη ην θηίξην λα είλαη κνξθνινγηθά θαλνληθό.
Δδώ είλαη ζεκαληηθό είλαη λα ηνλίζνπκε, όηη σο δείθηεο αλεπάξθεηαο ι ελόο δνκηθνύ
ζηνηρείνπ νξίδεηαη ζύκθσλα κε ηελ Δμ.5.1.ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2]:
ι=SE/Rm (2)
,όπνπ:
-SE: Tα εληαηηθά κεγέζε (ξνπέο) πνπ πξνθύπηνπλ απν ηε δξάζε ηνπ ζεηζκηθνύ ζρεδηαζκνύ
γηα q=1. (§4.4.2.ΚΑΝ.ΔΠΔ.)[2],
-Rm: H δηαζέζηκε αληίζηαζε ηνπ ζηνηρείνπ, ππνινγηζκέλε κε ηηο κέζεο ηηκέο αληνρήο ησλ
πιηθώλ. (§5.1.4. ΚΑΝ.ΔΠΔ.)[2],
Γηα ην ιόγν απηό επηβάιιεηαη λα εθηειεζηεί κηα πξνθαηαξθηηθή ειαζηηθή αλάιπζε κε

ρξήζε ηνπ θάζκαηνο ζρεδηαζκνύ ηνπ Δπξσθώδηθα θαη q=1, δειαδή ρσξίο απνκείσζε ηεο
ζεηζκηθήο δξάζεο. Οη έιεγρνη ζα γίλνπλ γηα ηνλ δπζκελέζηεξν από ηνπο εμήο ζπλδπαζκνύο:
● G+0,3Q±Ex
● G+0,3Q±Ey
Με απηόλ ηνλ ηξόπν ζα απνθηήζνπκε άιισζηε θαη κηα θαιύηεξε εηθόλα ηεο θαηαλνκήο ησλ
αλεπαξθεηώλ ηεο θαηαζθεπήο πξσηνύ απνηηκεζεί θαη επηιεγεί ηαθηηθή ελίζρπζεο ηεο.
-Πξέπεη λα ζεκεησζεί, πσο γηα ηελ εθηέιεζε νπνηαζδήπνηε δπλακηθήο αλάιπζεο, ζα πξέπεη
πξώηα λα εθηειεζηεί κηα ηδηνκνξθηθή (MODAL) θαζκαηηθή αλάιπζε.
Mε ηελ αλάιπζε απηή ππνινγίδνληαη νη ηδηνκνξθέο, νη αληίζηνηρεο ηδηνπεξίνδνη θαζώο θαη ε
ζπλεηζθνξά ηεο κάδαο ζε θάζε ηδηνκνξθή.
Παξαθάησ παξνπζηάδνληαη ηα απνηειέζκαηα ηεο ηδηνκνξθηθήο θαη ηεο πξνθαηαξθηηθήο

αλάιπζεο ζε πηλαθνπνηεκέλε κνξθή.
΢ΤΝΕΙ΢ΦΟΡΑ ΜΑΖΑ΢
Πίλαθαο 3: Iδηνπεξίνδνη θαη ζπλεηζθνξέο καδώλ αλα δηεύζπλζε

147
ΔΕΙΚΣΕ΢ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ΢ ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑΣΩΝ Ι΢ΟΓΕΙΟΤ (ΠΡΟΚΑΣΑΡΚΣΙΚΗ΢)

ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑ ΔΙΑ΢ΣΑ΢ΕΙ΢ (cm) Μed (kNm) N (kN) Mrd (kNm) λ
K1 35x35 468,6 247,2 141,6 3,31
K2 25x25 118,4 288,7 79,8 1,48
K3 35x35 338,6 118,4 131,7 2,57
K4 25x25 165,6 328,6 82,5 2,01
K5 35x35 432,9 246,2 140,8 3,07
K6 25x25 119,3 29,6 65,3 1,83
K7 25x25 107,7 26 64,4 1,67
K8 25x25 134,5 77,6 70,3 1,91
K9 35x35 340,9 48,1 125,9 2,71
K10 35x35 450,2 247,1 141,5 3,18
K11 25x25 123 121,4 134,6 0,91
Πίλαθαο 4: Γείθηεο αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ ηζνγείνπ.
ΔΕΙΚΣΕ΢ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ΢ ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑΣΩΝ ΟΡΟΦΟΤ (ΠΡΟΚΑΣΑΡΚΣΙΚΗ΢)

ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑ ΔΙΑ΢ΣΑ΢ΕΙ΢ (cm) Μed (kNm) N (kN) Mrd (kNm) λ
K1 35x35 264,7 105,9 132,2 2,00
K2 25x25 52,3 120,6 73,8 0,71
K3 35x35 132,4 51,8 126,4 1,05
K4 25x25 16,1 140,3 74,9 0,21
K5 35x35 105,5 110,3 133,4 0,79
K6 25x25 8,5 10 63,2 0,13
K7 25x25 5 10,4 63,4 0,08
K8 25x25 2,8 33,4 65,1 0,04
K9 35x35 89,6 20,4 124,6 0,72
K10 35x35 232,5 104,4 131,6 1,77
K11 25x25 14,7 53,5 67,8 0,22
Πίλαθαο 5: Γείθηεο αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ νξόθνπ.
ΔΕΙΚΣΕ΢ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ΢ ΔΟΚΩΝ Ι΢ΟΓΕΙΟΤ (ΠΡΟΚΑΣΑΡΚΣΙΚΗ΢)

ΔΟΚΟ΢ ΔΙΑ΢ΣΑ΢ΕΙ΢ (cm) Μed (kNm) N (kN) Mrd (kNm) λ
Δ1 20x50 139,2 - 129,6 1,07
Δ2 20x50 154,2 - 146,6 1,05
Δ3 20x60 126,3 - 186,26 0,68
Δ4 20x60 110,1 - 142,8 0,77
Δ5 20x50 150,9 - 131,1 1,15
Δ6 20x50 136,6 - 138,9 0,98
Δ7 20x50 249,3 - 141,4 1,76
Δ8 20x60 114,9 - 192,3 0,60
Δ9 20x50 212,7 - 157,1 1,35
Δ10 20x50 250 - 131,8 1,90
Δ11 20x60 313,9 - 170,9 1,84
Δ12 20x50 250,8 - 119,8 2,09
Δ13 20x50 118,9 - 128,3 0,93
Δ14 20x50 60,8 - 132,4 0,46
Πίλαθαο 6: Γείθηεο αλεπάξθεηαο δνθώλ ηζνγείνπ.

148
ΔΕΙΚΣΕ΢ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ΢ ΔΟΚΩΝ ΟΡΟΦΟΤ (ΠΡΟΚΑΣΑΡΚΣΙΚΗ΢)

ΔΟΚΟ΢ ΔΙΑ΢ΣΑ΢ΕΙ΢ (cm) Μed (kNm) N (kN) Mrd (kNm) λ
Δ1 20x50 43,6 - 129,6 0,34
Δ2 20x50 32,6 - 130,52 0,25
Δ3 20x60 48,6 - 186,26 0,26
Δ4 20x60 42,1 - 142,8 0,29
Δ5 20x50 56,8 - 131,1 0,43
Δ6 20x50 27,7 - 138,9 0,20
Δ7 20x50 99,1 - 141,4 0,70
Δ8 20x60 38,8 - 192,3 0,20
Δ9 20x50 51 - 157,1 0,32
Δ10 20x50 82,1 - 131,8 0,62
Δ11 20x60 38,8 - 170,9 0,23
Δ12 20x50 44,4 - 119,8 0,37
Δ13 20x50 16 - 111,5 0,14
Δ14 20x50 8 - 132,4 0,06
Πίλαθαο 7: Γείθηεο αλεπάξθεηαο δνθώλ νξόθνπ.
Aπό ηα παξαπάλσ απνηειέζκαηα είλαη πξνθαλέο πσο γηα πεξηζζόηεξα απν έλα ζηνηρεία ηεο
θαηαζθεπήο πξνθύπηεη δείθηεο αλεπάξθεηαο (ι) κεγαιύηεξνο ηνπ 2,5 θαη επνκέλσο δελ
ηθαλνπνηείηαη ην πξώην κέξνο ηεο ζπλζήθεο εθαξκνγήο ειαζηηθήο δπλακηθήο αλαιπζεο.
Γηα ην ιόγν απηό ζα ειεγρζεί ε κνξθνινγηθή θαλνληθόηεηα ηεο θαηαζθεπήο.
-Έλα θηίξην ζεσξείηαη κνξθνινγηθά θαλνληθό, όηαλ: (§5.5.1.2. ΚΑΝ.ΔΠΔ.)[2],

(α) Καλέλαο επηκέξνπο θνξέαο αλάιεςεο ζεηζκηθώλ δξάζεσλ δε δηαθόπηεηαη θαζ' ύςνο.
(β) Καλέλαο επηκέξνπο θνξέαο αλάιεςεο ζεηζκηθώλ δξάζεσλ δε ζπλερίδεηαη ζε γεηηνληθό
όξνθν ζε εθηόο επηπέδνπ εζνρή.
(γ) Σν θηίξην δε πεξηιακβάλεη όξνθν ηνπ νπνίνπ, γηα κηα δεδνκέλε δηεύζπλζε ζεηζκηθήο
δξάζεο, ην πειίθν ηνπ ιόγνπ ι ζηνηρείνπ πνπ βξίζθεηαη ζε κία πιεπξά ηνπ νξόθνπ, πξνο ηνλ
αληίζηνηρν ιόγν ζηνηρείνπ ζε νπνηαδήπνηε άιιε πιεπξά, ππεξβαίλεη ην 1,5.
(δ) Σν θηίξην δε πεξηιακβάλεη όξνθν ηνπ νπνίνπ ν κέζνο δείθηεο αλεπάξθεηαο ιΚ ελόο
νξόθνπ, λα ππεξβαίλεη ην 150% ηνπ αλίζηνηρνπ ιόγνπ ελόο ππεξθείκελνπ ή ππνθείκνπ
νξόθνπ. Μέζνο δείθηεο αλεπάξθεηαο ιΚ νξίδεηαη ην κέγεζνο ιΚ=∑ιiVsi/ ∑ Vsi (3) ,όπνπ:
-ιi: O δείθηεο αλεπάξθεηαο γηα ην θύξην ζηνηρείν i ηνπ νξόθνπ.
-Vsi: H δξώζα ηέκλνπζα από ειαζηηθή αλάιπζε.
-n: Ο αξηζκόο ησλ θύξησλ ζηνηρείσλ ηνπ νξόθνπ.
Παξαηεξνύκε πσο ν κεγαιύηεξνο ιόγνο αλεπάξθεηαο αθνξά ην ππνζηήισκα Κ1 ηνπ θηηξίνπ

ην νπνίν ζεσξείηαη θαη ην πιένλ εύηξσην.
Δμίζνπ εύθνια βιέπνπκε πσο ην πειίθν ιΚ1/ιΚ7=1,98.
΢εκεηώλεηαη πσο θαη νη 2 απηνί ιόγνη αλεπάξθεηαο πξνέθπςαλ γηα ζεηζκηθό ζπλδπαζκό
G+0.3Q+Ex.
Eπνκέλσο απηόκαηα δελ ηθαλνπνηείηαη ε ηξίηε ζπλζήθε θαη ην θηίξην καο δε ζεσξείηαη
κνξθνινγηθά θαλνληθό.
Αλεμαξηήησο βέβαηα ηεο ηζρύνο ησλ πξνεγνύκελσλ ζπλζεθώλ, θαη κε ηελ πξνππόζεζε
απνπζίαο νπζησδώλ βιαβώλ ζηε θαηαζθεπή, επηηξέπεηαη γηα ζθνπνύο απνηίκεζεο θαη κόλν
ε εθαξκνγή ηεο ειαζηηθήο δπλακηθήο κεζόδνπ κε πξνζαπμεκέλνπο ζπληειεζηέο αζθαιείαο
πξνζνκνηώκαηνο γsd θαηά 0.15. §5.6.1.(β) ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2],

149
6. ΔΛΑ΢ΣΙΚΗ ΓΤΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η ΜΔ ΣΟΠΙΚΟΤ΢ ΓΔΙΚΣΔ΢

ΠΛΑ΢ΣΙΜΟΣΗΣΑ΢ ΚΑΣΑ ΚΑΝ.ΔΠΔ.
Η κέζνδνο ησλ επηκέξνπο ηνπηθώλ δεηθηώλ ζπκπεξηθνξάο m είλαη θαη απηή αληίζηνηρε κε
ηελ ηδηνκνξθηθή αλάιπζε θάζκαηνο, θαη ζπληζηάηαη λα εθαξκόδεηαη ζε θνξείο πνπ
παξνπζηάδνπλ έληνλε αληζνθαηαλνκή ησλ απαηηνύκελσλ πιαζηηθώλ παξακνξθώζεσλ.
Οη δείθηεο m ε αιιηώο ηνπηθνί δείθηεο πιαζηηκόηεηαο, αληηπξνζσπεύνπλ ηε δηαζέζηκε
ηνπηθή πιαζηηκόηεηα ελόο κέινπο. Με ηε ζεηξά ηνπο δηαηξνύληαη κε ηα αληίζηνηρα εληαηηθά
κεγέζε γηα λα ιεθζεί ππόςηλ ε δηαζέζηκε αλειαζηηθή ζπκπεξηθνξά ηνπ κέινπο. Δάλ επηιεγεί
ν δείθηεο απηόο λα εθθξαζηεί κε ηε βνήζεηα γσληώλ ζηξνθήο (κέινπο) ζηελ αζηνρία (ζy) θαη
γσληώλ ζηξνθήο ζηε δηαξξνή (ζu) ηόηε νξίδεηαη σο (§4.7.1. ΚΑΝ.ΔΠΔ.) [2]:
m=ζd/ζu (4)
,όπνπ:
- ζd: ε ηηκή ζρεδηαζκνύ νξηαθήο παξακόξθσζεο, αλάινγα κε ηε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο.
- ζu: ε ηηκή παξακόξθσζεο αζηνρίαο.
Γηα ηε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο Β (Πξνζηαζία δσήο), ν θέξνληαο νξγαληζκόο ηεο
θαηαζθεπήο κπνξεί λα ζρεκαηίζεη αλειαζηηθέο παξακνξθώζεηο ζε κεγάιε ζρεηηθά έθηαζε,
αιιά ηαπηνρξόλσο δηαζέηεη θαη επαξθή πεξηζώξηα έλαληη εμάληιεζεο ησλ δηαζέζηκσλ
παξακνξθώζεσλ αζηνρίαο.
𝜽𝒚+𝜽𝒖
Γηα ηα πξσηεύνληα ζηνηρεία ν ΚΑΝ.ΔΠΔ. νξίδεη: ζd=𝟎, 𝟓 ∗ 𝜸𝒓𝒅 (5)
Διιείςεη αθξηβέζηεξσλ ζηνηρείσλ νη ηηκέο απηέο κπνξνύλ λα ππνινγηζηνύλ βάζεη ησλ
εμηζώζεσλ πνπ παξνπζηάδνληαη ζηηο §7.2.2. θαη §7.2.4.1. ηνπ ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2],
Αθνύ ππνινγηζηνύλ νη ηνπηθνί δείθηεο πιαζηηκόηεηαο m, γηα δεδνκέλε ζηάζκε

επηηειεζηηθόηεηαο, ηα δξώληα εληαηηθά κεγέζε ζηα κέιε δηαηξνύληαη κε ηνλ δείθηε m θαη
ιακβάλεηαη έηζη ππόςηλ ε πιαζηηκόηεηα ησλ ζηνηρείσλ.
Oη ζπληειεζηέο απηνί ππνινγίδνληαη απηόκαηα από ην ινγηζκηθό ΒΙΑΥ[4] κε κέζεο ηηκέο
ηδηνηήησλ ησλ πιηθώλ. Πην ζπγθεθξηκέλα, πξνζδηνξίζηεθε ε δπζκελέζηεξε δξώζα ξνπή
(Μed) γηα ηνπο ηέζζεξηο ζεηζκηθνύο ζπλδπαζκνύο δξάζεο. ΢ε ζπλδπαζκό κε ηηο αμνληθεο
δπλάκεηο θαηαπόλεζεο γηα ην ζπλδπαζκό G+0.3Q, θαη κε ρξήζε γξακκηθήο παξεκβνιήο
εμήρζεζαλ ηα ζρεηηθά κεγέζε.
Σα απνηειέζκαηα ηεο αλάιπζεο παξνπζηάδνληαη ζηνπο επόκελνπο πίλαθεο.
Μαδί παξνπζηάδνληαη θαη νη ηηκέο ησλ αμνληθώλ θνξηίσλ, ησλ δξώζσλ ξνπώλ θαη ησλ ξνπώλ
αληνρήο πνπ ρξεζηκνπνηήζεθαλ θαηά ηνπο ππνινγηζκνύο.
Πίλαθαο 8: Λόγνη αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ ηζνγείνπ.

150
Πίλαθαο 9:Λόγνη αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ νξόθνπ.
Πίλαθαο 10: Λόγνη αλεπάξθεηαο δνθώλ ηζνγείνπ.
Πίλαθαο 11: Λόγνη αλεπάξθεηαο δνθώλ νξόθνπ

151
7. ΔΛΑ΢ΣΙΚΗ ΓΤΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η ΜΔ ΓΔΙΚΣΗ ΢ΤΜΠΔΡΙΦΟΡΑ΢ q.

H ειαζηηθή δπλακηθή αλάιπζε κε θαζνιηθό δείθηε ζπκπεξηθνξάο q είλαη παξεκθεξήο ηεο
κεζόδνπ πνπ ρξεζηκνπνηήζεθε πξνεγνπκέλσο κε ηνπο ηνπηθνύο δείθηεο πιαζηηκόηεηαο m.
Μηα εηδνπνηόο δηαθνξά κεηαμύ ησλ δύν, είλαη ην όηη ελ αληηζέζεη κε ηε κέζνδν m, ζηε
κέζνδν q δελ ππνινγίδνληαη επηκέξνπο δείθηεο γηα θάζε κέινο αλεμάξηεηα, αιια έλαο
θαζνιηθόο δείθηεο ζπκπεξηθνξάο ηεο θαηαζθεπήο κε ηνλ νπνίν ζα δηαηξεζνύλ όια ηα
εληαηηθά κεγέζε πνπ πξνθύπηνπλ από ηελ ειαζηηθή αλάιπζε ηεο θαηαζθεπήο. Ο δείθηεο
απηόο ππνινγίδεηαη βάζεη ηνπ πίλαθα ΢.4.4 ΚΑΝ.ΔΠΔ.[2], θαη ζηελ πεξίπησζε καο
εθιέγεηαη q=1.3.
Έρνπκε εληνπίζεη πσο ην πιένλ εύηξσην ππνζηήισκα ηεο θαηαζθεπήο είλαη ην Κ1 ηνπ
ηζνγείνπ. Θα ππνινγηζηεί ελ ζπλερεία έλαο θαζνιηθόο δείθηεο ζπκπεξηθνξάο γηα ηελ
εθάζηνηε δηεύζπλζε ζεηζκνύ νύησο ώζηε πιένλ ιΚ1=1.
Πξαγκαηνπνηνύληαη έηζη δηαδνρηθέο θαζκαηηθέο αλαιύζεηο γηα θάζε δηεύζπλζε αλεμάξηεηα
κε q>1.
Η ζπλζήθε απηή πξαθηηθά καο εμαζθαιίδεη πσο ε ζηηγκή πνπ ην ππνζηήισκα Κ1 θξίλεηαη
αλεπαξθέο ηαπηίδεηαη κε ηε ζηηγκή πνπ ην ζύζηεκα αξρίδεη λα πιαζηηθνπνηείηαη.
Οη ππνινγηζκέλνη δείθηεο ζπκπεξηθνξάο αλα δηεύζπλζε πξνέθπςαλ σο:
●qαπ, Υ=3.1
●qαπ,Τ=2.6
Οη λένη δείθηεο αλεπάξθεηαο ησλ ππνζηεισκάησλ θαίλνληαη παξαθάησ.
Αθόκε δείρλνληαη θαη νη δείθηεο κζ νη νπνίνη ππνινγίζηεαλ πξνεγνπκέλσο από ην ινγηζκηθό
ΒΙΑΥ. Οη δείθηεο κζ ρξεζηκεύνπλ ώζηε λα ππνινγηζηεί ε δηαζέζηκε γσλία ζηξνθήο ελόο
κέινπο θαη γηα λα γίλεη ε κεηαηξνπή ηνπ θαζνιηθό δείθηε, ζε δείθηε κέινπο. Έηζη ηειηθά ζα
είκαζηε ζε ζέζε λα δηαπηζηώζνπκε εάλ θάπνην ππνζηήισκα ρξεηάδεηαη ελίζρπζε έλαληη
πιαζηηκόηεηαο.
Δλαιιαθηηθά, κπνξνύλ λα ρξεζηκνπνηεζνύλ νη ζρέζεηο πνπ πξνηείλνληαη ζην KEΦ.7
ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2] ζε ζπλδπαζκό κε ηηο ζρέζεηο ηνπ ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ 7 ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2].
-Γηα ηα ππνζηειώκαηα ηζνγείνπ:
G+0.3Q+EX
λ
1,01
0,34
0,83
0,68
0,99
0,61
0,54
0,62
0,88
0,98
0,30
Πίλαθαο 12: Λόγνη αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ ηζνγείνπ

152
-Γηα ηα ππνζηειώκαηα νξόθνπ:
Πίλαθαο 13: Λόγνη αλεπάξθεηαο ππνζηεισκάησλ νξόθνπ
O δείθηεο q νξίδεηαη σο q=qΠ*qU (6) όπσο αλαθέξεηαη θαη ζην ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ 4.2
ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2].
Γεληθά, ν παξάγνληαο q κπνξεί λα είλαη δηαθνξεηηθόο γηα θάζε θύξηα δηεύζπλζε ηνπ θηηξίνπ,
αλαιόγσο θπζηθά ηνπ δνκεηηθνύ ζπζηήκαηνο θαη ηεο εθάζηνηε ηδηνπεξηόδνπ. Παξόια απηά
ην ΄΄κέγεζνο΄΄ πιαζηηκόηεηαο ζα είλαη ίδην αλεμαξηήησο δηεύζπλζεο. Ο δείθηεο q εμαξηάηαη
δε από δύν επηκέξνπο παξάγνληεο.
(α) Ο παξάγνληαο ππεξαληνρήο qU: Eθθξάδεηαη ζε όξνπο δύλακεο θαη ηζνύηαη κε ην ιόγν ηεο
ζεηζκηθήο δύλακεο (ηέκλνπζα βάζεο) πνπ νδεγεί ζε γεληθεπκέλε δηαξξνή πνιιώλ ζηνηρείσλ,
σο πξνο ηε δύλακε V1 πνπ νδεγεί ζε δηαξξνή ην πξώην δνκηθό ζηνηρείν ηνπ θξίζηκνπ
νξόθνπ. Η ηηκή ηνπ πνηθίιεη αλάινγα ην δνκεηηθό ζύζηεκα πνπ εμεηάδεηαη, ηε θαλνληθόηεηα
ηνπ ζε θάηνςε, ηελ ππεξζηαηηθόηεηα ηνπ θαη γεληθόηεξα ηε δπλαηόηεηα αλαθαηαλνκήο ηεο
έληαζεο ζε όιν ηνλ νξγαληζκό. Οη ηηκέο ηνπ γεληθά εθιέγνληαη από ηνλ ΠΙΝΑΚΑ ζει.4-30
ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2].
(β) Ο παξάγνληαο πιαζηηκόηεηαο qΠ: Δθθξάδεηαη ζε όξνπο παξακόξθσζεο θαη ηζνύηαη κε
ηνλ ιόγν ηεο νξηαθήο παξακόξθσζεο αζηνρίαο (βάζεη ζηάζκεο επηηειεζηηθόηεηαο), σο πξνο
ηε παξακόξθσζε γεληθεπκέλεο δηαξξνήο, δειαδή ελάξμεσο κεραληζκνύ νξόθνπ.
Με ηε δηαθνξνπνίεζε απηή, είλαη δπλαηή ε εθηίκεζε ηεο απαηηνύκελεο πιαζηηκόηεηαο ζε

όξνπο κεηαθηλήζεσλ, ε ζηξνθήο ρνξδήο ζε επίπεδν νξόθνπ, θαη έπεηηα ε εύξεζε ηεο
απαηηνύκελεο πιαζηηκόηεηαο γηα ηα επηκέξνπο θέξνληα ζηνηρεία ηνπ νξόθνπ αλαθνξάο.
Γηα ηε κεηαηξνπή ηνπ θαζνιηθνύ δείθηε ζπκπεξηθνξάο, ν ΚΑΝ.ΔΠΔ. νξίδεη:
● κδ=qπ , T≥Tc (7)
● κδ=1+(Tc/T)(qπ-1), Σ<Σc (8)
όπνπ κδ ν απαηηνύκελνο δείθηεο ζπκπεξηθνξάο, θαη Σc ε πεξίνδνο από ηελ νπνία αξρίδεη ν
θζίλσλ θιάδνο ηνπ θάζκαηνο ζρεδηαζκνύ. Πηό ζπγθεθξηκέλα, κδ =κδ,νξ ≈ κζ,νξ ,ην νπνίν
ρξεζηκνπνηείηαη γηα θαλνληθά θηίξηα θαζ’ύςνο κε νκνηόκνξθε θαηαλνκή θαη δηαζπνξά ησλ
αληηζηάζεσλ αιιά θαη ησλ αλειαζηηθώλ απαηηήζεσλ, έηζη ώζηε λα εμαζθαιίδεηαη (κε
αμηνπηζηία) ε δεκηνπξγία νηνλεί-πιαζηηθώλ αξζξώζεσλ ζηα άθξα ησλ δνθώλ ή έζησ θαη ζε
ιίγα άθξα ππνζηπισκάησλ όπσο αλαθέξεηαη θαη ζην ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ 4.2 ΚΑΝ.ΔΠΔ. [2].
Δπνκέλσο βάζεη ησλ αλσηέξσ έρνπκε:
-TC=0.5 sec

153
-Ωο θξίζηκνο όξνθνο ζεσξείηαη ην ηζόγεην.

-ΣΥ=0.441 sec, TY=0.375 sec.
-q=qΠ*qU ,όπνπ ζηελ πεξίπησζή καο εθιέγεηαη qU=1.
Η ηηκή κd κπνξεί λα κεηαθξαζζεί ζε απαηηνύκελε πιαζηηκόηεηα ηνπ θξίζηκνπ νξόθνπ ζε
όξνπο ζηξνθήο ρνξδήο θαη ηζρύεη κζ,νξ=κδ,νξ.
Ωο εθ ηνύηνπ, ηα δνκηθά καο κέιε θαινύληαη λα δείμνπλ ηνπηθή πιαζηηκόηεηα m γηα ηνπο
αξρηθνύο δείθηεο q σο:
κδ,απ,Υ=3.38
κδ,απ,Τ=3.13
Γηα λα ειεγρζεί εάλ θάζε όξνθνο ηνπ θηηξίνπ είλαη ηθαλόο λα επηδείμεη ηνπο σο άλσ δείθηεο
πιαζηηκόηεηαο αλά δηεύζπλζε, πξέπεη λα πξνζδηνξηζηνύλ νη αληίζηνηρνη ηνπηθνί δείθηεο mi
θάζε πξσηεύνληνο ζηνηρείνπ ηνπ νξόθνπ. Έηζη αθνύ έρεη εληνπηζζεί ην πιένλ εύηξσην
ππνζηήισκα ηνπ ηζνγείνπ, ηα ππόινηπα δνκηθά ζηνηρεία θαινύληαη λα επηδείμνπλ κε ηε
ζεηξά ηνπο ηνπηθνύο δείθηεο πιαζηηκόηεηαο m ίζνπο κε: κ,ζi=(ιi/ιmax)κζ,max (9) , κε:
-ιi: Οη δείθηεο αλεπάξθεηαο ησλ κειώλ
-ιmax: maxιi
Tα απνηειέζκαηα θαζώο θαη ε απαίηεζε ελίζρπζεο κε ηε κέζνδν q, παξνπζηάδνληαη ζηνλ
παξαθάησ πίλαθα:
ΔΙΕΤΘΤΝ΢Η-Y
ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑ mθi, απαιτ. μθ ΕΠΑΡΚΕΙΑ
K1 6,47 4,6660 ΌΧΙ
K2 2,90 5,5308 ΝΑΙ
K3 5,02 5,0765 ΝΑΙ
K4 3,92 5,2530 ΝΑΙ
K5 6,01 4,6720 ΌΧΙ
K6 3,57 7,0250 ΝΑΙ
K7 3,27 7,0300 ΝΑΙ
K8 3,74 6,3850 ΝΑΙ
K9 5,29 5,2820 ΌΧΙ
K10 6,22 4,7230 ΌΧΙ
K11 1,79 6,2270 ΝΑΙ
Πίλαθαο 14:Απαηηνύκελα κζ,i αλά δηεύζπλζε
ΔΙΕΤΘΤΝ΢Η-Χ
ΤΠΟ΢ΣΗΛΩΜΑ mθi, απαιτ. μθ ΕΠΑΡΚΕΙΑ
K1 7,03 4,6660 ΌΧΙ
K2 3,15 5,5308 ΝΑΙ
K3 5,46 5,0765 ΟΧΙ
K4 4,26 5,2530 ΝΑΙ
K5 6,53 4,6720 ΌΧΙ
K6 3,88 7,0250 ΝΑΙ
K7 3,55 7,0300 ΝΑΙ
K8 4,06 6,3850 ΝΑΙ
K9 5,75 5,2820 ΌΧΙ
K10 6,76 4,7230 ΌΧΙ
K11 1,94 6,2270 ΝΑΙ
Πίλαθαο 15: Aπαηηνύκελα κζ,i αλά δηεύζπλζε

154
8. ΢ΤΜΠΔΡΑ΢ΜΑΣΑ
Οη ζπγθξίζεηο ησλ απνηειεζκάησλ ησλ δηαθνξεηηθώλ κεζόδσλ αλάιπζεο θαζώο θαη ε
ζπκπεξαζκαηνινγία αλαθνξηθά κε ηνπο ζηόρνπο ηεο εξγαζίαο ζα ζρνιηαζζνύλ θαη ζα
αλαλεσζνύλ καδί κε ηε λεόηεξε έθδνζε ηεο εξγαζίαο.
[1]SAP 2000 20 manual
[2]ΚΑΝ.ΔΠΔ. (Καλνληζκόο Δπεκβάζεσλ), ΟΑ΢Π, ΦΔΚ2984/Β'/30-08-2017, 2ε
Αλαζεώξεζε 2017
[3]ΔΚΩ΢2000, "Διιεληθόο Καλνληζκόο Οπιηζκέλνπ ΢θπξνδέκαηνο-ΔΚΩ΢
2000",Τ.ΠΔ.ΥΩ.ΓΔ., Γεληθή Γξακκαηεία Γεκνζίσλ Έξγσλ, Αζήλα 2000.
[4]Μαλώιεο Γ.΢θαθηαλάθεο, Πξόγξακκα ΒΙΑΥ, Οδεγίεο Υξήζεο, Σκήκα Πνιηηηθώλ
Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα 2017
[5]Μ.Ν.Φαξδήο, ΜΑΘΗΜΑΣΑ ΟΠΛΙ΢ΜΔΝΟΤ ΢ΚΤΡΟΓΔΜΑΣΟ΢-ΜΔΡΟ΢ 1, Σκήκα
Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Πάηξα 2017
[6]European committee for standardization (CEN).European Standard EN 1992-1-1:2004:
΄΄Eurocode 2:Design of concrete structures-Part 1-1:General Rules for buildings ΄΄,Bruxelles,
2004
[7]΢ηέθαλνο Η. Γξίηζνο, “΢εκεηώζεηο Μεηαπηπρηαθνύ Μαζήκαηνο: Αλαζρεδηαζκόο
Τθηζηάκελσλ Καηαζθεπώλ”, Πάηξα 2017
[8]΢ηέθαλνο. Η.Γξίηζνο, Δληζρύζεηο-επηζθεπέο θαηαζθεπώλ νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο-
΢εκεηώζεηο, Δθδόζεηο Παλ. Παηξώλ, Πάηξα 2016

155

156
Αποτίμηση Υφιστάμενης Κατασκευής Ο/Σ με Προσεγγιστικές και Ελαστικές Αναλύσεις Καθώς και
Ανελαστικής Στατικής Μεθόδου Ανάλυσης Κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ Ο/Σ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΕΣ

ΚΑΙ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΣΤΑΤΙΚΗΣ
ΜΕΘΟΔΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΤΑ ΚΑΝ.ΕΠΕ..
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ ΕΙΡΗΝΗ
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πανεπιστημίου Πατρών, ir.konstantinidi @gmail.com
ΣKΑΡΜΟΥΤΣΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Μεταπτυχιακός φοιτητής Πανεπιστημίου Πατρών, xr.skarmoutsos@gmail.com
Περίληψη
Στην παρούσα εργασία εξετάζεται ένα διώροφο κτίριο το οποίο έχει κατασκευαστεί προ του 1984
και διέπεται από τους παλαιούς κανονισμούς. Αρχικά, γίνεται έλεγχος της επάρκειας του κτιρίου
(χωρίς ανάλυση) με προσαρμογή του Β΄ επιπέδου ελέγχου της Ιαπωνικής μεθόδου και σύμφωνα
με την Πρόταση για τον Δευτεροβάθμιο προσεισμικό έλεγχο. Στη συνέχεια, ακολουθεί αποτίμηση
της σεισμικής συμπεριφοράς του για απαίτηση στάθμης επιτελεστικότητας Β και υπολογισμός των
πιθανών ανεπαρκειών των δoµικών του στοιχείων µε χρήση των ελαστικών μεθόδων ανάλυσης
q και m κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.. Τέλος, πραγματοποιείται εφαρμογή ανελαστικής στατικής ανάλυσης
(push-over). Για την διαστασιολόγηση και την αποτίμηση της Φέρουσας ικανότητας με τις
ελαστικές και την ανελαστική στατική μέθοδο έγινε χρήση του προγράμματος ETABS.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η αποτίμηση της σεισμικής συμπεριφοράς
υπάρχουσας κατασκευής, τόσο με προσεγγιστικές μεθόδους ανάλυσης (χωρίς χρήση
λογισμικού), όσο και με εφαρμογή των ελαστικών μεθόδων q και m και εναλλακτικά
της ανελαστικής στατικής ανάλυσης (push-over) με χρήση του προγράμματος ETABS.
Σκοπός της αποτίμησης υφιστάμενου δομήματος είναι η εκτίμηση της διαθέσιμης
φέρουσας ικανότητας του και ο έλεγχος ικανοποίησης των ελάχιστων υποχρεωτικών
απαιτήσεων που επιβάλλονται από τους ισχύοντες Κανονισμούς. Τέλος,
πραγματοποιείται αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και σύγκριση των διαφορετικών
μεθόδων ανάλυσης. Για τις ανάγκες της εργασίας θεωρήθηκε ότι για την κατασκευή
του φορέα έχει εφαρμοστεί με ακρίβεια η στατική μελέτη και συνεπώς η στάθμη
αξιοπιστίας δεδομένων είναι ικανοποιητική. Επιπλέον, όσον αφορά την διάκριση των
στοιχείων σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα , στην παρούσα εργασία όλα τα στοιχεία του
φορέα θεωρήθηκαν πρωτεύοντα.
Το κτίριο θεωρείται ότι βρίσκεται σε περιοχή ζώνης σεισμικότητας ΙΙ (ΕΑΚ 2003)
με σεισμική επιτάχυνση 0,24g (π.χ. Πάτρα), με κατηγορία εδάφους Β και
σπουδαιότητα συνήθη (κατηγορία σπουδαιότητας ΙΙ). Η συμπεριφορά του κτιρίου
μελετήθηκε για στάθμη επιτελεστικότητας Β (SD-Σημαντικές βλάβες).
2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Το κτίριο αποτελείται από δυο στάθμες και έχει εξωτερικές διαστάσεις Lx=10.69 m και
Ly=14.52 m. Το ύψος ορόφου είναι 3.52m. Τα φέροντα στοιχεία είναι 7 πλάκες, 13
δοκοί και 10 υποστυλώματα για τη 1η και για τη 2η στάθμη. Στην εικόνα που ακολουθεί
φαίνονται τα ανωτέρω. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι:
-Σκυρόδεμα: fcm=18MPa, fcm-s=fck=14MPa,
-Χάλυβας S400: fym=1.15*400=460MPa, fyk =400MPa
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Πίνακα Π 4.1 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [7] για τα υφιστάμενα υλικά
και για ικανοποιητική στάθμη αξιοπιστίας δεδομένων, για έλεγχο σε όρους δυνάμεων
(ελαστικές μέθοδοι q και m) οι τιμές γm λήφθηκαν γc=1.3 και γs=1.15, ενώ για έλεγχο
σε όρους παραμορφώσεων (ανελαστική στατική ανάλυση) γm=1.1.
157
Κωνσταντινίδη Ειρήνη, Σκαρμούτσος Χρήστος
Σχήμα 1: Κάτοψη Πλαισιακού Κτιρίου.
Διαστάσεις και οι οπλισμοί των υποστυλωμάτων είναι:

(α) Στα περιμετρικά: 350/350 με οπλισμό 4Φ20, (β) Στο κεντρικό Κ6 : 400/400 με
οπλισμό 4Φ20+4Φ14. Οι περιμετρικές δοκοί έχουν διαστάσεις 250/550 και οπλίζονται
στο κάτω πέλμα με 4Φ16 στα ανοίγματα, από τα οποία τα μισά κάμπτονται στις
στηρίξεις. Οι εσωτερικές δοκοί έχουν διαστάσεις 250/600 και οπλίζονται στο κάτω
πέλμα με 4Φ20 στα ανοίγματα, από τα οποία τα μισά κάμπτονται στις στηρίξεις. Στο
πάνω πέλμα των δοκών υπάρχει οπλισμός 2Φ8 που δε συμμετέχει στην ανάληψη ροπής
στις παρειές στήριξης, λόγω επαρκούς αγκύρωσής του. Οι συνδετήρες είναι
ορθογωνικοί Φ8/200 σε όλα τα υποστυλώματα και Φ8/250 στις δοκούς με κακή
αγκύρωση. Οι πλάκες έχουν πάχος hf=160mm και είναι οπλισμένες σε δύο διευθύνσεις
με Φ10/130 και δεν θα ελεγχθούν. Ωστόσο, στο εφελκυόμενο πέλμα των δοκών στις
στηρίξεις προσμετράται ο οπλισμός των πλακών που βρίσκεται εντός του
συνεργαζόμενου πλάτους. Επί των πλακών υπάρχει φορτίο από επίστρωση ίσο με 1.3
kN/m2. Τα ωφέλιμα φορτία λήφθηκαν επί όλων των πλακών 2.0 kN/m2. Το δώμα
θεωρείται μη βατό, επομένως τα ωφέλιμα φορτία για αυτό θεωρήθηκαν μηδενικά.
Περιμετρικά σε κάθε όροφο υπάρχει μπατική τοιχοποιία με εκτιμηθέν φαινόμενο
βάρος 3.5kN/m2 επιφάνειας όψης και εσωτερικά, κάτω από κάθε (εσωτερική) δοκό,
δρομική τοιχοποιία με φαινόμενο βάρος 2.0 kN/m2. Προκειμένω να ληφθεί υπόψη η
μείωση των φορτίων των τοιχοπληρώσεων λόγω ανοιγμάτων, τα φαινόμενα βάρη
158
μπορούν να θεωρηθούν μειωμένα κατά 50% και 35% αντίστοιχα. Επί των
περιμετρικών δοκών της οροφής υπάρχει μπατική τοιχοποιία ύψους 1.00m.
3. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΦΟΡΤΙΩΝ
Οι κατανομές των φορτίων από τις πλάκες στις δοκούς έγιναν με τις γνωστές επιφάνειες
επιρροής που περιγράφει και ο ΕΚΩΣ στο κεφάλαιο 9.1.5 [9]. Το φορτίο των
τοιχοπληρώσεων υπολογίζεται με βάση τον τύπο: Gτοιχ=γτοιχ*(Ηοροφου-hδοκού). Το
άθροισμα των δύο παραπάνω φορτίσεων συν το ιδίο βάρος των δοκών κατανεμήθηκαν
ομοιόμορφα σε όλο τους το μήκος. Τέλος, το ιδίο βάρος των υποστυλωμάτων
λαμβάνεται αυτόματα από το πρόγραμμα.
ΜΟΝΙΜΑ (KΝ/m)
ΣΥΝΟΛΙΚΟ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΟΝΙΜΑ
ΕΜΒΑΔΟΝ ΦΟΡΤΙΑ ΦΟΡΤΙΑ ΙΒ ΦΟΡΤΙΑ ΦΟΡΤΙΑ ΚΙΝΗΤΑ
ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΜΗΚΟΣ ΣΥΝΟΛΟ
ΦΟΡΤΙΚΩΝ ΠΛΑΚΩΝ ΔΟΚΩΝ ΔΡΟΜΙΚΗΣ ΜΠΑΤΙΚΗΣ (ΚΝ/m)
ΔΟΚΟΥ (m) (ΚΝ/m)
ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ (ΚΝ/m) (ΚΝ/m) ΟΠΤ/ΔΟΜΗΣ ΟΠΤ/ΔΟΜΗΣ
7,59 7,61 16,25 2,87

3,44 5,20
Δ1 5,28 6,80 6,82 6,82 2,57
ΣΥΝΟΛΟ 23,07 5,45
Δ2 3,58 2,15 3,18 3,44 5,20 11,82 1,20
6,82 6,70 14,25 2,53
3,75 3,80
Δ3 5,40 8,65 8,49 8,49 3,21
ΣΥΝΟΛΟ 22,74 5,73
5,32 7,86 15,40 2,96
3,75 3,80
Δ4 3,59 3,72 5,50 5,50 2,07
ΣΥΝΟΛΟ 20,90 5,04
6,65 7,45 16,08 2,81
3,44 5,20
Δ5 4,73 3,86 4,32 4,32 1,63
ΣΥΝΟΛΟ 20,41 4,44
5,41 6,68 15,32 2,52
3,44 5,20
Δ6 4,29 3,15 3,89 3,89 1,47
ΣΥΝΟΛΟ 19,21 3,99
7,17 7,35 15,98 2,77
3,44 5,20
Δ7 5,17 4,63 4,74 4,74 1,79
ΣΥΝΟΛΟ 20,73 4,56
8,75 7,14 15,78 2,70
3,44 5,20
Δ8 6,49 6,81 5,56 5,56 2,10
ΣΥΝΟΛΟ 21,34 4,79
Δ9 2,14 2,26 5,59 3,44 5,20 14,23 2,11
4,07 7,11 14,65 2,68
3,75 3,80
Δ 10 3,04 2,54 4,44 4,44 1,67
ΣΥΝΟΛΟ 19,09 4,36
11,80 9,63 17,18 3,64
3,75 3,80
Δ 11 6,49 11,25 9,18 9,18 3,47
ΣΥΝΟΛΟ 26,36 7,10
Δ 12 2,97 1,47 2,62 3,44 5,20 11,26 0,99
Δ 13 6,49 6,49 5,30 3,44 5,20 13,93 2,00
Πίνακας 1: Υπολογισμός Φορτίων 1ου Ορόφου.

159
ΜΟΝΙΜΑ (KΝ/m)
ΣΥΝΟΛΙΚΟ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΟΝΙΜΑ
ΕΜΒΑΔΟΝ ΦΟΡΤΙΑ ΦΟΡΤΙΑ ΙΒ ΦΟΡΤΙΑ
ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΜΗΚΟΣ ΣΥΝΟΛΟ
ΦΟΡΤΙΚΩΝ ΠΛΑΚΩΝ ΔΟΚΩΝ ΜΠΑΤΙΚΗΣ
ΔΟΚΟΥ (m) (ΚΝ/m)
ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ (ΚΝ/m) (ΚΝ/m) ΟΠΤ/ΔΟΜΗΣ
7,59 7,61 14,55

3,44 3,50
Δ1 5,28 6,80 6,82 6,82
ΣΥΝΟΛΟ 21,37
Δ2 3,58 2,15 3,18 3,44 3,50 10,12
6,82 6,70 10,45
3,75
Δ3 5,40 8,65 8,49 8,49
ΣΥΝΟΛΟ 18,94
5,32 7,86 11,61
3,75
Δ4 3,59 3,72 5,50 5,50
ΣΥΝΟΛΟ 17,10
6,65 7,45 14,39
3,44 3,50
Δ5 4,73 3,86 4,32 4,32
ΣΥΝΟΛΟ 18,71
5,41 6,68 13,62
3,44 3,50
Δ6 4,29 3,15 3,89 3,89
ΣΥΝΟΛΟ 17,51
7,17 7,35 14,28
3,44 3,50
Δ7 5,17 4,63 4,74 4,74
ΣΥΝΟΛΟ 19,03
8,75 7,14 14,08
3,44 3,50
Δ8 6,49 6,81 5,56 5,56
ΣΥΝΟΛΟ 19,64
Δ9 2,14 2,26 5,59 3,44 3,50 12,53
4,07 7,11 10,86
3,75
Δ 10 3,04 2,54 4,44 4,44
ΣΥΝΟΛΟ 15,29
11,80 9,63 13,38
3,75
Δ 11 6,49 11,25 9,18 9,18
ΣΥΝΟΛΟ 22,57
Δ 12 2,97 1,47 2,62 3,44 3,50 9,56
Δ 13 6,49 6,49 5,30 3,44 3,50 12,24
Πίνακας 2: Υπολογισμός Φορτίων 2ου Ορόφου.
Το συνεργαζόμενο πλάτος των δοκών υπολογίστηκε με βάση τον ΕAΚ 2000 [8].
Συνεπώς, χρησιμοποιήθηκαν οι τύποι beff = bw + 8tf για στοιχεία διατομής Τ και beff =
bw + 3tf για στοιχεία διατομής Γ όπου bw το πάχος του κορμού της δοκού και tf το
πάχος της πλάκας.
4. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ
Οι προσεγγιστικές μέθοδοι με τις οποίες θα γίνει η αποτίμηση της υφιστάμενης
κατασκευής είναι η Ιαπωνική και η Πρόταση για το Δευτεροβάθμιο προσεισμικό
έλεγχο. Για την εφαρμογή των εν λόγω μεθόδων δεν απαιτείται η χρήση κάποιου
λογισμικού προσομοίωσης καθώς όλα τα δεδομένα υπολογίστηκαν με προσεγγιστικές
σχέσεις. Στη παρούσα εργασία οι προσεγγιστικές μέθοδοι εφαρμόστηκαν μόνο στον
πρώτο όροφο του κτιρίου.
Για την εφαρμογή των προσεγγιστικών μεθόδων ανάλυσης αρχικά γίνεται
υπολογισμός της μάζας του κτιρίου (m=226,41 kN sec2/m) και μετέπειτα της καμπύλης
ικανότητας Μ-θ για κάθε κατακόρυφο μέλος, για διεύθυνση σεισμού X, Y αντίστοιχα.
Αναλυτικότερα, πραγματοποιείται υπολογισμός της καμπυλότητας διαρροής της
διατομής, η οποία μπορεί να οφείλεται είτε σε μη-γραμμικότητα των παραμορφώσεων
του θλιβόμενου σκυροδέματος, είτε σε διαρροή του εφελκυόμενου οπλισμού. Αν η
διαρροή οφείλεται σε διαρροή του εφελκυόμενου οπλισμού, τότε:
𝑓𝑦
(1⁄𝑟)𝑦 =
𝐸𝑠 (1 − 𝜉𝑦 )𝑑
Αν η διαρροή διατομής οφείλεται σε μη-γραμμικότητα των παραμορφώσεων του
θλιβόμενου σκυροδέματος, τότε:

160
1.8𝑓𝑐
(1⁄𝑟)𝑦 =
𝐸𝑐 𝜉𝑦 𝑑
Εκ των δύο λαμβάνεται η μικρότερη των τιμών (1⁄𝑟)𝑦 . Το ύψος της θλιβόμενης ζώνης
στη διαρροή, 𝜉𝑦 , ανηγμένο στο στατικό ύψος d, είναι:
1⁄
𝜉𝑦 = (𝑎2 𝐴2 + 2𝑎𝐵) 2 − 𝑎𝐴
,όπου 𝑎 = 𝐸𝑠 ⁄𝐸𝑐 και τα Α, Β προσδιορίζονται από τις κατωτέρω εξισώσεις, εάν η
διαρροή ελέγχεται από τον εφελκυόμενο οπλισμό ή από το θλιβόμενο σκυρόδεμα
αντίστοιχα:
(Ι) Διαρροή λόγω χάλυβα:
𝛮
𝛢 = 𝜌 + 𝜌′ + 𝜌𝜈 +
𝑏𝑑𝑓𝑦
𝛮
𝐵 = 𝜌 + 𝜌′ 𝛿 ′ + 0.5𝜌𝜈 (1 + 𝛿 ′ ) +
𝑏𝑑𝑓𝑦
(ΙΙ) Διαρροή λόγω παραμορφώσεων σκυροδέματος:
𝛮
𝛢 = 𝜌 + 𝜌′ + 𝜌𝜈 −
1.8𝑎 𝑏𝑑𝑓𝑐
𝐵 = 𝜌 + 𝜌′ 𝛿 ′ + 0.5𝜌𝜈 (1 + 𝛿 ′ )
Στις παραπάνω εξισώσεις, ρ, ρ΄ και ρν είναι τα ποσοστά του εφελκυόμενου, του
θλιβόμενου και του μεταξύ τους κατανεμημένου οπλισμού (ανηγμένα στο bd), δ΄=d΄/d,
όπου d΄ η απόσταση από το κέντρο του θλιβόμενου οπλισμού μέχρι την ακραία
θλιβόμενη ίνα σκυροδέματος, b το πλάτος της θλιβόμενης ζώνης και Ν το αξονικό
φορτίο (θετικό σε θλίψη). Αντί των ανωτέρω τύπων για υποστυλώματα ή δοκούς
μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ημι-εμπειρικές σχέσεις:
(1⁄𝑟)𝑦 = 1.77 𝑓𝑦 ⁄𝐸𝑠 ℎ ή (1⁄𝑟)𝑦 = 1.55 𝑓𝑦 ⁄𝐸𝑠 𝑑
Με δεδομένη πλέον τη καμπυλότητα στη διαρροή η αντίστοιχη ροπή Μy προκύπτει
από τη σχέση:
𝑀𝑦 𝜉𝑦2 𝜉𝑦
3
= (1 ⁄ 𝑟 )𝑦 {𝐸𝑐 (0.5(1 + 𝛿′) − )
𝑏𝑑 2 3
𝜌𝜈 𝛦𝑠
+ [(1 − 𝜉𝑦 )𝜌 + (𝜉𝑦 − 𝛿΄)𝜌′ + (1 − 𝛿΄)] (1 − 𝛿΄) }
6 2
Η γωνία στροφής χορδής θy, για την περίπτωση δοκών και υποστυλωμάτων στην
καμπτική διαρροή, εάν δεν υπάρχουν ακριβέστερα στοιχεία, μπορεί να εκτιμηθεί από
την ακόλουθη σχέση (§ 7.2.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]):
𝐿𝑠 + 𝑎𝑣 𝑧 ℎ (1⁄𝑟)𝑦 𝑑𝑏 𝑓𝑦
𝜃𝑦 = (1⁄𝑟)𝑦 + 0.0014 (1 + 1.5 ) +
3 𝐿𝑠 8√𝑓𝑐
,όπου Ls λαμβάνεται ως το μισό του καθαρού ύψους μέσα στο υπόψη κατακόρυφο
επίπεδο κάμψης (από το κάτω πέλμα της υπερκείμενης δοκού μέχρι το άνω πέλμα της
υποκείμενης δοκού) για την περίπτωση των υποστυλωμάτων.
Η διαθέσιμη τιμή της πλαστικής γωνίας στροφής ενός δομικού στοιχείου μπορεί να
υπολογίζεται συναρτήσει των μηχανικών και γεωμετρικών χαρακτηριστικών του με τη
βοήθεια εμπειρικών σχέσεων. Εφόσον οι διαμήκεις οπλισμοί είναι νευροχάλυβες,
επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται οι εξής σχέσεις:
• Για τη μέση τιμή της γωνίας στροφής χορδής κατά την αστοχία δοκών ή
υποστυλωμάτων:
0.225 𝑓𝑦𝑤
𝜈)
𝑚𝑎𝑥(0.01; 𝜔΄) (𝑎𝜌𝑠 )
𝜃𝑢𝑚 = 0.016(0.3 [ 𝑓] (𝑎𝑠 )0.35 25 𝑓𝑐 (1.25100𝜌𝑑 )
𝑚𝑎𝑥(0.01; 𝜔) 𝑐
• Για τη μέση τιμή του πλαστικού τμήματος της μέσης γωνίας στροφής χορδής κατά
την αστοχία του στοιχείου:
𝑝𝑙
𝜃𝑢𝑚 = 𝜃𝑢 − 𝜃𝑦
161
Παρατήρηση: Σύμφωνα με τη § 7.2.4.1 (iii) του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] εφόσον τα στοιχεία του
εξεταζόμενου φορέα έχουν διαστασιολογηθεί και κατασκευαστεί με βάση τα ισχύοντα
στην Ελλάδα προ του 1985, με χρήση νευροχαλύβων, οι τιμές των θum χρειάζεται να
διαιρεθούν διά 1.2.
Τέλος, απαραίτητο βήμα προτού προχωρήσουμε στην εφαρμογή των
προσεγγιστικών μεθόδων ανάλυσης αποτελεί ο προσδιορισμός των τοπικών δεικτών
πλαστιμότητας m. Οι δείκτες αυτοί προσδιορίζονται με τη βοήθεια των γωνιών
στροφής χορδής στην αστοχία (θu) και στην διαρροή (θy) και ορίζονται ως εξής (§ 4.7.1
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]):
𝜃𝑑
𝑚=
𝜃𝑦
Επειδή όμως αναφερόμαστε στη στάθμη επιτελεστικότητας «Προστασία Ζωής», η
µέγιστη γωνία στροφής χορδής δεν είναι η θu, η οποία αντιστοιχεί ουσιαστικά στην
αστοχία, αλλά µία μικρότερη τιμή, ενδιάμεση των θu και θy, ίση µε (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4.4
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]):
𝜃𝑢+𝜃𝑦
𝜃𝑑 = 0,5 ∗ 𝛾𝑅𝑑 ,για πρωτεύοντα φέροντα στοιχεία
Επομένως για τον υπολογισμό των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας m καταλήγουμε στον
ακόλουθο τύπο:
𝜃𝑑 0,5 ∗ (𝜃𝑢 + 𝜃𝑦)
𝑚= =
𝜃𝑦 𝜃𝑦 ∗ 𝛾𝑅𝑑
Οι τιμές του γRd συνίστανται, για πρωτεύοντα δομικά στοιχεία σε όρους θu, γRd=1.5 και
για τοιχοπληρώσεις γ ή ε, γRd=1.3 για άοπλες και γRd=1.2 για οπλισμένες.
Τα αποτελέσματα όσων περιγράφονται παραπάνω δίνονται συνοπτικά στους
ακόλουθους πίνακες:
Πλαισιακό - Διεύθυνση σεισμού Χ Πλαισιακό - Διεύθυνση σεισμού Υ

Column Μy θy θum θum,pl mB Column Μy θy θum θum,pl mB
K1 96,97 0,0099 0,0486 0,0306 1,69 K1 96,97 0,0099 0,0486 0,0306 1,69
Κ2 107,03 0,0102 0,0466 0,0287 1,61 Κ2 107,03 0,0101 0,0466 0,0287 1,61
K3 107,73 0,0102 0,0465 0,0286 1,60 K3 107,73 0,0102 0,0465 0,0286 1,60
K4 115,87 0,0104 0,0450 0,0271 1,54 K4 115,87 0,0104 0,0450 0,0271 1,54
K5 114,76 0,0093 0,0449 0,0281 1,67 K5 114,76 0,0104 0,0449 0,0281 1,54
K6 202,84 0,0085 0,0402 0,0250 1,65 K6 202,84 0,0085 0,0402 0,0250 1,65
K7 141,46 0,0099 0,0401 0,0235 1,46 K7 141,46 0,0100 0,0401 0,0235 1,46
K8 106,33 0,0102 0,0468 0,0288 1,61 K8 106,33 0,0102 0,0468 0,0288 1,61
K9 137,86 0,0099 0,0410 0,0242 1,48 K9 137,86 0,0098 0,0410 0,0242 1,49
K10 113,24 0,0103 0,0455 0,0276 1,56 K10 113,24 0,0103 0,0455 0,0276 1,56
Πίνακας 3: Υπολογισμός των Μy, θy, θum, θum,pl, mB για διεύθυνση Χ, Υ στο ισόγειο του
πλαισιακού κτιρίου.
4.1 ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Η Ιαπωνική μέθοδος συνίσταται από τρία επίπεδα ελέγχου. Στη παρούσα εργασία
γίνεται εφαρμογή του 2ου επιπέδου ελέγχου. Σύμφωνα με αυτό η αντοχή του κτιρίου
καθορίζεται από τα κατακόρυφα στοιχεία και ελέγχεται ο τύπος αστοχίας των
υποστυλωμάτων (διατμητική ή καμπτική). Υπολογίζονται τα αξονικά φορτία στα
υποστυλώματα (G+0.3Q) και με χρήση της σχέσης (Α.6) του ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ 7Α
του ΚΑΝ.ΕΠΕ. (όπως περιεγράφηκε παραπάνω) προσδιορίζεται η ροπή αντοχής κάθε
κατακόρυφου στοιχείου. Στην συνέχεια, η τέμνουσα που αναπτύσσεται στο στοιχείο
τη στιγμή που αστοχεί σε κάμψη VMu συγκρίνεται με ελάχιστη εκ των VRd,s και VRd,max
για τις διευθύνσεις X, Y αντίστοιχα. Προσδιορίζεται έτσι αν έχουμε πλάστιμο ή
162
ψαθυρό τρόπο αστοχίας, δηλαδή αν η αστοχία σε κάμψη προηγείται της διάτμησης

(VMu ≤ VRd,min) και αντίστροφα. Η VMu για την περίπτωση των υποστυλωμάτων
προσδιορίζεται βάσει του ακόλουθου τύπου [3]:
𝑀𝑅 2𝑀𝑅
𝑉𝑀𝑢 = =
𝐿𝑠 𝐿𝜅𝛼𝜃.
Τα κατακόρυφα στοιχεία κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την τιμή των
δεικτών συμπεριφοράς mi, σε όσα έχουν m=1.2, 1.2<m<2 και m>2. Στην πρώτη
κατηγορία ανήκουν τα στοιχεία στα οποία η διατμητική αστοχία προηγείται της
καμπτικής (ψαθυρά). Ο συντελεστής mi υπολογίστηκε βάσει του ΚΑΝ.ΕΠΕ. για
στάθμη επιτελεστικότητας Β, όπως περιεγράφηκε παραπάνω. Για τις τρεις αυτές
κατηγορίες υπολογίζεται η συνολική τέμνουσα ορόφου VR σύμφωνα με τη σχέση [3]:
2 2 2
𝜊𝜌
𝑉𝑅 = √( ∑ 𝑚𝑖 𝑉𝑅𝑖 ) + ( ∑ 𝑚𝑖 𝑉𝑅𝑖 ) + ( ∑ 𝑚𝑖 𝑉𝑅𝑖 )
𝑚𝑖 =1.2 1.2≤𝑚𝑖 ≤2 𝑚𝑖 >2
Επιπλέον, υπολογίζεται η VRτελική η οποία προκύπτει από την ακόλουθη σχέση [3]:
𝜊𝜌
𝑉𝑅𝜏𝜀𝜆. = 𝑉𝑅 𝑆𝐷 𝑇
Ο μειωτικός συντελεστής αντοχής SD λαμβάνεται SD=0.8 λόγω του κριτηρίου
κανονικότητας και συμμετρίας κάτοψης για διατομή Γ μεγαλύτερη του 30%. Ο
συντελεστής φθοράς Τ λαμβάνεται Τ=0.8 λόγω ηλικίας κτιρίου μεγαλύτερης των 30
ετών.
Τέλος, αφότου υπολογίσουμε την τιμή της τέμνουσας βάσης με χρήση του τύπου 𝑉𝑠𝑑 𝐵
=
𝑎𝜋𝜌 𝛷𝑑 𝑚 = 2.5 ∗ 0.24𝑔 ∗ (2221.11⁄𝑔) = 1332.67𝑘𝑁 γίνεται σύγκριση αυτής με την
αντίστοιχη ανά διεύθυνση συνολική τέμνουσα αντοχής. Ο λόγος ανεπάρκειας λ του
ορόφου προκύπτει ως 𝜆 = 𝑉𝑠𝑑 ⁄𝑉𝑅,𝜏𝜀𝜆𝜄𝜅ό. Τα αποτελέσματα της ανωτέρω διαδικασίας
δίνονται στους ακόλουθους πίνακες.
Πλαισιακό - Σεισμός κατα +/-X / Ισόγειο

Υποστήλωμα Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ mΒ m*VRi VR VR,τελικό Vsd λ
Κ1 65,30 > 42,17 ΨΑΘΥΡΟ 1,20 50,60
Κ2 72,07 < 75,84 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,61 115,79
Κ3 72,54 < 77,79 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,60 116,13
Κ4 78,03 < 98,65 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,54 119,81
Κ5 78,60 < 96,33 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,67 131,30
1226,72 785,10 1332,67 1,70
Κ6 138,93 < 166,66 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,65 229,21
Κ7 96,89 < 142,96 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,46 141,50
Κ8 71,60 < 73,86 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,61 115,45
Κ9 92,83 < 139,46 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,48 137,80
Κ10 76,25 < 92,21 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,56 118,67
Πίνακας 4: Αποτελέσματα Ιαπωνικής Μεθόδου για το ισόγειο του Πλασιακού κατά τη Χ
διεύθυνση.
Πλαισιακό - Σεισμός κατα +/-Υ / Ισόγειο
Υποστήλωμα Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ mΒ m*VRi VR VR,τελικό Vsd λ
Κ1 65,30 > 42,17 ΨΑΘΥΡΟ 1,20 50,60
Κ2 73,31 < 76,11 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,61 117,88
Κ3 72,54 < 77,79 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,60 116,13
Κ4 78,03 < 98,65 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,54 119,81
Κ5 77,28 < 95,97 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,54 119,34
1216,83 778,77 1332,67 1,71
Κ6 138,93 < 166,66 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,65 229,21
Κ7 95,26 < 142,25 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,46 138,90
Κ8 71,60 < 73,86 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,61 115,45
Κ9 94,42 < 140,12 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,49 140,38
Κ10 76,25 < 92,21 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 1,56 118,67
Πίνακας 5: Αποτελέσματα Ιαπωνικής Μεθόδου για το ισόγειο του Πλασιακού κατά τη Υ
διεύθυνση.
163
4.2 ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ

Η πρόταση για Δευτεροβάθμιο Προσεισμικό Έλεγχο πραγματοποιείται μέσω μιας
διαδικασίας τριών βημάτων.
Πρώτο βήμα αποτελεί ο προσδιορισμός της σεισμικής απαίτησης της κατασκευής
Vreq για κάθε διεύθυνση Χ, Υ. Αναλυτικότερα, σε κάθε μία εκ των διευθύνσεων αυτών
προσδιορίζεται με βάση το φάσμα σχεδιασμού του ΕΚ8-1 [10] το συνολικό μέγεθος
των σεισμικών φορτίων (η τέμνουσα βάσης σχεδιασμού) του κτιρίου σύμφωνα με την
σχέση 𝑉𝑟𝑒𝑞 = 𝑀𝑆𝑑 (𝑇), όπου Μ η μάζα του κτιρίου για το συνδυασμό φόρτισης G+0.3Q
και Sd(Τ) η φασματική επιτάχυνση σχεδιασμού που αντιστοιχεί στην ιδιοπερίοδο της
κατασκευής. Η τελευταία υπολογίστηκε με βάση τη σχέση Τ0=Ct*hnβ (§ 5.5.4
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]) ,όπου για κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος ,Ct =0,052 και β=0,90, ενώ
το ύψος hn είναι το συνολικό ύψος της κατασκευής σε m. Για Τ0=0,302sec βρισκόμαστε
στη περιοχή σταθερής φασματικής επιτάχυνσης (ΤΒ<Τ<ΤC).
Δεύτερο βήμα αποτελεί ο προσδιορισμός της συνολικής σεισμικής αντίστασης του
κτιρίου σε όρους τέμνουσας βάσης (VR) κατ’ εφαρμογή μιας προσεγγιστικής
διαδικασίας. Η βασική της λογική εκφράζεται από τη σχέση VR=βVR0, όπου β ο
μειωτικός συντελεστής των κριτηρίων σεισμικής επιβάρυνσης (1) έως (13) στη
𝜎𝛽
τέμνουσα αντοχής στη βάση του κτιρίου 𝛽 = ∑ 𝑖5 𝑖 και VR0 η τέμνουσα αντοχής στη
βάση του κτιρίου για διεύθυνση Χ, Y αντίστοιχα, δηλαδή [3]:
𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏. 𝜏𝜊𝜄𝜒. 𝜅𝜊𝜈𝜏.𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏
𝑉𝑅0 = 𝑎1 ∑ 𝑉𝑅𝑖 + 𝑎2 ∑ 𝑉𝑅𝑖 + 𝑎3 ∑ 𝑉𝑅𝑖
,όπου α1=0.8, α2=0, α3=0 όταν ο φορέας είναι πλαισιακός χωρίς την παρουσία
τοιχωμάτων ή κοντών υποστυλωμάτων και VRi=min(VRds,VM)= min(VRds,2MR/Lκαθ.).
Τρίτο βήμα συνιστά ο προσδιορισμός του Δείκτη Προτεραιότητας Ελέγχου λ της
κατασκευής ανά διεύθυνση και δίνεται από τις σχέσεις [3]:
𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑥 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑦 𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑦 + 0.3𝑉𝑟𝑒𝑞,𝑥
𝜆𝑥 = και 𝜆𝑦 =
𝑉𝑅,𝑥 + 0.3𝑉𝑅,𝑦 𝑉𝑅,𝑦 + 0.3𝑉𝑅,𝑥
,όπου 𝑉𝑅,𝑥 = 𝛽𝑉𝑅0,𝑥 και 𝑉𝑅,𝑦 = 𝛽𝑉𝑅0,𝑦
Ο τελικός δείκτης προτεραιότητας είναι λ=max(λx, λy). Για κατηγορία εδάφους Β και
για σεισμική επιτάχυνση ag=0.24g τα αποτελέσματα δίνονται στους ακόλουθους
πίνακες.
ΠΛΑΙΣΙΑΚΟ - ΙΣΟΓΕΙΟ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΕΣΜΟΥ Χ ΔΕΥΘΥΝΣΗ ΣΕΙΣΜΟΥ Υ
Υποστήλωμα Vreq,x VRi VRo VR,x Vreq,y VRi VRo VR,y
Κ1 42,17 42,17
Κ2 72,07 73,31
Κ3 72,54 72,54
Κ4 78,03 78,03
Κ5 78,60 77,28
1332,67 655,69 655,69 1332,67 655,59 655,59
Κ6 138,63 138,63
Κ7 96,89 95,26
Κ8 71,60 71,60
Κ9 92,83 94,42
Κ10 76,25 76,25
Πίνακας 6: Αποτελέσματα Δευτεροβάθμιου Προσεισμικού Ελέγχου για το ισόγειο του
πλαισιακού κτιρίου, για διευθύνσεις X, Y.
Δείκτης Προτεραιότητας
Ελέγχου - Πλαισιακό
λx λy λ
2,0325 2,0327 2,0327
Πίνακας 7: Υπολογισμός Δείκτη Προτεραιότητας Ελέγχου.
164
5. ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΣΤΟ ETABS

Η προσομοίωση του κτιρίου έγινε στο πρόγραμμα ETABS [1]. Όλα τα κατακόρυφα
και οριζόντια μέλη προσομοιώθηκαν με γραμμικά μέλη. Οι πλάκες στο λογισμικό
προσομοιώθηκαν ως διαφράγματα εξασφαλίζοντας ενιαία μετακίνηση των κόμβων
κάθε ορόφου. Δημιουργήθηκαν διαφορετικά διαφράγματα σε κάθε στάθμη. Κατά την
προσομοίωση τόσο των δοκών όσο και των υποστυλωμάτων έγινε μείωση της
δυσκαμψίας ως εξής:
i Για την ελαστική ανάλυση με καθολικό δείκτη συμπεριφοράς q η δυσκαμψία των
δομικών στοιχείων μπορεί να ληφθεί σε περίπτωση έλλειψης ακριβέστερων
στοιχείων, από τον Πίνακα Σ4.1 του ΚΑΝ.ΕΠΕ., ως ποσοστό της δυσκαμψίας του
σταδίου Ι.
Πίνακας 8: Τιμές δυσκαμψίας.
ii Για ελαστική ανάλυση με τη μέθοδο των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας m, οι

συντελεστές δυσκαμψίας υπολογίστηκαν με βάση τη σχέση 𝛫 = 𝛭𝑦 𝐿𝑠 /3𝜃𝑦 (§ 7.2.3
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]), όπου η Μy, θy προέκυψαν βάσει των αξονικών φορτίων της
προκαταρκτικής ανάλυσης για συνδυασμό φόρτισης 1.1G+0.3Q. Αυτό οφείλεται
στο γεγονός ότι η τιμή Κ επιτρέπεται να καθορίζεται αγνοώντας την επιρροή της
σεισμικής δράσης στην τιμή της αξονικής δύναμης του δομικού στοιχείου, δηλαδή
με βάση την τιμή της αξονικής δύναμης λόγω των κατακόρυφων δράσεων και μόνο.
iii Για την ανελαστική στατική ανάλυση, οι τιμές δυσκαμψίας για τα υποστυλώματα
προέκυψαν ομοίως με την ελαστική ανάλυση m, ενώ για τις δοκούς έγινε χρήση
του λογισμικού ΒΙΑΧ [2]. Πιο συγκεκριμένα, εφόσον τα άκρα των διατομών των
δοκών έχουν διαφορετικούς οπλισμούς, θα προκύψουν τέσσερις διαφορετικές τιμές
συντελεστών δυσκαμψίας (για θετική και αρνητική τιμή της ροπής διαρροής για
κάθε άκρο του μέλους) και λαμβάνεται ο μέσος όρος εκ των τεσσάρων.
Η στρεπτική δυσκαμψία μειώνεται στο 10% της αρχικής.
Εικόνα 1: Προσομοίωση της δοκού Δ1 στο λογισμικό ETABS (δεξιά) και στο λογισμικό
ΒΙΑΧ (αριστερά).
Τέλος, στο προσομοίωμα αποδόθηκε η συμβολή των περιοχών των κόμβων στην
παραμορφωσιμότητα του κτιρίου. Η απαίτηση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι κατά
την προσομοίωση του φορέα με χρήση γραμμικών στοιχείων αγνοείται η σημαντικά
αυξημένη δυσκαμψία του τμήματος που βρίσκεται εντός του κόμβου που
δημιουργείται στην θέση σύνδεσης [5].
165
6. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΦΕΡΟΥΣΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΚΑΝ.ΕΠΕ.
6.1 ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Σύμφωνα με τη § 5.6.1 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] το πεδίο εφαρμογής των ελαστικών μεθόδων
ανάλυσης ορίζεται από τη συνθήκη πως για όλα τα κύρια στοιχεία προκύπτει λ≤2.5 ή
για ένα ή περισσότερα από αυτά προκύπτει λ>2.5 και το κτίριο είναι μορφολογικά
κανονικό. Για τον υπολογισμό των δεικτών αυτών πραγματοποιήθηκε προκαταρκτική
ανάλυση για συντελεστή συμπεριφοράς q=1. Στη δεύτερη περίπτωση σύμφωνα με τη
§ 5.5.1.2 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] το κτίριο θεωρείται ως μορφολογικά κανονικό όταν
ικανοποιούνται οι παρακάτω συνθήκες:
i Κανένας επιμέρους φορέας ανάληψης σεισμικών δράσεων δεν διακόπτεται καθ’
ύψος ούτε συνεχίζεται σε διαφορετικό φάτνωμα.
ii Κανένας επιμέρους φορέας ανάληψης σεισμικών δράσεων δε συνεχίζει στο
γειτονικό όροφο σε εκτός επιπέδου εσοχή.
iii Το κτίριο δεν περιλαμβάνει όροφο του οποίου ο μέσος δείκτης ανεπάρκειας 𝜆̅𝜅
υπερβαίνει το 150% του μέσου δείκτη ανεπάρκειας ενός γειτονικού ορόφου,
∑𝑛 𝜆 𝑉
δηλαδή 𝜆̅𝜅 = 1𝑛 𝑖 𝑠𝑖 , όπου Vsi η δρώσα τέμνουσα για q=1.
∑1 𝑉𝑠𝑖
Η διαδικασία που περιεγράφηκε παραπάνω δίνεται συνοπτικά στον ακόλουθο πίνακα.
ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΠΛΑΙΣΙΑΚΟΥ
Column λΙσογείου λορόφου
K1 2,44 1,78
K2 2,74 2,47
K3 2,46 1,83
K4 2,65 1,93
K5 2,61 2,18
K6 2,83 2,20
K7 2,53 2,40
K8 2,90 1,96
K9 2,64 2,32
K10 2,65 1,88
Πίνακας 9: Έλεγχος συνθήκης λ≤2.5.
Από τον Πίνακα 9 παρατηρούμε ότι ορισμένα υποστυλώματα του ισογείου δεν
επαληθεύουν τη συνθήκη λ≤2.5. Επομένως, προχωρήσαμε στον έλεγχο της
μορφολογικής κανονικότητας του κτιρίου, τα αποτελέσματα του οποίου
παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΣΕΙΣΜΟΥ Χ ΣΕΙΣΜΟΥ Y
λκx λκ+1x λκy λκ+1Y
2,41 1,85 1,85 1,91
Πίνακας 10: Έλεγχος μορφολογικής κανονικότητας κτιρίου.
Από τον Πίνακα 10 παρατηρούμε ότι για τη διεύθυνση σεισμού Χ 𝜆̅𝜅,𝑥 = 2.41 <
1.5𝜆̅𝜅+1,𝑥 = 2.775 και για τη διεύθυνση σεισμού Y 𝜆̅𝜅,𝑦 = 1.85 < 1.5𝜆̅𝜅+1,𝑦 = 2.865.
Επομένως το κτίριο είναι μορφολογικά κανονικό και καθίσταται δυνατή η εφαρμογή
των ελαστικών μεθόδων ανάλυσης.
166
6.2 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ q

Για την ελαστική μέθοδο q ή αλλιώς ελαστική μέθοδο με χρήση ενιαίου δείκτη
πλαστιμότητας q, έγινε αρχικά προσομοίωση του κτιρίου στο λογισμικό ETABS [1]
σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Κατά τον ορισμό των σεισμικών φορτίσεων
στο πρόγραμμα εισάχθηκε ο ενιαίος δείκτης πλαστιμότητας q=1.7, ο οποίος
προσδιορίστηκε βάσει των πινάκων 4.1 και Σ4.4 των παραγράφων 4.6.1 και 4.6.2 του
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] αντίστοιχα. Αναλυτικότερα, για στάθμη επιτελεστικότητας Β q* /q΄=1,
για ευμενή παρουσία τοιχοπληρώσεων, μελέτη κατασκευής προ του 1985 και απουσία
ουσιωδών βλαβών σε πρωτεύοντα στοιχεία q΄=1.7. Επομένως, q=q*=1.7.
Αρχικά, προσδιορίστηκε ο τρόπος αστοχίας των κατακόρυφων στοιχείων. Στοιχεία
που διαρρέουν σε κάμψη πριν από τη διαρροή σε διάτμηση (δηλαδή όταν η
VMu=2My/Lκαθ είναι μικρότερη της Vrd,min=min(Vrds,Vrd,max)) μπορεί να θεωρηθούν ότι
έχουν πλάστιμη συμπεριφορά(§ 7.1.2.6 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6]). Για τον υπολογισμό των
Vrds, Vrd,max χρησιμοποιήθηκε γωνία θ τέτοια ώστε Vrds = Vrd,max. Οι παραπάνω
υπολογισμοί δίνονται ακολούθως:
ΙΣΟΓΕΙΟ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Χ ΙΣΟΓΕΙΟ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Υ

Υποστήλωμα Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ Υποστήλωμα Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Κ1 72,10 < 75,97 ΠΛΑΣΤΙΜΟ Κ1 72,10 < 75,97 ΠΛΑΣΤΙΜΟ
Πίνακας 11: Προσδιορισμός μορφής αστοχίας υποστυλωμάτων ισογείου πλαισιακού κτιρίου
(Μέθοδος q).
Σύμφωνα με τον Πίνακα 11 σε όλα τα κατακόρυφα στοιχεία η αστοχία σε κάμψη

προηγείται αυτής σε διάτμηση (πλάστιμα στοιχεία). Επομένως σύμφωνα με την § 9.3.3
του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] αρκεί να γίνει έλεγχος της ροπής αντοχής Μy που αντιστοιχεί στην
αξονική δύναμη Ν για τον συνδυασμό φόρτισης 1.1G+0.3Q, με τη δυσμενέστερη
δρώσα ροπή Μed εκ των οκτώ διαφορετικών συνδυασμών φόρτισης
(1.1G+0.3Q±Ex±0.3Εy, 1.1G+0.3Q±0.3Ex±Ey). Ακολούθως δίνονται οι συνοπτικοί
πίνακες των αποτελεσμάτων της μεθόδου q.

ΥΠ Med Mu λ Med Mu λ
K1 154,54 107,07 1,44 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ 149,81 107,07 1,40 ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
Πίνακας 12: Προσδιορισμός λόγων ανεπάρκειας λ υποστυλωμάτων ισογείου πλαισιακού
κτιρίου (Μέθοδος q)
167
6.3 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ m

Η μέθοδος των επιμέρους τοπικών δεικτών συμπεριφοράς m είναι και αυτή αντίστοιχη
με την ιδιομορφική ανάλυση φάσματος, και συνιστάται να εφαρμόζεται σε φορείς που
παρουσιάζουν έντονη ανισοκατανομή των απαιτούμενων πλαστικών παραμορφώσεων.
Η διαθέσιμη τοπική πλαστιμότητα, εκτιμάται μέσω των δεικτών m. H μέθοδος αυτή,
είναι παρόμοια με την ελαστική δυναμική μέθοδο με δείκτη καθολικής συμπεριφοράς
q, χωρίς όμως να προσδιορίζεται ένας ενιαίος δείκτης, με τον οποίο διαιρούνται τα
εντατικά μεγέθη που προκύπτουν από την ελαστική ανάλυση, αλλά προσδιορίζονται
ξεχωριστοί δείκτες συμπεριφοράς για κάθε ένα δομικό στοιχείο, και αυτοί διαιρούνται
με τα αντίστοιχα εντατικά μεγέθη. Οι δείκτες αυτοί, m, προσδιορίστηκαν σύμφωνα με
τους τύπους του κεφαλαίου 4 των προσεγγιστικών μεθόδων ανάλυσης για αξονική
δύναμη Ν από το συνδυασμό φόρτισης 1.1G+0.3Q την οποία λάβαμε κατά την
προκαταρκτική ανάλυση (q=1). Επιπλέον, ο προσδιορισμός των συντελεστών
δυσκαμψίας γίνεται όπως περιγράφεται αναλυτικά στο κεφάλαιο 5 της παρούσης.
Αρχικά, ομοίως με τη μέθοδο q, έγινε προσδιορισμός της μορφής αστοχίας των
κατακόρυφων μελών, οι σχετικοί πίνακες των οποίων δίνονται ακολούθως.

ΥΠΟΣΤ. Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ Vmu Vrd,min ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Κ1 71,80 < 74,72 ΠΛΑΣΤΙΜΟ 71,80 < 74,72 ΠΛΑΣΤΙΜΟ
Πίνακας 13: Προσδιορισμός μορφής αστοχίας υποστυλωμάτων ισογείου πλαισιακού κτιρίου
(Μέθοδος m).
Σύμφωνα με τον Πίνακα 13 σε όλα τα κατακόρυφα στοιχεία η αστοχία σε κάμψη

προηγείται αυτής σε διάτμηση (πλάστιμα στοιχεία). Επομένως σύμφωνα με την § 9.3.2
του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [6] αρκεί να γίνει έλεγχος της ροπής αντοχής Μy που αντιστοιχεί στην
αξονική δύναμη Ν για τον συνδυασμό φόρτισης 1.1G+0.3Q, με τη δυσμενέστερη
δρώσα ροπή Μed εκ των οκτώ διαφορετικών συνδυασμών φόρτισης
(1.1G+0.3Q±Ex±0.3Εy, 1.1G+0.3Q±0.3Ex±Ey) διαιρεμένη κάθε φορά με τον
αντίστοιχο τοπικό δείκτη πλαστιμότητας m για στάθμη επιτελεστικότητας Β. Ως
συντελεστής ανεπάρκειας λ ορίζεται ο λόγος της δρώσας ροπής διαιρεμένη με τον
αντίστοιχο τοπικό δείκτη πλαστιμότητας m προς την αντίστοιχη ροπή αντοχής, δηλαδή
𝛭𝑒𝑑⁄
𝑚𝐵
𝜆= 𝑀𝑦
. Ακολούθως δίνονται οι συνοπτικοί πίνακες των αποτελεσμάτων της
μεθόδου m.

168
ΙΣΟΓΕΙΟ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Χ ΙΣΟΓΕΙΟ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Y

ΥΠ Μed/mB Mu λ Μed/mB Mu λ
Πίνακας 14: Προσδιορισμός λόγων ανεπάρκειας λ υποστυλωμάτων ισογείου πλαισιακού
κτιρίου (Μέθοδος m).
7. ΒΙΟΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] CSI ETABS manual.
[2] Μανώλης Γ. Σφακιανάκης (2017), Πρόγραμμα ΒΙΑΧ, Οδηγίες Χρήσης,
Έκδοση 2017.01, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.
[3] Στέφανος Η. Δρίτσος (2018), “Σημειώσεις Μεταπτυχιακού Μαθήματος:
Ανασχεδιασμός Υφιστάμενων Κατασκευών”, Πάτρα.
[4] Kεφάλα Π. (2016), ΄΄Αποτίμηση υφιστάμενου κτιρίου κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.΄΄, 22Ο
Φοιτητικό Συνέδριο Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών.
[5] Λάτσος Λεωνίδας-Χρήστος (2012), Αποτίμηση και Ανασχεδιασμός Κτιρίων με
Χρήση Ελαστικής και Ανελαστικής Ανάλυσης με Έμφαση στα Σύνθετα Υλικα,
Διπλωματική Εργασία, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.
[6] ΚΑΝ.ΕΠΕ. 2013, Κανονισμός Επεμβάσεων, Οργανισμός Αντισεισμικού
Σχεδιασμού και Προστασίας, 1η Αναθεωρημένη Έκδοση Ιούλιος 2013, Πάτρα (ΦΕΚ
2187/Β/05-09-2013)
[7] ΚΑΝ.ΕΠΕ. 2013, Κανονισμός Επεμβάσεων, Οργανισμός Αντισεισμικού
Σχεδιασμού και Προστασίας, 2η Αναθεωρημένη Έκδοση 2017, Αθήνα (ΦΕΚ
2984/Β/30-08-2017).
[8] ΕΑΚ 2000 (2001), Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός 2000, Οργανισμός
Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, Αθήνα.
[9] ΕΚΩΣ 2000 (2001), Ελληνικός Κανονισμός Οπλισμένου Σκυροδέματος 2000,
Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, Αθήνα.
[10] Φαρδής Ν. Μιχαήλ (2016), Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος, Μέρος I,
II και III, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.

169

170
Αποτίμηση Υφιστάμενης Κατασκευής Ο/Σ με Προσεγγιστικές Μεθόδους, Ελαστικές Δυναμικές Αναλύσεις και
Ανελαστική Στατική Ανάλυση κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ Ο/Σ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΕΣ

ΜΕΘΟΛΟΥΣ, ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ
ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΤΑ ΚΑΝ.ΕΠΕ.
ΒΕΝΤΟΥΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Μεταπτυχιaκός Φοιτητής Π.Π., civ7038@upnet.gr
ΔΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Μεταπτυχιaκή Φοιτήτρια Π.Π., civ7055@upnet.gr
Περίληψη
Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η σεισμική αποτίμηση υφιστάμενης διώροφης κατασκευής με φέροντα
οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα. Η μελέτη και κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται πριν από το
1984. Αρχικά, η αποτίμηση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση δύο προσεγγιστικών μεθόδων χωρίς
ανάλυση και στη συνέχεια με τις μεθόδους, της ελαστικής δυναμικής ανάλυσης (μέθοδοι m και q) και
της ανελαστικής στατικής ανάλυσης (push over). Η διερεύνηση έγινε για τέσσερις εναλλακτικές
περιπτώσεις φέροντος οργανισμού ακολουθώντας τις διατάξεις του Ελληνικού Κανονισμού
Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ.) και του Ευρωκώδικα 8. Για την αποτίμηση της φέρουσας ικανότητας
χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα FESPA.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Είναι ευρέως γνωστό ότι τα περισσότερα κτίρια του Ελλαδικού χώρου, που έχουν
κατασκευαστεί με τους παλιούς κανονισμούς, κρίνονται ανεπαρκή στην ανάληψη των
σεισμικών δράσεων. Ως αποτέλεσμα, ένας μεγάλος αριθμός κατασκευών απαιτεί άμεση
επέμβαση και ενίσχυση της φέρουσας ικανότητάς του, καθώς έγκειται κίνδυνος για την
ανθρώπινη ζωή.
Σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργήθηκε ο Κανονισμός Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ.), ο
οποίος αποτελεί ένα ολοκληρωμένο κείμενο για την αποτίμηση και την ενίσχυση της
φέρουσας ικανότητας των υφιστάμενων κατασκευών και εναρμονίζεται με τις διατάξεις του
Ευρωκώδικα 8.
Η φιλοσοφία του ΚΑΝ.ΕΠΕ. είναι ότι οι κατασκευές πρέπει να ικανοποιούν τα
απαιτούμενα επίπεδα επιτελεστικότητας για ένα σύνολο επιπέδων σεισμικής επικινδυνότητας
χαμηλής έντασης και μικρής περιόδου επαναφοράς έως και καταστροφικές σεισμικές
διεγέρσεις με μεγάλες περιόδους επαναφοράς [ΚΑΝ.ΕΠΕ. §2.2.1 και §2.2.2][1]. Με το
συνδυασμό μιας «στάθμης επιτελεστικότητας» και ενός «επιπέδου σεισμικής διέγερσης»
προκύπτει ένας στόχος αποτίμησης ή ανασχεδιασμού.
Η στάθμη επιτελεστικότητας επιλέγεται να είναι η «Σημαντικές βλάβες» (Β). Σύμφωνα με
αυτή τη στάθμη ο φέρων οργανισμός του κτιρίου έχει υποστεί σημαντικές και εκτεταμένες
αλλά επισκευάσιμες βλάβες και μπορεί να αντέξει μετασεισμούς μέτριας έντασης.
Αποφεύγεται ο θάνατος ή ο σοβαρός τραυματισμός των ενοίκων.
2. ΣΤΟΧΟΣ
Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τον υπολογισμό και την διερεύνηση των ακολούθων:
 Υπολογισμός του λόγου ανεπάρκειας του κτιρίου για δύο περιπτώσεις φορέα
(πλαισιακός και τοιχωματικός) με χρήση δύο προσεγγιστικών μεθόδων, της
Ιαπωνικής μεθόδου και του Δευτεροβάθμιου Προσεισμικού ελέγχου.
 Εύρεση των λόγων ανεπάρκειας, που προκύπτουν με τις ελαστικές και ανελαστικές
μεθόδους για τις τέσσερις εναλλακτικές περιπτώσεις του φέροντος οργανισμού του
κτιρίου τόσο σε τοπικό όσο και σε καθολικό επίπεδο. Αποτύπωση των
αποτελεσμάτων που προκύπτουν από τις διάφορες μεθόδους ανάλυσης για τις
τέσσερις μορφές κτιρίων.
171
Βεντούρης Αντώνης - Δανοπούλου Αγγελική
 Σύγκριση των λόγων ανεπάρκειας που προκύπτουν από τις αναλύσεις με αυτούς που
προκύπτουν από τις προσεγγιστικές μεθόδους.
 Διερεύνηση της επιρροής των τοιχοπληρώσεων στον συνολικό λόγο ανεπάρκειας για
τις περιπτώσεις του πλαισιακού και του τοιχωματικού φορέα.
 Υπολογισμός των λόγων ΣViυπ./Vtot., ΣViτοιχ./Vtot. και ΣViκ.υπ./Vtot. που προκύπτουν από
τις αναλύσεις για τα διάφορα είδη φορέα και σύγκριση αυτών με εκείνους τους
λόγους που θα προέκυπταν αν οι τέμνουσες Vi υπολογίζονταν από τον τύπο του VRi
του ΚΑΝ.ΕΠΕ. [παράρτημα 7Γ][1], του Vcd του Ευρωκώδικα 2 και της μικρότερης
τιμής εκ των VRd,s και VM.
 Υπολογισμός των λόγων ΣKiυπ./Ktot., ΣΚiτοιχ./Ktot. και ΣΚiκ.υπ./Ktot. που προκύπτουν από
τις αναλύσεις για τα διάφορα είδη φορέα χρησιμοποιώντας τη σχέση της §Σ7.2.3[1]
του ΚΑΝ.ΕΠΕ. και σύγκριση αυτών με εκείνους τους λόγους που θα προέκυπταν αν
είχαν χρησιμοποιηθεί οι προσεγγιστικές σχέσεις της §Σ7.1.2.2δ[1] του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
3. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

Το υπό μελέτη κτίριο έχει ύψος ορόφου 3,84 m και πάχος πλάκας 150mm. Η κατασκευή
θεωρείτε ότι βρίσκεται σε ζώνη σεισμικότητας ΙΙ κατά ΕΑΚ, με κατηγορία εδάφους Β. Το
ελαστικό φάσμα ψευδοεπιταχύνσεων για τις παραπάνω συνθήκες λήφθηκε από τον ως άνω
ισχύοντα αντισεισμικό κανονισμό.
Για τις ποιότητες των υλικών χρησιμοποιήθηκαν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
 Σκυρόδεμα με μέση θλιπτική αντοχή (fcm) ίση με 18 MPa και χαρακτηριστική (fcm-s)
ίση με 14 MPa.
 Χάλυβας εγκάρσιου και διαμήκους οπλισμού S400.
Όσον αφορά τα φορτία έγιναν οι εξής παραδοχές:
 Επί των πλακών υπάρχει φορτίο από επίστρωση ίσο με 1,3 kN/m2 και ωφέλιμο
φορτίο ίσο με 2 kN/m2.
 Περιμετρικά σε κάθε όροφο υπάρχει μπατική τοιχοποιία με εκτιμώμενο φαινόμενο
βάρος 3,5 kN/m2 και εσωτερικά δρομική τοιχοποιία με φαινόμενο βάρος 2,0 kN/m2.
Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η μείωση των φορτίων των τοιχοπληρώσεων λόγω
των ανοιγμάτων, τα φαινόμενα βάρη μειώνονται κατά 50% και 35% αντίστοιχα.
 Επί των περιμετρικών δοκών της οροφής υπάρχει μπατική τοιχοποιία ύψους 1m.
Οι θεωρήσεις που έγιναν για την ανάλυση των τεσσάρων εναλλακτικών κτιρίων είναι:
 Για την προσομοίωση των τοιχοπληρώσεων στην ανάλυση αγνοήθηκαν οι
εσωτερικές (δρομικές) τοιχοπληρώσεις, ενώ για τις περιμετρικές (μπατικές)
θεωρήθηκαν ανοίγματα (παράθυρα ή πόρτες) στο μέσον όλων των φατνωμάτων.
 Επί των φατνωμάτων Κ1-Κ2, Κ1-Κ5 και Κ5-Κ8 θεωρήθηκαν παράθυρα. Σε όλες τις
άλλες περιπτώσεις θεωρήθηκαν πόρτες.
Όσον αφορά τους οπλισμούς των δοκών και των πλακών ισχύουν τα ακόλουθα:
 Οι περιμετρικές δοκοί έχουν διαστάσεις 250/500 και οπλίζονται στο κάτω πέλμα
με 4Φ16 στα ανοίγματα από τα οποία τα 2Φ16 κάμπτονται στις στηρίξεις.
 Οι εσωτερικές δοκοί έχουν διαστάσεις 250/600 και οπλίζονται στο κάτω πέλμα με
4Φ20 στα ανοίγματα, από τα οποία τα μισά κάμπτονται στις στηρίξεις.
 Στο πάνω πέλμα όλων των δοκών υπάρχει οπλισμός 2Φ8, που δεν συμμετέχει στην
ανάληψη ροπής στις παρειές στήριξης, λόγω επαρκούς αγκύρωσης του.
 Οι συνδετήρες είναι ορθογωνικοί Φ8/250 στις δοκούς με κακή αγκύρωση.
 Οι πλάκες είναι οπλισμένες σε δύο διευθύνσεις με Φ10/130.
Οι τέσσερις εναλλακτικές περιπτώσεις του φέροντος οργανισμού του κτιρίου που
χρησιμοποιήθηκαν στην ανάλυση για την εξαγωγή συμπερασμάτων είναι οι ακόλουθοι:
 Ο πλαισιακός φορέας με τοιχοπληρώσεις παντού (1ος φορέας).
 Ο τοιχωματικός φορέα με τοιχοπληρώσεις παντού (2ος φορέας).
172
 Ο πλαισιακός φορέας με κοντά υποστηλώματα στην περίμετρο του ισογείου ύψους

6hf (χωρίς τοιχοπληρώσεις στο ισόγειο) (3ος φορέας).
 Ο πλαισιακός φορέας χωρίς τοιχοπληρώσεις στο ισόγειο (pilotis) (4ος φορέας).
Παρακάτω παρουσιάζεται ενδεικτικά ο φορέας με τα τοιχώματα. Στην περίπτωση του
πλαισιακού φορέα ο φορέας διαφοροποιείται με την ύπαρξη υποστυλωμάτων στην θέση που
υπάρχουν τα τοιχώματα. Οι κατόψεις του ισογείου και του πρώτου ορόφου ταυτίζονται.
Εικόνα 1: Τυπική κάτοψη ορόφου του τοιχωματικού φορέα.
Οι διαστάσεις και οι οπλισμοί των υποστυλωμάτων του πλαισιακού φορέα (1) είναι οι εξής:
 Τα περιμετρικά υποστυλώματα έχουν διαστάσεις 350/350 με διαμήκη οπλισμό 4Φ20.
 Το κεντρικό υποστύλωμα Κ6 έχει διαστάσεις 400/400 με διαμήκη οπλισμό
4Φ20+4Φ14.
Οι διαστάσεις και οι οπλισμοί των υποστυλωμάτων και των τοιχωμάτων του φορέα (2) είναι
οι ακόλουθοι:
 Τα περιμετρικά υποστυλώματα έχουν διάσταση 300/300 με διαμήκη οπλισμό 4Φ16.
 Το κεντρικό υποστύλωμα Κ6 έχει διάσταση 350/350 με διαμήκη οπλισμό 4Φ20.
 Τα Τοιχώματα Κ3, Κ4, Κ8 και Κ10 έχουν διαστάσεις 25/110 ή 110/25 ανάλογα τη
διεύθυνση που είναι τοποθετημένα και συνολικό διαμήκη οπλισμό 6Φ20+6Φ18.
 Οι συνδετήρες είναι ορθογωνικοί Φ8/200 σε όλα τα υποστυλώματα ή τα τοιχώματα.
Η επικάλυψη των οπλισμών όλων των δομικών μελών λήφθηκε ίση με 15 mm.
Η στάθμη αξιοπιστίας των δεδομένων είναι «Ικανοποιητική» και ως εκ τούτου βάσει του
πίνακα Π 4.1 και της §4.5.2 του ΚΑΝ.ΕΠΕ[1] οι συντελεστές ασφαλείας που λαμβάνονται
είναι οι ακόλουθοι:

173
 Εάν ο έλεγχος ασφαλείας γίνει σε όρους εντατικών μεγεθών («δυνάμεων»)

λαμβάνεται για το σκυρόδεμα συντελεστής ασφαλείας (γc) ίσος με 1,3 και για το
χάλυβα (γs) 1,15.
 Εάν ο έλεγχος ασφαλείας γίνει σε όρους μεγεθών παραμορφώσεων λαμβάνεται
κοινός συντελεστής ασφαλείας (γm) για το σκυρόδεμα και για το χάλυβα ο οποίος
είναι ίσος με 1,1.
 Για όλους τους συνδυασμούς δράσεων πλην των βασικών λαμβάνεται συντελεστής
ασφαλείας για τα μόνιμα φορτία (γg) ίσος με 1,1.
4. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ
Η λογική των προσεγγιστικών μεθόδων έγκειται στον προσδιορισμό μιας τιμής μέγιστης
τέμνουσας βάσης που μπορεί να αντέξει το κτίριο (αντοχή) και σύγκριση αυτής με την
απαιτούμενη βάσει του φάσματος του σεισμού που θεωρείται. Για την εύρεση την αντοχής
δεν απαιτείται καμία ανάλυση παρά μόνο η εφαρμογή κάποιων προσεγγιστικών σχέσεων.
Οι προσεγγιστικές μέθοδοι που θα εφαρμοστούν για την αποτίμηση της υφιστάμενης
κατασκευής είναι η Ιαπωνική Μέθοδος και ο Δευτεροβάθμιος Προσεισμικός Έλεγχος κατά
ΚΑΝ.ΕΠΕ. Για τον έλεγχο της κατασκευής απαιτείται η εύρεση της τέμνουσας αντοχής των
κατακόρυφων στοιχείων. Η τιμή αυτή ορίζεται ως η ελάχιστη τιμή που προκύπτει από την
τέμνουσα αντοχής των κατακόρυφων στοιχείων κατά την καμπτική ή τη διατμητική αστοχία.
Η διατμητική αντοχή των στοιχείων χρησιμοποιείται για να υπολογιστεί η τέμνουσα βάσης
αντοχής και στην συνέχεια να συγκριθεί με την απαιτούμενη τέμνουσα βάσης από το
ελαστικό φάσμα σχεδιασμού κατά ΕΑΚ 2000[3].
Σημειώνεται ότι ο προσδιορισμός της θεμελιώδους ιδιοπεριόδου του κτιρίου, όσο και των
κατακόρυφων φορτίων των υποστυλωμάτων και των τοιχωμάτων έγιναν κατά προσέγγιση.
Συνεπώς δεν απαιτείται καμία χρήση λογισμικού για την εφαρμογή των παραπάνω δύο
μεθόδων.
4.1. ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Η Ιαπωνική μέθοδος ορίζει τρία επίπεδα ελέγχου. Στο πρώτο επίπεδο ελέγχου
χρησιμοποιούνται κάποιες προσεγγιστικές σχέσεις για την εύρεση της αντοχής των
κατακόρυφων μελών οι οποίες, λαμβάνουν υπόψη μόνο τη γεωμετρία αυτών αγνοώντας τον
οπλισμό τους. Κατά το δεύτερο στάδιο ελέγχου, η τέμνουσα αντοχής των κατακόρυφων
μελών υπολογίζεται λαμβάνοντας υπόψη το είδος της αστοχίας που προηγείται (καμπτική ή
διατμητική). Στο τρίτο στάδιο εισάγεται η έννοια του ικανοτικού σχεδιασμού στους κόμβους.
Σε αυτό το στάδιο λαμβάνεται υπόψη ο οπλισμός των δοκών.
Στην παρούσα εργασία το επίπεδο ελέγχου που επιλέχθηκε είναι το δεύτερο και ο έλεγχος
πραγματοποιήθηκε για το ισόγειο του πλαισιακού και τοιχωματικού κτιρίου (φορείς 1 και 2).
Σύμφωνα με τις Ιαπωνικές οδηγίες, για κάθε κατακόρυφο στοιχείο, πέρα από την αντοχή του,
υπολογίζεται και ένας συντελεστής qi, που λαμβάνει υπόψη και τη πιθανότητα διατμητικής
αστοχίας. Έπειτα, τα στοιχεία ομαδοποιούνται σε τρεις συνήθως ομάδες, όσα έχουν qi ίσο με
1 (αναφέρεται σε ψαθυρή αστοχία), όσα έχουν από 1 μέχρι 2 και όσα έχουν πάνω από 2. Ο
υπολογισμός της τέμνουσας βάσης της κατασκευής γίνεται σύμφωνα με την ακόλουθη
σχέση:
(1)
Η τροποποίηση που εισάχθηκε σε αυτή τη μέθοδο είναι ότι τα qi αυτά, δεν θα ληφθούν
κατά την Ιαπωνική μέθοδο αλλά αντίθετα στη θέση τους θα χρησιμοποιηθούν οι τοπικοί
δείκτες πλαστιμότητας mi που ορίζει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. Επιπλέον γίνεται η θεώρηση ότι παρά την
ψαθυρή συμπεριφορά ορισμένων στοιχείων, δηλαδή εκείνων που προηγείται η διατμητική

174
αστοχία έναντι της καμπτικής, αυτά διαθέτουν πολύ μικρή πλαστιμότητα ( ). Κατά
αυτόν τον τρόπο η σχέση (1) διαμορφώνεται ως εξής:
(2)
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τον υπολογισμό των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας
υπολογίζονται οι τιμές σχεδιασμού οριακής παραμόρφωσης dd (= θum) και τα αποτελέσματα
αυτών διαιρούνται με τα αντίστοιχα dy (=θy) πολλαπλασιασμένα με ένα συντελεστή
ασφαλείας ανάλογα με τη στάθμη επιτελεστικότητας [ΚΑΝ.ΕΠΕ. §4.7.1 και Παράρτημα 9A]
[1]
. Έτσι για στάθμη επιτελεστικότητας Β («Σημαντικές βλάβες») οι τοπικοί δείκτες
πλαστιμότητας υπολογίζονται σύμφωνα με την ακόλουθη σχέση:
(3)
Τονίζεται ότι οι τιμές της γωνίας στροφής χορδής στη διαρροή και στην αστοχία
υπολογίστηκαν από την §7.2.2 και την §7.2.4 του ΚΑΝ.ΕΠΕ[1] και η τιμή του συντελεστή
υπεραντοχής λήφθηκε ίση με 1,5. Επίσης, η υπολογισμένη τέμνουσα αντοχής της βάσης της
κατασκευής μειώνεται με κατάλληλους συντελεστές που αφορούν τη γεωμετρία της
κατασκευής αλλά και τη φθορά που έχει υποστεί στο πέρασμα του χρόνου.Τέλος, η
απαιτούμενη σεισμική τέμνουσα δίνεται από τον ακόλουθο τύπο για το δεύτερο επίπεδο της
Ιαπωνικής μεθόδου:
(4)
Για ζώνη σεισμικότητας ΙΙ η τιμή της εδαφική επιτάχυνσης ag ισούται με 0,24g. H μάζα
της κατασκευής με την εφαρμογή όλων των θεωρήσεων της ενότητας 3 της παρούσας
εργασίας υπολογίστηκε ίση με 291,7 tn.
Τα αποτελέσματα της εφαρμογής των ανωτέρω διαδικασίας συνοψίζονται στον ακόλουθο
πίνακα:
Παράμετροι Απαιτούμενη Τέμνουσα
Ανεπάρκεια
Διεύθυνση τέμνουσα ορόφου αντοχής ορόφου
Φορέας λ
(kN) (kN)
Χ 1512,42 410,48 3,68
Πλαισιακός
Z 1512,42 408,12 3,70
X 1716,83 494,89 3,46
Τοιχωματικός
Z 1716,83 495,76 3,46
Πίνακας 1: Αποτελέσματα Ιαπωνικής μεθόδου για το ισόγειο.
4.2. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΣ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ο Δευτεροβάθμιος προσεισμικός έλεγχος αποτελεί μία εναλλακτική προσεγγιστική
διαδικασία υπολογισμού της σεισμικής ικανότητας και της σεισμική επάρκειας των
υφιστάμενων κατασκευών από Ο.Σ. σε σχέση με την σεισμική απαίτηση (όπως γίνεται και
στην Ιαπωνική μέθοδο). Ονομάζεται αλλιώς και προσεγγιστική διαδικασία τριών σταδίων.
Κατά το πρώτο στάδιο γίνεται ο προσδιορισμός της σεισμικής απαίτησης του κρίσιμου
ορόφου (εδώ το ισόγειο) με βάση το φάσμα σχεδιασμού του Ευρωκώδικα 8 για κάθε κύρια
διεύθυνση. Η σεισμική απαίτηση δίνεται από τον τύπο:
(5)
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιδιοπερίοδος του κτιρίου δεν προκύπτει από ιδιομορφική
ανάλυση (κάτι τέτοιο θα έκανε την μέθοδο να μην έχει νόημα, αφού όπως ειπώθηκε σκοπός
είναι η αποφυγή των αναλύσεων), αλλά από τον εξής προσεγγιστικό τύπο[2] που λαμβάνει
υπόψη μόνο ύψος του κτιρίου:
(6)

175
Στη συνέχεια, υπολογίζονται οι τέμνουσες αντοχές των κατακόρυφων στοιχείων όπως

ακριβώς και στην Ιαπωνική μέθοδο λαμβάνονται υπόψη αν προηγείται καμπτική ή
διατμητική αστοχία. Κατά αυτόν τον τρόπο η τέμνουσα αντοχής της βάσης του κτιρίου
δίνεται ως ακολούθως:
(7)
Στη συγκεκριμένη εργασία με προσεγγιστικές μεθόδους εγίνε αποτίμηση του φορεά 1 και
του φορέα 2. Συνεπώς σύμφωνα με το Δευτεροβάθμιο Προσεισμικό έλεγχο οι συντελεστές
της σχέσης (6) διαμορφώνονται ως εξής:
 Για το πλαισιακό κτίριο (φορεάς 1) οι συντελεστές α1, α2 και α3 είναι 0,8, 0 και 0
αντίστοιχα.
 Για το τοιχωματικό κτίριο (φορέας 2) οι συντελεστές α1, α2 και α3 είναι 0,7, 0,9 και 0
αντίστοιχα.
Για να υπολογιστεί η ανεπάρκεια της κατασκευής χρειάζεται να υπολογιστεί ο
συντελεστής επιρροής β, με βάση τα 13 κριτήρια της πρότασης του Δευτεροβάθμιου
Προσεισμικού ελέγχου. Αναφέρεται ότι όλα τα κριτήρια πληρούνταν και βαθμολογήθηκαν
με βαθμό 5 πλην του κριτηρίου 5 (Κατανομή δυσκαμψίας σε κάτοψη – στρέψη). Σε αυτό το
κρίτηριο το κτίριο βαθμολογήθηκε με βαθμό 3 και για τους δύο φορείς. Έτσι προέκυψε
συντελεστής επιρροής β ίσος με 0,96.
Τέλος η ανεπάρκεια της κατασκευής σε κάθε κύρια διεύθυνση δίνεται από την σχέση:
(8)
όπου ο δείκτης i δηλώνει την διεύθυνση.
Παράμετροι Απαιτούμενη Τέμνουσα

Ανεπάρκεια
Διεύθυνση τέμνουσα ορόφου αντοχής ορόφου
Φορέας λ
(kN) (kN)
Χ 1090,8 334,11 3,27
Πλαισιακός
Z 1090,8 334,85 3,27
X 1211,9 337,60 3,49
Τοιχωματικός
Z 1211,9 378,08 3,29
Πίνακας 2: Αποτελέσματα Δευτεροβάθμιου Προσεισμικού ελέγχου για το ισόγειο.
5. ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

5.1. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Σύμφωνα με την §5.5.1.1 του ΚΑΝ.ΕΠΕ[1]. προκειμένου να προσδιοριστεί το μέγεθος και
η κατανομή των απαιτήσεων ανελαστικής συμπεριφοράς στα πρωτεύοντα φέροντα στοιχεία
του φορέα ανάληψης των σεισμικών δράσεων χρειάζεται μία προκαταρκτική ελαστική
ανάλυση όπου η σεισμική δράση λαμβάνεται δίχως μείωση (m=1 ή q=1) και υπολογίζεται ο
λόγος ανεπάρκειας του κάθε μέλους από τον λόγο:
(9)
όπου S είναι το εντατικό μέγεθος (ροπή) λόγω των δράσεων του σεισμικού συνδυασμού
[§4.4.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ][1], όπου η σεισμική δράση λαμβάνεται χωρίς μείωση, ενώ το Rm είναι η
αντίστοιχη διαθέσιμη αντίσταση του στοιχείου με βάση τις μέσες αντοχές των υλικών
[§5.1.4 ΚΑΝ.ΕΠΕ][1].
5.2. ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Με βάση τους λόγους λ που προκύπτουν, ελέγχονται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της
εκάστοτε ελαστικής μεθόδου (μέθοδοι m και q). Στη συγκεκριμένη εργασία για να
εφαρμόσουμε την ελαστική δυναμική ανάλυση χρειάζεται να ελεγχθούν οι προϋποθέσεις
εφαρμογής αυτής που επισημαίνονται στην §5.6.1 του ΚΑΝ.ΕΠΕ[1]. Δηλαδή για τα κύρια
176
στοιχεία πρέπει ο συντελεστής ανεπάρκειας λ να είναι μικρότερος του 2.5 για όλα τα
στοιχεία ή για ένα ή σε περισσότερα από αυτά να προκύπτει μεγαλύτερος του 2.5 και το
κτίριο να είναι μορφολογικά κανονικό (§5.5.1.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ)[1].
Ανεξαρτήτως της ισχύος των συνθηκών της προηγούμενης παραγράφου, αλλά υπό την
προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις βλάβες, επιτρέπεται για τους σκοπούς (μόνο) της
αποτίμησης η εφαρμογή δυναμικής ελαστικής μεθόδου. Στην περίπτωση αυτή οι συντελεστές
ασφαλείας προσομοιώματος γSd (εδώ έχουμε γSd ίσο με τη μονάδα) που προβλέπονται στην
§4.5.1 αυξάνονται κατά 0,15.
Το πρόγραμμα Fespa υπολογίζει αυτόματα τα προαναφερθέντα και δίνει το ποσοστό των
κύριων στοιχείων που είναι πάνω από το 2,5. Επίσης υπολογίζει τον λόγο των μέσων λόγων
ανεπάρκειας μεταξύ δύο γειτονικών ορόφων και ελέγχει αν υπερβαίνει ή όχι η τιμή του
λόγου το 1,5.
5.3. ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΕΙΚΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ q

Για την αποτίμηση με τη μέθοδο της ελαστικής δυναμικής ανάλυσης με τη χρήση του
καθολικου δείκτη συμπεριφοράς q, χρειάζεται να επιλεγεί μία τιμή για αυτόν. Σύμφωνα με
τον πίνακα Σ4.4 του ΚΑΝ.ΕΠΕ.[1] και λόγω του γεγονότος ότι το κτίριο είναι
κατασκευασμένο πριν από το 1985 λαμβάνεται q ίσο με 1,7 (δεν υπάρχουν ουσιώδεις βλάβες
στο φορέα και θεωρείται ότι οι τοιχοπληρώσεις δρουν ευμενώς).
Η γενική ανίσωση ασφαλείας του κεφαλαίου 4 του ΚΑΝ.ΕΠΕ.[1] ελέγχεται σε όρους
εντατικών μεγεθών με:
 Rd την τιμή σχεδιασμού της αντοχής σε όρους δυνάμεων, υπολογισμένη με τις
αντιπροσωπευτικές τιμές των ιδιοτήτων των υλικών και με τιμές συντελεστών
ασφαλείας βάσει της §4.5.3 και των κεφαλαίων 7 και 8 του ΚΑΝ.ΕΠΕ.
 Sd το εντατικό μέγεθος. Για πλάστιμους τρόπους αστοχίας και τοιχοπληρώσεις το Sd
είναι το εντατικό μέγεθος από την ελαστική ανάλυση με γSd κατά την §4.5.1. Για
ψαθυρούς τρόπους αστοχίας το Sd προκύπτει με βάση τις αρχές του ικανοτικού
σχεδιασμού και την ισορροπία του στοιχείου, κατά την §9.3.2(β).
Σύμφωνα με τα παραπάνω η ανεπάρκεια του κάθε στοιχείου μπορεί να εξαχθεί πολύ
εύκολα για q ίσο με 1,7 από τον λόγο:
(10)
5.4. ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ m

Εφόσον η αποτίμηση γίνεται με τη χρήση των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας, αυτοί θα
εκτιμούνται σύμφωνα με την §4.7 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. και ιδιαίτερα μέσω της σχέσης (3) της
παρούσας εργασίας για στάθμη επιτελεστικότητας Β («Σημαντικές βλάβες»).
Η διαδικασία αποτίμησης με τη μέθοδο m είναι η ακόλουθη [§9.3.2 ΚΑΝ.ΕΠΕ.][1]:
 Για πλάστιμους τρόπους αστοχίας ελέγχεται εάν το εντατικό μέγεθος
( είναι μικρότερο από το Rd. Το εντατικό μέγεθος αναφέρεται
στις δράσεις βαρύτητας του σεισμικού συνδυασμού.
 Για ψαθυρούς τρόπους αστοχίας ισχύει ότι το Sd προκύπτει με βάση τις αρχές του
ικανοτικού σχεδιασμού και την ισορροπία του στοιχείου, κατά την §9.3.2(β).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] ΚΑΝ.ΕΠΕ (2013), Κανονισμός Επεμβάσεων, 1η Αναθεώρηση Ιούλιος 2013.
[2] EC2 & EC8.
[3] EAK2000.
[4] Δρίτσος Η.Στέφανος (2014), Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών από Οπλισμένο
Σκυρόδεμα, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.
177
[5] Μιχαήλ Ν. Φαρδής, "Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος Μέρος Ι", Σημειώσεις

Μαθήματος, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα 2015.
[6] Fespa 18, «Το επίσημο εγχειρίδιο αναφοράς», LH Λογισμική, Αθήνα, Ιούλιος 2018.
[7] Push over, «Θεωρητικά στοιχεία», LH Λογισμική, Αθήνα, Απρίλιος 2013.
[8] Σπύρου Π. Λιβιεράτου, Δημήτρη Κ. Χαραμιδόπουλου, «Ο Νέος Αντισεισμικός
Κανονισμός και η Δυναμική Μέθοδος, «Θεωρητικά στοιχεία», Εκδόσεις Κλειδάριθμος.

178
Απνηίκεζε Υθηζηάκελεο Καηαζθεπήο Ο/Σ θαηά ΚΑΝ.ΔΠΔ.
ΑΠΟΣΙΜΙ΢Η ΤΦΙ΢ΣΑΜΔΝΗ΢ ΚΑΣΑ΢ΚΔΤΗ΢ Ο/΢ ΚΑΣΑ ΚΑΝ.ΔΠΔ.
ΓΑΓΡΔ ΜΑΡΙΝΑ
Μεηαπηστιακή Φοιηήηρια Π.Π., marinadagre@gmail.com
ΚΤΓΩΝΙΑΣΗ΢ ΑΛΔΞΑΝΓΡΟ΢
Μεηαπηστιακός Φοιηηηής Π.Π, kidalex2009@hotmail.com
Περίληψη
Η παρούζα εργαζία πραγμαηεύεηαι ηην αποηίμηζη και ανάλσζη ηης ζσμπεριθοράς και επάρκειας μιας
πενηαώροθης σθιζηάμενης καηαζκεσής από οπλιζμένο ζκσρόδεμα, καηαζκεσαζμένης πριν ηο 1984. Η
αποηίμηζη πραγμαηοποιήθηκε με ηη τρήζη δύο προζεγγιζηικών μεθόδων τωρίς ανάλσζη, αλλά και με ηη
τρήζη αθενός ελαζηικής ανάλσζης με ηην μέθοδο q και m και αθεηέροσ ανελαζηικής ζηαηικής ανάλσζης
(push-over). Το κηίριο ελέγτεηαι για ηέζζερις (4) εναλλακηικές περιπηώζεις ηοσ θέρονηος οργανιζμού,
ενώ παράλληλα διερεσνάηαι η επιρροή ηων ηοιτοπληρώζεων ζηη ζσμπεριθορά ηοσ. Για ηην
προζομοίωζη και ανάλσζη ηης καηαζκεσής έγινε τρήζη ηοσ ζηαηικού προγράμμαηος FESPA.
1. ΔΙ΢ΑΓΩΓΗ
Δίλαη γλσζηό όηη ε ρώξα καο βξίζθεηαη ζε κηα θαηεμνρήλ ζεηζκνγελή πεξηνρή θαη έρεη
πιεγεί επαλεηιεκκέλσο από ηζρπξνύο ζεηζκνύο πνπ είραλ σο απνηέιεζκα ηόζν ηελ απώιεηα
αλζξώπηλσλ δσώλ όζν θαη ηε δεκηνπξγία νηθνλνκηθώλ θαη θνηλσληθώλ πξνβιεκάησλ.
Οη παξαπάλσ παξάκεηξνη νδήγεζαλ ζηελ αλάγθε ζσζηόηεξεο θαη απνηειεζκαηηθόηεξεο
κειέηεο ησλ λέσλ θαηαζθεπώλ αιιά θαη ζηελ αλάγθε επεκβάζεσλ ζε πθηζηάκελεο
θαηαζθεπέο πνπ παξνπζηάδνπλ ειιείςεηο ή αλεπάξθεηεο. Ζ αλάγθε απηή πξαγκαηνπνηήζεθε
κε ηελ αλαζεώξεζε ησλ παιαηόηεξσλ θαλνληζκώλ θαη ηε ζύληαμε λέσλ κε ζηόρν ηε
ζεζκνζέηεζε θξηηεξίσλ γηα ηελ απνηίκεζε ηεο θέξνπζαο ηθαλόηεηαο ησλ πθηζηάκελσλ
θαηαζθεπώλ αιιά θαη θαλόλεο εθαξκνγήο γηα ηνλ αληηζεηζκηθό ζρεδηαζκό ησλ λέσλ.
Σηηο κέξεο καο ην πεδίν ησλ εληζρύζεσλ θαη ηεο απνηίκεζεο ηεο θέξνπζαο ηθαλόηεηαο
ησλ θαηαζθεπώλ θαιύπηεηαη από ην κέξνο 3 ηνπ Δπξσθώδηθα 8 θαη όζνλ αθνξά ηνλ
ειιαδηθό ρώξν από ηνλ Καλνληζκό Δπεκβάζεσλ (ΚΑΝ.ΔΠΔ.). Τόζν ν Δπξσθώδηθαο 8 όζν
θαη ν ΚΑΝ.ΔΠΔ. έρνπλ σο ζηόρν λα ζέζνπλ θξηηήξηα αθελόο γηα ηελ αμηνιόγεζε ηεο
ζεηζκηθήο ζπκπεξηθνξάο πθηζηάκελσλ θηηξίσλ θαη αθεηέξνπ γηα ην ζρεδηαζκό ησλ κέηξσλ
επέκβαζεο θαη ελίζρπζεο.
Σηόρνο ηεο ζπγθεθξηκέλε εξγαζίαο είλαη ε απνηίκεζε ηεο ζεηζκηθήο επάξθεηαο ηεο
πθηζηάκελεο θαηαζθεπήο ζύκθσλα κε ηνλ ΚΑΝ.ΔΠΔ., κε εθαξκνγή ειαζηηθήο αλάιπζεο κε
ηελ κέζνδν q θαη m θαη ελαιιαθηηθά κε αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε (push-over). Σηε
ζπλέρεηα ηα απνηειέζκαηα ηεο απνηίκεζεο κε βάζε ηνλ ΚΑΝ.ΔΠΔ. ζα ζπγθξηζνύλ κε ηελ
εθαξκνγή δύν πξνζεγγηζηηθώλ κεζόδσλ, απηώλ ηεο Ηαπσληθήο θαη ηεο Πξόηαζεο γηα ηνλ
Γεπηεξνβάζκην πξνζεηζκηθό έιεγρν.
Τν θηίξην ζα ειεγρζεί γηα ηηο παξαθάησ ηέζζεξηο (4) ελαιιαθηηθέο πεξηπηώζεηο ηνπ
θέξνληνο νξγαληζκνύ ηνπ: 1) πιαηζηαθόο θνξέαο κε ηνηρνπιεξώζεηο παληνύ, 2) θνξέαο κε
ηνηρώκαηα θαη ηνηρνπιεξώζεηο παληνύ, 3) πιαηζηαθόο θνξέαο κε θνληά ππνζηπιώκαηα ζηελ
πεξίκεηξν ηνπ ηζνγείνπ ύςνπο 0.9m (ρσξίο ηνηρνπιεξώζεηο ζην ηζόγεην) θαη 4) πιαηζηαθόο
θνξέαο ρσξίο ηνηρνπιεξιώζεηο ζην ηζόγεην (pilotis), πξνθεηκέλνπ λα ζπγθξηζνύλ ηα
απνηειέζκαηα θαη λα εμαρζνύλ θάπνηα ζπκπεξάζκαηα. Τν θηίξην ζεσξείηαη όηη βξίζθεηαη ζε
δώλε ζεηζκηθήο επηθηλδπλόηεηαο ΗΗ θαηά ΔΑΚ, κε θαηεγνξία εδάθνπο Β θαη ζπνπδαηόηεηα
Σ2. Ζ ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο επηιέγεηαη λα είλαη ε Γ «Οηνλεί-Καηάξξεπζε».
25ν Φνηηεηηθό Σπλέδξην: Δπηζθεπέο θαη Δληζρύζεηο Καηαζθεπώλ 2019

179
Γαγξέ Μαξίλα, Κπδσληάηεο Αιέμαλδξνο
2. ΠΔΡΙΓΡΑΦΗ ΤΦΙ΢ΣΑΜΔΝΗ΢ ΚΑΣΑ΢ΚΔΤΗ΢

Ζ πθηζηάκελε θαηαζθεπή πνπ ζα αλαιπζεί είλαη έλα πεληαώξνθν θηίξην πνπ έρεη
θαηαζθεπαζηεί πξηλ ην 1984 θαη γηα ην νπνίν ζα επηιπζνύλ νη παξαπάλσ αλαθεξόκελεο
ηέζζεξηο (4) ελαιιαθηηθέο πεξηπηώζεηο ηνπ θέξνληνο νξγαληζκνύ ηνπ.
Ζ θάηνςε ηνπ θηηξίνπ είλαη νξζνγσληθή (δηαζηάζεσλ 11.60m x 10.10m) θαη όινη νη όξνθνη
είλαη παλνκνηόηππνη (ηππηθόο όξνθνο). Τν ύςνο ησλ νξόθσλ πξνζδηνξίδεηαη ζηα 3.84m. Οη
πιάθεο έρνπλ πάρνο 0.15m θαη είλαη νπιηζκέλεο ζε δύν δηεπζύλζεηο κε Φ10/130. Οη
πεξηκεηξηθέο δνθνί έρνπλ δηαζηάζεηο 0.25mx0.55m θαη νπιίδνληαη ζην θάησ πέικα κε 4Φ16
ζηα αλνίγκαηα, από ηα νπνία ηα 2Φ16 θάκπηνληαη ζηηο ζηεξίμεηο. Οη εζσηεξηθέο δνθνί έρνπλ
δηαζηάζεηο 0.25mx0.60m θαη νπιίδνληαη ζην θάησ πέικα κε 4Φ20 ζηα αλνίγκαηα, από ηα
νπνία ηα κηζά θάκπηνληαη ζηηο ζηεξίμεηο. Σην πάλσ πέικα όισλ ησλ δνθώλ ππάξρεη
νπιηζκόο 2Φ8, πνπ δελ ζπκκεηέρεη ζηελ αλάιεςε ξνπήο ζηηο παξεηέο ζηήξημεο, ιόγσ
επαξθνύο αγθύξσζήο ηνπ.
Όζνλ αθνξά ηνλ πιαηζηαθό θνξέα, ε δηαηνκή ησλ ππνζηπισκάησλ θπκαίλεηαη από
0.45x0.45m κε πεξηκεηξηθό δηακήθε νπιηζκό 8Φ18 έσο 0.55x0.55m (ην εζσηεξηθό
ππνζηύισκα) κε νπιηζκό 8Φ20. Σηνλ θνξέα κε ηνηρώκαηα, ε δηαηνκή ησλ ππνζηπισκάησλ
θπκαίλεηαη από 0.35x0.35m κε νπιηζκό 4Φ20 έσο 0.45x0.45m (ην εζσηεξηθό ππνζηύισκα)
κε νπιηζκό 4Φ20 ζηηο γσλίεο θαη 4Φ14 ζηα κέζα ησλ πιεπξώλ. Ζ δηαηνκή ησλ ηνηρσκάησλ
είλαη 0.25x1.30m θαη είλαη νπιηζκέλα κε 5Φ20 παξάιιεια ζηηο κηθξέο πιεπξέο ηνπο θαη
3Φ10 ζηηο κεγάιεο.
Σηε ζπλέρεηα παξνπζηάδνληαη νη μπιόηππνη ηνπ ηππηθνύ νξόθνπ ηόζν γηα ηνλ πιαηζηαθό
θνξέα όζν θαη γηα ηνλ θνξέα κε ηνηρώκαηα.
Σρήκα 1: Τππηθή θάηνςε νξόθνπ πιαηζηαθνύ θνξέα.

180
Σρήκα 2: Τππηθή θάηνςε νξόθνπ θνξέα κε ηνηρώκαηα.
Οη ζπλδεηήξεο είλαη νξζνγσληθνί Φ8/200 ζε όια ηα ππνζηπιώκαηα, ή ηνηρώκαηα θαη

Φ8/250 ζηηο δνθνύο κε θαθή αγθύξσζε. Γηα ηνπο νπιηζκνύο ηνπ θέξνληνο νξγαληζκνύ λα
ζεκεησζεί όηη ιόγσ ηεο θαθήο αγθύξσζεο ηνπ εγθάξζηνπ νπιηζκνύ, ζεσξήζεθε πσο
ζπλεηζθέξεη κόλν ζηελ παξαιαβή ηέκλνπζαο δύλακεο θαη όρη ζηελ πεξίζθηγμε ησλ
ζηνηρείσλ.
Γηα ηα θνξηία πνπ δξνπλ ζηελ θαηαζθεπή έγηλαλ νη εμήο παξαδνρέο:
 Δπί ησλ πιαθώλ ππάξρεη θνξηίν από επίζηξσζε ίζν κε 1.3 kN/m2.
 Τα σθέιηκα θνξηία ιήθζεθαλ επί όισλ ησλ πιαθώλ ίζα κε 2.0 kN/m2.
 Πεξηκεηξηθά ζε θάζε όξνθν ππάξρεη κπαηηθή ηνηρνπνηία κε εθηηκώκελν θαηλόκελν
βάξνο 3.5 kN/m2 επηθάλεηαο όςεο θαη εζσηεξηθά, θάησ από θάζε (εζσηεξηθή) δνθό,
δξνκηθή ηνηρνπνηία κε θαηλόκελν βάξνο 2.0 kN/m2. Πξνθεηκέλνπ λα ιεθζεί ππόςε ε
κείσζε ησλ θνξηίσλ ησλ ηνηρνπιεξώζεσλ ιόγσ ησλ αλνηγκάησλ, ηα θαηλόκελα βάξε
ζεσξνύληαη κεησκέλα θαηά 50% θαη 35% αληίζηνηρα.
 Δπί ησλ πεξηκεηξηθώλ δνθώλ ηεο νξνθήο ππάξρεη κπαηηθή ηνηρνπνηία ύςνπο 1.00 m.
 Τν θηίξην ζεσξείηαη όηη βξίζθεηαη ζε πεξηνρή δώλεο ζεηζκηθόηεηαο ΗΗ θαηά ΔΑΚ, κε
θαηεγνξία εδάθνπο Β θαη ζπνπδαηόηεηα Σ2.
Γηα ηελ πξνζνκνίσζε ησλ ηνηρνπιεξώζεσλ ζηελ αλάιπζε αγλνήζεθαλ νη εζσηεξηθέο
(δξνκηθέο) ηνηρνπιεξώζεηο, ελώ γηα ηηο πεξηκεηξηθέο (κπαηηθέο) ζεσξήζεθαλ ζην κέζνλ ησλ
θαηλσκάησλ Κ2-Κ3 θαη Κ3-Κ6 παξάζπξα, ελώ ζηα ππόινηπα πόξηεο.
Γηα ηηο πνηόηεηεο ησλ πιηθώλ έγηλαλ νη εμήο παξαδνρέο:
 Σθπξόδεκα κε κέζε αληνρή fcm=18MPa θαη ραξαθηεξηζηηθή (= fcm-s)=14MPa
 Φάιπβαο θαηεγνξίαο S400.
Ζ ζηάζκε αμηνπηζηίαο ησλ δεδνκέλσλ (ΣΑΓ) ζεσξήζεθε ηθαλνπνηεηηθή.
181
3. ΠΡΟ΢ΔΓΓΙ΢ΣΙΚΔ΢ ΜΔΘΟΓΟΙ
Οη πξνζεγγηζηηθέο κέζνδνη κε ηηο νπνίεο ζα γίλεη ε απνηίκεζε ηεο πθηζηάκελεο
θαηαζθεπήο είλαη ην Β΄επίπεδν ειέγρνπ ηεο Ηαπσληθήο κεζόδνπ, κε θάπνηα ζηνηρεία από ηνλ
ΚΑΝ.ΔΠΔ θαη ε Πξόηαζε γηα ην Γεπηεξνβάζκην πξνζεηζκηθό έιερν. Γηα απηέο ηηο κεζόδνπο
δελ απαηηείηαη ε ρξήζε θάπνηνπ ζηαηηθνύ πξνγξάκκαηνο αθνύ όια ηα δεδνκέλα ζα
ππνινγηζηνύλ κε βάζε θάπνηεο πξνζεγγηζηηθέο ζρέζεηο. Τα κεγέζε ηα νπνία απαηηνύληαη
πξνθεηκέλνπ λα γίλεη ν έιεγρνο είλαη ε ηέκλνπζα αληνρήο ησλ ζηνηρείσλ, ε νπνία νξίδεηαη σο
ε ειάρηζηε ηηκή πνπ πξνθύπηεη από ηελ ηέκλνπζα αληνρήο ησλ ζηνηρείσλ θαηά ηελ θακπηηθή
ή δηαηκεηηθή αζηνρία. Ζ δηαηκεηηθή αληνρή ησλ ζηνηρείσλ ρξεζηκνπνηείηαη γηα λα
ππνινγηζηεί ε ηέκλνπζα βάζεο αληνρήο θαη ζηελ ζπλέρεηα λα ζπγθξηζεί κε ηελ απαηηνύκελε
ηέκλνπζα βάζεο από ην ειαζηηθό θάζκα ζρεδηαζκνύ θαηά ΔΑΚ2000 [2].
3.1. ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΜΔΘΟΓΟ΢ (Β΄ ΔΠΙΠΔΓΟ ΔΛΔΓΥΟΤ)

Ζ Ηαπσληθή κέζνδνο πεξηέρεη ηξία επίπεδα ειέγρνπ. Καηά ην δεύηεξν επίπεδν, ην νπνίν
επηιέρζεθε ζηελ παξνύζα εξγαζία γηα λα γίλεη ε απνηίκεζε ηεο θαηαζθεπήο, ππνινγίδεηαη ε
ηέκλνπζα αληνρήο ησλ θαηαθόξπθσλ ζηνηρείσλ ιακβάλνληαο ππόςηλ ηνπο νπιηζκνύο ηνπο
θαη ζπγθξίλεηαη κε ηελ ηέκλνπζα αληνρήο ηνπο θαηά ηελ θακπηηθή ηνπο αζηνρία. Σε απηό ην
επίπεδν αγλνείηαη ν έιεγρνο ησλ δνθώλ.
Σεκεηώλεηαη όηη ε ηδηνπεξίνδνο ηνπ ζπζηήκαηνο πξνζδηνξίζηεθε πξνζεγγηζηηθά κε βάζε
ηνλ EC8-4.3.3.2 [6] από ηε ζρέζε:
Τ1 = Ct·H3/4 ,
όπνπ ν ζπληειεζηήο Ct ιακβάλεη ηηκή 0.075 γηα πιαίζηα από ζθπξόδεκα, ελώ Η είλαη ην
ύςνο, ζε κέηξα (m), ηνπ θηηξίνπ πάλσ από ηε ζεκειίσζε (ή πάλσ από ηελ άλσ επηθάλεηα
άθακπηνπ ππνγείνπ). Σηελ πεξίπησζε κηθηνύ ζπζηήκαηνο (ππνζηπιώκαηα θαη ηνηρώκαηα) ε
ηηκή ηνπ Ct ιακβάλεηαη ίζε κε 0.05. Σηελ ζπλέρεηα ππνινγίδεηαη ε απαηηνύκελε ηέκλνπζα
βάζεο από ην θάζκα ζρεδηαζκνύ θαη θαηαλέκεηαη ζηνπο νξόθνπο κε αλεζηξακκέλε ηξηγσληθή
θαηαλνκή.
Τα αμνληθά θνξηία ησλ ζηύισλ βξέζεθαλ θαη απηά θαηά πξνζέγγηζε θαη ππνινγίζηεθε ε
ηέκλνπζαο αληνρήο ηνπ θάζε νξόθνπ ε νπνία πξνθύπηεη έπεηηα από ηνλ ππνινγηζκό ηεο
ηέκλνπζαο αληνρήο ησλ θαηαθόξπθσλ ζηνηρείσλ θαη έιεγρν γηα ην πνηα αζηνρία πξνεγείηαη
(θακπηηθή ή δηαηκεηηθή). Ο ππνινγηζκόο γίλεηαη κε ηελ παξαθάησ ζρέζε:
VR= ,
όπνπ qi = mi είλαη ν ηνπηθόο δείθηεο πιαζηηκόηεηαο θαηά ΚΑΝ.ΔΠΔ. πνπ εμαξηάηαη από ηελ
ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο. Έηζη πξνθύπηνπλ ηξείο νκάδεο θαηαθόξπθσλ ζηνηρείσλ. Σηελ
πξώηε νκάδα αλήθνπλ ηα ζηνηρεία ζηα νπνία πξνεγείηαη ε δηαηκεηηθή αζηνρία θαη έηζη
ζεσξνύληαη ςαζπξά. Σε απηά ηα ζηνηρεία ν ηνπηθόο δείθηεο πιαζηηκόηεηαο ζεσξείηαη ίζνο κε
mi = 1.0. Σηελ δεύηεξε νκάδα αλήθνπλ ηα ζηνηρεία κε ηνπηθό δείθηε πιαζηηκόηεηαο λα
θπκαίλεηαη από 1.0 έσο θαη 2.0 θαη ζηελ ηξίηε νκάδα, ηα ζηνηρεία κε ηνπηθό δείθηε
πιαζηηκόηεηαο κεγαιύηεξν ηνπ 2.0.
Σηελ παξαπάλσ ζρέζε έρνπλ γίλεη δπν ζεσξήζεηο. Ζ πξώηε αθνξά ηνλ ζπληειεζηή q i o
νπνίνο δελ ππνινγίδεηαη κε βάζε ηηο ζρέζεηο πνπ δίλνπλ νη Ηαπσληθέο νδεγίεο, αιιά κε βάζε
ηα ζεσξεηηθώο αθξηβέζηεξα mi πνπ παξέρεη ν ΚΑΝ.ΔΠΔ. Ζ δεύηεξε ζεώξεζε αθνξά ηα
ζηνηρεία πνπ πξνεγείηαη ε δηαηκεηηθή αζηνρία έλαληη ηεο θακπηηθήο. Παξά ηελ ςαζπξή ηνπο
ζπκπεξηθνξά, έγηλε ε ζεώξεζε όηη δηαζέηνπλ πνιύ κηθξή πιάζηηκε ζπκπεξηθνξά (mi = 1.0).
Τέινο, ε ηέκλνπζα αληνρήο ηνπ θάζε νξόθνπ κεηώλεηαη κέζσ θάπνησλ ζπγθξηκέλσλ κεησηηθώλ
ζπληειεζηώλ πνπ αθνξνύλ ηελ γεσκεηξία ηεο θαηαζθεπήο.

182
Τα απνηειέζκαηα ηεο εθαξκνγήο ηεο αλσηέξσ δηαδηθαζίαο ζπλνςίδνληαη ζηνλ αθόινπζν

πίλαθα:
Απαηηνύκελε
Τέκλνπζα
Γηεύζπλζε Τέκλνπζα Βάζεο ι
Αληνρήο (VR) (kΝ)
(Vαπαηη) (kΝ)
Πιαηζηαθόο Φ 1546.5 921.7 1.67
θνξέαο Ε 1546.5 921.7 1.67
Φνξέαο κε Φ 2582.0 779.2 3.31
ηνηρώκαηα Ε 2582.0 773.4 3.34
Πίλαθαο 1: Απνηειέζκαηα Ηαπσληθήο Μεζόδνπ γηα ηνλ θξίζηκν όξνθν (ηζόγεην).
3.2. ΓΔΤΣΔΡΟΒΑΘΜΙΟ΢ ΠΡΟ΢ΔΙ΢ΜΙΚΟ΢ ΔΛΔΓΟ΢ (ΠΡΟΣΑ΢Η)

Ζ πξόηαζε γηα ην Γεπηεξνβάζκην πξνζεηζκηθό έιεγρν πεξηέρεη ηξία ζηάδηα γηα κηα
πξνζεγγηζηηθή απνηίκεζε ηεο ζεηζκηθήο ηθαλόηεηαο ζε ζρέζε κε ηε ζεηζκηθή απαίηεζε θαη
έρεη σο ζηόγν ηνλ ππνινγηζκό ηνπ δείθηε πξνηεξαηόηεηαο ειέγργνπ ηνπ θηηξίνπ.
Πην ζπγθεθξηκέλα, θαηά ην πξώην ζηάδην πξνζδηνξίδεηαη ζε θάζε θύξηα δηεύζπλζε κε
βάζε ην θάζκα ζρεδηαζκνύ ηνπ EC8-1 [6], ην ζπλνιηθό κέγεζνο ησλ ζεηζκηθώλ θνξηίσλ (ε
ηέκλνπζα βάζεο ζρεδηαζκνύ) ηνπ θηηξίνπ. Σην δεύηεξν ζηάδην πξνζδηνξίδεηαη γηα ηελ ίδηα
θύξηα δηεύζπλζε ε ζπλνιηθή ζεηζκηθή αληίζηαζε ηνπ θηηξίνπ ζε όξνπο ηέκλνπζαο βάζεο
(VR) θαη’ εθαξκνγή κηαο πξνζεγγηζηηθήο δηαδηθαζίαο, ε νπνία εθθξάδεηαη από ηε ζρέζε:
VR = βVRν ,
όπνπ VRο είλαη ε κέζσ πξνζεγγηζηηθώλ ππνινγηζκώλ πξνθύπηνπζα ηέκλνπζα αληνρήο ζηε
βάζε ηνπ θηηξίνπ, ρσξίο λα ιακβάλεηαη ππ’όςηλ ηπρόλ αξλεηηθή επηξξνή από νπνηνδήπνηε
από ηα θξηηήξηα (1) έσο (13), ηα νπνία πεξηγξάθνπλ παξάγνληεο ηξσηόηεηαο πνπ επεξεάδνπλ
θαζνξηζηηθά (κεκνλσκέλα ή/θαη ζπλδπαζηηθά) ηε ζεηζκηθή ζπκπεξηθνξά ελόο θηηξίνπ (VRν,x,
VRν,y) θαη β ν κεησηηθόο ζπληειεζηήο επηξξνήο ησλ παξαπάλσ θξηηεξίσλ (1) έσο (13) ζηελ
ηέκλνπζα αληνρήο ζηε βάζε ηνπ θηηξίνπ, πνπ ιακβάλεηαη ππ’ όςηλ ηνπ ηνλ ζπληειεζηή
βαξύηεηαο θάζε θξηηεξίνπ (ζi) θαη ην βαζκό πνπ έιαβε θάζε θξηηήξην ζην ππό εμέηαζε
θηίξην (βi).
β=
Καηά ην ηξίην θαη ηειεπηαίν ζηάδην ηεο ζπγθεθξηκέλεο κεζόδνπ πξνζδηνξίδεηαη ν δείθηεο
πξνηεξαηόηεηαο ειέγρνπ λ ηεο θαηαζθεπήο, ν νπνίνο πξνθύπηεη αλά δηεύζπλζε. Ο ηειηθόο
δείθηεο πξνηεξαηόηεηαο ειέγρνπ ππνινγόδεηαη από ηε ζρέζε:
ι = 100·max (ιx, ιy)
Τα απνηειέζκαηα ηεο παξαπάλσ κεζόδνπ παξνπζηάδνληαη ζηνλ παξαθάησ πίλαθα.
Απαηηνύκελε
Τέκλνπζα
Γηεύζπλζε Τέκλνπζα Βάζεο ι
Αληνρήο (VR) (kΝ)
(Vαπαηη) (kΝ)
Πιαηζηαθόο Φ 1546.5 1253.4 1.23
θνξέαο Ε 1546.5 1253.4 1.23
Φνξέαο κε Φ 2582 779.2 4.02
ηνηρώκαηα Ε 2582 773.4 4.05
Πίλαθαο 2: Απνηειέζκαηα Γεπηεξνβάζκηνπ Πξνζεηζκηθνύ Διέγρνπ γηα ηνλ θξίζηκν
όξνθν (ηζόγεην).

183
4. ΔΛΑ΢ΣΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η ΜΔ ΣΗ ΜΔΘΟΓΟ q ΚΑΙ m
4.1. ΓΔΝΙΚΑ
Πξνθεηκέλνπ λα πξνζδηνξηζηεί ην κεέγζνο θαη ε θαηαλνκή ησλ απαηηήζεςλ αλειαζηηθήο
ζπκπεξηθνξάο ζηα πξσηεύνληα θέξνληα ζηνηρεία ηνπ θνξέα αλάιεςεο ησλ ζεηζκηθώλ
δξάζεσλ, απαηηείηαη κηα πξνθαηαξθηηθή ειαζηηθή αλάιπζε ηνπ θηηξίνπ, έηζη ώζηε γηα θάζε
ζηνηρείν ηνπ λα ππνινγηζζνύλ νη ιόγνη («δείθηεο αλεπάξθεηαο»), ζύκθσλα κε ηελ §5.5.1.1
ηοσ ΚΑΝ.ΕΠΕ. [4]:
ι = SE / Rm , όπνπ
SE: είλαη ε ξνπή ιόγσ ησλ δξάζεσλ ηνπ ζεηζκηθνύ ζπλδπαζκνύ (§4.4.2, ΚΑΝ.ΕΠΕ. [4]),
όπνπ ε ζεηζκηθή δξάζε ιακβάλεηαη ρσξίο κείσζε (q=1). Οη ιόγνη λ ππνινγίδνληαη κόλν κε
βάζε ηηο αληνρέο ζε θάκςε, αθελόο γηα ζπληόκεπζε ησλ ζρεηηθώλ ππνινγηζκώλ θαη
αθεηέξνπ δηόηη, αθόκα θαη ζηελ πεξίπησζε πνπ επηιεγεί (ζπλεθηηκώληαο θαη ηηο ηηκέο ησλ λ)
ειαζηηθή κέζνδνο αλάιπζεο, νη έιεγρνη ζε ηέκλνπζα γίλνληαη κε ηθαλνηηθή ζεώξεζε (Κεθ.9,
ΚΑΝ.ΕΠΕ [4]), άξα ειέγρεηαη ε απαίηεζε λ ≤ 1 γηα ηελ ηθαλνηηθή ηέκλνπζα.
Rm: είλαη ε αληνίζηνηρε δηαζέζηκε αληίζηαζε ηνπ ζηνηρείνπ, ππνινγηδόκελε κε βάζε ηηο
κέζεο ηηκέο ησλ αληνρώλ ησλ πιηθώλ (§5.1.4, ΚΑΝ.ΕΠΕ. [4]).
5. ΢ΣΑΣΙΚΗ ΑΝΔΛΑ΢ΣΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η (PUSHOVER)
5.1. ΓΔΝΙΚΑ
Ζ αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε (Pushover) απνηειεί ηελ θπξηόηεξε κε-γξακκηθή κέζνδν
γηα ηνλ πξνζδηνξηζκό ηεο ζεηζκηθήο απόθξηζεο ησλ θαηαζθεπώλ. Σύκθσλα κε ηελ §5.7.1 ηοσ
ΚΑΝ.ΕΠΕ. [4] θύξηνο ζηόρνο ηεο κεζόδνπ είλαη ε εθηίκεζε ησλ αλειαζηηθώλ
παξακνξθώζεσλ θαη ησλ εληαηηθώλ κεγεζώλ πνπ ζα αλαπηπρζνύλ ζηα θέξνληα ζηνηρεία ηεο
θαηαζθεπήο, όηαλ απηή ππνβάιιεηαη ζηε ζεηζκηθή δξάζε γηα ηελ νπνία γίλεηαη απνηίκεζε
ή/θαη αλαζρεδηαζκόο.
Καηά ηελ αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε ην πξνζνκνίσκα ππνβάιιεηαη ζε νξηδόληηα
θνξηία θαηαλεκεκέλα θαηά ηξόπν αλάινγν πξνο ηηο αδξαλεηαθέο δπλάκεηο ηνπ ζεηζκνύ, ηα
νπνία ζα απμάλνληαη κνλόηα, έσο όηνπ θάπνην δνκηθό ζηνηρείν ηεο θαηαζθεπήο δελ είλαη
πιένλ ζε ζέζε λα θέξεη ηα θαηαθόξπθα θνξηία ηνπ. Απηό επηηπγράλεηαη ζεσξώληαο ηηο
αλειαζηηθέο παξακνξθώζεηο ζπγθεληξσκέλεο ζε ζπγθεθξηκέλεο θξίζηκεο ζέζεηο (πιαζηηθέο
αξζξώζεηο), ε ζπκπεξηθνξά ησλ νπνίσλ πεξηγξάθεηαη κε ηελ βνήζεηα απινπνηεκέλσλ
δηγξακκηθώλ ή πνιπγξακκηθώλ δηαγξακκάησλ έληαζεο - κεηαθίλεζεο ή έληαζεο
παξακόξθσζεο, ζπλήζσο ξνπήο-ζηξνθήο ή ξνπήο-ζηξνθήο ρνξδήο.
Απνηέιεζκα ηεο κεζόδνπ είλαη ε ράξαμε ηεο θακπύιεο αληίζηαζεο ηνπ θνξέα, ε νπνία
κεηαθξάδεηαη ζε όξνπο ηέκλνπζαο βάζεο - κεηαθίλεζεο ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ, ν νπνίνο
ζύκθσλα κε ηνλ θαλνληζκό αθνξά ην θέληξν κάδαο ζηελ θνξπθή ηνπ θνξέα. Ζ θακπύιε
απηή απνηειεί ηε βάζε γηα όινπο ηνπο απαηηνύκελνπο ειέγρνπο ηθαλνπνίεζεο ησλ θξηηεξίσλ
επηηειεζηηθόηεηαο. Σηελ πξαθηηθή εθαξκνγή ηεο κεζόδνπ αξθεί ε ράξαμε ηεο θακπύιεο
αληίζηαζεο κέρξη έλα ζεκείν πνπ αληηζηνηρεί ζε κεηαθίλεζε κεγαιύηεξε από ηε
ζηνρεπόκελε.
Ζ ζεηζκηθή απαίηεζε ηεο θαηαζθεπήο ππεηζέξρεηαη ζηελ δηαδηθαζία ηεο αλάιπζεο κέζσ
ηεο επηβαιιόκελεο από απηόλ κεηαθίλεζεο ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ, ε νπνία θαιείηαη
ζηνρεπόκελε κεηαθίλεζε. Ζ θακπύιε αληίζηαζεο ζα πξέπεη λα ραξάζζεηαη γηα κεηαθίλεζε
ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ ηνπιάρηζηνλ ίζε κε ην 150% ηεο ζηνρεπόκελεο κεηαθίλεζεο, ώζηε λα
πξνθύςεη κηα ζπλνιηθή εηθόλα ηεο απόθξηζεο ηεο θαηαζθεπήο.

184
Ωο ηειεπηαίν βήκα ηεο αλάιπζεο, ν θαλνληζκόο νξίδεη ησλ έιεγρν ησλ θξηηεξίσλ
επηηειεζηηθόηεηαο κε ζύγθξηζε ησλ δηαζέζηκσλ κεγεζώλ αληνρήο ηνπ θάζε κέινπο ηεο
θαηαζθεπήο κε ηα απαηηνύκελα κεγέζε απόθξηζεο. Ζ παξαπάλσ ζύγθξηζε ζα γίλεηαη κε ηα
κεγέζε όπσο απηά πξνθύπηνπλ από κεηαθίλεζε ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ ίζε κε ηελ ζηνρεπόκελε, γηα
ζπγθεθξηκέλε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο. [4]
Οη αλαιύζεηο κε Pushover ησλ θηηξίσλ πνπ παξνπζηάζακε λσξίηεξα, έγηλαλ κε ηε ρξήζε ηνπ
πξνγξάκκαηνο FESPA, ην νπνίν δίλεη ηε δπλαηόηεηα απηή εθόζνλ θαζνξηζηνύλ νη νπιηζκνί
όισλ ησλ γξακκηθώλ κειώλ.
[1] Γξίηζνο Σ.Ζ. (2015), “Επιζκεσές και ενιζτύζεις καηαζκεσών οπλιζμένοσ ζκσροδέμαηος”,
Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα
[2] ΔΑΚ2003 (2003), “Ελληνικός Ανηιζειζμικός Κανονιζμός”, Υ.ΠΔ.ΦΩ.ΓΔ.
[3] ΔΚΩΣ2000 (2000), “Ελληνικός Κανονιζμός Οπλιζμένοσ Σκσροδέμαηος”, Υ.ΠΔ.ΦΩ.ΓΔ.
[4] ΟΑΣΠ (2013),“Κανονιζμός Επεμβάζεων”, Οκάδα Μειέηεο γηα ηελ Σύληαμε Καλνληζκνύ
Δπεκβάζεσλ ζε Κηίξηα από Οπιηζκέλν Σθπξόδεκα, 1ε Αλαζεώξεζε Ηνύιηνο 2013 (ΦΔΚ
2187/Β/05-09-2013)
[5] Φαξδήο Μ. (2015), “Μαθήμαηα Οπλιζμένοσ Σκσροδέμαηος, Μέρος Ι”, Δθδόζεηο
Παλεπηζηεκίνπ Παηξώλ, Πάηξα
[6] Eurocode 8 (2004). “EC8: Design of structures for earthquake resistance – Part 1:
General rules, seismic actions and rules for buildings”, EN1998-1:2004, Comité Européen
de Normalisation, Brussels
[7] LH Λνγηζκηθή (2018), “Τν επίζεκν εγρεηξίδην Αλαθνξάο”, Fespa 18, Αζήλα

185

186
Απνηίκεζε θαη Δλίζρπζε πθηζηάκελεο θαηαζθεπήο Ο.Σ. ύζηεξα από ππξθαγηά
ΑΠΟΣΙΜΗ΢Η ΚΑΙ ΔΝΙ΢ΥΤ΢Η ΤΦΙ΢ΣΑΜΔΝΗ΢ ΚΑΣΑ΢ΚΔΤΗ΢ Ο.΢. Τ΢ΣΔΡΑ

ΑΠΟ ΠΤΡΚΑΓΙΑ
ΛΟΓΟΘΔΣΗ ΑΝΣΧΝΙΑ
Πξνπηπρηαθή Φνηηήηξηα Π.Π., antonialog123@gmail.com
ΝΙΚΟΛΑΟΤ ΒΑ΢ΙΛΙΚΗ
Πξνπηπρηaθή Φνηηήηξηα Π.Π., vicky22nik@gmail.com
Περίληψη
Σθνπόο ηεο παξνύζαο εξγαζίαο είλαη λα εμαρζνύλ ζπκπεξάζκαηα γηα ην πώο ζπκπεξηθέξεηαη κία
θαηαζθεπή ππό ηελ επίδξαζε ππξθαγηάο. Αξρηθά, παξνπζηάδεηαη ζπλνπηηθά ην απαξαίηεην ζεσξεηηθό
ππόβαζξν ηνπ θαηλνκέλνπ, κε έκθαζε ζηηο ζπλήζεηο βιάβεο πνπ πξνθαινύληαη από ππξθαγηά. Καηόπηλ,
κε ηε ρξήζε ινγηζκηθνύ έγηλε απνηίκεζε ηεο ππάξρνπζαο θαηαζθεπήο πξηλ θαη κεηά ηελ εθδήισζε ηεο
ππξθαγηάο. Από ηελ απνηίκεζε πξνέθπςαλ κεησκέλεο αληνρέο θάπνησλ κειώλ θαζώο θαη θάπνηνη ιόγνη
επάξθεηαο, νη νπνίνη μεπεξλνύζαλ ην επηηξεπηό όξην. Τα απνηειέζκαηα απηά πξνέθπςαλ κέζσ κε
γξακκηθήο ζηαηηθήο αλάιπζεο (Push-over). Λακβάλνληαο ππόςηλ ηα παξαπάλσ, πξαγκαηνπνηήζεθαλ
εληζρύζεηο κειώλ, όπνπ απηό θξίζεθε απαξαίηεην. Η πξνζνκνίσζε, ε αλάιπζε, ε απνηίκεζε θαη ε
ελίζρπζε, αθνινπζνύλ ηνλ Ειιεληθό Καλνληζκό Επεκβάζεσλ (ΚΑΝ.ΕΠΕ) θαη πξαγκαηνπνηήζεθαλ κε
ηελ ρξήζε ηνπ ινγηζκηθνύ FESPA.
1. ΔΙ΢ΑΓΧΓΗ
Με αθνξκή ηα γεγνλόηα ηνπ πεξαζκέλνπ θαινθαηξηνύ πνπ δηαδξακαηίζηεθαλ ζηελ επξύηεξε
πεξηνρή ηεο Αηηηθήο, ηα νπνία νδήγεζαλ ζηελ απώιεηα αλζξώπηλσλ δσώλ θαη θαηνηθηώλ,
παξαηεξήζεθε ε έληνλε αδπλακία ησλ θηηξίσλ λα παξαιάβνπλ θνξηία ππό πςειέο
ζεξκνθξαζίεο. Έηζη, θξίζεθε αλαγθαίνο όζν πνηέ άιινηε, ν ζρεδηαζκόο έλαληη ηέηνησλ
θαηλνκέλσλ. Έλα ζπνπδαίν δήηεκα ζηνλ ηνκέα ηνπ Πνιηηηθνύ Μεραληθνύ, ηδίσο ζηε ρώξα
καο, είλαη ν αληηζεηζκηθόο ζρεδηαζκόο, κε απνηέιεζκα λα ππάξρνπλ ζαθείο νδεγίεο θαη
κέζνδνη γηα ηέηνηνπ είδνπο δξάζεηο. Ωζηόζν, ην θνκκάηη ησλ θαηαζθεπώλ πνπ αθνξά ηε
ππξαζθάιεηα ησλ θηηξίσλ παξακέλεη ηδηαίηεξα αλεμεξεύλεην, θαζώο ππάξρνπλ κόλν θάπνηνη
εκπεηξηθνί θαλόλεο, νη νπνίνη ρξήδνπλ ζπάληαο εθαξκνγήο. Σηελ παξνύζα εξγαζία, ζε πξώην
ζηάδην, δηεξεπλάηαη ε δηαδηθαζία απνηίκεζεο κηαο πθηζηάκελεο δηώξνθεο θαηνηθίαο πνπ
θαηαζθεπάζηεθε ην 1975 κε ηζρύνληεο θαλνληζκνύο: ΠΚΩΣ ’54 θαη Αληηζεηζκηθόο ’59. Σηε
ζπλέρεηα αθνινπζώληαο έλα ππνζεηηθό ζελάξην εθδήισζεο ππξθαγηάο πξαγκαηνπνηήζεθε εθ
λένπ απνηίκεζε θαη παξαηεξήζεθαλ νξηζκέλεο βιάβεο νη νπνίεο αληηκεησπίζηεθαλ κε ηηο
θαηάιιειεο επεκβάζεηο θαηά ηνλ ΚΑΝ.ΔΠΔ. Γηα ηελ εθηίκεζε ησλ βιαβώλ έγηλε ρξήζε ηεο
κε γξακκηθήο ζηαηηθήο αλάιπζεο (Push-over). Παξάιιεια, έγηλε ζύγθξηζε ησλ
απνηειεζκάησλ πνπ πξνέθπςαλ από ηελ αλάιπζε ζε ηξία ζηάδηα: α) πξηλ ηελ εθδήισζε ηεο
ππξθαγηάο, β) κεηά ην πέξαο ηεο ππξθαγηάο θαη γ) αθόηνπ νινθιεξώζεθε ε ελίζρπζε ησλ
κειώλ.
2.ΠΔΡΙΓΡΑΦΗ ΦΟΡΔΑ
Γηώξνθν θηίξην νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο, θαηαζθεπήο 1975 κε ύςνο νξόθνπ 3,96 κέηξα,
βξίζθεηαη ζε πεξηνρή δώλεο ζεηζκηθόηεηαο ΙΙ θαηά ΔΑΚ, κε θαηεγνξία εδάθνπο Β,
ζπνπδαηόηεηα Σ3 θαη ζηάζκε αμηνπηζηίαο δεδνκέλσλ (ΣΑΓ) ηθαλνπνηεηηθή:
Υπνζηπιώκαηα:
Κεληξηθό (Κ5) → 528/528 κε 4Φ20 ζηηο γσλίεο θαη 4Φ18 ζηα κέζα ησλ πιεπξώλ.
Πεξηκεηξηθά (Κ1,Κ4,Κ6,Κ7,Κ8,Κ10) → 352/352 κε 4Φ20.
Τνηρώκαηα (Κ2,Κ3,Κ9,Κ11) → 1320/264 κε 4Φ18 ζε θάζε κηθξή πιεπξά θαη από 4Φ10 ζε
θάζε κεγάιε πιεπξά.
187
Λνγνζέηε Αλησλία – Νηθνιάνπ Βαζηιηθή
Γνθνί:
Πεξηκεηξηθέο δνθνί → 200/500 κε νπιηζκό ζην θάησ πέικα 4Φ18 ζηα αλνίγκαηα, από ηα
νπνία ηα κηζά θάκπηνληαη ζηηο ζηεξίμεηο.
Δζσηεξηθέο δνθνί → 200/600 κε νπιηζκό ζην θάησ πέικα 5Φ16 ζηα αλνίγκαηα, από ηα
νπνία επίζεο ηα κηζά θάκπηνληαη ζηηο ζηεξίμεηο.
Σπλδεηήξεο:
Οξζνγσληθνί Φ8/180 ζε όια ηα ππνζηπιώκαηα ή ηνηρώκαηα θαη Φ6/250 ζηηο δνθνύο κε θαιή
αγθύξσζε.
Πιάθεο:
Πάρνο πιαθώλ 176 mm, νπιηζκέλεο ζε δύν δηεπζύλζεηο κε Φ8/100.
Φνξηία:
Δπί ησλ πιαθώλ ππάξρεη θνξηίν από επίζηξσζε ίζν κε 1,1 kN/m2.
Τα σθέιηκα θνξηία ζεσξήζεθαλ κόλν επί ηεο πιάθαο νξνθήο ηζνγείνπ ίζα κε 2,0 kN/m2.
Υιηθά:
Σθπξόδεκα:
C20/25
Φάιπβαο:
S500
΢χήμα 1. Ξπιόηππνο πθηζηάκελεο θαηαζθεπήο. Γξίηζνο Σ.Η. [18]

188
΢χήμα 2. Απεηθόληζε ηνπ θνξέα κε ηε ρξήζε ηνπ ινγηζκηθνύ FESPA.
3.ΓΔΝΙΚΑ ΥΑΡΑΚΣΗΡΙ΢ΣΙΚΑ ΠΤΡΚΑΓΙΑ΢

Ο δηαρσξηζκόο ελόο θηηξίνπ ζε ππξνδηακεξίζκαηα έρεη σο ζηόρν λα πεξηνξίζεη ηελ ππξθαγηά
κέζα ζην ρώξν πνπ εθδειώζεθε θαη λα εκπνδίζεη ηελ νξηδόληηα ή/θαη θαηαθόξπθε
εμάπισζή ηεο ζην ππόινηπν θηίξην. Με ηνλ όξν ππξνδηακέξηζκα, πεξηγξάθεηαη
νπνηνζδήπνηε ρώξνο πνπ πεξηβάιιεηαη απ’όιεο ηηο πιεπξέο είηε από ηνίρνπο, είηε από πόξηεο
θαη παξάζπξα. Μηα ηππηθή ππξθαγηά ζε έλα ππξνδηακέξηζκα, απνηειείηαη από ηέζζεξα
ζηάδηα:
 Δπώαζε: Μεηά ηελ αξρηθή αλάθιεμε, ζηξώκα ζεξκώλ αεξίσλ ζρεκαηίδεηαη ζηελ
νξνθή ηνπ θηηξίνπ.
 Φνύλησκα: Τν ζπζζσξεπκέλν ζηελ νξνθή ζηξώκα αεξίσλ πξνθαιεί ηελ αλάθιεμε
ηεο δηαζέζηκεο θαύζηκεο ύιεο ζην ππξνδηακέξηζκα. Γηαξθεί πεξίπνπ 15-30 ιεπηά θαη
νη ζεξκνθξαζίεο θηάλνπλ ζηνπο 800-900 νC.
 Πιήξεο Αλάπηπμε: Όιε ε θαύζηκε ύιε ηνπ ππξνδηακεξίζκαηνο θαίγεηαη ελώ νη
θιόγεο θαη ηα αέξηα κεηαθέξνληαη κέζσ αλνηγκάησλ ζε παξαθείκελα
ππξνδηακεξίζκαηα. Σε απηό ην ζηάδην θαίγεηαη όηη είλαη δπλαηό λα θαεί. Οη
ζεξκνθξαζίεο αλεβαίλνπλ ιίγν πεξηζζόηεξν θαη θηάλνπλ ζηνπο 1000-1100 νC,
αλάινγα κε ηελ πνζόηεηα ησλ θιεγόκελσλ αληηθεηκέλσλ.
 Απόζβεζε: Η εμάληιεζε ηεο θαύζηκεο ύιεο ζπλνδεύεηαη κε ηελ απνκάθξπλζε πιένλ
ησλ ζεξκώλ αεξίσλ. Καηά ηε θάζε ηεο απόζβεζεο, ε ππξθαγηά ππνρσξεί θαη νη
ζεξκνθξαζίεο πέθηνπλ γξήγνξα.

189
(α) (β)
(γ) (δ)
΢χήμα 3. (α) Δπώαζε, (β) Φνύλησκα, (γ) Πιήξεο Αλάπηπμε θαη (δ) Απόζβεζε. [11]
4.΢ΤΜΠΔΡΙΦΟΡΑ ΓΟΜΙΚΧΝ ΤΛΙΚΧΝ ΢Δ ΤΦΗΛΔ΢ ΘΔΡΜΟΚΡΑ΢ΙΔ΢

Δίλαη γλσζηό όηη ε αλάπηπμε πςειώλ ζεξκνθξαζηώλ ζηα πιηθά δνκήζεσο επεξεάδεη
δπζκελώο ηόζν ηα κεραληθά ραξαθηεξηζηηθά ηνπο (όπσο ηελ ζιηπηηθή θαη εθειθπζηηθή
αληνρή, όξηα δηαξξνήο θαη ζξαύζεσο, κέηξν ειαζηηθόηεηαο θ.ιπ.), όζν θαη ηηο θπζηθνρεκηθέο
ηδηόηεηέο ηνπο (αιιαγή θξπζηαιιηθήο δνκήο, πνξώδεο θ.ιπ.). Σπλέπεηα απηώλ ησλ
κεηαβνιώλ είλαη αληίζηνηρε κείσζε ηεο θέξνπζαο ηθαλόηεηαο ησλ δνκηθώλ κειώλ, αύμεζε
ησλ παξακνξθώζεώλ ηνπο ππό ζηαζεξό θνξηίν, αλαθαηαλνκέο εληάζεσο θ.ιπ..
4.1.΢ΚΤΡΟΓΔΜΑ
Τν ζθπξόδεκα ζεσξείηαη σο έλα από ηα πιένλ ππξάληνρα δνκηθά πιηθά, θαζώο
ραξαθηεξίδεηαη από κηθξή ζεξκηθή αγσγηκόηεηα. Η αλζεθηηθόηεηά ηνπ εμαξηάηαη από
πνιινύο παξάγνληεο, κεξηθνί από ηνπο νπνίνπο είλαη ε πνηόηεηα ηνπ ηζηκεληνπνιηνύ θαη ησλ
αδξαλώλ, ην κέγεζνο ησλ δνκηθώλ ζηνηρείσλ θαη ν ξπζκόο αύμεζεο ηεο ζεξκνθξαζίαο θαηά
ηελ ππξθαγηά. Έλαο αθόκα παξάγνληαο πνπ ζπληειεί ζηελ ππξαληνρή ηνπ ζθπξνδέκαηνο
είλαη ε πεξηεθηηθόηεηα ηνπ ζε λεξό (αθόκα θαη ζε μεξό πεξηβάιινλ). Όζν απμάλεηαη ε
πεξηεθηηθόηεηα ζε λεξό, ηόζν θαζπζηεξεί ε αύμεζε ηεο ζεξκνθξαζίαο ζε απηό. Καηά ηελ
έθζεζε ζε πςειέο ζεξκνθξαζίεο, παξνπζηάδεηαη ην θαηλόκελν ηεο απνθινίσζεο ηνπ
ζθπξνδέκαηνο ιόγσ ππέξβαζεο ηεο εθειθπζηηθήο αληνρήο ηνπ. Απηό ζπκβαίλεη θπξίσο ιόγσ
ηεο αύμεζεο ηεο πίεζεο ησλ πόξσλ, πνπ πξνθαιείηαη από ηνπο πδξαηκνύο θαη ηεο ζεξκηθήο
δηαζηνιήο ησλ αδξαλώλ.

190
΢χήμα 4. Φαηλόκελα απνθινίσζεο ζε δνθνύο. [13]
Όπσο πξναλαθέξζεθε, ην είδνο ησλ αδξαλώλ πνπ πεξηέρνληαη ζην ζθπξόδεκα παίδεη
ζεκαληηθό ξόιν. Τα αζβεζηνιηζηθά αδξαλή, ηα νπνία ρξεζηκνπνηνύληαη επξέσο ζηελ
Διιάδα, ζεσξνύληαη θαιύηεξα ζε ζύγθξηζε κε ηα ππξηηηθά, δηόηη ν αζβεζηόιηζνο ράλεη ηελ
ηθαλόηεηά ηνπ ζηνπο 900 ºC, νπόηε αξρίδεη ε αζβεζηνπνίεζε κε έθιπζε δηνμεηδίνπ ηνπ
άλζξαθα (δηαδηθαζία πνπ απνξξνθά επίζεο ζεκαληηθά πνζά ζεξκόηεηαο), ελώ ζηα ππξηηηθά
αδξαλή ε αζβεζηνπνίεζε μεθηλά πνιύ λσξίηεξα, όπσο θαίλεηαη θαη ζην παξαθάησ ζρήκα
πνπ θαηαζθεπάζηεθε από ηηο δεδνκέλεο ηηκέο ηνπ EC2.
΢χήμα 5. Γηάγξακκα ζεξκνθξαζίαο – αληνρήο ηύπσλ ζθπξνδέκαηνο θαηά EC2. [10]
Σπκπεξαζκαηηθά, η ζιηπηηθή αληνρή ηνπ ζθπξνδέκαηνο κεηώλεηαη όηαλ απμάλεηαη ε

ζεξκνθξαζία, θπξίσο ιόγσ ησλ εζσηεξηθώλ ξεγκαηώζεσλ πνπ πξνθαιεί ε ζέξκαλζε ηνπ
ύδαηνο θαη ηεο αλνκνηόκνξθεο θαηαλνκήο ησλ ζεξκνθξαζηώλ ζηελ κάδα ηνπ ζθπξνδέκαηνο,
θαζώο θαη ιόγσ ησλ θπζηθνρεκηθώλ αληηδξάζεσλ πνπ πξνθαινύληαη. Τέινο, παξαηεξείηαη
όηη ε κείσζε ηεο αληνρήο ηνπ ζθπξνδέκαηνο μεθηλά από ηνπο 300 oC πεξίπνπ θαη είλαη
ρνλδξηθά γξακκηθή κέρξη ηνπο 900 oC πεξίπνπ, όπνπ ηείλεη λα κεδεληζηεί.
Μεηά ην πέξαο ηεο ππξθαγηάο θαη ηελ πηώζε ζε ζεξκνθξαζίεο πεξηβάιινληνο ζπλήζσο νη
κεραληθέο ηδηόηεηεο δελ επαλέξρνληαη ή επαλέξρνληαη ζε κηθξό, ακειεηέν πνζνζηό.

191
4.2.ΥΑΛΤΒΑ΢
Οη θαηαζθεπέο από ράιπβα ζρεδηάδνληαη ζπλήζσο γηα ρξήζε ζε ζπλεζηζκέλεο ζεξκνθξαζίεο
πεξηβάιινληνο. Γηα ζεξκνθξαζίεο άλσ ησλ 100 νC πεξίπνπ, ε θακπύιε ηάζεσλ –
παξακνξθώζεσλ είλαη έληνλα κε γξακκηθή, ρσξίο ζαθέο όξην δηαξξνήο. Γηα όιεο ηηο
θαηεγνξίεο ζπλήζσλ ραιύβσλ νπιηζκνύ ζθπξνδέκαηνο, ε αύμεζε ηεο ζεξκνθξαζίαο κέρξη
500 νC πεξίπνπ, γηα ρξόλνπο κέρξη θαη 2 ώξεο, δελ δεκηνπξγεί νπζηαζηηθή κεηαβνιή ζηηο
αξρηθέο κεραληθέο ηδηόηεηεο. Γηα κεγαιύηεξνπο όκσο ρξόλνπο έθζεζεο ή θαη γηα κεγαιύηεξεο
ζεξκνθξαζίεο, ζα ππάξμνπλ ζεκαληηθέο κεηώζεηο ησλ κεραληθώλ ραξαθηεξηζηηθώλ.
Όζν απμάλεηαη ε ζεξκνθξαζία, κεηώλεηαη ην όξην δηαξξνήο, ε εθειθπζηηθή αληνρή θαη ην
κέηξν ειαζηηθόηεηαο. Ο ξπζκόο κείσζεο ησλ παξαπάλσ είλαη κέγηζηνο γηα ζεξκνθξαζίεο
γύξσ ζηνπο 450 νC - 550 νC όπσο θαίλεηαη θαη ζην Σρήκα 6.
(α) (β)
΢χήμα 6. Δπίδξαζε πςειώλ ζεξκνθξαζηώλ (α) ζην όξην δηαξξνήο θαη ζηελ εθειθπζηηθή αληνρή θαη
(β) ζην κέηξν ειαζηηθόηεηαο ηνπ ράιπβα. [17]
Τα παξαπάλσ αλαθέξνληαη ζε ελ ζεξκώ έιαζε ηνπ ράιπβα. Η ςπρξή έιαζε ησλ ραιύβδηλσλ
ξάβδσλ, κε ζθνπό ηελ απόθηεζε πςειήο αληνρήο, είλαη κηα κέζνδνο θαηεξγαζίαο ε νπνία
δελ ρξεζηκνπνηείηαη πιένλ, σζηόζν ζπλαληάηαη ζε πθηζηάκελεο θαηαζθεπέο. Παξάιιεια,
παξαηεξείηαη όηη νη ράιπβεο ςπρξήο έιαζεο παξνπζηάδνπλ ηαρύηεξν ξπζκό κείσζεο
αληνρήο, δηόηη κε ηελ αλόπηεζε πνπ επέξρεηαη, ράλεηαη ε πξόζζεηε αληνρή θαη ε θξίζηκε
ζεξκνθξαζία ηνπο ππνινγίδεηαη ζηνπο 400 νC - 450 νC.
Οξηζκέλνη ράιπβεο, ηδηαίηεξα απηνί κε κεγάιε πεξηεθηηθόηεηα ζε άλζξαθα, εκθαλίδνπλ
κηθξή αύμεζε ηνπ νξίνπ δηαξξνήο θαη ηεο εθειθπζηηθήο αληνρήο γηα ζεξκνθξαζίεο κεηαμύ
150 νC - 370 νC, ε νπνία κπνξεί λα θηάζεη κέρξη θαη 10 % πεξίπνπ ηεο αληίζηνηρεο ηηκήο ζε
ζεξκνθξαζία δσκαηίνπ. Τν θαηλόκελν απηό ζρεηίδεηαη κε ηε γήξαλζε παξακόξθσζεο ηνπ
ράιπβα. Έλα άιιν θαηλόκελν πνπ κπνξεί λα νδεγήζεη ζε αζηνρία ηνπ ράιπβα γηα ηάζεηο
κηθξόηεξεο από ην όξην δηαξξνήο είλαη ν εξππζκόο ζε πςειέο ζεξκνθξαζίεο. Δλδεηθηηθά
αλαθέξεηαη όηη ράιπβαο κε όξην δηαξξνήο 250 MPa θαη εθειθπζηηθή αληνρή γύξσ ζηα 400
MPa ζα αζηνρήζεη ζηνπο 430 νC ιόγσ εξππζκνύ ζε 103 ώξεο γηα ηάζε ίζε κε 260 MPa.

192
Βέβαηα, θαηά ηε δηάξθεηα κηαο ππξθαγηάο ην ζθπξόδεκα είλαη απηό πνπ παξνπζηάδεη ηηο
πεξηζζόηεξεο βιάβεο, αθνύ εγθηβσηίδεη ην ράιπβα ζεξκνκσλόλνληάο ηνλ θαη έηζη ν
ηειεπηαίνο δελ παξνπζηάδεη κεγάιεο απώιεηεο ζηηο κεραληθέο ηνπ ηδηόηεηεο. Όηαλ όκσο, ν
ράιπβαο έξρεηαη ζε άκεζε επαθή κε ηηο πςειέο ζεξκνθξαζίεο ιόγσ θαθήο επηθάιπςεο ή
εθξεθηηθήο απόζρηζεο ηνπ ζθπξνδέκαηνο, γίλεηαη εμίζνπ επάισηνο κε ην ζθπξόδεκα.
5.ΥΑΡΑΚΣΗΡΙ΢ΣΙΚΔ΢ ΒΛΑΒΔ΢ ΛΟΓΧ ΠΤΡΚΑΓΙΑ΢ ΢Δ ΚΣΙΡΙΑ ΑΠΟ Ο.΢.
5.1.ΓΔΝΙΚΗ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΒΛΑΒΧΝ

Όπσο έρεη ήδε αλαθεξζεί, ε ππξθαγηά πξνθαιεί δηάθνξεο ραξαθηεξηζηηθέο αιινηώζεηο ησλ
πιηθώλ, ηήμεηο θαη θαύζεηο. Πέξαλ απηώλ, νη θύξηεο θαη ηππηθέο «γεσκεηξηθέο» βιάβεο ιόγσ
ππξθαγηάο, κπνξνύλ λα ζπλνςηζζνύλ σο αθνινύζσο:
 Πξόσξεο απνθνιιήζεηο θαη θαηαπηώζεηο επηρξηζκάησλ θαη νξνθνθνληακάησλ, ιόγσ
πιεκκεινύο πξόζθπζεο θαη κεγάινπ πάρνπο.
 Απνκεηώζεηο δηαηνκώλ ησλ θεξόλησλ ζηνηρείσλ ιόγσ απνιεπίζεσλ, απνθινηώζεσλ
θαη απνθνιιήζεσλ ησλ εμσηεξηθώλ ζηνηβάδσλ, θαζώο θαη απνζύλζεζε ηεο κάδαο
ηνπ ζθπξνδέκαηνο ή ηνπ θνληάκαηνο.
 Φαξαθηεξηζηηθέο (θαη αηζζεηέο) παξακέλνπζεο παξακνξθώζεηο, ηόζν γηα ηνπο
νξηδόληηνπο θνξείο (π.ρ. βέιε πιαθώλ θαη δνθώλ), όζν θαη γηα θαηαθόξπθα ζηνηρεία
(π.ρ. απνθιίζεηο ζηύισλ θαη ηνίρσλ). Αο ζεκεησζεί όηη κεγάιν κέξνο ησλ
παξνπζηαδόκελσλ ζεξκηθώλ παξακνξθώζεσλ παξακέλεη σο κόληκν (εκπεηξηθώο, έσο
θαη 50%).
 Λόγσ ησλ έληνλσλ παξακνξθώζεσλ (ζε ζπλδπαζκό κε ηελ απνκείσζε ησλ δηαηνκώλ
θαη ησλ αληνρώλ), παξαηεξνύληαη ζεκαληηθέο θακπηηθέο θαζώο θαη δηαηκεηηθέο
βιάβεο (ξσγκέο). Οη πην ηππηθέο δηαηκεηηθέο βιάβεο είλαη νη ινμέο ξσγκέο ζε κεζαίεο
εδξάζεηο ζπλερώλ δνθώλ από Ο.Σ. (θαη ιόγσ αλαθαηαλνκήο ηεο έληαζεο), θαζώο θαη
ηα ζεξκηθά «ιαθηίζκαηα», δειαδή, νη έληνλεο ινμέο ξσγκέο ζε ηζρπξά θαη
δύζθακπηα θαηαθόξπθα ζηνηρεία.

193
΢χήμα 7. Βιάβεο ύζηεξα από εθδήισζε ππξθαγηάο. [13], [15]
5.2.΢ΣΑΘΜΔ΢ ΒΛΑΒΗ΢ ΓΙΑ ΚΑΣΑΚΟΡΤΦΑ ΦΔΡΟΝΣΑ ΢ΣΟΙΥΔΙΑ

Οη ζηάζκεο βιάβεο γηα ζηύινπο από Ο.Σ. αληηζηνηρνύλ γεληθώο ζε δηαζέζηκα πεξηζώξηα
αληηζηάζεσλ ησλ θακκέλσλ δνκηθώλ ζηνηρείσλ, θαζώο θαη ζε απαηηνύκελα κέηξα επηζθεπώλ
θαη εληζρύζεσλ, αλαιόγσο ηεο βαξύηεηαο ηεο βιάβεο. Γηαθξίλνληαη ζε πέληε βαζηθέο
θαηεγνξίεο:
 Βιάβεο βαζκνύ Α → Αζήκαληεο (Καπληά)
 Βιάβεο βαζκνύ Β → Διαθξέο (Καπληά θαη ξνδ ρξώκα ζθπξνδέκαηνο)
 Βιάβεο βαζκνύ Γ → Σνβαξέο (Γθξη ή ξνδ ρξώκα ζθπξνδέκαηνο)
 Βιάβεο βαζκνύ Γ → Βαξηέο (Γθξη ή θαηό, θηηξηλσπό ρξώκα ζθπξνδέκαηνο)
 Βιάβεο βαζκνύ Δ → Πνιύ Βαξηέο

194
΢χήμα 8. Οπηηθή εθηίκεζε ησλ βιαβώλ κε βάζε ην ρξώκα ηνπ ζθπξνδέκαηνο. [8]
6.ΑΠΟΣΙΜΗ΢Η ΤΦΙ΢ΣΑΜΔΝΗ΢ ΚΑΣΑ΢ΚΔΤΗ΢
6.1.ΑΝΔΛΑ΢ΣΙΚΗ ΢ΣΑΣΙΚΗ ΑΝΑΛΤ΢Η

Καηά ηελ αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε εμεηάδεηαη ε ζπκπεξηθνξά ηνπ θνξέα έλαληη
ζηαζεξώλ θνξηίσλ βαξύηεηαο θαη κνλνηνληθά απμαλόκελσλ νξηδνληίσλ θνξηίσλ έσο όηνπ
θάπνην δνκηθό ζηνηρείν ηεο θαηαζθεπήο δελ είλαη πιένλ ζε ζέζε λα θέξεη ηα θαηαθόξπθα
θνξηία ηνπ. Απηό επηηπγράλεηαη ζεσξώληαο ηηο αλειαζηηθέο παξακνξθώζεηο
ζπγθεληξσκέλεο ζε ζπγθεθξηκέλεο θξίζηκεο ζέζεηο (πιαζηηθέο αξζξώζεηο), ε ζπκπεξηθνξά
ησλ νπνίσλ πεξηγξάθεηαη κε ηε βνήζεηα απινπνηεκέλσλ δηγξακκηθώλ ή πνιπγξακκηθώλ
δηαγξακκάησλ έληαζεο – κεηαθίλεζεο ή έληαζεο – παξακόξθσζεο, ζπλήζσο ξνπήο -
θακππιόηεηαο ή ξνπήο - ζηξνθήο ρνξδήο. Απνηέιεζκα ηεο κεζόδνπ είλαη ε ράξαμε ηεο
θακπύιεο αληίζηαζεο ηνπ θνξέα, ε νπνία κεηαθξάδεηαη ζε όξνπο ηέκλνπζαο βάζεο –
κεηαθίλεζεο ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ, ν νπνίνο ζύκθσλα κε ηνλ θαλνληζκό αθνξά ην θέληξν
κάδαο ζηελ θνξπθή ηνπ θνξέα. Ωο ηειεπηαίν βήκα ηεο αλάιπζεο, ν θαλνληζκόο νξίδεη ηνλ
έιεγρν ησλ θξηηεξίσλ επηηειεζηηθόηεηαο, κε ζύγθξηζε ησλ δηαζέζηκσλ κεγεζώλ αληνρήο ηνπ
θάζε κέινπο ηεο θαηαζθεπήο κε ηα απαηηνύκελα κεγέζε απόθξηζεο.
Οη βαζηθέο έλλνηεο πνπ ζρεηίδνληαη κε ηελ αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε είλαη ε απαίηεζε
θαη ε ηθαλόηεηα ηεο θαηαζθεπήο. Τα βήκαηα ηεο αλειαζηηθήο ζηαηηθήο αλάιπζεο
επηγξακκαηηθά είλαη :
 Πξνζνκνίσζε ηεο θαηαζθεπήο.
 Δηζαγσγή ησλ θαηαθόξπθσλ θνξηίσλ πνπ ελεξγνύλ ζηελ θαηαζθεπή.
 Δθηίκεζε ησλ κεησκέλσλ δπζθακςηώλ ησλ κειώλ ηνπ θέξνληνο νξγαληζκνύ.
 Δπηινγή ηεο θαζ’ ύςνο θαηαλνκήο ησλ νξηδόληησλ θνξηίσλ γηα ζεηηθή θαη αξλεηηθή
θνξά ηεο θάζε δηεύζπλζεο ηνπ ζεηζκνύ.
 Δθηέιεζε ηεο αλειαζηηθήο ζηαηηθήο αλάιπζεο.
 Σρεδηαζκόο ηεο θακπύιεο ηθαλόηεηαο ηεο θαηαζθεπήο.
 Γηγξακκηθνπνίεζε ηεο θακπύιεο ηθαλόηεηαο.
 Υπνινγηζκόο ηεο ζηνρεπόκελεο κεηαθίλεζεο.
 Υπνινγηζκόο κεγεζώλ απόθξηζεο γηα ηελ κεηαθίλεζε ηνπ θόκβνπ ειέγρνπ ίζε κε
εθείλε ηεο ζηνρεπόκελεο κεηαθίλεζεο.
 Έιεγρνο γηα ηελ εθπιήξσζε ησλ θξηηεξίσλ ηεο ζηάζκεο επηηειεζηηθόηεηαο.
6.2.ΑΠΟΣΔΛΔ΢ΜΑΣΑ ΑΝΑΛΤ΢Η΢

195
Με ηε ρξήζε ηνπ ινγηζκηθνύ FESPA, έγηλε πξνζνκνίσζε ηνπ θνξέα θαη πξαγκαηνπνηήζεθε
ε αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε (Push-over), ηα απνηειέζκαηα ηεο νπνίαο παξνπζηάδνληαη
παξαθάησ.
Μέινο K/Γ ιDL ιDL ιSD ιSD ι VRy ι VRy

Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο
1 Γ1.3(-1) Kύξην - 0.09 - 0.03 - 0.44
2 Γ4.1(-1) Kύξην 0.15 0.14 0.08 0.08 0.13 0.05
3 Γ5.1(-1) Kύξην 0.14 0.34 0.05 0.05 0.04 0.16
4 Γ7.1(-1) Kύξην 0.19 0.12 0.03 0.04 0.11 0.03
5 Γ8.1(-1) Kύξην 0.21 0.54 0.03 0.08 0.14 0.21
6 Γ1.1(0) Kύξην 0.15 0.21 0.07 0.18 0.71 1.07 !
7 Γ1.2(0) Kύξην 0.24 - 0.19 - 2.39*! -
8 Γ1.3(0) Kύξην - 0.48 - 0.16 - 1.36*!
9 Γ2.3(0) Kύξην 0.27 0.35 0.16 0.09 1.35*! 0.21
10 Γ2.4(0) Kύξην 0.46 0.29 0.13 0.17 1.05 ! 1.65*!
11 Γ3.3(0) Kύξην 0.21 0.04 0.03 0.04 0.51 0.31
12 Γ4.1(0) Kύξην 0.09 0.05 0.06 0.02 0.58 0.32
13 Γ5.1(0) Kύξην 0.20 0.24 0.05 0.07 0.23 0.79
14 Γ6.3(0) Kύξην 0.39 0.13 0.15 0.07 0.96 0.67
15 Γ7.1(0) Kύξην 0.07 0.07 0.04 0.04 0.53 0.45
16 Γ8.1(0) Kύξην 0.46 0.47 0.15 0.17 1.69*! 1.96*!
17 Γ9.3(0) Kύξην 0.08 0.17 0.04 0.13 1.41*! 1.11 !
18 Γ9.4(0) Kύξην 0.27 0.16 0.08 0.05 1.96*! 2.03*!
19 Γ10.1(0) Kύξην 0.08 0.05 0.03 0.04 0.68 0.46
20 Γ11.1(0) Kύξην 0.37 0.46 0.10 0.10 1.58*! 1.36*!
21 Γ37.1(0) Kύξην 0.17 0.33 0.14 0.21 0.51 0.64
22 Γ49.1(0) Kύξην 0.34 0.26 0.21 0.13 0.70 0.64
23 Γ1.1(1) Kύξην 0.11 0.21 0.03 0.08 0.26 0.85
24 Γ1.2(1) Kύξην 0.09 - 0.06 - 1.80*! -
25 Γ1.3(1) Kύξην - 0.16 - 0.03 - 0.89
26 Γ2.3(1) Kύξην 0.20 0.44 0.10 0.04 1.39*! 0.13
27 Γ2.4(1) Kύξην 0.28 0.19 0.07 0.07 0.64 1.13*!
28 Γ3.3(1) Kύξην 0.10 0.09 0.03 0.02 0.38 0.38
29 Γ4.1(1) Kύξην 0.06 0.09 0.03 0.04 0.48 0.40
30 Γ5.1(1) Kύξην 0.18 0.15 0.06 0.03 0.16 0.42
31 Γ6.3(1) Kύξην 0.33 0.03 0.04 0.01 0.82 0.48
32 Γ7.1(1) Kύξην 0.05 0.08 0.03 0.02 0.23 0.23
33 Γ8.1(1) Kύξην 0.20 0.18 0.07 0.05 1.10 ! 1.25*!
34 Γ9.3(1) Kύξην 0.20 0.12 0.11 0.10 1.10*! 0.55
35 Γ9.4(1) Kύξην 0.24 0.28 0.06 0.08 1.88*! 1.85*!
36 Γ10.1(1) Kύξην 0.07 0.23 0.02 0.03 0.58 0.14
37 Γ11.1(1) Kύξην 0.22 0.22 0.05 0.05 1.07 ! 1.02 !
38 Γ34.1(1) Kύξην 0.08 0.15 0.06 0.09 0.23 0.11
39 Γ35.1(1) Kύξην 0.06 0.15 0.07 0.10 0.23 0.16
40 Γ47.1(1) Kύξην 0.08 0.11 0.15 0.07 0.14 0.07
196
*Με ζθίαζε παξνπζηάδνληαη ηα κέιε πνπ δελ εθπιεξώλνπλ ηνλ ζηόρν ζρεδηαζκνύ.
Πίνακας 1. Σπγθεληξσηηθόο πίλαθαο ιόγσλ επάξθεηαο δνθώλ.
Μέινο K/Γ ιDL ιDL ιSD ιSD ι VRy ι VRz

Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο
1 Κ1(0) Kύξην 0.15 0.15 0.07 0.06 0.08 0.09
2 Κ1(1) Kύξην 0.12 0.13 0.04 0.07 0.07 0.04
3 Κ2(0) Kύξην 0.20 0.19 0.06 0.06 - 0.19
4 Κ2(1) Kύξην 0.23 0.20 0.07 0.06 - 0.14
5 Κ3(0) Kύξην 0.40 0.37 0.08 0.03 - 0.20
6 Κ3(1) Kύξην 0.31 0.30 0.06 0.03 - 0.09
7 Κ4(0) Kύξην 0.20 0.22 0.07 0.09 0.09 0.14
8 Κ4(1) Kύξην 0.21 0.18 0.06 0.06 0.11 0.03
9 Κ5(0) Kύξην 0.21 0.19 0.16 0.09 0.11 0.26
10 Κ5(1) Kύξην 0.18 0.21 0.06 0.06 0.12 0.14
11 Κ6(0) Kύξην 0.16 0.14 0.10 0.06 0.06 0.12
12 Κ6(1) Kύξην 0.13 0.14 0.04 0.05 0.08 0.03
13 Κ7(0) Kύξην 0.15 0.27 0.07 0.09 0.05 0.15
14 Κ7(1) Kύξην 0.47 0.36 0.06 0.06 0.05 0.22
15 Κ8(0) Kύξην 0.28 0.39 0.18 0.16 0.22 0.12
16 Κ8(1) Kύξην 0.44 0.40 0.14 0.10 0.20 0.14
17 Κ9(0) Kύξην 0.40 0.58 0.10 0.14 - 0.25
18 Κ9(1) Kύξην 0.64 0.60 0.10 0.07 - 0.28
19 Κ10(0) Kύξην 0.15 0.19 0.10 0.12 0.06 0.13
20 Κ10(1) Kύξην 0.50 0.51 0.19 0.15 0.28 0.15
21 Κ11(0) Kύξην 0.37 0.55 0.10 0.07 - 0.19
22 Κ11(1) Kύξην 0.65 0.45 0.08 0.04 - 0.30
Πίνακας 2. Σπγθεληξσηηθόο πίλαθαο ιόγσλ επάξθεηαο ππνζηπισκάησλ.
Σηνπο πίλαθεο 1 θαη 2 παξνπζηάδνληαη νη ιόγνη επάξθεηαο ησλ κειώλ γηα ηηο αληίζηνηρεο
ζηάζκεο επηηειεζηηθόηεηαο. Οη ιόγνη επάξθεηαο ι (απαίηεζε / ηθαλόηεηα) καο δείρλνπλ ηελ
πηζαλόηεηα έλα κέινο ηνπ θέξνληνο νξγαληζκνύ λα έρεη μεπεξάζεη ηελ νξηαθή ηηκή γσλίαο
ζηξνθήο ρνξδήο ζ (ι=ζ/ζlim) ή ηεο ηέκλνπζαο δύλακεο (ι=V/VRd) όπσο απηνί αληηζηνηρνύλ
ζηελ θάζε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο. Γηα ηηο ζηάζκεο DL, SD, NC θαη γηα κεηαηόπηζε ίζε
κε ηελ αληίζηνηρε ζηνρεπόκελε ππνινγίδνληαη νη ιόγνη ι=ζ/ζlim. Αλαγθαία πξνϋπόζεζε γηα
λα ηθαλνπνηείηαη ην θξηηήξην είλαη ε ηηκή ηνπ ι λα είλαη κηθξόηεξε ηεο κνλάδαο, δηαθνξεηηθά
ην κέινο δελ επαξθεί γηα ηελ αληίζηνηρε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο. Ο ιόγνο επάξθεηαο
έλαληη δηάηκεζεο ππνινγίδεηαη ζηε ζηάζκε επηηειεζηηθόηεηαο SD. Όπσο πξναλαθέξζεθε, ην
θηίξην είλαη θαηεγνξίαο ζπνπδαηόηεηαο Σ3, δειαδή θηίξηα πνπ ζηεγάδνπλ εγθαηαζηάζεηο
πνιύ κεγάιεο νηθνλνκηθήο ζεκαζίαο, θαζώο θαη θηίξηα δεκνζίσλ ζπλαζξνίζεσλ θαη γεληθώο
θηίξηα ζηα νπνία παξεπξίζθνληαη πνιινί άλζξσπνη θαηά κεγάιν κέξνο ηνπ 24ώξνπ
(Παξάξηεκα 2.1, ΚΑΝ.ΔΠΔ. 2012), πξάγκα πνπ ζεκαίλεη όηη πξέπεη λα παξακέλεη
ιεηηνπξγηθό αθόκε θαη θαηά ηε δηάξθεηα ζεηζκνύ. Oη επηηξεπόκελεο βιάβεο ζ’ απηό είλαη νη

197
ειαθξηέο θαη νη ζεκαληηθέο. Άξα, νη πξνο κειέηε ζηάζκεο επηηειεζηηθόηεηαο είλαη ε ζηάζκε
Α (Damage Limitation, DL) θαη ε ζηάζκε Β (Significant Damage, SD).
΢χήμα 9. Σηόρνη ζρεδηαζκνύ θαηά EC8, ΔΑΚ. [16]
Μειεηώληαο ηνπο πίλαθεο 1,2 είλαη εκθαλέο όηη ηα κέιε ηνπ θνξέα πνπ είλαη πην αδύλακα λα
παξαιάβνπλ θνξηία είλαη νη δνθνί, ελώ ηα ππνζηπιώκαηα επαξθνύλ πιήξσο. Δλδεηθηηθά,
επηιέρζεθε ε δνθόο Γ.5.1 (1), ε νπνία επαξθεί θαη ε δνθόο Γ.9.4 (0), ε νπνία δελ εθπιεξώλεη
ηνλ ζηόρν ζρεδηαζκνύ ώζηε λα γίλεη ε ζύγθξηζε ησλ δύν πεξηπηώζεσλ. Παξαθάησ θαίλνληαη
ηα δηαγξάκκαηα αληνρήο ηεο θάζε δνθνύ.
΢χήμα 10. Κακπύιεο αληνρήο ηεο δνθνύ Γ.5.1. (1).
΢χήμα 11. Κακπύιεο αληνρήο ηεο δνθνύ Γ.9.4. (0).
7.ΔΚΓΗΛΧ΢Η ΠΤΡΚΑΓΙΑ΢ – ΠΡΟΣΤΠΗ ΚΑΜΠΤΛΗ ΘΔΡΜΟΚΡΑ΢ΙΑ΢ -

ΥΡΟΝΟΤ ISO P834
Η πξόηππε θακπύιε ζεξκνθξαζίαο – ρξόλνπ ραξαθηεξίδεηαη από ηελ ζεξκνθξαζία ηνπ αέξα
ζην ππξνδηακέξηζκα ε νπνία απμάλεηαη ζπλερώο κε ην ρξόλν, αιιά κε επηβξαδπλόκελν
ξπζκό. Η ζπλάξηεζε απηή δελ παξηζηά θαλέλα ηύπν θπζηθήο θσηηάο ζε θηίξην θαη ν δείθηεο
ππξαληίζηαζεο πνπ αλαθέξεηαη ζηελ θακπύιε απηή δελ δείρλεη ηνλ πξαγκαηηθό ρξόλν θαηά
ηνλ νπνίν έλα ζηνηρείν ζα επηδήζεη ζε κία ππξθαγηά θηηξίνπ, αιιά απνηειεί ζπγθξηηηθή

198
έλδεημε ηεο πηζαλόηεηαο ελόο ζηνηρείνπ λα επηβηώζεη ζε κία ζνβαξή ππξθαγηά. Η κεηαβνιή
ηεο ζεξκνθξαζίαο ζπλαξηήζεη ηνπ ρξόλνπ θαηά ηνλ ISO – 834 είλαη:
T – T0 = 345 ∙ log (8 ∙ t + 1 ) (1)

όπνπ:
T ε ζεξκνθξαζία ηνπ ρώξνπ θαύζεο
T0 ε θαλνληθή ζεξκνθξαζία δσκαηίνπ ( 20 ν C )
t ρξόλνο θαύζεο ζε ιεπηά
΢χήμα 12. Κακπύιε ISO – 834: 2000 Θεξκνθξαζία – Φξόλνο. [9]
Με έρνληαο πξαγκαηηθή κειέηε απνηίκεζεο βιαβώλ ύζηεξα από ππξθαγηά,

ρξεζηκνπνηήζεθε γηα ηελ πξνζνκνίσζε έλα ππνζεηηθό ζελάξην εθδήισζεο ππξθαγηάο ζηελ
πθηζηάκελε θαηαζθεπή. Αξρηθά, ζεσξήζεθε ν ζπλνιηθόο ρξόλνο ππξθαγηάο θαη κε ηε ρξήζε
ηεο θακπύιεο ISO ππνινγίζηεθε ε αληίζηνηρε κέγηζηε ζεξκνθξαζία. Όπσο πξναλαθέξζεθε,
ηα αζβεζηνιηζηθά αδξαλή είλαη θαιύηεξα από ηα ππξηηηθά, άξα εύινγα επηιέρζεθαλ γηα ην
ζπγθεθξηκέλν παξάδεηγκα. Σηε ζπλέρεηα, έρνληαο ππνινγίζεη ηηο κέγηζηεο ζεξκνθξαζίεο πνπ
ζεκεηώζεθαλ ζηα κέιε ηα νπνία έβιαςε ε θσηηά, θξίζεθε αλαγθαίνο ν ππνινγηζκόο ησλ
λέσλ κεησκέλσλ αληνρώλ. Η κείσζε ηεο κέγηζηεο ζιηπηηθήο ηάζεσο ηνπ ζθπξνδέκαηνο
εθθξάδεηαη κέζσ ηνπ ζπληειεζηή, kc όπνπ:
kc (ζ) = fcζ (ζ) / fck (2)
κε fcζ (ζ) ε ηειηθή κέγηζηε ζιηπηηθή ηάζε θαη fck ε ραξαθηεξηζηηθή ζιηπηηθή αληνρή ηνπ
ζθπξνδέκαηνο.
Δλώ ε κείσζε ηνπ νξίνπ δηαξξνήο ηνπ ράιπβα ππνινγίζηεθε ζύκθσλα κε ην Σρήκα 14.

199
΢χήμα 13. Μεηαβνιή ηνπ ζπληειεζηή kc (ζ) ζπλαξηήζεη ηεο ζεξκνθξαζίαο (EC2). [15]
΢χήμα 14. Δπίδξαζε πςειώλ ζεξκνθξαζηώλ ζην όξην δηαξξνήο ηνπ ράιπβα. [3]
Καηά ην ππνζεηηθό ζελάξην, ε ππξθαγηά εθδειώζεθε ζηελ δπηηθή πιεπξά ηνπ θηηξίνπ,
μεθίλεζε από ην ηζόγεην θαη εμαπιώζεθε ζηαδηαθά ζηνλ πξώην όξνθν. Η ζπλνιηθή δηάξθεηα
ηεο ππξθαγηάο ήηαλ 30 min θαη ε κέγηζηε ζεξκνθξαζία πνπ αλαπηύρζεθε ήηαλ 840 ν C. Σην
παξαθάησ ζρήκα, θαίλνληαη αλαιπηηθόηεξα ηα κέιε πνπ έβιαςε ε ππξθαγηά.

200
΢χήμα 15. Κάηνςε κε ζεκεησκέλα ηα βιακκέλα κέιε.
Ιζόγεην:
Μέλος Γιάρκεια Μέγιστη Σελική Σελική Σελική

[min] θερμοκρασία αντοχή αντοχή αντοχή
[ο C] fck fyk fywk
[MPa] [MPa] [MPa]
1. Γνθόο Γ.2.4 (0): 30 840 5 60 60
2. Γνθόο Γ.2.3 (0) 30 840 5 60 60
3. Γνθόο Γ.3.3 (0) 10 680 10 160 160
4. Γνθόο Γ.11.1 (0) 10 680 10 160 160
5. Γνθόο Γ.9.4 (0) 10 680 10 160 160
6. Γνθόο Γ.1.1 (0) 3 500 15 380 380
7. Γνθόο Γ.1.2 (0) 3 500 15 380 380
8. Γνθόο Γ.1.3 (0) 3 500 15 380 380
9. Υπνζηύισκα Κ3 30 840 5 60 60
10. Υπνζηύισκα Κ8 30 840 5 60 60
11. Υπνζηύισκα Κ9 30 840 5 60 60
12. Υπνζηύισκα Κ4 3 500 15 380 380
13. Υπνζηύισκα Κ5 3 500 15 380 380
14. Υπνζηύισκα Κ10 3 500 15 380 380
Πίνακας 3. Μέιε πνπ έβιαςε ε ππξθαγηά ζην ηζόγεην.

201
Πξώηνο όξνθνο:
Μέλος Γιάρκεια Μέγιστη Σελική Σελική Σελική

[min] θερμοκρασία αντοχή αντοχή αντοχή
[o C] fck fyk fywk
[MPa] [MPa] [MPa]
1. Γνθόο Γ.2.4 (1): 20 780 7 100 100
2. Γνθόο Γ.2.3 (1) 20 780 7 100 100
3. Γνθόο Γ.3.3 (1) 5 580 14 305 305
4. Γνθόο Γ.11.1 (1) 5 580 14 305 305
5. Γνθόο Γ.9.4 (1) 5 580 14 305 305
6. Γνθόο Γ.1.1 (1) - - - - -
7. Γνθόο Γ.1.2 (1) - - - - -
8. Γνθόο Γ.1.3 (1) - - - - -
9. Υπνζηύισκα Κ3 20 780 7 100 100
10. Υπνζηύισκα Κ8 20 780 7 100 100
11. Υπνζηύισκα Κ9 20 780 7 100 100
12. Υπνζηύισκα Κ4 - - - - -
13. Υπνζηύισκα Κ5 - - - - -
14. Υπνζηύισκα Κ10 - - - - -
*(-): Τα ζπγθεθξηκέλα κέιε δελ επεξεάζηεθαλ από ηελ ππξθαγηά.
Πίνακας 4. Μέιε πνπ έβιαςε ε ππξθαγηά ζηνλ πξώην όξνθν.

202
8.ΑΠΟΣΙΜΗ΢Η ΜΔΣΑ ΣΗΝ ΔΚΓΗΛΧ΢Η ΣΗ΢ ΠΤΡΚΑΓΙΑ΢

Σε απηό ην ζηάδην ηεο εξγαζίαο εθαξκόζζεθε ην ζελάξην ηεο ππξθαγηάο ζηνλ θνξέα κε ηε
ρξήζε ηνπ ινγηζκηθνύ θαη έγηλε εθ λένπ απνηίκεζε ώζηε λα εθηηκεζεί ε επίδξαζε πνπ είρε ε
θσηηά ζηελ θαηαζθεπή. Σηνπο επόκελνπο πίλαθεο παξνπζηάδνληαη νη λένη ιόγνη επάξθεηαο
ησλ κειώλ.
Μέινο K/Γ ιDL ιDL ιSD ιSD ι VRy ι VRy

Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο
1 Γ1.3(-1) Kύξην - 0.06 - 0.04 - 0.41
2 Γ4.1(-1) Kύξην 0.42 0.43 0.10 0.26 0.32 0.24
3 Γ5.1(-1) Kύξην 0.17 0.38 0.07 0.05 0.05 0.17
4 Γ7.1(-1) Kύξην 0.27 0.08 0.03 0.08 0.11 0.05
5 Γ8.1(-1) Kύξην 0.20 0.50 0.03 0.05 0.14 0.20
6 Γ1.1(0) Kύξην 0.25 0.18 0.10 0.19 0.81 1.11 !
7 Γ1.2(0) Kύξην 0.27 - 0.20 - 2.42*! -
8 Γ1.3(0) Kύξην - 0.52 - 0.15 - 1.32*!
9 Γ2.3(0) Kύξην 0.31 0.25 0.18 0.10 1.58*! 0.62
10 Γ2.4(0) Kύξην 0.48 0.33 0.13 0.16 1.07 ! 1.64*!
11 Γ3.3(0) Kύξην 0.11 0.17 0.04 0.05 1.04 ! 0.79
12 Γ4.1(0) Kύξην 0.28 0.37 0.23 0.16 1.15 ! 0.50
13 Γ5.1(0) Kύξην 0.23 0.27 0.06 0.08 0.27 0.82
14 Γ6.3(0) Kύξην 0.39 0.14 0.13 0.06 0.94 0.67
15 Γ7.1(0) Kύξην 0.09 0.10 0.05 0.07 0.63 0.49
16 Γ8.1(0) Kύξην 0.51 0.45 0.16 0.14 1.66*! 1.99*!
17 Γ9.3(0) Kύξην 0.35 0.45 0.23 0.17 1.44*! 1.08 !
18 Γ9.4(0) Kύξην 0.46 0.42 0.13 0.18 1.86*! 2.13*!
19 Γ10.1(0) Kύξην 0.13 0.20 0.06 0.10 0.89 0.53
20 Γ11.1(0) Kύξην 0.62 0.59 0.18 0.13 1.60*! 1.34*!
21 Γ49.1(0) Kύξην 0.20 0.19 0.19 0.14 0.28 0.16
22 Γ1.1(1) Kύξην 0.28 0.21 0.07 0.09 0.29 0.96
23 Γ1.2(1) Kύξην 0.15 - 0.11 - 1.83*! -
24 Γ1.3(1) Kύξην - 0.10 - 0.03 - 0.84
25 Γ2.3(1) Kύξην 0.19 0.33 0.10 0.03 1.21*! 0.10
26 Γ2.4(1) Kύξην 0.29 0.20 0.07 0.07 0.62 1.16*!
27 Γ3.3(1) Kύξην 0.18 0.08 0.04 0.02 0.43 0.35
28 Γ4.1(1) Kύξην 0.13 0.33 0.02 0.13 0.79 0.48
29 Γ5.1(1) Kύξην 0.13 0.13 0.04 0.03 0.09 0.35
30 Γ6.3(1) Kύξην 0.16 0.05 0.04 0.01 0.35 0.25
31 Γ7.1(1) Kύξην 0.07 0.04 0.03 0.03 0.35 0.17
32 Γ8.1(1) Kύξην 0.23 0.16 0.07 0.04 1.04 ! 1.31*!
33 Γ9.3(1) Kύξην 0.21 0.07 0.11 0.03 1.17*! 0.46
34 Γ9.4(1) Kύξην 0.27 0.27 0.07 0.09 1.11 ! 1.46*!
35 Γ10.1(1) Kύξην 0.07 0.09 0.03 0.04 0.52 0.30
36 Γ11.1(1) Kύξην 0.33 0.04 0.08 0.02 1.10 ! 1.00
*Με ζθίαζε παξνπζηάδνληαη ηα κέιε πνπ δελ εθπιεξώλνπλ ηνλ ζηόρν ζρεδηαζκνύ.
Πίνακας 5. Σπγθεληξσηηθόο πίλαθαο ιόγσλ επάξθεηαο δνθώλ κεηά ηελ ππξθαγηά.

203
Μέινο K/Γ ιDL ιDL ιSD ιSD ι VRy ι VRz

Αξρήο Τέινπο Αξρήο Τέινπο
1 Κ1(0) Kύξην 0.28 0.27 0.12 0.11 0.10 0.14
2 Κ1(1) Kύξην 0.23 0.28 0.09 0.13 0.08 0.12
3 Κ2(0) Kύξην 0.21 0.21 0.06 0.08 - 0.22
4 Κ2(1) Kύξην 0.15 0.16 0.05 0.03 - 0.07
5 Κ3(0) Kύξην 0.37 0.29 0.12 0.04 - 0.17
6 Κ3(1) Kύξην 0.34 0.34 0.09 0.05 - 0.07
7 Κ4(0) Kύξην 0.25 0.25 0.09 0.18 0.13 0.16
8 Κ4(1) Kύξην 0.25 0.19 0.07 0.05 0.10 0.07
9 Κ5(0) Kύξην 0.24 0.21 0.16 0.09 0.16 0.29
10 Κ5(1) Kύξην 0.17 0.23 0.05 0.07 0.06 0.19
11 Κ6(0) Kύξην 0.18 0.17 0.18 0.13 0.14 0.12
12 Κ6(1) Kύξην 0.11 0.12 0.05 0.03 0.07 0.03
13 Κ7(0) Kύξην 0.15 0.29 0.10 0.14 0.06 0.15
14 Κ7(1) Kύξην 0.38 0.27 0.06 0.08 0.03 0.17
15 Κ8(0) Kύξην 0.29 0.36 0.19 0.16 0.20 0.14
16 Κ8(1) Kύξην 0.50 0.42 0.14 0.13 0.26 0.07
17 Κ9(0) Kύξην 0.45 0.42 0.10 0.10 - 0.22
18 Κ9(1) Kύξην 0.57 0.60 0.11 0.06 - 0.17
19 Κ10(0) Kύξην 0.21 0.23 0.22 0.10 0.20 0.11
20 Κ10(1) Kύξην 0.35 0.30 0.14 0.09 0.14 0.13
21 Κ11(0) Kύξην 0.35 0.36 0.12 0.07 - 0.29
22 Κ11(1) Kύξην 0.49 0.51 0.17 0.08 - 0.11
Πίνακας 6. Σπγθεληξσηηθόο πίλαθαο ιόγσλ επάξθεηαο ππνζηπισκάησλ κεηά ηελ ππξθαγηά.
9.ΔΝΙ΢ΥΤ΢Η
Η επηζθεπή θαη ε ελίζρπζε ελόο θηηξίνπ πιεγκέλνπ από ππξθαγηά, εμαξηάηαη από δύν
βαζηθνύο παξάγνληεο, ηελ ηαμηλόκεζε ηνπ βαζκνύ βιάβεο θαη ην νηθνλνκηθό θόζηνο πνπ ζε
νξηζκέλεο πεξηπηώζεηο είλαη αξθεηά ζεκαληηθό. Αλαιπηηθόηεξα, ε επέκβαζε ζεσξείηαη
νηθνλνκηθά σθέιηκε εθόζνλ θνζηίδεη ιηγόηεξν από ην 80 % ηεο απνκέλνπζαο αμίαο ηεο
θαηαζθεπήο. Η απνκέλνπζα αμία ηεο θαηαζθεπήο εθηηκάηαη σο ην θόζηνο αλαθαηαζθεπήο
κεησκέλν αλαινγηθά θαηά ηα ρξόληα δσήο, ζε ζρέζε κε ηελ θαη’ εθηίκεζε ζπλνιηθή δηάξθεηα
δσήο ηεο. Σε απηό ην ζεκείν, θξίλεηαη απαξαίηεηνο ν ππνινγηζκόο ηνπ δείθηε δ, πνπ είλαη
άκεζα εμαξηώκελνο από ηε ζρέζε ηνπ θόζηνπο ηεο επέκβαζεο πξνο ην θόζηνο πιήξνπο
αλαθαηαζθεπήο θαη από ηελ ειηθία ηεο θαηαζθεπήο. Γηα δ ≤ 0.8 ζπλίζηαηαη επέκβαζε ελώ
όηαλ ν δείθηεο μεπεξλά απηή ηελ ηηκή θξίλεηαη αλαγθαία ε πιήξεο αλαθαηαζθεπή. Βέβαηα,
ιακβάλνληαο ππόςηλ ηηο ζεκεξηλέο ζπλζήθεο δσήο, ζα πξέπεη ίζσο ε νξηαθή ηηκή δ = 0.8 λα
αλαζεσξεζεί θαη λα κεησζεί. Δθόζνλ ν βαζκόο βιάβεο θαη ην νηθνλνκηθό θόζηνο πιεξνύλ
ηηο πξνϋπνζέζεηο, ππάξρεη κεγάιε πνηθηιία ηξόπσλ επέκβαζεο, πνπ θπκαίλνληαη από
επηδηνξζώζεηο δηαθνζκεηηθνύ ραξαθηήξα, έσο ζεκαληηθέο επεκβάζεηο ζην δνκηθό ζύζηεκα.
Οη ζπλήζεηο ηξόπνη ελίζρπζεο είλαη:
 Κακπηηθή ελίζρπζε δνκηθώλ ζηνηρείσλ κε πξόζζεηεο ζηξώζεηο ζθπξνδέκαηνο. Η
ζπγθεθξηκέλε ηερληθή κπνξεί λα εθαξκνζζεί ζε πιάθεο, δνθνύο θαη ζηνηρεία
ζεκειίσζεο ελώ ελ γέλεη δελ ζπληζηάηαη γηα ππνζηπιώκαηα ή ηνηρώκαηα. Σπληζηάηαη
204
ε ρξήζε εθηνμεπόκελνπ ζθπξνδέκαηνο, ηδηαίηεξα εάλ ε ελίζρπζε γίλεηαη ζην θάησ

πέικα νξηδνληίσλ ζηνηρείσλ.
 Κακπηηθή ελίζρπζε κε επηθνιιεηά θύιια από ράιπβα ή ηλνπιηζκέλα πνιπκεξή. Η
ηερληθή εθαξκόδεηαη θπξίσο ζε πιάθεο θαη δνθνύο, ζπαλίσο δε ζε ππνζηπιώκαηα ή
ηνηρώκαηα. Τα ειάζκαηα ή ηα πθάζκαηα επηθνιιώληαη ζην εθειθπόκελν πέικα κε
ρξήζε ξεηίλεο. Σηε πεξίπησζε ησλ ραιύβδηλσλ ειαζκάησλ ρξεζηκνπνηνύληαη θαη
βιήηξα ζύλδεζεο.
 Δπεκβάζεηο κε ζηόρν ηελ αύμεζε ηεο ηνπηθήο πιαζηηκόηεηαο. Η αύμεζε ηεο ηνπηθήο
πιαζηηκόηεηαο επηηπγράλεηαη κε ηελ επηβνιή εμσηεξηθήο πεξίζθηγμεο ή κε ηελ
εθαξκνγή καλδύα από νπιηζκέλν ζθπξόδεκα. Η ηερληθή εθαξκόδεηαη θπξίσο ζε
ππνζηπιώκαηα, είλαη δε επρεξήο ζε ζηνηρεία κε θπθιηθή δηαηνκή ή νξζνγσληθή
δηαηνκή ζρεηηθά κηθξώλ δηαζηάζεσλ.
 Απνθαηάζηαζε πεξηνρώλ κε αλεπαξθή κήθε κάηηζεο (παξάζεζεο) ξάβδσλ νπιηζκνύ.
 Δλίζρπζε ππνζηπισκάησλ κε καλδύεο Ο.Σ. κε ζηόρν ηε ζύγρξνλε ελίζρπζε ηεο
εθειθπόκελεο θαη ζιηβόκελεο δώλεο. Η ζπγθεθξηκέλε ηερληθή, είλαη ε πιένλ
απνηειεζκαηηθή κέζνδνο αύμεζεο ηεο θακπηηθήο ή/θαη δηαηκεηηθήο αληνρήο, ηεο
δπζθακςίαο θαη ηεο πιαζηηκόηεηαο ησλ ππνζηπισκάησλ. Σπληζηώκελε επηινγή γηα
ηελ θαηαζθεπή ησλ καλδύσλ είλαη ην εθηνμεπόκελν ζθπξόδεκα.
 Δπεκβάζεηο κε ζηόρν ηελ αύμεζε ηεο θέξνπζαο ηθαλόηεηαο έλαληη ηέκλνπζαο.
 Δλίζρπζε θόκβσλ δνθώλ – ππνζηπισκάησλ. Οη εληζρύζεηο ζηελ πεξηνρή ησλ θόκβσλ
απνηεινύλ ίζσο ηελ δπζθνιόηεξε θαηαζθεπαζηηθή δηαδηθαζία ζηνλ ηνκέα ησλ
επεκβάζεσλ, επεηδή εθεί ζπληξέρνπλ πνιιά ζηνηρεία ηνπ θνξέα.
Σηελ παξνύζα θαηαζθεπή, ηα δνθάξηα είλαη απηά πνπ αδπλαηνύλ λα θηάζνπλ ην ζηόρν
ζρεδηαζκνύ, αθνύ πνιιά από απηά αζηνρνύλ ζε θάκςε ή/θαη δηάηκεζε. Δπνκέλσο,
ζπληζηάηαη ε ελίζρπζε ησλ ζπγθεθξηκέλσλ κειώλ. Ωο κέζνδνο ελίζρπζεο επηιέρζεθαλ ηα
FRP (ηλνπιηζκέλα πνιπκεξή). Τα θπξηόηεξα πιενλεθηήκαηα απηήο ηεο κεζόδνπ είλαη ε
εμαηξεηηθά πςειή εθειθπζηηθή αληνρή ηνπο, ε αλζεθηηθόηεηά ηνπο ζε δηάβξσζε, ην ρακειό
ηνπο βάξνο, ην όηη ε ηνπνζέηεζή ηνπο δελ απαηηεί βαξύ εμνπιηζκό, είλαη επίζεο δηαζέζηκα ζε
κεγάια κήθε ελώ ζε ζπλδπαζκό κε ηε κεγάιε επθακςία ηνπο, ε ηερληθή ηεο ελίζρπζεο
ραξαθηεξίδεηαη από επθνιία θαη ηαρύηεηα. Ταπηόρξνλα, απνηεινύλ ηδαληθή πεξίπησζε
ελίζρπζεο όηαλ δελ είλαη επηζπκεηή ε αύμεζε ησλ δηαζηάζεσλ ησλ ππό ελίζρπζε δνκηθώλ
ζηνηρείσλ. Οη θπξηόηεξνη ηύπνη ηλώλ είλαη νη ίλεο άλζξαθα, γπαιηνύ, αξακηδίνπ ελώ ζε
εθαξκνγέο πνιηηηθνύ κεραληθνύ κπνξεί λα είλαη θαη ίλεο γξαθίηε, ίλεο από θαξβίδην ηνπ
ππξηηίνπ θαη ίλεο βνξίνπ.
΢χήμα 16. Τνπνζέηεζε καλδύσλ ηλνπιηζκέλσλ πνιπκεξώλ. [18]

205
Σε απηό ην ζεκείν, έρνληαο επηιέμεη ηξόπν ελίζρπζεο ησλ κειώλ, πξέπεη λα πινπνηεζεί μαλά
αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε (Push-over), έηζη ώζηε λα εθηηκεζεί αλ ν θνξέαο έρεη εληζρπζεί
επαξθώο. Τα αθξηβή απνηειέζκαηα ηεο αλάιπζεο ζα παξνπζηαζζνύλ ζην 25ν Φνηηεηηθό
Σπλέδξην: Δπηζθεπέο θαη Δληζρύζεηο Καηαζθεπώλ 2019 θαη ζηε ζπλέρεηα ζα αλαξηεζνύλ
ζηελ ηζηνζειίδα http://www.episkeves2.civil.upatras.gr/.
10.΢ΤΜΠΔΡΑ΢ΜΑΣΑ
Παξαθάησ παξνπζηάδνληαη ζπγθεληξσηηθά ηα ζπκπεξάζκαηα ζηα νπνία θαηέιεμε ε
παξνύζα κειέηε:
 Η αλαπηπζζόκελε ζεξκνθξαζία ζε έλα ππξνδηακέξηζκα είλαη, θαηά θαλόλα,
πςειόηεξε από απηή ζην εζσηεξηθό ησλ πιηθώλ ηα νπνία πξνζβάιεη.
 Τν ζθπξόδεκα ζεσξείηαη σο ην πιηθό κε ηελ θαιύηεξε αληίζηαζε ζε ππξθαγηά. Ιδίσο
ε ρξήζε αζβεζηνιηζηθώλ αδξαλώλ ην θαζηζηά πην ππξάληνρν ζε ζρέζε κε
ζθπξνδέκαηα ππξηηηθώλ.
 Η αλειαζηηθή ζηαηηθή αλάιπζε ππεξέρεη ηεο θιαζηθήο ειαζηηθήο θαζώο είλαη πην
αθξηβήο δηόηη δελ βαζίδεηαη κόλν ζηε δπζθακςία ησλ κειώλ, αιιά ζπλεθηηκά θαη ηελ
αληνρή ηνπο. Δπίζεο, εμαζθαιίδεηαη ε επνπηεία θαηαλνκήο ησλ βιαβώλ ζηνλ θνξέα,
γίλεηαη απαιιαγή από ηθαλνηηθά πξνζνκνηώκαηα, κπνξεί λα ειεγρζεί ε επάξθεηα ηνπ
θνξέα γηα πνιιέο επηηειεζηηθόηεηεο ηαπηόρξνλα θαη ηέινο παξέρεη πιεξνθόξεζε
ζρεηηθά κε ηελ κνξθή ηεο δνκηθήο αλεπάξθεηαο θαη βνεζάεη λα ζρεδηαζηεί ε
ελίζρπζε είηε κε αύμεζε ηεο αληνρήο, είηε κε αύμεζε ηεο πιαζηηκόηεηαο, είηε κε
ζπλδπαζκό ηνπο.
 Η απνηίκεζε πξηλ θαη κεηά ηελ εθδήισζε ηεο ππξθαγηάο έδεημε όηη ηα ππνζηπιώκαηα
κπνξνύλ λα θέξνπλ κε επηηπρία ηα επηβαιιόκελα θνξηία αθνύ θαη ζηηο δύν
πεξηπηώζεηο ηα απνηειέζκαηα δελ απείραλ ζεκαληηθά θαη θαλέλαο ιόγνο επάξθεηαο
δελ μεπέξαζε ηε κνλάδα.
 Η απνηίκεζε πξηλ ηελ εθδήισζε ηεο ππξθαγηάο έδεημε όηη έλα κεγάιν πνζνζηό ησλ
δνθώλ αδπλαηεί λα παξαιάβεη ηα επηβαιιόκελα θνξηία, θαζώο αζηνρνύλ ζε θάκςε
ή/θαη ζε δηάηκεζε, ρσξίο θαλ λα ιεθζεί ππόςηλ ε κείσζε ηεο αληνρήο ιόγσ ησλ
πςειώλ ζεξκνθξαζηώλ.
 Μεηά ην πέξαο ηεο ππξθαγηάο, έρνληαο ζπλππνινγίζεη ηηο λέεο κεησκέλεο αληνρέο ησλ
κειώλ, ε εηθόλα πνπ παξνπζηάδνπλ νη δνθνί δελ δηαθέξεη ζεκαληηθά από εθείλε ηεο
αξρηθήο απνηίκεζεο, θαζώο ε κόλε ελαιιαγή είλαη δύν επηπιένλ δνθνί πνπ
αζηνρνύλ, δειαδή ν ιόγνο επάξθεηάο ηνπο μεπεξλά ηε κνλάδα.
 Γηα ηελ ελίζρπζε ησλ κειώλ επηιέρζεθε ε κέζνδνο ησλ ηλνπιηζκέλσλ πνιπκεξώλ
δηόηη θξίζεθε σο ε πιένλ θαηάιιειε γηα ηηο βιάβεο ηνπ ζπγθεθξηκέλνπ θνξέα.

206
[1] Γξίηζνο Σ.Η. (2018), “Δληζρύζεηο – Δπηζθεπέο θαηαζθεπώλ νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο”,

Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[2]”ΚΑΝ.ΔΠΔ., 2013, Καλνληζκόο Δπεκάζεσλ”, ΦΔΚ 2984/Β’/30-08-2017, 2ε Αλαζεώξεζε
2017.
[3]Τξηαληαθύιινπ Α.Φ. (2013), “Γνκηθά Υιηθά”, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ,
Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[4]Φαξδήο Μ.Ν. (2017), “Μαζήκαηα νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο – Μέξνο Ι”, Τκήκα
Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[5]Φαξδήο Μ.Ν. (2017), “Μαζήκαηα νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο – Μέξνο ΙΙ”, Τκήκα
Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[6]Eurocode 2: Design of concrete structures, Part 10: Structural Fire Design.
[7]ISO P834 Fire resistance tests – Elements of building construction Part 1: General
requirements, International Organization for Standardization (ISO), 1999.
[8]Mehmet M. Kose , Huseyin Temiz, Hanifi Binici, (2005), “Effects of fire on precast
members: A case study”, Department of Civil Engineering, Faculty of Engineering and
Architecture, K. Sutcu Imam University, Turkey.
[9]Κσλζηαληνπνύινπ Σ.Γ., Πεηηθίδεο Γ.Π. (2012), “Σρεδηαζκόο έλαληη ππξθαγηάο-
Αξηζκεηηθέο εθαξκνγέο πάλσ ζηα παξαξηήκαηα ηνπ κέξνπο 1-2 ησλ EC1, EC3, EC4”,
Γηπισκαηηθή Δξγαζία, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Δζληθό Μεηζόβην Πνιπηερλείν,
Αζήλα.
[10]Νέδεο Φ., Σηάζεο Π. (2007), “Δπίδξαζε ππξθαγηάο ζε θαηαζθεπέο από Ο.Σ.- Μέζνδνη
απνθαηάζηαζεο θαη ελίζρπζεο”, 13ν Φνηηεηηθό Σπλέδξην Δπηζθεπώλ, Τκήκα Πνιηηηθώλ
Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[11]Κσληαληίλνπ Δ., Λακπξνπνύινπ Α., (2006), “Ππξθαγία - Μέζνδνη Δπηζθεπήο-
Δλίζρπζεο”, 12ν Φνηηεηηθό Σπλέδξην Δπηζθεπώλ, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ,
[12]Παπαγηαλλόπνπινπ Π., Φαηδεδνπθάθε Γ., “Απνηίκεζε – Αλάιπζε θαηά ΚΑΝ.ΔΠΔ.”,
Γηπισκαηηθή εξγαζία, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Παλεπηζηήκην Παηξώλ, Πάηξα.
[13]Διέλαο Α. , Σίδεξεο Κ. K., (2018), “Δπηζθεπή θαηαζθεπήο νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο
κεηά από έθζεζε ζε ππξθαγηά”, 18ν Σπλέδξην Σθπξνδέκαηνο, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ,
Γεκνθξίηεην Παλεπηζηήκην Θξάθεο, Αζήλα.
[14]Τάζζηνο Θ.Π., Γενδάηεο Γ., (1984), “Πξαθηηθόο ζρεδηαζκόο θαηαζθεπώλ από Ο.Σ.
έλαληη ππξθαγηάο”, ζει. VII, 14,23-24, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ, Δζληθό Μεηζόβην
Πνιπηερλείν, Αζήλα.
[15]Τάζζηνο Θ.Π., Φξνλόπνπινο Μ., (2007), “Πξαθηηθόο νδεγόο γηα ηελ απνηίκεζε
θέξνπζαο ηθαλόηεηαο θαη ηηο δνκεηηθέο επηζθεπέο κεηά από ππξθαγηά, ζε κηθξά θηίξηα από
ζθπξόδεκα θαη από ηνηρνπνηία”, TEE.
[16]Βνεζεηηθό πιηθό ηεο εηαηξείαο LH ΛΟΓΙΣΜΙΚΗ γηα ηελ ππνζηήξημε ηνπ πξνγξάκκαηνο.
[17] https://www.sandmeyersteel.com/A330.html , (Λήςε θσηνγξαθηθνύ πιηθνύ).
[18]Γξίηζνο Σ.Η., (2018), “Δληζρύζεηο -Δπηζθεπέο θαηαζθεπώλ νπιηζκέλνπ ζθπξνδέκαηνο”,
Παξνπζηάζεηο καζήκαηνο, https://eclass.upatras.gr/, Τκήκα Πνιηηηθώλ Μεραληθώλ,

207

208
Διερεύνηση επιρροής ασύνδετων τοίχων σε κατασκευές από φέρουσα τοιχοποιία σύμφωνα με τον
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΑΣΥΝΔΕΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΑΠΟ

ΦΕΡΟΥΣΑ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
ΤΣΙΜΕΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Προπτυχιακός φοιτητής Π.Π.,email : t.alexandro@hotmail.com
Περίληψη
Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο την διερεύνηση της επιρροής των ασύνδετων τοίχων στην
απόκριση ενός απλού κτιρίου από φέρουσα τοιχοποιία , μέσω του (υπό σύνταξη ) Κανονισμού
για την Αποτίμηση Δομητικών Επεμβάσεων σε κτίρια από Τοιχοποιία (Κ.Α.Δ.Ε.Τ.) . Για τον
σκοπό αυτό αναλύθηκε ένα απλό κτήριο από φέρουσα τοιχοποιία 6χ10 μέσω του λογισμικού
SAP2000 v16 , όπου στην μία περίπτωση οι τοίχοι ήταν συνδεδεμένοι ενώ στην δεύτερη
περίπτωση ένας εξ’ αυτών ήταν ασύνδετος (ΒΓ τοίχος) . Τέλος , τα αποτελέσματα που
προέκυψαν συγκρίθηκαν μεταξύ τους , με βασικό κριτήριο τους λόγους ανεπάρκειας που
προέκυψαν με βάση τις γωνιακές παραμορφώσεις και τις επιτρεπόμενες τιμές που ορίζει ο
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.[1] .
1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η τοιχοποιία είναι το παλαιότερο δομικό υλικό . Κατασκευές από τοιχοποιία συναντά
κανείς σε όλες τις περιοχές του Ελλαδικού χώρου αλλά και παγκοσμίως. Μέχρι την
δεκαετία του ΄70 δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική έρευνα πάνω στο υλικό αυτό , λόγω
της ραγδαίας ανάπτυξης των κατασκευών από σκυρόδεμα. Η γνώση που αποκτήθηκε
ήταν απόρροια της αύξησης της υπολογιστικής δύναμης αλλά και των αναγκών
συντήρησης παλαιών κατασκευών. Αποτέλεσμα όλων τον παραπάνω ήταν η
δημιουργία κανονισμών όπως του Ευρωκώδικα 6 και τώρα η σύνταξη ενός νέου
κανονισμού του Κ.Α.Δ.Ε.Τ. Οι οποίοι διέπουν τα της μελέτης και κατασκευής
οικοδομικών έργων από τοιχοποιία.
2.ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ
Στην συγκεκριμένη εργασία αναλύθηκε ένα ιδεατό κτίριο από φέρουσα τοιχοποιία. Η
κάτοψη του κτηρίου είναι ορθογωνικής διατομής με συνολικό μήκος 6m και πλάτος
10m. Αποτελείται από δύο ορόφους των 3m έκαστος. Οι τοιχοποιίες του κτηρίου
αποτελούνται από φυσική πέτρα και το πάχος είναι 0.5μ . Δεν περιλαμβάνει
ανοίγματα πάρα μόνο την είσοδο ώστε να μην μας επηρεάσουν τα αποτελέσματά
μας. Το ίδιο συνέβει και με τα πατώματα ώστε να μην πραγματοποιηθεί η
διαφραγματική λειτουργεία και μας αλλοιώσει το συνολικό αποτέλεσμα.
250 Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και ενισχύσεις Κατασκευών 2019

Πάτρα , Φεβρουάριος 2019
209
Τσιμέρης Αλέξανδρος
εικόνα 1: κάτοψη εικόνα 2: τοίχος ΑΒ
εικόνα 3:τοίχος ΒΓ,ΔΑ εικόνα 4: τοίχος ΓΔ
3. ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΣΤΟ SAP2000 [7]
Η προσομοίωση του κτηρίου επιτεύχθηκε με το πρόγραμμα SAP2000 v16. Και στις

δύο περιπτώσεις το κτίριο θεωρήθηκε αρθρωμένο στη βάση του. Οι τοιχοποιίες
προσομοιωθήκαν ως επιφάνειες στο Area Sections με πάχος 0,5μ . Επειδή το sap
δημιουργεί αυτόματα κόμβο όταν τέμνονται δύο ευθείες , για να το άρουμε οι τοίχοι
με το μεγαλύτερο μήκος σχεδιάστηκαν ελάχιστα ψηλότεροι ( 1cm) από τους άλλους,
με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε επιφάνειες όπου στις γωνίες
του κτιρίου δεν θα είναι συνδεδεμένες . Οι επιφάνειες αυτές διακριτοποιήθηκαν (area
elements) με διαστάσεις 0,5χ0,5 [4] και για την σύνδεση των τοίχων εφαρμόστηκε η
εντολή generate edge constraints .

210
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
εικόνα 5 : ασύνδετο εικόνα 6: συνδεδεμένο
4. ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
4.1 ΘΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑΣ
Η θλιτική αντοχή υπολογίζεται από την εξίσωση (Τάσιος 1986) [3] :

𝑓𝑤𝑐=𝜉((23√𝑓𝑏𝑐−𝛼)+𝛽∙𝑓𝑚𝑐
όπου: Κ=0,3, Κ0=0,1, α=1.5, β=0.5, ξ=1/(1+3,5(Κ-Κ0))=0,588, fbc=75MPa
Πίνακας (1): Επιλογή θλιπτικής αντοχής των δομικών στοιχείων της τοιχοποιίας [5]
Επομένως με βάση τα παραπάνω η θλιπτική αντοχή της τοιχοποιίας είναι : fwc=3MPa
4.2 ΜΕΤΡΟ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ , ΛΟΓΟΣ POISSON ,ΜΕΤΡΟ ΔΙΑΤΜΗΣΗΣ
Το μέτρο ελαστικότητας υπολογίζεται από εξίσωση (Τάσιος 1992 CIB,1958)
E=a * fwc όπου α=800 άρα Ε=2400ΜPa,

O λόγος POISSON ν= 0.37
Και το μέτρο διάτμησης υπολογίζεται από την εξίσωση(Τάσιος ,1992CIB,1958)
G=875.91MPa

211
5.ΦΟΡΤΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Τα φορτία της κατασκευής που λαμβάνονται υπόψη και στα δύο προσομοιώματα
είναι τα ίδια βάρη και τα εξωτερικά φορτία .Το ίδιο βάρος της τοιχοποιίας,
υπολογίζεται αυτόματα από το πρόγραμμα λαμβάνοντας υπόψη το ίδιο βάρος της
λιθοδομής – το οποίο εισάγεται κατά τον ορισμό του υλικού της τοιχοποιίας – και το
συνολικό όγκο των στοιχείων που την αποτελούν .Επίσης υπάρχουν και τα φορτία
λόγο σεισμού όπου έγινε η χρήση του φάσματος σχεδιασμού του Ευροκώδικα [2] ,
για ζώνη σεισμικότητας 2 , κατηγορία εδάφους Β, εδαφική επιτάχυνση 0,24 και
συντελεστής συμπεριφοράς 1.5.
6. ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΦΟΡΤΙΣΗΣ
Οι συνδυασμοί φόρτισης είναι
1,35G+1.5Q , G+0.3Q+Ex+Ey,G+0.3Q+0.3Ex+Ey,G+0.3Q
7. ΣΧΕΣΗ ΕΛΑΣΤΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ
Η μέθοδος με την οποία έγινε η επίλυση και στις δύο περιπτώσεις είναι η ελαστική
(ισοδύναμη )Στατική Ανάλυση όπου η κατανομή των οριζόντιων σεισμικών φορτιών
καθ’ ύψος ήταν ομοιόμορφη κατανομή οριζόντιων σεισμικών ωθήσεων στο ύψος του
κτηρίου. Επιλέχτηκε αυτή η μέθοδος διότι είναι πλησιέστερη στην πραγματικότητα ,
αφού η μάζα είναι κατανεμημένη σε όλο το ύψος του κτηρίου και όχι συγκεντρωμένη
στις στάθμες των δαπέδων . Με την χρήση αυτής της μεθόδου μας προκύπτουν οι
ελαστικές μετακινήσεις των κόμβων κορυφής κάθε ορόφου. Στην συνέχεια
πολλαπλασιάστηκαν οι ελαστικές μετακινήσεις με τους κατάλληλους συντελεστές
ανάλογα την διεύθυνση των τοίχων και προέκυψαν οι πραγματικές ανελαστικές
παραμορφώσεις.
7.1 ΙΔΙΟΠΕΡΙΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΧ ,ΤΥ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ

ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΣΕ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ C
Υπολογίστηκαν οι θεμελιώδεις ιδιοπερίοδοι για τις διευθύνσεις ΤX και Τy .

Mε βάση την παράγραφο του Κ.Α.Δ.ΕΤ. κεφ.5(παρ.5.4.3) , προκύπτει ο λόγος
c1=(dinel/del) της μέγιστης ανελαστικής μετακίνησης , ενός κτιρίου προς την
αντίστοιχη ελαστικής .
Διεύθυνση Συντελεστής c
CX διεύθυνση χ 1,87
CY διεύθυνση y 2,238
Πίνακας 2 : τιμές Cx ,Cy

212
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
8. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
Το κτήριο επιλύθηκε και για τις δύο περιπτώσεις για τους σεισμικούς συνδυασμούς
G+0.3Q+Ex+Ey,G+0.3Q+0.3Ex+Ey. Με βάση τις μέγιστες ανελαστικές μετακινήσεις
βρέθηκαν οι γωνιακές παραμορφώσεις ανά όροφο για δράση σεισμού εντός και εκτός
επιπέδου.
Γωνιακή παραμόρφωση =(UK,O-UB,O)/H
H:ύψος ορόφου
9. ΕΥΡΕΣΗ ΛΟΓΩΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ
9.1. ΕΛΕΓΧΟΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΚΑΔΕΤ
Με βάση τον Κ.Α.Δ.Ε.Τ.(7.2.3 σχέση 7.4) , σε δράση εντός επιπέδου , θεωρείται ότι
κυριαρχεί η κάμψη έναντι διάτμησης αν ισχύει η σχέση : Vf ≤ Vv
Αρχικά υπολογίζεται η ικανοτική τέμνουσα Vf σύμφωνα με τον Κ.ΑΔ.ΕΤ.(7.2.1

σχέση 7,2β)
Στην συνέχεια υπολογίζεται η διατμητική Vv σύμφωνα με τον Κ.Α.Δ.Ε.Τ. (παρ.7.2.2

σχέση 7,3α)
Έλεγχος μορφής αστοχίας για εντός επιπέδου φόρτιση
ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΑΣΥΝΔΕΤΟ
ΤΟΙΧΟΣ Vf Vv Vf Vv ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΣΤΟΧΙΑ
ΑΒ 200 270 100 180 Vf ≤ Vv Κάμψη
ΒΓ 195 261 99 215 Vf ≤ Vv Κάμψη
ΑΔ 195 261 164 216 Vf ≤ Vv Κάμψη
ΓΔ 234 300 277 340 Vf ≤ Vv Κάμψη
Πίνακας 3: έλεγχος μορφής αστοχίας
9.2. Κριτήρια αστοχίας για έλεγχο εντός/εκτός επιπέδου δράση
Εντός επιπέδου
Με βάση τα παραπάνω λόγω του ότι η αστοχία προέκυψε καμπτική , σύμφωνα με τον
Κ.ΑΔ.Ε.Τ η ανίσωση ασφαλείας είναι (Κ.Α.Δ.Ε.Τ. παρ. 9.3.1):
Sd=SG+SE < Rd
Η τιμή Rd είναι η τιμή της διαθέσιμης παραμόρφωσης. Η τιμή αυτή λαμβάνεται για
την στάθμη επιτελεστικότητας Β ,για πρωτεύοντα στοιχεία από την σχέση του
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.( παρ. 9.3.1 σχέση 9.2α)

213
Όπου δu = dδ,Β = 0.008H /L για τοίχο που ελέγχεται από κάμψη (Κ.Α.Δ.Ε.Τ. παρ 7.4.1
σχέση Σ.7.4α) , ενώ για τοίχο που ελέγχεται από διάτμηση δ =d =0.004 (Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
παρ.7.4.1 σχέση Σ7.5α) και γ =1.5 για ένταση παράλληλη προς το επίπεδο του
τοίχου.
Εκτός επιπέδου
Για την εκτός επιπέδου φόρτιση , η γενική ανίσωση ασφαλείας είναι ίδια με την
εξίσωση του εντός επιπέδου όμως εδώ γrd=2. Σύμφωνα με τον Κ.Α.Δ.Ε.Τ. για τοίχο
που ελέγχεται από την κάμψη λαμβάνεται η μικρότερη τιμή από (παρ.7.4.2 σχέσεις
7,8 &7,9) .
9.3. ΛΟΓΟΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ [6]
Τοίχος ΑΒ (πίνακας 4)
ΔΙΕΥΘΥΝ Χ Υ Χ Υ
ΣΗ
ΑΣΤΟΧΙΑ ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ
Max 1,8 0,5 0,09 0,16 0,07 4,6 0,02 23,8

δς(%ο)
Δd,Β(%ο) 3 18 3 18 3 18 3 18
λ 0,5 0,03 0,03 0,009 0,02 0,3 0,006 1,3
Τοίχος ΒΓ (πίνακας 5)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Χ Υ Χ Υ
Max δς(%ο) 0,07 22,37 0,24 6,23 0,04 124,6 44,76 0,1
Δd,Β(%ο) 3 18 3 18 3 18 3 18
λ 0,021 1,24 0,072 0,3 0,012 6,9 13,4 0,005

214
Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
Τοίχος ΓΔ (πίνακας 6)
Max δς(%ο) 0,8 0,4 2,9 0,13 0,1 10,4 0,19 25,3
Δd,Β(%ο) 3 18 3 18 3 18 3 18
λ 0,2 0,02 0,9 0,007 0,03 0,5 0,006 1,4
Τοίχος ΔΑ (πίνακας 7)
Max δς(%ο) 0,06 20,63 0,22 6,29 0,16 100 0,9 0,4
Δd,Β(%ο) 3 18 3 18 3 18 3 18
λ 0,02 1,2 0,06 0,4 0,05 5,5 0,3 0,02
Με βάση τους πίνακες που παρήχθησαν παρατηρείτε ότι στο ασύνδετο κτήριο
έχουμε πολύ μεγάλους λόγους ανεπάρκειας, με αποτέλεσμα να το καθιστά πιο τρωτό
από το συνδεδεμένο κτήριο.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι τιμές με λ>1 υποδηλώνουν ότι χρειάζεται

ενίσχυση . Τέτοιες τιμές συναντάμε στο ασύνδετο κτήριο στους πίνακες (4,5,6,7).
Στην παρούσα εργασία ο τοίχος ΒΓ ήταν ασύνδετος με αποτέλεσμα να μας δώσει
πολύ μεγάλες τιμές λόγων ανεπάρκειας . Επίσης σημαντικό είναι να τονιστεί ότι λόγω
της μη – σύνδεσης του τοίχου ΒΓ είχαμε μία αύξηση των λόγων ανεπάρκειας στους
υπόλοιπους τοίχους.

215
• Στην παρούσα εργασία έγινε λόγος για την επιρροή ενός ασύνδετου τοίχου σε
ένα απλό κτήριο από φέρουσα τοιχοποιία με χρήση της Ελαστικής Ανάλυσης
με βάση τον Κ.Α.Δ.Ε.Τ.
• Προέκυψε ότι το ασύνδετο κτήριο είναι πιο τρωτό από το συνδεδεμένο κτήριο
• Η σύνδεση των τοίχων παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίσταση του κτηρίου
για εκτός δράση σεισμού παρά για εντός.
• Οι λόγοι ανεπάρκειας που προέκυψαν για το συνδεδεμένο κτήριο είναι πολύ
μικρότεροι από τους λόγους του ασύνδετου .
• Στο κεφάλαιο 7 (παρ.7.2.2 Κ.Α.Δ.Ε.Τ.) για το υπολογισμό της διατμητικής
αντίστασης VV είναι αναγκαίο να βρεθεί το L΄ το οποίο είναι το μήκος της
θλιβόμενης περιοχής του τοίχου .Στον κανονισμό δεν υπήρχε κάποιος
ενδεδειγμένος τρόπος για την εύρεσή του . Στην παρούσα εργασία , το μήκος
L΄ βρέθηκε προσεγγιστικά μέσω του προγράμματος sap 2000.
11.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1]ΟΑΣΠ(2018), Κανονισμός για την Αποτίμηση Δομητικών Επεμβάσεων σε κτίρια

απόΤοιχοποιία(Κ.Α.Δ.Ε.Τ)
[2] Eurocode8 «Design of structures for earthquake resistance, Part 1: General rules,
seismic actions and rules for buildings» . Brussels: European Standard EN1998-1,
Stage51 Draft , European Committee for standardization (CEN)2005.
[3] Θ. Τάσιος . «Η μηχανική της τοιχοποιίας» . Αθήνα :Συμμετρία ,1992.
[4] Φυλλίτσα Β. Καραντώνη «Κατασκευές από τοιχοποιία, Σχεδιασμός &
Επισκευές»ΑΘΗΝΑ2012,2ηΈκδοση.
[5] Μιχαέλα Βασιλειάδη « Εφαρμόζοντας τον Κ.Α.Δ.Ε.Τ σε ένα απλό κτίριο από
φέρουσα τοιχοποιία». 230 Φοιτητικό συνέδριο : Επισκευές ενισχύσεις Κατασκευών
2017Πάτρα,Φεβρουάριος
[6]Μιχαέλα Βασιλειάδη ,Στέφανος Η. Δρίτσος , Edmond V. Muho «Διερεύνηση
επιρροής διαφραγμάτων σε κατασκευές από φέρουσα τοιχοποιία σύμφωνα με το
σχέδιο του Κ.Α.Δ.Ε.Τ.» 180 Συνέδριο Σκυροδέματος ,Αθήνα Μάρτιος2018
[7]SAP2000MANUAL

216
Παραμετρική Ανάλυση Κόστους Ενίσχυσης Υποστυλωμάτων με Μανδύες Οπλισμένου Σκυροδέματος
ΠΑΡΑΜΕΤΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΟΣΤΟΥΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΩΝ

ΜΕ ΜΑΝΔΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ
ΒΑΓΕΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Προπτυχιακός Φοιτητής Π.Π. , civ7488@upnet.gr
Περίληψη
Η παρούσα εργασία εκπονήθηκε, στα πλαίσια του μαθήματος Ενισχύσεις και Επισκευές
Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος. Στόχος της είναι η παρουσίαση των διαφορών που
προκύπτουν στην ενίσχυση κατακόρυφων στοιχείων με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος κατά
ΚΑΝ.ΕΠΕ.2017[1] ανάλογα τη διατομή και το ύψος των υφιστάμενων στοιχείων, αλλά και το
πάχος και την κατηγορία σκυροδέματος του προστιθέμενου υλικού . Η σύγκριση γίνεται σε όρους
απαιτούμενων ποσοτήτων υλικών προκειμένου να επιτευχθεί σταθερή αύξηση της αντοχής σε
κάμψη. Στην συνέχεια υπολογίζεται το απαιτούμενο κόστος διεκπεραίωσης της ενίσχυσης
χρησιμοποιώντας περιγραφικά τιμολόγια που παρέχονται από το ΥΠΕΧΩΔΕ[4]. Για τον έλεγχο
της επάρκειας της ενίσχυσης με χρήση μανδυών για κάθε μια από τις τέσσερις παραμέτρους
απαιτείται προφανώς έλεγχος σε κάμψη και σε διάτμηση, αλλά και έλεγχος της διεπιφάνειας
μανδύα-κατακόρυφου στοιχείου. Για την διερεύνηση των παραπάνω συντάχθηκε κώδικας σε
Matlab.
1. Εισαγωγή
Η ανεπάρκεια των υποστυλωμάτων να παραλάβουν τα πιθανά εντατικά μεγέθη που θα

αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια ενός σεισμού είναι ένα συχνό φαινόμενο που
συναντάται στις κατασκευές που έχουν σχεδιαστεί με προηγούμενους κανονισμούς. Η
σοβαρότητα αυτού του προβλήματος είναι πασιφανής, αφού τα υποστυλώματα είναι
το δομικό στοιχείο που προβλέπεται να αστοχεί τελευταίο βάσει του ικανοτικού
σχεδιασμού. Ο ΚΑΝ.ΕΠΕ για την επίλυση αυτού του προβλήματος προτείνει την
ενίσχυση των υποστυλωμάτων με τη χρήση μανδυών οπλισμένου σκυροδέματος. Είναι
η μοναδική μέθοδος που επιτρέπεται για την αύξηση της αντοχής των υποστυλωμάτων.
Στο πλαίσιο λοιπόν της παρούσας εργασίας εξετάζεται η επιρροή των διάφορων
παραμέτρων στην ικανοποίηση των ελέγχων της ενίσχυσης . Οι έλεγχοι περιλαμβάνουν
τόσο τον έλεγχο σε κάμψη και δίατμηση, όσο και τον έλεγχο της διεπιφάνειας της
υφιστάμενης κατασκευής με τον προστιθέμενο μανδύα. Αρχικά εξετάζεται η επιρροή
της κατηγορίας σκυροδέματος και του πάχους του μανδύα. Έτσι αποκτά κανείς μια
αίσθηση των ποσοτήτων που είναι βέλτιστο να αυξήσει, λαμβάνοντας υπόψιν του το
κόστος τους, προκειμένου να πετύχει τον στόχο της αύξησης της αντοχής. Στην
συνέχεια εξετάζεται το πως επηρεάζει την ενίσχυση το υφιστάμενο ύψος και η διατομή
των υποστυλωμάτων. Με αυτό τον τρόπο εξάγονται συμπεράσματα για τα
υποστυλώματα στα οποία είναι βέλτιστο να επέμβουμε. Η σύγκριση των παραμέτρων
γίνεται σε όρους ποσοτήτων υλικών και συνεπώς σε κόστος που απαιτείται
προκειμένου να επιτευχθεί τριπλασιασμός την αντοχής των υποστυλωμάτων σε κάμψη.
2.Εφαρμογή
Δίνεται: Υποστύλωμα ΚΠΜ πρώτου ορόφου, τριώροφου κτιρίου ( που θεωρείται
κανονικό καθ’ ύψος) με πολύστυλο πλαισιακό φορέα και ιδιοπερίοδο Τ1 =0,5 sec. Το
έδαφος είναι κατηγορίας Β και ο σχεδιασμός γίνεται για υψηλή κατηγορία
πλαστιμότητας σύμφωνα με τον ΕΚ8.
Διαστάσεις υποστυλώματος: b=450mm, h=450mm

217
Βαγενάς Κωνσταντίνος
Καθαρό ύψος ορόφου hορόφου = 3m

Διαμήκης οπλισμός: 8Φ16 με διάταξη όπως φαίνεται στο σχήμα 1
Συνδετήρες: Φ8/200
Η επικάλυψη των συνδετήρων προσδιορίστηκε c=25mm
Εντατικά μεγέθη σχεδιασμού:
Αρχική ροπή: Μαρχ=100 kNm
Ροπή σεισμού: ME=440 kNm
Αρχική τέμνουσα: Vαρχ=257kN
Τέμνουσα λόγω σεισμού : VE=115 kN
Αρχικό αξονικό φορτίο : Ναρχ=-750 kN
Αξονικό φορτίο λόγω σεισμού : NE=-270 kN
Αξονικό φορτίο λόγω αφαίρεσης της υποστύλωσης: NV=-225 kN (=30% Nαρχ)
Ζητείται:
Η ενίσχυση του υποστυλώματος με ολόσωμα μανδύα για την περίπτωση καμπτικής
ανεπάρκειας του.
Σχήμα 1: Διατομή Τετραγωνικού Υποστυλώματος

Επίλυση:
Με βάση τη διαδικασία που παρουσιάζεται συνοπτικά διάγραμμα ροής και την

αναλυτική λύση που έχει προγραμματισθεί στο Malab και βρίσκεται στο παράρτημα,
προκύπτουν τα ακόλουθα αποτελέσματα. Τα παραπάνω έχουν βασιστεί στην
αντίστοιχη λυμένη άσκηση του βιβλίου του μαθήματος [2]. Καταρχάς απαιτείται η
ενίσχυση, αλλά και επιτρέπεται. Για την επίτευξη της αύξησης της αντοχής προκύπτει
ότι απαιτείται επιπλέον οπλισμός 2830mm2. Οι απαιτούμενοι συνδετήρες στις μη
κρίσιμες περιοχές προκύπτουν Φ8/180, αλλά για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των
κατασκευαστικών διατάξεων τοποθετούνται Φ8/96 στην κρίσιμη περιοχή. Από τον
έλεγχο της διεπιφάνειας προκύπτει να απαιτούνται βλήτρα για να παραλάβουν δύναμη
191kN. Έτσι τοποθετούνται 37 βλήτρα Φ12 στην κορυφή και άλλα τοσα στη βάση. Για
να ικανοποιηθεί η ανάληψη των εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των
ακμών του μανδύα απαιτούνται συνδετήρες Φ8/130 και τους εφαρμόζουμε στην μη
κρίσιμη περιοχή, ενώ στην κρίσιμη αφήνουμε Φ8/96 όπως προέκυψε από τη διάτμηση.

218
‘Ελεγχος
Υφιστάμενου
𝑓𝑐𝑚 − 𝑠 𝛷𝐿 As fyd
𝑓𝑐𝑑 = = 10.59 𝑀𝑃𝑎 𝑑1 = 𝑐 + 𝛷ℎ + = 42𝑚𝑚 ωτοτ = = 0.32
1.15 2 b ∗ h fcd
𝑓𝑦𝑘 𝑑1 𝑁𝑑
𝑓𝑦𝑑 = = 434 𝑀𝑃𝑎 = 0.093 ≅ 0.1 vd = = 0.58
1.15 ℎ 𝑏 ∗ ℎ ∗ 𝑓𝑐𝑑
[3]
Η ενίσχυση επιτρέπεται όταν η αύξηση

της καμπτικής αντίστασης είναι
𝑀𝑅𝑑 = μ ∗ b ∗ ℎ2 ∗ 𝑓𝑐𝑑 = 212kNm μικρότερη από το διπλάσιο της αρχικής
μd = 0.22
Απαιτείται Επιτρέπεται
Ενίσχυση ενίσχυση
𝑀𝑠𝑑 = 100 + 440 = 540 𝑘𝑁𝑚
Σχήμα 2: Διάγραμμα Ροής Ελέγχου και Ενίσχυσης Υποστυλώματος με Μανδύα

219
Για προστιθέμενα
‘Ενισχυση O συντελεστής
μονολιθικότητας kr
υλικά με συνήθη λαμβάνεται 0.9
διατομή
γ’m=1.05*γm
′
𝑀𝑠𝑑 = 𝑀𝑠𝑑 ′/𝑘𝑟 = 600𝑘𝑁𝑚
𝐹𝑐𝑑 = 𝑓𝑐𝑘 /1.57 = 12.74𝑀𝑃𝑎 t=75mm
′
C20/25 𝑉𝑠𝑑 = (𝑉𝛼𝜌𝜒 + 𝑉𝑒𝑑 )/𝑘𝑟 = 413𝑘𝑁
𝐹𝑦𝑑 = 𝑓𝑦𝑘 /1.21 = 413.22 𝑀𝑃𝑎 bn=hn=600mm
𝑁𝑠𝑑 ′ = 𝑁𝛼𝜌𝜒 + 𝑁𝑒𝑑 + 𝑁𝑉 = 1345𝑘𝑁
‘Eλεγχος Κάμψης
𝑀𝑠𝑑 ′ 𝛷𝑙 𝑡
𝜇𝑠𝑑 = = 0.218 𝑑1 = 𝑐 + 𝛷h + + = 785𝑚𝑚
𝑏 ∗ ℎ2 ∗ 𝑓𝑐𝑑 2 2
𝑁𝑠𝑑 ′ 𝑑1
𝑣𝑑 = = 0.27 = 0.13 ≈ 0.15
𝑏 ∗ ℎ ∗ 𝑓𝑐𝑑 ℎ
ωtot=0.4
[3]
Asεπιπλέον=2830mm2 Αstot=4438mm2
Κατασκευαστικές
Διατάξεις
Σχήμα 2 Συνέχεια: Διάγραμμα Ροής Ελέγχου και Ενίσχυσης Υποστυλώματος με Μανδύα

220
‘ Ελεγχος Διάτμησης
𝑉𝑅𝑑𝑚𝑎𝑥 = 𝑎𝑁 ∗ 𝑓𝑐𝑑 λ ∗ 𝑏𝑤 ∗ 𝑧 ∗ 0.5

𝑧 𝐴𝑠𝑤 𝑎𝑁 = 1.25
𝑉𝑅𝑑,𝑠 = ∗ 𝑁𝑑 + ∗ 𝑧 ∗ 𝑓𝑦𝑤𝑑 𝑓𝑐𝑘
𝐻𝑐 𝑠
𝑓𝑐𝑑 λ = 0.6 ∗ (1 − ) ∗ 𝑓𝑐𝑑 = 6.04
250
z = 0.9 ∗ d = 469𝑚𝑚2
S=183mm
VRdmax=1069kN>Vsd
Πρέπει να ελεγχθουν
οι κατασκευαστικές
διαταξεις
𝑏0
𝑠𝑤 ≤min{6 ∗ 𝑑𝑏𝑙 , 3
, 125} = 96mm d𝑏𝑤 ≥ max {6mm, 0.4 ∗ √𝑓𝑦𝑑 /𝑓𝑦𝑤𝑑 ∗ 𝑑𝑏𝑙 } = 6.4𝑚𝑚
‘Ελεγχος Διεπιφάνειας
f𝑐𝑡𝑚 = 0.3 ∗ 𝑓𝑐𝑘 2/3 = 2.21𝑀𝑃𝑎 𝐴𝑠 ∗ 𝑓𝑦𝑑

𝐹𝑢𝑑 = 0.65 ∗ 𝑑𝑏 2 ∗ √𝑓𝑐𝑑 ∗ 𝑓𝑦𝑑 ≤
𝐻𝑐𝑙 √3
𝑈0 = = 1.5𝑚
2
𝐹𝑐𝑚 𝑁𝐷 + 𝑁𝐸 𝑀𝑛
𝑈0𝑚𝑎𝑥 = = 1.78𝑚 𝐹𝑐𝑚 = + = 1185𝑘𝑁
4 ∗ 𝑓𝑐𝑡𝑚 ∗ 𝑡 2 2
𝑇𝑓 = 4 ∗ 𝑈0 ∗ μ ∗ 𝑓𝑐𝑡𝑚 ∗ 𝑡 = 994𝑘𝑁 Περιορισμένου μήκος έμπηξης
στον μανδύα ⟹F𝑢𝑑 ′ = 0.75 ∗ 𝐹𝑢𝑑
‘Αρα χρειάζονται βλήτρα για 𝐹𝑢𝑑μανδύα = 5.09kN

να παραλάβουν δύναμη 𝐹𝑢𝑑𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏𝜐𝜆ώ𝜇𝛼𝜏𝜊𝜍 = 6.64𝜅𝛮
191KN
37
βλήτρα
Σχήμα 2 Συνέχεια: Διάγραμμα Ροής Ελέγχου και Ενίσχυσης Υποστυλώματος με Μανδύα

221
Ανάληψη a𝑠𝑤
Εφελκυστικών 𝐴𝑠𝑤 σκ ∗ 𝑓𝑦𝑑 s≤130mm
Τάσεων ≤
𝑡 ∗ 𝑓𝑐𝑡𝑚
Ρηγμάτωσης
Σχήμα 2 συνέχεια: Διάγραμμα Ροής Ελέγχου και Ενίσχυσης Υποστυλώματος με Μανδύα
Σχήμα 3: Κάτοψη και ‘Οψη Υποστυλώματος Μετά την Ενίσχυση
3. Ανάλυση κόστους εργασιών
Από τα περιγραφικά τιμολόγια του Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και

Δημοσίων Έργων λαμβάνουμε τα ακόλουθα δεδομένα :
Μανδύες εκτοξευόμενου σκυροδέματος οποιουδήποτε πάχους
Κωδικός Αναθεώρησης ΟΙΚ-3214
Εκτοξευόμενο σκυρόδεμα σε οποιοδήποτε ύψος από το δάπεδο, σε κάθε είδους

επιφάνεια.
Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται:
A) Δαπάνη προετοιμασίας της επιφάνειας που θα δεχθεί το εκτοξευόμενο
σκυρόδεμα.

222
B) Η δαπάνη εφαρμογής του εκτοξευόμενου σκυροδέματος σε οποιοδήποτε ύψος

από το δάπεδο εργασίας σε κατακόρυφη ή οριζόντια επιφάνεια
Γ) H δαπάνη προμήθειας αδρανών, τσιμέντου, νερού, προσθέτων και χαλύβδινων
ινών ή ινών πολυπροπυλενίου.
Δ) Η δαπάνη ανάμιξης και εκτόξευσης με χρήση κατάλληλου εξοπλισμού
Ε) Η δαπάνη ικριωμάτων, μέσων προστασίας του προσωπικού και των πέριξ της
επιφάνειας εφαρμογής της αμμοβολής επιφανειών.
Ζ) Η δαπάνη αποκομιδής των υλικών αναπήδησης ( rebounders)
H) Η δαπάνη των μελετών σύνθεσης κατασκευής δοκιμαστικού τμήματος,
δειγματοληψιών και εργαστηριακών δοκιμών
Κατηγορία C16/20 C20/25 C25/30

Σκυροδέματος
Τιμή ανά m3 1090 1120 1150
Πίνακα 1: Τιμές Σκυροδέματος
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τιμή του μανδύα εκτοξευόμενου σκυροδέματος είναι τελείως
διαφορετική, σχεδόν δεκαπλάσια, από την τιμή της διάστρωσης σκυροδέματος με
χρήση αντλίας. Η διαφορά αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην ποσότητα
σκυροδέματος που παράγεται.
Βλήτρα
Αγκύρωση νέων μεμονωμένων ράβδων ράβδων οπλισμού σε υφιστάμενα στοιχεία από

σκυρόδεμα. Διάμετρος Φ10 έως Φ14 συνολικού μήκους ως 25cm διαμορφωμένος με
τις οδηγίες της επίβλεψης. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται το άνοιγμα των οπών, το
καθάρισμα αυτών και η τοποθέτηση των τμημάτων του χάλυβα με τη ρητίνη δυο
συστατικών σύμφωνα με τις οδηγίες της επίβλεψης. Προδιαγραφές σύμφωνα με ΕΛΟΤ
ΤΟ 1501-14-01-11-00 2009.
Τιμή ανά τεμάχιο σιδηρού οπλισμού τοποθετούμενου σύμφωνα με τα παραπάνω 4,2
ΕΥΡΩ (τέσσερα ευρώ και είκοσι λεπτά).
Χαλύβδινοι οπλισμοί κατηγορίας B500C
Πέρα από τη προμήθεια, μεταφορά επί τόπου, διαμόρφωσης και τοποθέτησης του
οπλισμού, περιλαμβάνονται ανηγμένα τα ακόλουθα:
Α) Η σύνδεση των ράβδων κατά τρόπο στερεό σε σύρμα σε όλες ανεξάρτητα
τις διασταυρώσεις και όχι εναλλάξ
Β) Η προμήθεια του σύρματος πρόσδεσης
Γ) Οι πλάγιες μεταφορές και η διακίνηση του οπλισμού σε οποιοδήποτε ύψος
από το δάπεδο εργασίας.
Δ) Η τοποθέτηση υποστηριγμάτων (καβίλιες, αναβολείς) και ειδικών τεμαχίων
ανάρτησης που τυχόν θα απαιτηθούν (εργασία και υλικά)
Ε) Η απομείωση και φθορά του οπλισμού κατά την κοπή και κατεργασία
Τιμή ανά χιλιόγραμμο (kg) σιδηρού οπλισμού υδραυλικών έργων τοποθετημένου
σύμφωνα με την μελέτη.
Κωδικός Αναθεώρησης ΟΙΚ-3873
(1,07) ΕΥΡΩ (ένα ευρώ και εφτά λεπτά)

223
3. Επιρροή κατηγοριών σκυροδέματος του μανδύα
Στην συνέχεια επιλύεται άλλες δυο φορές η ίδια εφαρμογή που επιλύθηκε παραπάνω,
αλλά με μοναδική διαφορά ότι για κατηγορία σκυροδέματος του προστιθέμενου υλικού
χρησιμοποιείται μία φορά fck=16 ΜPa και την άλλη fck=25 MPa σε σχέση με το
fck=20 MPa που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω. Δηλαδή εξετάζεται η απαίτηση σε
οπλισμό για τριπλάσια αντοχή σε κάμψη μετά την ενίσχυση σε σχέση με την αρχική
και για σταθερό πάχος μανδύα ίσο με 7,5cm ανάλογα την κατηγορία
σκυροδέματος(από 16 ως και 25 MPa) του μανδύα.
Αποτελέσματα για fck=16 MPa

Προκύπτει ότι απαιτείται η ενίσχυση, αλλά και επιτρέπεται. Για την επίτευξη της
αύξησης της αντοχής προκύπτει ότι απαιτείται επιπλέον οπλισμός 4000mm2. Οι
απαιτούμενοι συνδετήρες στις μη κρίσιμες περιοχές προκύπτουν Φ8/215, αλλά για την
ικανοποίηση των απαιτήσεων των κατασκευαστικών διατάξεων τοποθετούνται Φ8/97
στην κρίσιμη περιοχή. Από τον έλεγχο της διεπιφάνειας προκύπτει να απαιτούνται
βλήτρα για να παραλάβουν δύναμη 250kN. Έτσι τοποθετούνται 55 βλήτρα Φ12 στην
κορυφή και άλλα τόσα στη βάση. Από τον έλεγχο για τη ικανοποιηση της ανάληψης
των εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα που
εξαρτάται από την εφελκυστική αντοχή του ισχυρότερου σκυροδέματος προκύπτει να
απαιτούνται συνδετήρες Φ8/150 οπότε αφήνουμε αυτούς που είχαν προκύψει από τη
διάτμηση.
Σχήμα 4: Κάτοψη και όψη του πάνω μισού υποστυλώματος μετά την ενίσχυση
Αποτελέσματα για fck=25 MPa
κορυφή και άλλα τόσα στη βάση, που είναι τα ελάχιστα. Από τον έλεγχο για τη

224
ικανοποιηση της ανάληψης των εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των
ακμών του μανδύα που εξαρτάται από την εφελκυστική αντοχή του ισχυρότερου
σκυροδέματος προκύπτει να απαιτούνται συνδετήρες Φ8/113 και τους τοποθετούμε
στην μη κρίσιμη περιοχή και αφήνουμε αυτούς που είχαν προκύψει από τη διάτμηση
στην κρίσιμη περιοχή.
4500
Απαιτούμενος Οπλισμός (mm^2)
4000
3500
3000
2500
2000 4000
1500 2830
2400
1000
500
0 20 25
16
Κατηγορία Σκυροδέματος (ΜPa)
Σχήμα 6: Διάγραμμα Απαίτησης Οπλισμού-Κατηγορίας Σκυροδέματος

225
60
50
Aριθμός Βλήτρων (Τεμάχια) 40
30
55
20
37
10
16
0
16 20 25
Κατηγορία Σκυροδέματος (MPa)
Σχήμα 7: Διάγραμμα Αριθμού Βλήτρων -Κατηγορίας Σκυροδέματος
Θα εξετάσουμε τώρα λοιπόν το κόστος κάθε περίπτωσης.
Ο όγκος του απαιτούμενου σκυροδέματος υπολογίζεται ως εξής:

[(600*600)-(450*450)]*10-6*3=0.22m3
Για τον υπολογισμό των κιλών του οπλισμού θεωρούμε πυκνότητα
7850kg/m3.’Ενδεικτικά:
(4000*10-6*3*7850)=94.2 kg
Υλικό fck=16 fck=20 fck=25
Ποσότητα Κόστος Ποσότητα Κόστος Ποσότητα Κόστος
Εκτοξευόμενος 0.47m3 512 0.47m3 526.4 0.47m3 540.5

Μανδύας
Bλήτρα 55 Τεμάχια 231 37 Τεμάχια 155.4 16 Τεμάχια 67.2
Οπλισμός 94.2(kg) 100.794 67.92(kg) 74.71 57.6(Kg) 63.36
Συνολο Κόστους 844 € 757 671
Πινακας 2: Κόστος Ενίσχυσης Ανάλογα την Κατηγορία Σκυροδέματος
4, Επιρροή παχών του μανδύα
Στην συνέχεια επιλύεται άλλες δυο φορές η αρχική εφαρμογή που επιλύθηκε
παραπάνω, αλλά με μοναδική διαφορά ότι για πάχος σκυροδέματος του προστιθέμενου
υλικού χρησιμοποιείται μία φορά t=10cm και την άλλη t=12.5cm σε σχέση με το
t=7.5cm που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω. Δηλαδή εξετάζεται η απαίτηση σε οπλισμό
για τριπλάσια αντοχή σε κάμψη μετά την ενίσχυση σε σχέση με την αρχική και για
σταθερή κατηγορία σκυροδέματος ίσο με 20Mpa ανάλογα την κατηγορία
σκυροδέματος(20 MPa) του μανδύα.

226
Αποτελέσματα για t=10cm
αύξησης της αντοχής προκύπτει ότι απαιτείται επιπλέον οπλισμός 2615mm2, που είναι
ο ελάχιστος, αφού η διατομή πλέον έχει μεγαλώσει πολύ και τα ελάχιστα ισούνται με
το 1% του εμβαδού της διατομής. Οι απαιτούμενοι συνδετήρες στις μη κρίσιμες
περιοχές προκύπτουν Φ8/210, αλλά για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των
έλεγχο της διεπιφάνειας προκύπτει να απαιτούνται τα ελάχιστα βλήτρα. Έτσι
τοποθετούνται 16 βλήτρα Φ12 στην κορυφή και άλλα τόσα στη βάση . Αξίζει να
σημειωθεί ότι λόγω του μεγαλύτερου διαθέσιμου μήκους αγκύρωσης εντός του μανδύα
η αντοχή του κάθε βλήτρου είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη εφαρμογή. Από
τον έλεγχο για τη ικανοποιηση της ανάληψης των εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης
κατά μήκος των ακμών του μανδύα που εξαρτάται από το πάχος του μανδύα προκύπτει
να απαιτούνται συνδετήρες Φ8/95 και τους τοποθετούμε και στην κρίσιμη και την μη
κρίσιμη περιοχή.
Αποτελέσματα για t=12.5cm
αύξησης της αντοχής προκύπτει ότι απαιτείται επιπλέον οπλισμός 3200mm2, που είναι
ο ελάχιστος, αφού η διατομή πλέον έχει μεγαλώσει πολύ και τα ελάχιστα ισούνται με
το 1% του εμβαδού της διατομής. Οι απαιτούμενοι συνδετήρες στις μη κρίσιμες
περιοχές προκύπτουν Φ8/240, αλλά για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των
έλεγχο της διεπιφάνειας προκύπτει να απαιτούνται τα ελάχιστα βλήτρα. Έτσι
τοποθετούνται 16 βλήτρα Φ12. Από τον έλεγχο για τη ικανοποιηση της ανάληψης των
εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα που εξαρτάται
από το πάχος του μανδύα προκύπτει να απαιτούνται συνδετήρες Φ8/75 και τους
τοποθετούμε και στην κρίσιμη και την μη κρίσιμη περιοχή.

227
Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι ενώ όσο αυξάνεται το πάχος του μανδύα μειώνεται
η απαίτηση για οπλισμό και σε βλήτρα. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το πόσο
αυξάνουμε το πάχος του μανδύα, γιατί όπως φαίνεται από το συγκεκριμένο παράδειγμα
μπορεί να αυξάνεται η ποσότητα των υλικών χωρίς να έχουμε όφελος στην αντοχή.
Δεν επιχειρήθηκε μικρότερο πάχος μανδύα λόγω του πολύ μικρού μήκους αγκύρωσης
που θα προέκυπτε.
3500
3000
2500
2000
3200
1500
2830
2615
1000
500
0
7,5 10 12,5
Πάχος Μανδύα Oπλισμένου Σκυροδέματος (cm)
Σχήμα 10: Διάγραμμα Απαιτούμενου Οπλισμού-Πάχους Μανδύα

228
60
50
Aριθμός Βλήτρων (Τεμάχια)
40
30
55
20
10
16 16
0
7,5 10 12,5
Πάχος Μανδύα Oπλισμένου Σκυροδέματος (cm)
Σχήμα 11: Διάγραμμα Αριθμού Βλήτρων -Πάχους Μανδύα
Υλικό t=7.5 t=10 t=12.5

Εκτοξευόμενος 0.47m3 616 0.66m3 739.2 0.86m3 963
Μανδύας
Bλήτρα 37 Τεμάχια 155.4 16 Τεμάχια 67.2 16 Τεμάχια 67.2
Οπλισμός 67.92(kg) 74.71 61.23(kg) 65.5 75.36(Kg) 80.6
Συνολο 846 872 1111
Κόστους
Πίνακας 3: Κόστος Ενίσχυσης Ανάλογα το Πάχος Μανδύα
4, Επιρροή των υψών του υποστυλώματος
Στην συνέχεια επιλύεται άλλες δυο φορές η αρχική εφαρμογή, αλλά με μοναδική
διαφορά ότι το υφιστάμενο υποστύλωμα θεωρείται να ήταν 2.5m και 3.5m. Δηλαδή
εξετάζεται η απαίτηση σε οπλισμό για τριπλάσια αντοχή σε κάμψη μετά την ενίσχυση
σε σχέση με την αρχική και για σταθερό πάχος μανδύα ίσο με 7,5cm και σταθερή
κατηγορία σκυροδέματος(20 MPa) του μανδύα
Αποτελέσματα για h=2.5m
κορυφή και άλλα τόσα στη βάση. Για να ικανοποιηθεί η ανάληψη των εφελκυστικών
τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα απαιτούνται συνδετήρες

229
Φ8/131 και τους εφαρμόζουμε στην μη κρίσιμη περιοχή, ενώ στην κρίσιμη αφήνουμε
Φ8/96 όπως προέκυψε από τη διάτμηση.
Αποτελέσματα για h=3.5m

κορυφή και άλλα τόσα στη βάση, που είναι τα ελάχιστα. Για να ικανοποιηθεί η
ανάληψη των εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα
απαιτούνται συνδετήρες Φ8/131 και τους εφαρμόζουμε στην μη κρίσιμη περιοχή, ενώ
στην κρίσιμη αφήνουμε Φ8/96 όπως προέκυψε από τη διάτμηση.

230
3000

2500
2000
1500
2830 2830 2830
1000
500
0
2,5 3 3,5
'Yψος Υφιστάμενου Υποστυλώματος (m)
Σχήμα 14: Διάγραμμα Απαιτούμενου Οπλισμού-Ύψους Υποστυλώματος
80
Αριθμός βλήτρων (Τεμάχια)
70
60
50
40
70
30
20 37
10 18
0
2,5 3 3,5
'Yψος Υφιστάμενου Υποστυλώματος (m)
Σχήμα 15: Διάγραμμα Αριθμού Βλήτρων -Ύψους Υποστυλώμτος
Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι ο απαιτούμενος οπλισμός είναι ανεξάρτητος του

ύψους υποστυλώματος. ‘Ωστοσο όσο αυξάνεται το ύψος του υποστυλώματος
μειώνεται η απαίτηση σε βλήτρα. Μάλιστα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το πόσο
κοντό είναι το υποστύλωμα, γιατί στην περίπτωση που είναι πολύ κοντό θα απαιτεί
πάρα πολλά βλήτρα και δεν θα ικανοποιούνται οι ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ τους
και θα απαιτούνται αναρτήρες.

231
Ανάλυση Κόστους
Υλικό h=2.5 h=3 h=3.5
Εκτοξευόμενος 0.4m3 448 € 0.47m3 526.4 0.55m3 616.0
Μανδύας
Bλήτρα 70 Τεμάχια 294 37 Τεμάχια 155.4 16 Τεμάχια 67.2
Οπλισμός 55.6(kg) 59.49 67.92(kg) 74.71 77.75(Kg) 83.2
Συν Κόστος 801 € 757 766
Πίνακας 4: Κόστος Ενίσχυσης Ανάλογα το ‘Υψος Υποστυλώματος
5, Επιρροή της υφιστάμενης διατομής του υποστυλώματος
Τέλος θα εξετάσουμε αν είναι πιο εύκολο να τριπλασιαστεί η αντοχή τετραγωνικών ή

ορθογωνικών διατομών τα οποία είχαν εξ αρχής παρόμοιο μηχανικό ογκομετρικό
ποσοστό οπλισμού (περίπου ρ= 0.008).
Ορθογωνική Διατομή
Άμα χρησιμοποιήσουμε ορθογωνική διατομή προκειμένου να έχουμε το επιδιωκόμενο

ρ, χρησιμοποιούμε υποστύλωμα διαστάσεων b=400 και h=500 και 6 Φ18.
Σχήμα 16: Oρθογωνική Διατομή Υποστυλώματος
Για διεύθυνση του σεισμού παράλληλα στα 6 σίδερα προκύπτει ότι απαιτείται η
ενίσχυση, αλλά και επιτρέπεται. Για την επίτευξη της αύξησης της αντοχής προκύπτει
ότι απαιτείται επιπλέον οπλισμός 2050mm2, που είναι ο ελάχιστος. Οι απαιτούμενοι
συνδετήρες στις μη κρίσιμες περιοχές προκύπτουν Φ8/215, αλλά για την ικανοποίηση
των απαιτήσεων των κατασκευαστικών διατάξεων τοποθετούνται Φ8/108 στην
κρίσιμη περιοχή. Από τον έλεγχο της διεπιφάνειας προκύπτει να απαιτούνται βλήτρα
για να παραλάβουν δύναμη 110kN. Έτσι τοποθετούνται 22 βλήτρα Φ12 στην κορυφή
και άλλα τόσα στη βάση. Για να ικανοποιηθεί η ανάληψη των εφελκυστικών τάσεων
ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα απαιτούνται συνδετήρες Φ8/130 και
τους εφαρμόζουμε στην μη κρίσιμη περιοχή, ενώ στην κρίσιμη αφήνουμε Φ8/108 όπως
προέκυψε από τη διάτμηση.Για σεισμό στην άλλη διεύθυνση η μοναδική διαφορά που
προκύπτει είναι ότι απαιτείται 2110mm2 οπλισμού.

232
Σχήμα 18: Διάγραμμα Απαίτησης Οπλισμού-Είδους Διάτομης
40
ΑΠΑΙΤΟΎΜΕΝΑ ΒΛΗΤΡΑ
35
37
30
25
20
22
15
10
5
0
ορθογωνικό τετραγωνικό
ΕΊΔΟΣ ΔΙΑΤΟΜΉΣ
Σχήμα 19: Διάγραμμα Αριθμού Βλήτρων-Είδους Διάτομης
Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι η ενίσχυση ορθογωνικών διατομών απαιτεί

μικρότερες ποσότητες υλικών από την ενίσχυση τετραγωνικών διατομών.

233
Υλικό Τετραγωνική Ορθογωνική

Ποσότητα Κόστος Ποσότητα Κόστος
Εκτοξευόμενος 0.47m 3
526 0.47m3 526 €
Μανδύας
Bλήτρα 37 Τεμάχια 155.4 22 Τεμάχια 92.4
Οπλισμός 67.92(kg) 74.71 48(kg) 51.36

Συν Κόστος 757 670
Πίνακας 4: Κόστος Ενίσχυσης Ανάλογα το ‘Είδος Διατομής
6. Συμπεράσματα
Το κόστος του εκτοξευόμενου μανδύα ανά κυβικό είναι αρκετά υψηλό, οπότε ακόμα
και μικρές μεταβολές στην απαιτούμενη ποσότητα μπορούν να μεταβάλλουν πολύ το
συνολικό κόστος. Ωστόσο οι διαφορές στην τιμή που προκύπτουν ανάλογα την
κατηγορία σκυροδέματος είναι πολύ μικρές γιατί το συνολικό κόστος του μανδύα
οφείλεται στον απαιτούμενο εξοπλισμό και όχι στα υλικά του σκυροδέματος. Φυσική
απόρροια αυτών είναι τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις εφαρμογές.
1) ‘Οσο αυξάνεται η κατηγορία σκυροδέματος μειώνονται σε μεγάλο βαθμό οι
απαιτούμενες ποσότητες οπλισμού και βλήτρων. Λόγω των μικρών διαφορών
των τιμών ανάλογα την κατηγορία σκυροδέματος, προκύπτει η οικονομικότερη
επιλογή να είναι η χρήση της υψηλότερης κατηγορίας σκυροδέματος
(fck=25MPa)
2) Μέχρι ένα όριο, όσο αυξάνεται το πάχος του μανδύα μειώνεται η απαίτηση για
οπλισμό και βλήτρα. Ωστόσο, παρά την ουσιαστική μείωση των υλικών αυτών,
προκύπτει το κόστος να αυξάνεται με την αύξηση του πάχους του μανδύα αφού
το κόστος του εκτοξευόμενου μανδύα είναι αναλογικά μεγαλύτερο. Επομένως
προέκυψε η βέλτιση επιλογή να είναι το πάχος 7.5 cm. Παρ’ όλα αυτά όπως
τονίστηκε δεν ενδείκνυται να μικραίνει πολύ το μήκος του μανδύα, γιατί έτσι
μειώνεται και ο μήκος αγκύρωσης μέσα σε αυτόν.
3) Ο απαιτούμενος οπλισμός προκύπτει να είναι ανεξάρτητος του ύψους. Η
βέλτιστη οικονομικά λύση είναι το ύψος των 3 μέτρων στο συγκεκριμένο
πρόβλημα . Αυτό συνέβη, αφού όσο μειώνεται το ύψος του υποστυλώματος
αυξάνεται η απαίτηση σε βλήτρα, γεγονός που πέρα από το υψηλό κόστος των
πολλών βλήτρων είναι αρκετά δυσμενές, αφού λόγω των πολλών βλήτρων σε
μικρή επιφάνεια μπορεί να καταλήξει στο να απαιτηθούν και αναρτήρες για την
ενίσχυση. Από την άλλη άμα αυξηθεί πολύ το ύψος του υποστυλώματος
αυξάνεται πολύ η ποσότητα του μανδύα
4) Για διατομές με παρόμοιο μηχανικό ογκομετρικό ποσοστό οπλισμού προκύπτει
η ορθογωνική διατομή να αυξάνει με την αντοχή της με μικρότερο κόστος από
ότι η ορθογωική, αφού προκύπτει να απαιτείται παρόμοια ποσότητα
εκτοξευόμενου μανδύα, αλλά στην ορθογωνική μικρότερη ποσότητα οπλισμού
και βλήτρων. Σημαντικό δεδομένο για την ορθογωνική είναι ότι πρέπει να
ελέγχεται για σεισμό και στις 2 διευθύνσεις.

234
7. Βιβλιογραφία :
[1] ΚΑΝ.ΕΠΕ (Κανονισμός Επεμβάσεων), ΦΕΚ 2984/Β’/30-08-2017, 2η
Αναθεώρηση 2017
[2] Στέφανος Η. Δρίτσος , ‘‘Ενισχύσεις-Επισκευές Κατασκευών Οπλισμένου
Σκυροδέματος’’ , Πάτρα 2018
[3] Μιχαήλ Ν. Φαρδής : ‘‘Μαθήματα Οπλισμένου Σκυροδέματος Μέρος 1’’, Πάτρα
2016
[4]https://www.ggde.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=964:%CF%80%CE%B5
%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AC-
%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-
%CE%AD%CF%81%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5-
%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CF%83%
CE%B9%CE%BC%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-
2017&Itemid=326
Περιγραφικά τιμολόγια οικοδομικών εργασιών, Υπουργείο Περιβάλλοντος,
Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων

235
Παράρτημα
%% Δεδομένα
%γενικά δεδομένα υφιστάμενου
T1=0.5;
horofou=3; %m
fcm=18.18; %MPa
s=6; %Mpa
fck=fcm-s; %MPa
g=1.15;
fcd=fck/g; %MPa
fyk=500; %MPa
fyd=fyk/g; %Mpa
% εντατικά μεγέθη σχεδιασμού
Marx=100; %kNm
ME=440; %kNm
Varx=257; %kN
VE=115; %kN
Narx=-750; %kN
NE=-270; %kN
NV=-225; %kN
Msd=Marx+ME; %kNm
Vsd=Varx+VE; %kN
%% Ελεγχος Υφιστάμενων
% ορθογωικό υποστύλωμα
b=450; %mm
h=450; %mm
sidera=8;
dsidera=16; %mm
As=sidera*pi*dsidera^2/4; %mm^2
dsundethra=8; %mm
c=25;
d1=c+dsidera/2+dsundethra; %mm
d=h-d1; %mm
d1prosh=d1/h
wd=(As*fyd)/(b*h*fcd)
Nd=(Narx+NE+NV)*10^3 ;
vd=Nd/(b*h*fcd)
dlt1=d1/d;
ec2=0.002;
ecu2=0.0035;
Es=200000;
eyd=fyd/Es;
m=input('Δώσε το μ από το διάγραμμα: ')
Mrd=m*b*(h/1000)^2*fcd ;%KNm
if Mrd< Msd
disp('Απαιτείται ενίσχυση')
else
disp('Δεν απαιτείται ενίσχυση')
end
if Msd-Mrd<2*Mrd
disp('Επιτρέπεται ενίσχυση')
else
disp('Δεν επιτρέπεται ενίσχυση')
end
%% Δεδομένα ενίσχυσης
fcknew=20;
fyknew=500;
gc=1.57;

236
gs=1.21;
fcdnew=fcknew/gc;
fydnew=fyknew/gs;
kr=0.9;
%% Ενίσχυση
paxosmandua=75 ;
bnew=b+2*paxosmandua;
hnew=h+2*paxosmandua;
%Νέα μεγέθη σχεδιασμού
Msdton=Msd/kr;
Vsdton=Vsd/kr;
Nsdton=Narx+NE+NV;
%% Έλεγχος σε κάμψη
msd=Msdton/(bnew*(hnew/1000)^2*fcdnew)
vd=Nd/(bnew*hnew*fcdnew)
d1=c+dsidera/2+dsundethra+paxosmandua/2;
dnew=hnew-d1
d1prosh=d1/hnew
wtot=input('Εισάγετε το ωd: ')
Astot=wtot*bnew*hnew*fcdnew/fydnew
%% Κατασκευαστικές διατάξεις
Asmin=0.01*bnew*hnew;
Asmax=0.04*bnew*hnew;
if Asmin> Astot
Astopo8etoumenos=Asmin
disp('Τοποθετείται ο ελάχιστος')
elseif Asmin<Astot & Astot<Asmax
Astopo8etoumenos=Astot
elseif Asmax<Astot
Astopo8etoumenos=Asmax
disp('Τοποθετείται ο μέγιστος')
end
Asepipleon=Astopo8etoumenos-As
%% ελεγχος διάτμησης
fywd=500/1.15;
an0=[1+abs(vd),2.5*(1-abs(vd)),1.25];
an=min(an0);
z=0.9*dnew;
fcdl=0.6*(1-min(fck,fcknew)/250)*min(fcd,fcdnew);
Vrdmax=an*fcdl*bnew*z*0.5;
if Vrdmax<Vsdton
disp('den eparkei den diatmhsh')
end
Asws=(Vsdton+z/(horofou*1000)*Nd/1000)/(z*0.5);
n=3.41;
Asw=n*50;
s=Asw/Asws
%κατασκευαστικές διατάξεις
x=[1.5*hnew/1000,1.5*bnew/1000,0.6,horofou/5];
lcr=max(x)
%εντός κρισίμων περιοχών
dbwmin=max(6,0.4*(sqrt(fywd/fyd))*dsidera)
if dsundethra<dbwmin
disp('χρειάζονται μεγαλύτεροι συνδετήρες')
end
bo=bnew-2*(c+dsundethra+dsidera/2);
swmaxx=[6*dsidera,bo/3,125];
swmax=min(swmaxx)
if s>swmax
scr=swmax;

237
disp('τοποθετούνται οι ελάχιστοι συνδετήρες στην κρίσιμη περιοχή')

end
%έλεγχοι ωwd
disp('εφόσον πρόκειται για ενδιάμεσο όροφο και ΚΠΜ δεν απαιτείται έλεγχος ωwd')
%% 'Ελεγχος διεπιφάνειας
Fcm=abs(NE+NV)/2+ME/(0.9*dnew/1000);
% Έλεγχος αν η τριβή και τα βλήτρα μπορούν να παραλάβουν την δύναμη
fctm=0.3*(fcknew)^(2/3);
Hcl=horofou;
u0=Hcl/2;
u0max=Fcm/(4*fctm*paxosmandua);
u0=min(u0,u0max);
Tf=4*u0*1*fctm*paxosmandua;
if Tf<Fcm
disp(['Απαιτούνται βλήτρα για να παραλάβουν δύναμη '...
,num2str(Fcm-Tf),' kN'])
else disp('Δεν απαιτούνται βλήτρα και τοποθετούνται τα ελάχιστα')
end
dbar=12
if 6*dbar>paxosmandua
input('Εισάγετε μεγαλύτερη διάμετρο: ')
end
Fudmandua=min(paxosmandua/100*0.65*dbar^2*10^(-
3)*sqrt(fcdnew*fydnew),pi*dbar^2/4*fyd/sqrt(3));
Fudupost=min(0.65*dbar^2*10^(-3)*sqrt(fck*fydnew),pi*dbar^2/4*fyd/sqrt(3));
fud=min(Fudmandua,Fudupost);
nblhtrwn=(Fcm-Tf)/fud
%Τοποθέτηση βλήτρων
%Ελάχιστες επικαλύψεις
apostashapopanwakro=5*dbar
apostashapokatwakro=6*dbar
orizontia=3*dbar
%Μήκος έμπηξης
mhkosemphkshsupost=8*dbar
mhkosemphkshsmandua=6*dbar
smin=5*dbar
smax=min(6*paxosmandua,800)
cmax=min(7*dbar,100)
%Έλεγχος με τα ελάχιστα
rdmin=max(0.2*fctm/fyk,1.2/1000)
nelaxista=rdmin*horofou*1000/2*b/(pi*dsundethra^2/4)
rd=(nblhtrwn*pi*dbar^2/4)/(u0*1000*b)
%Aνάληψη εφελκυστικών τάσεων ρηγμάτωσης κατά μήκος των ακμών του μανδύα
asw=50*fywd/(paxosmandua*0.3*max(fck,fcknew)^(2/3))
if s>asw
disp('απαιτείται η πύκνωση των συνδετήρων')
end

238
Διερεύνηση της Μηχανικής Συµπεριφοράς Διαβρωµένων Ματίσεων Στοιχείων Οπλισµένου Σκυροδέµατος
ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΩΝ

ΜΑΤΙΣΕΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

Προπτυχιακή Φοιτητήτρια Δ.Π.Θ., anastasiachkyriakou@gmail.com
Περίληψη
Η παρούσα εργασία µελετά την επίδραση της διάβρωσης στους µηχανισµούς απόκρισης, µε έµφαση σε
δοµικά στοιχεία τα οποία φέρουν µατίσεις των οπλισµών στις κρίσιµες διατοµές. Αρχικά έγινε συλλογή
πειραµάτων από τη διεθνή βιβλιογραφία τα οποία αφορούσαν στοιχεία που έφεραν τα επιθυµητά
χαρακτηριστικά. Τα πειραµατικά αποτελέσµατα, χρησιµοποιήθηκαν προκειµένου να αναλυθούν βάσει της
µεθοδολογίας που έχει αναπτυχθεί από τους Σ. Πανταζοπούλου, Σ. Ταστάνη και Σ. Δολιανίτου (2009)
[18], η οποία στοχεύει στην αποτίµηση όλων των µηχανισµών απόκρισης (µηχανισµοί κάµψης, διάτµησης
και συνάφειας) σε στοιχεία – µάρτυρες, που δεν έχουν υποστεί διάβρωση, και σε διαβρωµένα στοιχεία.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ιδιαίτερη σηµασία σε ερευνητικό και κατασκευαστικό επίπεδο δίνεται τις τελευταίες
δεκαετίες στους παράγοντες που µειώνουν την αντοχή του οπλισµένου σκυροδέµατος, στα
είδη και τους τρόπους διάβρωσης, καθώς και στις επιπτώσεις αυτών στην κατασκευή, µε την
έννοια της ανθεκτικότητας να έχει εισαχθεί πλέον στις βασικές αρχές του σχεδιασµού [16]. Οι
παράµετροι που συντέλεσαν στο να ερευνηθούν αναλυτικότερα οι παράγοντες αυτοί είναι οι
ολοένα αυξανόµενες παρατηρήσεις της καταστρεπτικής δράσης της διάβρωσης στις
κατασκευές, καθώς και το αυξηµένο κόστος επισκευών που αυτές απαιτούσαν [1]. Επιπλέον,
λόγω της µείωσης του προσδόκιµου ζωής των κατασκευών, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος
πρόωρων και ψαθυρού τύπου αστοχιών σε πιθανές σεισµικές δράσεις, θέτοντας ταυτόχρονα
σε κίνδυνο και ανθρώπινες ζωές. Ωστόσο, ελάχιστες εργασίες έχουν εστιάσει στην ανάπτυξη
συστηµατικής µεθοδολογίας αποτίµησης όλων των µηχανισµών απόκρισης τόσο σε δείκτες
αντοχής όσο και σε δείκτες παραµόρφωσης των δοµικών µελών.
Η πλειοψηφία των πειραµάτων που έχουν πραγµατοποιηθεί ήταν µικρής κλίµακας και
στόχευαν στην συνάφεια (Drakakaki and Aposotlopoulos (2016) [3], Aquino and Hawkins
(2007) [2]) ενώ υπάρχουν λίγα δεδοµένα από δοµικά στοιχεία κυρίως ως προς υποστυλώµατα
όπου υπάρχει συνδυασµός τέµνουσας – αξονικού. Το πρόβληµα του υπολογισµού της
εναποµένουσας αντοχής και ικανότητας παραµόρφωσης σε διαβρωµένες κατασκευές έχει
αρχίσει να διερευνάται τις τελευταίες δεκαετίες (Tastani and Pantazopoulou (2005) [13],
Göksu (2012) [5], Ταστάνη και Πανταζοπούλου (2007) [17], Αλυσανδράτου (2018) [14]). Η
µεθοδολογία που έχει αναπτυχθεί από τους Ταστάνη Σ ., Δολιανίτου Σ ., Πανταζοπούλου Σ.
(2009) [18] στοχεύει να καλύψει αυτό το κενό. Η επαλήθευση της µεθοδολογίας έχει γίνει εν
µέρει από την Αλυσανδράτου (2018)[14], όµως η ειδική κατηγορία που αφορά µατίσεις στον
πόδα υποστυλωµάτων, ως συνήθης κατασκευαστική τακτική, είναι ένα πολύ σηµαντικό θέµα
όταν συνδυάζεται µε διάβρωση διότι καθιστά την κατασκευή επισφαλή σε ενδεχόµενο σεισµό,
όπου τα υποστυλώµατα καλούνται να παραλάβουν τις σεισµικές τέµνουσες µέσα σε ανεκτά
όρια στροφής βάσης. Στην παρούσα εργασία γίνεται χρήση της πειραµατικών αποτελεσµάτων
που έχουν δηµοσιευτεί στη διεθνή βιβλιογραφία για την εφαρµογή της µεθοδολογίας
αποτίµησης διαβρωµένων κατασκευών οπλισµένου σκυροδέµατος που αναπτύχθηκε από τους
Σ. Πανταζοπούλου, Σ. Ταστάνη και Σ . Δολιανίτου (2009) [18]. Έτσι, εφαρµόζεται
προκειµένου να διερευνηθεί η αλληλεπίδραση της διάβρωσης µε την ύπαρξη µατίσεων στους
κύριους οπλισµούς, και επαληθεύεται µέσω των πειραµατικών αποτελεσµάτων των µελετών
που συµπεριλήφθηκαν στην ανάλυση.

239
Κυριάκου Αναστασία-Δήµητρα
2. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΒΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕ

ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ
Οι Mangat και Elgarf (1998) [8] µελέτησαν τη συµπεριφορά της αγκύρωσης σε δοκίµια
δοκών οι οποίες αποτελούνταν από δυο τµήµατα ενωµένα µε αρθρωτό µεντεσέ. Τα δοκίµια
υπεβλήθησαν σε επιταχυνόµενη διάβρωση µε ποσοστά από 0.3% έως 0.5% µετρούµενα ως
απώλεια διαµέτρου. Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι για ποσοστά διάβρωσης µέχρι και 0.4% η
αντοχή συνάφειας παρουσίαζε µικρή αύξηση, ενώ για µεγαλύτερα ποσοστά η πτώση της ήταν
ιδιαίτερα σηµαντική. Επιπλέον, η ολίσθηση του ελεύθερου άκρου ενώ για µικρά ποσοστά
διάβρωσης δεν ήταν σηµαντική, σε µεγαλύτερα ποσοστά αυξάνονταν σχεδόν γραµµικά. Οι
Tahershamsi et al. (2014) [7,11,12] µελέτησαν επίσης τη συµπεριφορά της α γκύρωσης
δοκιµίων που έχουν υποστεί διάβρωση, µε τη διαφορά όµως ότι η διάβρωση είχε επέλθει µε
φυσικό τρόπο. Ο διαχωρισµός των δοκιµίων έγινε αρχικά µε βάση το επίπεδο βλαβών που
αυτά έφεραν. Παρατηρήθηκε, ότι για τα δοκίµια µε µέσο επίπεδο βλαβών, στα οποία ο βαθµός
διάβρωσης κυµαίνονταν από 0.3% έως 2.3% σε απώλεια διαµέτρου, η αντοχή συνάφειας
υπέστη µια µείωση της τάξης του 16-17%. Στα αντίστοιχα ποσοστά των Mangat και Elgarf
(1998), η απώλεια κυµάνθηκε από 9.4% έως 50%. Βάσει αυτών εξάγεται το συµπέρασµα ότι
στα πειράµατα κατά τα οποία η διάβρωση επιβάλλεται τεχνητά τα αποτελέσµατα είναι
επιδεινωµένα. Στο ίδιο συµπέρασµα είχε επίσης καταλήξει και ο ερευνητής συγκρίνοντας τα
αποτελέσµατα µε άλλα πειράµατα τεχνητής διάβρωσης. Οι Pantazopoulou et al. (2017) [10]
µελέτησαν την συµπεριφορά µατίσεων που έχουν υποστεί διάβρωση σε δοκίµια δοκών τα
οποία υπεβλήθησαν σε δοκιµή κάµψης τεσσάρων σηµείων. Τα δοκίµια τα οποία είχαν µέτριο
µήκος µάτισης (30Db) δεν µπόρεσαν να αναπτύξουν τη µέγιστη ικανότητα του οπλισµού µετά
τη διαρροή και δεν ανέπτυξαν καθόλου πλαστιµότητα καθώς είχαν ψαθυρή αστοχία. Αντίθετα
τα δοκίµια µε το µεγάλο µήκος µάτισης (45Db) ανέπτυξαν τη µέγιστη ικανότητα του οπλισµού
µετά τη διαρροή, ωστόσο και σε αυτά η δύναµη της αγκύρωσης υποβαθµίστηκε σηµαντικά
κάνοντας ιδιαίτερα αυτά που είχαν συγκριτικά µεγαλύτερο βαθµό διάβρωσης να αστοχήσουν
ψαθυρά. Η Göksu (2012) [5] µελέτησε υποστυλώµατα µε µάτιση στον πόδα σε δυο
διαφορετικές σειρές δοκιµίων. Στην πρώτη, η οποία αφορούσε δοκίµια µε χαµηλή αντοχή
σκυροδέµατος και λείες ράβδους, η στροφή κατά το µέγιστο φορτίο µειώθηκε κατά 10% σε
σχέση µε το αδιάβρωτο δοκίµιο, χωρίς το µέγιστο φορτίο να υφίσταται αντίστοιχη µείωση,
γεγονός που υποδεικνύει πρόωρη αστοχία των δοκιµίων. Στη δεύτερη σειρά πειραµάτων, η
οποία αφορούσε δοκίµια µε κανονική αντοχή σκυροδέµατος και ράβδους µε νευρώσεις, για
ποσοστά απώλειας διατοµής µέχρι 20% η πτώση στην αντοχή είναι το πολύ 20%, ενώ η
στροφή δεν υφίσταται µείωση, δηλώνοντας ότι η διάβρωση µειώνει την αρχική δυσκαµψία.
Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από την βιβλιογραφική ανασκόπηση χρησιµοποιήθηκαν για
σύσταση βάσης δεδοµένων προκειµένου να συσχετισθεί το ποσοστό διάβρωσης (σε δείκτη
απώλειας διατοµής) µε δείκτες συµπεριφοράς όπως το φορτίο αντοχής και οι πλαστιµότητες
αντοχής και αστοχίας. Εµπεριέχονται δοµικά στοιχεία µε µατίσεις στις κρίσιµες περιοχές,
δηλαδή στον πόδα υποστυλώµατος υπό ανακυκλιζόµενη ένταση ή στο διάστηµα σταθερής
ροπής δοκού υπό κάµψη τεσσάρων σηµείων.
2.1 ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ GÖKSU (2012)

H Göksu (2012) [5] µελέτησε τη συµπεριφορά δοκιµίων υποστυλωµάτων που έφεραν
µατίσεις στον πόδα τους και διαβρωµένους οπλισµούς. Τα δοκίµια διακρίθηκαν σε δύο σειρές
πειραµάτων, στις οποίες τα δοκίµια έφεραν διαφορετικά χαρακτηριστικά. Κάθε µια από τις
δυο σειρές δοκιµίων περιλάµβανε έξι δοκίµια, διατοµής 200x300mm και ύψους 1400mm ενώ
το µήκος µάτισης ήταν 560mm (ή 40Φ). Στην πρώτη σειρά (LS) η θλιπτική αντοχή του
σκυροδέµατος ήταν 4.0MPa και ο οπλισµός ήταν 4 ράβδοι Φ14, λείες, κατηγορίας S220 ενώ
ο οπλισµός διάτµησης ήταν ράβδοι Φ8/200mm ίδιας κατηγορίας και επίσης λείες, απόσταση
που κρίνεται ανεπαρκής για τα δεδοµένα της διατοµής. Τα δοκίµια φορτίσθηκαν υπό το
240
καθεστώς αυξανόµενης οριζόντιας µετατόπισης κορυφής προβόλου µε την ταυτόχρονη

επιβολή ενός σταθερού αξονικού φορτίου 124kN (v = 0.52). Ο βαθµός διάβρωσης
κυµαίνονταν από 6% έως 28% εκφραζόµενο σε ποσοστό απώλειας επιφάνειας. Στην δεύτερη
σειρά (NS) η θλιπτική αντοχή του σκυροδέµατος ήταν 25.5MPa, ο οπλισµός ήταν χάλυβας µε
νευρώσεις κατηγορίας S420 και ο οπλισµός διάτµησης Φ 8/100mm. Το σταθερό αξονικό
φορτίο ήταν σε αυτή την περίπτωση 282kN (v=0.18). Ο βαθµός διάβρωσης κυµάνθηκε από
9% έως 54% µετρούµενος ως ποσοστό απώλειας επιφάνειας. Η συσταθείσα βάση δεδοµένων
περιλαµβάνει τα γεωµετρικά χαρακτηριστικά, τις ιδιότητες των υλικών και τα επίπεδα
διάβρωσης εκφρασµένα ως είτε απώλεια µάζας, είτε ως απώλεια διατοµής, είτε ως απώλεια
διαµέτρου. Η διαδικασία υπολογισµού της νέας διαµέτρου µετά την επιβολή της διάβρωσης
περιγράφεται από την Σχέση 2.1, όπου 𝛥𝛢 𝛢 η απώλεια διατοµής σε ποσοστό (%), Dο η αρχική
διάµετρος (πριν τη διάβρωση) και Dοcor η τελική διάµετρος (µετά τη διάβρωση).
#$ 1/2
Dο,cor = Dο*(1 - ) (2.1)
$
Επίσης, η βάση περιλαµβάνει στοιχεία από την πειραµατική απόκριση: αναγνωρίζονται στάδια
απόκρισης όπως είναι το σηµείο διαρροής, η αντοχή και η αστοχία, από τα οποία λαµβάνονται
τιµές των µεγεθών φορτίου και στροφής. Στη συνέχεια κατασκευάστηκαν τα διαγράµµατα που
απεικονίζουν ποιοτικά και ποσοτικά τη συµπεριφορά διαφόρων δεικτών των διαβρωµένων και
µη δοκιµίων σε σχέση µε τον αντίστοιχο βαθµό διάβρωσης. Στο Σχήµα 2.1 παρουσιάζονται τα
διαγράµµατα του µέγιστου φορτίου Po, της στροφής κατά το µέγιστο φορτίο θο και της στροφής
κατά την αστοχία θu συναρτήσει του βαθµού διάβρωσης, εκφρασµένου ως ποσοστό απώλειας
διαµέτρου.
(α)
(β) (γ)
Σχήµα 2.1 Διαγράµµατα απεικόνισης (α) της µέγιστης τέµνουσας σε σχέση µε τη µέγιστη του
αδιάβρωτου δοκιµίου (β) στροφής στη µέγιστη τέµνουσα (γ) στροφής αστοχίας συναρτήσει του βαθµού
απώλειας επιφάνειας λόγω διάβρωσης
Αναλύοντας τα δοκίµια της πρώτης σειράς (LS) παρατηρείται ότι ότι η στροφή στο µέγιστο
φορτίο εµφανίζει µια πτώση της τάξεως του 10% σε σχέση µε το αδιάβρωτο δοκίµιο, η οποία
241
όµως εµφανίζει µια σχεδόν σταθερή συµπεριφορά αυξανοµένου του βαθµού διάβρωσης (µε
εξαίρεση το δοκίµιο LS-X28). Το µέγιστο φορτίο αντίστοιχα µειώνεται ελαφρώς για βαθµούς
διάβρωσης έως 12% και αυξάνεται για µεγαλύτερους βαθµούς αποτελώντας µη αναµενόµενη
συµπεριφορά καθώς η αντοχή τους συµβαίνει για ίδια µετακίνηση κορυφής µε του δοκιµίου
µάρτυρα δηλώνει ότι η διάβρωση δεν επηρέασε την συνάφεια των ράβδων -πιθανή αστοχία
εκτίµησης του βαθµού διάβρωσης από τους ερευνητές. Συνυπολογιζόµενων των σχέσεων
µεταξύ των δυο µεγεθών, για το ίδιο περίπου επίπεδο δύναµης στους πρώτους τρεις βαθµούς
διάβρωσης η στροφή µειώνεται άρα τα δοκίµια αστοχούν πρόωρα σε σχέση µε το αδιάβρωτο.
Εξετάζοντας τώρα τα δεδοµένα κατά τη θραύση των δοκιµίων (η οποία υπολογίζεται για
φορτίο 85% του φορτίου αντοχής), στην θετική κατεύθυνση, και ανεξάρτητα της διάβρωσης,
η στροφή είναι περί το 2% ενώ του µάρτυρα 3% όµως κατά την αντιστροφή της φόρτισης η
στροφή περιορίζεται. Δυστυχώς από την διασπορά των σηµείων δεν είναι προφανής κάποια
τάση των δεικτών ως προς την µεταβλητή του οριζοντίου άξονα. Για τα δοκίµια της δεύτερης
σειράς πειραµάτων (NS) ως προς τη στροφή στο µέγιστο φορτίο θο τα δοκίµια εµφανίζουν µια
σταθερή συµπεριφορά, από την οποία εξαιρείται το δοκίµιο NS-X13. Ουσιαστικά φαίνεται ότι
για διάβρωση µέχρι 20% απώλεια διατοµής η πτώση στην αντοχή είναι το πολύ 20% και η
στροφή σε αυτό το στάδιο δεν αλλάζει ως προς τον µάρτυρα (θο=1.7%) δηλώνοντας έτσι ότι η
διάβρωση µειώνει την αρχική δυσκαµψία, όπως άλλωστε προτείνει και η µεθοδολογία των
Ταστάνη, Πανταζοπούλου και Δολιανίτου (2009). Σε επίπεδο στροφής θραύσης θu αυτή
αυξάνει λόγω διάβρωσης δηλώνοντας µεγαλύτερες ολισθήσεις στην µάτιση, όπου ό µως
συµβαίνουν σε τιµή φορτίου πλέον 60% του αδιάβρωτου (20% αρχική πτώση και 20% για την
θεωρούµενη κατάσταση u).
2.2 ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΩΝ PANTAZOPOULOU ET AL. (2017)

Οι Pantazopoulou et al. (2017) [10] µελέτησαν την επίδραση της διάβρωσης σε µατίσεις σε
δοκίµια δοκών τα οποία εξετάστηκαν σε έλεγχο κάµψης τεσσάρων σηµείων. Στο πείραµα
µελετήθηκαν 24 δοκίµια µε τέσσερα διαφορετικά µήκη µάτισης, από 5Db έως 45Db. Οι δοκοί
οπλισµένου σκυροδέµατος που κατασκευάστηκαν είχαν διατοµή 200x300 mm, µήκος 2440
mm και επικάλυψη 25 mm. Η θλιπτική αντοχή του σκυροδέµατος ήταν κατηγορίας C25/30, ο
χάλυβας κατηγορίας S500 και αποτελούνταν από δυο ράβδους Φ14 µε τη µάτιση στο διάστηµα
σταθερής ροπής. Δεν υπήρχε οπλισµός διάτµησης, αλλά τ η διάτµηση κλήθηκαν να
παραλάβουν ινοπλισµένα πολυµερή (FRPs), τα οποία επιπλέον συνέβαλαν στην προστασία
του δοκιµίου ώστε η διάβρωση να περιοριστεί µόνο στο κεντρικό τµήµα. κεντρικό τµήµα. Δυο
δοκίµια από κάθε κατηγορία δεν διαβρώθηκαν για να αποτελούν τα δοκίµια – µάρτυρες. Τα
υπόλοιπα υπεβλήθησαν σε διαδικασία επιταχυνόµενης διάβρωσης µε επαναλαµβανόµενους
κύκλους διαβροχής και ξήρανσης ώστε να ενθαρρυνθεί η πλήρης δηµιουργία των προϊόντων
της οξείδωσης, και ο βαθµός διάβρωσης µετρήθηκε ως συνάρτηση της απώλειας µάζας των
οπλισµών, σε ποσοστά από 3.7% έως 10.9%. Τα δοκίµια κατηγοριοποιήθηκαν βάσει του
µήκους µάτισης που έφεραν σε τέσσερις κατηγορίες: VS, S, M, L. Στα πλαίσια της παρούσας
εργασίας όµως µελετήθηκαν µόνο τα δοκίµια µε τα µέτρια και µεγάλα µήκη µάτισης, 30Db
(420mm) (ονοµασία Μ) και 45Db (630mm) (ονοµασία L). Παρατίθενται ενδεικτικά τα
διαγράµµατα της στροφής στο µέγιστο φορτίο και της µέγιστης τέµνουσας ανηγµένης ως προς
αυτή του δοκιµίου αναφοράς, συναρτήσει του βαθµού απώλειας διατοµής των ράβδων λόγω
διάβρωσης.
Σχετικά µε τα δοκίµια µε το µεγάλο µήκος µάτισης (L), παρατηρείται µια σηµαντική πτώση
της στροφής στο µέγιστο φορτίο ως προς τα δοκίµια αναφοράς και κυµάνθηκε σε τιµές
θο=0.75% από θ ο=2% που εµφάνισαν τα αδιάβρωτα δοκίµια. Αυτή η πτώση είναι πολύ
µεγαλύτερη από την πτώση που σηµειώθηκε στο φορτίο αντοχής, όπου στα διαβρωµένα
υπέστη µια πτώση της τάξεως του 15%. Συνεπώς οι επιπτώσεις της διάβρωσης στην περίπτωση
µάτισης επαρκούς µήκους ήταν τέτοιες που οδήγησαν τα δοκίµια L σε ψαθυρή αστοχία: ενώ
242
η απώλεια διατοµής ήταν µικρή, οπότε η δοκός ανέπτυξε παραπλήσιο φορτίο αντοχής, ωστόσο
η αντοχή συνάφειας βλήθηκε σηµαντικά οδηγώντας σε απότοµη αστοχία.
(α) (β)
Σχήµα 2.2 Διαγράµµατα δεικτών συµπεριφοράς του πειράµατος. (α) στροφή στο µέγιστο φορτίο
και (β) µέγιστη τέµνουσα που αναπτύχθηκε ως ποσοστό της µέγιστης τέµνουσας του δοκιµίου
αναφοράς, συναρτήσει του βαθµού απώλειας επιφάνειας
Όσον αφορά τα δοκίµια µε το µέτριο µήκος µάτισης (Μ), όπου η διάβρωση κυµάνθηκε από
0.05 έως 0.11, τα δοκίµια ανέπτυξαν παραπλήσια αντοχή, επηρεάσθηκε όµως η δυσκαµψία
(κλίση καµπύλης φορτίου – βύθισης) π.χ. τα δοκίµια Α -Μ1 και Α -Μ2 τα οποία ήταν
διαβρωµένα, ανέπτυξαν µια στροφή κατά το µέγιστο φορτίο 0.6%, ενώ η αντίστοιχη στροφή
του δοκιµίου Α-Μ3, το οποίο ήταν αδιάβρωτο ήταν 0.7%. Αντίστοιχα το µέγιστο φορτίο που
µπόρεσαν να παραλάβουν τα συγκεκριµένα δοκίµια δεν υπέστη καθόλου πτώση στο δοκίµιο
Α-Μ2, ενώ στο Α -Μ1 υπέστη µια πτώση της τάξεως του 6% σε σχέση µε το αδιάβρωτο.
Συνεπώς, οι δυο δείκτες εµφανίζουν µια σταθερή, ανεξάρτητη της αύξησης του βαθµού
διάβρωσης συµπεριφορά: η δυσκαµψία διατηρείται, ωστόσο δεδοµένου ότι τα δοκίµια δεν
κατάφεραν να φτάσουν στη διαρροή και δεν ανέπτυξαν καµία πλαστιµότητα, η εξαγωγή
συµπερασµάτων σχετικά µε τη συµπεριφορά τους δεν µπορεί να είναι ασφαλής.
3. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ

ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΒΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η µεθοδολογία αποτίµησης διαβρωµένων στοιχείων οπλισµένου σκυροδέµατος
αναπτύχθηκε από τους Σ. Πανταζοπούλου, Σ. Ταστάνη και Σ. Δολιανίτου (2009) [18]. Αρχικά,
στο υπολογιστικό φύλλο (spreadsheet) εισάγονται όλα τα γεωµετρικά στοιχεία της διατοµής,
καθώς και οι ιδιότητες των υλικών της. Προκειµένου να πραγµατοποιηθεί η ανάλυση της
διατοµής στο υπολογιστικό φύλλο και να προκύψουν τα εντατικά µεγέθη στα διάφορα στάδια
(πρώτη ρηγµάτωση-ελαστική συµπεριφορά, διαρροή, θραύση) γίνεται διακριτοποίηση της
διατοµής σε φέτες, δηµιουργώντας περισφιγµένες και απερίσφικτες ζώνες. Με γνωστές τις
παραµορφώσεις του σκυροδέµατος ή του χάλυβα ανάλογα µε το εκάστοτε στάδιο,
πραγµατοποιείται επαναληπτική διαδικασία ώστε να βρεθεί ο κατάλληλος συνδυασµός στον
οποίο οι δυνάµεις της διατοµής θα βρίσκονται σε ισορροπία, δηλαδή να επαληθεύεται η σχέση
ΣF = Ntot + Naxial ≈ 0, όπου Naxial η εξωτερικά ασκούµενη αξονική δύναµη (αν υπάρχει). Για τις
τιµές παραµόρφωσης που προέκυψαν από την ισορροπία δυνάµεων υπολογίζονται η σχετική
καµπυλότητα, η αναλαµβανόµενη ροπή από τη διατοµή και η αντίστοιχη τέµνουσα. Η
ανάλυση της διατοµής πραγµατοποιείται στο στάδιο ελαστικής συµπεριφοράς (στο στάδιο της
διαρροής), στο στάδιο της θραύσης του σκυροδέµατος, καθώς και στο στάδιο αστοχίας της
µάτισης προ της διαρροής, όταν συµβαίνει αυτό. Ακολουθεί η αποτίµηση της διατµητικής
αντοχής. Η διατµητική αντοχή, όπως δίδεται από τους σύγχρονους κανονισµούς, είναι
ποσότητα ασύνδετη µε την πλαστιµότητα µετατοπίσεων µΔ. Ωστόσο έχουν προταθεί σχέσεις
που δηλώνουν την εξάρτηση των δύο ποσοτήτων (Moehle et al. 2002) [6,9]. Πιο
συγκεκριµένα, υπολογίζεται η διατµητική αντοχή στοιχείων Vn ως το άθροισµα των επιµέρους
243
συµβολών του σκυροδέµατος Vc και των συνδετήρων Vs, µειωµένο µε ένα συντελεστή λ, ο
οποίος εξαρτάται από την πλαστιµότητα µετατοπίσεων µΔ. Ο υπολογισµός των επιµέρους
διατµητικών αντοχών γίνεται τόσο κατά ΕΚΟΣ όσο και κατά FIB Bulletin 24 [4]. Επόµενο
στάδιο είναι η αποτίµηση της τέµνουσας που αντιστοιχεί στην αντοχή αγκύρωσης/µάτισης.
Υπολογίζεται η συνολική δύναµη συνάφειας τόσο κατά τη διαρροή των οπλισµών όσο και
κατά τη θραύση του σκυροδέµατος και συγκρίνεται µε την αντίστοιχη δύναµη σε κάθε ένα από
τα δυο στάδια. Μέσω της σύγκρισης των τιµών προκύπτει άµεσα –αν υπάρχει- η αστοχία της
µάτισης ή της αγκύρωσης σε στάδιο προ της διαρροής ή µετά τη διαρροή του οπλισµού και
πριν την θραύση του σκυροδέµατος. Τέλος, µέσω της ροπής υπολογίζεται η αντίστοιχη
τέµνουσα. Ως συνέπεια των ως άνω υπολογισµών, προκύπτει η τέµνουσα αντοχής του δοµικού
στοιχείου Vu,lim στην αδιάβρωτη κατάσταση ως η ελάχιστη εκ των τριών µηχανισµών όπως
περιγράφεται στη Σχέση 3.1.
𝑉&,()* = 𝑚𝑖𝑛 𝑉01234 , 𝑉3561 , 𝑉)7(28 (3.1)
Τέλος, γίνεται υπολογισµός των µετακινήσεων κορυφής, συνυπολογίζοντας τ ις
συνεισφορές των µηχανισµών που προκαλούν την παραµόρφωση, εν προκειµένω λόγω
κάµψης Δflex, διάτµησης Δshear και ολίσθησης Δslip του διαµήκους οπλισµού που συσσωρεύεται
ως άνοιγµα ρωγµής στην βάση του στοιχείου: δηλαδή Δ = Δ flex + Δ shear + Δ slip. Αναλυτική
περιγραφή των τύπων υπολογισµού των παραπάνω µεγεθών δίνεται στην εργασία «Αποτίµηση
και αναβάθµιση διαβρωµένων κατασκευών Ο.Σ. µε Σύνθετα Υλικά Ι. Ο.Π.» (Ταστάνη και
Πανταζοπούλου, 2007) [17].
Όσον αφορά τα διαβρωµένα στοιχεία, η αποτίµηση των επιπτώσεων της διάβρωσης είναι
δυνατή όταν είναι γνωστοί στο µελετητή δυο παράγοντες, ο βαθµός διάβρωσης και ο βαθµός
ψαθυροποίησης του χάλυβα. Ο βαθµός διάβρωσης, Χ, εκφράζεται ως το βάθος διείσδυσης της
διάβρωσης, δηλαδή Χ=ΔDb/Db, και ορίζεται ως η µεταβολή της διαµέτρου της ράβδου. Ο
βαθµός ψαθυροποίησης σχετίζεται µε τη µείωση της ικανότητας παραµόρφωσης του χάλυβα,
και αφορά κατά κύριο λόγο την διάβρωση κατά βελονισµό (pitting corrosion). Η αποµένουσα
6:4
αυτή ικανότητα 𝜀0& προσδιορίζεται ως προς την αρχική τιµή προ της διάβρωσης, 𝜀0& , µε την
χρήση του γραµµικού µοντέλου των Coronelli and Gambarova [17]. Σε αυτή την περίπτωση
υπολογίζονται οι αποµένουσες αντοχές, αυτή της κάµψης, της διάτµησης και της
αγκύρωσης/µάτισης, κάνοντας χρήση της µειωµένης διαµέτρου του οπλισµού, καθώς και
άλλων παραγόντων προκειµένου να ποσοτικοποιηθεί η µείωση της εκάστοτε αντοχής υπό την
επίδραση της διάβρωσης. Τέλος, γίνεται υπολογισµός των µετακινήσεων κορυφής µέσω της
συνεισφοράς των µηχανισµών που προκαλούν την παραµόρφωση.
Πραγµατοποιήθηκε επιπλέον επικαιροποίηση της µεθοδολογίας [15] προκειµένου να γίνει
δυνατή η ανάλυση στοιχείων που περιέχουν µατίσεις. Κατ’αυτόν τον τρόπο, η µετακίνηση
λόγω ολίσθησης εξαρτάται από δυο παράγοντες, από τη µετακίνηση λόγω µάτισης και από τη
µετακίνηση λόγω αγκύρωσης. Ακολούθησε η αποτίµηση της πειραµατικής δοµικής απόκρισης
στοιχείων οπλισµένου σκυροδέµατος που έχουν ή δεν έχουν υποστεί διάβρωση βάσει της
µεθοδολογίας. Επιλέχθηκε να αναλυθούν δοκίµια από το πειραµατικό πρόγραµµα της Göksu
(2012) [5], ως τα καταλληλότερα τόσο από πλευράς διαµόρφωσης και επιλογής των
χαρακτηριστικών των δοκιµίων, όσο και από πλευράς πληρότητας δεδοµένων.
3.1 ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

H µελέτη περιλαµβάνει δυο σειρών δοκιµίων, µιας µε εξαιρετικά χαµηλή θλιπτική αντοχή
σκυροδέµατος, λείες ράβδους και ανεπαρκείς οπλισµούς διάτµησης (πρώτη σειρά,
συµβολισµός LS) και µιας µε κανονική θλιπτική αντοχή σκυροδέµατος και νευροχάλυβα µε
σχεδιασµό µε βάση τους σύγχρονους αντισεισµικούς κανονισµούς (δεύτερη σειρά,
συµβολισµός ΝS). Η παρουσίαση των πειραµατικών δεδοµένων γίνεται στην παράγραφο §2.1.
3.1.1 Ανάλυση στην αδιάβρωτη κατάσταση – δοκίµιο LS-X0

244
Στον πίνακα 3.1 παρατίθενται οι τιµές των τεµνουσών που προέκυψαν µέσω της ανάλυσης
των µηχανισµών. Από τη σύγκριση των µεγεθών προκύπτει ότι ο µηχανισµός αστοχίας που θα
εκδηλωθεί πρώτος είναι η αστοχία της µάτισης προ της διαρροής.
Μηχανισµός Κάµψη Κάµψη Διάτµηση Μάτιση (προ Αγκύρωση

(διαρροή) (θραύση) διαρροής)
Τέµνουσα V
28.82 26.67 68.38 15.33 21.80
(kN)
Πίνακας 3.1 Τιµές της τέµνουσας V όλων των µηχανισµών απόκρισης
Η µετακίνηση κορυφής στο στάδιο αστοχίας της µάτισης υπολογίζεται 6.41mm.

Μορφώνεται το διάγραµµα καµπτικής τέµνουσας – στροφής για όλους τους µηχανισµούς
αστοχίας, όπως παρουσιάζεται στο Σχήµα 3.1
Σχήµα 3.1 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του αδιάβρωτου δοκιµίου LS-X0
Στο ίδιο διάγραµµα απεικονίζονται επίσης ι ) η αναλυτική τιµή της διατµητικής αντοχής
κατά FIB 24 και ΕΚΟΣ 2000 (η οποία υφίσταται αποµείωση υπολογίζοντας τις τιµές της
τέµνουσας θεωρώντας µια υποθετική τιµή πλαστιµότητας) και ιι) η τέµνουσα αντοχής της
µάτισης, καθώς και η πειραµατική απόκριση. Παρατηρείται ότι η αστοχία του δοκιµίου δεν θα
προκύψει λόγω διάτµησης ή κάµψης, αλλά θα επέλθει λόγω µάτισης προ της διαρροής. Επειδή
η καµπτική τέµνουσα τέµνεται µε την τέµνουσα µάτισης, αυτό είναι το σηµείο κατά το οποίο
βάσει της ανάλυσης αστοχεί το δοκίµιο. Η τέµνουσα στο σηµείο είναι 15.33 kN και η
αντίστοιχη στροφή 0.535%. Η τιµή αυτή προσεγγίζει πολύ ικανοποιητικά την τιµή αστοχίας
του δοκιµίου κατά την εκτέλεση του πειράµατος (Po = 16kN), καθώς και την αντίστοιχη
στροφή του πειράµατος. Πέραν αυτής της τιµής οι ολισθήσεις αυξάνουν και το
αναλαµβανόµενο φορτίο µειώνεται.
3.1.2 Ανάλυση στην διαβρωµένη κατάσταση – δοκίµιο LS-X6

Από τις πειραµατικές µετρήσεις της επιρροής της διάβρωσης στους κύριους οπλισµούς
µετρήθηκε µια απώλεια επιφάνειας 𝛥𝛢 𝛢 = 0.06. Για να προκύψει η νέα διαβρωµένη
διάµετρος που απέκτησε ο οπλισµός γίνεται χρήση της Σχέσης (2.1) και προκύπτει Db,cor =
13.57 mm. Κατά την ανάλυση, υπολογίζεται ο βαθµός διάβρωσης, Χ, ο οποίος εκφράζεται ως
το βάθος διείσδυσης της διάβρωσης, δηλαδή Χ=ΔDb/Db, προκύπτοντας έτσι Χ = 0.03046. Ως
δεδοµένα για την ανάλυση λαµβάνονται έτσι Χ = 0.03046 για τον κύριο οπλισµό και αpit = 0.1
(αpit,max = 0.5). Σηµειώνεται ότι ο διατµητικός οπλισµός λαµβάνεται ως αδιάβρωτος.
245
Στον πίνακα 3.2 παρατίθενται οι τιµές των τεµνουσών που προέκυψαν µέσω της ανάλυσης των
µηχανισµών. Από τη σύγκριση των µεγεθών προκύπτει ότι ο µηχανισµός αστοχίας που θα

Τέµνουσα V
23.03 23.89 68.38 14.49 20.47
(kN)

Σχήµα 3.2 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του διαβρωµένου δοκιµίου LS-X6
Στο ίδιο διάγραµµα απεικονίζονται επίσης ι ) η αναλυτική τιµή της διατµητικής αντοχής
κατά FIB 24 και ΕΚΟΣ 2000 (η οποία υφίσταται αποµείωση υποθέτοντας τιµή πλαστιµότητας)
και ιι) η τέµνουσα αντοχής της µάτισης, καθώς και η πειραµατική απόκριση. Είναι εµφανές
ότι η αστοχία του δοκιµίου δεν θα προκύψει λόγω διάτµησης, αλλά λόγω αστοχίας της µάτισης
προ της διαρροής. Η αστοχία αυτή σηµατοδοτείται από το σηµείο τοµής καµπτικής απόκρισης
και τέµνουσας µάτισης, το οποίο αντιστοιχεί σε τέµνουσα 14.49kN και στροφή 0.57%.
Πράγµατι, και κατά την πειραµατική απόκριση, οι τιµές αυτές ταυτίζονται αριθµητικά, αφού
P=15.08kN και θ = 0.6%. Μέχρι αυτή την τιµή η προσέγγιση είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική,
ενώ π έραν αυτής οι ολισθήσεις αυξάνουν σηµαντικά και το αναλαµβανόµενο φορτίο
µειώνεται.
3.1.3 Ανάλυση στην διαβρωµένη κατάσταση – δοκίµιο LS-X8


246

Τέµνουσα V
22.17 22.34 68.38 14.06 20.02
(kN)

Σχήµα 3.3 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του διαβρωµένου δοκιµίου LS-X8
Όπως παρατηρείται και στο διάγραµµα, η αστοχία του δοκιµίου θα προκύψει λόγω αστοχίας
της µάτισης. Η αστοχία αυτή σηµατοδοτείται από το σηµείο τοµής καµπτικής απόκρισης και
τέµνουσας αντοχής µάτισης, το οποίο αντιστοιχεί σε τέµνουσα 14.04 kN και στροφή 0.56%.
Πράγµατι, και κατά την πειραµατική απόκριση, η τιµή της τέµνουσας αντοχής είναι αρκετά
κοντά στην τιµή που µετρήθηκε (Po = 15.7 kN), ενώ η στροφή πειραµατικά προσδιορίζεται
στο 0.75%. Συνεπώς, η ανάλυση οδηγεί σε σχετική υποεκτίµηση των µεγεθών. Σηµειώνεται
ωστόσο εδώ ότι το Δοκίµιο LS-X8 µε απώλεια διατοµής 8%, είχε λίγο καλύτερη συµπεριφορά
από LS-X6 µε απώλεια διατοµής 6%.
3.1.4 Ανάλυση στην αδιάβρωτη κατάσταση – δοκίµιο NS-X0

εκδηλωθεί πρώτος είναι αυτός της κάµψης.
Κάµψη Κάµψη Μάτιση (προ Μάτιση (προ
Μηχανισµός Διάτµηση Αγκύρωση
(διαρροή) (θραύση) διαρροής) θραύσης)
Τέµνουσα V
52.34 56.44 173.06 80.83 63.04 120.27
(kN)
Η µετακίνηση κορυφής στο στάδιο αστοχίας υπολογίζεται 19.18mm. Μορφώνεται το

διάγραµµα καµπτικής τέµνουσας – στροφής για όλους τους µηχανισµούς αστοχίας, όπως
247
παρουσιάζεται στο Σχήµα 3.4. Στο ίδιο διάγραµµα απεικονίζονται επίσης ι ) η αναλυτική
αποµείωση της διατµητικής αντοχής κατά FIB 24 και ΕΚΟΣ 2000 (οι οποίες υφίστανται
αποµείωση υποθέτοντας τιµή πλαστιµότητας) και ιι) η τέµνουσα αντοχής της µάτισης, καθώς
και η πειραµατική απόκριση. Δεδοµένου ότι η διατµητική αντοχή τόσο κατά ΕΚΩΣ όσο και
κατά FIB 24 ξεπερνά τις υπόλοιπες αντοχές κατά τουλάχιστον 80kN, στο Σχήµα 3.4 έχει
αποµονωθεί το διάγραµµα για λόγους ευκρίνειας τιµές έως και την τέµνουσα µάτισης, ενώ ως
υπόµνηµα απεικονίζεται το συνολικό διάγραµµα. Ως πειραµατική συµπεριφορά λήφθηκε ο
µέσος όρος των τιµών των δυο κατευθύνσεων φόρτισης, δεδοµένης της απόκλισης µεταξύ
αυτών. Ωστόσο, αξίζει να σηµειωθεί ότι η αναλυτική συµπεριφορά προσέγγισε µε εξαιρετικά
καλή ακρίβεια την πειραµατική συµπεριφορά του θετικού κλάδου φόρτισης (καµπτική αντοχή
πειραµατικά 56.3kN σε στροφή 1.5% και αναλυτικά 56.4kN σε στροφή 1.93%) Σύµφωνα µε
την αποτίµηση µέσω της µεθοδολογίας, η τέµνουσα διαρροής είναι 52.34 kN σε στροφή
0.83%, ενώ η πραγµατική (µέσος όρος των δυο κατευθύνσεων) ήταν 46 kN σε στροφή 0.75%.
Από την αναλυτική προσέγγιση, προκύπτει ότι το στοιχείο αστοχεί καµπτικά, χωρίς να έχει
προηγηθεί αστοχία από διάτµηση ή µάτιση. Τα µεγέθη που προκύπτουν κατά την καµπτική
αντοχή υπολογίζονται αναλυτικά ως στροφή 1.6% σε δύναµη 56.44 kN, ενώ τα αντίστοιχα
πειραµατικά αποτελέσµατα είναι στροφή 1.5% και δύναµη 52 kN. Η προσέγγιση είναι αρκετά
ικανοποιητική.
Σχήµα 3.4 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του αδιάβρωτου δοκιµίου NS-X0
3.1.5 Ανάλυση στην διαβρωµένη κατάσταση – δοκίµιο NS-X9

εκδηλωθεί πρώτος είναι αυτός της κάµψης.

Τέµνουσα V
47.55 51.07 173.06 62.38 54.16 105.80
(kN)
248
Σχήµα 3.5 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του διαβρωµένου δοκιµίου NS-X9

αστοχίας, όπως παρουσιάζεται στο Σχήµα 3.5. Στο ίδιο διάγραµµα απεικονίζονται επίσης ι) η
αναλυτική αποµείωση της διατµητικής αντοχής κατά FIB 24 και ΕΚΟΣ 2000 (οι οποίες
υφίστανται αποµείωση υποθέτοντας τιµή πλαστιµότητας βάσει και των πειραµατικών
συµπερασµάτων) και ιι) η τέµνουσα αντοχής της µάτισης, καθώς και η πειραµατική απόκριση.
Δεδοµένου ότι η διατµητική αντοχή τόσο κατά ΕΚΩΣ όσο και κατά FIB 24 ξεπερνά τις
υπόλοιπες αντοχές κατά τουλάχιστον 100kN, στο Σχήµα 3.5 έχει αποµονωθεί το διάγραµµα
για λόγους ευκρίνειας τιµές έως και την τέµνουσα µάτισης, ενώ ως υπόµνηµα απεικονίζεται
το συνολικό διάγραµµα. Είναι εµφανές ότι η αστοχία του δοκιµίου θα προκύψει λόγω κάµψης.
Παρατηρείται ότι η αποτίµηση της συµπεριφοράς κατά την ανάλυση προσέγγισε
ικανοποιητικά την πειραµατική συµπεριφορά. Ειδικότερα, κατά την εκτέλεση του πειράµατος
η διαρροή συνέβη σε τέµνουσα 39 kN σε στροφή 0.87%, ενώ στην ανάλυση η διαρροή
υπολογίστηκε ότι συµβαίνει σε τέµνουσα 47.55 kN σε στροφή 0.98%. Αντίστοιχα για την
καµπτική αντοχή, στο πείραµα υπολογίζεται σε τέµνουσα 45.1 kN και στροφή 1.5%, µε τις
τιµές της ανάλυσης να είναι 51.1 kN και 1.54%. Εξάγεται λοιπόν το συµπέρασµα ότι η
προσέγγιση των τιµών είναι ικανοποιητική και η συµπεριφορά αποτιµήθηκε σε µεγάλο βαθµό,
µε µια µικρή υπερεκτίµηση των τιµών των καµπτικών τεµνουσών.
3.1.6 Ανάλυση στην διαβρωµένη κατάσταση – δοκίµιο NS-X13

εκδηλωθεί πρώτος είναι αυτός της κάµψης. µετακίνηση κορυφής στο στάδιο αστοχίας της
µάτισης υπολογίζεται 18.46mm. Μορφώνεται το διάγραµµα καµπτικής τέµνουσας – στροφής
για όλους τους µηχανισµούς αστοχίας, όπως παρουσιάζεται στο Σχήµα 3.5

249

Τέµνουσα V
45.93 49.34 173.06 56.68 50.63 105.44
(kN)
Σχήµα 3.6 Διάγραµµα τέµνουσας - στροφής του διαβρωµένου δοκιµίου NS-X13
Απεικονίζονται επίσης ι) η αναλυτική αποµείωση της διατµητικής αντοχής κατά FIB 24 και
ΕΚΟΣ 2000 (οι οποίες υφίστανται αποµείωση υποθέτοντας τιµή πλαστιµότητας βάσει των
πειραµατικών συµπερασµάτων) και ιι) η τέµνουσα αντοχής της µάτισης, καθώς και η
πειραµατική απόκριση. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η αστοχία του δοκιµίου θα προκύψει
λόγω κάµψης. Κατά την εκτέλεση του πειράµατος η διαρροή συνέβη σε τέµνουσα 38 kN σε
στροφή 0.7%, ενώ στην ανάλυση η διαρροή υπολογίστηκε ότι συµβαίνει σε τέµνουσα 45.93
kN σε στροφή 1.05%. Αντίστοιχα κατά την καµπτική αντοχή, στο πείραµα υπολογίζεται σε
τέµνουσα 42.4 kN και στροφή 1%, µε τις τιµές της ανάλυσης να είναι 49.34 kN και 1.56%
αντίστοιχα. Συνεπώς αναλυτικά γίνεται µια υπερεκτίµηση των τιµών, καθώς η πειραµατική
συµπεριφορά ιδιαίτερα κατά την αστοχία του δοκιµίου είναι χαµηλότερη. Πιθανό είναι και
υπερεκτιµήθηκε η συνάφεια κατά την ανάλυση (ως προς την πραγµατική) ή να υπήρχε
εντονότερη τοπική διάβρωση (apit) που να οδήγησε τοπική υπερφόρτιση των ράβδων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Μέσω της ανάλυσης των πειραµατικών αποτελεσµάτων στοιχείων οπλισµένου
σκυροδέµατος που φέρουν µατίσεις στις κρίσιµες διατοµές τους και της εφαρµογής της
µεθοδολογίας αποτιµήθηκε σε µεγάλο βαθµό η µηχανική συµπεριφορά των στοιχείων. Κατά
την ανάλυση, κατασκευάστηκαν τα διαγράµµατα τεµνουσών δυνάµεων όλων των µηχανισµών
και υπολογίστηκαν οι στροφές σε όλα τα στάδια συµπεριφοράς. Δόθηκε η δυνατότητα άµεσης
σύγκρισης των τεµνουσών των µηχανισµών, εξάγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο άµεσα
συµπεράσµατα γ ια τον µηχανισµό αστοχίας που εκδηλώνεται πρώτος. Στην περίπτωση της
πρώτης σειράς (LS), ο µηχανισµός που εκδηλώθηκε πρώτος ήταν σε όλες τις περιπτώσεις η
αστοχία της µάτισης, αστοχία που µπορεί να επέλθει είτε πριν είτε µετά τη διαρροή του
οπλισµού. Σε όλ ες τις περιπτώσεις η αστοχία της µάτισης επήλθε προ της διαρροής των
οπλισµών. Η αντοχή της µάτισης µειώνεται εξαιτίας της µείωσης της αντοχής συνάφειας λόγω
αποφλοίωσης της επικάλυψης, καθώς µετά την αποφλοίωση την όποια αντοχή συνάφειας
συντηρεί µόνο ο οπλισµός διάτµησης, εάν υπάρχει. Η προσέγγιση όλων των δοκιµίων ήταν
πολύ ικανοποιητική, καθώς µέσω της µεθοδολογίας υπολογίστηκαν µε µεγάλη ακρίβεια η
µορφή αστοχίας, η πτώση της δυσκαµψίας, ενώ και το φορτίο αντοχής προσεγγίζεται πολύ
250
ικανοποιητικά. Στη δεύτερη σειρά δοκιµίων (NS), ο µηχανισµός που εκδηλώθηκε πρώτος ήταν
σε όλες τις περιπτώσεις η αστοχία λόγω κάµψης. Λόγω της καλύτερης ποιότητας υλικών, η
µείωση της αντοχής της µάτισης δεν µπορεί ανατρέψει την ιεράρχηση των µορφών αστοχίας,
ιδιαίτερα το στάδιο της διαρροής των οπλισµών, ωστόσο µετά τη διαρροή των οπλισµών και
τη ρηγµάτωση της επικάλυψης η αντοχή συνάφειας σταδιακά µειώνεται, µε µοναδικό εν
ενεργεία µηχανισµό αυτόν του οπλισµού διάτµησης, οδηγώντας σε σηµαντικές ολισθήσεις των
ράβδων. Η προσέγγιση όλων των δοκιµίων ήταν πολύ ικανοποιητική, τόσο στο στάδιο της
διαρροής όσο και στο στάδιο της θραύσης, καθώς µέσω της µεθοδολογίας υπολογίστηκαν µε
µεγάλη ακρίβεια η µορφή αστοχίας, η πτώση της δυσκαµψίας, ενώ και το φορτίο αντοχής
προσεγγίζεται πολύ ικανοποιητικά, δεδοµένων και των ασαφειών που προκύπτουν από τον
τρόπο που οι διάφοροι ερευνητές ποσοτικοποιούν τη διάβρωση.
[1] ACI Committee 222 (2001). Protection of Metals in Concrete Against Corrosion (ACI
222R-01). American Concrete Institute, Farmington Hills, Michigan, 41pp.
[2] Aquino W., Hawkins N. (2007) Seismic retrofitting of corroded reinforced concrete
columns using carbon composites. Structural Journal ACI, January 2007, Vol. 104, Issue 3
[3] Drakakaki A. and Apostolopoulos C.A. (2016). Mechanical performance of a reinforced
concrete column under seismic loads, before and after corrosion influence. 1st International
Conference on Natural Hazards & Infrastructure, Chania, Crete
[4] FIB Bulletin 10 (2000). Bond of reinforcement in concrete. Report by former CEB Task
Group 2.5, International Federation for Concrete, Lausanne Switzerland.
[5] Göksu Ç. (2012). Seismic behaviour of RC columns with corroded plain and deformed
reinforcing bars. PhD thesis, Dept. Civil Engineering, Istanbul Technical University, Turkey,
231pp.
[6] Lehman, D.E., and Moehle, J.P. (2000). Seismic Performance of Well-Confined Concrete
Bridge Columns. PEER report, Pacific Earthquake Engineering Research Center College of
Engineering, University of California, Berkeley, USA
[7] Lundgren K. Tahershamsi M., Zandi K., Plos M. (2014). Tests on anchorage of naturally
corroded reinforcement in concrete. Materials and Structures. Vol. 48, Issue 7, pp. 2009-2022
[8] Mangat P. S. and Elgarf M. S. (1998). Bond characteristics of corroding reinforcement in
concrete beams. Materials and Structures. Vol. 32, March 1999, pp. 89-97
[9] Moehle J., Elwood K., Sezen H. (2002). Gravity load collapse of building frames during
earthquakes, In: S.M. Uzumeri symposium behaviour and design of concrete structures for
seismic performance, ACI-SP 197.
[10] Pantazopoulou S.J. et al. (2017). The performance of corroded lap splices in reinforced
concrete beams, Corrosion Reviews, 0(0), pp. -. Retrieved 27 Sep. 2018, from
doi:10.1515/corrrev-2017-0086.
[11] Tahershamsi M., Zandi K., Lundgren K., Plos M. (2014). Anchorage of naturally corroded
bars in reinforced concrete structures. Magazine of concrete research, V. 66, Issue 14, pp. 729-
744.
[12] Tahershamsi M., Fernandez I., Lundgren K., Zandi K. (2016) Investigating correlations
between crack width, corrosion level and anchorage capacity. Structure and Infrastructure
engineering. V.13, No. 10, pp. 1294-1307.
[13] Tastani, S. and Pantazopoulou, S.J. (2005). Recovery of seismic resistance in corrosion-
damaged reinforced concrete through FRP jacketing. Int. J. Materials and Product Technology,
Vol. 23, Nos. 3/4, pp. 389–415.
[14] Αλυσανδράτου Γ. (2018). Εφαρµογή µεθοδολογίας αποτίµησης διαβρωµένων στοιχείων
οπλισµένου σκυροδέµατος. Διπλωµατική Εργασία, Τµ. Πολιτικών Μηχανικών, Δ.Π.Θ.
[15] Κυριάκου Α.Δ. (2019) Διερεύνση της µηχανικής συµπεριφοράς διαβρωµένων µατίσεων
251
στοιχείων οπλισµένου σκυροδέµατος. Διπλωµατική Εργασία, Τµ. Πολιτικών Μηχανικών,

Δ.Π.Θ.
[16] Σίδερης Κ.Κ. (2010). Ανθεκτικότητα κατασκευών οπλισµένου σκυροδέµατος. Εκδόσεις
Τeκδοτική.
[17] Ταστάνη Π.Σ., Πανταζοπούλου Ι.Σ . (2007). Αποτίµηση και αναβάθµιση διαβρωµένων
κατασκευών Ο.Σ. µε Σύνθετα Υλικά Ι.Ο.Π.. Τεχν. Χρον. Επιστ. Έκδ. ΤΕΕ, Ι, τεύχ. 1-2.
[18] Ταστάνη Σ., Δολιανίτου Σ., Πανταζοπούλου Σ. (2009). Πρότυπη εφαρµογή µεθοδολογίας
αποτίµησης/ενίσχυσης διαβρωµένων κατασκευών Ο.Σ.. Πρακτικά 16ου Συνέδριου
Σκυροδέµατος, 21-23 Οκτωβρίου 2009, Πάφος, Κύπρος

252
Παρουσιάσεις Χορηγών
Μεντζικοφάκης Θεόδωρος και Μπουραΐµης ∆ηµήτριος ( Penetron Hellas)
“Συστήµατα Aνάπτυξης Kρυστάλλων και Eφαρµογές σε Kατασκευές για Ανθεκτικό
Σκυρόδεµα”
(Η εργασία έχει παρουσιαστεί στο 23ο καθώς και 24ο Φοιτητικό Συνέδριο το 2017 και
2018)
253
254
Συστήματα ανάπτυξης κρυστάλλων και εφαρμογές σε κατασκευές για ανθεκτικό σκυρόδεμα
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΕ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΓΙΑ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΕΝΤΖΙΚΟΦΑΚΗΣ
Γενικός Διευθυντής Penetron Hellas, t.mentzikofakis@penetron.gr
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΪΜΗΣ
Πολιτικός Μηχανικός MSc.-Τεχνική Υποστήριξη Πωλήσεων, d.bouraimis@penetron.gr
Περίληψη
Οι τεχνολογίες με ανάπτυξη κρυστάλλων στο σκυρόδεμα, ήδη γνωστές από τη δεκαετία του ’50, είχαν
αρχικά χρησιμοποιηθεί για τη στεγανοποίηση κατασκευών, σε μεγάλα έργα υποδομών, αλλά και σε
βιομηχανικά και κτηριακά έργα. Σήμερα, τα συστήματα αυτά από τους Leader αυτής της τεχνολογίας,
χρησιμοποιούνται τόσο στην επισκευή και προστασία κατασκευών από οπλισμένο σκυρόδεμα, όσο και
στη νέα κατασκευή, εξασφαλίζοντας από την αρχή την μακρόχρονη προστασία και αυτό-ίαση των
κατασκευών (ανθεκτικότητα κατασκευών / durability).
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι τεχνολογίες με ανάπτυξη κρυστάλλων στο σκυρόδεμα, ήδη γνωστές από τη δεκαετία του
’50, είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί για τη στεγανοποίηση κατασκευών, σε μεγάλα έργα
υποδομών, αλλά και σε βιομηχανικά και κτηριακά έργα [1, 2].
Αρχικά, περιελάμβαναν, κυρίως επαλειπτικά, τσιμεντοειδούς βάσης προϊόντα, με
δυνατότητα να διεισδύουν βαθύτερα μέσα στα τρειχοειδή και τους πόρους του σκυροδέματος,
σφραγίζοντάς τα, με αναπτύγματα πυριτικών αλάτων (κρύσταλλοι), που σε μικρά πάχη είχαν
μια αδιάλυτη και σταθερή μορφή. Με την πάροδο των ετών, οι τεχνολογίες αυτές εξελίχθηκαν
με την παράλληλη ανάπτυξη της γκάμας των προϊόντων ανάπτυξης κρυστάλλων, σε
επισκευαστικά συστήματα με μόνιμα αποτελέσματα. Είχαν επίσης σαν σημαντικό αποτέλεσμα
την αύξηση των χημικών και μηχανικών αντοχών των κατασκευών, με την δυνατότητα
επανεπούλωσης νέων τριχοειδών (self-healing), όταν το νερό εισχωρούσε σε αυτά,
αντιδρώντας εκ νέου [1, 16].
Στην δεκαετία του ’70 εξελίσσεται από την εταιρεία PENETRON®, σύστημα με ανάπτυξη
κρυστάλλων, που περιλαμβάνει, εκτός από επαλειπτικά, τσιμεντοειδή με μεγάλη διείσδυση και
συνεχή επανεπούλωση τριχοειδών και πόρων έως 0,4 mm, αντίστοιχης τεχνολογίας
επισκευαστικά κονιάματα, ενέματα, ταχύπηκτα σφραγιστικά, αλλά και αργότερα πρόσμικτα
σκυροδέματος και κονιαμάτων. Για να γίνει αντιληπτή η λειτουργία αυτών των τεχνολογιών,
αλλά και οι εφαρμογές στην επισκευή και προστασία των κατασκευών, θα πρέπει να
ξεκινήσουμε από την παθολογία αυτού καθαυτού του σκυροδέματος και των παραγόντων που
επηρεάζουν τις ιδιότητές του [17].
Το σκυρόδεμα είναι το πιο κοινό, ανθρωπογενές, δομικό υλικό στον κόσμο και
συγκεκριμένα αποτελεί το δεύτερο σε κατανάλωση υλικό στη Γη μετά το νερό. Διαθέτει μια
σχετικά καλή αντοχή και τα δομικά στοιχεία από σκυρόδεμα μπορούν να διαμορφωθούν
αρκετά εύκολα σε διάφορα σχήματα και μεγέθη.

255
Θεόδωρος Μεντζικοφάκης, Δημήτριος Μπουραΐμης
Σχ. 1: Κατασκευές με υψηλές απαιτήσεις στεγάνωσης και προστασίας [17]
Ανθεκτικότητα του σκυροδέματος από υδραυλικό τσιμέντο, ορίζεται, ως η ικανότητά του

να ανθίσταται στις καιρικές συνθήκες, στη χημική προσβολή, στην τριβή ή σε οποιαδήποτε
άλλη μέθοδο αλλοίωσης. Το ανθεκτικό σκυρόδεμα θα διατηρήσει την αρχική του μορφή, την
ποιότητα και την λειτουργικότητά του, όταν βρίσκεται εκτεθειμένο στο περιβάλλον του.
Παρά την ανθεκτικότητά του, το σκυρόδεμα – ακόμα και το υψηλής ποιότητας σκυροδέμα
– είναι ένα πορώδες υλικό. Το πλεονάζον εξατμιζόμενο νερό στο στάδιο ενυδάτωσης του
σκυροδέματος θα δημιουργήσει εκατομμύρια πόρους και τριχοειδή στο σκυρόδεμα. Επιπλέον,
οι ενδιάμεσες ζώνες μετάβασης (ΙΤΖ) – ένα μέρος της μικροδομής του σκυροδέματος που
περιγράφει την ζώνη, που υπάρχει ανάμεσα στην ενυδατωμένη τσιμεντόπαστα και σε μεγάλα
σωματίδια αδρανούς – είναι επιρρεπείς στη ρωγμάτωση κατά το στάδιο ωρίμανσης του
σκυροδέματος, εξαιτίας της συρρίκνωσης, των θερμοκρασιακών τάσεων και των εξωτερικά
εφαρμοζόμενων φορτίων. Αυτές οι μικρορωγμές στην ενδιάμεση ζώνη μετάβασης είναι
συνήθως μεγαλύτερες από τις περισσότερες τριχοειδείς κοιλότητες που υπάρχουν στο
σκυρόδεμα. Οι πόροι και οι μικρορωγμές (ειδικά εάν διασυνδέονται σε όλο το σκυρόδεμα)
αυξάνουν το πορώδες της μήτρας σκυροδέματος και θα επιτρέψουν στον αέρα και στο νερό να
εισέλθουν στο ωριμασμένο σκυρόδεμα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την διάβρωση του
οπλισμού και άλλες φθορές του σκυροδέματος, που προκαλούνται από άλατα και χημικά, που
συνεισφέρουν επίσης στην επιδείνωση και αποδυνάμωση της αντοχής του σκυροδέματος,
επηρεάζοντας άμεσα την ανθεκτικότητά του [2, 18].

256
Σχ. 2: Ανθεκτικότητα του Σκυροδέματος
Το νερό (θαλασσινό, υπόγειο, ποτάμιο, λιμναίο, χιόνι, πάγος και υδρατμός) είναι ο
πρωταρχικός παράγοντας για την δημιουργία και την καταστροφή του σκυροδέματος – και
εμπλέκεται βαθιά σχεδόν σε κάθε μορφή αποσάθρωσης του σκυροδέματος. Η εμπειρία στον
τομέα δείχνει, ότι, κατά σειρά φθίνουσας σημασίας, οι πρωταρχικές αιτίες της επιδείνωσης
είναι η διάβρωση του οπλισμού, η έκθεση σε κύκλους πήξης – τήξης, η αλκαλοπυριτική
αντίδραση, και η χημική προσβολή [18].
Το πρόβλημα του πορώδους και της ρωγμάτωσης του σκυροδέματος αυξάνεται σε
κατασκευές που εκτίθενται συνεχώς σε διαφορετικά φορτία, ανακατανομή τάσεων και
τεκτονικές σεισμικές επιρροές.
2. ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ
Διάβρωση [17, 18]

• Το σκυρόδεμα παρουσιάζει μεγάλη αντοχή θλίψης αλλά μικρή αντοχή εφελκυσμού,
οπότε απαιτείται η χρήση μεταλλικού οπλισμού, ώστε να αποτρέψει την διάσπασή του υπό
φορτίο.
• Όμως, το νερό επιτρέπεται να διέρχεται μέσω των ρηγματώσεων, των κενών και των
πόρων του σκυροδέματος, μεταφέροντας διαβρωτικές χημικές ουσίες, που προσβάλλουν
τον οπλισμό.

257
• Άπαξ και αρχίσει ο μηχανισμός της διάβρωσης δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η
έκταση της ζημίας, διότι μπορεί να συμβεί οπουδήποτε κατά μήκος του δικτύου του
οπλισμού.
Σχ. 3: Διάβρωση Οπλισμού
Αλκαλοπυριτική Αντίδραση (ASR) [17, 18]

H ASR προκαλείται από την αντίδραση ανάμεσα στα ιόντα υδροξυλίου στο αλκαλικό
διάλυμα πόρων τσιμέντου στο σκυρόδεμα και σε δραστικές μορφές πυριτίου στο αδρανές (π.χ.
κερατόλιθος, χαλαζίτης, οπάλιο, κατεργασμένοι κρύσταλλοι χαλαζία). Παράγεται μια γέλη,
που αυξάνεται σε όγκο, απορροφώντας νερό και επομένως ασκεί μια πίεση λόγω διόγκωσης,
με αποτέλεσμα την αστοχία του σκυροδέματος. Αυτή η γέλη μπορεί να συμβεί σε ρωγμές
ακόμα και μέσα στα σωματίδια του αδρανούς.
Για να πραγματοποιηθεί στο σκυρόδεμα η ASR, χρειάζεται:

• Ένα αρκετά υψηλό αλκαλικό περιεχόμενο στο τσιμέντο (ή αλκάλια από άλλες πηγές)
• Ένα δραστικό αδρανές (π.χ. κερατόλιθος ή χαλαζίτης)

258
• Νερό στο σκυρόδεμα, καμία ASR δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, καθώς η

δημιουργία της αλκαλοπυριτικής γέλης απαιτεί νερό.
Σχ. 4: Αλκαλοπυριτική Αντίδραση
Παγοπληξία – Αντιψυκτικά Άλατα [17, 18]

Σε ψυχρά κλίματα η φθορά σε οδοστρώματα από σκυρόδεμα, τοίχους αντιστήριξης,
καταστρώματα γεφυρών και κιγκλιδώματα, που οφείλεται στους κύκλους πήξης – τήξης, είναι
μια από τις μεγαλύτερες αιτίες για εργασίες επισκευής και συντήρησης. Τα μόρια του νερού
είναι πολύ μικρά και επομένως ικανά να διεισδύσουν ακόμα και στους πιο λεπτούς πόρους και
τριχοειδή του σκυροδέματος. Όταν το νερό εισέλθει στο σύστημα τριχοειδών και το παγώσει,
θα διογκωθεί και θα διαστείλει τον πόρο ή την κοιλότητα του σκυροδέματος, ασκώντας
υδραυλική πίεση που παράγεται από την διόγκωση. Αυτή η πίεση θα διευρύνει σιγά, σιγά – σε
διάστημα πολλαπλών κύκλων – τους πόρους ή τα τριχοειδή. Μόλις το νερό στους πόρους
τηχθεί, θα προχωρήσει βαθύτερα στο σκυρόδεμα, όπου η διαδικασία θα επαναληφθεί, όταν το
νερό παγώσει ξανά και ούτω καθεξής. Οι φθορές που δημιουργούνται στο σκυρόδεμα από τους
κύκλους πήξης – τήξης είναι συνήθως ρωγμές και αποφλοιώσεις του σκυροδέματος, εξαιτίας
της προοδευτικής διόγκωσης της τσιμεντόπαστας. Το φαινόμενο του κύκλου πήξης-τήξης
αυξάνεται δραστικά, όταν η υγρασία και τα αντιψυκτικά άλατα – που χρησιμοποιούνται στην
συντήρηση των δρόμων – είναι παρόντα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη
αποφλοίωση της επιφάνειας του σκυροδέματος. Η αποφλοίωση και ρωγμάτωση του
σκυροδέματος θα εκθέσει στο τέλος τον οπλισμό στην διάβρωση, εξαιτίας των χλωριδίων και
της διείσδυσης νερού.
Σχ. 5: Παγοπληξία – Αντιψυκτικά Άλατα

259
Ενανθράκωση [17, 18]

• Η ενανθράκωση συμβαίνει, όταν διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα διεισδύει στο
σκυρόδεμα και αντιδρά με υδροξείδια, όπως το υδροξείδιο του ασβεστίου, σχηματίζοντας
ανθρακικά άλατα. Στην αντίδραση με υδροξείδιο του ασβεστίου, σχηματίζεται το
ανθρακικό ασβέστιο.
• Η αντίδραση αυτή οδηγεί στη μείωση του pH του διαλύματος των πόρων χαμηλά στο
8,5 και σε αυτό το επίπεδο το παθητικό φιλμ οξειδίου του σιδήρου του χάλυβα δεν είναι
σταθερό και θα ξεκινήσει η διάβρωση.
Σχ. 6: Ενανθράκωση
Το κοινό των παραπάνω παραγόντων, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα τον υποβιβασμό του
σκυροδέματος, είναι το νερό. Το νερό έχει μεγάλη σημασία για την πρώιμη ωρίμανση του
σκυροδέματος, προκαλώντας την ενυδάτωση του τσιμέντου, στην οποία οφείλεται η
σκληρότητα σκυροδέματος. Ωστόσο, η παρουσία του νερού μπορεί να προκαλέσει αλλοίωση,
τόσο στο σκυρόδεμα, όσο και στον οπλισμό. Το νερό, σαν άμεσος ή σαν παράγοντας
μεταφοράς, μεταφέρει επιβλαβείς ουσίες, όπως ιόντα χλωρίου, θειικά ιόντα και οξέα, που
μπορούν να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία αποδόμησης του σκυροδέματος, μειώνοντας
σημαντικά την αντοχή και την διάρκεια ζωής του. Η εξάλειψη της παρουσίας νερού στην μάζα
του σκυροδέματος πραγματοποιείται με την μείωση απορροφητικότητας.
Τα συστήματα με ανάπτυξη κρυστάλλων που διεισδύουν σε βάθος, μέσα στα τριχοειδή και
τους πόρους του σκυροδέματος (ακόμη και σε βάθος πέρα του ενός μέτρου), σφραγίζοντας
μόνιμα πλέον πάχη έως 0,5 mm και με δυνατότητα επανεπούλωσης (self- healing), κάθε φορά
που δημιουργούνται νέα τριχοειδή φαινόμενα, προστατεύουν το σκυρόδεμα και τους
οπλισμούς του από την επιβλαβή επιρροή του νερού και των ρύπων που αυτό μεταφέρει. Η
δυνατότητα αυτή με τα συστήματα της εταιρείας PENETRON® είναι εφικτή τόσο κατά την
φάση των επισκευών, επιλέγοντας τα κατάλληλα προϊόντα αυτής της τεχνολογίας, αλλά εδώ
και δύο δεκαετίες και κατά τη φάση της σκυροδέτησης σε νέες κατασκευές από οπλισμένο
σκυρόδεμα. Η μηδενική διείσδυση του νερού και των ρύπων σε αυτές τις κατασκευές, όπου
χρησιμοποιείται η τεχνολογία με ανάπτυξη κρυστάλλων, αυξάνει

260
τη ζωή των κατασκευών, μειώνοντας το κόστος συντήρησης, και ευνοώντας τη συνολική

απόσβεση του κόστους έργου.
3. ΔΟΚΙΜΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ ΝΕΡΟΥ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ – NBR 10.787/94 / ΥΔΡΟΣΤΑΤΙΚΗ

ΠΙΕΣΗ 700 KPA (101,5 PSI)
Μετά την έκθεση των 4 εβδομάδων σε υδροστατική πίεση 700 kPa (περ. 70 m ύψους στήλης νερού),
οι κρυσταλλικοί σχηματισμοί από τις αντιδράσεις των ενεργών συστατικών του συστήματος ανάπτυξης
κρυστάλλων είχαν μειώσει την διαπερατότητα του σκυροδέματος και σχεδόν εξ’ολοκλήρου εξαλείψει
κάθε διαρροή [3, 4, 5, 20].
Σχ. 7: Μία εβδομάδα μετά την έναρξη άσκησης Σχ. 8: Δύο εβδομάδες μετά την έναρξη άσκησης
υδροστατικής πίεσης υδροστατικής πίεσης
Σχ. 9: Τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη Σχ. 10: Τέσσερις εβδομάδες μετά την έναρξη
άσκησης υδροστατικής πίεσης άσκησης υδροστατικής πίεσης

261
Σχ. 11:Μέτρηση Διείσδυσης των θραυσμένων δοκιμίων
Παραπάνω παρουσιάζονται δείγματα που έχουν επεξεργαστεί με το πρόσμικτο ανάπτυξης κρυστάλλων

(φέρουν τη σήμανση P) και δύο «τυφλά» δείγματα. Όλα τα δείγματα βρίσκονταν εκτεθειμένα σε
υδροστατική πίεση 500 KPa (72,5 psi) για 72 ώρες. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε αμέσως μετά τη
θραύση των δειγμάτων στη μέση, ώστε να μετρηθεί το βάθος διείσδυσης νερού. Τα δείγματα που είχαν
επεξεργαστεί με το πρόσμικτο ανάπτυξης κρυστάλλων παρουσίασαν μείωση της διαπερατότητας της
τάξης του 94,4%, σε σχέση με τα «τυφλά» δείγματα, ενώ τα περισσότερα από αυτά στην 4 η εβδομάδα
δοκιμών, παρουσίασαν διείσδυση σε mm μηδέν (0) [3, 4, 5, 20].
Αντίστοιχα αποτελέσματα με μηδενική διείσδυση, παρουσίασαν και τα δοκίμια (κατά τη φάση δοκιμών
2015-2016) με διαφορετικούς τύπους σκυροδέματος (C20/25 και C30/37), αλλά και με τσιμέντα από
διαφορετικές εταιρείες παραγωγής (ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ και LAFARGE).
4. ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ

ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ PENETRON®
• Γίνεται αναπόσπαστο τμήμα του σκυροδέματος
• Αυξάνει την αντοχή σε θλίψη
• Προστατεύει μόνιμα το σκυρόδεμα
• Εφαρμόζεται, είτε από την θετική, είτε από την αρνητική πλευρά
• Αντοχή σε υψηλή υδροστατική πίεση (16 Atm.) για το επαλειφόμενο σύστημα
• Αντοχή σε υψηλή υδροστατική πίεση (20 Atm.) για το πρόσμικτο σύστημα
• Ανθεκτικό σε χημική προσβολή pH 3 - 11 για μόνιμη επαφή, pH 2 - 12 (για παροδική
επαφή έως 3 ώρες)
• Επιτρέπει στο σκυρόδεμα να αναπνέει
• Μειώνει την διείσδυση χλωριόντων, κατά την ενανθράκωση
• Αποτρέπει την διάβρωση οπλισμού
• Μπορεί να εφαρμοστεί σε νωπό σκυρόδεμα
• Οι ιδιότητές του παραμένουν άθικτες, όταν η επιφάνεια πληγωθεί
• Αυτοσφράγιση ρωγμών μέχρι 0.4mm
• Εύκολη εφαρμογή

262
• Μη τοξικό, άοσμο
• Εγκεκριμένο για πόσιμο νερό
• Μόνιμο αποτέλεσμα
5. ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ
Κάθετος Άξονας Εγνατίας Οδού Θεσσαλονίκης Σερρών

Στην επισκευή της γέφυρας του κάθετου άξονα της Εγνατίας Οδού Θεσσαλονίκης
Σερρών, το σύστημα ανάπτυξης κρυστάλλων PENETRON® εφαρμόστηκε με ψεκασμό, για την
απόλυτη στεγανοποίηση και προστασία των περίπου 1800 m2 του υποστρώματος της γέφυρας.
Αμέσως μετά, ακολούθησε στο «φρέσκο» υλικό η εκ νέου σκυροδέτηση, ώστε το
PENETRON®, εκτός από γέφυρα πρόσφυσης, να διεισδύσει, τόσο στο παλαιό, όσο και στο
νέο σκυρόδεμα [8].
Σχ. 12: Κάθετος Άξονας Εγνατίας Οδού Θεσσαλονίκης Σερρών [8]

263
Δεξαμενή Λιμενισμού Πλοίων Σούδα Χανίων

Η δεξαμενή λιμενισμού πλοίων προς επισκευή, στη Σούδα Χανίων, είχε υποστεί μεγάλη
διάβρωση, από το εξαιρετικά δραστικό χημικό περιβάλλον από το θαλασσινό νερό, καθώς και
τα υπολείμματα ελαίων και καυσίμων. Η συνολική επιφάνεια της δεξαμενής λιμενισμού ήταν
περίπου 6000 m2 και χρησιμοποιήθηκε το σύστημα ανάπτυξης κρυστάλλων PENETRON® για
την επισκευή και τη στεγανοποίηση των τοιχίων και του δαπέδου [7].
Σχ. 13: Δεξαμενή Λιμενισμού Πλοίων Σούδα Χανίων [7]
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λίμνης Δοϊράνης, Κιλκίς

Απότελεσμα της αύξησης της στάθμης της λίμνης ήταν η υψηλή εισροή νερού στο υπόγειο
του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Για την στεγανοποίηση του υπογείου με αρνητική πίεση
νερού εφαρμόστηκε το σύστημα μόνιμης στεγανοποίησης και προστασίας σκυροδέματος με
ανάπτυξη κρυστάλλων PENETRON® στα τοιχία του υπογείου, καθώς και στο δάπεδο [14].

264
Σχ. 14: Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λίμνης Δοϊράνης, Κιλκίς [14]
Μονάδα Επεξεργασίας Λυμάτων, Αθήνα

Για την απόλυτη στεγανοποίηση και προστασία της Μονάδας Επεξεργασίας Λυμάτων στα
Άνω Λιόσια, χρησιμοποιήθηκε το σύστημα ανάπτυξης κρυστάλλων με ψεκασμό συνολική
επιφάνεια 5.000 m2 [6].
Σχ. 15: Μονάδα Επεξεργασίας Λυμάτων, Αθήνα [6]

265
Μονάδα Παραγωγής Βιοαερίου, Χαλάστρα Θεσσαλονίκης

Το Penetron χρησιμοποιήθηκε σε όλη την επιφάνεια, ενώ στην αέρια φάση
χρησιμοποιήθηκε, επιπλέον, το Peneseal FH. Το Penetron παρέχει αυξημένες αντοχές σε
χημικές καταπονήσεις (pH 3 - 11 για μόνιμη επαφή, pH 2 - 12 για παροδική επαφή έως 3 ώρες).
Οι αρμοί επισκευάστηκαν με το Penecrete Mortar και αυτό, κρυσταλλικής δράσης. [13].
Σχ. 16: Μονάδα Παραγωγής Βιοαερίου, Σοχός Θεσσαλονίκη [13]
Επισκευή Οχετών Εθνικής Οδόυ Κορίνθου Πατρών

Εξαιτίας της μεγάλης διάβρωσης στους οχετούς της Εθνικής Οδού Κορίνθου – Πατρών, το
σύστημα PENETRON® χρησιμοποιήθηκε εκτός από τη στεγανοποίηση (υπό αρνητικής πίεσης
νερού) και για την προστασία των διαβρωμένων οπλισμών, επαναφέροντας το pH σε υψηλά
μη διαβρωτικά επίπεδα [12].
Σχ. 17: Επισκευή Οχετών Εθνικής Οδόυ Κορίνθου Πατρών [12]

266
Σχ. 18: Επισκευή Οχετών Εθνικής Οδόυ Κορίνθου Πατρών [12]
Στεγανοποίηση Διαφραγματικών Τοίχων Μετρό Θεσσαλονίκης & Μετρό Βουλγαρίας

Για τη στεγανοποίηση των διαφραγματικών τοίχων, χρησιμοποιήθηκε το ενέσιμο σύστημα
με ανάπτυξη κρυστάλλων, το οποίο παρέχει σφράγιση ενεργών διαρροών σε τριχοειδής
ρωγμές.
Σχ. 19: Στεγανοποίηση Διαφραγματικών Τοίχων Μετρό Θεσσαλονίκης [11]

267
Σχ. 20: Στεγανοποίηση Διαφραγματικών Τοίχων Μετρό Βουλγαρίας με ενέματα PENETRON®

INJECT [10]
Στεγανοποίηση Τούνελ με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα

Το πρόσμικτο σκυροδέματος με ανάπτυξη κρυστάλλων PENETRON ADMIX ®
χρησιμοποιήθηκε σε εκτοξευόμενο σκυρόδεμα, για την πλήρη στεγανοποίηση και προστασία
του τούνελ, μήκους 1500 m2 στη Βουλγαρία [15].
Σχ. 21: Στεγανοποίηση Τούνελ με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα [15]

268
Στεγανοποίηση Ξενοδοχείου στην Αλβανία

Κατά την εκσκαφή των θεμελίων του ξενοδοχείου, παρατηρήθηκε υψηλή στάθμη υδάτων,
λόγω της μικρής απόστασης του ξενοδοχείου από την θάλασσα. Για την μόνιμη και απόλυτη
στεγανοποίηση και προστασία του κτιρίου, συνολικής επιφάνειας 1000 m2, χρησιμοποιήθηκε
το πρόσμικτο σκυροδέματος με ανάπτυξη κρυστάλλων PENETRON ADMIX®, σε συνδυασμό
με επισκευές σε μορέλα και αδόνητα με το σύστημα PENETRON® [9].
Σχ. 22: Στεγανοποίηση Ξενοδοχείου στην Αλβανία [9]
6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οι τεχνολογίες επισκευαστικών αλλά και προϊόντων για νέες κατασκευές (όπως αυτές της
PENETRON®), με ανάπτυξη κρυστάλλων στο σκυρόδεμα, αυξάνουν θεμελιώδεις και
ουσιαστικές ιδιότητες του σκυροδέματος, όπως η στεγανότητα, η αύξηση της θλιπτικής
αντοχής, η αντιδιαβρωτική προστασία και η χημική ανθεκτικότητα, έχοντας σαν αποτέλεσμα
τη συνολική αύξηση της ανθεκτικότητας του σκυροδέματος (Durability of Concrete), με
συνέπεια την επέκταση του χρόνου ζωής των κατασκευών. Έτσι, περιορίζεται σημαντικά το
συνολικό κόστος συντήρησης των έργων και επεκτείνεται ο συνολικός χρόνος απόσβεσης.
[1] American Concrete Institute (n.d), Chemical Admixtures for Concrete, ACI Education
Bulletin E4-12, 2013.
[2] American Concrete Institute (n.d), Report on Chemical Admixtures for Concrete, ACI
212.3R-10, 2011.
[3] Ergotest (2015), Bάθος νερού υπό πίεση, ποιότητας σκυροδέματος C20/25, ΕΛΟΤ ΕΝ
12390.08:2009
12390.08:2009
12390.08:2009
[6] Penetron Hellas (2008), Μονάδα Επεξεργασίας Λυμάτων, Άνω Λιόσια, Αττική
[7] Penetron Hellas (2014), Δεξαμενή Λιμενισμού Πλοίων, Σούδα Χανίων
[8] Penetron Hellas (2014), Κάθετος Άξονας εγαντίας Οδού Θεσσαλονίκης Σερρών
[9] Penetron Hellas (2015), Στεγανοποίηση Ξενοδοχείου στην Αλβανία
[10] Penetron Hellas (2016), Επισκευή Διαφραγματικών Τοίχων Μετρό Βουλγαρίας
[11] Penetron Hellas (2016), Επισκευή Διαφραγματικών Τοίχων Μετρό Θεσσαλονίκης
[12] Penetron Hellas (2016), Επισκευή Οχετών Εθνικής Οδόυ Κορίνθου Πατρών
269
[13] Penetron Hellas (2016), Μονάδα Βιοαερίου, Χαλάστρα Θεσσαλονίκης

[14] Penetron Hellas (2016), Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λίμνης Δοϊράνης
[15] Penetron Hellas (2016), Στεγανοποίηση Τούνελ με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα
[16] Penetron International (2014), The Concrete Solution, General Brochure, USA.
[17] Penetron International (n.d), Advantages of the PENETRON® Integral Waterproofing
System with a Focus on PENETRON ADMIX®, Brochure, USA.
[18] Penetron International (n.d), Durability of Concrete, USA.
[19] University of Bologna (2005), Determination of the water absorption at atmospheric
pressure and under pressure of a total of 42 cylindrical concrete test pieces made on youe behalf
at the laboarotrio del Consorxio Cave of Bologna.
[20] Μαρσέλλος Νίκος (2016), Νέος Κανονισμός Τεχνολογίας Σκυροδέματος 2016,
Δεδεμάδη 2016

270

25o ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2019 PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

25o ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2019 PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

25ο ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ

Πάτρα, Φεβρουάριος 2019

Σ. Η. ∆ρίτσος, Οµότιµος Καθηγητής

1. “Προσεγγιστική Μέθοδος Προσεισµικού Ελέγχου – Συγκρίσεις µε Ανελαστική 1

2. “Προµαχώνας Μαρτινέγκο: ∆οµικές Βλάβες και Πρόταση Μέτρων 29

3. “Aναλυτική ∆ιερεύνηση ∆οµικών Στοιχείων Ο.Σ. µε Πλάστιµο Σκυρόδεµα ” 51

4. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Σύγκριση 69

5. “Αποτίµηση και Ανασχεδιασµός Κατασκευής µε Ανελαστική Στατική Ανάλυση 91

6. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής και Σύγκριση Τρόπων Ενίσχυσης 121

7. “Aποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής βάσει ΚΑΝ.ΕΠΕ. και Σύγκριση 143

8. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. µε Προσεγγιστικές, Ελαστικές και 157

9. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. µε Προσεγγιστικές Μεθόδους, 171

10. “Αποτίµηση Υφιστάµενης Κατασκευής Ο.Σ. κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ.” 179

13. “Παραµετρική Ανάλυση Κόστους Ενίσχυσης Υποστυλωµάτων µε Μανδύες 217

14. “∆ιερεύνηση της Μηχανικής Συµπεριφοράς ∆ιαβρωµένων Ματίσεων Στοιχείων 239

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ – ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ

προβλεπόμενων στοιχείων και δειγματοληπτικά ως προς τους οπλισμούς, αντοχές

Βλάβες Στατικής Ανεπάρκειας

2 Οξείδωση Οπλισμών 0.10

Το υπολογιστικό μέρος της προτεινόμενης μεθοδολογίας περιλαμβάνει τα εξής βήματα:

2 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΥΠΟ ΜΕΛΕΤΗ ΚΤΙΡΙΟΥ

2.1 ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΜΕΛΩΝ

Σχήμα 2. Οπλισμός τοιχώματος

2.2 ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019

Με βάση τα ποσοστά συμμετοχής της μάζας στην κάθε ιδιομορφή, η κυριαρχούσα

3 ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ

▪ Κριτήριο 1 – Βλάβες στατικής ανεπάρκειας [1]

▪ Κριτήριο 2 – Οξείδωση οπλισμών [1]

▪ Κριτήριο 3 – Μέγεθος ανηγμένου αξονικού φορτίου [1]

Βαθμός 5: εάν νd<0.30

Ο τελικός βαθμός επικινδυνότητας για το κριτήριο 3 προκύπτει ως εξής:

▪ Κριτήριο 4 – Κανονικότητα Κάτοψης [1]

άρα, ο βαθμός του κριτηρίου είναι ίσος με 𝛣4 = 5.

▪ Κριτήριο 5 – Κατανομή Δυσκαμψίας σε Κάτοψη – Στρέψη [1]

25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019

Πίνακας 7. Στοιχεία για την εύρεση του κέντρου μάζας

𝑒𝑥 = |𝑥𝐶𝑅 − 𝑥𝐶𝑀 | = |7.50 − 7.44| = 0.06 𝑒𝑥 0.06

▪ Κριτήριο 6 – Κανονικότητα σε τομή/όψη [1]

▪ Κριτήριο 7 – Κατανομή δυσκαμψίας καθ’ ύψος – Μαλακός όροφος [1]

25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019

Πίνακας 8. Συνολική δυσκαμψία ανά όροφο

Ισόγειο – 1ος όροφος: 𝛥𝛫𝑥 = 29.17 % 𝛥𝛫𝑦 = 26.35 %

Σύμφωνα με τη βαθμονόμηση του κριτηρίου θεωρείται Βαθμός 1 όταν η διαφορά ΔΚ >50%

▪ Κριτήριο 8 – Κατανομή μάζας καθ’ ύψος [1]

Ισόγειο – 1ος όροφος: 𝛥𝑀 = 12.18 %

▪ Κριτήριο 9 – Κοντά υποστυλώματα [1]

Υπολογισμός του συντελεστή 𝛽̅ για κάθε όροφο:

Αντίστοιχα, για τους 1ο & 2ο όροφο 𝛽𝜏𝜀𝜆 = 4.60.

▪ Κριτήριο 10 – Κατακόρυφες ασυνέχειες [1]

(1) (2) (3)

𝑒𝑥 = 𝑒𝑦 = 0 για την περίπτωση 3 ⇒ 0 < 0.05𝑏𝑥,𝑦 = 0.03 ⇒ Βαθμός 5

▪ Κριτήριο 11 – Διαδρομή και μεταφορά δυνάμεων [1]

με τα υπάρχοντα διαφράγματα και την κανονικότητα της πλαισιακής λειτουργίας. Προκύπτει

▪ Κριτήριο 12 – Γειτονικά κτίρια [1]

▪ Κριτήριο 13 – Κακοτεχνίες - τραυματισμοί [1]

3.1 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ

Πίνακας 10. Πίνακας κριτηρίων

4 ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

4.1 ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΜΝΟΥΣΑΣ ΑΝΤΟΧΗΣ VR0

𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏. 𝜏𝜊𝜄𝜒. 𝜅𝜊𝜈𝜏.𝜐𝜋𝜊𝜎𝜏.

25ο Φοιτητικό Συνέδριο: Επισκευές και Ενισχύσεις Κατασκευών 2019