Rochelle Mae Todara Grade 11-Angel Gabriel

Ang Aking Nakapanayam

Ang wika ay isang mahalagang kasangkapan na ginagamit upang maiparating ang

mga nasasaloob na ideya at damdamin ng isang tao. Hindi lamang ito isang paraan ng
pakikipag-usap niya sa kapwa kundi ginagamit din nya upang makikipagkaibigan,
makipagtalakayan at maibahagi ang kanyang iba’t ibang opinion at kaisipan. Sa boung
kasaysayan, maramng mga bagay, sitwasyon at pangyayari na tumutukoy sa
kahalagahan ng wika sa mga tao, sa kanyang kapaligiran at higit lalo na sa kanyang
bansa. Ngunit paano tayo makikipagsalamuhan o ugnayan sa ibang tao kung isa kalang
dayuhan sa isang lugar o bansa at hindi mo alam o nila alam ang wikang ginagamit iyong
ginagamit at kanilang ginagamit? Alamin natin sa aking nakapanayam kung paano sya
nakikipag-ugnayan at nagkaroon ng kaibigan kahit iba’t ibang wika ang kanilang
naksanayan.

Ang nakapanayam ko ay kapwa natin Pilipino na naninirahan na sa Japan

sapagkat nandon na abg kanyang pamilya, at gusto rin ng na doon narin sya maniraha
para maging kumpleto sila. Labag man sa kanyang kalooban na manirahan sa Japan
ngunit sumama parin siya sa edad na 13 anyos para lang makasama niya ang kanyangg
pamilya. Labis ang takot niya dahl alam niyang kailangan niyang matutunan ang wikang
hapon para rin maiintindiha niya ang mga tao doon. Grabing pangamba ang kanyang
nadarama dahil baka hindi niya kakayanin doon sapagkat hndi sya marunong magsulat
o magsalita ng tagalog. Pero naglakas loob parin siyang sumama kasi gusto rin niyang
maksama ang kanyang pamilya at gusto niyang maransasan paano manirahan sa ibang
Sbansa.

Nong nandon na sya sa Japan ay nakarinig agad sya ng ibat’t ibag lenggwahe
kagaya na lamang ng ingles, tagalog, at higit sa lahat hapon na kung saan ito talaga ang
wika ng mga haponese. Hindi niya lubos maisip na marami siyang naririnig na
nagsasalita ng hapon at sa hindi rin niya inaasahan may isang batang haponese na bigla
syang kinausap gamit ang wikang hapon. Nakanganga lang sya sa bata kasi wala syang
maintindihan kahit isa lamang salita kaya umalis na lamang ang batang haponese kasi di
rin naman sya nagsasalita. Sa paglipas ng panahon hindi lang isang batang haponese
ang kanyang naksalamuhan kundi marami pa. Grabi ang kanyang pangamba kapag may
nakakasalamuhan siya kasi wala siyang alam sa mga ito. At pag hindi niya ito
naiintindihan ay humihingi sya ng pamaumahin dahil isa lamang siyang dayuhan na
galling sa Pilipinas. Hindi man siya marunong sa kanilang wika may naging kaibigan rin
naman siyang dahil marunong silang mag ingles at tagalog.

Nagtuto syang hapon para maiintindihan na niya ang mga tao doon. Mula sa
pagsulat hanggang sa salita inaral niya ito isa isa. Nagsimula siya sa madaling salita bago
nya inaral ang mga mahirap isalita. Nahirapan sya sa panibagong wika na kanyang
matutunan pero di parin siya sumuko dahil alam niyang matutunan niya to at masasanay
rin syang gamitin ito. Nanibago man sya sa wika na Japan subalit sinikap niyng matuto
dahil kailangan niya itong matutunan para lamang makasabay siya sa mga tao doon.