ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ
δι᾿ αὐτῆς τῆς ἑλληνικῆς γλώττης

ΑΡΘΡΟΝ
 τὸ ἄρθρον, artículo
Περὶ τῶν ὀκτὼ τοῦ λόγου μερῶν τὸ ὄνομα, nombre
καὶ περὶ ἄρθρου. ἡ ἀντωνυμία,
pronombre
Τὰ μέρη τοῦ λόγου ὀκτὼ τυγχάνουσι· ἄρθρον1, τὸ ῥῆμα, verbo
ἡ μετοχή, participio
ὄνομα2, ἀντωνυμία, ῥῆμα, μετοχή, πρόθεσις, ἡ πρόθεσις, preposición
ἐπίρρημα, σύνδεσμος. ὧν τὰ πρώτα πέντε κλιτά, τὸ ἐπίρρημα, adverbio
τὰ λοιπὰ δὲ τρία ἄκλιτα. ὁ σύνδεσμος, conjunción
κλιτός, declinable
ἡ κλίσις, declinación
εὑρήσεις τὰ δὲ ὀκτὼ ταῦτα μέρη τοῦ λόγου ἐν τῷ ἄκλιτος, indeclinable
ὁμηρικῷ τῷδε στίχῳ· προτακτικὸν ἄρθρον,
artículo determinado
ὑποτακτικὸν ἄρθρον,
πρὸς δέ με τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντα ἐλέαιρε. pronombre relativo

πρός, πρόθεσις
δέ, συνδεσμός
με, ἀντωνυμία
τόν, ἄρθρον
δύστηνον, ὄνομα
ἔτι, ἐπίρρημα
φρονέοντα, μετοχή
ἐλέαιρε, ῥῆμα

ἔστι μὲν οὖν ἄρθρον μέρος λόγου κλιτόν, τῆς

κλίσεως τῶν ὀνομάτων προτασσόμενον ἢ
ὑποτασσόμενον. ὄθεν τῶν ἄρθρων τὰ μέν ἐστι
προτακτικά ὅτι προτίθεται ἐν τῇ κλίσει τῶν
ὀνομάτων·

ὁ χρυσός, ἡ θύρα, τὸ ξύλον

τὰ δὲ ὑποτακτικὰ ὅτι μετὰ τὸ ὄνομα τίθεται·

1 ἄρθρον incluye también nuestros pronombres relativos (ver más abajo).

2 ὄνομα incluye también nuestros adjetivos, como el δύστηνον del ejemplo.
 ἀναφορικόν ἄρθρον,
μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη. pronombre relativo
ψυχή, ἣ ἂν ἁμαρτάνῃ, θανάτῳ θήσεται. τὸ γένος, género
ὁ ἀριθμός, número
ταῦτα δὲ καὶ ἀναφορικὰ λέγονται ὅτι πρὸς τὸ ἡ πτῶσις, caso
ἀρσενικός, masculino
προηγούμενον ὄνομα ἀναφέρονται. θυλικός, femenino
οὐδέτερος, neutro
ἐπεὶ δὲ τρία ἐστὶ τὰ κοινῶς τοῖς ἄρθροις καὶ τοῖς κοινόν ὄνομα,
nombre
ὀνόμασι παρεπόμενα, (γένος, ἀριθμός, πτῶσις), χρὴ ἐπίκοινον ὄνομα,
ταῦτα πρῶτον ἀκριβῶς διασαφηνίσαι. nombre
ἀμφίβολον ὄνομα,
Περὶ γενῶν nombre
σύμπαν ὄνομα,
nombre
Τὰ γένη κυρίως εἰσὶ τρία· ἀρσενικόν, δι᾿ οὗ τὸ
ἄρρεν σημαίνομεν, οἷον, ὁ ἀγαθός. θηληκόν, δι᾿ οὗ
τὸ θῆλυ σημαίνομεν, οἷον, ἡ ἀγαθή. οὐδέτερον, δι᾿
οὗ μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ σημαίνομεν, οἷον, τὸ
ἀγαθόν.

πρὸς τούτοις κοινὸν ὄνομα λέγεται τὸ δι᾿

ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ ἄρθρου κλινόμενον καὶ
ἄρρεν καὶ θῆλυ σημαῖνον, οἷον ὁ /ἡ ἄνθρωπος.

ἐπίκοινον, τὸ μιᾷ φωνῇ καὶ ἐνὶ ἄρθρῳ ἀρσενικῷ ἢ

θυλυκῷ δηλοῦν τὰ δύο γένη, οἷον, ὁ ἀετός, ἡ
χελιδών.

ἀμφίβολον, τὸ πότε μὲν ἀρσενικῷ ἄρθρῳ, ποτὲ δὲ

θηλυκῷ ἢ οὐδετέρῳ συναπτόμενον. οἷον, ὁ/ἡ αἰθήρ.
ὁ/τὸ ἔλεος.

σύμπαν, τὸ σημαῖνον τὰ τρία γένη. οἷον, ὁ/ἡ/τὸ

εὕριν.
 τρισὶ τρόποις γιγνώσκονται τὰ γένη τῶν
τὸ ἐπίθετος ὄνομα,
ὀνομάτων· el adjetivo
α΄. ἐκ τῆς σημασίας. τὰ γὰρ σημαίνοντα ἄνδρας ἐνικός, singular
ἀρσενικά ἐστιν, οἷον, ὁ Αἰνείας. τὸ δὲ γυναῖκας, πληθυντικός, plural
θηλυκά, ἡ Ὀλυμπιάς. δυϊκός, dual

β΄. ἐκ τῶν κλίσεων. τὰ γὰρ τῆς πρώτης τῶν

ἁπλῶν3 ἀρσενικά ἐστιν, ὁ ταμίας, ὁ ποιητής. τὰ δὲ
τῆς δευτέρας, θηλυκά, ἡ Μοῦσα, ἡ τιμή.

γ΄. ἐκ τῶν ἄρθρων ἢ ἐπιθέτων τοῖς ὀνόμασι παρὰ

τῶν συγγραφέων προσαπτομένων4, οἷον,

ἀπόλλυμαι ὑπὸ τῶν ὠδίνων, αἳ μου τὸν

ἐγκέφαλον ἀναστρέφουσιν.

ἔνθα ὁρᾷς θηλυκὸν μὲν εἶναι τὸ ὠδίν ἐκ τοῦ

ὑποτακτικοῦ ἄρθρου αἳ. ἀρσενικὸν δὲ τὸ
ἐγκέφαλος ἐκ τοῦ προτακτικοῦ ἄρθρου τόν.
εἶς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνασθαι περὶ πάτρης. τὸ
οἰωνός ἀρσενικὸν εἶναι γιγνώσκεις ὅτι ἀρσενικοῖς
ἐπιθέτοις συνάπτεται, εἷς καὶ ἄριστος.
ἡ ἀχαριστία ἐστὶν ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ μεγίστη
ἡγεμών. ἐνθάδε βλέπεις τὸ ἡγεμών κοινοῦ γένους
εἶναι ὅτι καὶ θηλυκῷ ἐπιθέτῳ σύνεστι.

Περὶ ἀριθμῶν

ἀριθμοὶ δὲ τρεῖς· ἑνικός, δι᾿ οὗ ἓν πρᾶγμα

σημαίνομεν, οἷον, ὁ λύκος. δυϊκός, δι᾿ οὗ δύο μόνα
σημαίνομεν, τὼ λύκω. πληθυντικός, δι᾿ οὗ καὶ δύο
3 τὰ γὰρ τῆς πρώτης τῶν ἁπλῶν. Habrá que esperar a la clasificación de las declinaciones
para entender esta terminología.
4 Al ser en gran parte una convención de la lengua, el género de muchas palabras se debe
aprender recurriendo a los textos.
καὶ πλείω δηλοῦμεν, οἱ λύκοι.
ὀνομαστική (πτῶσις),
caso nominativo
σημειώσῃ γοῦν ὅτι τοῖς δυϊκοῖς σπανίως χρῶνται αἰτιατική (πτῶσις),
οἱ λογογράφοι. εἰώθασι γὰρ καὶ διπλοῦν ἀριθμὸν caso acusativo
διὰ τῶν πληθυντικῶν ἐκφέρειν, δύο ἄνδρες, δυσὶν γενική (πτῶσις),
caso genitivo
ὀφθαλμοῖς, δύο πόδας. δοτική (πτῶσις),
caso dativo
κλητική (πτῶσις),
caso vocativo
Περὶ πτώσεων εὐθεία (πτῶσις),
caso recto
αἱ δὲ πτώσεις πέντε· ὀνομαστική, αἰτιατική, πλαγία (πτῶσις),
γενική, δοτική καὶ κλητική. ὧν ἡ μὲν ὀνομαστικὴ caso oblicuo
ὀρθὴ καὶ εὐθεία προσαγορεύεται. βουλόμενοι γὰρ
κατ᾿ εὐθεῖαν ὀνομάσαι τὰ πράγματα ταύτῃ
χρώμεθα, οἷον, θέλοντες δηλοῦν τὸν ἄνθρωπον τί
ἐστιν ἢ τὶ πράττει λέγομεν·

ὁ ἄνθρωπός ἐστι λογικός, ὁ ἄνθρωπος νοεῖ καὶ

διαλέγεται.

αἱ δὲ λοιπαὶ τέτταρες λέγονται πλάγιαι ὅτι πλαγίως

τὴν οὐσίαν σημαίνουσι, οἷον, βουλόμενοι περὶ
ἀνθρώπου δηλοῦν τι πλαγίως λέγομεν·

μέμνημαι τοῦ ἀνθρώπου, βοηθήσω τῷ ἀνθρώπῳ.

διὸ καὶ αὖται μόναι κυρίως εἰσὶ πτῶσεις ὅτι ἀπὸ

τῆς ὀρθῆς ἀμηγέπως ἐκπίπτουσιν. ἡ δὲ ὀνομαστικὴ
καταχρηστικῶς εἴωθε λέγεσθαι πτώσεις.
 ὀνομασίαι τῆς ὀνομαστικῆς5

α΄. δρῶσα6. ὁ διδάσκαλος τύπτει.

β΄. πάσχουσα7. ὁ μαθητὴς τύπτεται.
γ΄. οὐδέτερα8. ὁ βασιλεὺς ὑγιαίνει.

ὀνομασίαι τῆς γενικῆς

α΄. πατρική9. Ἀλέξανδρος ὁ τοῦ Φιλίππου.

β΄. κτητική10. ὁ ἀγρὸς τῆς χώρας.
γ΄.ὡς κτητική. φάρμακον θεραπευτικὸν δήγματος.
δ΄. πονηματική11. Ἰλίας τοῦ Ὁμήρου.
ε΄. ὕλης σημαντική12. εἴδολον χαλκοῦ.
ς΄. τιμήματος σημαντική13. ἵππος δέκα χρυσίων.
ζ΄. χρόνου σημαντική. νυκτός καὶ ἡμέρας
προσεύχεται.
η΄. διαστήματος σημάντική. ἀπέχει σταδίων
τριῶν.
θ΄. συγκριτική14. Ἀχιλλεὺς γενναιότερος Αἴαντος.
ι΄. ὑπερθετική15. ∆ημοσθένης πάντων ῥητόρων
δεινότατος.

5 Estas etiquetas de los distintos valores de los casos es uno de esos despropósitos clásicos de
cualquier gramática griega. En nuestro caso, si no para otra cosa, nos servirán al menos
para aprender algo de vocabulario. No las incluyo en la lista de vocabulario.
6 δρᾶν, hacer.
7 πάσχειν, sufrir.
8 Ni activa ni pasiva, es decir, indicador de estado. Por supuesto, estos valores no los indica
el caso, como dice el autor, sino el verbo.
9 πατρική, de parentesco. (de padre, más concretamente)
10 κτητική, posesivo. (κτᾶσθαι, poseer)
11 πονηματική, de autoría. πονεῖν, esforzarse.
12 ὕλης σημαντική, que indica materia (ὕλη)
13 τιμήματος σημαντική. τιμή, precio.
14 συγκριτική, de comparativo (συγκρίνειν, comparar)
15 ὑπερθετική, de superlativo.
ια΄. συντακτικὴ16 ὀνόματος. πλήρης πνεύματος.
ιβ΄. συντακτικὴ ῥήματος. κράτει τῆς γλώττης.
ιγ΄. συντακτικὴ προθέσεως. μετὰ τῶν φίλων.
ιδ΄. συντακτικὴ ἐπιρρήματος. ποῦ γῆς; φεῦ τῆς
ἀχαριστίας.
ιε΄. διαιρετική17. οἱ σοφοὶ τῶν Ἑλλήνων.
ις΄. ἐλλειπτική ἢ συνεκδοχική18. θαυμάζω σε τῆς
ἀρετῆς. λείπει ἕνεκα.
ιζ΄. ἀπολελυμένη19. ἤστραψε περιπατοῦντός μου.

ὀνομασίαι τῆς δοτικῆς

α΄. ὀργανική20. τῇ μαχαίρᾳ κόπτω.

β΄. τρόπου σημαντική. χαρᾷ μεγάλῃ
προσέρχομαι.
γ΄. χαριστική21. ἄλλοις πλουτεῖ ὁ φειδωλός.
δ΄. ὑπερβολῆς σημαντική. τῇ σοφίᾳ πάντων
διαφέρει.
ε΄. χρόνου σημαντική. τῷ καιρῷ ἐκείνῳ.
ς΄. διαστήματος σημαντική. ἀπέχει τρισὶ
σταδίοις.
ζ΄. τιμήματος σημαντική. αἴματι ὤνιος ἡ ἀρετή.
η΄. κτητικὴ κατὰ ἀντίπτωσιν22. ἴδον σοι τὸν φίλον,
16 συντακτικὴ, este término corresponde a nuestra idea de régimen (caso que siempre sigue
a cierto tipo de sustantivos, adjetivos, verbos, etc)
17 διαιρετική, partitivo. (διαιρεῖν, dividir, partir)
18 ἐλλειπτική ἢ συνεκδοχική. El término sinécdoque indica la elisión de una palabra com-
pleta. Para la elisión de elementos concretos dentro de una palabra se usan varios términos
(ἀφαίρεσις, ἄρσις, συστολή, συγκοπή, συναλοιφή, ἔλλειψις, παρέλλειψις, ἔκθλιψις y
ἀποκοπή) que veremos más adelante.
19 ἀπολελυμένη, absoluto. (ἀπολύειν, soltar)
20 ὀργανική, instrumental, de ὄργανον.
21 χαριστική, de χάρις, favor. Creo recordar que este valor se suele etiquetar como dativo
de provecho.
22 ἀντίπτωσιν, la antíptosis es, como indica la palabra, el uso de un caso por otro. En este
caso, muy cercano al dativo posesivo.
ἀντὶ τὸν φίλον σου.
θ΄. ὀνόματος συντακτική. ὅμοιος τῷ πατρί.
ι΄. ῥήματος συντακτική. βοήθει τοῖς πένησι.
ια΄. προθέσεων συντακτική. ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν
τῇ γῇ.
ιβ΄. ἐπιρρήματος συντακτική. ἄμα τῷ Ἰωάννῃ.
ιγ΄. συνεκδοχική ἢ ἐλλειπτική. τόξα ὤμοισιν ἔχων.
λείπει ἐν.

ὀνομασίαι τῆς αἰτιατικῆς

α΄. χρόνου σημαντική. ἐβασίλευσε ἔτη τρία.

β΄. διαστήματος σημαντική. τρεῖς σταδίους
ἀπέχει.
γ΄. ῥήματος συντακτική. ἀγαπήσεις Κύριον τὸν
θεόν.
δ΄. προθέσεως συντακτική. μετὰ τὸν
κατακλυσμόν.
ε΄. συνεκδοχική ἢ ἐλλειπτική. ἀλγῶ τῆν κεφαλήν.
ξανθὸς τας τρίχας. Ἕλλην τὸ γένος, ἔνθα νοεῖται ἡ
κατὰ.

Περὶ τῆς ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ

τοῦ ἄρθου τοῦ προτακτικοῦ.

α΄. χρώμεθα τοῖς προτακτικοῖς ἄρθροις εἰς δήλωσιν

ὡρισμένου τινὸς πράγματος. εἰ γὰρ λέγοι τις

ἄνθρωπος ἧκεν

ἄδηλον τίνα ἄνθρωπον λέγει. εἰ δὲ λέγοι

ὁ ἄνθρωπος ἧκε
δήλον ὅτι λέγει προεγνωσμένον καὶ διωρισμένον
τινά. ὡσαυτὼς,

δός μοι τὸ βιβλίον.

ἰδόντες τὸν ἀστέρα καὶ ἐλθόντες εἰς τῆν οἰκίαν,
εὗρον τὸ παιδίον.

χρώμεθα τοῖς αὐτοῖς καὶ εἰς διάκρισιν ἢ

σαφηνισμὸν, οἷον,

ὁ λαγὼς ὁ θαλάσσιος

πρὸς αντιδιαστολὴν τοῦ χερσαίου.

τὰς ἡδωνὰς θήρευε, τὰς μετὰ δόξης.

τὸν γέροντα οἶσθα, τὸν πάνυ γεγηρακότα, τὸν

πλούσιον Εὐκράτην.

διὸ καὶ λέγονται δευτέρας γνώσεως δηλοτικά.

πρώτη γὰρ γνώσις ἐστίν· νᾶυς ἦλθεν, ἤγουν ναῦς
τις, οὐκ οἶδα ποία. δευτέρα γνώσις μετὰ τοῦ
ἄρθρου· ἡ ναῦς ἦλθε, ἤγουν ἡ ἡμῖν προεγνωσμένη.

β΄. ἐνίοτε τίθεται ἀντὶ τῆς δεικτικῆς ἀντωνυμίας23·

εἰ τὸ καὶ τὸ ἐποίησεν ὁ ἄνθρωπος οὗτος, οὐκ ἂν

ἀπέθανεν, ἀντὶ εἰ τοῦτο καὶ τοῦτο ἐποίησεν ὁ
ἄνθρωπος οὗτος, οὐκ ἂν ἀπέθανεν

πρὸ τοῦ, ἀντὶ πρὸ τούτου τοῦ χρόνου, ἐν τῷ πρὸ

τοῦ χρόνῳ.

23 ἡ δεικτικὴ ἀντωνυμία = οὗτος, ὅδε, ἐκεῖνος

 τὸ ἐρωτηματικόν
interrogativo
οἱ ἡρώτων καὶ τὸν ἀποκρίνεσθαι λέγεται, ἀντὶ τὸ ἀδιόριστον
ἐκεῖνοι ἡρώτων καὶ αὐτὸν ἀποκρίνεσθαι λέγεται. indefinido
τὸ ὑποκοριστικόν
γ΄. Ἀττικῶς εἴληπται ἀντὶ τοῦ ἐρωτηματικοῦ τίς, diminutivo
τίνος·

τῷ τρόπῳ ἐνηλλάγη; ἀντὶ τίνι τρόπῳ ἐνηλλάγη;

τοῦ χάριν πάντα λέγω; ἀντὶ τίνος χάριν πάντα

λέγω;

καὶ ἀντὶ τοῦ ἀδιορίστου τις, τινός·

εἴ του φιλεῖς τὸν υἱόν, νουθέτει τοῦτον, ἀντὶ εἴ

τινος φιλεῖς τὸν υἱόν, νουθέτει τοῦτον.

εἴ τῳ θεῶν ἐπίφθονοι ἐστρατεύσαμεν, ἀντὶ εἴ

τινι θεῶν ἐπίφθονοι ἐστρατεύσαμεν.

δ΄. συντάσσεται τὰ ἄρθρα κατὰ γένος, πτῶσιν καὶ

ἀριθμὸν τοῖς ὀνομάσιν· ὁ λόγος, τὴν ἀγοράν, ὄρη τὰ
ὑψηλά. ὑπεξαιρεῖται Ἀττικῶς τὰ δυϊκὰ θηλυκά,
ἀρσενικῷ ἄρθρῳ συναπτόμενα· τὼ πόλιε, τὼ χεῖρε,
τὼ ἡμέρα, τὼ τέχνα.

ὑπεξαιροῦνται καὶ τὰ ὑποκοριστικὰ ουδέτερα,

οἷσπερ συνάπτομεν ἄρθρα θηλυκά ἢ ἀρσενικὰ κατὰ
τὸ τοῦ σημαινομένου γένος· ἡ Γλυκέριον, ἡ
∆ελφίνιον, ὁ Γναθαίον.

πολλάκις τὸ οὐδέτερον ἀρσενικῷ ἢ θηλυκῷ ὀνόματι

συναπτέται, τεχνικῶς λαμβανόμενον καὶ μάλιστα
παρὰ φιλοσόφοις· τὸ θεός, τὸ γυνή ἤγουν τὸ ὄνομα
τοῦτο, θεός. τὸ ἀπαρέμφατον
el infinitivo
ε΄. ἐνίοτε προσεπινοεῖται24 τὸ ὄνομα χαριέντως25· θέσις φυσική, εὐθεία
τῇ μὲν τὸ ὕδωρ φέρει, τῇ δὲ τὸ πῦρ, τουτέστι, τῇ posición natural
χειρί. Μετὰ γενικῆς δὲ τιθέμενον ὑποσημαίνει ὑόν ἢ θέσις ἔντεχνος
θυγατέρα· ὁ Φιλίππου, ἀντὶ ὁ ὑιὸς τοῦ Φιλίππου. posición artificial

ς΄. τὸ καὶ τὰ μετὰ γενικῆς οὐσιαστικοῦ ὀνόματος

περιφραστικῶς τὸ αὐτὸ οὐσιαστικὸν σημαίνει· τὰ
τῆς τύχης ἀντὶ ἡ τύχη. ἐνίοτε δὲ σημαίνει κτῆσιν ἢ
πράγματα· τὰ τῆς πόλεως ἀντὶ τὰ πράγματα τῆς
πόλεως, τὰ τοῦ Πλάτωνος, ἀντὶ τὰ βιβλία τοῦ
Πλάτωνος.

ζ΄. ὁμοίως καὶ μετὰ ἀπαρεμφάτου τιθέμενον τὸ

οὐσιατικὸν σημαίνει· κρεῖττόν ἐστιν τὸ σωφρονεῖν,
τουτέστι, ἡ σωφροσύνη.

η΄. τοῖς δὲ τοῖς ὀνόμασι τίς, ποῖος, πόσος, πᾶς καὶ

ταῖς ἀντωνιμίαις δεικτικαῖς τὸ προτακτικὸν ἄρθρον
οὐ συνάπτεται. οἱ Ἀττικοὶ ὅμως χαριέντως λέγουσι
τὸ τί; τὰ ποῖα; ὁ οὗτος ἐλήλυθε.

θ΄. λέγεται ἡ θέσις τοῦ ἄρθρου φυσικὴ ἢ εὐθεία

ἡνίκα ἡ πλαγία πτῶσις τίθεται μετὰ τὴν εὐθείαν,
οἷον, ὁ οἶκος τοῦ Νέστορος. ἔντεχνος δὲ ἡνίκα ἢ
ἄντεστραμμένη26 ἐστιν, οἷον τοῦ Νέστορος ὁ οἶκος,
ἢ ἐπεμβεβλημένη27, οἷον, ὁ τοῦ Νέστορος οἶκος.

ι΄. πολλάκις τὰ ἄρθρα προτάσσεται ἐπιρρημάτων ἢ

προθέσεων καὶ κλίνεται δι᾿ ὅλων τῶν πτώσεων
χώραν ἐπιθέτων ἀναπληροῦσα· οἱ πάλαι, οἱ ὑπ᾿
24 προσεπινοεῖται, se sobrentiende.
25 χαριέντως, salerosamente.
26 ἄντεστραμμένη, invertida.
27ἐπεμβεβλημένη, insertada.
οὐρανῳ. αἰ ἐν τῇ πόλει.
ια΄. μετὰ τῶν μέν καὶ δέ συνδεσμῶν διαίρασιν
δηλοῖ· τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν πλουτοῦσι, οἱ δὲ
πενίᾳ ζῶσιν, ἤγουν τινὲς μὲν, τινὲς δὲ. εἴποις δ᾿ ἂν
ἐν τῇ ἀυτῃ σημασίᾳ οἱ μὲν πλουτοῦσιν, οἱ δὲ
πένονται.
καὶ ὁ μὲν τῷ προσεχεῖ προηγουμένῳ ὀνόματι28
εἴωθεν ἀναφέρεσθαι, ὁ δὲ τῷ πορρωτέρῳ· κρεῖττον
δικαιοσύνη χρημάτων· τὰ μὲν γὰρ ζῶντας μόνον
ὠφελεῖ, ἡ δὲ καὶ τετελευτήσασι δόξαν
παρασκεαύζει. τοῦτο δ᾿ ὅμως ἐστὶν ὅτε29 οὐ
τηρεῖται30.

28τῷ προσεχεῖ προηγουμένῳ ὀνόματι, el sustantivo más cercano.

29 ἐστὶν ὅτε, algunas veces.
30 οὐ τηρεῖται, no se conserva, no se da este uso.
Τὰ μέρη τοῦ λόγου ὀκτὼ τυγχάνουσι· Las partes del discurso son ocho:
ἄρθρον, ὄνομα, ἀντωνυμία, ῥῆμα, artículo, nombre, pronombre, verbo,
μετοχή, πρόθεσις, ἐπίρρημα, participio, preposición, adverbio y
σύνδεσμος. conjunción.
τὸ μὲν ὄνομα κλιτόν ἐστιν, τὸ δὲ El nombre es declinable, el adverbio es
ἐπίρρημα ἄκλιτον. indeclinable.
τῶν ἄρθρων τὰ μέν ἐστι προτακτικά, Unos artículos son determinados y
τὰ δὲ ὑποτακτικὰ. otros son relativos.
Τὰ γένη εἰσὶ τρία· ἀρσενικόν, Hay tres géneros: masculino, femenino
θηληκόν, οὐδέτερον. y neutro.
κοινὸν ὄνομα λέγεται τὸ ἄρρεν καὶ Se llaman nombre común al que indica
θῆλυ σημαῖνον, οἷον ὁ /ἡ ἄνθρωπος. masculino y femenino, como el
hombre, la mujer.
ἐπίκοινον ὄνομα λέγεται τὸ μιᾷ φωνῇ Se llama nombre epiceno al que indica
καὶ ἐνὶ ἄρθρῳ τὰ δύο γένη δηλοῦν, con una palabra y un artículo los dos
οἷον, ὁ ἀετός. géneros, como el águila.
τὰ γένη τῶν ὀνομάτων γιγνώσκεται Los géneros de los nombres se conocen
τρισὶ τρόποις · ἐκ τῆς σημασίας, ἐκ de tres maneras: por el significado, por
τῶν κλίσεων, παρὰ τῶν συγγραφέων. las declinaciones, en los escritores.
οἱ ἀριθμοὶ τρεῖς εἰσιν· ἑνικός, δυϊκός, Hay tres números: singular, dual y
πληθυντικός. plural.
αἱ πτώσεις πέντε εἰσίν· ὀνομαστική, Hay cinco casos: nominativo,
αἰτιατική, γενική, δοτική, κλητική. acusativo, genitivo, dativo y vocativo.
ἡ μὲν ὀνομαστικὴ ὀρθὴ καὶ εὐθεία El nominativo se llama recto y los
προσαγορεύεται, αἱ δὲ λοιπαὶ τέτταρες otros cuatro, oblicuos.
λέγονται πλάγιαι.
χρώμεθα τοῖς προτακτικοῖς ἄρθροις εἰς Usamos los artículos determinados
δήλωσιν ὡρισμένου τινὸς πράγματος. para mostrar una cosa determinada.
τὰ ἄρθρα συντάσσεται κατὰ γένος, Los artículos concuerdan con los
πτῶσιν καὶ ἀριθμὸν τοῖς ὀνομάσιν· sustantivos en género, caso y número.
ἡ θέσις τοῦ ἄρθρου λέγεται φισικὴ ἢ La posición del artículo se llama
εὐθεία ἡνίκα ἡ πλαγία πτῶσις τίθεται natural o recta cuando el caso oblicuo
μετὰ τὴν εὐθείαν. se coloca después del recto.
ἡ θέσις τοῦ ἄρθρου λέγεται ἔντεχνος La posición del artículo se llama
ἡνίκα ἄντεστραμμένη ἢ artificial cuando está invertida o
ἐπεμβεβλημένη ἐστιν. insertada.
τὰ ἄρθρα ἐπιρρημάτων ἢ προθέσεων Los artículos se colocan delante de
προτάσσεται χώραν ἐπιθέτων ἀναπλη- adverbios y preposiciones, cumpliendo
ροῦσα. la función de nombres.
τὸ ἄρθρον μετὰ τῶν μέν καὶ δέ El artículo con las conjunciones μέν y
συνδεσμῶν διαίρασιν δηλοῖ. δέ indica división.