‘sores Jog isnser esse jnby! :ooejod ue ‘opuesi6
1seo ‘ugjoeujue}ep UOD OUIkOXe ‘se;siojuepes sosped
$0] 9p Bung eB & 4eBoj) JB ‘sojue}su) soun ep sendsep
‘oBiequia ulg * *“ozeyoal je syedes enb Joue} Je peyNoyIP
ueiB uoo ‘ok A ‘jeuueyypoue oseinp! :oaanu ep ojsides
‘odutap ap 090d un opiunosues, ‘osoubyad Anu opis Bqey
A ‘ojoakex} [2 ajuesnp eqe|oso eyooo je anb opep ‘esiey/poue
‘ep pepyigisoduy ej jabns 9 ‘ezepeoyep uesB uo “ojedeYy
ap seuoj2jpuoo ue egeyse ou edeq jo eveuteorsy enbiod
‘opeyeouoosep gpenb ew ‘esseyjpoue uepod opuelpid
‘oavjod ua jw e o/BUIp eS eO4RUOd Je ‘ugISE901d eB] B]UeING
oy INUVITMCOUUY
IST 1N0V!
Tl OTAVd NVAL NUS 10 VOLLSTEWNd NODVHORY
awlaonnaig “avaody aval 44 14a 44d)
a+ (q7 o}ged ueNc) ‘epuelb ue} oqueweies un
ap pepues e| 42/83N2 pied sepiseiqeysa ‘seo164n31
seuou se] UaAJesqgo as enb eued aquawequaye ej!614
A ‘ejnuasanes wns UCD O119}SIW 23Se eye1) e1sa|6]
2] OANOW 84S2 40d -epesBes aquawajuaulwe pep! Pad
eun sa ‘sand Isv “pepiuaip_A pepluewny ns epoz
ua opeyonses A open oysHD «aqueWijepueIsns
‘yeas ‘esepepser» aquaseid esa Jeye |e e4gos
49Sa 10d ‘0SUD ap o1bues e| A odaand jap eueysns
eB] ua ayalAUod 2S Yoques nquidsg jap ugpIe
eB] A os ap eageled e| ap japod ja Jod ‘e!ueysns
ns oled ‘oui jap A ued jap sel opuals uanbis
saisadsa se; anb eA 4gpusayxa seoiysiayesed sns
uapsaid ou sajeinjeu SojUaW2|2 S07 ‘4Iqiozed uapand
4 e| ap sofo so] O19S anb oj6ipoid up ‘souelw sns
aaqua sebny opiua} ey ‘nb oueuipsoesyxe o16iposd
J@ dod onanu eadwals dodnysa je ‘oulA je A ued jap
ugpesiBesuod | ep sendsep ‘eysayiueut ajopiaces
Ja ugpewejsxe e3s9 OD *«j!ePY, winuaysAW!> “9
-uausy “soueUsiay $0) Spo} & eeDIUNWOD
A epin ua eyreuuojsuen eed ‘eiqeyed m opueue & opuesope
jeupow ages anb ‘eauojsiw vjsojs| my 4s e souepniy
-aupew expajiad seul 2} oz1y 2s “eotaoesd Ua e}opueluod
K eigeyed e) opuaiqiras “ey13 “ugze09 J9 ua Je0pe A Je1Ipaul
je auasua sou anb eed eaysanu wD aipeW ma B OPEP SEY SON
“UIAuas @P A YYWY ap Pepirede> Ua Balys@Auod
195 uo}oeuope ap A o1suayls ap pepede> esrsanu “He se1229
ug12e\duiaquo>
2 ap a2eu and opunraj A oanive o2uayIs a1se Yor ELOISIY
be] sinsysuo9 A yeI205 A sennwey aquaique osysenu U9 SOUIeVASULADORACION EUCARISTICA DE SAN JUAN PABLO II
Sefior Jestis:
Nos presentamos ante ti sabiendo que nos llamas y que nos
amas tal como somos.
"Ti tienes palabras de vida eterna y nosotros hemos creido y
conocido que ti eres el Hijo de Dios” (Jn. 6,69).
Tu presencia en la Eucaristia ha comenzado con el sacrificio de
la Ultima cena y continua como comunién y donacion de todo
lo que eres. Aumenta nuestra FE.
Por medio de ti y en el Espiritu Santo que nos comunicas,
queremos llegar al Padre para decirle nuestro S/ unido al tuyo.
Contigo ya podemos decir: Padre nuestro.
Siguiéndote a ti, "camino, verdad y vida", queremos penetrar
en el aparente “silencio” y “ausencia” de Dios, rasgando la nube
del Tabor para escuchar la voz del Padre que nos dice: "Este es
mi Hijo amado, en quien tengo mi complacencia:
Escuchadlo” (Mt. 17,5).
Con esta FE, hecha de escucha contemplativa, sabremos
iluminar nuestras situaciones personales, asi como los diversos
sectores de la vida familiar y social.
Td eres nuestra ESPERANZA, nuestra paz, nuestro mediador,
hermano y amigo.
Nuestro corazén se llena de gozo y de esperanza al saber que
vives “siempre intercediendo por nosotros” (Heb. 7,25).
Nuestra esperanza se traduce en confianza, gozo de Pascua y
camino apresurado contigo hacia el Padre.
Queremos sentir como ti y valorar las cosas como las valoras
tu. Porque tu eres el centro, el principio y el fin de todo.
Apoyados en esta ESPERANZA, queremos infundir en el mundo
esta escala de valores evangélicos por la que Dios y sus dones
Salvificos ocupan el primer lugar en el corazon y en las
actitudes de la vida concreta
Queremos AMAR COMO TU, que das la vida y te comunicas con
todo lo que eres.
Quisiéramos decir como San Pablo: "Mi vida es Cristo” (Fip.
1,21). Nuestra vida no tiene sentido sin ti.
Queremos aprender a “estar con quien sabemos nos ama’,
porque "con tan buen amigo presente todo se puede sufrir’. En
ti aprenderemos a unirnos a la voluntad del Padre, porque en la
oracién “el amor es el que habla” (Sta. Teresa).
Entrando en tu intimidad, queremos adoptar determinaciones y
actitudes basicas, —decisiones duraderas, opciones
fundamentales segiin nuestra propia vocacién cristiana.
CREYENDO, ESPERANDO Y AMANDO, TE ADORAMOS con una
actitud sencilla de presencia, silencio y espera, que quiere ser
también reparacién, como respuesta a tus palabras: “Quedaos
aqui y velad conmigo” (Mt. 26,38).
Ti superas la pobreza de nuestros pensamientos, sentimientos y
palabras; por eso queremos aprender a adorar admirando el
misterio, amndolo tal como es, y callando con un silencio de
amigo y con una presencia de donacién.
El Espiritu Santo que has infundido en nuestros corazones nos
ayuda a decir esos "gemidos inenarrables (Rom. 8,26) que se
traducen en actitud agradecida y sencilla, y en el gesto filial de
quien ya se contenta con sola tu presencia, tu amor y tu
palabra.
En nuestras noches fisicas y morales, si tl estas presente, y nos
amas, y nos hablas, ya nos basta, aunque muchas veces no
sentiremos la consolacién.
Aprendiendo este mas all de la ADORACION, estaremos en tu
intimidad o “misterio”.
Entonces nuestra oracion se convertira en respeto hacia el
“misterio" de cada hermano y de cada acontecimiento para