Περί νεοφανῶν ψευδοαγίων.

1ον. Κατά τήν ἐποχή τῆς ἐξάρσεως τῆς φήμης του ὁ γέρο Παΐσιος δεχόταν
πάμπολλες ἐπισκέψεις, ὄχι μόνον ἀνθρώπων πού τόν εὐλαβοῦντο, ἀλλά καί πολλῶν
περιέργων.
Ἕνας ἐξ αὐτῶν ἦταν καί ὁ μπάρμπα Γιάννης ἐκ Φλωρίνης, ὑπάλληλος τοῦ ΟΣΕ,
ἀκολουθῶν τό παλαιόν ἡμερολόγιον. Κατά τήν ἐπίσκεψίν του συνοδευόταν ἀπό ἕναν
φίλο του, ὁ ὁποῖος καί προσέτρεξε νωρίτερα στόν Γέροντα ἀνακοινώνοντάς του ὅτι
ἔρχεται νά τόν ἐπισκεφθῇ κάποιος “παλαιοημερολογίτης”. Στό ἄκουσμα αὐτό,
γενόμενος πλήρους θυμοῦ ὅρμησε κατ' ἐπάνω του καί τόν κτύπησε στό πρόσωπο διά
τῆς παλάμης του! Ὀργισθεῖς ὁ ἀνύποπτος ἐπισκέπτης ἀπό τήν ἀνάρμοστη
συμπεριφορά τοῦ θυμώδους γέροντος, κατέφυγε στήν Ἱερά Κοινότητα, ὅπως
καταγγείλῃ τό γεγονός. Οἱ ἐκεῖ ὅμως Πατέρες παρεκάλεσαν τόν προσκυνητή νά
ἀποσιωπήσῃ τό γεγονός, διότι θά γίνουν ρεζίλι..., καθώς ὁ κατά τό φαινόμενον
ταπεινός καί εὐλαβής γέρων, πολλάκις προέβη σέ χειροδικίες κατά προσκυνητῶν,
πού πιθανόν νά ἐξέφραζαν διαφορετική γνώμη ἀπό αὐτόν! Ὁ συγκεκριμένος πάντως
δέν πρόλαβε νά ἀνοίξῃ τό στόμα του! Τοσοῦτο ἦταν τό μένος τοῦ Παϊσίου ἀπέναντι
σέ ὅσους ἔκοπταν τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τόν παναιρετικό Οἰκουμενιστή
Πατριάρχη του!!!

2ον. Ὅπως μαρτυρεῖ ὁ γέρων Συμεών (Δανοῦκας) ἐκ Καψάλας, ὁ ὁποῖος ἦταν κατά
τό παρελθόν καί προσωπικός φίλος τοῦ Παϊσίου, μαθών ὅτι ὁ γέρων ἐπιστρέφει ἀπό
τό Σινᾶ, ὅπου ἐπί σειρά ἐτῶν ἀσκήτεψε, ἔσπευσε νά τόν συναντήσῃ, καθώς ἔμαθε
πώς εὑρίσκετο στόν μύλο πλησίον τοῦ Κελλίου του. Ἐκεῖ ἀφοῦ ἐναγκαλίσθηκαν
θερμῶς, ὁ γέρο Παΐσιος ἄρχισε νά τοῦ διηγεῖται τό χρονικόν τῆς ἐπιστροφῆς του.
Τοῦ ἀνέφερε λοιπόν πώς μετά τήν φυγή του ἀπό τήν μονή τοῦ Σινᾶ, ἔπρεπε νά
περάσῃ ἀπό τό Κάϊρο γιά νά προμηθευθῇ τά ἀπαραίτητα ἔγγραφα διά νά ἐπιστρέψῃ
στήν Ἑλλάδα. Ἐκεῖ μετά τήν ἐπίσκεψή του στόν “ὀρθόδοξο” Πατριάρχη θεώρησε
ἐπωφελές νά ἐπισκεφθῇ καί τόν Κόπτη! Κατά τήν σηζήτησή τους διέκρινε, ὅπως ὁ
ἴδιος λέγει, τόν κόπτη πολύ προχωρημένο στήν νοερά Προσευχή! Στό ἄκουσμα αὐτό
ἐξανέστη ὁ γέρο Συμεών τονίζοντα; πώς Νοερά Προσευχή ἔχουν μόνον οἱ
Ὀρθόδοξοι καί ὄχι οἱ αἱρετικοί Κόπτες, ἀφοῦ ἡ Προσευχή αὐτή εἶναι Ἐνέργεια τοῦ
Θεοῦ καί μετέχεται μόνον ἀπό Ὀρθοδόξους, ὅταν αὐτοί βρεθοῦν ἄξια δοχεῖα τῆς
Χάριτός του! Ὁ γέρο Παΐσιος ὅμως ἐπέμενε μέ πεῖσμα ὅτι καί οἱ αἱρετικοί Κόπτες
ἦταν ἄξιοι αὐτῆς τῆς δωρεάς τοῦ Θεοῦ, ἀσχέτως ἄν αὐτοί ἔχουν ἐδῶ καί αἰῶνες
καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὡς αἱρετικοί, καθώς δημιούργησαν
δική τους ἀντίχριστη χριστολογική δογματολογία!
3ον. Κατά τήν παραμονή του σέ καλύβη ἔξωθεν τῆς Μονῆς Σταυρονικῆτα, ὁ γέρο
Παΐσιος ἀπελάμβανε πολλές τιμές, καθώς πολλοί τόν θεωροῦσαν ὡς διορατικό καί
ἔσπευδαν νά ζητήσουν τήν γνώμη του σέ πολλά προβλήματά τους. Κάποιο δόκιμο
καλογέρι τῆς αὐτῆς Μονῆς καί ἡγούμενος μεγάλης ἁγιορείτικης Μονῆς σήμερον,
δερόμενος ὑπό τῶν λογισμῶν, ἀπεφάσισε νά ἐγκαταλείψῃ τήν Μονή καί νά μεταβῇ
σέ κάποια ἄλλη. Μαθών τοῦτο ὁ τότε Ἡγούμενος Βασίλειος, τόν προέτρεψε πρίν
ἀναχωρήσῃ νά μεταβῇ πρῶτον στόν γέρο Παΐσιον καί νά τόν ρωτήσῃ περί τοῦ
πρακτέου, σάν φωτισμένος πού ἦταν. Ἐκανονίσθη μάλιστα καί ἡ ὥρα τῆς
ἐπισκέψεως. Ὁ δόκιμος συμφώνησε καί περίμενε μέ ἀνυπομονησία τήν στιγμή πού
θά ἐπισκεφθῇ τόν γέροντα. Καθώς ὅμως περνοῦσαν οἱ ὧρες καί ἡ στιγμή τῆς
συναντήσεως ἀργοῦσε, ἀπεφάσισε νά πάῃ νωρίτερα. Καθώς λοιπόν πλησίαζε τήν
πόρτα τῆς Καλύβης ἄκουσε ἀπό μέσα ὁμιλίες... ἡ μία μάλιστα φωνή ἦταν πολύ
γνωστή του, ἦταν τοῦ γέροντός του!!! Πλησίασε προσεκτικά χωρίς νά γίνῃ
ἀντιληπτός καί ἄκουσε ὅλη τήν μεταξύ τους στιχομυθία. Ὁ ἡγούμενος δασκάλευε
τόν Παΐσιο τί νά τοῦ πῇ, ὥστε νά τόν καθησυχάσῃ, γιά νά παραμείνῃ στήν Μονή,
παρουσιάζοντας αὐτό σάν θέλημα τοῦ Θεοῦ, κατόπιν δῆθεν ἄνωθεν πληροφορίας!!!
Ὅπως ἦταν φυσικό μετά τήν ἀποκάλυψη τῆς ἀπάτης, ὁ δόκιμος ἔφυγε,
ἀκολουθῶντας πλέον τόν δικό του δρόμο, μή θέλοντας πλέον νά ἀκούσῃ κουβέντα
γιά τίς ψευδο-προοράσεις τοῦ Παϊσίου καί τήν δῆθεν “ἁγιότητά” του!

4ον. Ἀναφέρεται ὅτι, ὅταν ὁ γέροντας Παΐσιος εἶχε κάποτε ἐπισκεφθῇ τό μοναστήρι
τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στό Σινᾶ, βγῆκε ἔξω ἀπό τή Μονή καί συνάντησε μία ὁμάδα
παιδιῶν τῶν μουσουλμάνων βεδουΐνων , τά ὁποῖα ἐτρέφοντο ἀπό τό μοναστήρι. Τά
κάλεσε μέσῳ διερμηνέως νά παίξουν τίς "ἀμάδες", ἕνα παιχνίδι μέ πέτρες. Τά παιδιά
ἔμαθαν τό παιχνίδι καί διασκέδασαν ἰδιαίτερα. Ὅταν τελείωσαν τά ρώτησε ἄν τούς
ἄρεσε τό παιχνίδι. Ἐκεῖνα ἀπάντησαν μέ μιά φωνή "ναί". Τώρα, τούς εἶπε, νά
φωνάξετε δυνατά "δόξα στόν Ἀλλάχ", κι ἐκεῖνα τό ἔκαναν μέ δυνατή φωνή. Ἕνας
μοναχός παρεξηγήθηκε καί εἶπε "τί πράγματα εἶναι αὐτά γέροντα, δόξα στόν Ἀλλάχ,
ἐμεῖς εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί" καί ὁ ἅγιος γέροντας τοῦ ἀπάντησε ", γιατί
ἄλλος νομίζεις εἶναι ὁ Ἀλλάχ ἀπό τό Θεό Πατέρα;" (Περιοδικό Ἐφημέριος, τεῦχος
Ἰανουαρίου 2012, σελ. 14).
http://www.ecclesia.gr/…/pr…/efimerios/archive_all_1019.asp…

5ον. Κατά τό 1994, ἀμέσως μετά τόν θάνατον τοῦ γέρο Παϊσίου, ἐπισκέφθηκε τήν
μονή Κουτλουμουσίου, κάποιος ἱερομόναχος φίλος τοῦ ἡγουμένου ἀπό τήν περιοχή
Μακεδονίας. Στήν συζήτηση πού εἶχαν, ὁ ἡγούμενος ἀναφέρθηκε στόν θάνατο τοῦ
γέρο Παϊσίου, ἐμβαίνοντας μάλιστα σέ κάποιες λεπτές πληροφορίες. Ἀνέφερε πώς ὁ
γέροντας δέν μποροῦσε νά ἀποβάλῃ τήν ψυχή του ἐπί δέκα πέντε ἡμέρες, ὥσπου
κατέφθασε καλούμενος ἐκεῖ ὁ ἐπίσκοπος Ἀδραμερίου, ὁ ὁποῖος καί τοῦ διάβασε τίς
σχετικές εὐχές διά τούς ψυχορραγοῦντας! Τελειώνοντας τήν συζήτηση ὁ ἡγούμενος
ἀναστέναξε καί εἶπε. “Ἄχ, ἄν οἱ ἅγιοι πεθαίνουν μέ αὐτόν τόν τρόπον, πῶς θά
πεθάνουμε ἄραγε ἐμεῖς;”. Ὁ δέ ἱερομόναχος ἔκπληκτος τόν ἐρώτησε, καλά πιστεύεις
ὅτι ὁ Παΐσιος ἦταν ἅγιος; λαμβάνοντας καταφατική ἀπάντηση!

6ον. Γύρω στό 2000, εἶχε ἐπισκεφθεῖ τήν μονή τῆς Σουρωτῆς ὁ ἁγιορείτης παπᾶ
Μόδεστος μετά τινός λαϊκοῦ. Ὁ γέροντας εἶχε μεταβεῖ στήν Θεσ/κη λόγῳ ἀσθενείας.
Ἡ δέ Ἡγουμένη μαθών τό ἐρχομόν τοῦ γέροντος τοῦ ζήτησε νά μιλήσουν κατ' ἰδίαν.
Στήν προσωπική αὐτήν συζήτηση τόν παρεκάλεσε ὅπως μεσιτεύσῃ στόν παπᾶ
Πολύκαρπο, διά νά λύσῃ τόν δεσμό πού εἶχε καταφέρει ἐπί τοῦ γέροντος Παϊσίου.
Νά ἀναφέρω πώς ὁ γέρο Παΐσιος εἶχε στενούς δεσμούς μέ τήν ἐν λόγῳ Μονή,
(καλύτερα Ἡσυχαστήριο), δι' αὐτό καί τόν φιλοξενοῦσαν κατά τάς ἐξόδους του ἀπό
τό Ἅγιον Ὄρος. Κατά τάς διαμονάς του ὅμως ἐκεῖ, διέσπειρε διχόνοιες, μέ
ἀποτέλεσμα νά χωρισθῇ ἡ ἀδελφότητα σέ δύο μερίδες, διά τοῦτο ὁ Ἡγούμενος τῆς
Μονῆς Πολύκαρπος, ὁ καί κτήτωρ αὐτῆς, νά τόν δέσῃ διά πνευματικοῦ ἐπιτιμίου.
Μετά ἀπό αὐτό τό σκάνδαλο ἀναγκάστηκε νά πάρῃ ἕνα μέρος τῆς συνοδείας πού τόν
στήριζε , καί νά διαφύγῃ στή Ἀλεξανδρούπολη, ὅπως ἀνήγειρε ἑτέραν Μονή. Διά τό
ἐπιτίμιο αὐτό παρεκάλεσε ἡ γερόντισσα τόν παπᾶ Μόδεστο νά μεσιτεύσῃ στόν
παλαιό Γέροντά της Πολύκαρπο, νά λύσῃ, διότι εἶχε φόβους γιά τήν ψυχή τοῦ
Παϊσίου! Ὁ παπᾶ Μόδεστος ὅμως ἀδυνάτισε νά προβῇ σέ αὐτήν τήν ἐνέργεια πού
τοῦ ζητήθηκε, ἐπειδή ἡ ἀσθένειά του τόν ἐμπόδιζε νά ἀνταποκριθῇ. Ὁ παπᾶ
Πολύκαρπος ἀπέθανε πρό ὀλίγου καιροῦ, χωρίς ὅμως νά λύσῃ τό ἐπί τοῦ Παϊσίου
ἐπιτίμιο! Ταῦτα τά διηγήθη ὁ ἴδιος ὁ λαϊκός πού ἦταν παρών, καί παραδέχθηκε καί ὁ
παπᾶ Μόδεστος ὅταν ἐρωτήθη.