Nganong aduna may bayad ang pamisa sa kalag, pabunyag, pakasal ug uban pa?

PANGUTANA:

Nahibalo ako nga dapat pari ang angayan kong pangutan-on nianing akong pangutana. Apan nanghinaut
lamang ako nga matubag kini nga pangutana sa mga nagpasiugda niini nga website.

Ang akong pangutana mao kini: Ngano mang sa halos matag lihok sa Simbahang Katoliko aduna may
bayad? Ang bayad ra ba gayud dili barato kundi mahal. Magpalubong naay bayad, magpakasal naay
bayad, magpablessing naay bayad, magpabunyag naay bayad (kada maninoy maninay kahi ang bayad),
magpamisa naay bayad, halos tanan adunay bayad nga dinagku. Pati pagpamisa sa kalag adunay presyo
ang matag kalag nga ipamisa (sigon sa ubang parokya). Aha man gibase sa simbahan ang presyo sa mga
balayronon?

Wala koy pangutana sa mga boluntaryo nga mga paghatag, sama sa mga halad ug sa mga pledges. Ang
pangutana nako kung aha gibase ang mga presyo nga ipabayad as requirements sa mga nahisgutang
aktibidades. Ug nganung ingon ani man ang sistema? (Nangutana: concernedCatholic
<booter12041@yahoo.com>, date sent: Tue, Dec 13, 2011 at 11:48 PM)

TUBAG:

Kalinaw’g gugma gikan sa atong Ginoong Jesukristo. Sa akong pagsabot brod sa imong mga pangutana,
nangita ka ug mga basihanan ngano nga sa mga simbahanong lihok duna may bayad ug nganong
presyohan man? Mora mag nanapi niini ang Simbahang Katoliko kon pamation. Taas-taas man ning
imong pangutana brod mao na nga nagkinahanglan pod ug taas nga explanation. Hinaut pa unta nga sa
panabang sa atong Ginoo makahatag ko nimog katin-awan sa tubag sa imong naglagobo nga pangutana.
Ang mga teksto sa Bibliya gikuha gikan sa “Maayong Balita” bible version.

Una sa tanan, ang Dios wala magkinahanglan niining mga bahandia tungod kay siya man ang tag-iya
niining tanan, apan ang tawo nga iyang mga alagad sa Simbahan nagkinahanglan niini aron makapadayon
sila pag-alagad sanglit nagsalig man lang sila sa mga halad sa mga sakop sa Simbahan sama sa pagkaon,
sinina (bisting parianon), sakyanan, hinabang para sa misyon sa simbahan, pagtukod sa simbahan, mga
seminary, mission house ug uban pa. Niining mosunod nga mga punto sa Bibliya gipahayag nga ang mga
ministro ni Kristo adunay katungod sa pagdawat ug suhol sa ilang hinagoan ingon nga alagad sa Dios.
2 Hari 12:13, 16 - Apan kining kwartaha (halad) dili mahimong gastohon alang sa mga planggana nga
plata....kay isuhol man kini sa tanan nga nagtrabaho pag-ayo sa Templo ug ibayad sa mga materyales.......
Wala dad-a sa Templo ang salapi nga gihalad alang sa sala kay kining salapia alang man sa mga pari.

Tinuod nga ang mga sacramento dili matumbasan ug salapi. Sa Mateo 10:8 ang Ginoo nag-ingon, "Ingon
nga inyo kining nadawat nga wala'y bayad ihatag usab nga wala'y bayad,"

Busa tungod niini makapangutana kita: ngano man nga pabayran man ang bunyag, kasal, konpirma ug
uban pa nga ihatag man kaha nga walay bayad? Dili ba usa ka negosyo ug panapi kining buhata?

Ang mga sacramento wala ibaligya ug dili usab mapalit. Usa kini ka dakong sala nga gitawag og “Simony”,
nga mao ang pagbaligya sa mga sagrado butang. Gikan kini ni Simon Magus. Sa Buhat 8:19-24,
gitanyagan ni Simon Magus ang mga Apostoles ug salapi sa hunahuna nga mapalit niya ang maong
Sakramento (Kumpirma).

Diha sa atong paghatag og salapi sa Simbahan, dili ang mga Sacramento ang atong gibayran kondili ang
kahago sa ministro sa Dios.

Sa 2 Cor.11:7-8, si San Pablo miingon, "Wala ako magpasuhol kaninyo sa akong pagwali sa Maayong
Balita sa Dios…. Samtang nag-alagad ako kaninyo, gisuholan ako sa ubang iglesia.

Atong timan-an nga si San Pablo usa ka pari. Sumala sa Roma 15:16 niingon siya – Nag-alagad ako ingon
nga pari aron pagwali sa Maayong Balita nga gikan sa Dios.....

Roma 4:4 – Suholan ang tawo nga nagtrabaho, apan ang suhol dili maisip nga gasa kay iya mang
gihagoan. (sa ato pa bayad o suhol sa iyang kahago)

1 Corinto 9:4 – Wala ba god akoy katungod sa pagdawat sa ihatag nga pagkaon ug ilimnon tungod sa
akong trabaho?

1 Corinto 9:11 - Kon nagpugas kami sa espirituhanong mga binhi diha kaninyo, ikasakit ba ninyo kon
moani kamig yutan-ong kaayohan (butang materyal) gikan kaninyo?

1 Corinto 9:13-14 – Sa walay duhaduha, nasayod kamo nga ang nag-alagad sa Templo nagkuha sa ilang
pagkaon gikan sa Templo, ug kadtong nag-alagad didto sa halaran, may bahin sa halad. Sa mao usab nga
pagkaagi, ang Ginoo nagbuot nga kadtong nag-wali sa ebanghelyo, mabuhi pinaagi sa ebanghelyo.

1 Tomoteo 4:17-18 – Ang mga pangulo sa iglesia nga maayong motuman sa ilang katungdanan angayng
ilhon nga takos sa doble nga suhol, labi na kadtong naghago gayod sa pagwali ug pagtudlo….. Nag-ingon
usab ang Kasulatan,”Ang mamumoo angay gayod suholan.”

2 Hari 12:13, 16 - Apan kining kwartaha dili mahimong gastohon alang sa mga planggana nga plata....kay
isuhol man kini sa tanan nga nagtrabaho pag-ayo sa Templo ug ibayad sa mga materyales....... Wala dad-a
sa Templo ang salapi nga gihalad alang sa sala kay kining salapia alang man sa mga pari.
Tungod niini katungdanan sa usa ka Kristianos ang pagsuporta sa Simbahan kay baslan sa Ginoo kadtong
naghatag nga malipayon sa walay pagbagulbol.

2 Corinto 9:7-9 – Busa gihunahuna ko nga paunahon ko pagpa-anha kaninyo king mga kaigsoonan nato
aron andamon nilang daan ang gasa nga inyong gisaad. Unya inig-abot ko diha, andam na ang tanan ug
magpaila kini sa inyong gugma sa paghatag ug dili tungod kay gipugos kamo. (8) Timan-I nga ang
nagpugas ug diyotay, mag-anig diyotay; apan ang nagpugas ug daghan mag-anig daghan. Busa
kinahanglan mohatag ang tagsatagsa sumala sa iyang gusto, ug dili magbagutbot ni maghunahuna nga
gipugos siya, kay ang Dios nahigugma sa naghatag nga malipayon. (9) Ug makahatag ang Dios kaninyo
labaw pa kay sa inyong gikinahanglan nga tungod niini makabaton kamo sa tanan ninyong
kinahanglanon, ug sobra pa gani alang sa tanang maayong buhat.

Ang mga unang Kristohanon panahon sa mga Apostoles gibaligya gani nila ang ilang mga kabutangan ug
ang halin gitugyan sa Simbahan ug wala gyod tay mabasa nga gisayangan sila sa bahandi nga ilang
gihatag ni sila gimahalan.

Buhat 4:34-35 – Walay usa kanila nga nakulangan. Kadtong may mga uma o mga balay nagbaligya niini,
ug ang halin gitugyan nila sa mga apostoles; gibahinbahin kini sa mga apostoles sa tagsatagsa kanila
sumala sa ilang gikinahanglan.

Busa brod kung gimahalan ta sa gipresyo sa Simbahan, wala man pod ta pugsa. Kung mahalan ta sa
presyo sa kasal, pwede man pod ta magpakasal ug Mass Wedding nga dunay mo-sponsor kay wala may
bayad. Sa akong kasinatian diha may gibunyagan dinhi sa among parokya nga wala pabayri sa Pari tungod
kay pwerte gyong pobreha ug ako saksi niini.

Kon ang tawo nga maoy nanaad dili makaabot sa bili, kinahanglan dad-on niya ang tawo nga
hingtungdan ngadto sa pari ug ang pari maoy mohatag ug bili sumala sa maabot sa tawo nga naghimo sa
panaad.

Bahin sa pamisa sa mga kalag sa purgatoryo kung dunay gihatag nga presyo wala magpasabot nga
gibayran ang ilang kaluwasan kundili usa kahago sa nag-alagad sa ministro sa Dios. Ang pagpresyo mag-
agad na sa mga lagda sa mga parokya.

Sumala sa balaang kasulatan sa 2 Macabeo 12:43-46 – (Nag-ulohan: Mga Pag-ampo Alang Sa Mga Tawo
Nga Nangamatay Sa Gubat) “Nagpaamot usab siya (Judas Macabeo) gikan sa tanan niyang mga tawo ug
nikabat kinig 2,000 kasalapi nga plata ug gipadala kini ngadto sa Jerusalem aron gamiton alang sa usa ka
halad alang sa sala. Si Judas naghimo niining hamili nga butang tungod kay nagtoo siya sa pagkabanhaw.
Kun wala pa siya nagtoo nga ang patay mabanhaw usa ka unta ka butang nga binuang ug walay
kapuslanan ang pag-ampo alang sa mga nangamatay. Tungod niining malig-on ug diosnon nga hunahuna
nga ang tanang mga tawo nga nagtoo sa Dios makadawat ug usa ka ganti nga kahibulongan, si Judas nag-
andam alang sa usa ka halad aron malinkawas ang nangamatay sa ilang mga sala.”

Autoridad sa Pagpresyo
Levitico 7:7 - Adunay usa ka lagda bahin sa halad alang sa sala ug sa bayad nga halad....

Levitico 5:17-19 – Kon may magbuhat sa bisan unsa nga gidili sa Ginoo, nakasala siya, busa angay siyang
silotan bisan pa kon wala siya masayod niini. Kinahanglan magdala siya ngadto sa pari ug laking karnero
nga walay daot ingon nga bayad nga halad. Presyohan ninyo kini sa bili sa halad alang sa sala......Kini
bayad nga halad alang sa sala kay nakasala man siya sa Ginoo.

Levitico 27:14 - Kon may maghalad sa iyang balay ngadto sa Ginoo aron mahimo kining sagrado,
presyohan kini sa pari.....

Exodo 30:11-13 – Ang Ginoo miingon kang Moises, “Inigsenso ninyo sa sa katawhan sa Israel kinahanglan
ang tagsatagsa magbayad kanako ug lukat sa iyang kinabuhi aron walay katalagman nga mahitabo
kaninyo samtang magpadayon ang senso. Ang tanan nga mahiapil sa senso kinahanglan nga mobayad sa
kantidad nga pangayoon. Timbangon kini sa timbangan nga gigamit didto sa Tolda. Kinahanglan mobayad
niini ang tanan silbing halad kanako.”

Ang simbahan wala magpugos nga mohatag sa ikapulo (tithes) kondili sumala sa gugma sa pagka
manggihatagon (love percent). Timan-an nato ang giingon ni San Pablo sa 2 Corinto 9:8 nga nag-ingon,
“kinahanglan mohatag ang tagsatagsa sumala sa iyang gusto, ug dili magbagutbot ni maghunahuna nga
gipugos siya, kay ang Dios nahigugma sa naghatag nga malipayon.”

Si Cristo miingon:

Lucas 20:25 - ...ibayad sa Emperador ang iya sa Emperador, ug ibayad sa Dios ang iya sa Dios.

Salamat sa imong pagbasa brod ug God bless!

Tinubdan: Jessie Fuertes (CFD Nasipit Chapter)

PANGUTANA:

Ang Ginoo nag-ingon, "Ingon nga inyo kining nadawat nga wala'y bayad ihatag usab nga wala'y bayad,"
( Mateo 10:8 ). Ngano man nga diha sa Iglesia Katolika, pabayran man ang serbisyo sa bunyag, kasal,
konpirma ug uban pa? Dili ba usa ka negosyo ug panapi kining buhata?

TUBAG:
Una sa Tanan, ang mga sacramento diha sa Simbahang Katoliko, wala ibaligya ug dili usab mapalit. Usa ka
sala nga gitawag og Simonia, ang pagbaligya sa sagrado nga mga Sacramento, nga gikan ni Simon magus
(SIMONIA) nga gustong mopalit sa mga butang Espirituhanon panahon sa mga Apostoles ( Buhat 8:19-
24). Diha sa atong paghatag og salapi sa Simbahan, dili ang mga Sacramento ang atong gibayran kondili
ang kahago sa ministro sa Dios. Sama ni San Pablo siya miingon, "Akong giwali ang Maayong Balita nga
wala'y bayad... Apan midawat ako og suhol sa ubang mga sakop sa Iglesya aron ako makapadayon sa pag-
alagad," (2 Cor 11:7-8). "karon ngadto sa tawo nga nagbuhat, ang suhol niya dili maisip nga hatag kondili
ingon nga bayad," (Roma 4:4).

Busa dili supak sa paagi sa mga Apostoles ang pagdawat usab og suhol sa kahago. Ingon nga usa gayud ka
sugo sa Ginoo nga buligan gayud ang kalihukang Espirituhanon sa Simbahan pinaagi sa pagbulig nga
materyal. "Ang Ginoo Nagsugo, nga ang nagsangyaw sa maayong balita magkuha sa ilang maayong
panginabuhian gikan sa Maayong Balita,"(1 Cor 9:14). Gisugo gayud sa Ginoo nga ang mamumuo sa
Maayong balita takos sa ilang Suhol: "kay ang mamumuo takos sa iyang suhol," (1 Tim 5:18).
Katungdanan gayud sa usa ka Kristiyanos ang pagsuportar sa Simbahan. Ug ang Ginoo may saad niini,
nga kadtong mahinatagon ug naghatag tungod sa ngalan sa Ginoo makapaabot og dakung balus. "Timan-
i ninyo nga kadtong nagpugas sa kanihit magaani sa kanihit. ug ang nagpugas sa kamadagayaon magaani
sa kamadagayaon. Ang matag-usa magahatag sumala sa pagbuot sa iyang kasing-kasing, dili magahatag
uban ang pagbagulbol. Kay ang Dios mahigugma niadtong malipayong maghahatag. ug ang Dios
makahimo sa pagtagana kaninyo sa tanang panalangin sa madagayaon gayud" (2 Cor 9:7-8).

Tinubdan: Allan Salada (www.katoliko-bisaya.blogspot.com)

Kadtong mga dili sakop sa Simbahang Katoliko, mangaluwas ba usab?

PANGUTANA:

Kung tinood nga Iglesya ni Hesukristo ang Iglesya Katolika, unsaon man sa mga taong lain ang relihiyon
aron sila maluwas? Kung dili sila mamahimong Katoliko, dili ba sila makasulod sa langit?

Pangutana ko lang ni. I'm Catholic. Hope I can see the answer on the blog very soon. Thanks and more
power! (Nangutana:roysem<roysem@gmail.com>, date sent: Sat, Dec 10, 2011 at 11:38 PM)

TUBAG:
Bisan kon kita nga anaa sa matuod nga Iglesya wala ipasalig sa Ginoo nga ang kaluwasan sigurado o kaha
masayon, hinuon adunay daghang kakulian.

Alang sa mga dili sakop sa Iglesya Katolika, si Papa Pio IX miingon,”Nahibaloan nato nga kadtong mga
tawo gumikan sa dili tinuyo nga kasaypanan (invincible ignorance) wala mahibalo sa atong balaang
tinuhoan, apan nagbansay sa balaod natural, ang balaod nga gipatik sa Dios diha sa ilang kasingkasing ug
nagmatumanon sa ilang tanlag sa pagpuyo sa matarong nga kinabuhi ug inabagan sa Diosnong kahayag
sa iyang grasya, kini sila tungod sa kadako sa kaluoy sa Dios mangaluwas usab. Ang Dios nga mao ra ang
makasuta sa tuyo sa atong mga kasingkasing dili motambog sa usa ka kalag ngadto sa impyerno, gawas
niadtong mga tawo nga kinabubut-on ug tinuyo milapas sa kasugoan sa ilang konsensya. (Encyclical to
the Italian Bishops)

Ang simbahan sa iyang pag-ingon nga “gawas sa Iglesya Katolika walay kaluwasan”(Catechism of the
Catholic Church #846 & #847), ang buot ipasabot niini mao nga kadtong mga tawo nga mituyo sa pag
gawas sa Iglesya Katolika sa ilang tinuyo nga kasaypanan mao ang dili maluwas. Sama pananglit sa tawo
nga nahibalo ug kumbinsido nga ang Iglesya Katolika mao gayod ang matuod nga Iglesya nga gitukod ni
Cristo nga gibinlan niya sa gahom sa paggapos ug paghubad apan motuyo lang gihapon sa pagpasakop sa
dili tinukod ni Cristo, nan kini usa kini ka dakong sala nga kondili gayod mabasolan ang maong tawo
mahulog gayod sa impyerno.

Kadtong mga tawo nga anaa sa gawas sa matuod nga Iglesya sa kasaypanan nga dili nila tinuyoan
(invincible ignorance), sama niadtong natawo sa pundok nga dili tinukod ni Cristo apan kumbinsido sila
niini (taman ra gyod pod sa ila lamang nahibaw-an ug naabot) ug kutob sa mahimo gituman nila sa
minatarong ang ilang konsensya, ang Dios tungod sa Iyang kalooy magaluwas gihapon niining mga
tawhana. Mao ni sila ang mga tawo nga naapil sa pag-ampo ni Jesus didto sa Krus nga nag-ingon,
“Amahan ko, pasayloa sila kay wala sila masayod sa ilang gibuhat”. Wala ra ba moingon si Jesus nga
“Amahan, iapil pod tong nahibalo”. Mao nga kadtong nasayod na apan magpagahi-gahi lang gihapon sa
ilang tangkugo mahiagom gayod sa kapildihan.

Kining mga maayong tawo (supernaturally good) nga dili sakop sa tinuod nga Iglesya nga naapil sa
kaluwasan, mao ni sila ang gihisgotan ni Cristo sa Juan 10:16 – “Ako adunay ubang mga karnero nga
wala mahisakop niining torila. Kinahanglan dad-on ko usab sila nganhi ug mamati sila sa akong tingog
ug mahimo sila nga usa na lamang ka panon ubos sa usa ka magbalantay”

Magisterium
Vatican Council II Document
Lumen Gentium (Dogmatic Constitution on the Church)

 #14 Pinasukad sa Kasulatan ug Tradisyon, ang Konsilyo nagatudlo kanato nga ang Simbahan
kinahanglan alang sa kaluwasan ……Siya (Cristo) mismo nagsulti sa pagka kinahanglan sa
Simbahan. Nagpasabut kini nga dili maluwas ang mga tawo kon sila nakasabot sa tinuoray nga
ang Dios nagtukod sa Simbahan, nga ang Simbahan kinahanglan alang kanila ug unya bisan pa
niana magdumili sila pagpasakop sa Simbahan.

 #16 ….. May mga tawo usab nga walay kasinatian mahitungod ni Cristo apan bisan pa niana
nangita sa Dios ug nagasunod sa pagtoktok sa ilang mga tanlag. Kini usab sila nahiapil diha sa
 laraw sa kaluwasan. Ug dunay mga tawo nga walay kahibalo mahitungod sa Dios ug nga
naningkamot pagpuyo ug mga maayong kinabuhi. Sila usab nahiapil diha sa laraw sa kaluwasan.

Gihubad ni Mons. Cesar J. Alcoseba

Nihil Obstat: Andres R. Flores, J.C.D.

Censor librorum

Imprimatur: Julio R. Cardinal Rosales

Archbishop of Cebu

Tinubdan: Jessie Fuertes (CFD Nasipit Chapter)

Naka adto ba si Apostol Pedro sa Roma?

PANGUTANA:

Maayong adlaw bro. Unsay mga lig-ong referensya nato nga si Apostol Pedro naka adto sa Roma? Kay
ang ubang secta mamalibad man gyud nga si Pedro unang Papa sa Roma ug nga siya wala gyud
makaadto sa Roma. Salamat God Bless! (Nangutana: Angelo Ventura)

TUBAG:

Maayong adlaw brod! Ang Bibliya mipasabot nga si San Pedro nahiadto gayod sa Roma.

Si San Pedro sa iyang unang sulat miingon: ”Ang Iglesya nga ania sa Babilonia, nga pinili usab,
nangumusta kaninyo...”(1 Pedro 5:13).

Bantayan nato nga si San Pedro miingon sa Iglesiya nga ania sa Babilonia nagpasabot nga diha siya sa
maong lugar samtang nagsulat niini.

Mao na lay tinoon nato kung mao ba ni ang Roma. Ania ang gisaysay sa Bibliya ug sa History bahin sa
Babilonia kaniadto sa Bag-ong Tugon.

Sa Pinadayag 17:5 nagkanayon: “Babilonia nga bantugan, ang inahan sa mga dautang babaye...”

“Gikinahanglan niini ang salabotan nga may kaalam; ang pito ka ulo mao ang pito ka bungtud nga niini
naglingkod ang babaye” (Pin. 17:9).
Pinadayag 17:19 – Ang nakita mong babaye mao ang dakong siyudad nga nagmando sa mga hari sa
kalibotan. ( Niining panahona, ang Rome maoy world power )

Sa libro nga Modern Times and the Living Past, page 137 nagkanayon, “In time all these were occupied
by Rome and it was often called the city of seven hills”

Ug ang bag-ong hubad karon sa Bag-ong tugon sa Protestante kang Tyndale giingon na niini paghubad
ang (1 Pedro 5:13) sa Eningles, “The Church here in Rome – she is your sister in the Lord – sends you her
greetings...” sa ato pa, “Ang Iglesiya nga ania sa Roma – inyong igsoon – diha sa Ginoo nangumusta
kaninyo...” Ug si San Pedro ang nagsulti o niini siya miingon nga ania sa Roma, busa didto gayud diay siya
sa Roma.

God bless!

Tinubdan: Jessie Fuertes

Unsay mahitabo sa atong isigkatawo nga walay bunyag? Dili ba gayud siya makadangat sa kaluwasan
nga dayon?

PANGUTANA:

Unsay mahitabo sa atong isigkatawo nga walay bunyag? Dili ba gayud siya makadangat sa kaluwasan nga
dayon? Ug sila nga, sa walay sayop nila wala makadungog sa ilang tibuok kinabuhi bahin sa maayong
balita ni Kristo? Biyaan ba diay nila ang kalagmitan sa kinabuhi uban kang Kristo?

TUBAG:

Ang Iglesiya nagtudlo gikan pa sa panahon sa mga Santos Padres, nga dunay tulo ka matang sa bunyag;
ang Bunyag sa Dugo, ang Bunyag sa Tinguha, ug ang Bunyag sa Tubig. Niining tulo, ang ulahi lamang
maoy sakramento. Apan bisan usa kanila igo magdala sa tawo ngadto sa kaluwasan.

a) Ang Bunyag sa Dugo

Ang bunyag sa dugo mao ang pagkamartir alang kang Kristo nga giantos nilang wala pa mabunyagig
tubig. Siya ang nagtugyan sa iyang kinabuhi alang kang Kristo kun alang sa birtud nga Kristohanon giingon
nga nakadawat sa bunyag sa dugo. “Siya nga nawad-an sa iyang kinabuhi alang kanako makakaplag niini”
(Mt 10:39). Sa ingon ang mga Santos Inosentes, nga gipatay ni Erodes tungud sa pagdumot niya sa
Batang Jesus, nakadawat sa bunyag sa dugo. Kining puli sa sakramentohanong bunyag, sa usa ka
kahulugan, labaw pa kay sa bunyag sa tubig kay nagpahayag man ug halawom pang paghigugma ug
paghalad ngadto kang Kristo. Dili hinoon makadangat sa pila sa mga sangputanan nga gihatag pinaagi sa
bunyag sa tubig (pananglitan, ang patik nga sakramentohanong sa pagkapari ni Kristo).

Kon bisan kinsa sa iyang kaugalingon sayop naglangan sa iyang bunyag hangtod nga namatay na lamang
nga walay bunyag, siya dili makasulod sa langit. Apan kon bisan kinsa mamatay nga usa ka martir sa dili
pa siya mabunyagi, daw nabunyagan siya sa iyang kaugalingong dugo, nasantos niana, ug nakadawat sa
korona sa pagkamartir didto sa langit. Ginganlan kini “bunyag sa dugo”. Si Santa Emerciana binunyagan
sa ingon niini. Nagtoo siya sa bunyag aron ma-Kristiyanos siya, apan gipatay siya nga usa ka martir sa
wala pa siyay higayon sa pagpabunyag sa tubig. Siya nakadawat sa bunyag sa dugo, ug nahilangit.

b) Ang Bunyag sa Tinguha

Ang bunyag sa tinguha dili hunahuna lamang sa pagka Kristiyanos. Diha kanilang napugngan pagdawat sa
bunyag sa tubig, ang bunyag sa tinguha mao ang hingpit nga pagbansay sa gugma (kun paghinulsul nga
nahingpit sa gugma) nga naglakip sa tinguha sa sakramentohanong bunyag. Diha kanila nga wala gayod
masayod sa kakinahanglanon sa bunyag, ang bunyag sa tinguha mao ang tinuoray ug kinasingkasing nga
tumong sa paghimog tanan nga gipaabot sa Dios gikan sa tagsatagsa dinhi ning kinabuhi.

Kon usa ka dili-Kristiyano nagbasol sa iyang mga sala pinaagi sa gugma sa Dios ug buut magpabunyag, ug
namatay sa wala pay nakabunyag kaniya, makasulod sa langit. Naluwas siya sa ginganlan Bunyag sa
Tinguha. Bisan usa ka pagano nga wala gayod makadungog bahin kang Kristo ug nga kini nagsugo nga
kinahanglan ang tanan bunyagan, mahimo siyang makadangat sa langit, kon nakaamgo siya nga duna
diay Dios, naghinulsul sa iyang mga sala sa Dios, ug buot maghimo sa bisan unsay buot sa Dios nga
buhaton niya. Kining kabubut-on sa paghimo sa buot sa Dios naglakip (bisag wala kini masayri) sa tinguha
sa Bunyag. Sa ingon niini ang mga Santos sa Daang Testamento naluwas usab tungud sa grasya nga
naangkon ni Kristo.

Hinumdumi nga ang gahum sa Dios alang sa kaluwasan wala kutohi sa mga sakramento. Gimbut-an niya
nga ang mga sakramento maoy sagad gamiton alang sa kaluwasan, apan duna siyay gahum sa mga
talagsaong higayon sa pagpadangat sa kaluwasan sa walay paggamit sa mga sakramento. Hunahunaa ang
kaluwasan sa mga Santos Inosenstes ug sa kawatan sa krus. Ang Iglesiya wala magduhaduha nga daghan
ang mosulod sa kinabuhi nga dayon human sa kamatayon nga wala sukad makabati mahitungod sa mga
sakramento ni makasabot sa luna sa ilang kahinungdanon sa kinabuhing tawhanon.

Tinubdan: Rodolfo Page Cabonce, SJ. (libro: SI KRISTO KINABUHI (Bahin 2), p32-p34)

Walay mabasa nga pulong “Katoliko” diha sa Bibliya, busa dili diay Katoliko ang matuod nga Iglesya?

SUPAK:

Sayop nga panudlo: Walay mabasa nga pulong “Katoliko” diha sa Bibliya busa dili diay Katoliko ang
matuod nga Iglesya nga gihisgotan sa Bibliya.

TUBAG:

Ang libro nga sinulat sa usa sa mga banggiitang “scholar” sa Bibliya nga si Dr. Merril C. Tenney sa iyang
“Handy Dictionary of the Bible” pahina 34 nagkanayon: Catholic Epistles – term applied to the Epistles of
James, Peter, John, and Jude, probably because most of them are not addressed to individual churches
or persons but to the universal church. Kon atong hubaron: Mga Katolikong Sulat/Epistola-
termino/pulong nga gigamit sa mga sulat nila Santiago, Pedro, Juan ug Judas, tingali kay daghan kanila
wala gisulat alang sa usa ka iglesya kun mga tinagsang tawo lamang kondili ngadto sa tibuok kaiglesyahan
nga sa ato pa ang Iglesia Katolika/Unibersa.

Sa Novum Testamentum Graeco et Laice Patrum kon The New Testament of the Greek and Latin Fathers
gisulat kini sa mga Linatin nga hubad sama sa Epistola Catolica ad Sancti Jacobi Apostoli; Epistula Catolica
ad Sancti Petri Apostoli; Epistola Catolica ad Sancti Joanne Apostoli ug Epistola Catolica ad Sancti Judeo
Apostoli. Kini gisunod gihapon nga gihubad sa inenglis nga version sa King James Bible sa 1611 ug sa
Douay-Rheims Version nga gihubad sa pulong “General Epistles” kun “Catholic Epistles.” Giwagtang na
kining pulong “Catholic” sa mga bag-ong protestanteng mga hubad aron pagtuyo sa paglikay nga
matudlo ang Iglesya Katolika Apostolika Romana nga maoy gipasabot nga gitumong niining mga sulata.
Sa orihinal nga Griegong hubad sa Greek Septuagint Version (LXX) mabasa ang pulong “KATHOLIS” sa San
Lucas 4;14, 37, San Mateo 4:24; San Marcos 1:28; 1 Tes. 1:8 (tan-awa ang hubad Griego nga Bag-ong
Kasabotan nga gipagula sa United Bible Societies, 3rd Edition, 1975) nga kining pulonga gihubad sa
Cebuano kun Binisaya nga “Mikaylap sa tanang yuta/dapit” o nagpasabot nga makaylapon ang dungog,
kabantog o balita mahitungod sa usa ka tawo sa iyang mensahe.

Sa orihinal nga Griego sa mao gihapon nga nahisgutan nga Greek Septuagint Version (LXX) anaa usab sa
Rom 1:8 nga nahubad sa “he pistis humon KAT angeletai en HOLO to cosmo” nga sa inenglis pa, “for your
faith which was heralded throughout the whole world” nga sa Binisaya usab, “tungod sa inyong pagtuo
nga nasangyaw sa tibuok kalibotan.” Ang pulong “Kata” ug “holo”giusa kun gisumpay sa usa ka pulong
nga “Katholiko” (palihug basaha ang pulyeto ni Fr. Gerardo S. Tapiador, SSL, “The Roman Catholic Church
and the Bible: Answer to Frequently Misquoted Texts nga gipublikar sa St. Paul’s Publications).

Kini nga teksto sa Roma 1:8 nga may mga pulong “pagtuo nga nasangyaw sa tanang kanasoran” gikuha
usab sa medieval latin nga “Fides Catholicos” ug usab sa Pranses nga hubad ingon man sa Espanol.
Tukma gayod kini kay ang gihisgotang “mga iglesya ni Cristo” sumala sa Roma 16:16 gitawag sa Roma
16:23 nga “Universa Ecclesia” sa orihinal nga Latin nga nagkanayon, “Gaius hos pes meus salutat vos et
universa ecclesia.” Kini gihubad sa King James Cebuano Version nga “tibuok nga iglesia” ug sa inenglis pa,
“the whole church” ug kini referido gayod sa Iglesya Katolika Apostolika Romana.

Sa 1 Pedro 5:13 si Martin Luther sa iyang hubad nga The German Bible mihisgot mahitungod sa Iglesya sa
Roma sa hubad nga “Kirche des Romanos” sama usab sa ubang hubad Aleman nga existido sa iyang
panahon. Gisunod kini paghubad ni William Tyndale sa iyang English Bible Translation nga “Church of
Rome” mao usab si Coverdale ug uban pang translators sa Englatera nga mipabor niini nga hubad. Sa
kabag-ohan ang “The Way: The Living Bible Illustrated” mihubad niini nga “the Church here in Rome.”
Kining tekstoha klaro kaayong misuporta sa Iglesya Katolika sa gihisgotan na sa unahan nga mga teksto sa
Roma 1:8, 16:16, ug 16:23.

Kining lintunganay nga kahulogan sa pagka-Katoliko sa Iglesya tataw kaayo nga gisuportahan sa pulong sa
atong Ginoong Jesus sa San Marcos 11:17 nga nagkanayon, “Ug nagtudlo siya ug nag-ingon kanila: Wala
ba mahasulat (kinutlo sa Isaias 56:7), Ang akong balay (referido sa Iglesya sa 1 Tim. 3:15) paganganlan
balay sa pag-ampo sa tanan nga nasud. Busa dili kahibudngan nga misugo siya sa iyang mga tinun-an sa
San Mateo 28:19-20, “Busa panlakaw kamo, panudluan ninyo ang tanang mga nasud, nga magabautismo
kanila sa ngalan sa Amahan, ug sa Anak, ug sa Espiritu Santo. Magatudlo kanila nga managbantay sila sa
tanang mga butang nga gisugo ko kaninyo. Ug ania karon, ako magauban kaninyo kanunay hangtud sa
katapusan sa kalibutan.”
Tinubdan: Alvin Gitamondoc (www.catholicfaithdefenders.com)

Asa isugid ang sala, ngadto ba sa Dios o sa Pari?

PANGUTANA:

Ang ubang mga Kristohanong pundok nagtudlo nga ang sala isugid direkta ngadto sa Dios ug dili na
kinahanglan nga ipaagi sa Pari. Ania ang ilang basahon: “Busa karon isugid ang inyong sala ngadto sa
Ginoo” (Esdras 10:11). “Gisugid ko kini sa Ginoo ug gipasaylo niya ang tanan kong kalapasan” (Salmos
32:5). “Apan kon isugid nato sa Dios ang atong mga sala…” (1 Juan 1:9). “Walay tawo nga makapasaylo
sa sala gawas sa Dios” (Marcos 2:7). Busa daghan kanila nagtan-aw sa pagkompisal uban ang katahap
nga kini usa lamang ka minaomao sa mga kaparian aron mapailawom sa ilang gahom ang katawhan.

TUBAG:

Agig pagtubag niini, una sa tanan atong gidawat nga ang Dios mao ang tinubdan sa pasaylo ug mahimo
niya ang pagpasaylo sa atong mga sala sa laktod nga paagi. Dili atong katungod ang pagbutang og
kinutuban sa gahom ug kaluoy sa Dios. Ang atong katungod mao ang pagtino kon unsay iyang kabubut-
on. Sa ato nang masayran ang iyang dayag nga kabubut-on ang atong angay nga buhaton mao ang
pagtuo ug pagtuman uban ang pagpasalamat sa iyang kaayo. Busa ang pangutana mao: Unsa mang
paagiha ang gipahigayon sa Dios aron ang atong mga sala mapasaylo? Ang tubag niining maong
pangutana atong makita diha sa mga panudlo sa atong Ginoo. Si Jesus mianhi sa kalibotan aron
pagpasig-uli sa mga makasasala ngadto sa Dios ug aron ang tawo magtubo diha sa grasya ug makabaton
sa kinabuhing dayon. Ang anghel mipahibalo ni Jose “nganli siyag Jesus- kay luwason niya ang iyang
katawhan sa ilang mga sala” (Mat 1:21). Si Jesus namulong, “Kay wala ako moanhi aron pagtawag sa
mga matarong, kondili sa mga makasasala” (Mat 9:13). Si Jesus miangkon nga siya dunay gahom sa
pagpasaylog sala, “Karon ipaila ko kaninyo nga ang Anak sa Tawo adunay gahom dinhi sa yuta sa
pagpasaylog sala” (Mar 2:10).
Aron sa pagpadayon sa iyang misyon sa pagwali sa Ebanghelyo ug sa pagpadangat sa mga bunga sa
pagpanubos ngadto sa katawhan si Jesus nagtukod sa iyang Iglesya (Mat 16:18-19). Human siya
mabanhaw iyang gisul-oban ang iyang mga apostoles sa gahom sa pagpasaylog sala. Siya miingon,
“Ingon nga gipadala ako sa Amahan, ako usab nagpadala kaninyo. Gisulti niya kini ug unya gihuypan
niya sila ug giingnan, ‘Dawata ninyo ang Espiritu Santo, bisan kinsang mga sala nga inyong pasayloon,
gipasaylo kini; kon ang ilang sala dili ninyo pasayloon, dili usab kini pasayloon” (Juan 20:22-23). Si Jesus,
uban ang walay sukod nga kaalam sa Dios, wala mogamit og mga pulong nga walay pulos; dili malalis nga
niining tungora iyang gihatagan ang iyang mga apostoles sa gahom sa pagpasaylog sala. Kining maong
gahom nga nadawat sa mga apostoles naglakip gayod sa katungdanan sa bahin sa mga makasasala sa
pagsugid sa ilang mga sala ngadto sa mga tawo nga gitugyanan sa ministeryo sa pagpasaylo tungod kay
unsaon man nila pagkasayod kon unsang mga salaa ang ilang pasayloon o dili pasayloon gawas kon kini
isugid ngadto kanila sa makasasala. Tinuod nga ang Dios lamang maoy makapasaylo sa sala isip tinubdan
sa maong gahom apan dili sab ta kabuot sa Dios kon ang maong gahom iyang ipaagi sa iyang mga
piniyalan.

Dunay mga tawo nga modawat nga ang mga apostoles nakadawat sa maong gahom apan molimod nga
ang maong gahom nahipasa ngadto sa ilang mga sumusunod. Sa laktod, alang kanila ang maong gahom
sa pagpasaylog sala nawala pagkamatay sa kataposang apostol ug busa kita karon adto na mosugid
direkta sa Dios. Kini nga hunahuna tin-aw nga sumpaki sa pamahayag ni Cristo nga nagpakita nga iyang
gitugyanan og gahom ang mga apostoles, dili sa ilang kaugalingong katakos, apan tungod sa katungdanan
nga ilang gihuptan isip mga pangulo sa Iyang Iglesya ug ingon nga iyang mga embahador dinhi sa
kalibotan (1 Cor. 4:1, 2 Cor 5:18-20). Si Jesus miingon, “Busa panlakaw kamo ngadto sa tanang
katawhan… Ug hinumdomi! Ako mag-uban kaninyo hangtod sa kataposan sa kalibotan” (Mat 28:20). Si
Jesus nasayod nga ang mga apostoles, tungod kay sila mga tawo man, mangamatay. Busa ang iyang saad
nga siya mag-uban hangtod sa kataposan sa kalibotan dili lamang alang sa una niyang mga tinun-an
kondili ngadto sa Iglesya nga iyang gitukod nga mahitungod niini siya usab namulong nga bisan ang
ganghaan sa impyerno dili makadaug niini (Mat 16:18). Ang mga apostoles tin-aw nga nasayod nga ang
ilang ministeryo magpadayon tapos sa ilang pagbiya niining kalibotana busa nagpili sila og mga tawo nga
mosunod kanila ug ila silang gisul-oban sa samang gahom nga ilang nadawat gikan kang Cristo (Buh 13:1-
3, Tito 1:5, 1 Tim 4:14, 5:22).

Dunay moingon: “Mituo ako nga ang Dios lamang ang makapasaylo sa sala. Ang mga pari tawo lamang
sama kanako ug makasasala usab. Busa wala silay gahom sa pagpasaylo sa sala sama kanato.”
Mangutana kita sa atong higala: Dili ba diay ang Dios makahimo sa pagpasaylo kanato pinaagi sa mga
tawo nga iyang gitugyanan sa gahom sa pagpasaylo? Ang pangulo sa atong nasod makahimo sa
pagpasaylo sa usa ka binilanggo dili sa iyang kaugalingong katakos kondili tungod sa katungdanan sa
pagka-pangulo nga anaa kaniya ang maong gahom. Sa samang paagi ang usa ka pari sa iyang kaugalingon
walay gahom sa pagpasaylog sala apan isip tinugyanan sa Dios makahimo siya sa pagpasaylo. Si San
Pablo miingon, “Ang among katakos naggikan sa Dios” (2 Cor 3:5).

Apan dili ba diay mahimo ang pagsugid sa atong mga sala direkta ngadto sa Dios? Kon ang mga tawo sa
kasagaran makahimo sa pagsugid ngadto sa Dios sa tago ug makadawat sa iyang pasaylo, walay
magtagad sa pagsugid sa ilang mga sala ngadto sa mga tinugyanan sa Dios. Sa ikaupat ka gatusan ka tuig
si San Augustine, ang Obispo sa Hippo, mipasidaan: “Walay si bisan kinsa nga moingon sa iyang
kaugalingon, maghinulsol ko ngadto sa Dios sa tago; ako kining buhaton ngadto sa Dios lamang. Kon mao
wala ba diay bili ang pag-ingon ni Cristo, ‘Ang inyong hubaran sa yuta, hubaran sa langit?’ Wala ba diay
bili ang paghatag sa mga yawi ngadto sa iyang Iglesya? Ato bang kawangon ang Ebanghelyo, kawangon
ba nato ang mga pulong ni Cristo?”

Daghan usab ang moingon nga tungod sa kasayon sa pagdawat sa pasaylo diha sa kompisalan
makapadasig kini sa pagpakasala, nga ang gipahimug-atan pag-ayo mao ang tulomanon inay ang tinuod
nga paghinulsol diin diha magsugod ang pagbag-o. Kini nga katarungan nagsukad sa kakulang sa
pagsabot sa tinuod nga essensya sa sacramento sa pagkompisal. Ang Sta. Iglesya nagtudlo nga walay
kapasayloan sa sala gawas kon dunay paghinulsol ug tumong sa pagbag-o sa bahin sa makasasala. Karon
atong nasayran nga ang katoliko nga pamaagi nagkinahanglan usab sa kinasingkasing nga paghinulsol isip
kondisyon alang sa pagpasaylo sama sa gitudlo sa mga protestante. Apan dugang pa niana gikinahanglan
pa gayod ang pagsugid sa iyang mga sala sa walay lipodlipod ngadto sa pari nga nagrepresentar ni Cristo.
Asa may mas sayon niana? Dugang pa dili malalis nga ang mga katoliko nga nagpahilayo sa ilang
kaugalingon sa kompisalan sagad mao kadtong nagpadayon sa pagpakasala ug sila nga kanunay nga
miduaw sa kompisalan maoy nakasinati sa kabag-ohan sa ilang kinabuhi.

Ang kasaysayan, diha sa mga sinulat sa unang mga pangulo sa Iglesya, nagmatuod nga ang pagsugid sa
sala aron makabaton og pasaylo gibansay sukad sa unang mga kapanahunan sa kristyanidad. Busa ang
pig-ot og pangisip nga moingon, “Ang kompisal imbento sa mga kaparian aron paghawid sa katawhan”
nagpakita sa iyang kawalay alamag sa kasaysayan ug sa iyang dili makatarunganon nga paghukom. Ang
atong ikatubag sa maong tigsaway mao, “Kon imbento pa kini sa kaparian, nganong gipailawom man nila
ang ilang kaugalingon sa maong kasugoan?” Sa pagkatinuod, ang mga pari, mga Obispo ug bisan ang Sto.
Papa kinahanglan usab nga mosugid sa iyang mga sala ngadto sa laing pari nga naghupot sa maong
gahom.

Ang mga teksto nga sagad gamiton sa atong mga kaigsoonan nga nahimulag kanato sa pagtuo igo lamang
nagtug-an nga ang Dios mao ang tinubdan sa pasaylo (sama sa Mar 2:7) apan dili kini makatabon sa laing
kamatuoran nga ang maong gahom gitugyan sa Dios ngadto sa mga tawo nga iyang gipili alang sa
ministeryo sa pagpasig-uli (Juan 20:22-23, 2 Cor 5:18-20). Ang paghinulsol sa atong mga sala atong
himoon ngadto sa Dios diha sa kinahiladman sa atong kasingkasing apan ang tinagsa-tagsa nga pagsugid
atong himoon ngadto sa iyang mga tinugyanan sa gahom sa pagpasaylo. Ang Dios dili na kinahanglan nga
sugiran pa sa atong mga sala kay ang tanan natong kasal-anan wala matago gikan kaniya (Salmos 69:5).
Ang giingon nga pagsugid sa sala ngadto sa Dios adto itug-an sa mga tinugyanan sa Dios (Jos 7:19, Eccl
5:6, 1 Sam 15:24-25, 2 Sam 12:13-14, Buh 19:18, 2 Cor 5:18).

Tinubdan: Edwin Ysaal (www.catholicfaithdefenders.com)

Atong tubag ngadto sa mga Sabadista bahin sa Adlawng Igpapahulay

Ang mga Seventh Day Adventists (SDA) nagtudlo nga usa sa timaan sa matuod nga katawhan sa Dios mao
sila nga nagbantay sa iyang mga sugo ug nalakip niini ang pagbantay sa adlawng Sabado nga Igpapahulay.
Niining maong articulo, atong hatagan og tubag ang mga bahin sa Bibliya nga sagad kutloon sa mga SDA
aron pagpamatuod sa ilang doctrina.

WALI SA SDA:

Ang pagbantay sa adlawng igpapahulay nagpadayon tungod kay bisan didto sa bag-ong langit ug bag-ong
yuta kining maong sugoa pagabantayan gihapon. “Maingon nga ang bag-ong langit ug bag-ong yuta, nga
akong pagabuhaton, magpabilin, nag-ingon ang GINOO, ang imo usab nga kaliwat ug ang imong ngalan
magpabilin” (Isa 66:22). “Ug kini mahitabo gayod, nga gikan sa usa ka bag-ong bulan ngadto sa laing bag-
ong bulan, ug gikan sa usa ka igpapahulay ngadto sa laing igpapahulay, ang tanang unod moanhi aron sa
pagsimba sa akong atubangan, nag-ingon ang GINOO” (Isa 66:23).

TUBAG:

Kining maong teksto wala maayo sa pagsabot sa atong mga kaigsoonan nga SDA. Ang bersikulo 23 nag-
ingon nga ang katawhan sa Dios magsimba gikan sa usa ka igpapahulay ngadto sa laing igpapahulay.
Wala ingna nga ang katawhan sa Dios magsimba atol sa usa ka igpapahulay ug sa sunod nga igpapahulay.
Ang yano nga gipasabot sa maong teksto mao ang walay hunong nga pagsimba dili kay pagsimba sa
adlawng Sabado lamang. Ug nganong ang adlawng igpapahulay man ang gigamit aron sa pagbahin sa
walay hunong nga pagsimba? Sa yano nga katarongan nga ang maong basahon gisulat ni Propeta Isaias
alang sa mga Israelitas nga nagbantay sa adlawng igpapahulay. Natural lang nga mogamit siya og mga
paghulagway nga ilang masabtan. Apan dili sakto ang paghubad niini nga teksto aron pag-angkon nga
ang igpapahulay pagabantayan pa didto sa bag-ong langit, tungod kay dili kini ang gipasabot sa maong
teksto.

Kon atong hinayon sa pagbasa ang Isa. 66:23 kini nag-ingon, “gikan sa usa ka igpapahulay ngadto sa
sunod.” Unsaon man nato sa pagsabot pananglit dunay moingon, “Ang Katin-awan sa Pagtuo (ulohan sa
programa) isalida sa CCTN matag Mierkules sa gabii, ug gikan sa usa ka Mierkules ngadto sa sunod ako
kining gipaabot uban ang kahinam”? Moingon ba kita nga siya nagpaabot lang matag adlawng Mierkules,
o ato bang sabton nga siya naghinamhinam nga nagpaabot niini kada-adlaw? Ginawi ang yanong
panabot, atong masabtan nga dili lang kay nagpaabot siya sa mga Mierkules lamang kondili nga
mapadayonon ang iyang pagpaabot gikan sa karon nga Mierkules hangtod sa sumad. Busa nganong
lainon man sa pagsabot sa mga SDA kining maong teksto? Nganong kinahanglan man nga dinhi ang
“gikan sa usa ka igpapahulay ngadto sa sunod” hubaron man nga “atol sa usa ka igpapahulay ug sa
sunod,” nga sa yano nga pagkasulti lahi man ang gipasabot niini?

Dugang pa, ang maong teksto nagkanayon usab, “gikan sa usa ka bag-ong bulan ngadto sa sunod.” Anaay
tulo ka grupo sa pagsaulog diha sa Daang Tugon- ang mga tinuig nga kasaulogan (Pagsaylo, Pagpamayad
sa mga Sala, uban pa) ug anaa usab ang binulan nga mga kasaulogan (ang pagbantay sa bag-ong bulan sa
unang adlaw sa lunar month cycle), ug anaa ang sinimana nga mga kasaulogan (ang ikapitong adlaw nga
igpapahulay). Kon sumala sa pagsabot sa mga SDA sa Isa 66:23 nagpadayon pa ang igpapahulay nga
Sabado ang mao gihapon nga teksto nagpakita nga kinahanglan usab diay nga saulogon nato ang bag-
ong bulan. Nganong bisan ang mga SDA wala man mosaulog sa bag-ong bulan? Unsa may kalainan,
sanglit ang maong teksto naghisgot man sa duha? Sa pagkatinuod, ang mga pagsaulog sa Daang Tugon
matinuig man, mabinulan, o masinimana gitapos na kining tanan ni Cristo diha sa iyang kamatayon sa
krus. Usa sa mga unang erehiya nga gibadlong ni San Pablo mao kadtong mga judio nga nangakabig sa
pagka-kristyano ug buot nila nga ipatuman ang mga tulomanon sa tinohoang judaismo ngadto sa mga
kristyano. Si San Pablo miingon, “Gipapas niya ang tanan tang mga utang lakip ang mga kasabutan bahin
niini ug giwagtang niya ang tanan pinaagi sa paglangsang niini didto sa krus… Busa ayaw ninyo itugot nga
may magsaway kaninyo sa inyong kan-on o imnon, o bahin sa mga adlaw nga balaan, o sa pangilin sa
bag-ong bulan, o bahin sa Adlaw nga Igpapahulay. Kining tanan mga landong lamang sa mga butang nga
umaabot, apan ang katumanan mao si Cristo” (Col 2:14-17).

Tinubdan: Ramon Gitamondoc (www.catholicfaithdefenders.com)

Why Catholic Church opposed to Birth Control?

QUESTION:
Why is the Catholic Church opposed to birth control? Where in the Bible is birth control condemned as
being contrary to the Will of God?

ANSWER:
The Catholic Church is not opposed to birth control when it is accomplished by natural means, by SELF
control. She is opposed only to birth control by artificial means, by the employment of pills, condoms,
IUD's, foams, jellies, sterilization, non-completion of the act of sexual union -- or any other means used
to prevent conception from resulting from this act -- because such means profane the marital embrace
and dishonor the marriage contract. God slew Onan for practicing contraception (Gen. 38:9-10); the
word "onanism" derives from Onan's deed. In fact, up until the Church of England's Lambeth Conference
of 1930, which accepted contraception and thus broke with the Christian tradition, contraception had
been considered by all Christian churches, both Catholic and Protestant, to be gravely sinful. The Catholic
Church does not feel free to change the law of God, as do Protestants.

In the New Testament, there is only one instance where sin is punished by God with immediate death,
this was the fate of Ananias and Saphira, a husband and wife who went through the motions of giving a
gift to God but fraudulently kept back part of it. The Bible says they lied to the Holy Spirit. (Acts 5:1-11).
In contraception, two people go through the motions of an act of self-giving, but obstruct the natural
fruition of their act, i.e., the conception of children, which is the ultimate purpose for which God created
sexuality. Sexual union is a gift from God to the married, but by practicing contraception, married
couples are accepting the pleasure God built into the act and yet denying Him its purpose, new people.
They are in effect mocking God. But "Be not deceived, God is not mocked." (Gal. 6:7). Christ cursed the
fig tree which, despite a fine external appearance, bore no fruit. (Matt. 21:19; Mark 11:14).

Marriage is God's plan for populating Heaven, yet contracepting couples refuse Him the specific fruit of
their marriage, which is children, when they engage in the act which should produce children yet
frustrate the natural, God-intended result.

Further, the sin of "sorceries" or "witchcrafts" ("pharmakeia" in the Greek -- Gal. 5:20; Apoc. 9:21; 21:8)
-- which the Bible condemns along with fornication, murder, idolatry, and other serious sins -- very
possibly includes secret potions mixed to prevent pregnancy or cause abortion. Such potions were
known and used even in the first century.
Common sense and conscience both dictate that artificial birth control is not only a violation of the
Natural Law but is a perfidious insult to the dignity of man himself. For it implies free reign to physical
impulses; it implies total disregard for the fate of the human seed; it implies utter contempt for the
honorable birth of fellow humans, those fellow humans who are born as the result of a contraceptive
having failed and whose very existence is therefore considered to be an unfortunate "accident," rather
than a gift of God; it implies the most extreme selfishness, for no advocate or practitioner of artificial
birth control would have wanted it for his or her own parents. Further, contraception undermines the
respect of husband and wife for each other and thereby loosens the marriage bond. Worst of all, many
"contraceptives," such as the IUD and most if not all birth control pills, work by actually causing an
abortion early in the pregnancy; thus, this so-called "contraception" is in reality abortion -- the killing of
a human being -- rather than the preventing of conception.

In every age there is some favorite sin which is accepted by "respectable" worldly Christians; in our times
the "acceptable" sin is contraception -- a sin which fits in perfectly with the view that the purpose of
human life is to attain earthly happiness. The true Christian couple, on the other hand, will realize that
God desires them to have children so that these children can come to know Him and love Him and be
happy with Him eternally in Heaven. Marriage is God's plan for populating Heaven. How wise it is to let
God plan one's family, since He loves children much more than do their earthly parents, and His plans for
them go far beyond any plans of these parents.

Innumerable stories are told of God's Providence to Christian parents who trusted in Him and obeyed His
law. For those who have a true and serious need to space or limit the number of their children, the new
methods of natural family planning based on periodic abstinence have proven to be extremely reliable
(unlike the earlier "rhythm" methods).

Finally, the Christian will realize that the self-denial involved in bearing and raising Christian children is a
school of Christlikeness. Our Lord said: "If any man will come after me, let him deny himself, and take up
his cross, and follow me." (Matt. 16:24). But He also said: "My yoke is sweet and my burden light." (Matt.
11:30). God promises sufficient grace to those who seek to obey Him. And the resulting peace of soul
which the obedient married couple enjoys is beyond all price.

Source: Paul Whitcomb (www.catholicbook.com)

Sabadista naglaroy-laroy sa Adlawng Sabado

PANGUTANA:

Kining atong mga higala nga mga Sabadista kun mga nagpahulay sa adlawng Sabado, pirme mang
mahimamat nato sa Plaza og mura man siguro nga ila lang ning gilapas o wala lang nila siguro tahura ang
ilang texto nga paborito kaayo. Unya mangayo lang ko nimo kun unsaon ni nato pagpasabot nga pirme
mani silang galaroy-laroy sa adlawng Sabado. Kay miingon dinhi sa Exodu 20:8, hinumdumi ang adlawng
igpapahulay ug balaan kini. Dayon gilig-on gyud kini sa Nehemias 13:19 nag-ingon diha: busa sa
pagkasawom-sawom sa hapit na magsugod ang adlawng sabado gisirhan ko ang mga ganghaan sa
Jerusalem ug nagsugo ako nga dili kini paga-ablihan kondili matapos ang adlawng Sabado. Gibantay ko sa
mga ganghaan ang pipila ka mga sulogoon aron pagsiguro nga walay butang dad-on sulod sa syudad sa
adlawng Sabado. Palihog kunog patin-aw nganong kadaghan man aning mga Sabadista nga naglaroy-
laroy sa adlawng Sabado? Nga nia man sa bibliya nga wala gayoy makalusot sa adlawng Sabado?

TUBAG:

Mao na nga usa sa mga restrictions ug reglamento sa pagbantay sa adlawng Sabado nga igpapahulay nga
wala gayoy mangguwa ug dili gyud sila mogawas sa ilang ganghaan, kay ang ila gong syudad gilibutan
man og dako kaayong paril. Unya sa paril maong dako ug taas kaayong ingon ta murag torre nga paril nga
adunay mga dagkong ganghaan nga dili gyud na ablihan hangtod nga molapas na ang adlawng
igpapahulay. Mabasa nato sa Nehemias 13:19 ug mabasa sad na sa Ezequiel 46:1, gipadayag usab nga
ang pultahan nga ablihan mao ra ang pultahan sa templo sa Dios kay mao may sudlan sa mga Israelita sa
pagsimba nila sa Dios. Pero ang ganghaan sa syudad sirado mao ning mabasa nato sa Ezequiel 46:1 ang
ganghaan sa kinasoloran nga korte sa ilang simbahan nga naglantaw paingon sa sidlakan pagasirhan sa
unom ka adlaw nga igbubuhat, apan sa adlaw nga igpapahulay kini ablihan ug sa adlaw sa bag-ong
buwan kini pagabuksan. Kining pultahana sa templo sirhan sad ni sa unom ka adlaw, pero sa adlawng
igpapahulay ablihan, kay musolod man sila Ezequiel 46:1.

Mao gani nga ang mga apostoles dili gayod mga sabadista kay sa Buhat 16:13 niingon: Ug sa adlawng
igpapahulay MIGULA KAMI. Kining KAMI mga APOSTOLES nga miguwa gawas sa ganghaan nga haduol sa
usa ka suba diin sa among paghuna-huna may dapit sa pag-ampo ug milingkod kami ug nakigsulti sa mga
babaye nga nagkatigom. Mabasa na nato sa Buhat 16:13. Dinhi nagpasabot nga ang mga Apostoles diay
dili mga Sabadista kay ang mga Sabadista kun nagbantay sa adlawng Sabado gidid-an man sa paggula o
pagguwa gikan sa ganghaan sa syudad, pero ang mga Apostoles nangguwa ug busa ilang gilapas
angNehemias 13:19 ug ang Ezequiel 46:1. Unya kana silang mga Sabadista lugar nga magsabadista gayud
sumala sa kanang nasuwat sa Daang Testamento nga dili gyod sila mangguwa sa ganghaan o sa ilang
balay. Pero lagi moingon man sila nga moderno naman me nga mga sabadista, pero ila ranang
kaugalingong pagpili ug pagsabot, pero kana usa gayod ka kalapasan. Ang ato lang masabtan nato dinhi
nga dinhi sa Buhat 16:13 nga ang mga Apostoles dili mga Sabadista kon nagbantay sa adlawng Sabado,
busa kanang magguwa sad, ahhh… dili na kana sila mga Sabadista kay mangguwa man sila sa ganghaan
sa syudad, sa ato pa maglaroy-laroy na sila gawas sa ilang balay, busa sila nakalapas sa adlawng
Sabadong igpapahulay kun nagpabilin man gihapon ang balaod sa adlawng igpapahulay sa Sabado. Apan
kana gipahunong na ang Sabadong igpapahulay kay wala naman kana tumana sa mga Apostoles human
sa pagkabanhaw ni Kristo sumala sa atong nahisgutan sa unahan kay dili sila mga Sabadista. Mateo 12:1-
5; Ug si Kristo buot patyon sa mga Sabadista nga nagpahulay sa adlawng Sabado kay nag-ayo siyag
masakiton ug iya kining gipapas-an atol sa adlawng igpapahulay sa mga Judiong Sabadista nga supak
saJeremias 17:21 nga namahulay sa adlawng Sabado nga mabasa sa San Juan 5:7-8,18. Busa kun ikaw
namahulay sa adlawng Sabado, usa ka sa mga buot mopatay ni Ginoong Hesukristo kay wala nagtamod
sa adlawng Sabado ug si Kristo walay sala 1 Pedro 2:22. Busa pruyba kana nga walay nalapas si Kristo ug
ang uban, kay katumanan kana sa tagna ni propeta Oseas ug ni Isaias etc.. nga ang adlawng Sabado
pahunongon na sa Dios kay walay nakatuman niini tungod sa dakong bug-at nga bulohaton nga wala
natuman usab.

Oseas 2:11, Isaias 1:13-14. Pagbangotan 2:6 ug gituman sa bag-ong tugon human sa pagbanhaw ni Kristo
nga pahunongon kay landong lamang kana sa butang nga umaabot.

Colosas 2:14-16. Busa ang ika-pitong adlawng igpapahulay sa mga nagpaka-sabadista, gipulihan nag laing
adlaw Hebreo 4:8-9. Ug kini ang unang adlaw sa semana Leviticus 23:39 Gitagna, diin misimba sila kang
kristo nga ilang manunubos ug Ginoo kay nianang adlawa usab si Kristo nabanhaw, nga mao ang pinaka
pundasyon sa atong pagtoo Kristiyano. Mateo 28:9,17 ; 1 Cor.15:14; Buhat 20:7 KJV; 1 Cor.16:2.

Tinubdan: Allan Salada (www.katoliko-bisaya.blogspot.com)

Ang ngalan nga "Katolika Apostolika Romana" wala magagikan ni Cristo?

PANGUTANA:

Sa imong mga pamahayag Bro. Soc, miingon ka ang Iglesya nga tinukod ni Cristo, sa panahon ni Cristo
mao ang Iglesya Katolika, pero dako kining supak sa mga libro sa inyong mga pari ang imong gisulti. Kay
usa ka pari miingon, “The Name Catholic Apostolic Roman Church did not come from Christ,” (The
Church of Christ and Other Protestant Sects by Fr. Juan Trinidad S.J. page 24-25). “Ang ngalan nga
Katolika Apostolika Romana wala magagikan ni Cristo,” Ikaduha, may usa ka laing pari nga miingon: “Ang
Katolika nga pulong unang gigamit ni San Ignacio sa Antioquia Syria nga gimartir sa tuig 110 A.D. Ang
Iglesya nga tinukod ni Cristo dinhi sa unang higayon gitawag og Iglesya Katolika aron sa pagpahimug-at sa
panaghiusa sa Iglesya Universal. Ang hinungdan nga giimbento ni San Ignacio ang maong ngalan,”
(Roman Catholic by Fr. Robert Taylor pahina 3). Imong gisupak ang matuod nga gisulti sa mga pari, dili ba
nagbakak ka?

TUBAG:

Sa maong libro nga imong gikutlo, The Church of Christ and Other Protestant Sects, sa pahina 68-69
anaay mabasa sa pamahayag sa pari, “The Catholic Church did start with Christ,” nga ang hubad, “Ang
Iglesya Katolika nagsugod ni Cristo.” Pero kanang ngalan nga gihatag diha sa matuod nga Iglesya, ang
Catholic Apostolic Roman Church gikan kana sa pamatuod ni San Pablo. . . si San Pablo mitawag sa
matuod nga Iglesya og Ekklesia Kath’olis nga ang hubad sa Watch Tower Bible Society of Kongregasyon
nga Molukop, mabasa kana sa Buhat 9:31 sa Bibliya nga Griego. Ug ang Apostolic gisulti usab ni San
Pablo dihang miingon siya, “Kamo tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles. . .” (Efeso
2:20). Busa Apostolic ang Iglesya nga tinukod ni Cristo. Ug ang Romana, kay si San Pablo miingon sa
pagtuong Cristohanon sa taga Roma nga gikan ni Jesus “Nganha kaninyong tanan nga taga Roma, nga sa
Dios gihigugma, gipanagtawag kamo aron mahimong mga balaan. . . ang inyong pagtuo gipakaylap man
sa tibuok kalibotan,” (Roma 1:7-8).

Ang gipahayag ni San Ignacio nga siya mao ang unang migamit sa pulong Iglesya Katolika kana aron sa
pagpaila kaniadto sa iyang panahon sa matuod nga Iglesya ni Cristo ug sa pag-opisyal nga pagpadayag
alang sa panaghiusa sa mga matuohon. Sa pag-ingon nga siya unang miimbento niini, dili sabton nga siya
mao ang tinubdan niana, nga pulong Katolika, kay sa Bibliya sa panahon ni Cristo daan nga ang matuod
nga Iglesya nga giwali sa mga apostoles gipaila nga mao kini ang Ekklesia Kath’olis, sumala sa mabasa sa
Buhat 98:31 sa Bibliya nga Griego. Ug labot pa niana, sa unang usa ka libo ka tuig human mosaka si Cristo
sa langit walay laing Iglesya nga gipasakopan sa mga Cristohanon mao ra ang Iglesya Katolika, “For the
first 1000 yrs. after the death of Jesus Christ all Christians belonged to one Church, that is the Catholic
Church” (Young’s Student Encyc. Vol. 17 page 2024). Busa ang matuod nga Iglesya ni Cristo bisan sa
panahon sa mga apostoles ug sa panahon ni San Ignacio sa Antioquia mao ang Iglesya Katolika. Busa
wala ko’y pahayag nga bakak.

Tinubdan: Soc Fernandez (www.bagonglungsoranon.com)

Igo na ba ang pagtoo sa Dios ug pagbinuotan para maluwas?

PANGUTANA:
Way relihiyon nga makaluwas. Igo na nga motuo ka ni Cristo ug magpakatawo pag-usab, born-again, kon
magbuotan, maluwas ka. Wala kinahanglan nga magpasakop ka pa sa Iglesya Katolika. Di'ba?
TUBAG:
Sumala sa diksyonaryo ang relihiyon mao ang pag-ila ug pagtuman sa labing Makagagahom nga gitawag
natog Diyos (Webster's Dict.) Ug sa libro ni Sirac 35:18 giingon sa Dios: "Manimalos ako pinaagi sa
pagdugmok sa walay tinuhoan. "timan-an nga si Jesucristo nagtudlo usab og tinuhoan. "Gidala ni Aquila
ug ni Priscilla si Apolo sa ilang balay ug gisaysayan sa hustong kahulogan sa tinuhoan ni Cristo," (Buhat
18:26). "Kon dunay magtudlo nga dili muoyon sa matuod nga pagtulon-an sa atong Ginoo ug sa atong
tinuhoan nagpasigarbo siya.... "(1 Tim. 6:3). Busa luwason sa Ginoo ang dunay relihiyon kon kanang
tinuhoana tinukod ug gitudlo ni Cristo, dili tinukod lang sa tawo.

Dili igo nga ang usa ka tawo moingon nga siya "nagbinuotan," kondili tumanon gayod usab niya ang
kabubot-on sa Ginoo. Kay dunay paagi nato nga dili mao ang paagi sa Dios," Ang ilang pag-alagad wala
magsukad sa matuod nga kahibalo kay wala sila masayod sa paagi sa Dios sa pagmatarong sa tawo.
Gigamit nila ang ilang kaugalingong paagi busa wala sila musunod sa paagi sa Dios sa pagmatarong sa
tawo,"(Roma 10:2-3). Ug usa ka paagi sa Dios mao nga mahisakop kita sa matuod nga Iglesya aron Iyang
pagaluwason, "Kay gitawag kamo sa Dios aron mahiusa sa usa ka lawas."(Col. 3:15), "Si Cristo ang ulo sa
lawas nga mao ang Iglesya," (Col 1:18). Ug si Cristo mismo ang magaluwas sa Iyang lawas nga mao ang
Iglesya," (Efeso. 5:23). Ang Iglesya Katolika mao ang kaponongan nga tinukod ni Cristo (Grolier Encycl.
Vol. 5 p.106).

Tinubdan: Soc Fernandez (www.katoliko-bisaya.blogspot.com)

Balido ba gihapon ang pagkonsagrar sa Pari diha sa ostiyas ug bino bisan wala siya mitoo?

PANGUTANA:

Bro. Soc, ang magsisibya nga Traditionalist nga kanunay nag-atang sa imong gipaambit, nag-ingon:
“Sayop ang gisulti sa Katin-awan sa Pagtuo nga ang pari nga magmisa bisan way pagtuo, balido gihapon
ang iyang pag-konsagrar. Dili ikadapat diha ang ex opere operato, erehiya og dakong sayop ang iyang
gitudlo, nakapasalaag sa daghang mga katoliko.” Husto ba siya, sumala sa Official Doctrine of the Catholic
Church? Bro. Carlos Pastorite, San Isidro, Talisay City, Cebu.

TUBAG:

Ang defecto moral o doktrinal sa usa ka tinuod nga na-ordenahan nga paring Katoliko, kon siya magmisa,
balido ang Misa nga iyang gisaulog. Kay ang usa ka dili matuis nga kondisyon mao kini: “The Consecrator
of the Blessed Sacrament in every priest, and only a priest. Even heretical and schismatical priest can
validly consecrate.” (Moral Theology by Fr. Heribert Jone, Nihil Obstat Pius Kaelin. . . Imprimatur John
Francis Dearden, D.D. Bishop of Pittsurgh page 349).

Ang kawala motuo ni Caifas ug sa iyang dakong sala sa paglutos ni Jesus wala makalangkat sa iyang
gahom sa pagkapari ug sa gahom sa pagsultig kamatuoran sa tuig sa iyang pagmando. “Si Caifas
namulong: Maayo kaninyo nga mamatay ang usa ka tawo tungod sa katawhan nga dili mawala ang tibuok
nasud. Karon wala siya makasulti niini sa iyang kaugalingon; kondili kay siya mao ang Labawng Pari
niadtong tuiga. Gitagna niya nga si Jesus mamatay tungod sa nasud” (Juan 11:49-51).

Human si Jesus mamulong sa litokonon sa pari sa Konsagrasyon siya misulti; “Kini mao ang Akong
Lawas. . . Kini ang Kopa sa Bag-ong Tugon sa Akong dugo,” misugo kanila, ang iyang mga pari. “Buhata
ninyo kini nga handumanan Nako” (Lukas 22:19-20). Gisugo, Niya ang Iyang mga ministro, ang mga pari,
pero ang katakos sa paghimo niini nga Iyang Lawas ug Dugo, dili katakos sa pari kondili Iya ni Cristo, mao
kini ang Capax Dei, gahom sa Dios, ang ex-opere operato, dili gikan sa katakos sa tawo Capax Hominis.
Busa ang maong gahom wala mag-agad sa kahimtang moral sa pari o sa ka-wa niyay pagtuo pero
napasiunhan sa iyang intention sa Misa sa pagsugot sa sugo sa GINOO. Do this.

Ania ang Milagro sa Lanciano Italia: Sa ikapito ka gatus (700 A.D.) usa ka pari sa Orden ni San Basilio
Simbahan ni San Longino nga nagmisahan siya nga diay wala siyay pagtuo sa Konsagrasyon. Apan sa usa
niya ka Misa nasiga ang iyang duha ka mga mata. Kay ang Pan nahimong Unod, apan ang tunga
nagpabilin nga ang kolor puti sa Ostiya ug ang bino nahimo gayud nga Dugo.

Siya mituaw sa dakong kasubo ug pagbasol. . . Siya miingon sa nanimba: “Kamo mga bulahan nga saksi,
kay ako nga walay pagtuo gipakgang sa GINOO ug Iyang gipakita sa akong mga mata. Dali kamo mga
igsoon, paduol kamo aron makakita kamo sa Unod ug Dugo sa Gimahal nato nga Cristo.” (Eucharistic
Miracles compiled by Joan Carroll Cruz, may Nihil Obstat ni Rev. John Miller C.S.C., Imprimatur ni Philipp
M. Hannan, Archbishop of New Orleans.

Busa, gipabarog sa Katin-awan sa Pagtuo, ang Kamatuoran sa Balaang Kasulatan ug sa Panudlo sa

Simbahang Katoliko. Bisan ang pari walay pagtuo apan dili kini makapugong sa milagro sa Ginoo sa
Konsagrasyon sa matag Misa. “Facta sunt potentiora verbis.” Facts are more powerful than words.

Tinubdan: Soc Fernandez (www.catholicfaithdefenders.com)

Nganong sa misa ang ipakalawat raman ostiyas, nganong wala may bino?
PANGUTANA:

Nganong sa misa ang ipakalawat sa manimba ang pan raman wala may bino? Salamat sa paghatag unya
ug katin-awan ani brod. God bless! (nangutana: Alvin Ventura)

TUBAG:

Sa katapusang panihapon, gihulagway dinhi nga ang midawat sa pagkalawat sa duha ka bayhon mao ra
ang mga apostoles ug pulos sila mga ministro sa Ginoo (pari). Busa ang mga laity kon dili pari wala
mahiapil niadtong sugoa nga obligado nga mokalawat sa duha ka bayhon sa pan ug bino. Dunay
pagpakalawat sa mga apostoles sa mga matuohon mao na lamang ang lawas ni Cristo sa bayhon nga pan.
Buhat 2:46 – “Ug sa nagpadayon sila sa paghiusa sa templo sa matag adlaw ug sa pagtipik-tipik sa
tinapay…” Apan mahimo sab nga ang mga dili pari makahimo pagkalawat sa duha ka bayhon sa pan ug
bino. Ato ning masinati sa mga espesyal nga okasyon nga ipahigayon sa Simbahan.

Sumala sa pagtoong Katoliko, ang Ginoong Jesucristo tibuok gyod nga anaa sa matag bayhon, pan man o
bino ug sa kada bayhon anaa ang buhing Cristo. Ang usa ka patak nga bino o usa ka mumho (crumbs) sa
konsagradong ostiya igo na nga makahatag sa kinabuhing dayon. Ang atong Ginoo miingon, “… Ang
mokaon niining maong pan mabuhi sa dayon.” (Juan 6:58). So kung pan lamang ang atong kalawaton
walay nakulang tungod kay anaa na diha ang tibuok nga buhing Cristo.

Tinubdan: Jessie Fuertes

Mga "Cannibals" ba ang mga Katoliko?

PANGUTANA:

Kumusta brod may pahatagan unta ko ug katin-awan napod nimo bro. Kining pagtulon-an sa Katoliko
brod mahitungod sa Eukaristiya. Pagkalawat sa lawas ni Kristo, di ba gidawat ug gituhuan man gayod sa
mga Katoliko nga kanang “pan” ug “bino” nga human sa konsagrasyon sa Pari mahimo gayod nga tinood
nga lawas ug dugo ni Kristo.
Wala ba kita makasala ug “Cannibalism” sa matag inom ug inigkaon nato sa pan ug bino human nga kini
makonsagrasyahi sa Pari? (nangutana: Alvin Ventura)

TUBAG:

Maayong adlaw kanimo brod, tinuod brod nga ang pagtoo sa simbahang Katoliko mao nga ang gikalawat
mao ang tinood nga lawas ug dugo ni Kristo. De modo sa natural natong pangatarungan ug paminaw
makaingon gayod kita nga ang gikaon nato unod ug dugo sa tawo daw morag tag mga cannibal. Timan-an
lang nato brod nga si Cristo dili tawo lang kondili Dios ug Tawo (God-Man) (Roma 9:5, Tito 2:13). Sumala
sa katesismo ang atong gikalawat dili unod ug dugo lamang ni Cristo. Una sa tanan brod ang Eucharist
usa ka “sacrifice offered by God-Man(Christ) to God by his own body on the cross.” Iya kining gibuhat
tungod kay walay laing maka satisfy nga sakripisyo sa sala kondili mao ra gyod ang lawas ug dugo sa Iyang
Anak. Ang dugo sa bisan kinsang matarong nga tawo dili igo nga ikabayad sa sala sa kalibotan bisan pag
iponon ang dugo sa tanang propeta. Ang makatang-tang sa sala mao kadtong dugo sa usa ka sakripisyo
nga ang bili sa iyang dugo, bili sa dugo sa usa ka Dios ug mao na nga si Kristo nagpakatawo aron maghimo
sa usa ka hingpit nga halad (perfect sacrifice). Busa ang atong gikalawat anaa ang tibuok nga Jesukristo
uban sa iyang lawas, dugo, kalag ug “PAGKA-DIOS” (flesh, blood, soul and Divinity). (Concommitance)

Ang atong gidawat sa pagkalawat dili na mao ang “passible” Christ (buot ipasabot nga si Cristo during sa
Last Supper naghupot pa ug “mortal body” nga sa ato pa, lawas nga mamatay apan diha sa iyang
pagkabanhaw na-transform siya ngadto sa mahimayaong lawas kon “glorified body”. 1 Corinto 15:42, 44
– Ang lawas nga ilubong madunot apan sa pagkabanhaw na niini, dili na kini madunot…. Iniglubong niini,
lawas kini nga yutan-on, apan inigkabanhaw niini, lawas nga espirituhanon.(glorified body) (Filipos 3:21).
Sa 1 Pedro 3:18, si Cristo gipatay ingon nga tawo apan gibanhaw ingon nga espiritu. Mao na nga ang
Eucharist gitawag ug espirituhanong kalan-on, pan nga gihatag sa Dios (Juan 6:33) . Ang gibanhaw nga
Cristo dili na mamatay tungod kay gibuntog man niya ang kamatayon didto sa iyang sakripisyo sa Krus.

Usa sa kalainan sa mga cannibalism ug pagkalawat mao nga ang mga cannibal mokaon sa patay nga unod
sa tawo apan diha sa kalawat ang atong gikaon mao ang buhing sakramentohanon ug mahimayaon nga
lawas ni Cristo uban ang iyang pagka-Dios. Ug ang nabanhaw nga Cristo dili na mamatay. Dili kini
cannibalismo kay ang atong gikaon dili na man mamatay.

Ikaduha, ang kalawat wala mag-nourish sa lawas kondili sa kalagnong kahimtang nga mohatod nato sa
kinabuhing dayon. Human sa atong pagtulon sa ostias kini mahilis ug ang mabilin mao na lang ang grasya
. Ang cannibalismo lawasnon, pinagano (paganistic) ug taman ra sa tiyan makahatod ngadto sa
kapildihan.

Matod pa ni Michael Foley, usa ka Associate Professor of Patristic sa Baylor University: The Eucharist &
Cannibalism

The Eucharist is the whole body and blood of Jesus Christ. Cannibals only take a part of their victims. But
even the smallest particle of the Eucharist contains the entire body and blood of Christ. The familiar
characteristics of space and matter don’t apply: consuming a larger Host does not mean you get more of
Christ’s body and blood, nor does consuming a small Host mean you get less…..The Eucharist is not
diminished. If Christ is entirely present in even the tiniest part of the Host…..The Eucharist consumes us.
When you eat food, it becomes a part of you. With the Eucharist, however, the opposite happens. We
become a part of it, that is, in Holy Communion, we are made a part of the mystical body of Christ. In our
Lord’s words, those who eat His flesh and drink His blood abide in Him (Jn. 6.40).

Tinubdan: Jessie Fuertes

Nganong dili man mahimo sa Dios ang pagwagtang sa yawa nga makagagahom man siya?

PANGUTANA:

Niingon man ka nga ang yawa dili mawagtang tungod kay ang yawa espiritu man mao ng dili mawagtang.
Pero ang pangutana niini, kay dili man kaha mawagtang ang yawa unya ngano man nga gitagaan siya sa
Ginoo ug Gahom nuon, nga authorized man ang Ginoo sa pagkuha sa iyang gahom para dili siya
makahimo ug kadaot?

TUBAG:

Ang Ginoo dili man nga ginganlan nato'g "Inconsistent" sa iyang pagkamao kay kun unsay iyang gihimo
nga 'immortal" magpabilin gyud ng immortal kun pagka-dili mamatay. Bisan aduna siya'y gahom sa
pagkuha ug pagwagtang nila, pero masumpaki kana sa natura, nga sa ato pa ang kinaiya sa espiritu nga
wala'y kamatayon (2corinto4:18). Unya kun buhaton na sa Ginoo ang immortal kondili mamatay ngadto
sa pagka-mortal kon mamatay, sa ato pa ang Ginoo ray nagsupak-supak sa iyang kaugalingon, apan ang
yawa lagi aduna sad siya'y Rule o duna siya'y papel nga gidala, kay unsaon nato pag-ila sa atong
kaugalingon nga kita but-an, matinumanon, kun wala'y higayon nga tanyagan kita'g mga pagsulay, kay
kun may tawo nga maghuna-huna nga lig-on siya o putli siya, mao ng ang yawa mopahigayon ug babaye
nga law-ay nga maoy moatraka, mohagad kaniya, magpakita sa iyang maanindot kaayong Lawas dayon
huboan ba kaha siya, pero kun siya tinuora'y gayod nga gigapos niya ang iyang gugma ug espiritu sa pag-
alagad sa Ginoo diha sa kaputli, mobalibad siya, dili niya ibaylo ang mubo nga kalipay, kaysa pagbugto sa
iyang relasyon ngadto sa Ginoo, labina'g mokalawat ka kada adlaw kun daily communicant ka, kinsa man
kanang imong gikalawat? Ang Ginoo! Ang lawas sa Ginoo anaa nimo.

(Matthew 26:26-28; John 6:51-58; Mark14:21-24) Unya mahinabo nga magpakasala ka'g mortal (1 John
5:17) nianang gabhiona, so dili kana makalawat ugma kay usa ka pasipala sa tinood lawas ug dugo ni
Kristo kun mokalawat ka nga dili takos sala kana nga gitawag og "Sacrilige" dakong Sala" (1corinto11:27-
29). Unya dili man sad na maayong katarungan nga moingon ahhh.. mokompisal lang ko, total nakasala
man ko, mokompisal lang ko kay kada ka-sala" mokompisal lang ko, dili na maayong katarungan kay ang
usa sa mga katuyoan sa tinuod nga pagkompisal o usa sa mga elemento maingon nato sa maayong
pagkompisal, mao man ang pagtinguha nga dili na magpaka-sala pag-usab ug ang pagkompisal aduna'y
tinuod nga pagsubo kun paghinulsol sa mga kasal-anan nga imong nabuhat nga imo kining gikaligot-
gotan tungod kay mao kini ang nakahimo kanimo'g dautang influensya sa pagbuhat ug dili maayo labina
nga nahimulag ka sa imong maayong relasyon ug kadugtongan ngadto sa Dios ug sa imong isig-katawo
(Lukas 13:3; Isaias 59:2; Mateo 3:5-6). Mao nang may mabasa nato diha sa Sirach 34:26 miingon "Nga
kun magpuasa ka apan mobalik gihapon ka's pagpakasala, mao gihapong salaa, unsa may kapuslanan sa
imong pagpuasa?" (Sirach 34:26; Hebreo 6:4-6; 2 Pedro2:20-22) Pareho na kon mokompisal ka aron
mapasaylo ang imong mga sala, pero mobalik gihapon ka pagpakasala, unsa may kapuslanan sa imong
pagkompisal? So dili maayo kay dili tinooray ang imong pagpangayo'g pasaylo sa imong sala ngadto sa
Ginoo, giabusahan nato ang kaluoy sa Dios.( Roma 2:3-7)

Balikon nato mao nga kanang yawa mao na siya'y tigsulay sa atong kusog ug birtud nga mahibaw-an nato
nga lig-on-lig-on diay ko, pero ayaw sad saligi ang imong kaugalingon nga lig-on ka, ingna nuon pagsulti
nga tungod sa Grasya sa Ginoo nakadaog ko, himayaon ang Ginoo! (Juan 15:5; Pinadayag 3:20) kay kon
ako ako ray pasagdan, mahumok pako's Mamon unya haguka pako's balay sa Lawa-Lawa nga sayon
kaayong dagpason sa tintal ug agni sa yawa. Mao na nga ang rule sa yawa motintal, mobabag nato, unya
kita gipahibaw nga sigurado gyud ta'ng makadaog sa yawa Kun Maminaw kita sa agda sa Ginoo kun
unsaon pagbuntog ang yawa, kay dinha man gud sa 1 Corinto 10:13 nag-ingon si san Pablo nga matod pa
niya "wala'y bisan usa ka pagsulay o pagpanintal nga moabot diha kaninyo, kondili ninyo maantos ug
madaog, ug nga ang Dios usab matinumanon ug dili siya mosugot nga panuwayon kamo labaw sa inyong
arangan", hinuon sa matag pagsulay o sa matag pagtintal nga idalit kaninyo gihatagan sad mo sa Ginoo
ug gahom aron makahimo kamo pagdaog sa maong tentasyon.
Mabasa kini sa 1Corinto 10:13. Wala lang ta kasangpit sa ngalan sa Ginoo. (Roma 10:13) Sa pag-ampo (1
Timoteo 2:1-2) sa paglikay ug paghuna-huna sa sangpotanan sa sala nga ang silot sa sala dili lang
mohunong nato, moabot pa nato sa ika-upat nga kaliwatan ug makapadangat kanato sa impyerno sa silot
nga wala'y kataposan.(Juan 5:28-29; Pinadayag 20:10,14; Marcus 9:46-48; Isaias 66:24). Kon
mamalandong kita sa sangpotanan, managana kita ug moingon kita asa raman ng kalipaya, lumalabay
raman na kun manulis ko karon, makakita ko'g mga 30mil. Layo ra nang usa ka buwan ana mahurot na-
na. Mao na nga mas maayo pa nga moantos na lang ko'g kalisod karon basta dili ko mabilanggo ug dili
sad ko makasala. Kana mao nay pagdaog sa tentasyon gumikan sa Grasya sa Dios nga anaa sulod kanato.
(Juan 1:17)

Tinubdan: Allan Salada (www.katoliko-bisaya.blogspot.com)

Asa man diha sa Rosaryo nga nagdayeg mo ni Jesukristo nga mas daghan pa man gani ang "Maghimaya
Ka Maria"?

PANGUTANA:

Kanang paghatag ninyo ug pagtahud kang Maria brod di ba sobra na pud kaayo na? Tan-awa ra gud ng
pag-ampo ninyo sa rosaryo diba mas daghan diha ang "Maghimaya Ka Maria"? Asa man diha nga bahin
nga nagdayeg mo ni Jesukristo? (nangutana: Alvin Ventura)

TUBAG:

Sa atong pag-ampo sa “Maghimaya Ka Maria”, tinuod nga ang gidayeg nato diha si Maria tungod sa iyang
pagsugot sa gipahibalo ni Anghel Gabriel nga mensahe sa Dios Amahan kaniya nga isip mahimong Inahan
sa Manunubos. Pero ang gisentro dinhi mao ang “incarnation” o ang “pagpakatawo” ni Jesukristo. Ang
“Bulahan sa tanang mga babaye ug Bulahan ang bunga sa tiyan mo nga si Jesus” mao gyud nay core sa
“Maghimaya Ka Maria” nga mao ang pagpakatawo sa Diosnong bata nga mao si Jesukristo.

Matod pa sa sulat ni Sister Lucia, visionary sa Fatima Apparition nag-ingon nga ang pag-ampo nga “Hail
Mary” usa ka Trinitarian Prayer ug kini duna'y tulo ka bahin:
Una - Ang unang mga pulong “Maghimaya ka, puno ka sa grasya...” maoy gi-dictate sa Amahan ngadto
kang Anghel Gabriel nga gipadala aron sa pag-announce sa misterio sa Incarnation sa Pulong (Word).
“Magmabdos ka ug manganak ug lalaki, ug nganlan mo siyag Jesus” (Lucas 1:31). Mao kini ang pagdayeg
sa Dios Amahan ngadto sa iyang Obra Maestra nga mao ang Sudlanan sa Iyang Kaalam nga mao si
Jesucristo.(I Cor. 1:24)

Ikaduha, nibisita si Maria kang Elizabeth aron mopuyo ug mag-alagad kaniya'g tulo bulan. Sa
pagkadungog ni Elizabeth sa pangumusta ni Maria, niulpot ang bata sa iyang sabakan tungod sa kalipay
ug si Elizabeth napuno sa Espirito Santo. Mao kini ang mando sa Espirito Santo nga gilitok sa baba ni
Elizabeth, “Bulahan sa tanang mga babaye ug Bulahan ang bata nga imong ianak” (Lucas 1:42). Mao kini
ang salutation kon pagdayeg gikan sa Espirito Santo.

Ikatulo, “Santa Maria Inahan sa Dios i-ampo mo kaming mga makasasala karon ug sa oras sa among
ikamatay. Amen” mao kini ang pag-ampo nga gidugang sa simbahan (Lawas ni Cristo) nga kanunayng
giubanan ni Cristo hangtod sa kataposan sa kalibotan. (Mat 28:20). Gipadala sa Dios ang Espiritu sa iyang
Anak nganhi sa atong kasing-kasing...(Gal 4:6 ; 1 Pedro 1:11). Kini mao ang pag-ampo direkta sa Dios
pinaagi sa “mediation” ni Maria. Busa kita moingon, “Tungod kay ikaw maoy Inahan sa Dios, Iampo mo
kami.”

So, diha sa “Maghimaya Ka Maria” makita nato nga kini usa ka Trinitarian Prayer. Pagdayeg kini sa tulo ka
Persona kang Maria. Pero ang core gyud diha mao ang pagpakatawo sa atong Ginoong Jesukristo. Diha sa
atong pag-rosaryo ang gisentro sa atong pamalandong mao ang kinabuhi ni Cristo uban sa iyang Mahal
nga Inahan. Ang rumbo sa mga misteryo sa Kasakit, Kalipay, Kahayag, ug Himaya puros nagsentro sa
kinabuhi ug gahum ni Jesukristo. Salmo 77:11-12 – Hinumduman ko Ginoo ang gamhanan mong mga
buhat, handumon ko ang mga nabuhat mong katingalahan sa nangaging panahon. (12) Palandungon ko
ang tanan nga imong nabuhat; ug hinuktukan ko ang tanan mong nahimo.

Matod pa ni Sister Lucia sa iyang sulat kang Mother Martins, “The Hail Mary is completely impregnated
both with a Trinitarian and a Eucharistic sense.” Kini tungod kay siya man ang nagsabak ug nagsapnay sa
iyang mga kamot ang buhing Yukaristiya (Jesus nga mao ang Sakramento sa Dios)

Si Maria ug si Jesus dili gayod nato mabulag tungod kay diha sa atong pagkalawat moingon ang pari “Ang
Lawas ni Cristo.” Sama rag miingon nga ang atong gidawat mao ang “Bunga sa Tiyan ni Maria”
Kon modirekta tag sangpit ni Cristo, moingon sab si Cristo kanato: “Tan-awa ang imong Inahan” (Juan
19:26-27)

Si Maria takus pasidunggan sa tulo ka Persona tungod kay siya man ang unang “Buhing Templo sa Tulo ka
Persona” (Juan 14:23), ang unang miyembro sa Simbahan ug ang Obra Maestra sa Dios. Busa ang
kasulatan nag-ingon: 2 Corinto 12:18 - “Ang tawo tinuod gayong dalaygon kon ang Ginoo maoy
magdayeg kaniya...”

Tinubdan: Jessie Fuertes

Nganong wala man gipasaylo sa Dios si Lucifer ug ang mga kaubang rebeldeng anghel?

PANGUTANA:

Nganong wala man gipasaylo sa Dios si Lucifer ug ang mga kaubang rebeldeng anghel nga higugmaon ug
pasayloon man kaha ang mga kaaway?

TUBAG:

Ang mga anghel gibuhat uban sa grasyang makasantos (Sanctifying Grace). Sa tinuoray ginganlan silag
mga “Santos” o “Holy” o “Higala sa Dios”. Apan dili tanan nagpadayon, mao kadto si Lucifer. Daghan
kanila human buhata sa Dios nakasala sila niining gitawag natog “kamapahitas-on” (pride). Giabusuhan
nila ang ilang kagawasan. Niingon si Lucifer “‘I will ascend to heaven; above the stars of God I will set my
throne on high; I will sit on the mount of assembly in the far north; I will ascend above the heights of the
clouds, I will make myself like the Most High.” (Isaias 14:13-14).

Mao ni giingon sa Konsilyo Laterano nga ang Dios wala magpasaylo sa sala sa mga anghel. Seguro
makapangutana kita “Nganong wala man gipasaylo sa Ginoo?”. Sumala sa "The Faith Explained by Leo J.
Trese p.30".

"...when the human race would sin in the person of Adam, God would give the human race a second
chance. But there was no second chance for the sinning angels. Because of the "PERFECT CLARITY" of
their angelic minds and the unhampered freedom of their angelic wills, even the infinite mercy of God
could find no excuse for the sin of the angels. They understood (to a degree that Adam never did) what
the full consequence of their sin would be. with them there was no "temptation", in the sense in which
we ordinarily understand the word. Theirs was what we would call a cold-blooded sin. By their deliberate
and fully aware rejection of God, their wills were fixed against God, fixed forever. For them there was no
turning back; they did not want to turn back. Their choice was made for eternity. There burns in them an
everlasting hatred for God and all his works."

Mao na nga ang pag-ampo ni Hesus didto sa krus nga "Amahan pasayloa sila kay wala sila masayod sa
ilang gibuhat" (Lucas 23:34). Kini para ra gyud tumong sa tawo kay duna may punto nga wala masayri sa
tawo ug wala mahiapil niining pag-ampo ang mga rebeldeng anghel tungod kay hingpit man ang ilang
kasayoran sumala sa gasa sa kahibalo nga gihatag kanila sa Dios.

Tinubdan: Jessie Fuertes

Siya ang inyong Pakinggan: Sinasamba ang larawan?

TANONG:

Protestante: Sabi ng aklat Katoliko na may pamagat na “Siya ang inyong pakinggan (Mahalagang Aklat sa
mga Nagtuturo ng Katesismo)” sa pahina 12 ganito ang nakalagay “Kung ating SINASAMBA ang
LARAWAN ni Kristong napapako sa Krus, dinadasal natin: “SINASAMBA kita at pinupuri, Panginoong kong
Jesukristo, na dahilan sa inyong Santa Krus ay sinakop mo ang daigdigan.”

Napakalinaw po na sinasabi na SINASAMBA ang larawan; ang tanong ngayon, sino po ang nagsasabi ng
totoo, ang may-akda ba ng aklat Katoliko na nagsulat na SAMBAHIN ANG LARAWAN, o ang mga Catholic
Faith Defenders na nagsasabing hindi sinasamba ang larawan nilang mga Katoliko?

SAGOT:

Maganda ang tanong mo kapatid! Parang animoy sinupalpal mo kaming mga Catholic Faith Defenders
(CFD) dahil iginiit mong kami ng mga CFD ay nagsasalungat sa sinasabi ng may akda ng “Siya ang Inyong
Pakinggan”; ngunit ang istilo po ninyo ay laos na (sa Cebuano pa: Panahon pa na ni mampor inyong
style). Bakit po ba natin sinasabing laos na? Sapagkat ganyan talaga ang kanilang mudos operande na
mag quote ng mga text o mensahi sa aklat Katoliko ngunit hindi po nila ibinibigay ang lahat ng laman
nito. Tulad nalamang ng nabanggit sa ating kapatid na may akda sa aklat na nagsasabing “Sinasambahin
ang larawan ni Kristo…” – ITO PO AY PINUTOL NILA AT HINDI NILA TINAPOS ANG PAGBIGAY NG PAHAYAG
KUNG ANO BA TALAGA ANG IBIG SABIHIN NG MAY AKDA.

Bakit ba natin sinasabi na pinutol nila? Sapagkat kung atin lamang tatapusin pagbasa ang aklat na “Siya
ang Inyong Pakinggan” sa pahina 116 ganito po ang nakalagay “HINDI PAGSAMBA sa anito o sa
diosdiosan ang lumuhod at dumalangin sa harap ng mga larawan, sapagkat HINDI TAYO DUMADALANGIN
SA MGA LARAWANG BATO O PAPEL, kundi kay JESUCRISTO at sa mga santo at ang papering ibinigay natin
(naglalagay ng mga bulaklak at sinisindihan ang mga kandila sa harapan nila.) sa mga larawan, ay HINDI
NATUTUNGKOL SA BATO O SA KAHOY O SA PAPEL, KUNDI KAY JESUCRISTO at sa mga santo sa siyang
nalalarawanan sa kanila.” (Emphasis added)

Napakalinaw po na sinulat rin ng may akda ng “Siya ang Inyong Pakinggan” na Hindi natin sinasamba ang
mga larawan (bilang Dios); eh bakit po ba sinambit ng may akda ng naturang aklat na “Sinasamba ang
larawan..?” Ang ibig sabihin po ng may akda sa kanyang isinulat na “Sinasamba ang larawan ni Kristo…”

SAGOT PO DIYAN: ay ang PAGSAMBA PO diyan ay hindi ibig sabihin na sinasamba ang larawan bilang
Dios, bagkus ang ibig sabihin po nito ay ang paggalang NITO at narito po ang ating ebidensya:

Dan. 2:46 (Ang Biblia-KJV Cebuano Translation) { Unya si hari Nabucodonosor mihapa, ug misimba kang
Daniel, ug nagsugo nga siya halaran nila sa usa ka halad sa maamyon nga kahumot.} Si Hari
Nabucodonosor ay sumamba kay Daniel.

Dan. 2:46 (Douay) “Then king Nabuchodonosor fell on his face, and worshipped Daniel, and commanded
that they should offer in sacrifice to him victims and incense.”

Rev. 3:7-9 (Maayong Balita Biblia) Ang anghil ay ipina-samba ng Dios

Gen. 19:1-2 (Douay) “And the two angels came to Sodom in the evening, and Lot was sitting in the gate
of the city. And seeing them, he rose up and went to meet them: and worshipped prostrate to the
ground.”
Joshua 5:13-14 (Ang Biblia-KJV Cebuano Translation) “Ug nahitabo, nga sa didto si Josue duol sa Jerico,
nga siya miyahat sa iyang mga mata ug mitan-aw, ug ania karon, sa iyang atubangan may usa ka tawo nga
nagtindog ug nagbitbit sa iyang kamot ug usa ka espada nga hinuso sa sakob; ug si Josue miduol kaniya,
ug miingon kaniya: Kadapig ba ikaw namo kun sa among mga kaaway? 14Ug siya miingon: Dili; apan
ingon nga principe sa panon sa kasundalohan ni Jehova, mianhi ako karon. Ug si Josue mihapa sa yuta ug
misimba, ug miingon kaniya: Unsa ba ang isulti sa akong agalon alang sa iyang sulogoon?”

Joshua 5:13-14 (Douay) And he answered: No: but I am prince of the host of the Lord, and now I am
come. Josue fell on his face to the ground. And worshipping, said: What saith my lord to his servant?

Ang pagsamba po na nasaimbit sa talata ay tinatawag na veneration o ang paggalang. Eh ito po ba ay

salungat na ang Dios lamang ang dapat sambahin (Mat. 4:10)? Hindi po, sapagkat magkaiba po ang
meaning ng bawat word na pagsamba at it ay ang mga sumusunod:

LATRIA = A form of worship that is due only to God alone; it is the highest form of worship (Mat. 4:10;
Deut 6:13).

DULIA = A form of worship that is due to the saints, angels and Mother Mary (Hyper Dulia) as the means
of respecting them; not to exceed in our homage to God alone (Dan. 2:46; Joshua 5:13-14; Rev. 3:7-9).

Ang atin pong conclusion ay ganito; nang sabihin ng may akda na na “Kung ating SINASAMBA ang
LARAWAN ni Kristong napapako sa Krus” ay isang Dulia lamang na pagsamba o isang respito at hindi ito
pagsamba na tinatawag nating LATRIA dahil ayon rin sa may akda na “HINDI TAYO DUMADALANGIN SA
MGA LARAWANG BATO O PAPEL” na ang sentro naman ng kanyang topiko ay ang pagsambang Latria o
ang pagsamba na para lamang sa Dios.
Ano ba ang ating mga ibat ibang patunay hingil sa ating mga contention na may dalawang uri ng
pagsamba (Latria at Dulia)? Mayroon po at ito ay ang mga sumusunod:

Worship = Reverence or homage offered a person because of his excellence. We adore God because of
His infinite uncreated excellence (see Latria); we venerate Our Lady and the saints because of the
manifestation of God’s excellence in them (see Hyperdulia; Dulia). No person or thing should take the
place of God, or be honored in a manner due to God alone, for this is idolatry, which God forbade. All
worship not directed to God Himself must be subordinate to Him (Ex. 20:3-5; Deut. 5:9; John 4:22).
{Encyclopedic Dictionary of the Bible; Harmony Media, Inc.; PO Box 138; Gervais, OR 97026 USA}

Worship = The honor, reverence, and homage put to superior being or powers, whether men, angels or
God. The English word means “worthship” and denotes the worthiness of the individual receiving special
honor. (NIV Compact Dictionary of the Bible; page 631; The Zondervan Corporation-OMF Literature Phil.)

Samakatuwid hindi po nagkasalungat ang pahayag ng may akda sa naturang aklat; bagkus ang pagsamba
po pala ay dalawang uri; ang isa ay ang paggalang, at ang isa ay ang pagsamba na pinakataas o
pinakahigit na pagsamba at paggalang; at nabangit na po natin ang mga citas na nagpapatunay sa mga
bagay na hingil dito.

Pinagmulan: G-one Paisones (www.catholicfaithdefenders.com)

Unsay kalainan sa Kalag ug sa Espirito diha sa tawo?

PANGUTANA:

Unsay kalainan sa kalag ug sa espirito diha sa tawo?

TUBAG:

Ang kalag mao ang kapasikaran sa kinabuhi. Nasayran nato gikan sa Kinaadman nga adunay tulo ka
matang sa kalag. Ang kalag nga talamnon (vegetative soul), ang katakos sa kinabuhi sa tanom. Ang kalag
nga mananapnon (sensitive or animal soul), ang katakos sa kinabuhi sa hayop.
Ang kalag nga espirituhanon, spiritual or rational soul, ang katakos sa kinabuhi sa tawo. Ug ang basahong
opisyal sa Iglesya Katolika miingon bahin sa kalag nga espirituhanon: “Ang espirituhanon nga kalag mao
ang kapasikaran sa salabotan ug kabubut-on, ug sa samang higayon mao ang kapasikaran bisan sa
talamnon o sa mananapnong kinabuhi sa lawas sa tawo. Gikan sa kalag naangkon sa atong lawas ang
pagbati ug ang kinabuhi” (D. 1655, Fundamentals of Catholic Dogma, page 95).

Ang kahulogan sa pulong espiritu kun mahitungod sa tawo, kini mao ang pagkamao nga adunay
salabotan ug kabubut-on ug walay bahin nga materyal. Sa maong paagi, mao usab ang kalag – ang kalag
mao ang bahin nga espirituhanon diha sa tawo nga may salabotan ug kabubut-on ug walay bahin nga
makita o mahikap. Busa diha sa tawo, ang kalag ug ang iyang espiritu mao ra. Sanglit giingon sa mga
makinaadmanon: “Ang bugtong kalag nga espirituhanon tali sa daghang matang sa kalag mao ra ang
kalag sa tawo.” Ang kalag sa tanom ug sa hayop, dili espirituhanon sanglit wala man kini'y salabotan ug
kabubut-on. Busa kon mamatay ang tanom o hayop wala na, kutob ra sila diha.

Diha sa tawo makita nato nga ang iyang kalag ug espiritu mao ra, pananglit, “kay wala siya mahibalo sa
nagama kaniya, ug kinsay naghuyop kaniya sa kalag nga nagabuhat, ug naghuyop kaniya sa espiritu sa
kinabuhi” (Kinaadman 15:11). Dinhi makita nato nga kining kalag o espiritu gihuyop sa Dios diha sa tawo.
“Ang tawo sa tinuoray mamatay tungod sa kadautan; ug sa mahigula na ang espiritu, dili makapapabalik,
ni makabawi sa kalag nga nadawat na. (Kinaadman 16:14) (Ang basahon sa Kinaadman mabasa sa Bibliya
nga edisyon Katoliko). Gimatuod usab nga ang usa ka bata nga namatay mibulag ang iyang kalag ug
dihang giampo. “Ug ang Ginoo namati sa pag-ampo ni Elias; ug ang kalag sa bata mibalik kaniya pag-usab
ug siya nabuhi” (1 Hari 17:21-22). “Ug ang abog mobalik nganhi sa yuta ingon sa kaniadto, ug ang
espiritu mobalik ngadto sa Dios nga maoy naghatag niini” (Ecclesiastes 12:7).

Tinubdan: Katin-awan (Sa Pagtoong Katoliko) - Bro. Soc C. Fernandez

Mary the Mother of God

The Blessed Virgin Mary, by giving birth to Jesus Christ who is God the second Person of the Holy Trinity,
is truly called the Mother of God.

I. The Teaching of the Church

“Called in the Gospels “the mother of Jesus”, Mary is acclaimed by Elizabeth, at the prompting of the
Spirit and even before the birth of her son, as “the mother of my Lord”. In fact, the One whom she
conceived as man by the Holy Spirit, who truly became her Son according to the flesh, was none other
than the Father’s eternal Son, the second person of the Holy Trinity. Hence the Church confesses that
Mary is truly ‘Mother of God’ (Theotokos).” (CCC 495)

Council of Ephesus (431 AD)

“We confess, then, our Lord Jesus Christ, the only begotten Son of God, perfect God and perfect man, of
a rational soul and a body, begotten before all ages from the Father in his Godhead, the same in the last
days, for us and for our salvation, born of Mary the Virgin according to his humanity, one and the same
consubstantial with the Father in Godhead and consubstantial with us in humanity, for a union of two
natures took place. Therefore we confess one Christ, one Son, one Lord. According to this understanding
of the unconfused union, we confess the holy Virgin to be the Mother of God because God the Word
took flesh and became man and from his very conception united to himself the temple he took from
her” (Formula of Union [A.D. 431]).

“Mary is truly “Mother of God” since she is the mother of the eternal Son of God made man, who is God
himself”(CCC 509).

“The Virgin Mary “cooperated through free faith and obedience in human salvation” (Lumen Gentium
56). She uttered her yes “in the name of all human nature” (St. Thomas Aquinas, STh III, 30, 1). By her
obedience she became the new Eve, mother of the living” (CCC 511).

II. Old Testament Prophecies

Right after the Fall of our First Parents, Adam and Eve, God delivered the first good news
(protoevangelion) saying, “I will put enmity between you and the woman, and between your seed and
her seed; he shall bruise your head, and you shall bruise his heel” (Gen.3:15). There shall be enmity
between Satan (the serpent) and the woman.
Since Eve has succumbed to the temptations of the devil, she is not the woman that will have enmity
(war, deep opposition) with the serpent. That would be another woman (Mary) whose seed (Greek
“spermatos”) will be against Satan’s seed. This is the one and only time in the whole of the Bible that the
woman will have a seed, which is naturally applied to men. This even predicts the virginal conception of
Jesus by the Virgin Mary. Finally, the woman’s seed shall crush the serpent’s (Satan’s) head. It will be the
Promised Messiah and His mother, the woman, is Mary.

Another prophecy made some 700 years before the birth of Jesus, says, “Therefore the Lord himself will
give you a sign. Behold, a young woman shall conceive and bear a son, and shall call his name
Immanuel.” (Isa.7:14) The young woman (Greek, parthenos; Hebrew, almah) who will give birth to the
Immanuel (literally, “God with us”), is Mary. Therefore, Mary is the Mother of God. Although this verse
may have been used by the Jews to refer to King Hezekiah of Judah, the New Testament writers who
were inspired by the same Holy Spirit that inspired Old Testament writers, apply this to Jesus. This is the
sensus plenior (full sense). The sign there became a miraculous sign because the woman was not just
any young woman who was married to conceive a child, but a virgin mother. The son was not just an
ordinary son, but the Son of God, whose virgin mother is Mary the Mother of God.

The third of the Old Testament prophecies that concerns about the mother and son relation is in Isaiah
9:5-6. “For to us a child is born, to us a son is given; and the government will be upon his shoulder, and
his name will be called “Wonderful Counselor, Mighty God, Everlasting Father, Prince of Peace.” That
child is born of the Virgin Mary. Since that child is called the Mighty God and Mary is His mother, Mary is
therefore the Mother of God.

III. New Testament Fulfillment

A. Synoptics

“And why is this granted me, that the mother of my Lord should come to me?” (Lk 1:43). St. Elizabeth
who was in verse 41, filled with the Holy Spirit, calls Mary the “mother of my Lord”. The Lord (Gk.
“Kyrios”) in the Septuagint or Greek version of the Old Testament refers to the “Lord your God”
(Deut.6:4). Both Elizabeth and Luke the writer of the Gospel, were guided by the infallible Holy Spirit to
proclaim Jesus as Lord or God. Therefore, Mary is the mother of God.
“Now the birth of Jesus Christ took place in this way. When his mother Mary had been betrothed to
Joseph, before they came together she was found to be with child of the Holy Spirit… ‘Behold, a virgin
shall conceive and bear a son, and his name shall be called Emmanuel’ (which means, God with us).”
(Mt.1:18,23). The Old Testament prophecy is now accomplished through the virgin Mary who will bear a
son called Emmanuel = “God is with us”. The suffix “el” in Emmanuel in Hebrew means “God”. Its plural
form, Elohim, found in Gen.1:1 signifies that God is not just one person (cf. Gen.1:26 – “let us”) but later
revealed in the new Testament as a Trinity of Persons. It is the Second Person of the three Divine Persons
that Mary was chosen to be the mother. Hence, she is called a divine mother, not that she is divine but
that her son is Divine.

“And the angel said to her, “The Holy Spirit will come upon you, and the power of the Most High will
overshadow you; therefore the child to be born will be called holy, the Son of God. (Luke 1:35). The child
born will be called holy, “the Son of God” . The definite article “the” signifies exclusiveness and
uniqueness, whereas the “Son of God” proclaims that he has same nature (Gk. Homoousious) with God,
but not the same person. Jesus is Son of God by eternal generation having been begotten, not made, not
made by the Father from all eternity. Since Mary is declared to be the bearer of this eternal Son of God,
then she is the Mother of God.

There are still several passages in the New Testament which prove the point under discussion, worthy of
mentioning but need not be given further explanations. “…and going into the house they saw the child
with Mary his mother, and they fell down and worshiped him. Then, opening their treasures, they
offered him gifts, gold and frankincense and myrrh… Now when they had departed, behold, an angel of
the Lord appeared to Joseph in a dream and said, “Rise, take the child and his mother, and flee to Egypt,
and remain there till I tell you; for Herod is about to search for the child, to destroy him”
(Mt.2:11,13,20).

“While he was still speaking to the people, behold, his mother and his brethren stood outside, asking to
speak to him.” (Mt.12:46) Again, “Is not this the carpenter’s son? Is not his mother called Mary? And are
not his brethren James and Joseph and Simon and Judas?” (Mt.13:55) Lastly, “And behold, you will
conceive in your womb and bear a son, and you shall call his name Jesus.” (Luke 1:31).

B. John the Evangelist

John who is both an apostle and evangelist describes the mother of Jesus as the “woman”.

“On the third day there was a marriage at Cana in Galilee, and the mother of Jesus was there” (Jn.2:1).

“When the wine failed, the mother of Jesus said to him, “They have no wine.” And Jesus said to her, “O
woman, what have you to do with me? My hour has not yet come” (Jn. 2: 3-4).

“When Jesus saw his mother, and the disciple whom he loved standing near, he said to his mother,
“Woman, behold, your son!” (Jn. 19: 26).

C. St. Paul the Apostle

“But when the time had fully come, God sent forth his Son, born of a woman, born under the law”
(Gal.4:4) Here St. Paul uses the word “woman” found in the protoevangelion or the first good news in
Gen.3:15 “I will put enmity between you and the woman, and between your seed and her seed; he shall
bruise your head, and you shall bruise his heel.” This word takes a mysterious meaning since the woman
in this passage will have a son who will crush the serpent’s (satan’s) head. Since that Son is Jesus, Mary is
the woman. St. John who was privileged to take care of the Blessed Mother after the death of Jesus on
the Cross used this hallowed word “woman” in the beginning (ch.2) and end (ch.19) of his Gospel.
“Woman” is found in the beginning (Gen.3:15) and end (Rev.12) of the whole Bible.

IV. Protestant Reformers on Mary as Mother of God

In this research on the Marian doctrines, the researcher also hopes to show from the writings of the
Protestant Reformers in the 16th century the truth and facts that even these vehemently anti-Catholic
writers did not consider Catholic Marian doctrines as unbiblical. This is contrary to the positions held by
modern Protestants today, who in their theological chaos, even rejected what their forebears held
dearly. This might be surprising to the eyes and ears of Evangelicals and Fundamentalists today, but it
may just indicate that due to the lack of historical scholarship in favor of the “Bible alone” theory, they
may have forgotten their doctrinal heritage of the 16th century.
First and foremost among the Protestant Reformers is their unwavering faith that Mary is the Mother of
God. Below are the citations of their words and works.

A. Martin Luther

“In this work whereby she was made the Mother of God, so many and such good things were given her
that no one can grasp them…. Not only was Mary the mother of Him who is born [in Bethlehem], but of
Him who, before the world, was eternally born of the Father, from a Mother in time and at the same
time man and God.” (Weimer, p. 572.)

B. John Calvin

“It cannot be denied that God in choosing and destining Mary to be the Mother of His Son, granted her
the highest honor… Elizabeth calls Mary Mother of the Lord, because the unity of the person in the two
natures of Christ was such that she could have said that the mortal man engendered in the womb of
Mary was at the same time the eternal God” (Calvini Opera, p. 348, 35.)

C. Ulrich Zwingli

“It was given to her what belongs to no creature, that in the flesh she should bring forth the Son of God”
(Zwingli, v. 6, 1, p. 639.).

IV. Modern day Fundamentalist Objections Against the title “Mother of God”

“As God, He (Jesus) had no beginning, and He was Mary’s Creator. As God, He cannot possibly have a
mother. Mary cannot be the mother of God the Father, nor the mother of God the Holy Spirit. In the
same way, she is not the mother of God the Son.” (Pezzotta, p. 137.)
However, the ex-Salesian priest-turned Baptist, Mr. Anthony Pezzotta, has committed grave heresy when
he denied the Blessed Mother’s title Mother of God. First, he denied the clear Biblical teaching that the
Word (Jesus) who is God became flesh and dwelt among us (Jn.1:1,14) with Mary as his mother (Jn.2:1-
4). Since Jesus is God, and Mary was His chosen mother, therefore, Mary is the Mother of God. To deny
that Jesus is God is to fall into the condemned Arian heresy of the fourth century. In the same way, to
deny that Mary is the Mother of God is to commit the condemned heresy of Nestorius in the fifth
century and leads to the heresy of Arius once again. Even Protestant Reformers proclaimed the Catholic
belief concerning Mary as Mother of God. Therefore, while biblical, historical, logical and philosophical
evidence points to the Catholic faith of the Divine Motherhood of Mary, nothing supports the heresy of
Pezzotta.

V. The Testimony of the Early Church Fathers

The Church Fathers are the well-known Christian teachers of the early centuries of Christianity who
upheld and defended the teachings of Christ which were passed down from generation to generation.
Four characteristics are necessary for a person to be qualified as a Church Father: 1) Antiquity, 2)
Orthodoxy, 3) Holiness, and 4) Approval of the Church. The last of the Church Fathers of the West is St.
Isidore of Seville (560-636). In the East, it is St. John Damascene (675-749). These Church Fathers were
the witnesses of the true Apostolic Tradition that closely guarded the pure deposit of the Christian faith.
To deny their authority and orthodoxy is tantamount to the denial of the constant guidance of Christ and
the Holy Spirit to His established Church which was tasked to continue the saving mission of Christ. The
following are the quotations from the early Church Fathers on Mary as the Mother of God.

A. Irenaeus. “The Virgin Mary, being obedient to his word, received from an angel the glad tidings that
she would bear God” (Against Heresies, 5:19:1 [A.D. 189]).

B. Athanasius. “The Word begotten of the Father from on high, inexpressibly, inexplicably,
incomprehensibly, and eternally, is he that is born in time here below of the Virgin Mary, the Mother of
God” (The Incarnation of the Word of God 8 [A.D. 365]).

C. Jerome. “As to how a virgin became the Mother of God, he [Rufinus] has full knowledge; as to how he
himself was born, he knows nothing” (Against Rufinus 2:10 [A.D. 401]).
“Do not marvel at the novelty of the thing, if a Virgin gives birth to God” (Commentaries on Isaiah 3:7:15
[A.D. 409]).

D. Cyril of Alexandria. “I have been amazed that some are utterly in doubt as to whether or not the holy
Virgin is able to be called the Mother of God. For if our Lord Jesus Christ is God, how should the holy
Virgin who bore him not be the Mother of God?” (Letter to the Monks of Egypt 1 [A.D. 427]).

“If anyone will not confess that the Emmanuel is very God, and that therefore the holy Virgin is the
Mother of God, inasmuch as in the flesh she bore the Word of God made flesh [John 1:14]: let him be
anathema” (ibid.).

E. Vincent of Lerins. “Nestorius, whose disease is of an opposite kind, while pretending that he holds two
distinct substances in Christ, brings in of a sudden two persons, and with unheard-of wickedness would
have two sons of God, two Christs,—one, God, the other, man; one, begotten of his Father, the other,
born of his mother. For which reason he maintains that Saint Mary ought to be called, not the Mother of
God, but the Mother of Christ” (The Notebooks 12[35] [A.D. 434]).

The following excerpts are from the Catechism of the Catholic Church, the authoritative and magisterial
document that proclaims the unchanging truth about the Blessed Mother, her relationship to Jesus as
well as to the Church which is His body (Col.1:18).

“Since the Virgin Mary’s role in the mystery of Christ and the Spirit has been treated, it is fitting now to
consider her place in the mystery of the Church. “The Virgin Mary . . . is acknowledged and honored as
being truly the Mother of God and of the redeemer. . . . She is ‘clearly the mother of the members of
Christ’ . . . since she has by her charity joined in bringing about the birth of believers in the Church, who
are members of its head.” “Mary, Mother of Christ, Mother of the Church” (CCC 963).

“Mary’s role in the Church is inseparable from her union with Christ and flows directly from it. “This
union of the mother with the Son in the work of salvation is made manifest from the time of Christ’s
virginal conception up to his death”; it is made manifest above all at the hour of his Passion:
Thus the Blessed Virgin advanced in her pilgrimage of faith, and faithfully persevered in her union with
her Son unto the cross. There she stood, in keeping with the divine plan, enduring with her only
begotten Son the intensity of his suffering, joining herself with his sacrifice in her mother’s heart, and
lovingly consenting to the immolation of this victim, born of her: to be given, by the same Christ Jesus
dying on the cross, as a mother to his disciple, with these words: “Woman, behold your son” (CCC 964).

“After her Son’s Ascension, Mary “aided the beginnings of the Church by her prayers.” In her association
with the apostles and several women, “we also see Mary by her prayers imploring the gift of the Spirit,
who had already overshadowed her in the Annunciation”(CCC 965).

Source: Rey Entila (www.catholicfaithdefenders.com)

Ang Pagkadunay Dios

Gikan sa mga kamatuoran nga kinaiyanhong mahibaloan, atong mapamatud-an ang pagkanaa sa usa ka
Buhi nga Dios, usa ka pagkamao nga naghupot sa salabotan ug gawasnong kabubut-on, ang Una o
Gigikanan nga Hinungdan sa tanang butang nga lahi Kaniya. Ang pagkadunay Dios mahimong mahibaloan
ginamit ang lamdag sa tawhanong salabotan pinaagi sa atong pagpamalandong sa kinaiya ug kahimtang
sa butang nga naglibot kanato ug sa tibuok kinaiyahan (Roma 1:20, Kaal 13:1-9).

First Principles – Sa dili pa nato hisgotan ang mga pruyba sa pagkadunay Dios, ato una nga hisgotan ang
kinaunhang prinsipyo diin sila napasukad. Ang gitawag nga kinaunhang prinsipyo mao ang dayag nga
mga kamatuoran (self-evident truths) nga nagsilbi nga pundasyon sa usa ka syensya. Sa atong mga
pruyba, ang mga kinaunhang prinsipyo nalangkob sa duha: 1) Nga ang atong rason ug ang ebidensya sa
atong mga galamhan kun “senses” kasaligan. 2) Nga bisan unsang butang nga nagsugod sa pagkanaa
gumikan sa laing butang nga lahi niini (Principle of Causality). Dili na kinahanglan, ug gani dili nato
mahimo, ang pagpruyba sa mga kinaunhang prinsipyo. Modan-ag sila sa ilang kaugalingong kahayag.
Kadtong dili modawat sa ilang ka-valido madudahan nato ang kahusto sa ilang paminsar.

I. PRUYBA GIKAN SA HAN-AY SA KINAIYAHAN

Diha sa mga butang sa kinaiyahan, ug usab diha sa mga buhat sa tawo, ang han-ay ug ang maayo nga
pagkapahimutang gumikan sa lihok sa usa ka maalamon nga designer.

1. Pananglit mobisita ka ngadto sa pabrica sa mga bisikleta. Diha sa usa ka workshop imong makita ang
daghang mga piyesa, nga gibahin ngadto sa lainlaing grupo—anaa ang pile sa mga steel tubing, sa mga
spokes, wheel-rims, hubs, handle bars, pedals, kahon sa mga nuts ug screws ug uban pa. Unya pananglit
inigbalik nimo tapos sa pila ka oras imong napalgan nga ang nagkalainlaing piyesa na-assemble na
ngadto dinosena ka mga bag-ong bisikleta, ang usa perfecto sa matag detalye. Mahimo ba nimo ang
paghunahuna nga ang maong maayo nga pagkagama producto sa usa lamang ka sulagma kun chance?
Dili, kondili diha-diha imong masabot nga kini buhat sa usa ka maalamon nga mechanico.

Karon mopadayon kita gikan sa bisikleta ngadto sa tawhanong kamot nga maoy mihimo kanila, ug imong
makaplagan ang mas labaw kaayo nga katingalahan nga ehemplo sa han-ay ug kabatid. Ang matag lihok
sa atong kamot resulta sa pagtambayayong sa pino nga mga bukog, sa paghugot o pagluag sa mainat-inat
nga mga muscles, ug uban pa. Ang framework niini ginama gikan sa dili momenos 19 ka mga bukog,
samtang laing walo pa gayod nga dunay nagkalainlain nga forma maoy hinungdan sa kusog ug flexibility
sa atong wrists. Masiguro nato nga ang sulagma kun blind chance dili makamugna niini labihan ka
komplicado nga sistema sa mga bukog ug muscles, sa mga sinews ug kaugatan, diin ang daghang mga
bahin naglihok aron sa pagpadangat sa matag lihok sa tibuok kamot. Ug kon dili ang sulagma, ang
pangutana nga dayon nga motumaw mao, diin man kini magsukad? Klaro na lang nga dili gikan sa tawo,
tungod kay kini mitubo man dungan kaniya. Busa, si Kinsa man diay ang naghimo niining katingalahan
nga bahin sa atong lawas? Ang tubag natural nga mogawas sa atong mga ngabil. Ang Nagbuhat sa atong
kamot ug sa uban pang dili maihap nga kahibulongan nga mipuno sa atong kalibotan dili lain kondili ang
Batid nga Magbubuhat, ang Makagagahom nga Dios.

2. Ang camera dunay kaha diin anaay lingon nga lungag aron makalusot ang kahayag; ang kahayag
molapos sa bildo kun lens, ug moporma sa usa ka picture diha sa gitawag og sensitive plate. Susama niini
mao ang atong mga mata, diin ang eye-ball matandi sa kaha sa camera, ang pupil matandi sa lingin nga
lungag, ang crystalline lens ngadto sa lens sa camera, ug ang retina ngadto sa sensitive plate. Niining
duha ka ehemplo, ma-obserbahan, dunay daghan nga nagkalainlain nga mga butang nga gihiusa ug
gipahaom aron sa pagmugna sa usa ka resulta, ug kini mao ang tin-aw nga picture diha sa sensitive plate
ug diha sa retina. Mahimo ba nga kining nagkalahi nga mga butang nagkatapok pinaagig sulagma? Dili,
tungod kay klaro kaayo nga ang maong combinasyon mahimo lamang sa usa ka maalamon nga operator.
Ang camera binuhat sa tawo; ang atong mata binuhat sa usa ka Magbubuhat nga dili menos ang
pagkanaa, apan dili makita.
Giunsa man sa tighimo sa camera pagbuhat sa iyang trabaho? Iyang gitigom ang mga materyales nga
iyang gikinahanglan; iya kining gihulma, gilimbasan, ug gipasinaw uban ang dakong pag-amping, ug sa
kataposan iya kining gi-assemble. Bisan kon kita makadayeg sa iyang kabatid, apan kita usab nasayod nga
uban ang igong pagtuon makahimo kita sa pagsunod sa iyang gihimo. Apan komusta man sa nagbuhat sa
mata sa tawo? Giunsa man niya paghimo ang iyang trabaho? Sa usa ka misteryoso nga paagi nga dili nato
masabot, ug atong giila nga dili mahimo natong masunod, Siya mihimo sa usa ka gamayng piraso sa unod
sa pagdaghan ngadto sa minilyon ka pilo, ug niini, inanay nga miporma ug mi-perfecto sa matag parte
niining katingalahan nga bahin sa atong lawas. Siya nga makahimo sa usa ka pudyot sa matter sa paglihok
nga ingon niini nga paagi usa ka tighimo kansang kaalam ug gahom imposibli nga masukod sa atong
hunahuna. Siya ang Agalon sa Kinaiyahan; gitawag nato siyag Dios.

II. PRUYBA GIKAN SA MGA BALAOD SA KINAIYAHAN

Ang tibuok kinaiyahan nagsunod og balaod. Ang astronomy, physics, ug chemistry nagpakita nga ang mga
butang nga walay kinabuhi kun inanimate matter, gikan sa mga bituon sa kalangitan ngadto sa
pinakagamay nga abog, diha sa tanan nilang mga lihok ug kausaban, nailawom sa makanunayon nga mga
balaod. Mao usab kini sa mga butang nga dunay kinabuhi sama sa mga tanom, mananap, ug sa tawo:
Ang matag klase motubo, molambo, ug molihok sa managsamang paagi. Ang tibuok uniberso nabugkos
ngadto sa usa ka dako nga tibuok ug sama sa usa ka dakong makina ang matag parte niini gipasibo pag-
ayo. Ang mahan-ayon nga lihok sa kalangitan, ang katingalahan nga pagkahimo sa mga living things ug sa
ilang matag bahin, sama sa igtatan-aw ug igdulongog, ang kahibulongan nga instinct sa mga gagmayng
mananap, sama sa buhat sa mga insecto ug sa paghimog salag sa mga langgam, ang gawasnon nga lihok
sa tawo, ang iyang nabantog nga nakab-ot sa syensya, sa literatura, ug sa arte—kining tanan nga
makaagda sa atong kahingangha mga gasa sa kinaiyahan ug nasubay sa iyang mga balaod.

Lisod hunahunaon nga ang mga balaod, nga nakapahimo sa nagkadaiyang mga efecto, apan nagpabilin
diha sa kahusay sa ilang kinatibuk-an ug diha sa pinakagamay nga detalye, mitumaw lamang gikan sa
sulagma, o sa bisan unsang walay salabotan nga atong gipili nga nganlan. Kini sila gipahimutang gayod sa
usa ka maalamon nga Magbabalaod kinsa maoy nag-gambalay kanila, ug mibuot kanila diha sa ilang mga
paglihok aron sa pagkab-ot sa tumong nga iyang gimbut-an. Ang maong Magbabalaod usa gayod ka
pagkamao nga naghupot sa walay sukod nga kinaadman. Siya naghupot gayod sa gawasnong pagbuot
tungod kay iya kining gihatag ngadto sa tawo. Siya naghupot gayod sa gahom labaw sa atong capacidad
sa pagsukod, sa gahom diin ang atong hunahuna dili makabutang og kinutuban.
Si Sir Isaac Newton nga maoy nakadiskubre sa mga balaod sa lihok sa mga planeta misulat: “Kining labing
matahom nga sistema sa adlaw, sa mga planeta ug cometa dili mahimo kon wala ang paghan-ay og
pagpanag-iya sa usa ka Pagkamao kinsa sa samang higayon maalamon ug makagagahom… Kining
Pagkamao nga nagmando sa tanang butang, dili ingon og siya mao ang kalag sa kalibotan, apan ingon
nga Ginoo sa tanan… Kita midayeg Kaniya sa Iyang mga kahingpitan, kita mipasidungog Kaniya ug kita
misimba Kaniya sa Iyang pagka-Ginoo” (Principa II).

III. PRUYBA GIKAN SA LIHOK

Ang inadlaw nga kasinatian nagpakita kanato nga ang mga butang dunay paglihok ug kausaban. Apan
walay butang sa makita nga uniberso nga milihok sa iya ra gyod nga kaugalingon, hawa sa pagtabang sa
lain. Walay butang nga naglihok nga naghupot diha sa kaugalingon niini sa hingpit nga hinungdan sa
iyang paglihok. Dili ang self-motion maoy balaod sa kinaiyahan kondili ang law of inertia. Atong tan-awon
ang caso sa mga butang nga walay kinabuhi kun inanimate bodies. Sila milihok tungod lamang kay sila
gipalihok. Dili silay mipalihok sa ilang kaugalingon. Ilang nakuha ang ilang paglihok gikan sa gawas.

Ato idapat kini nga observasyon ngadto sa kalibotan ug uban pa nga anaa sa kawanangan. Ang lihok sa
earth tuyok sa iyang axis usa ka butang nga nasusi na; ang iyang lihok libot sa sun usa usab ka butang nga
atong gidawat nga tinuod. Karon, pangutana sa imong kaugalingon kon giunsa sa earth pag-angkon sa
iyang lihok. Daghang mga physicists moingon nga nakuha sa earth ang iyang lihok gikan sa sun, nga
samtang kini nagtuyok, mipalagpot sa earth ingon nga tipaka. Apan diin man kuhaa sa sun ang iyang
paglihok? Dunay uban moingon nga nakuha sa sun ang iyang paglihok gikan sa mas dako nga butang diin
kini kabahin kaniadto, samtang ang uban moingon nga ang sun ug ang lihok niini gumikan sa panagbanga
sa duha ka mga dagkong bituon. Apan diin man gikan ang lihok sa mas dako nga butang o sa mga bituon?
Ang syensya walay tubag niini nga pangutana, ug bisan pa kon duna, agn tubag dili gihapon mohatag
kanatog hingpit nga husay kon giunsa pagsugod ang lihok sa earth. Ang bugtong matuod nga tubag, nga
motapos sa tanang pagpangutana, mao nga ang lihok gumikan o nagsukad ngadto sa tuburan sa lihok,
ngadto sa unang tigpalihok.

Busa duna gayoy pagkamao nga lahi sa kalibotan nga naghatag niini sa iyang paglihok. Ang maong
pagkamao mahimo nga mao ang unang tigpalihok o pagkamao nga gipalihok sa lain. Kon ang maong
tigpalihok gipalihok sa lain, diin man ang maong nagpalihok nakakuha sa iyang paglihok? Ang pangutana
labot sa gigikanan sa lihok hingpit lamang nga matubag kon, sa kaulahian, modangat kita ngadto sa
unang tigpalihok nga wala na palihoka og lain. Ang maong unang tigpalihok gitawag natog Dios.
IV. PRUYBA GIKAN SA CAUSALITY

Ang usa ka butang kinahanglan una nga anaa sa dili pa kini makahimog bisan unsa: busa walay butang
nga makapatungha sa iyang kaugalingon. Kon atong makita nga dunay bag-ong mitungha, masiguro nato
nga kini gipatungha sa lain. Kadtong gipahidangat ang iyang pagkanaa mao ang gitawag og efecto; ug
kadtong maoy nakapadangat sa pagkanaa niini mao ang gitawag og causa.

Kon atong makita nga ang causa sa usa ka efecto nga kini efecto usab, ang atong hunahuna dili
matagbaw: atong maaninaw nga wala pa kita makakab-ot sa igo nga explanation sa nahaunang efecto.
Pananglit, ang suga nga milukop sa imong lawak sa kahayag panahon sa kagabhion. Kini usa ka efecto.
Apan unsa man ang causa niini? Ang koryente. Apan ang koryente efecto usab sa generator. Karon kon
ang generator mao ang kataposang causa nga atong matudlo, wala gihapon kitay hingpit ug sigo nga
explanation sa kahayag sa suga. Ngano? Tungod kay ang generator efecto man usab. Busa sa tumoy sa
kadena sa atong mga pangutana, nag-atubang gihapon kita sa usa ka efecto nga nagkinahanglan og
explanation sama sa efecto nga atong gisugdan.

Ang completo ug kataposan nga explanation makaplagan lamang kon moabot kita sa usa ka causa nga dili
efecto, usa ka causa nga wala magkuha sa iyang pagkanaa gikan sa lain pa. Kini nga causa nga atong
tawgon nga Unang Causa, mo-esplikar sa tibuok kadena sa mga causa nga atong gi-considerar ug sa bisan
unsang kadena sa mga causa buot natong susihon. Busa ang Unang Causa sa tanang butang diha sa
kinaiyahan kinahanglan gyod nga diha nang daan ug wala patunghaa og lain. Busa maingon nato nga ang
maong Causa naglungtad sa iyang kaugalingon kun self-existent. Ang Unang Causa, ang self-existent nga
gigikanan sa tanang butang, atong gitawag og Dios.

V. PRUYBA GIKAN SA DEPENDENCE

Ang tanang butang sa makita nga uniberso nailawom sa pagkausab ug pagkadunot. Ang mga tanom, mga
mananap, ug ang tawo motungha apan tapos sa mubong panahon mahanaw, samtang ang walay
kinabuhi nga matter nahiagom sa walay hunong nga kausaban. Walay bisan usa ka butang sulod sa
uniberso nga makagunit sa iyang existence kun paglungtad; ang iyang paglungtad sama sa binadbaran
nga pisi nga mahimong mohilos gikan niini sa matag gutlo; ang paglungtad dili kabahin sa iyang kinaiya.
Busa ang tanang butang sa kalibotan maingon nato nga dependent, nga sa ato pa wala maglungtad sa
iyang kaugalingon, kondili nag-agad sa uban alang sa iyang paglungtad.

Tungod kay ang mga dependent beings, sa pagkatinuod, anaa man, ug nagpadayon sa ilang pagkanaa, ug
tungod kay sila dili man makalungtad sa ilang kaugalingon, kinahanglan nga sila palungtaron sa usa ka
dili-dependent kun independent nga pagkamao, nga sa ato pa usa ka pagkamao nga self-existent, usa ka
pagkamao kansang kinaiya naglakip sa paglungtad.

Mahimo ba nga kining self-existent nga pagkamao sama sa matter, o electrisidad, o sa bisan unsang
walay kinabuhi nga butang nga atong gitagad sa paghingalan? Dili; aron sa pagsupporta aron molungtad
ang tanang butang sa kalibotan, lakip sa mga buhi nga tanom, sa mobati nga mga mananap, ug sa may
salabutan nga tawo, ang maong self-existent being kinahanglan nga usa ka Buhi nga Gahom. Siya mao
ang kinalabwan nga pagkamao kun Supreme Being nga naghupot diha sa Iyang kaugalingon sa tinubdan
sa iyang kaugalingong paglungtad. Gitawag nato siya’g Dios.

VI. PRUYBA GIKAN SA PAGKADUNAY KINABUHI

Gidawat sa mga nagtuon sa syensya nga dunay panahon nga wala pay kinabuhi nga mi-existir dinhi sa
atong kalibotan. Ang pagtuon sa Geology mimatuod nga dunay taas nga yugto sa mga katuigan sa
paghulma pa sa nawong sa kalibotan nga impossibli nga dunay kinabuhi og diin wala gyoy nakaplagan
nga timailhan niini. Tungod kay ang kinabuhi wala man ug dili man mahitabo nga dinhi na kanunay sa
kalibotan, mahimo nga kini mitumaw gikan sa materya nga walay kinabuhi o nga dunay nagbutang niini
dinhi. Ang unang alternativo dugay na nga gitalikdan sa syensya. Omne vivum e vivo, omnis cellula e
cellula, omnis nucleus e nucleo—Matag living thing naggikan sa usa ka buhi nga gigikanan, matag life-cell
gikan sa laing life-cell, gikan sa organic matter lamang nga ang labing gamay nga particle sa organic
matter makuha. Mao kini ang usa sa labing napiho nga resulta sa modernong pagsusi (Louis Pasteur).
Ang giingon nga spontaneous generation nga mao ang pagtungha sa kinabuhi gikan sa way kinabuhi nga
matter usa lamang ka bunga sa imahinasyon. Labot niini si A.V. Hill miingon: “Ang pag-agda kanako sa
pag-uyon sa mechanismo (materialismo) ingon nga maoy explanation sa life phenomenon, maoy pag-
agda kanako sa paglubong sa akong ulo diha sa balas ug sa pagpakaaron-ingnon nga ang mga butang
wala diha bisan kon ako nasayod nga anaa sila” (A.V. Hill, Living Machinery). Si Lord Kelvin misugyot nga
ang binhi sa kinabuhi possibli nga nahulog gikan sa usa ka bituon nganhi sa atong kalibotan. Apan bisan
kon mao pa kini ang nahitabo, dili kini mosulbad sa tanghaga sa kinabuhi: igo lang kini nga mopaatras sa
pangutana. Giunsa man pagsugod ang maong binhi sa kinabuhi?
Busa ang nahibilin mao lamang ang laing alternative, nga, ang kinabuhi resulta sa usa ka espesyal nga
buhat sa paglalang, nga dunay Tighatag sa kinabuhi, kinsa mao ang Kinabuhi mismo—ang buhi nga Dios.

VII. PRUYBA PINASUKAD SA BALAOD MORAL (ANG DIOS DIHA SA KONSENSYA)

Nahibalo kita pinasikad sa atong kasinatian nga duna tay konsensya. Naghupot kita, diha sa unang dapit,
sa pag-ila sa maayo ug daotan. Atong gitawag ang pipila ka mga panghunahuna, pulong, ug buhat nga
maayo, ang uban daotan. Anaa usab kanato ang pag-ila sa obligasyon moral nga gitisok dinhi kanato.
Kinahanglan nga atong buhaton ang maayo ug likayan ang daotan. Kini nga obligasyon kusgan kaayo nga
kita mobatig kahasol ug kaguol kon kita makabuhat og daotan, samtang ang atong mga maayong buhat
kuyugan kanunay sa pahalipay sa kaugalingon, sulodnon nga kalinaw, ug kagaan sa atong kasingkasing.

Dili usab malalis nga ang konsensya anaa sa tanang mga tawo. Walay normal nga tawo nga wala masayod
sa unang mga prinsipyo sa moralidad. Diha usab sa tanang tawo, ang konsensya mosulti uban ang
autoridad nga dili malikayan. Usa kini ka absolute monarch, usa ka walay gidapigan nga labawng
maghuhukom. Kini moganti ug mosilot dihadiha. Tinuod usab nga sa pipila ka mga tawo dili nato
makaplagan ang ilhanan sa konsensya. Apan kining mga tawhana naghambin sa moral insanity: sila mga
exceptions nga nagpruyba sa maong balaod.

Samtang ang ubang mga butang sa kinaiyahan way mahimo gawas sa pagsunod sa balaod sa kinaiyahan,
ang tawo dunay kagawasan. Apan ang iyang kagawasan dunay bantay. Ang mga sugo “Thou shall” ug
“Thou shall not” klaro ug dayag nga naluta sa iyang pagkahibalo. Siya nasayod nga gawasnon siya sa dili
pagtuman niini; apan siya usab nasayod nga kon iya kining buhaton, kinahanglan nga dawaton niya ang
sangputanan.

Kini nga kinaiyanhong balaod sa kinaiya moral sa tawo dili kalikayan nga nagpunting ngadto sa Dios sama
sa mga balaod nga nagmando sa uniberso. Ang Dios mibutang sa Iyang hunahuna ug sa Iyang pagbuot,
dili lamang diha organic ug inorganic nga kalibotan, diha sa matter ug sa iyang mga puwersa, kondili diha
usab sa kalag sa tawo ug sa mga gahom niini. Busa, ang tawo kanunay nga miila sa tingog sa konsensya,
dili ingon nga ilang kaugalingon, kondili ingon nga tingog sa Dios; ug ang gahom ug kamandoan niini
ingon nga mao ang gahom ug kamandoan sa Dios.
SOURCES:

1. APOLOGETICS AND CATHOLIC DOCTRINE by The Most Reverend M. Sheehan, D.D., Archbishop of
Germia

2. CATHOLIC APOLOGETICS by Rev. Fr. John Laux, 1990

TINUBDAN: Ramon Gitamondoc (www.catholicfaithdefenders.com)

Dili ba sayop sa Santa Iglesya Katolika sa unang panahon ang pag-ingon “Outside the Catholic Church
there is no salvation”?

PANGUTANA:

Dili ba usab sayop sa Santa Iglesya Katolika sa unang panahon ang pag-ingon, “Outside the Catholic
Church there is no salvation” apan si Papa Pio IX miingon “ug inabagan sa Diosnong kahayag sa Iyang
grasya, kini sila tungod sa dako sa kaluoy sa Dios mangaluwas usab.”

TUBAG:

Ang giingon sa Simbahan nga “Ang mahigawas sa iglesya Katolika walay kaluwasan,” ug ang pag-ingon
usab ni papa Pio IX nga kadtong atua sa gawas sa Iglesya Katolika, “Inabagan sa Diosnong kahayag ug sa
grasya kini sila tungod sa dako nga kaluoy sa Dios maluwas usab,” wala kini panagkasumpaki kon
contradiction. Sanglit dunay buot ipasabot ang Simbahan sa pag-ingon nga gawas sa Iglesya katolika
walay kaluwasan, ang buot ingon niini mao nga kadtong mga tawo nga mituyo sa pagkagawas sa Iglesya
Katolika sa ilang tinuyo nga kasaypanan mao ang dili maluwas. Sama pananglit sa tawo nga nahibalo ug
kombinsido nga ang Iglesya Katolika mao gayud ang matuod nga Iglesya nga gitukod ni Cristo nga gibinlan
niyag gahom sa paggapos ug paghubad, apan sa tinuyo gayud didto mopasakop sa usa ka pundok nga dili
mao ang matuod nga tinukod ni Cristo, nan, kini usa ka dakong sala nga kondili gayud mabasolan ang
maong tawo mahulog siya sa impyerno. Si San Pablo naghisgot niini, ania ang iyang giingon: “Kay
mahitungod niadtong mga naiwagan sa makausa ug nakatilaw na sa mga hatag nga langitnon ug
nahimong mga umalambit sa Espirito Santo, ug nakatilaw sa maayong mga pulong sa Dios ug sa gahom
sa mga katuigan nga umaabot, ug unya mahulog dili mahimo sa pagbag-o kanila ngadto sa paghinulsol,
samtang gilansang nila pag-usab ngadto sa ilang kaugalingon ang anak sa Dios ug gipakaulawan nila siya
sa dayag” (Hebreo 6:4-6).
Ug kadtong mga anaa sa gawas sa matudo nga Simbahan sa kasaypanan nga dili nila tinuyoan, sama
niadtong mga natawo sa pundok nga dili tinukod ni Cristo apan, kombinsido sila niini ug kutob sa
mahimo gituman nila sa minatarung ang ilang konsensiya, ang Dios tungod sa Iyang kaluoy magaluwas
gihapon niining mga tawhana. Mao kini ang mga tawo nga takos kadapatan niadtong pag-ampo ni Jesus
sa Krus nga nagkanayon, “Amahan ko, pasayloa sila kay wala sila masayud sa ilang mga gibuhat.”

Dunay duha ka matang sa kangil-ad sa kalibotan, ang nahiuna ang lawasnon o katalagman sa kinaiyahan
uug ang ikaduha mao ang kalagnong kadautan: Ang nahiuna sama sa bagyo, linog, gutom, mga sakit kini
sila mga pagsuta sa dios, kini sila gibuot sa Ginoo aron sa pagpanton kanato ug aron sa pagtul-id sa atong
hiwi nga mga buhat. “Ang tanang kastigo karon daw dili kalipayan, kondili kasakitan; apan sa ulahi
magahatag og makigdaitong bunga alang niadtong nabansay kaniya, aron makaambit kita alang sa iyang
kabalaan . . “ (Heb. 12:10-11). Ang ikaduha, ang kalagnong kadautan maoy buhat sa pag-abuso sa tawo
sa kagawasan nga gihatag sa Dios kaniya: “Kay Siya (ang Dios) wala gayud magmando ni bisan kinsa sa
paghimog dautan, ni maghatag lisensiya sa tawo sa pagpakasala” (Eklu. 15:21). Busa, balikon ko, ang mga
katalagman mga inhustisya, mga apan ug mga kasakitan, kini sila mga sangputanan sa sala sa tawo. Apan
dili kini kalig-onan sa pagsalikway sa pagka-adunay Dios!

Tinubdan: Katin-awan (Sa Pagtoong Katoliko) - Bro. Soc C. Fernandez

Unsa man ang kahulogan niining "pagsimba" ug pila man ka matang kining pagsimba?

PANGUTANA:

1. Unsa man ang kahulogan niining pagsimba?

2. Pila man ka matang kining pagsimba?

TUBAG:

1. Ang pulong pagsimba sa Enibreyo, "abad" sa eningles, "to serve" kun pag-alagad. Ang pagsimba mao
ang akto sa atong paghalad agig pagpasidungog sa atong gisimba. Kini gipasabot diha nga ang Dios midili
sa tawo niadtong paghalad nga supak sa Iyang kabubut-on. "Dili mo iyukbo ang imong kaugalingon kanila
ni mag-alagad kanila, kay Ako si Yahweh nga imong Dios mao ang Dios nga abubhoan..." (Ex. 20:5) Busa
maingon ta nga ang atong kinasingkasing nga paghalad aron sa pagpasidungog maoy pag-alagad kun
pagsimba. (2 Kron. 29:29)
2. Adunay duha ka nailhan nato nga akto sa pasidunog kun pagsimba nga nasayran nato sa Bibliya. Ang
nahiuna mao ang "adoration" kun "latria", usa ka pagsimba nga alang lamang ngadto sa Dios ingon nga
atong Magbubuhat ug diha mag-agad Kaniya ang tanan. "Magsimba ka sa Ginoo nga imong Dios, ug
Kaniya ka lamang mag-alagad." (Mat. 4:10, Deut. 6:13) Kining pagsimbaha dili gayud ikahatag ngadto sa
lain, gawas sa Dios.

Ikaduha nga matang sa pagsimba, mao ang "veneration" kun pagtahud sa mga tawo sa Dios o sa mga
butang may kalabotan sa Dios agig pasidungog mismo sa Dios. Si Daniel gisimba, ug ang tawo nga
misimba kaniya, wala niya badlonga tungud kay usa lamang ka akto sa pagtahud kaniya ug pasidungog sa
matuod nga Dios sa langit; komo siya sinugo sa Dios. "Unya si Hari Nabucodonosor mihapa ug misimba
kang Daniel ug misugo nga halaran siya. Ang hari mitubag kang daniel ug miingon, sa pagkamatuod, ang
imong Dios mao ang Dios sa mga dios ug Ginoo sa mga hari..." (Dan. 2:46-47) Si Abraham miyukbo
atubangan sa tulo ka mga anghel nga miduaw kaniya (Hen. 18:1-2) Mao man usab si Lot mihapa (Hen.
19:1) Si Josue sa iyang pagsimba nag-atubang sa arka sa Dios (Josue 7:6).

Tinubdan: Katin-awan (Sa Pagtoong Katoliko) - Bro. Soc C. Fernandez

Nganong ostiya o pan ra man ang ipakalawat sa Pari ngadto sa mga Laymen o dili Pari?

PANGUTANA:

Dili ba giingon man sa Bibliya, “Sutaon sa tawo ang iyang kaugalingon ug sa ingon niana mokaon siya sa
pan ug moinom siya sa kalis.” (1 Kor. 11:28) Duha man ang ipakalawat pan ug bino, nganong ostiya o pan
ra man ang ipakalawat sa Pari ngadto sa mga Laymen o dili Pari?

TUBAG:

Ang gisugo sa Ginoo sa pagkalawat sa duha mao ang ministro sa maong sakramento kun pari. Diha sa
pagtukod niining skramento sa kalawat sa katapusang panihapon walay usa nga nahiapil niadto nga dili
apostoles kun ministro sa Ginoo. Busa ang Laymen walay labot niadtong sugoa nga obligasyon gayud sa
pagkalawat sa duha ka bayhon sa pan ug sa bino. Sa pagkalwat sa mga apostoles alang sa mga
matuohon, mao na lamang ang ostisya kun lawas ni kristo sa bayhon sa pan. “Ug sa nagpadayon sila sa
paghiusa sa templo sa matag adlaw ug sa pagtipik-tipik sa tinapay...” (Buh. 2:46) Apan mahimo usab nga
ang mga dili pari makakalawat sa duha ka bayhon sa pan ug bino.
Ug kining maong ostiya kun pan nga konsagrado mabalhin man ngadto sa lawas ni Kristo, sa buhi gayud
nga lawas, busa anaa na usab diha ang dugo, kay buhi man ang maong lawas. “Ako mao ang buhi nga pan
nanaog gikan sa langit, bisan kinsa nga moakon niining pan mabuhi sa gihapon...” (Juan 6:51) Kining
pagtuoha nga ang pan ug bino tapos sa konsagrasyon mabalhin sa pagkalawas ug dugo ni Kristo gipaila
usab bisan sa labing karaan nga mga Kristohanon, pananglit si San Justino sa tugi 150, A.D. Miingon: “Ang
mga Kristiyanos mikalawat dili sama sa pan sa kaniya o sa ilimnon sa kinaiya, kondili sa gitudlo kanato
nga mao ang lawas ug dugo ni Kristo.”

Tinubdan: Katin-awan (Sa Pagtoong Katoliko) by Bro. Soc C. Fernandez

Hindi ba kayo nahihiya sa pag procession ninyo sa mga diyos-diyosan?

TANONG:

Protestante: Sabi ng Biblia sa Psalm 97:7 (RSV) “All worshipers of images are put to shame, who make
their boast in worthless idols; all gods bow down before him.” Napakalinaw na dapat na ikinahihiya ang
mga taong sumasamba ng larawan o imahi. Kayong mga Katoliko, pinapakita rin ninyo ang inyong
pagsamba sa mga imahin ninyo sa pamamagitan ng pag procession ng mga ito kung may fiesta o kung
anumang okasyon sa inyong simbahan. Ang tanong, hindi ba kayo nahihiya sa pag procession ninyo sa
mga diyos-diyosan?

SAGOT:

Ayan na naman, fallacious argument na naman; nasambit na natin sa unahan na kung ikaw ay
magtatanong hindi ka dapat mag presume sa isang bagay na hindi pa napapatunayan, tulad nalang “kung
ang imahin sa simbahan ng Katoliko ay diyos-diyosan ay isang bagay na hindi pa na papatunayan ng ating
mga kapatid na mga protestante. Napatunayan na natin sa una palang bahagi ng paksa na ito na sa
Bibliya ay dalawang klasing imahi ang pinag-uusapan diyan; ang isa ay ang diyos-diyosan (Exo. 20:4) at
ang isa ay ang ipinagagawang mga imahi ng Dios (Exo. 25:18-22; 2 Cron. 3: 7, 10-14).

Ang dapat na tanong hinggil sa paksa ay ganito: “May mababasa bas a Bibliya na pag procession sa mga
imahing ipinagagawa ng Dios? Ang sagot po natin ay mayroon, narito ang mga ebedinsya:
2 Sam. 6:2-5 (RSV) “And David arose and went with all the people who were with him from Baale-judah,
to bring up from there the ark of God, which is called by the name of the LORD of hosts who sits
enthroned on the cherubim. And they carried the ark of God upon a new cart, and brought it out of the
house of Abinadab which was on the hill; and Uzzah and Ahio, * the sons of Abinadab, were driving the
new cart* with the ark of God; and Ahio went before the ark. And David and all the house of Israel were
making merry before the LORD with all their might, with songs* and lyres and harps and tambourines
and castanets and cymbals.” (Emphasis added)

-Dito napakalinaw na nag procession si Hari David sa imahi nga mga Cherubim.

Joshua 6:1-9 (Living Bible) “The gates of Jericho were kept tightly shut because the people were afraid of
the Israelis; no one was allowed to go in or out. But the Lord said to Joshua, “Jericho and its king and all
its mighty warriors are already defeated, for I have given them to you! Your entire army is to walk around
the city once a day fox six days, followed by seven priest waking ahead of the Ark, each carrying a
trumpet made from ram’s horn. On seventh day you are to walk with around the city seven times, with
the priests blowing their trumpets. Then, when they give one long, loud blast, all the people are mighty
shout and the walls of the city will fall down; then move in upon the city fro every direction. So Joshua
summoned the priests and gave them their instructions: the armed men would lead the procession
followed by seven priests blowing continually on their trumpets. Behind them would come the priest
carrying the Ark, followed by a rearguard.” (Emphasis added)

-Ating pong mababasa word-4-word na nag procession si Joshua sa Arka ng Dios, at ang Arka ng Dios ay
may imahi ng mga anghil (Exo. 25:18-22).

Nasagutan na po natin ang mga tanong.

Pinagmulan: G-one T. Paisones (www.catholicfaithdefenders.com)

Hindi nga ba sinunod ng mga Katoliko ang utos ng Diyos dahil lumuluhod tayo sa mga diyos-diyosan?

TANONG:
Protestante: Ayon sa Biblia sa sulat ni apostol Pablo sa Roma 11: 4 (Living Bible) “And do you remember
how God replied? God said, No, you are not the only one left. I have seven thousand others besides you
who still love me and have not bowed down to idols.”

Napakalinaw po na hindi dapat luluhod sa imahin; eh ang tanong: “Bakit hindi sinunod ang utos ng Dios
ng mga Katoliko sa pamamagitan ng pagluluhod nila sa mga diyos-diyosan?"

SAGOT:

Sa totoo lang po sinunud po ng mga Katoliko ang citas ng Biblia na nagbabawal sa pagluluhod sa mga
diyos-diyosan tulad nila ni:

-Astarte / Chemosh / Milcom (1 Har. 11:33)

-Zeus / Hermes (Buh. 14:12)

-Dagon (1 Sam 5:5-7)

-Artemis (Buh. 19:27)

-Mercury / Jupiter (Buh. 19:35)

-Baal (Roma 11:4 RSV)

Sa Roma 11:4 ang naka lagay po doon ay si Baal at hindi sina Santa Maria, San Pedro, San Pablo, Jesus
Christ at iba pang mga pangalan ng mga santo. At wala kang makikita na mga imahi nila ni Astarte,
chemosh, milcom at iba pang diyos-diyosan na nabangkit sa itaas, na nasa simbahan ng mga Katoliko.

Sinusunod po namin ang utos na bawal ang pag luhod sa anomang diyos-diyosan, at aral yan ng Santa
Iglesia (Fr. M. Guzman; Question and Answer Catholic Catechisism; 1995; page 159).

Eh baka ang ibig sabihin ng ating mga kapatid na protestante; na bakit tayo nagluluhod sa harap ng mga
imahi ng mga anghil at mga santo? Ang sagot po natin ay ganito: ang niluluhoran natin ay ang
nilalarawanan; at ang pagluhod natin sa imahi ni Cristo ay tanda ng pagsamba natin sa toong Cristo doon
sa langit BILANG DIOS (Tito 2:13); at ang pagluhod natin sa mga imahi ng mga santo at anghil ay tanda ng
ating pagbibigay galang sa totoong anghil at santo na nandoon rin sa langit (Rev. 8:4).
Kung ganon, bakit tayong mga Katoliko ay nakaluhod sa harap ng mga imahi? Ang sagot po natin ay
napaka simple; nakaluhod tayo sa harap ng imahi (peru hindi natin ito sinasamba) dahil ito poy ay biblical
o nasa Biblia (ang mga imahi na ito ay yaong imahi ng mga anghil at hindi ito ipinagbawal ng Dios):

Joshua 7:6-7 (RSV) “Then Joshua rent his clothes, and fell to the earth upon his face before the ark of the
LORD until the evening, he and the elders of Israel; and they put dust upon their heads. 7 And Joshua
said, “Alas, O Lord GOD, why hast thou brought this people over the Jordan at all, to give us into the
hands of the Amorites, to destroy us? Would that we had been content to dwell beyond the Jordan!”

-Dito po ating mababasa na si Joshua ay nagpatirapa sa harap ng kaban ng Tipan ni Yahweh; at huwag po
natin pakakalimutan na ang kaban ng Dios ay may mga imahi o istatwa ng mga anghil (Exo. 25:18-22
Living Bible).

1 King 8:6-7 (Living Bible) “Then the priest took the Ark into the inner sanctuary of the Temple – The
Most Holy Place – and placed it under the wings of the angels. The angels had been constructed in such
a manner that their wings spread over the spot where the Ark would be placed; so now their wings
overshadow the Ark and its carrying poles.

(Atin pong mababasa na sa Templo ng Dios inilagay ang mga istatwa ng mga anghil)

1 King 8:22-23 (Living Bible) “Then, as all people watched, Solomon stood before the altar of the Lord
with hands spread out towards heaven and said, “O Lord God of Israel, there is no god like you in heaven
or earth, for you are loving and kind and you keep your promises to your people if they do their best to
do your will.”

(Dito po ating mababasa na si Solomon ay nakaharap sa Altar ng Dios na may mga imahi ng mga anghil
<1 Har. 8:22-23> at doon siya nagdasal mismo sa harap ng altar ng Dios.)

1 King 8:54-55 (Living Bible) “Solomon had been kneeling with his hands outreached towards heaven. As
he finished this prayer, he rose from before the altar of Jehovah and cried out this blessing upon all the
people of Israel.”
(Dito po ating mababasa na si Solomon ay nakaluhod habang siya ay nagdadasal sa Dios; sa harap mismo
ng mga istatwa ng mga anghil).

Pinagmulan: G-one T. Paisones (www.catholicfaithdefenders.com)

Nilabag nga ba ng Katoliko ang utos ng Diyos na sambahin ang Diyos sa espiritu at hindi sa larawan?

TANONG:

Protestante: Ayon sa Biblia na salin ni Msgr. Abriol sa Juan 4:24 ang nakalagay: “Ang Diyos ay espiritu at
ang mga sumasamba sa kanya ay dapat sumasamba sa espiritu at katotohanan.” Ano ang sabi ng Biblia?
“DAPAT ANG SUMASAMBA SA DIYOS AY SUMASAMBA SA ESPIRITO AT HINDI SA IMAHIN O LARAWAN!!!”
Ang tanong “Tama ba na labagin ninyo ang utos ng Biblia na Sambahin ang Diyos sa espiritu at hindi sa
larawan?"

SAGOT:

Napapansin po natin sa itaas; na kahit naipaliwanag na nating maiigi ang ating doctrina hinggil sa
larawan o imahi, hindi parin tumitigil ang pag gawa ng conclusion ng ating mga kapatid na mga
protestante. Ang tanong po ng ating kapatid na “Tama ba na labagin ninyo ang utos ng Biblia na
Sambahin ang Diyos sa espiritu at hindi sa larawan”?-ay mali sapagkat ang kanyang tanong ay tinatawag
na fallacy of complex question or fallacy of presumption; dapat nating maunawaan na hindi pa
napatunayan ng mga kapatid nating mga protestante na tayo ay nakalabag ba talaga sa Juan 4:24.

Tama ba ang pag-unawa ng ating mga kapatid na protestante hingil sa Juan 4:24??? Ang citas na ito ba ay
nag-aalis o nagtatanggal ng aral hinggil sa larawan o imahi (Exo. 25:18-22)? Ano ba ang nakalagay sa
Biblia hinggil dito?

Napatunayan na natin na nagpagawa ng mga imahi ang Dios (Exo. 25:18-22) at itoy inilalagay sa Kanyang
templo (2 Cron. 3:7, 10-14).
Exo. 25:18-22 (Living Bible) “Then make images of angels, using beaten gold, and place them at the two
ends of the lid of the Ark. They shall be one piece with the mercy place, and shall have wings spread out
above the gold lid. Install the lid upon the Ark, and the place within the Ark the tables of stone I shall
give you. And I will meet with you there and talk with you from above the place of mercy between the
cherubim; and the Ark will contain the laws of my covenant. There I will tell you my commandments for
the people of Israel.” (Emphasis added)

Sa nasambit na natin sa itaas na ang templo ng Dios ay may mga imahe; at nasa instinct na natin na sa
templo ng Dios ay doon magsasamba. Narito po ang ebidensya:

2 Cron. 7:15-16 (RSV) “Now my eyes will be open and my ears attentive to the prayer that is made in this
place. For now I have chosen and consecrated this house that my name may be there for ever; my eyes
and my heart will be there for all time.”

2 Cron. 7:15-16 (Ang Banal na Biblia) “Mabubuksan na ang aking mga mata at makikinig na ang aking
mga pandinig sa panalangin ginagawa sa dakong ito; yayamang pinili ko na pinabanal ang templong ito
upang manatili dito magpakailan man ang aking pangalan at dumito sa lahat ng araw ang aking mga
mata at puso.”

Ano ang nakalagay? Sa templo ng Dios na may mga banal na imahe tayo magsasamba sa Dios.
Napakalinaw po na kahit ang Dios ay espiritu; eh hindi niya ikinagagalit ang pagsamba sa Kanya doon sa
templo na may mga imahi, bagkus ini-utos pa Niya na doon siya sasambahin sa isang templong may mga
imahi ng mga banal na anghil magpakailanman.

Dapat rin nating malaman na sa mga imahi o larawan ng mga anghil; nanahanan ang kaluwalhatian ng
Dios; narito po ang mga ebidensya.

Eze. 11:22 (Ang Banal na Biblia) “Pagkatapos, itinaas ng mga Kerubin ang kanilang mga pakpak at kumilos
din sa kasama nila ang mga gulong, samantalang nasa itaas sa kanila ang kaluwalhatian ng Diyos ng
Israel.”

Eze. 11:18-22 (Douay Rheims) And the glory of the Lord went forth from the threshold of the temple:
and stood over the cherubims. And the cherubims lifting up their wings, were raised from the earth
before me: and as they went out, the wheels also followed: and it stood in the entry of the east gate of
the house of the Lord: and the glory of the God of Israel was over them. This is the living creature, which
I saw under the God of Israel by the river Chobar: and I understood that they were cherubims. Each one
had four faces, and each one had four wings: and the likeness of a man’s hand was under their wings.
And as to the likeness of their faces, they were the same faces which I had seen by the river Chobar, and
their looks, and the impulse of every one to go straight forward.

Num. 7:89 (RSV) “And when Moses went into the tent of meeting to speak with the LORD, he heard the
voice speaking to him from above the mercy seat that was upon the ark of the testimony, from between
the two cherubim; and it spoke to him.

– Dito sa verse na ito ay ating mababasa na nakikipag-usap ang Dios kay Moises sa pagitan ng dalawang
imahi ng mga cherubim.

1 Sam. 4:4.a (Living Bible) So they sent for the Ark of the Lord of heaven who is enthrone above the
angels.”

1 Sam. 4:4 (NAB) “So the people sent to Shiloh and brought from there the ark of the LORD of hosts, who
is enthroned upon the cherubim. The two sons of Eli, Hophni and Phinehas, were with the ark of God.”

Datapwat; ating maiintindihan diyan sa mga nabanggit na citas ng Bibliya na kahit na ang Dios ay espiritu,
ay hindi ibig sabihin na wala ang kanyang kaluwalhatian sa dalawang sagradong istatwa ng mga anghil
bagkus ito po ay naninirahan tanda ng Kanyang presensya.

Pinagmulan: G-one T. Paisones (www.catholicfaithdefenders.com)

Si Kristo mao ra ba usab ang Dios Amahan nga nagpakatawo dinhi sa kalibotan?

PANGUTANA:

Giingon sa Jesus Miracle Crusade nga gipangulohan ni Pastor Almeda, nga si Cristo mao ra ang Dios nga
Amahan nga mao usab ang nagpakatawo. Si Isaias miingon: “Kay alang kanato ang usa ka bata natawo;
alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan igatungtung sa iyang abaga, ug
pagatawgon ang iyang ngalan nga kahibulongan, magtatambag, Dios nga makagagahom, Amahan nga
walay katapusan, Prinsepe sa Pakigdait” (Isa. 9:6). Dili ba klaro nga si Cristo mao kini ang Amahan nga
walay katapusan ug siya ang nahimong batang lalaki, busa mao ra siya si Cristo? Si Cristo miingon usab ni
Felipe, “Ang nakakita kanako, nakakita sa Amahan” (Juan 14:9) ug “Kay ako ug ang Amahan usa ra” (Juan
10:30). Ambi tubaga kini.

TUBAG:

Dili mahitabo nga usa ra sa pagka-persona ang Amahan ug si Cristo. Sa paglalang sa Dios sa kalibotan
giingon: “Ang Dios namulong: Buhaton nato ang tawo sama sa atong dagway” (Gen 1:26). Usa ra ka Dios
ang namulong, apan nganong miingon man Siya “Buhaton nato?” Ang “nato” labaw sa usa. Kinsa man
ang kauban sa Amahan sa paglalang sa kalibotan? Dili ang mga anghel, kay ang mga anghel binuhat man.
Dili man sila magbubuhat. Ang kauban sa Amahan mao ang Cristo ang kaalam (1 Cor. 1:24) kinsa
miingon: “Ako ang kaalam nga naghimo sa kabuotan nga mao ang akong puloy-anan. Si Yahweh nagbaton
kanako sa sinugdan sa iyang dalan. Unya ako didto tupad kaniya ingon nga usa ka batid nga
magbubuhat” (Prob. 8:12, 22, 30). Ug ang Espiritu Santo usab magbubuhat, ania: “Ang Espiritu sa Dios
nagbuhat kanako. Ug ang gininhawa sa makagagahom naghatag kanako og kinabuhi” (Job 33:4). Klaro
nga ang Espiritu Santo kauban sa Amahan sa pagpanglalang sa uniberso.

Ang pagka-gitawag sa batang lalaki og “Amahan nga walay katapusan,” dili sabton nga siya mao ang Dios
Amahan. “Dili ba siya mao ang imong amahan ang nagpalit kanimo. Siya nagbuhat kanimo” (Deut 32:6).
Ang magbubuhat matawag diay og Amahan, kay si Cristo magbubuhat man, pues matawag usab siya og
Amahan. Apan dili siya mao ang Amahan sa pagka-persona. Asa kini nato mabasa? “Kining mga pulonga
wala isulti sa Amahan ngadto sa Iyang mga anghel kondili ngadto lang sa Iyang Anak. Ug ang Dios
miingon sa Iyang Anak: Ang imong trono, oh Dios, alang sa katuigan nga walay katapusan” (Heb 1:5,8).

Ang usa ka anak nga liwat kaayo sa iyang amahan makaingon, “Ang nakakita kanako, nakakita sa akong
amahan.” Buot ipasabot ni Cristo nga ang kabalaan ug katarung sa Amahan anaa kaniya: “Isul-ob ninyo
ang bag-ong tawo, nga sa pagkasama sa Dios diha sa pagkamatarong ug sa kabalaan sa kamatuoran”
(Efeso 4:24).

Ang Isaias 9:6 dili gayud magamit nga ang Dios Amahan mao ang nagpakatawo tungod sa mga pulong:
kay usa ka anak nga lalaki gihatag.” Kon dunay gihatag, dunay naghatag. Ug lahi ang naghatag kay sa
gihatag. Kinsa man ang naghatag? “Sila managtuwaw kang Jehovah… ug siya magapadala kanila og
manluluwas ug usa ka manlalaban” (Isa 19:20). Ug ang gipadala nga manlalaban mao si Cristo (1 Tim
2:5). Ug ania ang giingon ni San Juan: “Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan mao nga gihatag Niya ang
Iyang bugtong Anak nga mao si Cristo kinsa kadtong motuo kaniya dili malaglag kondili may kinabuhi nga
walay katapusan” (Jn 3:16). Ug matud pa ni San Gabriel kang Maria: “Ang gahom sa Hataas Uyamot
magalandong kanimo tungod usab niini, ang balaan nga matawo paganganlan nga Anak sa Dios” (Luk.
1:35). Klaro nga dili ang Dios nga Amahan maoy natawo, kondili ang Anak sa Dios nga mao si Cristo. Ang
giingon ni Isaias nga ang bata pagatawgon og Amahan nga walay katapusan, wala magpasabot nga si
Jesus mao ang Dios Amahan. Duna ba kitay mabasa nga si Jesus miangkon nga siya dili Dios nga Amahan?
Miingon si Jesus, “Ako dili usa ra, ang Amahan kauban nako” (Jn 16:32). Busa sayop ang pag-ingon nga si
Jesus ug ang Amahan usa ra sa pagka-persona. Si San Juan miingon: “Tulo ang nagpamatuod sa langit,
ang Amahan, ang Pulong ug ang Espiritu, kining tulo usa” (1 Juan 5:7). Matin-aw nga tulo gayod nga
persona, apan unsa ang ilang pagkausa ra? “Kay ang Dios usa ra” (Sant. 2:19). Busa ang pagka-Dios nila
maoy usa ra.

Ang pagmatuod nga si Cristo miangkon nga dili siya mao ang Amahan: “Maingon nga ang Amahan
nagsugo kanako, sa maong pagkaagi ako nagsugo kaninyo” (Juan 20:21). Matin-aw ang parallelism ni
Cristo, Siya nga nagsugo lahi sa iyang mga tinun-an nga iyang gisugo. Ang Amahan usab nga nagsugo, lahi
kaniya nga sinugo. Lain pa gayod nga pamatuod nga si Cristo dili mao ang Amahan, siya miingon: “Ako
moadto sa akong Amahan” (Juan 14:28).

Sa diha nga gibato si San Esteban naabli ang langit duha ka persona and iyang nakita: “Ug nakita ko ang
langit naablihan ug ang Anak nagtindog sa tuong kamot sa Dios” (Buhat 7:56). Si San Juan miingon: “Kini
mao ang anti-Cristo kadtong naglimod sa Amahan ug sa Anak” (1 Juan 3:22). Ang conjunction ug kun
pagdugtong, nagpasabot nga duha gayod ka persona, and Amahan ug ang Anak kadtong maglimod niini,
anti-Cristo. Diha sa Krus miingon si Jesus, “Amahan ko, pasayloa sila kay wala sila masayod sa ilang
gibuhat” (Lukas 23:34). Kon siya pa ang Amahan, moingon unta siya, “Ako, ang Amahan pasayloon ko sila
kay wala sila masayod sa ilang gibuhat.” Ug dayon moingon unta siya, “Ako ang Amahan nganhi kanako
itugyan ko ang akong espiritu.” Klaro nga dakong sayop ang panudlo sa JMC bahin sa oneness, nga ang
Amahan ug ang Anak usa ra ka persona, managlahi gayod sila. Apanusa ra sila sa pagka-Dios.

Tinubdan: Soc Fernandez (www.catholicfaithdefenders.com)

Sumasamba nga ba ng Larawan ang Iglesia Katolika?

TANONG:
Protestante: Ayon sa Exo. 20:4-5 (Magandang Balita Biblia) “Huwag kayong magkakaroon ng diyus-
diyusan o kaya’y larawan o rebulto ng anumang nilalang na nasa himpapawid; nasa lupa o nasa tubig.
Huwag kayong yuyukod o maglilingkod sa alinman sa mga diyus-diyusang iyan sapagkat akong si Yahweh
ay mapanibughuin. Parurusahan ko ang lahat ng aayaw sa akin pati ang kanilang mga anak hanggang sa
ikaapat na salinlahi.

Nakita na ninyo mga kapatid na isa sa sampong utos ng Dios ay ang Hindi pagkakaroon ng mga larawan;
eh sumunod ba ang mga Katoliko ditto? Abay, napakalinaw at pagkalaki-laki ng kanilang larawan na
makikita sa Katolikong simbahan.

At dahil isa ito sa mga sampung utos ng Dios; abay binagu ng mga Paring Katoliko ang kanilang sampung
utos. Narito po ang ebedinsya na nagpapatunay na binago ng mga Katoliko ang sampung utos upang
mapagtakpan ang kanilang aral hingil sa larawan:

Source: Armed with the Faith; 2004; Catholic Information Services; Knights of Columbus Supreme
Council; New Haven, CT:

Ten Commandments:

1. I am the Lord your God: you shall not have strange gods before me.

2. You shall not take the name of the Lord your God in vain.

3. Remember to keep holy the Lord’s Day.

4. Honor your father and your mother

5. You shall not kill

6. You shall not commit adultery

7. You shall not steal

8. You shall not bear false wetness against your neighbor

9. You shall not covet your neighbor’s wife.

10. You shall not covet your neighbor’s goods.

Nakita napo ninyo na binago ng Katoliko ang kanilang sampong utos para mapagtakpan ang kanilang
maling aral hingil sa imahe o mga larawan. Ang tanong saan mababasa sa Biblia na dapat sambahin ang
mga larawan?

SAGOT:

Ang karaniwang kamalian ng mga kapatid nating mga protestante ay ang pagtatanong na may kasamang
conclusion – ito po ay tinatawag na Fallacy of Assumption. Sa tanong sa itaas na “saan mababasa sa
Biblia na dapat sambahin ang mga larawan?” ay isa sa mga halimbawa ng Fallacy of Assumption”. Dapat
linawin natin na HINDI DOCTRINA NG SIMBAHANG KATOLIKO ANG PAGSAMBA (BILANG DIOS) SA MGA
IMAHE O LARAWAN; narito po ang mga ebedensya:

-Denzinger; The Sources of Catholic Dogma; Documents of the Roman Pontiffs and of the Councils;
Council of Nicea II 787; Ecumenical VII (against the Iconoclasts)

Definition of the Sacred Images and Tradition *; ACTION VII

302 (I. Definition) . . . We, continuing in the regal path, and following the divinely inspired teaching of our
Holy Fathers, and the tradition of the Catholic Church, for we know that this is of the Holy Spirit who
certainly dwells in it, define in all certitude and diligence that as the figure of the honored and life-giving
Cross, so the venerable and holy images, the ones from tinted materials and from marble as those from
other material, must be suitably placed in the holy churches of God, both on sacred vessels and
vestments, and on the walls and on the altars, at home and on the streets, namely such images of our
Lord Jesus Christ, God and Savior, and of our undefiled lady, or holy Mother of God, and of the honorable
angels, and, at the same time, of all the saints and of holy men. For, how much more frequently through
the imaginal formation they are seen, so much more quickly are those who contemplate these, raised to
the memory and desire of the originals of these, to kiss and to render honorable veneration to them, not
however, to grant true latria according to our faith, which is proper to divine nature alone; but just as to
the figure of the revered and life-giving Cross and to the holy gospels, and to the other sacred
monuments, let an oblation of incense and lights be made to give honor to these as was the pious
custom with the ancients. “For the honor of the image passes to the original”; * and he who shows
reverence to the image, shows reverence to the substance of Him depicted in it. <emphasize added>
- Harmony Media, Inc.; 1995; P.O. Box 138; Gervais, OR 97026; Church History; “St. John Damascene (c.
675-749), monk and priest, was the great doctor of the Church of the period. His “Three Discourses On
images” made the points that: (1) though God cannot be represented by an image, Christ, the Blessed
Virgin, and the saints could be depicted with approximate fidelity; (2) it is licit to revere images, provided
that the veneration transcends the material icon to the prototype; (3) it is profitable to revere images,
which can instruct, inspire, and exercise a certain intercession with God; and (4) that to avoid error one
ought to distinguish between strict worship paid to God alone, and veneration of a person or thing as
related to God

-Fr. M. Guzman; Catholic Catechism; 1995: #563 “It is right to show respect to the statues and pictures of
Christ and of the saints, just as it is right to show respect to the images of those whom we honor or love
on earth.”

-Fr. M. Guzman; Catholic Catechism; 1995: #564 “We honor Christ and the saints when we pray before
the crucifix, relics and sacred images because we honor the persons they represent; we adore Christ and
venerate the saints.”

-Fr. M. Guzman; Catholic Catechism; 1995: #565 “We do not pray to the crucifix or to the images and
relics of the saints, but to the persons they represent.”

-Atty. Teofilo Tumulak; Dili Ang Tanan; 1985; Page 113 <With Imprimatur> “Hinoon ang idolatry (Exodo
20:3) nagapadayon, apan dili sabton nga ang mga Katolico nakasupak niini kay ang pag-ampo nila sa
gilarawanan dili man ingon nga Dios.” (Datapuwat ang idolatry (Exo. 20:3)ay nagpapatuloy; peru hindi
ibig sabihin na ang mga Katolico ay nakalabag nito dahil sa pagdadasal nila sa nilalarawan ng imahe (ng
mga Santo) ay hindi bilang isang Dios.)<emphasize added>

Napatunayan napo natin na hindi sinasamba ng mga Katoiko ang mga larawan bilang Dios; kaya mali po
ang tanong ng ating mga kapatid na protestante. Kung gayon tayo bang mga Katoliko ay hindi sumunod
sa utos ng Dios sa Exo. 20:4-5? Mga kapatid sumunod po ang Katoliko sa utos na yan; eh kung sumunod
ang mga Katoliko sa Exo. 20:4-5; eh bakit may mga larawan o emahi sa kanilang simbahan (marahil yan
ang susunod na tanong ng ating mga kaibigan)?

Dapat mo nating malaman na kung tayo ay magbabasa ng Biblia; hindi po natin dapat limitahan ang ating
mga pananaw sa mga bagay na inaakala natin na tama. Tulad nalang sa argumentong ito:
Bawal ang mga imahe (Exo. 20:4-5) Ang mga Katoliko ay may mga imahe Therefore; Ang mga imahe ng
katoliko ay bawal.

Sa itaas ay ang halimbawa ng fallacy of generalization ng mga kapatid nating mga protestante dahil, ang
Biblia bagaman ay nakasaad ng mga talata na bawal ang mga emahi; ay may roon ding mga nakasulat na
utos ng Dios na pagpagawa ng mga imahi; narito po ang mga ebedinsya:

Exo. 25:1, 18-22 (RSV) “The LORD said to Moses; 8 And you shall make two cherubim of gold; of
hammered work shall you make them, on the two ends of the mercy seat. 19 Make one cherub on the
one end, and one cherub on the other end; of one piece with the mercy seat shall you make the
cherubim on its two ends. 20 The cherubim shall spread out their wings above, overshadowing the
mercy seat with their wings, their faces one to another; toward the mercy seat shall the faces of the
cherubim be. 21 And you shall put the mercy seat on the top of the ark; and in the ark you shall put the
testimony that I shall give you. 22 There I will meet with you, and from above the mercy seat, from
between the two cherubim that are upon the ark of the testimony, I will speak with you of all that I will
give you in commandment for the people of Israel.”

Ano ba ang mga cherubim? Ito po ay mga anghil; at utos ng Dios na magpagawa ng mga statwa ng mga
anghil; narito po ang mga ebidensya:

Exo. 25:18-22 (Living Bible) “Then make images of angels, using beaten gold, and place them at the two
ends of the lid of the Ark. They shall be one piece with the mercy place, and shall have wings spread out
above the gold lid. Install the lid upon the Ark, and the place within the Ark the tables of stone I shall
give you. And I will meet with you there and talk with you from above the place of mercy between the
cherubim; and the Ark will contain the laws of my covenant. There I will tell you my commandments for
the people of Israel.” (Emphasize added)

At saan pa ilalagay ang mga imahi ng mga anghil? Eh ang Biblia po ang ating papasagutin:

2 Cron:3:1; 7-14 (RSV) “3:1Then Solomon began to build the house of the LORD in Jerusalem on Mount
Moriah, where the LORD had appeared to David his father, at the place that David had appointed, on the
threshing floor of Ornan the Jebusite.” “3: 7-14 “So he lined the house with gold–its beams, its
thresholds, its walls, and its doors; and he carved cherubim on the walls. And he made the most holy
place; its length, corresponding to the breadth of the house, was twenty cubits, and its breadth was
twenty cubits; he overlaid it with six hundred talents of fine gold. 9 The weight of the nails was one
shekel* to fifty shekels of gold. And he overlaid the upper chambers with gold. In the most holy place he
made two cherubim of wood* and overlaid* them with gold. 11 The wings of the cherubim together
extended twenty cubits: one wing of the one, of five cubits, touched the wall of the house, and its other
wing, of five cubits, touched the wing of the other cherub; 12 and of this cherub, one wing, of five
cubits, touched the wall of the house, and the other wing, also of five cubits, was joined to the wing of
the first cherub. 13 The wings of these cherubim extended twenty cubits; the cherubim* stood on their
feet, facing the nave. 14 And he made the veil of blue and purple and crimson fabrics and fine linen, and
worked cherubim on it.

Ano po ang nakalagay sa Biblia?

Sa templo ng Dios ilalagay ang mga imahe ng mga anghel. Tingnan po natin kung ano ang nakasaad sa
ibang version ng Biblia:

2 Cron. 3:7 (The Living Bible) “All the walls, beam, doors, and the thresholds throughout the Temple were
plated with gold, with angels engrave on the walls.”

2 Cron. 3:10 (The Living Bible) “Within the innermost, the Holy of Holies, Solomon placed two sculptured
statues of angels, and plated them with gold.”

NAPAKALINAW NA TAYONG MGA KATOLIKO AY SUMUSUNOD LAMANG SA BIBLICAL TEMPLE OF GOD SA

OLD TESTAMENT!!!

Eh, sumunod kaya ang mga Protestante dito?

At tungkol po naman sa paratang na tayong mga Katoliko ay Binago raw po natin ang sampung utos ng
Diyos. Abay napakalinaw na talagang walang alam itong mga kapatid nating mga protestante sa Biblia;
dahil dalawa po ang nakasaad/version ng sampong utos ng Dios diyan sa Biblia. Ang isa po ay makikita sa
Exo. 20:4-17 at ang isa naman ay makikita sa Deut. 5:6-21; at pakaalaman natin na tayong mga Katoliko
ay sumunod sa Deut. 5:6-21 na version. At dapat rin nating tandaan na ang sampong utos ay walang
insaktong talaan ng bilang o numbers kaya may pagkaka-iba ang 10 commandments ng mga protestante;
sa Katoliko/Luteranismo version.
Nasagutan po ang tanong at abangan po ang susunod na mga bahagi.

Pinagmulan: G-one T. Paisones (www.catholicfaithdefenders.com)

Bakit ang mga Katoliko tumatawag ng mga Santo sa kanilang dasal?

TANONG: (unang bahagi)

Protestante: Bakit ba sa mga pag dadasal ng mga Katoliko, sila ay tumatawag sa mga Santo na ayon
naman sa banal na Kasulatan na mababasa natin sa “Gawa 10: 43 na ang mananalig sa kanya ay
tatanggap ng kapatawaran sa pamamagitan ng Kanyang pangalan.

Sinong pangalan na tayo ay mananalig at tatanggap ng kapatawaran sa mga Santo ba? Hindi dahil ayon sa
Roma 10:13 “Maliligtas ang lahat ng tumatawag sa Pangalan ng Panginoon.” Ay hindi pala sa mga SANTO
tayo tatawag kundi sa pangalan ng Panginoon. At ang Panginoon na ito ay si Jesu-Cristo (Gawa 10: 36).
Ang tanging tagapamagitan lang ng Dios at sa tao ay si Jesu-Crosto (1 Tim. 2:5). Kaya hindi kami
humihingi ng ano mang tulong sa kahit na sinong mga Santo.

SAGOT:

Catholic Faith Defender: Mga Kapatid tatalakayin natin ang sagot at tunay na aral ng Santa Iglesia
Catolica tungkol sa pagtawag natin sa mga Santo.

Ang Santo ay salitang Katsila at sa salitang tagalog ito ay BANAL (At sa Cebuano ito ay “BALAAN”).

Bakit ba tayo tumatawag sa mga Santo o Banal? Tumayawag tayo sapagkat Mga Katoliko lang ang may
mga Santo pero sa mga Protestante wala pa maski isa ang naeproklama nila bilang isang santo.

Mga kapatid pakakatandaan na ang tunay na Iglesia ay ang Iglesia ng mga Santo (1 Cor. 14:33). Ang
Iglesia na itinatag ng ating Panginoong Jesu-Crsito ay ang Iglesia ng mga Santo at ang Iglesia na ito ay
may mga Santo. At Sino ba ang Iglesia na may mga Santo? Ang Protestante ba? Ang Iglesia ni
Cristo(Mnalo) ba? O Ang Iglisia Catolica?

Mga kapatid kaya nga tayo inaataki ng ibang religion dahil tayo ay may mga Santong mahihingan ng
tulong.

Kaya mga kapatid ang isa sa mga dahilan na ayaw tumawag ng mga Protestante sa mga Santo dahil wala
silang Santo.

Ang tatagin daw nila ay si Jesus lamang at hindi sa kahit na ano at sinong mga Santo; eh hindi pala alam
ng ating mga Kapatid na mga Protestante na si Cristo mismo ay Santo (Basahin po ang Lucas 1:35, Gawa
4:27,30).

Mga kapatid may maitatanong tayo sa mga kapatid nating mga Protestante na “May mababasa ba sa
Biblia letra-4-letra na “hindi tayo hihingi ng tulong sa mga Santo”. Kung sino mang Pasto na
makapagbibigay sa akin ng Chapter at verses sa Biblia letra-4-letra na “hindi tayo hihingi ng tulong sa
mga Santo” lilipat ako sa kanilang religion at iiwanan ko ang pananampalatayang katoliko.

Ang tunay na turo ng Santa Iglesia Catolica na mababasa natin sa Biblia ay narito sa Job 5:1 (KJV) “Call
now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn”? Kapatid malinaw
na isinasaad sa Biblia na ipapatawag tayo sa mga Santo. Bakit po ba tayo ipapatawag; sapagkat ayon sa
Proverbs 15:29 “The LORD is far from the wicked: but he heareth the prayer of the righteous.” Kaya
malinaw po mga kapatin na ang taong masama ay hindi pinapakinggan ang kanilang mga dasal; at sa mga
Santo o “righteous” nakikinig ang Dios. Eh sino po ba sa atin ang hindi masama? Ang mga Santo ay tiyak
na papakinggan ng Dios (Heb. 12:22-24).

Tulad ng sa mga kaibigan ni Job nang sila ay dumiritso sa Dios Sila ay sinabihan ng Dios na kay Job sila
pupunta. Paki basa lang po ang Job 42:20-21.

1 Hari 17:20-21 Si Elias na nagdasal pasa sa isang namatay na bata, dahil sa kanyang maintim na
pagdarasal sa Dios ito ay sinagot ng Dios.
Abangan po ang ikalawang bahagi ng artikolong ito.

Pinagmulan: Noel Paisones Sr. (www.catholicfaithdefenders.com)

Unsa man ang gidili sa Dios sumala sa nahisulat diha sa Bibliya mahitungod sa Larawan?

PANGUTANA:

Unsa man ang gidili sa Dios sumala sa nahisulat diha sa Bibliya mahitungod sa Larawan? Nganong
daghan mang mga larawan sulod sa simbahang katoliko, daw maglibog na man lang kita kon kinsa’y
atong ampoan? (nangutana: Mrs. Helen Maluenda )

TUBAG:

Ang gidili sa Dios mao ang paghimo’g larawan sa mga diyos-diyos ug ang pagpaka-dios o pag-isip nga Dios
sa usa ka larawan. wala idili ang paghimo’g larawan kon kini dili isipon nga Dios, kay ang pagsimba o ang
pag-isip sa larawan nga usa ka Dios, sala nga daku ug ginganlan kining salaa og “idolatriya” ( worshipping
of idols ). Ang mga diyos- diyos mao ang nagrepresentar sa mga butang nga dili tinood (1cor.8:4) kini ang
gidili sa Dios. mga diyos- diyos sila si Camus, Milcom, Astaroth (babayeng diyosa ), Moloc ( 1 hari 11:5-7,
33). Sila si Baal ug si Nebo maoy ilang mga diyos- diyos kun bakak nga bathala ( isaiah 46:1) ; kini ang
gidumtan sa Dios nga mga larawan, kun mga diyos- diyos.(deut.16:22).

Apan ang Dios nagpabuhat usab og mga larawan nga sagrado, sama sa anghel kun kerubin nga ibutang
masigkakilid sa altar aron sa pagpaila sa pagka-anaa sa Dios ug timaan sa pagka-balaan niini (ex.25:18-
22). Mga linilok nga larawan nga gihimong dayan-dayan sa Templo (Ez.41:17-19). Si Josias gisugo sa Dios
sa paglumpag sa tanang mga diyos-diyos, apan ang monyumento sa tawong Balaan sa juda wala niya
ipaguba sanglit dili man kini diyos- diyos (2hari23:15-19). May larawan usab nga linilok sa bitin nga
tumbaga nga gipahimo sa Dios, ug maluwas ang tanag hipaakan sa bitin kon motan-aw sa maong
larawan (Num.21:8). Gipaputol-putol sa Dios ang maong larawan sa dihang gisinayop kini pag-ila sa mga
tawo (2hari18:4). Si josue nag-ampo nga naghapa atubangan sa maong arka kun altar nga adunay
larawan sa kerubin (josue7:6). Maingon nga si Moises nagpatindog og larawan sa kamingawan, si Jesus
usab pagapatindogon usab og larawan sa samang paagi. Busa buhatan usab si Jesus og larawan
( jn.3:14 ). Si Jesus wala magsalikway ug wala magpasipala sa larawan ni cesar sa iyang pag-ingon:
“ihatag ni cesar ang iya ni cesar ug ihatag sa Dios ang iya sa Dios!” ( mat.22:19-22 ). Ug sa bag-ong tugon
gihisgutan usab ni san pablo ang larawan sa kerubin kun anghel ( heb.9:5-11). Ug ang arka sa kasabotan
nga adunay larawan sa kerubin giprosisyon usab ug nanayaw pa gani sila pahinungod sa Dios nga matuod
( 2sam.6:13-19 ; 1cron.15:28-29). Busa ang mga tawo nga nag-atubang sa larawan sa ilang pag-ampo
wala magasimba sa larawan kundili sa gilarawanan o gisimbolohan niini, kay si Ezequias nga naga-ampo
ug nagasimba sa Dios nga nag-atubang sa larawan sa kerubin ug gidungog ang iyang pag-ampo
( 2hari19:15-19 ). Busa wala magdili ang Dios kanato sa pag-atubang sa larawan nga sagrado diha sa
atong pag-ampo kay dili man kini sila mga diyos-diyos ug wala nato sila isipa nga mga dios! kay usa
raman ka Dios ang among gituohan. ang mga Anghel ug mga santos nagahulagway sa presensya sa Dios
kinsa naghimo kanila nga mga santos kun balaan, busa ayaw katingala nganong daghan mang mga
larawan sa mga Anghel ug mga Santos sulod sa templo kun simbahan, ug duna ba kitay mabasa sa Biblia
nga ang templo sa Dios gisudlan sa daghang mga larawan sa mga santos ug mga anghel? Anaa kana
mabasa sa ezequiel 41:17-19!.. ug nagpadayag kini sa kabalaan sa maong dapit. Ayaw lang pag-ampo sa
larawan, kay wala kini gitudlo sa Sta. Iglesya, sangpit lang sa panabang sa gilarawanan niini! tungod kay
wala man kamoy larawan ug nag-atubang man lang kamo sa bongbong sa inyong pag-ampo, ayaw
sangpita ang bongbong kay dili na makadungog! wala man kami nagsaway kaninyo nga nag-atubang sa
bongbong sa inyong pag-ampo kay wala man kamo’y mga larawan, kamo rama’y misaway kanamo ug
nagbutang-butang kanamo nga among gipaka-Dios ang mga larawan! hunong na intawon kamo sa
inyong paghukom ug pagbutang- butang, kay wala gayud intawon kami nagpaka-Dios sa mga larawan
wala kana gitudlo sa simbahan inyo lang kanang buot-buot ug butang-butang kanamo busa inyo lang
kanang panudlo ug subaya ang unsa’y saktong gitudlo sa simbahang katoliko ug dili sa mga pipila ka mga
tawo nga nanudlo nga dili maoy gituohan nga hiniusa sa simbahang katoliko nga makita ang iyang
gipanudlo sa among opisyal nga mga basahon mahitungod sa mga doktrina niini! Busa ayaw liboga ang
imong kaugalingon! Tuhoi lang nga may usa ka Dios, usa ka Simbahan nga iyang gitukod nga mao ang
Santa Iglesya Katolika, ug usa ka bunyag ug usa ka pagtuo! (eph.4:4-6) usa ra gayud ang matuod nga
Relihiyon nga iyang gitukod ( mat.16:18 ), kay wala siya magtukod og daghang mga Relihiyon nga
nagkasumpaki ang mga pagtulon-an, kay ang Dios, Dios sa kahusay ug kalinaw og dili Dios sa kasamok og
pagkabahin-bahin ( 1cor.14:33 ) ug ang mga naghimo sa pagkabahin- bahin dili iya sa Dios kundili sa mga
sekta nga tinukod lamang og ordinaryong tawo nga dili si kristo ug kini sila namahawa gikan sa tinuod
nga simbahan nga iya ni kristo ug maoy hinungdan sa pagkabahin-bahin (1 jn.2:18-19; jude1:18-19 ).
Kanang mga panyo nga gigamit nato pagpahid sa larawan ug relikyas kun mga butang nga may
kadugtongan sa mga santos ug sa Ginoo, ang panudlo ana sa simbahan ug gitoohan sa mga tawo nga
nasayud niining gitudlo mahitungod niana bisan wala kana absolutamente gisugo sa simbahan mao nga
dili kay ang mismo nga bato ug kahoy ang may gahom nga naghatag kanato sa bendisyon ug kaayohan
niana o ang bato ug kahoy mismo didto gipunting ang atong pagtrapo niana kundili sa maong
gilarawanan! Ug nag-agda kini kanato sa pagtahod kanilang girepresentasyonan niini. Kun may maghatag
man niini og milagro kana gikan sa Dios mismo nga nagmilagro niana ginamet ang mga butang og kini
gibansay ug nahitabo na kaniadto. Pananglit ang Dios naghatag og milagro pinaagi ni apostol pablo ang
unang pari ( roma15:16 ) pinaagi sa panyo ug tapis lang gigamit sa Dios kining mga butanga isip
instrumento nga makita sa kaayohan sa mga tawo ug gibugaw ang mga yawa..( buhat 19:11-12 ) Sabton
ba nato nga nasayop ang Dios ug si apostol pablo kay gamilagro sila ginamit ang maong mga butang? Ug
sama ni Father Suarez nga ang Dios naghimo’g milagro pinaagi kaniya sa pagbanhaw sa maong patay nga
lawas didto sa America? Ug dili sila mismo ang gahimo sa milagro kundili ang Dios nagbuhat niini pinaagi
kanila? Kay wala man sila’y gahom hasta ang butang sa paghimo niini kundi ang Dios? Laen pa, may
babaye nga gitalinug-an sulod na sa daghang mga katuigan apan tungod sa iyang dakung pagtoo mihikap
lang siya sa bisti ni kristo (Mateo 9:20-22). Bisan gani ang anino o shadow lang ni apostol pedro ug sa
ubang mga apostoles ang Dios naghimo’g milagro sa pag-ayo sa masakiton.(buhat 5:11-15). Kadtong bitin
nga tumbaga nga gihimong instrumento sa Dios sa paghimo’g milagro sa mga katawhan sa Israel
niadtong napaakan sa mala nga bitin og ang motan-aw niini dili mamatay kundi maayo kadto gumikan sa
Dios og dili sa larawan sa bitin mismo. (kaalam16:5-7 ; salmo 72:12) Ug ang mga sagrado nga mga butang
makabalaan kini niadtong migamit niini sa balaanong paagi. (kaalam6:10 ;mat.7:6) May larawan gani nga
gigamit sa Dios alang ni David nga nagluwas sa iyang kinabuhi ug kadto dili larawan sa mga diyos-diyos
kay ang Dios dili man mahitabo nga makasala! ( 1samuel 19:15-17 ) Ug duna gani larawan sa anghel kun
balaan nga gigamit sa Dios nga dili diyos-diyos nga may kalainan sila kay naghimo ang Dios og milagro sa
iyang larawan nga dili diyos-diyos atubangan og uban sa larawan nga si dagon ang diyos-diyos sa mga
paganong larawan diha sa ( 1sam.5:4-9 ) diin ang larawan sa anghel nga sama sa dagway sa tawo
nakalumpag sa larawan ni dagon ug maoy hinungdan nga nakapasakit sa mga filistihanon nga mga
pagano ug ilang giuli sa mga israelita ang larawan sa anghel kay gisilotan sila sa wala’y pagtahud niini. So
may kalainan sa duha ka klase sa maong larawan sa diyos-diyos nga si dagon ug ang larawan nga dili
diyos-diyos nga iya sa Dios nga girepresentahan sa tinuod nga pagkamao nga gilalarawanan! Ug sumala
pa diha sa (galatia 3:1) sa bibliya nga hubad sa atong mga kaigsoonang mga protestante nga ginganlan og
tyndale version gisulat didto picture of Jesus Christ died on the Cross. Ug sa amplified version of the
Bible sa (Gen.1:26) giingon and God said let us (Father, Son and Holy Spirit) make mankind in our own
IMAGE after our likeness! busa ang tawo larawan usab sa larawan sa Dios nga gihulagway, busa kun ang
tanang larawan gidili absolutamente wagtanga ang imong kaugalingon ug patya kay ikaw gihimo sa Dios
sama sa iyang larawan og mismo ang Dios nakasala kay naghimo man siya’g larawan, pero dili kana
mahitabo kay ang Dios dili makasala og ang ato lang pagsabot sa biblia maoy wala nagkatakdo og nasusi
pag-ayo ang matuod nga panudlo! Busa dili tanan larawan diyos-diyos!

Procession sa Dios nga anaa sa Bibliya:

Victory Procession – 2cor.2:14 ; col.2:15 (Good news bible)

Procession of God - Salmo 68:24-25 (New international Version Bible )

Funeral procession – Luc.7:11-12 (Good news)

Procession sa Altar dala ang sanga – Salmo 118:27 (Bibliya sa kristohanong katilingban)

Marching procession uban sa larawan sa anghel sa arka – 2 Sam.6:13-15 (Tyndale version)

Festal Procession – Psalm118:27 New International Version.

Tinubdan: Allan O. Salada (www.catholicfaithdefenders.com)

Ang mga milagro sa mga Santos iya ba sa Demonyo?

PANGUTANA:

Nganong kamong mga Katoliko motuo man sa mga milagro sa mga santos? Makatabang ba diya sila nga
mga patay na? Sumala pa sa librong Katoliko nag-ingon nga ang mga milagro gikan sa demonyo. Sa
Passion Geneses ni Dr. Mariano Pilapil, sa pahina 207, kini nag-ingon: “Ang mga pagmimilagro tutlongan
ng demonyo, siya’y magkakabayo anupat sa buong mundo, maghahari itong lilo…”

Lain pang librong Katoliko nag-uloha’g PANANAMPALATAYA AT KATWIRAN, ni Msgr. Jose Abriol, sa pahina
44, nagkanayon: “Ano ang dapat taglayin ng isang sugo ng Diyos? Ano ang tanda ng isang pagpapahayag
ng Diyos sa tao? Ang himala at hula, kon magkaminsan ay may mababasang mga kababalaghang may
anyong himala ngunit hindi tunaysapagkat ang pinanggagalingan nuon ay ang demonyo.”

Usa ka paring Katoliko nag-angkon nga dili obligadong tuohan ang nanghitabong mga milagro sa
Simbahan sanglit mugna man kuno kini sa mga demonyo. Sa librong Katoliko nga nag-ulohan og This is
CATHOLICISM, by Rev. Fr. John Walsh, S. J., page 323, kini nagkanayon: “Question: Are Catholics oblidge
to believe in the apparitions at Lourdes, Fatima,Guadalupe, and other shrines, and to maintain that
genuine miracles actually occour at such sites? Answer: Certainly not.”

Dili maila maila ang Matuod nga Iglesia pinaagi sa mga milagro tungod kay sa ang Mateo 7:22:23, nga
nagkanayon: “Kon moabot na ang adlaw sa paghukom, daghan unya ang moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,
dili ba sa imong ngalan nagsangyaw man kami sa mensahe sa Dios, ug pinaagi sa imong ngalan
gihinginlan namo ang yawa, ug naghimo kamig daghang mga milagro?’ Apan ako moingon unya kanila,
‘Wala ako makaila kaninyo. Pahawa kamong makasasala.” Unsay imong ikasulti niini?

TUBAG:

Ang Iglesia Katoliko nagtuo og mga bilagro sa mga balaang tawo sanglit ang mga balaan pagapamatud-an
man sa Dios pinaagi sa daghang mga katinganlahan ug mga milagro ang ilang kasantos. Ang Hebreo 2:4
(Cebuano Popular Version) nag-ingon: “Ug gidasonan sa Dios ang ilang pagsaksi pinaagi sa pagbuhat og
mga timaan sa gahom , mga katingalahan ug daghang mga milagro.”
Kining mga saksi nga gidasonan sa Dios pinaagi sa pagbuhat og mga timaan sa gahom ug daghang
pagmilagro mao ang mga tawo nga nasantos nga tungod kanila himayaon ang Ginoo. Ang 2 Tesalonika
1:10 (Biblia sa Kristohanong Katilingban 3rd Edition), kini nag-ingon: “Nianang adlawa himayaon ang
Ginoo taliwala sa inyong mga santos. Daygon siya sa mga matoohon, kamo nga midawat sa among
pagsaksi.”

Busa ang santos takos yukbo-an. Ang Filipos 4:21, (Ang Bag-ong Testamento sa Atong Manunubos ug
Ginoong Jesu-Kristo, 1962) nagkanayon: “Yukboi ninyo ang tanang santos duha kang Kristo Jesus.”

Apan kining tikas sa mga Ministro ni Manalo nga dili tiwason pagbasa ang atong libro aron unta
masayran kon unsa gayod ang buot ipasabot sa nagsulat niini, maoy angayang bantayan kay usa kini ka
pagpanglingla sa mga inosenting katawhan.

Pananglit gigamit ni Mr. Guevara ang libong Passion Genesis ni Dr. Mariano Pilapil sa pahina 207, nga
nag-ingon: “…ang pagmilagro tabangan sa demonyo…” Kon sugdon ug tiwason nato kini sa pagbasa, ang
gipasabot nga milagro nga tabangan sa demonyo mao ang anting-anting, magic, ug hepnotismo,
pagpangda-ot ug dili ang milagro nga namugna sa mga santos kon balaang mga tawo.

Gigamit ni Mr. Guevara ang pahina 44 sa libro ni Msgr. Jose Abriol nga nag-ulohag PANANAMPALATAYA AT
KATWIRAN. Apan kon atong ipadayon kini sa pagbasa sa pahina 45, kini nagkanayon: “Hindi lahat na
kababalaghan ay tunay na himala, may nanggaling sa mahiya (magic), sa bilis ng kamay, sa hipnotismo at
may nanggaling sa demonyo. Tin-aw nga ang milagrong gipasabot ni Msgr. Abriol nga tabangan sa
demonyo, dili ang milagro nga gihimo sa mga balaang tawo kon santos kon dili mao ang milagro sama sa
magic.

Apan gawas sa magic ug sa hipnotismo nga tabangan sa demonyo, adunay matuod nga milagro nga
gipasabot si Msgr. Abriol sa pahina 48 sa maong libro; kini nag-ingon: “Ang tunay na himala ay makikilala
sa kabanalan ng gumagawa at kadalisayan ng kanyang aral.”

Sama sa milagro nga gibuhat sa santos kun balaan nga si Eliseo bisan og patay na apan tin-aw nga
makatabang kini ug nakamugnag mga milagro. Ang Sirac 48:13-14, nagkanayon: “Walay butang nga
malisod ra kaayo alang kaniya. Bisan sa namatay na siya, ang iyang lawas naghimog milagro. Sa kinabuhi
ug sa kamatayon naghimo siya og katingalahan nga mga milagro.”

Ang bukog ni Eliseo nakabuhi og patay. Sa 2 Hari 13:21, nagkanayon: “Busa giitsa nila ang patayng lawas
sa lubnganan ni Eliseo ug sa pagdapat gayod sa iyang lawas sa bukog ni Eliseo, nabuhi ang minatay ug
mibarug.”

Si Abel bisan patay na nakahimo sa pag-istorya. Sa Hebreo 11:4, nag-ingon: “Tungod sa pagtuo si Abel
mihalad ngadto sa Dios sa labaw pa ka hinalangpon nga halad inihaw kay sa kang Cain, nga pinaagi niini
siya nahiuyonan ingon nga tawong matarung, nga gipanghimatud-an sa Dios diha sa pagdawat niy a sa
iyang mga halad; siya patay na, ngani tungod sa pagtuo siya karon nagsulti pa gihapon.”

Ang gipangpatay tungod sa Maayong Balita sila nakigsulti sa Dios. Sa Gipadayag 6:9-10, nagkanayon:
“Unya gitangtang sa nating karnero ang ikalimang silyo, unya nakita ko ilalom sa halaran, ang kalag
niadtong gipangpatay tungod sa ilang pagsangyaw sa pulong sa Dios ug sa ilang pagmatinumanon sa
pagsaksi 10Misinggit sila ‘Ginoo nga labing Gamhanan, balaan ug matuod hukman ug silotan ang
katawhan sa kalibotan tungod sa ilang pagpatay kanamo?’”

Busa gipasabot ni Msgr. Abriol nga ang matuod nga milagro maila sa pagkabalaan sama ni San Pablo. Ang
Buhat 19:11, nagkanayon: “Nagbuhat ang Dios og talagsaong mga milagro pinaagi kang Pablo.”

Bisan ang kasaysayan nag-asoy nga ang mga santos kinsa gipamatay satungod sa Balaang Pagtuo
gipamatud-an sa daghang mga milagro. Ang ANCIENT AND MEDIEVAL HISTORY by BETTEN, page 266, kini
nagkanayon: “On various occasions, chiefly during the sufferings of the martyrs, miracles happened
which it was impossible to deny.”

Kanang nasulat sa This is CATHOLICISM, by John Walsh, S. J., page 323, nga ang Katoliko dili obligadong
patuohon sa mga nanghitabong milagro ug sa pagpakita sa Mahal nga Berhin Maria didto sa Lourdes,
Fatima, Guadalupe ug sa ubang mga dapit, wala kini magpasabot nga ang maong milagro ug ang
pagpakita ni Santa Maria sa nahisgutang mga dapit mugna sa demonyo, sanglit gipatin-aw man ni Fr.
Walsh nga ang mensahe gikan sa langit nga nadawat sa usa ka tawo isip iyang pribadong pinadayag kon
private revelation, mga apparitions, o kaha ang celestial visitations kini dili kabahin sa opisyal nga
pagtulon-an sa Santa Iglesia sanglit ang pagpakita sa Mahal nga Berhin Maria sa nagkadaiyang dapit
nahitabo apan dili kini doktrina. Ania ang pagpasabot ni Fr. Walsh sa pahina 323 nga gikutlo sa Ministro
ni Manalo: “ Q. Are Catholics Obliged to believed in the apparitions at Lourdes, Fatima, Guadalupe, and
other shrines, and to maintain that genuine miracles actually occur at such sites? A. Certainly not. The
doctrine of the Catholic Church is restricted exclusively to the religious and moral message which God
Conveyed to mankind in the Bible, through His Son, Jesus Christ and by the Apostles. The Catholic Church
does not and indeed cannot incorporate into her official teachings those celestial visitations and
apparitions, private revelations and messages from heaven, miraculous cures and preternatural
occurrances which happened… These allegedly supernatural events have never formed part of Catholic
doctrine. The intellectual commitment required of a Catholic, therefore is most precisely defined and
delimited. He is obligated to accept and believe those teachings, which comprise the Church’s official
doctrine.”

Mao kini ang nasulat nga giputol-putol sa Ministro ni Manalo agig pagsupak sa atong Balaang Pagtuo.
Apan dili kini katingad-an kay daan nang nagpasidaan kanato si San Pablo. Ang Roma 16:17-18, nag-
ingon: “Hangyoom ko kamo, mga igsoon, nga magbantay ug maglikay kamo niadtong mga tawo nga
mobahinbahin kaninyo ug mosamok sa inyong pagtuo, ug mosupak sa pagtulon-an nga nadawat ninyo.
Kay ang nagbuhat niining mga butanga wala mag-alagad kang Cristo nga atong Ginoo kon dili sa ila
lamang kaugalingong kailibgon. Gilimbongan nila ang mga inosente pinaagi sa ilang matahon ug
malamatong pulong.”

Ang gihisgutan ni Jesus sa Mateo 7:22-23, nga wala niya mailhi bisan pag nagsangyaw sa iyang ngalan,
naghingilin og yawa ug nagbuhat pag mga milagro mao kadto nakigkompitinsya sa Matuod nga Iglesia
nga mibulag sa Kamatuoran sanglit sila ang mga kaaway ni Cristo. Ang 1 Juan 2:18-19, nagkanayon: “Mga
anak, duol na ang kataposan sa kalibotan! Gisuginlan na kamo nga moanhi ang Kaaway ni Cristo, ug ania
na karon ang daghang mga kaaway ni Cristo. Busa masiguro nato nga duol na gayod ang kataposan.
Kining mga tawhana dili tinuod nga sakop sa atong pundok, busa namulag sila kanato. Kon tinuod pang
atong silang mga kauban, magpabilin unta sila kanato. Apan namiya sila aron maila gayod nga sila dili
kauban nato.”

Kinsa man ang katomanan niining mamiya gikan kanato? Ang Katoliko ba maoy mibiya sa Iglesiang
gitukod ni Felix Manalo? Tin-aw nga sila ang mibiya sa Pagtuong Katoliko. Ang PASUGO/September 2001,
page 4, by Tomas C. Catañgay(Official Magazine of I.N.C.), kini nag-ingon: “MOST OF US, members of the
Iglesia bi Cristo, are former Catholics.”

Gipamatud-an usab sa Liwanag Illustrated Magazine sa I.N.C., pahina 36, nga si Felix Manalo nagbuhat og
milagro pinaagi sa pagbuhig patay. Kining pundoka ang gipasidaan nang daan ni Jesus tungod kay usa kini
ka pundok nga nakigkompitinsya sa Matuod nga Iglesia ang Simbahang Katoliko.
Tinubdan: Wendell Talibong (www.catholicfaithdefenders.com)

Asa man mabasa sa Bibliya nga ang Anak ug Espirito Santo gitawag ug Omnipotent, Omniscient, ug
Omnipresent?

PANGUTANA:

Ang Diyos Amahan gitawag ug OMNIPOTENT (very powerful), OMNISCENT (all knowing), ug
OMNIPRESENT (all present). Unsa man mga talata sa bibliya nga ang Anak ug Espirito Santo gitawag ug
OMNIPOTENT, OMNISCIENT, ug OMNIPRESENT? - (nangutana: Angelo Ventura)

TUBAG:

Kining Omnipotent (All powerful), Omniscient (all knowing) ug Omnipresent(all present) mao ni sila ang
pipila ka mga “attributes” (hiyas) sa DIOS. Taas-taas man kayo ning imong pangutana, hinay-hinayon lang
nato ni ug tubag brod. Dunay panultihon sa Holy Trinity, matod pa sa libro nga Faith Explained by Leo
Trese nagkanayon, “What one does, all do. Where one is, all are.”

A. OMNIPOTENT

Ang iyang pagkagamhanan gipadayag diha sa iyang pagkamagbubuhat (Creator), buhat sa pagbanhaw sa
patay ug uban pa. Diha sa bibliya gipadayag nga ang:

1. AMAHAN Dios ( 1 Cor 8:6)

2. ANAK – Dios ( Roma 9:5; Tito 2:13; Jn 1:1,14; Heb 1:8; Colosas 2:9)

3. ESPIRITU SANTO - Dios ( Buhat 5:3-4) …namakak ka sa Espiritu Santo… Dili ang mga tawo imong
gibakakan kondili ang Dios.

Sa pagka Creator :

1. AMAHAN - Creator ( 1 Cor 8:6)

2. ANAK – Creator (Heb 1: 8,12) – (8) Apan bahin sa iyang ANAK, miingon ang Dios (referido sa Amahan
nga nagsaksi sa iyang Anak) “Ang imong trono, O Dios…. (10) Miingon na usab siya (AMAHAN ngadto sa
ANAK), “SA SINUGDAN GIBUHAT MO, GINOO ANG KALIBOTAN. UG SA IMONG KAUGALINGONG MGA
KAMOT GIBUHAT MO ANG MGA LANGIT.

3. ESPIRITU SANTO - Creator ( Job 33:4) Ang ESPIRITU SA DIOS maoy nagbuhat kanako ug maoy naghatag
kanako ug kinabuhi. Sa Mateo 3:16 – ang ESPIRITU SA DIOS nga mikunsad daw salampati, referido sa
Espiritu Santo (Marcos 1:10 ug Lucas 3:22)

Diha sa buhat sa pagbanhaw sa lawas ni Cristo:

Buhat 4:10 - …pinaagi sa ngalan ni Jesu-Cristo nga Nazaretnon – kadtong inyong gilansang sa krus ug
unya GIBANHAW SA DIOS.

Si Jesus (ang iyang lawas) gibanhaw sa 3 ka persona:

1. AMAHAN – Galacia 1:1 – Gikan ni Pablo nga gitawag pagka apostol dili sa tawo o pinaagig tawo kondili
ni Jesu-Cristo ug sa DIOS NGA AMAHAN NGA NAGBANHAW KANIYA.

2. ANAK – Juan 2:19, 21 – Si Jesus mitubag, “GUB-A NINYO KINING MAONG TEMPLO ug tukoron KO kini
pag-usab sulod sa tulo ka adlaw….(21) Apan ANG TEMPLO NGA GIHISGOTAN NI JESUS MAO ANG IYANG
LAWAS. ( Sama rag niingon si Cristo nga patya ninyo ning lawasa ug ako ray mobanhaw niini sulod sa tulo
ka adlaw. Demodo, ang ANAK mao ray mobanhaw sa iyang kaugalingong lawas.)

3. ESPIRITU SANTO – Roma 8:11 – Kon nagpuyo sa inyong kasing-kasing ang ESPIRITU SA DIOS (Espiritu
Santo) nga nagbanhaw kang Jesus, siya nga nagbanhaw kang Cristo mohatag usab ug kinabuhi sa inyong
mga lawas….. (Dios mao ray makahatag ug kinabuhi.. (Deuteronomy 32:39))

B. OMNISCIENT

1. AMAHAN – Salmo 33:15 – Natukib niya ang tanang huna-huna nila, ug nasayod siya sa tanan nilang
bunuhatan. Sa 1 Juan 3:20 – Kon sudyaan kita sa sa atong konsensya, labaw pang mosudya kanato ang
DIOS NGA NASAYOD SA TANAN.

2. ANAK – Juan 2:25 – Walay kinahanglan nga sultihan siya ni bisan kinsa mahitungod sa mga tawo kay
nasayod man siya kon unsa ang anaa sa ilang kasingkasing. Juan 21:17 - ….si Pedro miingon kaniya (kang
Jesus), “Ginoo nasayod ka sa tanan, nasayod ka nga gihigugma ko ikaw!” Juan 16:29-30 – Unya ang iyang
mga tinun-an miingon kaniya. “Karon yano na gayod ang imong sulti ug dili na pinaagig mga sambingay.
Nahibalo na kami karon nga NASAYOD KA SA TANANG BUTANG, ug wala ka magkinahanglan nga aduna
pay mangutana kanimo. Busa mituo kami nga ikaw gikan gayod sa Dios.”

3. ESPIRITU SANTO – 1 Corinto 2:10-11 - ….Ang ESPIRITU ( Juan 1:32 – referido sa Esp. Sto.) nagsusi sa
tanang mga butang, bisan pa niadtong labing natago nga mga katuyoan sa Dios. Walay laing nasayod sa
mga hunahuna sa usa ka tawo gawas sa iyang kaugalingong espiritu, ingon nga ang ESPIRITU SA DIOS
( Mateo 3:16 – referido sa Esp. Sto.) LAMANG ANG NASAYOD SA TANAN MAHITUNGOD SA DIOS. (Timan-
an nato nga ang nasayod sa tanan mahitungod sa Dios mao ra usab ang Dios, ug kining maong kasayuran
gibatonan gihapon sa Espirito Santo. )

C. OMNIPRESENT

1. AMAHAN – Jeremias 23:23 – Ako ang Dios nga anaa sa tanang dapit ug dili sa usa lamang ka dapit.

2. ANAK – Mateo 18:20 – Kay kon duha kon tulo nga magkatigom sa akong ngalan, atua ako uban kanila.
Juan 14:23 – Si Jesus mitubag, “ Ang nahigugma kanako magtuman sa akong gisugo. Mahigugma kaniya
ang akong AMAHAN ug ang akong AMAHAN ug AKO (Cristo) moanha ug magpuyo diha kaniya. Efeso 4:10
– Busa siya nga mikunsad mao ra usab ang mikayab saylo pa sa kalangitan, ARON MAPUNO ANG TIBUOK
UNIBERSO SA IYANG PRESENSYA.

3. ESPIRITU SANTO – Salmo 139:7-10 – Asa ba ako paingon aron mahilayo sa imong ESPIRITU? (Juan
1:32) Asa ba ako motago aron mopahilayo sa imong presensya? Kon mosaka ako sa langit, atua ka didto;
kon mohigda ako didto sa kalibotan sa mga patay atua ka usab didto….

Tingali makapangutana kita nga unsaon man ni Cristo mahimong Omnipresente nga aduna man siyay
lawas ug usa ra siya ka Persona?

Ang atong ikapaambit niini mao nga si Cristo gitawag God-Man (Juan 1;1,14) , usa ra ka persona apan
adunay duha ka kinaiya:

1. Tawhanong kinaiya (Human nature) – Tungod kay siya tawo man, siya mokaon, matulog, masakitan,
masuko ug uban pa.

2. Diosnong kinaiya (Divine nature) – Ang iyang Diosnong kinaiya nakahimo kaniya pagbalhin sa iyang
dagway (Transfiguration), paglakaw ibabaw sa dagat, pagbadlong sa makusog nga hangin kon bagyo
paghunong ug pagbanhaw sa minatay.

Tungod kay duna man siyay lawas walay tawo nga omnipresente ug kining lawasa tua tupad sa too sa
Amahan. Pero tungod kay duna man siyay Diosnong Kinaiya ug usa sa mga hiyas (attributes) sa iyang
pagka Divine mao ang pagka Omnipresente (God is Immutable kon walay pagkausab) Hebreo 13:8 – Si
Jesu-Cristo mao gihapon kagahapon, karon ug sa walay katapusan. Ang ikaduhang Persona (Pulong) diha
na sa wala pay nabuhat bisan unsa (Juan 1:1) Ug kini walay pagkausab.
Tinubdan: Jessie Fuertes

Usa ba ka Idolatria ang pagsimba sa mga Santos?

PANGUTANA:

Usa ka idolatria ang pagsimba sa mga santos, apan kamong mga Katoliko nagasimba sa mga santos,
walay mabasa sa Bibliya nga simbahon ang mga santos, si San Pedro midumili nga ludhan og tawo (Buhat
10:25-26), si Juan gibadlong sa anghel diha misimba siya niini. (Gip. 22:8-9)

TUBAG:

Si Cornelio gibadlong ni San Pedro, sanglit ang pagsimba ni Cornelio kang Pedro, usa man ka adoration
kon pagsimba nga ikahatag lamang sa Dios, nagtoo man gud si Cornelio nga ang ingon niadtong
pagsimbaha ang ikahatag kang Pedro. Ang anghel mao usab gisimba niya ingon nga Dios, simba man gud
nga adoration ang gitugyan ni san juan kaniya tungud sa tumang kasilaw nagtoo si Juan nga ang anghel
mao na ang Dios. Apan kon pagyukbo nga pagtahud wala kini idili. Si Saul miyukbo kang Samuel nga
balaan, (2 Hari 2:15), (1 Samuel 28:14) "Ug si Saul nakaila nga kadto mao si Samuel ug iyang giyukbo ang
iyang nawong ngadto sa yuta ug mihatag katahuran.: Si Daniel gisimba ni hari Nabucodonosor bisan
kining maong hari nakaila sa matuod nga Dios. (Daniel 2:46-47)

Ug si Maria usab miingon mahitungod kaniya: "For behold from henceforth all generations shall call me
BLESSED." (Luk. 1:48) Sa American Encyclopedia Dictionary, giingon - BLESSED - WORTHY OF
VENERATION. Ang bulahan, - takos sa pagpasidungog. VENERATION - profound respect; act of worship
(Funk & wagnall, page 196)

Ang Santos nga nahalangit giampoan. (Luk. 16:27)

Busa matin-aw kaayo nga dili usa ka mugna o tinumo-tumo lang sa Iglesia Katolika kanang pasidungog sa
mga santos ug sa paghangyo sa ilang tabang kondili gipasukad gayud kini sa mga kamatuoran nga
gipadayag sa Dios diha sa Bibliya. WALAY PAGTULON-AN SA KATOLIKO NGA SIMBAHON ANG MGA
SANTOS INGON NGA DIOS (adoration) KONDILI KANANG PAGTAHUD LAMANG KANILA, isip mga suod nga
higala sa Dios, ug ato usab nga tawhanong modelo nga diay sama kanila matuman nato ang mga sugo sa
Dios, sama sa ilang gibuhat.

Tinubdan: Katin-awan (Sa Pagtoong Katoliko) - Bro. Soc C. Fernandez

Tinuhoan Makaluwas Ba

ni Brod Soc fernandez

Pangutana:

Way relihiyon nga makaluwas. Igo na nga motuo ka ni Cristo ug magpakatawo pag-usab, born-again, kon
magbuotan, maluwas ka. Wala kinahanglan nga magpasakop ka pa sa Iglesya Katolika. Di'ba?

Tubag:

Sumala sa diksyonaryo ang relihiyon mao ang pag-ila ug pagtuman sa labing Makagagahom nga gitawag
natog Diyos (Webster's Dict.) Ug sa libro ni Sirac 35:18 giingon sa Dios: "Manimalos ako pinaagi sa
pagdugmok sa walay tinuhoan. "timan-an nga si Jesucristo nagtudlo usab og tinuhoan. "Gidala ni Aquila
ug ni Priscilla si Apolo sa ilang balay ug gisaysayan sa hustong kahulogan sa tinuhoan ni Cristo," (Buhat
18:26). "Kon dunay magtudlo nga dili muoyon sa matuod nga pagtulon-an sa atong Ginoo ug sa atong
tinuhoan nagpasigarbo siya.... "(1 Tim. 6:3). Busa luwason sa Ginoo ang dunay relihiyon kon kanang
tinuhoana tinukod ug gitudlo ni Cristo, dili tinukod lang sa tawo. dili igo nga ang usa ka tawo moingon
nga siya "nagbinuotan," kondili tumanon gayod usab niya ang kabubot-on sa Ginoo. Kay dunay paagi
nato nga dili mao ang paagi sa Dios," Ang ilang pag-alagad wala magsukad sa matuod nga kahibalo kay
wala sila masayod sa paagi sa Dios sa pagmatarong sa tawo. Gigamit nila ang ilang kaugalingong paagi
busa wala sila musunod sa paagi sa Dios sa pagmatarong sa tawo,"(Roma 10:2-3). Ug usa ka paagi sa Dios
mao nga mahisakop kita sa matuod nga Iglesya aron Iyang pagaluwason, "Kay gitawag kamo sa Dios aron
mahiusa sa usa ka lawas."(Col. 3:15), "Si Cristo ang ulo sa lawas nga mao ang Iglesya," (Col 1:18). Ug si
Cristo mismo ang magaluwas sa Iyang lawas nga mao ang Iglesya," (Efeso. 5:23). Ang Iglesya Katolika mao
ang kaponongan nga tinukod ni Cristo

(Grolier Encycl. Vol. 5 p.106).

aduna bay kaluwasan sa laing Relihiyon

Pangutana:

mahitungod niining nga nagkalain-laing mga tinuhoan, kun bahin na gani sa kaluwasan, kini bang dili mga
katoliko ug mga dili kristiyanos, mahitipon ba kini sila sa kaluwasan? kon pareho rabang kaluwasan ang
diha sa mga misupak sa Iglesya Katolika?

Tubag:

ang atong ika-tubag ug ika-pamatuod niini, dili gikan kanato kay ang pulong ug huna-huna sa tawo
masayop, kay sa roma 3:4 nag-ingon: pasagdi nga ang Dios maminatud-on, kay ang tanang tawo
bakakon. mao na nga adto kita sa awtoridad nga mao ang pulong sa Dios, kay anaa sa juan 17:17, juan
8:32, nag-ingon ang Ginoo: Amahan ko himayaa sila o balaana sila pinaagi sa imong pulong, kay ang
imong pulong mao ang kamatuoran ug ang kamatuoran makaluwas. mao na nga ang pulong sa Ginoo
ang atong tuhoan ug nagtukod si Hesus ug usa ra ka iglesya, dihang miingon siya kang pedro nga
nagkanayon: ikaw mao si pedro ang bato ug sa ibabaw niining bato, pagatukoron ko ang akong iglesya ug
ang gahom sa impyerno dili makabuntog niini.

(mateo 16:18).

busa ang Ginoo nagtukod ug usa ra ka matuod nga iglesya ug dili daghan ug siya gayod ang nagtukod
niini sa tuig 33 A.D. didto sa Jerusalem.(mateo 16:18 ; efeso 4:4-5 ; salmo 127:1 ; 1cor.14:33 ; lukas
24:47). sumala pa sa International encyclopedia volume 15, page 520 nag-ingon: there are two valid
definitions of the catholic church, comparable with the twofold nature of Jesus Christ The Founder of
the Catholic Church. meaning that Jesus Christ founded the church ug ang maong simbahan iyang
gitukod ug mao na ang simbahang katoliko kun makaylapon ug alang sa tanang kanasoran

(markos 11:17 ).sa griego pa nga pagkasulti Ecclesia Katholis kun simbahan nga mokaylap (buhat9:31
griego nga bibliya). mao na nga ang iglesya katolika mao ni ang iglesyang gitukod ni Ginoong Hesukristo,
busa ang pagpasakop niini kinahanglan sa kaluwasan ug ang mopasakop usab kinahanglan usab nga
motoo ug motuman sa tanang gitudlo sa simbahan nga may kalabotan sa pagtuo, pamatasan ug balaod
sa simbahan, lakip na ang pagkamasinugtanon sa iyang mga pangulo nga subay sa gitudlo sa iglesya
katolika, aron sila makadangat sa pagkabalaan ug maluwas.
(hebreo 13:17 ;mateo 18:17 ;1 thesalonica 2:13;

buhat 16:4 ; buhat 20:28 ; mateo 28:20 ; markos 16:16).

mao nga kinahanglan usab nga ang magpasakop niini magbinuotan, kay anaa man sa 2 timoteo 2:19
nag-ingon: nga kadtong midawat na ni Hesukristo magbinuotan, biyaan na niya ang sagabal sa sala nga
maoy makaulang niya sa pakighiusa sa Ginoo. busa kun katoliko ka unya dili buotan, dili ka maluwas,
kinahanglan usab ang pagbinuotan.(mateo 7:21-23). unya kadtong anaa sa gawas nga mga dili katoliko
nagbinuotan usab, naninguha sa pagpuyo sa kinabuhi ni Kristo, pero wala nahibalo sa tinuod, mapasaylo
usab sila, kay anaa sa lukas 23:34 nag-ingon man si Ginoong Hesus: Amahan pasayloa sila kadtong wala
nahibalo sa ilang gibuhat. busa kadtong wala nahibaw, ubos to sila sa konsiderasyon ug sa tanan nga
paggakos nga mapasaylo sa Dios diha kanila, tungod kay wala sila nasayod sa kamatuoran, ug gitudlo
usab kana sa atong simbahang katoliko diha sa cathechism of the catholic church no. 846-847 nga usa ka
opisyal nga panudlo sa simbahang katoliko.

pero lagi kun nahibalo na ang usa ka tawo nga adunay usa ra ka matuod nga iglesya nga gitukod sa Ginoo
nga mao ning iyang gihimo nga haligi ug patukoranan sa kamatuoran diha sa

1 timoteo 3:15, pero kun kanang tawhana nahibalo na nga ang iglesya katolika maoy tinuod, unya
mosupil, mosalikway ug dili modawat kun mopasakop niana bisan nahibalo na, ahhh.. kanang klaseha sa
tawo adunay dautan nga pagtuo, busa dili maluwas, anaa ba kana sa bibliya nga ang mosalikway sa
kamatuoran dili maluwas? anaa, diha sa

2 thesalonica 2:10 nag-ingon: nga sa tanang limbong sa pagka-dili matarong, alang sa mga nagkawala o
nangalaglag kay wala sila magdawat sa gugma sa kamatuoran aron unta sila maluwas. busa nahibalo na
sila sa kamatuoran apan wala nila dawata, busa dili sila maluwas kay ila namang gituyoan na gayod
pagsalikway ang kamatuoran nga iya gayod sa Dios nga nagtukod niana ug mao kana ang giingon sa
kasulatan. busa kadtong wala nahibalo sa kamatuoran, pasayloon sila sa Ginoo, pero kadtong nahibaw
na, parehas ni John Neuman nga usa sa mga bantogan o naila nga pastor sa tinonohoang protestante sa
england ug usa sa mga batid o makinaadmanon nga magsusulat sa england ug usa sa mga nabantog nga
professor sa england ug siya usa ka protestante nga dili katoliko, apan sa dihang iyang nasuta o nahibaw-
an nga ang tinuod nga simbahan nga gitukod ni Kristo, dili man ang simbahan sa englatera nga mao ang
anglican church nga iyang gipasakopan kundi ang simbahang katoliko man ang tinuod, busa iyang
gibiyaan ang kanhi niyang pagtuo nga anglicano sa england ug mipasakop siya sa Santa Iglesya Katolika
ug siya malipayon ug dili niya masalikway o madaog ang gahom sa kamatuoran. sa ato pa dili gayod nato
mahimo pagsupil ang kamatuoran ug ang iglesyang gitukod ni Ginoong Hesukristo nga mao ang haligi ug
patukoranan sa kamatuoran (1timoteo 3:15).ug sa colosas 1:18 si Kristo mao ang ulo sa iglesya nga mao
ang iyang lawas. sa colosas 3:15 nag-ingon usab: nagtinguha ang Dios nga kitang tanan magpasakop sa
iyang lawas nga mao ang iglesya nga iyang gitukod mismo, dili lang kay ang maong iglesya nagdala-dala
sa iyang ngalan pero dili diay si Kristo ang nagtukod, aron lang sa pagpasalaag sa mga tawo.(mateo 24: 4-
5) unya sa lukas 10: 16 nag-ingon usab nga kadtong magsupak-supak sa iyang iglesya, nagsupak ni Kristo
ug nagsupak usab sa Amahan, ug kadtong nagpailalom sa matuod nga iglesya, nagpailalom ni Kristo nga
nagpailalom sab sa Amahan. busa dili kita makahimo sa pakigbatok o makig-kontra sa kamatuoran
kondili ang pagpasakop o pagpailalom nuon niini, matod pa ni Apostol Pablo diha sa iyang sinulat sa 2
corinto 13:8. busa magpasakop gayod kita sa kamatuoran sa iglesya katolika nga mao ang tinuod nga
iglesya ni cristo nga iyang gitukod aron kita maluwas.

THE CATHOLIC CHURCH HAS THE ANSWER

Paul Whitcomb

The Catholic Church is the world's largest, and Christianity's oldest, religious body.
Her 860 million members inhabit the width and breadth of the earth, comprising
almost one-fifth of the total human population. She is far and away the most popular
religious concept the world has ever known. Paradoxically, however, the Catholic
Church is also the world's most controversial religious concept. Catholic belief is
different, too different to be orthodox, say Protestants and Christian cultists. Catholic
belief is too ethereal to be logical, and too strict to be enjoyable, say the humanists
and agnostics. Hence to millions of people, Catholicism is not only a colossal
success, it is also a colossal enigma. Of course, there has to be an explanation for
these contradictory opinions, and there is an explanation: Protestants and others who
have questions about Catholic belief too often make the mistake of going to the
wrong place for the answers. Too often books written by religious incompetents are
consulted. The result is incomplete and distorted information. With such information,
one cannot help but see the Catholic faith as a colossal enigma.

The right place to go for information about Catholic belief, in fact the only place to
go for complete and authoritative information, is the Catholic Church herself. As any
detective will tell you, no investigation is quite so complete as an on the spot
investigation. Hence, dear reader, if you are an outsider, an unaffiliated Christian, or
an agnostic, who wants to know the truth about Catholic belief, take this friendly
advice: Seek out a Catholic priest and put you questions to him. You will find him a
very understanding and obliging person. Or read this little booklet. This booklet was
written by a Catholic who knows the questions you are likely to ask, as well as the
answers, because once he, too, was outside of the Catholic Church, looking in. The
questions in this booklet are basically the same ones he put to a Catholic priest, and
the answers are basically the same ones given him by that priest. Read this booklet;
then forget all the fiction you have heard about the Catholic Church, for you will
have the gospel truth.

Why do Catholics believe that the universe and all life in it was created by, and is
governed by, and all-powerful Spirit Being called God? What actual proof is there of
God's existence and omnipotence?

Catholics believe that the universe is the creation, and the exclusive dominion, of an
infinitely powerful Spirit Being, called God, because the evidence which points to
that conclusion is so overwhelming that there is not room left for even the slightest
vestige of doubt. First, there is the evidence of logic. Through the process of simple
mathematical-type reasoning, man inevitably comes face to face with certain
indisputable principles: Everything has a cause; nothing can bring itself into
existence. Obviously there is a long chain of causes in the universe, but ultimately
there must be a first cause, and uncaused cause. This uncaused cause we call "God."
(The theory of evolution, even if it could be proved, would not explain the origin of
anything; evolution simply deals with what may have happened after matter came
into existence.) Further, 1) personal creation (man) presupposes a superior Personal
Creator, 2) universal order presupposes a Universal Orderer, 3) cosmic energy
presupposes a Cosmic Energizer, 4) natural law presupposes a Universal Law Maker.
Basic principles of reason such as these explain why so many of the world's leading
scientists are firm believers in God.

Then, there is the evidence of divine revelation, on countless occasions God has
revealed Himself by voice, vision and apparition (by means which are receptive to
the human senses), and demonstrated His Omnipotence by stupendous, obviously
supernatural miracles. Many of these revelations are a matter of authenticated
historical record. The Scriptures, for example, are full of such accounts; and in
modern times the world has been witness to such Heaven-sent miracles as those at
Fatima, Lourdes, and St. Anne de Beaupré in Quebec, Canada, where the cured have
left a forest of crutches in testimony. (The Lourdes Medical Bureau is open for
examination by any doctor.) In addition, there is the liquefaction of the blood of St.
Januarius which still takes place in Naples each year on September 19, his feast day;
the incorruption of the bodies of many Catholic saints (such as St. Bernadette, who
died in 1879); and the miraculous Eucharistic Host of Lanciano, Italy, which has
been scientifically proven to be human flesh and human blood, type AB, to mention
only a few of the miracles still on-going in the 20th century, which point to the
existence of a God.

And lastly there is the evidence of human intuition. Psychologists have long known
that every human being, the atheist included-intuitively seeks God's help in times of
great calamity, and instinctively pleads for God's mercy when death is imminent.
Hence the renowned Voltaire, who was so eloquent in his denial of God while he
enjoyed health and fortune, repudiated all of his atheistic writings on his deathbed
and frantically sought the ministrations of a Catholic priest. Nikolai Lenin, as he lay
on his deathbed, looked around him and frantically asked pardon of the tables and
chairs in the room. For as hunger for food proclaims the existence of food, man's
intuitive hunger for God proclaims the Reality, the Omnipotence and the Justice of
God. Catholic belief in God, therefore, is purely and simply an expression of
intellectual sanity.

Why do Catholics believe that God is three Persons, called the Holy Trinity? How
can God be three Persons and still be one God?

Catholics believe there is one God consisting of three distinct and equal divine
Persons; Father, Son, and Holy Spirit, because on numerous occasions God has
described Himself thus. The Old Testament gives intimations that there are more than
one Person in God. In Genesis 1:26, God says, "Let us make man to our image and
likeness." In Isaias 9:6-7, God the Father revealed the imminent coming into the
world of God the Son. In Psalms 2:7, we read, "The Lord hath said to me: Thou art
my son, this day have I begotten thee." And in the New Testament, God reveals this
doctrine even more clearly. For example, at the baptism of Jesus Christ, the Holy
Spirit appeared in the form of a dove, and the voice of God the Father was heard:
"This is my beloved Son, in whom I am well pleased." (Matt. 3:16-17). In Matthew
28:19, God the Son commanded the Apostles to baptize "in the name of the Father,
and of the Son, and of the Holy Ghost." And in 1 Cor. 12:4-6, the Bible refers to God
with three names: Spirit, Lord, and God-corresponding to the Father, the Son, and the
Holy Spirit.

Three divine Persons in one Godhead may be incomprehensible to the human mind,
but that is to be expected. How can man fully comprehend God's infinite make-up
when he cannot fully comprehend his own finite make-up? We have to take God's
word for it. Also, we can satisfy ourselves as to the feasibility of God's triune make-
up by considering various other triune realities. The triangle, for example, is one
distinct form with three distinct and equal sides. And the clover leaf is one leaf with
three distinct and equal petals. There are many physical trinities on earth, therefore a
Spiritual Trinity, who is God in Heaven, is not against human reason, it is simply
above human reason.

Why do Catholics believe that Jesus Christ was God the Son, the Second Person of
the Holy Trinity? Would it not be more reasonable to believe that He was a great and
holy man... religious leader of exceptional talent and dedication...a prophet?

Catholics believe that Jesus was God the Son, incarnate in human flesh, firstly
because God's physical manifestation on earth, plus all the circumstances of that
manifestation, were prophesied time and again in Divine Revelation, and Jesus
fulfilled that prophecy right to the letter; secondly, because He claimed that He was
God (John 10:30, 14:-10 and numerous other passages), and He never deceived
anyone; thirdly, because He proved His divinity by His impeccable holiness and the
flawless perfection of His doctrine; fourthly, because only God could have performed
the miracles He performed, miracles such as walking on the sea, feeding five
thousand people with five loves of bread and two fish, and, after His death on the
Cross, resurrecting Himself from His own tomb; fifthly, because only God could
have, in the brief space of three years, without military conquest, without political
power, without writing a single line or traveling more than a few score miles, so
profoundly affected the course of human events; sixthly, because only God can instill
in the soul of man the grace and the peace and the assurance of eternal salvation that
Jesus instills.

Why to Catholics believe that their Church is the one true Church of Jesus Christ?
Wouldn't it be more reasonable to believe that Christ's true Church is a spiritual
union of all Christian denomination?

Catholics believe that theirs is the one true Church of Jesus Christ, firstly, because
theirs is the only Christian Church that goes back in history to the time of Christ;
secondly, because theirs is the only Christian Church which possesses the invincible
unity, the intrinsic holiness, the continual universality and the indisputable
apostolicity which Christ said would distinguish His true Church; and thirdly,
because the Apostles and primitive Church Fathers, who certainly were members of
Christ's true Church, all professed membership in the same Catholic Church (See
Apostles' Creed and the Primitive Christian letters). Wrote Ignatius of Antioch,
illustrious Church Father of the first century: "Where the bishop is, there let the
multitude of believers be, even as where Jesus is, there is the Catholic Church." Our
Lord said: "There shall be one fold and one shepherd, yet it is well know that the
various Christian denominations cannot agree on what Christ actually taught. Since
Christ roundly condemned inter-denominationalism, that house cannot stand." (Mark
3:25), Catholics cannot believe that He would even sanction it in His Church. Why
do Catholics refuse to concede that their church became doctrinally corrupt in the
Middle Ages, necessitating the Protestant Reformation?

Catholics refuse to concede such a thing out of faith in Jesus Christ. Christ solemnly
pledged that the gates of Hell would never prevail against His Church (Matt. 16:18),
and He solemnly promised that after His ascension into Heaven He would send His
Church "another Paraclete...the spirit of truth," to dwell with it forever (John 14:16-
17), and He inspired the Apostle Paul to describe His Church as "the pillar and
ground of the truth." (1 Tim. 3:15). If the Catholic Church (which Protestants admit
was the true Church of Jesus Christ before Luther's revolt) became doctrinally
corrupt as alleged, it would mean that the gates of Hell had prevailed against it, it
would mean that Christ had deceived His followers. Believing Christ to be the very
essence of truth and integrity, Catholics cannot see how the division of Christianity
into hundreds of rival camps and doctrinal variations can be called a "reformation" of
the Christian Church. In the Catholic mind, hundreds of

conflicting interpretations of Christ's teachings do not add up to a true interpretation

of Christ's teachings.
If the Catholic Church never fell into error, how explain the wordily Popes, the blood
Inquisitions, the selling of indulgences and the invention of new doctrines?

A careful, objective investigation of Catholic history will disclose these facts: The
so-called worldly popes of the Middle Ages, three in number, were certainly guilty of
extravagant pomposity, nepotism and other indiscretions and sins which were not in
keeping with the dignity of their high church office, but they certainly were not
guilty of licentious conduct while in office, nor were they guilty of altering any part
of the Church's Christ-given deposit of faith. The so-called bloody Inquisitions,
which were initiated by the civil governments of France and Spain, for the purpose of
ferreting out Moslems and Jews, who were causing social havoc by posing as faithful
Catholic citizens, even as priests and bishops, were indeed approved by the Church.
(Non-Catholics who admitted they were non-Catholics were left alone by the
Inquisition.) And the vast majority of those questioned by the Inquisition (including
St. Theresa of Avila) were completely cleared. Nevertheless, the popes roundly
condemned the proceedings when they saw justice giving way to cruel abuses, and it
was this insistent condemnation by the popes which finally put an end to the
Inquisitions.

The so-called selling indulgences positively did not involve any "selling", it involved
the granting of the spiritual favour of an indulgence (which is the remission of the
debt of temporal punishment for already-forgiven sins) in return for the giving of
alms to the Church for the building of Christendom's greatest house of prayer, St.
Peter's Basilica in Rome. One must understand with regard to indulgences that there
are always two acts to be fulfilled by the one gaining the indulgence: 1)doing the
deed (e.g., alms giving) and 2)saying of some prescribed prayers with proper
spiritual dispositions. In the case in point, the first act for gaining the indulgence was
"giving alms." If the almsgivers thereafter failed to say the requisite prayers, he
would not receive the indulgence because he had failed to fulfill both required acts.
The indulgences therefore were not "sold"; the very giving of money was itself the
first of two requisite acts for gaining the indulgence in question.

The so-called invention of new doctrines, which refers to the Church's proclamation
of new dogmas, is the most baseless and ridiculous charge of all, for those "new"
dogmas of the Church were actually old doctrines dating back to the beginning of
Christianity. In proclaiming them to be dogmas, the Church merely emphasized their
importance to the Faith and affirmed that they are in truth, part and parcel of divine
revelation. Hence it is obvious that the Catholic Church did not fall into error during
the Middle Ages as some people allege, for it she had, she could not have produced
those hundreds of medieval saints, saints the caliber of St. Francis, St. Bernard, St.
Bonaventure, St. Clare, St. Anthony, St. John of the Cross, St. Thomas Aquinas, St.
Elizabeth and St. Vincent Ferrer (who performed and estimated 40,000 miracles).

Why do Catholics believe that Peter the Apostle was the first Pope, when the word
"Pope" does not even appear in Catholics Bibles? Just where does the Pope get his
authority to rule over the Catholic Church?

True, the word Pope does not appear in the bible but then neither do the words
"Trinity," "Incarnation," "Ascension," and "Bible," appear in the Bible. However,
they are referred to by other names. The Bible, for example, is referred to as
"Scripture". The Pope, which means head bishop of the Church, is referred to as the
"rock" of the Church, or as the "shepherd" of the Church, Christ used that
terminology when He appointed the Apostle Peter the first head bishop of His
Church, saying: "Blessed art thou, Simon Bar-Jona...Thou art Peter, and upon this
rock I will build by church." (Matt. 16:17-19). "There shall be one fold and one
shepherd." (John 10:16). "Feed my lambs...feed my sheep." (John 21:15-17). The
words "rock" and "shepherd." (John 10:16). "Feed my lambs…feed my sheep." (John
21:15-17). The words "rock" and "shepherd" must apply to Peter, and they must
distinguish him as the head Apostle, otherwise Christ's statements are so ambiguous
as to be meaningless. Certainly the other Apostles understood that Peter had authority
from Christ to lead the Church, for they gave him the presiding place every time they
assembled in council (Acts 1:15, 5:1-10), and they placed his name first every time
they listed the names of the Apostles. (Matt. 10:2, Mark 3:16, Luke 6:13-14, Acts
1:13).

In addition, there is the testimony of the Church Fathers. In the second century St.
Hegessipus compiled a list of Popes to the time of Anicetus (eleventh Pope) which
contained the name of St. Peter as first. Early in the third century the historian Caius
wrote that Pope Victor was "the thirteenth Bishop of Rome from Peter." In the
middle of the third century St. Cyprian related that Cornelius (twenty-first Pope)
"mounted the lofty summit of the priesthood...the place of Peter." Even Protestant
historians have attested to Peter's role as first Bishop of Rome, first pope of the
Catholic Church. Wrote the eminent Protestant historian Cave in his Historia
Litiraria: "That Peter was at Rome, and held the See there for some time, we
fearlessly affirm with the whole multitude of the ancients." Hence the source of the
Pope's authority to rule over the Catholic Church is quite obvious: It was given him
by none other than Jesus Christ, by God Himself.

Why do Catholics believe the Pope is infallible in his teachings when he is a human
being, with a finite human intellect, like the rest of us? What is the scriptural basis
for this belief?

The doctrine of Papal Infallibility does not mean the Pope is always right in all his
personal teachings. Catholics are quite aware that, despite his great learning, the
Pope is very much a human being and therefore liable to commit human error. On
some subjects, like sports and manufacturing, his judgment is liable to be very faulty.
The doctrine simply means that the Pope is divinely protected from error when,
acting in his official capacity as chief shepherd of the Catholic fold, he promulgates a
decision which is binding on the conscience of all Catholics throughout the world. In
other words, his infallibility is limited to his specialty, the Faith of Jesus Christ. In
order for the Pope to be infallible on a particular statement, however, four conditions
must apply: 1) he must be speaking ex cathedra...that is, "from the Chair" of Peter, or
in other words, officially, as head of the entire Church; 2) the decision must be for
the whole Church; 3) it must be on a matter of faith or morals; 4) the Pope must have
the intention of making a final decision on a teaching of faith or morals, so that it is
to be held by all the faithful. It must be interpretive, not originative; the Pope has no
authority to originate new doctrine. He is not the author of revelation, only its
guardian and expounder. He has no power to distort a single word of Scripture, or
change one iota of divine tradition. His infallibility is limited strictly to the province
of doctrinal interpretation, and it is used quite rarely. It is used in order to clarity, to
"define," some point of the ancient Christian tradition. It is the infallibility of which
Christ spoke when He said to Peter, the first Pope: "I will give to thee the keys of the
kingdom of heaven. And whatsoever thou shall bind upon earth, it shall be bound
also in heaven." (Matt. 16:19). Certainly Christ would not have admonished His
followers to "hear the church" (Matt. 18:17) without somehow making certain that
what they heard was the truth, without somehow making the teaching magisterium of
His Church infallible.

For a complete understanding of the Pope's infallibility, however, one more thing
should be known: His ex cathedra decisions are not the result of his own private
deliberations. They are the result of many years, sometimes hundreds of years, of
consultation with the other bishops and theologians of the Church. He is, in effect,
voicing the belief of the whole Church. His infallibility is not his own private
endowment, but rather an endowment of the entire Mystical Body of Christ. Indeed,
the Pope's hands are tied with regard to the changing of Christian doctrine. No Pope
has ever used his infallibility to change, add, or subtract any Christian teaching; this
is because Our Lord promised to be with His Church until the end of the world.
(Matt. 28:20). Protestant denominations, on the other hand, feel free to change their
doctrines. For example, all Protestant denominations once taught that contraception
was gravely sinful; but sin 1930, when the Church of England's Lambeth Conference
decided contraception was no longer a sin, virtually all Protestant ministers in the
world have accepted this human decision and changed their teaching.

Why do Catholics believe in seven sacraments, while Protestants believe in only

two? Exactly what is a sacrament, and what does it do for a person?

Catholics believe in seven sacraments because Christ instituted seven; because the
Apostles and Church Fathers believed in seven; because the second Ecumenical
Council of Lyons (1274) defined seven; and because the Ecumenical Council of
Trent (1545-1563) confirmed seven. In short, the enumeration, seven, arises from the
perpetual tradition of Christian belief, which explains why that enumeration is
accepted not only by Catholics, but by all of the other ancient and semi-ancient
Christian communities, Egyptian Coptic, Ethiopian Monophysite, Syrian Jacobite,
Greek Orthodox and Russian Orthodox.
To understand what a sacrament is, and what it does for a person, one must know the
correct, the traditional Christian, definition of a sacrament. Properly defined, a
sacrament is an outward sign instituted by Christ to give grace"(holiness) to the
soul...that is to say, it is a divinely prescribed ceremony of the Church in which the
words and action combine to form what is at the same time both a sign of divine
grace and a fount of divine grace. When this special grace, distinct from ordinary,
inspirational grace, is imparted to the soul, the Holy Spirit of God is imparted to the
soul, imbuing the soul with divine life, uniting the soul to Christ.

As the Scriptures point out, this grace is the grace of salvation, without it man is, in a
very real sense, isolated from Christ. And as the Scriptures point out, Christ gave His
Church seven sacraments to serve as well-springs of this ineffable, soul-saving grace,
the grace which flows from His sacrifice on Calvary:

BAPTISM—the sacrament of spiritual rebirth through which we are made children

of God and heirs of Heaven: Amen, amen I say to thee, unless a man be born again of
water and the Holy Ghost, he cannot enter into the kingdom of god." (John 3:5. Also
see Acts 2:38, Rom. 6:2-6).

CONFIRMATION—the sacrament which confers the Holy Spirit to make us strong

and perfect Christians and soldiers of Jesus Christ: "Now when the apostles, who
were in Jerusalem, had heard that Samaria had received the word of God, they sent
unto them Peter and John. Who, when they were come, prayed for them, that they
might receive the Holy Ghost....Then they laid their hands upon them, and they
received the Holy Ghost." (Acts 8:14-17. Also see Acts 19:6).

The EUCHARIST—the sacrament, also known as Holy Communion, which

nourishes the soul with the true Flesh and Blood, Soul and Divinity of Jesus, under
the appearance, or sacramental veil, of bread and wine: And whilst they were eating,
Jesus took bread; and blessing, broke, and gave to them, and said: Take ye. This is
my body. And having taken the chalice, giving thanks, he gave it to them. And they
all drank of it. And he said to them: This is my blood of the new testament, which
shall be shed for many." (Mark 14:22-24. Also see Matt. 26:26-28, Luke 22:19-20,
John 6:52-54, 1 Cor. 10:16).

PENANCE—the sacrament, also known as Confession, through which Christ

forgives sin and restores the soul to grace: "Receive ye the Holy Ghost. Whose sins
you shall forgive, they are forgiven, they are forgiven them; and whose sins you shall
retain, they are retained." (John 20:22-23. Also see Matt. 18:18).

EXTREME UNCTION—the sacrament, sometimes called the Last Anointing, which

strengthens the sick and sanctifies the dying: "Is any many sick among you? Let him
bring in the priests of the church, and let them pray over him, anointing him with oil
in the name of the Lord...and if he be in sins, they shall be forgiven him." (James
5:14-. Also see Mark 6:12-13).

HOLY ORDERS—the sacrament of ordination which empowers priests to offer the

Holy Sacrifice of the Mass, administer the sacraments, and officiate over all the other
proper affairs of the Church: "For every high priest taken from among men, is
ordained for men in the things that appertain to God, that he may offer up gifts and
sacrifices for sins...Neither doth any man take the honour to himself, but he that is
called by God, as Aaron was." (Heb. 5:1-4. Also see Acts 20:28, 1 Tim. 4:14). Also:
"And taking bread, he gave thanks, and broke; and gave to them, saying: This is my
body, which is given for you. Do this for a commemoration of me." (Luke 22:19).

MATRIMONY—the sacrament which unites a man and woman in a holy and

indissoluble bond: "For this cause shall a man leave father and mother, and shall
cleave to his wife, and they two shall be in one flesh. Therefore now they are not
two, but one flesh. What therefore God hath joined together, let no man put asunder."
(Matt. 19:5-6. Also see Mark 10:7-9, Eph. 5:22-32).

There you have it, the Word of Christ and the example of the Apostles attesting both
to the validity and the efficacy of the seven Sacraments of the Catholic Church. In
truth, every one of them is an integral part of Christ's plan for man's eternal salvation.
Why does the Catholic Church discourage Bible reading when, according to the
Apostle, "All scripture, inspired of God, is profitable to teach...[and] to instruct in
justice"? (2 Tim. 3:16).

If the Catholic Church discourages Bible reading, the Pope, the thousands of
Catholic Bishops, and the many millions of Catholic lay people, are not aware of it.
For the Popes have issued pastoral letters to the whole Church, called encyclicals, on
the edifying effects of Bible reading. The Catholic bible far outsells all other
Christian Bibles worldwide. In fact, it has always been thus. The very first Christian
Bible was produced by the Catholic Church, compiled by Catholic scholars of the
2nd and 3rd century and approved for general Christian use by the Catholic Councils
of Hippo (393) and Carthage (397). The very first printed Bible was produced under
the auspices of the Catholic Church, printed by the Catholic inventor of the printing
press, Johannes Gutenberg. And the very first Bible with chapters and numbered
verses was produced by the Catholic Church, the work of Stephen Langton, Cardinal
Archbishop of Canterbury. It was this perennial Catholic devotion to the bible which
prompted Martin Luther, who certainly cannot be accused of Catholic favouritism, to
write in his Commentary of St. John: "We are compelled to concede to the Papists
that they have the Word of God, that we received it from them, and that without them
we should have no knowledge of it at all."

If the Catholic Church really honours the Bible as the holy Word of God—if she
really wants her members to become familiar with its truth—why in times past did
she confiscate and burn so many bibles?
The Bibles which were collect and burned by the Catholic Church in times past, were
faulty translations, and therefore, were not the holy Word of God. In other words, the
Catholic Church collected and burned those "Bibles" precisely because she does
honour the Bible, the true Bible, as the holy Word of God and wants her members to
become familiar with its truths. Proof of this is seen in the fact that after those Bibles
were collected and burned, they were replaced by accurate editions. There can be no
doubt that the Wycliff and Tyndale translations were corrupt and therefore deserving
of extinction, for no church has ever attempted to resurrect them. Nor can there be
any doubt that the Bibles which replaced them were correct translations, because
they have long been honoured by both Protestants and Catholics.

Why does the Catholic Church base some of her doctrines on tradition instead of
basing them all on the Bible? Did Christ not tell the Pharisees that in holding to
tradition they were transgressing the commandment of God? (Matt. 15:3, Mark 7:9).

Observe that in the Bible there are two kinds of religious tradition, human and
divine. Observe that when Christ accused the Pharisees He was referring to "precepts
of men"(Mark 7:7), to their human traditions. Christ wanted divine tradition
preserved and honoured because He made it part and parcel of the Christian deposit
of faith, as the Apostle Paul affirmed: "Stand fast; and hold the traditions which you
have learned, whether by word, or by our epistles." (2 Thess. 2:14. Also see 2 Thes.
3:6). This divine tradition to which Paul refers, this revealed truth which was handed
down by word rather than by letter, is the tradition upon which, along with Sacred
Scripture, the Catholic Church bases her tenets of faith, as the primitive Christian
Fathers affirmed. Wrote St. Augustine: "These traditions of the Christian name,
therefore, so numerous, so powerful, and most dear, justly keep a believing man in
the Catholic Church." The New Testament itself is a product of Christian tradition.
Nowhere in the New Testament is there any mention of a New Testament.

Why do Catholics try to earn their own salvation, despite the fact that salvation can
only come as a free gift from Jesus Christ?

Catholics fully recognize that Jesus Christ died on the Cross for their sins and thus
"opened the gates of Heaven," and that salvation is a free gift which no amount of
human good deeds could ever earn. Catholics receive Christ's saving sanctifying
grace, and Christ himself, into their souls when they are baptized. Yet they also know
that Christ has established certain conditions for entry into eternal happiness in
Heaven, for example, receiving His true Flesh and Blood (John 6:54) and keeping the
commandments (Matt. 19:17). If a Christian refuses or neglects to obey Our Lord's
commands in a grave matter (that is, if he commits a mortal sin), Our Lord will not
remain dwelling in his soul; and if a Christian dies in that state, having driven his
Lord from his soul by serious sin, he will not be saved. As St. Paul warned the
Galatians with regard to certain sins: "They who do such things shall not obtain the
kingdom of God." (Gal. 5:21). It must be added that Christ will always forgive and
turn to a sinner who approaches Him with sincerity in the Sacrament of Penance.

Catholics follow St. Paul, who did not think that his salvation was guaranteed once
and for all at the moment he first received Christ into his soul; for he wrote: "I
chastise my body, and bring it into subjection: lest perhaps, when I have preached to
others, I myself should become a castaway." (1 Cor. 9:27). Also: "With fear and
trembling work our your salvation. For it is God who worketh in you..." (Phil. 2:12-
13). "He that shall persevere unto the end, he shall be saved." (Matt. 10:22).
Nevertheless, Catholics realize that even the fulfilling of Our Lord's requirements for
salvation is impossible without the free gift of His grace.

Why do Catholics believe that good works are necessary for salvation? Does not Paul
say in Romans 3:28 that faith alone justifies?

Catholics believe that faith and good works are both necessary for salvation, because
such is the teaching of Jesus Christ. What our Lord demands is "faith that worketh by
charity." (Gal. 5:6). Read Matthew 25:31-46, which describes the Last Judgment as
being based on works of charity. The first and greatest commandment, as given by
Our Lord Himself, is to love the Lord God with all one's heart, mind, soul, and
strength; and the second great commandment is to love one's neighbor as oneself.
(Mark 12:30-31). When the rich young man asked Our Lord what he must do to gain
eternal life, our Lord answered: "Keep the commandments." (Matt. 19:17). Thus,
although faith is the beginning, it is not the complete fulfilment of the will of God.
Nowhere in the Bible is it written that faith alone justifies. When St. Paul wrote, "For
we account a man to be justified by faith, without the works of the law," he was
referring to works peculiar to the old Jewish Law, and he cited circumcision as an
example.

The Catholic Church does not teach that purely human good works are meritorious
for salvation; such works are not meritorious for salvation, according to her teaching.
Only those good works performed when a person is in the state of grace, that is, as a
branch drawing its spiritual life from the Vine which is Christ (John 15:4-6), only
these good deeds work toward our salvation, and they do so only by the grace of God
and the merit of Jesus Christ. These good works, offered to God by a soul in the state
of grace (i.e., free of mortal sin, with the Blessed Trinity dwelling in the soul), are
thereby supernaturally meritorious because they share in the work and in the merits
of Christ. Such supernatural good works will not only be rewarded by God, but are
necessary for salvation.

St. Paul shows how the neglect of certain good works will send even a Christian
believer to damnation: "But if any man have not care of his own, and especially of
those of his house, he hath denied the faith, and is worse than an infidel." (1 Tim.
5:8). Our Lord tells us that if the Master (God) returns and finds His servant sinning,
rather than performing works of obedience, He "shall separate him, and shall appoint
him his portion with unbelievers." (Luke 12:46).

Furthermore, Catholics know they will be rewarded in Heaven for their good works.
Our Lord Himself said: "For the Son of man...will render to every man according to
his works." (Matt. 16:27). "And whosoever shall give to drink to one of these little
ones a cup of cold water only in the name of a disciple, amen I say to you, he shall
not lose his reward." (Matt. 10:42). Catholics believe, following the Apostle Paul,
that "every man shall receive his own reward, according to his own labour." (1 Cor.
3:8). "For God is not unjust, that he should forget your work, and the love which you
have shown in his name, you who have ministered, and do minister to the saints."
(Heb. 6:10). "I have fought a good fight, I have finished my course, I have kept the
faith. As to the rest, there is laid up for me a crown of justice, which the Lord the just
judge will render to me in that day; and not only to me, but to them also that love his
coming." (2 Tim. 4:7-8).

Still, Catholics know that, strictly speaking, God never owes us anything. Even after
obeying all God's commandments, we must still say: "We are unprofitable servants;
we have done that which we ought to do." (Luke 17:10). As St. Augustine (5th
century) stated: All our good merits are wrought through grace, so that God, in
crowning our merits, is crowning nothing but His gifts."

Had St. Paul meant that faith ruled out the necessity of good works for salvation, he
would not have written: "...and if I should have all faith, so that I could remove
mountains, and have not charity, I am nothing." (1 Cor. 13:2). If faith ruled out the
necessity of good works for salvation, the Apostle James would not have written:
"Do you see by works a man is justified; and not by faith only?...For even as the
body without the spirit is dead; so also faith without works is dead." (James 2:24-26).
Or: "What shall it profit, my brethren, if a man say he hath faith, but hath not works?
Shall faith be able to save him?" (James 2:14). If faith ruled out the necessity of good
works for salvation, the Apostle Peter would not have written: "Wherefore, brethren,
labour the more, that by good works you may make sure you calling and election.
For doing these things, you shall not sin at any time. For so an entrance shall be
ministered to you abundantly into the everlasting kingdom of our Lord and Saviour
Jesus Christ." (2 Peter 1:10-11). If faith ruled out the necessity of good works for
salvation, the primitive Christian Fathers would not have advocated good works in
such powerful words. Wrote St. Irenaeus, one of the most illustrious of the primitive
Christian Fathers: "For what is the use of knowing the truth in word, while defiling
the body and accomplishing the works of evil? Or what real good at all can bodily
holiness do, if truth be not in the soul? For these two, faith and good works, rejoice
in each other's company, and agree together and fight side by side to sen man in the
Presence of God." (Proof of the Apostolic Preaching). Justification by faith alone is a
new doctrine; it was unheard of in the Christian community before the sixteenth
century.

Why do Catholics worship Mary as though she were a goddess, when it is clear in
Scripture that she was not a supernatural being?

Catholics do not worship Mary, the Mother of Christ, as though she were a deity. Of
all the misconceptions about Catholic belief and practice, this one is the most absurd.
Catholics are just as aware as Protestants that Mary was a human creature, and
therefore not entitled to the honours which are reserved to God alone. What many
non-Catholics mistake for adoration is a very profound love and veneration, nothing
more. Mary is not adored, first because God forbids it, and secondly because the
Canon Law of the Catholic Church, which is based on Divine Law, forbids it. Canon
Law 1255 of the 1918 Codex strictly forbids adoration of anyone other than the Holy
Trinity. However, Catholics do feel that Mary is entitled to a great measure of
exaltation because, in choosing her as the Mother of Redemption, God Himself
exalted her, exalted her more than any other human person before or since. Catholics
heap tribute and honour on Mary because they earnestly desire to be "followers of
God, as a most dear children." (Eph. 5:1). Mary herself prophesied: "For behold from
henceforth all generations shall call me blessed. Because he that is mighty, hath done
great things to me: and holy is his name." (Luke 1:48-49). Catholics know that every
bit of the glory they give to Mary redounds to the glory of her divine Son, just as
Mary magnified God, not herself, when Elizabeth blessed her. (Luke 1:41-55). They
know that the closer they draw to her, the closer they draw to Him who was born of
her. In the year 434 St. Vincent of Lerins defended Christian devotion to Mary this
way: "Therefore, may God forbid that anyone should attempt to defraud Holy Mary
of her privilege of divine grace and her special glory. For by a unique favour of our
Lord and God she is confessed to be the most true and most blessed Mother of God."
Today 75% of all Christians still hold to this same view.

Why do Catholics pray to Mary and the saints when Sacred Scripture states that there
is one Mediator between God and man—Christ Jesus? (1 Tim. 2:5).

When Catholics pray to Mary and the other saints in Heaven they are not bypassing
Christ, whom they acknowledge as the sole Mediator between God and man. They
are going to Christ through Mary and the other saints. They are asking Mary and
other saints to intercede for them before the throne of Christ in Heaven. "For the
continual prayer of a just man avail much." (James 5:16). How much more availing
is the unceasing prayer of the sinless Mother of Our Lord Jesus Christ! St. Paul asked
his fellow Christians to intercede for him: "Brethren, pray for us." (2 Thess. 3:1).
And again: "I beseech you therefore, brethren, through our Lord Jesus Christ, and by
the charity of the Holy Ghost, that you help me in your prayers for me to God..."
(Rom. 15:30). Christ must particularly approve of our going to Him through Mary,
His Blessed Mother, because He chose to come to us through her. And at Cana, He
performed His first miracle after a word from His Mother. (John 2:2-11).

It is clear in Sacred Scripture that the saints in Heaven will intercede for us before
the throne of Christ if they are petitioned in prayer (Apoc. Or Rev. 8:3-4), and it is
clear in the records of primitive Christianity that the first Christians eagerly sought
their intercession. Wrote St. John Chrysostom in the fourth century: "When thou
perceives that God is chastening thee, fly not to His enemies, but to His friends, the
martyrs the saints, and those who were pleasing to Him, and who have great power."
If the saints have such power with God, how much more His own Mother.

Why do Catholics repeat the same prayer over and over again when they pray the
Rosary? Is this not vain repetition condemned by Christ in Matthew 6:7?

Catholics do not just repeat the same prayer over and over again when they pray the
Rosary. The Rosary is a progression of many prayers, the Apostles' Creed, the Lord's
Prayer, the Gloria, the Hail Mary and the Salve Regina, and these prayers are
accompanied by many holy meditations. As the Rosary progresses, Catholics
meditate on the joyful, the sorrowful, and the glorious mysteries of the life of Christ
and His Mother. True, the Hail Mary is repeated many times during the course of the
Rosary, and some of the other prayers are repeated several times, but this is not
"vain" repetition, certainly not the vain repetition condemned by Our Lord. The vain
repetition He condemned is that of people who pray standing "in the corners of the
streets, that they may be seen by men.

No prayer is vain, no matter how often repeated, if it is sincere, for Christ Himself
engaged in repetitious prayers in the Garden of Gethsemane ("...he went again: and
he prayed the third time, saying the selfsame word—Matt. 26:39, 42, 44), and we are
informed in the Apocalypse (Revelations) 4:8 that the angels in Heaven never cease
repeating, night and day, the canticle: "Holy, Holy, Holy, Lord God Almighty, who
was, and who is, and who is to come." The publican humbly repeated the prayer: "O
God, be merciful to me, a sinner," and he went away justified; where the pharisee
went home unjustified after his long-winded extemporaneous prayer. (Lk. 18:9-14).
God was likewise pleased with the repetitious prayer of the three young men in the
fiery furnace, whom He preserved miraculously untouched by the flames. (Dan.
3:52-90). Protestants also engage in repetitious prayer: the same prayers at mealtime
grace, the same prayers at Benediction, etc. The time laps is no factor; it is still
repetitious.

Why do Catholics believe in a place between Heaven and Hell called Purgatory?
Where is Purgatory mentioned in the Bible?

The main body of Christians have always believed in the existence of a place
between Heaven and Hell where souls go to be punished for lesser sins and to repay
the debt of temporal punishment for sins which have been forgiven. Even after
Moses was forgiven by God, he was still punished for his sin. (2 Kg. or 2 Sam.
12:13-14). The primitive Church Fathers regarded the doctrine of Purgatory as one of
the basic tenets of the Christian faith. St. Augustine, one of the greatest doctors of the
Church, said the doctrine of Purgatory "has been received from the Fathers and it is
observed by the Universal Church." True, the word "purgatory" does not appear in
the Bible, but a place where lesser sins are purged away and the soul is saved "yet so
as by fire, "is mentioned. (1 Cor. 3:15). Also, the Bible distinguishes between those
who enter Heaven straightaway, calling them "the church of the firstborn"(Heb.
12:23), and those who enter after having undergone a purgation, calling them "the
spirits of the just made perfect." (Heb. 12:23). Christ Himself stated: "Amen I say to
thee, thou shall not go out from thence till thou repay the last farthing." (Matt. 5:26).
And: "Every idle word that men shall speak, thou shall not go out from thence till
thou repay the last farthing." (Matt 5:26). And: "Every idle word that men shall
speak, they shall render an account for it in the day of judgment." (Matt. 12:36).
These are obviously references to Purgatory. Further, the Second Book of Maccabees
(which was dropped from the Scriptures by the Protestant reformers) says: "It is
therefore a holy and wholesome thought to pray for the dead, that they may be loosed
from sins." (2 Mach. 12:46). Ancient Christian tomb inscriptions from the second
and third centuries frequently contain and appeal for prayers for the dead. In fact, the
custom of praying for the dead, which is meaningless if there is no Purgatory, was
universal among Christians for the fifteen centuries preceding the Protestant
Reformation.

Furthermore, ordinary justice calls for a place of purgation between Heaven and Hell.
Take our own courts of justice, for example. For major crimes a person is executed or
sentenced to life imprisonment (Hell); for minor crimes a person is sentenced to
temporary imprisonment for punishment and rehabilitation (Purgatory); for no crime
at all a person is rewarded with the blessing for free citizenship (Heaven). If a thief
steals some money, then regrets his deed and asks the victim for forgiveness, it is
quite just for the victim to forgive him yet still insist on restitution. God, who is
infinitely just, insists on holy restitution. This is made either in this life, by doing
penance (Matt. 3:2; Luke 3:8, 13:3; Apoc. 3:2-3, 19), or in Purgatory.

Also, what Christian is there who, despite his faith in Christ and his sincere attempts
to be Christ-like, does not find sin and worldliness still in his heart? "For in many
things we all offend." (James 3:2). Yet "there shall not enter into it (the new
Jerusalem, Heaven) anything defiled." (Apoc. or Rev. 21:27). In Purgatory the soul is
mercifully purified of all sins; there God carries out the work of spiritual purification
which most Christians neglected and resisted on earth. It is important to remember
that Catholics do not believe that Christ simply covers over their sinful souls, like
covering a manure heap with a blanket of snow (Martin Luther's description of God's
forgiveness). Rather, Christ insists that we be truly holy and sinless to the core of our
souls. "Be you therefore perfect, as also your heavenly Father is perfect." ( Matt.
5:48). This growth in sinlessness, in Christian virtue and holiness, is of course the
work of an entire lifetime (and is possible only through the grace of God). With
many this cleansing is completed only in Purgatory. If there is no Purgatory, but only
Heaven for the perfect and Hell for the imperfect, then the vast majority of us are
hoping in vain for life eternal in Heaven.

Why do Catholics confess their sins to priests? What makes them think that priests
can absolve them of the guilt of their sins? Why don't they confess their sins directly
to God as Protestants do?

Catholics confess their sins to priests because, as it is clearly stated in Sacred

Scripture, God in the Person of Jesus Christ authorized the priests of His Church to
hear confessions and empowered them to forgive sins in His Name. To the Apostles,
the first priests of His Church, Christ said: "Peace be to you. As the Father hath sent
me, I also send you...Receive ye the Holy Ghost. Whose sins you shall forgive, they
are forgiven them; and whose sins you shall retain, they are retained." (John 20:21-
23). Then again: "Amen I say to you, whatsoever you shall bind upon earth, shall be
bound also in heaven; and whatsoever you shall loose upon earth, shall be loosed
also in heaven." (Matt. 18:18). In other words, Catholics confess their sins to priests
because priests are God's duly authorized agents in the world, representing Him is all
matters pertaining to the ways and means of attaining eternal salvation. When
Catholics confess their sins to a priest they ARE, in reality, confessing their sins to
God, for God hears their confessions and it is He who, in the final analysis, does the
forgiving. If their confessions are not sincere, their sins are not forgiven.

Furthermore, Catholics do confess their sins directly to God as Protestants do:

Catholics are taught to make an act of contrition at least every night before retiring,
to ask God to forgive them their sins of that day. Catholics are also taught to say this
same prayer of contrition if they should have the misfortune to commit a serious sin
(called a "mortal sin" by Catholics).

Granting that priests do have the power to forgive sins in the name of God, what
advantage does confessing one's sins to a priest have over confessing directly to God
in private prayer?

Catholics see several advantages in confessing their sins to a priest in the Sacrament
of Penance. First, there is the Church's guarantee of forgiveness, which private
confessions do not provide; secondly, there is the sacramental grace which private
confessions do not provide; and thirdly, there is the expert spiritual counselling
which private confessions do not provide. With the Apostles, Catholics recognize that
the Church is, in a mysterious way, the Body of Christ still living in the world (Col.
1:18); therefore they recognize that God will receive their pleas for mercy and
forgiveness with far greater compassion if their pleas are voiced within the Church,
in union with the Mystical Body of His Divine Son, than if they are voiced privately,
independent of the Mystical Body of His Divine Son.

Do Catholics confess all the sordid details of their sins to the priest?

No, Catholics are instructed not to confess the sordid details of their sins, because it
would serve no useful purpose. All that is required of the penitent is the number and
classification of sins committed, as well as a sincere contrition for having sinned, a
promise to make restitution if the sin has harmed others, a firm resolve to avoid
future sins and the occasions of sin, and the carrying out of the penance assigned by
the priest (usually the praying of a few prayers). Actually, there are fewer intimacies
revealed to the priest in the confessional than are usually revealed to one's doctor,
lawyer, or psychiatrist; hence the Sacrament of Penance is not the embarrassing
experience many non-Catholics imagine it is. Rather, it is a wonderful relieving
experience, for it is through this sacrament that sins committed after Baptism are
washed away by the blood of Christ and the sinner becomes once again reconciled
with God.

Why do Catholics believe that Christ is sacrificed in each and every Mass, when
Scripture plainly states that He was sacrificed on Calvary once and for all?

Most non-Catholics do not realize it, but Christ Himself offered the first Mass at the
Last Supper. At the Last Supper He offered (sacrificed) Himself to His Father in an
unbloody manner, that is, under the form of bread and wine, in anticipation of His
bloody sacrifice on the cross to be offered on the following day, Good Friday. In the
Mass, not now by anticipation, but rather in retrospect, Christ continues to make that
offering of Himself to His Father, by the hands of the priest. "And whilst they were at
supper, Jesus took bread, and blessed, and broke; and gave to his disciples, and said:
Take ye, and eat. This is my body. And taking the chalice, he gave thanks, and gave
to them, saying: Drink ye all of this. For this is my blood of the new testament,
which shall be shed for many unto remission of sins." (Matt. 26:26-28). Christ
ordered His Church to perpetuate that sacrificial rite for the continued sanctification
of His followers, saying, "Do this for a commemoration of me" (Luke 22:19), so the
Catholic Church complies with His order in the Mass. In other words, every Mass is
a re-enactment of Our Lord's one sacrifice of Calvary. The Mass derives all its value
from the Sacrifice of the Cross; the Mass is that same sacrifice, not another. It is not
essentially a sacrifice offered by men (although men also join in ), but rather it is the
sacrifice of Jesus Christ.

Christ's bloody sacrifice on Calvary was accomplished "once" (Heb. 10:10), just as
Scripture says. The Catholic Church likewise teaches that the sacrifice of the Cross
was a complete and perfect sacrifice—offered "once". But the Apostle Paul, the same
Apostle who wrote this text in the book of Hebrews, also bears witness that the
sacrificial rite which Christ instituted at the Last Supper is to be perpetuated, and that
it is not only important for man's final redemption. In 1 Corinthians 11:23-26, St.
Paul tells how, at the Last Supper, Our Lord said: "This do ye, as often as you shall
drink, for the commemoration of me. For as often as you shall eat this bread, and
drink the chalice, you shall show the death of the

Lord, until he come." Thus at every Mass the Christian has a new opportunity to
worship God with this one perfect sacrifice and to "absorb" more of Christ's saving
and sanctifying grace of Calvary. This grace is infinite, and the Christian should
continuously grow in this grace until his death. The reason the Mass is offered again
and again is not from any imperfection in Christ, but from our imperfect capacity to
receive.

Finally, the holy sacrifice of the Mass fulfills the Old Testament prophecy: "For from
the rising of the sun even to the going down, my name is great among the Gentiles,
and in every place their is sacrifice, and there is offered to my name a clean oblation:
for my name is great among the Gentiles, saith the Lord of hosts." (Mal. 1:11). The
Sacrifice of the Mass is offered, that is, Christ Himself; thus the Mass is the perfect
fulfilment of this prophecy.

Why do Catholics believe their Holy Communion is the actual Flesh and Blood of
Jesus Christ? Why don't they believe as Protestants do that Christ is only present
symbolically, or spiritually, in the consecrated bread and wine?

Catholics believe that their Holy Communion, the Blessed Eucharist, is the actual
Flesh and Blood of Jesus Christ, because that is what Christ said it was: "This is my
body...This is my blood" (Matt. 26:26-28; see also Luke 22:19-20 and Mark 14:22-
24); because that is what Christ said they must receive in order to have eternal life:
"...Except you eat the flesh of the Son of man, and drink his blood, you shall not have
life in you..."(John 6:48-52; 54-56); and because that is what the Apostles believed:
"The chalice of benediction, which we bless, is it not the communion of the blood of
Christ? And the bread, which we break, is it not the partaking of the body of the
Lord?" (1 Cor. 10:16). "Therefore whosoever shall eat this bread, or drink the chalice
of the Lord unworthily, shall be guilty of the body and of the blood of the Lord. But
let a man prove himself: and so let him eat of that bread, and drink of the chalice. For
he that eateth and drinketh unworthily, eateth and drinketh judgment to himself, not
discerning the body of the Lord." (1 Cor. 11:27-29). Also, Catholics believe that Holy
Communion is the actual Flesh and Blood of Jesus Christ because that is what ALL
Christians believed until the advent of Protestantism in the 16th century.

Wrote Justin Martyr, illustrious Church Father of the second century: "This food is
known among us as the Eucharist...We do not receive these things as common bread
and common drink; but as Jesus Christ our Saviour, being made flesh by the Word of
God." Wrote St. Cyril of Jerusalem, venerable Church Father of the fourth century:
"Since then Christ has declared and said of the bread, "This is my Body, who after
that will venture to doubt? And seeing that He has affirmed and said, "This is my
Blood," who will raise a question and say it is not His Blood?" In addition to the
witness of Sacred Scripture and Christian tradition, Catholics have the witness of the
Holy Eucharist itself: On numerous occasions great and awesome miracles have
attended its display, and seldom has its reception by the Catholic faithful failed to
produce in them a feeling of joyful union with their Lord and Saviour. In the face of
all this evidence, Catholics could hardly be expected to adopt the Protestant position.

Why are Catholic lay people usually given Holy Communion only under the one
form of bread? By not giving the consecrated bread and wine, isn't the Catholic
Church depriving its people of the full benefit of Holy Communion?

In the Catholic Church the congregation is usually given Holy Communion only
under the one form of bread because, if the consecrated "bread" is accidentally
dropped on the floor in the serving, it can be wholly retrieved—particles of the Body
of Christ would not be left on the floor to be desecrated. If Holy Communion were
given under both forms, and if the consecrated "wine" were accidentally spilled on
the floor in the serving, it would be a virtual impossibility to retrieve all of the
precious Substance—some part of the Blood of Christ would, through smearing and
absorption, inevitably be desecrated. By not giving the congregation Holy
Communion under both forms, the Catholic Church is not cheating anyone, because
in receiving either the consecrated bread or the consecrated wine, the communicant
receives the complete Body of Christ, including His Flesh and His Blood, His Soul
and His Divinity. The consecrated bread by itself imparts a true Holy Communion
with Christ, a full measure of sanctifying grace, even as Christ said: "The Bread that
I will give, is my flesh, for the life of the world...He that eateth this Bread, shall live
for ever." (John 6:52,59). And the Apostle Paul : "Therefore whosoever shall eat this
bread, or drink the chalice of the Lord unworthily, shall be guilty of the body and of
the blood of the Lord." (1 Cor. 11:27). After the Consecration the priest receives
Holy Communion under both forms, and this suffices to complete the Holy
Communion part of the Mass service.

Why was Latin the language of the Church? How could the congregation have
understood the Mass whenever it was said in Latin?

The Catholic Church began in the days of the Roman Empire, and the language
spoken throughout that Empire was Latin. St. Peter moved the seat of Church
government from Antioch to Rome, and the Catholic Church government remains
centered there to this very day. It was only natural that Latin was made the language
of the Church. As the centuries elapsed, for example, Latin still remained the
language of the educated classes, even into the 18th and 19th centuries. Therefore, it
is not at all surprising that Latin remained the official language of the Catholic
Church. It simply has been. Furthermore, a universal language had greatly facilitated
the unity of the Church. Ecumenical Councils, for example, had always been head in
Latin, enabling bishops from all over the world to communicate with each other
easily.

Moreover, unlike English, French, German and the other languages of the Western
world, Latin has not changed over the centuries, it was not affected by national
idioms, slang and the like, therefore, in Western countries Latin was the official
language of the Mass because it helped to preserve the original purity of the Mass
liturgy—although today, the Mass is usually said in the language of the people.
Catholics have always had a complete translation of the Mass in their missal, or Mass
handbook, so they have always been able to understand and follow everything the
priests said and did at the altar, even when the Mass was in Latin. It should also be
borne in mind that the Mass was never exclusively in Latin. All sermons, Gospel and
Epistle readings, parish announcements and closing prayers were in the language of
the congregation.

Why do Catholics call their priests "Father" despite the fact that Christ said: " Call no
man on earth you father; for one is you Father, who is in heaven"?

Catholics call their priests "Father" because in all matters pertaining to Christ's holy
faith they perform the duties of a father, representing God. The priest is the agent of
the Christian's supernatural birth and sustenance in the world. "Father" is a title
which does not conflict in the slightest with Matthew 23:9. Christ forbids the
Christian to acknowledge any fatherhood which conflicts with the Fatherhood of
God, just as He commands the Christian to "hate" his father, mother, wife, and his
own life insofar as these conflict with the following of Christ. (Luke 14:26). But
Christ does not forbid Christians to call His own representatives by the name of
"Father". Catholic priests share in the priesthood of Jesus Christ (not a human
priesthood), and their sacred ministry partakes of the Fatherhood of God. Like St.
Paul (himself a Catholic priest), every Catholic priest can refer to the souls he has
spiritually begotten as his children in Christ. (1 Cor. 4:14). St. Paul considered
himself to be the spiritual father, in Christ, of the Corinthians: "For if you have ten
thousand instructors in Christ, yet not many fathers. For in Christ Jesus, be the
gospel, I have begotten you." (1 Cor. 4:15). The title of "Father" is entirely proper for
an ordained priest of Jesus Christ.

Why do Catholics practice fasting and abstinence from meat on certain days? Does
not St. Paul call abstaining for meats a "doctrine of devils"? (1 Tim. 4:1-3)

Catholics give up eating meat, for example, on Good Friday to commemorate and
honour Christ's Sacrifice on that day, and to follow His instruction to deny ourselves,
take up our cross, and follow Him. (Matt. 16:24; Mk. 8:34; Lk 9:23). It is a practice
that dates back to the earliest days of the Christian Church. Tertullian and Clement of
Alexandria both mention it in their writings. It is a practice which is thoroughly
Christian, for we note that Christ himself recommended fasting, saying: "When thou
fastest anoint thy head, and wash thy face...and thy Father, who seeth in secret, will
repay thee." (Matt. 6:17-18). In the same vein the Apostle Paul described his own
suffering for Christ: "...in hunger and thirst, in fasting often..." (2 Cor. 11:27). Fasting
was practised both by Christ's followers (Acts 14:22) and by Christ Himself. (Matt.
4:1-2). And Our Lord told His disciples that some devils cannot be cast out "but by
prayer and fasting." (Matt. 17:20). Paul's denunciation of those who abstain from
eating meat applies to those who reject the eating of meat entirely, as though it were
evil in itself. His denunciation has nothing to do with the abstinence of Catholics, for
on other days Catholics eat as much meat as do other people. Moreover, the
abstinence from meat is not biding on all Catholics. Young children, old people, sick
people, and all Catholics in countries where meat is the principle diet, are excused.
Why don't Catholic priest marry? The Bible says that a bishop should be "blameless,
the husband of one wife"(1 Tim. 3:2), which certainly indicates that Christ approves
of marriage for the Christian clergy.

Catholic priests do not marry because, while Christ does indeed approve of marriage
for the Christian clergy, He much prefers that they do not marry. He made this quite
clear when He praised the Apostles for giving up "all" to follow Him, saying, "And
every one that hath left house, or brethren, or sisters, or father, or mother, or wife, or
children, or lands for my name's sake, shall receive an hundred-fold, and shall
possess life everlasting." (Matt. 19:27-29). The Apostle Paul explained why the
unmarried state is preferable to the married state for the Christian clergy: "He that is
without a wife, is solicitous for the things that belong to the Lord, how he may please
God. But he that is with a wife, is solicitous for the things of the world, how he may
please his wife: and he is divided," (1 Cor. 7:32-33). In other words, matrimony is
good—Christ made it one of the holy sacraments of His Church—but it is not
conducive to that complete dedication which is incumbent upon those who submit
themselves to another of Christ's holy sacraments—that of Holy Orders. Even so, the
unmarried state of the Catholic priesthood is not an inflexible law—under certain
conditions a priest may be dispensed from this law.

The Bible say that after Christ was baptized He "came out of the water" (Matt. 3:16),
indicating that He was baptized by total immersion. Why doesn't the Catholic Church
also baptize by total immersion instead of by pouring on the head?

The Catholic Church usually baptizes by pouring: 1) because water sufficient for
total immersion is not readily obtainable in some localities, 2) because total
immersion would be cruel for babies, fatal for some sick people and impossible for
some prison inmates, and 3) because the Apostles baptized by pouring. In the
Didache, composed by the Apostles, the following procedure for Baptism is
prescribed: "Pour water three times on the head in the name of the Father, and of the
Son, and of the Holy Spirit." The words "came out of the water" do not necessarily
imply total immersion. They could just as well imply that Christ came up on the
shore the river Jordan after standing ankle deep in the water. This is not to say that
the Catholic Church considers Baptism by total immersion invalid—she simply does
not consider it practical as a universal form.

Why does the Catholic Church baptize infants, who have no understanding of what is
taking place?

The Catholic Church baptizes infants because Christ wills it. He must will it because
He said, "Suffer the little children, and forbid them not to come to me." (Matt 19:14).
According to the Apostle Paul, one cannot truly come to Christ except through
Baptism. (Rom. 6:3-4). Christ must will it because the Apostles baptized "all the
people" (Luke 3:21) and whole households (Acts 16:15, 1 Cor. 1:16). Certainly "all
the people" and whole "households" included infants. Christ must will it because He
stated categorically that Baptism is a necessary prerequisite for salvation (John 3:5),
and He certainly desires the salvation of infants. He must will it because the
primitive Christian Church, which had fresh firsthand knowledge of His Will,
baptized infants. In the ancient catacombs of Rome the inscriptions on the tombs of
infants make mention of their having been baptized. One such inscription reads:
"here rest Archillia, a newly-baptized; she was one year and five months old; died
February 23rd."

An unbaptized infant is not simply in a "natural" state; it is in the state of

reprobation, living under the reign of Satan, with the sin of Adam "staining" its soul.
Therefore infants should be baptized as soon as is reasonably possible—usually
within 2-3 weeks of birth. When children grow up with Our Lord dwelling in their
souls, they have a powerful protection against sin. Moreover, Our Lord can thereby
draw children to a deep love for Himself at a very early age—as He did with St.
Therese, St. Maria Goretti, St. Dominic Savio, and Francisco and Jacinta Marto.

Why is the Catholic Church opposed to birth control? Where in the Bible is birth
control condemned as being contrary to the Will of God?

The Catholic Church is not oppose to birth control when it is accomplished by

natural means, by self control. She is opposed only to birth control by artificial
means, by the employment of pills, condoms, IUD's, foams, jellies, sterilization, non-
completion of the act of sexual union—or any other means used to prevent
conception from resulting from this act, because such means profane the marital
embrace and dishonour the marriage contract. God slew Onan for practising
contraception (Gen. 38:9-10); the word "onanism" derives from Onan's deed. In fact,
up until the Church of England's Lambeth Conference of 1930, which accepted
contraception and thus broke with the Christian tradition, contraception had been
considered wrong by all Christian churches. The Catholic Church does not feel free
to change the law of God, as do Protestants.

In the New Testament, there is only one instance where sin is punished by God with
immediate death; this was the fate of Ananias and Saphira, a husband and wife who
went through the motions of giving a gift to God but fraudulently kept back part of it.
The Bible says they lied to the Holy Spirit. (Acts 5:1-11). In contraception, two
people go through the motion of an act of self-giving, but obstruct the natural fruition
of their act, i.e., the conception of children, which is the ultimate purpose for which
God created sexuality. Sexual union is a gift from God to the married, but by
practising contraception, married couples are accepting the pleasure God built into
the act and yet denying Him its purpose, new people. They are in effect mocking
God. But "Be not deceive, God is not mocked." (Gal. 6:7). Christ cursed the fig tree
which, despite a fine external appearance, bore no fruit. (Matt. 21:19; Mark 11;14).
Marriage is God's plan for populating Heaven, yet contracepting couples refuse Him
the specific fruit of their marriage, which is children, when they engage in the act
which should produce children yet frustrate the natural, God-intended result.
Further, the sin of "sorceries" or "witchcrafts" ("pharmakeia" in the Greek—Gal.
5:20; Apoc. 9:21; 21:8)—which the Bible condemns along with fornicating, murder,
idolatry, and other serious sins—very possibly includes secret portions mixed to
prevent pregnancy or cause abortion. Such potions were known and used even in the
first century.

Common sense and conscience both dictate that artificial birth control is not only a
violation of the Natural Law but is a perfidious insult to the dignity of man himself.
For it implies free reign to physical impulses; it implies total disregard for the fate of
the human seed; it implies utter contempt for the honorable birth of fellow humans,
those fellow humans who are born as the result of a contraceptive having failed and
whose very existence is therefore considered to be an unfortunate "accident," rather
than a gift of God; it implies the most extreme selfishness, for no advocate or
practitioner of artificial birth control would have wanted it for his or her own parents.
Further, contraception undermines the respect of husband and wife for each other and
thereby loosens the marriage body. Worst of all, many "contraceptives," such as the
IUD and most if not all birth control pills, work by actually causing an abortion early
in the pregnancy; thus, this so-called "contraception" is in reality abortion—the
killing of a human being—rather than the preventing of conception.

In every age there is some favourite sin which is accepted by "respectable" worldly
Christians; in our times the "acceptable" sin is contraception—a sin which fits in
perfectly with the view that the purpose of human life is to attain earthly happiness.
The true Christian couple, on the other hand, will realize that God desires them to
have children so that these children can come to know Him and love Him and be
happy with Him eternally in Heaven. Marriage is God's plan for populating Heaven.
How wise it is to let God plan one's family, since He loves children much more than
do their earthly parents, and His plans for them go far beyond any plans of these
parents. Innumerable stories are told of God's Providence to CHRISTIAN parents
who trusted in Him and obeyed His law. For those who have a true and serious need
to space or limit the number of their children, the new methods of natural family
planning based on periodic abstinence have proved to be extremely reliable (unlike
the earlier "rhythm" methods).

Finally, the Christian will realize that the self denial involved in bearing and raising
Christian children is a school of Christ-likeness. Our Lord said: "If any man will
come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me." (Matt.
16:24). But He also said: "My yoke is sweet and my burden light." (Matt. 11:30).
God promises sufficient grace to those who seek to obey Him. And the resulting
peace of soul which the obedient married couple enjoys is beyond all price.

Why does the Catholic Church make no exceptions when it comes to divorce? Does
not the Bible say that Christ permitted divorce in case of fornication? (Matthew
19:9).
The Catholic Church makes no exceptions when it comes to divorce because Christ
made no exceptions. When Christ was asked if it was lawful for a man to put away
his wife "for every cause," He replied that a man "shall cleave to his wife, and they
two shall be in one flesh...What therefore God hath joined together, let no man put
asunder." (Matt. 19:3-6). And the Apostle Paul wrote: "But to them that are married,
not I but the Lord commandeth, that the wife depart not from her husband. And if she
depart, that she remain unmarried, or be reconciled to her husband. And let not the
husband put away his wife." (1 Cor. 7:10-11). In Matthew 19:9 Christ does not
permit divorce in cases of fornication. He permits separation. This is clear from the
fact that those who separated were cautioned not to remarry. Read Mark 10:11-12
and Luke 16:18.

Also, we know that divorce is against Divine Law because it is plainly against right
reason. Were it not for our man made laws which "legalize," popularize, and even
glamorize divorce, discontented married couples would make a more determined
effort to reconcile their differences and live in peace; they would be obliged by
necessity to swallow their false pride and accept the responsibilities they owe to their
children, to society as a whole, and to God. Any sociologist will confirm that there is
far less immorality, far less suicide, far fewer mental disorders and far less crime
among peoples who reject divorce than among the so-called "progressives" who
accept it.

Why have Catholic women traditionally worn hats in church? Are bareheaded
women forbidden to enter Catholic churches?

The Apostle Paul explains that Catholic women should cover their heads while in
church: "You yourselves judge: doth it become a woman, to pray unto God
uncovered?" (1 Cor. 11:13). "Every man praying or prophesying with his head
covered, disgraceth his head. But every woman praying or prophesying with her head
not covered, disgraceth her head; for it is all one as if she were shaven...."(1 Cor.
11:4-5). Paul's words do not imply that the Church is closed to women who have no
head covering immediately available, nor does the custom of the Catholic Church
imply this.

Why must Catholic pay money for a Mass that is offered up for deceased relatives
and friends when the Bible states that the gift of God is not to be purchased with
money? (Acts 8:20).

Catholics are not compelled to pay for Masses offered up for someone's special
intention. They are simply reminded that giving a "stipend"(usually $10.00) is the
custom Priests will oblige without a stipend being paid if the one making the request
can ill afford it. Giving stipends for special intention Masses is the custom because it
is only fitting and proper that there should be some token of appreciation for the
special service rendered, especially in view of the fact that the average priest draws a
very small salary. For many priests these stipends meant the difference between
standard and sub-standard living conditions. And this custom definitely has scriptural
approval. Wrote the Apostle Paul; "Who serveth as a soldier at any time, at his own
charges?...Who feedth the flock, and eateth not of the milk of the flock?...So also the
Lord ordained that they who preach the gospel, should live by the gospel." (1 Cor.
9:7-14). Of course the gift of god is not to be purchased with money. But that does
not imply that God's ministers are free-serving slaves. Protestants will generally
agree to this because within Protestantism it is like wise customary to give the
minister who performs baptisms, marriages, etc. a token of appreciation in the form
of money. Protestants do not call their gift of money a stipend, but that is exactly
what it is.

Conclusion

There it is—the truth about Catholic belief and practice. This is the truth which
brought the author of this tract into the Catholic Church...the truth which brings
millions of people into the Catholic fold year after year...the truth which explains
why Newman, Chesterton, Knox, Brownson, Maritain, Mann, Swinnerton,
Muggeridge and a host of other world-famous intellectuals chose to embrace the
Catholic Faith. This is the truth which inspired the following confession by the
renowned scientist, John Deering—a confession which expresses in eloquent fashion
the fundamental motivation of every Catholic convert, be he famous or unknown: "I
was born and raised in an atmosphere of proud, agnostic intellectualism. My father, a
medical doctor by profession, was a disciple of Schopenhauer and Freud, and my
mother was an ardent disciple of my father. My own favourite dish as a youth was
Voltaire. This by the time I reached manhood, I was quite thoroughly baptized in the
pseudo-religious cult of humanism. I preferred to call it humanism because, unlike
the blunt Voltaire, I never could profess publicly to being an out and out atheist, even
though there really isn't much distinction between the two.

"Being of a curious, speculative turn of mind, with strong leanings toward the more
challenging fields of dialectics, I eventually took up the study of metaphysics—the
science of the fundamental causes and processes of things. This subject intrigued me,
indeed obsessed me, as no other subject had before. Here, I told myself, was the
science of sciences. Here was the supreme test of my personal philosophy. If God
exists, I told myself, metaphysics would reveal Him. Either I would be justified in
my quasi-atheism, or I would be compelled in conscience to abandon it completely.

"Then the inevitable happened. I came face to face with the proposition, proved by
all the principles of logic, that God does indeed exist. The evidence was so abundant
as to be incontrovertible. Just as sure as two and two make four, God not only exists,
He Is existence. To argue the point would have been tantamount to arguing against
all reality!

"Toppled at last from the vainglorious perch of agnosticism, I immediately set about
making another intellectual ascent—this time up the great imposing structure of
Christian theology. I procured a Bible and spent every free moment absorbed in its
sacred content. I had established the existence of God in my mind; now I must know
something of the nature, the personality, of God. The Bible, I figured, would give me
a clue.

"Much of what I read in the Bible was vague—I was not, after all, familiar with the
customs and language idioms of the ancient Jews who wrote the bible—but I could
grasp the central theme. Quite obviously, the central theme of the Bible portrayed
God not only as an Omnipotent, All-Intelligent Spiritual Being, but as the essence of
Love, Essence of Justice and Essence of Mercy. In other words, God is pre-eminently
a personal Being. And Jesus Christ was God personified, come into the world not
only to make atonement for the sin of Adam, but to reassert His Sovereignty,
elaborate on His Laws and illuminate with brighter light the pathway to heavenly
immortality. And the torchbearer of this light was His Church, founded on the
Apostles. Endowed with the authority of God, and imbued with the Holy Spirit of
God, His Church was given the holy task of perpetuating his ministry of salvation
after His return to Heaven.

"There was the divine plan of redemption, life's real purpose, brought into clear and
beautiful focus by the Author of the plan—God Himself. There, in brief, is man's
only real hope for happiness and security.

"Only one thing remained to be solved. God's Church—Where amidst the vast
galaxy of the world's churches was God's true Church to be found? Then I recalled
something Christ said: "Seek and ye shall find...know and it will be opened unto
you." Inspired by these words of divine wisdom, I embarked on the search I
undertook an extensive study of comparative religion, concentrating on the Christian
religions. Since the other religions rejected the divinity of Christ, they naturally were
in default.

"With painstaking impartiality I held every Christian church up to the light of

Scripture, logic and history, checking and double-checking lest I overlook some
small but significant piece of evidence. Three years of this meticulous checking, then
I found the object of my search. I finished with one name superimposed in great bold
letters on my conscience—'Catholic.'

"On every ground I found the claims of the Catholic religion valid and altogether
irresistible. The Catholic Church is the oldest Christian church, I determined;
therefore, she is the original Christian Church, the one Church founded, constituted
and sanctioned by Jesus Christ Himself.

"I had no other recourse in conscience but to embrace the Catholic Faith. And now I
must testify that it satisfies my mind, solaces my heart and gratifies my soul. My
blessed Catholic Faith fills my soul with a peace and a sense of security I had never
before thought possible.

"Now that I am in the Catholic Church I have a much clearer picture of its true
image. I see in all her vitals the Image of Christ. In the reception of her sacraments I
feel His comforting hand; in her pronouncements I hear His authoritative, cogent
voice; in her manifold world-wide charities I see His love and compassion; in the
way she is harassed and vilified I see His agony and humility on Calvary; in her
worship I feel His Spirit girding my soul.

"This compels my obedience. All else is shifting sand."

Provided Courtesy of:

Eternal Word Television Network
5817 Old Leeds Road
Irondale, AL 35210