പ േ, അധികതുുംഗപദത്തിലെത്ത

ഹാ, പുഷ്മ

മ ാഭിച്ചിരുന്നിലതാരു രാജ്ഞി കണക്കമേ നീ

ത് ീ ഭൂവിെസ്ഥിര-അസും േ-േിന്നു നിന്ലെ-

ോഭൂതിലേങ്ങു പുനലരങ്ങു കിടപ്പിമതാര്‍ത്ത്താല്‍?

ൊളിച്ചു ലപറ്റ െതേന്ലപാടു ശ വത്തില്‍,

പാെിച്ചു പല്ലവപുടങ്ങളില്‍ ലവച്ചു നിലന്ന;

ആ മൊെവാേു ലെെുലതാട്ടിെുോട്ടി, താരാ-

ട്ടാൊപോര്‍ത്ന്നു േെമര, ദളേര്‍ത്മരങ്ങള്‍

പാലൊലത്തഴുും പുതുനിൊവിെെും കുളിച്ചുും

ബാൊതപത്തില്‍ വിളോടിേുോടലെമനേ

നീ െീെപൂണ്ടിളേ ലോട്ടുകമളാടു മെര്‍ത്ന്നു

ബാെതവേങ്ങലന കഴിച്ചിതു നാളില്‍ നാളില്‍

 ീെിച്ചു ഗാനേിടമെര്‍ത്ന്നു ിരസ്സുോട്ടി-

ക്കാെലത്തഴുും കിളികമളാടഥ േൗനോേ് നീ

ഈ മൊകതതവവുേമേ, ലതളിവാര്‍ത്ന്ന താരാ-

ജാെലത്താടുന്മുഖതോര്‍ത്ന്നു പഠിച്ചു രാവില്‍

ഈവണ്ണേന്ലപാടു വളര്‍ത്ന്നഥ നിന്ലെേുംഗ-

ോവിഷ്ക്ക്കരിച്ചു െിെ ഭുംഗികള്‍ മോഹനങ്ങള്‍

ഭാവും പകര്‍ത്ന്നു വദനും, കവിള്‍ കാന്തിോര്‍ത്ന്നു

പൂമവ! അതില്‍ പുതിേ പുഞ്ചിരി സഞ്ചരിച്ചു.

ആമരാേൊേഴക്, ുദ്ധി, േൃദുതവ,ോഭ

സാരളേലേന്ന, സുകുോര ഗുണത്തിലനല്ലാും

പാരിങ്കമെതുപേ, ആ േൃദുലേയ്യില്‍ നവേ-

താരുണേമേന്തിലോരു നിന് നിെ കാണണും താന്

ശവരാഗേമേെിലോരു ശവദികനാലട്ട, മേറ്റ-

ശവരിേ്ക്കു േുന്പുഴെിമോടിേ ഭീരുവാലട്ട

മനമര വിടര്‍ത്ന്നു വിെസീടിന നിന്ന മനാക്കി-

ോരാകിലെന്തു, േിഴിേുള്ളവര്‍ത് നിന്നിരിക്കാും

ലേലല്ലന്നു സൗരഭവുലോട്ടു പരന്നു മൊക-

ലേല്ലാും േേക്കി േരുവുന്നളവന്നു നിലന്ന

ലതമല്ലാ ലകാതിച്ചനുഭവാര്‍ത്ഥികള്‍ െിത്തേല്ല-

തില്ലാര്‍ത്ക്കുേീഗുണവു, മേവേകത്തു മതനുും

മെമതാഹരങ്ങള്‍ സേജാതികളാും സുേങ്ങ-

മളതുും സോനേഴകുള്ളവലേങ്കിെുും നീ

ജാതാനുരാഗലോരുവന്നു േിഴിക്കുമവദേ-

മേമതാ വിമ ഷ്കസുഭഗതവവുോര്‍ത്ന്നിരിക്കാും

"കാെും കുെഞ്ഞ ദിനലേങ്കിെുേര്‍ത്ഥദീര്‍ത്ഘും,

ോമെലെലേങ്കിെുേതീവ േമനാഭിരാേും

ൊമെ കഴിഞ്ഞരിേ േൗവന"ലേന്നു നിന്ലെ-

േീ മൊെമേനി പെേുന്നനുകമ്പനീേും.

അലന്നാപ്പോണഴകു കണ്ടു വരിച്ചിടുും നീ-

ലേമന്നാര്‍ത്ത്തു െിത്ത െഭങ്ങളണഞ്ഞിരിക്കാും

എന്നല്ല ദൂരേതില്‍നിന്നനുരാഗമോതി

വലന്നന്നുോും വിരുതനലങ്ങാരു ഭൃുംഗരാജന്

കില്ലില്ലമേ ത്ഭേരവരേലന നീ വരിച്ചു

ലതലല്ലങ്കിെുും െഭമേനിലേ ോനിോലത

അലല്ലങ്കില്‍ നിന്നരികില്‍ വന്നിഹ വട്ടേിട്ടു

വല്ലാതിവന് നിെവിളിക്കുകേില്ലിദാനീും

എന്നുംഗമേകനിഹ തീെുലകാടുത്തുമപാേ് ഞാന്

എന്നനേകാേുകലരലോലക്ക േടക്കിേിമല്ല?

ഇമന്നാേമെ വിരവിലെലന്ന ലവടിഞ്ഞിടമല്ല

എലന്നാലക്കേല്ലി ബത വണ്ടു പുെമ്പിടുന്നു?

ഹാ! കഷ്ട, ോ വിബുധകാേിതോും ഗുണത്താ-

ൊകൃഷ്ടനാേ്, അനുഭവിലച്ചാരു ധനേനീോള്‍

മപാകലട്ട നിലന്നാലടാരുേിച്ചു േരിച്ചു; നിതേ-

മ ാകാര്‍ത്ത്തനാേിനിേിരിപ്പതു നിഷ്ക്ഫെുംതാന്!

െത്തീടുേിമപ്പാഴിവനെ്പവികെ്പേില്ല

തത്താദൃ ും വേസനകുണ്ഠിതേുണ്ടു കണ്ടാല്‍

അതേുത്ഗോും തരുവില്‍ ബത കല്ലിെുും മപാേ്

ത്പതേക്ഷോഞ്ഞു തെ തല്ലുകേല്ലി ഖിന്നന്?

ഒമന്നാര്‍ത്ക്കിെിങ്ങിവ വളര്‍ത്ന്നു ദൃഢാനുരാഗ-

േമനോനേോര്‍ത്ന്നുപേേത്തിനു കാത്തിരുന്നൂ
വന്നീേപാേേഥ കണ്ടളി ഭാഗേഹീനന്

ത്കന്ദിേ്ക്കോും; കഠിന താന് ഭവിതവേമത നീ.

ഇന്നല്ലലേങ്കിെേി നീ ഹൃദേും തുെന്നു

നന്ദിച്ച വണ്ടു കുസുോന്തരമൊെനാേി

എലന്നച്ചതിച്ചു ഠന്, എന്നതു കണ്ടു നീണ്ടു

വന്നുലള്ളാരാധിേഥ നിലന്ന ഹനിച്ചു പൂമവ

ഹാ! പാര്‍ത്ക്കിെീ നിഗേനും പരോര്‍ത്ഥലേങ്കില്‍

പാപും നിനക്കു ഫെോേഴല്‍ പൂണ്ട വമണ്ട!

ആപലത്തഴുും ലതാഴിെിമൊര്‍ത്ക്കുക േുമ്പു; പശ്ചാ-

ത്താപങ്ങള്‍ സാഹസികനിങ്ങലനലേങ്ങുേുണ്ടാും.
മപാകട്ടലതാലക്കേഥവാ േുവമൊകമേെു-

മേകാന്തോും െരിതോരെിേുന്നു പാരില്‍

ഏകുന്നു വാക്‍പടുവിനാര്‍ത്ത്തി വൃഥാപവാദും

േൂകങ്ങള്‍ പിന്നിവ പഴിക്കുകില്‍ മദാഷ്കേമല്ല?

മപാകുന്നിതാ വിരവില്‍ വണ്ടിവിടും ലവടിഞ്ഞു

സാകൂതോും പടി പെന്നു നഭസ്ഥെത്തില്‍

മ ാകാന്ധനാേ് കുസുേമെതന മപാേോര്‍ത്ഗ-

മേകാന്തഗന്ധേിതു പിന്തുടരുന്നതല്ലീ?

ഹാ! പാപമോേല്‍േെമര ബത നിന്ലെ മേെുും

മക്ഷപിച്ചിമതാ കരുണേറ്റ കരും കൃതാന്തന്

വോപാരമേ ഹനനോും വനമവടനുമണ്ടാ

വോപന്നോേ് കഴുകലനന്നു കമപാതലേന്നുും?

ലതലറ്റന്നു മദഹസുഷ്കോത്പസരും േെഞ്ഞു

ലെറ്റല്ലിരുണ്ടു േുഖകാന്തിേതുും കുെഞ്ഞു

േലറ്റന്തുരപ്പു? ജവേീ നവദീപലേണ്ണ

വറ്റിപ്പുകഞ്ഞഹഹ! വാടിേണഞ്ഞുമപാേി

ലഞട്ടറ്റു നീ േുകളില്‍നിന്നു നി ാന്തവാേു

തട്ടിപ്പതിപ്പളവുണര്‍ത്ന്നവര്‍ത് താരലേമന്നാ

തിട്ടും നിനച്ചു േെമര ബത! ദിവേമഭാഗും

വിട്ടാ ു ഭുവിെടിേുലന്നാരു ജീവലനമന്നാ

അതേന്തമകാേളതോര്‍ത്ലന്നാരു നിന്ലെ മേനി-

ലേത്തുന്ന കണ്ടവനിതലന്നേധീരോേി

സദേദ്സ്ുഫ ടും പുളകിതാുംഗേിേന്നു പൂമണ്ടാ-

രുമദവഗമോതുേുപകണ്ഠതൃണാങ്കുരങ്ങള്‍

അനേൂനോും േഹിേ തിങ്ങിലോരാത്മതതവ-

ലേമനേ ഗതേൗക്തിക ുക്തിമപാല്‍ നീ

സന്നാഭേിങ്ങലന കിടക്കുകിെുും െുഴന്നു

േിന്നുന്നു നിന് പരിധിലേന്നു മതാന്നുും

ആഹാ, രെിച്ചു ലെെു െൂതകളാ ു നിന്ലെ

മദഹത്തിമനകി െരോവരണും ദുകൂെും

സ്മനഹാര്‍ത്ത്ദോേുടനുഷ്കസ്സുേണിഞ്ഞൂ നിമന്മല്‍
നീഹാര ീകരേമനാഹരേന്തേഹാരും

താരങ്ങള്‍ നിന് പതനമോര്‍ത്ത്തു തപിച്ചമഹാ ക-

ണ്ണീരാേിതാ ഹിേകണങ്ങള്‍ ലപാഴിഞ്ഞിടുന്നു;

മനരാേി നീഡതരുവിട്ടു നിെത്തു നിന്ലെ

ൊരത്തു വീണു െടകങ്ങള്‍ പുെമ്പിടുന്നു

ആമരാേെോും ഗുണഗണങ്ങളിണങ്ങി മദാഷ്ക-

മോരാതുപത്ദവലോന്നിനു ലെയ്തിടാലത,

പാരും പരാര്‍ത്ഥേിഹ വാലണാരു നിന് െരിത്ത-

ോമരാര്‍ത്ത്തു ഹൃത്തടേഴിഞ്ഞു കരഞ്ഞുമപാകാ?

കണ്ടീ വിപത്തഹഹ! കല്ലെിേുന്നിതാടല്‍-

ലകാണ്ടാ ു ദിങ്േുഖവുേിങ്ങലന േങ്ങിടുന്നു

തണ്ടാര്‍ത്സഖന് ഗിരിതടത്തില്‍ വിവര്‍ത്ണ്ണനാേ് നി-

ന്നിണ്ടല്‍ലപ്പടുന്നു, പവനന് ലനടുവീര്‍ത്പ്പിടുന്നു.

എന്തിന്നെിഞ്ഞു ഗുണമധാരണി ലവച്ചു നിമന്മല്‍?

എന്തിന്നതാ ു വിധിമേവേപാകരിച്ചു?

െിന്തിപ്പതാരരിേ സൃഷ്ടിരഹസേ, ോവ-

ലതന്തുള്ളു ഹാ, ഗുണികളൂഴിേില്‍ നീണ്ടു വാഴാ.

സാധിച്ചു മവഗേഥവാ നിജ ജന്മകൃതേും

സാധിഷ്ക്ഠര്‍ത് മപാട്ടിഹ സദാ നി ി പാന്ഥപാദും

ബാധിച്ചു രൂക്ഷ ിെ വാഴ്വതില്‍നിന്നു മേഘ-

മജോതിസ്സുതന് ക്ഷണികജീവിതേല്ലി കാേേും?

എന്നാെുേുണ്ടഴലെനിക്കു വിമോഗമോര്‍ത്ത്തുും

ഇന്നത്ത നിന് കരുണോേ കിടപ്പു കണ്ടുും

ഒന്നല്ലി നാ,േേി സമഹാദരരല്ലി, പൂമവ,

ഒന്നല്ലി കയ്യിഹ രെിച്ചതു നലമലേല്ലാും

ഇന്നീവിധും ഗതി നിനക്കേി മപാക! പിലന്നാ-

ലന്നാന്നാേ്ത്തുടര്‍ത്ന്നു വരുോ വഴി ഞങ്ങലളല്ലാും

ഒന്നിനുേില്ല നിെ-ഉന്നതോേ കുന്നു-

ലേന്നല്ലോഴിേുലോരിക്കല്‍ ന ിക്കുമോര്‍ത്ത്താല്‍.

അുംമഭാജബന്ധുവിത നിന്നവ ിഷ്ടകാന്തി

സമ്പലത്തടുപ്പതിനണഞ്ഞു കരങ്ങള്‍ നീട്ടി

ജൃുംഭിച്ച സൗരഭേിതാ കവരുന്നു വാേു

സമ്പൂര്‍ത്ണ്ണോ,േഹഹ! നിന്നുലട ദാേഭാഗും.

ഉത്പന്നോേതു ന ിക്കു,േണുക്കള്‍ നില്‍ക്കുും

ഉത്പന്നനാേുടല്‍ ലവടിലഞ്ഞാരു മദഹി വീണ്ടുും

ഉത്പത്തി കര്‍ത്മഗതി മപാലെ വരുും ജഗത്തില്‍

കല്‍പിച്ചിടുന്നിവിലടേിങ്ങലന ആഗേങ്ങള്‍

മഖദിക്കലകാണ്ടു ഫെേില്ല, നേുക്കതല്ല

മോദത്തിനുും ഭുവി വിപത്തു വരാും െിെമപ്പാള്‍

ശെതനേവുും ജഡവുോേ് കെരാും ജഗത്തി-

മെലതങ്കിെുും വടിവിെീ വര ശവഭവത്താല്‍

ഇപ്പശ്ചിോബ്ധിേിെണലഞ്ഞാരു താരോരാ-

െുത്പന്നമ ാഭേുദോത്ദിേിലെത്തിടുും മപാല്‍

പ േ! േിവിലട ോഞ്ഞു സുമേരുവിന് മേല്‍

സത്പുഷ്മ

കല്‍പത്ദുേത്തിനുലട ലകാമ്പില്‍ വിടര്‍ത്ന്നിടാും നീ.

സുംഫുല്ലമ ാഭേതു കണ്ടു കുതൂഹെും പൂ-

ണമമ്പാടടുക്കുേളിമവണികള്‍ ഭൂഷ്കോേ് നീ

ഇമ്പലത്തേുും സുരേുവാക്കളിമെകി രാഗ-

സമ്പലത്തേുും തേധികും സുകൃതും െഭിക്കാും

അലല്ലങ്കിൊ ദേുതിലേഴുന്നേരര്‍ത്ഷ്കിോര്‍ത്ക്കു

ഫുല്ലത്പകാ പ ാേ് നീ
േിേെുും ബെിപുഷ്േ
സവര്‍ത്മല്ലാകവുും സകെസുംഗേവുും കടന്നു

ലെല്ലാും നിനക്കു തേസഃ പരോും പദത്തില്‍

ഹാ! ാന്തിേൗപനിഷ്കമദാക്തികള്‍ തലന്ന നല്‍കുും

മേ ിപ്പതാത്മപരിപീഡനേജ്ഞമോഗേും

ആ ാഭരും ത് ുതിേില്‍ വേ്ക്കുക നമള്‍, പിലന്ന-

േീ ാജ്ഞ മപാലെ വരുലോലക്കേുമോര്‍ത്ക്ക പൂമവ!

കമണ്ണ, േടങ്ങുക കരിഞ്ഞുേെിഞ്ഞുോ ു

മ തോകുേിമപ്പാള്‍
േണ്ണാകുേീ േെരു വിസ്ൃ

എണ്ണീടുകാര്‍ത്ക്കുേിതുതാന് ഗതി! സാദ്ധേലേന്തു

കണ്ണീരിനാല്‍? അവനി വാഴ്വു കിനാവു കഷ്ടും!