பாண்டிமாதேவி

முேல் பாகம்

1. நீ லே் திரைக்கடல் ஓைே்திதல

இன் பம் நிறைந்து பபொங் கும் இயை் றையின் மகிழ் சசி

்
பெள் ளம் பபொல் பபொன் னிைம் பபொர்த்தபதொர் அழகிய
மொறலப் பபொழுது, பமபல மஞ் சள் ெொனம் ; கீபழ நீ லத்
திறரை்ைடல் ; ைறரபமல் குமரியன் றனயின் ஓங் ைொரம்
முழங் கும் பதெபைொட்டம் .

'ஏ! ைடபல? சங் ைமிருந்து தமிழ் ெளர்த்த ைபொடபுரத்றதயும் ,

பதன் மதுறரறயயும் விழுங் கி உன் தமிழ் ப் பசிறயத்
தீர்த்துை் பைொண்டொய் ! இனி உன் றன இந் தத் தமிழ்
மண்ணில் அணுைளவு கூடை் ைெர விடமொட்படன் ' என் று
ைடலுை்கு எச்சரிை்றை பசய் ெது பபொல் குமரி ைன் னியொ
பைெதியொர் பைொயிலின் மணிபயொறச முழங் குகிைது!
சங் பைொலி விம் முகிைது! ஆயிரமொயிரம் அறலை்
குரல் ைளொல் ஓலமிடும் அந் தப் பபருங் ைடல் குமரித்தொயின்
பசந் தொமறரச் சிறு பொதங் ைறளப் பயபை்திபயொடு எட்டித்
பதொட்டு மீள் ெது பபொல் நீ ண்ட மதிை் சுெரில் பமொதி மீண்டு
பைொண்டிருை்கிைது.

அந் த மொறலப் பபொழுது ஒெ் பெொரு நொளும் ெந்து பபொகிை

சொதொரண மொறலப் பபொழுதுைளில் ஒன் ைொ? அல் லபெ
அல் ல! பல நூறு ஆண்டுைளுை்கு முன் னொல் பசந் தமிழ்
நொட்டின் சரித்திரத்தில் ைொலத்தொல் அழிை்ை முடியொ
நிறனவுை்கும் நிைழ் சசி் ை்கும் இடமொை அறமந் த மொறலப்
பபொழுது அது!
பதன் பொண்டிப் புைத்தொய நொடொகியொ நொஞ் சில் நொட்டின்
அரசுரிறமயும் , அறமதியும் , குழப் பமொன
சூழ் நிறலைளொல் அெதியுை் றுை் பைொண்டிருந் த பபொது
அதை் ைொன நல் ல, அல் லது தீய முடிறெ உருெொை்ை
பெண்டிய பபொறுப்பு அந் த அழகிய மொறல பநரத்துை்கு
ஏை் பட்டிருந் தது. பதன் தமிழ் நொட்டின் ைொெை் பபொறுப்றப
ஏை் ை பெண்டிய பபொறுப்றப தம் ெொழ் நொளில்
அந் தப் புரத்தினின் றும் பெளிபயறியறியொத ஒரு
பபண்ணின் தறலயில் சுமத்தப் பட பெண்டிய நிறல.

அண்றட நொட்டில் , பசொழ அரசன் ஆதரெை் ை பதன் பொண்டி

நொட்றட எப் பபொது றைப்பை் ைலொபமன் று பறட
ெசதிைபளொடு துடித்துை் பைொண்டிருை்கிைொன் .
மைொ மன் னரும் , திருபுெனச் சை்ைரெர்த்தியும் , பசன்ை
பபொபரல் லொம் பெை் றிபய அறடந் தெருமொன சறடயெர்ம
பரொந் தை பொண்டியர் பள் ளிப்பறட எய் தி இறைெனடி
பசர்ந்துவிட்டொர். பொண்டிய நொடு துயரத்தில்
ஆழ் ந்திருை்கும் சமயம் . பரொந் தை பொண்டியரின்
புதல் ெரொகிய இரொசசிம் ம பொண்டியன் இறளஞன் .
ைொலஞ் பசன் ை மைொ மன் னரின் பைொப் பபருந் பதவியொன
ெொனென் மொபதவியொர் ைணெறன இழந்த
அதிர்ச்சியிலிருந்து இன் னும் மீளவில் றல. யொரொெது
பறடபயடுத்து ெந்தொலும் எதிர்த்துப் பபொர் பசய் ய
இயலொத இந் த நிறலயில் பசொழ அரசனும்
பைொடும் பொளூர்ை் குறுநில மன் னனும் பறடபயடுத்து
ெடபொண்டி நொட்றடை் றைப் பை் றிவிட்டனர். இறளஞனொன
இரொசசிம் ம பொண்டியன் பசொழனொலும் , பைொடும் பொளூர்ை்
குறுநில மன் னனொலும் துரத்தப் பட்டு அெர்ைளுை்கு அஞ் சி
இலங் றைத் தீவுை்கு ஓடி விட்டொன் .

பைொப் பபருந்பதவியொகிய ெொனென் மொபதவி பதன் பொண்டி

நொட்டில் பைளியொை் றின் ைறரயிலிருந் த புைத்தொய
நொட்டுை் பைொட்றடயில் பபொய் த் தங் கியிருந் தொர்.
ைணெறன இழந் த ைெறல, பபொரில் பதொை் று இலங் றைத்
தீவுை்கு ஓடிய மைறனப் பை் றிய ெருத்தம் , ெடபொண்டி
நொட்றட அபைரித்துை் பைொண்ட எதிரிைள் பதன் பொண்டி
நொடொகிய நொஞ் சில் நொட்டுை்கும் பறடபயடுத்து ெந்து
விடுெொர்ைபளொ என் ை பயம் ஆகியெை் ைொல் தவித்துை்
பைொண்டிருந் த ெொனென் மொபதவிறயத் துணிெொன ஒரு
முடிவுை்கு ெரச் பசய் த பபருறம அந் த மொறல
பநரத்துை்குத்தொன் உண்டு.

புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில் ெந்து தங் கியிருந்த

ெொனென் மொபதவி பதன் பொண்டிை் குலபதய் ெமொகிய
குமரியன் றனறயத் பதொழுெதை் ைொை ெந்திருந் தொர்.
பைளியொை் றின் ைறரயிலிருந்து குமரித்துறை ெறரயிலும்
அங் ைங் பை ெொறழயும் , பதொரணமும் , பொறளயும் ைட்டி
மைொரொணியொரின் ெருறையில் தங் ைளுை்குள் ள
ஆர்ெத்றத அலங் ைரித்துை் ைொட்டியிருந் தனர் நொஞ் சில்
நொட்டுப் பபருமை்ைள் . பைொட்றடயிலிருந் து இருபுைமும்
திைந் த அறமப் புள் ள பல் லை்கில் பயணம் பசய் த
பதவிை்கு கூட்டத்றதை் ைண்டு புதிய ஊை்ைம் பிைந்தது.
ைணென் மறைந் த பசொைமும் , மைன் ஓடிப் பபொன
துன் பமும் நிறனவின் அடிப் பள் ளத்தில் அமுங் கிவிட்டன.

'புென முழுதுறடய மைொரொணி ெொனென் மொபதவி ெொழ் ை!'

என் று நொஞ் சில் நொட்டு பெளொளப் பபருமை்ைளின்
பல் லொயிரம் பல் லொயிரம் குரல் ைள் ெொழ் தப
் தொலி
பசய் தபபொது, பசொைத்தில் புழுங் கிய அரசியின் உள் ளம்
பபருமிதமுை் ைது.

'எதிரிைள் றைப்படொமல் எஞ் சியிருை்கும் பதன் பொண்டி

நொட்றட என் உயிரின் இறுதி மூச்சு உள் ளெறரயில்
அன் னியர் ெசமொை விடமொட்படன் ' என் ை சபதத்றதத்
தனை்குத் தொபன பசய் து பைொண்டொர், மைொரொணி
ெொனென் மொபதவி. ைன் னியொகுமரிறய
ெொனென் மொபதவி அறடந் தபபொது ஏை் பைனபெ பெறு சில
முை்கியப் பிரமுைர்ைள் அங் கு முன் பப ெந்து
ைொத்திருந் தனர். அப்படிை் ைொத்திருந் தெர்ைள் எல் பலொரும்
நொஞ் சில் நொட்டு அரசியல் , ைறல, அறமதி ஆகிய பலப்பல
துறைைளில் அை்ைறையுள் ளெர்ைள் ஆெர்.

பைொட்டொை் றில் தங் கியிருை்கும் பொண்டியர்ைளின் பதன்

திறசப் பபரும் பறடை்குத் தளபதியொன ெல் லொளபதென் ,
நிலந் தரு திருவிை் பொண்டியன் ைொலத்திலிருந்து ெழிமுறை
ெழிமுறையொை அறிவுப் பணி புரிந்துெரும் ஆசிரிய
மரபில் ெந் த அதங் பைொட்டொசிரியர், ைொந் தளூர்ச்சொறல
மணியம் பலங் ைொை்கும் பெழை்ைனிெொயர் முதலிய
பிரமுைர்ைள் மைொரொணியொறரப் பணிென் புடன்
எதிர்பைொண்டு ெரபெை் ைனர்.

ைன் னியொகுமரிை் ைடறலை் ைொண பெண்டுமொனொல்

பபௌர்ணமி தினத்தின் மொறல பநரத்தில் ைொண
பெண்டும் . அன் று தை் பசயலொை ெொய் த்த ஒரு பபரும்
ெொய் ப்றபப் பபொலப் பபௌர்ணமியும் ெொய் த்திருந் தது.

"மைொரொணி! இப்படி ெொருங் ைள் ? உங் ைளுை்கு ஓர்

அதிசயத்றதை் ைொட்டுகிபைன் " என் று சிரித்துை் பைொண்பட
கூறினொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.
ெொனென் மொபதவிறயயும் மை் ைெர்ைறளயும்
ைடபலொரத்துப் பொறை ஒன் றுை்கு அறழத்துச் பசன்று
கிழை்கிலும் , பமை் கிலும் சுட்டிை் ைொட்டினொர் அெர்.

மூன் று புைமும் நீ ல பநடுங் ைடல் தரங் ைங் ைள் என் னும்

ைரங் பைொட்டிப் பண்பொடும் அந் த இடத்தில் அெ் ெை் புதை்
ைொட்சிறய மைொரொணி அதை் குமுன் ைண்டதில் றல.
"ஆசிரியப் பபருந் தறைபய! இது என் ன விந்றத! இந் த
இடத்தில் மட்டும் இரண்டு சூரியன் ைளொ?" என் று
கிழை்கிலும் பமை் கிலும் தனித்தனிபய ைடலின் இரு பைொடி
விளிம் புைளிலும் பதரியும் இரண்டு ஒளி ெட்டங் ைறளப்
பொர்த்துை் பைொண்பட அதங் பைொட்டொசிரியறர வியப்புடன்
பைட்டொர் அரசி.

அந் தை் பைள் விறயை் பைட்டு அதங் பைொட்டொசிரியர்

சிரித்தொர்.

"மைொரொணி! இறெ இரு சூரியன் ைள் அல் ல. ஒன் று

சந் திரன் ; மை் பைொன் று சூரியன் . பபௌர்ணமி நொட்ைளில்
மட்டும் குமரித்தொய் இந் த அை் புதை் ைொட்சிறய முழு
அழபைொடு நமை்குை் ைொட்டுகிைொள் . சந் திபரொதயத்றதயும் ,
சூரியொஸ்தமனத்றதயும் ஒபர சமயத்தில் இந் த இடத்தில்
நின் று ைொணலொம் . சை்ைரெர்த்தி இங் கு
ெரும் பபொபதல் லொம் பபௌர்ணமி நொளொைப் பொர்த்துத்தொன்
ெருெொர். எத்தறன முறை பொர்த்தொலும் இது அெருை்கு
அலுை்ைொது."

ைொலஞ் பசன் ை ைணெறரப் பை் றிய பபச்றசை் பைட்ை

பநர்ந்ததும் மைொரொணியொருை்குை் ைண் ைலங் கி விட்டது.
அதங் பைொட்டொசிரியர் உதட்றடை் ைடித்துை் பைொண்டொர்.
பபச்சுப் பபொை்கில் தொம் பசய் த தெறு அெருை்குப் புரிந்து
விட்டது.

"அடொடொ, மைொரொணியொருை்கு ெருத்தத்றத நிறனவு

கூறும் படியொன விதத்தில் அல் லெொ சை்ைரெர்த்திறயப்
பை் றி ஞொபைப் படுத்தி விட்படன் ; என் றன
மன் னிை்ைபெண்டும் " என் று அெர் பமல் லிய குரலில்
கூறினொர்.

ெொனென் மொபதவி ைண்ைறளத் துறடத்துை் பைொண்டொர்.

மறுபடியும் அந் த அதிசயை் ைொட்சிறயப் பொர்த்தொர். அபத
சமயத்தில் தளபதி ெல் லொளபதென் மை் பைொரு அதிசயை்
ைொட்சிறயை் ைண் இறமை்ைொமல் உை் றுப் பொர்த்துை்
பைொண்பட நின் ைொன் .

எந் தப் பொறையில் நின் று மைொரொணியொரும் ,

மை் ைெர்ைளும் ைடலில் பதன் பட்ட அதிசயத்றத பநொை்கிை்
பைொண்டிருந் தொர்ைபளொ, அதன் ெடபமை் கு மூறலயில்
மொட்டுை் பைொம் பு பபொலை் கீபழ விரிந்து பமபல நுனிைள்
ஒன் று கூடும் பொறைைள் இரண்டு இருந் தன. அந் தப்
பொறைைளின் முை்பைொண ெடிெொன இறடபெளியில்
இரண்டு சிெப் புத் தறலப்பொறைைள் பதரிந் தன.
பொறையின் பமல் நின் ை மை் ைெர்ைளுை்கு அது ைண்
பொர்றெயிபல பட்டிருை்ை முடியொது. பொறையின் உயர்ந்த
இடம் எதுபெொ, அதில் ெல் லொளபதென் நின் று
பைொண்டிருந் ததனொல் தை் பசயலொை அது அென்
பொர்றெயில் பட்டது. தங் ைபளொடு ெந் திருந்த
பரிெொரத்றதச் பசர்ந்த வீரர்ைளில் யொரொெது இருெர்
ைடை் ைொட்சிறய பெடிை்றை பொர்ப்பதை் ைொை இைங் கிப்
பபொய் அந் தப் பொறை இடுை்கில் நின் று
பைொண்டிருை்கிைொர்ைபளொ என் ை இயல் பொன எண்ணம்
தளபதிை்கு உண்டொயிை் று. 'பரிெொரத்து வீரர்ைள் பைொவில்
ெொசலிபலபய தங் கிவிட்டொர்ைபள! தவிர அெர்ைளில்
யொரும் சிெப் புத் தறலப் பொறை அணிந் தெர்ைள்
இல் றலபய?' என் று ஐயம் பமல் ல அென் மனத்தில்
எழுந் தது. 'தொன் , அதங் பைொட்டொசிரியர், மைொரொணியொர்,
பெழை்ைனிெொயர் ஆகிய நொல் ெறரத் தவிர பெறு வீரர்ைள்
எெரும் ைடை் ைறரப் பொறைை்கு ெரபெ இல் றல' என் று
உறுதியொைத் பதரிந் து பைொண்டபின் தளபதியின்
சந் பதைம் ெலுப் பட்டது. பொறைறய ஒட்டித் திடீர்
திடீபரன் று ஆள் உயரத்துை்கு அறலைள் எழும் பபொது
அந் தத் தறலப்பொறைைள் அென் ைண் பொர்றெை்குத்
பதரியொமல் மறைந்து விடும் . அறலைள் தணிந் த பபொது
மறுபடியும் பதரியும் .

தளபதி ெல் லொளபதென் நீ ண்ட பநரமொை அந் தப் பொறை

இடுை்றைபய கூர்ந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தொன் . மை் ை
மூெரும் பதவியின் ஆலயத்துை்குத் திரும் புெதை் ைொைப்
பொறையிலிருந்து இைங் ைத் பதொடங் கிவிட்டனர்.

"என் ன ஐயொ, தளபதியொபர! பைொவிலுை்கு ெரவில் றலயொ?

வீரர்ைளுை்கு அழகு உணர்ச்சி குறைவு என் று
பசொல் லுெொர்ைள் . நீ ர், ைடலின் அழறை றெத்த ைண்
ெொங் ைொமல் ைொண்பறதப் பொர்த்தொல் வீரர்ைளுை்குத்தொன்
அழகு உணர்ச்சி அதிைபமன் று துணிந்து கூறிவிடலொம்
பபொலிருை்கிைபத?" என் ைொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"அழறை எங் பை அெர் பொர்ை்ைப் பபொகிைொர்? இந் தை்

ைடலில் எத்தறன பபொர்ை் ைப் பல் ைறள எப் படி
எப் படிபயல் லொம் பசலுத்தலொம் என் பறதப் பை் றிச்
சிந்தித்துை் பைொண்டிருப்பொர்," என் ைொர் பெழை்ைனிெொயர்.

"உங் ைள் இரண்டு பபருறடய அநுமொனங் ைளுபம தெறு.

நொன் பெபைொரு ைொரியமொை நிை் கிபைன் . சிறிது
தொமதமொைலொம் . நீ ங் ைள் மைொரொணியொறர ஆலயத்துை்கு
அறழத்துச் பசல் லுங் ைள் " என் று தளபதி அெர்ைளுை்கு
மறுபமொழி கூறி அனுப்பினொன் .

அெர்ைள் மூெரும் பொறையிலிருந்து இைங் கிச் பசல் லத்

பதொடங் கிய அபத சமயத்தில் கீபழ ைடை் ைறரப்
பொறையின் பிளவில் பதரிந் த அந்தச் சிெப் புத்
தறலப்பொறைைள் பமல் ல நைர்ந்து அறசெறத
ெல் லொளபதென் ைண்டொன் . எண்ணை் ை தீரச்
பசயல் ைறளச் பசய் து பழை்ைப்பட்டெனும் , பதன் ைடை்
பைொடியில் பல ைடை் பபொர்ைளில் ெொறை சூடியெனுமொன
பதன் திறசத் தளபதியின் மனத்தில் இனம் புரியொத
திகில் பரவியது. சந் பதைங் ைளும் , குழப்பங் ைளும்
அடுை்ைடுை்ைொைத் பதொன் றின.

மொறல ஒளி குறைந் து பபொழுது மங் கிை் பைொண்பட

ெந் தது. ஆனொலும் முழுமதியின் நிலொ ஒளியில் அந்த
இடத்றத அென் நன் ைொைப் பொர்ை்ை முடிந்தது. பொர்த்துை்
பைொண்டிருை்கும் பபொபத ஒரு பபரிய அறல பொய் ந்து
ெந் து அந் தப் பொறைப் பிளெெ மறைத்தது.
ெல் லொளபதென் திரும் பிப் பொர்த்தொன் . பைொவில் ெொயிலில்
ைண்றணை் ைெரும் தீபொலங் ைொரங் ைளுை்கிறடபய
அர்ச்சைர்ைளின் ெொழ் தப
் தொலியும் , மங் ைள
ெொத்தியங் ைளின் இன் னிறசயும் , அடிைள் மொர் பொடும்
பண்ணிறைந் த பொட்படொலியுமொை மைொரொணியொருை்கு
ெரபெை் பு நடந்து பைொண்டிருந்தது.

ஒபர ஒரு ைணம் ! அென் மனத்தில் ஒரு சிறிய பபொரொட்டம் !

பைொவில் ெொயிலுை்குப் பபொய் ை் பைொலொைலமொன
ெரபெை் பில் ைலந் து பைொள் ெதொ? கீபழ இைங் கி அந் தை்
ைடபலொரத்துப் பொறைப் பிளவில் மறைந் து
பைொண்டிருை்கும் 'தறலப் பொறை'ைறளப் பின்
பதொடர்ெதொ? இன் னும் ஓரிரு விநொடிைள் தொமதித்தொலும்
பமடும் பள் ளமுமொை முண்டும் முடிச்சுமொை பநடுந் தூரம்
பரவியிருை்கும் அந் தப் பொறை பிரபதசத்தில் குறிப்பிட்ட
உருெங் ைள் எந் த ெழியொைச் பசன்று எப் படி
மறையுபமன் று கூை முடியொது. ஆர அமரச் சிந் தித்து
நிதொனமொை ஒரு முடிவுை்கு ெர அெனுை்கு
அெைொசமில் றல.

அறரப் பறன உயரமுள் ள அந் தப் பொறை விளிம் புை்கு

ெந் து பெைமொைை் கீபழ மணை் பரப்பில் தொவிை் குதித்தொன் .
முழங் ைொலளவு ைடல் நீ ரில் நடந்து பசன்ைொல் தொன் அந் தப்
பொறைப் பிளறெ பநருங் ை முடியும் . தளபதியின்
ைொல் ைளில் அதை் கு முன் பில் லொத சுறுசுறுப் பும் விறரவும்
ஏை் பட்டன. நீ றரை் ைடந்து பசல் லும் பபொது குறுை்கிட்ட
இரண்படொரு அறலைள் அெறன நன் ைொை
நறனத்துவிட்டன. பெைமொை ெந்து முைத்தில் அறைந்த
ைடல் நீ ர் மூை்கின் ெழிபய ெொயில் புகுந் து உப் புை்
ைரித்தது. ைண்ைள் ைொந்தின. எதிபர பொர்ை்ைொமல்
நடந் ததொல் பொறைைளில் இடித்து முழங் ைொலில் இரத்தம்
ைசிந் தது.

இடுப்பிலிருந் த உறடெொறள இறுை்கிப் பிடித்துை்

பைொண்டு தட்டுத் தடுமொறி ஏறி, முன் பு சிெப்புத்
தறலப்பொறைைள் பதரிந் த பொறையின் இறடபெளியில்
குதித்தொன் . சுை் றும் முை் றும் பொர்த்தொன் ; யொறரயும்
ைொணவில் றல.

'இபதன் ன மொயமொ? மந் திரமொ? இெ் ெளவு பெைமொை அந்த

உருெங் ைள் எப்படி பெளிபயறியிருை்ை முடியும் ?
ஒருபெறள அறெ பபொய் த் பதொை் ைமொை நம் முறடய
ைண்ைளுை்கு மட்டும் பதரிந் த பிரறமயொ' என் று எண்ணிை்
பைொண்பட மை் பைொரு ெழியொைை் கீபழ பசல் லும்
பொறதயில் பெைமொை நடந் தொன் . இரண்டு மூன் று அடிைபள
நடந் திருப் பொன் ; ெழியின் திருப்பத்திலிருந் து இருபுைமும்
இரண்டு ெொள் நுனிைள் பொய் ந்து நீ ண்டன!
---------

2.ஆலயே்தில் ஆபே்து
ஆலயத்து ெொசலில் மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொருை்கு ெரபெை் பு நடந்து
பைொண்டிருந் த பபொது பெறு இரண்டு புதிய பபண்ைள்
அங் பை பல் லை்கு மூலமொை ெந்து பசர்ந்தனர். இந் தை்
ைறதயின் எதிர்ைொல நிைழ் சசி ் ைளில் எத்தறனபயொ பல
மொறுதல் ைறள உண்டொை்ைப் பபொகும் அழகும் இளறமயும்
நிறைந் த அந் தப் பபண்மணிைறள இங் பைபய
பநயர்ைளுை்கு அறிமுைப் படுத்தி விட பெண்டியது
அெசியம் தொன் . தறரப் பிரபதசத்தின் முடிவிடமொகிய
அந் தை் ைன் னியொகுமரிை் பைொவில் முன் றிலில்
ெடை்கிலிருந் தும் , கிழை்கிலிருந்தும் , பமை் கிலிருந்தும்
மூன் று பபரிய சொறலைள் திரிசூலத்தின் நுனிறயப் பபொல
ெந் து ஒன் று கூடின.

பநர் ெடை்பை பசல் லும் சொறல புைத்தொய நொட்டுை்

பைொட்றட ெழிபய மதுறரை்கும் , அதை் ைப்பொல் உறையூர்,
ைொஞ் சி முதலிய ெடபொல் நொட்டுத் தறல நைரங் ைளுை்கும்
பபொெதை் குரிய மிை முை்கியமொன இரொஜபொட்றடயொகும் .

கிழை்பை பசல் லும் சொறல அழகிய பொண்டியபுரம் ,

பூதப் பொண்டி, ஆரல் ெொய் பமொழி, பைொட்டொறு முதலிய
நொஞ் சில் நொட்டுை் கீழ் ப்பகுதி ஊர்ைளுை்குப் பபொெது.

பமை் பை பசல் லும் சொறல, சரித்திர ஏடுைளில்

இடந் பதொறும் பபொன் எழுத்துைளொல் எழுதப் பட பெண்டிய
பபருறமறய உறடயது. அதுபெ ைொந்தளூர்ச்சொறல.
ைடை் ைறர ஓரமொைபெ பமை் பை பசன்று பதன் பமை் குை்
பைொடியிலுள் ள விழிஞம் என் னும் துறைமுைத்பதொடு
முடிெறடகிைது அது. பதன் பொண்டி நொட்டின்
பறடபயடுப் புைளுை்கும் , பெை் றி பதொல் விைளுை்கும் இந்த
முப்பபரும் இரொஜபொட்றடைள் எெ் ெளவுை்கு எெ் ெளவு
ைொரணமொை இருந்திருை்கின் ைன என் பறதை் ைறதப்
பபொை்கில் பநயர்ைள் பதரிந்து பைொள் ெொர்ைள் .

மைொரொணியொறரை் பைொவில் ெொயிலில் நிறுத்தி விட்டு

நடுபெ இந் தச் சொறலைறளப் பை் றிை் கூை பநர்ந்ததை் குை்
ைொரணம் , ைறதயில் புதிதொைப் பிரபெசிை்கும் பபண்ைள்
இருெரும் முறைபய கீழ் ப்புைத்துச் சொறலயிலிருந்தும் ,
பமல் புைத்துச் சொறலயிலிருந்தும் பல் லை்குைளில் ெந்து
இைங் குெதுதொன் .
பைொவிலுை்குள் பள பசல் ெதை் கு இருந் த ெொனென் மொபதவி,
அதங் பைொட்டொசிரியர், முதலியெர்ைள் இருபுைத்துச்
சொறலைளிலிருந்தும் பல் லை்குைள் ெருெறதப்
பொர்த்துவிட்டுச் சை் றுத் தயங் கி நின் ைனர்.

சிறிது பதொறலவில் அந் தப் பல் லை்குைள் ெந் து

பைொண்டிருை்கும் பபொபத அறெைளில் ெருகிைெர்ைள்
யொரொயிருை்ைலொம் என் பறதப் பை் றி
அதங் பைொட்டொசிரியர் பசொல் லிவிட்டொர். "மைொரொணி!
என் னுறடய பபண் அநங் ை விலொசினி தங் ைறளத்
தரிசிப் பதை் ைொைை் ைொறலயிபலபய என் பனொடு புைப் பட்டு
ெருகிபைபனன் ைொள் . நொன் ைொந் தளூர்
மணியம் பலத்திலிருந் து பெழை்ைனிெொயறரயும்
அறழத்துை் பைொண்டு ெர பெண்டியிருந் ததனொல் அெறள
உடன் அறழத்துை் பைொண்டு ெர முடியொமை்
பபொய் விட்டது. பமை் கிலிருந்து ெருகிை பல் லை்கு
அெளுறடயதொைத்தொன் இருை்ை பெண்டும் .
கிழை்பையிருந்து ெருகிை பல் லை்கு ெல் லொளபதெனின்
தங் றை பைெதியினுறடயது. நீ ங் ைள் ெருெதை் கு முன்
நொனும் ெல் லொளனும் பபசிை் பைொண்டிருந்த பபொது, தன்
தங் றை உங் ைறளை் ைொண ெரப் பபொெதொைச் பசொன் னொன் "
என் று அதங் பைொட்டொசிரியர் மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியிடம் கூறிய அனுமொனம்
பிறழயில் லொமல் இருந் தது.

"மிைவும் நல் லது! பதன் பொண்டி நொட்டில் தமிழறிவு பரப்பும்

உங் ைள் மைறளயும் , வீரப் பபொறுப்றப
பமை் பைொண்டிருை்கும் தளபதியின் சபைொதரிறயயும்
ைொணும் பபறு எனை்குை் கிறடத்தபத! அது என் னுறடய
பொை்கியம் " என் று உபசொரமொைச் பசொன் னொர் மைொரொணி
ெொனென் மொபதவி!

பைொவிலுை்பைதிபர கூப்பிடு தூரத்தில் இரண்டு

சொறலைளும் ஒன் று கூடுமிடத்தில் பல் லை்குைள் இைங் கி
றெை்ைப் பட்டன. இரண்டு பபண்ைளும் கீபழ இைங் கி
மைொரொணிை்கு மரியொறத பசய் யும் பொெறனயில் அடை்ை
ஒடுை்ைமொை நடந்து ெந் தனர். அெர்ைளில் ெலது புைமொை
நடந்து ெருகிைொபள, பசந் தொறழ மடல் பபொன் ை நிைமும் ,
சிரிப்றபச் சிறை பிடித்து றெத்திருை்கும் பசெ் ெொயுமொை;
அெள் தொன் அதங் பைொட்டொசிரியரின் மைள் அநங் ை
விலொசினி. பைொடி துெள் ெது பபொல ஒை் றை நொடியொன
உடல் ; ஒருமுறை பொர்த்தொல் எெ் ெளவு
மைதியுள் ளெர்ைளுை்கும் நன் ைொை மனத்தில் பதிந்து
விடை்கூடிய எழில் பபொழியும் ெட்ட மதிமுைம் , அஞ் சனம்
தீட்டிய ைரு பநடுங் ைண்ைள் , இப் படித்தொன் நடை்ை
பெண்டுபமன் று மொதிரிை்கு நடந்து ைொட்டுெது பபொல் ,
மொனின் குறழவும் அன் னத்தின் பமன் றமயும் ைலந்த
ஒருெறை நறடயில் அெள் பமல் ல நடந்து ெந் தொள் . ைொலடி
பபயர்த்து றெை்கும் பபொபதல் லொம் , 'இந் தப் பட்டுப்
பொதத்தின் பமல் பதொட்டுத் தழுவும் உரிறம எனை்கு
இருை்கிைது' என் று தன் பபருறமறய ெொய் ை்கு ெொய்
பசொல் லிை் பைொள் ெது பபொலச் சிலம் பு ஒலித்தது.
கூந் தறலை் பைொண்றடயொை உயர்த்தி முடிந் து அதில்
பபயர் பபை் ை நொஞ் சில் நொட்டு முல் றலப் பூை்ைளின்
சரத்றதப் பிறைச் சந்திர ெடிவில் சூடிை்பைொண்டிருந் தொள் .
பசம் பபொன் னில் ெொர்த்பதடுத்த உயிர்ச்சிறல ஒன் று
நடந்து ெருெது பபொல் அதங் பைொட்டொசிரியரின் மைள்
ெந் து பைொண்டிருந் தொள் என் ைொல் பபொதும் ; அதை் கு பமல்
விெரிை்ைத் பதறெயில் றல.

இனி அெளுை்கு இடதுபுைம் மொநிைமும் சை் பை உயர்ந்து

ெொளித்த பதொை் ைமுமொை நடந்துெரும் பதன் பொண்டித்
தளபதியின் தங் றை பைெதிறயை் ைொணலொம் .
அதங் பைொட்டொசிரியரின் மைறளப் புனிதமொன பொரிஜொதப்
பூவின் அழகுை்கு ஒப் பிட்டொல் , தளபதியின் தங் றைறய,
பமொந்து பொர்ை்குமளவில் மனத்றத மயை்கிப்
பபொறதயூட்டும் குறட மல் லிறைப் பூவுை்குத்தொன் ஒப்பிட
பெண்டும் .

பொறல பருகினொல் ைழுத்து ெழிபய பொல் பதொண்றடை்குள்

இைங் குெது பதரியும் என் று பசொல் லும் படியொன அெ் ெளவு
சிெப் புறடயெள் விலொசினி; பைெதிபயொ மொநிைத்தொள் ;
ஆனொல் விலொசினியின் அழகிலும் இல் லொத ஒரு ெறை
மிடுை்கும் , ைம் பீரமும் பைெதியின் ைட்டறமந்த
பதொை் ைத்தில் பபொருந்தியிருந் தன. நிமிர்ந்த நறட! பநரொன
பொர்றெ; ைணீபரன் ை பபச்சு; ைலீபரன் ை சிரிப் பு; இளறமப்
பருெத்தின் துடிதுடிப்பு ஒெ் பெொர் அணுவிலும் நிறைந்து
பபொங் கிப் பூரித்து நிை் கும் அமுதை் ைலசத்றதப் பபொன் ை
உடல் ; பைொடு கீறினொை் பபொன் ை புருெங் ைளின் கீபழ பசல்
மீன் ைபளன ஆண்றமயின் பநஞ் சொழத்றதை் கிழித்துப்
பொர்ை்கும் கூரிய விழிைள் ; நீ ண்ட நொசி; அலட்சிய
பொெமொன ஒருவித பநளிவு திைழும் ெொயிதழ் ைள் . பபண்
யொறன நடந்து ெருெது பபொன் ை நறட.

"சந் பதைபம இல் றல. இெள் ஒரு வீர புருஷனின்

தங் றைதொன் " என் று பொர்த்தவுடபன பசொல் லி விடலொம் .

பைெதியும் விலொசினியும் , பமைமும் மின் னலும் அருைருபை

நடந்து பசன் ைது பபொல் பசன்று, பைொவில் ெொசலில்
மைொரொணிறய ெணங் கினொர்ைள் .

"குழந் றதைபள! ெொருங் ைள் ! உங் ைள் பல் லை்குைள்

ெருெறதப் பொர்த்துவிட்டுத்தொன் உள் பள பபொைொமல்
நிை் கிபைொம் . உங் ைறளப் பொர்த்ததில் மிைவும் மகிழ் சசி
் .
இப்பபொதுதொன் நீ ங் ைள் இருெரும் ெருகிை பசய் திறய
அதங் பைொட்டொசிரியர் பசொன் னொர். ெொருங் ைள் ;
பைொவிலுை்குள் பசன் று தரிசனத்றத முடித்துை் பைொண்டு
ெருபெொம் " என் று பசொல் லி, அந் த இரு பபண்ைறளயும்
தன் இருபுைமும் அறணத்தொை் பபொலை் றைைளொல்
தழுவிை் பைொண்டு பைொவிலுை்குள் நுறழந் தொர் மைொரொணி.

"ஆசிரியபர! ெல் லொளபதெறன ஏன் இன் னும்

ைொணவில் றல? அந்தப் பொறையில் நின் று பைொண்டு
இன் னும் என் ன பசய் து பைொண்டிருை்கிைொபனொ?" என் று
ஆலயத்துை்குள் நுறழயும் பபொது பெழை்ைனிெொயர்
அதங் பைொட்டொசிரியரின் ைொது அருபை பமல் லை் பைட்டொர்.

"ெரொமல் எங் பை பபொைப் பபொகிைொன் ? அெனுறடய

தங் றை பெறு ெந்திருை்கிைொள் . ஏதொெது முை்கியமொன
ைொரியம் இருை்கும் ! விறரவில் ெந் துவிடுெொன் . நீ ங் ைள்
ெொருங் ைள் ; நொம் உள் பள பபொைலொம் " என் று ஆசிரியர்
அெருை்குச் சமொதொனம் கூறினொர்.

ைடை் ைறரபயொரை் பைொவிலொறையினொல் மிைவும்

தணிெொைை் ைட்டப்பட்டிருந்தது. மதிை் சுெர்ைளில்
பலைணிைள் அறமயப் பபைவில் றல. உள் பள பெளிச்சம்
ெருெதை் ைொை பமை் புைத்து விதொன சுெரில் ெட்ட
ெட்டமொை இறடபெளிைள் விடப்பட்டிருந் தன.

ைொை் று நுறழெதை் கு ெசதிைபள இல் லொமலிருந்தும்

ைடறல ஒட்டி இருந் ததொல் குளிர்ச்சியொை இருந்தது.
மைொரொணியொரின் விஜயத்றத முன் னிட்டுை்
பைொவிலுை்குள் விபசஷ தீபொலங் ைொரங் ைள் பசய் திருந்த
பபொதிலும் மூறல முடுை்குைளில் பதங் கி நின் ை பயங் ைர
இருறளச் சின் னஞ் சிறு தீபங் ைளொல் ஒன் றும் பசய் ய
முடியவில் றல.

ைல் பபைொடி ைொலமொை மூன் று மைொ சமுத்திரங் ைளும்

ஒன் று பசரும் அந் த இடத்தில் ைன் னித் தெம் இயை் றிை்
பைொண்டிருை்கும் குமரித் தொயின் தரிசனம்
ெொனென் மொபதவியின் மனத்தில் நிர்மலமொனபதொரு
சொந் திறய உண்டொை்கியது. ைர்ப்பை்கிருைத்தில் குமரித்
பதவியின் பநை் றியிலிருந்து மின் னல் கீை் றுப் பபொல் றெர
றெடூரியங் ைளில் இறழத்த திலைம் ஒளி வீசி மின் னியது.

'அரசி! நொன் தமிழ் நிலத்தின் எல் றலறயை் ைொை்கும்

தமிழ் த்பதவி. நீ தமிழைத்றதபய ஒரு குறடை்கீழ் ஆண்ட
மன் னொதி மன் னனொன ஒருெறன மணந் த
பொண்டிமொபதவி. அஞ் சொபத! என் அருள் உனை்கு உண்டு'
என் று திருநுதலின் புருெங் ைளுை்கிறடபய அருபளொளி
வீசும் திலைச் சுடர் பசொல் லொமல் பசொல் லுகிைபதொ?

"பதவீ! இந் தச் சந்நிதிை்கு பநபர ைடல் பதரியும் படியொை

மதிை் சுெரில் ஒரு துெொரம் இருந் ததொம் . அன் றனயின்
திலைச் சுடபரொளி ைண்டு ைெரப்பட்ட எத்தறனபயொ
மரை்ைலங் ைளும் , ைப்பல் ைளும் பபொை பெண்டிய துறை
இதுதொபனொ என மயங் கி ெந் து பொறைைளில் பமொதிச்
சிறதந்ததுண்டொம் . இப்பபொது அந் தத் துெொரத்றத மூடி
விட்டொர்ைள் " என் று கூறினொர் பெழை்ைனிெொயர்.

பை்திப்பரெசம் நிறைந் த முைபொெத்பதொடு சந்நிதிறயபய

உை் றுப் பொர்த்துை் பைொண்டிருந் த மைொரொணி
பெழை்ைனிெொயர் கூறியறதை் பைட்டுத் தறலயறசத்தொர்.
தன் இருபுைமும் நின் று பைொண்டிருந் த இளம்
பபண்ைறளப் பொர்த்து ஒருமுறை புன் முறுெல் பூத்தொர்.
பைெதியும் விலொசினியும் பதிலுை்கு மரியொறதயொைப்
புன் னறை பசய் தொர்ைள் .

அர்ச்சைர் எல் பலொருை்கும் குங் குமம் , சந் தனம் ஆகிய

பிரசொதங் ைறளை் பைொண்டு ெந்து அளித்தொர். குங் குமம்
முதலியெை் றை அர்ச்சைர் பைொண்டு ெந் த பபொது
மைொரொணி றைகூப் பி ெணங் கிவிட்டுத் திருநீ ை் றை
மட்டும் எடுத்து அணிந்துபைொண்டொர்.

"இந் தை் குழந்றதைளுை்கு நிறையை் குங் குமமும்

சந் தனமும் பைொடுங் ைள் . இெர்ைள் தொன் பூவும்
குங் குமமுமொைச் சந் தனமும் மஞ் சளும் பூசிப் பபருெொழ் வு
ெொழ பெண்டியெர்ைள் . எங் ைறளபயல் லொம் விடை்
ைன் னியொை்குமரியம் மன் பமல் இெர்ைளுை்குத்தொன்
உரிறம அதிைம் . அெறளப் பபொலபெ இெர்ைளும்
ைன் னிறைைள் . ஆனொல் என் றைை்குபம அப்படி இருந்து
விடமொட்டொர்ைள் !" என் று மைொரொணி சிரித்துை் பைொண்பட
கூறிய பபொது எல் பலொரும் சிரித்தொர்ைள் . தொழ் ெொன
குறுகிய அந் த முன் மண்டபத்தில் ஏைைொலத்தில்
அத்தறன சிரிப் பபொலிைளும் எதிபரொலித்தன. பைலிை்கு
ஆளொன பைெதியும் விலொசினியும் ைன் னஞ் சிெை்ை
முறுெலித்தெொறு தறல குனிந் தொர்ைள் . குனிந் த தறல
நிமிரொமபல குங் குமமும் , சந் தனமும் எடுத்துை்
பைொண்டொர்ைள் .

"குழந் றதைபள! ெொருங் ைள் . ைர்ப்பை்கிருைத்றதச்

சுை் றியிருை்கும் இந் தப் பிரைொரத்றத ெலம் ெரலொம் " என் று
அெர்ைள் இருெறரயும் இரண்டு றைைளிலும் பை் றிை்
பைொண்டு பிரைொரத்துை்குள் நுறழந் தொர் மைொரொணி.

இருண்டு குறுைலொயிருந் த அந் தச் சிறிய பிரைொரத்தில்

ஒளி மங் கிய அைல் விளை்குைள் எரிந்து பைொண்டிருந் தன.
மைொரொணியொரும் பபண்ைள் இருெரும் தவிர மை் ைெர்ைள்
எல் பலொரும் மண்டபத்திபல நின் று விட்டொர்ைள் .
குறுைலொன ெழியில் எல் பலொரும் ஒபர சமயத்தில்
நுறழந் தொல் இறடயூைொை இருை்குபமன் று எண்ணி
அதங் பைொட்டொசிரியர், பெழை்ைனிெொயர் முதலியெர்ைள்
கூட பெளிபய நின் று பைொண்டனர்.

விலொசினியிடமும் , பைெதியிடமும் ஏபதபதொ சிரித்துப்

பபசிை் பைொண்பட பிரைொரத்தில் நடந் தொர் மைொரொணி.
பிரைொரத்தின் பமை் புைச் சுெரில் மூன் று பொைத்துை்கு ஒரு
துெொரமொை ெட்டத் துெொரங் ைள் இருந் தன.

அந் த ெட்ட இறடபெளிைளின் மூலம் நீ லெொனத்தின்

சின் னஞ் சிறு நட்சத்திரப் பூை்ைள் பபௌர்ணமி நிலொ
ஒளியில் அழைொைத் பதொன் றின. மைொரொணியின் றைறயப்
பிடித்துை் பைொண்பட நடந் த பைெதி பமபல பரொை்குப்
பொர்த்தெொபை பசன் ைொள் . விலொசினி தறரறயப் பொர்த்துை்
பைொண்பட குனிந்து பசன் ைொள் . அெர்ைள் இருெருை்கும்
நடுபெ தியொனத்தினொல் குவிந் த ைண்ணிறமைளுடபன
பரெசத்பதொடு பமல் ல நடந் து பைொண்டிருந் தொர்
மைொரொணி ெொனென் மொபதவி.

பிரைொரத்தின் கிழை்கு மூறலயும் ெடை்கு மூறலயும்

சந் திை்கிை திருப்பத்றத பநருங் கிய பபொது பமபல
பொர்த்துை் பைொண்பட ெந் த பைெதி 'வீல் ' என் று
பயங் ைரமொை அலறினொள் ! முன் னொல் நடந்து
பைொண்டிருந் த மைொரொணியொறரயும் விலொசினிறயயும்
குபீபரன் று பொய் ந்து நொறலந் தடி பின் னுை்கு இழுத்துை்
கீபழ தள் ளினொள் அெள் . தள் ளிய பெைத்தில் அெர்ைறளப்
பபொலபெ தொனும் நிறல குறலந் து ைல் தளத்தில்
விழுந் தொள் . "என் ன? ஏன் இப்படிச் பசய் தொய் ?" என் று
மைொரொணியும் , விலொசினியும் இறரந் த குரலில்
ைத்தினொர்ைள் . ஆனொல் அெர்ைளுை்குப் பைெதி பதில்
பசொல் ெதை் கு முன் பப அதன் ைொரணம் ைண் ைொணத்
பதரிந்து விட்டது.

பிரைொரத் திருப்பத்தின் பமை் புைத்துத் துெொரத்தில்

கூர்றமயொன பபரிய பெல் நுனி ஒன் றும் அறதப்
பிடித்துை் பைொண்டிருை்கும் ெலிறம ெொய் ந்த முரட்டுை்
றையும் பதரிந் தன. மறுைணம் படீர் என் ை ஓறசபயொடு
அந் த பெல் ைல் தளத்தில் விழுந்து முறன மழுங் கியது.

அெர்ைள் பதொடர்ந்து பசன்றிருந் தொல் மூெரில்

நடுநொயைமொை நடந் த மைொரொணியொரின் பமல்
பொய் ந்திருை்ை பெண்டிய பெல் அது. பெல் ைல் தளத்தில்
விழுந் த ஓறச அடங் குெதை் குள் பமபல விதொனத்தில்
யொபரொ ஆள் ஓடும் ஓறச திடுதிடுபென் று பைட்டது.

அதை் குள் பைெதியின் அலைறலயும் ைல் லில் பெல்

விழுந் ததனொல் உண்டொன ஓறசறயயும் பைட்டு முன்
மண்டபத்தில் நின் று பைொண்டிருந் த அதங் பைொட்டொசிரியர்
முதலியெர்ைளும் மை் ை வீரர்ைளும் பதறியடித்துை்
பைொண்டு பிரைொரத்துை்குள் பெைமொை ஓடிெந் தனர்!

"என் ன? என் ன? இங் பை என் ன நடந் தது? ஏது இந் த பெல் ?"
என் ை பைள் விை் குரல் ைள் கிளம் பின.

"பமபல இருந் து யொபரொ துெொரத்தின் ெழியொை பெல்

எறிந்து விட்டு ஓடுகிைொன் . மதில் ெழியொை பமபல ஏறிப்
பிடியுங் ைள் ஓடுங் ைள் !" என் று வீரர்ைறள பநொை்கிை்
கூச்சலிட்டொள் பைெதி.
----------------

3. ேளபதி ரகப் பற் றிய ஓரல

இபதொ இன் னும் ஓரிரு விநொடியில் இைப்பது உறுதி என் று

எண்ணி, எல் லொம் ஓய் ந்து தளர்ந்து சொவுை்குத்
தயொரொகும் படியொன சூழ் சசி
் ைபளல் லொம் தளபதி
ெல் லொளபதெனின் ெொழ் வில் ைணை்கின் றி
ஏை் பட்டிருை்கின் ைன. தன் எதிரிைள் , தன் றனை்
பைொல் ெதை் ைொைத் துடித்துை் பைொண்டிருப்பெர்ைள் -
இெர்ைளுை்கிறடயில் கூட பெடிை்றைை்ைொை ெலுவில்
பபொய் மொட்டிை் பைொண்டு முடிவில் சிரித்தபடிபய தப்பி
ெருெது அென் ெழை்ைம் . எதை் கும் , எப் பபொதும்
அஞ் சியறியொத பநஞ் சுரம் பைொண்ட ெல் லொளபதென்
அன் று அந் த இரவில் ைடபலொரத்துப் பொறைைளின் நடுவில்
இரண்டு பை்ைமிருந்தும் பொய் ந்து தன் பதொள் பட்றடயில்
உரசும் ெொள் நுனிைறளப் பொர்த்ததும் ஒரு ைணம்
அப்படிபய திறைத்து நின் றுவிட்டொன் .

அென் பொதங் ைள் முன் னும் நைரவில் றல; பின் னும்

நைரவில் றல. உயிருள் ள ஆளொை இயங் கி நடந்து ெந் தென்
திடீபரன் று சிறலயொை மொறிவிட்டது பபொல் ஆடொது
அறசயொது நின் ைொன் . பைொஞ் சம் நைர்ந்தொபலொ,
அறசந் தொபலொ ெொள் ைள் பதொளில் அழுந்திவிடும் . அென்
இறடயிலும் தொன் ெொள் இருந் தது. இடுப்பில் உறைை்குள்
பதொங் கும் அந் த ெொறள உருவி எடுை்ைை் கூட அென்
றைைள் அறசய முடியொது. அப்படிப்பட்ட நிறல!

முைத்றதத் திருப் பொமல் நின் ை ெண்ணபம விழிைளின்

இருபை்ைத்துப் பொர்றெயும் பை்ைெொட்டில் சொய் ந்து
நிை் பெர்ைறளப் பொர்ை்ை முயன் ைொன் தளபதி. அென்
விழிைள் இரண்டும் ைொறதத் பதொட்டு விட்டன பபொல்
நீ ண்டன. பொர்ை்ைொதது பபொல் பொர்த்த அப் பொர்றெயிபல
ஒரு மிரட்சி இருந் தது.

"பதன் பொண்டி நொட்டு வீரத் தளபதியொருை்கு ெொள்

முறனயில் ெணை்ைம் பசலுத்துகிபைொம் ." அெர்ைள் குரல்
தொன் . ஏளனமும் மமறதயும் பதொனித்தன அதில் . தளபதி
பதில் பசொல் லொமல் சிரித்தொன் . ைறடை் ைண்
பொர்றெயொபலபய இருபுைம் ெொறள நீ ட்டிை் பைொண்டு
நின் ைெர்ைறளப் பொர்த்துை் பைொண்டு விட்டொன் . முன் பு
பதரிந் த சிெப் புத் தறலப்பொறைப் பபர்ெழிைள் தொன்
அெர்ைள் . சொமர்த்தியமும் சமபயொசித சொதுரியமும்
பைொண்டு எத்தறனபயொ சூழ் சசி ் ைறளை் ைடந்திருை்கும்
அென் மனத்தில் சிந்தறனயறலைள் ஒன் பைொடு ஒன் ைொை
பமொதிப் புரண்டன.

தளபதியின் முைத்தில் மின் னி மறையும் சிந் தறன

பரறைைறளயும் , அென் சலனமை் று நிை் பறதயும் பொர்த்து,
அெர்ைள் மனத்துை்குள் என் ன நிறனத்துை்
பைொண்டொர்ைபளொ? பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல.

"தளபதி அெர்ைபள! தங் ைள் இறடயிலிருை்கும் ெொறள

இப்படிை் ைழை் றி றெத்துவிட்டொல் நன் ைொயிருை்கும் .
வீணொை நொங் ைள் சிரமம் எடுத்துை் பைொள் ள
பெண்டியிருை்ைொது" என் ைனர்.

ெல் லொளபதென் , "ஆைொ! அதை் பைன் ன? இபதொ ைழை் றி

றெத்து விடுகிபைன் " என் று பசொல் லிை் பைொண்பட
குபீபரன இரண்டடி முன் னொல் நைர்ந்து பைொண்டு
இறடயிலிருந் த ெொறள உருவினொன் . அென் இப் படிச்
பசய் ெொபனன் பறத அெர்ைள் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல.
'ெொறள உருவிை் கீபழ றெப் பதை் குத்தொன் குனிகிைொன் '
என் று அெர்ைள் நிறனத்துை் பைொண்டிருை்கும் பபொபத
தளபதி ெொறள உருவிை் பைொண்டு அெர்ைள் பமல்
பொய் ந் தொன் . இரண்டு பபருறடய ெொள் ைளில் அெனது ஒபர
ெொள் பமொதியது.

"பதன் பொண்டி நொட்டுப் பறடத் தறலெருை்கு இன் று

நம் முறடய றையொல் முடிவு ைொலம் பபொலிருை்கிைது!"
என் ைொன் அந் த வீரர்ைளில் ஒருென் . "ஐயொ, தளபதியொபர!
இந் த ஏமொை் று பெறலைபளல் லொம் எங் ைளிடம்
பெண்டொம் !" என் று மிகுந் த ஆத்திரத்பதொடு பசொல் லிை்
பைொண்பட ெொறளச் சுழை் றி வீசினொன் இன் பனொருென் .
"அது சரி! சொவு யொருை்கு என் பறத உங் ைள் றைைளிலும் ,
என் றையிலும் சுழலும் இந் த ெொள் ைள் அல் லெொ
தீர்மொனிை்ை பெண்டும் ? பொண்டி நொட்டுத் தளபதிை்குச்
சொவு பநர்ந்தொலும் அது இன் பனொரு உண்றம வீரன்
றையொல் தொன் பநரும் . உங் ைறளப் பபொல யொபரொ ஊர்
பபர் பதரியொத ஒை் ைர்ைளின் றைைளொல் அல் ல! பதரிந்து
பைொள் ளுங் ைள் !" என் று வீரபமொழி கூறி அறை
கூவியெொபை ெொறள பெைமொைச் சுழை் றினொன்
ெல் லொளபதென் .

பபொர்ப் பழை்ைம் மிகுந் த தளபதியின் ெொள் வீச்சுை்கு

முன் னொல் அந் த இரண்டு ஒை் ைர்ைளும் திணறிப் பபொய்
விட்டனர். அெர்ைளில் ஒருெறனப் பொறை விளிம் பு
ெறரயில் துரத்திை் பைொண்டு பபொய் ை் ைடலுை்குள்
தள் ளிவிட்டொன் தளபதி. ைடலுை்குள் விழுந் தென்
பொறைைளில் பமொதி அடிபட்டு மூர்ச்றசயொகிை் கீபழ
பொறைத் திடலின் பமல் கிடந் தொன் . மை் பைொருெனுறடய
ெொறளத் தண்ணீருை்குள் 'படீர்' என் று தட்டிவிட்ட பின்
றைபயொடு அெறன இறுை்கிப் பிடித்துை் பைொண்டொன் .

"அபட, பதபர! நீ எந் த நொட்டு ஒை் ைன் ? என் னிடம்

உண்றமறயச் பசொல் ல பெண்டும் . பொண்டி நொட்டு
வீரர்ைள் எப் பபொதும் உண்றமறயத் தொன் பபசுெொர்ைள் .
மை் ைெர்ைளிடமிருந் தும் உண்றமறயத்தொன்
பைட்பொர்ைள் ."

பிடிபட்டென் பதில் பசொல் லொமல் திருட்டு விழி

விழித்தொன் . "பதில் பசொல் கிைொயொ? உன் றனச் பசொல் ல
றெை்ைட்டுமொ?" என் று றைறய ஓங் கினொன் தளபதி.
பிடிபட்ட ஒை் ைனின் உடல் 'கிடுகிடு'பென் று நடுங் கியது.
ைலை்ைமும் சஞ் சலமும் அென் முைத்தில் பதிந் தன.
ெொறயத் திைை்ைொமல் ஊறம நடிப்பு நடித்தொன் .

ெல் லொளபதென் தன் றன அதட்டிை் பைொண்டிருை்கும்

பபொபத திடீபரன் று தனது இடுப்புை் ைச்றசயிலிருந்து
ஏபதொ ஒரு பபொருறள உருவி எடுத்துை் ைடலுை்குள் எறிய
முயன் ைொன் அந் த ஒை் ைன் . அென் றை இடது பை்ைத்து
இடுப்றபத் தடவி எறதபயொ எடுை்ை முயல் ெறத
அெறனப் பிடித்த ைணத்திலிருந்பத ைெனித்துை்
பைொண்டிருந் த தளபதி, விருட்படன் று எறிெதை் கு ஓங் கிய
அென் றைறயப் பிடித்து அதிலிருந் த பபொருறளப்
பறித்துை் பைொண்டொன் . அது ஒரு திருமுை ஓறல. ஒரு
றையொல் அெறனப் பிடித்துை் பைொண்டு இன் பனொரு
றையொல் அந் தத் திருமுை ஓறலறயை் ைண்ைளுை்கு
அருபை பைொண்டு பபொய் , நிலொ ஒளியில் அதில் என் ன
ெறரந் திருை்கிைபதன் று ெொசிை்ை முயன் ைொன் .

ஆனொல் அபத சமயத்தில் பைொவிலின் பமல் தளத்தில்

வீரர்ைள் ஏறி ஓடும் ஓறசயும் , "விடொபத பிடி!
மைொரொணியின் பமல் பெறல எறிந்து விட்டு ஓடுகிைொன் !"
என் ை கூை்குரல் ைளுமொைை் பைட்ைபெ அெர்ைள்
இருெருறடய ைெனமும் ஒபர சமயத்தில் பைொவிலின்
பை்ைம் திரும் பியது.

அெர்ைள் திரும் பிப் பொர்த்த சமயத்தில் பைொவில் மதிலின்

பின் புைமொை உள் ள ஆழமொன ைடை் பகுதியில் பமல்
தளத்திலிருந்து ஓர் உருெம் குதிப்பது மட்டும் பதரிந் தது.
பமல் தளத்தில் பைட்ட கூை்குரலும் நடந்த நிைழ் சசி ் யும்
தன் றன விடத் தன் றையில் பிடிப்பட்டிருந் த ஒை் ைறனபய
அதிைமொைை் ைலெரத்துை்கும் திடுை்கிடுதலுை்கும்
உள் ளொை்கியிருை்கின் ைன என் பறத அென் முைை்
குறிப்புைளொல் ஒருெொறு பதரிந் து பைொண்டொன்
ெல் லொளபதென் .

தளபதியின் மனம் நடுங் கியது. "ஐபயொ! மைொரொணியின்

பமல் பெல் எறியப்பட்டு விட்டதொ? தளபதி அருகிலிருந் தும்
இப்படி நடந்துவிட்டபதன் று உலைம் பழிை்குபம! இது
என் ன? பபொதொத ைொலபமொ?" என் று பதறினொன் . 'பமல்
தளத்திலிருந்து பெல் எறிந்து விட்டுை் ைடலில்
குதித்தெனுை்கும் இந் தச் சிைப் புத் தறலப்பொறை
ஒை் ைர்ைளுை்கும் ஏதொெது பதொடர்பிருை்குபமொ?' என் று
அெனுை்குச் சந் பதைம் உண்டொயிை் று. உடபன தன்
றையில் கிறடத்த ஓறலபயொடும் ஒை் ைபனொடும்
அங் கிருந்து இைங் கிை் பைொவிலுை்கு விறரந் தொன் . "இந்த
ஒை் ைறனப் பொதுைொத்து றெத்திருங் ைள் . தப் பிவிடொமல்
ஜொை்கிரறதயொை இருை்ை பெண்டும் " என் று கூறி,
பரிெொரத்து வீரர்ைளிடம் தன் றையில் பிடிபட்ட ஒை் ைறன
ஒப்பறடத்து விட்டு, திருமுை ஓறலபயொடு
மைொரொணிறயப் பொர்ை்ை விறரந்து உள் பள பசன்ைொன் .

பமபல இருந் து விதொனத் துெொரத்தின் ெழிபய வீசி

எறியப் பட்ட பெலினொல் மைொரொணியொருை்கு எந்த
விதமொன ஆபத்தும் ஏை் படவில் றல என் று அறிந்து
பைொண்ட பின் புதொன் தளபதிை்கு நிம் மதியொை மூச்சு
ெந் தது. பைொவிலின் ைர்ப்பை்கிருைத்துை்கு முன் னொல்
இருந் த மணி மண்டபத்தில் மைொரொணி ெொனென் மொபதவி,
பெழை்ைனிெொயர், அதங் பைொட்டொசிரியர், தன் னுறடய
தங் றை பைெதி, ஆசிரியர் மைள் விலொசினி ஆகிபயொர்
வீை் றிருை்கும் பபொது தளபதி ெல் லொளபதென் அங் பை
பிரபெசித்தொன் . "மைொரொணி! நொன் பைள் விப் பட்டது
பமய் தொனொ? யொபரொ ெஞ் சைன் பெறல எறிந்து விட்டு
ஓடினொன் என் ைொர்ைபள? இபதன் ன பைொடுறம?
ஆலயத்துை்குள் பதய் ெ தரிசனத்துை்ைொை நுறழயும் பபொது
கூடெொ அரசியல் சூழ் சசி ் ைள் ? இத்தறைய பயங் ைர
நிைழ் சசி
் யின் பபொது மைொரொணியொரின் அருகிலிருை்ை
இயலொமை் பபொனதை் கு அடிபயறன மன் னிை்ை பெண்டும் .
தீய சை்திைள் பதன் பொண்டி நொட்றட ெட்டமிட்டுை்
பைொண்டிருை்கின் ைன. சை் று முன் அடிபயன் ைடை் ைறரப்
பொறையில் பின் தங் கி நின் ைதன் ைொரணம் இங் கு
ஒருெருை்கும் புரிந்திருை்ைொது. அதுவும் நம் றமச் சூழ் ந்து
பநருங் கிை் பைொண்டிருை்கும் ஒரு பயங் ைரச் சதியின்
உண்றமறயப் புரிந் து பைொள் ெதை் ைொைத்தொன் . இபதொ
இந் த ஓறலறயப் பொருங் ைள் " என் று ஒை் ைனிடமிருந்து
றைப் பை் றிய திருமுை ஓறலறய எடுத்து மைொரொணிை்கு
முன் னொல் றெத்தொன் தளபதி.

"தளபதியொபர! இன் றைை்கு மைொரொணியொர் உயிர்

பிறழத்தது யொரொல் பதரியுமொ? உங் ைள் தங் றை
பைெதியின் வீரச் பசயல் தொன் பதவிறயை் ைொப்பொை் றியது.
ஒரு மைொ வீரனின் தங் றை என் பறத உங் ைள் சபைொதரி
நிரூபித்து விட்டொர். பொய் ெதை் கு இருந் த பெறலப்
பொர்த்தவுடன் மைொரொணிறயப் பின் னுை்கு இழுத்துை் கீபழ
தள் ளியதொல் தொன் ஆபத்தில் லொமல் பபொயிை் று" என் ைொர்
பைொவில் அர்ச்சைர்.

அறதை் பைட்டதும் , "பைெதி! நீ எப் பபொது இங் பை ெந் தொய் ?"

என் று தங் றைறய விசொரித்தொன் தளபதி.
மைொரொணியொர் ஆலயத்துை்குள் நுறழெதை் கு முன் பப
நொனும் ஆசிரியர் மைள் விலொசினியும் இங் பை ெந்து
பசர்ந்து பைொண்படொம் அண்ணொ!" என் று பதில் கூறினொள்
பைெதி.

தளபதி பைொடுத்த ஓறலறயை் றையில் எடுத்த மைொரொணி

அப் பபொபத அந் த இடத்தில் அறதப் படித்து அறிந்து
பைொள் ள விரும் பவில் றல. மண்டபத்தில் இருந் த எல் பலொர்
முைங் ைளிலும் ஒருெறைை் ைலெரத்தின் சொறய
படிந்திருந்தது. தளபதி பைொண்டு ெந் த ஓறலயில்
அடங் கியிருை்கும் பசய் திறய அறிந்து பைொள் ளத்
துடிை்கும் ஆெல் அெர்ைள் எல் பலொர் பொர்றெயிலும்
இருந்தது. தளபதி கூறிய சில பசொை் ைளிலிருந்து பறைச்
சை்திைள் எதிர்ப்பதை் கு ஒன் று கூடுகின் ைன, என் று
மை் ைெர்ைள் அநுமொனிை்ை முடிந்தது.

ஓறலறயப் பொர்த்துவிட்டு மைொரொணி ெொனென் மொபதவி

என் ன கூைப் பபொகிைொர் என் பறதை் பைட்ை எல் பலொரும்
ைொத்திருந் தனர். ஆலயத்துை்குள் அசொதொரணமொன
அறமதி நிலவியது. வீரர்ைள் , பரிெொரங் ைள் , அர்ச்சைர்ைள்
எல் பலொரும் அடங் கி ஒடுங் கி மைொரொணியொரின்
முைத்றதபய இறமயொமல் பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தனர்.
மைொரொணியொபரொ ஓறலறயப் படிை்ைவுமில் றல, ெொய்
திைந்து பபசவுமில் றல. ஊசி விழுந் தொலும் அது
பதளிெொைை் பைட்கும் படியொன அந் த அறமதி சில
விநொடிைள் நீ டித்தது. தளபதியின் பொர்றெயில்
தூபணொரமொை ெறளந்து பநளிந்து கிடந் த பெல்
பதன் பட்டது. அதுதொன் மைொரொணியின் பமல் எறியப் பட்ட
பெலொை இருை்ை பெண்டுபமன் று அென்
எண்ணிை்பைொண்டொன் .

"தளபதி! பைொட்றடயிலிருந் து புைப்பட்ட பபொது

ஆலயத்துை்குப் பபொகிபைொம் என் ை அறமதியில்
மனை்குழப்பங் ைறள மைந்து நிம் மதிபயொடு புைப்பட்படன் .
இப்பபொபதொ இங் கு ெந் த பின் நடந் த நிைழ் சசி ் யல் மனம்
குழம் பிப் பபொயிருை்கிைது. ெொர்த்றதைளொல் விெரித்துச்
பசொல் ல முடியொத அதிர்ச்சியில் மூழ் கிை்
பைொண்டிருை்கிபைன் . என் ன பபசுெது? எறதச் சிந்திப்பது?
எறதச் பசய் ெது? ஒன் றுபம எனை்குப் புரியவில் றல.
ெரெர அரசொட்சியில் பை் றுை் குறைந்து பைொண்பட
ெருகிைது. ஒன் று, இந் த அரறசயும் ஆட்சிறயயும்
றைப் பை் றுெதை் ைொைப் பபொய் யும் , சூழ் சசி
் யும் பசய் யும்
எதிரிைளிடம் இறத உதறிவிட்டு எங் ைொெது பபொய் ப் புத்த
மதத்தில் பசர்ந்து பிைவிப் பிணிை்கு மருந்து பதட
பெண்டும் ; அல் லது ஓடிப் பபொன இரொசசிம் மறனத் பதடிப்
பிடித்துை் பைொண்டு ெந்து முடிசூட்டி விட்டு நொன்
நிம் மதியொை இருை்ை பெண்டும் . இந் த இரண்டில்
ஏதொெபதொன் று நடந் தொபலொழிய என் னொல் இப்படிபய
மதில் பமல் பூறனயொை ைொலங் ைழிை்ை முடியொது.
என் றனப் பபொல் நொயைறன இழந் த ஒரு பபண்றண
இந் தத் பதன் பொண்டி நொட்டுை்குப் பபரரசியொை உரிறம
பைொண்டொடி, இன் பத்திலும் துன் பத்திலும் எெ் ெளபெொ
ஒத்துறழை்கிறீர்ைள் . அதை் ைொை நொன் பபருறமப் படத்தொன்
பெண்டும் . ஆனொல் இந் தப் பபருறமறயத் பதொடர்ந்து
ஏை் றுை் பைொள் ளும் பநஞ் சு உரம் எனை்கு இல் றல. என்
அருறமை் குமொரனும் உங் ைள் இறளய
சை்ைரெர்த்தியுமொன இரொசசிம் மன் இலங் றைத் தீவில்
பபொய் ச் சுை் றிை் பைொண்டிருப்பதொைச் பசொல் லுகிைொர்ைள் .
மைொமன் னரொன பரொந் தை பொண்டியரின் ெழி
முறையினர்தொன் உங் ைறள ஆளபெண்டுபமன் ை உறுதி
உங் ைளுை்கு இருை்குமொனொல் இலங் றைத் தீவுை்குப் பபொய்
இறளய சை்ைரெர்த்திறயத் பதடிை் பைொண்டு ெொருங் ைள் .
தளபதி! இந் த ஓறலறய இப் பபொது நொன் படிை்ை
விரும் பவில் றல. இது உம் மிடபம இருை்ைட்டும் ."

உருை்ைம் நிறைந் த நீ ண்ட பபச்சுை்குப் பின் திருமுை

ஓறலறய ெல் லொள பதெனிடபம திருப்பிை் பைொடுத்து
விட்டொர் மைொரொணி. பின் பும் அங் கு நிலவிய அறமதி
ைறலயவில் றல. அதங் பைொட்டொசிரியரும் ,
பெழை்ைனிெொயரும் , தளபதியும் ஒன் றும் பபசத்
பதொன் ைொமல் ஒருெர் முைத்றத ஒருெர் பொர்த்துை்
பைொண்டனர். ஆலயத்தில் எரிந்து பைொண்டிருந் த தீபச்
சுடர்ைள் கூட ஆடொமல் ஸ்தம் பித்துப் பபொனறெ பபொல
விளங் கின. மைொரொணியொர் மனம் பெதும் பி
விரை்தியறடந்து பபொயிருை்கும் அந் த நிறலயில் என் ன
பபசுெபதன் று பதரியொமல் மறலத்துப் பபொய் அப் படிபய
நின் ைொன் தளபதி.

"தளபதி! நொறளபய புைத்தொய நொட்டு மைொசறபறயை்

கூட்டுங் ைள் . இந் தப் பிரச்சிறனைளுை்கு ஒரு முடிவு
ைண்டொை பெண்டும் . நொஞ் சில் நொட்டுை் கூை் ைங் ைளின்
பிரதம மந் திரொபலொசறனத் தறலெரொகிய
இறடயொை் றுமங் ைலத்து நம் பிறய அறழத்து ெொருங் ைள் .
இந் த ஓறலறயயும் , இது சம் பந் தமொன எதிரிைளின்
சூழ் சசி ் ைறளயும் கூட நொறள மைொசறபை் கூட்டத்தில்
ஆபலொசித்துை் பைொள் ளலொம் . இப்பபொது நொம்
புைப் படலொம் " என் று மீண்டும் உறுதியொன குரலில்
கூறினொர் மைொரொணி. அப் பபொது பைொயில் ெொயிலில்
பரிெொரத்து வீரர்ைளில் முை்கியமொன ஒருென் தளபதியின்
ைொதருபை ெந் து, "பிரபு! நீ ங் ைள் எங் ைளிடம்
ஒப்பறடத்திருந் த அந் த ஒை் ைன் தப்பிவிட்டொன் " என் று
பமல் லிய குரலில் கூறினொன் . தளபதி ெல் லொளபதென்
திடுை்கிட்டொன் .
---------
 4. இரடயாற் றுமங் கலம் நம் பி

இந் தை் ைறதறய பமபல பதொடர்ெதை் கு முன் னொல்

பன் னூறு ஆண்டுைளுை்கு முை் பட்ட பதன் பொண்டி
நொடொகிய நொஞ் சில் நொட்டின் பல் பெறு உட்பிரிவுைறளப்
பை் றி இங் பை ஒரு சில பசய் திைறளத் பதரிந்து பைொள் ள
பெண்டியது இன் றியறமயொததொகிைது.

பதொெொறழை் கூை் ைம் , மருங் கூர்ை் கூை் ைம் , பபொன் மறனை்

கூை் ைம் , அருவிை்ைறர கூை் ைம் , பொபைொட்டுை் கூை் ைம்
ஆகிய ஐந்து பபருங் கூை் ைங் ைளொை நொஞ் சிை் புைத்தொய
நொடு பிரிை்ைப் பட்டிருந்தது. ஒெ் பெொரு கூை் ைத்துை்கும்
பொண்டியர் ஆட்சிறய பமை் பொர்ை்கும் இரொஜப்
பிரிதிநிதியொை ஒரு தறலமைன் நியமிை்ைப்பட்டிருந் தொன் .
இந் தை் கூை் ைத் தறலெர்ைளின் பதொகுதிை்கு நொஞ் சில்
நொட்டு மைொசறப என் று பபயர். இந் த மைொசறபயின்
மந் திரொபலொசறனத் தறலெரொை அறிவினும் , திருவினும் ,
ஒழுை்ைத்தினும் , ெயதினும் மூத்த சொன் பைொர் ஒருெறரப்
பொண்டிய மன் னன் தொபன பதர்ந்பதடுத்து நியமிப்பது
ெழை்ைம் . அெருை்குப் புைத்தொய நொட்டு
மைொமண்டபலசுெரர் என் று பபயர்.

திரிபுெனச் சை்ைரெர்த்திைளொகிய பரொந் தை

பொண்டியபதெர் ைொலத்தில் பொண்டிய சொம் ரொஜ் யம்
ெடை்கிலும் பதை் கிலும் பபரிதொைப் பரந் திருந் தொலும்
மதுறரறயத் தறலநைரமொைை் பைொண்டு ஆண்டு ெந் த
அெரொல் பதன் பைொடி மூறலயிலுள் ள நொஞ் சில் நொட்றட
பநரடியொைை் ைெனித்து ஆள முடியொததொலும் இந்த
ஏை் பொட்றடச் பசய் தொர். இந் த ஏை் பொட்டின் படி மருங் கூர்ை்
கூை் ைத்து இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி என் ை நொஞ் சில்
நொட்டு பமறத மைொமண்டபலசுெரரொை
நியமிை்ைப் பட்டிருந் தொர்.

பரொந் தைச் சை்ைரெர்த்திைள் ஆண்ட இருபதொண்டுை்

ைொலமும் அதன் பின் பும் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பிபய
பதொடர்ந்து அம் மொபபரும் பபொறுப்றப நிர்ெகித்து
ெந் தொர். சை்ைரெர்த்திைள் பதைவிபயொைமறடந்து,
அமரரொன பின் பு ெடபொண்டி நொட்றடச் பசொழனும் ,
அெபனொடு பசர்ந்தெர்ைளும் றைப் பை் றிை் பைொண்டதும் ,
குமொர சை்ைரெர்த்தி இரொசசிம் மன் இலங் றைத் தீவுை்கு
ஓடியதும் பநயர்ைள் ஏை் பைனபெ அறிந் த பசய் திைள் .
அந் தப் பயங் ைரமொன சூழ் நிறலயின் பபொது மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொறரத் பதன் பொண்டி நொட்டுை்கு
அறழத்து ெந் து புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில்
இருை்ைச் பசய் து மைொரொணிை்கு அளிை்ை பெண்டிய இரொஜ
பைௌரெமும் மரியொறதயும் அளித்தெர்
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி
அெர்ைபள.

நொஞ் சில் நொட்டின் உயிர்நொடி பபொன் ை பகுதி மருங் கூை் ைம் ,

ைன் னியொகுமரி, சுசீந் திரம் , தொணுமொலய விண்ணைரம் ,
பதன் திறசப் பபரும் பறட தங் கியிருை்கும் பைொட்டொை் றுப்
பறடத்தளம் , புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றட,
மைொமண்டபலசுெரரின் ெொசஸ்தலமொகிய
இறடயொை் றுமங் ைலம் ஆகிய எல் லொ முை்கிய இடங் ைளும்
மருங் கூர்ை் கூை் ைத்திபலபய அறமந் திருந் தன.
பொர்ை்குமிடபமங் கும் பரந்து கிடை்கும் பநல் ெயல்
பெளிைளும் , சொறலைளும் நிறைந் த மருங் கூர்ை்
கூை் ைத்தின் பசுறம பெளியில் இரட்றட ெடமொகிய
முத்துமொறலபயொன் றை பநளியவிட்டது பபொல்
பஃறுளியொறு என முதை் சங் ைை் ைொலத்து அறழை்ைப்பட்ட
பைளியொறும் , புத்தனொறும் பொய் ந்து ஓடுகின் ைன.

பைளியொறும் , புத்தனொறும் ைடபலொடு ைலை்கும் சங் ைம

முைத்துெொரத்துை்கு முன் னொல் தனித்தனிபய விலகிப்
பிரிந்து ஒரு சிறிய அழைொன தீறெ
உண்டொை்கியிருை்கின் ைன. அதுபெ இறடயொை் றுமங் ைலம் .
பதன் பொண்டி நொட்டு மைொமண்டபலசுெரரும் , முதுபபரும்
பபரறிஞருமொகிய நம் பியின் மொளிறை இந்தத் தீவில் தொன்
அறமந் திருந் தது. இந் தத் தீவின் பபரும் பொைத்றத
நிரப் பிை் பைொண்டு நின் ைது மைொமண்டபலசுெரரின்
ைம் பீரமொன மொளிறைதொன் என் ைொல் அது எெ் ெளவு
பபரிதொை இருை்குபமன் பறத பநரில் பொர்ை்ைொமபல
ைை் பறன பசய் து பைொள் ள முடியும் . மறலத் பதொடர்பபொல்
அந் த மொளிறைறயச் சுை் றி ெறளந் து பசல் லும்
பிரம் மொண்டமொன பைொட்றட மதிை் சுெர்ைளுை்கு இப்பொல்
பெட்டப் படொத இயை் றை அைழிைறளப் பபொல்
புத்தனொறும் , பைளியொறும் இரு ைறரயும் நிரப்பி நீ ர் ஓடிை்
பைொண்டிருந் தன.

பைல் பநரத்தில் ைதிரென் ஒளியில் இந் த மொளிறைறயப்

பொர்ப்பதை் குப் பதிலொை, நடு இரவில் உலைபம ஆழ் ந்த
அறமதியின் மொபபரும் ஒடுை்ைத்தினுள் உைங் கிை்
கிடை்கும் பபொது பொர்ை்கும் படியொன அெசர ெொய் ப்றப
இந் தை் ைறத ஏை் படுத்தி விடுகிைது. நடு இரெொனொல்
என் ன? மடல் விரித்த ைமுைம் பொறளறயப் பபொலப்
பபௌர்ணமி நிலொ ஒளிை்ைதிர்ைறள உமிழ் ந்து
பைொண்டிருை்கிைபத! குளிர்ந்த ைடை் ைொை் றின் சுைத்றத
அனுபவித்துை் பைொண்பட ெளம் நிறைந்த நொஞ் சில் நொட்டு
இரொஜபொட்றடயில் நடந்து பசல் ெதை் கு பசொம் பல்
அறடெொர்ைளொ?

இறடயொை் றுமங் ைலத்துை்குச் பசல் லும் கீழ் த் திறசச்

சொறலயில் ஆளரெமை் ை அந் த நடு யொமத்தில் ஒரு
பெண்ணிைப் புரவி ைன பெைமொைப் பொய் ந்து பசன் ைது.
அதன் பமல் ெல் லொளபதெபன வீை் றிருப் பறத நிலொ
ஒளியில் நன் ைொை அறடயொளம் ைண்டுபைொள் ள முடிந் தது.
அென் முைத்தில் அெசர ைொரியத்றத எதிர்பநொை்கிப்
பிரயொணம் பசய் யும் பரபரப்றபை் ைொணமுடிந்தது.

ெொனமும் , பூமியும் , திறசைளும் , திறசை் பைொணங் ைளும்

அறமதியில் ைட்டுண்டு கிடந் த அந் த யொமப் பபொழுதில்
யொபரொ, மத்தளத்தின் புைமுதுகில் 'தடதட' பென் று
தட்டுெது பபொல் குதிறரயின் குளம் பபொறச
எதிபரொலித்தது. ெொயு பெைம் , மபனொபெைம் என் பொர்ைபள,
அறெபயல் லொம் பிச்றச ெொங் ை பெண்டும் ! பதன் திறசத்
தளபதி ெல் லொளபதெனின் குதிறர நொலு ைொல்
பொய் ச்சலில் பைந்து பைொண்டிருந்தது!

சொதொரணமொைை் ைன் னியொகுமரியிலிருந்து

இறடயொை் றுமங் ைலத்துை்கு ஒன் ைறர நொழிறை பநரம்
குதிறரப் பயணத்துை்கு ஆகும் . ைொரியத்தின் அெசரத்றத
முன் னிட்டுை் பைொண்டு ெந் திருந் த ெல் லொளபதென் ஒரு
நொழிறை பநரத்துை்கு முன் னதொைபெ
இறடயொை் றுமங் ைலத்றத பநருங் கிவிட்டொன் .

மண்டபலசுெரரின் மொளிறைை்குத் பதன் புைம்

ைண்ணுை்பைட்டிய ெறர பநடுந்தூரத்துை்கு பநடுந் தூரம்
ஒபர தண்ணீரப ் ் பிரெொைமொைத் பதரிந் த பைளியொை் றின்
இை்ைறரயில் ெந்து தளபதியின் குதிறர நின் ைது.
பூமிை்குை் குறட பிடித்தது பபொல் பரந்து ெளர்ந்திருந் த ஒரு
பபரிய ஆலமரத்தின் கீழ் அெனும் அென் ஏறிை் பைொண்டு
ெந் த குதிறரயும் நின் ை பபொது, நிலொ பமைத்தில் மறைந் து
பமல் லிய இருள் பரவியது. ைறரபயொரத்து ஆலமரத்தின்
அடர்த்தியொல் முன் பப ஒளி மங் கியிருந்த அந் த இடம்
இன் னும் அதிைமொை இருண்டது.

ஆை் றில் தண்ணீர ் குறைெொை ஓடினொல் நறனந் தொலும்

பரெொயில் றலபயன்று குதிறரறயயும் பிடித்துை்
பைொண்டு இைங் கி நடந் து அை்ைறையிலுள் ள
மொளிறைை்குச் பசன் று விட முடியும் . ஆனொல் ஆை் றில்
அப் பபொது ஆள் இைங் ை முடியொத பெள் ளம் பபொய் ை்
பைொண்டிருந்தது. தளபதி தன் குதிறரறய
மரத்தடியிபலபய நிறுத்திவிட்டுை் ைறரயில் விளிம் பருபை
பசன் று ஆை் றின் நிறலறய நிதொனிை்ை முயன் ைொன் . இரு
தினங் ைளொை நொஞ் சில் நொட்டு மறலத் பதொடர்ைளில் நல் ல
மறழ பபய் திருந் ததொல் பைளியொை் றில் நீ ர் இரு ைறரயும்
நிமிர ஒடிை் பைொண்டிருந்தது. இைங் கிப் பபொெபதன் பது
சொத்தியமில் றல என் று பதரிந் தது ெல் லொளபதெனுை்கு.
திரும் பி ெந் தொன் . குதிறரறய ஆலமரத்தின் பெரில் ைட்டி
விட்டு நின் ைொன் .

இதை் கு முன் பு இத்தறைய திறைப் புை்குரிய அநுபெம்

நொஞ் சில் நொட்டுப் பறடத்தறலெனுை்கு ஏை் பட்டதில் றல
என் றுதொன் பசொல் ல பெண்டும் . பமை் பை சிறிது தூரம்
ைறரபயொரமொைபெ நடந் தொன் . இறடயொை் றுமங் ைலம்
மண்டபலசுெரர் மொளிறைை்குத் பதொணி விடும் துறை
இருந்தது. பதொணித் துறையில் பதொண்டொை் றும்
அம் பலென் பெளொன் துறையில் இருை்கிைொபனொ,
இல் றலபயொ! பபரும் பொலும் இரவு ஏபழட்டு நொழிறைை்குள்
பதொணிப் பபொை்குெரத்து முடிந்து விடும் . அதன் பின்
படகுடன் அை்ைறரயிபலபய தங் கிவிடுெது பெளொனின்
ெழை்ைம் . பைலில் ெந் திருந் தொல் இறடயொை் றுமங் ைலம்
பபொெதை் கு இெ் ெளவு அெதிப்பட பெண்டியதில் றல.
மொளிறைத் பதொணியுடன் அறதச் பசலுத்தும் பெளொன்
ைொத்திருப் பொன் . இரவில் அைொல பெறளயில் ெர
பநர்ந்ததனொல் தொன் இெ் ெளவு துன் பமும் .

'சரி! எதை் கும் பதொணித்துறை ெறரயில் பபொய் ப்

பொர்ை்ைலொம் . நம் முறடய நல் விறனப் பயனொை
அம் பலென் பெளொனும் அென் பதொணியும் இை்ைறரயில்
இருந் தொல் நல் லதொைப் பபொயிை் று' என் று நிறனத்துை்
பைொண்பட ைறரபயொரத்துப் புதர் மண்டிய பொறதயில்
பமை் பை பதொணித் துறைறய பநொை்கி நடந் தொன் தளபதி.
ஒை் றையடிப் பொறதயின் இருபுைமும் அடர்த்தியொன
தொழம் புதர் இருை்குமிடம் பதரியொமல் மலர்ந்திருந்த
தொழம் பூை்ைளின் மணமும் , நதிை்ைறரை் குளிர்ச்சியும் ,
நிலொவின் இன் பமும் , தளபதியின் மனத்துை்பைொ
உடலுை்பைொ சுைத்றத அளிை்ைவில் றல. ைெறல நிறைந் த
சூழ் நிறலயில் ைடறமறய பநொை்கி ஓடிை்
பைொண்டிருந் தொன் அென் .

ைன் னியொகுமரிை் பைொவிலிலிருந்து மைொரொணியொர்,

அதங் பைொட்டொசிரியர், பெழை்ைனிெொயர், பைெதி,
விலொசினி எல் பலொறரயும் பரிெொரங் ைபளொடு
அரண்மறனை்கு அனுப்பிவிட்டு, தப் பிச் பசன் ை
ஒை் ைறனத் பதடிப் பிடிப் பதை் ைொைத் தளபதியும் பெறு சில
வீரர்ைளும் அங் பைபய தங் கிவிட்டனர். மைொரொணி
மனை்குழப்பமறடந்திருை்கும் நிறலறயப் புரிந்து
பைொண்டதொல் ைடை் ைறரப் பொறைைளிறடபய, தொன்
ைண்ட ஒை் ைர்ைறளப் பை் றிபயொ, அெர்ைளில் ஒருெறனப்
பிடித்துை் பைொண்டு ெந் தறதப் பை் றிபயொ அென்
கூைவில் றல. ஓறலறய மட்டும் பைொடுத்தொன் ; அறதயும்
அெர் படிை்ைொமபல திருப் பிை் பைொடுத்து விட்டொர்.
மைொரொணி முதலிபயொர் பைொட்றடை்குப் புைப்பட்டுை்
பைொண்டிருந் த பபொது தன் ைொதருபை ெந் து பரிெொரத்து
வீரன் , ஒை் ைன் தப் பியதொைை் கூறிய பசய் திறயயும் அென்
யொருை்கும் அறிவிை்ைவில் றல.

"மைொரொணி! நீ ங் ைள் எல் பலொரும் பைொட்றடை்குப் பபொய்

இருங் ைள் . எனை்கும் இந் த வீரர்ைளுை்கும் இங் பை
பைொஞ் சம் பெறல இருை்கிைது. உங் ைள் உத்தரவுப் படிபய
நொறள மைொசறபை் கூட்டத்துை்கு ஏை் பொடு பசய் து
விடுகிபைன் . இன் றிரபெ இறடயொை் றுமங் ைலத்தில்
நம் பிறயச் சந்தித்து விெரம் கூறிவிடுகிபைன் . மை் ைை்
கூை் ைத் தறலெர்ைளுை்கும் இரபெொடிரெொை ஆள் அனுப்பி
விடுகிபைன் " என் று கூறினொன் தளபதி!

"அப் படியொனொல் இன் றிரவு நீ பைொட்றடை்கு ெருெது

சந் பதைந் தொன் . இெ் ெளவு பெறலைறளயும் பசய் ய இரவு
முழுெதும் சரியொயிருை்கும் !" என் ைொர்
அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"எங் பை ெரமுடியப் பபொகிைது? நீ ங் ைள் பபொய் ெொருங் ைள் .

ஒருபெறள இறடயொை் றுமங் ைலத்திலிருந் து விறரவில்
திரும் பினொல் உடபன பைொட்றடை்கு ெந் து விடுகிபைன் "
என் று பசொல் லித் தளபதி அெர்ைறள அனுப் பிவிட்டொன் .
அெர்ைள் பசன் ைதும் பிடிபட்ட ஒை் ைறன
அஜொை்கிரறதயொய் தப் ப விட்டு விட்ட வீரர்ைறளத்
திட்டினொன் . பைொபத்பதொடு ைடிந்து பைொண்டொன் .
மறுபடியும் அெர்ைறள அறழத்துை் பைொண்டு பொறை
இடுை்குைளிலும் , ைடபலொரத்து இடங் ைளிலும் பைொவிறலச்
சுை் றியும் பதடினொன் . ஏை் பைனபெ தளபதியொல் அடிபட்டு
மயங் கி விழுந்திருந் தெறனயும் இப் பபொது அந் தப் பொறை
பமல் ைொணவில் றல. 'மூன் று பபர்ைள் ெந்திருை்கிைொர்ைள் .
பெறல எறிெதை் ைொை ஒருென் பைொவில் பமல் தளத்தில்
ஏறிை் ைொத்திருை்கிைொன் . மை் ை இருெரும் பொறை இடுை்கில்
இருந்திருை்கிைொர்ைள் ' - நடந் தறத ஒருெொறு உணர
முடிந் தது அெனொல் .

'எப் படியொனொல் என் ன? மூன் று பபர்ைளுபம தப்பி

விட்டொர்ைள் ! நமை்குை் கிறடத்தது இந் த ஓறல ஒன் றுதொன் '
என் று பமலும் பதடும் முயை் சிறயை் றைவிட்டுவிட்டு
இறடயொை் றுமங் ைலம் புைப் பட்டொன் ெல் லொளபதென் .
தன் பனொடு இருந் த வீரர்ைறள மைொசறபயின் ஐந்து
கூை் ைத்றதச் பசர்ந்தெர்ைளுை்கும் தனித்தனிபய மறுநொள்
கூடும் சறபறயப் பை் றிய பசய் திறயத் பதரிவிை்குமொறு
இரபெொடிரெொை அங் கிருந் பத குதிறரைளில்
அனுப்பினொன் .

இெ் ெளவும் பசய் து முடித்து விட்டு அென்

ைன் னியொகுமரியிலிருந்து இறடயொை் றுமங் ைலம்
புைப் படும் பபொது இரவு பதிபனொரு நொழிறைை்கு
பமலொகிவிட்டது. அப்படிப் புைப்படுெதை் கு முன் பைொவில்
தீபத்தின் ஒளியில் தனியொை மீண்டும் ஒரு முறை
ஒை் ைனிடமிருந்து கிறடத்த அந் த ஓறலறயப் படித்த
பபொதுதொன் தளபதியின் இதயத்தில் அதன் விறளெொன
பயங் ைரமும் பைொடிய சூழ் நிறலயும் நன் ைொை உறைத்தன.
'மைொரொணி இந் தத் திருமுைத்றதப் படிை்ைொமல்
பைொடுத்ததும் ஒருெறைை்கு நல் லதுதொன் . கூடுமொனொல்
மைொமண்டபலசுெரரிடம் கூட இந் த ஓறலறயப் பை் றிை்
குறிப்பிடொமல் இருப் பது நல் லது!" என் ை முடிெொன
தீர்மொனத்பதொடு தொன் மைொமண்டபலசுெரறரச்
சந் திப்பதை் குை் கிளம் பியிருந் தொன் அென் .
பைளியொை் ைங் ைறர ஆலமரத்தடியில் குதிறரறயை்
ைட்டிவிட்டுத் பதொணித் துறைறய பநொை்கித் தொறழ
மரை்கூட்டத்தின் இறடபய ெறளந்து ெறளந்து பசல் லும்
குறுகிய பொறதயில் நடந்து பைொண்பட அன் று மொறலயில்
நிைழ் ந்தெை் றைபயல் லொம் மீண்டும் பமை் ைண்டெொறு
நிறனத்துப் பொர்த்துை் பைொண்டொன் தளபதி
ெல் லொளபதென் .

பதொணித்துறைறய பநருங் கியபபொது அங் பை

தீப்பந் தங் ைளின் பெளிச்சமும் , பபச்சுை் குரல் ைளும்
இருப்பறதை் ைண்டு அென் முைம் மலர்ந்தது. தன்
நம் பிை்றை வீண் பபொைொமல் ைொப் பொை் றியதை் ைொைத்
பதய் ெத்துை்கு நன் றி பசலுத்திை் பைொண்பட துறையில்
இைங் கினொன் . பதொணி அை்ைறரை்குப் புைப் படுெதை் குத்
தயொரொை இருந் தது.

அதில் உட்ைொர்ந்திருந் தெர்ைறளப் பொர்த்தபபொதுதொன்

தளபதியொல் தன் ைண்ைறளபய நம் ப முடியவில் றல!
'பதொணிபய இருை்ைொது இந் த நள் ளிரவில் ' என் று
அெநம் பிை்றைபயொடு அங் கு ெந் த அென் பதொணிறயயும்
அறதச் பசலுத்தும் படபைொட்டி அம் பலென்
பெளொறனயும் மட்டும் பொர்த்திருந் தொல் கூட அெ் ெொறு
ஆச்சரியப்பட்டிருை்ை மொட்டொன் .

ஆனொல் , பதொணியில் வீை் றிருந் தெர்ைள் யொர்? யொறரை்

ைண்டு தளபதி இெ் ெளவு வியப்பறடகிைொன் ?

யொறரத் பதடி ெந் தொபனொ அந் த இறடயொை் றுமங் ைலம்

நம் பிபய படகில் உட்ைொர்ந்திருந் தொர். அெபரொடு
அெருறடய திருை்குமரியொகிய குழல் ெொய் பமொழி
நொச்சியொரும் , அென் இதை் கு முன் பொர்த்திரொத ஒரு
ெொலிபத் துைவியும் படகில் அமர்ந்திருந் தனர். தொடி
மீறசபயொடு ைொட்சியளித்த அந் தத் துைவியின் ைறள
பசொட்டும் முைம் பொர்ப்பதை் கு அழைொை இருந் தது.
தளபதியின் உருெத்றதத் துறையின் அருகில் ைறரயின்
பமல் ைண்டதும் பதொணி நின் ைது. "யொரது ைறரயில்
நிை் பது? இந் பநரத்துை்கு பெை் ைொட்ைறளத் பதொணியில்
ஏை் றும் ெழை்ைம் இல் றல" என் று கூச்சலிட்டொன்
அம் பலென் பெளொன் .

அறதை் பைட்டு பமல் லத் தனை்குள் சிரித்துை் பைொண்பட,

"மைொமண்டபலசுெரர்ை்குத் தளபதி ெல் லொளபதெனின்
ெணை்ைங் ைள் உரியனெொகுை!" என் று கூறியெொறு,
தீப்பந் த பெளிச்சம் தன் முைத்தில் படும் படி படகு அருபை
ெந் து நின் று பைொண்டொன் தளபதி.
ைம் பீரமொன பதொை் ைமும் , அறிபெொளி வீசும் முைத்தில்
கூர்ந்து பநொை்கும் ைண்ைளும் பைொண்ட
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி, "யொர் ெல் லொளபதெனொ? ஏது
இந் த அர்த்த இரொத்திரியில் இப்படி இங் பை திடீர் விஜயம் ?"
என் ைொர். அப் பப்பொ! என் ன மிடுை்ைொன குரல் !

"மைொரொணியொர் ஓர் அெசர ைொரியமொை அனுப்பி

றெத்தொர்ைள் ."

"சரியொன சமயத்துை்குத்தொன் ெந் தொய் ! இன் னும் ைொல்

நொழிறை ைழித்து ெந்திருந் தொல் எங் ைள் பதொணி அை்ைறர
பசன் று அறடந்திருை்கும் . ெொ! நீ யும் படகில் ஏறிை்பைொள் .
மொளிறையில் பபொய் ப் பபசிை் பைொள் ளலொம் !"

"தளபதியொபர! ெொருங் ைள் " என் று சிரித்துை் பைொண்பட

அெனுை்கு இடம் பைொடுத்தொள் மைொமண்டபலசுெரரின்
புதல் வி. படகிலிருந்த மூன் ைொெது ஆளொகிய ெொலிபத்
துைவி 'உம் 'பமன் றிருந் தொர். அெர் பபசபெயில் றல. படகு
மறுைறரறய அறடகிைெறரயில் அெர் பபசபெயில் றல!

-------------

5. வானவன்மாதேவியின் விைக் தி

ஆலயத்துை்கு ெந்து திரும் பினொல் அறல பமொதும் துயரம்

மறைந்து மனத்தில் சொந் தி பிைை்குபமன் று பபரிபயொர்ைள்
பசொல் ெொர்ைள் . ஆனொல் நிலவு பபொழியும் அந் த நீ ளிரவில்
பரிெொரங் ைபளொடு ைன் னியொ குமரியிலிருந் து திரும் பிை்
பைொண்டிருந் த பபொது மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொரின் இதயத்தில் ைெறலைள்
முதிர்ந்து விரை்தி ெளர்ந்து பைொண்டிருந்தது.

அெர் தனியொைச் பசல் லவில் றல. ஆறுதலும் அன் பும்

நிறைந் தெர்ைள் , ஞொனமும் , அநுபெமும் பசறிந் த இரண்டு
பபரிபயொர்ைள் , குழந்றதைள் பபொல் சிரித்துச் சிரித்துப்
பபசும் நிர்மலமொன பநஞ் சம் பறடத்த இரண்டு
ைன் னிறைைள் ஆகிய எல் பலொரும் அெபரொடு
ெருகிைொர்ைள் . பரிெொரத்து வீரர்ைள் சங் கு, பைொம் பு,
தமருைம் , பபரிறை, முழவு, திருச்சின் னம் ஆகிய பிரயொண
ைொல இன் னிறசை் ைருவிைளொல் கீத பெள் ளத்றத
உண்டொை்குகின் ைனர். உடம் பில் பபொதியமறலச் சந் தனை்
குழம் றப ஒரு சிறு குழந் றத தன் பிஞ் சு விரல் ைளொல்
அள் ளித் தடவுெது பபொல் ைடல் ைொை் று வீசுகிைது. ஆனொல்
அெை் றில் எதுவும் ெொனென் மொபதவியின் மனத்துை்குச்
சுைத்றத அளிை்ைவில் றல. குமரியன் றன பைொவிலின்
ைருப் பை் கிருைத்துப் பிரைொரத்தில் நடந்த நிைழ் சசி ் றய
நிறனை்கும் பபொபத அெர் உடம் பு புல் லரித்தது. ஒரு
ைணம் தெறியிருந் தொல் , எெபனொ குறி றெத்து எறிந் த
அந் தை் கூர்றமயொன பெல் அெர் பநஞ் றசப் பிளை்ைொமல்
விட்டிருை்குபமொ? அப்படி ஏதொெது விபரீதமொை
நடந் திருந் தொல் இப் பபொது பல் லை்கில் பசன் று
பைொண்டிருப்பதை் குப் பதிலொை...? ஐபயொ! இந் த மொதிரி
எண்ணிப் பொர்ப்பதை் பை அருெருப்பொை இருந்தது.
ெொனென் மொபதவியின் எண்ணங் ைள் பல் லை்றைத்
தூை்கிச் பசல் லும் வீரர்ைளின் நறடறயப் பபொலபெ
துரிதமொை பமபலழுந் து பசன் ைன.

'இந் தத் பதன் பொண்டி நொட்றட ஏபதொ நொன்

அரியறணயில் அமர்ந்து ஆண்டு பைொண்டிருை்கிை மொதிரி
அல் லெொ எண்ணுகிைொர்ைள் ? இல் றலயொனொல் என் றனச்
சுை் றி ஒை் ைர்ைளும் ெஞ் சைர்ைளும் உலொெை்
ைொரணபமன் ன? தரிசனத்திை் குப் பபொன இடத்தில்
முன் பனை் பொடொை மறைந் திருந்து என் றனை் பைொல் லச் சதி
நடை்கிைது. இது எனை்குப் பபொதொத ைொலம்
பபொலிருை்கிைது. சை்ைரெர்த்திைள் ைொலமொன பின் நொன்
அமங் ைலியொை மட்டும் ஆைவில் றல; எெ் ெளவு
துரதிருஷ்டங் ைளும் துர்பொை்கியங் ைளும் உண்படொ,
அெ் ெளவும் என் றன ெந்து சொர்ந்துவிட்டன
பபொலிருை்கிைது. ைணெறன இழந் பதன் , அருறமை்
குமொரன் இரொசசிம் மனுமொ என் றன விட்டு ஓடிப் பபொை
பெண்டும் ? பபொரில் பதொை் றுவிட்டொல் என் ன? அதை் ைொைப்
பபை் ைெளிடம் கூடச் பசொல் லிை் பைொள் ளொமல்
இலங் றைை்கும் புட்பைத்துை்குமொ ஓட பெண்டும் ?
பொழொய் ப் பபொன எதிரிைளுமொ ெட பொண்டி நொட்டின் பமல்
பறடபயடுை்ை பெண்டும் ? நொடு தொன் பபொயிை் று, இெனும்
இப்படி எதை் ைொை ஓடிப் பபொனொன் ?

'எங் ைொெது சமணப் பள் ளியிபலொ, பபௌத்தப் பள் ளியிபலொ,

தீட்றச பபை் று மணிபமைறல, குண்டலபைசி இெர்ைறளப்
பபொல் எஞ் சிய ெொழ் நொறளத் துைவு மொர்ை்ைத்தில்
ைழித்துவிட எண்ணியிருந் தெறள இந் த
மைொமண்டபலசுெரர் ஏன் தொன் இங் கு அறழத்துை்
பைொண்டு ெந் தொபரொ? இந் த இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி
இருை்கிைொபர, அப்பப்பொ! எறதயும் சில
புன் னறைைளொலும் , சில ெொர்த்றதைளொலும் சொதித்து
விடுகிைொர். எெ் ெளபெொ விரை்திபயொடு இருந் தெறள
மனத்றத மொை் றி இங் கு அறழத்துை் பைொண்டு ெந்து
இந் தப் புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில் மறுபடியும்
இரொஜ பபொைங் ைளுை்கும் , அரசியல் சூழ் சசி ் ைளுை்கும்
நடுபெ சிை்ைறெத்துவிட்டொபர! இதிலிருந்து எப்படித்
தப் புெது? தப் பொமல் இப்படிபய இருை்ைத்தொன் முடியுமொ?
மைொமண்டபலசுெரர் எனை்கு அளித்திருை்கும் பைௌரெம்
மிை மிைப் பபரியதுதொன் . அதில் சந் பதைபம இல் றல.
ஐம் பபருங் கூை் ைத் தறலப் பபருமை்ைளும் ,
மந் திரொபலொசறனத் தறலெரும் இருை்கும் பதன் பொண்டி
நொட்டின் அரசிறயப் பபொன் ை மரியொறதறய அந் த
மைொபுருஷரொன இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி எனை்கு
அளித்திருந் தொலும் இதிலிருந்து நொன் தப்பித்துத்தொனொை
பெண்டும் . ைொலஞ் பசன் ை என் நொயைர் மீது நொஞ் சில்
நொட்டொருை்கு இருை்கும் அளவு ைடந் த அன் பினொல்
மைொமண்டபலசுெரர் இறதச் பசய் திருை்கிைொர்.

'அபத சமயத்தில் இதன் விறளவு என் ன ஆகுபமன் பறத

அெர் சிந் திை்ைொமல் விட்டிருை்ைவும் முடியொது. அபொரமொன
சொணை்கியத் திைறம பறடத்த இறடயொை் றுமங் ைலம்
நம் பிை்ைொ சிந் தறனறய நிறனவுபடுத்த பெண்டும் ?

'பதன் பொண்டிப் புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில் நொன்

இருப்பதொல் தொன் ஒை் ைர்ைளும் பைொறலை்கு
ஏெப் பட்டிருை்ைலொம் ! ெடபொண்டி நொட்றடை் றைப் பை் றிய
எதிரிைள் இங் பை பறடபயொடு நுறழய எெ் ெளவு
நொட்ைளொகும் ? என் ஒருத்தியின் பபொருட்டு அறமதியும் ,
ெளமும் , அழகுச் பசல் ெமும் பைொழிை்கும் இந் த நொஞ் சில்
நொட்டில் பபொர் ஏை் படத்தொன் பெண்டுமொ? இன் று மொறல
முன் னிரவு பநரத்தில் ைன் னியொகுமரியில் நடந் த தீய
நிைழ் சசி
் ைள் எறதை் குறிை்கின் ைன? மைொ பமறதயொன
மண்டபலசுெரர் தளபதி மூலமொை அெை் றைை்
பைள் விப்பட்ட பின் பொெது, தம் ைருத்றத மொை் றிை்
பைொள் ெொரொ? அல் லது அெருறடய பமௌனத்துை்கும் ,
அறமதிை்கும் பெறு ஏதொெது ைொரணம் உண்டொ? சில
சமயங் ைளில் அெர் பபரிய புதிரொை மொறிவிடுகிைொபர?
'இரொசசிம் மறனத் பதடி இலங் றைத் தீவுை்கு ஒை் ைர்ைறள
அனுப்புங் ைள் ' என் று மூன் று தினங் ைளொை அெரிடம்
பசொல் லி ெருகிபைன் ; ஓர் ஏை் பொடும் பசய் யொமல்
தண்ணீருை்குள் பபொட்ட ைல் மொதிரி இருை்கிைொர். சமீப
ைொலமொை இங் பையும் பைொட்றடை்கு ெருெதில் றல.
எப் பபொதொெது ெந் தொலும் பசொல் ெறதபயல் லொம்
பைட்டுவிட்டுப் பதில் பசொல் லொமல் ெழை்ைம் பபொல்
சிரித்துவிட்டுப் பபொய் விடுகிைொர்.

'ெரட்டும் ! நொறளய மைொசறபை் கூட்டத்துை்கு அெர்

எப் படியும் ெந்துதொனொை பெண்டும் . அப் பபொது
எல் லொெை் றையும் பதளிெொை மனம் விட்டுச் பசொல் லி
விடுகிபைன் . 'மைொமண்டபலசுெரபர! என் றன இந் தப்
பபரிய பைொட்றடயிலிருந்து விடுதறல பசய் து விடுங் ைள் .
என் னொல் இனியும் இங் கிருை்ை முடியொது. நொன் சமண
மதத்தில் பசர்ந்து தீட்றச பபை் றுச் சந்நியொசினியொைப்
பபொகிபைன் . என் மைறனயும் பதடி அறழத்து ெரொமல்
என் றனயும் இந் தை் பைௌரெ ெறலயில் அறடத்து
ெறதை்ைொதீர்ைள் . என் மனம் விரை்தியறடந்துவிட்டது'
என் று பசொல் லத்தொன் பெண்டும் .'

"மைொரொணி! என் ன? இன் னும் பல் லை்கினுள் பளபய

உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருை்கிறீர்ைள் ? ஏதொெது
சிந் தறனபயொ?" - அதங் பைொட்டொசிரியரின் குரறலை்
பைட்டு ெொனென் மொபதவிை்குச் சுய நிறனவு ெந் தது.
பெளிபய பொர்த்தொர். பல் லை்குைள் புைத்தொய நொட்டுை்
பைொட்றடை்குள் பைொண்டு ெந்து நிறுத்தப் பட்டிருந் தன.
பைெதியும் , விலொசினியும் தங் ைள் பல் லை்குைளிலிருந்து
இைங் கிை் கீபழ நின் று பைொண்டிருந் தனர்.

சிந் தறன பெைத்தில் அரண்மறனறய அறடந்து

விட்டறத உணர்ந்து பைொண்டு பல் லை்கிலிருந்து கீபழ
இைங் ைச் சிறிது பநரமொயிை் று ெொனென் மொபதவிை்கு.
பைெதியும் , விலொசினியும் ைன் னங் குழியச் சிரித்துை்
பைொண்பட மைொரொணியின் அருபை ெந் து நின் று
பைொண்டனர். முைை் குறிப்றபயும் பமௌனத்றதயும்
பொர்த்த பபொது பெழை்ைனிெொயரும்
அதங் பைொட்டொசிரியரும் மைொரொணியின் மனம்
நிம் மதியை் று இருை்கிைபதன் று பதரிந்து பைொண்டனர்.
அந் த நிறலயில் பபசொமலிருப் பபத நல் லபதன் று
அெர்ைளுை்குத் பதொன் றியது.

உணவு முடிந் த பின் நிலொ முை் ைத்தில் பபொய் எல் பலொரும்

உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் தனர். ஒருெபரொடு ஒருெர் பபசிை்
பைொள் ளவில் றல. அந்த அறமதி அதங் பைொட்டொசிரியரின்
மனத்தில் ஒருெறை பெதறனறய உண்டொை்கிை் று.
அங் பை மகிழ் சசி
் யும் , ைலைலப் பும் நிலவுெதை் ைொை
ஏதொெது ஒரு மொறுதறல உடபன உண்டொை்ை பெண்டும்
என் று நிறனத்தொர்.

"மைொரொணி! என் குமொரி விலொசினிை்குப் பரத நொட்டியம்

முழுதும் ைை் பித்திருை்கிபைன் . அபிநயமும் நிருத்தியமும்
அெளுை்கு அழைொைப் பபொருந்தியிருை்கின் ைன.
திருெொசைம் திருை்பைொறெயொரிலுள் ள
மொணிை்ைெொசைரின் அை் புதமொன பொடல் ைளுை்பைல் லொம்
அபிநயப் பயிை் சி அளித்திருை்கிபைன் . இப் பபொது
எல் பலொரும் ஓய் ெொை உட்ைொர்ந்திருை்கிபைொம் .
மைொரொணியொரின் நிம் மதியை் ை குழம் பிய மனத்துை்கும்
ஆறுதலொை இருை்கும் " என் று பமதுெொைப் பபச்றசத்
பதொடங் கினொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"மிைவும் நல் லது! உங் ைள் பபண்ணின் நொட்டியத்றதப்

பொர்த்தொெது என் மனை் ைெறலைறளச் சிறிது பநரத்துை்கு
மைை்ை முயல் கிபைன் " என் று கூறினொர் மைொரொணி.
"குழந் தொய் , விலொசினி! உனை்கு நடனமொடத்
பதரியுபமன் று நீ என் னிடம் பசொல் லபெ இல் றலபய? ெொ
இப்படி! ஏதொெபதொரு நல் ல பொட்டுை்கு அபியம் பிடித்துை்
ைொட்டு, பொர்ை்ைலொம் " என் று ஆசிரியரின் மைளிடம்
திரும் பிை் கூறினொர். விலொசினி சிரித்துை் பைொண்பட
எழுந் திருந்தொள் . நிலொ முை் ைத்துச் சுெபரொரமொை
மறைவில் பசன் று உறடறய நொட்டியத்துை்கு ஏை் ைபடி
ெரிந்து ைச்சும் , தொருமொைை் ைட்டிை்பைொண்டு ெந் தொள் .

"ெல் லொளனின் தங் றைை்கு நன் ைொைப் பொட ெரும் என் று

நிறனை்கிபைன் . அெபள பொடட்டும் " என் று
பெழை்ைனிெொயர் சும் மொ இருந் த பைெதிறயயும் அதில்
பசர்த்து றெத்தொர்.

"பழம் நழுவிப் பொலில் விழுந் தொை் பபொல் ஆயிை் று! இந்த

இரண்டு இளம் பபண்ைளுமொைச் பசர்ந்து நமை்குை் ைறல
விருந் து அளிை்ைட்டும் ."

"மைொரொணியொபர பொர்த்து ஆசிபமொழி கூறுெதை் கு

முன் ெந் திருை்கிை பபொது எங் ைள் ைறலை்கு அறதவிடப்
பபரும் பபறு பெபைன் ன இருை்ை முடியும் ?" என் ைொள்
சிலம் பு குலுங் ை நொட்டிய உறடபயொடு ெந்து நின் ை
விலொசினி. பைெதி மைொரொணிறய ெணங் கி வீறணறய
ஏந் திப் பொடுெதை் குத் தயொரொை முன் னொல் ெந்து
உட்ைொர்ந்து பைொண்டொள் .

"பதவி! ைன் னியொகுமரியிலிருந்து புைப் பட்டு

ெந் ததிலிருந்து இந்த விநொடிெறர உங் ைள் மனத்தில்
ஏை் பட்ட பபரிய ைெறலைளொல் நிம் மதியை் றுை்
குழம் புகிறீர்ைள் என் று பதொன் றுகிைது. ெல் லொளபதெனின்
தங் றையும் , அதங் பைொட்டொசிரியரின் குமொரியுமொைச்
பசர்ந்து பபொட்டி பபொட்டுை் பைொண்டு உங் ைள்
ைெறலறயத் துரத்தப் பபொகிைொர்ைள் , பொருங் ைள் !"
என் ைொர் பெழை்ைனிெொயர். மைொரொணி அறதை் பைட்டு
முைத்தில் மலர்ச்சிறயயும் , உதடுைளில் சிரிப்றபயும்
ெருவித்துை் பைொள் ள முயன் ைொர். ஆனொல் அந் தச்
சிரிப் பில் இயை் றையின் உயிர்ப்பு இல் றல.

அடுத்த ைணம் நிலொ முை் ைத்தில் சிலம் பும் சலங் றையும்

குலுங் கும் ஒலி எழுந் தது. நொட்டியத்துை்கு என் பை
பறடை்ைப் பட்டறதப் பபொன் ை விலொசினியின் உடல்
ெறளந்து பநளிந்து அபிநயம் பிடித்த அழறை எப் படி
ெருணிப் பது? இது என் ன? குயிலின் இனிறம இந்த
மொனிட நங் றையின் பதொண்றடை்கு எப்படிை் கிறடத்தது?
பொடுெது ெல் லொளபதெனின் தங் றை பைெதிதொனொ?
அல் லது பதெபலொைத்துச் சங் கீத பதெறத ஒன் று
வீறணறய ஏந்தி ெந்து இந் த நிலொ முை் ைத்தில்
உட்ைொர்ந்து பொடுகிைதொ?

'சூடைந் பதொள் ெறள யொர்ப்ப ெொர்ப்ப

பதொண்டர் குழொம் எழுந் தொர்ப்ப ெொர்ப்ப
நொடெர் நந் தம் றம யொர்ப்ப ெொர்ப்ப
நொமும் அெர் தம் றம யொர்ப்ப ெொர்ப்ப
பொடை பமல் லடி யொர்ை்கு மங் றை
பங் கினன் எங் ைள் பரொபரனுை்
 ைொடை மொமறல யன் ன பைொவுை்
ைொடப் பபொை் சுண்ணம் இடித்தும் நொபம!'

திருெொசைத் திருப் பபொை் சுண்ணப் பதிைத்திலிருந்து ஒரு

பொடறல ெரி ெரியொை நிறுத்தி, அபிநயத்துை்கு அெைொசம்
பைொடுத்து, நிதொன ைதியில் வீறணறய மீட்டிப் பொடும்
பைெதி அங் கிருந் த எல் பலொறரயும் முை் றிலும் புதிய
உலைத்துை்கு அறழத்துப் பபொய் விட்டொள் . விலொசினியின்
நடனபமொ பொட்டின் ஒெ் பெொரு எழுத்றதயும் தத்ரூபமொை
அபிநயத்தில் சித்தரித்துை் ைொட்டியது. விரை்தியின்
எல் றலயில் குறமந் து பைொண்டிருந் த மைொரொணி
சைலத்றதயும் மைந்து அந் தப் பொட்டிலும் நடனத்திலும்
லயித்துப் பபொயிருந்தொர். ஆனொல் உள் ளத்றத உருை்கும்
மொணிை்ைெொசைரின் அந் தப் பொட்டு இன் பனொரு ெறையில்
அெர் மனத்றத விரை்தி பைொள் ளச் பசய் தது.

'பொர்ை்ைப் பபொனொல் பபொன் னும் , பபொருளும் , அரச

பபொைமும் , அதிைொர ஆணெங் ைளும் என் ன பயறனை்
பைொடுை்ைப் பபொகின் ைன? துன் பத்றதயும் ,
சூழ் சசி
் றயயும் , குபரொதத்றதயும் உண்டொை்ைெல் லன.
பபொட்டிதொன் இெை் ைொல் உண்டொகின் ைன. பரம் பபொருறள
நிறனந்து அல் லும் , பைலும் அனுெரதமும் பொடித்
திரிெதில் மொணிை்ைெொசைர் பபொன் ை அடியொர்ைளுை்குை்
கிறடத்த ஆத்மீைமொன இன் பம் என் றனப் பபொல ஒரு
நொட்டின் அரசிபய விரும் பினொலும் கிறடை்குமொ? இந் தப்
பொடறல வீறணபயொடு இறழத்து பொடும் பைெதியின்
குரறலயும் , இதை் கு அழைொை அபிநயம் பசய் யும்
விலொசினியின் பதொை் ைத்றதயும் பொர்ை்கும் பபொது என்
மனத்தில் ஏன் இந்தை் கிளர்ச்சி ஏை் படுகிைது. இந் தை்
கிளர்ச்சிை்குப் பபொருள் என் ன? பைொட்றட, பைொத்தளம் ,
அரண்மறன அரசபபொைம் , எல் லொெை் றையும் விட்டு விட்டு
இப்படிபய, இப் பபொபத எழுந்திருந்து எங் ைொெது
ஓடிப் பபொய் விடலொம் பபொலத் பதொன் றுகிைபத? இது ஏன் ?
ஏன் ?'

பமபல பொல் மொரிபயன முழுநிலொ, சீதமொருத பமன் ைொை் று,

பொட்டின் குரல் இனிறம, ைருத்தொழம் , சலங் றை ஒலிை்கும்
பொதம் , இறெபயல் லொம் பசர்ந்து மைொரொணிறயத்
பதய் வீைம் நிறைந்த புனிதமொனபதொரு மொனஸீை
பூமிை்குத் தூை்கிை் பைொண்டு பசல் ெறதப் பபொலிருந்தது.
கிண்கிணிச் சிறுசலங் றையின் ஒலியும் பைெதியின்
பொடை் குரலும் நின் ை பபொதுதொன் மைொரொணி
ெொனென் மொபதவி இந் த உலைத்துை்கு ெந்து ைண்றணத்
திைந்து எதிபர பொர்த்தொர். பைெதியும் விலொசினியும்
பெ் வியமொை அடை்ை ஒடுை்ைத்துடன் றைைறளை் கூப்பி
ெணங் கினொர்ைள் .

"அை் புதமொன நிருத்தியம் ! அை் புதமொன கீதம் !" என் று

சிரை்ைம் பம் பசய் தொர் பெழை்ைனிெொயர். தம் முன் பன
அழகின் மொசுபடொத பபொை் சிறலயொை ெணங் கி நிை் கும்
அந் த யுெதிைளிடம் எந் த ெொர்த்றதைறளச் பசொல் லி
எப் படிப் பொரொட்டுெபதன் பை மைொரொணிை்குத்
பதரியவில் றல.

"மைொரொணி! தங் ைள் ெொயொல் குழந்றதைறள ஆசிபமொழி

கூறி ெொழ் த்த பெண்டும் " என் று அதங் பைொட்டொசிரியர்
பைட்டுை் பைொண்டொர்.

"ஆசிரியபர! இந்தை் குழந் றதைறள எப் படி

ெொழ் த்துெபதன் பை எனை்குத் பதொன் ைவில் றல. ஒரு
பெறள இந் த மொபபரும் ைறலச் பசல் விைறள
ெொழ் த்துெதை் கு பெண்டிய அெ் ெளவு தகுதி கூட எனை்கு
இல் றலபயொ என் று நொன் பயப்படுகிபைன் . உங் ைறளப்
பபொல ஆன் பைொர்ைள் தொம் இம் மொதிரிப் பபருங்
ைறலைளுை்கு ெொழ் த்துெதை் கு உரிறம உறடயெர்ைள் .
குழந் றதைபள! என் றன ெணங் ைொதீர்ைள் . ஆசிரியர்
பிரொறனயும் , பெழை்ைனிெொயறரயும் முதலில்
ெணங் குங் ைள் ."

"நீ ங் ைள் இப் படிச் பசொல் லை்கூடொது. அன் றன

ைன் னியொகுமரித் பதய் ெத்துை்கு அடுத்தபடி இந்தத்
பதன் பொண்டி நொட்டின் மொபபருந் பதவி தொங் ைள் . உங் ைள்
மனத்தில் எழுகின் ை அன் பு நிறைந்த ெொர்த்றதைளொல்
ெொழ் த்துங் ைள் " என் ைொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"குழந் றதைபள! இப் படி அருகில் ெொருங் ைள் ." பைெதியும்

விலொசினியும் அருபை பசன் ைொர்ைள் . உட்ைொரச் பசொல் லிை்
றையமர்த்தினொர் மைொரொணி. இரண்டு பபண்ைளும்
இருபுைமும் மண்டியிட்டு அமர்ந்தனர். இரண்டு
பபண்ைறளயும் முதுறைச் பசர்த்துத் தழுவிை் பைொண்டொை்
பபொல் இரு றைைளொலும் பொசத்பதொடு அறணத்துை்
பைொண்டொர் மைொரொணி ெொனென் மொபதவி.

"அருறமை் குழந்றதைபள! உங் ைளுை்கு எல் லொ

மங் ைலங் ைளும் உண்டொைட்டும் . அறிவும் , திருவும் மிை்ை
நல் ல நொயைர்ைள் ெொய் ை்ைட்டும் !"

மைொரொணி இப் படி அெர்ைறள ெொழ் த்திை் பைொண்டிருந்த

பபொது நிலொ முை் ைத்தின் பதன் பை்ைம் மதிை் சுெருை்குை்
கீபழ இருந் த அரண்மறன நந் தெனத்திலிருந்து ஒரு
குரூரமொன கூப்பொடு எழுந் தது. அறதயடுத்துச்
சடசடபென் று ஒரு பபரிய மரை்கிறள முறிந்து விழும்
ஓறச பைட்டது. ஆந்றதைள் அலறின. 'திடு திடு' பென
ஆட்ைள் ஓடும் ைொலடி ஓறசயும் , இனம் புரிந் து பைொள் ள
முடியொத பெறு சில சத்தங் ைளும் அரண்மறன
நந் தெனத்திலிருந் து கிளம் பின. நந் தெனத்தில் மூறலை்
பைொன் ைொைத் தீப் பந்தங் ைள் மின் னிை் பைொண்டிருந் தன.
நிலொ முை் ைத்திலிருந்த மைொரொணி உட்பட எல் பலொரும்
திடுை்கிட்டு எழுந் தொர்ைள் . 'என் ன? என் ன?' என் ை பைள் வி
ஒெ் பெொருெர் ெொயிலிருந்தும் முந்தி எழுந்தது. எல் பலொரும்
நந் தெனத்தின் பை்ைமொை மிரண்ட பொர்றெயொல் திரும் பிப்
பொர்த்தனர். அங் பை தீப் பந் தங் ைபளொடு வீரர்ைள் ஓடுெதும் ,
'பிடி! விடொபத!' என் ை கூப்பொடுைளும் ைண்டு அெர்ைள்
திறைத்தனர்.
-------------

6. யாை் இந் ேே் துறவி?

பதொணித் துறையிலிருந்து இரவின் அைொல பநரத்தில்

புைப் பட்ட அந் தப் படகு பைளியொை் றைை் ைடந்து
பைொண்டிருந்தது. ஆை் றில் பெள் ளத்தின் பெைமும் ,
சுழிப் பும் மிகுதியொை இருந் ததொல் அம் பலென் பெளொன்
படறை பமல் லச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொனொன் .
படகில் பசன் று பைொண்டிருந் த பபொது
மைொமண்டபலசுெரர் தளபதி ெல் லொளபதெனிடம்
ைலைலப் பொைப் பபசினொர். அெருறடய திருை்குமரி
குழல் ெொய் பமொழி நொச்சியொரும் சிரித்துை் பைொண்பட
பெடிை்றையொைவும் , ைலைலப் பொைவும் பபசினொள் .
படபைொட்டி அம் பலென் பெளொனும் பபசினொன் .
குழல் பமொழிை்குப் பை்ைத்தில் உட்ைொர்ந்திருந் த அந்த
ெொலிபத் துைவிதொன் பபசபெயில் றல. எப் படியொெது
அந் தத் துைவிறயப் பபச றெத்துவிடபெண்டுபமன் று
தளபதி ஆனமட்டிலும் முயன் ைொன் . பெண்டுபமன் பை
பபச்சினிறடபய துைவிைறளப் பை் றிப் பபசினொன் .
அப் பபொதொெது அந்த இளம் துைவி ெொய் திைந்து
பபசுெொபரன் று அென் எதிர்பொர்த்து ஏமொை் ைம்
அறடந் தொன் . உதடுைறள பநகிழ் ந்து பமௌனமொை ஒரு
புன் னறை பசய் துவிட்டுப் பபசொமலிருந் தொர் அெர்.
'மனிதர் ெொய் பபச முடியொத ஊறமபயொ?' என் று சந் பதைம்
உண்டொகிவிட்டது அெனுை்கு.

மைொமண்டபலசுெரரொெது அெருறடய புதல் வியொெது

அந் தத் துைவிறயத் தனை்கு அறிமுைம் பசய் து
றெப்பொர்ைள் என் று தளபதி எதிர்பொர்த்தொன் . ஆனொல்
அெர்ைள் அறதச் பசய் யபெ இல் றல. பெண்டுபமன் பை
அறிமுைம் பசய் யொமலிருப்பது பபொல் பதொன் றியது
அெனுை்கு. 'இந் தத் துைவி யொர்? எங் கிருந் து ெருகிைொர்?
ஏன் இபப் டிப் பபசொமல் ஊறம பபொல் பமௌனமொை
உட்ைொர்ந்து பைொண்டு ெருகிைொர்?' என் று
பெளிப்பறடயொை இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியிடம்
பநருை்கு பநர் பைட்டுவிடலொம் . ஆனொல் அந் தத்
துைவிறயயும் அருகில் றெத்துை் பைொண்பட அப்படிை்
பைட்பது அெ் ெளவு சிைந் த முறையொைொது. பண்பை் ை
முரட்டு விசொரறணயொை முடிந்துவிடும் அது!

அெர்ைள் பெண்டுபமன் பை பிடிெொதமொை அறதத்

தன் னிடம் பசொல் ல விரும் பொதது பபொல் மறைை்கும் பபொது
பைட்பது நொைரிைமில் றல. ஆனொல் ஒரு உண்றமறயத்
தளபதி ெல் லொளபதென் பதளிெொைப் புரிந்து பைொள் ள
முடிந் தது. திருமணமொைொத தம் குமொரிறய அந் த ெொலிப
ெயதுத் துைவிபயொடு பநருங் கிப் பழைவிடுெறதை் ைண்ட
பபொது, துைவிை்கும் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பிை்கும்
பநருங் கிய விதத்தில் உைபெொ பதொடர்பபொ இருை்ை
பெண்டுபமன் று பதரிந் தது. குழல் பமொழி அந் தத்
துைவியிடம் நடந்து பைொண்ட விதம் எெ் ெளபெொ நொள்
பதரிந்து பழகிய மொதிரி கூச்சபமொ, நொணபமொ இல் லொமல்
இருந்தது. தன் பை்ைத்தில் ைன் னிப் பருெத்து அழகு பூரித்து
நிை் கும் ஓர் இளம் பபண் படகில் உட்ைொர்ந்திருை்கிைொபள
என் று துைவி கூச்சமறடந் ததொைத் பதரியவில் றல. அபத
பபொல் தளதளபென் று உருை்கிய பசம் பபொன் பபொன் ை
நிைமும் , இளறமை் ைட்டறமந் த ைொறள பபொன் ை உடலும் ,
அழகு ததும் பும் முைத் பதொை் ைமுமொை ஓர் ஆண் மைன் தன்
அருபை உட்ைொர்ந்திருை்கிைொபன என் று
மைொமண்டபலசுெரரின் குமொரியும் கூசியதொைத்
பதரியவில் றல. அெள் பநருங் கி உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருந் தொள் . அடிை்ைடி சிரித்துை் பைொண்பட
துைவியின் முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்தொள் !
இெை் றைபயல் லொம் பொர்த்துத்தொன் தளபதி மனம்
குழம் பினொன் . படகு பமபல முன் பனறிச் பசன் று
பைொண்டிருந்தது.

ஆண்பிள் றளயொகிய ெல் லொளபதெறனபய அந் த

இளந்துைவியின் பதொை் ைம் மயை்கியது. 'இந் த முைத்றத
இன் பனொரு முறை பொர்!' என் று பொர்த்தென் அல் லது
பொர்த்தெறள மீண்டும் மீண்டும் தூண்டை்கூடிய
அதிசயமொனபதொர் அழகு துைவியின் முைத்தில் இருந்தது.

தங் ைத் தொம் பொளத்தில் அறரை்கீறர விறதறயை் பைொட்டி

றெத்தொை் பபொல் அந் தப் பபொன் னிை முைத்தில்
ைருைருபென் று ெளர்ந்திருந் த தொடி எடுப்பொை இருந்தது.
தளபதி மீண்டும் நிலொ ஒளியில் படகுை்குள் தன் எதிபர
உட்ைொர்ந்திருை்கும் துைவிறயப் பொர்த்தொன் .

அந் தை் ைம் பீரமொன பொர்றெ, அழகிய ைண்ைள் , நீ ண்ட

நொசி, புன் னறை தெழும் சிெந் த உதடுைள்
இெை் றைபயல் லொம் இதை் கு முன் எங் பைொ, எப் பபொபதொ,
பல முறைைள் பொர்த்திருப் பது பபொல் ஒரு பிரறம. ஒரு
தை் பசயலொன நிறனவு திடீபரன் று ெல் லொளபதெனின்
மனத்தில் ஏை் பட்டது.

மொளிறைை் ைறரயிலுள் ள துறையில் பபொய் த் பதொணி

நிை் கிைெறர இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியும் , அெருறடய
பபண்ணும் எறத எறதபயொ பபசினொர்ைள் .
மைொரொணியொரின் உடல் நலம் , ெடபொண்டி நொட்டின்
அரசியல் நிறலறம, துறைமுைத்திை் கு ெந் து பசல் லும்
பெளிநொட்டு மரை்ைலங் ைள் , பைொட்டொை் றிலுள் ள
பதன் பொண்டிப் பபரும் பறடைளின் நிறலறம என் று
எத்தறனபயொ பசய் திைறளப் பை் றி விரிெொை
விெொதித்துப் பபசினொர்ைள் . ஆனொல் தப்பித் தெறிை் கூட
அந் த ெொலிபத் துைவிறயப் பை் றிப் பபசவில் றல.

'இந் த அைொல பெறளயில் இெர்ைபளொடு எங் பை

பபொய் விட்டு மொளிறைை்குத் திரும் புகிைொர்
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி?' என் று இன் பனொரு
சந் பதைமும் தளபதிை்கு ஏை் பட்டது. ைறரயில்
இைங் கியதும் மைொமண்டபலசுெரர் பசய் த முதல் ைொரியம்
வீரத்தளபதி ெல் லொளபதெனுறடய சந்பதைத்றத பமலும்
ெளர்ப்பதொைபெ இருந்தது.

"குழல் பமொழி! தளபதி ஏபதொ முை்கியமொன பசய் தி

பைொண்டு ெந்திருை்கிைொர். அெபரொடு நொன் தனியொைப்
பபச பெண்டும் . நீ 'சுெொமி'ைறள அறழத்துை் பைொண்டு
பபொய் ெசந் த மண்டபத்தில் தங் குெதை் கு பெண்டிய
ஏை் பொடுைறளச் பசய் து பைொடு" என் று தீவின் பமை் குை்
பைொடியிலிருந் த ெசந் த மண்டபை் ைட்டடத்றதச் சுட்டிை்
ைொட்டினொர் மைொமண்டபலசுெரர். "ஆைட்டும் அப்பொ!
'இெறர' நொன் ைெனித்துை் பைொள் கிபைன் . நீ ங் ைள்
தளபதியொறர அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் உங் ைள்
ைொரியத்றதை் ைெனியுங் ைள் " என் று பசொல் லிவிட்டு,
அெருறடய பபண் குழல் பமொழி அந் த இளந்துைவிறய
அறழத்துை் பைொண்டு அபத பநரத்தில் தனிபய ெசந் த
மண்டபத்றத பநொை்கி நடந் தறதப் பொர்த்த பபொது தளபதி
திறைத்துப் பபொய் நின் றுவிட்டொன் . அென் மனத்துை்குள்
நிைழ் ந்து பைொண்டிருந் த மர்மை் குழப்பம் இன் னும் ஒரு படி
அதிைமொகிவிட்டது.

"என் ன தளபதி? நொம் பபொைலொமொ? அந் தரங் ை

மண்டபத்தில் பபொய் நொம் பபசபெண்டியறதப்
பபசுபெொம் " என் று கூறிை் பைொண்பட முன் னொல் நடந் தொர்
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி. தளபதி ெசந்த மண்டபத்றத
பநொை்கி நடந்து பைொண்டிருை்கும் அந் தத் துைவிறயயும் ,
பூங் பைொடி அறசந்து துெள் ெது பபொல் அெர் அருபை நறட
பயிலும் குழல் பமொழிறயயும் திரும் பித் திரும் பிப்
பொர்த்துை் பைொண்பட மைொமண்டபலசுெரறரப் பின் பை் றி
நடந் தொன் .

"தளபதி! ெழிறயப் பொர்த்து நடந்து ெொ! மறழ பபய் த

ஈரம் ; ெழுை்கி விடப் பபொகிைது. எங் பைபயொ பொர்த்துை்
பைொண்டு நடை்கிைொபய?" என் று அெர் குறிப்பொைத் தன்
பசயறலை் ைண்டித்த பபொது தொன் திரும் பிப் பொர்ப்பறத
ெல் லொளபதென் நிறுத்திை் பைொண்டொன் . அப் பபொது
மைொமண்டபலசுெரரும் தொனும் தனியொை இருப் பதொல்
அந் தத் துைவிறயப் பை் றி அெரிடம் விசொரிப் பது
தெறில் றல என் று அெனுை்குத் பதொன் றியது.
"மைொமண்டபலசுெரரிடம் அடிபயன் ஒரு சந் பதைம்
பைட்ைலொபமொ?" என் ைொன் .

முன் னொல் 'விறுவிறு' பென் று விறரந்து நடந்து

பைொண்டிருந் த இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி நின் று
அெறனத் திரும் பிப் பொர்த்தொர். இறமயொமல் அெர்
பொர்த்த அந் தப் பொர்றெயில் ஆத்திரமொ? திறைப் பொ?
பெறுப் பொ? பைொபமொ? - எது நிறைந் திருந் தது என் பறத
ெல் லொளபதெனொல் விளங் கிை் பைொள் ள முடியவில் றல.

"சந் பதைமொ! என் ன சந் பதைம் ?" நிதொனமொன குரலில்

பதை் ைமில் லொமல் பெளி ெந்தது அெருறடய பைள் வி.

மைொமண்டபலசுெரர் திரும் பிப் பொர்த்த விதத்றதயும்

பைட்ட பைள் விறயயும் பொர்த்து ஒரு ைணம் அப் படிபய
அயர்ந்து பபொய் நின் றுவிட்டொன் வீரத்தளபதி. தொன் பைட்ை
நிறனத்தறத பைட்ைொமபல இருந்து விடலொமொ என் று
ஒருவிதத் தயை்ைம் கூட அெனுை்கு உண்டொயிை் று.
அறிவிலும் , அநுபெத்திலும் , சூழ் சசி ் யிலும் , எறதயும்
ஆளும் திைறமயிலும் மறல பபொல் உயர்ந்த
மைொமண்டபலசுெரரிடம் எறதயும் மறைை்ை முடியொது.
ஒெ் பெொரு பசொல் லிலும் , ஒெ் பெொரு பொர்றெயிலும் ,
ஒெ் பெொரு அறசவிலும் மனத்தின் ஆழத்தில்
பதுங் கியிருை்கும் அதை் கு மூலமொன எண்ணத்றத
ஊடுருவி அறியை்கூடியெர் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.
எனபெ பைட்ை நிறனத்தறத மறைை்ைொமல் பைட்டு
விடுெபதன் று உறுதி பசய் து பைொண்டு, "நம் பமொடு படகில்
ெந் தொபர, அந் தத் துைவி..." என் று பதொடங் கி, அென் தன்
பைள் விறயை் பைட்டு முடிப்பதை் குள் பளபய அெர்
இறடமறித்துப் பதில் பசொல் லத் பதொடங் கிவிட்டொர்.

"அெர் இன் னொபரன் று அறிெதை் ைொைப் படகு புைப் பட்ட

பபொதிலிருந்து நீ துடிதுடித்துை் பைொண்டிருப் பது எனை்குத்
பதரியும் . ெல் லொளொ! அெறர ெொய் திைந்து பபச
றெப்பதை் ைொை நீ பசய் த சொைஸங் ைறள பயல் லொம்
பொர்த்து உள் ளூரச் சிரித்துை் பைொண்டுதொன் ெந் பதன்
நொன் . அெறரப் பை் றி நீ ைட்டொயம் பதரிந்து
பைொள் ளத்தொன் பெண்டும் . ஆனொல் இப் பபொது பெண்டொம் ,
அதை் பைொரு சமயம் ெரும் " என் று பசொல் லிவிட்டுை்
குறும் புத்தனமொனபதொரு சிரிப்றப இதழ் ைளில் மலரச்
பசய் தொர் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.

தன் பைள் விை்கு விறட பசொல் லொமல் அெர்

சொமர்த்தியமொை அறத மறுத்த விதம் தளபதிறய
அதிர்ச்சியறடயச் பசய் தது. "ெல் லொளபதெொ! நீ
ெந் திருை்கிை பநரத்றதயும் அெசரத்றதயும் பொர்த்தொல்
மிை மிை இன் றியறமயொத ைொரியமொைத்தொன்
ெந் திருப்பொய் என் று எனை்கு பதொன் றுகிைது. இந் தத்
துைவிறயப் பை் றி விசொரித்து உன் பநரத்றத வீணொை்கிை்
பைொண்டிருை்ைொபத. ெந் த ைொரியத்றதப் பபசுபெொம் , ெொ!"
என் று பசொல் லிை் பைொண்பட மொளிறையின் அந் தரங் ை
அறை ெொசலில் ெந் து நின் ைொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

அங் கிருந் த பசெைன் ஒருென் ஓடி ெந் து அந் தரங் ை

அறையின் மணிைள் பபொருத்தப்பட்ட ைதவுைறளத்
திைந்து விட்டொன் . ைதவுைளில் பதொங் கிய மணிைள்
அறமதியொன இரவில் ைலைலபென் று ஒலித்தன. உள் பள
எரிந்து பைொண்டிருந்த தீபங் ைறளத் தூண்டி விட்டொன் .
தூப ைலசங் ைளிலிருந் த அனறல ஊதிை் ைனியச் பசய் து
அதில் அகில் பபொடிறயத் தூவினொன் . தீபங் ைளின்
ஒளியும் , தூபங் ைளின் நறுமணமுமொை அை் புதச்
பசொறபயுடன் விளங் கிய அந் த அறைை்குள் இருெரும்
நுறழந் தவுடன் பசெைன் பெளிப் புைமொை ெந்து நின் று
பைொண்டு ைதவுைறள இழுத்துச் சொத்தினொன் . மறுபடியும்
ஒபர சமயத்தில் இரு ைதவுைளிலும் இருந் த எல் லொ
மணிைளும் ஒலித்து ஓய் ந் தன. பசெைன் அங் பைபய
ைொெலொை நின் று பைொண்டொன் .

இறடயொை் றுமங் ைலம் மொளிறை ைடல் பபொல் பபரியது.

பசொல் லப் பபொனொல் இரண்டு ஆறுைளுை்கு நடுபெ
நதிைளின் பசல் லப் பிள் றள பபொல் அறமந்திருந் த அந் தத்
தீவின் முை்ைொல் பகுதி இடம் அந்த மொபபரும்
மொளிறைதொன் . ைடலுை்கு அடியில் எத்தறன
இரைசியங் ைள் மர்மங் ைள் அபூர்ெப் பபொருள் ைள் மூழ் கிை்
கிடை்கின் ைனபெொ பதரியொது. ஆனொல் இறடயொை் று
நொஞ் சில் அரசியலில் எண்ணை் ை மர்மங் ைள்
மறைந் திருை்கின் ைன என் பொர்ைள் .

மொளிறையின் முை்கியமொன அறைைளின்

ைதவுைளிபலல் லொம் நிச்சயமொை மணிைள்
பபொருத்தப் பட்டிருை்கும் . எெ் ெளவு பமதுெொைை் ைதறெத்
திைை்ை முயன் ைொலும் சிறு சிறு பெண்ைல மணிைள் நொவு
அறசந்து ைணீபரன் று ஒலிறயை் கிளப் பிவிடும் . தனியொை
உட்ைொர்ந்து அந் தரங் ைமொன பசய் திைறளப்
பபசும் பபொபதொ மந்திரொபலொசறனயில் இருை்கும் பபொபதொ
அன் னியர் எெரும் முன் னறிவிப் பின் றி உள் பள நுறழந்து
விட முடியொதபடி ைதவுைறள இப்படி நுணுை்ைமொை
அறமத்திருந் தொர் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.

அரசியல் பமறதயும் , அறிவுச் பசல் ெரும் , இரொஜ

தந் திரங் ைளின் இருப் பிடமுமொன இறடயொை் றுமங் ைலம்
நம் பியின் எண்ணங் ைறளயும் பசயல் ைறளயும் ,
மனத்றதயும் ெல் லொளபதென் எப்படி முழு அளவில்
இன் றுெறர பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றலபயொ, அபத
பபொல் அந் த மொளிறையிலும் பதரிந்து பைொள் ளொத அல் லது
பதரிந்து பைொள் ள முடியொத இன் னும் எத்தறன
எத்தறனபயொ விசித்திரமொன இடங் ைள் இருந் தன.

ெரிறச ெரிறசயொை அணிெகுத்து நிை் கும்

ஆயிரை்ைணை்ைொன பறடவீரர்ைளுை்கு நடுபெ
பபொர்ை்ைளத்தில் நின் று அஞ் சொமல் ைட்டறளைறள
இட்டும் , றையில் ெொபளந்தியும் , ஒரு பபரும் பறடயிறன
முன் னின் று நடத்தி பெை் றி பபறும் திைன் அெனிடம்
இருந்தது. ஆனொல் புைத்தொய நொட்டு மைொமண்டபலசுெரர்
பசய் ய நிறனை்கும் பசயல் ைறளயும் எண்ணங் ைறளயும்
துணிந்து முன் னின் று ஆரொயும் இதயத் திடம் அெனுை்கு
இல் றல. அந் த ஒரு விஷயத்தில் மட்டும் அென் மனம்
இந் த பநொடி ெறர பலவீனம் என் ை எல் றலை்பைொட்றட
மீறி அப்பொை் பசன் ைபத இல் றல. இதை் குப் பல
ைொரணங் ைள் உண்டு. மைொமண்டபலசுெரரின் முைத்றதப்
பொர்த்துை் பைொண்டு அெருை்கு எதிபர உட்ைொர்ந்து பபசும்
பபொது இதயத்றத மறைத்து எந் தப் பபொய் றயயும்
பபசமுடியொது. உயர்ந்பதொங் கி, ெொனமண்டலத்றத
அறணந்து நிை் கும் பிரமொண்டமொன ஒரு
மறலச்சிைரத்றதை் ைண்பணதிபர பொர்ை்கிை உணர்ச்சி
உண்டொகும் , அந் த மனிதரின் முைத்றத பொர்ை்கும் பபொது.
ஆைபெ எெ் ெளவுதொன் மறைை்ை முயன் ைொலும்
உண்றமதொன் ெொயில் ெரும் . தன் னிடம் யொர் பபசிை்
பைொண்டிருந் தொலும் பெபைங் ைொெது பரொை்குப் பொர்த்துை்
பைொண்டு அந் தப் பபச்றசை் பைட்கும் ெழை்ைம் அெரிடம்
கிறடயபெ கிறடயொது. பபசுகிைெனின் முைத்றதயும்
அதிலுள் ள ைண்ைறளயும் பொர்த்துை் பைொண்பட தொன்
பபச்றசை் பைட்பொர். அந் தப் பொர்றெ பபசுகிைெனின்
மனத்தில் புறதந்து பைொள் ள முயலுகிை
உண்றமைறளபயல் லொம் குத்தி இழுத்து பெளிபய
பைொண்டு ெந் து விடும் . அெ் ெளவு கூர்றம அதை் கு!

அெசியம் ஏை் பட்டொபலொழிய இறடயில் குறுை்கிட்டு

எறதயும் பைள் வி பைட்ைொமல் , எதிரொளியின் பபச்றசை்
கூர்ந்து பைட்டுை் பைொண்பட பபொெொர்.

அெரிடம் இப் படிப் பலமுறை அநுபெப்பட்டிருந் த தளபதி

ெல் லொளபதென் அன் று அந் தரங் ை அறைை்குள் அெபரொடு
நுறழந் த பபொது மிைவும் முன் பனச்சரிை்றையுடன்
அெசியமொனெை் றைத் தவிர பெபைறதயும் பபசை்
கூடொபதன் று மனத்றத உறுதிப்படுத்திை் பைொண்டு தொன்
நுறழந் தொன் . ைன் னியொகுமரியில் றைப்பை் றிய
ஓறலறயப் பை் றி அெரிடம் ெொய் தெறி உளறி
விடை்கூடொபதன் று தீர்மொனித்துை் பைொண்டொன்
ெல் லொளபதென் .

ஆனொல் , இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியிடம் பபசத்

பதொடங் கிவிட்டதும் தளபதி ெல் லொளபதென் எறத எறத
மைொமண்டபலசுெரரிடம் பசொல் லை் கூடொபதன் று
நிறனத்துை் பைொண்டிருந் தொபனொ, அறெபயல் லொம்
அெறனயறியொமபல அென் ெொயில் ெந் து விட்டன.
அெர்ைள் உட்ைொர்ந்திருந் த அந் தரங் ை அறை ஒளிமயமொை
இருந்தது. தூபப் புறையின் நறுமணம் ! அன் னை்பைொடி
விளை்குைளின் ஒளி! நொை் புைமும் சுெர்ைளில் அழைொன
ஓவியங் ைள் ! அறை முழுெதும் ைட்டித் பதொடங் ை
விடப்பட்டிருந் த மல் லிறைப் பூச்சரங் ைள் ! பூ மணமும்
அகிை் புறையும் , தீப ஒளியும் , எதிபர நிமிர்ந்து உட்ைொர்ந்து
தன் றனபய இறமை்ைொமல் , பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியின் பொர்றெயும் ஒன் று
பசர்ந்து தளபதிறய என் னபெொ பசய் தன!

புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயிலிருந்து மைொரொணியொர்

ைன் னியொகுமரிை்குப் புைப் பட்டது, பொறையிடுை்கில்
ஒை் ைர்ைறளச் சந்தித்தது, தரிசனத்தின் பபொது
மைொரொணிை்கு ஏை் பட்ட ஆபத்து, மறுநொள் நொஞ் சில் நொட்டு
மைொசறபறயை் கூட்டுமொறு மைொரொணி
ஆறணயிட்டிருப் பது ஆகிய எல் லொ விஷயங் ைறளயும்
மைொமண்டபலசுெரரிடம் அென் கூறினொன் .
ஒை் ைர்ைளிடமிருந் து றைப் பை் றிய ஓறலறயப் பை் றி
மட்டும் அென் பசொல் லபெ இல் றல.

எல் லொெை் றையும் பைட்டுவிட்டு மைொமண்டபலசுெரர்

சிரித்தொர். "தளபதி! எல் லொம் சரி. உன் னுறடய
இடுப்பிலிருை்கும் அந் த ஓறலயில் என் ன
எழுதியிருை்கிைபதன் று எனை்குத் பதரியும் . ஆனொலும்
அறத என் னிடம் எடுத்துை் ைொட்டி விடுெதுதொன் முறை!"
என் ைொர்.

இறதை் பைட்டதும் ெல் லொளபதென் பெலபெலத்துப்

பபொனொன் . அென் உடல் நடுங் கியது. மைொமண்டபலசுெரர்
அெறன பநொை்கி பெை் றிப் புன் னறைப் பூத்தொர். அபத
சமயம் ைதவுைளின் மணிைள் பமல் ல ஒலித்தன.

-----------

7. நந் ேவனே்தில் நடந் ே குழப் பம்

நிலொ முை் ைத்துப் படிைளில் பெைமொை இைங் கி எல் பலொரும்

கீபழ பசன் ைனர். அத்தறன பபருறடய மனத்திலும் திகில்
சூழ் ந்திருந் தது. பெை் ைெர் நுறழய முடியொத புைத்தொய
நொட்டுை் பைொட்றடை்குள் அறமதியொன நள் ளிரவில்
நந் தெனத்தில் அப்படி ஒரு பயங் ைரை் குழப் பம் ஏை் பட்டொல்
யொருை்குத்தொன் திகில் உண்டொைொது?

மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொரின் மனம்

ைொரணமின் றி நடுங் கியது. 'இன் று மொறல
ைன் னியொகுமரிை்குப் புைப் பட்டதிலிருந்து என் னுறடய
பபொதொத ைொலமும் என் பனொடு புைப் பட்டுவிட்டது
பபொலிருை்கிைது. இன் றைை்குை் குறை இரவு ைழிெதை் குள்
இன் னும் என் பனன் ன நடை்ைப் பபொகின் ைனபெொ? ஐபயொ!
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியின் ெொர்த்றதைறளை் பைட்டு
இந் தப் புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடை்கு எதை் ைொை ெந்து
தங் கிபனன் என் று எண்ணி அெர் மனம் ெொடினொர்.
பைெதியும் , விலொசினியும் மிரண்டு பபொய் உடன்
நடந் தனர். ஆடெர்ைளொன பெழை்ைனிெொயரும் ,
அதங் பைொட்டொசிரியரும் பெைமொை நந் தெனத்றத பநொை்கி
ஓடினர். 'நடை்கிை ைலெரம் என் ன என் று நந் தெனத்துை்கு
பநரில் பபொய் விசொரித்து அறிய பெண்டும் ' என் ை ஆெல்
மைொரொணியின் உள் ளத்தில் அணுெளவும் இல் றல. 'என் ன
பெண்டுமொனொலும் நடை்ைட்டும் ! எது நடந் தொல்
எனை்பைன் ன? நொறளை்கு மைொசறபை் கூட்டம் நடந்து
முடிகிை ெறர பல் றலை் ைடித்துை் பைொண்டு முள் ளின்
பமலிருப்பது பபொல் இந் த மொளிறையில் இருந்து தீர
பெண்டியதுதொன் . அப் புைம் எந் தத் தெப் பள் ளியில் பபொய்
எப் படி ெொழ் வின் எஞ் சியிருை்கும் பொெ நொட்ைள் ைழியப்
பபொகின் ைனபெொ?' என் ை பறழய விரை்திதொன்
மைொரொணியின் உள் ளத்தில் உறுதிப்பட்டது.

அந் த இரண்டு பபண்ைறளயும் தன் இரு றைைளொலும்

பை் றிை் பைொண்டு, தொன் பபை் ை மை்ைறள அறழத்துச்
பசல் ெறதப் பபொல் பரிபெொடும் பொசத்பதொடும்
அறழத்துை் பைொண்டு அந் தப் புரத்துை்குச் பசன்ைொர்
மைொரொணி.

இனி நிலொமுை் ைத்தில் நடனமும் , பொடலும் நிைழ் ந்து

முடியும் தறுெொயில் ஏை் பட்ட அந்தை் குழப்பம்
என் னபென் பறதத் பதரிந்து பைொள் ளலொம் . அறதத்
பதரிந்து பைொள் ெதை் கு முன் ஏை் பைனபெ நமை்குத்
பதரியொமல் இந் தை் ைறதயில் நடந் து முடிந்து விட்ட சில
முன் நிைழ் சசி
் ைறளயும் இங் பை பதரிந்து பைொண்டுதொன்
ஆைபெண்டியிருை்கிைது. அெை் றைத் பதரிந்து
பைொண்டொல் ைறத பதொடர்விட்டுப் பபொைொமல்
விளை்ைமொைப் புரிெதை் கு இயலும் .

'மைொரொணி ெொனென் மொபதவி ைன் னியொகுமரி

ஆலயத்துை்கு ெந்திருந் த அன் றைய தினம் மொறலயில்
நொஞ் சில் நொட்டின் தளபதி ெல் லொளபதென் , பபரும்
புலெரொகிய அதங் பைொட்டொசிரியர், ைொந் தளூர்ச்சொறல
மணியம் பலங் ைொை்கும் பெழை்ைனிெொயர் ஆகிய
எல் பலொரும் ஆலயத்துை்கும் ெந் திருந் தொர்ைபள!
மைொமண்டபலசுெரரொகிய இறடயொை் றுமங் ைலம்
நம் பியும் அெருறடய புதல் வியும் மட்டும் ஏன் ெரவில் றல'
என் ை சந் பதைம் பநயர்ைளுை்கு உண்டொைவில் றலயொ?
இந் தச் சந் பதைம் இதுெறர பநயர்ைளுை்கு
ஏை் படவில் றலயொனொல் , 'உடன் ஏை் படுத்திை்
பைொள் ளுங் ைள் ' என் று ெை் புறுத்திவிட்டு பமபல
பதொடருகிபைன் .

அபத தினம் மொறலயில் மைொமண்டபலசுெரரும்

அெருறடய புதல் வி குழல் ெொய் பமொழியும் , இன் னும்
இந் தை் ைறதயில் இதுெறர நமை்கு அறிமுைமொைொத ஒரு
புதிய பொத்திரமும் பதன் பொண்டி நொட்டின் பமல் புைம்
பமறல மண்டலை் ைடை் ைறரயின் முை்கியத் துறைமுைப்
பட்டினமொகிய விழிஞத்தில் நின் று பைொண்டிருப்பறதை்
ைொண்கிபைொம் .

சொரி சொரியொை ஏை் றுமதிை்கு அடுை்கி றெை்ைப் பட்டிருந் த

மிளகுப் பபொதிைள் , பைொை் றை முத்துச் சலொபத்திலிருந்து
முத்திறரயிட்டுை் பைொண்டு ெரப்பட்டிருந் த முத்து
மூட்றடைள் , ஏலை்ைொய் , இலெங் ைம் , சொதிை்ைொய் , கிரொம் பு
ஆகிய ெொசறனத் திரவியங் ைள் அடங் கிய பபொதிைள்
எல் லொம் கிடந் தன அந் தத் துறைமுைத்தில் . நொஞ் சில்
நொட்டு அரசொங் ை இலச்சிறனயொகிய பமழிபயொடு கூடிய
ைலப்றபயும் , அதன் ஒரு மூறலயில் பொண்டியர் மீன்
இலச்சிறனயும் பதித்த பபரிய பபரிய பைொடிைள்
மரை்ைலங் ைலின் கூம் பில் அறசந் தொடிை் பைொண்டிருந் தன.
பல பதசத்து வியொபொரிைளின் கூட்டமும் , பிரயொணம்
பசய் து ெந்து இைங் கியெர்ைள் , பிரயொணம்
பசய் ெதை் ைொைை் ைப் பபலை ெந் திருப்பெர்ைளின்
கூட்டங் ைளுமொைத் துறைமுைம் ைலைலப் பொை இருந்தது.

இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியும் , அெர் மைளும் ,

அெர்ைபளொடு இருந்த குட்றடயொன ஓர் இறளஞனும் ,
துறைமுைத்துை்கு ெந் து பசர பெண்டிய ைப்பபலொன் றை
எதிர்பொர்த்துை் ைொத்திருப் பெர்ைறளப் பபொல் நின் று
பைொண்டிருந் தனர். அெர்ைபளொடு இருந் த அந் த இறளஞன்
பொர்ப்பதை் கு விசித்திரமொன பதொை் ைத்றத உறடயெனொை
இருந் தொன் . 'தமிழ் முனிெர் அைத்தியறரப்
பொர்த்திருந் தொல் இெறனப் பொர்ை்ை பெண்டொம் ' - என் று
பசொல் லத் தை்ை குட்றடயொன பதொை் ைம் , பீமபசனறனப்
பபொலை் ைட்டறமந் த உடல் , உருண்றட முைம் , மூை்கும்
விழியுமொை எடுப் பொன பதொை் ைம் . பநை் றியில் தீபச்
சுடர்பபொல் சிெப் பு நிைத்தில் ஒரு சிந்தூரை் கீைல் - இது
அென் இட்டுை் பைொண்டிருந் த திலைம் . பசவிைளில் சங் கு
சை்ைர ெடிெமொை முத்துைள் பதிை்ைப் பபை் ை இரண்டு
முத்துை் ைடுை்ைன் ைள் மின் னின. மூலத்தொரொைை் ைச்சம்
றெத்துை் ைட்டிை் பைொண்டிருந் த ஆறட முழங் ைொலுை்கு
பமல் பதொங் கியது. அடிை்ைடி எறதயொெது பசொல் லிை்
பைொண்பட இடி இடிபயன்று சிரித்துை் பைொண்டிருந் தொன்
அென் . அப் படிச் சிரிை்கும் பபொது முன் புைமொை
முடிந் திருந்த அென் தறலயின் சிறிய குடுமி ஆடுெது
ைொண்பதை் கு பெடிை்றையொை இருந் தது. அென்
கூறுெனெை் றைை் பைட்டு மைொமண்டபலசுெரர்
அெ் ெளெொை இரசித்து சிரிை்ைவில் றலயொனொலும்
அெருறடய குமொரி குழல் பமொழி தன் முல் றலப் பை் ைள்
பதரியச் சிரித்து அநுபவித்துை் பைொண்டிருந் தொள் .
அதிைமொைச் பசொன் னொலும் இருபத்பதட்டு ெயதுை்கு பமல்
மதிப்பிட்டுச் பசொல் ல முடியொது அந் த இறளஞனுை்கு.
அெனுறடய றெதிைமொன இந் த எளிய பைொலத்துை்கு ஒரு
சிறிய விதிவிலை்குப் பபொல் இறடயில் ஒரு ெொள்
உறைபயொடு பதொங் கியது.

அெர்ைள் நின் று பைொண்டிருந் த ெழியொை ெந்து பபொய் ை்

பைொண்டிருந் த கூட்டத்தினரில் அந் த இறளஞனின்
விசித்திரத் பதொை் ைத்றதயும் , அென் சிரித்துச் சிரித்துப்
பபசும் பெடிை்றையொன ைொட்சிறயயும் ஒரு ைணம் நின் று
வியப்புடன் பொர்த்துவிட்டுப் பபொைொதெர்ைபள இல் றல.
மைொமண்டபலசுெரர் பதன் பமை் குத் திறசயில் ைடறலபய
உை் றுப் பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தொர்.

திடீபரன் று அந்த இறளஞனின் பை்ைமொைத் திரும் பி,

"பசந் தொ! கிளம் பு. இன் று மொறல மைொரொணியொர்
ைன் னியொகுமரிை்கு ெரப் பபொெறத மைந் து விட்டொயொ?
இங் பை நின் று பைொண்டு உன் சிரிப் பபொலியொல்
ைடை் ைறரறயபய அதிர அடித்துை் பைொண்டிருை்கிைொபய!
ைப்பல் ெந் ததும் நொனும் , குழல் பமொழியும் அெறர
மொளிறைை்கு அறழத்துை் பைொண்டு பபொகிபைொம் .
எெ் ெளவு நொழிறையொனொலும் நொங் ைள் இங் பை இன் றிரவு
தங் ை மொட்படொம் . மொளிறைை்கு ெந்து பசர்ந்து விடுபெொம் .
அபத பபொல் நீ யும் மொளிறைை்கு ெந்துவிடு. உனை்ைொைத்
பதன் ைறரயில் அம் பலென் பெளொறனத் பதொணிபயொடு
ைொத்திருை்ைச் பசய் பென் . மைொரொணி
ைன் னியொகுமரியிலிருந்து பைொட்றடை்குத் திரும் பிப்
பபொய் ச் பசர்கிைெறர என் பனன் ன நடை்கிைது என் பறத
ஒன் று விடொமல் ைெனித்துை் பைொண்டு ெந் து பசொல் ல
பெண்டும் . நீ அங் பை பசன் று ைெனிப்பறத பெறு யொரும்
பதரிந்து பைொள் ளொதபடி மறைந்து ைெனிை்ை பெண்டியது
மிை முை்கியம் . நீ ெந்து தைெல் ைறளை் கூறுகிை ெறரயில்
நொன் உைங் ைொமல் உனை்ைொை விழித்துை் பைொண்டு
ைொத்திருப் பபன் ."

மைொமண்டபலசுெரரின் இந் தை் ைம் பீரமொன

ைட்ட்டறளறயை் பைட்டதும் சிரித்துப் பபசிை்
பைொண்டிருந் த அந் த இறளஞனின் முைத்தில் பபொறுப் பும்
ைடறம உணர்ச்சியும் குடி பைொண்டன.

"அப் படிபய பசய் கிபைன் பிரபு" என் று பசொல் லிை்

றைகூப்பி ெணங் கி விட்டுை் கிளம் பினொன் அென் .

"பசந் தொ! பைொஞ் சம் இப் படி அருபை ெொ. இறதயும் பைட்டுை்
பைொண்டு பபொ." சிறிது தூரம் நடந் து பசன் று விட்ட
அெறன மீண்டும் றை நீ ட்டிை் கூப் பிட்டொர்,
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி. அென் திரும் பி நடந்து
ெந் தொன் .

நொஞ் சில் நொட்டு பெளொளப் பபருமை்ைள் பநல் பபொட்டு

றெத்திருை்ைப் பயன் படுத்தும் குறுகிய தொழி ஒன் று
உருண்டு உருண்டு ெருெது பபொல் அந் தை் குட்றட
இறளஞன் நடப் பது பொர்ப்பெர்ைளுை்குச் சிரிப்றப
மூட்டியது.

"பசந் தொ! நொனும் குழல் பமொழியும் இங் பை விழிஞத்துை்கு

ெந் திருை்கும் பசய் திறய பெறு யொரிடமும் பசொல் லி
விடொபத. எச்சரிை்றையொை நடந்து பைொள் ! நொனும்
குழல் பமொழியும் , 'ைப் பலில் ெருகின்ைெரும் ' திரும் பிச்
பசல் கிை ெழியில் சுசீந் திரம் தொணுமொலய
விண்ணைரத்தில் சிறிது பநரம் தங் கித் தரிசித்துவிட்டு
பபொைலொம் என் று நிறனத்திருை்கிபைன் . இரவு
மொளிறைை்கு ெருெதை் கு முன் பப அெசரமொன பசய் தி
ஏதொெது என் னிடம் பசொல் ல பெண்டியிருந் தொல்
சுசீந்திரத்துை்கு ஒரு நறட ெந்து பசொல் லிவிட்டுப் பபொ"
என் று அென் ைொதருபை குனிந்து தணிந் த குரலில்
கூறினொர் அெர். அெனுறடய உருண்றடத் தறலயும்
அதில் முடியப் பட்டிருந் த குடுமியும் சம் மதத்துை்கு
அறிகுறியொை அறசந்தன. "சரி! அெ் ெளவுதொன் . பபொய் ெொ"
என் ைொர் அெர்.

துறைமுைத்தின் சுங் ைச் சொெடிை்கு அருகில் ைட்டியிருந் த

தன் குதிறரறய அவிழ் தது ் அதன் பமல் தொவி ஏறிை்
பைொண்டொன் அந் தை் குட்றட இறளஞன் . குதிறர
சொறலயில் திரும் பி பெைமொைச் பசன் ைது.
ெொமனொெதொரம் பபொன் ை அந் தை் குைள் ெடிெ இறளஞன்
குதிறரை் ைடிெொளத்றதப் பிடித்துை் பைொண்டு செொரி
பசய் யும் ைொட்சிறயத் துறைமுைத்தில் நின் று
பைொண்டிருந் தெர்ைளில் சிலர் வியப் புடன் திரும் பிப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தொர்ைள் . அெனது குதிறர கிழை்பை
ைொந் தளூர் இரொஜ பொட்றடயில் திரும் பிை்
ைன் னியொகுமரிறய பநொை்கி விறரந் து பசன் ைது.

வியப் புை்கும் , விந்றதை்கும் ைொரணமொன இந் த இறளஞன்

யொர், பதரியுமொ? மைொமண்டபலசுெரரொன
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பிறயத் பதரிந் தெர்ைளுை்கு
இெறனயும் பதரிந்திருை்ை பெண்டும் . 'நொரொயணன்
பசந் தன் ' என் னும் பபயறரயுறடய இந் தை் குட்றட
இறளஞன் மைொமண்டபலசுெரருை்கு ெலது றைறயப்
பபொல உதவி ெருபென் .

'உருவு ைண்டு எள் ளொறம பெண்டும் உருள் பபருந்

பதர்ை்(கு)
அச்சொணி யன் னொ ருறடத்து.'

என் ை திருெள் ளுெ நொயனொர் கூறியருளிய

திருை்குைலுை்குப் பபொருத்தமொனென் நொரொயணன்
பசந் தன் . 'நொடை அரங் கில் ெந் து பபொகின் ை விதூடைறனப்
பபொலத் பதொன் றும் இந் தை் குட்றட மனிதனொல் ஒரு பபரிய
சொம் ரொஜ் யத்றதபய நிர்ெகிை்கும்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு என் ன ஆைப் பபொகிைது?' என் று
யொரொெது நிறனத்தொல் அது முதல் தரமொன தெறு.
நொஞ் சில் நொட்டுை்கும் அதன் அரசொட்சி அறமப் புை்கும்
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி எெ் ெளவு முை்கியமொனெபரொ
அெ் ெளவுை்கு அெருை்கு முை்கியமொனென் இந்த
நொரொயணன் பசந் தன் . இெறன அெருறடய உதவி ஆள்
என் பதொ, அந்தரங் ை ஒை் ைன் என் பதொ, நண்பன் என் பதொ,
மொணென் என் பதொ என் பைல் லொம் தனித்தனிபய
ஆரொய் ந் து பைொண்டிருப்பறத விடச் சுருை்ைமொை ஒன் றுச்
பசொல் லிவிடலொம் . எந் பதந் தச் சமயங் ைளில் எப் படி
எப் படிபயல் லொம் பயன் பட முடியுபமொ, அப்படிச் சமய
சஞ் சீவியொைப் பயன் படுபென் இென் .

இென் உடலின் உயரத்றத விட அறிவின் உயரம் அதிைம் .

பொர்ப்பதை் குப் பொமரறனப் பபொல் தொன் இடி இடிபயன் று
சிரித்துப் பபசிை் பைொண்டிருப்பொன் ; ஆனொல் ஏதொெது ஒரு
ைொரியத்தில் இைங் கி விட்டொபலொ இென் சூரப்புலிதொன் .
'நொரொயணன் பசந் தனொல் பசய் ய முடிந் த ைொரியத்துை்கு
நொரொயணன் பசந் தறனத் தவிர பெறு யொறரயும் அனுப்ப
முடியொது' என் று இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி அடிை்ைடி
அெறனப் புைழுெதுண்டு. அதை் கு முை் றிலும்
தகுதியொனென் தொன் அென் .

அன் று மொறல 'விழிஞம் ' துறைமுைத்திலிருந்து புைப்பட்ட

நொரொயணன் பசந் தன் , மைொரொணியொரும் அெருறடய
பரிெொரமும் ைன் னியொகுமரிறய அறடெதை் கு முன் பப
தொன் அங் கு பபொய் ச் பசர்ந்துவிட்டொன் . குதிறரபயொடு
ஆலயத்தருபை பபொய் இைங் கினொல் தன் ெரறெ
பெளிப்பறடயொைப் பலருை்கு அறிவித்தது பபொல்
ஆகிவிடுபமன் று அென் அறிெொன் . கூடியெறர தன் றன
அங் பை யொரும் , எதை் ைொைவும் பதரிந்து பைொள் ளை் கூடொது;
ஆனொல் , தொன் எல் லொெை் றையும் எல் பலொறரயும் பதரிந்து
பைொள் ள பெண்டுபமன் பது அெனுறடய பநொை்ைம் .
பைொவிலின் பமை் குப் புைமொைை் ைடை் ைறரபயொரத்தில்
இருந் த புன் றனமரச்பசொறல ஒன் றுை்குள் நுறழந் து ஒரு
மறைெொன இடத்தில் குதிறரறயை் ைட்டினொன் .

பின் பு சிறிது பநரம் அந் தச் பசொறலயிபலபய இங் கும்

அங் குமொைச் சுை் றிய பபொது, ஒரு பபரிய மரத்தின் அடியில்
சில ஆறடைளும் , அங் கிைளும் , மூன் று சிெப் புத்
தறலப்பொறைைளும் ைறளந் து றெை்ைப் பட்டிருந் தறதப்
பொர்த்தொன் .

'இறெைறள யொர் இங் பை றெத்திருை்ைை்கூடும் ?' என் ை

சந் பதைத்பதொடு நொரொயணன் பசந் தன் சுை் றும் முை் றும்
திரும் பிப் பொர்த்தொன் . புன் றனமரத் பதொட்டத்தின்
பெலிை்கு அப் பொல் ைடலில் ைறரபயொரமொை மூன் று
மனிதர்ைள் நீ ரொடிை் பைொண்டிருை்கும் ைொட்சிறயை்
ைண்டொன் . மரத்தடியில் அவிழ் தது ் றெை்ைப்பட்டிருந் த
அந் த உறடைளும் தறலப் பொறைைளும் ,
அெர்ைளுறடயனெொைத்தொன் இருை்ை பெண்டுபமன் று
நொரொயணன் பசந் தன் புரிந்து பைொண்டொன் . சொதொரண
மனிதர்ைள் அணியை்கூடிய உறடைளொைத் பதரியவில் றல
அறெ. அரசொங் ைப் பணி புரியும் வீரர்ைபளொ,
பசெைர்ைபளொ, அணியை்கூடிய உறடயொைத் பதொன் றின
அறெ. புைத்தொய நொட்டு வீரர்ைளும் ெழை்ைமொை
அணியை்கூடிய உறட அெனுை்கு நன் ைொைத் பதரியும் .
அென் புன் றன மரத்தடியில் ைண்ட உறடைளும் அப் படி
இருந் திருந் தொல் , 'சரிதொன் ! யொபரொ பொண்டி நொட்டு வீரர்ைள்
உறடைறளை் ைழை் றி றெத்து விட்டு நீ ரொடிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் பபொலிருை்கிைது' என் று
நிறனத்துை் பைொண்டு பபொயிருப்பொன் . ஆனொல் அந்த
மொதிரி உறடயணிந்த வீரர்ைறள அென் பொண்டி நொட்டுப்
பறடயில் எங் கும் , எப் பபொதும் ைண்டபத இல் றல. ஆைபெ,
அருகில் பநருங் கி உை் றுப் பொர்த்தொன் . தறலப்பொறைைள்
மூன் றில் ஒன் றுை்குள் பசருகி றெை்ைப் பட்டிருந் த ஓர்
ஓறல நொரொயணன் பசந் தனின் கூரிய விழிைளில்
பதன் பட்டது. சட்படன் று குனிந்து அறதை் றையில்
எடுத்தொன் .

அந் த ஓறலறயப் படிப்பதை் குள் பெலிை்கு அப் பொல்

மணலில் ஆட்ைள் நடந்து ெரும் ஒலி பைட்டது. அென்
திடுை்கிட்டுத் திரும் பிப் பொர்த்தொன் . ைடலில் குளித்துை்
பைொண்டிருந் த மூன் று வீரர்ைளும் தங் ைள் உறடைறள
அணிந்து பைொள் ெதை் ைொை மரத்தடிை்குத் திரும் பி ெந்து
பைொண்டிருந் தனர்.

றையில் எடுத்த ஓறலறய அது முன் பிருந்தபடிபய

தறலப்பொறைை்குள் பளபய றெத்து விட்டு பெலி ஓரமொைப்
பதுங் கினொன் நொரொயணன் பசந் தன் .

அதன் பின் அன் று ைன் னியொகுமரியில் ஒெ் பெொரு

நிைழ் சசி
் றயயும் அென் மறைந் திருந்து ைெனித்தொன் .
மைொரொணியொர் ைடை் ைறரை் ைொட்சிறயை் ைண்டது,
தளபதி ஒை் ைர்ைபளொடு பபொரிட்டது. ஓறலறயை்
றைப் பை் றியது, ைன் னியொகுமரி அம் மன் ஆலயத்தில்
ெொனென் மொபதவிை்கு ஏை் பட்ட துன் பம்
ஆகியறெபயல் லொம் ஒன் று விடொமல் பதரிந்து
பைொண்டொன் .

மைொரொணியொரும் பரிெொரமும் ஆலயத்திலிருந்து

பைொட்றடை்குத் திரும் பிய பபொது அெனும் பின் னொபலபய
புைப் பட்டு விட்டொன் . சுசீந்திரத்றத அறடந் தவுடன்
மைொமண்டபலசுெரர் தம் றமச் சுசீந்திரத்தில் சந் திை்ைச்
பசொல் லியிருந் தது, அெனுை்கு ஞொபைம் ெந் தது. உடபன
மைொரொணியொறரை் பைொட்றடை்குப் பபொகும் சொறலயில்
பின் பை் றுெறத நிறுத்திை் பைொண்டு, சுசீந்திரம்
பைொவிலுை்குத் திரும் பிப் பிரிந்து பசன் ைொன் அென் .
சுசீந்திரம் பைொவிலில் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியும்
அெர் புதல் வி குழல் பமொழியும் அெர்ைபளொடு மூன் ைொம்
மனிதரொன ஓர் இளம் ெயது துைவியும் நொரொயணன்
பசந் தறன எதிர்பொர்த்துை் ைொத்திருந் தொர்ைள் .
ைன் னியொகுமரியில் நடந் த நிைழ் சசி ் ைறளை் பைட்டுத்
பதரிந்து பைொண்டு, "பசந் தொ! இப்பபொது நீ
மைொரொணியொறரப் பொதியில் விட்டு விட்டு இங் பை
ெந் திருை்கிைொய் . நீ கூறியதிலிருந்து
ெொனென் மொபதவியொறர ஏபதொ தீய சை்திைள் சூழ் ெதொைத்
பதரிகிைது. இப் பபொது நீ மீண்டும் பின் பதொடர்ந்து பசல் .
முடியுமொனொல் இன் றிரவு பைொட்றடயிபலபய யொரும்
அறியொமல் தங் கியிருந்து ைெனி, உடன் பபொ!" என் று
அெறன அங் கிருந் து அனுப்பி விட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

நொரொயணன் பசந் தன் மைொரொணியொரும் பரிெொரங் ைளும்

பசன் ை நொஞ் சில் நொட்டு இரொஜபொட்றடயில் பபொைொமல்
பெபைொரு கிறளச்சொறல ெழியொைப் புைப் பட்டுச்
பசன் ைொன் . அந் தை் கிறள ெழி ஓரிடத்தில்
பநடுந் தூரத்துை்கு ஒரு பொதிரித் பதொட்டத்துை்கு நடுவிபல
புகுந் து பசன் ைது. குறுைலொன அெ் ெழியில் நொரொயணன்
பசந் தனின் புரவி பமல் லச் பசன் ைது. பநடிதுயர்ந்த பொதிரி
மரை் கிறளை்கு இறடபய ெழியின் பமல் அங் ைங் பை
நிலவின் ஒளி பரவியது. சில இடங் ைளில் மரை்கிறளைளின்
அடர்ந்த நிழல் பட்டு இறடெழி பதரியொமல் இருண்டொை்
பபொலவும் இருந்தது.

ஓர் இடத்தில் பொறதபயொரமொை யொபரொ இரண்டு மூன் று

ஆட்ைள் உட்ைொர்ந்து பமல் லிய குரலில் பபசிை்
பைொண்டிருப்பறதத் தூரத்தில் ெரும் பபொபத அெனுறடய
கூரிய ைண்ைள் பொர்த்து விட்டன. அறதப்
பபொருட்படுத்தொமல் , 'யொபரொ ெழிப் பபொை்ைர்ைள்
உட்ைொர்ந்து பபசிை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் ' என் று
நிறனத்துை் குதிறரறய விட்டுை் பைொண்டு பபொை
முயன் ைொன் .

ஆனொல் அெனுறடய குதிறர அந் த இடத்றத

அறடந்ததும் , சொறலபயொரத்து இருளில் உட்ைொர்ந்திருந் த
அந் த மூன் று ஆட்ைளும் குபீபரன் று எழுந் து பொய் ந்து
மறித்த பபொதுதொன் , நொரொயணன் பசந்தன் அெர்ைள்
இன் னொபரன் று புரிந்து பைொள் ள முடிந் தது. நிலபெொளியில்
பதரிந் த சிெப் புத் தறலப்பொறைைறளை் ைண்டதும்
குதிறரறய நிறுத்தொமல் , ைடிெொளத்றதச் சுண்டி
நொலுைொல் பொய் ச்சலில் ஓடச் பசய் தொன் .
------------

8. நாைாயணன் தேந் ேன்

குதிறர பொய் ந்பதொடுெதை் ைொை முன் ைொல் ைறளத் தூை்கிய

பெைத்தில் ெழிறய மறிை்ை ெந் த மூெரில் ஒருென்
அடிபட்டுத் தடுமொறிை் கீபழ உருண்டொன் . நல் ல
பெறளயொை மை் ை இரண்டு பபர்ைளும் ஒதுங் கி நின் று
பைொண்டு ெழிறய விட்டு விட்டொர்ைள் . இல் றலயொனொல்
அெர்ைளுை்கும் மை் ைெனுை்கு பநர்ந்த ைதிதொன்
பநர்ந்திருை்கும் . பசந்தன் குதிறரறயச் பசலுத்துெதில்
சில சூட்சுமங் ைள் றெத்திருப்பொன் . இம் மொதிரி
அபொயைரமொன சந் தர்ப்பங் ைளில் குதிறரறய
ெொயுபெைமொைப் பைை்ைச் பசய் யும் தந்திரம் அெனுை்ைொ
பதரியொது?

தொன் அெ் ெொறு விறரெொைை் குதிறரறயச் பசலுத்திை்

பைொண்டு ஓடிெந் த பபொது அந்த மூன் று சிெப் புத்
தறலப்பொறை அணிந் த வீரர்ைளும் பின் னொல் துரத்திை்
பைொண்டு ஓடி ெருகிைொர்ைளொ, இல் றலயொ என் பறதை் கூட
நொரொயணன் பசந் தன் திரும் பிை் ைெனிை்ைவில் றல.
அங் பை குதிறரறய முடுை்கின முடுை்கில் புைத்தொய
நொட்டுை் பைொட்றடயின் பதன் பமை் கு மூறலயிலுள் ள
ஏரியின் ைறரயில் பபொய் த்தொன் நிறுத்தினொன் .

பிரதொன ெொசல் ெழியொைை் பைொட்றடை்குள் நுறழந்து

பசன் ைொல் தன் ெரறெப் பலரும் பதரிந்து பைொள் ளும் படி
ஆகிவிடும் என் று அென் பயந் தொன் . ஏரிை்ைறரயில்
குதிறரறய நிறுத்திவிட்டுை் பைொட்றடை்குள் எப்படி
நுறழெபதன் று அங் பை நின் று சிந் தித்தொன் . அென்
மனத்தில் குழப் பமும் , அதிர்ச்சியும் மொறிமொறித்
பதொன் றின. ைன் னியொகுமரியிலிருந்து தப் பிய அந் த
வீரர்ைள் சுசீந்திரம் பொதிரித் பதொட்டத்துை் கிறள ெழியில்
எப் படி ெந் து பசர்ந்தொர்ைள் ? எப் பபொது ெந்து
பசர்ந்தொர்ைள் ? அெர்ைள் தன் குதிறரறய ஏன் மறிை்ை
பெண்டும் ? சிந் திை்ைச் சிந்திை்ை மனம் தொன் குழம் பிை் பை
தவிர பெபைொன் றும் விளங் ைவில் றல.
அங் பை அந் த இரவின் தனிறமயில் நின் று மனம் குழம் பிை்
பைொண்டிருப்பறத விட உடபன பைொட்றடை்குள் பள பசல் ல
முயன் ைொல் பயனளிை்கும் என் று அென் நிறனத்தொன் .
சுை் றுமுை் றும் பைொட்றட மதிறலப் பொர்த்தபபொது
அெனுை்கு ஒரு ெழி புலப்பட்டது. பதன் பமை் குப்
புைத்திலிருந் த ஏரியிலிருந்து பைொட்றடை்குள் பள இருை்கும்
நந் தெனத்துை்கு உபபயொைப் படுெதை் ைொை ஒரு சிறிய
தண்ணீர ்ை் ைொல் ெொய் பிரிந்து பபொயிை் று. ைனத்த மதிை்
சுெரில் அறரெட்ட அளவில் அந் தை் ைொல் ெொய் த் தண்ணீர ்
உள் பள நுறழந் து பபொெதை் ைொை ஒரு சிறிய ெொய் ை்ைொல்
ெழி உண்டொை்கியிருந் தொர்ைள் .

தன் றனப் பபொன் ை குட்றட மனிதன் நுறழெதை் பை

உயரமும் , அைலமும் பபொதொது பபொல் பதொன் றிய அந் தை்
ைொல் ெொய் ெழியில் நீ பரொட்டத்தின் பெைத்றதயும்
சமொளித்துை் பைொண்டு எப் படி உள் பள நுறழெபதன் று
மறலத்தொன் அென் . அப் பபொது மிை அருகில் ஆட்ைள் ஓடி
ெரும் ைொலடிபயொறச பைட்டது. அென் மனத்தில்
பலவிதமொன சந்பதைங் ைள் எழுந் தன. ஒருபெறள பொதிரித்
பதொட்டத்துை் கிறள ெழியில் தன் னிடம் ெம் பு பசய் த
அந் த முரடர்ைளொை இருை்குபமொ என் று நிறனத்துை்
பைொண்பட திரும் பிப் பொர்த்தொன் .

அெனுறடய சந் பதைம் சரியொைபெ இருந்தது. கிறள ெழிச்

சொறல ஏரிை்ைறரறய அறடயும் திருப்பத்தில் நிலொ
ஒளியில் அெர்ைள் பெகு பெைமொை ஓடி ெந்து
பைொண்டிருப்பறத அென் ைண்டொன் . அெர்ைளுறடய
சிெப் புத் தறலப்பொறைைள் நன் ைொை அறடயொளம்
பதரிந் தன.

நொரொயணன் பசந்தனுை்கு பயொசிை்ை பநரமில் றல.

குபீபரன் று ைொல் ெொயில் குதித்தொன் . மொர்பளவு தண்ணீர ்
திமுதிமுபென் று உட்புைம் பொய் ந் து பைொண்டிருந்தது.
உள் பள நந் தெனம் இருந் த பகுதி பெளிப் புைத்றத விடச்
சிறிது பள் ளமொை இருை்ை பெண்டும் . இல் றலயொனொல்
பெள் ளம் இழுத்துை் பைொண்டு பபொெது பபொல் அப்படி
ஆறள இழுத்துப் பறிை்குமொ? நிமிர்ந்தொல் தறல பமபல
மதிை் சுெரின் அடிப் பொைத்தில் இடித்தது. இரண்டு
விலொப் புைமும் பை்ைச் சுெர்ைளில் உரசின. பருத்த
பதைத்றத உறடய அெனுை்கு மூச்சுத் திணறியது,
விழிைள் பிதுங் கின. 'ஐபயொ, மறுபுைம் பபொய் ை்
ைறரபயறுெதை் குள் மூச்சுத் திணறிச் பசத்துப்
பபொய் விடுபென் பபொலிருை்கிைபத. இந் தப் பொழொய் ப்
பபொன ைொல் ெொய் ெழியொை உள் பள பபொை பெண்டுபமன் ை
ஆறச எனை்கு ஏன் தொன் உண்டொயிை் பைொ?
இறடெழியிபலபய இந் த இருண்ட ைொல் ெொய் ை்குள்
நம் முறடய உடல் பசருகிச் சிை்கிை் பைொண்டொலும்
ஏபனன் று பைட்பொர் இல் றலபய?' என் று தனை்குள்
எண்ணித் துணுை்குை் ைொன் அென் . பெைமொை உள் பநொை்கிப்
பொயும் நீ பரொட்டம் ஓர் இடத்திலும் பொதங் ைறள ஊன் றி
நிை் ை விடொமல் அெறன இழுத்துத் தள் ளிை் பைொண்டு
பபொயிை் று.

நொரொயணன் பசந் தன் மதிலின் உட்புைம் நந் தெனத்தில்

ெந் து ைறரபயறிய அபத சமயத்தில் பெளிப் புைம்
ைொல் ெொய் பதொடங் குமிடத்தில் 'திடும் திடு'பமன் று
தண்ணீரில் ஆட்ைள் குதிை்கின் ை ஓறச உட்புைமிருந் த
அெனுை்குத் பதளிெொைை் பைட்டது. தன் றன துரத்திை்
பைொண்டு ெந் தெர்ைள் தொன் குதித்திருை்ை
பெண்டுபமன் று அெனுை்குத் பதொன் றியது. அென் உடபன
நந் தெனத்திலிருந் த ஒரு பபரிய மரத்தில் ஏறி உட்ைொர்ந்து
பைொண்டொன் . அது ஒரு மகிழ மரம் . அதில் அென்
உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் த கிறள அரண்மறன
நிலொமுை் ைத்றத பதொடுெது பபொல் பநருை்ைமொைப்
படர்ந்திருந் தது. அந் தை் கிறளயில் அமர்ந்து ைொல் ெொறய
இறமை்ைொமல் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொன் . அதன்
ெழிபய தன் றனப் பின் பதொடர்ந்து குதித்து ெந்த
மனிதர்ைளின் ெரறெ எதிர்பொர்த்து, அந் தத் திறச பநொை்கி
இறமை்ைொமல் ைொத்திருந் தன அென் விழிைள் . அந் த நடு
இரவில் நிலொ முை் ைத்தில் பொட்படொலியும் , நடன ஒலியும்
பைட்பறத அென் பசவிைள் கூர்ந்து ைெனித்தன. பமபல
நிலொ முை் ைத்தில் மைொரொணியொரும் , பெறு சிலரும்
அமர்ந்து பைொண்டு ஆடல் பொடறல அநுபவிை்கிைொர்ைள்
என் பறத அங் கிருந்து ெந் த குரல் ைளொல் அென் பதரிந் து
பைொண்டொன் .

மதிபலொரமொைை் ைொல் ெொயிலிருந்து உட்புைம்

பிரபெசிை்கும் ெழியில் நிழல் பபொல் உருெங் ைள் ஆடின.
நீ ர்ப் பரப்பில் ைொலடி பபயர்த்து றெை்கும் ஓறச பைட்டது.
தொன் மகிழ மரை் கிறளயில் உட்ைொர்ந்திருப்பது உள் பள
ெரும் அெர்ைளுை்குத் பதரிந் து விடொத ெண்ணம்
கிறளைளின் அடர்த்தியில் தன் றன மறைத்துை்
பைொண்டொன் நொரொயணன் பசந் தன் . சிெப் புத்
தறலப்பொறைைள் ைொல் ெொய் த் துெொரத்தின் ெழிபய நிலொ
ஒளியில் நன் ைொைத் பதரிந் தன. துணிவு மிகுந் தெனும் ,
ஆபத்துைறளச் சொதொரண விறளயொட்டொை ெரபெை் கும்
இயல் புறடயெனுமொகிய நொரொயணன் பசந்தனுறடய
மனத்தில் ஒரு விநொடி இனம் புரியொத பயத்தின் சொறய
படிந்தது. அெர்ைள் எதை் ைொைத் தன் றனப் பின் பதொடர்ந்து
ெருகிைொர்ைள் என் று தன் னொல் ஆனமட்டிலும் சிந் தித்து
முடிவு பசய் ய முயன் ைொன் அென் . ஆனொல் அது அெனொல்
முடியவில் றல.

ஒன் று மட்டும் அெனுை்கு நன் ைொைப் புரிந்து விட்டது.

சிெப் புத் தறலப் பொறைபயொடு கூடிய அந் த மூன் று முரட்டு
ஒை் ைர்ைளும் நல் ல எண்ணத்துடபனொ அல் லது நல் ல
ைொரியத்றதச் பசய் ெதை் ைொைபெொ, பதன் பொண்டி
நொட்டிை் குள் நுறழந்திருை்ை முடியொது என் பதுதொன் அது.
ைன் னியொகுமரிை் ைடை் ைறரயில் புன் றனமரச்
பசொறலை்ைருகில் அெர்ைள் நீ ரொடிை் பைொண்டிருந் த பபொது
முதல் முதலொைப் பொர்த்தவுடபன அென் மனத்தில் இந்த
எண்ணம் உறுதிப் பட்டு விட்டது. பின் னொல் ைன் னியொகுமரி
ஆலயத்தில் நடந் தறெ, பொதிரித் பதொட்டத்து ெழியில்
மறிை்ை முயன் ைது ஆகிய நிைழ் சசி ் ைளொல் நொரொயணன்
பசந் தன் அந் த முரட்டுச் சிெப் புத் தறலப்பொறை
ஆட்ைறளப் பை் றி அதிைமொைச் சிந்திை்ைத்
பதொடங் கியிருந் தொன் .

இப்பபொது அெர்ைள் தன் றனப் பின் பை் றிை்

பைொட்றடை்குள் பளயும் நுறழந்துவிட்டறதப் பொர்த்த
அெனுை்கு உடம் பு புல் லரித்தது.

அெறன பமலும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ் தது ் கிைெர்ைறளப்

பபொலை் ைொல் ெொய் ெழியொை உட்புைம் ெந்து ைறரபயறிய
அந் த மூெரும் அென் ஏறி உட்ைொர்ந்திருந் த அபத மகிழ
மரத்றத பநொை்கி நடந்து ெந்தனர். நிலொ ஒளி தன் றன
அெர்ைளுை்குை் ைொட்டி பைொடுத்து விடை் கூடொபத என் ை
திகில் நொரொயணன் பசந் தனுை்கு ஏை் பட்டது. நிலொ
முை் ைத்துச் சுெரின் நிழலும் மகிழ மரத்தின் அடர்த்தியும்
அெனுை்கு அபயமளித்தன. மிை அருகில் மரத்தின்
அடர்த்தியின் கீபழ அம் மூெரும் ெந்து நின் ை பபொது
அெனொல் அெர்ைறள நன் ைொைப் பொர்ப்பதை் கு முடிந்தது.
பீமபசனர்ைறளப் பபொல் மூெரும் பருத்த
ஆகிருதியுறடயெர்ைள் . ஒருெனது முைத்திலும் , றை
ைொல் ைளிலும் சிரொய் த்து இரத்தை் ைொயங் ைள் பதன் பட்டன.
அந் த ஆள் இன் னொபரன் று நொரொயணன் பசந் தன் பதரிந்து
பைொண்டு விட்டொன் . ைன் னியொகுமரியில் தளபதி
ெல் லொளபதெறன ெழியில் மடை்கி எதிர்த்து அெனிடம்
நன் ைொை அடிபட்டுப் பொறையிடுை்கில் விழுந் து மூர்ச்றச
அறடந் தெபன அென் .

கீபழ அெர்ைள் ெந்து நின் ை நிறலயும் , சுை் றிலும் ஏபதொ

பதடுகிைெர்ைறளப் பபொல அெர்ைள் பொர்த்த விதமும்
மரை்கிறளயில் பதுங் கிை் பைொண்டிருந்த நொரொயணன்
பசந் தன் மனத்தில் சந் பதைத்றத உண்டொை்கின. மகிழ
மரத்துப் பபொந் தில் பநருப் புை் ைங் கு பபொன் ை விழிைபளொடு
உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் த பைொட்டொன் ஒன் று குரூரமொைை்
ைத்தியது. பமை் புைம் நிலொ முை் ைத்தில் நிைழ் ந்து
பைொண்டிருந் த நொட்டிய ஒலியும் , இனிய பொடை் குரலும்
அந் தை் பைொட்டொனின் அலைலில் ைலந்து
விைொரமறடந் தன.

நொரொயணன் பசந் தன் பொதங் ைறள மரை் பைொம் பில்

அழுத்திை் கிறளறயப் பை் றியிருந் த றைைளின் பிடிறய
இறுை்கினொன் . அென் உட்ைொர்ந்திருந் த கிறள
குலுங் கியது. கீபழ நின் று பைொண்டிருந் தெர்ைளின்
ைெனம் ஒரு ைணம் அந் தச் சிறிய சலனத்தொல்
ைெரப்பட்டது. அெர்ைள் தங் ைளுை்குள் இரைசியமொை ஏபதொ
பபசிை் பைொள் ளத் பதொடங் ைபெ நொரொயணன் பசந் தன்
மறைந் திருந் தபடிபய அெை் றை உை் றுை் பைட்டொன் .

"ஏண்டொ பசம் பியன் , இபதன் ன பெடிை்றை! இதுெறர

ஆடொமல் அறசயொமல் இருந் த மரை்கிறள ஏன் இப்படித்
திடீபரன் று குலுங் குகிைது?" - மூெரில் ஒருென்
மை் பைொருெறனப் பொர்த்து இப் படிை் பைட்ைவும் , மை் ை
இருெரும் குறும் புத்தனமொைச் சிரித்தனர்.

"முத்தறரயொ! பமபல நிலொ முை் ைத்தில் தொன்

மைொரொணியொர் இருை்கிைொர் பபொலிருை்கிைது! இபதொ இந்த
ஒலிைறளை் ைெனித்தொயொ?" என் று, முதலில்
பைட்டெனுறடய பைள் விை்குப் பதில் பசொல் லொமபல
பெபைொரு பைள் விறய எழுப்பினொன் இன் பனொருென் .

"இரும் பபொறை! அப் படியொனொல் நம் முறடய முயை் சிறய

இங் பை பதொடர்ந்து பசய் தொல் என் ன? நமை்கு முன் னொல்
குதிறரயில் ெந் த அந் தை் குட்றடத் தடியன் கூட இங் பை
தொன் எங் பையொெது இருபபன் . ைன் னியொகுமரிை்
பைொவிலில் நிறைபெைொத நமது எண்ணம் இங் பை
நிறைபெறினொலும் நிறைபெைலொம் . இந் த மகிழ மரத்துை்
கிறள ெழியொைபெ நொம் நிலொ முை் ைத்தில் ஏறிை் குதிை்ை
முடியுபமன் று பதொன் றுகிைது." - இப்படி அதுெறர
பபசொமல் நின் றிருந் த மூன் ைொமென் கூறிய பபொது
மரை்கிறளயில் பதுங் கியெொபை இெை் றை ஒட்டுை்
பைட்டுை் பைொண்டிருந் த நொரொயணன் பசந் தனின் உடல்
'பெடபெட'பென் று ஆடி நடுங் கியது. 'குட்றடத் தடியன் '
என் று கீபழ நின் று பபசியென் குறிப்பிட்டது
தன் றனத்தொன் என் பது அெனுை்கு நன் ைொைத்
பதரிந்துவிட்டது.

அந் தச் சிெப் புத் தறலப் பொறை ஒை் ைர்ைள் தங் ைளுை்குள்
பபசிை் பைொண்ட பபச்சிலிருந்து அெர்ைள் மூெருறடய
பபயறரயும் கூட அென் ஒருெொரு பதரிந்து பைொண்டொன் .
பசம் பியன் , முத்தறரயன் , இரும் பபொறை - கீபழ நிை் கும்
அெர்ைளுறடய இந்தப் பபயர்ைள் பொண்டிய நொட்டுப்
பபயர்ைளொைபெ பதொன் ைவில் றல. அெர்ைளுறடய
பபச்சின் உட்ைருத்றத உணர்ந்த பபொது, இரண்டொெது
முறையொை ெொனென் மொபதவியின் உயிறரை் குறி
றெத்துை் பைொண்டு அெர்ைள் ெந்திருப்பறத அறிந் தொன்
பசந் தன் .

பைொட்டொன் இன் பனொரு முறை அதி பயங் ைரமொை

அலறியது. கீபழ நின் று பைொண்டிருந் தெர்ைளில்
'முத்தறரயன் ' என் று அறழை்ைப்பட்டென் ஒரு கூரிய
குத்துெொறள தன் இடுப்பிலிருந்து பெளிபய எடுத்து நிலொ
ஒளியில் தூை்கிப் பிடித்தொன் . பைொழுந்து விட்படரியும்
பநருப்பின் நுனி நொை்குப் பபொல் அது 'பளீர'் என் று மின் னிப்
பளபளத்தது.

மறுைணம் றையில் அந் த ெொறளப் பிடித்துை் பைொண்பட

அென் மகிழ மரத்தில் தொவி ஏைத் பதொடங் கிய பபொது,
அறதப் பொர்த்துை் பைொண்டிருந் த நொரொயணன்
பசந்தனுை்கு இதயத் துடிப்பப நின் றுவிடும் பபொலிருந் தது.
அப்படிபய நிலொ முை் ைத்தில் குதித்துத் தப் பி ஓடி
விடலொமொ என் று நிறனத்தொன் அென் . ெரிறசயொைை் கீபழ
நின் றிருந் த மூெருபம ஒருெர் பின் ஒருெரொை மரத்தில்
ஏறுெறதை் ைண்டு அென் அதிர்ச்சியறடந் தொன் . அெர்ைள்
பமபல ஏறி ெந்துவிட்டொல் கிறளயில் பதுங் கிை்
பைொண்டிருை்கும் தன் றனை் ைண்டு பைொள் ெொர்ைள்
என் பதில் சந் பதைமில் றல.

அந் த மரத்தில் ஒபர கிறள மட்டும் தொன் நிலொ முை் ைத்தின்

பமல் தளம் ெறர பநருங் கி ெளர்ந்திருந்தது. அதுதொன்
நொரொயணன் பசந்தன் உட்ைொர்ந்திருந் த கிறள.
ஏறிை்பைொண்டிருந் த மூெரும் பமபல ஏறி ெந் தவுடன் அபத
கிறளயில் ைொறல றெத்தபபொது நொரொயணன் பசந் தன்
திடுை்கிட்டொன் . முன் றன விட அதிைப் பரபரப்பறடந் தொன் .

ைறடசி நம் பிை்றையொை, அெர்ைள் தன் றன பநருங் ைொமல்

இருப்பதை் ைொை ஒரு தந் திரம் பசய் து பொர்த்தொன் அென் .
இரண்டு றைவிரல் ைறளயும் ெொயருபை குவித்து மயிர்
சிலிர்ை்ை றெை்கும் பயங் ைரை் கூச்சல் ஒன் றை
உண்டொை்கினொன் . தன் னுறடய அந் தை் கூச்சறலை் பைட்டு
பயந் தொெது அெர்ைள் மரத்திலிருந்து கீபழ இைங் கி,
'பபபயொ பிசொபசொ' என் று நிறனத்துை் பைொண்டு திரும் பிப்
பபொய் விடட்டும் என் று அென் நிறனத்திருந் தொன் .
ஆனொல் , நடந் தபதொ முை் றிலும் எதிர்பொரொத பெபைொரு
நிைழ் சசி
் .

அந் தை் கூப்பொட்டினொல் அதிர்ச்சியறடந் த மூன் று

ஒை் ைர்ைளும் கிறள நுனிை்கு பெைமொை ஓடி ெந் து நிை் ைபெ
சுறம அதிைமொகி நொரொயணன் பசந் தன் உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருந் த அந் தை் கிறள 'மடமட'பென் று முறிந் தது.

தொன் நின் று பைொண்டிருந் த கிறளை்கு பமபல பெபைொரு

கிறளயில் தொவியதொல் , நொரொயணன் பசந் தன் முறிந்து
விழுந் த கிறளபயொடு கீபழ விழொமல் பிறழத்தொன் .
ஆனொல் மை் ைெர்ைள் கிறள முறிந்து கீபழ விழுெதை் குள்
தொங் ைளொைபெ குதித்து விட்டனர்.

அரண்மறன நந் தெனத்தில் கூப்பொடும் , குழப்பமும் , மரம்

முறிந்து விழும் ஓறசயும் பைட்டுை்
பைொட்றடை்குள் பளயிருந் த வீரர்ைள் தீெட்டியும் றையுமொை
ஓடி ெரபெ, புதிதொைப் புகுந் திருந்த ஒை் ைர்ைள்
விழுந் தடித்துை் பைொண்டு ஓடினர்; மறுபடியும் ைொல் ெொயில்
இைங் கி மதிலுை்கு பெளிபய பபொைொவிட்டொல் அைப்பட்டுை்
பைொள் ள பநரிடுபமன் று அெர்ைளுை்குத் பதரியொதொ,
என் ன? மரத்தில் திரிசங் குறெப் பபொலத் பதொங் கிை்
பைொண்டிருந் த நொரொயணன் பசந் தனுை்குத் தொன்
தறலெலி பபொய் த் திருகுெலி ெந்த ைறதயொை
ஆகிவிட்டது! அெனொல் கீபழயும் குதிை்ை முடியவில் றல.
பமபலயும் பிடித்துை் பைொள் ெதை் குச் சரியொன
ஆதொரமில் றல. அென் அந் தை் பைொட்றடை்பைொ
அரண்மறனை்பைொ அந்நியனில் றல,
மைொமண்டபலசுெரருை்கு அந் தரங் ை மனிதன் . ஆனொல்
அப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில் அென் அைப்பட்டுை்
பைொண்டொல் பலவிதமொன பைள் விைள் எழுெதை் கு இடம்
ஏை் பட்டுவிடும் அல் லெொ?

'எப் படி ெந் தொன் ? எதை் ைொை ெந் தொன் ? நந்தெனத்துை்குள்

யொருமறியொமல் நுறழந்து மரத்தின் பமல் ஏறி உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருை்ை பெண்டிய அெசியம் என் ன?' என் பது
பபொன் ை பைள் விைள் பிைந் தொல் அந் த நிறலயில்
அெை் றுை்கு அென் என் ன பதில் பசொல் ல முடியும் ? பதில்
பசொன் னொல் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பிறயபய ைொட்டிை்
பைொடுப்பது பபொல் ஆகும் .

'உண்றமயில் அைப்பட்டுை் பைொள் ள பெண்டியெர்ைள்

யொபரொ அெர்ைபள தப் பி ஓடிவிட்டொர்ைள் . நொன் எதை் ைொை
அைப்பட்டுை் பைொள் ள பெண்டும் ? ெந் த சுெடு பதரியொமல்
இங் கிருந்து பபொய் விடுெது நல் லது!' என் று தனை்குள்
தீர்மொனித்துை் பைொண்ட நொரொயணன் பசந் தன் கிறளயில்
பதொங் கிை் பைொண்பட நுனிெறர ெந் து, அப்படிபய நிலொ
முை் ைத்துத் தளத்தில் இைங் கினொன் .

அெனுறடய நல் ல ைொலமொை நிலொ முை் ைத்தில் அப் பபொது

பெறு யொரும் இல் றல. நந் தெனத்தில் ஏை் பட்ட
குழப்பத்தொல் மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொர் உள் பட
யொெரும் பரபரப்பறடந்து கீபழ பசன்றிருந் தனர்.

'இந் த மரம் முறிந்ததும் ஒரு ெறையில் நல் லதொைப்

பபொயிை் று. இல் றலயொனொல் அந்தப் பொவிைள்
இரண்டொெது முறையொை மைொரொணியொரின் பமல் குறி
றெத்திருப் பொர்ைள் ' என் று எண்ணித் திருப்திப்பட்டொன்
பசந் தன் . பெகுபநரம் ைழித்து பைொட்றடயில்
சந் தடிைபளல் லொம் அடங் கிய பின் ெந் த ெழிபய
பெளிபயறி இறடயொை் றுமங் ைலத்துை்குப் புைப்பட்டொன்
அென் .
---------

9. ஓரலயின் மை்மம்

தொனும் மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம்

நம் பியும் , அந் தரங் ை அறையில் அமர்ந்து உறரயொடிை்
பைொண்டிருந் த பபொது பெளிப் புைம் யொபரொ ைதறெத்
தட்டும் மணிபயொறச பைட்டவுடன் தளபதி
ெல் லொளபதெனொல் அது யொரொயிருை்ைை் கூடுபமன் று
நிறனத்துப் பொர்ை்ைை் கூட முடியவில் றல.

ஆனொல் மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம்

நம் பிபயொ, ைதவு திைை்ைப் படுெதை் கு முன் பப பமதுெொைச்
சிரித்துை் பைொண்டு பெளிபய நிை் பெறன அெனுறடய
பபயறரச் பசொல் லிை் கூப்பிட்டொர்.

"யொர், நொரொயணன் பசந் தன் தொபன? ெொ, அப்பொ! ைதறெத்

திைந்து பைொண்டு உள் பள ெொ! உன் றனத்தொன்
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருந் பதன் " என் று அெர் கூறிய
பபொது தளபதி அறடந் த வியப் புை்கு அளபெ இல் றல.

மணிைள் ஒலிை்குமொறு ைதறெத் திைந் து பைொண்டு

நொரொயணன் பசந் தன் உள் பள பிரபெசித்தொன் . அென்
அணிந்திருந் த ஆறடைள் நறனந் திருந்தன. உடம் பில்
பசறும் , சைதியுமொை இருந்தது. தறல முடியில் இரண்படொரு
பழுப்பறடந் த மகிழ இறலைளும் , பூை்ைளும் பசருகிை்
பைொண்டு கிடந் தன.

இந் தை் பைொலத்பதொடு உள் பள ெந் து நின் ை அெறன ஏை

இைங் ைப் பொர்த்தொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. "இது
என் னப்பொ பதொை் ைம் ? உன் னுறடய அழைொன பைசத்துை்கு
மகிழம் பூச் சூட்டிை் பைொள் ளவில் றல என் ைொல்
அடிை்கிைபதொ?" என் று அெர் பைட்ட பபொது அெனுை்பை
ஆச்சரியமொகி விட்டது.

"என் னது! மகிழம் பூெொ? என் தறலயிலொ?" என் று

பசொல் லிச் சிரித்துை் பைொண்பட அென் தறலறயத் தடவி
உதறினொன் . இறலைளும் பூை்ைளும் கீபழ உதிர்ந்தன.

"பசந் தொ! நீ சுசீந் திரம் தொணுமொலய விண்ணைரத்தில்

என் றனச் சந் தித்துை் கூறியபதல் லொம் உண்றமதொபன?
இபதொ உட்ைொர்ந்திருை்கும் தளபதி ஓபர ஓர் உண்றமறய
மட்டும் ஏபனொ மறைப் பதை் கு முயை் சி பசய் கிைொர். அந் த
மூன் று ஒை் ைர்ைளிடம் ஏபதொ ஓர் ஓறல இருந்தபதன் றும் ,
அந் த ஓறலறயத் தளபதி அெர்ைபளொடு பபொரிட்டுை்
றைப் பை் றி றெத்துை் பைொண்டிருப்பதொைவும் நீ கூறினொய் .
இெர் எல் லொெை் றையும் பசொல் லிவிட்டொர்; ஆனொல் அறத
மட்டும் பசொல் லவில் றல. நொனொைபெ இப்பபொதுதொன்
ெலுவில் அெரிடம் அறதப் பை் றிை் பைட்டுை்
பைொண்டிருந்பதன் . நல் ல சமயத்தில் நீ யும்
ெந் திருை்கிைொய் !"

"சுெொமீ! என் ைண்ைளொல் ைண்ட உண்றமறயத் தொன்

அடிபயன் சுசீந்திரத்தில் தங் ைளிடம் பதரிவித்பதன் . புலி
இலச்சிறனயும் , பறன இலச்சிறனயும் ஆகிய அரசொங் ை
முத்திறரைள் அந் த ஓறலயில் அடுத்தடுத்து ெரிறசயொைப்
பபொறிை்ைப்பட்டிருந் தன. என் றையொபலபய அறத
எடுத்துப் பொர்ை்கும் ெொய் ப் புை் கூட எனை்குை் கிட்டியது.
துரதிருஷ்டெசமொை என் னொல் அறதப் படித்துப் பொர்ை்ை
முடியொமல் சந் தர்ப்பம் பைடுத்து விட்டது. ஆனொல்
ைடை் ைறரப் பொறைைளுை்கு நடுபெ தளபதி எதிரிைபளொடு
ெொட்பபொர் பசய் தறதயும் ஓறலறய றெத்துை்
பைொண்டிருந் தென் அறதை் ைடலில் எறிெதை் குப் பபொன
பபொது அென் றைறய மறித்து அெர் அறதப் பறித்துை்
பைொண்டறதயும் என் ைண்ைளொல் ைண்படன் ."

"நீ இெ் ெளவு உறுதியொைச் பசொல் கிைொய் . அெர் அறதப்

பை் றி ெொய் திைை்ைபெ பயப்படுகிைொபர!" என் று
புன் னறைபயொடு அருகில் அமர்ந்திருந்த
ெல் லொளபதெறனச் சுட்டிை் ைொட்டினொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"ஒரு பெறள அந் த ஓறலயில் அடங் கியிருை்கும் பசய் தி

இெறர இப் படி பமௌனம் சொதிை்ைச் பசய் கிைபதொ
என் னபெொ?" என் ைொன் நொரொயணன் பசந் தன் . தளபதி
ெல் லொளபதென் திை்பிரறமயறடந்து பபொய் பபசொமல்
உட்ைொர்ந்திருந் தொன் . அென் மனத்தில் கீழ் ை்ைண்ட
எண்ணங் ைள் ஓடின.

'ஆைொ! இந் த இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி யொருை்கும்

பதரியொமல் எெ் ெளவு அந் தரங் ை ஏை் பொடுைறளச்
பசய் திருை்கிைொர்! நொட்டில் நடப் பறதபயல் லொம்
ஒன் றுவிடொமல் அறிந் து பைொண்டு ெந் து கூை இெறரப்
பபொலபெ இெருை்கு ஒரு தந் திரசொலியொன ஒை் ைன் !
இெருை்குத் பதரியொது என் பைொ, பதரியவிடை் கூடொது
என் பைொ எறதயும் எெரொலும் மறைத்து றெை்ை முடியொது
பபொலிருை்கிைபத! எெ் ெளவு முன் பயொசறன எெ் ெளவு
சொமர்த்தியம் ' என் று அெறரப் பை் றிய வியப்பொன
நிறனவுைளில் ஆழ் ந்து பபொய் உட்ைொர்ந்திருந் தொன் !

"ெல் லொளபதெொ! இபதொ நிை் கிைொபன நொரொயணன்

பசந் தன் , இெறன உனை்குத் பதரியுமல் லெொ? இென்
யொரிடம் பபொய் பசொன் னொலும் என் னிடம் பபொய் பசொல் ல
மொட்டொன் ."

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி பசொை் ைறள ஒெ் பெொன் ைொை

நிறுத்திச் பசொன் னொர். இதுெறர அெருை்கு எடுத்துை்
ைொட்டொமல் மறைத்து றெத்திருந் த ஓறலறய பெளிபய
எடுத்தொன் .

"மைொமண்டபலசுெரர் என் றன மன் னிை்ை பெண்டும் . ஒரு

ைொரணத்துை்ைொை நொன் இந் த ஓறலறயை் றைப் பை் றிய
விெரம் யொருை்கும் பதரியொமலிருப் பது நல் லபதன் று
மறைத்பதன் . பெறு விதத்தில் தெைொை நிறனத்துை்
பைொள் ளை் கூடொது" என் று பெ் வியமொன குரலில் பசொல் லிை்
பைொண்பட மடங் கிச் சுருண்டிருந் த அந் த ஓறலறய
எடுத்து அெர் றையில் பைொடுத்தொன் .

"ஆ! இந் த ஓறலதொன் ..." என் று அறதப் பொர்த்ததும் அருகில்

அடை்ைமொை நின் று பைொண்டிருந் த நொரொயணன் பசந் தன்
வியந்து கூவினொன் .

அந் த ஓறல, அதில் இடப்பட்டிருந் த புலி, பறன ஆகிய

முத்திறரைள் இெை் றைபயல் லொம் பொர்த்த பின் பும்
வியப் பபொ, அதிர்ச்சிபயொ அறடயொத நிதொனமொன முைை்
குறிப்புடன் அறதப் படித்தொர் இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பி. அந் த ஓறல அெர் பபயருை்குத்தொன்
எழுதப்பட்டிருந் தது. அதில் அடங் கியிருந்த பசய் தியும்
சொதொரணமொன பசய் தியல் ல.

"மைொமண்டபலசுெரரொன புைத்தொய நொட்டு நொஞ் சில்

மருங் கூர்ை் கூை் ைத்து இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
அெர்ைள் திருச் சமூைத்துை்கு, ெடதிறசப் பபருமன் னரொன
பசொழன் பைொப் பரபைசரி பரொந் தைனும் , பைொடும் பொளூர்ை்
குறுநில மன் னனும் , அரசூருறடயொனும் ஆகிய மூெரும்
எழுதிை் பைொண்ட திருமுைம் . இந் தத் திருமுை ஓறல
தங் ைள் றைறய அறடெதை் கு முன் தங் ைளொல் புைத்தொய
நொட்டுை் பைொட்றடயில் பொதுைொை்ைப்பட்டு ெருபெரும் ,
நொஞ் சில் நொட்டு மைொரொணியொருமொகிய, ைொலஞ் பசன்ை
திரிபுெனச் சை்ைரெர்த்திைளொன பரொந்தை பொண்டிய
பதெரின் திருத்பதவி ெொனென் மொபதவியொர் விண்ணுலை
பதவி அறடந் திருப்பொர்; அல் லது நொங் ைள் பசய் திருை்கும்
ஏை் பொடு அெருை்கு அந் தப் பதவிறய அளித்திருை்கும் .

எனபெ, மைொமண்டபலசுெரரொகிய தங் ைறளயும் ,

தங் ைளுடன் இருை்கும் நொஞ் சில் நொட்டுை் கூை் ைத்
தறலெர்ைறளயும் உடபன ெடதிறசப் பபரரசுை்கு
அடிபணியுமொறு பெண்டிை் பைொள் ளுகிபைொம் . நொறள
மறுநொள் பசொழ நொட்டுத் திருப் புைம் பியத்தில் நொங் ைள்
மூெரும் உங் ைறள எதிர்பொர்ை்கிபைொம் .

இந் த ஏை் பொட்டுை்கு இணங் ைொவிட்டொல் உடபன ெடதிறச

மும் மன் னர்ைள் பபரும் பறடபயொடு நொஞ் சில் நொட்றடத்
தொை்குெதை் கு பநரிடும் .

பரொந் தை பசொழன்
பைொடும் பொளூர்ை் குறுநில மன் னன்
3. அரசூருறடயொன் பசன்னிப் பபரறரயன் ."

இந் தச் பசய் திறயப் படித்து முடித்த பபொது,

மைொமண்டபலசுெரரின் இதழ் ைளில் அலட்சிய பொெம்
நிறைந் தபதொரு புன் னறை மிளிர்ந்தது. அெர் தறலறய
நிமிர்த்தித் தளபதி ெல் லொளபதெறன உை் றுப் பொர்த்தொர்.
அருகிலிருந் த நொரொயணன் பசந் தறன ஒரு தடறெ
பொர்த்தொர்.

"சுெொமி! இந்த விநொடி ெறர மைொரொணியொருை்கு ஒரு

துன் பமும் இல் றல. அடிபயன் இப் பபொது கூட அங் பை
பைொட்றடயிலிருந்துதொன் பநபர ெருகிபைன் " என் று
அெருறடய பொர்றெயில் பபொதிந்திருந் த பைள் விறயை்
குறிப்பினொல் புரிந் து பைொண்டு பதில் கூறினொன் பசந் தன் .

"தளபதி! இந் த ஓறலறய நீ என் னிடம் ைொட்டத்

தயங் கியதை் குச் சிைப் பொை பெறு ைொரணம் ஏபதொ
இருை்குபமன் று எனை்குத் பதொன் றுகிைது. அறத எனை்குச்
பசொல் லலொம் அல் லெொ? பதரிந் து பைொள் ள
ஆெலொயிருை்கிபைன் " என் ைொர் மைொமண்டபலசுெரர். தன்
மனத்தில் யொருை்கும் பெளிப் படுத்திச் பசொல் ல இயலொத
அந் தரங் ைமொன இடத்தில் மறைந்திருந் த ஓர் உண்றமறய
அெருறடய பைள் விை்கு பதிலொைச் பசொல் ல
பெண்டியிருந் ததொல் தளபதி ெல் லொளபதென்
தயங் கினொன் .

ஒருபெறள நொரொயணன் பசந் தன் அருகில் இருப் பதொல்

தொன் தளபதி பசொல் லத் தயங் குகிைொபனொ என் று
நிறனத்தொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"பசந் தொ! ஆை் று நீ ரிலும் பசை் றிலும் சைதியிலும்

புரண்டுவிட்டு ஈர உறடபயொடு நின் று
பைொண்டிருை்கிைொபய. பபொய் உறட மொை் றிை் பைொண்டு
ெொ," என் று பசொல் லி நொரொயணன் பசந் தறன அங் கிருந்து
அெர் அனுப் பி றெத்தொர்.

ஆனொல் அதன் பின் பும் தளபதி ெொய் திைை்ைவில் றல.

"ெல் லொளபதெொ! உன் மனத்தில் இருப் பறத நீ என் னிடம்
பசொல் லத் தயங் குகிைொய் ; பரெொயில் றல. நீ பசொல் லபெ
பெண்டொம் . பல நூறு ைொத பதொறலவிலிருை்கும் ெடதிறச
மும் மன் னரும் இந்தை் ைணத்தில் என் ன எண்ணிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் என் பறதை் கூட என் னொல்
இங் கிருந்பத பசொல் லிவிட முடியும் . நீ நிறனப் பறதத்
பதரிந்து பைொள் ெது பபரிய ைொரியமில் றல. இபதொ
பசொல் கிபைன் பைள் ! இந் த ஓறலறயப் படித்ததும் உன்
மனத்தில் என் ன பதொன் றியது பதரியுமொ?
'மைொமண்டபலசுெரபர ெடதிறச மூபெந் தர்ைளுை்கு
உள் றையொை இருப் பொர் பபொலிருை்கிைது. இல் றலயொனொல்
இந் த ஓறல அெர் பபயருை்கு எழுதப்படுமொ? ஆைொ! இது
எெ் ெளவு அநியொயம் ! ெொனென் மொபதவிறயை் பைொறல
பசய் ெதை் கு ஒை் ைர்ைறள அனுப்புமொறு இெபர ெடதிறசப்
பபரரசருை்குத் பதரிவித்திருை்ை பெண்டும் .
திருப் புைம் பியத்தில் அெர்ைறள ெந்து சந்திப்பதொை
இெபர பசொல் லியிருப்பொர். மைொமண்டபலசுெரபர
இப்படிச் சதி பசய் தொல் இந் த நொடு எங் பை உருப்படப்
பபொகிைது?' என் பைல் லொம் உன் மனத்தில் பதொன் றியது
உண்டொ, இல் றலயொ?" என் று பைட்டுவிட்டு நறைத்தொர்
அெர்.
தளபதி ெல் லொளபதென் திடுை்கிட்டுப் பபொனொன் . இந் த
மனிதர் என் ன மந்திரெொதியொ? இெருை்கு ஏதொெது குைளி
வித்றத பதரியுமொ? என் னுறடய மனத்தில்
ஏை் பட்டிருை்கும் சந்பதைத்றத அப் படிபய ைண்டுபிடித்துச்
பசொல் லி விட்டொபர! என் று வியந் தொன் .

"என் ன தளபதி! உண்றமதொனொ?"

தன் நிறனவில் லொமபல அெருறடய பைள் விை்கு 'ஆம் '

என் று பதில் பசொல் ெது பபொல் அென் தறல அறசந் தது.

"நீ இப் படி நிறனத்தறத நொன் ஒரு பிறழயொைை்

ைருதவில் றல. சந் தர்ப்பத்தின் பைொளொறு உன் றன இப்படி
நிறனை்ைச் பசய் திருை்கிைது. ஆனொல் ெல் லொளபதெொ!
இந் த ஓறலறயயும் இது கிறடத்த நிைழ் சசி ் றயயும்
பதொடர்ந்து எண்ணி மனத்றதை் குழப்பிை் பைொள் ளொபத.
இப்பபொபத மைந்து விடு!" இதுெறரயில் அறமதியொைத்
தறல குனிந் து அெர் கூறியறதபயல் லொம் பைட்டுை்
பைொண்டிருந் த தளபதி தறல நிமிர்ந்து ஒரு பைள் வி
பைட்டொன் .

"மைொமண்டபலசுெரர் பசொல் ெறத நொன் அப்படிபய

ஏை் றுை் பைொள் கிபைன் . ஆனொல் மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொறரை் பைொறல பசய் ெதை் ைொைப்
பயங் ைரமொன சதி முயை் சிைள் என் ைண்ைொணபெ
நடை்கும் பபொது ைடறமயும் பபொறுப் புமுள் ள நொன் அறதப்
பொர்த்துை் பைொண்டு சும் மொ இருை்ை முடியுமொ? அது
நீ தியல் லபெ?"

"தளபதி! உன் னுறடய பதவிை்கு இந்தப் பபொறுப்பு

உணர்ச்சி அெசியமொனதுதொன் . ஆனொல்
மைொரொணியொறரை் பைொறல பசய் ெதும் , புைத்தொய
நொட்றடை் றைப் பை் ை முயல் ெதும் யொரொலும் எளிதில்
முடியொத ைொரியங் ைள் . அப் படிபய முடிெதொை இருந் தொலும்
அதறன நீ யும் உன் றனச் பசர்ந்த பறடவீரர்ைளும் மட்டும்
தடுத்துவிட முடியுபமன் று எண்ணுெது பபதறம!
உன் றனை் ைொட்டிலும் உன் சொமர்த்தியம் , பபொறுப்பு
ஆகியெை் றைை் ைொட்டிலும் பல மடங் கு ெலிறம ெொய் ந்த
சை்தி ஒன் று மைொரொணி ெொனென் மொபதவிறய அல் லும் ,
பைலும் , அனெரதமும் இறடவிடொமல் ைொத்து
ெருகிைபதன் பது உனை்குத் பதரியுமொ?"
அெருறடய இந் தச் பசொை் ைளிலிருந் து ஏபதொ ஒரு
கூர்றமயொன முள் தன் மனத்தில் றதத்துவிட்டது
பபொலிருந்தது ெல் லொளபதெனுை்கு. அெர் தன் றனயும் தன்
சை்திறயயும் ஏளனம் பசய் யபெண்டும் என் பதை் ைொை
அப்படிப் பபசுகிைொரொ, அல் லது மறைமுைமொைை் குத்திை்
ைொட்டுகிைொரொ என் று பதளிெொைப் புரிந்து பைொள் ள
முடியொமல் திணறினொன் அென் . குபீபரன் று அென்
மனத்தில் ஆத்திரம் புறைந்தது. ஒபர ஒரு விநொடிை்குள்
உணர்ச்சி ெசப் பட்டு அெறர எதிர்த்துப் பபசிவிடத்
துணிந்து விட்டொன் ெல் லொளபதென் .

அென் நிறலறயப் பொர்த்துப் புரிந் து பைொண்ட அெர்

உள் ளூரச் சிரித்துை் பைொண்பட, "ெல் லொளபதெொ! உனை்கு
ெருகிை பைொபத்றதப் பொர்த்தொல் , இப் பபொபத ெொறள
உருவிை் பைொண்டு என் பமல் பொய் ந்து விடுெொய் என் று
பதொன் றுகிைது. பபொறு! ஆத்திரப்படொபத.
மைொரொணியொரின் நலத்திலும் நொஞ் சில் நொட்டின்
அறமதியிலும் மிை அதிைமொன பபொறுப் பு எனை்கும்
இருை்கிைது" என் று நிதொனமொைை் கூறினொர்.

"மைொமண்டபலசுெரரின் ஆை் ைறலபயொ,

ஆறணைறளபயொ அடிபயன் எப்பபொதும் குறைெொை
மதிப்பிட்டதில் றல. ஆனொலும் அடிபயனிடம் அெர்
இெ் ெளவு ைடுறமயொை நடந்து பைொள் ெொபரன் றும்
எதிர்பொர்ை்ைவில் றல. நொறள நொஞ் சில் நொட்டு
மைொசறபறயை் கூட்ட பெண்டுபமன் று மைொரொணியொர்
பதரிவிை்ைச் பசொன் னதனொல் தொன் இங் கு ெந் பதன் .
இல் றலயொனொல் இங் கு ெந்து தங் ைளுை்கு இெ் ெளவு
சிரமம் பைொடுத்திருை்ை மொட்படன் ." தளபதி அறமதியொைப்
பபச முயன் ைொலும் பெைமொை ெந் த பைொபத்றத ெலுவில்
அடை்கிய சொயல் அென் பசொை் ைள் ஒெ் பெொன் றிலும்
பிரதிபலிை்ைச் பசய் தன.

அென் கூறியறதை் பைட்டுவிட்டு, ஏபதொ பதில்

கூறுெதை் ைொை இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி ெொய்
திைந் தொர். அபத பநரத்துை்கு ஈர உறடைறள மொை் றிை்
பைொண்டு திரும் பிய நொரொயணன் பசந்தன் அந் தரங் ை
அறைை்குள் நுறழந்து விட்டொன் .

இரவுப் பபொது நடுச்சொமத்துை்கும் பமலொகிவிட்டது.

மைொமண்டபலசுெரரின் அழகிய பபரிய மொளிறையில்
அந் த ஒபர ஒரு அறைறயத் தவிர மை் பைல் லொப்
பகுதிைளும் நிலபெொளியின் அறமதியில் அடங் கிை்
கிடந் தன. பைளியொை் றில் 'ைலைல'பென் று தண்ணீர ் பொயும்
ஒலி, மரப்பபொந்துைளிலுள் ள ஆந்றதைளின் குரல் இறெ
தவிர இறடயொை் று மங் ைலம் தீவு நிசப்தமொகி விட்டது.

தளபதி ெல் லொளபதெனின் அப் பபொறதய மனநிறல

எெ் ெளவு பநரமொனொலும் அந் தத் தீறெ விட்டு
அை்ைறரை்குப் பபொய் அரண்மறனை்குச் பசன் று விட
பெண்டும் என் று உறுதியொை இருந் தது. அன் றைை்கு
மட்டுபம அதை் கு முன் அெனுறடய மனத்தில் ஏை் பட்டிரொத
சில பயம் நிறைந் த உணர்வுைள் ஏை் பட்டன. அந் தத் தீவு,
அந் த மொளிறை, அெபனதிபர ஊடுருவும்
விழிப் பொர்றெபயொடு பபொதியமறல சிைரபமனை்
ைம் பீரமொை வீை் றிருை்கும் மைொமண்டபலசுெரர், அெர்
அருகில் நிை் கும் நொரொயணன் பசந் தன் என் ை அந் தை்
குள் ளன் , எல் பலொரும் , எல் லொப் பபொருளும் , ஏபதொ ஒரு
பபரிய மர்மத்தின் சின் னஞ் சிறு பிரிவுைறளப் பபொல்
பதொன் றினொர்ைள் .

'படகு விடும் அம் பலென் பெளொன் மட்டும் உைங் ைொமல்

துறையில் விழித்திருப் பொனொனொல் எப்படியும் இெரிடம்
விறட பபை் றுை் பைொண்டு புைப்பட்டு விடலொம் . இெர்
என் னிடமிருந் து எல் லொச் பசய் திைறளயும் பதரிந்து
பைொண்டு விட்டொர். ஆனொல் இெரிடமிருந்து நொன் ஒன் றும்
பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல. இன் று மொறல
ைன் னியொகுமரியில் நடந் த எல் லொச் சம் பெங் ைறளயும்
எனை்குத் பதரியொமபல இெருறடய ஒை் ைனொன இந் தை்
குட்றடயன் மறைந்திருந்து ைண்ைொணித்திருை்கிைொன் .
நொபனொ மைொமண்டபலசுெரருை்கு ஒன் றும்
பதரிந்திருை்ைை் ைொரணமில் றல என் று பைை் ைனவு ைண்டு
பைொண்டிருை்கிபைன் . ஒரு பைொடியிலுள் ள இந் தத் தீவின்
மொளிறையில் இருந்து பைொண்டு நொஞ் சில் நொட்டு மூறல
முடுை்குைளில் நடப் பறதை் கூட ஒன் றுவிடொமல் பொர்த்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர் இந் த மனிதர்!' - பயமும் மறலப்பும்
ைலந் த இது பபொன் ை திறைப்பூட்டும் நிறனவுைள் தொம்
ெல் லொள பதெனின் மனத்தில் கிளர்ந்தன.

"சரி! அப்படியொனொல் நொறளை்கு மைொசறப கூட்டுெறதப்

பை் றிை் கூறுங் ைள் . அறதத் பதரிந்து பைொண்டு நொன்
இங் கிருந்து விறடபபை் றுை் பைொள் ளுகிபைன் .
அரண்மறனயில் மைொரொணியொர் என் றன எதிர்பொர்த்துை்
ைொத்திருந் தொலும் ைொத்திருப் பொர்" என் று அென் இப்படிை்
பைட்டதும் அெர் மறுபடியும் அெறன பநொை்கிச் சிரித்தொர்.
அெருறடய அந் தச் சிரிப்புைளில் அப்படி என் னதொன்
மறைந்து பைொண்டிருை்கின் ைன? ஒெ் பெொரு சிரிப் புை்கும்
ஓர் உள் ளர்த்தம் இருப் பது பபொல் அல் லெொ அெனுை்குத்
பதொன் றியது!

"பசந் தொ! தளபதி திரும் பிப் பபொெதை் கு எெ் ெளவு

அெசரப் படுகிைொர் பொர்த்தொயொ? அெருை்கு இங் பை
இருப்பதை் பை பயமொை இருை்கிைது. நொபமல் லொம் சிங் ைம் ,
புலி, ைரடிைள் என் று நிறனை்கிைொர் பபொலும் " என் று
தளபதிை்குப் பதில் பசொல் லொமல் பசந் தறன பநொை்கிை்
கூறுபெர் பபொலை் கூறினொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"சுெொமீ! இெர் பபொை பெண்டுபமன் ைொலும் இப் பபொது

பபொை முடியொது. என் றன இை்ைறரை்குை் பைொண்டு ெந்து
விட்ட பின் அம் பலென் பெளொன் பதொணிறயத் துறையில்
ைட்டிவிட்டு, உைங் ைப் பபொய் விட்டொன் . இனி நொறளை்கு
றெைறையில் தொன் பதொணி பபொகும் " என் று பசந் தன்
கூறினொன் .

"பைட்டுை் பைொண்டொயொ, தளபதி! உன் றன இங் பை யொரும்

விழுங் கிவிட மொட்டொர்ைள் . இன் றிரவு இங் பை தங் கிவிட்டுை்
ைொறலயில் பபொைலொம் . மைொசறபை் கூட்டத்துை்ைொை
நொனும் அரண்மறனை்கு ெரபெண்டியிருை்கிைது. நொம்
இருெரும் பசர்ந்பத பபொைலொம் . மை் ை கூை் ைத்
தறலெர்ைறளபயல் லொம் பநபர அரண்மறனை்குப்
புைப் பட்டு ெரும் படி தொபன பசொல் லி
அனுப்பியிருை்கிைொய் ?"

"ஆம் ! அெர்ைள் யொெரும் நொறளை் ைொறலயில் பநபர

அரண்மறனை்குத் தொன் புைப் பட்டு ெருெொர்ைள் ."

"நல் லது! இப் பபொது உன் னிடம் ஒரு முை்கியமொன

பெண்டுபைொள் விடுை்ைப் பபொகிபைன் . இந் த
பெண்டுபைொள் என் னுறடய பசொந் த நன் றமை்ைொை மட்டும்
அல் ல, எத்தறனபயொ ெறையில் இந் தத் பதசத்தின்
நன் றமைள் இந் த பெண்டுபைொளுை்குள் பள
பபொதிந் திருை்ைலொம் . அெை் றைபயல் லொம் விளை்ைபெொ
விெரித்துச் பசொல் லபெொ இது பநரமில் றல" என் ைொர் நம் பி.
"மைொமண்டபலசுெரரின் பலமொன அடிப் பறடறயப்
பொர்த்தொல் அது எத்தறைய பெண்டுபைொளொை இருை்குபமொ
என் று அடிபயனுை்கு உண்றமயிபல பயமொைத்தொன்
இருை்கிைது" என் று தளபதி இறடமறித்துை் கூறினொர்.

"பயப் படுெதை் கு இதில் அப்படி ஒன் றும் இல் றல. இந்த

ஓறலறய இப் பபொது நொன் உன் னிடம் திருப்பிை்
பைொடுை்ைப் பபொெதில் றல. நொன் பத்திரப் படுத்தி
றெத்துை் பைொள் பெபனொ என் று நிறனை்கிைொய் அல் லெொ?
அப்படியும் பசய் யப் பபொெதில் றல. பின் என் ன பசய் யப்
பபொகிபைன் பதரியுமொ? இபதொ நீ பய பொர்த்துத் பதரிந்து
பைொள் " என் று பசொல் லிவிட்டுப் பை்ைத்தில் நின் று
பைொண்டிருந் த நொரொயணன் பசந் தறனச் சமிை்றஞ
பசய் து கூப்பிட்டு ஏபதொ பமல் லை் கூறினொர்.

அென் உடபன அந் த அறைை்குள் பள எரிந்து

பைொண்டிருந் த தீபங் ைளில் ஒன் றை எடுத்து ெந்து
அெருை்கு முன் னொல் ஏந் திப் பிடித்துை் பைொண்டு நின் ைொன் .
தளபதி ெல் லொளபதெனுை்குப் பகீபரன் ைது. "ஐபயொ
இபதன் ன ைொரியம் பசய் கிறீர்ைள் ?" என் று
மைொமண்டபலசுெரரின் றைறயப் பிடித்துத் தடுை்ை
எழுந் தொன் அென் .

"நில் , அப்படிபய! பசய் ய பெண்டியறதத்தொன்

பசய் கிபைன் " என் று பசொல் லிை் பைொண்பட ஓறலறயச்
சுடரில் ைொட்டினொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. அந் த
ஓறலயில் தீப்பை் றியது.
--------------

10. உரறயூை்க் தகாட்ரடயில் மந் திைாதலாேரன

இந் தை் ைறதயின் ஆரம் பத்தில் ைன் னியொகுமரிை்

ைடை் ைறரயில் சந் தித்த பயங் ைர ஒை் ைர்ைறளப் பை் றித்
பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமன் ை ஆெல் பநயர்ைளுை்கு
இருை்கும் அல் லெொ? அந் த ஒை் ைர்ைள் ெந் த பநொை்ைம் ,
அனுப்பப்பட்ட விதம் இறெ பை் றி இதை் குள் பளபய ஒரு
மொதிரி அநுமொனித்துை் பைொள் ள முடிந்தொலும் இங் பை
அறதப் பை் றிச் சை் று விரிெொைை் கூறிவிட பெண்டியது
அெசியம் தொன் .

மன் னொதி மன் னரும் , பதன் திறசப் பபரரசருமொகிய

பரொந் தை பொண்டியர் ைொலமொன பின் ெட திறச மன் னர்
பொண்டிய நொட்டின் பமல் பறடபயடுத்ததும் , குமொர
பொண்டியனொகிய இரொசசிம் மன் ஈழத்தீவுை்கு ஓடிப்
பபொனதும் , ெட பொண்டி நொடு எதிரிைளின் ெசப்பட்டதும் ,
ஏை் ைனபெ பநயர்ைள் அறிந்து பைொண்ட நிைழ் சசி ் ைள் .

ெடதிறச பெந்தர்ைளின் ஆறச ெட பொண்டி நொட்றட

பென் ைபதொடு அடங் கி விடவில் றல; அெர்ைள் பதன்
பொண்டி நொட்றடயும் றைப் பை் ை விரும் பினொர்ைள் .
முை்கியமொை அந் த விருப் பத்துை்கு மூன் று ைொரணங் ைள்
இருந் தன.

முதல் ைொரணம் , பரொந் தைனின் பைொப் பபருந்பதவி

உயிருடன் தப்பிச் பசன் று பதன் பொண்டி நொட்டு
மைொமண்டபலசுெரரின் பொதுைொப்பில் ெொழ் கிைொள் என் று
அெர்ைள் பதரிந்து பைொண்டது. அெள் உயிருடன்
இருை்கிைெறர என் ைொெது எப் படியொெது தன் புதல் ென்
இரொசசிம் மறனத் பதடிை் பைொண்டு ெந் து மீண்டும்
பொண்டியர் ஆட்சிறய நிறலநிறுத்துெதை் கு அெள்
முயன் று விடுெொபளொ என் ை பயம் அெர்ைளுை்கு இருந் தது.
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியும் பதன் புைத்தொய நொட்டுப்
பபரும் பறடயும் ெொனென் மொபதவிபயொடு ஒத்துறழத்து
அப்படிச் பசய் ய முை் படுெதை் குள் சில சதித்திட்டங் ைளின்
மூலம் தங் ைளுறடய ஆறசறய முடித்துை் பைொள் ளத்
திட்டமிட்டனர் ெடதிறச மும் மன் னர்ைள் . அதை் ைொைச்
பசொழன் பைொப் பரபைசரி பரொந் தைனும் , பைொடும் பொளூர்
மன் னனும் , அரசூருறடயொனும் உறையூர்ை் பைொட்றடயில்
ஓர் இரைசிய மந்திரொபலொசறனை் கூட்டம் நடத்தினொர்ைள் .
ெடதிறச மும் மன் னர்ைளும் தங் ைளுறடய முை்கியமொன
இரொஜொங் ை அதிைொரிபயொடு உறையூருை்கு ெந் திருந் தனர்.

பசொழன் பைொப்பரபைசரி பரொந் தைனின் உறையூர்

அரண்மறனயில் மந் திரொபலொசறன சறபயின் கூட்டம்
கூடியது. அழகும் , இளறமயும் , வீரமும் , ஒன் பைொபடொன் று
பபொட்டி பபொட்டுை் பைொண்டு ஒன் றுபட்ட உருெம் பபொல்
பசொழனும் , பிடரி மயிபரொடு கூடிய சிங் ைத்றதப் பபொன் ை
ைம் பீரமொன பதொை் ைத்றதயுறடய அரசூருறடயொனும் ,
ைொண்பெர்ைறளப் பயமுறுத்தும் ெளமொன அடர்ந்த
மீறசயும் , பநருப்பு ெட்டங் ைறளப் பபொல் சுழலும்
ைண்ைளும் , யொறன பபொல் பருத்த பதொை் ைத்றதயுமுறடய
பைொடும் பொளூர் மன் னனும் அருைருபை மூன் று
சிம் மொசனங் ைளில் வீை் றிருந் தனர். திருமந் திர
ஓறலநொயைர்ைளும் அறமச்சர் பிரதொனிைளும் சுை் றிலும்
இடப்பட்டிருந் த மை் ை ஆசனங் ைளில் அமர்ந்திருந் தனர்.

"இந் த மந்திரொபலொசறனை் கூட்டம் ெடபொல் நொட்டுப் பபரு

மன் னர்ைளொகிய நமை்குள் ஓர் அெசியமொன தீர்மொனத்றத
ஏை் படுத்தி முடிவு பசய் து பைொள் ெதை் ைொைை்
கூட்டப்பட்டிருை்கிைது. நொம் மூெரும் , நம் முறடய
பறடைளுமொைச் பசர்ந்து சமீபத்தில் பொண்டி நொட்டின்
ெடபகுதிறய பெை் றி பைொண்படொம் . சிறு பிள் றளயொகிய
பொண்டிய இளெரசன் இரொசசிம் மன் நமை்கு அஞ் சிை் ைடல்
ைடந் த நொட்டுை்கு ஓடிவிட்டொன் . அெறனப் பை் றி நமை்குை்
ைெறல இல் றல. ஆனொல் ைொலஞ் பசன் ை பரொந் தை
பொண்டியனின் பைொப் பபருந் பதவியும் , இரொசசிம் மனின்
தொயுமொன ெொனென் மொபதவி பதன் பொண்டி நொட்டில்
பபொய் ெலிறமமிை்ை ஆதரவுைபளொடு ெொழ் ந்து ெருகிைொள் .
அதனொல் நமை்கு ஓரளவு நிம் மதிை் குறைவு
ஏை் பட்டிருை்கிைது என் பறத நொம் மூெரும் நன் கு
உணர்பெொம் " என் று பசொழன் பபச்றசத் பதொடங் கி
றெத்தொன் . அதுெறரயில் ஏபதொ பசொல் ெதை் ைொைத்
துடித்துை் பைொண்டிருந் த அரசூருறடயொன் ஒரு ைறனப் புை்
ைறனத்துை் பைொண்டு பபசுெதை் கு முை் பட்டொன் .

"நண்பர்ைபள! பதன் பொண்டி நொட்றடயும் அங் பை

மைொரொணி ெொனென் மொபதவிை்குை் கிறடத்திருை்கும்
பலமொன ஆதரறெயும் சொதொரணமொை மதிப்பிட்டு விட்டு
நொம் பபசொமல் இருந்துவிட முடியொது. அமர பதவி
அறடந்து விட்ட பரொந் தைனின் வீரம் உங் ைளுை்குத்
பதரியொததன் று. அந் த ெழிமுறையில் இரண்டு
பைொழுந்துைள் எஞ் சியிருை்கின் ைன. மைொரொணிறயயும் ,
குமொர பொண்டியறனயும் தொன் இப் படிை்
குறிப்பிடுகிபைன் . மதிநுட்பமும் அறிெொை் ைலும்
உறடயெரொன பதன் பொண்டி நொட்டு
மைொமண்டபலசுெரரின் சிந் தறனயும் , நொஞ் சில் நொட்டுப்
பபரும் பறடத் தளபதியொன ெல் லொளபதெனின் வீரமும்
ஒன் று பசர்ந்தொல் பின் பு நம் றமபய ைதிைலங் ைச் பசய் து
விடுெொர்ைள் ."

பபசும் பபொது அரசூருறடயொன் ைண்ைளில் உறுதியொன

ஒளி மின் னியது. குரலில் அழுத்தம் பதொனித்தது.
"அன் புை்குரிய பசொழ பெந் தபர! அரசூருறடய பசன் னிப்
பபரரசபர! நீ ங் ைள் இருெரும் கூறியெை் றை அப் படிபய
ஏை் றுை் பைொள் கிபைன் . நீ ண்ட பநரம் பபசிை் பைொண்பட
ைழிப் பதொல் என் ன பயன் ? பசயறல நிறைபெை் ை
பெண்டும் . அதை் கு உடனடியொை ஒரு ெழி பசொல் லுங் ைள் ."

இப்படிை் கூறியென் பைொடும் பொளூர் மன் னன் . அப்பப்பொ!

அென் பதொை் ைத்றதப் பபொலபெ குரலும்
ைடுறமயொைத்தொன் இருை்கிைது. இடி முழை்ைத்றதப் பபொல
றைறயத் தூை்கி ஆட்டி உணர்ச்சிைரமொைப் பபசினொன்
அென் . அந் தச் சுருை்ைமொன பபச்சிலும் , முை பொெத்திலுபம
'இென் அதிைம் பபசுெறத விரும் பொத ைொரியப் புலி' என் று
பதரிந்து பைொள் ள முடிந் தது.

"முன் பு பசய் தது பபொலபெ நொம் மூெரும் ஒன் று பசர்ந்து

நொஞ் சில் நொட்டின் பமல் பறடபயடுத்து விடலொம் "
என் ைொன் அரசூருறடயொன் .

மை் ை இருெரும் அதை் கு இணங் ைவில் றல. "இப்பபொதுதொன்

ஒரு பபரிய பபொரில் ஈடுபட்டு அலுத்துப் பபொன
பறடைறள மறுபடியும் உடனடியொைத் துன் புறுத்த
முடியொது. பபொறரத் தவிர பெறு தந்திரமொன ெழிைள்
எறெபயனும் இருந் தொல் பொர்ை்ைலொம் " என் று
பைொப்பரபைசரியும் பைொடும் பொளூரொனும் ஒரு முைமொை
மறுத்துவிட்டனர். அங் கிருந் த மூெரசரின் அறமச்சர்
பிரதொனிைளும் பபொர் பயொசறனறய அெ் ெளெொை
ெரபெை் ைவில் றல.

"நொன் ஒரு ெழி பசொல் லுகிபைன் . ஆனொல் அது

ைடுறமயொன ெழி. பயங் ைரமும் இரைசியமுமொை இருை்ை
பெண்டியது ஆகும் அது!" என் று பசொல் லியெொபை
சுை் றிலும் இருந்தெர்ைறளப் பொர்த்து பமபல
பசொல் ெதை் குத் தயங் கினொன் பைொடும் பொளூர் மன் னன் .
அெனுறடய தயை்ைம் நிறைந் த அந் தப் பொர்றெயின்
அர்த்தத்றத அரசூருறடயொனும் பசொழ பைசரியும் புரிந்து
பைொண்டு விட்டனர்.

உடபன பசொழன் பைொப்பரபைசரி அங் கிருந்த

மை் ைெர்ைளுை்குச் றசறை பசய் தொன் . அெர்ைள்
பமௌனமொை எழுந் து மந் திரொபலொசறன மண்டபத்துை்கு
பெளிபய பசன் ைொர்ைள் . மண்டபத்துை்குள் அரசர்ைள்
மூெரும் தனிபய விடப்பட்டனர். பரபைசரியும்
அரசூருறடயொனும் பைொடும் பொளூர் மன் னனின் பை்ைத்தில்
பநருங் கி ெந்து உட்ைொர்ந்தனர்.

பைொடும் பொளூரொன் பெறிச் சிரிப்புச் சிரித்தொன் .

அெனுறடய பைொரம் நிறைந் த பயங் ைர முைத்
பதொை் ைத்றதயும் அந் தச் சிரிப்றபயும் ஒன் று பசர்த்துப்
பொர்த்த பபொது, அது உடனிருந் த மை் ை இருெருை்குபம
அச்சமூட்டியது. அென் ெொயிலிருந்து பெளிெரப் பபொகும்
முடிவு என் னபென் று அறியும் ஆெலுடன் இருெரும்
ைொத்திருந் தனர்.

ஆனொல் அெபனொ அெர்ைளுறடய ஆெறல பமலும்

பசொதிை்கிைெறனப் பபொல ஒன் றும் பபசொமல் அங் பை
கிடந் த ஓறலைளில் எழுத்தொணியொல றைபபொன
பபொை்கில் ஏபதொ கிறுை்ைத் பதொடங் கினொன் .
அரசூருறடயொனும் பைொப்பரபைசரியும் வியப்பறடந்து
திறைத்தனர். அென் என் ன பசய் கிைொன் என் பறதபய
அெர்ைளொல் விளங் கிை் பைொள் ள முடியவில் றல. பொர்த்துை்
பைொண்பட மறலத்துப் பபொய் அமர்ந்திருந் தனர். சில
விநொடிைளுை்குள் ஆச்சரியைரமொனபதொரு ைொரியத்றதச்
பசய் து ைொட்டினொன் பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

எழுத்தொணி பைொண்டு மூன் று ஓறலைளிலும் பைொடுைளொல்

சில படங் ைறள ெறரந்து விட்டொன் பைொடும் பொளூர்
மன் னன் . சில எழுத்துைளும் அெை் றில் பதன் பட்டன. தன்
மனை் ைருத்றத அென் பெளியிட்ட சொமர்த்தியமொன
முறை அெர்ைறளப் பிரமிை்ைச் பசய் துவிட்டது.

"இபதொ, இெை் றைப் பொருங் ைள் ! என் ைருத்து விளை்ைமொைப்

புரியும் " என் று பசொல் லிச் சிரித்துை் பைொண்பட அந்த
ஓறலைறள அெர்ைளிடம் நீ ட்டினொன் அென் .
பைொடும் பொளூர் மன் னனின் முரட்டுை் றையில் அெ் ெளவு
நளினம் மறைந்து பைொண்டிருை்குபமன் று
அரசூருறடயொபனொ, அல் லது பரபைசரிபயொ ைனவிலும்
எதிர்பொர்ை்ைவில் றல.

அெர்ைள் இருெரும் அென் பைொடுத்த அந் த

ஓறலைறளபயல் லொம் ஒெ் பெொன் ைொைப் பொர்த்தனர்.

முதல் ஓறலயில் மைொரொணி ெொனென் மொபதவிறயப்

பபொல் ஓர் உருெம் ெறரயப்பட்டிருந்தது. அந்த
உருெத்தின் ைழுத்துை்கு பநபர ஆறு முரட்டுை் றைைள் ஒரு
கூர்றமயொன பெறல எறிெதை் குை் குறி றெத்துப்
பிடித்துை் பைொண்டிருப் பது பபொல் சித்தரிை்ைப்பட்டிருந்தது.
உருெத்தின் கீபழ ெொனென் மொபதவியொர் என் றும்
எழுதியிருந்தது. இரண்டொெது ஓறலயில் ைடலின் பமல்
ஒரு பொய் மரை் ைப்பல் பெைமொைச் பசல் ெது பபொல்
ெறரந் திருந் தது. அதன் அருகில் குமொர பொண்டியன்
இரொசசிம் மறனப் பபொல் ஓர் இறளஞனின் உருெம்
சித்தரிை்ைப் பட்டு, முதல் ஓறலயில் ைண்டபடிபய
ைப்பலிலிருந்து ஆறு றைைள் நீ ண்டு ஒரு பெறல அந்த
இறளஞனின் பநஞ் சில் பொய் ச்சுெதை் குத் தயொரொை
இருப்பது பபொல் ெறரயப்பட்டு உருவின் கீபழ 'பொண்டிய
குமொரன் இரொசசிம் மன் ' என் று எழுதியிருந்தது.

எறதயும் பதளிெொைப் புரிந் து பைொள் ள முடியொத மன

குழப்பத்பதொடு மூன் ைொெது ஓறலறயை் றையிபலடுத்துப்
பொர்த்தனர் அரசூருறடயொனும் , பைொப் பரபைசரியும் . அந் த
மூன் ைொெது ஓறலயில் அெர்ைளுறடய இதயத்றதை்
குழப்பும் மூன் ைொெது புதிர் மறைந் திருந்தது. அறதயும்
பொர்த்துத் திறைத்து விட்டனர் இருெரும் .

மூன் ைொெது ஓறலயில் இரண்டு ஆறுைளுை்கு இறடபய

ஒரு சிறு தீவு பபொலவும் , அதில் ஒரு மொளிறை பபொலவும்
ெறரயப்பட்டிருந் தது. மொளிறை ெொசலில் இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி என் று பபயர் எழுதப்பட்ட ஓர் உருெமும்
ெறரயப்பட்டிருந் தது. இந் தப் படத்திலும் ஆறு றைைள்
இருந் தன. ஆனொல் முன் ஓறலைள் இரண்டுை்கும் இந்த
ஓறலை்கும் மிைப் பபரிய பெறுபொடு ஒன் றும் இருந்தது.

மூன் று ஓறலைளிலும் பைொடும் பொளூர்ை் குறுநில மன் னன்

அெசரம் அெசரமொைை் கிறுை்கியிருந் த சித்திரங் ைறளயும்
எழுத்துை்ைறளயும் பொர்த்துவிட்டு அரசூருறடயொனும் ,
பரபைசரியும் தறல நிமிர்ந்தனர். எறதயும் விளை்ைமொைப்
புரிந் து பைொண்டொை் பபொன் ை பதளிவு அெர்ைள் முைத்தில்
துலங் ைபெ இல் றல.

அதுெறரயில் அெர்ைறளபய ைெனித்துை் பைொண்டிருந்த

பைொடும் பொளூரொன் , "என் ன? புரிந்து
பைொண்டீர்ைளல் லெொ?" என் று மிகுந் த ஆர்ெத்பதொடு
வினவினொன் .

"பைொடும் பொளூர் பெந் தர் இெ் ெளவு பபரிய ஓவிய

ெல் லுநரொை இருப் பொர் என் று இதுெறரயில் எனை்குத்
பதரியபெ பதரியொது!" என் ைொன் அரசூருறடயொன் .

"ஓவியம் மட்டுமொ? பசொல் ல பெண்டிய பசய் திைறளை்

குறிப்பொை அறிவுறுத்த முயன் றிருை்கிறீர்ைள் . ஆனொல்
எங் ைள் இருெருை்கும் அது அெ் ெளெொைப் பபொருள்
விளங் ைவில் றல. நீ ங் ைள் எங் ைள் சந் பதைத்றதப் பபொை்கி
விட்டொல் நல் லது!" என் று சந் பதைத்றத மனம் விட்டுை்
பைட்டொன் பரபைசரி.

உடபன பைொடும் பொளூர் மன் னன் அந்த ஓறலைறளை்

றையில் எடுத்துை் பைொண்டு அெர்ைளுை்கு நடுவில் ெந்து
நின் ைெொறு ஒெ் பெொன் ைொை விளை்கிை் கூைலொனொன் . ைொல்
நொழிறை பநரம் அெனுறடய விளை்ைவுறர பதொடர்ந்தது.
அந் த விளை்ைவுறரயிலிருந் து அரசூருறடயொனும் ,
பைொப்பரபைசரியும் புரிந்து பைொண்ட விெரங் ைள்
ெருமொறு: நொஞ் சில் நொட்டு மைொமண்டபலசுெரரின்
ஆதரவில் புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில்
தங் கியிருை்கும் மைொரொணி ெொனென் மொபதவிறயை்
பைொறல பசய் துவிடுெது முதல் திட்டம் . இலங் றைத்
தீவுை்கு ஓடியிருப்பதொை எண்ணப்படும் குமொர
பொண்டியன் இரொசசிம் மறனயும் , சில அந் தரங் ைமொன
ஆட்ைறளை் ைப்பலில் அனுப் பி அங் கிருந்து திரும் பபெொ
திரும் பை் ைருதபெொ அெைொசமின் றி அங் பைபய
யொருமறியொது தீர்த்து விடபெண்டுபமன் பது இரண்டொெது
திட்டம் . யொறர பெண்டுமொனொலும் பறைத்துை்
பைொள் ளலொம் . ஆனொல் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறயப்
பறைத்துை் பைொண்டொல் ஒரு ைொரியமும் நடை்ைொது.
புைத்தொய நொட்டுப் பகுதிறயை் றைப்பை் ைபெொ, ஆளபெொ
அந் த மனிதரின் தயவு நிச்சயமொை பெண்டும் .
மைொரொணியொறரயும் , குமொர பொண்டியறனயும் பைொறல
பசய் த பின் னரும் , மைொமண்டபலசுெரறரத் தங் ைள்
மனிதரொை்கிை் பைொண்டு தன் றமயொைத் தழுவி றெத்துை்
பைொண்டொபலொழியத் தொங் ைள் மூெரும் அந் தப்
பிரபதசத்தில் ைொலடிபயடுத்து றெை்ை முடியொது என் று
அெர்ைள் உணர்ந்திருந் தனர். ஆைபெ இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பிறய மட்டும் தங் ைளுறடய பொரொட்டு
ெறலயில் வீழ் ததி ் த் பதொடர்ந்து மைொமண்டபலசுெரரொை
இருை்ைச் பசய் ய பெண்டும் என் பது மூன் ைொெது ஓறலயில்
ைண்ட திட்டம் .
இப் படி மூன் று ஓறலைளிலும் ைண்ட திட்டங் ைறள
நிறைபெை் றுெதில் மூன் று பபருறடய பங் கும்
இருப்பதனொல் ஆறு றைைறள ஒெ் பெொரு படத்திலும்
ெறரந் திருப்பதொைத் தன் திட்டங் ைறளை் ைொரண
ைொரியங் ைபளொடு அெர்ைளுை்குச் பசொன் னொன்
பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

"எல் லொம் சரிதொன் ! ஆனொல் மைொரொணிறயயும் , குமொர

பொண்டியறனயும் பைொறல பசய் ய
பெண்டுபமன் பதுதொன் நம் முறடய பபருந் தன் றமை்குப்
பபொருத்தமொன ைொரியமொைப் படவில் றல எனை்கு" என் று
அலுத்துை் பைொள் ெது பபொன் ை குரலில் மை் ை இருெரின்
முைத்றதயும் பொர்த்துை் பைொண்பட பசொன் னொன்
அரசூருறடயொன் .

"அரசூருறடயொர் கூறுெது பபொலத்தொன் எனை்கும்

பதொன் றுகிைது. இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறய
பெண்டுமொனொல் நம் முறடய சூழ் சசி ் ை்குப் பயன் படுத்திை்
பைொள் ளலொம் . அெபர நமை்கு ஒத்துறழை்ை
இணங் கிவிட்டொரொனொல் எங் பைொ ைண்ைொணொத இடத்தில்
மறைந்து கிடை்கும் பயந் தொங் பைொள் ளி இரொசசிம் மனும் ,
ெொனென் மொபதவியும் நம் றம என் ன பசய் துவிட முடியும் ?
உயிபரொடிருந் தொலும் அெர்ைள் நறடப்பிணம்
பபொன் ைெர்ைபள. அப் படியிருை்கும் பபொது அெர்ைறளை்
பைொறல பசய் ெதை் ைொை நொம் நம் முறடய பநரத்றத
வீணொைச் பசலெழிப் பொபனன் ?" என் று பரபைசரியும்
பைொடும் பொளூர் மன் னறனப் பொர்த்துை் பைட்டொன் .

அரசூருறடயொன் , பரபைசரி இருெறரயும் பொர்த்து

பைொடும் பொளூரொன் சிரித்தொன் . "நண்பர்ைபள!
ைொரியத்றதச் சொதித்துை் பைொள் ள விரும் புகிைெர்ைளுை்கு
இந் த அநொெசியமொன ைருறணபயல் லொம்
இருை்ைை்கூடொது. பமலும் நொம் நிறனப்பறதப் பபொல
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி அெ் ெளவு விறரவில்
நம் முறடய சூழ் சசி
் ை்கு ெசப்பட்டுவிட மொட்டொர்.
இரொசசிம் மனும் , மைொரொணியும் பதொறலந் து விட்டொல்
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பிறயை் கூடப் பபொருட்படுத்தொமல் ைொரியங் ைறளச்
பசய் கிை துணிவு நமை்கு ஏை் பட்டு விடும் " என் று பமலும்
அென் ெை் புறுத்திை் கூறினொன் .
அரசூருறடயொனும் , பரபைசரியும் எத்தறனபயொ
விதங் ைளில் விெொதித்தனர், மறுப் புை் கூறினர். புைத்
பதொை் ைத்றதப் பபொலபெ அைத் பதொை் ைத்திலும்
முரட்டுத்தன் றமயும் பிடிெொதமும் உள் ள பைொடும் பொளூர்
மன் னன் தன் னுறடய ைருத்றதபய நிறலநிறுத்திப்
பபசினொன் . அெனுறடய பபச்சின் பபொை்றைப் பொர்த்தொல்
விட்டுை் பைொடுை்கும் தன் றமை்கு அணுெளவும் இடம்
இருப்பதொைப் படவில் றல.

அரசூருறடயொனும் , பரபைசரியும் தங் ைளுை்குள்

எப் பபொதும் ஒத்துப் பபொகும் தன் றமயுறடயெர்ைள் .
பைொடும் பொளூரொனின் பிடிெொத குணம் அெர்ைளுை்கு
முன் பப பதரிந் ததுதொன் . பைெலம் , இந் தச் சிறிய
விஷயத்துை்ைொை மனம் பெறுபட்டுப் பிரியபெொ,
ஒை் றுறமை் குறலறெ ஏை் படுத்திை் பைொள் ளபெொ
அெர்ைள் விரும் பவில் றல. விந் திய மறலை்குத் பதன் பொல்
குமரிை் ைடல் ஈைொைவுள் ள சைல பிரபதசங் ைளிலும் தங் ைள்
மூெருறடய பைொடிைளும் பைை்ை பெண்டுபமன் பதுதொன்
அெர்ைளுறடய ஆறச. அந் த மொபபரும் ஆறசறய எந்த
ெழியில் பூர்த்தி பசய் து பைொள் ள பெண்டுமொனொலும்
அதை் கு அெர்ைள் சித்தமொைத்தொன் இருை்கிைொர்ைள் .
"என் ன பசொல் கிறீர்ைள் ? இந் த ஏை் பொட்டுை்கு நீ ங் ைள் ஒத்து
ெந் தொல் தொன் நொன் உங் ைபளொடு பசர்ந்தென் .
இல் றலயொனொல் என் னுறடய ெழிறய நொன் தனிபய
ெகுத்துை் பைொண்டு பபொை பெண்டியதுதொன் " என் ைொன்
பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

அரசூருறடயொனும் , பரபைசரியும் ஒருெர் முைத்றத ஒருெர்

பொர்த்துை் பைொண்டு பபசொமல் இருந் தனர் சிறிது பநரம் .
"நீ ங் ைள் ைை் சிறலைறளப் பபொல் ெொய் திைெொமல் இப் படி
பமௌனமொை உட்ைொர்ந்திருப்பதை் ைொைெொ நொன்
சிரமப்பட்டு இந் த ஓறலைறள எழுதிபனன் ? எனை்கு
பெண்டும் !"

உள் ளங் றைைறளத் தட்டிப் புறடத்து மீறச துடிதுடிை்ை

ஆத்திரத்பதொடு இறரந்து ைத்தினொன் முன் பைொபியொன
பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

"பைொடும் பொளூர் மன் னபர! ைெறலப்படொதீர்ைள் . எதை் ைொை

ஆத்திரமறடகிறீர்ைள் ? உங் ைளுறடய பயொசறனறய
எதை் ைொைபெனும் , எப் பபொழுபதனும் நொங் ைள்
மறுத்திருை்கிபைொமொ? உங் ைள் திட்டப் படிபய பசய் பெொம் "
என் று பரபைசரி கூறிய பின் பு தொன் பைொடும் பொளூரொனின்
முைத்தில் பதொன் றிய ைடுைடுப் பும் , ஆத்திரமும்
மறைந் தன.

"மிைவும் நல் லது! உங் ைள் திட்டப்படிபய யொவும்

நறடபபைட்டும் ! நொனும் பரபைசரியும் மனப்பூர்ெமொை
ஒத்துறழை்கிபைொம் . இப்பபொது பமபல பசய் ய பெண்டிய
ைொரியத்றதச் பசொல் லுங் ைள் . குமொர பொண்டியறனயும் ,
ெொனென் மொபதவிறயயும் ஒழிப் பதை் கு என் ன பசய் யப்
பபொகிறீர்ைள் ?" அரசூருறடயொனின் இந் தை் பைள் வி சை் றுத்
தணிந்திருந் த பைொடும் பொளூர் மன் னன் பைொபத்றத
உடபன மீண்டும் கிளப்பி விட்டுவிடும் பபொலிருந் தது.

"என் ன பசய் யப் பபொகிறீர்ைள் ? என் று என் றன மட்டும்

பொர்த்துை் பைட்கிறீர்ைபள? பயொசறனறய நொன்
பசொல் லிவிட்படன் . இனிபமல் பசய் ய பெண்டியறத
மூன் று பபர்ைளுமொைச் பசர்ந்துதொன் பசய் ய பெண்டும் .
அரசூருறடயொர் என் றன மட்டும் 'நீ ங் ைள் நீ ங் ைள் ' என் று
சுட்டிை் ைொட்டிப் பபசுெதில் பயனில் றல!" என் று சீறி
விழுெது பபொல் இறரந் தொன் பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

அதன் பின் னர் அெறனச் சுய நிறலை்குை் பைொண்டு ெந்து

பபசி முடிப்பதை் குள் ஒரு மத யொறனறய அடை்குெதை் குப்
பட பெண்டிய அெ் ெளவு சிரமங் ைறளயும் அநுபவித்து
விட்டனர் பசொழன் பரபைசரியும் அரசூருறடயொனும் .

உறையூரில் மந் திரொபலொசறனை் கூட்டம் நடந் த மறுதினம்

மொறல நொறைப்பட்டினத்துை் ைடல் துறையில் ஒரு
ைொட்சிறயை் ைொண்கிபைொம் . ைறரயில் ஒரு பபரிய
பொய் மரை் ைப்பல் ஈழ நொட்டுை்குப் புைப் படுெதை் குத்
தயொரொை நிை் கிைது. பொய் மரத்தின் கூம் பில் ைப் பலுை்பை
அழகு பசய் ெது பபொலப் புலி, பறன ஆகிய சின் னங் ைள்
ஒன் ைொைப் பபொறிை்ைப் பட்ட பைொடி ஒன் று ைொை் றில் பைந்து
பைொண்டிருை்கிைது.

ைறரயில் பைொடியிபல ைண்ட அந் தச் சின் னங் ைளுை்குரிய

மொபபரும் பெந் தர்ைள் நின் று பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் .
ஆம் ! நொம் உறையூர் அரண்மறனயில் சந் தித்த அந்த
மூெரும் தொன் . அெர்ைளுை்கு எதிபர சிெப் புத்
தறலப்பொறை அணிந் த ஆறு வீரர்ைள் அடை்ை ஒடுை்ைமொை
நின் று பைொண்டிருந் தனர். பைொடும் பொளூர் மன் னன் அந் த
வீரர்ைளிடம் உபபதசம் பசய் ெது பபொலை் றைைறள
ஆட்டியும் , ைண்ைறளச் சுழை் றிப் புருெத்றத ெறளத்தும்
ஏபதொ பசொல் லிை் பைொண்டிருந் தொன் . அென் அப் படி
என் னதொன் முை்கியமொன பசய் திறய அெர்ைளுை்குை்
கூறிை் பைொண்டிருை்கின் ைொன் ? அருகில் பநருங் கிச்
பசன் று நொமும் தொன் அந் தச் பசய் திறயை் பைட்டுத்
பதரிந்து பைொள் பெொபம!

"அபட! நீ ங் ைள் மூெரும் பரம ஜொை்கிரறதயொை இந்தை்

ைொரியத்றத முடித்துவிட்டுத் திரும் பி ெரபெண்டும் .
முத்தறரயொ! இரும் பபொறை! பசம் பியொ! நீ ங் ைள் ஏறிச்
பசல் லுகிை இந் தப் பொய் மரை் ைப்பல் பநரொை பமல்
ைடை் பைொடியிலுள் ள 'விழிஞம் துறைமுைத்தில் பைொண்டு
பபொய் உங் ைள் மூெறரயும் இைை்கி விட்டு விட்டு அப்புைம்
தொன் ஈழத்துை்குப் பபொகும் . உங் ைபளொடு ெருகின்ை மை் ை
மூெரும் ைப்பபலொடு அப்படிபய ஈழ நொட்டுை்குச் பசன்று
விடுெொர்ைள் . உங் ைறளப் பபொலபெ அெர்ைள் ஈழத்தில்
பபொய் ஒரு பசயறல முடித்துை் பைொண்டு பெை் றிைரமொைத்
திரும் ப பெண்டும் . எை்ைொரணத்றதை் பைொண்டும் உங் ைள்
பசயறல முடிப்பதை் கு முன் நொன் பைொடுத்த ஓறலறய
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியிடம் பசர்த்து விடை் கூடொது!"
என் று எச்சரித்தொன் பைொடும் பொளூர் மன் னன் .

அந் த வீரர்ைள் அென் கூறியெை் றைை் ைெனமொைை்

பைட்டுை் பைொண்டு மரியொறத பசலுத்துகிை பொெறனயில்
தறல ெணங் கினர்.

அப் பபொது அந் தப் பொய் மரை் ைப்பறலச் பசலுத்தும் மொலுமி

ெந் து கும் பிட்டொன் . "பிரபூ! ைடலில் ைொை் று அதிைமொை
இருை்கும் பபொபத புைப் பட பெண்டும் . இல் றலயொனொல்
எத்தறன பொய் ைறள விரித்தொலும் பயனில் றல.
பநரமொகிைது. இெர்ைறள ஏை் றிை் பைொண்டு
புைப் படுகிபைன் . எங் ைளுை்கு விறட பைொடுங் ைள் " என் று
பைொடும் பொளூர் மன் னரிடம் பணிெொன குரலில் அென்
பெண்டிை் பைொண்டொன் .

சை் றுத் தள் ளித் தங் ைளுை்குள் ஏபதொ பபசியெொறு நின் று

பைொண்டிருந் த அரசூருறடயொனும் , பசொழன் பரபைசரியும்
பநருங் கி ெந் தனர்.
கிங் ைரர்ைறளப் பபொலத் பதொை் ைமளித்த அந் த ஆறு
வீரர்ைளும் பொய் மரை் ைப்பலின் முதல் தளத்தில் ஏறி நின் று
பைொண்டனர். ைறரயில் நின் று தங் ைறளபய பொர்த்துை்
பைொண்டிருந் த அரசர்ைள் மூெறரயும் ைறடசி முறையொை
ெணங் கினர்.

அபத சமயத்தில் பதர் ெடம் பபொல் இழுத்துை் ைட்டியிருந் த

நங் கூரை்ையிறு அவிழ் ை்ைப்பட்டது. சிைரத்தில்
அறசந் தொடும் பைொடியுடபன மிைவும் பபரிய
பெண்ணிைப் பொறெ ஒன் று தண்ணீரப ் ் பரப்றப
ஒட்டினொை் பபொலச் சிைகுைறள அடித்துை் பைொண்டு
பைப்பது பபொல் ைப் பல் ைடலுை்குள் நைர்ந்தது.

"நண்பர்ைபள! இன் னும் பதிறனந் பத தினங் ைள் தொன் .

நம் முறடய மபனொரதம் நிறைபெறிவிடும் !" என் று
பைொடும் பொளூர் மன் னன் அரசூருறடயொறனயும்
பரபைசரிறயயும் பொர்த்துை் கூறினொன் .

-----------

1 முன்சிரற அறக் தகாட்டம்

பசல் ெச் பசழிப்பும் , பெளொண்றம ெளமும் மிை்ை

அந்நொறளய நொஞ் சில் நொட்டில் மூறலை்கு மூறல, ஊருை்கு
ஊர், இடத்துை்கு இடம் , அைை்பைொட்டங் ைளும் ,
ஆலயங் ைளும் , ெழிப்பபொை்ைர் தங் ைை்கூடிய மன் ைங் ைளும்
இருந் தன.

'அைத்தொல் விளங் கி ஆன் ை பைள் விப் புைத்தொயநொடு' என் று

புலறமெொணர்ைள் புைழ் ந்த பபருறம அதை் கு உண்டு.
மைொமன் னர் பரொந்தை சை்ைரெர்த்தியின் ைொலத்தில்
அெருறடய தர்மசிந் தறன மிகுந் த உள் ளத்தினொலும் ,
மைொமண்டபலசுெரரின் நிர்ெொைத் திைறமயினொலும்
புதிய தர்மசொறலைள் பல பதன் பொண்டி நொடு முழுெதும்
உண்டொயின.

அப் பபொது பதன் பொண்டிப் பகுதியிபலபய

முதன் றமயொனதும் பபரியதுமொன அைை்பைொட்டபமொன் று
முன் சிறையில் அறமை்ைப் பட்டது. துறைமுைப்
பட்டினமொன விழிஞத்தில் பல பதசத்துை் ைப்பல் ைளில்
ெரும் ெணிைர்ைள் தங் குெதை் கு முன் சிறை
அைை்பைொட்டத்துை்கு ெந் து பசர்ெது ெழை்ைம் .
கீழ் ப்புைத்தொய நொட்றடயும் , பமலப் புைத்தொய நொட்றடயும்
இறணை்கும் இரொஜபொட்றடயில் கிறள ெழி
பிரிகின் ைபதொரு திருப் பத்தில் முன் சிறை நைரம்
இருந் ததொல் ைடல் ெழிபய ைப்பலில் ெருபெொர், தீர்த்த
யொத்திறரை்ைொை ெடபொல் நொடுைளிலிருந் து ெருபெொர்,
புனிதம் நிறைந் த குமரிை் ைடலில் நீ ரொடிப் பபொை
ெருபெொர் ஆகிய யொெருை்கும் எப்பபொதும் தங் குெதை் கு
ெசதி நிறைந் ததொை முன் சிறை அைை்பைொட்டம்
பைந்திரமொன இடத்தில் ெொய் த்திருந்தது.

நொைப்பட்டினத்துத் துறைமுைத்தில் பொய் மரை்ைப்பல்

புைப் பட்ட பின் ஒரு நொள் இரவு மூன் ைொம் யொமத்தில்
முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தில் ஓர் அதிசயமொன சம் பெம்
நடந் தது. சத்திரத்து மணியை்ைொரனொன அண்டரொதித்த
றெணெனும் அென் மறனவியும் அங் பைபய ஒரு
பகுதியில் குடியிருந்து ெந் தனர். சொதொரணமொை, முதல்
யொமம் முடிெதை் கு முன் பப மணியை்ைொரன் பிரதொன
ெொசறல அறடத்து உட்புைமொைத் தொழிட்டுை் பைொண்டுத்
தன் வீட்டுை்குப் பபொய் விடுெொன் . அெனுறடய குடியிருப்பு
வீடும் உட்புைபம ைட்டிை் பைொடுை்ைப் பட்டிருந் தது.

முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தின் அறமப்றப மொனஸீைை்

ைண்ணொல் பநொை்கிப் பொர்த்தொல் தொன் பநயர்ைளொல்
இெை் றைபயல் லொம் நன் கு விளங் கிை் பைொள் ளமுடியும் .
ெொருங் ைள் ! 'இரவு பநரபம' என் று தயங் ைொமல்
முன் சிறைை்குப் பபொபெொம் . இப் பபொது நொழிறை என் ன?
நொழிறைறயப் பை் றி நமை்கு என் ன ைெறல? இன் னும்
முதல் யொமம் முடியவில் றலயொதலொல் அைை்பைொட்டத்தின்
ைதறெ இதை் குள் அறடத்திருை்ை மொட்டொர்ைள் .

ஆ! இபதொ ெந் துவிட்படொம் . எதிபர பதரிகிைது பொருங் ைள் ,

உயரமொன மருதமரை் கூட்டத்துை்கு நடுபெ ைொவி நிைை்
ைட்டடங் ைள் . பைொட்றட ெொசல் ைதவுைறளப் பபொன் ை அந்த
முன் ெொசல் ைதெருபை யொபரொ தீெட்டியும் றையுமொை
நின் று பைொண்டிருப்பது பதரிகிைது! நிை் பது யொர்? சை் று
அருகில் பநருங் கிப் பபொய் அெர்ைறளப் பொர்ப்பபொம் .

அடொடொ! முதல் யொமம் முடிகிை பநரம் பநருங் கிவிட்டது

பபொலிருை்கிைது. தீெட்டிபயொடு நிை் பென் பெறு
யொருமில் றல, மணியை்ைொரனொன அண்டரொதித்த
றெணென் தொன் . ைதவுைறள அறடப் பதை் ைொை ெந் து
நின் று பைொண்டிருை்கிைொன் . ஆைொ! இந் த மொதிரி ைட்றட
குட்றடயொன பதொை் ைத்றதயுறடய ஆறள இதை் கு முன் பப
பல தடறெைள் பொர்த்திருப் பறதப் பபொல் ஒரு பிரறம
உண்டொகிைபத!

ஆமொம் ! இப் பபொது நிறனவு ெருகிைது. றையில்

தீப்பந் தத்பதொடு ைதறெச் சொத்துெதை் ைொை நிை் கும் இந்த
மனிதன் அறசப்பில் நமை்கு ஏை் பைனபெ அறிமுைமன
நொரொயணன் பசந் தறனப் பபொல் அல் லெொ இருை்கிைொன் ?
அபத பபொலை் குடுமி! அபத பபொல பநை் றியில் கீை் றுத்
திலைம் ! அைத்திய ெடிெம் !

இங் பை மணியை்ைொரனொை இருை்கும் இந் த அண்டரொதித்த

றெணென் பெறு யொருமில் றல. நம் முறடய சொட்சொத்
நொரொயணன் பசந் தனின் பசொந் தத் திருத்தறமயன் தொன் .
முன் சிறைத் தர்மசொறலயின் எல் லொ நிர்ெொைப்
பபொறுப்புைளும் இென் றையில் தொன் . ஆனொல்
இெறனயும் , இெனுறடய நிர்ெொைங் ைறளயும்
பமொத்தமொைச் பசர்த்து பமய் ை்கும் பபொறுப் பு இெனுறடய
மறனவியொன பைொறத நொச்சியொரிடம் இருந்தது.

தன் தம் பி மைொமண்டபலசுெரரிடம் மிை முை்கியமொன

பதவிறய ெகிை்கிைொன் என் று மை் ைெர்ைளிடம் பசொல் லிை்
பைொள் ெதில் அண்டரொதித்த றெணெனுை்குத் தனிப்
பபருறம. தன் மறனவி எப் பபொதொெது தன் றனை்
ைண்டிப் பது பபொல் இறரந்து பபசினொல் அெள் ெொறய
அடை்குெதை் கு அென் பிரபயொகிை்கும் ைறடசி
அஸ்திரமும் இதுதொன் .

"இந் தொ, பைொறத! என் தம் பி இந் தத் பதன் பொண்டி

மைொமண்டபலசுெரருை்கு எெ் ெளவு அந் தரங் ைமொனென்
பதரியுமொ? அென் இல் லொவிட்டொல் அெருை்கு ஒரு
ைொரியமும் ஓடொது. அென் சுட்டு விரறல அறசத்தொல்
பபொதும் , பபரிய பபரிய ைொரியங் ைறளச் சொதித்து
விடுெொன் . அப் படிப் பட்டெனுை்கு மூத்தெனொைப்
பிைந்துவிட்டு நொன் உன் னிடம் மொட்டிை் பைொண்டு இந் தப்
பொடுபடுகிபைபன!" என் று தன் மறனவியிடம் கூறுெொன்
அண்டரொதித்த றெணென் .

"ஏன் சும் மொ இருை்கிறீர்ைளொம் ? உங் ைள் தம் பியிடம்

பசொல் லிச் சுட்டு விரறல ஆட்டச் பசய் து என் றனயும்
அடை்குெதுதொபன?" என் பொள் அெள் .

இந் த பெடிை்றைத் தம் பதிைளொல் அந் தச் சத்திரத்து

நிர்ெொைம் குறைவில் லொமல் நடந்து இெர்ைளுறடய
பபச்சும் சிரிப்பும் அங் பை ெந்து பசல் லும்
நூை் றுை்ைணை்ைொன யொத்திரீைர்ைளுை்கு
மகிழ் சசி
் யளிப்பறெ. மூத்தெனொன அண்டரொதித்த
றெணெனுை்கும் , இறளயெனொன நொரொயணன்
பசந்தனுை்கும் சுபொெத்தில் நிறைய ஏை் ைத் தொழ் வுைள்
இருந் தன. துணிவும் , சொமர்த்தியமும் , சூழ் சசி
் ைறளப்
பழகிய இரொஜதந்திரமும் பதர்ந்தெனொன நொரொயணன்
பசந் தன் எங் பை? பயந் த சுபொெம் , எளிதில் பிைருை்கு
அடங் கிவிடுகிை இயல் பு, ஒளிவு மறைவில் லொத எண்ணம் ,
அப்படிபய பபச்சு, அப் படிபய பசயல் எல் லொம் அறமந்த
அண்டரொதித்த றெணென் எங் பை?

இப்படிை் குண ரீதியொைப் பொர்த்தொல் நொரொயணன்

பசந் தறன மூத்தெபனன் றும் , அண்டரொதித்த
றெணெறன இறளயெபனன் றும் மொை் றிச் பசொல் ல
பெண்டியதொை பநரிட்டுவிடும் . பபொைட்டும் , ைறத
நிைழ் சசி
் ை்கு ெருபெொம் .

முதல் யொமம் முடியப் பபொகிை தருெொயில் அண்டரொதித்த

றெணென் ைதறெச் சொத்துெதை் ைொை அைை்பைொட்டத்தின்
ெொசலில் ெந்து நின் ைொனல் லெொ? அப் பபொது
பதன் கிழை்குத் திறசயிலுள் ள கிறள ெழியிலிருந்து
யொபரொ இரண்டு மூன் று ஆட்ைள் சத்திரத்றத பநொை்கி
ெருெது பபொல் பதொன் றியதொல் தொன் அென் ைதறெ
அறடை்ைொமல் தயங் கி நின் ைொன் .

"ைதறெ அறடத்துவிட்டு உள் பள ெரப் பபொகிறீர்ைளொ

இல் றலயொ? குளிர் ெொட்டி எடுை்கிைது!" என் று அதட்டுெது
பபொன் ை பதொனியில் வினவிை் பைொண்பட நடுத்தர
ெயதுள் ள பைொறத நொச்சியொர் உட்புைத்தில் இருந்து
பெளிபய ெந் தொள் .

"பைொஞ் சம் பபொறு, பைொறத! கிழை்பை துறைமுைச்

சொறலயிலிருந்து யொபரொ ஆட்ைள் ெந்து
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . பொெம் ! எெரொெது பெளி
பதசத்திலிருந்து ைப்பலில் புதிதொை ெந்து
இைங் கியிருப் பொர்ைள் . நொம் ைதறெ அறடத்துை் பைொண்டு
பபொய் விட்டொல் தங் குெதை் கு இடமின் றி அெர்ைள்
திண்டொடப் பபொகிைொர்ைள் " என் ைொன் .

"ஐபயொ! என் ன ைருறண! என் ன ைருறண!

மைொமண்டபலசுெரர் சத்திரத்து மணியை்ைொரர் பதவிை்குச்
சரியொன ஆளொைப் பிடித்துத்தொன் நியமித்திருை்கிைொர்"
என் று அழகு ைொட்டினொள் அென் மறனவி பைொறத
நொச்சியொர்.

"இபதொ பொர், தொபய! பரபதெறத! உனை்குை் பைொடிப்

புண்ணியம் உண்டு! ெருகிைெர்ைளுை்கு முன் என்
மொனத்றத ெொங் ைொபத. தயவு பசய் து உள் பள பபொ,
பைொறத!" என் று அெள் அருபை ெந்து நின் று பைொண்டு
தணிந் த குரலில் பைஞ் சினொன் அென் .

"ஆள் இனம் பதரியொமல் ைண்டெர்ைளுை்பைல் லொம்

சத்திரத்தில் தங் ை இடம் பைொடுை்ைொதீர்ைள் . சத்திரத்துப்
பபொருள் ைள் அடிை்ைடி மொயமொை மறைந்து விடுகின் ைன.
ைளவு பபொெதை் கு இடம் பைொடுப்பது உங் ைளொல் ெருகிை
விறனதொன் !" என் று உரிறமபயொடு ைணெறன
எச்சரித்துவிட்டு உட்புைம் இருட்டில் மறைந் தொள் பைொறத
நொச்சியொர்.

"ஐயொ! இதுதொபன முன் சிறை அைை்பைொட்டம் ?" உள் பள

பசல் லும் மறனவியின் பதொை் ைத்றதப் பொர்த்துை்
பைொண்டு நின் ை அண்டரொதித்த றெணென் இந் தை்
பைள் விறயை் பைட்டுப் பரபரப் பறடந்து திரும் பிப்
பொர்த்தொன் .

சத்திரத்து ெொசை் படியில் பருத்த பதொை் ைமுறடய மூன் று

மனிதர்ைள் நின் று பைொண்டிருந் தொர்ைள் . றையிலிருந் த
தீப்பந் தத்றத அெர்ைள் முை்தது ் ை்கு பநபர பிடித்துப்
பொர்த்த அண்டரொதித்தன் , "உங் ைளுை்கு எந் த பதசம் ?
என் ன ைொரியமொை இங் கு ெந்திருை்கிறீர்ைள் ?" என் று
வினவினொன் மூெறரயும் பொர்த்து.

"முதலில் நொங் ைள் பைட்ட பைள் விை்குப் பதில்

பசொல் லுங் ைள் !"

அதிைொரம் , அல் லது அறதயும் மிஞ் சிய ைடுறம

அெர்ைளுறடய குரலில் ஒலித்தறதை் பைட்டு
அண்டரொதித்தன் சிறிது சினமறடந் தொன் .

முதலொெதொை அெர்ைளுறடய பதொை் ைபம அென் மனத்தில்

நல் ல எண்ணத்றத உண்டொை்ைவில் றல. ைொளிபைொவில்
பூசொரிைள் உடுத்துை் பைொள் ெது பபொன் று இரத்த நிைச்
சிெப் புத் துணியில் தறலப்பொறையும் அறமதி இல் லொமல்
நொை் புைமும் சுழலும் விழிப் பொர்றெயுமொைச் சத்திரத்து
அதிைொரியொன தன் னிடபம அதிைொரம் பசய் து பைள் வி
பைட்கும் அெர்ைள் யொரொயிருை்ைலொம் என் று
எண்ணியெொறு முைத்றதச் சுளித்து அெர்ைறளப்
பொர்த்தொன் அென் .

"அபடபட! இென் என் ன நம் றம இப்படிை் ைடுறமயொைப்

பொர்ை்கிைொன் ? ைொமறனயும் , நை்கீரறனயும் பநை் றிை்
ைண்ணொல் எரித்து ெொட்டிய சிெபபருமொன் என் று
எண்ணம் பபொலிருை்கிைது இெனுை்கு" என் று
ெந் தெர்ைளில் ஒருென் தன் பை்ைத்திலிருந்த
மை் பைொருெனிடம் எைத்தொளமொைை் பைட்டொன் .

"அட, அது இல் றல அப்பொ! இந் த மனிதன் நம் றமப்

பொர்த்ததும் ஊறமயொகிவிட்டொன் " என் ைொன் மை் ைென் .

தன் பைள் விை்குப் பதில் பசொல் லொமபல தன் றனப் பை் றித்
தன் முன் பப அெர்ைள் ெொய் ை்கு ெந் தபடி பபசிை் பைொண்டு
பபொெறதை் ைண்டு அண்டரொதித்தன் றைைள் துடித்தன.
றையிலிருை்கும் தீப்பந் தத்தொல் அந் த மூன் று
முரடர்ைறளயும் அப் படிபய மூை்கு, முைம் பொரொமல்
ெொங் கு ெொங் பைன் று ெொங் கிவிடலொம் என் று பதொன் றியது.

"மரியொறத பதரியொத மனிதர்ைளுை்கு இங் பை பதில்

பசொல் கிை ெழை்ைம் இல் றல" என் று சுடச்சுடப் பதில்
கூறினொன் அண்டரொதித்தன் .

"ஓபைொ! இனிபமல் உங் ைளிடம் தொன் அறதை் ைை் றுை்

பைொள் ள பெண்டும் ."

"பண்பொடை் ை தடியர்ைளுை்கு இந் த நொட்டில் யொரும்

எறதயும் ைை் பிை்ை விரும் புெதில் றல."

இப்படிபய பபச்சு முை் றியது. அண்டரொதித்தன் ஒன் று

பசொல் ல அெர்ைள் ஒன் று பசொல் ல அைை்பைொட்டத்து
ெொசலில் ஒபர கூப்பொடொகி விட்டது.
உள் பள ஒதுங் கி நின் று அந் தை் கூப் பொட்றடை் பைட்டுை்
பைொண்டிருந் த அண்டரொதித்தன் மறனவி பைொறத
நொச்சியொர் பபொறுறமயிழந்து, "அது யொர் அங் பை
ெந் திருை்கிைொர்ைள் ? என் ன கூப்பொடு பபொட்டுை்
பைொண்டிருை்கிறீர்?" என் று இறரந்து பைொண்பட பெளியில்
ெந் தொள் .

ைண்ைளில் ைனல் பபொறி பைை்ை ெந் து நின் ை பைொறத

நொச்சியொறரப் பொர்த்து, "யொரொ? யொபரன் று நீ பய ெந்து
பைள் ! இெர்ைள் பபசுெறதை் பைட்டொல் மனிதர்ைள்
பபசுெது பபொல் பதரியவில் றல" என் று பதில் கூறினொன்
மணியை்ைொரன் .

ஒரு பபண்ணுை்கு முன் னொல் துச்சமொன பசொல் லுை்பைொ

பசயலுை்பைொ ஆளொனொல் அது யொருை்குத்தொன்
பபொறுை்கும் ?

"அப் பபன! ஒழுங் ைொைப் பபசு!" என் று பசொல் லிை் பைொண்பட

றைறய ஓங் கிை் பைொண்டு அண்டரொதித்தன் பமல்
பொய் ந் தொன் ஒருென் .

"அருகில் பநருங் கினொபயொ பபொசுை்கி விடுபென்

பபொசுை்கி!" என் று தீப்பந் தத்றத ஓங் கினொன்
அண்டரொதித்தன் . உடபன இன் பனொருென் இறடயிலிருந் த
ெொறள உருவினொன் . மை் பைொருென் றையிலிருந் த பெறல
நீ ட்டினொன் . 'ஐபயொ! இந் தை் குண்டர்ைளிடம் எதை் ைொை
ெம் பு பசய் பதொம் ? இெர்ைள் ஆயுத பொணிைளொை
ெந் திருை்கிைொர்ைபள' என் று அப் பபொதுதொன் மனத்தில்
பயம் உறைத்தது அெனுை்கு. பைொடுறம தெழும்
அெர்ைளுறடய ைண்ைறளை் ைெனிை்றையில் 'இெர்ைள்
எந் தத் தீறமறயயும் கூசொமல் பசய் துவிடை் கூடியெர்ைள் '
என் று பதொன் றியது.

"இதுதொனொ சத்திரம் என் று பைட்டொல் பதில் பசொல் ெொனொ?

தீெட்டிறய ஓங் கிை் பைொண்டு ெருகிைொன் மறடயன் "
என் று ெந் தெர்ைளில் ஒருென் தன் ைறடசி ெறச
புரொணத்றத பெளிப்படுத்திய அபத சமயத்தில் ,
"இதுதொன் சத்திரம் ! யொர் ஐயொ நீ ங் ைள் ? அைொல
பெறளயில் ெந்து ைலெரம் பசய் கிறீர்ைள் ? என் ன
பெண்டும் ?" என் று வினவிை் பைொண்டு பபண் புலி பபொல்
ைணெனுை்கு முன் ெந் தொள் பைொறத.
பபண்ணின் முைத்துை்கு இந் த உலைத்தில் எப்பபொதும்
இரண்டு பபரிய ஆை் ைல் ைள் உண்டு. பிைறரை் ைெருெது;
பிைறர அடை்குெது. பைொறத நொச்சியொர் ெந் து நின் ைவுடன்
ெொறளயும் , பெறலயும் பொர்த்துப் பயந்து சிறிபத
நடுங் கிை் பைொண்டிருந் த அண்டரொதித்த றெணெனுை்குத்
பதம் பு உண்டொயிை் று.

"அப் படிை் பைள் , பசொல் கிபைன் ! இந் த மொதிரி

முரடர்ைளுை்ைொைெொ சத்திரத்றதை் ைட்டி
றெத்திருை்கிைொர்ைள் ?" என் று அெபளொடு ஒத்துப்
பொடினொன் அண்டரொதித்தன் .

"அம் மணீ! இதுெறர இந் த அசட்டு மனிதரிடம் சண்றட

பிடித்ததுதொன் பலன் . நீ ங் ைள் மிைவும் நல் லெர் பபொல்
பதொன் றுகிறீர்ைள் . நொங் ைள் பெளிபதசத்திலிருந்து
ெந் தெர்ைள் . விழிஞத்தில் ெந்து இைங் கிபனொம் .
முன் சிறைச் சத்திரத்துை்குப் பபொனொல் தங் குெதை் கு இடம்
கிறடை்கும் என் று கூறினொர்ைள் . அதனொல் தொன் இங் கு
ெந் து பசர்ந்பதொம் " என் று குறழந் து பைொண்டு பபசினொன்
ஒருென் .

"அது சரி! நீ ங் ைள் மூெரும் யொபரன் று முதலில்

பசொல் லுங் ைள் . ெருகிைெர்ைறள இன் னொபரன் று பதரிந்து
பைொள் ளொமல் இங் கு யொருை்கும் இடம் பைொடுப்பது
ெழை்ைமில் றல" என் ைொள் பைொறத நொச்சியொர்.

ெொசை் படியில் நின் ை அந் த மூெரும் பதில்

பசொல் லவில் றல. தங் ைளுை்குள் ஒருெர் முைத்றத ஒருெர்
பொர்த்துை் பைொண்டு ஆந்றதறயப் பபொல் பபந் தப் பபந்த
விழித்தனர்.

"ஒரு பெறள நீ ங் ைள் யொபரன் று உங் ைளுை்பை

பதரியொபதொ?" மறனவி பை்ைத்தில் நிை் கிை பதம் பில்
குத்தலொை இப்படி ஒரு பபொடு பபொட்டொன் அண்டரொதித்த
றெணென் .

"ஏய் ! குடுமிை்ைொரச் பசொழியொ! இனிபமல் நீ குறுை்பை

பபசினொல் மண்றடறயப் பிளந்துவிடுபெொம் " என் று
சினம் அறடந்து ைத்தினொன் ஒருென் .

"யொரொயிருந் தொல் உங் ைளுை்கு என் ன? சத்திரத்தில் தங் ை

இடம் பைட்டொல் பூர்பெொத்ரபமல் லொம் பசொல் லித்தொன்
ஆைபெண்டுமொ?" என் ைொன் இன் பனொருென் .

பைொறத நொச்சியொர் அெர்ைறள ஒருமுறை நன் ைொைப்

பொர்த்தொள் . அெர்ைள் விெொதமும் குயுை்தியும் அெளுறடய
மனத்தில் பல மொதிரியொன சந் பதைங் ைறளை் கிளப்பின.

"ஐயொ! உலைத்தில் தங் ைறள இன் னொபரனச் பசொல் லிை்

பைொள் ள விரும் பொதெர்ைள் இெர்ைள் தொன் - திருடினெர்ைள் ,
திருட ெந் தெர்ைள் , பைொறல பசய் தெர்ைள் , பைொறல
பசய் யப் பபொகிைெர்ைள் , ெொழ் ந்து பைட்டெர்ைள் அல் லது
மொனம் இழந் தெர்ைள் இந் த ெறைறயச்
பசர்ந்தெர்ைள் தொம் தங் ைறள இன் னொபரன் று பசொல் லிை்
பைொள் ளுெதை் கு நொணம் அறடய பெண்டும் " என் று
பசொல் லிவிட்டுை் குறும் புத்தனமொன சிரிப் பபொன் றை
பநளியவிட்டொள் அெள் .

"என் ன பசொன் னொய் ? எெ் ெளவு திமிர் உனை்கு!" என் று

பசொல் லிை் பைொண்பட மூன் று பபர்ைளும் சத்திரத்து ெொசை்
படியின் பமபல ஏறினர்.

"ஆமொம் ! பசொன் பனன் , பசொை் றுை்கு உப்பில் றல என் று, சீ!

பபொங் ைள் பெளிபய" என் று பசொல் லிை் பைொண்பட
ைணெறன உட்புைம் இழுத்துை் பைொண்டு முைத்தில்
அறைந் தொை் பபொல் ெொசல் ைதறெப் படீபரன் று
அறடத்துத் தொழிட்டொள் பைொறத.

ைதவு முைத்தில் இடித்து விடுபமொ என் ை பயத்தில்

அதிர்ச்சியறடந்து பின் னுை்கு நைர்ந்த மூெரும்
ெொசை் படிைளில் தடுமொறி நிறலகுறலந்து வீழ் ந்தனர்.

"அபயொை்கியப் பபண்பிள் றள! என் ன பபச்சுப் பபசி

விட்டொள் " என் று ைறுவிை் பைொண்டொன் ஒருென் .

"ெரட்டும் ! ெரட்டும் ! எங் பை பபொய் விடப் பபொகிைொள் ?

நொமும் சில நொட்ைள் இந் தப் பிரபதசத்தில் தொபன இருை்ைப்
பபொகிபைொம் ? இந்த அம் றமறயை் ைெனித்துை்
பைொள் ளலொம் " என் று சூளுறர கூறினொன் இன் பனொருென் .

"அந் த ரொணிறயத் தீர்த்துவிட்டுப் பபொகிை பபொை்கில்

இந் தச் சத்திரத்து ரொணிறயயும் தீர்த்துவிட
பெண்டியதுதொன் !" என் று பல் றலை் ைடித்துை் பைொண்டு
உறுமினொன் மூன் ைொமென் .

அப் பபொது பமபலயிருந் து மூன் று பபர்ைளின் தறலயிலும்

அருவி பைொட்டுெது பபொல் மொட்டு சொணம் ைறரத்த
தண்ணீர ் விழுந் தது. திடுை்கிட்டு நிமிர்ந்து பொர்த்தனர்.
பமல் மொடத்தில் அந்தப் பபண் பைொறத ைலைலபென் று
சிரித்துை் பைொண்டு நின் ைொள் . அெள் தன் றையிலிருந்த
பசப் புை் பைொப்பறரறய அெர்ைள் தறலைளுை்கு பநபர
ைவிழ் த்தொள் . அந் த மூன் று ஆண்பிள் றளைளின் நரம் புைள்
யொவும் முறுை்பைறித் துடித்தன.

--------

1 வேந் ே மண்டபே்து இைகசியங் கள்

ைன் னியொகுமரியிலிருந்து எெ் ெளபெொ அருறமயொைப்

பொதுைொத்துை் பைொண்டு ெந் த அந் த ஓறல ைறடசியில்
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையின் அந் தரங் ை அறையில்
எரிந்து சொம் பலொைப் பபொகும் படி பநரிடுபமன் று தளபதி
ெல் லொளபதென் சிறிதும் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல.

ஓறலறய எரித்துச் சொம் பலொை்கிவிட்ட பபருறமபயொ

என் னபெொ, இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி அெறனப்
பொர்த்து மிை அலட்சியமொைச் சிரித்தொர்.

"என் ன தளபதி? நொன் இப் படித் திடீபரன் று உன் னுறடய

அனுமதியில் லொமபல நீ பைொண்டு ெந் த ஓறலறய
அழித்துவிட்படன் என் ை ெருத்தமொ? ஏன் பபசொமல்
உம் பமன் று உட்ைொர்ந்திருை்கிைொய் ? ைெறலறய
விட்டுவிட்டு உைங் ைச் பசல் , மை் ைெை் றைை் ைொறலயில்
பபசிை் பைொள் ளலொம் ."

அெருை்கு அென் ஒரு பதிலும் பசொல் லவில் றல. அதை் குள்

அெபர பமலும் கூறினொர்: "பசந் தொ! பொெம் , தளபதி இன் று
மொறலயிலிருந் து அடுத்தடுத்துப் பல அதிர்ச்சிைளுை்கு
ஆளொகித் பதொல் றலப் பட்டிருை்கிைொர். மிைவும் ைறளத்துப்
பபொயிருப்பொர். விடிந் தொல் மந்திரொபலொசறனை்
கூட்டத்துை்ைொை அரண்மறனை்குப் பபொயொை பெண்டும் .
சிறிது பநரமொெது அெர் உைங் ைட்டும் . பபொ! விருந்தினர்
மொளிறையில் பைொண்டு பபொய் ப் படுை்றை ஒழித்துை்
பைொடு, பெண்டிய ெசதிைறளை் ைெனித்துை் பைொள் " என் று
நொரொயணன் பசந் தறன பநொை்கிை் கூறிவிட்டு,
ெல் லொளபதென் பை்ைமொைத் திரும் பி, "பபொ,
ெல் லொளபதெொ! பபொய் ஓய் பெடுத்துை் பைொள் " என் று
பசொன் னொர். அெருறடய பபச்சின் விறரவும் அெசரமும்
ைண்டு அெனுை்கு மனத்தில் ஏபதொ ஒரு சந் பதைம்
பதொன் றியது.

எதை் ைொைபெொ தன் றன அந் த இடத்திலிருந்து அெர்

விறரவில் அனுப்பிவிட விரும் புகிைொபரன் று அனுமொனம்
பசய் தது அெனுறடய மனம் .

"நொன் ெருகிபைன் சுெொமி!" என் று அெருை்கு ெணை்ைம்

பசலுத்திவிட்டு, அங் கிருந் து எழுந்திருந்து நொரொயணன்
பசந் தறனப் பின் பை் றி விருந் தினர் மொளிறைை்கு
நடந் தொன் அென் . விருந் தினர் மொளிறை ெசந்த
மண்டபத்துை்கு அருகில் இருந் தது.

தூை்ைம் ? அது அன் றிரவு மட்டுமல் ல, அதை் கு அப் புைமும்

பத்து இரவுைளுை்குத் தன் றன பநருங் ை முடியொத
அெ் ெளவு ைெறலைளொலும் , ஐயங் ைளொலும் ,
குழப்பங் ைளொலும் மண்றட ைனத்துப் பொரமொகி
பெடித்துவிடும் பபொலத் பதொன் றியது தளபதிை்கு.
விருந் தினர் மொளிறையில் பைொண்டு ெந்து விட்டு விட்டு
நொரொயணன் பசந்தன் பபொய் விட்டொன் . தளபதி
ெல் லொளபதெறனச் சுை் றி அெனுை்குத் துறண
இருந் தறெ இருளும் தனிறமயும் தொம் .

பசர நொட்டு யொறனத் தந் தத்தில் இறழத்துச் பசய் த

விருந் தினர் மொளிறையின் அழைொன ைட்டிலில் எண்பணய்
நுறரறயப் பபொன் ை பஞ் சறண பமத்றதயின் பமல்
உைை்ைம் ெரொமல் புரண்டு பைொண்டிருந் தொன்
ெல் லொளபதென் .

மொளிறையின் பின் புைத்துச் சுெரில் பைளியொை் று நீ ர்

அறலைள் பமொதும் ஒலி, சுெர்ை்பைொழிைளின் 'பைொய் ' என் ை
ரீங்ைொரம் இெை் றைத் தவிர எங் கும் நிசப் தம்
சூழ் ந்திருந் தது. அென் ைட்டிலில் புரண்டறதப் பபொலபெ
அென் மனத்திலும் பலப் பல எண்ணங் ைள் புரண்டு
பைொண்டிருந் தன.

'எெ் ெளவு அரும் பொடுபட்டு ஒை் ைர்ைளிடமிருந்து நொம் அந் த

இரைசிய ஓறலறயை் றைப்பை் றிபனொம் ? அதனுள்
அடங் கியிருந் த பசய் திதொன் எெ் ெளவு முை்கியமொனது?
பொர்ை்ைப் பபொனொல் எெ் ெளவு பயங் ைரமொனது? நமது
திடமொன உள் ளத்தின் நம் பிை்றைறயபய எரிப் பது பபொல்
அல் லெொ மைொமண்டபலசுெரர் அந் த ஓறலறய
எரித்துவிட்டொர்! அெருை்கு எெ் ெளவு பநஞ் சுரம் ?
ஒருபெறள அெபர ெடதிறசப் பபரரசர்ைளுை்கு உள்
றைறயப் பபொல இருந்து பைொண்டு சதி பசய் கிைொபரொ?
அதனொல் தொன் அந் த ஓறலறய மைொரொணியொபரொ
கூை் ைத் தறலெர்ைபளொ பொர்ை்ைை் கூடொபதன் று எரித்து
விட்டொபரொ?'

மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றித் பதன் பொண்டி நொட்டுத்

தளபதி பதவிறய ஏை் றுை் பைொண்ட நொளிலிருந்து
அெனுறடய மனத்தில் பதொன் றியிரொத
சந் பதைங் ைபளல் லொம் இப் பபொது ஒன் ைன் பின் ஒன் ைொைத்
பதொன் றின.

எறத எறதபயொ நிறனத்துை் பைொண்டு படுை்றையில்

தவித்துை் பைொண்டு கிடந் தென் குபீபரன் று ெொரிச்
சுருட்டிை் பைொண்டு துள் ளி எழுந் தொன் . அந் த மொளிறையின்
இருட்டில் அெனுறடய பசவிைள் எந்த ஒலிறயபயொ
கூர்ந்து பைட்பதை் கு முயன் ைன. அென் உடலில் நடுை்ைமும்
பரொமொஞ் சலியும் உண்டொயின. உை் றுை் பைட்டொன் .
இதுெறர இயை் றையொைை் பைட்ட பைளியொை் றுத் தண்ணீர ்
பொயும் ஓறசபயொ, சில ெண்டுைளின் சப் தபமொ அல் ல அது.
அெனுறடய ைட்டிலுை்கு அடியில் தளத்தின் பமல் யொபரொ
திடும் திடுபமன் று ைொல் றெத்து நடப்பது பபொலை்
பைட்டது. மொளிறைை்கு பெளிபய நிலொ ஒளி இரறெப்
பைலொை்கிை் பைொண்டிருந் தொலும் , உள் பள இருட்டொைத்தொன்
இருந்தது. சொளரங் ைபளல் லொம் சுெரில் மிை உயரத்தில்
இருந் ததனொல் உள் பள ஒளிறயத் தர முடியவில் றல. அந் த
அைொல பெறளயில் இருட்டில் அப்படிப்பட்ட ஓறசறயை்
பைட்ட பபொது தன் படுை்றைை்கு எதிபர நிை் கும் பபரிய
ெடிவுடன் கூடிய தூண்ைபளல் லொம் ைருபநடும்
பூதங் ைளொை மொறிை் ைொல் பபை் று பமதுெொை நடப்பன
பபொல ஒரு பயங் ைரப் பிரறம உண்டொயிை் று அெனுை்கு.

ஒரு விதமொை இறடயிலிருந் த ெொறள உருவிை் றையில்

றெத்துை் பைொண்டு பெைமொை அடித்துை் பைொள் ளும்
இதயத்துடன் படுை்றையிலிருந்து கீபழ இைங் கினொன்
தளபதி. தயங் கித் தயங் கி அடி எடுத்து றெத்தொன் . அந்த
ஒலி பமல் ல பமல் லத் பதய் ந் து மங் கியது. படுை்றையின்
கீபழ பைட்ட ஒலி இப்பபொது பமை் கு பநொை்கிச் பசல் லுெது
பபொல் திறச மொறியது. அந் த ஒலி பைட்ட
இடங் ைளிபலல் லொம் விருந் தினர் மொளிறையின் தறரபய
அதிர்ெது பபொல் ஒருெறைச் சலனம் உண்டொயிை் று.
ெல் லொளபதெனும் பபொறுறம இழை்ைொமல் , இருட்டில்
தூண்ைளிலும் , படிைளிலும் பமொதித் தட்டுத் தடுமொறி
விழுந்து எழுந்து அந்த ஒலிறயப் பின் பை் றிச் பசன்ைொன் .

மொளிறை முை் ைத்தின் ைறடசிச் சுெர்ெறர அந்த

ஒலிறயப் பின் பதொடர முடிந் தது. அப் பொல் முை் ைத்துை்
ைதறெத் திைந் த பபொது ைதவு நிறலயின் கீபழ
ெொசை் படிறயத் தழுவினொை் பபொல் பைளியொறு பபொங் கிப்
பபருை்பைடுத்து ஓடிை் பைொண்டிருந் தது.

நிலொ ஒளியின் பமொைன மயை்ைத்தில் ெொனுலைத்து

அமுதை் குழம் பப பபொங் கிப் பொய் ெது பபொலிருந்த
ஆை் றின் அழறை அப் பபொது அென் ைண்ைள் அநுபவிை்ை
முடியவில் றல.

'இந் த மொளிறையில் இரவு பெறளைளில் ஏதொெது பிசொசு

நடமொட்டம் இருை்குபமொ?' என் று முதலில் ஓர் எண்ணம்
எழுந் தது. 'றச! இபதன் ன சுத்த அசட்டுத்தனமொன
எண்ணம் ? பிசொசொெது நடமொடுகிைதொெது? நொம் தொன்
இந் த அர்த்த ரொத்திரிப் பபொழுதுை்கு பமபல இந் த இருண்ட
மொளிறையில் பிசொசு பபொல் அறலந்து
பைொண்டிருை்கிபைொம் ' என் று முதலில் பதொன் றிய அந்த
எண்ணத்றத அழிை்ை முயன் ைொன் .

'புது இடம் ! எெ் ெளவு ைறளப்பொை இருந் தொலும் உைை்ைம்

ெரொது' என் று அென் நிறனத்தொன் . அதுபெொ பெறும் புது
இடமொை மட்டும் இருை்ைவில் றல. புதுறமைளும்
சூழ் சசி
் ைளும் நிறைந் த இடமொைவும் இருந் தது.

'எப் படியொெது இருந்து பதொறலந்து விட்டுப் பபொைட்டும் ,

நொன் பபொய் ப் படுை்றையில் புரண்டு இந் த இரறெை்
ைழித்து விடுகிபைன் ' என் று தனை்குள் ஒரு தீர்மொனத்துை்கு
ெந் தெனொை முை் ைத்துை் ைதறெ மறுபடியும் பெைமொைச்
சொத்திவிட்டுத் திரும் பிப் படுை்றையில் ெந்து
உட்ைொர்ந்தொன் .

ஒரு சில விநொடிைபள ைழிந்திருை்கும் . மீண்டும் அபத ஓறச!

அபத இடத்திலிருந் து பதொடங் கி பமை் கு பநொை்கிச்
பசன் ைது. இப் பபொது பொதொளை் கிணை் றுை்குள் பளயிருந்து
பைட்கிைமொதிரி 'ைசுமுசு'பென் று பபச்சுை்குரலும் பைட்பது
பபொலிருந்தது. 'மனப் பிரறமதொபனொ?' என் று தன் றன
நம் புெதை் பை மறுத்தது அென் மனம் . 'இது உண்றமயொ?
அல் லது நமை்கு மட்டுபம ஏை் படை்கூடிய மனப்பிரறமயொ?
நொரொயணன் பசந் தறனப் பபொய் அறழத்துை் பைொண்டு
ெந் து இந் த மர்மத்றதச் பசொதித்துப் பொர்த்துவிட்டொல்
என் ன? இதை் கு முன் பு பைலில் எெ் ெளபெொ தடறெைள்
இந் த மொளிறையில் ெந்து தங் கியபபொது இம் மொதிரி
மர்மமொன அனுபெம் எதுவும் ஏை் பட்டதில் றலபய! என் ன
ஆனொலும் சரி! நம் பியும் , நம் பொமலும் இப் படித்
தவிப் பதை் கு நொபன எழுந்திருந்து பபொய் நொரொயணன்
பசந் தறனை் கூப்பிட்டு ெந்து விடுகிபைபன?' என் று ஒரு
முடிவுை்கு ெந் தெனொை, விருந்தினர் மொளிறைை்
ைட்டிலிலிருந்து இைங் கி பெளிபயறினொன் அென் .

இருட்டில் நிதொனமொை நடந்து மொளிறையின் ெொசை் படிை்கு

அென் ெந் த பபொது ஆச்சரியத்தில் மூழ் கிப் பபொனொன் .
எதிபர றையில் தீபத்துடன் நொரொயணன் பசந் தபன அங் கு
ெந் து பைொண்டிருந்தொன் . 'இபதன் ன விந்றத! பநல்
அளை்கும் தொழிறயவிடை் குட்றடயொன இந் த மனிதன்
ஏதொெது மொயம் , மந் திரம் பதரிந் தெனொ? இெறனச்
சந் திை்ைப் பபொனொல் இென் விழித்துை்
பைொண்டிருப்பொபனொ, அல் லது குைட்றட விட
ஆரம் பித்திருப்பொபனொ என் று சந் பதைப்பட்டுை் பைொண்பட
நொன் புைப்படுகிபைன் . இெபனொ நிறனப்பதை் கு முன் னொல்
தொபன றையில் சுடர்விடும் விளை்பைொடு என் முன் னொல்
ெந் து நிை் கிைொபன.'

இெ் ெொறு எண்ணிை் பைொண்டு மொளிறையின்

ெொசலிபலபய நின் றுவிட்டொன் ெல் லொளபதென் . ஆனொல்
மறுவிநொடிபய தன் அநுமொனம் தெறு என் பது அெனுை்குப்
புரிந் தது. அென் ஏமொை் ைமறடந் தொன் . அென் நொரொயணன்
பசந் தன் ெருெறதப் பொர்த்துை் பைொண்டு நின் ைொபன
தவிர, ெந்து பைொண்டிருந் த நொரொயணன் பசந் தன் அென்
நின் று பைொண்டிருப்பறதை் ைெனித்ததொைபெ
பதரியவில் றல. பநபர விருந்தினர் மொளிறைறய
பநொை்கித்தொன் அென் ெந்து பைொண்டிருை்கிைொபனன் று
ெல் லொளபதென் நிறனத்தொன் .
ஆனொல் மொளிறைை்கு மிைப் பை்ைத்தில் ெந் ததும் ,
சட்படன் று ெலது பை்ைமொைத் திரும் பி அங் கிருந் த பைொடி
மண்டபத்துை்குள் நுறழந் து விட்டொன் நொரொயணன்
பசந் தன் .

"ஓ! பசந் தொ! இப்படிை் பைொஞ் சம் ெந் துவிட்டுப் பபொபயன் !"
பசொை் ைள் நுனி நொெறரை்கு ெந்துவிட்டன. என் ன
பதொன் றியபதொ, தொன் பசொல் ல ெந் தறதச் பசொல் லொமல்
தளபதி உடனடியொை அடை்கிை் பைொண்டு விட்டொன் . நின் ை
இடத்திலிருந் பத நிலவின் ஒளியில் மரைதை் குன் ைபமனை்
ைொட்சியளிை்கும் அந்தை் பைொடிமண்டபத்றத நன் ைொைப்
பொர்த்தொன் தளபதி. அதை் குள் ளிருந் து முரசடிப் பது பபொல்
ஒலி ெந் தது.

மல் லிறை, முல் றல, மொதவி ஆகிய பைொடிைறள

இயை் றையொை அந் த இடத்தில் மரங் ைளில் படரச் பசய் து
முை் றிலும் பசுங் பைொடிைளொலொனபதொர் ைட்டடம் பபொலபெ
ைொட்சி தருமொறு அறமை்ைப்பட்டிருந்தது லதொ
மண்டபபமனப்படும் அந் தை் பைொடி மணடபம் .

'மறழை் குளிரும் , ஈரம் மிகுந் திருை்கும் சூழலுமுள் ள

அந் தச் சமயத்தில் , உலைம் உைங் கும் நடு இரவில்
நொரொயணன் பசந்தனுை்கு அங் பை என் ன பெறல? பொல்
பபொல் நிலொ ஒளி பரவியிருை்கும் பபொது அெனுை்கு விளை்கு
எதை் கு?' என் று சிந் தித்துத் திறைத்தொன் ெல் லொளபதென் .
'ஏ, அப் பொ! இந் தை் குள் ளனும் , இெறன ஆட்டி றெை்கும்
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியும் எெ் ெளவு மர்மங் ைறள
அடை்கி றெத்துை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் ? இறெைறள
முழுெதும் பதரிந்து பைொள் ெதை் கு வீரமும் , ெொளும் ,
ஆள் பலமும் மட்டும் பபொதொது பபொலிருை்கிைது. அறிவு
நுட்பத்தினொல் பசொந் தச் சொமர்த்தியம் சொதுரியம்
இறெைளொல் மொத்திரபம சொதிை்ை முடிந்த ைொரியங் ைள்
இந் த உலைத்தில் நிறைய இருை்கின் ைன.
மைொமண்டபலசுெரரின் பசயல் ைபளல் லொம் இந் த
ெறைறயச் பசர்ந்தறெ.' ஏபனொ பதரியவில் றல
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறயப் பை் றி நிறனை்கும்
பபொபதல் லொம் அெனுறடய மனை்ைண்ணுை்கு முன்
உருபெளியில் உயரமும் , அைலமும் பருமனும்
அளை்ைலொைொ அளவும் பபொருளும் துளை்ைலொைொ நிறலயும்
பதொை் ைமும் மொபபரும் மறலச்சிைரபமொன் று பதொன் றியது.
லதொ மண்டபத்துை்குள் நுறழந் த நொரொயணன் பசந் தன்
பெகு பநரமொகியும் பெளிபய திரும் பி ெரவில் றல.
'அங் பை அென் என் ன தொன் பசய் து பைொண்டிருை்கிைொன் ?
பபொய் ப் பொர்ப்பபொபம' என் று ெல் லொளபதென் விருந்தினர்
மொளிறை ெொசலிலிருந் து பதுங் கிப் பதுங் கி நடந் து லதொ
மண்டபத்துை்குள் புகுந் தொன் . அெனுை்கு ஒபர ஏமொை் ைமொை
இருந்தது. லதொ மண்டபத்தில் நொரொயணன் பசந் தன்
இல் றல. 'ெந் த ெழிபய திரும் பொமல் இந் தை் பைொடி
மண்டபத்திலிருந்து பெளிபயறுெதை் கு பெறு ெழி
ஏபதனும் இருை்குபமொ? அப்படி இருை்குமொனொல் அந்த
ெழியொைச் பசந் தன் பெளிபயறியிருப் பொபனொ? எதை் கும்
சந் பதைமை சுை் றிப் பொர்த்துவிடலொம் ' என் று
எண்ணியெனொய் ெட்ட ெடிெமொை அறமை்ைப் பட்டிருந் த
ஒரு பமறடறய பநருங் கினொன் .

பளிங் கு பமறடயில் ஓரிடத்தில் தீபத்றதை் கீபழ றெத்து

எடுத்ததை் கு அறடயொளமொகிய எண்பணய் ை் ைறை
படிந்திருப்பது இபலசொைத் பதரிந் தது.

பளிங் கு பமறடயின் நட்ட நடுவில் உட்ைொர்ந்த பைொலத்தில்

திருமைள் சிறல ஒன் று பசதுை்கி றெை்ைப் பட்டிருந் தது.
சிறலயின் றையிலிருந் த தொமறர பமொட்டின் பமலும்
கீபழ படிந் திருந் தது பபொல் எண்பணய் ை் ைறையின்
தழும் பு பதரிந் தது. யொபரொ எண்பணய் பட்ட விரல் ைளொல்
பதொட்டிருை்ை பெண்டுபமன் று சிரமம் இல் லொமல் ஊகிை்ை
முடிந் தது.

நொரொயணன் பசந் தன் தன் றையில் பைொண்டு ெந் த

எண்பணய் த் தீபத்றதப் பளிங் குத் தறரயில்
றெத்துவிட்டு அந்தை் றைவிரல் ைளொல் திருமைள்
சிறலயின் றையிலுள் ள தொமறர பமொட்றடயும்
பதொட்டிருை்கிைொன் .

தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கு மின் பெட்டும் பநரத்தில் ஒரு

பயொசறன உண்டொயிை் று. நடுங் கும் றையொல் திருமைள்
சிறலயின் ெலது புைத்துத் தொமறர அரும் றபத்
பதொட்டொன் . பதொட்ட பெைத்தில் அது நன் ைொைத்
திருகுெதை் கு ெந் தது. அது தொனொைத் திருை முடியொமல்
இறுதி நிை் கிைெறரயில் அறதத் திருகினொன் தளபதி.

பன் னிரண்டொெது முறையொை அென் றைவிரல் ைள் அந்த

மலர் அரும் றபத் திருகுெதை் கு பநருடியபபொது
அெனுறடய உடறலச் சுமந் து பைொண்டிருந் த பளிங் கு
பமறட பூைம் பமறடந்தது பபொலை் கிடுகிடுபென் று
ஆடியது. அடுத்த ைணம் அந் தை் ைருங் ைல் லொலொன
திருமைள் சிறல யொபரொ பிடித்து இழுத்துை் பைொண்டு
பபொெறதப் பபொலை் கிறுகிறுபென் று பின் னொல் நைர்ந்தது.
அது இருந் த இடத்தில் நொலு பைொல் நீ ளமும் நொலு பைொல்
அைலமுமுள் ள சதுரமொன இறடபெளி ஒன் று ஏை் பட்டது.
மிரளும் ைண்ைளொல் குனிந்து பொர்த்தொன் அென் .
ெரிறசயொைப் படிைள் பதரிந் தன. அதை் ைப்பொல் 'ைருங் கும் '
என் று ஓர் இருட்டுை் குறையொை இருந்தது. தன் றனச்
சுை் றிலும் நொலுபுைமும் ஓர் பொர்றெ பொர்த்துவிட்டு அந் தச்
சுரங் ைத்துை்குள் துணிந்து இைங் கினொன் அென் .

பத்துப் பதிறனந்து படிைள் இைங் கி உள் பள பசன்ைதும்

பமபல பொர்த்தது பபொலபெ ஒரு திருமைள் சிறல.
சிறலயின் இடது றைத் தொமறர அரும் றபத் திருகினொன்
அென் . தளபதியின் எண்ணம் சரியொை இருந்தது. அென்
அறதத் திருகி முடிந்ததும் பமபல சுரங் ை ெொயில் நைர்ந்து
மூடிை் பைொண்டுவிட்டது. பெளியிலிருந்து ெந்து
பைொண்டிருந் த சிறிதளவு நிலொ ஒளியும் அறடபட்டுப்
பபொைபெ, றமை்குழம் றப ெழித்து அப்பினொை் பபொல்
இருட்டு பைொரமொயிருந்தது.

எங் பைொ ஒரு மூறலயில் சிறு மின் மினிப் பூச்சி பபொல்

சுரங் ைப் பொறதயில் பதொறல தூரத்தில் ஒரு பெளிச்சம்
பதரிந்தது. அந் த பெளிச்சம் சிறிது சிறிதொை நைர்ந்து
பமபல பசன் று பைொண்டிருந் ததனொல் நொரொயணன்
பசந் தன் தீபம் ஏந்திய றையுடன் முன் பன பசன் று
பைொண்டிருை்கிைொபனன் று உய் த்துணர முடிந்தது.

தட்டுத் தடுமொறி ெழிறயத் தடவிை் பைொண்டு தளபதி

பமபல நடந் தொன் . சிறிது தூரம் பசன்ைதும் கீபழ பொறையும்
மணலுமொை இருந் தன. அங் பை சலசலபென் று தண்ணீர ்
ைசிந்து இனிய ஜலதரங் ை நொதத்துடன் பொய் ந்து
பைொண்டிருந்தது. அதன் ைொரணமொை, ெருகிைெர்ைள்
நடப் பதை் குை் ைல் தூண்ைறள நிறுத்தி அெை் றின் பமல்
ெரிறசயொை மரப்பலறைைறளப் பொலம் பபொலப்
பிறணத்திருந் தொர்ைள் . அதன் பமல் நடை்கும் பபொது 'திடும் '
'திடும் ' என் ை ஓறச உண்டொயிை் று. அது விருந் தினர்
மொளிறையில் தொன் படுத்திருந் த பகுதிை்கு அடியில்
இருை்ை பெண்டுபமன் று ெல் லொளபதென் நிறனத்தொன் .
தொன் படுத்திருந் த இடத்தில் அந் த மொதிரி ஓறச
உண்டொனதை் குை் ைொரணம் அந் தச் சமயத்தில்
சுரங் ைத்துை்குள் அபத மரப் பொலத்தில் யொபரொ நடந்து
பசன் றிருை்கிைொர்ைபளன் று அெனுை்குத் பதொன் றியது.
பைளியொை் றில் நீ ர் நிறைந்து பொய் ெதொல் அந் தச்
சுரங் ைத்துை்குள் நீ ர் ஊறிை் ைசிவு ஏை் பட்டிருை்கிைபதன் று
பதரிந்து பைொள் ள முடிந் தது.

முன் னொல் விளை்குடன் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கிை

நொரொயணன் பசந் தன் தொன் நடை்கிை ஓறசறயை் பைட்டுத்
திரும் பிப் பொர்த்துவிடை் கூடொபத என் பதை் ைொை,
மரப் பொலத்தில் பொதங் ைறள அழுத்தி ஊன் ைொமல் பமள் ள
நடந்து பசன் ைொன் ெல் லொளபதென் . ைொல் நொழிறை
நறடை்குப் பின் பூமிை்கு அடியிபலபய ைட்டப்பட்டிருந்த
ஒரு விசொலமொன மண்டபம் பபொன் ை இடம் அெனுறடய
ைண்பொர்றெயில் பட்டது.

அந் த மண்டபத்தில் பெளிச்சமொை இருந் தது. பபச்சுை்

குரல் ைள் பைட்டன. சுரங் ைப் பொறதயின் முடிவில்
மண்டபத்துை்குள் நுறழயும் இடத்தில் சுெபரொடு சுெரொைப்
பதுங் கி நின் று பைொண்டு பொர்த்தொன் ெல் லொளபதென் .

அந் தப் பொதொள மண்டபத்தின் நொை் புைத்து இருண்ட

மூறலைளிலும் அம் பொரம் அம் பொரமொைை் குவித்து
றெை்ைப் பட்டிருந் த ெொள் ைறளயும் பெல் ைறளயும் ,
பைடயங் ைறளயும் , ஈட்டிைறளயும் ைெசங் ைறளயும்
பொர்த்த பபொது அெனுை்குத் திறைப் பு ஏை் பட்டது.

சை் று முன் அந் தரங் ை மண்டபத்திலிருந் து அெனுை்கு

விறட பைொடுத்து அனுப் பிய மைொமண்டபலசுெரர்
இப்பபொது அந் தப் பொதொள மண்டபத்துை்குள் நின் று
பைொண்டிருந் தொர். அெருறடய திருப் புதல் வி குழல் பமொழி
நொச்சியொரும் இருந்தொள் . இருட்டில் பைொள் ளி ஏந் தி நிை் கும்
குட்றடப் பபயை் பபொல் நொரொயணன் பசந்தன் தீபத்றதப்
பிடித்துை் பைொண்டு நின் ைொன் . அெர்ைள் மட்டும் அங் பை
அப் பபொது இருந் திருந் தொல் தளபதிை்கு ஆச்சரியம்
ஏை் பட்டிருை்ைை் ைொரணபம இல் றலபய!

ெடதிறச மூெரசருை்கும் , அரச பொரத்றதத் தொங் கும்

சுறமை்கும் பயந்து இலங் றைத் தீவுை்கு ஓடி விட்டதொை
நிறனை்ைப் பட்ட குமொர பொண்டியன் இரொசசிம் மனும்
அங் பை அெர்ைபளொடு நிை் பது பபொல் தளபதிை்கு ஒரு
பிரறம ைண்ைளில் ஏை் பட்டது. ஆனொல் அந் த பிரறம
மறுைணபம நீ ங் கிவிட்டது. அெனுை்குை் குமொர
பொண்டியறரப் பபொல் ைொட்சியளித்து அென் ைண்ைறள
ஒரு ைணம் ஏமொை் ைத்துை்கு உள் ளொை்கியது அந் த இளம்
துைவியின் பதொை் ைம் தொன் . படகில் ெரும் பபொது
துைவிறய எங் பைொ ைண்டிருப்பது பபொல் ெந் த நிறனவு
மனத்தில் இப்பபொது உறுதிப் பட்டது.

"பசந் தொ! அது என் ன? அந் த மூறலயில் யொபரொ ஒளிந்து

நிை் பதுபபொல் பதரிகிைபத? இப் படி விளை்றைை் பைொண்டு
ெொ" என் று மைொமண்டபலசுெரர் தளபதி நின் ை
மூறலறயச் சுட்டிை் ைொட்டினொர்.

உடபன பசந் தன் விளை்பைொடு ெர, மைொமண்டபலசுெரர்

அெறனப் பின் பை் றித் தளபதி நின் று பைொண்டிருந்த
மூறலை்கு பெைமொை ெந்தொர்.

சுெபரொரமொை நின் று பைொண்டிருந் த தளபதிை்கு மூச்பச

நின் று விடும் பபொல் இருந்தது.

----------

13. பகவதி காப் பாற் றினாள்

பமல் மொடத்து நிலொ முை் ைத்தில் எதிர்பொரொத

நிைழ் சசி
் யொல் அறரகுறையொை முடிந் த நொட்டியத்துை்குப்
பின் மைொரொணியொரும் அெபரொடு இருந் த பபண்ைளும்
பரபரப் பறடந் து அந்தப் புரத்துை்குச் பசன் ைொர்ைளல் லெொ?
அதன் பின் அங் கு நடந் த பதொடர்பொன நிைழ் சசி ் ைறளை்
ைெனிப் பபொம் .

திடீபரன் று ஏை் பட்ட குழப்பத்தினொல் சூதுெொதறியொத

அந் தை் ைன் னிப் பபண்ைளின் மனத்தில் தன் றனப் பை் றித்
தெைொன எண்ணம் ஏை் பட்டிருை்குபமொ என் று மைொரொணி
ெொனென் மொபதவி ைலை்ைமுை் ைொர். இந் தப் பரந்த
உலைத்தில் எத்தறன பைொடுறமைறளச் பசய் தொலும்
அெை் றிலிருந்து தப்பலொம் . ைள் ளங் ைபடமை் ை நல் ல
மனங் ைளில் தீறமறய விறதத்தெர்ைள் எந் த விதத்திலும்
தப் ப முடியொது. மைொரொணி ெொனென் மொபதவியின்
மனத்தில் எப் பபொதும் நிரந் தரமொை நிறலத்திருை்ைை்
கூடிய சிந் தறனயில் இதுவும் ஒன் று.

"குழந் றதைபள! பைெதி! விலொசினி! உங் ைளுறடய ஆடல்

பொடல் ைறள இன் னும் சிறிது பநரம் ைொணவும் , பைட்ைவும்
ஆெலொயிருந் பதன் . என் னுறடய எத்தறன, எத்தறன
ைெறலைள் இருந் த இடம் பதரியொமல் மறைந்து விட்டன
பதரியுமொ? ஒரு பதசத்தின் மைொரொணியொை இருந்து
ைொணுகிை சுைத்றத விட உங் ைறளப் பபொல் இரண்டு
பபண்ைளின் தொயொை ஒரு சொதொரணை் குடும் பத்தில்
பிைந் திருந் பதனொனொல் இன் னும் எெ் ெளபெொ
சுைத்றதயும் , நிம் மதிறயயும் , ைண்டிருப் பபன்" என் று
கூறினொர் ெொனென் மொபதவி.

"மைொரொணியொரின் திருெொயிலிருந்து இத்தறைய

ெொர்த்றதைறளை் பைட்ை பநரிடுெது எங் ைள் பபரும்
பொை்கியம் ! தொங் ைள் சொதொரணை் குடும் பத்துத் தொயொைப்
பிைந் திருந் தொல் நொங் ைபளல் லொம் அஞ் சலி பசய் யும்
மதிப் புை்குரிய பொண்டிமொபதவியொைத் தங் ைறள
அறடந்திருை்ை முடியுமொ?" என் று உபசொரமொை மறுபமொழி
கூறினொள் விலொசினி.

"எங் ைளுறடய ஆடலும் , பொடலும் எங் பை ஓடிப் பபொய் விடப்

பபொகின் ைன? மைொரொணியொருறடய அன் புை் ைட்டறள
எந் த விநொடியில் கிறடத்தொலும் ஓடி ெந்து ஆடவும் ,
பொடவும் ைொத்திருை்கிபைொம் . ைறலைறள அர்ப்பணம்
பசய் ய பெண்டிய இடபம இதுதொபன?" என் று விநயமொைை்
கூறினொள் பைெதி.

அெர்ைள் இருெரும் கூறியெை் றைை் பைட்ட

ெொனென் மொபதவியின் ெதனத்தில் எத்தறனபயொ
அர்த்தங் ைறள உள் ளடை்கிை் பைொண்டிருை்கிை
அை் புதமொன புன் னறை ஒன் று மலர்ந்தது. உலை
அநுபெங் ைளின் ெொசறனறய அதிைம் நுைர்ந்தறியொத
அந் த இளம் பபண்ைளுை்கு மைொரொணியின் சிரிப்புப்
புரியெொ பபொகிைது?

"குழந் றதைபள! இந் த ெயதில் உங் ைறளப்

பபொன் ைெர்ைளுை்கு இப்படித்தொன் பதொன் றும் . பதவி,
படொபடொபம் , இரொஜபபொைம் எல் லொெை் ைொலும்
கிறடை்ைை்கூடிய ஆடம் பரம் இறணயை் ை பபரும் பபறு
என் று நிறனப் பீர்ைள் . ஆனொல் அெை் றுை்குப் பின் னொல்
மறைந் திருை்ைை்கூடிய துன் பங் ைள் , ஆசொபொசங் ைள்
எல் லொம் உங் ைளுை்குப் புரியொதறெ, விலொசினி! உன்
தைப்பனொர் உனை்குச் சிலப்பதிைொரம் ைை் பித்திருப் பொபர?
பதொல் ைொப்பியத்றத அரங் பைை் றிய மொபபரும்
அதங் பைொட்டொசிரியரின் ெழியில் ெந் து இன் று தொமும்
அபத பபர் பூண்டு விளங் கும் உன் தந் றத தமிழ்
இலை்கியை் ைடல் . அெரிடம் அபநைமொை நீ எல் லொ
நூல் ைறளயும் ைை் றுை் பைொண்டிருப்பொய் . என் ன, நொன்
நிறனப் பது சரிதொனொ?"

"ஆமொம் , பதவி! என் தந் றத குழந்றதப் பருெத்திலிருந்து

என் றன ெை் புறுத்தி ஆெபலொடு அெை் றைபயல் லொம்
எனை்குை் ைை் பித்திருை்கிைொர். சிலப் பதிைொரத்றதப்
பலமுறை அெரிடம் பொடம் பைட்டிருை்கிபைன் . அந்த
முத்தமிழ் ை் ைொவியம் என் மனத்றதை் ைெர்ந்தறதப் பபொல்
பெறு எதுவும் ைெரவில் றல" என் ைொள் விலொசினி.

"அந் த மைொ ைொவியத்தில் ஓர் அருறமயொன ைட்டம் எனை்கு

நிறனவுை்கு ெருகிைது. குழந் தொய் ! மதுறரயில்
ைண்ணகிை்கு தெறிறழத்த பொண்டியன் உயிர் துைந்த
பசய் திறயச் சொத்தனொர் என் ை புலெர், பசர நொட்டில்
பபரொை் ைங் ைறரப் படுறையில் பசங் குட்டுென் ெந்து
தங் கியிருை்கும் பபொது அெனுை்குை் கூறுகிைொர். அந் த
அெலச் பசய் திறயை் பைட்ட பசங் குட்டுென் இதயத்தில்
பபருந் தன் றமயொன முறையில் அநுதொபம் சுரை்கிைது.
அந் த அநுதொபத்றதச் பசரர் பபருபெந் தனொன
பசங் குட்டுென் எெ் ெளவு நொைரிைமொை பெளியிடுகிைொன் ,
பதரியுமொ?

'ஆைொ! என் றனப் பபொல் சை அரசனொகிய பொண்டியன் ஒரு

பபண்ணுை்குத் தெைொை நியொயம் ெழங் கியதை் கு நொணித்
தன் உயிறரபய விட்டுவிட்டொன் . அரசொளுகிை
பரம் பறரயில் பிைப்பது மைத்தொன அதிர்ஷ்டம் என் று
எத்தறன பபர்ைள் ைனவு ைண்டு பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் .
மறழ பபய் யொமை் பபொனொல் , 'அரசன் சரியில் றல; மறழ
தெறிவிட்டது' என் பொர்ைள் . மறழ அதிைமொைப் பபய் து
பெள் ளச் பசதம் ஏை் பட்டுவிட்டொபலொ அப் பபொதும் , 'அரசன்
சரியில் றல' என் பொர்ைள் . நியொயம் தெறி ஓர் உயிறரை்
பைொன் று விட்டொல் பபரும் பழிறய அரசன் சுமை்ை
பநரிடும் . ஓர் அரசனுறடய பதொளில் இத்தறன துன் பச்
சுறமைள் . அப் படி இருந் தும் , அரசொளும் குடியில்
பிைை்ைவில் றலபய என் று இந் த அசட்டு மனிதர்ைள்
வீணொை ஏங் குகிைொர்ைபள!' என் று பசங் குட்டுென்
சொத்தனொரிடம் கூறியதொைச் சிலப் பதிைொரத்தில்
ெருகிைது."

"பதவி! இந் த இடத்தில் புலெர் பபருந் தறையொன

இளங் பைொெடிைள் பசங் குட்டுெனின் இதயப் பண்றப மிை
அருறமயொைச் சித்தரித்திருை்கிைொர்; உயர்ந்த ைொவியப்
பண்புை்ைொைப் பொரொட்டுெதொை யிருந் தொல் இறத அல் லெொ
பொரொட்ட பெண்டும் ?"

"பபண்பண, விலொசினி! உங் ைள் புைழ் சசி

் யும் ,
மைொரொணிப் பட்டமும் , இந் தை் பைொட்றட பைொத்தளம்
முதலிய அரசபபொை ஆடம் பரங் ைளும் எனை்குச்
பசங் குட்டுென் கூறிய இந் தை் ைருத்றத
ஞொபைப்படுத்தின."

மைொரொணி இெ் ெொறு பசொல் லிை் பைொண்டிருந் த பபொது

நந் தெனத்தில் ஏை் பட்ட குழப் பத்றதப் பொர்த்துவிட்டு
ெருெதை் ைொைப் பபொயிருந் த பெழை்ைனிெொயரும் ,
அதங் பைொட்டொசிரியரும் அங் பை திரும் பி ெந்து
பசர்ந்தனர்.

"என் ன! பசங் குட்டுெறனப் பை் றி ஏபதொ பபச்சு

நடை்கிைொை் பபொலிருை்கிைபத? மைொரொணியொரின்
சுெொரஸ்யமொன இலை்கியச் சம் பொஷறணயில் நொங் ைளும்
ைலந் து பைொள் ளொமல் லெொ?" என் று சிரித்துை் பைொண்பட
பைட்டொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"நொன் எறதயும் உங் ைறளப் பபொல ெறை பதொறையொை

விெரித்துச் பசொல் ல முடியுமொ? அபதல் லொம் சரி!
நந் தெனத்திலிருந் துதொபன ெருகிறீர்ைள் ? அது என் ன
குழப்பம் அங் பை? விெரம் பதரிந்து பைொண்டு
ெந் திருப்பீர்ைபள! பசொல் லுங் ைள் . நொங் ைளும் பதரிந்து
பைொள் கிபைொம் " என் று மைொரொணியொர்
அதங் பைொட்டொசிரியறர பநொை்கிை் பைட்டொர். உடபன
அதங் பைொட்டொசிரியர் பை்ைத்தில் திரும் பி,
"பெழை்ைனிெொயபர! மைொரொணியொருை்குச் பசொல் லும் . நீ ர்
தொன் இம் மொதிரி விஷயத்றத நன் ைொை ெருணித்துச்
பசொல் லமுடியும் " என் று தம் சமீபத்திலிருந்த
பெழை்ைனிெொயறரத் தூண்டினொர்.

"ைலைத்றதப் பை் றிச் பசொல் ல நொன் தொன் சரியொன ஆள்

என் று தீன் மொனித்து விட்டீரொை்கும் . பரெொயில் றல! நொபன
பசொல் லுகிபைன் ," என் று சிரிப் பபொடு பீடிறை பபொட்டுப்
பபச்றசத் பதொடங் கினொர் பெழை்ைனிெொயர்.

"மைொரொணி! பைொட்றடை்கு பெளியிலிருை்கும்

ஏரியிலிருந்து அரண்மறன நந் தெனத்துை்குத் தண்ணீர ்
பைொண்டு ெரும் ைொல் ெொய் ெழியொை யொபரொ
நந் தெனத்துை்குள் புகுந்திருை்கிைொர்ைள் . அப்படிப்
புகுந் தெர்ைள் யொர், என் ன பநொை்ைத்பதொடு புகுந் தொர்ைள் ,
என் பனபெல் லொம் பதரியவில் றல. நிலொ முை் ைத்துச்
சுெறர ஒட்டினொை் பபொல் இருை்கும் மகிழ மரை்கிறளயில்
ெந் தெர்ைள் ஏபதொ ஒரு ைொரணத்றத உத்பதசித்து
ஏறியிருை்ை பெண்டும் . அதனொல் தொன் சுறம தொங் ைொமல்
அந் தை் கிறள முறிந்திருை்கிைது."

"இபதன் ன? எல் லொம் அநுமொனம் தொனொ? பநரடியொை

ஒன் றும் பொர்த்துத் பதரிந்து பைொண்டு ெரவில் றலயொ
நீ ங் ைள் ?" என் று ெொனென் மொபதவி குறுை்கிட்டுை் பைட்டொர்.

"பதவீ! நொங் ைள் என் ன பசய் ய முடியும் ? ெந் தெர்ைளில்

எெரும் பிடிபடவில் றல. வீரர்ைள் அரண்மறன
நந் தெனத்தில் சல் லறடை் ைண் இடமும் விடொமல் பதடிப்
பொர்த்து விட்டொர்ைள் . நந் தெனத்து ஈர மண்ணிலும் ,
ைொல் ெொய் ை் ைறரயில் தறரயில் பதிந்திருை்கும்
அடிச்சுெடுைளிலிருந்தும் ஒருென் தனியொை ெரவில் றல
என் று பதரிகிைது. அறதத் தவிர மகிழ மரத்தடியில் ஒரு
குத்துெொளும் , ைொல் ெொய் ை் ைறரப் படியில் ஒரு
தறலப்பொறையும் விழுந்து கிடந்தன. பைொட்றட
பமய் ை்ைொப்பொளர்ைள் அெை் றை எடுத்துை் பைொண்டு
பபொய் ப் பத்திரப் படுத்தி றெத்திருை்கிைொர்ைள் .
ஒருபெறள இந் த இரண்டு பபொருள் ைறளயும் பைொண்டு
ெந் தெர்ைறளை் ைண்டுபிடிை்ை முயன் ைொல் பெை் றி
கிறடத்தொலும் கிறடை்கும் " என் று பெழை்ைனிெொயர் கூறி
முடித்த பபொது, பைட்டுை் பைொண்டிருந் த
ெொனென் மொபதவியின் முைத்தில் சிரிப் பில் மலர்ச்சி
ஒளிர்ந்தது.

"ஏன் சிரிை்கிறீர்ைள் ?"

"சிரிை்ை பெண்டிய ைொரணம் இருந் தது சிரித்பதன் .
பெழை்ைனிெொயபர! உலகியல் அறிறெயும் , ஞொனச்
பசல் ெத்தின் விறளறெயும் ெளர்ை்ைை் கூடிய ைொந் தளூர்
மணியம் பலத்தின் தறலெரொகிய உமை்குை் கூடெொ
இதிபலல் லொம் நம் பிை்றை இருை்கிைது?"

"இதில் எல் லொம் என் ைொல் ...?"

"பைொட்றடயின் உயரமொன பபரிய சுெர்ைள் , அறெைறளச்

சுை் றிலும் ஆழமொன அைழி, பபொதும் பபொதொதை் கு ெொளும் ,
பெலும் சுமந் த பமய் ை்ைொெல் வீரர்ைள் , சீெல் லப
மொைறனப் பபொல அெர்ைளுை்கு ஒரு தறலென் - எல் லொம்
எனை்கு பெடிை்றையொைத்தொன் இருை்கின் ைன. பைெலம்
ஐம் புலச் பசங் ைை் ைளொல் உருெொன நிறலயை் ை இந்த
உடை் பைொட்றடறயப் பொதுைொை்ை இெ் ெளவு ஏை் பொடுைளொ?
எனை்குச் சிரிப் புத்தொன் ெருகிைது. மனிதர்ைளுை்கு
ஆத்மபலம் குறையும் பபொது புைை்ைருவிைளின்
துறணயொல் கிறடை்கும் பொதுைொப்பில் நம் பிை்றை
விழுகிைது. உண்றமயில் இந்த ஏை் பொடுைளொல்
என் னுறடய ஆத்ம பலத்றத நலியச் பசய் கிறீர்ைள்
நீ ங் ைள் ! பைொட்றடை்குள் திருட்டுத்தனமொை
நுறழந் தெர்ைள் ைன் னியொகுமரியில் என் றனை் பைொறல
பசய் ய முயன் று முடியொமல் ஏமொந் து பபொனெர்ைளொைபெ
இருை்ைலொம் . அெர்ைறளப் பபொன் ை ஒரு சிலரின்
றையொல் தொன் எனை்குச் சொவு என் றிருை்குமொனொல் அறத
உங் ைளொல் தடுத்துவிட முடியுமொ?"

"பதவீ! இன் று மொறலயிலிருந்து உங் ைள் பபச்சு பை் ைை் ை

விரை்தி நிறலறயபய ைொட்டுகிைது. இெ் ெளவு நம் பிை்றை
இழை்கும் படியொன பபருந் துன் பங் ைள் எறெயும்
ெரவில் றலபய?" என் று உருை்ைம் நிறைந்த பதொனியில்
விசொரித்தொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"ஆசிரியபர! இதுெறரயில் ெந் த துன் பங் ைள் பபொதொதொ?

இன் னும் என் ன ெரபெண்டும் ?"

"ஒரு துன் பமுமில் றல! நீ ங் ைளொைபெ என் பனன் னபெொ

நிறனத்துை் பைொள் கிறீர்ைள் . குமரித் பதய் ெத்தின்
அருளும் பதன் பொண்டி நொட்டு மை்ைளின் குறைவில் லொத
அன் பும் இருை்கிைெறர உங் ைளுை்கு எெரொலும் பைடு சூழ
முடியொது. தங் ைளுறடய அருமந் தப் புதல் ெரும்
குமொரபொண்டியருமொன இளெரசர் அருகில் இல் றலபய
என் று ைெறலப்படலொம் . நொறளை் ைொறலயில் நடை்ை
இருை்கும் மைொசறபை் கூட்டத்தில் பசய் யப் பபொகிை
ஏை் பொடுைளின் மூலம் அந் தை் ைெறலறயயும்
பபொை்கிவிடுகிபைொம் . இளெரசர் எங் கிருந்தொலும் அெறர
உடபன அறழத்துை் பைொண்டு ெருெதை் கு பெண்டிய
பசயல் திட்டங் ைபளல் லொம் நொறளை் கூட்டத்தில்
உருெொகிவிடும் " என் ைொர் ஆசிரியர்.

"அபதொடு விட்டு விடமொட்படொம் . இளெரசர் திரும் பி

ெந் ததும் உடனடியொை மகுடொபிபஷைத்றதயும் கூடபெ
திருமணத்றதயும் பசய் து முடித்து விட்டொல் தொன்
மைொரொணியொருை்குப் பூரணமொைத் திருப் தி ஏை் படும் "
என் று பெழை்ைனிெொயர் கூறியபபொது அங் பை
அெர்ைபளொடு உட்ைொர்ந்திருந் த விலொசினியும் , பைெதியும்
தறல குனிந் து பைொண்டனர். அந்த இளம் பபண்ைளின்
ைன் னங் ைளில் ஏன் அந் தச் சிரிப் பு; ைண்ைளில் மின் னும்
அந் த ஒளிை்கு என் ன பபயர் பசொல் லுெது?

எப் பபொபதொ, சில ஆண்டுைளுை்கு முன் னொல் மதுறர

அரண்மறனயில் ைண்டிருந் த குமொர பொண்டியரின்
சுந் தரத் பதொை் ைம் , அெர்ைள் நிறனவில் அப்பபொது
ைொட்சியளித்திருை்ை பெண்டும் . பபண்ைளுை்கு நொணம்
எெ் ெளவு அழைொை இருை்கிைது! எத்தறனபயொ
சமயங் ைளில் எத்தறனபயொ ைொரணங் ைளுை்ைொைப்
பபண்ைளுை்கு நொணம் ஏை் படுகிைது. ஆனொல் ஒபர ஒரு
சமயத்தில் மட்டும் நொணத்தில் முழுறமயொன ைனிறெை்
ைொண முடிகிைது. திருமணமொைொத இளம் பபண்ைளுை்கு
நடுவில் திருமணத்றதப் பை் றிப் பபசினொல் , உண்டொகிை
நொணம் இருை்கிைபத அதை் கு ஈடும் இல் றல, இறணயும்
இல் றல.

பமலும் சிறிது பநரம் ெொனென் மொபதவிை்கு ஆறுதறல

உண்டொை்குகிை விதத்தில் பபசிை் பைொண்டிருந்து விட்டுப்
பெழை்ைனிெொயரும் , அதங் பைொட்டொசிரியரும்
உைங் குெதை் குச் பசன் ைனர். பபொகும் பபொது
பைெதிறயயும் , விலொசினிறயயும் தனிபய அறழத்து,
"பபண்ைபள! இன் று மைொரொணியின் மனநிறல
சரியில் றல. ைசப்பும் , விரை்தியும் அறடந் த நிறலயில்
புண்பட்டு பநொந்து பபொயிருை்கிைொர். எந்த விநொடியில்
அெருை்கு என் ன பதொன் றுபமன் று ஒன் றும் உறுதியொைச்
பசொல் ெதை் கில் றல. நீ ங் ைள் இருெரும் இங் பைபய
மைொரொணிபயொடு படுத்துை் பைொள் ளுங் ைள் .
ஆடெர்ைளொகிய நொங் ைள் இெ் ெளவு நொழிறைை்கு பமலும்
இங் பை அந் தப் புரப் பகுதியில் நின் று பபசிை்
பைொண்டிருப்பது முறையல் ல. கீபழ மொளிறையில் பபொய் ப்
படுத்துை் பைொள் கிபைொம் . நீ ங் ைள் இருெரும்
மைொரொணிறயை் ைெனித்துை் பைொள் ளுங் ைள் " என் று கூறி
எச்சரித்து விட்டுச் பசன் ைனர். இரவு நீ ண்ட பநரம்
ஆகிவிட்டது. அந் தப்புரத்துப் பணிப் பபண்ைள் தீபங் ைறள
அறணத்துை் ைதவுைறள ஒெ் பெொன் ைொை அறடத்துை்
பைொண்டிருந் தனர்.

சயனை் கிருைங் ைளின் தூப ைலசங் ைளிலிருந்து கிளம் பிய

அகிை் புறையின் நறுமணம் ைொை் பைொடு இறழந்து எங் கும்
பரவிை் பைொண்டிருந்தது.

ெொனென் மொபதவியின் பள் ளியறையில் விளை்கு ஒன் று

மங் ைலொை எரிந்து பைொண்டிருந்தது. அங் கிருந் த மூன் று
மஞ் சங் ைளில் இரண்டில் பைொடிைள் துெண்டு பநளிந்து
கிடப்பது பபொல் பைெதியும் , விலொசினியும் படுத்துை்
பைொண்டிருந் தனர். நடுெொை இருந்த மூன் ைொெது
மஞ் சத்தில் ெொனென் மொபதவி உட்ைொர்ந்தபடிபய ஏபதொ
சிந் தறனயில் ஆழ் ந்திருந் தொர். "பதவீ! இப்படிபய
விடிகின் ைெறர விழித்துை் பைொண்டு உட்ைொர்ந்திருை்ைப்
பபொகிறீர்ைளொ? ைறளப் புத்தீர உைங் கினொல் என் ன?"
என் ைொள் பைெதி.

"தூை்ைம் ெரவில் றலபய, குழந் தொய் ! நொன் என் ன

பசய் பென் ? நீ தூங் கு!" என் று பதில் கூறினொர் மைொரொணி.
விலொசினிபயொ படுத்த சில வினொடிைளுை்குள் பளபய
ஆழ் ந்த உைை்ைத்தில் ஈடுபட்டு விட்டொள் .

பைெதி அதை் கு பமல் மைொரொணிறய ெை் புறுத்தும்

உரிறம தனை்கு இல் றலபயன்று ைண்ைறள
மூடிை்பைொண்டு தறலயறணயில் சொய் ந்தொள் . நன் ைொை
உைங் ைவுமில் றல. நன் ைொை விழித்துை்
பைொண்டிருை்ைவுமில் றல. இரண்டுை்கும் நடுப்பட்ட ஒரு
நிறலயில் அெள் படுை்றையில் கிடந் தொள் .

உைை்ைத்துை்கும் விழிப் புை்கும் நடுபெ ஒருெறைச்

சொதொரண ஓய் வில் கிடந் த பைெதி சிறிது பநரத்துை்குப்
பின் தை் பசயலொைை் ைண் விழித்தொள் . விழித்துை்
பைொண்டெள் மைொரொணிறயை் ைொணவில் றல. மஞ் சத்தின்
பமல் விரித்திருந் த விரிப் புைள் , திண்டுைள் , அறணைள்
எல் லொம் அப்படிபய இருந் தன. ெொயிை் ைதவுப் பை்ைம்
திரும் பிப் பொர்த்தொள் ! அது இபலசொைத் திைந்திருந்தது.
அதங் பைொட்டொசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும் எச்சரித்து
விட்டுப் பபொனது அெளுறடய நிறனவில் மின் னறலப்
பபொல் பதொன் றியது. உடபன எழுந்திருந் து ைதறெத்
திைந்திருந் த ெழியொைப் பைெதியும் கீபழ இைங் கினொள் .
அந் த அறையின் பெளிபய அந் தப்புரத்திலிருந்து பிை
இடங் ைளுை்குச் பசல் லும் இரண்டு மூன் று ெழிைள்
பிரிந் தன. படிை்ைட்டில் இைங் கிை் கீபழ ெந் த பைெதி ஒரு
ைணம் ெழிைள் பிரியும் இடத்தில் தயங் கி நின் ைொள் . அந்த
அர்த்த ரொத்திரி பெறளயில் என் ன பநொை்ைத்பதொடு, எந்த
ெழியில் மைொரொணி பசன் றிருை்ைை் கூடும் என் று அெளொல்
ஊகிை்ை முடியவில் றல. 'திறைத்து நின் று
பைொண்டிருப்பறதை் ைொட்டிலும் மனத்துை்குத் பதொன் றிய
ஏதொெது ஒரு ெழியில் பபொய் ப் பொர்ை்ைலொபம! நம் முறடய
நல் லைொலமொை மைொரொணியொரும் அபத ெழியொைச்
பசன் றிருை்ைலொமல் லெொ?' என் று நிறனத்தெளொய் பநபர
பசல் லும் ெழியில் நடந் தொள் . தீபங் ைபளல் லொம்
அறணை்ைப் பட்டிருந்ததனொல் இருள் சூழ் ந்திருந் தது. ெழி
ெறளந்து ெறளந்து கீழ் பநொை்கி இைங் கியது. அந்த
இருளில் அம் மொதிரிப் பழை்ைமில் லொத பொறதயில்
பைெதிறயத் தவிர பெறு எந் தப் பபண்ணொலும் அெ் ெளவு
துணிெொை நடந்து பசன் றிருை்ை முடியொது. அறத ஒரு
சொைஸம் என் று தொன் பசொல் ல பெண்டும் .

ைறடசியொை, அெறளை் பைொட்றடை்குள் ஒரு திைந் த

பெளியொன இடத்தில் பைொண்டு பபொய் விட்டது. அந் த ெழி,
'ைம் 'பமன் று பெழ மல் லிறைப் பூை்ைளின் மணம்
ைமழ் ந்தது.

அது அரண்மறனப் பபண்ைள் நீ ரொடும் பகுதி. சிறுசிறு

குளங் ைள் . அெை் றில் நிலொ ஒளிறயயும் ெொறனயும்
பிரதிபலிை்கும் பதளிெொன நீ ர். குளங் ைளின் நடுபெ நீ ரொழி
மண்டபங் ைள் . சுை் றிலும் அடர்ந்த பெழ மல் லிறை
மரங் ைள் . நிலொத் திைழும் ெொனபெொளியின்
நட்சத்திரங் ைபளல் லொம் அந் த மரை் கிறளயில் ெந்து
அப்பிை் பைொண்டது பபொல் பெண்ணிை மலர்ைள்
மலர்ந்திருந் தன. 'கீ' என் ை ஓறச நிறைந்திருந்தது. அபதொடு
யொபரொ பமல் லிய குரலில் விசும் பி அழுகிை ஒலி! - பைெதி
நொலொ பை்ைமும் மிரண்டு பொர்த்துை் பைொண்பட அந் த ஒலி
ெருகிை இடத்றதை் ைண்டுபிடிப்பதை் ைொைச் சுை் றிச் சுை் றி
ெந் தொள் ; பெழ மல் லிறை மரங் ைறளயும் நீ ரொழி
மண்டபத்றதயும் ைடந்து பதன் பைொடியில் ெந் து
பொர்த்தொள் . பைொட்றடச் சுெறர ஒட்டினொை் பபொலிருந் த ஒரு
பொழுங் கிணை் றின் விளிம் பில் மைொரொணி விரித்த
கூந்தலும் அழுத ைண்ைளுமொை அமர்ந்து பைொண்டிருந் தொர்.
ஓறசப்படொமல் பின் புைமொை பமதுெொை நடந்து பபொய்
மைொரொணி ெொனென் மொபதவியின் றைைறளப் பை் றிை்
பைொண்டொள் பைெதி.
---------

14. முைட்டுக் கைம்

அன் பைொரு நொள் இரவு முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தில்

ெந் து அண்டரொதித்தனுடன் ெம் பு பசய் த பின் அென்
மறனவியொல் அெமொனப் படுத்தப்பட்டுத் திரும் பியெர்ைள்
இன் னொபரன் பறத பநயர்ைள் இதை் குள் ஒருெொறு பதரிந்து
பைொண்டிருப்பொர்ைள் .

நொறைப் பட்டினத்திலிருந்து புைப் பட்டு விழிஞத்தில்

ெந் திைங் கிய ஒை் ைர்ைபள அந் த ஆட்ைள் . முன் சிறை
அைை்பைொட்டத்தில் தங் குெதை் கு இடம் கிறடை்ைொமல்
திண்டொடிய அந் த இரவுை்குப் பின் அெர்ைள் பதன் பொண்டி
நொட்டில் இரண்படொரு நொட்ைறள ஒளிவு மறைெொைை்
ைழித்து விட்டொர்ைள் . நொஞ் சில் நொட்டு அரசொட்சி
நிறலைறளப் பை் றியும் மைொரொணி ெொனென்
மொபதவிறயப் பை் றியும் எத்தறனபயொ பசய் திைறள
அறிந்து பைொண்டொர்ைள் . தொங் ைள் அங் பை ெந் த
மறுநொறளை்கு மறுநொள் மைொரொணி பபௌர்ணமி
தினத்தன் று ைன் னியொகுமரியில் தரிசனத்துை்ைொை
ெரப்பபொகும் பசய் தியும் அெர்ைளுை்குத் பதரிந் தது.

தங் ைளின் எந் தை் ைொரியத்றத நிறைபெை் றுெதை் ைொை

ெந் தொர்ைபளொ அறத நிறைபெை் றுெதை் கு மைொரொணியின்
ைன் னியொகுமரி விஜயத்றத பயன் படுத்திை்
பைொள் ெபதன் று தீர்மொனித்தனர். அங் பை இங் பை
தங் குெதை் கு இடம் பதடொமல் பநபர ைன் னியொகுமரிை்பை
பபொய் ச் பசர்ந்துவிட்டனர். அங் பையும் தங் குெதை் குச்
சரியொன இடம் கிறடை்ைவில் றல. ைடை் ைறரபயொரத்துச்
பசொறலைளிலும் , பதொட்டங் ைளிலும் தங் குெறத மட்டும்
யொரும் தடுை்ை முன் ெரவில் றல.

மைொரொணி விஜயம் பசய் ெதை் கு முன் தினபம

ைன் னியொகுமரிை்குச் பசன் று விட்டதொல் சில
முன் பனை் பொடுைறளச் பசய் து பைொள் ெதை் கு
அெர்ைளுை்கு ெசதியொை இருந்தது. எங் பை ஒளிந்திருப் பது?
தங் ைள் திட்டத்றத எப் படி நிறைபெை் றுெது? எப்படித்
தப் புெது? என் பது பபொன் ை முன் பனை் பொடுைறளப்
பை்குெமொைச் பசய் து றெத்துை் பைொண்டு விட்டனர்,
ெடதிறசப் பபரரசரின் அந் த ஒை் ைர்ைள் . இதன் விறளெொை
ஏை் பட்ட நிைழ் சசி் ைறள ைடந் த அத்தியொயங் ைளில்
பதரிந்து பைொண்டு விட்படொம் . அந்த ஒை் ைர்ைள்
எண்ணியபடிபயொ, திட்டமிட்டபடிபயொ எதுவும்
நடை்ைவில் றல. ைன் னியொகுமரியிலிருந்து தப் பி ெருெது
பிரம் மப் பிரயத்தனமொகி விட்டது அெர்ைளுை்கு.
அன் றைய தினம் இரண்டு பபரிய அதிர்ச்சிைளுை்கு
ஆளொகிவிட்டனர் அெர்ைள் . ஒன் று அெர்ைள் மூெரும்
திட்டமிட்டு எதிர்பொர்த்திருந் தபடி குமரிை் பைொவில்
பிரைொரத்தில் ெொனென் மொபதவியின் பமல் பெறல
எறிந்து பைொல் ல முடியொமை் பபொனது; மை் பைொன் று
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியிடம் பைொடுை்ைப்பட
பெண்டிய திருமுைபெொறல, அந் த ஓறலயில்
குறிப்பிட்டிருந் த நிைழ் சசி
் ைறளச் பசய் து முடிப்பதை் கு
முன் பப தளபதி ெல் லொளபதெனின் றையில் சிை்கியது.

இந் த இரண்டு எதிர்பொரொத அதிர்ச்சிைளிலிருந்தும்

விடுபட்டுத் தொங் ைள் அனுப்பப்பட்ட பநொை்ைத்றத
நிறைபெை் றித் திரும் பவில் றலயொனொல்
ஆத்திரை்ைொரனொன பைொடும் பொளூர் மன் னன் தங் ைள்
தறலறய ெொங் கி விடுெொன் என் பது அெர்ைளுை்கு
நன் ைொைத் பதரியும் . என் ன பசய் ெது என் று திறைத்தனர்,
அந் த மூன் று ஒை் ைர்ைளும் .

"முத்தறரயொ! ஊருை்குத் திரும் பின பின் நொம் உயிபரொடு

இருப்பதும் இல் லொததும் பசொல் லிவிட்ட ைொரியத்றத
முடித்துை் பைொண்டு பபொகிபைொமொ, இல் றலயொ என் பறதப்
பபொறுத்திருை்கிைது. ஆைபெ இன் னும் ைொலம் ைடந்து
விடவில் றல. இன் று மீதமிருை்கும் இந்த இரொப் பபொது
முடிந் து, நொறளப் பபொழுது விடிெதை் குள் நூறு
பைொறலைறளச் பசய் யலொம் . நூறு ஓறலைறள
எழுதலொம் " - என் ைொன் பசம் பியன் என் னும் ஒை் ைன் .

"எனை்கு அப் பபொபத பதரியும் . புன் றன மரத்துத்

பதொட்டத்தில் நொம் ஆறடைறளை் ைறளந்து
றெத்துவிட்டுை் ைடலில் நீ ரொடிை் பைொண்டிருந் த பபொது
அந் தை் குட்றடத் தடியன் ெந்து பொர்த்தொபன; அப் பபொபத
ஏபதொ பைொளொறு நடை்ைப் பபொகிைபதன் று என் னுறடய
மனத்தில் குைளி பசொல் லிவிட்டது" என் ைொன் முத்தறரயன் .

"நடந் தறதப் பபசி என் ன ஆைப் பபொகிைது? அந் தை்

குடுமிை்ைொரத் தடியறன மறுபடியும் எங் ைொெது ைொண
பநர்ந்தொல் உடபன பெட்டிப் பபொடுபெொம் . இப் பபொது
நடை்ை பெண்டியறதை் ைொண்பபொம் . பசம் பியொ!
உன் னுறடய பயொசறனறயச் பசொல் . ஏபதொ கூறினொபய?"
என் ைொன் இரும் பபொறை.

"நொன் பசொல் கிை ெழிறயை் பைட்டொல் தொன்

பைொடும் பொளூர் மன் னரின் பைொபத்துை்கு ஆளொகிச்
சொைொமல் தப்ப முடியும் . முதலில் ஒரு பபொலி ஓறல தயொர்
பசய் ய பெண்டும் . தளபதி நம் மிடமிருந்து பறித்துை்
பைொண்ட ஓறலயில் என் ன எழுதியிருந்தபதொ, அறத
அப்படிபய இந் தப் புது ஓறலயில் எழுதி விடுபெொம் .
ஓறலயில் ெடதிறச மூெரசரின் அறடயொளச்
சின் னங் ைறளயும் எழுத்தொணியொல் ெறரந்து
பைொள் ளலொம் . அந் த ஓறலறயப் பத்திரமொை றெத்துை்
பைொண்டு புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடை்குப் பபொபெொம் .
எப் படி நம் மொல் பைொட்றடை்குள் நுறழய முடியும் ? எந் த
விதத்தில் மைொரொணிறய பநருங் கிை் பைொறல பசய் ய
முடியும் என் பறதபயல் லொம் இப் பபொது நொன் விெரித்துச்
பசொல் ல முடியொது. இந் த நள் ளிரவில் பெை் று நொட்டு
ஒை் ைர்ைளொன நொம் பைொட்றடை்குள் நுறழெதும் ,
குறிை்பைொறள முடித்துை் பைொள் ெதும் நம் முறடய
சொமர்த்தியத்றதப் பபொறுத்திருை்கின் ைன. இது
நம் முறடய ைறடசி விநொடி முயை் சிைள் " - என் று
பசம் பியன் ஆணித்தரமொைை் கூறிய பபொது மை் ை இரண்டு
பபர்ைளும் மறுை்ை முடியவில் றல.

"முதலில் இப் பபொது ஓறலை்கும் எழுத்தொணிை்கும் எங் பை

பபொெது?"
"ஆ! பபொெதை் கு ஓர் இடம் இருை்கிைது. எனை்கு
இப்பபொதுதொன் நிறனவு ெருகிைது. முன் சிறை
அைை்பைொட்டத்துை்குப் பபொனொல் இப் பபொது ஓறலயும்
எழுத்தொணியும் தயொரித்து விடலொம் . அந் தச் சத்திரத்து
மணியை்ைொரன் ைணை்பைழுதுெதை் ைொை ஓறல
எழுத்தொணி நிச்சயம் றெத்திருப்பொன் . அபதொடு அந் தத்
தடியனும் , அென் மறனவியொன அந் தத் துடுை்குை்ைொரியும்
அன் று நம் றம அெமொனப் படுத்தினதை் குச் சரியொனபடி
பழிெொங் கி விடலொம் " என் று இரும் பபொறை பயொசறன
கூறிய பபொது, "பொரொட்டுகிபைன் இரும் பபொறை!
உன் னுறடய மண்றடை்குள் பள இெ் ெளவு ஞொபைசை்தி
ஒளிந்து பைொண்டிருை்கிைபதன் பது எங் ைளுை்கு
இதுெறரயில் பதரியொமல் பபொய் விட்டபத!" என் று அென்
முதுகில் தட்டிை் பைொடுத்தனர் பசம் பியனும்
முத்தறரயனும் .

இந் தத் தீர்மொனத்துை்குப் பின் அெர்ைள் மூெரும் பெைமொை

முன் சிறை அைை்பைொட்டத்துை்குப் புைப்பட்டுச் பசன்ைனர்.
அப்படிச் பசல் லும் பபொது எங் ைொெது, யொரிடமொெது
அைப்பட்டுை் பைொண்டு விட பநரிடுபமொ என் ை
பயத்தினொல் ஊர்ைளுை்கும் , நைரங் ைளுை்கும் ஊபட
பசல் லும் நொட்டுப் புைத்துச் சொறலைளிபலொ, ெழிைளிபலொ
பசல் லொமல் ைொட்டுப் பொங் ைொன கிறள ெழிைளிபல
மறைந்து பசன் ைனர்.

இந் த முெரும் இப்படி முன் சிறை அைை்பைொட்டத்றத

பநொை்கிச் பசன் று பைொண்டிருந் த பநரத்தில் தொன் தளபதி
ெல் லொளபதென் ைன் னியொகுமரியில் தன் வீரர்ைபளொடு
இெர்ைறளத் பதடிை் பைொண்டிருந் தொன் . நொரொயணன்
பசந் தன் சுசீந்திரம் தொணுமொலய விண்ணைரத்தில்
மைொமண்டபலசுெரறரச் சந் தித்துை் ைன் னியொகுமரியில்
நடந் த நிைழ் சசி
் ைறளை் கூறுெதை் ைொைை் குதிறரப்
பிரயொணம் பசய் து பைொண்டிருந் தொன் . சுசீந் திரம்
தொணுமொலயம் பபருமொள் பைொவிலில் தம் முறடய
பசல் ெை் குமொரி குழல் பமொழியுடனும் விழிஞத்திலிருந்து
அறழத்துை் பைொண்டு ெந் த இளந்துைவியுடனும்
நொரொயணன் பசந் தறனயும் அென் பைொண்டு
ெரப்பபொகும் பசய் திைறளயும் எதிர்பொர்த்துை் ைொத்துை்
பைொண்டிருந் தொர் மைொமண்டபலசுெரர். மைொரொணி,
அதங் பைொட்டொசிரியர் முதலியெர்ைள் குமரிை்
ைடை் ைறரயிலிருந்து புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடை்குத்
திரும் பிை் பைொண்டிருந் தனர்.

முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தில் முதல் யொமம்

முடிெதை் குள் பளபய அன் று அசொதொரணமொன அறமதி
நிலவியது. 'பபௌர்ணமி' தினமொறையினொல் சத்திரத்தில்
ெந் து தங் கியிருந் த யொத்திரீைர்ைளில் பபரும் பொபலொர்
ைன் னியொகுமரிை்கும் சுசீந்திரத்துை்குமொைத்
தரிசனத்துை்குச் பசன் று விட்டனர். யொத்திறர ெந் தெர்ைள்
பபௌர்ணமி என் பதை் ைொை மட்டும் அன் று ைன் னியொகுமரி
பசல் லவில் றல. அன் றைை்குச் பசன்ைொல்
உலைமொபதவியொகிய ைன் னியொகுமரி அம் மனின்
தரிசனத்பதொடு பொண்டிமொபதவியொகிய மைொரொணியின்
தரிசனமும் அங் பைபய கிறடை்கும் என் ை பசய் தியும்
அெர்ைளுை்குத் பதரிந் திருந் தது. மைொரொணிறயப் பொர்ை்ை
பெண்டுபமன் ை ஆெலும் ைட்டுை் ைடங் ைொமல் இருந் ததொல்
அெர்ைள் அண்டரொதித்த றெணெறன ெழிைொட்டியொைத்
துறணை்கு அறழத்துை் பைொண்டு கிளம் பினர்.

சத்திரத்றதப் பொர்த்துை் பைொள் ெதை் கு பெறு யொரொெது

ஆள் இருந் தொல் பைொறத நொச்சியொரிடம் பசொல் லி
ெை் புறுத்தி அெறளயும் தங் ைபளொடு அறழத்துை்
பைொண்டு பபொயிருப் பொன் அண்டரொதித்தன் . ஆனொல்
அதை் கு ெழியில் லொமல் இருந் தது நிறலறம.
யொத்ரை ீ ர்ைளும் , தொனும் தரிசனத்றத முடித்துை் பைொண்டு
திரும் பி ெரும் பபொது சொப் பிடுெதை் கு உணவு தயொரித்து
றெத்திருை்ை பெண்டும் . பைொறதபயொ, தொபனொ இருந் தொல்
தொன் அறத நிறைபெை் ை முடியும் .

"பைொறத! இந் த யொத்ரை ீ ர்ைறளபயல் லொம் அறழத்துை்

பைொண்டு நீ ைன் னியொகுமரிை்குப் பபொய் விட்டு ெொ. நொன்
இங் பை இருந்து ஆை பெண்டிய ைொரியங் ைறளை்
ைெனித்துை் பைொள் கிபைன் " என் று அென் அெளிடம்
பசொல் லிப் பொர்த்தொன் . ஆனொல் அெள் அதை் கு
இணங் ைவில் றல. அதை் கு பமல் இன் னும்
ெை் புறுத்தியிருந் தொல் இணங் கியிருப் பொபளொ என் னபெொ?
அென் ெை் புறுத்தவில் றல. தொபன யொத்ரை
ீ ர்ைறள
அறழத்துை் பைொண்டு புைப் பட்டு விட்டொன் .

"பைொறத! யொருை்பைன் ன ெந் தபதன் று நீ பொட்டுை்குச்

சத்திரத்துை் ைதறெ அறடத்துை் பைொண்டு தூங் கிவிடொபத.
நொங் ைள் இரண்டொெது யொமம் முடிெதை் குள் எப்படியும்
திரும் பி ெந் துவிடுபெொம் . ெயிை் றைை் ைொயப் பபொட்டு
விடொபத" என் று பபொகும் பபொது சிரித்துை் பைொண்டு
பசொல் லிவிட்டுப் பபொனொன் அண்டரொதித்தன் .

பைொறதயின் ைணெனும் , சத்திரத்தில்

தங் கியிருந் தெர்ைளும் மொறலயிபலபய புைப் பட்டுச்
பசன் றுவிட்டொர்ைள் . ஒபர சமயத்தில் ஆயிரை்ைணை்ைொன
மை்ைள் தங் ை முடியும் அளவுை்குப் பபரும் பரப் புள் ள
அந் தச் சத்திரத்தில் இப்பபொது மூன் பை மூன் று பபண்ைள்
மட்டும் தனித்திருந் தனர். சத்திரத்து மறடப்பள் ளிைளில்
சறமயல் பெறல பசய் யும் இரண்டு பணிப் பபண்ைள்
தவிரை் பைொறத நொச்சியொர் ஒருத்தி ஆை பமொத்தம் மூன் று
பபர்ைள் தொன் . பணிப் பபண்ைள் இரவுச் சொப் பொட்டுை்ைொை
அடுப்பு மூட்டிச் சறமயல் பெறலயில் ஈடுபட்டிருந் தனர்.
பைொறத நொச்சியொர் சறமயலுை்கு பெண்டிய படித்தரப்
பபொருள் ைறள உை்கிரொணத்துை் ைட்டறள
அறையிலிருந்து எடுத்துை் பைொடுத்து விட்டு பமை் பொர்த்துை்
பைொண்டிருந் தொள் . சறமயல் பெறலயில் ஈடுபட்டிருந் த
பணிப் பபண்ைள் இரண்டு பபரும் பைொறதயின்
நறைச்சுறெயில் ஈடுபட்டு அடிை்ைடி குலுங் ைை் குலுங் ைச்
சிரித்தொர்ைள் . முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தில்
தங் குபெர்ைளுை்குச் சுறெயொன ெசதிைள் இரண்டு. ஒன் று:
அங் பை ெருபெொறர உபசரிை்ை விருந் பதொம் புகிை முறை.
இரண்டொெது: அந்த அைை்பைொட்டத்றத நிர்ெொைம்
பசய் யும் அண்டரொதித்தன் - பைொறத - இந்தத் தம் பதியின்
நறைச்சுறெ நிறைந் த சரளமொன பெடிை்றைப் பபச்சு.

அதுவும் பைொறத பபசத் பதொடங் கிவிட்டொல் ஒபர

பைொண்டொட்டம் தொன் . மறடப்பள் ளியில் பெறல பொர்ை்கும்
பணிப் பபண்ைள் தங் ைள் றைை் ைொரியங் ைறளபயல் லொம்
மைந்து பைட்டுை் பைொண்பட இருப் பொர்ைள் . ஒரு முறை
பைொறதயின் நறைச்சுறெப் பபச்சு பெள் ளத்தில்
மூழ் கியிருந் த பணிப்பபண்ைள் ஒரு பபரிய விபரீதமொன
ைொரியத்றதபய பசய் து விட்டொர்ைள் . அதொெது சர்ை்ைறரப்
பபொங் ைலில் பபொடபெண்டிய பெல் லத்றதப் புளிை்
குழம் பிலும் புளிை்குழம் பில் பபொட பெண்டிய உப்பு, ைொரம்
முதலியெை் றைச் சர்ை்ைறரப் பபொங் ைலிலும் பபொட்டுச்
சறமயல் பசய் து றெத்து விட்டொர்ைள் . அதன் விறளெொை
அன் றைை்குச் சத்திரத்தில் சொப்பிட உட்ைொர்ந்த அத்தறன
பபரும் அெதிப்பட்டனர். "இந் தொ, பைொறத! இனிபமல்
மறடப்பள் ளியில் பெறல நடந் து பைொண்டிருை்கும் பபொது
பணிப் பபண்ைளிடம் பபொய் பபச்சுை் பைொடுத்தொபயொ
பதரியும் பசதி!" என் று அன் றைை்கு அெறளை்
ைடுறமயொைவும் பெடிை்றையொைவும் எச்சரித்து
றெத்தொன் அண்டரொதித்த றெணென் .

இதனொல் பணிப் பபண்ைள் பைொறதபயொடு பபசிை்

பைொண்பட மறடப்பள் ளி ைொரியங் ைறளை் ைெனிை்ை
பநர்ந்தொல் உஷொரொை பெறல பசய் ெது ெழை்ைம் . பைொறத
ஏபதொ பபச ஆரம் பித்ததும் , "அம் மணீ! தயவு பசய் து
இப்பபொது நிறுத்திை் பைொள் ளுங் ைள் . நொங் ைள்
மறடப்பள் ளி பெறலைறள முடித்துவிட்டு ெருகிைெறர
பபொறுத்துை் பைொள் ளுங் ைள் " என் ைொர்ைள் .

"சரிதொன் ! நீ ங் ைள் பெறலறயை் ைெனியுங் ைள் . நொன்

பபொய் ச் சத்திரத்தின் அந் தி விளை்குைறள ஏை் றுகிபைன் .
இருட்டுகிை சமயமொகிவிட்டது" என் று கூறிவிட்டு
மறடப்பள் ளியிலிருந்து பெளியில் ெந்தொள் பைொறத
நொச்சியொர்.

தீபங் ைறள ஏை் றிய பின் ெொசை் புைத்துை்கு அருகில் உள்

பை்ைமொை இருந் த சத்திரத்துை் குைட்டில் உட்ைொர்ந்து
ஓறலச் சுெடிறய எடுத்து அன் றையப் படித்தரை் ைணை்கு
விெரங் ைறள அதில் எழுதிடலொனொள் . அெளுறடய
ைணென் அன் ைொடம் பசய் ய பெண்டிய ெழை்ைமொன
பெறல அது. அன் று அென் பெளிபய பசன்றிருந் ததொல் ,
தொன் பைொடுத்திருந்த படித்தரத்துை்குத் தொபன ைணை்கு
எழுதினொள் .

அடிை்ைடி எழுதிப் பழை்ைப் படொத அெள் றை

எழுத்தொணிறயப் பிடித்து ஒெ் பெொரு எழுத்தொை ஓறலயில்
எழுதிை் பைொண்டிருந்தது. ஏபதொ பைட்பதை் ைொை அப் பபொது
அங் கு ெந் த மறடப்பள் ளிப் பணிப் பபண், "என் ன அம் மொ!
ஓறலயில் ஏதொெது சித்திரம் ெறரகிறீர்ைளொ? இெ் ெளவு
பமதுெொை எழுதிை் பைொண்டிருை்கிறீர்ைபள?" என் று
விறளயொட்டொைச் சிரித்துை் பைொண்பட பசொல் லிவிட்டுப்
பபொனொள் .

"சரி! சரி! பபொய் ை் ைொரியத்றதச் பசய் . நொன் எழுதி விட்டு

ெருகிபைன் " என் று அெளுை்குப் பதில் பசொல் லிவிட்டு
பமலும் குனிந்து பைொண்பட எழுதலொனொள் பைொறத.

பை்ைத்தில் ைொலடி ஓறச பைட்டது. பணிப்பபண்ைள் தொம்

ஏதொெது பைட்டுப் பபொை ெந் திருப் பொர்ைள் என் று தறல
நிமிரொமல் எழுதிை் பைொண்படயிருந் தொள் அெள் .

குபீபரன் று விளை்றை பநொை்கி ெொயொல் ஊதும்

ைொை் பைொறச. விளை்கு உடபன அறணந்தது. "சீ!
இபதன் னடி உங் ைளுை்கு இந் தத் திமிர்? எது
விறளயொடுகிை பநரம் என் று உங் ைளுை்குத் பதரியொதொ?"
என் று பசொல் லிை் பைொண்பட தறல நிமிர்ந்த பைொறத
எதிபர தனை்கு முன் இருட்டில் நின் ைெர்ைறளப் பொர்த்து
'வீல் ' என் று அலறுெதை் கு ெொறயத் திைந் தொள் . ஆனொல்
அெளுறடய ெொயிலிருந்து அலைல் பெளி ெருெதை் குள்
ெலிறம ெொய் ந் த முரட்டுை் ைரம் ஒன் று அெள் ெொயில்
துணிறயத் திணித்தது. எெ் ெளபெொ முயன் றும் ஒரு சிறு
முனைல் கூட அெள் ெொயிலிருந்து பெளிப் பட இயலொமை்
பபொய் விட்டது. இன் பனொரு முரட்டுை் றை அெள்
றையிலிருந்து ஓறலறயயும் எழுத்தொணிறயயும்
பறித்துை் பைொண்டது. பைொறத றை ைொல் ைறள உறதத்துை்
பைொண்டு திமிறினொள் . அெள் முைத்துை்கு மிை அருகில்
இருளில் ஒரு மின் னல் மின் னியது. பைொறத மூச்சுத்
திணறிப் பிதுங் கும் விழிைளொல் பொர்த்தொள் . பொர்றெ
கூசியது. அது மின் னலல் ல. ஒரு ைத்தி! மறு விநொடி அந் தப்
பபண் மூர்ச்றசயொகித் துெண்டு விழுந் தொள் .

---------

15. ேளபதிக்குப் புைியாேது!

நொரொயணன் பசந் தனும் , மைொமண்டபலசுெரரும்

விளை்பைொடு தொன் நின் று பைொண்டிருந்த பை்ைமொைத்
திரும் பிய பபொது, 'ஐபயொ இப் பபொது இங் பை இெர்ைள்
பொர்ப்பறதை் ைொட்டிலும் இந் தச் சுரங் ைத்துை்
ைை் பொறைைள் பமலிருந்து பமொத்தமொை இடிந் து விழுந்து
என் றன இப் படிபய அமுை்கி விட்டொலும்
பரெொயில் றலபய! அைப்பட்டுை் பைொண்டொல்
மைொமண்டபலசுெரர் என் றனப் பை் றி எெ் ெளவு
பைெலமொை நிறனப்பொர்? நொன் தொன் அெர் முைத்தில்
எப் படி விழிப் பபன் ? எதை் ைொை எந் த விதத்தில் இந் தச்
சுரங் ைப் பொறதை்குள் இைங் ை பநர்ந்தபதன் று சமொதொனம்
பசொல் லிச் சமொளிப் பபன் ? நொன் என் ன பசொன் னொல் தொன்
என் ன? நம் பெொ பபொகிைொர்ைள் ?' என் று இப் படி எத்தறன
எத்தறன எண்ணங் ைள் தளபதி ெல் லொளபதெனின்
மனத்தில் பதொன் றின பதரியுமொ?

இெ் ெளவு தூரத்துை்கு அெர்ைள் பநருங் கி ெந் து விட்ட பின்

தப் ப முடியுபமன் ை நம் பிை்றைபய பசத்துவிட்டது அென்
மனத்தில் . அந் த நிறலயிலும் மனிதனுை்கு இயை் றையொை
ஏை் படுகின் ை தை் ைொப் பு உணர்ச்சிறயயும் , பயத்தின்
தூண்டுதலும் தருகின் ை சுயபலமும் அெறனை் றைவிட்டு
விடவில் றல.

தன் றனயறியொமபல பமல் ல பமல் லப் பின் னுை்கு நைர்ந்து

பைொண்டிருந் தொன் அென் . பத்துப் பன் னிரண்டு பொைதூரம்
பின் னுை்கு நைர்ந்த பின் ஒரு பொறை இடுை்கில்
ெல் லொளபதென் ஒட்டிப் பதுங் கிை் பைொண்டொன் .

சுரங் ைப் பொறத திருப் பத்துை்கு ெந் ததுபம நொரொயணன்

பசந்தனும் மைொமண்டபலசுெரரும் நின் றுவிட்டனர். "இந் த
இடத்தில் தொன் யொபரொ நிை் பது பபொலத் பதரிந்தது.
இப்பபொது பொர்த்தொல் ஒருெறரயும் ைொபணொம் . ஒரு
பெறள என் ைண்ைளுை்கு மட்டுபம பதரிந் த பெறும்
பிரறமபயொ?" என் ைொர் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.

"சுெொமி! அப்படி நம் றமத் தவிர பெை் ைெர் எெரும் இந் த

மொளிறையில் நுறழந்திருை்ை ெழியில் றல!" என் று
நொரொயணன் பசந் தன் அெருை்குப் பதில் கூறினொன் .

"எனை்பைொரு சந்பதைம் பசந் தொ! தளபதி ெல் லொளபதெறன

விருந் தினர் மொளிறைை்குை் பைொண்டு பபொய் தங் ைச்
பசய் தொபய? அென் நீ அங் கிருை்கும் பபொபத படுத்து
உைங் ைத் பதொடங் கி விட்டொபனொ? அல் லது விழித்துை்
பைொண்டு உட்ைொர்ந்திருந் தொபனொ?" என் று இருந்தொை்
பபொலிருந்து எறதபயொ நிறனத்துை் பைொண்டு பைட்பெர்
பபொல் பைட்டொர் இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.

"சுெொமி! தளபதி ெல் லொளபதெறனப் பை் றி நீ ங் ைள்

சிறிதும் சந்பதைப் பட பெண்டொம் . அெர் இந் பநரத்தில்
விருந் து மொளிறையில் சுைமொைை் குைட்றட விட்டுத்
தூங் கிை் பைொண்டிருப் பொர்!" என் று நொரொயணன் பசந் தன்
பதில் கூறிய பபொது மறைெொைப் பதுங் கியபடி
அெர்ைளுை்குள் நிைழ் ந்த உறரயொடறலை் பைட்டுை்
பைொண்டிருந் த தளபதிை்குச் சிரிப் புப் பபொங் கிை் பைொண்டு
ெந் தது.
"சரி அப்படியொனொல் இங் பை தளபதி ெந்து நிை் பது பபொல்
என் ைண்ைளுை்குத் பதன் பட்ட பதொை் ைம் பெறும்
பிரறமயொைத்தொன் இருை்கும் . வீண் மனச் சந் பதைத்தொல்
ஏை் பட்ட நிழல் உருெம் தொன் . அப்படிபய இங் பை ஆள்
ெந் திருந் தொலும் அதை் குள் நம் ைண்ைளில் மண்றணத்
தூவிவிட்டு எங் பை ஓடியிருை்ை முடியும் ?" என் று கூறிவிட்டு
அெறனயும் அறழத்துை் பைொண்டு திரும் பி நடந் தொர்
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி.

அெர்ைள் அந் தச் சுரங் ைப் பொறதயின் திருப்பத்திலிருந்து

திரும் பி முன் பு நின் று பைொண்டிருந் த அந் த இடத்துை்குப்
பபொன பபொதுதொன் அசுர பெைத்தில் அடித்துை்
பைொண்டிருந் த தளபதியின் பநஞ் சு சுபொெ நிறலை்கு
ெந் தது. 'இந் த நொரொயணன் பசந் தன் நீ டூழி ெொழ் ை! நொன்
குைட்றட விட்டுத் தூங் கிை் பைொண்டிருப் பதொை இென்
மட்டும் பசொல் லியிரொவிட்டொல் மைொமண்டபலசுெரரின்
சந் பதைம் இபலசில் அெறர விட்டு நீ ங் கியிருை்ைொது.
சுரங் ைப் பொறத முழுெதும் விளை்பைொடு பதடி என் றனை்
ைண்டிருப்பொர்!' என் று தனை்குள் எண்ணிை் பைொண்டொன் .

இப்படி மகிழ் ந்து பபருறமப்பட்டுை் பைொண்டிருை்கும்

பபொபத இன் பனொரு சந் பதைமும் பீதியும் அென் மனத்தில்
கிளம் பி அெறனப் பயமுறுத்தத் பதொடங் கிவிட்டன.
'இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி முதலியெர்ைள் இந் தப்
பொதொள மண்டபத்திலிருந்து பமபல ஏறிப் பபொெதை் கு நீ
நின் று பைொண்டிருை்கும் இபத ெழியொைத்தொபன திரும் பி
ெருெொர்ைள் ! அப் பபொது என் ன பசய் ெொய் ? அதை் குள் நீ
ெந் த ெழிபய திரும் பி பமபல பபொைொவிட்டொல் நிச்சயமொை
அெர்ைள் உன் றனப் பொர்த்துவிடப் பபொகிைொர்ைள் . நீ
அெர்ைளிடம் நிச்சயம் அைப் பட்டுை் பைொள் ளத்தொன்
பபொகிைொய் ' என் று தளபதி ெல் லொளபதெனுறடய உள்
மனம் அெறன எச்சரித்தது.

'அடொடொ! இதுெறர இந் த பயொசறனபய நமை்கு

ஏை் படவில் றலபய. நொன் நின் று பைொண்டிருை்கும்
இடத்துை்கு அெர்ைள் திரும் பி ெருெதை் குள் நொன் பமபல
ஏறிப் பபொய் விட பெண்டும் ' என் று எண்ணியெனொய் ப்
பதுங் கிை் பைொண்டிருந் த இடத்திலிருந்து பமல் ல
எழுந் தொன் தளபதி ெல் லொளபதென் .
அென் அப் படி எழுந் திருந் து திரும் புெதை் குத் தயொரொன
நிறலயில் , ைறடசி முறையொை அெனுறடய விழிைள்
பொதொள மண்டபத்துப் பை்ைமொைத் திரும் பிப் பொர்த்தன.
அப் பபொது சிறிது பநரத்துை்கு முன் தன் மனம்
எண்ணியதை் கு மொைொை அெர்ைள் பெபைொர் புதுப் பொறத
ெழிபய பமபல ஏறிச் பசன் று பைொண்டிருப் பறத அென்
ைண்டொன் .

அென் நின் று பைொண்டிருந் த இடம் பொதொள மண்டபத்தின்

கிழை்குை் பைொடி மூறல. அந் த மூறலயின் பமபல பளிங் கு
பமறடயில் திருமைள் சிறலை்ைருபை பைொண்டு பபொய்
விடும் சுரங் ைப்பொறத ஆரம் பமொகிைது.

மறுபை்ைம் பமை் குை் பைொடி மூறலயில் அபத பபொல் ஒரு

படிை்ைட்டு சரிெொை பமபல பநொை்கி ஏறிச் பசன்ைது. அந் தப்
படியில் நொரொயணன் பசந் தன் தீபத்றதப் பிடித்துை்
பைொண்டு முன் னொல் பசல் ல, அெனுை்குப் பின்
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி, குமொர பொண்டியர் பபொல்
அென் ைண்ைளுை்குப் பிரறமயளித்த துைவி, அெருை்கு
அருகில் சிரித்துப் பபசிை் பைொண்டு பசல் லும் குழல் பமொழி
- ஆை நொல் ெரும் பமபல ஏறிச் பசன்று பைொண்டிருப்பறதத்
தளபதி ெல் லொளபதென் பொர்த்தொன் .

பமல் பைொடியிலிருந் து உயரச் பசொல் லும் அந் தப்

படிை்ைட்டு ெழி எங் பை பைொண்டு பபொய்
விடுெதொயிருை்கும் என் று அெனொல் தீர்மொனிை்ை
முடியவில் றல. அந் த ஒரு ைணத்தில் அெனுறடய மனம்
முழுெதும் நிறைந் திருந் த ஆெல் ஒன் பை ஒன் றுதொன் .
அங் குள் ள மர்மங் ைறளயும் இரைசியங் ைறளயும்
ஒபரயடியொைப் புரிந்து பைொண்டு விட பெண்டுபமன் ை
ஆறசதொன் அது.

அெர்ைள் ைண்பொர்றெை்கு மறைகின் ை ெறரயில்

பபொறுத்திருந்துவிட்டு அடை்ை முடியொத ஆறசயுடன்
பொதொள மண்டபத்துை்குள் அடிபயடுத்து றெத்தொன்
அென் . ஆனொல் அென் நிறனத்தபடி அப்பபொது அங் பை
எறதயும் பொர்ை்ை முடியவில் றல. அங் பை இருந் த ஒபர ஒரு
தீபத்றதயும் நொரொயணன் பசந் தன் பபொகும் பபொது பமபல
எடுத்துை் பைொண்டு பபொய் விட்டதனொல் மண்டபம் ,
அதிலிருந்து கிழை்பையும் பமை் பையும் பசல் லும் ெழிைள்
யொவும் பறழயபடி பயங் ைர அந் தைொரப் பபொர்றெயில்
மூழ் கிவிட்டிருந் தன.

'இந் த மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையில் ெந்து

என் னுறடய மூறளபய குழம் பிப் பபொய் விட்டதொ? முன்
பயொசறனபயொ, விறளபெொ பதரியொமபல ஒெ் பெொரு
ைொரியத்றதயும் பசய் து பைொண்டு பபொகிபைபன!
பிள் றளயொர் பிடிை்ைப் பபொய் ை் குரங் ைொை அல் லெொ
முடிந் து விட்டது? பெளிபயறுெதை் கு ெழிகூடத் பதரியொத
றமயிருட்டில் இந் த மண்டபத்துை்குள் நுறழந்து மொட்டிை்
பைொண்படபன' என் ை மனத்தவிப் புடன் இருட்றடத்
துழொவினொன் ெல் லொளபதென் .

ஒருமுறை அங் பை குவிந் திருந் த பைடயங் ைளின் குவியலில்

பமொதி நிறல குறலந்து தடுமொறினொன் அென் . அப் பபொது
நூறு பெண்ைலை் ைறடைளில் ஆயிரமொயிரம் மத
யொறனைள் புகுந்து அமளி பசய் தொை் பபொன் ை அெ் ெளவு
ஒலியும் எதிபரொலியும் அங் பை உண்டொயின. தளபதி
நடுங் கிப் பபொனொன் . இெ் ெளவு பபரிய ஓறச பமபல
இருப்பெர்ைளுை்குை் பைட்ைொமலொ பபொகும் ? அென்
மனை்ைண்ைளுை்கு முன் னொல் அெனொைபெ ஒரு
ைொட்சிறயை் ைை் பறன பசய் து பைொண்டு பொர்த்தொன் .

அந் த ஓறசறயை் பைட்டு நொரொயணன் பசந் தனும்

எமகிங் ைரர்ைறளப் பபொன் ை நொறலந் து வீரர்ைளும்
றையில் உருவிய ெொள் ைபளொடு சுரங் ைத்துை்குள் இைங் கி
ஒடிெருகிைொர்ைள் . அெர்ைறளப் பொர்த்ததும் , 'ஐபயொ! நொன்
ஒரு குை் ைமும் பசய் யவில் றல. பதரியொமல் இதை் குள்
இைங் கி ெந்து விட்படன் . தயவு பசய் து இது
மைொமண்டபலசுெரருை்குத் பதரிய பெண்டொம் !' என் று
நொரொயணன் பசந் தனின் றைைறளப் பிடித்துை் பைொண்டு
அபயை் குரலில் பைஞ் சுகிைொன் அென் .

குட்றடை் ைரும் பபய் பபொல் குரூரமொைத் தன் பபரிய

ைண்ைறள விழித்துப் பொர்ை்கும் நொரொயணன் பசந் தன் ,
'அபதல் லொம் முடியொது! தளபதியொயிருந் தொல் என் ன?
யொரொயிருந் தொல் என் ன? உரிறமைறளத் தெைொைப்
பயன் படுத்திை் பைொண்டெர்ைறள அெர்ைள் யொரொை
இருந் தொலும் சரி, இங் கிருந் து உயிபரொடு தப்ப விடுகிை
ெழை்ைம் எங் ைள் மைொமண்டபலசுெரரிடம் கிறடயபெ
கிறடயொது!' என் று நிர்த்தொட்சண்யமொன ைடுறம
நிறைந் த குரலில் பதில் பசொல் லுகிைொன் . இந் தை்
ைை் பறனறய நிறனை்கும் பபொபத பயமொை இருந் தது
தளபதிை்கு.

அந் தப் பொதொள மண்டபத்தில் ஊசி நுனி இடமும் விடொமல்

சுை் றிப் பொர்த்து எல் லொ மர்மங் ைறளயும் பதரிந்து
பைொண்டு விட பெண்டுபமன் று அென் மனத்தில் பபொங் கி
எழுந் த ஆெல் இப்பபொது இருந்த இடம் பதரியொமல் ெை் றிப்
பபொய் விட்டது.

ஆனொல் என் ன துரதிர்ஷ்டம் ? அந் த ெழியின் படிை்ைட்டு

இருந் த திறச புரியொமல் மண்டபத்துை்குள் பளபய சுை் றிச்
சுை் றி ெந்து பைொண்டிருந் தொன் அென் . 'சரி! விடிகிை ெறர
இப்படிபய சுை் றி அறலை்ைழிந்து பைொண்டிருை்ை
பெண்டியதுதொன் ! விடிந் தொல் மட்டும் என் ன? இதை் குள்
பெளிச்சமொ ெரப் பபொகிைது. இதை் குள் பைலொனொலும் ,
இரெொனொலும் ஒபர மொதிரிதொன் இருை்ைப் பபொகிைது' -
என் று எண்ணிப் பரிதவிப்பின் எல் றலை்கு அென் மனம்
ெந் துவிட்ட பபொது அந் த ெழி அென் ைொல் ைளில் இடறியது.
'அப் பொ! பிறழத்பதொம் !' என் று எண்ணி பமபல ஏறிச்
பசன் ைொன் .

அந் தச் சுரங் ைப் பொறதயில் தவித்துத் தடுமொறி இறுதியொை

ெசந் த மண்டபத்துத் பதொட்டத்திலுள் ள இடிபொடறடந்த
பைொவிலுை்குள் ெந் து நின் ைொன் . அந் த ெழி அெறன
அங் பைதொன் பைொண்டு ெந்து விட்டது.

தனை்கு முன் னொல் மைொமண்டபலசுெரர், பசந் தன்

ஆகிபயொர் ஏறி ெந் த ெழி அதுதொனொ? அல் லது அெர்ைள்
ஏறிச் பசன் ை ெழி பெபைொன் ைொ? என் று
சந் பதைமொயிருந்தது அெனுை்கு. அங் கு நின் று
சிந் தறனயில் லயித்துத் தடுமொறியது அென் உள் ளம் .

'எதை் ைொை இந் த ஏை் பொடுைள் ? இெ் ெளவு மறைெொை

ஆயுதங் ைறளயும் பபொர்ை்ைருவிைறளயும்
மைொமண்டபலசுெரர் பசைரித்து றெை்ை பெண்டிய
அெசியம் என் ன? பதன் பொண்டி நொட்டுை் கூை் ைத்
தறலெர்ைளுை்கும் , பறடைளுை்கும் பபொறுப் பொளியொை
இருை்கும் எனை்கும் , மைொரொணியொறரப் பபொன் று நொட்டின்
உரிறமறயச் பசொந் தமொைை் பைொண்டிருப்பெருை்கும்
பதரியொமல் இெ் ெளவு மறைெொன ைொரியங் ைறள எந்த
ஒரு அந்தரங் ை பநொை்ைத்துடன் இெர் பசய் து
பைொண்டிருை்ை முடியும் ? இறெதொன் பபொைட்டும் !
இெை் றுை்ைொைபெல் லொம் கூட இந் த மனிதறர மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொரின் பபருந் தன் றம மிகுந் த உள் ளம்
மன் னித்து விடுெதை் கு தயங் ைொது.

'ஆனொல் மைொரொணியொரின் உயிருை்குயிரொன

புதல் ெரொைவும் எதிர்ைொலத்தில் முடிசூடி இந் த நொட்றட
ஆளபெண்டியெரொைவும் இருை்கும் குமொர பொண்டியர்
ஈழத் தீவுை்குள் ஓடிவிட்டதொைப் பபொய் ச் பசய் திறயப்
பரெவிட்டு அறதத் தொமும் நம் புெது பபொல் நடித்துை்
பைொண்டிருை்கும் இந்த மனிதர் அபத இளெரசறரப் பபொல்
பதொன் றும் ஒரு துைவிறய உலைத்துை்குத் பதரியொமல்
தம் முடன் றெத்திருை்கும் மர்மம் என் ன? துைவி
மைொமண்டபலசுெரருை்குை் ைட்டுப்பட்டு விருப் பத்பதொடு
இங் பை தங் கியிருை்கிைொரொ? அல் லது பயந்த
சுபொெமுறடயெரொை இருந்து பயமுறுத்திச் சிறைப் படுத்தி
றெத்திருப் பது பபொல் இெர் தம் முறடய ெசந்த
மண்டபத்திலும் பொதொள மண்டபத்திலும் அறடத்து
பெளிபயை விடொமல் தடுத்திருை்கிைொபரொ? உண்றம
எதுபெொ?

'ஐபயொ! பெளுத்தபதல் லொம் பொல் என் று நம் பும்

இயல் புறடயெரொகிய நம் மைொரொணியொர் இந் த
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பியின் பமல் எெ் ெளவு
நம் பிை்றையும் , பயபை்தி விசுெொசமும்
பைொண்டிருை்கிைொர்? இெபரொ, உண்ட வீட்டுை்பை
இரண்டைம் நிறனை்கிைொபர! இெறரபய நம் பியிருை்கும்
மைொரொணியொருை்கு இெர் பசய் து பைொண்டிருை்கிை
துபரொைம் எெ் ெளவு பபரியது? இது பதரிந் தொல்
மைொரொணியின் மனம் என் ன பொடுபடும் ? எெ் ெளவு
பெதறன ஏை் படும் ? என் னுறடய மனபம இந் தப்
பொடுபடுகின் ைபத?

'ஆைொ பசுத்பதொல் பபொர்த்துை் பைொண்டு திரியும்

பெங் றைறயப் பபொல் இந் த மைொரொணியொறரப் புைத்தொய
நொட்டுை் பைொட்றடை்கு அறழத்து ெந்ததும் ,
ஆதரெளித்ததும் இதை் குத்தொனொ? இது பதரியொமல் ஊர்
உலைபமல் லொம் இது இெருறடய ரொஜபை்திறயை்
குறிப்பதொை எண்ணிப் பபருறம பைொண்டொடுகிைபத?
பபருை்கு மைொரொணிறயப் 'பொண்டிமொபதவி' என் று இங் பை
பைொண்டு ெந்து உட்ைொர்த்தி விட்டு ஈழத் தீவுை்கு
ஓடிவிட்டதொை நொட்டிலுள் ளெர்ைள் எண்ணிை்
பைொள் ளும் படி பசய் த குமொரபொண்டியறனப் பயமுறுத்தி
றெத்துை் பைொண்டிருை்கிைொர். ெடதிறசப்
பபரரசர்ைளுை்கு உதவி பசய் து இந் தத் பதன் பொண்டி
நொட்றடயும் அெர்ைளிடம் பறித்துை் பைொடுத்து விட்டு
அெர்ைள் தயெொல் தொபம இந்நொட்டுை்கு மன் னரொகி
விடலொம் என் று இெர் ைனவு ைொண்கிைொபரொ?'

'இல் றலயொனொல் இெர் பசயல் ைளுை்கு என் னதொன்

பபொருள் ? இெர் தொன் மர்மமொை இருை்கிைொர் என் ைொல்
இெரிடம் ெருகிை ஆட்ைளும் அப் படித்தொன்
இருை்கிைொர்ைள் . நம் பமொடு படகில் ெந்தொபன, அந் தத்
துைவி, அந் த மனிதன் ெொய் திைந்து பபசிவிடொதபடி
அெறனை் ைட்டுப் படுத்தி றெத்திருந்தது கூட
மைொமண்டபலசுெரரின் சொைஸம் தொன் . எனை்கு
உண்டொகும் பிரறமயின் படி அென் குமொரபொண்டியனொை
இல் லொத பட்சத்தில் அந் தத் துைவி யொரொெது ஒை் ைபனொ,
ெடதிறச மூெரசரொல் இெருை்கு தூதனுப் பப் பட்ட ைபட
சந்நியொசிபயொ? அென் எெ் ெளவு அழுத்தமொன ஆள் !
சிரித்துச் சிரித்துை் ைழுத்றத அறுத்தொபன ஒழிய ஒரு
ெொர்த்றதயொெது பபசினொனொ? உண்றமயில் அென்
யொபரொ முை்கியமொன ஆளொைத்தொன் இருை்ை பெண்டும் .
இல் லொவிட்டொல் ைன் னிறைப் பருெத்துப் பபண்ணொன தம்
புதல் வியிடம் அெ் ெளவு பநருங் கிப் பழை அனுமதிப் பொரொ!
அடபட! அென் கூட இந் த ெசந் த மண்டபத்தில் தொபன
தங் ைப் பபொெதொைச் பசொன் னொர்? இங் பை அென்
எப் பகுதியில் தங் கியிருை்கிைொபனொ பதரியவில் றலபய?
பொர்ை்ைலொம் ' என் று பெகுபநரமொை அந் தப் பொழுங்
பைொவில் ெொசலில் நின் று இெ் ெளவு சிந் தித்த தளபதி
ெல் லொளபதென் ெசந் த மண்டபத்தின் உட்பகுதி பநொை்கி
விறரந்து நடந் தொன் .

அென் மனத்தில் புதிய பதம் பும் , எல் லொ

உண்றமைறளயும் உறடத்துத் பதரிந் து பைொண்டுவிடும்
ஆத்திரமும் உண்டொகியிருந் தன. மறலச்சிைரம் பபொல்
பபருமிதமொை யொறரப் பை் றி எண்ணி ெந்தொபனொ அந்த
இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி இப் பபொது அெனுை்கு ஒரு
குரூரமொன சூழ் சசி ் பயொடு கூடிய சுயநலெொதியொைத்
பதொன் றினொர். எத்தறனபயொ ஆண்டுைளொை எண்ணி ெந் த
மதிப்பொன எண்ணத்றதச் சில நொழிறை பநரத்துச்
சம் பெங் ைள் மிைவும் எளிதொை மொை் றி றெத்து விட்டன.
சிை் பங் ைளும் ஓவியங் ைளும் பசய் குன் ைங் ைளும்
பூங் பைொடிப் பந் தல் ைளும் நிறைந் த அழைொன ெசந் த
மண்டபம் இரவின் நிலொ ஒளியில் மயன் சறமத்த
வித்தியொதர உலைத்து மணி மண்டபம் பபொலை்
ைொட்சியளித்தது. அதை் குள் நுறழந் த ெல் லொளபதென் நடு
றமயத்தில் இருந் த அலங் ைொரை்
கிருைத்துை்குள் பளயிருந்து தீப ஒளி பதரிெறதை்
ைெனித்தொன் . தூபப் புறையின் நறுமணமும் ைொை் றில்
ைலந் து ெந் தது. அென் பமதுெொை நடந்து பசன்று
அலங் ைொரை் கிருைத்தில் பலைணி ெழிபய உள் பள எட்டிப்
பொர்த்தொன் .

பபொன் தைடுைள் பதிை்ைப் பபை் று ஒளி நிறைந் த முத்துச்

சர விதொனமும் பட்டு பமத்றதயுமொை விளங் கிய
சப் ரமஞ் சை் ைட்டில் ஒன் றில் அந் த இளம் துைவி
நிம் மதியொைப் படுத்து உைங் கிை் பைொண்டிருந் தொன் .
தறலப்பை்ைத்தில் றெரை்ைை் ைள் இறழத்த பிடிபயொடு
கூடிய ைெரி, ஆலெட்டம் , தண்ணீர ்ை்குடம் முதலியன
இருந் தன.

'சந் நியொசிை்கு இெ் ெளவு சுைம் பைட்கிைதொ?' என் று

எண்ணிய தளபதி ெல் லொளபதெனின் மனத்துை்கு அந்தத்
துைவிறயப் பை் றிப் பூரணமொை எறதயும் புரிந் து பைொள் ள
முடியவில் றல.
----------

16. கூற் றே் ேரலவை் கூட்டம்

இருட்டில் திடீபரன் று பின் புைமிருந் து யொபரொ தன் றைறய

இறுை்கிப் பிடித்தறதை் ைண்டு மைொரொணி பயந்து
கூச்சலிட்டு விடுெதை் கிருந் தொள் . "மைொரொணி! நொன் தொன்
பைெதி!" என் று பைெதி பமல் லை் கூறியறதை் பைட்ட
பின் பப ெொனென் மொபதவியின் அதிர்ச்சி நீ ங் கியது.
தறலவிரி பைொலமொை அழுது பைொண்டு நீ ரொழி
மண்டபத்துை்ைருபை இருந் த பொழுங் கிணை் று விளிம் பில்
உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் த ெொனென் மொபதவி சை் றும்
எதிர்பொரொத நிறலயில் பைெதிறய அங் பை ைண்டதும்
சிறிது நொணமறடந்து விட்டொள் .
"பபண்பண! நீ எப் பபொது இங் பை ெந் தொய் ? நொன்
எழுந் திருந்து ெந்தது உனை்கு எப்படித் பதரியும் ? நீ தொன்
நன் ைொைத் தூங் கிை் பைொண்டிருந் தொபய?" - மைொரொணியின்
குரலில் பெகு பநரம் அழுது பைொண்டிருந் தறதை் ைொட்டும்
ைரைரப்பு இருந்தது.

"பதவி! இன் ைைை்கு உங் ைள் மனநிறல சரியில் றல. இப்படி

ஏதொெது பசய் ய முை் படுவீர்ைள் என் று எதிர்பொர்த்பத
உைங் ைொமல் இருந் பதன் . என் றனயும் மீறிை் ைண்ைள்
சிறிது அயர்ந்து விட்படன் . நொன் விழித்துை் பைொண்ட
பபொது உங் ைறளப் படுை்றையில் ைொணவில் றல.
எழுந் திருந்து ஓடி ெந் பதன் . இங் பை ெந் து பொர்த்தொல்
நீ ங் ைள் பபரிய அநியொயத்றதச் பசய் ெதை் கு இருந்தீர்ைள் .
இப்படிச் பசய் யலொமொ தொபய? இந் தத் பதன் பொண்டி
நொட்டு மை்ைள் மொமன் னரொன பரொந் தைச் சை்ைரெத்திறய
இழந்து விட்டொர்ைள் . குமொர பொண்டியர் எங் கிருை்கிைொர்
என் று பதரியவில் றல. மை்ைபளல் லொம் றைகூப்பி
ெணங் ைத்தை்ை பதன் பொண்டி மொபதவியொை ைண்ைண்ட
பதய் ெமொை விளங் கி ெருகிறீர்ைள் . தொங் ைளும் எங் ைள்
தறலயில் ைல் றலத் தூை்கிப் பபொட்டுவிட்டு இந் த மொதிரிப்
பபொை முயை் சி பசய் தொல் நொங் ைள் யொறரத் தொபய
றைகூப்பி ெணங் கிப் பபருறமப்படுபெொம் " என் று
உருை்ைமொைப் பபசினொள் பைெதி.

"குழந் தொய் ! சொைத் துணிந் து விட்டெளுை்குச்

சமுத்திரத்தின் ஆழத்றதப் பை் றி என் ன ைெறல.
மனத்தில் அளெை் ை பெறுப் பு ஏை் பட்டு விட்டொல் எறதச்
பசய் யவும் துணிவு ெந் து விடுகிைது. இபதொ இன் னும் சில
பநொடிப் பபொது நீ இங் பை ெரொமலிருந் தொல் என் னுறடய
துன் ப உடல் கூடு நொறள இந் தப் பொழுங் கிணை் றில்
மிதந் து பைொண்டிருப்பறதப் பொர்ப்பீர்ைள் . ஆனொல்
எெை் றை பெண்டுமொனொலும் இெ் வுலகில் நம்
விருப் பப் படிபய பசய் து பைொண்டு பபொெதை் கு
இடமில் றல. 'இறைென் சித்தம் ' என் று ஒன் றிருை்கிைது.
சொெபதொ, பிறழப்பபதொ, அந் தச் சித்தப்படிதொன்
நடை்கிைது. இபதொ என் பசொந் த அநுபெத்றதத்தொன்
பொபரன் ! இன் று மொறலயிலிருந் து நொன் படும்
ைெறலைளுை்கு ஒரு முடிவும் ைொண முடியொமல் இந்த
முடிவுை்கு ெந்பதன் . நீ பின் பதொடர்ந்து ெந் து இறதயும்
நிறைபெை் றிை் பைொள் ள முடியொமல் பசய் துவிட்டொய் ."
"எெ் ெளவு புண்ணிய பலன் இது? நொன் மட்டும் விழித்துை்
பைொண்டு பதடிப் பின் பதொடர்ந்து
ெந் திருை்ைவில் றலயொனொல் நொறளை் ைொறல இந் த நொடு
முழுெதுபம ைதிைலங் கிப் பபொய் அலறிப் பறதபறதை்கும்
படியொன ைொட்சிறயயல் லெொ ைொண பநர்ந்திருை்கும் ?"

"உனை்குப் புண்ணியமொை இருை்ைலொம் . என் றனப்

பபொறுத்தெறரயில் இது பொெை் ைணை்குத்தொன் . தண்ணீர ்
பதங் ைத் பதங் ை அழுகி நொறுெறதப் பபொல் இந்த
உலைத்தில் ெொழும் நொட்ைள் பபருைப் பபருைப் பொெச்
சுறமறய அதிைமொைை் ைட்டிை் பைொள் கிபைொம் ."

"பதவி! தொங் ைள் அறியொத ஞொன நூல் ைறளயும்

ைருத்துை்ைறளயும் நொனொ உங் ைளுை்குச் பசொல் லப்
பபொகிபைன் ? 'இந் த உலகில் பிைருை்குப் பயன் படுமொறு
ெொழ் ெதனொல் பொெபமொ துன் பபமொ பபருகுமொனொல்
அத்தறைய துன் பத்றத விறல பைொடுத்தொெது ெொங் கிை்
பைொள் ள பெண்டும் ' என் று நம் முறடய திருெள் ளுெப்
பபருமொன் கூறியருளிய ைருத்து தங் ைளுை்குத்
பதரியொததல் லபெ?"

"ஒப் புரவி னொல் ெரும் பைடுஎனின் அஃபதொருென்

விை் றுை்பைொள் தை்ை துறடத்து."

என் ை குைளின் ைருத்தொல் மைொரொணிறயச்

சமொதொனப்படுத்தி அறழத்துை் பைொண்டு பபொை
முயன் ைொள் பைெதி! சிறிது பநரத்துத் தர்ை்ை
விெொதங் ைளுை்குப் பின் , "ெொ, குழந் தொய் ! சரியொனபடி
மடை்கிவிட்டொய் நீ . பபொைலொம் ெொ" என் று பைெதியின்
றைறயப் பை் றி அறழத்துை் பைொண்டு அந்தப் புரத்துை்குத்
திரும் பினொர் மைொரொணி ெொனென் மொபதவி.

அரண்மறன நிைழ் சசி

் றய இெ் ெளவில் நிறுத்திை்
பைொண்டு எல் லொ ெறையிலும் முை்கியத்துெம் ெொய் ந் த
அந் த ஒரு நொள் மொறலப் பபொழுதுை்குப் பின் ெந் த இரவில்
பெபைொர் பகுதியிபல நடந் த எதிர்பொரொத சில
நிைழ் சசி
் ைறளை் பைொஞ் சம் ைெனிப் பபொம் .

யொத்திரீைர்ைறள அறழத்துை் பைொண்டு

ைன் னியொகுமரியிலிருந்து திரும் பிய அண்டரொதித்த
றெணென் முன் சிறைை்குத் திரும் பும் பபொது இரவு பெகு
பநரம் ஆகிவிட்டது. அெர்ைபளல் பலொரும் சத்திரத்து
ெொசறல அறடந் த பபொது அங் பை மறடப் பள் ளியில்
பெறல பசய் யும் பணிப் பபண்ைள் றைறயப் பிறசந்து
பைொண்டு நின் ைொர்ைள் . அெ் விருெர் முைத்திலும்
ைெறலயும் , பரபரப் பும் பதொன் றின.

"பபண்ைபள! என் ன நடந் தது? ஏன் இப் படிை் றைறயப்

பிறசந் து பைொண்டு நிை் கிறீர்ைள் ? பைொறத எங் பை?
அதை் குள் தூங் கிவிட்டொளொ? எனை்குத் பதரியுபம, அெள்
பசொம் பபறித்தனம் !" என் று தன் ெழை்ைப்படி
பெடிை்றையொைப் பபச்றச ஆரம் பித்த அண்டரொதித்த
றெணென் அந் தப் பபண்ைளின் முைம் பபொன பபொை்ைைப்
பொர்த்துத் திடுை்கிட்டொன் . ஏபதொ நடை்ைத் தைொதது
நடந் திருை்கிைபதன் று அென் மனதில் பட்டுவிட்டது.

"ஏன் பமௌனம் சொதிை்கிறீர்ைள் ? என் ன நடந் தது?

பசொல் லுங் ைபளன் . ெொயில் பைொழுை்ைட்றடயொ
அறடத்திருை்கிைது?" என் று இறரந் தொன் . அெபனொடு
நிை் கும் யொத்திரீைர்ைளின் கூட்டத்றதப் பொர்த்து அந் தப்
பணிப் பபண்ைள் சிறிது தயை்ைமறடந் தனர்.

அந் தை் குறிப்றபப் புரிந் து பைொண்ட அண்டரொதித்தன்

ெொயிை் ைதவு முழுெறதயும் நன் ைொைத் திைந்துவிட்டு,
"நீ ங் ைள் உள் பள பசல் லுங் ைள் . நொன் இபதொ இெர்ைளிடம்
என் னபென் று விெரம் பைட்டுை் பைொண்டு ெருகிபைன் ."
அருகில் இருந் தெர்ைளிடம் கூறி அெர்ைறள உள் பள
அனுப்பினொன் .

அந் தப் பணிப் பபண்ைள் அென் பை்ைத்தில் ெந்து பநருங் கி

நின் று பைொண்டு பயத்தொல் ஒடுங் கிப் பபொன குரலில் ,
"ஐயொ! திடீபரன் று அம் மொறெை் ைொணவில் றல. இருட்டி
இரண்டு நொழிறை இருை்கும் . தீபங் ைறள ஏை் றிவிட்டு
இங் பை சத்திரத்துை் குைட்டில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டு
ஓறலயில் படித்தரை் ைணை்கு எழுதிை்
பைொண்டிருந் தொர்ைள் . சிறிது பநரம் ைழித்து நொங் ைள் ெந்து
பொர்த்த பபொது அம் மொறெை் ைொணவில் றல. இங் கிருந் த
ஓறல எழுத்தொணி ஆகியெை் றையும் ைொபணொம் . தீபம்
அறணை்ைப் பட்டு இருளறடந் திருந் தது. மறுபடியும்
தீபத்றத ஏை் றிை் பைொண்டு ெந்து இங் பை பொர்த்த பபொது
இந் த உறடந் த ெறளயல் சில் லுைள் தொன் கிடந் தன"
என் று அெனிடம் அெை் றைை் ைொட்டினர் பணிப் பபண்ைள் .
அென் திறைத்தொன் ! துணுை்குை் ைொன் . பைொறத ைொணொமை்
பபொய் விட்டொள் என் ை பபொது அென் மனத்தில்
பலவிதமொன ஐயப் பொடுைள் உண்டொயின.

அண்டரொதித்தன் உணர்ச்சிமயமொனென் . இம் மொதிரி

சமயங் ைளில் நிதொனமொைச் சிந் தித்து என் ன பசய் ெது
என் று அெனுை்குத் பதரியொது. 'தம் பி நொரொயணன்
பசந் தறனப் பபொய் ச் சந்தித்தொல் அென் ஏதொெது
உருப்படியொன ெழிறயை் கூறுெொன் ; உதவியும் பசய் ெொன் .
தம் பிறயத் தவிர பெறு யொரிடமும் இந்தச் பசய் திறயச்
பசொல் லி உதவி பைட்ைப் பபொெபத பெட்ைை் பைடு' - என் று
நிறனத்தொன் .

"பபண்ைபள, இந் தச் பசய் தி உங் ைபளொடு இருை்ைட்டும் .

பெறு யொருை்கும் பதரிய பெண்டொம் . யொரொெது பைட்டொல்
பைொறதறய அறழத்துை் பைொண்டு நொன் அெசர
ைொரியமொை இறடயொை் று மங் ைலம்
பபொயிருை்கிபைபனன் றும் , திரும் பி ெருெதை் குச் சில
நொட்ைள் ஆகுபமன் றும் பசொல் லுங் ைள் ! இப் பபொது நொன்
அெறளத் பதடிை் பைொண்டு பபொகிபைன் . சத்திரத்துை்
ைொரியங் ைறள ஒன் றும் குறைவில் லொமல் நீ ங் ைள் தொன்
இன் னும் சில நொட்ைளுை்குை் ைெனித்துை் பைொள் ள
பெண்டும் ."

"நீ ங் ைள் சொப்பிடவில் றலபய! சொப் பிட்டுவிட்டுப்

பபொங் ைள் " என் று பணிப் பபண்ைள் கூறினர்.

"இல் றல. யொத்திரீைர்ைறளை் ைெனியுங் ைள் . நொன்

புைப் படுகிபைன் " என் று சத்திரத்திை் குள் பள ைொறல
றெை்ைொமல் அப்படிபய திரும் பி நடந் தொன் அண்டரொதித்த
றெணென் . அென் நிறல பரிதொபத்துை்குரியதொை
இருந்தது. என் ன பசய் யலொம் ? உலைத்தில் எந் தப் பபொருள்
ைொணொமை் பபொனொல் மை் ைெர்ைளிடம் பசொல் லிை்
பைொள் ெதை் குை் கூட பெட்ைப் பட பெண்டுபமொ, அந் தப்
பபொருறளை் ைொணவில் றல பயன் ைொல் மன பெதறனறய
என் னபென் று பசொல் ல முடியும் ! ஏை் பைனபெ நடந்து
நடந்து ஓய் ந்து பபொயிருந்த அென் ைொல் ைள் அந் தை்
ைறளப்றபயும் மைந் து இறடயொை் று மங் ைலத்திை் குச்
பசல் லும் கிறள ெழியில் பெைமொை நடந்தன. சுசீந் திரம்
ெறரயில் ெழி ஒபர சொறலயொைச் பசன் று பொதிரித்
பதொட்டத்துை்குத் பதை் பை விழிஞம் , குமரி, இறடயொை் று
மங் ைலம் என் று மூன் று இடங் ைளுை்கும் தனித்தனிபய
பிரிகிைது.

ஜனசஞ் சொரமை் ை, ஓறச ஒலிைள் அடங் கிப் பபொன அந்த

நள் ளிரவில் தன் னந் தனியொை மனத்தில் ைெறலைறளயும் ,
குதிைொலில் ைறளப்றபயும் சுமந்து பைொண்டு நொரொயணன்
பசந் தறனை் ைண்டு ஒரு ெழி பசய் யலொம் என் ை ஒபர
நம் பிை்றைபயொடு அண்டரொதித்தன் நடந்து
பைொண்டிருந் தொன் .

பொதிரித் பதொட்டத்றத பநருங் கிய பபொது சொறலயில்

அென் பமபல நடந்து பசல் ல முடியொத நிறல ஒன் று
ஏை் பட்டது. யொபரொ ஓர் ஆள் அசுர பெைத்தில் குதிறரறய
விரட்டிை் பைொண்டு ெந் தொன் . குதிறர பொய் ந் பதொடிச்
பசன் ை பெைத்தில் அதன் பமல் உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருந் தெனின் பதொை் ைத்றதை் கூடச் சரியொைப்
பொர்ை்ை முடியவில் றல. அடுத்து அந் தை் குதிறரை்குப்
பின் னொல் தறலபதறித்துப் பபொகிைொை் பபொன் ை பெைத்தில்
இரண்டு மூன் று ஆட்ைள் துரத்திை் பைொண்டு ஓடுெறதயும்
அென் பொர்த்தொன் . சொறலபயொரத்தில் ஒரு மரத்தடியில்
ஒதுங் கி நின் று பைொண்டு அெர்ைள் பசல் கிை ெறர
தொமதித்தொன் அண்டரொதித்த றெணென் .

சொறலயில் ஏை் பட்ட புழுதி அடங் குெதை் ைொைை் ைண்ைறள

மூடிை் பைொண்டு ஓரமொை ஒதுங் கி நின் ைென் , 'சரி! யொர்
குதிறரயில் பபொனொல் என் ன? எனை்கு என் ன ெந்தது?'
என் று நிறனத்தெனொய் அந் த இடத்திலிருந்து புைப்பட்டு
பமபல நடப்பதை் ைொை அடி எடுத்து றெத்த பபொது
சொறலபயொரத்து மரத்தடியில் யொபரொ முனகுெது பபொல்
தீனை்குரலில் ஒலி எழுந்தது.

"யொர் அங் பை?" என் று ஒரு பைள் விறயை் பைட்டுை்

பைொண்பட மரத்தடிை்குத் திரும் பிச் பசன் ைொன்
அண்டரொதித்தன் . அென் உடல் நடுங் கியது! மனத்தில்
பயமும் பதை் ைமும் ஏை் பட்டன. பை்ைத்தில் பசன்ை பபொது
ெொயில் துணிறய அறடத்து யொபரொ ஓர் ஆறள அடி
மரத்பதொடு பசர்த்துை் ைட்டி றெத்திருப்பது பபொல்
பதரிந்தது. இன் னும் பநருங் கிச் பசன் று உை் றுப்
பொர்த்ததில் அப்படிை் ைட்டி றெை்ைப் பட்டிருந் தது ஒரு
பபண்பிள் றள என் று அறிந் தொன் . மரை்கிறளைளின்
அடர்த்தியொலும் , இறலைளின் பசறிெொலும் அந் த இடத்தில்
நிலொ ஒளி படரவில் றல.

'என் ன அை்கிரமம் பபண்பிள் றளறய மரத்தில் ைட்டிப்

பபொட்டுத் துன் புறுத்திை் பைொள் றளயடிை்கிை அளவுை்கு
இந் த நொட்டில் பைொள் றளத் பதொழில் பைெலமொன
முறையில் ெளர்ந்து விட்டதொ?' என் று எண்ணிை்
பைொண்பட பரபரப்பறடந்து அந் தப் பபண்றண அவிழ் தது ்
அெளுறடய பமன் றமயொன உடறலத் தன் றைைளொல்
தொங் கிை் பைொண்டு ெந் து பெளிச்சத்தில் றெத்தொன் . நிலொ
ஒளியில் அந் தப் பபண்ணின் முைத்றதப் பொர்த்ததும்
அென் ெொயிலிருந்து, "ஆ! பைொறத! நீ யொ?" என் ை அலைல்
கிளம் பிப் பொதிரித் பதொட்டத்துப் பிரபதசபமங் கும்
எதிபரொலித்தது. ஆம் ! அெள் அெனுறடய மறனவி,
ைொணொமை் பபொன பைொறதபயதொன் !

அண்டரொதித்தன் பதறிப் பபொய் அெளுறடய ெொறய

மூடிை் ைட்டப்பட்டிருந் த துணிறய அவிழ் த்து எடுத்தொன் .
தண்ணீர ் பைொண்டு ெந்து முைத்தில் பதளித்து
மயை்ைத்றதப் பபொை்கினொன் . பைொறதை்குை் பைொஞ் சம்
பைொஞ் சமொைப் பிரை்றஞ ெந் ததுடன் தன் பை்ைத்தில்
ைணெறனப் பொர்த்த பபொது அெளுை்கு ஆறுதலொை
இருந்தது. "பைொறத! என் ன நடந் தது? எப் படி இங் கு
ெந் தொய் ? யொர் உன் றன இந் த மரத்தில் ைட்டிப்
பபொட்டொர்ைள் ?" அண்டரொதித்தன் பைொதிப் பறடந்த
உள் ளத்துடன் இந் தை் பைள் விறய அெளிடம் பைட்டொன் .
அெள் ைண்ைளில் நீ ர் துளிர்த்தது. தொன் சத்திரத்துை்
குைட்டில் ைணை்பைழுதிை் பைொண்டிருந் த பபொது நடந்தது
மட்டும் தொன் அெளுை்பை பதளிெொை நிறனவில் இருந்தது.
அறதை் ைணெனிடம் கூறினொள் .

"அப் படியொனொல் உன் னிடமிருந் து அெர்ைள்

ஆபரணங் ைறளத் திருடவில் றல. பெறு எந் த விதத்திலும்
உன் றனத் துன் புறுத்தவில் றல. உன் றையிலிருந் த
ஓறலறயயும் எழுத்தொணிறயயும் மட்டும் றைப்பை் றிை்
பைொண்டொர்ைள் என் று தொபன பசொல் லுகிைொய் ?"

"ஆமொம் ! அப் பபொது நொன் கூச்சலிட முயன் பைன் . அெர்ைள்

என் ெொயில் துணிறயத் திணித்துத் தூை்கிை் பைொண்டு
ெந் துவிட்டொர்ைள் . நொன் மூர்ச்றசயறடந் து விட்டதொல்
அதை் குப் பின் நடந்தபதொன் றும் பதரியொது. இப் பபொது
தொன் பதளிெறடந்து இங் பை உங் ைறள என் ைண்
முன் னொல் ைொண்கிபைன் " என் ைொள் பைொறத.

"அப் படியொனொல் அந்த ஆட்ைள் உன் றன அநொெசியமொை

இெ் ெளவு தூரம் தூை்கி ெந்து இந் த மரத்தில் ஏன் ைட்டிப்
பபொட்டிருந் தொர்ைள் ?"

"அதுதொன் எனை்கும் விளங் ைவில் றல! ஓறலைறளயும் ,

எழுத்தொணிைறளயும் திருடுெதை் ைொைை் கூடச் சில
ஆட்ைள் கிளம் பியிருை்கிைொர்ைள் பபொலிருை்கிைது. ஆனொல்
பெபைொரு சந் பதைமும் உண்டொகிைது!" என் று பைொறத
பசொல் லவும் , "என் ன சந் பதைம் ? பசொல் பலன்" என் ைொன்
அண்டரொதித்தன் .

"விளை்றை ெொயொல் ஊதி அறணத்து விட்டொர்ைள் .

அதனொல் அந் தத் தடியர்ைறள இருட்டில் என் னொல்
அறடயொளம் ைண்டு பைொள் ள முடியவில் றல. ஒரு பெறள
அன் பைொரு நொள் இரவு சத்திரத்துை் ைதறெ அறடை்கிை
பநரத்துை்கு ெந்து ெம் பு பசய் தொர்ைபள, அெர்ைளொை
இருை்ைலொபமொ?"

"இருந் தொலும் இருை்கும் . நீ பசய் ததும் ெம் புதொபன? ைதறெ

அறடத்து, 'இடங் பைொடுை்ை மொட்படொம் ' என் று பசொன் னது
சரி. அபதொடு பபொைொமல் பமபல நின் று பைொண்டு
சொணத்றத பெறு ைறரத்துை் பைொட்டினொய் . எல் லொம்
உன் னொல் ெருகிை விறனதொன் . உன் துடுை்குத் தனத்தொல்
எனை்கு இல் லொத ெம் றபபயல் லொம் விறலை்கு ெொங் கி
றெை்கிைொய் ."

"சரி! நீ ங் ைள் எப்படி இெ் ெளவு ைணை்ைொை இந் த

இடத்துை்குத் பதடி ெந்தீர்ைள் ?" என் று பைட்டொள் பைொறத.
நடந் தறதபயல் லொம் அெளுை்கு விெரித்துை் கூறினொன் .

"எப் படியொனொல் என் ன? எப்படிபயொ என் றனை் ைண்டு

பிடித்து விட்டீர்ைள் . உங் ைள் தம் பியின் ஆபலொசறனயும் ,
உதவியும் இல் லொமபல நீ ங் ைள் அறடந் த முதல்
பெை் றியொைட்டும் இது. ெொருங் ைள் , சத்திரத்துை்குப்
பபொைலொம் ! இந் த இரவில் இப்படி நடுை்ைொட்டில்
உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருப்பொபனன் ?" என் று அெறனயும்
கூப்பிட்டுை் பைொண்டு அங் கிருந்து புைப்பட்டொள் பைொறத.

மறுநொள் ைொறல புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில்

நொஞ் சில் நொட்டின் கூை் ைத் தறலெர்ைள் ெந்து
கூடிவிட்டனர். பதொெொறழை் கூை் ைத்து நன் ைணிநொதர்,
பபொன் மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல மொறினொர்,
அருவிை்ைறரை் கூை் ைத்து அழகிய நம் பியொர், பொபைொட்டுை்
கூை் ைத்துப் பரிபமலுெந் த பபருமொள் முதலிய நொஞ் சில்
நொட்டுப் பபருமை்ைளில் முதன் றமயொளர்ைபளல் லொம்
மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொரின் அெசரை்
ைட்டறளறய மதித்து ஓபடொடியும் ெந் து கூடியிருந் த்னர்.

அெ் ெளவு அெசரமொை மைொசறபறயை் கூட்டுெதின்

பநொை்ைம் என் னெொை இருை்குபமன் று புரிந் து பைொள் ளூம்
ஆெல் நிரம் பிய மனத்பதொடு ைொத்திருந்தனர் அெர்ைள் .

ஆனொல் மைொசறபை் கூட்டம் எந் த இருெர் இல் லொவிடின்

நிச்சயமொை நடை்ை முடியொமல் பபொய் விடுபமொ, அந்த
இருெரும் அதுெறரயில் ெந்து பசரபெ இல் றல.
முடிந் தொல் முதல் நொள் இரபெ ெந்து விடுெதொைச் பசொல் லி
விட்டுப் பபொயிருந் த தளபதி ெல் லொளபதென் மறுநொள்
ைொறல விடிந் து பத்து நொழிறைை்கு பமலொகியும்
இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து திரும் பி ெரவில் றல.
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியும்
ெரவில் றல. கூை் ைத் தறலெர்ைளும் , மைொரொணியும் ,
பெழை்ைனிெொயர், அதங் பைொட்டொசிரியர் முதலிட்படொரும்
அெர்ைளுை்ைொைை் ைொத்துை் பைொண்டிருந் தனர்.

------------

17. எதிை்பாைா சில நிகழ் ே்சிகள்

தீபம் நொ. பொர்த்தசொரதியின் பறடப் புைள்

இறடயொை் றுமங் ைலம் மொளிறையில் மறுநொள் பபொழுது
புலர்ந்த பபொது இந்தை் ைறதறயப் படிை்கின் ை பநயர்ைள்
ஏை் ைனபெ எதிர்பொர்த்த சில நிைழ் சசி ் ைளும் , முை் றிலும்
எதிர்பொர்த்திருை்ை முடியொத சில நிைழ் சசி
் ைளும் நடந் தன.

பொதொள மண்டபத்துச் சுரங் ைத்திலிருந்து பெளிபயறிய

தளபதி ெல் லொளபதென் ெசந் த மண்டபத்தில்
பிரபெசித்ததும் , அலங் ைொரை் கிருைத்தில் பபொன் னொலும் ,
மணியொலும் இறழத்த சப் ரமஞ் சை் ைட்டிலில் உடலுை்குச்
சுைம் பதடுெறதை் பைொடுந் தெைொை எண்ண பெண்டிய
துைவி பைொண்டொட்டத்பதொடு படுத்துத் தூங் குெறதை்
ைண்டறதயும் , வியந்து நிறனத்தறதயும் , பசன்ை
பகுதிைளில் ைண்படொம் .

அதன் பின் ெசந் த மண்டபத்திலிருந்து பெளிபயறிச்

பசன் று முன் பு படுத்திருந் த விருந்து மொளிறைை் ைட்டிலில்
பபொய் ப் படுத்துை் பைொண்டொன் . உைை்ைம் ைண்ைறளச்
பசருை றெை்கும் பநரத்தில் யொபரொ விளை்கும் றையுமொை
உள் பள நுறழயபெ ஒளி ைண்ைளில் உறுத்தி விழித்துை்
பைொண்டொன் .

விழித்துை் பைொண்டு படுை்றையில் எழுந்து உட்ைொர்ந்து

பொர்த்த பபொது, நொரொயணன் பசந் தன் விளை்பைொடு எதிபர
நின் று பைொண்டிருந்தொன் . "யொர்? பசந் தனொ? ெொ, அப்பொ!
ஏது இந் த பநரத்துை்கு இப்படி மறுபடியும் ெந் தொய் ? தளபதி
நன் ைொைத் தூங் குகிைொரொ, இல் றலயொ என் று பொர்த்து
விட்டுப் பபொை ெந் தொபயொ? அல் லது மைொமண்டபலசுெரபர
பபொய் ப் பொர்த்துவிட்டு ெொ என் று அனுப்பினரொ?" என் று
சிரித்துை் பைொண்பட சை் றுை் குத்தலொைை் பைட்டொன் வீரத்
தளபதி ெல் லொளபதென் .

நொரொயணன் பசந்தனும் பதிலுை்கு ஒரு சிரிப் புச் சிரித்துை்

பைொண்பட, "தளபதி! உங் ைள் பைள் வி விசித்திரமொை
அல் லெொ இருை்கிைது? 'தூங் குகிைெர்ைறளத் தூங் கிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைளொ?' என் று பரிபசொதறன பசய் ய
இங் கிருப்பெர்ைள் இன் னும் பித்தர்ைளொகி விடவில் றல.
நொனும் இந் த மொளிறையில் தொன் படுத்துைங் குெது
ெழை்ைம் . இப் பபொதுதொன் படுை்ை ெந் திருை்கிபைன் . நீ ங் ைள்
தூங் குகிறீர்ைளொ, தூங் ைவில் றலயொ என் பறதப்
பொர்ப்பதை் ைொை ெரவில் றல" என் று குத்தலொைபெ
மறுபமொழி கூறினொன் .

"எங் பை அப்பொ! இந் த இறடயொை் று மங் ைலம்

மொளிறையில் சுலபமொை அப்படி எறதயும் நம் பி விடெொ
முடிகிைது? இங் பை தூங் கி விட்டதொை நிறனை்ைப்
படுகிைெர்ைள் எல் பலொரும் விழித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . இரவில் தூங் ைொமபலொ அல் லது
தூங் ை முடியொமபலொ பசய் ய பெண்டிய எத்தறனபயொ
முை்கியமொன ைொரியங் ைபளல் லொம்
மைொமண்டபலசுெரரின் நிர்ெொைத்தில் இருை்ைலொம் ?"
பெண்டுபமன் பை தொன் மறுபடியும் நொரொயணன்
பசந் தனின் ெொறயை் கிளறினொன் தளபதி. ஆனொல் அென்
எதிர்பொர்த்தது பபொல் நொரொயணன் பசந் தன் விபசடமொன
பதில் எறதயும் பசொல் லவில் றல.

"தளபதி! நீ ங் ைள் எறத பெண்டுமொனொலும் பசொல் லிை்

பைொண்டிருங் ைள் . எனை்குத் தூை்ைம் ெருகிைது. நொன்
படுத்துத் தூங் ைப் பபொகிபைன் " என் று பசொல் லி
மழுப் பிவிட்டுத் தீபத்தின் ஒளிறயை் குறைத்து ஒரு
மூறலயில் றெத்த பின் எதிர்ப்புைமிருந் த மை் பைொர்
ைட்டிலில் ஏறிப் படுத்துை் பைொண்டு விட்டொன் அென் .
உடபன தூங் கியும் விட்டொன் . சில விநொடிைளுை்குள்
விருந் து மொளிறையின் பலமொன சுெர்ைள் பிளந்து விழுந்து
விடும் பபொல் 'ைர்புர்' என் று பிரமொதமொன குைட்றட ஒலி
நொரொயணன் பசந் தனின் ைட்டிலிலிருந்து கிளம் பியது.

ெல் லொளபதென் அந் த ஓறசறயச் சகித்துை்

பைொள் ெதை் ைொை இரண்டு றைைளொலும் ைொதுைறளப்
பபொத்திை் பைொண்டொன் . அப்படியும் அந் த ஒலி பசவிை்குள்
புகுந் து துறளத்தது. அப் படிபய எழுந்திருந்து பபொய் ை்
ைட்டிலில் மல் லொந்து கிடை்கும் அந் தை் குட்றடத் தடியனின்
உச்சிை் குடுமிறய ஒரு றையொல் இறுை்கிப் பிடித்துை்
பைொண்டு இன் பனொரு றையொல் பமொத்துபமொத்பதன் று
பமொத்தி விடலொமொ என் று பதொன் றியது அெனுை்கு.
பெண்டுபமன் பை ஏபதொ ஒரு ைொரணத்துை்ைொைத் தனை்குை்
ைொெறலப் பபொலத் தன் னருபை படுத்துை் பைொள் ளச்
பசொல் லி மைொமண்டபலசுெரர் அெறன அங் பை
அனுப்பியிருை்ைலொபமன் று தளபதி ெல் லொளபதெனின்
மனத்தில் ஒரு சந்பதை எண்ணம் உறைை்ை ஆரம் பித்தது.

'துைவிை்கு மைொமண்டபலசுெரர் தம் முறடய

மொளிறையிபலபய எல் லொ ெசதிைளும் ஏை் பொடு பசய் து
பைொடுத்து விட்டொர் பபொலிருை்கிைது? இதில்
ஆச்சரியப்படுெதை் கு என் ன இருை்கிைது? கிளிறயப்
பிடித்துை் கூண்டுை்குள் அறடத்து றெத்துத் தம் பசொந்த
இன் பத்துை்ைொை அதை் குப் பொலும் பழமும் பைொடுை்கின் ை
மனிதர்ைறளப் பபொல ஏபதொ ஒரு பபரிய சுயநலத்றத
நிறைபெை் றிை் பைொள் ெதை் ைொைத் துைவிறய இறடயொை் று
மங் ைலம் தீவுை்குள் உலைத்துை்குத் பதரியொமல் இெர்
ஒளித்து றெத்திருை்கிைொர்.

'மைொ பமறதயொைவும் குல பதய் ெமொைவும் இெறர

எண்ணிை் பைொண்டிருை்கும் மைொரொணியிடம் இந்த
இரைசியங் ைறளை் கூறினொல் நம் பை்கூடத் பதொன் ைொது.
ைொலம் ெரும் . அப் பபொது ஆதொரப் பூர்ெமொன
சொன் றுைபளொடு எல் லொ உண்றமைறளயும் விெரமொை
பெளிப்படுத்துகிபைன் .'

நொரொயணன் பசந் தனின் குைட்றட ஒலியொல் தூை்ைத்றத

இழந் த ெல் லொளபதென் பமை் ைண்டெொறு பலெறைச்
சிந் தறனைளில் மூழ் கியிருந் தொன் .

'அட என் னதொன் ஆறச இருை்ைட்டுபம! மனிதருை்கு

மொனம் , பெட்ைம் ஆகிய பண்புைள் கூடெொ ஆறச ெந் தொல்
இல் லொமல் பபொய் விடும் ? யொபரொ ஒரு சொமியொறர
மயை்குெதை் கு பசொந் த மைறள அெபனொடு சிரித்துப்
பபசுமொறு பசய் கிைொர். பிைறர மயை்கிை் றைை்குள்
பபொட்டுை் பைொள் ெதை் கும் மைளின் சிரிப் பும் , பபச்சும்
தொன் இெருை்குச் சரியொன சொதனம் பபொலும் ! இெ் ெளவு
படித்தெருை்குப் பபண்ைளுை்பைன் று இந் த நொட்டில்
பரம் பறர பரம் பறரயொை ஏை் பட்டுள் ள ைட்டுப் பொடு,
பண்பு, ஒழுை்ைம் எல் லொம் மைந் தொ பபொய் விட்டன? ஐபயொ
இந் த மனிதருறடய அந் தரங் ை ெொழ் ை்றைறய
நிறனத்தொல் எனை்குச் சிரிப்பொை ெருகிைது. இன் பனொரு
புைம் பரிதொபமொைவும் இருை்கிைது. இெ் ெளவும் ஆறச
படுத்துகிை பொடு அல் லெொ?'

இப்படிபய இன் னும் என் பனன் னபெொ சிந்தித்துை்

பைொண்பட ைட்டிலில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் த தளபதி
ெல் லொளபதென் பபொழுது விடிெதை் குள் ஏபதொ ஒரு
முடிெொன தீர்மொனத்துை்கு ெந் தெனொைச் சட்படன் று
எழுந் திருந்தொன் .

எெ் ெளவு முை்கியமொன ைொரியங் ைள் குறுை்கிட்டொலும்

தம் முறடய தினசரி ெழை்ைங் ைறளை் குன் ைொமல்
ைறடப்பிடிப்பெர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. புலரிப்
பபொழுதொகிய றெைறையின் பனிை்ைொை் று நீ ங் குெதை் கு
முன் பப எழுந்து பபொய் ப் பைளியொை் றில் நீ ரொடி விடுெொர்.
ஈர ஆறடைறளை் ைறளயொமல் நந் தெனத்துை்குச் பசன்று
தம் றையொபலபய மலர்ைறளை் பைொய் து பைொண்டு
ெருெொர். கிழை்பை ைதிரெனின் பசங் கிரணங் ைள் பபொன்
ெண்ணை்பைொலமிடத் பதொடங் கும் பநரத்தில் தொன் அெர்
பூறஜறய முடித்துை் பைொண்டு மொளிறையிலுள் ள சிென்
பைொவிலிலிருந்து பெளிெருெொர். அப் பபொது அெறரப்
பொர்த்தொல் பைொவில் ெொயிலில் ஒளி மயமொன மை் பைொரு
சூரியன் உதித்து நடந் து ெருெது பபொலிருை்கும் . சிெந் த
ைம் பீரமொன பநடிதுயர்ந்த பமனியில் பெள் ளிை் ைம் பிைள்
பதித்தொை் பபொலத் திருநீ ை் றுை் கீை் றுைளும் பெண்ணிை
ஆறடயும் விளங் ை அவிழ் ந்து முடிந் த ஈரத் தறலபயொடு
அெர் நடந்து ெருெது அை் புதமொன ைொட்சியொை இருை்கும் .
எெ் ெளவு தறலபபொகிை ைொரியமொனொலும் இந் த அன் ைொட
அனுட்டொனங் ைளில் குறைபெ ஏை் படொது, மொறுதலும்
நிைழொது.

அன் றைை்கு மைொசறபை் கூட்டத்துை்ைொைப் புைத்தொய

நொட்டுை் பைொட்றடை்குப் பபொைபெண்டுபமன் ை நிறனவு
இருந் ததனொல் ெழை்ைத்றதை் ைொட்டிலும் முன் னதொைபெ
எழுந் து விட்டொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. அெர்
தம் முறடய நித்திய ைர்மொனுட்டொனங் ைறள முடித்துை்
பைொண்டு பெளிெந்த பபொது, நொரொயணன் பசந் தன்
விருந் து மண்டபத்திலிருந்து பரபரப்பொை ஓடி ெந் தொன் .

"என் ன பசந் தொ? இப் பபொதுதொன் திருப்பள் ளி எழுச்சி

ஆயிை் ைொ! தளபதி ெல் லொளபதென் இன் னுமொ உைங் கிை்
பைொண்டிருை்கிைொன் ?" என் று பைலியொைச் சிரித்துை்
பைொண்பட பைட்டொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"சுெொமி! பநை் றிரவு நொன் விருந்து மண்டபத்துை்குப்

படுத்துை் பைொள் ளச் பசன் ை பபொது கூடத் தளபதி அங் பை
தொன் உைங் கிை் பைொண்டிருந் தொர். நொன் பசன் ைதும்
விழித்துை் பைொண்டு சிறிது பநரம் என் பனொடு பபசிை்
பைொண்டும் இருந் தொர். இப்பபொது ைொறலயில் எழுந்திருந்து
பொர்த்தொல் ஆறளை் ைொணவில் றல" என் று மூச்சுவிடொமல்
பதை் ைத்பதொடு தொன் பசொல் ல ெந் த பசய் திறயை் கூறி
முடித்தொன் நொரொயணன் பசந் தன் .

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி அறதை் பைட்டுச் சிறிதும்

திறைப்பறடயவில் றல. "ஏன் இெ் ெளவு பதறுகிைொய் ,
பசந் தொ? பை்ைத்தில் எங் ைொெது எழுந் திருந்து
பபொயிருப்பொன் . சிறிது பநரத்தில் தொனொை ெந் து விடுெொன் .
இன் றைை்கு மைொசறப கூடுகிைது. பைொட்றடை்குப் பபொை
பெண்டும் . இருெரும் இங் கிருந்து புைப் பட்டுச் பசர்ந்பத
பபொைலொம் என் று அெனிடம் பநை் றிரபெ நொன்
பசொல் லியிருை்கிபைன் . அப்படியிருை்கும் பபொது அென்
என் னிடம் பசொல் லொமல் பபொெொனொ?" என் ைொர்.
"இல் றல, சுெொமீ! அபநைமொை இறடயொை் று மங் ைலம் தீவு
முழுெதும் பதடிப் பொர்த்து விட்படன் . ைொல் ைடுை்ைச்
சுை் றியொகி விட்டது. ைொறலயில் எழுந் ததிலிருந்து இபத
பெறல தொன் . ஆனொல் அந் த மனிதறரை் ைொணவில் றல.
மொளிறைை்குள் இருந்தொல் தொன் உண்டு. ஆனொல் இங் கும்
அெர் இல் றலபயன்று பதரிகின் ைது."

"பசந் தொ! தளபதி எப்படிப் பபொயிருை்ை முடியும் ? என் னிடம்

அெ் ெளவு உறுதியொைச் பசொல் லியிருந் தென் பபொெொனொ?
எதை் கும் படபைொட்டி அம் பலென் பெளொனுறடய
குடிறசை்குப் பபொய் ை் ைொறலயில் யொருை்ைொெது அென்
படகு பசலுத்திை் பைொண்டு பபொனொனொ என் பறத
விசொரித்துத் பதரிந்து பைொண்டு ெொ. பைளியொை் றில்
தண்ணி அதிைமொைப் பபொய் ை் பைொண்டிருப்பதனொல்
அம் பலென் பெளொனின் உதவியில் லொமல் யொரும்
அை்ைறரை்குச் பசன் றிருை்ை முடியொது."

நொரொயணன் பசந் தன் படபைொட்டிறயை் ைண்டு விசொரித்து

ெருெதை் ைொை அென் குடிறசறய பநொை்கிப் புைப்பட்டொன் .
அதுவும் மைொமண்டபலசுெரரின் பசொை் ைறளத்
தட்டை்கூடொபத என் பதை் ைொைத்தொன் . அென் மனத்றதப்
பபொறுத்த ெறரயில் தளபதி ெல் லொளபதென் அப் பபொது
அந் தத் தீவிபலபய இல் றல என் பது உறுதியொைத்
பதரிந்துவிட்டது. தளபதி முதல் நொள் இரவு படுத்துை்
பைொள் ளச் பசன் ை பபொது தன் னிடம் குத்தலொைை் பைட்ட
பைள் விைறள நிறனத்துப் பொர்த்த பபொது அென் எண்ணம்
ெலுப் பட்டது. ஏபதனும் ஒரு விதத்தில் தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்கு மைொமண்டபலசுெரரிடம்
அெநம் பிை்றைபயொ அதிருப்திபயொ ஏை் பட்டிருை்ை
பெண்டுபமன் று அெனுை்குத் பதொன் றியது. சொதொரணமொை
இப்படித் தனை்கு ஏை் படுகிை சந் பதைங் ைறள உடபன
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியிடம் பதரிவித்து விடுெது
அென் ெழை்ைம் . அன் று ஏபனொ தளபதிறயப் பை் றித் தன்
மனத்தில் ஏை் பட்ட சந் பதைத்றத உடனடியொைத்
பதரிவித்துவிட பெண்டுபமன் ை எழுச்சிபயொ ஆர்ெபமொ
அெனுை்கு உண்டொைவில் றல.

படபைொட்டி அம் பலென் பெளொனின் குடிறச

பதொணித்துறைை்கு அருபை பைளியொை் றின் ைறரயில்
அறமந் திருந் தது. எண்ணங் ைளின் சுறம ைனை்கும்
மனத்துடன் தன் பபொை்கில் அம் பலென் பெளொனின்
இருப் பிடத்துை்கு நடந் து பைொண்டிருந் த நொரொயணன்
பசந் தன் எதிபர ெந் த யொர் பமபலபயொ 'பட்'படன் று
பமொதிை் பைொள் ெதை் கு இருந் தொன் .

"ஐயொ! எங் பை இப்படி? அதிைொறல பநரத்தில் கிளம் பி

விட்டீர்ைள் ?" என் று எதிபர ெந் த ஆள் விலகி நின் று பைட்ட
பபொது, அது அம் பலென் பெளொன் குரல் தொன் என் பறதப்
புரிந் து பைொண்டு நிமிர்ந்தொன் நொரொயணன் பசந் தன் .
"நல் லபெறள! கும் பிடப் பபொன பதய் ெம் குறுை்பை ெந்தது
பபொல் நீ பய ெந்துவிட்டொய் ! உன் றனத்தொன் அப் பொ பதடிை்
பைொண்டு புைப்பட்படன் . உன் னிடம் ஒரு முை்கியமொன
விஷயம் விசொரிை்ை பெண்டும் " என் று தணிந் த குரலில்
அெனிடம் கூறினொன் பசந் தன் . அறதை் பைட்டுை்
பைொண்பட, "ஐயொ! இந் த அநியொயத்றதை் பைட்டீர்ைளொ?
நொன் என் ன பசய் பென் ? யொரிடம் பபொய் ச் பசொல் பென் ?
பநை் றிரவு துறையில் இழுத்துை் ைட்டிவிட்டு ெந்த
பதொணிறயை் ைொறலயில் எழுந்திருந் து பபொய் ப்
பொர்த்தொல் ைொணவில் றல" என் று பதை் ைமும் நடுை்ைமும்
பசறிந் த குரலில் பசொன் னொன் அம் பலென் பெளொன் .
பெளொன் கூறியறதை் பைட்டுச் பசந் தன் பமலும் வியப்பில்
மூழ் கினொன் .

"ஐயொ! நீ ங் ைள் தொன் ஏதொெது ஒரு ெழி பசொல் ல பெண்டும் .

இன் றைை்கு மைொமண்டபலசுெரரும் தளபதியும்
ைொறலயில் அை்ைறரை்குப் பபொய் ை் பைொட்றடை்குச் பசல் ல
பெண்டுபமன் று கூறியிருந் தொர்ைள் . பைொட்றடயில் இன் று
ைொறல மைொசறபை் கூட்டமொபம? இன் னும் சிறிது
பநரத்தில் அெர்ைள் இருெரும் துறைை்கு ெந்து 'படகு
எங் பை?' என் று பைட்டொல் நொன் என் ன பதில் பசொல் பென் ?
ஐபயொ இன் றைை்பைன் ைொ இப்படி நடை்ை பெண்டும் ?
எல் லொம் என் தறலபயழுத்து" என் று அலுத்துை்
ைெறலப்பட்டுை் பைொண்டொன் படபைொட்டி அம் பலென்
பெளொன் .

"இன் று ைொறலயில் , எப் பபொது பபொய் ப் பொர்த்தொய் ?" என் று

நொரொயணன் பசந் தன் பைட்டொன் .

"இப் பபொதுதொன் . சிறிது பநரத்துை்கு முன் பு பபொய் ப்

பொர்த்பதன் . பதொணிறயை் ைொணவில் றல என் று
பதரிந்ததும் பதறிப் பபொய் உடபன உங் ைறளப்
பொர்ப்பதை் ைொைப் புைப் பட்படன் . நீ ங் ைபள எதிரில் ெந்து
விட்டீர்ைள் ."

"அது சரி! பநை் றிரவு துறையில் பதொணிறயை் ைட்டிவிட்டு

ெரும் பபொது துடுப் புைறளயும் அதை் குள் பளபய
பபொட்டுவிட்டு ெந் திருந் தொபயொ?"

"ஆமொம் , ஐயொ! துடுப்புைறள எப் பபொதும் பதொணிை்குள் பள

பபொட்டு றெத்துவிட்டு ெருெதுதொன் ெழை்ைம் . அது
பபொலபெ பநை் றும் பசய் பதன் ."

"ஆைொ! நொன் நிறனத்தபடிதொன் நடந்திருை்கிைது"

என் ைொன் பசந் தன் .

"என் ன நிறனத்தீர்ைள் ஐயொ! படறை யொர் எடுத்துை்

பைொண்டு பபொயிருை்கிைொர்ைபளன் று உங் ைளுை்குத்
பதரியுமொ?" என் ை ஆெல் துடிை்கும் பதொனியில்
நம் பிை்றையின் சொறய மலர வினவினொன் படபைொட்டி
அம் பலென் பெளொன் .

"அப் பொ! அறத இப் பபொது உன் னிடம் உறுதியொைச்

பசொல் லிவிட முடியொது. ஒரு தினுசொை எனை்குள்
தீர்மொனித்திருை்கிபைன் . படறைை் பைொண்டு பபொனெர்ைள்
யொரொை இருை்ைலொம் என் பது பை் றிப் பின் பு ஆரொயலொம் .
ெொ! முதலில் மைொமண்டபலசுெரரிடம் பபொய் ப் படகு
ைொணொமை் பபொன பசய் திறயத் பதரிவிப் பபொம் " என் று
கூறி பெளொறனயும் உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
திரும் பினொன் பசந் தன் .

சிெ பூறஜ பசய் து விட்டு நிர்மலமொன மனமும் , உடலுமொை

மொளிறை ெொசலில் ெந் து நின் ை இறடயொை் றுமங் ைலம்
நம் பிை்கு நொரொயணன் பசந்தன் ெந்து கூறிய பசய் திறயை்
பைட்டு சஞ் சலமும் சிந்தறனயும் உண்டொயிை் று.
"ெல் லொளபதென் ைொறல ெறர தங் கியிருந் து தன் பனொடு
உடன் புைப்படுெதொைச் பசொல் லியிருந்தும் அம் மொதிரி
பமொசம் பசய் ெொனொ?" என் று சிந்தித்தொர். 'ஒரு பெறள
அப்படிபய அென் புைப்பட்டுப் பபொயிருந் தொலும்
பைொட்றடறயத் தவிர பெபைங் பை பபொயிருை்ை முடியும் ?
பபொனறத ஒரு குை் ைமொைச் பசொல் லிவிட முடியொது.
பபொகும் பபொது என் னிடம் ஒரு ெொர்த்றத பசொல் லிவிட்டுப்
பபொயிருை்ைை் கூடொபதொ?' என் று சமொதொனமும்
அறடந் தொர். 'தளபதி இல் லொவிட்டொல் என் ன? படகுை்குச்
பசொல் லியிருந் த பநரத்தில் பெளொறன ெரச் பசொல் லி
நொரொயணன் பசந் தறனயும் உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
நொம் தனிபய புைப்பட பெண்டியதுதொன் ' என் று தமை்குள்
அெர் ஒரு முடிவுை்கு ெந் த பபொது அம் பலென் பெளொனும் ,
நொரொயணன் பசந் தனும் ெந்து, 'படகு ைொணவில் றல' என் ை
அந் தச் பசய் திறயை் கூறியதொல் அெர் ஒரு ைணம்
அதிர்ச்சியறடந் தொர். பெறு படகுை்கு ஏை் பொடு பசய் யும் படி
கூறினொர்.

--------------

18. தேன்னவன் ஆபே்துேவிகள்

இன் னபென் று புரியொத எண்ணங் ைளொலும் , அந் த இரவில்

இறடயொை் றுமங் ைலம் மொளிறையில் நடந் த எதிர்பொரொத
சில நிைழ் சசி
் ைளொலும் தளபதியின் உள் ளம்
குழப்பமறடந்திருந்தது. நொரொயணன் பசந் தன் ஏை் றிை்
பைொண்டு ெந் து றெத்திருந் த சிறிய அைல் விளை்கு
மங் ைலொை எரிந்து பைொண்டிருந்தது. அதன் ஒளியில்
பசந் தறனப் பொர்த்தொன் தளபதி. பசந் தன் நன் ைொை
உைங் கிை் பைொண்டிருந் தொன் . தளபதிை்கு உைை்ைம்
ெரவில் றல. அங் கு இருப் புை் பைொள் ளவும் இல் றல.
பயமும் , ைலெரமும் நிறைந்தபதொரு உணர்வு அந் த
இருளிபலபய அங் கிருந் து பெளிபயறி விடுமொறு
அெறனத் தூண்டியது.

விருந் தினர் மொளிறையிலிருந்து புைப்பட்டுப்

பைளியொை் றின் ைறரயிலுள் ள படகுத் துறைறய பநொை்கி
நடந் தொன் அென் . துறைை்கு அருபையிருந்த குடிறசயின்
முைப்பில் யொபரொ ைட்டிலில் படுத்துத் தூங் கிை்
பைொண்டிருப்பறதத் தளபதி ைண்டொன் . பை்ைத்தில்
பநருங் கிச் பசன் று பொர்த்த பபொது படுத்திருப்பது
படபைொட்டி அம் பலென் பெளொன் என் று பதரிந்து பைொள் ள
முடிந் தது. தளபதி சுை் றும் முை் றும் பொர்த்தொன் . தன் றன
அப் பபொது அந் த நிசி பெறளயில் இறடயொை் று மங் ைலம்
தீவிலுள் ள யொருறடய விழிைளும் எந் த இடத்திலிருந்தும்
பொர்ை்ைவில் றல என் பறத உறுதி பசய் து பைொண்டொன் .
மனத்றதத் திடப்படுத்திை் பைொண்டு ைறரபயொரத்துப்
புன் றன மரத்தில் இழுத்துை் ைட்டியிருந் த படறை
ஓறசப்படொமல் அவிழ் த்தொன் . நல் ல பெறளயொைத்
துடுப் புைறளயும் படகிபலபய றெத்து விட்டுப்
பபொயிருந் தொன் பெளொன் . அப் பபொது பைளியொை் றில் ைறர
நிமிர ஓடிை் பைொண்டிருந் த பெள் ளத்தின் பெைத்றத
எதிர்த்துத் தன் னொல் படறைச் பசலுத்த முடியுமொ? - என் று
எண்ணித் தயங் கிை் பைொண்டிருை்ைவில் றல அென் .
பைெலம் , ஒரு சொதொரணப் படபைொட்டியொன அம் பலென்
பெளொனின் றைைளுை்குள் ள ென் றம, புைத்தொய நொட்டின்
மொபபரும் பறடத் தறலெனின் றைைளுை்கு இல் லொமலொ
பபொய் விடும் ? தளபதியின் றைைள் துடுப்றப ெலித்தன.
படகு அை்ைறரறய பநொை்கி பமல் ல நைர்ந்தது.
பெள் ளத்தின் பெைத்றதயும் , இழுப்றபயும் சமொளிப்பது
ைடினமொைத்தொன் இருந்தது. இளறமயும் , ெளறமயும் ,
பதொை் ைமும் , ஏை் ைமும் உள் ள நூை் றுை்ைணை்ைொன
பசந்நிைை் குதிறரைள் ஒபர திறசயில் ைொல் ைள் பபொனபடி
தறிபைட்டுப் பொய் ந்து பெறி பைொண்டு ஓடினொல் என் ன
பெைம் இருை்குபமொ, அந் தப் பயங் ைர பெைத்றதத்தொன்
அப் பபொறதய பைளியொை் று பெள் ளத்துை்கு உெறம கூை
பெண்டும் .

புைப் பட்ட இடத்திலிருந்து பநபர அம் பு பொய் ெது பபொல்

அை்ைறரை்குப் பபொை முடியவில் றல. பெள் ளத்தின்
பபொை்கில் இழுபட்டு ஒருபுைமொைச் சொய் ந்து பமதுெொைபெ
பசன் ைது படகு. அெர்ைள் ெரும் பபொது இருந் தறத விட
பெள் ளத்தின் பெைம் இப் பபொது அதிைரித்திருந் தது.
தளபதி ெல் லொளபதென் அை்ைறரறய அறடந் த பபொது
பெகு பநரமொகிவிட்டது. பபொழுது விடிெதை் கு இன் னும்
நொன் றைந்து நொழிறைைபள இருந் தன. நிலொ ஒளி சை் று
மங் கியிருந்தது.

அங் கிருந் த மரபமொன் றில் படறை இழுத்துை் ைட்டிவிட்டுை்

ைறரபயொரமொை நடந்து முன் னிரவில் தொன் குதிறரறய
விட்டிருந் த மரத்தடிறய அறடந் தொன் . பின் னிரவு
பநரத்தின் குளிர்ந்த ைொை் றும் , ைறரபயொரத்துத் தொழம்
புதர்ைளில் இருை்குமிடம் பதரியொமல் மலர்ந்திருந்த
தொழம் பூை்ைளின் மணமும் பசொர்ந்திருந் த தளபதி
ெல் லொளபதெனின் உடலுை்கும் , மனத்துை்கும்
புத்துணர்ச்சி ஊட்டின.

மரத்தடியில் அென் குதிறர துெண்டு பபொய் ப்

படுத்திருந் தது. அந் த அறமதியொன பநரத்தில் மரத்தடியில்
ஆளரெம் பைட்டுை் கிறளைறளச் சரணறடந் திருந் த
பைறெைள் சிைகுைறள அடித்தும் , ஒலிைறளை் கிளப்பியும்
தங் ைள் இருப் றபப் புலப் படுத்தின. தளபதி குதிறரறயத்
தட்டி எழுப்பினொன் . குதிறர ைறனத்துை் பைொண்பட
எழுந் து நின் று உடறலச் சிலிர்த்தது. ஓறச ஒலியடங் கிய
பபரறமதி பசறிந்த அந் தப் பபொதில் பயங் ைரமொைப்
பைளியொை் ைங் ைறர எங் ைணும் எதிபரொலித்தது அந்தை்
ைறனப்பபொலி.

'சூழ் நிறல இருை்கிை விதத்றதப் பொர்த்தொல் இன் றும் இனி

ெரும் சில நொட்ைளிலும் , புைத்தொய நொட்டுை்
பைொட்றடறயச் சுை் றி மைொரொணியொருை்கு என் பனன் ன
ஆபத்துைள் ைொத்திருை்குபமொ? என் றனை் ைொட்டிலும்
பபொறுப்புள் ள பதவியும் , அதிைொரங் ைளும்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு இருை்ைலொம் . ஆனொல்
பொதுைொப்புை் குறைவினொல் மைொரொணியொருை்கு ஏதொெது
பநர்ந்து விட்டொல் அந்தப் பழிறயத் தளபதியின் தறலயில்
தொன் சுமத்துெொர்ைள் . எதை் கும் நொம்
முன் பனச்சரிை்றையொை இருந்து பைொள் ள பெண்டும் .'
இெ் ெொறு தளபதி நிறனத்தொன் . பின் பு ஏபதொ ஒரு
முடிவுை்கு ெந் தெனொைை் குதிறரயில் ஏறிப் புைப் பட்டொன் .
குதிறர பைொட்டொை் றிலுள் ள பதன் திறசப்
பபரும் பறடயின் பைொட்றடறய பநொை்கிச் பசன் ைது.

சொறலபயொரத்து மரப் பபொந் துைளில் பநருப் புை்

ைங் குைறளப் பபொன் ை விழிைறள உருட்டிை் பைொண்டு
பதுங் கியிருந் த பைொட்டொன் ைள் இறடயிறடபய எழுப்பிய
குரூரமொன ஒலிைள் தவிர முை் றிலும் அறமதியொை இருந் த
அந் த பநரத்தில் குதிறரை் குளம் புைளின் ஒலி அளெொை
ெரிறசபயொத்துத் பதொடர்ந்து ஒலிப் பது என் னபெொ
பபொலிருந்தது.

பூ சிறிது சிறிதொை மலர்ந்து இதழ் ைளின் நறுமணமும் ,

அழகும் பரவுெது பபொல் ஒளியின் மலர்ச்சிறய பநொை்கி
இருள் பதொை் று றநந் து பைொண்டிருை்கும் அந் தப்
பின் னிரவு பநரத்தில் மண்ணும் , விண்ணும் , மரங் ைளும் ,
பசடி பைொடிைளும் தன் றனச் சுை் றியுள் ள எங் கும் எதுவும்
ெொர்த்றதைளின் பபொருள் எல் றலை்குள் சிை்ைொத ஒரு
பபரழகில் பதொய் ந்பதழுந்து பைொண்டிருப்பது பபொல்
அென் ைண்ைளுை்குத் பதொன் றியது.

பதன் பொண்டி நொட்டுப் பறடத் தறலெனுை்கு ெொள்

முறனயில் பபொரிடும் வீரச்சுறெ ஒன் று மட்டும் தொன் றை
ெந் த பழை்ைம் என் பதில் றல; ஆண்றமயும் , பருெமும் ,
பபொறுப்பும் ெந் த பின் பு ைை் றுத் பதரிந்து பைொண்ட சுறெ
அது. இரத்தத்பதொடு இரத்தமொைப் பழை்ைத்பதொடு
பழை்ைமொைத் தமிழ் ச ் சுறெயும் , ைவிச்சுறெயும்
பிைவியிபலபய ெல் லொளபதெனிடம் இயல் பொை
அறமந் திருை்கின் ைன. எத்தறைய குழப்பமும் ைலெரமும்
தன் றனயும் , தன் பபொறுப்றபயும் சூழ் ந்திருந் தொலும்
சுை் றுப் புைத்தின் அழகில் , அந் த அழகு உண்டொை்கும்
சிந் தறனைளில் பதொயும் ெழை்ைம் மனப் பண்பொல்
அெனுை்கு இருந்தது.

தளபதி பைொட்டொை் றை அறடந்து பறடயிருப் பினுள்

நுறழயும் பபொது கீழ் த்திறச பெளுத்துவிட்டது. விடிந் ததும்
விடியொததுமொைத் திடீபரன் று தளபதி பைொட்றடை்குள்
ெரபெ அங் கிருந் த பலெறைப் பறடைறளயும் பசர்ந்த
ஆயிரை்ைணை்ைொன வீரர்ைள் பரபரப் புை்கு உள் ளொனொர்ைள் .
'என் னபெொ? ஏபதொ? பறடத் தறலெருறடய திடீர்
ெருறையின் விறளவு யொதொயிருை்குபமொ?' என் று வீரர்ைள்
தங் ைளுை்குள் பமதுெொைப் பபசிை் பைொண்டனர்.
நொல் ெறைப் பபரும் பறடைளும் , ஆயுதச் சொறலைளும் ,
யொறனைளும் , குதிறரைளும் ெரிறச ெரிறசயொைை்
ைட்டப்பட்டிருந்த பைொட்டங் ைளும் நிறைந் த அப் பபரிய
பைொட்றடயில் மிைச் சில விநொடிைளுை்குள் ஒரு புதிய
சுறுசுறுப்புப் பரவிவிட்டது. எறதபயொ எதிர்பொர்த்து
ஆெபலொடு துடித்து நிை் கும் எழுச்சி ஏை் பட்டிருந் தது.
தளபதியின் கீழ் உள் ள பறட அணிைளின்
தறலெர்ைபளல் லொம் விழிப்பும் , தூை்ைமும்
ஒன் பைொபடொன் று பபொரிடும் பசொர்ந்த ைண்ைபளொடு
ஓபடொடி ெந்து அெறன ெரபெை் ைனர். அெனது
ைட்டறளறய எதிர்பநொை்கிை் ைட்டிை் ைொத்து நின் ைனர்
அெர்ைள் .

தளபதியின் ைண்ைள் அெர்ைளுள் யொபரொ ஒருெறர

மட்டும் குறிப்பிட்டுத் பதடுெது பபொல் சுழன் ைன.
ஒெ் பெொருெரொைப் பொர்த்துை் பைொண்டு ெந் த அென்
பொர்றெ ஆபத்துதவிைளின் பறடை்குத் தறலெனொன மைர
பநடுங் குறழை்ைொதனின் பமல் ஒரு ைணம் நிறலத்தது.
அந் தப் பொர்றெயின் குறிப்றபப் புரிந்து பைொண்டு ஓரிரு
அடிைள் முன் றெத்து நடந்து ெந்து ெணங் கினொன் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன் .
"குறழை்ைொதபர! ஆபத்துதவிைள் பறடறயச் பசர்ந்த
வீரர்ைபளல் லொம் பைொட்றடை்குள் தொபன இருை்கிைொர்ைள் ?"
என் று பைட்டொன் தளபதி.

"ஆம் ! எல் பலொரும் பைொட்றடை்குள் பள இருை்கிைொர்ைள் ?"

"நல் லது! மை் ைெர்ைள் பபொைலொம் ! குறழை்ைொதரும் நொனும்

தனிறமயில் சிறிது பநரம் பபச பெண்டும் ..."

குறழை்ைொதறனத் தவிர அங் கு நின் று பைொண்டிருந்த

மை் ைெர்ைள் பெளிபயறினர். பதன் னென் ஆபத்துதவிைள்
என் பொர் பறடைளுள் ஒரு முை்கியமொன பிரிவினர்.
பதன் பொண்டி நொட்டு அரசமரபினரின் உயிருை்குை் ைெசம்
பபொன் ைெர். பெளிப்பறடயொைத் பதரிந் பதொ,
பதரியொமபலொ ஆபத்துதவிைளின் ைொெல் இருந் து
பைொண்டிருை்கும் . ஆட்சியில் குழப் பம் , சூழ் சசி
் , சதி
இெை் றில் ஏதொெது ஏை் பட்டொபலொ, ஏை் படுெதொைத்
பதரிந் தொபலொ தளபதி ஆபத்துதவிைறளப்
பயன் படுத்தலொம் .

ஆபத்துதவிைறளப் பயன் படுத்த பெண்டிய அத்தறைய

பநருை்ைடி இப் பபொது தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கு
ஏை் பட்டிருந் தது. யொரொல் எப் பபொது என் ன ஏை் பட
முடியுபமன் று அெனொல் சிந்திை்ைபெொ, பசொல் லபெொ
முடியவில் றல. இரவு நடந் தெை் றை நிறனத்தொல்
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியின் பமபலபய அெனுை்கு
அெநம் பிை்றை ஏை் பட்டது. இரண்டு ஆறுைளுை்கு
நடுபெயுள் ள அந் தச் சின் னஞ் சிறு தீவில்
மைொமண்டபலசுெரரின் உள் ளத்திலும் , மொளிறையிலும்
நிறைந்து கிடந் த சூழ் சசி ் ைறள எண்ணியபபொது அென்
திறைத்தொன் . 'ஒரு பபரிய இரவின் சிறிய சில
நொழிறைைளுை்குள் இறடயொை் று மங் ைலத்தில் இெ் ெளவு
மர்மங் ைறளப் புரிந்து பைொள் ள முடியுமொனொல் சில
நொட்ைள் இரவும் பைலும் எந்பநரமும் அங் பைபய
முழுறமயொைத் தங் கியிருந் தொல் இன் னும் எெ் ெளபெொ
பதரிந்து பைொள் ள முடியும் ?' என் று எண்ணினொன் அென் .

தளபதியின் முைத்தில் பதொன் றி மறையும் ஆழ் ந்த

சிந் தறனைளின் சொறயறயப் பொர்த்துை் பைொண்பட
பயபை்திபயொடு எதிரில் நின் று பைொண்டிருந் தொன் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன் .
"ஓ! உங் ைறள நிறுத்தி றெத்துை் பைொண்டு நொன் ஏபதொ
சிந் தறனயில் மூழ் கிவிட்படன் !"

"பரெொயில் றல! நொன் ைொத்திருப்பபன் " என் று

அடை்ைமொைை் கூறினொன் மைர பநடுங் குறழை்ைொதன் .

"குறழை்ைொதபர! பநை் று மொறல குமரித் துறையில்

மைொரொணியொர் ெழிபொட்டுை்கு ெந் திருந்த பபொது நடந் த
நிைழ் சசி
் பை் றிை் பைள் விப்பட்டிருப் பீர்ைள் . பதன் பொண்டி
நொட்டுை்கு இது ஒரு பசொதறனை்ைொலம் . நமை்குத்
பதரியொமபல நம் றமச் சுை் றிச் சதிைள் நடந்து
பைொண்டிருை்கின் ைன. சிறிது ைொலத்துை்கு நொம்
விழிப் புடன் இருை்ை பெண்டும் . அறிவின் பலத்றதபயொ,
சிந் தறனயின் ென் றமறயபயொ பைொண்டு மட்டும்
இெை் றைச் சமொளித்து விட முடியொது. இப்பபொது நொன்
பசொல் ெறத நீ ங் ைள் நன் ைொைை் ைெனித்துை் பைட்ை
பெண்டும் . ஆபத்துதவிப் பறடைள் இன் னும் சிறிது
ைொலத்துை்குப் புைத்தொய நொட்டுை் பைொட்றடயில்
மைொரொணியொறரச் சுை் றி இருப் பது நல் லது.
கூடியெறரயில் இந்தப் பொதுைொப்பு ஏை் பொடு பெளியில்
அதிைம் பரவித் பதரிந்து விடொமல் பொர்த்துை் பைொள் ள
பெண்டும் . மைொரொணியொறரச் சுை் றிபயொ, அல் லது
பைொட்றடப் பகுதிைளிபலொ சந்பதைத்துை்குரிய ஆட்ைள்
யொர் நடமொடினொலும் ைண்ைொணித்து எனை்குத் தைெல்
அனுப்பபெண்டும் ."

"இப் பபொபத ஆபத்துதவிைபளொடு புைப் படுகிபைன் ."

"புைப் படுெது சரி! இன் றைை்கு அங் பை பதன் பொண்டி

மண்டலை் கூை் ைத் தறலெர்ைளின் கூட்டம்
நறடபபறுகிைது. அதை் ைொை இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
அங் கு ெர இருை்கிைொர். அெர் பபொய் ச் பசருெதை் கு முன் பப
நீ ங் ைளும் ஆபத்துதவிப் பறடைளும் அங் பை பபொய் ச்
பசர்ந்து விட பெண்டும் ."

"அப் படிபய பசய் கிபைொம் ."

"இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி இன் று அல் லது நொறள

ெறர அரண்மறனயில் தங் குெொர். நீ ங் ைள் முடிந் த மட்டில்
அெருறடய பொர்றெயில் பதன் படொமல் இருை்ைபெ
முயலுங் ைள் ."
"எங் ைளொல் இயன் ைெறர அெருறடய ைெனத்துை்கு
ஆளொைமபல இருை்ை முயல் கிபைொம் ."

"நீ ங் ைள் புைப்படலொம் , தொமதம் பசய் யொதீர்ைள் " - தளபதி

ெல் லொளபதென் ஆபத்துதவிைள் பறடத்தறலெனொன
மைர பநடுங் குறழை்ைொதனுை்கு விறடபைொடுத்து
அனுப்பினொன் .

பபொழுது விடிந்து நன் ைொை பெயில் பரவிவிட்டது.

அங் பைபய நீ ரொடிவிட்டுை் ைொறலை் ைடன் ைறள முடித்துை்
பைொண்டு கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்தில் ைலந்து
பைொள் ெதை் ைொைத் தொனும் பைொட்றடை்குப் புைப்பட்டுச்
பசல் ல நிறனத்தொன் அென் . இெ் ெொறு நிறனத்துை்
பைொண்பட பறடை் குடியிருப்பின் ெொயிை் புைமொை ெந்து
பமை் பை சொறலயில் ஆபத்துதவிப் பறடைள்
அணிெகுத்துை் பைொட்றடை்குப் புைப் பட்டுை்
பைொண்டிருப்பறதப் பொர்த்தொன் . பறடத் தறலென் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன் புைப் படுெதை் கு முன் னொல்
இறுதியொைத் தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கு ெணை்ைம்
பசலுத்தி மரியொறத பசய் தொன் .

"நீ ங் ைள் பபொைலொம் . நொன் கூட இன் னும் சிறிது பநரத்தில்

அங் கு ெருபென் " என் று பசொல் லி அனுப் புெதை் ைொைத்
தளபதி ெொய் திைந்த பபொது கீழ் ப்புைம் இறடயொை் று
மங் ைலத்துை் கிறள ெழியில் குதிறர ெரும் ஒலி பைட்டது.
ெல் லொளபதென் வியப் பபொடு திரும் பிப் பொர்த்தொன் .
குதிறர பமல் ெந்து பைொண்டிருந் த வீரன் அெர்ைறள
பநொை்கித்தொன் ெருெது பபொல் பதரிந் தது.

"நீ ங் ைள் புைப் படுங் ைள் ! தொமதிை்ை பெண்டொம் " என் று

குறழை்ைொதறனத் துரிதப் படுத்தினொன் தளபதி. "யொபரொ
ெருகிைொை் பபொலிருை்கிைபத!" என் று பசொல் லித்
தயங் கினொன் குறழை்ைொதன் .

"ெரட்டும் ! நொன் பொர்த்து விசொரித்துை் பைொள் கிபைன் .

நீ ங் ைள் நிை் ைை் கூடொது. உடபன புைப் பட்டு விடுங் ைள் ."
தளபதியின் குரலிலிருந் த அெசரத்றதப் புரிந்து பைொண்டு
குறழை்ைொதன் பறடைளுடன் கிளம் பினொன் . அெனும்
பறடைளும் பமை் பை சிறிது தூரம் பசன் று மறையும்
ெறரயில் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்து விட்டுை் கிளம் பினொன்
தளபதி ெல் லொளபதென் . யொபரொ சிரிை்கும் ஒலி பைட்டது.
"என் ன தளபதி? ஆபத்துதவிைறள
அனுப்பியொயிை் ைல் லெொ?" என் று பைலியொைச் சிரித்துை்
பைொண்பட பைட்டெொறு குதிறரயிலிருந்து இைங் கினொன்
நொரொயணன் பசந் தன் .

---------

19. துறவியின் காேல்

இறடயொை் று மங் ைலம் தீவில் றெைறையின் அழகிய

சூழ் நிறலயில் ெசந் த மண்டபத்துப் பபொழிலிலுள் ள
மரங் ைள் அறசந் தன. இறலைளிலும் , பூை்ைளிலும் , புல்
நுனிைளிலும் முத்துப் பபொல் திரண்டிருந் த பெண்பனித்
துளிைள் இளகி உதிர்ந்தன. பபொழிலில் மலர்ந்திருந்த
சண்பைம் , பைொங் கு, பெங் றை, மல் லிறை, முல் றல
மலர்ைளின் நறுமணத்றதத் பதன் ைல் ைொை் று ெொரிை்
பைொண்டு ெந்தது. ெொவிைளிலும் சித்திரப் பூங் குளத்திலும் ,
பசம் றமயும் , பெண்றமயுமொை ஆம் பலும் , தொமறரயும்
அலர்ந்து விரிந்து, ெண்டுைறள விருந்துை்கு அறழத்தன.
ைொதலனின் பருத்த பதொறளத் தன் பமல் லிய றைைளொல்
அறணத்துத் தழுவும் ைொதலிறயப் பபொல் ைறரபயொரத்து
மரங் ைளின் பருத்த அடிப் பகுதிறயப் பைளியொை் று
நீ ர்த்தரங் ைள் தழுவிச் பசன் ைன. இறலைளிலும் ,
பூை்ைளிலும் , குங் குமை் ைறரசல் பபொல் பபொங் கிெரும்
பசந்நீர்ப் பரப்பிலும் , இளங் ைதிரெனின் ஒளிை் ைதிர்ைள்
மின் னின. ெசந் த மண்டபத்து விமொன மதிை் சுெர்ைளின்
மொடங் ைளில் அறடந்து கிடந் த மணிப் புைொை்ைள்
கூட்டமொை பெளிப்பட்டுப் பைந் தன.

பபொழுது புலர்ந்து விட்டது. ஒளியின் ஆட்சிை்கு உரியென்

கிழை்பை அடிெொனத்றதை் கிழித்துை் பைொண்டு
கிளர்ந்பதழுந்து விட்டொன் . ஆனொல் ெசந்த மண்டபத்துப்
பள் ளியறையின் பபொை் ைட்டிலில் இரத்தினை் ைம் பள
விரிப் புைளின் பமல் படுத்துை் பைொண்டிருந் த அந் த இளம்
துைவி மட்டும் இன் னும் விழித்துை் பைொள் ளவில் றல.
ஐபயொ, பொெம் ! நன் ைொை அயர்ந்து தூங் குகிைொர்
பபொலிருை்கிைது. பள் ளியறையின் அழகிய ஓவியப்
பலைணி ெழிபய ஒளிை்ைதிர்ைள் ைட்டிலின் விளிம் பில்
பட்டும் அெர் உைங் கிை் பைொண்டு தொன் இருை்கிைொர்.

அப் பபொது அந்தப் பள் ளியறையின் ைதவுைறளச்

பசந் தொமறர மலர் பபொன் ை அழகும் , பசண்பை அரும் பு
பபொன் ை விரல் ைளும் பபொருந் திய அந்தப் பபண் ைரம்
திைந்தது. முன் றையில் பெண்றமயொன சங் கு
ெறளயல் ைறளயும் விரல் ைளில் பபொன்
பமொதிரங் ைறளயும் அணிந்திருந்தது.

ெனப் பு நிறைந் த அந்த மலர்ை் ைரத்துை்கு உரியெள் யொர்?

அருகில் பநருங் கிப் பொர்ை்ைலொம் . ஆ! இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பியின் புதல் வி குழல் ெொய் பமொழி அல் லெொ
இெள் ? அடடொ? இந் த விடியை் ைொறல பநரத்தில் இெ் ெளவு
அழைொன பூம் பபொழிலின் இறடபய அலங் ைொரமொன ெசந்த
மண்டபத்தின் ைதெருபை தங் ைப் பதுறம ஒன் று உயிர்
பபை் று நிை் பது பபொல் அல் லெொ நிை் கிைொள் ? நீ ரொடி,
அகிை் புறையூட்டிய கூந் தல் பமைை் ைொடு பபொல்
விளங் கியது. அந் த பமைை் ைொட்டில் மின் னும் பிறைமதி
பபொல் பைொறட மல் லிறைச் சரத்றத அள் ளி
முடித்திருந் தொள் . சுழலும் ைரு ெண்டுைள் பபொல் , பிைழும்
பைண்றட மீன் ைள் பபொல் மலர்ந்த விழிைளும் , சிரிை்கும்
பசம் பெழ இதழ் ைளுமொைை் ைதெருபை தயங் கி நின் ைொள்
குழல் பமொழி.

உைங் கிை் பைொண்டிருப் பெறர எழுப்பிவிட

பெண்டுபமன் றும் ஆறச; அபத சமயத்தில் ைதறெப்
பலமொைத் தட்டி ஓறச உண்டொை்குெதை் கும் பயமொை
இருந்தது. தயங் கித் துெண்டு மின் னபலொ எனச் சிறிய
இறட பநளிய அெள் நின் ை பதொை் ைம் பநஞ் சத்றதச்
சூறையொடுெதொை இருந்தது.

பலைணியின் ெழிபய எட்டிப் பொர்த்து, "அடிைபள!" என் று

கிளி மிழை் றுெது பபொல் பமல் லை் கூப்பிட்டொள் அெள் .
பள் ளியறைை் ைட்டிலில் படுத்திருந் த இளந் துைவி புரண்டு
படுத்தொர்.

"அடிைபள! இன் னும் உைை்ைத்றத உதறிவிட்டு

எழுந் திருப்பதை் கு உங் ைளுை்கு மனம் ெரவில் றலயொ?
பபொழுது நன் ைொைப் புலர்ந்து விட்டபத?" இரண்டொெது
முறையொைச் சை் று இறரந் பத கூப்பிட்டொள் குழல் பமொழி.
அதபனொடு ைதவிலும் தட்டபெ, தட்டிய ஒலி, அறதச் பசய் த
பமன் பூங் றைைளில் பசறிந் திருந் த ெறளைளின் ஒலி -
எல் லொமொைச் பசர்ந்து துைவியின் உைை்ைத்துை்குத்
திருப் பள் ளி எழுச்சி பொடிவிட்டன. துைவி ைண் விழித்தொர்.
மஞ் சத்தில் எழுந் து உட்ைொர்ந்தொர். விரத நியமங் ைளொலும் ,
தெத்தொலும் ெருந் திய ஒரு துைவியின் உடம் பு பபொலெொ
பதொன் றுகிைது அது? ஆைொ! என் ன ைட்டழகு? தீை்பைொழுந்து
பபொல் எெ் ெளவு சிெப் பொன நிைம் ? ெொலிபத்தின் அழகு
முழுறமயொய் நிறைந்து, ஆறசறயை் ைறளயும்
தெத்பதொழிலில் இருந் து தம் றமை் ைொண்பபொர் ைண்ைளின்
ஆறசறய ெளர்த்துவிடும் பபொலிருை்கிைபத இந் தத்
துைவியின் பதொை் ைம் !

"ஓ! நீ யொ? இந் த பநரத்துை்குள் எழுந்து நீ ரொடி, பூச்சூடி

அலங் ைரித்துை் பைொண்டு என் றனயும் எழுப் புெதை் கு
ெந் து விட்டொபய?" எழுந் து உட்ைொர்ந்த துைவி அெள்
பெளிபய நின் று பைொண்டு தம் றம மிகுந் த ஆெலுடன்
எதிர்பொர்த்திருப்பறதை் ைண்டு இெ் ெொறு கூறினொர்.

"ஆமொம் ! அதிைொறலயில் எழுந் திருந்து தெை்

ைடன் ைறளயும் , நியம ஒழுை்ைங் ைறளயும் தெைொமல்
பசய் ய பெண்டிய துைவிைபள இப் பபொபதல் லொம் அதிை
பநரம் தூங் ைத் பதொடங் கி விட்டொர்ைள் . அதன் ைதி என் ன
ஆெது?" - அெள் பெண்டுபமன் பை குறும் பொைப் பபசினொள் .
நீ ண்ட முைமும் , கூரிய நொசியும் , பிைறர மயை்கும் ெசீைர
விழிைளும் பபொருந்திய அந் தத் துைவி ஓரிரு ைணங் ைள்
அெறளபய உை் றுப் பொர்த்தொர். அெருறடய இதழ் ைளில்
பமொைனப் புன் னறை அரும் பியிருந் தது. பதொள் ைறளயும்
மொர்றபயும் பசர்த்துப் பபொர்த்திை் பைொண்டிருந்த
பமல் லிய ைொவித் துணி விலகி நழுவியது. அடியில் சிறுத்து
பமபல பரந்து அைன் ை பபொன் நிை மொர்பு, உருண்டு
திரண்ட ெளமொன பதொள் ைள் , அெை் றைை் குழல் பமொழி
ைறடை் ைண்ைளொல் திருட்டுப் பொர்றெ பொர்த்தொள் . பிைகு
அெள் தறரறயப் பொர்த்தொள் . ைன் னங் ைள் சிெந் தன.
'இெர் துைவியொ? அல் லது நம் பபொன் ை பபறதப்
பபண்ைளிடம் உள் ளங் ைறளபயல் லொம் பைொள் றள
பைொள் ெதை் கு குமொரபெள் பைொண்ட மொறு பெடமொ?' என் று
எண்ணி எண்ணி உள் ளம் உருகினொள் குழல் பமொழி.

"பபண்பண நீ என் பமல் வீணொைப் பழி சுமத்துகிைொய் !

மொன் பதொலில் படுத்துத் தூங் கும் துைவிறயப்
பஞ் சறணைபளொடு கூடிய மஞ் சத்தில் உைங் ை றெத்தொல்
அென் அந் தப் புதிய சுைத்தில் தன் றனயும் மைந்து
பநரத்றதயும் மைந்து விடுெது தொபன இயை் றை?"
"பரெொயில் றல! துைவிறய நொங் ைள் மன் னித்து விடத்
தயொரொை இருை்கிபைொம் . எழுந்திருந்து ெொருங் ைள் .
நீ ரொடுெதை் குப் பபொைலொம் ."

"நீ ரொடுெதை் கு பெறு எங் பை பபொைபெண்டும் ? இபதொ

இங் பைபய ெசந் த மண்டபத்துை்குப் பின் னொல்
பைளியொை் றுப் படித்துறை இருை்கிைது. நீ சிரமப்பட
பெண்டொம் . நொன் இங் பைபய நீ ரொடிை் பைொள் கிபைன் ."

"ஐபயொ! கூடொது. அப்பொ பசொல் லிவிட்டுப் பபொயிருை்கிைொர்.

பைளியொை் றில் புதுத் தண்ணீர ் பொய் கிைது. உடலுை்கு
ஒத்துை் பைொள் ளொது. நீ ங் ைள் பபசொமல் என் பனொடு எழுந்து
ெொருங் ைள் . நொன் பசொல் கிைபடி பைளுங் ைள் . நீ ங் ைள்
இருை்கிை ெறர உங் ைறளை் ைெனித்துை் பைொள் ள
பெண்டியது என் பபொறுப்பு என் று சிறிது பநரத்துை்கு
முன் பு தொன் அப்பொ கூறிவிட்டுப் பபொனொர்" என் ைொள்
குழல் பமொழி.

"அப் படியொனொல் மைொமண்டபலசுெரர் இப் பபொது இங் கு

இல் றலயொ?" என் ைொர் துைவி.

"இல் றல! மைொரொணியொறரச் சந்திப்பதை் ைொைப்

பபொயிருை்கிைொர்."

"என் ன ைொரியமொைப் பபொயிருை்கிைொபரொ? என் னிடம்

பசொல் லிை் பைொள் ளொமபல பபொய் விட்டொபர!"

"எனை்கு அபதல் லொம் ஒன் றும் பதரியொது! அெர் திரும் பி

ெருகிை ெறர தங் ைளுை்கு இங் கு ஒரு குறைவும்
இல் லொமல் ைெனித்துை் பைொள் ள பெண்டுபமன் று எனை்கு
உத்தரவு."

துைவி ஒன் றும் மறுபமொழி கூைொமல் அெளுறடய

முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்துப் புன் னறை புரிந் தொர்.

ைருைருபென் று அடர்ந்து ெளர்ந்திருந் த இளந் தொடிை்கு

பமல் சிெந் த உதடுைள் பநகிழ அெர் சிரித்த சிரிப்பு
குழல் பமொழிறயை் கிைங் ை றெத்தது. துைவி நீ ரொடப்
புைப் படுெதை் ைொை எழுந் தொர். இரண்டு றைைறளயும்
உயர்த்தி பமபல தூை்கிச் பசொம் பல் முறித்த பபொது,
மூங் கிலின் பமல் புைம் பபொல மின் னிய அந் த ெளமொன
புஜங் ைளின் அழகு மைொமண்டபலசுெரருறடய
புதல் வியின் உள் ளத்றதை் பைொள் றள பைொண்டது.

"ெொருங் ைள் பநரமொகிைது. அடிைறள அரண்மறன நீ ரொழி

மண்டபத்தில் பைொண்டு பபொய் விட்டுவிட்டுப் பூறசை்ைொை
நொன் மலர் பைொய் து ெரபெண்டும் " என் று குழல் பமொழி
துைவிறய அெசரப் படுத்தினொள் .

அெர் சிரித்துை் பைொண்பட அெறளப் பின் பை் றி நடந் தொர்.

குழல் பமொழி அன் னம் பபொல் நடந்து பசன் ை நறடயின்
அழறைை் ைவியின் ைண்ைபளொடு பொர்த்தொர் துைவி.
பொம் புப் படம் பபொல் விரிந் து சுருங் கிய அந் த நறடயின்
பின் புைை் ைொட்சி, மலர் சூடிய ைரிகுழல் , ஆறமயின்
புைெடிபபொல் பசெ் விய பொதங் ைள் பபயர்த்து நடந்த
பபருறம, அத்தறன அழறையும் ைண்குளிர பநொை்கிை்
பைொண்பட அெளுை்குப் பின் னொல் பமல் லச் பசன் ைொர்
அெர்.

ெழியில் ஒரு முறை பின் னொல் திரும் பி அெறரப்

பொர்த்தொள் அெள் . அெர் முறுெல் புரிந் தொர்.
ைொரணமில் லொமல் சும் மொ பொர்த்ததொை அெர் எண்ணிை்
பைொள் ளை் கூடொது என் பதை் ைொை, "அடிைபள! தொங் ைள்
ெழை்ைமொை எந் த மலர்ைறளை் பைொண்டு பூறசயில்
ெழிபடுவீர்ைள் என் று நொன் அறிந் து பைொள் ளலொமொ?"
என் று பைட்டொள் .

"பயப் படொபத, பபண்பண! இந் த இறடயொை் று மங் ைலம்

தீவில் இல் லொத மலரின் பபயபரறதயொெது பசொல் லி
உன் றனத் திண்டொட றெத்து விட மட்படன் நொன் ."

"ஏன் ? அடிைள் பைட்டுப் பொர்ப்பதுதொபன? இந் தத் தீவில்

இல் லொத மலர்ைபள கிறடயொபதன் பது அடிைளுை்குத்
பதரியொது பபொலும் !"

"இபதொ, எனை்கு முன் னொல் நடந் து பைொண்டிருை்கிைபத,

இந் த மலறரயும் பசர்த்துத்தொபன பசொல் கிைொய் ?" துைவி
குறும் புப் பொர்றெபயொடு சுட்டு விரறல அெள் பை்ைமொை
நீ ட்டிை் ைொட்டினொர். குழல் பமொழி விருட்படன் று
திரும் பினொள் . இரு விழிைளும் மலர்ந்து விரிய அெருறடய
முைத்றதப் பொர்த்தொள் .

"நீ பைொபித்துை் பைொள் ளொபத. தெைொை பெபைொன் றும்

கூறிவிடவில் றல. உன் றன ஒரு மலரொை உருெைம் பசய் து
கூறிபனன் " என் ைொர் துைவி.

"ஓபைொ! உருெைம் , உெறம - இந் த மொதிரிை் ைவிறதத்

துறையில் கூட அடிைளுை்கு அனுபெம் அதிைபமொ?"

"எல் லொம் சூழ் நிறலயின் சிைப் பு. இறடயொை் று மங் ைலம்

நம் பியின் புதல் வி அருபை இருந் தொல் ைல் லும் மரமும்
கூடச் பசொல் லுபம ைவி? என் றனப் பபொல் ஒரு ெயதுத்
துைவி ஏபதொ ஒரு ெொர்த்றத பசொல் லி விட்டதில் என் ன
ஆச்சரியம் இருை்ை முடியும் ."

"ஏபதது? அடிைறளப் பபச விட்டுவிட்டொல் விநயமொை

நறைச்சுறெயொைப் பபசிை் பைொண்பட இருப் பீர்ைள் பபொல்
பதொன் றுகிைபத."

"எல் பலொரிடமும் அப்படிப் பபசி விட முடியுமொ? ஏபதொ

உள் ளத்தில் பபச பெண்டுபமன் று எனை்கு
ஆறசயொயிருந்தது, பபசிபனன் ."

இப்படிை் கூறியதும் மறுபடியும் அெள் தன் அைன் ை நீ ண்ட

ைருவிழிைளொல் அெருறடய முைத்றத ஏறிட்டுப்
பொர்த்தொள் . துைவியும் முன் பபொலபெ அெறளப் பொர்த்துப்
புன் முறுெல் பசய் தொர்.

பபசிை் பைொண்பட இருெரும் அரண்மறனை்குள் நீ ரொழி

மண்டபத்தின் ைறரயருபை ெந்து நின் ைனர். துைவி
நீ ரொடுெதை் குத் தயொரொனொர். "நீ ரொடித் தயொரொை இருங் ைள் .
நொன் நந் தெனத்தில் பபொய் ப் பூறசை்கு பெண்டிய
மலர்ைறளை் பைொய் து பைொண்டு ெருகிபைன் " என் று
புைப் பட்டள் குழல் பமொழி.

அெள் நந் தெனத்து ெொசலில் நுறழய இருந் த பபொது

ஆை் றின் ைறரயிலுள் ள படகுத் துறைப் பை்ைமிருந்து
படபைொட்டி அம் பலென் பெளொன் ெந்து பைொண்டிருந் தொன் .
அென் அெறள பநொை்கித்தொன் ெருெது பபொல் பதரிந் தது.
அெசரமும் பரபரப்பும் அென் ெருறையில் பதரிந் தன.

"என் றனத் பதடித்தொன் ெருகிைொயொ?" என் று அெள்

பைட்டொள் .

"ஆமொம் , அம் மொ! பபொகும் பபொது உங் ைளிடம் பதரிவிை்ைச்

பசொல் லி மைொமண்டபலசுெரர் இரைசியமொை ஒரு பசய் தி
கூறிவிட்டுச் பசன் றிருை்கிைொர். அறதச்
பசொல் லுெதை் ைொைத்தொன் இெ் ெளவு அெசரமொை ெந் பதன் "
என் று கூறிை் பைொண்பட அெறள பநருங் கினொன்
படபைொட்டி அம் பலென் பெளொன் .
-----------

20. தகாட்ரடயில் நடந் ே கூட்டம்

நொரொயணன் பசந் தன் பைட்ட பைள் விறயச் பசவியுை் ைதும்

தளபதி ெல் லொளபதென் திறைத்துப் பபொனொன் .

"என் ன பைட்டொய் ?" - மீண்டும் சந் பதைத்பதொடு

வினவினொன் தளபதி.

"ஒன் றுமில் றல! பநை் று இரபெொடு இரெொை யொரிடமும்

பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் நீ ங் ைளொைபெ படறைச்
பசலுத்திை் பைொண்டு அெ் ெளவு அெசரம் அெசரமொய் ஓடி
ெந் தீர்ைபள! ெந் த ைொரியத்றதச் பசய் தொயிை் பைொ
இல் றலபயொ என் று தொன் பைட்படன் ."

தளபதி பசந் தறனச் சந் பதைத்பதொடு பொர்த்தொன் . அந் தை்

குட்றடயன் தன் றன பெை் றி பைொண்டு விட்டது பபொல்
எண்ணிச் சிரித்த சிரிப் பு தளபதி ெல் லொளபதெனின்
உள் ளத்தில் எரிச்சறல உண்டொை்கியது.

"எனை்கு அங் பை உைை்ைம் ெரவில் றல. படகுத் துறைை்கு

ெந் து பொர்த்பதன் . படகு தயொரொை இருந்தது. எடுத்துை்
பைொண்டு புைப் பட்டு விட்படன் ; அெ் ெளவுதொன் . நொன்
அங் கிருந்து புைப்பட்டதை் கு பெறு எந் த முை்கியபமொ
அெசரபமொ இல் றல" என் ைொன் தளபதி.

நொரொயணன் பசந் தன் இறதை் பைட்டு நமட்டுச் சிரிப் புச்

சிரித்தொன் .

"தளபதி! பைொல் லர் பதருவிபலபய ஊசி விை் ை

நிறனை்கிறீர்ைள் நீ ங் ைள் . ஆபத்துதவிப் பறடைறளை்
பைொட்றடை்கு அனுப்ப பெண்டுபமன் பதை் ைொைபெ நீ ங் ைள்
இங் கு ெந் ததும் எனை்குத் பதரியும் . இப் பபொது
அனுப்பிவிட்டுத்தொன் இங் பை நிை் கிறீர்ைள் என் பதும்
எனை்குத் பதரியும் ."
தளபதி ஆத்திரத்பதொடு பசந் தறன உை் றுப் பொர்த்தொன் .
நொஞ் சில் நொட்டு பெளொளப் பபருமை்ைள் விறத பநல் றலச்
பசர்த்து றெை்கும் பநல் லுை்குதிர் பபொன் ை
உருெத்றதயுறடய பசந் தறனை் பைொபம் தீர உறதத்து
விட பெண்டும் பபொல் றை துறுதுறுத்தது தளபதிை்கு.
'இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறயப் பபொன் ை ஒரு
மொபபரும் இரொஜதந்திரிை்கு ஒை் ைனொை பெறல பசய் ய
இென் முை் றிலும் தகுதியொனென் தொன் . அெருறடய
திைறமயொன அரசியல் நிர்ெொைத்தின் பெை் றியில்
சரிபொதி இந் த ஒை் ைனுை்கு உரியது' என் று தன் மனத்தில்
எண்ணி வியந்து பைொண்டொன் .

'அென் அந் த அதிைொறலயில் தன் றனத் பதடிை் பைொண்டு

எதை் ைொை அங் கு ெந்தொன் ? தொன் அங் கிருப் பறத அென்
எப் படித் பதரிந் து பைொண்டொன் ? ஆபத்துதவிப் பறடைறள
அனுப் புெதை் ைொைத் தொன் அங் பை ெந் திருை்கும்
பநொை்ைத்றத அென் எப் படிப் புள் ளி பிசைொமல்
அனுமொனிை்ை முடிந்தது?' என் று பலவிதமொை எண்ணி
மனம் குழம் பினொன் தளபதி ெல் லொளபதென் .

"பதன் திறசப் பபரும் பறடயின் மைொ பசனொதிபதியும்

இளறமப் பருெத்திபலபய பல பபொர்ைளில் பெை் றிெொறை
சூடியெரும் , சூழ் சசி
் த் திைன் மிை்ைெருமொகிய
தங் ைறளயும் கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்துை்கு அறழத்து
ெரச் பசொல் லி மைொமண்டபலசுெரர் அடிபயனுை்குை்
ைட்டறளயிட்டிருை்கிைொர். அறத நிறைபெை் ைபெ இங் கு
ெந் பதன் ."

நொரொயணன் பசந் தன் இறதை் கூறிய பபொது அென்

சொதொரணமொன விநயத்பதொடு தொன் அப் படிப்
பபசுகிைொனொ? அல் லது தன் றனை் குத்தலொைை் பைலி
பசய் கிைொனொ? என் று தளபதிை்குச் சந் பதைமொை இருந்தது.
அந் தச் சந்பதைத்றத மனத்துை்குள் அடை்கிை் பைொண்டு,
"பசந் தொ! நீ என் றன அறழத்துை் பைொண்டு பபொை
ெந் திருப்பதும் , அதை் ைொை மைொமண்டபலசுெரர் உன் றன
என் னிடம் அனுப்பியதும் பெடிை்றையொை அல் லெொ
இருை்கிைது? கூப் பிட்டொலும் கூப்பிடொவிட்டொலும்
ெழை்ைமொைை் கூட்டத்துை்கு ெரபெண்டியென் தொபன
நொன் ?" என் று சிரித்துை் பைொண்பட பைட்டொன் .

"அப் படி இல் றல! நீ ங் ைள் பநை் றிரவு திடீபரன் று

அங் கிருந் து யொரிடமும் பசொல் லிை் பைொள் ளொமல்
புைப் பட்டு விட்டதொல் கூட்டத்துை்கு ெருவீர்ைபளொ,
ெரமொட்டீர்ைபளொ என் று அெருை்குச் சந் பதைம் !"

"சில நொட்ைளொை மைொமண்டபலசுெரருறடய

சந் பதைத்துை்கு யொரும் எதுவும் தப் ப முடிெதில் றல
பபொலிருை்கிைது!" பெண்டுபமன் பை பசந் தனின் ெொறயை்
கிண்டுெதை் ைொைத் தொன் அென் இெ் ெொறு கூறினொன் .
ஆனொல் தளபதியின் பபச்றச விழிப்பபொடு கூர்ந்து
ைெனித்துை் பைொண்டிருந் த பசந் தன் சுடச்சுடப் பதில்
பசொன் னொன் .

"ஆமொம் ! ஆமொம் ! இப்பபொபதல் லொம் பதன் பொண்டி நொட்டு

அரசொட்சிறயத் தங் ைள் பலத்தினொல் மட்டுபம ைொப்பதொை
எண்ணிை் பைொண்டு மைொமண்டபலசுெரர் பமபலபய சிலர்
சந் பதைப் படுகிைொர்ைளொபம!"

பசந் தன் தன் றனத்தொன் குத்திை் ைொட்டுகிைொன் என் று

தளபதிை்குப் புரிந்து விட்டது. ஆனொலும் அறதப் புரிந்து
பைொள் ளொதது பபொல் பெண்டுபமன் பை அென் சிரித்து
மழுப் பினொன் .

அதன் பின் அெர்ைள் இருெரும் அதிைம் பபசிை்

பைொள் ளவில் றல. தளபதி ெல் லொளபதென் நீ ரொடிை்
ைொறலை் ைடன் ைறள முடித்துை் பைொண்டு ெருகிைெறர
பசந் தன் ைொத்திருை்ை பெண்டியதொயிை் று. இருெரும்
கூை் ைத்தறலெர் கூட்டத்துை்ைொை அரண்மறனை்குப்
புைப் பட்ட பபொது பபொழுது நன் ைொைப் புலர்ந்து பெயில்
பரவிவிட்டது. பறடப்பள் ளியிலிருந்து சிறிது பதொறலவு
பசன் ைதும் பநபர புைத்தொய நொட்டு அரண்மறனை்குச்
பசல் லும் ெழிறய விட்டுவிட்டுச் சுை் றி ெறளத்துத்
திருநந் திை் ைறர ெழிபய அரண்மறன பசல் லும்
சொறலயில் குதிறரறய பசலுத்தினொன் பசந் தன் . அந் தப்
பொறதயில் பபொைொமல் தளபதி குதிறரயின்
ைடிெொளத்றதச் சுண்டி இழுத்து நிறுத்தினொன் . தளபதி
பின் தங் கியறதப் பொர்த்துச் பசந்தனும் குதிறரயின்
பெைத்றதை் குறைத்துை் பைொண்டு திரும் பி, "என் ன
தளபதி ஏன் நின் று விட்டீர்ைள் . பநரமொைவில் றலயொ?"
என் று பைட்டொன் .

"நீ பபொகிை பொறதயொைப் பபொனொல் கூட்டபமல் லொம்

முடிந் த பின் புதொன் அரண்மறனை்குப் பபொய் ச் பசரலொம் .
இபதொ அரண்மறனை்கு பநர்பொறத இருை்கும் பபொது ஏன்
திருநந் திை் ைறரறயச் சுை் றிை் பைொண்டு பபொை
பெண்டுபமன் கிைொய் ?" என் று தளபதி ெல் லொளபதென்
சை் றுச் சினத்பதொடு நொரொயணன் பசந் தறன வினவினொன் .

"பைளியொை் றில் உறடப் பபடுத்து பெள் ளம் அந் தச்

சொறலயில் பபரும் பகுதிறய அழித்து விட்டபத! அது
உங் ைளுை்குத் பதரியொதொ? ைொறலயில்
மைொமண்டபலசுெரர் கூடத் திருநந் திை் ைறரெழியொைச்
சுை் றித்தொன் அரண்மறனை்குப் பபொயிருை்கிைொர்."

"ஓப ொ! அதுெொ பசய் தி? அப் படியொனொல் சரிதொன் .

திருநந் திை் ைறர ெழிபய பபொைலொம் . விடு குதிறரறய" -
தளபதியின் குதிறர திருநந் திை் ைறரச் சொறலயில்
திரும் பியது.

தளபதி ெல் லொளபதெறனயும் , இறடயொை் று மங் ைலம்

நம் பியின் ஒை் ைனொன நொரொயணன் பசந் தறனயும்
இப்படிபய திருநந் திை்ைறர பபொகும் பநடுஞ் சொறலயில்
பசல் லவிட்டு நொம் புைத்தொய நொட்டு அரண்மறனை்குச்
பசன் று அங் கு நடை்கும் முை்கிய நிைழ் சசி
் ைறளச் சிறிது
ைெனிப் பபொம் .

பெறு பெறு பகுதிைளிலிருந்து ெந்திருந் த கூை் ைத்

தறலெர்ைள் அரண்மறன மந்திரொபலொசறன
மண்டபத்தில் கூடியிருந் தொர்ைள் . கூட்டத்துை்கு
முை்கியமொன இருெர் யொபரொ அெர்ைள் மட்டும் இன் னும்
ெந் து பசரவில் றல. மைொமண்டபலசுெரர் இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந் பத இன் னும் ெரவில் றல. அெர் ெந் ததும்
தமை்குச் பசொல் லியனுப் பினொல் தொம் உடபன புைப்பட்டு
ெந் துவிடுெதொை மைொரொணி ெொனென் மொபதவி
அந் தப்புரத்திலிருந்து பசொல் லியனுப் பியிருந் தொர்.
தனிறமயொை மண்டபத்தில் அமர்ந்திருந் த கூை் ைத்
தறலெர்ைள் தங் ைள் மனம் பபொன பபொை்கில் பபசித்
பதன் பொண்டி நொட்டு அரசியல் நிறலறம பை் றி
விெொதிை்ைத் பதொடங் கினொர்ைள் . அப் பபொது அங் பை
கூடியிருந் த கூை் ைத் தறலெர்ைறளத் தவிர பெறு
யொருை்கும் பதரியை்கூடொத இரைசியங் ைறளை் கூட
அெர்ைள் பபசினொர்ைள் . அப் பபொது அந் த இடத்தில் எறதப்
பபசலொம் , எறதப் பபசை்கூடொது என் ை ைட்டுப் பொடு இன் றி
அெர்ைள் தொரொளமொைப் பபசியதை் குை் ைொரணம்
தனிறமதொன் . தங் ைறள விடப் பபரியெர்ைள் , தங் ைறளை்
ைட்டுப் படுத்தை் கூடியெர்ைள் அப் பபொது யொரும் இல் றல
என் ை துணிவுந் தொன் . அெர்ைள் எல் பலொரும் நன் ைொைத்
தமிழ் நூல் ைறளை் ைை் றுத் தன் னடை்ைமும் , பண்பும்
நன் ைொை ெொயை்ைப் பபை் ைெர்தொம் . பபொறுப்பின் றி
ெொய் ை்கு ெந் தபடி பபசுதல் , அளவுை்கு அதிைமொை
உணர்ச்சி ெசப்படுதல் இெை் ைொல் விறளயும் பைடுைறளத்
திருை்குைளில் படித்திருந் தொர்ைள் .

'நுனிை்பைொம் பர் ஏறினொர் அஃதிைந்து ஊை்கின்

உயிர்ை் கிறுதி யொகிவிடும் .'

என் பைல் லொம் படித்திருந் தொல் மட்டும் பபொதுமொ?

மந் திரொபலொசறன மண்டபத்தின் அரங் ைத்றதச் சுை் றிை்
ைட்டியிருந் த பட்டுத் திறரச் சீறலை்குப் பின் னல் மறைந்து
நின் று பசவிப் புலனின் உணர்றெை் கூர்றமயொை்கிை்
பைொண்டு ஒன் று விடொமல் ஒட்டுை் பைட்டுை்
பைொண்டிருை்கும் ஒரு மனித உருெத்றதப்
பொர்த்திருந் தொல் அெர்ைள் அப் படிப் பபசியிருை்ை
மொட்டொர்ைள் .

"இந் தத் பதன் பொண்டி நொட்டுை்கு ஒரு பபொல் லொத

பசொதறனை் ைொலம் . பதசத்தின் பபரிய பபரிய அரசியல்
பபொறுப்புைள் தொய் இழந் த பிள் றளைறளப் பபொல்
ஆகிவிட்டன. எெபனொ ஊர் பபர் பதரியொத ஒை் ைன்
மைொரொணியொறர பெல் எறிந்து பைொல் லத் துணிந்து
விட்டொன் என் ைொல் நம் முறடய வீரத்துை்கு எெ் ெளவு
பபரிய அெமொனம் ?" என் ைொர் பதொெொறழை் கூை் ைத்து
நன் ைனிநொதர்.

"மைொமண்டபலசுெரர் இறடயொை் று மங் ைலம் தீறெ விட்டு

அந் தப்புைம் , இந்தப் புைம் அறசயொமல் நொட்டு நிறலறயப்
பை் றிை் ைெறலபய இன் றி உட்ைொர்ந்திருை்கிைொர். பதன்
திறசப் பறடைளும் பறடத் தறலெர்ைளும் பெறள
தெைொமல் உடல் பைொழுை்ைத் தின் று விட்டுப் பபொழுது
பபொைொமல் , பறடப்பள் ளியில் தொயமும் , சதுரங் ைமும்
விறளயொடிை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைளொபம? இப்படி
இருந் தொல் நொடு எப் படி உருப்படும் ?" என் று
ஆத்திரத்பதொடு பசொல் மொரி பபொழிந் தொர் பொபைொட்டுை்
கூை் ைத்துப் பரிபமலுெந் த பபருமொள் .
"அது சரி, ஐயொ! தளபதி என் று ஒருெர் மைொ பசனொதிபதிப்
பட்டம் ைட்டிை் பைொண்டு உட்ைொர்ந்திருை்கிைொபர!
அெருை்குை் ைண் அவிந்து பபொயிை் ைொ? அரச
குடும் பத்தொருை்குப் பயங் ைரமொன ஆபத்துைள் ஏை் படுகிை
சூழ் நிறலறய அறிந் தும் ஆபத்துதவிப் பறடைறள
அனுப்பொமல் இருை்ைலொமொ? இப் படிப்பட்ட சமயங் ைளில்
கூட உதவி பசய் ய முடியொமல் அெர்ைள் எதை் ைொைத்தொன்
இருை்கிைொர்ைள் ?" என் று பபொன் மொறனை் கூை் ைத்துை்
ைழை் ைொல் மொைொனொர் தம் முறடய மனை் பைொதிப் புப்
புலப்படும் படி பபசினொர்.

"ைொணொமை் பபொன குமொர சை்ரெர்த்திறயத்

பதடுெதை் ைொை இதுெறர மைொமண்டபலசுெரபரொ,
தளபதிபயொ ஏதொெது முயை் சி பசய் திருை்கிைொர்ைளொ?
பபொறுப்புள் ளெர்ைபள இப்படி இருந் தொல் நொபமல் லொம்
என் ன பசய் ய முடியும் ? இளெரசர் இரொசசிம் ம பொண்டியர்
ைடல் ைடந்து ஈழ நொட்டில் மறைந்து ெசிப் பதொைச்
பசொல் லிை் பைொள் கிைொர்ைள் . இன் னும் சிலர் இளெரசர்
பறைெர்ைளுை்ைொைப் பயந்து பதன் பொண்டி நொட்டு
எல் றலை்குள் பளபய மறைந்து ெசிை்கிைொர் என் கிைொர்ைள் .
எது உண்றமபயன் று நமை்குத் பதரியவில் றல.
இன் றையை் கூட்டத்தில் இறதப் பை் றிபயல் லொம்
விரிெொைப் பபசி ஒரு முடிவுை்கு ெரபெண்டும் !" என் று
தம் முறடய ைருத்றதத் பதளிெொைவும் , நிதொனமொைவும்
ஆனொல் அழுத்தமொைவும் எடுத்துை் கூறினொர்
அருவிை்ைறரை் கூை் ைத்து அழகிய நம் பியொர்.

"இந் தை் குழப்பமொன சூழ் நிறலைளொல் மைொரொணி மனம்

பநொந் து விரை்தியறடந்து பபொயிருப்பதொைப் பபசிை்
பைொள் கிைொர்ைள் . மைொரொணி ெொனென் மொபதவி இந்த
நொட்டில் ைன் னியொகுமரித் பதய் ெத்துை்கு அடுத்தபடியொை
மரியொறதை்கும் , ெழிபொட்டுை்கும் உரியெர்ைள் . அெர்
மனம் ைலங் குமொறு பசய் ெது நம் முறடய
பபருந் தன் றமை்பை இழுை்கு" என் று உணர்ச்சி நிறைந்த
உருை்ைமொன குரலில் மீண்டும் அழுத்திை் கூறினொர்
முதலில் பபச்றசத் பதொடங் கிய நன் ைனிநொதர்.

"தொம் அமர பதவி அறடந் த பின் னர் இப் படிபயல் லொம்

நம் முறடய நொட்டுை்கும் , புதல் ெனுை்கும் , பட்டத்தரசி
ெொனென் மொபதவியொர்ை்கும் துன் பங் ைளும் ,
பதொல் றலைளும் ஏை் படுபமன் று பரொந் தை பொண்டியச்
சை்ரெர்த்தி ைனவிலொெது எண்ணியிருப்பொரொ? அெர்
இருந் தொல் தொன் இப்படிப் பட்ட நிறலைள் ஒன் றும்
ஏை் பட்டிருை்ை முடியொபத?" என் று மிகுந்த ஏை்ைத்பதொடு
கூறிப் பபருமூச்சு விட்டொர் மை் பைொரு கூை் ைத் தறலெர்.

அெர்ைள் இப்படி ஒருெபரொபடொருெர் பபசிை்

பைொண்டிருந் த பபொது மந்திரொபலொசறன மண்டபத்து
ெொசலில் யொபரொ பலர் பபசிை் பைொண்பட உள் பள ெரும்
ஒலி பைட்டது. ஒரு பசெைன் முன் னொல் பெைமொை ஓடி
ெந் து, "மைொமண்டபலசுெரரும் , மைொரொணியும் ெந்து
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் " என் று கூை் ைத் தறலெர்ைளுை்கு
முன் தைெல் பைொடுத்தொன் . மூறலை்பைொருெரொைத்
தங் ைளுை்குத் பதொன் றியபடி இருை்றைைளில் உட்ைொர்ந்து
உறரயொடிை் பைொண்டிருந் தெர்ைள் மரியொறதயொை
எழுந் து நின் ைனர். தங் ைறள விட அதிைொரமும் , மதிப்பும் ,
பபருறமயும் உள் ளெர்ைறள எதிர்பொர்த்துச்
சொதொரணமொன மனிதர்ைள் ைொத்திருை்கும் பபொது ஏை் படும்
ஒரு ெறை அறமதி அங் பை திடீபரன் று நிலவியது.
பெபலந்திய வீரர் ஒடுை்ைமொை ஒதுங் கி நின் று
பைொண்டனர்.

மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொரும் , இறடயொை் று

மங் ைலம் நம் பியும் மண்டபத்துை்குள் நுறழந் தனர்.
அெர்ைளுை்குப் பின் னொல் அதங் பைொட்டொசிரியர் பிரொனும் ,
பெழை்ைனிெொயரும் ெந் தனர். மைொரொணிபயொடு
ஆசிரியர் மைள் விலொசினியும் , தளபதியின் தங் றை
பைெதியும் உடன் ெந் திருந் தனர். மண்டபத்தில் இருந் த
கூை் ைத் தறலெர்ைள் எல் பலொறரயும் ெணங் கி
எதிர்பைொண்டு ெரபெை் ைனர்.

"தளபதி ெல் லொளபதென் எங் பை? அெறன அறழத்து ெரச்

பசொல் லி பசந் தறன அனுப் பிபனபன! இன் றைய
கூட்டத்தில் அென் ைலந்து பைொள் ெது அெசியமொயிை் பை?
இன் னும் ெரவில் றலபயொ?" என் று அங் கிருந் தெர்ைளிடம்
பைட்டொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. "ெரவில் றல" என் று
அெர்ைளிடமிருந்து பதில் கிறடத்தது. மண்டபத்தின்
நொன் கு புைமும் ைண்ைறளச் பசலுத்திச் சிறிது பநரம்
கூர்ந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"இபதன் ன? இந் த மண்டபத்தில் ஏை் பைனபெ ைொை் றுை்

குறைந் து புழுை்ைமொை இருை்கிைது. இந் தப் பட்டுத்
திறரைள் எதை் கு? இெை் றை அைை் றி விடுங் ைள் " என் று
அங் கு நின் றிருந் த பமய் ை்ைொப் பொளர்ைறள பநொை்கித்
திடீபரன் று ஒரு ைட்டறள பிைப்பித்தொர் அெர். அப் பபொது
திறரை்குப் பின் னொல் யொபரொ அெசரமொை நடந்து பசல் லும்
ஒலி பைட்டது.

--------

2 தேந் ேன் தேய் ே சூழ் ே்சி

பைளியொை் று பெள் ளம் ைொரணமொைச் சுை் று ெழியில்

அரண்மறனை்குப் புைப் பட்டிருந் த பசந் தனும் , தளபதியும்
திருநந் திை்ைறரறய அறடயும் பபொது ஏைை்குறைய
நடுப்பைல் ஆகிவிட்டது. ெல் லொளபதெனின் உடல் தொன்
குதிறர பமல் திருநந்திை்ைறரச் சொறலயில் பசன்று
பைொண்டிருந் தபத பயொழிய உள் ளம் முழுெதும்
அரண்மறனயில் நடந்து பைொண்டிருை்கும் கூை் ைத்
தறலெர் கூட்டத்தில் லயித்திருந் தது.

'அடடொ! இந் தப் பொழொய் ப்பபொன பைளியொை் று பெள் ளம்

நம் முறடய திட்டத்றதபய மொை் றிவிட்டபத? இன் னுமொ
அரண்மறனயில் கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்றதத்
பதொடங் ைொமல் இருை்ைப் பபொகிைொர்ைள் ? பநர்ெழியொைப்
புைப் பட்டுப் பபொயிருந் தொல் இதை் குள் நொமும் ஒழுங் ைொை
அரண்மறனை்குப் பபொய் ை் கூட்டத்தில் ைலந்து
பைொண்டிருை்ைலொம் . நொம் பபொைவில் றல என் பதை் ைொைை்
கூட்டம் நின் று விடெொ பபொகிைது? நமை்குத்தொன் பல
விதத்தில் நஷ்டம் ! இப்பபொதுள் ள பதன் பொண்டி நொட்டு
அரசியல் சூழ் நிறலயில் மொறுதறலச் பசய் ெதை் ைொன
முை்கியமொன பல பசய் திைறளை் கூட்டத்தில்
விெொதித்திருப்பொர்ைள் . பபொய் ை் ைலந்து பைொண்டிருந் தொல்
கூை் ைத் தறலெர்ைளும் , மைொமண்டபலசுெரரும் எந்த
பநொை்ைத்தில் ைருத்துை்ைறள பெளியிடுகிைொர்ைள் என் று
பதரிந்து பைொண்டிருை்ைலொம் . ஊம் ! நிறனத்துப் பயன்
என் ன? கூட்டம் முடிெதை் குள் அங் கு எப் படிப் பபொை
முடியும் !'

இத்தறைய நிறனவுைபளொடு குதிறரயில் பசன்று

பைொண்டிருந் த ெல் லொளபதென் அடிை்பைொருதரம்
பபருமூச்சு விட்டொன் . பை்ைத்தில் குதிறரறய பமதுெொைச்
பசலுத்தியெொபை ெந் து பைொண்டிருந் த நொரொயணன்
பசந் தன் தளபதியின் முை மொறுதல் ைறளயும் பிை
பசயல் ைறளயும் உன் னிப்பொைப் பொர்த்துை் பைொண்பட
ெந் தொன் . அை்ைொலத்தில் திருநந் திை்ைறரயும் , அறதச் சூழ
அறமந் திருந் த இடங் ைளும் பூதப் பொண்டி முதலிய
சிை் றூர்ைளும் சமணர்ைளும் அெர்ைளுறடய
திருமடங் ைளும் , தெப்பள் ளிைளும் நிறைந்துள் ள
பிரபதசமொை இருந் தன. ைொலஞ் பசன் ை பபரரசர் பரொந் தை
பொண்டியர் றசெ சமயத்றதப் பபொை் றி ெளர்த்தொலும்
ஏறனய சமயங் ைள் ெளரவும் உறுதுறண புரிந் தொர். தமது
அரசொட்சிை் ைொலத்தில் திருநந் திை்ைறரயிலுள் ள சமணப்
பபரும் பள் ளிைள் சிைப் பொை நறடபபறுெதை் ைொை அெர்
அளித்த பள் ளிச் சந்தப் பங் ைள் பல. சமணர்ைள் சீரொை
ெொழ் ந்த ைொலத்தில் திருநந் திை்ைறர மறலப் பகுதிைளில்
அை் புதமொன குறைை் பைொவில் ைறளை் குறடந் தொர்ைள் .
சமண மதம் இப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில் அெ் ெளவு
சிைப்பபொடில் றலயொனொலும் அதன் பபருறமை்குரிய
அறடயொளங் ைள் அங் ைங் பை பதன் படத்தொன் பசய் தன.

சமணர் திருமடங் ைளும் , பபருந் தெப் பள் ளிைளும்

நிறைந் த ஒரு பகுதியில் தளபதியும் , பசந்தனும்
குதிறரறயச் பசலுத்திை் பைொண்டு பசன் ைனர்.
அழுை்ைறடந் த ஆறடயும் மயிை் பீலி தொங் கிய றையுமொை
சமணத் துைவிமொர்ைள் வீதியில் அங் கும் இங் குமொைப்
பபொய் ெந் து பைொண்டிருந் தனர்.

"பசந் தொ! தண்ணீர ் பெட்றை அதிைமொை இருை்கிைது.

இங் பை பருகுெதை் கு நீ ர் கிறடை்குமொ?" என் று ஒரு சமணப்
பள் ளிறயச் சுட்டிை் ைொட்டிச் பசந் தனிடம் பைட்டொன்
தளபதி.

"கிறடை்கும் ! இைங் கி உள் பள பபொய் ை் பைளுங் ைள் .

அதுெறர நொன் குதிறரறயப் பொர்த்துை் பைொண்டு இங் பை
இருை்கிபைன் " என் ைொன் நொரொயணன் பசந் தன் .

தளபதி குதிறரயிலிருந்து இைங் கிச் சமணப் பள் ளியினுள்

நுறழந் தொன் . அங் பை உட்புைம் உட்ைொர்ந்து ஏபதொ பறழய
சுெடிறயப் படித்துை் பைொண்டிருந் த ெயது முதிர்ந்த துைவி
ஒருெர் அெறனப் முன் முறுெல் பசய் து ெரபெை் ைொர்.
அெனுறடய பதொை் ைத்றதயும் , உறடைறளயும்
பொர்த்தவுடபனபய அென் பபரிய பதவியிலுள் ளெனொை
இருை்ை பெண்டுபமன் பறத அந் தச் சமணத் துைவி
பதரிந்து பைொண்டொர்.

"ெொருங் ைள் ! உங் ைளுை்கு என் ன பெண்டும் ?" என் று

அன் புடபன விசொரித்தொர் அெர்.

"சுெொமி! தொைம் அதிைமொயிருை்கிைது. பருகுெதை் குை்

பைொஞ் சம் தண்ணீர ் பெண்டும் " என் ைொன்
ெல் லொளபதென் . துைவி எழுந் து பசன்று அெனுை்குத்
தண்ணீர ் பைொண்டு ெந் து பைொடுத்தொர். அென் பெண்டிய
மட்டும் பருகித் தொைத்றதத் தணித்துை் பைொண்டொன் .

"பெகு தூரம் பிரயொணம் பசய் து அலுப் பறடந் தெர் பபொல்

பதன் படுகிறீர்ைள் . இப் படிச் சிறிது படுத்திருந்து
பிரயொணை் ைறளப் புத் தீர ஓய் வு எடுத்துை்
பைொள் ளுங் ைபளன் " என் று பரிெொை உபசரித்தொர் அந் தத்
துைவி.

"இல் றல. நொன் அெசரமொைப் புைத்தொய நொட்டு

அரண்மறனை்குச் பசல் ல பெண்டும் . தங் ை பநரமில் றல"
என் று அென் கூைவும் வியப்புடன் அென் முைத்றத
நிமிர்ந்து பொர்த்த துைவி, "அடொடொ! இெ் ெளவு தூரம்
வீணொை அறலந்திருை்கிறீர்ைபள? அரண்மறனை்குச்
பசல் லப் பைளியொை் றின் ைறரறய ஒட்டினொை் பபொலை்
குறுை்குச் சொறல ஒன் று பசல் கிைபத. அதன் ெழியொைப்
பபொயிருந் தொல் இதை் குள் அரண்மறன பபொய் ச்
பசர்ந்திருை்ைலொபம. அறத விட்டு விட்டு இெ் ெளவு
பதொறலவு அறலந்திருை்கிறீர்ைபள?" என் ைொர்.

"சுெொமீ! அந் த ெழி எனை்கும் பதரியும் ! ஆனொல்

பைளியொை் றில் பெள் ளம் ெந்து பநை் று இரபெ அந்தை்
குறுை்கு ெழிபயல் லொம் உறடப் பபடுத்து மூழ் கி
விட்டதொபம? அதனொல் தொன் சுை் று ெழியொை இருந் தொலும்
பரெொயில் றல என் று நொனும் என் நண்பனும் இப் படி
ெந் பதொம் ."

"அப் படியொ! பெள் ளம் உறடத்துை் பைொண்டு பபொய்

விட்டபதன் று உங் ைளுை்கு யொர் அப் படிச் பசொன் னொர்ைள் ?"
என் று ஒரு தினுசொைச் சிரித்துை் பைொண்பட பைட்டொர் அெர்.

"ஏன் ? என் னுடன் பிரயொணம் பசய் யும் ஒரு நண்பன் தொன்

பசொன் னொன் ."
"நொன் இன் று ைொறலயில் தொபன அபத பொறதயொை இங் கு
ெந் து பசர்ந்பதன் ! பைளியொை் றில் பெள் ளம் பபொெது
உண்றமதொன் . ஆனொல் பொறத உறடப் பபடுத்து மூழ் கி
விட்டதொை உங் ைள் நண்பன் பசொல் லியிருந் தல் அது முழுப்
பபொய் யொைத்தொன் இருை்ை பெண்டும் ."

தூய் றம திைழும் அந் தத் துைவியின் முைத்றதப் பொர்த்த

பபொது அெர் கூறுெது பபொய் யொை இருை்ைொது என் று
பதொன் றியது அெனுை்கு. திடீபரன் று தளபதியின்
சந் பதைம் , பைொபம் எல் லொம் நொரொயணன் பசந் தன் பமல்
திரும் பின. அென் எதை் ைொைபெொ, தன் னிடம் பபொய்
பசொல் லித் தன் றனச் சுை் றி ெறளத்து இழுத்தடிப் பதொைத்
பதொன் றியது. "சுெொமீ! ஒரு பெறள நீ ங் ைள் ெரும் பபொது
ஆை் றில் பெள் ளம் குறைெொை இருந் திருை்ைலொம் . அதன்
பின் பு அதிைமொகிச் சொறலைறள மூழ் ைச்
பசய் திருை்ைலொம் அல் லெொ?" என் று தன் சந்பதைத்றத
உறுதி பசய் து பைொள் ெதை் ைொை மறுபடியும் பைட்டொன்
தளபதி. அெர் ைலைலபென் று சிரித்தொர். "ஐயொ! நீ ங் ைள்
சிந் தறன உணர்பெ இன் றிை் பைள் வி பைட்கின் றீர்ைள் .
நொன் இங் கு ெந்து சில நொழிறைப் பபொதுை்கு பமல்
ஆகியிருை்ைொது. பைளியொறு மிைவும் பள் ளமொன இடத்தில்
ஓடுகிைது. அரண்மறனை்குச் பசல் லும் சொறலபயொ
ைறரபமல் மறலச்சிைரம் பபொல் பமடொன இடத்தில்
பபொகிைது. என் ன தொன் பெள் ளம் ெரட்டுபம, இந் த சில
நொழிறை பநரத்தில் சொறலைபளல் லொம் அழிந்து
மூழ் கியிருை்ை முடியுபமன் பறத என் னொல்
நம் பமுடியவில் றல."

நிதொனமொைச் சிந்தித்த பபொது அெர் கூறுெது

நியொயமொைபெ பட்டது அெனுை்கு. தன்
உணர்ச்சிைறளபயொ, பைொபதொபங் ைறளபயொ அங் பை
அந் தத் துைவிை்கு முன் பெளிை் ைொட்டிை் பைொள் ள
விரும் பவில் றல அென் . "சரி! நொன் ெருகிபைன் சுெொமீ!
இெ் ெளவு பதொறலவு அறலந்தது அறலந்தொயிை் று. இனி
எந் த ெழியொைப் பபொனொல் என் ன?" என் று அெரிடம்
ெணங் கி விறடபபை் றுை் பைொண்டொன் .

'இந் த ஊர் எல் றல ைடை்கிைெறர நொரொயணன்

பசந் தனிடம் எதுவும் பைட்ைை் கூடொது. எல் றல ைடந் தவுடன்
அந் தத் திருட்டுை் குள் ளநரிறயை் குதிறரயிலிருந்து கீபழ
பிடித்துத் தள் ளி இரண்டு ைன் னங் ைளிலும் பூறசை்ைொப் புை்
பைொடுத்து, 'ஏனடொ நொபய! என் றனப் பபொய் பசொல் லியொ
ஏமொை் றினொய் ?' என் று பைட்ை பெண்டும் !' இெ் ெொறு மனை்
பைொதிப் புடன் எண்ணிை் பைொண்பட திருநந் திை்ைறரச்
சமணப் பபரும் பள் ளியிலிருந்து பெளி ெந் தொன் தளபதி
ெல் லொளபதென் . படிைளில் இைங் கித் பதருறெப்
பொர்த்ததும் அெனுை்குப் பகீபரன் ைது. அங் பை நொரொயணன்
பசந் தன் இல் றல. நிறுத்திவிட்டுப் பபொயிருந் த தளபதியின்
குதிறரயும் இல் றல. ெல் லொளபதென் திறைத்தொன் . ஒரு
விநொடி அெனுை்கு பமை் பைொண்டு என் ன பசய் ெபதன் பை
புரியவில் றல. பநை் றி சுருங் கியது, புருெங் ைள்
ெறளந் தன. விழிைள் சிெந் தன. பதொள் ைள் விம் மிப்
புறடத்பதழுந் தன. ெொர்த்றதைளில் அடை்கி விெரிை்ை
முடியொத ஆத்திரம் அெனுள் குமுறியது. பசந் தன் தன் றன
பெண்டுபமன் பை ஏபதொ ஒரு ைொரணத்துை்ைொை திட்டமிட்டு
முட்டொளொை்கி விட்டது பபொல் இருந்தது அெனுை்கு. தொன்
அன் றையை் கூட்டத்தில் ைலந்து பைொள் ள அரண்மறனை்கு
உரிய பநரத்தில் பபொய் விடொமல் தடுத்து
அறலை்ைழிை்ைபெ பசந் தன் பதொடை்ைத்திலிருந்து சூழ் சசி ்
புரிந் து ெந் திருை்கிைொன் என் பதும் அெனுை்கு ஒருெொறு
புரிந் தது. அப் பபொது மட்டும் தப்பித் தெறி நொரொயணன்
பசந் தன் அெனுை்கு முன் னொல் அைப்பட்டிருந் தொல் பழி
பொெம் ெந் தொலும் பரெொயில் றல என் று பைொறல
பசய் ெதை் குை் கூடத் துணிந் திருப்பொன் அென் .

'பசந் தன் எந் தப் பை்ைமொைை் குதிறரறயச் பசலுத்திை்

பைொண்டு பபொனொன் ? எப் பபொது பபொனொன் ?' என் று அை்ைம்
பை்ைத்தில் யொரிடமொெது விசொரிை்ைலொபமன் று
எண்ணியெனொய் ச் சுை் றும் முை் றும் பொர்த்தொன் தளபதி.

சமணப் பள் ளியின் ெொயிை் புைத்து பமறடயில் இருபது

இருபத்திரண்டு ெயது மதிை்ைத்தை்ை இளம் பபண் ஒருத்தி
பூ விை் றுை் பைொண்டிருந் தொள் . அெள் றையில் பூை்கூறட
ஒன் று பதொங் கிை் பைொண்டிருந்தது. றையிபல பூமொறல
ஒன் றை றெத்துை் பைொண்டிருந் தொள் . கூறடயில் ஆம் பல் ,
தொமறர, மல் லிறை, முல் றல, சண்பைம் , பைொங் கு,
பெங் றை முதலிய பல நிைங் ைறளயும் , பலெறைறயயும்
பசர்ந்த புது மலர்ைள் குவிந் திருந் தன. தொன் தண்ணீர ்
குடிப்பதை் ைொைச் சமணப் பள் ளிை்குள் நுறழந் த பபொதும்
அந் தப் பபண் அங் பை உட்ைொர்ந்திருந் ததொை
நிறனவிருந் தது ெல் லொளபதெனுை்கு. அெறளை் பைட்டொல்
பசந் தன் எங் பை பபொனொன் என் ை விெரம் பதரியலொம்
என் று நிறனத்தொன் .

அந் தப் பூை்ைொரப் பபண் நல் ல அழகியொைை்

ைொட்சியளித்தொள் . அந் த நிறலயில் மலர்
குவியல் ைளுை்கிறடபய அெறள எெனொெது ஒரு ைவிஞன்
பொர்த்திருந் தொல் , "மலர்ைளுை்கிறடபய - சொதொரணமொன
பெறும் மலர்ைளுை்கு இறடபய - இளறமயும் , பமொைமும் ,
பசறிந் த புதிய பபருமலர் ஒன் று பூத்துப் பபொலிவுடன்
வீை் றிருை்கிைது" என் ை ைருத்து அறமயும் படி ஒரு
ைவிறதபய இயை் றியிருப்பொன் . பசந் தொறழ நிைமும் ,
பசங் குமுத இதழும் ைருபமைை் கூந் தலுமொைப் பூப் பபொன் ை
றையில் இருெொட்சி பூப்பபொன் ை விரல் ைறளை் பைொண்டு
பூை்ைறளத் பதொடுத்துை் பைொண்டிருந்தொள் அெள் .
சண்பைம் பமொட்டுை்ைறளப் பபொன் ை அெளுறடய
விரல் ைளில் ஒளிந்து பைொண்டிருந் த திைறம உதிரிப்
பூை்ைறள ஊழ் விறனறய ெரிறசப் படுத்தும்
பரம் பபொருள் நியதி பபொல் ெரிறசப் படுத்தி பெைமொைவும்
நளினத்துடனும் பதொடுத்துை் பைொண்டிருந் தது.

சிறிது பநரம் தன் னுறடய பசொந் தை் ைெறலைறளயும்

மைந்து அந் த விரல் ைளின் நளினத்றத
விரல் ைளுை்குரியெளின் ெனப்றப அனுபவித்து
பநொை்கினொன் தளபதி. பின் பு தன் நிறனவு
ெரப்பபை் ைெனொய் பமல் ல நடந்து அெள் அருகில் பசன் று,
"பபண்பண! சிறிது பநரத்துை்கு முன் இந் த மடத்து
ெொசலில் இரண்டு குதிறரைளும் ஒரு குட்றட மனிதனும்
இருந் தொர்ைபள, அென் குதிறரைறளச் பசலுத்திை்
பைொண்டு எந் தப் பை்ைமொைப் பபொனொபனன் று உனை்குத்
பதரியுமொ?" என் று தன் னுறடய குரலில் ைனிறெயும் ,
இனிறமறயயும் ெரெறழத்துை் பைொண்டு விசொரித்தொன் .

கீபழ குனிந்து பூத்பதொடுத்துை் பைொண்டிருந் த அந் தப்

பபண் தறலறய நிமிர்த்தி அெறனப் பொர்த்தொள் . அெள்
முைத்தில் ஒருவித உணர்ச்சியும் பதன் படவில் றல.
உதடுைள் அறசந்து பைொணின. பதில் பசொல் லவில் றல.

"உன் றனத்தொன் அம் மொ பைட்கிபைன் . பதில் பசொல் பலன் "

என் று சிறிது உரத்த குரலில் இறரந்தொன் தளபதி.
அப் பபொதும் அெள் ெொயிலிருந்து பதில் ெரவில் றல. "ஐயொ
உங் ைளுை்கு என் ன பெண்டும் . அந் தப் பபண்ணுை்குப் பபச
ெரொது. அெள் பிைவிச் பசவிடு - பிைவி ஊறம."
பின் னொலிருந் து குரல் ெந்தது.

தளபதி திரும் பிப் பொர்த்தொன் . அந்தப் பபண்ணின்

தந் றதபபொல் பதொன் றிய ெயதொன கிழென் ஒருென் நின் று
பைொண்டிருந் தொன் . பைள் விப்பட்ட உண்றமயில் ஏை் பட்ட
அதிர்ச்சி, தொன் பைட்ை பெண்டிய பைள் விறயை் கூட
மைந்து பபொைச் பசய் து விட்டது. 'அெளொ ஊறம? அமுதை்
குடம் பபொல் பருெத்தின் அழகு பமருகு பசய் திருை்கும்
அந் தப் பபொை் சித்திரப் பொறெயொ ஊறம?'

தளபதி பரிதொபத்பதொடு அெறளப் பொர்த்தொன் . 'பறடப்புை்

ைடவுள் பபொல் லொதென் , மிைமிைப் பபொல் லொதென் !' என் று
தனை்குள் முணுமுணுத்துை் பைொண்டொன் அென் .

"என் ன ஐயொ? பூ எதொெது பெண்டுமொ? பெண்டுமொனொல்

பசொல் லுங் ைள் . தரச் பசொல் கிபைன் " என் று அந் தை் கிழென்
பதொண பதொணத்தொன் .

"ஒன் றும் பெண்டொம் ! இங் பை ெொசலில் என் நண்பன்

ஒருென் குதிறரைபளொடு நின் று பைொண்டிருந் தொன் . நொன்
மடத்துை்குள் பசன் று திரும் புெதை் குள் திடீபரன் று
எங் பைொ பபொய் விட்டொன் . அென் எந் தப் பை்ைமொைப்
பபொனொன் என் று எனை்குத் பதரிய பெண்டும் ."

"எனை்குத் பதரியொது! நொன் பொர்ை்ைபெயில் றல, ஐயொ!"

என் று றைறய விரித்து விட்டொன் கிழென் . 'இங் பை
இெர்ைளிடம் விசொரித்துப் பயன் இல் றல' என் று எண்ணிை்
பைொண்டு சொறலயில் இைங் கி நடந் தொன் தளபதி.

பபொகும் பபொது ைறடசி முறையொை அந்தப் பூை்ைொரப்

பபண்றண அென் ைண்ைள் ஏை்ைத்பதொடு பொர்ை்ைத்
தெைவில் றல. தன் றன ஏமொை் றிய பசந் தன் , அெனுறடய
சூழ் சசி
் ைள் பெறு எத்தறனபயொ முை்கியமொன
சிந் தறனைள் - எதுவும் அப் பபொது தளபதியின் உள் ளத்தில்
பமபலழுந்து நிை் ைவில் றல. ைொல் பபொன பபொை்கில் நடந்து
பைொண்பட, பபொருத்தமில் லொத இடத்தில்
பபொருத்தமில் லொத அழறை றெத்து விடும் பறடப்பின்
முரண்பொட்றடச் சிந் தித்துை் பைொண்பட சொறலயில்
நடந் தொன் . எங் பை பபொகிபைொம் என் ை நிறனபெ இல் றல
அெனுை்கு.
--------------

2 அடிகள் கூறிய ஆரூடம்

துைவிறய நீ ரொடச் பசொல் லிவிட்டு அெருறடய பூறசை்கு

பெண்டிய மலர்ைறளை் பைொய் ெதை் ைொை
நந் தெனத்துை்குச் பசன் ை குழல் பமொழிறய அம் பலென்
பெளொன் சந்தித்தொன் அல் லெொ? மைொமண்டபலசுெரர்
உங் ைளிடம் பசொல் லும் படி முை்கிய பசய் தி
கூறியனுப்பியிருை்கிைொர் என் று பெளொன் கூைவும் , "என் ன
அெசரச் பசய் திபயொ?" எனப் பதறிப் பபொனொள் அெள் .

"அம் மொ! ெசந் த மண்டபத்தில் தங் கியிருை்கும்

துைவிறயை் ைண்ணும் ைருத்துமொைை் ைெனித்துை்
பைொள் ளச் பசொன் னொர். அடிைள் மொபபரும்
சித்துவித்றதைள் , மந் திர தந்திரங் ைள் எல் லொம் றைெரப்
பபை் ைெரொம் . சிறிது மனங் பைொணினொலும் பசொல் லொமல்
இங் கிருந்து மறைந்து விடுெொரொம் . அெர் இங் கிருந்து
மறைந்து விட்டொல் அதனொல் பதன் பொண்டி நொட்டுை்பை
பலவிதத்திலும் தீங் குைள் உண்டொகுமொம் . ைண்றண
இறம ைொப்பது பபொல் இந் தத் தீவிலிருந்து பெளிபயறி
விடொமல் அெறரப் பத்திரமொை ைொை்ை பெண்டும் என் று
கூறி அனுப்பினொர்" என் ைொன் படபைொட்டி அம் பலென்
பெளொன் .

இறதை் பைட்டதும் குழல் பமொழிை்கு நிம் மதி ஏை் பட்டது.

"அப்பொ! இெ் ெளவுதொனொ? என் ன பிரமொதமொன
பசய் திபயொ என் று பயந்து பபொபனன் . இறதத்தொனொ
திரும் பவும் அப் பொ உன் னிடம் பசொல் லிவிட்டுப் பபொனொர்.
ஏை் ைனபெ என் னிடம் அெர் கூறிய பசய் திதொபன!" என் று
அெனுை்குப் பதில் பசொல் லிவிட்டு நந் தெனத்துை்குள்
நுறழந் தொள் அெள் .

பெளொன் ெந் த ெழிபய திரும் பிப் படகுத்துறைை்குப்

பபொய் ச் பசர்ந்தொன் . இறடயொை் று மங் ைலம் அரண்மறன
நந் தெனத்தில் இல் லொத மலர் ெறைைள் பதன் பொண்டி
நொட்டிபலபய இல் றல என் று பசொல் லி விடலொம் . தீவின்
நிலப் பரப்பில் ைட்டடங் ைளும் மொளிறைைளும்
அறமந் திருந் த பகுதி பபொை எஞ் சிய பகுதி முழுெதும் ,
ெொனளொவிய மரங் ைளும் , மலர்ச் பசொறலைளும் , பசும்
புல் பெளிைளும் , மலர் ெொவிைளும் நிறைத்துை்
பைொண்டிருந் தன. நந்தெனத்துை்குள் பசன்ை குழல் பமொழி
ைொல் நொழிறைை்குள் பலெறை மலர்ைளொலும் குடறலறய
நிரப் பிை் பைொண்டு திரும் பி விட்டொள் .

அடிைள் நீ ரொடி ெழிபொடுைறள முடித்துை் பைொண்ட பின்

குழல் பமொழி அெறர அட்டிை் சொறல சறமயலறைை்கு
அறழத்துச் பசன் று உணவு பரிமொறினொள் . உணவு
முடிந் ததும் குழல் பமொழி அெறர பநொை்கி, "அடிைபள!
தொங் ைள் இனி ெசந் த மண்டபத்தில் பசன்று
ஓய் பெடுத்துை் பைொள் ளலொம் . மொறலயில் நொன் அங் கு
ெருபென் . பெளொனிடம் பசொல் லிப் படகில் சிறிது பநரம்
பைளியொை் றில் சுை் றி ெரலொம் " என் ைொள் .

"பபண்பண! பைலில் உைங் கும் ெழை்ைம் எனை்குை்

கிறடயொது. இப் பபொது நீ எனை்கு ஓர் உதவி பசய் ய
பெண்டும் . இந் த இறடயொை் று மங் ைலம் மொளிறைறயச்
சுை் றிப் பொர்ை்ை பெண்டுபமன் று எனை்கு ஆறசயொை
இருை்கிைது. நீ என் பனொடு கூட ெந்து சுை் றிை் ைொட்ட
முடியுமொ?" என் ைொர் அெள் முைத்றத உை் றுப் பொர்த்துை்
பைொண்பட.

அெருறடய விருப்பத்றதை் பைட்டுை் குழல் பமொழி

திறைத்தொள் . அெருை்கு என் ன பதில் பசொல் ெபதன் று
தயங் கினொள் . அெர் பெளியிட்ட விருப்பம் அத்தறையதொை
இருந்தது. பதன் பொண்டி நொட்டின் பறடத் தறலெனொன
தளபதி ெல் லொளபதென் கூட பெளியிட முடியொத
விருப் பம் அது. இன் று ெறர இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையின் ஒெ் பெொரு மூறல முடுை்குைறளயும்
குறைவின் றி முழுறமயொைப் பொர்த்தெர்
மைொமண்டபலசுெரறரத் தவிர பெறு யொருமில் றல.
அெருறடய அருறமப் புதல் வியொன குழல் பமொழிை்கும்
அந் தரங் ை ஒை் ைனொன நொரொயணன் பசந்தனுை்கும் கூடத்
பதரியொத இரைசியப் பகுதிைள் , பொதுைொப் புை்குட்பட்ட
இடங் ைள் எத்தறனபயொ அந் த மொளிறையில் உண்டு.
அப்படி இருை்கும் பபொது ஊர் பபர் பதரியொத இந் தத்
துைவிை்கு மொளிறைறயச் சுை் றிை் ைொட்டுெது எப்படி
முடியும் ? 'சுை் றிை் ைொட்டலொம் என் பை றெத்துை்
பைொண்டொலும் எெை் றைை் ைொட்டுெது? எெை் றை
மறைப் பது?' குழல் பமொழி இரு தறலை் பைொள் ளி
எறும் பொைத் தவித்தொள் .

"நீ தயங் குெறதை் ைண்டொல் என் னுறடய விருப்பத்றத

நிறைபெை் றுெதில் ஏபதொ சில இறடயூறுைள் இருப் பதொை
அல் லெொ பதரிகிைது? முடிந் தொல் சுை் றிை் ைொட்டலொம் .
இல் லொவிட்டொல் நொன் ெை் புறுத்தவில் றல" என் று
தணிெொன குரலில் மன் னிப் புை் பைட்பது பபொன் ை
பதொனியில் கூறினொர் துைவி.

"இறடயூறுைளொ? அப்படி ஒன் றுமில் றல. இந்த

மொளிறைறயப் பபொறுத்தெறரயில் என் னுறடய தந்றத
சில ைட்டுப்பொடுைளும் ெறரயறைைளும்
றெத்திருை்கிைொர்."

"என் ன ைட்டுப்பொடுைபளன் று நொன் அறியலொபமொ?"

"எல் லொ இடங் ைறளயும் எல் பலொருை்கும் சுை் றிை்

ைொட்டுெதில் றல! அரண்மறனயில் இருப்பெர்ைளும் சரி,
ெந் து பபொகிை விருந் தினர்ைளும் சரி, இன் னொர் இன் ன
பகுதிைளில் தொன் பழை பெண்டுபமன் று ைடுறமயொன
ைட்டுை்ைொெல் றெத்திருை்கிைொர்."

அெள் கூறியறதை் பைட்டுத் துைவி மறுபமொழி கூைொமல்

இபலசொைப் புன் முறுெல் பசய் தொர்.

"என் ன நீ ங் ைளொைபெ சிரித்துை் பைொள் ளுகிறீர்ைள் ?"

"மைொமண்டபலசுெரரின் கூர்றமயொன அறிவு

எப் படிபயல் லொம் பெறல பசய் கிைபதன் று நிறனத்துப்
பொர்த்பதன் , சிரிப்பு ெந்தது."

"பரெொயில் றல அடிைபள! உங் ைள் விருப் பத்றத நொன்

பைடுை்ைை் கூடொது. எழுந்து ெொருங் ைள் . இந்த
மொளிறையில் எந்த இடங் ைறளபயல் லொம் ைொட்ட
முடியுபமொ அெை் றைை் ைொட்டுகிபைன் ."

"நீ ைொட்டொத இடங் ைறளபயல் லொம் நொன் என் னுறடய தெ

ெலிறமறயை் பைொண்டு ஞொன பநொை்ைத்தொல் பொர்த்து
விட்டொல் என் ன பசய் ெொய் ?"

"அப் படி ஞொன பநொை்ைத்தொல் பொர்ை்கிை

சொமர்த்தியமுள் ளெர் எல் லொ இடங் ைறளயும் இருந் த
இடத்திலிருந் பத பொர்த்துை் பைொள் ளலொபம?" என் று
பச்றசை் குழந்றத பபொல் றைபைொட்டிச் சிரித்து அெறரை்
பைலி பசய் தொள் மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் வி.

"நீ பபரிய குறும் புை்ைொரப் பபண்! உன் தந் றதயின்

சூழ் சசி
் , சொதுரியம் ஆகியெை் றில் முை்ைொல் பங் கு உனை்கு
ெந் திருை்கிைது" என் று சிரிப் புை்கிறடபய கூறிை்
பைொண்பட சுை் றிப் பொர்ப்பதை் ைொை எழுந் திருந் தொர் துைவி.

குழல் பமொழி அெறர அறழத்துை் பைொண்டு அெருை்கு

முன் நடந் தொள் .

"அடிைபள! துைவிைளுை்கு முை்ைொலமும் உணரும் திைன்

உண்படன் று பைள் விப் பட்டிருை்கிபைன் . இத் பதன் பொண்டி
நொட்டின் எதிர்ைொலத்றதப் பை் றிய சில முை்கியமொன
பசய் திைறளப் பை் றி நொன் உங் ைளிடம் ஆருடம் பைட்ைப்
பபொகிபைன் ."

"ஆைொ தொரொளமொைச் பசொல் கிபைன் . எதிர்ைொலம் ஒளி

நிறைந் ததொை இருை்ைப் பபொகிைது. பெை் றிைளும் ,
பசல் ெங் ைளும் விறளயப் பபொகின் ைன. மொதந் தெைொமல்
மூன் று மறழ பபொழியப் பபொகிைது..."

"பபொதும் ! பபொதும் ! நிறுத்திை் பைொள் ளுங் ைள் . உலைத்தில்

முதல் பசொதியுடன் பிைந் ததிலிருந்து இன் று ெறர
பபொதுெொை எல் பலொரும் றெத்துை் பைொண்டிருை்கிை
நொறலந்து புளுகு மூட்றடைறளபய நீ ங் ைளும் அவிழ் த்து
விடுகிறீர்ைபள? மொதம் மூன் று மறழ பபய் ெறத
இன் பனொருெர் கூறியொ அறிந்து பைொள் ள பெண்டும் ?
ெளத்துை்கு இருப்பிடமொன நொஞ் சில் நொட்டில் மொதம்
முப்பது நொளும் எங் பையொெது மறழ பபய் து
பைொண்டுதொன் இருை்கிைது..." முன் னொல் நடந்து
பைொண்டிருந் த குழல் பமொழி திரும் பி நின் று அெறரை்
பைலி பசய் தொள் .

அப் பபொது அெர்ைள் இருெரும் இறடயொை் று மங் ைலம்

மொளிறையில் பதை் கு மூறலயில் ஒரு முை்கியமொன
பகுதிை்கு ெந் திருந் தொர்ைள் . ைண்ணொடி பபொன் ை
சுெர்ைளில் தீட்டியிருந் த உயிர்ை்ைறள பசொட்டும்
ஓவியங் ைறளபயல் லொம் பொர்த்துை் பைொண்பட நடந் தொர்
துைவி. மைொமன் னரொகிய பரொந் தைப் பொண்டியரின் வீரச்
பசயல் ைள் அந் த ஓவியங் ைளில் தீட்டப் பட்டிருந் தன.
இன் னும் பதன் பொண்டி நொட்டின் அரச மரறபச் பசர்ந்த
வீரர்ைளின் பபொர் பசயல் ைள் , ெொழ் ை்றைை் ைொட்சிைள் ,
அைச் பசயல் ைள் , திருப் பணிைள் எல் லொம்
தீட்டப் பட்டிருந் தன. அந் த ஓவியங் ைறள நிமிர்ந்து
பொர்ை்கும் பபொது இளந் துைவியின் மயை்கும் முைத்தில்
பபருமிதச் சொயல் படர்ந்தது. விரிந்து அைன் ை வீர மொர்பும் ,
பசறிந் து உயர்ந்த பதொள் ைளும் விம் மிப் புறடத்தன.
விழிைளில் அை் புதமொனபதொரு ஒளி மின் னியது. துைவிை்கு
மனதில் சுய நிறனவு, சூழ் நிறலைறள மைந் த ஒரு பபரும்
பரெசம் உண்டொயிை் று. தன் பனொடு குழல் பமொழி என் ை
பபண் ெந்து பைொண்டிருப்பது கூட அெருை்கு மைந்து
பபொய் விட்டது. சுெர்ப்பரப்பில் துடிை்கும் உயிர்ைளொை
நின் ை அந் த ஓவியங் ைளில் பந் த பொசங் ைள் இல் லொத
துைவியின் உணர்ச்சிறயை் ைெர அப்படி என் னதொன்
இருந் தபதொ? எதிபர பொர்ை்ைொமல் சுெறரை் ைண்டு
பைொண்பட நடந் தெறர "நில் லுங் ைள் ! இதை் கு பமல் பபொைை்
கூடொது. இனிபமல் ைடுறமயொன பொதுைொப் புை்கு உட்பட்ட
இடம் " என் று குறுை்பை றை நீ ட்டி ெழிமறித்தொள்
குழல் பமொழி.

சுெர்ச் சித்திரங் ைள் என் ை ைனவுலைத்திலிருந்து விடுபட்டு

எதிபர பொர்த்தொர் துைவி. அந் த இடத்துை்கு எதிபர இருந் த
அறை ெொயிலில் தூய பெள் றளத் திறர பதொங் கியது.
திறரயில் பொண்டிப் பபரரசின் அறடயொளச் சின் னமொகிய
மீனின் உருெமும் நொஞ் சில் நொட்டுை் ைலப்றப, பமழி
ெடிெங் ைளும் பபரிதொை ெறரயப்பட்டிருந்தன. திறரை்கு
இப்பொல் மின் னல் தண்டு பபொல் ஒளி வீசும் உருவிய
ெொள் ைளுடன் இரண்டு யென வீரர்ைள் ைொெல் புரிந் து
பைொண்டிருந் தனர். 'அடல் ெொள் யெனர்' என் ை சங் ைத்
தமிழ் நூல் ைளின் ெர்ணறனை்கு ஏை் பை் ைருபமழுகில்
பிடித்துப் பிடித்து உருெொை்கிய இரண்டு பயங் ைரச்
சிறலைள் நிை் பது பபொல் ஆடொமல் , அறசயொமல் நின் று
பைொண்டிருந் தனர் அந் த யென நொட்டுை் ைொெல் வீரர்ைள் .

"ஏன் இதை் கு பமல் பபொைை்கூடொது என் கிைொய் ? பபொனொல்

என் னெொகிவிடும் ?" என் று பைட்டொர் துைவி.

"நொன் தொன் முன் னபமபய பசொன் பனபன! இந்த

மொளிறையில் என் தந்றதயொரின் விருப் பத்துை்கு
இணங் ைத்தொன் ஒெ் பெொருெரும் நடந் து பைொள் ள
பெண்டும் . அெருறடய உத்தரறெ மீறினொல் அெருை்குை்
பைொபம் ெந் து விடும் . என் ன பசய் ெொர் என் பை பசொல் ல
முடியொது."

"யொரும் பொர்ை்ைை் கூடொத அறைைளில் இதுவும் ஒன் பைொ?"

"ஆமொம் !"

"அப் படியொனொல் சரி! இதை் கு பமல் நொம் பபொை பெண்டொம் .

உன் ெொர்த்றதை்கு நொன் ைட்டுப் படுகிபைன் . ஆனொல்
அந் தத் திறைை்குப் பின் னொல் என் ன இருை்கிைது
என் பறதயொெது பதரிந்து பைொள் ளலொபமொ?" - துைவி
பைட்டொர்.

குழல் பமொழி பைொை் றைத்துறை ஒளி முத்துை்ைறளப்

பபொன் ை தன் அழகிய பல் ெரிறச பதரியச் சிரித்தொள் .
"அடிைபள! நீ ங் ைள் பபரிய தந் திரை்ைொரர். அந்த
இடத்துை்பை பபொைை்கூடொபதன் று நொன் பசொல் கிபைன் .
நீ ங் ைபளொ அங் பை என் ன இருை்கிைபதன் று பைட்கிறீர்ைள் ?
பைட்டிை்ைொர மனிதர்தொம் நீ ங் ைள் ."

"பசொல் லொவிட்டொல் பபொபயன். நொன் ஆருடத்தொல் ைண்டு

பிடித்துத் பதரிந்து பைொண்டொல் அப் பபொது என் ன
பசய் ெொய் ? இபதொ ைண்டு பிடித்து விடுகிபைன் பொர்!"
என் று பசொல் லி ஏபதொ மந் திரத்றத உச்சரிை்கிைெர் பபொல்
பொெறன பசய் தொர்.

"அபட அப்பொ! ைண்டுபிடித்து விடுவீர்ைபளொ? எங் பை,

ைண்டுபிடித்துச் பசொல் லி விடுங் ைபளன் , பொர்ப்பபொம் ."

"இபதொ பைட்டுை் பைொள் , பதன் பொண்டி பெந் தர் மரபின்

சுந் தர முடியும் , வீர ெொளும் , பபொை் சிம் மொசனமும் ஆகிய
அரசுரிறமச் சின் னங் ைள் இருை்கின் ைன அங் பை."

துைவியின் ஆருடத்றதை் பைட்டு அதிர்ந்து பபொய் நின் ை

குழல் பமொழியின் முைத்தில் ஈயொடவில் றல.
------------

23. ஊரம தபசினாள்

திருநந் திை்ைறரச் சமணப் பபரும் பள் ளியின் ெொசலில்

அந் தப் பூை்ைொர ஊறமப் பபண்ணிடம் பசந் தறனப் பை் றி
விசொரித்து விட்டுத் தளபதி ெல் லொளபதென் சொறலயில்
இைங் கிச் பசன் ை சில ைணங் ைளுை்குப் பின் ஓர் அதிசய
நிைழ் சசி
் நறடபபை் ைது. அதிசயபமன் ைொல் பெறும்
அதிசயமொ அது? வியப்றபயும் , திறைப்றபயும் ஒருங் பை
உண்டொை்ைை் கூடிய அதிசய நிைழ் சசி் அப் பபொது அங் பை
நறடபபை் ைது.

சமணப் பள் ளியின் கிழை்குப் புைம் , இருபது முப்பது அடி

பள் ளத்தொை்கு நிலமொை இருந் தது. அந் தப் பள் ளத்தொை்குப்
பிரபதசத்தில் சிறிய ைொட்டொறு ஒன் றின் கிறளை் ைொல் ெொய்
பொய் ந்து பைொண்டிருந்தது. ைொல் ெொய் ை்கு அப் பொல்
சமபெளி நிலத்தில் பநடுந் தூரத்துை்கு பநடுந் தூரம் பொை்கு
மரங் ைளும் பதன் றன மரங் ைளும் அடர்த்தியொை
ெளர்ந்திருந் தன. பொை்கு மரங் ைளின் தூரில்
மினுமினுபென் று மின் னும் முை்பைொண ெடிெப் பச்றச
இறலைளும் , பைொத்துை் பைொத்தொை மிளகுை் பைொடிைளும்
தழுவிப் படர்ந்திருந் தன.

தளபதியின் தறல பமை் பை திருநந்திை்ைறரச் சொறலயின்

திருப் பத்தில் மறைந் தபதொ இல் றலபயொ, தறரயின்
இறடபெளி பதரியொமல் படர்ந்து கிடந் த கீழ் ப்புைத்துப்
பள் ளத்தின் பசுறமயிலிருந்து இரண்டு பசந்நிைை்
குதிறரைளும் ஒரு குட்றட மனித உருெமும் பமதுெொை
பெளிபயறி பமட்டுை்கு ெந் தன. அந் த உருெபம
நொரொயணன் பசந் தன் .

அப் பபொதும் அந் தப் பூை்ைொரப் பபண்ணுடன் அெள்

தந் றதயும் அங் பை தொன் உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந் தொர்.
என் ன ஆச்சரியம் ? எந் த ஓர் அழகிய பபண்றணப் பிைவிச்
பசவிடு என் றும் பிைவி ஊறம என் றும் தளபதி எண்ணி,
பறடத்தென் றைைறளத் தூை் றிை் பைொண்டு பபொனொபனொ,
அந் தப் பபண் இப் பபொது நொரொயணன் பசந் தனிடம் ெொய்
திைந்து பபசினொள் . "ஐயொ! நீ ங் ைள் கூறியபடிபய அந்த
மனிதரிடம் நடித்து ஏமொை் றி அனுப்பி விட்படொம் . நொன்
ஊறமயொைபெ நடித்து விட்படன் . என் தந்றதயும் தமை்கு
ஒன் றும் பதரியொபதன் று பதில் பசொல் லி அனுப்பிவிட்டொர்"
என் று குயிலின் இனிறமயும் யொழின் நளினமும் பசறிந்த
குரலில் நொரொயணன் பசந் தனிடம் கூறினொள் அந் தப்
பூை்ைொரப் பபண்.

"மிைவும் நல் ல ைொரியம் பசய் தீர்ைள் ! உனை்கும் உன்

தந் றதை்கும் நொன் என் நன் றிறயத் பதரிவித்துை்
பைொள் ளுகிபைன் , பபண்பண!" என் று பசொல் லிை்
பைொண்பட தன் இடுப் புை் ைச்றசறய அவிழ் தது ் இரண்டு
பபொை் ைொசுைறள அந் தப் பபண்ணிடம் எடுத்துை்
பைொடுத்தொன் நொரொயணன் பசந் தன் . ெட்டமொை இருந் த
அந் தை் ைொசுைளின் ஒருபுைம் மைர மீன் ெடிெம் ,
இன் பனொரு புைம் யொறனயின் உருெம் அறமந் திருந் தன.
பொண்டிய நொட்டில் பரொந் தைனின் இறுதிை் ைொலத்தில்
பெளியிடப் பபை் ை நொணயங் ைள் அறெ.

ைொசுைறளப் பபை் றுை் பைொண்டு மலர்ந்த முைத்பதொடு றை

கூப்பி ெணங் கினொள் அெள் .

"ஐயொ! நீ ங் ைள் அடிை்ைடி இந் தப் பை்ைம் குதிறரயில் ெந்து

பபொை பெண்டும் !" உபசொரத்துை்ைொைச்
பசொல் லுகிைெறனப் பபொலை் கிழென் அந் த
ெொர்த்றதைறளச் பசொன் னொன் .

உடபன நொரொயணன் பசந் தன் முைத்தில் குறும் பு மிளிரச்

சிரித்துை் பைொண்பட கிழெறனயும் அென்
பபண்றணயும் பொர்த்து, "ஆைொ! அதை் பைன் ன? அடிை்ைடி
ெருெதை் கு தறடயில் றல. ஆனொல் அடிை்ைடி
என் னிடத்தில் இரண்டு பபொை் ைொசுைள் இருை்ைொபத?" என் று
குத்தலொை ஒரு பபொடு பபொட்டுவிட்டுப் புைப் பட்டொன் .

அென் புைப்படுகிை சமயத்தில் , "பைொஞ் சம் பூை்ைள்

தருகிபைன் . உங் ைள் இல் லத்துை்குை் பைொண்டு
பசல் லுங் ைள் " என் று கூறிப் பூை்ைறள அள் ளினொள் அெள் .
"அதை் குப் பயபன இல் றல. நொன் இன் னும் ஒை் றைை்
ைட்றடதொன் !" என் று கூறி நறைத்தொன் நொரொயணன்
பசந் தன் .

"இன் னுமொ உங் ைளுை்குத் திருமணம் ஆைவில் றல?" என் று

பைட்டொர் கிழெர்! "உங் ைள் மைறளப் பபொல ஓர் அழைொன
நல் ல பபண் கிறடை்கிை ெறர திருமணபம பசய் து
பைொள் ெதில் றல என் று ைங் ைணம் ைட்டிை்
பைொண்டிருை்கிபைன் " என் று பசொல் லிை் பைொண்பட
ஓரை்ைண்ணொல் அந் தப் பூை்ைொரப் பபண்றண
பநொை்கினொன் . அெள் தறலறயை் குனிந்து பைொண்டொள் .

"ெருகிபைன் , பபரியெபர!" என் று ஒரு குதிறரயில் ஏறிை்

பைொண்டு இன் பனொன் றின் ைடிெொளை் ையிை் றைப்
பிடித்தெொபை பை்ைத்தில் நடத்திை் பைொண்டு புைப் பட்டொன்
பசந் தன் .

ெந் த ெழிபய திரும் பிச் பசன் று முன் பு எந்தச் சொறலயில்

பைளியொை் று பெள் ளத்தினொல் உறடப்பு
ஏை் பட்டிருப் பதொைத் தளபதியிடம் பசொல் லி அெறனச்
சுை் று ெழியில் இழுத்தடித்தொபனொ அபத சொறலயில் தொன்
இப்பபொது பசன் ைொன் பசந் தன் . கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்து
நிைழ் சசி
் ைளில் ைலந் து பைொள் ெதை் ைொைச் பசந் தனும்
அரண்மறனை்குப் பபொகிைொன் பபொலிருை்கிைது.
பபொைட்டும் . அெனுை்கும் முன் பப பநயர்ைறள
அரண்மறனை்கு அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் அங் கு
நடை்கும் விறுவிறுப்பொன நிைழ் சசி ் ைறளை் ைொண்பித்து
விட விரும் புகிபைன் நொன் . திருநந் திை்ைறரச்
சமணப்பள் ளியில் பசந் தனொல் ஏமொை் ைப் பட்டு மனம்
பசொர்ந்து ைொல் நறடயொைை் கிளம் பிய தளபதி
ெல் லொளபதெனும் , ஏமொை் றிவிட்டுை் குதிறரயில்
கிளம் பிய பசந் தனும் புைத்தொய நொட்டு அரண்மறனை்கு
ெந் து பசர பெகு பநரம் பசல் லுமொறையினொல் நொம்
முந்திை் பைொண்டு விடலொம் .

"திறரறய அைை் றி விடுங் ைள் " என் று மைொமண்டபலசுெரர்

கூறியவுடபன திறரை்குப் பின் னொலிருந்து ஆள் நடந்து
பசல் லும் அரெம் பைட்டதும் அங் பை கூடியிருந் த அத்தறன
பபரும் பரபரப்பறடந் தொர்ைள் . "பிடி! பிடி!
யொரொயிருந் தொலும் ஓடி தப்பி விடை்கூடொது" என் று
அங் கிருந் த ைொெல் வீரர்ைறளப் பொர்த்துை் கூச்சலிட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அங் கு நின் று பைொண்டிருந்த
பமய் ை்ைொப்பொளர்ைளும் , ைொெல் வீரர்ைளும் ெொள் ைறள
உருவிை் பைொண்டும் , கூர்றமயொன பெல் ைறள ஓங் கிை்
பைொண்டும் தடதடபென் று ஓறசயுண்டொகும் படித்
திறரை்குப் பின் னொல் பொய் ந் பதொடினர். திறரை்குப்
பின் னொலிருந் த பகுதியில் சொளரங் ைபளொ,
ைதிர்மொடங் ைபளொ, பலைணிைபளொ இல் லொததொல் பைல்
பநரத்திபலபய இருண்டு கிடந் தது. அதன் ைொரணமொைத்
பதடிச் பசன் ைெர்ைபள ஒருெர் பமல் ஒருெர் பமொதிை்
பைொண்டனர். ைண்டுபிடிை்ை பெண்டிய ஆள் மட்டும்
அைப்படபெ இல் றல. மந் திரொபலொசறன மண்டபத்தின்
பின் புைம் சுெபரொரமொை ஒரு படிை்ைட்டு கீழ் பநொை்கி
இைங் கிச் பசன் ைது. அது அரண்மறனயின் நிலெறைை்குச்
பசல் லும் பொறத. புைத்தொய நொட்டு அரண்மறனயின் பல
பகுதிைளில் அறமந் திருந் த நிலெறைைளில்
முை்கியமொனது அதுதொன் . பபொர்ை் ைொலங் ைளிலும் ,
அரசியல் குழப்பமொன சூழ் நிறலைள் ஏை் படும்
ைொலத்திலும் , அரண்மறனயிலுள் ள விறலயுயர்ந்த
ைறலப் பபொருள் ைள் , சிறலைள் , முன் னுள் ள பெந் தர்ைள்
ெழங் கிய நொணயங் ைள் , உபபயொகித்த ஆயுதங் ைள் ,
ைெசங் ைள் இெை் றைபயல் லொம் அந் த நிலெறையில்
பொதுைொப்பொைப் பத்திரப்படுத்தி றெப்பது ெழை்ைம் .

திறரை்குப் பின் னொல் ஒளிந்திருந் தென் தப்பிச்

பசன் றிருந் தொல் கீபழ நிலெறைை்குச் பசல் லும்
படிை்ைட்றடத் தவிர பெபைந் த ெழியினொலும் தப்பிச்
பசன் றிருை்ை முடியொது. சிலர் நிலெறைை்குள் பபொகும்
ெழியிலும் சிறிது தூரம் பசன் று பதடினொர்ைள் . ஆள்
அைப்படவில் றல. படிை்ைட்டு ஆரம் பமொகும் இடத்தில் ஒரு
சிறிய சதுரமொன பெள் றளப் பட்டுத் துணி கிடந் தது.
அறத எடுத்துை் பைொண்டு பபொய் மைொமண்டபலசுெரரிடம்
பைொடுத்தொர்ைள் .

"ஆள் அைப்படவில் றலயொ?" என் று சினம் பபொங் கும்

குரலில் அதட்டிை் பைட்டொர் அெர்.

"நிலெறைை்குள் பபொய் த் தப்பிச் பசன்றிருை்ைலொபமன் று

பதரிகிைது. படி இைங் கும் ெழியில் இந் தப் பட்டுத் துணி
கிடந்தது" என் று பசொல் லி துணிறய அெரிடம்
பைொடுத்தொர்ைள் பதடிச் பசன் று திரும் பியெர்ைள் .

"உடபன ஓடிப் பபொய் ை் கீபழ நிலெறைை்கு இைங் கும்

ெழியின் ைதறெ அறடத்து முன் புைமொைத் தொழிட்டு
விடுங் ைள் " என் று கூறி அெர்ைறள மறுபடியும்
துரத்தினொர் மைொமண்டபலசுெரர். அெர்ைள் ைதறெ
அறடை்ைச் பசன் ைதும் அங் கு கூடியிருந் த அத்தறன
பபருை்கும் நடுவில் அந் தப் பட்டுத் துணிறய விரிை்ைொமல்
ஒரு மூறலயில் தூணின் மறுபுைம் மறைவில் பபொய் நின் று
பைொண்டு அறத விரித்துப் பொர்த்தொர். பயமும் ைலெரமும்
அறடந் த பீதியின் நிழல் பதிந் த முைங் ைளொல்
ஒருெறரபயொருெர் பொர்த்துை் பைொண்டு மைொரொணியொரும்
கூை் ைத் தறலெர்ைளும் மந்திரொபலொசறன மண்டபத்து
இருை்றைைளில் வீை் றிருந் தனர். பமய் ை் ைொப்பொளர்ைளும் ,
வீரர்ைளும் நிலெறைை்குச் பசல் லும் ெழிறய
அறடப்பதை் ைொை அதன் ைனமொன பபரிய மரை்ைதறெ
இழுத்து மூடும் ஓறச மண்டபம் எங் கும் எதிபரொலித்தது.

மைொமண்டபலசுெரர் விரித்துப் பொர்த்த அந் தப் பட்டுத்

துணியில் ஏபதொ ஒரு குறிப்பிட்ட குழிவினருை்கு
அறடயொளச் சின் னம் பபொன் ைபதொரு சித்திரம்
தீட்டப் பட்டிருந் தது.

ஒரு வீர இறளஞன் தன் ெலது றையில் உருவி ஏந் திய

ெொளினொல் தனது தறலறய அரிந்து குருதி ஒழுை இடது
றையொல் தொங் கி நிை் பது பபொல் அந் த ஓவியம்
அறமந் திருந் தது. அந் த இறளஞர்ைளின் தறலபுைமொை
மைரமீன் இலச்சிறனயும் பபொறிை்ைப்பட்டிருந் தது. அெர்
அந் த ஓவியத்றதை் ைெனமொைப் பொர்த்தொர். பட்டுத்
துணியில் ெறரயப் பபை் றிருந் த அந்த அறடயொளச்
சின் னம் அெருை்குப் புதியதல் ல. பதன் னென்
ஆபத்துதவிைளின் அறடயொளம் அது. ஆபத்துதவிப்
பறடறயச் பசர்ந்த ஒெ் பெொரு வீரனும் அந் த மொதிரித்
துணிறய இடுப்புை் ைச்றசயொை அணிந் து பைொள் ெது
ெழை்ைம் .

பட்டுத் துணிறய மடித்து றெத்துை் பைொண்டொர்

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. அெர் மனத்தில் பல
விதமொன சந் பதைங் ைள் உண்டொயின.

'ஆபத்துதவிப் பறடைறளச் பசர்ந்த யொெரும் இப்பபொது

பைொட்டொை் றிலுள் ள பதன் திறசப் பபரும் பறடயின்
குடியிருப்பில் அல் லெொ தங் கியிருை்கிைொர்ைள் ?
அெர்ைபளொ அல் லது அெர்ைளில் ஒருெபனொ இப் பபொது
இங் பை எப் படி ெந்திருை்ை முடியும் ? திறரை்குப் பின் னொல்
ஒளிந்திருந் தென் ஆபத்துதவிைளில் ஒருென் தொபனொ?
அல் லது என் றைை்ைொெது பதன் னென் ஆபத்துதவிைள்
இங் பை அரண்மறனை்கு ெந்திருந் த பபொது நிலெறைை்கு
அருகில் இறதத் தெறிப் பபொட்டு விட்டொர்ைளொ? இந் தப்
பபொருள் நிலெறைை்ைருகில் கிடந் ததனொல் மட்டும் நொம்
ஆபத்துதவிைளின் பமல் சந் பதைப் பட்டு விடுெதை் கில் றல.
பெறு எெனொெது நம் முறடய பறைெர்ைளின்
றையொளொகிய ஒை் ைன் ெந் து ஒட்டுை் பைட்டு விட்டுப்
பபொயிருை்ைலொம் . நொம் இந் தத் துணி ஒன் றை மட்டும்
சொன் ைொைை் பைொண்டு யொறரயும் குை் ைெொளியொை முடிவு
எய் து விடுெதை் கு இயலொது' - என் று சிந்தித்து முடிவு
பசய் து பைொண்டொர் மைொமண்டபலசுெரர்.
அெர் தூண் மறைவிலிருந்து மறுபடியும்
மந் திரொபலொசறன மண்டபத்தின் நடுவில் ெந்து நின் ை
பபொது அெருறடய உத்தரவுப் படிபய நிலெறைை் ைதறெ
அறடத்து விட்டதொை வீரர்ைள் ெந் து கூறினொர்ைள் .

எல் லொருறடய ைண்ைளும் அெருறடய முைத்றதபய

கூர்ந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருந் தன.

"சந் பதைப் பட்டுை் பைொண்பட இந் த இடத்தில் கூட்டத்றத

நடத்தை் கூடொது. அெசியமொனொல் நிலெறைறயத் திைந்து
தீபங் ைபளொடு உள் பள பசன் று பதடிப் பொர்த்து விடலொம் .
இந் த மந் திரொபலொசறன மண்டபத்றத சுை் றியும் பெளிப்
பகுதிைளில் சந் பதைப்படத் தை்ை புதிய மனிதர்ைள் யொரும்
இல் றல என் று உறுதியொைத் பதரிந்து பைொள் ெதை் கு
முன் னொல் கூை் ைத்தறலெர் கூட்டத்றத இங் பை
பதொடங் குெது நன் ைொயிரொது" என் று தம் ைருத்றதை்
கூறினொர் பெழை்ைனிெொயர்.

ஏபதொ ைெறலயில் ஆழ் ந்து பபொய் அமர்ந்திருப்பெர் பபொல்

தறலகுனிந்து ஒன் றும் பபசொமல் உட்ைொர்ந்திருந் தொர்
மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொர்.

"பெழை்ைனிெொயர் கூறுெது சரிபய! 'பதரொன் பதளிவும்

பதளிந் தொன் ைண் ஐயுைவும் தீரொ இடும் றப தரும் ' - என் று
பதய் ெப் புலெரொகிய திருெள் ளுெர் கூறியிருப்பறதப்
படிை்ைொதெர்ைள் நம் மில் யொருமில் றல. பதன் பொண்டி
நொட்டு அரசியல் இரைசியங் ைறள அறிெதை் ைொை யொர்
யொபரொ சூழ் சசி
் பசய் கிைொர்ைள் பபொலிருை்கிைது.
இல் றலயொனொல் அந்தரங் ை மந் திரொபலொசறனை் கூட்டம்
நறடபபறும் இந் த இடத்தில் நமை்கு மிை அருகில் ெந்து
ஒளிந்திருை்கும் அளவுை்கு ஒரு மூன் ைொெது மனிதனுை்குத்
துணிவு ஏை் படுமொ?" என் ைொர் பல் லொயிரங் ைொலத்துப் பயிர்
பபொலச் சிைந் த பதொன் றம ெொய் ந் த அதங் பைொட்டொசிரியர்
குடும் பத்தில் பிைந் த ஆசிரியர். படிப் பின் பபருமிதமும்
ைறலயின் எழிலும் ஒருங் கு பதன் படும் அெருறடய ஒளி
பபொருந் திய முைமண்டலத்தில் இறதச் பசொல் லும் பபொது
ைெறல இருள் சூழ் ந்திருந் தது.

"மைொரொணியொரும் , மைொமண்டபலசுெரரும் இங் கு

ெருெதை் கு முன் நொங் ைள் இபத இடத்தில் நீ ண்ட
பநரமொைப் பல பசய் திைறளயும் பபசிை்
பைொண்டிருந் பதொம் . அப் பபொபதல் லொம் திறரை்குப்
பின் னொல் யொரும் ஒளிந்திருந் ததொை எங் ைளுை்குத்
பதரியவில் றலபய" என் ைொர் கூை் ைத் தறலெர்ைளுள்
ஒருெரொகிய ைழை் ைொல் மொைனொர்.

"ஒளிந்திருை்ைவில் றல என் று நீ ங் ைளும் நொனும் எப்படி

உறுதியொைச் பசொல் ல முடியும் ? ஒரு பெறள, பபச்சில்
ைெனமொை இருந் த நொம் ைெனிை்ைொமல் இருந் திருை்ைலொம் .
திறரை்குப் பின் னொல் இருப்பறத இங் பை உட்ைொர்ந்து
பபசிை் பைொண்டிருந்த நொம் எப்படிை் ைெனித்திருை்ை
முடியும் ? நம் பபச்றசபய தப்பி ஓடினென் முழுெதும்
பைட்டிருந்தொலும் ஆச்சரியப்படுெதை் கு இல் றல" என் று
ைழை் ைொல் மொைனொரின் ைருத்றதத் திருத்தினொர்
நன் ைனிநொதர்.

"இந் த மந் திரொபலொசறனை் கூட்டத்றத இெ் ெளவு நடந் த

பின் பும் இன் பை நிைழ் தது
் ெொபனன் ? நொறளை்குத்
தள் ளிறெத்து விடலொபம!" என் ைொர் அதுெறர ஒன் றும்
பபசொமல் சிந் தறனயில் ஆழ் ந்திருந்த
ெொனென் மொபதவியொர்.

"ஆம் ! அப் படிச் பசய் ெதுதொன் நல் லது" என் ை குரல்

எல் பலொருறடய ெொயிலிருந்தும் ஒலித்தது. ஆனொல்
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
மட்டும் ெொறயத் திைை்ைபெ இல் றல. அெருறடய
பமௌனத்றத மைொரொணி ைெனித்து விட்டொர்.

"மைொமண்டபலசுெரருறடய ைருத்து என் னபெொ?" என் று

பமல் லை் பைட்டொர் மைொரொணி.

"கூட்டத்றத இன் பை நடத்தி விட பெண்டுபமன் பதுதொன்

என் ைருத்து. பெண்டுமொனொல் இந் த இடத்தில் நடத்தொமல்
பெபைொர் இடத்தில் நடத்தலொம் . இன் றைை்கு என் று
குறிப்பிட்ட கூட்டத்றத இன் பை நடத்தலொம் . நடத்தொமல்
பபொெதொல் எத்தறனபயொ புதிய பதொல் றலைள்
உண்டொைலொம் " என் று அெர் உறுதிபமொழி கூறிய பபொது
அதில் தீர்மொனமொன பிடிெொதம் ஒலித்தது.

-----------

24. கைவந் ேபுைே்துே் தூேன்

இந் த அத்தியொயத்தின் ைறத நிைழ் சசி
் றயத்
பதொடங் குெதை் கு முன் னொல் பநயர்ைளுை்கு ஒரு சில
சரித்திர உண்றமைறளத் பதளிெொைச் பசொல் லிவிட
பெண்டியது அெசியமொகிைது. பொண்டியர் அரச மரபு
பை் றியும் , அெர் வீரச் பசயல் ைள் பை் றியும் சிறிது அறிந்து
பைொண்டொல் ைறதயின் பமை் பகுதிைறள நன் ைொை
விளங் கிை் பைொள் ெதை் கு முடியும் .

அளெை் றுப் பரந் த, ைொலத்தின் பபபரல் றலை்கும்

எட்டொமல் விரிந்து பைொண்பட பபொகின் ை பழறமறயத்
தன் குலச் பசல் ெமொைை் பைொண்ட பொண்டியர் மரபின்
முதலரசன் ெடிெம் பலம் நின் ை பொண்டியன் . நிலந் தரு
திருவின்பநடிபயொன் எனவும் , மொகீர்த்தி எனவும் சிைப்புப்
பபயர்ைள் பூண்டிருந் தொன் இம் மன் னன் . தமிழ்
பமொழியின் முழு முதல் தனி நூலொைவும் , இலை்ைணை்
ைளஞ் சியமொைவும் விளங் கும் பதொல் ைொப் பியம் , இென்
அறெயில் பபரும் புலெரொை விளங் கிய
அதங் பைொட்டொசிரியர் தறலறமயில் தொன் அரங் பைை் ைம்
பபை் ைது. அதங் பைொட்டொசிரியன் ெழிமுறையினரொன
ஒெ் பெொருெரும் பிை் ைொலத்பத பன் னூைொயிரம் ஆண்டுைள்
அபத குடிப் பபயர் பைொண்டு தமிழின் புைழ் பரெ
ெொழ் ந்திருை்ைலொம் . இந் தை் ைறதயில் ெரும்
அதங் பைொட்டொசிரியர் பறழய அதங் பைொட்டொசிரியரின்
பிை் ைொலத் தறலமுறையினரில் ஒருெரொை இருை்ை
பெண்டுபமன் று பைொண்டு இந் தை் ைறதை்ைொைை் ைை் பறன
பசய் யப் பட்ட பொத்திரமொெொர்.

ெடிெம் பலம் நின் ை பொண்டியன் (இந் தை் ைறத நிைழும்

ைொலத்தின் பதன் பொண்டி நொட்டின் ெை் ைொத நீ ர்
ெளத்துை்குை் ைொரணமொை இருை்கும் பைளியொறு
எனப் படும் பஃறுளியொை் றை முன் பு முதன் முதலொை
பெட்டுவித்தொன் . ைடல் பதய் ெத்றத ெழிபட்டுை்
பைொண்டொடும் 'முந் நீர் விழொ' என் ை விழொறெ
ஏை் படுத்தினொன் . தறலச்சங் ைத்தின் இறுதியில் ஆண்ட
பபரும் பபரரசனொன இென் ைொலத்துை்குப் பின்
பல் யொைசொறல முதுகுடுமிப் பபருெழுதி என் ை மன் னன்
குை் ப்பிடத்தை்ைென் .

இெர்ைள் ைொலத்துை்குப் பின் ைறடச்சங் ை ைொலத்துை்கு

முன் னுள் ள ைொல இறடபெளி பொண்டியர் ெரலொை் றின்
இருள் சூழ் ந்த பகுதியொகும் . ைறடச் சங் ைத்தின் முதல்
பொண்டிய மன் னொகிய முடத்திருமொைன் ைொலத்தில்
குமரிமறலத் பதொடரும் , குமரியொறும் , குமரி நொடும் -
ஆகிய பதன் பொண்டி நொட்டின் பதன் பைொடி நிலப் பரப்பு
முழுெதும் ைடல் பைொளொல் அழிந் தது. இனிய பபருங் ைனவு
பபொல் , அழகிய சுறெை் ைொவியம் பபொல் , சிைந்து இலங் கிய
ைபொடபுரம் என் ை நைரத்றதை் ைடல் விழுங் கிவிட்டது.

முடத்திருமொைனுை்குப் பின் பதிறனந் து பொண்டிய

அரசர்ைளின் ெழிமுறைை்கு அப்பொல் இறுதி மன் னனொகிய
நம் பி பநடுஞ் பசழியபனொடு ைறடச்சங் ைப் பொண்டியர்
மரபு முடிந்து விடுகிைது. நம் பி பநடுஞ் பசழியனுை்குப் பின்
பொண்டிய நொட்டில் ைளப்பிரர்ைளின் ஆதிை்ைம் ஏை் பட்டது.
பொண்டியன் ைடுங் பைொன் தறலபயடுத்த பின் பப பொண்டி
நொட்டில் ைளப்பிரர் ஆட்சி ஒழிந்தது.

"தன் பொலுரிறம நன் ைனம் அறமத்த

மொனம் பபொர்த்த தொறன பெந் தன்
ஒடுங் ைொ மன் னர் ஒளிநை ரழித்த
ைடுங் பைொ பனன் னும் ைதிர்பெல் பதன் னன் "

என் று அென் புைறழ பெள் விை் குடிச் பசப்பபடு பபொை் றிப்

பொடியது. ைடுங் பைொன் முதலொன பிை் ைொலப் பொண்டியர்
ெழியில் பைொச்சறடயன் , இரணதீரன் , பநடுஞ் சறடயன்
பரொந் தைன் முதலிய புைழ் பபை் ை அரசர்ைபளல் லொம்
ஆண்டு முடித்த பின் ெரகுண மைொரொசன் என் னும் ஈடு
இறணயை் ை பபரரசன் முடிசூட்டிை் பைொண்டொன் . பிைவிை்
ைடறலை் ைடை்கும் ஞொனத்பதொணியொம் திருெொசைத்றத
எழுதிய மொணிை்ைெொசைப் பபருமொன் இெ் ெரசன்
ைொலத்திபலபய ெொழ் ந்துள் ளொர். றசெத் திருமுறைைளின்
பதொகுப்பொசிரியரொகிய நம் பியொண்டொர் நம் பி தம் முறடய
பைொயில் திருப் பண்ணியொர் விருத்தத்தில் ெரகுண
மைொரொசறனப் புைழ் ந்திருை்கிைொர்.

ெரகுணனின் புதல் ெனொன சீமொைன் சீெல் லபன் தன் இரு

மை்ைளுள் மூத்தெரொன ெரகுண ெர்மனுை்குப் பட்டம்
சூட்டிை் பைொண்டொன் ; இெனுை்கும் ெொனென் மொபதவி
என் னும் பட்டத்தரசிை்கும் பிைந் த முதல் ெபன இந் தை்
ைறதயில் ெரும் இரொசசிம் மன் .

இனி இங் பை தறலப் பில் ைொணும் ைரெந் தபுரம் பை் றிை்

ைொண்பபொம் . பதன் பொண்டி நொட்டுை்கும் ெடபொண்டி
நொட்டுை்கும் நடுபெ பநல் பெலிை் பைொட்டத்துத்
பதன் பைொடியில் பொண்டியப் பபரரசுை்கு உட்பட்ட சிை் ைரசு
ஒன் று இருந்தது. பைொட்றடயும் பைொத்தளமுமொைப்
பொதுைொப்பு அறமப்புடன் ைரெந் தபுரம் என் ை பபயர்
பைொண்டு புைழ் பரப் பியது. இந் தை் ைறதயில் ெரும்
இரொசசிம் மனின் தந்றதயொன சறடயெர்ம பரொந் தைனின்
ைொலத்தில் ைரெந் தபுரத்துை் பைொட்றடயும் அதன் ஆட்சி
உரிறமயும் உை்கிரன் என் னும் குறுநிலபெள்
றையிலிருந்தது. பசருை்கின் ைொரணமொை உை்கிரன்
பொண்டியப் பபரரறச அெமதித்தொன் . அதனொல்
பபருமன் னரொன பரொந் தை பொண்டியர் அெறன அடை்கிச்
சிறைப் பிடித்துை் பைொண்டு ெந் தொர். பொண்டியனின்
சிறையில் சில திங் ைள் துன் புை் ை பின் ஒப் புை் பைொண்டு
மீண்டும் தன் பைொட்றடறயப் பபை் ைொன் உை்கிரன் .
அதிலிருந்து ைரெந் தபுரத்து ஆட்சியும் உை்கிரன்
பைொட்றடயும் பொண்டியப் பபரரசின் முன் பனை் ைத்துை்கு
உறுதுறணயொைவும் , ஆதரெொைவும் இருந் தன.
ைரெந் தபுரத்துை் பைொட்றட உை்கிரனுறடய மைன்
உரிறமயொயிை் று.

இதன் பின் பொண்டி நொட்டு அரசியலில் இளெரசனொன

இரொசசிம் மனுை்கும் , அென் தொய் ெொனென் மொபதவிை்கும்
ஏை் பட்ட குழப்பம் நிறைந் த சூழ் நிறலைறளயும் ,
ெடபொண்டி நொட்றடயும் , மதுறரறயயும் , ெடதிறச
மன் னர் பென் று றைப் பை் றியறதயும் , இரொசசிம் மன்
தறலமறைெொைச் பசன் ைறதயும் , ைறதறயப் படித்து
ெரும் பநயர்ைள் அறிெொர்ைள் . எஞ் சிய பதன் பொண்டி
நொட்டின் ெடை்கு எல் றலயொை இருந் தது ைரெந் தபுரபம.
பதன் பொண்டி நொட்டுை் பைொட்றடயில் கூை் ைத் தறலெர்ைள்
கூடியிருந் த அபத நொளில் ைரெந் தபுரத்துை் பைொட்றடயின்
ெடை்பை பயங் ைரமொன சில சங் பைத நிைழ் சசி ் ைள்
நடந் தன. அதன் சிை் ைரசனொை இருந் த பபரும் பபயர்ச்
சொத்தன் அதிர்ச்சியறடந் து பபொய் உடபன
அரண்மறனயில் மைொரொணிறயச் சந்தித்து விெரங் ைறள
அறிவிப்பதை் ைொை ஒரு தூதறன அெசரமொைவும் பரம
இரைசியமொைவும் அனுப் பினொன் . இனிபமல் ைறதறயப்
படியுங் ைள் . சரித்திரச் சூழ் நிறல ஒருெொறு
விளங் கியிருை்கும் .

திருநந் திை்ைறரயிலிருந்து ைொல் நறடயொைப் புைப் பட்ட

தளபதி எப் படியும் அன் று இரவுை்குள் அரண்மறனை்குப்
பபொய் விட பெண்டுபமன் று துடியொய் த் துடித்தொன் . அென்
உள் ளம் என் ன பசய் ெபதன் ைறியொமல் தவித்தது.
திருநந் திை் ைறரயிபலொ, அறதச் சொர்ந்துள் ள
இடங் ைளிபலொ பிரயொணத்துை்கு குதிறர கிறடை்குபமன் று
பதொன் ைவில் றல. 'முை்கியமொன பல பசய் திைறளப் பை் றி
ஆபலொசிை்ை பெண்டியிருப்பதனொல்
மைொமண்டபலசுெரபரொ, கூை் ைத் தறலெர்ைபளொ,
ைொறலயிபலபய கூட்டத்றத முடித்துை் பைொண்டு
ஊர்ைளுை்குத் திரும் பியிருை்ை முடியொது. என் ன
அெசரமொயிருந் தொலும் நொறளை்குத் தொன்
அரண்மறனயிலிருந்து புைப் படுெொர்ைள் . இப் பபொபத
இங் கு எங் ைொெது குதிறர மட்டும் கிறடத்தொல் பபொழுது
மங் குெதை் குள் அரண்மறனை்குப் பபொய் ச் பசர்ந்து
விடலொம் !' இப் படிப் பலெொறு சிந் தித்த பின்
ைொல் நறடயொைபெ முன் சிறைெறர பசல் ெபதன் றும்
அங் பை யொரிடமொெது பதடிப் பிடித்துை் குதிறர ெொங் கிை்
பைொள் ளலொம் என் றும் ஒரு முடிெொன தீர்மொனம் பசய் து
பைொண்டு புைப் பட்டொன் ெல் லொளபதென் .

சில நொட்ைளொைத் பதொடர்ந்து பபய் த மறழயின்

அளறெயும் பசர்த்து பெயில் ெொட்டிப் பிழிந்து
பைொண்டிருந்தது. சொறலயின் இருமருங் கிலும் மரங் ைள்
மட்டும் இல் லொமல் இருந் தொல் தளபதி நடந்து
பசன் றிருை்ைபெ முடியொது. நொஞ் சில் நொட்டின்
சிைப்புைளிபலல் லொம் சிைப் பு அதன் அை் புதமொன
சொறலைள் . ஒெ் பெொரு சொறலயும் ஒரு
பசுஞ் பசொறலயொைை் ைொட்சியளிை்கும் . சத்தியத்தின்
முன் னும் பின் னும் அைம் ைொரணத்துறணயொை நிை் பது
பபொல் சொறலயின் இருபுைமும் சிறிதும் பெயில் நுறழய
முடியொதபடி அடர்ந்த மரங் ைள் பசுறமை் குறடயொை
நின் ைனபென் ைொல் நிழலுை்குை் பைட்ைெொ பெண்டும் ?

முன் சிறைறய பநொை்கிச் சொறலயில் நடந்து

பைொண்டிருந் த பபொது சொறலயின் இருபுைமும் அழகிய
இயை் றைை் ைொட்சிைறளை் ைண்டொன் தளபதி. பச்றசப்
பசும் பொய் விரித்தொை் பபொன் ை பநல் ெயல் ைள் , அெை் றின்
இறடபயயுள் ள நீ ர்ப் பள் ளங் ைளில் தீப்பிடித்தது பபொல்
மலர்ந்துள் ள பல பசந் நிை மலர்ைள் , ைரும் புத்
பதொட்டங் ைள் , ைதலிை்ைொடுைள் , ைன் னிப் பபண்றணப்
பபொல் ைலைலத்துப் பொயும் சிை் பைொறடைள் ! என் ன ெளம் !
என் ன அழகு! ெொழ் நொள் முழுெதும் அந் தத் பதன் பொண்டி
நொட்டு ைொட்சிைளில் ஒரு புதிய அழகு பிைந்து
பைொண்டிருப்பது பபொல் பதொன் றியது.

பலநூறு ஆண்டுைளுை்கு முன் னொல் சங் ை ைொலத்தில்

ஒருசிறைப் பபரியனொர் என் ை புலெர் நொஞ் சில் நொட்றடப்
பை் றி ெருணித்துப் பொடியிருை்கும் புைநொனூை் றுப்
பொடலின் அழகிய ைருத்துைள் அெனுை்கு நிறனவுை்கு
ெந் தன.

'விறதத்த வித்துைள் தண்ணீர ் இல் றலபய என் பதனொல்

முறளை்ைொமை் பபொைமொட்டொ. முறளத்துச் பசழித்துை்
ைரும் பு பபொல் ெளரும் . பைொறடை் ைொலத்தில் எங் கும்
ெைட்சி பதன் படும் பபொது பபண்ைளின் ைண்ைறள ஒத்த
ைருங் குெறள மலர்ைள் பொருை்குமிடபமல் லொம் ெளமொைப்
பூத்துை் கிடை்கும் . ைறுப்பு நிை அடி மரத்றதயுறடய
மலர்ைள் உதிர்ந்து மிதை்கும் படி நீ ர்ை் ைொல் ைள் ைடறல
பநொை்கி ஓடும் .'

'ஆைொ! இந் தப் புலெருை்குை் ைருங் குெறளப் பூை்ைறள

நிறனை்கும் பபொபத பபண்ைளின் ைண்ைள் தொபன
நிறனவுை்கு ெருகிைபத! உலைத்தில் ைவிபநொை்கு என் பபத
இப்படித்தொன் இருை்கும் பபொலும் ! அழகுள் ள ஒரு
பபொருறளப் பொர்ை்கும் பபொது அபத அழகுள் ள மை் பைொரு
பபொருளின் நிறனறெ அது தூண்டி விடுகிைபதொ?'

தன் றன அறியொமபல திருநந் திை்ைறரயில் பூ விை் றுை்

பைொண்டிருந் த அந் த இளம் பபண்ணின் எழில் முைம் ,
நிறனவுைள் ஓடி மறையும் அழகிய தடை்ைண்ைள்
எல் லொெை் றையும் நிறனத்துப் பொர்ை்ைத் பதொடங் கினொன்
தளபதி ெல் லொளபதென் .

தனை்குத்தொபன சிரித்துை் பைொண்டொன் . 'சை் று முன்

அந் தப் புலெறரப் பை் றி இைழ் சசி் யொை எண்ணிபனன் !
எனை்கு மட்டும் இப் பபொது எந் த நிறனவு உண்டொகிைது?
உடம் பில் இரத்தமும் உள் ளத்தில் நிறனை்கும் உரமும்
இருை்கிைெறர மனிதர்ைள் எல் பலொருை்கும் இந் த
நிறனவுத் பதொத்துபநொய் பபொதுெொனதுதொபனொ?'

சிந்தித்தெொபை முன் சிறைறய பநருங் கிை்

பைொண்டிருந் தொன் அென் . இன் னும் ைொல் நொழிறைத் தூரம்
நடந் தொல் முன் சிறைறய அறடந்து விடலொம் .
பதொறலவில் பதன் படும் ஓவியம் பபொல் அென் நடந் து
பைொண்டிருந் த சொறலயிலிருந்து பொர்ை்கும் பபொது ஊர்
மங் ைலொைத் பதரிந் தது. எந் த ஊறரயும்
பதொறலவிலிருந்து பொர்ை்கும் பபொது பைொவிலும் ,
பைொபுரமும் , வீடுைளும் , மரங் ைளுமொை அதன் அழபை
தனிை்ைெர்ச்சி மிகுந் து பதொன் றும் . அருகில் பநருங் கி
உள் பள நுறழந்து விட்டொல் அந்தை் ைெர்ச்சி
இருப்பதில் றல. நுறழந்து பொர்ை்கும் பபொது ைெறலயும் ,
துன் பமும் , பெதறனயும் , ெஞ் சறனயும் தொன் அெை் றுள்
பதரிகின் ைன.

ஊர் பநருங் ை பநருங் ைத் தளபதியின் மனத்தில்

சிந் தறனைள் குறைந்து பசொந் தை் ைெறலைள் எழுந் தன.
'முன் சிறையில் எங் பை பபொய் த் பதடி யொரிடம் குதிறர
பைட்பது? குதிறர கிறடத்தொலும் அரண்மறனை்குப்
பபொய் ச் பசருெதை் குள் இரெொகிவிடுபம? ைொறலயிலிருந்து
கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்தில் என் பனன் ன முை்கியமொன
பசய் திைறளப் பபசி முடிவு பசய் தொர்ைபளொ?
அெை் றைபயல் லொம் நொன் அருகிலிருந்து அறிந்து பைொள் ள
முடியொமல் பைடுத்து என் றன, இந் தை் குட்றடயன்
ஏமொை் றி விட்டொபன? இனி நொன் இரவில் அரண்மறனை்குப்
பபொனொலும் அந் தரங் ைை் கூட்டத்தில் நடந் தது பை் றி
யொரிடமொெது பைட்டுத் பதரிந்து பைொள் ளலொம் என் பதும்
இயலொது. என் ன நடை்கிைபதொ பொர்ை்ைலொம் . எண்ணத்தில்
அெநம் பிை்றை ைலந் திருந் தொலும் , ெல் லொளபதெனுை்கு
அதனிறடபய ஒரு சிறு நம் பிை்றையும் இருந்தது.
'றெைறையிபலபய ஆபத்துதவிைள் தறலென்
மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் தன் கூட்டத்பதொடு
அரண்மறனை்குச் பசன் றிருப் பதனொல் அென் மூலமொை
ஏதொெது நடந் த பசய் திைள் , பபசப்பட்ட விெரங் ைள் ,
குறிப்பொைபெொ பெளிப் பறடயொைபெொ பதரியலொம் ' என
நம் பினொன் தளபதி. மந் திரொபலொசறனை் கூட்டம் நடை்கிை
இடத்தில் எல் பலொறரயும் உள் பள இருை்ைவிட
மொட்டொர்ைள் . ஆனொல் குறழை்ைொதன் குறிப் புத்
பதரிந் தென் . சமயத்துை்பைை் ைொை் பபொல் சொமர்த்தியமொை
நடந்து பைொள் ள அெனுை்குத் பதரியும் என் று எண்ணித்
தை் ைொலிைமொைத் திருப்தியறடந்தொன் தளபதி.

'பநபர முன் சிறை அைை்பைொட்டத்துை்குப் பபொனொல் அங் பை

பைல் உணறெ முடித்துை் பைொள் ளலொம் .
அைை்பைொட்டத்தில் இருப்பென் கூட நொரொயணன்
பசந் தனின் தறமயனொன அண்டரொதித்த றெணென்
தொபன? அெனிடபம அெனுறடய தம் பி பசய் த
ெஞ் சறனறய விெரித்து நம் முறடய அெசர
நிறலறயயும் கூறி குதிறர சம் பொதித்துத் தருமொறு
பைட்ைலொம் . நொரொயணன் பசந் தறனப் பபொல்
அடங் ைொப்பிடொரி இல் றல அென் தறமயன் . பரம சொது,
அப்பொவி மனிதனுங் கூட. நொம் பசொன் னொல் உடபன
பைட்பொன் ' என் று எண்ணியெனொை ஊருை்குள் நுறழந்து
அைை்பைொட்டத்துை்குச் பசல் லும் பகுதியில் நடந் தொன்
ெல் லொளபதென் .

அைை்பைொட்டத்து ெொசறல அென் பநருங் கிய பபொது

அங் பை அண்டரொதித்த றெணெனும் , அென் மறனவி
பைொறதயும் நின் று பைொண்டு யொபரொ ஒரு குதிறர வீரறன
ெழியனுப் பிை் பைொண்டிருந் தனர். குதிறரயின் பமல்
வீை் றிருந் தென் அெர்ைளுை்கு ெணை்ைம் பசலுத்தி
விறடபபை் றுை் பைொண்டு புைப் படத் தயொரொயிருந் தொன் .

திடீபரன் று தளபதி ெல் லொளபதென் ைொல் நறடயொை அங் கு

ெந் து பசர்ந்தது அெர்ைளுை்கு வியப்றப அளித்தது.
குதிறரயின் பமல் இருந் தென் பரபரப்பறடந்து உடபன
கீபழ குதித்துத் தளபதிறய ெணங் கினொன் .
அண்டரொதித்தனும் பைொறதயும் கூட ெணங் கினர்.

"ைரெந்தபுரத்துை் குறுநிலபெள் பபரும் பபயர்ச்

சொத்தனிடமிருந் து ெருகிபைன் . அெசர ஓறல ஒன் றுடன்
அரண்மறனை்குத் தூதனுப் பப் பட்டிருை்கிபைன் " என் று
தளபதி ெல் லொளபதெனுை்குத் தன் றன அறிமுைப் படுத்திை்
பைொண்டொன் புதியென் .

-------------

25. நிலவரறக் குள் நிகழ் ந் ேரவ

திருநந் திை்ைறரயில் தளபதிறய ஏமொை் றி விட்டு

அெசரமொைை் குறுை்கு ெழியில் அரண்மறனை்குத் திரும் பி
ெந் து விட்டொன் நொரொயணன் பசந் தன் . பைொட்றட
ெொயிலில் நுறழயும் பபொபத குறிப் பொைச் சில
ைொட்சிைறளை் ைண்டு ைொெல் வீரர்ைள்
இரண்படொருெரொைை் கூடி நின் று பைொண்டிருந் தனர். தொன்
ஏறி ெந் த குதிறர, றைப் பை் றிை் பைொண்டு ெந் த
தளபதியின் குதிறர இரண்றடயுபம பைொட்றடச்
சுெர்ைளின் அருபை ஒரு மரத்தடியில் ைட்டிவிட்டு அதன்
பின் பு தொன் பைொட்றடை்குள் நுறழந் தொன் பசந் தன் .

அரண்மறனறய ஒட்டிபய அத்தொணி மண்டபமும் ,

ஆபலொசறனை் கூடங் ைளும் , உள் படு ைருமை்
பைொட்டங் ைளும் சொர்பொை இருந் தன.

பைொட்றடயின் முதல் இரண்டு பிரதொன ெொயில் ைறளை்

ைடந் த பின் பப மைொரொணியின் அரண்மறன
அறமந் திருந் தது. பைொட்றடயின் ஒெ் பெொரு ெொயிலும்
பொண்டிய மரபின் புைழ் பபை் ை அரசர் ஒருெருறடய
பபயறரத் தொங் கிை் பைொண்டிருந்தது.

முதல் ெொயிலொகிய பரொந் தைப் பபருெொயிறலை்

ைடை்கின் ைெறர நொரொயணன் பசந் தனுை்கு ஒரு தறடயும்
ஏை் படவில் றல. மதிை் சுெபரொரத்தில் சிறு சிறு
கும் பல் ைளொைை் ைொெல் நின் று பைொண்டிருந் த வீரர்ைள் கூட
அெறன ஒரு பபொருட்டொை மதித்துத் தடுை்ைபெொ
விசொரிை்ைபெொ பசய் யொமல் பபொைவிட்டு, ெொயிறல
பநருங் கிய பபொது தொன் அன் றைய தினம் பைொட்றடயிலும்
அரண்மறனை்குள் ளும் எெ் ெளவு ைடுறமயொன
பொதுைொப்பு ஏை் பொடுைள் பசய் திருை்கிைொர்ைள் என் பது
அெனுை்குத் பதரிய ெந்தது.

அெனுை்குப் பின் புைம் 'சுரிறை' எனப் படும் பயங் ைரமொன

சுழல் ெொறள அணிந் த இரண்டு வீரர்ைள் பமௌனமொைப்
பின் பதொடர்ந்தனர். நொரொயணன் பசந்தனுை்கு ஆத்திரம்
ஆத்திரமொை ெந்தது. பைொபத்பதொடு பின் புைம் திரும் பித்
தன் புைொமுட்றட பபொன் ை பபரிய ைண்ைறள உருட்டி
விழித்து அெர்ைறளப் பொர்த்து, "ஏன் என் றனப் பின்
பதொடருகிறீர்ைள் ? நொன் மைொமண்டபலசுெரரின்
அந் தரங் ை ஒை் ைன் . அெர் இங் பை தங் கியிருை்கும் பபொது
அெறரப் பொர்ப்பதை் கு ெரவும் , பபொைவும் எனை்கு முழு
உரிறம உண்டு. நொன் சந் பதைத்துை்குரியெபனொ,
உளெறிய ெந் திருப் பெபனொ, அல் லபெ?" என் று
சீை் ைத்பதொடு பைட்டொன் . அப் பபொது பசந் தனுை்குை் ைண்ைள்
பைொறெப்பழம் பபொல் சிெந்துவிட்டன. உதடுைள்
துடித்தன.

ஆனொல் அெனுறடய பைள் விை்கு அெறனப் பின்

பதொடர்ந்த வீரர்ைள் பதிபல பசொல் லவில் றல.
அெ் ெளபென் ? அெனுறடய சினமும் , பைொதிப்புடன்
பெளிப்பட்ட பைள் வியும் அெர்ைள் முைங் ைளில்
உணர்ச்சியின் ஒரு சிறிய மொறுதறலயொெது
பதொை் றுவிை்ை பெண்டுபம. அது கூட இல் றல. அெர்ைள்
சிறலபபொல் நடந் தனர். அென் நின் ைொல் அந் த வீரர்ைளும்
நின் ைனர்.

பசந் தன் திறைத்தொன் . அென் மனத்தில் சந் பதைபம

ெளர்ந்தது. சிறிது திகிலும் எட்டிப் பொர்த்தது. அெர்ைறள
அடியிலிருந் து முடிெறர நன் ைொைை் ைெனித்துப்
பொர்த்தொன் . ஆபத்துதவிப் பறடறயச் பசர்ந்தெர்ைளொை
இருை்ைலொபமன் று அெனுை்குத் பதொன் றியது. அெர்ைள்
நடந்து பைொண்ட விதமும் அெர்ைறளப் பை் றி
அனுமொனிை்ை ஏை் ைதொைத்தொன் இருந் தது. ைொரணபமொ
மறுபமொழிபயொ கூைொமல் பொதுைொப் புை்ைொை எறதயும்
பசய் யும் உரிறம ஆபத்துதவிைளுை்கு மட்டுபம உண்டு.

'ெந் தது ெரட்டும் ! இெர்ைளிடம் பைள் வி பைட்டு பைஞ் சிை்

பைொண்டு நிை் பதில் பயனில் றல. துணிந்து உள் பள
நுறழகிபைன் . முடிந்தறதச் பசய் து பைொள் ளட்டும் ' என் று
பின் னொல் ெருபெர்ைறளை் ைெனிை்ைொமல் ெரகுணன்
ெொயிலில் நுறழந் தொன் அென் . பின் னொல் பதொடர்ந்து ெந்த
ஆபத்துதவிைள் ெரகுணன் ெொயில் ெறரதொன் அெறனப்
பின் பை் றி ெந் தனர். அதை் கு பமல் அெர்ைள் அெறனப்
பின் பதொடரவும் இல் றல; உள் பள பபொைை் கூடொபதன் று
தடுை்ைவும் இல் றல. பபசொமல் ெொயிலுை்கு இந் தப் புைபம
ஒதுங் கி நின் று பைொண்டனர். ஆனொல் ெொயிை்
ைொெலுை்பைன் பை ெழை்ைமொை அந் த இடத்தில்
அரண்மறனறயச் பசர்ந்த பெறு இரு ைொெலர்ைள்
இருப்பதுண்டு. அெர்ைள் , "ைொறலயிலிருந்து
அரண்மறனயில் கூை் ைத் தறலெர்ைளின் அந் தரங் ை
ஆபலொசறனை் கூட்டம் நடை்கிைது. உள் பள யொறரயும்
விடுெதை் கு அனுமதி இல் றல" என் று பசொல் லி
நொரொயணன் பசந் தறனத் தடுத்து விட்டனர். தறலெலி
பபொய் த் திருகுெலி ெந் த ைறதயொகி விட்டது.
'ஆபத்துதவிைள் அந்த மட்டில் விட்டொர்ைபள!' என் று
மகிழ் சசி
் பயொடு உள் பள நுறழயப் பபொை இெர்ைள்
தடுத்துவிட்டொர்ைபள! என் று தயங் கி நின் ைொன் பசந் தன் .

"ைொெல் வீரர்ைபள! உங் ைள் ைடறம உணர்ச்சிறயப்

பொரொட்டுகிபைன் . அந் தரங் ை ஆபலொசறனை் கூட்டம்
நடை்கும் பபொது யொறரயும் உள் பள விடை்கூடொது என் று
ைட்டுப் பொடு நல் லதுதொன் . ஆனொல் எல் பலொறரயும்
அதை் ைொைத் தரொதரம் பொர்ை்ைொமல் தடுத்து நிறுத்தி
விடலொமொ? நொன் இப் பபொது உடபன
மைொமண்டபலசுெரறரச் சந்தித்து ஓர் அெசரச்
பசய் திறயை் கூறியொை பெண்டுபம! என் றன நீ ங் ைள்
இப்படித் தடுத்தொல் நொன் என் ன பசய் ெது? உங் ைளிடம்
ெொதொடிை் பைொண்டிருை்ைொமல் நொன் திரும் பிப் பபொய்
விட்டொபலொ, என் றன உள் பள விட மறுத்த குை் ைத்துை்ைொை
நீ ங் ைள் தொன் பிைகு மைொமண்டபலசுெரரிடம் திட்டுை்
பைட்ை பநரிடும் . எனை்பைன் ன ெந் தது? நொன் பபசொமல்
இப்பபொபத திரும் பிப் பபொய் விடுகிபைன் " என் று
நொரொயணன் பசந்தன் நயத்துடனும் , பயமுறுத்தல்
பபொலவும் பபசி உடபன திரும் பிப் பபொய் விடுகிைெறனப்
பபொல் நடித்தொன் .

அெனுறடய தந்திரமொன பபச்சும் , நடிப் பும் நல் ல பயறன

அளித்தன.

"ஐயொ! இருங் ைள் . பபொய் விடொதீர்ைள் . எங் ைளுை்கு எதை் கு

ெம் பு? உங் ைள் பபயறரச் பசொல் லுங் ைள் . உள் பள பபொய்
மைொமண்டபலசுெரரிடபம பசொல் லி அனுமதி பபை் று
ெந் துவிடுகிபைன் . அதுெறரயில் இப் படி நில் லுங் ைள் "
என் ைொன் ைொெலர்ைளில் ஒருென் . உடபன நொரொயணன்
பசந் தன் மைொமண்டபலசுெரரின் பபயறரை் கூறியதும்
ைொெலன் அறடந் த பரபரப்றபை் ைண்டு சிரித்துை்
பைொண்பட தன் பபயறரை் கூறினொன் . ைொெலன் அறதை்
பைட்டுை் பைொண்டு உள் பள பசன் ைொன் . பைொட்றடை்குள்
ஆபத்துதவிைள் இரைசியை் ைொெல் புரிெறதயும் , ைொெல்
பொதுைொப்பு ஏை் பொடுைள் அதிைரித்திருப்பறதயும் பொர்த்த
பபொது அன் று ஏபதொ சில முை்கிய நிைழ் சசி ் ைள் அங் கு
நடந் திருை்ை பெண்டுபமன் று நிறனத்துை் பைொண்டொன்
நொரொயணன் பசந் தன் .

உள் பள பபொனென் திரும் பி ெருகிை ெறரயில்

மை் ைெனிடம் பபச்சுை் பைொடுத்துப் பொர்த்தொல் நடந்த
நிைழ் சசி
் ைள் பை் றி ஏதொெது பதரியும் என் று அென்
ெொறயை் கிளறி ெம் புை்கு இழுத்தொன் . ஆனொல் அந் த
மை் பைொரு ைொெலன் பசந் தனின் பைள் விைளுை்கு
அமுத்தலொை இரண்படொரு பசொை் ைளில் பதில் பசொல் லி
முடித்துவிட்டொன் . அெனிடமிருந் து தொன் எதிர்பொர்த்த
எறதயும் பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல பசந் தனுை்கு.

அதை் குள் உள் பள பசன் ைென் திரும் பி ெந் தொன் .

"மைொமண்டபலசுெரர் உங் ைறள அறழத்து ெரச்
பசொன் னொர்."

"நொபன பபொய் ை் பைொள் பென் . நீ ஒன் றும் என் றன

அறழத்துச் பசல் ல பெண்டொம் " என் று கூறிவிட்டு
ெரகுணன் ெொயிறலை் ைடந்து உள் பள பசன் ைொன்
நொரொயணன் பசந் தன் .

அரண்மறனயில் பைொலுமண்டபத்தின் ெடை்குப் புைத்தில்

புலெர்ைள் ெொதிடும் இடமொன அரசறெப்
பட்டிமண்டபத்தில் கூை் ைத் தறலெர்ைளின் கூட்டம் நடந்து
பைொண்டிருந்தது. 'அந் தரங் ை மந் திரொபலொசறனை்
பைன் பை தனி மண்டபம் இருை்கும் பபொது அரசறெ
பட்டிமண்டபத்தில் ஏன் கூடியிருை்கிைொர்ைள் ?' என் ை
பைள் வி பசந் தன் மனத்தில் உண்டொயிை் று.
பட்டிமண்டபத்தின் பெளிப் புைத்திபலபய
மைொமண்டபலசுெரருை்ைொைை் ைொத்துை் பைொண்டு
நின் ைொன் அென் .

சிறிது பநரத்தில் அெர் பெளிபய ெந் தொர். "என் ன பசய் தி?

இப்பபொழுதுதொன் ெருகிைொயொ?" என் று மலர்ந்த
முைத்பதொடு தம் அந் தரங் ை ஒை் ைறன ெரபெை் ைொர்.
"சுெொமீ! தளபதிறயத் திருநந்திை்ைறர ெறரை்கும்
இழுத்தடித்து உரிய ைொலத்தில் கூட்டத்துை்கு
ெரமுடியொமல் ஏமொை் றி விட்படன் " என் று அெர் ைொதருகில்
ெந் து கூறினொன் பசந்தன் .

"அபதல் லொம் சரிதொன் பசந் தொ! இப் பபொது பெபைொரு

திைறமயொன பசயறல உன் றைைளில் ஒப் பறடை்ைப்
பபொகிபைன் . மந் திரொபலொசறன மண்டபத்தின்
பின் புைமுள் ள நிலெறையின் ைதறெ பெளிப் புைமொை
அறடத்துத் தொழ் பபொடச் பசய் திருை்கிபைன் . நீ தொன்
நிலெறைை்குள் பபொய் அங் கு ஒளிந் திருப் பெறன
யொருை்கும் பதரியொமல் பெளிபய இழுத்துை் பைொண்டு ெர
பெண்டும் . என் ன பசொல் கிைொய் ? உன் னொல் முடியுமொ?
முடியொதொ?" என் று பமல் லிய குரலில் அெனுை்கு மட்டும்
பைட்கும் படி பசொன் னொர் அெர்.
'ஐபயொ! நொன் மட்டும் தனியொைெொ?' என் ை பசொை் ைள்
பசந்தனுறடய நொை்கு நுனி ெறர ெந் து விட்டன. அெரிடம்
தனை்கிருந் த பயம் , மரியொறதைறள எண்ணி அெை் றைை்
கூறிவிடொமல் 'ஆைட்டும் ' என் பது பபொல் தறலறய
ஆட்டினொன் .

"பபொ! முதலில் அறதை் ைெனி! பெறு யொறரயும்

உன் பனொடு துறணை்குை் கூப் பிடொபத! நீ மட்டும்
தனியொைபெ பபொ!" என் று துரத்தினொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"சுெொமி! இன் பனொரு இரைசியம் . உங் ைளிடம்

பசொல் லிவிட்டுப் பபொய் விடுகிபைன் " என் ைொன் பசந் தன் .

"என் ன பசொல் பலன் ?"

"அரண்மறனயில் ஆபத்துதவிைள் ெந்திருை்கிைொர்ைள்

பபொலிருை்கிைபத?"

"அது எனை்கு முன் பப பதரியும் ! நீ பபொய் உன்

ைொரியத்றதப் பொர்."

பசந் தன் நிலெறைறய பநொை்கிப் புைப் பட்டொன் .

இருட்குறையொை, அந் தைொரை் ைளஞ் சியமொை இருை்கும்
நிலெறையில் தனியொை நுறழய பெண்டுபமன் பறத
நிறனத்த பபொபத துணிவு மிகுந் தெனொன நொரொயணன்
பசந்தனுை்பை பொதொதிபைச பரியந் தம் நடுங் கியது. ஒரு
நொழிறை இரண்டு நொழிறையில் சுை் றித் பதடிப் பொர்த்து
விடை்கூடிய நிலெறையொ அது? விடிய விடியத்
பதடினொலும் அங் கு ஆள் ஒளிந்து பைொண்டிருப்பறதை்
ைண்டுபிடிை்ை முடியொபத! பெறு யொரொெது ெந்து
அெனிடம் அந் த பெறலறயச் பசய் யும் படி
கூறியிருந் தொல் முடியொது என் று மறுத்திருப்பொன் . அல் லது
பசய் ெதொை ஒப்புை் பைொண்டு பசய் யொமல்
இருந்திருப்பொன் . மைொமண்டபலசுெரபர
ைட்டறளயிட்டிருை்கும் பபொது அலட்சியமொை இருை்ை
முடியுமொ?

பெளிப் புைம் இழுத்து அறடத்திருந் த மரை்ைதறெத்

திைந்து பைொண்டு நிலெறையின் இருண்ட படிைளில்
இைங் கினொன் பசந்தன் . எந் த விநொடியும் அந் த இருள்
பரப்பின் எந் த மூறலயிலிருந்தும் , எதிரி ஒருெரின்
முரட்டுை் றைைள் தன் ைழுத்திபலொ, பிடரியிபலொ பொய் ந் து
அழுத்தலொம் என் ை முன் எச்சரிை்றை அென் மனத்தில்
இருந்தது.

படிைறளை் ைடந் து நிலெறைை்குள் இைங் கியொயிை் று.

நின் ை இடத்திலிருந்து மிரண்ட விழிைளொல் நொன் கு புைமும்
பொர்த்தொன் . பெளிச்சத்திலிருந்து இருட்டுை்கு ெந்திருந்த
அென் ைண்ைளுை்கு அந் த இருள் பழகுெதை் குச் சில
ைணங் ைள் ஆயின. இருறள ஓரளவு ஊடுருவும் கூர்றம
ைண்ைளுை்கு ெந் த பின் சுை் றிலும் நிறைந் திருந் த
பபொருள் ைள் மங் ைலொைத் பதரிெறதை் ைண்டொன் .

ெலது புைச் சுெர் முழுெதும் மனிதர்ைள் தறலயிழந்த

முண்டங் ைளொய் த் பதொங் குெது பபொல் பசப்புை் ைெசங் ைள்
ைட்டித் பதொங் ைவிடப் பட்டிருந் தன. இன் பனொரு புைம்
மின் னல் துண்டங் ைறளச் சுெரில் பிடித்துப் பதிப்பித்து
றெத்திருந் தது பபொல் வீர ெொள் ைள் ெரிறசயொை
விளங் கின. மூறலை்கு மூறல பறழய நொணயங் ைள்
குவிந்திருந் தன. ஒரு ைொலத்தில் பொண்டி மண்டலத்தில்
பசல் ெொை்குப் பபை் றிருந் த இப் பபொது பயன் படொமல்
பபொன அந் த நொணயங் ைள் தன் ைொல் ைளில் இடறிய பபொது,
'ைொசு எத்தறன பபர்ை் ைொறல இடறி விடுகிைது? நொன்
இப்பபொது ைொறச இடறிவிடுகிபைன் ' என் று பெடிை்றையொை
நிறனத்துை் பைொண்டொன் பசந்தன் . நிலெறையில்
தன் றனச் சுை் றிலும் சிறிதும் பபரிதுமொை நிறுத்தி
றெை்ைப் பட்டிருந் த சிறலைள் யொபரொ உயிருடன் கூடிய
மனிதர்ைள் தன் றனப் பபொல் பயந்து ஒடுங் கி பமௌனமொை
அந் த இருளில் நின் று பைொண்டிருப்பது பபொல் அென்
ைண்ைளுை்குத் பதொன் றின.

ெலது றையில் தொமறர மலறர ஏந் தி அபிநயம் பிடிப்பது

பபொன் ை பொெறனயில் ஒரு நடன மங் றையின் சிறல,
ெட்டை் ைண்ணொடியொல் தன் முைத்றத அழகு பொர்த்துை்
பைொண்பட பநை் றிை்குத் திலைமிடும் பைொலத்தில் ஒரு
குமரிப் பபண்ணின் உயிரும் உணர்வும் துடிை்கும் உருெம் ,
றைைளில் விளை்குத் தொங் கி நிை் கும் விளை்குப்
பொறெைளின் பெண்ைலச் சிறலைள் , பொண்டிய அரச
பரம் பறரறயச் பசர்ந்த மன் னர்ைளின் சிை் பங் ைள்
எல் லொம் அங் கு இருந் தன. சுெரின் உச்சியில் ஒளியும்
ைொை் றும் சிறிது நுறழந்து விட்டுப் பபொைட்டுபமன் று
அெ் விடத்தில் பை்ைத்திை் கு ஒன் ைொை இரு சிறு ெட்டத்
துெொரங் ைள் அறமத்திருந் தொர்ைள் . அந் த உயிரை் ை
சிறலைளுை்கும் பபொருள் ைளுை்கும் நடுபெ உயிருள் ள ஒரு
மனிதன் ஒளிந்து பைொண்டிருந் தொல் அெறன எப் படிை்
ைண்டுபிடிை்ை முடியும் ? பசந் தனுை்கு தறலசுை் றி மயை்ைம்
ெந் துவிடும் பபொலிருந்தது.

அப் பபொது இருந் தொை் பபொலிருந்து நடன மங் றை சிறலை்கு

அருகில் நிழல் அறசெது பபொல் ைருப்பொை ஏபதொ
அறசந் தது.

"நில் அங் பைபய! ஓர் அடி நைர்ந்தொலும் உன் உயிர்

உனை்குச் பசொந் தமில் றல" என் று றையிலிருந் த ெொறள
ஓங் கியெொறு ைத்திை் பைொண்பட பொய் ந்தொன் பசந் தன் .
அென் றையில் இருந் த ெொள் நடன மங் றையின்
பெண்ைலச் சிறலயில் பமொதி மணி அடித்தொை் பபொன் ை
பபரிய ஓறசறயயும் எதிபரொலிறயயும் உண்டொை்கிவிட்டு
இரண்டொை முறிந்து கீபழ விழுந்தது. 'பெறும்
பிரறமதொபனொ?' என் று திறைத்து நின் ைொன் . யொபரொ
பமல் லச் சிரிை்கின் ை ஒலி அெனுை்கு அருகில் மிைமிை
அருகில் பைட்டது.

"யொர் அது சிரிப்பது? மொனமுள் ள ஆண்பிள் றளயொனொல்

பநருை்கு பநர் ெந்து நிை் ை பெண்டும் ." பயத்றதயும்
நடுை்ைத்றதயும் மறைத்துை் பைொண்டு தன் முழு
மூச்றசயும் அடை்கி இறரந்து ைத்தினொன் அென் . அென்
குரல் ஆயிரம் பதினொயிரம் எதிபரொலிை் குரல் ைளொை மொறி
அந் த நிலெறைை்குள் ஒலித்து அெறனபய பயமுறுத்தின.
எதிபரொலி ஓய் ந்ததும் முன் பு பைட்ட அபத சிரிப் பபொலி
முன் னிலும் பலமொைை் பைட்டது. பசந் தன் இரண்டு
றைைளொலும் இருறளத் துழொவிை் பைொண்டு முன் னொல்
பொய் ந் தொன் . பிைந் த பமனியரொய் ப் பல ைன் னிப் பபண்ைள்
இருளில் நின் று பைொண்டு இருப் பது பபொல் அெறனச்
சுை் றிலும் அென் உயரத்துை்குச் சரியொை சிறலைள்
நிறுத்தப் பட்டிருந் தன. அெை் றில் முட்டி பமொதி
மண்றடறய உறடத்துை் பைொள் ளொமல் இருட்டில் பொர்த்து
நடை்ை பெண்டியிருந்தது. அென் முன் னொல் நடை்ை நடை்ை
அந் தச் சிரிப் பபொலியும் அெறனவிட்டுத் தள் ளிச் பசன்று
பைொண்பட இருந்தது. திடீபரன் று ஒரு பபரிய பெௌெொல்
பெைமொைப் பைந்து ெந் து பசந் தன் முைத்தில் பமொதியது.
அப் பபொது பசந்தனுை்கு ஏை் பட்ட அதிர்ச்சியில் யொபரொ
முைத்தில் ஓங் கி அடித்து விட்ட மொதிரி இருந்தது.
றையிலிருந் த ஒபர ஒரு பொதுைொப் புை் ைருவியொன ெொளும்
சிறலயில் பமொதி முறிந்துவிட்டது.

உயிரின் பமலுள் ள இயை் றையொன ஆறசயும் , பயமும்

பசந் தறனை் ைட்டுப் படுத்தி நிறுத்தின. சுெரில்
ெரிறசயொைை் ைட்டப் பட்டுத் பதொங் கும் ெொள் ைளின்
ெரிறசயிலிருந்து ஒன் றை உருவிை் றையில் எடுத்துை்
பைொண்டு அப் புைம் அந் த நிலெறை முழுெதும்
சுை் ைலொபமன் று எண்ணினொன் அென் . பயம் அந்த
முன் பனச்சரிை்றைறய அென் மனத்தில் எழுப்பி
விட்டிருந் தது.

பதை் ைமும் அெசரமும் உந்தித் தள் ளச் சுெர் அருகில்

பசன் று ஒரு ெொளின் நுனிறயப் பிடித்து இழுத்தொன் . அது
பமை் புைம் நன் ைொை இறுை்கிை் ைட்டப்பட்டிருந் ததொல்
அெ் ெளவு பலசொை அென் இழுத்த மொத்திரத்தில் றைை்கு
ெந் துவிடவில் றல. எனபெ பை்ைத்தில் பசன்று இரண்டு
றைைளொலும் பலங் பைொண்ட மட்டும் அறதப் பிடித்து
இழுத்தொன் . அடுத்த விநொடி நூை் றுை்ைணை்ைொன பெண்ைல
மணிைறள ஒபர சமயத்தில் யொபரொ தொறுமொைொை
அடித்தது பபொன் று ஓர் ஒலிை் குழப்பம் அங் கு
உண்டொயிை் று. மடமடபென் று சுெரிலிருந் த அத்தறன
ெொள் ைளும் , பைடயங் ைளும் சரிந்து உதிர்ந்தன.
நொரொயணன் பசந்தன் பின் னுை்கு விலகி நின் று
பைொண்டொன் . அென் எதிர்பொரொதது நடந் து விட்டது. அந் தச்
சுெரில் ைட்டப்பட்டிருந் த எல் லொ ெொள் ைளும் ஒரு
பைொடியிலிருந்து மை் பைொரு பைொடி ெறர ஒபர நீ ளை்
ையிை் றினொல் ைட்டப் பட்டிருந் தன. அென் இழுத்த
பெைத்தில் ையிறு அறுந்து விட்டது. அந் த எதிர்பொரொத
நிைழ் சசி் யொல் அென் திறைத்து நின் று பைொண்டிருை்கும்
பபொபத நிலெறையிலிருந்து பெளிபயறும் படியில் பமபல
யொபரொ ஏறி ஓடும் ைொலடிபயொறச பைட்டது.
--------

26. தவடம் தவளிப் பட்டது

குழல் பமொழியின் முைத்தில் பதன் பட்ட வியப்றபை் ைண்டு

துைவி சிரித்தொர். "இந் த அறைை்குள் இருப்பறத நொன்
எப் படி இெ் ெளவு சரியொைை் ைண்டு பிடித்துை் கூறிபனன்
என் று தொபன நீ வியப் பறடகிைொய் ?"
குழல் பமொழி அெருறடய பைள் விை்கு மறுபமொழி
பசொல் லொமல் ஒரு ைணம் அெருறடய முைத்றதபய
உை் றுப் பொர்த்துை் பைொண்டு நின் ைொள் .

"ஏன் அப் படி என் றனபய பொர்ை்கிைொய் ? என் னுறடய

ஆருடத் திைறமறயப் பரிபசொதிப்பது பபொல் நீ பைள் வி
பைட்டொய் . நொன் பதில் கூறிபனன் . இத்தறனை் ைட்டுை்
ைொெல் ைறளயும் ைடந்து யென வீரர்ைள் ெொபளந்தி நின் று
அயரொமல் ைொை்கும் இந் த இடத்துை்குள் இருப்பறதப்
புள் ளி பிசைொமல் பதள் ளத் பதளிய அடிைள் எப்படிை்
கூறினொபரன் று சிந்தித்துப் பொர்ை்கிைொயொ?"

அடிைளின் பைள் விைறளை் ைெனிை்ைொதது பபொல் இருந்து

விட்டு, "சரி! ெொருங் ைள் . பமபல சுை் றிப் பொர்ை்ைலொம் " என் று
கூறி அெறர அந் த இடத்திலிருந்து அறழத்துச் பசல் ல
முயன் ைொள் குழல் பமொழி.

"முடியொது பபண்பண! நொன் ஏமொை மொட்படன் . இந் த யென

வீரர்ைளின் ைொெலுை்கு அப் பொல் என் ன
இருை்கிைபதன் பறதத் பதரிந்து பைொள் ளொமல் நொன்
இங் கிருந்து ஓர் அடி கூட நைர மொட்படன் !" என் று கூறி
அெர் பிடிெொதமொை அங் கிருந் து புைப்பட மறுத்தொர்.

"அதுதொன் அங் கிருப் பறத உங் ைள் ஆருடத்தினொல்

பசொல் லி விட்டீர்ைபள?"

"பசொன் னொல் மட்டும் பபொதுமொ? எங் ைளுறடய முன் பனொர்

சுந் தர முடிறயயும் , வீர ெொறளயும் நொன் ஒரு
முறையொெது ைண் குளிரை் ைொண பெண்டொமொ?" துைவி
உருை்ைமொன குரலில் அெறளை் பைஞ் சினொர்.

"அபதன் ன? 'எங் ைளுறடய முன் பனொர்' என் கிறீர்ைள் ?

அடிைளுை்குத் தமிழில் தன் றம, முன் னிறல, படர்ை்றை
பெறுபொபடொன் றும் பதரியபெ பதரியொபதொ? நீ ர் தொன்
பொண்டிய மரபின் இறுதி ெொரிசு பபொலல் லெொ பபசுகிறீர்?"
என் று திருப்பிை் பைட்டொள் இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பியின் புதல் வி.

"ஏன் ? அப் படி இருை்ை முடியொபதொ? உனை்கு

பெண்டுமொனொல் அது பதரியொமல் இருை்ைலொம் . இபதொ
ஒரு ைணம் பபொறுத்திரு" என் று பசொல் லிவிட்டு அங் பை
பை்ைத்திலிருந்த பெபைொர் மண்டபத்தில் நுறழந்து
மறைந் தொர் அடிைள் . அெர் என் ன பசய் யப் பபொகிைொர்
என் று அறியும் ஆெபலொடு அந் த மண்டபத்தின்
ெொயிறலபய பொர்த்துை் பைொண்டு தொன் நின் றிருந்த
இடத்றத விட்டு அறசயொமல் நின் ைொள் குழல் பமொழி.

சிறிது பநரம் ைழித்து மண்டபத்துை்குள் ளிருந்து

பெளிெந் த ஆறளப் பொர்த்த பபொது அெள் அப் படிபய
அதிர்ச்சி அறடந்து பபொய் நின் ைொள் . அெளொல் தன்
ைண்ைறளபய நம் ப முடியவில் றல. இளெரசன்
இரொசசிம் ம பொண்டியன் அெள் முன் பு ெந் து நின் ைொன் .
அெனுறடய ைெர்ச்சிைரமொன ைண்ைளிலும் , சிரிப் புை்
குடியிருை்கும் பசெ் விதழ் ைளிலும் குறும் புத்தனம்
குமிழியிட்டது. வியப் பும் , பயமும் , பெட்ைமும் ஆகிய
அத்தறன உணர்ச்சிைளும் அந் தப் பபண்ணின் பிறைச்
சந் திரறனபயொத்த பநை் றியில் சங் ைமமொயின.

"நொன் தொன் துைவி. துைவி தொன் நொன் . இந் த உண்றம உன்

தந் றதை்கும் அெருறடய அந் தரங் ை ஒை் ைனொன
நொரொயனன் பசந்தனுை்கும் நன் ைொைத் பதரியும் .
பெண்டுபமன் பை உனை்கு மட்டும் பதரியவிடொமல்
மறைத்துை் பைொண்படன் நொன் . இப் பபொது நீ யும் பதரிந் து
பைொள் ெதை் குச் சந் தர்ப்பம் ெந்துவிட்டது. பதரிந்து பைொள் "
என் ைொன் இரொசசிம் மன் .

துைவியொை பெடம் பபொட்டு இளெரசரொை மொறித் தன் றன

ஆச்சரியத்தில் ஆழ் த்தி நிை் கும் அெரிடம் என் ன
பபசுெபதன் று பதரியொமல் திறைத்தொள் அெள் .

"இப் பபொதொெது பசொல் ! எதிர்ைொலத்தில் யொருறடய

தறலயில் சூடுெதை் ைொை றெை்ைப்பட்டிருை்கிைபதொ அென்
கூடெொ தனது முன் பனொர் பயன் படுத்திய சுந் தர
முடிறயயும் வீரெொறளயும் பொர்ை்ைை் கூடொது?"

"இனி உங் ைறளத் தடுை்ை நொன் யொர்? அபதொ அந்த

பயங் ைரமொன அந்த யெனை் ைொெல் வீரர்ைபள
இன் னொபரன் று பதரிந் து பைொண்டவுடன் உருவிய ெொறள
உறைை்குள் பள பபொட்டுை் பைொண்டு ெணங் கி
நிை் கிைொர்ைபள?" என் று அதுெறரயில் ெொய் திைெொமல்
இருந் த குழல் பமொழி ெொய் திைந்து மறுபமொழி
பசொன் னொள் .

"அந் த ெொள் ைளுை்கு நொன் என் றும் அஞ் சமொட்படன் ; இபதொ

குறுகுறுபென் று ெண்டு சுழல் ெது பபொல் என் றனப்
பொர்ை்கின் ைனபெ இந் த ெொள் ைள் தொன் என் றனப்
பயமுறுத்துகின் ைன" என் று நறைத்துை் பைொண்பட அெள்
ைண்ைளுை்கு அருகில் சுட்டு விரறல நீ ட்டிை் ைொட்டினொன்
இரொசசிம் மன் .

குழல் பமொழியின் பபொன் னிைை் ைன் னங் ைளில் குங் குமை்

பைொடுைள் படர்ந்தன. ைண்ைளின் விழித்திறரைளில் இன் ப
நிறைவு பபொங் கும் உணர்ச்சிைளின் சொயல் ைள் ஓடி
மறைந் தன.

"பெடம் மொறியதை் கு ஏை் பப் பபச்சும் மொறுகிைொை்

பபொலிருை்கிைபத? இளெரசர் தறலமறைெொை இருந் த
ைொலத்தில் படித்துை் பைொண்ட பபச்சுை்ைள்
பபொலிருை்கின் ைன இறெபயல் லொம் ?" என் ைொள் அெள் .

"எல் லொம் அந் த நொளிலிருந் பத உன் றனப் பபொன் ை

பபண்ைளிடம் படித்துை் பைொண்ட பபச்சுத்தொபன? பத்துப்
பன் னிரண்டு ஆண்டுைளுை்கு முன் னொல் மதுறர
அரண்மறன நந் தெனத்தில் சிறு குழந் றதைளொை
விறளயொடிை் பைொண்டிருப் பபொபம, அப் பபொது
நடந் தபதல் லொம் உனை்கு நிறனவிருை்கிைதொ
குழல் பமொழி? உங் ைளுை்பைல் லொம் அப் பபொது ஏபழட்டு
ெயது கூட இருை்ைொது. பட்டுப் பொெொறட மண்ணில் புரள
நீ , தளபதியின் தங் றை பைெதி, ஆசிரியர் மைள் விலொசினி
இன் னும் இரண்டு மூன் று சிறுமிைள் எல் பலொருமொைச்
பசர்ந்து பைொண்டு அரண்மறன நந் தெனத்துை்குப்
பூப்பறிை்ை ெருவீர்ைள் . நொன் அப் பபொது பத்துப்
பன் னிரண்டு ெயதுச் சிறுென் . ெொட்பபொர் ைை் றுை்
பைொண்டிருந் த சமயம் அது. பெடிை்றையொை ெொறள
உருவிச் பசடிைறள பெட்டுபென் . உங் ைள் பூை்
கூறடைறளத் தட்டி விடுபென் . உங் ைளுை்கு அப் பபொது
எப் படிை் பைொபம் ெரும் ? என் றன என் பனன் ன பபச்சுப்
பபசுவீர்ைள் ?" பறழய இளறம நிறனவுைறள நிறனத்துப்
பொர்ை்கும் பபொது ஏை் படும் ஒருவித ஏை்ைம் மிகுந் த குரலில்
பபசினொன் இரொசசிம் மன் .

"ஏ, அப் பொ! உங் ைளுை்குத்தொன் எெ் ெளவு நிறனெொை் ைல் ?

நொங் ைள் கூட மைந்து விட்படொம் . சிறு ெயதில்
நடந் தெை் றைபயல் லொம் மைந் து விடொமல் நிறனவு
றெத்துை் பைொண்டிருை்கிறீர்ைபள?" என் று பசொல் லிச்
சிரித்தொள் குழல் பமொழி. பசொல் லி முடித்ததும் அெள்
பநஞ் சம் பமபலழுந் து தணிய ஒரு பபருமூச்சு
அெளிடமிருந்து பெளிப்பட்டது. அெள் உள் ளத்திலும்
துள் ளித் திரிந் த ைொலமொன அந் தப் பிள் றளப் பருெத்து
நிைழ் சசி
் ைள் , அெை் றைப் பை் றிய நிறனவு அறலைள் ,
ைழிவிரை்ைங் ைள் எல் லொம் குமுறி எழுந் தன.

"ெயது ஆை ஆை மனிதனுை்கு எது தன் னுறடய பசொந் தை்

ைணை்கில் மீதமொகிைது பதரியுமொ, குழல் பமொழி? பறழய
இளறம நிறனவுைள் மட்டும் தொன் . இபதொ என் றனப் பொர்,
எத்தறன அரசியல் குழப்பங் ைள் , பெை் றிைள் , பதொல் விைள் ,
சூழ் சசி
் ைள் , பசொதறனைள் எல் லொம் ெயதொன பிைகு
என் றனப் பிடித்துை் பைொண்டன! பதரிந் பதொ,
பதரியொமபலொ என் ெயறதயும் பபொறுப்றபயும் இறெ
அதிைப்படுத்தி விட்டன. அந் தப் பிள் றள மனம் , அந்த
விறளயொட்டுத் தனமொன குறும் புைள் எல் லொம் இப் பபொது
ைல் லொை முை் றி விட்டன."

தன் உள் ளத்தின் அடை்ை முடியொத துன் ப உணர்ச்சிைளின்

தடுை்ை முடியொத பெள் ளத்றதபய உறடத்து விடுெது
பபொல் அெளிடம் மனம் திைந்து பபசினொன் அென் .

பபசிை் பைொண்பட இருந் தென் பபச்றச நிறுத்திவிட்டு

அெள் முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்த பபொது பமன் றமயொன
பசொைம் படிெறதப் பபொன் ை ைண்ைளின் ைறடை்பைொடியில்
இரு நீ ர் முத்துைள் உதிர இருந் தன. அென் பொர்த்ததும்
திடுை்கிட்டெள் பபொலத் தன் றையொல் ைண்ைறளத்
துறடத்துை் பைொண்டொள் குழல் பமொழி.

"அடடொ! உணர்ச்சி ெசப் பட்டு எறதபயறதபயொ பபசி உன்

துன் பத்றதை் கிளறி விட்டுவிட்படன் பபொலிருை்கிைது.
இதுெறர நொன் கூறியெறை மைந்து விடு. ெொ! உள் பள
பபொய் அந் தச் சுந் தரமுடிறயயும் பபொை்
சிம் மொசனத்றதயும் , வீர ெொறளயும் இருெருபம
பொர்த்துவிட்டு ெருபெொம் ."

"நொன் ெரவில் றல! நீ ங் ைள் மட்டும் பபொய் ப் பொர்த்து விட்டு

ெொருங் ைள் ."

"பரெொயில் றல! நீ யும் ெொ!" இரொசசிம் மன் அெறள

ெை் புறுத்தி அறழத்துை் பைொண்டு உள் பள பபொனொன் .
ஆைொ! அந் த அறைை்குள் தொன் என் ன ஒளி! என் ன அழகு!
தொமறரப் பூறெப் பபொல் ெட்டமொைப் பளிங் கு பமறட!
அந் த பமறடயின் பமல் ஒரு நீ ண்ட, பபரிய தந் தப் பபறழ,
பை்ைத்தில் பட்டு உறையினொல் பபொை் சிம் மொசனம் மூடி
றெை்ைப் பட்டிருந் தது. தறரப் பரப்பின் பமல் குங் குமச்
சிெப்பில் ஒளி நிறைந் த இரத்தினை் ைம் பளங் ைறள
விரித்திருந் தொர்ைள் . பைொவிலின் ைர்ப்பை் கிருைத்துை்குள்
நிை் பறதப் பபொன் று பயபை்திபயொடு தந்தப் பபறழை்கு
முன் ெந் து நின் ைனர் இரொசசிம் மனும் குழல் பமொழியும் .
அறை முழுெதும் பரிமளமொன மணங் ைள் ைலந்து
நிறைந் திருந் தன. பதய் ெச் சிறலை்கு முன் நின் று
மரியொறத மிளிரும் ைண்ைளொல் பொர்ப்பது பபொல் அந் தப்
பபறழறய இறமயொமல் பொர்த்துை் பைொண்டு நின் ைொன்
இரொசசிம் மன் .

"என் ன அப்படிப் பொர்ை்கிறீர்ைள் ?" அெள் பைட்டொள் .

"பொர்ப்பதை் கு என் ன இருை்கிைது? ஊழி ஊழியொைப்

பபொதியமறலத் பதன் ைறலயும் முதிய தமிழ் ப்
புலறமறயயும் பபொை் றிப் பொரொட்டி அறசந் த முடி
எதுபெொ அது இப் பபொது இந் த நொன் கு முழ நீ ளமுள் ள
தந் தப் பபறழை்குள் அடங் கி விட்டபத!" என் று இரங் கிய
குரலில் கூறிை் பைொண்பட பிைகு அருகில் பநருங் கி அந் தப்
பபறழறயத் திைந்தொன் அென் . உள் ளிருந்து ஒரு
நட்சத்திர மண்டலபம எட்டிப் பொர்ப்பது பபொல்
ஒளிை்கீை் றுைள் பொய் ந் தன. மஞ் சள் நிைப் பட்டு விரிப்பின்
பமல் அந் த மின் னல் முடி பெண்ணிலொ விரித்தது.
அதனருபை பபறழயின் நீ ளத்துை்குச் சரியொை றெரை்
ைை் ைளும் , பெண் முத்துை்ைளும் விரவிப் பதித்த
உறைை்குள் வீரெொள் ஒன் று மறைந்து பைொண்டிருந்தது.

'மைொமன் னரொன என் தந்றதை்குப் பின் னர் இந் த ஒளி

முடியும் , வீரெொளும் இப் படிபய பபறழயில் உைங் ை
பெண்டியதுதொனொ? இெை் றைப் பபறழை்குள் பொர்ை்கும்
பபொது, ைண்ணின் நடுறமயத்துை் ைருவிழிைறளை் கூச
றெை்கும் இந்த ஒளிறயப் பொர்ை்கும் பபொது, என் உள் ளம்
ஏன் இப்படிப் பபொங் கி பமபலழுகிைது? உணர்ச்சிைளில்
ஏன் புதிய பெைம் உண்டொகிைது? பெறும் முடியும் , ெொளும்
மட்டுமொ இதை் குள் அறடபட்டிருை்கின் ைன? என்
ைண்ைளுை்கு இறெ பெபைொரு விதமொைவும்
பதொன் றுகின் ைனபெ! என் தந் றதயின் தறலமுறைை்குப்
பொண்டியப் பபரரசின் புைழும் , வீரமுபம இப் படிச்
சிறைப் பட்டு விட்டனெொ?' அெனுறடய உள் ளத்தில் அறல
அறலயொைச் சிந் தறனைள் எழுந் தன.

இரண்டு றைைளொலும் அெை் றைத் பதொட்டுை் ைண்ைளில்

ஒை் றிை் பைொண்டொன் . குழல் பமொழி எதுவும் பபசத்
பதொன் ைொமல் மருண்ட விழிைளொல் அெறனப் பொர்த்துை்
பைொண்பட நின் ைொள் . அென் பபறழறய மூடிவிட்டுை்
ைடுறமயொன ைொெலுை்கு உட்பட்ட அந் தச் சிறிய
அறைறயச் சுை் றிலும் தன் னுறடய விழிைறளச்
சுழை் றினொன் .

பின் பு, "பபொைலொம் ெொ!" என் று குழல் பமொழிறயயும்

அறழத்துை் பைொண்டு பெளியில் ெந் தொன் . யென வீரர்ைள்
மறுபடியும் , ெணை்ைத்பதொடு ெழிவிட்டு விலகி நின் று
பைொண்டனர்.

மொளிறையின் மை் ைப் பகுதிைறளச் சுை் றிப் பொர்ை்கும்

பபொது குழல் பமொழியும் இரொசசிம் மனும்
ஒருெருை்பைொருெர் அதிைம் பபசிை் பைொள் ளவில் றல.
இதை் கிறடயில் தன் பதொை் ைத்றதப் பறழயபடி
துைவிபபொல் மொை் றிை் பைொண்டு விட்டொன் அென் .

ைறடசியொை இறடயொை் று மங் ைலம் மொளிறையின் பமல்

மொடத்தில் நிலொ முை் ைத்தின் திைந் த பெளியில் ெந்து
நின் ைொர்ைள் அெர்ைள் இருெரும் . அந் த மொளிறையிபலபய
உயர்ந்த இடம் அதுதொன் . அங் கிருந்து கீபழ நொை் புைத்துை்
ைொட்சிைளும் அை் புதமொைத் பதரிந் தன. இறடயொை் று
மங் ைலம் என் ை பசுறமப் பபொலப் பைளியொறு பொய் ந்து
பைொண்டிருந்தது. ெர்ணை் ைலறெைறள ெொரி இறைத்தது
பபொல அரண்மறன நந் தெனத்தில் பல நிை மலர்ைள்
பதரிந் தன.

"உலைத்தின் சொதொரணமொன அழறை உலை நிறலை்கும்

பமபல இருந் து ைண்டொல் எெ் ெளவு அழைொை இருை்கிைது,
பொர்த்தொயொ?" என் று சிரித்துை் பைொண்பட கூறினொன்
இரொசசிம் மன் .

"உண்றமதொன் ! எந் தச் சொதொரணப் பபொருளின்

நிறலறயயும் நன் ைொை உணர பெண்டுமொனொல் அறத
விட உயர்ந்த நிறலயிலிருந்து தொன் ைொண பெண்டும் ."
குழல் பமொழி பபச்சில் தத்துெத்றதை் பைொண்டு ெந்து
புகுத்தினொள் .

ஆனொல் இரொசசிம் மன் அெளுறடய பபச்றசை் ைொதில்

பபொட்டுை் பைொள் ளொமல் பெபைொரு ைொட்சியில்
ைெனத்றதச் பசலுத்திை் பைொண்டிருந் தொன் .

"இபதன் ன? என் னிடம் பபச்றசை் பைொடுத்துவிட்டு இறதை்

ைெனிை்ைொமல் எங் பை பொர்ை்கிறீர்ைள் ?" என் று சிறிது
சினத்துடபன ைடிந்து பைொண்டு அென் பொர்றெ பசன்ை
திறசயில் தொனும் பொர்த்தொள் குழல் பமொழி.

பைளியொை் றின் நடுவில் ஒரு படகு பெைமொை

அரண்மறனறய பநொை்கி ெந்து பைொண்டிருந்தது. படகில்
வீை் றிருந் தெர்ைள் நன் ைொைத் பதரியொவிட்டொலும் பெளொன்
தொன் அறதச் பசலுத்திை் பைொண்டு ெருகிைொன் என் று
பதரிந்து பைொள் ள முடிந் தது. படகில் இருந் த மை் ை
மனிதர்ைறள இன் னொபரன் று குழல் பமொழியொல் ைண்டு
பைொள் ள முடியவில் றல. ஆனொல் அந்த திறசயில்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந் த இளெரசன் இரொசசிம் மனின்
முைத்தில் வியப் பு மலர்ெறத அெள் ைெனித்தொள் .

"இெ் ெளவு அெசரமொை பெளொன் யொறரப் படகில் ஏை் றிை்

பைொண்டு ெருகிைொன் ?" என் று இரொசசிம் மனிடபம
பைட்டொள் குழல் பமொழி.

"ஆம் , அெசரம் தொன் . நொன் எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த

ஒரு முை்கியமொன மனிதன் என் றனச் சந் திை்ை ெந்து
பைொண்டிருை்கிைொன் . நீ சிறிது பநரம் இங் பைபய இரு.
அெறனச் சந் தித்துப் பபசிவிட்டு ெருகிபைன் " என் று
பசொல் லிை் பைொண்பட பமல் மொடத்திலிருந் து இைங் கிச்
பசன் று விட்டொன் இரொசசிம் மன் . அென் நின் று பதில்
பசொல் லொமல் பெைமொைச் பசல் ெறதை் ைண்டு திறைத்துப்
பபொய் நின் ைொள் குழல் பமொழி.
------------

27. தேந் ேன் மனே்தில் சில ேந் தேகங் கள்

நிலெறையிலிருந்து ஆள் தப்பித்துை் பைொண்டு பமபல

ஓடும் ைொலடிபயொறச பைட்டதும் நொரொயணன் பசந் தனுை்கு
இதயத் துடிப் பப நின் று விடும் பபொலிருந்தது. அப்படிபய
இருட்டில் தொவிப் பொய் ந்து ஓடிப் பிடிை்ைலொபமன் ைொல்
ைொலடியில் அெறனச் சுை் றிை் கூர்றமயொன ெொள் ைள்
சிதறிை் கிடந் தன.

அெை் றை மிதியொதபடி பதைொமல் கீபழ குனிந்து

உட்ைொர்ந்து பைொண்டு றை விரல் ைறள அறுத்து விடொமல்
சிதறியிருந் த ெொள் ைறள ஒதுை்கி ெழி உண்டொை்கிை்
பைொண்டொன் . பின் பு தப் பிச் பசன்ைெறனத் துரத்திை்
பைொண்டு படிபயறி ஓடினொன் . ஆனொல் தப்பித்தென்
பபொகிை பபொை்கில் தொழிட்டுை் பைொண்டு பபொயிருப் பறதை்
ைண்டதும் பசந் தனுை்கு என் ன பசய் ெபதன் பை
பதரியவில் றல.

பலங் பைொண்ட மட்டும் ைதறெத் தன் றைைளொல் ஓங் கித்

தட்டினொன் . நீ ண்ட பநரமொை அப்படித் தட்டிை் பைொண்பட
இருந் தொன் . றைைள் தொன் ெலித்தன. "சரிதொன் ! ெறையொை
மொட்டிை் பைொண்டு விட்படன் . இந் த முரட்டுை் ைதறெ
விடிய விடியத் தட்டினொலும் யொருை்குை் பைட்ைப்
பபொகிைது? இந் த இருட்டுை் கிடங் கில் பட்டினி கிடந்து சொை
பெண்டுபமன் று தொன் என் தறலயில் எழுதியிருை்கிைபதொ
என் னபெொ?" என் று ைதெடியில் ைன் னத்தில் றைறய
ஊன் றிை் பைொண்டு உட்ைொர்ந்து விட்டொன் . ைொறலயில்
இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து பைொட்டொை் றுை்கும் ,
பைொட்டொை் றிலிருந் து தளபதிறய அறலை்ைழிப்பதை் ைொைத்
திருநந் திை்ைறரை்கும் அறலந்து ைறளத்திருந் த
நொரொயணன் பசந்தன் உட்ைொர்ந்தெொபை தூங் ைத்
பதொடங் கி விட்டொன் .

மறுபடியும் அென் ைண் விழித்த பபொது அெனுை்ைொைபெ

திைந்து றெை்ைப்பட்டிருந் தது பபொல் நிலெறையின்
பமை் ைதவு திைந்திருந் தது. ைதவுை்கு அப்பொல்
மந் திரொபலொசறன மண்டபத்தில் யொபரொ பபண்ைளின்
சிரிப் பபொலியும் பபச்பசொலியும் பைட்டன. அதை் குள் ஒரு
குட்டித் தூை்ைம் தூங் கி முடித்திருந் த பசந் தன் பமபல
எழுந் து ெந் தொன் . 'யொர் ைதறெத் திைந்து றெத்திருை்ைை்
கூடும் ?' என் ை சந்பதைம் அெனுை்கு ஏை் பட்டது. 'தொன்
றைெலிை்ைத் தட்டியபபொது ஒருெரும் திைை்ைவில் றல.
அலுப் பினொல் ைண் அயர்ந்து விட்ட பபொது யொபரொ பூறன
பபொல் பமல் ல ெந்து ைதறெத் திைந்திருை்கிைொர்ைள் .
திைந்ததுதொன் திைந் தொர்ைள் , கீபழ ைதெருகில் உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருந் த என் றனை் ைெனிை்ைவில் றலபய!' என் று
அென் நிறனத்தொன் .
உள் ளிருந்து பெளிபயறி பமபல ெந் த பின் ைதறெ முன்
பபொலபெ அறடத்துத் தொழிட்டு விட்டு மந்திரொபலொசறன
மண்டபத்தில் கும் மொளமடிை்கும் அந் தப் பபண்ைள் யொர்
என் று பொர்ை்ை ெந் தொன் .

தளபதியின் தங் றை பைெதி, ஆசிரியர் மைள் விலொசினி,

மைொரொணியொரின் உடன் கூட்டத் பதொழிைறளச் பசர்ந்த
இன் னும் இரண்டு மூன் று பபண்ைள் - எல் பலொரும் அங் கு
உட்ைொர்ந்து விறளயொடிை் பைொண்டிருந் தொர்ைள் .
விறளயொட்டினிறடபய இலை்கியச் சர்ச்றசயும் நடந்து
பைொண்டிருந்தது.

"ஏண்டி, விலொசினி? பதொல் ைொப்பியத்றத இயை் றிய

பதொல் ைொப்பியர் அைத்தியரின் மொணெரொ? அல் லது
அதங் பைொட்டொசிரியரின் மொணெரொ?" என் ைொள் பைெதி.

"சதுரங் ை விறளயொட்டினிறடபய இந்தச் சந்பதைம்

உனை்கு எங் கிருந்து முறளத்தது...?" விலொசினி சிரித்துை்
பைொண்பட பைட்டொள் .

அெர்ைள் இப் படிப் பபசிை் பைொண்டிருந்த சமயத்திலொ

நொரொயணன் பசந் தன் அங் பை தறலறயை் ைொட்ட
பெண்டும் ?

"ஆ! அபதொ, அைத்தியபர நம் றம பநொை்கி ெந்து

பைொண்டிருை்கிைொர். அெறரபய பநரில் பைட்டு விடலொம் "
என் று நொரொயணன் பசந் தன் குட்றடயொயிருப் பறதச்
பசொல் லொமல் பசொல் லிை் பைலி பசய் தொள் ஒருத்தி.

"ஓ! இந் த அைத்தியரொ? இெருை்கு உளெறியும்

பெறலறயத் தவிர எதுவும் பதரியொபத. பொெம் ! இந்த
உலைத்தில் எல் பலொருறடய உடம் பும் பமல் பநொை்கி
ெளருகின் ைன என் ைொல் இெருறடய உடம் பு மட்டும் கீழ்
பநொை்கி ெளர்ந்து பைொண்டிருை்கிைது" என் று பசந் தன்
ைொதில் பைட்டு விடொமல் பமல் லச் பசொல் லிச் சிரித்தொள்
ஒருத்தி.

"நிலெறைை் ைதறெத் திைந் தது நீ ங் ைள் தொனொ?" என் று

ைடுறமயொன குரலில் அெர்ைறளை் பைட்டொன் பசந் தன் .

விறளயொட்றட நிறுத்திவிட்டு ஒருெர் முைத்றத ஒருெர்

பொர்த்துை் பைொண்டொர்ைள் அந் தப் பபண்ைள் . அெர்ைள்
பதில் பசொல் லொமலிருந்தது அெனுறடய ைடுறமறய
அதிைப்படுத்தியது.

"பபண்ைளொைச் பசர்ந்து பைொண்டு விறளயொட்டொை

ஏதொெது பசய் து விடுகிறீர்ைள் . அதனொல் பபரிய பபரிய
ைொரியங் ைள் பைட்டுப் பபொய் விடுகின் ைன."

"ஐயொ! ஒை் ைர் பபருமொபன! உமை்குை் பைொடி ெணை்ைங் ைள்

பசலுத்துகிபைன் . எங் ைளிடம் ெம் புை்கு ெரொமல் பபொய் ச்
பசருங் ைள் . உள் பள இருந்து யொபரொ ைதறெத் தட்டுெது
பபொலிருந்தது. 'திைை்ைலொமொ, பெண்டொமொ?' என் று நீ ண்ட
பநரம் பயொசித்பதொம் . ைறடசியில் நொங் ைள் திைந் த பபொது
யொரும் உள் பளயிருந்து பெளியில் ெரவில் றல.
நிலெறைை்குள் எட்டிப் பொர்த்ததில் படியருகில் யொபரொ
உட்ைொர்ந்திருப்பது பபொல் பதரிந் தது. இரண்டு மூன் று
முறை 'யொர்? யொர்?' என் று இறரந்து பைட்டுப் பொர்த்பதொம் .
பதில் இல் றல. நிலெறைை்குள் இருட்டொை இருந் ததனொல்
எங் ைளுை்குப் பயமொை இருந் தது. பபசொமல் திரும் பி
ெந் துவிட்படொம் " என் று பைெதி அெனுை்குப் பதில்
கூறினொள் .

பசந் தன் மைொமண்டபலசுெரறரச் சந் திப் பதை் ைொை

அங் கிருந்து பசன் ைொன் . அென் மனத்தில் சந் பதைங் ைளும் ,
ெயிை் றில் பசியும் , உடம் பில் அலுப்பும் ெளர்ந்து
பைொண்டிருந் தன. அெை் றுை்கு இறடபய பெபைொரு ெறைப்
பயமும் அெனுை்கு ஏை் பட்டது. 'முன் பைொபை்ைொரனும் ,
பசல் ெொை்கு மிகுந் தெனுமொன தளபதி
ெல் லொளபதெனிடம் பபொய் பசொல் லி ஏமொை் றிவிட்படபன,
அதன் விறளவு என் ன ஆகுபமொ?' என் று உள் ளூர அஞ் சிை்
பைொண்டிருந் தொன் .

'திருநந் திை்ைறரயிலிருந்து அரண்மறனை்கு ெந்து

பசருெதை் குத் தளபதிை்குை் குதிறர கிறடை்ைப்
பபொெதில் றல. தளபதி பைொட்டொறிலுள் ள
பறடச்சொறலை்குச் பசொல் லி அனுப் பிை் குதிறர
ெரெறழை்ை பெண்டும் . அல் லது ைடல் துறையிலிருந்து
மிளகுப் பபொதி ஏை் றிவிட்டுத் திரும் பும் ெணிைப்
பபருமை்ைளின் ெொைனங் ைளில் ஏதொெபதொன் றில்
இடம் பிடித்து ெரபெண்டும் . இந் த இரண்டு ெழியுபம
சொத்தியப் படொவிட்டொல் இன் றிரவிை் குள் இங் பை ெந்து பசர
முடியொது.' இந் த ஒபர ஒரு சமொதொனம் தொன் பசந் தனுை்கு
தை் ைொலிைமொன தன் னம் பிை்றைறயை் பைொடுத்தது.

'இன் னும் கூை் ைத் தறலெர் கூட்டம் நடந்து பைொண்டுதொன்

இருை்கும் . அதை் குள் எங் பை முடிந்திருை்ைப் பபொகிைது?'
என் ை எண்ணத்தினொல் மைொமண்டபலசுெரர் பட்டி
மண்டபத்தில் தொன் இருப்பொபரன் று ைருதிை் பைொண்டு
அங் பை பசன் ைொன் . ஆனொல் பட்டிமண்டபத்தில்
யொருமில் றல. கூட்டமும் முடிந்து அெரெர்ைள் தங் கும்
இடங் ைளுை்குப் பபொயிருந் தொர்ைள் . பசந் தனுை்குப் பபரிய
ஏமொை் ைமொை இருந்தது.

பட்டிமண்டபத்திலிருந் து அென் திரும் பிய பபொது

பின் புைம் பதொள் பட்றடயின் ெலதுபுைம் ஒரு றை
அழுத்தித் பதொட்டது. நொரொயணன் பசந்தன் அலறிவிட
இருந் தொன் . தன் றனச் சமொளித்துை் பைொண்டு பயத்றத
அடை்கியெனொைத் திரும் பிப் பொர்த்தொன் .
பட்டிமண்டபத்துத் தூண் ஒன் றின் மறைவிலிருந்து
ஆபத்துதவிைளின் பறடயணியின் தறலெனொன
மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் பசந் தனுை்கு முன் னொல் ெந்து
நின் ைொன் . அென் அப் பபொதிருந் த நிறலறயப் பொர்த்த
பபொது பசந் தனுை்கு வியப்பு மட்டும் ஏை் படவில் றல. பயம்
தொன் அதிைமொை ஏை் பட்டது. மைர பநடுங் குறழை்ைொதனின்
ைண்ைள் பநருப் புத் துண்டங் ைறளப் பபொலச்
சிெந்திருந் தன. அங் கியும் , பமலொறடயும் , அங் ைங் பை
தூசியும் அழுை்கும் பட்டுை் கிழிந்திருந் தன. முைத்திலும்
றை ைொல் ைளிலும் சிரொய் த்து இரத்தை் ைசிவு பதரிந் தது.
அந் த நிறலயில் நொரொயணன் பசந் தறனப் பொர்த்து ஒரு
சிரிப் புச் சிரித்தொன் . அென் சிரிை்ை பெண்டுபமன் று
எறதபயொ நிறனத்துை் பைொண்டு சிரித்தது பபொலிருந்தது.
பயங் ைரமொைவும் இருந் தது அந் தச் சிரிப்பு.

"என் ன ஐயொ? இங் பை பட்டிமண்டபத்துத் தூண்மறைவில்

நின் று பைொண்டு என் ன பசய் கிறீர்?" என் று பைட்டொன்
பசந் தன் . குறழை்ைொதன் பசந் தனுை்குப் பதில்
பசொல் லொமல் அென் முைத்றத உை் றுப் பொர்த்து பமல் லச்
சிரித்தொன் . இயை் றையொைச் சிரிை்கிை சிரிப் பொை இல் றல
அது.

"ஆபத்துதவிைளின் பசயல் மட்டும் தொன்

ைடுறமயொனபதன் று இதுெறரயில்
பைள் விப் பட்டிருந் பதன் . அெர்ைளுறடய பொர்றெயும் ,
சிரிப் பும் கூட அல் லெொ ைடுறமயொை இருை்கின் ைன!"

பசந் தன் அபதொடு பபச்றச விடவில் றல. பமலும்

பதொடர்ந்தொன் . "உங் ைள் திருபமனியில் பதன் படும்
விழுப் புண் (ைொயங் ைள் )ைறளயும் , கிழிசல் ைறளயும்
பொர்த்தொல் யொருடபனொ பபொரிட்டுவிட்டு ெந்திருப்பது
பபொல் பதொன் றுகிைபத?"

"அப் பபன! என் உடம் றபப் பை் றிச் பசொல் ல ெந்து

விட்டொய் . உன் றனபய பைொஞ் சம் நிதொனமொைப் பொர்த்துை்
பைொள் . நீ எப்படியிருை்கிைொய் என் பது பதரியெரும் ."
எறதபயொ மறைத்துை் பைொண்டு சிரிை்கிைொை் பபொன் ை
அந் த மர்மச் சிரிப் பு, அது ஆபத்துதவிைள்
பறடத்தறலெனுை்பை உரியது பபொலும் . பபச்சின்
இறுதியில் ைறடசி ெொர்த்றத அென் ெொயிலிருந்து
பெளிெந்து முடிந் த பின் அந் தச் சிரிப் பு மலர்ந்தது.
குறழை்ைொதன் கூறிய பின் புதொன் பசந் தன் தன்
பதொை் ைத்றதத் தொபன பொர்த்துை் பைொண்டொன் .
ஏைை்குறைய தன் நிறலயும் அபத பபொல் இருந் தறதச்
பசந் தன் அப் பபொதுதொன் உணர்ந்தொன் . 'அடபட! இந் தத்
பதொை் ைத்பதொடு மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்ப்பதை் கு
பெறு கிளம் பி விட்படபன! நல் லபெறள, இென் இறதை்
ைண்டு பசொல் லியிரொவிட்டொல் இப் படிபய பபொய் அெருை்கு
முன் னொல் நின் றிருப் பபன் ' என் று எண்ணியெனொய்
மைரபநடுங் குறழை்ைொதனிடம் விறடபபை் றுை் பைொண்டு
உறடமொை் றி ெருெதை் குை் கிளம் பினொன் .

நொரொயணன் பசந் தனின் தறலமறைந் தபதொ இல் றலபயொ,

அதை் ைொைபெ ைொத்துை் பைொண்டிருந்தென் பபொல்
பட்டிமண்டபத்துை்குள் நுறழந்து மந்திரொபலொசறனை்
கூட்டம் நடந் த இடத்தில் எறதபயொ பதடினொன்
ஆபத்துதவிைள் தறலென் . அங் பை அென் பதடிய பபொருள்
எதுபெொ அது றைை்குை் கிறடப் பதை் கு அதிை பநரம்
ஆைவில் றல. அென் எடுத்துை் பைொண்டு பபொெதை் ைொைபெ
அங் கு றெை்ைப் பட்டிருந் தது பபொல் சுலபமொைை்
கிறடத்துவிட்டது.

பட்டிமண்டபத்தில் கூை் ைத் தறலெர்ைளின்

மந் திரொபலொசறனை் கூட்டம் நடந் த பபொது
மைொமண்டபலசுெரர் எந் த ஆசனத்தில் உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருந் தொபரொ, அதன் கீபழ தொன் அந் தப் பபொருள்
அெனுை்குை் கிறடத்தது. அது பெபைொன் றுமில் றல,
ஆபத்துதவிைளின் முத்திறரச் சின் னம் பபொறித்த ஒரு
பட்டுத்துணி. கீபழ குனிந்து எடுப்பதை் கு முன் அறதத்
தொன் எடுப் பறத எங் கிருந் தொெது யொரொெது
பொர்ை்கிைொர்ைளொ என் று அென் மனத்தில் சந் பதைம்
ஏை் பட்டிருை்கும் பபொலும் ! ஒரு பெறள தன் றனச்
பசொதிப்பதை் ைொைத்தொன் அறதத் பதடி ெருெறதப்
பொர்ப்பதை் ைொைபெ அெ் ெளவு சுலபமொைப் பபொட்டு
றெத்திருை்ைலொபம என் று அென் பயந்திருை்ை பெண்டும் .

அதனொல் தொன் அெ் ெளவு தயை்ைத்துடன் சுை் றிலும்

பொர்த்துை் பைொண்டு அென் அறத எடுத்தொன் . ஆனொல்
தன் னுறடய நிதொனமும் முன் பயொசறனயும் தன் றன
ஏமொை் றிவிட்டன என் பறத அந் தத் துணிறய எடுத்து
ெழை்ைம் பபொல் இடுப்பில் அணிந்து தறல நிமிர்ந்த பபொது
அென் பதரிந்து பைொண்டொன் .

பமபலயிருந்து இரண்டு பபரிய குறட மல் லிறைப் பூை்ைள்

அெனுறடய முன் தறலயில் உதிர்ந்து பநை் றியில் நழுவி
விழுந் தன. அந் தப் புரத்து நங் றையர்ைள் தங் ைள் அளை
பொரத்திை் குப் பூசும் ெொசறனத் றதலத்தின் மணம் அந் தப்
பூவின் மணத்தில் விரவியிருந் தது.
மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் திடுை்கிட்டு பமபல நிமிர்ந்து
பொர்த்தொன் .

பமபல அந் த இடத்துை்கு பநபர அந் தப்புரத்தின் மொடத்தில்

ஒரு பபண் முைம் விருட்படன் று திரும் பி மறைந்தது.
திரும் பும் பபொது ைருநொைம் பபொன் ை அந் தப் பபண்ணின்
சறட சுழன் று அதிலிருந்து மல் லிறைப் பூை்ைளில் பமலும்
சில அென் பமல் உதிர்ந்தன. இளம் பபண் முைமொைத்தொன்
பதரிந்தது. திரும் பிய பெைத்தில் அெனொல் முைத்றத
அறடயொளம் ைண்டு நிறனவில் றெத்துை்
பைொள் ளுெதை் கு முடியவில் றல. 'எெ் ெளவு
முன் பனச்சரிை்றைபயொடு நொன் கு புைமும் பொர்த்பதன் !
பமபல பொர்ை்ைத் தெறி விட்படபன!' என் று உதட்றடை்
ைடித்துை் பைொண்டொன் மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் . சிறிது
பநரம் ஏபதொ சிந்தித்துை் பைொண்டு அங் பைபய நின் ைொன் .
கீபழ கிடந் த அந் தை் குறட மல் லிறைப் பூை்ைறள ஒன் று
விடொமல் பபொறுை்கித் தன் அங் கியில் மறைத்து றெத்துை்
பைொண்டு புைப் பட்டொன் .
அென் புைப் பட்டுச் பசன் ைதும் அங் கு மை் பைொர்
ஆச்சரியம் நிைழ் ந்தது. உறட மொை் றிை் பைொண்டு
மைொமண்டபலசுெரறரச் சந்திை்ைச் பசன் று விட்டதொை
நொம் யொறரப் பை் றி எண்ணிை் பைொண்டிருை்கிபைொபமொ
அென் பட்டிமண்டபத்து பமல் பைொடித் தூண் ஒன் றின்
மறைவிலிருந்து பெளிெந் தொன் . உண்றமயில்
நொரொயணன் பசந்தன் மைரபநடுங் குறழை்ைொதனிடம்
விறடபபை் றுை் பைொண்டு பபொெது பபொல் பபொை்குை்
ைொட்டினொபன ஒழிய அங் கிருந் து பபொய் விடவில் றல.
பட்டிமண்டபத்தில் ஆபத்துதவிைள் தறலென்
அலங் பைொலமொன நிறலயில் தனியொை நின் று
பைொண்டிருப்பறதப் பொர்த்தவுடபன பசந்தறனப் பபொல்
அறிவுை் கூர்றமயுள் ள ஒை் ைனுை்குச் சந் பதைங் ைள்
ஏை் படொமலிருை்குமொ? பதளிெை் ை பல குழப்பமொன
எண்ணங் ைளும் , சந் பதைங் ைளும் அெனுை்கு உண்டொயின.
'ஆபத்துதவிைள் தறலென் பட்டிமண்டபத்தில் தனியொை
என் ன பசய் கிைொன் ?' என் பறதப் பொர்த்து றெத்துை்
பைொண்டொல் பின் பு மைொமண்டபலசுெரர் பைட்கும் பபொது
கூறுெதை் கு ெசதியொை இருை்குபமன் று தொன் அென்
மறைந் திருந்து அறதை் ைண்ைொணித்தொன் .

அதன் பின் பசந் தன் பட்டிமண்டபத்திலிருந்து

பெளிபயறிப் பரொந்தைப் பபரு ெொயிலுை்கு ெந் து
நின் ைொன் . பரொந் தைப் பபரு ெொயிலிலிருந்து பமை் கு
பநொை்கி இரண்டொங் பைொட்றட ெொசல் திருச்சுை் றினுள் பள
பசன் ைொல் அரண்மறன விருந்தினர் மொளிறைைள்
பூந் பதொட்டத்துை்கு நடுபெ இருந் தன. அந்த மொளிறையில்
ஒன் றில் தொன் மைொமண்டபலசுெரர் தங் கியிருை்ை
பெண்டுபமன் பது அெனுை்குத் பதரியும் .

பைொட்றடை்குள் யொபரொ குதிறரயில் ெரும் ஒலி பைட்டு

பசந் தன் பரொந் தைப் பபருெொயிலின் முைப்பில் தயங் கி
நின் ைொன் . ெருெது யொர் என் று பொர்த்து விட்டு அதன் பின்
விருந் தினர் மொளிறைை்குப் பபொைலொபமன் பது அென்
எண்ணம் . ஒபர குதிறரயில் இரண்டு பபர்ைள் ஏறிை்
பைொண்டு ெருெறதப் பொர்த்ததும் அெனுை்கு ஆச்சரியம்
உண்டொயிை் று. முன் னொல் உட்ைொர்ந்திருந் தென்
இன் னொபரன் று பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல.
பதொை் ைத்திலுள் ள நிறலறயை் பைொண்டு பொர்த்தொல் ஏபதொ
அரசொங் ைத் தூதன் மொதிரி இருந்தது. குதிறர அருகில்
ெந் ததும் பின் னொல் உட்ைொர்ந்திருந் த இரண்டொெது ஆளின்
முைம் பதரிந் தது. அறதப் பொர்த்ததும் பயத்பதொடு
சபரபலன் று பூந் பதொட்டத்தின் அடர்ந்த பசுறமை்குள்
புகுந் து தன் றன மறைத்துை் பைொண்டொன் பசந் தன் .
பைொட்றடை்குள் ெந் த குதிறரயில் வீை் றிருந்த
இரண்டொெது ஆள் ெல் லொளபதென் .

-----------

28. நள் ளிைவில் நால் வை்

முன் சிறை அைை்பைொட்டத்தின் ெொயிலில் எதிர்பொரொத

விதமொைை் ைரெந் தபுரத்துத் தூதுெறனச் சந் திை்ை
பநர்ந்தது இரண்டு ெறையில் நன் றமயொை முடிந்தது
தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கு. ஒன் று அந் தத் தூதுென்
பைொண்டு ெந்திருந் த அதிமுை்கியமொன அெசரச்
பசய் திறயத் பதரிந்து பைொள் ள முடிந்தது. மை் பைொரு
நன் றம, 'அரண்மறனை்குப் பபொெதை் குை்
குதிறரயில் றலபய?' என் று ைெறலப்பட்டுை்
பைொண்டிருை்ைொமல் தூதுெனுறடய குதிறரயிபலபய
இருெரும் பபொய் விடலொம் . பசி தீர அைை்பைொட்டத்தில்
சொப்பிட்டுவிட்டுப் பின் பு அரண்மறனை்குப் புைப்படலொம்
என் று தொன் முதலில் தளபதி நிறனத்திருந்தொன் . ஆனொல்
தூதுென் பைொண்டு ெந் திருந் த பசய் தியின் அெசரத்றத
அறிந் த பபொது பசி, ைறளப்பு எதுவுபம அெனுை்கு மைந்து
பபொய் விட்டன. தூதுெனின் குதிறரயிபலபய
பின் புைமொைத் தொவி ஏறி உட்ைொர்ந்து பைொண்டு புைப்பட்டு
விட்டொன் .

"மைொ பசனொதிபதி எங் ைளுறடய அைை்பைொட்டத்றதயும் ,

எங் ைறளயும் இப்படி ஒபரயடியொை அெமதித்து விட்டுப்
பபொெது பைொஞ் சம் கூட நன் ைொயில் றல. இன் னும்
ஓரிரண்டு நொழிறைைள் தங் கி உணெருந்தி எங் ைள்
உபசொரத்றத ஏை் றுை் பைொண்டு பபொைலொபம!" என் று
முன் சிறை அைை்பைொட்டத்திலுள் ள அண்டரொதித்த
றெணெனும் அென் மறனவி பைொறதயும்
மரியொறதயொை பெண்டிை் பைொண்டறதை் கூட அென்
பபொருட்படுத்தவில் றல.

பதில் பசொல் லொமபல அென் குதிறரறய விட்டுை்

பைொண்டு பசல் ெறதப் பொர்த்து, 'தளபதிை்குத் தம் பமல்
ஏபதொ பைொபம் பபொலிருை்கிைது?' என் று எண்ணிை்
பைொண்டு பமலும் ெை் புறுத்திச் பசொல் லொமல் பயந்து
பபொய் நின் று விட்டனர் றெணெனும் அென் மறனவி
பைொறதயும் .

"தூதுெபன! நீ பைொண்டு ெந் திருை்கும் பசய் தி மட்டும்

பமய் யொை இருை்குமொனொல் இப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில்
நம் றமப் பபொல் பரிதொபப் படத் தை்ைெர்ைள் பெறு
யொருமில் றல. நல் ல சமயத்தில் நீ ெந் திருை்கிைொய் .
இப்பபொது அரண்மறனயில் மைொமண்டபலசுெரர்
உள் படை் கூை் ைத் தறலெர்ைள் எல் பலொரும் இருப் பொர்ைள் .
நொம் பசய் ய பெண்டிய ஏை் பொடுைறளப் பை் றி
எல் பலொரிடமும் ைலந்து பபசிவிடலொம் . குதிறரறய மட்டும்
இன் னும் சிறிது பெைமொைபெ பசலுத்திை் பைொண்டு பபொ"
என் று தூதுெறனத் துரிதப் படுத்தினொன் தளபதி.
தூதுெனும் தன் னொல் இயன் ை அளவு குதிறரறய
பெைமொைச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொனொன் .

பட்டி மண்டபத்தில் நடந் த கூை் ைத் தறலெர்ைளின்

கூட்டத்தில் நம் பிை்றையும் ஒளியும் நிறைந் த எதிர்ைொலத்
தீர்மொனங் ைறள உருெொை்கியிருந் தொர்ைள் .

அன் று கூை் ைத் தறலெர்ைளுை்கும்

மைொமண்டபலசுெரருை்கும் முன் னொல் தன் நிறலறயப்
பை் றி விெரிை்கும் பபொது மைொரொணி ெொனென் மொபதவிை்கு
அழுறைபய ெந் து விடும் பபொலிருந் தது.

"மைொமன் னர் இைந்த பிைகு மைொமண்டபலசுெரரும்

நீ ங் ைளும் எனை்குப் பபரும் பதவிறயயும்
மரியொறதறயயும் அளித்திருை்கிறீர்ைள் . ஆனொல் இந்த
அரசபபொை ஆடம் பரங் ைறள நீ ண்ட நொட்ைள்
அனுபவிை்கும் பபொறுறம எனை்கு இல் றல. என் அருறமப்
புதல் ென் எங் பை இருை்கிைொபனன் பை நொன் அறிய
முடியவில் றல. என் றனச் சுை் றிலும் துன் பங் ைறளயும் ,
சூழ் சசி
் ைறளயும் ைொண்கிபைன் . எனது பிைந் தைமொகிய
பசர நொட்டுை்ைொெது பசன் று அறமதியொை ெொழ் பென் .
அறதயும் பசய் ய விடொமல் உங் ைள் அன் பு என் றனை்
ைட்டுப் படுத்தி றெத்திருை்கிைது. மைொமன் னறரயும்
இழந்து யொருை்ைொை இங் கு ெொழ பெண்டும் ? இப் படி நொன்
ெொழ் ெது கூடச் சிலருை்குப் பிடிை்ைவில் றல
பபொலிருை்கிைது. என் றனபய அழித்து விடுெதை் குை் கூடச்
சூழ் சசி
் ைள் நடை்கின் ைன."

இப்படி மைொரொணி ெொனென் மொபதவியொர் பபசிை்

பைொண்டு ெரும் பபொபத, "மைொரொணியொர் அப்படி அஞ் சை்
கூடொது. பதன் பொண்டி நொட்டு வீரர்ைளின் பநஞ் சில்
நம் பிை்றையும் , றைைளில் ெலிறமயும் , ெொளில் ஒளியும்
இந் த விநொடி ெறர குன் றிவிடவில் றல. மைொரொணியொறர
அழிை்ை எந் தத் தீய சை்தியொலும் முடியொது" என் று ஆபெசம்
பபொங் கும் குரலில் உறுதியொைை் கூறினொர் இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி. அறத ஆபமொதிப்பது பபொல் அங் கிருந்த
மை் ைெர்ைளும் சிரை்ைம் பம் பசய் தனர்.

"அது சரிதொன் ! குமொர பொண்டியர் எங் பையிருை்கிைொர்

என் ைறிெதை் கு நொமொைபெ ஏபதனும் முயை் சிைள் பசய் ய
பெண்டொமொ? இப் படி ெொளொவிருந் தொல் அெறரப் பை் றி
என் ன பதரிந்து பைொள் ள முடியும் ?" என் று
மைொமண்டபலசுெரர் பை்ைமொைத் திரும் பி ஒரு
பைள் விறயை் பைட்டொர் சுழை் ைொல் மொைனொர்.

மைொமண்டபலசுெரர் அந் தை் பைள் விை்குப் பதில்

பசொல் ெதை் கு முன் பப, மை் ைெர்ைளும் அெரிடம்
சரமொரியொைை் பைள் விைறளத் பதொடுை்ை ஆரம் பித்தனர்.

"இறளய சை்ைரெர்த்திறய உடபன அறழத்து ெர ஏை் பொடு

பசய் ய பெண்டொமொ?" என் று பைட்டொர் ஒருெர்.

"மைொரொணியொரின் ைெறலைள் குறைந்து நிம் மதியும் ,

அறமதியும் உண்டொை பெண்டுமொனொல் குமொர
பொண்டியர் எங் கிருந் தொலும் பதடிை் பைொண்டு ெந்து
முடிசூட்டி விடுெபத முறை" என் ைொர் மை் பைொருெர்.

"எல் பலொரும் சை் று அறமதியொை இருங் ைள் . என் னுறடய

ைருத்றத விரிெொைச் பசொல் லி விடுகிபைன் . இதுெறர இந்த
எண்ணங் ைள் எல் லொம் எனை்குத் பதொன் ைொமல்
பபொய் விடவில் றல. அல் லது பதொன் றியும் எெை் றையும்
பசயல் படுத்தை் கூடொது என் பதை் ைொை நொன் பபசொமல்
இருை்ைவில் றல. என் னுறடய ஒெ் பெொரு தயை்ைத்துை்கும்
ஒரு முை்கியமொன ைொரணம் இருை்கும் . இளெரசர்
எங் பையிருை்கிைொர் என் று பதடுெபதொ, பதடிை்
ைண்டுபிடிப்பபதொ எனை்குை் ைடினமொன ைொரியமில் றல.
நிறனத்தொல் இப் பபொபத பைொண்டு ெந்து நிறுத்தி விட
முடியும் என் னொல் . ஆனொல் நொன் சூழ் நிறலறயப் பை் றிச்
சிந் திை்கிபைன் . பதன் பொண்டி நொட்டு அரசியலில்
ஒழுங் றையும் அறமதிறயயும் ஏை் படுத்தி விட்டொல்
நமை்கு இருை்கும் பிை பறைைள் நீ ங் கும் . அதன் பின் குமொர
பொண்டியருை்கு முடிசூட்டலொபமன் பது என் எண்ணம் "
என் று அெர் கூறிய சமொதொனத்றதை் பைட்ட பபொது
மை் ைெர்ைளுை்கு அெறர எதிர்த்து என் ன பசொல் ெபதன் பை
பதரியவில் றல. முைத்தில் ஈயொடொமல்
உட்ைொர்ந்திருந் தொர்ைள் .

"அறல ஓய் ந்து நீ ரொட முடியொது. பறைெர்ைறள எண்ணிை்

பைொண்பட எெ் ெளவு நொட்ைளுை்குப் பபசொமல் இருை்ை
முடியும் ? தவிர முடிசூட்டுெதை் கும் இளெரசறரத் பதடிை்
ைண்டுபிடித்து இங் பை அறழத்து ெருெதை் கும் என் ன
சம் பந் தம் ? முடி சூட்டுெறதப் பின் னொல் றெத்துை்
பைொண்டொலும் , இளெரசர் இப் பபொபத இங் கு ெந்து
இருை்ைலொபம! அெ் ெொறு இருப் பது மைொரொணியொருை்கும்
ஆறுதல் அளிை்கும் என் று எனை்குத் பதொன் றுகிைது" என் று
துணிந்து இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறய பநொை்கி
பநருை்கு பநர் கூறினொர், அதுெறர ஒன் றும் பபசொமல்
அறமதியொை வீை் றிருந் த அதங் பைொட்டொசிரியர்.

"ெடதிறச மன் னர்ைளின் பறடபயடுப் பு இந் தச்

சமயத்தில் பநரலொபமன் று மைொமண்டபலசுெரர்
எதிர்பொர்ை்கிைொர் பபொலிருை்கிைது. குமொர பொண்டியர்
இங் கு ெந் திருந் தொல் பறடபயடுப்றபச் சமொளிை்ை நமை்கு
உதவி கிறடை்கும் . குமொர பொண்டியரின் தொய் ெழி
மொமன் மொர்ைளும் , மைொரொணியொரின் பிைந் த வீட்டுச்
சபைொதரரும் ஆகிய பசரர் பறட உதவிறய நொம்
பபைலொம் . பசர பெந் தரிடம் அெர் பறட உதவி
பசய் ெதை் கு மறுை்ை இயலொதபடி அெருறடய
மருமைரொகிய குமொர பொண்டியறரபய தூதனுப் பலொம் .
இறதபயல் லொம் மைொமண்டபலசுெரர் நன் ைொைச்
சிந்தித்திருந் தொல் இளெரசறரத் பதடி உடபன இங் கு
அறழத்து ெர ஏை் பொடு பசய் திருை்ைலொபம!" என் று பெழை்
ைனிெொயரும் அதங் பைொட்டொசிரியபரொடு பசர்ந்து
பைொண்டொர்.

பபசுெதை் கு அஞ் சி உட்ைொர்ந்திருந் த கூை் ைத்

தறலெர்ைளும் சிறிது பநரம் ைழித்து ஒெ் பெொருெரொை
அபத ைருத்றத ஆதரித்துப் பபசத் தறலப்பட்டனர்.
மைொரொணியொரின் விருப்பமும் அதுெொைத்தொன் இருை்கும்
என் பறத இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி குறிப் பொைப் புரிந்து
பைொண்டொர். பல் லொண்டுைளொை நிமிர்ந்து நின் று
பிடிெொதத்தொலும் , அறிவுத் திைனொலும் , தம் எண்ணபம
எல் லொருறடய எண்ணமொைவும் , தம் பசொல் பல
எல் பலொருறடய பசொல் லொைவும் , தம் பசயபல
எல் பலொருறடய பசயலொைவும் - பெை் றி பபை் று ெந் த
அெருறடய அரசியல் ெொழ் வில் முதல் முதலொை ஒரு
ெறளவு ஏை் பட்டது. மை் ைெர்ைறள மொை் றி அெர்ைறளத்
தம் ெழிை்குை் ைட்டுப்படுத்தும் சொமர்த்தியமொன ைறலயில்
பதொடர்ந்து பெை் றி பபை் று ெந் த அெர் முதன் முதலொை
மை் ைெர்ைளுை்ைொை மொறிை் ைட்டுப் படும் நிறலறய
அறடந் தொர். எதை் கும் எெரொலும் அறசந்து விட முடியொமல்
ைல் லொய் முை் றிப் பபொயிருந் த அந் த உள் ளத்தில் சை் பை
தளர்ச்சி உண்டொயிை் று. ஆனொல் அந்தத் தளர்ச்சி
பெளிப்பட்டு விடொமல் மிைத் தந்திரமொை மறைத்துை்
பைொண்டொர் அெர். ஒரு நளினமொன சிரிப்பினொல் மட்டுபம
அறத அெரொல் மறைை்ை முடிந்தது.

"நல் லது! இன் றைய தினம் உங் ைள் எல் பலொருறடய

ைருத்றதயும் குறிப் பொைவும் , பெளிப் பறடயொைவும் ,
பதளிெொை மறைை்ைொமல் என் னிடம் கூறிவிட்டீர்ைள் . நொன்
ஒப் புை் பைொள் கிபைன் . இன் னும் நொன் கு நொட்ைளுை்குள்
குமொர பொண்டியறர இங் பை பைொண்டு ெந் து பசர்ை்கும்
பபொறுப்றப நொபன ஏை் றுை் பைொள் கிபைன் ."

மைொமண்டபலசுெரருறடய இந் தப் பபச்சில்

அதங் பைொட்டொசிரியர் மறுபடியும் குறுை்கிட்டொர்.

"மைொமண்டபலசுெரறர யொரும் ெை் புறுத்தபெொ,

அெசரப் படுத்தபெொ விரும் பவில் றல. நொன் கு நொட்ைளில்
பதடிை் பைொண்டு ெர பெண்டுபமன் று அெசரப் பட்டுத்
துன் பமுை பெண்டொம் . பெண்டிய நொட்ைறள எடுத்துை்
பைொண்டு பதைொமல் பதடிப் பொர்ை்ைலொபம!" என் ைொர்
ஆசிரியர் பிரொன் .

"பதறெயில் றல! நொன் கு நொட்ைபள அதிைம் . விரும் பினொல்

நொன் கு நொழிறைை்குள் இளெரசறர அறழத்து ெர
என் னொல் முடியும் ?" என் று முைத்தில் அடித்தொை் பபொல்
அதங் பைொட்டொசிரியருை்குப் பதில் பசொல் லிவிட்டொர்
இறடயொை் றும் மங் ைலம் நம் பி.
"முடிந் தொல் பசய் யுங் ைள் !" என் று படித்தெருை்பை உரிய
அடை்ைத்பதொடு பபச்றச முடித்து விட்டொர் ஆசிரியர்.
'ஏனடொ இந் த மனிதரிடம் பபச்சுை் பைொடுத்பதொம் ' என் று
ஆகிவிட்டது அெருை்கு. தம் பமல் மைொமண்டபலசுெரருை்கு
உள் ளூரச் சிறிது பைொபம் ஏை் பட்டிருை்கிைது என் பறத
அெருறடய பபச்சிலிருந்பத அதங் பைொட்டொசிரியர் புரிந்து
பைொண்டொர்.

இளெரசர் அரண்மறனை்கு அறழத்துை் பைொண்டு

ெரப்பட்டதும் மை் பைொரு கூை் ைத் தறலெர் கூட்டம்
நடத்துெபதன் றும் , அதில் மை் ை விஷயங் ைறளப் பபசி
முடிவு பசய் து பைொள் ளுெபதன் றும் தீர்மொனித்த பின்
அன் றையை் கூட்டம் அபதொடு முடிந் து விட்டது.

பட்டி மண்டபத்தில் கூட்டம் நடந்து பைொண்டிருந் த பபொது

நொரொயணன் பசந் தன் ெந்ததும் , மைொமண்டபலசுெரர்
அெறன இரைசியமொை நிலெறைை்கு அனுப்பியதும்
பநயர்ைளுை்கு நிறனவிருை்ைலொம் . கூட்டம் முடிந் ததும்
எல் பலொரும் அெரெர்ைள் தங் கியிருந்த விருந் தினர்
விடுதிைளுை்குச் பசன் று விட்டனர். மைொமண்டபலசுெரர்
மட்டும் தொம் நிலெறைை்கு அனுப்பியிருந் த பசந் தன்
திரும் பி ெருெொபனன் று எதிர்பொர்த்துச் சிறிது பநரம்
அங் பை தொமதித்தொர். இறடபய மை் பைொரு ைொரியத்றதயும்
அங் கிருந் தெொபை முடித்துை் பைொண்டொர். அெர் அங் பை
பசந்தனுை்ைொைத் தொமதித்துை் பைொண்டு நின் ை பபொது
அந் தப் பட்டி மண்டபத்தின் பமபல இருந்த அந் தப் புரத்து
மடத்தில் புென பமொகினி என் ை ெண்ண மைளின் உருெம்
பதரிந்தது. புென பமொகினி அந் த அரண்மறனயில்
ெண்ண மைளொைப் பணி புரிபெள் . ெண்ண மைளின்
பெறல அந் தப் புரத்திலும் , ைன் னி மொடத்திலும் உள் ள அரச
குடும் பத்துப் பபண்ைளுை்கு அலங் ைொரம் பசய் ெதொகும் .
மை் ைெர்ைளுை்பைல் லொம் அெள் அலங் ைொரம் பசய் து
விட்டொல் தொன் அழகு பிைை்கும் . ஆனொல் அெளுை்பைொ
யொரும் அலங் ைொரம் பசய் யொமபல அபூர்ெமொன அழகும்
இளறமயும் ெொய் த்திருந் தன. உண்றமயில் புென
பமொகினி என் ை பபயருை்கு அெள் பபொருத்தமொனெள்
தொன் . பின் னிவிட்ட சறட அறசயப் பிறைமதி பபொல்
மல் லிறைச் பசண்டு சூடி நடந் தொளொனொல்
பொர்ை்கிைெர்ைளின் உள் ளபமல் லொம் பறிபபொை
பெண்டியதுதொன் .
கீபழ நின் று பைொண்டிருந் த மைொமண்டபலசுெரர் புென
பமொகினிறயை் றைதட்டிை் கூப்பிட்டொர். மதிப் புை்குரிய
மைொமண்டபலசுெரருறடய அறழப் புை்குப் பணிந் து கீபழ
இைங் கி ஓபடொடி ெந் தொள் புென பமொகினி.

"பபண்பண! எனை்கு உன் னொல் ஒரு ைொரியம் ஆை

பெண்டும் . இபதொ இந் த ஆசனத்தின் கீபழ இந் தப் பட்டுத்
துணிறயப் பபொட்டு விட்டுப் பபொகிபைன் . இன் னும் சிறிது
பநரத்துை்குள் இறத எடுத்துச் பசல் ல ெரும் மனிதறன நீ
பமபலயிருந்து ைெனித்து றெத்துை் பைொள் . அப் புைம் ெந்து
என் னிடம் பசொல் " என் று கூறிவிட்டுத் தம் இடுப்பிலிருந்து
ஒரு சிறு பட்டுத் துணிறய எடுத்துத் தொம் உட்ைொர்ந்திருந் த
ஆசனத்தின் கீபழ பபொட்டுவிட்டுச் பசன்ைொர்
மைொமண்டபலசுெரர். புென பமொகினி அெர் கூறியபடிபய
பசய் ய ஒப் புை் பைொண்டு மொடத்தில் பபொய் நின் று கீபழ
ைெனித்தொள் . இபத சமயத்தில் விலொசினி, பைெதி
முதலியெர்ைள் மந் திரொபலொசறன மண்டபத்துப்
பை்ைமொைச் சதுரங் ைம் விறளயொடச் பசன் று விட்டதனொல்
புென பமொகினி அந்தப் புரத்தில் தனியொைபெ இருந் தொள் .
அதனொல் அெர் தன் னிடம் ஒப் புவித்துச் பசன் றிருந் த
உளெறியும் பெறலறய அெள் சரியொைச் பசய் ய
முடிந் தது. கூடிய ெறரயில் தொன் அங் பை நின் று
ைண்ைொணிப்பது ைண்ைொணிை்ைப் படுகிைெருை்குத்
பதரியொமல் இருை்ை பெண்டுபமன் று அெள்
நிறனத்திருந் தொள் . ஆனொல் அெள் குனிந்து பொர்த்த பபொது
அெளுறடய தறலயில் அணிந்திருந் த குறட மல் லிறைப்
பூை்ைள் அெறளை் ைொட்டிை் பைொடுத்து விட்டன. அந் தப்
பொழொய் ப் பபொன பூை்ைள் கீபழ உதிர்ந்து அெள்
எண்ணத்தில் ைலை்ைத்றத உண்டொை்ைொமல்
இருந்திருந் தொல் எெ் ெளவு நன் ைொயிருை்கும் ?

புென பமொகினி உடபன ஓடிப் பபொய் இறடயொை் று

மங் ைலம் நம் பியிடம் பசய் திறயத் பதரிவித்துவிட்டு
ெந் திருந் தொலும் அெள் மனத்தில் பயம் ஏை் பட்டது.
ஆபத்துதவிைள் தறலெனின் பநருப்புப் பபொன் ை
விழிைளும் , குரூரமொன முைமும் அடிை்ைடி பதொன் றி
அெறளப் பயமுறுத்தின. 'மைரபநடுங் குறழை்ைொதன்
தொன் அெறன பமபலயிருந் து ைண்ைொணித்த பபொது
தன் றனப் பொர்த்திருப்பொபனொ?' என் ை பயத்தினொல்
அன் றிரவு தூை்ைபம அெறள அணுகுெதை் கு மறுத்தது. பழி
பொெத்துை்கு அஞ் சொதென் , ஈரமை் ைென் , ைல்
மனமுறடயென் என் று ஆபத்துதவிைள் தறலெறனப்
பை் றி அெள் பைள் விப்பட்டிருந் த பசய் திைள்
ஒெ் பெொன் ைொை நிறனவுை்கு ெந்து அெறள மிரட்டிை்
பைொண்டிருந் தன.

புென பமொகினி, ஆபத்துதவிைள் தறலெறன எண்ணி

நடுங் கி உைை்ைமின் றித் தவித்துை் பைொண்டிருந் த அபத
பநரத்தில் நொரொயணன் பசந் தன் தளபதி
ெல் லொளபதெறன எண்ணி உைை்ைமின் றித் தவித்துை்
பைொண்டிருந் தொன் .

'ஐபயொ! நொன் தளபதியிடம் சிை்கி அடிபட

பெண்டுபமன் றுதொன் என் தறலயில் எழுதியிருை்கிைது
பபொலும் . இெ் ெளவு தூரம் ஏமொை் றி திருநந் திை்ைறர
ெறரயில் இழுத்தடித்தும் எென் குதிறரயிபலொ இரெல்
இடம் பிடித்து அரண்மறனை்கு ெந் துவிட்டொபன.
அெபனொடு பபொைொமல் யொபரொ ஒரு தூதுெறனயும்
அல் லெொ அறழத்துை் பைொண்டு ெந் திருை்கிைொன் ? என் ன
ஆைப் பபொகிைபதொ?' என் று ைெறல பைொண்டு தூை்ைம்
இழந் தொன் பசந் தன் .

அந் தப்புரத்து பமல் மொடத்திலிருந்து தன் பமல் உதிர்ந்த

பூை்ைறள றெத்துை் பைொண்டு தன் றனை் ைண்ைொணித்த
பபண் புலி யொபரன் று தூை்ைமில் லொமல் மண்றடறயை்
குழப்பிை் பைொண்டிருந் தொன் குறழை்ைொதன் . 'முதல்
முதலொைை் கூை் ைத் தறலெர் கூட்டத்தில் என் பபச்சு
எடுபடொமல் பதொை் றுப் பபொய் விட்டபத!' என் று மனம்
புழுங் கிை் பைொண்டிருந் தொர் மைொமண்டபலசுெரர். அன் று
நள் ளிரவு ெறரயில் இெர்ைள் நொல் ெரும் உைங் ைபெ
இல் றல.
-----------

29. தகாள் ரளதயா தகாள் ரள

இரொசசிம் மன் அப்படி நடந்து பைொண்டது

குழல் பமொழிை்குச் சிறிதும் பிடிை்ைவில் றல.
'அை்ைறரயிலிருந்து படகில் ெருபெர் யொரொை இருந் தொல்
தொன் என் ன! எெ் ெளவு அெசரமொை இருந் தொல் தொன்
என் ன? அதை் ைொை ஒரு பபண்ணிடம் தனிறமயில் மனம்
விட்டுப் பபசிை் பைொண்டிருந் தெர் இப்படியொ முைத்றத
முறித்துை் பைொண்டு பபொெது பபொல் திடீபரன் று பபொெொர்?'
என் று எண்ணி பநொந் து பைொண்டொள் . ெந் தெர்ைபளொடு
விறரவில் பபசி முடித்து அனுப்பிவிட்டுத் திரும் பி ெந்து
விடுெொர் என் று நிலொ முை் ைத்துத் திைந் த பெளியிபலபய
அெள் இரொசசிம் மனுை்ைொைை் ைொத்துை் பைொண்டிருந் தொள் .
நீ ண்ட பநரமொகியும் அென் திரும் பி ெரொமை் பபொைபெ
அெளுை்கு ஏமொை் ைமொை இருந்தது. கீபழ இைங் கி
ெந் துவிட்டொள் .

அெள் கிபழ இைங் கி ெந் த சமயத்தில் படபைொட்டி

அம் பலென் பெளொன் ெசந் த மண்டபத்துப் பை்ைமொைப்
பபொய் ை் பைொண்டிருந் தொன் . முதலில் படகில்
ெந் தெர்ைறள அறழத்துை் பைொண்டு இரொசசிம் மன்
முன் பப ெசந் த மண்டபத்தில் தொன் தங் கியிருந் த
இடத்துை்குப் பபொயிருை்ை பெண்டுபமன் று குழல் பமொழி
அனுமொனித்து உணர்ந்து பைொண்டொள் .

'ெந் திருப் பெர்ைள் யொர்? என் ன ைொரியத்துை்ைொை

ெந் திருை்கிைொர்ைள் ?' என் று அெனிடம் பைட்ைலொம் என் று
எண்ணி பெளொன் ெருெறத எதிர்பொர்த்து நின் ைொள்
குழல் பமொழி.

சிறிது பநரத்தில் ெசந் த மண்டபத்திலிருந்து மொளிறைை்கு

ெரும் ஒை் றையடிப் பொறதயில் பெளொன் ெருெது
பதரிந்தது. அென் தொன் நின் று பைொண்டிருை்கிை
இடத்துை்கு ெந்து பசருகிை ெறர ஆெறல அடை்கிை்
பைொள் ளும் பபொறுறம கூட அெளுை்கு இல் றல. மொன்
துள் ளி ஓடுெது பபொல் பெைமொை ஓடிச் பசன்று அெறன
எதிர்பைொண்டு, "பெளொன் ! ெந்திருப்பெர்ைள் யொர்?
எதை் ைொை இெ் ெளவு அெசரமொய் அடிைறளச் சந் திை்ை
ெந் திருை்கிைொர்ைள் ?" என் று அெறன நடுெழியிபலபய
மறித்துை் பைொண்டு பைட்டொள் . பெளொன் சிறிது தயங் கி
நின் று விட்டுப் பின் பு கூைலொனொன் . "அம் மொ! அெர்ைள்
இன் னொபரன் பறதப் பை் றி எனை்கு ஒன் றுபம பதரியொது.
அெர்ைள் அை்ைறரயிலிருந்து ெசந் த மண்டபம் ெறர
என் னுடன் ெந் தொர்ைள் என் று பபயபர ஒழிய என் னிடம் ஒரு
ெொர்த்றத கூடப் பபசவில் றல. 'இந் தத் தீவில்
மைொமண்டபலசுெரரின் விருந்தினரொை ஒரு துைவி ெந்து
தங் கியிருை்கிைொபர, அெறர நொங் ைள் சந்திை்ை பெண்டும் '
என் று சுருை்ைமொை என் னிடம் கூறினொர்ைள் . ஆனொல்
ெந் திருப்பெர்ைளுறடய பபச்றசயும் நறடயுறட
பொெறனைறளயும் கூர்ந்து ைெனித்தொல் நம் முறடய
முத்தமிழ் நொட்டின் எந் தப் பகுதிறயயும்
பசர்ந்தெர்ைளொைத் பதரியபெ இல் றல. துைவிை்கு
அெர்ைள் மிைவும் பெண்டியெர்ைள் பபொலிருை்கிைது.
எல் பலொருடனும் ெசந்த மண்டபத்தில் உட்ைொர்ந்து ஏபதொ
இரைசியமொைப் பபசிை் பைொண்டிருை்கிைொர். பெறு
யொறரயும் தப்பித் தெறிை் கூட அந் தப் பை்ைம் விட்டுவிடை்
கூடொபதன் று எனை்குை் ைடுறமயொன உத்தரவு
பபொட்டிருை்கிைொர்."

பெளொனுறடய பபச்றசை் பைட்டுை் பைொண்டிருந் த

குழல் பமொழி, "என் றனை் கூடெொ உள் பள
விடை்கூடொபதன் று உத்தரவு?" என் று சிரித்துை் பைொண்பட
பெடிை்றையொைை் பைட்டொள் . "ஆம் ! உங் ைறளயும் தொன்
விடை் கூடொபதன் றிருை்கிைொர்" என் று பெளொன்
பசொல் லியதும் , அெளுை்கு உச்சந் தறலயில் ஓங் கி அடித்த
மொதிரி இருந்தது. ஏபதொ விறளயொட்டுத்தனமொைை்
பைட்டொபளயன் றி அந் தப் பதிறல எதிர்பொர்த்துை்
பைட்ைவில் றல. அந் தப் பதிறல அெனிடமிருந்து
பைட்டதும் அெள் ைண்ைளில் சினம் பைொண்ட சொயல்
ஒளிர்ந்தது. புருெங் ைள் பநளிந்து ெறளந் தன.
"பரெொயில் றலபய! ெந் து ஒரு நொள் ைழிெதை் குள்
அடிைளுை்கு இெ் ெளவு அதிைொரம் பசய் யும் உரிறம ெந்து
விட்டதொ?" என் று பெடுை்பைன் று ஆத்திரத்பதொடு
பசொல் லிவிட்டுத் திரும் பிச் பசன் ைொள் அெள் . அெ் ெளவு
பைொபத்திலும் இரொசசிம் மன் தொன் அடிைளொை நடிை்கிைொன்
என் ை உண்றமறயப் படபைொட்டியிடம் கூைத் துணிவு
ெரவில் றல அெளுை்கு. 'நொன் கூட ெரை்கூடொதொபம?
அப்படி என் ன தொன் இரைசியம் பபசுகிைொர்ைபளொ?
ெரட்டும் , பசொல் கிபைன் " என் று இரொசசிம் மன் பமல்
ஊடலும் , பபொய் ை்பைொபமும் பைொண்டு அரண்மறனை்குச்
பசன் றுவிட்டொள் குழல் பமொழி. இரொசசிம் மன் ெசந் த
மண்டபத்துை்கு ெரை்கூடொபதன் று பசொல் லிவிட்டதனொல்
இறடயொறு மங் ைலம் அரண்மறனயில் பபொெதை் கு
இடபமொ, பபசுெதை் குத் பதொழிைபளொ இல் லொமலொ
பபொய் விட்டொர்ைள் அெளுை்கு!

அதன் பின் அன் று அெள் ெசந் த மண்டபத்துப் பை்ைம்

ெரபெயில் றல. துைவியும் அெறரச் சந் திை்ை
ெந் திருந் தெர்ைளும் கூட ெசந் த மண்டபத்றத விட்டு
பெளிபயைவில் றல. படபைொட்டி அம் பலென் பெளொன்
யொறரயும் உள் பள விட்டு விடொமல் பொதுைொப்பொை ெசந்த
மண்டபத்துப் பொறத பதொடங் கும் இடத்தில் ைொெலுை்கு
உட்ைொர்ந்து பைொண்டொன் .

இருட்டியதும் ெழை்ைமொைத் துைவிறய உணவுை்கு

அறழத்துை் பைொண்டு பபொை ெருெொள் குழல் பமொழி.
அன் று அதை் ைொைவும் அெள் ெரவில் றல. "நீ பபொய்
அெர்ைறளச் சொப்பிட அறழத்துை் பைொண்டு ெொ!" என் று
ஒரு பதொழிறய ெசந் த மண்டபத்துை்கு அனுப்பினொள் .
அந் தத் பதொழி அடிைறளத் பதடிை் பைொண்டு ெசந்த
மண்டபத்துை்குச் பசல் லும் பபொது இருட்டி நொன் றைந்து
நொழிறைைள் ஆகியிருை்கும் . துைவியும் அெறரத் பதடிப்
புதிதொை ெந்திருப்பெர்ைளும் கூடியிருப் பதொல்
தீபொலங் ைொரங் ைளினொல் ஒளி மயமொைவும் , பலருறடய
பபச்சுை் குரல் ைளொல் ைலைலப் பொைவும் இருை்குபமன் று
நிறனத்துை் பைொண்டு ெசந் த மண்டபத்துை்கு ெந் த பதொழி
அங் கிருந் த நிறலறமறயை் ைண்டு திறைத்துப் பபொனொள் .
ெசந் த மண்டபம் இருண்டு கிடந்தது. அங் பை எெருறடய
பபச்சுை் குரலும் பைட்ைவில் றல. இருளும் , தனிறமயும்
ஆட்சி புரிந் த அந் த இடத்தில் நிை் பபத பயமொை இருந் தது
பதொழிை்கு. அெள் ெசந் த மண்டபத்தின் எல் லொப்
பகுதிைறளயும் நன் ைொைச் சுை் றிப் பொர்ை்ைொமல்
முைப்பிபலபய பயந்து பைொண்டு திரும் பி விட்டொள் . ெசந்த
மண்டபத்தின் பின் புைமிருந் த பதொட்டத்துை்குள் பசன்று
பொர்த்திருந் தொல் ஒரு சிறிய தீப்பந் தத்தின் பெளிச்சத்தில்
துைவியும் , அெறரத் பதடி ெந் தெர்ைளும் ஏபதொ
சதிை்கூட்டம் நடத்துகிைெர்ைறளப் பபொல் அந் தரங் ைமொை
உட்ைொர்ந்து பபசிை் பைொண்டிருப்பறத அெள்
பொர்த்திருை்ைலொம் . ஆனொல் அந் தத் பதொழிை்குத்தொன்
அெ் ெளவுை்குப் பபொறுறமயில் லொமல் பபொய் விட்டபத!

"அம் மொ! துைவிறயயும் அெபரொடு ெந் திருந் தெர்ைறளயும்

ெசந் த மண்டபத்தில் ைொணவில் றல" என் று
குழல் பமொழியிடம் திரும் பி ெந்து பசொல் லிவிட்டொள் அந் தத்
பதொழி.

"ெசந் த மண்டபத்துை்குப் பபொகிை பொறதயின்

பதொடை்ைத்தில் அம் பலென் பெளொன் ைொெலுை்கு
உட்ைொர்ந்திருப்பொபன? அெறனை் கூடெொ ைொணவில் றல!"

"ஆம் ! அெறனயும் ைொணவில் றல!"

"சரிதொன் , படகில் அை்ைறரை்குப் பபொயிருப் பொர்ைள் .
அடிைளுை்குத் திடீபரன் று சுசீந்திரத்துை்குப் பபொய் த்
தொணுமொலய விண்ணைரத்தில் தரிசனம் பசய் ய
பெண்டுபமன் று ஆறச உண்டொகியிருை்கும் . நமை்பைன் ன
ெந் தது? எை்பைடொெது பைட்டுப் பபொைட்டும் . நொம்
தூங் ைலொம் " என் று சுெொரஸ்யமில் லொமல் பபசினொள்
குழல் பமொழி.

அதன் பின் அடிைள் உணவு பைொள் ள ெரவில் றலபய என் று

அங் கு யொரும் அெருை்ைொைை் ைொத்துை்
பைொண்டிருை்ைவில் றல. இரவு பத்துப் பதிபனொரு
நொழிறைை்பைல் லொம் இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையில் பூரண அறமதி நிலவியது.
மைொமண்டபலசுெரரின் பசல் ெப் புதல் வியும் ,
மொளிறையிலிருந் த மை் ைப் பணிப் பபண்ைளும்
தங் ைளுை்பைன் று ஒதுை்ைப் பட்டிருந் த ைன் னிமொடப்
பகுதிை்குப் பபொய் உைை்ைத்தில் ஆழ் ந்து விட்டனர்.

இரவின் நொழிறைைள் ஒெ் பெொன் ைொை ெளர்ந்து

பைொண்டிருந் தன. நடுச்சொமத்றத எட்டிப் பிடித்து விட்ட
பபொது ெொனமும் , நட்சத்திரங் ைளும் பசொறை பிடித்த
மொதிரி பெளுத்து ஒளி மங் கிை் பைொண்டு ெந் தன.
மொளிறையில் அங் ைங் பை அெசியமொன இடங் ைளில்
ைொெல் றெை்ைப்பட்டிருந் த வீரர்ைபளல் லொம் கூடச்
பசொர்ந்து ைண் மயங் கும் பநரம் அது.

அந் த பநரத்தில் ெசந் த மண்டபத்தின் பின் புைத்துத்

பதொட்டத்திலிருந்து அடிைளும் மை் ை மூெரும்
புைப் பட்டனர். மொளிறையின் பிரதொன ெொசலில் பைொண்டு
பபொய் விடும் ஒை் றையடிப் பொறதயில் ெந்து
படபைொட்டியின் குடிறசயருபை தயங் கி நின் ைனர். அன் று
குளிர் அதிைமொை இருந் ததனொல் படபைொட்டி அம் பலென்
பெளொன் குடிறசை்குள் பளபய படுத்திருந் தொன் .

ெசந் த மண்டபத்திலிருந்து ெந்து நின் ைெர்ைளில் ஒருென்

படபைொட்டியின் குடிறசை் ைதெருபை ெந் தொன் .
ஓறசப்படொமல் ைதறெ பெளிப் பை்ைமொை இழுத்துத்
தொழிட்டொன் .

"அபட! படறை அவிழ் தது

் றெத்துை் பைொண்டு
புைப் படுெதை் குத் தயொரொை நீ துறையிபலபய இரு.
நொங் ைள் விறரவில் ைொரியத்றத முடித்துை் பைொண்டு
ெந் து விடுகிபைொம் " என் று மை் ைெர்ைள் அெறனத்
துறையில் இருை்ைச் பசய் துவிட்டு மொளிறைறய பநொை்கி
விறரந் தனர். குரல் தொன் பைட்டபத ஒழிய இருளில்
அெர்ைள் முைங் ைள் சரியொைத் பதரியவில் றல. அதன் பின்
அன் றிரவு நடுச் சொமத்துை்கு பமல் இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையில் எந் தப் பகுதியில் என் ன நடந்தபதன் று
எெருை்கும் பதரியொது.

பபொழுது விடிந் த பபொது அலறிப் புறடத்துை் பைொண்டு

குழல் பமொழியின் ைன் னிமொடத்து ெொசலில் ெந்து
கூை்குரலிட்டனர் யெனை் ைொெல் வீரர்ைள் . மொளிறை
முழுெதும் கூச்சலும் ஓலமுமொை ஒபர குழப்பமொை
இருந்தது. அந் தை் குழப்பங் ைளொலும் , கூப்பொடுைளொலும்
தூை்ைம் ைறலந் த குழல் பமொழி எழுந் திருந் தவுடன் அந் த
யெனை் ைொெல் வீரர்ைளின் முைத்தில் தொன் விழித்தொள் .
அெர்ைள் ஒன் றும் விளை்கிச் பசொல் லத் பதொன் ைொமல்
'ஓ'பென் று வீறிட்டு அலறி அழத் பதொடங் கினர்.

"ஏன் அழுகிறீர்ைள் ? விடிந் ததும் விடியொததுமொை இப் பபொது

என் ன நடந்து விட்டது? விெரத்றதச் பசொல் லுங் ைள் .
இபதன் ன? மொளிறை முழுெதும் கூச்சலும் குழப் பமுமொை
இருை்கிைபத!" என் று பதறிப் பபொய் அதிர்ச்சியறடந்து
பைட்டொள் குழல் பமொழி. அபத சமயம் மொளிறையின்
எதிர்ப்புைம் பைளியொை் றுப் படகுத் துறையில் 'தடொல் ,
தடொல் ' என் று ஏபதொ இடிபடும் ஓறச பைட்டது. நொறலந்து
வீரர்ைள் என் னபென் று பொர்ப்பதை் ைொை அங் பை
ஓடினொர்ைள் . பபொய் ப் பொர்த்த பபொது அம் பலென் பெளொன்
தன் குடிறசை்குள் ளிருந்து பெளிப் புைமொைத் தொழிட்டிருந்த
ைதறெப் பபொட்டு உறடத்துை் பைொண்டிருந் தொன் . அந்த
ஓறசறயை் பைட்டு அங் பை பபொன வீரர்ைளில் ஒருென்
ைதறெத் திைந்து விட்டொன் . இல் றலயொனொல் ைதவு
பிறழத்திருை்ைொது. பெளொன் பெளிபய ெந் து பொர்த்த
பபொது துறையில் ைட்டியிருந் த படறைை் ைொணவில் றல.
"ஐபயொ! படறைை் ைொணவில் றலபய?" என் று கூச்சலிட்டொன்
அென் .

"பபொ, ஐயொ! உன் ஓட்றடப் படகு பபொனதனொல் ஒன் றும்

குடி முழுகிவிடொது. பைொள் றள பபொைை்கூடொத மொபபரும்
ஐசுெரியம் பநை் றிரவு இந் த மொளிறையிலிருந்து
பைொள் றள பபொய் விட்டது. மைொமண்டபலசுெரர்
ைண்ணுை்குை் ைண்ணொை றெத்துப் பொதுைொத்து ெந் த
பொண்டிய மரபின் சுந் தர முடியும் , வீரெொளும் ,
பபொை் சிம் மொசனமும் ைொணொமல் பபொய் விட்டனபெ!"
என் று பெளொனின் ெொய் ை் கூச்சறல அடை்கினொன்
ஒருென் .

--------

30. புவன தமாகினியின் பீதி

நள் ளிரவு ெறர இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிை்கு

ஒை் ைறிந்து கூறியதை் ைொை ஆபத்துதவிைளின் தறலென்
தன் றன எப் பபொது எப் படித் துன் புறுத்துெொபனொ என் று
அஞ் சி மஞ் சத்தில் உைை்ைமின் றி புரண்டு பைொண்டிருந்த
புென பமொகினி அரண்மறன நொழிறை மன் ைத்தில்
ஒெ் பெொரு யொம முடிவிலும் அடிை்கும் மணி அடித்து
முடித்த சிறிது பநரத்துை்பைல் லொம் தன் றனயறியொமபல
துயில் ெயப் பட்டொள் . நன் ைொை அயர்ந்து தூங் கி
விடவில் றலயொனொலும் உடல் பசொர்ெறடந்து
தன் னுணர்றெ இழந் திருந் தது. தூை்ைத்தில் ஒரு முறை
புரண்டு படுத்தொள் .

புரண்டு படுத்த சிறிது பநரத்தில் ைழுத்தின் பின் புைம்

பிடரியில் ஏபதொ பெப்பமொன மூச்சுை்ைொை் று உரசிச்
பசல் லுெது பபொலிருந்தது. தறலயில் பூச்சூடிை்
பைொண்டிருந் த இடத்தில் பைொஞ் சம் பைொஞ் சமொை அந் த
பெப் பை் ைொை் றுப் பட்டு உறைப்பது பபொலிருந் தது.

உண்றமதொனொ? அல் லது தூை்ைை் ைலை்ைத்தில் ஏதொெது

பசொப் பனம் ைொண்கிபைொமொ? என் று சந்பதைப் பட்டு
பமல் லை் ைண்ைறளத் திைந் தொள் புென பமொகினி.
தறலயருபை யொபரொ குனிந் து பூறெ முைர்ந்து பொர்ப்பது
பபொல் ஒரு பிரறம, ஒரு குறுகுறுப் பு அெள் மனத்தில்
உண்டொயிை் று. தறலப் பை்ைம் விளை்கு மங் ைலொை எரிந்து
பைொண்டிருந்தது. தறலமொட்டில் ஆள் நின் று
பைொண்டிருந் தொல் திரும் பிப் பொர்த்துத்தொன் அறதத்
பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமன் பதில் றல. சுெரில் நிழல்
நன் ைொை விழும் . புெனபமொகினி எதிர்பொர்த்தது வீண்
பபொைவில் றல. எதிர்ச் சுெரில் ஓர் உருெத்தின் ைரிய நிழல்
பயங் ைரமொைப் படிந்திருந் தது. ைண்ைறளத் திைந் து அந் த
நிழறலப் பொர்த்ததும் , பீதியினொல் 'வீல் ' என் று அலறி
விட்டொள் அெள் . அந் த அலைல் அெள் ெொயிலிருந் து
முழுறமயொை பெளிப் பட்டு விடொமல் ஒரு முரட்டுை் றை
தறலப் பை்ைத்திலிருந் து அெள் ெொறயப் பபொத்தியது.
அச்சத்தினொல் றம தீட்டிய அெள் ைண் இறமைளுை்குை்
கீபழ விழிைள் பிதுங் கின. முைம் பெளிறியது.
படுத்திருந் தொலும் பயத்தினொல் உடம் பு 'பெட
பெட'பென் று நடுங் கியது. பநஞ் சங் ைள் திடீபரன் று
மறலைளொை மொறிை் ைனத்து இறுகி அழுத்துெது பபொல்
மூச்சு அறடத்தது. பயத்பதொடு பயமொை தறலறய
ஒருை்ைளித்துத் திருப் பி மிரளும் விழிைளொல் தறலப்
பை்ைம் பொர்த்தொள் . தூண்டொ விளை்கின் மங் ைலொன
ஒளியில் ஆபத்துதவிைள் தறலெனின் முைத்றதை்
ைண்டொள் புென பமொகினி. அெள் பநஞ் சு 'படை் படை்'
என் று பெைமொை அடித்துை் பைொண்டது. ெலிறம
பபொருந் திய அெனது இரும் புை் றை அெள் ெொய் ை்குை்
ைெசம் பபொட்டுப் பூட்டியது பபொல் அழுத்திப் பபொத்திை்
பைொண்டிருந்தது. ஆபத்துதவிைள் தறலெனின் மை் பைொரு
றை அெள் ைழுத்துை்கு பநர் உயரப் பொம் பு பநளிெது
பபொன் ை சிறு குத்துெொல் ஒன் றை ஓங் கிை்
பைொண்டிருந்தது. அந் த நிறலயில் அந்தச் சமயத்தில்
எதிர்ச் சுெரில் பதரிந்த அென் நிழல் கூடப் பொர்ப்பதை் குப்
பயங் ைரமொை இருந் தது. சிறிது பநரம் அப்படிபய ைழிந் தது.
அெள் ைழுத்துை்கு பநபர ஓங் கியிருந் த ைத்தியொபலபய
விளை்கின் திரிறய நசுை்கி அறணத்தொன் அென் . சுடர்
நொை் ைமும் , திரி ைருகிய புறையும் மூச்சில் ைலந்து
பநஞ் றசை் குமட்டின. விளை்கு அறணந்து இருள்
பரவியவுடன் புென பமொகினியின் பயம் அதிைமொயிை் று.
பலங் பைொண்ட மட்டும் அென் றைறயப் பிடித்துத் தள் ளித்
திமிறி எழுந்து மீண்டும் கூச்சலிட்டொள் அெள் . இருட்டில்
அென் ஓடிவிட்டொன் .

அெள் பபொட்ட கூச்சறலை் பைட்டு விளை்பைொடும்

தீப்பந் தங் ைபளொடும் , அந் தப்புரத்துப் பபண்ைளும் , ைொெல்
வீரர்ைளும் அங் கு ஓடி ெந் த பபொது யொரும் ெந் து பபொன
சுெபட பதரியவில் றல. அெ் ெளவு விறரவில் ெந் த ஆள்
தப் பி விட்டொன் . புென பமொகினி கூறியறத அெர்ைளில்
எெருபம நம் பத் தயொரொயில் றல. "அடி, றபத்தியை்ைொரப்
பபண்பண! ஏதொெது பைட்ட பசொப் பனம் ைண்டொயொ? உன்
கூச்சலொல் அந் தப்புரத்றதபய அதிரச் பசய் துவிட்டொபய?
என் னதொன் பயங் ைரமொைச் பசொப்பனம் ைண்டொலும்
இப்படியொ கூச்சல் பபொடுெொர்ைள் ?" என் று ெண்ண மைள்
புென பமொகினிறய விலொசினியும் , பைெதியும் பைலி
பசய் யத் பதொடங் கி விட்டொர்ைள் . புென பமொகினி தன்
அனுபெம் உண்றம என் பறதை் ைறடசி ெறர அெர்ைள்
நம் பும் படி பசய் ய முடியவில் றல. அெள் ைனவு தொன்
ைண்டிருை்ை பெண்டுபமன் று பிடிெொதமொைச்
சொதித்தொர்ைள் அெர்ைள் . அதன் பின் அன் றிரவு அெறளச்
சுை் றிப் பன் னிரண்டு பதொழிப் பபண்ைறளப் பை்ைத்துை்கு
மூன் று பபர்ைள் வீதம் நொன் கு பை்ைமும் துறணை்கு
ைொெலொைப் படுத்துை் பைொள் ள பசய் த பின் பப
படுை்றையில் படுத்தொள் . இங் பை இது நடந் த பநரத்தில்
தொன் இறடயொை் று மங் ைலத்து மொளிறையில் அந் தப்
பயங் ைரை் பைொள் றளயும் நடந்திருை்கிைது. ஒபர இரவில்
ஒபர பநரத்தில் இரண்டு குழப்பங் ைள் நடந்து விட்டன.

மறுநொள் பபொழுது புலர்ந்த பபொது பதன் பொண்டி நொட்டின்

அரசியல் ெொழ் வுை்கு அதிர்ச்சி தரும் உண்றமைளும் ெந்து
பசர்ந்தன. மைொமண்டபலசுெரர் ைண் விழுத்து
எழுந் தவுடன் ைரெந் தபுரத்திலிருந்து ெந் திருந் த
தூதுெறன அெருை்கு முன் னொல் பைொண்டு பபொய்
நிறுத்தினொன் தளபதி ெல் லொளபதென் . அதை் கு முன் பப
முதல் நள் ளிரவு புென பமொகினியின் பள் ளியறையில்
நடந் த ைலெரம் அெர் ைொதுை்கு எட்டியிருந்தது.
ைரெந் தபுரத்துத் தூதுென் தொன் பைொண்டு ெந்திருந்த
முத்திறரயிட்டு ஜொை்கிரறதயொைப் பத்திரப்படுத்திய
ஓறலறய மைொமண்டபலசுெரரிடம் பைொடுத்தொன் .

அெசர அெசரமொை அதன் பமலிருந் த அரை்கு

முத்திறரைறளை் ைறலத்து உதிர்த்துவிட்டு ஓறலறயப்
பிரித்துப் படித்தனர்.

"பதன் பொண்டி நொட்டு மைொமண்டபலசுெரர்

திருச்சமூைத்துை்குை் ைரெந் தபுரத்து உை்கிரன் பைொட்றடை்
குறுசில் பெள் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பல
ெணை்ைங் ைளுடன் அெசரமொய் எழுதும் திருமுைம் .

"ெடபொண்டி நொட்டு மதுறர மண்டலம் முழுதும் பென் று

றைப் பை் றியபதொடு ஆறச தணியொமல் பைொப்பரபைசரி
பரொந் தை பசொழன் பதன் பொண்டி நொட்டின் மீது
தை்ைெர்ைளின் பறடத் துறணபயொடு பறடபயடுை்ைை்
ைருதியுள் ளொன் . இந் தப் பறடபயடுப் பு நொம்
எதிர்பொரொமலிருை்கும் பபொது மிை விறரவில் திடீபரன் று
நம் பமல் நிைழும் என் று பதரிகிைது. சில நொட்ைளொை
இங் பை உை்கிரன் பைொட்றடயிலும் , இறதச் சுை் றியுள் ள
இடங் ைளிலும் பசொழ மண்டலத்து ஒை் ைர்ைளும் ,
உளெறிபெொரும் இரைசியமொை உலொெை் ைொண்கிபைன் .
மிை விறரவில் ெடதிறச மன் னர் பறடபயடுப் பொல் - நொம்
தொை்ைப் படுபெொம் என் பதை் குரிய பெறு சில சங் பைதமொன
நிைழ் சசி
் ைறள நமது ெட எல் றலப் பிரபதசங் ைளில்
அடிை்ைடி ைொண முடிகிைது. கீறழப் பழுவூர்ச் சிை் ைரசன்
பழுபெட்டறரயன் ைண்டன் அமுதனும் ,
பசொழமண்டலத்துப் பொம் புணிை் கூை் ைத்து
அரசூருறடயொன் தீரன் பசன்னிப் பபரறரயனும் ,
பைொடும் பொளூர் மன் னனும் , பரதூருறடயொனும் ,
இப்பறடபயடுப் பில் பரொந் தை பசொழனுை்கு
உறுதுறணயொயிருப்பொர்ைபளன் று பதரிகிைது.
பதன் பொண்டி மண்டலத்தின் ெட எல் றலை் ைொெல்
பபொறுப்பு அடிபயனிடம் ஒப் புவிை்ைப் பட்டிருப் பதொல்
இந் தச் பசய் திறய உடபன தங் ைளுை்கும் , மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொருை்கும் அறிவித்து விட
பெண்டுபமன் று இத்திருமுைம் எழுதலொபனன் .

"ைட்டறளப்படி இத் திருமுைம் பைொண்டு ெருெொன்

மொனைெசபனன் னும் உத்தமபதென் பொல் மறுபமொழியும்
பறடபயடுப்றபச் சமொளிை்கும் ஏை் பொட்டு விெரங் ைளும்
ைொலந் தொழ் த்தொது அறிவித்து அனுப் புை.

"இங் ஙனம் பதன் பொண்டி மண்டலப் பபரரசுை்கு அடங் கிய

குறுநிலபெள் ." பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின் திருமுைத்றதப்
படித்து முடித்ததும் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி மிைப்
பபரிய அதிர்ச்சிை்குள் ளொனொர். இெ் ெளவு சீை்கிரமொை
இந் தப் பறடபயடுப் பு பநருபமன் று ைனவிை் கூட
எதிர்பொர்ை்ைவில் றல அெர். உடபன தளபதிறயயும்
ைரெந் தபுரத்துத் தூதுெறனயும் அறழத்துை் பைொண்டு
மைொரொணியொறரச் சந் திப்பதை் ைொை அந்தப் புரத்துை்குச்
பசன் ைொர் அெர். பசய் திறய மைொரொணியொரிடம் படித்துை்
ைொட்டியபபொது அெரும் அதிர்ச்சிை் குள் ளொனொர்.
"மைொமண்டபலசுெரபர! ஒபர ஒரு ெழிதொன் எனை்குத்
பதொன் றுகிைது. அெசரமொை விறரவில் நீ ங் ைள்
இரொசசிம் மறனத் பதடிை் பைொண்டு ெந் தொல் அெறனபய
பசர நொட்டுை்குத் தூதனுப் பலொம் . அெபன பநரில் பபொனொல்
மொமன் மொரொகிய பசரர்ைள் பறட உதவி பசய் ய நிச்சயம்
ஒப் புை் பைொள் ெொர்ைள் . பசரர் பறட உதவி கிறடத்தொல்
நொம் எதை் கும் அஞ் ச பெண்டொம் . இப் பபொது இறதத் தவிர
பெறு ஒரு ெழியும் எனை்குத் பதொன் ைவில் றல. நீ ங் ைள்
உடபன இரொசசிம் மறனத் பதடிை் பைொண்டு ெர ஏை் பொடு
பசய் யுங் ைள் " என் று கூறினொர் மைொரொணியொர்.

"மைொரொணியொர் என் றன மன் னிை்ை பெண்டும் . ஓர்

இரைசியத்றத இந்தை் ைணம் ெறர உங் ைளிடம்
பசொல் லொமபல மறைத்து ெந்திருை்கிபைன் .
குமொரபொண்டியர் சில நொட்ைளொை என் விருந்தினரொை
இறடயொை் று மங் ைலம் ெசந் த மண்டபத்தில் தொன்
தங் கியிருை்கிைொர். இப் பபொபத பசன்று இங் கு அறழத்து
ெரச் பசய் கிபைன் ."

"உண்றமயொைெொ?" மைொரொணியின் குரலில்

அெநம் பிை்றையும் , வியப்பும் பபொட்டியிட்டன. தளபதி
ெல் லொளபதெனின் முைத்தில் ஆச்சரியத்தின் உணர்வுச்
சொறயைள் பைொடிட்டன. அன் று இறடயொை் று மங் ைலத்து
நிலெறையில் அந் தத் துைவிறயப் பொர்த்துை்
குமொரபொண்டியபரொ எனத் தொன் அறடந் த பிரறம
அெனுை்கு நிறனவு ெந் தது. தூதுென் திறைத்துப் பபொய்
நின் ைொன் . "உண்றமதொன் ! சில நொட்ைளுை்கு முன் பு தொன்
ைடல் ைடந் த நொட்டிலிருந்து இளெரசறர இரைசியமொை
இங் கு ெரெறழத்பதன் . யொருை்கும் பதரிந்து விடை்
கூடொபதன் பதை் ைொை அெறர மொறுபெடத்திபலபய
விழிஞம் துறைமுைத்திலிருந்து இரபெொடிரெொை
அறழத்துச் பசன் பைன் . இறடயொை் று மங் ைலத்தில்
இப்பபொதும் இளெரசர் துைவி பபொல் மொறுபெடத்திபலபய
தங் கியிருை்கிைொர். ஒரு சில முை்கியமொன அரசியல்
ைொரணங் ைளுை்ைொை இளெரசர் ெரறெத் தங் ைளுை்குை்
கூடத் பதரிவிை்ை முடியொமல் பபொய் விட்டது. ஆனொல் நொன்
எெ் ெளவு முன் பனை் பொடொைவும் , பரம இரைசியமொைவும்
இறத மறைத்பதபனொ, அெ் ெளவு எதிர்பொரொத விதமொை
சிலருை்கு இந் த இரைசியம் புரிந்து விட்டது" என் று கூறிை்
பைொண்பட சிரித்துவிட்டுத் தளபதியின் முைத்றத
ஏறிட்டுப் பொர்த்தொர் அெர். ஏை் பைனபெ அெர் பமபல
சிறிது மனை்ைசப் பபொடு இருந் த தளபதி,
"மை் ைெர்ைளுை்கும் சொமர்த்தியம் , அறிவு, சூழ் சசி
் த்திைன்
எல் லொம் இருை்ை முடியும் என் பறதச் சில சமயங் ைளில்
தொங் ைளும் தங் ைளுறடய அந் தரங் ை ஒை் ைனும் மைந்து
விடுகிறீர்ைள் " என் று குத்தலொை அெருை்குப் பதில்
பசொன் னொன் .
"பசந் தன் அசட்டுத்தனமொை எறதயொெது பசய் திருப் பொன் .
அறதபயல் லொம் மனத்தில் றெத்துை் பைொள் ளொபத
தளபதி!" அெறனச் சமொதொனப்படுத்தித் தழுவிை்
பைொள் கிைெர் பபொல் குறழந்து பபசினொர் இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி.

"ஓபைொ! அசட்டுத்தனத்றதை் கூடத் திட்டமிட்டுை் பைொண்டு

பசய் ெது தொன் தங் ைளுை்கும் , தங் ைள் ஒை் ைனுை்கும்
ெழை்ைம் பபொலிருை்கிைது. இன் றுதொன் எனை்கு உங் ைறளச்
சரியொைப் புரிகிைது" என் று சுடச்சுடப் பதில் பைொடுத்தொன்
தளபதி. அதை் கு பமலும் அெறர ெம் புை்கு இழுை்ை
பெண்டுபமன் று அென் ஆத்திரம் அெறனத் தூண்டியது.
மைொரொணியொரின் முன் னிறலயில் அப்படிச் பசய் ெது
மரியொறதை் குறைெொைப் பபொய் விடும் என் று அடை்கிை்
பைொண்டு பபசொமல் இருந் து விட்டொன் . தளபதியும் ,
மண்டபலசுெரரும் பபசிை் பைொண்ட விதத்றதை்
ைெனித்ததில் அெர்ைளுை்குள் ஏபதொ பிணை்கு இருை்கிைது
என் ை குறிப் பு மட்டும் மைொரொணியொருை்குப் புரிந்தது. 'அது
என் ன பிணை்கு?' என் பறத அெர்ைளிடபம ெை் புறுத்தித்
தூண்டிை் பைட்ை விரும் பவில் றல. "மைொமண்டபலசுெரபர!
இன் னும் எறதச் சிந்தித்துை் பைொண்டு பநரத்றதை்
ைழிை்கிறீர்ைள் ? தூதுென் ைொத்துை் பைொண்டிருை்கிைொன் .
அெனுை்குப் பதில் ஓறல பைொடுத்து அனுப் பி றெயுங் ைள் .
உடபன இறடயொை் று மங் ைலம் பசன்று ெடதிறச மன் னர்
பறடபயடுப்பு விெரங் ைறளை் கூறிை் குமொரபொண்டியறன
இங் பை அறழத்து ெொருங் ைள் . இன் று இரவிபலபய
மறுபடியும் கூை் ைத் தறலெர்ைறளை் கூட்டி
இளெரசறனயும் உடன் றெத்துை் பைொண்டு ைலந்து
ஆபலொசிப் பபொம் . உடபன புைப் படுங் ைள் . தொமதத்துை்கு
இது பநரமில் றல" என் று ெொனென் மொபதவியொர் அெறரத்
துரிதப் படுத்தினொர்.

"தளபதி, உனை்கும் எனை்கும் என் னுறடய ஒை் ைனுை்கும்

ஒருெறரபயொருெர் சரியொைப் புரிந்து பைொள் ள முடியொத
சந் தர்ப்பச் சூழ் நிறலைளின் ைொரணமொை எத்தறனபயொ
உட்பறைைள் இருை்ைலொம் . அெை் றைபயல் லொம் இந் தச்
சமயத்தில் நொம் மைந்து விட பெண்டும் " என் று அெனிடம்
பைஞ் சுெது பபொல் கூறினொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி.

இந் தச் சமயத்தில் ஒரு வீரன் அெர்ைள் பபசிை்

பைொண்டிருந் த இடத்துை்கு ெந் து,
"மைொமண்டபலசுெரறரத் பதடிை் பைொண்டு இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து அெசரமொை ஓர் ஆள் ெந் திருை்கிைொன் "
என் று பதரிவித்தொன் . "அெறன உடபன இங் கு அறழத்துை்
பைொண்டு ெொ" என் று உத்தரவிட்டொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

படபைொட்டி அம் பலென் பெளொன் உள் பள ெந் து நின் ைொன் .

அென் முைம் பபயறைபட்டது பபொல் பெளிறிப்
பபொயிருந்தது.

"சுெொமி! மொளிறையில் நடை்ைை்கூடொத அநியொயம் நடந்து

விட்டது. எந் தப் பபொருள் ைறள உயிரினும்
பமலொனறெயொைை் ைருதிப் பொதுைொத்து ெந் பதொபமொ,
அந் தப் பபொருள் ைள் பநை் றிரவு பைொள் றள பபொய் விட்டன.
பொண்டிய மரபின் சுந் தர முடிறயயும் வீர ெொறளயும்
பபொை் சிம் மொசனத்றதயும் பறிபைொடுத்து விட்படொம் .
இன் று ைொறலயில் தொன் பதரிய ெந்தது. பைொள் றள நடந்த
பின் ெசந் த மண்டபத்தில் ெந்து தங் கியிருந் த அந்தச்
சொமியொறரயும் , பநை் றுை் ைொறல அெறரத் பதடி ெந்து
அெபரொடு தங் கியிருந் த ஆட்ைறளயும் தீவின்
எல் றலயிபலபய ைொணவில் றல." படபைொட்டி
மூச்சுவிடொமல் கூறிை் பைொண்பட பபொனொன் .
அங் கிருந் தெர்ைள் அறனெரும் ைல் லொய் ச் சிறலயொய் ச்
சறமந் து நின் ைொர்ைள் .

----------

3 தேம் பவழே் தீவு

இறடயொை் று மங் ைலம் மொளிறையில் பொண்டிய மரபின்

மரியொறதை்குரிய மொபபரும் அரசுரிறமச் சின் னங் ைள்
பைொள் றள பபொன மறுநொள் அங் பை ஒருெறைப் பயமும்
திறைப்பும் பரவி விட்டன. சொவு நிைழ் ந்த வீடு பபொல் ,
மறழறயை் பைொட்டித் தீர்த்து விட்ட ெொனம் பபொல் , ஓர்
அறமதி. பறிபைொடுை்ைை்கூடொத பபொருறளப்
பறிபைொடுத்து விட்டொல் ஏை் படுபம அந் த அறமதி,
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பசொைம் ைலந் து சூழ் ந்திருந் தது.

அறமதியும் , துயரமும் ைலந் த இந் தச் சூழ் நிறலயிலிருந்து

பநயர்ைறள அழைொன ைடல் பகுதிை்கு அறழத்துை்
பைொண்டு பபொைப் பபொகிபைன் . பதன் பமை் குை் பைொடியில்
அறலபைொட்டி முழை்கும் பமறலை் ைடலின்
நுறழெொயிபலனச் சிைந் து விளங் கும் விழிஞம்
துறைமுைத்றதப் பை் றி நம் பநயர்ைள் முன் பப அறிந்து
பைொண்டிருப்பொர்ைள் . அந் தத் துறைமுைத்தில் தொபன
நொரொயணன் பசந் தன் என் ை அபூர்ெமொன மனிதறன
பநயர்ைளுை்கு முதன் முதலொை அறிமுைப்படுத்தி
றெத்பதன் !

இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பைொள் றள பபொன மறுநொள்

நண்பைல் உச்சி பெறளை்கு விழிஞம் துறைமுைத்துை்குத்
பதை் பை ஐந்து ைொத தூரத்தில் ஒரு ெனப்பு மிை்ை தீவின்
ைறரபயொரமொைை் ைடலில் மிதை்கும் பெண்தொமறர பபொல்
அழகிய ைப்பபலொன் று விறரந்து பசல் ெறதை்
ைொண்கிபைொம் . ஆ! அபதன் ன உச்சிபெறளயின்
ஒளிை்ைதிர்ைளில் அந்த மரை் ைலத்தின் பொய் மரை் கூம் பில்
ஆண் சிங் ைம் ஒன் று பொய் ெதை் குத் தயொரொகிை்
பைொண்டிருப்பது பபொல் ஒரு ைொட்சி பதரிகிைபத! அல் ல!
அல் ல! அது ஒரு பைொடி தொன் . அந் தை் பைொடி ைொை் றில் ஆடி
அறசயும் பபொபதல் லொம் அதில் தத்ரூபமொைச்
சித்திரிை்ைப்பட்டிருை்கும் சிங் ைத்தின் உருெம்
உயிர்ப்பபை் றுப் பொய் ெது பபொல் பொர்ை்கிைெர்ைளின்
ைண்ைளில் ஒரு பிரறமறய உண்டொை்கி விடுகிைது. தீவின்
பபயர் தொன் அப் படிபயன்ைொல் அெர்ைளுறடய நிைம்
கூடெொ பசம் பெழம் பபொலிருை்ை பெண்டும் ? கூந் தலில்
அடுை்ைடுை்ைொை மயில் பதொறைைறளயும் , முழு நீ ளத்
தொறழ மடல் ைறளயும் சூடிை் பைொண்டு அன் னமும் ,
கிளியும் , குயிலும் , மொனும் கூட்டம் கூட்டமொை ஓடி ெந் தொை்
பபொலத் துள் ளி ஓடி ெரும் அந் தத் தீவின் யுெதிைறள
எப் படி ெருணிப் பது? அந் த மொதிரி ஒளியும் ெசியமும்
நிறைந் த ைரிய ைண்ைறள அெர்ைளுை்கு மட்டும் தொன்
அறமை்ை பெண்டுபமன் று பறடத்தென் தீர்மொனம்
பசய் து றெத்துை் பைொண்டிருந் தொபனொ? அெ் ெளவுதொன் .
அடடொ? அந் தத் தீவில் தொன் என் ன எழில் , எெ் ெளவு
இயை் றைை் ைெர்ச்சி. தீவுை்கு என் ன பபயர் என் று
பசொல் லவும் பெண்டுபமொ? ைறரபயொரமொை இரத்தை் ைொடு
முறளத்தது பபொல படர்ந்து கிடை்கும் பசம் பெழத்தீவு!
எத்தறன இனிறமயொன பபயர். பமறலை் ைடலில்
மூறலை்கு மூறல பரவிை்கிடை்கும் பன் னீரொயிரம் 'முந் நீர்ப்
பழந்தீவு'ைளில் அதுவும் ஒன் று.

பைொத்துை் பைொத்தொைை் ைடறல பநொை்கித் பதொங் குெது

பபொல் பமைங் ைள் , தீவின் பசுறம, ைப் பல் பசல் லும் அழகு,
ைடல் மை்ைளுை்குச் பசம் பஞ் சுை் குழம் பு பூசியது பபொல்
பெழை் பைொடிைள் - ஆகிய இெை் றின் அழகில் மயங் கி,
அந் தை் ைப்பலில் பிரயொணம் பசய் பெொர் யொர்? எதை் ைொைப்
பிரயொணம் பசய் கின் ைனர்? எங் பை பிரயொணம்
பசய் கின் ைனர்? என் பது பபொன் ைெை் றை நொம்
ைெனிை்ைொமல் விட்டுவிடை் கூடொதல் லெொ?

அபதொ ைப்பல் பசம் பெழத் தீவின் ைறரபயொரமொை

நிை் கிைது. பயங் ைரமொன மீறசபயொடு ைொட்சியளிை்கும்
ஒரு முரட்டு மீைொமன் (மொலுமி) கீபழ குதித்துத் தீவின்
ைறரபயொரத்துத் பதன் றனமரம் ஒன் றில் ைப் பறல
நங் கூரம் பொய் ச்சுகிைொன் . ஏபதொ, பதர், திருவிழொ
அதிசயங் ைறளப் பொர்ை்ை ஓடி ெருகிைெர்ைறளப் பபொல்
அந் தத் தீவில் ஆண்ைளும் , பபண்ைளும் ைப்பறலப் பொர்ை்ை
ஓடி ெருகிைொர்ைள் . ஆைொ! அந் தத் தீவின் மை்ைள் தொன்
என் பனன் ன விபநொதமொன முறைைளில்
உறடயணிந்திருை்கிைொர்ைள் .

முைத்திலும் , விழிைளிலும் , வியப்பும் , புதுறமயும் இலங் ைை்

ைப்பல் நின் ை இடத்றதச் சூழ் ந்து பைொண்டொர்ைள்
அெர்ைள் . மீைொமன் அெர்ைறள ெழிவிட்டு ஒதுங் கி நின் று
பைொள் ளுமொறு அதட்டினொன் .

இப்பபொது அந் தை் ைப்பலிலிருந்து பசம் பெழத் தீவின்

ைறரயில் இைங் ைப் பபொகிைெர்ைறளப் பொர்ை்ைலொம் .

உள் பளயிருப் பெர்ைள் ைறரயில் இைங் குெதை் ைொைத்

தூை்கிை் ைட்டியிருந்த மரப் படிை்ைட்றடத் தணிெொை
இைை்கி றெத்தொன் மீைொமன் .

முதலில் குமொர பொண்டியன் இரொசசிம் மன் சிரித்த

முைத்பதொடு கீபழ இைங் கினொன் . தொடி மீறசபயொடு கூடிய
பறழய துைவித் பதொை் ைத்துை்கும் இப் பபொறதய இளறமத்
பதொை் ைத்துை்கும் தொன் எெ் ெளவு பெை் றுறம? அடுத்து
முதல் நொள் அெறனத் பதடி இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கு
ெந் திருந் தெர்ைளும் ைப் பலிலிருந்து இைங் கினொர்ைள் .

"சை்ைபசனொபதி! இந்பநரத்துை்குள் பசய் தி பதன் பொண்டி

நொடு முழுெதும் பரவியிருை்கும் . அரண்மறனயில் கூை் ைத்
தறலெர் கூட்டத்துை்ைொைப் பபொய் தங் கியிருை்கும்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து
பைொள் றள பபொன தைெல் கூறி அனுப் பப் பட்டிருை்கும் ."
தன் பனொடு ைப்பலிலிருந்து இைங் கியெர்ைளின்
மூத்தெரும் , வீரைம் பீரம் துலங் கும் பதொை் ைத்றத
உறடயெருமொன ஒருெறரப் பொர்த்து இரொசசிம் மன்
நறைத்துை் பைொண்பட இெ் ெொறு கூறினொன் .

"இளெரபச! திருடினெர்ைள் திருட்டுை்

பைொடுத்தெர்ைளுை்ைொை அனுதொபப்படுெது உண்படொ?"
என் ைொர் சை்ைபசனொபதி.

"சை்ைபசனொபதி! இந் த இடத்தில் பயனப் டுத்தத் தகுதியை் ை

ஒரு ெொர்த்றதறய நீ ங் ைள் பயன் படுத்தி விட்டீர்ைள் . யொர்
திருடினென் ? யொர் திருட்டுை் பைொடுத்தென் ? என் பைொ ஒரு
நொள் என் தறலயில் சூட்டிை் பைொள் ளப் பபொகிை
முடிறயயும் , இறடயில் அணிபபை பெண்டிய ெொறளயும்
இன் பை பொதுைொப் பொன இடத்தில் பைொண்டு பபொய்
மறைத்து றெை்ைப் பபொகிபைன் . பபொருளுை்கு
உரியெர்ைள் பபொருறள எடுத்துச் பசன்று
பத்திரப் படுத்துெறதத் திருட்டு என் று கூைை் கூடொது."

சை்ைபசனொபதி சிரித்தொர். ைம் பீரமொன ஆண் சிங் ைம்

பபொன் ை அெருறடய முைத் பதொை் ைத்திலும் ,
பொர்றெயிலும் ஒருவித மிடுை்கு இருந்தது. அெர்
முைத்றதப் பொர்ை்கும் பபொது பிடரி மயிபரொடு கூடிய ஓர்
ஆண் சிங் ைத்தின் நிமிர்ந்த பொர்றெ நிறனவுை்கு ெரொமை்
பபொைொது. வீரத்தின் மதர்ப்பும் ஆண்றமயும் விளங் கும்
பருத்த, உயர்ந்த பதொை் ைம் அெருறடயது. இந் தை்
ைறதயில் பமை் பகுதிைளில் இன் றியறமயொத சில
நிைழ் சசி
் ைளுை்கும் , மொறுதல் ைளுை்கும் ைொரணமொை
இருை்ைப் பபொகிைெர் சை்ைபசனொபதி.

அெர் ஈழ மண்டலப் பபரரசின் மைொ பசனொபதி. குமொர

பொண்டியனின் உை் ை நண்பரும் இலங் றைத் தீவின்
புைழ் மிை்ை பெந் தருமொகிய ைொசிப மன் னரின்
பறடத்தறலெர். தந் றத ைொலஞ் பசன் ை நொளிலிருந்து
இரொசசிம் மனின் இளறமை் ைொலத்தில் அெனுை்கு
எத்தறனபயொ முறை ைடல் ைடந்து பசன்று ஒளிந்து
பைொண்டு ெொழ பெண்டிய நிறல ஏை் பட்டிருை்கிைது.
அப் பபொபதல் லொம் அெனுை்கு ஆதரெளித்து உதவி
பசய் தது இலங் றைப் பபரரபச. அென் மனச் பசொர்பெொடு
ைடல் ைடந்து பசன் ை பபொபதல் லொம் ெரபெை் று
ஆதரெளித்தெர்ைள் சை்ைபசனொபதியும் , ைொசிபனும் தொன் .
பதன் பொண்டி நொட்டு இளெரசன் தன் அரசியல்
ெொழ் ை்றையின் துன் பம் நிறைந் த சூழலில் ைழித்த
சந் தர்ப்பங் ைள் ைணை்ைை் ைறெ. ெளமொன ைடை் ைறர,
அழைொன மறலத்பதொடர், இளமரை் ைொடுைள் ,
குளிர்பபொழிை் பசொறலைள் அத்தறனயும் நிறைந் த ஈழ
நொட்டின் சூழலில் பசொந் தத் துயரங் ைறள மைந்து
விடுெொன் இரொசசிம் மன் . அனுரொதபுரத்துை்
ைை் ைனவுைறளை் ைொணும் பபொபதல் லொம் பசொர்வும்
ஏமொை் ைமும் நிறைந்த அென் உள் ளத்தில் ஆயிரமொயிரம்
திடம் ெொய் ந் த எண்ணங் ைளும் , நம் பிை்றைைளும்
முகிழ் ந்திருை்கின் ைன. ெொழ் ை்றையின் துன் பங் ைறளத்
தமிழ் நொட்டிலும் அறெைறள மைை்கும் இன் பங் ைறள
ஈழநொட்டிலும் அனுபவித்தொன் இரொசசிம் மன் .

இப்பபொதும் ஈழநொட்டின் பறடத்தறலெர் இந்த

மரை்ைலத்தில் அெறன அங் பை தொன் அறழத்துை்
பைொண்டு பபொகிைொர். இறடெழியில் சிறிது தங் கிச்
பசல் ெதை் ைொை அந்தத் தீவில் இைங் கியிருை்கிைொர்ைள்
அெர்ைள் .

சை்ைபசனொபதியும் , இரொசசிம் மனும் ைறரயில் இைங் கி

நின் று பபசிை் பைொண்டிருந் த பநரத்துை்குள் அந் தை்
ைப்பலில் அெர்ைபளொடு ெந் திருந் த ஆட்ைள் தீவின்
ைறரயில் இரத்தினை் ைம் பளங் ைறளயும் சித்திரத்
துணிைறளயும் பைொண்டு தங் குெதை் கு ஓர் அழைொன
கூடொரம் அறமத்து விட்டொர்ைள் . பதன் றன மரை்
கூட்டங் ைளின் இறடபய ைொை் றில் ஆடி அறசயும் பசுந்
பதொறைைளின் கீபழ எழும் பி நின் ை அந் தச் சித்திரை்
கூடொரம் மண்றணப் பிளந்து பைொண்டு தொபன பமபல
ெந் து பதொன் றும் மலர் வீடு பபொல் ைொட்சியளித்தது.
அன் றைய இரவு முடிய அங் பை பபொழுறதை் ைழித்து விட்டு
மறுநொள் ைொறல மறுபடியும் ைடை் பயணத்றதத்
பதொடரலொம் என் பது சை்ைபசனொபதியின் திட்டம் .
தங் குெதை் கு அத்தியொெசியமொன பபொருள் ைள் மட்டும்
ைப்பலிலிருந்து கூடொரத்துை்குள் இைை்கி றெை்ைப் பட்டன.
நீ ரொடி உணவு முடிந் ததும் அன் று பைல் முழுெதும்
இரொசசிம் மனும் , சை்ைபசனொபதியும் கூடொரத்தில் ஓய் வு
பபை் று நிம் மதியொை உைங் கினர்.

ைதிரென் மறலெொயில் விழுகிை பநரத்துை்குை் குமொர

பொண்டியனும் , சை்ைபசனொபதியும் அந் த அழகிய தீறெச்
சுை் றிப் பொர்த்துவிட்டு ெரலொம் என் று புைப் பட்டனர்.
உடனிருந் த ஆட்ைள் ைப் பலுை்கும் கூடொரத்துை்கும்
ைொெலொை இருந் தனர். மொறல பநரத்தில் அந் தத் தீவின்
அழகு பன் மடங் கு மிகுதியொைத் பதொன் றியது. ெொனப்
பரப்பு முழுெதும் குங் குமை் குழம் பும் , கீபழ ைடலில்
மிதை்கும் பசுறமை் ைனவு பபொல் அந் தத் தீவும் இருந் தது.

விந்றதயும் விபநொதமும் பபொருந்திய ைடல் படு

பபொருள் ைளொன சங் கு, முத்து, சிப்பிைள் , சலங் றைைள் , பல
நிைம் பபொருந் திய ைடை் பொசிை் பைொத்துைள்
இெை் றைபயல் லொம் குவியல் குவியலொைை் குவித்து
விை் கும் தீவின் ைறடவீதிை்குள் அெர்ைள் நுறழந் தொர்ைள் .

சை்ைபசனொபதிறயயும் அறழத்துை் பைொண்டு அந் தை்

ைறடைளில் ஒன் றை பநருங் கினொன் பதன் பொண்டி நொட்டு
இளெரசன் இரொசசிம் மன் .

ெனப் பும் , ெொளிப்பும் நிறைந் த உடபலொடு சிரிப்பும்

மலர்ச்சியும் பைொஞ் சும் முைத்றதயுறடய இளம் பபண்
ஒருத்தி அந் தை் ைறடயில் அமர்ந்து வியொபொரம் பசய் து
பைொண்டிருந் தொள் . முை் றிலும் ைடலில் கிறடை்கும்
அலங் ைொரப் பபொருள் ைளொபலபய அெள் தன் றன
அலங் ைரித்துை் பைொண்டிருந் தொள் . ைழுத்தில் முத்து
மொறல, பசவிைளில் முத்துை் குண்டலம் , பநை் றியில்
முத்துச் சுட்டி, றைைளில் சங் கு ெறளயல் , ைொல் ைளில்
முத்துச் சிலம் பு, அள் ளி முடிந் த அளைபொரத்தில்
இரண்படொரு மயில் ைண்ைறளத் பதொறையிலிருந்து
பிரித்துச் பசருகியிருந் தொள் .

அெர்ைறளை் ைண்டதும் பதொறைறய விரித்துை் பைொண்டு

எழுந் திருை்கும் இளமயில் பபொல் பொதங் ைளில் சிலம் பு
ஒலிை்ை எழுந்து நின் று அெள் ெரபெை் ைொள் . அடடொ!
அப் பபொது அந் தப் பபண் சிரித்த சிரிப் புை்குத்தொன்
எெ் ெளவு ைெர்ச்சியும் ஆை் ைலும் இருந் தன.

"சை்ைபசனொபதி! இந் தத் தீவின் ைடலில் சிப்பிைளில்

மட்டும் முத்தும் பெழமும் விறளயவில் றல. இங் குள் ள
பபண்ைளின் ெொய் இதழ் ைளிலும் , ெொய் ை்குள் ளும் கூடப்
பெழமும் , முத்தும் விறளகின் ைன பபொலும் !" என் று பமல் ல
அெர் ைொதருகில் சிரித்துை் பைொண்பட பசொன் னொன் குமொர
பொண்டியன் . அெர் முைத்திலும் புன் னறை அரும் பியது.

சிறிய பசெ் விளநீ ர் அளவுை்கு ெலப்பை்ைமொை ெறளந்து

பசந்நிைத்பதொடு அழைொை விளங் கிய ஒரு சங் றைை்
றையில் எடுத்தொன் இளெரசன் . பெழத்தில் றைப்பிடியும் ,
முத்துை்ைளில் விளிம் பும் ைட்டி றெத்திருந்த அந் தச் சங் கு
அெனுறடய உள் ளத்றதை் ைெர்ந்தது.

ஆனொல் இபதன் ன? அென் அறதை் றையில் எடுத்தறதப்

பொர்த்ததும் , ைண்ைளில் ைலெரமும் , முைத்தில் பதை் ைமும்
பதொன் ை நின் ை இடத்திலிருந்து ஓடி ெந்து அந் தப் பபண்
அெனுறடய றைைறள இறுை்கிப் பிடித்துை் பைொண்டொள் .
இளெரசனுை்குச் சிரிப் பு ெந்தது. சிறிது சினமும்
உண்டொயிை் று! பூறெை் ைொட்டிலும் பமன் றமயொன அந் தப்
பட்டுை் றைைள் தன் பமல் தீண்டியதொல் ஏை் பட்ட உணர்வு
அென் உடலில் பொதொதி பைச பரியந் தம் பரவியது. சிரிப் பு,
சினம் , சிருங் ைொரம் மூன் று உணர்ச்சிைளும் பதிந் த
பொர்றெயொல் அெள் முைத்றத உை் றுப் பொர்த்தொன் அென் .

அப் பபொதுதொன் பூத்த ைருங் குெறளப் பூை்ைறளப் பபொல்

நீ ண்டு குறுகுறுபென் றிருை்கும் அெள் ைண்ைளில்
பயத்றதயும் , பரபரப்றபயும் அென் ைண்டொன் .

அந் த நிறலயில் ஏபதொ பபரிய நறைச்சுறெை்

ைொட்சிறயை் ைண்டு விட்டெர் பபொல் இரண்டு றைைளொலும்
ெொறயப் பபொத்திை் பைொண்டு அடை்ை முடியொமல்
குலுங் ைை் குலுங் ைச் சிரித்தொர் சை்ைபசனொபதி. ஒரு ைணம்
இரொசசிம் மன் தயங் கினொன் . அந் தப் பபண்ணின்
றைைளிலிருந்து தன் றன எப்படி விடுவித்துை்
பைொள் ெபதன் று திறைத்தொன் .

"ஏபதது? இந் த பசம் பெழத் தீவில் பபண்ைபளல் லொம்

பபரிய ெம் புை்ைொரர்ைளொை இருப் பொர்ைள்
பபொலிருை்கிைபத?" அென் சை்ைபசனொபதிறயப் பொர்த்துை்
கூறுகிைெறனப் பபொல் இதழ் ைளில் குறும் புநறை பநளிய
அெறளப் பபச்சுை்கு இழுத்தொன் .

"ெருகிைெர்ைள் அளவுை்கு மீறித் துணிச்சல்

உள் ளெர்ைளொயிருை்கும் பபொது நொங் ைள்
ெம் புை்ைொரர்ைளொை மொறுெது வியப்பில் றலபய!"

"நீ சங் கு விை் கிைெள் . நொன் ெொங் ைப் பபொகிைென் . ெொங் ை

இருை்கும் பபொருறள எடுத்துப் பொர்ப்பதை் குை் கூட நொன்
உரிறமயை் ைெனொ?"

"சங் கு என் ைொல் ஒரு பபொை் ைழஞ் சுை்கு ஐந்தும் , ஆறுமொை

அள் ளிை் பைொடுை்கின் ை சொதொரணச் சங் கு இல் றல இது!
ெலம் புரிச் சங் கு! இதன் விறல ஆயிரம் பபொை் ைழஞ் சுைள் .
இந் தத் தீவின் எல் றலயிபலபய இந் த மொதிரிச் சங் கு ஒன் று
தொன் இருை்கிைது. இறத விை் ை பெண்டுமொனொல் யொரொெது
பபரரசர்ைள் ெொங் ை ெந் தொல் தொன் முடியுபமன் று என்
தந் றத பசொல் லியிருை்கிைொர்!"

"பபண்பண! பபரரசர்ைள் கிடை்கிைொர்ைள் ! அெர்ைள்

எல் லொம் பபருை்குத்தொன் அரசர்ைள் . நொன் இரண்டொயிரம்
பபொை் ைழஞ் சுைள் தருகிபைன் . இந் தச் சங் றை எனை்கு
விை் பொயொ?"

"இல் றல, பபொய் பசொல் கிறீர்ைள் நீ ங் ைள் . உங் ைறளப்

பொர்த்தொல் உங் ைளிடம் இரண்டு பபொை் ைழஞ் சுைள் கூட
இருை்ைொது பபொல் பதொன் றுகிைது. நீ ங் ைள் என் றன
ஏமொை் ைப் பொர்ை்கிறீர்ைள் . மரியொறதயொை சங் றை
றெத்துவிட்டுப் பபொகிறீர்ைளொ...? இல் றலயொனொல் ...?"

"அபடபட! உன் பைொபத்றதப் பொர்த்தொல் என் றன

இப்பபொபத அடித்துை் பைொன் று விடுெொய்
பபொலிருை்கிைபத? பெண்டொம் ! இபதொ ெொங் கிை் பைொள் ..."
இப்படிச் பசொல் லிை் பைொண்பட சை்ைபசனொபதியின்
பை்ைமொைத் திரும் பினொன் இரொசசிம் மன் .

அெர் இடுப்பிலிருந்து தயொரொை எடுத்து றெத்துை்

பைொண்டிருந் த இரண்டு பட்டுப்றப முடிப் புைறள அென்
றையில் பைொடுத்தொர். அென் அறத ெொங் கி அந் தப்
பபண்ணின் றையில் பைொடுத்தொன் .

றபைறள ெொங் கிப் பிரித்துப் பொர்த்த அந் தப் பபண்

ஆச்சரியத்தொல் ெொய் அறடத்துப் பபொய் நின் ைொள் . றப
நிறையப் பபொை் ைழஞ் சுைள் மின் னின. அெர்ைளிடம்
மன் னிப் புை் பைட்ை பெண்டுபமன் று தறலநிமிர்ந்து
பொர்த்த பபொது அெர்ைறளை் ைொணவில் றல.

பதொறலவில் ைறடவீதி திரும் பும் மூறலயில் றையில்

ெலம் புரிச் சங் பைொடு அந் த இறளஞனும் அெபனொடு ெந்த
முதியெரும் பெைமொைச் பசல் ெது பதரிந்தது. அளபெொத்து
பமபலழும் பித் தணியும் இரு பசெ் விளநீ ர்ை் ைொய் ைள்
பபொல் பநஞ் சங் ைள் நிமிர்ந்து தணியை் ைறடவீதி
மூறலறயப் பொர்த்துப் பபருமூச்சு விட்டொள் அந் தப் பபண்.

---------

3 மதிவேனி விைிே்ே வரல

இருட்டி பெகு பநரமொகிவிட்டது. பதன் றன மரங் ைளின்

பதொறைைள் ைொை் றில் ஆடும் ஓறசயும் , ைடல் அறலைளின்
இறரச்சலும் தவிரச் பசம் பெழத் தீவு அறமதி
பபை் றிருந் தது. பொலில் நறனத்து எறிந்த நீ லத்துணி
பநடுந் தூரத்துை்கு விரித்துை் கிடப்பது பபொல் ைடல் நிலொ
ஒளியில் மிை அழைொைத் பதரிந் தது. பதன் னங்
கீை் றுைளிறடபய நுறழந்து நிலவுை் ைதிர்ைள்
நிழலினிறடபய தறர மைளின் பசம் பமனியின் பமல்
விழுந் தது பபொல் எெ் ெளவு அழைொைப் பதிகின் ைன?

கூடொரத்தின் ெொயிலில் இரொசசிம் மனும் ,

சை்ைபசனொபதியும் அமர்ந்து உறரயொடிை்
பைொண்டிருந் தொர்ைள் . இரொசசிம் மனின் மடியில்
மொறலயில் ெொங் கிய அந் த ெலம் புரிச் சங் கு இருந் தது.

"சை்ைபசனொபதி! இந்தச் சங் குதொன் எெ் ெளவு அழைொை

இருை்கிைது பொர்த்தீர்ைளொ!" அதன் ெழெழப்பொன பமல்
பொைத்றத விரல் ைளொல் தடவியபடிபய கூறினொன்
இரொசசிம் மன் .

சை்ைபசனொபதி அென் முைத்றத உை் றுப் பொர்த்து

விஷமத்தனமொைை் ைண்ைறளச் சிமிட்டினொர்.

"சங் கு மட்டும் தொனொ அழைொை இருை்கிைது! அறதை்

பைொடுத்த..." பசொல் ல ெந் தறத முழுெதும் பசொல் லி
முடிை்ைொமல் மறுபடியும் சிரித்தொர் அெர்.

"சரிதொன் ! நீ ங் ைபள என் றனை் பைலி பசய் ய ஆரம் பித்து

விட்டீர்ைளொ?"

"பைலியில் றல, இளெரபச! அந்தப் பபண்

உண்றமயிபலபய..."
"பபொதும் ெருணறன! உங் ைளுை்குத் தறல, மீறச
எல் லொபம நறரத்திருப் பது மைந்து பபொய் விட்டது
பபொலிருை்கிைது."

அெர் தன் றன ெம் புை்கு இழுப்பறதத் தடுப் பதை் ைொை

அெறரபய ெம் புை்கு இழுத்தொன் இரொசசிம் மன் .

"தறல, மீறச நறரத்து விட்டொல் பபண்ைறளப் பை் றிப்

பபசை்கூடொபதன் று எந் த அைநூலில் பசொல் லியிருை்கிைது?
அந் தப் பபண் என் றைைறளயொ ஓடி ெந் து பிடித்துை்
பைொண்டொள் ? இளெரசருறடய ெொலிபை் றைைறளத்
தொபன அெள் ெலுவில் ..."

"எெபனொ அன் னை்ைொெடிப் பயல் ஆயிரை்ைணை்கில் விறல

பபைை்கூடிய சங் றைத் தூை்குகிைொபன என் று பயந்து
பபொய் ை் றைறயப் பிடித்திருை்கிைொள் ?"

"நியொயந் தொபன? அெளுை்குத் பதரியுமொ, நீ ங் ைள்

பதன் பொண்டி நொட்டு இளெரசர் என் று?"

"பதரிந் திருந் தொல் ...!"

"றைறயப் பிடித்திருை்ை மொட்டொள் . அப் படிபய ைொலடியில்

விழுந்து ெணங் கியிருப்பொள் !"

"அப் படியொனொல் பதரியொதபத நல் லதொைப் பபொயிை் று."

இரொசசிம் மன் சிரித்தொன் . சை்ைபசனொபதி அெனுை்குப்
பயந்து பபரிதொை ெந் த சிரிப்றப அடை்கிை் பைொண்டொர்.

"இளெரபச! நீ ங் ைள் என் ன நிறனத்துை் பைொண்டொலும் சரி,

நொன் விறளயொட்டுை்ைொைச் பசொல் லவில் றல. இந் தத்
தீவில் எல் லொப் பபண்ைளுபம அழைொைத்தொன்
இருை்கிைொர்ைள் ..."

"சை்ைபசனொபதி அெர்ைபள! மறுபடியும்

நிறனவூட்டுகிபைன் . உங் ைளுை்குத் தறல நறரத்து
விட்டது. நீ ங் ைள் இந் தப் பபச்சுப் பபசொதீர்ைள் ."

"ஏன் பசொல் லமொட்டீர்ைள் இளெரபச? ஐம் பதுை்கு பமல்

ெயது ஆகிவிட்டபதன் ை பதம் பில் தொபன என் றன இப் படிை்
பைலி பசய் கிறீர்ைள் ? நொனும் உங் ைறளப் பபொல் ெயதுப்
பிள் றளயொை இருந் தொல் ...!"
"இருந் தொல் என் ன? அப்படி ஆெதை் கு பெண்டுமொனொல்
ைொயைல் ப மருந்து சொப் பிட்டுப் பொருங் ைபளன் ."
இளெரசனின் பைலிச் சிரிப்பு பலமொை ஒலித்தது.

"எனை்கு உங் ைபளொடு 'ெொலிபப் பபச்சு' பபசிை்

பைொண்டிருை்ை பநரமில் றல. ைொறலயில்
அருபணொதயத்துை்கு முன் பப ைப்பல் புைப்பட பெண்டும் .
ஆை பெண்டியறெைறளை் ைெனிை்கிபைன் " என் று
எழுந் திருந்தொர் சை்ைபசனொபதி.

பைலில் அலுப்புத் தீர நன் கு உைங் கியிருந் ததனொல்

இரொசசிம் மனுை்கு உைை்ைம் ெரவில் றல. நிலொ ஒளியில்
தீவின் ைறரபயொரமொைச் சிறிது தூரம் நடந்து பசன் று
திரும் பலொபமன் று எண்ணினொன் . பசனொபதியும் , மை் ை
ஆட்ைளும் கூடொரத்திலிருந்து சொமொன் ைறளை் ைப் பலில்
ஏை் றுெதும் , ைப் பல் இயந்திரங் ைறளச் சரிபொர்ப்பதுமொை
பெறலயில் மும் முரமொை முறனந் திருந் தொர்ைள் .

இரொசசிம் மன் யொரிடமும் பசொல் லிை் பைொள் ளொமல்

றையில் அந் தச் சங் றையும் எடுத்துை் பைொண்டு
ைறரபயொரமொை நடந்தொன் . சில இடங் ைளில் ைடலுை்கு மிை
அருகிபல அறல நீ ர்த்துளிைள் பமபல பதளிை்கும் படி
பொறத ைடறலத் பதொட்டொை் பபொல் இருந் தது. இன் னும் சில
இடங் ைளில் தொறழ மரங் ைளும் , புன் றன மரங் ைளும்
அடர்த்தியொை ெளர்ந்து பை்ைத்தில் ைடல் இருப்பபத
பதரியொமல் மறைத்துை் பைொண்டிருந்தன. சுழித்துச்
சுழித்து வீசும் ைொை் றுை்கும் அறல இறைச்சலுை்கும்
நடுவில் தனியனொை நடந் து பசன்று பைொண்டிருந்த
இரொசசிம் மனுை்கு, மனத்தில் எத்தறனபயொ விதமொன
சிந் தறனைள் உண்டொயின. அழைொன இடங் ைறளப்
பொர்த்தொல் உள் ளத்தில் அழைொன ஆழமொன சிந் தறனைள்
உண்டொகின் ைன. சிந் தித்துை் பைொண்பட நீ ண்ட தூரம்
நடந்து விட்டொன் இரொசசிம் மன் .

அந் த இடத்தில் ைறரயின் தறரப் பரப் பு ெறளந்து பதை் கு

முைமொைத் திரும் பியது. திருப்பத்தில் ஒரு பெடிை்றையொன
ைொட்சிறய இரொசசிம் மன் ைண்டொன் . ைடலுை்கு மிை
அருகில் சை் பை தொழ் ெொன பள் ளம் ஒன் றில்
அழுத்தமொைவும் , பநருை்ைமொைவும் இரும் புை் ைம் பிைளொல்
பின் னப் பட்டிருந் த ெறல ஒன் று விரிை்ைப்பட்டிருந்தது.
ெறலயின் நொன் கு முறனைளிலும் ைட்டப் பட்டிருந் த
பதர்ெடம் பபொன் ை ையிறுைள் பமபல உள் ள புன் றன
மரத்து உச்சியில் பதர்ச்சை்ைரம் பபொன் ை ஒரு மர
இரொட்டினத்தில் இறணை்ைப்பட்டிருந் தன.
இரொட்டினத்றதச் சுை் றினொல் ெறல சுருட்டிை் பைொண்டு
பமபல எழும் பி விடும் . இரொட்டினத்துை்குப் பை்ைத்தில்
மரத்தின் அடர்த்தியில் யொபரொ உட்ைொர்ந்து
பைொண்டிருப்பது பபொலிருந்தது. இரொசசிம் மன் அந் தை்
ைொட்சிறய பெடிை்றை பொர்த்துவிட்டுத் பதை் குப் புைமொைத்
திரும் பி நடந் தொன் .

திருப் பத்தில் ைறரபயொரமொை இன் பனொரு பொய் மரை்

ைப்பல் நின் று பைொண்டிருப் பது அென் பொர்றெயில்
பட்டது. அறதப் பொர்த்ததும் அென் பெறுவிதமொைச்
சந் பதைப்பட்டொன் . ெழி பதரியொமல் சுை் றி ெறளத்துத்
தீறெ ெலம் ெந்து பறழயபடி தங் ைள் ைப்பல் நின் று
பைொண்டிருந் த இடத்துை்பை ெந் து விட்படொபமொ என் று
மறலத்தொன் அென் .

ஆனொல் அந் தை் ைப்பலின் பொய் மரத்து உச்சியில் பைந்து

பைொண்டிருந் த பைொடி அென் சந் பதைத்றதப் பபொை்கியது.
புலியும் பறனமரமும் ஆகிய இலச்சிறனைள் பபொறித்த
பைொடி அது.

இரொசசிம் மன் சிறிது அருகில் பநருங் கி அந் தை் ைப்பறலப்

பொர்த்தொன் . 'அந் தை் ைப் பல் எப் பபொது ெந் தது? ஏன் அப்படி
ஒதுை்குப் புைமொன இடத்தில் நிை் கிைது?' என் று சிந் தித்தொன்
அென் .

"யொர் ஐயொ அது ைறரயில் நிை் கிைது?" என் று

அதட்டுகிைொை் பபொன் ை குரலில் பைட்டுை் பைொண்பட
அந் தை் ைப் பலின் பமல் தளத்திலிருந்து யொபரொ இரண்டு
மூன் று பபர்ைள் இைங் கி ெந் தொர்ைள் .

"நொன் ஒரு ெழிப் பபொை்ைன் , ஐயொ! சும் மொ ைப்பறல

பெடிை்றை பொர்த்துை் பைொண்டு நின் பைன் " என் று
அெர்ைளுை்குப் பதில் பசொல் லிை் பைொண்பட இரொசசிம் மன்
அங் கிருந்து பமதுெொை நைர முயன் ைொன் . அந் தை் ைப் பலில்
இருப்பது யொரொை இருந் தொலும் அப் பபொது அெர்ைள்
பொர்றெயில் தொன் படை்கூடொது என் பது அென் நிறனவு.
ஆனொல் அென் நிறனத்தபடி நடை்ைவில் றல.
ைப் பலிலிருந் து இைங் கி ெந் தெர்ைள் அென் நொறலந் தடி
தூரம் நடப் பதை் குள் அெறன பநருங் கி விட்டொர்ைள் .

இரொசசிம் மன் நறடறய பெைமொை்கிை் பைொண்டு

முந்திவிட முயன் ைொன் . அெர்ைள் அெறன முந்த
விடவில் றல. "இந்தொ, ஐயொ! பைொஞ் சம் நில் !"

அென் நின் ைொன் ! ைப் பலிலிருந்து இைங் கி ெந் த மூன் று

பபர்ைளில் சை் றுப் பருமனொன பதொை் ைத்றதயுறடய
ஒருென் அருகில் ெந் து இரொசசிம் மனுறடய முைத்றத
உை் றுப் பொர்த்தொன் . தன் பனொடு ெந் த மை் ை இரண்டு
பபர்ைறளயும் பொர்த்து ஏபதொ ஒரு குறிப்புப் படச்
சிரித்தொன் . பின் பு இரொசசிம் மறனப் பொர்த்துை் பைட்டொன் .
"ஐயொ! நீ ங் ைள் யொர்?"

இந் தை் பைள் விறயச் பசவியுை் ைதும் இரொசசிம் மனுறடய

உள் ளுணர்வு விழித்துை் பைொண்டது. "நொன் யொபரன் ைொல் ...
நொன் நொன் தொன் !"

"அது பதரிகிைது! உங் ைள் பபயர்?"

"எனை்கு ஒரு பபயர் இருப்பது உண்றமதொன் . ஆனொல் அது

உங் ைளுை்குத் பதரிய பெண்டிய அெசியம் என் ன?"
இரொசசிம் மனுறடய குரலில் ைடுறம இருந் தறத அெர்ைள்
உணர்ந்தனர்.

ைப்பலிலிருந்து இைங் கி ெந் த மூன் று பபர்ைளும்

அெனுறடய ெழிறய மறித்துை் பைொண்டு நிை் பெர்ைறளப்
பபொல் குறுை்பை நின் ைொர்ைள் . அெர்ைளில் ஒருென்
அெனுறடய றையிலிருந் த அந் த ெலம் புரிச் சங் றைப்
பொர்த்துவிட்டு, "இந்தச் சங் கு உங் ைளுை்கு எங் பை
கிறடத்தது?" என் று பைட்டொன் .

அெர்ைள் ஏபதொ ைொரணத்துை்ைொைத் தன் றன ெம் பு பபசி

ெழிமறிை்கிைொர்ைள் என் பது இரொசசிம் மனுை்குத்
பதளிெொை விளங் கிவிட்டது. யொரிடமும் பசொல் லிை்
பைொள் ளொமல் தை் ைொப் பொை உறடெொள் கூட இன் றிப்
பழை்ைமை் ை புதிய தீவில் தனிபய இரவில் உலொெப்
புைப் பட்ட தெறு அப் பபொதுதொன் அென் மனத்தில்
உறைத்தது.

"நொன் பபொை பெண்டும் . என் ெழிறய விடுங் ைள் " என் று

அெர்ைறள விலை்கிை் பைொண்டு முன் பனொை்கிப்
புைப் பட்டொன் அென் . பின் னொல் எை்ைொளமிட்டுச் சிரிை்கும்
பெடிச் சிரிப் பபொலி எழுந்தது!

"பதன் பொண்டி நொட்டு இளெரசறர இெ் ெளவு சுலபமொை

தப் பிப் பபொைவிட்டு விடுகிை பநொை்ைம் இல் றல."

எை்ைொளச் சிரிப் பும் , இந் த எச்சரிை்றைை் குரலும்

இரொசசிம் மன் ைொதுைளில் நொரொசமொய் ஒலித்தன. அென்
ஓட்டமும் நறடயுமொை அெர்ைளிடமிருந்து தப் பும்
பநொை்ைத்துடன் விறரந் தொன் . திருப் பத்தில் திரும் பி
இரும் புெறல விரித்திருந் த அந் தப் பள் ளத்றத அென்
பநருங் ைவும் அந் த மூன் று ஆட்ைளும் அெறனத் துரத்திை்
பைொண்டு பெைமொை ஓடி ெரவும் சரியொை இருந் தது.

பயத்தில் அதிர்ச்சியறடந் த இரொசசிம் மன் விழுந் தடித்துை்

பைொண்டு ஓடினொன் . அடுத்த ைணம் அெனுறடய உடறல
ஏபதொ ஒன் று பெைமொைச் சுருட்டிை் 'கிறு கிறு'பென் று
பமபல தூை்கியது. மர இரொட்டினம் பெைமொைச் சுழலும்
ஓறச பபரிதொை ஒலித்தது.

ஓடி ெந் த அெசரத்தில் பள் ளத்தில் விரித்துை் கிடந்த

இரும் புை் ைம் பி ெறலை்குள் அைப்பட்டுை்
பைொண்படொபமன் று விளங் கிை் பைொள் ள அெனுை்குச்
சிறிது பநரம் பிடித்தது. அறத உணர்ந்து பைொண்ட பபொது
அெனுறடய உடல் மிைவும் பத்திரமொை ஒை் றைப் பறன
உயரத்துை்கு பமபல புன் றனமரை் கிறள ெறர பெகு
பெைமொை இழுத்துை் பைொண்டு பபொைப்பட்டு விட்டது.

கீபழ துரத்திை் பைொண்டு ெந் தெர்ைள் அெறனை் குறி

றெத்து எறிந் த கூர்றமயொன பெல் பை்ைத்து மரத்தில்
பொய் ந்து ஆழப் பதிந் து பைொண்டு அப் படிபய நின் ைது.
துரத்திை் பைொண்டு ெந் தெர்ைளுை்கு என் ன நடந் தது என் று
அனுமொனிை்ைை் கூட பநரமில் றல. இரும் பு ெறல கீபழ
கிடந்ததும் , மின் னல் மின் னுகிை பநரத்துை்குள்
இரொசசிம் மறன பமபல மர உச்சிை்குத் தூை்கிை் பைொண்டு
பசன் ைதும் அெர்ைளுை்குத் பதரியொது. இரொசசிம் மன்
எப் படிபயொ மொயமொைத் தங் ைளிடமிருந்து தப் பி விட்டொபன
என் று வியந்து அெர்ைள் அந் தப் பை்ைத்திலிருந் த தொழம்
புதர்ைறளை் குறடந்து பைொண்டிருந் தொர்ைள் .

அெர்ைள் அெறனத் தொழம் புதரில் பதடிை் பைொண்டிருந்த

அபத சமயத்தில் புன் றன மரத்தின் உச்சிை் கிறளயில்
ெறள குலுங் கும் அழகிய பபண் ஒருத்தியின் இரண்டு
ைரங் ைள் அெறன ெறலயிலிருந்து விடுவித்துை்
பைொண்டிருந் தன.

"ஐயொ ைெறலப்படொதீர்ைள் . எல் லொம் நொன் இங் கிருந்து

பொர்த்துை் பைொண்டு தொன் இருந் பதன் . அதிர்ஷ்டெசமொை
நீ ங் ைள் ெறலயின் குறுை்பை விழுந்து ஓடினீர ்ைள் .
இல் றலயொனொல் உங் ைறள நொன் ைொப் பொை் றியிருை்ை
முடியொது" என் ைொள் அந் தப் பபண்.

மரை் கிறளயில் மங் ைலொன ஒளியில் அெள் முைத்றதப்

பொர்த்த இரொசசிம் மன் , "நீ யொ?" என் று வியப்பு பமலிட்டுை்
கூவினொன் . அெள் தன் சண்பை பமொட்டுப் பபொன் ை
விரல் ைளொல் அென் ெொறயப் பபொத்தினொள் .
"இறரயொதீர்ைள் . கீபழ அந் த பெட்றட நொய் ைள்
உங் ைறளத் பதடிை் பைொண்டிருை்கின் ைன" என் று பமல் ல
அென் ைொதருபை கூறினொள் அெள் .

மரை்கிறளயில் உட்ைொர்ந்து அெறன ெறல மூலம்

தூை்கிை் ைொப் பொை் றிய அந் தப் பபண் பெறு யொருமில் றல.
அன் று மொறல அெனுை்குச் சங் கு விை் ை பபண் தொன்
அெள் . இரவில் ைறரை்கு ெரும் முதறலைறளப்
பிடிப் பதை் ைொை அப் படி ெறல விரிப் பது ெழை்ைபமன் றும்
அன் று அந் த ெறல அெறனை் ைொப்பொை் ை
உதவியதை் ைொைத் தொன் பபருறமப் படுெதொைவும் அந் தப்
பபண் அெனிடம் கூறினொள் .

"பபண்பண! உன் பபயறர நொன் அறிந்து

பைொள் ளலொபமொ?" என் று அெளுறடய ெறளை்
ைரங் ைறளத் தன் இரு றைைளொலும் பை் றிை் ைண்ைளில்
ஒை் றிை் பைொண்டு நன் றி சுரை்ைத் தழுதழுை்கும் குரலில்
பைட்டொன் இரொசசிம் மன் .

பசந் தொமறரப் பூை்ைள் பபொன் ை அந் தப் பபண்ணின்

புைங் றைைறளத் பதன் பொண்டி நொட்டு இளெரசன் சிந்திய
ஆனந் தை் ைண்ணீர ் துளிைள் நறனத்தன.

"என் பபயர் மதிெதனி" என் று தறல குனிந்து

நொணத்பதொடு பசொன் னொள் அந்தப் பபண்.

"மதிெதினி! மொறலயில் ஈரொயிரம் பபொை் ைழஞ் சுைறள

ெொங் கிை் பைொண்டு இந் த ஒரு ெலம் புரிச் சங் றை எனை்குை்
பைொடுத்தொய் ! இப்பபொபதொ எத்தறன ஆயிரம் பபொை்
ைழஞ் சுைள் பைொடுத்தொலும் ஈடொைொத என் உயிறரபய
எனை்கு மீட்டுை் பைொடுத்திருை்கிைொய் !"

"ஐயொ! பபொை் ைழஞ் சுைளுை்ைொைபெ எல் லொை்

ைொரியங் ைறளயும் மனிதர்ைள் பசய் து விடுெதில் றல.
இதயத்துை்ைொை - மனிதத் தன் றமை்ைொைச் பசய் து
தீரபெண்டிய சில பசயல் ைளும் உலகில் இருை்கின் ைன!"
மதிெதனியின் குரலில் உருை்ைம் நிறைந் திருந் தது.

அெர்ைள் புன் றன மரத்தின் அடர்ந்த கிறளயிபலபய

அமர்ந்து பநடுபநரம் பபசிை் பைொண்டிருந் தொர்ைள் . கீபழ
தொழம் புதர்ைளில் பதடிை் பைொண்டிருந் தெர்ைளும்
ஏமொை் ைத்பதொடு திரும் பிப் பபொய் விட்டொர்ைள் .

"ஐயொ! இனி நொம் கீபழ இைங் ைலொம் " என் ைொள் மதிெதனி.
இரொசசிம் மன் மிரண்ட பொர்றெயொல் அெள் முைத்றதப்
பொர்த்தொன் .

மதிெதனி அெனுறடய பயம் நிறைந் த பொர்றெறயை்

ைண்டு சிரித்தொள் .

அபத சமயத்தில் மரத்தடியில் , "மதிெதனீ!... மதிெதனீ!

எங் பை, எங் பையிருை்கிைொய் ? மரை் கிறளயிபலபய
உைங் கிவிட்டொயொ?" என் று கீபழ ஓர் ஆண் குரல் இறரந்து
கூப்பிட்டது.

----------

33. மகாமண்டதலசுவைை்

இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பைொள் றள பபொன பசய் திறய

அம் பலென் பெளொன் ெந் து கூறிய பபொது எல் பலொரும்
அறதை் பைட்டு அதிர்ச்சியறடந் தொர்ைள் . ஆனொல்
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிபயொ அதிர்ச்சிறய விட
அதிைமொை விழிப்பும் , முன் பனச்சரிை்றையும் பபை் ைொர்.
தொம் பபொறுப் பும் , திைறமயும் , சூழ் சசி
் யும் ஒருங் பை
அறமந் த ஒரு மைொமண்டபலசுெரர் தொன் என் பறத அந்த
விநொடியில் அெர் பசய் த ைொரியத்தொல் நிரூபித்து விட்டொர்.
அம் பலென் பெளொன் பசய் திறயத் பதரிவித்த பபொது
அெர்ைபளல் லொம் எந்த இடத்தில் இருந் தொர்ைபளொ அந் த
இடத்தின் பெளிெொயிை் ைதவுைறள உடபன அறடத்து
உட்புைமொைப் பூட்டிை் பைொண்டு ெருமொறு நொரொயணன்
பசந் தறன அனுப்பினொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி.
அெருறடய பசயல் எல் லொருை்கும் வியப்றப அளித்தது.
சிலருை்கு அர்த்தமை் ைதொைவும் பட்டது? சிலருை்குப்
பயமொைவும் இருந்தது. நம் பியின் ைட்டறளப்படி உடபன
ைதறெப் பூட்டிை் பைொண்டு ெந் து விட்டொன் பசந் தன் .
மைொமண்டபலசுெரர் என் ன பசொல் லப் பபொகிைொபரொ
என் று எல் லொரும் அெருறடய முைத்றதபய பொர்த்தொர்ைள் .
அந் த முைத்திலும் , ைண்ைளிலும் ஆழம் ைொணமுடியொத
அறமதி பதரிந்தது.

மைொரொணி ெொனென் மொபதவி, தளபதி ெல் லொளபதென் ,

நொரொயணன் பசந் தன் , ைரெந் தபுரத்திலிருந்து ெந் த தூதன் ,
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பைொள் றள பபொன
பசய் திறயை் கூை ெந் த அம் பலென் பெளொன் முதலிய
முை்கியமொன ஆட்ைபள அப் பபொது அந் த இடத்தில்
இருந் தனர். அெர்ைள் ஒெ் பெொருெர் முைத்றதயும் நின் று
நிதொனித்துத் தனித் தனிபய ஏறிட்டுப் பொர்த்தொர்
இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி. பமபலொட்டமொைப்
பொர்ை்கின் ை சொதொரணப் பொர்றெயன் று அது! முைத்றத,
ைண்ைறள, அறெ இரண்டின் மூலமொை உள் ளத்றதப்
பொர்ை்கின் ை அழுத்தமொன பொர்றெ அது. மறழ
பபய் ெதை் கு முன் பூமியில் ஏை் படுகின் ை ஒருெறைப்
புழுை்ைம் பபொல் பபரிய பபச்சுைறள எதிர்பொர்த்து நிை் கும்
சிறிய அறமதி அங் பை நிலவியது. ஆனொல் , அந்த
அறமதியின் ைொல எல் றல சில விநொடிைள் தொன் . அறதை்
ைறலத்துை் பைொண்டு மைொமண்டபலசுெரரின் ைணீபரன் ை
குரல் எழுந் தது. "மைொரொணியின் முன் னிறலயில்
இெர்ைளுை்பைல் லொம் , இெர்ைளுை்கு மட்டுபமன் ன?
எனை்கும் , தங் ைளுை்கும் கூட எச்சரித்து அறிவுறுத்த
பெண்டிய முை்கியமொன பசய் தி ஒன் று உண்டு."

இறதச் பசொல் லிவிட்டு நம் பி சிறிது நிறுத்திை் பைொண்டு

எல் பலொருறடய முைங் ைறளயும் பொர்த்தொர். பின் , மீண்டும்
பதொடர்ந்தொர். "பதசத்றதை் ைொப்பொை் றுெதை் கு முன் னொல்
இரைசியங் ைறளை் ைொப்பொை் றுெதை் கு நொம் பதரிந்து
பைொள் ள பெண்டும் . நமை்குள் பதொல் விைள் , பலவீனங் ைள்
இருை்ைலொம் . ஆனொல் அெை் றை நம் முறடய எதிரிைள்
அறிந் து பைொள் ளும் படியொை விட்டு விடை்கூடொது. இப் பபொது
நொன் பெண்டிை் பைொள் ெபதல் லொம் இதுதொன் .
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் அரசுரிறமப் பபொருள் ைள்
ைளவு பபொன பசய் தி நம் றமத் தவிர மை் ைெர் பசவிைளில்
பரெவிடொமல் பொதுைொை்ைப்பட பெண்டும் .
ைரெந் தப் புரத்திலிருந்த ெந் த பசய் தியும் அப் படிபய.
ைளறெை் ைண்டுபிடிை்ைவும் , பறைெர் பறடபயடுப்றபச்
சமொளிை்ைவும் பெண்டிய ஏை் பொடுைறள நொம் பசய் ய
பெண்டும் . ஆனொல் நொம் பசய் யும் எல் லொ ஏை் பொடுைளும்
நமை்குள் இருை்ை பெண்டும் . இப் பபொது நொம் இருை்கும்
இந் தை் ைட்டடத்தின் ெொயிை் ைதவுைறள நொன் அறடை்ைச்
பசொல் லிவிட்படன் . பிைரிடம் பசய் திறயச் பசொல் லிவிட
மனத்தில் ஏை் படும் ஆெறலபயொ ெொய் த்துடிப்றபபயொ
நொன் அறடை்ை முடியொது. நீ ங் ைள் எல் பலொரும்
பபொறுப்புள் ளெர்ைளொை நடந் து பைொள் ளுங் ைள் ."

"மைொமண்டபலசுெரருறடய இந் த பெண்டுபைொள்

நம் முறடய நன் றமை்ைொைபெ என் பறத நீ ங் ைள்
எல் பலொரும் விளங் கிை் பைொண்டிருப்பீர்ைள் . ெயதும் ,
அனுபெமும் உள் ள அெர் ைட்டறளைறள என்
ைட்டறளைளொைபெ நிறனத்துப் பபொை் ை பெண்டியது
உங் ைள் ைடறம" என் று அறதயடுத்து மைொரொணி
ெொனென் மொபதவியொர் கூறினொர். எல் பலொரும் சிறல
பபொல் அடை்ைமொை நின் று பைொண்டிருந் தொர்ைள் .
மைொமண்டபலசுெரறர எதிர்த்து மடை்கி என் பனன் னபெொ
குறுை்குை் பைள் விைபளல் லொம் பைட்ை பெண்டுபமன் று
துடிதுடித்துை் பைொண்டிருந் த தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்குை் கூட அப் பபொது பபச நொ எழவில் றல.

எப் பபொதும் , எெர் முன் னிறலயிலும் , சிரிப் பும்

குறும் புமொைத் தன் பபச்சுைளொல் பொதி - தன் பதொை் ைத்தொல்
பொதி என் று நறைச்சுறெயறலைறளை் கிளப் பிை்
பைொண்டிருை்கும் நொரொயணன் பசந் தன் இருை்குமிடம்
பதரியொமல் நின் று பைொண்டிருந் தொன் . எதிபர
இருப்பெர்ைளின் ெொறயயும் , புலன் உணர்வுைறளயும்
ைட்டி விடுகிை ஆை் ைல் உலைத்தில் மிைச் சிலருறடய ைண்
பொர்றெை்பை உண்டு. அப்படிப்பட்ட ைண்ைறளப்
பபை் ைெர்ைள் ெொயில் வீரபமொழிைளும் , றையில் ெொளும்
இல் லொமபல ைண்ைளொல் ைொரியத்றதச் சொதித்துை்
பைொள் ெொர்ைள் . ைண்ைள் என் ை ஒபர புலனுணர்ெொல்
மட்டுபம உலைத்றத அளந்து எறட பபொட்டு நிறுத்திவிடும்
மைொசொமர்த்தியை்ைொரர்ைள் அெர்ைள் . அந் தச்
சொமர்த்தியத்தின் சொயல் பதன் பொண்டி நொட்டு
மைொமண்டபலசுெரரிடம் இருந் தது.

"நுண்ணியம் என் பொர் அளை்கும் பைொல் ைொணுங் ைொல்

ைண்ணல் ல தில் றல பிை."

என் று மைொமண்டபலசுெரறரப் பபொன் ைெர்ைறள

நிறனத்துத்தொன் திருெள் ளுெப் பபருந் தறையொர்
அழைொைப் பொடிறெத்தொர் பபொலும் .

மறழை்ைொலத்து மங் கிய நிலவு பபொல் மைொரொணி

ெொனென் மொபதவியின் முைத்தில் ைெறலைள் பதங் கி
நின் ைன. அந் த முைத்தில் ஏை் ைனபெ நிரந் தரமொைத்
பதங் கிவிட்ட ைெறல ஒன் று உண்டு. அது றைம் றமை்
ைெறல. ைணெறன இழந் த ைெறல. சுட்டுவிரலொல் கீறிய
ைறுப் புை்பைொட்றட பமலும் ைட்றட விரலொல் கீறிப்
பபரிதொை்கினொை் பபொல் அந்தப் பறழய ைெறல புதிய
ைெறலைளொல் விரிெறடந்திருந்தது. ஏபதொ ஒரு பசொைை்
ைனவில் ஆழ் ந்திருப் பது பபொல் பமொட்டுெறளறய
பெறித்துப் பொர்த்துை் பைொண்டு வீை் றிருந்த
மைொரொணிறயத் தம் பபச்சுை் குரலொல் ைெனம்
திரும் பும் படி பசய் தொர் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி.

"மைொரொணி! இது பலெறையிலும் பசொதறனைள் நம் றமச்

சூழ் கின் ை ைொலம் . இந் த நொட்டின் நன் றமை்கும் ,
பொதுைொப்புை்கும் ஏை் ை எறதயும் பசய் கின் ை
அதிைொரங் ைறள முன் பப நீ ங் ைள் எனை்குை்
பைொடுத்திருை்கிறீர்ைள் . இப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில்
அெை் றைப் பூரணமொைப் பயன் படுத்த பெண்டிய சமயம்
என் றன பநொை்கி ெந் திருை்கிைது."

"மைொமண்டபலசுெரருை்கு எந் த உரிறமறயயும்

எப் பபொதும் நொன் மறுத்ததில் றலபய?"
ெொனென் மொபதவியிடமிருந்து சுருை்ைொமொைவும்
விநயமொைவும் மறுபமொழி பிைந்தது.

"தங் ைள் அன் புள் ளம் மறுப் பறியொதபதன் று நொன்

அறிபென் . இருந்தொலும் நிறலறமறயை் கூறிவிட
பெண்டியது என் ைடறம." இந் தச் பசொை் ைறளச் பசொல் லும்
பபொது புன் னறை - அல் ல, புன் னறை பசய் ெது பபொன் ை
சொயல் மைொமண்டபலசுெரரின் முைத்தில் நிலவி நின் ைது.
மைரொணி மறுபடியும் அெர் முைத்றத நிமிர்ந்து பொர்த்தொர்.
தயை்ைத்பதொடு பைட்டொர்: "மைொமண்டபலசுெரபர!
இரொசசிம் மறன இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து உடபன
அறழத்து ெர ஏை் பொடு பசய் ெதொைை் கூறினீர ்ைபள...?"

ெொனென் மொபதவியின் இந் தை் பைள் வி அெறரச் சிறிது

அதிர்ச்சிை்குள் ளொை்கியிருை்ை பெண்டும் . அெர்
தயங் கினொர். மிடுை்கு நிறைந் த அெருறடய நிமிர்ந்த
பொர்றெயில் சை் பை பசொர்வு நிழலொடி மறைந் தது.

"மைொரொணி! நொன் அறதப் பை் றித் தங் ைளிடம்

தனிறமயில் சிறிது பநரம் பபச பெண்டும் . புதிதொை ெந்த
பசய் திைள் சிறிது குழப்பத்றத உண்டொை்கிவிட்டன...!"

"இந் தச் பசய் திைளுை்கும் நீ ங் ைள் இரொசசிம் மறன

அறழத்து ெருெதை் கும் என் ன சம் பந் தபமொ?"

"இப் பபொது இந் த இடத்தில் இந் தச் சூழலில் தங் ைளிடம்

அறதப் பபச இயலொதெனொை இருை்கிபைன் . தயவு பசய் து
என் றனப் பபொறுத்தருள பெண்டும் . நொம் தனிறமயில்
மட்டும் தொன் பபச முடிந் த பசய் தி அது!"

மைொரொணி பதில் பபசவில் லல.

"பசந் தொ! ைதவு மூடியிருை்ை பெண்டிய அெசியம் இனி

பமல் இல் றல. ைதறெத் திைந்துவிடு."

மைொமண்டபலசுெரரின் ஆறணப்படி மூடிப் பூட்டிய

ைதவுைறளச் பசந் தன் அெசர அெசரமொைத் திைந் து
விட்டொன் .

"மைொரொணி! இபதொ நம் றமச் சுை் றி நிை் கும் இெர்ைள்

ஒெ் பெொருெருை்கும் பபொறுப்றபப் பபசி ஒப் பறடத்து
அனுப்பிவிட்டு நொன் மறுபடியும் இங் பை ெருகிபைன் .
குமொர பொண்டியறரப் பை் றி அப் பபொது நொம் பபசலொம் ."

ெொனென் மொபதவி மைொமண்டபலசுெரருறடய பபச்றசை்

பைட்டுத் தறலயறசத்தொர். உணர்ச்சியும் , விருப் பமும் ,
நம் பிை்றையின் மலர்ச்சியும் இல் லொத பெை் றுத்
தறலயறசப்பொை அது இருந் தது.
அங் கிருந் தெர்ைளில் மைொரொணியொறரத் தவிர
மை் ைெர்ைள் பின் பதொடர அரண்மறனயில் தொம்
தங் கியிருந் த விருந்தினர் மொளிறைை்குப் புைப்பட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர். தயங் கித் தயங் கிப் பின் பதொடரும்
ஆட்ைபளொடு அெர் அங் கிருந் து பெளிபயறி நடந்து பசன் ை
ைொட்சி நிமிர்ந்த பொர்றெயும் இரொஜ ைம் பீரமும்
பபொருந் திய ெயதொன கிழட்டுச் சிங் ைபமொன் று சில இளம்
புலிைள் பின் பதொடர அெை் றை எங் பைொ அடை்கி
அறழத்துச் பசல் லுெது பபொலிருந்தது.

அந் தப்புரத்திலும் , ைன் னிமொடத்திலும் இருந்த

அரண்மறனப் பபண்ைள் கூட்டமொைப் பலைணித்
துெொரங் ைளின் ெழியொைவும் , பமல் மொடங் ைளில் நின் று
பைொண்டும் இந் தை் ைொட்சிறய பெடிை்றை பொர்த்தனர்.
விடிந் ததும் விடியொததுமொை மைொமண்டபலசுெரர், தளபதி
முதலிய பபரிய பபரிய ஆட்ைபளல் லொம்
அந் தப்புரத்துை்குத் பதடிெந்து அெசரமொை
மைொரொணிறயச் சந் தித்துவிட்டுத்
திரும் பபெண்டுபமன் ைொல் விஷயம் ஏபதொ
பபரியதொைத்தொன் இருை்ை பெண்டும் என் று
அெர்ைளுை்குத் பதொன் றியது. தளபதியின் தங் றை
பைெதியும் அதங் பைொட்டொசிரியரின் மைள் விலொசினியும்
கூட அந் தை் ைொட்சிறயப் பரபரப்புடன் பொர்த்தொர்ைள் .

இெர்ைளுை்கு ஏை் பட்ட பரபரப்றபப் பபொல் அல் லொமல்

முன் பப சில இரைசியங் ைள் பதரிந் திருந்த ைொரணத்தொல்
ெண்ணமைள் புென பமொகினிை்கு அதிைமொன பரபரப் பும் ,
பீதியும் ஏை் பட்டிருந் தன. தறமயன்
அரண்மறனயிலிருந்து எங் பையொெது பெளிபயறிச்
பசன் று விடுெதை் குமுன் அெறன ஒருமுறை சந் திை்ை
பெண்டும் பபொல் இருந்தது தளபதியின் தங் றை
பைெதிை்கு.

இப்படியொை, அதிைொறலயில் அந் தப்புரத்தில்

மைொரொணியின் தனி மொளிறையில் நடந்த கூட்டத்தில்
என் ன பபச்சுைள் நடந் தன என் ை பசய் தி எங் கும்
பரெொவிடினும் , ஒரு பரபரப் பும் மர்மமொன பீதியும்
அரண்மறனயில் பரவிவிட்டிருந் தன. முை்கியமொனெர்ைள் ,
முை்கியமில் லொதெர்ைள் , ைொெல் வீரர்ைள் , சொதொரணப்
பபண்ைள் எல் லொரும் அரண்மறனை்குள்
ஒருெருை்பைொருெர் சந் தித்துை் பைொள் ளும் பபொது இறதப்
பை் றிபய பபசிை் பைொண்டொர்ைள் . ைொதும் ைொதும் றெத்தொை்
பபொல் ெொய் ைளும் , ைொதுைளும் இந் தச் பசய் திறயப் பரப்பி
விட்டன.

எல் பலொறரயும் அறழத்துை் பைொண்டு விருந்து

மொளிறைை்குச் பசன் ை இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
இரண்படொரு நொழிறைை்குப் பின் ஒெ் பெொருெறரயும்
ஓபரொர் ைொரியத்துை்ைொை பெளிபய அனுப்பினொர்.
மைொமண்டபலசுெரருறடய ஆறண பபை் று அந்த
மொளிறையிலிருந்து பெளிபயறிய ஒெ் பெொர் முைத்திலும்
ஒெ் பெொரு விதமொன உணர்ச்சியின் சொயல் படிந்திருந்தது.
சிரிப் பு, சீை் ைம் , ைடறம, பணிவு - இன் னும் அெர்ைள்
அனுப்பப்பட்ட பநொை்ைங் ைளும் , பசன் ை திறசைளும்
பபொலபெ அெர்ைளுறடய பநஞ் சத்து எண்ணங் ைளும்
ஒன் றுை்பைொன் று பெறுபட்டனெொை இருந் தன.

மைொமண்டபலசுெரருறடய ைட்டறளப்படி எல் பலொரும்

அெரெர்ைள் அனுப்பிய இடத்துை்கு உடபன புைப் பட்டு
விட்டனர். ஆனொல் தளபதி ெல் லொளபதென் மட்டும்
உடபன புைப் படவில் றல. மைொமண்டபலசுெரர் தன் றன
அனுப்பிய பெறல அெசரமொயினும் அெசரமொை அென்
கிளம் பவில் றல. அந் தப்புரத்திலிருந் த தன் தங் றை
பைெதிறயயும் , அரண்மறனயில் மறைந்திருந்த
ஆபத்துதவிைள் தறலெறனயும் அந் தரங் ைமொைச்
சந் தித்து ஏபதொ பபசிய பின் பப அென் கிளம் பினொன் .
---------------

34. கனவு கரலந் ேது

அன் றைை்குப் பபொழுது புலர்ந்த பபொது இறடயொை் று

மங் ைலம் , இறடயொை் று மங் ைலமொை இல் றல. அந்தத்
தீவில் பசொைமும் , ஏமொை் ைமும் , ஏை்ைமும் ஒன் று பசர்ந்து
நிரம் பிவிட்டது பபொல் ஒருெறை அறமதி பரவியிருந்தது.
மைொமண்டபலசுெரரின் மொளிறை, சொவு நடந்து விட்ட வீடு
பபொல் ைறளயில் லொமல் ைொட்சியளித்தது. றெைறையில்
அங் கு ஒலிை்கும் ெழை்ைமொன இன் னிறசை் ைருவிைளின்
மங் ைல ஒலி பைட்ைவில் றல. மொளிறையிலுள் ள சிென்
பைொவிலில் அடிைள் மொர் ஊனும் , உயிரும் உருகும்
ெண்ணம் பொடும் திருப் பள் ளி எழுச்சிப் பொடல் ைளின்
பூபொளப் பண்பணொலி பைட்ைவில் றல. மொளிறைறயச்
சுை் றியிருந் த நந் தெனங் ைளில் பூத்திருந் த பூை்ைள் யொரும்
பைொய் ெொரின் றிை் கிடந் தன.

பபண்ைளின் றைெறள ஒலி, பொதங் ைளின் சிலம் பபொலி,

ைதவுைறளத் திைந்து மூடும் ஓறச, முரசுைளின் முழை்ைம் ,
சங் குைளின் ஒலி, ைன் னி மொடத்துை் குமரி நங் றையரின்
குதூைலமொன ைலைலப் பு - எதுவும் , எங் கும் இன் று அளவிட
முடியொத துன் பத்துள் அடங் கி ஒடுங் கி முழுகி விட்டது
பபொலிருந்தது தீவு முழுெதும் . ைன் னி மொடத்து
ெொசை் படியில் ைன் னத்தில் றையூன் றித் துயரபம உருெொை
வீை் றிருந் தொள் குழல் பமொழி. தூங் கி விழித்த பசொர்வு கூட
இன் னும் மொைவில் றல அெள் முைத்தில் . தூை்ைத்தில்
ைறலந் திருந் த ைரிகுழல் ைொபதொரங் ைளிலும் , முன்
பநை் றியிலும் சுருண்டு ெறளயமிட்டிருந்தது. உைங் கி
விழித்த இளஞ் சிெப்புப் படிந் த ைண்ைளின் பசருகினொை்
பபொன் ை ஒடுங் கிய பொர்றெயில் அலுப்பும் ஓர் அழகு
மயை்ைத்றத உண்டொை்கியது. பைலின் ஒளி மருவி
உைெொடிய அந் தித் தொமறர பபொல் பசொைம் மருவித்
துெண்ட அந் த முைத்தில் இனம் புரியொத ஏை்ைம்
பதரிந்தது. அறத விட அதிைமொை ஏமொை் ைம் பதரிந்தது.

புைத்தொய நொட்டு அரண்மறனயில் கூை் ைத் தறலெர்

கூட்டத்துை்ைொைப் பபொயிருந்த தன் தந்றதை்கு அம் பலென்
பெளொன் மூலமொை நடந் த பசய் திறயச் பசொல் லி
அனுப்பிவிட்டு பமபல என் ன பசய் ெபதன் று திறைத்து
வீை் றிருந் தொள் அெள் . இதயம் எண்ணங் ைளின்
சுறமைளொல் ைனத்தது. இன் ப துன் ப
உணர்ச்சிைபளல் லொம் பொழொய் ப் பபொன மனித
இதயத்துை்குத்தொன் உண்டு பபொலிருை்கிைது. அெள் ைண்
பொர்றெை்கு முன் னொல் பநை் றைை்கு இருந் தது பபொலபெ
இன் றும் பைளியொறு ைெறலயின் றி ஓடிை்
பைொண்டிருந்தது. ைறரபயொரத்துை் பைொன் றை பைொத்துை்
பைொத்தொைப் பபொன் பூத்திருந் தது. மரை்கிறளயில்
பைறெைள் மகிழ் சசி ் ை் குரல் எழுப்பிை் பைொண்டிருந் தன.
'பநை் றிரவு பைொள் றள பபொனறதப் பை் றி இறெ சிறிதொெது
பபொருட்படுத்தினெொ? சிறிதொெது ைெறலப் பட்டனெொ?' -
குழல் பமொழி பநடு மூச்சு விட்டொள் . 'உணரத் பதரிந் த
உள் ளத்துை்குத் தொன் துன் பபமல் லொம் !' தனை்குள் அெள்
முணுமுணுத்துை் பைொண்டொள் .

அெள் இருந் த நிறலறயப் பொர்த்த பபொது அருகில்

பநருங் ைபெொ, ஆறுதல் கூைபெொ, துணிவின் றி
அஞ் சினொர்ைள் உடனிருந் த பணிப் பபண்ைள் .

சுந் தர முடியும் , வீரெொளும் , பபொை் சிம் மொசனமும்

பைொள் றள பபொன துயரத்துை்கு பமல் தன் னுறடய உள் ளம்
பைொள் றள பபொன துயரம் பபரிதொை இருந்தது அெளுை்கு.
துைவுை் பைொளத்தில் மறைந்து நின் ை அந்த இளறமயின்
சிரிை்கும் முைத்றத, திரண்ட பதொள் ைறள, பரந் த மொர்றப,
உருபெளியில் ஒன் ைொை்கி நிறுத்திை் ைண்ைறள மூடிை்
பைொண்டு பொர்ை்ை முயன் ைொள் குழல் பமொழி. ைண்முன்
இருப்பெறர விழித்துை் பைொண்டொல் தொன் பொர்ை்ை
முடியும் ! ைண்முன் இல் லொதெறரபயொ ைண்ைள் மூடிை்
பைொண்டொல் தொபன பொர்ை்ை முடிகிைது? புைை்ைண்ணொல்
எதிரில் இருப் பெறரப் பொர்ை்கும் பபொது அைை்ைண்
மூடுகிைது. அைை்ைண்ணொல் எங் பைொ இருப்பெறர
நிறனவில் பைொணர்ந்து பொர்ை்ை முயலும் பபொது
புைை்ைண்ைள் தொபம மூடிை் பைொள் கின் ைன. தியொனம்
பசய் யும் பபொது தன் தந் றத ைண்ைறள மூடிை் பைொள் ளும்
ைொட்சி குழல் பமொழிை்கு நிறனவு ெந் தது. துைவியொை
ெந் தெர் யொர் என் று தன் உள் ளத்துை்குப் புதிதொைத்
பதரிந் த உண்றமபயொடு அெர் அழறையும் இறணத்து
எண்ணிப் பொர்த்த பபொது அெளுை்கும் ஏை்ைம் ஏை்ைமொை
ெந் தது. பசொந் தை்ைொரன் தனை்குச் பசொந் தமொன
பபொருள் ைறள எடுத்துை் பைொண்டு பபொனறதை் பைொள் றள
என் று ஒப் புை் பைொள் ள அெள் மனம் தயொரொயில் றல.
பசொந் தமில் லொத அெள் உள் ளத்றதயும் புதிதொைச்
பசொந் தமொை்கிை் பைொண்டு பபொனறதை் பைொள் றள என் று
பசொல் லொமல் பெறு எப்படிச் பசொல் ெது? எப்படிை்
குறிப்பிடுெது? தன் தந் றத கூை் ைத் தறலெர்
கூட்டத்துை்ைொை அரண்மறனை்குப் புைப்பட்டுப் பபொனபின்
துைவிை்கும் , தனை்கும் இறடபய நடந் த பபச்சுை்ைறள -
நிைழ் சசி
் ைறளை் கூடியெறர அெரிடம் கூைொமல்
மறைத்து விடுெபதன் று தீர்மொனித்துை் பைொண்டிருந் தொள்
அெள் . துைவிை்கு மொளிறைறயச் சுை் றிை் ைொட்டியது,
அப்படிச் சுை் றிை் ைொட்டும் பபொது அெறரப் பை் றித் தொன்
அறிந் த ஒரு பபரிய உண்றம, அதன் பின் அரசுரிறமப்
பபொருள் ைள் றெத்திருந் த அறைை்கு அெறர அறழத்துச்
பசன் ைது ஆகிய நிைழ் சசி
் ைறளபயல் லொம் தன்
தந் றதயிடம் கூறினொல் அெர் தன் றனபய பைொபித்துை்
பைொள் ெொபரொ என் ை அச்சம் உள் ளூர அெளுை்கு
இருை்ைத்தொன் பசய் தது.
'துைவி இன் னொபரன் ை உண்றம தனை்கும் முன் பப தன்
தந் றதை்குத் பதரியொமல் இருந்திருை்ைொது. அன் று
விழிஞத்திலிருந்து அறழத்து ெரும் பபொபத அெருை்கு அது
பதரிந்து தொன் இருை்கும் . பெண்டுபமன் பை என் னிடம்
அெர் அறத மறைத்திருை்ைலொம் !' - நிறனை்ை நிறனை்ை
என் பனன் னபெொ பசய் தது, மனம் குழம் பியது
குழல் பமொழிை்கு.

ஒபர இடத்தில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டு, சிந் தறனறயை்

குழப்பிை் பைொண்டிருந் த அெளுை்குப் றபத்தியம் பிடித்து
விடும் பபொலிருந் தது. ைெறலைளும் , மனை் குழப் பமும் ,
அதிைமொை உள் ள சமயங் ைளில் பசுறமயொன பசொறலைள் ,
மலர்ை்கூட்டங் ைள் , நீ ர்ப்பிரெொைங் ைள் இெை் றைப்
பொர்த்தொல் சிறிது நிம் மதி உண்டொகும் . சிறு
பருெத்திலிருந் பத அப் படி ஒரு பழை்ைம் அெளுை்கு. தந் றத
எதை் ைொெது அெறளை் ைண்டித்தொல் , பதொழிைபளொடு
எந் தை் ைொரணத்திலொெது பிணை்கு ஏை் பட்டொல் ,
நந் தெனத்துை்பைொ, பைளியொை் ைங் ைறரை்பைொ பபொய் த்
தனியொை உட்ைொர்ந்து விடுெொள் அெள் . ைண்ணுை்பைட்டிய
தூரம் பசுறமறய, நீ ர்ப்பரப்றப அல் லது
மறலத்பதொடறரப் பொர்த்துை் பைொண்டு இருந் தொல் அறெ
மனத்றதப் புதுறமயொை்கி அனுப்பிவிடுகின் ைன. பித்துப்
பிடித்தொை் பபொல் ைன் னிமொடத்து ெொசலில் அமர்ந்திருந்த
குழல் பமொழி எழுந் திருந் து பெளிபய நடந்தொள் .
மொளிறைறய சுை் றியிருந் த பதொட்டங் ைளில் , மலர்
ெனங் ைளில் , மண்டபங் ைளில் , ஆை் ைங் ைறரயில் , இன் னும்
எங் பைங் பைொ தன் மன நிம் மதிறயத் பதடி உலொவினொள்
அெள் . அைத்தின் நிம் மதி புைத்தில் கிறடப்பதை் குப்
பதிலொை ஒெ் பெொர் இடமும் ஒெ் பெொரு நிறனறெ
உண்டொை்கிை் பைொண்டிருந்தது.

ெசந் த மண்டபம் ைண்ைளில் பதன் பட்ட பபொது அெர்

அங் பை தங் கியிருந்தது நிறனவுை்கு ெந் தது. நீ ரொழி
மண்டபத்தினருபை அெள் பசன்ை பபொது அெர் அங் பை
நீ ரொடியறத நிறனத்தொள் . நந் தெனத்தில் நுறழந்து
மலர்ைறளப் பொர்த்த பபொது அெருறடய ெழிபொட்டுை்ைொை
மலர் பைொய் தறத நிறனத்துை் பைொண்டொள் . ெசந்த
மண்டபத்து மலர்ச்பசொறல ெழிைளில் அெபரொடு
விறளயொட்டுத்தனமொைப் பபசிை் பைொண்ட
பபச்சுை்ைறளபயல் லொம் எண்ணினொள் .
நண்பைலின் உச்சி பெயில் பமபலறிை் ைொயும் ெறரயில்
அப்படிபய தன் நிறனவின் றித் திரிந் து பைொண்டிருந் தொள்
அந் தப் பபறதப் பபண். இனிறமயொன, நல் ல ைனவு
ஒன் றைை் ைண்டு பைொண்டிருந் த பபொது யொபரொ முரட்டுத்
தனமொை அடித்துத் தட்டி எழுப்பிை் ைறலத்து விட்டது
பபொன் றிருந் தது அெளுறடய நிறல.

அதை் கு பமல் பணிப் பபண்ைள் ெந்து ெை் புறுத்தி

அறழத்துச் பசன் று நீ ரொடச் பசய் தனர். உணவு பைொள் ளச்
பசய் தனர். தன் விருப்பமின் றி அெர்ைளுறடய
ெை் புறுத்தலுை்ைொை அெள் நீ ரொடினொள் ; உண்டொள் .
வீரர்ைளும் பமய் ைொெை் பணிபுரிபெொரும் அரசுரிறமப்
பபொருள் ைள் ைளவு பபொய் விட்டனபெ என் று ைலங் கிப்
பபொய் ச் பசய் ெதறியொது திறைத்திருந்தனர். அெபளொ
உள் ளம் ைளவு பபொய் விட்டபத என் று உன் மத்தம்
பிடித்தெள் பபொலிருந் தொள் .

நீ ண்ட பைல் பநரம் எப் படிபயொ சிறிது சிறிதொைை் ைழிந்தது.

பொல் ெொய் ப் பிறைப் பிள் றளறய இடுப் பில் எடுத்துை்
பைொண்டு பைல் என் னும் ைணெறனப் பறிபைொடுத்த
பமை் றிறசப் பபண் புலம் பும் மொறல பநரம் ெந் தது. இருள் ,
ஒளிறயச் சிறிது சிறிதொை விழுங் ைத் பதொடங் கியிருந் தது.
முதல் நொளிரவு நடந் துவிட்ட பைொள் றளயொல் அரண்டு
பபொயிருந் த ைொெல் வீரர்ைள் அன் றும் பயந் து பபொய்
ஏரொளமொன ைொெல் ஏை் பொடுைறளச் பசய் திருந் தொர்ைள் .
மொளிறையின் எல் லொப் பகுதிைளிலும் ெசந் த மண்டபம்
உட்படச் சிறிதும் இருளின் றித் தீபங் ைறள எரிய
விட்டிருந் தொர்ைள் . பபொழுது விடிகிைெறர அெை் றை
எெரும் அறணை்ைை் கூடொபதன் று முன் எச்சரிை்றை
பசய் யப் பட்டிருந்தது.

மொளிறையின் நொன் கு புைமும் பைளியொை் ைங் ைறரறய

ஒட்டினொை் பபொல் சுை் றிலும் ஆயுதபொணிைளொை வீரர்ைள்
நிறுத்தி றெை்ைப் பட்டொர்ைள் . ெழை்ைமொன மொளிறைப்
படறைத் தவிர புதிய படகுைபளொ, ஆட்ைபளொ
அனுமதிை்ைப் படை் கூடொபதன் று ைடுறமயொை உத்தரவிடப்
பட்டிருந்தது.

ைளவு பபொனபின் மறுநொள் பசய் யப் படும் அந் தப்

பொதுைொப்பு ஏை் பொடுைறளப் பொர்த்த பபொது
குழல் பமொழிை்குச் சிரிப் புத்தொன் ெந் தது. ைொெலுை்கு
ஆட்ைள் நிறுத்தி றெை்ைப்படொத இடங் ைள் பைளியொை் று
நீ ர்ப்பரப் பும் , ைறரபமலிருந் த உயரமொன மரங் ைளின்
உச்சிைளும் தொன் . ைறரபயொரமொை இரண்டு மூன் று பொை
தூரத்துை்கு ஒருெரொை நிறுத்தி றெை்ைப் பட்டிருந் த ைொெல்
வீரர்ைள் பெளிச்சத்துை்ைொைப் பிடித்துை் பைொண்டிருந்த
தீப்பந் தங் ைள் தீறெச் சுை் றிை் ைறர பநடுைை்
ைொர்த்திறைச் பசொதி எடுத்தது பபொல் தூரப் பொர்றெை்குத்
பதொன் றியது. வீரர்ைள் ஒருெருை்பைொருெர் எச்சரிை்றை
பசய் து பைொள் ளுகிை பொரொை் குரபலொறச இரவின்
அறமதியில் அறல அறலயொைப் பரவி எதிபரொலித்தது.

உைை்ைம் ெரொத குழல் பமொழி ைன் னிமொடத்து முைப்பில்

அமர்ந்து இெை் றைபயல் லொம் பொர்த்துை்
பைொண்டிருந் தொள் . ைொறல அரும் பி பைபலல் லொம்
நிறனெொகி மொறல மலர்ந்த பநொய் அெள் துயிறலை்
பைடுத்து உட்ைொரச் பசய் திருந் தது. உட்ைொர்ந்திருந் ததும்
வீண் பபொைவில் றல. சை் று பநரத்துை்பைல் லொம் ஒரு
பணிப் பபண் ஓடி ெந்து "நொரொயணன் பசந்தனும் ,
அம் பலென் பெளொனும் தங் ைறளப் பொர்ப்பதை் ைொை
அரண்மறனயிலிருந்து ெந் திருை்கிைொர்ைள் " என் று
கூறினொள் .

"எப் பபொது ெந் தொர்ைள் ?" என் று வியப் புடன் அந் தப்
பபண்றணை் பைட்டொள் குழல் பமொழி.

"இப் பபொதுதொன் படகிலிருந்து இைங் கி ெந்து

பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . தங் ைறள அெசரமொைச் சந்திை்ை
பெண்டுமொம் ."

"இப் பபொது எங் பை இருை்கிைொர்ைள் ?"

"மொளிறையின் கீழ் ப்பகுதியில் பமய் ை்ைொெல் வீரர்ைளிடம்

ஏபதொ பபசிை் பைொண்டு நிை் கிைொர்ைள் ."

"அங் பைபய இருை்ைச் பசொல் ! இபதொ நொபன ெருகிபைன் ."

பணிப் பபண் இறதப் பபொய் ச் பசொல் ெதை் குை் கீபழ

இைங் கிச் பசன் ைொள் . சில விநொடிைளில் குழல் பமொழியும்
கீபழ இைங் கிச் பசன் ைொள் .

பொதி இைங் கிச் பசன் று பைொண்டிருை்கும் பபொபத

நொரொயணன் பசந் தன் யொரிடபமொ இறரந் து பபசிை்
பைொண்டிருப்பது அறரகுறையொை அெள் ைொதில்
விழுந் தது.

"யொறரச் பசொல் லி என் ன ஐயொ குை் ைம் ?

மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் விை்கு அெர் அதிைமொைச்
பசல் லம் பைொடுத்து பைடுத்து விட்டதொல் ெந்த
விறனதொன் இெ் ெளவும் " - பசந் தனுறடய இந் தச்
பசொை் ைறளை் பைட்டு நடந்து பைொண்டிருந் தெள்
அப்படிபய திறைத்துப் பபொய் நின் ைொள் .
--------

35. தநஞ் ேதமனும் கடல் நிரறய...

கிபழ மணை் பரப்பிலிருந்து மதிெதனியின் பபயறரச்

பசொல் லி யொபரொ அறழை்கும் குரறலை் பைட்டு முைத்தில்
ைலெரம் பதொன் ை அெறளப் பொர்த்தொன்
குமொரபொண்டியன் . 'இரவு பநரத்தில் ைடபலொரத்துத்
தனிறமயில் உயரமொன மரை்கிறளயின் பமல் அப்படி ஓர்
அழகிய பபண்பணொடு நிை் கும் இறளஞறன மூன் ைொெது
மனிதன் பொர்த்தொல் எெ் ெளவு தெைொைை் ைை் பறன பசய் து
பைொள் ள முடியும் ?' இறத நிறனை்கும் பபொது ஒரு
துன் பத்திலிருந்து நீ ங் கி இன் பனொரு துன் பத்தில் சிை்கிை்
பைொண்டுவிட்டது பபொன் ை உணர்ச்சி அெனுை்கு
ஏை் பட்டது. அென் அஞ் சினொன் . அந் த அச்சம் அெனுறடய
முைத்தில் , பொர்றெயில் , பபச்சில் பெளிப்பட்டுத்
பதரிந்தது.

"மதிெதனி! கீபழயிருந்து யொபரொ உன் றனை்

கூப்பிடுகிைொர்ைபள?"

"பெறு யொருமில் றல. என் தந்றத தொன் . பநரமொயிை் பை

என் று என் றனத் பதடிை் பைொண்டு ெந் திருை்கிைொர்."

"ஐபயொ! இந் த நிறலயில் உன் பனொடு என் றன இங் பை

பொர்த்தொல் என் ன நிறனத்துை் பைொள் ெொர்?"

அெனுறடய பைள் வியின் உட்பபொருள் விளங் ைொதெள்

பபொல் அென் முைத்றதச் சொதொரணமொைப் பொர்த்தொள்
அெள் . பின் பு பமல் லச் சிரித்தொள் . சிறிது சிறிதொைச்
பசந்நிை மலர் பபொல் நடு இதழில் மலர்ந்த அந் தச் சிரிப்பு
இதழ் முடியும் இடத்தில் ெலது ைன் னத்தில் ஒரு சிறு
குழியொைத் பதங் கி மறைந் தது. அெள் சிரிை்கும்
பபொபதல் லொம் பதன் படும் அந் த நளினச் சுழிப் பு
சிரிப் பின் இங் கிதங் ைறளபயல் லொம் பமொத்தமொை ஒன் று
பசர்த்துை் ைொட்டும் இறுதி முத்திறரயொை அறமந் தது.
எதிபர நின் று ைொண்பெரின் எண்ணங் ைறளத் பதை்கிச்
சிறைப் பிடிை்கும் அந்த இங் கிதச் சிரிப்பில் சை் பை கிைங் கி
நின் ைொன் இரொசசிம் மன் .

அப் பபொது இரண்டொெது முறையொைை் கீபழயிருந்து அெள்

தந் றத அெறள இறரந்து கூப்பிடும் ஒலி எழுந்தது.

"மதிெதனீ! பபசொமல் நீ மட்டும் கீபழ இைங் கிப் பபொய் விடு.

நொன் இப்படிபய மரை்கிறளயில் ஒளிந்து பைொண்டு
விடுகிபைன் ."

அெனுறடய குரலில் இருந் த நடுை்ைத்றதயும் ,

பதை் ைத்றதயும் உணர்ந்து அெள் மீண்டும் புன் முறுெல்
பூத்தொள் . அெனுை்பைொ இறரந்து பபசபெ நொ எழவில் றல.
அென் பயந் தொன் .

"ஏன் தொன் இப்படிப் பயப்படுகிறீர்ைபளொ நீ ங் ைள் ?

மரியொறதயொை என் பனொடு கீபழ இைங் கி
ெரப்பபொகிறீர்ைளொ? அல் லது நொன் கீபழ இைங் கிப் பபொய்
'மரத்தில் ஒரு திருடன் ஒளிந் து பைொண்டிருை்கிைொன் ' என் று
என் தந்றதயிடம் பசொல் லட்டுமொ?"

"ஐபயொ பெண்டொம் பபண்பண! நொபன ெந்து விடுகிபைன் ."

முதலில் மரை்கிறளயிலிருந்து கீபழ இைங் கிை் ைொல்

றெத்துை் பைொண்டு றைறய நீ ட்டிை் குமொரபொண்டியறன
இைை்கி விட்டொள் அெள் .

மரத்திலிருந்து முன் பின் அறிமுைமில் லொத இறளஞன்

ஒருெபனொடு தம் பபண் இைங் குெறதை் ைண்டு ஒன் றும்
விளங் ைொமல் திறைப்பும் சிறிது சினமும் அறடந் தொர் கீபழ
நின் று பைொண்டிருந் த மதிெதனியின் தந்றத.

"அப் பொ! இெர் தொன் நமது ெலம் புரிச் சங் றை விறலை்கு

ெொங் கியெர்" என் று அெறன இழுத்துை் பைொண்டு பபொய் த்
தன் தந்றதை்கு அறிமுைம் பசய் து றெத்தொள் . சிறு
குழந் றத வீட்டில் பபரியெர்ைளுை்குத் பதரியொமல்
ைண்படடுத்த விறளயொட்டுப் பபொம் றமறய அடை்ை
முடியொத ஆறசத் துடிப் பபொடு பபரியெர்ைளிடம்
பைொண்டு பபொய் ை் ைொட்டுெது பபொன் ை மகிழ் சசி
் த் துள் ளல்
மதிெதனியிடம் இருந் தது. முதறலை்கு ெறல விரித்துை்
பைொண்டு மரத்தின் பமல் ைொத்திருந்தது, அப் பபொது அென்
எெரொபலொ துரத்தப்பட்டு ெறலயின் குறுை்பை ஓடி ெந்தது,
அெறனை் ைொப் பொை் றுெதை் ைொைத் தொன் ெறலறயத்
தூை்கியது ஆகிய எல் லொ நிைழ் சசி் ைறளயும் ஒபர மூச்சில்
தன் தந்றதயிடம் பசொல் லிவிட்டொள் அெள் .

விெரங் ைறளை் பைட்டுத் பதரிந் து பைொண்ட பின் புதொன்

அந் த மனிதருறடய முைத்தில் மலர்ச்சிறயை் ைொண
முடிந் தது.

"விறலமதிப்பை் ை இந் தச் சங் றை ெொங் குெதை் கு யொர்

ெரப் பபொகிைொர்ைள் என் று பநடுநொட்ைள் ைொத்திருந் பதொம் .
இத்தறன நொட்ைளுை்குப் பிைகு நீ ங் ைள் அந் தப்
பொை்கியத்றத அறடந் திருை்கிறீர்ைள் " என் று பசொல் லிை்
பைொண்பட குமொரபொண்டியனின் றையிலிருந் த சங் றை
ெொங் கி பமலும் கீழும் திருப்பிப் பொர்த்தொர். பின் பு அந் தச்
சங் றை றெத்திருப்பெருை்கு அதனொல் என் பனன் ன
நன் றமைள் ஏை் படும் என் பறத விெரித்துவிட்டு அறத
அெனிடம் திருப் பிை் பைொடுத்து விட்டொர்.

ைணை்குப் பொரொமல் பபொை் ைழஞ் சுைறள அள் ளிை்

பைொடுத்து ெலம் புரிச் சங் றை விறலை்கு ெொங் கிய அென்
எந் த நொட்றடச் பசர்ந்தென் , எந் த நைரத்தில் ெசிப் பென் ,
என் ன பபயரினன் என் பறதபயல் லொம் அறிந்து
பைொள் ெதில் அதிை ஆர்ெம் ைொட்டினொர் மதிெதனியின்
அருறமத் தந் றத.

'ைொவிரிப் பூம் பட்டினத்தில் ஏபதொ ஒரு பபரிய பபொன்

ெணிைரின் புதல் ென் ' என் று அெர் நம் பும் விதத்தில்
பபொய் பசொல் லித் தப்பித்துை் பைொண்டொன்
குமொரபொண்டியன் . பமலும் பதொடர்ந்து அெர் பைட்ட
பைள் விைளுை்கு ஒெ் பெொரு பபொய் யொை மனத்துை்குள்
உருெொை்கித் தடுமொை் ைமின் றி பெளியிட்டுை்
பைொண்டிருந் தொன் அென் . பழகிவிட்டொல் பபொய் றயை் கூட
அழைொைச் பசொல் ல முடிகிைது. மொபபரும் ைை் பறனை்
ைொவியங் ைறளப் பறடத்த மைொ ைவிைபள அந் த
பெறலறயத் திைம் படச் பசய் திருை்கும் பபொது
பதன் பொண்டித் தமிழ் இளெரசனொல் மட்டும் முடியொமல்
பபொய் விடுமொ?

"திருட்டுப் பயபம இல் லொத இந் தத் தீவில் உங் ைறள யொர்,
எதை் ைொைத் துரத்திை் பைொண்டு ெந் தொர்ைள் ? அெர்ைளொல்
உங் ைளுை்கு எத்தறைய துன் பம் பநர இருந்தது?" என் று
மதிெதனியின் தந் றத அெறனை் பைட்ட பபொது, "தீவின்
ைறரபயொரமொைப் பபொய் ை் பைொண்டிருந்பதன் . என்
றையிலிருந் த இந் தச் சங் றைப் பறிப் பதை் ைொைபெொ
என் னபெொ, யொபரொ சிலர் என் றனத் துரத்திை் பைொண்டு
ெந் தொர்ைள் . உங் ைள் பபண் மட்டும் என் றனை்
ைொப்பொை் றியிரொ விட்டொல் நொன் அெர்ைளிடம் சிை்கிை்
பைொள் ள பநர்ந்திருை்கும் . உங் ைள் பபண் மதிெதனிை்கும்
நொன் மிைவும் நன் றி பசலுத்தை் ைடறமப் பட்டிருை்கிபைன் "
என் று அெரிடம் கூறினொன் அென் . அப் பபொது அென்
ைண்ைளின் ைறடபயொரத்தில் மிதந் த ைள் ளை் குறும் புப்
பொர்றெ அெள் பமல் பசன் ைது. அந் தப் பொர்றெயின்
விறளெொை அெள் பூத்த புன் னறை படர்ந்து இதழ் ை்
பைொடியில் சுழித்து மறைந்தது.

"ஐயொ! பபரியெபர! உங் ைள் பபண் துணிவு மிகுந் தெள் "

என் று அெறளயும் அருகில் றெத்துை் பைொண்பட
அெரிடம் பிரமொதமொைப் புைழத் பதொடங் கினொன்
குமொரபொண்டியன் .

"சிறு ெயதிலிருந் பத தொயில் லொமல் ெளர்ந்தெள் . இன் னும்

விறளயொட்டுப் புத்தி பபொைவில் றல. துடுை்குத்தனம்
அதிைமொை இருை்கிைது. நிறனவு பதரிந்து பபொறுப் பு ெர
பெண்டுபம என் று தொன் எனை்கு இறடவிடொத ைெறல."

பபரியெர் அெனிடம் குறைபட்டுை் பைொண்டொர். பபசிை்

பைொண்பட மூெரும் அங் கிருந் து நடந் தொர்ைள் .

தன் தந்றதை்குப் பை்ைத்தில் துள் ளிை் குதித்து நடந்து ெந் த

அெள் , தொய் மொனுை்குப் பை்ைத்தில் ெரும் குட்டி மொன்
பபொல் பதொன் றினொள் .

"அப் பொ, முதறலை்ைொை ெறல விரித்துை் ைொத்திருந்தது

தொன் மீதம் . ஒரு முதறல கூட ெரவில் றல. இந் த மனிதர்
ெறலயில் விழுந்து பநரத்றத வீணொை்கியிரொவிட்டொல் ஒரு
முதறலயொெது தப்பித் தெறி ெந்திருை்கும் ." பபசொமல்
நடந்து பைொண்டிருந்த அெறனப் பபச றெை்ை நிறனத்த
மதிெதனி தன் பசொை் ைளொல் ெம் புை்கு இழுத்தொள் .

"தொன் பசய் த குை் ைத்துை்கு பிைர் பமல் பழி சுமத்துெது

தொன் பசம் பெழத் தீவின் நறடமுறை ெழை்ைபமொ?
தறலபதறிை்ை ஓடிை் பைொண்டிருந் தெறன ெறலை்குள்
இழுத்துச் சுருை்கி பமபல தூை்கியது அல் லொமல் என் பமல்
பழி கூைவும் பசய் கிைொபய?"

"அபட அப் பொ! ஒரு ெொர்த்றத பசொல் ெதை் குள் இெருை்கு

எெ் ெளவு பைொபம் ெருகிைது பொருங் ைள் அப் பொ!"

"பபொதும் ! விறளயொட்டுத்தனமொை எறதயொெது பபசிை்

குறும் பு பசய் ெபத உனை்கு ெழை்ைமொைப் பபொயிை் று."

தந் றதயின் ெொர்த்றதைளிலிருந் த ைண்டிப் பின் ைடுறம

அெள் பபச்சுை்கு அறணயிட்டது. மூெரும் பபசொமல்
ைறரபயொரமொைபெ நடந் தொர்ைள் .

"நீ ங் ைள் எந் த இடத்துை்குப் பபொை பெண்டும் ? உங் ைளுை்கு

ெழி பதரியொவிட்டொல் நொங் ைள் உடன் ெந்து
ைொண்பித்துவிட்டுப் பின் பு வீடு பசல் பெொம் " என் ைொர்
பபரியெர்.

"பெண்டொம் நொபன பபொய் ை் பைொள் பென் . அபதொ

ைடபலொரத்தில் நிை் கிைபத ஒரு ைப் பல் , அதை் கு அருகில்
ைறரயில் எங் ைள் கூடொரம் " என் று கூறிவிட்டு
இருெரிடமும் விறடபபை் றுை் பைொண்டு புைப்படத்
தயொரொனொன் குமொரபொண்டியன் . ைறடசியொை அந் தப்
பபண்ணின் முைத்றத ஒரு முறை ைொணும் அெொபெொடு
அென் ைண்ைள் திரும் பிய பபொது அெள் ைண்ைள்
அதை் ைொைபெ ைொத்திருப்பது பபொல் அெறனப் பருகிை்
பைொண்டிருந் தன. "இங் கிருந் து என் றைை்கு உங் ைள் ைப்பல்
புைப் படுகிைது?" என் று பபரியெர் பைட்டொர்.

"நொறள றெைறையில் நொங் ைள் புைப் படுகிபைொம் ."

"மைந் து விடொதீர்ைள் . எத்தறனபயொ எண்ணங் ைளுை்கு

நடுபெ எங் ைறளயும் நிறனவு றெத்துை் பைொள் ளுங் ைள் .
திரும் பும் பபொது உங் ைள் ைப் பல் இந் தப் பொறதயொை
ெந் தொல் உங் ைறள மீண்டும் சந்திை்கும் ெொய் ப்றப
எங் ைளுை்கு அளியுங் ைள் " - பபரியெர் தழுதழுை்கும்
குரலில் பெண்டிை் பைொண்டொர்.
"உங் ைறள நிறனப்பதை் ைொை நொன் அதிைம் துன் பப்பட
பெண்டியபதயில் றல, பபரியெபர! இந் தச் சங் கு என்
றையில் இருை்கிை ெறரயில் உங் ைறளயும் உங் ைள்
பபண்றணயும் நொன் நிறனை்ைொமல் இருை்ை முடியொது.
இறதை் ைொணும் பபொது, தீண்டும் பபொது, ஒலிை்கும் பபொது
உங் ைறள நிறனத்து மகிழ் பென் ."

"அதுதொன் எங் ைளுை்குப் பபருறம! பபொய் ெொருங் ைள் .

ெணை்ைம் ." பபரியெரும் , மதிெதனியும் றைகூப்பி
ெணங் கி விறட பைொடுத்தனர். நீ ண்ட பசம் றமயொன
தொமறரப் பூை்ைள் இரண்டு அளெொை, அழைொை
ஒன் றுபட்டுை் குவிந்தது பபொல் குவிந் த மதிெதனியின்
கூப்பிய ைரங் ைறள, அெை் றின் ைொட்சிறய அப் படிபய தன்
நிறனவில் பதித்துை் பைொண்டு திரும் பி நடந் தொன்
குமொரபொண்டியன் . பபொகும் பபொது றையிலிருந் த சங் றை
மொர்பபொடு அறணத்துை் பைொண்டொன் . அென் மனத்தில்
என் ன நிறனத்துை் பைொண்டு அறதச் பசய் தொபனொ?
இரண்டு ெழிைளிலும் பசன் ை நொன் கு ைண்ைள் சிறிது
பதொறலவு பசல் ெதை் குள் எத்தறன முறைைள் திரும் பிப்
பொர்த்துை் பைொண்டன என் று ைணை்கிட்டுச் பசொல் ல
இயலொது.

குமொரபொண்டியனுை்கும் , மதிெதனிை்கும் தறரயில்

நடப் பதொைபெ நிறனவில் றல. ெொனில் நிலவில் மிதப்பது
பபொல் ஒரு பூரிப்பு. அெர்ைளின் ைண்ைள் சந் தித்துை்
பைொண்ட அந் தச் சில விநொடிைள் என் றுபம நிறலை்கும்
விநொடிைள் ; மைொைவிைறளப் பொடறெை்கும் விநொடிைள்
அறெ.

எதிபர சை்ைபசனொபதி பதடிை் பைொண்டு ெந்திருை்ைொ

விட்டொல் குமொரபொண்டியனுை்குச் சுய நிறனவு ெர
இன் னும் எெ் ெளவு பநரமொகியிருை்குபமன் று பசொல் ல
முடியொது.

"இளெரபச! நீ ங் ைள் நொறளை் ைொறலயில் பயணம் பசய் ய

பெண்டியறத மைந்து இப்படிச் சுை் றிை் பைொண்டிருந் தொல்
உடல் என் ன ஆகும் ? பபொகும் பபொது பசொல் லிை்
பைொள் ளொமல் பெறு பபொய் விட்டீர்ைள் . இரவில்
பநரங் பைட்ட பநரத்தில் நொன் எங் பை ெந்து உங் ைறளத்
பதடுபென் ?"
"ைடல் ஓரமொைச் சிறிது பதொறலவு உலொவி விட்டு ெந் பதன் .
பைலில் உைங் கி விட்டதொல் எனை்கு உைை்ைம் ெரவில் றல."

பபொன இடத்தில் நடந் த நிைழ் சசி

் றய அென்
சை்ைபசனொபதியிடம் கூைவில் றல. இருெரும் கூடொரத்தில்
பபொய் ப் படுத்துை் பைொண்டொர்ைள் .

இரவு பநரங் ைழித்துப் படுத்துை் பைொண்டதனொல்

ைொறலயில் விடிந் த பபொது பபொழுது ெழை்ைத்றத விட
விறரெொைபெ புலர்ந்து விட்டது பபொலிருந் தது.
சை்ைபசனொபதி விறரெொைபெ பயண
ஏை் பொடுைறளபயல் லொம் முழுறமயொைச் பசய் து
றெத்திருந் தொர். பபொழுது புலர்ந்தும் , புலரொமலும்
மங் ைலமொை இருந் த பநரத்தில் அெர்ைளுறடய ைப் பல்
புைப் பட்டது. ைொறல பநரத்தின் மணத்பதொடு கூடிய ஒரு
ெறைை் குளிர்ை்ைொை் று பசம் பெழத் தீவின் உயிர்ை்
குலத்றதை் பைொஞ் சம் பைொஞ் சமொை எழுப் பிை்
பைொண்டிருை்கும் சமயத்தில் அெர்ைள் அங் கிருந்து
கிளம் பி விட்டொர்ைள் . குமொரபொண்டியனும்
சை்ைபசனொபதியும் ைப்பலின் பமல் தளத்துத் திைந்த
பெளியில் நின் று பைொண்டிருந் தொர்ைள் . பமபல
றெைறையின் ெொனபெளி பெண்ணீலப் பட்டு விரிப்றபப்
பபொல் படர்ந்து கிடந்தது. அந் த பெண்ணீலத் துணியின்
கீபழ அடிபயொரத்து பநருப்பு நிைத்தில் சிெப் புச் சரிறை
மினுமினுப்பது பபொல் சூரியன் உதயமொகியது.

இளெரசன் இரொசசிம் மனின் றையிலிருந் த பபொன் னிை

ெலம் புரிச் சங் கு அடிெொனத்து ஒளிறய ெொங் கி உமிழ் ந்து
ெண்ணம் ைொட்டியது. ஆட்டமின் றி பமல் ல நைர்ந்து
பைொண்டிருை்கும் ைப்பலின் தளத்தில் நின் று பைொண்டு
அந் த அழறைச் சுறெப்பதை் கு ஆறசயொை இருந் தது
அெனுை்கு.

அந் தச் சங் குதொன் அென் மனதுை்கு எெ் ெளவு

நிறனவுைறளை் பைொடுத்து உதவுகிைது? அதன் நிைத்றத
மட்டும் பிரித்து நிறனத்தொல் அெனுை்கு மதிெதனியின்
நிைம் நிறனவுை்கு ெருகிைது. அதில் பதிந்துள் ள முத்துைள்
அெள் சிரிப்பு. பெழங் ைள் அெள் இதழ் ைள் . சங் கு
ெறளந்து திருகும் இடத்திலுள் ள சுழிப்பு அெள் சிரிை்கும்
பபொது ைன் னத்தில் விழும் சுழிப்பு. அதன் கூம் பிய
பதொை் ைம் அெள் றைைள் பசலுத்திய ெணை்ைம் . அந் தச்
சங் றை ஏந்தி நிை் கும் அென் உள் ளங் றைைளுை்கு
அெறளபய ஏந் திை் பைொண்டிருப்பதொை ஓர் இனிய பிரறம.

ைறரயிலிருந்து யொபரொ றைதட்டிை் கூப்பிடும் ஒலி

மங் ைலொைை் பைட்டது. சங் றை ஏை்ைத்பதொடு பொர்த்துை்
பைொண்டிருந் த இரொசசிம் மன் நிமிர்ந்து திரும் பிப்
பொர்த்தொன் . தீவின் ைறரயிலிருந் து மணல் திட்டு ஒன் றில்
மதிெதனி இரண்டு றைைறளயும் உயர்த்திை் பைொண்டு
நின் ைொள் . அெள் பதரிந் தொள் . அெளுறடய பசொை் ைள்
அெனுை்குை் பைட்ைவில் றல. அெள் தனை்கு விறட
பைொடுை்ை ெந் தறதத் தொன் ைண்டு பைொண்டறத எந் தை்
குரலொல் , எந் த அறடயொளத்தொல் அெளுை்குத்
பதரிவிப்பபதன் று பதரியொமல் தயங் கினொன்
இரொசசிம் மன் . ைப்பல் நைர நைர அெள் உருெம் சிறிது
சிறிதொை மங் கியது.

அபத பபொல் அென் உருெமும் அெள் ைண்ைளுை்கு

மங் கியிருை்கும் . அென் உயிறரை் ைொப் பொை் றி உதவிய
அந் தப் பபறதப் பபண் தன் பநஞ் சின் அன் றபபயல் லொம்
திரட்டிை் பைொண்டு ெந்து அெனுை்கு விறட
பைொடுை்கிைொள் . அறத ஏை் றுை் பைொண்ட நன் றிறய அென்
எப் படித் பதரிவிப் பது? ெொர்த்றதைளில் கூறினொல் அந் த
ஒலி அெள் பசவிைளில் அறடெதை் கு முன் ைடல் ைொை் று
ெொரிை்பைொண்டு பபொய் விடும் . அெறளப் பபொல் றைைறள
ஆட்டித் பதரிவிை்ைலொபமன் ைொல் அறதப் பொர்த்து,
"திரும் பிப் பபொ!" என் று அெறளத் துரத்துெதொை அெள்
தப் பர்த்தம் பசய் து பைொள் ெொபளொ என் ை பயம்
உண்டொயிை் று அெனுை்கு.

குமொரபொண்டியன் இப்படிை் குழம் பிை் பைொண்டிருந்த

பபொது அென் றையிலிருந் த ெலம் புரிச் சங் கு அெனுை்குச்
சமய சஞ் சீவியொைப் பயன் பட்டது. அதன் ஊதுெொயில் தன்
இதழ் ைறளப் பபொருத்தி, மூச்றச அடை்கிப் பலங் பைொண்ட
மட்டும் ஊதினொன் . அந் தச் சங் பைொலி ைறரறய
எட்டியிருை்கும் என் பதில் சந் பதைபம இல் றல. அெறன
நிறனத்து பநஞ் சில் ஆழம் ெறர ெை் றிை் பைொண்டிருை்கும்
ஒரு பபறத பபண்ணின் உள் ளை் ைடறல அந் தச்
சங் பைொலி பரிபூர்ணமொை நிறைத்துப் பபொங் ைச்
பசய் திருை்கும் என் பதில் ஐயமில் றல.
ைப் பல் பெகு தூரம் ெந் து பசம் பெழத் தீவின் பதொை் ைம்
மங் கி மறைந் த பின் னும் , 'நொன் இன் னும் பலமுறை இந் தத்
தீவுை்கு ெர பெண்டும் . எந் த ெறையிபலொ நொன் தள் ள
முடியொத, தவிர்ை்ை முடியொத ஒரு ைெர்ச்சி என் றன இந் தத்
தீவுை்கு மறுபடியும் ெரபெண்டுபமன் று நிறனை்ைச்
பசய் கிைது' என் று எண்ணிப் பபருமூச்சு விட்டொன்
குமொரபொண்டியன் . "இளெரபச! பெய் யில் அதிைமொகுமுன்
கீழ் த் தளத்துை்குப் பபொய் விடலொம் , ெொருங் ைள் " என் ைொர்
சை்ைபசனொபதி.

(பாண்டிமாதேவி - முேல் பாகம் முற் றிற் று)

பாண்டிமாதேவி - இைண்டாம் பாகம்
1. தபாருரநப் புனலாட்டு விழா

அன்றைை்குை் ைொறலயில் பபொதிய மறலை்குை்

கிழை்பை ைரெந்தபுரை் பைொட்டத்தில் பபொழுது புலரும்
பபொது ைதிரெனுை்கு அடை்ை முடியொத ஆெல்
உண்டொகியிருை்ை பெண்டும் . றெைறையில்
ெழை்ைத்றத விடச் சை் று முன்பொைபெ உதயம்
ஆகிவிட்டது பபொலிருந்தது.

சில நொட்ைளொை இறடவிடொத மறழ. பபொதிய

மறலயின் எழிலொர்ந்த நீ லை் பைொடுமுடிைறளை்
ைொண முடியொதபடி எப் பபொதும் ைருபமைங் ைள்
திறரயிட்டுை் ைவிந்திருந்தன. ஆபெசம் பிடித்து ஓடும்
பபய் பைொண்ட பபண்ைறளப் பபொல்
ஆறுைபளல் லொம் ைறரமீறிப் பபொங் கி ஓடிை்
பைொண்டிருந்தன. சந்தனமும் , பசந்தமிழும் ,
மந்தமொருதமும் எந்தப் பபொதிய மறலயில்
பிைந்தனபெொ அபத பபொதிய மறலயில் தொன்
பபொருறநயும் பிைந்தொள் . அருவிைளொை இைங் கும்
ெறர பிைந்த வீட்டில் சுதந்திரமொை இருை்கும் ைன்னிப்
பபண் பபொலிருந்தொள் அெள் . தறரயில் இைங் கிய
பின்பபொ, புை்ைைம் பசல் லும் மணப் பபண்ணின்
அடை்ைமும் , ஒபர பநறிறய பநொை்கி நடை்கும் பண்பும்
அெளுை்கு ெந்து விட்டன. ைணென் வீடொகிய ைடறல
அறடெதை் கு முன் அெள் தொன் இரு ைறரயிலும்
எத்தறன ைொட்சிைறளை் ைொணப் பபொகிைொள் ? விண்
முைட்றட பநருடும் பைொபுரங் ைள் , மண்ணில்
புறதயும் குடிறசைள் , பபரிய மரங் ைள் , சிறிய
நொணை் புதர்ைள் , அழுை்கு நிறைந்த மனிதர்ைள் ,
இன்னும் எத்தறன எத்தறனபயொ? பபொகிை ெழியில் ,
குை் ைொலத்து மறல முைட்டிலிருந்து குதித்துை் குறும்
பலொறெ நறனத்து ெரும் சித்திரொநதித் பதொழி
பபொருறநறயத் தழுவிை் பைொள் கிைொள் .
பபொருறநை்குப் பபொகும் ெழிை்குத் துறண கிறடத்து
விடுகிைது.
பபொகிை ெழிபயல் லொம் பபொருறநை்கு நல் ல
ெரபெை் புதொன். மலரும் மொறலயும் தூவுபெொர்,
மங் ைல ெொழ் தப ் தடுப் பபொர், ெொசறனத் தூள் ைறள
ெொரியிறைப் பபொர், எல் பலொரும் அெறளப்
பபொை் றினொர்ைள் . அது புனலொட்டு விழொை் ைொலம் .
பருெத்தில் பபய் த அந்த மறழயொல் தொன் எெ் ெளவு
நன்றமைள் . அந்த பமல் மறழ பபய் திரொவிட்டொல்
பைொை் றைத் துறையில் முத்துச் சிப் பிைள்
விறளபெய் தொமல் பபொயிருை்கும் . சிப் பிைள்
விறளவின்றிச் சலொபத்தில் (முத்துை்குளி
நறடபபறும் இடம் ) முத்துை்குளி நின்று பபொனொல்
பதன்பொண்டிப் பபரரசுை்கு ெருெொய் குறையும் .
ைரெந்தபுரத்து உை்கிரன் பைொட்றடை் குறுநிலபெள்
பதன்பொண்டிப் பபரரசுை்கு அடங் கி நடப் பதொை
ஒப் புை் பைொண்ட நொளிலிருந்து பைொை் றைத்
துறைறயயும் , முத்துச் சலொபத்றதயும் நிர்ெொைம்
பசய் யும் பபொறுப் பு அெனிடம் அளிை்ைப் பட்டிருந்தது.

ஆண்டுபதொறும் பபொருறநயில் புதுப்புனல் பபருகி

அது பொயும் பகுதிபயல் லொம் பசுறமயும் , ெளமும்
பரவி நிை் கும் நல் ல பருெத்தில் பைொை் றை
முத்துை்குளி விழொ பதொடங் கும் . அன்று
ைரெந்தபுரத்துச் சிை் ைரசன் தன் பரிெொரங் ைபளொடு
பைொை் றைை்கு ெருெொன். சுை் றுப் புைங் ைளிலிருந்து
திரள் திரளொை மை்ைள் கூடுெொர்ைள் .
உள் நொட்டிலிருந்தும் ைடலுை்கு அப் பொலுள் ள
நொடுைளிலிருந்தும் பபரிய பபரிய ெொணிைர்ைள்
முத்துை்ைறள விறல பபசி ெொங் கிச் பசல் ல
ெருெொர்ைள் . பைொை் றையில் திருவிழொை் கூட்டம்
பபரிதொைை் கூடி விடும் .

'ைடலொடி மறலபயறுதல் ' என்று ஒரு பறழய மரபு.

பைொை் றையின் முத்துை்குளி முடிந்ததும் ,
ைரெந்தபுரத்தொர் பபொதியமறலச் சொரல் ெறர
பசன்று பபொருறநயில் நீ ரொடி மீள் ெது ெழை்ைம் .
பபொருறந ைடபலொடு ைலை்கும் இடத்துை்குச் சை் று
ெடை்பை பைொை் றை முத்துச் சலொபம்
அறமந்திருந்தது.

பைொை் றைத் துறையில் ைறரயின் மணை் பரப் பப

பதரியொமல் கூடொரங் ைளும் மை்ைள் கூட்டமும்
நிறைந்திருந்தன. இன்னிறசை் ைருவிைள் முழங் கின.
ெொழ் தப் தொலி அதிர்ந்தது. முத்துை் குளிப் புை்பைனை்
குறித்த மங் ைல பெறளயும் ெந்தது. துறையின்
முன்புைத்தில் சலொபத்துை்கு அருபை ைரெந்தபுரத்துச்
சிை் ைரசன் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் நின்ைொன். அென்
பை்ைத்தில் அெனுறடய பட்டத்தரசி அடை்ை
ஒடுை்ைமொை நின்ைொள் . அரச பரிெொரத்றதச்
பசர்ந்தெர்ைள் சூழ நின்ைொர்ைள் . விறல பபச
ெந்திருை்கும் பபருஞ் பசல் ெர்ைளொன ெணிைர்ைள்
இன்னும் சிறிது தள் ளி நின்ைொர்ைள் . பல விதமொன
பதொை் ைத்பதொடு கூடிய, பலபமொழிைள் பபசும் , பல
பதசத்து ெணிைர்ைள் அங் பை நிறைந்திருந்தனர்.
ைடல் ஓறசயும் , ெொத்தியங் ைளின் ஒலியும் ,
பலபமொழிை் குரல் ைளும் ைலந்து ஒபர ஒலிை்
குழப் பமொை இருந்தன. தண்ணீருை்குள் மூச்றச
அடை்கும் ஆை் ைல் ெொய் ந்த ைட்டிளங் ைொறளைளொன
இறளஞர்ைள் ெொட்டசொட்டமொன பதொை் ைத்பதொடு
ெரிறசயொை நின்ைொர்ைள் . அெர்ைள் தொம் முத்துை்
குளிை்ைொைை் ைடலில் மூழ் கும் பரதெ ெொலிபர்ைள் .
பளிங் ைொல் இறழத்பதடுத்துப் பபொருந்தினது பபொல்
உடை் ைட்டுள் ள அெர்ைள் பதொை் ைம் மனத்றதை்
ைெர்ந்தது.

சலொபத்துை்குப் பை்ைத்தில் இருந்த சிறிய பைொவிலில்

முத்துை் குளிப்பதை் கு முன் அெர்ைள் ெழை்ைமொை
ெழிபடும் ைடல் பதய் ெத்தின் சிறல இருந்தது.
முறைப் படி அறத ெழிபட்ட பின் பரதெ
இறளஞர்ைள் அரசறன ெணங் கிவிட்டு
ஒெ் பெொருெரொைை் ைடலில் குதித்தனர்.

அறதப் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த

பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின் பட்டத்தரசி, "எெ் ெளவு
துணிவு இந்த ெொலிபர்ைளுை்கு?" என்று வியப் புடன்
ைணெறன பநொை்கிை் கூறினொள் .
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அெள் கூறியறதை் பைட்டுச்
சிரித்தொன்.

"இப் படிச் சில ஆண்பிள் றளைள் துணிந்தொல் தொன்

உங் ைறளப் பபொன்ை பபண்ைளின் ைழுத்தில் முத்து
மொறல இருை்ை முடியும் ." அென் அெள் ைழுத்றத
ெறளத்துை் கிடந்த முத்து மொறலறயச் சுட்டிை்
ைொட்டிச் பசொன்னொன்.

"ஓபைொ! பபண்ைறள மட்டம் தட்டியொ பபசுகிறீர்ைள் ?"

"அப் படி ஒன்றுமில் றல! உலைத்தில் ஆண்

பிள் றளைள் அதிைத் துன்பத்தின் பபரில் அறடய
பெண்டிய பபொருள் ைபளல் லொம் பபண்ைளின்
பதறெைளொயிருை்கின்ைன என்று தொன் பசொல் ல
ெந்பதன்."

"அழகுள் ளெர்ைளுை்குத்தொபன அழைொன பபொருள் ைள்

பதறெ?" என்று தன் ைணெறனப் பபச்சில்
பென்ைொள் அந்தப் பட்டத்தரசி. சுை் றிலும் இருந்த
உயர்தர அரசொங் ை அதிைொரிைள் அரசனுை்கும்
அரசிை்கும் இறடபய நிைழ் ந்த இந்த நறைச்சுறெப்
பபச்றசத் சிரித்து ெரபெை் ைனர்.

ைடலில் மூழ் கிய இறளஞர்ைள் கிறடத்தமட்டில்

முத்துச் சிப் பிைறள அள் ளிை் பைொண்டு ெந்தொர்ைள் .
மறுபடியும் மறுபடியும் உடல் அலுப் பு அறடகின்ை
ெறரயில் மூழ் கிை் பைொண்பட இருந்தொர்ைள் . முத்து
ெணிைத்துை்ைொை ெரும் அயல் நொட்டு ெணிைர்ைளின்
ைப் பல் ைள் பமலும் பமலும் ெந்து பைொண்பட
இருந்தன. துறையில் ைப் பல் ைள் நிறுத்தப்
பபொதுமொன இடமின்றி ஒபர பநருை்ைமொை இருந்தது.
எனபெ ைடலில் ைண்ணுை்குத் பதன்பட்ட பதொறலவு
ெறர ைப் பல் ைளின் பொய் மரை் கூம் புைள் பதரிந்தன.
பல நொட்டுை் பைொடிைள் , பலவிதச் சின்னங் ைபளொடு,
பல நிைத்தில் அெை் றின் உச்சியில் பைந்தன. ெொனில்
ெட்டமிடும் பைறெை் கூட்டங் ைளுை்கும் அந்தை்
பைொடிைளுை்கும் பெறுபொடு பதரியொமல்
பொர்ை்கிைெர்ைள் மயை்ைமுறும் ெண்ணம் அறெ
அதிைமொயிருந்தன.

ஐந்தொறு நொழிறைைளுை்குப் பின் முத்துை்குளி

நின்ைது. அது ெறரயில் எடுத்த சிப் பிைள் அரசனுை்கு
முன்னொல் ெரிறசயொை குவிை்ைப் பட்டிருந்தன.
அெை் றிலிருந்து உயர்ந்த முத்துை்ைறள எடுத்து
அரசனிடம் பைொண்டு ெந்து பைொடுத்து
ெணங் கினொன் ஒரு ெயது முதிர்ந்த பரதென். அது
ஒரு ெழை்ைமொன மரியொறத. அந்த முத்துை்ைறளப்
பபை் றுை் பைொண்டு அரசன் ஏபதொ ஒரு குறிப் றப
நிறனப் பூட்டும் புன்னறைபயொடு தன்னுறடய
பட்டத்தரசியின் றையில் அறெைறளை்
பைொடுத்தொன்.

"ஆண் பிள் றளைள் அதிைத் துன்பப்பட்டு அறடயும்

பபொருள் ைபளல் லொம் பபண்ைளுை்பை ெந்து
பசர்கின்ைன!" - அெை் றை ெொங் கிை் பைொண்டு அெள்
குறும் பொைப் பபசினொள் .

"என்ன பசய் யலொம் ? உலைம் பரம் பறரயொை அப் படிை்

பைட்டுப் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கிைது!" - அென்
ெருத்தப் பட்டுச் பசொல் ெது பபொல் இந்த
ெொர்த்றதைறளச் பசொல் லி நடித்தொன்.

சுை் றி நின்ைெர்ைள் சிரிப் றப அடை்ை முடியொமல்

இறரந்பத சிரித்து விட்டொர்ைள் . பட்டத்தரசி சிறிது
நொணத்பதொடு தறலறயை் குனிந்து பைொண்டொள் .

சிப் பிைறள விறல பபசும் பநரம் ெந்தது. அதை் ைொை

அறமை்ைப் பட்டிருந்த கூடொரத்தில் ெொணிைர்ைள்
நூை் றுை் ைணை்கில் கூடினொர்ைள் .
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனும் அென் மறனவியும்
ைரெந்தபுரத்து அரண்மறனறயச் பசர்ந்த முை்கிய
அதிைொரிைளும் சிப்பிைளுை்கு அருபை இருை்றைைளில்
அமர்ந்திருந்தனர்.

மன்னர்ைளுை்கு ஈடொன பசல் ெச் பசருை்குள் ள சில

பபரிய ெொணிைர்ைள் மட்டும் முன்ெந்து றதரியமொை
விறல பைட்ை ஆரம் பித்தனர். அப்படி முன் ெந்த
பபரிய ெொணிைர்ைளின் பதொறை பத்துப்
பன்னிரண்டு பபருை்கு பமல் இருை்ைொது. அெர்ைளில்
இருெர் விறல பைட்ைத் பதொடங் கிய விதம் , பைட்கும்
பபொது ெொர்த்றதைறள பெளியிட்ட முறை - எதுவும்
மரியொறதயொைத் பதரியவில் றல. எடுத்பதறிந்த
பபச்சும் , குதர்ை்ைமும் அெ் விருெரும்
வியொபொரத்துை்குப் புதியெர்ைபளொ என்று நிறனை்ைச்
பசய் தன. எல் பலொருறடய ைெனமும் அந்த இருெர்
பமல் நிறலத்தன. அப் படி நடந்து பைொண்டொர்ைள்
அெர்ைள் . இறதபயல் லொம் பொர்த்த
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பபொறுறமயொை இருந்தொன்.

"எங் ைள் நொட்டிலும் முத்துை்குளிை்கிபைொம் ! ஆனொல்

இெ் ெளவு அநியொய விறலை்கு விை் றுை்
பைொள் றளயடிப்பதில் றல."

"நீ ங் ைள் எந்த நொடு?"

"ஏன் அறதச் பசொன்னொல் தொன் எங் ைளுை்கு முத்து

விை் பீர்ைபளொ?"

"அப் படி இல் றல. முத்துை்ைறளப் புளியங் பைொட்றட

பபொல் மலிெொை விை் கும் நொடு எது என்று பதரிந்து
பைொள் ள ஆெலொயிருை்கிைது எனை்கு."

"நொங் ைள் இருெரும் பசொழநொட்டினர். எங் ைள்

நொட்டிலும் புைொர்த் துறைை்கு அருகில் சில
இடங் ைளில் முத்துை் குளிை்கிைர்ைள் , பதரியுமொ?"

"பதரியும் ! பசொழநொட்டு முத்துை்ைறள என்றுபம

உலைம் முத்துை்ைளொை ஒப் புை் பைொண்டதில் றல.
எங் ைள் பைொை் றைதொன் உலைம் பபொை் றும் முத்துச்
சலொபம் . இறத நீ ங் ைள் மறுை்ை முடியொது."
பசொல் லிவிட்டு அெர்ைறளப் பொர்த்துை் பைொஞ் சம்
ஏளனமொைச் சிரித்து விட்டொன் ைரெந்தபுரத்துச்
சிை் ைரசன். அது அந்த இருெருை்கும்
பபொறுை்ைவில் றல.

"இபத பைொை் றைப் பகுதி இதை் கு முன்பும்

பலமுறைைள் பசொழநொட்டு ஆட்சிை்கு
உட்பட்டதுண்டு. இனிபமலும் அப்படி ஆைொபதன்று
யொர் பசொல் ல முடியும் ? அறத நீ ங் ைள் மைந்து
பபசுகிறீர்ைபள."

பபரும் பபயர்ச்சொத்தனுை்குச் சினம் மூண்டது.

"நீ ங் ைள் முத்து ெொணிைத்துை்கு ெந்திருை்கிறீர்ைளொ?
அல் லது அரசியல் பபசி ெம் பு பசய் ய
ெந்திருை்கிறீர்ைளொ?" என்று ஆத்திரத்பதொடு இறரந்து
ைத்தினொன் அென்.

பபரும் பபயர்ச்சொத்தனது சுடுபசொை் ைறளை்

பைட்டதும் , இருெரும் ைதிைலங் கி விட்டனர். தங் ைள்
குட்டு பெளிப் பட்டு விடுபமொ என்ை ைெறல
அெர்ைறளப் பிடித்துை் பைொண்டது. அெசரை் பைொலம்
அள் ளித் பதளித்த ைறதயொை அங் கிருந்து நழுவி
விடுெது என்று சமிை்றஞ மூலம் திட்டமிட்டுை்
பைொண்டனர். அது இன்னும் சந்பதைத்றத
விறளவித்து விடுபம என்று அப் பபொழுது
அெர்ைளுை்குத் பதொன்ைவில் றல. எனபெ, அந்த
இருெரும் ெொணிைர் கூட்டத்திலிருந்து பெளிபயறி
பமல் ல நழுவி விட்டனர். அெர்ைள் நடந்து பைொண்ட
முறைறயயும் , பசொல் லொமல் பைொள் ளொமல்
நழுவிவிட்டறதயும் ைொணப்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின் சந்பதைம் ெலுத்தது. தன்
அருகில் நின்ை 'மொனைெசன்' என்னும்
பமய் ை்ைொெலறன அறழத்து, இருெறரயும்
அெர்ைளுை்குத் பதரியொமல் பின்பை் றிச் பசன்று
ைண்ைொணிை்குமொறு இரைசியமொைச் பசொல் லி
அனுப் பினொன். அெனுறடய மனத்தில் பலத்த
சந்பதைத்றத உண்டொை்கிவிட்டுப் பபொய் விட்டொர்ைள்
அெர்ைள் . ஏை் ைனபெ ெடபுைம் எல் றலை் ைொெல்
வீரர்ைளிடமிருந்து அெனுை்குச் சில பசய் திைள்
ெந்திருந்தன. ைடந்த இரு ெொரங் ைளுை்குள்
பசொழநொட்டு ஒை் ைர்ைளொைச் சந்பதகிை்ைப் பட்டெர்ைள்
இருபது முப் பது பபருை்கு பமல் உை்கிரன் பைொட்றடச்
சிறைச்சொறலயில் அறடை்ைப் பட்டிருந்தொர்ைள் .
பொண்டி நொட்டு எல் றலை்குள் அந்நியர்ைறள
எச்சரிை்றையொைை் ைெனித்து அனுமதிை்குமொறு
அங் ைங் பை எல் றலப் புைை் ைொெல் வீரர்ைள்
ஆறணயிடப் பட்டிருந்தொர்ைள் . அப் படியிருந்தும்
ெொணிைர்ைறளப் பபொல் , துைவிைறளப் பபொல் ,
யொரொெது ெந்து பைொண்டு தொன் இருந்தொர்ைள் .

முத்துை்குளி விழொவுை்கு மறுநொள் பபொதியமறலச்

சொரலில் பபொருறந நதியில் புனலொட்டு விழொவிை் குச்
பசன்ை பபொது அங் கும் அந்த முத்து ெொணிைர்
இருெறரச் சந்தித்தொன் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்.
மூன்ைொம் நொள் ைரெந்தபுரம் திரும் பியபின் ஒரு
மொறலப் பபொதில் பமல் மொடத்திலிருந்து பதருறெப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின்
பட்டத்தரசி அபத ஆட்ைள் பதருவில் நடந்து
பசன்ைறதை் ைண்டதொைை் கூறினொள் . பபொறுறம
இழந்து பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் மொனைெசறனை்
கூப் பிட்டு, "இனியும் அெர்ைறளப் பின்பை் ை
பெண்டொம் . பிடித்துச் சிறையில் அறடை்ை ஏை் பொடு
பசய் " என்று ைடுறமயொை உத்தரவிட்டொன். ஆனொல்
அந்த இருெரும் அைப் படபெ இல் றல!

ைரெந்தபுரத்து எல் றலயிபலபய பதன்படொமல்

மறைந்து விட்டொர்ைள் . பொண்டிய நொட்டு
எல் றலபயொரச் சிை் றூர்ைளில் சிறு ைளவுைள் ,
ைலெரங் ைள் , அடிபிடிைள் நடை்கும் பசய் திைள்
ெளர்ந்தன. இந்த அறடயொளங் ைபளல் லொம் எதை் கு
முன் அறிவிப்பு என்பது பபரிம் பபயர்ச்சொத்தனுை்குப்
புரிந்து விட்டது.

'இனியும் மூடி மறைப் பதில் பயனில் றல. பசய் திறய

மைொமண்டபலசுெரருை்கும் , மைொரொணியொருை்கும்
எட்டவிட பெண்டியதுதொன்' என்று தீர்மொனத்துை்கு
ெந்தொன். அந்தத் தீர்மொனத்றத உடபன
பசயலொை் றியும் முடித்து விட்டொன்.
---------

2. தகாற் ரகயில் குழப் பம்

சிெந்த ெொயும் , பெள் ளிய நறையும் , பிைழும்

ைண்ைளும் , சுருண்ட கூந்தலும் , துெண்ட நறடயுமொை
முத்துச் சலொபத்து அருகிலிருந்த ைடல் துறையில்
இளம் பபண்ைள் நீ ரொடிை் பைொண்டிருந்தனர். பெறு
சில சிறுமிைள் ைடை் ைறர ஈரமணலில் வீடுைட்டி
விறளயொடினர். அெர்ைளுறடய மணல் வீட்றடை்
ைடல் அறல அழித்தது. அறதை் ைண்ட நிறனவு
மலரொப் பருெத்றதயுறடய அந்தச் சிறுமிைளுை்குை்
ைடலின் பமல் சினம் மூண்டது. "ஏ, ைடபல! இரு, இரு!
என் அம் மொவிடம் பசொல் லிை் ைண்டிை்ைச்
பசொல் கிபைன்" என்று ைடறலப் பயமுறுத்தி விட்டு
ஆத்திரமும் அழுறையுமொை பெறுப் பபொடு தன்
ைழுத்திலிருந்த முத்து மொறலறய அறுத்துச் சிதறி
அடம் பிடித்தொள் ஒரு சிறுமி. ைடை் ைறரபயொரத்துப்
புன்றன மரத்திலிருந்து உதிர்ந்த அரும் புைளுை்கும்
இப் படிச் சிதைப் பட்ட முத்துை்ைளுை்கும் பெறுபொடு
பதரியொமல் அந்தப் பை்ைம் நடந்து ெருபெொர்
திறைத்தனர்.

பைொை் றைை் ைடலில் இளம் பபண்ைள் நீ ரொடி

மகிழ் ெபத ஒரு தனி அழகு. இளம் பபண் ஒருத்தி தன்
பதொழியின் பதொள் பமல் ெொரி இறைப் பதை் ைொை
இரண்டு உள் ளங் றைைளிலும் நீ றர அள் ளினொள் .
அதில் அெள் ைண்ைள் பதரிந்தன. 'ஐபயொ மீன்!' என்று
தண்ணீறர விட்டுை் ைறரபயறிப் பயந்து பபொய்
மணலில் உட்ைொர்ந்து விட்டொள் அந்தப் பபண்.

"பதொை்குத் துறைபடியும் பதொண்றட அம்

பசெ் ெொய் மைளிர் பதொள் பமை் பபய் ெொன்
றைை்பைொண்ட நீ ருள் ைருங் ைண்
பிைழ் ெ ையபலன் பைண்ணி
பமய் ை் பைன்றும் பபய் ைல் லொர் மீண்டு
 ைறரை்பை பசொரிந்து மீள் ெொர் ைொணொர்
எை்ைர் மணங் கிறளை்கும் ஏறழ
மைளிர்ை்பை எறிநீ ர்ை் பைொை் றை."

என்று இப் படிபயல் லொம் முத்து விறளயும்

பைொை் றைத் துறைறயப் பை் றி முத்து முத்தொன
தமிழ் ப் பொடல் ைறளப் பழம் புலெர்ைள்
பொடியிருந்தொர்ைள் . பல் லொயிரங் ைொலத்துப் பயிர்
அந்தப் பபருறம. மொனமும் , வீரமும் , புைழும் ,
மொண்பும் , பொண்டிய மரபுை்குை் பைொடுத்த பபருறம
அது! பொண்டிய நொட்டு மண்றணத்தொன் தங் ைள்
மைத்தினொை் ைொத்தனர் பொண்டியர். ஆனொல் முத்து
விறளயும் பைொை் றைை் ைடறல அைத்தினொை்
ைொத்தொர்ைள் .

"மைப் பபொர்ப் பொண்டியர் அைத்திை் ைொை்கும்

பைொை் றையம் பபருந்துறைமுத்து."

என்று எெ் ெளவு நன்ைொைச் சங் ைநூை் ைவிஞர் அந்தப்

பபருந்தன்றமறயப் பொரொட்டியிருை்கிைொர்!

இப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில் இந்தப்

பொரொட்படல் லொம் பெறும் பழம் பபருறமயொகி
விட்டனபெ. அைத்தினொல் ைொத்த பைொை் றைறய
மைத்தினொை் ைொை்ை பெண்டிய நிறல ஏை் பட்டு
விட்டது. பறைறமயும் பூசலும் ெளரும் பபொது
உலைத்தில் எந்தப் பபொருறளயுபம அைத்தினொல்
ைொை்ை முடிெதில் றல. தங் ை நறைறய இரும் புப்
பபட்டியில் றெத்துப் பூட்டுெது பபொல் பமய் றயை்
கூட பபொய் யொல் தொன் பொதுைொை்ை
பெண்டியிருை்கிைது. ெலிறமயுள் ளெனுை்கு
ஆறசைள் ெளரும் பபொது ெலிறம அை் ைென் தன்
பபொருள் ைறள அைத்தினொல் எப் படிை் ைொை்ை முடியும் ?

முடியொதுதொன்! முடியவும் இல் றல. முத்துை்குளி

விழொவுை்கு மறுநொள் பைொை் றையில் நடந்த
குழப் பங் ைள் இந்த உண்றமறய விளை்கிவிட்டன.
ைரெந்தபுரத்து அரசனும் , அரசியும் , பரிெொரங் ைளும்
விழொென்றைை்கு மொறலயிபலபய பபொருறநப்
புனலொட்டு விழொவுை்ைொைத் திரும் பிச் பசன்று
விட்டனர். முத்துச் சலொபத்தில் நறடபபை பெண்டிய
ெொணிபத்றத பமை் பொர்றெ பசய் ெதை் குை்
ைரெந்தபுரத்து அரசொங் ைப் பிரதிநிதிைளொைை்
'ைொவிதி'ப் பட்டம் பபை் ை அதிைொரி ஒருெரும் ,
'ஏனொதி'ப் பட்டம் பபை் ை ைருமத்தறலெர் ஒருெரும் ,
'எட்டி'ப் பட்டம் பபை் ை ெணிைர் ஒருெரும்
பைொை் றையில் தங் கியிருந்தொர்ைள் . பொண்டிய
மன்னர்ைள் இளெரசர்ைளொை இருை்கும் ைொலத்தில்
ெந்து தங் கியிருப் பதை் ைொைப் பழங் ைொலத்தில்
ைட்டப் பட்ட அரசு மொளிறை ஒன்று பைொை் றையில்
உண்டு. அது ைடல் துறையிலிருந்து சிறிது பதொறலவு
தள் ளி இருந்தது.

முத்துச் சலொபத்றத பமை் பொர்றெயிடை்

பைொை் றையில் இருந்த அரசொங் ைப் பிரதிநிதிைள்
மூெரும் அந்த அரச மொளிறையில் தொன்
தங் கியிருந்தனர்.

ைொறலயில் விழொவுை்ைொை ெந்து கூடியிருந்த கூட்டம்

இப் பபொது இல் றல. அரசன் புனலொட்டு
விழொவுை்ைொைப் பபொதிய மறலச் சொரலுை்குத்
திரும் பியதும் கூட்டமும் ைறலந்திருந்தது. ஆனொலும்
அதனொை் பைொை் றைத் துறையின் ைலைலப் புை்
குறைந்து விடவில் றல. ஈழம் , ைடொரம் , புட்பைம் ,
சொெைம் , சீனம் , யெனம் முதலிய பலநொட்டு
ெொணிைர்ைளும் , ைப் பல் ைளும் நிறைந்திருை்கும்
பபொது பைொை் றைத் துறையின் ஆரெொரத்துை்கு
எப் படிை் குறைவு ெரும் ?

பபரரசன் மறைந்த பின், குறும் பு பசய் யத்

தறலபயடுை்கும் சிறு பறைெர்ைறளப் பபொல்
ைதிரென் ஒளியிழந்த ெொனில் விண்மீன்ைள்
மினுை்கின. சுை் றுப் புைம் இருண்டது. மணை் பரப்பில்
பதரிந்த பெண்றமயொன கூடொரங் ைளின் தீபங் ைள்
ஒளிபரப் பத் பதொடங் கும் பநரம் . ைப் பல் ைறளை்
ைறரபயொரமொை இழுத்து நங் கூரம் பொய் ச்சுபெொர்
அலுப் புத் பதரியொமல் இருப் பதை் ைொை ஒருெறைப்
பொட்டுப் பொடுெொர்ைள் . துறைமுைப் பகுதியில் அந்தப்
பொட்படொலி எப் பபொதும் ஒலித்த ெண்ணம் இருை்கும் .
அது கூட அடங் கிவிட்டது. துறைப் பை்ைமொைச் சிறு
பைொபுரம் பபொல் உயர்ந்திருந்த ைலங் ைறர உச்சியில்
தீ பைொழுந்து விட்டுை் ைொை் றில் எரிந்து
பைொண்டிருந்தது. ெரிறசயொை நின்ை பொய் மரை்
ைப் பல் ைளில் ைொை் று உரசும் பபொது ஒருெறை
அழுத்தமொன ஓறச உண்டொயிை் று. மை் ைபடித்
துறையின் ஆரெொரத்றத இரவின் அறமதி குறைத்து
விட்டிருந்தது!

ஆனொல் ெணிைர்ைளின் கூடொரங் ைள் இருந்த

பகுதிைளில் இதை் கு பநர்மொைொைப் பொட்டும் ,
கூத்துமொய் ஆரெொரம் அதிைரித்திருந்தது. நீ ண்ட
பதொறலவு பயணம் பசய் து வியொபொரத்துை்ைொை
ெந்து தங் கியுள் ள இடத்திலும் தங் ைள் இன்பப்
பபொழுதுபபொை்குைறள, அெர்ைள் விட்டுை் பைொடுை்ைத்
தயொரொயில் றல. அெர்ைளுறடய
கூடொரங் ைளிபலல் லொம் விளை்பைொளி இரறெப்
பைலொை்கியது. பூை்ைளின் நறுமணமும்
அகிை் புறையின் ெொசறனயும் , யொழிறசயும் ,
நொட்டியை் ைணிறையரின் பொதச் சிலம் பபொலியும் ,
மனத்றத முறுை்பைை் றித் துள் ள றெை்கும்
பொடல் ைளும் ைொை் று ெழியொைை் ைலந்து ெந்து
பைொண்டிருந்தது. எங் கும் எதை் ைொைவும் தங் ைள்
சுைபபொைங் ைறளை் குறைத்துை் பைொள் ளொத அளவுை்கு
ெளமும் ெசதியுமுள் ள துறையில் பணிபுரிபெொர்
ெசிை்கும் மை் பைொர் பகுதி இருளில் மூழ் கியிருந்தது.
இறெ தவிர முத்துை்குளி விழொறெை் ைொணெந்து,
மறுநொள் ைொறல ஊருை்குத் திரும் பிை் பைொள் ளலொம்
என்ை எண்ணத்துடன் அன்றிரவு அங் பைபய
தங் கிவிட்ட மை்ைளும் இருந்தனர். அெர்ைளும்
கூடொரங் ைள் அறமத்பத தங் கியிருந்தனர்.

அந்த மொதிரிச் சொதொரண மனிதர்ைள் தங் கியிருந்த

கூடொரங் ைள் ஒன்றிலிருந்து நமை்கு முன்பப
பழை்ைமொனெர்ைளின் பபச்சுை் பைட்கிைது. ஒன்று,
அடங் கிய ஆண் குரல் ; மை் பைொன்று துடுை்குத்தனம்
நிறைந்த பபண் குரல் . 'யொர் இெர்ைள் ?' என்று
அருகில் பநருங் கிப் பொர்த்ததும் வியப்பறடகிபைொம் .

அந்த ஆடம் பரமை் ை எளிறமயொன சிறிய

கூடொரத்தின் உட்புைம் அைல் விளை்கின் மங் ைலொன
பெளிச்சத்தில் நமை்கு முன்பப பழை்ைமொன
முன்சிறை அைை்பைொட்டத்து மணியை்ைொரன்
அண்டரொதித்த றெணெறனயும் , அென் மறனவி
பைொறதறயயும் ைொண்கின்பைொம் . அந்த பெடிை்றைத்
தம் பதிைள் ெழை்ைம் பபொல் உலைத்றதபய மைந்து
நறைச்சுறெ உறரயொடலில் மூழ் கியிருை்கின்ைனர்.

"உன்னுறடய ஆெல் நிறைபெறிவிட்டதொ?

முத்துை்குளி விழொப் பொர்ை்ை பெண்டுபமன்று மூன்று
ஆண்டுைளொை உயிறர ெொங் கிை் பைொண்டிருந்தொய் .
பைொண்டு ெந்து ைொண்பித்தொகி விட்டது; இனி நொன்
நிம் மதியொயிருை்ைலொம் ."

"அதுதொன் இல் றல; நொறளை் ைொறலயில் நொம்

இங் கிருந்து புைப் படுெதை் கு முன்னொல் நீ ங் ைள்
எனை்கு ஒரு முத்து மொறலறய ெொங் கித் தர
பெண்டும் . இெ் ெளவு பிரமொதமொன
முத்துை்ைபளல் லொம் விறளகின்ை பைொை் றைை்கு
ெந்து விட்டு பெறுங் றைபயொடு பபொெது
நன்ைொயிருை்ைொது!" பைொறத இறதை் கூறிவிட்டு
பமதுெொை நறைத்தொள் .

"அபதல் லொம் மூச்சு விடை்கூடொது. பபொழுது

விடிந்ததும் ஊருை்குை் கிளம் பி விட பெண்டும் .
இரண்டு பபருபம இங் கு ெந்துவிட்படொம் .
அைை்பைொட்டத்தில் ஆள் இல் றல. நொட்டு
நிறலறமயும் பலவிதமொைை் ைலெரமுை் றிருை்கிைது."

"முத்து மொறல ெொங் கிை் பைொள் ளொமல் ஓர் அடி கூட

இங் கிருந்து நொன் நைர மொட்படன். முத்து விறளயும்
பைொை் றைை்கு ெந்து விட்டு முத்து ெொங் ைொமை்
பபொனொல் மிைவும் பொெமொம் ?"

"அடபட! அப் படிை்கூட ஒரு சொஸ்திரம் இருை்கிைதொ?

எனை்கு இதுெறரயில் பதரியொபத?"

பைொறத அண்டரொதித்தனுை்கு முைத்றதை் பைொணிை்

பைொண்டு அழகு ைொட்டிவிட்டுச் சிரித்தொள் .

"பபண்பண! நீ சிரிை்கிைொய் , அழகு ைொட்டுகிைொய் ;

முத்து மொறல ெொங் கிை் பைொடு, றெரமொறல
ெொங் கிை் பைொடு என்று பிடிெொதம் பசய் கிைொய் ; நொன்
ஓர் ஏறழ மணியை்ைொரன் என்பறத நீ மைந்து
விட்டொய் பபொலிருை்கிைது."

"ஆைொ! இந்தப் பசப் பு ெொர்த்றதைளுை்கு ஒன்றும்

குறைவில் றல. உங் ைள் உடன் பிைந்த தம் பி இந்த
நொட்டு மைொமண்டபலசுெரருை்கு ெலது றை
பபொன்ைெர். அெர் மனம் றெத்தொல் எறத எறதபயொ
பசய் ய முடிகிைது. உங் ைறள இந்த அைை்பைொட்டத்து
மணியை்ைொரர் பதவியிலிருந்து பெறு பதவிை்கு
உயர்த்த மட்டும் அெருை்கு மனம் ெரவில் றல."

"அென் என்ன பசய் ெொன்? அெனுை்கு எத்தறனபயொ

அரசொங் ைை் ைெறலைள் . அெனுை்கு இருை்கிை
பநரத்தில் அென் மைொமண்டபலசுெரருை்கு நல் ல
பிள் றளயொனொல் பபொதும் ."

"விநொடிை்கு ஒரு தரம் தம் பியின் பபயறரச் பசொல் லிப்

பபருறம அடித்துை் பைொள் ெதில் ஒன்றும்
குறைவில் றல."

"இதை் ைொை அறத நொன் விட்டு விட முடியுபமொ,

பைொறத?" அெள் றைறயப் பை் றிை் பைஞ் சும்
பொெறனயில் சமொதொனத்துை்குை் பைொண்டு ெர
முயன்ைொன் அண்டரொதித்த றெணென்.

அபத சமயம் முத்துச் சலொபம் இருந்தப்

பகுதியிலிருந்து பபருங் கூப் பொடு எழுந்தது.
பைொறதயும் , றெணெனும் , பதை் ைமறடந்து
என்னபென்று அறிந்து பைொள் ளும் ஆெலுடன்
கூடொரத்துை்கு பெளிபய ெந்து பொர்த்தொர்ைள் .
சலொபத்றதச் சுை் றிலும் இருந்த கூடொரங் ைள்
தீப் பை் றிப் பபரிதொை எரிந்து பைொண்டிருந்தன.
மணை் பரப் பில் குதிறரைள் பொய் ந்து ெரும் ஓறசயும் ,
ெொபளொடு ெொள் பமொதும் ஒலிைளும் , ஓலங் ைளும் ,
ைடல் அறலைளின் ஓறசயும் உடன் பசர்ந்து
பைொண்டதனொல் ஒன்றும் பதளிெொை விளங் கிை்
பைொள் ள முடியவில் றல. யொர் யொபரொ
திடுதிடுபென்று இருளில் ஓடினொர்ைள் , பபொனொர்ைள் ,
ெந்தொர்ைள் .

"ஏபதொ பபரிய ைலெரம் நடை்கிைொை் பபொலிருை்கிைது"

என்ைொன் றெணென்.

"கூடொரத்துை்குள் ெொருங் ைள் , விளை்றை அறணத்து

விட்டுப் படுத்துை் பைொள் ளலொம் " என்ைொள் பைொறத.

அெர்ைள் கூடொரத்துை்குள் திரும் ப இருந்த பபொது

அந்தப் பை்ைமொை யொபரொ ஓர் ஆள் தீப் பந்தத்பதொடு
விழுந்தடித்துை் பைொண்டு ஓடி ெருெது பதரிந்தது.
பின்னொல் கூட்டமொைச் சிலர் அப் படி ஓடி ெந்த
ஆறளத் துரத்திை் பைொண்டு ெந்தொர்ைள் . ஓடி
ெந்தென் எப்படியொெது தப் பினொல் பபொதுபமன்ை
எண்ணத்துடன் தறலபதறிை்ை ஓடி ெந்து
பைொண்டிருந்தொன். அென் பைொறதயும் , றெணெனும்
நின்று பைொண்டிருந்த பை்ைமொை ெந்த பபொது
அெ் விருெரும் அெனுறடய முைத்றதத் தீெட்டி
பெளிச்சத்தில் ஒரு ைணம் நன்ைொைப் பொர்ை்ை
முடிந்தது.

"ஐபயொ! இந்தப் பொதைனொ?" என்ை ெொர்த்றதைள்

பைொறதயின் ெொயிலிருந்து பமதுெொை ஒலித்தன.
றெணெனுை்கும் அென் இன்னொபரன்று புரிந்து
விட்டது. உடல் ஒரு விநொடி பமதுெொை நடுங் கியது.
புல் லரித்து ஓய் ந்தது. "பைொறத! உள் பள ெந்துவிடு.
துரத்திை் பைொண்டு ெருகிைெர்ைள் நம் றமப்
பிடித்துை் பைொண்டு எறதயொெது விசொரித்துத்
பதொந்தரவு பசய் யப் பபொகிைொர்ைள் " என்று அெள்
றைறயப் பை் றி பரபரபென்று இழுத்துை் பைொண்டு
கூடொரத்துை்குள் பபொய் விட்டொன். உள் பள எரிந்து
பைொண்டிருந்த விளை்றையும் அறணத்து விட்டொன்.
ஓடிெந்தென் பெறு யொரும் இல் றல. முன்பபொரு நொள்
முன்சிறை அைை்பைொட்டத்தில் நடு இரவில் ெந்து
தங் ை இடம் பைட்டு ெம் பு பசய் த மூன்று முரட்டு
ஆட்ைளில் ஒருென் தொன் அென்.

என்ன நடந்தது? அெறன ஏன் துரத்திை் பைொண்டு

ெருகிைொர்ைள் ? சலொபத்துை்கு அருகில் கூடொரங் ைள்
ஏன் தீப் பை் றி எரிகின்ைன? - இெை் றைபயல் லொம்
பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமன்ை ஆறசயும் ,
பதரிந்து பைொள் ள முடியொத சூழ் நிறலயுமொைை்
குழம் பிை் ைலெரமுை் ை மனநிறலபயொடு விடிகிை
ெறர அந்தை் கூடொரத்து இருளிபலபய அறடபட்டுை்
கிடந்தனர் அெர்ைள் இருெரும் .

இரவின் நீ ண்ட யொமங் ைள் எப் படித்தொன்

ஒெ் பெொன்ைொை விறரவில் ைழிந்தனபெொ? பபொழுது
விடிந்த பபொது பபொர் நடந்து முடிந்த ைளம் பபொல்
எல் லொ ஒலிைறளயும் விழுங் கித் தனதொை்கிை்
பைொள் ளும் ஒரு நீ ண்ட பமௌனம் அந்தப்
பிரபதசத்தில் சூழ் ந்திருந்தது.

அண்டரொதித்தனும் பைொறதயும் எழுந்திருந்து

ஊருை்குப் புைப் படத் தயொரொனொர்ைள் .
புைப் படுெதை் கு முன் முத்துச் சலொபமும் , துறையின்
பிரதொன வீதிைளும் , சிப் பிைறளை் குவித்து வீரர்ைள்
ைொத்து நிை் கும் சிப் பிை் கிடங் குைளும் இருந்த
பகுதியில் பபொய் ப் பொர்த்தனர்.

அந்தப் பகுதியில் கூடொரங் ைள் எரிந்து

சின்னொபின்னமொகிை் கிடந்தன. ஆள் நடமொட்டம்
இல் லொமல் ைறளயின்றி ஒளியின்றி இருந்தது
அப் பகுதி. ைறடைபளல் லொம் மூடி அறடை்ைப்
பபை் றிருந்தன. கிடங் குைளில் பத்திரமொைை்
குவிை்ைப்பட்டிருந்த சிப் பிைள் மணை் பரப் பில்
தொறுமொைொைச் சிதறிை் கிடந்தன. சில குவியல் ைறளை்
ைொணபெ இல் றல. பநடுந்பதொறலவிலிருந்து
ெந்திருந்த வியொபொரிைள் பயத்துடனும் ,
பதை் ைத்துடனும் அெசர அெசரமொைை் ைப் பபலறிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . முதல் நொள் இரவில் பொட்டும்
கூத்துமொை அெர்ைள் கூடொரங் ைள் இருந்த இடத்தில்
இப் பபொது பெறும் மணை் பரப் புத்தொன் இருந்தது.
ைரெந்தபுரத்து வீரர்ைள் சிலரும் முத்துை்குளிப் றபத்
பதொடர்ந்து பமை் பொர்றெ பசய் து நிர்ெகிப் பதை் ைொை
நியமிை்ைப் பட்டிருந்த அரசொங் ைப் பிரதிநிதிைள்
மூெரும் சலொபத்துை்ைருபை அழிவு நடந்த
இடங் ைறளயும் சிப் பிை் கிடங் குைறளயும் சுை் றிப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் . அெர்ைள்
முைங் ைளில் ைெறல பதங் கியிருந்தது. அங் பை
யொரிடமொெது இரவு நிைழ் ந்த குழப்பத்றதப் பை் றி
விசொரிை்ை பெண்டுபமன்று பைொறதை்கும்
அண்டரொதித்தனுை்கும் ஆறச துறுதுறுத்தது.

"பொர்த்தீர்ைளொ? இறதை் ைொணும் பபொது அந்த

முரடனும் அெறனச் பசர்ந்தெர்ைளும் பசய் த
பெறலதொபனன்றும் பதொன்றுகிைது" என்ைொள்
பைொறத.

"பபசொமல் இரு! நமை்கு எதை் கு இந்த ெம் பபல் லொம் ?

நிறலறம சரியில் றல, ஊருை்குப் பபொய் ச்
பசருபெொம் " என்று அெள் ெொறய அடை்கி
அறழத்துை் பைொண்டு புைப் பட்டொன்
அண்டரொதித்தன். சுைமொை முன்சிறைை்குப் பபொய் ச்
பசருெதை் குள் இறடெழியில் ைலெரங் ைள் ,
பூசல் ைளில் மொட்டிை் பைொள் ளொமல் பபொய் ச்
பசரபெண்டுபம என்று நிறனத்துப் பயப் படுகிை
அளவுை்கு குழம் பியிருந்தன, புைப் படும் பபொது
அெர்ைள் மனங் ைள் .

மைப் பபொர் பொண்டியர் அைத்தினொல் ைொத்து ெந்த

பைொை் றைப் பபருந்துறையில் மைம் நிைழ் ந்து
விட்டது. அறலைள் சங் குைறள ஒதுை்கிை் ைறர
பசர்த்து விறளயொடும் துறையில் அநியொயம் நடந்து
விட்டது. ைடல் ஓலமிடுதல் தவிர மனிதர்
ஓலமிட்டறியொத பைொை் றையில் மனிதர் ஓலமிடும்
ைலெரமும் நடந்து விட்டது.
-----------

3. தநருங் கி வரும் தநடும் தபாை்

அடுத்தடுத்து ெந்த பயங் ைரச் பசய் திைறளை்

பைள் விப் பட்டுப் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பதறிப்
பபொனொன். நிறலறமறய விெரித்து எழுதிய
திருமுைத்துடன் அப் பபொதுதொன்
தூதனுப் பியிருந்தொன். தூதுென் புைப்பட்டுப் பபொன
சிறிது பநரத்திை் குள் பைொை் றையிலிருந்து அந்தப்
புதிய பசய் தி ெந்தது.

"இரவில் ஆயுதபொணிைளொன முரட்டு வீரர்ைள் சிலர்

தீப் பந்தங் ைபளொடு கூட்டமொை ெந்தொர்ைள் . முத்துச்
சலொபத்துை்கு அண்றமயிலிருந்த கூடொரங் ைளுை்குத்
தீ றெத்துவிட்டுை் ைொெலுை்கு இருந்த நம்
வீரர்ைபளொடு பபொரிட்டனர். குவித்து
றெை்ைப் பட்டிருந்த சிப் பிை் குவியல் ைள்
சூறையொடப்பட்டு விட்டன. அந்த முரட்டுை்
கூட்டத்தில் யொருபம அைப் படவில் றல. சிலறரத்
துரத்திப் பிடிை்ை முயன்றும் முடியொமல்
பபொய் விட்டது." பைொை் றையிலிருந்து பசய் து
பைொண்டு ெந்த ஆள் இப்படிை் கூறிய பபொது
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் திறைத்துப் பபொய் விட்டொன்.

"பதொடர்ந்து முத்துை்குளிப் பு நறடபபறுகிைபதொ,

இல் றலபயொ?"

"இல் றல! தை் ைொலிைமொை நிறுத்தி

றெை்ைப் பட்டிருை்கிைது. முத்து ெொணிபத்துை்ைொை
பநடுந்பதொறலவிலிருந்து ைடல் ைடந்து ெந்திருந்த
ெணிைர்ைபளல் லொம் பயந்து பபொய் த் திரும் பிச்
பசன்று விட்டனர்."

"என்ன ஆனொலும் முத்துை்குளிப் பபொ, சலொபத்து

பெறலைபளொ தறடப் பட்டு நிை் ைை்கூடொது. நம் றமப்
பலவீனப் படுத்த விரும் புகிைெர்ைளுை்கு முன் நொம்
பலவீனமறடெது பபொல் ைொட்டிை் பைொள் ெது
நல் லதல் ல. இந்தத் திருமுைம் பைொண்டு ெரும்
தூதபனொடு பபொறுை்கி எடுத்த வீரர்ைளொை நூறு பபர்
அனுப் பியிருை்கிபைன். இெர்ைறளை் ைொெலுை்கு
றெத்துை் பைொண்டு பதொடர்ந்து முத்துை் குளிப் றப
நடத்துங் ைள் . மை் ை ஏை் பொடுைறள இங் பை நொன்
ைெனித்துை் பைொள் கிபைன்" என்று முை்கியமொன ஆள்
ெசம் ஓர் ஓறலறயயும் நூறு வீரர்ைறளயும்
ஒப் பறடத்து உடபன பைொை் றைை்கு அனுப் பினொன்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்.

பயமும் , திறைப்பும் , பமலும் பமலும் திடுை்கிடும்

பசய் திைளும் அெறனை் ைெறலை்குள் ளொை்கிை்
பைொண்டிருந்தொலும் தன்றனப் பபொறுத்தெறரயில்
உறுதியொை இருந்து ைொரியங் ைறளச் பசய் து
ெரபெண்டுபமன்று தீர்மொனித்துை்
பைொண்டிருந்தொன் அென்.

ெடை்கு எல் றலப் பகுதியில் பலமொன ைொெல்

ஏை் பொடுைறளச் பசய் திருந்த பபொதிலும்
அங் கிருந்தும் சில ைலெரச் பசய் திைள் ைொதுை்கு
எட்டிை் பைொண்டு தொன் இருந்தன. எல் றல முடியும்
இடத்தில் நடப் பட்டிருந்த பைொழுை்குத்துை் ைை் ைள்
(எல் றல பிரியும் இடத்றத விளை்கும் அறடயொளை்
ைை் ைள் ) இரபெொடு இரெொைப் பிடுங் கி எறிந்து
உறடை்ைப் பட்டிருந்தனெொம் .

தன்னொல் முடிந்த ைொெல் ஏை் பொடுைறளச்

பசய் துவிட்டு அரண்மறனை்குச் பசய் தி பைொண்டு
பபொன மொனைெசன் திரும் ப ெருெறத
எதிர்பொர்த்திருந்தொன் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்.
ஏை் பைனபெ சந்பதைத்தின் பபரில்
சிறைபிடிை்ைப் பட்டிருந்த ெடதிறச ஒை் ைர்ைள்
சிலறரப் பயமுறுத்தியும் , துன்புறுத்தியும்
அெர்ைளிடமிருந்து ஒரு சில உண்றமைறள அறிய
முடிந்திருந்தது.

பறடபயடுை்ை முறனந்திருப் பெர்ைறள யொர்

யொபரன்றும் , அெர்ைளுறடய பநொை்ைங் ைள்
என்பனன்னபென்றும் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்
ஒருெொறு பதரிந்து பைொண்டிருந்தொன்.
அரண்மறனை்கு அனுப் பிய திருமுைத்திலும் அறதை்
குறிப் பிட்டிருந்தொன். ைரெந்தபுரத்துை் பைொட்றட
சிைந்த பொதுைொெல் அறமப் புை்ைறளை் பைொண்டது.
பரொந்தை பொண்டியரும் , பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின்
தந்றத உை்கிரனும் அெர்ைள் ைொலத்தில் ெடை்கு
எல் றலப் பொதுைொப் றபயும் பெறு சில ெசதிைறளயும்
எண்ணித் திட்டமிட்டு உருெொை்கிய பைொட்றட அது.
ஆழமொன அைன்ை அைழி. எந்திரப் பபொறிைளும்
தந்திரச் பசயல் ைளும் மிை்ை உயரமொன மதிை் சுெர்.
சிலப் பதிைொரத்து மதுறரை் பைொட்றடறய மனத்தில்
பைொண்டு ைட்டப் பட்டிருந்தது ைரெந்தபுரத்துை்
பைொட்றட. பைொட்றடை் ைதவுைறள அறடத்து, முட்டுை்
பைொடுப் பதை் கு மூன்று பபரிய ைறணய மரங் ைள்
பதறெபயன்ைொல் அதன் பபருறமறய பெறு
எப் படிை் கூை முடியும் ? இப் படிபயல் லொம் இருந்தும்
பொதுைொப் புை்ைொை பமலும் ைெறல எடுத்துை்
பைொண்டொன் அந்தை் பைொட்றடயின் சிை் ைரசன்.
மைொமண்டபலசுெரரிடமிருந்தும்
மைொரொணியிடமிருந்தும் மறுபமொழி கிறடப் பதை் கு
முன்னொல் தன்னொல் ஆனெை் றைபயல் லொம்
தயங் ைொமல் , மயங் ைொமல் பசய் ய பெண்டுபமன்ை
துடிதுடிப் பு அெனுை்கு இருந்தது.

அன்று மொறலை்குள் மொனைெசன் மறுபமொழி

ஓறலபயொடு திரும் பி விடுெொன் என்று அென்
ஒெ் பெொரு விநொடியும் எதிர்பொர்த்துை்
பைொண்டிருந்தொன். ஆனொல் மொனைெசன் அன்று
மொறல மட்டுமல் ல மறுநொள் ைொறல ெறரயில் ெரபெ
இல் றல. பெறு சில பசய் திைள் பரொபரியொை
அெனுை்குத் பதரிந்தன.

ைன்னியொகுமரிை் பைொவிலில் யொபரொ மைொரொணியொர்

பமல் பெல் எறிந்து பைொல் ல முயன்ை பசய் திறயை்
பைட்ட பபொபத அென் மிைவும் ைலங் கினொன்.
அதன்பின் கூை் ைத் தறலெர்ைள் அரண்மறனயில்
ஒன்று கூடித் பதன்பொண்டி நொட்டின் எதிர்ைொலம்
பை் றி விெொதிை்ைப் பபொெதும் அெனுை்குத்
பதரிந்திருந்தது. ஆனொல் , 'இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையில் அந்நியர் அடிச்சுெடு படமுடியொத
பொதுைொப் பொன இடத்திலிருந்து பொண்டிய மரபின்
சுந்தர முடியும் , வீர ெொளும் , பபொை் சிம் மொசனமும்
பைொள் றள பபொய் விட்டன' - என்ை புதுச்பசய் திறய
அறிந்த பபொது அென் அறடந்த அதிர்ச்சி அென்
ெொழ் நொளிபலபய பபரதிர்ச்சி.

'அடொடொ! ெலிறமயொன தறலறமயை் றிருை்கும் இந்த

நொட்டுை்குத்தொன் ஒபர சமயத்தில் எத்தறன
பசொதறனைள் ? பட்டைொலிபலபய படும் பைட்ட குடிபய
பைடும் என்பது பபொல் அடுத்தடுத்து ெரும் இந்தத்
துன்பங் ைறளபயல் லொம் மைொரொணியொர்
எப் படித்தொன் தொங் கிை் பைொள் ளப் பபொகிைொபரொ?
ைணெறன இழந்த றைம் றம நிறல,
குமொரபொண்டியர் ைொணொமை் பபொன துயரம் ,
பறைெர்ைளின் பலம் ெொய் ந்த பதொல் றலைள் ,
அரசுரிறமப் பபொருள் ைள் பைொள் றள பபொன அெலம் .
ஐபயொ இந்தச் சமயத்திலொ நொன் பபொர்ச் பசய் திறய
பை் றிய திருமுைத்றதை் பைொடுத்தனுப் ப பெண்டும் ?
இறத பெறு பைள் விப் பட்டொல் அெர்ைள் மனம்
எெ் ெளவு பெதறனப் படும் ? பதய் ெத்துை்குச் சமமொன
மைொரொணியொரின் பநஞ் சம் இந்நொட்றடயும் , தம்
புதல் ெறனயும் , எதிர்ைொல ஆட்சிறயயும் பை் றி
எத்தறன எத்தறன உயர்ந்த எண்ணங் ைறள
எண்ணிை் பைொண்டிருை்கின்ைது? ஐபயொ!
ஊழ் விறனபய! எங் ைள் மைொரொணி
'பொண்டிமொபதவி'யின் எண்ணங் ைளுை்கு நீ என்ன
முடிவு ெகுத்து றெத்திருை்கிைொபயொ?'
இெ் ெொறு எண்ணி பநடுமூச்பசறிந்த
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின் மனை்ைண்ைளுை்கு
முன்னொல் ஒரு ைணம் பொண்டிமொபதவியின் சொந்தம்
தெழும் பதய் விை முைமண்டலம் பதொன்றி
மறைந்தது. ஏபனொ, மைொரொணி பொண்டிமொபதவியின்
திருமுைம் பதொன்றிய மறுைணபம அறத ஒட்டித்
பதொன்றினொை் பபொல் , மணத்றத நுைர்ந்த அளவில்
பூவின் உருறெ மனம் உரு பெளியில் ைை் பித்துை்
ைொண முயலுபம, அப் படிப்பட்ட ஓர் இயல் பு அது.

பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அென் தந்றதறயப்

பபொலபெ அஞ் சொ பநஞ் சம் பறடத்த வீரன். அென்
தந்றத உை்கிரன் மைொமன்னரொன பரொந்தை
பொண்டியறரபய பல முறைைள் எதிர்த்துப் பபொரிட்டு
அதன் பின்பன அெருை்குப் பணிந்து நண்பனொனொன்.
அத்தறைய திடமொன வீரப் பரம் பறரயில்
பிைந்திருந்தும் நல் லெர்ைளுை்கு ெரும்
துன்பங் ைறளை் ைொணும் பபொது அென் மனம்
பநகிழ் ந்து விடுகிைது.

ஒருபுைம் நொட்டின் சூழ் நிறலைறளப் பை் றிய தவிப் பு.

மறுபுைம் தூது பபொன மொனைெசன் இன்னும் ஏன்
திரும் பி ெரவில் றல என்ை ைெறல. இரண்டும்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தறனப் பை் றிை் பைொண்டு அென்
அறமதிறயை் குறலத்தன.

'எதை் கும் இன்பனொரு தூதறன அனுப் பிவிட்டொல்

நல் லது. ைொரியம் பபரிது. பமத்தனமொை இருந்து
விடை்கூடொது. மொனைெசன் பபொய் ச் பசர்ந்தொபனொ,
பபொைவில் றலபயொ?' என்று நிறனத்துப்
பொர்ை்குங் ைொல் பை் பல விதமொன ஐயப் பொடுைள்
அெனுை்கு உண்டொயின. உடபன மை் பைொரு
தூதனிடம் பைொை் றையில் நடந்த குழப்பம் , ெட
எல் றலயில் பைொழுை்குத்துை் ைை் ைள் உறடபட்ட
விெரம் எல் லொெை் றையும் விெரித்து மை் பைொரு
திருமுைத்றத எழுதிை் பைொடுத்து அனுப் பினொன்.
அப் புைமும் பபயர்ச்சொத்தனின் மனத்தில் நிம் மதி
ஏை் படவில் றல. எண்ணங் ைளிலிருந்து விடுபட்டுச்
சிந்தறனைறளத் தவிர்ை்ை முயன்ைொலும் மறுபடியும்
அென் மனம் ெலுவில் சிந்தறனைளிபலபய பபொய்
ஆழ் ந்தது.

பைொை் றையில் புகுந்து குழப் பம் பசய் தது பபொல்

இறடயொை் று மங் ைலத்தில் நடந்த பைொள் றளை்கும்
எதிரிைள் தொன் ைொரணபமொ என்று நிறனத்தது
அென் மனம் . 'இெ் ெளபெல் லொம் இங் பை
குழப் பங் ைள் , சூழ் சசி
் ைள் நடை்கின்ைன.
குமொரபொண்டியர் எங் கிருந்தொல் தொன் என்ன?
ஏதொெது ஒரு குறிப் புை் கூடெொ அெர் ைொதுை்கு
எட்டொமல் இருை்கும் ? தளபதி ெல் லொளபதெனின்
பறடத்திைனும் , இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியின்
இறணயை் ை சொமர்த்தியமும் எங் பை பபொய் விட்டன?'

மைொமண்டபலசுெரறர அென் என்றும் புரிந்து

பைொள் ள முடிந்ததில் றல. புரிந்து பைொள் கிை
அளவுை்கு அெறன அெர் பநருங் ை விட்டதும்
இல் றல. சொமர்த்தியபம உருெொன ஒரு பபரும் புதிர்
என்று அெறரப் பை் றி அென் முடிவு பசய் து
றெத்திருந்தொன். தளபதி ெல் லொளபதென்
ைடறமயில் ைருத்துள் ளென். சிறிது உணர்ச்சித்
துடிப் பு மிகுந்தென் என்பதும் அென் அறிந்த
விெரபம. மைொரொணியொறரயும் ,
குமொரபொண்டியறரயும் பபொறுத்தமட்டில் அெனுை்கு
ஒபர விதமொன எண்ணம் தொன்.
'ெணை்ைத்துை்குரியெர்ைள் . அன்பும் , அனுதொபமும்
பசலுத்தத் தை்ைெர்ைள் '... தன் உயிரின் இறுதித்
துடிப் பு ெறர அந்தப் பபரரசின் ெொழ் வுை்குை்
ைட்டுப் பட்டு உதெ பெண்டுபமன்ை அென்
எண்ணத்றத ஊழி பபயரினும் மொை் ை இயலொது.
இல் றலயொனொல் அெறனத் தங் ைளுறடயெனொை்கிை்
பைொள் ள ெடதிறச அரசர் பலமுறைைள் முயன்றும்
அென் மறுத்திருை்ை மொட்டொன்.

மனத்தின் பதளிெை் ை நிறலறயச் சரி பசய் து

பைொள் ெதை் கு எங் பையொெது திைந்த பெளியில்
ைொை் றுப் படும் படி உலொெ பெண்டும் பபொலிருந்தது.
"மொனைெசபனொ, பெறு ஆட்ைபளொ ெந்தொல் என்னிடம்
அனுப் புங் ைள் " என்று அங் கிருந்தெர்ைளிடம்
பசொல் லிவிட்டு பமல் மொடத்துத் திைந்த பெளி
முை் ைத்துை்குச் பசன்ைொன் அென்.

பமல் மொடத்தில் அந்த மறலை்ைொை் று

சிலுசிலுபென்று வீசியது. 'ைொலத்தொல் அழிை்ை
முடியொத பபருண்றம நொன்' என்று கூறுெது பபொல்
ெடபமை் பை பபொதியமறல பரந்து கிடந்தது. ஆைொயப்
பபருங் குறடறய அறணய முயலும் அந்த எழில்
நீ லப் பபபரழுச்சிறய - ைொலத்றத பென்று பைொண்டு
நிை் கும் ைல் லின் எழுச்சிறயத் திைந்த
பெளியிறடபய பொர்ை்கும் பபொது நம் பிை்றை
பிைப் பது பபொல் இருந்தது
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனுை்கு. 'தன் பை்ைத்தில் ெடை்கு
எல் றலயில் பபொர் பநருங் கி ெந்து
பைொண்டிருை்கிைபத' என்பறதப் பை் றி இந்த
மறலை்குச் சிறிதும் ெொட்டமிருப்பதொைத்
பதரியவில் றலபய என்று பெடிை்றையொை
நிறனத்தொன். பமல் மொடத்துப் படிைளில் யொபரொ
பெைமொை ஏறிெரும் ைொலடிபயொறச பைட்டது. அென்
திரும் பிப் பொர்த்தொன். ஒரு சொதொரண வீரன் ெந்து
ெணங் கி நின்ைொன்.

"என்ன?"

"தூதன் மொனைெசன் திரும் பி ெந்திருை்கிைொன்...

ஆனொல் ..." ெந்த வீரன் பதில் பசொல் ெதை் குத்
தயங் குெது பபொல் பதரிந்தது.
----------

4. தகாட்டாற் றுக் குணவீை பண்டிேை்

இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பைொள் றள பபொன

பசய் திறயயும் , ைரெந்தபுரத்திலிருந்து ெந்த பபொர்ச்
பசய் திறயயும் மைொமண்டபலசுெரர்
எெ் ெளவுை்பைெ் ெளவு இரைசியமொைப் பொதுைொை்ை
பெண்டுபமன்று ைருதினொபரொ, அெ் ெளவுை்கு அெர்
நிறனை்குமுன்பப அறெ பபொதுெொை பெளியில்
பரவி விட்டிருந்தன. இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து
அம் பலென் பெளொனும் , ைரெந்தபுரத்திலிருந்து
மொனைெசனும் பசய் திைறள அரண்மறனை்குள்
பைொண்டு ெந்த பின்பப அெை் றைப் பொதுைொை்ை
பெண்டுபமன்ை அை்ைறை அெருை்கு உண்டொயிை் று.
ஆனொல் அந்தச் பசய் திைள் அரண்மறன
எல் றலை்குள் ெந்து பசருெதை் கு முன்பப பெளியில்
பரவி விட்டன என்பறத அெர் உணரவில் றல.

இறடயொை் று மங் ைலத்து நிைழ் சசி் மறுநொள் பபொழுது

புலரும் பபொது சுை் றுப் புைங் ைளுை்கு எட்டிவிட்டது.
பபொர் ெரப்பபொகிைது என்ை பசய் திறயச் சூழ் நிறல
இருை்கிை விதத்தொல் மை்ைபள அனுமொனித்துை்
பைொள் ள முடிந்தது. ஆைபெ பசய் திைறள பெளியில்
பதரியொமல் ஒடுை்கி றெை்ை பெண்டுபமன்ை
ஏை் பொடு அெர் புரிந்து பைொள் ள முடியொதபடி
அெருை்குப் பபருத்த ஏமொை் ைத்றத அளித்துவிட்டது.

'அரசுரிறமப் பபொருள் ைள் பைொள் றள பபொய் விட்டன' -

என்ை பசய் திறய அடுத்து - ெசந்த மண்டபத்து
துைவிறயை் ைொணவில் றல என்று அம் பலென்
பெளொன் கூறுெொன் என்று அெர் ைனவிலும்
எதிர்பொர்ை்ைவில் றல. குமொரபொண்டியர் தன்னிடபம
இரைசியமொைத் தங் கியிருப் பதொைவும் உடபன
அெறர அரண்மறனை்கு அறழத்து ெருெதொைவும்
மைொரொணியொர் முன்னிறலயில் அெர் ஒப் புை்
பைொண்டிருந்தொர். நொறள நடை்ைப் பபொெறத
மட்டுமல் ல, நொை் பது ஆண்டுைளுை்குப் பின் என்ன
நடை்ை முடியும் என்று அனுமொனிை்கிை அளவுை்கு
அறிவும் , சிந்தறனயும் , உள் ள அெபர இந்த இடத்தில்
புள் ளி பிசகிவிட்டொர். இறடயொை் று மங் ைலம்
மைொமண்டபலசுெரருறடய ைணை்குத் தப் புை்
ைணை்ைொகி விட்டது.

குமொரபொண்டியன் இரொசசிம் மன் தன்றன மீறி

எங் கும் எதை் கும் பபொைத் துணிெொன் என்று அெர்
நிறனத்ததில் றல. அென் மீறிச் பசல் ல ெழியின்றித்
தம் அருறமப் புதல் விறயபய துறண றெத்துவிட்டு
ெந்தொர். எல் பலொறரயும் ஏமொை் றி விட்டுத் தனது
முன்பனொர் பசல் ெத்றதயும் கிளப் பிை் பைொண்டு
பபொய் விட்டொன் அென். அென் தொன் அெை் றைை்
பைொண்டு பபொயிருை்ை பெண்டும் என்பது கூட நடந்த
நிைழ் சசி
் ைறள ஒெ் பெொன்ைொை இறணத்துப் பொர்த்து
அெரொை அனுமொனித்துை் பைொண்டது தொன்.

இப் பபொது மைொரொணியொருை்கு என்ன பதில்

பசொல் ெபதன்ை திறைப் பு அெருை்கு ஏை் பட்டது.
எல் பலொறரயும் அனுப் பிவிட்டு அெர் மறுபடியும்
மைொரொணியொறரச் சந்திை்ைச் பசன்ைொர்.
மைொரொணியும் அெறரபய எதிர்பொர்த்துை் ைொத்துை்
பைொண்டிருப் பது பபொல் அங் பைபய இருந்தொர்.

"ெொருங் ைள் ! நீ ங் ைள் குமொரபொண்டியன்

இரொசசிம் மறனப் பை் றி நொம் தனிறமயில் ஏபதொ
பபச பெண்டுபமன்று கூறிவிட்டுப் பபொயிருந்தீர்ைள் .
அதனொல் தொன் பெறு எங் கும் பபொைொமல் ஒெ் பெொரு
ைணமும் உங் ைறள எதிர்பொர்த்து இங் பைபய ைொத்துை்
பைொண்டிருை்கிபைன்."

மைொரொணியின் ெொர்த்றதைளில் தம் புதல் ெறனப்

பை் றி அறியை் ைொத்திருை்கும் ஆெல் பதொனித்தது.

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி எதிபரயிருந்த

இருை்றையில் அமர்ந்தொர். நல் ல ைண்ணொடியில்
சிறிது புறை படிந்தொை் பபொல அெர் முைபொெம் ஒளி
மங் கியிருந்தது. எறதபயொ நிறனத்துப் பபருமூச்சு
விட்டபின் மைொரொணியொருை்கு மறுபமொழி கூைத்
பதொடங் கினொர்.

"பதவி! குமொரபொண்டியறர எந்பதந்த உயர்ந்த

பநொை்ைங் ைபளொடு இறடயொை் று மங் ைலத்தில்
என்னிடம் மறைெொைை் பைொண்டு ெந்து தங் ைச்
பசய் திருந்பதபனொ, அெை் றுை்கு முை் றிலும் மொைொை
அெர் நடந்து பைொண்டு விட்டொர்."

"அப் படி என்ன பசய் தொன் அென்?"

"அறதத் தங் ைளிடம் மட்டும் தொன் நொன் பசொல் ல

முடியும் . எல் லொருை்கும் பதரிந்தொல் குமொர
பொண்டியருறடய பபருறமறயபய நொம் விட்டுை்
பைொடுத்தது பபொலொகிவிடும் ."

"நீ ங் ைள் பசொல் ெறதப் பொர்த்தொல் பபரிதொை ஏபதொ

பசய் து விட்டொன் பபொல் அல் லெொ பதொன்றுகிைது!"

"பபரிதுதொன்! பநை் றிரவு நம் முறடய பொண்டிய

மரபின் மொபபரும் அரசுரிறமச் சின்னங் ைள்
பைொள் றள பபொனதொை இப் பபொது பசய் தி ெந்தபத,
அறதச் பசய் தெர் இறடயொை் று மங் ைலத்தில் ெந்து
தங் கியிருந்த தங் ைள் குமொரர் இரொசசிம் மபனதொன்."

"என்ன? இரொசசிம் மனொ அப் படிச் பசய் தொன்?

இங் கிருந்து பைொண்பட அென் தொன் அறதச்
பசய் தொபனன்று நீ ங் ைள் எறதை் பைொண்டு முடிவு
பசய் தீர்ைள் ?" மைொரொணியின் முைத்தில் வியப் பும்
ைலெரமும் பதிந்தன.

"இன்று நொம் எல் பலொரும் கூடியிருந்த இந்த இடத்தில்

தொன் இறடயொை் று மங் ைலத்துப் படபைொட்டி ெந்து
அந்தச் பசய் திறயச் பசொன்னொன். பைொள் றள பபொன
பசய் திபயொடு ெசந்த மண்டபத்திலிருந்த
துைவிறயை் ைொணவில் றல என்றும் அன்று பைலில்
அெறர யொபரொ பதடி ெந்திருந்ததொைவும் அென்
கூறினொன். நீ ங் ைள் எல் பலொரும் 'பைொள் றள
பபொயிை் று' என்ை அளவிபலபய அதிர்ச்சியறடந்து
அறதயடுத்து அென் கூறிய குறிப் புைறள ஊன்றிை்
ைெனிை்ைவில் றல. ெசந்த மண்டபத்தில்
தங் கியிருந்த துைவிதொன் தங் ைள் புதல் ெர்
குமொரபொண்டியர் என்பறத முன்பப தங் ைளிடம்
குறிப் பிட்டுள் பளன்."
மைொரொணி ெொனென்மொபதவி எதுவும் பசொல் லத்
பதொன்ைொமல் அெருறடய முைத்றதபய பொர்த்துை்
பைொண்டிருந்தொர்.

"பதவி! பைொள் றள பபொன பசய் தி பெண்டுமொனொல்

என் முன்பனச்சரிை்றைறயயும் மீறி எங் கும்
பரவியிருை்ைலொம் . ஆனொல் அறதச் பசய் தெர்
குமொரபொண்டியர் தொன் என்பது இப் பபொறதை்கு
என்றனயும் தங் ைறளயும் தவிர பெறு யொருை்கும்
பதரிந்திருை்ை முடியொது. ஒரு பெறள என்னுறடய
அந்தரங் ை ஒை் ைனொன நொரொயணன் பசந்தனுை்கும்
தளபதிை்கும் சிறிது சந்பதைம் இருை்ைலொம் .
பெளிப் பறடயொை இன்னொர் தொன் என்று
அெர்ைளுை்கும் பதரிந்திருை்ை நியொயமில் றல."

"மைொமண்டபலசுெரபர! குமொரபொண்டியன் எந்த

பநொை்ைத்பதொடு இறதச் பசய் தொபனொ? ஆனொல்
'அென் தொன் இறதச் பசய் தொன்' என்ை இந்தச் பசய் தி
பெளிபய பரவினொல் பபொது மை்ைள் அெறனப் பை் றி
என்பனன்ன இழிெொன பபச்சுை்ைபளல் லொபமொ பபசி
விடுெொர்ைபள. பசயறலை் பைொண்டு மனிதறன
அளை்கிைெர்ைபள எங் கும் நிறைந்துள் ள உலைம் இது.
எண்ணங் ைறளயும் மனப் பபொை்றையும் மதிப் பிட்டுப்
பொர்ை்ை மொட்டொர்ைபள! இதுவும் என் பபொதொத
ைொலந்தொன்!" மைொரொணியின் குரல் தழுதழுத்தது.

"தங் ைளுை்கு அந்தப் பயம் பதறெயில் றல!

குமொரபொண்டியரின் பபயருை்கு எந்த விதமொன
ைளங் ைமும் ஏை் படொமல் ைெனித்துை் பைொள் ளும்
பபொறுப் பு என்றனச் பசர்ந்தது."

"மைொமண்டபலசுெரபர! உங் ைளுை்குத்

பதரியொததில் றல. இெ் ெளவு துன்பங் ைறளயும் ,
பசொதறனைறளயும் தொங் கிை் பைொண்டு நொன்
ெொழ் ந்து பைொண்டிருப் பபதல் லொம் அெறன
நம் பித்தொன். மறுபடியும் அென் முைத்றதப் பொர்ை்ை
பெண்டும் . அெறன இந்த நொட்டின் அரசனொை
உலொெச் பசய் ய பெண்டும் . என் மைன் ைொலத்தில்
பொண்டிய அரச மரபு இருண்டு அழிந்தது என்ை
பழபமொழி எதிர்ைொலத்தில் ெந்து விடை் கூடொபத
என்பது தொன் என் ைெறல. ஐபயொ! இந்தப் பிள் றள
இப் படி என்பனன்னபெொ பசய் யத் தைொதறதச்
பசய் துவிட்டு பநருங் கி ெரொமல் விலகி ஓடிை்
பைொண்டிருை்கிைொபன?"

பபசிை் பைொண்பட ெந்த மைொரொணி பமல் லிய

விசும் பபலொடு பபச்றச நிறுத்தினொர். ைண்ைளில்
ைண்ணீர ் துளிர்த்து விட்டது. முைத்திலிருந்த
ைலெரத்றதப் பொர்த்த பபொது ெொய் விட்டு
அழுதுவிடுெொபரொ என்று மைொமண்டபலசுெரர்
பயந்தொர். அந்தப் பபருந்பதவி உள் ளங் குமுறி அழுத
ைொட்சிறயப் பரொந்தை பொண்டியர் அமர பதவி
அறடந்த பபொது ஒரு முறைதொன்
மைொமண்டபலசுெரர் பொர்த்திருை்கிைொர். "இந்த
அரசப் பபருங் குலத்து அன்றனறய எதிர்ைொலத்தில்
இனி என்றும் அழ விடை் கூடொது" என்று அப் பபொது தம்
பபொறுப் புடன் எண்ணி றெத்திருந்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"பதவி! இபதன்ன? இப் படித் தொங் ைபள உணர்ச்சி

ெசப் படலொமொ? யொருறடய ைண்ணீறரயும்
எங் ைளொல் பொர்த்துை் பைொண்டிருை்ை முடியும் !
ஆனொல் மைொரொணியொகிய தொங் ைபள ைண்ணீர ்
சிந்தினொல் என்ன பசய் ெது?"

"ைண்ணீர ் சிந்தொமல் பெபைன்ன பசய் ெது? ெடை்கு

எல் றலயில் 'பபொர் இபதொ ெந்து விட்டது'
என்கிைொர்ைள் . இரொசசிம் மன் ெருெொன் என்று நம் பிை்
பைொண்டிருந்பதன். அெபனொ தன்பனொடு பபொைொமல்
இந்த அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளயும் எடுத்துை்
பைொண்டு அசட்டுத் தனமொை என்பனன்னபெொ
பசய் துவிட்டுப் பபொயிருை்கிைொன். எனை்கு ஏது
நிம் மதி? என் தொய் ைன்னியொகுமரி அன்றனறய
அடிை்ைடி ெழிபட்டு என் துயரங் ைறள மைை்ை
முயலலொம் என்ைொல் நொன் பெளியில் புைப் படுெபத
என் உயிருை்கு ஆபத்தொை இருை்கிைது."
"ைெறலைறளபயல் லொம் என்னிடம் விட்டுவிடுங் ைள் !
அெை் றுை்ைொைபெ நொன் இருை்கிபைன். தங் ைறளப்
பபொன்ைெர்ைளுை்கு அதிைை் ைெறலைள் இருந்தொல்
நிம் மதி இரொது. என்றனப் பபொன்ைெனுை்கு அதிைை்
ைெறலைள் சூழும் பபொதுதொன் சிந்தறன
நிம் மதியொைத் திட்டமிடும் . உங் ைள் மனம்
குழம் பியிருை்கிைது. இப் பபொது உங் ைளுை்குத்
தனிறம பதறெ. நொன் பின்பு ெந்து சந்திை்கிபைன்."

மைொமண்டபலசுெரர் அங் கிருந்து புைப் பட்டு

விட்டொர். துயரம் குமுறிை் பைொண்டு ெரும் பபொது
மிைவும் பெண்டிய மனிதர் எதிரில் இருந்தொபல
அழபெண்டும் பபொலத் பதொன்றும் . அழுது தணித்துை்
பைொள் ளவும் துணிவு இருை்ைொது. தனிறமயில் விட்டு
விட்டொல் ஒருெொறு தணியும் என்று ைருதிபய அெர்
அங் கிருந்து பசன்ைொர். அெர் பசன்ை பின்பும்
பநடுபநரமொை மைொரொணி அறமதியொைை் ைண்ணீர ்
ெடித்தெொறு அபத இடத்தில் வீை் றிருந்தொர்.
அறமதிபயொ, நிம் மதிபயொ ஏை் படுகிை ெழியில் றல.
ைெறலைறள மைை்ை, அல் லது மறைை்ை ஏதொெது
புதிய பபச்சு பெண்டியிருந்தது. பைொட்டொை் றிலுள் ள
சமணப் பள் ளியில் குணவீர பண்டிதர், ைமலெொைன
பண்டிதர் என்று இரண்டு சமணத் துைவிைள்
இருந்தனர். அெர்ைள் எப் பபொதொெது சில
சந்தர்ப்பங் ைளில் மைொரொணியொறரச் சந்திை்ை
ெருெதுண்டு. ெந்தொல் நீ ண்ட பநரம் சமய
சம் பந்தமொன தத்துெங் ைறளப் பபசிவிட்டுப்
பபொெொர்ைள் . அெர்ைள் ெந்து பபசிவிட்டுச் பசன்ை
பின்பு அறதை் பைட்டுை் பைொண்டிருந்தெர்ைள்
மனத்தில் அழுை்றைத் துறடத்து ெொசறன பூசிய
மொதிரி ஒரு சொந்தி, ஒரு நம் பிை்றை, ெொழ் ை்றை
முழுெதும் நல் ல விறளயொட்டு என்ை பயமை் ை ஒரு
எண்ணம் ஏை் படும் . இந்த மொதிரி நொநலம்
பறடத்தெர்ைள் உலகில் அத்தி பூத்தொை் பபொலத்தொன்
அைப் படுெொர்ைள் . ெொழ் ை்றையில் அெநம் பிை்றை
ஏை் படும் படி பபசிவிட்டுச் பசல் பெர்ைபள
பபரும் பொபலொர்.

பபச்றசப் பபொறுத்தமட்டில் மைொரொணிை்கு எறட

பபொட்டுப் பொர்த்த அனுபெம் உண்டு. இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி பபசி விட்டுப் பபொனொல் பைட்டுை்
பைொண்டிருந்தெர் மனத்தில் அெறர எண்ணிப்
பிரமிை்கும் படி பசய் துவிட்டுப் பபொெொர். தளபதி
ெல் லொளபதென் பெடிப் பொைப் பபசி
உணர்ச்சியூட்டுெொன். அதங் பைொட்டொசிரியர்,
பெழை்ைனிெொயர் பபொன்ை பண்டிதர்ைள் ைொரண
ைொரிய ரீதியொை அழுத்தம் படப் பபசுெர்.
நொரொயணன் பசந்தன் குதர்ை்ைமும் சிரிப் பும்
உண்டொை்குெொன்.

ஆனொல் பைொட்டொை் று சமணத் துைவியின் பபச்சு

இெை் பைொடு மொறுபட்டது. ெொடும் பயிருை்குப்
பருெமறிந்து பபய் து தறழை்ைச் பசய் யும் மறழ
பபொன்ைது அது. சில துயரமொன பநரங் ைளில்
மைொரொணிபய சிவிறைறய அனுப் பி அெறர
ெரெறழப் பதுண்டு. சமீபத்தில் சிறிது ைொலமொை
அந்தத் துைவி யொத்திறர பபொயிருந்ததொல்
அரண்மறனப் பை்ைம் ெரவில் றல. இரண்டு மூன்று
நொட்ைளுை்கு முன் அெர் திரும் பி ெந்திருப் பதொைை்
கூறினொர்ைள் . நிம் மதியை் ை அந்தச் சூழ் நிறலயில்
அந்தத் துைவிறய ெரெறழத்துப் பபசினொல் மனத்
பதளிவு ஏை் படுபமன்று அெருை்குத் பதொன்றியது.
உடபன சிவிறைறய எடுத்துப் பபொய் அெறரயும்
முடிந்தொல் மை் பைொருெறரயும் அறழத்து ெருமொறு
ஆட்ைறள அனுப் பினொர். சில நொழிறைைளில் அெர்
ெந்து பசரும் ெறர தனிறமயும் , ைெறலைளும்
மைொரொணியொரின் மனத்றத ெொட்டி எடுத்து விட்டன.
இரண்டு துைவிைளும் ெந்திருந்தொர்ைள் . ஒளி தெழும்
தூய முைமும் , முண்டிதமொை்ைப் பட்டு
ெழுெழுபென்று மின்னும் தறலயுமொை அருபளொளி
ைனியும் அந்தத் துைவிைளின் பதொை் ைத்றதப் பொர்த்த
பபொது நிம் மதி ெந்துவிட்டது பபொலிருந்தது.
மைொரொணி எதிர்பைொண்டு எழுந்து பசன்று ெணங் கி
அெர்ைறள ெரபெை் ைொர். ஒருெருை்பைொருெர் நலம்
விசொரித்துை் பைொண்டு தன் யொத்திறர
அனுபெங் ைறளச் சிறிது பநரம் கூறினொர்ைள்
அெர்ைள் இருெரும் . அந்தச் சமயத்தில்
அதங் பைொட்டொசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும் பெறு
அங் கு ெந்து பசர்ந்தொர்ைள் . 'சரியொன அறெ கூடி
விட்டது!' என்று நிறனத்து மனநிறைவு பபை் ைொர்
மைொரொணி! "சுெொமி! ைெறலைறள உணர்ந்து
பைொண்டு ைலங் கும் இயல் பு முதன் முதலொை
எப் பபொது மனித மனத்துை்கு உண்டொயிை் று?" என்று
ஒரு பைள் விறயை் பைட்டுவிட்டுை் குணவீர
பண்டிதருறடய முைத்றத நிமிர்ந்து பொர்த்தொர்
மைொரொணி.

குணவீர பண்டிதர் தம் பமொடு ெந்திருந்த ைமல

ெொைனறரப் பொர்த்துச் சிரித்தொர். பின்பு கூறினொர்:

"இன்பங் ைறள உணர்ந்து மகிழும் இயல் பு ஏை் பட்ட

பபொது!"

மைொரொணி இதை் குப் பதில் பசொல் ெதை் குள்

அதங் பைொட்டொசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும்
குறுை்குை் பைள் வி பைட்டொர்ைள் . பபச்சு அெர்ைள்
நொல் ெருை்குள் பளபய விெொதம் பபொலச் சுழன்ைது.
மைொரொணி அதன் நயத்றத விலகியிருந்து
அனுபவிை்ைலொனொர்.

"சமணர்ைள் எப் பபொதுபம நிறலயொறமறயத்தொன்

ெை் புறுத்துெொர்ைள் " - அதங் பைொட்டொசிரியர் பிரொன்
இறடயிபல குறுை்கிட்டொர்.

"நிறலயொறம ஒன்பை நிறலப் பது, நிறலப் பதொைத்

பதொன்றுெபதல் லொம் நிறலயொதது, என்று தொபன
சமணர்ைளின் நூல் ைள் எல் லொம் கூறுகின்ைன?"
என்ைொர் பெழை்ைனிெொயர்.

"நீ ங் ைள் எங் ைளுறடய பைொள் றைறயத் திரித்துை்

கூறுகிறீர்ைள் . நிறலயொறமறயை் குறித்து எல் லொச்
சமயங் ைளுபம உடன்படுகின்ைன. எங் ைள் நூல் ைள்
உண்றமறய ஒளிை்ைொமல் பசொல் லும் பபொது
ைசப் பொை இருை்கிைது. திருை்குைளும்
நிறலயொறமறயச் பசொல் கிைது. எங் ைள் சமயத்தொர்
எழுதிய நொலடியொரும் நிறலயொறமறயச்
பசொல் லுகிைது. திருை்குைள் , 'ெொழ் ை்றை நிறலயொதது;
பசல் ெம் நிறலயொதது; இளறம நிறலயொதது;
ஆனொலும் ெொழ் ந்து பொர். மறனவி மை்ைபளொடு அைம்
பிைழொமல் ெொழு. புைழ் எய் து' என்று நம் பிை்றை
யூட்டுகிைது. நொங் ைள் சொதொரண மனித இயல் றப
மனத்தில் பைொண்டு பயமுறுத்திச்
பசொல் லியிருை்கிபைொம் " என்ைொர் குணவீர பண்டிதர்.

"எங் பை? நிறலயொறமறயப் பை் றி ஒரு பொட்டுச்

பசொல் லுங் ைள் " என்று அெறரை் பைட்டொர்,
அதுெறரயில் பபசொமல் இருந்த மைொரொணி.

"இளறமயும் நிறலயொெொல் இன்பமும்

நின்ைெல் ல
ெளறமயுங் அஃபதயொல் றெைலும்
துன்பபெள் ளம்
உளபென நிறனயொபத பசல் ைதிை் பைன்று
பமன்றும்
விறளநிலம் உழுெொர்பபொல் வித்துநீ ர்
பசய் துபைொள் மின்!"

குணவீர பண்டிதரின் குரல் ைணீபரன்று ஒலித்து

ஓய் ந்தது.

"இதுதொன் எங் ைள் தத்துெம் . இன்றைை்கு இருப் பது

என்றைை்கும் இருை்குபமன்று எண்ணி நொங் ைள் நம் பி
ஏமொறுெதில் றல. என்றைை்கும் இருை்கும் எதுபெொ
அறதப் பயிர் பசய் ய முயலுகிபைொம் ." - அெபர
விளை்கினொர்.

"தமிழ் இலை்கியத்திலுள் ள பபரும் பொலொன

சமணப் பொடல் ைள் இறதத் தொன் ெை் புறுத்துகின்ைன"
என்று அதங் பைொட்டொசிரியர் கூறினொர்.
"சித்திரை்ைொரனுை்கு ஏழு ெர்ணங் ைள் பமலும் ஒபர
மொதிரி அன்புதொன். உலைத்திலுள் ள இன்பம் , துன்பம்
எல் லொ உணர்ச்சிைறளயும் நொங் ைள் பிரித்துப்
பொர்ப்பதில் றல. எல் லொபம நிறலயொதறெ என்ை
உணர்வில் அடங் கியறெ. நிறலயொதெை் றை
பெறுை்ைவில் றல. அனுதொப் படுகிபைொம் . 'எெ் ெளவு
நொட்ைளொனொலும் ெொடொது' என்ை பபதறம
நிறனவுடன் றையில் பூச்பசண்றட ஏந்திை்
பைொண்டிருை்கும் குழந்றத மொதிரி உலைம்
இருை்கிைது. நொங் ைள் தூர இருந்து அந்தை்
குழந்றதறயப் பொர்த்து அனுதொபப்படும்
ெயதொனெர் பபொலிருை்கின்பைொம் . ைொரணம் ? 'அந்த
பூச்பசண்டு ெொடிவிடும் ' என்ை உண்றம எங் ைளுை்கு
நன்ைொைத் பதரிந்திருை்கின்ைது?" என்ைொர் குணவீரர்.

"விெொத முறைை்கு உங் ைள் பபச்சு ஏை் கும் ! ஆனொல்

நறடமுறைை்கு ஒத்துெரொபத" என்ைொர்
பெழை்ைனிெொயர்.

"நறடமுறைறயப் பை் றிை் ைெறலப் படுகிைெர்ைள்

அல் லது பயப் படுகிைெர்ைள் எந்த
இலட்சியங் ைறளயும் நிறுெ முடியொது" என்று
பெழை்ைனிெொருை்குை் ைமலெொைனர் பதில்
பைொடுத்தொர். விெொதம் ைருத்துச் பசறிவுள் ளதொை
இருந்தது. அந்த உறரயொடல் ெளர்ந்து பைொண்பட
பபொன விதத்தில் மைொரொணிை்கு ஆறுதல்
ஏை் பட்டிருந்தது.

நீ ண்ட பநரம் பபசிை் பைொண்டிருந்துவிட்டுை் குணவீர

பண்டிதர் புைப்பட எழுந்தொர். எல் லொருபம
மரியொறதயொை எழுந்து நின்ைனர்.

"சுெொமி! ஒரு சிறு விண்ணப் பம் ."

"என்ன?"

"தொங் ைள் சை் று முன் பொடினீர ்ைபள, அந்தப் பொடறல

ஓர் ஓறலயில் எழுதிை் பைொடுத்துவிட்டுப் பபொை
இயலுமொ?" இருந்தொை் பபொலிருந்து நிறனத்துை்
பைொண்டு பைட்பெர் பபொலை் பைட்டொர் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவி.

"ஆைொ! ஓறலயும் எழுத்தொணியும் பைொண்டு ெரச்

பசொல் லுங் ைள் . இப்பபொபத எழுதிை் பைொடுத்துவிட்டுப்
பபொகிபைன்" என்ைொர் அெர். ஓறலயும்
எழுத்தொணியும் ெந்தன. குணவீரர் ெொயொல் பசொல் ல,
ைமலெொைனர் ஓறலயில் எழுதினொர். எழுதி
முடித்ததும் மைொரொணி அறதப் பயபை்திபயொடு
ெொங் கிை் பைொண்டொர். அந்தப் பொட்டுை்கு அெ் ெளவு
மரியொறத பைொடுத்து மைொரொணியொர் ெொங் கிை்
பைொண்டறதை் ைண்டு அதங் பைொட்டொசிரியரும் ,
பெழை்ைனிெொயரும் ஆச்சரியத்பதொடு சிறிது
அசூறயயும் அறடந்தனர்.
---------

5. மானகவேனுக்கு தநை்ந்ே துன்பம்

"பதன்பொண்டி நொட்டுப் பறடைள் விறரவில் ெடை்கு

எல் றலை்கு அனுப்பப் படும் . அதுெறரயில் எல் றலப்
பொதுைொப் பு ஏை் பொடுைறள நீ ங் ைள் சமொளித்துப்
பொதுைொத்துை் பைொள் ள பெண்டியது" என்ை
ைருத்தடங் கிய திருமுைத்பதொடு மொனைெசறன
அன்று ைொறலயிபலபய அெசரமொைை்
ைரெந்தபுரத்துை்குத் திருப் பி அனுப் பிவிட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர். மொனைெசனும் தொமதமின்றி
உடபன புைப் பட்டு விட்டொன். ெருகிைபபொது
ெந்ததுபபொல் முன்சிறைப் பொறத ெழிபய பசன்ைொன்.
சரியொை நடுப் பைல் பநரத்துை்கு முன்சிறை பபொய் விட
முடியும் . குதிறரறய விறரெொைச் பசலுத்தினொல்
அதை் கும் முன்னொல் பபொய் விடலொம் . அந்த
பநரத்துை்கு அங் பை பபொெதனொல் ஒரு நன்றமயும்
இருை்கிைது. பைல் உணறெ முன்சிறை
அைை்பைொட்டத்தில் அந்த பெடிை்றைத் தம் பதிைளின்
உபசரிப் புை்கு இறடபய சுறெ நிறைந்ததொை
முடித்துை் பைொள் ளலொம் . ைணெனும் , மறனவியுமொை
ஒருெருை்பைொருெர் பைலி பசய் து பைொண்பட
அைை்பைொட்டத்துை்கு ெந்து பசல் பெொருை்பைல் லொம்
அறுசுறெ உணபெொடு நறைச்சுறெயும் அளிை்கும்
அண்டரொதித்தறனயும் , பைொறதறயயும் நிறனை்கும்
பபொது அப் பபொபத அெர்ைறளை் ைண்டுவிட்டது
பபொன்றிருந்தது அெனுை்கு. ைரெந்தபுரத்திலிருந்து
முை்கியமொன திருமுைத்றத அரண்மறனை்குை்
பைொண்டுெரும் அெசரத்தில் ஒபர ஒரு பெறளதொன்
அந்த அைை்பைொட்டத்தில் தங் கிச்
சொப் பிட்டிருை்கிைொன் அென். இருந்தும் அந்த ஒரு
பெறளப் பழை்ைத்துை்குள் பள அெர்ைள் அெனுறடய
மனத்தில் ஆழப் பதிந்திருந்தொர்ைள் .

'குழந்றத குட்டிைள் இல் லொமல் ெயது மூத்த அந்தத்

தம் பதிைள் அறத ஒரு குறைெொை எண்ணிை்
ைெறலப் படுெதொைபெ பதரியவில் றல. அதனொல்
தொபனொ என்னபெொ ெருகிைெர்ைறளபயல் லொம்
குழந்றதைளொை நிறனத்து அன்பு பசலுத்த
அெர்ைளொல் முடிகிைது. அைை்பைொட்டங் ைளும் ,
அட்டிை் சொறலைளும் நடத்தினொல் மட்டும் பபொதுமொ?
உலைம் முழுெதும் சிரிப் பதை் கும் , அன்பு
பசய் ெதை் கும் , உபசரிப் பதை் கும் ஏை் ைது என்று
எண்ணும் அண்டரொதித்தனும் பைொறதயும் பபொன்ை
ஆட்ைள் தொன் அைை் பைொட்டத்றத அர்த்தமுள் ள
தொை்குகிைொர்ைள் . பசர, பசொழ நொடுைளில் எத்தறன
அைச்சொறலைள் இருந்தொல் என்ன? அங் பைல் லொம்
அண்டரொதித்தனும் , பைொறதயும் இல் லொதெறர
அறெ அைச்சொறலைளொை முடியுமொ? சிரிப்பதை் கு
ஆளில் லொத அைச்சொறலைள் அறெ! ைடல் ைடந்தும் ,
தறர ெழியொைவும் எெ் ெளவு பதொறலவிலிருந்து
யொத்திரீைர்ைள் ெந்தொலும் அெர்ைறளபயல் லொம்
அண்ணன் தம் பிைளொை, உடன் பிைந்பதொரொை
எண்ணும் பைொறதயும் அண்டரொதித்தனும் தொன்
பொர்ை்ைப் பபொனொல் இந்நொட்டின் உண்றமயொன
பிரமுைர்ைள் ! 'உண்டி பைொடுத்பதொர் உயிர்
பைொடுத்பதொபர' என்ை தத்துெத்றத பமய் ப் பித்துை்
பைொண்டு ெருபெர்ைள் அெர்ைள் தொபம?' அன்று
ஏபனொ, அந்தத் தூதன் மனத்தில் முன்சிறை
மணியை்ைொரனும் , அென் மறனவியுபம
நிறைந்திருந்தொர்ைள் . அெர்ைறளப் பை் றிபய அென்
அதிைமொைச் சிந்தித்தொன். தொன் பைொண்டு பபொகும்
அரசொங் ைச் பசய் தி, அதன் அெசரம் ஆகியறெ கூட
அெ் ெளெொை அெனுறடய மனத்றதை் ைெர்ந்து
விடவில் றல.

ஆனொல் நண்பைலில் அென் முன்சிறை

அைை்பைொட்டத்றத அறடந்த பபொது பபரிதும்
ஏமொை் ைமறடந்தொன். அங் பை அண்டரொதித்த
றெணெனும் பைொறதயும் இல் றல. "பைொை் றை
முத்துை்குளி விழொறெப் பொர்ப்பதை் ைொைப்
பபொயிருை்கிைொர்ைள் " என்று அைை்பைொட்டத்துப்
பணியொட்ைள் கூறினொர்ைள் . தூதனுை்கு அன்றும்
அங் பை பைல் உணவு கிறடத்தது. ஆனொல்
அண்டரொதித்தனும் , பைொறதயும் பை்ைத்திலிருந்து
சிரிை்ைச் சிரிை்ைப் பபசி உபசொரம் பசய் து பபொடுகிை
சொப் பொடு மொதிரி இல் றல அது! அங் கு அதிை பநரம்
தங் ைை் கூட விருப் பமில் லொமல் உடபன புைப் பட்டு
விட்டொன் அென். பைொை் றையிலிருந்து
திரும் பினொலும் தொன் பசல் லுகிை அபத சொறல
ெழியொைத்தொன் திரும் ப பெண்டும் என்று
அெனுை்குத் பதரியும் . ஆனொல் முத்துை்குளி
விழொறெப் பொர்ை்ைப் பபொகிைெர்ைள் அெ் ெளவு
அெசரமொைத் திரும் ப மொட்டொர்ைள் என்று
பதொன்றியதனொல் அெர்ைறள ெழியில் எங் பையொெது
எதிபர சந்திை்ைலொம் என்ை நம் பிை்றைறய அென்
றைவிட்டுவிட்டொன்.

அபத நிறலயில் இறடெழியில் எங் கும் தங் ைொமல்

பயணத்றதத் பதொடர்ந்ததொல் , அன்று இரவு
நடுச்சொமத்துை்குள் ளொை ஒருெொறு அென்
ைெந்தபுரத்றத அறடந்து விட முடியும் . பெயிலின்
மிகுதிறயயும் ெொனில் அங் பைொன்றும் ,
இங் பைொன்றுமொை பமைை் ைை் பொறைைள்
மிதப் பறதயும் ைண்டு மறழ ெந்து நடுபெ
பிரயொணத்றதத் தறடப் படுத்தி விடொமல் இருை்ை
பெண்டுபம என்று ைெறலயொயிருந்தது அெனுை்கு.
ஏதொெது ஊர்ப்புைத்றத ஒட்டிச் பசன்று
பைொண்டிருை்கும் பபொது மறழ ெந்தொல்
குதிறரறயயும் ைட்டிவிட்டு எங் பையொெது தங் கிை்
பைொள் ளலொம் . இல் லொவிட்டொல் பதொல் றலதொன்.
முன்சிறையிலிருந்து ஒரு குறிப் பிட்ட
பதொறலவுெறர அந்தச் சொறலயில் ஊர்ைள்
இறடயிறடபய ெரும் . அதன் பின் ைெந்தபுரம் ெறர
மறலச்சரிவிலும் , அடர்ந்த ைொடுைறள ெகிர்ந்து
பைொண்டும் பசல் கிைது சொறல. எதை் கும் பைொஞ் சம்
பெைமொைப் பபொெபத நல் லது என்ை எண்ணத்துடன்
குதிறரறய விறரெொைச் பசலுத்திை்
பைொண்டிருந்தொன் அென். சொறலயில் எந்த
இடங் ைளில் சிறுசிறு ஊர்ைள் இருந்தனபெொ,
அங் பைல் லொம் கூட அதிைமொன ைலைலப் பு இல் றல.
எல் பலொரும் முத்துை்குளி விழொவிை் குச்
பசன்றிருந்தொர்ைளொதலொல் ஊர்ைள் அறமதியொை
இருந்தன. அபனைமொை அந்தப் பபருஞ் சொறலயில்
சிவிறைைள் , யொறனைள் , குதிறரைள் ,
ைொல் நறடயொைச் பசல் பெொர் என்று பபொை்குெரத்து
இருந்து பைொண்பட இருை்கும் . அன்றைை்பைொ அதுவும்
குன்றியிருந்தது. அெனுறடய குதிறரதொன்
சொறலறய ஏைபபொைமொை அை்கிரமித்துச்
சுதந்திரமொைச் பசன்று பைொண்டிருந்தது. மொறலயில்
சிறு தூைல் இருந்தது. பபருமறழயொைப்
பபய் யொததொல் அதனொல் அெனுை்கு அதிை இறடயூறு
இல் றல. எங் கும் நிை் ைொமல் பசன்று
பைொண்டிருந்தொன். ஆனொல் இருட்டுகிை
சமயத்துை்குச் சொறல மறலச்சரிறெ ஒட்டிச் பசன்று
பைொண்டிருந்த பபொது மறழ ெலுெொைப் பிடித்துை்
பைொண்டு விட்டது. மின்னலும் இடியுமொை பமைம்
இருட்டிை் பைொண்டு இயை் றையொன இருபளொடு
ைலந்து ைருறமை்கு அழுத்தம் பைொடுத்திருந்தது.
ெொனப் பபருங் குளத்தின் ெடிைொை் ைண்ைறள யொபரொ
உறடத்து விட்டுவிட்ட மொதிரி மறழ பைொட்டியது.
இருளில் ெழி அறிெது கூட ெரெரை் ைடினமொகிை்
பைொண்டிருந்தது. ஏதொெது ஒரு பொழ் மண்டபம்
ெழியில் அைப்பட்டொல் கூடப் பிரயொணத்றதத்
தை் ைொலிைமொை நிறுத்திை் பைொண்டு விடலொபமன்று
அெனுை்குத் பதொன்றியது. பபருமறழை் ைொலங் ைளில்
இடி அதிைமொை இருை்கும் பபொது ைொட்டு மரங் ைளின்
கீபழ தங் குெது நல் லதல் லபெ என்ை அச்சமும்
அெனுை்கு இருந்தது.

அந்தச் சமயத்தில் சமய சஞ் சீவி பபொல்

சொறலபயொரத்தில் ஒரு பொழ் மண்டபம் பதரிந்தது.
அதில் ைொட்டுச் சுள் ளிைளொல் பநருப் பு மூட்டிை்
குளிர்ைொய் ந்து பைொண்டிருந்தொர்ைள் சிலர். அந்த
பெளிச்சம் இல் றலயொனொல் அப் பபொதிருந்த
இருட்டில் அந்த மண்டபம் அங் கிருப்பபதொ, அதில்
ஆட்ைள் உட்ைொர்ந்திருப் பபதொ அென் ைட்புலனுை்குத்
பதரிந்திருை்ைபெ முடியொது.

அெ் ெளவு மறழபயொறசயிலும் அெனுறடய

குதிறரை் குளம் பபொலி அெர்ைளுை்குை் பைட்டிருை்ை
பெண்டும் . எல் பலொரும் சொறலப் பை்ைமொைத்
திரும் பிப் பொர்த்தறத மொனைெசன் ைண்டொன்.
குதிறர நறனயொமல் மண்டபத்தின் முன்புைத்
தூணில் ைட்டிவிட்டு, உறடைறளப் பிழிந்து விட்டுை்
பைொண்டொன். உடல் பதப் பமொை நறனந்திருந்தது.
மைொமண்டபலசுெரரின் திருமுை ஓறல இடுப் புை்குள்
பத்திரமொை இருந்தது. "அந்தை் ைொலத்தில் இந்தப்
பொழ் மண்டபத்றதை் ைட்டிய ெள் ளல் யொபரன்று
பதரிந்தொல் இப் பபொது அெனுை்கு நொம் எல் பலொரும்
பசர்ந்து ஒரு நல் ல நிறனவு மண்டபபம ைட்டி றெத்து
விடலொம் " என்று சிரிப் புடன் பசொல் லிை் பைொண்பட
அெர்ைளுை்குப் பை்ைத்தில் தொனும் பபொய் ை் குளிர்
ைொய் ெதை் கு உட்ைொர்ந்தொன் மொனைெசன். அென்
சிரிப் பபொ, பபச்பசொ அெர்ைளிறடபய பதில்
சிரிப் புைறளபயொ, பபச்சுை்ைறளபயொ
உண்டொை்ைவில் றல. தங் ைளுை்குள் ஒருெர் முைத்றத
ஒருெர் பொர்த்துை் பைொண்டொர்ைள் . மொனைெசன்
அறதப் பபொருட்படுத்தொ விட்டொலும் மனித இயல் றப
மீறியதொை இருந்தது அெர்ைள் நடந்து பைொண்ட
விதம் . இந்த மொதிரி சமயத்தில் "நீ ங் ைள் யொர்?
எங் கிருந்து ெருகிறீர்ைள் ?" என்று விசொரித்து அறிய
முயல் ெது தொன் சொதொரண மனித இயை் றை.
அதை் குை் கூட அெர்ைள் முயவில் றல. ஆனொல்
மொனைெசன் அெர்ைறளப் பபொல் ஊறமயொை இருந்து
விடவில் றல.

"ஐயொ! நீ ங் ைபளல் லொம் யொர்? பைொை் றை முத்துை்குளி

விழொ பொர்த்துவிட்டுத் திரும் பி ெரும் பபொது மறழயில்
அைப் பட்டுை் பைொண்டீர்ைளொ? அடடொ! எதை் கு
இெ் ெளவு அெசரமொைத் திரும் பினீர ்ைள் ? நொறளை்குை்
ைொறலயில் சொெைொசமொைத் திரும் பியிருை்ைை்
கூடொபதொ?" என்று அன்பபொடு விசொரித்தொன்.

அெர்ைள் இந்த விசொரிப் புை்கு பதில் பசொல் லவில் றல.

தங் ைளுை்குள் ஒருெறரபயொருெர் பொர்த்துச் சிரித்துை்
பைொண்டொர்ைள் . மொனைெசனுை்கு முைம் சுண்டிப்
பபொயிை் று. பபசுெறத நிறுத்திை் பைொண்டொன்.
பெை் று முைம் , புது ஆட்ைள் என்று பெறுபொடின்றிப்
பபசிப் பழகும் அண்டரொதித்தன் தம் பதிைள் அென்
நிறனவில் மறுபடியும் பதொன்றினொர்ைள் .
'மனிதனுை்கு மனிதன் பபசிப் பழகிை்
பைொள் ளத்தொபன பமொழி, உணர்ச்சிைபளல் லொம்
இருை்கின்ைன? அதை் குை் கூடத் தயங் கும் சில
பிரகிருதிைள் இப்படியும் இருை்கின்ைனபெ' என்று
எண்ணி வியந்தொன் அென். ஒன்று அெர்ைள்
ஊறமைளொயிருை்ை பெண்டும் அல் லது அமிழ் தினும்
இனிய தமிழ் பமொழிபய பதரியொதெர்ைளொயிருை்ை
பெண்டும் என்று அெனுை்குத் பதொன்றியது.

மறழயும் விடுகிைபொடொயில் றல. பநரமொகிை்

பைொண்டிருந்தது. அந்தப் பொழ் மண்டபத்திபலபய
எல் பலொரும் மூறலை்கு மூறல சுருண்டு படுத்தனர்.
குளிர் ைொய் ெதை் ைொை மூட்டியிருந்த தீ அறணந்து
மண்டபத்தில் இருள் சூழ் ந்தது. படுத்த சிறிது
பநரத்துை்பைல் லொம் மொனைெசன் அயர்ந்து
தூங் கிவிட்டொன்.

நல் ல தூை்ைத்தில் யொபரொ உடம் றபத் பதொட்டு

அமுை்குகிை மொதிரி இருந்தது. உடம் றபத் பதொட்டு
அமுை்கி இடுப் றபை் ைட்டுெது பபொல் உணரபெ
துள் ளி எழுந்தொன். அெனொல் எழுந்திருை்ை
முடியவில் றல. ஏபதொ பசொல் ல முயன்ைொன்,
ெொர்த்றதைள் ெரவில் றல. ெொய் உளறியது. தன்றன
யொபரொ பலமொைப் பிடித்துை் பைொண்டு, ெொறயயும்
மூடியிருை்கிைொர்ைள் என்பறத உணர்ந்தொன். அடுத்த
ைணம் முதுகிலும் , தறலயிலும் பலமொன அடிைள்
விழுந்தன. அெனுை்குத் தன் நிறனவு தெறியது.
அப் படிபய சுருண்டு விழுந்தொன். அதன் பின்னர்
பொழ் மண்டபத்தில் நடந்தபதொன்றும் அெனுை்குத்
பதரியொது.

பபொழுது விடிந்து ைதிரென் ஒளி பமபலறிை் ைதிர்ைள்

மண்டபத்துை்குள் விழுந்த பபொது ெலி பபொறுை்ை
முடியொமல் முனகிை் பைொண்பட பமல் ல எழுந்திருை்ை
முயன்ைொன் அென். எழுந்து நடை்ை முடியவில் றல.
மூட்டுை்கு மூட்டு ெலித்தது. அந்த பநரத்தில் பதய் ெம்
அெனுை்கு ஓர் அருறமயொன உதவிறயை் பைொண்டு
ெந்து பசர்த்தது. இடுப் பிலிருந்து திருமுைமும்
மண்டபத்துத் தூணில் ைட்டியிருந்த குதிறரயும்
அெனிடமிருந்து பறிபபொயின. பைொை் றைத்
திருவிழொவுை்குப் பபொயிருந்த அண்டரொதித்தனும் ,
பைொறதயும் அந்தப் பொறதயொைத் திரும் பி
ெந்தொர்ைள் . அென் இறைந்து கூச்சலிட்டொன்.

'யொறரப் பை் றி நொம் அதிைம் சிந்திை்கிபைொபமொ,

அெர்ைறளத் பதய் ெம் நம் பை்ைத்தில் துறணயொைை்
பைொண்டு ெந்து பசர்ை்கின்ைபதன்பது எெ் ெளவு
பபரிய உண்றம?' என்று அெர்ைறள அந்தப்
பொறதயில் ைண்டவுடபன எண்ணினொன். அென்
பமய் சிலிர்த்தது. அெர்ைறள அங் கு பைொண்டு ெந்து
பசர்த்த இறைெறன ெொழ் த்தினொன் மொனைெசன்.

அந்தத் தம் பதிைள் அந்நிறலயில் அெறன அங் பை

ைண்டு பதறிப் பபொனொர்ைள் . நடந்தறதபயல் லொம்
அெர்ைளிடம் விெரமொைை் கூறினொன் மொனைெசன்.

"நொடு முழுெதுபம பைட்டுப் பபொய் ை் கிடை்கிைது

அப் பொ! நல் லென் பெளியில் இைங் கி நடை்ைபெ
ைொலமில் றல இது!" என்று பதொடங் கிை் பைொை் றையில்
நடந்த குழப் பத்றத அெனுை்குச் பசொன்னொர்ைள் .

அடி, உறத பட்டதுகூட அெறன

ெருத்தத்துை்குள் ளொை்ைவில் றல. 'முை்கியமொன
அரசொங் ைத் திருமுைத்றதத் திருட்டுை் பைொடுத்து
விட்படொபம, என்ன ஆகுபமொ - என்ன ஆகுபமொ?' என்று
எண்ணி அஞ் சினொன் அென்.

"பரெொயில் றல அப்பொ? நீ என்ன பசய் ெொய் , உன்றன

முதலில் ஊருை்கு அறழத்துப் பபொை ஏை் பொடு
பசய் கிபைன்" என்று பைொறதறய அெனருகில்
துறண றெத்துவிட்டுத் தொன் மட்டும் பை்ைத்து ஊர்
ெறர நடந்து பபொய் ஒரு சிவிறையும் சுமை்கும்
ஆட்ைளும் தயொர் பசய் து பைொண்டு ெந்தொன்
அண்டரொதித்த றெணென். சிவிறை அன்று மொறலப்
பபொழுது சொயும் பநரத்துை்கு அெறனை்
ைரெந்தபுரத்துை்குை் பைொண்டு பபொய் ச் பசர்த்தது.
-------

6. ேரமயனும் ேங் ரகயும்

பதன்பொண்டி நொட்டின் வீரத் தளபதி ெல் லொளபதென்

இந்தை் ைறதயின் பதொடை்ைத்திலிருந்து
இதுெறரயில் ஓய் வில் லொமல் அறலந்து பைொண்டு
தொன் இருந்தொன். அெனுை்கும் அென் சிந்தறனை்கும்
சில நொழிறைப் பபொழுதொெது அறமதி
கிறடத்திருை்குமொ என்பது சந்பதைம் தொன்.
தன்றனயும் தன்னுறடயெை் றையும் விடத் தன்
ைடறமைறளப் பபரிதொைை் ைருதும் அந்த உண்றம
வீரனுை்கு உடன் பிைந்த தங் றைறயச் சந்தித்து மனம்
விட்டுச் சிறிது பநரம் பபசிை் பைொண்டிருப் பதை் குை்
கூட இதுெறர ஒழியவில் றல.

இப் பபொது கூட அெனுை்கு ஒழியொது தொன்.

பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்துை்குப் பபொய் உடபன
பறட ஏை் பொடுைறளை் ைெனிை்குமொறு அெனுை்கு
அெசரை் ைட்டறள இட்டிருந்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அெருறடய ைட்டறளயின்
அெசரத்றத விட, அெசரமொைத் தன் தங் றை
பைெதிறயயும் , ஆபத்துதவிைள் தறலென்
குறழை்ைொதறனயும் சந்திை்ை பெண்டியிருந்தது
அெனுை்கு.

பெளிப் பறடயொைச் சந்திை்ை முடியொத சந்திப்பு அது.

மறைமுைமொைப் பயந்து பயந்து பசய் கிை
ைொரியங் ைபள மைொமண்டபலசுெரருறடய
ைெனத்துை்கு எட்டி விடுகின்ைன. பெளிப் பறடயொைச்
பசய் தொல் தப் ப முடியுமொ? அன்றைய
நிைழ் சசி
் ைளிலிருந்து இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பிறயப் பை் றி அதிை முன்பனச்சரிை்றையும் ,
ைெனமும் பெண்டுபமன்று அென் தீர்மொனத்துை்கு
ெந்திருந்தொன்.

முதலில் ஆபத்துதவிைள் தறலென் மைர

பநடுங் குறழை்ைொதறனை் ைண்டு அரண்மறனத்
பதொட்டத்தின் அடர்த்தியொன பகுதி ஒன்றுை்குச்
பசன்று பபசிை் பைொண்டிருந்தொன். குறழை்ைொதன்,
தளபதி அரண்மறனை்கு ெருெதை் கு முன் அங் கு
நடந்த சில நிைழ் சசி
் ைளில் தொன் ைண்ட சிலெை் றை
விெரமொைை் குறிப் பிட்டுச் பசொன்னொன்.

"நீ ங் ைள் முன்பு பைொட்டொை் றிலிருந்து என்றன

அனுப் பிய பபொது கூறியபடி கூடிய ெறர
மைொமண்டபலசுெரருறடய ைண்ணுை்கு
அைப் படொமல் இருை்ை முயன்பைன். ஆனொல்
ைறடசியில் அெர் ைண்டு பிடித்து விட்டொர்."

"குறழை்ைொதபர! நீ ங் ைள் நிறனப்பது பபொல் அந்த

மனிதறர அெ் ெளவு எளிதொை ஏமொை் றி விட
முடியொது. எனை்பை பதரியும் . இருந்தொலும் உங் ைளொல்
முடிகிைதொ இல் றலயொ என்று பசொதிப் பதை் ைொைபெ
அப் படிச் பசொல் லி அனுப் பிபனன். உங் ைளுை்கும்
எனை்கும் இரண்டு ைண்ைள் இருந்தொல் இரண்டின்
பொர்றெ ஆை் ைல் தொன் இருை்கும் . ஆனொல்
அெருறடய இரண்டு ைண்ைளுை்கு இருபது
ைண்ைளின் ஆை் ைல் உண்டு. அப் படி இருந்தும் சில
சமயங் ைள் அெறரப் பலவீனப்படுத்தி விடுகின்ைன!"

"உண்றம! கூை் ைத் தறலெர்ைள் கூட்டத்தின் பபொது

அெருறடய ஆை் ைறலயும் , பலவீனத்றதயும் பசர்ந்து
என்னொல் ைொணமுடிந்தது!"

"அது இருை்ைட்டும் ! இப் பபொது நீ ங் ைள் எப் படியொெது

அந்தப் புரப் பகுதிை்குச் பசன்று என்னுறடய தங் றை
பைெதிறய இங் பை அறழத்து ெரபெண்டும் "
என்ைொன் தளபதி.

"இப் பபொதிருை்கிை சூழ் நிறலயில் நொன்

அந்தப் புரத்துை்குள் நுறழந்தொல் ஒரு பபரிய
ைலெரபம உண்டொகிவிடும் . அங் பை புென பமொகினி
என்று ஒரு ெண்ணமைள் என்றன நிறனத்து
நடுங் கிை் பைொண்டிருை்கிைொள் . என் தறலறய
அந்தப் புரத்துை்குள் பொர்த்துவிட்டொல் பெறு விறனபய
பெண்டியதில் றல" என்று பதொடங் கிப் புென
பமொகினியின் மூலம் மைொமண்டபலசுெரர்
தன்றனப் பை் றி உளெறிந்த விெரத்றத தளபதிை்கு
விளை்கிை் கூறினொன் அென்.

"அப் படியொனொல் பைெதிறய இப் பபொது இங் பை

ெரெறழத்துச் சந்திப்பதை் கு பெறு ெழி?"

தளபதியின் பைள் விை்கு ெழி பசொல் ல

ெறையறியொமல் விழித்தொன் குறழை்ைொதன்.
அெர்ைள் இருெரும் பதொட்டத்தில் எந்த இடத்தில்
நின்று பபசிை் பைொண்டிருந்தொர்ைபளொ, அந்த இடபம
அந்தப் புரத்துச் சுெபரொரமொைத்தொன் இருந்தது. பமல்
மொடத்தில் தொன் பைெதி, விலொசினி முதலிய
பபண்ைள் தங் கியிருந்தொர்ைள் . பமன்மொடத்திலிருந்த
அந்த அறை அெர்ைள் நின்றிருந்த இடத்திலிருந்து
நொன்ைொள் உயரத்தில் இருந்தது. பமபல இருந்த
அந்தப் புரத்து அறைைள் ஒெ் பெொன்றின் நிறலை்கு
பமபலயும் ஒரு சிறிய பெண்ைல மணி பதொங் கிை்
பைொண்டிருந்தது.

இருெரும் அந்த அறைைறள ஏறிட்டுப் பொர்த்துை்

பைொண்பட என்ன விதமொைப் பைெதிறயச்
சந்திப் பபதன்று பதரியொமல் திறைத்து நின்ைனர்.

"எனை்கு ஒரு ெழி பதொன்றுகிைது. பசய் து

பொர்ை்கிபைன். நொன் நிறனை்கிைபடி நடந்தொலும்
நடை்ைலொம் . பெறு மொதிரி ஆகிவிட்டொல் ஏமொை் ைம்
தொன்" என்று முைம் மலர்ந்து கூறினொன் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன்.

"என்ன ெழி அது?" தளபதியின் வினொவில் ஆெல்

துள் ளி நின்ைது.

"இருங் ைள் , இபதொ பசய் து பொர்ை்கிபைன்" என்று

பசொல் லிை் பைொண்பட தறலை்கு பமலிருந்த
மொமரத்தில் றைை்பைட்டுெது பபொல் சரம் சரமொைத்
பதொங் கிை் பைொண்டிருந்த மொெடுை்ைளில்
நொறலந்றதப் பறித்தொன்.

பமபல பொர்த்து குறி றெத்து ஒெ் பெொரு மொெடுெொை

எறிந்தொன். அென் எறிந்த மூன்ைொெது மொெடு
அறையின் ெொசலில் பதொங் கிய மணியின் நொை்கில்
பட்டு அறசந்தது. அடுத்த ைணம் ைணீபரன்று
மணியின் ஓறச ஒலித்தது.

எறத எதிர்பொர்த்து அென் அப் படிச் பசய் தொபனொ,

அது உடபன நடந்தது. அந்த மணிபயொறச
எழுந்ததுபம, "யொரது?" என்று அதட்டிை் பைட்டுை்
பைொண்பட பைெதி அறைெொசலுை்கு ெந்தொள் . கீபழ
குனிந்து மொெடு எறியப் பட்ட திறசறயப் பொர்த்தொள் .
மறுைணபம அெள் பைொபம் மலர்ந்த சிரிப் பொை
மொறியது. கீபழ அெள் தறமயன் ெல் லொளபதென்
மொமரத்து அடர்த்தியிலிருந்து தறல நீ ட்டிச் றசறை
பசய் து அெறளை் கூப் பிட்டொன். அெள் 'ெருகிபைன்'
என்பதை் கு அறடயொளமொைப் பதில் குறிப் புை்
ைொட்டிவிட்டுை் கீபழ இைங் கினொள் .

"நல் ல பெறள! அறைை்குள் உங் ைள் தங் றைபய

இருந்ததனொல் என் தந்திரம் பலித்தது!
இல் லொவிட்டொல் ெம் பொகியிருை்கும் " என்ைொன் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன்.

"குறழை்ைொதபர! இப் பபொதுதொன் 'ஆபத்துதவி' என்ை

உம் முறடய பபயருை்குச் சரியொன பசயறலச்
பசய் து விளை்கினீர.் பிரமொதமொன தந்திரம் .
அபூர்ெமொன பயொசறன, அபொரமொன குறி" எனப்
பொரொட்டினொன் தளபதி ெல் லொளபதென்.

"என்ன அண்ணொ இது?என்றனச் சந்திை்ை

பெண்டுபமன்ைொல் அந்தப் புரத்துை்குள் ெந்து
உரிறமபயொடு சந்திை்ைலொபம? பதொட்டத்தில் நின்று
இப் படிபயல் லொம் தந்திரம் பசய் ெொபனன்?" என்று
பைட்டுை் பைொண்பட பைெதி அங் கு ெந்து பசர்ந்தொள் .

"தந்திரம் என்னுறடயதல் ல, பைெதி! நம்

குறழை்ைொதருறடயது!" என்று பசொல் லிச் சிரித்தொன்
தளபதி.

"நிறனத்பதன்! அெருறடயதொைத்தொன் இருை்ை

பெண்டுபமன்று. குறி தெைொமல் எறிகிைொபர!"

"என் குறி கூடச் சில சமயங் ைளில் தெறி விடுகிைது

அம் மணி!" எறதபயொ உட்பபொருளொை அடை்கி
றெத்துப் பபசினொன் ஆபத்துதவிைள் தறலென்.
அெனுறடய அந்தச் சிபலறடப் பபச்சு தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்குச் சிரிப் றப உண்டொை்கிை் று.

"குறழை்ைொதபர! நீ ங் ைள் பபொய் உங் ைள்

பெறலைறளை் ைெனிை்ைலொம் . நொனும் பைெதியும்
தனிறமயொைப் பபச பெண்டியிருை்கிைது.
உங் ைளுை்குத் பதரிவிை்ை பெண்டிய முை்கியமொன
பசய் திைள் எறெபயனும் இருந்தொல் பைெதியிடம்
பசொல் லிவிட்டுப் பபொகிபைன். அெள் உங் ைளுை்குத்
பதரிவிப் பொள் இப்பபொது நீ ங் ைள் பபொைலொம் " என்று
தளபதி கூறினொன்.

"நல் லது, ெணை்ைம் ! நொன் விறடபபை் றுை்

பைொள் கிபைன்" என்று ெணங் கி புைப் பட்டொன்
குறழை்ைொதன். பதொட்டத்துப் புதர்ைள் , பதுங் கிப்
பதுங் கித் தன்றன மறைத்துை் பைொண்டு பெளிபயை
அெனுை்கு ஒத்துறழத்தன.

"அண்ணொ! நீ ங் ைள் அரண்மறனயிலிருந்து

பெளிபயறிச் பசல் லுெதை் கு முன் உங் ைறள
எப் படியொெது ஒருமுறை சந்தித்துவிட
பெண்டுபமன்று நொபன நிறனத்துை் பைொண்டு
தொனிருந்பதன்" என்ைொள் பைெதி.

"பைெதி! இப் பபொது இந்த அரண்மறனயில் நிலவும்

சூழ் நிறலயில் அண்ணனும் தங் றையும் தனிபய
சந்தித்துப் பபசினொல் கூட மிைப் பபரிய அரசியல்
இரைசியங் ைறளப் பபசிை் பைொள் ெதொை எண்ணிை்
பைொள் ெொர்ைள் ."

"மை் ைெர்ைள் என்பனன்ன நிறனப்பொர்ைள்

என்பறதப் பை் றிை் ைெறலப்பட்டுை்
பைொண்டிருந்தொல் உலைத்தில் எந்தை்
ைொரியத்றதயுபம பசய் ய முடியொது. அண்ணொ!
நீ ங் ைள் என்றனை் கூப் பிட்ட ைொரியத்றதப்
பபசுங் ைள் . பநரம் ஆகிைது" என்று அெறனத்
துரிதப் படுத்தினொள் அென் தங் றை.

"பைெதி! சிறு ெயதில் உனை்கு நொன் பெடிை்றையொை

ஒரு ைறதறய அடிை்ைடி பசொல் பென், அது
நிறனவிருை்கிைதொ?"

"ஏறழ பெளொன் ஒருெனுை்கு மண் சுெரின் பமல்

கூறரயொல் பெய் ந்த குடிறச தொன் வீடு. விடொத
அறடமறழயொல் சுெர்ைள் விழுந்துவிடுபமொ என்று
அஞ் ச பெண்டிய சமயத்தில் குடிறசை்குள் மொடு
ைன்று பபொட்டு விடுகிைது. நிறை மொதத்பதொடு
பிள் றளப் பபை் றுை்குத் தயொரொயிருந்த அந்த
ஏறழயின் மறனவிை்கு அபத சமயத்தில் இடுப் பில்
ெலி ைண்டது. இன்னும் சிறிது பநரத்தில் குழந்றத
பிைந்து விடுபமொ என்று பரபரப்பு ஏை் பட்டது. அந்தச்
சமயத்தில் குடிறசயின் ஒரு பை்ைத்து மண் சுெர்
ஈரம் தொங் ைொமல் விழுந்து விட்டது. அந்த வீட்டில்
பெறல பொர்த்து ெந்த அடிறமச் சிறுென் ஒருென்
இைந்து பபொனொன். ெயல் ைள் ஈரப் பதமொைபெ
இருை்கும் பபொபத விறத விறதத்துவிட பெண்டுபம
என்று வீட்டுத் தறலென் ெயலுை்கு ஓடினொன்.
ெழியிபல அெனுை்குை் ைடன் பைொடுத்தெர் அெறன
மறித்துை் பைொண்டொர். அந்தச் சமயம் பொர்த்துப்
பை்ைத்து ஊரில் அென் உைவினர் ஒருெர் இைந்து
பபொனதொை இழவு ஓறல பைொண்டு ெந்தொன் ஒருென்.
என்ன பசய் ெபதன்பை புரியொமல் அென் திறைத்துை்
பைொண்டிருந்த பபொது தள் ளமுடியொத விருந்தினர்ைள்
இரண்டு பபர்ைள் அென் குடிறசறயத் பதடிை்
பைொண்டு ெந்தொர்ைள் . அப் பபொது குடிறசயின்
பின்புைமிருந்து அெனுறடய மூத்த புதல் ெனின்
அலைல் பைட்டது. அென் ஓடிப் பபொய் ப் பொர்த்தொன்.
அங் பை அென் புதல் ெறனப் பொம் பு தீண்டியிருந்தது.
அென் 'பைொ'பென்று ைதறி அழுதொன். அந்தச்
சமயத்தில் ஊர்ை்ைணை்ைர் ெந்து அென் நிலெரி
பசலுத்தவில் றல என்பறத நிறனவுபடுத்தினொர்.
அெனுறடய குலகுருவும் அந்த பநரம் பொர்த்து அங் பை
ெந்து 'தட்சிறணறயை் கீபழ றெத்துவிட்டு மறு
பெறல பொர்' என்று பைட்ை ஆரம் பித்தொர்..."

பைெதிை்குச் சிரிப் பு பபொறுை்ை முடியவில் றல. "ஏபதொ

தறலபபொகிை ைொரியம் என்று அெசரமொைை்
கூப் பிட்டுவிட்டு எதை் கு அண்ணொ இந்தை்
ைறதபயல் லொம் அளை்கிறீர்ைள் ?"
"ைறதயில் றல! பதன்பொண்டி நொட்டின் இப் பபொறதய
சூழ் நிறல ஏைை்குறைய இதுதொன். ைறதயில்
அத்தறன துன்பங் ைளுை்கும் ஒரு மனிதன் இலை்கு.
இங் பை ஒரு நொடு இலை்கு."

"ைறதயொ அது? தொங் ை முடியொத ெறுறமத்

பதொல் றலைறள அனுபவித்த எெபனொ ஒரு புலென்
திரித்த பபொய் !"

"ைறத பபொய் யொைபெ இருை்ைட்டுபம! இப் பபொது

நம் றமச் சுை் றி நடப் பறெைள் பபொய் ைளல் ல.
பொண்டிநொட்டுை் ைதறெத் தட்டிை் கூப் பிடும்
ைெறலைள் ைனவுைள் அல் ல!"

"அண்ணொ! ைறதயும் எடுத்துை் ைொட்டும் பசொல் லி

உண்றமைறளப் புரியறெப் பதை் கு நொன் இன்னும்
சிறு குழந்றதயொ என்ன? பசொல் ல ெந்தறத
பநரடியொைபெ பசொல் லுங் ைள் !"

"பைெதி! நீ என்னுறடய தங் றை! இந்தச்

சூழ் நிறலயில் என்னுறடய தங் றையிடமிருந்து நொன்
சில வீரச் பசயல் ைறள எதிர்பொர்ை்கிபைன்!" - பபொருள்
புரிய நிறுத்தி இறடபெளி விட்டு ஒெ் பெொரு
பசொல் லொைச் பசொன்ன பின் புருெங் ைள் ஒன்று
கூடுமிடத்திை் கு பமல் உணர்ச்சி பமடொகிய அந்த
அழகு பநை் றிறய இறமயொமல் பொர்த்தொன் தளபதி.

"என்ன அண்ணொ, அப் படிப் பொர்ை்கிறீர்ைள் ? உங் ைள்

தங் றை பமல் உங் ைளுை்பை நம் பிை்றை இல் றலயொ?"

"நம் பிை்றைை்கு ஒன்றும் குறைவில் றல! இப் பபொது

உன்னிடம் மனம் திைந்து உரிறமபயொடு
பபசுகிபைன். நொன் உடன் பிைந்தென் என்ை
முறையில் இதுநொள் ெறர உனை்கு ஒரு குறைவும்
றெை்ைவில் றல. நம் அன்றனயும் தந்றதயும் பிரிந்த
நொளிலிருந்து நீ என் ைண்ைொண ெளர்ந்திருை்கிைொய் ,
பைெதி. என்னுறடய பபொர்த் பதொழிலுை்குப்
பயன்படும் சில வீரை் ைறலைளிலிருந்து யொழ் , இறச
முதலிய நளினை் ைறலைள் ெறர ைை் றுை்
பைொண்டிருை்கும் நீ இதுெறர அரசியல் சூழ் சசி ் ை்
ைறலைறள அதிைம் அறிந்து பைொள் ள
ெொய் த்ததில் றல. நொனும் அதை் கு உன்றன
விடவில் றல. பெழை்ைனிெொயரிடம் நளினை்
ைறலைறளை் ைை் ைொய் ! ஆசிரியர் பிரொனிடம்
இலை்கிய அறிவு பபை் ைொய் ! நொன் இப் பபொது
ைறடசியொைை் குறிப் பிட்ட ைறலறய என் மூலமொை
எனை்ைொை நீ ைை் றுை் பைொள் ள பெண்டிய ைொலம்
ெந்துவிட்டது!"

"என்ன அண்ணொ! புதிர் பபொடுகிறீர்ைள் ?" என்ைொள்

பைெதி.

"இப் பபொறதை்கு அது புதிர்தொன்! புதிறர விளங் கிை்

பைொண்டு ெரத்தொன் நீ உடனடியொைப் புைப் பட
பெண்டும் . மிைப் பபரிய அந்தரங் ைபளல் லொம் இந்தப்
புதிருை்குள் தொன் அடங் கிப் பபொயிருை்கின்ைன!"

அந்தப் பபச்சிலிருந்து எதுவும் விளங் கிை் பைொள் ள

முடியொமல் குழப்பத்பதொடு அண்ணன் முைத்றத
நிமிர்ந்து பொர்த்தொள் பைெதி. அெனுறடய ைண்ைளில்
துணிவின் ஒளி, உறுதியின் சொறய இரண்றடயும்
அெள் ைண்டொள் . பசய் பத தீர பெண்டிய
பசயல் ைறளப் பை் றிப் பிடிெொதமொைப் பபசும் பபொது
அண்ணனுறடய ைண்ைளில் அந்த ஒளிறய அெள்
ைண்டிருை்கிைொள் .

"பமன்றமயொன உன்னுறடய றைைளிலிருந்து

ென்றமயொன பசயல் ைறள எதிர்பொர்ை்கிபைன்,
பைெதி! ெறள சுமை்கும் றைைளில் பபொறுப் றபச்
சுமத்த முடியுமொ என்று தயங் குகிபைன்!"

"உங் ைள் தங் றையின் றைைள் அதை் குத் தயங் ைப்

பபொெதில் றல, அண்ணொ!"

"இந்த ெொர்த்றதைறள உன்னிடமிருந்து

ெரெறழப் பதை் குத்தொன் இத்தறனப் பபச்சும் பபச
பெண்டியிருந்தது. இனிபமல் ைெறல இல் றல."
இெ் ெொறு கூறிவிட்டுத் தன் தங் றைை்கு மிை அருகில்
பநருங் கிை் ைொபதொடு ைொதொை பமல் லிய குரலில்
ஏபதொ கூைத் பதொடங் கினொன் தளபதி
ெல் லொளபதென்.

அென் கூறியெை் றைை் பைட்டுை் பைொண்டிருந்த

பபொபத அெள் முைத்தில் பல் பெறு உணர்ச்சிைளின்
நிழல் ைள் படிந்து மறைந்தன. பநடுபநரமொை அெள்
ைொதருகில் அெனுறடய உதடுைள் அறசந்து
பைொண்டிருந்தன. ெண்டு பூறெை் குறடயும்
ஓறசறய விட மிை பமல் லிய ஓறசயில்
பபசுெதை் குத் பதன்பொண்டி நொட்டுத் தளபதி எங் பை
ைை் றுை் பைொண்டிருந்தொபனொ?

பைெதியின் முை பொெங் ைள் விநொடிை்கு விநொடி

அென் பசொை் ைறளப் புரிந்து பைொண்டதை் கு ஏை் ப
மொறுபடும் பபொது எத்தறன எத்தறன உணர்ச்சிை்
குழப் பங் ைறள அந்த ெனப்பு மிை்ை பநை் றியில்
ைொண முடிகிைது? பிறைச் சந்திரறனை் ைவிழ் தது ்
றெத்தொை் பபொன்ை பநை் றி அது. தன் தங் றையிடம்
அை் புதமொன அழகும் , ெனப் பும் அறமந்திருப்பதொைப்
பபருறமப் பட்டறதை் ைொட்டிலும் , துணிவும்
சொமர்த்தியமும் பபருை
பெண்டுபமன்பதை் ைொைத்தொன் அதிைை் ைெறலப்
பட்டிருை்கிைொன் ெல் லொளபதென். அந்தை் ைெறலயும்
அென் இப் பபொது கூறிய பசயறலச் பசய் ய அெள்
ஒப் புை் பைொண்டதொல் அைன்றுவிட்டது.

எல் லொெை் றையும் அெள் ைொதில் இரைசியமொைை் கூறி

விட்டுத் தறல நிமிர்ந்த பபொது, பமபலயிருந்து சை் றுப்
பபரிதொன மொெடு ஒன்று தளபதியின் பநை் றிப்
பபொட்டில் விழுந்தது. விண்பணன்று பதரித்து
விழுந்த அது உண்டொை்கிய ெலியில் ஒரு ைணம் ைண்
ைலங் கிவிட்டது அெனுை்கு.

"ஐபயொ, அண்ணொ! 'ெடு'ப் பட்டுவிட்டபத?" என்று

அென் பநை் றிறயத் தடெ பநருங் கினொள் பைெதி.
"அதனொபலன்ன? இங் பை ெடுப்பட்டொல் ைெறல
இல் றல. நீ பபொகிை ைொரியம் ெடுப் படொமல் பொர்த்துை்
பைொள் பைெதி!" என்று கூறிவிட்டு அெள் பதிலுை்குை்
ைொத்திரொமல் அங் கிருந்து கிளம் பிவிட்டொன் அென்.

-----------

7. கடலில் மிேந் ே கற் பரனகள்

அடிெொனத்து விளிம் பு ைடை் பரப்றபத்

பதொடுமிடத்தில் சிறிதொய் , இன்னும் சிறிதொய் , மிைச்
சிறிதொய் மறையும் அந்தை் ைப் பறல திடலில் நின்று
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொள் மதிெதனி. இன்னும்
அந்தச் சங் பைொலி அெளுறடய பசவிைளில் புகுந்து
மனத்தின் பரப் பபல் லொம் நிறைப் பது பபொலிருந்தது.
பருகுெதை் குத் தண்ணீபர கிறடை்ைொத பொறல
நிலத்தில் பயணம் பசய் யப் பபொகிைென் பசைரித்து
றெத்துை் பைொள் ளுகிை மொதிரி அந்த ஒலிறயயும் ,
அதை் குரியெனின் அழகிய முைத்றதயும் மனச்
பசவிைள் நிறைய, மனை் ைண்ைள் நிறையச்
பசைரித்து றெத்துை் பைொள் ள முயன்ைொள் அெள் .
பின்னொல் அெளுை்குப் பழை்ைமொன குரல் ஒலித்தது.

"பபண்பண! இபதன்ன? உனை்குப் பித்துப் பிடித்து

விட்டதொ? விடிந்ததும் விடியொததுமொை உன்றன
வீட்டில் ைொணவில் றலபய என்று பதடிை் பைொண்டு
ெந்தொல் , நீ பயொ மணல் பமட்டில் நின்று ைடறலப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கிைொய் !"

தன் நிறனவு ெரப் பபை் ைெளொய் த் திரும் பிப்

பொர்த்தொள் அெள் . மணல் பமட்டின் கீபழ அெளுறடய
தந்றத நின்று பைொண்டிருந்தொர்.

"அப் பொ! அெருறடய ைப் பல் புைப் பட்டுப்

பபொய் விட்டது." எறதபயொ இழந்து விட்ட ஏை்ைம்
அெளுறடய பசொை் ைளில் ஒலித்தது.
ெொழ் ை்றையின் எல் லொ அனுபெங் ைறளயும் எண்ணி,
பபசி, அனுபவித்து உணர்ந்திருந்த அந்தப் பபரியெர்,
தம் பபண்ணின் பபதறமறய எண்ணி மனத்துை்குள்
இபலசொை சிரித்துை் பைொண்பட பசொன்னொர்:

"அறதப் பொர்ை்ைத்தொன் பசொல் லொமல் பைொள் ளொமல்

இெ் ெளவு அெசரமொை எழுந்திருந்து ஓடி ெந்தொயொ?
அங் பை உன் அத்றத உன்றனை் ைொணவில் றலபய
என்று கிடந்து தவித்துை் பைொண்டிருை்கிைொள் ."

மதிெதனி அெருறடய பபச்றசை் ைொதில் பபொட்டுை்

பைொண்டதொைபெ பதரியவில் றல. "அப் பொ, நொன்
இங் பை ைறரயில் ெந்து நின்ைதும் ைப் பல் பமல்
தளத்திலிருந்து என்றனப் பொர்த்துவிட்ட அெர்
மகிழ் சசி
் பயொடு அந்தச் சங் றை எடுத்து ஊதினொர்
அப் பொ!" என்று அந்த மகிழ் சசி் த் திறளப் பிபல
பதொடர்ந்து பபசிை் பைொண்டிருந்தொள் அெள் .

"சரியம் மொ!... பபொதும் அெருறடய பபருறம! ெொ,

வீட்டுை்குப் பபொைலொம் . இங் பை சிறிது தொமதித்தொல்
உன் அத்றதபய நம் இருெறரயும் பதடிை் பைொண்டு
ெந்து விடுெொள் ." மைறளை் ைடிந்து பைொள் பெர் பபொல்
சினத்துடன் பபசி அறழத்துை் பைொண்டு பசன்ைொர்
அெர். அந்தப் பபண்ணின் ைொல் ைள் தறரயில்
நடந்தன. எண்ணங் ைபளொ ைடலில் மிதந்து பசன்ை
அந்தை் ைப் பபலொடு மிதந்து பசன்ைன.

வீட்டுை்குப் பபொனதும் அெளுறடய அத்றத பெறு

அெறளை் பைொபித்துை் பைொண்டொள் . "ெயது தொன்
ஆகி விட்டது உனை்கு. உன் ெயதுை்கு இெ் ெளவு
அசட்டுத்தனமும் , முரட்டுத்தனமும் பெறு எந்தப்
பபண்ணுை்ைொெது இருை்கிைதொ பொர். யொபரொ ஊர்
பபர் பதரியொதென் ைறடயில் ெந்து சங் கு ெொங் கிை்
பைொண்டு பபொனொன் என்ைொல் இப் படியொ அெறனபய
நிறனத்துை் பைொண்டு றபத்தியம் பிடித்துப் பபொய்
அறலெொர்ைள் ! கிழை்பை ஒரு மூறல விடிெதை் குள்
உனை்குை் ைடை் ைறரயில் என்ன பெறல?"
அத்றதயின் சீை் ைத்துை்கு முன் தறலகுனிந்து
நின்ைொள் மதிெதனி. ைொல் ைட்றட விரலொல்
தறரறயத் பதய் த்துை் பைொண்டு நின்ை அெளுை்குை்
ைண்ைள் ைலங் கிவிட்டன. பை்ைத்தில் நின்ை தந்றத
அனுதொபத்பதொடு அெறளச் சமொதொனப்படுத்தினொர்.

"அசபட! இதை் ைொை ெருத்தப் படலொமொ? அத்றத உன்

நன்றமை்ைொைத்தொன் பசொல் லுகிைொள் ! எெபரொ
மூன்ைொெது மனிதறன நிறனத்து ஏங் கிை்
பைொண்டிருந்தொல் அெர் நம் மெர் ஆகி விடுெொரொ?
நீ தொன் இப் படி நிறனத்து நிறனத்துை் குறமகிைொய் !
இரண்டொயிரம் பபொை் ைழஞ் சுைறள அலட்சியமொைத்
தூை்கிை் பைொடுத்து ஒரு சங் றை ெொங் கிை் பைொண்டு
பபொகும் பசல் ெச் சீமொன் அந்த இறளஞன். பநை் றிரவு
நீ அென் உயிறரபய ைொப் பொை் றியிருை்கிைொய் !
ஆனொலும் என்ன? இந்தத் தீவு பொர்றெயிலிருந்து
மறைந்ததுபம உன்றனயும் என்றனயும் இந்தத்
தீறெயும் மைந்து விடப் பபொகிைொன் அென்.
பசல் ெர்ைளுை்கு நிறனவு றெத்துை் பைொள் ெதை் கு
பநரம் ஏது அம் மொ!"

'அப் பொ! நீ ங் ைள் நிறனப் பது தெறு! அெர்

என்றனயும் இந்தத் தீறெயும் ஒரு பபொதும் மைை்ை
மொட்டொர்' என்று உடபன பதில் பசொல் லிவிடத்
துடித்தது அெள் நொை்கு. ஆனொல் பசொல் லவில் றல.
தந்றதயின் பமல் பைொபம் பைொபமொை ெந்தது
அெளுை்கு. ைொை் றில் பமலும் கீழுமொை ஆடும் இரண்டு
மொதுறள பமொட்டுை்ைறளப் பபொல் துடித்தன அெள்
இதழ் ைள் . ெலம் புரிச் சங் பைொடு தன் பநஞ் றசயும்
பைொண்டு பபொனெறன அெ் ெளவு சுலபமொை - அெர்
மதிப் பிட்டறத அெளொல் பபொறுத்துை்
பைொள் ளமுடியவில் றல. அடிபட்ட புலி சீறுெது பபொல்
தந்றதறய எதிர்த்துச் சீறின அெள் பசொை் ைள் .
"'உங் ைறளயும் இந்தத் தீறெயும் எந்நொளும் மைை்ை
மொட்படன்' என்று பநை் று அெர் நமை்கு நன்றி கூறும்
பபொது நீ ங் ைளும் தொபன உடன் இருந்தீர்ைள் அப் பொ?"
பபண்ணின் சினம் அெருை்குச் சிரிப் றப
உண்டொை்கியது.

"பபறதப் பபண்பண! மனிதர்ைள் பசொல் லுகிை

ெொர்த்றதைள் எல் லொபம நூை் றுை்கு நூறு
உண்றமயொை எடுத்துை் பைொண்டு ஏமொைை் கூடொது!
பசல் ெந்தர்ைள் எறதயுபம சீை்கிரமொை மைந்து
விடுெொர்ைள் . உலைத்தில் தொங் ைள் பசல் ெர்ைளொை
இருப் பதை் குை் ைொரணமொை எங் பைொ சிலர்
துன்பப் பட்டுை் பைொண்டிருப் பறதபய அெர்ைள்
மைந்து விடும் பபொது உன்றனயும் என்றனயுமொ
நிறனத்துை் பைொண்டு இருை்ைப் பபொகிைொர்ைள் ?"

"இல் றல! இல் லபெ இல் றல. அெர், என்றன மைை்ை

மொட்டொர்" - குழந்றத பபொல் முரண்டு பிடித்துப்
பபசினொள் அெள் . என்னபெொ பதரியவில் றல,
தன்னடை்ைத்றதயும் மீறிப் பபசும் ஒரு துணிவு, பெறி
அெளுை்குள் அந்தச் சமயத்தில் உண்டொகியிருந்தது.

"மதிெதனி! 'அனிச்சம் ' என்று ஒரு ெறைப் பூ

இருை்கிைது. அது பமொந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
பபொபத ெொடிப் பபொய் விடும் . பசல் ெந்தர்ைள்
பைொடுத்துவிட்டுச் பசல் லும் உறுதிபமொழிைளும்
அப் படித்தொன். அெை் றை உண்றம என்று நம் ப
முயலும் பபொபத அறெ பபொய் யொகி ெொடிவிடும் .
பசல் ெந்தனொன ஆண்மைன் ஒருெனின்
ெொர்த்றதறய நம் பிை் பைொண்டு ஏங் கிை் ைொல
பெள் ளத்தில் ைறரந்து பைொண்டிருந்தொள் ஒரு பபண்.
பபயர் சகுந்தறல. அந்த ஆண் மைபனொ அெறள
மைந்பத பபொனொன். அந்தப் பபண்ணின் ஏை்ைத்றத
உலைத்துை்கு எடுத்துை் கூை ஒரு மைொைவி
பதறெயொயிருந்தது. உனை்குத்தொன் பதரியுபம,
இந்தை் ைறத?" - பபரியெர் மறுபடியும் அெளிடம்
விெொதித்தொர்.

"பதரியொது, அப் பொ! பதரிந்து பைொள் ளவும் ஆறச

இல் றல." அழுறை பெடித்துை் பைொண்டு கிளம் பும்
எல் றலை்குப் பபொய் விட்டது அெள் குரல் .
"அண்ணொ! இபதன்ன? நீ ங் ைளும் அெளுை்குச்
சரியொைப் பபச்சுை் பைொடுத்துை் பைொண்டு நின்ைொல்
என்ன ஆெது?" என்று மதிெதனியின் அத்றத
கூப் பொடு பபொட்ட பின்பப அெரும் தம் முறடய
பபச்றச நிறுத்தினொர்.

முைத்றத மூடிை் பைொண்டு ஒரு மூறலயில் பபொய்

உட்ைொர்ந்து பதம் பித் பதம் பி அழத்
பதொடங் கிவிட்டொள் மதிெதனி. அந்தப்
பபரியெர்ைளுை்கு அெறள எப் படித் திருப் தி
பசய் ெபதன்பை திறைப் பொகிவிட்டது. நயமொைவும் ,
பயமொைவும் அெள் அழுறைறயத் தணித்து ெழிை்குை்
பைொண்டு ெந்தொர்ைள் . அெர்ைளுை்கு அெள் ஒபர
குலை்பைொழுந்து, பசல் லப் பபண். அந்தப் பபரியெர்
ெொழ் ை்றையில் பல துயர அனுபெங் ைறளை்
ைண்டெர். இபதொ ெளர்ந்து பபரியெளொகி மதிெதனி
என்ை பபயருடன் நிை் கும் இப் பபண், சிறு
குழந்றதயொய் இருந்த பபொது தொய் றமப் பபணுதல்
மட்டும் தொன் இல் லொமை் பபொய் விட்டது. ஏைை்குறைய
அபத சமயத்தில் பை்ைத்துத் தீவில் ஒரு பரதனுை்கு
ெொழ் ை்றைப் பட்டிருந்த அெருறடய இறளய
சபைொதரி அமங் ைலியொை அண்ணறனத் பதடிை்
பைொண்டு பிைந்த வீடு ெந்து பசர்ந்தொள் . இந்த
இரண்டு துன்பங் ைளும் அெருை்கு
ெொழ் ை்றையிபலபய பபரிய அதிர்ச்சிைள் .

தங் றை வீட்படொடு இருந்து அெருறடய பபண்

குழந்றதறயப் பபணி ெளர்த்து விட்டொள் .
அத்றதயின் ஆதரவில் மதிெதனி ெளர்ந்து உருெொகி
விட்டொள் . ைண்டிப்பும் , ைண்ைொணிப் பும் அதிைமொை
இருந்தொலும் , அெளுறடய ைண் ைலங் கினொல் மட்டும்
அெர்ைளொல் பபொறுை்ை முடியொது.

"மதிெதனி! உனை்கு நல் ல றைரொசி இருை்கிைது. நீ

பபொய் உட்ைொர்ந்து வியொபொரம் பசய் தொல்
ைறடயிலும் நன்ைொை விறல பபொகிைது. இன்றும் நீ பய
ைறடயில் பபொய் இரு. நொன் பெறு பெறலயொைை்
பைொஞ் சம் பெளிபய பபொய் ெருகிபைன்." பபண்ணின்
அழுறைறயயும் , பைொபத்றதயும் தணித்து ஒரு
ெழியொை அெறளத் தமது ைறடயில் ெொணிைத்றதை்
ைெனித்துை் பைொள் ெதை் கு அனுப் பி றெத்தொர் அந்தப்
பபரியெர்.

ைறடயில் பபொய் உட்ைொர்ந்த பின்பும் அெளுறடய

நிறனவுைள் எல் றலயை் ை ைடலில் தொன் இருந்தன.

மதிெதனியின் சிந்தறனைள் இளெரசன்

இரொசசிம் மறனச் சுை் றிபய ெட்டமிட்டன. 'இந்த
பநரத்துை்கு அெருறடய ைப் பல் எெ் ெளவு தூரம்
பபொய் இருை்கும் ? எத்தறன தடறெ அெர் என்றனப்
பை் றி நிறனத்துை் பைொண்டிருப் பொர்? எத்தறன
தடறெயொெது? மைந்தொல் தொபன பல தடறெைள்
நிறனை்ை முடியும் ? அெர் தொன் என்றன
மைந்திருை்ைபெ மொட்டொபர! அெரொை
நிறனை்ைொவிட்டொலும் அந்தச் சங் கு அெர்
றையிலிருந்து நிறனப்பூட்டிை் பைொண்பட இருை்கும் !'
தும் மல் ெரும் பபொபதல் லொம் அெர் தன்றன
நிறனப் பதொைை் ைை் பறன பசய் து பைொண்டொள்
அெள் . அத்றதயும் , தந்றதயும் அன்று ைொறல
பசொல் லியது பபொல் அெர் தன்றன உடபன மைந்து
விடுெொபரன்பறத அெளொல் நம் பபெ முடியவில் றல!
ைடலுை்கு அப்பொலிருை்கும் உலைத்றத அறியொத
அந்தப் அப் பொவிப் பபண்ணின் மனத்தில் அறசை்ை
முடியொதபதொரு நம் பிை்றைறய, சிறதை்ை
முடியொதபதொரு ைனறெ பெரூன்ைச் பசய் து விட்டுப்
பபொய் விட்டொன் முதல் நொள் சங் கு ெொங் ை ெந்த அந்த
இறளஞன். அென் ஒருெனுை்ைொைபெ தன் உள் ளமும் ,
உணர்வும் பதொை் றுத் பதொண்டு பட பெண்டுபமன்று
தன்றனை் ைொை்ை றெத்துை் பைொண்டிருந்தது பபொல்
அெளுை்குத் பதொன்றியது. ைொல ஓட்டத்தில் இறுதிப்
பபருழிெறர ைழிந்தொலும் அெறன மறுபடியும்
அங் பை ைொணொமல் தன் ைன்னிறம ைழியொது பபொல்
நிறனவு குமுறிை் று அெளுை்கு. 'நீ அெறனை்
ைொணலொம் ! பன்முறை ைொணலொம் ... பிைவி,
பிைவியொைத் பதொடர்ந்து விலொசம் தெைொமல் ெந்து
பைொண்டிருை்கும் உயிர்ைளின் விறனப் பிணிப்புப்
பபொல் விளை்கிச் பசொல் ல முடியொதபதொர் பிறணப்பு
உங் ைளுை்கிறடபய இருை்ைலொம் . இருை்ை முடியும் '
என்பது பபொலத் தை் பசயலொன ஒரு பதம் பு அெள்
பநஞ் சில் நிறைந்து பைொண்டிருந்தது.
அெநம் பிை்றையின் தளர்ச்சிறய மறைை்ை அெளொை
உண்டொை்கிை் பைொண்ட நிறனென்று அது. புனல்
ஓடும் ெழியில் புல் சொய் ந்தொை் பபொலவும் நீ ர் ெழி
மிதறெப் பபொலவும் , துறளயிட்ட ைொசுைள் ையிை் றில்
பைொறெ பபைல் பபொலவும் , தை் பசயலொன ஒரு
தவிர்ை்ை முடியொத நிறனவு என்று அறதை்
கூைபெண்டும் .

ெட ைடலில் இட்ட நுைத்தடி ஒன்று பல் லொண்டுை்

ைொலமொைத் தள் ளுண்டு மிதந்து மிதந்து பதன்ைடலில்
இட்ட துறளயுள் ள சுழி ஒன்றில் ெந்து பபொருந்திை்
பைொள் ெது மொதிரிப் பபொருந்திய நிறனவு அது.

ஒெ் பெொரு நொளும் பசம் பெழத்தீவின் ைறடவீதியில்

ைலைலப் புை்கு குறைபெ இருை்ைொது! அன்றும்
அெளுறடய ைறடை்கு யொர் யொபரொ ெந்தொர்ைள் !
சங் கு ெொங் கினொர்ைள் . முத்து, பெழம்
ெொங் கினொர்ைள் . ெருபெர்ைளுை்கு விை் பதை் ைொைச்
சங் றை எடுத்துை் பைொடுை்கும் பபொது எல் லொம்
சங் பைொடு பசர்த்துப் பிடித்துை் பைொண்ட அந்த
ஆண்மைனின் றைைள் நிறனவுை்கு ெரும் . உச்சிமரை்
கிறளயில் நின்று பைொண்டு தன் உயிறரை்
ைொப் பொை் றியதை் ைொை நன்றி கூறி அெளுறடய
ெறளை்ைரங் ைறளப் பை் றிை் பைொண்டு ஆனந்தை்
ைண்ணீர ் சிந்திய ைொட்சி நிறனவுை்கு ெரும் . அந்த
நிறனவுைபளல் லொம் ெரும் பபொது மதிெதனி
தன்றன மைந்து தொன் இருை்கும் ைறடறயயும் ,
ைறடயிலுள் ள பபொருள் ைறளயும் மைந்து எங் பைொ
பபொய் மீள் ெொள் .

பநை் றுை் ைொறல ெறர தன்றனயும் ,

தன்னுறடயெர்ைறளயும் தன் சூழ் நிறலறயயும்
பை் றித் தொன் அெளுை்கு நிறனை்ைத் பதரிந்திருந்தது.
இப் பபொபதொ, நிறனப்பதை் கும் நிறனவுைறள
ஆளுெதை் கும் பெறு ஒரு புதியென்
கிறடத்துவிட்டொன். பசம் மண் நிலத்தில் மறழ
பபய் த பின் நீ ருை்குத் தன் நிைம் ஏது? தன் சுறெ ஏது?
தன் மணம் ஏது?

மொறலயில் அெளுறடய தந்றத ைறடை்கு

ெந்துவிட்டொர். "பபண்பண! ைறடறய நொன் பொர்த்துை்
பைொள் கிபைன். உன்னுறடய அத்றத உன்றன
வீட்டுை்கு ெரச்பசொன்னொள் , நீ பபொ" என்று அெறள
வீட்டுை்கு அனுப் பினொர். வீட்டுை்குச் பசல் ெதை் ைொை
அெள் வீதியில் இைங் கி நடந்து பைொண்டிருந்த பபொது
அெளுை்குச் சிறிது பதொறலவு முன்னொல் நடந்து
பைொண்டிருந்த யொபரொ இரண்டு மூன்று பபருறடய
பபச்சு அெளுறடய ைெனத்றதை் ைெர்ந்தது.
பெைமொை நடந்து அெர்ைறளை் ைடந்து முன்பன
பசன்று விடொமல் அெர்ைளது பபச்றசை் பைட்டுை்
பைொண்பட பின்பை் றினொள் அெள் .

"அபட! உன்றனப் பபொல் பபரிய முட்டொள்

உலைத்திபலபய இருை்ை முடியொதடொ? ஆள் தொனொை
ெலுவில் பதடிை் பைொண்டு ெந்து நிை் பது பபொல்
நின்ைொன். நீ ெம் பு பபசி பநரத்றதை்
ைடத்தியிருை்ைொவிட்டொல் உடபன அங் பைபய ஆறளத்
தீர்த்திருை்ைலொம் ."

"பபொடொ மறடயொ! நொம் தீர்ப்பதை் கு தயொரொகிை்

பைொண்டிருை்கும் பபொது அென் தொன் உயிர்
தப் பினொல் பபொதுபமன்று ஓட்டபமடுத்து விட்டொபன?"

"நொமும் துரத்திை் பைொண்டு தொபன பபொபனொம் ! ஓடிை்

பைொண்டிருந்தென் திடீபரன்று மொயமொை மறைந்து
விட்டொபன? நொம் என்ன பசய் யலொம் ? பை்ைத்துப்
புதர்ைளிபலல் லொம் துருவிப் பொர்த்தும்
அைப் படவில் றலபய?"

"ைடலில் குதித்திருப் பொபனன்று எனை்குத்

பதொன்றுகிைதடொ!"

"எப் படிபயொ தப் பிவிட்டொபன? பெபைொருெர்

ைொணொமல் உலொவும் சித்து வித்றத - மொய மந்திரம் ,
ெசியம் ஏதொெது அென் றையிலிருந்த அந்தச் சங் கில்
இருந்திருை்குபமொ என்னபெொ?"

"மொயமொெது, ெசியமொெது! அபதல் லொம்

ஒன்றுமில் றல. ைடலில் தொன் குதித்திருப்பொன்.
அப் படியில் றலயொனொல் இன்று ைொறலயில்
விடிந்ததிலிருந்து இெ் ெளவு பநரமொை இந்தத் தீவு
முழுெதும் சுை் றி அறலந்தும் எங் பையொெது
ஓரிடத்தில் நம் ைண்ணில் அைப் படொமல் பபொெொனொ?"

"நொறைப் பட்டினத்தில் பபொய் இைங் கியதும் நம் றம

அனுப் பியெர்ைளுை்கு நொம் பதில் பசொல் லியொை
பெண்டும் ! இல் றலயொனொல் நொம் பசய் யொது பபொன
பசயறல நமை்பை பசய் து விடுெொர்ைபள!"

ைறடசியொைப் பபசியெனுறடய குரலில் பயம்

மிதந்தது. பதருை்பைொடி ெறர வீதியில் பபொய் ை்
பைொண்டும் , ெந்து பைொண்டும் இருை்கும்
மை் ைெர்ைறளப் பை் றி ைெறலயில் லொமல் இறரந்து
பபசிை் பைொண்டு நடந்தொர்ைள் அந்த மூெரும் .
மதிெதனி தை் பசயலொைத் பதருவில் நடந்து
பசல் பெள் பபொல் பைட்டுை் பைொண்பட பசன்ைொள் .
அந்த மூன்று பபரும் ஒபர மொதிரிச் சிெப் பு நிைத்தில்
தறலப் பொறை அணிந்திருந்தனர். பொர்ப்பதை் கு
முரடர்ைளொைத் பதொன்றினர். அெர்ைள் பபச்றசை்
பைட்டு எந்தச் சந்பதைத்பதொடு அெள் பின்
பதொடர்ந்தொபளொ அது சரியொை இருந்தது. பநை் றிரவு
ைடை் ைறரயில் அந்த இறளஞறன அெர்ைள் துரத்தும்
பபொதும் , அென் ெறல மூலம் தன்னொல்
மரை்கிறளை்குத் தூை்ைப் பட்ட பின் தொழம் புதரில்
பதடிய பபொதும் , அந்த முரடர்ைளுறடய உருெத்றதச்
சரியொைை் பைொண்டு நிறனவு றெத்துை் பைொள் ள
அெைொசமில் றல அெளுை்கு. இப் பபொது அெர்ைறளை்
ைொணும் பபொது அெளுை்பை அச்சமொை இருந்தது.
அெர்ைள் பபச்சிலிருந்து அனுமொனித்துை் பைொண்ட
உண்றமயொல் பைொறல பசய் ய பெண்டுபமன்பை
அெர்ைறள யொபரொ தூண்டிவிட்டு அனுப் பியிருை்கும்
விெரமும் அெளுை்குப் புரிந்தது. வீட்டுை்குப்
பபொெறத மைந்து பமலும் பின் பதொடர்ந்தொள் அெள் .
அெர்ைள் உறரயொடல் பமலும் ெளர்ந்தது.

"ஈழத்தில் பபொய் ச் பசய் ய பெண்டிய பைொறலறய

இறட ெழியிபலபய பசய் ெதை் கு நல் ல ெொய் ப் புை்
கிறடத்தது, தெை விட்டுவிட்படொம் ."

"பைொல் லொவிட்டொல் என்ன? அென் மட்டும் நமை்குப்

பயந்து ஓடிை் ைடலில் குதித்திருந்தொல் பைொன்ைது
மொதிரிதொன். இந்தப் பை்ைத்து ைடல் ஓரங் ைளில்
முதறலைளின் புழை்ைம் அதிைம் . அதனொல் தொன்
எங் கு பொர்த்தொலும் ைறரபயொரங் ைளில் இரும் பு
ெறலைள் விரித்திருை்கிைொர்ைள் . அென் ைடலில்
குதித்தது பமய் யொனொல் நொம் பசய் ய பெண்டிய
ைொரியத்றத முதறலைள் பசய் திருை்கும் ."

மதிெதனி இறதை் பைட்டுத் தனை்குள் சிரித்துை்

பைொண்டொள் . அெர்ைள் பபச்சு பதொடர்ந்தது.

"நம் ைறததொன் இப் படி ஆயிை் பைன்ைொல் நொம்

விழிஞத்தில் இைை்கி விட்டு ெந்த அந்த மூன்று
பதொழர்ைளும் என்ன பசய் திருை்கிைொர்ைபளொ?"

"என்ன பசய் தொல் நமை்பைன்ன? நொம் திரும் பிவிட

பெண்டியதுதொன். நமை்கு இனி பெறல இல் றல."

வீதியின் ஆரெொரம் குறைந்து ைடை் ைறர பதொடங் கும்

திருப் பத்தில் அெர்ைள் திரும் பிவிட்டனர். மதிெதனி
சிறிது பின் தங் கினொள் . அதுெறர பதருவில் ஆள்
நொமொட்டமுள் ள ைலைலப் பொன பகுதியில் அெர்ைள்
பசன்ைதொல் ஒட்டுை் பைட்டுை் பைொண்பட பை்ைத்தில்
ஒட்டி நடை்ை ெசதியொை இருந்தது. இனி அப் படி
முடியொது. ஆைபெ அப் புைம் பொர்த்துை் பைொள் ளலொம்
என்று தீர்மொனித்து வீட்டுை்குப் பபொய் விட்டொள் அெள் .
பபொழுது மறையும் பநரத்துை்குத் தொன் ெறல
விரிை்கும் பகுதிறய ஒட்டியிருந்த ைடை் ைறரை்கு
அெள் பசன்ை பபொது ைடல் திருப்பத்தில் புலிச்
சின்னமும் , பறனமரச் சின்னமும் உள் ள பைொடி
உச்சியில் அறசய அந்தை் ைப் பல் புைப் பட்டுை்
பைொண்டிருந்தது. அதன் பமல் தளத்தில்
அெர்ைளுறடய சிெப் புத் தறலப் பொறைைள்
பதரிந்தன.

'ஐபயொ! ைடலில் எங் பையொெது அெருறடய ைப் பலும்

இதுவும் சந்தித்துை் பைொண்டொல் ?' பபதறமயொன
இந்தை் ைை் பறன மதிெதனிை்குத் பதொன்றிய பபொது
அெள் உடல் நடுங் கியது. அெளுறடய
ைை் பறனைபளொ றையில் சங் பைொடு நிை் கும்
அெறனச் சுை் றி அெனுறடய ைப் பல் பபொகும் ைடலில்
மிதந்தன.

--------

8. முடியாக் கனவின் முடிவினிதல...

நொன்கு புைமும் திை்குத் திைொந்தரங் ைபளல் லொம் ஒபர

நீ ல பநடு நீ ர்ப் பரப் பு. யொபரொ பசொல் லித் தூண்டி
அனுப் புெது பபொல் அடுை்ைடுை்ைொய் ஒன்ைன் பின்
ஒன்ைொய் நிரவி பமபலழுந்து நிமிர்ந்து ெரும்
அறலைளின் ஆனந்தை் ைொட்சி. சுழித்து ஓலமிடும்
ைொை் றுை்கும் , அறலைளின் ஆர்ப்புை்கும் அஞ் சொமல்
அந்தை் ைப் பல் பசன்று பைொண்பட இருந்தது.

"இளெரபச! பசொர்ந்து பபொய் ை் ைொணப்படுகிறீர்ைபள!

மிைவும் ைறளப்பொை இருந்தொல் படுத்துை்
பைொள் ளலொபம!" என்ைொர் சை்ைபசனொபதி.
இரொசசிம் மன் உண்றமயில் பசொர்ந்து தொன்
பபொயிருந்தொன். அதிை பநரை் ைடை் பயணத்தின்
அலுப் பு அது.
ைண்ைள் சிெந்திருந்தன. உடல் பநருப் பொய் ை்
பைொதித்தது. தறல ைனத்து ெலிப் பது பபொலிருந்தது.
கீழ் த்தளத்தில் ஒரு மரை் ைம் பத்தின் அடியில் சொய் ந்து
பைொண்டு வீை் றிருந்தொன் இரொசசிம் மன். அந்த
நிறலயில் ஒை் றை நொடியொன அென் உடறலயும்
முைத்றதயும் பொர்த்தொல் குளத்திலிருந்து தண்படொடு
பெளியில் பறித்து எறிந்த தொமறர பபொலத்
பதொன்றியது. அந்த ெொட்டத்றதை் ைண்டு
சை்ைபசனொபதி மனத்தில் பெறு விதமொை நிறனத்துப்
பயந்தொர். 'ைடை் ைொய் ச்சல் மொதிரி ஏதொெது
ெருெதை் கு முன்னறிவிப் புதொன் அந்தச் பசொர்பெொ?'
என்று பதொன்றியது அெருை்கு.

ைப் பலுை்குள் பபொருள் ைள் றெத்திருந்த பகுதிை்குப்

பபொய் பமத்பதன்றிருை்கும் ைனமொன விரிப்பு
ஒன்றையும் சொய் ந்து பைொள் ெதை் கு ெசதியொன
தறலயறணைறளயும் எடுத்துை் பைொண்டு ெந்தொர்.
தளத்தில் ஒரு நல் ல இடமொைப் பொர்த்து விரிப் றப
விரித்தொர். இரொசசிம் மறன எழுந்திருை்ைச் பசய் து
றைத்தொங் ைலொை நடத்தி அறழத்துை் பைொண்டு
பபொய் ப் படுை்ை றெத்தொர். றையிலிருந்த ெலம் புரிச்
சங் றையும் படுை்றையிபலபய பை்ைத்தில் றெத்துை்
பைொண்டொன் அென். அந்தச் பசயறலப் பொர்த்த
பபொது சை்ைபசனொபதி மனத்துை்குள் சிரித்துை்
பைொண்டொர். வீரமும் , சூழ் சசி
் யும் துறணபைொண்டு
ஒரு நொட்டின் அரியறணயில் வீை் றிருை்ை பெண்டிய
அரச குமொரனுை்கு இெ் ெளவு குழந்றத மனமொ? தனது
விறளயொட்டுப் பபொருறளத் தொன் தூங் கும் பபொதும்
பை்ைத்தில் றெத்துை் பைொண்டு தூங் கும் சிறு
பிள் றளறயப் பபொன்ைல் லெொ இருை்கிைது இது?' -
அெர் நிறனத்தொர்.

"இந்த சங் கு எப் பபொதும் உங் ைள் பை்ைத்திபலபய

இருை்ை பெண்டுமொ? ைப்பல் ஆடும் பபொது உருண்டு
எங் பையொெது பபொய் விடுபம. நொன் இறத உள் பள
பைொண்டு பபொய் றெத்து விடுகிபைன்" என்று
சிரித்துை் பைொண்பட குனிந்து அறதை் றையில்
எடுை்ை முயன்ைொர் அெர்.

"பெண்டொம் ! அது இங் பைபய இருை்ைட்டும் !"

படுத்திருந்தபடிபய அெருறடய றைைறள மறித்துத்
தடுத்து விட்டொன் அென்.

"சரி! தூங் குங் ைள் " - இப் படிச் பசொல் லிவிட்டு

நடந்தெர் எறதபயொ நிறனத்துை் பைொண்டெர் பபொல்
மறுபடியும் அெனருபை ெந்து முழங் ைொல் ைறள
மடித்து மண்டியிட்டு அமர்ந்தொர். இளெரசனின்
மொர்றப மூடியிருந்த பட்டு அங் கிறய விலை்கி ெலது
றையொல் பதொட்டுப் பொர்த்தொர். பின்பு பநை் றியிலும்
றைறய றெத்துப் பொர்த்தொர். அெருறடய முைத்தில்
ைெறல ெந்து குடிபுகுந்தது.

"ைண்ைள் எரிச்சலொை இருை்கின்ைதொ உங் ைளுை்கு?"

'ஆம் ' என்பதை் கு அறடயொளமொைத்

தறலயறசத்தொன் இரொசசிம் மன்.

"நீ ங் ைள் ைெனமொயிருை்ை பெண்டும் !

ைடை் ைொய் ச்சறல இழுத்து விட்டுை் பைொண்டு
பதொல் றலப் படை் கூடொது." அெர் எச்சரிை்றை பசய் து
விட்டுப் பபொனொர். நிறனத்துப் பொர்ை்கும் பபொது
அெருை்கு பெடிை்றையொை இருந்தது. 'தறலமுறை
தறலமுறையொை உரிறம பைொண்டொட பெண்டிய
முடிறயயும் ெொறளயும் சிம் மொசனத்றதயும் கூட
இப் படிப் பை்ைத்தில் றெத்துை் பைொண்டு
பொதுை்ைொை்ைத் பதரியவில் றல. ைப் பலில் ஒரு
மூறலயிலுள் ள அறையில் அறடப் பட்டுை்
கிடை்கின்ைன அறெ. ஏபதொ ஒரு தீவில் எெபளொ ஒரு
பபண்ணிடம் விறலை்கு ெொங் கிய இந்தச் சங் குை்கு
இெ் ெளவு பயொைம் , புதுப் பபொருள் பமொைம் .

'ஊம் ! யொறர பநொந்து பைொள் ெது? உலைத்தில் பபண்

சம் பந்தப்பட்ட எந்தப் பபொருளுை்கும் மதிப்பு
உயர்ந்து பைொண்பட பபொகிைது' என்று தளத்தில்
நடந்து பைொண்பட முணுமுணுத்தது அெருறடய
ெொய் .

உடல் தளர்ந்து படுத்துை் பைொண்டிருந்த

இரொசசிம் மனுை்கு ைண் இறமைள் பசொருகி விழிைள்
பமை் ைவிந்தன. உடலின் அனுபெங் ைளுை்கும் ,
உள் ளத்துை்கும் ஏபதொ பநருங் கிய பதொடர்பு இருை்கும்
பபொலும் . ைொறலயில் பசம் பெழத் தீவிலிருந்து
புைப் படுகிைெறர உை் சொைமொை இருந்த அென்
மனமும் இப் பபொது தளர்ந்திருந்தது. தன்
பசயல் ைளொல் ஏை் பட்டிருை்கும் விறளவுைறளப்
பை் றிபயல் லொம் ைை் பறன பசய் து பொர்த்தது அென்
உள் ளம் . ைடுங் குளிர் ைொலத்தில் பெந்நீருை்குள்
உடறல முை்கிை் பைொண்டொல் இதமொை இருை்குபம!
அதுபபொல் படுை்றையில் படுத்துை் பைொண்பட
ைண்ைறள மூடிை் பைொண்டு நிறனவுைறள
எங் பைங் பைொ படரவிடுெது சுைமொை இருந்தது
அெனுை்கு.

ஒெ் பெொருெர் முைமொை, ஒெ் பெொர் இடமொை, அென்

முன் பதொன்றியது. நிறனவு நழுவித் துயில் தழுவும்
ஓய் ந்த நிறல. ைொை் று மண்டலத்தின் எட்ட முடியொத
உயரத்துை்கு உடலின் ைனம் குறைந்து நுண்ணிய
உணர்வுைபள உடலொகி பமல் லப் பைப் பது பபொன்ை
தன் ெசமை் ைபதொர் பரெசத்தில் ஆழ் ந்திருந்தது
மனம் .

மறலயுச்சியும் , ெொன்முைடும் , ைடல் ஆழமும் ,

நிலப் பரப் பும் , இறெயறனத்தின் பபருறமயும் ,
ைம் பீரமும் ஒன்ைொய் ச் சறமந்து ஒரு முைமொை மொறி
அென் ைண்ைளுை்கு அருகில் பநருங் கி ெருகிைது.
பயந்து பபொய் அென் ைண்ைறள இறுை்கி மூடிை்
பைொள் கிைொன்.

'இரொசசிம் மொ! நீ அசட்டுத்தனமொை நடந்து பைொண்டு

விட்டொய் . என்பனன்னபெொ பபரிய எண்ணங் ைறள
எண்ணிை் பைொண்டு உன்றன ெரெறழத்து
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் இரைசியமொைத் தங் ை
றெத்பதன். நொன் எறத எறதபய திட்டமிட்டுை்
பைொண்டு பசய் பதன். நீ யும் எறத எறதபயொ
திட்டமிட்டுை் பைொண்டு தொன் என்னிடம் ெந்து
தங் கினொய் என்பது இப் பபொது புரிகிைது. என்ன
பசய் யலொம் ? எப்படி நடை்குபமொ, அப் படி நடத்திை்
பைொடுப் பதை் கு விதிை்குச் சிறிதும் சம் மதமில் றல."

பபரிய ைண்டொமணியின் நொை்றைை் றையின்

ெலிறம பைொண்ட மட்டும் இழுத்து விட்டு விட்டு
அடிப் பது பபொல் ஒெ் பெொரு ெொர்த்றதயும் ஒெ் பெொரு
அறையொை அென் ைன்னத்தில் பமொதிவிட்டுச்
பசவிை்குள் புகுந்தது. பயந்து பைொண்பட பமல் லை்
ைண்றணத் திைை்ை முயல் கிைொன் அென். ஆனொல்
ைண்றணத் திைப் பதை் கு முன்பப
மைொமண்டபலசுெரரின் முைம் ைண்ணுை்குள் பளபய
புகுந்து ெந்து பதரிெதுபபொல் அெனுை்குப்
புலனொகிைது.

மறுபடியும் சில ைணங் ைள் ைொை் று மண்டலத்தில்

பைப் பது பபொல் ஒரு பரெசம் ஏை் பட்டது.

அந்தப் பரெசத்றதை் ைறலத்துை் பைொண்டு,

'குழந்தொய் !' என்று ஒரு குரல் உலைத்துை்
ைருறணறயபயல் லொம் உள் ளடை்கிை் பைொண்டு
ஒலித்தது. இரொசசிம் மன் தன்றனப் பபை் பைடுத்த
அன்றனயின் முைத்றதை் ைண்டொன்; பநஞ் றச
பநகிழ் த்தது, 'குழந்தொய் ' என்ை அந்தை் குரல் . உலகில்
தொயின் குரறலத் தவிர பெறு எந்தை் குரலும்
ஏை் படுத்த முடியொத பநகிழ் சசி
் அது.

'பசல் ெொ!' இத்தறன ெயதும் பபொறுப் பும் ஏை் பட்ட

பின்பும் உனை்கு இன்னும் விறளயொட்டுப் புத்தி
பபொைவில் றலபய, அப் பொ! யொரிடம் விறளயொடலொம் ,
யொறர ஏமொை் ைலொம் என்று கூடெொ உனை்குத்
பதரியொமை் பபொய் விட்டது? மைொமண்டபலசுெரர்
எெ் ெளவு பபரியெர்? நம் நலனிலும் நொட்டு
நலனிலும் எெ் ெளவு அை்ைறையுள் ளெர்? அெர்
உனை்குை் பைடுதல் பசய் ய முை் படுெொரொ? அெறரை்
கூட நம் பொமல் இப் படி நடந்து பைொண்டு விட்டொபய நீ ?
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் ெந்து மறைந்து
பைொண்டிருந்த பபொது உன் தொறயப் பொர்ை்ை
பெண்டுபமன்ை துடிப் பு உன் மனத்தில் ஒரு தரம் கூட
ஏை் படபெயில் றலயொ குழந்தொய் ? நீ ெந்து பொர்ை்ை
பெண்டுபமன்று உன் மனத்தில் ஒரு முறையொெது
நிறனத்திருந்தொபல பபொதும் . அதுபெ என்
தொய் றமை்கு பெை் றிதொன். அரியறண ஏறி
அரசொண்டு வீரச் பசயல் ைள் புரிந்து பதன்பொண்டி
நொட்டு மை்ைள் மனங் ைறளபயல் லொம் ைெரபெண்டிய
நீ அந்த அரியறணறயயும் அரசுரிறமப்
பபொருள் ைறளயுபம ைெர்ந்துபைொண்டு
பபொய் விட்டொபய! யொருை்கும் பதரியொமல் இப் படிை்
ைெர்ந்து பைொண்டு ைள் ெறனப் பபொல் பபொெதை் கு
உனை்கு பெட்ைமொை இல் றலயொ, அப் பொ?
ஆை் ைங் ைறர மரம் பபொல் பசழித்துை் பைொழித்துப்
பபரு ெொழ் வு ெொழ் ந்த உன் தந்றதறயப் பபொல்
பதன்பொண்டி நொட்றட ஆளும் வீரம் , ைடைம் பசறிந்த
உன் றைைளில் இருை்குபமன்றுதொன் நொன் நம் பிை்
பைொண்டிருை்கிபைன்! நீ என்ன பசய் யப்
பபொகிைொபயொ?' - அந்தை் குரல் ஒலி நின்று பபொயிை் று.

'ஐபயொ, அம் மொ!' என்று அலறி விட பெண்டும்

பபொலிருந்தது குமொர பொண்டியனுை்கும் . ஆனொல்
அப் படி அலை முடியொமலும் அழ முடியொமலும் ஏபதொ
ஓர் உணர்ச்சி அென் ெொறயை் ைட்டி விட்டது
பபொலிருந்தது. ெொயிருந்தும் நொவிருந்தும் , பபசத்
பதரிந்தும் , அென் ஊறமயொனொன்.

'நீ ங் ைள் மிைவும் பபொல் லொதெர்! உங் ைளுை்கு

இரை்ைபம கிறடயொது. ைல் பநஞ் சு உறடயெர்' -
முைத்திலும் ைண்ைளிலும் பபொய் ை் பைொபம் துடிை்ைை்
குழல் ெொய் பமொழி அென் முன் பதொன்றினொள் .

'குழல் ெொய் பமொழி! நீ என்றன மன்னித்துவிடு. நொன்

உன்னிடம் பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் ெந்துவிட்படன்'
என்று எறதபயொ பசொல் ெதை் ைொை அென் ெொறயத்
திைந்தொன்.
ஆனொல் அந்தப் பபண்ணின் பபச்சு அெறன
ெொறயத் திைை்ைபெ விடவில் றல. ஆத்திரமறடந்து
கூப் பொடு பபொட்டொள் அெள் . 'நீ ங் ைள் பபசொதீர்ைள் !
பபொதும் , உங் ைள் பபச்சு. பபசிப் பபசி என்றன
ஏமொை் றினீர ்ைள் . அத்தறனயும் பெளிபெடம் .
உடலுை்கு பெடம் பபொட்டுை் பைொள் ளத்தொன்
உங் ைளுை்குத் பதரியுபமன்று நிறனத்திருந்பதன்.
நீ ங் ைபளொ மனத்தில் , நிறனவில் , அன்பில் , பபச்சில் ,
எல் லொெை் றிலும் பெளிபெடம் பபொடுகிறீர்ைள் .
நீ ங் ைள் பபரிய ைள் ெர், மிைப் பபரிய ைள் ெர்.
உலைத்துை் ைளெர்ைளுை்பைல் லொம் பபொன்றனயும் ,
பபொருறளயும் தொன் திருடத் பதரிந்திருை்கிைது.
உங் ைளுை்கு அபதொடு மனத்றதயும் திருடி
ஏமொை் றிவிட்டுப் பபொைத் பதரிகிைது. ஐயொ இளெரபச!
நீ ங் ைள் பைட்டிை் ைொரர் என்று உங் ைள் மனத்தில்
எண்ணபமொ?'

படபடப் பொைப் பபச்றசை் பைொட்டிவிட்டு மறைந்து

விட்டது இறடயொை் று மங் ைலத்து இளங் குமரியின்
மதிமுைம் . அப் புைம் சமீபத்தில் அென் சந்தித்த,
சந்திை்ைொத, யொர் யொருறடய முைங் ைபளொ, எந்த எந்த
இடங் ைபளொ, அென் ைண்முன் பதரிந்து மறைந்தன.
நொரொயணன் பசந்தன், தளபதி ெல் லொளபதென்,
பைெதி, விலொசினி, ஆசிரியர்பிரொன்,
பெழை்ைனிெொயர், இறடயொை் று மங் ைலத்துப்
படபைொட்டி, பொண்டிநொட்டுை் கூை் ைத் தறலெர்ைள் ,
அரசொங் ை அதிைொரிைள் ஒெ் பெொருெர் முைமும்
அென் பொர்றெை்கு முன்னொல் பதொன்றி மறைந்து ஏசி
இறரந்து, சினந்து பபசுெது பபொல் பதொன்றின.
பைொட்றட, அரண்மறன, இறடயொை் றுமங் ைலம் ,
பைளியொறு, ெசந்த மண்டபம் , குமரிை் பைொயில் ,
விழிஞம் , சுசீந்திரம் , மின்னல் மின்னலொை, ஒளிெட்டம்
ஒளிெட்டமொை, அந்த இடங் ைள் அென் உணர்வுை்குப்
புலனொகி மறைந்தன.

எல் லொெை் றுை்கும் இறுதியில் ைடல் முடிெை் றுத்

பதரிந்த நீ ர்ப் பிரளயத்தின் பமல் சை்ைபசனொபதி
அருகில் துறண நின்று, ஒரு ைப் பலில் அெறன
எங் பை அறழத்துை் பைொண்டு பபொகிைொர்.
பசம் பெழத் தீவு, ைறடவீதி, மதிெதனி, ெலம் புரிச்
சங் கு, உயிருை்கு பநர்ந்த ஆபத்து, முதறல ெறலயில்
சுருண்டு தப் பியது - நிறனவுைள் - முறை பிைழொமல்
ஒெ் பெொன்ைொைத் பதொடருகின்ைன.

சிரித்துை் பைொண்பட மதிெதனி அெனுை்கு முன்

பதொன்றுகிைொள் . அென் ஆெபலொடு எழுந்து ஓடிப்
பபொய் அெள் பைொடி உடறலத் தழுவிை்
பைொள் கிைொன். அடடொ! அந்த இன்ப அரெறணப் பில்
தொன் என்ன சுைம் ? எலும் பும் பதொலும் நரம் பும்
இறணந்த மனிதப் பபண்ணின் உடல் பபொலெொ
இருை்கிைது அது? மலர்ைளின் பமன்றமயும் ,
அமுதத்தின் இனிறமயும் , மின்னலின் ஒளியும்
ைலந்து ைவின் பபை் று இளறம ரசம் பூசிய ஒரு
ைந்தர்ெச் சிறல அெள் உடல் ! அென் தழுெலில்
ைண்பணொடு ைண்ணிறன ைலப் புை் று நிை் கும் அெள்
நொணிை் ைண் புறதத்துச் சிரிை்கிைொள் . ெலது இதழ்
முடியுமிடத்தில் சிரிப் பு சுழித்துை் குழியும் சமயத்தில்
தன் றையொல் குறும் புத்தனமொைை் கிள் ளுகிைொன்
அென்.

பபொய் ை்ைொை ெலிப் பது பபொல நடிை்கிைொள் அெள் .

அந்த இனிய நிறல முடிெை் றுத் தறடயை் று ெளர்ந்து
பதொடரொய் நீ ண்டு பைொண்பட பபொகிைது.

அப் பபொது இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி ஓடி ெந்து, 'நீ

ஓர் அசடன்?' என்று கூச்சலிடுகிைொர். அெனுறடய
அன்றன ஓடி ெந்து, 'உனை்கு இன்னும்
விறளயொட்டுப் புத்தி பபொைவில் றல' என்கிைொர்.
குழல் ெொய் பமொழி ஓடிெந்து, 'நீ ங் ைள் பபொல் லொதெர்'
என்று பபொைொறமபயொடு ைத்துகிைொள் .
சை்ைபசனொபதி சிரித்துை் பைொண்பட 'நீ ங் ைள் இன்னும்
குழந்றதயொைபெ இருை்கிறீர்ைபள?' என்று குை் ைம்
சுமத்துகிைொர். அத்தறன குரல் ைளும் மண்றடறயப்
பிளப் பது பபொல் ஒன்ைொைச் பசர்ந்து ஒலிை்கின்ைன.
அென் பயந்து பபொய் மதிெதனிறய இன்னும்
இறுை்கித் தழுவிை் பைொள் கிைொன்.

'ஐபயொ! இபதன்ன உங் ைள் உடல் இப்படி அனலொய் ச்

சுடுகிைபத?' என்று பதறிப் பபொய் ச் பசொல் கிைொள்
அெள் . இரொசசிம் மனின் உடல் பெடபெடபென்று
நடுங் கியது. 'பபண்பண! இந்தை் ைனறெத் தீர்ை்கும்
மருந்து நீ தொன்' என்று அெறளத் தழுவிய றைைறள
எடுை்ைொமபல பசொல் லுகிைொன் அென். திடீபரன்று
யொபரொ றைபைொட்டிச் சிரிை்கும் ஒலி ைடல் ஒலிபயொடு
ைலந்து பைட்கிைது. ைொை் று மண்டலத்தில்
நுண்ணுணர்பெ உடலொகி பமபல எட்டொத உயரத்தில்
பைந்து பைொண்டிருந்த இரொசசிம் மனின் உடல்
'பபொத்பதன்று' தறரயில் ெந்து விழுந்தறதப் பபொல்
ஒரு பபரிய அதிர்ச்சி. அந்த அதிர்ச்சிறயத் தொங் கிை்
பைொண்டு அென் பமல் லை் ைண்ைறளத் திைை்கிைொன்.
எதிபர ைப்பல் தளத்தில் சை்ைபசனொபதி அென்
அருபை சிரித்துை் பைொண்டு நின்ைொர். தன்
றைைளினொல் படுை்றையின் பை்ைத்தில் இருந்த
ெலம் புரிச் சங் றை பநரித்து விடுெது பபொல் தழுவிை்
பைொண்டிருப் பறத அப் பபொது தொன் உணர்ந்தொன்
அென். அெர் சிரிப் பதன் ைொரணம் புரிந்தது.

அத்தறனயும் ைனவு! முடியொை் ைனவு! என்று தொன்

அதை் கு முடிபெொ! இரொசசிம் மன் பெட்ைமறடந்து
சங் றைப் பை் றித் தழுவிை் பைொண்டிருந்த தன்
றைைறள எடுத்தொன். "தூை்ைத்தில் இப் படியொ
அழுறையும் சிரிப் புமொை மொறி மொறி உளறிப்
பிதை் றுவீர்ைள் ? நொன் பயந்பத பபொபனன். நீ ங் ைள்
இந்தச் சங் றை அழுத்திய விதத்றதப் பொர்த்தொல்
உங் ைள் பிடியின் இறுை்ைம் தொங் ைொமல் இது
உறடந்து விடுபமொ என்று அஞ் சிவிட்படன்"
சை்ைபசனொபதி கூறினொர். அென் அருகில் குனிந்து
உட்ைொர்ந்து மீண்டும் மொர்றபயும் , பநை் றிறயயும்
பதொட்டு நீ விப் பொர்த்தொர். அெர் முைம் சுருங் கிச்
சிறுத்தது.

"உங் ைளுை்குை் ைொய் ச்சல் தொன் ெந்திருை்கிைது! நொன்

நிறனத்தது சரியொைப் பபொயிை் று" என்று
பதட்டத்பதொடு கூறிவிட்டுப் பபொர்றெறய எடுத்து
நன்ைொைப் பபொர்த்திவிட்டொர். இரொசசிம் மன் அெறரப்
பொர்த்து மிரள மிரள விழித்தொன். ைப் பல் அறைை்குப்
பபொய் ஏபதொ ஒரு றதலத்றத எடுத்துை் பைொண்டு
ெந்து அென் மொர்பிலும் பநை் றியிலும் சூடு பைை்ைத்
பதய் த்துத் தடவிை் பைொடுத்தொர்.
--------

9. விலாசினியின் வியப் பு

அரண்மறனத் பதொட்டத்து மரத்தடியில் தளபதிறய

அந்தரங் ைமொைச் சந்தித்த பின் பைெதிை்குச்
சுறுசுறுப் பொைத் திட்டமிட்டுை் பைொண்டு பசய் ய
பெண்டிய சில ைொரியங் ைள் இருந்தன. அண்ணன்
அெளிடம் பசொல் லிவிட்டுப் பபொயிருந்த பசயல் ைள்
எத்துறணப் பபரியறெ? அெை் றை ஒழுங் ைொைவும் ,
பிைருை்குத் பதரியொமலும் பசய் து முடிப் பதை் கு
எெ் ெளவு சூழ் சசி் யும் , சொதுரியமும் பெண்டும் ?

தறமயனின் அந்தச் பசொை் ைள் அெளுறடய

பசவிைளில் ஒலித்துை் பைொண்பட இருந்தன.

"நீ என்னுறடய தங் றை...! இந்தச் சூழ் நிறலயில்

என்னுறடய தங் றையிடமிருந்து நொன் சில வீரச்
பசயல் ைறள எதிர்பொர்ை்கிபைன்."

நொட்டின் பயங் ைரமொன சூழ் நிறலறய விளை்ை

அண்ணன் உதொரணமொைை் கூறிய துன்பை் ைறதறய
நிறனத்துை் பைொண்ட பபொது அெனுறடய ைறத
கூறும் திைறமறய எண்ணிச் சிரிப் பு ெந்தது
அெளுை்கு. 'எெ் ெளவு இரைசியமொை எெ் ெளவு
நம் பிை்றைபயொடு அண்ணன் இந்தை் ைொரியங் ைறள
அெளிடம் ஒப் பறடத்துப் பபொயிருை்கிபைன்?' இறத
எண்ணும் பபொது மட்டும் ஈடில் லொத பபருமிதத்றத
அறடந்தொள் பைெதி. எல் லொப் பபொறுப் புைறளயும்
தன்னுறடயதொை இழுத்துப் பபொட்டுை் பைொண்டு
பசயலொை் ை முந்தும் ஒரு வீரனுை்கு உடன் பிைந்தெள்
தொன் அப் படிப் பட்ட பபருமிதத்றத அறடயலொம் .

அெள் பதொட்டத்துை்குப் பபொய் விட்டுத் திரும் பி ெந்த

சிறிது பநரத்துை்பைல் லொம் ஆசிரியர் மைள்
விலொசினி அெறளத் பதடிை் பைொண்டு ெந்தொள் .

"என்னடியம் மொ! திடீபரன்று உன்றன இங் பை

ைொணவில் றல? சிறிது பநரத்துை்கு முன்னொல் இங் கு
ெந்பதன். நீ இல் லொததொல் திரும் பிப் பபொய் விட்படன்"
என்ைொள் விலொசினி.

"அதங் பைொட்டொசிரியர் பிரொனின் அருறமப்

புதல் வியொர் பதடிை் பைொண்டு ெரப் பபொகும் விெரம்
முன்பப பதரிந்திருந்தொல் நொன் இந்த இடத்றத விட்டு
நைர்ந்திருை்ைபெ மொட்படன். மன்னித்தருள
பெண்டும் " என்று சிரிை்ைொமல் பபசினொள் அெள் .
விலொசினி பசல் லமொைை் பைொபித்துை் பைொள் ெது
பபொல் பைெதிறய உறுத்துப் பொர்த்தொள் .

"பபொதும் , பைலிப் பபச்சு! சை் று முன் எங் பை

பபொயிருந்தொய் நீ ?"

"பைட்கிை பைள் விறயப் பொர்த்தொல் உன்னிடம்

பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் நொன் எங் கும் , எதை் கும்
பபொய் விட்டு ெரை்கூடொது பபொல் அல் லெொ
இருை்கிைது?" என்ைொள் பைெதி வியப் புடன்.

"பபொ பபொ! நன்ைொைப் பபொய் விட்டு ெொ. எனை்பைன்ன

ெந்தது? உன்றனப் பபொைை்கூடொது என்று தடுை்ை
நொன் யொர்? மைொரொணி உன்றனப் பொர்த்துை்
கூப் பிட்டுை் பைொண்டு ெரச் பசொன்னொர்ைள் . அதனொல்
தொன் ெந்பதன்!"

ஒரு பிணை்குமில் லொமபல சண்றட பபொடுெது பபொல்

இப் படிப் பபொய் ை் பைொபத்பதொடு பபசிை்பைொள் ெது
அந்த இரு பபண்ைளுை்கும் பபொழுதுபபொை்ைொன ஒரு
விறளயொட்டு. 'மைொரொணி' என்ை பபயறர விலொசினி
எடுத்தவுடன் பைெதி ைலெரமறடந்தொள் .
விலொசினிதொன் ஏதொெது அரட்றட அடிப் பதை் குத்
பதடி ெந்திருப் பொள் என்று எண்ணி ெம் பு பபசிய
பைெதி பரபரப் புை் று, "ஐபயொ! மைொரொணியொ
கூப் பிட்டொர்ைள் ? ெந்தவுடபன இறதச்
பசொல் லியிருை்ைை் கூடொதொ நீ ?" என்று அெறளத்
துரிதப் படுத்தி வினவினொள் .

"ஏனடி பதறுகிைொய் ? ஒன்றும் அெசரமொன

ைொரியமில் றல. பைொட்டொை் றுச் சமணப்
பள் ளியிலிருந்து அந்த பமொட்றடத் தறலச்
சொமியொர்ைள் ெந்து மைொரொணியிடம் பபசிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . அெர்ைளிடமிருந்து மைொரொணி
ஏபதொ ஒரு பொட்றட எழுதி ெொங் கி றெத்துை்
பைொண்டொர். அறத உன் ெொயொல் பண்பணொடு பொடிை்
பைட்ை பெண்டும் பபொல் ஆறசயொை இருை்கிைதொம் !"
என்ைொள் விலொசினி.

"இெ் ெளவுதொனொ?"

"இெ் ெளபெதொன் பசய் தி. நீ அன்று நிலொ முை் ைத்தில்

என் நடனத்தின் பபொது பொடிய திருெொசைப் பொட்றடை்
பைட்டதிலிருந்பத உன்னுறடய குரலில்
மைொரொணிை்கு ஒபர பமொைம் ."

"ஏன்? உன் நொட்டியத்தில் மட்டும்

பமொைமில் றலயொை்கும் ?" விலொசினிறய எதிர்த்துை்
பைட்டொள் பைெதி.

"சரி சரி. நீ ெொ. மைொரொணிறயப் பபொய் ப்

பொர்த்துவிட்டு ெந்து அப் புைம் நமை்குள்
ெம் பளை்ைலொம் " என்று குரறலை் ைடுறமயொை்கிை்
பைொண்டு பைெதிறயை் கூப் பிட்டொள் அெள் .

அெசரம் அெசரமொை உறட மொை் றி அலங் ைரித்துை்

பைொண்டு விலொசினிபயொடு புைப் பட்டொள் பைெதி.

மைொரொணி அெர்ைறள அன்பபொடு ெரபெை் ைொள் .

"பைெதி இன்று என் உள் ளம் பல ைொரணங் ைளினொல்
அலமந்து கிடை்கிைது. இந்த மொதிரிை் ைெறலைறள
மைை்ைத் பதய் ெத்றத நிறனை்ை பெண்டும் . அல் லது
தீந்தமிழ் இறசறயை் பைட்ை பெண்டும் .
பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர் ெந்து ைெறலை்கு
மருந்தளித்துப் பபசிை் பைொண்டிருந்தொர். அெரும்
பபொய் விட்டொர். உன்னுறடய ெொயொல் பொடிை் பைட்ை
பெண்டுபமன்பதை் ைொைபெ அெரிடம் இந்தப்
பொட்றட நொன் எழுதி ெொங் கிை் பைொண்படன்."

பைெதியின் றையில் அந்த ஓறலறயை் பைொடுத்தொர்

மைொரொணி. ஒரு தரம் ெொய் ை்குள் முணுமுணுத்தொை்
பபொல் பொடிப் பொர்த்துை் பைொண்டு அதை் கு பண்
நிர்ணயம் பசய் யச் சில ைணங் ைள் பிடித்தன
அெளுை்கு.

"பதவி! இந்தப் பொடறலப் பழம் பஞ் சுரப் பண்ணிலும்

பொடலொம் . இந்தளப் பண்ணிலும் பொடலொம் ."

"இரண்டிலும் தனித்தனியொைப் பொடிை்ைொட்படன்.

பைட்ைலொம் !" மைொரொணியிடமிருந்து ஆறண
பிைந்தது.

பமொனத்றதை் கிழித்துை் பைொண்டு பழம் பஞ் சுரம்

எழுந்தது. பின்பு இந்தளம் இனிறம பரப் பியது.
பைெதிபய வீறணயும் ெொசித்துை் பைொண்டொள் .
பபொல பபொலபென்று பூை்குவியறல அள் ளிச்
பசொரிெது பபொல் ஒரு பமன்றமறய எங் கும் இறழய
விட்டது அெள் குரல் . பசவிெழிப் புகுந்து பொய் ந்த
அந்த இனிறமயில் தன்றன மைந்து இலயித்துப்
பபொய் ச் சிறலயொய் வீை் றிருந்த மைொரொணிை்குச்
சுயநிறனவு ெந்தது. பைெதி பொடல் ஓறலறயத்
திருப் பி அளித்தொள் .

"குழந்றதைபள! நம் முறடய தமிழ் பமொழிை்கு

எெ் ெளவு ஆை் ைல் இருை்கிைது பொர்த்தீர்ைளொ?
பபசினொல் ஒருெறை இனிறம; பொடினொல் ஒரு ெறை
இனிறம; எழுதினொல் ஒருெறை இனிறம. இறைென்
தந்த பமொழிை்குள் எத்தறன பைொடி இன்பங் ைறள
றெத்திருை்கிைொன்!" என்று மைொரொணி வியந்து
கூறினொர்.

பொடை் பண்ைளின் பபயர்ைறளப் பை் றிய ஆரொய் ச்சி,

நொட்டியத்தில் பமய் பொடு ெறைைள் - இெ் ெொறு எறத
எறதபயொ பை் றி மைொரொணிபயொடு சிறிது பநரம்
உறரயொடிை் பைொண்டிருந்து விட்டு விறடபபை் றுை்
பைொண்டு புைப் பட்டனர் அந்தப் பபண்ைள் இருெரும் .
பபொகும் பபொது விலொசினி மறுபடியும் பைெதியின்
ெொறயை் கிண்டினொள் . "இப் பபொது நீ பய பசொல் !
மைொரொணிை்கு உன்னுறடய பொடலில் எெ் ெளவு
ஆறச பதரியுமொ?"

"பபொடி, றபத்தியபம! ஆறலயில் லொத ஊருை்கு

இலுப் றபபூச் சர்ை்ைறர மொதிரி தொன் நீ யும் நொனும் .
ஏபதொ ஆளுை்பைொரு ைறல அறைகுறையொைத்
பதரியும் . உனை்கு நொட்டியம் பதரிந்த அளவு பொடத்
பதரியொது. எனை்குப் பொடத் பதரிந்த அளவு ஆடத்
பதரியொது. எல் லொை் ைறலைளும் பதரிந்த பபண்ைள்
எத்தறனபயொ பபர் இருை்கிைொர்ைள் . இறடயொை் று
மங் ைலத்து நங் றை குழல் ெொய் பமொழி - அெறள
நீ யும் நொனும் சிறு ெயதில் பொர்த்தது, இப் பபொது
அெள் எப் படி இருை்கிைொளொம் பதரியுமொ? ஆடல் ,
பொடல் , பபச்சு, சிரிப் பு, பொர்றெ, அத்தறனயும்
அத்தறனை் ைறலைளொம் அெளிடம் . அெள் இங் கு
ெந்து மைொரொணிபயொடு ஒரு நொன்கு ஐந்து நொட்ைள்
பநருங் கிப் பழகி விட்டொல் நீ யும் , நொனும் பின்பு
இருை்குமிடபம பதரியொது!" - பைெதி நிறுத்தொமல்
பபசிை் பைொண்பட பபொனொள் . திடீபரன்று
பதொடர்பில் லொமல் அெள் இறடயொை் று மங் ைலம்
நங் றைறயப் பை் றிப் பபசுெதை் குை்
ைொரணபமன்னபென்று விலொசினிை்கு
விளங் ைவில் றல. அெள் வியப் பு அறடந்தொள் .

"ஏதடி அம் மொ? திடீபரன்று அந்தப் பபண்ணின் பமல்

உனை்கு இெ் ெளவு பபொைொறம?"

"பபொைொறமயொெது, ஒன்ைொெது? அெறளப் பை் றி

இன்றைை்குச் சில பசய் திைள் பைள் விப் பட்படன்.
அதிலிருந்து அபத நிறனவு!" என்ைொள் .

"யொரிடத்தில் பைள் விப் பட்டொபயொ?"

விலொசினியிடமிருந்து இை்பைள் விறய பைெதி
எதிர்பொர்ை்ைபெ இல் றல. ெொய் தெறிப்
பபச்சுெொை்கில் தனை்கு இரைசியமொைை்
கூைப் பட்டெை் றை பெளிப்பறடயொை
பெளியிட்டுவிட்டறத எண்ணி உதட்றடை் ைடித்துை்
பைொண்டொள் . 'பைொஞ் சம் பபொைொறம
தறலைொட்டினொல் என்றனப் பபொன்ை ஒரு பபண்
எெ் ெளவு சொதொரணமொை அறதை் ைொட்டிை் பைொண்டு
விடுகிைொள் ?' என்று தன்றனபய ைடிந்து பைொண்டொள் .

"என்னடி பைெதி! பைட்கிபைன். பதில் பசொல் லொமல்

சிந்தறனயில் ஆழ் ந்துவிட்டொய் ?"

பைெதி அெளுறடய பைள் விை்கு பதிபல பசொல் லொமல்

பபச்றச பெறு திறசயில் மொை் றிப் பொர்த்தொள் .
ஆனொல் அெள் விடவில் றல. பைெதிறயத்
துறளத்பதடுத்து விட்டொள் .

"இறடயொை் று மங் ைலத்துப் பபண்றணப் பை் றித்

பதரியொமல் உன்னிடம் பசொல் லி விட்படனடி அம் மொ!
நீ என்றனத் தூண்டித் தூண்டி பைள் வி பைட்டு
ெொறயப் பிடுங் ைொபத!" என்று சிறிதளவு
ைடுறமயொன குரலில் எரிந்து விழுந்தொள் பைெதி.
விலொசினிை்கு முைம் சுண்டி விட்டது. பபசுெதை் கு
ஒன்றும் பதொன்ைொமல் ெொயறடத்துப் பபொய்
நின்ைொள் அெள் . அந்த நிறலயில் பைெதிபயொடு
அங் கிருப் பதை் பை பிடிை்ைவில் றல அெளுை்கு.

"நொன் அப் புைம் ெந்து சந்திை்கிபைன்! இப் பபொது உன்

மனநிறல சரியில் றல பபொலிருை்கிைது" என்று
பசொல் லிவிட்டு அங் கிருந்து பபொய் விட்டொள் .
"விலொசினி! மனநிறலபயல் லொம் சரியொைத்தொன்
இருை்கிைது. நீ பபொைொபத, சிறிது பநரம் இரு; பபசிை்
பைொண்டிருை்ைலொம் " என்று பைெதி கூப் பிட்டும்
அறதை் ைொதில் ெொங் கிை் பைொள் ளொதெள் பபொல்
நிை் ைொமல் பபொய் விட்டொள் அெள் .

"அடொடொ! வீணொை இெள் மனத்றதப் புண்படுத்தி

விட்படபன" என்று உள் ளூர ெருந்தினொள் பைெதி.
பின்பு ஏபதொ ஒரு திட்டமொன முடிவுை்கு ெந்தெள்
பபொன்ை முைபொெத்துடன் தொன் தங் கியிருந்த
அந்தப் புரப் பகுதியின் அறைை்ைதறெ அறடத்து
உட்புைமொைத் தொழிட்டொள் .

அப் படிை் ைதவு அறடத்துத் தொழிடப் படுெறதை் கீபழ

பதொட்டத்து ெழியொை இைங் கிப் பபொய் ை்
பைொண்டிருந்த விலொசினி பொர்த்துவிட்டுப் பபொனொள் .
"இருந்தொை் பபொலிருந்து பைெதிை்கு என்ன
ெந்துவிட்டது?" என்ை சிந்தறனதொன் அெள்
உள் ளத்தில் பபொகும் பபொது புரண்டு பைொண்டிருந்தது.
பைொஞ் ச பநரத்துை்குப் பின் தன் தந்றத
அதங் பைொட்டொசிரியறர சந்தித்த பபொது அெள்
அறதயும் மைந்து விட பநர்ந்தது.

"விலொசினி! நொறள ைொறலயில் நொனும்

பெழை்ைனிெொயரும் ஊருை்குப் புைப் பட ஏை் பொடு
பசய் திருை்கிபைொம் . நீ எங் ைபளொடு ெருகிைொயொ?
அல் லது இங் பை அரண்மறனயிபலபய இன்னும் சில
நொட்ைள் தங் கியிருை்ைப் பபொகிைொயொ? உன் விருப் பம்
பபொல் பசய் யலொம் . நொன் எறதயும்
ெை் புறுத்தவில் றல. நீ இங் பை தங் கியிருந்தொல்
மைொரொணியொருை்கும் ஆறுதலொைவும் ,
துறணயொைவும் இருை்கும் பபொலிருை்கிைது. உன்
பதொழி பைெதி பெறு இங் கு இருை்கிைொள் . உங் ைள்
இருெறரயும் சமீபத்தில் ஊருை்குப் பபொைவிடும்
பநொை்ைம் மைொரொணியொருை்கும் இல் றல என்பறத
அெர்ைபளொடு பபசிை் பைொண்டிருை்கும் பபொது
குறிப் பொை அறிந்பதன்" என்று மைளிடம் கூறினொர்
ஆசிரியர்பிரொன். இங் கிருப் பதொ? ஊருை்குப்
பபொெதொ? என்று ஒரு சிறு பபொரொட்டம் இரண்படொரு
விநொடிைள் அெள் மனத்தில் நிைழ் ந்தது.
"அெசரமில் றல! நிதொனமொை பயொசித்துச்
பசொல் லம் மொ" என்ைொர் அெளுறடய அருறமத்
தந்றத.

"பயொசிப் பதை் கு இதில் என்ன இருை்கிைது அப் பொ?

நொன் இருந்பத ெருகிபைன். நீ ங் ைள் பபொய் விட்டு
ெொருங் ைள் !" ஒரு தீர்மொனமொன முடிவுடன் தந்றதை்கு
மறுபமொழி கூறிவிட்டொள் அெள் .

"மிைவும் நல் லது! இறதத்தொபன நொனும்

பசொன்பனன்" என்று சிரித்துை் பைொண்பட
பசொல் லிவிட்டுப் பபொய் விட்டொர் ஆசிரியர்பிரொன்.

என்னதொன் எடுத்பதறிந்து பபசிவிட்டொலும்

பழை்ைமொனெர்ைறளச் சந்திை்ைொமலிருை்ை மனம்
ஒப் புெதில் றலபய? பைெதியிடம் பபசிை்
பைொண்டிருை்கும் பபொது மனமுறிவு ஏை் பட்டுத்
திடீபரன்று தொன் அருகிருந்து ெந்துவிட்டறத அெள்
தப் பொை எடுத்துை் பைொள் ெொபளொ என்ை எண்ணம்
அன்றிரவு படுை்றையில் படுத்த பபொது மீண்டும்
விலொசினிறயப் பை் றிை் பைொண்டது. அப் பபொது இரவு
பத்துப் பதிபனொரு நொழிறைை்கு பமலொகியிருை்கும் .
அரண்மறனயில் அறமதி பரெத்
பதொடங் கியிருந்தது. பைெதிறயப் பபொய் ப் பொர்த்து
அெபளொடு சிறிது பபொது பபசிை் பைொண்டிருந்துவிட்டு
ெந்தொல் தொன் நிம் மதி உண்டொகும் பபொலிருந்தது.
விலொசினிை்கு மிை பமன்றமயொன சுபொெம் . பிைர்
தன்றன பநொைச் பசய் தொலும் சரி, தொன் அறியொமல்
பிைறர பநொைச் பசய் தொலும் சரி, விறரவில்
அதை் ைொை ெொட்டமறடந்து விடுெது அெள் இயல் பு.
உைை்ைம் ெரொமல் மஞ் சத்தில் இபத நிறனபெொடு
புரண்டு பைொண்டிருந்த விலொசினி, 'பபொய் அெறளப்
பொர்த்துப் பபசிவிட்பட திரும் புெது' - என்ை
உறுதியுடன் கிளம் பினொள் . முன்பபல் லொம் அெர்ைள்
ஒபர இடத்தில் அருைருபை பசர்ந்து படுத்துை்
பைொள் ெொர்ைள் . தூை்ைம் தூங் குெொர்ைள் . இப் பபொது
தனித்தனிபய அெரெர்ைள் தங் கியிருந்த இடங் ைளில்
படுத்துை் பைொண்டதொல் 'விலொசினி படுத்துத்
தூங் கியிருந்ததொல் என்ன பசய் ெது?' என்ை சந்பதைம்
பபொகும் பபொது அெளுை்கு ஏை் பட்டது.
'தூங் கியிருந்தொல் பபசொமல் திரும் பி ெந்து
விடுபெொம் . ைொறலயில் பொர்த்துை் பைொள் ளலொம் '
என்று தனை்குத்தொபன சமொதொனமும் பசய் து
பைொண்டு பமபல நடந்தொள் .

விலொசினி பைெதியின் அறைெொசறல அறடந்த

பபொது அறைை்குள் விளை்பைரிெது பதரிந்தது.
'தூங் ைவில் றல. விழித்துை் பைொண்டுதொன்
இருை்கிைொள் பபொலும் ' என்று தனை்குள் பமல் லச்
பசொல் லிை் பைொண்டொள் விலொசினி. அறையின் ைதவு
அறடத்து உட்புைமொைத் தொழிட்டிருப் பது பபொல்
பதரிந்தது. விலொசினிை்குை் ைதறெத் தட்டலொமொ,
பெண்டொமொ என்று தயை்ைம் ஏை் பட்டது. அறைை்குள்
எட்டிப் பொர்த்துவிட்டுத் தட்டலொம் என்று அறைை்
ைதவின் இடப்பை்ைம் இருந்த சொளரத்றத பநருங் கி
உள் பள எட்டிப் பொர்ை்ை முயன்ைொள் அெள் . சுெரில்
சொளரம் அெளுறடய உயரத்றத விட அதிைமொன
உயரமுள் ள இடத்தில் அறமந்திருந்ததனொல்
எட்டவில் றல.

என்ன பசய் ெபதன்று பதரியொமல் திறைப் பும்

வியப் பும் அறடந்து சுை் றும் முை் றும் மருண்டு
பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொள் விலொசினி. அப் பபொது
அங் பை ஒரு மூறலயில் கிடந்த மர முை்ைொலி
அெளுை்கு அபயமளித்தது. அந்தப் பகுதியில்
விதொனத்திலுள் ள, சரவிளை்குைறள ஏை் ைெரும்
அரண்மறன பணிப் பபண்ைள் உயரத்துை்ைொை அறத
இழுத்துப் பபொட்டுை் பைொண்டு அதன் பமல் நின்று
விளை்பைை் றுெொர்ைள் . விளை்பைை் றியதும் எடுத்துை்
பைொண்டு பபொய் விடும் அந்த முை்ைொலிறய அன்று
மைந்து பபொய் அங் பை பபொட்டுவிட்டுப்
பபொயிருந்தனர். அந்த முை்ைொலிறயயும் அங் பை
அறத விட்டுப் பபொன அரண்மறனப்
பணிப் பபண்ைறளயும் மனமொர ெொழ் த்திவிட்டு
ஓறசப் படொமல் அறதத் தூை்கிச் சொளரத்றத
ஒட்டினொை் பபொலச் சுெர் அருபை கீபழ றெத்தொள் .

ைொல் சிலம் புைள் றைெறளைள் ஓறசப்பட்டு விடொமல்

பமதுெொை முை்ைொலியின் பமல் ஏறி நின்று உள் பள
பொர்த்தொள் . அெளுறடய ைண்ைள் அைன்று விரிந்து
பசவிைள் ெறர நீ ண்டன. வியப் பின் எல் றலயொ அது!
அறைை்குள் பிரம் மொண்டமொன
நிறலை்ைண்ணொடிை்கு முன்னொல் இறடயில் ெொளும்
தறலயில் அழைொைத் தறலப் பொறையும் தரித்துப்
பபண்றமச் சொயல் பைொண்ட முைமுள் ள ஓர்
இறளஞன் நின்று அழகு பொர்த்துை்
பைொண்டிருந்தொன். விலொசினி வியப் பு, திறைப்பு,
பயம் , சந்பதைம் எல் லொ உணர்ச்சிைறளயும் ஒருங் பை
அறடந்தொள் . பமலும் உை் றுப் பொர்த்தொள் . உண்றம
பதரிந்த பபொது அெளுை்குச் சிரிப் பு ெந்தது. முைமும்
மலர்ந்தது.

இறளஞனொெது, கிழெனொெது; பைெதிதொன் ஆண்

பெடத்தில் ைண்ணொடிை்கு முன் நின்று அழகு
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொள் . உை் றுப் பொர்த்து அறத
நிதொனிை்ைச் சில விநொடிைள் பிடித்தன அெளுை்கு.
உள் பள பைெதி இருந்த நிறலறயப் பொர்த்த பபொது
அெள் அந்த பெடத்பதொடு எங் பைொ கிளம் பத்
தயொரொகிை் பைொண்டிருப் பது பபொல் பதொன்றியது.

விலொசினி சட்படன்று முை்ைொலியிலிருந்து இைங் கி

அங் பை அதிை இருட்டொயிருந்த ஒரு மூறலயில்
பதுங் கி நின்று ைெனிை்ைலொனொள் . பைெதி ைதறெத்
திைந்து பைொண்டு பெளிபய ெந்தொள் . அறைெொசலில்
கிடந்த இரண்டு மூன்று மொெடுை்ைளில் ஒன்றை
எடுத்துத் பதொட்டத்துப் பை்ைமொை எரிந்தொள் . அங் பை
சலசலப் பு உண்டொயிை் று. மறுைணம் ஆபத்துதவிைள்
தறலெனின் தறல மொமரத்துப் புதரிலிருந்து எட்டிப்
பொர்த்தது. பைெதி ஏபதொ றசறை பசய் து விட்டுை்
கீபழ இைங் கிப் பபொனொள் . குறழை்ைொதனும் ஆண்
உறடயிலிருந்த பைெதியும் மதிபலொரமொைப்
பதுங் கிப் பதுங் கி எங் பைொ பசல் ெறத மறைந்து
நின்ை விலொசினி ைெனித்தொள் . பின்பு திரும் பிப்
பபொய் ப் படுத்துை் பைொண்டொள் . விடிந்ததும் அெள்
தந்றத ஊருை்குப் புைப் பட்ட பபொது, பிடிெொதமொை
அெளும் ஊருை்குை் கிளம் பினது ைண்டு அெள்
தந்றத ஆச்சரியம் அறடந்தொர்.
--------

10. அந் ேைங் கே் திருமுகம்

ஆத்திரம் பைொண்ட பபொர்வீரனின் றையில் வில்

ெறளெறதப் பபொல் குழல் ெொய் பமொழியின்
புருெங் ைள் ெறளந்தன. அரண்மறனயிலிருந்து
நொரொயணன் பசந்தனும் பெளொனும் ெந்திருப் பதொைை்
பைள் விப் பட்டதும் அெர்ைறளை் ைொண்பதை் ைொை
இறடயொை் று மங் ைலத்து அந்தப் புர
பமல் மொடத்திலிருந்து கீபழ படியிைங் கி ெந்து
பைொண்டிருந்தொள் அெள் . தன் தந்றத தனை்கு
அதிைம் பசல் லம் பைொடுத்துை் பைடுத்து விட்டதொை
நொரொயணன் பசந்தன் யொரிடபமொ கூறிை்
பைொண்டிருந்த அந்தச் பசொை் ைறளை் பைட்டவுடன்
அெறனச் சந்திை்ைொமபல திரும் பி விடலொம் என்று
கூட அெள் எண்ணினொள் . அத்தறன பைொபம்
அெளுை்கு உண்டொயிை் று. 'தன் தந்றதை்கு
அந்தரங் ைமொனெனொை இருை்ைலொம் . பநருங் கிப்
பழகி ஒட்டுைவு பைொண்டிருை்ைலொம் . ஆனொல் ,
அதை் ைொைத் தன்றனப் பை் றி அப் படிப் பபச
அெனுை்கு என்ன உரிறம?'

ஆத்திர மிகுதியொல் அெறனப் பொர்ை்ைொமபல

திரும் பிப் பபொய் விட நிறனத்தெள் அப் படிச்
பசய் யவில் றல. அெனிடபம ஆத்திரம் தீர பநரில்
பைட்டு விடுெபதன்று ெந்தொள் . எெ் ெளவு
ைடுறமயொன சூழ் நிறலயொை இருந்தொலும் தன்னிடம்
சிரித்துப் பபசி அரட்றடயடிை்கும் நொரொயணன்
பசந்தன் அன்று அெ் ெொறு பபசியது அெள்
உள் ளத்தில் உறைத்தது.

பெைமொைை் கீபழ இைங் கிப் பபொய் ஒன்றும் பபசொமல்

சினத்றதை் ைொட்டும் முைை் குறிப் புடன் அென் முன்
நின்ைொள் . படபைொட்டி பெளொனும் , சில பமய் ை்ைொெல்
வீரர்ைளும் சூழ நின்று பபசிை் பைொண்டிருந்த
பசந்தன் அெள் அருகில் ெந்து நின்ைதும் பபச்றச
நிறுத்தினொன். குழல் ெொய் பமொழியின் பை்ைமொைத்
திரும் பி, "அம் மணி! ெணை்ைம் ... தங் ைறளத் தொன்
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கிபைன்.
கூை் ைத்தறலெர்ைள் கூட்டம் முடிந்ததும் தவிர்ை்ை
முடியொத ைொரணங் ைளொல் மைொமண்டபலசுெரர்
அரண்மறனயிபலபய பதொடர்ந்து தங் ை பநரிட்டு
விட்டது. ஆனொலும் தொங் ைள் இங் பை
இப் படிபயல் லொம் நடை்ை விட்டுவிடுவீர்ைபளன்று
நொங் ைள் ைனவிலும் நிறனை்ைவில் றல. தங் ைள்
தந்றத அதிைமொைை் ைெறலப்படும் படியொன
சூழ் நிறலறயத் தொங் ைள்
உண்டொை்கியிருை்கிறீர்ைள் !"

குழல் ெொய் பமொழி புருெங் ைளுை்கு பமபல பநை் றி

பமடு புறடை்ை, முைம் சிெை்ை பைொபத் துடிப் புடன்
இறரந்தொள் .

"ஐபயொ! பபொதும் , நிறுத்துங் ைள் . நீ ங் ைள் மிைவும்

பபரியெர். எத்தறனபயொ குடும் பங் ைளில்
எெ் ெளபெொ தந்றதமொர்ைளுை்கு அறிவுறரை் கூறிப்
பழகியெர். உங் ைள் அறிவுறர கிறடை்ைொததனொல்
தொன் என் தந்றத அநொெசியமொை எனை்குச் பசல் லம்
பைொடுத்துப் பொழொை்கி விட்டொர். இனிபமலொெது
அெருை்கு தை்ை சமயத்தில் அறிவுறர கூறி எனை்கு
பசல் லம் பைொடுத்து விடொமல் பொர்த்துை்
பைொள் ளுங் ைள் ."

அெளிடமிருந்து ெொர்த்றதைறள ெொங் கிை் ைட்டிை்

பைொண்ட நொரொயணன் பசந்தன் சிறிது பநரம் அந்தப்
பபண்ணின் பைொபத்றதப் பபொை்ை ெறை
பதரியொமல் தயங் கினொன். அெறளப் பை் றித் தொன்
பபசிை் பைொண்டிருந்தறதப் படியிைங் கி ெரும் பபொது
அெள் பைட்டுை் பைொண்டு ெந்திருை்கிைொள் என்பது
அெனுை்குப் புரிந்து விட்டது.
"ெருத்தப்பட்டுை் பைொள் ளொதீர்ைள் . நொன் சை் று முன்
தங் ைறளப் பை் றி இங் பை பபசிை் பைொண்டிருந்தறதத்
தொங் ைள் பைட்டுை் பைொண்பட ெந்திருை்கிறீர்ைள்
பபொலிருை்கிைது. நொன் ஒன்றும் தெைொைச்
பசொல் லிவிடவில் றல. மைொமண்டபலசுெரர் இல் லொத
சமயத்தில் இங் கு நடந்திருை்கும் ைெறல தரும்
நிைழ் சசி
் ைறள நிறனத்து உணர்ச்சி ெசப்பட்டு
அெ் ெொறு பபசியிருப் பபன். அறத ஒரு தெைொை
எடுத்துை் பைொண்டு என் பமல் பைொபித்துை் பைொள் ளை்
கூடொது."

"உங் ைள் பமல் பைொபித்துை் பைொள் ெதை் கு நொன் யொர்?

அப் படிபய பைொபித்துை் பைொண்டொலும் என்னுறடய
பைொபம் உங் ைறள என்ன பசய் து விடப் பபொகிைது?"

குழல் ெொய் பமொழி சமொதொனப் பட்டு ெழிை்கு

ெருெதொைத் பதரியவில் றல. பைொபம் ெரும் பபொது
பபண்ைளுை்கு இயல் பொை ஏை் படும் , வீம் பும் ,
முரண்டும் அெளிடமும் இருந்தன. நொரொயணன்
பசந்தன் குறழந்தொன்; பைஞ் சினொன்;
என்பனன்னபெொ பபசி அெறளச் சமொதொனப் படுத்த
முயன்ைொன். வீம் பு நீ டித்தபத தவிரை் குறையவில் றல.
உலைத்தில் சிரமப்பட்டுத்தொன் பசய் ய முடியும் என்ை
ெறைறயச் பசர்ந்த ைொரியங் ைளில் பபண்ைளின்
வீம் புை் பைொபத்றதச் சமொதொனப் படுத்துெதும் ஒன்று
என அெனுை்குத் பதொன்றியது.

ைறடசியொை, அெறளச் சமொதொனப்படுத்தி முடிந்த

பபொது தொன் பசந்தனுை்கு நிம் மதியொை மூச்சு ெந்தது.

"நீ ங் ைபள இப் படிை் பைொபித்துை் பைொண்டொல் நொன்

என்ன பசய் ெது? உங் ைள் தந்றத உங் ைறள உடன்
றெத்துை் பைொண்டு பசய் ய பெண்டிய பபரிய
பபரிய பசயல் ைறளபயல் லொம் என்னிடம்
ஒப் புவித்திருை்கிைொர். முை்கியமும் , அெசரமும்
ெொய் ந்த பசய் திைறள அனுப் பியிருை்கிைொர். நொம்
ைலந்து பபசி ஒரு முடிவுை்கு ெர பெண்டும் . நீ ங் ைள்
முரண்டு பிடித்தொல் ஒன்றும் ஆைொது."

"முை்கியமும் அெசரமும் இல் லொத பநரம் அப் பொவுை்கு

எப் பபொதுதொன் இருந்தது? நொட்றடப் பை் றியும்
அரசொங் ைத்றதப் பை் றியும் ைெறலப் பட்டுை்
ைெறலப் பட்டுத் தம் முறடய உடல் நலத்றதப்
பை் றிை் ைெறலப் படுெதை் கு பநரம் இல் றலபய
அெருை்கு. பெளிபய யொரிடமும் பசொல் லொமல்
பபொதுை் ைெறலைறளயும் , துன்பங் ைறளயும் ,
மனத்தில் பதை்கி றெத்துை் பைொண்டு என்ன சுைம்
கிறடத்து விட்டது அெருை்கு?" குழல் ெொய் பமொழியின்
பபச்சு பிடிெொதத்திலிருந்து விலகிப் பபொய் த்
தந்றதயின் பமல் அனுதொபமொை பெளிெந்தது.

"உங் ைளுை்பை அறெபயல் லொம் நன்ைொைத்

பதரிந்திருை்கின்ைனபெ, அம் மணி! உங் ைள்
தந்றதை்கு இருை்கும் பபொறுப் புைறளயும் ,
ைெறலைறளயும் பசொல் லி நீ ங் ைபள
இரை்ைப் படுகிறீர்ைள் . தமது மொளிறையில் தம்
பபொறுப் பில் றெை்ைப் பட்டிருந்த அரசுரிறமப்
பபொருள் ைள் பைொள் றள பபொய் விட்டபதன்று
பதரிந்தொல் அெர் எப் படி? அதிர்ச்சியறடயொமல்
இருை்ை முடியும் ?" பசந்தனுறடய பபச்சு ெளர்கிை
விதத்றதை் ைண்டு குழல் ெொய் பமொழிை்கு பெறு ெறை
அச்சம் ஏை் பட்டது. 'ெசந்த மண்டபத்திலிருந்த துைவி
ைொணொமை் பபொனது பை் றியும் தன்னிடம் அென்
தூண்டித் துறளத்து ஏதொெது பைள் விைள்
பைட்பொபனொ?' என்று சிறிது ைலெரமறடந்தது அென்
உள் ளம் . இந்தை் ைலெரமும் , தந்றதயிடமிருந்து
அென் பைொண்டு ெந்திருை்கும் முை்கியச்
பசய் திைறளத் பதரிந்து பைொள் ளும் ஆெலும் அெள்
சினத்றதப் பபொை்கிவிட்டன.

பிைர் எந்தச் பசய் திறயத் தன் ெொயிலிருந்து

பைட்பதை் கு அதிை ஆர்ெத்பதொடு துடித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைபளொ அந்தச் பசய் திறய
உடனடியொைச் பசொல் லி முடித்து விடொமல்
அெர்ைளுறடய ஆெறலத் பதொடரச் பசய் து தன்
ைொரியத்றதச் சொதித்துை் பைொள் ளும் தந்திரத்றத
பமை் பைொண்டொன் நொரொயணன் பசந்தன்.

"மைொமண்டபலசுெரருறடய திருை்குமொரியிடம்
அதிைப் படியொன பைள் விைறளை் பைட்டுப் புண்படுத்த
பெண்டுபமன்று நொன் ைருதவில் றல. அபத
சமயத்தில் ஒன்றும் பைட்ை விரும் பொமலும் இருை்ை
முடியவில் றல!"

"பைட்டுத் பதரிந்து பைொள் ெதை் கு என்ன இருை்கிைது?

இங் பை நடந்தெை் றைபயல் லொம் தொன் அம் பலென்
பெளொன் அங் கு பதளிெொைச் பசொல் லியிருப் பொபன."

குழல் ெொய் பமொழியிடமிருந்த் பைொஞ் சம்

அறமதியொைப் பதில் ெந்தது. முன்பிருந்த
படபடப் பும் ஆத்திரமும் இல் றல. நொரொயணன்
பசந்தன் சிரித்துை் பைொண்டொன். 'ஏ, அப் பொ! தங் ைம்
நிறுை்கும் பபரிய ெணிைறனப் பபொல்
மைொமண்டபலசுெரர்தொன் ஒரு பசொல் மிைொமல் , ஒரு
பசொல் குறையொமல் , எண்ணி அளந்து அளந்து
பபசுெொர் என்ைொல் அெருறடய புதல் வி அெறரை்
ைொட்டிலும் அழுத்தமொை இருை்கிைொபள' என்று அென்
மனத்துை்குள் நிறனத்துை் பைொண்ட நிறனப் பின்
சொறயதொன் சிரிப்பொை பெளிப்பட்டு மறைந்தது.

"என்னிடம் எறதபயல் லொபமொ பைட்டு பநரத்றதை்

ைடத்துகிறீர்ைபள தவிர, என் தந்றத உங் ைளிடம் கூறி
அனுப் பியிருப்பதொைச் பசொன்ன முை்கியச்
பசய் திைறளப் பை் றி நீ ங் ைள் கூைப் பபொெதொைபெ
பதரியவில் றலபய?"

"அெை் றை இந்த அைொல பநரத்தில் இங் கு நொன்

விெரித்துை் பைொண்டிருப் பறதை் ைொட்டிலும் நீ ங் ைபள
படித்துத் பதரிந்து பைொள் ெது நல் லது. உங் ைள் தந்றத
உங் ைளுை்பைன்று அந்தரங் ைமொை எழுதி
அனுப் பியிருை்கும் விரிெொன திருமுைத்றத
உங் ைளிடம் பைொடுத்துவிட்டுப் பபொகிபைன். அறதப்
படித்து எல் லொெை் றையும் நன்கு சிந்தித்து ஒரு
முடிவுை்கு ெொருங் ைள் . நொறளை் ைொறலயில்
விடிந்ததும் உங் ைறளச் சந்திை்கிபைன்."

பசந்தன் மைொமண்டபலசுெரரின் அந்தரங் ைத்

திருமுைத்றத அெளிடம் எடுத்துை் பைொடுத்துவிட்டுத்
தூங் ைச் பசன்று விட்டொன்.

மனத்தில் பபருகும் ஆெறலயும் , பரபரப் றபயும்

அடை்கிை் பைொண்டு அந்தத் திருமுைச் சுருபளொடு தன்
தனியறைை்குச் பசன்ைொள் குழல் ெொய் பமொழி.
அறதப் படித்து அறிந்து பைொள் ெதை் கு முன் அெள்
மனத்தில் பல் பெறு உணர்ச்சிைள் தடுமொறின. தந்றத
என்ன எழுதியிருப்பொபரொ என்று எண்ணும் பபொபத
பயம் , பதை் ைம் , வியப் பு அத்தறனயும் அெறளப்
பை் றிை் பைொண்டன. அெள் இருந்த அறை
அெளுறடய ைன்னிமொடத்தின் பமை் பகுதியில்
ஒதுை்குப் புைமொை இருந்தது. அெளுறடய
அணிைலன்ைள் , அலங் ைொரப் பபொருள் ைள் ,
இறசை்ைருவிைள் இறெபயல் லொம் மறைந்திருந்த
அந்தத் தனியறையில் பிைர் அதிைம் பழை முடியொது.
பணிப் பபண்ைள் ெண்ண மைளிர் கூட முன்
அனுமதியின்றி அந்த அறைை்குள் பள ெரை்கூடொது.

அறைை்குள் மங் ைலொை எரிந்து பைொண்டிருந்த தீபச்

சுடரின் ஒளிறயத் தூண்டிவிட்டொள் . சுடர்
குதித்பதழுந்தது. ஒளியும் , ெனப் பும் மிை்ை அந்த
அறையின் பபொருட்ைள் தீப ஒளியில் ைெர்ச்சி
பசறிந்து ைொட்சி அளித்தன. எத்தறன விதமொன
யொழ் ைள் ? எெ் ெளவு ெறை மத்தளங் ைள் ? இன்னும்
இறச, நொட்டியை் ைறலைளில் பயிை் சியுள் ளெர்ைள்
பயன்படுத்தும் ெறை ெறையொன நளின ைறலை்
ைருவிைள் நொை் புைமும் அறையில் பதன்பட்டன.
குழல் ெொய் பமொழி தீபத்தின் கீபழ அமர்ந்து
திருமுைத்றதப் பிரித்தொள் . தந்றதயின்
திருமுைத்றதபய பொர்ப்பது பபொல் அெள் விழிைளில்
பயபை்தி ஒளிர்ந்தது.

'ஒருெர் மை் பைொருெருை்கு எழுத்து மூலம் எழுதி

அனுப் பும் பசய் திை்கு தமிழில் 'திருமுைம் ' என்று
எெ் ெளவு பபொருத்தமொைப் பபயரிட்டிருை்கிைொர்ைள் !
ஒருெர் எழுதியறதப் படிை்கும் பபொது
படிை்கிைெருை்கு எழுதியெரின் முைம் தொபன
நிறனவுை்கு ெருகிைது!'

தந்றதயின் முைத்றத நிறனவுபடுத்திை் பைொண்ட

பபொது பபயர்ப் பபொருத்தத்றதப் பை் றிய இந்த
அழகிய ைை் பறனயும் அெளுை்குத் பதொன்றியது.
திருமுைத்றதப் படிை்ைலொனொள் .

"அருறமப் புதல் வி குழல் ெொய் பமொழிை்கு, எல் லொ

நலங் ைளும் பபருகுை, மங் ைலங் ைள் யொவும் பபொலிை.

பசல் ெை் குமொரி! என்னுறடய இந்தத் திருமுைத்றத

படிை்ைத் பதொடங் கும் முன், படித்துை்
பைொண்டிருை்கும் பபொது, படித்த பின் ஒெ் பெொரு
நிறலயிலும் உன் மனத்தில் எந்பதந்த உணர்ச்சிைள்
அறலபமொதும் என்பறத இறத எழுதும்
முன்னொபலபய இங் கிருந்பத என்னொல் நிறனத்துப்
பொர்ை்ை முடிகிைது. ஆனொலும் எழுத
பெண்டியறதபயல் லொம் உனை்கு எழுதித்தொன் ஆை
பெண்டும் .

எப் பபொதுபம உன் தந்றதை்கு வியப் பு உணர்ச்சி

குறைவு என்பது உனை்குத் பதரியும் . எறதயும்
எதை் ைொைவும் ஆச்சரியமொைை் ைருதொமல் சர்ெ
சொதொரணமொை நிறனப்பெனுை்கு அதிசயங் ைளிலும்
அபூர்ெ அை் புதங் ைளிலும் எப்படி ஈடுபொடு இருை்ை
முடியும் ? ஆச்சரியம் எெ் ெொறு ஏை் பட முடியும் ?
உணர்ச்சி மயமொைபெ ெொழ் பெர்ைளொல்
ெொழ் ை்றையில் எதிலும் ஒட்டிை் பைொண்டு ைலந்து
எறதயும் அனுபவிை்ை முடிகிைது. உணர்ச்சிைறள
பென்று புளியம் பழமும் அறத மூடிை்
பைொண்டிருை்கும் ஓடும் பபொல் ஒட்டொமல் ெொழ் ந்தொல்
சமய சமயங் ைளில் பெதறனப்படத்தொன்
பெண்டியிருை்கிைது. ஆச்சரியப்படத் பதரியொதென்
மை் ைெர்ைளுை்கு ஆச்சரியப் பபொருளொைபெ
ஆகிவிடுகிைொன். என்றனப் பபொன்ை ஒருென் தன்
அறிெொல் மட்டுபம ெொழ் ந்து பொர்ை்ை முயன்ைொல்
என்றனச் சுை் றியிருை்கும் பல் லொயிரம் பபர்ைளுை்கு
நொன் ஒர் ஆச்சரியம் , ஒரு புதிர் என்று
ஆகிவிடுகிபைன். அப் படி ஆகும் பபொது
சந்தர்ப்பங் ைள் என்றனை் ைொறல ெொரி விட
ஒெ் பெொரு ைணமும் பநருங் குகின்ைன.

புதல் வி! அம் பலென் பெளொன் ெந்து கூறிய

பசய் திைள் ஆச்சரியப் படத் பதரியொது, அதிர்ச்சியுை
அறியொமல் இருந்த எனை்கும் அெை் றை உணர்த்தி
விட்டன. மை் ைெர்ைளுை்குத் பதரிந்து விடொமல் நொனும்
ஆச்சரியப்பட்படன். நொனும் அதிர்ச்சியறடந்பதன்.
உன்னொல் எனை்கு ஏை் பட்ட பதொல் விைள் , அறெ
பபொைட்டும் ! நொன் அங் கிருந்து புைப் படும் பபொது
எெ் ெளவு எச்சரிை்றை பசய் து விட்டுப் புைப் பட்படன்?
'பபண்பண! ெசந்த மண்டபத்தில் ெந்து
தங் கியிருை்கும் 'துைவிறய ஒெ் பெொரு ைணமும்
அருகிருந்து ைெனித்துப் பபணிை் பைொள் ள
பெண்டியது உன் பபொறுப் பு. அந்நியர்ைறள
அெபரொடு சந்தித்துப் பழை விடை் கூடொது' என்று நொன்
கூறிவிட்டு ெந்த அறிவுறரறய நீ புைை்ைணித்து
விட்டொய் பபொலும் ! துைவியொை ெந்து தங் கியிருந்தது
யொர் என்று நீ பய பதரிந்து பைொண்டிருப் பொய் .
பதரியொமலிருந்தொல் நொரொயணன் பசந்தன்
விளை்குெொன்.

'யொபரொ ெந்தொர்ைள் , சந்தித்தொர்ைள் , ெசந்த

மண்டபத்தில் கூடிப் பபசினொர்ைள் . மறுநொள் விடிந்த
பபொது ெந்தெர்ைறளயும் ைொணவில் றல,
துைவிறயயும் ைொணவில் றல, பொதுைொெலில்
றெை்ைப் பட்டிருந்த அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளயும்
ைொணவில் றல' என்று பெளொன் ெந்து கூறினொன்.

குழல் ெொய் பமொழி! ெடை்பை பபொருை்கும் , பூசலுை்கும்

எதிரிைள் தயொரொகிை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் .
மைொரொணி ைெறலைளொல் மன நிறைவு இழந்து
ைொணப் படுகிைொர். கூை் ைத்தறலெர்ைள் என்றனச்
சரியொைப் புரிந்து பைொள் ளொமல் ஏபதபதொ
பைள் விைறளபயல் லொம் பைட்டுத் துறளை்கிைொர்ைள் .
தளபதிை்கு என்பமல் இருை்கும் சந்பதைங் ைறளப்
பொர்த்தொல் அெை் றை இப் பபொறதை்குப் பபொை்ை
முடியொது பபொலிருை்கிைது. அறிவின் அளறெை்
பைொண்டு பசயல் ைறளத் திட்டமிட்டு ெரும் எனை்கும் ,
உணர்வின் அளறெை் பைொண்டு என்றனை்
ைண்ைொணித்து ெரும் மை் ைெர்ைளுை்கும் நடுவில்
இப் படி ஓர் உள் துறை பிளவு இருந்து ெருகிைது. நொன்
என் மனத்துை்குள் பலபய பொதுைொை்ை விரும் பும்
பசய் திைறள அறிந்து பைொள் ள முயல் கின்ைெர்ைள்
அதிைமொகி விட்டொர்ைள் . இந்த நிறலயில் எனது
பலவீனத்றத ெளர்ப்பது பபொன்ை பசய் திைறள
அம் பலென் பெளொன் ெந்து கூறினொன். ஆனொலும்
நொன் இதுெறரயில் ைலங் கி விடவில் றல. தளர்ந்து
விடவில் றல, பசொர்ந்து விடவில் றல. எனை்கு என்
பமல் என் அறிவின் பமல் இன்னும் நம் பிை்றை
இருை்கிைது.

இந்தச் சமயத்தில் உன்னிடமும் நொரொயணன்

பசந்தனிடமும் ஒரு பபொறுப் றப அளிை்கிபைன்.
இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து நீ ங் ைள் இருெரும்
இந்தத் திருமுைத்றதப் படித்த மறுநொள்
ைொறலயிபலபய புைப் பட பெண்டும் . பைொள் றள
பபொன சுந்தர முடிறயயும் பபொை்
சிம் மொசனத்றதயும் வீரெொறளயும் பதடிை்
ைண்டுபிடிை்கும் முன்பப அறெைறள ஆள் பெறனை்
ைண்டுபிடிை்ை பெண்டும் . என் அனுமொனம்
உண்றமயொனொல் அறெைறள ஆள் பெறனை்
ைண்டுபிடித்தொல் அெனிடபம அறெைறளை்
ைொணலொம் . அெறனை் ைண்டுபிடிை்ை
பெண்டுமொனொல் அந்த இளந்துைவிறயை் ைண்டு
பிடிை்ை பெண்டும் .

உண்றமறய மறைத்து எழுதுெொபனன்? நம் முறடய

ெசந்த மண்டபத்தில் ெந்து தங் கியிருந்த
இளந்துைவிதொன் குமொரபொண்டியன் இரொசசிம் மன்.
நொரொயணன் பசந்தனிடம் பைட்டறிெதை் கு முன்
நொபன பசொல் லிவிட்படன் உனை்கு. ஒரு பெறள
எங் ைள் இருெறரயும் முந்திை் பைொண்டு இறத நீ
அறிந்திருந்தொல் உனை்கு மதி நுட்பம் மிகுதிதொன்.
குமொரபொண்டியறன விறரவில் அறழத்து ெருெதொை
மைொரொணிை்கு ெொை்ைளித்து விட்படன். நொன் பதடிை்
பைொண்டு புைப் பட முடியொதபடி இருை்கிைது
சூழ் நிறல. பெறு யொறரயும் அனுப் புெதை் குமில் றல.
அதில் எனை்கு நம் பிை்றையுமில் றல. உடபன
புைப் படுங் ைள் . எங் பை எப் படிப் புைப் பட
பெண்டுபமன்று தயங் ைொபத. உனை்கு அது பதரியும் !
உன் உள் ளத்துை்கும் அது பதரியும் . பசந்தனுை்கும்
பசந்தனுறடய உள் ளத்துை்கும் கூடத் பதரியும் .
உரிறமபயொடும் , உரியெபனொடும் திரும் பி
ெொருங் ைள் . படித்து முடித்ததும் நீ எந்த விளை்கின்
ஒளியிலிருந்து இறதப் படிை்கிைொபயொ, அதன் சுடர்ப்
பசிை்கு இறத இறரயொை்கி விடு."

அெள் அப் படிபய பசய் து விட்டொள் .

-------

11. முள் ளால் எடுே்ே முள்

மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம்

நம் பிறயச் சொதொரண மனிதரொை சொதொரண
உணர்ச்சிைளுை்கு ஆளொை்கிப் பொர்ை்ை
பெண்டுபமன்று விதிை்கு என்ன தொன் ஆறசபயொ?
பதரியவில் றல. சந்தர்ப்பங் ைள் பதொடர்ந்து ெந்து
பைொண்டிருந்தன.

ைரெந்தபுரத்திலிருந்து அனுப்பப்பட்ட இரண்டொெது

தூதுென் அரண்மறனை்கு ெந்த பபொது அெர் பமலும்
வியப் புை்கு உள் ளொனொர். பைொை் றைை் ைலெரங் ைளும் ,
ெடை்கு எல் றலப் பூசல் ைளும் பை் றிய பசய் திைள்
அந்த இரண்டொெது தூதன் மூலம் ெந்து பசர்ந்தன.
ஏை் ைனபெ அனுப்பப் பட்ட மொனைெசன் என்னும்
தூதன், தொன் அங் கிருந்து புைப் படுகிை ெறரயில்
ைரெந்தபுரத்துை்குத் திரும் பி ெந்து பசரவில் றல
என்பறதயும் புதிதொை ெந்தென் கூறினொன்.

அெை் றைை் பைள் விப் பட்ட பபொது, உணர்வுைள்

பதிந்தறியொத அந்த பநை் றியில் உணர்ச்சிைறளை்
ைொண முடிந்தது. இரண்டொம் முறையொை அந்தத்
தூதுென் ெந்திருப் பறதயும் , அென் கூறிய
பசய் திைறளயும் மைொரொணியொருை்கு
அறிவிை்ைவில் றல அெர். புதுப் புதுத் துன்பங் ைறளை்
கூறி முன்பப ைெறலைள் பபருகியிருை்கும் அந்த
மலர் பநஞ் சத்றத பமலும் ெொடவிடுெதை் கு
விரும் பவில் றல அெர். எல் றலை் ைை் ைறள
உறடை்கிை அளவு ெடை்பை பூசல் நடப்பது
அெருறடய பபொறுறமறயபய பசொதித்தது.

"உன்னிடமும் ஒரு பதில் ஓறல பைொடுத்து

அனுப் புகிபைன். ஆனொல் நீ அறதை்
ைரெந்தபுரத்துை்குை் பைொண்டு பசல் லும் பபொது இறட
ெழியில் எங் ைொெது, யொரொெது உன்னிடமிருந்து
பறிை்ை முயன்ைொல் சிரமப் பட்டு அெர்ைளுடன்
பபொரொடிை் பைொண்டிருை்ை பெண்டொம் . தொரொளமொை
விட்டுை் பைொடுத்துவிடு."

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி இப் படிை் கூறிய பபொது

ெந்திருந்த தூதுென் திறைத்துப் பபொனொன்.
அெனுை்கு அெர் என்ன பநொை்ைத்பதொடு அப் படிச்
பசொல் லுகிைொர் என்பபத புரியவில் றல. அென்
விழித்தொன். அெபரொ சிறிதும் தொமதம் பசய் யொமல்
பதில் ஓறல எழுதி உறையிலிட்டு அரை்கு
இலச்சிறன பபொறித்து அென் றையில் பைொடுத்து
விட்டொர். பைொடுத்தபதொடு மட்டுமல் லொமல் , அந்தத்
தூதுென் அங் பை அதிை பநரம் தங் கியிருப் பறதபய
விரும் பொதெர் பபொல் துரத்தினொர். அெனும் புைப் பட்டு
விட்டொன். அெறன அனுப்பிய பின்
மைொமண்டபலசுெரர் சிந்தறனயில் மூழ் கினொர்.

அெருறடய சிந்தறனயில் முை்கியமொன இடத்றதப்

பிடித்துை் பைொண்டு நின்ை ஒபர பைள் வி இதுதொன்:
'பநருங் கி ெந்து பைொண்டிருை்கும் பபொறர இன்னும்
சிறிது ைொலம் பபொறுத்துத் தொமதமொை ெரச்
பசய் ெதை் கு ெழி என்ன?'

இந்தச் சில நொட்ைளுை்குள் எத்தறனபயொ

துன்பங் ைறளயும் அதிர்ச்சிைறளயும் தொங் கி
அெை் றைத் தவிர்ை்கும் ெழிெறைைறளயும்
உடனுை்குடன் நிறனத்து முடிவு பசய் திருை்கிைொர்
அெர். ஆனொல் மறல பபொல் எழுந்து நிை் கும் இந்தப்
பபரிய பைள் விை்கு அெ் ெளவு எளிறமயொை விறட
ைண்டுபிடிை்ை முடியவில் றல. சிந்தறன பல
கிறளைளொய் ை் கிறளத்து எங் பைங் பைொ சுை் றிப்
படர்ந்தது. எத்தறனபயொ பபரிய
பறடபயடுப் புைளின் திடுை்கிடத் தை்ை
நிறலறமைறளபயல் லொம் அெர்
சமொளித்திருை்கிைொர். பபொரில் பெை் றிைறளயும்
பொர்த்திருை்கிைொர், பதொல் விைளும் உண்டு. இபத
இரொசசிம் மன் இப் பபொது இருப்பறத விட
இறளஞனொை இருந்த ைொலத்தில் பபொர்ைள்
ஏை் பட்டிருை்கின்ைன. பரொந்தை பொண்டியர் மறைந்த
நொளிலிருந்து எங் பையொெது ஒரு மூறலயில் ஏதொெது
ஒரு ைொரணம் பை் றிப் பபொர் உண்டொகிை்
பைொண்டுதொன் இருை்கிைது.

உப் பிலிமங் ைலத்துப் பபொறரை் ைொட்டிலுமொ பபரிய

பபொர் இனிபமல் ஏை் படப் பபொகிைது? ெடதிறச
அரசர்ைளுை்கு ஒத்துறழத்து அந்தப் பபொருை்கு
ஏை் பொடு பசய் த பைொடும் பொளூர் மன்னன் பொண்டி
நொட்றட பென்று விடலொபமன்று எத்தறன
நம் பிை்றை றெத்திருந்தொன். ைறடசியில்
பமலொறடறயயும் உறட ெொறளயும் கூடை் ைளத்தில்
எறிந்து விட்டு உயிர் பிறழத்தொல் பபொதுபமன்று
பதொை் று ஓடும் நிறலறய அறடந்தொன் அென்.

அதன் பின் றெப்பூரிலும் , நொெை் பதியிலும் நடந்த

பபொர்ைளில் தஞ் றசப் பபரு மன்னறன இரண்டு
முறை ஓடஓட விரட்டிபனொம் . அப் பபொது பொண்டி
நொட்டின் எல் றல விரிந்து பரந்திருந்தது. பபொர்
வீரர்ைளும் ஏரொளமொை இருந்தொர்ைள் .
இரொசசிம் மனுை்கு அது மிைவும் இளறமப்
பருெமொதலொல் எதை் கும் அஞ் சொத துணிவும் ெொலிபச்
பசருை்கும் இருந்தன. தளபதி ெல் லொளபதெனும்
அெனும் உை் சொைமொைப் பபொர் பெறலைளில்
ஈடுபட்டொர்ைள் . பொண்டிய மண்ணின் பபருறமறயை்
ைொத்திட பெண்டும் என்ை ஒரு வீரொபெச பெறி
அப் பபொது எங் கும் பரவியிருந்தது. இப் பபொது மட்டும்
அந்தத் துடிப் பு இல் லொமலொ பபொய் விட்டது?

துடிப் பும் , துணிவும் இருந்து என்ன பசய் ெது?

சரியொன தறலறமயில் றல. பதொடர்ந்து
அடுத்தடுத்து நிைழ் ந்த பறடபயடுப்புைளொல் பறட
ெசதிைள் அழிவுபட்டுை் குறைந்து பபொயின. நொட்டு
எல் றல பதன்பைொடி ெறர குறுகிவிட்டது. அன்றைய
நிறலயில் ெஞ் சிமொநைரம் ெறர பசன்று பபரும்
பறடபயொடு தனியொை நின்று தனது தொய் ெழிப்
பொட்டனுை்கு பெை் றி பதடித் தரும் அளவுை்குை்
குமொரபொண்டியன் தீரனொை இருந்தொன். ைறடசியொை
ெடதிறச அரசர்ைள் ஒன்று பசர்ந்து பைொண்டு பசய் த
பபொரில் ெடபொண்டி நொடொகிய பகுதி முழுெதும்
பதொை் றுப் பபொை பநரிட்டுவிட்டது. பதொை் ைொல் தொன்
என்ன? எப் பபொதும் பெை் றியறடந்து பைொண்டிருை்ை
முடியுமொ? குமொரபொண்டியன் நொடு பதொை் ைது
பபரிதன்று. மனம் பதொை் றுப் பயந்து பபொய் ைடல்
ைடந்து ஓடினொபன, அதுதொன் பபரிய தெறு.
அெனுறடய இந்தத் தெறு ெடதிறசயரசர்ைறளப்
பபரிய அளவுை்கு ஊை்ைமுைச் பசய் து பமலும் பமலும்
பறடபயடுத்து ெரத் தூண்டுகின்ைது. அென் நொட்டில்
இல் லொமல் எங் பைொ மறைந்திருப் பது கூடொபதன்று
அரிய முயை் சியொல் ஈழ நொட்டிலிருந்து
ெரெழித்பதன்; ெந்தொன். அெறன இரைசியமொை
மறைத்து றெத்திருந்து என்பனன்னபெொ பசய் ய
எண்ணிபனன். ைொலம் ெரும் ெறர பபொறுத்திருந்து
சரியொன பறடபலத்றத உருெொை்கிை் பைொண்டு
ெடபொண்டி நொட்றட மீண்டும் றைப்பை் றியிருை்ை
முடியும் . மைொரொணி ெொனென்மொபதவியின் இரண்டு
பபரிய ைனவுைறள நனெொை்கிவிட
எண்ணியிருந்பதன்.

"பசந்தமிழ் பதன்பொண்டி நொட்டின் அரசனொை

இரொசசிம் மனுை்கு முடிசூட்ட பெண்டும் . மணவிறன
மங் ைலம் முடிபெடுை்ை பெண்டும் ."

இரொசசிம் மபனொ என் திட்டங் ைறளயும் தன் அருமந்த

அன்றனயின் ைனவுைறளயும் ைொை் றில்
பைை்ைவிட்டுை் ைடறலை் ைடந்து பபொய் விட்டொன்.
நொன் பசந்தனிடம் கூறியனுப் பியிருை்கும் திட்டப்படி
குழல் ெொய் பமொழியும் அெனும் இளெரசறனத் பதடிை்
பைொண்டு ெரப் புைப் பட்டிருப் பொர்ைள் . தளபதி
ெல் லொளபதென் பைொட்டொறிலுள் ள பதன் திறசப்
பபரும் பறடறயப் பபொருை்குத் தயொர் பசய் து
பைொண்டிருப் பொன். எப் படியிருந்தொலும் நமை்கு
பிைருறடய உதவி பெண்டும் . இரொசசிம் மன் மனம்
றெத்தொல் ஈழ நொட்டுை் ைொசிப மன்னரிடமிருந்து
கூடப் பறட உதவி பபை் றுை் பைொண்டு ெரமுடியும் .

பொர்ை்ைலொம் ! எப் படி எப் படி எது எது நடை்கிைபதொ?

இப் பபொது பசய் ய பெண்டிய முதல் பெறல ெந்து
பைொண்டிருை்கிை பபொறர உடனடியொை ெரவிடொமல்
தடுப் பது. மைொமண்டபலசுெரருறடய நிறனவுைள்
ஒபர ெட்டத்துை்குள் சுை் றிச் சுை் றி ெந்தன. அெர்
மனத்தில் பதன் பொண்டி நொட்டின் பமல்
பறடபயடுை்ைத் துடித்துை் பைொண்டிருந்தெர்ைள்
ஒெ் பெொருெரொை மொனசீைத் பதொை் ைத்தில் பதொன்றிை்
குழம் பிை் பைொண்டிருந்தனர். பைொப் பரபைசரி
பரொந்தை பசொழன், பைொடும் பொளூரொன் கீறழப்
பழுவூர்ை் ைண்டன் அமுதன், அரசூருறடயொன்
பசன்னிப் பபரறரயன் - அந்த நொன்கு எதிரிைள் தொம்
பறடபயடுப்பு ஏை் பொட்டில் ஒரு முைமொை
முறனந்திருப் பதொைை் ைரெந்தபுரத்திலிருந்து ெந்த
பசய் தி கூறியது. ஆனொல் மைொமண்டபலசுெரருை்கு
எட்டியிருந்த பெறு சில பசய் திைளொல் இதில்
பரதூருறடயொன் என்னும் மை் பைொர் பபருவீரனும்
சம் பந்தப் பட்டிருப் பதொைத் பதரிந்தது. பறடைளிலும் ,
பபொர்ப் பழை்ைத்திலும் ெல் லெர்ைளொன இந்த ஐந்து
பபரும் ஒன்று கூடிய கூட்டணிறய முறியடிப் பது
எளிறமயொனதல் லபென்று அெரும் உணர்ந்தொர்.
ஆறையொல் தொன் அந்தப் பபொர் விறரவில் பநருங் கி
ெந்து விடொதபடி எப் படித் தடுப் பபதன்ை
சிந்தறனயில் அெர் ஆழ் ந்து மூழ் ை பநர்ந்தது.
எதிரிைள் எெ் ெொறு பநரடியொைப் பபொருை்கு ெந்து
விடொமல் ைலெரங் ைறளயும் , குழப் பங் ைறளயும்
ஏை் படுத்திச் சூழ் சசி
் பசய் திருை்கிைொர்ைபளொ, அப் படி
நொமும் ஏதொெது பசய் தொல் என்னபென்று அெருை்குத்
பதொன்றியது.

சிந்தித்துை் பைொண்பட இருந்தெர் திடீபரன்று ஒரு

முடிவுை்கு ெந்தெர் பபொல் அரண்மறன
பமய் ை்ைொெலர் பறடத்தறலென் சீெல் லபமொைறன
அறழத்து ெருமொறு ஒரு பசெைறன அனுப் பினொர்.
அெரொல் அனுப்பப்பட்ட பசெைன்
சீெல் லபமொைறனை் கூப் பிட்டுை் பைொண்டு
ெருெதை் கு அெசரமொைச் பசன்ைொன்.

மைொமண்டபலசுெரர் குறுை்கும் , பநடுை்குமொை

உலொவுெது பபொல நடந்தொர். 'முள் றள முள் ளொல் தொன்
எடுை்ை பெண்டும் ; பெறு ெழி இல் றல' -
ெொய் ை்குள் பளபய இந்தச் பசொை் ைறள பமல் லச்
பசொல் லிை் பைொண்டொர். றைைறளப் பின்னொல் ைட்டிை்
பைொண்டு அளவு பிசைொமல் ைொலடி பபயர்த்து
றெத்து அெர் நடந்த நிமிர்ெொன நறட உள் ளத்துச்
சிந்தறனயின் பதளிறெை் ைொட்டியது.

சீெல் லபமொைன் ெந்து அடை்ை ஒடுை்ைமொை ெணங் கி

விட்டு நின்ைொன். மைொமண்டபலசுெரர் அெறன
ெரபெை் ைொர். "ெொ அப் பொ! உன்றன ெரெறழத்த
ைொரியம் மிை அெசரம் . அதை் கு நீ தயொரொை
இருப் பொய் என்பை நிறனை்கிபைன்" என்று கூறினொர்.

"மைொமண்டபலசுெரரின் ைட்டறள எதுெொை

இருந்தொலும் அதை் கு அடிபயன் தயொரொை
இருந்துதொன் ஆைபெண்டும் ."

"ைட்டறள இருை்ைட்டும் . அதை் கு முன்பு பெபைொரு

எச்சரிை்றை. நீ பயொ பமய் ை்ைொெை் பறடத்தறலென்;
பமய் ை் ைொெலனுை்கு பமய் றயை் ைொை்ை
பதரிந்திருை்ை பெண்டும் . இப் பபொது நொன்
கூைப் பபொகும் பமய் , உன்றனயும் என்றனயும்
தவிர்த்துப் புைம் பபொைை்கூடொத பமய் . ஒரு பபரிய
ைொரியத்றதச் சொதிை்ைப் பபொகிை பமய் ."

"புைம் பபொைை் கூடொபதன்பது தங் ைள் விருப் பமொயின்

அப் படிபய மனத்தில் பொதுைொத்துை் பைொள் பென்."

"நல் லது! ஏை் பொட்றடச் பசொல் லட்டுமொ?"

"பசொல் லுங் ைள் ."

"பபொய் ைறள உண்றமைள் பபொல் பசொல் லத்

பதரிந்தெர்ைளொைவும் , எங் கும் , எந்த விதத்திலும்
பெடமிட்டு நடிை்ைத் பதரிந்தெர்ைளொைவும் , உயிருை்கு
அஞ் சொதெர்ைளொைவும் , ஓர் ஐம் பது வீரர்ைள் இப் பபொது
உன்னிடமிருந்து எனை்குத் பதறெ!"

அெறரயும் , அெருறடய ெொர்த்றதைறளயும்

விளங் கிை் பைொள் ள முடியொமல் திணறிப் பபொய்
மருண்டு பொர்த்துவிட்டுை் பைட்டொன் அென்:

"ஐம் பது வீரர்ைளொ பெண்டும் ?"

"ஆம் ! எண்ணி ஐம் பது பபர்ைள் பெண்டும் எனை்கு."

"அரண்மறன பமய் ை் ைொெை் பறடயினரில் இருந்து

தொன் ஐம் பது பபர்ைறளத் பதர்ந்பதடுை்ை பெண்டும் .
பெறு ஆட்ைள் இல் றல!"

"பசய் ! ஆனொல் அப் படித்

பதர்ந்பதடுை்ைப் படுகிைெர்ைள் நொன் கூறிய
தகுதிைளுை்குப் பபொருந்தியிருை்ை பெண்டியது
மிைவும் அெசியம் ."
சீெல் லபமொைன் அதை் கு ஒப் புை் பைொண்டு பபொனொன்.
மைொமண்டபலசுெரர் எறத எண்ணிபயொ சிரித்துை்
பைொண்டொர். அந்தச் சமயத்தில் ெண்ணமைள் புென
பமொகினி அந்தப் பை்ைமொை ெந்து பசர்ந்தொள் .

"சுெொமி! தளபதி ெல் லொளபதெனின் தங் றை

பைெதிறயை் ைொணவில் றல. இன்று ைொறல
மைொரொணியொர் பொர்த்து அறழத்து ெரச்
பசொன்னொர்ைள் . பபொய் ப் பொர்த்பதன்; இல் றல.
அரண்மறனயில் எங் குபம தளபதியின்
தங் றைறயை் ைொணொததொல் எங் ைளுை்கு ஒபர
ைெறலயொை இருை்கிைது. பசய் திறய அறிந்து
மைொரொணியொரும் மனை் ைலெரமறடந்தொர்ைள் .
தங் ைளிடம் பதரிவிை்ைச் பசொன்னொர்ைள் ."

"அதங் பைொட்டொசிரியர் மைள் விலொசினிறயை்

பைட்டொல் பதரியுபம? அந்தப் பபண்ைள் இருெறரயும்
எப் பபொதும் பசர்ந்பத ைொண்கிபைன் நொன்!" - வியப் றப
மறைத்துை் பைொண்டு பதில் கூறினொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"விலொசினி இங் கு இல் றல. இன்று ைொறல

ஆசிரியரும் பெழை்ைனிெொயரும் ஊருை்குப் பபொகும்
பபொது அந்தப் பபண்ணும் பபொய் விட்டொள் " என்று
மீண்டும் பரபரப்பொன குரலில் முறையிட்டொள்
ெண்ணமைள் .

"அந்தப் பபண் ைொணொமல் பபொய் விட்டொபள என்று

மைொரொணிபயொ நீ ங் ைபளொ யொருபம ைெறலப் பட
பெண்டொம் . அெள் றதரியசொலி. ஏமொறுகிைெள்
இல் றல. ஏமொை் றும் ஆை் ைலுள் ளெள் .
ைொரியமொைத்தொன் அெள் ைொணொமல்
பபொயிருப் பொள் ."

பபரிதொைை் ைெறலப் படும் படி எதுவும் நடந்து விடொத

மொதிரி அலட்சியமொைப் பபசினொர் அெர்.
மைொமண்டபலசுெரர் அந்தப் பபண் ைொணொமை்
பபொனது பை் றி அை்ைறையில் லொமல் பபசுெது
ஏபனன்று ெண்ணமைளின் சிை் ைறிவுை்கு
எட்டவில் றல! அெள் திரும் பிச் பசன்ைொள் .

'ஆண்ைளும் பபண்ைளும் , சிறியெர்ைளும்

பபரியெர்ைளுமொைத் பதரிந்தும் , பதரியொமலும்
என்ன என்னபெொ பசய் து பைொண்டுதொன்
இருை்கிைொர்ைள் . இந்த அரண்மறனயில் ைொணொமை்
பபொகிைொர்ைள் , ெருகிைொர்ைள் . என்றனப் பபொல்
பபொறுப் பும் , பதவியும் உள் ளெனுை்குத்தொன்
மொபபரும் அரசியல் முை்கியத்துெம் ெொய் ந்த
ைொரியங் ைள் இருப் பதொை நொன் நிறனத்துப்
பபருறமப் பட்டுை் பைொண்டிருை்கிபைன். கூர்ந்து
பநொை்கினொல் பெறு சிலரும் இந்தப் பபருறமை்குப்
பபொட்டி பபொட்டுை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள்
என்ைல் லெொ பதரிய ெருகிைது!' பெடிை்றையொை
இெ் ெொறு எண்ணி நறைத்துை் பைொண்டொர் அெர்.

அப் பபொது சீெல் லபமொைன் திரும் ப ெந்து,

"மைொமண்டபலசுெரரின் திருவுள் ளப் படி
திைறமயொன வீரர்ைறளத் தயொர் பசய் துவிட்படன்.
அெர்ைள் எல் பலொரும் ைொெை் பறட மொளிறையில்
தங் ைள் ைட்டறளறய எதிர்பொர்த்துை்
ைொத்திருை்கிைொர்ைள் . இனி பமபல பசய் ய
பெண்டியபதன்ன?" என்ைொன். அெர் புன்னறை
பூத்தொர்.

"பமபல பசய் ய பெண்டியதொ!... இபதொ என் அருகில்

ெொ... பசொல் கிபைன்." சீெல் லபன்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு அருகில் பசன்ைொன்.

"உன் ெலது உள் ளங் றைறய நீ ட்டு!" அென்

நீ ட்டினொன். குபீபரன்று ஒரு நீ ளமொன ைருபெல
முள் றள எடுத்து அெனது சிெந்த உள் ளங் றையில்
பதியும் படி குத்தினொர் அெர். அென் ெலி பபொறுை்ை
முடியொமல் றைறயப் பின்னுை்கு இழுத்துை் பைொண்டு
அெருறடய பசயலின் பபொருள் புரியொமல் முைத்றத
சுளித்துை் பைொண்டொன்.
"பெபைொரு ைருவியின் துறணயின்றி இறத எப் படி
எடுப் பொய் ?" ஒன்றுமறியொத பச்றசை் குழந்றதறய
வினொவுெது பபொல் வினவினொர்.

"..." அென் பதில் கூைவில் றல. "இபதொ இப் படி எடுை்ை

பெண்டும் " என்று மை் பைொரு கூரிய முள் ளொல் அறதை்
கிளறி பெளிபய எடுத்துவிட்டுச் சிரித்தொர் அெர்.
குன்றிமணி பழுத்தது பபொல் ஒரு துளி குருதி
உருண்டு எழுந்தது அென் றையில் .

மைொமண்டபலசுெரரின் அதிசயிை்ைத்தை்ை இந்தச்

பசயல் பமய் ை்ைொெலர் பறடத் தறலெனொன
சீெல் லபமொைறனத் திறைை்ை றெத்தது. குழம் பிய
உள் ளத்துடன் அென் அெறரப் பணிபெொடு நிமிர்ந்து
பொர்த்தொன். அெர் என்ன பசொல் லப் பபொகிைொர் என்று
அறியும் ஆெல் அென் முைத்தில் நிறைந்திருந்தது.

"சீெல் லபமொை! நீ தயொர் பசய் திருை்கும் வீரர்ைள் இது

பபொன்ைபதொரு பெறலறயத்தொன் பசய் ய பெண்டும் .
இது உனை்கு விளங் கியிருை்ைொது. விளை்ைமொைச்
பசொல் கிபைன் பைள் !" என்று ஆரம் பித்தொர் அெர்.

------

1 தகாடும் பாளூை் உடன்படிக் ரக

பைொனொட்டின் பபரு நைரமொகிய பைொடும் பொளூர்

அன்று றெைறையிலிருந்பத புதுமணப் பபண் பபொல்
அழகு பபொலிந்து விளங் கியது. அரண்மறனச்
சுை் றுப் புைங் ைளும் வீதிைளும் சிைந்த முறையில்
அலங் ைரிை்ைப் பட்டிருந்தன. பைொட்றடை்கு ெரும்
அைன்ை வீதியில் அங் ைங் பை மை்ைள் கூட்டம்
கூட்டமொைை் கூடி நின்ைொர்ைள் . உயர்ந்பதொங் கி நின்ை
பபரிய மறலறயப் பபொன்ை பைொட்றடயின் பிரதொன
ெொசலில் பூரண கும் பங் ைபளொடும் ,
பபொை் பொலிறைைளுடனும் , அரண்மறனறயச்
பசர்ந்த உடன் கூட்டத்துப் பபருமை்ைள் சூழை்
பைொடும் பொளூர் மன்னன் நின்று பைொண்டிருந்தொன்.
யொபரொ மதிப் புை்குரிய பபரியெர்ைறள
மரியொறதயொை ெரபெை் பதை் ைொை எதிர்பொர்த்துை்
ைொத்திருப் பது பபொல் பதன்பட்டது. பைொட்றடச்
சுெரின் பமல் பை்ைத்துை்கு ஐந்து பபரொை
நுறழெொயிலின் இருபுைமும் நின்று பைொண்டு
திருச்சின்னம் எனப் படும் நீ ண்ட ெறளந்த இறசை்
ைருவிறயயும் முரசங் ைறளயும் முழை்கிை்
பைொண்டிருந்தனர்.

இந்த மைத்தொன ெரபெை் பு ஏை் பொடுைள் எல் லொம்

யொருை்ைொை, எதன் பபொருட்டு - என்று பநயர்ைளுை்குச்
சந்பதைமொை இருை்கிைதல் லெொ. இதுெறர
ைறதயுடனும் ைதொபொத்திரங் ைளுடனும் பதன்பொண்டி
நொட்டுப் பகுதிைளிலும் , ைடை் பிரபதசத்திலுபம
சுை் றிை் பைொண்டிருந்து விட்படொம் . ைறதயின்
பதொடை்ைத்தில் ஒபர ஒரு முறை உறையூரில் நடந்த
ெடதிறசயரசர் சதிை் கூட்டத்றதயும் அதன்
விறளெொை நொைப் பட்டினத்திலிருந்து
மைொரொணிறயயும் குமொரபொண்டியறனயும்
பைொறல பசய் யவும் பதன்பொண்டி நொட்டு நிறலறய
அறியவும் , ஒை் ைர்ைள் அனுப்பப் பட்டறதயும்
ைொண்பதை் ைொைப் பொண்டி நொட்டு எல் றலறயை்
ைடந்து பசல் ல பநரிட்டது. இதுெறர இந்த
ெரலொை் றுப் பபருங் ைறதயில் நமை்கும் , ைறதை்கும்
பெண்டிய தன்றமயொன மனிதர்ைறள மட்டுபம
அதிைமொைச் சந்தித்துை் பைொண்டு ெந்பதொம் .
எதிரிைறளயும் சந்திை்ை பெண்டொமொ? உறையூரில்
முன்பு சந்தித்த பின் இப் பபொது இரண்டொெது
முறையொைை் பைொடும் பொளூரில் சந்திை்ைப்
பபொகிபைொம் .

ஆம் ! பசொழ பைொப் பரபைசரி மைொமன்னர்

பரொந்தைரும் பொம் புணிை் கூை் ைத்து
அரசூருறடயொனும் இன்னும் இது ெறரயில் நமை்கு
அறிமுைமொைொத பரதூருறடயொன், கீறழப் பழுவூர்ை்
ைண்டன் அமுதன் என்னும் இருெரும் அன்று ைொறல
பைொடும் பொளூருை்கு ெருகிைொர்ைள் . அதை் ைொைத்தொன்
அத்தறன ெரபெை் பு ஏை் பொடுைள் . அன்று உறையூரில்
நடந்த கூட்டத்துை்குப் பிைகு பதன் திறசப்
பறடபயடுப் றபப் பை் றிய பமல் நடெடிை்றைைறள
ஏை் பொடு பசய் ெதை் ைொை இந்த இரண்டொெது
கூட்டத்றதை் பைொடும் பொளூரில் கூட்டியிருந்தொன்
அதன் சிை் ைரசன். பசொழ நொடும் , பொண்டி நொடும்
சந்திை்குமிடத்தில் இரண்றடயும் இறணை்கும்
நிலப் பகுதி பபொல் விளங் கிய பைொனொடும் அதன்
ஆட்சிப் பபொறுப் பும் பைொடும் பொளூரொனிடம்
இருந்தன.

தங் ைள் தறலநைரத்துை்கு ெரும் பசொழறனயும்

மை் ைெர்ைறளயும் ஆறச தீரை் ைண்டு
ைளிப் பதை் குத்தொன் பைொனொட்டு மை்ைள்
பைொடும் பொளூர் அரண்மறனை்கும் , பைொட்றடை்கும்
பபொகும் சொறலயில் அெ் ெொறு திரண்டு
கூடியிருந்தொர்ைள் . சொறலயின் கிழை்குை் பைொடியில்
நொன்கு குதிறரைள் புழுதிறயை் கிளப்பிை் பைொண்டு
பொய் ந்பதொடி ெந்தன. எல் பலொருறடய ைண்ைளிலும்
ஆெல் நிறைந்திருந்தது. திருச்சின்னங் ைளும் ,
முரசங் ைளும் திறசைள் அதிர ஒலித்தன. கூட்டத்தில்
நின்று பைொண்டிருந்த சிலர் ெருகிை
மன்னர்ைளுை்குத் தங் ைள் மனை்ைளிப் றபயும் ,
ஆர்ெத்றதயும் பதரிவித்துை் பைொள் ள எண்ணி
முன்பனை் பொடொை ெொங் கிை் பைொண்டு ெந்திருந்த
மலர்ைறள ெொரித் தூவினர். சிலர் பபரிய பபரிய
பெண்தொமறரப் பூை்ைறளயும் , பசந்தொமறரப்
பூை்ைறளயும் தூை்கி எறிந்த பபொது அறெ
பெண்ணிைமும் பசந்நிைமும் பபொருந்திய புைொை்ைள்
பைந்து பபொகிை மொதிரிப் பபொய் ை் குதிறர பமல்
பசல் லும் அரசர்ைள் பபொல் விழுந்தன. பசொழறனயும் ,
ஏறனபயொறரயும் ெரபெை் று ெொழ் தது ் ம் குரல் ைள்
ைடபலொலி பபொல் அதிர்ந்தன.

உடறல ஒட்டினொை் பபொன்று இறுை

உறடயணிந்திருந்த நொன்கு ஆடல் மைளிரிடம் பூரண
கும் பங் ைறளை் பைொடுத்து முன் நிறுத்தினொன்
பைொடும் பொளூர் மன்னன். இன்னும் சில
ைன்னிறைைள் பபொை் பொலிறைைறள ஏந்தி அழகு
பறடபயடுை்ை நிை் பது பபொல் அணிெகுத்து
நின்ைனர். மங் ைல விளை்குைறள உயர்த்திப்
பிடித்தனர். பறனமரை் பைொடிைள் எங் கும் பைந்து
பைொண்டிருந்தன. குதிறரைள் ெந்து நின்ைதும் ,
அெை் றின் பமலிருந்தெர்ைள் சிரித்த முைத்பதொடு
கீபழ இைங் கி எல் பலொருை்கும் ெணை்ைம்
பசலுத்தினர். பைொடும் பொளூரொன் ஆறசபயொடு ஓடி
ெந்து பசொழறன மொர்புைத் தழுவிை் பைொண்டொன்.
பின்பு மை் ை மூெறரயும் அபத பபொல் மொர்புைத் தழுவி
ெரபெை் ைொன்.

"புலியின் பொதுைொப்பில் இந்தப் பறனமரம் ெளர்ந்து

ெருகிைது. பசொழ மண்டலப் பபரரசின் அன்பும் ,
ஆதரவும் இந்தப் பறனமரத்துை்குை் கிறடத்துை்
பைொண்டிருை்ை பெண்டும் " - மலர்ச்சியும் , சிரிப் பும்
பைொஞ் சிை் குறழயும் முைத்துடபன இப் படிை் கூறிை்
பைொண்பட பைொடும் பொளூரொன் பசொழனுை்கு மொறல
சூட்டினொன். மை் ைெர்ைளுை்கு உடன் கூட்டத்துப்
பபருமை்ைளும் , அறமச்சர்ைளும் மொறலயிட்டனர்.

எல் பலொறரயும் உள் பள அறழத்துை் பைொண்டு

பசன்ைொன் பைொடும் பொளூரொன். பசொழனுை்குப்
பை்ைத்தில் நடந்து பசன்ை அென், "அரபச! நொம்
நொறைப் பட்டனத்திலிருந்து ைடல் மொர்ை்ைமொை
அனுப் பிய ஆட்ைள் பதை் பையிருந்து ஏபதனும்
இரைசியச் பசய் திைள் அனுப் பினொர்ைளொ? அெர்ைள்
பபொன ைொரியம் என்ன ஆயிை் று?" - என்று ைொதருகில்
பமல் லை் பைட்டொன்.

"அறதப் பை் றி நம் முறடய தனிை் கூட்டத்தில்

விரிெொைப் பபசிை் பைொள் ளலொம் " என்று சுருை்ைமொன
மறுபமொழி கிறடத்தது பசொழனிடமிருந்து. உரிறம
பைொண்டொடி ஆர்ெத்பதொடு பைட்ட தன் பைள் விை்கு
அங் பை அப் பபொபத பசொழன் விறட பசொல் லொதது
பைொடும் பொளூர் மன்னனுை்குை் பைொஞ் சம்
ெருத்தத்றத அளித்தது.

பைொடும் பொளூர் அரண்மறனயில் மிை

ரைசியமொனபதொரு பகுதியில் ஐந்து அரசர்ைள்
சந்தித்தொர்ைள் . முன்றையை் கூட்டத்றதை் ைொட்டிலும்
இது முை்கியமொன கூட்டமொறையினொல்
அறமச்சர்ைள் பிரதொனிைறளை் கூட இந்தை்
கூட்டத்தில் ைலந்து பைொள் ெதை் கு விடவில் றல.

பசொழன் கூட்டத்றதத் பதொடங் கி றெத்தொன்.

"உறையூரில் சந்திை்கும் பபொது நொம்
மூெரொயிருந்பதொம் . இப் பபொழுது பைொடும் பொளூரில்
ஐந்து பபரொை ெளர்ந்திருை்கிபைொம் . இது நம் முறடய
எண்ணத்தின் பெை் றிை்கு ஒரு சிறிய அறிகுறிதொன்.
ைொவிரிை் ைறரயிலிருந்து ைொந்தளூர்ச் சொறலயீைொை
அெ் ெளவு பிரபதசமும் பசொழப் பபரொட்சி ஒன்றுை்பை
உட்பட்டிருை்ை பெண்டும் என்பதில்
நம் றமபயல் லொம் ைொட்டிலும் பைொடும் பொளூர்
அரசருை்கு அெொ அதிைம் . மூன்று பபரொை இருந்த நொம்
ஐந்து பபரொை ெளர்ந்திருப் பது கூட அெருறடய
முயை் சியின் விறளபெயொகும் . கீறழப் பழுவூர்ை்
ைண்டன் அமுதறனயும் , பரதூருறடயொறனயும் நொம்
நல் ெரவு கூறி நம் முறடய கூட்டணியில் பசர்த்துை்
பைொள் பெொம் . அெ் ெொறு பசர்த்துை் பைொள் ெதில்
உங் ைளில் யொருை்கும் ைருத்து மொறுபொடு
இருை்ைொபதன்று எண்ணுகிபைன்."

ைருத்து மொறுபொடு இல் றல என்பதை் கு

அறடயொளமொை எல் பலொரும் தறலறய ஆட்டித்
தங் ைள் இணை்ைத்றதை் ைொட்டினர்.

"நம் முறடய பநொை்ைபமல் லொம் பசொழ நொட்டுை்குத்

பதை் பை பெறு ஒருெருறடய ஆட்சிை்கு உட்பட்ட
பெபைொரு நிலப் பரப் பு இருை்ைை் கூடொபதன்பது தொன்.
அதை் கு ஒத்து உறழை்ை எத்தறன பபர் பசர்ந்தொலும்
நம் பமொடு அெர்ைறளச் பசர்த்துை் பைொள் ள
பெண்டியதுதொன்" என்று பைொடும் பொளூரொன் அந்தை்
ைருத்றத ஆதரித்தொன்.

பசொழன் பமலும் கூைலொனொன்: "கூடியெறர பபொர்

பசய் து துன்பப்படொமபல நம் முறடய விருப் பத்றத
நிறைபெை் றிை் பைொண்டு விடலொம் என்று
உறையூரில் நடந்த கூட்டத்தில் தீர்மொனம்
பசய் பதொம் . பைொடும் பொளூர் மன்னர் அன்று
உறையூரில் கூறிய திட்டப் படி இளெரசன்
இரொசசிம் மறனயும் , மைொரொணி
ெொனென்மொபதவிறயயும் சூழ் சசி
் யொை அழித்து
விடுெதை் கும் மைொமண்டபலசுெரறர நம் றைை்குள்
பபொட்டுை் பைொள் ெதை் கும் பெண்டிய ஏை் பொடுைறளச்
பசய் பதொம் . ைப் பல் மொர்ை்ைமொை நம் ஆட்ைறளத்
பதன்பொண்டி நொட்டுை்கும் ஈழத் தீவுை்கும்
அனுப் பிபனொம் . ஆனொல் அந்தப் பறழய
ஏை் பொடுைபளல் லொம் நமை்கு எதிர்பொர்த்த அளவுை்கு
பெை் றியளிை்ைவில் றல." இறடயில் அரசூருறடயொன்
குறுை்கிட்டு ஏபதொ பைட்ைத் பதொடங் ைபெ பசொழன்
பபச்சுத் தறடப் பட்டது.

"அந்தச் சூழ் சசி

் ைள் பெை் றியளிை்குபமன்றுதொன்
அெை் றைச் பசய் பதொம் . இல் றலயொனொல் உடபன
பறடபயடுப் புை்கு ெழி பசய் ெறதத் தவிர பெறு
முயை் சியில் றல."

"அெசரப் படொதீர்ைள் . நொன் தொன் ஒெ் பெொரு

விெரமொைச் பசொல் லிை் பைொண்டு ெருகின்பைபன!
எல் லொெை் றையும் பைட்டுை் பைொண்ட பின்
அெரெருறடய ைருத்துை்ைறளச் பசொல் லுங் ைள் ,
பபொதும் . நொம் நொறைப் பட்டனத்திலிருந்து ைப் பலில்
அனுப் பிய ஆறு ஆட்ைளில் மூன்று பபறரத்
பதன்பமை் குை் பைொடியிலுள் ள விழிஞம்
துறைமுைத்தில் இைை்கி விட்டு விட்டு மை் ை
மூெபரொடு ைப் பல் ஈழ நொட்டுை்குப் பபொய் விட்டதொம் .
விழிஞத்தில் இைங் கிய நம் ஆட்ைளொன பசம் பியன்,
இரும் பபொறை, முத்தறரயன் ஆகிய மூெரும்
பதன்பொண்டி நொட்டுை்குள் புகுந்து ைன்னியொகுமரிை்
பைொயிலில் ெொனென்மொபதவியின் பமல் பெறல
எறிந்து பைொல் ல முயன்றிருை்கிைொர்ைள் .
முடியவில் றல. நொம் இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பியிடம் பைொடுை்குமொறு அனுப் பிய ஓறலறய நம்
ஆட்ைபளொடு பபொரிட்டுத் தளபதி ெல் லொளபதென்
றைப் பை் றிை் பைொண்டு விட்டொனொம் . ெடதிறசப்
பபரரசுை்கு உட்பட்டு நம் பமொடு சமரசமொை
அடங் கியிருை்ை விரும் பினொல் திருப்புைம் பியத்தில்
ெந்து நம் றமச் சந்திை்குமொறு இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பிறயை் பைட்டுை் பைொண்டு அந்த ஓறலறய
எழுதியிருந்பதொம் நொம் . ெொனென்மொபதவிறயை்
பைொறல பசய் ய இயலொததனொலும் , இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி இதுெறரயில் சந்திை்ை
ெரொததனொலும் அந்தத் திட்டம் இனிபமை்
பயன்படொது. எனினும் நம் முறடய ஒை் ைர்ைள்
மூெரும் இன்னும் பதன்பொண்டி நொட்டு
எல் றலை்குள் பளதொன் மறைெொைச் சுை் றிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . அெர்ைளிடமிருந்து எனை்கு
அடிை்ைடி பபொதுமொன பசய் திைள் ெந்து பைொண்டு
தொன் இருை்கின்ைன."

"குமொர பொண்டியறனை் பைொல் லுெதை் ைொை ஈழ

நொட்டுை்குப் பபொனெர்ைள் என்ன ஆனொர்ைள் என்பது
பை் றித் தொங் ைள் ஒன்றுபம கூைவில் றலபய?"

அதுெறரயில் பபொறுறமயொைை் பைட்டுை்

பைொண்டிருந்த பைொடும் பொளூர் மன்னன் தன்னுறடய
சந்பதைத்றதை் பைட்டொன்.

"அெர்ைறளப் பை் றித்தொன் எனை்கும் இதுெறர ஒரு

தைெலும் கிறடை்ைவில் றல. விறரவில் திரும் பி
ெருெொர்ைள் என்று எதிர்பொர்ை்கிபைன். அெர்ைள்
ெந்தொல் நொறைத் துறைமுைத்தில் இைங் கியதும்
உடபன இங் கு ெருமொறு கூறியிருை்கிபைன்.
தொமதமின்றி இங் பை கூப் பிட்டுை் பைொண்டு
ெருெதை் கு துறைமுைத்துை்பை ஆட்ைறள அனுப் பி
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டு ைொத்திருை்ைச்
பசய் திருை்கிபைன்."
"பதன்பொண்டி நொட்டில் சுை் றிை் பைொண்டிருை்கும் நம்
ஒை் ைர்ைள் பபொதுமொன பசய் திைறள அெ் ெப் பபொது
அனுப் பிை் பைொண்டிருப் பதொைச் பசொன்னீர ்ைபள,
அந்தச் பசய் திைறளபயல் லொம் நொங் ைளும் அறிந்து
பைொள் ளலொபமொ?"

அரசூருறடயொனின் இந்தை் பைள் விை்குச் பசொழன்

சிரித்துை் பைொண்பட பதில் கூறினொன்:

"நம் முறடய புதிய நண்பர்ைள் இருெரும் ஒன்றும்

பபசொமல் உட்ைொர்ந்திருை்கிைொர்ைள் . அெர்ைளுை்கும்
பசர்த்துை் பைட்பது பபொல் பறழய நண்பர்ைள்
பைள் விைறளை் பைட்கிைொர்ைள் . பயொசறனைறளை்
கூறுகிைொர்ைள் . நம் அரசூருறடய பசன்னிப்
பபரறரயர் பைட்பதை் கு முன் பதன்பொண்டி
நொட்டிலிருந்து ஒை் ைர்ைள் மூலம் கிறடை்கும்
பசய் திைறள நொபன விரிெொைச் பசொல் ல
பெண்டுபமன்றிருந்பதன். அதை் கு முன்னொல்
உங் ைறளபயல் லொம் ைலந்தொபலொசித்துை்
பைொள் ளொமல் நொன் பசய் திருை்கும் ஒரு சில
பசயல் ைளுை்ைொை நீ ங் ைள் என்றன மன்னிை்ை
பெண்டும் . 'நொம் மிை விறரவில் பறடபயடுத்துவிடப்
பபொகிபைொம் ' என்ை பபரும் பீதிறயத் பதன்பொண்டி
நொடு எங் ஙணும் உண்டொை்குெதை் ைொை ஒரு தந்திரம்
பசய் பதன். நம் வீரர்ைறள ெணிைர்ைள் பபொலவும் ,
தலயொத்திறர பசய் பெர்ைள் பபொலவும் நிறைய
அனுப் பியிருை்கிபைன். பதன்பொண்டி நொட்டின் ெடை்கு
எல் றலயொன ைரெந்தபுரத்துப் பகுதிைளில் நம்
ஆட்ைள் திடீர் திடீபரன்று ைலைங் ைறளயும் ,
குழப் பங் ைறளயும் பசய் து பபொர் பநருங் கி ெருெது
பபொல் அச்சுறுத்துகிைொர்ைள் . பைொை் றையில் நடந்த
முத்துை்குளி விழொவின் பபொது நம் மிடமிருந்து பபொன
ஆட்ைள் உண்டொை்கிய ைலெரம் பதன்பொண்டி
நொட்றடபய நடுங் ைச் பசய் திருை்கிைது. ெட எல் றலை்
ைொெலனும் , ைரெந்தபுரத்து அரசனுமொகிய
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அஞ் சிப் பபொய்
மைொமண்டபலசுெரருை்குத் தூது அனுப் பி விட்டொன்.
அந்தத் தூதுென் மைொமண்டபலசுெரரிடமிருந்து
ைரெந்தபுரத்துை்கு ெொங் கிை் பைொண்டு பபொன பதில்
பசய் திறய நம் ஆட்ைள் எப் படிபயொ றைப் பை் றி,
இங் பை எனை்குை் பைொடுத்தனுப் பியிருை்கிைொர்ைள் .
அதில் முை்கியமொன விெரம் ஒன்றுமில் லொவிட்டொலும்
உண்றமயிபலபய நொம் , இன்பைொ நொறளபயொ
பறடபயடுத்து ெந்து விடப் பபொகிை மொதிரி எண்ணி
அரண்டு பறட ஏை் பொடுைறளத் தயொர் பசய் யும்
முறனப் பு பதை் பை உண்டொகிவிட்டது என்று அறிந்து
பைொள் ள முடிகிைது. இபத பபொல் ைரெந்தபுரத்துை்கும்
அரண்மறனை்கும் நடை்கும் பசய் தித்
பதொடர்புைறளை் ைண்ைொணித்பதொ, றைப் பை் றிபயொ
அனுப் பபெண்டுபமன்று நம் ஆட்ைளுை்குை் கூறி
அனுப் பியிருை்கிபைன். சொமர்த்தியமும் , திைறமயும்
பபொதொத ைொரணத்தினொல் , நம் ஆட்ைளில் சிலர்
அைப் பட்டு விட்டனர். அெர்ைள் ைரெந்தபுரத்துச்
சிறைச்சொறலயில் சிை்கி விழித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைளொம் ..."

"புலி ெருகிைது, புலி ெருகிைபதன்று பயமுறுத்திை்

பைொண்டிருப் பதனொல் மட்டும் நமை்கு பயன் என்ன?
பறடபயடுத்துப் பபொய் விட பெண்டும் ."

பபசுெதை் குை் கூச்சப்படுகிைெறனப் பபொலப்

பபசொமல் உட்ைொர்ந்திருந்த ைண்டன் அமுதன்
பமை் ைண்டெொறு உடபன பறடபயடுை்ை
பெண்டுபமன்று ெை் புறுத்தினொன்.

"நிதொனமொைச் பசய் பெொம் . இன்று ஒரு நொளில்

பசய் து விட முடிகிை முடிவில் றல இது. இங் பை
பைொடும் பொளூரிபலபய தங் கி இன்னும் இரண்டு
மூன்று நொட்ைள் ஆபலொசறன பசய் து முடிவுை்கு
ெருபெொம் . அதை் குள் நமை்கு ஏதொகிலும்
நம் பிை்றையூட்டும் புதிய பசய் திைள் பதை் பையிருந்து
கிறடத்தொலும் கிறடை்ைலொம் ." பசொழன் விட்டுை்
பைொடுை்ைொமல் பதில் பசொல் லிச் சமொளித்தொன்.
அதன் பின் பசொழனும் , பைொடும் பொளூர் மன்னனும்
சிறிது பதொறலவு தள் ளிப் பபொய் நின்று தனியொைத்
தங் ைளுை்குள் ஏபதொ பபசிை் பைொண்டு திரும் பவும்
பறழய இடத்துை்கு ெந்து எல் பலொபரொடும்
அமர்ந்தொர்ைள் .

அப் படி அமர்ந்தவுடன் தனை்பை பசொந்தமொன

முரட்டுை் குரலில் ைறனத்துை் பைொண்டு ஏபதொ
இன்றியறமயொத விஷயத்றதப் பபசுகிைெனின்
முைச்சொயபலொடு பதொடங் கினொன்
பைொடும் பொளூரொன்:

"நண்பர்ைபள! நம் எல் பலொருை்கும் பநொை்ைமும்

நிறனவும் ஒன்ைொனொலும் அரசும் , ஆட்சியும் பெறு
பெைொை இருப் பறெ. 'நன்ைொை் ைல் உள் ளும் தெறு
உண்டு அெரெர் பண்பறிந்து ஆை் ைொை்ைறட'
என்பறத நொம் நிறனவிை் பைொள் ள பெண்டும் .
எல் லொெறையிலும் ஒருெருை்பைொருெர் முழு
மனத்பதொடு ஒத்துறழப் பபதன்று முதலில் நொம் ஒரு
உடன்படிை்றை பசய் து பைொள் ள பெண்டும் . இன்று
பைொடும் பொளூர் அரச மொளிறையின் ஒரு மூறலயில்
நொம் ஐெருை்குள் பள பசய் து பைொள் ளும் இந்த
உடன்படிை்றைதொன் எதிர்ைொலத்தில் தமிழ் ெழங் கும்
நிலம் முழுெதும் பசொழ நொடொை ஒருறம பபை் று
விரிெறடயினும் நம் றம பிரிை்ை முடியொத
உடன்படிை்றை. றை விரல் ைள் ஐந்து, ஆனொல் றை
ஒன்றுதொன். தனித் தனியொைச் பசொந்த
நன்றமைறளப் பபொருட்படுத்துெதில் றல என்றும்
பெை் றிைள் அறடந்தொல் அந்த பெை் றிை்ைொைத்
தனித்தனிபய பபருறமப் படுெதில் றல என்றும்
உறுதி பசய் து பைொள் ள பெண்டும் . நமது
கூட்டணியின் மொபபரும் பறடை்கு
அரசூருறடயொறரயும் , பரதூருறடயொறரயும்
தளபதிைளொை்கி மை் ை மூெரும்
பபொர்த்தறலெர்ைளொை இருை்ைட்டும் என்பை
மதிப் புை்குரிய பசொழமன்னர் ைருதுகிைொர். அந்தை்
பைொரிை்றைை்கு இணங் குகிபைொம் என்பதை் கு
அறடயொளமொை ெொள் ைறள உறைைழித்து நீ ட்டிச்
சத்தியம் பசய் பெொம் " என்று பசொல் லிை் பைொண்பட
தன் ெொறள உருவி நீ ட்டினொன் பைொடும் பொளூரொன்.
அடுத்த ைணம் மை் ை நொன்கு றைைளும் ஒபர
சமயத்தில் ெொள் ைறள உருவும் ஒலி உண்டொயிை் று.
ஐந்து ெொள் ைள் நுனி கூடி உைெொடுெது பபொல்
கூடொரமிட்டுை் பைொண்டு நின்ைன. அந்த ெொள் ைளின்
நுனி கூடுமிடத்தில் எங் கிருந்பதொ ஒரு ெண்டு பைந்து
ெந்து உட்ைொர்ந்தது. பொண்டியர் பலத்றதபய அடித்து
வீழ் த்துகிைெறனப் பபொல் ைடுப் பபொடு அந்த
ெண்றட அடித்துத் தள் ளினொன், பைொடும் பொளூரொன்.
"அரபச அெசரமொை ஓர் ஒை் ைன் ெந்திருை்கிைொன்"
என்று பசொழறன விளித்துை் பைொண்டு உள் பள
பெைமொை ெந்த ஒரு வீரன் முைத்தில் பபொய் விழுந்தது
அந்தச் பசத்த ெண்டு.
--------

13. சுசீந் திைம் ரகமுக் குே் ேண்டரன

குணவீரபண்டிதர் ெந்து உறரயொடி விட்டுப் பபொன

மறுநொள் ைொறல மைரொணி ெொனென்மொபதவிை்கு
அரண்மறனயில் இருப் புை் பைொள் ளவில் றல.
அரசபபொை ஆடம் பரங் ைளின் நடுபெ எல் பலொரும்
ெணங் ைத்தை்ை நிறலயில் இருந்தும் உள் ளத்தின்
ஏபதொ ஒரு பகுதி நிறையொமபல இருந்து
பைொண்டிருந்தது. நிறைந்த ெசதிைள் நிறையொத
பநஞ் சம் , உயர்ந்த எதிர்ைொல நிறனவுைள் , உயரொத
நிைழ் ைொலச் சூழ் நிறல இப் படித் தவித்துை்
பைொண்டிருந்தது அந்தப் பபருள் ளம் . அந்தத்
தவிப் றப மொை் ை விலொசினியும் , பைெதியும் உடன்
இருந்தது எெ் ெளபெொ ஆறுதலொை இருந்தது. அந்த
ஒபர ஆறுதலும் இப் பபொது இல் றல.

அன்று விடிந்ததும் ெொனென்மொபதவிை்கு விலொசினி

திடீபரன்று தந்றதபயொடு ஊருை்குச் பசன்றுவிட்ட
பசய் தி பதரிந்தது. பைெதியொெது அரண்மறனயில்
இருப் பொள் என்று எண்ணி அெறள அறழத்து ெரச்
பசொல் லி ெண்ணமைறள அனுப் பினொர் மைொரொணி.
பைெதி அரண்மறன எல் றலயிபலபய
ைொணப் படவில் றல என்று அறிந்ததும் அெருை்குப்
பயமும் ைெறலயும் உண்டொயிை் று. புென
பமொகினியின் மூலம் அந்தச் பசய் திறய
மைொமண்டபலசுெரருை்குச் பசொல் லி அனுப் பினொர்.

பைொட்டொை் றுத் துைவி எழுதிை் பைொடுத்துவிட்டுப்

பபொன அந்தப் பொடறலத் திரும் பத் திரும் ப பொடச்
பசொல் லிை் பைட்ை பெண்டுபமன்று பதொன்றியது
மைொரொணிை்கு. உலை ெொழ் வின் அடிமூலத்துை்கும்
அடிமூலமொன ைருத்றத அந்தப் பொட்டுை்குள்
பபொதிந்து றெத்திருப் பதொை அறதை் பைட்கும்
பபொபதல் லொம் அெருை்கு ஒரு மனத்பதொை் ைம்
உருெொயிை் று.

குமொர பொண்டியறனப் பை் றி மைொமண்டபலசுெரர்

ெந்து கூறிய விெரங் ைள் அெருை்கு மிகுந்த
பெதறனறயை் பைொடுத்திருந்தன. மைறனப் பை் றிய
ைெறல, மைன் ஆளபெண்டியதொயிருந்தும் அெனொல்
ஆளப் படொமல் இருை்கிை நொட்றடப் பை் றிய ைெறல,
மலர் பபொன்ை உள் ளம் பைொண்ட மைொரொணிை்கு
இத்தறன ைெறலைறளயும் சை் பை மைந்து
புனிதமொன சிந்தறனைளில் ஈடுபட அந்தப் பொடல்
உதவி பசய் தது. விலொசினியொெது, பைெதியொெது
உடனிருந்தொல் மனம் விட்டுப் பபசிை்
பைொண்டிருை்ைலொம் . அல் லது ஆடல் பொடல் ைளில்
சுறெயொன அனுபெத்தில் தன்றன மைை்ைலொம் .
அெர்ைளும் அரண்மறனயில் இல் றல?
மைொமண்டபலசுெரர் அந்தப் புரப் பகுதிை்குள் அதிைம்
ெருெதில் றல! அன்று குமொர பொண்டியறனப் பை் றிய
உண்றம நிறலைறள அெர் ெந்து தனிறமயில்
கூறிய பபொபத, மைொரொணிை்குத் தொங் ை முடியொத
துயரம் அழுறையொைப் பபொங் கிை் பைொண்டு ெந்தது.
வீணொை அடிை்ைடி மைொரொணியொறரச் சந்திை்ைச்
பசன்று எறதயொெது கூறி அெர் மனத்தில் உணர்ச்சி
பநகிழுமொறு புண்படுத்தை் கூடொபதன்று
மைொரொணிறயை் ைொணொமல் இருந்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர். பைொட்டொை் றுப் பண்டிதறரயும்
நிறனத்த பபொபதல் லொம் ெரெறழத்து அெர்
பபருறம குறையும் படியொை நடந்து பைொள் ள
முடியொது.

பசொன்னறதை் பைட்ைவும் , பைட்டறதை் பைொடுை்ைவும்

எத்தறன பணிப் பபண்ைபளொ இருந்தொர்ைள் ? யொர்
இருந்தொல் தொன் என்ன? யொர் பபொனொல் என்ன?
நொட்டுை்பைல் லொம் அரசி கூட்டுை்குள் கிளியொை
உள் ளம் குறலய பெண்டியிருந்தது. மண்ணின்
உலைத்தில் பொண்டி நொட்டுை்குத் பதவியொயிருை்ை
முடிகிைது. மனத்தின் உலைத்திபலொ ஏறழயிலும்
ஏறழ பபொல் பெறுறம சூழ் கிைது. ஒபர சுறெை்
ைலப் பை் ை தனிறம! உள் ளும் புைமும் , நிறனவும்
ைனவும் , எங் கும் எதுவும் சூனியமொய் ப்
பொழ் பெளியொய் ப் பபொய் விட்டது பபொன்ை தொழ் வு
மனப் பொன்றமறய உண்டொை்கும் தனிறம அது.
ஏறழ ைந்தல் துணிைறள இழுத்துப் பபொர்த்திை்
குளிறரப் பபொை்கிை் பைொள் ள முடியொதது பபொல்
ெலுவில் லொத நிறனவுைளொல் மனத்திடம்
கிட்டமொட்படபனன்கிைது.

மைொரொணி அந்தப் பபரிய மொளிறையில் சிறிதும்

நிம் மதியின்றி இருந்தொர். குமொர பொண்டியறனப்
பை் றிய நிறனவுைள் , நொட்டின் எதிர்ைொலம் , பபொர்
ெருபமொ என்ை பயம் எல் லொம் ஒன்ைொய் ை் கூடி நின்று,
'ஓடு! ஓடு!' என்று அந்தத் தனிறமயிலிருந்து எங் பைொ
துரத்துெது பபொல் இருந்தது. பசொை் ைளின் பபொருள்
ெரம் புை்குள் இழுத்துப் பிடித்து விளை்ை முடியொத ஒரு
தொபம் - ஆத்மதொபம் , அைன்ை மொளிறையின் நீ ண்ட
இடங் ைறளை் ைடந்து உயர்ந்த மதில் ைளுை்கு அப் பொல்
எட்டமுடியொத உயரத்துை்குப் பபொய் விட பெண்டும்
என்று உந்தித் தள் ளுெது பபொல் உள் ளத்தில்
குமிழியிட்டது.

"பதவி! உணெருந்துெதை் கு எழுந்தருள பெண்டும் "

என்று ஒரு பணிப் பபண் ெந்து அறழத்தொள் .
மைொரொணி பதில் பசொல் லவில் றல!
"நீ பபொய் ெண்ணமைள் புென பமொகினிறய
ெரச்பசொல் " பணிப் பபண் உணெருந்துெதை் கு
அறழத்தறதபய ைொதில் பபொட்டுை் பைொள் ளொமல்
அெறள பெபைொரு பணிை்கு ஏவினொர் மைொரொணி.
சிறிது பநரத்தில் ெண்ணமைள் ெந்தொள் .

"புென பமொகினி! நொன் உடபன தொணுமொலய

விண்ணைரத்துை்குப் புைப் பட பெண்டும் .
சுசீந்திரத்துை்குச் சிவிறை ஏை் பொடு பசய் . நீ யும் உடன்
ெரபெண்டும் ."

முன் தைெல் இல் லொமல் , உணெருந்தொமல் ,

திடீபரன்று இப் படி மைொரொணி பைொவிலுை்குப்
புைப் பட பெண்டுபமன்று கூறியறதை் பைட்டுப் புென
பமொகினி திறைத்தொள் .

"பதவி தொங் ைள் இன்னும் உணறெை் கூட முடித்துை்

பைொள் ளவில் றலபய? அதை் குள் ..."

"பசி இப் பபொது ெயிை் றுை்கு அல் ல, ஆன்மொவுை்கு!

பைள் வி பைட்டுை் பைொண்டு நிை் ைொபத, பபொய் உடபன
ஏை் பொடு பசய் ."

ெண்ணமைள் பதில் பபச ெொயிழந்து சிவிறை

ஏை் பொடு பசய் ெதை் ைொைச் பசன்ைொள் . பறடவீரர்ைள்
துறண ெரொமல் தனியொை மைொரொணி எங் கும்
புைப் படை் கூடொபதன்று அன்று ைன்னியொகுமரியில்
ெந்த ஆபத்துை்குப் பின் ஏை் பொடு பசய் திருந்தொர்ைள் .
ஆனொல் அப் பபொதிருந்த மனநிறலயில் யொருை்கும்
பதரியொமல் , யொருறடய பொதுைொப்பும் இன்றிச்
சுசீந்திரத்துை்குப் பபொய் ெர முடிவு பசய் திருந்தொர்
மைொரொணி. மைொமண்டபலசுெரருை்பைொ,
பமய் ை்ைொெை் பறட வீரர்ைளுை்பைொ தன்
புைப் பொட்றடப் பை் றி அெர் பதரிவிை்ைபெ இல் றல!
பரிெொரங் ைள் புறடசூழ ஆரெொரம் நிறைந்த அரச
மரியொறதைபளொடு பைொயிலுை்குச் பசல் ெது, 'நொன்
மைொரொணி... எனை்குப் பபருறம, பீடு, பதவி எல் லொம்
உண்டு' என்று பபருறமறய அநொெசியமொை
அறிவித்துை் பைொண்டு பபொெது பபொல் பெறுப் றப
உண்டொை்கிை் று. அெர் எண்ணினொர்:

'உலைத்தின் ைண்ைளுை்கு நொன் பொண்டிமொபதவி.

இரொசசிம் மனின் ைண்ைளுை்கு அன்றன. ஆனொல்
பதய் ெத்தின் ைண்ைளுை்கு நொன் ஓர் அபறலப்
பபண். எளியென் பசல் ெந்தனுை்கு முன் இரெல்
நறைைறளயும் ஆறட அணிைறளயும் பூண்டு
தன்றனப் பபரிதொைை் ைொண்பித்துை் பைொள் ள
முயல் ெது பபொல் அபறலயொை இருந்து பைொண்டு
அரசியொைப் பபருறம பைொண்டொடை் கூடொது.'

சிவிறையில் புென பமொகினி ஒருத்திறய மட்டும்

துறணை்கு ஏை் றிை் பைொண்டு தனிறமயொைப்
புைப் பட்டொர் ெொனென்மொபதவி. பைொட்றடயின்
இரண்டு ெொயில் ைளிலும் மிகுந்த ைொெல் வீரர்ைள் .
'ஐபயொ! இப் ப மைொரொணி தனிறமயொைப்
பபொகிைொர்ைபள?' என்று ெருந்தத்தொன் முடிந்தது.
தடுப் பதை் கு அெர்ைள் யொர்? எல் லொப் பபருறமயும்
உள் ளெள் , இல் லொதெறளப் பபொல் பபொை விரும் பும்
பபொது யொர் தொன் அறதத் தடுத்து நிறுத்த முடியும் ?

அது நன்ைொைப் பட்டுத் திறரயிட்டு மூடப் பபை் ை

சிவிறையொதலொல் சுசீந்திரத்றத அறடகிை ெறரயில்
அதில் மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொர்
பபொகின்ைொர் என்ை பபரிய உண்றம இறடெழி
ஊர்ைளில் இருந்த மை்ைளுை்குத் பதரியொமபல
பபொய் விட்டது. பதரிந்திருந்தொல் எெ் ெளவு பபரிய
பைொலொைலமொன ெரபெை் புைள் கிறடத்திருை்கும் ?
எத்தறன ஆரெொரமும் மை்ைட் கூட்டமும்
சிவிறையின் இருபுைமும் நிரம் பி ெழிந்திருை்கும் ?
அந்த மொதிரிச் சொறலைளில் எத்தறனபயொ பசல் ெை்
குடும் பத்துப் பபண்ைள் அந்த மொதிரிப்
பல் லை்குைளில் பபொெது ெழை்ைம் . அது பபொல்
நிறனத்துை் பைொண்டு அறத விபசடமொைை்
ைெனிை்ைவில் றல மை்ைள் . சிவிறை சுமந்து
பசல் பெொருை்கும் கூைை்கூடொது என்று
முன்பனச்சரிை்றை பசய் யப் பட்டிருந்தது.

தொணுமொலய விண்ணைரத்தின் பைொபுர ெொயிலில்

மைொரொணியும் , புென பமொகினியும் இைங் கிை்
பைொண்டொர்ைள் . பைொயில் முன்புைமும் , உள் பளயும்
கூட்டம் அதிைமொை இருந்தது.

"பதவி! இன்றைை்கு இந்தை் பைொயிலில் உள் ள பதய் ெ

நீ தி மண்டபத்தில் ஏபதொ ஒரு முை்கியமொன ெழை்கில்
தீர்ப்புை் கூறி 'றைமுை்குத் தண்டறன' நிறைபெை் ைப்
பபொகிைொர்ைளொம் . இெ் ெளவு கூட்டமும் றைமுை்குத்
தண்டறனறயை் ைொண்பதை் குை் கூடியிருை்கிைது"
என்று புென பமொகினி விசொரித்துை் பைொண்டு ெந்து
கூறினொள் . சொதொரண உறடயில் சொதொரணப்
பபண்ைள் பபொல் கூட்டத்துை்குள் புகுந்து பசன்ை
அெர்ைள் யொருறடய பொர்றெை்கும் படொமல்
தப் பியது வியப் புதொன்.

"புெனி பமொகினி! இந்தை் பைொயிலுை்கு ெந்தொல்

மட்டும் இரு சிைப் பு. இங் பை பறடத்துை் ைொத்து
அழிை்கும் முப்பபருங் ைடவுளரின் ஒன்றுபட்ட
அம் சத்றதத் பதய் ெமொை ெணங் குகிபைொம் " -
மைொரொணி ெண்ணமைளிடம் கூறிை் பைொண்பட
சந்நிதிை்கு முன் பசன்று ெணங் கினொர். அர்ச்சைர்
அருகில் ெந்து பொர்த்து அறடயொளம் ைண்டு
பைொண்டொர். அெருை்குை் றையும் , ைொலும் பதறி
நடுங் கின.

"பதவி! இபதன்ன பைொலம் ...? இப் படித் தனியொை..."

சரியொைப் பபச முடியொமல் ெொய் குழறியது
அெருை்கு. ஆள் ைொட்டி விரறல இதழ் ெொயிை்
பபொறுத்திப் பபசொமல் இருை்குமொறு அர்ச்சைருை்குச்
சொறட ைொட்டினொர் மைொரொணி. அெர் அடங் கினொர்.
றைகூப் பி ெணங் கிை் பைொண்பட பநடுபநரம்
நின்றிருந்தொர் மைொரொணி. முைத்திலும் , ைண்ைளிலும்
பதய் விை நிறல ஒளிர்ந்தது. உலைத்தில் மைந்த
பபருநிம் மதியில் திறளை்கும் ஓர் அருள் இன்பம்
சிறிது நொழிறை பதொடர்ந்தது. ெழிபொடு முடிந்தது.
"அர்ச்சைபர இன்று ஏபதொ றைமுை்குத் தண்டறன
நறடபபறுகிைதொபம? ெரும் ெழியில் இருந்த
கூட்டத்றதப் பொர்த்து இெள் விசொரித்துை் கூறினொள் .
அது என்னபென்று விெரம் பசொல் லுங் ைள் "
மைொரொணி பைட்டொர்.

"பதவி! தங் ைளுை்குத் பதரியொதபதொன்றும் இல் றல.

நொஞ் சில் நொட்டின் எப் பகுதியில் பதய் ெை் குை் ைம் ,
ஒழுை்ைை்பைடு முதலிய பபரநீ திைள் பசய் தெர் மீது
அெ் ெநீ திை்கு ஆளொன எெர் ெழை்குத்
பதொடர்ந்தொலும் அெ் ெழை்றைப் பன்பனடுந்
தறலமுறைைளொை இந்த பைொயிலில் உள் ள பதய் ெ
நீ திமன்ைத்தொர் தீர விசொரித்துத் தீர்ப்புை் கூறி
ெருகிைொர்ைள் . குை் ைம் பசய் தெர்ைள் 'றைமுை்குத்
தண்டறன' - பபறுகிைொர்ைள் . இை்பைொவிலில் பதய் ெ
நீ திமன்ைத்தொர் றைமுை்குத் தண்டறனை்பைன்பை
ஒரு பபரிய பநய் ை் பைொப் பறரயும் பபொன்னொை்
பசய் த நந்திச்சிறல ஒன்றும் றெத்திருை்கின்ைறதத்
தொங் ைள் அறிவீர்ைள் . தண்டறனை்குரிபயொரொைத்
தீர்ப்புப் பபறுபெொர் பைொப் பறர நிறையை் ைொய் ந்து
பைொதிை்கும் பநய் ை்குள் றைறய விட்டு, அடியில்
கிடை்கும் பபொன் நந்திறய பெளிபய எடுை்ை
பெண்டும் . பதன்பொண்டி நொட்டிபலபய பபரிதொை
நிறனை்ைப்படும் இந்தத் தண்டறனறய ைடந்த
நொன்றைந்து ஆண்டுைளில் எெருை்குபம
அளிை்ைப் படவில் றல. அதொெது 'றைமுை்குத்
தண்டறன' பபறும் அளவுை்கு இந்தச் சில
ஆண்டுைளில் இந்தப் பகுதியில் யொரும் குை் ைம்
பசய் யவில் றல.

"பசன்ை திங் ைளில் திருெட்டொறு ஆதிபைசெ

விண்ணைரத்தில் ெழிபொட்டுரிறம பபை் ை பசொழிய
அந்தணர் ஒருெருறடய புதலென் அபத விண்ணைரை்
பைொயிலின் விறலமதிப் பை் ை பபொன்
அணிைலன்ைறளத் திருடிை் பைொண்டு யொரிடமும்
பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் திடீபரன்று எங் பைொ
மறைந்து விட்டொன். பசொழிய அந்தணர் தம் மைன்
தொன் திருடிச் பசன்றிருை்கிைொன் என்பதறன அறிந்து
பைொண்டு விட்டொர். புதல் ென் பசய் தது குை் ைபம
என்று தயை்ைமின்றிச் சுசீந்திரம் பதய் ெ
நீ திமன்ைத்தொருை்கு அை்குை் ைத்றத
அறிவித்துவிட்டொர் அெர். எனினும் குை் ைம் பசய் த
பசொழிய இறளஞன் அைப் படவில் றல. இரண்டு
மூன்று நொட்ைளுை்கு முன்னொல் ைொந்தளூரில் ஒரு
பபொை் பைொல் லன் வீட்டில் விண்ணைரத்துப் பபொன்
நறைைறள அழித்து உருை்கி விடுெதை் கு முயன்று
பைொண்டிருந்த பபொது அந்தச் பசொழிய இறளஞறனப்
பிடித்து விட்டொர்ைள் . இன்று தீர்ப்புை் கூறுகிைொர்ைள் .
நீ ண்ட நொட்ைளுை்குப் பின்னர் நறடபபறும்
'றைமுை்குத் தண்டறன' யொறையொல் மை்ைள்
திருவிழொை் கூட்டம் பபொல் பொர்ப்பதை் குை்
கூடிவிட்டொர்ைள் . றைமுை்கு மண்டபத்துப் பை்ைம்
பபொெதை் பை பரிதொபமொை இருை்கிைது" என்ைொர்
அர்ச்சைர்.

"ைல் மனம் பறடத்த அந்தச் பசொழிய அந்தணர், 'என்

மைனொனொல் என்ன? பெபைெனொனொல் என்ன?
பசய் தது தெறு. பபை பெண்டியது தண்டறன தொன்'
என்று பொசத்றத மைந்து நியொயத்றத ஒப் புை்
பைொள் கிைொர். ஆனொல் ... நொன் உங் ைளிடம் எப் படிச்
பசொல் பென், மைொரொணி! அெறனப் பபை் ை அந்தச்
பசொழிய நங் றையின் ைதைல் அந்த மண்டபத்றதபய
பசொை பெள் ளத்தில் மூழ் ைச் பசய் திருை்கிைது. அந்தத்
தொய் தூணில் முட்டிை் பைொள் கிைொள் ,
முறையிடுகிைொள் . 'என் மைன் றைறய பநய் ை்
பைொப் பறரை்குள் விடு முன் நொபன பைொப் பறரயின்
பைொதிை்கும் பநய் ை்குள் பொய் ந்து உயிறர விட்டு
விடுபென்' என்று அடம் பிடிை்கிைொள் . அெளுை்கு ஒபர
மைன் அென். தந்றதை்கு நியொயம் பபரிதொைத்
பதரிகிைது. தொய் ை்குப் பொசம் பபரிதொைத் பதரிகிைது.
தொய் ஈறரந்து திங் ைள் ெயிை் றில் சுமந்தெள் . என்ன
பசய் ெது, பதவி! தொயொை இருந்தொல் தொன் மைறன
உணர முடிகிைது. அடியொனொை இருந்தொல் தொன்
பதய் ெத்றத உணர முடிகிைது. ஆண்டெனொை
இருந்தொல் தொன் அடியொளின் பெதறன பதரிகிைது.
ெொழ் ை்றை நியதி அப் படி அறமந்து கிடை்கிைது."

அர்ச்சைர் உணர்ச்சிைரமொை, உருை்ைமொைத் தம்

மனத்தில் புறதந்து கிடந்த துன்பங் ைறள
மைொரொணிை்கு முன் பைொட்டினொர். அெர் முடித்ததும்
மைொரொணி ஆெபலொடு பைட்டொர்: "அபதல் லொம் சரி!
முடிவு என்ன ஆயிை் று? 'றைமுை்குத் தண்டறன'றய
நிறைபெை் றினொர்ைளொ, இல் றலயொ?"

"நீ தி மன்ைத்தொர் தண்டறனறய அளித்து

விட்டொர்ைள் . ஆனொல் தண்டறனறய நிறைபெை் ை
முடியொமல் ஒரு தொயின் இரண்டு றைைள் தடுத்து
அடம் பிடிை்கின்ைன. பநய் ை்பைொப் பறர பைொதித்துை்
பைொண்டிருை்கிைது. இெ் ெளவு கூட்டமும்
அறதத்தொன் பெடிை்றை பொர்ை்ைப் பபொகிைது. முடிவு
என்ன ஆகுபமொ பதரியவில் றல."

அர்ச்சைருறடய ெொர்த்றதைறளை் பைட்டு

முடிந்ததும் , மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொர்
பபருமூச்சுவிட்டொர். அெருறடய பபச்சு
மைொரொணியின் மனத்தில் இரண்படொரு பசொை் ைறள
ஆழப் பதித்து விட்டது.

'தொயொை இருந்தொல் தொன் மைறன உணர முடிகிைது.

ஆண்டெனொை இருந்தொல் தொன் அடியொனின்
பெதறன பதரிகிைது.'

யொரும் அறியொமல் புறதயல் எடுத்து எளியென்

அதறனத் திரும் பத் திரும் பத் தனிறமயில் தொன்
மட்டும் பொர்த்து மகிழ் ெது பபொல் இந்த
உயிபரொட்டமுள் ள ெொை்கியங் ைள் அெர் மன
ஆழத்றதத் பதொட்டுத் துடிப் பு ஊட்டின.

பதய் ெ நீ திமன்ைம் அந்தை் பைொவிலின் பெபைொரு

பகுதியில் இருந்தது. ஏை்ைத்பதொடும் ,
அனுதொபத்பதொடும் நிரொறசபயொடும் அந்தப் பை்ைம்
திரும் பிப் பொர்த்தொர் மைொரொணி. கூட்டம்
திரள் திரளொைத் பதய் ெ நீ திமன்ைம் இருந்த
பகுதிை்குள் பசன்று பைொண்டிருந்தது. இெ் ெளவு
கூட்டமும் றைமுை்குத் தண்டறனறய பெடிை்றை
பொர்ை்ைப் பபொகிைது. ஆனொல் இெ் ெளவு பபரும்
அறடயொத பசொை உணர்ச்சி தண்டறன
அறடந்தெறனப் பபை் ை தொய் ை்கு மட்டும்
ஏை் படுகிைது. உலைத்துை்கு பெடிை்றை. தொய் ை்கு
பெதறன. தொயொை இருந்தொல் எத்தறன துன்பங் ைள் ?
ஆனொலும் தொயொை இருப் பதில் தொன் எெ் ெளவு
பபருறம!

யொறரபயொ அடிப் பதை் ைொை ஓங் கிய றை, யொர்

பமபலபயொ விழுந்தது பபொல் , எந்தத் தொறயபயொ
நிறனத்துை் பைொண்டு அர்ச்சைர் கூறிய அந்த
ெொை்கியம் தம் இதயத்றதபய ைசை்கிப் பிழிெறத
ெொனென்மொபதவி உணர முடிந்தது. அந்த விநொடி
ெொனென்மொபதவியின் மனத்தில் மின்னறலப் பபொல்
ஓர் எண்ணம் உண்டொயிை் று. முைம் மலர விழிைளில்
சத்தியம் ஒளிர அர்ச்சைறர நிமிர்ந்து பொர்த்தொர்.

"அர்ச்சைபர! நீ ங் ைள் எனை்கு ஒரு சிறு உதவி பசய் ய

பெண்டும் . இெ் ெளவு பபரிய கூட்டத்றதை் ைடந்து
உள் பள பபொய் ை் 'றைமுை்குத் தண்டறன'
நிறைபெறும் இடத்தில் நொன் இங் கு ெந்திருப்பறத
பெளிை்ைொட்டிை் பைொள் ள எனை்கு விருப் பமில் றல.
நீ ங் ைள் தயவு பசய் து இந்தப் பணிப் பபண்றணயும்
உடன் அறழத்துச் பசன்று அந்தச் பசொழிய
நங் றைறய மட்டும் இங் பை தனியொைை் கூப் பிட்டுை்
பைொண்டு ெர ஏை் பொடு பசய் யுங் ைள் ."

அர்ச்சைருை்கு மைொரொணியின் அந்த பெண்டுபைொள்

ஆச்சரியத்றத உண்டொை்கிை் று. ஆனொலும் அறத
அடை்கிை் பைொண்டு, "அப் படிபய அறழத்து ெர
முயல் கிபைன் பதவி" என்று கூறி புென
பமொகினிறயயும் உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
கூட்டத்துை்குள் புகுந்தொர். சந்நிதிை்கு முன் தனியொை
நின்ை மைொரொணி பிைருறடய ைெனம் தம் மொல்
ைெரப் படை் கூடொபதன்று நிறனத்து யொபரொ
தரிசனத்துை்கு ெந்தெள் பபொலத் பதொன்றும் படி ஒரு
தூண் ஓரமொை ஒதுங் கி ஒடுங் கி நின்ைொள் . பொண்டி
நொட்டின் மொபபருந் தொய் பபொன்ை அந்தத் பதவியின்
மனம் எங் பைொ ஒரு சிறிய ஊரில் பைொவிலில்
பதொண்டு பசய் யும் அர்ச்சைரின் மறனவியொன
மை் பைொரு தொய் ை்ைொை பநகிழ் ந்து உருகியது.
உலைத்தில் எங் குபம எதை் ைொைவும் தொய் ை்குலம்
மனபெதறனப் படை் கூடொபதன்கிை மொதிரி ஒரு
பரந்த ைருறண அந்த மைொரொணியின் பநஞ் சில்
அந்தச் சில ைணங் ைளில் ெந்து நிறைந்து பைொண்டது.
ஒரு தொயின் துன்பத்றத உணர இன்பனொரு தொய் .
ஆைொ! உலைத்துத் தொய் ை் குலத்தின் இறணயை் ை
பபருறம அது.

அர்ச்சைரும் , புென பமொகினியும் எப் படிபயொ அந்தச்

பசொழிய நங் றைறய அறழத்து ெந்துவிட்டனர்.
அெறளச் சுை் றி ஒரு சிறு கூட்டமும் ெந்தது. அழுது
அழுது சிெந்த ைண்ைள் , பெளிறிய முைம் , ைறலந்த
கூந்தல் , முைம் முழுெதும் தன் மைனின் உயிர்
ைொப் பதை் கு வீறு பைொண்படழுந்த தொய் றம பெறி.
'பொர்! இதுதொன் உலைத்தின் தொய் றமத் துடிப் பின்
உண்றம ஓவியம் ' என்று எழுதி ஒட்டியிருப் பது
பபொன்ை முைம் அெளுை்கு. அெறளச் சுை் றிலும்
றபத்தியத்றதப் பொர்ை்ை ெருெது பபொல் பதொடர்ந்து
ெந்த கூட்டத்றத அர்ச்சைர் ஏபதொ பசொல் லி அதட்டி
விரட்டினொர்.

அந்தத் தொயும் அர்ச்சைரும் புெனபமொகினியும் ,

மைொரொணி நின்று பைொண்டிருந்த தூணுை்கு அருபை
ெந்தனர். அர்ச்சைறரயும் , புென பமொகினிறயயும்
ஒதுங் கிச் பசல் லுமொறு குறிப் புை் ைொட்டிவிட்டு
அெறள பநொை்கி, "ெொ அம் மொ! உன் துன்பத்றதை்
பைள் விப் பட்படன். என் மனம் பபரிதும் ைலங் கியது.
எனை்கு மட்டுமல் றல, அம் மொ! உலைத்துத்
தொய் மொர்ைபளல் லொரும் துன்பப்படபெ
பிைந்திருை்கிபைொம் . இந்த நொட்டு மைொரொணி
ெொனென்மொபதவிறயப் பை் றி நீ
பைள் விப் பட்டிருப் பொய் . அெர் கூடத் தம் மைறன
எண்ணித்தொன் ஓயொமல் ைலங் கிை்
பைொண்டிருை்கிைொர். நொம் என்ன பசய் ெது? நொம்
பபை் ை பிள் றளைள் அசடுைளொை இருந்து விட்டொல்
அெர்ைளுை்கும் பசர்த்து நொம் தொம் ெருத்தப் பட
பெண்டியிருை்கிைது" என்று, தொம் இன்னொபரனை்
ைொட்டிை் பைொள் ளொமல் மூன்ைொெது மனிதர்
தை் பசயலொை அனுதொபப் படுெது பபொல் பபசினொர்
மைொரொணி.

அந்தச் பசொழிய நங் றை விை்ைலும் , விசும் பலுமொை

பெடித்துை் பைொண்டு ெரும் அழுறைபயொடு சீறினொள் :

"இெ் ெளவு ஆறுதல் பசொல் கிறீர்ைபள? உங் ைளுை்கு

ஒரு மைன் இருந்து அெனும் இம் மொதிரித் திருடிை்
பைொண்டு ஓடி அைப் பட்டு விட்டொல் அென்
றைமுை்குத் தண்டறன அறடெறதை் ைண்டு
உங் ைளொல் பபொறுறமயொை இருந்து விட முடியுமொ?
பபரிய ஔறெ மூதொட்டிறயப் பபொல்
கூப் பிட்டுவிட்டு இருந்த இடத்திலிருந்து பைொண்பட
எனை்கு அறிவுறர பசொல் ல ெந்து விட்டீர்ைபள!... யொர்
நீ ங் ைள் ? உங் ைளுை்பைன்ன அை்ைறை இதில் ?"

"அம் மொ! நொனும் உன்றனப் பபொல் ஒரு தொய் .

எனை்கும் ஒரு மைன் இருை்கிைொன்!" மைொரொணி
ஒெ் பெொரு பசொல் லொை நிறுத்திப் பதில் கூறினொள் .
ெொனென்மொபதவியின் உள் ளத்தில் பபரிடிறயப்
பொய் ச்சியிருந்தொல் அந்தச் பசொழிய நங் றை -
"உனை்கும் ஒரு மைன் இருந்து அெனும் இப்படித்
திருடிை் பைொண்டு ஓடி அைப் பட்டிருந்தொல் " சரியொைை்
பைட்டிருந்தொள் அெள் . 'ஆம் ! எனை்கும் மைன்
இருை்கிைொன். அெனும் ஒருவிதத்தில்
திருடியிருை்கிைொன்!' மைொரொணி மனத்துை்குள்
பசொல் லிை் பைொண்டொர். அெருறடய மனம் ெலித்தது,
மிைவும் ெலித்தது.

--------
14. ோயாகி வந் ே ேவம்

திருெட்டொை் றிலிருந்து சுசீந்திரத்துை்கு ெந்திருந்த

அந்தத் தொய் தன் பசொை் ைளொல் மைொரொணியின்
உள் ளத்தில் ஓங் கி அறைந்து விட்டிருந்தொள் .
எழுத்தொகிச் பசொல் லொகி ஒலியொகிப் பபொருள் படப்
புரிந்த பெறும் பசொை் ைளொ அறெ? ஒரு
தொயுள் ளத்தின் பைொதிப்பு, பபை் ைெளின் பீடு -
அன்றனயின் ஆணெம் - அெளுறடய
ெொர்த்றதைளில் சீறிை் குமுறின.

அந்த ெொர்த்றதைள் பநஞ் சில் கிளப்பிய ெலிறயத்

தொங் கிை் பைொண்டு அதிலிருந்து விடுபட்டுத் தன்
நிதொனத்துை்கு ெரச் சிறிது பநரம் ஆயிை் று
ெொனென்மொபதவிை்கு. ஒரு தொய் இன்பனொரு
தொய் ை்கு விடுத்த அறைகூெலொை இருந்தது
திருெட்டொை் றுப் பபண்ணின் பைள் வி. அதன்
பெைத்றதத் தொங் கிை் பைொள் ள முடியொமல் தறல
குனிந்து பைொண்டு நின்ை மைொரொணி நிமிர்ந்து
பொர்த்தொர். அந்தப் பபண்ணும் , அர்ச்சைரும் , புென
பமொகினியும் தமது முைத்றதபய கூர்ந்து பொர்த்துை்
பைொண்டிருப் பறதை் ைண்டதும் இன்னும்
பெதறனயொை இருந்தது அெருை்கு.

மை் ைெர்ைள் தன் முைத்றதப் பொர்ை்ைவில் றலபய

என்று ஏங் கும் மனநிறலயும் ெொழ் வில் உண்டு.
மை் ைெர்ைள் தன் முைத்றதப் பொர்ை்கிைொர்ைபள என்று
ஏங் கும் மனநிறலயும் ெொழ் வில் உண்டு. அன்று
அெ் ெளவு அெசரமொை யொருை்கும் பதரியொமல்
சசீந்திரத்துை்குப் புைப் பட்டு ெந்திருை்ைொவிட்டொல்
இந்த இரண்டொெது நிறல மைொரொணிை்கு
ஏை் பட்டிருை்ைொது. அந்தை் 'றைமுை்குத்
தண்டறன'றயை் ைொணவும் , அதை் ைொளொன மைனின்
தொறயச் சந்திை்ைவும் பநர்ந்திருை்ைொது. அந்தத்
தொறயச் சந்தித்திருை்ைொ விட்டொல் அெள் அப் படி ஒரு
பைள் வி பைட்டிருை்ைவும் மொட்டொள் .
ெொனென்மொபதவி ஆத்திரமும் அலங் பைொலமுமொை
நின்ை அந்தத் தொயின் அருபை பசன்று, அெறளத் தம்
பதொபளொடு பதொள் பசரத் தழுவிை் பைொண்டொர்.
புன்முறுெலும் , சொந்தமும் தெழும் முைத்பதொடு
அெறள பநொை்கி ஆறுதலொைப் பபசினொர்:

"அம் மொ! தொயொனொலும் நீ தி நியொயங் ைளுை்குை்

ைட்டுப் படுத்தொபன ஆை பெண்டும் ? நீ அழுதும் ,
அலறியும் என்ன பயன் விறளயப் பபொகிைது?"

"நீ தியொம் ! நியொயமொம் ! அறெைறள

உண்டொை்கியெர்ைறளப் பபை் ைெரும் தொய் தொன்.
இந்த ெைட்டு அறிவுறரைறள என் பசவிைளில்
திணிப் பதை் குத்தொன் என்றன இங் பை கூப் பிட்டு
அனுப் பினீர ்ைளொ?"

"பதைொபத, அம் மொ! என் ெொர்த்றதைறள முழுெதும்

பைள் . உலைத்து உயிர்ைறளப் பறடத்ததொல்
ைடவுளுை்கும் , ஒரு மைொ ைொவியத்றத எழுதியதொல்
ைவிஞனுை்கும் , எெ் ெளவு பபருறம உண்படொ, அறத
விட அதிைமொன பபருறம ஒரு மைறனப் பபை் ைதொல்
தொய் ை்கு உண்டு. ஆனொல் அந்தப் பபருறமறய நொம்
அறடெதை் கு நொம் பபை் ை பிள் றளைளும் தகுதி
உள் ளெர்ைளொை நடந்து பைொள் ள பெண்டொமொ?"

மைொரொணியின் பைள் விை்கு அந்தப் பபண்ணொல்

பதில் பசொல் ல முடியவில் றல. பைொபத்தொல்
அெளுறடய உதடுைள் துடித்தன. பளிங் குை்
ைண்ணொடியில் முத்துைள் உருள் ெறதப் பபொல்
அெளுறடய ைன்னங் ைளில் ைண்ணீர ்த் துளிைள்
உருண்டன. மைொரொணி உரிறமறயயும் ,
பொசத்றதயும் தொமொைபெ உண்டொை்கிை் பைொண்டு
நடுங் கும் றையொல் அந்தப் பபண்ணின் ைண்ணீறரத்
துறடத்துவிட்டுச் பசொன்னொர்:

"உன் அழுறை என் பநஞ் றச ெருத்துகிைது. அம் மொ நீ

அழொபத. தொயொை ெொழ் ெபத பபண்ணுை்கு ஒரு தெம் .
அந்தத் தெத்தில் சுைபபொை ஆடம் பர இன்பங் ைளுை்கு
இடபம இல் றல. பபறுெதை் கு முன்னும் துன்பம் !
பபறும் பபொதும் துன்பம் ! பபை் ை பின்னும் துன்பம் !
ஒபர துன்பம் - ஓயொத துன்பம் ! அந்தத் துன்பம் தொன்
தொய் றம என்கிை தெம் ! எந்தப் பபொருள் ைளின் பமல்
அதிைமொைப் பை் றும் , பொசமும் இருை்கிைபதொ, அந்தப்
பபொருறளை் கூட இழை்ைத் துணிெதுதொன் தெம் !"

அந்தத் தொய் மைொரொணியின் பதொளில் சொய் ந்து

முைத்றதப் புறதத்துை் பைொண்டு விம் மி விம் மி
அழுதொள் . பதவியும் , பபொறுப் பும் பபருறமயுமொைச்
பசர்ந்து பைொண்டு எந்த ஓர் அழுறைறயத் தொன் அழ
முடியொமல் தறடப்படுத்தி றெத்திருை்கின்ைனபெொ,
அந்த அழுறைறய - மைனுை்ைொைத் தொய் அழும்
அழுறைறய - அந்தப் பபண் தம் முன் அழுது
பைொண்டிருப் பறத மைொரொணி இரு ைண்ைளொலும்
நன்ைொைை் ைண்டொர்.

'இந்த ஏறழச் பசொழியப் பபண்ணும் ஒரு தொய் ,

நொனும் ஒரு தொய் . இெள் ஏறழயொயிருப் பதன் பபரிய
நன்றம துன்பம் ெந்தொல் மனம் விட்டு அழ
முடிகிைது. நொன் மைொரொணியொயிருப் பதனொல்
அப் படி அழை்கூடச் சுதந்திரமில் றல. நல் ல பதவி!
நல் ல பபருறம! அழவும் உரிறமயில் றல, சிரிை்ைவும்
உரிறமயில் றல!' மைொரொணி தம் மனத்துை்குள்
நிறனத்துை் பைொண்டு பெதறனப்பட்டொர். தம்
பதொளில் சொய் ந்திருந்த அந்தத் தொறய ஆறுதலொை
அறணத்துை் பைொண்டு முதுறைத் தடவிை்
பைொடுத்தொர். தொயும் தொயும் அறணத்துை் பைொண்டு
நின்ை அந்தை் ைொட்சி ைங் றையும் , ைொவிரியும்
ைலந்தொை் பபொல் புனிதமொைத் பதொன்றியது.

விலகி நின்று பைொண்டிருந்த அர்ச்சைரும் , புென

பமொகினியும் அந்தை் ைொட்சிறயை் ைண்டு உள் ளம்
உருகினர்.

"அம் மொ! பதய் ெத்தின் சந்நிதியில்

உலைத்றதபயல் லொம் ைொை்கும் ஆதிபரொசை்தி பபொல்
ெலுவில் ெந்து என்றனை் கூப் பிட்டு எனை்கு
அறிவுறர கூறினீர ்ைள் . நீ ங் ைள் யொர்? எங் பை
இருை்கிறீர்ைள் ? உங் ைள் திருப் பபயர் என்ன?
மறுை்ைொமல் எனை்குச் பசொல் லுங் ைள் . என்னிடம்
கூச்சபமொ, தயை்ைபமொ பைொள் ள பெண்டொம் நீ ங் ைள் "
என்று மைொரொணியின் முைத்றத நிமிர்ந்து பொர்த்துை்
பைட்டொள் அந்தச் பசொழியப் பபண். அர்ச்சைரும்
புென பமொகினியும் பபொருள் பபொதிந்த பொர்றெயொல்
ஒருெறரபயொருெர் பொர்த்துை் பைொண்டனர். தனை்கு
ஆறுதல் கூறிை் பைொண்டு தன் முன் நிை் கும் தொய்
யொபரன்று பதரிந்து பைொண்டொல் அந்த ஏறழப்
பபண் எெ் ெளவு பரபரப் பும் , பதை் ைமும்
அறடெொபளன்று புென பமொகினி மனத்துை்குள்
ைை் பறன பசய் து பொர்த்துை் பைொண்டொள் .

மைொரொணி அந்தப் பபண்ணுை்கு என்ன மறுபமொழி

கூறுெபதன்று பதொன்ைொமல் நின்ைொர். உதடுைள்
பிரியொமல் சிரிை்கும் தன்னடை்ைம் நிறைந்த
ைண்ணியமொன சிரிப் றப மட்டும் மைொரொணியின்
இதழ் ைளில் ைொணமுடிந்தது. அெருறடய
உள் ளத்திபலொ அந்தத் தன்னடை்ைச் சிரிப் புை்குப்
பின்புலமொன சிந்தறனைள் ெளர்ந்து
பைொண்டிருந்தன. மைறனை் பைொதிை்கும் பநய் ை்
பைொப் பறரை்குப் பலி பைொடுத்து இழை்ைப்
பபொகிபைொபம என்ை துடிதுடிப் பபொடு தம் முன் ைதறி
நிை் கும் அந்தச் பசொழியப் பபண்ணின் நிறலயில்
தம் றம எண்ணிப் பொர்த்தொர் மைொரொணி. எண்ணம்
நிரம் பிப் பபருகியது.

'தொய் ை்குப் பபண்ணொைப் பிைந்து, தொனும் தொயொகித்

தனை்குப் பிைந்த பபண்ைறளயும் தொயொை்கித் தன்
தொய் பபொன இடத்துை்குப் பபொய் ச் பசருெதுதொன்
உலைத்துப் பபண் இனத்தின் அெலை் ைறத.
உலைத்தின் முதல் பபண் பிைந்த நொளிலிருந்து
இந்தத் துன்பை் ைறத பதொடர்ந்து பைொண்பட
ெருகிைது. இந்தத் பதொடர்பு முடியும் பபொது
உயிர்ை்குலபம அழிந்துவிடும் . ைனமொன பபரிய
மொங் ைொய் ைனமை் ை சிறிய ைொம் பில் பதொங் கிை்
பைொண்டிருப் பது பபொல் தொய் றம என்ை ஒரு
பமல் லிய அடிப் பறடயில் இந்தத் பதொல் றலப்
பழம் பபரும் பூமி இன்னும் தன் உயிர்த்துடிப் றப
இழந்து விடொமல் இருந்து பைொண்டிருை்கிைது.'

சிந்தறனப் பபருை்கின் ஊபட எப் பபொபதொ

பைள் விப் பட்டிருந்த தொறயப் பை் றிய பசய் யுள் ஒன்று
மைொரொணியொரின் நிறனவில் குமிழியிட்டது.

"எனை்குத் தொயொகியொன் என்றன யீங் கிட்டுத்

தனை்குத் தொய் நொடிபய பசன்ைொள் -
தனை்குத்தொய்
ஆகியெளும் அதுெொனொல் தொய் த்தொய் ை்
பைொண்
படகும் அளித்திெ் வுலகு."

'நீ ரொழி யுடுத்த பநடும் புெனமொகிய இந்த

மண்ணுலைம் ' - இது தொய் ை்குலம் அளித்த பிச்றச.
அந்த தொய் ை்குலத்தில் ஒருத்தி துன்பம் அறடய
அறத தொயொை இருந்தொல் - உனை்கும் ஒரு மைன்
இருந்தொல் - அெனும் திருடி விட்டு அைப் பட்டுை்
பைொண்டிருந்தொல் ? - இப் படிை் குத்திை் ைொட்டிை்
குமுறிை் பைட்ட பின்பும் ெொளொ இருை்ைலொமொ?

மைொரொணியின் உள் ளத்தில் ஒரு பபரிய பபொரொட்டம் ;

நிறனவில் பெதறன. சிந்தறனயில் தடுமொை் ைம் .
அப் படிபய பிரறம பிடித்தெர் பபொல்
சிந்தறனயிலிருந்து விடுபடொமல் நின்ைொர் அெர்.

"என்னம் மொ திறைை்கிறீர்ைள் ? என் பைள் விை்கு

மறுபமொழி பசொல் ெதை் கு உங் ைளுை்கு
விருப் பமில் றலயொ?" அந்தப் பபண் மறுபடியும்
பைட்டொள் . அெள் குரல் பணிபெொடு குறழந்து
ஏங் கியது.

"பபண்பண! நொன் யொர் என்பறத நீ பதரிந்து

பைொள் ெறத விடத் பதரிந்து பைொள் ளொமல் இருப் பபத
நல் லது. ஆனொல் ஒன்று மட்டும் நொன் உனை்குச்
பசொல் ல முடியும் . நொனும் உன்றனப் பபொல் ஒரு
துர்ப்பொை்கியெதி, பைொஞ் சம் அதிைமொன புைழும்
பபருறமயும் உள் ள துர்ப்பொை்கியெதி. பெறுபொடு
அெ் ெளவுதொன். உன்றனப் பபொலபெ பிள் றளறயப்
பபை் ைதொல் பதொல் றலறய அறடந்து
பைொண்டிருை்கும் தொய் தொன் நொனும் . இறதத் தவிர
பெறு என்ன நொன் உனை்குச் பசொல் ல பெண்டும் ?"

பசொல் லிவிட்டுப் பபருமூச்சுவிட்டுை் பைொண்பட

அந்தப் பபண்ணின் ைண்ைறளை் கூர்ந்து பொர்த்தொர்
மைொரொணி. அறெைளில் ஏமொை் ைம் பதங் கிப்
பதிந்திருந்தது.

"நொன் ெருகிபைன். ஆத்திரத்தொல் உங் ைள் மனம்

புண்படும் படி ஏதொெது பபசியிருந்தொல் என்றன
மன்னித்து மைந்து விடுங் ைள் !" அந்தப் பபண்
மைொரொணியிடம் விறடபபை் றுை் பைொண்டு ெந்த
ெழிபய திரும் பிை் றைமுை்குத் தண்டறன நடை்கும்
மண்டபத்றத பநொை்கி நடை்ைலொனொள் .

"உன்றன மன்னித்து விடுகிபைன். ஆனொல் மைந்து

விடச் பசொல் கிைொபய, அதுமட்டும் என்னொல் முடியபெ
முடியொது. உன்றன என்றுபம நொன் மைை்ை
மொட்படன்."

மைொரொணியின் இந்தச் பசொை் ைள் பெைமொை நடந்து

பசன்ை அெள் பசவிைளில் விழுந்தனபெொ,
இல் றலபயொ? அெள் திரும் பிப் பொரொமல் பெைமொை
நடந்து பசன்று கூட்டத்தில் ைலந்துவிட்டொள் .

புென பமொகினியும் , அர்ச்சைரும் மைொரொணி

ெொனென்மொபதவிை்கு அருகில் பநருங் கி ெந்தொர்ைள் .

"பதவி! அந்தப் பபண்ணிடம் தொங் ைள் இன்னொபரன்ை

உண்றமறயை் கூைொதபத நல் லதொயிை் று.
கூறியிருந்ததொல் உங் ைள் ைொல் ைறளப் பிடித்துை்
பைொண்டு தன் மைறனை் ைொப் பொை் றுமொறு
பைஞ் சியிருப்பொள் " என்ைொர் அர்ச்சைர்.
"அர்ச்சைபர! அெள் நிறலயில் யொர் இருந்தொலும்
அப் படிை் பைஞ் சுெறதத் தவிர பெறு என்ன பசய் ய
முடியும் ?"

மைொரொணியிடமிருந்து இந்தப் பதில் பைள் விறய

அர்ச்சைர் சிறிதும் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல.

"பெபைொன்றும் பசய் ய முடியொதுதொன். ஆனொல்

அதை் ைொை யொருை்கும் பதரியொமல் இரைசியமொை
இங் பை ெந்திருை்கும் உங் ைளிடம் மைறனை்
ைொப் பொை் ைச் பசொல் லி முறையிட்டொல் நீ ங் ைள் என்ன
பசய் ய முடியும் ?"

"என்ன பசய் ய முடியுபமொ, அறத இப் பபொதும் நொன்

பசய் யத்தொன் பபொகிபைன், அர்ச்சைபர! ஆனொல் நொன்
தொன் பசய் பதன் என்பறத பெளிை்ைொட்டிை் பைொள் ள
மட்டும் எனை்கு விருப் பமில் றல."

"என்ன பசய் யப் பபொகிறீர்ைபளொ?" அர்ச்சைர்

பரபரப் பறடந்து வினவினொர்.

"நொன் பசய் யப் பபொெதில் றல. எனை்ைொை நீ ங் ைபள

அறதச் பசய் துவிட பெண்டும் . இந்தச் சமயத்தில்
நொன் இங் கு ெந்து பபொனது யொருை்குபம பதரிய
பெண்டொம் ."

இப் படிை் கூறிை்பைொண்பட தமது ெலது றை விரலில்

அணிந்திருந்த அரச முத்திறரபயொடு கூடிய
ைறணயொழி பமொதிரத்றதை் ைழை் றினொர் மைொரொணி.
அர்ச்சைர், புென பமொகினி இருெருை்கும் விழிைள்
ஆச்சரியத்தொல் அைன்ைன.

"றைமுை்குத் தண்டறனறய நிறைபெை் றுெதை் கு

இருை்கும் பதய் ெநீ தி மன்ைத்துத் தறலெரிடம் இந்த
பமொதிரத்றதை் ைொண்பியுங் ைள் . அந்தத் தொயின்
மைன் திருடிய பபொன் அணிைலன்ைறளப் பபொல்
நொன்கு மடங் கு பபறுமொனமுள் ள பபொன்றன அென்
அபரொதமொைச் பசலுத்தினொல் பபொதும் , றைமுை்குத்
தண்டறன பெண்டொபமன்று நொன்
கூறியனுப் பியதொைச் பசொல் லுங் ைள் . அந்தத் தொயின்
பபருறமறயை் ைொப் பொை் றுெதை் ைொை அபரொதம்
விதிை்ைப் பபறும் நொன்கு மடங் கு பபொன்றன நொபன
அரண்மறனயில் இருந்து பைொடுத்து அனுப்பி
விடுகிபைன். இது உமை்கும் நீ தி மன்ைத்தின்
தறலெருை்கும் தவிர பெபைெர்ை்கும் பதரிய
பெண்டொம் ."

சிறிய மைரமீன் இலச்சிறனபயொடு கூடிய அந்த

பமொதிரத்றதப் பயபை்திபயொடு இரு றைைறளயும்
நீ ட்டி ெொங் கிை் பைொண்டொர் அர்ச்சைர்.

"ைொரியம் முடிந்ததும் பமொதிரம் பத்திரமொை எனை்குத்

திரும் பி ெந்து பசர்ந்து விட பெண்டும் ."

"அப் படிபய பசய் கிபைன், பதவி!" என்ைொர் அர்ச்சைர்.

"புென பமொகினி! இனி நமை்கு இங் கு பெறல

இல் றல. ெொ நொம் பபொைலொம் ." மைொரொணி புென
பமொகினிறய உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
சிவிறையில் ஏறுெதை் ைொை பெளிபயறினொர்.
அர்ச்சைர் முத்திறர பமொதிரத்பதொடு றைமுை்கு
மண்டபத்துப் பை்ைம் பசன்ைொர்.
------

15. 'யாதைா ஓை் இரளஞன்'

தன் தந்றதயிடமிருந்து நொரொயணன் பசந்தன்

பைொண்டு ெந்த அந்தரங் ைத் திருமுைத்றதப் படித்த
மறுநொள் ைொறலயிபல குழல் ெொய் பமொழி
திருமுைத்தில் ைண்ட ைட்டறளறய
நிறைபெை் றுெதை் குப் புைப் பட்டுவிட்டொள் .
நொரொயணன் பசந்தன் அெபளொடு துறணயொைச்
பசன்ைொன். தொங் ைள் புைப் பட்டுச் பசல் லும் பசய் தி
இறடயொை் று மங் ைலம் மொளிறைறய விட்டு
பெளிபய பரவி விடொமல் எச்சரிை்றையும் , ஏை் பொடும்
பசய் து விட்டுத்தொன் புைப் பட்டிருந்தொர்ைள் அெர்ைள் .
'மைொமண்டபலசுெரருறடய ஏை் பொட்டின்படி தொங் ைள்
இருெரும் குமொர பொண்டியறனத் பதடிை் பைொண்டு
பசல் ெது' எெருை்கும் பதரிந்து விடை் கூடொபதன்று
ைருதியதனொல் தொன் அெர்ைள் அதில் அெ் ெளவு
ைண்டிப் பொை இருை்கும் படி பநர்ந்தது.

விழிஞம் துறைமுைத்துை்குப் பபொய் அங் கிருந்து

தனியொை ஒரு ைப்பல் ஏை் பொடு பசய் து பைொண்ட பின்
பயணத்றத பமபல பதொடர பெண்டுபமன்பது
அெர்ைள் திட்டம் . நொரொயணன் பசந்தன்
றெைறையில் சை் று முன்னதொைபெ இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து குதிறரயில் புைப் பட்டு
விழிஞத்துை்குப் பபொய் விட்டொன். அென் பசன்ை
பின்பு குழல் பமொழி சிவிறை மூலமொைப் பயணம்
பசய் தொள் . இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கும்
விழிஞத்துை்கும் இறடயில் பரந்து கிடந்த
பதொறலறெை் ைடந்து ெழிப் பயணம் பசய் ெதில்
தொன் எெ் ெளவு இன்பம் . ைடல் அருகில் இருந்ததனொல்
சுைமொன ைொை் று வீசியது. ஓவியன் அளவு பொர்த்து,
அழகு பொர்த்து, இடப் பபொருத்தம் பொர்த்து, அள் ளிச்
சிதறிய ெர்ணங் ைறளப் பபொல் அெள் பயணம்
பசய் த அந்த பநடுெழியில் பல நிைங் ைளில் , பல
விதங் ைளில் , பல அடிப் பறடைளில் , உயிர் ெொழ் ை்றை
என்ை பபரியை்ைம் பரவிை் கிடந்தது. ைொடுைளும் ,
கூட்டம் கூட்டமொைப் பசுை்ைறள பமய் ை்கும்
ஆயர்ைளும் சூழ் ந்த முல் றல நிலம் . குன்ைமும் ,
அருவியும் , திறனப் புலமும் , பெடர்ைளும் நிறைந்த
குறிஞ் சி நிலம் . நிலம் என்னும் நல் லொள் பநடும்
பசுறம சூழ் பைொண்டு பதொன்றும் ெயல் பெளிைளும் ,
தொமறரப் பபொய் றைைளும் , சிை் றூர்ைளும் பசறிந்த
மருத நிலம் . தொழம் புதரும் மீனெர் குடியிருை்கும்
பரதெர் பொை்ைமும் மலிந்த பநய் தல் நிலம் .
இத்தறைய நொனிலங் ைளின் அழறையும் ,
நொனொவிதமொன ெொழ் ை்றை முறைைறளயும்
சிவிறையின் இருபுைமும் பொர்த்துை் பைொண்பட
பபொனொள் குழல் ெொய் பமொழி. மண்ணில் உள் ள பமடு
பள் ளங் ைறளப் பபொல் மனித ெொழ் ை்றையிலுள் ள
பமடு பள் ளங் ைறளயும் அெள் பொர்த்தொள் . குறிஞ் சி
நில ெொழ் வின் பசழிப் பு மருத நிலத்தில் இல் றல.
மருத நில ெொழ் வின் ெளம் முல் றல நிலத்தில்
இல் றல. முல் றல நில ெொழ் வின் ஊட்டம் பநய் தல்
நிலத்தில் இல் றல! ஆனொல் பமொத்தமொை ெொழ் ை்றை
என்ை ஒன்று எல் லொ இடத்திலும் ஓடிை்
பைொண்டிருந்தது. நிை் ைொமல் ஓடிை் பைொண்டும்
ஓடொமல் நின்று பைொண்டும் நிலத்துை்பைை் ப,
ெளத்துை்பைை் ப, இன்ப துன்பங் ைளின் மிகுதிை்பைை் ப,
உயிரியை்ைம் நறட பபயர்ந்து பைொண்டிருந்தது.

பெைமொைச் பசல் லும் சிவிறையில் பட்டு

பமத்றதபமல் அமர்ந்து பைொண்டு மறழ பபய் ெறத
பெடிை்றை பொர்ை்கும் சிறு பிள் றளயின் ஆறசபயொடு
அந்த பநடுஞ் சொறலயின் இரு புைங் ைளிலும் பரவிை்
கிடை்கும் ெளமுறைைறளயும் ெொழ் ை்றைறயயும்
பெடிை்றை பொர்த்துை் பைொண்டு பபொனொள்
மைொமண்டபலசுெரரின் பசல் லப் பபண்.

இறடயிறடபய எறத நிறனத்துை் பைொண்படொ

பபருமூச்சு விட்டொள் அெள் . நீ ண்டு பிைழ் ந்து
குறுகுறுத்து பநஞ் சின் நளினபமல் லொம் நிழலொடும்
அெள் நயனங் ைளில் பபருமூச்சு
விடும் பபொபதல் லொம் ஏை்ைம் படர்ந்து, விழிைள்
ஏங் கும் பபொபதல் லொம் ெதனம் ெொடியது. ெதனம்
ெொடும் பபொபதல் லொம் ெட்டப் பிறை பநை் றி
சுருங் கியது. பநை் றி சுருங் கும் பபொபதல் லொம்
பநை் றிை்குை் கீபழ நொசிை்கு பமபல புருெ நுனிைளின்
கூடுெொயில் எதிபரதிபர இரண்டு பநளி பைொடுைள்
இைங் கித் பதொன்றின. நொைலிங் ை மலருை்கு மடிப்பு
மடிப் பொன இதழ் ைள் எப் படி அழபைொ, அப் படி அெள்
பநை் றிை்கு இது ஒரு தனி அழகு.

அெள் நிறனத்தொள் : 'நொன் மறுபடியும் இந்தச் சொறல

ெழிபய திரும் பும் பபொது குமொர பொண்டியபரொடு
திரும் புபெனொனொல் தொன் என் உள் ளத்தில் நிறைவு
இருை்கும் . என்றன அனுப் பிய என் தந்றதயின்
உள் ளம் பபருறம பைொள் ளும் . அெறரத் பதடிச்
பசல் லும் முயை் சியில் நொன் பெை் றி பபறுபெனொ?
பதய் ெபம! என்றன ஏமொை் றி விடொபத. எனை்கு
பெை் றிறயை் பைொடு. என் மனத்துை்குப் பூரிப் றபை்
பைொடு. நொன் யொறரத் பதடிச் பசல் கிபைபனொ, அெறர
நொங் ைள் அதிைம் அறலந்து திரிய பநரிடொமல்
எங் ைள் ைண்ைளுை்கு முன்னொல் ைொட்டிவிடு. ைடறலை்
ைடந்து பசன்ைதும் என் உள் ளத்றதை் ைடந்து
பசல் லொமல் உறைந்து, பதிந்து பபொனெறர
ஒளிை்ைொபத' என்று பநஞ் சுருை பெண்டிை்
பைொண்டொள் குழல் ெொய் பமொழி. விழிஞத்துை்குப்
பபொய் ச் பசருகிைெறர அெளுை்கு அபத
எண்ணம் தொன்.

நண்பைறல எட்டிை் பைொண்டிருை்கும் பபொது

அெளுறடய சிவிறை விழிஞத்றத அறடந்தது.
முன்பப அங் கு ெந்திருந்த பசந்தன் அெறள
எதிர்பொர்த்துத் தயொரொைை் ைொத்துை்
பைொண்டிருந்தொன். பமை் றிறசத் பதசங் ைளிலிருந்து
குதிறரைளும் , மதுெறைைளும் பைொண்டு ெந்து
இைை்குமதி பசய் யும் ைப் பல் ைள் இரண்டு மூன்று
பசர்ந்தொை் பபொல் துறைமுைத்துை்கு ெந்து
பசர்ந்திருந்ததனொல் அன்றைை்கு அதிைமொை
ைலைலப் பு இருந்தது. கீழ் த்திறச தீவுைளிலிருந்து
ைை் பூரம் , ைண்ணொடிப் பபொருள் முதலியெை் றை
ஏை் றிை் பைொண்டு ெந்த ைப் பல் ைளும் சில
அன்றைை்குத் துறைறய அறடந்திருந்தன. சுங் ை ெரி
தண்டுபெொரொகிய அரசொங் ைச் சுங் ைை் ைொெலர்ைள்
ெரும் பபொருள் ைளுை்கும் , பபொகும் பபொருள் ைளுை்கும்
மைர மீன் முத்திறர குத்தி ெரி ெொங் கிை்
பைொண்டிருந்தனர்.

அெ் ெளவு பபரிய கூட்டத்தில் அத்தறன ைலைலப் புை்

கிறடயிலும் நொரொயணன் பசந்தனுறடய திருவுருெம்
தனியொைத் பதரிந்தது. குழல் ெொய் பமொழியின்
பல் லை்கு ெருெறதப் பொர்த்து விட்டு முன்னொல்
ஓடிெந்து ெரபெை் பதை் ைொைை் கூட்டத்தில் முண்டி
இடித்துை் பைொண்டு ெந்தொன் பசந்தன். சுங் ை ெரி
பசலுத்தொமல் பபொருள் ைறளை் ைள் ளத்தனமொை
ைடத்திை் பைொண்டு பபொகிைெர்ைள் யொபரனும்
இருந்தொல் அெர்ைறளை் ைண்டு பிடிப் பதை் ைொை மொறு
பெடத்பதொடு பல ைொெலர்ைள் கூட்டத்துை்கிறடபய
உலொவிை் பைொண்டிருப் பொர்ைள் . அெசரமொை இடித்து
முந்திை் பைொண்டு விறரந்து ெந்த பசந்தன்
அத்தறைய சுங் ைை் ைொெலன் ஒருென் பமல் பமொதிை்
பைொண்டொன். அந்தை் ைொெலன் பசந்தனுறடய
இரண்டு றைைறளயும் பசர்த்து இறுை்கிப் பிடித்துை்
பைொண்டு அெறனபய உை் றுப் பொர்த்தொன்.
மொர்புை்குை் கீழ் இடுப் புை்கு பமல் சரிந்து முன்
தள் ளிய பசந்தனின் தொழிப் பபரு ெயிை் றில்
அெனுறடய பொர்றெ நிறலத்தது. அெனுறடய
பொர்றெறயை் ைண்டதும் நொரொயணன் பசந்தனுை்குச்
சிரிப் புப் பபொத்துை் பைொண்டு ெந்தது.

"என்ன அப்படிப் பொர்ை்கிைொய் ?" சிரிப்றப அடை்கிை்

பைொண்டு பைட்டொன் நொரொயணன் பசந்தன்.

"மரியொறதயொை பெளியில் எடுத்து விடு! சுங் ைம்

பைொடுை்ைொமல் ஏமொை் றுெதை் ைொை எந்தப் பபொருறள
இப் படி இடுப் பில் மறைத்து றெத்துை் ைட்டிை்
பைொண்டு பபொகிைொய் ?" அென் மிரட்டினொன்.

இரண்டு விலொப் புைமும் பெடித்துவிடும் பபொல்

பபரிதொன சிரிப் றப அடை்கிை் பைொள் ளச் சிரமமொய்
இருந்தது பசந்தனுை்கு. 'உலைத்திலுள் ள அத்தறன
ைொெல் ைொரர்ைளும் தங் ைள் ைண்முன் நடமொடுகிை
எல் பலொறரயும் திருடர்ைள் என்று
சந்பதைப்படுகிைொர்ைள் . அபத பபொல் உலைத்திலுள் ள
அத்தறன திருடர்ைளும் தங் ைறள உை் றுப் பொர்ை்கிை
எல் பலொறரயும் ைொெை் ைொரர்ைபளன்று
பயப் படுகிைொர்ைள் ' என்று பசந்தன் தன் மனத்தில்
நிறனத்துை் பைொண்டொன்.
"உண்றமறயச் பசொல் லப் பபொகிைொயொ?
உறதை்ைட்டுமொ?" ைொெை் ைொரனுறடய குரலில்
ைடுறம ஏறியது. ைண்ைறள உருட்டிை் பைொபம்
பதொன்ை விழித்தொன் அென்.

"ஆைொ! என்ன அை் புதமொன பைள் வி பைட்டொய் அப் பொ

நீ ? உன் ைண் பொர்றெயின் கூர்றமபய கூர்றம.
உலைத்தில் இதுெறரயில் எந்த மன்னருறடய
அரசொட்சியிலும் நொன் இடுப் பில் ஒளித்து றெத்துை்
பைொண்டிருை்கும் இந்தப் பபொருளுை்குச் சுங் ைம்
பைட்டதில் றல. இபதொ நன்ைொைப் பொர்த்துை் பைொள் "
என்று பசொல் லிச் சிரித்துை் பைொண்பட தன் பமல்
அங் கிறய விலை்கிை் ைொட்டினொன் பசந்தன்.

பதொந்தி முன் தள் ளிய அென் ெயிை் றைப் பொர்த்து

அந்தை் ைொெலன் விழுந்து விழுந்து சிரித்தொன்.

"பூ! ெயிறுதொனொ இெ் ெளவு பபரிதொை முன்னொல்

துருத்திை் பைொண்டிருை்கிைது? நொன் எறதபயொ
ஒளித்துை் பைொண்டு பபொகிைொய் என்ைல் லெொ
நிறனத்பதன்?"

"நிறனப் பொய் அப்பொ! நன்ைொை நிறனப்பொய் ! நீ ஏன்

நிறனை்ை மொட்டொய் ? சுய நிறனபெொடுதொன்
பபசுகிைொயொ அல் லது அபதொ ைப் பலிலிருந்து
இைங் கிை் பைொண்டிருை்கும் யெனத்து
மதுத்தொழிறயப் பதம் பொர்த்துவிட்டுப்
பபசுகிைொயொ?"

ைொெலன் சிறிது நொணமுை் றுத் தறல குனிந்து

நின்ைொன். பசந்தன் விலொவிரியச் சிரித்தொன். அந்தச்
சிரிப் பொல் ைொெை் ைொரன் பபொறுறமயிழந்தொன்.

"ஏன் ஐயொ! சும் மொ விழுந்து விழுந்து சிரிை்கிைொய் ?

ஆனொலும் மனிதன் உன்றனப் பபொல் இப் படிப்
பருமனொை இருை்ைை் கூடொது. உனை்கு ஒரு விஷயம்
எச்சரிை்றை பசய் து றெை்கிபைன். பைட்டுை்
பைொண்டு பபசொமல் பபொய் ச் பசர். குதிறர
இைை்குமதி பசய் ெதை் குப் பதிலொை யென
ெணிைர்ைள் பசர நொட்டு யொறனை் குட்டிைறள
ஏை் றுமதி பசய் து பைொண்டு பபொை பெண்டுபமன்று
பநடு நொட்ைளொை ஆறசப்பட்டுை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . 'யொறனை்குட்டி பருமனொைை்
குட்றடயொை இருை்கும் ' என்பறதத் தவிர
அெர்ைளுை்கு அறதப் பை் றி பெறு விெரம் பதரியொது.
நீ எங் பையொெது தப் பித் தெறி யெனை்
ைப் பல் ைளுை்குப் பை்ைமொைப் பபொய் நின்று
பதொறலை்ைொபத. 'யொறனை்குட்டி' என்று உன் முதுகில்
மைர முத்திறர குத்தச் பசொல் லிை் ைப் பலில் தூை்கிப்
பபொட்டுை் பைொண்டு பபொய் விடப் பபொகிைொர்ைள் "
என்று சுடச்சுடச் பசந்தறனப் பதிலுை்குை் பைலி
பசய் து தன்னுறடய ஆத்திரத்றதத் தீர்த்துை்
பைொண்டொன் அந்தை் ைொெலன்.

இந்தச் சமயத்தில் பல் லை்கிலிருந்து இைங் கிய

குழல் ெொய் பமொழி பசந்தறனை் றைதட்டிை்
கூப் பிடபெ, நொரொயணன் பசந்தன் அந்தை்
ைொெலபனொடு ெம் பளப் பறத நிறுத்திை் பைொண்டு
விறரந்து நடந்தொன்.

"அம் மணி! ெொருங் ைள் , பநரமொை்கி விட்டீர்ைபள?

நொன் அப் பபொதிருந்து உங் ைளுை்ைொைத்தொன் ைொத்துை்
பைொண்டிருை்கிபைன். சிவிறைறய இன்னும்
விறரெொைை் பைொண்டு ெரச் பசொல் லி ஆட்ைறள
விறரவு படுத்தி ெந்திருை்ைலொம் நீ ங் ைள் " என்று
குழல் ெொய் பமொழியின் அருகில் பசன்று பசந்தன்
அடை்ை ஒடுை்ைமொைை் கூறினொன்.

"சுமப் பெர்ைளும் மனிதர்ைள் தொபன? அெர்ைறள

அடித்தொ துரத்த முடியும் ?... சரி! நீ ங் ைள் முன்னொல்
ெந்து ைப் பலுை்கு ஏை் பொடு பசய் து விட்டீர்ைளொ
இல் றலயொ?" என்று அெள் பைட்டொள் .

"ஓ! அந்த ஏை் பொபடல் லொம் ெந்தவுடபனபய முடித்து

விட்படன். அபதொ ைப் பல் தயொரொை நிை் கிைது. நொம்
புைப் பட பெண்டியதுதொன்" என்ைொன் பசந்தன்.
சிவிறைறயயும் அறதத் தூை்கிை் பைொண்டு
ெந்தெர்ைறளயும் திருப் பி அனுப் பிவிட்டுை் ைப் பல்
நின்று பைொண்டிருந்த இடத்றத பநொை்கி நடந்தொர்ைள்
பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் . சிறிதொனொலும்
உயர்ந்த ெசதிைள் நிறைந்த அழைொன ைப் பல் அது.
தொங் ைள் பபொகிை ைொரியத்தின் இரைசியத்றதை்
ைொப் பொை் றிை் பைொள் ெதை் ைொை அந்தை் ைப் பறலத்
தனியொைத் தங் ைளுை்பைன்று மட்டும் ஏை் பொடு
பசய் திருந்தொன் பசந்தன். குழல் ெொய் பமொழிறயயும் ,
அெறனயும் தவிர மொலுமியும் , இரண்படொரு ைப்பல்
ஊழியர்ைளும் மட்டுபம அதில் இருந்தனர்.

ைப் பல் புைப்படுெதை் கு முன் பசந்தனும்

குழல் ெொய் பமொழியும் ைறரயில் நின்று சிறிது பநரம்
உறரயொடிை் பைொண்டிருந்தனர். அப்பபொது சிரிப் பு
மலர்ந்த முைத்பதொடு ைெர்ச்சி நிறைந்த
உறடயணிந்து பைொண்டிருந்த ஓர் இறளஞன்
அெர்ைளுை்கு அருகில் ெந்தொன். பபண்றமச் சொயல்
பைொண்ட அந்த இறளஞனின் நீ ண்ட முைம் பொர்ை்கிை
எெறரயும் ஒரு ைணம் மயை்ைொமல் பபொைொது. ஆடெர்
பபண்றமறய அெொவும் பதொை் ைம் அது.
பபண்ணுை்கு இருை்ை பெண்டிய ஒளிவு மறைவு
உட்பபொருளுள் ள சிரிப் பும் இதழ் ைளின் சிெப்பும்
அந்த ெொலிபனுை்கு இருப் பறதச் பசந்தன்
வியப் பபொடு பொர்த்தொன்.

"ஐயொ! இந்தை் ைப்பலில் உங் ைபளொடு பிரயொணம்

பசய் ய என்றனயும் அனுமதிப் பீர்ைளொ?"

'அடபட! குரல் கூட இனிறம பசொட்டுகிைது. இந்தப்

பயல் மட்டும் பபண் பிள் றளயொைப் பிைந்திருந்தொல்
உலைத்திலுள் ள அத்தறன அரசகுமொரர்ைளும்
இெறள யொர் மணந்து பைொள் ெபதன்ை பபொட்டியில்
அடித்துை் பைொண்டு கிடப் பொர்ைள் ' என்று
மனத்துை்குள் எண்ணியெனொய் , "தம் பி, இந்தை்
ைப் பலில் பெறு யொறரயும் ஏை் றிை்
பைொள் ெதை் கில் றல. நீ பபொய் பெறு ைப் பல் ைறளப்
பொர்" என்று பதில் பசொன்னொன் பசந்தன். அந்த
இறளஞன் பசந்தன் கூறியறதை் பைட்டுை் பைொண்ட
பின்னும் அங் கிருந்து பபொைொமல் நின்ைொன்.

"சபைொதரி! நீ ங் ைளொெது மனம் இரங் குங் ைள் . நொன்

பயந்த சுபொெம் உள் ளென். உங் ைறளப் பபொல்
துறணபயொடு பயணம் பசய் தொல் எனை்கும் நல் லது"
என்று குழல் ெொய் பமொழிை்கு அருகில் பபொய் நின்று
பைொண்டு பைஞ் சினொன். பபண்றமயின் எழிலும்
ஆண்றமயின் மிடுை்கும் ஒன்றுபட்டுத் பதொன்றிய
அந்த விடறலப் பிள் றளறய நிமிர்ந்து நன்ைொைப்
பொர்த்தொள் குழல் ெொய் பமொழி. அெள் ைண்ைறளை்
கூச றெத்தன அென் பொர்த்த பொர்றெயும் , சிரித்த
சிரிப் பும் . சினத்பதொடு முைத்றதச் சுளித்துப்
பொர்றெறயை் ைடுறமயொை்கினொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அதன் பின்பப இறளஞன்
சிரிப் பறத நிறுத்தினொன்.

"தம் பி! நீ பயந்த சுபொெம் உள் ளென் என்கிைொய் !

ஆனொல் இறடயில் பபரிதொை உறையிட்ட ெொள்
பதொங் குகிைது. பபொய் யும் புரட்டும் பபசுெதை் குை்
பைொஞ் சம் ெயதொன பின்னர் கிளம் பியிருை்ைலொபம
நீ ! உன் முைத்றதப் பொர்த்தொல் பொல் ெடிகிைது.
பபச்றசப் பொர்த்தொல் சூது இருை்கிைபத! மீறச கூட
இன்னும் அரும் பவில் றல. அதை் குள் இபதல் லொம்
எங் பையப் பொ ைை் றுை் பைொண்டொய் நீ ?" என்று பசந்தன்
ைடுறமயொன குரலில் இறரந்தொன்.

"ஐபயொ! பைொபித்துை் பைொள் ளொதீர்ைள் . உங் ைறளப்

பொர்த்தொல் நல் லெர் மொதிரி பதரிந்தது. உதவி
பசய் வீர்ைபளன்று நம் பிை் பைட்படன்."

"பபொ! பபொ! அபதல் லொம் முடியொது. இந்தை் ைப் பலில்

இடம் கிறடயொது."

"மனத்தில் இடமிருந்தொல் ைப் பலில் இடம் இருை்கும் .

பைொஞ் சம் தயவு பசய் யுங் ைள் ."
"பபசொமல் பபொகிைொயொ? ைப் பல் ஊழியறனை்
கூப் பிட்டுப் பூறசை்ைொப்பு முதுகில் பபொடச்
பசொல் லட்டுமொ?"

பசந்தனின் ஆத்திரத்றதை் ைண்டு அந்த இறளஞன்

ைன்னங் ைனியச் சிரித்தொன். குழல் ெொய் பமொழி தன்
மனத்றத எெ் ெளவுதொன் அடை்கிை் ைட்டுப் படுத்திப்
பொர்த்தொலும் அெள் விழிைள் அெறளயும் மீறி அந்தச்
சிரிப் றப ஆெபலொடு ஓரை் ைண்ணொல் ைொண
விறரந்தன. பபொல் பலன்று பூத்து மறையும்
முல் றலப் பூ ெரிறச பபொல் அப் படி ஓர் அழகிய
சிரிப் பு அது. சிரித்துை் பைொண்பட அெர்ைறளத்
திரும் பித் திரும் பிப் பொர்த்தபடி அங் கிருந்து
நைர்ந்தொன் அந்த இறளஞன். அென் சிறிது தள் ளிச்
பசன்ை பின்பு பசந்தன், குழல் ெொய் பமொழிறயப்
பொர்த்து, "அம் மணி இந்த மொதிரி விடறலப்
பயல் ைறள நம் பபெ கூடொது. சிரிப் றபயும் ,
பபச்றசயும் , முைமலர்ச்சிறயயுபம முதலொை
றெத்துை் பைொண்டு ெஞ் சைம் , ஏமொை் று ஆகிய
பண்டங் ைறள விை் பறன பசய் யும் அைவிறல
ெணிைர்ைள் இப் பபொது உலைத்தில் அதிைமொகிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . ைெனமொை இருை்ை
பெண்டும் . புலிறயயும் சிங் ைத்றதயும் பொர்த்துப்
பயந்து பைொண்டிருந்தது பபொய் இப் பபொது
மனிதர்ைறளப் பொர்த்பத மனிதர்ைள் பயப் பட
பெண்டியிருை்கிைது. புலிை்கும் , சிங் ைத்துை்கும் ,
பைட்டெை் றைத் திட்டமிட்டுை் பைொண்டு பசய் ெதை் கு
மனம் என்ை ஒன்று இல் றல. மனிதர்ைளுை்கு அது
இருை்கிைது" என்று பபரிய அை நூலொசிரியறனப்
பபொல் பபசினொன் பசந்தன்.

"கீபழ நின்று பைொண்டிருந்தொல் மறுபடியும் அந்த

இறளஞன் ெந்து ஏதொெது பைட்டுை் பைஞ் சுெொன்.
அல் லது ெல் ெழை்குப் பபசி ெம் பு பசய் ெொன்.
ெொருங் ைள் ! ைப் பலில் பபொய் இருந்து பைொண்டு
பபசலொம் " என்று பசந்தறனை் கூப் பிட்டுை் பைொண்டு
ைப் பலுை்குள் ஏறிச் பசன்ைொள் குழல் ெொய் பமொழி.
ைப் பலுை்குள் பசன்ை பின் அெர்ைள் பபச்சு, 'குமொர
பொண்டியறன எந்பதந்த தீவுைளில் பதடுெது?
எப் படிை் ைண்டுபிடிப் பது?' என்பது பை் றி நிைழ் ந்தது.
சிறிது நொழிறைை்குப் பின் ைப் பல் மொலுமி ெந்து,
'புைப் படலொமொ?' என்று பைட்ட பபொது அெர்ைள்
சம் மதம் பதரிவித்தனர். நங் கூரை் ையிை் றை
அவிழ் த்து விட்டதும் ைப் பல் பமல் ல நைர்ந்தது.
ைப் பலுை்கும் ைறரை்கும் நடுபெ ைடலின் பரப்பு
அதிைமொகி விரிந்து பைொண்பட ெந்தது.

"ெொருங் ைள் ! கீழ் த்தளத்தில் நீ ங் ைள் தங் கிை்

பைொள் ெதை் பைன்று ஓர் அறைறய எல் லொ
ெசதிைபளொடும் தனிபய ஒழித்து றெை்ைச்
பசய் திருை்கிபைன். அறத உங் ைளுை்குை்
ைொண்பிை்கிபைன்" என்று குழல் ெொய் பமொழிறயை்
கீழ் த்தளத்துை்கு அறழத்துச் பசன்ைொன் நொரொயணன்
பசந்தன். எந்தை் ைப் பலிலும் இருை்ை முடியொத அளவு
அலங் ைரிை்ைப் பட்டு அரசகுமொரிை்கு ஒப் பொன ஓர்
இளம் பபண் தங் குெதை் குரிய சைல ெசதிைளுடனும்
இருப் பதொைச் பசொல் லிை் பைொண்பட அந்த அறையின்
ைதறெத் திைந்தொன் நொரொயணன் பசந்தன்.

ைதறெத் திைந்ததும் ைலைலபென்று

சிரிப் பபொலியுடன் அந்த அறைை்குள் ளிருந்து
பெளிெந்த ஆறளப் பொர்த்த பபொது பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் பபயறைபட்டெர்ைறளப்
பபொல் முைம் பெளிறிப் பபொய் த் திறைத்து
நின்ைொர்ைள் . "நொனொைபெ இந்தை் ைப் பலில் இடம்
பதடி எடுத்துை் பைொண்டதை் ைொை என்றன மன்னிை்ை
பெண்டும் . நொன் என்ன பசய் பென்? பநர்ெழி
மூடியிருந்தது. குறுை்கு ெழிறய நொபன திைந்து
பைொண்படன்!" பபரிய ைொரியத்றதச் சொதித்து
விட்டென் பபொலச் சிரித்துை் பைொண்பட கூறினொன்
அந்த எழில் ெொலிபன்.

-----------

16. தபோேவை் தபசினாை்

ஏபதொ பபரிய ைொரியத்றதச் பசொல் லப் பபொகிைெர்
பபொல் தன்றனை் கூப் பிட்டனுப் பித் தன்
உள் ளங் றையில் ைருபெல முள் றளை் குத்திய
மைொமண்டபலசுெரரின் பசயறலை் ைண்டு பெளிபய
பபொறுறமயொை இருப் பது பபொல் ைொட்டிை்
பைொண்டொலும் உள் ளுை்குபள அடை்ைமுடியொத
பெகுளி உண்டொயிை் று சீெல் லபமொைனுை்கு. அென்
மனம் உணர்ச்சி ெசப் பட்டுை் பைொதித்தது.

'பச! பச! பபொம் றம பசய் ெதை் ைொைை் ைளிமண்றணப்

பிறசந்து றெத்த குயென் தன் நிறல பசொர்ந்து அபத
ைளி மண்ணில் தறலகுப் புை ெழுை்கி விழுெது பபொல்
அறிவின் ஆை் ைலொல் எட்டுத் திை்கும் விட்படறிந்து
ஆள் ெதொை எண்ணிை் பைொண்டு
றபத்தியை்ைொரத்தனமொை நடந்து பைொண்டு
விடுகிைொர்ைள் சிலர். அரிய பபரிய அறிெொளியின்
மனமும் றைைளும் , சில சமயங் ைளில் எளிய சிறிய
ைொரியங் ைறள நிறனத்தும் பசயல் பட்டும் தடுமொறி
விடுகின்ைன. அறிவில் லொதெனிடத்தில் இருை்ை
முடியொத அெ் ெளவு பலவீனங் ைளும்
அறிவுள் ளெனிடத்தில் நிரம் பிை் கிடை்கின்ைன.
பதறனை் குடிப்பதை் குப் பபொன ஈ பதனுை்குள் பள
விழுந்து முழுகி விடுெது பபொல் , நீ ர் அருந்தப் பபொய்
தண்ணீரில் விழ பநர்ெது பபொல் ைொமம் , குபரொதம் ,
பபொைொறம, சுயநலம் இறெபயல் லொம் கூடொபதன்று
பசொல் லிை் பைொண்பட இறெைறளத் தவிர பெறு
பண்றபபய ைறடப் பிடிை்ைொத அறிெொளிைள்
எத்தறன பபர்ைள் இருை்கிைொர்ைள் உலகில் ? இந்த
உலைத்தில் சொதொரண மனிதன் ைெறலயில் லொமல்
ெயிை் றுை்குச் பசொறும் , உடலுை்குத் துணியும் பபை் று
ஊருை்குை் பைடுதல் பசய் யொத சொதொரண அறிவுடன்
நிம் மதியொை ெொழ பெண்டுமொனொல் முதல்
ைொரியமொை அைத்றதயும் ைருறணறயயும் மைந்து
மனம் மரத்துப் பபொன அறிெொளிைள் அத்தறன
பபறரயும் ைழுவில் ஏை் றிை் பைொன்று விட பெண்டும் .
உலைத்துை்கு அத்தறன பைடுதல் ைறளயும்
நிறனவுபடுத்திச் பசொல் லிை் பைொடுப் பெர்ைள்
இெர்ைள் .'

உள் ளங் றையில் குமிழியிட்டு உருண்டு நின்ை ஒரு

துளி இரத்தத்றதப் பொர்த்துை் பைொண்பட இெ் ெளவு
ஆபெசமொன நினவுைறளயும் நிறனத்துப்
பொர்த்துவிட்டொன் சீெல் லபன். றைறயப் பபொலபெ
அென் முைமும் பைொபத்தொல் சிெப் பபறிவிட்டது.
பபசத் துடிை்கும் ெொபயொடும் பபசுெதை் குப் பயந்த
மனத்பதொடும் மைொமண்டபலசுெரருை்கு முன்பு
நின்று பைொண்டிருந்தொன் அென். அம் புைள் பொய் ெது
பபொல் ஊடுருவிப் பொர்ை்கும் அெருறடய
இறணவிழிைள் பொர்றெ அெறனை் ைட்டுப் படுத்தி
நிறுத்தியிருந்தது.

அறமதியொை அென் முைத்றதை் கூர்ந்து பொர்த்துை்

பைொண்பட நின்ை மைொமண்டபலசுெரர் பமல் ல நறை
புரிந்தொர்.

"சீெல் லபொ! நீ நிறனத்தது சரிதொன்.

ெரம் புை்குட்படொத அறிவின் ைனம் உள் ளெர்ைளொல்
உலைத்தில் மை் ைெர்ைளுை்கு எப் பபொதுபம
பெதறனதொன். உங் ைறளப் பபொல் உடல்
ென்றமறயயும் , உடல் உறழப் றபயும் நம் பி ெொழும்
வீரர்ைள் ெொழ் ை்றை பெைமொை ஓடிை் பைொண்டிருை்ை
பெண்டும் என்று மட்டும் ஆறசப் படுகிறீர்ைள் .
என்றனப் பபொல் மனத்திண்றமயும் , மன
உறழப் றபயும் நம் பி ெொழ் பெர்ைள் ெொழ் ை்றை
ஒெ் பெொரு ைணமும் நின்று நிதொனித்துச்
சிந்தறனபயொடு பதங் கிப் பபொய் ை் பைொண்டிருை்ை
பெண்டுபமன்று நிறனை்கிபைொம் . அறிவுை்கும் ,
ஆண்றமை்கும் அறெயிரண்டும் பதொன்றிய
நொளிலிருந்து நடந்து ெரும் பபொரொட்டம் தொன் இது."

அெருறடய பசொை் ைறளை் பைட்டதும்

சீெல் லபமொைன் திடுை்கிட்டொன். 'ஏ! அப் பொ!
இெருறடய இெருறடய ைண்ைளுை்கு முன்னொல்
நிை் கிைென் மனத்தில் கூட ஒன்றும் நிறனை்ை
முடியொது பபொலிருை்கிைபத! என் எண்ணங் ைறள
எனது முைத்திலிருந்பத எப் படித் பதரிந்து
பைொண்டொர் இெர்?' என்று மறலத்தொன் அென்.

சிரித்துை் பைொண்பட பமதுெொை நடந்து அென் அருபை

ெந்து சுதந்திரமொன உரிறமபயொடு அெறன முதுகில்
தட்டிை் பைொடுத்தொர் அெர்.

"பமய் ை் ைொெை் பறடத் தறலெபன! நீ

ைெறலப் படொபத. என்னுறடய அறிவின் ைனம்
உனை்கு எந்தவிதமொன பைடுதறலயும் எப் பபொதும்
உண்டு பண்ணொது. அறத எண்ணி நீ அஞ் ச
பெண்டியபத இல் றல. 'ஆயிரம் பெல் ைளொலும் ,
ெொள் ைளொலும் நொம் சொதிை்ை முடியொத ைொரியத்றத
ஒரு பசொல் லொல் , ஓர் எழுத்தொல் அறிெொளி சொதித்து
விடுகிைொபன' என்ை பபொைொறம பறட வீரனுை்கு
ஏை் படுமொனொல் அதன்பின் உலகில் அரசர்ைள்
இருை்ைமொட்டொர்ைள் . அறமச்சர்ைள் இருை்ை
மொட்டொர்ைள் . என்றனப் பபொல்
மைொமண்டபலசுெரர்ைள் இருை்ை மொட்டொர்ைள் .
தளபதி ெல் லொளபதெறனயும் , உன்றனயும் பபொல்
ஆள் ைட்டுள் ள பறடத்தறலெர்ைள் மை்ைறளயும் ,
அறிெொளிைறளயும் அடை்கி ஒடுை்கிவிட்டுத்
தங் ைறளத் தொங் ைபள அரசர்ைளொை்கிை் பைொண்டு
விடுெொர்ைள் . எதிர்ைொலத்தில் பல நூறு
தறலமுறைைளுை்குப் பின் இப்படிப்பட்ட பறடவீரர்
ஆட்சி உலபைங் கும் ஏை் பட்டொலும் ஏை் படும் . ஆனொல் ,
இந்தத் தறலமுறையில் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவியும் , என் பபொன்பைொரும் உயிபரொடு
இருை்கிைெறர இந்த நிறல ெரபெண்டொம் .
ெரை்கூடொது. ெரவிடவும் மொட்படன்." இந்தச்
பசொை் ைறளை் கூறும் பபொது
மைொமண்டபலசுெரருறடய முைத்றதப் பொர்ை்ை
பெண்டுபம? என்ன ஒளி! என்ன அழுத்தம் ! எெ் ெளவு
உறுதி!

ஏனடொ இந்த மனிதரிடம் அைப் பட்டுை்

பைொண்படொபமன்று எண்ணி பெலபெலத்து
நடுங் கிப் பபொனொன் பமய் ை்ைொெை் பறடத்தறலென்.
மைொமண்டபலசுெரருறடய மனத்தில் ஒரு விஷயம்
றதத்து அறதப் பை் றி அெர் பபசத் பதொடங் கி
விட்டொபரன்ைொல் பின்பு அறத எதிர்த்துப் பபசி
ெொதொடுெதை் கு இன்பனொரு மைொமண்டபலசுெரர்
பிைந்து ெந்தொல் தொன் உண்டு.

'பசொல் லுை பசொல் றலப் பிறிபதொர்பசொல்

அச்பசொல் றல
பெல் லும் பசொல் இன்றம அறிந்து.'

என்று பசொல் ென்றமறயப் பை் றிை் கூறியது

அெருை்பை பபொருந்தும் . இறடயொை் றுமங் ைலம் நம் பி
கூறுகிை ஒரு ெொர்த்றதறய பெை் றி பைொள் ளும்
மை் பைொர் ெொர்த்றதறய மை் பைொரு மனிதர்
ைண்டுபிடித்துப் பபசுெதை் கும் இல் றல. தம்
பசொல் றல பெல் லும் மை் பைொரு பசொல் றல அெபர
ைண்டுபிடித்துச் பசொன்னொல் தொன் உண்டு.
நிறனப் பில் , பபச்சில் , பசயலில் அப் படி ஓர் ஈடு
இறணயை் ை சொமர்த்தியம் அறமெது மிைவும்
அபூர்ெம் .

முதல் முதலொைை் ைடறலப் பொர்ை்கும்

சிறுபிள் றளயின் பிரமிப் பபொடு
மைொமண்டபலசுெரரின் முைத்றதப் பொர்த்துை்
பைொண்டு பபசொமல் நின்று பைொண்டிருந்தொன் அென்.

"சீெல் லபொ! நீ பச்றசை் குழந்றதயில் றல. உன்றனை்

கூப் பிட்டு உன் றையில் ஒரு முள் றளை் குத்தி அறத
இன்பனொரு முள் ளொல் எடுத்துை் ைொட்டி இெ் ெளவு
பசய் த பின்புதொன் உனை்கு உண்றமறய விளை்ை
பெண்டுபமன்ை அெசியம் இல் றல. ெொயொை்
பசொல் லி விளை்கியிருந்தொபல உனை்குப்
புரிந்திருை்கும் . ஆனொல் நொன் ஏன் அப் படிச்
பசய் பதன் பதரியுமொ? ஒரு ைருத்றத மனத்தில்
பதிை்ை பெண்டுமொனொல் அந்தை் ைருத்தின் நிறனவு
பசுறமயொை இருை்கும் படி எறதயொெது பசய் துதொன்
ஆை பெண்டியிருை்கிைது. குழந்றதத்தனமொன
ைொரியங் ைளொனொலும் அெை் றைச் பசய் துதொன் சில
பமய் ைறளப் புரியறெை்ை முடிகிைது. இந்த மொதிரிை்
குழந்றதத்தனம் இருப் பதொல் தொபன
சத்தியத்றதயும் தருமத்றதயும்
ைொப் பொை் றுெதை் ைொைச் சில அறிெொளிைள் ைறதயும் ,
ைவிறதயும் எழுதிை் பைொண்டிருை்ை
பெண்டியிருை்கிைது? உன் றையில் முள் குத்தி
விட்டதொை நீ என் பமல் ெருத்தப் பட்டுை் பைொள் ளொபத.
ெொ, பபொைலொம் . நொன் கூறியபடி நீ தயொர்
பசய் திருை்கும் வீரர்ைள் ஐம் பது பபர்ைறளயும்
பபொய் ை் ைொண்பபொம் . அெர்ைள் ைொெை் பறட
மொளிறையில் தொபன தங் கியிருை்கிைொர்ைள் ?" என்று
அெறன உடன் அறழத்துை் பைொண்டு அரண்மறனை்
ைொெை் பறட மொளிறைை்கு விறரந்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"சீெல் லபொ! ெடை்கு எல் றலயில் ைரெந்தபுரம் ,

பைொை் றைப் பகுதிைளில் நம் பறைெர்ைள்
உண்டொை்கும் ைலெரங் ைறளயும் , குழப்பங் ைறளயும்
பை் றி நீ பைள் விப் பட்டிருப்பொய் . நொம் அெர்ைறள
எண்ணிப் பயமும் , பதை் ைமும் அறடெதை் ைொை
உடனடியொைப் பறடபயடுப் பு நடை்ை இருப் பது பபொல்
ஒரு மிரட்டறலச் பசய் து பைொண்டிருை்கிைொர்ைள்
அெர்ைள் . ைன்னம் றெத்துத் திருடப் பபொகிை திருடன்
தந்திரசொலியொை இருந்தொல் ைன்னத் துெொரத்துை்குள்
முதலில் தன் தறலறய நீ ட்டமொட்டொன். உள் பள
பசொத்துை்கு உரியெர் விழித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொரொ இல் றலயொ என்று
பசொதிப் பதை் ைொை ஒரு குச்சியில் பறழய மண்
சட்டிறய மொட்டித் துெொரத்தின் ெழிபய நீ ட்டுெொன்.
ஆள் விழித்திருந்தொல் அென் நீ ட்டிய சட்டிறயத்
திருடனின் தறலயொை எண்ணி உள் ளிருப்பெர்
ஓங் கிப் புறடப்பொர். சட்டி உறடகிை சத்தம் பைட்டுத்
திருடன் ஓடித் தப் பித்துை் பைொள் ளுெொன். இது
பபொன்ை பெறலறயத்தொன் ெடதிறச அரசர்ைள்
இப் பபொது நம் மிடத்தில் பசய் து
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . நொம் ஒன்றுபம அறியொமல்
தூங் கிை் பைொண்டிருை்கிபைொபமன்பது அெர்ைள்
நிறனப் பு. றெரத்றத றெரத்தொல் அறுை்ைப்
பபொகிபைன். முள் றள முள் ளொல் எடுை்ைப்
பபொகிபைன். சூழ் சசி ் றயச் சூழ் சசி ் யொல் பெல் லப்
பபொகிபைன். அெர்ைள் ைை் றுை் பைொடுத்த பொடத்றத
அெர்ைளுை்பை திரும் பை் ைை் பிை்ைப் பபொகிபைன்.
சிந்திை்ைவும் , சூழ் சசி
் பசய் யவும் , திட்டமிடவும்
அறிவுள் ளெர்ைள் பதன்பொண்டி நொட்டில்
கிறடயொபதன்று தீர்மொனித்து விட்டொர்ைள்
பபொலிருை்கிைது. பசொழ நொட்டில் பசொறு இருை்கிைது.
பசர நொட்டில் யொறனைள் இருை்கின்ைன. பொண்டி
நொட்டில் தமிழ் அறிஞர்ைள் இருை்கிைொர்ைள் என்பறத
அெர்ைள் மைந்துவிட்டொர்ைள் . இந்த நொெலந்
தீவிபலபய சிறிந்த அறிெொளிைள் பதொண்றட
நொட்டிலும் , பதன்பொண்டி நொட்டிலும் இருை்கிைொர்ைள் .
பதொண்றட நொட்டு அறிெொளிைள் எறதயும்
மன்னித்துவிடும் இயல் புள் ள சொன்பைொர்ைள் . ஆனொல் ,
பொண்டி நொட்டொன் பொதைத்றத மன்னிை்ை மொட்டொன்.
பதன் திறச எல் லொத் தீறமைறளயும்
அழித்பதொழிை்கும் ைொலனுை்குச்
பசொந்தபமன்பொர்ைள் . அபத பதன் திறசயில் தொன்
இப் பபொது நொமும் இருை்கிபைொம் ." - ைொரியங் ைறளை்
ைண் பொர்றெயிபலபய சொதித்துை் பைொண்டு பபொகிை
மைொமண்டபலசுெரர் அன்று பமய் ை்ைொெை் பறடத்
தறலெனிடம் சை் று அதிைமொைபெ பபசினொர்.

நொட்டின் உயிர் நொடியொன பறடைறள ஆளும்

பபொறுப் புள் ளெர்ைள் தம் பமை்
சந்பதைப்படும் படியொைத் தொன் பதொடர்ந்து நடந்து
பைொண்டிருப் பதொை மைொமண்டபலசுெரருை்கு ஒரு
பயம் உண்டொகி விட்டிருந்தது. தளபதி
ெல் லொளபதென் மனத்தில் தம் றமப் பை் றி
அெ் ெளெொை நல் ல எண்ணம் இல் றலபயன்று அெபர
அறிந்திருந்தொர். ஆபத்துதவிைள் பறடத்தறலென்
மைர பநடுங் குறழை்ைொதனுை்கும் அெர் பமல் ஓரளவு
பறை இருந்தது. சீெல் லபமொைறனயும் அப் படிப்
பறைத்துை் பைொண்டொல் இந்த மூெருபம தமை்கு
எதிரொை ஒன்று கூடி மொறுபடுெொர்ைபளொ என்ை
உள் பயம் அெருை்கு ஏை் பட்டது. பதொடை்ைத்தில்
சீெல் லபனும் அதை் பைை் ைொை் பபொல் நடந்து
பைொள் ளபெ அெனும் ஆைொதெனொகி விடுெொபனொ
என்ை அச்சம் அந்தை் ைணபம சூழ் ந்து பைொண்டது
அெறர.

அந்தை் ைணத்திலிருந்பத அெறனத் தட்டிை்

பைொடுத்து அெபனொடு அதிைமொைப் பபசத்
பதொடங் கிவிட்டொர் அெர். துணிவு ெந்துவிட்டொல்
அறிவுள் ளெனுை்கு ஆயிரம் யொறனப் பலம்
ஏை் படுகிைது. பயம் ெந்துவிட்டொல் அெறன விடை்
பைொறழ உலைத்தில் பெறு எெனும் இருை்ைமுடியொது.
மைொமண்டபலசுெரர் அன்று நடந்து பைொண்ட விதம்
இந்த உண்றமை்குப் பபொருத்தமொை இருந்தது.

சீெல் லபமொைபனொ உண்றமயில் அெருறடய ைண்

பொர்றெை்பை பயந்து நடுங் கிை் பைொண்டிருந்தொன்.
தளபதி, ஆபத்துதவிைள் தறலென், எல் பலொருை்குபம
அெர் பமல் பிணை்கு இருந்தொலும் அந்தப்
பபரறிவுை்கு முன்னொல் தறலெணங் கி விடுகிை
நடுை்ைம் நிச்சயமொை உண்டு. ஆனொல்
அப் படியிருந்தும் அெர் அெர்ைறள எண்ணிப் பயந்து
பைொண்டு தொன் இருந்தொர். யொறனை்குத் தன் பலம்
பதரியொதல் லெொ? சங் ை ைொலத்தில் கிள் ளி ெளென்
என்பைொரு அரசன் இருந்தொன். அெனுறடய
ைண்பொர்றெை்கு நிறனத்தறதச் பசய் து முடிை்கும்
ஆை் ைல் இருந்தறத,

"நீ உடன்று பநொை்கும் ெொய் எரிதெழ

நீ நயந்து பநொை்குெொய் பபொன்பூப் ப
பசஞ் ஞொயிை் று நிலவு பெண்டினும்
பெண்திங் ைளுள் பெயில் பெண்டினும்
பெண்டியது விறளை்கும் ஆை் ைறல"

என்று ஆவூர் மூலங் கிழொர் என்னும் புலெர்

மிறையொைப் புைழ் ந்து பொடியிருந்தொர். அப் படிப்பட்ட
பெண்டியது விறளவிை்கும் ஆை் ைல் நம் ைண்ைளுை்கு
இருந்தும் மனத்தின் ஒரு மூறலயில் பெண்டொத வீண்
பயத்றத எண்ணிப் பயப் படும் அறிவுள் ளெனுை்பை
பசொந்தமொன தொழ் வு மனப்பொன்றமயும் பெளிை்குத்
பதரியொமல் மைொமண்டபலசுெரரிடம் ஒளிந்து
பைொண்டிருந்தது.

பபசிை் பைொண்பட பசன்று அெரும் சீெல் லபமொைனும்

அரண்மறனை் ைொெை் பறட மொளிறைை்குள்
நுறழந்தனர். மொளிறை முன்றிலில் சீெல் லபன்
பதர்ந்பதடுத்து நிறுத்திவிட்டு ெந்திருந்த வீரர்ைள்
ஐம் பதின்மரும் அணிெகுத்து நின்று
பைொண்டிருந்தனர்.

"இபதொ இெர்ைள் தொன், தொங் ைள் கூறிய

பசயலுை்ைொைத் பதர்ந்பதடுத்து
நிறுத்தப் பட்டிருப்பெர்ைள் " - சீெல் லபன் அெர்ைறளச்
சுட்டிை் ைொட்டினொன். மைொமண்டபலசுெரர் அந்த
வீரர்ைளுை்கு முன்னொல் ஒரு பசொை் பபொழிபெ பசய் து
விட்டொர்.

"அன்பொர்ந்த பமய் ை்ைொெை் பறட வீரர்ைபள! நீ ங் ைள்

சூழ் சசி
் யும் , சொதுரியமும் மிை்ை பபரிய ைொரியத்றதச்
பசய் யப் பபறுெதை் ைொை அனுப் பப் படுகிறீர்ைள் .
உயிரின் பமலும் உடலின் பமலும் பை் றுள் ளெரொை
இருந்தொலும் துணிபெொடு பசல் லுங் ைள் . முன்பு
பொண்டி நொடொை இருந்து இப் பபொது
ெடதிறசயரசர்ைளினொல் றைப் பை் றி ஆளப்படும்
பகுதிைளிலும் , பைொனொட்டுை் பைொடும் பொளூரிலும்
அறதச் சுை் றியுள் ள இடங் ைளிலும் கூட்டமொைபெொ,
தனித் தனியொைபெொ பசன்று மறைந்திருந்து
உங் ைளொல் இயன்ை குழப் பங் ைறளயும்
ைலெரங் ைறளயும் பசய் யுங் ைள் . நொம் அெர்ைள் பமல்
பறடபயடுை்ைப் பபொெதொைவும் , பிைகு
ஈழத்திலிருந்தும் , பசர நொட்டிலிருந்தும் , நமை்குப்
பபரும் பறடயுதவி கிறடை்ைப் பபொெதொைவும்
பசய் திைறளப் பரப் பி அெர்ைறள நம் பறெயுங் ைள் .
நீ ங் ைள் ஒருெர் கூட முடிந்தெறர, எதிரிைள் றையில்
அைப் பட்டுை் பைொண்டு விடொமல் , இந்த
பெறலைறளச் பசய் ய பெண்டும் . தப் பித் தெறி
யொரொெது அைப் பட்டுை் பைொண்டொல் சறதறயத்
துண்டு துண்டொை்கினொலும் உண்றமைறளச்
பசொல் லி நொட்றடை் ைொட்டிை் பைொடுை்கும்
துபரொைத்றதச் பசய் யை் கூடொது. நம் நொட்டு ெடை்கு
எல் றலயில் பைொை் றையிலும் , ைரெந்தபுரத்திலும் ,
அெர்ைள் பசய் கின்ை குழப்பங் ைறளப் பபொல் நீ ங் ைள்
அங் பை பபொய் ச் பசய் ய பெண்டும் . அெ் ெப் பபொது
அங் பை உங் ைளுை்குை் கிறடை்கும் உளவுச்
பசய் திைறள இங் பை எனை்குத் பதரியுமொறு அனுப் ப
பெண்டும் . இந்தை் ைொரியங் ைறளபயல் லொம்
நன்ைொைச் பசய் து உயிர் தப் புெதை் கு உங் ைளுை்கு
என்பனன்ன திைறமைள் பெண்டுபமன்று பதரியுமொ?
முதலொெதொைப் பபொய் ைறள உண்றமைள் பபொல்
பசொல் லத் பதரிந்திருை்ை பெண்டும் . சமயத்துை்கு
ஏை் ைொை் பபொல் பெடமிட்டு நடிப் பதை் குத்
பதரிந்திருை்ை பெண்டும் . மிை முை்கியமொன
மூன்ைொெது திைறம, உயிர், உடல் , பபொருள் எறதயும்
எந்த விநொடியும் இழை்ைத் தயொரொையிருை்ை
பெண்டும் . அெ் ெளவு தொன்! இறுதியொை உங் ைளுை்கு
நொன் கூறும் எச்சரிை்றை ஒன்று உண்டு. இங் கிருந்து
இந்தை் ைொரியத்றதச் பசய் ெதை் ைொை இன்று நீ ங் ைள்
புைப் பட்டுச் பசல் ெது கூடியெறரயில் பரம
இரைசியமொைபெ இருை்ை பெண்டும் ... நீ ங் ைள்
எல் பலொரும் புைப் பட்டுச் பசல் ெதை் கு முன்
ைறடசியொை மிை பெடிை்றையொன முறையில் உங் ைள்
திைறமறயப் பரீடற ் ச பசய் து பொர்ை்ைப் பபொகிபைன்"
என்று பசொல் லிவிட்டுை் குறும் பொைச் சிரித்தொர்.

"அந்தச் பசொதறன யொபதொ?" சீெல் லபமொைன்

விநயமொைை் பைட்டொன்.

"உங் ைளில் யொருை்கு அதிைப் பபொய் கூறும் திைறம

இருை்கிைபதன்று பரீடற ் ச பசய் யப் பபொகிபைன்."

அெருறடய இந்தச் பசொை் ைறளை் பைட்டு எல் பலொரும்

சிரிப் றப அடை்ை முடியொமல் சிரித்து விட்டனர்.
"சுெொமி! பமய் ை்ைொெை் பறட வீரர்ைளிடம் பபொய்
பசொல் லும் திைறமறய எதிர்பொர்த்தொல் தங் ைளுை்கு
பபருத்த ஏமொை் ைம் தொன் கிட்டும் !"

"பரெொயில் றல, சீெல் லபொ! உலைத்தில் பபொய்

பசொல் லத் பதரியொத ஆட்ைபள கிறடயொது. நன்ைொைப்
பபொய் கூைத் பதரிந்த கூட்டத்தில் இருந்து தொன்
ைவிைள் , ைதொசிரியர்ைள் , பபௌரொணிைர்ைபளல் லொம்
உருெொகிைொர்ைள் . எங் பை, பொர்ை்ைலொம் ? முதலில் உன்
திைறமறயை் ைொண்கிபைன். அழைொை ஒரு பபொய்
பசொல் ."

சீெல் லபன் நொணித் தறல குனிந்தொன். அெனொல்

முடியவில் றல.

"நீ பதொை் ைொய் " என்று பசொல் லிவிட்டு அடுத்த

வீரறனை் பைட்டொர் அெர். அென் ஒன்றும் புரிந்து
பைொள் ள முடியொமல் ஏபதொ உளறினொன்.

"பச! சுைமில் றலபய? உங் ைளில் ஒருெருை்குை் கூட

அழைொைப் பபொய் பசொல் லத் பதரியவில் றலபய?"
என்று உதட்றடப் பிதுை்கினொர் மைொமண்டபலசுெரர்.
அப் பபொது அந்த வீரர்ைளில் பைொமொளி பபொன்ை முை
அறமப் பும் பைொணிய ெொயும் நீ ளமொன மூை்குமுள் ள
ஒரு வீரன் முன் ெந்தொன்.

"நொன் பசொல் லுகிபைன் ஒரு பபொய் !"

"எங் பை பசொல் பொர்ை்ைலொம் !"

அென் சிரித்து விடொமல் பசொன்னொன்: "என்றனப்

பபை் ை அப் பொவுை்கும் அம் மொவுை்கு ைல் யொணமொகும்
பபொது நொன் சிறு றபயனொயிருந்பதன். அப் பொ
அம் மொவுை்குத் தொலி ைட்டுகிை பபொது நொன்
அம் மொவின் மடியில் ஏறி உட்ைொர்ந்து பைொண்டு
பை்ைத்தில் றெத்திருந்த உலை்றையின் பைொழுந்றத
கிள் ளிப் பபொட்டுை் பைொண்டிருந்பதன். அப் பபொது
ஊர்ெலத்துை்குை் பைொம் புள் ள குதிறர ஒன்ைொெது
கிறடை்ைவில் றலபய என்று எல் பலொரும்
ெருத்தப் பட்டுை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் . நொன் உடபன
ஓடிப் பபொய் த் பதருை்பைொடியிலிருந்த மலடியின்
எட்டொெது மைனிடம் பசொல் லிை் பைொம் புள் ள
குதிறரை்கு ஏை் பொடு பசய் பதன்..."

"அபொரம் ! அை் புதம் ! இன்னும் பல நூை் ைொண்டுைள்

ைழித்து இபத திைறமபயொடு இந்த தமிழ் நொட்டில் நீ
பிைந்தொல் அந்தை் ைொலத்துை்பை நீ தொன் மைொைவியொை
இலங் குெொய் . என்ன அருறமயொன பபொய் !" -
மைொமண்டபலசுெரர் கூறினொர். அெரும்
மை் ைெர்ைளும் பநடுபநரம் அடை்ை முடியொமல் ெயிறு
குலுங் ைச் சிரித்தொர்ைள் . சிரிப் பு முடிந்ததும்
மைொமண்டபலசுெரரின் ைண் பொர்றெ
சீெல் லபமொைனுை்குை் ைட்டறளயிட்டது. அென் அந்த
வீரர்ைறள அெர்ைளிடம் ஒப்பறடத்த ைொரியத்றதச்
பசய் யப் புைப் படுமொறு ஆறணயிட்டொன்.
----------

17. காந் ேளூை் மணியம் பலம்

ஓர் ஏறழத் தொயின் ைண்ணீறரத் துறடத்த

மகிழ் சசி் பயொடு சுசீந்திரம் தொணுமொலய
விண்ணைரத்திலிருந்து பெளிபயறிய மைொரொணி
ெொனென்மொபதவி பநபர அரண்மறனை்குத்தொன்
திரும் பிச் பசல் ெொபரன்று புென பமொகினி
எண்ணினொள் .

இருெரும் சிவிறையில் ஏறி அமர்ந்து பைொண்டதும் ,

"பநபர ைொந்தளூர் மணியம் பலத்துை்குப் பபொை
பெண்டும் . பெைமொைச் பசல் லுங் ைள் " என்று சிவிறை
தூை்குபெொருை்குை் ைட்டறள பிைந்த பபொதுதொன்
புென பமொகினிை்கு மைொரொணியின் பநொை்ைம்
புரிந்தது. ஏபதொ ஒரு ைொரணம் பை் றி மைொரொணிை்கு
அரண்மறனயில் அறடபட்டுை் கிடப்பதில் பெறுப்பு
ஏை் பட்டு விட்டபதன்பறத ெண்ணமைள் நிறனத்து
உணர முடிந்தது.
எெ் ெளவுதொன் துன்பம் நிறைந்த சூழ் நிறலயொை
இருந்தொலும் மைொரொணியின் முைத்தில் ஏை்ைத்றதை்
ைொட்டிலும் சொந்த குணத்றத பெளிை்ைொட்டும் சொல் பு
மிை்ை மலர்ச்சி ஒன்று பதிந்திருை்கும் . ஆனொல் இன்று
சுசீந்திரம் பைொவிலில் அந்தத் தொறயச்
சந்தித்துவிட்டு ெந்த பின் பதய் ெத்தின்
திருெடிைளில் அர்ச்சிப்பதை் கு மலர்ந்த பபரிய
பசந்தொமறரப் பூறெப் பபொன்ை மைொரொணியின் முை
மண்டலத்தில் எறதபயொ மீண்டும் மீண்டும் எண்ணி
மனத்துை்குள் பளபய நிறனவுைளின் சூட்டினொல்
பெந்து புழுங் கித் தவிை்கும் பசொைச் சொறய
பைொடிட்டிருந்தது. அந்த முைத்துை்கு எதிபர அமர்ந்து
பைொண்டு அந்த முைத்றதபய பொர்ப்பதை் கு
பெதறனயொை இருந்தது ெண்ணமைளுை்கு. தன் மன
பெதறனைறளத் பதரிந்து பைொண்டு தனை்கு
பெண்டியெர்ைள் தன்றன எண்ணி ெருந்தை் கூடொபத
என்கிை அளவுை்குை் கூச்சம் நிறைந்த பமல் லிய
மனம் மைொரொணியுறடயது.

அந்த முைத்றதத் பதொடர்ந்து பொர்த்துை்

பைொண்டிருப் பதை் கு அஞ் சித் தன் பொர்றெறயப்
பல் லை்கின் பெளிப்பை்ைத்திை் கு மொை் றிை்
பைொண்டொள் புென பமொகினி. பல் லை்கு விறரந்து
பைொண்டிருந்தது.

பபருமூச்பசொடு பமல் ல விம் மி அழுெது பபொன்ை

ஒலிறயை் பைட்டுத் திறைத்துத் திரும் பினொள்
ெண்ணமைள் . அெள் ைண்ைளுை்கு எதிபர
சிவிறையில் வீை் றிருந்த மைொரொணி ஓறசப் படொமல்
பமல் ல அழுது பைொண்டிருந்தொர். அந்தத் தொமறரப் பூ
முைத்தில் ைண்ணீர ்த் துளிைறளை் ைண்ட பபொது
புென பமொகினி திடுை்கிட்டொள் . அெளுை்குத் துயரங்
ைலந்த ஒருெறைப் பயத்தினொல் பமய் சிலிர்த்தது.
'மைொரொணியிடம் என்ன பபசுெது? - ஏன்
அழுகிறீர்ைள் ? என்று எப் படிை் கூசொமல் பைட்பது?'
ஒன்றும் புரியொமல் திறைத்துை் ைலங் கும்
மனநிறலபயொடு மைொரொணிறயபய பொர்த்துை்
பைொண்டிருந்தொள் அந்த எளிய ெண்ணமைள் .

"புென பமொகினி! என் அழுறையின் ைொரணம்

புரியொமல் தொபன நீ இப் படி என்றனப் பொர்ை்கிைொய் !
பைட்டொல் நொன் 'ெருந்துபென்' என்று தயங் குகிைொய்
இல் றலயொ?"

சொம் பறல ஊதிை் ைனிய றெத்த மங் ைலொன

பநருப் பின் ஒளி பபொல் அழுறையின் நடுபெ ஒரு
புன்னறைபயொடு பைட்டொர் மைொரொணி.

"தொபய! தங் ைள் முைத்றதயும் , ைண்ணீறரயும்

பொர்ை்கும் பபொது, எனை்குப் பபரிதும்
பெதறனயொயிருந்தது. அபத சமயத்தில் தங் ைறளை்
பைட்பதை் கும் பயமொை இருை்கிைது."

"பயம் என்ன ெந்தது? உனை்குத் பதொன்றிய

எண்ணத்றத நீ பைட்ை பெண்டியதுதொபன?"

"திருெட்டொை் றுச் பசொழியப் பபண்ணின் தொய் றமத்

துன்பத்றத எண்ணி உங் ைள் மனம்
ைலங் குகிைபதன்று நொன் அனுமொனிை்கிபைன்.
நீ ங் ைள் தொன் அந்தப் பபண்ணின் துன்பத்றதப்
பபொை்குெதை் கு ஏை் பொடு பசய் து விட்டீர்ைபள!
இனியும் ஏன் ைலங் ை பெண்டும் ?"

"ைலை்ைமல் ல பபண்பண, இது! உலைத்தின் ைசப்பு

நிறைந்த உண்றமைறளத் பதரிந்து பைொள் ளும்
பபொழுபதல் லொம் எனை்கு அழுறை ெருகிைது. எனை்கு
அழுறை ெரும் பபொபதல் லொம் உண்றமைறள
அறடகிை தகுதியும் ெருகிைது. புென பமொகினி! இந்த
மொதிரித் தத்துெங் ைபளல் லொம் உனை்குப் புரியொது.
என்ைொலும் பசொல் லுகிபைன். பமய் றயத் பதரிந்து
பைொள் ெதை் கு நூல் ைறளப் படித்தலும்
அறிவுறரைறளை் பைட்டலுபம பபொதுமொன
ைருவிைபளன்று பல பபர்ைள் தெைொை நிறனத்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . உண்றமைறளத் பதரிந்து
பைொள் ள பெண்டுமொனொல் உலைத்துத்
துன்பங் ைறளபயல் லொம் உணர்ந்துணர்ந்து உருகி
அழுகின்ை மனம் பெண்டும் . உள் ளம் உருகி அழுதொல்
உண்றம விளங் கும் . பநஞ் சம் ைலங் கிை் குமுறினொல்
நியொயம் பிைை்கும் . பிைவி என்ை பிணி ெொசறன
பதொறலை்கும் மணிெொசைர் ஒபர ெொை்கியத்தில்
இறத, "அழுதொல் உன்றனப் பபைலொபம" என்று
விளை்குகிைொர். இப் பபொது சில சமயங் ைளில்
இறைெறனப் பபறுெதை் கு அழுெறத விட நம் றமப்
புரிந்து பைொள் ெதை் பை நொம் அழுதொை பெண்டும் .
நொன் அழுகின்ை அழுறை உண்றமறய அறிந்தும் ,
அறிய முயன்றும் அழுெபத தவிர பெபைன்று நீ
ெருந்த பெண்டொம் ."

மைொரொணியின் இந்தச் பசொை் ைறளை் பைட்டதும்

புென பமொகினிை்கு ஒரு சிலிர்ப்பு உடல் முழுெதும்
பரவியது. ைண்ைளில் பை்திப் பரெசத்தின் ஒளி
சுடர்ை்பைொடிட்டது. மின்னல் மின்னும் பநரத்தில் , ஒரு
ைணத்தின் ஒரு சிறு பகுதிப் பபொழுதில் , அந்த
ெண்ணமைளின் ைண்ைளுை்கு முன்னொல் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவியொரின் ைண்ணீர ் சிந்திய முைம்
பதரியவில் றல. நீ லத்திறரை் ைடபலொரத்தில்
பைொலை்ைன்னிறம பயனும் தெம் பூண்டு நிை் கும்
ெொறலை்குமரி ெடிெம் சிவிறையினுள் ெந்தமர்ந்து
பைொண்டு 'ஐபயொ! தறலமுறைை்குத் தறலமுறை
உலகில் தொய் ை் குலத்தின் துன்பங் ைள் பபருகி
ெருகின்ைனபெ' என்று ைதறிை் குமுறிை் ைலங் குெது
பபொல் ஒரு பபொய் த் பதொை் ைம் - ஒரு பிரறமை் ைொட்சி -
புென பமொகினியின் ைண்ைளுை்கு முன்பு பதரிந்து
மறைந்தது. புென பமொகினி தன் ெசமிழந்த
நிறலயில் அந்த ஒரு ைணம் உடபலங் கும் பரவி
நின்ை எல் றலயை் ை பரெசத்தினொல் என்ன
பசய் கிபைொபமன்ை நிறனபெயன்றி இரண்டு
றைைளும் பமல் எழுப் பிை் றைகூப் பி
ெணங் குெதை் குத் தயொரொகி விட்டொள் .

'ஆைொ! எெ் ெளவு விந்றதயொன பரந்த மனம்

இெருை்கு ெொய் த்திருை்கிைது? உலைத்தில்
முை்ைொல் ெொசிப் பபருை்கு தங் ைள் பசொந்தத்
துன்பத்றத எண்ணி ெருந்துெதை் பை பநரமில் றல.
ைொல் ெொசிப் பபருை்குத் துன்பங் ைபள நிரந்தரமொைப்
பழகிவிட்டதொல் அெை் றைபய இன்பங் ைளொை
எண்ணிச் சிரித்துை் பைொண்பட ெொழப் பழகி
விட்டொர்ைள் . ைண்ைளின் பொர்றெை்கு இெர்
பொண்டிமொபதவி மட்டும் தொன். ைருறணயின்
பொர்றெயில் இெர் உலைமொபதவி! நொட்றடயும் ,
மைறனயும் , ைண்ணீறரயும் அடை்கிை் ைொை்ை
முடியொத சூழ் நிறல. உலைத்றதபய துன்பமின்றிை்
ைொை்ை பெண்டுபமன்ை ஆெல் . உண்றமை்ைொை அழுது
உயர உயரப் பபொகும் உலைளொவிய மனம் , இந்த
மனம் ?... இது மனிதப் பபண்ணின் மனமில் றல!'
பதய் ெப் பபண்ணின் மனத்பதொடும் மனிதத் தொயின்
உடபலொடும் அந்தச் சமயத்தில் புென பமொகினியின்
ைண்ைளுை்குத் பதொன்றினொர் மைொரொணி.

"தொபய! உணறெை் கூட முடித்துை் பைொள் ளொமல்

அரண்மறனயிலிருந்து கிளம் பினீர ்ைள் .
சுசீந்திரத்திலிருந்து பநபர அரண்மறனை்பை திரும் பி
விடலொபமன்று எண்ணியிருந்பதன். தொங் ைபளொ
திடீபரன்று ைொந்தளூர் மணியம் பலத்துை்குப்
புைப் பட்டு விட்டீர்ைள் " என்று ெண்ணமைள்
ைெறலபயொடு வினவினொள் .

"உணவுை்பைன்ன? எங் கும் கிறடை்ைை் கூடியதுதொன்.

நிம் மதிறய அல் லெொ நொன் பதடிை் பைொண்டு
பபொகின்பைன். திரும் பத் திரும் பை் ைட்டுை்குள்
அறடபடும் பைறெறயப் பபொல் மறுபடியும் நொன்
அரண்மறனை்குள் பபொய் அறடபட்டுை்
பைொண்டிருை்ை என் மனம் ஒப் ப மொட்படன்
என்கிைபத! ஆசிரியர், பெழை்ைனிெொயர்
பபொன்ைெர்ைள் அரண்மறனயில் ெந்து
தங் கியிருந்தொர்ைள் . அெர்ைளும் திரும் பிச் பசன்று
விட்டொர்ைள் . என்பனொடு உடன் இருப் பதொைச்
பசொல் லிை் பைொண்டிருந்தொள் அந்தப் பபண்
விலொசினி. அெளும் திடீபரன்று தந்றதபயொடு
புைப் பட்டுப் பபொய் விட்டொபள. ெல் லொளபதெனின்
தங் றைை்கு என்னிடம் பசொல் லிை் பைொள் ெதை் குை் கூட
பநரமில் றல பபொலிருை்கிைது. அெளும்
பபொய் விட்டொள் . மனம் விட்டுப் பபசுெதை் கு யொர்
இருை்கிைொர்ைள் அரண்மறனயில் ? ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்துை்குப் பபொய் நிம் மதியொை இரண்டு
நொட்ைள் தங் கிவிட்டுை் பைொஞ் சம் பமதுெொைத்தொன்
திரும் பிப் பபொைலொபம. இப் பபொது என்ன அெசரம் ?"

"அெசரம் இல் றல? ஆனொல் நொம் கூடியெறரயில்

யொருை்கும் பதரியொமல் புைப் பட்டிருை்கிபைொபம
என்று தொன் ைெறலப் படுகிபைன்."

"ஒரு ைெறலயும் உனை்கு பெண்டொம் . பபசொமல்

என்பனொடு ெொ!"

ைண்ைறளத் துறடத்துை் பைொண்டு அழுெறத

நிறுத்தி விட்டு மைொரொணி இெ் ெொறு உறுதிபமொழி
கூறியதும் புென பமொகினி அறமதியறடந்தொள் .

மைொரொணிறயயும் , ெண்ணமைறளயும் சுமந்து

பைொண்டு அந்தப் பல் லை்கு அப் படிபய ைொந்தளூறர
அறடெதை் குள் பநயர்ைளுை்கு ஒருெொறு ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்றதப் பை் றியும் அறிமுைப்படுத்தி
றெத்துவிடுகிபைன்.

பல் லொயிரங் ைொலத்துப் பபபரல் றலெறர பரவிை்

கிடை்கும் தமிழை ெரலொை் றுப் பபருை்கில் தமிழ்
மூபெந்தர்ைளிை் சிைப் பபய் திய எெரும்
ைொந்தளூருடன் பதொடர்புை் றிருப் பர். எந்த மைொ
மன்னனுறடய பமய் ை் கீர்த்தியும் ைொந்தளூர்ச்
சொறலயில் ைலமறுத்தருளிய பபருறமறயப் பறை
சொை் ைத் தெறியதில் றல. எத்தறன முறைைள்
பதொல் வியறடந்தொலும் பொண்டியறன எதிர்த்துை்
ைொந்தளூறர பென்றிடும் ஆறசறய எெரும் விடத்
தயொரொயில் றல. இெ் ெொறு மன்னொதி மன்னர்ைளின்
ஆறசைறள ெளர்ை்கும் அழகுை்கு ைனெொைத்
பதன்பொண்டி நொட்டில் இலங் கி ெந்தது ைொந்தளூர்.

'பசருெல ரொனதொனை் சிந்தியொர் பபொலும்

மருெலரொய் ெொள் மொைன் சீைை் - ைருவிறள
ைண்பதொை் ை ெண்டரெம் ைொர் பதொை் று
ைொந்தளூர்
மண்பதொை் ை பெந்தர் மனம் .'

சொறல என்றும் , ைொந்தளூர்ச் சொறல என்றும் இபத

இடத்துை்கு பெறு பபயர்ைள் ெழங் கும் .
இரொசசிம் மனின் தந்றத பரொந்தை பொண்டியனுறடய
ைொலத்தில் விழிஞத்றதயும் , ைொந்தளூறரயும் பசர
மன்னனிடமிருந்து றைப் பை் றினொர் பரொந்தை
பொண்டியர். மிை இறளஞரொயிருை்கும் ைொலத்திபல
முதல் முதலொைச் பசய் த ைன்னிப் பபொர்
ைொந்தளூரில் தொன் நிைழ் ந்தது. ைன்னிப் பபொர்
திருமணமொைொமல் இறளஞரொயிருந்த அெருை்கு ஒரு
ைன்னிறைறயபய அளித்து விட்டது. பசர மன்னன்
பரொந்தைனுை்குத் தன் மைறள மணம் முடித்துை்
பைொடுத்தொன். அந்தப் பபண்பண பட்டமகிஷியொய்
ெொனென்மொபதவி என்னும் பபயபரொடு பரொந்தைன்
ெொழ் வில் பங் கு பை் றினொள் . விழிஞத்தில் நிறையை்
ைடை் பபொர்ைறளச் பசய் து, பறைெர்ைள் ைப் பல் ைறள
அழித்து ெொறை சூடும் பபருறம பரொந்தைனுை்குை்
கிறடத்தது. அறதபயல் லொம் விடப் பபரிய பபருறம
அென் ைொந்தளூரில் திருத்தியறமத்து நிறுவிய
மணியம் பலபம ஆகும் .

இந்த மணியம் பலத்தில் ஆயிரத்பதட்டுப் பபர்

எல் லொை் ைறலைளிலும் ெல் லெர்ைளொை இருந்தொர்ைள் .
மறையெர்ைள் பபருபொபலொரும் , ைவிஞர்ைளும் ,
ைறலஞர்ைளும் , தர்ை்ை நியொய சொத்திரங் ைளில்
ெல் லெர்ைளுமொைச் சிலரும் ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்தில் இருந்ததனொல் பதன்பொண்டி
நொட்டின் பல் ைறலை் ைழைம் பபொன்றிலங் கி ெந்தது
இது. பெழை்ைனிெொயர் இந்த மணியம் பலத்தின்
அைங் ைொெலரொைவும் , அதங் பைொட்டொசிரியர் ைறல,
ைல் வி, தமிழ் பபொன்ை அறிவுத் துறைைட்குை்
ைொெலரொைவும் பபொறுப் பபை் றிருந்தனர்.

அபதபபொல் திருநந்திை் ைறரயிலும்

குழித்துறையொை் ைங் ைறரயில் திருச்பசரண
நைரிலும் சமணர்ைளின் ைலொசொறலைள் இருந்தன.
அெை் றையும் பரொந்தைன் ஆதரித்தொன். ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்திலிருந்து மறையெர்ைளும் அை
நூலொசிரியர்ைளும் மிை உயர்ந்த ைருத்துை்ைறளை்
ைல் லில் பசதுை்ைச் பசய் து நொட்டின் பல
பகுதிைளிலும் அை்ைை் ைறள நடுவித்தனர்.
ைொந்தளூரில் மரங் ைளும் , பசடி பைொடிைளும் ,
மலர்ெனங் ைளும் நிறைந்த அை் புதமொன இயை் றைச்
சூழலின் நடுபெ மணியம் பலம் அறமந்திருந்தது.
இந்த மணியம் பலத்தில் இருந்த ஆயிரத்பதட்டு
மறையெர்ைளும் , பிைரும் பபொட்டி பபொைொறம,
புலறமை் ைொய் ச்சலின்றி ஒை் றுறமயொை இருை்ை
பெண்டுபமன்பதில் பரொந்தைனுை்கு அை்ைறை
அதிைமொயிருந்தது.

திருச்பசரணத்துச் சமணர்ைளும் தங் ைள் ைலொசொறல

மூலம் பபரிய ைொரியங் ைறளச் சொதித்தனர்.
பதய் ெங் ைளின் பைொவில் ைள் பல இருந்தன பபொல்
அறிவின் ஆலயங் ைளொை மணியம் பலமும் பிைவும்
விளங் கி ெந்தன.

எனபெ, மைொரொணியொகிய ெொனென்மொபதவி

தொணுமொலய விண்ணைரபமன்னும் சுசீந்திரம்
பதெொலயத்றதத் தரிசனம் பசய் த பின்
அறிெொலயமொகிய மணியம் பலத்துை்குப் புைப் பட்டது
மிைவும் பபொருத்தமும் ஆகிவிட்டது.

பெழை்ைனிெொயர் முதலியெர்ைளும் கூட அன்று

அதிைொறலயில் தொன் அரண்மறனயிலிருந்து அங் பை
திரும் பி ெந்திருந்தொர்ைள் . யொருை்கும் பதரியொமல் ,
யொரும் எதிர்பொரொத பபொது அப் படித் திடீபரன்று
மைொரொணி அங் பை ெருெொர் என்று எெரும்
நிறனத்திருை்ை முடியொது. சுசீந்திரத்திலிருந்து
புைப் பட்ட சிவிறை ைொந்தளூர் மணியம் பலத்றத
அறடயும் பபொது மொறல மயங் கி இருள் சூழத்
பதொடங் கியிருந்தது.

இயை் றையின் அழைொன பசுறமை் பைொலத்தின்

நடுபெ தீப ஒளியில் அறமதியொைை் ைொட்சியளித்தது
மணியம் பலம் . பகுதி பகுதியொைப் பிரிந்திருந்த
அந்தப் பபரம் பலத்தில் ஒெ் பெொரு பகுதியிலிருந்தும்
ஒெ் பெொரு ெறைை் ைறலறயை் ைை் பிை்கும் ஒலி
பைட்டுை் பைொண்டிருந்தது. ஒருபுைம் மறை பயொலி,
இன்பனொரு புைம் பதொல் ைொப் பியம் முதலிய
இலை்ைண நூல் ைளின் விரிவுறர, பெபைொர் பகுதியில்
பொதச் சிலம் புைள் குலுங் கும் நொட்டிய ஒலி, இறசை்
குரல் ைளின் இனிறம - எல் லொ ஒலிைளுமொைச் பசர்ந்து
பெறு ெறையில் அந்த இடத்தின் அறமதிறயத்
பதளிவுபடுத்தின.

சிவிறைறய விட்டு இைங் கி மணியம் பலத்துை்குள்

நடந்தனர் மைொரொணியும் , புென பமொகினியும் .

"நொன் முன்னொல் ஓடிப் பபொய் த் தங் ைள் ெரறெப்

பெழை்ைனிெொயருை்கு அறிவித்து விடுகிபைன்" என்று
சிறிது விறரெொை முன்னொல் நடை்ை முயன்ை புென
பமொகினிறயத் தடுத்து நிறுத்தினொர் மைொரொணி.

"நமை்குை் ைொல் இருை்கிைது. நொபம நடந்து

பசல் லலொம் . அெரெர் ைடறமைறள அந்தந்த
பநரத்துை்கு ஒழுங் ைொைச் பசய் து பைொண்டிருை்கும்
இந்தை் ைறலை்பைொயிலில் இப் பபொது நீ பபொய் என்
ெரறெை் கூறினொல் இங் குள் ள அத்தறன
மறையெர்ைளும் , ைறலஞர்ைளும் , மொணெர்ைளும் ,
ஆசிரியர்ைளும் பரபரப்பறடந்து என்றன
ெரபெை் பதை் கு ஓடி ெந்து வீண் கூட்டம்
பபொடுெொர்ைள் . அந்த ஆடம் பர ஆரெொரத்றத
எதிர்பநொை்கி நொன் இங் கு ெரவில் றல."

புென பமொகினி பதில் பசொல் ல ெொயின்றி உடன்

நடந்தொள் . மணியம் பலத்தில் யொருபம இெர்ைள்
உள் பள ெந்தறதை் ைெனிை்ைவில் றல.

தர்ை்ை நியொய சொத்திரங் ைறளயும் , சமய

நூல் ைறளயும் ைை் பிை்கும் ஒரு பகுதிை்கு அருபை
ெந்ததும் மைொரொணியும் , புெனபமொகினியும்
நின்ைொர்ைள் . அங் பை ஒரு முதுபபரும் புலெர்
மணியம் பலத்றதச் பசர்ந்த சீடர்ைறளத் தம் றமச்
சுை் றிலும் உட்ைொர றெத்துை் ைை் பித்துை்
பைொண்டிருந்தொர். அதில் சில ெொர்த்றதைள்
உள் ளத்றதத் பதொடபெ, தொம் நிை் பது பதரியொமல்
மறைந்து நின்று பைட்ைத் பதொடங் கினொர் மைொரொணி.

"துன்பங் ைள் குறைெதை் கு எறதயும் இழை்ைத்

துணிகின்ை மனம் பெண்டும் . 'இது பெண்டும் , அது
பெண்டும் ' என்று ஆறசறய ெளர்த்துை் பைொண்டு
பபொகிைெறனை் ைொட்டிலும் எதுவுபம
பெண்டொபமன்று மனத்றதை் ைட்டுகிைென் பபரிய
பசல் ென். பெண்டொறமறயப் பபொன்ை சிைந்த
பசல் ெம் பெறில் றல. எந்தப் பபொருறள அறடய
பெண்டுபமன்று ஆறசப்படுகிபைொபமொ அந்தப்
பபொருள் ைறள விரும் புெதொல் , பபறுெதொல் ெரும்
துயரங் ைள் நமை்கு இல் றல.

"யொதனின் யொதனின் நீ ங் கியொன் பநொதல்

அதனின் அதனின் இலன்."

"மொணெர்ைபள! சமயபநறி ஒப் புை் பைொண்ட

ெொழ் ை்றை இதுதொன். இதுபெ தெம் " என்று மூதறிஞர்
கூறி முடித்தொர்.

'எறதயும் இழை்ைத் துணிகின்ை மனம் பெண்டும் .'

மைொரொணி தமை்குள் பமல் லை் கூறிை் பைொண்டொர்
அந்த ெொை்கியத்றத. விளை்றைை் ைண்டவுடன் மொயும்
இருள் பபொல் பநடுபநரமொை மனத்றத ெறதத்துத்
துன்புறுத்திை் பைொண்டிருந்த ஏபதொ ஒன்றை அந்த
முதுபபரும் புலெர் கூறிய திருை்குைள் ைருத்து
நீ ை்கிவிட்டது பபொலிருந்தது. "புென பமொகினி ெொ...
நொம் அரண்மறனை்பை திரும் பிப் பபொய் விடலொம் ."
இெ் ெொறு கூறிவிட்டு இருளில் மறைந்து நின்று
பைொண்டிருந்த மைொரொணி புைப் பட்ட பபொது புென
பமொகினிை்கு ஒபர ஆச்சரியமொகிவிட்டது.
மைொரொணியின் மனம் ஒரு நிறலயில் நிை் ைொமல்
ஏபதொ ைொரணத்தொல் அறல பொய் ந்து
பைொண்டிருை்கும் பபொலுபமன்று அெளுை்குத்
பதொன்றியது.

"இரண்டு நொட்ைள் இங் பை நிம் மதியொைத் தங் கி

விட்டுப் பபொை பெண்டுபமன்று கூறினீர ்ைபள!
இப் பபொது உடபன புைப் பட பெண்டுபமன்கிறீர்ைபள?
சுசீந்திரத்திலிருந்பத அரண்மறனை்குத்
திரும் பியிருந்தொல் இதை் குள் பபொய் ச்
பசர்ந்திருை்ைலொபம?" என்று பமல் லிய குரலில்
மைொரொணிறயை் பைட்டொள் ெண்ணமைள் .

"பபண்பண! அப் பபொது அப் படித் பதொன்றியது,

பசொன்பனன். இப்பபொது இப் படித் பதொன்றுகிைது,
பசொல் கிபைன். இரண்டு நொட்ைள் இந்த
மணியம் பலத்தில் தங் கி என்பனன்ன பதரிந்து
பைொண்டு நிம் மதி அறடய பெண்டுபமன்று எண்ணி
ெந்பதபனொ அந்த நிம் மதி இரண்டு ைணங் ைளில்
இந்தப் புலெரின் பசொை் ைளில் கிறடத்துவிட்டது."

"பபொகுமுன் பெழை்ைனிெொயறரப் பொர்ை்ை

பெண்டுமல் லெொ?"

"யொறரயும் பொர்ை்ை பெண்டொம் ! யொருை்கும்

பதரியொமல் நொம் திரும் பி விடுபெொம் !"

ஓறசப் படொமல் திரும் பிச் பசன்று, ெந்தது பபொலபெ

பெளிபயறினொர்ைள் அெர்ைள் . மணியம் பலத்தின்
ெொயிலில் அலுத்துப் பபொய் உட்ைொர்ந்திருந்த
பல் லை்குத் தூை்குபெொர் ைறளப் றபயும்
பபொருட்படுத்தொமல் புைப் பட்டு விட்டொர்ைள் . இருளின்
நடுபெ ஒளி நிறைந்த மனத்பதொடு மைொரொணியின்
பயணம் பதொடர்ந்தது.
--------------

18. வீைை் திருக் கூட்டம்

அரண்மறனத் பதொட்டத்து மொமரத்தடியில்

யொருை்கும் பதரியொமல் தங் றை பைெதிறயச்
சந்தித்து விட்டுச் பசன்ை தளபதி ெல் லொளபதென்
பநபர பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்துை்குப் பபொய்
ஏை் பொடுைறளை் ைெனிை்ைத் பதொடங் கி விட்டொன்.

அன்று ெறர உண்பதும் , உைங் குெதும் ,

விறளயொட்டொன பபொழுது பபொை்குைளில்
ஈடுபடுெதுமொை இருந்த ஐந்நூறு பத்திப்பறட
வீரர்ைளுை்கும் தளபதியின் ெரவு சுறுசுறுப் பூட்டியது.
விறரெொைவும் , தீவிரமொைவும் தளபதி பசய் யும்
ஏை் பொடுைறளை் ைெனிை்குமுன் அந்தப்
பிரம் மொண்டமொன பறடத்தளத்தில் ஒெ் பெொரு
பகுதிறயயும் சை் பை சுை் றிப் பொர்த்து விடலொம் .

பதன் பொண்டி நொட்டின் அறிவுை்கு முன்மொதிரியொை

இறடயொை் று மங் ைலத்றதச் சுட்டிை்
ைொட்டலொபமன்ைொல் ஆண்றமை்கு முன்மொதிரியொைை்
பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்றதத் தொன் பசொல் ல
பெண்டும் . பல் ெறைப் பபரும் பறடைளும் ,
பறடை்ைருவிைளும் ஆயுதச் சொறலைளும் நிறைந்த
பறடத் திருமொளிறை அது. தமிழ் நொட்டுப் பபொதுெொன
பறடவீரர்ைள் தவிர பமொைர், மழெர், யெனர் பபொன்ை
சிைப் புப் பிரிவினரொன வீரர்ைளும் அங் கு
இருந்தொர்ைள் .

யொறன, குதிறர, பதர்ைள் உட்பட எல் லொப்

பறடவீரர்ைளும் அணிெகுத்து நிை் பதை் பைை் ை
பபரும் பரப் புள் ள திைந்தபெளி முை் ைம் தொன்
பறடத்தளத்தின் முை்கியமொன இடம் .

அபதொ, சிை் ப பெறலப் பொடு மிை்ை

பளிங் குபமறடயின் பமல் குன்று பபொல் பபரிய
முரசம் ஒன்று ெொர்ைளொல் இறுை்கிை் ைட்டப் பட்டு
விளங் குகிைபத, அது ஒலிை்ைப் பட்டொல் அந்த முை் ைம்
பறடைளொல் நிரம் பி ெழியும் .

யொறனைள் பிளிறும் ஓறச, குதிறரைளின்

ைறனப் பபொலி பறடத்தளத்தில் எப் பபொதும் பைட்டுை்
பைொண்பட இருை்கும் . பறடறயச் பசர்ந்த
யொறனைளுை்கும் குதிறரைளுை்கும் தனித் தனிபய
பைொட்டங் ைள் அங் கிருந்தன. பபொருை்குரிய பதர்ைள்
ஒருபுைம் ெரிறசயொை அழைொை இலங் கின.
அங் கிருந்த பபரிய ஆயுதச்சொறலை்குள் பைொறழைள்
நுறழந்தொல் மயை்ைம் பபொட்டுத் தறலசுை் றி விழுந்து
விட பெண்டியதுதொன். அப் பப்பொ! மனிதனுை்கும்
மனிதனுை்கும் பறை ஏை் பட்டொல் ஒருெருை்பைொருெர்
பபொரிட்டுை் பைொள் ெதை் கு எத்தறன ைருவிைள் .
ஒளியுைத் தீட்டிச் பசம் றம பசய் யப்பட்ட ெொள் ைள்
பல் லொயிரை்ைணை்கில் குவிந்து கிடை்கின்ைன.
பெல் ைள் , ஈட்டிைள் , வில் , அம் பைொத் தூணிைள் ,
பைடயங் ைள் , இரும் புை் ைெசங் ைள் இன்னும்
எத்தறனபயொ ெறைப் பபொர்ை் ைருவிைள் குன்று
குன்ைொைை் குவிை்ைப் பட்டு நிறைந்திருை்கிைது
பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்தின் ஆயுதச்சொறல.

எல் லொை் பைடயங் ைளிலும் அெை் றை எதிர்த்துப்

பிடிை்கும் பை்ைத்துை்குப் பின்னொல் இருந்த குழியில்
ஒரு சிறு ைண்ணொடி பதிந்திருந்தது. பைடயத்றதப்
பிடித்துை் பைொண்டு பபொர் புரியும் பபொது முறையை் ை
விதத்தில் எெபரனும் பின்புைமொைத் தொை்ை ெந்தொல்
அதில் பதிந்திருை்கும் ைண்ணொடியின் மூலம்
பபொரிடுபென் அறதத் பதரிந்து பைொள் ெொன்.
வீரர்ைளின் ெசதிை்ைொை இந்தப் புதிய நுணுை்ைத்றத
அறிந்து பைடயத்தில் பபொருந்தியிருந்தனர்.

பபொர் வீரர்ைள் முழை்கும் துடி, பறை, பைொம் பு, ெறள,

ெயிர் முதலிய பபொர்ை்ைொல ெொத்தியங் ைளும்
பைொட்டொை் றுப் பறடை்பைொட்டத்தில் குறைவின்றி
இருந்தன. யொறனைளுை்குப் பபொர்த்தும் ,
முைபொடங் ைளும் , அெை் றை அடை்கும்
அங் குசங் ைளும் , அெை் றின் பமல் றெை்கும்
அம் பொரிைளும் ஒருபுைம் பபருகிை் கிடந்தன.
குதிறரைறள அலங் ைரிை்கும் பநை் றிப் பட்டங் ைளும் ,
ைடிெொளங் ைளும் , பசணங் ைளும் மை் பைொர் புைம்
நிறைந்திருந்தன. ைல் பதொன்றி மண் பதொன்ைொை்
ைொலத்பத ெொபளொடு முன் பதொன்றி மூத்த
குடிப் பபருறம அந்தப் பபரும் பறடச் சொறலயின்
ஆயுதங் ைளில் விளங் கிை் று.

'எத்தறன பபொர்ைளில் எத்தறன வீரர்ைளுறடய

தறசறயத் துறளத்துை் குருதிறயை் குடித்திருை்கும்
இந்த ஆயுதங் ைள் ? இன்னும் எத்தறன பபொர்ைளில்
அப் படிச் பசய் ய இருை்கின்ைனபெொ? மண்றணை்
ைொப் பதை் குச் சில பபொர்ைள் . மண்றணப்
பறிப் பதை் குச் சில பபொர்ைள் . பபண்றணை்
ைொப் பதை் குச் சில பபொர்ைள் . பபண்றணப்
பறிப் பதை் குச் சில பபொர்ைள் . பபொர் பசய் யத் பதரிந்த
நொளிலிருந்து ஆயுதங் ைள் புதிது புதிதொை ெந்தன.
ஆயுதங் ைள் புதிது புதிதொை ெந்த நொளிலிருந்து
பபொர்ைளும் புதிது புதிதொைப் புதுப் புதுை்
ைொரணங் ைளுை்ைொை உண்டொகிவிட்டன.

தளபதி ெல் லொளபதென் அன்று பறடத்தளத்துை்கு

ெந்த பபொது அங் கிருந்த எல் லொப் பிரிவுைளிலும்
பரபரப் பும் பெைமும் உண்டொயின. பமல் மொடத்தில்
பைொட்றடயின் உயரமொன பைொடி மரம்
அறமந்திருந்த பமறடயில் ஏறி நின்று பொர்த்தொல்
பரிமொளிறை (குதிறரைள் இருை்குமிடம் ) ைரிமொளிறை
(யொறனைள் இருை்குமிடம் ) உட்பட யொவும் நன்ைொைத்
பதரியும் . வீரர்ைறளயும் பறடத் தறலெர்ைறளயும்
ஒன்று கூட்டி நிறலறமறய விளை்கி ஏை் பொடுைள்
பசய் ெதை் ைொை அங் பை ெந்திருந்த தளபதி பைொடி
மரத்து பமறடயில் ஏறி நின்று பைொண்டு அன்று தொன்
புதிதொைப் பொர்ை்கிைெறனப் பபொல் அந்தப்
பறடத்தளத்தின் பமொத்தமொன பதொை் ைத்றதப்
பொர்த்தொன். பறடத்தளபம ஒரு சிறிய நைரம் பபொல்
ைொட்சியளித்தது.

'பதன் பொண்டி நொட்றடயும் , மைொரொணிறயயும்

ைொப் பொை் றும் விதியின் ெலிறம இந்தப் பறடை்
பைொட்டத்திலும் இதில் நொன் பசய் யப் பபொகிை
ஏை் பொடுைளிலும் அடங் கியிருை்கின்ைன. ஆனொல்
தம் முறடய மூறளயிலும் சிந்தறனைளிலும்
அடங் கியிருப்பதொை மைொமண்டபலசுெரர்
நிறனத்துை் பைொண்டிருை்கிைொர் என்று அறதை்
ைொணும் பபொது ஒரு நிறனவு அென் மனத்தில்
உண்டொயிை் று. மைொமண்டபலசுெரர் இல் லொத
இடத்தில் அெறரப் பை் றி அசூறயயும் , ைொழ் ப்பும் ,
ைொய் ச்சலும் தன்மனத்தில் உண்டொெறத அெனொல்
தடுை்ை முடியவில் றல. ஆனொல் அெறர பநரில்
பொர்த்து விட்டொபலொ பயம் , அடை்ைம் , பணிவு எல் லொம்
அெறனயும் மீறி அெனிடத்தில் ெந்து பபொருந்திை்
பைொண்டு விடுகின்ைன. துணிந்து ஓரிரு முறை
அெறர சந்தித்துப் பபசியிருை்கிைொபனன்ைொலும்
அெ் ெொறு பபசி முடிந்த பின் 'ஏன் பபசிபனொம் ' என்று
தன்றன பநொந்து பைொண்டிருை்கிைொன். ஆழமும்
அழுத்தமும் நிறைந்த அெருறடய ைண்ைளின் முன்
அென் தனை்குத் தொபன சிறு பிள் றளயொய் ப்
பபொய் விடுெொன். அெருறடய பொர்றெை்கு முன்னொல்
அெனுை்கு உண்டொகிை தொழ் வு மனப் பொன்றமறய
அென் தவிர்ை்ை முடிெதில் றல. ைணெனின்
முைத்றதை் ைொணொத பபொது ஏை் பட்ட ஊடல்
அெறனப் பொர்த்து விட்டதுபம மறைந்துவிடும்
பலவீனமொன பபண் மனநிறலறயத்தொன் அெனுை்கு
உெறம கூை பெண்டும் .

அெருறடய ைட்டறளை்குத்தொன் அென்

கீழ் ப்படிந்தொன். அென் என்ன? மைொரொணிபய
அப் படித்தொபன? ஆனொல் எெருறடய ைண்ைளுை்கு
முன்னொல் அென் தறலகுனிெொபனொ, எெருறடபயொ
ைட்டறள அெறன ஆளுபமொ, எெருறடய அறிவு
அெறன மறலை்ை றெத்தபதொ, அெர் பமபலபய
அென் சந்பதைப் பட்டொன்; பபொைொறம பைொண்டொன்.
பிைருை்குத் பதரியொமல் அெர் நடெடிை்றைைறள
பநரிலும் , தன்றனச் சொர்ந்தெர்ைறளை் பைொண்டும்
இறடவிடொமல் ைண்ைொணித்தொன்.

பபரிய அரசன் அரண்மறனயின் ஒரு மூறலயில்

தூங் கிை் பைொண்டிருந்தொலும் அெனுறடய ஆை் ைலின்
ஒளியொல் அெனொல் ஆளப்படும் நொட்டின் பல ைொதப்
பரப் புை்குள் ளும் அென் ஆறணைள் , சட்டதிட்டங் ைள்
ஒழுங் ைொை நடப் பதை் குை் ைொரணம் என்ன? அென்
ஆளுமிடம் எங் கும் அெனுறடய ஆை் ைல் ஒளி
ைொை்கிைது.

'உைங் ைமொயினும் மன்னென் தன்பனொளி

ைைங் கு பதண்டிறர றெயைம் ைொை்குமொல் .'

ைைங் கு சிந்தொமணியொசிரியர் கூறிய பதொடர்தொன்

மைொமண்டபலசுெரறரப் பபொறுத்த மட்டில்
தளபதியின் தத்துெமொை இருந்தது.
மைொமண்டபலசுெரர் பதன்பொண்டி நொட்டின் மன்னர்
இல் றல. ஆனொல் இறடயொை் று மங் ைலத்திபலொ
அரண்மறனயின் ஒரு மூறலயில் இருந்து பைொண்டு
தம் எண்ணத்தின் ஒளியொல் நொடு முழுெதும் ைொத்துை்
ைண்ைொணிை்ை முடிகிைது. மந்திரெொதிைளுறடய
ைண் பொர்றெை்கு எதிரொளிறயை் ைட்டிவிடும் ஆை் ைல்
இருப் பது பபொல் அெரிடம் ஏபதொ ஒரு அதீத ஆை் ைல்
இருப் பதொைத் தளபதிை்குப் பட்டது. பைொட்டொை் றின்
மொபபரும் பறடத் தளத்தின் தறலெனொை இருந்தும்
மைொமண்டபலசுெரரின் அந்த ஈடு இறணயை் ை
சதுரப் பொட்டில் நொலில் ஒரு பங் குகூடத் தனை்கு
ெரவில் றலபய என்ை புறைச்சல் அெனுை்கு
உண்டொயிை் று.

ைண்ணுை்கு றமபயழுதும் எழுதுபைொறலத்

பதொறலவில் இருை்கும் பபொது ைண்ணொல் பொர்ை்ை
முடிகிைது. அபத எழுதுபைொலொல் றமதீட்டும் பபொது
ைண்ைளொபலபய அறதை் ைொண முடிெதில் றல.
மைொமண்டபலசுெரறரை் ைொணொத பபொது
பபொைொறமறயை் ைண்ட தளபதிை்கு அெறர பநரில்
ைண்டொல் அெரது பபருறமதொன் பதரிந்தது.

பைொடி மரத்து பமறடயில் நின்று பைொண்டு ைண்

பொர்றெயில் படுமிடம் ெறர பரவியிருை்கும்
அப் பபரும் பறடத்தளத்றதப் பொர்றெயிட்ட பபொதும்
மைொமண்டபலசுெரறரத்தொன் அென் நிறனை்ை
முடிந்தது. தன் சிந்தறன அத்தறன பபரிய
பறடத்தளத்றதயும் அந்த ஒபர ஒரு மனிதறரயும்
சமமொை நிறுத்துப் பொர்ப்பது ஏபனன்பை அெனுை்குப்
புரியவில் றல.

அபதொ! பூண் பிடித்த எடுப் பொன தந்தங் ைள் ஒளிரை்

ைருமறலைள் பபொல் நூை் றுை்ைணை்ைொன யொறனைள் ,
பெண்பட்டுப் பபொல் பளபளை்கும் பைொழுத்த உடல்
ெனப் புள் ள குதிறரைள் , பதர்ைள் - அெ் ெளறெயும்
ஆளும் அந்த வீரத் தளபதியும் ஒபர மனிதரின்
அறிெொனச் சுழறல நிறனை்கும் பபொது பைொஞ் சம்
நிறனவு துெளொமல் இருை்ை முடியவில் றல. உடலின்
ென்றமயொல் ெொழத் துடிை்கிைெனுை்கு
எப் பபொதொெது ஏை் பட்பட தீரபெண்டிய பசொர்வு இது.

பைொட்டொை் றிலுள் ள ஆயுதச் சொறலயில் இருந்தது

பபொல் முன்பு நொன் இறடயொை் று மங் ைலத்து
விருந்தினர் மொளிறையில் தங் கின இரவில் அதன்
அடியில் ைண்ட பொதொள மண்டபத்தில்
மைொமண்டபலசுெரர் ஆயுதங் ைள் பசர்த்துை் குவித்து
றெத்திருந்தறத நிறனவுபடுத்திை் பைொண்டொன்
ெல் லொளபதென்.

மனத்தில் நிைழும் பபொரொட்டத்துை்கு ஓர் ஏை் பொடும்

பதொன்ைொமல் நொட்டுை்கு ெரப் பபொகும்
பபொரொட்டத்றதத் தொங் ை பெண்டியறதச்
பசய் ெதை் ைொைை் பைொடி மரத்து பமறடயிலிருந்து
கீழிைங் கிப் பறட முை் ைத்துை்கு ெந்தொன் அென்.
ஐநூறு பத்தி (பத்திபயன்பது குறிப் பிட்ட
பதொறையினறரை் பைொண்ட பறடயணி) வீரர்ைளின்
சிறு தறலெர்ைளும் முரசபமறடறயச் சுை் றி நின்று
பைொண்டிருந்தனர். அெர்ைள் தன்றன ெணங் கி
ெரபெை் ை ெரபெை் றப ஏை் றுத் தளபதி பறடைறள
முை் ைத்தில் அணிெகுத்து நிறுத்த பெண்டுபமன்று
ைட்டறளயிட்டொன்.

ைட்டறள பிைந்த அடுத்த ைணம் ஊழிை்ைொலப்

பபரிடிைள் ஏைைொலத்தில் முழங் கிச் சொடுதல் பபொல்
அந்தப் பபரும் முரசு முழங் கியது. நொன்கு பை்ைமும்
பநடுந்தூரத்துை்குப் பரந்திருந்த பறடை்பைொட்டத்துப்
பகுதிைளில் எல் லொம் அம் முரபசொலி பைட்டது.
பை்ைத்துை்கு ஒருெரொை இருபுைமும் நின்று பைொண்டு
அந்த முரறச முழை்கிய வீரர்ைள் றை ஓயுமட்டும்
முழை்கினர்.

அறர நொழிறைை்குள் அந்த முை் ைம் பத்தி பத்தியொை

அணிெகுத்த வீரர்ைள் திருை்கூட்டத்தொல்
நிறைந்துவிட்டது. முரச முழை்ைம் நின்ைதும் அறமதி
சூழ் ந்தது. ஆயிரை்ைணை்ைொன வீரர்ைள் அணிபபை் று
நிை் கும் அந்தப் பறடபெள் ளத்தில் ஊசி விழுந்தொல்
கூட ஓறச பைட்கும் , அெ் ெளவு நுண்ணிய அறமதி
பரவி நின்ைது. முரசு பமறடயில் அெர்ைளின் சிறு
தறலெர்ைபளொடு ஏறி நின்று பைொண்டு பறடைறள
நிதொனித்துப் பொர்த்தொன் தளபதி ெல் லொளபதென்.

பசொழனுை்கும் , அெபனொடு பசர்ந்திருை்கும் ெடதிறச

அரசர்ைளுை்கும் உள் ள பறடைளின் பமொத்தமொன
பதொறைறய மனம் அனுமொனித்துை் பைொண்டபடி
ஒப் பு பநொை்கித் தன் ைண்பணதிர் நிை் கும் பறடப்
பரப் பபொடு இறண பொர்ை்ை முயன்ைொன் அென்.
இறண பபொருந்தவில் றல. ஏதொெது பெளியிலிருந்து
பறட உதவி கிறடத்தொபலொழியத் பதன்பொண்டிப்
பறட ெடதிறசப் பபரும் பறடைளின் கூட்டணிறயச்
சமொளிை்ைப் பபொதுமொனதொை இருை்ைொபதன்று அென்
மதிப் பில் பதொன்றியது. தன்றனச் சூழ் ந்து பைொண்டு
நின்ை அணித் தறலெர்ைறள பநொை்கி அென் ஆபெச
உணர்ச்சிபயொடு பபசலொனொன்:

"நண்பர்ைபள! பெை் றியும் , பதொல் வியுமொைப் பல

பபொர்ைளில் அனுபெப்பட்டுள் ள நொம் இப் பபொது
மறலப் பு அறடய பெண்டிய நிறலயில்
இருை்கிபைொம் . ெடை்பை பசொழப் பபரரசின் பறட
பபரிது. அபதொடு பைொடும் பொளூர்ப் பறட, கீறழப்
பழுவூர்ப்பறட ஆகிய சிறுபறடைளும் ஒன்று பசரப்
பபொகின்ைன. ஐந்து அரிய திைறமசொலிைள்
ஒன்றுபட்டுை் கூட்டுப் பறட அணியொை அது
அறமயலொம் . பசொழ பைொப் பரபைசரி பரொந்தைனும் ,
பைொடும் பொளூரொனும் , கீறழப் பழுவூர் ைண்டன்
அமுதனும் , பரதூருறடயொனும் , அரசூருறடயொனும்
ஒெ் பெொரு ெறையில் பபொர் அனுபெம் மிகுந்தெர்ைள் .
அெர்ைள் ஒன்றுபட்டுை் கூட்டொைப் பறடபயடுை்கும்
இந்தப் பபொறர ென்மம் பொரொட்டிை் பைொண்டு
பசய் யப் பபொகிைொர்ைள் .

"நொம் எல் லொருபம ைடறமயிை் ைருத்துள் ள வீரர்ைள்

தொம் . பபொர் பசய் து மொர்பிை் புண்ைறளப் பபைொத
நொட்ைபளல் லொம் நம் ெொழ் ை்றையிபல பயனை் றுை்
ைழிந்த நொட்ைபளன்று ைருதுபெர்ைள் தொம் .
ைண்ைளுை்கு பநபர பெறல ஓங் கினொல் இறமைள்
மூடினும் அறதபய பதொல் வியொை எண்ணி
நொணப் படும் அளவுை்குத் தன்மொனமும் ,
மைப் பண்புள் ள மைொவீரர்ைளும் நம் மில் அபநைர்
இருை்கின்ைனர்.

"பைொை் றை, ைரெந்தபுரம் பகுதிைளில் ெடதிறசயரசர்

மறைமுைமொை நடத்திய குழப்பங் ைறளை் பைொண்டு
விறரவில் பறடபயடுப் பு நிைழலொபமன்ை பயம்
ஏை் பட்டிருை்கிைது. ைரெந்தபுரத்துை் பைொட்றடயில்
பபரும் பபயர்ச் சொத்தனிடமுள் ள பறடயும்
தயொரொைபெ இருை்கிைது. ெடை்கு எல் றலயில் பபொர்
பதொடங் கும் என்ை தைெல் உறுதிப் பட்டவுடன் எந்தை்
ைணத்திலும் நமது பபரும் பறட ெடை்பை புைப் படத்
தயொரொயிருை்ை பெண்டும் . இப் பபொது
ெடை்பையிருந்து ஒை் றுறமயொைச் பசர்ந்து
பறடபயடுை்கும் இந்த ெடதிறசயரசர்ைள் முன்பு
தனித்தனியொைப் பபொர் பசய் த பபொது நொம்
பலமுறைைள் பெை் றி பபை் றிருை்கிபைொம் . ஆனொல்
அப் பபொபதல் லொம் குமொரபொண்டியர் உடனிருந்து
பபொருை்குத் தறலறம தொங் கியதனொல் நமை்கு
உை் சொைமும் , நம் பிை்றையும் இருந்தன. இப் பபொபதொ,
குமொரபொண்டியரும் நம் முடன் இல் றல. ஒரு பெறள
பபொர் பதொடங் கும் நொள் நீ டித்தொல் அெர் ெந்து
விடலொம் . உறுதி இல் றல. ெந்தொல் நமது
நல் விறனயொகும் .

"எப் படியிருப் பினும் குறைபெொ, நிறைபெொ நமது

அெநம் பிை்றைைள் மைந்து ஊை்ைபமொடு பபொரில்
ஈடுபடுகிை வீரம் நம் றம விட்டு ஒரு பபொதும்
பபொய் விடொது. என்றனப் பபொறுத்தெறரயில் இந்த
நொட்டுை்ைொை என் உயிறரை் பைொடுை்ை எந்த
விநொடியும் நொன் தயொரொயிருை்கிபைன்.
பசஞ் பசொை் றுை் ைடனும் , பசய் நன்றிை் ைடனும்
பட்டிருை்கிபைொம் நொம் . இந்தப் பபொரில் எெ் ெளவு
ஊை்ைத்பதொடு நீ ங் ைள் ஈடுபடுவீர்ைபளன்பறத
இப் பபொது நீ ங் ைள் பசய் யும் வீரப் பிரமொனம் மூலமும்
சூளுறர மூலமும் நொன் அறியப் பபொகின்பைன்"
என்று பசொல் லி நிறுத்தினொன் தளபதி.

அென் பபச்சு நின்ைது. வீரர்ைள் ெொறள உருவி

ெணங் கி வீரப் பிரமொணம் பசய் தனர்.
"பசஞ் பசொை் றுை் ைடன் ைழிப் பபொம் , பசய் நன்றி
மைபெொம் " என்ை சூளுறரை் குரபலொலி ைடல் ஒலி
பபொல் எழுந்தது.

தளபதி நின்று பைொண்டிருந்த முரசு பமறடை்கு பநபர

பறடை்பைொட்டத்தின் தறலெொயில் இருந்தது.
தை் பசயலொை ெொயிை் பை்ைம் பசன்ை பொர்றெ அங் பை
நிறலத்தது தளபதிை்கு. ஆபத்துதவிைள் தறலென்
குதிறரயில் ைனபெைமொை ெந்து இைங் கித் தன்றனத்
பதடிப் பறடை்பைொட்டத்துை்குள் நுறழெறதத் தளபதி
பொர்த்தொன். அென் மனத்தில் ஆெல் துள் ளி எழுந்தது.

------------

19. கருரண தவள் ளம்

ைொந்தளூர் மணியம் பலத்திலிருந்து இருளில்
புைப் பட்ட சிவிறைப் பயணம் பதொடர்ந்தது.
பல் லை்குத் தூை்குகிைெர்ைளுறடய துெண்ட
நறடறயயும் ெொடித் பதொங் கினொை் பபொல் இருந்த
புென பமொகினியின் முைத்றதயும் ைெனித்த பபொது
தொன் மைொரொணிை்குத் தொன் பசய் து விட்ட
பபருந்தெறு புரிந்தது.

தன் ஒருத்திபயொடு பபொைொமல் ைொறலயில்

புைப் பட்டதிலிருந்து அெர்ைள் ெயிை் றைை்
ைொயப் பபொட்டு விட்படொபம என்ை உணர்வு
அப் பபொதுதொன் அெர் பநஞ் சில் உறைத்தது.
அெருறடய மிை பமல் லிய மனம் ெருத்தமுை் ைது.
அரண்மறனயிலிருந்து சுசீந்திரத்துை்கும் ,
சுசீந்திரத்திலிருந்து ைொந்தளூருை்கும் ,
ைொந்தளூரிலிருந்து மீண்டும் அரண்மறனை்குமொை
பல் லை்குத் தூை்கும் ஆட்ைறள இழுத்தடித்து அறலய
றெை்கிபைொம் என்ை உணர்றெத் தொங் கிை்
பைொள் ளை்கூட முடியவில் றல.

'எனை்குத்தொன் ஏபதபதொ ைெறலைளில் பசிபய

பதொன்ைவில் றல பயன்ைொல் எல் பலொருை்குமொ அப் படி
இருை்கும் ? இபதொ இந்த ெண்ண மைளின் முைத்தில்
பசியின் பசொர்வுை் ைறள படர்ந்து பரிதொபைரமொைத்
பதொன்றுகிைபத. என்னிடம் பசிறயச் பசொல் ெதை் குப்
பயப் பட்டுை் பைொண்டு பபசொமல்
உட்ைொர்ந்திருை்கிைொபளன்று பதரிகிைது. பல் லை்குத்
தூை்கிைள் பொெம் ! மைொரொணி பசொல் லும் பபொது
மறுை்ைை் கூடொபதபயன்று பயத்தினொலும் , பதவி,
பபருறம ைொரணமொை உண்டொை்கிை் பைொண்ட
மரியொறதைளொலும் பசிறய, நறடறய -
சுறமை்ைறளப் றபை் கூைொமல் ஏவியபடி
நடை்கிைொர்ைள் . அடடொ! சிலபபர் பதவியினொலும் ,
அறிவு மிகுதியினொலும் , ெயது மூப் பினொலும்
மை் ைெர்ைளுறடய துன்பங் ைறளயும் ,
எண்ணங் ைறளயும் பபொருட்படுத்தொமல் , புரிந்து
பைொள் ளொமல் தங் ைறள அறியொமபல பிைருை்குத்
துன்பம் தருெது பபொல் , நொனும் நடந்து பைொண்டு
விட்படபன. அழுதொலும் ெொய் விட்டுை் ைதறினொலும்
தொன் துன்பமொ? அழொமலும் ைதைொமலும்
விளொம் பழத்துை்கு பெளிபய பதரியொமல்
உள் ளுை்குள் பளபய ெரும் பநொய் பபொல் பநஞ் சிபலபய
ஏங் கி மொய் ந்து பெதறனப் பட்டுை்
பைொண்டிருப் பெர்ைள் இந்த உலகில் எத்தறன
பபர்ைள் இருை்கிைொர்ைள் ?'

மைொரொணி பல் லை்றை நிறுத்தச் பசொல் லிவிட்டு

அறதச் சுமப் பெர்ைறள விசொரிப் பதை் ைொைத்
தறலறய பெளிபய நீ ட்டி பைட்டொர், "அப் பொ!
நீ ங் ைபளல் லொம் எப்பபொது சொப் பிட்டீர்ைள் ? எனை்குப்
பயந்து பைொண்டு ஒளிை்ைொமல் மறைை்ைொமல்
உங் ைள் துன்பங் ைறள பசொல் லுங் ைள் . உங் ைளுை்கு
ைறளப் பும் பசியும் அதிைமொயிருை்குபம?"

"தொபய! நொங் ைள் ைொறலயில் அரண்மறனயிலிருந்து

புைப் பட்ட பபொது சொப் பிட்டதுதொன். பசிறயயும் ,
ைறளப் றபயும் பை் றி நொங் ைள் ைெறலபய
படவில் றல. மைொரொணியொருை்குப் பணிபுரியும்
பொை்கியபம பபொதும் " என்று விநயமொை மறுபமொழி
கூறினொன். பல் லை்கின் முன்பைொம் றபச் சுமந்து
பைொண்டு நின்ை இருெரில் ஒருென்.

"புென பமொகினி! உன் முைத்திலும் பசிை்ைறள

படர்ந்து விட்டது. நீ பசொல் லொமல் இருந்தொலும்
எனை்குத் பதரிகிைது. 'மைொரொணிபயொடு இனிபமல்
எங் குபம பெளியில் புைப் பட்டு ெரை்கூடொது. ெந்தொல்
ெயிறு ைொய பெண்டியதுதொன்' என்று உன்
மனத்துை்குள் என்றனத் திட்டிை் பைொண்டிருப் பொய் "
என்ைொர் மைொரொணி.

"தொங் ைபள பெறும் ெயிை் பைொடு இெ் ெளவு சுை் றிை்

பைொண்டிருை்கும் பபொது நொங் ைள் அப்படிபயல் லொம்
நிறனை்ை முடியுமொ? பயண அலுப் பினொல் பைொஞ் சம்
தளர்ந்து பபொபனன். பெபைொன்றுமில் றல" என்று
சிறிது பெட்ைத்பதொடு தறல தொழ் த்திை் பைொண்டு
பதில் பசொன்னொள் புென பமொகினி. தொன்
பசொல் லை்கூடொபதன்று அடை்கிை் பைொண்டிருந்தொலும்
தன் ெயிை் றுப் பசி பெதறன மைொரொணிை்கு
எப் படிபயொ பதரிந்துவிட்டபத என்று நொணினொள்
அெள் .

'இெர்ைளுறடய பசிை்கு ஏதொெது ெழி பசய் து தொன்

ஆை பெண்டும் . இல் லொவிட்டொல் பபரும் பொெத்றதச்
பசய் தெள் ஆபென்' என்ை உடனடியொன உணர்ச்சித்
துடிப் பு மைொரொணியின் மனத்தில் ஏை் பட்டது. அந்தை்
ைொந்தளூர் பநடுஞ் சொறலயில் ஒரு பைந்திரமொன
இடத்தில் நொன்கு கிறள ெழிைள் பிரிந்தன. நொன்கில்
எந்த ெழியொைச் பசன்ைொலும் பொறத சுை் றி
அரண்மறனை்குப் பபொய் ச் பசர முடியும் . ெழிைள்
பிரிகிை இடத்துை்கு ெந்ததும் , "முன்சிறை ெழியொை
அரண்மறனை்குச் பசல் லும் பொறதயில்
பசல் லுங் ைள் " என்று ஏபதொ ஒரு தீர்மொனத்துை்கு ெந்த
ைருத்பதொடு சுமப் பெர்ைளிடம் கூறினொர் மைொரொணி.
புென பமொகினி குறுை்கிட்டு அறதத் தடுத்துை்
கூறினொள் :

"முன்சிறை ெழியொைச் சுை் றிை் பைொண்டு பசன்ைொல்

அரண்மறனறய அறடெதை் கு நள் ளிரவு
ஆகிவிடுபம! பெண்டொம் பதவி! எங் ைளுறடய
பசிறயப் பை் றி ஏபதொ நிறனத்துை் ைெறலப் பட்டுை்
பைொண்டு நீ ங் ைள் முன்சிறைப் பொறதயொைப்
பபொைலொபமன்று பசொல் கிறீர்ைள் பபொலிருை்கிைது.
இந்தப் பசி ஒன்றும் பிரமொதமில் றல. இறத
எங் ைளொல் தொங் கிை் பைொள் ள முடியும் . நொங் ைளொெது
ஒரு பெறள சொப் பிட்டிருை்கிபைொம் . பச்றசத்
தண்ணீரொல் கூட ெயிை் றை நறனத்துை்
பைொள் ளொமல் மைொரொணியொபர எங் ைபளொடு ெரும்
பபொது எங் ைள் பசியும் ைறளப்புமொ எங் ைளுை்குப்
பபரிது?"

"இல் றல அம் மொ! நீ பசொல் ெது தெறு.

என்றனயறியொமபல இன்று ைொறலயிலிருந்து இந்தை்
ைணம் ெறர உங் ைறளபயல் லொம் துன்புறுத்திை்
பைொண்டிருந்து விட்படன் நொன். நீ ங் ைள் எல் லொம்
பசியும் ைறளப் பும் அறடந்திருை்கிறீர்ைள் என்பறத
நொன் உணரொமலும் , நிறனை்ைொமலும் இருந்தது
எெ் ெளவு பபரிய தெறு? பிைறரத்
துன்புறுத்துகிைறத உணரொமல் நொைரிைமொைவும் ,
பைௌரெமொைவும் இருந்து விடுகிபைொம் சில
சமயங் ைளில் ."

"பதவி! தங் ைள் ைெறலைள் ஆயிரமொயிரம் .

அெை் றுை்கிறடயிலும் ைருறணயும் , இரை்ைமும்
எங் ைள் பமலிருை்கின்ைன என்று அறிெபத
எங் ைளுை்பைல் லொம் ெயிறு நிறைந்த மொதிரி.
முன்சிறைை்குப் பபொய் பநரத்றத வீணொை்ை
பெண்டொம் . தவிர, நமது சிவிறை பபொய் ச் பசருகிை
பநரத்துை்கு அைை்பைொட்டத்தில் உணவு
றெத்திருப் பொர்ைளொ என்பது சந்பதைம் தொன்!"

"எல் லொம் பெண்டிய உணவு இருை்கும் . என் பசொை் படி

பைளுங் ைள் தடுத்துப் பபசொமல் முன்சிறைை்பை
பசல் லுங் ைள் " என்று உறுதியொன குரலில் மைொரொணி
உத்தரவிட்ட பின் புென பமொகினியொல் தடுை்ை
முடியவில் றல. சிவிறை ெழிமொறி விறரந்தது.
பெள் ளம் பபொல் பபருகும் இந்தை் ைருறண
உள் ளத்றத நிறனத்த பபொது சிவிறை
சுமப் பெர்ைளுை்குை் கூட மனம் உருகியது. அதிைொரம்
பசய் பெர்ைளுை்கு அநுதொபப் படும் பண்பு
குறைெொயிருை்கும் . ஆனொல் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவிை்கு அநுதொப் படும் பண்பு
அதிைமொை இருந்தது. அதிைொரம் பசய் யும் பண்பு
மிைை் குறைவு என்பது அெபரொடு சிறிது பநரம்
பழகினொலும் பதளிெொைத் பதரிந்து விடும் .
---------

20. எரேயும் இழக் கும் இயல் பு

இரவு ஒன்பது, பத்து நொழிறை இருை்கும் . முன்சிறை

அைை்பைொட்டத்தின் முன்ெொயிை் ைதவுைள்
அறடை்ைப் பட்டு விட்டன. அைை்பைொட்டத்து
பெறலைறள முடித்துை் பைொண்டு ஓய் ெொை அமர்ந்து
உறரயொடலில் ஈடுபட்டிருந்தனர் அண்டரொதித்தனும்
பைொறதயும் .

"இன்னும் ஒரு நொள் பைொை் றையில் தங் கி முத்து

மொறல ெொங் கிை் பைொண்டு ெந்திருை்ைலொம் .
ைலெரத்றத சொை்குை் ைொட்டிப் பயமுறுத்தி என்றன
இழுத்துை் பைொண்டு ெந்து விட்டீர்ைள் . இப் படித்
பதொடர்ந்து என்றன ஏமொை் றிை் பைொண்பட
ெருகிறீர்ைள் . இது பைொஞ் சங் கூட உங் ைளுை்கு
நன்ைொயில் றல" என்று பைொறத ெம் புை்குை் பைொடி
ைட்டி பைை்ைவிட்டொள் !

"அதுதொபன பைட்படன்! ைொரியத்பதொடுதொன்

பபசுெதை் கு ெந்தொயொ! அன்றைை்கு நொம் இருெரும்
பைொை் றையிலிருந்து அந்த பநரத்தில்
திரும் பியிருை்ைொ விட்டொல் அந்தை் ைரெந்தபுரத்துப்
பிள் றளயொண்டொன் பொழ் மண்டபத்தில்
அழுதுபைொண்பட கிடந்து திண்டொடியிருப் பொன்.
பொெம் ! அெனுை்கு அப் படியொ பநரபெண்டும் ? எந்தப்
பயல் ைபளொ திருமுைத்றதப் பறித்துை் பைொண்டு
அடித்துப் பபொட்டுவிட்டுப் பபொயிருை்கும் பபொது நொம்
பசன்ைதொல் அெனுை்கு உதெ முடிந்தது பைொறத!
இந்த மொதிரி மை் ைெர்ைளுை்குத் துன்பத்றதப்
பபொை்கி உதவுெதில் கிறடை்கும் பபருறம ஒரு
முத்துமொறலறயை் ைழுத்தில் அணிந்து பைொள் ெதொல்
கிறடை்குமொ?"

"அடடொ! என்ன சொமர்த்தியமொன பதில் !

உலைத்திலுள் ள ஆண்பிள் றளைள் அத்தறன பபரும்
எங் பைங் பைொ நன்ைொைப் பபசிப் பபயர்
ெொங் கிவிடுகிைொர்ைள் . வீட்டுப் பபண்ைளிடம் பபசும்
பபொது மட்டும் இப்படி அசடு ெழிந்து விடுகிைபத?
'எனை்கு முத்துமொறல ெொங் கித் தருெதை் கு
ெை்கில் றல' என்று ஒப் புை் பைொள் ளுங் ைபளன். ஏன்
இப் படி பூசி பமழுகிப் பதில் பசொல் கிறீர்ைள் ?"
"அம் மொ தொபய! பரபதெறத! உன் பெண்ைல
நொை்றைை் பைொஞ் சம் அடை்கிபய பபசு. மூறலை்கு
மூறல படுத்துத் தூங் கிை் பைொண்டிருை்கும்
யொத்திரிைர்ைள் விழித்துை் பைொண்டு விடப்
பபொகிைொர்ைள் . உன்னிடம் நொன் படும் பொட்றட பெறு
ஆண்பிள் றளைள் பொர்த்துவிட்டொல் பெட்ைை்
பைடுதொன்!"

"இந்தப் பயம் மட்டும் உங் ைளுை்கு இருை்கிைபத, ஒரு

முத்துமொறல ெொங் கிை் பைொடுத்து விடுெதுதொபன?"

"பைொறத உனை்கு ஒரு 'அறிவுறர' பசொல் கிபைன்

பைள் . 'உன்னுறடய மறனவி உனை்கு அடங் கிய
ைை் பும் புைழும் உறடயெளொய் இருந்தொல் நீ உன்
பறைெர்ைளுை்கு முன் பீடு நறட நடை்ைலொம் ' என்று
திருெள் ளுெர் பசொல் லியிருை்கிைொர். இந்த
அறிவுறரறய உன்றனப் பபொன்ை அடங் ைொப் பிடொரிப்
பபண்ைறள நிறனத்துை் பைொண்டுதொன் அெர்
கூறியிருை்கிைொர்."

"ஆைொ! அறிவுறரை்கு ஒன்றுபம குறைவில் றல.

உலகில் மலிெொை பெண்டொபமன்று பெறுத்து
ஒதுை்கும் அளவுை்குை் கிறடை்ைை்கூடிய
பபொருளொயிை் பை அது! உங் ைளுை்குப் பறைெர்ைளும்
இல் றல, நீ ங் ைள் அெர்ைள் முன் பீடு நறட நடை்ைவும்
பெண்டொம் ."

"நீ இப் படி முரண்டு பிடித்தொல் கூைொமை் சந்நியொசம்

பைொள் ெறதத் தவிர எனை்கு பெறு ெழி இல் றல!"

"சந்நியொசம் பைொள் கிை ஆறளப் பொர். ஒரு பொறன

புளிை்குழம் பும் , புளித்த தயிரும் , பறழய பசொறும்
படுகிை பொட்டில் சந்நியொசமொம் , சந்நியொசம் !"

"ஐபயொ! மொனம் பபொகிைதடி... பமல் லப் பபபசன்."

இந்த பெடிை்றைத் தம் பதிைள் இப்படி இரசமொைப்

பபசிை் பைொண்டிருை்கிை ைட்டத்தில்
அைை்பைொட்டத்தின் ெொயிை் ைதவு பலமொைத்
தட்டப் பட்டது. இருெரும் எழுந்திருந்து பபொய் ை்
ைதறெத் திைந்தொர்ைள் . அந்த அைொலத்தில் இருளில்
ெொயிலில் நின்று பைொண்டிருந்தெர்ைறளப்
பொர்த்ததுபம அெர்ைள் திறைப் பின் எல் றலறய
அறடந்தனர்.

மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொரும் மை் பைொரு

பபண்ணும் ெொயிலில் நின்று பைொண்டிருந்தனர்.
பல் லை்றை இைை்கிவிட்டு ஓய் ந்து பபொய் நிை் கும் நொலு
பபொகிைறளயும் (பல் லை்குத் தூை்கிப் பபொபெொர்)
அண்டரொதித்தனும் பைொறதயும் ைண்டனர்.

"பதவீ! ெரபெண்டும் , ெரபெண்டும் இந்த பநரத்தில்

எதிர்பொரொத விதமொைத் தொங் ைள் ெந்தருளியது
அைை்பைொட்டத்துை்பை பபருறம" என்று
பரபரப் பறடந்து கூறினொன் அண்டரொதித்தன்.
பைொறத ஒன்றும் பபசத் பதொன்ைொமல் பயபை்திபயொடு
மைொரொணிறயை் றைகூப் பி ெணங் கினொள் . அெசரம்
அெசரமொை உள் பள ஓடிப் பபொய் ை் றைவிளை்றைப்
பபொருத்தி ஏை் றிை் பைொண்டு ெந்தொன்
அண்டரொதித்தன். அென் விளை்றை முன்னொல்
பிடித்துை் பைொண்டு மைொரொணிறயயும் ெண்ண
மைறளயும் உள் பள அறழத்துச் பசன்ைொன்.

பைொறத ஓடிப் பபொய் மைொரொணி அமர்ெதை் பைை் ை

ஆசனம் ஒன்றைத் பதடி எடுத்துை் பைொண்டு ெந்து
பபொட்டொள் . மைொரொணி அமர்ந்து பைொண்டொர்.
அண்டரொதித்தன் மைொரொணி என்ன கூைப் பபொகிைொர்
என்பறதை் பைட்பதை் குச் சித்தமொைை் றைை்ைட்டி
ெொய் பபொத்திப் பெ் யமொை அருகில் நின்ைொன். புென
பமொகினி தறரயில் மைொரொணிை்கு அருபை
உட்ைொர்ந்து பைொண்டொள் . மருண்ட பொர்றெபயொடு
பைொறத அண்டரொதித்தனின் முதுகுை்குப் பின்னொல்
அடை்ை ஒடுை்ைமொைத் பதொை் ைமளித்தொள் .
அெளுறடய ைலைலப் பொன சுபொெத்துை்கும் ,
குறுகுறுப்பொன பபச்சுை்கும் முை் றிலும் மொைொை
இருந்தது, அெள் பசயை் றையொை ெருவித்துை்
பைொண்ட அந்த அடை்ைம் .

"என்ன ஐயொ, அைை்பைொட்டத்து மணியை்ைொரபர!

பசிபயொடு உங் ைள் அைை்பைொட்டத்றதத் பதடிை்
பைொண்டு ெந்திருை்கிபைொம் . எங் ைள் ெயிை் றை
நிரப் புெதை் கு ஏதொெது றெத்திருை்கிறீரொ?"

மைொரொணி விறளயொட்டுை்ைொைை் பைட்கிைொபரன்று

நிறனத்துை் பைொண்டொன் அண்டரொதித்தன்.

"பதவி! தொங் ைள் உத்தரவிட்டொல் இப் பபொபத

அறுசுறெ உண்டி தயொரித்து அளிை்கிபைொம் ."

"தயொரிை்ைவும் பெண்டொம் ஒன்றும் பெண்டொம் . இந்த

பெறளயல் லொத பெறளயில் உம் றமயும் உமது
மறனவிறயயும் சிரமப் படுத்தும் பநொை்ைம்
எங் ைளுை்கு இல் றல. றைெசம் என்ன உணவு
இருந்தொலும் அது பபொதும் !"

"றைெசம் ஒன்றும் ெறையொை இல் றல. ஒரு

பநொடியில் அட்டிை் சொறலயில் மறடப் பரிசொரைம்
புரியும் பணிப் பபண்ைறள எழுப் பி ெந்து அடுப் பு
மூட்டச் பசொல் லிவிடுகிபைன்."

"அடுப் பு மூட்டச் பசொல் ெது இருை்ைட்டும் . றையில்

என்ன உணவு இருந்தொலும் நொங் ைள் உண்ணத்
தயொர். ெறையொை பெண்டுபமன்று இப் பபொது
நொங் ைள் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல."

மைொரொணி விறளயொட்டுை்ைொைை் பைட்ைவில் றல,

உண்றமயொைபெ பைட்கிைொபரன்று அெனுை்கு
அப் பபொதுதொன் விளங் கியது.

"பதவீ! நீ ங் ைள் அப் படிச் பசொல் லை்கூடொது?

பபொறுத்திருந்து நொங் ைள் தயொரிை்கும் அறுசுறெ
உணறெ ஏை் றுை் பைொண்டு தொன் பபொை பெண்டும் .
ெரொதெர் ெந்திருை்கிறீர்ைள் " என்று பைொறத
பணிெொன குரலில் முன்னொல் ெந்து பெண்டினொள் .
அெள் குரலில் ஆெல் கிளர்ந்து ஒலித்தது!

"நொன் சொப் பிட பெண்டுபமன்பதை் ைொைை்

பைட்ைவில் றல பபண்பண! எனை்கு அது
முை்கியமில் றல. பல் லை்குச் சுமந்து பைொண்டு
ெந்தெர்ைளின் பசிறய முதலில் தீர்த்து விட
பெண்டும் ! அப் புைம் இந்தப் பபண் ைொறலயிலிருந்து
என்னிடம் பசொல் லொமல் பட்டினி கிடை்கிைொள் . இெள்
பசிறயயும் தீர்ை்ை பெண்டும் !"

"நீ ரில் இட்ட பறழய பசொறும் , புளிை் குழம் பும் தொன்

இருப் பறெ. அறெ இந்த பநரத்தில் ெொய் ை்குச்
சுறெயொை இருை்ைொது. தயவு பசய் து அடிசில்
ஆை்கிபய அளித்து விட அனுமதிை்ை பெண்டும் "
என்று பைஞ் சினொள் பைொறத. மைொரொணி
பைட்ைவில் றல. இருந்த உணபெ பபொதும் என்ைொர்.
அண்டரொதித்தன் ெொயிை் புைம் பபொய் ப் பல் லை்குத்
தூை்கிைறள அறழத்து ெந்து உட்ைொர்த்தினொன்.

பைொறத பசொை் றைப் பிறசந்து ஒெ் பெொருெருை்கும்

இறலயில் பைொண்டு ெந்து றெத்தொள் . புென
பமொகினிை்குை் கூட அறதபய அளித்தொள் அெள் .
மைொரொணிை்கு மட்டும் அந்தப் பறழய பசொை் றைை்
பைொடுை்ைவில் றல. பயந்து கூசிப் பபசொமல்
இருந்துவிட்டொள் . அரண்மறனயில் முை்ைனிைளும் ,
பொலும் , பதனும் , நறு பநய் யும் , அறுசுறெ
உண்டிைளும் உண்ணும் மைொரொணியிடம்
சில் லிட்டுை் குளிர்ந்த பறழய பசொை் றையும் ,
ஆறிப் பபொன புளிை் குழம் றபயும் எப் படிை்
பைொடுப் பது? புதிதொைத் தயொரிை்ைவும் மைொரொணி
சம் மதிை்ை மொட்படபனன்கிைொர்.

குழந்றதைள் உண்பறதை் ைருறண ததும் பி ெழிந்து

அைமும் புைமும் தளும் ப இருந்து ைொணும் தொய்
பபொல, அெர்ைள் உண்பறதப் பொர்த்துை் பைொண்பட
வீை் றிருந்தொர் மைொரொணி. அெர் உள் ளம் நிறைந்தது.

எல் பலொரும் உண்டு எழுந்த பின் பைொறத பசொறு

பிறசந்த உண்ைலத்தில் ஒரு சிறு பதங் ைொயளவு
பறழய பசொறு மீதம் இருந்தது. மைொரொணி அறதப்
பொர்த்தொர். பைொறதறய அருகில் கூப் பிட்டு,
"பபண்பண! அந்தச் பசொை் றை ஓர் இறலயில் திரட்டி
றெத்து எடுத்துை் பைொண்டு ெொ" என்று கூறினொர்.

"பதவி... அது..." ஏபதொ பசொல் லித் தடுை்ை முயன்ைொள்

பைொறத.

"பசொன்னொல் பசொன்னபடி எடுத்துை் பைொண்டு ெொ"

என்று அழுத்தமொன பதொனியில் மைொரொணி
இறடயிட்டுை் கூறியதொல் பைொறத மறுபபச்சுப் பபச
ெழியில் றல. அப்படிபய இறலயில் திரட்டி எடுத்துை்
பைொண்டு ெந்தொள் .

மைொரொணி தின்பண்டத்துை்ைொை றைறய நீ ட்டி ஒரு

பசல் லை் குழந்றதறயப் பபொல் இரு றைைறளயும்
நீ ட்டி ஆறசபயொடு இறலறய ெொங் கிை் பைொண்டொர்.
அடுத்த ைணம் அெருறடய ெலை்றை விரல் ைள் ,
இடது றையில் ஏந்திை் பைொள் ளப் பட்ட
இறலயிலிருந்து பசொை் றுத் திரறள அள் ளி ெொய் ை்குை்
பைொண்டு பபொயின.

பல் லை்குத் தூை்கிைள் , ெண்ணமைள் , பைொறத,

அண்டரொதித்தன் - அத்தறன பபருை்கும் ஒபர
திறைப் பு. பிடிெொதமொை அந்தச் பசொறுதொன்
பெண்டுபமன்று மைொரொணி ெை் புறுத்திை் பைட்டு
ெொங் கிச் சொப் பிடும் பபொது எப் படித் தடுை்ை முடியும் ?

எல் பலொரும் இரை்ைமும் , பரிதொபமும் ததும் பும்

விழிைளொல் இறலறய ஒரு றையொல் ஏந்தி மை் பைொரு
றையொல் உண்ணும் அந்தப் பபரரசிறய
இறமை்ைொமல் பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொர்ைள் .

"ஏன் இப் படிப் பொர்ை்கிறீர்ைள் ? பொை் பசொறு

உண்கிைெள் பறழய பசொறு உண்கிபைபன என்று
தொபன வியை்கிறீர்ைள் ? பொை் பசொைொனொல் என்ன?
பறழய பசொைொனொல் என்ன? பொர்த்தொல் இரண்டும்
ஒபர நிைந்தொன்!" - சிரித்துை் பைொண்பட
அெர்ைளுை்குச் பசொன்னொர் மைொரொணி.

'எறதயும் இழை்ைத் துணிகிை மனம் பெண்டும் ' என்று

ைொந்தளூர் மணியம் பலத்தில் மைொரொணி தனை்குத்
தொபன பசொல் லிை் பைொண்ட ெொை்கியம்
புெனபமொகினிை்கு இப் பபொது நிறனவுை்கு ெந்தது.

சிறிது பநரம் அைை்பைொட்டத்தில் இருந்து விட்டு,

இரபெ பயணத்றத மீண்டும் பதொடங் கி
அரண்மறனை்குப் பபொய் விட்டொர்ைள் அெர்ைள் .

---------

21. ேதி உருவாகிறது

பைொடும் பொளூர் அரச மொளிறையின் ஒரு புைத்பத

தனியொை அமர்ந்து, பல பசய் திைறளயும் பபசிய பின்
ெடதிறசயரசர்ைள் ெொறள உருவி நீ ட்டிச் சூளுறர
பசய் து பைொண்டிருந்த சமயத்தில் அந்த வீரன் ெந்து
அப் படிை் கூறியது பரபரப் றப உண்டொை்கிவிட்டது.

"அரபச! அெசரமொை ஓர் ஒை் ைன் பதடிை் பைொண்டு

ெந்திருை்கிைொன். அெறன இங் பை அனுப்பலொமொ?"
என்று பசொழனிடம் மட்டும் தொன் பைட்டுத் பதரிந்து
பைொண்டு பபொை ெந்தொன் அென். பைொடும் பொளூர்
மன்னன் தன் ெொள் நுனியொல் அடித்துத் தள் ளிய
ெண்டு ெந்தென் முைத்தில் பபொய் விழுந்ததனொல்
அென் 'என்னபெொ, ஏபதொ' என்று எண்ணி ஒரு ைணம்
பபொறி ைலங் கிப் பபொய் விட்டொன்.

"ஒை் ைன் எங் கிருந்து ெந்திருை்கிைொனொம் ?" என்று

பசொழன் பைட்ட பைள் விை்குத் தன்றன சமொளித்துை்
பைொண்டு மறுபமொழி பசொல் லச் சிறிது பநரம்
பிடித்தது அெனுை்கு.

"அந்த ஒை் ைறன இங் பைபய அனுப்பிறெ" என்று

ெந்தெனுை்குை் கூறி அனுப் பினொன் பசொழன். ஒை் ைன்
பைொண்டு ெரும் பசய் தி என்னெொை இருை்குபமொ
என்ை பரபரப்பு ஒெ் பெொருெருை்கும் ஏை் பட்டது.
ஒெ் பெொருெருறடய ைண்ைளும் தங் ைள் முைத்றதத்
தவிர மை் ை நொன்கு பபருறடய முைங் ைறளயும்
பொர்ப்பதில் ஆெல் ைொட்டின. எல் பலொரும்
எல் பலொறரயும் பொர்த்துவிட முயல் கின்ை அந்த நிறல
ஒருெர் மனத்றதயும் , உணர்ச்சிறயயும் அறிய
முை் படுெதில் மை் ைெருை்கு எெ் ெளவு துடிப் பு
இருை்கிைது என்பறதை் ைொட்டியது. அந்தத் துடிப் பின்
பெைத்துை்கு உச்சநிறல உண்டொை்குகிைெறனப்
பபொல் ஒை் ைன் அெர்ைளுை்கு முன்னொல் ெந்து
பணிெொை ெணங் கியபடிபய நின்ைொன்.

இப் பபொது எல் பலொர் ைண்ைளும் ஒை் ைன் முைத்றத

ஊடுருவின. பசொழன் உரிறமறயயும் , அதிைொரம்
பசய் யும் ஆை் ைறலயும் ைொட்டும் பொெறனயில் ,
"என்ன பசய் தி பைொண்டு ெந்தொய் ? விறரவில் பசொல் .
எங் ைள் ஆெறல ெளர்ை்ைொபத" என்று ஒை் ைறன
அதட்டினொன். நடுங் கும் குரலில் ஒை் ைன் கூைத்
பதொடங் கினொன்.

"பெந்தர் பெந்பத! பதன்பொண்டி நொட்டின் ெடை்கு

எல் றலப் பகுதிைளில் முன்பு பபொல் இப் பபொது
எங் ைளொல் ைலெரமும் , குழப்பமும் பசய் ய
முடியவில் றல. ைரெந்தபுரத்து வீரர்ைள்
எல் றலப் புைப் பகுதிைளில் விழிப்புடன் ைொத்து
நிை் கிைொர்ைள் . முத்துை்குளிை்கும் துறைறயச் சுை் றித்
பதறெயொன பறட வீரர்ைறளை் ைொெல் றெத்துை்
பைொண்டு, முத்துை் குளிப் றபத் பதொடர்ந்து
நடத்துகிைொர்ைள் . 'நொம் பறடபயடுை்ைப் பபொகிபைொம் '
என்ை பசய் திறயப் பரெ விட்ட பபொது பதொடை்ைத்தில்
அங் பையிருந்த பரபரப்பு இப் பபொது இல் றல.
மைொமண்டபலசுெரரொன இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பி அரண்மறனயிபல ெந்து தங் கியிருந்து
எல் லொை் ைொரியங் ைறளயும் தம் முறடய பநரடி
பமை் பொர்றெயில் பசய் கின்ைொரொம் . பபொர்
பநரிட்டொல் ஈழ நொட்டுப் பறடைளும் , பசர நொட்டுப்
பறடைளும் பதன்பொண்டி நொட்டுை்கு உதவியொை
ெந்து பசர்ந்து பைொள் ளலொபமன்று ஒரு தைெல் ைொதில்
விழுகிைது. இபதொ அந்தச் பசய் திை்கு ஆதொரமொை ஓர்
ஓறலறயயும் றைப் பை் றிபனொம் " என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட, தொன் பைொணர்ந்திருந்த ஓறலறய
எடுத்துை் பைொடுத்தொன் ஒை் ைன்.

பசொழன் அறத ெொங் கி விரித்தொன். மை் ை நொல் ெரும்

ஓடி ெந்து அெறனச் சூழ் ந்து பைொண்டொர்ைள் . அந்தத்
திருமுைபெொறல இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியொல்
ைரெந்தபுரத்துச் சிை் ைரசனுை்கு அனுப்பப் பட்டதொகும் .
மிைமிை முை்கியமொன இரைசிய ஓறல என்பறதை்
ைொட்டும் அரசொங் ை இலச்சிறனைபளல் லொம் அதில்
இருந்தன. 'ெடதிறசயரசர் பறடபயடுப்பு
பநர்ந்தொலும் அறத நிறனத்து அதிைம் ைெறல
பைொள் ள பெண்டிய அெசியமில் றலபயன்றும் ஈழப்
பபரும் பறடயும் , மறலநொட்டுச் பசரர் பறடயும்
தங் ைளுை்கு உதவி புரியும் ' என்றும்
மைொமண்டபலசுெரர் ைரெந்தபுரத்துப்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனுை்குப் பரம இரைசியமொை
எழுதியிருந்தொர் அந்த ஓறலயில் .

"ைரெந்தபுரத்துத் தூதனிடமிருந்து
றைப் பை் றியபதன்று முன்பப ஒரு பசய் தித்
திருமுைத்றத நம் ஆட்ைள் அனுப் பியிருந்தொர்ைள் .
அதில் ைண்ட பசய் திைளுை்கும் , இதில் ைொணும்
பசய் திைளுை்கும் முழு அளவில் முரண்பொடு
இருை்கிைபத? நொம் பறடபயடுை்ைப்
பபொகிபைொபமன்ை பசய் திறயை் பைட்டு அெர்ைள்
பீதியும் பரபரப்பும் அறடந்திருப் பறத அந்த
ஓறலயிலிருந்து அனுமொனித்பதொம் . ஆனொல்
இப் பபொது கிறடத்திருை்கும் இந்த ஓறலயிபலொ
பபொறரப் பை் றிபய ைெறலப் படொமல் 'பொரொமுைமொை
இருப் பது பபொலத் பதரிகிைது'. இதன் மர்மம்
என்னெொை இருை்கும் ?"

பசொழ பைொப்பரபைசரி பரொந்தைன் அந்த ஓறலறயப்

படித்து முைத்தில் சிந்தறனை் குறியுடன்
மை் ைெர்ைறளப் பொர்த்து இப் படிை் பைட்டொன்:

"எனை்கு ஒரு சந்பதைம் . இெ் ெளவு அந்தரங் ைமொன

அரசொங் ைச் பசய் தி அடங் கிய திருமுைத்றத நம்
ஒை் ைர் றையில் சிை்கிவிடுகிை அளவு சொதொரணமொன
முறையில் மைொமண்டபலசுெரர் எப் படிை்
பைொடுத்தனுப் பினொர்? நொம் சிந்திை்ை பெண்டிய
இடம் இதுதொன்!" என்று பைொடும் பொளூரொன் தன்
சந்பதைத்றதத் பதரிவித்தொன். உடபன ஒை் ைன்
குறுை்கிட்டுப் பதில் பசொன்னொன்: "அரபச! முன்பு
றைப் பை் றிய திருமுைத்றதயொெது அதிைம்
சிரமப் பட்டு அந்தத் தூதறனப் பொழ் மண்டபத்து
இருளில் நடுை்ைொட்டில் அடித்துப் பபொட்டு விட்டுை்
றைப் பை் றிபனொம் . ஆனொல் இரண்டொெது
திருமுைத்றதை் பைொண்டு ெந்த தூதன் சரியொன
பயந்தொன்பைொள் ளிப் பயல் பபொலிருை்கிைது.
நடுெழியில் நொங் ைள் அெனுறடய குதிறரறய
மறித்துை் பைொண்டதுபம, 'ஐபயொ என்றன
விட்டுவிடுங் ைள் . ஒன்றும் பசய் யொதீர்ைள் . நொன்
என்னிடம் இருை்கும் அரசொங் ை ஓறலறயை்
பைொடுத்து விடுகிபைன்' என்று அெனொைபெ
ஓறலறய எடுத்துை் பைொடுத்துவிட்டு ஓடிப் பபொய்
விட்டொன்."

"யொர் யொர் பசர்ந்துபைொண்டு அெறன ெழி

மறித்தீர்ைள் ? எந்த இடத்தில் ெழி மறித்தீர்ைள் ?" -
பைொடும் பொளூரொன் அந்த ஒை் ைறனை் குறுை்குை்
பைள் வி பைட்டு மடை்கினொன்.

"ைரெந்தபுரத்துை்கும் அரண்மறனை்கும் பசய் தித்

பதொடர்பு பதொடங் கிய நொளிலிருந்து நம் ஆட்ைளொகிய
பசம் பியன், இரும் பபொறை, முத்தறரயன்
ஆகிபயொரும் நொனும் ைரெந்தபுரம் , பைொை் றை ஆகிய
பகுதிைளிலும் இெை் றுை்கும் நடுெழியிலுள் ள
ெனொந்தரப் பிரபதசங் ைளிலும் ஓயொமல் சுை் றிை்
பைொண்பட இருை்கிபைொம் . பதை் பையிருந்து
ைரெந்தபுரத்துை்கு ெரும் ெழியில் பமை் கு மறலச்
சரிவிலுள் ள ைொடுைள் தொன் நம் திட்டங் ைறள
மறைந்திருந்து பசய் ய ஏை் ை இடபமன்று
தீர்மொனித்துை் பைொண்டு பபரும் பகுதி பநரம்
அங் பைபய இருை்கிபைொம் . நம் முறடய மை் ை ஆட்ைள்
பபொதியமறலப் பகுதிைளிலும் பபொருறந நதிை்
ைறரபயொரங் ைளிலுள் ள சிை் றூர்ைளிலும் தனித்தனிை்
குழுெொைப் பிரிந்து மறைந்திருை்கிைொர்ைள் ."

"பபொதும் ! நீ பபொய் பெளிபய இரு. நொங் ைள்

மறுபடியும் கூப் பிட்டு அனுப் பினொல் மட்டும் உள் பள
ெொ."

பசொழனுறடய குரல் ைடுறமயொைவும்

ைண்டிப் பொைவும் இருந்தது. அந்த ஒை் ைன்
ெணங் கிவிட்டு, அங் கிருந்து பெளிபயறிச்
பசன்ைொன். அெர்ைள் ஐந்து பபரும் தனிறமயில்
மறுபடியும் ஒன்றுபட்டுச் சிந்தறனயில்
ஆழ் ந்தொர்ைள் . சை் று முன் வீரொபெசமொை ெொட்ைறள
உருவி உயர்த்திச் சபதமும் , உடன்படிை்றையும்
பசய் து பைொண்ட பபொது இருந்த வீைொப் பு இப் பபொது
அெர்ைளிடம் இல் றல. பசொழன் பைட்டொன்:
"பைொடும் பொளூர் மன்னபர! உங் ைளுை்கு என்ன
பதொன்றுகிைது? இலங் றை மன்னனும் , பசரன்
அெர்ைளுை்குப் பறட உதவி பசய் ெொர்ைபளன்று
நம் புகிறீர்ைளொ?"

"நம் பொமல் எப்படி இருை்ை முடியும் ? குமொர

பொண்டியனுை்குச் பசரன் தொய் ெழிப் பொட்டன்
முறையினன், ஈழநொட்டுை் ைொசிபன்
குமொரபொண்டியறனத் தன் உயிரினும் இனிய
நண்பனொைை் ைருதி ெருகிைொன். இரொசசிம் மனுை்கும்
ைொசிப மன்னனுை்கும் இந்தை் பைழுதறைறம நட்பு
எப் பபொது, எதன் மூலம் ஏை் பட்டபதன்று
பதரியவில் றல. பதன்பொண்டி நொட்டு அரசியல்
சூழ் நிறலைளில் துன்பங் ைளும் , பதொல் விைளும்
ஏை் படும் பபொபதல் லொம் இரொசசிம் மறனத் தன்னிடம்
ெரெறழத்து இருை்ைச் பசய் து பைொள் கிைொன் ஈழ
நொட்டு மன்னன். ஈழ மண்டலப் பபரும் பறடயின்
தறலெனொகிய சை்ைபசனொபதி ஒரு பழம் புலி.
ைடை் பபொரிலும் தறரப் பபொரிலும் பலமுறை பெை் றி
பபை் ை அநுபெமுள் ளென். ஆைபெ இெர்ைள்
எல் பலொரும் ஒன்று பசருெதொயிருந்தொல் அந்த
ஒை் றுறமயின் விறளறெப் பை் றி நொம் சிந்தித்பத
ஆை பெண்டியிருை்கிைது" என்று மை் ை நொன்கு பபர்
முைங் ைறளயும் மொறி மொறிப் பொர்த்துை் பைொண்பட
பசொன்னொன் பைொடும் பொளூர் மன்னன்.

"இந்த ஒை் றுறமபய ஏை் பட முடியொதபடி இறதத்

தைர்ப்பதை் கு நொம் முயை் சி பசய் தொல் என்ன?" -
அரசூருறடயொனின் பைள் வி இது.

"நமை்குள் நம் நன்றமை்ைொை ஒை் றுறமயொை இருை்ை

பெண்டுபமன்று நிறனை்கிை ஒெ் பெொரு கூட்டமும் ,
ஒெ் பெொரு இனமும் , அடுத்தெர்ைள் அப் படி
ஒை் றுறமயொை இருை்ை விடொமல் பசய் யபெ
முயல் கிைது. ெடை்பை நமை்குள் பபருங் கூட்டணி
ஒன்று அறமத்து நொம் உடன்படிை்றை பசய் து
பைொள் கிை மொதிரி பதை் பையும் பசய் ய
நிறனப் பொர்ைள் அல் லெொ?" என்று குறும் புத்தனமொை
- ஆனொல் பைொபத்பதொடு - மறுபமொழி பசொன்னொன்
கீறழப் பழுவூர்ை் ைண்டன் அமுதன்.

"எனை்பைன்னபெொ இப் படித் பதொன்றுகிைது; பதை் பை

அெர்ைள் மூெரும் ஒன்றுபடுெதொல் பறடபலம்
பபருகினொலும் அறதப் பை் றி நொம் ைெறல பைொள் ள
பெண்டியது இல் றல. நம் ஐெருறடய உடன்படிை்றை,
ஒை் றுறம சொதிை்கிைறத விட அறெைள் அதிைமொைச்
சொதித்து விட முடியொது!" என்று பரதூருறடயொனின்
ைருத்து பெளிப்பட்டது.

"யொர் என்ன பெண்டுமொனொலும் கூறுங் ைள் . முன்பு

உறையூரில் நடந்த மந்திரொபலொசறனை் கூட்டத்தில்
நொன் கூறி ஏை் பொடு பசய் த திட்டப் படி எல் லொம்
நடந்திருந்தொல் இப் பபொது இப் படிபயல் லொம்
நடந்திருை்ைொது. இந்தப் புதிய ைெறலைளும்
கிளம் பியிருை்ை ெழியில் றல" என்று சிறிது
படபடப் பபொடு பபசிய பைொடும் பொளூர் மன்னறனச்
பசொழன் றையமர்த்தி நிறுத்தினொன். "நொம் என்ன
பசய் ய முடியும் ? உங் ைள் திட்டத்றத அப் படிபய
ஏை் றுை் பைொண்டு குமொரபொண்டியறனயும் ,
மைொரொணிறயயும் ஒழித்து விடுெதை் கு ஆட்ைறள
அனுப் பிபனொம் . மைொரொணிறயை் பைொறல பசய் யும்
முயை் சியும் , இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பிறய
நம் மெரொை ஆை்கிை் பைொள் ளலொம் என்ை எண்ணமும்
சொத்தியமில் றல என்று ஆகிவிட்டது. உங் ைள்
திட்டத்தில் ஒபர ஓர் அம் சத்றதப் பை் றிய முடிவு தொன்
இன்னும் பதரியவில் றல. அதொெது
குமொரபொண்டியறனை் பைொல் ெதை் ைொைத் பதடிச்
பசன்ைெர்ைள் இன்னும் திரும் பி ெரவில் றல.
அெர்ைளும் திரும் பி ெந்துவிட்டொல் உங் ைள் திட்டம்
முழு பெை் றியொ, அல் லது முழுத் பதொல் வியொ என்பது
பதரிந்து விடும் " என்று பசொழன் விெரமொைப் பதில்
கூறிய பின்பப பைொடும் பொளூரொனின் படபடப்பு
அடங் கியது. அப் படியிருந்தும் அென் விட்டுை்
பைொடுை்ைொமல் பபசினொன்: "என் திட்டம் பதொல் வியொ,
பெை் றியொ என்பதை் ைொை இங் கு ெொதிடுகிை பநொை்ைம்
எனை்கு இல் றல. நம் முறடய ைனவுைள் விறரவில்
நனெொை பெண்டும் என்பதை் ைொைத்தொன் அந்தத்
திட்டத்றதை் கூடச் பசொன்பனன். இளெரசன்
இரொசசிம் மனும் மைொரொணி ெொனென்மொபதவியும்
உயிபரொடு இருை்கிைெறர பசரப் பறட உதவி,
இலங் றைப் பறட உதவி முதலிய உதவிைபளல் லொம்
பதன்பொண்டி நொட்டுை்குை் கிறடத்பத தீரும் .
பொண்டிய மரபின் எஞ் சிய இரு உயிர்ைளொன
மைொரொணியும் , இளெரசனும் அழிந்து பபொய் விட்டொல்
அதன் பின்னர் மைொமண்டபலசுெரருை்ைொைபெொ,
தளபதி ெல் லொளபதெனுை்ைொைபெொ,
ைரெந்தபுரத்தொனுை்ைொைபெொ யொரும் பறட உதவி
பசய் ய மொட்டொர்ைள் . உதவியை் ை அந்தச்
சூழ் நிறலயில் மிை எளிதொை பதன்பொண்டி நொட்றட
நொம் றைப் பை் றி விடலொம் . அதை் ைொைத்தொன் அந்தத்
திட்டத்றதபய அப் பபொது நொன் கூறிபனன்.

"இப் பபொதும் ைொரியம் ஒன்றும் றைமீறிப்

பபொய் விடவில் றல. இரொசசிம் மறனத் பதடிச் பசன்ை
நம் ஆட்ைள் ைொரியத்றத முடித்து விட்டு ெந்தொல்
எல் லொம் சரியொகிவிடும் . இரொசசிம் மபன இைந்த பின்
பதன்பொண்டி நொட்டுை்கு எென் பறட உதவி பசய் யப்
பபொகிைொன்?" என்று கூறிய அரசூருறடயொறன
ென்றமயொை எதிர்த்துப் பபசினொன் ைண்டன்
அமுதன். "அரசூருறடய பசன்னிப் பபரறரயபர
நீ ங் ைள் இப்பபொது பபொடுகிை ைணை்குத்தொன் தப் புை்
ைணை்கு. இரொசசிம் மன் இருப் பதொல் எெ் ெளவு
பைடுதபலொ அறதப் பபொல் நொன்கு மடங் கு பைடுதல்
அென் இைப் பதொல் ஏை் படும் . அென்
உயிருை்குயிரொைப் பழகும் இலங் றைை் ைொசிபனும் ,
பொட்டனொகிய பசரனும் அெனுறடய சொவுை்கு
ெடதிறசயரசரொகிய நொம்
ைொரணமொயிருந்பதொபமன்று அறிந்து பைொள் ள
பநர்ந்தொல் எெ் ெளவு பைொதிப் பறடெொர்ைள் என்று
நிறனத்துப் பொருங் ைள் ! அந்தை் பைொதிப் பின் பயன்
யொர் தறலயில் விடியுபமன்று நீ ங் ைள் சிறிதொெது
சிந்தித்தீர்ைளொ?" - ைண்டன் அமுதனுறடய பபச்றச
ஆதரிப் பென் பபொல் பசொழனும் தறலயொட்டினொன்.

"கீறழப் பழுவூரொர் பசொல் ெறதயும் நொம்

சிந்திை்ைத்தொன் பெண்டும் . இப் பபொதிருை்கிை
சூழ் நிறலறய மட்டும் றெத்துை் பைொண்டு
இரொசசிம் மனுறடய பபருறமறய நொம் பைெலமொை
மதிப் பிட்டு விடுெதை் கு இல் றல.
இப் பபொதிருை்கிைறத விட இன்னும்
இறளஞனொயிருந்த அந்தை் ைொலத்திபலபய
றெப் பூரிலும் , நொெை் பதியிலும் நடந்த இரண்டு
பபரிய பபொர்ைளில் இரொசசிம் மன் என்றனத்
பதொை் ைச் பசய் திருை்கிைொன். உெப் பிலிமங் ைலத்தில்
நடந்த பபொரில் நம் எல் பலொறரயுபம
பென்றிருை்கிைொன். இபதொ இன்றைை்கு நம் மிறடபய
இெ் ெளவு வீரமொைப் பபசுகிைொபர, இந்தை்
பைொடும் பொளூர் மன்னறரபய பொண்டிநொட்டுப்
பறடைள் ஓட ஓட விரட்டியிருை்கின்ைன. அறத
அெரும் மைந்திருை்ை மொட்டொபரன்பை
நிறனை்கிபைன்!" - இப் படிச் பசொல் லியெொபை
விஷமத்தனமொை நறைத்துை் பைொண்பட
பைொடும் பொளூரொனின் முைத்றதப் பொர்த்தொன்
பசொழன். அந்த முைத்தில் எள் ளும் பைொள் ளும்
அள் ளித் தூவினொல் பபொரிந்து பெடிை்கும்
பபொலிருந்தது. அெ் ெளவு ஆத்திரம் ைனன்று
பைொண்டிருந்தது.

"தஞ் றசப் பபருமன்னர் அெர்ைள் இன்பனொரு

பபொறர கூை மைந்துவிட்டொர்ைள் . ெஞ் சமொநைரத்தில்
நடந்த மொபபரும் பபொரில் இரொசசிம் மன் தன்
பொட்டனுை்கு உதவி பசய் து ெொறை சூடியிருை்கிைொன்.
ைறடசியொை அென் நம் மிடம் ஒருமுறை மதுறரயில்
பதொை் று, நொட்டின் ஒரு சிறு பகுதிறய இழந்து
விட்டிருப் பதனொல் பலத்றதை் குறைெொை மதிை்ைை்
கூடொது" என்று பமலும் தன் ைருத்றத
ெை் புறுத்தினொன் கீறழப் பழுவூர்ச் சிை் ைரசன்.

அெர்ைள் இெ் ெொறு பபசிை் பைொண்டு அமர்ந்திருந்த

பபொது ெொயிை் பை்ைம் பதரிகிைொை் பபொன்ை இடத்தில்
அமர்ந்திருந்த அரசூருறடயொன் திடீபரன்று, "ஆ!
அபதொ, நல் ல சமயத்தில் அெர்ைபள ெந்து
விட்டொர்ைள் !" என்று வியப் புடன் கூறிை் பைொண்பட
ெொசை் பை்ைம் றைறயை் ைொட்டினொன்.
---------

2 தகாற் றரவக் கூே்து

அபதொ அெர்ைபள ெந்துவிட்டொர்ைள் என்று

அரசூருறடயொன் ெொயில் பை்ைமொைத் தன் றைறயச்
சுட்டிை் ைொட்டிய பபொது மை் ை நொன்கு பபருறடய
எட்டுை் ைண்ைளும் தணிை்ை இயலொத ஆர்ெத்
துடிப் பபொடு விறரந்து பநொை்கின. நொன்கு
முைங் ைளின் எட்டு விழிைள் ஒருமித்துப் பொய் ந்த
அந்தத் திறசயிலிருந்து ெந்து பைொண்டிருந்தெர்ைள்
பசொர்ந்து தளர்ந்து பதன்பட்டனர். பொர்த்தெர்ைளது
உை் சொைமும் , ஆெலும் பொர்ை்ைப்பட்டெர்ைளிடம்
ைொபணொம் . அெர்ைளுறடய முைத்தில் ைறள இல் றல,
ைண்ைளில் ஒளி இல் றல, பொர்றெயில் மிடுை்கு
இல் றல, நறடயில் உை் சொைமில் றல. பயந்து
நடுங் கிை் பைொண்பட ெருெது பபொல் பதொன்றியது,
அெர்ைள் ெந்த விதம் . ெந்தெர்ைள் பெறு யொரும்
இல் றல. முன்பு நொறைப் பட்டினத்திலிருந்து
அனுப் பப்பட்ட ஆறு ஒை் ைர்ைளில் பதை் பை
குமொரபொண்டியறனை் பைொல் ெதை் ைொை ஈழத்துை்குச்
பசன்ை மூன்று பபர்தொன் ெந்து பைொண்டிருந்தொர்ைள் .
பமல் லத் தயங் கி ெந்து நின்ை அெர்ைள் அங் பை
வீை் றிருந்த ெடதிறசயரசர்ைளுை்கு ெணை்ைம்
பசலுத்தி விட்டுத் தறல குனிந்தனர். பதன் திறசப்
பறடபயடுப் றபப் பை் றிய முை்கிய ஆபலொசறனயில்
இருந்த அந்த ஐெரின் முைத்றதயும் பநருை்கு பநர்
பொர்ப்பதை் குத் பதம் பில் லொதெர்ைள் பபொல் நடந்து
பைொண்டனர் ெந்தெர்ைள் .

"எப் பபொழுது ெந்தீர்ைள் ?" என்று பசொழன் அெர்ைறள

பநொை்கிை் பைட்டொன்.

"நொறைப் பட்டனத்தில் ெந்து இைங் கியதும் பநபர

இங் குதொன் புைப் பட்டு ெருகிபைொம் . நொங் ைள் ெந்தொல்
அங் கிருந்து உடபன பைொடும் பொளூருை்கு ெரச்
பசொல் லிை் ைட்டறள என்று துறைமுைத்தில்
ைொத்திருந்தெர்ைள் கூறினொர்ைள் . அதன்படி ெந்து
விட்படொம் " என்று அந்த மூெரில் ஒருென் பதில்
கூறினொன்.

பசொழன் முைத்தில் ைடுறம படர்ந்தது. குரலில்

ைண்டிப் பு ஏறியது. "நீ ங் ைள் ெந்த ெரலொை் றை
விெரிை்ைச் பசொல் லி இப் பபொது உங் ைறளை்
பைட்ைவில் றல. எந்தை் ைொரியத்றதச்
பசய் ெதை் ைொைை் ைடல் ைடந்து பபொய் இத்தறன
நொட்ைள் சுை் றினீர ்ைபளொ அந்தை் ைொரியம் என்ன
ஆயிை் று? அறத முதலில் பசொல் லுங் ைள் .
உங் ைளுறடய குனிந்த தறலைளும் பயந்த
பொர்றெயும் நல் ல விறட கிறடை்குபமன்று எனை்குச்
சிறிதும் நம் பிை்றையூட்டவில் றலபய?"
பசொழனுறடய பைள் விை்கு அந்த மூன்று பபருபம
பதில் கூைவில் றல. தங் ைளுை்குள் ஒருெர் முைத்றத
ஒருெர் பொர்த்துை் பைொண்டு பசொல் லத் தயங் கி
நின்ைனர்.

"என்னடொ! ஒருெருை்பைொருெர் பொர்த்துத் திருட்டு

விழி விழித்துை் பைொண்டு நிை் கிறீர்ைள் ! எனை்குத்
பதரியுபம! நீ ங் ைள் பபொன ைொரியத்றதை் பைொட்றட
விட்டு விட்டுத்தொன் ெந்திருை்கிறீர்ைள் . உங் ைள்
பநை் றியில் பதொல் விை் ைறள பதிந்து பபொய் ை்
கிடப் பறதப் பொர்த்தொபல பதரிகிைபத?" என்று தன்
முரட்டுை் குரறல உரத்த ஒலியில் எழுப் பி, அெர்ைறள
விரட்டினொன் பைொடும் பொளூரொன். அெர்ைள் தறலைள்
இன்னும் தொழ் ந்தன.

"என்ன பநஞ் சழுத்தம் இந்தப் பயல் ைளுை்கு! நொன்

பைட்கிபைன். பதில் பசொல் லொமல் தறலறயை்
குனிந்து பைொண்டு ஊறம நொடைம்
நடத்துகிைொர்ைபள!" என்று முன்னிலும் உரத்த குரலில்
கூப் பொடு பபொட்டுை் பைொண்டு புலி பொய் ந்து ெருெது
பபொல் அெர்ைள் அருபை பொய் ந்து ெந்தொன்
பைொடும் பொளூர் மன்னன். ைடுங் குளிரில் உதைல்
எடுத்து நடுங் கும் மணிப் புைொறெப் பபொல் அந்த
மூன்று பபருறடய உடல் ைளும் பயத்தொல் நடுங் கின.

"குமொரபொண்டியறனத் பதடிை் ைண்டு பிடித்துை்

பைொன்றீர்ைளொ இல் றலயொ? ெொயில்
பைொழுை்ைட்றடயொ அறடத்திருை்கிைது? பதில்
பசொல் பலன்." இெ் ெொறு ஆத்திரத்பதொடு ைத்திை்
பைொண்பட முன்னொல் பொய் ந்து ெந்த
பைொடும் பொளூரொன், அந்த மூெரில் ஒருெனுறடய
ைன்னத்தில் பளீபரன்று ஓங் கி அறைந்தொன்.
அெனுறடய ஆத்திரத்தின் பெைத்துை்கு அளவு
கூறியது அந்த அறை. பெடபெடபென்று நடுங் கிை்
கீபழ விழுந்து விடும் பபொல் ஆடியது அறை
ெொங் கியெனின் உடல் . பபசுெதை் ைொை அென்
உதடுைள் துடித்தன. ஆனொல் பயத்தினொல் பபச்சு
ெரவில் றல.

"இப் படிை் பைட்டொல் உன்னிடமிருந்து பதில்

கிறடை்ைொது. இரு, அப் பபன! பைட்கிை விதமொைை்
பைட்கிபைன். 'உண்டு' இல் றல என்று பதில் ெந்தொல்
உங் ைள் தறலைள் உங் ைளுை்கு உண்டு. 'இல் றல'
என்று பதில் ெந்தொல் உங் ைள் தறலைள் உங் ைளுை்கு
இல் றல" என்று மறுபடியும் றைறய மடை்கி ஓங் கிை்
பைொண்டு அறைெதை் கு ெந்தொன் பைொடும் பொளூரொன்.
அந்த அறை தன்பமல் விழுெதை் குள் பபசத் துடித்துை்
பைொண்டும் பபச முடியொமலும் நின்ை அென்
பபசிவிட்டொன்.

"ஈழ நொட்றட அறடயுமுன்பப சை் றும் எதிர்பொரொத

விதமொைச் 'பசம் பெழத்தீவு' என்ை தீவில்
குமொரபொண்டியறனை் ைண்டுபிடித்து விட்படொம் .
ஆனொல் எங் ைள் ெொளுை்கு இறையொகிச் சொெதை் கு
முன் மொயமொை மறைந்து எப் படிபயொ தப் பி விட்டொன்
அென். பின்பு அந்தத் தீவு முழுெதும் விடொமல் பதடிப்
பொர்த்தும் எங் ைளொல் அெறனை் ைண்டு பிடித்துை்
பைொல் ெதை் கு முடியவில் றல."

குரலில் இருந்த நடுை்ைத்தின் ைொரணமொை ஒெ் பெொரு

ெொர்த்றதறயயும் முழுறமயொன ெொர்த்றதயொை
முழுறமயொன ஒலிபயொடு அெனொல் கூை
முடியவில் றல. ெொர்த்றதைள் ஒெ் பெொர் எழுத்தின்
ஒலிப் பிலும் தயங் கித் பதங் கி நடுங் கின. பசிபயொடு
தன் பைொரப் பபருெொறயத் திைந்து நிை் கும்
பெங் றைப் புலியின் ைொலடியில் நிை் கும் சிறிய மொன்
குட்டிைறளப் பபொல் அரண்டு பபொய் நின்று
பைொண்டிருந்தனர் அந்த மூன்று பபரும் . எதிர்பொர்த்த
பதிலில் கிறடத்த ஏமொை் ைம் பைொடும் பொளூர்
மன்னறனை் பைொபத்தின் உருெமொை மொை் றியது.
அெனுறடய விழி ெட்டங் ைளில் அனல் ைனன்ைது.
சிங் ை முைத்தில் சிெப் புப் பரவியது. நிறனப் பிலும்
முழங் ைொறலத் பதொடும் நீ ண்ட றைைளிலும் பெறி
ெந்து குடி புகுந்தது. முகிலுறை கிழித்து
பெளிப் பொயும் மின்னல் ஒளிை்பைொடு பபொல் அென்
தன் உறையிலிருந்து ெொறள பெளிபய உருவினொன்.

பின்புைமிருந்து அரசூருறடயொனது பைலிச் சிரிப் பின்

ஒலி கிளர்ந்து எழுந்தது. "இனிபமல் சந்பதைத்துை்கு
இடபம இல் றல. பைொடும் பொளூருறடயொரின் திட்டம்
முழுை்ைத் பதொை் றுவிட்டது. இப் பபொது அெருை்கு
உண்டொகும் பதொல் விை்கு அறடயொளம் தொன் இது."

அரசூருறடயொனின் இந்தச் பசொை் ைள்

பைொடும் பொளூர் மன்னனின் பைொதிப் றப
மிறைப் படுத்தின. அென் ெலை்றையில் துடித்த
ெொளின் நுனியிலிருந்து சிதறிய ஒளிை்பைொழுந்துைள்
பயந்து நின்று பைொண்டிருந்த அந்த மூன்று
பபருறடய ைண்ைறளயும் கூசச் பசய் தன. அந்த
ஒளியும் அறத உண்டொை்கும் ெொளின் நுனியும்
இன்னும் சில ைணங் ைளில் தங் ைள் பநஞ் சுை் குழிறய
நறுை்கிை் குருதிப் பபருை்கில் குளித்பதழுந்துவிடப்
பபொகிைபத என்று அெர்ைளுறடய பதைத்தின்
ஒெ் பெொர் அணுவும் புல் லரித்து நடுங் கிை்
பைொண்டிருந்தன. தங் ைள் மூெரின் உயிருை்கும்
பமொத்தமொை உருப் பபை் ை ைொலன் அந்த ெொள்
ெடிவில் மின்னிை் பைொண்டிருப் பறத அெர்ைள்
புரிந்து பைொண்டு விட்டொர்ைள் . இன்னும் ஒரு
பநொடியில் அை் றுப் பபொை இருை்கும் உயிருை்கும்
தங் ைளுை்கும் நடுபெயிருந்த பந்தத்றதை்கூட
ஏைை்குறைய அெர்ைள் மைை்ை
ஆரம் பித்துவிட்டொர்ைள் .

அந்தச் சமயத்தில் பைொடும் பொளூரொனின்

பைொபத்றதச் பசொழ மன்னன் தணிை்ை முன் ெந்தொன்.

"ஐயொ! பைொடும் பொளூர் மன்னபர! பைொபத்றத இடம்

தெறி, இலை்குத் தெறி, தகுதி தெறி, அநொெசியமொை
இெர்ைளிடம் பசலெழித்து என்ன பயன்?
எெர்ைளுறடய தறலைறள ெொங் ை பெண்டுபமொ
அெர்ைளுறடய தறலைள் கிறடை்ைொவிட்டொல்
அறதச் பசய் ெதை் குச் பசன்ை இெர்ைளுறடய
தறலைறள ெொங் கி என்ன பபருறமப் பட்டுவிட
முடியும் ? புலி பெட்றடயொடப் பபொனென்
குழிமுயறல அடித்துை் பைொண்டு திரும் புகிை மொதிரி,
பபரியது கிறடை்ைொததனொல் சிறியறத எண்ணிச்
சிறியறதச் பசய் யும் அை் ப மகிழ் சசி ் பண்புை்குப்
பலவீனம் . ெொறளயும் , பைொபத்றதயும் ஒன்ைொைச்
பசர்த்து உறையில் பபொடுங் ைள் . இப் பபொது நமை்குத்
பதறெயொன பபொருள் நிதொனம் . இந்தத் தடியர்ைள்
ஒன்றும் பசய் யொமல் திரும் பி ெந்திருப்பறதப்
பொர்த்ததும் எனை்கும் சினம் தொன் உண்டொயிை் று.
ஆனொல் என்ன நன்றமறயச் சினத்தொல் அறடயப்
பபொகிபைொம் ? பநருப் றபத் தண்ணீர ் அவித்து
அறணை்கிை மொதிரி பநருப் பு தண்ணீறர விறரெொை
அவித்து அறணை்ை முடியொது. பைொபம் , குமுைல் ,
பபொைொறம பபொன்ை எதிர்மறையொன குணங் ைள் ,
அன்பு, அைம் , பபொறுறம பபொல் ைொரியத்றத
விறரெொைச் சொதித்துை் பைொள் ளப் பயன்படொ. இந்த
மொதிரி அறிவுறரை் ைருத்துைபளல் லொம் நம் றமப்
பபொன்று சூழ் சசி ் யும் , பபொரும் , மண்ணொறசயும்
விரும் புகிைெர்ைளுை்குப் பயன்படொபதன்ைொலும் ,
இப் பபொறதை்குப் பயன்படுத்துபெொம் . நொம்
கூறியறதச் பசய் யொததை் ைொை இந்த மூன்று
பபறரயும் பைொடும் பொளூர் அரண்மறனயின் இந்த
இரைசியமொன இடத்தில் பைொன்று அந்தை்
பைொறலறய மறைத்து விடுெதும் நமை்கு
எளிதுதொன். ஆனொலும் பெண்டொம் . பைொபத்றதயும் ,
ஆத்திரத்றதயும் பபரிய சொதறனைளுை்ைொை
மீதப் படுத்திச் பசமித்து றெத்துை் பைொள் பெொம் ."

பசொழனுறடய பபச்சு முடிவு பபை் று நின்ை பபொது

பைொடும் பொளூரொனுறடய ெொள் உறைை்குள் பசன்று
அடங் கிை் பைொண்டது. ெளர்த்துப் பொல் ெொர்ை்கும்
நன்றிை்ைொைப் பொம் பொட்டியின் பபட்டிை்குள் அடங் கும்
பொம் பு பபொல் சீறிை் பைொண்டு பெளிெந்த சினமும்
பசயை் றையொை அடங் கி மனத்தில் பபொய் ப் புகுந்து
பைொண்டது. அறதப் பொர்த்து அரசூருறடயொன்
ஓறசப் படொமல் பமல் லச் சிரித்துை் பைொண்டொன்.
பரதூருறடயொனும் , ைண்டன் அமுதனும் அந்தை்
கூட்டத்துை்குப் புதியெர்ைளொறையினொல் அதை் குரிய
அடை்ைத்பதொடு அறமதியொை இருந்தொர்ைள் .

பைொடும் பொளூரொனுறடய ஆத்திரத்துை்கு

ஆளொைொமல் அந்த மட்டில் தங் ைள் தறலைள்
தப் பினபெ என்று நிறைவுடன் அந்த இடத்திலிருந்து
பமதுெொை நழுவி நைர முை் பட்டனர் அம் மூன்று
ஆட்ைளும் .

"நில் லுங் ைள் ! எங் பை பபொகிறீர்ைள் இெ் ெளவு

அெசரமொை?" பசொழமன்னன் குரல் அெர்ைள்
நறடறயத் தறடப் படுத்தி நிறுத்தியது. அடுத்த
விநொடி பைொடும் பொளூர் மன்னறனை் றைறயப் பை் றி
இழுத்துை் பைொண்டு தனிபய ஒரு மூறலை்குச்
பசன்ைொன் பசொழ மன்னன். அந்த மூறலயில் சித்திர
பெறலப் பொடுைபளொடு கூடிய பபரிய கிளிை்கூண்டு
ஒன்று றைை்பைட்டுகிை உயரத்தில் பதொங் கியது.
கூண்டின் ைதவு திைந்திருந்தது. கூண்டில் ெசிை்கும்
பல நிைை் கிளிைளும் , கிளிை் குஞ் சுைளும் , அதன்
இருபுைமும் இருந்த மரச் சட்டங் ைளில் சுதந்திரமொை
உட்ைொர்ந்திருந்தன. திைந்து விட்டதும் பெளிபயறி,
அறடகிை பநரத்துை்குத் தொமொைபெ கூண்டுை்குள்
ெந்து பசர்ந்துவிடும் படி பழை்ைப்படுத்தப் பட்ட
கிளிைள் அறெ. அந்தை் கிளிை்கூண்டின் அடியில்
ெந்து நின்று பைொண்டதும் , "பசொன்ன ைொரியத்றதச்
பசய் து பைொண்டு ெரத் திைறமயில் லொத அந்த
அறிவிலிைறள அழித்து ஒழித்து விடுெதை் ைொை என்
றைைள் துடித்தன. அந்தத் துடிப் றப நிறைபெை் றிை்
பைொள் ள முடியொமல் அத்தறன பபருை்கும் நடுவில்
என்றனத் தடுத்து அெமொனப் படுத்தி விட்டீர்ைள் ?"
என்று ஏை்ைமும் , ஏமொை் ைமும் பமலிட்ட குரலில்
பசொழறன நிமிர்ந்து பொர்த்துச் பசொன்னொன்
பைொடும் பொளூரொன். பசொழன் அறதை் பைட்டு பமல் ல
நறைத்தொன்.

"பைொடும் பொளூர் மன்னபர! பெைமொைை் றைறய

ஓங் ை பெண்டும் . ஆனொல் இபலசொை அறைய
பெண்டும் . ைல் றல எறிெதை் கு முன்னுள் ள பெைம்
எறியும் பபொது பமதுெொகிவிடுெது நல் லது.

"ைடிபதொச்சி பமல் ல எறிை பநடிது ஆை்ைம்

நீ ங் ைொறம பெண்டு பெர்."

என்ை பபொய் யில் புலெர் பபொருளுறர நம் றமப்

பபொன்ை அரசர்ைறள மனத்தில் றெத்துை் பைொண்டு
கூைப் பட்டது அல் லெொ? இபதொ பைொஞ் சம் என்
பை்ைமொைத் திரும் பிப் பொர்த்துவிட்டு, நொன் என்ன
பசய் கிபைபனன்று ைெனியுங் ைள் ."

பசொழனின் இந்த ெொர்த்றதைறளை் பைட்டதும் சிறிது

பெறுப் பு நிழலொடும் பொர்றெபயொடு திரும் பி
பநொை்கினொன் பைொடும் பொளூர் மன்னன். மரச்
சட்டத்திலிருந்து ஒெ் பெொன்ைொை மூன்று கிளிை்
குஞ் சுைறள எடுத்துை் கூண்டுை்குள் விட்டுை் ைதறெ
அறடத்த பின், குறிப்பொை எறதபயொ பசொல் லும்
பபொருள் பசறிந்த பநொை்கினொல் பசொழ மண்ணன்
பைொடும் பொளூரொனின் முைத்றதப் பொர்த்தொன்.
அந்தப் பொர்றெறய விளங் கிை் பைொள் ளொமல் ,
"உங் ைளுறடய இந்தச் பசயலுை்கு என்ன
அர்த்தபமன்று எனை்கு விளங் ைவில் றலபய?" என்று
பைட்டொன் பைொடும் பொளூரொன்.

"பைொடும் பொளூர் மண்ணுை்பை குறிப் பறியும்

உணர்ச்சி அதிைம் என்பொர்ைள் . ஆனொல் அந்த
மண்றண ஆளும் அரசரொகிய உங் ைளுை்பை என்
குறிப் புப் புரியவில் றலபய?"

பசொழன் குத்திை் ைொட்டிப் பபசியது பெதறனறயை்

பைொடுத்தொலும் , அந்தை் குறிப் புச் பசய் றையின்
பபொருள் புரியை் பைொடும் பொளூர் மன்னனுை்குச்
சிறிது பநரமொயிை் று. அது புரிந்ததும் தொன் அென்
முைத்தில் மலர்ச்சி ெந்தது.

"புரிந்து விட்டது. அப் படிபய பசய் து விடுகிபைன்"

என்று கிளிை் கூண்றடயும் அறடப் பட்ட மூன்று
குஞ் சுைறளயும் பொர்த்து விஷமத்தனமொைச் சிரித்துை்
பைொண்பட பெளிபயறினொன் பைொடும் பொளூர்
மன்னன். அடுத்த ைொல் நொழிறைை்குள்
பைொடும் பொளூர்ை் பைொட்றடயின் ஒளி நுறழய
முடியொத பொதொள இருட்டறைைளின் இரைசிய அறை
ஒன்றில் அந்த மூன்று ஒை் ைர்ைறளயும் பைொண்டு
பபொய் அறடத்து விட்டுத்தொன் திரும் பி ெந்தொன்
அென்.

நீ ண்ட பநரமொைச் சூழ் சசி

் ைளிலும் , அரசியல்
சிந்தறனைளிலுபம ஆழ் ந்து பபொயிருந்ததன்
ைொரணமொை, ெடதிறசயரசரின் கூட்டணிறயச்
பசர்ந்த அந்த ஐெருை்கும் ைறளப்பு ஏை் பட்டிருந்தது.
ஒரு மொறுதல் - மனமகிழ் சசி ் ை்குரிய ஒரு பபொழுது
பபொை்கு - அப் பபொது அெர்ைளுை்குத் பதறெப் பட்டது.
தங் ைறளயும் தங் ைள் அரசியல் ைெறலைறளயும்
மைந்து ஏதொெபதொரு ைறலயின் சுறெ அநுபெத்தில்
மிதை்ை பெண்டும் பபொலிருந்தது அெர்ைளுை்கு.

"பைொடும் பொளூர் மன்னபர! பெளியூர்ைளிலிருந்து

ெந்திருை்கும் நொங் ைள் நொல் ெரும்
இங் பையிருை்கிைெறர உம் முறடய விருந்தொளிைள் .
உை் சொைமும் மன எழுச்சியும் பெை் றியில்
நம் பிை்றையும் ஊட்டத்தை்ை ஒரு பபொழுது பபொை்கு
இப் பபொது எங் ைளுை்குத் பதறெ. அதை் கு ஏதொெது
ஏை் பொடு பசய் யுங் ைள் " என்று பசொழன் பெண்டிை்
பைொண்டொன். "அப் படியொனொல் 'பதெரொட்டியின்'
பைொை் ைறெை் கூத்துை்கு ஏை் பொடு பசய் கிபைன்.
நீ ங் ைள் எல் பலொரும் ைண்டு ைளிை்ை பெண்டிய ைறல
அது. இந்தச் பசொர்ந்த சூழ் நிறலயில் அறதை் ைண்டு
புதிய எழுச்சியும் பபை முடியும் " என்ைொன்
பைொடும் பொளூரொன்.

"அது யொர் பதெரொட்டி?"

"அெள் இந்தை் பைொடும் பொளூர் அரண்மறனயில்

தனிச் சிைப்பு ெொய் ந்த ஓர் ஆடல் மைள் . தன்றன
மைந்து ஆடிை் பைொண்டிருை்கும் பபொபத அெளுை்குத்
பதய் ெ ஆபெசத்தொல் அருள் ெந்து விடும் . அந்தச்
சமயத்தில் அெள் ெொயிலிருந்து எறதப் பை் றியும்
பைட்டுத் பதரிந்து பைொள் ளலொம் . பதவி சந்நதத்தில்
ெொய் பசொர்ந்து நமை்கு பெண்டிய உண்றமைள்
அெளிடமிருந்து ெரும் . றையில் திரிசூலம் ஏந்திச்
சுழை் றிை் பைொண்பட அெள் பைொை் ைறெை்
கூத்தொடும் பபொது, அெபள ைொளியொை மொறிை்
ைொட்சியளிப் பொள் நம் ைண்ைளுை்கு."

"இது என்ன நம் ப முடியொத பெடிை்றையொை அல் லெொ

இருை்கிைது!"

"பெடிை்றையில் றல. அந்த ஆடல் மைள் இன்னும்

தூய் றமயொன ைன்னியொைபெ ெொழ் கிைொள் .
பதெறதை்கு உள் ள மதிப் பு அெளுை்கு இந்த
அரண்மறனயில் உண்டு" என்று பைொடும் பொளூர்
மன்னன் பயபை்திபயொடு மறுபமொழி கூறினொன்.

"அதை் பை ஏை் பொடு பசய் யுங் ைள் . அந்தை்

பைொை் ைறெை் கூத்றதை் ைொணும் பொை்கியத்றத
நொங் ைளும் பபறுகிபைொம் ." பசொழ மன்னனின்
விருப் பப் படி பைொடும் பொளூர் மன்னன்
கூத்தரங் ைத்றத ெகுத்து அெர்ைறளபயல் லொம்
அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் உட்ைொர்த்தினொன்.
பைொை் ைறெை் கூத்துை்ைொை ஏை் பொடு
பசய் யப் பட்டிருந்த அரங் ைம் பைொவில் பபொலத்
தூய் றமயொைப் புனிதப் பபொருள் ைள்
நிறைந்திருந்தது. தீபச் சுடர்ைள் பூத்திருந்தன. தூபை்
ைலசங் ைள் பைொடி படரச் பசய் தன. எல் பலொரும்
பயபை்திபயொடு அரங் கில் வீை் றிருந்தனர். மத்தளம்
பைொட்ட ெரிசங் ைம் ஊத, அரங் கின் எழினி
(திறரச்சீறல) பமல் ல விலகியது. ஆ! அபதன்ன
பதொை் ைம் ? புெனபைொடிறயப் பபொை்குெரபென்னும்
ைென ஊஞ் சலிட்டு ஆட்டும் பைௌரிபய அங் கு
நிை் கிைொளொ? பதெரொட்டி மும் முைச் சூலம் ஏந்திய
பைொலத்பதொடு அரங் கில் ெந்து நின்ைொள் .
---------

23. திைிசூலம் சுழன்றது

சைல புெனங் ைறளயும் ஆட்டுவிை்கும்

பதெபதெறனத் தன் இருவிழிைளொல் ஆட்டி றெத்த
உறமபய சின்னஞ் சிறு ைன்னிப் பபண்ணொய்
உருை்பைொண்டு, கூத்துறட தரித்து ெந்து
நிை் பதுபபொல் ெலை்றையில் திரிபதொரியொய் ை்
ைம் பீரமொை அரங் கில் ைொட்சியளித்தொள் பதெரொட்டி.
அெள் பைொடும் பொளூர் அரசறெயில் ஆடல்
மைளொய் ப் பணிபுரியும் ஒரு சொதொரண மொனிடப்
பபண் தொன் என்ை உணர்வு அரங் கில் கூடியிருந்த
அரசர்ைளுை்கு ஏை் படபெ இல் றல. இறமயொ
விழிைளொல் அரங் கின் பமை் பசன்ை பொர்றெறய
மீட்ை மனமின்றி வீை் றிருந்தனர். அழபைொழுை
எழுதிய நிருத்திய உயிபரொவியமொய் த் பதொன்றிய
அெள் கூத்றதத் பதொடங் குெதை் கு முன்பப அெர்ைள்
மனங் ைறள பென்றுவிட்டொள் .

பதெரொட்டியின் பதொை் ைத்றதப் பை் றி இங் பை சிறிது

கூை பெண்டும் . மைை்குலத்துப் பபண்ைள் அணிந்து
பைொள் ெது பபொல் முழங் ைொலுை்கு பமல் ைச்சம்
றெத்துை் ைட்டிய புடறெ. பொதங் ைளுை்கு பமல்
இரண்டு பொம் புைள் சுருண்டு கிடப் பது பபொல்
பொடைங் ைள் (ஒரு ெறைச் சிலம் பு). இல் றலபயொ
உண்படொபெனத் திைழ் ந்த இறடயில் பமைறல பபொல்
இறுைப் பிணித்த புலித்பதொல் . ைழுத்திலும் ,
பதொளிலும் முன் றைைளிலும் பல நிைப் பூமொறலைள்
அணிந்திருந்தொள் . கூந்தறலத் தறல கீழொை
நிறுத்திய சங் கின் பதொை் ைம் பபொல் உச்சந்தறலயில்
தூை்கி அழைொை முடிந்து பைொண்டிருந்தொள் . அந்தை்
பைொண்றடறயச் சிறிய பைொன்றைப் பூச்சரம் ஒன்று
அலங் ைரித்துை் பைொண்டிருந்தது. உடம் பபல் லொம்
திருநீ று பூசிய பெண்றம. ெலது ைரத்தில் நீ ளமொை
ஒளி மின்னும் கூர்றமயொன திரிசூலத்றதப் பபொல
இடது றையில் சிறியதொை அழைொை ஓர் உடுை்கு.
இந்தை் பைொலத்தில் ஒரு பை்ைமொைத் துெண்டு
சிங் ைொரமொை அெள் நின்ை அபிநய அலங் ைொரம்
பொர்ை்கும் ைண்ைளிபலல் லொம் பதய் ெத்றதப்
படரவிட்டது. பைொை் ைறெை் கூை் ைத்துை்குரிய
வீரொபெசத்பதொடு பதெரொட்டி தன் ஆடறலத்
பதொடங் கினொள் . பொறைைளுை்கு நடுபெயுள் ள
சுறனத் தண்ணீரில் கூழொங் ைல் றல வீசி எறிெது
பபொன்ை இன்ப ஒலிறய எழுப் பியது உடுை்கு. ைொல்
பொடைத்தின் உள் பளயிருந்த பரல் ைள் (சிறு சிறு
மணிைள் ) ஒலித்தன. சூலம் ஒளி ைை்கிச் சுழன்ைது,
துள் ளியது.

ஆட்டத்தின் ஒன்பது ெறைை் கூத்துை்ைளில்

ஒன்ைொகிய 'வீரட்டொனை் கூத்'தின் ைம் பீரமொன துரித
ைதியில் பதய் ெ ஆபெசத்பதொடு சுழன்று சுழன்று
ஆடினொள் அந்தப் பபண். ைொளிபதவியொகிய
பைொை் ைறெபய அந்தப் பபண்ணின் உடலில் ,
உணர்வுைளில் தன் மயமொகிை் ைலந்து விட்டது பபொல்
ஒரு தத்ரூபம் அெள் ஆடலில் இருந்தது. வீரட்டொன
அபிநயத்தின் முடிவில் முத்திறர பிடித்துை் ைொட்ட
பெண்டிய 'குனிப்பு' என்னும் விைை் பத்றதத் தொண்டி,
அை் புதமொன 'உள் ளொளை் கூத்தில் தன்றன மைந்து
லயித்துை் பைொண்டிருந்தொள் அெள் . பதய் விைம்
ைறலயொை மொறித் திைழ் ந்து பைொண்டிருந்தது
அெளிடம் .

பசொழபைொப் பரபைசரி தன்றன மைந்து, தன்

நிறனறெ இழந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொன்.
ைண்டன் அமுதன், அரசூருறடயொன்,
பரதூருறடயொன் எல் பலொரும் ஏைை்குறைய அபத
நிறலயில் தொன் இலயித்திருந்தொர்ைள் . ஆனொல் ,
கூத்து அரங் குை்கு ஏை் பொடு பசய் த பைொடும் பொளூர்
மன்னனின் ைண்ைள் மட்டும் ஒன்றிலும் ஊன்றிப்
பொர்ை்ைொமல் , நொை் புைமும் அறல பொய் ந்து
பைொண்டிருந்தன. ைனை் பைொளங் ைறளப் பபொன்ை
அெனுறடய பபரிய ைண்ைள் அரங் கின் பமலும் ,
தன்பனொடு உடன் வீை் றிருந்த பசொழன்
முதலியெர்ைள் பமலும் அரங் கின் பெளிப் புைத்து
நுறழெொயில் பமலும் மொறி மொறி நிறலை்ைொமல்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தன. இயை் றையிபலபய
அெனுை்கு அப்படி ஒரு சுபொெம் . குட்டி பபொட்ட பூறன
மொதிரிச் சொதொரணமொன ைொரியங் ைளுை்ைொைை் கூடப்
பதறி அறல பொய் கின்ை மனம் அெனுை்கு.
ைறலைறள அநுபவிை்ை ஆழ் ந்து ஈடுபட்டுத் பதொயும்
மனம் பெண்டும் . அறலபொயும் மனமுள் ளெர்ைளொல்
எந்தை் ைறலயிலும் இந்த மொதிரி ஈடுபட்டு இலயிை்ை
முடியொது. பைொடும் பொளூரொனிடம் அந்த ஈடுபொடு
இல் றல என்பறத அென் ைண்ைபள விளை்கின.
குணரீதியொைபெ இப் படி எதிலும் ஆழ் ந்து ஈடுபட
முடியொதெர்ைள் முன் பைொபை்ைொரர்ைளொைவும் ,
ஆத்திரமும் உணர்ச்சி பெறியும்
உறடயெர்ைளொைவும் இருப் பொர்ைள் . பதெரொட்டியின்
ஆடல் சுறெயநுபெத்தின் உயர்ந்த எல் றலயில்
நிைழ் ந்து பைொண்டிருந்தது. அருளொபெசமுை் றுத்
தொபன பைொை் ைறெ என்ை முறனப்பொல் சுழன்று
சுழன்று ஆடிை் பைொண்டிருந்தொள் . அெள் மட்டுமொ
ஆடிச் சுழன்ைொள் ! அெள் ஆடும் பபொது
பைொண்றடயொை முடிந்திருந்த சடொமகுடத்தின்
பைொன்றை மலர்ை்பைொத்தும் , பிறைச்சந்திரறனப்
பபொல் தங் ைத்தில் பசய் து புறனந்திருந்த அணியும் ,
பசவிைளின் நொை குண்டலங் ைளும் எல் லொம் ஆடிச்
சுழன்ைன.

பொர்த்துை் பைொண்படயிருந்த பசொழனுை்குை்

ைண்ைளில் நீ ர் பனித்து விட்டது. உள் ளம் பநை்குருகி
உடல் சிலிர்த்தது. மைொமன்னனொன பைொப் பரபைசரி
பொரொந்தை பசொழன் எத்தறனபயொ அை் புதமொன
ஆடல் ைறள உறையூரிலும்
ைொவிரிப் பூம் பட்டினத்திலும் ைண்டிருை்கிைொன்.
நொட்டியை் ைறலயில் தறலை்பைொல் பட்டமும்
(அை்ைொலத்தில் நொட்டியை் ைறலயில் சிைந்த ஆடல்
மைளிர்ை்கு அரசனொல் அளிை்ைப் படும்
விருதுப் பபயர்), பபொை் பூவும் , பபொன் பமொதிரமும்
பபை் ை பபரிய பபரிய ஆடல் மைளிரின்
ஆடல் ைறளபயல் லொம் அென் ைண்டிருை்கிைொன்.
அறெபயல் லொம் அென் உணர்வுை்குை் கிளர்ச்சி
மட்டுபம ஊட்டின. அறெைளில் இல் லொத -
அறெைளிலும் பமம் பட்ட ஏபதொ ஒன்று இந்தத்
பதெரொட்டியின் ஆடலில் இருப் பதொை அெனுை்குத்
பதொன்றியது. பதெரொட்டியின் ஆடை் ைறலயில்
பெயில் படொத நீ ரின் குளிர்ச்சி பபொல் பதய் விைப்
பண்பு விரவியிருந்தது. நீ றரச் சுடறெத்துை்
குளிர்ச்சிறய நீ ை்கிச் பசயை் றையொைச் சூடொை்குெது
பபொல் பொட்டு, கூத்து, புலறம, ஒெ் பெொரு
துறைறயயும் அறிவின் பெம் றமயொல் சூபடை் றி
அறெைளிலிருந்தும் பதய் விைப் பண்றப நீ ை்கிவிடும்
பபொது அறெ சொதொரணமொகி விடுகின்ைன. அரங் கில்
ஆடிை்பைொண்டிருந்த அந்தத் பதெரொட்டியின்
முைத்றதப் பொர்ை்கும் பபொபத மறலயரசன்
மைளொைத் பதொன்றிய உறமயின் ைன்னித்
தெை்பைொலம் தொன் நிறனவுை்கு ெந்தது. எப் பபொதும்
ஏபதொ பபரிய இலட்சியங் ைளுை்ைொைை் ைனவு ைண்டு
பைொண்டிருப் பது பபொல் இடுங் கிய ைண்ைள் நீ ளமும் ,
ைன்னிப் பருெத்துப் பபறதறமயின் அழகு
நிழலொடும் பநை் றி, ெடிந்த நொசி, ெளர்ந்த
புருெங் ைள் , ைரந்து நிை் கும் சிரிப் பு, ைனிந்து சரிந்த
ைன்னங் ைள் .

பதெரொட்டி சந்நத நிறலயில் அருளுை் று ஏபதபதொ

பிதை் றினொள் . தங் ைளுறடய கூட்டணிறயப்
பை் றியும் , பதன் திறசப் பறடபயடுப்றபப் பை் றியும்
அதில் பெை் றி ஏை் படுமொ பதொல் வி ஏை் படுமொ
என்பறதப் பை் றியும் பதெரொட்டியிடம் குறி பைட்டு
நிமித்தம் பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமன்று
பசொழன் எண்ணியிருந்தொன். தனை்குப்
பழை்ைமில் லொத ைொரணத்தொல் பைொடும் பொளூர்
மன்னறனவிட்பட அறெைறளத் பதெரொட்டியிடம்
பைட்ைச் பசய் யலொபமன்று மனத்துை்குள் ஒரு
முடிவுை்கு ெந்தெனொைத் தன் பை்ைத்தில்
பைொடும் பொளூரொன் வீை் றிருந்த ஆசனத்றதப் பொர்த்த
பசொழன் ஏமொை் ைமறடந்தொன்.

அங் பை பைொடும் பொளூரொறனை் ைொணவில் றல.

அென் வீை் றிருந்த இருை்றை ைொலியொயிருந்தது. மை் ை
மூெறரயும் பொர்த்தொன். அெர்ைள் இந்த
உலைத்றதபய மைந்து, பதெரொட்டியின் கூத்தில்
ஆழ் ந்திருந்தொர்ைள் . அெ் ெளவு அை் புதமொன கூத்றத
இரசிை்ைொமல் நடுவில் எழுந்திருந்து
பைொடும் பொளூரொன் எங் பை பபொயிருப் பொன் என்ை
பைள் வியும் , சந்பதைமும் பசொழன் மனத்தில்
உண்டொயின. பசொழனுறடய ைண்ைள்
பைொடும் பொளூரொறனத் பதடிச் சுழன்ைன. அெறனை்
ைொபணொம் . கூத்தரங் கின் ெொயிை் புைம் பபொய் அங் கு
யொரொெது ஆட்ைளிருந்தொல் அெர்ைறள அனுப்பிை்
பைொடும் பொளூரொறன அறழத்துை் பைொண்டு ெரச்
பசய் யலொபமன்ை பநொைத்பதொடு பசொழன் பமல் ல
எழுந்தொன்.

ஆனொல் , அந்தை் ைணபம அென் எழுந்திருை்ை

பெண்டிய அெசியமில் லொமல் பபொய் விட்டது.
பைொடும் பொளூரொபன மிை பெைமொை
ெொயிை் புைத்திலிருந்து கூத்தரங் ைத்துை்குள் ெந்து
பைொண்டிருந்தொன். அென் முைச்சொயலும் நறடயின்
பெைமும் பரபரப் றபயும் , அெசரத்றதயும் ைொட்டின.
பெளிபய பசல் ெதை் ைொை எழுந்திருந்த பசொழன்
மறுபடியும் இடத்திபலபய உட்ைொர்ந்து பைொண்டொன்.
பெைமொை உள் பள பிரபெசித்த பைொடும் பொளூர்
மன்னன் பசொழன் ைொதருபை பபொய் ை் குனிந்து
பமதுெொைப் பபசினொன்: "அரபச! பதன்பொண்டி
நொட்டின் பலவீனத்றத மிறைப் படுத்தை் கூடிய
பெபைொரு பசய் தி சை் று முன்புதொன் என் ைொதுை்கு
எட்டியது."

"அப் படி என்ன பசய் தி அது?" பசொழனும் பமதுெொன

குரலிபலபய பைட்டொன். "சில நொட்ைளுை்கு முன்னொல் ,
இறடயொை் று மங் ைலம் மைொமண்டபலசுெரர்
மொளிறையில் பொதுைொை்ைப் பட்டு ெந்த பொண்டிய
மரபின் சுந்தர முடியும் , வீரெொளும் , பபொை்
சிம் மொசனமும் திடீபரன்று ைொணொமை்
பபொய் விட்டனெொம் ."

"யொர் ெந்து கூறினொர்ைள் இந்தச் பசய் திறய?"

"பதை் பையிருந்து நம் ஒை் ைர்ைளில் ஒருென் ெந்து

கூறினொன். நீ ங் ைபளல் லொம் கூத்தில் ஈடுபட்டிருந்த
பபொது இறடயில் நொன் பைொஞ் சம் பெளிபய எழுந்து
பசன்பைன். அபத பநரத்துை்கு அந்த ஒை் ைனும் ெந்து
பசர்ந்ததனொல் அெறன அங் பைபய நிறுத்திச்
பசய் திறய விசொரித்துை் பைட்டுை் பைொண்டு
ெந்பதன்."

"ஒருபெறள இந்தச் பசய் தி இப் படியும்

இருை்ைலொமல் லொெொ? நம் றமப் பபொன்ை
ெடதிறசயரசர்ைள் பதை் பை பறடபயடுத்துத்
பதன்பொண்டி நொட்றட பென்று விட்டொல்
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் பபொய் முடிறயயும் ,
ெொறளயும் , சிம் மொசனத்றதயும் பதடி எடுத்துை்
பைொண்டு விடுபெொபமொ என்பதை் ைொை இப் படி ஒரு
பபொய் ச் பசய் திறய மைொமண்டபலசுெரர்
பரப் பியிருப் பொர்."

"இருை்ைொது, அரபச! ெந்திருை்கும் ஒை் ைன்

கூறுெறதப் பொர்த்தொல் உண்றமயொைபெ
அரசுரிறமப் பபொருள் ைள் பைொள் றள
பபொயிருை்ைலொம் என்று தொன் பதொன்றுகிைது."

"எப் படியிருந்தொலும் நொம் பறடபயடுப் புை்கு ஏை் பொடு

பசய் யத்தொன் பபொகிபைொம் . நமை்கு ஏன் இந்தை்
ைெறல?" - பசொழனும் பைொடும் பொளூரொனும்
பமை் ைண்டெொறு பமதுெொன குரலில் பபசிை்
பைொண்டிருந்த பபொதும் பதெரொட்டியின்
பைொை் ைறெை் கூத்து நடந்து பைொண்டுதொன்
இருந்தது. அெள் ெலை்றையில் திரிசூலத்தின்
சுழை் சியும் , இடை்றையில் உடுை்கின் ஒலியும்
குன்ைவில் றல, குறையவில் றல.
பசொழனும் பைொடும் பொளூரொனும் வீை் றிருந்த
இடத்தின் பின்புைத்துச் சுெரில் அெர்ைள் தறலை்கு
பமல் மொனின் ைண்ைறளப் பபொல் துெொரங் ைள்
அறமந்த பலைணி ஒன்று இருந்தது.

அருளுை் று ஆடிை் பைொண்படயிருந்த பதெரொட்டி

திடீபரன்று இருந்தொை் பபொலிருந்து அந்த மொன்விழிப்
பலைணிறயச் சுட்டிை் ைொட்டி 'வீல் ' என்று அலறிை்
கூச்சலிட்டொள் . அந்தப் பலைணிறய பநொை்கித் தன்
திரிசூலத்றத ஓங் கிச் சுழை் றினொள் ; பை் ைறளை்
ைடித்தொள் ; ைொல் ைறள உறதத்தொள் . திரிசூலத்றதை்
குறி பொர்த்துச் சுழை் றி அந்தப் பலைணிறய பநொை்கி
எறிந்தொள் . எல் பலொரும் அெளுறடய பைொபத்தின்
ைொரணம் விளங் ைொமல் எழுந்திருந்து அந்தப்
பலைணிறயப் பொர்த்த பபொது அதன்
நடுத்துெரொத்திலிருந்து ஒளி மின்னும் இரு ைண்ைள்
பெைமொைப் பின்னுை்கு நைர்ந்தன.
----------

24. கூடல் இரழே்ே குதூகலம்

அன்றைை்பைொரு நொள் பசம் பெழத் தீவின் ைறட

வீதியில் அந்த மூன்று முரட்டு மனிதர்ைள் பபசிை்
பைொண்டு பபொன பபச்றசை் பைட்டதிலிருந்து
மதிெதனிை்குை் ைெறலயும் பயமும்
அதிைமொயிருந்தன. அந்தப் பபச்றச ஒட்டுை்
பைட்பதனொல் இப் படிப் புதுை் ைெறலைளும் , பயமும்
ஏை் படும் என்று பதரிந்திருந்தொல் முதலிபலபய
ஒட்டுை் பைட்ைொமல் இருந்திருப்பொள் .

பைொம் பு முறளை்ைொத குட்டிப் பருெத்துப் புள் ளிமொன்

பபொல் அெலமை் றுை் ைெறலயை் று அந்தத் தீவின்
எழிலரசியொய் த் துள் ளித் திரிய பெண்டிய
அெளுை்குை் ைெறல ஏன்? பயம் ஏன்? ைலை்ைம் ஏன்?
எெறனப் பை் றிய நிறனவுைள் அெள் பநஞ் சில்
நிரந்தரமொை ஓடிை்பைொண்டிருை்கின்ைனபெொ,
அெறனபய பைொறல பசய் ெதை் கு
முயல் கிைெர்ைறளப் பபொல அெர்ைள் பபசிை்
பைொண்டு பசன்ைதனொல் தொன் அெள்
ைெறலப் பட்டொள் , பயந்தொள் , ைலங் கினொள் . அந்த
முரடர்ைளுறடய பபச்றச ஒட்டுை் பைட்ட
நொளிலிருந்து அெளுை்கு ஒரு ைொரியமும் ஓடவில் றல.

'ஐபயொ! அந்த முரடர்ைளொல் நடுை்ைடலில் அெருறடய

ைப் பலுை்கு ஒரு துன்பமும் பநரொமலிருை்ை
பெண்டுபம! அெர்ைள் றையில் அைப் பட்டுை்
பைொண்டொல் அெறரை் பைொல் லொமல்
விடமொட்டொர்ைபள? அெருறடய விபரொதிைள் எெபரொ
அெறரை் பைொன்று விடுெதை் பைன்பை அந்த முரட்டு
ஆட்ைறளத் தூண்டி விட்டு அனுப் பியிருை்கிைொர்ைள்
பபொலிருை்கிைது. எல் லொ நன்றமயும் பைொடுை்கும்
அந்த ெலம் புரிச் சங் கு அெர் றையிலிருை்கிை ெறர
அெறர எந்தப் பறை என்ன பசய் து விட முடியும் ?
ைடவுளின் ைருறணயும் , அெறரபய நிறனத்துை்
பைொண்டிருை்கும் எனது நல் ல ைொலமும் தொன்
அெறரை் ைொப் பொை் ை பெண்டும் ' என்று தொபன
தனை்குள் சிந்தித்துச் சிந்தறனச் சூட்டில் பெந்து
பைொண்டிருந்தொள் மதிெதனி. அதன் ைொரணமொை
எந்தை் ைொரியத்றதச் பசய் தொலும் சுய நிறனவு
இன்றிச் பசய் து பைொண்டிருந்தொள் அெள் . சிந்தறன
ஓரிடத்திலும் , பசயல் ஓரிடத்திலுமொைப்
றபத்தியை்ைொரி பபொல் ைறடயிலும் வீட்டிலும் ,
ைடை் ைறர மணை் குன்றுைளிலும் திரிந்து
பைொண்டிருந்தொள் அெள் . அந்தத் தீவின் ைறரபயொரத்
பதன்றன மரங் ைளிலிருந்து பைந்து பசல் லும்
கிளிைளின் கூட்டங் ைறளப் பொர்ை்கும் பபொபதல் லொம் ,
'என் மனத்துை்கும் இப் படி ெொனபெளியில் நீ ந்திை்
கீபழயுள் ள ைடறலை் ைடந்து பைந்து பசல் லும் ஆை் ைல்
இருந்தொல் பெைமொைப் பைந்து பபொய் அெருறடய
பதொளின் மீது உரிறமபயொடு உட்ைொர்ந்து பைொண்டு,
அந்த முரடர்ைள் அெறரத் பதடிை் பைொண்டிருை்கும்
இரைசியத்றதை் ைொபதொடு பசொல் லி எச்சரித்து
விடுபென்' என்று எண்ணி ஏங் குெொள் . அெளும் ஒரு
கிளிதொன். ஆனொல் பைை்கும் கிளி இல் றலபய, பபசிச்
சிரித்து உணர்ந்து நடை்கும் பபண் கிளியொயிை் பை
அெள் !

'தறலறய அழுத்தும் பொரமொன சுறமைறளத்

தொங் கிை் பைொண்டு கூடப் பபொறுறமயொை நீ ண்ட
தூரம் நடந்து விட முடிகிைது. ஆனொல் ைனபமொ,
பொரபமொ உறைை்ைொத எண்ணங் ைறளயும் ,
ஆறசைறளயும் , ஏை்ைங் ைறளயும் சுமந்து பைொண்டு
மட்டும் பபொறுறமயொை ெொழ முடிெதில் றலபய?
நிறனவின் சுறமைளுை்கு அெ் ெளவு ைனமொ?
அெ் ெளவு பொரமொ?' மதிெதனியொல் தொங் ை
முடியவில் றல.

சில நொட்ைளொைபெ அெள் ஒரு மொதிரி ஏை்ைம்

பிடித்துப் பபொய் ை் கிடப் பறத அெளுறடய
தந்றதயும் , அத்றதயும் உணர்ந்து பைொண்டனர்.
அந்தப் பபண்ணின் முரண்டுை்கும் பிடிெொதத்துை்கும்
பயந்து அெளிடம் ஒன்றும் பைட்ைவில் றல அெர்ைள் .
எறதயொெது ெை் புறுத்திை் பைட்டொல்
அழுதுவிடுெொபளொ என்று பயம் அெர்ைளுை்கு.

அன்று நண்பைலில் மதிெதனியின் அத்றத ஒரு

குடறல நிறைய அடுை்கு மல் லிறைப் பூை்ைறளை்
பைொண்டு ெந்து பைொடுத்து, "மதிெதனி! இெை் றை
உன் றையொல் அழைொைத் பதொடுத்துை் பைொடு,
பொர்ை்ைலொம் . இன்று மொறல நொன் ைடை் ைறரயிலுள் ள
ஏழு ைன்னிமொர் பைொவிலுை்குப் பபொய் பநர்த்திை் ைடன்
பசலுத்தி ெழிபட்டுவிட்டு ெரபெண்டும் . எல் லொம்
உனை்கு நல் ல இடத்தில் பைொழுநன் ெொய் த்துப் பபரு
ெொழ் வு ெொழபெண்டுபம என்பதை் ைொைத்தொன்" என்று
கூறி பெண்டிை் பைொண்டொள் .

அத்றதயின் பெண்டுபைொறள மறுை்ை முடியொமல்

மதிெதனி உட்ைொர்ந்து பைொண்டு நொறர எடுத்து
மலறரத் பதொடுை்ை ஆரம் பித்தொள் . றை மலர்ைறளத்
பதொடுத்துை் பைொண்டிருை்கும் பபொபத மனம்
நிறனவுைறளத் பதொடுை்ை ஆரம் பித்தது. மனம்
ஏதொெபதொன்றில் ஒருறமயொைை் குவியும் பபொது அந்த
ஒன்றைத் தவிர இரண்டொெதொைச் பசய் யப் படும்
ைொரியம் சரியொை நறடபபைொது. பரொை்குப் பொர்த்துை்
பைொண்பட சிந்தறனயில் மூழ் கியிருந்த மதிெதனி
பூை்ைறள எடுத்து முடிெறத மைந்து பெறும்
நொறரபய மொை் றி மொை் றிச் சுருை்கிட்டு முடிந்து
பைொண்டிருந்தொள் . தை் பசயலொை அந்தப் பை்ைமொை
ெந்த அெளுறடய அத்றத, அெள் பூத்பதொடுத்துை்
பைொண்டிருந்த அழறைப் பொர்த்ததும் பபொறுை்ை
முடியொமல் சிரித்து விட்டொள் .

"நீ பூத்பதொடுை்கிை சீறரப் பொர்த்தொல் சிரிப் புத்தொன்

ெருகிைது. ஏபதொ நிறனவில் எங் பைபயொ ைெனத்றத
றெத்துை் பைொண்டு பெறும் நொறர ெறளத்து
ெறளத்து முடிந்து பைொண்டிருை்கிைொபய அம் மொ! நீ
ைொரியம் பசய் கிை அழகு மிைவும் நன்ைொை
இருை்கிைது. நொனும் பொர்த்துை் பைொண்பட தொன்
இருை்கிபைன், நொறலந்து நொட்ைளொை நீ பித்துப்
பிடித்தெறளப் பபொல் இருை்கிைொய் . பெளொ
பெறளை்கு உண்ண ெருெதில் றல. இந்த ெயதொன
ைொலத்தில் அண்ணனுை்கு உதவியொைை் ைறடை்குப்
பபொை மொட்படபனன்கிைொய் . ைொல் ைடுை்ைச் சுை் றிை்
பைொண்டிருை்கிைொய் . நீ எப் பபொது வீட்டுை்குத் திரும் பி
ெருெொய் , எப்பபொது பெளிபய பபொெொய் என்பபத
எனை்கும் அண்ணனுை்கும் பதரியொமை்
பபொய் விட்டது. உன்றனப் பபொல் பருெம் ெந்த
பபண்ணுை்கு இந்தப் பபொை்கு நல் லதில் றல."

அெறளப் பை் றித் தன் மனத்திலிருந்த குறைைறள

அெள் முன்பப பசொல் லித் தீர்த்து விட்டொள் அத்றத.

பூை்ைறளபய பதொடொமல் தொன் பெறும் நொறர

முடிந்து பைொண்டிருப் பறத உணர்ந்த பபொது
மதிெதனிை்கு பெட்ைம் பிடுங் கித் தின்ைது. முதலில்
ஐந்தொறு ைண்ணிைள் பூ றெத்துத் பதொடுத்திருந்தொள் .
அதன் பின்பு பெறும் நொரில் தொன் ெரிறசயொை
முடிச்சுைள் விழுந்திருந்தன. தப் பித்தெறி இது மொதிரி
அத்றதயின் ெொயில் விழுந்து விட்டொல் நிறையப்
பபச்சு ெொங் கிை் ைட்டிை் பைொள் ளொமல் மீள
முடியொபதன்று அெளுை்குத் பதரியும் .

"ஏபதொ பதரியொமல் பசய் து விட்படன் அத்றத!

பைொஞ் சம் நிறனவு தடுமொறி விட்டது. இன்னும் சிறிது
பநரத்தில் எல் லொப் பூை்ைறளயும் விறரெொைத்
பதொடுத்துை் பைொடுத்து விடுகிபைன்" என்று முைத்தில்
மலர்ச்சிறய ெரெறழத்துை் பைொண்டு கூறினொள்
மதிெதனி.

"பைொஞ் சம் என்ன? சில நொட்ைளொைபெ நீ முழுை்ை

முழுை்ை நிறனவுத் தடுமொறிப் பபொய் த்தொபன
திரிகிைொய் ? அந்த ெலம் புரிச் சங் றை விறலை்கு
ெொங் கிை் பைொண்டு பபொன இறளஞறன நீ இன்னும்
மைை்ைவில் றல பபொலிருை்கிைது. அெறன
நிறனத்துை் பைொண்டு தொன் நீ இெ் ெளவு ஆட்டமும்
பபொடுகிைொய் . நொனும் அண்ணனும் உன்றன
எெ் ெளபெொ ைண்டித்துப் பொர்த்துவிட்படொம் . நீ
எங் ைள் ைண்டிப்றபை் பைட்டுத் திருந்துகிை
பபண்ணொைத் பதரியவில் றல. நடை்ைை்கூடிய
ைொரியத்றதயொ நீ நிறனை்கிைொய் ? நீ யும் உன்
தந்றதயும் பசொல் ெதிலிருந்து அந்த இறளஞன்
பபரிய பசல் ெை் குடும் பத்துப் பிள் றளயொயிருை்ை
பெண்டுபமன்று பதரிகிைது. பதன் திறசை் ைடலில்
எங் பைொ ஒரு மூறலயில் இருை்கும் இந்தச் சிறு தீவில்
உன்றனப் பபொல் ஒரு பபண்றணச் சந்தித்தறத
எப் பபொபதொ மைந்து பபொயிருப்பொன் அென்.
அெறனபய நிறனத்துை் பைொண்டு ஏங் கும் அசட்டு
எண்ணங் ைறள இந்த விநொடியிபலபய விட்டுவிடு.
நமை்கு எட்டொத பபொருறள, நம் மொல் எட்டி எடுை்ை
முடியொத உயரத்தில் இருை்கும் அழறை, நொம்
நிறனத்து உருகிப் பயபனன்ன? இரண்டு றைைளும்
முடமொகிை் ைொல் பநொண்டியொன ஊறம ஒருென்
தனை்கு எதிபர உள் ள பொறையில் சுறெயொன
'பசுபெண்பணய் ' உருட்டி றெத்திருப் பறதப்
பொர்ை்கிைொன். பெயிலில் பெண்பணய் உருகிப்
பொறையில் வீணொகி ெழிகிைது. அெனொல் என்ன
பசய் ய முடியும் . தொன் உண்ணை் றைைள் இல் றல;
நடந்து பசல் லை் ைொல் ைள் இல் றல, பிைறரை்
கூப் பிடலொபமன்ைொபலொ ெொய் ஊறம.
சொத்தியமில் லொத ஆறசைபளொடு பபொரொடி என்ன
நன்றம விறளயப் பபொகிைது, பபண்பண? அந்த
இறளஞறனப் பை் றிய ஆறசைறளத் பதொறலத்துத்
தறலமுழுகிவிட்டு எப் பபொதும் பபொல் நீ பறழய
மதிெதனியொை மொறிவிடு. நொன் உன் முைத்தில்
மலர்ச்சிறயை் ைொண பெண்டும் . உன் உதட்டில்
சிரிப் றபை் ைொண பெண்டும் . உன் ெொயில் ைலைலப் பு
நிறைந்த பறழய குறும் புப் பபச்றசை் பைட்ை
பெண்டும் . உன் நறடயில் பறழய துள் ளறலை்
ைொணபெண்டும் . இன்பை இந்தை் ைணபம நீ பறழய
மதிெதனியொை மொறிவிடு. ைறடை்குப் பபொ; பறழய
சுறுசுறுப் பபொடு விை் பறனறயை் ைெனி.
அண்ணனுை்கு மைள் , மைன் இரண்டொைவும்
இருப் பெள் நீ ஒருத்திதொன். இப்படிச் பசொை நொடைம்
நடித்து அண்ணறனயும் என்றனயும்
பெதறனப்படுத்தொபத." அத்றத தன் உள் ளத்தின்
உணர்ச்சிைளொயிருந்த ஆத்திரம் , பெதறன, ஆெல்
எல் லொெை் றையும் அடை்ை முடியொமல் அந்தப்
பபண்ணின் முன்பு பைொட்டித் தீர்த்து விட்டொள் .
அத்றதயின் பபச்சுை்கு மதிெதனியிடமிருந்து பதில்
ெரவில் றல. முழங் ைொறலை் குத்தறெத்து அதன்பமல்
முைத்றதப் புறதத்துை் பைொண்டு
உட்ைொர்ந்திருந்தொள் அெள் . பமல் லிய விசும் பல் ஒலி
அத்றதயின் பசவிைளில் விழுந்தது.

"என்னடி, பபண்பண? இதை் ைொைெொ அழுகிைொய் ?

அழுறை ெரும் படி நொன் என்ன பசொல் லிவிட்படன்
இப் பபொது?" என்று பைட்டுை் பைொண்பட கீபழ குனிந்து
அெள் முைத்றத நிமிர்த்தினொள் அத்றத.
அெளுறடய விழிைள் ைண்ணீர ்ை் குளங் ைளொை
மொறியிருந்தன. ைண்ைளில் அரும் பிய ைண்ணீர ்
அரும் புைள் பசடிைளில் அரும் பி மலர்ந்த மலர்ைளில்
உதிர்ந்தன.

"யொரொெது இதை் ைொை அழுெொர்ைளொ? பைொவிலுை்குை்

பைொண்டு பபொை பெண்டிய மலர்ைளின் தூய் றம
பைடும் படியொை இப்படி இெை் றின் பமல் ைண்ணீறரச்
சிந்துகிைொபய? நீ பசய் கிை ைொரியம் உனை்பை
நன்ைொயிருந்தொல் சரிதொன்" என்று ைடிந்து பைொண்பட
அெள் கூந்தறலை் பைொதிவிட்டுச் சரி பசய் தொள்
அத்றத.

அந்தச் சமயத்தில் பெளிபய பசன்றிருந்த

மதிெதனியின் தந்றத வீட்டுை்குள் நுறழந்தொர்.

"மதிெதனி! எதை் ைொை அம் மொ இப் படி உன்

அத்றதயிடம் அழுது முரண்டு பிடித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொய் ?" என்று அெர் பைட்டொர்.

"அண்ணொ! உங் ைள் பபண்ணுை்கு நீ ங் ைள் தொன்

பசொல் ல பெண்டும் . அெளுறடய நிறனவுைளும் ,
ைனவுைளும் இப் பபொது இந்தத் தீவிபலபய இல் றல.
முன்றனப் பபொல் சிரிை்ைொமல் , பபசொமல் ,
ைலைலப் பொை இருை்ைொமல் , எப் பபொதும் 'அெறன'பய
நிறனத்துப் புழுங் கிை் பைொண்டிருை்கிைொள் .
ைடை் ைறரை் ைன்னிமொர் பைொயிலுை்குப்
பபொெதை் ைொைப் பூத்பதொடுை்ைச் பசொன்பனன்.
பதொடுப் பதை் ைொை உட்ைொர்ந்தெள் சுய நிறனபெ
இல் லொமல் பூறெ மைந்து பெறும் நொறர முடிந்து
பைொண்டிருை்கிைொள் . 'இப்படிபயல் லொம் இருை்ைொபத.
அெறன மைந்துவிட்டு முன்பபொல் இரு' என்று
ைண்டித்பதன். அதை் குத்தொன் இந்தப் பலமொன
அழுறை!"

தன் தங் றை கூறியறதை் பைட்டு மதிெதனியின்

தந்றத சிரித்தொர். "இந்த மொதிரி ெயதுப் பபண்ைறள
இத்தறைய அநுபெங் ைளிலிருந்து ைண்டித்து மட்டும்
திருத்தி விட முடியொது. தன்றன நிறனை்ைொதெறனத்
தொன் நிறனத்து ஏமொந்த பபண்ைளின் ைறதைள்
உலைத்தில் அதிைமொை இருை்கின்ைன. அந்தை்
ைறதைளில் ஒன்ைொை என் அருறமப் பபண்ணின்
நிறனவுைளும் ஆகிவிடை்கூடொபத என்பதுதொன்
என்னுறடய ைெறல. நிறனப் பறத அறடெது ஒரு
தெம் ; ஒரு புனிதமொன பெள் வி அது. நிறனத்து
நிறனத்து அந்த நிறனவுைறள உருபெை் றி
ெலுபெை் றி எண்ணியறத அறடந்பத தீரும் ஆறசத்
தெத்துை்குப் பிடிெொதம் நிறைய பெண்டும் . அந்த
அன்புமயமொன தெத்றத விடொப் பிடியொைப் பிடித்துை்
பைொண்டு பெல் லும் பதம் பு இதிைொச ைொலத்துப்
பபண்ைளுை்கு இருந்தது. சீறதை்கும் , பொஞ் சொலிை்கும் ,
ஓரளவு சகுந்தறலை்கும் இருந்த அந்தத் பதம் பு
பசம் பெழத் தீவின் ஏறழப் பரதெனொன என்னுறடய
மைளுை்கு இருந்தொல் அெளுறடய நல் விறனதொன்
அது. சீறதயும் பொஞ் சொலியும் சகுந்தறலயும்
நிறனத்தெர்ைறள அறடய மட்டும் தொன் முடிந்தது.
சொவித்திரிபயொ அெர்ைளினும் ஒரு படி பமபல
பபொய் விட்டொள் . தொன் அறடந்த ஆடெறனத் தன்
நிறனவுத் தெத்தொல் கூை் றுெனிடமிருந்பத மீட்ை
முடிந்தது அெளொல் . பதய் விைை் ைொதலின் பெை் றிை்கு
இத்தறைய நிறனவு ென்றம பபண்ைளுை்கு
பெண்டும் . சிறிய ஆறசைளில் மனம்
றெத்துவிட்டொல் நிறனவுைளுை்கு ஆை் ைபல
உண்டொெதில் றல. நீ யும் நொனும் இெறளை்
ைண்டிப் பறத இன்பைொடு விட்டுவிட பெண்டும் .
இெ் ெளவு ெயது ெந்த பபண்றணை் ைண்டிப் பதும்
அநொைரிைமொனது. இெளுறடய நிறனவுைபள
இெளுை்கு விறளவு ைை் பிை்ைட்டுபமன்று விட்டு
விடுெதுதொன் நல் லது." ஒன்றிலும் பட்டுை்
பைொள் ளொதெர் பபொல் தன் தங் றையிடம் கூறிய அெர்
மதிெதனியின் பை்ைமொைத் திரும் பி, "மதிெதனீ! நீ
ஏன் அழுகிைொய் ? நீ இன்னும் குழந்றதயில் றலபய?
தொறயத் தவிர பெறு நிறனவில் லொதெறர பபண்
பபறதயொயிருை்கிைொள் . தந்றத உடன்பிைந்பதொர்,
விறளயொட்டுப் பபொருள் - எல் லொெை் றையும் ைடந்து
தன்றனத் தவிர இன்பனொரு ஆண்மைறன
நிறனை்ைத் பதொடங் கும் பபொது பபறத
முழுறமபபை் ை பபண்ணொகி விடுகிைொள் . இப் பபொது
நீ ஒரு பபண். உன் நிறனவுை்கு நீ ஒர் ஆண்மைறனத்
பதடி உறுதியொை்கு. அதுதொன் நொன் உனை்குை் கூறும்
அறிவுறர. இனிபமல் நொன் உன்றனை் ைண்டிை்ைப்
பபொெதில் றல. பயமுறுத்தப் பபொெதில் றல. அந்த
இறளஞன் உன்றன மைந்து விடுெொபனன்று
பசொல் லிை் ைலை்ைமறடயச் பசய் யும் ெழை்ைத்றதயும்
இந்த விநொடியிலிருந்து நொன் விட்டுவிடுகிபைன்."

தந்றதயின் அந்தப் பபச்றசை் பைட்டவுடன்

மதிெதனிை்கு உடல் சிலிர்த்தது. றத மொதத்து
றெைறையில் ைடலில் நீ ரொடினது பபொல் இருந்தது.

"அப் பொ..." என்று உணர்ச்சி பமலிட்டுை் கூவிை்

பைொண்பட எழுந்து ஓடி ெந்து அெர் ைொலடியில்
சுருண்டு விழுந்தொள் அெள் . "நிறனறெ
உறுதியொை்கு. நிறனப்பறத அறடெது ஒரு தெம் "
என்ை பசொை் ைள் அெள் பசவிறய விட்டு நீ ங் ைொமல்
நித்திய ஒலியொைச் சுழன்று பைொண்டிருந்தன. தன்
எண்ணத்தின் இலட்சியமொன ைொதலில் பெை் றிபபை
ஒரு புதிய ைருவி கிறடத்துவிட்டது. அெறன
அறடெதை் கு அெளுை்கு ஒரு புதிய உண்றமறய
அெள் தந்றத கூறிவிட்டொர்.

"அப் பொ! 'இதிைொச ைொலத்துை்குப் பின்பும் நிறனறெத்

தெமொை்கி, நிறனத்தெறன அறடயும் இலட்சியை்
ைொதலுை்கு உதொரணமொைச் பசம் பெழத் தீவில் ஒரு
பபண் பிைந்திருந்தொள் ' என்று என்றனயும்
எடுத்துை்ைொட்டொைை் கூறுெதை் குத் தகுந்தபடி நொன்
ெொழ் ந்து ைொட்டிவிடப் பபொகிபைன். அப் பொ! அப் படி
ஒரு ெொழ் ை்றை ெொழ் ந்துவிட பெண்டுபமன்று
பிடிெொதம் இப் பபொபத எனை்கு உண்டொகிவிட்டது" -
அெருறடய பொதங் ைளில் தன் ைண்ணீர ் ஒழுை
ஆபெசத்பதொடு உறுதியொன குரலில் ைதறினொள்
மதிெதனி.

"எழுந்திரு, அம் மொ! ைொலம் உன் நிறனவுை்கு

பெை் றிறயை் பைொடுை்ைட்டும் " என்று அறமதியொைை்
கூறி, அெள் பிடியிலிருந்து தம் பொதங் ைறள
விடுவித்துை் பைொண்டு வீட்டின் உட்பை்ைமொை
நடந்தொர் அெர். மதிெதனியின் அத்றத ஒன்றும்
பசொல் லத் பதொன்ைொமல் சூனியத்றத பெறித்துப்
பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொள் .

அன்றைை்கு மொறலயில் தன் அத்றதபயொடு

ைடை் ைறரயிலுள் ள ஏழு ைன்னிறைைளின்
பைொயிலுை்குப் பபொயிருந்தொள் மதிெதனி. ஏழு
ைன்னியர் பைொவிலின் ெொசலில் ஒரு பறழய புன்றன
மரம் இருந்தது. மிைவும் ெயதொன மரம் அது.
அதனடியில் மணை் பரப் பில் திருமணமொைொத
ைன்னிப் பபண்ைள் தங் ைள் மனத்திலுள் ள எண்ணம்
நிறைபெறுமொ என்றும் , நிறனவுை்கு இறசந்த
ைணென் கிறடப்பொனொ என்றும் 'கூடல் இறழத்து'ப்
பொர்ப்பது ெழை்ைம் . கூடல் இறழத்துப் பொர்த்தலொெது:
மணை் பரப் பில் கிழை்குத் திறச பநொை்கி அமர்ந்து
பைொண்டு, இரண்டு ைண்ைறளயும் மூடி ெழிபடும்
பதய் ெத்றத மனத்தில் தியொனித்து, ெலது றை ஆள்
ைொட்டி விரலொல் மணை் பரப் பில் குருட்டொம் பபொை்கில்
ஒரு ெட்டம் பபொடுெது. பைொட்றடத் பதொடங் கிய
நுனியில் விலைொமல் ஒழுங் ைொை ெந்து பபொருந்தி
ெட்டம் முழுறமயொை முடிவு பபை் ைொல் எண்ணிய
ைொரியம் பெை் றி பபறும் என்று தீர்மொனித்துை்
பைொள் ளலொம் .

அத்றதை்குத் பதரியொமல் புன்றன மரத்தடியில்

கூடல் இறழத்துப் பொர்த்து விட பெண்டும் பபொல்
ஆெல் குறுகுறுத்தது மதிெதனிை்கு. ெரிறசயொை
இருந்த ஏழு ைன்னியரின் சிறலைளுை்கும் பூ
அணிவித்து விட்டு அத்றத ைண்ைறள மூடித்
தியொனித்துை் பைொண்டு நின்ை பபொது பமல் ல பெளிப்
பை்ைமொை நழுவிப் புன்றன மரத்தடி மணை் பரப் புை்கு
ெந்தொள் அெள் . அத்றத திரும் பி ெந்து பொர்த்துவிடப்
பபொகிைொபள என்ை பயமும் , பெட்ைமும் பதை் ைத்றத
உண்டொை்கின. ைண்ைறள மூடினொள் . பளபளப் பொன
இறமத் பதொள் ைளின் ைரும் பசுறமச் சிறு நரம் புைள்
மூடிய ைண்ைளின் அழறைை் ைொட்டின. ெலது றை
விரல் ைள் பயத்தொல் நடுங் கின. உடல் வியர்த்தது.
பநஞ் சு ஆெலொல் பெைமொை அடித்துை்பைொண்டது.
ெலது றை ஆள் ைொட்டி விரலொல் ெட்டத்றத மணலில்
கீறிவிட்டுை் ைண்ைறள ஆறசபயொடு திைந்து
பொர்த்தொள் . என்ன ஆச்சரியம் ? ஆரம் பித்த
நுனிபயொடு பைொடு சரியொைப் பபொய் ப் பபொருந்தி
ெட்டம் ஒழுங் ைொை முடிந்திருந்தது. அந்த ெட்டத்றத
றெத்த ைண் ெொங் ைொமல் பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
பபொபத தன் அன்புை்குரியென் அன்று ைப் பல் பமல்
தளத்திலிருந்து ஊதிய சங் கின் ஒலி மறுபடியும்
பைட்பது பபொல் ஒரு பிரறம ஏை் பட்டது அெளுை்கு.
கூடல் கூடியதொல் உண்டொன குதூைலத்தொல்
மதிெதனி அறதபய பொர்த்துப் பூரித்துை்
பைொண்டிருந்த பபொது பின்னொல் யொபரொ சிரிை்கும்
ஒலி பைட்டது. திரும் பிப் பொர்த்தொள் . அெளுறடய
அத்றத நின்று பைொண்டிருந்தொள் . அெளுை்கு
பெட்ைம் தொங் ை முடியவில் றல.
-------

25. கடற் காய் ே்ேல்

சை்ைபசனொபதி பதறிப் பபொனொர். நடுை்ைடலில் குமொர

பொண்டியனுை்கு அப் படி ஒரு நிறல ஏை் படுபமன்று
அெர் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல. சிலருறடய உடல்
இயல் புை்குத் பதொடர்ந்தொை் பபொல் ைடலில் பயணம்
பசய் ெது ஒத்துை் பைொள் ளொது. இரொசசிம் மனுை்குை்
ைடை் ைொய் ச்சல் ெருெதை் ைொன அறிகுறிைள்
இருந்தறத முன் கூட்டிபய அெர் உணர்ந்து
பைொண்டொர். சுருண்டு சுருண்டு படுத்துை்
பைொள் ெறதயும் , பசொர்ெறடந்து பதன்படுெறதயும்
பைொண்பட ைடை் ைொய் ச்சல் ெரலொபமன்று
அநுமொனித்திருந்தொர். ஆனொல் அது இெ் ெளவு
ைடுறமயொன நிறலை்கு ெந்துவிடுபமன்று அெர்
நிறனை்ைவில் றல.

அன்று மொறல பநரத்துை்குள் ைொய் ச்சல் மிகுதியொகி

விட்டது. குமொர பொண்டியன் தன் நிறனவின்றிை்
கிடந்தொன். ஏை் பைனபெ அெனுை்கு ஒை் றை
நொடியொன உடல் . ைொய் ச்சலின் பைொடுறமயொல் அந்த
உடல் அல் லித் தண்டொைத் துெண்டு பபொய் விட்டது.
பெறும் ைொய் ச்சபலொடு மட்டும் இருந்தொல்
பரெொயில் றல. மன உறளச்சலும் பசர்ந்து
பைொண்டது. 'தன் பசயறலப் பை் றித் தொய் என்ன
நிறனப் பொள் ? மைொமண்டபலசுெரர் என்ன
நிறனப் பொர்? அன்றப எல் லொம் அள் ளிச் பசொரிந்து
ஒட்டிை் பைொண்டு பழகிய மைொமண்டபலசுெரரின்
அருறமப் பபண் குழல் ெொய் பமொழி என்ன
எண்ணுெொள் ?' என்று இத்தறைய ைெறலைள் பெறு
குமொரபொண்டியன் மனத்றதை் ைலை்கியிருந்தன.
அென் ைப்பல் தளத்தில் படுத்துை் பைொண்டு தன்றன
மைந்து உைங் கிய பபொது ஒரு ைனவு ைண்டிருந்தொபன,
அந்தை் ைனவும் அென் உள் ளத்றதை் குழப் பிை்
பைொண்டிருந்தது.

ைொய் ச்சல் , பசொர்வு, ைலை்ைம் , குழப் பம்

எல் லொெை் றுை்கும் நடுவில் அென் பநஞ் சுை்கு
ஆறுதலொன நிறனவு ஒன்றும் பைொறடயின்
பெப் பத்தினிறடபய சிலுசிலுை்கும் பதன்ைறலப்
பபொல் ஊடுருவிை் பைொண்டிருந்தது. அந்த நிறனவு...?
அது தொன் மதிெதனி என்ை இனிய ைனவு! பழுத்த
மொங் ைொயில் ைொம் பபொரத்துச் பசங் ைனிைளின்
பசழுறம பபொல் ைன்னங் குழியச் சிரிை்கும்
மதிெதனியின் ைன்னிச் சிரிப்பு மூடினொலும்
திைந்தொலும் அென் இறமைளுை்குள் பளபய நிறைந்து
நின்ைது. பூவுை்குள் மர்மமொை மறைந்து நிை் கும்
நறுமணம் பபொல அந்தப் பபண்ணின் சிரிப் புை்குள்
'ஏபதொ ஒன்று' மறைந்திருந்து தன்றனை் ைெர்ெறத
அென் உணர்ந்தொன். ைொய் ச்சலின் பெப் பம் அென்
உடபலங் கும் ைனன்ைது. மதிெதனிறயப் பை் றிய
நிறனபெொ அென் உள் ளபமங் கும் குளிர்வித்தது.
சை்ைபசனொபதி அென் தறலப் பை்ைத்தில் ைன்னத்தில்
ஊன்றிய றையுடன் அமர்ந்திருந்தொர்.

குமொர பொண்டியறனயும் அென் பைொண்டு ெரும்

பொண்டிய மரபின் அரசுரிறமச் சின்னங் ைறளயும்
பத்திரமொை ஒரு குறைவுமின்றி ஈழ நொட்டுை்குை்
பைொண்டு பபொய் ச் பசர்ை்கும் பபொறுப் பு அெருறடயது
தொபன? அெர் ைெறலப் படொமல் பெறு யொர்
ைெறலப் பட முடியும் ? இலங் றைப் பபரரசன்
ைொசிபனின் உயிர் நண்பனொன இரொசசிம் மறனை்
ைடை் ைொய் ச்சபலொடு அறழத்துை் பைொண்டு பபொய்
அென் முன் நிறுத்தினொல் அெனுறடய பைொபம்
முழுெதும் சை்ைபசனொபதியின் பமல் தொன் திரும் பும் .

ைொசிபனுறடய பைொபத்துை்கு ஆளொை பநரிடொமல் ,

ைப் பல் ஈழமண்டலை் ைறரறய அறடயுமுன்பப
குமொர பொண்டியனுை்குச் சுைம் ஏை் பட்டு அென்
பறழய உை் சொைத்றதப் பபை பெண்டுபமன்று
எல் லொத் பதய் ெங் ைறளயும் மனத்துை்குள் பெண்டிை்
பைொண்டிருந்தொர் சை்ைபசனொபதி. இளெரசன்
இரொசசிம் மனின் உடலுை்கு அதிர்ச்சி ஏை் படொமல்
இருை்ை பெண்டுபமன்பதை் ைொைை் ைப் பறலை் கூட
பெைத்றதை் குறைத்து பமதுெொைச் பசலுத்த
பெண்டுபமன்று மொலுமிறயை் கூப் பிட்டு எச்சரிை்றை
பசய் திருந்தொர். ைடை் ைொய் ச்சறல விறரெொைத்
தணிப் பதை் குப் பபொதுமொன மருந்துைள்
ைப் பலிபலபய இருந்த பபொதும் அெருை்குை் ைெறல
என்னபெொ ஏை் படத்தொன் பசய் தது. எல் பலொருை்குபம
ைப் பலில் அந்த ஒபர ைெறலதொன் இருந்தது.
ைப் பறலச் பசலுத்தும் மொலுமி, ைப் பலின்
பபொறுப் பொளனொன ைலபதி, சொதொரண ஊழியர்ைள்
எல் பலொரும் குமொர பொண்டியனுை்குச் சீை்கிரமொை
உடல் நலம் ஏை் பட பெண்டுபம என்ை நிறனவிபலபய
இருந்தனர். இன்னும் இரண்படொரு நொள் பயணத்தில்
ைப் பல் இலங் றைை் ைறரறய அறடந்து விடும் .
ைப் பலின் பெைத்துை்கும் பெைமின்றமை்கும் ஏை் பை்
கூடை் குறைய ஆைலொம் .

நீ ண்ட பைல் பநரம் முழுெதும் இரொசசிம் மன்

அன்றைை்குை் ைண் விழிை்ைபெயில் றல, உணவும்
உட்பைொள் ளவில் றல. தூை்ைத்தில் அென்
என்பனன்னபெொ பிதை் றினொன். மொறலயில் பபொழுது
மங் கும் பநரத்திை் கு அென் ைண் விழித்தொன்.
தொமறரயின் சிெப் பொன உட்புைத்து அைவிதறழப்
பபொல் அெனுறடய ைண்ைள் சிெந்திருந்தன.
ஈரை்ைசிவும் ைலை்ைமும் கூடத் பதன்பட்டன.

"இளெரபச! ைொய் ச்சல் உடம் பபொடு நீ ங் ைள் இப் படிப்

பசிறயயும் பசர்த்துத் தொங் கிை் பைொண்டிருப் பது
நல் லதில் றல. ஏதொெது பைொஞ் சம் உணவு
உட்பைொள் ளுங் ைள் " என்று சை்ைபசனொபதி
பைஞ் சினொர்.

"நொன் என்ன பசய் யட்டும் ? எனை்கு உணவு

பெண்டியிருை்ைவில் றல. ெொபயல் லொம் சுறெப்
புலன் மரத்துப் பபொய் ை் ைசந்து ெழிகிைது. என்றன
ெை் புறுத்தொதீர்ைள் " என்று குமொர
பொண்டியனிடமிருந்து பதில் ெந்தது. தட்டுத்
தடுமொறிை் பைொண்பட தளத்தில் விரித்திருந்த
விரிப் பில் தள் ளொடி எழுந்து உட்ைொர்ந்தொன்.
அெனுை்கு இருந்த தளர்ச்சிறயை் ைண்டு பதறிை் கீபழ
சொயந்து விடொமல் சை்ைபசனொபதி முதுகுப்
பை்ைமொைத் தொங் கிை் பைொண்டொர். பநொயுை் றுத்
தளர்ந்திருை்கும் அந்த நிறலயிலும் இரொசசிம் மனின்
முை மண்டலத்தில் யொறரயும் ஒரு பநொடியில்
ைெர்ந்து தன்ெயமொை்கிை் பைொள் ளும் அந்த அழகுை்
குறுகுறுப்பு மட்டும் குன்ைபெயில் றல.
சை்ைபசனொபதியின் பருத்த பதொளில் சொய் ந்து
பைொண்டு பபருமூச்சு விட்டொன் அென்.

"ஈழ நொட்டுை்ைறரறய அணுகுெதை் கு முன்

உங் ைளுை்கு உடல் பதைவில் றலயொனொல் ைொசிப
மன்னருை்கு நொன் ைொரணம் பசொல் லி மீள முடியொது.
நொன் சரியொைை் ைெனித்து அறழத்துை் பைொண்டு
ெரொததனொல் தொன் உங் ைளுை்குை் ைொய் ச்சல்
ெந்திருை்ை பெண்டுபமன்று என்றனை் பைொபித்துை்
பைொள் ளத் பதொடங் கிவிடுெொர்" என்று சை்ைபசனொபதி
கூறியதை் கு இரொசசிம் மன் உடபன மறுபமொழி
கூைவில் றல. சிறிது பநரம் நிதொனமொை எறதபயொ
சிந்தித்துவிட்டுப் பதில் பசொல் லுகிைெறனப் பபொல் ,
"சை்ைபசனொபதி! உடை் ைொய் ச்சறல விட இப் பபொது
மனை் ைொய் ச்சல் தொன் அதிைமொகிவிட்டது" என்று
தழுதழுை்கும் குரலில் பசொன்னொன். அந்தச்
பசொை் ைறளச் பசொல் லும் பபொது உணர்ச்சிை்
குமுைலின் பெதறனயொல் ெொர்த்றதைள் தறடப்பட்டு
ெந்தன. பநஞ் சு பலமொை விம் மித் தணிந்தது.
சை்ைபசனொபதி அறதை் ைண்டு பயந்தொர். அெனது
பநஞ் றச பமதுெொைத் தடவி விட்டுை் பைொண்பட,
"இளெரபச! ைொய் ச்சல் உள் ள பபொது இப் படி உணர்ச்சி
ெசப் பட்டுப் பபசபெொ, நிறனை்ைபெொ கூடொது.
எறதப் பை் றியும் மனத்றதை் ைெறலப் பட விடொமல்
நிம் மதியொை றெத்துை் பைொள் ள பெண்டும் " என்று
கூறினொர்.

"என்னொல் அப்படி நிம் மதியொை இருை்ை

முடியொவில் றலபய, சை்ைபசனொபதி! முள் ளில்
புரண்டு பைொண்டு பஞ் சறணயொை நிறனத்துை்
பைொள் ெதை் கு நொன் பயொகியொை இருந்தொல் அல் லெொ
முடியும் ? ஆறசயும் பொசமும் ஆட்டிறெை்ை ஆடும்
சொதொரண மனிதன் தொபன நொனும் ? நொன்
பசய் துவிட்டனெொை என்னொபலபய உணரப் படும் என்
தெறுைள் நிழல் பபொல் என்றனச் சொடுகின்ைனபெ?"
இரொசசிம் மன் மனபெதறனபயொடு இப் படிச்
பசொல் லிய பபொது அெனுை்கு என்ன பதில்
பசொல் லுெபதன்று சை்ைபசனொபதிை்கு
விளங் ைவில் றல.

அெர்ைள் இருெருை்கும் இறடபய சில விநொடிைள்

பமௌனம் நிலவியது. இருந்தொை் பபொலிருந்து
இரொசசிம் மன் திடீபரன்று குமுறி அழ ஆரம் பித்து
விட்டொன். என்ன பசய் ெபதன்று பதரியொமல்
திறைத்தொர் அெர். அெறன பெதறனை்
குள் ளொை்கியிருை்கும் எண்ணம் என்னபென்று
சை்ைபசனொபதியினொல் விளங் கிை் பைொள் ள
முடியவில் றல. உடலில் பநொய் பெதறன
அதிைமொகும் பபொது சில மனிதர்ைள் தங் ைளுை்குத்
தொங் ைபள அசட்டுத்தனமொை ெொய் விட்டு அழுது
பைொள் ெதுண்டு. 'குமொர பொண்டியனுறடய
அழுறையும் அந்த ெறைறயச் பசர்ந்ததுதொபனொ?'
என்று எண்ணி ெருந்தினொர்.

"இளெரசர் இப் படி ெரெரச் சிறு குழந்றதயொை

மொறிை் பைொண்டு ெந்தொல் நொன் எப் படி ஆறுதல்
பசொல் ல முடியும் ? எதை் ைொை, எறத நிறனத்துை்
பைொண்டு இப் பபொது நீ ங் ைள் அழுகிறீர்ைள் ?" அென்
முைத்தருபை பநருங் கிை் குனிந்து விசொரித்தொர் அெர்.

"இத்தறன நொட்ைளொை இறடயொை் று மங் ைலம்

மொளிறையில் பபொய் யொருை்கும் பதரியொமல்
திருடறனப் பபொல் ஒளிந்திருந்பதபன! என்
அன்றனறயப் பபொய் ப் பொர்ை்ைபெண்டுபமன்று என்
பொழொய் ப் பபொன மனத்துை்குத் பதொன்ைபெ
இல் றலபய? சை்ைபசனொபதி! 'பபை் ைம் மனம் பித்து,
பிள் றள மனம் ைல் லு' என்று என் தொய் அடிை்ைடி ஒரு
பழபமொழிறயச் பசொல் லுெொள் . அதை் பைை் ைொை்
பபொலபெ நொனும் நடந்து பைொண்டிருை்கிபைன். என்
பசயல் ைறளபயல் லொம் பதரிந்து பைொண்டொல் என்
தொயின் மனம் என்ன பொடுபடும் ? என்னொல் யொருை்கு
என்ன பயன்? எல் பலொருை்குபம பைட்ட பிள் றளயொை
நடந்து பைொண்டு விட்படன். இறதபயல் லொம்
நிறனத்தொல் எனை்பை அழுறை அழுறையொை
ெருகிைது. மைொமண்டபலசுெரர் என்றனப் பை் றி
எெ் ெளபெொ நம் பிை்றையும் நல் ல எண்ணமும்
றெத்துை் பைொண்டு இறடயொை் று மங் ைலத்தில்
பைொண்டு பபொய் த் தங் ைச் பசய் திருந்தொர். நொன்
அெருை்பை நம் பிை்றைத் துபரொைம் பசய் து ஏமொை் றி
அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளை் ைெர்ந்து பைொண்டு
ெந்துவிட்படபன!" என்று சை்ைபசனொபதியிடம்
அழுதுபைொண்பட பசொல் லிப் புலம் பினொன் அென்.
என்ன கூறி எந்த விதத்தில் அெறனச்
சமொதொனப் படுத்துெபதன்பை அெருை்குத்
பதரியவில் றல.

"இல் லொதறதபயல் லொம் நீ ங் ைளொைை் ைை் பறன

பசய் து பைொண்டு அழொதீர்ைள் . சந்தர்ப்பங் ைள்
நம் றம எப் படி நடத்திை் பைொண்டு பபொகின்ைனபெொ,
அப் படித்தொபன நொம் நடை்ை முடியும் ? உங் ைள் பமல்
என்ன தெறு இருை்கிைது. மைொமண்டபலசுெரர்
உங் ைறள அெ் ெளவு ைட்டுை்ைொெலில் இரைசியமொை
றெை்ைொவிட்டொல் நீ ங் ைள் உங் ைள் அன்றனறயச்
சந்தித்திருப் பீர்ைள் அல் லெொ? அப் பபொது
என்னெொகியிருை்கும் ? பபொரும் , பறைெர் பயமும்
உள் ள இந்தச் சூழலில் அரசுரிறமச் சின்னங் ைள்
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் இருப் பறத விட
இலங் றையில் இருப் பபத நல் லது" என்று ஒருவிதமொை
ஆறுதல் பசொன்னொர்.

"என்றன அங் பை கூட்டிை் பைொண்டு பபொய்

அெை் றைை் ைொண்பியுங் ைள் " என்று ைப் பலில்
அரசுரிறமப் பபொருள் ைள் றெத்திருை்கும்
அறைறயச் சுட்டிை் ைொட்டிப் பிடிெொதம் பிடித்தொன்
அென்.

பமல் ல எழுந்திருை்ைச் பசய் து நடத்திை் கூட்டிை்

பைொண்டு பபொய் ை் ைொண்பித்தொர். குழந்றத
ஆச்சரியத்பதொடு பொர்ப்பது பபொல் முடிறயயும் ,
ெொறளயும் , சிம் மொசனத்றதயும் திரும் பத் திரும் பத்
பதொட்டுப் பொர்த்தொன் இரொசசிம் மன். அந்த
அறையிலிருந்து பெளிெந்ததும் , 'என்றன உடபன
பமல் தளத்துை்குை் கூட்டிை் பைொண்டு பபொனொல் தொன்
ஆயிை் று!' என்று முரண்டு பிடித்தொன். அந்தத் திைந்த
பெளிை் ைொை் று ைொய் ச்சல் உடம் புை்கு ஒத்துை்
பைொள் ளொது என்று அெர் எெ் ெளபெொ பசொல் லித்
தடுத்துப் பொர்த்தொர். அென் பைட்ைவில் றல. பமல்
தளத்தில் கூட்டிை் பைொண்டு பபொய் நிறுத்தினொர்.
பமபல மொறல பநரத்து ெொனின் பசம் பபொன்னிைச்
பசம் முகில் ைள் ஆைொய பெளிறயத் தைத்தைொயம்
பசய் து பைொலமிட்டிருந்தன. ெொனின்
பிறைச்சந்திரறன எட்டிப் பிடித்து விடுெது பபொல்
அறலை் றைைறள பமல் எழுப் பியது நீ லை் ைடல் .
இரொசசிம் மன் ைண்ணீறரத் துறடத்துை் பைொண்டு
விழிைறள இறமை்ைொமல் , ைடறலயும் ,
ெொனபெளிறயயும் , நொை் புைத்திலும் திரும் பித்
திரும் பிப் பொர்த்தொன். அந்த ெொனில் , ைடலில் ,
அறலைளில் , பமைங் ைளில் , பிறைச்சந்திரனில் அென்
எறதை் ைண்டொபனொ?

"சை்ைபசனொபதி? கீபழ பபொய் அந்த ெலம் புரிச்

சங் றை எடுத்து ெொருங் ைள் " என்ைொன். அெர் கீபழ
பசன்ைொர். திரும் பிய பை்ைபமல் லொம் பசம் பெழத்
தீவில் சந்தித்த அந்த அழகியின் முைபம பதரிெது
பபொலிருந்தது இரொசசிம் மனுை்கு. அந்த அை் புதமொன
இயை் றையின் சூழல் அெறன என்னபெொ பசய் தது.
அெனுறடய நொவின் நுனியில் சில பசொை் ைள்
துடித்தன. அென் உள் ளம் ஏபதொ ஒன்றை உணர்ந்து
எறதபயொ அழைொை பெளியிடை் கிளர்ந்தது. அடுத்த
விநொடி அென் பொடத் பதொடங் கினொன். அறல
ஓறசறய இறடயிட்டு அென் இனிய குரல் ஒலித்தது.
அந்த இனிறமயில் 'மதிெதனி'யின் நிறனவு
அெனுள் சுழன்ைது.

"மின்னலின் ஒளிபயடுத்து முகில் தனில்

குழல் பதொடுத்துப்
பபொன்னில் நிைம் பறடத்துப்
பிறையினில் நுதல் மடுத்துப்
புன்னறை முல் றலயொகிப்
புருெங் ைள் விை் ைளொகிை்
ைன்னலின் சுறெ குயிை் றிை்
ைருவிறளை் ைண்ைளொை்கி
பமன்நறட பரதமொகி
பமல் லிதழ் பெழமொகிப்
பன்பனடுங் ைொலபமன்றும்
பறடப் பினுங் ைழகுைொட்டிை்
ைன்னிறம பயன்னுபமொர்
ைை் பைம் பழுத்ததம் மொ."

சங் பைொடு ெந்து நின்ை சை்ைபசனொபதி அந்த

இன்னிறச பெள் ளத்தில் பசொை்கி நின்ைொர்.
"உங் ைளுை்கு இெ் ெளவு நன்ைொைப் பொடெருமொ?"
என்ை அெர் பைள் விை்குப் பதில் கூைொமபல
அெரிடமிருந்து சங் றை ெொங் கிை் பைொண்டொன்
அென்.
-----------

26. வம் புக்காை வாலிபன்

குழல் ெொய் பமொழிை்ைொை ஏை் பொடு பசய் திருந்த

ைப் பலின் அலங் ைொர அறைை்குள் ளிருந்து அந்த
இறளஞன் சிரித்துை் பைொண்பட எதிபர ெந்தறதப்
பொர்த்த பபொது நொரொயணன் பசந்தனுை்கு ஏை் பட்ட
திறைப் பு உடபன பைொபமொை மொறியது.
பெடிை்றையும் , குறும் புத்தனமும் பதன்படுகிை
பசந்தன் முைத்தில் முதன் முதலொைை் ைடுறமயொன
சீை் ைத்றதை் ைொணமுடிந்தது. "தம் பி! நீ சரியொன
திருட்டுப் பயல் என்பறதை் ைொட்டி விட்டொபய! நீ
பபரிய ைள் ளன். இந்தை் ைப் பலில் ஏைை் கூடொபதன்று
ைண்டித்துச் பசொல் லியும் எங் ைள் ைண்ைளில்
மண்றணத் தூவிவிட்டு எப் படிபயொ மொயமொை
உள் பள புகுந்துவிட்டொய் . இெ் ெளவு தூரம் ெம் புை்கு
ெந்துவிட்ட பின்பு உனை்பைல் லொம் இனிபமல்
மதிப் பும் மரியொறதயும் பைொடுத்துை்
பைொண்டிருப் பதில் பயனில் றல. நீ என்னிடம்
ெொங் கிை் ைட்டிை் பைொண்டு தொன் பபொைப் பபொகிைொய் "
என்று தன்னுறடய மத்தளம் பபொன்ை புயங் ைறள
மடை்கி அங் கிறய மடித்து விட்டுை் பைொண்டு அந்த
ெொலிபறன பநருங் கினொன் பசந்தன். அெனுறடய
உருண்றட முைத்திலும் பபரிய ெட்டை் ைண்ைளிலும்
சினம் முறுை்பைறியிருந்தது.

குழல் ெொய் பமொழி பயந்து மருண்ட பொர்றெபயொடு

அறை ெொயிலிபலபய நின்றுவிட்டொள் . அந்த
இறளஞன் எப்படி, எப் பபொது ைப் பல் அறைை்குள்
புகுந்திருை்ை முடியுபமன்பது அெள் அனுமொனத்துை்கு
எட்டபெ இல் றல. அெளுை்கும் அந்த இறளஞன் பமல்
ஆத்திரம் உண்டொனொலும் , பசந்தன் அெறன
அடிப் பதை் ைொைை் றைறய ஓங் கிை் பைொண்டு பபொன
பபொது சிறிது பெதறனயொை இருந்தது. உள் ளத்தின்
ஒரு மூறலயில் அந்த இறளஞனுை்ைொை
அநுதொபத்தின் மிைச் சிறிய ஊை் றுை் ைண் திைந்து
ெருெறத அெளொல் தடுத்துை் பைொள் ள
முடியவில் றல. ஆனொல் பசந்தனிடம் அந்த
இறளஞன் நடந்து பைொள் ளத் பதொடங் கிய விதத்றதப்
பொர்த்த பபொது அெள் தன் அநுதொபத்றதபய மொை் றிை்
பைொள் ள பெண்டிய நிறல ஏை் பட்டு விட்டது. அெள்
எண்ணியறதப் பபொல் அென் சொதுப்
பிள் றளயொண்டொனொை இருை்ைவில் றல. பபரிய
ெம் புை்ைொரனொை இருந்தொன். தன்றன பநொை்கிை்
றைறய ஓங் கிை் பைொண்டு அடிை்ை ெந்த பசந்தறன
எதிர்த்துை் பைொண்டு முறைத்தொன் அென். "ஐயொ!
சும் மொ மிரட்டிப் பொர்ை்ைொதீர்ைள் . நொன் நல் லெனுை்கு
நல் லென், பைட்டெனுை்குை் பைட்டென். 'ஏபதொ இளம்
பிள் றளதொபன' என்று றைறய ஓங் கிை் பைொண்டு
ெருகிறீர்ைள் . உங் ைளுறடய ஆத்திரம்
உண்றமயொனொல் நொனும் உங் ைளிடம்
பபொல் லொதெனொை நடந்து பைொள் ள
பெண்டியதுதொன்" என்று அென் விறைப் பொை
நிமிர்ந்து நின்று ெலது றையொல் இறடயிலிருந்த
ெொளின் பிடிறயத் பதொட்டுை் பைொண்பட கூறினொன்.
அது நொரொயணன் பசந்தனுறடய பைொப பநருப் றபை்
பைொழுந்து விட்படரியச் பசய் தது. அென் சினத்பதொடு
கூச்சலிட்டொன். "அபட, பபொட்றடப் பயபல! நீ யும் உன்
கீச்சுை் குரலும் நொசமொய் ப் பபொை! ைடவுள் உன்
திமிருை்கு ஏை் ைொை் பபொல் பதொண்றடறய
அளந்துதொன் றெத்திருை்கிைொர் உனை்கு. ெொறளை்
றையில் உருவிை் பைொண்டு என்றன ஏமொை் றி
விடலொபமன்ைொ பொர்ை்கிைொய் ? ஏதொெது ெம் பு
பசய் தொபயொ, உன்றன அப்படிபய குண்டுை் ைட்டொைை்
ைட்டித் தூை்கிை் கீழ் த்தளத்தில் இருந்தபடிபய ைடலில்
எறிந்து விடுபென். என்னுறடய இந்தை் றைைளில்
ஒளிந்து பைொண்டிருை்கும் ெலிறமறய நீ
அறியமொட்டொய் . பநை் று பயல் நீ பைொஞ் சம்
ெணை்ைமொைபெ பபசு. இந்த விறைப் பபல் லொம்
என்னிடம் றெத்துை் பைொள் ளொபத!"

"சரிதொன், ஐயொ! பைொஞ் சம் நொை்றை உள் ளுை்குள் பள

அடை்கிபய பபசுங் ைள் . நீ ங் ைள் இருப் பது முழங் ைொல்
உயரம் ! ஆைொயத்றதப் பிளை்கும் படி பபரிதொைை்
கூச்சல் பபொடுகிறீர்ைபள! ைடவுள் எனை்குத்தொன்
பதொண்றடறயை் குட்றடயொைப் பறடத்து என்
திமிறர மட்டம் தட்டிவிட்டொர்; உங் ைளுை்கு என்ன
ைொரணத்துை்ைொை உடம் றபபய இப் படிை்
ைட்றடயொைப் பறடத்தொபரொ பதரியவில் றல!
பபொைட்டும் . இபதொ அறைெொசலில் நின்று
பைொண்டிருை்கும் இந்தச் சபைொதரிை்கு முன்னொல்
உங் ைறள அநொெசியமொை அெமொனப் படுத்த
பெண்டொபமன்று பொர்ை்கிபைன். இல் றலயொனொல் ...?"
அென் முடிை்ைவில் றல. அதை் குள் பசந்தன்
குறுை்கிட்டு, "இல் றலயொனொல் என்ன
பசய் துவிடுெொயொம் ?" என்று பைொதிப் பபொடு பைட்டுை்
பைொண்பட இன்னும் அருகில் பநருங் கினொன். ஆனொல்
அந்த இறளஞபனொ பசந்தன் பநருங் ை பநருங் ை
அென் றைை்பைட்டொதபடி ஒரு பொை தூரம் பின்னுை்கு
நைர்ந்து நின்று பைொண்டொன். அறை ெொசலில் நின்று
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த குழல் ெொய் பமொழி அந்த
இறளஞனின் பசயறலை் ைண்டு பமல் லச் சிரித்துை்
பைொண்டொள் . வீரொதி வீரறனப் பபொல் பபசிை்
பைொண்பட பின்னுை்கு நைரும் அந்த ெொலிபன்
முைத்தில் பயமும் , பதை் ைமும் பதொன்றுெறதை்
குழல் ெொய் பமொழி ைெனித்தொள் . பசந்தனும் பபரிய
ஆள் தொன். பிரமொதமொை அடித்து பநொறுை்கி விடப்
பபொகிைெறனப் பபொலை் றைறய ஓங் கிவிட்டு
அடிை்ைப் பயந்து தயங் குெறதயும் குழல் ெொய் பமொழி
ைெனித்தொள் . இரண்டு ஆண்பிள் றளைளுபம
ஒருெருை்பைொருெர் பயந்து பைொண்டு பெளியில்
றதரியசொலிைளொை நடிை்கும் அந்த நிறலறயை்
கூர்ந்து ைெனித்த பபொது அெளுை்குச் சிரிப் புத்தொன்
ெந்தது. பசந்தன் அந்த ெொலிபறன அதட்டினொன்.
"அபடய் ! பபசொமல் நொன் பசொல் கிைபடி பைள் .
இப் பபொது ைப் பல் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கும் இந்த
இடத்திலிருந்து துறைமுைம் அதிை தூரமில் றல.
ைடலில் குதித்துை் ைறரை்கு நீ ந்திப் பபொய் விடு.
இல் லொவிட்டொல் நொபன பிடித்துத் தள் ளிவிடுபென்.
என்னொல் முடியொவிட்டொல் ைப் பல் மீைொமறனயும் ,
மை் ை ஆட்ைறளயும் கூப் பிட்டு உன்றனப் பிடித்துை்
ைடலில் தள் ளச் பசொல் பென். உன் பமல் சிறிது கூடை்
ைருறண ைொட்ட மொட்படன். நீ பைட்ட குறும் புை்ைொரப்
பயல் ."

"ஆைொ! அதை் பைன்ன? உங் ைளொல் மட்டும்

முடியுமொனொல் தொரொளமொைப் பிடித்துத்
தள் ளிவிடுங் ைள் . அதை் கு முன்னொல் உங் ைளிடம் ஒரு
ெொர்த்றத. நொன் திருடுெதை் பைொ, பெபைந்த
ெறைைளிலொெது ஏமொை் றி ெஞ் சைம்
பசய் ெதை் ைொைபெொ இந்தை் ைப் பலில் ஏைவில் றல.
இன்றைை்கு விழிஞத்தில் நின்ை ைப் பல் ைளில்
பெபைந்தை் ைப் பலிலும் எள் விழ இடமில் றல. ஒபர
கூட்டம் . நொபனொ இலங் றைத் தீவு ெறர பயணம்
பசய் ய பெண்டும் . மிைவும் அெசரம் . துறைமுைத்தில்
விசொரித்ததில் இந்தை் ைப் பல் இலங் றைத் தீவுை்குப்
பபொனொலும் பபொைலொபமன்று கூறி, அருகில் நின்ை
உங் ைறளயும் இந்தச் சபைொதரிறயயும் விசொரிை்ைச்
பசொன்னொர்ைள் . நொன் ெந்து விசொரித்பதன். நீ ங் ைள்
இடம் இல் றலபயன்று ைண்டிப் பொை மறுத்துச்
பசொல் லி விட்டீர்ைள் . எனை்பைொ அெசரம் . இந்தை்
ைப் பறல விட்டொல் பெறு ெழியில் றல என்பறதப்
புரிந்து பைொண்படன். நீ ங் ைளும் சபைொதரியும்
பமல் தளத்தில் பபசிை் பைொண்டு நின்ை பபொது
உங் ைளுை்குத் பதரியொமல் ஏறிை் கீழ் த்தளத்திலுள் ள
இந்த அறைை்குள் ஒளிந்து பைொண்படன். இப் பபொது
நீ ங் ைள் ெந்து பொர்த்து விட்டீர்ைள் . ைடலில்
தள் ளுபென் என்கிறீர்ைள் . அப் படிச் பசொல் ல
உங் ைளுை்கு உரிறம உண்டு. ஆனொல் உங் ைறளை்
பைொஞ் சம் சிந்திை்ை பெண்டுபமன்று பைட்டுை்
பைொள் ளுகிபைன் நொன். இெ் ெளவு பபரிய ைப் பலில்
நீ ங் ைள் இரண்பட இரண்டு பபர்ைள் தொபன பயணம்
பசய் கிறீர்ைள் . நொன் ஒருென் கூட இருந்து
விட்டதனொல் உங் ைளுை்கு என்ன குடி முழுகி விடப்
பபொகிைது? என்னொல் உங் ைளுை்கு என்ன பைடுதல்
ெந்து விடப் பபொகிைது?"
"இரண்டு பபர்ைள் பபொகிபைொம் . அல் லது பெறுங்
ைப் பறல ஓட்டிை் பைொண்டு பபொகிைொர்ைள் . அறதப்
பை் றிை் பைட்ை நீ யொர் தம் பீ? உனை்கு
இடமில் றலபயன்ைொல் பபசொமல் பபொை பெண்டியது
தொபன? இந்தை் குறுை்குை் பைள் விபயல் லொம் உன்றன
யொர் பைட்ைச் பசொன்னொர்ைள் ?" என்ைொன்
நொரொயணன் பசந்தன்.

பதொடை்ைத்தில் பசந்தனிடம் எரிந்து பபசி ெம் பு

பசய் த அந்த ெொலிபனின் முைத்தில் இப் பபொது சிறிது
ைலெரமும் பதை் ைமும் பதொன்றின. "சபைொதரி!
என்றன உங் ைள் கூடப் பிைந்த தம் பி பபொல்
நிறனத்துை் பைொள் ளுங் ைள் . பபண்ைளுை்கு
பநகிழ் ந்த மனமும் பிைருை்கு விட்டுை் பைொடுத்து
இரங் கும் பண்பும் அதிைம் என்பொர்ைள் . நீ ங் ைபள
இப் படிப் பொரொமுைமொை இருை்கிறீர்ைபள. இப் படி
நடுை்ைடலில் றெத்துை் பைொண்டு, 'உன்றனப்
பிடித்துை் ைடலில் தள் ளிவிடுபென் என்று
பயமுறுத்தினொல் நொன் என்ன பசய் பென்? இந்த
மனிதரிடம் பைொஞ் சம் நீ ங் ைள் எனை்ைொைச்
பசொல் லுங் ைள் . இந்தப் பிரயொணத்தின் பபொது
நடுநடுபெ நொன் உங் ைளுை்கு எெ் ெளபெொ உதவியொை
இருப் பபன். நொன் உங் ைள் மனிதன், உங் ைள்
ஊழியறனப் பபொல் நிறனத்துை் பைொள் ளுங் ைள் ."

அந்த ெொலிபனுறடய திடீர்ப் பணிறெை் ைண்டு

குழல் ெொய் பமொழி சிரித்தொள் . பசந்தன் ஏளனம்
நிறைந்த குரலில் , "பைஞ் சினொல் மிஞ் சுெது,
மிஞ் சினொல் பைஞ் சுெது என்கிை விெைொரம் றெத்துை்
பைொள் ளொபத. சிறிது பநரத்துை்கு முன்னொல்
அசைொயசூரறனப் பபொல் ெொறள உருெத் தயொரொகி
விட்டொய் . இப்பபொது என்னடொபென்ைொல் சரணொைதி
நொடைம் பபொடுகிைொய் . நொன் உன்றன இதுெறர
ஒன்றுபம பசய் யொமல் நின்று பபசிை்
பைொண்டிருப் பதனொல் தொன் நீ எனை்குப் பயப் பட
மொட்படபனன்கிைொய் . பைொட்டினொல் பதள் ,
பைொட்டொவிட்டொல் பிள் றளப் பூச்சி. இரு, இரு.
இப் பபொபத ஆட்ைறளை் கூப் பிட்டு உன்றனை் ைடலில்
தூை்கி எறியச் பசொல் லுகிபைன்" என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட ஆட்ைறளை் கூப்பிடுெதை் ைொைை்
றைைறளச் பசர்த்துத் தட்டப் பபொனொன். அப் பபொது
அந்த ெொலிபன் விருட்படன்று அருகில் பொய் ந்து
பசந்தனுறடய றைைறளப் பிடித்துை் பைொண்டு
பமலும் குறழெொன குரலில் பைஞ் சத்
பதொடங் கிவிட்டொன். பசந்தன் திறைத்துப் பபொனொன்.
குளிர்ந்த பசந்தொமறரப் பூை்ைள் இரண்டு தன்
றைைறளை் ைெ் விை் பைொண்டிருப் பது பபொல்
சுைமொைவும் மிருதுெொைவும் இருந்தன, நொரொயணன்
பசந்தனுை்கு அந்த ெொலிபனின் றைைள் .

"ஐயொ! ஆரம் பத்தில் நொன் உங் ைளிடம் சிறிது ெரம் பு

ைடந்து தொன் பபசிவிட்படன். அதை் ைொை என்றன
மன்னித்து விடுங் ைள் . இந்தத் பதன்ைடலில் எங் கு
பபொை பெண்டுமொனொலும் எனை்கு ெழிைள் நன்ைொைத்
பதரியும் . அபநைமொை ஒெ் பெொரு தீவிலும் சில
நொட்ைள் இருந்திருை்கிபைன் நொன். இலங் றை பபொன்ை
பபரிய தீவுைளில் என்னொல் எெ் ெளபெொ உதவிைள்
பசய் ய முடியும் . பதன்ைடலில் அங் ைங் பை ைடம் பர்ைள்
என்ை ஒரு ெறைை் ைடை் பைொள் றளை்ைொரர்ைள்
ைப் பறல நடுை்ைடலில் பைொள் றளயடித்துத்
துன்புறுத்தி ெருகிைொர்ைள் . அந்தை்
பைொள் றளை்ைொரர்ைள் எப் படியிருப் பொர்ைள் , எப் பபொது
ெருெொர்ைள் என்ை பநளிவு சுளிபெல் லொம் எனை்குத்
பதரியும் . உங் ைள் ைப் பலுை்கு அெர்ைளொல்
பதொல் றலைள் ெரொதபடி நொன் ைொப் பொை் றுபென்.
நீ ங் ைள் என்றனை் ைொப் பொை் றுங் ைள் . தயவு பசய் து
இந்தை் ைப் பலிபலபய உங் ைபளொடு என்றனயும்
பிரயொணம் பசய் ய விடுங் ைள் ."

இறதை் பைட்டுச் பசந்தன் பலமொை 'ஓபைொ'பென்று

சிரித்தொன். குழல் ெொய் பமொழியும் சிரித்துை் பைொண்டு
தொன் நின்ைொள் . "சரியொன பயல் தொன் அப் பொ நீ !
பபரிய சூரறனப் பபொல் நடித்து விட்டுை் ைறடசியில்
இந்த முடிவுை்குத்தொனொ ெந்தொய் ? இெ் ெளவு
பணிறெயும் பதொடை்ைத்திபலபய எங் ைளிடம்
ைொட்டிை் ைப்பலில் அனுமதியின்றி ஏறி விட்டதை் ைொை
மன்னிப் பும் பைட்டுை் பைொண்டிருந்தொயொனொல்
விெைொரம் இெ் ெளவு முை் றியிருை்ைொபத. உன்றனச்
பசொல் லி என்ன தம் பி, குை் ைம் ? உலைம் முழுெதுபம
பண்பொட்டுை்குப் பஞ் சம் ெந்துவிட்டது. எறதயும்
பசய் ய முடிந்த தீரன் பணிெொை அடங் கி ஒடுங் கிப்
பணிெொை ெொழ் ந்தொல் அந்தப் பணிறெப்
பபொை் ைலொம் . றையொலொைொதென் பணிெது தொன்
உலை ெழை்ைமொகி விட்டது. முடிகிை ெறர
ஆண்றமயும் வீரொப் பும் ைொட்டுெது, முடியொவிட்டொல்
பணிந்து அடங் கி விடுெது. மனிதர்ைள் பழகிப் பழகி
ெொழத் பதரிந்து பைொண்டுவிட்ட இரைசியம் தொன்
இந்தப் பணிவு. இதனொல் தொன் உலைத்தில் உண்றம
வீரர்ைபள குறைந்துவிட்டொர்ைள் " என்று
பசொல் லிவிட்டுை் குழல் ெொய் பமொழியின் பை்ைமொைத்
திரும் பி, "அம் மணீ! நீ ங் ைளும் பொர்த்துை்
பைொண்டுதொபன நிை் கிறீர்ைள் ! புலியொை இருந்த பயல்
அதை் குள் இப் படிப் பூறனயொை மொறிவிட்டொன்!
இந்தை் ைொலத்து இறளஞர்ைளுை்கு எதிலுபம உறுதி
கிறடயொது. அறலபொயும் பசயல் ைள் , அதனொல் தொன்
எதிலும் பதொல் வி மனப் பொன்றமயும் நம் பிை்றை
ெைட்சியும் அறடந்து பைட்டுப் பபொகிைொர்ைள் .
மனத்றத எந்தச் பசயலிலும் ஆழமொைை் குவிந்து
ஈடுபட விடமொட்படபனன்கிைொர்ைள் . பமபலொட்டமொன
அைலத்றதயும் பரபரப் றபயும் பொர்த்பத உணர்ச்சி
மயமொை ெொழ் ந்து அழிகிைொர்ைள் . இபதொ இந்த
ெொலிபறனபய எடுத்துை் பைொள் ளுங் ைபளன்.
பொர்ப்பதை் கு எெ் ெளவு அழைொை இருை்கிைொன்.
பண்பில் எெ் ெளவு பமொசமொயிருை்கிைொன்!" என்ைொன்
நொரொயணன் பசந்தன்.

குழல் ெொய் பமொழி தொன் சிரிப் பறத நிறுத்திை்

பைொண்டு அந்த ெொலிபறன பநொை்கி, "உன் பபயர்
என்ன அப் பொ?" என்று பைட்டொள் . ெொலிபன் மனத்தில்
எறதபயொ சிந்திப் பெறனப் பபொல் சிறிது
தயங் கினொன். பின்பு குழல் ெொய் பமொழிறயப்
பொர்த்துப் புன்னறை பசய் துபைொண்பட, "சபைொதரி!
என் பபயர் கூத்தன்" என்ைொன்.

"உனை்குப் பபொருத்தமொன பபயர் தொன் தம் பி! சில

பபருை்குப் பபொருத்தமொன பபயர் கிறடப் பதில் றல.
இன்னும் சிலர் பபயருை்குப் பபொருத்தமொை நடந்து
பைொள் ெபத இல் றல. நீ இரண்டு ெறையிலும்
பைொடுத்து றெத்தென். கூத்தன் என்ை பபயருை்கு
நடிப் பென் என்று பபொருள் . நீ நடப் பது, சிரிப் பது,
பபண் குரலில் பபசுெது, பயமுறுத்துெது, பைஞ் சுெது,
உன்னுறடய பதொை் ைம் எல் லொபம பசயை் றையொை
நடிப் பது பபொல் இருை்கின்ைன. உன் இயல் பபொடு
ஒட்டியதொைபெ பதரியவில் றல. நீ கூத்தபனதொன்!"
பசந்தன் தை் பசயலொை அென் பபறரை் பைட்டதும் தன்
மனத்தில் பட்டறதத் தொன் பமை் ைண்டெொறு
கூறினொன். ஆனொல் அறதச் பசவியுை் ைதும் அந்த
ெொலிபனது முைத்தில் அெ் ெளவு பீதியும் பரபரப்பும்
ஏன் உண்டொயினபெொ? சை் றுை் கூர்ந்து ைெனித்தொல்
அென் உடல் பமல் ல நடுங் கிப் புல் லரித்து ஓய் ெது
கூடத் பதரியும் . பசந்தன் குழல் ெொய் பமொழிறயப்
பொர்த்துப் பின் ெருமொறு பைட்டொன்: "அம் மணி நீ ங் ைள்
பசொல் லுங் ைள் . இெறன என்ன பசய் யலொம் ?
பபொனொல் பபொகிைொபனன்று இப் படிபய நம் கூட
இந்தை் ைப் பலில் பயணம் பசய் ெதை் கு அநுமதித்து
விடலொமொ? அல் லது ைடலில் பிடித்துத்
தள் ளிவிடலொமொ?"

பசந்தனுறடய பைள் விை்குை் குழல் ெொய் பமொழி பதில்

பசொல் லு முன் அந்த ெொலிபபன முந்திை் பைொண்டு,
"ைடலில் தள் ளிவிடுங் ைள் . இந்தை் ைடலில் அல் ல.
உங் ைளுறடய ைருறணை் ைடலில் என்றனயும்
தள் ளிை் பைொண்டு ைொப் பொை் றுங் ைள் " என்ைொன்.
அறதை் பைட்டு மைொமண்டபலசுெரரின் அருறம
மைள் உள் ளம் பூரித்தொள் . பசந்தபனொ முைத்றதச்
சுளித்துை் பைொண்டு பசொன்னொன்: "பயல் விநயமொைப்
பபசுெதில் உலைத்றத விறலபபசி விை் றுச் சுருட்டிை்
பைொண்டு பபொய் விடுெொன் பபொலிருை்கிைது. அறதப்
பொர்த்து ஏமொந்து விடொதீர்ைள் அம் மணி!"

"ஆனொலும் பரெொயில் றல! ைப் பலில் எத்தறனபயொ

ஊழியர்ைள் இருந்தொலும் , உங் ைளுை்கும் எனை்கும்
உதவியொை ஓர் ஆள் பெண்டுமல் லெொ? இெனும்
இருந்து விட்டுப் பபொைட்டும் . இென் தொன் பறழய
முரட்டுத்தனத்றதபயல் லொம் விட்டுவிட்டு நம்
ெழிை்குப் பணிந்து ெந்து விட்டொபன! இனிபமல்
இெனொல் நமை்குை் பைடுதல் இருை்ைொது" என்ைொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அெளுறடய ஆதரெொன
பசொை் ைறளை் பைட்ட பின்புதொன் அந்த
ெொலிபனுறடய முைத்தில் மலர்ச்சி ெந்தது.

"என்னபமொ, உங் ைள் பொடு, இென் பொடு. இெறனை்

ைட்டி பமய் ப்பதை் கு என்னொல் முடியொது. நொன் பமல்
தளத்துை்குப் பபொகிபைன்" என்று முைத்றதத்
திருப் பிை் பைொண்டு பபொய் விட்டொன் நொரொயணன்
பசந்தன்.

"சபைொதரி! இந்தை் குட்றட மனிதர் யொர்? பைொதிை்கிை

எண்பணயில் ைடுகு பெடிை்கிை மொதிரி ஏன் இப் படித்
திடீர் திடீர் என்று இெருை்குை் பைொபம் ெந்து
விடுகிைது? இெர் உங் ைளுை்கு உைெொ?" என்று
சிரித்துை் பைொண்பட பைட்டொன் ெொலிபன்.

"கூத்தொ! அது அெர் சுபொெம் . அறத நொம் மொை் ை

முடியொது. எனை்குை் ைறளப்பொை இருை்கிைது. நொன்
படுத்து உைங் ைப் பபொகிபைன். நீ யும்
பமல் தளத்துை்குப் பபொ. நொன் கூப் பிடுகிை பபொது
ெந்தொல் பபொதும் " என்ைொள் குழல் ெொய் பமொழி.
கூத்தன் என்ை அந்த ெொலிபன் ைப்பலின் பமல்
தளத்துை்கு ஏறிப் பபொனொன். அென் பசந்தபனொடு
ஒட்டிை் பைொண்டு பநருங் கிப் பழை முயன்ைொன்.
ஆனொல் பசந்தன் பநருங் ை விடவில் றல. யொபரொ
பசொல் லி றெத்து ஏை் பொடு பசய் திருந்தது பபொல்
ைப் பல் ஊழியர்ைளும் அந்த ெொலிபபனொடு ஒட்டுதல்
இன்றிபய பழகினொர்ைள் . அெனுடன் பபச
பநரும் பபொபதல் லொம் 'பபொட்றடப் பயல் ', 'பபொட்றடப்
பயல் ' என்று ெொய் ை்கு ெொய் திட்டினொன் பசந்தன்.
-------

27. குரழக்காேன் திரும் பி வந் ோன்

பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்தின் பிரும் மொண்டமொன

முரச பமறடயில் நின்று பைொண்டு ைண்ைளின் எதிபர
ைடல் பபொல் பரந்து பதொன்றும் பறடயணிெகுப் றபப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த தளபதி ெல் லொளபதென்,
பறடை்பைொட்டத்தின் ெொசலில் ஆபத்துதவிைள்
தறலெனின் உருெத்றதப் பொர்த்ததுபம
பரபரப் பறடந்தொன். அெறனச் சந்தித்து அென்
பைொண்டு ெரும் விெரங் ைறள அறிந்து பைொள் ள
பெண்டுபமன்ை ஆெலினொலும் , பரபரப் பினொலும்
ஒரு ைணம் தன் நிறல, தொன் நின்று பைொண்டிருந்த
சூழல் எல் லொெை் றையுபம மைந்துவிட்டொன் தளபதி.
அப் படிபய இைங் கி ஓடிப் பபொய் ை் குறழை்ைொதன்
பைொண்டு ெரும் பசய் திைறள அங் பைபய அெறன
நிறுத்தித் பதரிந்து பைொண்டுவிட பெண்டும்
பபொலிருந்தது. பல் லொயிரை்ைணை்ைொன பறடவீரர்ைள்
தனை்கு மரியொறத பசய் ெதை் ைொைை் கூடி
அணிெகுத்து நிை் கும் சூழ் நிறலறய உணர்ந்து
அப் படி இைங் கிச் பசல் லொமல் சமொளித்துை்
பைொண்டொன். பபரிய சூழ் நிறலைளில் சிறிய
ஆறசைறள அடை்கிை் பைொள் ளத்தொன்
பெண்டியிருை்கிைது.

முரச பமறட பமல் தன் பை்ைத்தில் நின்று

பைொண்டிருந்த பறடயணித் தறலெர்ைளில்
ஒருெறனை் குறிப்புை் ைொட்டி அருபை அறழத்தொன்.
"அபதொ, ெொயிை் புைமொைை் குதிறரயிலிருந்து இைங் கி
ெந்து பைொண்டிருை்கும் ஆபத்துதவிைள் தறலெறன
பநபர இங் பை அறழத்து ெொ" என்று பசொல் லி அனுப் பி
றெத்தொன். அென் பமறடயிலிருந்து இைங் கி
பெைமொை ெொயிை் பை்ைம் நடந்தொன். அந்த மொபபரும்
அணிெகுப் பின் நடுபெ - அறசயொது நிை் கும்
சிறலைறளப் பபொன்று ெரிறச ெரிறசயொை நிை் கும்
வீரர்ைறள ெகிர்ந்து பைொண்டு ஒபர ஓர் ஆள் நடந்து
பசன்ைது, பநை் குவியலினிறடபய ஒபர ஓர் எறும் பு
ஊர்கிை மொதிரித் பதரிந்தது. உயரமொன பமறட
பமலிருந்து பொர்ை்கும் பபொது தளபதிை்கு
அப் படித்தொன் மனத்துை்குள் உெறம பதொன்றியது.
அத்தறன ஆயிரம் வீரர்ைளின் கூட்டத்தில்
மூச்சுவிடுகிை ஓறசயொெது பைட்ை பெண்டுபம!
அெ் ெளவு அறமதி. தளபதி என்ை ஒரு மனிதனுை்கு
அத்தறன மனிதர்ைளும் ைட்டுப் பட
பெண்டியிருை்கிைது. அெனுறடய ஒரு சுட்டு விரலின்
அறசவுை்குை் கூட அந்தை் கூட்டத்தில் விறளவு
உண்டு. இறத நிறனத்துை் பைொண்ட பபொது
திடீபரன்று தொன் மிைமிைப் பபரியெனொை மொறி
உயர்ந்து விட்டது பபொலவும் , அந்த உயரத்தின் நீ ண்ட
நிழலில் மைொமண்டபலசுெரர் என்ை அறிவின்
கூர்றம சிறியபதொர் அணுெொய் த் பதய் ந்து குறுகி
மங் கி மறைந்துவிட்டது பபொலவும் தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்கு ஒரு பபொய் யொன பூரிப்பு
ஏை் பட்டது. ஒபர ஒரு ைணம் தொன் அந்தப் பூரிப் பு
நிறலத்தது. அடுத்த ைணம் ஆழங் ைொண முடியொத
மைொமண்டபலசுெரரின் அந்தை் ைண்ைளும் , ஒரு
திறசறயப் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொலும் எட்டுத்
திறசறய உணர்ந்து பைொள் ளும் பொர்றெயும் , உரு
பெளியில் பபரிதொைத் பதொன்றி அென் சிறுறமறய
அெனுை்கு நிறனவுபடுத்தின. பதன்பொண்டி நொட்டின்
எத்தறனபயொ ஆயிரம் வீரர்ைளுை்கு ெொய் ை்
ைட்டறளயிடும் அெறன, ெொய் திைெொமல் ைண்
பொர்றெயொபலபய நிை் ைவும் , நடை்ைவும் ,
பசயலொை் ைவும் ஏவுகிை அரும் பபரும் ஆை் ைல் அந்த
இறடயொை் று மங் ைலத்து 'மறலச்சிைர'த்தினிடம்
இருந்தது.

மனத்றதத் தடுை்ை முயன்ைொலும் , முடியொமல்

மறுபடியும் அென் சிந்தறன இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பிறயபய சுை் றிை் பைொண்டு மறலத்தது.
ஆபத்துதவிைள் தறலெறனை் கூட்டிை் பைொண்டு ெர
ெொயிை் புைம் பசன்ைென் கூட்டிை் பைொண்டு
ெந்துவிட்டொன்.

பநடுந்தூரம் பயணம் பசய் து ெந்த அலுப் பும் ,

ைறளப் பும் குறழை்ைொதனிடம் பதரிந்தன. அறலந்து
திரிந்து ெந்தென் முைத்தில் ைொணப் படும் ஒரு
ைருறம அென் முைத்தில் பதிந்து ஒளி
மங் கியிருந்தது. பமறடயில் ஏறி அருகில் ெந்து
தளபதிறய ெணங் கினொன் அென்.

"பநபர அங் கிருந்து தொன் ெருகிறீர்ைளொ?" தளபதி

பைட்டொன். 'ஆம் ' என்பதை் கு அறிகுறியொைை்
குறழை்ைொதனின் தறல அறசந்தது. அந்த இடத்தில்
பபொதுெொை எல் பலொரும் ைொணும் படி நின்று பைொண்டு
குறழை்ைொதனிடம் ஒரு அந்தரங் ைமொன பசய் திறயப்
பை் றி விசொரிப் பது நொைரிைமை் ை பசயலொகும் என்று
தளபதிை்குத் பதொன்றியது.

"குறழை்ைொதபர! பைொஞ் சம் இப் படி என் பின்னொல்

ெொருங் ைள் " என்று குறிப் பொை பமதுெொன குரலில்
கூறிவிட்டு முரச பமறடயின் பின்புைத்துப் படிைளில்
இைங் கி ஆயுதச் சொறலறய பநொை்கி நடந்தொன்
ெல் லொளபதென். குறழை்ைொதனும் பமௌனமொை
அெறனப் பின்பை் றிப் படியிைங் கிச் பசன்ைொன்.
அந்த இரண்டு பபர்ைள் படியிைங் கி நடந்து பசல் லும்
திறசயில் அங் பை கூடியிருந்த வீரர்ைளின் பல
ஆயிரம் விழியிறணைளின் பொர்றெைள் இலயித்துப்
பதிந்தன. ஆயுதச் சொறலயின் தனிறமயொன ஒரு
மூறலயில் ெந்து தளபதியும் குறழை்ைொதனும்
நின்ைொர்ைள் .

"குறழை்ைொதபர! இரைசியமொன பசய் திைறளப்

பபொதுெொன இடங் ைளில் பபசுெது ைொய் ந்த
றெை்பைொை் பபொரில் பநருப் றபப் பத்திரப் படுத்தி
றெை்ை முயல் ெது பபொல மடறமயொன பசயல் . சில
சந்தர்ப்பங் ைள் நம் றமத் தெைொை பயன்படுத்திை்
பைொண்டு விடும் . அதனொல் தொன் இெ் ெளவு
முன்பனச்சரிை்றை. சரி, நீ ங் ைள் பபொன ைொரியம்
என்ன ஆயிை் று? அறதப் பை் றிச் பசொல் லுங் ைள் ."
"ஆெது என்ன? இந்த விநொடி ெறர எல் லொம்
சரியொைத்தொன் நறடபபை் றிருை்கின்ைன. இனிபமல்
எப் படிபயொ? ைொரியத்றத முடித்துை் பைொண்டு
பெை் றிறய நம் முறடயதொை்கிை் பைொண்டு
ெரபெண்டிய திைறம தங் ைளுறடய
திருத்தங் றையொரின் றைைளில் தொன் இருை்கிைது."

"நீ ங் ைள் எதுெறர உடன் பசன்றிருந்தீர்ைள் ?"

"விழிஞம் ெறர நொனும் கூடப் பபொயிருந்பதன்.

அெர்ைளுறடய ைப்பலில் தங் ைள் தங் றையொர் ஏறிை்
பைொள் கிை ெறர மறைந்திருந்து பொர்த்து விட்டுத்
தொன் திரும் பிபனன்."

"தங் ைள் ைப்பலில் ஏைை்கூடொபதன்று அெர்ைள்

மறுை்ைவில் றலயொ?"

"மறுை்ைவில் றலயொெது? மறுை்ைொமல் விடுெதொெது.

மைொமண்டபலசுெரருை்கு மதியறமச்சன் பபொல்
திரிகிைொபன அந்தை் குட்றடயன், அென்
தங் றையொருை்கு இடமில் றல என்று ைறடசி
ெறரயில் சொதித்து விட்டொன்."

"அடபட! அப் புைம் எப் படி இடம் கிறடத்தது?"

"பநர்றமயொை இடம் கிறடை்ைபெ இல் றல. அெர்ைள்

பொர்ை்ைொத பநரத்தில் தங் ைள் தங் றையொர் ைப் பலின்
கீழ் த்தளத்தில் ஏறி ஒளிந்து பைொண்டு விட்டொர்ைள் .
ைப் பல் புைப்படுகிை ெறர நொன் மறைந்திருந்து
பொர்த்துவிட்டுத்தொன் ெந்பதன். விழிஞத்தில்
புைப் பட்டென், பநபர இங் பை குதிறரறய விரட்டிை்
பைொண்டு ெந்து பசர்ந்பதன்."

"குறழை்ைொதபர! என் தங் றையின் ஆண் பெடத்றதப்

பொர்த்து மகிழும் ெொய் ப்பு எனை்குை் கிறடை்ைொமை்
பபொய் விட்டபத என்று இந்த பநருை்ைடியொன
நிறலயிலும் எனை்குச் சிறிது மனை்குறைவு
உண்டொைத்தொன் பசய் கிைது" என்று பசொல் லிவிட்டுச்
சிரித்தொன் தளபதி.

"மைொபசனொபதி அப் படி ஒரு குறைறய உணர

பெண்டியது அெசியம் தொன். ஏபனன்ைொல் தங் ைள்
உடன் பிைந்த தங் றையொர் அெ் ெளவு தத்ரூபமொை
ஆண் பெடத்பதொடு பபொருந்திை்
ைொட்சியளிை்கிைொர்ைள் . அெர்ைள் அந்த மொறு
பெடத்பதொடு அன்றிரவு அரண்மறனத் பதொட்டத்தில்
ெந்து என் முன் நின்ை பபொது எனை்பை அறடயொளம்
புரியவில் றலபய? மிை அருறமயொை நடிை்கிைொர்ைள் .
விழிஞத்தில் அந்தை் குறுந்தடியனுை்கும்
மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் விை்கும் முன்னொல்
ஆண் பெடத்பதொடு தங் ைள் தங் றையொர் சிரித்துப்
பபசிய சீறரப் பொர்த்து அடிபயன் அயர்ந்து
பபொபனன்."

"என்ன பசய் யலொம் ? பெடம் பபொட்டு நடித்துப் பிைறர

ஏமொை் றி ெொழ் ெபதல் லொம் அைத்தின் பநொை்ைத்தில்
பொெம் தொன். சில சமயங் ைளில் ெொழ் ெதை் ைொைப்
பபொய் யொை நடிை்ை பெண்டியிருை்கிைது.
நடிப் பதை் ைொைபெ ெொழ் கிை ெொழ் றெ
மைொமண்டபலசுெரறரப் பபொன்ைெர்ைபள றெத்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைபள!"

"ஆ! தொங் ைள் மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றிப்

பபச்பசடுத்ததும் தொன் எனை்கு நிறனவு ெருகிைது.
இப் பபொது அரண்மறனயின் எல் லொ அரசியல்
ைொரியங் ைளும் அெர் பபொறுப் பில் தொன்
நடை்கின்ைன. அதங் பைொட்டொசிரியர்,
பெழை்ைனிெொயர் எல் பலொரும் ஊருை்குப்
பபொய் விட்டொர்ைள் . மைொரொணியொருறடய
நிறனவுைபளல் லொம் சமயத் தத்துெங் ைளில்
திரும் பியிருை்கின்ைன. கூை் ைத் தறலெர்ைள்
இருந்தொலொெது ஏதொெது பைள் வி பைட்டு அெர்
மண்றடயில் குட்டிை் பைொண்படயிருப் பொர்ைள் .
அெர்ைளும் திரும் பி ெந்து விட்டனர்.
ைரெந்தபுரத்துை்குச் பசய் தி அனுப் புெது, ெடதிறசப்
பபொர் நிலெரங் ைறளை் ைண்ைொணிப் பது எல் லொம்
மைொமண்டபலசுெரபர பொர்த்துச் பசய் கிைொர்."

"பசய் யட்டும் , நன்ைொை அெபர முழுச்

சர்ெொதிைொரமும் நடத்தட்டும் . நொன் ஒருென்
அங் பையிருந்தொல் தனை்கு இறடயூைொை
இருை்குபமன்பைொ என்னபெொ என்றனயும் 'பறட
ஏை் பொடுைறளை் ைெனி' என்று இங் பை
அனுப் பிவிட்டொர். எதை் பைடுத்தொலும் மைொரொணி கூட
அெர் பை்ைபம தறலயறசை்கிைொர். ஒெ் பெொரு
வீட்டிலும் நொய் ைறளை் ைொெலுை்கு மட்டும் தொன்
றெத்துை் பைொள் ெொர்ைள் . குளிப் பொட்டி மஞ் சள் தடவி
மரியொறத பசலுத்துெதை் கு பசுமொட்றட
றெத்திருப் பொர்ைள் ." தளபதி ெல் லொளபதென் தொழ் வு
மனப் பொன்றமபயொடு பபசினொன்.

தகுதியொை் பபரியெர்ைள் தங் ைறள விடத்

தொழ் ந்தெர்ைளிடம் பலவீனமொன சமயங் ைளில் மனம்
திைந்து தங் ைறளத் தொழ் ெொைச் பசொல் லிவிட
பநர்ந்தொல் , அறதை் பைட்பெர் பதில் கூைொமல்
அடை்ைமொை இருந்து விடுெது தொன் அழகு.
ஆபத்துதவிைள் தறலென் அந்த மொதிரி தளபதிை்குப்
பதில் கூைொமல் அடை்ைமொை நின்ைொன்.

சிறிது பநரம் அறமதியில் ைழிந்தது. எறதபயொ

சிந்தித்துை் பைொண்டிருப் பது பபொல் நின்ை தளபதி
திடீபரன்று முைபொெத்றத மொை் றிை் பைொண்டு,
"பரெொயில் றல? மைொமண்டபலசுெரர்
அரண்மறனயிலிருந்தும் , குழல் ெொய் பமொழி
நொரொயணன் பசந்தன் ஆகிபயொர் பதை் பையிருந்தும்
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குத் திரும் பு முன் நீ ங் ைள்
அங் பை பபொய் ஒரு ைொரியத்றதச் சொதித்துை்
பைொண்டு ெரபெண்டும் . இறடயொை் று மங் ைலம்
தீவில் ெசந்த மண்டபத்துை்கு அருகில் விருந்தினர்
மொளிறைை்குை் கீபழ ஒரு நிலெறை உண்டு. அதில்
ஏரொளமொன ஆயுதங் ைறள மைொமண்டபலசுெரர்
பசர்த்து றெத்திருை்கிைொர். எப் படியொெது அெை் றை
இங் பை கிளப் பிை் பைொண்டு ெந்துவிட பெண்டும் .
பரம இரைசியமொை இறதச் பசய் யுங் ைள் . பெண்டிய
ஆட்ைறளயும் கூட்டிை் பைொள் ளுங் ைள் . அறிவு
தங் கியிருை்கிை இடத்தில் ஆயுதங் ைளும் தங் ை
பெண்டொம் " என்ைொன் தளபதி ெல் லொளபதென்.

---------

28. 'ஒப் புைவு தமாழி மாறா ஓரல'

[இந்தை் ைொலத்தில் அரசொங் ைத்தின் பமல் பைொண்டு

ெருகிை நம் பிை்றை இல் லொத் தீர்மொனம் மொதிரி அந்த
நொளில் பதன்பொண்டி நொட்டில் அரசர்ைள் மீபதொ,
பபொறுப் பு ஒதுை்ைப் பட்ட மைொமண்டபலசுெரர்
பபொன்ைெர் மீபதொ பைொண்டு ெரும்
நம் பிை்றையில் லொத் தீர்மொனத்துை்கு 'ஒப் புரவு பமொழி
மொைொ ஓறல' என்று பபயர். கூை் ைத் தறலெர்ைள்
ஒன்று கூடி ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறல பைொண்டு
ெருெர். Ref. No. 73 Olai document of Kollam 878 T.A.S. Vol.
V.P.215]

ைொய் ந்த மரத்தில் நொன்கு புைத்திலிருந்தும் ைல் பலறி

விழும் என்பொர்ைள் . பழுத்த மரமொை இருந்து
விட்டொபலொ இன்னும் அதிைமொன துன்பம் தொன்.
எதை் கும் அடங் ைொத அறிவின் கூர்றமறய றெத்துை்
பைொண்டு ெொழ் கிைெர்ைள் எெ் ெளபெொ எதிரிைறள
உண்டொை்கிை் பைொள் ளவும் தயொரொைத்தொன் இருை்ை
பெண்டும் . எட்ட முடியொத உயரத்தில் புரிந்து
பைொள் ள முடியொத சொமர்த்தியத்பதொடு பநஞ் சின்
பலத்தொல் நிமிர்ந்து நிை் பெர்ைளுை்குச்
சுை் றியுள் ளெர்ைளின் பறைறமயும் பெறுப் பும்
கிறடை்ைத்தொன் பசய் யும் .

பபொருட்பசறிவுள் ள பசழுறமயொன பசொை் ைளொல்

உட்பபொருள் நயம் பபொருந்த ஒரு மைொைவி ைொவியம்
ஒன்று எழுதியிருந்தொல் அறதப் புரிந்து பைொள் ளத்
தகுதியை் ைெர்ைளும் , புரிந்து பைொள் ள
முடியொதெர்ைளும் ைொரணமின்றி அதன் பமல்
பெறுப் பறடெது பபொல் பதன்பொண்டி நொட்டின்
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் சிலருை்கு பெறுப் பு
உண்டொகியிருந்தது.

"மை்ைளின் மனப் பண்பு தொழ் ந்து கீழ் த்தரமொைப்

பபொய் விட்டொல் உயர்வும் , தரமும் உள் ள எல் லொப்
பபொருள் ைளின் பமலும் ஏபதொ ஒருெறை பெறுப் பு
ெந்துவிடுகிைது. மண்ணில் ெொழ் ந்து
பைொண்டிருந்தொலும் மனத்தில் மண்படொமல்
றெத்துை் பைொள் ள பெண்டும் . ஆனொல் பபதறமயின்
ைொரணமொைப் பபரும் பொபலொர் மனத்றதயும்
மண்ணில் புரட்டிை் பைொண்டு விடுகிைொர்ைள் " என்று
பைொட்டொை் றுச் சமணப் பண்டிதர் அடிை்ைடி
மைொரொணியிடம் பசொல் லுெொர்.

அன்றைை்குை் ைொறலயில் இந்த ெொர்த்றதைறள

மீண்டும் நிறனத்துப் பொர்ை்ை பெண்டிய நிறல
மைொரொணி ெொனென்மொபதவிை்கு ஏை் பட்டது.
சுசீந்திரம் , ைொந்தளூர் முதலிய இடங் ைளுை்குச்
பசன்று விட்டு முன்சிறை ெழியொை
அரண்மறனை்குத் திரும் பி ெந்து சில நொட்ைள்
ஆகியிருந்தன.

திரும் பி ெந்த அன்றைை்கு மறுநொபள

திருெட்டொை் றுத் தொயின் மைனுை்ைொைச் பசலுத்த
பெண்டிய அபரொதப் பபொன் அனுப்பப்பட்டது.
உதவிறயத் தொம் பசய் ெது யொருை்கும் பதரியொமல்
பசய் தொர் ெொனென்மொபதவி. அபரொதப் பபொன்
அனுப் பப்பட்ட தினத்தன்று மொறலபய சுசீந்திரம்
அர்ச்சைர் அரண்மறனை்கு ெந்து பமொதிரத்றதத்
திருப் பிை் பைொடுத்து அங் கு நடந்தறதபயல் லொம்
விெரித்துவிட்டுச் பசன்ைொர். 'ஒரு தொயின் உள் ளமும்
அெள் மைனின் றைைளும் பெந்து பபொைொமல்
ைொப் பொை் றி விட்படொம் ' என்ை நிறனவு
இன்பமொைத்தொன் இருந்தது மைொரொணிை்கு. அருள்
மயமொன ெொனென்மொபதவியின் மனம் அப்படிப்
பிைருை்கு உதவி பசய் தும் , பிைருை்ைொைத் தன்றன
இழந்தும் ெொழும் பண்றப இயல் பொைபெ
பபை் றிருந்தது. பெயில் பட்டவுடன் ெொடும்
பூப் பபொலப் பிைர் துன்பத்றத உணர்ந்து இரங் கும்
மனம் அது.

சுசீந்திரத்திலிருந்து திரும் பிய பின்பு சில நொட்ைள்

மைொரொணி அந்தப் புரப் பகுதியிலிருந்து
பெளிபயைபெ இல் றல. பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர்
அன்பைொரு நொள் ஓறலயில் எழுதிை் பைொடுத்துச்
பசன்றிருந்த அந்தச் பசய் யுறளயும் ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்தில் மறைந்து நின்று பைட்ட
அறிவுறரைறளயும் நிறனத்துை் பைொண்பட
பபொழுறதப் பபொை்கினொர். அரண்மறனயிபலபய
மை் பைொரு பகுதியில் தங் கியிருந்த
மைொமண்டபலசுெரறரை் கூட அெர் சந்திை்ை
விரும் பவில் றல. எண்ணங் ைள் பழுத்து முதிரும் ஒரு
குறிப் பிட்ட நிறலயில் யொறரயும் சந்திை்ைொமல் ,
யொபரொடும் பபசொமல் தனை்குள் பளபய,
தன்றனத்தொபன உள் முைமொை ஆழ் ந்து பொர்ை்கும்
உயர்ந்த நிறல ஏை் படும் . அந்த நிறலயில் தொன்
பதன்பொண்டி நொட்டின் மொபதவியொர் இப் பபொது
இருந்தொர்.

ஆனொல் அெரது பபரின்ப பமொன நிறலறயை்

ைறலை்ை அந்த அதிர்ச்சி தரும் ஓறலபயொடு அன்று
ைொறலயில் பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல்
மொைனொர் ெந்து பசர்ந்தொர். பதன்பொண்டி நொட்டின்
மை் ைை் கூை் ைத் தறலெர்ைபளல் பலொரும் பசர்ந்து
தங் ைளுறடய ஏைப் பிரதிநிதியொை அந்த ஓறலபயொடு
அெறர மைொரொணியொரிடம் அனுப் பியிருந்தனர்.

றெைறையில் நீ ரொடி ெழிபொடு முடித்துை் பைொண்டு,

புனிதமொன நிறனவுைளில் திறளத்துப் பபொய்
வீை் றிருந்த மைொரொணிை்கு முன் புென பமொகினி
பதொன்றி அந்தச் பசய் திறயை் கூறினொள் .

"பதவீ! மிை முை்கியமொன ைொரியமொைப்

பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல் மொைனொர்
அெசரமொைத் தங் ைறளச் சந்திை்ை ெந்திருை்கிைொர்."
"கூை் ைத் தறலெர் கூட்டம் முடிந்த அன்பை
அெர்ைபளல் லொரும் திரும் பிப் பபொய் விட்டொர்ைபள!
இப் பபொது ைழை் ைொல் மொைனொர் மட்டும் மறுபடியும்
எதை் ைொை ெந்திருை்கிைொர்? தனியொை
ெந்திருை்கிைொரொ? அெபரொடு பெறு யொரொெது
ெந்திருை்கிைொர்ைளொ?" என்று திறைப் புத்
பதொனிை்கும் குரலில் மைொரொணி ெண்ணமைறளப்
பொர்த்துை் பைட்டொர்.

"பதவீ! அெர் மட்டும் தொன் தனியொை ெந்திருை்கிைொர்"

என்று புென பமொகினி பதில் கூறியதும் ,
"அப் படியொனொல் நீ ஒன்று பசய் , புென பமொகினி!
அெறர அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் பநபர
மைொமண்டபலசுெரர் தங் கியிருை்கும் மொளிறையில்
விட்டு விடு. ஏதொெது அரசொங் ை சம் பந்தமொைத்தொன்
பபசுெதை் கு ெந்திருப் பொர். நமை்கு எதை் கு இந்த
ெம் பபல் லொம் ? நிம் மதியொைத் பதய் விைச்
சிந்தறனயில் ஈடுபட்டிருை்கிை மனத்றத அரசியல்
பசறு படவிடுெதை் கு இப் பபொது நொன்
சித்தமொயில் றல. திருெொசைத்றதயும் ,
திருை்குைறளயும் நிறனத்துை் பைொண்டிருை்கும்
நிறலயில் பதை் பையும் , ெடை்பையும் யொர்
பறடபயடுை்ைப் பபொகிைொர்ைள் என்று பதரிந்து
பைொண்டு புதிய ைெறலைறளச் சுமை்ை பெண்டொம் .
எதுெொை இருந்தொலும் சரி; ெந்திருப்பெறர
மைொமண்டபலசுெரரிடபம கூட்டிை் பைொண்டு பபொய்
விட்டுவிடு. அெர் பொடு, ெந்திருப்பெர் பொடு. பபசித்
தீர்த்துை் பைொள் ளட்டும் " என்று ஒட்டுதல் இல் லொமல்
கூறினொர் மைொரொணி ெொனென்மொபதவி.

புென பமொகினி திரும் பிச் பசன்ைொள் . 'எந்த எந்தப்

பை் றுைளிலிருந்து நம் றம விடுவித்துை்
பைொள் கிபைொபமொ அந்தந்தப் பை் றுைளொல் ெரும்
துன்பங் ைள் நமை்கு இல் றல' என்று முன்பபொரு நொள்
ைொந்தளூர் மணியம் பலத்தில் பைட்ட அந்தச்
பசொை் ைறள நிறனத்துப் பபருமூச்சு விட்டொர்
மைொரொணி. பநஞ் சின் சுறமறயை் குறைை்ை அந்தப்
பபருமூச்சு பெளிபயறின பபொது நிம் மதி உள் பள
குடிபுகுந்தொை் பபொல் இருந்தது. சிறிது பநரந்தொன்
அந்த நிறல. இரண்டொெதொை மை் பைொரு பபருமூச்றச
பெளிபயை் றும் பசய் திறயத் தொங் கிை் பைொண்டு
புென பமொகினி திரும் பி ெந்தொள் . "பதவீ! அெர்
மைொமண்டபலசுெரறரச் சந்திை்ை
விரும் பவில் றலயொம் . தங் ைறளத்தொன் சந்தித்துப்
பபசியொை பெண்டுமொம் . நொன் எெ் ெளபெொ பசொல் லிப்
பொர்த்துவிட்படன். அெர் பைட்ைவில் றல. பிடிெொதமொை
உங் ைறளபய ைொண பெண்டுபமன்கிைொர்."

அெளிடம் என்ன பதில் பசொல் லி அனுப் புெபதன்று

சிறிது தயங் கிய பின், "சரி! பெபைன்ன பசய் ய
முடியும் ? நீ பபொய் அெறர இங் பைபய கூட்டிை்
பைொண்டு ெொ" என்று பசொல் லி அனுப் பினொர்
மைொரொணி. 'மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்ை்ை
விரும் பவில் றல' என்று பெறுத்துச் பசொல் கிை அளவு
ைழை் ைொல் மொைனொருை்கு அெர் பமல் அப் படி என்ன
மனத்தொங் ைல் ஏை் பட்டிருை்ை முடியும் ' என்ை ஐயம்
மைொரொணிை்கு ஏை் பட்டது. திடீர் திடீபரன்று தம் றமச்
சுை் றியிருப் பெர்ைள் இருப் பறெைள் எல் லொம்
புதிர்ைளொை மொறிை் பைொண்டு ெருெதொைப் பட்டது
அெருை்கு. 'உலைத்தில் ஒெ் பெொரு மனிதரும்
ைண்ணின் பநொை்ைத்தில் எப் படிப் படுகிைொர்ைபளொ
அப் படிை் ைருத்தின் பநொை்ைத்தில் படுெதில் றலயொ?
அல் லது மனிதர்ைறளயும் , சுை் றுப் புைத்றதயும்
அளந்து பொர்த்து விளங் கிை் பைொள் ளும் ஆை் ைல்
என்னுறடய பமன்றமயொன மனத்துை்கு இல் லொமல்
பபொய் விட்டதொ' என்று திறைத்தொர் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவியொர்.

அந்தச் சமயத்தில் புென பமொகினி, ைழை் ைொல்

மொைனொறர கூட்டிை் பைொண்டு ெந்து நிறுத்தினொள் .
பதன்பொண்டி நொட்டின் ஐம் பபருங் கூை் ைத்
தறலெர்ைளுை்குள் பசல் ெொை்கு மிகுந்தெரும் ,
பபொன்மறனை் கூை் ைத்துத் தறலெரும் , ெயது
மூத்தெரும் , பதன்னென் தமிழபெள் பொண்டிய
மூபெந்த பெளொர் என்ை சிைப் புப் பட்டம் பபை் ைெரும்
ஆகிய ைழை் ைொல் மொைனொர் முன்ெந்து
மைொரொணிறய ெணங் கினொர். அெர் றையில்
உறையிட்டு இறலச்சிறன பபொறித்த ஓறலச் சுருள்
இருந்தது. அெருறடய ெயதுை்கும் , அநுபெத்துை்கும்
மரியொறத பைொடுத்து எழுந்து நின்று ெணங் கினொர்
மைொரொணி.

"ெரபெண்டும் , பபரியெபர! அதிைொறலயில்

சிரமப் பட்டு ெந்திருை்கிறீர்ைள் . அரசொங் ை
ைொரியமொை இருை்குமொனொல்
மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்த்தொபல
பபொதுமொனபதன்று தொன் உங் ைறள அெரிடம்
அறழத்துப் பபொைச் பசொன்பனன். நீ ங் ைள்
என்றனபய பொர்ை்ை பெண்டுபமன்று
கூறினீர ்ைளொம் ."

"ஆமொம் ! நொன் பொர்ை்ை ெந்தது பதன்பொண்டி நொட்டு

மைொரொணியொறரத்தொன்" என்று ைழை் ைொல் மொைனொர்
கூறிய பதிலில் ைடுறமயும் , சிறிது அழுத்தமும்
ஒலித்தொை் பபொல் பதொன்றியது மைொரொணிை்கு.

"அது சரிதொன்! ஆனொல் ஓர் அரசொங் ைை் ைொரியமொை

என்றனச் சந்தித்து நீ ங் ைள் அறடய முடிந்த
பயறனை் ைொட்டிலும் மைொமண்டபலசுெரறரச்
சந்தித்து அதிைமொன பயறன அறடயலொபம
என்பதை் ைொைத்தொன் பசொன்பனன்."

"இல் றல மைொரொணி! நொங் ைள் இனி என்றுபம

மைொமண்டபலசுெரர் என்ை முறையில் அந்தப்
பதவியில் றெத்து அெறரச் சந்திை்ை
விரும் பவில் றல. ைொரணம் , அெர் பமல் எங் ைளுை்கு
நம் பிை்றை இல் றல. அெருறடய பசயல் ைறளயும்
நொங் ைள் புரிந்து பைொள் ள முடிெதில் றல."

இறதை் பைட்டதும் அறமதியொன மைொரொணியின்

விழிைள் நீ ண்டு உயர்ந்து அைன்று விரிந்தன. தம்
பசவிைறளபய அெரொல் நம் ப முடியவில் றல.
மறுபடியும் அெர் முைத்றத நிமிர்ந்து பொர்த்துை்
பைட்டொர். "நீ ங் ைள் என்ன பசொல் லுகிறீர்ைள் ?"

"மைொமண்டபலசுெரர் பமல் எங் ைளுை்கு நம் பிை்றை

இல் றல என்று பசொல் லுகிபைன்."

"'எங் ைளுை்கு' என்ைொல் ...? உங் ைளுை்கும் , இன்னும்

பெறு யொருை்கும் ? நீ ங் ைள் ஒருெரொய் த்தொபன இங் கு
ெந்திருை்கிறீர்ைள் ?"

"மைொரொணியெர்ைள் என்னுறடய துணிச்சலுை்ைொை

என்றன மன்னிை்ை பெண்டும் . நொன் ஒருெனொை
இங் கு ெந்திருந்தொலும் மை் ைை் கூை் ைத்
தறலெர்ைபளொடு கூடிை் ைலந்து பைொண்டு, பபசி
அெர்ைள் றைபயொப் பமிட்ட 'ஒப்புரவு பமொழி மொைொ
ஓறல'றயயும் பைொண்டு தொன் ெந்திருை்கிபைன்.
இபதொ எங் ைள் ஓறல."

அெர் தொம் றைபயொடு பைொண்டு ெந்திருந்த ஒப் புரவு

பமொழி மொைொ ஓறலறய மைொரொணியிடம் நீ ட்டினொர்.
அந்த விநொடி ெறரயில் சொந்தமும் , அறமதியும் ,
ைருறணயும் ைலந்து ஒரு பபரு மலர்ச்சி நிலவிை்
பைொண்டிருந்த மைொரொணியின் முைத்தில்
மண்ணுலைத்து உணர்ச்சிைளின் சிறுறமைள்
படிந்தன. பயமும் , ைலெரமும் , பதை் ைமும் பநை் றியில்
சுருை்ைங் ைள் இட அந்த ஓறலறய அெரிடமிருந்து
ெொங் கினொர் மைொரொணி. அப் படி ெொங் கும் பபொது
அெருறடய றைைள் பமல் ல நடுங் கின. பமபல
இட்டிருந்த இலச்சிறனைறள நீ ை்கி அரை்றை
உதிர்த்து, அறதப் பிரிை்கும் பபொது றைைள் இன்னும்
அதிைமொை நடுங் கின. நீ ர்ப்பரப் பில் ஏபதனும் ஒரு
பபொருள் விழுந்தொல் முதலில் சிறிதொை உண்டொகும்
அறலெட்டம் ெளர்ந்து விரிந்து பபரிதொகிை்
ைறரெறரயில் நீ ள் ெறதப் பபொல் அந்தப் பயங் ைர
ஓறலச் சுருள் விரிய மைொரொணியின் பயமும்
அதை் பைை் ப விரிந்தது.

'ஐபயொ! ஒரு மனிதர் மிை உயர்ந்த நிறலயில்

சொதொரண அறிெொல் புரிந்து பைொள் ள முடியொதெரொை
இருந்தொல் அெருை்குத்தொன் எத்தறன பைடுதல் ைள் !
எெ் ெளவு பபருறடய பறை! முதுறைத் தட்டிை்
பைொடுத்துப் பொரொட்டி விட்டுை் ைொல் ைறள
ெொரிவிடுகிை உலைமொைெல் லெொ இருை்கிைது!
மறடயறனப் பொர்த்து அறிெொளியொை
பெண்டுபமன்று உபபதசிை்கிைொர்ைள் .
அறிெொளிறயப் பொர்த்து அென் ஏன் அெ் ெளவு
அறிெொளியொயிருை்கிைொபனன்று
பபொைொறமப் படுகிைொர்ைள் . ெளர்ச்சிை்குப்
பொடுபட்டுை் பைொண்பட தளர்ச்சி அறடகிைொர்ைபள!
பழங் ைொலப் புலெர் ஒருெர் திரி பசொை் ைளொல் பொடி
றெத்த ைடினமொன அங் ைதப் பொடல் பபொருள்
ஒளித்து றெை்ைப் பட்ட பொடல் பபொல் ,
சொமொனியமொனெர்ைளுை்கு விளங் கிை் பைொள் ள
முடியொதெரொை இருை்கிைொர் மைொமண்டபலசுெரர்.
அதனொல் தொன் இத்தறன குழப் பமும் ஏை் படுகிைது.
இது என்ன பைெலமொன உலைம் ! உட்படொததொை,
உயர்ந்ததொை பமபல உள் ள பபொருள் ைறளபயல் லொம்
கீபழ புழுதியிலும் அழுை்கிலும் புரளும் படி தறரயில்
இைை்கிப் பொர்த்து விட ஆறசப்படுகிைொர்ைபள! என்ன
பசய் ெது? மனித இயல் பப அப் படி அறமந்து விட்டது.
உயரமொன மரை்கிறளைளிலும் , பசடி, பைொடிைளின்
பைொம் புைளிலும் இருை்கும் பழங் ைறளயும்
பூை்ைறளயும் தறரயில் உதிரச் பசய் து
பயன்படுத்துகிை ெழை்ைம் பபொலச் சில பமலொன
மனிதர்ைறளயும் கீபழ இைை்கித் தள் ளிப் பொர்ை்ை
ஆறசப் படுகிைொர்ைள் பபொலும் . பபருறமயும்
ெளர்ச்சியும் அறடய பெண்டுமொனொல் கீபழ
இருப் பெர்ைறளயும் பமபல பபொைச் பசய் ய
பெண்டும் . பமபல இருப் பெர்ைறளயும் கீபழ
இழுத்துத் தள் ளி என்ன பயன்? ஒரு பநொண்டி,
'ஊரிலுள் ள ைொல் பபை் ை மனிதபரல் லொம்
பநொண்டியொை மொைபெண்டும் ' என்று ஆறசப்படுெது
பபொலன்பைொ இருை்கிைது?'

'நொம் சொெதை் குள் ஒரு நொளொெது அல் லது ஒரு சில

நொழிறைை்ைொெது 'பதன்பொண்டி நொட்டு
மைொமண்டபலசுெரர்' என்ை பபயபரொடு பதவி
ெகித்துவிட்டுச் சொை பெண்டுபமன்று இந்தை்
ைழை் ைொல் மொைனொருை்கு ஆறச. அந்த ஆறசயின்
விறளவுதொன் ெயது முதிர்ந்த ைொலத்தில் இப் படி
மனம் முதிரொத பசயல் ைறளச் பசய் யத்
தூண்டுகிைது. பபரிய மனிதரொை இருந்து பைொண்டு
சிறிய ைொரியத்றதச் பசய் கிைொபர! பொெம் இெர்
என்ன பசய் ெொர்? பதவி ஆறச, பபயர் ஆறச,
அதிைொர ஆறச! மை் ைை் கூை் ைத் தறலெர்ைளின்
தூண்டுதல் எல் லொம் பசர்ந்து இந்த ஒப் புரவு பமொழி
மொைொ ஓறலபயொடு இெறர இங் பை
அனுப் பியிருை்கின்ைன.'

றையில் ெொங் கிய ஓறலறயச் சிறிது சிறிதொை

விரித்துை் பைொண்பட இெ் ெளவு நிறனவுைறளயும்
மனத்தில் ஓடவிட்டுச் சிந்தித்தொர் மைொரொணி.
ஓறலறயப் படிை்ைத் பதொடங் குெதை் கு முன்னொல்
தறலறய நிமிர்த்தி எதிபர நின்று பைொண்டிருந்த
ைழை் ைொல் மொைனொறர ெொனென்மொபதவி கூர்ந்து
பநொை்கினொர். பநொை்கிை் பைொண்பட பைட்டொர்: "இந்த
ஓறலறய நொன் படித்துத்தொனொை பெண்டும் என்று
நீ ங் ைள் விரும் புகிறீர்ைளொ? நன்ைொைச் சிந்தித்து விட்டு
என் பைள் விை்குப் பதில் பசொல் லுங் ைள் .
அெசரமில் றல." மைொரொணியொரின் இந்தை்
பைள் விறயச் பசவியுை் றுை் ைழை் ைொல் மொைனொர்
சிறிது மிரண்டொர். பின்பு சமொளித்துை் பைொண்டு
கூறினொர்:

"மைொரொணியெர்ைள் உடனடியொை இந்த ஓறலறயப்

படித்து மைொமண்டபலசுெரருறடய பபொறுப் புைறளை்
றைமொை் றி அறமை்ை பெண்டுபமன்பது என்
விருப் பம் மட்டும் இல் றல; எல் லொை் கூை் ைத்
தறலெர்ைளும் ஒரு மனத்பதொடு அப் படி விரும் பிபய
என்றன இங் பை அனுப் பியிருை்கிைொர்ைள் . இதில்
இனிபமலும் சிந்திை்ை எதுவுமில் றல."

அெருறடய பதிறலை் பைட்டதும் மைொரொணி அந்த

ஓறலறயப் படிை்ைத் பதொடங் கிவிட்டொர்.

"திருெளர, நலம் ெளர, குமரி ைன்னியொ பைெதியொர்

அருள் பரவி நிை் கும் பதன்பொண்டி நொட்டின்
மைொரொணியொர் திருமுன்பு பபொன்மறனயிை் கூடிய
கூை் ைத் தறலெர்ைள் தம் முள் ஒரு நிறனெொய் ,
ஒருமனதொய் , ஒன்றுபட்டு நிறல நிறுவி நிறைபெை் றி
அனுப் பும் ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறல.

"ைொலஞ் பசன்ை மைொமன்னர் நொள் பதொட்டு இது

ைொறும் நம் முள் தறல நின்று அறிவும் , சூழ் சசி ் யும்
ெல் லொரொய் மருங் கூர்ை் கூை் ைத்து முதன்றம பூண்டு
இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து
மைொமண்டபலசுெரரொயிருை்கும் நம் பியொனெர்
அண்றமயிை் சிறிது ைொலமொய் மை் ைை் கூை் ைத்
தறலெர்ைறளை் ைலை்ைொமலும் ,
பபொருட்படுத்தொமலும் , தொபம நிறனத்து தொபம
பசயை் பட்டு ெருதறல நிறனத்து ெருந்துகிபைொம் .

"ைன்னியொகுமரித் பதெ பைொட்டத்தில் இந்த நொட்டு

அரசிறயப் பறைெர் பெபலறிந்து பைொல் ல முயலும்
அளவுை்கு ைெனை் குறைெொை இருை்ை பநர்ந்தது,
ைொணொமை் பபொன இளெரசறரத் பதடி அறழத்து ெர
முயை் சி பசய் யொமலிருந்தது. பொண்டி நொட்டின்
மதிப் புை்குரிய அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளத்
தம் முறடய மொளிறையிலிருந்து பைொள் றள
பபொகும் படி விட்டது, ைரெந்தபுரத்தொர்
ைண்ைொணிப் பில் இருை்கும் பைொை் றை முத்துச்
சலொபத்தில் பறைெர் புகுந்து குழப் பம்
விறளவிை்கும் அளவுை்குப் பொதுைொப் புை் குறைெொை
இருந்தது பபொன்ை ைொரணங் ைளொல் இனி
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் நொங் ைள் நம் பிை்றை
பைொள் ெதை் கில் றல என்பறத எல் பலொரும் கூடிை்
றைபயொப் பம் நொட்டிய இந்த ஒப் புரவு பமொழி மொைொ
ஓறல மூலம் மொபதவியொகிய மைொரொணியொருை்கு
அறிவித்துை் பைொள் கிபைொம் . இெ் பெொறல பைொண்டு
சமூைத்துை்கு ெருபெர், முதியெரும் பபொன்மறனை்
கூை் ைத் தறலெருமொகிய ைழை் ைொல் மொைனொர்
ஆெொர். இெ் ெண்ணம் இெ் பெொறல
கூடிபயழுதுவித்த நொளும் , எழுதுவித்தெர்
பபயர்ைளும் ெருமொறு" என்று முடிந்திருந்த அந்த
ஓறலயின் கீபழ இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
நீ ங் ைலொை மை் ை நொல் ெருறடய பபயர்ைளும் , எழுதிய
நொளும் ைொணப் பட்டன. மைொரொணி பெதறனபயொடு
கூடிய சிரிப் புடன், "நல் லது; உங் ைள் ஓறலறய நொன்
படித்துவிட்படன், பபரியெபர" என்று ைழை் ைொல்
மொைனொறரப் பொர்த்துச் பசொன்னொர்.

"படித்ததும் மைொரொணியொருை்கு என்ன

பதொன்றுகிைபதன்று எளிபயன் அறியலொபமொ?" என்று
அெர் பைட்டொர்.

"ஆைொ! தொரொளமொை அறியலொம் . இபதொ

பசொல் கிபைன்! பைளுங் ைள் . எந்த ஒபர ஒரு
மனிதருறடய சிந்தறனை் கூர்றமயினொல் இந்த
நொடும் , நொனும் , நம் பிை்றைைளும் ைொப் பொை் ைப்
படுகின்பைொபமொ அந்த ஒரு மனிதறர அந்தப்
பதவியிலிருந்து இைை்ை எனை்கு விருப் பமில் றல."

"அப் படியொனொல் பதன்பொண்டி நொட்டு

மைொரொணியொர் எங் ைறளபயல் லொம்
இழந்துவிடத்தொன் பநரும் ."

"நொன் உங் ைறள இழந்துவிடுெது தொன்

நல் லபதன்பைொ அல் லது நீ ங் ைள் என்றன
இழந்துவிடுெதுதொன் உங் ைளுை்கு நல் லபதன்பைொ
பதொன்றினொல் அப் படிபய றெத்துை்
பைொள் ளுங் ைபளன்!" என்ைொர் மைொரொணி.

"எங் ைள் ஒத்துறழயொறமயின் விறளவு மிைவும்

பயங் ைரமொை இருை்குபமன்பறத இப் பபொபத கூறிை்
பைொள் ள விரும் புகிபைன்."

"அதை் கு நொன் என்ன பசய் யட்டும் ! நீ ங் ைபள

உங் ைறளப் பயங் ைரமொை்கிை் பைொள் கிறீர்ைள் ?"
"சரி! நொன் ெருகிபைன்." கிழட்டுப் புலி பின்பநொை்கிப்
பொய் ெது பபொல் விறுட்படன்று பைொபமொைத்
திரும் பினொர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.

"எங் பை அெ் ெளவு அெசரம் ? பைொஞ் சம் இருங் ைள் ,

பபொைலொம் " என்று கூறி சிரித்துை் பைொண்பட
அப் பபொதுதொன் உள் பள நுறழந்த
மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்த்த பபொது பூதம் ைண்ட
சிறு பிள் றள பபொல் நடுங் கினொர் ைழை் ைொல்
மொைனொர்.
----------

29. தகாடும் பாளூை்க் கழுமைே்தில் தகாட்டாற் றான் குருதி

பைொடும் பொளூர்ை் பைொட்றடை்குள் அரண்மறனை்

கூத்தரங் ைத்தில் ஆடிை் பைொண்டிருந்த பதெரொட்டி
பயங் ைரமொை அலறிை் பைொண்பட தன் றையிலிருந்த
திரிசூலத்றத மொன்ைண் சொளரத்றத பநொை்கிச்
சுழை் றி எறிந்த பபொது அந்தச் சொளரத்துை்குப்
பின்னொல் ஒளிந்து பைொண்டிருந்தெறனப்
பிடிப் பதை் ைொை ஐந்து பபருறடய பத்துை் ைொல் ைள்
விறரந்து பசன்ைன.

ஓடத் பதொடங் கிய அந்தப் பத்துை் ைொல் ைள்

யொருறடயறெ என்று இங் கு பசொல் லித்தொன் பதரிய
பெண்டுபமன்பதில் றல. இறடயொை் று மங் ைலத்து
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையிலிருந்து
பதன்பொண்டி நொட்டு அரசுரிறமப் பபொருள் ைள்
ைொணொமை் பபொய் விட்டன என்ை பசய் திறயை்
பைொடும் பொளூர் மன்னன் ெொயிலிருந்து பைட்டு
வியந்து நின்று பைொண்டிருந்த பசொழன் உள் பட மை் ை
நொன்கு பபரும் ஓடினொர்ைள் .

அந்த மொன்ைண் பலைணியின் மறுபுைம்

பைொடும் பொளூர் அரண்மறனயின் சித்திரை் கூடம்
அறமந்திருந்தது. பைொனொட்டு அரச பரம் பறரயின்
வீரச் பசயல் ைறள விளை்கும் அை் புதமொன
ஓவியங் ைள் அந்தை் கூடத்துச் சுெர்ைறள நிறைத்துை்
பைொண்டிருந்தன. சித்திரை் கூடத்தின் பின்புைம்
பைொட்றட மதிை் சுெறர ஒட்டினொை் பபொல் பபரிய
பதொட்டம் இருந்தது. மதிை் சுெரின் உட்புைத்றதப்
பபொலபெ பெளிப்புைத்திலும் அைழிை் ைறரறய
ஒட்டித் பதன்றன மரங் ைள் அடர்ந்து
ெளர்ந்திருந்தன.

ஒளிந்திருந்தெறனப் பிடிப்பதை் ைொைச் சித்திரை்

கூடத்துை்குள் ஓடி ெந்தெர்ைள் , நொை் புைமும்
மூறலை்பைொருெரொைச் சிதறிப் பொய் ந்தனர். ஆனொல்
அங் பை ஒளிந்து பைொண்டிருந்த ஆள் அெர்ைள்
ெருெதை் குள் சித்திரை்கூடத்து எல் றலறயை் ைடந்து
பதொட்டத்துை்குள் புகுந்துவிட்டொன் என்பது
அெர்ைளுை்குத் பதரியொது. சித்திரை் கூடத்தின் மூறல
முடுை்குைளிபலல் லொம் பதடிப் பொர்த்துவிட்டு ஓரளவு
ஏமொை் ைத்பதொடு அெர்ைள் பதொட்டத்துை்குள் நுறழந்த
பபொது, "அபதொ! அங் பை பொருங் ைள் , மதில் சுெர் பமல் "
என்று ஒரு துள் ளுத் துள் ளிை் பைொண்பட சுட்டிை்
ைொட்டிை் கூச்சலிட்டொன் கீறழப் பழுவூர்ை் ைண்டன்
அமுதன். அந்தை் ைணபம மை் ை நொன்கு பபருறடய
பொர்றெயும் நொன்கு வில் ைளிலிருந்து ஒபர குறிறய
பநொை்கிப் பொயும் அம் புைள் பபொல் அென் சுட்டிை்
ைொட்டிய திறசயிை் பபொய் ப் பதிந்தன. அங் பை ஒரு
மனிதன் மதில் பமலிருந்து சுெறர ஒட்டி
ெளர்ந்திருந்த அைழிை்ைறரத் பதன்றன மரம்
ஒன்றின் ெழியொை பெளிப் புைம் கீபழ இைங் ை முயை் சி
பசய் து பைொண்டிருந்தொன். அெனுறடய முதுகுப் புைம்
தொன் சித்திரை் கூடத்துை் பைொல் றலயில் நின்று
பைொண்டு பொர்த்த அெர்ைளுை்குத் பதரிந்தது. முைம்
பதரியவில் றல. உட்பை்ைத்திலும் மதில் சுெர் அருபை
அபத மொதிரி மை் பைொரு பதன்றன மரம்
இருந்ததனொல் அந்த ஆள் அதன் ெழியொைத்தொன்
மதில் பமல் ஏறியிருை்ை பெண்டுபமன்று அெர்ைள்
அனுமொனித்துை் பைொண்டொர்ைள் . மிை பெைமொைத்
பதன்றன மரங் ைளில் ஏறிப் பழை்ைப் பட்டெனொை
இருந்தொபலொழிய அெ் ெளவு விறரவில் பமபல ஏறி
மதில் சுெறர அறடந்திருப் பது சொத்தியமில் றல.

"திருட்டு நொய் ! மதில் பமலிருந்பத பசத்துை் கீபழ

விழட்டும் !" என்று ைடுங் பைொபத்பதொடு இறரந்து
ைத்திை் பைொண்பட பொம் பு படபமடுத்து பநளிெது
பபொல் இருந்த ஒரு சிறு குத்துெொறள இறடயிலிருந்து
உருவிை் குறிறெத்து வீசுெதை் கு ஓங் கினொன்
பைொடும் பொளூர் மன்னன். பசொழன் அருகிை் பொய் ந்து
ெந்து ெொறள வீசுெதை் கு ஓங் கிய அெனது றைறயப்
பிடித்துை் பைொண்டொன்.

"பபொறுங் ைள் ! நீ ங் ைள் விெரம் பதரிந்த மனிதரொை

இருந்தொல் இப் படிச் பசய் யமொட்டீர்ைள் .
திருட்டுத்தனமொை இங் பை அென் எப் படி நுறழந்தொன்
என்பறதயும் முழுறமயொைத் பதரிந்து பைொள் ள
பெண்டுமொனொல் , அென் ெந்த ெழிபய அென்
பபொை்கில் அெறன பெளிபயை விட்டுை் ைறடசியில்
பிடித்துை் பைொண்டு உண்றம அறிய பெண்டும் .
றையில் அைப் பட்ட ஒரு ைொறடறய (ஒரு ெறைப்
பைறெ) பெளிபய விட்டொல் ைொட்டிலுள் ள
ைொறடைறளபயல் லொம் அறதை் பைொண்பட பிடித்து
விடலொம் . ஓறசப் படொமல் திரும் பி ெொருங் ைள் . அென்
சுதந்திரமொைை் ைெறலயின்றித் பதன்றனமரத்தின்
ெழியொை மறுபடியும் அைழிை்ைறரயில் பபொய்
இைங் ைட்டும் . நொம் அங் பை பபொய் ைொத்திருந்து
அெறனப் பிடித்துை் பைொள் ளலொம் " என்ைொன் பசொழ
மன்னன். எல் பலொரும் உடபன அங் கிருந்து
அைழிை்ைறரை்கு விறரந்தனர்.

"பைொடும் பொளூரொபர! எனை்கு ஒரு சந்பதைம் .

இெ் ெளவு பெைமொைத் பதன்றன மரம் ஏறி இைங் ைத்
பதரிந்தெனொை இருந்தொல் பதன்றன மரங் ைள்
அதிைமொை இருை்கும் பகுதிறயச் பசர்ந்தெனொை
இருை்ை பெண்டும் . ஒரு பெறள பதன்பொண்டி நொட்டு
நொஞ் சிை் பகுதிறயச் பசர்ந்தெனொை இருை்ைலொம் "
என்று அைழிை்ைறரை்குப் பபொகும் பபொது பசொழன்
பைொடும் பொளூர் மன்னனிடம் சந்பதைம் பதொனிை்கும்
குரலில் பமதுெொைச் பசொன்னொன்.
"சந்பதைபம இல் றல! எனை்கும் அப் படித்தொன்
பதொன்றுகிைது" என்று பைொடும் பொளூரொனிடமிருந்து
பதில் ெந்தது.

அைழிை்ைறரத் பதன்றன மரத்திலிருந்து அென் கீபழ

இைங் ைவும் அெர்ைள் ஐந்து பபரும் ஓடிப் பபொய் ச்
சுை் றி ெறளத்துை் பைொள் ளவும் சரியொை இருந்தது.
அென் தப் பி ஓட முடியவில் றல. ஆ! இப் பபொது
அெனுறடய முைத்றதயும் முழு உருெத்றதயும்
நன்ைொைப் பொர்ை்ை முடிகிைது. இந்தை் பைொணல்
ெொறயயும் , நீ ள மூை்றையும் , பைொமொளித்தனமொன
பதொை் ைத்றதயும் பொர்த்ததுபம நமை்கு இதை் கு
முன்பப எங் பைொ பொர்த்திருை்கிைொை் பபொன்ை நிறனவு
ெருகிைதல் லெொ? ஆம் ! இந்தை் பைொமொளி ஏை் ைனபெ
நமை்கு அறிமுைமொனென் தொன்.

ெடதிறசயில் ஒை் ைறிெதை் கும் , பெறு சில இரைசியை்

ைொரியங் ைளுை்ைொைவும் பமய் ை்ைொெை் பறட வீரர்ைள்
ஐம் பது பபர்ைறளத் பதர்ந்பதடுத்து
மைொமண்டபலசுெரர் ெடை்பை அனுப்பினொரல் லெொ?
அப் பபொது பபொய் கூறுெதில் சிைந்தெறனத்
பதர்ந்பதடுப் பதை் கு அெர் றெத்த பசொதறனயில்
பெை் றிபபை் ை பைொமொளிதொன் இப் பபொது சிை்கிை்
பைொண்டு விழிை்கிைொன்.

தன்றனச் சுை் றி நொன்கு புைமும் ஓடமுடியொமல்

எதிரிைளொல் ெறளத்துை் பைொள் ளப் பட்ட நிறலயில்
அன்று தொங் ைள் புைப் பட்ட பபொது ெழியனுப்பிய
மைொமண்டபலசுெரரின் சில பசொை் ைறள
அெனுறடய அைச்பசவிைள் மொனசீைமொைை் பைட்டன.

"அைப் பட்டுை் பைொண்டொல் சறதறயத் துண்டு

துண்டொை்கினொலும் உண்றமைறளச் பசொல் லி
நொட்றடை் ைொட்டிை் பைொடுை்கும் துபரொைத்றதச்
பசய் யை் கூடொது. உயிர், உடல் , பபொருள் எறதயும்
இழை்ைத் தயொரொயிருை்ை பெண்டும் ." இந்தை்
ைணீபரன்ை குரபலொடு அந்தை் ைம் பீரமொன முைம்
பதொன்றி எதிரிைளிறடபய மொட்டிை் பைொண்ட அென்
மனத்துை்கு உறுதியின் அெசியத்றத நிறனப் பூட்டி
ெை் புறுத்தின.

"அபட! அை் பப் பதபர! இந்தை் பைொடும் பொளூர்ை்

பைொட்றடை்குள் புகுந்து ஒை் ைறிய முயன்ைெர்ைள்
எெறரயும் இதுெறரயில் நொன் உயிபரொடு திரும் ப
விட்டதில் றல. நீ யொர், எங் கிருந்து ெந்தொய்
என்பறதபயல் லொம் மரியொறதயொைச் பசொல் லிவிடு.
என்னுறடய பைொட்றடை் ைழுமரத்துை்கு நீ ண்ட
நொட்ைளொை இரத்தப் பசி ஏை் பட்டிருை்கிைது. அறதத்
தணிை்ைத்தொன் நீ ெந்து பசர்ந்திருை்கிைொய் " என்று
தன் இரும் புப் பிடியில் அைப் பட்டெனின் இரண்டு
றைைறளயும் இறுை்கிப் பிடித்துை் பைொண்டு
இறரந்தொன் பைொடும் பொளூர் மன்னன். ஆனொல்
அைப் பட்டெபனொ முை் றிலும் ஊறமயொை
மொறிவிட்டொன். அன்றிரவு பநடுபநரம் ெறரயில்
அெறன ஓரிடத்தில் ைட்டிப் பபொட்டு
என்பனன்னபெொ சித்திரெறதைபளல் லொம்
பசய் தொர்ைள் . அென் பபசபெ இல் றல. ைறடசியொைை்
பைொடும் பொளூரொன் ஒரு பயங் ைரமொன பைள் வி
பைட்டொன்: "அபட! ஊறமத் தடியொ நொறளை்
ைொறலயில் இரத்தப் பசிபயடுத்துை் ைொய் ந்து
உலர்ந்து கிடை்கும் இந்தை் பைொட்றடயின்
ைழுமரத்தில் நீ உன் முடிறெை் ைொண
பெண்டுபமன்றுதொன் விரும் புகிைொயொ?"

"பசய் யுங் ைள் அப் படிபய!" - எல் பலொரும்

ஆச்சரியப்படுமொறு அதுெறர பபசொமல் இருந்த
அென் இந்த இரண்பட ெொர்த்றதைறள மட்டும்
முைத்தில் உறுதி ஒளிர உரை்ைப் பபசிவிட்டு மீண்டும்
ெொய் மூடிை் பைொண்டு ஊறமயொனொன்.
அெனிடமிருந்து உண்றமறயை் ைைை்கும்
முயை் சியில் அெர்ைள் ஐந்து பபருபம பதொை் றுப்
பபொனொர்ைள் . பைொடும் பொளூரொன் பயமுறுத்தி
மிரட்டினொன். பசொழன் நயமொைப் பபசி அரட்டினொன்.
ைண்டன் அமுதனும் , பரதூருறடயொனும் ,
அரசூருறடயொனும் அடியடிபயன்று றைத்தினவு தீர
அடித்தொர்ைள் . பொர்ப்பதை் குை் பைொமொளி பபொல்
இருந்த அந்த ஒை் ைபனொ தன் பைொள் றையில்
தளரொமல் திடமொை இருந்தொன்.

பைொட்றடை்குள் ஏறிை் குதிை்ை ெசதியொை உள் ளும்

புைமும் ெளர்ந்திருந்த அந்த இரண்டு பதன்றன
மரங் ைறளயும் இரபெொடிரெொை பெட்டிச்
சொய் ை்குமொறு தன் ஆட்ைளுை்கு உத்தரவு பபொட்டொன்
பைொடும் பொளூர் மன்னன். மறுநொள் றெைறையில்
கீழ் ெொனில் பசம் றம படர்ெதை் கு முன்னொல்
பைொடும் பொளூர்ை் பைொட்றடை் ைழுமரத்தில் பசம் றம
படர்ந்து விட்டது. பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்தில்
வீரனொை உருெொகி அரண்மறனயில் பமய் ை்
ைொெலனொைப் பணியொை் றிய பதன்பொண்டி நொட்டு
வீரன் ஒருெனின் குருதி அந்தை் ைழுமரத்றத
நறனத்துச் பசந்நிைம் பூசிவிட்டது.
---------

30. இரடயாற் று மங் கலே்தில் ஓை் இைவு

இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் பபொய் அங் பை

நிலெறையில் மைொமண்டபலசுெரர் ஒளித்து
றெத்திருை்கும் ஆயுதங் ைறளை் பைொட்டொை் றுப்
பறடத்தளத்துை்குை் கிளப் பிை் பைொண்டு ெந்து விட
பெண்டுபமன்று தளபதி தனை்குை் ைட்டறள இட்ட
பபொது ஆபத்துதவிைள் தறலென் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன் அதை் கு உடபன ஒப் புை்
பைொள் ளவில் றல.

"மைொபசனொதிபதி அெர்ைள் கூறுெது பபொல் இது

அெ் ெளவு இபலசொன ைொரியமொைப் படவில் றலபய
எனை்கு? இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் பபொய்
நிலெறைை்குள் புகுந்து ஆயுதங் ைறள
பெளிபயை் றிப் பைளியொை் றைை் ைடந்து இங் பை
பைொண்டு ெர விடுகிை அளவுை்குப் பொதுைொப் புை்
குறைெொை மைொமண்டபலசுெரர் றெத்திருை்ை
மொட்டொர் என்று எனை்குத் பதொன்றுகிைது!" என்று தன்
சந்பதைத்றதத் பதரிவித்தொன் அென்.

"குறழை்ைொதபர! நீ ங் ைள் பசொல் ெது சரிதொன். இது

ஒன்று மட்டுமில் றல; மைொமண்டபலசுெரருை்கு
எதிரொை நொம் எந்தை் ைொரியத்றதச் பசய் யத்
பதொடங் கினொலும் அது நமை்கு இபலசொன ைொரியமொை
இருை்ைொது, ைடினமொைத்தொன் இருை்கும் . ஆனொல்
ைடினமொை இருை்குபமன்பதை் ைொை நொம் சும் மொ
இருந்து விடவும் கூடொது. முடிந்தறதச் பசய் துதொனொை
பெண்டும் ."

"என்னொல் முடிந்தெறர முயன்று பொர்ை்கிபைன்.

உதவிை்கு இங் கிருந்தும் சிலறர அறழத்துை்
பைொண்டு பபொகிபைன்" என்று குறழை்ைொதன்
இணங் கியதும் தளபதி அெனுை்குச் சில
விெரங் ைறள விளை்கினொன். நிலெறைை்குள்
எப் படிப் பபொெது, எெ் ெொறு ஆயுதங் ைறள
பெளிபயை் றுெது என்பறதபயல் லொம் விெரித்துச்
பசொன்னொன். அன்றிரவு அங் பை பறடத்தளத்திபலபய
தங் கிவிட்டு மறுநொள் பெறு சிலறரயும் அறழத்துை்
பைொண்டு இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் புைப்பட்டு
விட்டொன் குறழை்ைொதன்.

பைளியொை் றைை் ைடப் பதை் கும் ஆயுதங் ைறளை்

பைொண்டு ெருெதை் கும் பசொந்தமொை ஒரு தனிப்
படறை ஏை் பொடு பசய் து பைொள் ள பெண்டுபமன்றும்
இறடயொை் றுமங் ைலத்தில் அெர்ைள் பிரபெசிை்கும்
பநரம் இரவு பநரமொயிருை்ை பெண்டுபமன்றும்
தளபதி ெை் புறுத்திச் பசொல் லியனுப் பியிருந்தொன்.
ஆபத்துதவிைள் தறலெனும் , அெபனொடு
பசன்ைெர்ைளும் அந்தி மயங் குெதை் குச் சில
நொழிறைை்கு முன்பப பைளியொை் ைங் ைறரறய
அறடந்து விட்டொர்ைள் . அெர்ைள் பெண்டுபமன்பை
பமதுெொைப் பயணம் பசய் து ெந்ததனொல் தொன்
அெ் ெளவு நொழிறையொயிை் று. இல் றலயொனொல்
இன்னும் விறரெொன பநரத்திபலபய அங் கு
ெந்திருை்ை முடியும் . இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப்
பை்ைத்தில் பைளியொை் றின் இை்ைறரயில் கிழை்கு
பமை் ைொைச் சிறிது தூரத்துை்கு ஒபர ஆலமரை்ைொடு.
ஆலமரங் ைபளன்ைொல் சொதொரண ஆலமரங் ைள்
இல் றல. ஒெ் பெொரு மரமும் படர்ந்து, பரந்து,
ெளர்ந்து, பை் பல விழுதுைறள இைை்கிை் பைொண்டு
மண்ணின் பமல் தனை்குள் ஊன்றிை் பைொள் ளும்
உரிறமறய நிறலநொட்டும் ெயதொன மரம் .
இத்தறைய மூத்த முதிர்ந்த ஆலமரங் ைறளத் 'பதொன்
மூதொலயம் ' என்று பறழய ைவிைள்
புைழ் ந்திருந்தொர்ைள் . அந்தப் பகுதியின் நதிை்ைறர
மண்ணில் பெயிலின் ைதிர்ைள் படை்கூடொபதன்று
இயை் றை தொனொைபெ அை்ைறை பைொண்டு பெய் ந்து
றெத்த பசுறமப் பந்தல் பபொல் மண்ணுை்கு
விண்றணயும் , விண்ணுை்கு மண்றணயும்
பதரியவிடொமல் அடர்ந்து பசழுறமயொய் ச்
பசம் றமயொய் த் தன்றமயொய் ெளர்ந்திருந்தன அந்த
ஆலமரங் ைள் .

அந்த இடத்தில் இறடயொை் று மங் ைலத்றத ஒட்டிப்

பைளியொை் ைங் ைறரயில் சிறிது பதொறலவு ெறர
பரவி நிை் கும் இயை் றையின் எழில் ைறள,
பசுறமயின் பசல் ெங் ைறள, ெளறமயின்
ெறைைறள உண்றமயொை அனுபவிை்ை
பெண்டுமொனொல் ஓவியனின் ைண்ைளும் , ைவியின்
உள் ளமும் , ஞொனியின் உள் ளுணர்வும் , குழந்றதயின்
பபறதறமயும் பெண்டும் . அறிவின் எல் றலை்
பைொடொகிய மைொமண்டபலசுெரரின் இருப் பிடத்றதச்
சுை் றிலும் இயை் றை பசலுத்துகிை மரியொறதைள்
தொன் இப் படி மலர்ச் பசடிைளொைவும் , மரை்
கூட்டங் ைளொைவும் , பசுறமப் பபருறம பரப்பொய் த்
பதொன்றிப் பிரகிருதி என்னும் ைொணொை் ைவிஞன்
எழுதொத எழுத்தொல் இயை் றி றெத்த பயிலொை்
ைவிறதைளொய் ப் பரந்து கிடை்கின்ைனபெொ?
இெ் ெளவு அழகிலும் அந்தச் சூழ் நிறலயில்
பைளியொை் று நீ ர் ஒலி, பைறெைளின் குரல் ைள் ,
மரங் ைள் ஆடும் ஓறச தவிர பசயை் றையொன பெறு
மண்ணுலை ஓறசைபள இல் லொத ஒரு தனிறமயின்
அடை்ைம் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பியின் மன
ஆழத்தில் விளங் கிை் பைொள் ள முடியொத தன்றம
பபொல் வியொபித்திருந்தது.

'மங் ைலம் ' என்ைொல் நிறைந்தது, தூயது, அழகியது

என்று பபொருள் . இறடயொை் று மங் ைலம் அந்தப்
பபொருட் பபொருத்தப் பபருறமறயை் ைொப் பொை் றிை்
பைொண்டு ைொட்சியளித்தது.

ஆபத்துதவிைள் தறலெனும் அெனுடன்

ெந்தெர்ைளும் பைளியொை் ைங் ைறர ஆலமரை்
கூட்டத்தின் இறடபய நுறழந்த பபொது, மொறல
பநரமொை இருந்தொலும் பபரிதும் ஒளி குன்றி இருள்
படர ஆரம் பித்திருந்தது. ெழை்ைமொைை்
ைறரயிலிருந்து இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் படகு
புைப் பட்டுப் பபொகும் பநரடியொன துறை ெழிபய
பசல் ெதை் கு அெர்ைள் தயங் கினொர்ைள் . ஆை் றில்
சிறிது பதொறலவு தள் ளிை் குறுை்கு ெழியொைப்
படறைச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொய் இறடயொை் று
மங் ைலம் விருந்தினர் மொளிறைை்குப் பின்புைம்
இைங் குெதை் கு ஏை் ைொை் பபொல் பசல் ெதை் குத்
திட்டமிட்டிருந்தனர் அெர்ைள் . அதை் கு
முன்பனை் பொடொைத் தங் ைளுை்கு பெண்டிய
படபைொட்டி ஒருெறன படபைொடு புைப்பட பெண்டிய
இடத்தில் மறைந்து ைொத்திருை்கும் படி ஏை் பொடு
பசய் திருந்தனர். இருட்டிச் சில நொழிறைைள் ைழிந்த
பின் புைப் படலொபமன்று பசொல் லி, நதிை்ைறர
நொணை் புதரிலும் தொறழ மரங் ைளின் அடர்த்தியிலும்
படகும் படபைொட்டியும் மறைந்திருை்ைச் பசய் துவிட்டு
ஆலமரை் ைொட்டில் சுை் றித் திரிந்து
பைொண்டிருந்தொர்ைள் அெர்ைள் .

தன்பனொடு கூட ெந்தெர்ைறளை் கீபழ நிறுத்தி விட்டு

ஒரு பபரிய ஆலமரத்தின் பமல் விழுதுைறளப்
பிடித்துை் பைொண்டு தொவி ஏறினொன் ஆபத்துதவிைள்
தறலென். மிை உயரமொன உச்சிை் கிறளயில் ஏறித்
தறலை்கு பமல் குறட பபொல் மூட்டம் பபொட்டிருந்த
இறலைளின் அடர்த்திறய விலை்கிை் பைொண்டு
தறலறய நீ ட்டிப் பொர்த்தொன். பைளியொை் றுை்கு
அப் பொல் இறடயொை் று மங் ைலம் தீவும் ,
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையும் , அதன்
சுை் றுப் புைங் ைளும் நன்ைொைத் பதரிந்தன. 'தொனும்
தன்றனச் பசர்ந்தெர்ைளும் இரவில் தீவுை்குள் பபொய்
நிலெறையில் புகுந்து ஆயுதங் ைறளை் ைடத்திை்
பைொண்டு எப் படி பெளிபயறித் தப் புெது?' என்று
மனத்தில் முறையொைத் திட்டத்றத ெகுத்துை்
பைொண்பட, ஆலமரத்துை் கிறளயில் நின்று
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறைறயயும் , அதன்
சுை் றுப் புைங் ைறளயும் ைண்ைொணித்தொன் அென்.
பநரம் ெளர்ந்து பைொண்டிருந்தது. எெபனொ
ைண்ணுை்குத் பதரியொத மொயொவி ஒருென் தன்
முரட்டுை் றைைளொல் ஒளித்து றெத்திருந்த ைறுப் புப்
பபொர்றெறய எட்டுத் திறசயிலும் எடுத்து விரித்துப்
பபொர்த்துெது பபொல் உலைத்றத இருள் தழுவிை்
பைொண்டு ெந்தது. இருள் மொயொவியின் பயங் ைரமொன
சூனியத்தனத்துை்கு ெொழ் தப ் தொலி ெழங் குெது பபொல்
ஆந்றதைளின் குரல் ைள் பலெொைப் பரந்து மூறலை்கு
மூறல ஒலித்தன. இருட்டில் நடமொடும் பிசொசுைறளப்
பபொல் மைர பநடுங் குறழை்ைொதனும் அெபனொடு
ெந்திருந்தெர்ைளும் அந்தப் பகுதியில் சுை் றிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . இருட்டில் சில நொழிறைைள்
ைழிந்ததும் , தொறழ மரங் ைளின் மறைவில் நொணை்
புதருை்குள் மறைை்ைப் பட்டிருந்த படறை அதிைம்
ஒலியுண்டொை்கி விடொமல் பமல் ல பெளிை் கிளப் பிை்
பைொண்டு ெந்தொன் அதை் கு உரியென். மைர
பநடுங் குறழை்ைொதனும் , அெபனொடு இருந்தெர்ைளும்
படகில் ஏறி அமர்ந்து பைொண்டொர்ைள் . படகு
பைளியொை் றில் நைர்ந்து முன்பனறியது.
பழை்ைமில் லொத அந்தப் புதிய படபைொட்டி படறை
பமதுெொைச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொய்
இறடயொை் று மங் ைலத்துை் ைறரயில் விருந்தினர்
மொளிறைை்குப் பின்புைம் புதர் அடர்ந்த பகுதியில்
நிறுத்தினொன். படகு நின்ை இடத்துை்கு பநபர
விருந்தினர் மொளிறையின் பின்புைத்து ெொயில் ைதவு
அறடத்திருந்தது. ைதவுை்குை் கீபழ ெரிறசயொைப்
படிைள் . படிைளில் நொறலந்றத நீ ரில் முழுைச் பசய் து
பைளியொறு பொய் ந்து பைொண்டிருந்தது.

"நீ ங் ைள் எல் பலொரும் இப் படிபய இந்த இடத்தில்

இருங் ைள் . நொன் முன்பை்ைமொை விருந்தினர்
மொளிறைை்குள் புகுந்து ெந்து இந்தப் பின்புைத்துை்
ைதறெத் திைந்து விடுகிபைன்" என்று மை் ைெர்ைறள
அங் பைபய நிறுத்தி விட்டு முன்புைம் பசன்ைொன் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதன். மரங் ைளிலிருந்து
உதிர்ந்திருந்த இறலச் சருகுைளில் ைொல் பதித்தொல்
எழுகிை சலசலப் பு ஒலி கூடை் பைட்ைவிடொமல் , பம் மிப்
பம் மி நடந்து பபொய் விருந்தினர் மொளிறையில்
புகுந்து விட்டொன் அென். ைொெல் வீரர்ைபளல் லொம்
அந்த இடத்திலிருந்து சிறிது பதொறலவு தள் ளியிருந்த
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறைறயச்
சுை் றியிருந்தொர்ைள் . அரசுரிறமப் பபொருள் ைள்
ைொணொமல் பபொன சமயத்தில் மட்டும் பதொடர்ந்து
சில நொட்ைளுை்குத் தீறெச் சுை் றிலும் எல் லொ
இடங் ைளிலும் ைொெல் ஏை் பொடு பசய் யப்
பபை் றிருந்தது. பின்பு நொளொை ஆை அந்தை் ைொெல்
ஏை் பொடு சுருங் கித் தீவின் பிரதொன மொளிறை அளவில்
நின்று விட்டிருந்தது. அதனொலும் , பசறிந்து ைனத்த
இருட்டும் , மரங் ைளின் அடர்த்தியும் தனை்குச்
சொதமொை இருந்ததனொலும் ஆபத்துதவிைள் தறலென்
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் அந்த இரவில் அதிைம்
துன்பப் படவில் றல. ஒருென் றெத்து விட்டுப் பபொன
பபொருறள அெபன திரும் பி அறடயொளமொை
எடுத்துை் பைொண்டு பபொகிை மொதிரிை் ைொரியம்
சுலபமொை நடந்தது. பசொல் லி விட்டிருந்தபடிபய
எல் லொெை் றையும் பசய் தொன். விருந்தினர்
மொளிறைை்குப் பின்புைம் படறை நிறுத்தி அதை் கு
பநபர இருந்த ைதறெயும் திைந்து றெத்துை்
பைொண்டது, அெனுை்கு ெசதியொைப் பபொய் விட்டது.
அென் முன்பனை் பொடொை றைபயொடு பைொண்டு
ெந்திருந்த தீப் பந்தத்றதை் கூட நிலெறைை்குள்
பைொண்டு பபொய் த் தீை்ைறடயும் ைை் ைறளத் தட்டிை்
பைொளுத்திை் பைொண்டொன். விைகுை் ைட்றடைறள
மணிை்ையிை் ைொல் ைட்டுெது பபொல் இரண்படொரு
நொழிறைை்குள் அங் கிருந்த ஆயுதங் ைள்
ைட்டப் பட்டன. ைட்டப் பட்டதை் கு ஆகிய ைொலத்தில்
நொன்கில் ஒரு பங் கு கூட அெை் றைப் படகில்
பைொண்டு ெந்து றெப் பதை் கு ஆைவில் றல. பின்புை
ெொயிறல ஒட்டி நின்ை படகில் பைொண்டு ெந்து
அடை்கிவிட்டொர்ைள் .

படகில் பொரம் அதிைமொகிவிட்டது. தன்றனத் தவிர

இன்னும் ஓர் ஆள் தொன் ஏறிை் பைொள் ள முடியும் என்று
படபைொட்டி உறுதியொைச் பசொல் லிவிட்டொன்.
அை்ைறரை்குப் பபொய் அடர்த்தியொன ஆலமரை்
ைொட்டில் ஆயுதங் ைறள எங் ைொெது ஒரு மறைெொன
இடத்தில் ஒளித்து றெத்துவிட்டுத் திரும் பிப்
பபொய் விட்டொல் பின்பபொரு நொளிரவில் ெசதியொன
ெொைனத்பதொடு ெந்து அறெைறள பைொட்டொை் றுப்
பறடத்தளத்துை்குை் பைொண்டு
பபொய் விடலொபமன்பது குறழை்ைொதனின் திட்டம் .
தன் திட்டப் படி பசய் து பெை் றிைரமொை நடந்து
தளபதியிடம் பசல் ெொை்குப் பபைலொம் என்று அென்
நம் பினொன். மனத்றதயும் , சிந்தறனைறளயும் ,
அறிறெயும் நம் பொமல் உடல் ென்றமயொபலபய
பெை் றிைறளை் ைணை்கிட்டுை் பைொண்டு பபொகும்
மனம் அெனுை்கு.

படபைொட்டி ஓர் ஆள் தொன் ஏறி ெர முடியும் என்று

பசொன்னவுடன் "ஆை் றில் பெைம் அதிைமில் றல;
நீ ங் ைபளல் லொம் பமதுெொை நீ ந்தி அை்ைறரை்கு
ெந்துவிடுங் ைள் . நொன் படகில் பபொய் விடுகிபைன்"
என்று தன்பனொடு ெந்தெர்ைளுை்கு உத்தரவு
பபொட்டுவிட்டுப் படகில் ஏறிை் பைொண்டொன்
குறழை்ைொதன். 'ைவிழ் ந்து விடுபமொ' என்று
பயப் படுகிை அளவு பொரம் இருந்ததனொல் நத்றத
ஊர்ெறத விட பமதுெொைப் படகு பசலுத்தப் பட்டது.
அதன் ைொரணமொை ஆை் றில் குதித்து நீ ந்த
ஆரம் பித்தெர்ைள் படகு நடு ஆை் றைை் ைடப்பதை் கு
முன்பப அை்ைறரறய அறடந்து விட்டொர்ைள் .
"மைொமண்டபலசுெரறரயும் , அெருறடய சொமர்த்திய
சொலியொன அந்தரங் ை ஒை் ைறனயுபம ைண்ைளில்
விரறலவிட்டு ஆட்டி ஏமொை் றியிருை்கிபைன் நொன்.
பைெலம் , இந்த இறடயொை் றுமங் ைலத்தில் பெறலப்
பிடித்துை் பைொண்டு நிை் கும் நொறலந்து யெனை்
'ைொெல் நொய் 'ைளொ என்றனப் பிடித்துவிடப்
பபொகின்ைன? நீ சும் மொ பயப் படொமல் படறை ஓட்டிை்
பைொண்டு பபொ, அப் பொ!" என்று படபைொட்டிை்குத்
றதரியமூட்டிை் பைொண்டிருந்தொன் குறழை்ைொதன்.
அெனுறடய அந்த இருமொப் பொன பபச்சின் ஒலி
அடங் குெதை் கு முன் இருபுைமும் பநருங் கி ெந்த
ஆபத்துைள் அென் ஆணெத்றத அடை்கி
முை் றுப் புள் ளி றெத்தன. சை் று முன் அெனொல்
'நொய் ைள் ' என்று ெருணிை்ைப் பட்ட இறடயொை் று
மங் ைலம் மொளிறைறயச் பசர்ந்த யெனர் ைொெல்
வீரர்ைள் ெலது பை்ைத்திலும் , இடது பை்ைத்திலுமொை
இரண்டு படகுைளில் பெைமொை ெறளத்துை் பைொண்டு
அெனது ஆயுதங் ைள் நிறைந்த படறை அணுகிை்
பைொண்டிருந்தனர். ஆபத்துதவிைள் தறலென் படறை
ஓட்டிை் பைொண்டு ைறரை்குப் பபொய் விட முடியொமல்
பொரம் தடுத்தது. அைப் பட்டுை் பைொண்டொபலொ
அறதவிடை் பைெலம் பெறு இல் றல. அெனுை்கு
மட்டும் பைெலமில் றல. அெனொல் தளபதியின்
பபயருை்கும் பைெலம் . அென் திறைத்தொன்.
ைள் ளிப் பழம் பபொல் சிெந்து பைொடுறம குடியிருை்கும்
அென் ைண்ைள் பைொடூரமொை உருண்டு புரண்டு
விழித்தன. ஏை் பைனபெ ைடுறமயொன முைத்தில்
பைொடுறம பெறி கூத்தொடியது. அடுத்த ைணம்
முன்புைம் பொர்த்துப் படறைச் பசலுத்திை்
பைொண்டிருந்த படபைொட்டியின் முதுகுை்கு பமல்
பிடரிறயத் தன் இரும் புை் ைரங் ைளொல் பிடித்துத்
தறலகுப் புைத் தண்ணீரில் தள் ளினொன்.
படபைொட்டியின் அலைல் தண்ணீர ் ஓறசயில் சிறிதொை
மங் கிவிட்டது. படகின் ஒரு மூறலறயை் ைொலொல்
ஓங் கி மிதித்து அது ைவிழத் பதொடங் கியதும்
தண்ணீரில் பொய் ந்து மூழ் கினொன் குறழை்ைொதன்.
தண்ணீரப ் ் பரப் பில் பெைமொை நீ ந்தினொல்
பதரிந்துவிடும் என்பதை் ைொை மூச்சடை்கிை்
ைறரறயை் குறிறெத்து நீ ரின் ஆழத்திபலபய
முை்குளித்து நீ ந்தினொன் அென். ைடத்திை் பைொண்டு
ெந்த ஆயுதங் ைபளொடு படறைை் ைவிழ் த்தது பை் றி
அெனுை்குை் ைெறல இல் றல. யெனை் ைொெல்
வீரர்ைளிடம் அைப் பட்டுை் பைொண்டு மொனத்றதயும் ,
பபருறமறயயும் ைவிழ் த்து மூழ் ைடித்துை் பைொண்டு
பைெலப் பட்டு நிை் ை பநர்ந்து விடை் கூடொபத
என்பதுதொன் இப் பபொது அெனுறடய ஒபர ைெறல.
எத்தறனபயொ ஆபத்துைறளை் ைொத்து உதெ
பெண்டியென் அென். இப் பபொது அெனுறடய
ஆபத்துை்கு உதெ ஆளின்றி ஆபத்தில் மூழ் கி
பெைமொை நீ ந்திை் பைொண்டிருந்தொன். ைனமொன
பருத்த சரீரம் உறடய அெனுை்குத் தண்ணீரில்
மூழ் கி மூச்சடை்குெது ைடினமொயிருந்தது.
இறடயிறடபய தறலறய பெளிபய நீ ட்டி
மூச்சுவிட்டுை் பைொண்டு மறுபடியும் மூழ் கி
நீ ந்தினொன். ஒருெழியொை ஆய் ந்பதொய் ந்து பபொய் த்
தள் ளொடிை் பைொண்பட ைறரறய அறடந்து விட்டொன்.
அங் பை முன்பப நீ ந்தி ெந்திருந்தெர்ைள் நொணை்
புதரில் பதுங் கிை் ைொத்திருந்தொர்ைள் .
குறழை்ைொதனுை்கு நீ ந்தி ெந்த ைறளப்புத் தீர ஓய் வு
பைொள் ளை்கூட பநரமில் றல. தன் ஆட்ைறளயும்
கூட்டிை் பைொண்டு ஆலமரை் ைொட்டில் புகுந்து ஓட்டம்
எடுத்தொன்.

மறுநொள் உலறைப் பபொர்த்த பமல் லிருட்டுப்

பபொர்றெ விலகும் அருங் ைொறல பநரத்தில் மைர
பநடுங் குறழை்ைொதனும் அென் ஆட்ைளும்
பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்தில் தளபதிை்கு
முன்னொல் நின்ைொர்ைள் . குறழை்ைொதன்
கூறியெை் றைபயல் லொம் பைட்டு முடித்த
ெல் லொளபதென் பபருமூச்பசொடு பபசினொன்:
"குறழை்ைொதபர! நீ ங் ைள் படறை மட்டும்
பைளியொை் றில் தறலகுப் புைை் ைவிழ் ை்ைவில் றல.
நீ ங் ைபள ைவிழ் ந்து விட்டீர்ைள் . நம் முறடய
திட்டத்றதயும் ைவிழ் த்து விட்டீர்ைள் . ஆனொலும்
பரெொயில் றல. இறத நொன் மன்னித்துதொனொை
பெண்டும் ."

"மைொபசனொபதிை்கு என் நிறல புரிந்திருை்குபமன்று

நிறனை்கிபைன். அந்த ஆபத்தொன சூழ் நிறலயில்
படறைை் ைவிழ் த்து விட்டு நொன் தப் புெறதத் தவிர
பெறு ெழியில் றல."

"படபைொட்டி என்ன ஆனொன்?"

"அென் அபநைமொை நீ ந்தித் தப் பியிருப்பொன். அென்

அைப் பட்டுை் பைொண்டொலும் , தப் பினொலும் அென்
மூலம் நம் முறடய எந்த இரைசியமும் பெளிெரொது.
அென் எனை்கு மிைவும் பெண்டியென். 'உன்
ெொயிலிருந்து இரைசியம் பெளிபயறினொல்
ைழுத்திலிருந்து தறலறய பெளிபயை் றி விடுபென்'
என்று முன்பப பயமுறுத்தி றெத்திருை்கிபைன்."

"எப் படியொனொல் என்ன? ஆயுதங் ைறள அங் கிருந்து

பெளிபயை் றியொயிை் று. இனிபமல் ைெறல இல் றல.
நீ ங் ைள் ெழை்ைம் பபொல் அரண்மறனயில் பபொய்
இருங் ைள் . மைொரொணியொறரப் பொதுைொத்து
ெரபெண்டும் . மைொமண்டபலசுெரருறடய
பசயல் ைளிலும் உங் ைள் ைண்ைொணிப் பு
மறைமுைமொை இருை்ைட்டும் " என்று பசொல் லி,
மைரபநடுங் குறழை்ைொதறன அரண்மறனை்பை
மீண்டும் அனுப் பி றெத்தொன் தளபதி.
---------

31. ஏனாதி தமாதிைம்

மைொமண்டபலசுெரர் பமல்
நம் பிை்றையில் றலபயன்று பதன்பொண்டி நொட்டுை்
கூை் ைத் தறலெர்ைளின் சொர்பில் தொம் பைொண்டு
ெந்த ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறலறய
மைொரொணியொர் ஒப் புை் பைொள் ளவில் றல என்ைதுபம
பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல் மொைனொருை்கு
ஆத்திரம் ஆத்திரமொை ெந்தது. அதனொல் தொன் அெர்,
'இனிபமல் மைொரொணியொருை்கும் நொட்டுை்கும் எங் ைள்
ஒத்துறழப் புை் கிறடை்ைொது' என்று பைொபமொைை்
கூறிவிட்டு அங் கிருந்து பெளிபயறினொர்.

ஆனொல் அந்தச் சமயத்தில் யொரும்

எதிர்பொரொதவிதமொை மைொமண்டபலசுெரபர
திடீபரன்று அங் பை ெந்து விட்டதொல் அப் படிபய
அயர்ந்து பபொய் நின்று விட்டொர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.
மகுடிபயொறசயில் மயங் கிை் ைடிை்கும் நிறனறெ
மைந்து படத்றத ஆட்டிை் பைொண்டிருை்கும் நொைப்
பொம் றபப் பபொல் எந்த மைொமண்டபலசுெரறர
அடிபயொடு கீபழ குழிபறித்துத் தள் ளிவிட
நிறனத்தொபரொ, அெறரபய எதிபர பொர்த்து விட்டதும்
ஒன்றும் பதொன்ைொமல் அடங் கி நின்ைொர் அெர்.

எதிபர நிை் பெர்ைறள அப் படி ஆை்கிவிடுெதை் கு

மைொமண்டபலசுெரர் என்ை மனிதரின் பநஞ் சிலும் ,
நிறனவுைளிலும் , ைண்ைளிலும் , பொர்றெயிலும் ,
அெ் ெளபென், ஒெ் பெொரு அறசவிலும் தன்றனப்
பிைர் அறசை்ை முடியொததொன பிைறர அறசை்ை
முடிந்த ஒரு ெலிறம இருந்தது. பறைெர்ைறள
அடை்கிவிடவும் , நண்பர்ைறள ஆை்கிை் பைொள் ளவும்
முடிந்த இந்தப் பபரும் பபரொை் ைறலத் தெம் பசய் து
அறடந்த சித்திறயப் பபொல் றெத்திருந்தொர் அெர்.

"ஒன்னொர் பதைலும் உெந்தொறர ஆை்ைலும்

எண்ணின் தெத்தொல் ெரும் ."

என்று துைவியின் ஆை் ைலொைச் பசொல் லப் பட்ட

அறதத் துைவியொை ெொழொமபல இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பி பபை் றிருந்தொர்.

"பபொன்மறனை் கூை் ைத்துத் பதன்னென் தமிழபெள்

பொண்டிய மூபெந்த பெளொரொகிய ைழை் ைொல்
மொைனொர் அெர்ைள் இன்று அரண்மறனை்கு
ெரப் பபொகிைொபரன்று எனை்குத் பதரியபெ
பதரியொபத" என்று அெருறடய எல் லொப் பட்டப்
பபயர்ைறளயும் பசர்த்து நீ ட்டிச் பசொல் லி அெரிடபம
பைட்டொர் மைொமண்டபலசுெரர். அந்தை் பைள் வியில்
இயல் பொன பபச்சின் பதொனி பைொஞ் சமொைவும் ,
குத்தல் அதிைமொைவும் இருப் பது பபொல் பட்டது.
ைழை் ைொல் மொைனொர் அறதை் பைட்டு மிரண்டு பபொய்
நின்ைொர். அந்த மிரட்சி மைொரொணியொருை்கு
பெடிை்றையொை இருந்தது. எதிபர ைம் பீரமொை நின்று
சிரித்துை் பைொண்டிருை்கும் மைொமண்டபலசுெரரிடம்
என்ன பபசுெபதன்று பதரியொமல் தெைொன
ைொரியத்றத மறைெொைச் பசய் து பைொண்டிருை்கும்
பபொது ெயதொனெர்ைளொல் ைண்டுபிடிை்ைப் பட்ட சிறு
குழந்றத மருண்டு விழிப் பறதப் பபொல் விழித்துை்
பைொண்டு நின்ைொர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.

"ஓ! இபதன்ன றையில் ?... என் பமல்

நம் பிை்றைபயயில் றல என்று மைொரொணியிடம்
பைொடுப் பதை் ைொைை் கூடி எழுதிை் பைொண்டு ெந்த
ஒப் புதல் பமொழி மொைொ ஓறலயொ?" என்று பைட்டுை்
பைொண்பட உரிறமபயொடு மிைவும் சுெொதீனமொை
ெொனென்மொபதவியின் றையிலிருந்து அந்த
ஓறலறய ெொங் கினொர் மைொமண்டபலசுெரர். 'அறத
அெர் ெொங் கிப் படிை்ை பநர்ந்தொல் அெருறடய மனம்
புண்படும் ' என்பதனொல் அெரிடம் பைொடுை்ைை்
கூடொபதன்று நிறனத்திருந்த மைொரொணி
மைொமண்டபலசுெரர் பைட்ட பபொது மறுை்ை
முடியொமல் பைொடுத்துவிட்டொர்.

தன்பமல் நம் பிை்றையில் றல என்று

கூை் ைத்தறலெர்ைள் கூடி நிறைபெை் றியிருந்த அந்த
ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறலறயப் படித்து
முடிந்ததும் புன்னறை பசய் து பைொண்பட
தறலநிமிர்ந்தொர் மைொமண்டபலசுெரர். ஒபர
விதமொன ெொர்த்றதை்குப் பல பபொருள் ைள்
கிறடை்கும் சிபலறடப் பொட்றடப் பபொல் அெருறடய
அந்த ஒரு புன்னறைை்குப் பல பபொருள் ைள் உண்டு.
புன்னறை தெழும் முைத்துடபனபய பபசினொர் அெர்.

"ஐயொ, ைழை் ைொல் மொைனொபர! இப் படி, இங் பை என்

முைத்றதை் பைொஞ் சம் நிமிர்ந்து பொர்த்து நொன்
பசொல் ெறதை் பைளுங் ைள் . இபதொ இந்த இடத்துை்குள்
நொன் நுறழயுமுன் என் ைொல் ைளில் அணிந்திருந்த
பொதை் குைடுைறள (மரச் பசருப் புைள் ) எப் படிை்
ைழை் றி எறிந்துவிட்டுச் சுலபமொை ைொறல வீசிை்
பைொண்டு நடந்து ெந்திருை்கிபைபனொ, அெ் ெளவு
இபலசொைப் பதவிறயயும் என்னொல் ைழை் றி எறிந்து
விட முடியும் ."

"எறிந்து விட முடியுமொனொல் நீ ங் ைள் இதை் குள் ைழை் றி

எறிந்திருை்ை பெண்டுபம? ஏன் அப் படிச்
பசய் யவில் றல?" துணிறெ ெரெறழத்துை் பைொண்டு
எதிர்த்துை் பைட்டு விட்டொர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.

"நல் ல பைள் வி பைட்டீர்ைள் , ைழை் ைொல் மொைனொபர!

உங் ைறளப் பபொல் , 'தமிழபெள் பொண்டிய மூபெந்த
பெளொர்' பட்டம் பபை் ை ஒருெரொல் தொன் இந்தை்
பைள் வி என்னிடம் பைட்ை முடியும் ! அதை் ைொைப்
பொரொட்டுகிபைன். தங் ைளுறடய ைொல் ைளின்
அளவுை்குப் பபொருந்துபமொ பபொருந்தொபதொ!
மை் ைெர்ைளுறடய பொதை் குைடுைறளத் திருடிை்
பைொண்டு பபொை ஆறசப் படுகிைெர்ைள் நிறைய
இருை்கிைொர்ைள் . அபத மொதிரி, மை் ைெர்ைளுறடய
பதவிைறளத் தங் ைள் தகுதிை்குப்
பபொருந்தொவிட்டொலும் அறடயத் துடித்துை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் பலர். ஆனொல் நொன் என்ன
பசய் ெது? என்னுறடய ைொலுை்கு அளெொன பொதை்
குைடுைறள நொன் தொபன அணிந்து பைொள் ள முடியும் !
நீ ங் ைள் ஆறசப் படுகிறீர்ைள் என்பதை் ைொை என்
பொதை்குைடுைறள உங் ைளிடம் நொன் எப் படிை்
பைொடுை்ைலொம் ?"

மைொமண்டபலசுெரர், ைழை் ைொல் மொைனொறரச்

பசருப் புத் திருடுகிைெபனொடு ஒப் பிட்டு
மறைமுைமொைை் குத்திை் ைொட்டிப் பபசிய பபொது
ெொனென் மொபதவிை்குச் சிரிப் பு ெந்துவிட்டது.
ெொய் விட்டுச் சிரித்துப் பழை்ைமில் லொத அெர்
அப் பபொது அடை்ை முடியொமல் சிரித்து விட்டொர்.

"தொனொைை் ைனியொவிட்டொல் தடி பைொண்டு அடித்துை்

ைனிய றெப் பபொம் . எங் ைளுறடய ஒப் புரவு பமொழி
மொைொ ஓறல ஏை் றுை் பைொள் ளப் படவில் றல. இனி
நொங் ைள் சும் மொ இருை்ை மொட்படொம் ." ைழை் ைொல்
மொைனொர் ஆத்திரத்பதொடு இறரந்தொர்.

"உங் ைளொல் முடிந்தறதச் பசய் யுங் ைள் . சரியொன

எதிரிைள் பை்ைத்தில் இல் லொத ைொரணத்தொல் சிறிது
ைொலமொை என் சிந்தறனை் கூர்றம மழுங் கிப்
பபொயிருை்கிைது. நீ ங் ைபளல் லொம் கிளம் பினொல்
அறதை் கூர்றமயொை்கிை் பைொள் ள எனை்கு ெசதியொை
இருை்கும் ."

"அறிவின் திமிர் உங் ைறள இப்படி என்றன

அலட்சியமொை எண்ணிை் பைொண்டு பபசச்
பசய் கிைது!"

"ஆறசயின் திமிர் உங் ைறள இப் படி ஒப் புரவு பமொழி

மொைொ ஓறலபயொடு ஓடி ெரச் பசய் கிைது!"
ைன்னத்தில் அறைெது பபொல் உடபன பதில் கூறினொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"உங் ைள் ஆட்சியின் பமல் எனை்குள் ள பெறுப் றபை்

ைொட்டுெதை் ைொை மைொமன்னர் பரொந்தை பொண்டியர்
ைொலத்தில் எனை்கு அளிை்ைப் பட்ட 'பதன்னென்
தமிழபெள் பொண்டிய மூபெந்த பெளொன்' என்ை
பட்டத்றதயும் அதை் கு அறிகுறியொை என் விரலில்
அணிவிை்ைப் பட்ட ஏனொதி பமொதிரத்றதயும்
இப் பபொபத ைழை் றி எறியப் பபொகிபைன் நொன்."
பைொதிப் பபொடு ைத்தினொர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.

"தொரொளமொைை் ைழை் றி எறியுங் ைள் . அறெைறள

நீ ங் ைள் ைழை் றி எறிந்து விட்டொல் , உங் ைறளச்
சொர்ந்திருந்த ைொரணத்தொல் அந்தப் பட்டத்துை்கும்
பமொதிரத்துை்கும் ஏை் பட்டிருந்த ைளங் ைமொெது
நீ ங் கும் . ஒரு ைொலத்தில் பதன்பொண்டி நொட்டிபலபய
சிைந்த வீரர்ைளுை்கு அளிை்ைப் பட்ட ஏனொதி பமொதிரம்
என்ை மரியொறதப் பரிசு இப் பபொது உங் ைறளப்
பபொல் ஒரு பதவி ஆறச பிடித்த கிழட்டு மனிதரின்
றைவிரலில் கிடப் பறத யொருபம
விரும் பமொட்டொர்ைள் " என்று மைொமண்டபலசுெரர்
பசொல் லி முடிப் பதை் குள் அெருறடய ைொலடியில்
'ணங் 'பைன்று பசொல் லி அந்த அந்த பமொதிரம் ைழை் றி
வீசி எறியப் பட்டு ெந்து விழுந்தது. ைழை் றி வீசி
எறிந்தெர் ைழை் ைொல் மொைனொர்.

மைொமண்டபலசுெரர் கீபழ குனிந்து அந்த

பமொதிரத்றதை் றையில் எடுத்துை் பைொண்டு நிமிர்ந்த
பபொது ைழை் ைொல் மொைனொர் பைொபத்பதொடு பெைமொை
அந்த இடத்திலிருந்து பெளிபயறிப் பபொய் ை்
பைொண்டிருந்தொர்.

"பொெம் ! முதிர்ந்த ெயதில் முதிரொத மனத்பதொடு

பதவி ஆறசை்கு ஆளொகி என்பனன்னபெொ
பபசுகிைொர்" என மைொமண்டபலசுெரறர பநொை்கிை்
கூறினொர் மைொரொணி.

"ஆமொம் ! வீடு பபொ பபொ என்கிைது. ைொடு ெொ ெொ

என்கிைது. இந்த ெயதில் இப்படிை் பைட்பொர்
பபச்றசை் பைட்டுை் பைொண்டு பைட்டறலய
பெண்டொம் இெர்! மைொரொணி! இந்த ஓறலயும் இந்த
பமொதிரமும் என்னிடபம இருை்ைட்டும் . நொன்
உங் ைறள அப் புைம் ெந்து பொர்ை்கிபைன்" என்று
கூறிவிட்டு அெர் அங் கிருந்து புைப் பட்ட பபொது,
"நீ ங் ைள் இந்தச் சிறுபொன்றமயொளர்ைளின் பசயறல
மனத்தில் றெத்துை் பைொண்டு புண்படை்கூடொது"
என்று உபசொரமொைச் பசொன்னொர் மைொரொணி.

"அந்தை் ைெறல தங் ைளுை்கு பெண்டொம் ,

மைொரொணி!" என்று சுருை்ைமொைப் பதில்
பசொல் லிவிட்டு நடந்தொர் மைொமண்டபலசுெரர். அெர்
பபொகும் பபொது பெளி ெொசலில் ஒரு புைமொை நின்று
பைொண்டிருந்த புென பமொகினிறய அருகில்
கூப் பிட்டு, "பதொடர்ந்து இது மொதிரிபய இங் கு யொர்
ெருகிைொர்ைள் , பபொகிைொர்ைள் என்பறத நீ தொன்
அெ் ெப் பபொது எனை்கு ெந்து பசொல் ல பெண்டும் !
ைெனமொை நடந்து பைொள் " என்று பசொல் லிவிட்டுப்
பபொனொர். பயபை்திபயொடு அப் படிபய பசய் ெதொை
ஒப் புை் பைொண்டொள் அெள் .

நொளுை்கு நொள் மைொமண்டபலசுெரரின் எண்ணங் ைள்

ஒெ் பெொன்ைொை நிறைபெறி ெந்த சமயம் அது.
பைொை் றையிலும் , ைரெந்தபுரத்துப் பகுதிைளிலும்
ைலெரமும் , குழப்பமும் ஓய் ந்து அறமதி நிலவியது.
முத்துை்குளிப்பு ஒழுங் ைொை நறடபபை் ைது. அெர்
பசய் த இரைசிய ஏை் பொட்டின்படி
குழல் ெொய் பமொழியும் பசந்தனும் ைடல் ைடந்து பபொய்
இளெரசன் இரொசசிம் மறனயும் அரசுரிறமப்
பபொருள் ைறளயும் மீட்டுை் பைொண்டு ெந்து
விடுெொர்ைள் . அெர் பமய் ை்ைொெை் பறடயிலிருந்து
பதர்ந்பதடுத்து அனுப் பிய ஐம் பது ஒை் ைர்ைளும்
ெடை்பை பைொடும் பொளூர்ப் பகுதியில் பசன்று
பயனுள் ள பெறலைறள மறைந்திருந்து பசய் து
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . ெடதிறசப் பறடபயடுப் புப்
பயமுறுத்தல் தை் ைொலிைமொை நின்று பபொயிருந்தது.
அந்த நிறலயில் தொன் ைழை் ைொல் மொைனொரின்
ஒப் புைவு பமொழி மொைொ ஓறல ெந்து அெறரச் சிறிது
அதிர்ச்சிை்குள் ளொை்கியது. அதை் கு மறுநொள் ,
பைொடும் பொளூரில் உளெறிய முயன்ை பபொது அன்று
ஒருநொள் அழைொைப் பபொய் பசொல் லி அெறர
மகிழ் வித்த வீரன் அைப் பட்டுை் பைொண்டு ைழுபெறி
இைந்த பசய் தி அெருை்கு ெந்தது. சீெல் லப மொைறன
விட்டுை் பைொட்டொை் றிலிருந்த அந்த வீரனின்
மறனவிறயயும் , மைறனயும் ெரெறழத்து ஆறுதல்
கூறினொர் அெர். ைழை் ைொல் மொைனொர் திருப் பிை்
பைொடுத்த ஏனொதி பமொதிரத்றத இைந்த வீரனுை்கு
பசலுத்தும் மரியொறதப் பரிசொை அென் மைனுை்கு
அளித்தொர் மைொமண்டபலசுெரர். அன்று மொறல
இறடயொை் று மங் ைலம் நிலெறையிலிருந்து
இரபெொடு இரெொை யொபரொ ஆயுதங் ைறளை் ைடத்திை்
பைொண்டு பபொய் விட்டொர்ைள் என்று அம் பலென்
பெளொன் ெந்து புதிதொை ஒரு பசய் திறயச் பசொன்ன
பபொது அெர் பலெொறு சந்பதைப்பட்டொர்.
------

3 பரழய நிரனவுகள்

"சை்ைபசனொபதி! மனத்றதயும் ைண்ைறளயும் திைந்து

றெத்துை் பைொண்டு எழிலுணர்ச்சிபயொடு
பொர்ை்கிைெனுை்கு உலைம் எெ் ெளவு
அழைொயிருை்கிைது பொர்த்தீர்ைளொ?"

றையில் ெலம் புரிச் சங் கும் , உடலில் ைடை்

ைொய் ச்சலுமொைை் ைப் பல் பமல் தளத்தில் நின்று
பைொண்டிருந்த இரொசசிம் மன் தன் பை்ைத்தில் நின்று
பைொண்டிருந்த சை்ைபசனொபதிறய பநொை்கி இப் படிை்
பைட்டொன்.

"பொர்த்பதன் இளெரபச! நன்ைொைப் பொர்த்பதன். இந்த

அழகின் தூண்டுதலொல் நீ ங் ைள் சை் று முன்
ைவிறதபய பொடி விட்டீர்ைபள? உங் ைள் ைவிறதயின்
இனிய ஒலியிலிருந்து என் பசவிைள் இன்னும்
விடுபடவில் றல. அறதை் பைட்ட வியப் பிபலபய
இன்னும் ஆழ் ந்து பபொய் நின்று பைொண்டிருை்கிபைன்
நொன்."

"என்னபெொ மனத்தில் பதொன்றியது; நொவில்

ெொர்த்றதைள் கூடித் திரண்டு ெந்து எங் ைறள
முறைப் படுத்தி பெளியிடு என்று துடித்தன.
பொடிபனன்."

"இப் படி ஏதொெது தத்துெம் பபசிை் குமொர பொண்டியர்

என்றன இெ் ெளவு எளிதொை ஏமொை் றிவிட முடியொது.
உங் ைறள ைவிஞரொை மொை் றிய அழகின் ெனப் பு
நீ ங் ைள் ைப் பலில் நின்று பொர்ை்கும் இந்தை் ைடலிலும்
ெொனத்திலும் மட்டும் இல் றல."
"பெறு எங் கு இருை்கிைதொம் ?"

"எனை்குத் பதரியும் . பநை் று உைை்ைத்தில் எத்தறன

முறை அந்தப் பபயறரப் பிதை் றினீர ்ைள் ! உங் ைறளை்
ைவியொை மொை் றிப் பொடறெை்கும் அழகு பசம் பெழத்
தீவில் இருை்கிைது. அந்த அழகுை்குப் பபயர்
மதிெதனி."

சை்ைபசனொபதி பமை் ைண்டெொறு உண்றமறயை்

கூறியதும் , 'இந்த ெயதொன மனிதர் நம் மனத்தில்
உள் ளறதச் பசொல் லி விட்டொபர!' என்று
பெட்ைமறடந்தொன் இரொசசிம் மன்.

"ஏன் பெட்ைப் படுகிறீர்ைள் இளெரபச! நொன்

உள் ளறதத்தொபன கூறிபனன்? சில மறலைள் , சில
நதிைளுை்குத் பதொடர்ந்து தண்ணீறர அளித்துப் பல
நிலங் ைறளை் ைொப்பது பபொல் இயை் றை சில பபருை்கு
அளவிட முடியொத அழறைை் பைொடுத்துப் பல
ைவிைறள உண்டொை்கி விடுகிைது. பபண்ைளின்
ெனப் பும் , மறலமைளின் ெளமும் , மலர்ைளின்
மணமும் , ைடலின் பரப்பும் இல் லொமலிருந்தொல் இந்த
உலைத்தில் ைவிறதபய உண்டொகியிருை்ைொது.
பசம் பெழத் தீவில் சந்தித்த அந்தப் பபண்ணின்
அழகு உங் ைறளை் ைவியொை்கியிருை்கிைது."

"உங் ைள் புைழ் சசி் றய நொன் ஒப் புை் பைொள் ள

மொட்படன். நீ ங் ைள் பசொல் ெது பபொல நொன்
ைவியில் றல."

"நீ ங் ைள் இல் றலபயன்று பசொன்னொல் எனை்பைன்ன?

என்னுறடய ைருத்தின்படி அழறை உணரும்
பநஞ் சின் மலர்ச்சி இருந்தொபல அென் முை்ைொல்
ைவியொகிவிடுகிைொன். நீ ங் ைபளொ அந்த மலர்ச்சிறய
ெொர்த்றதைளொை்கி பெளிப்படுத்தி விட்டீர்ைள் " என்று
சை்ைபசனொபதி தம் முறடய அபிப் பிரொயத்றத
ெை் புறுத்தினொர்.
அெருை்குப் பதில் பசொல் லொமல் றையில்
றெத்திருந்த ெலம் புரிச் சங் றை பமலும் கீழுமொைத்
திருப் பிப் புரட்டி ெலது றை விரல் ைறள பமல் ல
ெருடிை் பைொண்டிருந்தொன் இரொசசிம் மன்.
ஒன்றிரண்டு முறை விறளயொட்டுப் பிள் றள
ஆர்ெத்பதொடு பசய் ெது பபொல் அந்தச் சங் றை ஊதி
ஒலி முழை்கினொன்.

"பபொதும் , நன்ைொை இருட்டி விட்டது. இெ் ெளவு பநரம்

ைொய் ச்சல் உடம் பபொடு ைடை் ைொை் றுப் படும் படி இங் கு
நின்ைொகிவிட்டது. உங் ைள் பிடிெொதம் பபொறுை்ை
முடியொமல் தொன் இங் கு அறழத்துை் பைொண்டு
ெந்பதன். இனிபமலும் இப் படி நிை் பது ஆைொது.
ெொருங் ைள் , கீபழ பபொய் விடலொம் " என்று
இங் கிதமொைச் பசொல் லி, அெறனை் கீழ் த்தளத்துை்கு
அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் விட்டொர் அெர்.

சிறு சிறு தீபங் ைள் எரிந்து பைொண்டிருந்தொலும்

ைப் பலில் கீழ் த்தளத்தில் இருபள மிகுதியொை
இருந்தது. சை்ைபசனொபதியின் ெை் புறுத்தலுை்ைொைச்
சிறிது 'உணவு உட்பைொண்படொம் ' என்று பபர்
பசய் துவிட்டுப் படுத்துை் பைொண்டொன் இரொசசிம் மன்.

பசித்தென் பழங் ைணை்குப் பொர்ப்பது பபொல் முன்

நிறனவுைள் அெறன பமொய் த்துை் பைொண்டன.
இருந்தொை் பபொலிருந்து, 'நொன் யொர்? எங் பை
பிைந்பதன்? எதை் ைொைப் பிைந்பதன்? ஏன் இப் படி
நிறலயில் லொமல் அறலந்து திரிந்து
பைொண்டிருை்கிபைன்? இப் பபொது எங் பை பபொய் ை்
பைொண்டிருை்கிபைன்? ஏன் பபொய் ை்
பைொண்டிருை்கிபைன்?' என்பது பபொல் தன் நிறல
மைந்த, தன் நிறனப்பை் ை வினொை்ைள் அென்
மனத்தில் எழுந்தன. பசொர்ந்த மனநிறலயும் தன்
பமல் தனை்பை பெறுப் பும் உண்டொகிை சில
சமயங் ைளில் சில மனிதர்ைளுை்கு இத்தறைய
பைள் விைள் நிறனவுை் குமிழிைளொய் மனத்தில்
முகிழ் த்து மனத்திபலபய அழியும் . ெளர்ச்சியும் ,
தளர்ச்சியும் , இன்பமும் , துன்பமும் நிறைந்த தன்
ெொழ் ை்றையின் நொட்ைறள விலகி நின்று எண்ணிப்
பொர்ை்கும் பபொது பசொைத்தின் பெதறன ைலந்த
ஒருெறை மகிழ் சசி ் அெனுை்கு ஏை் பட்டது. அந்த
இருளில் ைொய் ச்சபலொடு படுை்றையில் கிடந்தெொபை
மனத்தின் நிறனவுைறளப் பின்பனொை்கிச்
பசலுத்தினொன் அென். பெை் றிப் பபருமிதத்பதொடு
ெொழ் ந்த பறழய நொட்ைறள இப் பபொறதய பதொல் வி
நிறலயில் எண்ணிப் பொர்ை்கும் பபொது பெதறனயொை
இருந்தது.

தூரில் பதொடங் கிச் சொப் பிட்டுை் பைொண்டு பபொகிை

ைரும் பு முடிவில் உப் புை்ைரிை்கிை மொதிரிச்
பசல் ெத்பதொடும் , பசல் ெொை்பைொடும் அரச குடும் பத்து
ெொழ் ை்றை ெொழ் ந்து விட்டு இன்றைய நிறலயில்
அந்தப் பறழய சிைப் றப நிறனை்கிை பபொது
பெறுப் பளிை்கிைது. பழைப்பழை, அநுபவிை்ை
அநுபவிை்ை பெறுப் றபை் பைொடுை்கிைது என்ை
ைொரணத்தொபலொ என்னபெொ தமிழ் பமொழியில்
பசல் ெத்துை்கு 'பெறுை்றை' என்று ஒரு பபயர்
ஏை் பட்டு விட்டது. அநுபவிை்கிைென்
ஞொனமுள் ளெனொை இருந்தொல் பசல் ெத்தின்
சுைங் ைறள பெறுத்துவிட்டு அறதவிடப் பபரியறதத்
பதடிை் பைொண்டு ஓடும் நிறல ஒரு நொள் ெந்துதொன்
தீரும் .

இரொசசிம் மன் நிறனத்துப் பொர்த்தொன். பபரரசரொகிய

சறடயெர்ம பரொந்தை பொண்டியருை்கும் ,
பபரரசியொகிய ெொனென்மொபதவிை்கும்
புதல் ெனொைப் பிைந்து மதுறர மொநைரத்து
அரண்மறனயில் தெழ் ந்த நொட்ைறள நிறனத்தொன்.
தந்றதயின் பதொள் ெலிறமயும் , ெொள் ெலிறமயும் ,
ஆள் ெலிறமயும் அன்றையப் பொண்டிய நொட்றடப்
பபரும் பரப் புள் ளதொைச் பசய் திருந்தன. அப் பபொது
மதுறர பைொநைரமொை இருந்தது. அென் சிறுெனொை
இருந்த பபொது, அரசகுல வீர ெழை்ைத்தின்படி, சங் கு,
சை்ைரம் , வில் , ெொள் , தண்டு என்னும் ஐந்து
ஆயுதங் ைறளயும் பபொல் சிறிதொைப் பபொன்னிை்
பசய் து நொணில் பதொடுத்து அெனுறடய ைழுத்தில்
தம் றையொபலபய ைட்டினொர் அெனுறடய தந்றத.
வீரத்துை்குச் சின்னமொைச் சிறுெர்ைளுை்கு அரச
குலத்தில் ைட்டப் படும் 'ஐம் பறடத்தொலி' அது. ஒரு
நொள் தந்றத பரொந்தைரும் , தொய்
ெொனென்மொபதவியும் அருகில் இருை்கும் பபொது
அென் எதை் ைொைபெொ முரண்டு பிடித்துை் பைொண்பட
ைழுத்தில் கிடந்த ஐம் பறடத் தொலிறய அறுத்துச்
சிதை விட்டொன். அப் பபொது பரொந்தைர் தம்
மறனவிறய பநொை்கி, "மொபதவி, இந்தப் பயல்
எதிர்ைொலத்தில் நொட்றடயும் ஆட்சிறயயும் கூட
இப் படித்தொன் அறுத்துச் சிதைவிட்டுத் திரிந்து
பைொண்டிருை்ைப் பபொகிைொன். எனை்பைன்னபெொ
இென் என்றனப் பபொல் இெ் ெளவு சீரொை
ஆளமொட்டொன் என்று தொன் பதொன்றுகிைது!" என்ைொர்.
மொபதவிை்கு அறதை் பைட்டதும் தொங் ைமுடியொமல்
பைொபம் ெந்துவிட்டது.

"நீ ங் ைளொைபெ பெண்டுபமன்று இெறனை் குறைெொை

மதிப் பிடுகிறீர்ைள் . உங் ைறள விடப் பபரிய வீரனொை
எட்டுத் திறசயும் பென்று ஆளப் பபொகிைொன் இென்"
என்று ைணெனுை்கு மறுபமொழி கிறடத்தது
ெொனென்மொபதவியிடமிருந்து.

இன்பனொரு சம் பெம் . இரொசசிம் மனுை்கு

ஆைொண்டுைள் நிறைந்து முடிந்து ஏழொெது ஆண்டின்
'நொண்மங் ைலம் ' (பிைந்த நொள் ) ெந்தது. பிைந்த
நொறளை் பைொண்டொடும் நொண்மங் ைல விழொென்று
ைொறலயில் அெறனப் புனித நீ ரொட்டிப் புத்தொறட
அணிவித்துப் பபொன்முடி சூட்டி ெழிெழி ெந்த
பபொை் சிம் மொசனத்தில் உட்ைொர்த்தி, ஒரு றையிபல
திருை்குைள் ஏட்டுச் சுெடிறயயும் , மை் பைொரு
றையிபல வீரெொறளயும் பைொடுத்தொர்ைள் .
சிம் மொசனத்தின் இருபுைமும் பரொந்தை பொண்டியரும்
ெொனென்மொபதவியும் நின்று நொண்மங் ைலத்
திருை்பைொலத்தில் தங் ைள் பசல் ெறன அழகு
பொர்த்துப் பூரித்துை் பைொண்டிருந்தனர். அப் பபொது
இரொசசிம் மன் றை தெறி ெொறளை் கீபழ
பபொட்டுவிட்டொன். இறசவு பிசைொமல் கீபழ விழுந்த
அந்த ெொளின் நுனியின் ஒரு சிறு பகுதி உறடந்து
விட்டது.

"அபசகுனம் பபொல் நல் ல நொளும் அதுவுமொை இப் படிச்

சிம் மொசனத்தில் உட்ைொர்ந்ததும் ெொறளை் கீபழ
பபொட்டு உறடத்து விட்டொபன" என்று ைெறலபயொடு
கூறினொர் பரொந்தை பொண்டியர். "பபொதும் !
உங் ைளுை்கு எது நடந்தொலும் அபசகுனமொைத்தொன்
படுகிைது. சிறு குழந்றத றை தெறிப் பபொட்டு
விட்டொன்" என்று மைொரொணி கூறிய
சமொதொனத்தினொல் தொன் பரொந்தைர்
திருப் தியறடந்தொர்.

தந்றத பரொந்தை பொண்டியரின் வீரை்ைறள

பபொருந்திய அந்த முைத்றதை் ைப் பல் தளத்தின்
இருட்டில் படுத்துை் பைொண்டு நிறனத்துப் பொர்ை்ை
முயன்ைொன் இரொசசிம் மன். தந்றத உயிபரொடிருந்த
ைொலத்தில் அலங் ைொரத்பதொடு கூடிய தன்
அன்றனயின் 'ெொழுங் பைொல'த்றத நிறனத்துப்
பொர்த்தொன். அன்று தங் ைளுை்குச் பசொந்தமொை இருந்த
மதுறரப் பபருநைரத்றதப் பகுதி பகுதியொை
நிறனத்துப் பொர்த்தொன். மதுறர நைரத்து
அரண்மறனறயயும் , இளறமயில் தொன் அங் பை
ைழித்த நொட்ைறளயும் நிறனத்தொன். ைறடசியொை
தந்றதயின் மரணத்துை்குப் பின் நடந்த நிைழ் சசி ் ைள்
அென் நிறனறெப் பை் றிை் பைொண்டு ெரிறசயொைத்
பதொடர்ந்து உள் ளத்தில் ஓடின.

'தந்றத ைொலமொகும் பபொது பைொனொட்டின் பதன்

பகுதியிலிருந்து குமரி ெறர பரந்து விரிந்த பொண்டிய
நொட்றட எனை்கு றெத்து விட்டுப் பபொனொர். நொன்
என்ன பசய் பதன். என் ைண் ைொணை்
ைரெந்தபுரத்திலிருந்து குமரி ெறர குறுகிவிட்டபத
அந்த நொடு! தந்றத ைொலஞ் பசன்ை சிறிது
ைொலத்துை்குப் பின் நொனும் வீரொபெசமும் , உரிறம
பெட்றையும் பைொண்டு சில பபொர்ைளில் பெை் றி
பபைத்தொன் பசய் பதன். உெப் பிலி மங் ைலத்தில்
நடந்த பபொரில் இருெர் மூெரொைச் பசர்ந்து பைொண்டு
ெந்த ெடதிறசயரசர்ைறளை் கூட பென்பைன்.
அப் பபொது பொண்டி மண்டலப் பபரும் பறட மிைப்
பபரியதொைவும் ெலுவுள் ளதொைவும் இருந்தது.
தஞ் சொவூர் பசொழன் றெப் பூரில் நடந்த பபொரிலும் ,
நொெை் பதியில் நடந்த பபொரிலும் இரண்டு முறை என்
தறலறமயில் பொண்டி மண்டலப் பறடை்குத்
பதொை் பைொடியிருை்கிைொன். இப் பபொழுது பைொழுத்துப்
பபொய் த் திரியும் இந்தை் பைொடும் பொளூர்ை்ைொரனும்
ஒரு முறை என்னிடம் பதொை் றிருை்கிைொன்.

'அன்று என் பெை் றிைறளப் புைழ் ந்து

பமய் ை்கீர்த்திைறளயும் , பொமொறலைறளயும்
புலெர்ைள் பொடினொர்ைள் . நீ ள நீ ளமொன சிைப் புப்
பபயர்ைறள எனை்குை் பைொடுத்தொர்ைள் . சறடயன்
மொைன், இரொசசிைொமணி, சீைொந்தன், மந்திர பைௌரெ
பமரு, விைட பொலன் என்பைல் லொம் புைழ் ந்தொர்ைள் .
தந்றதயின் ைொலத்திை் பசய் தது பபொலபெ நொனும்
அன்றனறயயும் ைலந்தொபலொசித்துை் பைொண்டு
எண்ணை் ை பதெதொனமும் (பைொயில் ைளுை்கு
மொனியம் ), பள் ளிச்சந்தமும் (சமணப் பள் ளிைளுை்கு
மொனியம் ), பிரமபதயமும் (அந்தணர்ைளுை்கு
மொனியம் ) அளித்பதன். மதுறர ெட்டொரத்தில்
இருை்கும் நை் பசய் றை புத்தூர் என்னும் சின்னமனூர்
முழுெறதயுபம ஒழுை்ைத்திலும் , ைல் வியிலும் சிைந்த
ஓர் அந்தணருை்குப் பிரம் மபதயமொைை் பைொடுத்பதன்.
அதனொல் என் சிைப் புப் பபயபரொடு மந்தர பைௌரெ
மங் ைலம் என்பை அெ் வூர் பபயர் பபை் று விட்டது.
அந்த நொளில் தொன் முதன்முதலொை இலங் றைை் ைொசிப
மன்னரின் நட்பு எனை்குை் கிறடத்து. பின்பு என்
பபொதொத பெறள என் ெரலொை் றைபய மொை் றிவிட்டது.
ெடை்பை பசொழன் ெலுெொன கூட்டரசர்ைறளச்
பசர்த்துை் பைொண்டு நொனும் அன்றனயும் ெடபொண்டி
நொட்றட இழை்ைச் பசய் தொன். பதன்பொண்டி நொடும்
அதன் திைறமயொன மைொமண்டபலசுெரரும்
இல் றலயொனொல் நொன் பதொை் று ஓடும் பபொபதல் லொம்
அன்றனறயயும் அறழத்துப் பபொை
பெண்டியதொயிருந்திருை்கும் .
மைொமண்டபலசுெரரும் , ைடறமயில் ைருத்துள் ள
தளபதி ெல் லொளபதெனும் அெ் ெப் பபொது
அன்றனை்கு ஆதரெொை இருந்திருை்கிைொர்ைள் !
ெடதிறசப் பறை ெலுப்பதை் கு முன் நொன் பபை் ை
பெை் றிைறளபயல் லொம் மைந்து விட்டு இரண்டு
மூன்று முறை பதொை் று இலங் றைை்கு ஓடியதுபம
'பபொர்த்திைமும் , அநுபெமும் இல் லொத இறளஞன்'
என்று என்றனை் பைெலமொைப் பபசத் பதொடங் கி
விட்டொர்ைபள! பறழய புைறழ விடப் புதிய பழிபய
பெைமொை நிறலத்து விடுகிைது. எஞ் சியுள் ள
பதன்பொண்டி நொட்டுை்ைொெது என்றன அரசனொை்கி
முடிசூட்டி மணவிறன முடிை்ை பெண்டுபமன்று
அன்றனை்கு முன் மைொமண்டபலசுெரருை்கும்
தொங் ைொத ஆறச. மைொமண்டபலசுெரர் யொருை்குபம
பதரியொமல் என்றன இரைசியமொை
இலங் றையிலிருந்து ெரெறழத்து மொறுபெடத்தில்
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் றெத்துை் பைொண்டொர்.
நொன் அெரிடமும் தங் ைவில் றல. நொன் தங் ைொமை்
பபொனது மட்டுமில் லொமல் என் முன்பனொரின்
அரசுரிறமச் சின்னங் ைறளயும் தங் ைவிடொமல் ,
அெரிடமிருந்து எடுத்துை் பைொண்டு கிளம் பிவிட்படன்.
ஆழ் ந்து சிந்தித்துப் பொர்ை்ைொமல் எறதபயறதபயொ
திடீர் திடீபரன்று பசய் து பபயறரை் பைடுத்துை்
பைொள் ளப் பபொகிபைன் நொன். அருறம
அன்றனயொறரயும் மைொமண்டபலசுெரறரயும்
பதன்பொண்டி நொட்டு மை்ைறளயும் மட்டுமொ நொன்
ஏங் ை றெத்து விட்டுப் பபொகிபைன்? இறடயொை் று
மங் ைலத்திலும் பசம் பெழத் தீவிலுமொை இரண்டு
பபண் உள் ளங் ைறள பெறு ஏங் ை றெத்துவிட்டுப்
பபொகிபைன். அபத ஏை்ைங் ைளின் பமொத்தமொன
எதிபரொலி என் உள் ளத்திலும் உருபெடுத்துப்
பபபரொலி பசய் கிைபத! இறடயொை் று மங் ைலத்துப்
பபண்ணொெது தன்னளவில் அதிைமொை
ஏங் கியிருப் பொள் . பசம் பெழத் தீவின் பசல் விபயொ
என்றனபய ஏங் ைச் பசய் து பைொண்டிருை்கிைொள் . என்
உயிறரபய ைொப் பொை் றி எனை்கு ெொழ் வு பைொடுத்த
பபண் அல் லெொ மதிெதனி! சந்திரனுறடய ஒளியில்
உலைத்துை்குை் குளிர்ச்சியளித்து மயங் குகின்ை
பமன்றமறயப் பபொல் மதிெதனியின் சிரிப் பில்
மொபபரும் ைொவியங் ைளின் அலங் ைொர நளினங் ைறள
ஒளித்துை் பைொண்டிருை்கும் ஏபதொ ஒரு ைெர்ச்சி
இருந்து என்றன மயை்கிை் பைொண்டிருை்கிைது.
அெளுறடய பமொைனச் சிரிப் பு ெந்து முடியுமிடத்தில்
இதபழொரத்தில் அழைொைச் சுளி விழுகிைபத1 அந்தச்
சுளியில் என் உள் ளம் சுழலுகிைது. நொன் பசம் பெழத்
தீவில் அந்தப் பபண்றணப் பொர்த்த பின் ைவிஞனொை
மொறிவிட்படபனன்று சை்ைபசனொபதி கூறியது
எெ் ெளவு பபொருத்தமொன ெொர்த்றத! அெர் அப் படிச்
பசொன்னபபொது வீம் புை்ைொை அெறர மறுத்பதபன
நொன். உண்றமதொன்! சில பபண்ைளின் ைண்ைளும் ,
சிரிப் பும் , சில ஆண்ைறளை் ைவியொை்கி விடுகின்ைன.
தம் றம பமொந்து பொர்ை்கும் பபொபத பமலொன
எண்ணங் ைறள உண்டொை்கும் ஆை் ைல் சில
பூை்ைளுை்கு உண்டு. சில பபண்ைளின்
ைண்ணியமொன அழகுை்கும் இந்த ஆை் ைல் உண்டு
பபொலும் .'

எண்ண அறலைளின் பைொந்தளிப் பில் இரொசசிம் மன்

பநட்டுயிர்த்தொன்.

அழறையும் , ைவிறதறயயும் , அரசொட்சிறயயும் ,

பபொரில் பெை் றி பதொல் விைறளயும் பசர்த்து
நிறனத்த பபொது அெனுை்கு ஒன்று பதொன்றியது.
'வீரனொைவும் தீரனொைவும் பெந்தனொைவும் ெொழ் ந்து
பசல் ெம் பபறுெறத விட விபெகியொைவும் ,
ைவிஞனொைவும் ெொழ் ந்து ஏறழயொைச் பசத்துப்
பபொைலொம் . பொர்ை்ைப் பபொனொல் , எது பசல் ெம் ? எது
ஏழ் றம? நுண்ணுணர்வும் அறிவும் தொன் பசல் ெம் ,
அறெ இல் லொமல் இருப் பதுதொன் ஏறழறம!'

இப் படி எறத எறதபயொ எண்ணிை் குமுறிை் பைொண்டு

அந்த இரவின் பபரும் பகுதிறயத் தூங் ைொமல்
ைழித்தொன் இரொசசிம் மன். மறுநொள் பபொழுது
விடிந்தது. ைடை் ைொய் ச்சல் தணிெதை் கு மொைொை
அதிைமொயிருந்தது. சை்ைபசனொபதி இரவில்
தூங் ைொமல் இருந்ததை் ைொை அெறன மிைவும்
ைண்டித்தொர்.

"அபநைமொை நொம் நொறளை்பை இலங் றைை் ைறரறய

அறடந்து விடலொம் . உங் ைள் உடம் பு நொளுை்கு நொள்
இப் படிப் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கிைபத. கூடிய
ெறரயில் பயணத்றத நீ ட்டொமல் சுருை்ை
பெண்டுபமன்று நிறனை்கிபைன் நொன். நொம்
மொபதொட்டத்தில் பபொய் இைங் ை பெண்டொம் . அது
மிைவும் சுை் றுெழி. அனுரொதபுரத்துை்கு பமை் பை
புத்தளம் ைடல் துறையிபலபய இைங் கி விடுபெொம் .
ஏை் பைனபெ நொம் விழிஞத்தில் புைப் பட்டதொல்
மிைவும் சுை் றிை் பைொண்டு பயணம் பசய் கிபைொம் .
பைொடியை்ைறரயிலிருந்பதொ,
நொறைப் பட்டினத்திலிருந்பதொ புைப் பட்டிருந்தொல்
பதொண்றடமொனொை் றுை் ைழிமுைத்தின் ெழிபய
விறரவில் ஈழ மண்டலத்தின் ெடைறரறய
அறடந்துவிடலொம் . பசதுை்ைறரயிலிருந்து
புைப் பட்டொல் மொபதொட்டம் மிைவும் பை்ைம் . நொன்
இதை் கு முன்பபல் லொம் உங் ைறள இலங் றைை்கு
அறழத்து ெந்த பபொது ைடலில் ெடை்பை நீ ண்ட ெழி
சுை் ைொை இருந்தொலும் மொபதொட்டம் ெழியொைத்தொன்
அறழத்துச் பசன்றிருை்கிபைன். இம் முறை அப் படி
பெண்டொம் . உங் ைள் உடம் புை்கு நீ ண்ட பயணம்
ஏை் ைொது. புத்தளத்தில் இைங் கி அனுரொதபுரம் பபொய்
விடுபெொம் . அரசர் கூடப் பபொலன்னறுறெயிலிருந்து
இப் பபொது அனுரொதபுரத்துை்கு ெந்திருப் பொர்" என்று
சை்ைபசனொபதி கூறிய பபொது இரொசசிம் மனுை்கு ஒரு
சந்பதைம் ஏை் பட்டது.

"சை்ைபசனொபதி! பசொழமண்டலை் ைடை் ைறரயொகிய

நொறைப் பட்டினத்திலிருந்தும்
பைொடியை்ைறரயிலிருந்தும் அெ் ெளவு விறரெொை
இலங் றைறய அறடந்து விடலொபமன்று நீ ங் ைள்
பசொல் கிறீர்ைள் . ஆனொல் பசொழனின் புலிச் சின்னமும்
பைொடும் பொளூர்ப் பறனமரச் சின்னமுமுள் ள
பைொடிபயொடு அன்றிரவு பசம் பெழத் தீவில் நொன் ஒரு
ைப் பறலப் பொர்த்பதன். அெர்ைள் கூட ஈழநொட்டுை்குப்
பபொகிைெர்ைள் பபொல் தொன் பதரிந்தது. ஆனொல்
பதொண்றடமொனொை் றுை் ைழிமுைத்றதயும் ,
மொபதொட்டத்றதயும் விட்டுவிட்டு ஏன் அெர்ைள்
பதை் பை ெந்தொர்ைள் என்பது எனை்கு
விளங் ைவில் றல!" - அந்த ஆட்ைள் தன் பமல் பெல்
எறிந்து துரத்திை் பைொல் ல முயன்ைறதயும் , அப் பபொது
மதிெதனி தன்றனை் ைொப் பொை் றியறதயும் மட்டும்
அெரிடம் இரொசசிம் மன் கூைவில் றல.

"அது பசொழ நொட்டுை் ைப் பலொனொல் அப் படிச் சுை் றி

ெறளத்து ெந்தது ஆச்சரியந்தொன். ஒரு பெறள
அெர்ைளுை்கு விழிஞத்தில் ஏதொெது ைொரியம்
இருந்திருை்கும் . அறத முடித்துை் பைொண்டு இலங் றை
ெருெதை் குப் புைப்பட்டிருப்பொர்ைள் . அப் படி அந்தை்
ைப் பல் இலங் றை ெருெதொயிருந்தொல் நம்
ைப் பலுை்குப் பின்னொல் தொபன ெரபெண்டும் ?
அப் படியும் ைொணவில் றலபய!" என்று சந்பதைத்பதொடு
பதில் பசொன்னொர் சை்ைபசனொபதி.

"நொறைப் பட்டினத்துை்பை திரும் பி விட்டொர்ைபளொ,

என்னபெொ? அப்படியொனொலும் நம் ைப் பல் பசல் லும்
திறசயிபலபய ெந்துதொபன ெடபமை் கு முைமொைத்
திரும் ப பெண்டும் ?" என்று மீண்டும் பைட்டொன்
இரொசசிம் மன்.

"யொபரொ! என்ன ைொரியத்துை்ைொை ெந்தொர்ைபளொ?

ஒருபெறள கீழ் ை்ைறரறய ஒட்டிப் பொம் பனொறு
ெழியொைவும் பபொயிருை்ைலொம் . நீ ங் ைள்
பசொல் ெறதபயல் லொம் சிந்தித்தொல் எனை்குப் பல
ெறைைளில் சந்பதைங் ைள் ஏை் படுகின்ைன இளெரபச!
இப் படி ஒரு ைப் பறலப் பொர்த்பதன் என்று நீ ங் ைள்
அன்பை பசம் பெழத் தீவில் என்னிடம்
கூறியிருை்ைலொபம! தொங் ைள் கூைொமல்
மறைத்துவிட்டது ஏபனொ?" சை்ைபசனொபதி சை் பை
சினந்து பைொள் ெது பபொன்ை குரலுடன் இெ் ெொறு
பைட்ட பபொது இரொசசிம் மன் விழித்தொன்.

"சரி! அெர்ைள் பபச்சு நமை்கு எதை் கு? அந்தை் ைப் பல்

எை்பைடு பைட்டு பெண்டுமொனொலும் பபொைட்டும் . நொம்
நம் முறடய ைொரியத்றதை் ைெனிப்பபொம் . நீ ங் ைள்
கூறுகிைபடி புத்தளத்திபலபய இைங் கிவிடலொம் "
என்று பபச்றச மொை் றினொன் இரொசசிம் மன்.

-----------

33. நிரனப் தபன்னும் தநான்பு

தன் உள் ளை் ைருத்து நிறைபெறுமொ, நிறைபெைொதொ

என்று அறிெதை் ைொைத் தொன் கூடல் இறழத்தறத
அத்றத பொர்த்துவிட்டொபள என்ை பெட்ைம் கூடிய
மகிழ் சசி
் யில் சிறிது சிறிதொைப் புறதந்து விட்டொள்
மதிெதனி. தன் எண்ணங் ைறள பநொன்புைளொை்கி
ெலிறமயொன அன்புத் தெத்றத உறுதியொை
பநொை் றுை் பைொண்டிருந்தொள் அெள் . பசம் பெழத்
தீவில் நொட்ைள் ெழை்ைம் பபொலத்தொன் ைழிந்து
பைொண்டிருந்தன. மதிெதனி ைெறலபய
இல் லொதெறளப் பபொல மகிழ் சசி ் பயொடு துள் ளித்
திரிந்து பைொண்டிருந்தொள் . இறடயில் சில நொட்ைளொை
அெளுை்கு ஏை் பட்டிருந்த பசொர்வு இப் பபொது இல் றல.
தன் நிறனவுை்குத் தன் உள் ளத்றதை் பைள் விை்
ைளமொை்கி, இறடவிடொமல் தொன் இயை் றிை்
பைொண்டிருை்கும் நிறனெொகிய பெள் வி
பநொன்பிை் குப் பயன் உண்டு என்ை திடநம் பிை்றை
அெளுை்குத்தொன் அன்பை ெந்துவிட்டபத.

உை் சொைமொைை் ைறடயில் பபொய் உட்ைொர்ந்து

பைொண்டு சங் குைறளயும் பெழங் ைறளயும் விை் ைொள் .
தந்றத ைறடறயப் பொர்த்துை் பைொண்ட சமயங் ைளில்
தனது சிறிய பதொணிறயச் பசலுத்திை் பைொண்டு
தீவின் ைறரபயொரமொைை் ைடறலச் சுை் றி ெந்தொள் .
இன்னும் சில சமயங் ைளில் ஏழு ைன்னிமொர் பைொயில்
புன்றன மரத்தடியில் பபொய் ப் பபரிய முனிெர் பபொல்
ைண் மூடி உட்ைொர்ந்து தியொனம் பசய் தொள் .
றபத்தியை்ைொரப் பபண் பபொல் தன் அருகில்
யொருமில் லொத தனிறமயொன சமயங் ைளில்
'நிறனப் பறத அறடெது ஒரு தெம் ' என்று
பமதுெொைத் தனை்குத்தொபன பசொல் லிை் பைொண்டொள் .

மதிெதனி அன்று மொறலயில் ஒருவிதமொன

மகிழ் சசி
் பயொடு பதொணியில் ஏறிை்பைொண்டு
ைறரபயொரமொைபெ அறதச் பசலுத்திை்
பைொண்டிருந்தொள் . அப் பபொது அலங் ைொரமொன சிறிய
ைப் பல் ஒன்று தீறெ பநொை்கி ெந்து
பைொண்டிருப் பறத அெள் ைண்டொள் . அதில் ெருெது
யொபரன்று அறிந்து பைொள் ள பெண்டும் என்று
இயல் பொை அெள் மனத்தில் ஓர் ஆறச உண்டொயிை் று.
தை் பசயலொைச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொகிைெறளப்
பபொல் அந்தை் ைப் பலுை்கு அருகில் தன் பதொணிறயச்
பசலுத்திை் பைொண்டு பபொனொள் மதிெதனி.

முன் குடுமியும் , பருத்த உடம் பும் , குட்றடத்

பதொை் ைமுமொை ஓர் ஆள் அந்தை் ைப் பலின் தளத்தில்
நின்று பைொண்டிருப் பறத மதிெதனி பதொணியில்
நின்று பொர்த்தொள் . அெள் பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
பபொபத ைப்பலின் தளத்தில் அரசகுமொரி பபொன்ை
அலங் ைொரத்பதொடு அழகிய இளம் பபண் ஒருத்தியும் ,
பபண்றமச் சொயல் பைொண்ட முைமுறடய இறளஞன்
ஒருெனும் ெந்து அந்த முன் குடுமிை்ைொரருை்குப்
பை்ைத்தில் நின்ைொர்ைள் . மதிெதனி ைடலில்
துணிெொைத் பதொணி பசலுத்திை் பைொண்டு ெரும்
ைொட்சிறய ஏபதொ பபரிய பெடிை்றையொை எண்ணிப்
பொர்ை்கிைெர்ைறளப் பபொல் அந்த மூன்று பபரும்
ைப் பல் தளத்தில் நின்று பொர்த்தொர்ைள் .

முன்குடுமிை்ைொரர் அெறள பநொை்கிை் றைதட்டிை்

கூப் பிட்டு ஏபதொ விசொரித்தொர். ைடல் அறலைளின்
ஓறசயில் அெர் விசொரித்தது மதிெதனியின்
பசவிைளில் விழவில் றல. பதொணிறய இன்னும்
பை்ைத்தில் பைொண்டு பபொய் நிறுத்திை் பைொண்டு,
"ஐயொ! என்ன பைட்டீர்ைள் ? ைொதில் விழவில் றல"
என்று அண்ணொந்து பநொை்கி வினவினொள் அெள் .

"பதொணிை்ைொரப் பபண்பண! இபதொ அருகில்

பதரியும் இந்தத் தீவுை்குப் பபயர் என்ன? ைப் பபலொடு
இரவில் தங் குெதை் கு இங் பை ெசதி உண்டொ?" என்று
முன்குடுமிை்ைொரர் அெளிடம் இறரந்து பைட்டொர்.

"ஆைொ! தொரொளமொைத் தங் கிவிட்டுப் பபொைலொம் .

இந்தத் தீவுை்குப் பபயர் பசம் பெழத் தீவு! பொர்த்தொபல
உங் ைளுை்குத் பதரியுபம!" என்று மதிெதனி பதில்
பசொன்னொள் . அந்தை் குட்றடயொன
முன்குடுமிை்ைொரறரப் பொர்ை்ைப் பொர்ை்ை
பெடிை்றையொை இருந்தது அெளுை்கு.

"கூத்தொ! இறடயொை் று மங் ைலத்தில் எங் ைள்

மொளிறைை்கும் அை்ைறரை்கும் இறடயிலுள் ள
பைளியொை் றைப் படகில் ைடப்பதை் பை எனை்குப்
பயமொை இருை்கும் . தண்ணீறர பமொத்தமொைப்
பரப் பொைப் பொர்ை்கும் பபொது அெ் ெளவு தூரம்
பயப் படொமல் இெ் ெளவு பபரிய ைடலில் சிறிய
பதொணிறயச் பசலுத்திை் பைொண்டு எெ் ெளவு
உரிறமபயொடு சிரித்துை் பைொண்பட மிதந்து
ெருகிைொள் பொர்த்தொயொ எனை்கு வியப் பொை
இருை்கிைது!" என்று ைப் பலின் தளத்தில் நின்ை பபண்
தன் அருகில் இருந்த பபண் முைங் பைொண்ட
இறளஞனிடம் கூறினொள் . பதொணியிலிருந்த
மதிெதனி அறதை் பைட்டுப் பலமொைச் சிரித்தொள் .

"பபண்பண! நீ ஏன் சிரிை்கிைொய் ?" என்று அந்த

இறளஞன் மதிெதனிறயப் பொர்த்துை் பைட்டொன்.
அந்தை் குரல் அசல் பபண் குரல் பபொலிருப் பறத
எண்ணி வியந்து பைொண்பட, "ஒன்றுமில் றல, உங் ைள்
பை்ைத்தில் நின்று பைொண்டிருை்கும் அம் றமயொர்
சை் று முன் உங் ைளிடம் கூறிய ெொர்த்றதைறளை்
பைட்படன். சிரிப்பு ெந்தது. இெ் ெளவு தூரம்
தண்ணீருை்குப் பயப் படுகிைெர்ைள் ைப் பலில் ெர
எப் படித் துணிந்தொர்ைபளன்று எனை்குத்
பதரியவில் றல!" என்று பதில் கூறினொள் மதிெதனி.
"அதை் பைன்ன பசய் ெது? எதை் பைல் லொம்
பயப் படுகிபைொபமொ, அறத ெொழ் வில் பசய் யொமலொ
இருந்து விடுகிபைொம் ? பயப் படுெது பெறு, ெொழ் ை்றை
பெறு!" என்று பசொல் லிவிட்டுச் சிரித்தொன் இறளஞன்.
அந்த இறளஞனுறடய உதடுைள்
பபண்ணினுறடயறெ பபொல் சிெப் பொைச் சிறிதொய் ,
அழைொய் இருப் பறத மதிெதனி ைெனித்தொள் .

அெர்ைளுறடய ைப்பலுடபனபய தன் பதொணிறயயும்

பசலுத்திை் பைொண்டு ைறரை்குத் திரும் பினொள் அெள் .
அந்தை் ைப் பலில் ெந்தெர்ைள் யொர் என்பறத
பநயர்ைள் இதை் குள் புரிந்து பைொண்டிருப் பொர்ைள் .
விழிஞத்திலிருந்து புைப் பட்ட நொரொயணன்
பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் அெர்ைளிடம் ெம் பு
பசய் து அந்தை் ைப் பலிபலபய தனை்கும் இடம்
பிடித்துை் பைொண்ட கூத்தன் என்னும் ெொலிபனும்
தொன். இப் பபொது பசம் பெழத் தீறெ பநருங் கிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . ைப் பறல நிறுத்திவிட்டுை்
ைறரயில் இைங் கியதும் , "பபண்பண! உன்பனொடு
கூட ெந்தொல் எங் ைளுை்கு இந்தத் தீறெ சுை் றிை்
ைொண்பிப் பொய் அல் லெொ" என்று மதிெதனிறயப்
பொர்த்துை் பைட்டொன் நொரொயணன் பசந்தன்.
"ஆைட்டும் " என்று புன்னறைபயொடு பதில்
பசொன்னொள் மதிெதனி. ைப்பறலை் ைெனமொைப்
பொர்த்துை் பைொள் ளுமொறு ஊழியர்ைளிடம்
பசொல் லிவிட்டுச் பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் ,
கூத்தனும் மதிெதனிபயொடு ஊர் சுை் றிப் பொர்ை்ைை்
கிளம் பினொர்ைள் .

எல் லொ இடங் ைறளயும் சுை் றிை் ைொண்பித்து விட்டு

இறுதியொைத் தீவின் ைறடவீதிை்கு அெர்ைறள
அறழத்து ெந்தொள் மதிெதனி. அணிைலன்ைளிலும் ,
அலங் ைொரத்திலும் அதிைம் பிரியமுள் ளெளொகிய
குழல் ெொய் பமொழி நெரத்தின நெமணிைளும் ,
பபொன்னும் , புறனபபொருள் ைளும் விை் கும் ஒரு பபரிய
ைறடை்குள் எல் லொறரயும் அறழத்துை் பைொண்டு
ஆெபலொடு நுறழந்தொள் . பசம் பெழத் தீவிபலபய
பபரிய ைறட அது.

சொத்ரூபம் , கிளிச்சிறை, ஆடைம் , சொம் பூநதம் என்னும்

நொல் ெறைப் பபொன்னும் , ெயிரம் , மரைதம் ,
மொணிை்ைம் , புருடரொைம் , ெயிடூரியம் , நீ லம் ,
பைொபமதைம் , பெழம் , முத்து - என்னும் ஒன்பது ெறை
மணிைளும் நிறைந்திருந்தன அங் பை.

ஆடெர் அணிந்து பைொள் ளும் தொழ் ெடம் , ைண்டிறை,

ைரி, பபொை் பூ, றைை்ைொறை, திருப் பட்டிறை, குதம் றப,
திருை்ைம் பி, ைை் ைொறை, சுருை்கின வீர பட்டம் , திருை்கு
தம் றபத் தைடு, திரள் மணி ெடம் ஆகியறெைள் ஒரு
புைம் இலங் கின. பபண்ைள் அணிந்து பைொள் ளும்
திருை்றைை்ைொறை பமொதிரம் , பட்றடை்ைொறை, தொலி,
திருை்ைம் பி, திருமகுடம் , ெொளி, உழுத்து, சூடைம் ,
திருமொறல, ெொகுெலயம் , திருை்றைப் பபொட்டு,
பபொன்னரிமொறல, பமைறல ஆகியறெ மை் பைொரு
புைம் இலங் கின.

ெயிரத்தின் பன்னிரு குை் ைமும் ஐந்து குணமும் ,

மரைதத்தின் எட்டுை் குை் ைமும் எட்டுை் குணமும் ,
மொணிை்ைத்தின் பதினொறு குை் ைமும் பன்னிரு
குணமும் , நீ லத்தின் எட்டுை் குை் ைமும் பதினொறு
குணமும் , முத்துைளின் இரண்டு குணமும் நொன்கு
குை் ைமும் பதரிந்து பசொல் லெல் ல இரத்தினப்
பரிபசொதை வித்தைர்ைள் அங் கு நிறைந்திருந்தனர்.
குழல் ெொய் பமொழி அந்தை் ைறடயில் பெகுபநரம்
நின்று நிதொனித்து ஒெ் பெொரு பகுதியொைச் சுை் றிப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தது பசந்தனுை்குப்
பிடிை்ைவில் றல. பெறுப் பபொடு முைத்றதை்
ைடுறமயொை றெத்துை் பைொண்டு ஒரு மூறலயில்
ஒதுங் கி நின்று விட்டொன் அென். மதிெதனியும் ,
குழல் ெொய் பமொழியும் , கூத்தனும் , சுை் றிப் பொர்த்து
விட்டு நொரொயணன் பசந்தன் நின்று பைொண்டிருந்த
மூறலை்குத் திரும் பி ெந்தனர்.

"இந்த மொபபரும் பசல் ெை் ைளஞ் சியம் பபொன்ை

ைறடறயப் பை் றி நீ ங் ைள் என்ன நிறனை்கிறீர்ைள் ?"
என்று வியப் பு நிறைந்த குரலில் பசந்தறன பநொை்கிை்
பைட்டொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"பபண்ைளின் நறை ஆறசயொல் உலைம் எப் படிை்

குட்டிச்சுெரொய் ப் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கிைபதன்று
நிறனை்கிபைன். இறெைளொல் , ஏறழைளொைப்
பபொனெர்ைளின் பதொறைறய நிறனை்கிபைன்" என்று
பசந்தன் ைடுைடுப் பபொடு பதில் பசொன்னொன்.
அெனுறடய முரட்டுத் தனமொன பதிறலை் பைட்டுை்
கூத்தன் உட்பட மை் ை மூெரும் முைத்றதச்
சுளித்தொர்ைள் .

"அம் மணி! நீ ங் ைள் ஏன் முைத்றதச் சுளிை்கிறீர்ைள் ?

சில பபர்ைள் தங் ைளுை்குை் கிறடை்ைொத
பபொருள் ைறளை் கிறடை்ைவில் றலபய என்பதை் ைொைை்
கிறடை்கிை ெறர பபொறுத்துை் பைொண்டிருப் பொர்ைள் .
இந்த மனிதர் கூறிய ைடுறமயொன பதிலிலிருந்து
இெர் திருமணமொைொதெர் என்று நிறனை்கிபைன்"
என்று அந்தை் ைறடயின் ெணிைர் பசந்தறனை் பைலி
பசய் தொர். பசந்தன் அெறர பெறுப் பபொடு
பொர்த்தொன்.

"சபைொதரி! நம் ஐயொவுை்கு நறை என்ைொல் ஏன்

இெ் ெளவு பெறுப் பபொ? பதரியவில் றலபய?" என்று
குழல் ெொய் பமொழியிடம் நொரொயணன் பசந்தறனை்
குறிப் பிட்டு நறைத்துை் பைொண்பட பைட்டொன்
கூத்தன்.

அெறன அடிப் பதை் குை் றைறய ஓங் கிை் பைொண்டு

பொய் ந்து விட்டொன் பசந்தன். அெறனச்
சமொதொனப் படுத்துெதை் குள் மதிெதனிை்கும்
குழல் ெொய் பமொழிை்கும் பபொதும் பபொதும்
என்ைொகிவிட்டது. ைறடவீதியில் தங் ைளுறடய
ைறடை்கும் அெர்ைறளை் கூட்டிை் பைொண்டு பபொய் ை்
ைொண்பித்தொள் மதிெதனி.

"ஐயொ! பபண்ைள் தொன் ஆடம் பரத்துை்ைொை றைமீறிச்

பசலவு பசய் ெொர்ைள் என்று நீ ங் ைள் தெைொைை்
ைருதுெதொைத் பதரிகிைது. அது தெறு. உதொரணமொை
நொன் ஒன்று பசொல் கிபைன். பைளுங் ைள் ; சில
தினங் ைளுை்கு முன் பசல் ெச் பசழிப் புள் ள அழகிய
இறளஞர் ஒருெர் ஒரு முதியெபரொடு இலங் றைை்குப்
பபொகிை ெழியில் ைப் பறல நிறுத்தி இந்தத் தீவில்
இைங் கியிருந்தொர். எங் ைள் ைறடயில் ெந்து ஆயிரம்
பபொை் ைழஞ் சுைள் விறல மதிப் புள் ள ஒரு ெலம் புரிச்
சங் றை வீண் பபருறமறயை் ைொட்டுெதை் ைொை
இரண்டொயிரம் பபொை் ைழஞ் சுைறளை் பைொடுத்து
ெொங் கிை் பைொண்டு பபொனொர். எங் ைளுை்கு
ஆச்சரியமொை இருந்தது. இப் பபொதொெது ஒப் புை்
பைொள் ளுங் ைள் ஆடெர்ைளிலும் றைமீறிய பசலவு
பசய் பெர்ைள் இருை்கிைொர்ைள் " என்று அந்த
மூெறரயும் ைப் பலில் பைொண்டு பபொய்
விடுெதை் ைொைத் திரும் பிச் பசன்ை பபொது மதிெதனி
பசந்தனிடம் ஒரு பபச்சுை்ைொைச் பசொன்னொள் . உடபன,
"அந்த இறளஞர் எப் படியிருந்தொர்? அெறர நீ
பொர்த்ததிலிருந்து ஏதொெது அறடயொளம்
கூைமுடியுமொ, பபண்பண?" என்று மூன்று பபருமொை
மதிெதனிறயத் துறளத்பதடுத்து விட்டொர்ைள் .
அெர்ைளிடம் அறத ஏன் கூறிபனொம் என்ைொகிவிட்டது
அெளுை்கு.

"ஐயொ! எனை்கு அெருறடய அறடயொளம் ஒன்றும்

நிறனவில் றல. சும் மொ பொர்த்த நிறனவுதொன்" என்று
கூறி மழுப் பிவிட்டு, அதை் குபமல் அெர்ைபளொடு
தங் கியிருை்ை விரும் பொமல் விறடபபை் றுை் பைொண்டு
வீட்டுை்குப் பபொய் விட்டொள் அெள் .

மறுநொள் ைொறல அெள் ைடை் ைறரை்கு ெந்த பபொது

புைப் படத் தயொரொயிருந்த ைப்பலிலிருந்து முன்
குடுமிை்ைொரர் மீண்டும் அெறளத் தூண்டிை் பைட்டொர்.
அெள் தனை்குத் பதரியொபதன்று கூறிவிட்டொள் .

----------

34. ேளபதி திடுக் கிட்டான்

இறடயொை் று மங் ைலத்து நிலெறையிலிருந்து
ஆயுதங் ைறள யொபரொ ைடத்திை் பைொண்டு
பபொய் விட்டதொைச் பசய் தி பதரிவிப் பதை் கு
அரண்மறனை்கு ெந்த அம் பலென் பெளொறன
நிதொனமொைத் தங் ைச் பசய் து மறுநொள் ைொறல ெறர
நிறுத்தி றெத்து விெரமொைச் பசொல் லும் படி பைட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர். இத்தறைய சந்தர்ப்பங் ைளில்
ஆழமொைச் சிந்திப் பெருை்பை உரிய இயல் பொன
நிதொனம் அெருை்கு ெந்துவிடும் .

"அப் பொ! மை் ைெர்ைள் அறரை்ைொல் நொழிறையில்

உண்டு முடித்துவிடை்கூடிய ஓர் உணவுப் பபொருறள
நீ ங் ைள் சொப் பிட்டொல் அறர நொழிறை உட்ைொர்ந்து
நிதொனமொை பமன்று தின்கிறீர்ைபள?" என்று
அெருை்கு உணவு பரிமொறும் பபொபதல் லொம் அெரது
பசல் ெை் குமொரி குழல் ெொய் பமொழி அெறரை்
பைட்பொள் . அெர் அப் பபொது தம் புதல் விறய நிமிர்ந்து
பொர்த்துை் பைொண்பட ஒரு விதமொைச் சிரித்தெொறு
மறுபமொழி கூறுெொர்:

"குழல் ெொய் பமொழி! உணறெ மட்டுமல் ல; ைொதிலும் ,

ைண்ணிலும் , மனத்திலும் படுகிை விஷயங் ைறளை்
கூட இப் படி பமன்று தின்று உண்டொல் தொன்
சீரணமொகிைது எனை்கு. அறிவும் சிந்தறனயும்
உள் ளெர்ைளுை்கு இந்த நிதொனம் ஒரு பலவீனம் தொன்,
அம் மொ! ஆனொல் எங் ைளுறடய ஒபர பலமும் இந்த
நிதொனத்தில் தொன் அடங் கியிருை்கிைது."

அடுத்தடுத்துத் பதொடர்ந்து இறடயொை் று

மங் ைலத்தில் பைொள் றளயும் , திருட்டும் நடப் பது
பரபரப் பூட்டை் கூடியபதொரு பசய் தியொனொலும் அெர்
பரபரப் பறடகிை மொதிரி பெளியில் ைொட்டிை்
பைொள் ளவில் றல.

"பெளொன்! பதை் ைப்படொபத! நடந்தறதபயல் லொம் ஆர

அமரச் சிந்தித்து நிதொனமொை எனை்குச் பசொல் " என்று
அெறனை் பைட்டொர் அெர்.
"சுெொமி ஆயுதங் ைறளை் ைடத்திை் பைொண்டு பபொை
ெந்தெர்ைள் யொர்? அெர்ைள் எப் பபொது தீவின்
எல் றலை்குள் பிரபெசித்தொர்ைள் என்ை
விெரங் ைபளல் லொம் எங் ைளுை்குத் பதரியொது.
ஆயுதங் ைறளபயல் லொம் படகில் ஏை் றிப்
பைளியொை் றைை் ைடந்து பசன்று பைொண்டிருந்த
பபொது தை் பசயலொைை் ைறரப் பை்ைம் ெந்த யெனை்
ைொெல் வீரர்ைள் பொர்த்து விட்டனர். உடபன அெர்ைள்
ஓடி ெந்து பதொணித்துறைை்கு அருகில் குடிறசயில்
படுத்துை் பைொண்டிருந்த என்றன எழுப் பி, ஆை் றில்
பபொகும் படகு யொருறடயபதன்று விசொரித்தொர்ைள் .
நொன் எனை்குத் பதரியொது என்பைன். உடபன
எல் பலொருமொை ஓடிப் பபொய் ப் பொர்த்பதொம் . நிலெறை,
விருந்து மொளிறை எல் லொம் திைந்து கிடந்தன.
அெசரம் அெசரமொை உள் பள நுறழந்து பொர்த்பதொம் .
என்ன நடந்திருை்ை பெண்டுபமன்று எங் ைளுை்குப்
புரிந்து விட்டது. விறரெொை இரண்டு படகுைளில்
ஏறிை் பைொண்டு பசன்று, அந்தப் படகு நடு ஆை் றைை்
ைடப் பதை் குள் அறத ெறளத்துை் பைொண்படொம் .
படகில் ஆயுதங் ைறள ஏை் றிை் ைனம் உண்டொை்கிை்
பைொண்டிருந்ததொல் அெர்ைளொல் பெைமொைச்
பசலுத்தித் தப் பிை் பைொண்டு பபொை முடியவில் றல.
அந்தத் திருட்டுப் படகில் இரண்பட ஆட்ைள் தொன்
இருப் பது பபொல் பதரிந்தது. நொங் ைள் அருகில்
பநருங் கிப் பிடிப் பதை் குள் ஆயுதங் ைபளொடு படறை
ஆை் றில் ைவிழ் த்து விட்டுத் தொங் ைளும் குதித்து
நீ ந்தித் தப் பி விட்டொர்ைள் அந்த ஆட்ைள் ."

"பெளொன்! அெர்ைள் யொரொயிருை்ை முடியுபமன்று

உனை்குத் பதொன்றுகிைது? ெந்து பபொனெர்ைறள
இன்னொபரன்று ைண்டு பைொள் ெதை் கு ஏை் ை
அறடயொளங் ைள் எெை் றையொெது அெர்ைள் விட்டுச்
பசன்றிருை்கிைொர்ைளொ?" இப்படிை் பைட்டுை்
பைொண்பட பெளொனுறடய முைத்றத உை் றுப்
பொர்த்தொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"சுெொமி! ஆயுதங் ைறளத் திருடிை் பைொண்டு பபொை

ெந்தெர்ைள் மிைவும் சொமர்த்தியமுள் ளெர்ைளொை
இருை்ை பெண்டும் . தங் ைறள இனம் பதரிந்து
பைொள் ெதை் பைை் ை எந்த அறடயொளங் ைறளயும்
அெர்ைள் விட்டுச் பசல் லவில் றல. ெந்தெர்ைளில்
யொபரொ ஒருெர் இடுப் புை் ைச்றசயொை அணிந்த
பெண்பட்டுத் துணி ஒன்று மட்டும் நீ ரிலும் ,
பசை் றிலும் நறனந்து விருந்து மொளிறைப்
பின்புைமுள் ள பைளியொை் றுப் படித்துறையில்
கிறடத்தது. அறத அறடயொளமொை றெத்துை்
பைொண்டு எறதயும் ைண்டுபிடிை்ை முடியுபமன்று
பதொன்ைவில் றல."

மைொமண்டபலசுெரர் பமல் லச் சிரித்தொர். "பெளொன்!

அந்த பெண்பட்டுத் துணிறய இப்பபொது இங் பை
பைொண்டு ெந்திருை்கிைொயொ?" என்று அெர்
பைட்டவுடன் பெளொன் தன் அங் கியில் மறைத்து
றெத்துை் பைொண்டிருந்த அந்த பெண்பட்டுத்
துணிறய எடுத்து அடை்ை ஒடுை்ைமொை அளித்தொன்.
அெர் அறத விரித்துப் பொர்ை்ை முயன்ைொர். ஆை் று
நீ பரொடு பசம் மண் பசறும் படிந்து உலர்ந்து
பபொயிருந்ததொல் அதில் ஒன்றுபம பதளிெொைத்
பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல.

"சிறிது பநரம் நீ இங் பைபய ைொத்துை் பைொண்டிரு"

என்று பெளொனிடம் கூறிவிட்டு அந்தப் பட்டுத்
துணியுடன் உள் பள பசன்ைொர் அெர். பெளொன்
வியப் பும் பயமும் பபொட்டியிடும் மன
உணர்ச்சிபயொடு அங் பைபய ைொத்திருந்தொன்.

அறர நொழிறைை்குப் பின் மைொமண்டபலசுெரர்

மறுபடியும் சிரித்துை் பைொண்பட அென் முன்
பதொன்றினொர்.

"பெளொன்! யொர், எெருறடய தூண்டுதலொல்

ஆயுதங் ைறளத் திருடுெதை் கு ெந்தொர்ைள் என்ை
விெரம் எனை்குத் பதரிந்து விட்டது. இதில்
ைெறலப் படுெதை் பைொ, பயப்படுெதை் பைொ ஒன்றுபம
இல் றல. நீ உடபன இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குத்
திரும் பிப் பபொய் நொன் பசொல் கிைபடி பசய் .
பைளியொை் றில் எந்த இடத்தில் படகு
ைவிழ் ை்ைப்பட்டபதொ, அங் பை ஆட்ைறள மூழ் ைச்
பசய் து ஆயுதங் ைறளை் கிறடத்த ெறரயில்
பெளிபய எடுத்து விட பெண்டும் . ஆை் றின்
பெைத்தினொல் இழுத்துை் பைொண்டு பபொகிை
அளவுை்கு இப் பபொது பெள் ளம் ைடுறமயொை இரொது.
ஆைபெ ைவிழ் ந்து மூழ் கிய ஆயுதங் ைறளப்
பபரும் பொலும் குறைவின்றி எடுத்து விடலொம் .
அெ் ெொறு எடுத்த ஆயுதங் ைறளயும் , இப் பபொது நொன்
உன்னிடம் எழுதிை் பைொடுை்ைப் பபொகும்
ஓறலறயயும் பைொண்டு பபொய் பநபர பைொட்டொை் றுப்
பறடத்தளத்தில் இருை்கும் தளபதி
ெல் லொளபதெனிடம் பசர்த்து விட பெண்டும் ."

"அப் படிபய பசய் துவிடுகிபைன் சுெொமி!"

"பசய் ெது பபரிதில் றல, பெளொன்! நொன்

பசொல் கிைபடி ைெனமொை நடந்து பைொள் ள பெண்டும் .
என் ஓறலறயயும் ஆயுதங் ைறளயும் தளபதியிடம்
பைொடுத்த பின் அங் பை ஒரு பநொடிப் பபொது கூட
அநொெசியமொை நீ தொமதிை்ைை் கூடொது. தளபதி
உன்னிடம் தூண்டித் துறளத்து ஏதொெது பைட்ை
முயன்ைொலும் நீ அெை் றுை்கு மறுபமொழி கூைொமல்
உடபன நழுவி ெந்து விட பெண்டும் ."

பெளொன் பயபை்தி நிறைந்த முைத்தில் மிரண்ட

பொர்றெபயொடு 'ஆைட்டும் ' என்பதை் கு அறிகுறியொை
மைொமண்டபலசுெரருை்கு முன் தறலயறசத்தொன்.

"சரி, அப் படியொனொல் நீ இப் பபொபத புைப் பட

பெண்டியதுதொன்" என்று அெர் விறட பைொடுத்த
பின்பும் அென் தயங் கி நின்ைொன். எறதபயொ
அெரிடம் பைட்ைலொமொ, பெண்டொமொ என்று
தனை்குள் பளபய எண்ணப் பபொரொட்டத்துடன் அென்
தயங் கி நிை் பதொைத் பதொன்றியது.

"பெளொன்! ஏன் தயங் கி நிை் கிைொய் ? மனத்தில்

பட்டறதை் பைள் !"

"சுெொமீ! அந்தப் பட்டுத் துணியிலிருந்து ஏதொெது

அறடயொளம் புரிந்ததொ?" என்று பமன்று விழுங் கும்
ெொர்த்றதைபளொடு பயந்து பைொண்பட பைட்டொன்
அென்.

"அறடயொளபமல் லொம் நன்ைொைத்தொன்

புரிந்திருை்கிைது. ஆனொல் அறத நீ இப் பபொது
பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமன்கிை
அெசியமில் றல" என்று புன்னறைபயொடு பதில்
கூறினொர் மைொமண்டபலசுெரர். பெளொன்
மறுபபச்சுப் பபச ெொயின்றித் தளபதிை்ைொை அெர்
எழுதிை் பைொடுத்த ஓறலறய ெொங் கிை் பைொண்டு
பசன்ைொன். அம் பலென் பெளொறன இறடயொை் று
மங் ைலத்துை்கு அனுப் பிய பின்பு ெண்ணமைள்
புெனபமொகினிறயத் தம் முறடய இருப் பிடத்துை்கு
ெரெறழத்தொர் அெர்.

புெனபமொகினி ெந்து ெணங் கினொள் . "பபண்பண!

உன்னிடம் ஒரு பசய் தி விசொரித்துத் பதரிந்து
பைொள் ெதை் ைொைை் கூப் பிட்படன். ஆபத்துதவிைள்
தறலென் மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் இங் பை
அரண்மறனயில் தொன் இருை்கிைொனொ? உனை்குத்
பதரிந்திருை்குபம?" என்று அெர் அந்தப் பபண்ணிடம்
பைட்டொர். ஆபத்துதவிைள் தறலெனின் பபயறர
அெருறடய ெொயிலிருந்து பைள் விப் பட்ட உடபன
அந்தப் பபண்ணின் முைத்தில் பயத்தின்
உணர்ச்சியறலைள் குமிழியிட்டுப் பரவுெது
பபொன்ைபதொரு சொயல் பரவியது.

"பயப் படொமல் பசொல் அம் மொ!" மீண்டும் அெறளத்

தூண்டினொர் அெர்.

"சுெொமி! பசன்ை சில நொட்ைளொை அந்த முரட்டு

மனிதறர அரண்மறன எல் றலயிபலபய நொன்
ைொணவில் றல. ஆனொல் மறுபடியும் இன்று
ைொறலயில் இங் கு பொர்த்பதன்" என்று மருண்ட
பொர்றெபயொடு முன்னும் பின்னும் திரும் பிப்
பொர்த்துை் பைொண்பட பமல் ல அெருை்குப் பதில்
பசொன்னொள் ெண்ணமைள் .

"இெ் ெளவுதொன் உன்னிடமிருந்து எனை்குத் பதரிய

பெண்டும் . இனிபமல் நீ பபொைலொம் ."

புென பமொகினி மறுபடியும் அெறர ெணங் கிவிட்டு

ெந்த சுெடு பதரியொமல் திரும் பிச் பசன்ைொள் . அெள்
பசன்ை பின் சிறிது பநரம் இரண்டு றைைறளயும்
பின்னொல் ைட்டிை் பைொண்டு அளெொை அடிபபயர்த்து
றெத்து குறுை்கும் பநடுை்குமொை நடந்தொர் அெர்.
மனத்தில் அளெொைத் பதளிெொை பெைமொைச்
சிந்தறனைள் ஓடும் பபொது இப் படி நடந்து பைொண்பட
திட்டமிடுெது அெரது ெழை்ைம் . சிறிது பநரத்தில்
ஏபதொ ஒரு முடிவுை்கு ெந்தெரொை அங் கிருந்த
ைொெலன் ஒருெறனை் றைதட்டி அறழத்தொர். அென்
அருகில் ெந்ததும் , "இபதொ பொர்! நொன் பசொல் ெறதத்
பதளிெொைை் பைட்டுை் பைொள் . இன்னும் ைொல்
நொழிறைை்குள் ஆபத்துதவிைள் தறலென் இந்த
அரண்மறனயின் எந்த மூறலயில் இருந்தொலும் பதடி
அறழத்துை் பைொண்டு ெொ. இறத உடபன பசய் "
என்ைொர்.

ைருங் ைல் லின் பமல் ெரிறசயொை நிறுத்தி நிறுத்தித்

தொளைதி பிறழயொமல் உளிறய அடித்தொை் பபொல்
ஒலித்த அந்த ெொர்த்றதைளின் ைம் பீரத்துை்குத்
தறலெணங் கி நடந்தொன் அென். மீண்டும் அளெொை
அடிபயடுத்து றெத்து குறுை்கும் பநடுை்குமொை
நடந்தொர் அெர். ஆபத்துதவிைள் தறலெறனை்
கூட்டிை் பைொண்டு ெர எெ் ெளவு பநரமொகுபமன்று
அெர் எதிர்பொர்த்தொபரொ அெ் ெளவு பநரம்
ஆைவில் றல. அெரொல் அனுப் பப் பட்ட ைொெலன் மிைச்
சில விநொடிைளுை்குள் பளபய
மைரபநடுங் குறழை்ைொதறன அறழத்துை் பைொண்டு
ெந்து அெர் முன் நிறுத்தி விட்டொன். பெங் றைப் புலி
பபொல் ெொட்ட சொட்டமொன பதொை் ைத்றதயுறடய அந்த
மொவீரன் துணிவு ஓய் ந்து ஒடுங் கித் தறலதொழ் த்தி
நொணத்பதொடு அெர் முன் ெந்து நின்ைொன். தம் முன்
ெருகிை பபண்ைறளபயல் லொம் நொணப் புன்னறை
பூை்ைச் பசய் யும் ஆை் ைல் , அழகும் வீரமும் உள் ள சில
ஆண்ைளுை்கு உண்டு. அறதப் பபொலபெ அறிவும்
அைமும் ஒழுை்ைமும் உள் ள சில பபரியெர்ைள் தமை்கு
முன் நிை் கும் ஆண்ைறளை் கூட ஒடுங் கிப் பபண்
தன்றம எய் தச் பசய் து விடுெொர்ைள் . றைைறளப்
பின்புைம் ைட்டிை் பைொண்டு இறமயொ
விழிப் பொர்றெயுடன் நிமிர்ந்து தன்றனபய பொர்த்துை்
பைொண்டு நிை் கும் அந்த மனிதருை்கு முன்னொல்
ஆபத்துதவிைள் தறலென் பபண் தன்றம எய் தினொை்
பபொல் தொன் நொணி நின்ைொன்.

ைொெலறன அங் கிருந்து பெளிபயறுமொறு றசறை

பசய் தொர் மைொமண்டபலசுெரர். அென்
பெளிபயறினொன்.

"குறழை்ைொதொ! இபதொ, என் றையிலிருை்கும் இந்தப்

பபொருறளை் பைொஞ் சம் பொர்" என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட பின்புைம் இருந்த றைறய உயர்த்தி
அென் முைத்துை்கு பநர் எதிபர பைொண்டு ெந்து
நீ ட்டினொர் அெர். அெருறடய றையிலிருந்து விரிந்த
பெண்பட்டுத் துணிறயப் பொர்த்த பபொது அென்
முைம் ஏன் அப் படிப் பயந்து பெளிறிப் பபொகிைது?
அழுை்கும் பசறுமொை இருந்த அந்தத் துணி நீ ரில்
நன்ைொைை் ைழுெப் பட்டிருந்தது. இப் பபொது
ஆபத்துதவிைளின் அறடயொளச் சின்னங் ைள் அதில்
பதளிெொைத் பதரிந் தன. அெருறடய றையில் அந்தத்
துணி ஆடி அறசந்து நடுங் கினொை் பபொல்
அெனுறடய உடல் விதிர் விதிர்ப்புை் று நடுங் கியது.

"இம் மொதிரிச் சின்னங் ைபளொடு கூடிய பெண்பட்டுத்

துணிறய ஆபத்துதவிைள் தம் இடுப் புை் ைச்றசயில்
அணிெது ெழை்ைமல் லெொ?"

"ஆம் சுெொமி! ெழை்ைம் தொன்."

அெனுறடய பதிறலை் பைட்டு அெர் சிரித்தொர்.

சிரித்துை் பைொண்பட "பைொஞ் ச நொட்ைளொைபெ
ஆபத்துதவிைளுை்பைல் லொம் ஞொபை மைதி
அதிைமொகிவிட்டது பபொலிருை்கிைது. இடுப் பில்
அணிந்து பைொள் ெதை் குப் பதிலொை எங் பைங் பைொ
நிறனத்த இடங் ைளிபலல் லொம் இந்தத் துணிறயப்
பபொட்டு விட்டுப் பபொய் விடுகிைொர்ைள் " என்று
குத்தலொைச் பசொன்னொர். அெருறடய குத்தல்
அெனுை்குப் புரிந்தது. முன்பு ஒரு முறை அந்தத்
துணிறயத் தெை விட்டு விட்டு அெர் றையில்
அைப் பட பநரும் படி இடங் பைொடுத்த தன்
முட்டொள் தனத்றத பநொந்து பைொண்டு நின்ைொன்
அென். அெ் ெளவு விறரெொை அது
ைண்டுபிடிை்ைப்பட்டு அெருறடய இடத்றதத் பதடி
எப் படி ெந்து பசர்ந்தபதன்பதுதொன் அெனுை்கு
விளங் ைவில் றல. திறைப் பபொடு பெட்கி விழித்துை்
பைொண்டு நின்ைொன் அென்.

"பரெொயில் றல! உனை்கு உரிறமயொன பபொருள் என்

றையில் கிறடத்தொல் உடபன உன்றனை் கூப் பிட்டு
அறத உன்னிடம் ஒப் பறடை்ை பெண்டியது என்
ைடறமயல் லெொ? அதனொல் தொன் உன்றன
ெரெறழத்பதன். பெபைொன்றுமில் றல. இந்தொ
இறதை் பைொண்டு பபொ. இனிபமல் இப் படி நடை்ைொமல்
பொர்த்துை் பைொள் !" - ஒன்றுபம நடெொதது பபொல்
சர்ெசொதொரணமொை அெறனை் கூப்பிட்டு அறதை்
பைொடுத்து எச்சரித்து அனுப்புபெர் பபொல் தொன்
பபசினொர் அெர். அந்தச் சூழ் நிறலயில்
அப் படிபயொன்றும் பதரியொதது பபொல் நடந்து
பைொள் ெதுதொன் நல் லபதன்று அெருை்குப் பட்டது.
'அரசியல் ெொழ் வில் ஒன்றும் பதரியொதென் எல் லொம்
பதரிந்தது பபொல் நடித்தொல் ஈரம் புலரொத பச்றச
மண்குடத்தில் றெத்த தண்ணீர ் பபொல் பலவீனங் ைள்
விறரவில் பெளிப்பட்டுத் பதொை் றுவிடுெொன்.
எல் லொம் பதரிந்தென் ஒன்றும் பதரியொதது பபொல்
நடித்தொல் இறுதிெறர பெை் றிறய உறுதிப் படுத்திை்
பைொண்டு விடுெொன். இந்தத் தத்துெத்தில்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு அறசை்ை முடியொத
நம் பிை்றை. எண்ணங் ைறளயும் அனுபெங் ைறளயும்
நொன்கு மடங் கு தை் பபருறமபயொடு ைலந்து
ைொண்பெர்ைளிடபமல் லொம் அளந்து பைொண்டு
திரியும் சொமொனிய மனித ஆசொபொசங் ைளுை்கு
அப் பொை் பட்டெர்.

ஆபத்துதவிைள் தறலென் றையில் அெர் அந்தப்

பட்டுத் துணிறயை் பைொடுத்த பபொது ஒன்றுபம
பதரியொதெர் பபொல் சிரித்துை் பைொண்டு
பைொடுத்தொர். ஆனொல் அெபனொ அதிர்ச்சியறடந்து
கூனிை் குறுகி நடுங் கி அறத ெொங் கிை் பைொண்டு
விறடபபை் றுச் பசன்ைொன். பறைெர்ைளிடமும்
அநொைரிைமொைப் பறைத்துை் பைொள் ளும் பழை்ைம்
அெருை்கு இல் றல. யொர் யொபரல் லொம்
பபொைொறமயொல் தமை்பை குழிபறித்துை்
பைொண்டிருப் பதொை அெர் உணர்கிைொபரொ,
அெர்ைளிடம் கூட நொைரிைமொை நடந்து பைொள் ளும்
பண்றப அறிவு அெருை்குை் ைை் பித்திருந்தது.
பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல் மொைனொர்
ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறலபயொடு ெந்தறத அறிந்த
பபொது கூட நொைரிைமொைபெ நடந்து பைொண்டொர்
அெர். தன் ைழுத்றத அறுை்ை ெொறள ஓங் கி
ெருபெனிடம் கூட "பபொர் இலை்ைணப் படி ெொறள
ஓங் ை பெண்டிய முறை இது" என்று முறைறயச்
பசொல் லிை் பைொடுத்து விட்டு அதன்பின்
எதிர்ப்பதை் குத் தயொரொகும் அறிவின் நொைரிைம் அது!
ெொளின் கூர்றமை்கு இருப்பறதை் ைொட்டிலும் அதிை
ஆை் ைல் அந்த நொைரிைத்துை்கு உண்டு!

மைொமண்டபலசுெரரிடம் விறடபபை் றுை் பைொண்டு

இறடயொை் று மங் ைலம் திரும் பிய படபைொட்டி
அம் பலென் பெளொன் உடபன பைளியொை் றில்
மூழ் கிய ஆயுதங் ைறள பெளிபயை் ை ஏை் பொடு
பசய் தொன். அறெைறள முறையொை பெளிபயை் றி
ஒழுங் குபடுத்த இரண்டு நொட்ைள் ஆயின அெனுை்கு.
மறுநொபள ஆயுதங் ைறளயும் , மைொமண்டபலசுெரர்
தளபதிை்பைன்று பைொடுத்து அனுப் பிய ஓறலறயயும்
பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்தில் பைொண்டு பபொய் ச்
பசர்த்து விட்டொன் அென். அெருறடய
ைட்டறளப்படிபய தளபதியிடம் அதிைம் பபசொமல்
ஆயுதங் ைறள அளித்த றைபயொடு ஓறலறயயும்
அளித்து விட்டுத் திரும் பினொன் அம் பலென் பெளொன்.

'குறழை்ைொதன் ைடத்திை் பைொண்டு ெர முயன்று

முடியொமை் பபொய் ப் பைளியொை் றில் ைவிழ் ை்ைப்பட்ட
ஆயுதங் ைறள மைொமண்டபலசுெரபர சிரத்றதயொை
எடுத்துத் தனை்கு அனுப் பிய பநொை்ைபமன்ன?' - என்று
புரியொமல் பயமும் திறைப் பும் பைொண்டு, அெர்
தனை்குை் பைொடுத்தனுப் பியிருந்த ஓறலறயப்
பிரித்தொன் தளபதி.

"அன்புள் ள தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கு,

இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி எழுதும் திருமுைம் .
இறடயொை் று மங் ைலம் நிலெறையிலிருந்த
ஆயுதங் ைறள இரைசியமொைை் ைடத்திை் பைொண்டு
பபொெதை் ைொைை் குறழை்ைொதன் மூலம் நீ இெ் ெளவு
பபரிய ைொரியங் ைள் பசய் திருை்ை பெண்டொம் .
உனை்கு அெை் றில் விருப் பம் இருப் பதொை எனை்கு ஒரு
ெொர்த்றத பதரிவித்திருந்தொல் நொபன மூட்றட ைட்டி
உனை்கு அனுப் பியிருப் பபன். என்னுறடய பலம்
பைெலம் அந்த ெொள் ைளின் நுனியில்
அடங் கியிருப்பதொை நீ ைணை்கிட்டிருந்தொல் அது
தப் புை் ைணை்கு என்பறத இப் பபொதொெது உணர்ந்து
பைொள் . ெொளும் , பெலும் எதிரிைறளத் பதடிச் பசன்று
தன் நுனியொல் குத்த பெண்டும் . ஆனொல் , தளபதி!
அறிவின் நுனியில் எதிரிைள் தொமொைபெ ெந்து
தங் ைறளை் குத்திை் பைொண்டு மொய் கிைொர்ைள் . இறத
உனை்கு இப் பபொது கூறி றெை்கிபைன். பைொள் றளை்
கூட்டத்தொர் பசய் ெது பபொல் இப் படி ஒரு
ைொரியத்றதத் பதன்பொண்டி நொட்டுத் தளபதி
பசய் திருை்ை பெண்டொம் என்பது என் ைருத்து."

திருமுைத்றதப் படித்தவுடன் தளபதி திடுை்கிட்டொன்.

அதிலிருந்த ெொர்த்றதைபளல் லொம் பதள் ைளொை மொறி
அெறன ஒபர சமயத்தில் பைொட்டுெது பபொலிருந்தது.
---------

35. தபாை் முைசு முழங் கியது

பைொை் றை, ைரெந்தபுரம் பகுதிைளில் ெடதிறச

அரசர்ைளொல் இரைசியமொை ஏெப் பட்ட ஆட்ைள்
என்பனன்ன பசயல் ைறளச் பசய் தொர்ைபளொ, இபத
ெறைறயச் பசர்ந்த பசயல் ைறள
மைொமண்டபலசுெரரொல் பதர்ந்பதடுத்து அனுப்பப்
பபை் ை ஆட்ைள் ெடை்பை பசய் தனர். பைொனொட்டு
ஊர்ப்புைங் ைளிலும் , கீறழப்பழுவூறரச் பசர்ந்த
இடங் ைளிலும் , பசொழ மண்டலத்து எல் றலப்
புைங் ைளிலும் , பலப் பல மொறு பெடங் ைளில் சுை் றி
ெந்தனர் பதன்பொண்டி நொட்டு ஆட்ைள் . தங் ைறளச்
பசர்ந்த வீரன் ஒருென் பைொடும் பொளூர்
அரண்மறனயில் உளெறியும் பபொது பிடிபட்டு உயிர்
இழை்ை பநர்ந்த பசய் திறயை் பைள் விப்பட்ட பின்பும்
அெர்ைள் தளர்ச்சிபயொ, பயபமொ அறடயவில் றல.
அடிை்ைடி மைொமண்டபலசுெரருை்குச்
பசய் தியனுப் பிை் பைொண்டிருந்தனர் அெர்ைள் .

இந்த நிறலயில் பைொடும் பொளூரில் ஒன்று கூடித்

தங் கியிருந்த ெடதிறசயரசர்ைள் நன்ைொை
விழிப் பறடந்து விட்டொர்ைள் . பதன்பொண்டி நொட்டின்
பமல் பறடபயடுப் பது பை் றி உண்றமயிபலபய
அெர்ைளுை்கு இப் பபொது பயமும் , மறலப் பும்
ஏை் பட்டிருந்தன. இலங் றைப் பறட உதவியும் , பசரர்
பறட உதவியும் பதன்பொண்டி நொட்டுை்குத்
கிறடத்தொல் தங் ைள் பறடயின் கூட்டணி என்ன
ஆெபதன்ை அச்சம் அெர்ைளுை்கு பமல் ல பமல் ல
உண்டொகியிருந்தது. பதெரொட்டியின் பைொை் ைறெை்
கூத்றதை் ைண்டுைளித்த மறுநொள் ைொறல பதன்
திறச ஒை் ைறனை் ைழுபெை் றிை் பைொன்ை பின்
அெர்ைள் பலத்த சிந்தறனயில் ஆழ் ந்தனர்.

மூன்ைொம் முறையொைப் பபொர்த் திட்டங் ைறளப்

பை் றிை் ைலந்து பபச ஒன்று கூடிய பபொது முதல்
இரண்டு கூட்டங் ைளிலும் இருந்த சுறுசுறுப் பும் ,
ஆெலும் குன்றிச் பசொர்ந்து பதன்பட்டனர் அெர்ைள் .
அந்த விதமொன பசொர்றெயும் அதனொல் உண்டொகும்
தொழ் வு மனப்பொன்றமறயயும் ெளர விடை்
கூடொபதன்று ைெறலப் பட்டென் பசொழன் ஒருென்
தொன். பதன் திறசப் பறடபயடுப் புை்கு ெசதியொை
இருை்குபமன்று முன்பு உறையூரில் நடந்த முதை்
கூட்டத்தில் தொன் கூறிய ெழிைள் அைபெ பதொை் று
விட்டதனொல் பைொடும் பொளூரொன் கூடத் தளர்ந்து
ஒடுங் கியிருந்தொன். அந்த நிறலயில் பசொழன்
அெர்ைளுை்கு ஊை்ைமூட்டிப் பபசத் பதொடங் கினொன்.

"நண்பர்ைபள! என் பொட்டனொர் விஜயொலய பசொழர்

பதொண்ணூை் ைொறு விழுப் புண்ைறளத் தம்
திருபமனியில் தொங் கிப் புைழ் பபை் ைொர். எந்றதயொர்
ஆதித்த பசொழர் பபொன்னிெள நொட்டில்
பொண்டியர்ைறளயும் , பல் லெர்ைறளயும் ைறளபயன
நீ ை்கித் தனிப் பபருஞ் பசொழமண்டலங் ைண்டு
மகிழ் ந்தொர். என்னுறடய ஆட்சிை் ைொலத்துை்குள்
'மதுறர பைொண்ட பைொப் பரபைசரி' என்ை சிைப் புப்
பபயறர அறடய விரும் பிபனன். ஓரளவு அறடந்தும்
விட்படன். மதுறர நைரத்றத பென்ைது மட்டும்
பபொதொது; பொண்டிய நொடு முழுெதும் பென்ைொல் தொன்
எனை்குப் பபருறம; என்றனச் சூழ் ந்துள் ள
உங் ைளுை்கும் பபருறம. பின்னொல் ஒரு சமயம் நமது
ெலிறமயும் , சூழ் நிறலயும் இடங் பைொடுை்குமொனொல்
ஈழநொடு ெறர பறடபயடுத்துச் பசல் ல பெண்டும்
என்று கூட எனை்கு ஆெல் இருை்கிைது. சில
ைொரியங் ைறள நொம் எதிர்பொர்த்தபடி நடத்தி பெை் றி
பபை முடியவில் றல என்பதை் ைொை இப் படிச் பசொர்ந்து
பபொய் விடை் கூடொது. நொம் ஐந்து பபரும் யொருை்கு எந்த
ெறையில் குறைந்தெர்ைள் ? கீறழப் பழுவூர்ச்
சிை் ைரசரிடமும் , பைொடும் பொளூர் குறுநில
மன்னரிடமும் ெலிறமயும் திைறமயும் ெொய் ந்த
பறடைள் இருை்கின்ைன. இெை் றுடன் எனது பசொழ
மண்டலப் பபரும் பறடயும் பசர்ந்தொல் நொம் பபருகி
விடுகிபைொம் . அரசூருறடயொனும் , பரதூருறடயொனும்
பறடத் தறலறம பூண்டு அருறமயொைப் பபொர்
புரிெதில் இறணயை் ைெர்ைள் . பதன்பொண்டி
நொட்டொருை்கு எெ் ெளவுதொன் பறடயுதவி
கிறடை்ைட்டுபம! நமை்பைன்ன ைெறல? நம் முறடய
பறடை் கூட்டுைவின் முன் அெர்ைள் என்ன பசய் ய
முடியும் ? பமலும் பதன்பொண்டி நொட்டிலிருந்து
நமை்குை் கிறடை்கும் பசய் திைளொல் அங் கும்
நிறலறம அெ் ெளவு பதளிெொை இருப் பதொைத்
பதரியவில் றலபய? இறடயொை் று மங் ைலம்
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையிலிருந்த பொண்டிய
ம் ரபின் அரசுரிறமச் சின்னங் ைள் பைொள் றள
பபொய் விட்டதொை பநை் று பைொை் ைறெை் கூத்றதப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த பபொது பைொடும் பொளூரொர்
ெந்து ஒரு பசய் தி பசொன்னொர். பநை் றைை்குப்
பிடிபட்ட அந்த ஒை் ைனிடமிருந்து எெ் ெளபெொ
இரைசியங் ைறளத் பதரிந்து பைொள் ளலொபமன்று
நிறனத்திருந்பதன். அெபனொ ைழுமரத்தில் உயிறரப்
பலி பைொடுை்கிை ெறர ஒரு ெொர்த்றத கூட நமை்குச்
பசொல் லவில் றல. இரொசசிம் மன் இலங் றையிலும் ,
தொய் ெழி மூலம் பசரர்ைளிடமும் பறட உதவி
பபைலொபமன்று நம் ைொதில் பசய் திைள் விழுகின்ைன.
அது எப் படியொனொலும் நம் முறடய பறடபயடுப் றப
நொம் உறுதி பசய் து பைொண்டு விட பெண்டியதுதொன்.
உங் ைள் ைருத்துைறளயும் மனம் விட்டுச்
பசொல் லிவிடுங் ைள் ."

பசொழன் முைத்றதபய பொர்த்தெொறு பபச்றச உை் றுை்

பைட்டுை் பைொண்டிருந்த நொல் ெரும் பபச்சு நின்ைதும்
தங் ைளுை்குள் ஒருெறர ஒருெர் பொர்த்துை்
பைொண்டனர்.

"பநை் று நடந்த சம் பெத்திலிருந்து நம் முறடய

ஆட்சிை்குட்பட்ட பகுதிைளிலும் பொண்டி நொட்டு
ஒை் ைர்ைள் பபொதுமொன அளவு நடமொடிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் என்பை என்னொல்
அநுமொனிை்ை முடிகிைது" என்ைொன் ைண்டன் அமுதன்.
"அதில் என்ன சந்பதைம் ? நமது ெசதிை்ைொை நொம்
நம் முறடய ஒை் ைர்ைறளத் பதை் பை
அனுப் பியிருை்கிபைொமல் லெொ? அெர்ைளும் அபத
ெசதிை்ைொை ஒை் ைர்ைறள இங் பை அனுப்பத்தொபன
பசய் ெொர்ைள் ?" என்று பசொழன் பதில் கூறினொன்.

"இளெரசன் இரொசசிம் மன் பறட உதவி பைொரி

இலங் றைை்குப் பபொயிருை்கிைொனொ? அல் லது ெஞ் சி
மொநைரத்துை்குப் பபொய் மறலநொட்டுச் பசரர்
பறடறயை் பைொண்டு ெரச் பசன்றிருை்கிைொனொ?
இரண்டுபம இல் லொமல் தொன் தங் கியிருப் பது
பெளிபய பரவிவிடொமல் பதன் பொண்டி நொட்டிபலபய
தங் கியிருை்கிைொனொ?" என்று அரசூருறடயொன்
பைட்டொன்.

"எப் படியும் குமொரபொண்டியன் பதன்பொண்டி நொட்டு

எல் றலை்குள் இருை்ை முடியொது! ஏபனன்ைொல் நொம்
அனுப் பிய ஆட்ைள் இலங் றை பபொகும் ெழியில்
பசம் பெழத் தீவில் அெறனச் சந்தித்துை் பைொல் ல
முயன்றிருை்கிைொர்ைள் . ஒன்று அென் இலங் றைை்குப்
பபொய் ை் பைொண்டிருை்ை பெண்டும் அல் லது
இலங் றையிலிருந்து திரும் பி பசம் பெழத் தீவிபலபய
தங் கி மறைந்து ெசிை்ை பெண்டும் " என்று
பைொடும் பொளூரொன் தன் அநுமொனத்றதச்
பசொன்னொன்.

"நொம் இன்னும் அநுமொனங் ைளிபலபய உழன்று

பைொண்டிருப் பதில் பயனில் றல. சிந்தித்துை்
பைொண்பட இருை்கும் ெறரயில் அநுமொனங் ைள்
பயன்படும் . பசயலில் இைங் கும் பபொது
தீர்மொனங் ைளுை்கு ெந்து விட பெண்டும் . இப் பபொது
நொம் முடிெொன திட்டத்துை்கு ெந்து
எண்ணங் ைளொலும் பசயல் ைளொலும் ஒருமுைமொை
ஒன்றுபடுகிை பநரம் . எப் படியொனொலும்
பறடபயடுத்துச் பசன்று பொண்டி நொட்டின் பதன்
பைொடி ெறர பென்பை தீருெது என்பது நம்
பநொை்ைமொகிவிட்ட பின் தயங் குெதை் கு இடமில் றல.
என் தீர்மொனத்றத இப் பபொபத உங் ைளிடம் பசொல் லி
விடுகிபைன். தஞ் றசயிலும் , பறழயொறையிலும் ,
உறையூரிலுமொைப் பிரிந்திருை்கும் மூன்று பிரிெொன
பசொழ நொட்டுப் பறடைளும் இன்னும் சிறிது
ைொலத்தில் பைொடும் பொளூருை்கு ெந்து பசர்ந்து விட
ஏை் பொடு பசய் யப் பபொகிபைன். முடிந்தொல் இந்தப்
பறடைளில் ஒரு பகுதிறயை் ைடல் ெழியொை
விழிஞத்துை்கு அனுப் பித் பதை் பை இருந்தும் திடீர்த்
தொை்குதறலச் பசய் யலொம் . அறதப் பை் றிப் பின்பு
பயொசிை்ைலொம் . கீறழப் பழுவூர்ச் பசறனைறளயும்
விறரவில் பைொடும் பொளூருை்குை் பைொண்டு ெந்து விட
பெண்டும் . நமது ெடதிறசப் பபரும் பறட முதலில்
ஒன்று கூடுமிடம் பைொடும் பொளூரொை இருப் பதில்
உங் ைளில் யொருை்கும் ஆட்பசபறண இருை்ை
முடியொது. பறடைபளல் லொம் பைொடும் பொளூரில் ெந்து
கூடிய பின் அறெைறள இரண்டு பபரும்
பிரிவுைளொைப் பிரிை்ை பெண்டும் . பறடபயடுப் பின்
பபொது பமொத்தமொை எல் லொப் பறடைறளயும் ஒபர
ெழியொைச் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொய் ப் பொண்டி
நொட்டில் நுறழயை் கூடொது. கிழை்கு ெழியொை ஒரு
பறடயும் , பமை் கு ெழியொை ஒரு பறடயும் -
இயன்ைொல் பதை் பை ைடல் ெழியொை ஒரு பறடயுமொை
ஒபர சமயத்தில் பபொய் ெறளத்துை் பைொள் ள
பெண்டும் " என்று பசொழ மன்னன் திட்டத்றத
விெரித்தொன்.

"அப் படியொனொல் பைம் பு நொட்டில் பதொடங் கித்

திருெொதவூர் ெழியொை ஒரு பகுதிப் பறடறயயும் ,
சிறுமறல, திருமொல் குன்ைம் ெழியொை மை் பைொரு
பகுதிப் பறடறயயும் அனுப் பலொம் . இருபகுதிப்
பறடைளும் மதுறரயில் சந்தித்துை் ைலந்து பபசிை்
பைொண்டு மீண்டும் கிழை்கிலும் , பமை் கிலுமொைப்
பிரிந்து பதன்பொண்டி நொட்டுை்குள் பிரபெசிை்ைலொம் "
என்று ைண்டன் அமுதன் பசொழனின் திட்டத்றதபய
பமலும் விளை்கினொன்.

"பசய் யலொம் ! ஆனொல் பதன் பொண்டிப் பறடைளும் ,

நம் பறடைளும் எந்த இடத்தில் சந்திை்குபமன்று
உறுதி பசொல் ெதை் கில் றல. எந்த இடத்திலும்
திடீபரன்று எதிர்ப்பட்டு நம் றமத் தொை்ைலொம்
அெர்ைள் !" - இப்படிை் கூறியென் பரதூருறடயொன்.
"மதுறரறய நொம் பென்றிருந்தொலும் சரியொன
பொதுைொப் பு ஏை் பொடுைறளச் பசய் து அந்த நைறரை்
ைொை்ைவில் றல. ஆைபெ அெர்ைள் பறட ெலிறமயொல்
மதுறரறயயும் ைடந்து ெந்து நம் றம எதிர்த்தொலும்
அறதச் சமொளிை்ை நொம் தயொரொைத்தொன் இருை்ை
பெண்டும் " என்று பசொழன் மீண்டும்
ெை் புறுத்தினொன்.

எல் பலொரும் தம் பறடைறளை் பைொடும் பொளூருை்குை்

பைொண்டு ெர ஒப் புை் பைொண்டனர். உடபன
அரண்மறன நிமித்தை்ைொரறர ெரெறழத்துப் பறட
பைொண்டு ெருெதை் கு நல் ல நொளும் , பைொளும் ,
பெறளயும் , குறித்துை் பைொண்டனர் அெர்ைள்
ஐெரும் . எல் லொப் பறடைளும் ெந்து தங் குெதை் கு
பெண்டிய ெசதிைறளச் பசய் யுமொறு பசொழன்
பைொடும் பொளூர் மன்னறன பெண்டிை் பைொண்டொன்.

எப் படியும் சில ெொரங் ைள் அல் லது சில

தினங் ைளுை்குள் பறடபயடுப் றப ஆரம் பித்து விட
பெண்டுபமன்று உறுதி பசய் து பைொண்டனர்.
இரண்டு மண்டல ைொலம் என்று ைொலத்றத எல் றல
ைட்டி ெறரயறுத்தொன் ைண்டன் அமுதன். இரண்டு
பிரிெொைப் பிரிந்து பதன் திறச பசல் லும்
பறடைளுை்கு அரசூருறடயொனும் , பரதூருறடயொனும்
தளபதிைளொை இருை்ை பெண்டுபமன்று மை் ை மூெரும்
பெண்டிை் பைொண்டனர். அெர்ைளும் மறுை்ைொமல்
ஒப் புை் பைொண்டொர்ைள் .

"நம் பறடபயடுப் பில் பெை் றி கிறடை்கும் என்பதை் கு

எடுத்த எடுப் பிபலபய நமை்கு நல் ல சகுனந்தொன்
கிறடத்திருை்கிைது. நம் முறடய ைழுமரம் பபொர்
பதொடங் கு முன்பப பதன் பொண்டி நொட்டு
வீரபனொருெறனப் பலி ெொங் கிவிட்டது!" என்று
பசொல் லிச் சிரித்தொன் பைொடும் பொளூர் மன்னன்.
"இந்த ஒரு பலி மட்டும் பபொதொது, இன்னும் எத்தறன
பதன் பொண்டி நொட்டு ஒை் ைர்ைள் சிை்கினொலும்
உங் ைள் ைழுமரத்துை்குப் பலி பைொடுை்ைலொபம!"
என்ைொன் அரசூருறடயொன்.

"பறடபயடுப் புத் பதொடங் குெதை் கு முன் பதை் பை

திரியும் நம் ஆட்ைளில் ஒரு சிலறரத் தவிர
மை் ைெர்ைறள இங் பை ெரெறழத்து விட பெண்டும் "
என்று பசொல் லிை் கூட்டத்றதை் ைறலத்தொன் பசொழ
மன்னன்.

அன்று மொறல பைொடும் பொளூர்ை் பைொட்றடயின் முன்

புைத்து ெொயிலுை்கு பமபல மதிலின் மொடத்தில்
பபொருை்கு வீரர்ைறளச் பசர்த்துை் பைொள் ெதை் கு
அறடயொளமொன முரசம் இடி பபொல் ஒலித்தது. 'பசர
ெொரும் பபொர் வீரர்ைபள!' என்று அந்த முரபசொலி
அறை கூவிய பபொது பைொடும் பொளூர் நைறர
வியப் பில் ஆழ் த்தியது. மை்ைள் கூட்டமொைை்
பைொட்றடறயச் சுட்டிை்ைொட்டி நின்று அந்த முரசு
ஒலிப் பறத பெடிை்றைப் பொர்த்தனர்.
-------------

36. கூற் றே் ேரலவை்கள் குறும் பு

மைொரொணியொரிடமும் , மைொமண்டபலசுெரரிடமும்
அெமொனப் பட்டு, ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறல
ஏை் றுை் பைொள் ளப்படொமல் ஊர் திரும் பிய
பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை் ைழை் ைொல் மொைனொர் தம்
குறும் புைறளத் பதொடங் கினொர்.

ஒரு மனிதன் தன்னிடம் இருை்கும் பண்புைறளயும் ,

பசல் ெத்றதயும் பைடுத்துை் பைொண்டு, தன்றனயும்
தீயெழியில் ஈடுபடுத்திை் பைொள் கிை அளவு
பபொைொறம அெறனை் பைடுத்துவிடும் .

'அழுை்ைொறு என ஒரு பொவி திருச்பசை் றுத்

தீயுழி உய் த்து விடும் .'
என்று குைளொசிரியர் பொடியதை் கு இலை்கியமொை
மொறியிருந்தொர் ைழை் ைொல் மொைனொர். தம் முறடய
சதிை்கு உடந்றதயொன கூை் ைத் தறலெர்ைறள
மறுபடியும் பபொன்மறனை்கு ெரெறழத்தொர் அெர்.
அருவிை்ைறரை் கூை் ைத்து அழகிய நம் பியொர்,
பொபைொட்டுை் கூை் ைத்துப் பரிபமலுெந்த பபருமொள் ,
பதொெொறழை் கூை் ைத்து நன்ைணிநொதர் ஆகிய
மூெரும் இரண்டொம் முறையொைப் பபொன்மறனை்கு
ெந்தொர்ைள் .

ைழை் ைொல் மொைனொருை்குச் பசல் ெொை்றைை்

ைொட்டிலும் பசல் ெம் அதிைமொை இருந்தது. ஒளியும்
அழகும் நிறைந்து ஊருை்பை தனிை் ைெர்ச்சி பூட்டிை்
பைொண்டிருை்கும் அெருறடய மொளிறைை்பை அந்த
ஊரின் பபயறர இட்டுச் பசொல் லலொம் பபொலிருந்தது.
அத்தறைய ஒளி நிறைந்த மொளிறையில் கூடி இருள்
நிறைந்த எண்ணங் ைறளச் சிந்தித்தொர்ைள் கூை் ைத்
தறலெர்ைள் .

"நொன் அப் பபொபத நிறனத்பதன்; பனங் ைொட்டு நரி

சலசலப் புை்கு அஞ் சொது. இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
நம் முறடய எதிர்ப்றப ஒரு பபொருட்டொைபெ
மதிை்ைமொட்டொர் என்று முன்பப எனை்குத் பதரியும் "
என்று பரிபமலுெந்த பபருமொள் பபச்றசத்
பதொடங் கினொர்.

"அது பபரிய மறல ஐயொ! அறதச் சரிய றெை்ை

பெண்டுமொனொல் பூைம் பத்றதப் பபொல் ெலிறமயொன
பபரிய எதிர்ப்புைள் ஒன்று கூடி வீழ் த்த பெண்டும் .
நொம் நொன்கு பபர்ைள் அந்த மறலை்கு முன் எந்த
மூறலபயொ!" என்ைொர் நன்ைணிநொதர்.

"இப் படி பெளிப் பறடயொை ஒப் புரவு பமொழி மொைொ

ஓறலறயை் பைொண்டு பபொய் மைொரொணியொரிடம்
பைொடுத்து அெர் ஏை் றுை் பைொள் ள மறுத்தது நமது
பபரும் பலவீனம் . நொம் யொறர எதிர்ை்கிபைொபமொ
அெருை்பை நம் முறடய எதிர்ப்புத் பதரிந்து விட்டது.
இப் படிபயல் லொம் ெருபமன்று பதரிந்திருந்தொல்
பெளிப் பறடயொை எறதயும் பசய் யொமல்
மறைமுைமொை எதிர்ப்பு பெறலைறளச்
பசய் திருை்ைலொம் நொம் " என்ைொர் அழகிய நம் பியொர்.

எல் லொெை் றையும் பைட்டுை் பைொண்பட வீை் றிருந்த

ைழை் ைொல் மொைனொருை்கு எரிச்சல் ெந்தது.
மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றி அப் பபொது யொரொெது
ெொய் ஓயொமல் தூை் றிப் பபசினொல் அெருை்கு
ஆறுதலொை இருை்கும் பபொலிருந்தது. ஆனொல்
எல் லொரும் அெறரத் தூை் றுெதொை எண்ணிை்
பைொண்டு அெருறடய பபருறமறய உயர்த்திப்
பபசிை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் . அந்தப் பபச்சினொல்
தொன் அெருறடய மனத்தில் பைொதிப் பு மூண்டது.
பைொதிப் பபொடு பபசலொனொர் அெர்: "முதலில்
மைொமண்டபலசுெரருை்கு பெண்டொதெர்ைள்
எல் பலொறரயும் நம் பமொடு பசர்த்துை் பைொள் ள
பெண்டும் . ைட்சி ைட்டிை் பைொண்டு கிளம் பினொல்
தொன் எறதயும் திடமொை எதிர்ை்ை முடியும் . தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்கும் , மைொமண்டபலசுெரருை்கும்
ஏபதொ சில பிணை்குைள் இருப்பதொைத் பதரிகிைது.
பதன்பொண்டி நொட்டின் பறடத் துறைறயச் பசர்ந்த
பெறு சிலருை்கும் இபத பபொல் அெர் பமல் ஒரு
விதமொன பெறுப் பு இருை்கும் பபொலும் .
அெை் றைபயல் லொம் நொம் சரியொன முறையில்
பயன்படுத்திை் பைொள் ள பெண்டும் ."

"மொைனொபர! நீ ங் ைள் பசொல் ெது சரிதொன். ஆனொல்

எனை்கு ஒரு சந்பதைம் . தளபதி ெல் லொளபதென்
மைொமண்டபலசுெரறர பெறுை்கிைொன் என்பதை் ைொை
நம் றம ஆதரிப் பொன் என்று நொம் எதிர்பொர்ப்பது
தெறு. மைொமண்டபலசுெரர் என்ை பதவிறயயும்
ெறளந்து பைொடுை்ைொத அறிறெயும் தொன் அென்
பெறுை்கிைொன். நொபமொ அந்தப் பதவிறயயும் , அந்த
மனிதறரயும் , அந்த அறிறெயும் எல் லொெை் றையுபம
பெறுை்கிபைொம் . ெல் லொளபதென் சூழ் சசி
் ைறளயும்
அதிைொரத்றதயும் எதிர்ப்பெனொை இருந்தொலும்
ைடறமறயயும் பநர்றமறயயும் ஓரளவு
பபொை் றுகிைெனொை இருப் பொன்" என்று பரிபமலுெந்த
பபருமொள் ைழை் ைொல் மொைனொருை்கு மறுபமொழி
கூறினொர்.

"நொன் பசொல் லுெது என்னபென்ைொல் எட்டுத்

திறசயிலிருந்தும் ஒபர குறியில் கூர்றமயொன
அம் புைறளப் பொய் ச்சுெது பபொல்
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் எதிர்ப்புைறளயும் ,
துன்பங் ைறளயும் பொய் ச்ச பெண்டும் . அெை் றைத்
தொங் ை முடியொமல் அெரொைபெ பதவியிலிருந்து
விலகி ஓட பெண்டும் ."

"மொைனொபர! அெர் அப் படித் தொங் ை முடியொமல்

விலகி ஓடிவிடுெொபரன்று நீ ங் ைள் நிறனப் பபத
பிறழயொன நிறனவு. நொபமல் லொம் சில
சந்தர்ப்பங் ைளில் விழித்துை் பைொண்டிருை்கும் பபொபத
தூங் கிவிடுபெொம் . ஆனொல் அெபரொ தூங் கிை்
பைொண்டிருை்கும் பபொதும் விழித்திருப்பொர். அெறர
ஏமொை் றுெது அெ் ெளவு எளிதில் றல" என்று
நன்ைணிநொதர் மறுபடியும் மைொமண்டபலசுெரரின்
புைழ் பொடத் பதொடங் கிய பபொது ைழை் ைொல்
மொைனொரின் முைம் சுருங் கிச் சிறுத்தது. அந்த
முைத்தில் ைடுறமயொன பெறுப் புப் பரவியது.

"முதல் ைொரியமொை எதிரியின் பபருறமறயப் புைழும்

இந்த ஈனத்தனம் நம் மிடமிருந்து ஒழிய பெண்டும் "
என்று உரத்த குரலில் எரிந்து விழுந்தொர்
பபொன்மறனை் கூை் ைத் தறலெர். அந்தை்
குரலிலிருந்த பெறுப் பின் பெைம் மை் ை மூன்று
பபறரயும் நடுங் ைச் பசய் தது. மூன்று பபரும்
தொங் ைள் பபசுெறத நிறுத்திை் பைொண்டு பமௌனமொை
இருை்ைத் தறலப் பட்டனர். ைழை் ைொல் மொைனொரும்
அந்த பமௌனத்றதத்தொன் விரும் பினொர். அம் மூன்று
பபரும் தமை்கு அடங் கியிருந்து தொம் பசொல் பெை் றை
மட்டும் ைட்டறளைறளப் பபொல் பைட்ை
பெண்டுபமன்பை அெர் விரும் பினொர். அெர்ைள் பதில்
பசொல் ெறதபயொ பசொந்த அபிப் பிரொயங் ைறளச்
பசொல் ெறதபயொ அெர் விரும் பவில் றல.

"'ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறலறய ஏை் றுை் பைொள் ள

மொட்படன்' என்று கூறியதுபம நொம்
ஒத்துறழயொறமயும் எதிர்ப்பும் புரிபெொம் என்பறத
மைொரொணியிடம் பசொல் லிவிட்டுத்தொன் ெந்பதன்.
நொன் மைொமண்டபலசுெரறரயும் அருகில் றெத்துை்
பைொண்பட முன்பு எனை்கு அளிை்ைப் பட்டிருந்த
'பதன்னென் தமிழ் பெள் பொண்டிய மூபெந்த பெளொர்'
என்ை பட்டத்றதயும் , ஏனொதி பமொதிரத்றதயும் ,
திருப் பியளித்து விட்படன். அப் பபொது அந்த
இறடயொை் று மங் ைலத்து மனிதர் என்றனை்
பைெலப் படுத்திப் பபசிய பபச்சுை்ைறள நிறனத்தொல்
இப் பபொது கூட என் இரத்தம் பைொதிை்கிைது" என்று
பசொல் லிை் பைொண்பட ெந்தெர், பபச்றச நடுவில்
நிறுத்திை் பைொண்பட அந்த மூன்று பபருறடய
முைங் ைறளயும் பொர்த்துை் பைொண்டொர்.

பின்பு பமலும் பதொடர்ந்து கூைலொனொர்: " இனிபமல்

மைொமண்டபலசுெரருை்கு எதிரொை நொம் பசய் ய
பெண்டிய ைொரியங் ைறளச் பசொல் கிபைன்.
பதன்பொண்டி நொடு முழுெதும் பரெலொை அெர் பமல்
ஒரு விதமொன அதிருப் தி உண்டொகும் படி பசய் ய
பெண்டும் . பொண்டிய மரபின் அரசுரிறமப்
பபொருள் ைள் ைொணொமல் பபொனதை் கு
மைொமண்டபலசுெரருறடய ைெனை் குறைவுதொன்
ைொரணபமன்று எல் பலொரும் நிறனை்கும் படி பசய் ய
பெண்டும் . இளெரசன் இரொசசிம் மன் நொட்டுை்கு
ெந்து மைொரொணியொறரச் சந்திை்ை விடொமல் அெறன
எங் பைொ ைடல் ைடந்து பபொகும் படி
துரத்தியிருப் பெரும் அெர்தொபனன்று பசய் திறயத்
திரித்துப் பரப் பபெண்டும் . அெருறடய
ைெனை்குறைெொல் தொன் பைொை் றையில் குழப் பம்
விறளந்தது, அெருறடய ைெனை் குறைெொல் தொன்
பறைெர் பறடபயடுப் பு நிைழப் பபொகிைது,
அெருறடய ைெனை் குறைெொல் தொன்
மைொரொணியின் பமல் யொபரொ பெபலறிந்து பைொல் ல
முயன்ைொர்ைள் என்று எல் லொச் பசய் திைறளயும் அெர்
பமல் அதிருப் தி உண்டொை்குெதை் கு ஏை் ை விதத்தில்
நொம் பயன்படுத்திை் பைொள் ள பெண்டும் . பபொர்
ஏை் பட்டு அதை் ைொைப் பறட வீரர்ைள் திரட்டுெதை் கு
நம் முறடய கூை் ைங் ைளுை்கு மைொமண்டபலசுெரரின்
பிரதிநிதிைளொை எெபரனும் ெந்தொல் , பறடவீரர்ைறள
அெர்ைபளொடு பசர விடொமல் நொம் தடுை்ை பெண்டும் .
அந்தத் துணிவு எனை்கு இருை்கிைது. உங் ைளுை்கும்
இருை்கிைதொ என்பறதத் பதரிந்து பைொள் ள
விரும் புகிபைன்."

"மொைனொபர! எங் ைளுை்கு அந்தத் துணிவு

இதுெறரயில் ஏை் படவில் றல. இப்பபொது நீ ங் ைள்
ெை் புறுத்திச் பசொல் கிறீர்ைள் . அதனொல் நொங் ைளும்
அந்தத் துணிறெ ஏை் படுத்திை் பைொள் கிபைொம் .
பபொரொடத் துணிந்த பின் தயங் கிை் பைொண்டிருை்ை
முடியொதல் லெொ?" என்று நிதொனமொை மறுபமொழி
கூறினொர் பரிபமலுெந்த பபருமொள் .

"முடிந்தொல் உங் ைளில் யொரொெது ஒருெர் தளபதி

ெல் லொளபதெறனயும் இரைசியமொைச் சந்தித்துப்
பபசிப் பொருங் ைள் . அெனும் மைொமண்டபலசுெரறர
எதிர்ை்கும் ஒரு ைொரியத்திலொெது நம் பமொடு
பசருெொனொ இல் றலயொ என்பது பதரிந்துவிடும் "
என்று ைழை் ைொல் மொைனொர் பசொன்ன பபொது, பெறு
ெழியின்றி ஒப் புை் பைொள் ளுகிைொர் பபொல் அந்த
மூன்று பபருறடய தறலைளும் பமல் ல அறசந்தன.

அன்று பபொன்மறனை் கூை் ைத் தறலெர்

மொளிறையில் மை் ை மூன்று கூை் ைத்
தறலெர்ைளுை்கும் பிரமொதமொன விருந்து உபசொரம்
நறடபபை் ைது. நொல் ெறை உண்டிைளும் , அறுசுறெப்
பண்டங் ைளும் , முை்ைனிைளுமொை அப் பபருவிருந்றத
உண்டபபொது மை் ை மூன்று கூை் ைத்
தறலெர்ைளுை்கும் அந்த ெயதொன மனிதர் பமல்
நன்றி சுரை்ைத்தொன் பசய் தது. அெ் ெளவு
உபசொரங் ைறளச் பசய் கிைெருை்ைொை நன்றிபயொடு
உறழை்ை பெண்டுபமன்ை ஆெலும் எழுெது
இயை் றைதொபன? ைழை் ைொல் மொைனொறரச் சில
நொட்ைளொெது மைொமண்டபலசுெரர் பதவியில்
இருை்ைச் பசய் து பொர்ை்ை ஆறசப் பட்டொர்ைள்
அெர்ைள் .

அந்தை் கூட்டம் நடந்த சில தினங் ைளுை்குப் பின்

சூரிபயொதயத்துை்கு முன் நொய் ைள் குறரப் பது பபொல் ,
ஒெ் பெொரு கூை் ைத்திலும் மை்ைள்
மதிப் புை்குரியெரொயிருந்த மைொமண்டபலசுெரறரப்
பை் றிை் குறும் புத்தனமொன பைடுதல் பிரசொரங் ைள்
இரைசியமொை ஆரம் பமொயின.
---------

37. காலப் தபருதவளியிற் சில கனவுப் பறரவகள்

எதிலும் மனம் பபொருந்தொமல் , எண்ணங் ைள்

ஒட்டொமல் அந்த அரண்மறனை்குள் அபத நிறலயில்
நொட்ைறளை் ைடத்த முடியொது பபொல் பதொன்றியது
மைொரொணி ெொனென்மொபதவிை்கு. நொன்கு புைமும்
நீ ந்தி மீளமுடியொதபடி பபொங் கிப் பபருகும் பெள் ளப்
பிரெொைத்தினிறடபய அைப் பட்டுை் பைொண்ட நீ ந்தத்
பதரியொத மனிதறனப் பபொல் சிறுறம நிறைந்த
சொமொனிய மனிதை் குணங் ைளுை்கு நடுபெ திறைத்து
நின்ைொர் அெர். ைழை் ைொல் மொைனொர் ஒப் புரவு பமொழி
மொைொ ஓறலபயொடு ெந்து பயமுறுத்திவிட்டுப்
பபொனதிலிருந்து மனத்தின் சிறிதளவு
நிம் மதிறயயும் இழந்து தவித்தொர் அெர்.
அரண்மறனை்கு பெளிபய பபொய் ை் பைொவில் , குளம்
என்று விருப் பம் பபொல் சுை் ைவும் முடியவில் றல.
உள் பளயும் நிம் மதியொை இருை்ை முடியவில் றல.

மொறலயில் புெனபமொகினிறயயும் உடன்

அறழத்துை் பைொண்டு அரண்மறன நந்தெனத்தில்
பபொய் ச் சிறிது பநரம் உலொவினொர் மைொரொணி.
பூை்ைறளயும் , பசடி பைொடிைறளயும் பொர்ை்கும்
பபொபதல் லொம் மைொரொணியின் மனத்தில் சை் பை
உை் சொைத் பதன்ைல் வீசியது. ஒெ் பெொரு பூறெப்
பொர்ை்கும் பபொதும் ஓர் அழைொன குழந்றதயின்
புன்முறுெல் பூத்த முைம் நிறனவு ெந்தது அெருை்கு.
அடடொ! அந்தப் பூை்ைறளப் பொர்ை்கும் பபொது இன்னும்
எத்தறன எத்தறனபயொ நிறனவுைள் அெர் மனத்தில்
பபொங் குகின்ைனபெ! எல் றலயை் றுப் பரந்த
பபருலைத்தில் அங் ைங் பை மனித ெொழ் ை்றையில்
பதன்படும் சிறுறமைறளை் ைொணொதது பபொல் ைண்டு
அளவிலும் , உருவிலும் அடங் ைொத இயை் றைப்
பபருந்தொய் இப் படிப் பல் லொயிரம் பல் லொயிரம்
மலர்ைளொை மொறி ஏளனச் சிரிப் புை்ைறள எங் கும்
ெொரி இறைை்கின்ைொபளொ? அறெ பெறும்
பூை்ைளல் ல. பிரகிருதியின் அர்த்தம் நிறைந்த
புன்னறைைள் !

நந்தெனத்துத் தடொைத்தில் இருந்த சில பபரிய

பசெ் ெல் லிப் பூை்ைறளயும் மூடும் நிறலயிலிருந்த
ைமலங் ைறளயும் பொர்த்த பபொது மழறல பமொழி
பபசிை் ைன்னங் குழியச் சிரிை்கும் குழந்றதப்
பருெத்து இரொசசிம் மனின் முைம் நிறனவு ெந்தது
அெருை்கு. தடொைம் நிறைய மலர்ந்து பதரிந்த
அத்தறன மலர்ைளும் குழந்றதப் பருெத்து
இரொசசிம் மனின் முைங் ைளொை மொறிச் சிரிப் பன
பபொல் அெருை்கு ஒரு பிரறம ஏை் பட்டது. பநஞ் சத்து
உணர்வுைறளை் ைனிச் சொைொைப் பிழிந்து
ைளிப் பூட்டும் அந்த இனிய பிரறமயில் தம் றம
முை் றிலும் மூழ் ைச் பசய் து பைொண்டு பூை்ைறளபய
பொர்த்தெொறு சிறிது பநரம் நின்ைொர் மைொரொணி.
புெனபமொகினியும் அருகில் நின்ைொள் . அப் பபொது ஒரு
பணிப் பபண் ஓடி ெந்து, "பதவி! பைொட்டொை் றிலிருந்து
அந்தச் சமணப் பண்டிதர்ைள் தங் ைறளத் பதடிை்
பைொண்டு ெந்திருை்கிைொர்ைள் " என்று பதரிவித்தொள் .

"அெர்ைறளயும் இங் பைபய நந்தெனத்துை்கு

அறழத்துை் பைொண்டு ெொ, அம் மொ!" என்ைொர்
மைொரொணி. பணிப் பபண் பபொய் அறழத்துை்
பைொண்டு ெந்தொள் .

"அடிைபள, ெொருங் ைள் ! பயிர் ெொடுகிை பபொபதல் லொம்

தொனொைபெ ெந்து பபய் கிை மறழ மொதிரி பெளிபய
பசொல் ல முடியொத ஊறமை் ைெறலைளொல் நொன்
துன்பப் பட்டுை் பைொண்டிருை்கிை
சமயங் ைளிபலல் லொம் நீ ங் ைள் ைொட்சியளித்து எனை்கு
நம் பிை்றையளிை்கிறீர்ைள் " என்று அெர்ைறள
ெரபெை் ைொர் மைொரொணி.

"துன்பத்றதப் பபொை்குெதை் கு நொன் யொர் தொபய?

உலகில் பிைந்து ெொழ் ெபத பபருந் துன்பம் . நடை்ைத்
பதரிகிை ெறர எழுெதும் விழுெதுமொைத் தள் ளொடும்
குழந்றதறயப் பபொலப் பிைவிறய பென்று
வீட்றடயறடய பழகுகிை ெறரயில் , பிைப் பும்
ெொழ் வும் துன்பங் ைபள தரும் .

'பிைந்பதொர் உறுெது பபருகி துன்பம்

பிைெொர் உறுெது பபரும் பபரின்பம்
பை் றின் ெருெது முன்னது, பின்னது
அை் பைொர் உறுெது...'

என்று புலெர் சீத்தறலச் சொத்தனொர் மணிபமைறலை்

ைொப் பியத்தில் எெ் ெளவு அழைொை இந்தத்
தத்துெத்றதச் பசொல் லியிருை்கிைொர்!" என்று
பசொல் லிை் பைொண்பட, உடன் ெந்த மை் பைொரு
துைவிபயொடு புல் தறரயில் உட்ைொர்ந்தொர்
பைொட்டொை் று பண்டிதர். மைொரொணியும் , புென
பமொகினியும் அபத புல் தறரயில் சிறிது தூரம் தள் ளி
அடை்ை ஒடுை்ைமொை அமர்ந்து பைொண்டனர்.

"அந்தப் புரத்துை் ைட்டடங் ைளுை்குள் பளபய அறடந்து

கிடை்ைப் பபொறுை்ைொமல் நந்தெனத்துை்கு ெந்பதன்.
அடிைபள! நல் லபெறளயொை நீ ங் ைளும் ெந்தீர்ைள் .
இன்று உங் ைறளை் ைொணும் பபறு கிட்டுபமன்று நொன்
ைனவிலும் எதிர்பொர்ை்ைவில் றல."

"எங் பை அறடந்து கிடந்தொல் என்ன அம் மொ? இது

சிறிய நந்தெனம் . உலைம் பபரிய நந்தெனம் . இங் பை
பசடிைளின் கிறளைளில் நொட்ைறள எல் றலயொைை்
பைொண்டு பூை்ைள் பூத்து உதிர்கின்ைன. அங் பைபயொ
ைொலத்தின் கிறளைளில் விதிறய எல் றலயொைை்
பைொண்டு உயிர்ப் பூை்ைள் பூத்து உதிர்கின்ைன.
இன்று உதிர்ந்துள் ள பூை்ைபள நொறள உதிரப் பபொகும்
பூை்ைளுை்கு உரமொகும் . இந்த உயிர்ப் பூை்ைளின்
நந்தெனத்தில் எறதயும் நடுெரொை நின்று பொர்த்துை்
பைொண்பட நடந்து பபொய் விட பெண்டும் .
இல் லொவிட்டொல் துன்பம் தொன்!" என்று சிரித்துை்
பைொண்பட பசொன்னொர் பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர்.

"என்றனப் பபொன்ைெர்ைளொல் ஆறசைறளயும்

பொசங் ைறளயும் சுமந்து பைொண்டு அப் படி நடுெொை
நடந்து பபொய் விட முடிெதில் றலபய அடிைபள!"

"முடிகிை ைொலம் ஒன்று ெரும் , தொபய! அப் பபொது

நொபன உங் ைறளச் சந்தித்து நிறனவூட்டுபென்.
இன்று நொன் இங் பை ெந்தது உங் ைறளச் சந்தித்து
உறரயொடிை் பைொண்டிருப் பதை் ைொை அல் ல. நொனும்
இபதொ உடன் ெந்திருை்கும் இந்தத் துைவியும்
மறுபடியும் ெடதிறசயில் யொத்திறர பபொகிபைொம் .
அதை் கு முன் உங் ைளிடம் ஒரு ெொர்த்றத பசொல் லிை்
பைொண்டு பபொைலொபமன்று ெந்பதன்."

"அடிைள் திரும் ப எெ் ெளவு ைொலமொகுபமொ?"

"யொர் ைண்டொர்ைள் ? நொன் திரும் புெதை் குள்

எங் பைங் பை எத்தறன மொறுதல் ைபளொ? தொபய!
எப் பபொதும் நொறளை்கு நடப்பறத எண்ணித்
திட்டமிடுகிை ெழை்ைபம எனை்கு இல் றல. நீ ரின்
பெைத்தில் விழுந்த துரும் பு பபொல் ைொல ஓட்டத்தில்
என்றனத் தள் ளிை் பைொண்ட பின் என்றன இழுத்துச்
பசல் ல பெண்டியது அதன் பபொறுப் பு. நொறளய
தினத்றதப் பை் றிப் பபரிதொை எண்ணொதீர்ைள் . அது
உங் ைள் நிறனப் றபப் பபொல் இல் லொமலும்
பபொைலொம் !" எறதபயொ சுருை்ைமொை மறைத்துச்
பசொல் லிச் சிரிப் பெர் பபொல் சிரித்தொர் அெர்.

"அடிைபள! இன்றைய தினத்றதப் பை் றி எனை்கு

நன்ைொைத் பதரிந்து விட்டது. அதனொல் அறதப் பை் றி
எண்ணுெதை் கு ஒன்றும் மீதமில் றல. நொறளய தினம்
தொன் எனை்கு பதரியொதது. என் ைை் பறனைளுை்கு
இடமளிப் பது. என் நிறனவுைறளத் தொங் கிை்
பைொண்டு இன்பம் தருெது. நொன் எப் படி அறத
நிறனயொமல் இருை்ை முடியும் ?"

இந்தை் பைள் விை்கு அெர் பதில் பசொல் லொமல்

சிரித்தொர். சிறிது பநரம் பமௌனமொை இருந்தொர்.
பின்பு விறடபபை் றுை் பைொண்டு உடன் ெந்தெபரொடு
திரும் பிப் பபொய் விட்டொர். அந்தச் சில விநொடிைளில்
இன்னபதன்று புரியொத ஏபதொ ஒரு பபருண்றமறயத்
தனை்குத் பதரியொமல் , தனை்கு விளங் ைொமல் ,
தொனறிந்து பைொள் ள முடியொமல் தன் மனத்தில் அெர்
பதித்து விட்டுப் பபொய் விட்டது பபொல் மைொரொணிை்கு
ஓர் உணர்வு ஏை் பட்டு ெளர்ந்தது.

இருட்டி பநடுபநரமொகி நந்தெனத்திலிருந்து திரும் பி

இரவு உணவு முடித்துப் படுத்துை் பைொண்ட பின்னும்
அந்தச் சிந்தறன மைொரொணிறய விட்டு நீ ங் ை
மறுத்தது. முன்னும் பின்னும் பதொடர்பை் ை, பல
சிந்தறனைள் , பல முைங் ைள் , பலருறடய
பழை்ைங் ைள் எல் லொம் அெருை்கு நிறனவு ெந்தன.
ைழை் ைொல் மொைனொரின் பதவி ஆறச,
மைொமண்டபலசுெரரின் ைம் பீரம் , சுசீந்திரத்தில்
சந்தித்த திருெட்டொை் றுச் பசொழியப் பபண்ணின்
தொய் றம ைனிந்த முைம் , ைொந்தளூர்
மணியம் பலத்தில் அந்த முதுபபரும் புலெர்
மொணெர்ைளுை்குை் கூறிய அறிவுறர - எல் லொம் அெர்
நிறனவில் பதொன்றி மறைந்தன. நிறனவுைளின்
பெள் ளத்தில் அெர் மனம் நீ ந்தத் பதொடங் கியது.

நந்தெனத்துை் குளத்தில் பொர்த்த பசெ் ெல் லிப் பூ

சிறிது சிறிதொை விரிந்து, ெடிவு பபருகி ஓர் அழகிய
ஆண் குழந்றதயின் முைமொை மொறிச் சிரிை்கிைது.
சிரித்துை் பைொண்பட பைொஞ் சம் பைொஞ் சமொை மொறி
மொறி ெளர்ந்து அது ஒரு இறளஞனின் முைமொை
விரிெறடகிைது. அந்த முைத்துை்குை் கீபழ றைைளும் ,
ைொல் ைளும் , உடம் பும் உண்டொகி, ஒரு ெொலிபன்
எழுந்து நிை் கிைொன். அந்த ெொலிபன் பெறு
யொருமில் றல, குமொர பொண்டியன் இரொசசிம் மன்
தொன்.

'அம் மொ! உங் ைள் எண்ணங் ைறள நொன்

நிறைபெை் றுபெனொ, மொட்படனொ என்று
ைெறலப் படொதீர்ைள் . என்னுறடய ெலிறம ெொய் ந்த
றைைள் அெை் றை நிறைபெை் றுெதை் ைொைபெ
இருை்கின்ைன' என்று இரொசசிம் மன் அருகில் ெந்து
றைகூப் பி ெணங் கிை் பைொண்பட பசொல் கிைொன்.

'குழந்தொய் ! நொன் அெநம் பிை்றையறடந்து விடை்

கூடொபதன்பதை் ைொை நீ இப் படிை் கூறுகிைொய் .
நொறளை்கு நடை்ைப் பபொெறதப் பை் றிச் பசொல் ல
உன்னொல் எப்படி அப் பொ முடியும் ? அது நிறனப் றபப்
பபொல் இல் லொமலும் பபொைலொம் . உனை்குப் பல
பபொறுப் புைள் இருை்கின்ைன. நீ பயொ ஒரு பபொறுப் பும்
நிறனவில் லொமல் மனம் பபொன பபொை்கில் திரிந்து
பைொண்டிருை்கிைொய் . முதலில் நீ தொய் ை்கு மைனொை
இருப் பதை் குத் பதரிந்து பைொள் ள பெண்டும் . பின்பு
நொட்டுை்கு அரசனொை இருப்பதை் குத் பதரிந்து
பைொள் ள பெண்டும் . அதன் பின் ஒரு பபண்ணுை்கு
நொயைனொை இருப் பதை் குத் பதரிந்து பைொள் ள
பெண்டும் . அதை் பைல் லொம் அப் பொல்
குழந்றதைளுை்குத் தந்றதயொைத் பதரிந்து பைொள் ள
பெண்டும் . பிைந்தும் ஆண்டும் பபை் றும்
பபறுவித்தும் முடிெதுதொன் ெொழ் ை்றை. தொறயை்
கூடச் சந்திை்ைொமல் சுை் றிை் பைொண்டிருை்கும் நீ
பபொறுப் புை்ைறள உணர்ந்து பைொள் ெது எப் பபொது?
பபொறுப் புைறள உணர்ெதை் பை பதம் பில் லொத நீ
அெை் றைச் சுமப் பது என்றைை்பைொ?
மைொமண்டபலசுெரர் நல் பலண்ணத்துடன் உன்றன
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கு அறழத்து ெந்து
இரைசியமொைத் தங் ை றெத்தொல் , நீ அெர்
ைண்ைளிபலபய மண்றணத் தூவி விட்டு அரசுரிறமப்
பபொருள் ைறளை் ைடத்திை் பைொண்டு பபொய் விட்டொய் .
இலங் றை இலங் றை என்று நிறனத்த பபொபதல் லொம்
அங் பை ஓடி விடுகிைொய் . அப் படி உனை்கு என்னதொன்
றெத்திருை்கிைபதொ அங் பை? ைொசிப மன்னன் உனை்கு
பெண்டியெனொை இருை்ைலொம் . அதை் ைொை எப் பபொதும்
அென் நிழலிபல பபொய் ஒதுங் ைலொமொ? முயை் சியும்
ஊை்ைமும் உள் ள ஆண் மைனுை்குப் பிைருறடய
நிழலில் பபொய் ஒதுங் குெது என்பது இழுவு அல் லெொ?
பெளியில் யொருை்கும் பதரியொமல் உன்றனயும்
அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளயும் பதடி அறழத்து
ெருெதை் கு அந்தரங் ைமொை ஏை் பொடு பசய் திருப்பதொை
மைொமண்டபலசுெரர் கூறினொர். அதனொல் தொன்
ஆறசைறளயும் , பொசங் ைறளயும் மனத்திலிருந்து
ைறளந்பதறிந்து அழித்து விடொமல் றெத்துை்
பைொண்டு இன்னும் ைொத்திருை்கிபைன். 'உலைம்
உயிர்ப் பூை்ைளின் நந்தெனம் ! அங் பை
எல் லொெை் றையும் பொர்த்தும் பொர்ை்ைொதது பபொல்
நடுெொை நடந்து பபொய் விட பெண்டும் ' என்று
பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர் எனை்குச் பசொல் லுகிைொர்.
குழந்தொய் , உன் பமலும் , உன் எதிர்ைொலத்தின்
பமலும் , நொன் ைண்டு பைொண்டிருை்கும்
ைனவுைளொலும் நம் பிை்றையொலும் அெருறடய
தத்துெத்றதை் கூட என்னொல் ஒப் புை் பைொள் ள
முடியவில் றல. அதை் ைொை மைொபமறதயொன அந்தப்
பண்டிதறரை் கூட எதிர்த்து ெொதம் புரிந்பதன் நொன். நீ
இங் கு இல் லொததொல் அரசொங் ைை் ைெறலைளும்
என்னிடபம ெந்து பசர்கின்ைன. உன்றனை் ைொண
முடியொமல் படும் ைெறலைபளொடு பசர்த்து அந்தை்
ைெறலைறளயும் நொபன பட பெண்டியிருை்கிைது.
நம் முறடய மைொமண்டபலசுெரர் பதன்பொண்டி
நொட்டின் அறிவு ெளத்துை்கும் சிந்தறனச்
பசழுறமை்கும் எடுத்துை் ைொட்டொைத் திைழ் பெர்.
பபொைொறமயின் ைொரணமொை அெறர அந்தப் பபரும்
பதவியிலிருந்து கீபழ இைை்கி விடுெதை் குச் சிலர்
முயை் சி பசய் கிைொர்ைள் . பபொன்மறனை் கூை் ைத்துை்
கிழெர் ஒப் புரவு பமொழி மொைொ ஓறலபயொடு
என்னிடம் ெந்து, மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றி
என்பனன்னபெொ புைங் கூறினொர். நொன் ஏை் றுை்
பைொள் ளவில் றல. மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றி
அெ் ெளவு பைெலமொைப் புைங் கூறிய அந்தை் கிழட்டு
மனிதர் அெறரபய பநரில் பொர்த்ததும் எப் படி
நடுங் கிப் பபொனொர் பதரியுமொ? இரொசசிம் மொ!
இறடயொை் று மங் ைலத்துப் பபரியெருை்கு மட்டும்
அந்த இறணயை் ை ஆை் ைல் இருை்கிைது. அெறர
எதிர்ப்பெர்ைளும் , பெறுப் பெர்ைளும் கூட
அெருறடய ைண்ைளின் சொல் பு நிறைந்த பொர்றெை்கு
முன்னொல் அடங் கி ஒடுங் கி நின்று விடுகிைொர்ைள் .
பறைெறரயும் பிணிை்கும் பபரொை் ைல் அந்தப்
பொர்றெை்கு இருை்கிைது. பதன்பொண்டி நொட்டு
அரசியல் பதொடர்புறடய எல் பலொருை்குபம
ைொரணமை் ை ஒரு ெறை அசூறய
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் இருை்கிைது. குழந்தொய் !
அெறரப் பபொல் ஒரு திைறமயொன மனிதர்
இல் லொவிட்டொல் உடனடியொை பநர இருந்த ெடதிறசப்
பறைெர் பறடபயடுப் றபை் ைொலந்தொழ் த்தியிருை்ை
முடியொது. அெர் மைொமண்டபலசுெரரொயிருை்கிை
ைொலத்திபலபய நீ ெந்து முடிசூட்டிை் பைொண்டு
பபொறுப் பபை் ைொல் உனை்கு எத்தறனபயொ ெறையில்
பயன்படும் . உலைம் நிறலயொதது, நம் முறடய
எண்ணங் ைளின் படிபய எதுவும் நடப் பதில் றல
என்பறதபயல் லொம் நொன் உணர்கிபைன், குழந்தொய் !
ஆனொல் உன்றனப் பை் றி நிறனவு ெரும் பபொது
மட்டும் என்னொல் அெை் றை நம் ப முடிெதில் றல.
'உலைம் நிறலயொனது. என் அருறமப் புதல் ெறனப்
பபொறுத்த ெறரயில் நொன் எண்ணியிருை்கிை படிபய
எல் லொம் நறடபபறும் ' என்பை நிறனத்து ெருகிபைன்
நொன். நீ என்றன ஏமொை் றி விடொபத. என்
நிறனவுைறளயும் ைனவுைறளயும் ஏமொை் றி விடொபத.'
யொபரொ கூப் பிடுெது பபொலிருந்தது.

"பதவி! இபதன்ன? என்பனன்னபெொ

பிதை் றுகிறீர்ைபள! நீ ங் ைளொைபெ பபசிை்
பைொள் கிறீர்ைபள! உங் ைளுை்கு ஏதொெது உடல் நலை்
குறைவு ஏை் பட்டிருை்கிைதொ? ஒரு பெறள மொறலயில்
குளிர்ந்த ைொை் றுப் படும் படி நந்தெனத்தில்
உலொவியது ஒத்துை் பைொள் ளவில் றலயொ?" என்று
பைட்டுை் பைொண்பட புென பமொகினி ைட்டில் அருபை
நின்ைொள் . மைொரொணிை்கு நொணமொை இருந்தது.
இரொசசிம் மனிடம் பபச
நிறனத்தறெைறளபயல் லொம் தூை்ைத்தில் ெொய்
பசொர்ந்து உளறி விட்டிருை்கிபைொம் என்று அெருை்கு
அப் பபொதுதொன் புரிந்தது.

புென பமொகினி மைொரொணிை்கு துறணயொைை்

ைட்டிலுை்குை் கீபழ தறரயில் பை்ைத்தில் படுத்துை்
பைொண்டொள் . மைொரொணிை்கு மறுபடியும்
பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர் கூை் று நிறனவுை்கு ெந்தது.

'நொறளை்கு நடப்பறதப் பை் றி இன்றைை்பை

திட்டமிடொதீர்ைள் . நொறளய தினம் என்பது இனிபமல்
ெருெது. நீ ங் ைள் நிறனை்கிை மொதிரி இல் லொமலும்
பபொைலொம் அது!'

மைொரொணியின் அறிவுமயமொன உள் ளம் இந்தத்

தத்துெத்றத ஒப் புை் பைொண்டது. ஆனொல் உணர்வு
மயமொன உள் ளபமொ ஒப் புை் பைொள் ள மறுத்தது.
'நொறள என்ை ஒன்று இல் லொவிட்டொல் அப் புைம் இந்த
உலைத்தில் என்ன இருை்கிைது? அறிய முடியொத
உண்றமைளும் , பதரிய முடியொத எதிர்ைொலமும்
இருப் பதனொல் அல் லெொ ெொழ் ை்றை சொரமொை
இருை்கிைது? தொம் சுமை்கின்ை பபொருள் ைளின்
உயர்வும் பபருறமயும் பதரியொமல் குங் குமமும் ,
ைை் பூரமும் சுமை்கும் ைழுறதைறளப் பபொல்
ெொழ் ெதனொல் தொன் சொதொரண மனிதர்ைளொல்
ெொழ் ை்றையின் நொறளய தினங் ைறளை் ைை் பறன
பசய் ய முடிகிைது.'

இப் படி என்பனன்னபெொ எண்ணிை் பைொண்டு

படுை்றையில் புரண்டொர், மைொரொணி.
சிந்தறனைறளத் தனை்குச் சொதைமொைத் தன்
எண்ணங் ைளுை்கு ஏை் ைொை் பபொல் ெறளத்துச்
சிந்திை்ைத் பதொடங் கும் பபொது மனத்துை்கு
ஒருவிதமொன பபொலி உை் சொைம் மகிழ் சசி் மயை்ைமொை
ஏை் படும் . மைொரொணியின் மனத்தில் அப் படி ஓர்
உை் சொைம் அப் பபொது ஏை் பட்டிருந்தது. மறுநொள்
பபொழுது விடிந்ததுபம இரொசசிம் மன் ஓடி ெந்து விடப்
பபொகிை மொதிரியும் , உடபன அெனுை்கு முடிசூட்டிை்
ைண்டு மகிழப் பபொெதொைவும் , தன் மனம் ைை் பறன
பசய் கிை எல் லொ நிைழ் சசி ் ைளுபம உடபன நடந்து
விடப் பபொெது பபொலவும் ஒரு மனநிறல ஏை் பட்டது.
ைண்ைறள விழித்துை் பைொண்பட ைட்டிலில்
படுத்திருந்தெருை்கு எதிபர சிறிதொை மங் ைலொை
எரிந்து பைொண்டிருந்த தூண்டொ விளை்கின் சுடர்
பதரிந்தது. இருட்டில் மலர்ந்த தங் ை மலர் ஒன்றின்
ஒை் றைத் தனி இதழ் ைொை் றில் அறசெது பபொல்
ைண்ணுை்கு அழைொைத் பதரியும் அந்தச் சுடறரபய
பொர்ப்பது இன்பமொை இருந்தது மைொரொணிை்கு. சுடரொ
அது? பநருப் புத் தொயின் பபண் குழந்றத. பநருப் பில்
ஏபதொ பதய் விை ஆை் ைல் இருை்கிைது. அதனொல் தொன்
அறத ெணங் குெதை் கு ஏை் ை பபொருளொை
முன்பனொர்ைள் பதர்ந்திருை்ை பெண்டுபமன்று
அெருை்குத் பதொன்றியது. பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
பபொபத அந்தச் சுடர் பபரிதொை எரிெது பபொல்
அெருை்கு ஒரு பதொை் ைம் உண்டொயிை் று.

பயத்தொல் அெர் முைம் பெளிறுகிைது. ைண்ைறள

மூடிை் பைொள் கிைொர். ஆருயிர்ை் ைணெர் பரொந்தை
பொண்டியரின் சிறதயில் அடுை்கிய சந்தனை்
ைட்றடைள் எரிந்த ைொட்சிறய அெர் ைண்ைளில்
அெருறடய விருப் பமின்றிபய நிறனவுை்குள்
பைொண்டு ெந்து தள் ளுகிைது ஏபதொ ஒரு சை்தி. எட்டுத்
திறசயும் புைழ் மணை்ைச் பசங் பைொல் நடத்திய அந்த
மொபபரும் உடறல பநருப் புச் சூழ் ந்த பபொது,
ெொனென்மொபதவி பநருப் றபத் திட்டியிருை்கிைொர்;
பதய் ெங் ைள் தன்றன ெஞ் சித்து ஏமொை் றியதொைத்
தூை் றியிருை்கிைொர். அபத பநருப் பின் சுடறரயொ
இப் பபொது பதய் ெமொை எண்ணிபனன் என்று
நிறனை்கும் பபொபத உடல் புல் லரித்தது அெருை்கு.
ைண்ைளில் தன்னுணர்வு இல் லொமபல ஈரம் ைசிந்து
விட்டது. எத்தறன ஈமச் சிறதைளில் எத்தறன மனித
உடல் ைளின் இரத்தத்றதை் குடித்த பைொழுப் பபொ?
அதனொலல் லபெொ இந்தச் சுடர் இப் படிச் சிெப் பொை
இரத்தத்தில் நறனந்த பெண்தொமறர இதழ் பபொல்
எரிகிைது. அந்தத் தூண்டொ விளை்கின் சுடரில் அழகு
பதரியவில் றல அெருை்கு; பதய் ெமும்
பதரியவில் றல. அப் படிபய எழுந்து பொய் ந்து அந்தச்
சுடர்ப் பிழம் றபை் றைவிரல் ைளொல் அமுை்கி நசுை்கி
அழித்து விட பெண்டும் பபொல் பெறி உண்டொயிை் று.
அந்த பநருப் பின் செறலை் குழந்றதறயை் ைழுத்றத
பநரித்து விட பெண்டும் பபொல் இருந்தது.

இப் படி ஏபதபதொ சம் பந்தொ சம் பந்தமின்றி

நிறனத்துை் பைொண்பட தூங் கிப் பபொனொர்
மைொரொணி. தூை்ைத்தில் எத்தறனபயொ பெண்டிய,
பெண்டொத ைனவுைள் ைவிழ் ந்தன. அைல -
நீ ளங் ைளுை்குள் அடங் ைொமல் விளிம் பும்
பெலியுமை் றுப் பரந்து கிடை்கும் ைொலம் என்னும் பபரு
பெளியில் தம் ைனவுப் பைறெைறளப் பைை்ைச்
பசய் தொர் மைொரொணி. அலுப் பின்றிச் சலிப் பின்றிை்
ைொலப் பபருபெளியின் பதொடமுடியொத உயரத்தில்
தூை்ைம் ைறலகிை ெறர அந்தப் பைறெைள் பைந்து
பைொண்பட இருந்தன.

இரொசசிம் மன் எட்டுத் திறசயும் பெை் றி ெொறை

சூடித் திரிபுெனச் சை்ைரெர்த்தியொகிைொன். திருமணம்
புரிந்து பைொள் கிைொன். அழைொன ஆண் குழந்றத
பிைை்கிைது. ெொனென்மொபதவி தம் பபரறனை்
பைொஞ் சுகிைொர். 'இரொசசிம் மொ! நீ குழந்றதயொை
இருந்த பபொது சிரித்தறதப் பபொலபெ உன் மைனும்
சிரிை்கிைொன்' என்று புதல் ெனிடம் பெடிை்றையொைச்
பசொல் கிைொர் மைொரொணி. 'அம் மொ! என் மைறன
என்றனை் ைொட்டிலும் பபரிய வீரனொை்ைப்
பபொகிபைன் பொருங் ைள் . ஈழத்றதயும் ைடொரத்றதயும்
கூட அென் பென்று ெொறை சூடுெொன்' என்று
மைறனப் பை் றிப் பபருறமயடித்துை் பைொள் கிைொன்
இரொசசிம் மன்.

'பசய் தொலும் பசய் ெொன், அப்பொ! ெொளொலும்

பெலொலும் பெல் ெதை் கு முன் சிரிப் பொபலபய
அறெைறள பென்று விடுெொன் பபொலிருை்கிைது உன்
மைன்' என்று புன்னறைபயொடு பதில் பசொல் கிைொர்
மைொரொணி...

இெ் ெளவில் மைொரொணி ைண் விழித்தொர். விடிந்து

பெயில் பரவி பெகு பநரமொயிருந்தது. படுத்த
நிறலயிபலபய ைட்டிலில் ைண் விழித்த அெர்
பொர்றெயில் எதிபரயிருந்த அந்தத் தீபம் தொன்
பட்டது. அெர் திடுை்கிட்டொர். அந்த ஒளியின் குழந்றத
அறணந்து அழுது புறையொகி, நூலிறழத்துை்
பைொண்டிருந்தது. என்றுபம அறணயொத விளை்கு
அது. அன்று அறணந்திருந்தது. ைண்ட ைனவுை்கும்
அதை் கும் பபொருத்தமில் லொமல் பட்டது. மனத்தின்
பெதறன அறலைறள அடை்கிை் பைொண்டு அந்த
அன்றன ைொலத்தின் அறலைளில் மிதப் பதை் ைொை
எழுந்தொள் . நீ ரொடிய ஈரை் கூந்தபலொடு றையில்
பூை்குடறலயுடன் புென பமொகினி அப்பபொது அங் பை
ெந்தொள் .

"பபண்பண! இன்றைை்கு இந்த அறணயொ விளை்கு

அறணயும் படி விட்டு விட்டொபய! நீ
பொர்ை்ைபெயில் றலயொ?" என்று பைட்டொர் மைொரொணி.

"ஐபயொ! அறணந்து விட்டதொ? நொன் பொர்ை்ைபெ

இல் றலபய?..." என்று பதறி, அறத ஏை் றுெதை் ைொை
ஓடினொள் ெண்ணமைள் .

பிரறம பிடித்தெர் பபொல் சூனியத்றத பெறித்து

பநொை்கியபடி மறுபடியும் ைட்டிலிபலபய உட்ைொர்ந்து
பைொண்டொர் மைொரொணி.

"இரவில் எண்ணங் ைள் உை் சொைமொை,

நம் பிை்றையளிப் பறெயொை, விரும் பத்தை்ைறெயொை
இருந்தன. பைல் விடிந்ததுபம ஒளியின்றிப்
புறைகிைது" என்று பமல் ல தமை்குத் தொபம பசொல் லிை்
பைொண்டொர் அெர். சொளரத்தின் ெழிபய நுறழந்த
ஒளிை்ைதிர்ைள் அெருறடய பநை் றியில் படிந்து
மினுமினுப் புை் ைொட்டின.
அன்றைய நொளின் விடிவு ைொலத்தின் பெைமொன
அறலைளில் தன்றன பெபைொரு திறசயில்
இழுப் பதை் ைொை விடிந்தது பபொல் ஏபதொ மனத்தில்
அெருை்கு ஒரு குழப்பம் எழுந்தது. அப் பபொது
பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர் பதில் பபசொமல் சிரித்து
விட்டுப் பபொன அந்தச் சிரிப் பு அெருை்கு நிறனவு
ெந்தது. முன்பபொரு சமயம் அெர் ஓறலயில் எழுதிை்
பைொடுத்துவிட்டுப் பபொன பொட்டு நிறனவு ெந்தது.

"மைொரொணி! பெயில் ஏறி பெப் பம் அதிைமொகிை்

பைொண்பட பபொகிைபத" என்று நீ ரொடுெதை் கு
நிறனப் பூட்டும் பநொை்ைத்பதொடு ஒரு பணிப் பபண்
கூறினொள் .

"ஆமொம் ! 'பெப் பம் ' அதிைமொகிை் பைொண்டுதொன்

பபொகிைது" என்று அபத ெொர்த்றதைறள பெறு
பபொருள் பதொனிை்ைத் திருப் பிச் பசொல் லிை் பைொண்பட
எழுந்திருந்தொர் மைொரொணி ெொனென்மொபதவி.

பாண்டிமாதேவி - இைண்டாம் பாகம் முற் றிற் று

பாண்டிமாதேவி - மூன்றாம் பாகம்
3.1. நாரளக்கு நாண்மங் கலம்

ைடலின் அடி மூறலயும் , பதொடுெொனமும் ஒன்று

படுகிை இடத்தில் அளவும் , பரப்புமை் ை
பபொன்னிைத்துப் பபபரொளிப் பபருமலர் ஒன்று
பல் லொயிரம் பசொதிை் ைதிர்ைறள நீ ட்டிை் பைொண்டு
பமபலழுந்தது! அந்த ஒளியின் எழுச்சியில் ைடல் நீ ர்
மொணிை்ைை் குழம் பபன மொறிச் பசம் றம ஒளிர
மின்னியது. அறலைள் ைறரயில் பமொதும் ஒலியும் ,
ஊழியர்ைள் ைப் பறல இழுத்து நங் கூரம் பொய் ச்சும்
பபொது பொடும் ஒருெறைப் பொட்டின் கூட்டமொன
குரல் ைளும் பைட்டன. றெைறைை் ைொலத்தின்
கீதபமன்ைொை் று உடறலத் தழுவித் தண்றம பூசிச்
பசன்ைது. ைடை் பைறெைளின் குரல் ைளும் பைட்டன.

குமொரபொண்டியன் இரொசசிம் மன் உைை்ைம் ைறலந்து

புரண்டு படுத்தொன். ைண் இறமைள் ைனத்துப் பபொய்
விழிைளுை்குள் எரிச்சலொை இருந்தது அெனுை்கு.

"இளெரபச! எழுந்திருங் ைள் ; ைறர ெந்து விட்டது"

என்று பமல் லத் தட்டி எழுப் பினொர் சை்ைபசனொபதி.
குமொரபொண்டியன் ைண்ைறளத் திைந்தொன்.

அடடொ! என்ன அை் புதமொன ைொட்சி அென்

ைண்ைளுை்கு முன் விரிகிைது! நீ லை்ைடல்
முடியுமிடத்தில் தறரபமல் ஒரு பசுறமை் ைடல்
பதன்படுகிைபத! ைறரை்கு பமல் ைண்பொர்றெ எட்டிப்
பிடிை்கிை பதொறலவு ெறர அடர்த்தியொன
பசுறமை்ைொடு பதரிகிைது. ைறரபமல்
பிரயொணத்துை்கு ஏை் ை முறையில்
அலங் ைரிை்ைப் பட்ட இரண்டு உயர்ந்த சொதிை்
குதிறரைபளொடு நொறலந்து வீரர்ைள் நின்று
பைொண்டிருப் பறதயும் இரொசசிம் மன் பொர்த்தொன்.

"சை்ைபசனொபதி! ைொசிப மன்னர் ெரவில் றல

பபொலிருை்கிைது! யொபரொ வீரர்ைள் தொன்
குதிறரபயொடு ெந்து ைொத்திருை்கிைொர்ைள் . இெர்ைள்
எப் படி இெ் ெளவு ைணை்ைொை நொம் இன்று
ெருபெொபமன்று பதரிந்து பைொண்டொர்ைள் ? நொம்
இந்தத் துறையில் இைங் குபெொபமன்று இெர்ைளுை்கு
எப் படித் பதரிந்தது!" என்று பைட்டொன்
குமொரபொண்டியன்.

"நொன் இங் கிருந்து புைப் படும் பபொபத இரண்டு மூன்று

நொட்ைறளை் குறிப்பிட்டு அதில் ஏதொெது ஒரு நொள்
ெருெதொைச் பசொல் லிவிட்டுத்தொன் இறடயொை் று
மங் ைலத்துை்கு உங் ைறளச் சந்திை்ை ெந்பதன். எந்த
இடத்தில் இைங் குெபதன்று அப் பபொது நொன் உறுதி
பசய் யொததொல் மொபதொட்டம் , புத்தளம் இரண்டு
இடங் ைளிலும் பதொடர்ந்து இரண்டு மூன்று நொட்ைள்
குதிறரைளும் ஆட்ைளும் ைொத்திருை்குமொறு ஏை் பொடு
பசய் து விட்டு ெந்பதன். ைொசிப மன்னர் இன்றைை்கு
அனுரொதபுரத்தில் இருப் பொர். நொம் அனுரொதபுரத்தில்
அெறரச் சந்திை்ைலொம் . அடடொ! உங் ைளிடம் நொன்
முன்பப பசொல் ல மைந்து விட்படபன! நொறளை்குை்
ைொசிப மன்னரின் பிைந்த நொள் . பெள் ளணி
விழொெொகிய நொண்மங் ைல திருநொறளை் பைொண்டொட
அனுரொதபுரத்தில் பிரமொதமொன ஏை் பொடுைள் நடந்து
பைொண்டிருை்கும் . தம் முறடய பெள் ளணி
விழொென்று பபௌத்த பிட்சுை்ைறளபயல் லொம்
அெர்ைள் இருப் பிடம் பசன்று ெணங் கி ஆசிபபை
பெண்டுபமன்பதொல் தொன் பைொநைரமொகிய
பபொலன்னறுறெயில் பைொண்டொட பெண்டிய
இெ் விழொறெ அனுரொதபுரத்துை்கு ெந்து
பைொண்டொடுகிைொர் அரசர்."

"சை்ைபசனொபதி! அந்த ஒரு நொளிலொெது உள் ளும்

புைமும் பெள் றளயொைத் தூய் றமபயொடு இருை்ை
எண்ணிப் பிைந்த நொறள பெள் ளணி விழொெொை
அறமத்திருை்கும் நம் முன்பனொர் மரபு எெ் ெளவு
அை் புதமொனது பொர்த்தீர்ைளொ? 'ெொழ் நொபளல் லொம் ,
பபொய் ை்ைொை ெொழ் ந்தொலும் அந்த ஒரு நொளொெது
உண்றமை்ைொை ெொழு' என்று அறிவுறுத்துெது
பபொலல் லெொ அந்தப் பபயறர றெத்திருை்கிைொர்ைள் "
என்று சிரித்துை் பைொண்பட கூறினொன் இரொசசிம் மன்.

"இளெரபச! பதன்பொண்டி நொட்டுை்குரியெர் என்பறத

நீ ங் ைள் தமிறழப் பை் றிப் பபசும் பபொபதல் லொம்
நிரூபித்து விடுகிறீர்ைள் . பநை் றுை் ைப் பல் பமல்
தளத்தில் நின்று பைொண்டு பொடிய ைவிறதபயொ
உங் ைள் நொென்றமறயயும் எனை்குப்
புரியறெத்துவிட்டது. உங் ைள் ைவித் திைறனப் பை் றி
இதுெறர ைொசிப மன்னருை்குத் பதரியொது.
பதரிந்தொல் மிைவும் பபருறமப் படுெொர்."

அெர்ைள் இப் படிப் பபசிை் பைொண்டிருை்கும் பபொபத

ைப் பல் முழுறமயொை நங் கூரம் பொய் ச்சப்பட்டுை்
ைறரறய அணுகியிருந்தது.

"இங் கிருந்து அனுரொதபுரம் ெறரயில் நொம்

குதிறரயில் தொன் பபொை பெண்டும் .
ைடை் ைொய் ச்சபலொடு உங் ைளொல் குதிறரப் பயணம்
பசய் ய முடியுமொ என்று தொன் தயங் குகிபைன்" என்று
கூறி, அருகில் பநருங் கிை் குமொரபொண்டியனின்
பநை் றிறயயும் மொர்றபயும் பதொட்டுப் பொர்த்தொர்,
சை்ைபசனொபதி.

"அது ஒன்றும் எனை்கு அெ் ெளவு சிரமமொன

ைொரியமில் றல. பசுறமயும் , ெனப் பும் , குளிர்ச்சியும்
நிறைந்த இந்தை் ைொட்டு ெழியில் பயணம் பசய் யும்
பபொது ைடை் ைொய் ச்சறலபய மைந்து விடுபென் நொன்.
உங் ைள் நொட்டின் ெனங் ைளில் ெழி பநடுைப் பபௌத்த
ஆலயங் ைளும் , பிட்சுை்ைளின் சொதுசங் ைங் ைளும்
நிறைய இருை்குபம. அன்புள் ள இடங் ைளும் , அன்பு
நிறைந்த மனிதர்ைளும் இருை்கும் பபொது
துன்பங் ைறள யொரொெது பபொருட்படுத்துெொர்ைளொ?"

"அப் படியொனொல் இைங் கி ெொருங் ைள் . அபதொ

குதிறரைறள றெத்துை் பைொண்டு நம் றம
எதிர்பொர்த்துை் ைொத்திருை்கின்ைொர்ைள் . நொம்
பபொைலொம் ."
"நொம் பபொெது சரி, ைப்பல் அறைை்குள் இருை்கும்
பொண்டி நொட்டின் அரசுரிறமப் பபொருள் ைறள
முதலில் பத்திரமொைை் பைொண்டு பபொய் ச் பசர்ை்ை
பெண்டுபமன்பறத மைந்து விட்டீர்ைளொ?"

"அறதப் பை் றித் தங் ைளுை்கு ைெறலபய பெண்டொம்

இளெரபச! ைப் பல் ஊழியர்ைளும் , நம் றம ெரபெை் ை
ெந்திருை்கும் ஈழ நொட்டு வீரர்ைளும் அெை் றைப்
பொதுைொப் பொை எடுத்துச் பசன்று அரண்மறனயில்
பசர்த்து விடுெொர்ைள் . அதை் கு நொன் பசொல் லி ஏை் பொடு
பசய் து விடுகிபைன்" என்று சை்ைபசனொபதி
உறுதிபமொழி கூறியதும் தொன் குமொரபொண்டியனுை்கு
மனச் சமொதொனம் ஏை் பட்டது.

ைப் பலிலிருந்து இைங் கி ஈழ நொட்டு மண்ணில் ைொல்

றெை்கு முன் ைறடசியொைத் திரும் பிப் பொர்த்தொன்
இரொசசிம் மன். ைடந்து ெந்த ைடல் ஆர்ப்பரெம்
பசய் து பைொண்டிருந்தது. திடீபரன்று அந்தப் பபரிய
ைடல் முழுெதும் தன் தொய் ெடித்த ைண்ணீபரொ என
அென் மனத்தில் ஒரு பிரறம எழுந்தது. துயரத்றத
மனத்துை்குள் பளபய அடை்கிை் பைொண்டு பமல்
தளத்திலிருந்து கீபழ பசன்று சை்ைபசனொபதியுடன்
ைறரயில் இைங் கினொன்.

"சை்ைபசனொபதி! இந்த இடத்தில் ைடல் துறை மிை

அழைொை இருை்கிைபத? இதை் கு முன் சில முறை
உங் ைள் நொட்டுை்கு ெந்திருந்தும் இறதப் பொர்ை்கும்
ெொய் ப் பு எனை்கு ஏை் படபெ இல் றலபய!" என்று
அந்தப் பகுதியின் அழறைப் பொர்த்து வியந்து
வினவினொன் இரொசசிம் மன்.

"இதுெறர பொர்ை்ை ெொய் ப் பில் லொமல் பபொனதொல்

தொபன இப் பபொது உங் ைளொல் இறதப் பொர்த்து வியை்ை
முடிகிைது. இளெரபச! இந்தப் புத்தளம் துறைை்குப்
பழறமயொன பபயர் 'தமனன் பதொட்டம் ' என்பதொகும் .
உங் ைள் நொட்டில் ைடை் ைறரத் துறைைபளல் லொம்
பொறலெனம் பபொல் மணல் பெளிைளொைபெொ,
ெைண்ட பறனமரை் ைொடுைளொைபெொ இருை்கின்ைன.
ஆனொல் இங் பை ைடை் ைறரயிலும் பசுறம ெளம்
இருை்கும் துறைைள் உண்டு. அதனொல் தொன்
அெை் றை மொ(ந்)பதொட்டம் , தமனன் பதொட்டம்
என்பைல் லொம் ெளமொைப் பபயர் சூட்டி அழைொை
அறழை்கின்பைொம் நொங் ைள் ."

"ஏபதது? உங் ைள் நொட்டு மண்ணுை்கு ெந்து

இைங் கியவுடன் தை் பபருறம பபசும் பண்பு
உங் ைறளப் பை் றிை் பைொண்டுவிட்டபத! உங் ைள்
இலங் றைறய நீ ங் ைபள புைழத்
பதொடங் கிவிட்டீர்ைள் !" என்று சை்ைபசனொபதிறய
ெம் புை்கு இழுத்தொன் இரொசசிம் மன். ஆனொல் அெபரொ
பபச்றச பெறு திறசை்குத் திருப் பினொர். "இளெரபச!
பசம் பெழத் தீவில் ஏபதொ ஒரு பசொழ நொட்டுை்
ைப் பறலப் பொர்த்ததொை நீ ங் ைள் கூறினீர ்ைள்
அல் லெொ? அந்தை் ைப் பறலப் பை் றி எழும் சில
சந்பதைங் ைள் இன்னும் என் மனத்தில் நீ ங் ைொமல்
இருந்து பைொண்பட பயமுறுத்துகின்ைன. எந்த
ெறையிலொெது சூழ் சசி
் பசய் து உங் ைறளத்
துன்புறுத்துெதை் பைன்று பசொழ நொட்டு ஆட்ைள்
அந்தை் ைப் பலில் மறைெொைப் பின் பதொடர்ந்து
ெருகிைொர்ைபளொ என்று நொன் சந்பதைப் படுகிபைன்"
என்று பசொல் லிை் பைொண்பட, குமொரபொண்டியனின்
முைத்றத உை் றுப் பொர்த்தொர் சை்ைபசனொபதி. அெர்
கூறிய ெொர்த்றதைறளை் பைட்டதும் இரொசசிம் மன்
திறைத்தொன். அென் முைத்தில் மருட்சியும் , அச்சமும்
பதன்பட்டன. சை்ைபசனொபதியொல் அெ் ெளவு சரியொை
எப் படி அனுமொனிை்ை முடிந்தது என்பை அென்
வியந்தொன். தொன் தை் பசயலொை அந்தச் பசொழ
நொட்டுை் ைப் பறலப் பை் றிை் கூறியறத அெர் ஏன்
இன்னும் மைை்ைொமல் நிறனவு றெத்துை் பைொண்டு
ைெறலப் படுகிைொர் என்பது தொன் அெனுை்கு
திறைப் றபயளித்தது.

"சை்ைபசனொபதி! அந்தை் ைப் பல் எை்பைடு பைட்டுப்

பபொனொல் என்ன? நமை்கு இனிபமல் அறதப் பை் றிை்
ைெறல இல் றல. நொம் தொன் ெரபெண்டிய
இடத்துை்குப் பத்திரமொை ெந்து பசர்ந்து விட்படொபம!"
என்று அெரிடம் பதிலுை்குை் பைட்டொன் அென்.

"அப் படியல் ல, இளெரபச! எப்பபொது நம்

பறைெர்ைளின் ைப் பல் நம் முறடய ெழிைளில்
பதன்பட்டு விட்டபதொ, அப் பபொபத அது ைறடசிெறர
நம் றமப் பின் பதொடரலொம் என்று நொம் சந்பதைப்பட
பெண்டியதுதொன். அந்த மொதிரிை் ைப் பல் ைள்
எறெபயனும் ெந்தொல் தடுத்து நிறுத்தி,
அதிலிருை்கும் ஆட்ைறளச் சிறைபிடிை்குமொறு
ஏை் பொடு பசய் து விடுெதை் ைொைத்தொன் உங் ைறளை்
பைட்கிபைன். அந்தத் தடுப் பு ஏை் பொட்றட இப் பபொபத
இங் பைபய பசய் து விடுபென் நொன்."

"அந்த மொதிரி ஓர் ஏை் பொடு நீ ங் ைள் பசய் ய

முடியுமொனொல் நல் லதுதொன்" என்று அதை் கு ஒப் புை்
பைொண்டொன் குமொர பொண்டியன். உடபன
சை்ைபசனொபதி அங் கிருந்த ைடல் துறை ஆட்ைளிடம் ,
"நொன் பசொல் ெறதை் ைெனத்தில் றெத்துை்
பைொள் ளுங் ைள் ! இந்த இடத்திபலொ அல் லது
மொபதொட்டத்திபலொ இைங் குெதை் ைொை இன்றிலிருந்து
இன்னும் சில நொட்ைளுை்குள் தமிழ் நொட்டுை்
ைப் பல் ைள் எறெபயனும் ெந்தொல் அெை் றைத் தடுத்து
நிறுத்தி றெத்துை் பைொண்டு எங் ைளுை்குத் தைெல்
அனுப் ப பெண்டும் . இந்தை் ைட்டறள அெசரமும் ,
அெசியமும் ெொய் ந்தது. நிறனவிருை்ைட்டும் " என்று
ைண்டிப் பொன குரலில் உத்தரவிட்டொர். பின்பு
குதிறரைபளொடு ைொத்திருந்த ஈழ நொட்டு வீரர்ைளிடம்
"நீ ங் ைளும் ைப் பல் ஊழியர்ைளுமொைச் பசர்ந்து ைப் பல்
அறையில் இருை்கும் பொண்டிய நொட்டு அரசுரிறமப்
பபொருள் ைறளத் தை்ை பொதுைொப் புடன்
அரண்மறனயில் பைொண்டு பபொய் பசர்த்து விட
பெண்டும் " என்று ெை் புறுத்திை் கூறினொர். குமொர
பொண்டியனின் ெரறெ அனுரொதபுரத்திலிருை்கும்
ைொசிப மன்னருை்கு முன் பசன்று அறிவிப் பதை் ைொை
அெர்ைள் இருெரும் புைப் படுெதை் கு முன்பப ஒரு
ெொலிப வீரன் குதிறரயிை் பைந்தொன்.

அங் பை பசுறமயொன பதன்றன மரங் ைளுை்கு நடுபெ

மிைப் பபரிய பதங் ைொய் மூடிபயொன்றைை்
குடுமிபயொடு தறலகீழொைை் ைவிழ் த்தது பபொல்
பெண்ணிைத்துடன் கூடிய பபௌத்த வி ொரை்
ைட்டடம் ஒன்று பதரிந்தது. குதிறரயில்
ஏறிை்பைொள் ெதை் கு முன்னொல் அந்த ஆலயத்துை்குப்
பபொய் ை் குமொரபொண்டியனும் , சை்ைபசனொபதியும்
புத்தர் பபருமொறன ெணங் கிவிட்டு ெந்தொர்ைள் .

பமொட்றடத் தறலயும் ஒளி நிறைந்த மஞ் சள் நிை

ஆறடயுமொைை் ைொட்சியளித்த புத்தபிட்சு ஒருெர்
அந்த ஆலயத்தில் இருந்தொர். அெர்ைறள அன்புடன்
ெரபெை் று, "உங் ைளுறடய பிரயொணம் சுைம்
நிறைந்ததொை இருை்ைட்டும் " என்று புன்னறைபயொடு
ெொழ் த்துை் கூறி அனுப் பினொர் அெர்.

குதிறரைள் புைப் பட்டன. பெயில் படொத ைொட்டில்

விறரெொைச் பசல் லெல் ல சொதிப் புரவிைளில்
பயணம் பசய் ெது ைொை் றில் பைப் பது பபொல்
இன்பமொை இருந்தது. நண்பைல் பநரத்துை்கு ஒரு
ைொட்டுச் சிை் றூரில் இருந்த பிட்சுை்ைளின் சங் ைம்
ஒன்றில் தங் கி, நொட் ைடன்ைறளயும் உணறெயும்
முடித்துை் பைொண்டனர். பழகிய மனிதருை்பை
ெழிைள் மைந்து பபொைை்கூடிய ைொடு அது! பைொஞ் சம்
ெழி தெறி, இடம் தெறி நடுை்ைொட்டில் பபொய் மொட்டிை்
பைொண்டொல் கூட்டம் கூட்டமொைத் திரியும் யொறன
மந்றதைளிடம் சிை்கித் திண்டொட பெண்டியதுதொன்.

"இளெரபச! இருட்டுகிை சமயத்தில் எந்த ஊர்

ெருகிைபதொ அங் பை தங் கிவிட்டு, மறுபடியும்
ைொறலயில் பயணத்றதத் பதொடங் கி அரசருறடய
பெள் ளணி விழொவுை்கு அனுரொதபுரம்
பபொய் விடுபெொம் . இந்தை் ைொடுைளில் இரவுப் பயணம்
ஆபத்தொனது!" என்ைொர் சை்ைபசனொபதி.
குமொரபொண்டியன் அதை் கு ஒப் புை் பைொள் ளவில் றல.
"ைண்ட இடங் ைளில் தங் கித் தூை்ைத்றதை் பைடுத்துை்
பைொண்டு கிடப் பறத விட இரவிலும் பயணம்
பசய் தொல் சை் று முன்பொைபெ பபொய் அரசருறடய
நொண்மங் ைலத்தில் ைலந்து பைொண்டு பெள் ளணிை்
பைொலத்தில் அெறரை் ைண்டு மகிழலொம் " என்ைொன்
அென்.

"இரவில் தங் கி விடிெதை் கு ஐந்து நொழிறை இருை்கும்

பபொது புைப் பட்டொலும் விழொவுை்கு நொம் பபொய் விட
முடியும் . இந்தப் பை்ைத்துை் ைொடுைளின் நிலெரத்றத
நன்கு பதரிந்து பைொண்டு நொன் பசொல் கிபைன். என்
ெொர்த்றதறயத் தட்டொதீர்ைள் . இரவுப் பயணத்துை்கு
இந்தை் ைொடு ஏை் ைதில் றல" என்று மீண்டும்
இரொசசிம் மறனை் பைஞ் சினொர் அெர். அெபனொ
'இரபெ பபொை பெண்டும் ' என்று பிடிெொதமொை
ஒை் றைை் ைொலில் நின்ைொன்.

அப் பபொது மொறல மயங் குகிை பநரம் ஆகியிருந்தது.

ஆதிபுரம் என்ை ஊறரை் ைடந்து ெடகிழை்ைொை
அனுரொதபுரத்துை்குச் பசல் லும் ைொட்டுப் பொறதயில்
அெர்ைளுறடய குதிறரைள் பசன்று
பைொண்டிருந்தன. அப் பபொது அெர்ைள் பசன்று
பைொண்டிருந்த பகுதி மிை மிை அடர்ந்த பயங் ைரமொன
ெனப் பகுதி. நொைரொைப் பபருெனம் என்று ெழங் கும்
அந்த இருண்ட ைொட்டில் அெர்ைள் புகுந்த பபொது
ைதிரென் மறைந்தொன். ஏை் பைனபெ இருந்த இருள்
பபருகிை் ைனத்தது.

குமொரபொண்டியனின் பிடிெொதத்றத எண்ணி மனம்

ெருந்திய சை்ைபசனொபதி, 'ைருறண நிறைந்த எங் ைள்
புத்தர் பபருமொபன! எங் ைளுை்கு ஒரு துன்பமும்
பநரொமல் ைொப் பொை் றுங் ைள் ' என்று மனத்தில்
தியொனம் பசய் தெொபை குதிறரறயச் பசலுத்திை்
பைொண்டிருந்தொர். ைொட்டில் அங் ைங் பை
பிரும் மொண்டமொன புத்தர் சிறலைறளயும் , பபௌத்த
வி ொரங் ைறளயும் ைண்ட பபொபதல் லொம் திரும் பத்
திரும் ப இந்த ஒபர தியொனம் தொன் ஈழ நொட்டுப்
பறடத்தறலெரின் மனத்தில் உண்டொயிை் று.
ைொட்டில் ஓரிடத்தில் பபௌத்த வி ொரத்தில்
விளை்பைை் றிை் பைொண்டிருந்த புத்த பிட்சு ஒருெர்
விளை்பைொடு ஓடி ெந்து அெர்ைள் குதிறரைறள
ெழிமறித்து நிறுத்தினொர். விளை்பைொடு பதறிப் பபொய்
ஓடி ெந்த அெறரை் ைண்டு என்னபென்று அறிந்து
பைொள் ளும் ஆெலுடன் அெர்ைளும் குதிறரைறள
நிறுத்தினொர்ைள் . "பபரியெபர! நொன் பசொல் ெறதை்
பைளுங் ைள் . இந்த இருட்டில் பயணம் பெண்டொம் .
என்பனொடு நீ ங் ைளும் இந்த இறளஞரும் இந்தப்
பபௌத்த வி ொரத்தில் தங் கிவிட்டு அதிைொறலயில்
பபொைலொம் . நொன் கூட அரசரின் பெள் ளணி
விழொறெை் ைொண்பதை் ைொைை் ைொறலயில்
அனுரொதபுரம் புைப்படலொபமன்றிருை்கிபைன்" என்று
சை்ைபசனொபதிறய பநொை்கிச் பசொன்னொர் புத்த பிட்சு.
சை்ைபசனொபதி இரொசசிம் மனின் முைத்றதத்
திரும் பிப் பொர்த்தொர்.

"அடிைபள! உங் ைளுறடய அன்புை்கு நன்றி. பயத்றத

நொங் ைள் மைந்துவிட்படொம் . எங் ைளுை்கு அெசரமொைப்
பபொை பெண்டும் . புதிய இடத்தில் இந்தை் ைொட்டுை்
குளிரில் எங் ைளுை்கு உைை்ைம் ெரப் பபொெதில் றல.
ஆைபெ எங் ைளுை்கு விறட பைொடுங் ைள் " என்று
இரொசசிம் மபன முைத்திலடித்தொை் பபொல் மறுத்துப்
பதில் பசொல் லிவிட்டொன்.

"உங் ைள் விருப்பம் அதுெொனொல் சரி! மறுப் பதை் கு

நொன் யொர்?" என்று ெழிறய விட்டு விலகி நின்று
பைொண்டொர் புத்த பிட்சு. குதிறரைள் மீண்டும் ஓடின.

"இளெரபச! அந்தப் புத்த பிட்சு ெலுவில் ஓடிெந்து

கூறியறதை் பைட்டீர்ைளொ? இந்தை் ைொடுைறளப் பை் றி
விெரம் பதரிந்தெர்ைள் யொரும் நம் முறடய
பிரயொணத்றத அநுமதிை்ை மொட்டொர்ைள் " என்ைொர்
சை்ைபசனொபதி. அதை் குை் குமொரபொண்டியன்
மறுபமொழி கூைவில் றல. அந்தச் சமயத்தில்
பதொறலவில் எங் பைொ கூட்டமொை யொறனைள்
பிளிறும் ஒலி ைொடு முழுெதும் எதிபரொலித்தது. பமபல
தறலயில் இடிை்கிைொர் பபொல மரை்கிறளைள்
பின்னிப் பிறணந்திருந்த ஒரு பகுதியில் பதர் ெடம்
பபொலப் பபரிய மறலப் பொம் பு ஒன்று பதொங் கிை்
பைொண்டிருந்தது. கூர்ந்து பொர்த்து அறதை் ைண்டு
பைொண்டொர் சை்ைபசனொபதி. இரொசசிம் மன் அதன்
பமபல இடித்துை் பைொள் கிைொை் பபொலை் குதிறரறயச்
பசலுத்திை் பைொண்டு பபொெதை் கு இருந்தொன்.
நல் லபெறளயொை சை்ைபசனொபதி அெறனத் தடுத்து
நிறுத்திை் குதிறரறய விலை்கிச் பசலுத்திை்
பைொண்டு பபொைச் பசய் தொர். ெனத்தின் அந்த
அடர்ந்த பகுதிை்குள் பபொைப் பபொைத்தொன்
தன்னுறடய துணிவு அசட்டுத்தனமொனபதன்று
இரொசசிம் மனுை்குப் புரிந்தது. அப் பபொபத
சை்ைபசனொபதி பசொன்னறதை்
பைட்டிருை்ைலொபமன்பறத அென் உணரலொனொன்.
இரண்டொெதொை அந்தப் புத்த பிட்சு ெந்து தடுத்த
பபொதொெது பைட்டிருை்ைலொபம என்று தன்றனபய
பநொந்து பைொள் ளும் நிறல அெனுை்கு ஏை் பட்டது.
பயங் ைரமொன ைொட்டு மிருைங் ைளின்
கூை்குரல் ைபளல் லொம் பொறதை்கு மிை அருகில்
பைட்ைத் பதொடங் கின. இருெரும் ஒருெருை்பைொருெர்
பபசிை் பைொள் ளொமபல குதிறரைறளச் பசலுத்திை்
பைொண்டிருந்தனர். இருள் ஒருெர் முைத்றத
மை் பைொருெர் பொர்ை்ைவிடொமல் பசய் தது. 'இளங் ைன்று
பயமறியொது என்பது சரியொைத்தொன் இருை்கிைது.
அப் பபொபத ைண்டித்துச் பசொல் லித் தடுை்ைொமல்
உடன் புைப்பட்டது என் தெறு' என்று சை்ைபசனொபதி
சிறிது சினத்பதொடு நிறனத்தொர். அெருறடய
ைண்ைளின் பொர்றெ கூர்றமயொகி, எதிபர
ெழிறயபய உை் றுப் பொர்த்துை் பைொண்டு ெந்தன.

'இன்னும் சிறிது பதொறலவு பசன்ைொல் பதன் கிழை்பை

விசிதபுரத்திலிருந்து அனுரொதபுரத்துை்கு ெரும்
சொறலபயொன்று ைொட்டுச் சொறலபயொடு ஒன்று கூடும் .
அந்த இடத்துை்குப் பபொனதும் இளெரசறரை்
ைடுறமயொைை் ைண்டித்து விசிதபுரத்துை்குை் குறுை்கு
ெழியொை அறழத்துப் பபொய் விட பெண்டும் ' என்று
மனத்துை்குள் திட்டமிட்டிருந்தொர் சை்ைபசனொபதி.
விசிதபுரத்தில் ஆயிரம் பிட்சுை்ைறள
உறுப் பினர்ைளொைை் பைொண்ட மைொபபௌத்த சங் ைம்
ஒன்று உண்டு. அந்தச் சங் ைத்தின் தறலெர்
தத்துெபசன அடிைறளச் சை்ைபசனொபதிை்கு நன்கு
பதரியும் . அங் பை தங் கிவிட்டு விடிந்ததும்
அனுரொதபுரப் பயணத்றதத் பதொடரலொபமன்பது
அெர் திட்டமொயிருந்தது. ஆனொல் அந்தத் திட்டப்படி
எதுவும் நறடபபைவில் றல. முை் றிலும் பெைொன
பயங் ைர நிைழ் சசி
் ஒன்று நடந்தது.

ைொட்டுச் சொறலயும் விசிதபுரத்துச் சொறலயும்

சந்திை்கிை இடம் ெந்த பபொது இடிமுழை்ைம் பபொல்
யொறனைள் பிளிறும் ஒலிைளும் , மரை்கிறளைள்
முறிகிை சத்தமும் ைொபட கிடுகிடுை்கும் படி எழுந்தன.

"இளெரபச! குதிறரறய நிறுத்துங் ைள் ..." என்று

கூச்சலிட்டொர் சை்ைபசனொபதி. குதிறரைள் நின்ைன.
எதிபர ெழி மறிை்கிைொர்பபொல் பத்திருபது
ைருங் குன்றுைள் நீ ண்ட தந்தங் ைறள ஆட்டிை்
பைொண்டு நின்ைன. அந்த யொறனைளின் தந்தங் ைள்
அெ் ெளவு இருட்டிலும் 'பளிச்'பசன்று பதரிந்தன.
சை்ைபசனொபதி "பபசொமல் நொன் பசய் ெது பபொல்
பசய் யுங் ைள் " என்று இரொசசிம் மனிடம் கூறிவிட்டுை்
குதிறர பமல் எழுந்து நின்ைொர். அப் படி நின்ைவுடன்
பமபல தொழ் ெொை இருந்த ஒரு மரை்கிறள அெர்
றைைளுை்கு எட்டியது. அறதப் பை் றிை் பைொண்டு
மரத்தில் ஏறினொர் அெர். இரொசசிம் மனும் அபத
ெழிறயப் பின்பை் றி அபத மரத்தில் ஏறினொன்.
யொறனைளின் மதம் மரை்கிறளைறளச் சொடிை்
பைொண்டிருந்தது. "உயிறரப்பை் றி உறுதியொை
நம் புெதை் கில் றல. குலபதய் ெங் ைறளத்
தியொனித்துை் பைொள் ளுங் ைள் ! விதி இருந்தொல்
பிறழப் பபொம் " என்று நடுங் கும் குரலில்
குமொரபொண்டியனுை்குச் பசொன்னொர் சை்ைபசனொபதி.
தங் ைள் உயிர்ைறளப் பை் றி அெர்ைள்
நம் பிை்றையிழந்து விட்ட அந்தச் சமயத்தில்
விசிதபுரத்துச் சொறலயில் ஒரு பபரிய ஆச்சரியம்
நிைழ் ந்தது.
-----------

3. 2. தவள் ளணி விழா

குமொரபொண்டியன் இரொசசிம் மனும்

சை்ைபசனொபதியும் ஏறி உட்ைொர்ந்திருந்த மரை்கிறள
பூைம் பம் ஏை் பட்டு ஆடுெது பபொல் ஆடியது! ஒரு
யொறனை் கூட்டபம சுை் றி பமொய் த்துை் பைொண்டு
ஆட்டினொல் மரம் பிறழை்குமொ? அெர்ைள்
ஏைை்குறையத் தங் ைள் உயிரின் பமல் றெத்திருந்த
முழு நம் பிை்றைறயயும் இழை்ைத் பதொடங் கிய
சமயத்தில் தொன் விசிதபுரத்துச் சொறலயில் அந்த ஒளி
உதயமொயிை் று.

றையில் தீப்பந்தங் ைபளொடு ஒபர மொதிரி மஞ் சள்

உறட அணிந்த பபௌத்த மதத் துைவிைளின்
பபருங் கூட்டபமொன்று அந்தச் சொறலயிலிருந்து ெந்து
பைொண்டிருந்தது. ஒன்றுை்பைொன்று உயர்வு தொழ் வு
ஒலி பெறுபொடின்றி ஒபர விதமொன பதொனியில்
அந்தத் துைவிைள் பசர்ந்து பொடிை் பைொண்டு ெந்த
பபௌத்த சமய சுபலொைங் ைள் அந்தை் ைொடு முழுெதும்
சொந்தி உணர்றெ அள் ளிப் பரப் புெது பபொலிருந்தது.
'அறமதி அறமதி' என்று பபருங் குரபலடுத்து
முழங் கிய அந்த இனிறம முழை்ைம் ைருறண
மயமொை ஒலித்தது. உயிரினங் ைளின்
பெறித்தனங் ைறளபயல் லொம் அடை்கிை்
ைட்டுப் படுத்தித் தன் ெசமிழை்ைச் பசய் து முடிெை் ை
பபரறமதியில் ஆழ் த்தும் ஆை் ைல் அந்த
இன்பனொலியில் இருந்தது பபொலும் . "ஐபயொ! பொெம்
இத்தறன பிட்சுை்ைளும் ெந்து இந்த யொறனை்
கூட்டத்தில் மொட்டிை் பைொண்டு திண்டொடப்
பபொகிைொர்ைபள" என்று பமல் லிய குரலில்
இரொசசிம் மன் சை்ைபசனொபதியின் ைொதருகில்
பசொன்னொன். சை்ைபசனொபதி அறதை் பைட்டுப்
பலமொைச் சிரித்தொர்.
"ஏன் சிரிை்கிறீர்ைள் ?"

"பொர்த்துை் பைொண்பட இருங் ைள் , என் சிரிப்பின்

ைொரணம் உங் ைளுை்குப் புரியும் ."

விளை்பைொளியும் , கீத ஒலியும் , பிட்சுை்ைளின்

கூட்டமும் அருகில் பநருங் ை பநருங் ை அங் பை ஓர்
அை் புதமொன மொறுதல் ஏை் பட்டது. யொறனைளின்
பிளிைல் ைள் சிறிது சிறிதொைை் குறைந்து, முடிவில்
ஒலியை் று ஓய் ந்தன. மரங் ைள் ஆட்டப் படவில் றல;
கிறளைள் முறிை்ைப் பட வில் றல. ஒலி
ஓறசைறளபயல் லொம் அடை்கிை் பைொண்டு நிை் கும்
ஒரு பபரறமதி தொனொைத் திடீபரன்று அந்தை்
ைொட்டின் பமல் ைவிழ் ெது பபொல் இருந்தது.
குமொரபொண்டியன் வியப் புடன் கீபழ பொர்த்தொன்.
மந்றத மந்றதயொைச் சொறலறய அறடத்துை்
பைொண்டு நின்ை யொறனை் கூட்டம் பமதுெொை
அடங் கி, ஒடுங் கி, விலகி, ைொட்டுை்குள் புகுந்து
மறைெது பதரிந்தது. யொறனைள் நடந்து
பபொெதை் குரிய முரட்டுத் தனமும் , கூப் பொடும்
சிறிதொெது இருை்ை பெண்டுபம! இருளில் ெொயும் ,
உணர்வுமில் லொத ைருங் குன்றுைள் சில எதன்
பபொை்கிபலொ ைெரப் பட்டு விலகிச் பசல் ெது பபொல்
பமல் ல மறைந்தது யொறனை் கூட்டம் . புத்த
பிட்சுை்ைள் அந்த இடத்றத அணுகும் பபொது சொறல
பெறிச்பசொடித் தூய் றமயொை இருந்தது.

"சை்ைபசனொபதி! இது என்ன விந்றத?" என்று வியப் பு

பமலிட்ட குரலில் பைட்டொன் இரொசசிம் மன்.

"விந்றதயுமல் ல, தந்திரமுமல் ல! புலன்

உணர்வுைறள பென்ை தூய் றமை்கு உயிர்ைளின்
மரியொறத! அன்பும் , ைருறணயும் நிறைந்த குரல் ைள்
ஆயிரை்ைணை்கில் ஒலிை்கும் பபொது அந்த ஒலி
பெள் ளத்தில் மிருைத் தன்றம பதய் ந்து பநகிழ் ந்து
விடுகிைது. தெத்துை்கு மட்டுபம உள் ள ெலிறம இது."

"ஆச்சரியமொன நிைழ் சசி

் தொன்!"
"இப் பபொபத நொமும் கீபழ இைங் கி இந்தப் புத்த
பிட்சுை்ைறளத் பதொடர்ந்பத அனுரொதபுரம்
பபொய் விடுெது நல் லது. இெர்ைள் கூட அரசருறடய
நொண்மங் ைலத்துைொை அனுரொதபுரம்
பபொகிைெர்ைளொைத் தொன் இருை்ை பெண்டும் .
ெொருங் ைள் , இைங் கி விசொரிை்ைலொம் " என்று
சை்ைபசனொபதியும் , இரொசசிம் மனும் கீபழ
இைங் கினொர்ைள் . அெர்ைளுறடய குதிறரைள்
மரத்தின் கீழிலிருந்து சிறிது பதொறலவு தள் ளி
மூறலை்பைொன்ைொை நின்று பைொண்டிருந்தன.
புத்தபிட்சுை்ைள் அெர்ைளிருெரும் நின்று
பைொண்டிருந்த இடத்துை்கு மிை அருகில்
ெந்துவிட்டனர். சொறலயில் பநடுந்தூரத்துை்குத்
பதரிந்த பிட்சுை்ைளின் ெரிறசறயப் பொர்த்த பபொது
ஆயிரம் பபருை்குை் குறையொமல் இருை்கும் பபொல்
பதொன்றியது.

"இளெரபச! இெர்ைள் எல் பலொரும் விசிதபுரத்து

மைொபபௌத்த சங் ைத்றதச் பசர்ந்த பிட்சுை்ைள் . இபதொ,
கூட்டத்தில் எல் பலொருை்கும் முன்னொல் றையில்
சுெடிபயொடு நடந்து ெருகிைொபர, இெர் தொன்
மைொபபௌத்த சங் ைத்தின் தறலெர் தத்துெபசன
அடிைள் . ெொருங் ைள் ...! உங் ைறள அெருை்கு
அறிமுைப் படுத்தி றெை்கிபைன்" என்று
குமொரபொண்டியனின் றைறயப் பை் றி அறழத்துை்
பைொண்டு பிட்சுை்ைளின் கூட்டத்துை்கு முன்னொல்
பசன்ைொர் சை்ைபசனொபதி.

மரத்தடி இருட்டிலிருந்து யொபரொ இருெர் பெைமொைத்

தங் ைறள பநொை்கி ெந்து பைொண்டிருப் பறதப்
பொர்த்ததும் , சொறலயில் முன்பனறிை் பைொண்டிருந்த
பிட்சுை்ைளின் கூட்டம் தயங் கி நின்ைது.
சை்ைபசனொபதியும் , குமொரபொண்டியனும்
தத்துெபசன அடிைளுை்கு முன்னொல் பபொய் ெணங் கி
நின்ைொர்ைள் .

"நொன் என் ைண்ைளுை்கு முன்னொல் ைொண்பது

உண்றமதொனொ? விடிந்தொல் அரசருறடய
நொண்மங் ைல விழொவுை்ைொன ஏை் பொடுைறளை்
ைெனிை்ை பெண்டிய ஈழநொட்டுப் பறடத்தறலெர்
ைொட்டில் ைொட்சியளிை்கிைொபர?" என்று ைலைலபென்று
சிரித்தெொபை சை்ைபசனொபதிறய பநொை்கிை் பைட்டொர்
பிட்சுை்ைளின் தறலெரொன தத்துெபசன அடிைள் .

"அடிைபள! ைடந்த சில நொட்ைளொைத் பதன்பொண்டி

நொட்டில் சுை் றிை் பைொண்டு இருந்துவிட்டு இன்றுதொன்
இலங் றை மண்ணிபலபய ைொல் றெத்பதன். இபதொ
என் அருபை நிை் கும் இறளஞர் குமொரபொண்டியர்
இரொசசிம் மன் ஆெொர்" என்று பதொடங் கி, ைொட்டில்
ெந்து பைொண்டிருை்கும் பபொது யொறனைள்
குறுை்கிட்டதொல் தங் ைளுை்கு ஏை் பட்ட துன்பம்
முதலொனெை் றையும் கூறினொர் சை்ைபசனொபதி.
குமொரபொண்டியறன அன்புடன் அருகில் அறழத்துத்
தட்டிை் பைொடுத்து ஆசி கூறினொர் அடிைள் .
அெருறடய ைருறண நிறைந்த மலர்ந்த முைத்றதப்
பொர்ை்கும் பபொது அனுரொதபுரத்துை் ைொட்டில்
அங் ைங் பை ைண்ட புத்தர் சிறலைளின்
முைங் ைறளபயல் லொம் ஒன்று பசர்த்துப் பொர்ப்பது
பபொலிருந்தது குமொர பொண்டியனுை்கு.

"பரெொயில் றல! நீ ங் ைள் இருெரும் விரும் பினொல்

எங் ைளுடபனபய அனுரொதபுரத்துை்கு ெரலொம் .
நொண்மங் ைல விழொவுை்ைொை நொங் ைளும் அனுரொதபுரம்
தொன் பபொகிபைொம் . கூட்டமொைப் பபொகும் பபொது
ெனவிலங் குைளின் பதொல் றல இருை்ைொது!" என்று
கூறிவிட்டுச் சிரித்தொர் அெர். அந்தத் துைவியின்
மலர்ந்த முைத்தில் சிரிப் புத் பதொன்றி மறையும் அந்த
ஒரு ைணம் எதிபர இருந்து ைொண்பெர்ைளின்
ைண்ைளில் ஒரு புனிதமொன ஒளிறயை் ைொட்டி
மறைத்தது. தூய பெள் றள நிைத்துப் பூ ஒன்று
மலர்ந்த பெைத்தில் மறைந்து விடுெது
பபொன்றிருந்தது அந்தச் சிரிப் பு. இரொசசிம் மன்
றையில் இருந்த ெலம் புரிச் சங் றைச் சை் று
வியப் புடன் பொர்த்தொர் அடிைள் .
"இது நல் ல பயன்ைறளத் தரும் உயர்ந்த சொதி
ெலம் புரிச் சங் ைொயிை் பை? உங் ைளுை்கு எங் பை
கிறடத்தபதொ?" என்று குமொரபொண்டியறன பநொை்கிை்
பைட்டொர் அெர். துைவிை்கு மறுபமொழி பசொல் லத்
தயங் கிை் பைொண்பட சை்ைபசனொபதியின் முைத்றதப்
பொர்த்தொன் அென்.

"அடிைபள! குமொரபொண்டியர் இந்தச் சங் கின் பமல்

மிைவும் ஆறசப் பட்டு இரண்டொயிரம்
பபொை் ைழஞ் சுைறள ெொரிை் பைொடுத்து இறத
ெொங் கியிருை்கிைொர்ைள் . யொறனை் கூட்டத்துை்குப்
பயந்து பைொண்டு மரத்தில் ஏறும் பபொது கூட இறதை்
கீபழ பபொட்டுவிட்டு ஏை மனம் ெரவில் றல இெருை்கு.
இறதயும் இடுப் பில் ைட்டித் பதொங் ைவிட்டுை்
பைொண்டு ஏறினொபர பொர்ை்ைலொம் !" என்று
பிட்சுை்ைளின் தறலெருை்கு மறுபமொழி கூறிவிட்டு
ஓரை் ைண்ணொல் குறும் புத்தனமொைை் குமொர
பொண்டியறனப் பொர்த்தொர் சை்ைபசனொபதி.
இரொசசிம் மன் அந்தப் பொர்றெை்கு நொணி எங் பைொ
பநொை்குெது பபொல் தறலறயை் குனிந்தொன்.
குதிறரைறள அெரெர் பை்ைத்தில் நடத்திச்
பசலுத்திை் பைொண்பட அெர்ைளும் பிட்சுை்ைபளொடு
பயணத்றதத் பதொடர்ந்தொர்ைள் . பிட்சுை்ைளின்
பிரயொண ைொலத்தில் பொடிை் பைொண்டு பசன்ை
கீதங் ைறள அெர்ைளும் பசர்ந்து பொடினொர்ைள் . அருள்
நிறைந்த மனிதர்ைபளொடு நடந்து பசன்ை அந்தப்
பயணத்தில் பபொழுது ைழிந்தபத பதரியவில் றல.

கிழை்கு பெளுை்ைத் பதொடங் கும் புலர் ைொறல

பநரத்தில் அெர்ைள் அனுரொதபுரத்துை்குள்
நுறழந்தொர்ைள் . அந்தப் பபரும் நைரம் தொன்
அன்றைை்கு றெைறையிபல எெ் ெளவு
பைொலொைலமொை இருந்தது! எங் கு பொர்த்தொலும்
புதுமணல் பரப்பிய அலங் ைொரப் பந்தல் ைள் ,
ெொறழயும் , பறனயும் , ைமுகும் , மொவிறலயும் ைட்டிய
திருத்பதொரணங் ைள் , பசவிைள் நிறைய
இறடவிடொமல் பைட்கும் மங் ைல ெொத்தியங் ைளின்
இனிய ஒலிைள் ; நைரம் முழுெதும் பூை்ைளின்
நறுமணமும் அகிை் புறை ெொசறனயும் பரவின.
பதருை்ைபளல் லொம் ஒபர கூட்டம் . முைபடொம் அணிந்த
யொறனைள் , நன்ைொைச் சிங் ைொரம் பசய் து பைொண்ட
பபண்ைள் , குழந்றதைள் , ஆண்ைள் , தொம்
அணிந்திருை்கும் மஞ் சள் நிை ஆறடயின்
ைொரணமொை அெ் ெளவு ைொட்சிைளும் பசர்ந்து
பைொண்டு அந்த ஊறர அன்றைை்குை் ைந்தர்ெ
நைரமொை மொை் றியிருந்தன.

பபௌத்த வி ொரங் ைளிபலல் லொம் ஒளிச் சுடர்ைள்

பூத்தது பபொல் தீபொலங் ைொரம் பசய் திருந்தொர்ைள் .
பிட்சுை்ைளின் கீத ஒலிைள் , 'அரசருை்கு நீ ண்ட
ஆயுறளை் பைொடுை்குமொறு' பெண்டிை்
பைொண்டிருந்தன. பதரு ஓரங் ைளிலும் பபௌத்த
வி ொரங் ைளுை்கு அருகிலும் ெண்ணை் ைொடுைள்
முறளத்துப் படர்ந்து மலர்ந்தது பபொல் பூை்ைறள
மறல மறலயொைை் குவித்திருந்தொர்ைள் . பபொன் நிை
உடலும் , மின்னபலன இறடயும் , புன்னறை
இதழ் ைளும் , அன்ன நறடயுமொைத் பதெபலொைத்து
நொட்டிய சுந்தரிைறளப் பபொல் இளம் பபண்ைள்
இரண்டு உள் ளங் றைைளிலும் மலர்ைறள ஏந்திை்
பைொண்டு புத்தர் பபருமொறன ெழிபடச் பசன்று
பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

அை நைரத்துை்குள் நுறழயும் எல் றல ெந்தவுடபன

பபௌத்தத் துைவிைள் விறடபபை் றுை் பைொண்டு
பசன்ைொர்ைள் . அெர்ைளுறடய மடம் புைநைரத்தில்
இருந்ததொல் அங் பை பபொய் நீ ரொடல் முதலிய ைொறலை்
ைடன்ைறள முடித்துை் பைொண்டு அதன் பின்
அரசறரை் ைொண ெருெதொைை் கூறிச் பசன்ைொர்
தத்துெபசன அடிைள் . குமொரபொண்டியனும் ,
சை்ைபசனொபதியும் தங் ைள் குதிறரைளில் ஏறிை்
பைொண்டு அரசறரை் ைொண விறரந்தொர்ைள் .
வீதிைளில் கூட்டமொை இருந்தெர்ைளில் அறடயொளம்
புரிந்து பைொண்டு சிலரும் , புரிந்து பைொள் ளொமை்
சிலரும் குதிறரைளில் பசல் லும் அெர்ைறள
வியப் பபொடு ஏறிட்டு பநொை்கினொர்ைள் . நன்ைொை ஒளி
பரெொத அந்த பமல் லிருள் பநரத்தில் நைரத்தின்
அலங் ைொர ஒளிைள் அங் ைங் பை இருந்த ஏரிைளின்
நீ ர்ப் பரப் பில் பிரதிபலித்தன. நைரின் கிழை்பை
பதொறலவில் மகிந்தறலை் குன்ைத்தின் உச்சியில்
பபரிதொை எரிந்து பைொண்டிருந்த பசொதிறயை்
ைொணும் பபொது குமொரபொண்டியனுை்கு ஏபதபதொ முன்
நிறனவுைள் உண்டொயின. பழறமயொன ைொலத்தின்
சுெடுைளும் , ைறலச் சுெடுைளும் படிந்த பபௌத்த
நொைரிைத்தின் ைம் பீரத்றதை் ைொட்டும் அந்த
நைரத்தின் வீதிைளில் குதிறரயில் பசன்ை பபொது
பசொர்றெ விரட்டும் உை் சொைமும் , சுறுசுறுப் பும் ெந்து
விட்டொை் பபொலிருந்தது இரொசசிம் மனுை்கு.

அெர்ைளுறடய குதிறரைள் அரச மொளிறையின்

அண்றமயில் திரும் பிய பபொது முை் றிலும் யொறனத்
தந்தத்தினொல் இறழத்துச் சித்திர பெறலப் பொடுைள்
பசய் யப் பட்ட அழகிய பல் லை்கு ஒன்று எதிபர
ெந்தது. பூம் பட்டுத் திறரறய விலை்கிை் பைொண்டு
அந்தப் பல் லை்கிலிருந்து ஒரு பசந்தொமறர முைம்
பெண் முல் றலச் சிரிப் பபொடு ைருங் குெறளை்
ைண்ைறள விழித்துை் குமொரபொண்டியறனப்
பொர்த்தது. "அபடபட! ைனைமொறலயல் லெொ? நீ
எப் பபொது இெ் ெளவு பபரிய பபண்ணொை
ெளர்ந்தொய் ?" என்று பல் லை்கிலிருந்து தறல நீ ட்டிய
அந்தப் பபண்றண விசொரித்துை் பைொண்பட
குதிறரறய நிறுத்திை் கீபழ குதித்தொன்
இரொசசிம் மன்.

"ஓ! இளெரசி பபௌத்த வி ொரத்துை்கு ெழிபொடு

பசய் ெதை் குப் புைப் பட்டு விட்டொை் பபொலிருை்கிைது"
என்று புன்சிரிப் புடன் அந்தப் பபண்றண பநொை்கிை்
கூறியெொபை சை்ைபசனொபதியும் கீபழ இைங் கினொர்.

ைொணும் ைண்ைறள மயை்கி அறிவிழை்ைச் பசய் யும்

அபூர்ெ எழில் நிறைந்த அந்த இளம் பபண்
பமட்டிலிருந்து பள் ளத்துை்குத் தொவும் புள் ளி மொறனப்
பபொல் பல் லை்கிலிருந்து துள் ளிை் குதித்துை் கீபழ
இைங் கினொள் . அெள் றையில் ஒரு பூை்கூறட
இருந்தது. பனித்துளி நீ ங் ைொத புது மலர்ச்சிபயொடு
கூடிய தொமறரப் பூை்ைள் அந்தை் கூறடயில்
நிறைந்திருந்தன. நிலவின் குளிர்ச்சியும் , ைதிரின்
ஒளியும் , பூவின் மலர்ச்சியும் , ைருெண்டின்
துறுதுறுப் பும் பபொருந்திய தன் ைொவிய
நயனங் ைளொல் தறலறய ஒரு பை்ைத்தில்
நளினமொைச் சொய் த்துை் குமொரபொண்டியறன பநொை்கி
முறுெல் பூத்தொள் அந்தப் பபண். சிெந்த
ெொயிதழ் ைளுை்கு நடுபெ ெரிறசயொை முல் றல
மலர்ந்தது. அந்தச் சிரிப் பில் , அந்தப் பொர்றெயில்
இங் கிதமொன நளினத் தறலயறசப் பில் இளம்
பபண்ணுை்பை உரிய நொணத்தின் ைனிவு துடித்தது.

"சை்ைபசனொபதி! ைொசிப மன்னரின் பபண்

ைனைமொறலதொனொ என் முன்பன நிை் கிைொள் ?
இெ் ெளவு நொணமும் , பெட்ைமும் ெொய் திைந்து பபச
முடியொத கூச்சமும் இெளுை்கு எங் கிருந்து ெந்தன?"
என்று பைட்டொன் குமொரபொண்டியன்.

"பசனொபதித் தொத்தொ! குமொரபொண்டியருை்ைொை அரசர்

அரண்மறனயில் ைொத்துை் பைொண்டிருை்கிைொர்.
விறரெொை அெறர அறழத்துை் பைொண்டு
பசல் லுங் ைள் " என்று குமொர பொண்டியனின் முைத்றத
பநருை்கு பநர் பொர்த்துை் பைொண்டு, பபச
பெட்ைப் படுகின்ைெறளப் பபொல்
சை்ைபசனொபதியிடம் கூறினொள் ைனைமொறல.

மதமதபென்று ெளர்ந்து ைனிந்து நிை் கும் அந்தப்

பபண்றமயின் பசழிப் பு இரொசசிம் மனின்
ைண்ைறளை் கூசச் பசய் தது. தன் றையிலிருந்து
பூை்கூறடறய அெர்ைள் இருெருறடய றையிலும்
பைொடுத்துத் திருப்பி ெொங் கிை் பைொண்டொள் அெள் .
பைொவிலுை்குப் புைப் பட்டுச் பசல் லும் பபொது எதிபர
தங் ைளுை்கு பெண்டிய மனிதர்ைறளச் சந்தித்தொல்
பூை்ைறள அெர்ைள் றையில் பைொடுத்துத் திருப் பி
ெொங் கிை் பைொள் ெது ஒரு மரியொறதயொன ெழை்ைம் .
குமொர பொண்டியன் பூை்கூறடறயை் றையிபல
ெொங் கிை் பைொண்டு திருப் பிை் பைொடுப் பதை் குள் ஒரு
குறும் பு பசய் தொன்.

"ைனைமொறல! இந்த நொண நொடைங் ைபளல் லொம்

என்னிடம் பெண்டொம் ! நொன் உனை்கு
அந்நியனில் றல. என்னிடம் ெொய் திைந்து
பபசினொபலொழிய கூறட திரும் பை் கிறடை்ைொது!"
என்ைொன்.

"ஆைொ! அதை் பைன்ன? இப் பபொது பூை்கூறடறயத்

திருப் பிை் பைொடுங் ைள் . பைொவிலுை்குப் பபொய் விட்டு
அரண்மறனை்குத் திரும் பியதும் உங் ைளிடம்
ெட்டியும் முதலுமொைப் பபசித் தீர்த்து விடுகிபைன்"
என்று தறலறயை் குனிந்து பைொண்டு பெட்ைத்பதொடு
பதில் கூறினொள் அெள் . குமொரபொண்டியன் சிரித்துை்
பைொண்பட பூை்கூறடறய அெளிடம் திருப் பிை்
பைொடுத்தொன். அெள் துள் ளிை் குதித்துப் பல் லை்கில்
ஏறி உட்ைொர்ந்து பைொண்டொள் . பல் லை்குப்
புைப் பட்டது. அெர்ைள் குதிறரைளும் அரச
மொளிறைறய பநொை்கி முன்பனறின.

சை்ைபசனொபதி இரொசசிம் மறன பநொை்கிை் பைட்டொர்.

"இளெரபச, நீ ங் ைள் முதன் முறையொை இலங் றைை்கு
ெந்திருந்த பபொது இந்தப் பபண்ணுை்குச் சிறிது
ைொலம் தமிழ் இலை்கியங் ைறளை் ைை் பித்தீர்ைபள
நிறனவிருை்கிைதொ?"

"நன்ைொை நிறனவிருை்கிைது! ஆனொல் இெ் ெளவு

மொறுதல் ைறள எதிர்பொர்ை்ைவில் றல" என்ைொன்
இரொசசிம் மன்.

"பபண்ைள் பருெ ைொலத்தில் ைலியொண முருங் றை

மரம் பபொல் மிை பெைமொை ெளர்ெது இயல் பு
இளெரபச!" என்று கூறி நறைத்தொர் சை்ைபசனொபதி.

அரச மொளிறையின் ெொசலில் ைொசிப மன்னர் பிைந்த

நொளுை்குரிய பெள் ளணித் திருை்பைொலத்துடன்
அறமச்சர்ைள் பிரதொனிைள் புறட சூழ
இரொசசிம் மறனை் பைொலொைலமொை ெரபெை் ைொர்.
அென் குதிறரயிலிருந்து இைங் கியதுபம ஓடிெந்து
அன்பபொடு அறணத்துத் தழுவிை் பைொண்டொர் ஈழ
நொட்டு மன்னர். "இரொசசிம் மொ! நீ இன்று ெந்தது மிைப்
பபொருத்தமொன ெரவு. என்னுறடய பொை்கியம் " என்று
பபருமிதத்பதொடு கூறினொர். அென் தங் குெதை் ைொன
ஏை் பொடுைபளல் லொம் பிரமொதமொைச் பசய் யப்
பட்டிருந்தன. அதன் பின் அன்று முழுெதும்
குமொரபொண்டியனுை்குத் தன்றன நிறனத்துப்
பொர்ை்ைபெ பநரம் இல் றல. பெள் ளணி விழொவின்
உை் சொைத்தில் மூழ் கிப் பபொனொன் அென். ைொசிப
மன்னர் அனுரொதபுர நைரத்திலுள் ள ஒெ் பெொரு
பபௌத்த வி ொரத்துை்கும் அெறனயும் உடன்
அறழத்துை் பைொண்டு பசன்று ெழிபொடு
பசய் துவிட்டு ெந்தொர். ைறலஞர்ைளுை்கும் ,
புலெர்ைளுை்கும் பிைந்த நொள் பரிசளிப் புைறள
ெழங் கினொர். அந்த ஆரெொரங் ைளுை்கு நடுபெ
குமொரபொண்டியனுை்கு அெரிடம் அதிைம் பபச
பநரமில் றல. அெருை்கும் குமொரபொண்டியனிடம்
விரிெொை எறதயும் விசொரித்துத் பதரிந்து பைொள் ள
அெைொசமில் றல. ைனைமொறல இரண்படொரு முறை
அெறனச் சந்தித்த பபொது புன்முறுெல் புரிந்தொள் .
இப் படியொைை் குமொரபொண்டியன் அந்த நொட்டில் ைொல்
றெத்த முதல் நொள் உல் லொசமொைை் ைழிந்தது.
--------------

3.3. கனகமாரலயின் புன்னரக

இந்தை் ைறதயில் திடீபரன்று எழிபலொவியமொை ெந்து

பதொன்றிை் குமொரபொண்டியறனயும் , நமது
பநயர்ைறளயும் வியப் பில் ஆழ் த்தியிருை்கும்
'ைனைமொறல' என்னும் பபரழகிறயப் பை் றி இங் பை
சிறிது விெரித்துச் பசொல் ல பெண்டிய அெசியம்
ஏை் பட்டிருை்கிைது.

ெரலொை் றுப் பபருறம ெொய் ந்த பறழய ஈழநொடு

மூன்று பபரும் பிரிவுைளொை இலங் கியது. பதன்
கிழை்குப் பகுதி 'உபரொைண ரதம் ' என்றும் , நடுப் பகுதி
'மொயொ ரதம் ' என்றும் , ெடபகுதி 'இரொச ரதம் ' என்றும்
பபயர் பபை் றிருந்தன. ெடை்குப் பகுதியொகிய இரொச
ரத நொட்டில் தொன் அனுரொதபுரம் , பபொலன்னறுறெ
முதலிய பைொநைரங் ைள் , ைறலெளம் நிறைந்த
ஊர்ைள் எல் லொம் இருந்தன. பதன்கீழ் ப்பகுதியொகிய
உபரொைண ரதத்திலிருந்து சிை் ைரசன் ஒருெனின்
புதல் விறயை் ைொசிப மன்னர் தம் இளறமயில்
ைொதலித்து மணம் புரிந்து பைொண்டிருந்தொர்.
அெளிடம் அெருை்குப் பிைந்த பபண் தொன்
ைனைமொறல. ைொசிப மன்னரின் உள் ளத்தில் அந்தப்
பபண்ணின் பமல் தனிப் பட்ட பொசமும் உரிறமயும்
உண்டு. அெருறடய பசல் லப் பபண் ைனைமொறல.

ைனைமொறலை்குப் பத்து ெயது நடந்து பைொண்டிருந்த

பபொதுதொன் முதன்முறையொைை் குமொரபொண்டியன்
இலங் றைை்கு ெந்திருந்தொன். அப் பபொது ைொசிப
மன்னருறடய பெண்டுபைொளின்படி சிறிது ைொலம்
ைனைமொறலை்குத் தமிழ் ைை் பித்தொன் அென்.
ைனைமொறலை்கு நிறனவு மலரொத பபதறமப் பருெம்
அது. இரண்டொெது முறையும் , அதன் பின்பும் அென்
ஈழ நொட்டுை்கு ெந்த பபொது ைனைமொறலறயச்
சந்திை்ை முடியவில் றல. அப் பபொபதல் லொம் தன்
தொபயொடு ைனைமொறல உபரொைண பதசத்துை்குச்
பசன்று தங் கியிருந்ததொல் குமொரபொண்டியன்
அெறளை் ைொண முடியொமை் பபொயிை் று. மீண்டும்
இப் பபொது பருெச் பசழுறம ைனிந்த ைன்னியொை
அெறளத் தன் முன் ைண்ட பபொது அெனுை்கு
அளவிலடங் ைொத வியப் பு ஏை் பட்டது. அென்
ஏைை்குறைய மனத்துை்குள் பளபய மைந்து
பபொய் விட்ட அழகிய உண்றம ஒன்று 'நொன் ெளமொை
ெளர்ந்து எழில் ைனிந்து நிை் கிபைன்' என்று முன்
ெந்து நிறனவூட்டுெது பபொலிருந்தது
ைனைமொறலறய மீண்டும் சந்தித்தது. சிரிப் பும் ,
விறளயொட்டும் , பைலியும் , கும் மொளமுமொைப்
பபொலன்னறுறெயின் அரண்மறனயில் அந்தச்
சிறுமிை்குத் தமிழ் பசொல் லிை் பைொடுத்த பறழய
நொட்ைறள நிறனத்துப் பொர்த்தொன் அென். அந்த
நிறனப் பு ஆறுதலொை, இனிறமயொை,
நிறைவுறடயதொை அென் மனத்தில் விளங் கியது.
பெள் ளணி விழொ முடிந்த மறுநொள் மொறலயில் தொன்
இரொசசிம் மனும் , ைொசிப மன்னரும் தனிபய சந்தித்து
விரிெொைப் பபசுெதை் கு பநரம் ெொய் த்தது.
பதன்பொண்டி நொட்டு நிறலறய அெருை்கு விளை்கிச்
பசொன்னொன் இரொசசிம் மன். ெடை்பையிருந்து
பறையரசர்ைள் பொண்டி நொட்டின் பமல்
பறடபயடுை்ை பநரம் பொர்த்துை்
பைொண்டிருப் பறதயும் அெரிடம் குறிப் பிட்டொன்
அென். எல் லொெை் றையும் பைட்டுை்
பைொண்டிருந்துவிட்டு அெர் கூைலொனொர்:
"இரொசசிம் மொ இதுெறரயில் நீ
கூறியெை் றைபயல் லொம் பைட்படன். பதன் பொண்டி
நொட்டின் உண்றமயொன நிறல இப் பபொது எனை்குப்
புரிகிைது. இம் மொதிரி பறைெர் பறடபயடுப்பு
ஏை் படும் நிறல ெந்து முடிவு எப் படி எப்படி ஆகுபமொ
என்று பயந்துதொன் பதன்பொண்டி நொட்டு அரசுரிறமப்
பபொருள் ைறளயும் உங் ைளுடன் இங் பைபய எடுத்துை்
பைொண்டு ெந்து விடும் படி சை்ைபசனொபதியிடம் நொன்
கூறியனுப் பிபனன். பெை் றிபயொ, பதொல் விபயொ
விறளவு எப் படி இருந்தொலும் , நொம் நம் முறடய
பபொருள் ைறளத் தை் ைொப் பொை றெத்துை் பைொண்டு
விட பெண்டும் ." ைொசிப மன்னர் இப் படிை் கூறிை்
பைொண்டு ெந்த பபொது குமொரபொண்டியன்
குறுை்கிட்டுச் பசொன்னொன்: "என் உயிரினும் பமலொன
மதிப் புை்குரிய பபொருறள நொன் இன்னும்
பொதுைொை்ைபெ இல் றல, ைொசிப மன்னபர! இந்தப்
பபொை் சிம் மொசனத்றதயும் , வீர ெொறளயும் , சுந்தர
முடிறயயும் பொதுைொப் பொை இங் பை பைொண்டு ெந்து
விட்டதை் ைொை நொன் பபருறமப் பட்டுை் பைொள் ெது
பபரிதன்று; என் அன்றனறயை் ைொப் பொை் ை
பெண்டும் , நொன் பிைந்த குடியின் மொனத்றதயும்
மதிப் றபயும் ைொப்பொை் ை பெண்டும் . அறெைறளை்
ைொப் பொை் றிப் பொதுைொை்ைொத ெறரயில் நொன்
பபருறமப் படுெதை் பை தகுதியை் ைென்."
"உன் மனை்குறை எனை்குப் புரிகிைது, இரொசசிம் மொ!
இப் பபொது பசொல் கிை ெொர்த்றததொன். நீ என்றன
உறுதியொை நம் பலொம் . பதன்பொண்டி நொட்டுை்பைொ,
உன் அன்றனை்பைொ ஒரு சிறு துன்பம்
பறையரசர்ைளொல் ஏை் படுகிைபதன்று பதரிந்தொலும்
உனை்கு உதவியொைச் சை்ைபசனொபதியின்
தறலறமயில் ஈழ மண்டலப் பபரும் பறட
முழுெறதயும் ைடல் ைடந்து அனுப் பி றெப் பதை் கு
நொன் எந்த விநொடியும் சித்தமொை இருை்கிபைன்.
அதை் ைொை நீ ைெறலப் படொபத!" என்று உறுதியொன
அழுத்தம் ஒலிை்கும் குரலில் ைொசிப மன்னர்
மறுபமொழி கூறிய பபொது குமொரபொண்டியனுை்கு
நம் பிை்றை ஏை் பட்டது.

அதன் பின் இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி, தளபதி

ெல் லொளபதென் என்று பதன்பொண்டி நொட்டு
அரசியலில் பதொடர்புறடய
முை்கியமொனெர்ைறளபயல் லொம் பை் றிை் ைொசிப
மன்னர் அெனிடம் விசொரித்தொர். பபசிை்
பைொண்டிருை்கும் பபொது அென் றையிலிருந்த
ெலம் புரிச் சங் றை அெரும் பொர்த்தொர். சிரித்துை்
பைொண்பட அறதப் பை் றி ஆெலுடன் விசொரித்தொர்.
அறதை் றையில் ெொங் கிப் பொர்த்து வியந்தொர்.
ெருகிை ெழியில் ஒரு தீவில் விறலை்கு ெொங் கியது
என்பதை் கு பமல் அதிைமொை அெரிடம் ஒன்றும்
பசொல் லிை் பைொள் ளவில் றல அென். அெரும்
அதை் குபமல் அறதப் பை் றித் தூண்டிை்
பைட்ைவில் றல. அெர்ைள் இருெரும் இெ் ெொறு பபசிை்
பைொண்டிருந்த பபொது ஓட்டமும் , நறடயுமொைத்
துள் ளிை் பைொண்டு ைனைமொறல அங் கு ெந்தொள் .
தந்றத மட்டும் தொன் அந்த இடத்தில் இருப் பொபரன்ை
எண்ணத்தில் சுதந்திரமொைத் துள் ளிை் குதித்து ெந்த
ைனைமொறல, குமொரபொண்டியனும் அங் கிருந்தறதப்
பொர்த்தவுடன் பெட்ைமறடந்தொள் .

"ைனைமொறல! குமொரபொண்டியர் உனை்குத் தமிழ்

பசொல் லிை் பைொடுத்தபதல் லொம் நிறனவு றெத்துை்
பைொண்டிருை்கிைொயொ! எல் பலொருை்கும்
சொதொரணமொை ஆசிரியர்ைள் தொம் ைை் பிப் பதை் குை்
கிறடப் பொர்ைள் . உனை்பைொ தமிழ் பமொழி சுரை்கும்
பொண்டி நொட்டு இளெரபச ஆசிரியரொைை் கிறடத்தொர்.
இெறர விட்டுவிடொபத, இன்னும் என்பனன்ன
பைட்டுத் பதரிந்து பைொள் ள பெண்டுபமொ,
அெ் ெளறெயும் இெர் இங் கிருை்கும் பபொபத பைட்டுத்
பதரிந்து பைொண்டு விடு" என்ைொர்.

"இந்தச் சில ஆண்டுைளுை்குள் நொபன அறடயொளம்

ைண்டுபிடிை்ை முடியொதபடி ெளர்ந்து விட்டொபள, என்
மொணவி! அந்த நொட்ைளில் நொன் ஒன்றைச் பசொல் லிை்
பைொடுப் பதை் கு முன் ஒன்பது பைள் விைறளை் பைட்டுத்
திணைச் பசய் த உங் ைள் பபண் இப் பபொது என்
முைத்றதப் பொர்த்துப் பபசுெதை் பை
பெட்ைப் படுகிைொள் ."

"இெரிடம் பபசுெதை் கு பெட்ைபமன்ன அம் மொ? இெர்

நம் வீட்டு மனிதர் மொதிரி. அந்த நொளில் தமிழ் ச ்
சுெடியும் றையுமொை நொன் கூப் பிட்டொலும்
என்னபென்று பைட்ைொமல் சதொைொலமும் இெறரபய
சுை் றிை் பைொண்டிருப் பொய் நீ . இப் பபொது திடீபரன்று
என்ன ெந்துவிட்டது உனை்கு? நீ கூடை் ைலைலப் பொை
இெரிடம் பழைொவிட்டொல் இெருை்கு ெந்த இடத்தில்
எப் படித்தொன் பபொழுது பபொகும் ?"

"சுத்தப் பபொய் , அப் பொ! இெர் பசொல் ெறத நீ ங் ைள்

நம் பபெ நம் பொதீர்ைள் . நொன் ஒன்றும் இெபரொடு பபச
மொட்படபனன்று பசொல் லவில் றல. பபௌத்த
வி ொரத்துை்கு ெழிபொடு பசய் யப் பபொய் ை்
பைொண்டிருந்த பபொது இெரும் பசனொபதி தொத்தொவும்
குதிறரயில் ெந்து பைொண்டிருப் பறதப் பொர்த்பதன்.
அப் பபொபத நடுத்பதருவில் நின்று பைொண்டு
இெபரொடு எப் படி அப் பொ பபச முடியும் ? இெரொனொல்
அங் பைபய பதருவில் நின்று பைொண்டு என்றனை்
பைள் வி பைட்டுத் துறளத்பதடுத்து விட்டொர்" என்று
பபொய் ை் பைொபத்தின் சொயல் திைழும் முைத்பதொடு
படபடப் பொை மறுபமொழி கூறினொள் .
"ஆ! இப் பபொதுதொன் உன்றனை் ைனைமொறல என்று
ஒப் புை் பைொள் ள முடிகிைது. துடுை்குத்தனமொன
பபச்சும் சுறுசுறுப்பும் உள் ள பபண் திடீபரன்று
ஊறமயொை நின்ைொல் யொருை்குத்தொன் பைொபம்
ெரொது?" என்று அெறளப் பொர்த்துை் கூறிவிட்டுச்
சிரித்தொன் இரொசசிம் மன். ைனைமொறலை்கு
அெனுறடய முைத்றத பநருை்கு பநர் பொர்ப்பதை் குை்
கூச்சமொை இருந்தது. ஆனொலும் பொர்ை்ை
பெண்டுபமன்று ஆறசயொைவும் இருந்தது.
இரொசசிம் மனுை்குை் ைனைமொறலயிடம் ஏை் பட்ட
ைெர்ச்சிறயை் ைொதல் என்று பசொல் ெதை் கில் றல. அது
ஒருெறைை் ைவிறதை் ைெர்ச்சி. இரொசசிம் மனுை்குச்
சுறெயொன பொடல் கிறடத்தொல் ஏை் படுகிை நிறைவு
பபொல் , ைனைமொறலயின் நளினப் புன்னறையில்
அென் ைொவியச் சுறெறயை் ைண்டொன். தத்துெபசன
அடிைபளொடு உறரயொடும் பபொதும் ,
சை்ைபசனொபதிபயொடு பபசும் பபொதும் , ைொசிப
மன்னபரொடு பழகும் பபொதும் மரியொறதயும் ,
பைௌரெமும் அெறனப் பபொறுப் புள் ளென் என்று
நிறனவூட்டிை் பைொண்பட இருந்தன. ஆனொல் ,
ைனைமொறலயின் புன்னறை என்னும் ைவிறதறயச்
சுறெை்ை பநரும் பபொபதல் லொம் அென் சிறு
குழந்றதயொகி, அந்தை் ைொவிய அழகில் மயங் கித்
தன் பபொறுப் புை்ைறளயும் ைெறலைறளயும் மைந்து
விடுகிைொன். அந்த மைதி மயை்ைம் அப் பபொறதய
சூழ் நிறலயில் அெனுை்குத் பதறெயொை இருந்தது.
அனுரொதபுரத்துை்கு ெந்த புதிதில் இரண்படொரு
நொட்ைள் தொன் அெனும் , ைனைமொறலயும்
ஒருெறரபயொருெர் ைொணொமலும் , பபசொமலும்
நொணம் திறரயிட்டிருந்தது. பின்பு அந்தப்
பபண்ணொைபெ ெலுவில் ைலைலப் பபொடு பழைத்
பதொடங் கி விட்டொள் . பறழயபடி தமிழ் ச ் சுெடிைளும்
றையுமொை அெறனச் சுை் றி ெரத் பதொடங் கினொள் .
அந்தை் ைனவுை் ைன்னிறைபயொடு மகிந்தறலை்
குன்றின் உச்சி ெறரயில் ஏறிச் சுை் றினொன்.
அனுரொதபுரத்து ஏரிைளில் படகில் ஏறிை் பைொண்டு
மிதந்தொன். சிம் மகிரிை்குறை ஓவியங் ைறளப்
பபொய் ப் பொர்த்தொன்.

"நீ ங் ைள் ஏன் எப் பபொதும் இந்தச் சங் றைை் றையில்

றெத்துை் பைொண்பட சுை் றுகிறீர்ைள் ?" என்று ஒரு
நொள் ைனைமொறலயும் அெறனை் பைட்டு விட்டொள் .

"ைனைமொறல! இந்தச் சங் கில் நொன் என்பைன்றும்

மைை்ை முடியொத ஒரு இனிய நிறனவு
மறைந்திருை்கிைது. இது என் றையில் இல் லொவிட்டொல்
மனம் ஏறழயொகி, நிறனவுைள் சூனியமொகி விட்டது
பபொல் ஒரு பபருங் குறைபொட்றட உணர்கிபைன்
நொன்" என்ைொன் உருை்ைமொை.

பெள் ளணி விழொ முடிந்த சில நொட்ைளில் அெர்ைள்

எல் பலொரும் பபொலன்னறுறெை்குப்
பயணமொனொர்ைள் . அங் பை குமொரபொண்டியனின்
நொட்ைள் ைனமொறலை்குத் தமிழ் ைை் பிப் பதிலும் ,
அெளுறடய அமுதத்தன்றம நிறைந்த ைொவியச்
சிரிப் பில் தன் ைெறலைறள மைந்து விடுெதிலும்
ைழிந்து பைொண்டிருந்தன. ெனங் ைளிலும் ,
மறலைளிலும் அந்தை் ைவிறதப் பபண்பணொடு
சுை் றினொன் அென். அப் படிச் சுை் றுெது அெனுை்குப்
பபருறமயொை இருந்தது. ஒரு நொள் மொறல
ைனைமொறலயும் , அெனும் ஒரு பபௌத்த
வி ொரத்துை்குப் பபொய் ெழிபொடு பசய் து விட்டு
இருட்டுகிை பநரத்துை்கு அரண்மறனை்குத் திரும் பி
ெந்தொர்ைள் . அப்படி ெந்த சிறிது பநரத்துை்பைல் லொம்
சை்ைபசனொபதி அெசரமொை ஓடி ெந்து, "இளெரபச!
நொன் அன்று 'தமனன் பதொட்டத்து'ை் ைப் பல் துறை
ஊழியர்ைளிடம் எச்சரித்துவிட்டு ெந்தது நல் லதொைப்
பபொயிை் று. பநை் றுத் தமிழ் நொட்றடச் பசர்ந்த ைப்பல்
ஒன்றை அங் பை தடுத்து நிறுத்தியிருை்கிைொர்ைளொம் .
அதில் சந்பதைப் படத்தை்ை ஆட்ைளும்
இருை்கிைொர்ைளொம் . தைெல் ெந்திருை்கிைது" என்று
இரொசசிம் மனிடம் கூறினொர்.
----------
3.4. கப் பல் ரகப் பற் றப் பட்டது

பசம் பெழத் தீவில் மதிெதனி என்ை பபண்ணிடம்

விறடபபை் றுை் பைொண்டு புைப் பட்ட பின்பு
பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் அந்தப் பபண்
தங் ைளிடம் கூறிய ஒரு முை்கியமொன பசய் திறயப்
பை் றிபய பபசிை் பைொண்டிருந்தனர். கூத்தன் ஒன்றும்
பபசொவிட்டொலும் , அெர்ைள் இருெரும்
பபசுெறதபயல் லொம் அருகிலிருந்து உை் றுை் பைட்டுை்
பைொண்டிருந்தொன்.

"அம் மணி! அந்தப் பபண் மதிெதனி கூறுெறதை்

பைட்டதிலிருந்து எனை்குச் சந்பதைமொைபெ
இருை்கிைது. ஒரு இறளஞன் இரண்டொயிரம்
பபொை் ைழஞ் சுைள் பைொடுத்துச் சங் கு ெொங் கிை்
பைொண்டு பசன்ைதொை அெள் குறிப் பிட்டொள்
அல் லெொ? அப் படி ெொங் கிச் பசன்ைெர் நம் முறடய
இளெரசரொை இருை்ைலொபமன்று நொன்
நிறனை்கிபைன். குமொரபொண்டியருை்கு அப் படி ஒரு
பண்பு உண்டு. அழகுணர்ச்சியும் ைறல நுணுை்ைமும்
அெருை்கு அதிைம் . ஒரு பபொருள் அெருறடய
மனத்துை்குப் பிடித்து விட்டதொனொல் அதன் விறல
மதிப் றப எெ் ெளவு உயர்ெொை்ைவும் அெர் தயொரொகி
விடுெொர்!" என்று ைப் பலில் பபொய் ை் பைொண்டிருை்கும்
பபொது குழல் ெொய் பமொழியிடம் தன் சந்பதைத்றதத்
பதரிவித்தொன் பசந்தன்.

"நீ ங் ைள் பசொல் ெது பபொலபெ எனை்கும் ஒரு சந்பதைம்

ஏை் பட்டது. அந்த இறளஞர் எப் படி இருப் பொபரன்று
நீ ங் ைளும் நொனும் அறடயொளம் பைட்ை ஆரம் பித்த
உடபனபய அந்தப் பபண் ெொறய மூடிை் பைொண்டு
பபொய் விட்டொபள!"

"அெள் சொமர்த்தியை்ைொரப் பபண் அம் மணீ!

பிைருறடய ெொயிலிருந்து இரைசியங் ைறள அறிந்து
பைொண்டு ெருகிை திைறம எனை்கு அதிைம் என்று
தங் ைள் தந்றதயொரிடம் நல் ல பபயர் ெொங் கிய
என்றனபய ஏமொை் றிவிட்டொபள அந்தப் பபண்!" என்று
பசந்தன் கூறிய பபொது பை்ைத்தில் அறமதியொை
நின்று பைட்டுை் பைொண்டிருந்த கூத்தன் சிரித்து
விட்டொன்.

"ஐயொ! சொமர்த்தியசொலிைள் , அறிெொளிைள்

எல் பலொரும் அபனைமொைப் பபண்பிள் றளைளுை்கு
முன்னொல் ஏமொந்து பபொகிைெர்ைளொைத்தொன்
இருப் பொர்ைள் " என்று சிரித்துை் பைொண்பட
பசொல் லிவிட்டு பசந்தன் அடிப் பதை் குை் றைறய
ஓங் கிை் பைொண்டு ெருெறத எதிர்பொர்ை்கிைெறனப்
பபொலப் பயந்து ஒதுங் கினொன் அென்.

"பபொட்றடப் பயபல! ெரெர உனை்கு

ெொய் ை்பைொழுப் பு அதிைமொகி விட்டது. நொை்கு
துளிர்த்து விட்டது. மட்டுமரியொறத இல் லொமலொ
பபசுகிைொய் ?" என்று பசந்தன் கூப் பொடு பபொட்டொன்.
"கூத்தொ! நொங் ைள் முை்கியமொன பசய் தி ஒன்றைப்
பை் றி இப் பபொது பபசிை் பைொண்டிருை்கிபைொம் . சமயம்
பதரியொமல் நீ ஏதொெது குறுை்கிட்டுப் பபசி பநரத்றத
வீணொை்ைொபத" என்று குழல் ெொய் பமொழி கூத்தறனை்
ைடிந்து பைொண்டொள் . கூத்தன் அடங் கி நின்ைொன்.
அெளுறடய பபச்சு பமபல பதொடர்ந்தது. பசந்தன்
மிை மிை அந்தரங் ைமொனெை் றைபயல் லொம்
மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் வியிடம்
விெரிை்ைலொனொன்.

"அம் மணி! விறரெொைவும் , திட்டமிட்டுை் பைொண்டு

பசய் ய பெண்டிய பசயல் ைள் இனிபமல் தொன்
நம் றம பநருங் குகின்ைன. விழிஞத்துை்கும்
இலங் றைை்கும் இறடயிலுள் ள பதொறலவில்
ஏைை்குறைய சரிபொதிை்கு பமல் ைடந்து விட்படொம் .
மைொமண்டபலசுெரரும் , மைொரொணியொரும்
ஒெ் பெொரு நொளும் நொம் குமொரபொண்டியறர
அறழத்துை் பைொண்டு ெருெறத எதிர்பொர்த்துை்
ைொத்திருப் பொர்ைள் . இளெரசறர அறழத்து
ெருெதை் ைொை நொம் தொன் அனுப்பப் பட்டிருை்கிபைொம்
என்ை விெரம் மைொரொணியொருை்குத் பதரியொது.
ஆனொல் இளெரசறர அறழத்துை் பைொண்டு ெந்து
பசர்ப்பது தம் பபொறுப் பபன்று உங் ைள் தந்றத
மைொரொணியொருை்கு ெொை்குறுதி அளித்திருை்கிைொர்.
இன்பனொரு பரம இரைசியமொன பசய் திறயயும்
இப் பபொது நொன் உங் ைளிடம் பசொல் லப் பபொகிபைன்.
உங் ைள் தந்றதை்கு இப் பபொது மறைமுைமொை
எதிரிைள் அதிைமொை இருை்கிைொர்ைள் . தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்குை் ைொரணம் கூைமுடியொத
ஒருெறை பெறுப் பு உங் ைள் தந்றத பமல்
ஏை் பட்டிருை்கிைது. உங் ைள் தந்றதயின் ஒெ் பெொரு
ஏை் பொடுைறளயும் மறைமுைமொைத் தைர்த்து
அெமொனப் படுத்துெதை் குத் தளபதி முயை் சி
பசய் கிைொன். இந்த முயை் சியில் ஆபத்துதவிைள்
தறலென் மைர பநடுங் குறழை்ைொதனின்
ஒத்துறழப்பும் மிை இரைசியமொைத் தளபதிை்குை்
கிறடத்துை் பைொண்டிருை்கிைது. அரண்மறனயில்
நடந்த கூட்டத்துை்குப் பின்பு கூை் ைத் தறலெர்ைளும்
உங் ைள் தந்றத பமல் அதிருப்தி
அறடந்திருை்கிைொர்ைள் . பெபைொருெரொயிருந்தொல்
இெ் ெளவு எதிர்ப்புைறளத் தொங் கிை் பைொண்டு
இருை்ைபெ இயலொது, அம் மணி! என்
மதிப் பிை் குரியெரும் , உங் ைள் தந்றதயுமொகிய
மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றி நிறனை்கும் பபொது
நொன் பைள் விப் பட்டிருை்கும் விபநொதமொன
பைறெறயப் பை் றித்தொன் எண்ணத் பதொன்றுகிைது.
பமறலை் ைடலின் தீவுைளில் பநடுந்தூரத்துை்கு
அப் பொலுள் ள பதசங் ைளில் 'பநருப் புை் பைொழி' என்ை
பபயரில் விந்றதயொனபதொரு தீப் பைறெ
இருை்கிைதொம் . அது ைங் குைங் ைொை பநருப் புத்
துண்டுைறள விழுங் கினொபலொழிய அதை் கு ெயிறு
நிறையொதொம் . அந்தத் தீப் பைறெறயப் பபொல்
பெம் றமயும் பைொடுறமயும் நிறைந்த
எதிர்ப்புைறளபயல் லொம் விழுங் கி ஏப் பம் விட்டு
விட்டுப் பசியொறி ெளர்ந்து பைொண்டிருை்கிைொர்
மைொமண்டபலசுெரர். உங் ைள் தந்றத நம் றம
இலங் றைை்கு அனுப் புகிை விெரம் பதரிந்திருந்தொல் ,
தளபதி அறதத் தடுை்ைவும் ஏதொெது சூழ் சசி
்
பசய் திருப் பொன். அரண்மறனயில் நடை்கிை எந்த
அந்தரங் ைமொன பசய் தியும் தன் ைொதுை்கு எட்டச்
பசய் து பைொள் கிை அளவுை்கு ெசதியுள் ளென்
தளபதி."

"அது எந்த ெசதிபயொ?" என்று குழல் ெொய் பமொழி

இறடமறித்துை் பைட்டொள் .

"உங் ைளுை்குத் பதரிந்திருை்கும் என்று

நிறனை்கிபைன் அம் மணீ! தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்கு ஒரு தங் ைை இருை்கிைொள் ;
எமைொதைப் பபண் பிள் றள அெள் . 'மைொரொணிை்குத்
துறணயொை அரண்மறனயில் தங் கியிருை்கிபைன்'
என்று பபர் பசய் து பைொண்டு, அரண்மறனயில்
நடை்கும் ஒெ் பெொரு ைொரியத்றதயும் உளெறிந்து
பைொண்டிருை்கிைொள் அந்தப் பபண்."

"பைெதி தொபன? அந்தப் பபண்றண நொன்

சிறுெயதில் பொர்த்திருை்கிபைன். அெள் இப் பபொது
அெ் ெளவு சொமர்த்தியை்ைொரியொகி விட்டொளொ?" என்று
குழல் ெொய் பமொழி நொரொயணன் பசந்தறனை் பைட்ட
பபொது கூத்தன் 'அச்' என்று இறரந்து ஒரு தும் மல்
தும் மினொன். பசந்தனும் குழல் ெொய் பமொழியும்
தங் ைள் பபச்றச நிறுத்திை் பைொண்டு கூத்தறன ஒரு
ைணம் கூர்ந்து பநொை்கினொர்ைள் . கூத்தன் உடபன
பெறு எங் பைொ ைெனிப்பது பபொல் பொர்றெறய பெறு
புைம் திருப் பிை் பைொண்டொன். பசந்தன்
குழல் ெொய் பமொழியின் ைொதருபை பநருங் கி,
"அம் மணீ! ஊர் பபர் பதரியொத இந்தப் பயறலப்
பை்ைத்தில் றெத்துை் பைொண்டு நொம் இருெரும்
எறதபயறதபயொ ஒளிவு மறைவின்றிப் பபசிை்
பைொண்டிருை்கிபைொம் . எனை்கு என்னபெொ
பதொடை்ைத்திலிருந்பத இென் பமல்
நம் பிை்றையில் றல" என்று பமல் லச் பசொன்னொன்.

"கூத்தொ! இப் பபொது இங் பை உனை்கு ஒரு ைொரியமும்

இல் றல. நீ பமல் தளத்தில் பபொய் இரு. உன் உதவி
எதை் ைொெது பதறெயொனொல் நொன் உன்றனை்
கூப் பிடுகிபைன்" என்று குழல் ெொய் பமொழி
அெனுை்குை் ைட்டறளயிட்டொள் . கூத்தன் அந்த
இடத்திலிருந்து பமல் தளத்துை்குப் பபொை
மனமில் லொதெறனப் பபொல் தயங் கித் தயங் கி நடந்து
படிபயறிச் பசன்ைொன்.

"அம் மணி! இந்தப் பிள் றளயொண்டொனொல் நமை்குை்

பைடுதல் ைள் தொன் ெருபம ஒழிய நன்றமயில் றல
என்று என் மனத்தில் ஏபதொ குைளி பசொல் கிைது.
நம் றம ஏமொை் ைை் கூடிய மர்மமொன அம் சம் ஏபதொ
ஒன்று இெனிடம் இருை்கிைது. நீ ங் ைள் மட்டும் ஒரு
ெொர்த்றத 'சரி' என்று பசொல் லிவிட்டொல் நொறளை்பை
நடுெழியில் ஏதொெது ஒரு தீவில் இெறன இைை்கி
விட்டுவிடுபென். இென் நம் பமொடு இலங் றை ெறர
ெந்து இைங் குெதில் எனை்குச் சம் மதபம இல் றல.
நொம் பபொகிை ைொரியத்தின் இரைசியம் இெனொல்
பெளியொைவும் கூடும் " என்று பசந்தன் பசொன்ன
பபொது அதை் கு இணங் கி விடலொமொ, பெண்டொமொ
என்று குழல் ெொய் பமொழி மனப்
பபொரொட்டத்துை்கிடமொனொள் . அந்தச் சமயத்தில் பமல்
தளத்துை்கு ஏறுகிை படியின் திருப்பத்தில் அடை்கிை்
பைொள் ள முடியொமல் யொபரொ தும் முகிை ஒலி பைட்டு
பசந்தன் விறரெொை நடந்து பபொய் ப் பொர்த்தொன்.
கூத்தன் அந்த இடத்திபலபய திருப்பத்தின் முதல்
படியில் நின்று ஒட்டுை் பைட்டுை் பைொண்டிருப் பறதப்
பொர்த்ததும் பசந்தனுை்குை் பைொபம் அளவின்றிப்
பபொங் கியது.

"பபொட்றடப் பயபல! ஒட்டுை் பைட்டுை் பைொண்டொ

நிை் கிைொய் இங் பை?" என்று அென் இறரயத்
பதொடங் கிய பபொது, தடதடபென்று படிபயறி பமபல
ஓடினொன் கூத்தன். இந்த நிைழ் சசி
் றயப் பொர்த்ததும்
குழல் ெொய் பமொழிை்குை் கூட மனம் மொறிவிட்டது.
அந்தப் பிள் றளயின் பமல் அெளுை்கு
உண்டொகியிருந்த சிறிது நல் ல எண்ணமும் பபொய்
விட்டது.

"உங் ைள் விருப்பம் பபொலபெ ைப் பலிலிருந்து இைை்கி

விட்டு விடுங் ைள் . ஆனொல் எனை்கு ஒன்று
பதொன்றுகிைது. அந்த ெொலிபன் விழித்திருை்கும்
பபொது கீபழ இைை்கி விட பநர்ந்தொல் அெனுறடய
எதிர்ப்றபயும் ைலைம் முதலிய ெம் புைறளயும்
சமொளிை்ை பெண்டியிருை்கும் . அதனொல் இரவில்
அென் தூங் கிை் பைொண்டிருை்கும் பபொது ைொதும்
ைொதும் றெத்தொை் பபொல் நம் ஆட்ைளிடம் பசொல் லிப்
படுை்றைபயொடு அப் படிபய தூை்கி ஏதொெது ஒரு
தீவில் றெத்துவிட ஏை் பொடு பசய் யுங் ைள் " என்ைொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அன்றிரபெ அறதச் பசய் து
விடுெதொை மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் வியிடம்
ஒப் புை் பைொண்டொன் பசந்தன். ஆனொல் அன்றிரவு
பசந்தனின் சூழ் சசி ் பலிை்ைொதபடி கூத்தன் தப் பித்துை்
பைொண்டொன். கீழ் த்தளத்திலிருந்த
குழல் ெொய் பமொழியின் அலங் ைொர அறைை்குள்
படுத்துை் பைொண்டு ைதறெயும் உட்புைமொைத்
தொழிட்டுை் பைொண்டு விட்டொன் அென்.
குழல் ெொய் பமொழி முன்னதொைபெ படுத்துத்
தூங் கிவிட்டதொல் அெளுை்கு இபதொன்றும் பதரியொது.
அறைை் ைதறெ இடித்துை் கூத்தறன பெளிபயை் ை
முயன்ைொல் குழல் ெொய் பமொழியின் தூை்ைம்
பைட்டுவிடுபமொ என்பதை் ைொைச் பசந்தன் அன்றிரவு
அந்த முயை் சிறயை் றைவிட்டுவிட்டொன். மறுநொள்
ைொறல ைப் பல் இலங் றைை் ைறரறய பநருங் கிை்
பைொண்டிருந்த பபொது பசந்தன், குழல் ெொய் பமொழி,
கூத்தன் யொருபம எதிர்பொர்த்திருை்ை முடியொத ஒரு
நிைழ் சசி
் நடந்து விட்டது. ைப் பல் மீைொமன் 'குய் பயொ
முறைபயொ'பென்று அலறிை் பைொண்டு
கீழ் த்தளத்துை்கு ஓடி ெந்தொன். பசந்தன்,
குழல் ெொய் பமொழி, கூத்தன் மூன்று பபரும் அங் பை
இருந்தனர்.

"ஐபயொ! ைப் பறலத் தடுத்து நிறுத்தி விட்டொர்ைள் .

இந்த அநியொயத்றத ெந்து பொருங் ைள் " என்று
மீைொமன் முறையிட்டொன். பபச்சு சுெொரசியத்தில்
ஈடுபட்டுப் பபொயிருந்த அந்த மூெரும் அப் பபொது
தொன் ைப் பல் நின்று பபொயிருப்பறதை் ைெனித்து
உணர்ந்தொர்ைள் . உடபன மொலுமிறயப் பின்
பதொடர்ந்து குழல் ெொய் பமொழி உள் பட மூன்று பபரும்
பமல் தளத்துை்கு ஏறி ஓடினொர்ைள் .

அந்தை் ைப் பறலச் சுை் றிலும் ஐந்தொறு படகுைள்

ெழிறய மறைப் பது பபொல ெறளத்துை் பைொண்டு
நின்ைன. அந்தப் படகுைளில் ஆயுதபொணிைளொை
முரட்டு வீரர்ைள் நின்று பைொண்டிருந்தனர்.
அெர்ைளுறடய பதொை் ைத்திலிருந்தும் , அந்தப்
படகுைளில் ைட்டியிருந்த சிறு சிறு
பைொடிைளிலிருந்தும் அந்த வீரர்ைள் ஈழநொட்டுை்
ைடை் பறடறயச் பசர்ந்தெர்ைபளன்று நொரொயணன்
பசந்தன் நிதொனித்துப் புரிந்து பைொண்டொன்.

"அம் மணீ! ஏபதொ சில ைொரணங் ைளுை்ைொைை்

ைப் பல் ைறளச் பசொதறன பசய் கிைொர்ைள்
பபொலிருை்கிைது. இெர்ைபளல் லொம் ஈழநொட்டுை்
ைடை் பறட வீரர்ைள் " என்று பீதி ைலந்த குரலில்
குழல் ெொய் பமொழியிடம் பசொன்னொன் பசந்தன்.
குழல் ெொய் பமொழி கூத்தறன விசொரிை்ைத்
பதொடங் கிவிட்டொள் . "கூத்தொ! ஈழ நொட்டு
நறடமுறைைளும் , ைடை் பயணமும் எனை்கு நன்ைொைத்
பதரியுபமன்று அப் பபொது பபருறமயடித்துை்
பைொண்டொபய, இபதல் லொம் என்ன? நம் முறடய
ைப் பறல எதை் ைொை இந்த வீரர்ைள் இப்படித் தடுத்து
நிறுத்தியிருை்கிைொர்ைள் ? ஏன் ஊறமயொை
நிை் கிைொய் ? பதில் பசொல் பலன்."

கூத்தன் என்ன பதில் பசொல் ெபதன்று பதரியொமல்

'திரு திரு'பென்று விழித்தொன். அெனுை்குத்
பதரிந்தொல் தொபன பசொல் ெதை் கு! ஆரம் பத்தில்
ைப் பலில் இடம் பிடிப் பதை் ைொை அளந்த பபொய்
இெ் ெளவு தூரத்துை்குத் தன்றனப் பொதிை்குபமன்று
பதரிந்திருந்தொல் அென் அந்தப் பபொய் றயச்
பசொல் லியிருை்ைபெ மொட்டொன்.

"ைப் பல் புைப்படும் பபொபத அபசகுனம் மொதிரி இந்தப்

பயல் ெந்து ெம் பு பண்ணினொன். அப் பபொபத இது
மொதிரி ஏதொெது பதொல் றல ெருபமன்று நொன்
நிறனத்பதன்" என்று பசந்தன் படபடப் பபொடு
கூத்தறன பநொை்கிச் சீறினொன். குழல் ெொய் பமொழி
சினம் பபொங் ைப் பொர்த்தொள் . எல் பலொருறடய
பைொபமும் கூத்தனின் பமல் திரும் பி அடிைள்
உறதைளொை உருபெடுப் பதை் கு இருந்த சமயத்தில்
அப் படி நடை்ை விடொமல் ஈழ நொட்டு வீரர்ைபளல் லொம்
ைப் பலுை்குள் ஏறி ெந்து ைெனத்றத தன் பை்ைம்
திருப் பிை் பைொண்டொர்ைள் .

"இந்தை் ைப் பல் எங் பை இருந்து ெருகிைது?"

பசந்தறனப் பொர்த்து அதிைொர மிடுை்குடன் இப்படிை்
பைட்டொர்ைள் , ைப் பலுை்குள் ஏறி ெந்த ைடை் பறட
வீரர்ைள் !

பைள் விை்குப் பதில் பசொல் லலொமொ, பெண்டொமொ

என்ை பொெறனயில் பசந்தன் குழல் ெொய் பமொழியின்
முைத்றதப் பொர்த்தொன்; குழல் ெொய் பமொழி கூத்தனின்
முைத்றதப் பொர்த்தொள் ; கூத்தன் ைடறலப் பொர்த்தன்.
இந்த பமௌனம் பைள் வி பைட்டெர்ைளுை்கு எரிச்சறல
மூட்டியது.

"இந்தொ, ஐயொ! முன்குடுமிை்ைொரபர! உம் றமத்தொன்

பைட்கிபைொம் . பதில் பசொல் லும் " என்று ைடுறமயொன
குரலில் மீண்டும் பைட்டொர்ைள் அெர்ைள் . பசந்தன்
பதில் பசொன்னொன். "ைப் பல் விழிஞத்திலிருந்து
ெருகிைது!"

"என்ன ைொரியமொை ெருகிைபதொ?"

"பசொந்தை் ைொரியமொை."

"எங் ைளிடம் எறதயும் மறைை்ைொமல் பசொல் லிவிட

பெண்டும் . இல் லொவிட்டொல் ெருத்தப் பட பநரிடும் ."

"மறைப் பதை் கு எங் ைளிடம் ஒன்றுமில் றல."

"அப் படியொனொல் நீ ங் ைள் எல் பலொரும் யொர்? என்ன

ைொரியமொை ஈழநொட்டுை்குப் புைப் பட்டீர்ைள்
என்பறதபயல் லொம் உடபன கூறுங் ைள் .

இந்தை் பைள் விை்குப் பதில் பசொல் லொமல் மறுபடியும்

குழல் ெொய் பமொழியின் முைத்றதப் பொர்த்தொன்
பசந்தன். குழல் ெொய் பமொழி அந்த வீரர்ைறள
பநொை்கித் துணிபெொடு பைட்டொள் : "நீ ங் ைள்
எங் ைளுறடய ைப்பறலத் தடுத்து நிறுத்திை் பைொண்டு
எங் ைறள இெ் ெொறு மிரட்டுெது அநொைரிைமொை
அல் லெொ இருை்கிைது? நொங் ைள் யொரொயிருந்தொல்
என்ன? நொங் ைள் என்ன ைொரியமொை ஈழநொட்டுை்கு
ெந்திருை்கிபைொம் என்பறத உங் ைளிடம்
பசொல் லபெண்டிய அெசியமில் றல!"

அெள் சினத்பதொடு படபடப் பொை எதிர்ெொதம்

புரிந்தறதை் பைட்டதும் வீரர்ைள் இன்னும் ஆத்திரம்
அறடந்தனர்.

"எங் ைள் பமல் ஆத்திரப்பட்டுப் பயனில் றல, அம் மொ!

ஈழ மண்டலத்து மைொ பசனொபதியின் உத்தரவுப் படி
நொங் ைள் இந்தை் ைப் பறல இப் பபொது
றைப் பை் றுகிபைொம் . எங் ைள் ைண்ைொணிப் பில்
அப் படிபய இந்தை் ைப் பறலச் பசலுத்திை் பைொண்டு
பபொய் த் தமனன் பதொட்டத்துத் துறையில் நங் கூரம்
பொய் ச்சி நிறுத்தி விடுபெொம் . எங் ைள் மைொபசனொபதி
ெந்து பரிபசொதித்து விசொரறண பசய் கிைெறர
யொரும் இந்தை் ைப் பலிலிருந்து கீபழ இைங் ை
விடமொட்படொம் ."

"ைப் பலிபல சிறை றெத்துப் பொர்ப்பதை் கு நொங் ைள்

பைொள் றளயடித்து விட்படொ, பைொறலை் குை் ைம்
பசய் து விட்படொ இங் கு ஓடி ெர வில் றலபய?" என்று
அறமதியொை நின்று பைொண்டிருந்த கூத்தனும்
பைொதிப் பறடந்து பைட்டொன். அெர்ைள் அந்தை்
பைள் விறயை் ைொதில் ெொங் கிை் பைொண்டதொைபெ
பதரியவில் றல. படகுைறளயும் ைப் பல் ைறளயும்
தங் ைள் பபொறுப் பில் பசலுத்திை் பைொண்டு பபொய் த்
தமனன் பதொட்டத்துத் துறையில் நிறுத்தினொர்ைள் .
ைப் பறலச் சுை் றிலும் யொரும் பெளிபயை முடியொமல்
வீரர்ைள் ைொெல் நின்று பைொண்டனர். ைப்பல்
பிடித்துை் பைொண்டு ெரப் பட்ட பசய் தி உடபன
ஈழநொட்டுப் பறடத்தறலெனுை்கு அனுப்பப்பட்டது.
குழல் ெொய் பமொழியும் பசந்தனும் பமல் தளத்தில்
நின்று கூத்தறனத் திட்டிை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் .
-----------

3.5. கூே்ேன் ேப் பினான்

யொரிடபமொ ைொண்பிை்ை பெண்டிய

பைொபதொபங் ைறளபயல் லொம் தங் ைளுடன்
அைப் பட்டுை் பைொண்ட கூத்தனிடம் ைொண்பிை்ை
ஆரம் பித்து விட்டொர்ைள் பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் . கூத்தன் இருதறலை் பைொள் ளி
எறும் பு பபொல் தவித்தொன். இன்னும் சில
நொழிறைைளில் அெர்ைள் பபசிப் பபசித் தன்றன
உயிபரொடு சித்திரெறத பசய் து விடுெொர்ைபளொ
என்று நிறனத்து அஞ் சுகிை அளவுை்கு அெறனப்
பொடொய் ப் படுத்திவிட்டொர்ைள் . தன் 'குட்டு'
பெளிப் பட்டு அெர்ைளிடம் அைப் பட்டுை் பைொண்டொல்
என்ன ஆகுபமொ என்ை பயமும் கூத்தனுை்கு ஏை் பட்டு
விட்டது. ஈழ மண்டலப் பறடத் தறலெர் ெந்து
விசொரறண பசய் யும் முன்பப குழல் ெொய் பமொழியும் ,
பசந்தனும் தன்றன இன்னொபரன்று புரிந்து பைொள் ள
பநர்ந்தொல் தனை்கு அது பபருத்த
அெமொனமொகிவிடும் என்பறதை் 'கூத்தன்' உணர்ந்து
பைொண்டொன். அப்படியில் லொமல் பறடத்தறலெர்
ெந்து விசொரறண பசய் த பின் அைப் பட்டுை்
பைொண்டொலும் அெமொனம் தொன். பமலும் ,
முன்கூட்டிபய அந்தை் ைப் பலிலிருந்து தப் பிை்
ைறரபயறினொல் அதனொல் 'கூத்தனுை்கு' எெ் ெளபெொ
நன்றம உண்டு.

'கூத்தன்' பநரம் எப் பபொது ெொய் ை்ைப் பபொகிைபதன்று

எதிர் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொன். அென் சிந்தறன
கூர்றமயொகித் தப் பும் ெழிைறள ஒெ் பெொன்ைொைச்
சிந்தித்தது. சொத்திய அசொத்தியங் ைறள ஆரொய் ந்தது.
சை் பை அதிைமொன துணிச்சலும் உண்டொகியிருந்தது.
தப் புெதை் ைொை எப் படிப் பட்ட ைொரியத்றத
பெண்டுமொனொலும் பசய் ெதை் கு உறுதி
பூண்டிருந்தொன் அென். நண்பைலில் உச்சி பெயில்
பைொடுறமயொை இருந்தது. ைறரயிலிருந்த ைொட்டின்
ைொை் றும் , நீ ரின் குளிர்ச்சியும் அந்த பெம் றமறயச்
சிறிது தணிை்ை முயன்ைன. அப் பபொது கூத்தன்
தப் புெதை் கு ஒரு சரியொன சந்தர்ப்பம் கிறடத்தது.
எல் பலொரும் உணவு உட்பைொண்டு முடித்து சிறிது
பநரம் தொன் ஆகியிருந்தது. உண்ட மயை்ைம்
பதொண்டருை்கும் உண்டு அல் லெொ? பசந்தன்
பமல் தளத்தில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந்த
இடத்திபலபய ஒரு பொய் மரை் ைம் பத்தில் சொய் ந்து
பைொண்டு ைொறல நீ ட்டிை் ைண்ணயர்ந்திருந்தொன்.
குழல் ெொய் பமொழி கீழ் த் தளத்திலிருந்த தனது
அறைை்குள் இருந்தொள் . மை் ைை் ைப் பல் ஊழியர்ைள்
எல் பலொரும் பசந்தறனப் பபொலபெ பமல் தளத்தில்
அயர்ந்து பபொய் ை் கிடந்தொர்ைள் . இந்தச்
சந்தர்ப்பத்றத எதிர்பொர்த்துத் தூங் ைொமல்
உட்ைொர்ந்திருந்த ஆள் கூத்தன் ஒருென் தொன்.

ஒரு திடமொன முடிவுடன் அென் எழுந்தொன்.

ஓறசப் படொமல் அடிபமல் அடிறெத்து பமல் ல நடந்து,
கீழ் த்தளத்துை்கு இைங் கிப் பபொனொன்.
குழல் ெொய் பமொழியின் அறை திைந்துதொன் இருந்தது.
கூத்தனுை்கு உடம் பபங் கும் வியர்த்தது. ஒரு றையொல்
ெொளின் நுனிறயப் பை் றிை் பைொண்பட ஓரமொை
ஒதுங் கி நின்று பமதுெொைத் தறலறய நீ ட்டி
அறைை்குள் எட்டிப் பொர்த்தொன். குழல் ெொய் பமொழி
படுத்துத் தூங் கிை் பைொண்டிருந்தொள் . கூத்தன்
விருட்படன்று அந்த அறைை்குள் நுறழந்து ைதறெ
உட்புைத்தில் தொழிட்டுை் பைொண்டொன். அந்த
அறையில் ஒரு மூறலயில் இருந்த பபரிய தந்தப்
பபட்டிறயத் திைந்தொன். பபட்டிை்குள்
மைொமண்டபலசுெரரின் அருறமை் குமொரிை்குச்
பசொந்தமொன பட்டுப் புடறெைளும் , மை் ை
அலங் ைொரப் பபொருள் ைளும் அடுை்ைடுை்ைொை
இருந்தன அெை் றில் ஒரு புடறெறயயும் பட்டுை்
ைெசமும் எடுத்துை் பைொண்டு குழல் ெொய் பமொழியின்
தூை்ைம் ைறலந்து அெள் எழுந்துவிடொமல் பமதுெொை
நடந்து அபத அறையின் ஒதுை்குப் புைமொன இடம்
ஒன்றில் பபொய் மறைந்தொன் கூத்தன்.

அென் மறைந்த இடம் பபண்ைள் ைப் பலில் தங் ைறள

அலங் ைரித்துை் பைொள் ெதை் ைொை மறைவிடம் பபொல்
பட்டுத் திறரைளொல் தடுை்ைப் பட்டிருந்த
ஒதுை்கிடமொகும் . அென் அந்தத் திறர மறைவில்
பபொன சிறிது பநரத்துை்பைல் லொம் தை் பசயலொை
விழித்துை் பைொண்ட குழல் ெொய் பமொழி படுை்றையில்
எழுந்திருந்து உட்ைொர்ந்து பைொண்டொள் . தொன்
ைொை் றுை்ைொைத் திைந்து றெத்துவிட்டுப் படுத்துை்
பைொண்ட அறைை் ைதறெ எப் பபொது யொர் உட்புைம்
ெந்து தொழிட்டிருை்ை முடியுபமன்ை சந்பதைம்
அெளுை்கு ஏை் பட்டது. படுை்றையில்
உட்ைொர்ந்தபடிபய அறைை்குள் நொன்கு பை்ைமும்
பமபலொட்டமொைப் பொர்த்து பெறு யொரும் தன்
அறைை்குள் இல் றலபயன்று தீர்மொனித்தொள்
குழல் ெொய் பமொழி. ஆனொல் அபத சமயம் தன்னுறடய
'ைலிங் ைங் 'ைளும் (ஆறடைளும் ) அலங் ைொரப்
பபொருள் ைளும் அடங் கிய தந்தப் பபட்டி திைந்து
கிடந்தறதப் பொர்த்தவுடன் அெளுறடய சந்பதைமும் ,
பயமும் பமலும் ெளர்ந்தன. அெள் முதுகுை்கு பநபர
பின்புைம் தொன் அந்த மறைவிடம் இருந்தது.
எழுந்திருந்து ெொசல் ைதறெத் திைந்து
பசந்தறனயொெது, கூத்தறனயொெது கூப் பிட்டு
அறைறய நன்ைொைச் சுை் றிப் பொர்ை்ைச்
பசொல் லலொபமன்று நிறனத்தொள் குழல் ெொய் பமொழி.

எழுந்திருப் பதை் ைொைப் படுை்றையிலிருந்து ெலது

ைொறல எடுத்து றெத்தொள் அெள் . திடீபரன்று
பின்பை்ைமிருந்து இரு பமன்றமயொன றைைள்
முரட்டுத்தனமொை அெள் ெொறயப் பபொத்தின. பயந்து
வீறிட்டு 'ஓ'பென்று கூை்குரலிட நிறனத்தொல்
குழல் ெொய் பமொழி. முடியவில் றல. அெளது
பமன்றமயொன பபொன்னிை உடல் பயத்தொல்
நடுங் கியது. ைண்விழிைள் பிதுங் கின. தறலறயச்
சிரமப் பட்டுத் திருப் பிப் பின்புைம் பொர்த்தொள் .
ெனப் பப ெடிெமொை ஒரு பபண் நின்று பைொண்டு
அெறள அந்தப் பொடு படுத்திை் பைொண்டிருந்தொள் .
அந்தப் பபண் உடுத்தியிருந்த பட்டுப்புடறெறயயும் ,
ைச்றசறயயும் (மொர்பணி) குழல் ெொய் பமொழி
ைெனித்தொள் . அறெ தன் பபட்டியிலிருந்து
எடுை்ைப் பட்டறெ என்று பதரிந்தது. 'ஒரு
பபண்ணுை்ைொ அெ் ெளவு துணிவு? ஒரு பபண்ணின்
றைைளுை்ைொ அந்த முரட்டுத்தனம் ?' - பயத்துை்கும்
நடுை்ைத்துை்கும் ஊபட இப்படி ஒரு பபண்ணிடம்
நடுங் கி நிை் கிபைொபம என்ை ஆச்சரியமும் அெறள
ஆட்பைொண்டது.

அந்தப் பபண் ஒரு றையொல் குழல் ெொய் பமொழியின்

ெொறயத் திைை்ை முடியொதபடி அழுத்திப் பபொத்திை்
பைொண்பட, இன்பனொரு றையொல் கூர்றமயொன
ெொறள அெள் முைத்துை்கு பநபர ைொட்டி,
"இறடயொை் று மங் ைலத்து அழகிபய! உன் பயம்
அநொெசியமொனது. பைொஞ் சம் என் முைத்றதயும் ,
குரறலயும் ைெனித்துப் பொர். நொன் யொபரன்பது
பதரியும் . உன் உயிருை்பைொ, உடலுை்பைொ என்னொல்
ஒரு துன்பமும் ஏை் படொது. ஆனொல் நீ மட்டும் கூச்சல்
பபொட்டு என்றனை் ைொட்டிை் பைொடுை்ை முயன்ைொபயொ,
நொன் எப் படி நடந்து பைொள் பென் என்று உறுதியொைச்
பசொல் ல முடியொது" என்று கூறினொள் .
குழல் ெொய் பமொழி நன்ைொைத் தறலறயத் திருப் பி
மருண்ட விழிைளொல் அந்த முரட்டுப் பபண்ணின்
முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்தொள் . அெளுை்கு அந்த
உண்றம புரிெதை் குச் சில விநொடிைள்
பதறெப் பட்டன. 'ஆைொ! இந்தை் கீச்சுை் குரலும் அழகு
முைமும் கூத்தனுறடயறெ அல் லெொ? கூத்தன்
ஆணொ? பபண்ணொ? இப் பபொது நொன் ைொண்பது தொன்
அெனுறடய உண்றமை் பைொலமொ அல் லது ைொறல
ெறரயில் ைண்ட ஆண் பைொலம் தொன் உண்றமயொ?'
என்று எண்ணி மனம் குழம் பினொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அெளுறடய நிறனவுைள்
தடுமொறின.

"இன்னும் நன்ைொை உை் றுப் பொர்த்தொல் என்றன நீ

பதளிெொைத் பதரிந்து பைொள் ளலொம் அம் மொ! எந்த
ெல் லொள பதெனின் தங் றைறயப் பை் றி பநை் று
நீ ங் ைள் பசந்தனிடம் மிை அலட்சியமொை
விசொரித்தீர்ைபளொ, அந்தப் பபண் பைெதிதொன்
இப் பபொது உங் ைறளப் பயமுறுத்திை் பைொண்டு
நிை் கிைொள் " என்று சிரித்துை் பைொண்பட அந்தப்
பபண் தன்றனப் பை் றிை் கூறிய பபொது
குழல் ெொய் பமொழியின் ைண்ைள் ஆச்சரியத்தொல்
அைன்ைன. பைெதி பமலும் பபசினொள் : "இன்னும்
பைள் ! நீ யும் பசந்தனும் சந்திப்பதை் கு முன்பப நொன்
குமொரபொண்டியறரச் சந்தித்து விடுபென். அப் படிச்
சந்தித்தொல் உங் ைள் ெரறெப் பை் றிச் பசொல் கிபைன்.
என்றன இபத ைப் பலில் பிரயொணம் பசய் ய
விட்டதை் ைொை நொன் உனை்கு எெ் ெளபெொ நன்றி
பசொல் ல பெண்டியதிருை்ை இப் படிை் ைத்திறயை்
ைொட்டிப் பயமுறுத்துகிபைபன என்று பைொபிை்ைொபத.
இப் பபொது பசய் திருப் பது பபொல் உன் ெொறய
அறடை்ைொமல் விட்டிருந்தொல் இந்தச் சமயத்தில்
வியப் புமயமொன உன் உள் ளத்து உணர்ச்சிைள்
என்றன பநொை்கி எெ் ெொறு ெொர்த்றதைளொை
பெளிபயறுபமொ? என்பனன்ன பைள் விைள் என்னிடம்
நீ பைட்பொபயொ? எப் படி எப் படிச் சீறுெொபயொ?
அெை் றை அறிந்து பைொள் ளும் ஆெல் எனை்கு
இல் றல. நொன் இப் பபொது இந்தை் ைப் பலிலிருந்து
அெசரமொைத் தப் பிச் பசல் லப் பபொகிபைன். இபதொ
இந்தை் கீழத்தளத்திலிருந்து ையிை் றைை் ைட்டிை்
பைொண்டு பின்புைமொைை் ைடலில் இைங் கிச் சிறிது
தூரம் நீ ந்திை் ைறர பசர்ந்து விடுபென். அதை் குள்
கூச்சல் பபொட்டு நீ என்றனை் ைொட்டிை் பைொடுத்து
விடலொபமன்று நிறனை்ைொபத! கூச்சல் பபொடபெொ,
நைரபெொ முடியொமல் உன்றன இந்த அறையில்
ைட்டிப் பபொட்டு விட்டுத்தொன் நொன் புைப் படுபென்.
'ஒரு பபண் இன்பனொரு பபண்ணிடம் இெ் ெளவு
பைொடுறமயொை நடந்து பைொள் ள முடியுமொ?' என்று
என்றனப் பை் றிை் பைெலமொை நிறனை்ைொபத!
சந்தர்ப்பம் தொன் ைொரணம் , அம் மொ. ெொறய
அறடை்ைொமலும் ைத்திறயை் ைொட்டொமலும் இருந்தொல்
நீ பய எனை்குப் பயப் பட மொட்டொய் . அதனொல் தொன்
நொன் இப் படி நடந்து பைொள் ள பெண்டியதொயிை் று."

இெ் ெொறு பசொல் லிை் பைொண்டு

குழல் ெொய் பமொழிறயப் படுை்றையில் தள் ளிை்
ைட்டிபலொடு ைட்டிலொைை் ையிை் றினொல் ைட்டி விட்டொள்
பைெதி. குழல் ெொய் பமொழியின் பமன்றமயொன
பைொடியுடல் வீர ரத்தம் ஓடும் தளபதியின்
தங் றைறய எதிர்த்துத் திமிறிை் பைொண்டு பபொரொட
முடியவில் றல. ஆைபெ ைட்டுண்டொள் .

அெள் ைண் ைொணபெ அறைை் ைதறெத் திைந்து

பைொண்டு ைப் பலின் பின்புைத்து ெழிபய ையிறு ைட்டி
இைங் கிை் ைடலில் பொய் ந்து விட்டொள் பைெதி.
ையிை் றைப் பிடித்துை் பைொண்டு இைங் கு முன்
ைறடசியொை நிமிர்ந்து பொர்த்து, "இறடயொை் று
மங் ைலத்துப் பபண்பண! நொரொயணன் பசந்தன்
ெந்தொல் 'கூத்தன் தன்னுறடய கூத்றத முடித்துை்
பைொண்டு பபொய் விட்டொன்' என்று பசொல் லிவிடு!"
என்று பைெதி கூறிச் பசன்ை பசொை் ைள்
குழல் ெொய் பமொழியின் உள் ளத்றதை் பைொதிை்ை
றெத்தன. 'ஏமொை் ைப் பட்படொம் ' என்று நிறனை்கும்
பபொது குழல் ெொய் பமொழிை்கு பெதறனயொை
இருந்தது.

ைட்டிபலொடு ைட்டியிருந்த ைட்டுைறள பநகிழ் ை்ை

முயன்ைொள் ; முடியவில் றல. அறர நொழிறைை்குப்
பின் பசந்தன் தூை்ைம் ைறலந்து எழுந்த பசொர்பெொடு
பைொட்டொவி விட்டுை் பைொண்பட கீழ் த்தளத்துை்கு
ெந்தொன். அங் பை குழல் ெொய் பமொழி இருந்த
நிறலறயப் பொர்த்ததும் பபரியதொைை் கூை்குரலிட நொ
எழுந்தது அெனுை்கு. அறத ெலுவில் அடை்கிை்
பைொண்டு, ைட்டுைறள அவிழ் த்துத் தன்
நிறனெை் றுத் துெண்டு கிடந்த குழல் ெொய் பமொழிை்கு
மூர்ச்றச பதளிவித்தொன். நிதொனமொை - ஆனொல்
ைலெரமுை் ை மனத்பதொடு "என்ன நடந்தது?" என்று
அெளிடம் பைட்டொன். அெள் 'பைொ'பென்று
ெொய் விட்டுை் ைதறி அழுதுவிட்டொள் . அெள்
அழுறைறயத் தணித்து ஆறுதல் கூறி பமல் ல
நடந்தறத அறிந்தொன் பசந்தன். "கூத்தன் தன்னுறடய
கூத்றத முடித்துை் பைொண்டு புைப் பட்டு விட்டொன்"
என்று அெள் அறதச் பசொல் லி முடித்த பபொது,
"எனை்கு அப் பபொபத பதரியும் !" என்று சர்ெ
சொதொரணமொைச் பசொன்னொன் பசந்தன்.
---------

3.6. தபால் லாே மரழப் புயல்

சை்ைபசனொபதி ெந்து கூறிய பசய் திறயை் பைட்டதும்

குமொரபொண்டியனின் மனத்தில் உணர்ச்சியறலைள்
பமபலழுந்து பபொங் கின. 'தமனன் பதொட்டத்து'த்
துறையில் ஈழ நொட்டுை் ைடை் பறட வீரர்ைளொல்
றைப் பை் ைப் பட்டிருை்கும் ைப் பல் யொருறடயதொை
இருை்கும் ? அதில் ெந்திருப் பெர்ைள்
யொரொயிருப்பொர்ைள் ?' என்ை சந்பதைம் அென்
நிறனவுைறள ெளர்த்தது.

ஆனொல் , சை்ைபசனொபதி அந்த நிறனவுைறள ெளர

விடவில் றல. "நொறளை்கு அதிைொறலயில்
நொமிருெருபம தமனன் பதொட்டத்துை்குப் பபொய் ப்
பொர்ை்ைலொம் . நீ ங் ைள் பசம் பெழத் தீவில் ைண்ட
எதிரிைளின் ைப் பலொை இருந்தொல்
அதிலிருப் பெர்ைறளை் கீழிைை்கி விசொரிை்கிை
முறைப் படி விசொரிப் பபொம் " என்று கூறினொர் அெர்.
அப் பபொது அெர்ைளுடன் அங் கிருந்த ைனைமொறல
"பசனொபதித் தொத்தொ! நொனும் நொறளை்கு உங் ைபளொடு
தமனன் பதொட்டத்துை்கு ெரப் பபொகிபைன். நீ ங் ைள்
மறுப் புச் பசொல் லொமல் என்றனயும் கூட்டிை்
பைொண்டு பபொை பெண்டும் !" என்று பிடிெொதம்
பிடித்தொள் .
"ஐபயொ, நீ கூட ெருகிை சந்தர்ப்பமில் றல அம் மொ இது!
நொங் ைள் ஒரு முை்கியமொன ைொரியமொைப்
பபொய் விட்டுத் திரும் பி விடுபெொம் " என்று பசனொபதி
அந்தப் பபண்ணின் விருப் பத்றத மறுத்தொர். பின்பு
சை்ைபசனொபதியும் குமொரபொண்டியனும் ைொசிப
மன்னரிடம் பபொய் ச் பசொல் லிை் பைொண்டொர்ைள் .

"இப் படி ஒரு ைப்பல் உங் ைறள இரைசியமொைத்

பதொடர்ந்து பின்பை் றி ெந்தபதன்ை விெரத்றத இங் கு
ெந்ததுபம நீ ங் ைள் என்னிடம் பசொல் லியிருை்ைலொபம!
பசொல் லொததனொலும் பரெொயில் றல. இப் பபொது
உடபன பபொய் அந்தை் ைப் பறலை் ைெனியுங் ைள் .
அதிலிருப் பெர்ைள் குமொரபொண்டியனின் எதிரிைள்
என்று சந்பதைப் படுெதை் கு ஏை் ைெர்ைளொயிருந்தொல்
அெர்ைறளச் சிறைப் பிடித்து இங் பைபய பைொண்டு
ெொருங் ைள் " என்று கூறி, அெர்ைளுை்கு விறட
பைொடுத்தொர் ஈழ நொட்டு மன்னர். பயணம்
பதொடங் குெதை் கு முன் நிறனெொைத் தன் ெலம் புரிச்
சங் றை உடபனடுத்துை் பைொண்டொன் இரொசசிம் மன்.

றெைறை பமல் லிருள் விலகுெதை் கு முன் அெர்ைள்

இருெரும் பபொலன்னறுறெயிலிருந்து
புைப் பட்டொர்ைள் . என்றுமில் லொதபடி
அெர்ைளுை்பைன்பை ெொய் த்தது பபொல் அன்றைை்கு
இயை் றைச் சூழ் நிறல மிை அை் புதமொை இருந்தது.
பமல் லச் சுழன்று வீசும் குளிர்ந்த ைொை் றுடபன ஊசி
ஒழுகுெது பபொல் சொரல் பபய் து பைொண்டிருந்தது.
ெொனம் பிைந்த பமனியொய் த் தனது நீ லநிைத்றதத்
திைந்து ைொட்டிை் பைொண்டிரொதபடி பமைச் சுருள் ைள்
திட்டுத் திட்டொை அறடந்திருந்தன. எல் பலொருறடய
ைெனத்றதயும் ைெரத்தை்ை மிைப் பபரிய
ைொரியபமொன்றைத் திடீபரன்று பசய் ெதை் கு
இருை்கிை மனிதன் மொதிரி, இயை் றை அறமந்து
அடங் கித் தன் ஆை் ைறல ஒன்றுபடுத்திை்
பைொண்டிருப் பது பபொலத் பதொன்றியது.

"இன்றைை்கு மொறலை்குள் பபருமறழ ெரலொம்

பபொலிருை்கிைது!" என்று குதிறரறய பெைமொைச்
பசலுத்திை் பைொண்பட பசொன்னொர் சை்ைபசனொபதி.
இரொசசிம் மன் ெொனத்றத அண்ணொந்து பொர்த்தொன்.
ஒபர பமைை் குழப்பம் . அத்தறனயும் ைனிந்த சூல்
பைொண்ட ைருபமைங் ைள் .

பபொலன்னறுறெயிலிருந்து பநர் பமை் பை பசன்ைொல்

தமனன் பதொட்டம் தொன். அனுரொதபுரத்துை்குச்
பசல் லொமல் சிம் மகிரி, விசிதபுரம் ஆகிய ஊர்ைறளை்
ைடந்து பநர்ெழியொைபெ பயணம் பசய் ெபதன்று
முடிவு பசய் து பைொண்டொர்ைள் அெர்ைள் . எெ் ெளவு
பெைமொைச் பசல் ல முடியுபமொ, அெ் ெளவு பெை மிகுதி
அெர்ைளுறடய குதிறரப் பயணத்தில் இருந்தது.
இருெரும் ஒருெபரொபடொருெர் பபொட்டி பபொட்டுை்
பைொண்டு பசலுத்துெது பபொல் குதிறரைறளச்
பசலுத்தினர்.

"சை்ைபசனொபதி! எனை்பைன்னபெொ நொன் இங் பை

அதிை நொட்ைள் தங் கியிருை்ை முடியுபமன்று
நம் பிை்றை ஏை் படவில் றல. எந்த விநொடியிலும்
என்றனத் பதடிை் பைொண்டு பதன்பொண்டி
நொட்டிலிருந்து ஆட்ைள் ெரலொம் . விறரெொை நொன்
திரும் பிச் பசல் ல பெண்டியிருை்குபமன்று என்
மனத்தில் ஒரு பதொை் ைம் ஏை் படுகிைது" என்று பபொகும்
பபொது இருந்தொை் பபொலிருந்து அெரிடம் கூறினொன்
இரொசசிம் மன்.

"பபொர் ஏை் பட்டொபலொழிய அெ் ெளவு அெசரமொை

உங் ைறளத் பதடிை் பைொண்டு யொரும்
ெரப் பபொெதில் றல. தவிர, உங் ைறளத் பதடி
ெருெதை் கு நீ ங் ைள் இங் பை தொன் ெந்திருை்கிறீர்ைள்
என்று யொருை்குத் பதரியும் ? நீ ங் ைளொை எறதயொெது
மனத்தில் நிறனத்துப் பதை் ைமறடயொதீர்ைள் ,
இளெரபச!" என்று அெர் அெனுை்குப் பதில்
பசொன்னொர்.

அறதை் பைட்டு இரொசசிம் மன் சிரித்தொன்.

"ைொணொமல் பபொன நொன் எங் பை பசன்றிருப் பபன்
என்று அனுமொனிை்ை முடியொத அளவுை்குத்
பதன்பொண்டி நொட்டு மைொமண்டபலசுெரரும் , என்
அன்றனயும் , தளபதியும் சிந்தறன குன்றியெர்ைள்
என்று நீ ங் ைள் நிறனை்கிறீர்ைள் பபொலிருை்கிைது.
நொன் அங் கில் றலபயன்ைொல் இங் பைதொன்
இருப் பபபனன்று அெர்ைள் மிை எளிதொைத் பதரிந்து
பைொள் ளுெொர்ைள் " என்று இரொசசிம் மன் கூறிய பபொது
சை்ைபசனொபதி அறதை் ைெனித்துை் ைொதில் ெொங் கிை்
பைொள் ளொமல் , ைலை்ைம் நிறைந்த பொர்றெயொல்
ெொனபெளிறய நிமிர்ந்து பொர்த்தொர். "இன்றைை்கு
நம் முறடய பயணம் நடுெழியில் எங் பையொெது
தறடப் படத்தொன் பபொகிைது. ெொனம் இருை்கிை
சீறரப் பொர்த்தொல் தன் ஆத்திரத்றத பயல் லொம்
பைொட்டித் தீர்த்துை் பைொள் ளப் பபொகிை மொதிரி
இருை்கிைது" என்று ைெறல நிறைந்த குரலில்
கூறினொர். "மறழ ெருெதொயிருந்தொல் அறதத்
தடுப் பதை் கு நொம் யொர்? ஈழ நொட்டுப் பறடத்
தறலெரும் , பொண்டி நொட்டு இளெரசனும் பயணம்
பசய் கிைொர்ைபளன்ைொல் மறழ கூட அெர்ைளுை்குப்
பயப் பட பெண்டுபமன்கிை அெசியம் உண்டொ?"
என்று சை் பை பெடிை்றையொைச் சை்ைபசனொபதிறய
பநொை்கிச் பசொன்னொன் குமொரபொண்டியன். ைெறல
நிழல் படியத் பதொடங் கியிருந்த அெர் முைத்தில்
அந்த பெடிை்றைப் பபச்சு கூட மலர்ச்சிறய
உண்டொை்ைவில் றல.

சூரிய ஒளிபய உறைை்ைொத பமை மூட்டம் உச்சிப்

பபொது ைழிந்து சில நொழிறைைளொன பின்னும்
நீ டித்தது. அதனொல் அந்திை்கு இன்னும் பநடுபநரம்
மீதமிருந்த பபொதும் அப் பபொது இருட்டத்
பதொடங் கிவிட்டது பபொன்ை சூழ் நிறல
ஏை் பட்டிருந்தது. இரவு பநரத்தில் தங் குெதை் குப்
பொதுைொப் பொன இடத்றத அறடந்துவிட்டொல்
மறழறயப் பை் றிை் ைெறலப் பட
பெண்டியிரொபதன்று சை்ைபசனொபதி
நிறனத்திருந்தொர்.
ஆனொல் மறழ அெருறடய நிறனறெ முந்திை்
பைொண்டு ெந்து விட்டது. தனி மறழயொை ெரவில் றல.
பயங் ைரமொன ைொை் றும் , மறழயும் ஒன்று பசர்ந்து
பைொண்டன. அந்தச் சமயத்தில் நடுை்ைொட்டில் ைடல்
பபொலப் பரந்து பதங் கிை் கிடந்த ஓர் ஏரிறய ஒட்டி
அெர்ைள் பசன்று பைொண்டிருந்தொர்ைள் . தண்ணீறரப்
பொளம் பொளமொை யொபரொ சீவி எறிெது பபொல்
அறலபமொதியது. ஏரியின் நொன்கு புைமும் ைொது
பசவிடுபடுகிைொை் பபொல் ஒபர பிரளயப்
பபபரொலியில் மூழ் கி விட்டனெொ? ைொை் றுை்
ைடவுளுை்கும் மறழை் ைடவுளுை்கும் பபொர் மூண்டு
விட்டதொ இடி ஓறசயும் , ைொட்டு மரங் ைள் முறிந்து
விழும் ஓறசயும் , ைொை் பைொலியிலும் மறழ ஒலியிலும்
ைலந்து சிறிதொகி ஒலித்தன. ஊழிை் ைொை் று, ஊழி
மறழ என்பைல் லொம் பசொல் லுெொர்ைபள
அறெயிரண்டும் ஒபர சமயத்தில் ஊழி எல் றலறயை்
ைொண ஆறசப் பட்டு விட்டறெ பபொலை் கிளர்ந்து
எழுந்து விட்டன என்று பசொல் லத்தை்ை நிறல.

ஏரியின் இை்ைறரயில் அெர்ைளுறடய ெழிபமல் ஒரு

பபௌத்தப் பள் ளியும் , அருகில் உயரமொன பபரிய
புத்தர் சிறலயும் பதரிந்தன.

"இளெரபச! பெறு ெழியில் றல. இங் பை தங் கிவிட

பெண்டியதுதொன். இந்த இடம் ஏரி நீ ர்ப்பரப் றபை்
ைொட்டிலும் பமட்டுப் பொங் ைொனது. இபத ெழி பபொைப்
பபொை தொழ் ந்து பள் ளமொன நிலத்தில் பசல் கிைது.
இந்தை் ைொை் றிலும் , மறழயிலும் எப்படி ஆகுபமொ?
இப் படிபய தங் குெது தொன் நல் லது" என்ைொர்
சை்ைபசனொபதி.

இந்தத் தீர்மொனத்துை்கு ெருெதை் குள் அெர்ைள்

இருெருறடய உடல் ைளும் பதப் பமொை நறனந்து
விட்டன. இருெரும் தங் ைள் குதிறரைறள விரட்டிை்
பைொண்டு பபொய் அந்தப் பபௌத்தப் பள் ளிை்கு
முன்பொை நிறுத்தினொர்ைள் . ஆள் புழை்ைமில் லொத
ைொரணத்தொல் ைட்டடம் இருண்டு பொழறடந்திருந்தது.
"மறழை்கும் புயலுை்கும் பயந்து பைொண்டு நடு
ெழியில் தங் கி நொம் ஆர அமரப் பபொய் ச்
பசருெதை் குள் தமனன் பதொட்டத்தில் பிடிபட்ட
ைப் பலும் ஆட்ைளும் தப் பிப் பபொனொல் கூட
ஆச்சரியப் படுெதை் கில் றல" என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட குதிறரயிலிருந்து இைங் கிை்
ைட்டடத்துை்குள் நுறழந்தொன் குமொரபொண்டியன்.

"அப் படித் தப் ப விட்டு விடுெதை் கு ஈழ நொட்டுை்

ைடை் பறட வீரர்ைள் முட்டொள் ைள் அல் லர்!" என்று
பதில் கூறிை் பைொண்பட அெறனப் பின்பை் றி உள் பள
பசன்ைொர் சை்ைபசனொபதி.

ஈர ஆறடபயொடு பசொர்ந்து பபொய் ஓரிடத்தில்

உட்ைொருெதை் ைொைை் குனிந்த குமொரபொண்டியன்
ஒருவிதமொைப் பயங் ைலந்த கூப் பொட்படொடு அந்த
இடத்திலிருந்து துள் ளித் தொவினொன்.

"என்ன? ஏன் இெ் ெளவு பயம் " என்று அந்த இடத்தில்

சிறிது குனிந்து பொர்த்த சை்ைபசனொபதியும் முதலில்
மறலத்துப் பின் ெொங் கினொர். அடுத்த ைணம்
துணிெொை முன் பசன்று ையிை் றைப் புரட்டி இழுப் பது
பபொல் எறதபயொ சரசரபென்று பிடித்து இழுத்தொர்.
ஓங் கிச் சுழை் றி வீசி எறிந்தொர்.

பளபளபென்று பநளிந்து ைருறம மின்னும் அந்தப்

பபொருள் பபொய் விழுந்த இடத்தில் சீறி எழுந்து
படத்றதத் தூை்கியது! அப் பப் பொ! எெ் ெளவு
பயங் ைரமொயிருை்கிைது! அெர் வீசி எறிந்தது ஒரு
ைருநொைம் !

"சை்ைபசனொபதி! உங் ைளுறடய துணிவு ஈடு பசொல் ல

முடியொதது. எனை்ைொனொல் நீ ங் ைள் அதன் ெொறலப்
பிடித்து இழுத்த பபொது குடல் நடுங் கியது" என்று
அெறரப் பொர்த்து வியந்து கூறினொன் இரொசசிம் மன்.

ஓங் கிய படத்றதத் தறரயில் அடித்துவிட்டுப் புதரில்

புகுந்து மறைந்தது அது.
"ஐபயொ! பெண்டபெ பெண்டொம் . மறழயில் நறனந்து
துன்புை் ைொலும் சரி. பமபல பயணத்றதத்
பதொடரலொம் . இந்தை் ைட்டடத்தில் தங் கிை் ைடிபட
பெண்டொம் . அந்தை் ைருநொைத்றதப் பொர்த்ததிலிருந்து
எனை்கு இந்த மண்டபம் முழுெதிலும் பொம் பு
இருை்கும் பபொலத் பதொன்றுகிைது" என்ைொன்
குமொரபொண்டியன்.

"அபதல் லொம் வீண் பிரறம. இப் பபொதுள் ள

சூழ் நிறலயில் இந்த இடத்றத விட்டு நைர்ெது
நடெொத ைொரியம் " என்று சை்ைபசனொபதி உறுதியொைை்
கூறினொர். குமொரபொண்டியன் அந்த இடத்தில்
உட்ைொருெதை் பை பயமும் அருெருப் பும்
அறடகிைெறனப் பபொல் ஒதுங் கி நின்ைொன்.

"அபதொ! இன்னும் யொபரொ நமை்குத் துறணயொை இபத

ைட்டடத்தில் தங் குெதை் கு ஓடி ெருகிைொர், பொருங் ைள் "
என்று பெளிபய றைறய நீ ட்டிை் ைொண்பித்தொர்
சை்ைபசனொபதி. நடுத்தர ெயது மதிை்ைத்தை்ை
பதொை் ைமுள் ள புத்தபிட்சு ஒருெர் ஓடி ெந்து
ைட்டடத்துை்குள் நுறழந்தொர்.

"அடிைபள! இந்த மறழயிலும் , ைொை் றிலும் ஏன்

இப் படித் துன்பப்பட்டுை் பைொண்டு ஓடி ெருகிறீர்ைள் ?
ஏரிை்கு அை்ைறரயில் இருை்கிை தெப்பள் ளியிபலபய
தங் கியிருை்ைலொபம! இப் பபொது ஏரிை்ைறரபயொரமொை
நடந்து ெழிறயை் ைடப் பபத பயப்பட பெண்டிய
பசய் தியொயிை் பை?" என்று அனுதொபத்பதொடு
ெந்தெறர விசொரித்தொர் சை்ைபசனொபதி.

பமொட்றடத் தறலயில் ெழிந்த தண்ணீறரத்

துறடத்துை் பைொண்பட பதில் பசொன்னொர் பிட்சு:
"அப் படித்தொன் பசய் ய நிறனத்பதன், ஐயொ! யொபரொ
ஒரு சிறு பபண்பிள் றளை்கு இரை்ைப் படப் பபொை
இந்தை் ைதிை்கு ெர பநர்ந்தது. நிமிர நிமிர
தண்ணீபரொடு அறல பொய் ந்து பைொண்டிருை்கிை
ஏரிை்ைறரயில் சிறு ெயதுப் பபண் ஒருத்தி ெழி
பதரியொமல் தயங் கி நின்று பைொண்டிருந்தொள் .
எனை்குப் பரிதொபமொை இருந்தது. 'எங் பை அம் மொ
பபொை பெண்டும் ?' என்று பைட்படன். 'எனை்கு இந்த
நொட்டு அரசரின் அரண்மறனை்குப் பபொை பெண்டும் '
என்று துணிச்சபலொடு பசொன்னொள் அெள் .
நடுை்ைொட்டில் நின்று பைொண்டு அரண்மறனை்குப்
பபொை ஆறசப்படும் அந்தப் பபண் றபத்தியபமொ
என்று எனை்குத் பதொன்றியது.

"மறழயும் ைொை் றுமொை ெருகிைது. பை்ைத்திலிருை்கிை

தெப் பள் ளியில் பபொய் த் தங் கிவிட்டுை் ைொறலயில்
அரண்மறனை்குப் புைப் படு அம் மொ! நொனுன்
உன்பனொடு கூட அரண்மறனை்கு ெருகிபைன்
என்பைன். அந்தப் பொவிப் பபண் என்றனப் பை் றித்
தெைொை நிறனத்துை் பைொண்டு ைொட்டுப் பொறதயில்
மனம் பபொன பபொை்கில் நடை்ை ஆரம் பித்தொள் .
அெளுை்கு ஏதொெது ஆபத்து ெந்துவிடை் கூடொபத
என்று அெறளயுமறியொமல் பின் பதொடர்ந்பதன்.
நொன் பின்பை் றுெறத அெள் ைண்டு பைொண்டொள் .
என்றனப் பை் றி பெறு விதமொை நிறனத்துை்
பைொண்டு எங் பைொ ஓடி மறைந்து விட்டொள் . இெ் ெளவு
பதொறலவு ெந்த பின் அை்ைறரயிலுள் ள
தெப் பள் ளிை்குப் பபொை பெண்டொபமன்றுதொன்
இங் பை ஒண்டிை் பைொள் ள ெந்பதன்" என்று அெர் கூறி
முடித்ததும் , "ஐபயொ பொெம் ! அந்தப் பபண் இந்தப்
பை்ைமொை ெந்தொல் நொம் மூன்று பபருமொைச்
சமொதொனப் படுத்தி யொபரன்று விசொரிை்ைலொபம?"
என்று அநுதொபத்பதொடு பசொன்னொர்ைள்
சை்ைபசனொபதியும் இரொசசிம் மனும் .

"அெறளப் பொர்த்தொல் பெகு பதொறலவிலிருந்து ெந்த

பெை் று நொட்டுப் பபண் மொதிரி இருந்தது. அதனொல்
தொன் நொன் உதவி பசய் யப் பபொபனன். அந்த
முரட்டுத் துணிச்சல் ைொரி என் பமபலபய
சந்பதைப்பட்டு விட்டொள் " என்று கூறிை் பைொண்பட
இருண்ட மூறல ஒன்றில் சொய் ந்து பைொள் ளப்
பபொனொர் புத்தபிட்சு.
ைருநொைம் இருந்த பசய் திறயச் பசொல் லி அெறர
எச்சரித்தொர்ைள் அெர்ைள் . பிட்சு சிரித்தொர். "நொமொை
ஏை் படுத்திை் பைொள் கிை பயங் ைள் தொன்
ெொழ் ை்றையின் துன்பத்றத ெளர்ப்பன. தூங் கும்
பபொது என் உடல் பை் றிய நிறனவு எனை்கு உரிறம
இல் றல. ஆைபெ நொன் பொம் றபப் பை் றிை்
ைெறலப் படுெதில் றல. அது என்றனத் தீண்டும்
உரிறம பபை் றிருந்தொல் அறதத் தடுை்ை நொன் யொர்?"
என்று ைணீபரன்று பதில் பசொன்னொர் அெர். ைொல்
நொழிறைை்குப் பின் பிட்சு நன்ைொைத் தூங் கும்
குைட்றட ஒலி பைட்டது. இருந்த பொம் பு பபொன பின்பு
இல் லொத பொம் றப நிறனத்துத் தூங் ைொமல்
விழித்திருந்த அெர்ைள் இருெருை்கும் அெர் பமல்
பபொைொறமயொை இருந்தது. அெ் ெளவு தூய் றமயொன
துைவி பமல் சந்பதைப் பட்ட பபண்றண மனத்தில்
சபித்தொர்ைள் அெர்ைள் . மறழயும் தணியவில் றல,
ைொை் றும் தணியவில் றல. எங் பைொ ஒரு மூறலயில்
ஏரி உறடத்துை் பைொண்டு தண்ணீர ் பொய் கிை
ஓறசறய அெர்ைள் பைட்டொர்ைள் . சிறிது பநரத்தில்
ஒரு பபண்ணின் பயங் ைர ஓலமும் எழுந்தது.
சை்ைபசனொபதி பிட்சுறெ எழுப் பி அந்த ஓலத்றதை்
பைட்ைச் பசொன்னொர். சிறிது பநரம் உை் றுை் பைட்ட
பிட்சு, "அெளுறடய குரல் பபொலத்தொன் இருை்கிைது"
என்று தீர்மொனமொைச் பசொன்னொர்.

--------------

3.7. இருளில் எழுந் ே ஓலம்

"பிட்சுறெயும் கூட்டிை் பைொண்டு ெொருங் ைள் . மூன்று

பபருமொை ஓடிப் பபொய் ப் பொர்ை்ைலொம் . அந்த அறியொப்
பபண் எங் பை தவிை்கிைொபளொ?" என்று இரொசசிம் மன்
சை்ைபசனொபதிறயத் துரிதப் படுத்தினொன். அத்தறன
ஓறசைளுை்குமிறடபய அந்தப் பபண் குரலின் ஓலம்
இன்னும் அெர்ைள் பசவிைளில் விழுந்து பைொண்டு
தொன் இருந்தது.
"ஓர் உயிறரை் ைொப் பொை் ை உதவும் திருப் பணியில்
இந்த ஏறழயின் உடல் எந்த விதத்திலொனொலும்
தன்றன இழை்ைத் தயொரொயிருை்கிைது" என்று கூறிை்
பைொண்டு தொமொைபெ எழுந்து ெந்தொர் புத்த பிட்சு.
அந்த மறழறயயும் ைொை் றையும்
பபொருட்படுத்தொமல் அெர்ைள் மூன்று பபரும் சிறிது
தூரம் ஓடிப் பபொய் பதடிப் பொர்த்தொர்ைள் . அதை் கு
பமல் ஓடுெதை் குப் பொறதபய இல் றல. ஏரி
உறடப் பபடுத்துை் குறுை்பை பொய் ந்து
பைொண்டிருந்தது. "இனி நம் மொல் ஆெது
ஒன்றுமில் றல. அெளுை்கு ெகுத்த
விறனப் பயனின்படி ஆகும் " என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட திரும் பி நடந்தொர் பிட்சு. அெர்ைளும்
திரும் பி நடந்தொர்ைள் . பிட்சு மறுபடியும்
நிம் மதியொைத் தூங் கினொர். பொம் புப் பயத்றத மைந்து
சை்ைபசனொபதி கூடத் தூங் ைத் பதொடங் கி விட்டொர்.
தண்ணீறரத் தொங் குகிை பளிங் குை் கிண்ணம் மொதிரி
உணர்ச்சிைறள உணர்ந்தும் அெை் றுை்கு
இறரயொைொமல் ெொழ இந்த இரண்டு ெயதொன
மனிதர்ைளும் எங் பை தொன் ைை் ைொர்ைபளொ என்று
விழித்திருந்த இரொசசிம் மன் எண்ணி வியந்தொன்.
அந்தப் பபண்ணின் ஓலம் நின்று விட்டொலும் பைட்டுை்
பைொண்பட இருப்பதொை விழித்திருந்த அென்
பசவிைளுை்குப் பிரறம உண்டொயிை் று. ைொை் றிலும் ,
மறழயிலும் , இருளிலும் அந்தை் ைொட்டுை் ைட்டடத்தில்
விழித்துை் பைொண்டு உட்ைொர்ந்திருை்கும் தன் பமல்
தொனொைபெ ஒரு பெறுப் பு உண்டொயிை் று அெனுை்கு.

'மறழ பபய் த ஈர மண்ணில் , அனுபெமில் லொத சிறு

பிள் றள விறளயொட்டுத்தனமொைை் கீறி றெத்த
அறரகுறைச் சித்திரங் ைள் மொதிரி இருை்கிைது
இதுெறர நொன் ெொழ் ந்த ெொழ் ை்றை. ெொழ் வின்
உணர்ச்சிைளில் ஒன்றிலொெது முழுறமயின்
ஆழத்றதப் பொர்ை்ைவில் றலபய! பபொறுப் பில் ,
வீரத்தில் , பெை் றியில் - எதிலும் முழுறம
பதரியவில் றலபய. அன்பு அல் ல ைொதல் ; ைொதலும்
அல் ல பொசம் . இெை் றில் கூட முழுறமயொை
ெொழவில் றல நொன். எத்தறன நொட்ைறள இப் படிை்
ைழிை்ை முடியும் ? ைல் பபைொடிை் ைொலம் ெொழ
பெண்டொம் . ஒரு திங் ைட் ைொலம் ெொழ் ந்தொலும்
ஏதொெபதொரு உணர்ச்சியில் முழுறமயொைத்
பதொய் ந்து ெொழ பெண்டும் . ஊழியூழியொை ெொழ் ெறத
விட இந்தச் சிறிது ைொலத்து முழுறம உயர்ந்தது,
பபரியது, இறணயை் ைது.'

முழுறமறயப் பை் றி நிறனத்த பபொது அெனுை்கு

மதிெதனியின் நிறனவு ெந்தது. இடுப் பில் இறடை்
ைச்சத்துடன் பசர்த்துப் பிறணத்துை் பைொண்டிருந்த
சிறிய பட்டுப் றபறயத் திைந்தொன். இருளிலும் தன்
நிைத்றதயும் , ஒளிறயயும் தனிபய ைொட்டும் அந்தப்
பபொன்னிை ெலம் புரிச் சங் றை எடுத்தொன். பித்தன்
பசய் ெது பபொல் ைண்ைளில் ஒை் றிை் பைொண்டொன்.
றைவிரல் ைளொல் ெருடியெொறு மடியில் றெத்துை்
பைொண்டொன். ைப்பலில் தொன் பொடிய ைவிறத
நிறனவு ெந்தது அெனுை்கு. உணர்ச்சித் துடிப் றபச்
பசொை் ைளின் நளினமொை்கிய விந்றதறய நிறனத்த
பபொது மட்டும் மனத்தில் முழுறம பதொன்றுெது
பபொலிருந்தது அெனுை்கு. அரசொட்சிறயயும் பெை் றி
பதொல் விைறளயும் எண்ணிப் பொர்த்த பபொது அென்
உணர்ச்சிைளில் முழுறம பதொன்ைவில் றல.

'அருறம அன்றனயும் மைொமண்டபலசுெரரும்

தன்னிடமிருந்து எதிர்பொர்த்த ைடறமைறள
நிறனத்த பபொது அெை் றில் முழுறம
பதொன்ைவில் றல. ஏபனன்ைொல் அந்தை் ைடறமைறள
அென் இன்னும் நிறைபெை் ைபெயில் றல.
இறடயொை் று மங் ைலத்தின் அழகிய சூழ் நிறலயில்
குழல் ெொய் பமொழி என்ை பபண்பணொடு பழகிய
பழை்ைத்றத நிறனை்கும் பபொது முழுறம
ஏை் படவில் றல. மதிெதனி என்ை பபண்றணச்
சந்திை்ை பநரொமலிருந்திருந்தொல் ஒரு பெறள
இறடயொை் று மங் ைலத்து அழகியொெது, ைனைமொறல
என்ை பபபரழில் நங் றையொெது அெறனை்
ைெர்ந்திருை்ைலொபமொ என்னபெொ? பெள் ளத்தில்
பறழய தண்ணீர ் அடித்துை் பைொண்டு பபொைப்
படுகிை மொதிரி அென் மனத்தின் அறரகுறை
நிறனவுைறளபயல் லொம் 'மதிெதனி' என்ை முழுறம
இழுத்துை் பைொண்டு விட்டதொ? அல் லது அந்த
முழுறமயில் அென் மூழ் கி விட்டொனொ? பொர்ை்ைப்
பபொனொல் முழுறமயொன ெொழ் வு என்பதுதொன் என்ன?
என்றனப் பபொல் அரச குடும் பத்தில் பிைந்தெனுை்குப்
பபொர்ைளும் , அெை் றில் பெை் றி ெொறை சூடுெதும்
தொன் முழுறமயொன ெொழ் வு என்று அரசியல் அைம்
பசொல் லலொம் . அப் படிச் பசொல் லுெது இதை் கு
இலை்ைணமொை இருை்ைலொம் . ஆனொல் அது மட்டும்
எனை்கு முழுறமயொன ெொழ் ெொைத்
பதொன்ைவில் றலபய? முழுறமயொெது
மண்ணொங் ைட்டியொெது? அரசனொைப்
பிைந்தொபலன்ன ஆண்டியொைத் பதொன்றினொபலன்ன?
பிைப் பது மண்ணில் தொபன ெொழ் ெதும்
மனிதனொைத்தொபன! மனிதனுறடய ெொழ் ை்றை, அது
ஒரு ஓட்றடப் பொறன. ஒரு பை்ைம் முழுறம ைண்டொல்
இன்பனொரு பை்ைமொை ஒழுகி விடுகிைபத! ஒன்றை
நிறைெொை அனுபவித்தொல் இன்பனொன்றை இழை்ை
பெண்டியதுதொன். நிறைவு, முழுறமபயல் லொம் அமர
ெொழ் ை்றையில் தொன் உண்டு பபொலிருை்கிைது.
பதனீை்ைறள விரட்டொமல் பதனறடயிலுள் ள
பதறனை் குடிை்ை முடியுமொ? ெொழ் விலுள் ள
துன்பங் ைறளப் பபொை்ைொமல் , குறைைறள நீ ை்ைொமல்
முழுறமயும் நிறைவும் ைொண்பது எங் பை?

'அைத்றதயும் , அன்றபயும் , ைருறணறயயும்

பைொண்பட ெொழ் ந்து விட என் தொய் ை்கு ஆறச.
அறிறெயும் , சூழ் சசி
் றயயும் பைொண்பட ெொழ் ந்து
விட மைொமண்டபலசுெரருை்கு ஆறச.
பறடைறளயும் , பபொர்ை்ைளங் ைறளயும் , உடல்
ென்றமறயயும் பைொண்பட ெொழ் ந்துவிட
ெல் லொளபதெனுை்கு ஆறச. இந்த ஆறசைள் தொன்
முழுறமயொன ெொழ் ெொ? குழல் ெொய் பமொழி என்ை
பபண்ணுை்குை் கூட என்றனயும் எனது அரச பபொை
ஆடம் பரங் ைறளயும் தனதொை்கிை் பைொள் ளும்
ஆறசயிருை்கிைது. என்னுறடய பதவியும் ,
பபருறமயும் , தகுதியும் பதரியொமபல என் பமல்
அன்பு பசலுத்தவும் ஒரு பபண் இருை்கிைொள் .
அெளுை்கு என் பமல் இருை்கும் அன்பபொ எனை்கு
அெள் பமலிருை்கும் அன்பபொதொன் முழுறமயொனதொ?

'எது முழுறம? எது நிறைவு? அழியொதது எது?

பரிபூரணமொன ெொழ் வு எது? என்றனப் பபொன்று
பபரிய அரச மரபின் ெழித் பதொன்ைலொை ெந்த ஓர்
இறளஞனுை்கு அது எப் படிை் கிறடை்கும் ?' என்று
இப் படி உருை்ைமொன பல நிறனவுைறள மனத்தில்
அறச பபொட்டுை் பைொண்டிருந்தொன் இரொசசிம் மன்.

பபொழுது விடிெதை் குச் சிறிது பநரத்துை்கு முன்

சை்ைபசனொபதியும் புத்தபிட்சுவும் தூை்ைம் விழித்து
எழுந்திருந்த பபொது ெொசை் படியில் சொய் ந்து
உட்ைொர்ந்தெொபை இரொசசிம் மன்
ைண்ணயர்ந்திருப் பறதை் ைண்டனர். அென் மடியில்
சிறிய குழந்றத ஒன்று படுத்துத் தூங் குெது பபொல்
அந்தச் சங் கு கிடப்பறதப் பொர்த்துச் சை்ைபசனொபதி
சிரித்துை் பைொண்டொர்.

முதல் நொள் ைொை் றும் , மறழயும் ஓய் ந்து

பபொயிருந்தன. எனினும் , அந்த மறழயும் புயலும்
உண்டொை்கிய சீரழிவுைளும் அலங் பைொலங் ைளும்
ைண்பொர்றெ பசன்ை இடபமல் லொம் பதரிந்தன.
ெொனம் அழுை்கு நீ ை்கி பெளுத்து விரித்த நீ லத்துணி
பபொல் பெளிெொங் கியிருந்தது. அெர்ைளுறடய
குதிறரைள் நறனந்து நிைங் ைறலந்த பமனிபயொடு
ைட்டடத்துை்கு அருகில் ஒண்டிை் பைொண்டு நின்ைன.
குமொரபொண்டியறனத் பதொட்டு எழுப் புெதை் ைொை
அருகில் பசன்ைொர் சை்ைபசனொபதி. ஆழ் ந்த
தூை்ைமில் லொமல் ைண்ைறள மூடிச் பசொர்ந்து
உட்ைொர்ந்திருந்ததொல் அெருறடய ைொலடி ஓறசறயை்
பைட்பட விழித்துை் பைொண்டொன் அென். சங் றை
எடுத்துப் பட்டுப் றபை்குள் பபொட்டுை் பைொண்டு
எழுந்து நின்ைொன். சை்ைபசனொபதிறயப் பொர்த்து,
"அடடொ! பபொழுது விடியப் பபொகிைது பபொலிருை்கிைது.
நொம் புைப் படலொமொ? நண்பைலுை்குள் எப் படியும்
தமனன் பதொட்டத்தில் இருை்ை பெண்டும் நொம் "
என்ைொன்.

"அெசரப் படொதீர்ைள் , இளெரபச! பநை் று மறழயிலும்

ைொை் றிலும் மரங் ைள் ஒடிந்து பொறதபயல் லொம்
சீர்பைட்டிருை்கிைது. ஏரி உறடப் பினொல் பெறு
ெழிைள் அழிந்திருை்ைலொம் . முதலில் சிறிது
பதொறலவு சுை் றித் திரிந்து பொறதைறளச்
சரிபொர்த்துை் பைொண்டு ெருபெொம் " என்ைொர்
சை்ைபசனொபதி.

"தம் பி! பபரியெர் பசொல் கிைபடி பைள் . நிதொனமொைப்

பொறதறயப் பொர்த்துை் பைொண்டு புைப் படுெதுதொன்
நல் லது! அெசரம் பெண்டொம் . நொனும் உங் ைபளொடு
தொன் ெரப் பபொகிபைன்" என்று புத்தபிட்சுவும்
கூறினொர்.

குதிறரைறள அங் பைபய விட்டு விட்டு மூெரும்

ெழிைறளச் சுை் றிப் பொர்ை்ைை் கிளம் பினொர்ைள் .
பபரிய பபரிய மரங் ைபளல் லொம் பெபரொடு
சொய் ந்திருந்தன. அங் ைங் பை தண்ணீர ் பதங் கி
ெழிபயல் லொம் பசறும் சைதியுமொை இருந்தது. ஏரி
உறடத்துை் பைொண்டு பொய் ந்பதொடிய நீ ர்ப்பிரெொைம்
சில இடங் ைளில் பொறதறயப் பயங் ைரமொை அறுத்துை்
குறடந்திருந்தது. ைொை் றும் மறழயும் பைொண்ட
பைொபத்திை் கு ஆளொகி அந்தை் ைொட்டின் அறமதியொன
அழகு தொறுமொைொகித் பதொை் ைமளித்தது.

"ைண்ணுை்குத் பதரிகிை ைொட்சிைறளப் பொர்த்தொல்

பநை் றிரவு அந்தப் பபண் உயிர் பிறழத்திருை்ை
முடியுபமன்று என்னொல் நம் பமுடியவில் றல. பொெம் !
அெள் தறலயில் எழுதியிருந்தது அெ் ெளவுதொன்
பபொலிருை்கிைது" என்று புத்தபிட்சு பரிதொபமொன
குரலில் கூறினொர். அெர் தம் ெொர்த்றதறயச்
பசொல் லி முடிை்ைவும் , "அபதொ பொருங் ைள் அடிைபள!
யொபரொ விழுந்து கிடை்கிைொை் பபொலிருை்கிைது" என்று
முைத்தில் பயமும் , வியப் பும் படரச் சை்ைபசனொபதி
ஒரு புதறரை் றைநீ ட்டிை் ைொட்டிை் கூச்சலிடவும்
சரியொை இருந்தது. முதல் நொளிரவு தண்ணீர ் பொய் ந்து
ஓடிய அறடயொளம் அங் பை பதரிந்தது.
மரை்கிறளைளின் முறிவுைளும் பசடி பைொடித்
தூர்ைளும் அடர்ந்து பின்னிை் கிடந்த புதரில் தண்ணீர ்
இழுத்து ெந்து பசருகினொை் பபொல் அந்த உடல்
கிடந்தது. பதொை் ைத்திலிருந்து பபண்ணுடல் தொன்
என்பறதத் பதரிந்து பைொள் ள முடிந்தது.

"அந்தப் பொவிப் பபண்ணொைத்தொன் இருை்கும் . பநை் று

நொன் எெ் ெளவு ஆதரபெொடு அெளிடம் பபசிபனன்.
எப் படியொெது அெறளை் ைொப்பொை் றிவிட பெண்டும்
என்ை எண்ணம் தொன் என் உள் ளத்தில்
உறுதியொயிருந்தது. ஆனொல் புத்த பைெொன்
திருவுள் ளம் பெைொயிருந்திருை்கிைது. அடப் பொெபம!
பநை் பை நொன் பசொல் லியபடி பைட்டிருந்தொல் இப் படி
ஆகியிருை்ைொபத! ெொருங் ைள் பபொய் ப் பொர்ை்ைலொம் "
என்று முன்னொல் ஓடினொர் புத்தபிட்சு.
இரொசசிம் மனும் , சை்ைபசனொபதியும் அெருை்குப்
பின்னொல் ஓடினொர்ைள் . பிட்சு அந்தப் பபண்ணின்
உறடைறளச் சரி பசய் துவிட்டு, "அெள் தொன் ஐயொ!
அநியொயமொைச் பசத்துத் பதொறலத்திருை்கிைொள் !"
என்று கூறிை் பைொண்பட, அந்த உடறலப்
புதருை்குள் ளிருந்து பெளிபய தூை்கி ெந்து முைம்
பதரியும் படி தறரயில் கிடத்தினொர்.
சை்ைபசனொபதியின் விழிைளில் அநுதொபம்
மின்னியது.

ைண்ைளில் சந்பதைமும் பீதியும் மிளிரை் பைொஞ் சம்

கீபழ குனிந்து அந்த முைத்றத உை் றுப் பொர்த்தொன்
இரொசசிம் மன். அென் முைம் பயத்தொல் பெளிறி ெொய்
பைொணியது. அடுத்த ைணம் அென் ெொயிலிருந்து
பெளிபயறிய ஒரு பபயர் அந்தை் ைொடு முழுெதும்
எதிபரொலித்து அலறிை் பைொண்டிருந்தது.
---------

3.8. ஒரு துயை நிகழ் ே்சி

பெள் ளத்திலும் , புயலிலும் சிை்கிை் பைொண்டு மீளும்
ெழி பதரியொமல் இைந்து பபொன அந்தப் பபண்ணின்
முைத்றத உை் றுப் பொர்த்துை் குமொரபொண்டியன்
பபயர் பசொல் லி அலறியறதை் ைண்டதும்
சை்ைபசனொபதிை்கும் புத்தபிட்சுவுை்கும் அடை்ை
முடியொத வியப் பு ஏை் பட்டது.

முைத்றதப் பொர்த்து இனங் ைண்டு பைொண்டதும்

அென் ெொயிலிருந்து அலைலொை ஒலித்தது அந்த ஒபர
ஒரு ெொர்த்றததொன். அதன் பின் அென் ெொயிலிருந்து
ெொர்த்றதபய பிைை்ைவில் றல. விழிைள் விரிய
முைத்தில் மறலப் பும் , பீதியும் பதரிய, ெொய் பபசும்
ஆை் ைல் இழந்து விட்டது பபொல் அப் படிபய
அறசயொமல் நின்ைொன் அென்.

"இந்தப் பபண்றண உங் ைளுை்குத் பதரியுமொ? இெள்

யொர்?" என்று ஒபர சமயத்தில் சை்ைபசனொபதியும்
பிட்சுவும் அெறன பநொை்கிை் பைட்டொர்ைள் . சிறிது
பநரம் அெர்ைள் பைள் விறயபய ைொதில் பபொட்டுை்
பைொள் ளொதென் பபொல் மறலத்தது மறலத்தபடிபய
நின்ை இரொசசிம் மன் பின்பு பமல் ல தறல
நிமிர்ந்தொன்.

"சை்ைபசனொபதி! இது என்ன பரிதொபம் ! பதன்பொண்டி

நொட்டிலிருந்து ைடல் ைடந்து ெந்து இைங் கி இந்தப்
பபண் தனியொை எப் படி இங் பை ெந்தொள் ?
இெளுறடய விதி இங் பை ெந்து முடிய
பெண்டுபமன்று தொன் இருந்ததொ?" என்று பரிதொபம்
மிை்ை குரலில் அெறர பநொை்கிை் கூறினொன்.

"இந்தப் பபண் யொபரன்பை நீ ங் ைள் இன்னும் எனை்குச்

பசொல் லவில் றலபய?" என்று பைட்டொர் அெர்.

"சந்பதைபமயில் றல! இெள் பதன்பொண்டி நொட்டுத்

தளபதி ெல் லொளபதெனின் தங் றை! பைெதி என்று
பபயர்! இெள் எப் படி எதை் ைொை யொருறடய
உதவியொல் இங் பை ெந்தொள் என்பதல் லெொ எனை்குப்
புதிரொை இருை்கிைது. எப் படியொனொலும் இந்த அெலை்
ைொட்சி என் பநஞ் றச உருை்குகிைது. இந்த ெயதில்
இந்தப் பபண்ணுை்கு இப் படி ஏை் பட்டிருை்ை
பெண்டொம் " என்று நொ தழுதழுை்ைை் கூறிவிட்டுை்
ைண்ைளில் திரண்ட நீ றரத் துறடத்துை் பைொண்டொன்
குமொரபொண்டியன்.

"இளெரபச! நீ ங் ைள் பிறழயொை அனுமொனம்

பசய் கிறீர்ைள் . இெள் அந்தப் பபண்ணொை
இருப் பொபளன்று என்னொல் நம் பமுடியவில் றல.
அெளொெது, பதன்பொண்டி நொட்டிலிருந்து இங் பை ஓடி
ெருகிைதொெது. தளபதியின் தங் றை மொதிரிபய முை
அறமப் பும் , பதொை் ைமுமுள் ள யொபரொ ஒரு
பபண்ணொை இருப் பொள் இெள் " என்ைொர்
சை்ைபசனொபதி.

"எனை்கும் அப்படிச் சந்பதைமொைத்தொன் இருை்கிைது.

ஆனொலும் இந்த ஆண்றம மதர்ப்பும் பபண்றம
நளினமும் ைலந்த அழகு முைம் அந்தப்
பபண்ணுறடயது பபொலபெ இருை்கிைபத!" என்று
இரொசசிம் மன் கூறிய பபொது, 'சொவும் , பநொவும் கூடத்
தனை்கு பெண்டியெர்ைளுை்கு ெந்தொல் தொன்
மனிதனுை்கு அனுதொபப் பட முடிகிைது. பெண்டொத,
முன் பின் பதரியொதெருை்ைொை அனுதொபத்றதை் கூட
அநொெசிய பசலவு பசய் ய மனிதன் தயொரொயில் றல'
என்று மனத்துை்குள் எண்ணிச் சிரித்துை் பைொண்டொர்
பிட்சு.

"நொன் பசொல் ெறத நம் புங் ைள் . இது நிச்சயமொைத்

தளபதியின் தங் றையொை இருை்ை முடியொது.
பதொை் ைத்திலுள் ள ஒை் றுறமபய உங் ைள் ைண்ைறள
ஏமொை் றுகிைது. ைெறலறய விடுங் ைள் " என்று
சை்ைபசனொபதி உறுதியொைை் கூறினொர்.

"நீ ங் ைள் பசொல் கிை மொதிரி இருந்தொல் நல் லதுதொன்.

ஆனொல் நமை்ைொை அப் படி இருை்குமொ? இந்தப் பொவிப்
பபண் பநை் றிரவு அடிைள் பசொன்னறதை் பைட்டு
அெபரொடு ெந்திருை்ைை் கூடொபதொ? இப் படி உயிர்
விடெொ அடிைள் பமல் சந்பதைப் பட்டு மறழயிலும்
புயலிலும் திண்டொடினொள் ? ஐபயொ! விதியின்
பைொடுறமபய!" என்று புத்த பிட்சுவிடம்
பிரலொபித்தொன் இரொசசிம் மன். "துயரம்
பபொதுெொனது, யொரொயிருந்தொலும் மனம் ெருந்திை்
ைலங் ை பெண்டிய இளறமச் சொவு இது. ஆனொலும் நம்
றையில் என்ன இருை்கிைது? நொம் துன்பங் ைறளை்
ைொணவும் , நுைரவும் , உண்டொை்ைவுபம பிைந்தெர்ைள் .
பெறும் மனிதர்ைள் " என்று உணர்ச்சி
பைொந்தளிை்கும் பசொை் ைளொல் இரொசசிம் மனுை்கு
ஆறுதல் கூறினொர் பிட்சு.

"நொம் என்ன பசய் யலொம் ? பநை் றிரவு அெ் ெளவு

மறழயிலும் ைொை் றிலும் இந்தப் பபண்ணின் ஓலம்
பைட்டதும் நம் உயிர்ைறளை் கூடப் பபொருட்படுத்திப்
பயப் படொமல் எழுந்து உதெ ஓடி ெந்பதொம் . தண்ணீர ்
உறடப் பு நம் றமத் தடுத்து விட்டபத. புத்திசொலிப்
பபண்ணொயிருந்தொல் பிட்சு கூப் பிட்ட பபொபத
இை்ைறரை்கு ெந்திருை்ை பெண்டும் . பொெம் , விதி
முடிகிை சமயத்தில் அறிவு கூட நல் லது பைட்டறதப்
பகுத்துணரொமல் பிைழ் ந்து விடுகிைபத!
இல் றலயொனொல் ைள் ளங் ைபடமறியொத இந்த
அடிைறளப் பை் றி ஐயமுை் றுப் பயந்திருப் பொளொ
இெள் ?" என்று சை்ைபசனொபதியும் பசொைத்பதொடு
பசொன்னொர்.

ஆறுதல் ைறளயும் மீறி இைந்து கிடை்கும் அந்தப்

பபண்ணுடல் பைெதியினுறடயதுதொன் என்று
குமொரபொண்டியனின் மனம் உறுதியொை எண்ணியது.
ஆனொல் அறதத் திடப்படுத்திை் பைொள் ள இன்னும்
சரியொன சொன்று இருந்தொல் சந்பதைம் தீர்ந்து விடும் .
'தளபதி ெல் லொளபதெனின் தங் றைறய நன்ைொைப்
பொர்த்துப் பழை்ைப் பட்டு அறடயொளம் பசொல் லை்
கூடிய ஒருெர் இருந்தொல் அெள் தொனொ என்பறத
இப் பபொபத உறுதிப் படுத்திை் பைொண்டு விடலொம் .
ஆனொல் அென் ஒருெறனத் தவிர அெறள
அறடயொளம் பதரிந்தெர்ைள் யொர் இருை்கிைொர்ைள்
அங் பை?'

இரொசசிம் மன் மனத்தின் உணர்ச்சிப் பரப் பபல் லொம்

பசொைம் ைெ் விட, பமபல என்ன நிறனப்பபதன்று
பதொன்ைொமல் மயங் கி நின்ைொன்.

"சை்ைபசனொபதி! எனை்குத் பதரிந்த

பபண்ைளுை்குள் பள ெல் லொளபதெனின் தங் றைை்கு
ஒரு தனிை் குணம் உண்டு. பபண்ணின் அழகும் ,
ஆணின் பநஞ் சு உரமும் பைொண்டெள் பைெதி. ஒரு
பபரிய வீரனின் தங் றை என்று பசொல் ெதை் கு ஏை் ை
எல் லொ இலட்சணங் ைளும் பைெதியிடம் உண்டு"
என்று ைண்ைளில் நீ ர் மல் ை அென் கூறினொன்.

"நீ ங் ைள் மனத்றதத் பதை் றிை் பைொள் ளுங் ைள் . இைந்து

கிடப் பது அந்தப் பபண்ணொை இருை்ை
முடியொபதன்பை எனை்குத் பதொன்றுகிைது. நொம் இந்த
விெரத்றதத் தமனன் பதொட்டத்தில் விசொரித்து உறுதி
பசய் து பைொள் ளலொம் . இெள் பைெதியொயிருை்கும்
பட்சத்தில் தமனன் பதொட்டத் துறையில் ெந்து
இைங் கினொல் தொன் இந்தப் பொறதயொைப்
புைப் பட்டிருை்ை முடியும் . இந்தப் பபண்றண
அறடயொளம் பசொல் லி, 'இெள் எப் பபொது, யொருடன்
எந்தை் ைப் பலில் ெந்து இைங் கினொள் ' என்று ைப் பல்
துறை ஊழியர்ைளிடம் விசொரிப் பபொம் . அந்த
விசொரிப் புை்குை் கூட அெசியமில் றல. ஏபனன்ைொல்
இெள் பைெதியொயிருந்து ைப் பலில் பதன்பொண்டி
நொட்டிலிருந்து ெந்திருந்தொல் தமனன் பதொட்டத்
துறையிபலபய ைப் பறல விட்டுை் கீழிைங் ை
முடியொமல் நம் வீரர்ைள் சிறைப் பிடித்து
நிறுத்தியிருப் பொர்ைள் . நொன் தொன் ைப்பறலத் தடுத்து
நிறுத்தும் படி ைண்டிப் பொன ைட்டறளயிட்டு
ெந்திருை்கிபைபன. பநை் றைை்கு முன் தினம் இரவு
தமனன் பதொட்டத்திலிருந்து எனை்கு ெந்த
தைெலிலிருந்து ஒபர ஒரு ைப் பல் தொன்
பிடிபட்டிருப்பதொைத் பதரிகிைது. அந்தை் ைப் பலில்
ெந்திருந்தொல் இந்தப் பபண்றண இைங் கி ெர
விட்டிருை்ை மொட்டொர்ைபள!" என்று சை்ைபசனொபதி
விளை்ைமொைச் பசொன்ன பபொது, அெர் பசொல் கிை
படிபய இருை்ைலொபமன்று இரொசசிம் மனுை்கும்
பதொன்றியது.

'ஒபர மொதிரி முை அறமப் பும் , பதொை் ைமும் உள் ள

பபண்ைள் பெறு இடங் ைளில் இருை்ை முடியும் . இைந்து
கிடை்கும் பபண் பைெதிறயப் பபொன்ை
பதொை் ைமுறடய பெபைொருத்தியொைவும் இருை்ைலொம் '
என்று நிறனத்து மன அறமதி அறடய முயன்ைொன்.
மனத்தின் பெதறனயும் , குழப்பமும் , பிடிெொதமொைத்
தணிெதை் கு மறுத்தன. சலனமில் லொத
முைபொெத்பதொடு நின்று பைொண்டிருந்தெர் புத்த
பிட்சு ஒருெர் தொன். 'நன்ைொைப் பழுத்த
பழங் ைபளல் லொம் உதிரொமல் இருை்கும் பபொது
ைொை் றின் பைொடுறமயொல் பிஞ் சுைளும் , ைொய் ைளும்
மரத்திலிருந்து உதிர்ந்து விடுெது பபொல் பதொல்
சுருங் கி நறர திறர மூப் பு ைண்டெர்ைளுை்பைல் லொம்
ெரொத சொவு இறளஞர்ைளுை்கு ெந்து விடுகிைது.
அெரெர்ைளுை்பைன்று அளந்து ெகுத்த நொட்ைளுை்கு
பமல் யொரும் ெொழப் பபொெதில் றல' என்று உலை
நியொயங் ைறள எண்ணிப் பொர்த்துை் ைலை்ைத்றதத்
தவிர்த்தெர் அெர் ஒருெர் தொம் .

"இந்தச் பசொை முடிறெ எண்ணிை் ைலங் கி இப் படிபய

நின்று பைொண்டிருந்தொல் பசயலும் , பயனும் நிறைந்த
நம் பநரம் ைடந்து பபொய் விடும் . நொம் தமனன்
பதொட்டம் பபொை பெண்டுபம!" என்று தங் ைள்
ைொரியத்றத நிறனவுபடுத்தினொர் சை்ைபசனொபதி.
குமொரபொண்டியன் குனிந்த தறல நிமிரொமல் நீ ண்ட
பபருமூச்சு விட்டொன்.

"இனியும் இப் படிபய பசயலிழந்து ைெறலப் பட்டு

நிை் பதில் பயனில் றல. ெொருங் ைள் !
யொரொயிருந்தொலும் இைந்து கிடை்கும் இந்தப் பபண்
பைொழுந்து நம் முறடய பரிதொபத்துை்கும்
இரை்ைத்துை்கும் உரியெள் . பசய் ய பெண்டியறதச்
பசய் து விட்டு நம் ெழிைளில் நொம் நடப் பபொம் " என்று
பசொல் லிவிட்டுத் தண்ணீர ் ஓடி அரித்திருந்த ஒரு
பள் ளத்தில் அந்தப் பபண்ணின் உடறல எடுத்து
இட்டொர் புத்தபிட்சு. சை்ைபசனொபதியும் அெருமொை
இரு பை்ைங் ைளிலும் உட்ைொர்ந்து றைைளொல்
மண்றணத் தள் ளிை் குழிறய மூட ஆரம் பித்தொர்ைள் .
மண்பணொடு அெர்ைள் ைண்ணீரும் குழியில்
சிந்தியது. புதரில் மலர்ந்திருந்த ைொட்டுப் பூை்ைள்
சிலெை் றைை் றை நிறையப் பறித்துை் பைொண்டு
ெந்து அந்தை் குழிை்குள் பசொரிந்து விட்டு முைத்றத
மூடிை் பைொண்டு விசும் பினொன் இரொசசிம் மன்.

"தம் பீ! உணர்ச்சிறய அடை்கு. நீ முைத்றத மூடிை்

பைொண்டு அழுெறதப் பொர்த்தொல் இெள் நீ
நிறனை்கிை பபண்பணன்பை உன் மனம்
நம் பிவிட்டதொைத் பதரிகின்ைது. மண்றணச்
பசொரிந்தொலும் , மலறரச் பசொரிந்தொலும் பெறுபொடு
பதரியொத நிறலறய இந்தப் பபண் அறடந்து
விட்டொள் . உன் அனுதொபத்துை்குரிய உயிர் இப் பபொது
இந்த உடம் பில் இல் றல. இது எலும் புச் சட்டம்
பெய் ந்து நரம் பு நூலிட்டுத் றதத்த பதொல் றப. இந்தை்
ைரிய கூந்தலும் , நீ ல பநடுங் ைண்ைளும் , பைொலப்
புருெமும் , ைொலை்ைனபலரியில் அழியும் மொயங் ைள் .
இந்தப் பபரியெர் அடிை்ைடி உன்றன 'இளெரபச'
என்று கூப் பிடுெதிலிருந்து நீ ஓர் அரசகுமொரபனன்று
பதரிகிைது. ஆளுங் குடியிை் பிைந்தெனுை்கு இறுகிய
மனம் பெண்டுபமன்று அரசியல் நூல் ைள் பசொல் லும் .
நீ பயொ துன்பங் ைறளை் ைண்டபபொபதல் லொம் இப் படி
பநகிழ் ந்து விடுெொய் பபொலிருை்கிைது. உன் மனத்தில்
நொன் பசொல் லும் உறரைறளப் பதித்துை்
பைொள் ளப் பொ" என்று குழியில் மண்றணத் தள் ளிை்
பைொண்பட கூறினொர் புத்த பிட்சு. அப் பபொது,

"நீ ல நிைத்தனெொய் பநய் யணிந்து

பபொதவிழ் ந்து
பைொலங் குயின்ை குழல் ெொழி பநஞ் பச!
பைொலங் குயின்ை குழலும் பைொழுஞ் சிறையும்
ைொலை் ைனபலரியில் பெம் ெொழி பநஞ் பச
 ைொலை் ைனபலரியில் பெென ைண்டொலும்
சொல மயங் குெ பதன் ெொழி பநஞ் பச..."

என்று அெர் 'றையறு நிறலயொை' (ஒருெர்

மரணத்துை்கு ெருந்திப் பொடும் பொட்டு) பொடிய பொட்டு
தன் பநஞ் சுை்பைன்பை பொடியது பபொல் பதொன்றியது
இரொசசிம் மனுை்கு.

குழிறய மண் மூடிை் பைொண்டது. உடம் பு மறைந்தது.

எங் பைொ சிறிது தூரம் நடந்து பபொய் ஒரு சிறு அரசங்
ைன்றை பெபரொடு பிடுங் கி ெந்து அந்த இடத்தில்
ஊன்றினொர் புத்த பிட்சு. பை்ைத்தில் பதங் கியிருந்த
தண்ணீறரயும் ெொரி இறைத்தொர். பின்பு தறல
நிமிர்ந்து மை் ை இருெறரயும் பொர்த்துச் பசொன்னொர்:
"நொம் பபொைலொம் . ஓர் உயிரின் ைறதறய
மண்ணுை்குள் பத்திரப் படுத்தி விட்படொம் . இதை் கு
முன்னும் இப்படி எத்தறனபயொ உயிர்ைளின்
ைறதைறள மண் ஒளித்து றெத்துை்
பைொண்டிருை்கிைது. இன்னும் எத்தறனபயொ?
மண்ணுை்கு ஒன்றும் புதிதில் றல."

மூன்று பபரும் பமௌனமொைத் திரும் பி நடந்தொர்ைள் .

இரவு தங் கியிருந்த ைட்டடத்தின் ெொயிை் படிை்குப்
பை்ைத்தில் பபொன பபொது முதல் நொளிரவு உைை்ைம்
ெரொமல் அந்தப் படியில் உட்ைொர்ந்து ெொழ் ை்றையின்
முழுறமறயப் பை் றித் தொன்
றபத்தியை்ைொரத்தனமொைச் சிந்தித்த சிந்தறனைள்
இரொசசிம் மனுை்கு நிறனவுை்கு ெந்தன.
'முழுறமயொம் முழுறம! எங் பை இருை்கிைது அது?'

"உங் ைள் இருெருை்கும் குதிறரைள் இருை்கின்ைன.

நொன் நடந்து பபொை பெண்டியென். எனை்கு விறட
பைொடுங் ைள் " என்று அந்த இடத்துை்கு ெந்ததும்
புத்தபிட்சு விறட பபை் றுை் பைொண்டொர். பிரிந்து
பபொகும் பபொது மீண்டும் அெர் இரொசசிம் மன்
முைத்றதப் பொர்த்து, "தம் பீ! ைெறலறய விடு. நீ
அரசகுமொரன்; ஆயிரை்ைணை்ைொன உயிர்ைறளை்
பைொல் லும் பபொரில் கூடை் ைலங் ைொமலிருை்ை
பெண்டியது உனை்கு அைம் . இந்த ஓர் உயிருை்ைொைபெ
இப் படி மயங் கிச் பசொர்கிைொபய? பபொ! உன்
ைொரியத்றதப் பொர்ை்ைை் கிளம் பு!" என்ைொர்.

சிறிது பநரத்தில் மறழயொலும் , ைொை் ைொலும் சிறதந்த

ைொட்டு ெழியில் அெர்ைள் குதிறரப் பயணம்
பதொடங் கியது. 'ைொலை் ைனபலரியில் பெம் ெொழி
பநஞ் பச' என்ை புத்த பிட்சுவின் பசொை் ைள்
மனத்தொளத்திலிருந்து நீ ங் ைொமல் ஒலிை் கூத்தொட
சிந்தறன ைவியும் மனத்பதொபட பசன்ைொன்
குமொரபொண்டியன்.

நடுெழியில் நிைழ் ந்த அந்தத் துயர நிைழ் சசி

்
பபொலன்னறுறெயிலிருந்து புைப் படும் பபொதிருந்த
உை் சொைத்றத இருந்த இடம் பதரியொமல் அழித்து
விட்டது. புத்த பிட்சுவின் ெொர்த்றதைள் ,
ெொழ் ை்றையின் முழுறமறயப் பை் றி அென் முதல்
நொள் நிறனத்த அபத நிறனவுைறள பெபைொரு
விதத்தில் அெனுை்குத் திருப் பிை் கூறுென பபொல்
ஒலித்தன.

அந்த ெொர்த்றதைறள நிறனத்துை் பைொண்பட

பயணத்றதத் பதொடர்ந்தொன் அென். இந்தச் பசொை
நிைழ் சசி
் றய உண்டொை்குெதை் பைன்பை பநை் று
மறழயும் , ைொை் றும் ெந்தனெொ? இந்தச் பசொைத்றத
எதிர்பொர்த்பத பநை் றிரவு அென் மனத்தில் ெொழ் வின்
முழுறமறயப் பை் றிய அந்தத் பதொை் ைங் ைள்
உண்டொயினெொ? ஒன்றும் புரியவில் றல. அப் பபொது
அென் மனநிறல எப் படி இருை்கும் என்பறத
உணர்ந்தெர் பபொல் சை்ைபசனொபதியும் பபசொமல்
உடன் ெந்து பைொண்டிருந்தொர்.

அெர்ைளிருெரும் தமனன் பதொட்டத்துை் ைப் பல்

துறைறய அறடெதை் குச் சிறிது பதொறலவு
இருை்கும் பபொபத ஈழ நொட்டுை் ைப் பை் பறட வீரர்ைள்
சிலர் எதிபர ெந்து அெர்ைறளச் சந்தித்து விட்டனர்.
அெர்ைறளச் சந்தித்த உடபன ஆெபலொடு, "நீ ங் ைள்
தடுத்து நிறுத்தியிருை்கும் ைப் பலில் ெந்திருப் பெர்ைள்
யொர்? அெர்ைள் எங் கிருந்து ெருகிைொர்ைள் ? இந்த ஒரு
ைப் பறலத் தவிர பெறு ஏதொெது ைப் பல் ெந்ததொ?
இந்தச் சில நொட்ைளில் யொரொெது ஓர் இளம் பபண்
ைப் பலில் ெந்து இைங் கித் தனியொை இந்தை் ைொட்டு
ெழியில் புைப் பட்டறத நீ ங் ைள் பொர்த்தீர்ைளொ?" என்று
எத்தறன சந்பதைங் ைள் தன் மனத்தில் இருந்தனபெொ
அத்தறனை்கும் பசர்த்துை் பைள் விைறளை் பைட்டொர்
சை்ைபசனொபதி.

"இந்தச் சில நொட்ைளுை்குள் இங் கு ெந்தபத இப் பபொது

பிடிபட்டுள் ள ஒபர ைப் பல் தொன். ைப் பல்
விழிஞத்திலிருந்து ெருகிைபதன்று அறிந்பதொம் .
அதில் ஒரு முன்குடுமிை்ைொர மனிதரும் , ஓர் இளம்
பபண்ணும் , இன்பனொரு இறளஞனும் ஆை மூன்று
பபர்ைள் ெந்தொர்ைள் . ஆனொல் ைப் பலில் பிடிபட்ட
தினத்தன்று மொறல அந்த இறளஞன் மட்டும்
ைொணொமல் பபொய் விட்டொன்" என்று ைடை் பறட
வீரர்ைள் பிடிபட்ட ைப் பலின் நிறலறமறய விெரித்து
மறுபமொழி கூறினர்.
----------

3.9. அவேைப் பயணம்

பொதி ெழியில் எதிர்பைொண்டு சந்தித்த தமனன்

பதொட்டத்துை் ைடை் பறட வீரர்ைள் கூறிய
பசய் தியிலிருந்து இைந்த பபண் ைப் பலில் ெந்து
இைங் கியெளொை இருை்ை முடியொபதன்று பதரிந்தது.
அெ் ெளவில் தொை் ைொலிைமொன திருப் தி ஒன்று
ஏை் பட்டது இரொசசிம் மனுை்கு. 'ைப்பலில் ெந்த மூன்று
பபர்ைளில் ஒபர ஓர் இறளஞன் தொன் ைொணொமை்
பபொய் விட்டொபனன்று இெர்ைள் கூறுகிைொர்ைள் .
எனபெ பைெதி இந்த ைப் பலில் ெந்து இைங் கியிருை்ை
முடியொது' என்று தன் மனத்றத ஆை் றிை் பைொண்டு,
"சை்ைபசனொபதி! என்றனத் துன்புறுத்துெறதபய
பநொை்ைமொைை் பைொண்டு, என் பறைெர்ைள் அனுப் பிய
முரட்டு ஒை் ைர்ைள் சிலர், பிடிபட்டிருை்கும் இந்தை்
ைப் பலில் ெந்திருை்ைலொம் என்று நீ ங் ைளும் நொனும்
ெந்து பொர்த்பதொம் . ஆனொல் ைப் பல் விழிஞத்திலிருந்து
ெந்தது என்றும் அதில் ஏை் பைனபெ தப் பிச் பசன்ை
இறளஞறனத் தவிர ஒரு முன்குடுமிை்ைொரரும் , இளம்
பபண்பணொருத்தியும் இருை்கிைொர்ைபளன்றும்
இெர்ைள் கூறுெதிலிருந்து அெர்ைள்
யொரொயிருை்ைலொம் என்பறத இப் பபொபத நொன்
கூறிவிட முடியும் " என்று அெரிடம் பசொன்னொன்
இரொசசிம் மன்.

"முடியுமொனொல் பசொல் லுங் ைள் , பொர்ை்ைலொம் . யொர்

அெர்ைள் ?" என்று அெர் அெறனை் பைட்டொர்.

"பெறு யொரொயிருை்ை முடியும் ?

மைொமண்டபலசுெரர்தொன் தம் பபண்றணயும்
நொரொயணன் பசந்தறனயும் அனுப் பியிருப்பொர்
என்று எனை்குத் பதொன்றுகிைது."

"அெர் அெ் ெொறு அனுப் புெதை் கு இப் பபொது என்ன

அெசியம் ெந்து விட்டது?"

"எனை்கு ஏதொெது அந்தரங் ைமொன பசய் திறய அெர்

பசொல் லி அனுப் பியிருை்ைலொம் அல் லெொ?"

"அெரிடம் தங் கியிருப் பது பபொல் இருந்து அெறரயும்

ஏமொை் றி விட்டு அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளயும்
பசொல் லொமல் ைடத்திை் பைொண்டு என்பனொடு இங் கு
ஓடி ெந்திருை்கிறீர்ைள் நீ ங் ைள் . இெ் ெளவு
அெமதிப் பொை நடந்து பைொண்ட பின்பும் உங் ைறளத்
பதடிை் ைடல் ைடந்து தம் பபண்றணயும் , அந்தரங் ை
ஒை் ைறனயும் அெர் எப் படி அனுப் புெொர்?"

"எல் லொ மனித உணர்ச்சிைறளயும் அளவிடுெது

பபொல் மைொமண்டபலசுெரருறடய
உணர்ச்சிைறளயும் சொதொரணமொை அளவிட
முயல் கிறீர்ைள் . அதனொல் தொன் உங் ைளுை்கு இப் படித்
பதொன்றுகிைது சை்ைபசனொபதி."

"அது எப்படி பெண்டுமொனொலும் இருை்ைட்டும் ,

இளெரபச! முதலில் உங் ைளுை்கு ஒரு சந்பதைம்
ஏைை்குறைய தீர்ந்து விட்டது. இந்தத் துறையில் நொம்
ெந்து இைங் கிச் பசன்ை நொளுை்குப் பின் எந்தை்
ைப் பலிலும் ெல் லொளபதெனின் தங் றை பைெதி ெந்து
இைங் கிச் பசன்ைதொை யொரும் அறடயொளம்
கூைவில் றல. அதனொல் பநை் றிரவு ைொட்டில் இைந்த
பபண்றணப் பை் றி நீ ங் ைள் சந்பதைப்பட்டு அழுதது
வீண் மனப் பிரறம தொன். உருெ ஒை் றுறம உங் ைள்
ைண்ைறள ஏமொை் றிவிட்டது."

"இல் றல, சை்ைபசனொபதி! நீ ங் ைள் என்ன சமொதொனம்

பசொன்னொலும் இப் பபொறதை்கு அறத நொன்
தீர்மொனிப் பதை் கு இயலொது. இைந்தது அந்தப்
பபண்ணில் றல என்பறத அங் பை பசன்று அெறள
உயிருடன் பொர்த்தொபலொழிய நொன் நம் பமொட்படன்"
என்ை இரொசசிம் மன் அப் பபொதும் பிடிெொதமொைத்தொன்
அெருை்குப் பதில் கூறினொன்.

தமனன் பதொட்டத்துை் ைப் பல் துறை பநருங் ை,

பநருங் ை அெர்ைள் இருெருறடய மனத்திலும் ஆெல்
அடித்துை் பைொண்டது.

அெர்ைளுறடய குதிறரைளுை்குப் பை்ைத்திபலபய

அடை்ைமொைை் ைடை் பறட வீரர்ைளும் நடந்து ெந்து
பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

"பிடிபட்ட ைப்பலிலிருந்து யொபரொ ஓர் இளம் பிள் றள

மட்டும் தப் பி விட்டதொைை் கூறுகிறீர்ைபள! நீ ங் ைள்
ஏன் அெ் ெளவு ைெனை் குறைெொை நடந்து
பைொண்டீர்ைள் ? உங் ைளுை்குத் பதரியொமொல் அென்
எப் படித் தப் பினொன்?" என்று அந்த வீரர்ைளிடம்
ைடுறமயொன குரலில் பைட்டொர் சை்ைபசனொபதி.

"அறத எங் ைளொல் பதரிந்து பைொள் ள முடியவில் றல.

ைப் பல் பிடிபட்ட அன்று நடுப் பைலில் அந்த
இறளஞன் கீழ் த்தளத்திலுள் ள அறைை்குப் பபொனொன்.
அதன் பின் அெறன நொங் ைள் ைொணபெயில் றல.
முன்குடுமிை்ைொரரிடமும் அந்தப் பபண்ணிடமும்
விசொரித்ததில் , 'அந்த இறளஞன் ைப் பலிலிருந்து
தப் பிச் பசன்று விட்டொன்' என்றும் , எப் படித்
தப் பினொன், எங் பை பபொனொன் என்பது தங் ைளுை்குத்
பதரியொபதன்றும் அெர்ைள் கூறிவிட்டொர்ைள் .
நொங் ைளும் முடிந்த ெறரயில் பதடிப் பொர்த்பதொம் .
அந்த இறளஞன் அைப் படபெயில் றல" என்று
ைடை் பறடறயச் பசர்ந்த வீரர்ைள் கூறினர்.

"முன் குடுமிை்ைொரரும் , அந்தப் பபண்ணுபம அெறன

உங் ைளுை்குத் பதரியொமல் தப் பச் பசய் துவிட்டு
உங் ைளிடம் ஒன்றும் பதரியொதது பபொல்
நடித்திருை்கிைொர்ைபளன்று எனை்குத் பதொன்றுகிைது.
எல் லொெை் றுை்கும் உங் ைள் பொதுைொப் புை் குறைவுதொன்
ைொரணம் ."

"அப் படியிருப் பதை் கில் றல, மைொபசனொபதி!

ஏபனன்ைொல் முன்குடுமிை்ைொரரும் அந்தப்
பபண்ணும் தப் பிச் பசன்ை இறளஞன் பமல்
பைொபமொை இருை்கிைொர்ைள் . அெர்ைள் இருெரும் அந்த
இறளஞறனப் பை் றித் தங் ைளுை்குள் பெறுப் பொைவும் ,
பைெலமொைவும் பபசிை் பைொள் கிைொர்ைள் . அென்
அெர்ைளுை்கு பெண்டியெனொை இருை்ை முடியொது."

"இெர்ைள் பசொல் ெறதை் பைட்டொல் எல் லொம் ஒபர

புதிரொை அல் லெொ இருை்கிைது?" என்ைொன்
அதுெறரயில் குறுை்கிட்டுப் பபசொமல் அறமதியொைை்
குதிறரறயச் பசலுத்தி ெந்த குமொரபொண்டியன்.

தமனன் பதொட்டம் ெந்தது. எதிபர ைடலும் , நிறுத்தப்

பட்டிருந்த அந்தை் ைப் பலும் , துறையும் பதரிந்தன.

"பநை் று மறழயொல் இந்தப் பகுதியில் ஒன்றும் அழிவு

பநரவில் றலயொ?"

"இங் பை ைப்பலின் பொய் ைறளபயல் லொம் இைை்கி,

நங் கூரத்றத ென்றமயொைை் ைட்டி றெத்பதொம் .
அதனொல் ஒன்றும் அழிவு இல் றல" என்று
ஊழியர்ைளிடமிருந்து அெருை்கு மறுபமொழி
கிறடத்தது.

"சை்ைபசனொபதி! அபதொ பொருங் ைள் . நொன்

அனுமொனித்துை் கூறியபடிதொன் நடந்திருை்கிைது.
நொரொயணன் பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் தொன்
ெந்திருை்கிைொர்ைள் . ைப் பல் பமல் தளத்தில்
நிை் கிைொர்ைள் பொருங் ைள் ..." என்று வியப் பபொடு
சுட்டிை் ைொட்டினொன் குமொரபொண்டியன். அெர்
பொர்த்தொர். தங் ைள் இளெரசறனை் ைண்ட
மகிழ் சசி் பயொடு முைம் மலரை் ைப் பல் பமல் தளத்தில்
நின்ைொர்ைள் பசந்தனும் குழல் ெொய் பமொழியும் .
சை்ைபசனொபதிை்குப் பபருத்த ஏமொை் ைமொகிவிட்டது.
குமொரபொண்டியனின் பறைெர்ைளொல் அனுப் பப்
பபை் ைெர்ைள் அந்தை் ைப்பலில் ெந்திருை்ைலொபமன்று
எதிர்பொர்த்த அெருை்கு உண்றமயிபலபய
ெந்திருப் பெர்ைறளப் பொர்த்தவுடன் ஏமொை் ைத்றதத்
தவிர பெறு எதுவும் உண்டொைவில் றல.

குதிறரறய விட்டு இைங் கியதும்

சை்ைபசனொபதிறயயும் முந்திை் பைொண்டு
குமொரபொண்டியன் ஓட்டமும் நறடயுமொைை் ைப் பறல
பநொை்கிச் பசன்ைொன். ஆெலின் உள் ளத் துடிப் பும் ,
ைொல் ைளின் பெைமும் பபொட்டியிடும் நறட அது.

"அடடொ! நொன் எெ் ெளவு பொை்கியசொலி...

மைொமண்டபலசுெரரின் அருறமப் புதல் வியும்
அந்தரங் ை ஒை் ைரும் பசர்ந்து என்றனப் பொர்ை்ைை்
ைடல் ைடந்து ெந்திருை்கிைொர்ைபள?... ெரபெண்டும் ...
ெர பெண்டும் ..." என்று புன்னறை பசய் து பைொண்பட
அெர்ைளுடன் பபொய் பமல் தளத்தில் நின்ைொன்
இரொசசிம் மன்.

குழல் ெொய் பமொழியும் பசந்தனும் மரியொறத பசய் து

ெரபெை் கிை பொெறனயில் ெணங் கினர்.
குழல் ெொய் பமொழி பபசவில் றல. முைத்றதத்
திருப் பிை் பைொண்டு நின்ைொள் . அென் இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் ெந்து
விட்டதை் ைொைத் தன் பமல் பைொபம்
பைொண்டிருை்கிைொள் என்று நிறனத்தொன்
இரொசசிம் மன். அந்தப் பபண்றமத்தனமொன பபொய் ை்
பைொபம் அெனுை்கு பெடிை்றையொை இருந்தது. அந்தச்
சமயத்தில் பசந்தன் அருகில் ெந்து கூைலொனொன்:
"குமொர பொண்டியருை்கு மிை அெசரமொன
பசய் திறயை் பைொண்டு ெந்திருை்கிபைன்.
இங் பையிருை்கும் ைடை் பறட வீரர்ைள் இரண்டு
நொட்ைளுை்கு பமல் அநியொயமொை எங் ைறளத் தடுத்து
நிறுத்தித் தொமதமொை்கி விட்டொர்ைள் . நொங் ைள்
உங் ைறளத் பதடி ெந்த ைொரியம் மிை முை்கியமொனது.
அெசியத்பதொடு கூடிய அெசரம் நிறைந்தது.
மைொமண்டபலசுெரர் எங் ைறள அனுப்புெதை் கு முன்
இந்த அெசரத்றத மிைவும் ெை் புறுத்தியிருை்கிைொர்."

பசந்தன் இரொசசிம் மனிடம் இப்படிச் பசொல் லிை்

பைொண்டிருை்கும் பபொது சை்ைபசனொபதியும் அங் கு
ெந்து பசர்ந்தொர். அெறரப் பொர்த்ததும் நொரொயணன்
பசந்தன் பபச்றச நிறுத்தி விட்டொன்.
குழல் ெொய் பமொழி மருண்டு நின்ைொள் .

"நொன் எதிரிைளின் ைப் பல் ஒன்றை நிறனத்து இந்தை்

ைட்டறள இட்டிருந்பதன். இெர்ைள் விெரம் பதரியொத
குறையினொல் உங் ைள் ைப் பறலத் தடுத்து நிறுத்தி,
அநொெசியமொை உங் ைளுை்குத் துன்பத்றதை்
பைொடுத்து விட்டொர்ைள் . நீ ங் ைள் இருெரும் தயவு
பசய் து மன்னிை்ை பெண்டும் " என்று ெந்து
நின்ைவுடன் பசந்தனிடமும்
குழல் ெொய் பமொழியிடமும் மன்னிப்புை் பைட்டொர்
அெர். மன்னிப் புை் பைட்டெருை்குை் பைட்ைப்பட்ட
இருெருபம பதில் எதுவும் பசொல் லவில் றல.

இரண்டு மூன்று விநொடிைள் அறமதியில் ைறரந்தன.

"பசந்தொ, மைொமண்டபலசுெரர் ஏபதொ அெசரமொன
பசய் தி பசொல் லி அனுப் பியிருை்கிைொபரன்ைொபய!
அறத இன்னும் நீ எனை்குச் பசொல் லபெ இல் றலபய?"
என்று அந்த அறமதிறயை் ைறலத்து இரொசசிம் மன்
பைட்டொன்.
"மன்னியுங் ைள் , அறத உங் ைளிடம் கூறுெதை் கு
நீ ங் ைள் என்பனொடு இப் படிை் பைொஞ் சம் தனிபய
ெரபெண்டும் ." பசந்தனின் இந்த பசொை் ைறளை்
பைட்டு இரொசசிம் மன் சிறிது தயங் கினொன்.
சை்ைபசனொபதியின் முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்தொன்.

"பபொய் ெொருங் ைள் ! எனை்குப் பிைருறடய

இரைசியங் ைறளத் பதரிந்து பைொள் ெதில் அை்ைறை
கிறடயொது. நொன் இங் பை நின்று
பைொண்டிருை்கிபைன்" என்று அெர் சிரித்துை்
பைொண்பட பசொன்னொர்.

பசந்தன் குமொரபொண்டியன் பின் பதொடரை் கீழ் த்

தளத்துை்கு இைங் கிை் குழல் ெொய் பமொழியின்
அறைை்குள் பபொனொன். குழல் ெொய் பமொழியும் ,
அெர்ைள் இருெருை்குப் பின்னொல் பசன்ைொள் .
அெர்ைறள ைப் பல் அறை ெொசலிபலபய தடுத்து
நிறுத்தினொன் பசந்தன். பசந்தனின் இந்தச் பசயல்
இரொசசிம் மறனத் திறைை்ை றெத்தது.
குழல் ெொய் பமொழிை்கு முைத்தில் அடித்தொை் பபொல்
இருந்தது.

"என்னுறடய அறைை்குள் நொன் நுறழெறத நீ ங் ைள்

யொர் தடுப் பதை் கு?" என்று சிெந்த உதடுைள் துடிை்ை
ஆத்திரத்பதொடு பசந்தறனை் பைட்டொள்
குழல் ெொய் பமொழி.

"இது உங் ைளுறடய அறை தொன் என்பதில்

சந்பதைமில் றல, அம் மணி! ஆனொல் இப் பபொது
நொங் ைள் பபச பெண்டிய பசய் தி எங் ைளுறடயது"
என்று அழுத்தமொைை் கூறிவிட்டுத் தொனும் உள் பள
பபொய் ை் பைொண்டு, ைதறெ உட்பை்ைம் தொழிட்டுை்
பைொண்டொன் பசந்தன்.

முைத்தில் அறைந்தது பபொல் , 'படீ'பரன்று அறடபட்ட

ைதவுை்பைதிபர நின்ை குழல் ெொய் பமொழியின் அழகிய
முைத்தில் பைொபம் விறளயொடியது.
'பநட்றடயறன நம் பினொலும் குட்றடயறன நம் பை்
கூடொது என்ை பழபமொழி சரியொைத்தொன் இருை்கிைது'
என்று ஆத்திரந் தீரத் தனை்குத் தொபன பசொல் லிை்
பைொண்டொள் அெள் . பைொபத்தில் இரண்டு
றைவிரல் ைறளயும் பசர்த்து பநரித்துச் பசொடுை்கிை்
பைொண்பட பெைமொை பமல் தளத்துை்கு ஏறிப்
பபொனொள் குழல் ெொய் பமொழி. அங் பை சை்ைபசனொபதி
நின்று பைொண்டிருந்தொர். பெபைொரு பை்ைமொைப்
பொய் மரத்தில் சொய் ந்தபடி அெளும் பபொய் நின்று
பைொண்டொள் .

"அம் மொ! நொன் உங் ைளிடம் ஒன்று பைட்கிபைன்.

உண்றமறய எனை்குத் பதரிவித்து விட்டொல் நல் லது.
இபத ைப் பலில் உங் ைபளொடு யொபரொ ஓர் இறளஞனும்
ெந்தொனொபம? இப் பபொது அென் எங் பை தப் பி
ஓடினொன்? அெனொைத் தப் பியிருந்தொலும் , நீ ங் ைளொைத்
தப் பவிட்டிருந்தொலும் நடந்தறத மறைை்ைொமல்
என்னிடம் கூறிவிடுங் ைள் . அந்த ெொலிபன்
யொபரன்பறதயும் எனை்குச் பசொல் லிவிடுங் ைள் "
என்று சை்ைபசனொபதி குழல் ெொய் பமொழியிடம்
பைட்டொர்.

"எனை்கு ஒன்றும் பதரியொது. எல் லொம் அந்தை் குட்றட

மனிதரிடபம பைட்டுத் பதரிந்து பைொள் ளுங் ைள் .
இப் பபொது அெர் தொன் இங் பை சர்ெொதிைொரி!" என்று
எரிச்சபலொடு பதில் பசொன்னொள் அெள் . அபத
சமயத்தில் பசந்தன் பின் பதொடர இரொசசிம் மன்
அங் பை ெந்தொன். அென் முைம் இருண்டிருந்தது.

"சை்ைபசனொபதி! மிை அெசரமொன சூழ் நிறல

என்றன இப் பபொழுது அறழை்கிைது. நொன் உடபன
இபத ைப் பலில் தொய் நொடு திரும் பப் பபொகிபைன்.
ைொசிப மன்னர் எனை்கு ெொை்ைளித்தபடி இன்னும்
எட்டு நொட்ைளுை்குள் ஈழத்துப் பறடபயொடு உங் ைறள
எனை்கு உதவியொை அனுப் புெொர்" என்று
பதை் ைத்பதொடு கூறினொன் இரொசசிம் மன்.
---------
3.10. பயங் கை உண்ரம

இரொசசிம் மன் பதை் ைத்பதொடு 'இப் பபொபத தொய் நொடு

திரும் பப் பபொகிபைன்' என்று கூறியறதை் பைட்டதுபம
சை்ைபசனொபதிை்கு நிறலறம புரிந்து விட்டது.
'பதன்பொண்டி நொட்டில் பறைெர் பறடபயடுப்பு
பநருங் கிை் பைொண்டிருை்கிைது பபொலும் ' என்பறத
அெரொல் உணர முடிந்தது.

பசந்தன் பசொர்ந்து பபொய் உட்ைொர்ந்திருந்த

தன்னுறடய ைப் பல் ஊழியர்ைறளயும்
மொலுமிைறளயும் கூப் பிட்டு, "பொய் மரங் ைறளச் சரி
பசய் து பொய் ைறள விரியுங் ைள் . இன்னும் சிறிது
பநரத்தில் புைப் படுெதை் ைொன ஏை் பொடுைள்
தயொரொைட்டும் " என்று இறரந்து உத்தரவுைள் பபொட
ஆரம் பித்தொன். சை்ைபசனொபதி இரொசசிம் மனுறடய
முைத்றதபய பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொர்.

"ெந்ததும் ெரொததுமொை இப் படி உடபன திரும் பிப்

பபொகிபைபன என்று நிறனத்துை் பைொள் ளொதீர்ைள் .
என் தொறயயும் , நொட்றடயும் ைொப் பொை் ை
பெண்டுமொனொல் நொன் பபொய் த்தொன் ஆை பெண்டும் .
பநருை்ைடியொன சமயம் இது. ைொசிப மன்னரிடம்
பசொல் லுங் ைள் அெருறடய பறட உதவி பதறெ.
அதை் கு நீ ங் ைள் தறலறம தொங் கி ெந்தொல் தொன்
எனை்கு நம் பிை்றை பிைை்கும் . இருை்கிை
நிறலறமறயை் பைள் விப் பட்டொல் நொன்
பபொெதை் குள் பளபய அங் பை பபொர் மூண்டு விடுபமொ
என்று பயமொயிருை்கிைது" என்று அெரிடம்
உணர்ச்சிைரமொை பெண்டிை் பைொண்டொன் அென்.
அறதை் பைட்டுை் பைொண்டு அெர் கூறினொர்,
"இளெரபச! ைொசிப மன்னர் கூட நீ ங் ைள்
பசொல் லொமலும் விறடபபை் றுை் பைொள் ளொமலும்
திரும் பிச் பசல் ெறத மன்னித்து விடுெொர். ஆனொல்
அந்தப் பபண் ைனைமொறலதொன் நொன் திரும் பிச்
பசன்ைதும் , என்றனை் பைள் விைறளை் பைட்டுத்
திணை அடிை்ைப் பபொகிைொள் . குறும் புை்ைொரப்
பபண்ணொயிை் பை அெள் !"

"ைனைமொறலயிடமும் என் அன்றபயும்

ெொழ் த்துை்ைறளயும் பசொல் லுங் ைள் . பிறழத்துை்
கிடந்தொல் எல் பலொரும் எல் பலொறரயும் மறுபடியும்
சந்திப் பபொம் " என்று பசொல் லும் பபொபத குரல்
தழுதழுத்துை் ைண்ைளில் ஈரம் ைசிந்து விட்டது
இரொசசிம் மனுை்கு.

ைப் பல் புைப் படுெதை் கு எல் லொ ஏை் பொடுைளும்

தயொரொகி விட்டதொை பசந்தன் ெந்து பதரிவித்தொன்.
சை்ைபசனொபதி குமொர பொண்டியனின் ைொதருகில்
ஏபதொ பசொல் லிச் சை் று ஒதுை்குப் புைமொை ஒரு
மூறலை்கு அறழத்துை் பைொண்டு பபொனொர்.
"இளெரபச! இெர்ைபளொடு ைப் பலில் ெந்து தப் பி
ஓடிப் பபொன ெொலிபன் யொபரன்று பைொஞ் ச
பநரத்துை்கு முன் இறடயொை் று மங் ைலத்து
அம் மணியிடம் பைட்படன். அது பசந்தனுை்குத் தொன்
பதரியுபமன்று பெறுப் பபொடு பதில்
பசொல் லிவிட்டொர்ைள் . நீ ங் ைள் அது பை் றிச்
பசந்தனிடம் பைட்டீர்ைளொ?" என்று பைட்ட அெருை்கு,
"நொன் பசந்தறனை் பைட்ட முதல் பைள் விபய
அதுதொன். ஆனொல் அென் அந்த ெொலிபறனப் பை் றிய
இரைசியத்றதை் ைப் பலில் பபொகும் பபொது விரிெொைச்
பசொல் ெதொைை் கூறிவிட்டொன். அந்த ெொலிபறனப்
பை் றித் பதரிந்து பைொள் ளும் ஆெறல விடை் ைொட்டில்
இைந்த பபண்றணப் பை் றிபய எனை்கு அதிைம்
ைெறலயொயிருை்கிைது!" என்று குமொரபொண்டியன்
பதில் பசொன்னொன்.

"சரி விறட தொருங் ைள் . இன்னும் சில நொட்ைளில்

பறடபயொடு ெந்து விழிஞத்தில் சந்திை்கிபைன்" என்று
றைகூப் பி ெணங் கிவிட்டுச் சை்ைபசனொபதி
ைப் பலிலிருந்து கீபழ இைங் கினொர். ைப் பலின்
நங் கூரை் ையிறுைள் அவிழ் ை்ைப்பட்டன.
குழல் ெொய் பமொழி பைொபத்பதொடு ஒரு மூறலயில்
நின்று பைொண்டிருப் பறத இரொசசிம் மொன் பொர்த்துை்
பைொண்டொன்.
"பைொபப் படுகிைெர்ைபளல் லொம் அறத என் பமபலபய
பசலுத்துெபதன்று றெத்துை் பைொண்டொல் நொன்
ஒருென் என்ன பசய் ய முடியும் ?
குழல் ெொய் பமொழியின் பைொபமில் லொத முைத்றதயும் ,
சிரிப் றபயும் நொன் பொர்ை்ை ஆறசப் படுகிபைன்"
என்று பசொல் லிை் பைொண்பட அெள் அருகில்
பசன்ைொன் இரொசசிம் மன். அபத பநரத்தில் ைப்பல்
துறையிலிருந்து பமதுெொை நைர்ந்தது.

எங் பைொ பரொை்குப் பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ை

குழல் ெொய் பமொழி விருட்படன்று திரும் பினொள் .
அப் பப் பொ! அந்த முைத்தில் தொன் எெ் ெளவு பைொபம் ?

"மைொமண்டபலசுெரருறடய ைண் பொர்றெை்குத்

தொன் ஆை் ைல் அதிைம் . இப் பபொது பொர்த்தொல்
அெருறடய பபண்ணின் ைண்ைள் அறத விட
அழுத்தமொைப் பொர்ை்கும் சை்தி ெொய் ந்தறெ
என்ைல் லெொ நிறனை்ைத் பதொன்றுகிைது?"

"நிறனப் பீர்ைள் ! நிறனப்பீர்ைள் ! ஏன் நிறனை்ை

மொட்டீர்ைள் ? துைவிறயப் பபொல் பெடம் பபொட்டு
பெண்டியறதத் திருடிை் பைொண்டு பசொல் லொமல்
ஓடிப் பபொகிை இளெரசருை்கு எது பெண்டுமொனொலும்
நிறனை்ை முடியுபம? ஆண்ைளுை்பை ெஞ் சைை் குணம்
அதிைம் . பநஞ் சு அழுத்தம் அதிைம் . இல் லொவிட்டொல்
அந்தை் குட்றட மனிதர் என்னுறடய அறையிபலபய
என்றன நுறழயவிடொமல் தடுத்து நிறுத்தி விட்டு,
உங் ைபளொடு இரைசியம் பபசுெதை் குத் துணிய
முடியுமொ? திடீபரன்று இரைசிய விஷயங் ைறள
அறியத் தகுதியை் ை மூன்ைொெது பபரொை
மொறிவிட்படன் பபொலிருை்கிைது நொன்!
அப் படித்தொபன?"

"பசந்தன் பசய் ததில் தெபைன்ன குழல் ெொய் பமொழி!

அரசொங் ைை் ைொரியங் ைறளப் பபசும் பபொது பபண்ைள்
கூட இருப் பது நல் லதில் றல தொபன?"
"அப் படியொனொல் என் தந்றத பசந்தறன மட்டுபம
தனியொை இந்தை் ைப் பலில் அனுப் பியிருை்ைலொபம!"

"உண்றமதொன்! நீ ஏன் வீணொை அறலய பெண்டும் ?"

என்று இரொசசிம் மன் பசொன்னதும்
குழல் ெொய் பமொழியின் முைம் பபொன பபொை்றைப்
பொர்ை்ை பெண்டுபம! குங் குமச் சிெப்பில் திறளத்த
அந்த முைம் சினத்தின் எல் றல இதுதொன் என்று
பசொல் ெது பபொலிருந்தது.

"குழல் ெொய் பமொழி! இப் பபொது உன்னுறடய முைம்

இந்தச் சங் கின் நிைத்றதப் பபொல் அழைொை
இருை்கிைது" என்று பெடிை்றையொைச் பசொல் லிை்
பைொண்பட, தன் பட்டுப் றபயிலிருந்து ெலம் புரிச்
சங் றை பெளிபய எடுத்தொன் குமொரபொண்டியன்.

அந்தச் சங் றை அெனுறடய றையில் பொர்த்ததும்

அெள் முைத்தில் பைொபத்தின் சுெடு குன்றி வியப் பின்
சொயல் படர்ந்தது. பசம் பெழத் தீவில் ெரும் பபொது
சந்தித்த படகுை்ைொரப் பபண் கூறியறத நிறனத்துை்
பைொண்டொள் அெள் . அப் பபொது பசந்தனும் அங் பை
ெந்தொன்.

"ஆ! பசம் பெழத் தீவில் அந்தப் பபண் கூறிய பபொபத

நிறனத்பதன். இறத இெ் ெளவு விறல பைொடுத்து
ெொங் கியெர் நீ ங் ைளொைத்தொன் இருை்ை பெண்டும்
என்று. நொன் நிறனத்தது சரியொைபெ இருை்கிைது"
என்று பசந்தன் கூறினொன்.

இரொசசிம் மனுை்கு ஆச்சரியமொை இருந்தது. அெர்ைள்

ெருகிை ெழியில் தொங் ைள் பசம் பெழத் தீவில்
இைங் கியறதயும் , அந்தப் பபண்றணச் சந்தித்து
விட்டு ெந்தறதயும் கூறினொர்ைள் .

"அெள் ஓர் அபூர்ெமொன பபண்1 ஒரு விதத்தில் நொன்

இப் பபொது உயிருடன் இருப்பதை் குை் கூட அெள் தொன்
ைொரணம் . அெறள என்னொல் மைை்ைபெ முடியொது"
என்று குமொரபொண்டியன் மதிெதனிறயப் பை் றி
உருை்ைமொைப் புறனந்து பசொன்ன பபொது
குழல் ெொய் பமொழியின் புருெங் ைள் ெறளந்து
ைண்ைள் சுருங் கின.

'ஒரு பபண்ணிடம் இன்பனொரு பபண்றணப் பை் றி

மனம் விட்டுப் புைழ் ந்து பபசுெதில் எெ் ெளவு
இடர்ப்பொடு இருை்கிைது?' என்று மனத்துை்குள்
நிறனத்துை் பைொண்டு ெொய் த் துடிப் றப
அடை்கினொன் இரொசசிம் மன்.

"குமொரபொண்டியருை்கு என்ன? எல் லொப் பபண்ைளும்

அெருை்குப் பபொட்டி பபொட்டுை் பைொண்டு உதவி
பசய் ய முன் ெருகிைொர்ைள் ! பதரிந்தும் ,
பதரியொமலும் , சுய உருவிலும் , மொறு பெடத்திலும்
அெறரத் பதடிை் பைொண்டு ெருகிைொர்ைள் .
பபண்ைளின் உதவிறய அபமொைமொை பபறுகின்ை
இந்த ஓர் அம் சத்தில் அெர் பைொடுத்து றெத்தெர்
தொன்" என்று ைண்ைளிலும் , இதழ் ைளிலும் குறும் பு
மிளிரை் குத்தலொைச் பசொன்னொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"எந்தப் பபண்ணும் நீ பசொல் லுகிை மொதிரி

மொறுபெடம் பபொட்டுை் பைொண்டு எனை்கு உதவி
பசய் ய இதுெறர ெரவில் றலபய, குழல் ெொய் பமொழி!
நீ உள் படச் சுய உருவுடன் தொன் எனை்கு உதவி
பசய் திருை்கிைொய் !" என்று நறைத்தெொபை
அெளுை்குப் பதில் பசொன்னொன்.

"ஏன் தங் ைளுை்கு மொறுபெடத்தில் அதிைப் பை் று

உண்படன்று சமீபைொலத்து நிைழ் சசி ் ைளொல் பதரிய
ெருகிைபத" என்ைொன் பசந்தன். அென் பசொை் ைறள
இறடமறித்துை் குழல் ெொய் பமொழி, "ஐயொ,
பதன்பொண்டி நொட்டு இளெரபச! பைொஞ் சம் நொன்
பசொல் கிைபடி பைட்டு என்பனொடு கீழ் த்தளத்து
அறைை்கு ெந்தீர்ைளொனொல் உங் ைறள ஆண்
பெடத்பதொடு சந்திை்ை ெருகிை பபண்ைளும் உண்டு
என்பதை் குச் சரியொனபதொரு அறடயொளம் என்னொல்
ைொட்டமுடியும் " என்று இரொசசிம் மறன அறைகூவி
அறழத்தொள் . அெள் ஏபதொ விறளயொட்டுத் தனமொன
பபொய் ை் பைொபத்பதொடு அப் படிச் பசொல் கிைொள் என்று
எண்ணிை் பைொண்டு, "ஆைொ! நொன் தொரொளமொை
உன்பனொடு கீழ் த்தளத்து அறைை்கு ெரத்
தயொரொயிருை்கிபைன்! ைப் பல் விழிஞத்றத அறடகிை
ெறரயில் நீ யும் பசந்தனும் எறத எறதச்
பசொல் கிறீர்ைபளொ அறதபயல் லொம் அப் படிபய
பைட்டு விடுெபதன்று இருை்கிபைன். விழிஞத்றத
அறடந்து அரண்மறனை்குப் பபொன பின்பு தொன் என்
தொயொரும் மைொமண்டபலசுெரரும் பசொல் கிைபடி
பைட்ை பெண்டும் " என்று பசொல் லிை் பைொண்பட கீபழ
இைங் கித் தளத்துை்குப் பபொெதை் ைொை நடந்தொன்
இரொசசிம் மன். குழல் ெொய் பமொழியும் , பசந்தனும்
அென் பின்னொல் பசன்ைொர்ைள் .

"அம் மணி! சை் று முன் குமொரபொண்டியரிடம் தங் ைள்

தந்றதயின் அெசரச் பசய் திறயை் கூறுெதை் ைொை
அறழத்துப் பபொனபபொது தங் ைறள அறைை்குள்
விடொமல் ைதறெத் தொழிட்டதை் கு மன்னிை்ை
பெண்டும் . தங் ைறள அெமொனப் படுத்த
பெண்டுபமன்று நொன் அப் படிச் பசய் யவில் றல.
தங் ைள் தந்றதயின் ைட்டறளை்கு மரியொறத
பசய் யபெ அப் படிச் பசய் பதன். தொம் கூறியனுப் பிய
பசய் திறய இளெரசரிடம் நொன் பசொல் லும் பபொது
எங் ைள் இருெறரயும் தவிர பெபைெரும்
உடனிருை்ைலொைொபதன்பது மைொமண்டபலசுெரரின்
ைட்டறள" என்று பபொகும் பபொது
குழல் ெொய் பமொழியின் அருகில் நடந்து பைொண்பட
கூறினொன் பசந்தன்.

குழல் ெொய் பமொழி அதை் கு ஒன்றும் பதிபல

பசொல் லவில் றல. பெைமொைத் தன் அறைை்குள் பபொய்
ஆண்ைள் அணிந்து பைொள் ளை்கூடிய அங் கி,
தறலப் பொறை முதலிய சில உறடைறள எடுத்துை்
பைொண்டு ெந்து குமொரபொண்டியனுை்கு முன்னொல்
பபொட்டொள் . பசந்தனும் அருகில் நின்ைொன்.

அெை் றைப் பொர்த்து விட்டு, "இறெ யொருறடயறெ?"

என்று பைட்டொன் இரொசசிம் மன்.
"எங் ைள் ைப்பலில் எங் ைளுை்குத் பதரியொமல்
மொறுபெடம் பபொட்டுை் பைொண்டு ஏறிை் ைறடசியில்
எங் ைறளபய ஏமொை் றி விட்டுப் பபொன ஒரு
நயெஞ் சைப் பபண்ணினுறடயறெ இறெ. அந்தப்
பபண் இெ் பெடத்தில் உங் ைறளத்தொன் பதடிை்
பைொண்டு ெந்திருை்கிைொள் . இதை் குள் உங் ைறளச்
சந்தித்தொலும் சந்தித்திருப்பொள் . என் ெொயில்
துணிறயத் திணித்து என்றனை் ைட்டிப் பபொட்டு
விட்டுத் தப் பிப் பபொகும் பபொது அந்த நன்றி
பைட்டெள் உங் ைறளச் சந்திப்பதை் குப்
பபொெதொைத்தொன் கூறினொள் " என்று சினம் பபொங் ைப்
படபடப் பபொடு ெொர்த்றதைறள இறைத்தொள்
மைொமண்டபலசுெரரின் பபண்.

"குமொரபொண்டியபர! தப் பிப் பபொன இறளஞறனப்

பை் றி என்னிடம் தனியொைை் பைட்டீர்ைளல் லெொ?
அறத இப் பபொது பதரிந்து பைொள் ளுங் ைள் . இந்த
உறடைளில் தொன் அந்த இரைசியம் இருை்கிைது"
என்று பசொல் லிவிட்டுச் பசந்தனும் பசர்ந்து பைொண்டு
சிரித்தொன்.

"விளங் கும் படியொைத்தொன் பசொல் லுங் ைபளன்! நீ ங் ைள்

இரண்டு பபருமொை என் சிந்தறனறயை்
குழப் புகிறீர்ைபள? இந்த உறடைறள அணிந்திருந்தது
யொர்? இப் பபொது எங் பை?" என்று பைட்டொன்
இரொசசிம் மன்.

"பெறு யொரொயிருை்ை முடியும் ? தீரச் பசயல் ைறளயும்

முரட்டுை் ைொரியங் ைறளயும் வீரர்ைளின் உடன்
பிைந்தெர்ைளொல் தொபன பசய் ய முடியும் ?
பதன்பொண்டி நொட்டுத் தளபதி ெல் லொளபதெனின்
அருறமத் தங் றை பைெதிதொன் இந்த பெடத்தில்
ெந்து, இந்தை் ைப் பலில் கூத்தன் என்று பபயர் பூண்டு
நடமொடினொள் . ைப்பல் ஈழ நொட்டுை் ைடை் பறட
வீரர்ைளிடம் பிடிபட்டதும் பெடத்றதை்
ைறலத்துவிட்டுத் தப் பி விட்டொள் . அந்த பெடத்றதை்
ைறலத்த இரைசியம் எங் ைள் இருெருை்கும் தொன்
பதரியும் ."

இெ் ெொறு பசந்தன் அப் பபொது பசொல் லிை் பைொண்பட

ெந்த பபொது குமொரபொண்டியனின் ெொயிலிருந்து
பசொைை் குரல் ஒன்று எழுந்து ஒலித்தது. பபொறியை் ை
பொறெ பபொல் பசொர்ந்து ைப் பலின் தளத்தில் வீழ் ந்து
இரண்டு றைைளொலும் தறலறயப் பிடித்துை்
பைொண்டொன் அென். பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் இரொசசிம் மனின் நிறலறயை்
ைண்டு பதறிப் பபொனொர்ைள் .

"என்ன? அந்தப் பபண் உங் ைறளயும் சந்தித்து

ஏதொெது ஏமொை் றி விட்டொளொ? ஏன் இப்படிச் பசொர்ந்து
பபொய் த் தறலயில் றைறய றெத்துை் பைொண்டு
உட்ைொர்ந்து விட்டீர்ைள் ? அல் லது ைப்பல் பசல் கிை
பெைத்தில் மயை்ைம் உண்டொகிைதொ?" என்று
பைட்டொன்.

"ஐபயொ! இபதன்ன? இப் படி அல் லித் தண்டு மொதிரித்

துெண்டு விழுகிறீர்ைள் ? உங் ைள் உடம் புை்கு
இருந்தொை் பபொல் இருந்து என்ன ெந்து விட்டது?"
என்று கூறிை் பைொண்பட கீபழ குனிந்து ஆதரெொைை்
குமொரபொண்டியனின் உடம் றபத் தொங் கிை்
பைொண்டொள் குழல் ெொய் பமொழி.

குமொரபொண்டியன் விழிைள் இறமயொமல்

சூன்யத்றத பெறித்துப் பொர்த்துை் பைொண்பட
தறலயில் றெத்த றைைறள எடுை்ைொமல் பநடுபநரம்
கிடந்தொன்.

பின்பு நிதொனமொை ெொய் திைந்து அெர்ைள்

இருெறரயும் பொர்த்து ஒெ் பெொரு ெொர்த்றதயொைச்
பசொன்னொன்: "தமனன் பதொட்டத்துை்கும்
பபொலன்னறுறெை்கும் இறடயிலுள் ள ைொட்டில்
மரணபமன்று அந்தப் பபண்ணுை்கு விதி இருந்தது
பபொலிருை்கிைது. பொெம் ! இங் கிருந்து தப் பிபயொடி
என்றனச் சந்திை்ை ெந்த ெழியில் இயை் றையின்
கூத்துை்குப் பலியொகி இைந்து பபொய் விட்டொள் அெள் !"
-----------

3.11. பரடகள் புறப் பட்டன

ெடதிறச மன்னர்ைளின் பபரும் பறடறய அணி

ெகுை்ைவும் , திட்டமிடவும் , பைொடும் பொளூரில் இரண்டு
மூன்று நொட்ைள் ைழிந்து விட்டன. பதை் பையுள் ள
குழப் பமொன நிறலைள் ஒெ் பெொன்ைொைத் பதரியத்
பதரிய ெடதிறசயரசர்ைளின் மனத்திடம்
அதிைமொயிை் று.

பறடபயடுப் புை்கு முன்னொல் ைறடசியொை

அெர்ைளுை்குை் கிறடத்த பசய் தி,
'மைொமண்டபலசுெரருை்கும் , பதன்பொண்டி நொட்டின்
ஏறனய கூை் ைத் தறலெர்ைளுை்கும் ைருத்து
பெறுபொடு ஏை் பட்டிருை்கிைது' என்பது ஆகும் .

'இரொசசிம் மன் அரசுரிறமப் பபொருள் ைறளத் திருடிை்

பைொண்டு ஓடிப் பபொய் விட்டொன். முத்துை்குளி
விழொவில் குழப் பம் நடந்து விட்டது.
மைொமண்டபலசுெரறரை் கூை் ைத் தறலெர்ைள்
மதிை்ைவில் றல. ைரெந்தபுரத்துப் பறடயும் , தங் ைள்
பறடயும் தவிர பெறு பறடயுதவி இதுெறரயில்
அெர்ைளுை்குை் கிறடை்ைவில் றல. அந்தரங் ைமொன
பிணை்கு ஒன்று தளபதி ெல் லொளபதெனுை்கும்
மைொமண்டபலசுெரருை்கும் மனத்தளவில்
இருை்கிைது' என்று இந்தச் பசய் திைபளல் லொம்
பமொத்தமொைச் பசர்ந்து தங் ைளுறடய பெை் றிை்கு
மிைவும் சொதைமொன சூழ் நிறலறயத் பதன் திறசயில்
உண்டொை்கி ெருெதொைச் பசொழன் முதலிய ஐந்து
ெடதிறசயரசர்ைளும் எண்ணினர்.

திட்டமிட்டிருந்தபடிபய பறடைறள இரண்டு

பிரிெொைப் பிரித்துை் பைொண்டு புைப் பட்டு
விட்டொர்ைள் அெர்ைள் . பசொழனும் ,
பைொடும் பொளூரொனும் எதிர்பொர்த்தது பபொல் பதன்
பொண்டி நொட்டுப் பறடைள் மதுறரை்பைொ, அதை் கு
அப் பொை் பட்ட இடத்துை்பைொ எதிர்பைொண்டு ெந்து
தொை்ைவில் றல. பநல் பெலிை் பைொட்டத்துை்குள் புகுந்து
பதன்பொண்டி நொட்டு எல் றலறய பநருங் குகிை
ெறரயில் அெர்ைளுை்கு எதிர்ப்பப இல் றல.

ஆனொல் பெள் ளூருை்கு அருகில் ைரெந்தபுரத்துப்

பறட எதிர்த்து நின்ைது. அபதொடு பசர நொட்டுப் பறட
வீரர்ைளும் பபருெொரியொன அளவில் பதன்பட்டனர்.
ெடதிறசப் பறடறய நடத்திை் பைொண்டு
ெந்தெர்ைளுை்கு அப் பபொதுதொன் உண்றம புரிந்தது.
"ஓபைொ! விட்டுப் பிடிை்கும் சூழ் சசி ் றய மனத்திை்
பைொண்டு பொண்டி நொட்டு பறடைள் இந்த
ஏை் பொட்றடச் பசய் திருை்கின்ைன. ஆனொலும்
மைொமண்டபலசுெரர் பைட்டிை்ைொரர்தொன்.
பசரநொட்டுப் பறட உதவி இெர்ைளுை்குை்
கிறடத்திருை்ை முடியொது என்று நொம் நிறனத்து
மகிழ் ந்து பைொண்டிருை்கிபைொம் . இங் பை ெந்து
பொர்த்தொல் எதிர்த்து நிை் கும் பறடைளில்
அதிைமொனறெ பசரநொட்டிலிருந்து ெந்திருை்கின்ைன"
என்று பபொர் ஆரம் பமொகு முன் ைளத்தில் நின்று
பைொண்டு தன் நண்பர்ைள் நொல் ெரிடமும் கூறினொன்
பசொழ மன்னன்.

"இன்பனொரு பசய் திறயயும் நொம் ைெனிை்ை

பெண்டும் . இது ெறரயில் தளபதி ெல் லொளபதெனும் ,
அென் பபொறுப் பிலுள் ள பறடைளும் ைளத்துை்கு ெந்து
பசரவில் றலபயன்று பதரிகிைது. இறதப் பை் றியும்
நொம் சிந்திை்ை பெண்டும் !" என்ைொன் பைொடும் பொளூர்
மன்னன்.

அென் கூறியது பமய் தொன்! ெடதிறசப் பறடைறளத்

தடுத்துப் பபொர் பசய் ெதை் ைொை பநல் பெலிை்கும்
ைரெந்தபுரத்துை்கும் இறடபய எதிர்பைொண்ட
பொண்டியப் பபரும் பறடயில் தளபதி
ெல் லொளபதென் பதன்படவில் றல. ைரெந்தபுரத்துை்
குறுநிலபெள் பபரும் பபயர்ச்சொத்தனும் , பசர
நொட்டிலிருந்து ெந்து பறடறய நடத்திை் பைொணர்ந்த
பறடத் தறலென் ஒருெனும் தொன் பபொர்ை்ைளத்தில்
பபொறுப் பொனெர்ைளொை முன்னொல் நின்ைொர்ைள் . பசர
நொட்டுப் பறட பபொதியமறல ெழியொைை்
ைரெந்தபுரத்தில் ெந்து பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின்
பறடபயொடு பசர்ந்து பைொண்டிருந்தது.

இரண்டு பறடைளும் சந்தித்த இடத்தில்

தொமதமின்றிப் பபொர் பதொடங் கிவிட்டது. தளபதி
ெல் லொளபதென் ைளத்தில் பதன்படொததனொல் அென்
எந்தை் ைணத்திலும் பெபைொரு திறசயிலிருந்து
பறடைளுடன் ெந்து தங் ைறளத் திடீர்த்
தொை்குதலுை்கு ஆளொை்ைலொபமொ என்று ெடதிறச
மன்னர்ைளுை்கு உள் ளூர பயம் இருந்தது. எந்த
விதத்தில் எத்திறசயிலிருந்து திடீர்த் தொை்குதல்
ஏை் பட்டொலும் அறதச் சமொளிை்ைத் தை்ைபடி தங் ைள்
பபரும் பறடறயப் பிரித்து ெகுத்துை் பைொண்டு
பபொறரச் பசய் தனர் ெடதிறச மன்னர்ைள் .

அபத நிறலயில் அபத இடத்தில் சில நொட்ைள் பபொர்

நீ டித்தது. முதலில் இரு பை்ைத்திலும் பெை் றி
பதொல் விைள் அதிைமின்றி மந்தமொை இருந்த பபொர்
மூன்ைொம் நொள் ைொறலயில் நிறல மொறிவிட்டது.
முதல் இரண்டு நொட்ைளிலும் தொை்குதறல நன்ைொைச்
சமொளித்த ைரெந்தபுரத்துப் பறட சை் பை தளர்ந்தது.
பசரர் பறட உடனிருந்தும் பயனின்றிப் பின்
ெொங் குகிை நிறலறம ஏை் படும் பபொலிருந்தது.
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் நிறலறமயின்
பநருை்ைடிறய உடபன மைொமண்டபலசுெரருை்குச்
பசொல் லியனுப் பினொன். பொெம் !
மைொமண்டபலசுெரருை்கு உண்டொகியிருந்த பெறு
பநருை்ைடிைறளப் பை் றி அெனுை்குத்
பதரியொதல் லெொ? பபொர்ை்ைளத்திலிருந்து
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அனுப் பிய அெசரத் தூதன்
பபொய் ச் பசருெதை் கு முன் மைொமண்டபலசுெரரும் ,
மை் ைெர்ைளும் எந்த நிறலயில் இருந்தொர்ைள்
என்பறத முன்னொை் பசன்று ைொணலொம் .

மனிதனுை்கு அறிவின் பலம் அதிைமொை ஆை தன்

பமலுள் ள நம் பிை்றையும் சுயபலமும் குறைென
பபொல் ஒரு பயம் அந்தரங் ைமொை உண்டொெது
இயை் றை.

கூை் ைத் தறலெர்ைளின் எதிர்ப்பொல் தமை்கு

எத்தறைய பதொல் றலைள் விறளயுபமன்பறத மிைை்
குறுகிய ைொலத்திபலபய மைொமண்டபலசுெரர் புரிந்து
பைொள் ள பநர்ந்தது.

"குமொரபொண்டியனும் திரும் பி ெரவில் றல!

பைொடும் பொளூரில் ெடதிறசப் பறடைள் ஒன்று
பசர்ந்து விட்டதொைத் தைெல் பதரிகிைது. நம் மிடம்
இருை்கிை பறடவீரர்ைளின் பதொறை குறைவு. ஆைபெ
பதன்பொண்டி நொட்டின் ஒெ் பெொரு பகுதியிலிருந்தும்
கிறடத்தெறர வீரர்ைறளச் பசர்த்துை் பைொண்டு
பறடயின் பதொறைறயப் பபருை்குெது உன் ைடறம.
எனபெ என்னுறடய இந்தத் திருமுைத்றதப்
படித்தவுடன் நீ பய ஊர் ஊரொைச் பசன்று என்
விருப் பத்றதச் பசொல் லிப் புதிய பறட வீரர்ைறளச்
பசர்ை்ைவும் " என்று மைொமண்டபலசுெரர்
பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்திலிருந்த தளபதிை்கு ஓர்
அெசரை் ைட்டறள அனுப் பியிருந்தொர். அதை் கு முதல்
நொள் தொன் அம் பலென் பெளொன் இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து ஆயுதங் ைறளை் பைொண்டு ெந்து
பைொடுத்து விட்டு, மைொமண்டபலசுெரரின்
திறைப் பொன உண்றமயடங் கிய ஓறலறயயும் தந்து
பபொயிருந்தொன். அெை் ைொல் அெர் மீது பயமும் ,
பெறுப் பும் தளபதிை்கு உண்டொகியிருந்தொலும் ,
ைட்டறளறய நிறைபெை் ைப் புைப் பட்டொன். தன்
அதிைொரத்துை்கு உட்பட்ட சிறு பறடத் தறலெர்ைளில்
சிலறரயும் உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
முை்கியமொன ஊர்ைளில் சுை் றினொன் அென்.

மூன்று தினங் ைளுை்குப் பின் தளபதியிடமிருந்து

மைொமண்டபலசுெரருை்குை் கீழ் ை்ைண்ட பதில் ஓறல
ெந்து பசர்ந்தது.

"தங் ைள் ைட்டறளப் படிபய பறடவீரர்ைறள

பசர்ப்பதை் கு ஊர் ஊரொைச் பசன்று அறலந்பதன்.
அறலந்ததை் குப் பயனில் றல. தங் ைள்
பிரபதசமொகிய மருங் கூர்ை் கூை் ைம் ஒன்றில் தொன் சில
நூறு ஆட்ைள் பறடயில் பசர்ந்தனர். மை் ை
கூை் ைங் ைளிபலல் லொம் பறடயிை் பசர
முன்ெரவில் றல. அங் ைங் பை கூை் ைத் தறலெர்ைறளச்
சந்தித்துப் பறடை்கு வீரர்ைள் பசர்ை்கும் முயை் சியில்
எங் ைபளொடு ஒத்துறழை்குமொறு பைட்டுை் பைொண்டு
தங் ைள் ைட்டறளறயை் ைொண்பித்பதன். அெர்ைளில்
எெரும் ஒத்துறழை்ை இணங் ைவில் றல. தங் ைள்
பகுதியிலிருந்து யொரும் பபொருை்கு ஆட்ைள் பசர்ை்ை
விருப் பமில் றல என்று ைண்டிப் பொைச்
பசொல் லிவிட்டனர். நொன் திரும் பிவிட்படன்.
தங் ைளுறடய அடுத்த ைட்டறளறய எதிர்பொர்த்துை்
பைொட்டொை் றுப் பறடைபளொடு ைொத்திருை்கிபைன்."
இந்தப் பதிறலை் ைண்டு அெர் திறைை்ைவில் றல.
ஏபனன்ைொல் தளபதியின் பமை் ைண்ட பதில்
கிறடை்கு முன்பப மைொமண்டபலசுெரர் பெறு ஒரு
ெறையிலும் பறட உதவிை்கு ஏை் பொடு
பசய் திருந்தொர். மைொரொணி ெொனென்மொபதவி
றைப் படபெ பறட உதவி பசய் யுமொறு பெண்டுதல்
திருமுைம் ஒன்று எழுதி ெொங் கி, அறத மிை
அெசரமொைச் பசர நொட்டுை்குை் பைொடுத்து
அனுப் பினொர்.

அெர் எதிர்பொர்த்தறத விடச் பசர மன்னனிடமிருந்து

மறுபமொழி கிறடத்தது. தனை்கு உடல்
நலமில் லொறமயொல் தொபன பநரில் பபொரில் உதவி
பசய் ய ெரமுடியவில் றல பயன்றும் , தன்
பறடைறளப் பபொதிறை மறல ெழியொைை்
ைரெந்தபுரத்துை் பைொட்றடை்கு உடபன அனுப்பி
றெப் பதொைவும் பசர மன்னன் பதரிவித்திருந்தொன்.
அதன்படிபய பசரர் பறடைள் ைரெந்தபுரத்துை்குப்
புைப் பட்டு விட்டன.

உடபன மைொமண்டபலசுெரர் ைரெந்தபுரத்துை்

குறுநிலபெள் பபரும் பபயர்ச்சொத்தனுை்குச் பசரர்
பறட உதவி ெருெறதை் குறிப் பிட்டு, எந்தை்
ைணத்தில் ெடை்பையிருந்து பறைெர் ெந்தொலும்
எதிர்ை்ைத் தயொரொயிருை்குமொறு அறிவித்து ஒரு
தூதறன அனுப் பினொர்.

பதன்பொண்டி நொட்டுப் பறடைறளயும் தளபதி

ெல் லொளபதெறனயும் மட்டும் ெடை்கு எல் றலயில்
எதிர்த் தொை்குதலுை்குப் பபொைவிடொமல்
பைொட்டொை் றிபலபய நிறுத்தி றெத்திருந்தொர் அெர்.
அதை் கும் ஒரு ைொரணமிருந்தது. பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் குமொரபொண்டியனுடன்
விழிஞத்துை்கு ெந்து பசரும் ைப்பறல அெர்
ஒெ் பெொரு நொளும் எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொர்.
அறதப் பை் றி மைொரொணியிடமும் கூறி அெருறடய
ஆெறல ெளர்த்து விட்டிருந்தொர். குமொரபொண்டியன்
ெந்ததும் , அெறனை் ைலந்து பைொண்டு
பைொட்டொை் றிலுள் ள பறடைறளயும் , தளபதிறயயும்
பபொர் முறனை்கு அனுப் பலொபமன்பது
மைொமண்டபலசுெரரின் நிறனப் பொயிருந்தது. எந்த
விநொடியில் குமொரபொண்டியன் ைப் பல் தம்
பபண்ணுடனும் பசந்தனுடனும் ெந்து இைங் கினொலும்
உடபன ஓடி ெந்து அறதத் தமை்குத்
பதரிவிப் பதை் ைொை விழிஞத்துை்கு ஆள்
அனுப் பியிருந்தொர் அெர். தளபதிை்குத் பதரியொமல்
அெருறடய ஆள் விழிஞத்தில் ைொத்திருை்ை ஏை் பொடு
பசய் திருந்தொர் அெர். அெருை்குத் பதரியொமபல
தன்னுறடய சொர்பில் ஆபத்துதவிைள் தறலெறன
விழிஞத்தில் ைொத்திருை்ை ஏை் பொடு பசய் திருந்தொன்
தளபதி. குமொரபொண்டியன், தம் மைளுடனும் ,
பசந்தனுடனும் ெந்து பசர பெண்டுபமன்று அெர்
எதிர்பொர்த்தொர். குமொரபொண்டியன் தன் தங் றை
பைெதிபயொடு விழிஞத்தில் ெந்து இைங் ை
பெண்டுபமன்று ெல் லொளபதென் எதிர்பொர்த்தொன்.
அெர்ைள் இருெருை்கும் அப் பொல் , ஒெ் பெொரு ைணமும்
ஆறசயும் பொசமும் துடிை்ைத் தொய் றமப்
பபரொெலுடன் மைொரொணியும் அந்த ெரறெ
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தொர். இந்த நிறலயில்
தொன் பெள் ளூருை்கு அருகில் இரண்டு பறடைளும்
றைைலந்த பசய் தி பதரிந்தது. நிறலறம
அெ் ெளவுை்கு முை் றிய பின்பும் பைொட்டொை் றிலுள் ள
பசறனைறளயும் , தளபதிறயயும் பபொர் முறனை்கு
அனுப் பொமல் றெத்துை் பைொண்டிருப் பது நியொயமொ
என்று எண்ணித் தயங் கினொர் மைொமண்டபலசுெரர்.
பபொர் பதொடங் கிச் சில நொட்ைள் ைழிந்த பின்பும்
குமொரபொண்டியன் ெரவு பை் றி ஒன்றும்
பதரியவில் றல. என்ன பசய் ெபதன்று அெர்
சிந்தித்துை் பைொண்டிருந்த பபொது, பபொர்
முறனயிலிருந்து பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அனுப்பிய
தூதன் அெசரமொை ெந்து அபொய நிறலறயத்
பதரிவித்தொன். அென் பதரிவித்ததிலிருந்து
ெடதிறசப் பறடறய எதிர்ை்ைை் ைரெந்தபுரத்து
வீரர்ைளும் , பசரநொட்டுப் பறடைளும் ைொணவில் றல
என்று பதரிந்தது. மைொமண்டபலசுெரபர பநரில்
புைப் பட்டுை் பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்துை்குப்
பபொனொர். அெசரமொைத் தளபதிறயச் சந்தித்தொர்.
பபொர் முறன நிறலறயை் கூறினொர்.

"தளபதி! பறடைறள மட்டும் இப் பபொபத

அெசரமொைை் ைரெந்தபுரத்துை்கு அனுப் பு. நீ சிறிது
பின் தங் கிப் பபொைலொம் . எனை்கு உன்னிடம்
பைொஞ் சம் பபச பெண்டும் " என்ைொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அெர் பசொை் படிபய தொன்
பபொைொமல் , பறடைறள மட்டும் அனுப் பிவிட்டு
அெறரத் தனிபய சந்தித்தொன் தளபதி.
மைொமண்டபலசுெரர் ைண்ைள் சிெை்ை
ஆத்திரத்பதொடு அெறனப் பொர்த்தொர்.

"குமொரபொண்டியர் ெந்து உன்றன விசொரித்துத்

தீர்ப்புை் கூறுகிை ெறரயில் பபொருை்குத் தளபதியொை
நீ தறலறம தொங் கி நிை் ை விட மொட்படன் நொன். நீ
குை் ைெொளி. என் ஆறணறய மீறி எனை்குத்
பதரிந்தும் பதரியொமலும் பல சதிை் குை் ைங் ைறள நீ
பசய் திருை்கிைொய் " என்று திடீபரன்று எரிமறல
பெடித்தது பபொல் ைடுங் குரலில் இறரந்தொர் அெர்.
அறிவின் அடை்ைத்றத மீறி அெர் ஆத்திரமொைப்
பபசுெறத ெல் லொளபதென் அப் பபொதுதொன்
முதன்முறையொைை் ைண்டொன். அெனுறடய
ைண்ைளும் சினை் குறிப் றபை் ைொட்டின. அென்
முைத்தில் பைொபம் படர்ந்தது.
---------

3.12. அறிவும் வீைமும்

பறடைறளப் பபொர்முறனை்கு அனுப் பச்

பசய் கிைெறர தன்னிடம் பைொபித்துை் பைொள் ளொமல்
தந்திரமொை நடந்து பைொண்ட மைொமண்டபலசுெரர்,
ைொரியம் முடிந்ததும் அெ் ெொறு ைண்டிப் பும் ,
ைடுறமயும் ைொட்டுெொபரன்று தளபதி
எதிர்பொர்ை்ைபெ இல் றல. பபொங் கும் சினத்பதொடு
அெர் ெொரி இறைத்த ெரம் பு ைடந்த ஆத்திரச்
பசொை் ைள் அெனது இயை் றைை் குணமொன முரட்டுத்
தனத்றதை் கிளர்ந்பதழச் பசய் தன. பழை்ைப் படொத
புதுப் பொைன் பயந்து பைொண்பட பபரிய மத
யொறனறய பநருங் குகிை மொதிரித் தயங் கும்
மனத்பதொடும் , தயங் ைொமல் சிெந்து சினம் ைனலும்
ைண்ைபளொடும் மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்த்தொன்
தளபதி. அந்தப் பொர்றெறயப் பபொறுை்ைொமல்
சீறினொர் மைொமண்டபலசுெரர். "அப் படிப்
பொர்ை்ைொபத, நீ . உன் பைொபம் என்றன ஒன்றும் பசய் து
விட முடியொது. அன்று ைன்னியொகுமரியிலிருந்து நீ
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கு என்றனத் பதடிை்
பைொண்டு ெந்த இரவிலிருந்து இந்த விநொடி ெறர
ஒெ் பெொன்ைொை எத்தறனத் தெறுைள்
புரிந்திருை்கிைொய் என்று எண்ணிை் பைொண்பட
ெந்திருை்கிபைன் நொன். ஒழுை்ைத்றதயும் ,
பண்றபயும் பபொை் றி ஆளத் பதரியொத நீ பறடைறள
ஆளத் தகுதியை் ைென்."

"நிறுத்துங் ைள் . மைொமண்டபலசுெரர் என்ை

பதவிை்கும் அறிவிை்கும் என் பநஞ் சம் பசலுத்தி ெந்த
மரியொறதறய நொன் விட பெண்டிய ைொலம்
இப் பபொது ெந்து விட்டது. இந்தை் ைணம் முதல் அந்த
மைொபமறதறய நொன் ஒரு சொதொரண எதிரியொைப்
பொவிை்ை பெண்டியதுதொன். நொன் சொதொரண
எதிரியொைப் பொவிை்ைத்தை்ை மனித உணர்ச்சிை்கு
அெரும் ஆளொகி விட்டொர்" என்று தளபதி அெர்
முைத்றதத் துணிவுடன் நிமிர்ந்து பொர்த்துை்
பைொண்பட கூறினொன். அென் ெொர்த்றதைள்
அெருறடய பைொபத்றத பமலும் தூண்டிவிட்டன.

"முட்டொள் ைளின் மரியொறதறய அறிெொளிைள்

எப் பபொதுபம எதிர்பொர்ப்பதில் றல, தளபதி! என்றன
எதிரியொை ஏை் றுை் பைொள் கிை அளவுை்கு நீ பபரியென்
என்பறதை் கூட நொன் ஒப் புை் பைொள் ளத்
தயொரொயில் றல. ஓர் இரைசியத்றத நீ இந்தச்
சமயத்தில் என்னிடமிருந்து பதரிந்து பைொள் .
அறிவின் நுனி மிைவும் கூர்றமயொனது. நன்ைொைத்
தீட்டப் பட்ட ைத்திறயப் பபொல் சந்தர்ப்பமும் வீசும்
இலை்கும் கிறடத்தொல் அதை் கு எறதயும் குத்தி
அழிை்ை ெலிறம உண்டு. சந்தர்ப்பமும் இலை்கும்
தெறிவிட்டொல் றை தெறி விழுந்து தொபன கூரழியும்
ைத்திறயப் பபொல் தன்றனபய அழித்துை் பைொள் ள
பெண்டியதுதொன்."

தளபதியின் முைத்தில் பைொப பெறி கூத்தொடியது.

றைைள் எதை் ைொைபெொ துடித்தன. முைம் முழுெதும்
ைருறணை் ைலப்பை் ை பைொடுறம மைம் ெந்து குடி
பைொண்டிருந்தது. அென் பெறியனொை மொறினொன்.

"மைொமண்டபலசுெரபர! எனை்கு அறிவின்

ெலிறமறயப் பை் றிய இரைசியம் பதரிய
பெண்டியபத இல் றல. ஆனொல் வீரத்தின் இரைசியம்
இது தொன் என்பறத இப் பபொபத உங் ைளுை்குத்
பதரிவிை்கிபைன். தொன் அழிெதொயிருப்பினும் அப் படி
அழியுமுன் தன் எதிரிறய முதலில் அழித்துத்
தீர்ப்பது தொன் வீரத்தின் ெலிறம" என்று கூறிை்
பைொண்பட குபீபரன்று ெொறள உருவிை் பைொண்டு
அெர் பமல் பொய் ந்தொன்.
அென் நிறனத்தது பபொல் அெர் பயந்து ஓடபெொ,
திடுை்கிட்டுை் கூச்சலிடபெொ இல் றல. அென் அப் படிச்
பசய் ெொன் என்பறத முன்பப எதிர்பொர்த்தெர் பபொல்
அறசயொமல் நின்ைொர். அளப் பரிய ஆை் ைல் நிறைந்த
தம் ைண்ைறள இறமை்ைொமல் குத்துெதை் கு ெொறள
ஓங் கிை் பைொண்டு ெரும் அெறனபய பொர்த்தொர்.
சலனமும் அறசவுமை் ை சிறலயொகி விட்டொரொ அெர்?
பின்னொல் ைட்டிை் பைொண்ட றைைறள எடுை்ைொமல்
மொர்றப நிமிர்த்திை் பைொண்டு நின்ை அந்தத்
பதொை் ைத்றத பநருங் கி பநஞ் சுை்குை் குறிறெத்து
ெொறள ஓங் கிய பபொது தளபதியின் றை
பெடபெடபென்று நடுங் கியது. மனமும் நடுங் கியது.
ைொல் ைளும் நடுங் கின. பநர்பைொண்டு பொர்ை்கும்
அந்தை் ைண்ைள் இரண்டும் ைணத்துை்குை் ைணம்
பபரியதொய் ப் பிரம் மொண்டமொய் அைன்று விரிந்து
தன்பமை் ைவிந்து தன்றன அமுை்குெது பபொல் ஒரு
பிரறம ஏை் பட்டது அெனுை்கு.

அந்தப் பிரறம ஏை் பட்ட அடுத்த விநொடி அென் முைம்

பெளிறியது. ைண்ைள் மருண்டன. உடல் நடுங் கி
ஓய் ந்தது. றையிலிருந்த ெொள் நழுவிை் கீபழ
விழுந்தது. ஏபதொ ஒரு பயம் . ைொரணமை் ை பயம்
அெறனத் தடுத்தது. ஒெ் பெொர் அடியொை நைர்ந்து
பின்ெொங் கினொன் அென். என்ன பசய் கிபைொம் என்ை
உணர்பெயின்றிப் பின்னொல் நைர்ந்து பைொண்பட
இருந்தொன் தளபதி. மைொமண்டபலசுெரர் என்ை
அைண்ட மொ பதொை் ைம் அப் படிபய நிமிர்ந்து நின்று
பைொண்டிருந்தது.

"தளபதி! ஏன் தயங் குகிைொய் ? எதை் ைொைப் பின்

ெொங் குகிைொய் ? என்றன அழித்து விடுெதை் கு இறதப்
பபொல தனிறமயொன சந்தர்ப்பம் இனி பெறு
எப் பபொது உனை்கு ெசதியொைை் கிறடை்ைப்
பபொகிைது? இப் பபொது கிறடத்த சந்தர்ப்பத்றதப்
பயன்படுத்திை் பைொள் " என்று மைொமண்டபலசுெரர்
ெொய் திைந்து பசொன்ன பபொது தளபதி அெருை்கு
அருகிபலபய இல் றல. சிறிது பதொறலவு தள் ளி
ஒதுங் கிப் பயந்து நிை் பென் பபொல் நின்று
பைொண்டிருந்தொன். அென் முைத்தில் வியர்றெ
அரும் பி ெழிந்தது. பதரியொமல் பொம் புப் புை் றை
மிதித்து விட்டு இடறி விழுந்தென் பயத்பதொடு எழுந்து
நிை் கிை மொதிரி நின்ைொன் ெல் லொளபதென்.

ெொனத்துை்கும் பூமிை்குமொை நிறுத்தி றெத்த சிறல

பபொல் அறசயொமல் நின்று பைொண்டிருந்த
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் லை் கீபழ குனிந்தொர்.
நழுவி விழுந்து கிடந்த தளபதியின் ெொறளை் றையில்
எடுத்துை் பைொண்டொர். நிதொனமொை அடிபயடுத்து
றெத்து நடந்தொர். அெறன அணுகினொர். ஒருெர்
மூச்சுை் ைொை் றை மை் பைொருெர் உணர முடிந்த
அளவுை்கு பநருங் கி நின்று பைொண்டொர்.

"இந்தொ, உன்னுறடய ெொள் ! இப் பபொது என் பநஞ் சுை்

குழி உன் றைை்கு மிை அருகில் இருை்கிைது.
பொய் ெதை் கும் , ெொறள ஓங் குெதை் கும் பெண்டிய
சிரமத்றதை் கூட உனை்கு நொன் அளிை்ைச்
சித்தமொயில் றல. என்றன இந்த ெொளொல் பைொன்று
விடு. நொன் அழிந்து பபொை பெண்டிய ைொலம் ெந்து
விட்டது. இப் பபொதுள் ள சூழ் நிறலயில் நொன் அழிெது
உன்றனப் பபொலபெ இன்னும் பல பபருை்கு
மகிழ் சசி் றயை் பைொடுை்கும் . ைழை் ைொல் மொைனொரும் ,
அெபரொடு பசர்ந்த கூை் ைத் தறலெர்ைளும் என்றன
இெ் ெளவு சுலபமொைை் பைொன்ைதை் ைொை உன்றனப்
பொரொட்டுெொர்ைள் . பறடபயடுத்து ெந்திருை்கும்
பறையரசர்ைள் பபருறம பைொள் ெொர்ைள் .
என்னுறடய அறிவின் கூர்றமை்குப் பயந்து
தங் ைளுறடய எண்ணை் ை பபரொறசைறள
நிறைபெை் றிை் பைொள் ளத் பதரியொமல் தயங் கிை்
பைொண்டிருை்கும் எத்தறன பபருை்குத்
திருப் தியளிை்கும் பதரியுமொ, இந்தை் பைொறல?"
அெருறடய பசொை் ைளின் பெைத்றதயும் , ைண்ைளின்
கூர்றமயொன பொர்றெறயயும் மிை அருகில் தொங் கிை்
பைொள் ள முடியொமல் தறல குனிந்தொன் தளபதி.

"இெ் ெளவுதொனொ உன் துணிவு! நீ உண்றம வீரன்

இல் றல! உணர்ச்சியொல் முரடன்! மனத்தொல்
பைொறழ! என்றன எதிரியொைை் பைொள் ெதை் பைை் ை
தகுதியும் , பபருறமயும் கூட உனை்குை் கிறடயொது. நீ
சொமொன்யமொனென்" என்று ஏளனமொைச் பசொல் லிை்
பைொண்பட றையிலிருந்த ெொறள அலட்சியத்பதொடு
சுழை் றி மூறலயில் வீசிபயறிந்து விட்டொர்
மைொமண்டபலசுெரர். ெல் லொளபதென் தறல
நிமிரபெ இல் றல.

"உன் உணர்ச்சிைறள என் சொமர்த்தியத்தினொல்

கிளறி பெடிை்றைப் பொர்ை்ை விரும் பவில் றல நொன்.
ஆயிரை்ைணை்ைொன வீரர்ைளின் மதிப் புை்குரிய
பறடத்தறலெபன! நீ உண்றமை் குை் ைெொளி. நொன்
உன்பமல் பைொண்ட ஆத்திரம் நியொயமொனது. நீ
பதிலுை்கு ஆத்திரப்படுகிைொபய, அதுதொன்
நியொயமை் ைது. என் பமல் அெ் ெப்பபொது உனை்கு
ஏை் பட்ட அெநம் பிை்றைைளும் , சந்பதைங் ைளும்
உன்றன என்பனன்னபெொ பசய் யத்
தூண்டியிருை்கின்ைன. அறியொறமயொல் தொயின்
ஒழுை்ைத்றதப் பை் றிபய சந்பதைப்படும் பபறதப்
புதல் ெறனப் பபொல நீ என்றனச் சந்பதைத்பதொடு
பநொை்கி ெந்திருை்கிைொய் . உன்னுறடய
சந்பதைங் ைறள இதுெறர மன்னித்து
ெந்திருை்கிபைன். நீ ைறடசியொைச் பசய் த தெறு,
குமொரபொண்டியறனை் ைொண்பதை் ைொை உன்
தங் றைறய இரைசியமொை ஈழ நொட்டுை்கு
அனுப் பியது. இறெபயல் லொம் எனை்குத்
பதரியொபதன்று நீ நிறனத்துை் பைொண்டிருை்கிைொய் .
முைத்தின் ைண்ைளொல் முதுகுை்குப் பின்
நடப் பறதயும் உணர எனை்குத் பதரியும் ."

"எல் லொம் பதரிந்த உங் ைளுை்கு நீ ங் ைபள பசய் கிை

சில தெறுைள் மட்டும் ஏன் பதரியவில் றலபயொ?
பநை் று ெறர பதன்பொண்டி நொட்டின் பறடைறளை்
ைட்டிை்ைொத்து அணி ெகுத்தென் நொன். பபொருை்குப்
பயிை் சி பைொடுத்தென் நொன். இப் பபொது தீடீபரன்று
பறடைறள முன்னொல் அனுப் பிவிட்டு என்றனத்
தனிபய நிறுத்தி அெமொனப் படுத்துகிறீர்ைள் . நொன்
பபொருை்குத் தறலறம தொங் ைத் தகுதியை் ை
குை் ைெொளி என்கிறீர்ைள் . குமொரபொண்டியர் ெந்து
விசொரித்துத் தீர்ப்புை் கூை பெண்டும் என்கிறீர்ைள் .
விசொரித்துத் தீர்ப்புை் கூறுமளவிை் கு நொன் என்ன
தப் புச் பசய் திருை்கிபைபனன்று எனை்பை
பதரியவில் றல." தறல குனிந்து நின்ை தளபதி
ெல் லொளபதென் சை் பை நிமிர்ந்து அெறரை்
பைட்டொன்.

"பதரியவில் றலயொ? நீ பசய் தெை் றில் எது ஒழுங் கு,

எது தெறு என்று உன்னொல் பகுத்துணர
முடிந்தொல் தொபன உன் குை் ைங் ைறள நீ பதரிந்து
பைொள் ள முடியும் ! முதன் முதலொை என்னிடம்
பசொல் லிை் பைொள் ளொமல் இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து ஓடி ெந்தொபய, அந்த
இரவிலிருந்பத உன் தெறுைள் ஆரம் பமொகிவிட்டன.
அரண்மறனயில் உளெறிெதை் கு ஆபத்துதவிைள்
தறலெறன உன் றையொளொைப் பயன்படுத்தினொய் .
இறடயொை் று மங் ைலத்தில் என் மொளிறையிலிருந்து
இரபெொடு இரெொை ஆயுதங் ைறளத் திருட ஏை் பொடு
பசய் தொய் ! குமொரபொண்டியறர அறழத்து ெர நொன்
ஒருென் ஏை் பொடு பசய் து பைொண்டிருப் பறத
நம் பொமல் நீ உன் தங் றைறய அனுப் பினொய் ."

"இபத ெறையில் எனை்குத் தொங் ைளும் சில

தெறுைறளயும் குை் ைங் ைறளயும்
பசய் திருை்கிறீர்ைபளன்பறத நிறனவுபடுத்த
விரும் புகிபைன்."

"பசய் திருை்ைலொம் மறுை்ைவில் றல. எனை்குப்

பபொறுப் புைள் அதிைம் . என் நிர்ெொைம் பபரியது. நொன்
உன்பமல் சந்பதைப் பட்டு உன்றனச் பசொதறன
பசய் திருந்தொல் அது நியொயமொனது. பறடைறளத்
தவிர பெபைந்தப் பபொறுப் றபயும் பை் றிை்
ைெறலப் பட பெண்டொத நீ அநொெசியமொன
ைெறலைறள உண்டொை்கிை் பைொண்டு
இப் படிபயல் லொம் பசய் தது மன்னிை்ை முடியொத
தெறு."

"நொன் நிறனத்தொல் இன்னும் ஒரு பபரிய

தெை் றையும் பசய் ய முடியும் . இப் பபொபத ஓடிப் பபொய்
என் அதிைொரத்துை்கு அடங் கிய அத்தறன
பறடைறளயும் பபொர் முறனை்குப் பபொைொமல்
தடுத்து நிறுத்தி விட முடியும் . மைொமண்டபலசுெரர்
அப் பபொது என்றனை் பைஞ் சுெறதத் தவிர பெறு
ெழியில் றல."

"ைனவிலும் அப்படி நிறனை்ைொபத, தளபதி! உன்னொல்

அறதச் பசய் ய முடியொது. நீ இப் பபொது என்
அதிைொரத்துை்குை் ைட்டுப் பட்டு நிை் கும் சொதொரணை்
குை் ைெொளி. அைந்றதயினொல் உன் நிறலறயப்
புரிந்து பைொள் ளொமல் பபசொபத!"

"முடிகிைதொ இல் றலயொ என்று தொன் பொருங் ைபளன்"

எனத் தன்மொனத்பதொடு பசொல் லிவிட்டு
பெளிபயறினொன் அென். பின்னொல் அெர் சிரிை்கும்
ஒலி அெனுறடய பசவிை்கு எட்டியது.
மைொமண்டபலசுெரரிடம் வீைொப் பொைப் பபசி
பெளிபய ெந்த அென், பமபல நைர முடியொமல்
அப் படிபய திறைத்துப் பபொய் நின்ைொன். பெளிபய
அந்த இடத்றதச் சுை் றிலும் இறடயொை் று மங் ைலத்து
யெனை் ைொெல் வீரர்ைள் உருவிய ெொளுடன் நின்று
பைொண்டிருப் பறதை் ைண்டொன் தளபதி.
மைொமண்டபலசுெரரின் முன்பனை் பொடு அெனுை்குப்
புரிந்தது. எப் பபொது, எப் படி அந்த வீரர்ைறள அங் பை
ெரெறழத்துை் ைொெல் பபொட்டொபரன்று
அநுமொனிை்ைபெ முடியொதபடி அெ் ெளவு
சொதுரியமொைச் பசய் திருந்தொர்.

"ஓபைொ! புரிகிைது..." என்று ைடுறமயொைை் கூறிை்

பைொண்பட பின்னொல் சிரித்தெொறு நின்ை
மைொமண்டபலசுெரறரத் திரும் பிப் பொர்த்தொன்
அென்.

"பெபைொன்றுமில் றல, தளபதி! உன்

அதிைொரத்துை்குட்பட்ட பறடை் பைொட்டத்திபலபய
உன்றனச் சிறை றெத்துப் பொர்ை்ை பெண்டுபமன்று
எனை்கு ஆறச. அறத நிறைபெை் றிை் பைொண்படன்"
என்ைொர் அெர்.

"இது பைெலமொன சூழ் சசி

் !"

"இருை்ைட்டுபம. அப் படிபய பொர்த்தொலும் , நீ பசய் த

ைொரியங் ைறள விடை் பைெலமொனதில் றல இது.
குமொரபொண்டியர் ெருகிை நொளொயிை் று. நொன்
விழிஞத்தில் பபொய் அெறர எதிர்பொர்த்துை்
ைொத்திருை்ை பெண்டும் . அெர் ெந்ததும் இங் பை
அறழத்து ெருகிபைன். அதுெறரயில் உன் நிறல
இதுதொன்" என்று சிறிதும் இரை்ைமின்றிச்
பசொல் லிவிட்டு அங் கிருந்து பெளிபயறினொர்
மைொமண்டபலசுெரர். கூண்டிலறடபட்ட புலிபபொல்
பெகுண்டு நின்ைொன் தளபதி ெல் லொளபதென்.
பபொர்ை்ைளத்தில் பறடைறள ஆண்டு பபொர் புரிய
பெண்டிய நல் ல சமயத்தில் அநொறதறயப் பபொல்
தனிபய நிறுத்திை் ைொெலில் றெை்ைப் பட்ட
சூழ் சசி
் றய எண்ணிை் குமுறினொன் அென்.

மைொமண்டபலசுெரபரொ தளபதி என்ை வீரப்

புலிறயச் சொமர்த்தியமொைச் சிறைப் படுத்திவிட்ட
பபருமிதத்பதொடு மைொரொணிறயச் சந்திப் பதை் ைொை
அரண்மறனை்குச் பசன்ைொர். நொடு முழுெதும்
பெள் ளூரில் நடந்து பைொண்டிருை்கும் பபொரின் முடிவு
என்ன ஆகுபமொ என்ை பயமும் , ைலெரமும் நிலவிை்
பைொண்டிருந்தன. நொட்டின் ெடை்கு எல் றலயில்
மொபபரும் பபொர் நடந்து பைொண்டிருப் பதன்
அறிகுறியொை அங் ைங் பை ெளமிகுந்த நொஞ் சில் நொட்டு
ஊர்ைள் ைறளயிழந்து ைலைலப் புை் குன்றிை்
ைொணப் பட்டன. பண்டங் ைள் விறலபயறி விட்டன.
எங் கிருந்தொலும் இந்தப் பபொர்ை் ைொலத்தில்
குமொரபொண்டியர் திரும் பி ெந்து விடுெொபரன்ை
நம் பிை்றை நொட்டு மை்ைள் எல் பலொருை்கும் இருந்தது.
இந்த பநருை்ைடியொன சூழ் நிறலயில் தொன் ைழை் ைொல்
மொைனொர் முதலிய கூை் ைத் தறலெர்ைள்
மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றிய தீய பசய் திைறளப்
பரப் பிை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

எல் லொை் குழப் பங் ைளுை்கும் மனத்றத ஈடுபைொடுை்ை

முடியொமல் அரண்மறன அந்தப் புரபம ைதிபயன்று
கிடந்தொர் மைொரொணி. ைருறணயும் , அன்பும்
நிறைந்து சொந்தம் தளும் பும் அெருறடய மனத்துை்கு
மைொமண்டபலசுெரருை்கு இருந்தது பபொல்
துன்பங் ைறள விழுங் கிவிட்டு நிமிர்ந்து நடை்கும்
ஆை் ைல் இல் றல. உணர்ச்சிைளுை்கு பநகிழ் ந்து
பைொடுத்து விடும் பமல் லிய பபண் மனம்
அெருறடயது. "குமொரபொண்டியறன அறழத்து ெர
ஏை் பொடு பசய் திருை்கிபைன். இன்னும் சில நொட்ைளில்
தொங் ைள் அெறரை் ைொணலொம் " என்று
மைொமண்டபலசுெரர் கூறிய சில ெொர்த்றதைள் தொம்
மைொரொணியின் உயிறரத் தொங் கிை் பைொண்டிருந்தன.
அதுவும் அன்று மொறல பைொட்டொை் றுப் பண்டிதர்
ெந்து பசன்ை பின் மறுநொள் ைொறல தூண்டொ
மணிவிளை்கு அறணந்ததிலிருந்து மைொரொணியின்
மனம் நிம் மதியொைபெ இல் றல. ஊறமை்
குழப் பங் ைள் மனத்றதச் பசல் லரித்தன.
குமொரபொண்டியனின் ைப் பல் ெந்ததும் தைெல்
பசொல் லி அனுப்புமொறு விழிஞத்தில் ஆள்
நிறுத்தியிருந்தொலும் மைொரொணியின் மனத்துை்கு
உை் சொைமூட்டுெதை் ைொைத் தொபம அெறரயும்
அறழத்துை் பைொண்டு விழிஞத்துை்குச் பசல் லலொம்
என்று மைொமண்டபலசுெரர் நிறனத்தொர்.
அதனொல் தொன் யொரும் அறியொமல் தளபதிறயச்
சிறைப் படுத்தி விட்டுத் தொம் மட்டும்
அரண்மறனை்குப் புைப் பட்டொர் அெர்.

மைொமண்டபலசுெரர் அரண்மறனை்கு ெந்து பசர்ந்த

பபொது ைொந்தளூர் மணியம் பலத்திலிருந்து
பெழை்ைனிெொயர், அதங் பைொட்டொசிரியர், விலொசினி
ஆகிபயொர் ஏை் பைனபெ அங் கு ெந்திருப்பறதை்
ைண்டொர். அெர்ைள் எப் பபொது எதை் ைொை ெந்தொர்ைள்
என்று புென பமொகினியிடம் விசொரித்தொர்.
மைொரொணிபய ஆள் அனுப் பி அெர்ைறள
ெரெறழத்திருப்பதொைப் புென பமொகினி
பதரிவித்தொள் . பெழை்ைனிெொயர்,
அதங் பைொட்டொசிரியர் ஆகிபயொருை்கும்
மைொமண்டபலசுெரருை்கும் எப் பபொதும் அெ் ெளவு
சுமுைமொன உைவு இல் றல. ைொய் ந்த மண்
பிண்டத்பதொடு மை் பைொரு ைொய் ந்த மண் பிண்டம்
ஒட்டொத மொதிரி முை் றிய அறிவுை்கும் முதிர்ந்த
அறிவுை்கும் இறடபயயுள் ள பபொைொறம
அெர்ைளுை்குள் பெளிபய பதரியொமல் இருந்து
ெந்தது. சந்திை்கும் பபொபதொ, பழை பநரும் பபொபதொ,
அறதை் ைொட்டிை் பைொள் ளொமல் நொைரிைமொை நடந்து
பைொண்டு விடுெொர்ைள் . ஒருெர் ைொரியத்தில்
மை் பைொருெர் அநொெசியமொைத் தறலயிட
மொட்டொர்ைள் . ைொந்தளூர் மணியம் பல நிர்ெொைத்தில்
மைொமண்டபலசுெரபரொ, மைொமண்டபலசுெரருறடய
நிர்ெொைத்தில் அெர்ைபளொ குறுை்கிடொமல்
ைண்ணியமொை நடந்து பைொண்டு விடுெது ெழை்ைம் .

அன்றைை்கு அந்தச் சூழ் நிறலயில் அெர்ைறள

அங் பை எதிர்பொர்ை்ைவில் றல அெர். சந்தித்த பபொது
பெறுப் பதொைை் ைொட்டிை் பைொள் ளவும் இல் றல.
மைொரொணிறயச் சந்தித்துப் பபொர்ை்ைள
நிறலறமறயயும் பறட ஏை் பொடுைறளயும்
கூறிவிட்டு, 'விழிஞத்துை்குப் பபொைலொம் ' என்பறதயும்
பதரிவித்தொர். தளபதிறயத் தடுத்து நிறுத்திை் ைொெல்
றெத்தறத மட்டும் பசொல் லவில் றல.

"ஆைொ! இது என் ெொழ் ை்றையிபலபய நல் ல நொள் .

குமொரபொண்டியறன ெரபெை் ை நொம் எல் பலொருபம
விழிஞத்துை்குப் பபொைலொம் . விழிஞத்தில் என்
மைறன நொன் சந்திை்ைொவிட்டொல் , அென் பநபர
பபொர்ை்ைளத்துை்குப் பபொனொலும் பபொய் விடுெொன்.
அப் புைம் பபொர் முடிகிை ெறர எனை்கு அெறனச்
சந்திை்ை அெைொசபம இரொது. ைப் பல் எப் பபொது
ெந்தொபலன்ன? இன்பை விழிஞத்தில் பபொய் ை்
ைொத்திருப் பபொம் " என்று மைொரொணி
மை் ைெர்ைறளயும் உடன் பசர்த்துை் பைொண்டொர்.
அெர்ைள் உடன் ெரபெண்டொம் என்று எண்ணியும்
மைொமண்டபலசுெரரொல் அறதத் தடுை்ை
முடியவில் றல.
---------

3.13. குமாை பாண்டியன் வந் ோன்

இைந்து பபொன பபண் பைெதிதொன் என்ை

உண்றமறயத் பதரிந்து தொங் கிை் பைொள் ெது
ைடினமொயிருந்தது குமொரபொண்டியனுை்கு. ஏை் றுை்
பைொள் ள முடியொத அந்தத் துயர உண்றமயிலிருந்து
மீள ெழியறியொது தவித்தொன் அென். ைப்பல்
பெைமொைப் பபொய் ை் பைொண்டிருந்தது. தளத்தில்
அெனருபை குழல் ெொய் பமொழியும் பசந்தனும்
பமௌனபம உருெொய் ை் ைன்னத்தில் றையூன்றி
வீை் றிருந்தனர்.

"தளபதிை்கு முன்னொல் எந்த முைத்பதொடு பபொய்

நிை் பபன்! இப்படி அநியொயமொை அந்தப் பபண்
இைை்கும் படி பநர்ந்து விட்டபத? பபொரும் ,
பறடபயடுப்பும் ஏை் பட்டுத் தளபதியின் ஊை்ைமும்
உை் சொைமும் நன்ைொைப் பயன்பட பெண்டிய
சமயத்தில் இந்தச் பசய் திறயப் பபொய் ச் பசொன்னொல்
அெனுை்கு எப்படி இருை்கும் ? நீ ங் ைள் மட்டும்
ைெனமொை இருந்திருந்தொல் அந்தப் பபண்
ைப் பலிலிருந்து தப் பி ஓடி இப் படித்
துர்மரணமறடந்திரொமல் தவிர்த்திருை்ை முடியும் "
என்று பசந்தறனயும் குழல் ெொய் பமொழிறயயும்
பநொை்கித் துை்ைத்பதொடு பசொன்னொன் இரொசசிம் மன்.
துயர பெதறனயினொல் பபசும் பபொது பதொண்றட
தடுமொறி நொ குழறியது அெனுை்கு.

"இளெரபச! நொங் ைள் என்ன பசய் ய முடியும் ?

எங் ைறளை் பைட்டுை் பைொண்டொ அந்தப் பபண் இந்தை்
ைொரியங் ைறளச் பசய் தொள் ? அெளுறடய
முரட்டுத்தனம் அெளுை்பை அழிறெத் பதடிை்
பைொடுத்து விட்டது. விழிஞத்தில் அந்தப் பபண் ஆண்
பெடத்பதொடு ெந்த பபொபத சந்பதைப்பட்டுை் ைப் பலில்
இடங் பைொடுை்ை மறுத்பதன் நொன்.
மைொமண்டபலசுெரருறடய திருப்புதல் வியொரின்
நல் ல மனத்தொல் ைப் பலில் இடம் பபை் றுத் தன் பபயர்
கூத்தபனன்று பபொய் கூறி நடித்தொள் அந்தப் பபண்.
ைப் பலில் பலமுறை என்னுறடய சந்பதைம் ெலுத்தும் ,
பபசொமல் அடை்கிை் பைொண்டிருந்பதன் நொன்.
ைறடசியில் தனை்கு இடங் பைொடுத்த இறடயொை் று
மங் ைலத்து நங் றையிடபம ைத்திறயை் ைொட்டி
மிரட்டிை் ைட்டிப் பபொட்டு விட்டுத் தப் பியிருை்கிைொள்
அெள் . நொங் ைள் ஒரு குை் ைமும் அறிபயொம் " என்று
அந்தச் பசொைமயமொன சந்தர்ப்பத்திலும் பதளிெொைப்
பதில் பசொன்னொன் நொரொயணன் பசந்தன்.

"நீ ங் ைள் ஏன் வீணொை அெருை்குப் பதில் பசொல் லிச்

சிரமப் படுகிறீர்ைள் ? இப் பபொது அந்தப்
பபண்ணுை்குப் பதிலொை நொபன இைந்து
பபொயிருந்தொல் கூடை் குமொரபொண்டியர் இெ் ெளவு
துை்ைப் பட மொட்டொர். பபொய் யும் ெஞ் சைமும்
நிறைந்தெளொயிருந்தொலும் அெள் பைொடுத்து
றெத்தெள் . அதிர்ஷ்டை்ைொரி. இல் லொவிட்டொல் குமொர
பொண்டியறர இெ் ெளவு தூரம் அநுதொபத்துை்கு
ஆளொை்ை முடியுமொ?" என்று சை் பை அசூறய
பதொனிை்கும் குரலில் பசந்தறன பநொை்கிச்
பசொன்னொள் குழல் ெொய் பமொழி. இந்தச் பசொை் ைறளை்
பைட்டுச் சினமும் பெறுப் பும் அறடந்த
இரொசசிம் மன், "நீ ங் ைள் இருெரும் பபசுகிை விதம்
பைொஞ் சம் கூட நன்ைொயில் றல. அந்தப் பபண் பைெதி
என்னதொன் பபொய் யொை நடந்து
ஏமொை் றியிருை்ைட்டுபம! அதை் ைொை இப் படியொ
ஈவிரை்ைமின்றிப் பபசுவீர்ைள் ? உங் ைளுை்கு மனித
மனத்துை்குரிய பநகிழ் சசி
் பய இல் றலயொ?
மரணத்துை்குப் பின்னும் பறைைறள மைந்து
துை்ைப் படத் பதரியொமல் இப் படியொ விலகிப்
பபசுெது?" என்று அெர்ைள் இருெறரயும் ைடிந்து
பபசினொன்.
"குமொர பொண்டியர் என்றன மன்னிை்ை பெண்டும் .
நொன் பெளிப்பறடயொை மனம் விட்டுை் கூறுகிபைன்.
பநஞ் சில் துை்ைம் ஊைொமல் துை்ைப் படுெது பபொல்
நடிை்ை எனை்குத் பதரியொது!" என்று பெடுை்பைனச்
பசொன்னொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"குழல் ெொய் பமொழி! நீ ைல் பநஞ் சுை்ைொரி."

"நீ ங் ைளும் சில சமயம் ைல் பநஞ் சுை்ைொரரொை

இருை்கிறீர்ைள் என்பறத நிறனத்துப் பொருங் ைள் ."

"பபொதும் , நிறுத்து! இதை் கும் பமல் இப் பபொது

உன்னுடன் நொன் பபச விரும் பவில் றல."

"ஓ! தொரொளமொை நிறுத்தி விடுகிபைன். எனை்குங் கூட

விருப் பமில் றலதொன்."

"உங் ைள் இருெருடனும் இந்தை் ைப் பலில் நொன்

புைப் பட்டபத தப் பு. அறத இப் பபொது உணர்கிபைன்"
என்று பெறுப் பபொடு பசொன்னொன் இரொசசிம் மன்.

"நீ ங் ைள் எங் ைளுை்ைொைப் புைப் படவில் றல. உங் ைள்

பசொந்த நொட்றடயும் அருறமத் தொறயயும்
ைொப் பொை் றுெதை் ைொைப் புைப் பட்டிருை்கிறீர்ைள் "
என்ைொள் குழல் ெொய் பமொழி.

அங் பையிருந்து அெர்ைள் இருெருடனும் பமலும்

பபசிை் பைொண்டிருப் பறத விரும் பொதென் பபொல்
விருட்படன்று எழுந்து பமல் தளத்துப் படிைளில்
ஏறினொன் குமொரபொண்டியன். அென் றையில்
எடுத்துச் பசன்ை ெலம் புரிச் சங் றை ைடுப் புடன்
பநொை்கினொள் குழல் ெொய் பமொழி. பசந்தனும்
வியப் பபொடு பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொன். குமொர
பொண்டியனின் உருெம் பமல் தளத்துப் படிைளில் ஏறி
மறைந்ததும் குழல் ெொய் பமொழி அெசரமொைச்
பசந்தன் பை்ைம் திரும் பினொள் .
"இறடெழியில் பசம் பெழத் தீவு ெரொமல் ைப் பறல
பெறு மொர்ை்ைமொை விலை்கிச் பசலுத்திை் பைொண்டு
பபொைபெண்டுபமன்று உடபன மீைொமனுை்கு
இரைசியமொைத் பதரிவித்து விடுங் ைள் ." அெளுறடய
குரலிலிருந்த உணர்ச்சிை் பைொதிப் றபை் ைண்டு
பசந்தபன திறைத்துப் பபொனொன்.

"அப் படிபய பதரிவித்து விட்டு ெருகிபைன், அம் மணி!"

என்று உடபன மீைொமறனச் சந்திப்பதை் குச்
பசன்ைொன். குழல் ெொய் பமொழி ஆத்திரத்பதொடு
இரண்டு றைவிரல் ைறளயும் பசர்த்துை் பைொத்து
முறித்துச் பசொடுை்கினொள் . விரல் ைள் பநரிந்த ஒலி
அெள் சினத்றத எல் றலயிட்டுை் ைொட்டியது.
தந்றதை்கு அறிவில் இறுமொப் பு என்ைொல் மைளுை்கு
அன்பில் இறுமொப் பு. தொன் உரிறம பைொண்டொடி
அனுபவிை்கும் அழறைத் தன்றனத் தவிர
பெபைொருெர் உரிறம பைொண்டொட விடை்கூடொது.
பிடிெொதத்திலும் , இறுமொப் பிலும் அெள் தன்
அருறமத் தந்றதறயை் பைொண்டிருந்தொள் .

"அம் மணி! ைெறல பெண்டொம் . ைப் பல் பசம் பெழத்

தீவு ெழிபய பபொைொது" என்று பசந்தன் திரும் பி ெந்து
உறுதி கூறிய பபொதுதொன் அெளுை்கு நிம் மதியொை
மூச்சு ெந்தது. அதன் பின் அந்தப் பயணத்தின் பபொது
குழல் ெொய் பமொழியும் இரொசசிம் மனும்
ஒருெருை்பைொருெர் பபசிை் பைொள் ளபெ இல் றல.
பயணம் பதொடங் கிய மூன்ைொம் நொள் மொறல,
"பபொகிை ெழியில் இந்தை் ைப் பறலச் பசம் பெழத்
தீவில் சிறிது பநரம் நிறுத்துெதை் கு ஏை் பொடு
பசய் யுங் ைள் " என்று நொரொயணன் பசந்தறன
அறழத்துை் கூறினொன் இரொசசிம் மன்.

"குமொர பொண்டியர் என்றன மன்னிை்ை பெண்டும் .

பசம் பெழத் தீவு ைடந்து விட்டது. அெசரமொை
விழிஞத்றத அறடய பெண்டுபமன்பதை் ைொைை்
ைப் பறல பெறு ெழியொை விலை்கிச் பசலுத்திை்
பைொண்டு ெந்து விட்படொம் " என்று ைெறலப் படுெது
பபொன்ை முைபொெத்றத ெருவித்துை் பைொண்டு
பசொன்னொன் நொரொயணன் பசந்தன்.

"நல் லது அப் படியொனொல் விழிஞத்றத எப் பபொது

அறடயலொம் ?" என்று தன் மனபெதறனறயை்
ைொட்டிை் பைொள் ளொமல் பைட்டொன் இரொசசிம் மன்.

"ெழை்ைமொை ஆகிய நொட்ைறளை் ைொட்டிலும் இரண்டு

நொட்ைள் முன்னதொைபெ பபொய் விடலொம் " என்று
பசந்தனிடமிருந்து பதில் ெந்தது. குமொரபொண்டியன்,
பசந்தன், குழல் ெொய் பமொழி ஆகிய இெர்ைள் மூெரும்
இப் படி அெசரமொைை் ைப் பலில் ெந்து பைொண்டிருந்த
இபத சமயத்தில் இெர்ைறள எதிர்பொர்த்து
விழிஞத்தில் ைொத்திருந்தெர்ைளின் நிறல என்ன
என்று இனிபமல் ைெனிை்ைலொம் .

மைொரொணி, பெழை்ைனிெொயர்,
அதங் பைொட்டொசிரியர், விலொசினி ஆகிய
எல் பலொருடனும் விழிஞத்துை்குப் புைப் பட்டு
ெந்திருந்தொர் மைொமண்டபலசுெரர்.
பபொர்ை்ைளத்திலிருந்த வீரர்ைள் எெபரனும் அெசரச்
பசய் தி பைொண்டு ெந்தொல் , அெர்ைள் தம் றம
விழிஞத்தில் ெந்து சந்திை்ை ஏை் பொடு பசய் துவிட்டு
அதன் பின்பப புைப் பட்டிருந்தொர் அெர்.
பைொட்டொை் றுப் பபரும் பறடைறளபயல் லொம் திரட்டி
அனுப் பியிருப்பதொல் உடனடியொைை்
ைெறலப் படும் படியொன நிைழ் சசி
் எதுவும்
பபொர்ை்ைளத்தில் நடந்து விடொது என்ை நம் பிை்றை
அெருை்கு உண்டொகியிருந்தது.

விழிஞத்துை்குப் பபொனதும் பபொைொததுமொை

அெருறடய ைண்ைள் ஆபத்துதவிைள் தறலென்
எங் பை நின்று பைொண்டிருை்கிைொன் என்பறதத் தொன்
பதடின. மைொரொணி முதலியெர்ைள் தங் குெதை் கு
ஏை் பொடு பசய் து விட்டுத் தொம் மட்டும் தனிபய
புைப் பட்டுத் துறைமுைப் பகுதிைளில் சுை் றினொர்
அெர். தளபதியின் ஏை் பொட்டொல் ஆபத்துதவிைள்
தறலென் மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் அங் பை
எங் பையொெது மறைந்து ைொத்திருப் பொபனன்று அெர்
எதிர்பொர்த்தொர்.

அெர் எதிர்பொர்த்தது வீண் பபொைவில் றல.

ஏை் றுமதிை்ைொைை் குவிை்ைப் பட்டிருந்த மிளகுை்
குவியல் ைளுை்ைப் பொல் ஒரு பபரிய சுரபுன்றன
மரத்தடியில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டிருந்தொன்
குறழை்ைொதன். பூதொைொரமொன பதொை் ைத்றதயுறடய
நொறலந்து யெனை் ைப் பல் மொலுமிைள் குடித்து விட்டு
மொமிச பர்ெதங் ைள் உருளுென பபொல் அந்த
மரத்தடியில் படுத்துப் புரண்டு பைொண்டிருந்தனர்.
குறழை்ைொதனும் பைொஞ் சம் யெனத்து மதுறெச்
சுறெத்திருப் பொன் பபொலபெ பதொன்றியது.

ஆனொலும் அென் தன் நிறனவிழந்து விடவில் றல.

திடீபரன்று மைொமண்டபலசுெரறரப் பொர்த்ததும்
திடுை்கிட்டு எழுந்து நின்ைொன். தள் ளொடிை் பைொண்பட
ெணங் கினொன். அந்த நிறலயில் அெர் தன்றன
ைண்டு பைொண்டொபர என்று நொணமறடந்தொன்.

"ஓபைொ! நீ யும் பபருங் குடிமைனொகி (நிறைய

குடிப் பென்) விட்டொயொ? பரெொயில் றல. பைொஞ் சம்
என் பின்னொல் நடந்து ெொ... உன்னிடம் ஒரு விஷயம்
பபச பெண்டும் " என்று மைொமண்டபலசுெரர்
கூப் பிட்ட பபொது அென் மறுை்ைொமல் அெர் பின்னொல்
அடை்ைமொை நடந்து பசன்ைொன். அப் படிச் சிறிது
பதொறலவு நடந்து பசன்ைதும் சை் றும்
தளர்ச்சியில் லொத குரலில் அெறன பநொை்கிை்
கூறினொர் அெர்: "நொன் இப் பபொது பறடத்தளத்தில்
தளபதிறயச் சந்தித்து விட்டுத்தொன் ெருகிபைன்.
உன்றன இங் பை அனுப் பியிருப் பறதப் பை் றியும்
அென் என்னிடம் பசொன்னொன். பறடைபளல் லொம்
பபொர் முறனை்கு அனுப் பியொயிை் று. புைப் படுகிை
சமயத்தில் திடீபரன்று உடல் நலங் குன்றிப் பபொய்
ெல் லொளபதென் மட்டும் பறடை்பைொட்டத்திபலபய
தங் கிவிட்டொன், பொெம் ! அறதை் ைண்டு எனை்பை
பரிதொபமொை இருந்தது. இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து என்னுறடய ைொெல் வீரர்ைள்
சிலறர ெரெறழத்து ஒத்தொறசை்கு றெத்து விட்டு
ெந்திருை்கிபைன். இந்தச் சமயத்தில் நீ யும் அங் கு
பபொனொல் உதவியொயிருை்கும் . தளபதி எல் லொ
விெரமும் என்னிடம் பசொன்னொன். ைப் பலில் அென்
தங் றை பைெதி ெந்தொல் அெறள நொபன அங் கு
அறழத்து ெந்து விடுபென். பறடத்தளத்றதச் சுை் றிை்
ைொெல் பலமொை இருை்கிைது. ஆனொலும் தளபதிறயை்
ைெனித்துை் பைொள் ெதை் ைொை உன்றன மட்டும்
உள் பள விடச் பசொல் லி நொன் அனுமதி ஓறல எழுதித்
தருகிபைன். நீ உடபன புைப் படு."

இறதை் பைட்டதும் குறழை்ைொதனுை்கு உடம் பு விதிர்

விதிர்த்துப் பபொய் விட்டது. மதிப் புை்கும்
மரியொறதை்கும் உரிய அறிவின் சிைரபமன
விளங் கிய மைொமண்டபலசுெரர் மட்டும் இந்தச்
பசய் திறயச் பசொல் லியிரொமல் பெறு யொபரனும்
பசொல் லியிருந்தொல் அென் சிறிதும் நம் பியிருை்ை
மொட்டொன். பதன்பொண்டி நொட்டு வீரத் தளபதி
ெல் லொளபதெனுை்ைொ உடல் நலம் சரியில் றல?
எத்தறனபயொ பபொர்ை்ைளங் ைளில் பபரும் பறடயுடன்
பசன்று பறைெர்ைறளப் புைம் ைண்டு பெை் றி ெொறை
சூடிய ெல் லொளபதெனுை்ைொ திடீபரன்று உடல் நலை்
குறைவு ஏை் பட்டது? என்று பல பைள் விைள் அென்
உள் ளத்தில் எழுந்து பபரும் ஐயத்றத
உண்டொை்கியிருை்கும் . மைொமண்டபலசுெரரின்
ெொய் ச் பசொல் லொைபெ ெருகின்ை விஷயம்
எதுெொயினும் அறத நம் பித்தொபனயொை பெண்டும் ?
இந்த நல் ல சமயத்திலொ தளபதிை்கு உடல்
நலமில் லொது பபொை பெண்டும் ? என்று மனம்
ைலங் கினொன் அென்.

"இங் பை நின்று பைொண்டிரு. இன்னும் சிறிது பநரத்தில்

ஓறலறய எழுதிை் பைொண்டு ெந்து விடுகிபைன்"
என்று பசொல் லிவிட்டுப் பபொனொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அென் அங் பை இருந்தொன்.
சிறிது பநரத்தில் உறையிட்டு அரை்குப் பபொறி
றெத்த ஓறலபயொடு ெந்தொர் அெர். அறத அெனிடம்
பைொடுத்து விட்டு, "பபொய் ெொ! இந்த ஓறலறயை்
பைொடுத்ததும் உன்றன உள் பள அறழத்துப் பபொய்
விட்டு விடுெொர்ைள் " என்ைொர். அென் அெசரமொைப்
புைப் பட்டொன். பெறு பை்ைமொை முைத்றதத் திருப் பிை்
பைொண்டு புன்னறை பூத்தொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

மைொமண்டபலசுெரருறடய ஓறலபயொடும் ,
தளபதியின் உடல் நிறல எப் படியிருை்கிைபதொ என்ை
பயத்பதொடும் அெசரமொைப் பயணம் பசய் து
பைொட்டொை் றுை்குப் பபொய் ை் பைொண்டிருந்த
மைரபநடுங் குறழை்ைொதனுை்கு இறடெழியில் என்ன
சந்பதைம் உண்டொயிை் பைொ பதரியவில் றல.
மைொமண்டபலசுெரரின் ஓறலறயப் பிரித்துப்
படித்து விட்டொன்.

'இந்த ஓறலறயை் பைொண்டு ெரும் ஆபத்துதவிைள்

தறலெறனயும் , தளபதிறயச் பசய் தது பபொலபெ
பசய் யவும் - இப் படிை்கு மைொமண்டபலசுெரர்' என்ை
ஓபர ெொை்கியம் தொன் அந்த ஓறலயில் இருந்தது.
ஆபத்துதவிைள் தறலென் திறைத்தொன். அெனுறடய
சந்பதைம் உறுதிப் பட்டது. 'ஏபதொ சூழ் சசி
் ை்கு
இறரயொைப் பபொகிைொய் ' என்று மனம் எச்சரித்தது.
என்ன ஆனொலும் மைொமண்டபலசுெரர் பசொை் படிை்
பைட்பதில் றல என்ை மன உறுதியுடன்
விழிஞத்துை்பை திரும் பி, அந்த ஓறலறயயும்
கிழித்பதறிந்து விட்டொன்.
----------

3.14. கல் லில் விழுந் ே தகௌைவம்

முதல் நொள் இரவிலிருந்பத விழிஞத்தில் மறழ பபய் து

பைொண்டிருந்தது. அந்த மறழ மறுநொள் ைொறல ெறர
நிை் ைபெ இல் றல. பதய் பிறைை் ைொலத்து இருட்டு
முகில் மூட்டத்தின் ைவிந்த நிறல. அதிைொறல
மூன்ைறர நொழிறைை்கு பமல் இருை்ைலொம் . அறலைள்
பபய் த்தனமொைை் குமுறி வீசிை் பைொண்டிருந்தன.
அந்தச் சமயத்தில் பதை் பையிருந்து ஒரு ைப் பல்
துறைை்கு ெந்து நின்ைது. மறழயில் நறனயொமல்
ஒதுங் கி நின்று பைொண்டிருந்த சிலர் தீபங் ைபளொடு
ஓடிப் பபொய் ை் ைப்பறலப் பொர்த்தனர். அப் படிப்
பொர்த்தவுடன் அெர்ைளிடமிருந்து ஆரெொரமும் ,
மகிழ் சசி
் யும் நிறைந்த குரல் ைள் எழுந்தன.
அறமதியில் ஆழ் ந்து ஆள் நடமொட்டம்
இல் லொமலிருந்த அந்த பநரத்தில் அந்தை் ைப் பலின்
ெருறைறய எதிர்பொர்த்பத அெர்ைள்
ைொத்திருந்தொர்ைள் பபொலிருை்கிைது.
'குமொரபொண்டியருறடய ைப் பல் ெந்துவிட்டது!' என்ை
ஆனந்தமயமொன ெொர்த்றதைள் அந்த இருளிலும்
மறழயிலும் ஒலித்தன. அெர்ைளில் சிலர்
ஓடிப் பபொய் த் துறைமுைத்துை்கு அண்றமயிலிருந்த
விழிஞத்து அரச மொளிறையில் தங் கியிருந்த
மைொமண்டபலசுெரர் முதலியெர்ைளிடம் அந்தச்
பசய் திறயத் பதரிவித்தொர்ைள் . மைொமண்டபலசுெரர்
மை் ைெர்ைறள எழுப் பினொர். மைொரொணி,
அதங் பைொட்டொசிரியர், விலொசினி, பெழை்ைனிெொயர்
முதலியெர்ைள் மைொமண்டபலசுெரறரப் பின்
பதொடர்ந்து பசன்ைனர். இருட்றடயும் மறழை்
குளிறரயும் பபொருட்படுத்தொமல் ைப் பல் நின்று
பைொண்டிருை்கும் துறைறய பநொை்கி அெர்ைள்
ைொல் ைள் விறரந்தன.

பைை் பபொழுதில் மை்ைள் கூட்டமும் , பலபமொழி பபசும்

பல நொட்டு மை்ைளின் நொைரிைை் ைலப் பும் பெள் ளமொை
ெழிந்து ஓடும் அந்தத் துறைமுைப் பகுதியில்
அப் பபொது மறழத் தண்ணீர ்தொன் ெழிந்து ஓடிை்
பைொண்டிருந்தது. மறழத் தண்ணீரில் நறனயொமல்
சுங் ைச் சொெடிை்குள் அடுை்ைப் பட்டிருந்த மிளகுப்
பபொதிைளின் ஓரமொை ஒன்றிப் படுத்திருந்த மனிதன்
ஒருென் பமல் ல எழுந்தொன். மைொமண்டபலசுெரர்,
மைொரொணி முதலியெர்ைள் எந்தை் ைப்பறல பநொை்கிச்
பசன்று பைொண்டிருந்தொர்ைபளொ, அபத ைப் பறல
பநொை்கி அெனும் இருளில் பதுங் கி நடந்தொன்.
யொருறடய ைண்ைளிலும் தொன் பதன்பட்டு விடொமல்
நடந்து பசல் ல பெண்டும் என்பது அெனுறடய
பநொை்ைமொை இருை்கும் பபொலும் . முன்னொல் பசன்று
பைொண்டிருந்தெர்ைளின் பெளிச்சத்துை்ைொைப்
பிடித்துச் பசல் லப்பட்ட தீப்பந்தத்து ஒளி பின்னொல்
பதுங் கி நடந்தெனுறடய முைத்தில் படுகிைது.
அப் பபொது அென் முைத்றத நன்ைொைை்
ைொணமுடிகிைது.

ஆ! அது ஆபத்துதவிைள் தறலெனின் முைம்

அல் லெொ? தளபதிை்கு உடல் நலமில் றல என்று
பபொய் பசொல் லி அெறன விழிஞத்திலிருந்து கிளப் பி
விட்டொர் மைொமண்டபலசுெரர். அெபனொ
நடுெழியிபலபய அெர் பைொடுத்து அனுப் பிய
ஓறலறயப் பிரித்துப் பொர்த்து, அதன் சூழ் சசி ் றயப்
புரிந்து பைொண்டு விழிஞத்துை்பை திரும் பியிருந்தொன்.

'ஐபயொ, பொெம் ! தம் முறடய பபண்ணும் , நொரொயணன்

பசந்தனும் குமொரபொண்டியறர அறழத்துை்
பைொண்டு இந்தை் ைப் பலில் ெந்திருப்பொர்ைபளன்று
மைொமண்டபலசுெரர் ைனவு ைொண்கிைொர். நொனும் ,
தளபதியும் பைெதிறய அனுப் பியிருை்கிை பநொை்ைம்
இெருை்குத் பதரியொது பபொலும் ' என்று நிறனத்துை்
பைொண்பட அெர்ைளுை்குப் பின்னொல் நடந்தொன்
மைரபநடுங் குறழை்ைொதன். மறழ பபய் து
பசைொகியிருந்த தறரயில் இருளில் ெழுை்கி விடொமல்
ைெனமொை நடை்ை பெண்டியிருந்தது. முன்னொல்
பசன்ைெர்ைளும் நிதொனமொைபெ நடந்து பசன்ைதொல் ,
குறழை்ைொதனும் அதை் பைை் ப பெைத்றதை்
குறைத்துை் பைொண்டொன். ைப் பலிலிருந்து
குமொரபொண்டியனும் , பைெதியும் இைங் குெறதயும் ,
அறதை் ைண்டு மைொமண்டபலசுெரரின் முைத்தில்
ஏமொை் ைம் படர்ெறதயும் ஒருங் பை ைொணப் பபொகிை
ஆெல் அென் மனத்தின் எல் றலபயல் லொம்
நிறைந்திருந்தது.

அந்த ஆெலுடன் அென் பசன்று பைொண்டிருந்த

பபொது இருட்டில் பின்புைமிருந்து ஒரு றை நீ ண்டு
அென் முைத்றதத் பதொட்டது. சிறிதளவு பயமும் ,
பபரும் பகுதி ஆத்திரமுமொைத் திடுை்கிட்டுத்
திரும் பினொன் ஆபத்துதவிைள் தறலென். பின்னொல்
நின்று பைொண்டிருந்த ஆறளப் பொர்த்தவுடன்
அெனொல் தன் ைண்ைறள நம் பபெ முடியவில் றல.
மரியொறதயும் திறைப் பும் முைத்தில் மிளிர,
'நீ ங் ைளொ?' என்ை வினொ அென் ெொயிலிருந்து பமல் ல
பெளிப் பட்டது. மறழயில் நறனந்த உடம் பபொடு
தளபதி ெல் லொளபதென் அங் பை அெனுை்குப்
பின்னொல் நின்று பைொண்டிருந்தொன்.

'இறரயொதீர்ைள் , பமல் லப் பபசுங் ைள் !' என்று

பசொல் லும் பொெறனயில் உதட்டில் ஆள் ைொட்டி
விரறல றெத்துை் ைொட்டினொன் தளபதி
ெல் லொளபதென்.

"பறடைள் புைப் படுகிை சமயத்தில் உங் ைளுை்குத்

திடீபரன்று உடல் நலமில் லொமை் பபொய் விட்டதொைவும் ,
நீ ங் ைள் பறடை்பைொட்டத்திபலபய தங் கி
விட்டதொைவும் அல் லெொ மைொமண்டபலசுெரர்
என்னிடம் பசொன்னொர்?" என்று குரறல பமலும்
சிறிதொை்கிை் பைொண்டு தன் துடிப்றப அடை்ை
முடியொமல் பைட்டொன் குறழை்ைொதன்.

"எல் லொ விெரமும் பசொல் கிபைன். பபொறுறமயொை

இருங் ைள் " என்று பமல் லை் கூறிவிட்டுை்
குறழை்ைொதனின் றைைறளப் பை் றி ஒரு மூறலை்கு
இழுத்துை் பைொண்டு பசன்ைொன் தளபதி.

"மைொபசனொபதி! இப் பபொது நொம் இங் பை தனியொை

நின்று பபசிை் பைொண்டிருை்ை அெைொசமில் றல.
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த ைப் பல் துறையில்
ெந்து நின்று விட்டது. மைொமண்டபலசுெரர்,
மைொரொணி முதலியெர்ைள் இளெரசறர
ெரபெை் பதை் ைொை அபதொ முன்னொல் நடந்து பபொய் ை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் " என்று பரபரப் பபொடு
பசொன்னொன் மைரபநடுங் குறழை்ைொதன்.

"பரெொயில் றல, குறழை்ைொதபர! அெர்ைபளல் லொம்

ைப் பலிலிருந்து இைங் கி ெருெதை் குள் நொமும் பபொய் ச்
பசர்ந்து பைொள் ளலொம் . குமொரபொண்டியபனொடு
பைெதி உடன் ெருெொளொறையினொல் எல் லொம் அெள்
ைெனித்துை் பைொள் ெொள் ."

"பைெதி ைப் பலில் ெருகிை விெரத்றதச் பசொல் லி

அெறளயும் பசர்த்து அறழத்து ெந்துவிட
பெண்டுபமன்று தொங் ைபள மைொமண்டபலசுெரரிடம்
பெண்டிை் பைொண்டீர்ைளொபம?"

"அெர் உங் ைளிடம் பசொன்னொரொ அப் படி?"

"பசொல் லியது மட்டுமில் றல, உங் ைள் உடல் நலறனை்

ைெனிப் பதை் ைொை நொன் உடபன
பறடை்பைொட்டத்துை்குப் பபொயொை பெண்டுபமன்று
என்னிடம் ஓர் ஓறல பைொடுத்து இங் கிருந்து
துரத்தினொர். நொனும் முதலில் அறத நம் பிப்
புைப் பட்டு விட்படன்..." என்று பதொடங் கி, நடந்த
விெரத்றதத் தளபதிை்குச் பசொன்னொன்.

"நீ ங் ைள் பசய் தது நல் லதொய் ப் பபொயிை் று.

மைொமண்டபலசுெரர் பைொடுத்த ஓறலறய நம் பிப்
பறடை்பைொட்டத்துை்கு ெந்திருந்தொல் என்றனப்
பபொலபெ நீ ங் ைளும் தப் ப முடியொமல் சிை்கிை்
பைொண்டிருப் பீர்ைள் . இறடெழியிபலபய அெருறடய
ஓறலறயை் கிழித்துப் பபொட்டு விட்டு விழிஞத்துை்பை
திரும் பிய உங் ைள் துணிறெப் பொரொட்டுகிபைன்
குறழை்ைொதபர! மைொமண்டபலசுெரர் பபரிய சூழ் சசி ்
பசய் து என்றன ஏமொை் றி விட்டொர். நயமொைப் பபசி
பறடைறள முன்னொல் அனுப்பச் பசய் துவிட்டுத்
தனிபய என்றன அறழத்துை் பைொண்டு பபொனொர்.
நொன் முட்டொள் தனமொய் அெரிடம் தனிறமயில்
மொட்டிை் பைொண்டு விட்படன். நொன் பபொருை்குத்
தறலறம தொங் ைத் தகுதியை் ை குை் ைெொளி என்றும்
என்னொல் எெ் ெளபெொ தெறுைள்
பசய் யப் பட்டிருை்கின்ைன என்றும் எரிந்து விழுந்தொர்.
நொனும் என் ஆத்திரத்றத அெரிடம் ைொட்டிபனன்,
பலிை்ைவில் றல. தந்திரமொை என்றனப்
பறடை்பைொட்டத்திபலபய சிறை றெத்துவிட்டு
விழிஞத்துை்குப் புைப் பட்டொர் அெர். அங் பை என்றன
ஏமொை் றியது பபொதொபதன்று இங் பை ெந்து
உங் ைறளயும் ஏமொை் றியிருை்கிைொபரன்று பதரிகிைது.
இல் லொவிட்டொல் , பறட புைப் படும் பநரத்தில் எனை்கு
உடல் நலமில் லொமல் பபொய் விட்டது என்று பசொல் லி
உங் ைறள அங் பை அனுப் பியிருப்பொரொ? என்ன
இருந்தொலும் பிைறர அஞ் சி நிை் ைச் பசய் யும்
சூழ் சசி
் த் திைறம அெரிடம் இருப்பது பபொல பெறு
யொரிடமும் இருை்ை முடியொது. நொன் அெருை்கு
எதிரொைச் பசய் த ஒெ் பெொரு தெை் றையும்
ெரிறசயொை எண்ணி றெத்துை் பைொண்டு
ஒப் பிை்கிைொபர அெர்! பைெதிறய ஈழ நொட்டுை்கு
அனுப் பியிருை்கும் இரைசியம் உங் ைறளயும் ,
என்றனயும் தவிர பெறு யொருை்கும் பதரிந்திருை்ை
முடியொபதன்று நொம் நிறனத்துை்
பைொண்டிருை்கிபைொம் . அெபரொ அறத நன்ைொைத்
பதரிந்து றெத்துை் பைொண்டிருை்கிைொர். அறிவினொல்
அெறர பெல் ல நம் மொல் முடியொது, குறழை்ைொதபர!
ஆனொல் எப் படியும் அந்த மறலச்சிைரத்றத
வீழ் த்தியொை பெண்டும் . அறதச்
பசய் ெதை் ைொைத்தொன் நொன் தப் பி ஓடி ெந்பதன்.
ெலிறமயொன யெனை் ைொெல் வீரர்ைறள எனை்குை்
ைொெல் பபொட்டிருந்தொர் மைொமண்டபலசுெரர். என்
சொமர்த்தியத்றதபயல் லொம் பயன்படுத்தி என்றனை்
ைொெல் பசய் த வீரர்ைறள ஏமொை் றிவிட்டு இங் கு ஓடி
ெந்பதன். அெர் என்றன இெ் ெளவு தூரத்துை்கு
அெமொனப் படுத்திய பின்பும் பபொர்ை்ைளத்துை்குப்
பபொய் ப் பறடைளுை்குத் தறலறம தொங் கிப் பபொர்
பசய் ய விருப் பமில் றல எனை்கு. நொன் பபொருை்குத்
தறலறம தொங் ைலொமொ, இல் றலயொ என்பறதை்
குமொரபொண்டியர் ெந்து விசொரித்துத் தீர்ப்புை் கூை
பெண்டுமொம் . எப்படியிருை்கிைது நியொயம் ?" என்று
ஆபத்துதவிைள் தறலெனிடம் தம் மனை் குமுைறல
பெளியிட்டொன் தளபதி ெல் லொளபதென். அறதை்
பைட்டுவிட்டுை் குறழை்ைொதன் கூறினொன்:

"மைொமண்டபலசுெரர் ஒருெறர மட்டும் மனத்தில்

றெத்துை் பைொண்டு தொங் ைள் அப்படிபயல் லொம்
பசய் து விடை் கூடொது. தங் ைள் தங் றையொர்
மைொமண்டபலசுெரருறடய சூழ் சசி
் ைறளயும் ,
சர்ெொதிைொர மனப்பொன்றமறயயும்
குமொரபொண்டியரிடம் இதை் குள் விெரித்துச்
பசொல் லியிருை்ைலொம் . அறதை் பைட்டு
குமொரபொண்டியபர மைொமண்டபலசுெரர் பமல்
நம் பிை்றை இழந்திருப் பொர்."

"அப் படிச் பசொல் ெதை் கில் றல, குறழை்ைொதபர!

குமொர பொண்டியருறடய மனத்றத என் தங் றை
பைெதி எெ் ெளவுதொன் மொை் றியிருந்தொலும் இங் கு
ெந்து இைங் கியவுடன் மைொரொணியொரும் ,
மைொமண்டபலசுெரரும் பசொல் கிைபடிதொன் பைட்பொர்
அெர். ஆைபெ, இனி நொம் பசய் ய
பெண்டியபதல் லொம் ஒபர ைொரியம் தொன்.
மைொமண்டபலசுெரர் என்ை இறுமொப் பு சை்திறய
ஒபரயடியொை வீழ் சசி் யுைச் பசய் து விட பெண்டும் ."

"முயன்று பொர்ை்ைலொம் . அபதொ அெர்ைள் ைப் பறல

பநருங் கி விட்டொர்ைள் . ெொருங் ைள் , நொமும்
பபொைலொம் , மை் ைெை் றைப் பின்பு பபசிை்
பைொள் பெொம் " என்று கூறித் தளபதிறயயும் கூட்டிை்
பைொண்டு துறையில் ெந்து நின்ை ைப்பறல பநொை்கிச்
பசன்ைொன் குறழை்ைொதன்.

தளபதிை்கும் , குறழை்ைொதனுை்கும் இருளும்

மறழயும் பபொதுமொன அளவு மறைந்து பசல் ெதை் கு
ஒத்துறழத்தன. ைப் பல் நின்று பைொண்டிருந்த
துறைை்கு அருகில் ஒரு பொறை மறைவில் அெர்ைள்
இருெரும் மறைெொை நின்று பைொண்டனர். அந்த
இடத்தில் நின்று பைொண்டு ைப் பலிலிலிருந்து
இைங் குபெர்ைறள அெர்ைள் பொர்ை்ை முடியும் ! அங் பை
பபசுகிை பபச்றசயும் பைட்ை முடியும் . அெர்ைறள
மை் ைெர்ைள் பொர்ை்ை முடியொது. அப் படிப்பட்ட
மறைவிடம் அது.

ைப் பலின் அருபை தீப் பந்தங் ைளின் ஒளியில்

மைொரொணி மைொமண்டபலசுெரர்,
அதங் பைொட்டொசிரியர், பெழை்ைனிெொயர், விலொசினி
ஆகிபயொர் நின்று பைொண்டிருப் பது பதரிந்தது.
அெர்ைள் எல் பலொரும் மறழத் தூைலில் நறனந்து
பைொண்டு தொன் நின்ைொர்ைள் . நங் கூரை் ையிறுைளொல்
இழுத்துை் ைட்டப் பட்டிருந்தொலும் அறலை்
குழப் பத்தொல் ைப் பல் ஆடிை் பைொண்டிருந்தது.

அடடொ! அப் பபொது மைொரொணி ெொனென்மொபதவியின்

முைத்தில் தொன் எத்தறன ஆெல் நிறைவு பபொங் கி
நிை் கிைது! ைப் பலிலிருந்து இைங் கிெரும் ெழிறயபய
பொர்த்து நிை் கும் அெருறடய ைண்ைளில் பதன்படும்
புனிதமொன உணர்ச்சி தொய் றமப் பொசத்துை்பை
பசொந்தமொன உணர்ச்சியல் லெொ? அந்த உணர்ச்சிச்
சொயல் மூலமொை அெருறடய தூய உள் ளத்தில்
அப் பபொது எத்தறன எண்ணங் ைள் பபொங் கி
எழுந்தனபெொ?

விலொசினி, அதங் பைொட்டொசிரியர்,

பெழை்ைனிெொயொர் எல் பலொருறடய முைங் ைளிலும்
குமொர பொண்டியறரை் ைொணப் பபொகும் ஆெல்
நிலவியது. மைொமண்டபலசுெரருறடய முைம் ஒன்று
மட்டுபம உணர்ச்சி நிழல் படியொமல் ெழை்ைம் பபொல்
இயல் பொை இருந்தது. பை்ைத்திலிருந்து படர்ந்த
தீப் பந்தத்தின் ஒளிச் சொயலில் அெருறடய
கூர்றமயொன மூை்கு, முைத்திலிருந்து நீ ண்ட சை்தி
ஒன்றின் நுனி பபொல் பளபளத்தது. அெருறடய சை்தி
ெொய் ந்த ைண்ைளும் ைப் பலிலிருந்து இைங் கி ெரும்
மரப் படிைறளத்தொன் பொர்த்துை் பைொண்டிருந்தன. ஆ!
அெர்ைள் எதிர்பொர்த்த இறணயை் ை அந்த விநொடி
இபதொ ெந்துவிட்டது. பசந்தனும் ,
குழல் ெொய் பமொழியும் பின் பதொடர குமொர
பொண்டியன் இைங் கி ெந்தொன். ஏபனொ அென்
முைத்தில் சிறிது பசொர்வு பதன்பட்டது. பசந்தனிடமும்
குழல் ெொய் பமொழியிடமும் கூட அெ் ெளெொை
உை் சொைம் பதன்படவில் றல. ெரபெை் ைெர்ைளிடம்
இருந்த உை் சொைமும் பரபரப்பும்
ெரபெை் ைப் பட்டெர்ைளிடம் இல் றல.
குமொரபொண்டியன் ைறடசிப் படியிலிருந்து இைங் கித்
பதன்பொண்டி நொட்டு மண்ணில் ைொல் றெத்தொன்.
தீப் பந்த ஒளியில் அென் அழகிய முைமும் ெலது
றையில் இருந்த ெலம் புரிச் சங் கும் பதரிந்து
மின்னின. யொபரொ ஒரு ைந்தர்ெ உலைத்துச் சுந்தர
இறளஞன் பபொல் எழிலொர்ந்து ைொட்சியளித்தொன்
அென். இைங் கியதும் கீபழ நின்ை யொெறரயும்
ெணங் கினொன். அப் பபொது, "குழந்தொய் ! ெந்தொயொ?"
என்று ஒரு பொசம் நிறைந்த குரல் அென் பசவி ெழிப்
புகுந்து மனத்தின் இடபமல் லொம் நிறைந்து அெறனை்
குழந்றதயொை்கி விட்டது. அடுத்த விநொடி, "அம் மொ!"
என்ை பசொல் அென் நொவிலிருந்து உணர்ச்சி
மயமொைை் ைனிந்து குறழந்து பதொன்றி ஒலித்தது.
அந்த ஒலி எழுந்து அடங் குெதை் குள் தன் தொயின்
ைரங் ைளுை்கிறடபய தழுெப் பட்டு நின்ைொன் அென்.
தொய் றம என்ை பொை் ைடலில் விழுந்து முழுகிப்
பருகியும் , நறனந்தும் , உணர்ந்தும் , தன்றன இழந்து
அதிபலபய ஆழ் ந்து விட்டது பபொல் ஒரு பரெச நிறல.
தங் ைபம தறசயொைத் திரண்டு நீ ண்டொை் பபொன்ை
குமொரபொண்டியனின் அழகிய பதொளில் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவியின் ைண்ைள் ஆனந்தை் ைண்ணீர ்
பசொரிந்தன. தொயின் அந்தை் ைண்ணீர ் தன்
உடம் றபயும் உள் ளத்றதயும் அழுை்கு நீ ை்கிப்
பரிசுத்தமொை்கி விட்டது பபொல் ஒரு மைத்தொன
உணர்வு ஏை் பட்டது இரொசசிம் மனுை்கு. பின்பு
குழல் ெொய் பமொழிறயயும் அன்பபொடு தழுவி
ெரபெை் ைொர் மைொரொணி.

தன் தந்றத அதங் பைொட்டொசிரியரின் முதுகுை்குப்

பின் பெட்ைத்பதொடு ஒன்றிை் பைொண்டு நின்ை
விலொசினி வியப்பபொடு பொர்த்தொள் . அெ் ெளவு
ெயதொன மைொரொணி தம் மைறனை் ைண்டதும் சிறு
பிள் றள பபொல் தழுவிை் பைொண்டு ைண்ணீர ் பசொர
நின்ை ைொட்சி அெள் உள் ளத்றத உருை்கியது.
'குழந்றதத் தன்றம என்ை அபூர்ெமொன
உணர்ச்சிறய உலைத்துை்குை் பைொடுத்துை் பைொண்டு
ெருபெள் தொய் . அதனொல் தொன் அந்தத் தன்றம
தொயிடமிருந்பத சில சமயம் பெளிப் பட்டு விடுகிைது
பபொலும் ' என்று நிறனத்து வியந்தொர்
அதங் பைொட்டொசிரியர். மைொமண்டபலசுெரர்
முதலியெர்ைளுறடய பொதங் ைறளத் பதொட்டு
ெணங் கினொன் குமொரபொண்டியன்.

"இரொசசிம் மொ! நல் ல சமயத்தில் நீ தொய் நொட்டுை்கு

ெந்திருை்கிைொய் . ெடை்பை நம் முறடய எல் றலயில்
பபொர் பதொடங் கி நடந்து பைொண்டிருை்கிைது.
உன்னுறடய ெருறையொல் நம் பறடவீரர்ைள்
உை் சொைமும் அறடயப் பபொகிைொர்ைள் . பசர வீரர்
பறட உதவியும் நமை்குை் கிறடத்திருை்கிைது. இனி
பெை் றி நம் முறடயதொைத்தொன் இருை்கும் " என்று
அெறனச் சந்தித்து விட்ட மகிழ் சசி் பயொடு கூறினொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அெர் முைத்றத பநருை்கு பநர்
பநொை்ை பெட்கினொன் அென். கீபழ குனிந்து
பைொண்டு பொர்த்தெொறு, "சுெொமி! பறடை்கும் ,
உதவிைளுை்கும் ஒன்றும் குறைபெ இல் றல. ஈழ
நொட்டுை் ைொசிப மன்னரின் பறட கூட இன்னும் சில
நொட்ைளில் நம் உதவிை்கு ெரலொம் " என்ைொன்
இரொசசிம் மன்.

"உன்னுறடய முைத்தில் பபொறரப் பை் றிப் பபசும்

பபொது ஆபெசம் ஏை் படவில் றலபய? இந்தச் பசொர்வும் ,
பசொைமும் எங் கிருந்து உன் முைத்தில் ெந்து
படிந்தனபெொ?" என்று அென் முைத்றத
பெளிச்சத்தில் நன்ைொைப் பொர்த்துவிட்டுை் பைட்டொர்
மைொரொணி. மைொரொணி இெ் ெொறு பைட்டதும்
இரொசசிம் மனுறடய முைத்தில் பமலும் பசொைை் ைறள
ெந்து ைவிந்தது. அென் பநட்டுயிர்த்தொன்.
அெனுறடய ைண்ைள் ைலங் கின. எறதபயொ
கூறுெதை் கு அென் உதடுைள் தயங் கித் தயங் கித்
துடித்தன.

அென் என்ன கூைப் பபொகிைொன் என்பறதத் பதரிந்து

பைொள் ளும் ஆர்ெத்துடன் எல் பலொருறடய விழிைளும்
அெனுறடய முைத்றதபய உை் று பநொை்கின. ஆனொல்
அென் ெொய் திைந்து பபசுெதை் கு முன் ைண்ைளின்
குறிப் பினொபலபய பெறு ஒரு பபச்சும் அங் கு
நிைழ் ந்தது. பயந்து மிரளும் ைண்ைளொல் ஏபதொ ஒரு
குறிப் புத் பதொன்ைச் பசந்தன் முைத்றதப் பொர்த்தொள்
குழல் ெொய் பமொழி.

பசந்தன் மைொமண்டபலசுெரறரச் சிறிது தள் ளி

அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் ஏபதொ பசொல் லிவிட்டு
ெந்தொன். அறதை் பைட்டுவிட்டுத் திரும் பி ெந்த
மைொமண்டபலசுெரர், "குமொரபொண்டியரிடம் ஒரு
விநொடி தனியொைப் பபச விரும் புகிபைன். இப் படிை்
பைொஞ் சம் என்னுடன் ெரலொமொ?" என்று பதைொத
குரலில் பதளிெொைை் கூப் பிட்டொர். குமொரபொண்டியன்
மறுப் பின்றி அெருடன் பசன்ைொன். ைப்பல் துறைை்கு
அருபையிருந்த ஒரு பொறைை்குச் சமீபத்தில் பபொய்
மைொமண்டபலசுெரரும் குமொரபொண்டியனும்
நின்ைனர். மைொமண்டபலசுெரர் இருளில் அென்
ைொதருபை ஒெ் பெொரு ெொர்த்றதயொை நிறுத்திச்
பசொன்னொர்: "இரொசசிம் மொ! சை் று முன் நீ
எல் பலொரிடமும் பசொல் லி விடுெதை் கு இருந்த பசொைச்
பசய் தி என்னபென்று நொன் இப் பபொதுதொன்
பசந்தனிடம் அறிந்து பைொண்படன். 'பைெதி இைந்து
பபொனொள் ' என்ை பசய் திறய இன்னும் சிறிது
ைொலத்துை்கு பெளியிடொமல் இருந்தொல்
எல் பலொருை்கும் நல் லது. நொன் பெளியிடச்
பசொல் கிைெறர அறத பெளியிடுெதில் றல என்று
எனை்கு ெொை்குத் தத்தம் பசய் து பைொடு."

இறதச் பசொல் லிவிட்டு, ெொை்குறுதியொை ெலது

றைறய நீ ட்டினொர் அெர். "சுெொமி! என்றனச்
பசொதிை்ைொதீர்ைள் . நீ ங் ைள் மிைப் பபரியெர். எெ் ெளவு
பபரிய துை்ைத்றதயும் அங் கீைரித்துை் பைொண்டு
உணர்ச்சி ெசப்படொமல் நிமிர்ந்து நிை் கிை பதம் பு
உங் ைளுை்கு உண்டு. நொன் அப் படி மறைத்துை்
பைொண்டு நிை் கும் உறுதியை் ைென். என்றன
மன்னித்து விடுங் ைள் . அந்தப் பபண்ணின்
துர்மரணத்றத என்னொல் ஒளிை்ை முடியொது. உங் ைள்
பபண்ணும் பசந்தனும் கூட அந்தத் துயர
உண்றமறய மறைத்துை் பைொண்டு இருந்து
விடுெொர்ைள் . என்னொல் முடியொபத!" என்று நொத்
தழுதழுை்ைச் பசொன்னொன் குமொரபொண்டியன்.

"நீ ைட்டொயம் அறத மறைத்துத்தொன் ஆை பெண்டும் .

இப் பபொது நடந்து பைொண்டிருை்கும் பபொரில்
பதன்பொண்டி நொடு பெை் றி பபை பெண்டுபமன்ைொல் ,
இந்த ெொை்றை நீ எனை்குச் சத்தியம் பசய் து பைொடு.
இல் லொவிட்டொல் உன் விருப் பம் பபொல் பசய் . இதை் கு
பமல் உன்றனை் பைஞ் சிை் பைொண்டிருை்ை எனை்குத்
பதரியொது." - ஒரு ைணம் குமொரபொண்டியன் என்ன
பதில் கூறுெபதன்று தயங் கினொன். அடுத்த விநொடி,
"உங் ைள் விருப் பப் படிபய பசய் கிபைன்" என்று
அெருறடய ெலது றையில் தன் ெலது றைறய
றெத்துச் சத்தியம் பசய் து பைொடுத்தொன்.
மைொமண்டபலசுெரர் அென் முதுகில் தட்டிை்
பைொடுத்தொர்.

"சுெொமி! தளபதி ெல் லொளபதெறனப்

பபொர்ை்ைளத்துை்கு அனுப் பியிருை்கிறீர்ைளொ?" என்று
பைட்டொன் இரொசசிம் மன்.

"இல் றல! பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்தில் தனிபய

சிறைப் படுத்தி றெத்திருை்கிபைன். இறதை் பைட்டு
ஆச்சரியப்படொபத. இந்த உண்றமயும்
இப் பபொறதை்கு உன் மனத்பதொடு இருை்ைட்டும் ."

"இபதல் லொம் என்ன விபரீதங் ைபளொ? எனை்கு ஒன்றும்

விளங் ைவில் றலபய?"

"ைெறலப் படொபத, இரொசசிம் மொ? எல் லொம் பபொைப்

பபொை விளங் கும் ."

அெர் இப் படிச் பசொல் லி ெொய் மூடவில் றல. அெர்ைள்

நின்று பைொண்டிருந்த இடத்றத ஒட்டி அறமந்த
பொறையின் மறுபுைமிருந்து பதங் ைொய் பருமனுை்கு
ஒரு ைல் 'விர்'பரன்று வீசி எறியப் பட்டுப் பைந்து
ெந்தது. அந்தை் ைல் மைொமண்டபலசுெரரின்
மகுடத்தில் விழுந்து அறதை் கீபழ வீழ் த்தியது.
குமொரபொண்டியன் ெொறள உருவிை் பைொண்டு
ஓடினொன். ஓறச பைட்டுச் பசந்தனும் ஓடி ெந்தொன்.

"நில் லுங் ைள் . மகுடம் தொன் விழுந்தது. என் தறல

இன்னும் இருை்கிைது!" என்று சிரித்துை் பைொண்பட
அெர்ைறளத் தடுத்து நிறுத்தினொர்
மைொமண்டபலசுெரர். பொறையின் மறுபுைத்திலிருந்து
யொபரொ இருெர் விழுந்தடித்துை் பைொண்டு ஓடும் ஓறச
பைட்டது.
------------

3.15. ஒரு பிடி மண்

"சுெொமி! இபதன்ன அநியொயம் ? எெபனொ அை்கிரமம்

பசய் து விட்டு ஓடுகிைொன். அெறனப்
பிடிை்ைலொபமன்ைொல் பபொைவிட மொட்படன்
என்கிறீர்ைள் !" என்று இரொசசிம் மனும் பசந்தனும்
மைொமண்டபலசுெரபரொடு மன்ைொடிை் பைொண்டிருந்த
பபொது அெர் பதில் பசொல் லொமல் இருட்டில் கீபழ
விழுந்த மகுடத்றதத் பதடி எடுத்து அணிந்து
பைொண்டொர்.

"இந்த முடிறய நொபன ஒரு நொள் கீபழ ைழை் றி

றெை்ைத்தொன் பபொகிபைன். அதை் குள் என் எதிரிைள்
ஏன் இெ் ெளவு அெசரப் படுகிைொர்ைபளொ,
பதரியவில் றல!" என்று அெர் கூறிய பபொது அதில்
எத்தறனபயொ அர்த்தங் ைள் பதொனித்தன. அெர்
இறதை் கூறிய பபொது அெருறடய முைத்றதப்
பொர்ை்ை பெண்டுபமன்று பசந்தனுை்கும் ,
இரொசசிம் மனுை்கும் ஆறசயொயிருந்தது. ஆனொல்
இருளில் முைம் பதரியவில் றல.

"ெொருங் ைள் , பபொைலொம் !" என்று எதுவும் நடை்ைொதது

பபொல் கூறியபடி அெர்ைள் இருெரும் பின் பதொடரை்
ைப் பலுை்கு அருபை ெந்தொர் அெர்.
"அது என்ன? அங் பை நீ ங் ைள் பபொய் ப் பபசிை்
பைொண்டிருந்த இடத்தில் ஏபதொ ஓறச பைட்டபத?"
என்று மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொர்
வினவினொர்.

"ஒன்றுமில் றல! ஏபதொ ஒரு ைல் ைொலில் இடறியது.

அறதத் தூை்கி எறிந்பதன்" என்று சொதொரணமொைச்
பசொல் லிவிட்டுை் குமொரபொண்டியனுறடய
முைத்றதயும் பசந்தனுறடய முைத்றதயும் பொர்த்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

அப் பபொது தூறிை் பைொண்டிருந்த மறழ நின்று

பபொயிருந்தது. ைப்பலிலிருந்து பபொருள் ைபளல் லொம்
இைை்ைப் பட்டு விட்டன. "இங் பைபய நின்று
பைொண்டிருப் பொபனன்? ெொருங் ைள் எல் பலொரும்
விழிஞத்து அரச மொளிறையில் பபொய் த் தங் ைலொம் "
என்று முன்னொல் நடந்தொர் மைொரொணி. எல் பலொரும்
பசன்ைொர்ைள் . விடிெதை் குச் சிறிது பநரபம இருந்தது.
யொரும் உைங் ைவில் றல. குழல் ெொய் பமொழியும்
விலொசினியும் ஒரு மூறலயில் உட்ைொர்ந்து
மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொபரொடு பபசிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

அதங் பைொட்டொசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும் ,

குமொரபொண்டியனுை்குை் ைொந்தளூர் மணியம் பலத்து
நிறலைறளப் பை் றி விெரித்துச் பசொல் லிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . பெபைொரு மூறலயில்
பசந்தனும் , மைொமண்டபலசுெரரும் இரைசியமொை
ஏபதபதொ பபசிை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் . விடிகிை பநரம்
பநருங் ை பநருங் ைத் துறைமுைத்தில் ெழை்ைமொன
ஒலிைளும் , ைலைலப் பும் , ஆள் நடமொட்டமும்
அதிைமொயின.

இெர்ைபளல் பலொரும் விழிஞத்து அரச மொளிறையில்

இெ் ெொறு பபசிை் பைொண்டிருந்த சமயத்தில்
விழிஞத்தின் ஒதுை்குப் புைமொன மை் பைொரு பகுதியில்
நடந்து பைொண்டிருந்த மை் பைொரு சம் பெத்றதை்
ைெனிை்ைலொம் . அந்த இடம் ைடை் ைறரயிலிருந்து
பநடுந்பதொறலவு விலகியிருந்தது. பசடி,
பைொடிைளும் , பபயர் பெறுபொடு பதரியொத பலெறைை்
ைொட்டு மரங் ைளும் அடர்ந்த பகுதி அது.
பைை் பபொதிபலபய மயொன அறமதி நிலவுகிை இடம்
அது.

அங் பை குருதிை் பைொழுந்துைள் பபொல் பூத்திருந்த ஒரு

பசெ் ெரளிப் புதரின் கீபழ தளபதி ெல் லொளபதெனும் ,
ஆபத்துதவிைள் தறலெனும் உட்ைொர்ந்திருந்தனர்.
தளபதி குமுறிை் குமுறி அழுது பைொண்டிருந்தொன்.
அென் ைண்ைள் ைள் ளிப் பழங் ைறளப் பபொலச்
சிெந்திருந்தன. குறழை்ைொதன் தளபதிை்கு ஏபதொ
ஆறுதல் கூறித் பதை் ை முயன்று பைொண்டிருந்தொன்.

"குறழை்ைொதபர! என் அருறமத் தங் றையின் முடிவு

இப் படியொ ஆை பெண்டும் . அன்றபயும் ,
ஆதரறெயும் , பசலுத்த எனை்கு இனிபமல் யொர்
இருை்கிைொர்ைள் ? அெள் பபொன பின்பும் நொன் இனி
எதை் ைொை உயிர் ெொழ பெண்டும் ? ைடல் ைடந்து பபொய்
எத்தறனபயொ பபரிய ைொரியங் ைறளச் சொதித்துை்
பைொண்டு ெரப் பபொகிைொள் என்று ைனவு ைண்டு
பைொண்டிருந்பதபன! அங் பை பபொய் உயிர்
விடுெதை் ைொைெொ அெறள அனுப்பிபனன்?" என்று
தளபதி அழுது புலம் பிய அெலை் குரல் மனித
நடமொை் ைமை் ை அந்தை் ைொட்டில் எதிபரொலித்தது.

"மைொபசனொபதி! அந்தச் பசய் திறயை் பைட்டது முதல்

என் உள் ளம் எெ் ெளவு பைொதிப் பறடந்திருை்கிைது,
பதரியுமொ? ைப்பலிலிருந்து குமொரபொண்டியருடன்
தங் ைள் தங் றையொர் இைங் குெொபரன்று எெ் ெளவு
ஆெபலொடு பொறை மறைவிலிருந்து பொர்த்துை்
பைொண்டிருந்பதொம் நொம் ? மைொமண்டபலசுெரர் நொம்
ஒளிந்திருந்த பொறைை்கு அருகில் ெந்து
குமொரபொண்டியரிடம் அந்த இரைசியத்றத
பெளியிடை் கூடொபதன்று பைட்டுை் பைொண்ட பபொது
தொபன நமை்பை அந்த உண்றம பதரிந்தது? அந்தச்
பசய் திறயை் பைட்டவுடன் எனை்கு ஏை் பட்ட
பைொதிப் பில் எெ் ெளவு பபரிய ைல் றலத் தூை்கி
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் வீசிபனன்? அந்தப்
பொழொய் ப் பபொன ைல் அெர் மண்றடறய உறடத்து
பநொறுை்கியிருந்தொல் எனை்குத் திருப்தியொயிருை்கும் .
மகுடத்றதை் கீபழ தள் ளியபதொடு பபொய் விட்டபத!"
என்று பசொை பெடிப் பில் உண்டொன பைொபத்பதொடு
பசொன்னொன் குறழை்ைொதன்.

அதுைொறும் பபொங் கி எழும் அழுறைபயொடு

பசொைத்தில் துெண்டு பபொய் வீை் றிருந்த மொவீரன்
ெல் லொளபதென் திடீபரன்று ஏபதொ ஒரு முடிவுை்கு
ெந்தென் பபொல் எழுந்து நின்ைொன். அழுறை
ஓய் ந்தது. ைண்ணீறரத் துறடத்துை் பைொண்டொன்.
முைத்தில் றெரம் பொய் ந்த உணர்ச்சி ஒன்று
ைொல் பைொண்டு பரவியது. ைண்ைளில் பழிெொங் ைத்
துடிை்கும் உணர்பெொளி மின்னியது. முைம் சிெந்து,
மீறசயும் உதடுைளும் துடித்தன. ஆபெசமுை் ை
பெறியொட்டை்ைொரன் பபொல் விறைப் பொை நின்று
பைொண்டு சூளுறரத்தொன் அென்.

"குறழை்ைொதபர! இந்தை் ைணத்திலிருந்து நொன்

அபயொை்கியனொை மொைப் பபொகிபைன். ைடறம, நன்றி,
நியொயம் , அைம் இறெைறளப் பை் றி நொன் இனிபமல்
ைெறலப் படப் பபொெதில் றல. ைருறணயும் , அன்பும் ,
எனை்கு இனிபமல் பதறெயில் றல. அறெைறள நொன்
யொர் பமல் பசலுத்த முடியுபமொ, அந்த அருறமச்
சபைொதரி பபொய் விட்டொள் . என் ஒபர உைவு அழிந்து
விட்டது. இல் றல! சூழ் சசி
் யொல் அழிை்ைப்பட்டு
விட்டது. என் உடன்பிைந்த இரத்தம் துடிை்கிைது. பறி
பைொடுத்த மனம் பதறுகிைது. இனி யொரும் எனை்கு
பெண்டியெரில் றல. நொன் இரத்தப் பசி மிகுந்த பைொர
ரொட்சசனொை உருபெடுை்ைப் பபொகிபைன். ஞொனிை்குத்
துன்பம் ெந்தொல் அபத மொதிரித் துன்பம் பிைருை்கு
ெரொமல் ைொப்பொன். முரடனுை்கு ஒரு துன்பம் ெந்தொல்
ஆயிரம் பபருை்கு ஆயிரை்ைணை்ைொன துன்பங் ைறள
விறளவிப் பொன். நொன் முரடன். எனை்கு எதிரி
மைொமண்டபலசுெரர் ஒருெர் மட்டும் இல் றல.
மைொரொணி, இளெரசர், அந்தை் குட்றடச் பசந்தன்,
மைொமண்டபலசுெரரின் பபண், இந்த நொடு, இந்தத்
துன்பத்றத எனை்கு அளித்த எதிரிைளின் தறலயொய
விதி என்னும் எதிரி - எல் பலொறரயும்
எல் லொெை் றையும் நிர்மூலமொை்ைப் பபொகிபைன் நொன்.
என் தங் றைை்கு இல் லொத உயிரும் ெொழ் வும்
எெருை்கும் இல் லொமல் பசய் து விடப் பபொகிபைன்.
என்றன இதுெறரயில் தறல நிமிர முடியொமல்
பசய் து ெந்த அறிவின் பரம் பறரறயப் பூண்படொடு
அழித்பத விடப் பபொகிபைன், பொருங் ைள் !" என்று
கூப் பொடு பபொட்டுை் பைொண்டு கீபழ குனிந்து ெலது
றையொல் ஒரு பிடி மண்றண அள் ளிை் ைொை் றில்
தூவினொன் தளபதி. குறழை்ைொதன் பயத்பதொடு
பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொன். தளபதியின்
பெறிறய என்ன கூறி எப் படி ஆை் றுெபதன்பை
அெனுை்கு விளங் ைவில் றல. மூட்டொத ைொலை்ைறடத்
தீயொை, ஊழி பநருப் பொை, உை்கிரமொன பைொதிப் பின்
ைம் பீர பிம் பமொை எழுந்து நின்ைொன் தளபதி.

"மைொபசனொபதி! இந்த அழிை்கும் பெறலயில்

நம் பமொடு ஒத்துறழப் பதை் கு பெறு மனிதர்ைளும்
இருை்கிைொர்ைள் . அெர்ைறளயும் சந்தித்து நம் பமொடு
பசர்த்துை் பைொள் ளலொபமொ?" என்று அருகில்
பநருங் குெதை் குப் பயந்து பைொண்பட பமதுெொைை்
பைட்டொன் குறழை்ைொதன்.

"யொர் அெர்ைள் ?"

"ைழை் ைொல் மொைனொரும் அெறரச் பசர்ந்தெர்ைளும் ."

"எங் பை சந்திை்ைலொம் அெர்ைறள?"

"பபொன்மறனை்குப் பபொனொல் அெர்ைறளச்

சந்திை்ைலொம் !"

"புைப் படுங் ைள் பபொன்மறனை்கு!"

தளபதி பெைமொை நடந்தொன். குறழை்ைொதனும்

பின்பை் றினொன். ைொட்டு எல் றல ைடந்து மை்ைள்
புழை்ைம் மிகுந்த இடம் பநருங் கியதும் தங் ைள்
பதொை் ைங் ைறளப் பிைர் எளிதில் அறடயொளம் ைண்டு
பைொள் ள இயலொதபடி மொை் றிை் பைொண்டு
பபொன்மறலை்கு விறரந்தனர் இருெரும் . பபொது
நன்ைொை விடிந்து விட்டது. பைல் பெனி ெரத்
பதொடங் கியிருந்தது அப் பபொது.
-------

3.16. 'வாரக சூடி வருக!'

விழிஞத்து அரச மொளிறையில் உட்ைொர்ந்திருந்த அந்த

பநரத்தில் ைடல் ைடந்து பயணம் பசய் த பபொது
தனை்கும் , பசந்தனுை்கும் ஏை் பட்ட
அனுபெங் ைறளபயல் லொம் மைொரொணிை்குச்
பசொல் லிை் பைொண்டிருந்தொள் குழல் ெொய் பமொழி.
பைெதி மொறுபெடத்தில் உடன் ெந்தது,
ைப் பலிலிருந்து தப் பிபயொடி இலங் றைை் ைொட்டில்
மொண்டது - ஆகிய சம் பெங் ைறள மட்டும்
பசொல் லொமல் தவிர்த்து விட்டொள் அெள் . பசம் பெழத்
தீறெப் பை் றிச் பசொன்னொள் . ஆனொல்
மதிெதனிறயப் பை் றிச் பசொல் லவில் றல.

"பபண்பண! இெ் ெளவு அரும் பொடுபட்டுை் ைடல்

ைடந்து பசன்று என் குமொரறன அறழத்து
ெந்ததை் ைொை உனை்கும் பசந்தனுை்கும் நொன்
எெ் ெளபெொ நன்றி பசலுத்த பெண்டும் . எனை்குத்
பதரிந்த பபண்ைளுை்குள் தளபதி ெல் லொளபதெனின்
தங் றை பைெதி ஒருத்திதொன் துணிவும் ,
சொமர்த்தியமும் பைொண்டு ைொரியங் ைறளச்
சொதிை்கும் திைறம உள் ளெள் என்று நிறனத்துை்
பைொண்டிருந்பதன். இப் பபொது பொர்த்தொல் நீ அெறள
விடை் பைட்டிை்ைொரி என்று பதரிகிைது" எனை்
குழல் ெொய் பமொழிறயப் பொரொட்டினொர் மைொரொணி.
அெருறடய பொரொட்டுறரயில் பைெதிறயப் பை் றிப்
பபச்சு ெந்த பபொது குழல் ெொய் பமொழியின் முைம்
பயத்தொல் பெளிறியது. உடல் பமல் ல நடுங் கியது.
சிரமப் பட்டுத் தன்றன அடை்கிை் பைொண்டொள் அெள் .
"பதவி! பைெதிறய எங் பை ைொணவில் றல? நொனும்
என் தந்றதயும் அரண்மறனயிலிருந்து ைொந்தளூர்
பசன்ைபின் அெறளச் சந்திை்ைபெயில் றல.
இப் பபொது அெள் எங் பை இருை்கிைொள் ? நொன் பொர்த்து
பெகுநொள் ஆயிை் று. பொர்ை்ை பெண்டும் பபொல்
ஆெலொயிருை்கிைது?" என்று அப் பபொது உடனிருந்த
விலொசினி மைொரொணிறயை் பைட்ைபெ,
குழல் ெொய் பமொழி தன் உணர்வின் பதை் ைத்றத
அடை்ை இயலொமல் முைத்றத பெறு புைம் திருப் பிை்
பைொண்டொள் .

"விலொசினி! நீ ங் ைபளல் லொம் ஊருை்குப் பபொன

மறுநொள் ைொறலபய அந்தப் பபண் பைெதியும்
ஊருை்குப் புைப் பட்டுப் பபொய் விட்டொள்
பபொலிருை்கிைது. மறுநொள் ைொறலயிலிருந்து நொன்
அரண்மறனயில் அெறளப் பொர்ை்ைவில் றல.
அெளுை்கு என்னிடம் என்ன பைொபபமொ
பதரியவில் றல, பபொகும் பபொது பசொல் லிை்
பைொள் ளொமபல பபொய் விட்டொள் . பைொட்டொை் றுப் பறட
மொளிறைை்குத் தன் தறமயபனொடு பபொய்
இருப் பொபளன்று நிறனத்துை் பைொண்படன்.
மறுபடியும் தளபதிறயச் சந்திை்கிை பபொது அந்தப்
பபண்றண ெரச் பசொல் லியனுப்ப
நிறனத்திருந்பதன். சந்தர்ப்பபம ெொய் ை்ைவில் றல"
என்று விலொசினிை்கு மறுபமொழி கூறினொர்
மைொரொணி.

"பைெதி உடனிருந்தொல் பபொழுது பபொெபத

பதரியொது, பதவி! ைலைலப் பொன பபண்" என்று
பமலும் கூறினொள் விலொசினி.

"ஆமொம் ! நீ ங் ைள் இரண்டு பபரும் என்றனத்

தனியொைவிட்டு விட்டுப் பபொய் விட்டீர்ைள் . எனை்குத்
தனியொை இருை்ைபெ பிடிை்ைவில் றல.
புெனபமொகினியும் இல் லொமை் பபொயிருந்தொல்
எனை்குப் றபத்தியபம பிடித்திருை்கும் " என்று
மைொரொணிை்கும் , விலொசினிை்கும் பபச்சு ெளர்ந்தது.
ஓர் உண்றமறயத் பதரிந்து றெத்துை் பைொண்பட
பதரியொதது பபொல் நடிப் பது எெ் ெளவு ைடினமொன
ைொரியபமன்பறத அப் பபொதுதொன் குழல் ெொய் பமொழி
உணர்ந்தொள் .

"குழல் ெொய் பமொழி! உன்றனயும் பைெதிறயயும்

பபொல் பபரிய சொமர்த்தியபமல் லொம் இபதொ
என்னருகில் உட்ைொர்ந்திருை்கும் இந்தப் பபண்
விலொசினிை்குை் கிறடயொது. மிைவும் அடை்ைமொன
பபண் இெள் . ைொந்தளூர் மணியம் பலத்தில் எத்தறன
ைறலைள் பசொல் லிை் பைொடுை்கிைொர்ைபளொ
அெ் ெளவிலும் பதர்ந்தெள் . நன்ைொை
நொட்டியமொடுெொள் " என்று விலொசினிறயப் பை் றிப்
புைழ் ந்து கூறினொர் மைொரொணி. தங் ைள் பபச்சில்
ைெனம் பசலுத்தொமல் எங் பைொ முைத்றதத் திருப் பிப்
பொர்த்துை் பைொண்டிருந்த குழல் ெொய் பமொழியின்
ைெனத்றத மீட்ைபெ மைொரொணி இப் படிை் கூறினொர்.
"பதவி! இறடயொை் று மங் ைலத்து நங் றைை்கு முன்
என்றன இப்படிபயல் லொம் புைழொதீர்ைள் . எனை்கு
பெட்ைமொை இருை்கிைது" என்று விலொசினி கூறிய
பசொை் ைள் இயல் பொனறெயொ, தன்றனை் பைலி
பசய் யும் பதொனியுறடயறெயொ என்று
குழல் ெொய் பமொழிை்பை சந்பதைமொை இருந்தது.
அெர்ைள் ஒன்ைொை அமர்ந்து இெ் ெொறு பபசிை்
பைொண்டிருந்த பபொது மைொமண்டபலசுெரரும்
பசந்தனும் அங் பை ெந்தொர்ைள் .
மைொமண்டபலசுெரறரை் ைண்டதும் மைொரொணி
உள் பட மூெரும் எழுந்து நின்ைனர். மொளிறையின்
மை் பைொரிடத்தில் , அதங் பைொட்டொசிரியர்,
பெழை்ைனிெொயபரொடு உறரயொடிை் பைொண்டிருந்த
குமொரபொண்டியனும் அெர்ைபளொடு மரியொறதயொை
மைொமண்டபலசுெரருை்கு அருகில் ெந்து நின்ைொன்.

மைொமண்டபலசுெரரின் ெொயிலிருந்து என்ன

ெொர்த்றதைள் ெரப் பபொகின்ைன என்பறத
எல் பலொரும் எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டு நின்ைொர்ைள் .
"பபொழுது விடிந்து விட்டது. நீ ங் ைள் எல் பலொரும்
அரண்மறனை்குப் புைப் பட்டுச் பசல் லுங் ைள் .
குமொரபொண்டியறரயும் உங் ைபளொடு அறழத்துச்
பசல் லுங் ைள் . நொனும் பசந்தனும் இறடயொை் று
மங் ைலம் ெறர பபொய் விட்டு அப் புைம்
அரண்மறனை்கு ெருகிபைொம் . நொன், அரண்மறனை்கு
ெந்த பின் குமொரபொண்டியறரப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு
அனுப் புகிபைன். அதை் கு முன் இலங் றையிலிருந்து
ெரபெண்டிய பறடைளும் ெந்து விடலொம் !" என்று
கூறிை் பைொண்பட ெந்த மைொமண்டபலசுெரர்,
மொளிறை ெொசலில் குதிறரைள் ெந்து நிை் கிை
ஒலிறயச் பசவியுை் றுப் பபச்றச நிறுத்தினொர். அெர்
ைண்ைளும் ஏறனபயொர் ைண்ைளும் ெொயிை்
பை்ைமொைத் திரும் பின.

பபொர்ை்ைளத்திலிருந்து பசய் தி பைொண்டு ெரும்

பதன்பொண்டி நொட்டுப் பறடவீரர் இருெர்
அெசரமொைை் குதிறரைளிலிருந்து இைங் கி உள் பள
ெந்தனர். அெர்ைள் முைங் ைளில் பரபரப்பு
பதன்பட்டது. அெர்ைளில் ஒருென் முன்னொல் நடந்து
ெந்து மைொமண்டபலசுெரறரத் தறலதொழ் த்தி
ெணங் கிவிட்டு ஒரு திருமுை ஓறலச் சுருறள
அெரிடம் அளித்தொன். எல் பலொருறடய முைங் ைளிலும்
ஆர்ெம் படர்ந்து நிை் ை அெர் பிரித்துப் பொர்த்தொர்.

"மதிப் புை்குரிய மைொமண்டபலசுெரருை்குை்

ைரெந்தபுரத்துை் குறுநிலபெள்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பபொர்ை்ைளத்துப்
பொசறையிலிருந்து பைொண்டு எழுதும் அெசர ஓறல!
தொங் ைள் பைொட்டொை் றுத் தளத்திலிருந்து அனுப்பி
றெத்த ஐந்நூறு பத்திப் பறட வீரர்ைளும் இங் கு ெந்து
பசர்ந்தொர்ைள் . ஆனொல் என்ன ைொரணபமொ, தளபதி
ெல் லொளபதெறன மட்டும் தொங் ைள் அனுப்பவில் றல.
நம் மிடம் பறடவீரர்ைள் நிறைய இருந்தும் , தறலறம
தொங் கி நடத்த ஏை் ை தளபதிைள் இல் றல. நொனும் , பசர
நொட்டிலிருந்து ெந்திருை்கும் தளபதியும் ஆை இரண்டு
பபபர இருை்கிபைொம் . நம் றம எதிர்ை்கும் ெடதிறசப்
பபரும் பறடயிபலொ, ஐந்து திைறம ெொய் ந்த பறடத்
தறலெர்ைள் இருை்கிைொர்ைள் . பசொழ மன்னனும் ,
பைொடும் பொளூரொனும் , ைண்டன் அமுதனும் ,
அரசூருறடயொனும் , பரதூருறடயொனும் எெ் ெளவு
பபரிய பறடத் தறலெர்ைள் என்பது தங் ைளுை்குத்
பதரியொததன்று. நம் றை சிறிது தளர்ந்தொலும்
பறைெர்ைள் பெள் ளூறரப் பிடித்துை் பைொண்டு
பதை் பை முன்பனறி விடுெொர்ைள் .

"பநை் று நடந்த பபொரில் பசர நொட்டிலிருந்து ெந்துள் ள

பறடத்தறலென் ஏரொளமொன விழுப் புண்ைள்
பபை் றுத் தளர்ந்து பபொயிருை்கிைொன். இன்னும்
ஐந்தொறு நொட்ைளுை்கு அென் பபொர்ை்ைளத்தில் நிை் ை
முடியொதபடி பலவீனமொை இருை்கிைொன். எனபெ
இந்தத் தைெல் ைண்டதும் தளபதி
ெல் லொளபதெறனை் ைளத்துை்கு அனுப் பி றெை்ைவும் .
அென் ெந்து விட்டொல் நம் பறடைளுை்கும் புதிய
ஊை்ைம் பிைை்கும் . நம் வீரர்ைள்
குமொரபொண்டியருறடய ெரறெயும் ஆெபலொடு
எதிர்பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் . தளபதிறய
அெசரமொை அனுப்பவும் .

இங் ஙனம் ,

தங் ைள் ைட்டறள பமை் பைொண்டு நடை்கும்

பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்."

படித்து முடித்ததும் ஓறலச் சுருறளப் பத்திரமொைத்

தம் றையில் சுருட்டி றெத்துை் பைொண்டொர் அெர்.
மைொரொணிறய பநொை்கிை் கூைலொனொர்:

"தொங் ைள் என்றன மன்னிை்ை பெண்டும் . ெந்ததும்

ெரொததுமொைத் தங் ைள் புதல் ெறர இங் கிருந்பத
பபொர்ை்ைளத்துை்குப் பபொைச் பசொல் லபெண்டிய
அெசரம் இப் பபொது எனை்கு ஏை் பட்டிருை்கிைது.
அரண்மறனை்குச் பசன்று தங் கி நீ ண்ட நொள்
பிரிெொல் மனங் ைலங் கியிருை்கும் தங் ைறள
ஆை் றுவித்த பின்பு ைளத்துை்குப் புைப் படச்
பசய் யலொம் என்று நொன் சை் று முன் கூறிபனன்.
இப் பபொது ஏை் பொட்றட மொை் றி இங் கிருந்பத
இளெரசறர அனுப் பப் பபொகிபைன். நம் பறடைள்
உை் சொைமின்றி இருை்கின்ைனெொம் .
குமொரபொண்டியறரை் ைண்டொல் ஊை்ைமும் ,
உை் சொைமும் ஏை் படுபமன்று ைரெந்தபுரத்துப்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் எழுதியிருை்கிைொன்."

"மைொமண்டபலசுெரபர! இதில் மன்னிப் பதை் கு என்ன

குை் ைமிருை்கிைது! பபொர் பசய் ெதை் கும் , தன்
நொட்றடை் ைொப் பொை் றி முடிசூடிை் பைொள் ெதை் கும்
தொபன இெ் ெளவு அரிய முயை் சி பசய் து
இரொசசிம் மறன இலங் றையிலிருந்து அறழத்து ெரச்
பசய் திருை்கிறீர்ைள் . மைறனை் ைண்குளிரப் பொர்த்து
விட்படன். பநடு நொட்ைளொை என் பநஞ் றச ெொட்டிப்
பிழிந்து பைொண்டிருந்த தொய் றமத் தொைத்றதத்
தீர்த்துை் பைொண்படன். இனி அென் பபொறர முடித்துை்
பைொண்டு பெை் றி ெொறை சூடித் திரும் புகிை ெறர
எெ் ெளவு ைொலமொனொலும் ைொத்திருப்பபன். தயவு
பசய் து அதுெறர உங் ைள் பபண்றணயும் , ஆசிரியர்
மைள் விலொசினிறயயும் என்பனொடு
அரண்மறனயில் றெத்துை் பைொள் ள இருெரும்
இணங் ை பெண்டும் . சிறு ெயதுப் பபண்ைள் இருெர்
உடனிருந்தொல் எனை்கு என் ைெறலைறள மைந்து
விட முடிகிைது" என்று மைொரொணி முைத்தில்
மலர்ச்சிபயொடு கூறினொர்.

"மைொரொணி! ைரும் பு தின்னை் கூலி பைட்பொர்ைளொ

யொரொெது? என் மைள் விலொசினியும் ,
மைொமண்டபலசுெரரின் பபண் குழல் ெொய் பமொழியும்
தங் ைபளொடு அரண்மறனயில் இருப் பறதப் பபரும்
பொை்கியமொை ஒப் புை் பைொள் ெொர்ைபளன்பதில்
ஐயமில் றல" என்ைொர் அதங் பைொட்டொசிரியர்.

குமொரபொண்டியன் தொயின் அருகிை் பசன்ைொன்.

குழல் ெொய் பமொழியும் , விலொசினியும் விலகி நின்று
பைொண்டொர்ைள் . மைொரொணிை்குை் ைண்ைள் ைலங் கின.
"அம் மொ! எனை்கு ஆசி கூறி விறடயளியுங் ைள் . நொன்
பெை் றிபயொடு திரும் பி ெருபென். என்னுறடய
எதிர்ைொலத்றதப் பை் றி உங் ைள் மனத்தில்
நிறைந்திருை்கும் எண்ணை் ை ஆறசைறள
நிறைபெை் றுபென். பெை் றிபயொடு திரும் பியவுடன்
இலங் றையிலிருந்து நம் முறடய சுந்தர முடிறயயும் ,
பபொை் சிம் மொசனத்றதயும் , வீரெொறளயும் ைொசிப
மன்னர் பைொடுத்தனுப் பி விடுெொர். பின்பு எப் பபொதும்
பபொல் இந்தத் பதன் பொண்டிய மரபு ெளர்ந்பதொங் ைச்
பசய் யும் பபொறுப் றப பமை் பைொள் பென்.
மைொமண்டபலசுெரரும் நீ ங் ைளும் அெ் ெப் பபொது
எனை்குப் பயன்படும் அறிவுறரைறளபயல் லொம்
பபொர்ை்ைளத்துை்குச் பசொல் லி அனுப் ப பெண்டும் .
சிறிதும் தயை்ைமில் லொத நிறைமனத்பதொடு
ைண்ைலங் ைொமல் என்றன அனுப்புங் ைள் , அம் மொ!"
அன்றனயின் ைொலடியில் மண்டியிட்டு
ெணங் கினொன் அென்.

"பபொய் ெொ. பெறும் இரொசசிம் மனொைத் திரும் பி

ெரொபத! பெை் றி வீரன் இரொசசிம் மனொை ெொறை சூடி
ெொ. பல் லூழிை் ைொலமொை இந்தத் பதன் பொண்டி
நொட்றடை் ைொத்துை் பைொண்டு ைடல் மருங் பை நின்று
தெம் பசய் யும் குமரித்தொய் உன்றனை் ைொத்து
உனை்குத் துறண நின்று அருள் புரிெொள் ." ைண்ைளில்
நீ ர் பனிை்ைத் பதொண்றட ைரைரத்துை் குரல் ஒலி
மழுங் ை இந்தச் பசொை் ைள் மைொரொணியின்
ெொயிலிருந்து பெளிெந்தன. இந்த ெொர்த்றதைள்
பசவியில் விழுந்த அபத சமயத்தில் அென் பிடரியில்
அன்றனயின் ைண்ணீர ் முத்துைள் சில உதிர்ந்து
சிதறின. இரொசசிம் மன் எழுந்து
மைொமண்டபலசுெரருை்கு அருகில் பசன்ைொன்.

"சுெொமி! ஈழ நொட்டுச் பசறன சை்ைபசனொபதியின்

தறலறமயில் ெந்து பசர்ந்தொல் , அறத பெள் ளூர்ப்
பபொர்ை்ைளத்துை்கு அனுப் பி றெயுங் ைள் . நொன்
இப் பபொபத புைப்படுகிபைன்" என்று கூறி முடிை்கு
முன்பன, "அபதல் லொம் நொன் ைெனித்துை்
பைொள் கிபைன்! நீ தொமதம் பசய் யொமல் புைப் படு.
இபதொ இந்த வீரர்ைள் உன்றன அறழத்துப் பபொைை்
ைொத்திருை்கிைொர்ைள் . நொன் பபொர்ை்ைளத்தில் இருை்கும்
உனை்கு மிை முை்கியமொன பசய் தி ஏதொெது பசொல் லி
அனுப் ப பெண்டியிருந்தொல் பசந்தறன
அனுப் புபென்! பபொய் ெொ... பதொல் விபயொடு
திரும் பொமல் இருை்ைத் பதய் ெம் துறணபுரியட்டும் "
என்று அெசரத்பதொடு இறடமறித்துச் பசொன்னொர்
மைொமண்டபலசுெரர். அென் அதிைம் பபசிை்
பைொண்டிருப் பறத விரும் பொத மொதிரி
அெசரப் படுத்தினொர். ஆசிரியறரயும் ,
பெழை்ைனிெொயறரயும் ெணங் கினொன் அென்.

"பெை் றிபயொடு திரும் பி ெந்து தங் ைள் பரொந்தை

பொண்டியர் பபொல் பபரும் புைழ் பபை் று ெொழுங் ைள் "
என்று ெொழ் த்தினொர்ைள் அெர்ைள் .

"பசந்தொ! இளெரசர் புைப் படுெதை் கு நல் ல குதிறர

ஒன்று பைொண்டு ெொ. இங் பை அரச மொளிறையில்
யெனத்திலிருந்து ெந்த உயர்தரமொன குதிறரைள்
நிறைய இருை்கும் !" என்று தம் ஒை் ைறனத்
துரத்தினொர் மைொமண்டபலசுெரர். அபத
மொளிறையின் பின்புைமிருந்த பரிமொளிறைை்கு
ஓடிப் பபொய் ஒரு குதிறரறய அவிழ் த்துை் பைொண்டு
ெந்து நிறுத்தினொன் பசந்தன்.

புைப் படுெதை் கு முன் ைறடசியொை, "இபதொ ஒரு

விநொடியில் ெந்து விடுகிபைன்" என்று
பசொல் லிவிட்டுத் தொன் மட்டும் தனியொை அந்த
மொளிறையின் பின்புைத்துை் ைதறெத் திைந்து
பைொண்டு பசன்ைொன் இரொசசிம் மன். அங் பை
குதிறரைறள பமை் பொர்த்துை் பைொள் ளும் கிழென்
ஒருென் இருந்தொன்.

"பபரியெபர! நொன் மறுபடியும் ெந்து பைட்கிை ெறர

இந்தப் பபொருறளப் பொதுைொப் பொை றெத்திருங் ைள் "
என்று தன் ெலம் புரிச் சங் றை அெரிடம் பைொடுத்து
விட்டுச் பசன்ைொன் இரொசசிம் மன்.
குதிறரைள் புைப் பட்டன. எல் பலொரும் மொளிறை
ெொயில் ெறர ெந்து நின்று இளெரசறர ெழியனுப்பி
றெத்தொர்ைள் . அெர்ைள் பசன்ை சிறிது
பநரத்துை்பைல் லொம் மைொரொணியும் மை் ைெர்ைளும்
அங் கிருந்து பல் லை்குைளில் அரண்மறனை்குை்
கிளம் பி விட்டனர். பசந்தனும் ,
மைொமண்டபலசுெரரும் மட்டுபம விழிஞத்து அரச
மொளிறையில் எஞ் சியிருந்தனர். மைொமண்டபலசுெரர்
பசந்தறன அனுப் பி விழிஞத்துை் ைடல் துறை
அதிைொரிைறள ெரெறழத்தொர். அெர்ைள் ெந்தனர்.

"அதிைொரிைபள! உங் ைளிடம் ஒரு பபொறுப் பொன

ைொரியத்றத இப் பபொது ஒப் பறடை்ைப் பபொகிபைன்.
நொறள அல் லது நொளன்றைை்குள் ளொை ஈழ நொட்டுப்
பறடை் ைப் பல் ைள் சை்ைபசனொபதியின் தறலறமயில்
இத்துறைை்கு ெந்து பசரும் . அப் பபொது நீ ங் ைள்
சை்ைபசனொபதிறயச் சந்தித்து, 'இரொசசிம் மன்,
பறடைறள இைை்கிை் பைொண்டு உங் ைறள
பெள் ளூர்ப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு பநபர
ெரச்பசொல் லியிருை்கிைொர்' என்று பதரிவித்து விட
பெண்டும் . இது முை்கியமொன பபொறுப் பு" என்று
மைொமண்டபலசுெரர் கூறிய பபொது அந்த
அதிைொரிைள் தறல ெணங் கி ஒப் புை் பைொண்டனர்.
அெர்ைறள அனுப்பிய பின் அெர் பசந்தன் பை்ைம்
திரும் பினொர். "சுெொமி! இதுெறர மை் ைெர்ைள்
உடனிருந்ததை் ைொைப் பபொறுத்துை் பைொண்டிருந்பதன்.
இனி என்னொல் ஒரு ைணம் கூட என் ஆத்திரத்றதத்
தவிர்ை்ை முடியொது. பநை் றிரவு இளெரசருை்கு முன்
தங் ைள் முடியில் ைல் பலறிந்து தங் ைறள
அெமொனப் படுத்தியென் யொர் என்று ைண்டுபிடித்து
அந்த முட்டொளின் மண்றடறய உறடத்தொல் தொன்
என் ஆத்திரம் தீரும் . அப் பபொபத ஓடிப் பபொய் த்
தடுத்துப் பிடித்திருப் பபன். நீ ங் ைள் கூடொபதன்று
நிறுத்தி விட்டீர்ைள் !" என்று ஆத்திரத்பதொடு
கூறினொன் பசந்தன். மைொமண்டபலசுெரர் சிரித்தொர்.

"பசந்தொ, பபொறு! எனை்கு அெர்ைள் யொபரன்பது

பதரியும் . இன்னும் சில நொட்ைள் ைழித்துப் பொர்.
இப் படி இருட்டில் மறைந்து எறியொமல் பநரடியொைபெ
ெந்து என் பமல் ைல் எறிெொர்ைள் அெர்ைள் " என்ைொர்
அெர்.

அந்த ெொர்த்றதைறளச் பசொல் லும் பபொது

அெருறடய குரல் பதொய் ந்து றநந்து ஒலிப் பறத
நொரொயணன் பசந்தன் உணர்ந்தொன்.

"சுெொமி! எதை் கும் ெருத்தப் படொத உங் ைறளயும்

ெருந்தச் பசய் து விட்டொர்ைபள? அெர்ைள் யொபரன்று
மட்டும் பசொல் லுங் ைள் . இப் பபொபத பபொய் ை்
ைழுத்றதத் திருகிை் பைொண்டு ெருகிபைன்" என்று
துடிப் பபொடு பசொன்னொன் அென்.

"பைொபத்றத அடை்கிை் பைொள் ! என்பனொடு புைப் படு.

என்னுறடய அனுமொனம் சரியொயிருந்தொல்
ெொழ் ை்றையிபலபய மைத்தொன ைொரியம் ஒன்றை
நொறளை்கு நொன் பசய் ய பெண்டியிருை்கும் .
எல் லொெை் றையும் நடை்ை நடை்ைப் பொர்த்துை்
பைொண்டிரு! ஒன்றையும் பைட்ைொபத" என்று
கூறிவிட்டுச் பசந்தறனயும் உடன் அறழத்துை்
பைொண்டு விழிஞத்திலிருந்து புைப் பட்டொர் அெர்.
அன்று இரவு பநடு பநரத்துை்குப் பின் அெர்ைள்
இருெரும் பைொட்டொை் றுப் பறடத் தளத்றத
அறடந்தனர்.

அங் பை தூங் கி ெழிந்து பைொண்டிருந்த யெனை்

ைொெல் வீரர்ைள் எழுந்து ெந்து தளபதி
ெல் லொளபதென் தப் பிப் பபொய் விட்டொபனன்ை
பசய் திறய நடுங் கிை் பைொண்பட பசொன்னொர்ைள் .

"என் ஓறலபயொடு ஆபத்துதவிைள் தறலென்

குறழை்ைொதன் இங் கு ெந்தொனொ?" என்று பைட்டொர்
அெர். "ெரவில் றல" என்ை பதில் அெர்ைளிடமிருந்து
கிறடத்தது. "பசந்தொ! இன்னுமொ உனை்குச் சந்பதைம் ?
என் பமல் ைல் பலறிந்துவிட்டு ஓடியெர்ைள் யொர் என்று
இப் பபொது கூடெொ உனை்குத் பதரியவில் றல?" என்று
பசந்தனிடம் ைொதருகில் பமல் லச் பசொன்னொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

"புரிகிைது, சுெொமி! ைல் பலறிந்த றைைறள முறிை்ை

ஒரு சூழ் சசி
் பசய் ய பெண்டும் ."

மைொமண்டபலசுெரர் நறைத்தொர். "அப் பபன!

சூழ் சசி் ைறளை் ைடந்த நிறலயில் இப் பபொது நொன்
நிை் கின்பைன். ெொ, இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப்
பபொைலொம் . நீ எந்த பநரமும் எனை்கு
அந்தரங் ைமொனெனல் லெொ? புைப்படு" என்ைொர்.
-------

3.17. குமுறும் உணை்ேசி

் கள்

பிைரிடம் பசர்ை்ை பெண்டிய பசல் ெங் ைறள

அபைரித்து ஒளித்து றெத்துை் பைொண்டு
ெொழ் கிைென் கூட நிம் மதியொை இருந்து விட முடியும் .
ஆனொல் பிைரிடம் பசொல் ல பெண்டிய உண்றமறய
மறைத்து றெத்துை் பைொண்டு அப் படி நிம் மதியொை
இருந்து விட முடியுமொ? உண்றம என்பது பநருப் றபப்
பபொல் பரிசுத்தமொனது. தன்றன ஒளித்து
றெத்திருை்கும் இடத்றதச் சுட்டுை் பைொண்பட
இருை்கும் அது!

பைெதியின் மரணம் என்ை எதிர்பொரொத

உண்றமதொன் மறைத்து றெை்ைப் பட்ட
உள் ளங் ைறளச் சுட்டுை் பைொண்பட இருந்தது. குமொர
பொண்டியனுை்கு எப் பபொதுபம அெனுறடய
அன்றனறயப் பபொல் பநகிழ் ந்து இளகிவிடும் மனம்
ெொய் த்திருந்தது. இந்த பநகிழ் சசி ் பய அரசியல்
ெொழ் ை்றையில் அெனுறடய பலவீனங் ைளுை்குை்
ைொரணமொை இருை்ைலொம் . அரசியல் நூல் ைள்
அரசனின் இலை்ைணமொைை் கூறும் ஆண்றமயின்
ைடுறமயும் , தன் கீழ் நிறலறய எண்ணித் தனது
பறைறமறய அழித்து உயரை் ைருதும் றெரம்
பொய் ந்த பைொதிப் பும் ஆரம் பம் முதல் அெனுை்கு
இல் லொமல் பபொயின. பதொை் ைச் சொயலில்
தந்றதறயை் பைொண்டிருந்த அென், பண்பில்
தொறயை் பைொண்டு பிைந்திருந்தொன். எறதயும்
மறைை்ைத் பதரியொதெனொை யொறரயும் பைடுை்ை
நிறனை்ைொதெனொை இருந்தொன் அென். விறரவில்
உணர்ச்சிைளுை்கு இலை்ைொகி அறத
பெளிப் பறடயொைை் ைொட்டிை் பைொள் ளும் தன்றம
அெனிடம் இருந்தது.

தங் ைள் ைப் பல் விழிஞத்றத அறடந்து ைறரயில்

இைங் கிய சிறிது பநரத்துை்குள் பளபய பைெதியின்
மரணத்றதப் பை் றிச் பசொல் லித் தன் துயர
உணர்ச்சிைறள எல் பலொபரொடும் ைலந்து பைொண்டு
விட பெண்டுபமன்று துடித்தொன் அென். அெபனொடு
ெந்த குழல் ெொய் பமொழிபயொ, பசந்தபனொ அந்த
உண்றம பதரிந்திருந்தும் அெறனப் பபொல் அறத
பெளியிடுெதை் குத் துடிை்ைவில் றல. அறத அப் பபொது
பெளியிடை் கூடொபதன்பை நிறனத்தனர் அெர்ைள்
இருெரும் . மைொரொணி முதலியெர்ைளிடம்
பைெதியின் மரணத்றதப் பை் றிச் பசொல் லி
விடுெதை் குை் குமொரபொண்டியனின் ெொய்
துடிப் பபொடு முறனந்தறதை் ைெனித்து விட்டொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அறதச் பசொல் லிவிடொமல் தடுை்ை
பெண்டும் என்ை குறிப் றபத் தன் ைண்
பொர்றெயொபல பசந்தனுை்குத் பதரிவித்தொள் அெள் .
உடபன மைொமண்டபலசுெரர் குமொரபொண்டியறனச்
சிறிது பதொறலவு விலை்கி அறழத்துை் பைொண்டு
பபொய் , 'பைெதியின் மரணத்றதப் பை் றிய
பசய் திறயத் தொம் பசொல் லுமுன் பெளியிடை்
கூடொபதன்று' ெொை்குறுதி பபை் றுை் பைொண்டு
விட்டொர். அந்த ஒரு ெொை்குறுதி மட்டுமன்று. தளபதி
ெல் லொளபதெறனை் பைொட்டொை் றுப் பறடை்
பைொட்டத்திபலபய தொம் சிறை றெத்துவிட்ட
திடுை்கிடும் பசய் திறயயும் அெனிடம் பதரிவித்து,
அறதயும் பெளியிடை் கூடொபதன்று மை் பைொரு
ெொை்குறுதியும் பபை் றுை் பைொண்டொர்.
மைொமண்டபலசுெரறரத் தவிர பெறு எெரொை
இருந்தொலும் அத்தறைய பநருை்ைடியொன சமயத்தில்
குமொர பொண்டியனிடமிருந்து அந்த இரண்டு
ெொை்குறுதிைறளயும் பபை் று விடமுடியொது.

ஆனொல் மழுங் ைொத கூர்றம பபை் ை அந்த அறிவின்

பசல் ெர் எந்பதந்த விறளவுைறளத் தடுப் பதை் ைொை
குமொர பொண்டியனிடம் அந்த ெொை்குறுதிைறளப்
பபை் ைொபரொ, அந்த விறளவுைள் அப் பபொபத
அங் பைபய அெருை்ைருகில் நின்ைன என்பது
பின்புதொன் அெருறடய அறிவுை்பை எட்டியது. தொமும் ,
குமொரபொண்டியனும் எந்தப் பொறையருகில் நின்று
பபச பநர்ந்தபதொ, அதன் மறைவில் இருளில்
தளபதியும் , குறழை்ைொதனும் நின்றிருப் பொர்ைள்
என்று அெர் எதிர்பொர்த்திருை்ை மொட்டொர். பமலும்
திடீபரன்று தமது மகுடத்தில் ைல் விழுந்த பபொது
அந்த இடத்திபலபய அந்தை் ைணத்திபலபய அப் படி
எறிந்து விட்டு ஓடும் எதிரிைள் யொர் என்று பிடித்துை்
பைொணர்ந்து பொர்த்துத் தம் முறடய அெமொனத்றதப்
பபருை்கிை் பைொள் ள விரும் பவில் றல அெர். அதனொல்
தொன் பிடிப் பதை் ைொை ஓடிய பசந்தறனயும் ,
குமொரபொண்டியறனயும் ைட்டொயமொைத் தடுத்து
நிறுத்தினொர் அெர். ஊழி பபயரினும் தொம் பபயரொத
சொன்ைொண்றமபயொடு சிரித்துை் பைொண்பட கீபழ
விழுந்த மகுடத்றத எடுத்துை் பைொள் ள அெரொல் தொன்
முடியும் ; முடிந்தது. பெளியில் உணர்ச்சிைறளை்
ைொட்டொமல் நடந்து பைொண்டொலும் இதயத்துை்கும்
இதயமொன நுண்ணுணர்வின் பிைப்பிடத்தில் அந்தை்
ைல் விழுந்த நிறனவு உரசிய பபொது ஒரு ைனை் பபொறி
எழுந்தது. உள் பள குமுைலும் பெளிபய பரம
சொந்தமுமொை நடந்து பைொண்டொர்.

'இத்தறன ைொலமொைை் ைண்பொர்றெறயயும் ,

பபச்றசயும் பைொண்டு ஒரு பதசத்றதபய ஆட்டி
றெத்த என் அறிவின் பைௌரெம் இந்தை் ைல் லினொல்
விழுந்துவிட்டதொ? ஏன் இப் படி என் மனம்
ைலங் குகிைது? எத்தறன தொன் பமறதயொை இருந்த
பபொதிலும் நல் விறனப் பயன் தீர்கிை ைொலம்
ெரும் பபொது ஒரு மனிதனுறடய அறிவு பயனை் றுப்
பபொகும் என்கிை மொதிரி நிறலயில் ெந்து
விட்படபனொ நொன்?' என அெருறடய மனத்தில்
உணர்ச்சிைள் குமுறின. அப் பபொது இருளில் விளை்கு
அறணந்ததும் பயந்து அழுகிை குழந்றதறயப்
பபொல் முதல் முதலொை அெருறடய மனம்
தன்றனயும் தன் விறனைளின் பயறனயும் உள்
முைமொைத் திரும் பிப் பொர்த்தது. ஒரு பதசத்றதபய
மறலை்ைச் பசய் த அந்த அறிவு தனை்ைொைவும் சிறிது
மறலத்தது. ஆனொல் அதன் ஒரு சிறு சொறய கூட
பெளியில் பதரிந்து பைொள் ளுமொறு
ைொட்டப் படவில் றல. இதுெறர பிைருறடய
உணர்ச்சிைறளை் ைலை்கி ஆழம் பொர்த்த மனம்
இப் பபொது உணர்ச்சிைளொல் ைலங் கியது.

குமொரபொண்டியனுறடய ைப் பல் ெந்த பின் பநர்ந்த

நிைழ் சசி
் ைள் ஒெ் பெொர் உள் ளத்திலும் ஒெ் பெொர்
விதமொன உணர்ச்சிைறளை் குமுைச் பசய் திருந்தன.
பதய் ெத்துை்கும் பமலொை மதித்து, தொன் பை்தி
பசலுத்திப் பணிபுரிந்து ெந்த
மைொமண்டபலசுெரரின் பமல் ைல் பலறிந்து விட்டு
ஓடியெர்ைறளப் பிடித்துை் ைட்டி றெத்து உறதை்ை
முடியொமல் பபொய் விட்டபத என்று பசந்தன்
பைொதித்தொன். பசந்தன் வீர ெணை்ைம் பசய் யும்
பிடிெொதை் குணமுறடயென். தன்றன முழுெதுபம
ஒபர ஒரு மனிதருை்கு மனம் , பமொழி, பமய் ஆகிய
மூன்ைொலும் அடிறமயொை்கிை் பைொண்டிருந்தொன்
அென். ைொலஞ் பசன்ை தன் தந்றதை்கும் ,
முன்சிறையில் அைை்பைொட்ட மணியை்ைொரனொை
இருை்கும் தன் தறமயனுை்கும் கூட இெ் ெளவு
அடங் கி ஒடுங் கிப் பணிவிறட புரிந்ததில் றல அென்.
மைொரொணி, குமொரபொண்டியன் ஆகியெர்ைளிடம்
அெனுை்கு அன்பும் , மரியொறதயும் மட்டும் தொன்
இருந்தன. மைொமண்டபலசுெரர் என்ை ஒபர ஒரு
பமறதயிடம் தொன் ெசப் பட்டு பமய் யடிறமயொகிை்
ைலந்திருந்தொன். எெரொலும் மொை் ை முடியொதபடி இந்த
வீர ெணை்ைப் பண்பு அெனிடம் பதிந்து விட்டது.
உலைம் முழுெதுபம மைொமண்டபலசுெரருை்கு
எதிரொைத் திரண்டு ெந்தொலும் மூன்ைறர முழ
உயரமுள் ள அந்தை் குள் ளன் அெர் அருகில்
பமய் ை்ைொெலனொை நின்று பைொண்டிருப் பொன்.
மைொமண்டபலசுெரருறடய பசல் லப் பபண்
குழல் ெொய் பமொழிை்குை் கூட அெர் முைத்றத மட்டும்
தொன் பொர்ை்ைத் பதரியும் . ஆனொல் பசந்தன்
அெருறடய அைத்றதயும் பநருங் கி உணர
முடிந்தென்.

அதனொல் தொன் மைொமண்டபலசுெரர் அெமொனப் பட

பநர்ந்தறதை் ைண்டு அென் உள் ளம் அெ் ெளவு
அதிைமொைை் குமுறியது. குமொரபொண்டியனும் அறதை்
ைண்டு மனம் பைொதித்தொபனன்ைொலும் அந்தை்
பைொதிப் பு எெ் ெளவு பெைமொை உண்டொயிை் பைொ,
அெ் ெளவு பெைமொைத் தணிந்து மைந்து
மறைை்ைப் பட்டு விட்டது அென் மனத்தில் . அதை் குை்
ைொரணம் நிறனப் பதை் கும் குமுறிை் பைொதிப் பதை் கும்
பெறு நிைழ் சசி் ைளும் இருந்தன. அென் மனத்தில் ,
பைெதியின் மரணம் என்ை உண்றமறய பெளியிட
முடியொத நிறல ஏை் பட்டு விட்டதொல் , அத்துன்பபம
பபொர்ை்ைளத்துை்குப் பபொகிை ெழிபயல் லொம் அென்
மனத்றதச் சுட்டுை் பைொண்டிருந்தது. இன்பனொரு
பசய் தியும் அென் மனத்றத உறுத்தியது.
'ஒருெருை்கும் பதரியொமல் தளபதிறய
மைொமண்டபலசுெரர் ஏன் சிறைப் படுத்தி
றெத்திருை்கிைொர்?' என்று குழம் பும் நிறலயும்
குமொரபொண்டியனுை்கு இருந்தது. அெசரமொை
விழிஞத்திலிருந்பத பபொர்ை்ைளத்துை்குப் புைப்பட்ட
பபொது இத்தறன மன உணர்ச்சிைறளயும் எண்ணச்
சுறமைளொைச் சுமந்து பைொண்டு தொன் புைப் பட்டொன்
அென். ஆனொல் பபொருை்குப் பபொகிபைொம் என்ை
உணர்வு பபரிதொைப் பபரிதொை இறெ மங் கிவிட்டன.

மைொரொணி ெொனென்மொபதவியுடன்
அரண்மறனை்குப் புைப் பட்ட குழல் ெொய் பமொழியின்
மனத்திலும் உணர்ச்சிைள் குமுறின. மைொரொணியும் ,
விலொசினியும் பைெதிறயப் பை் றிப் பபசிை் பைொள் ளத்
பதொடங் கினொல் அெளுை்கு உடனிருை்ைபெ முடியொது
பபொல் ஒரு பெதறன ஏை் பட்டது. பதரிந்த
உண்றமறய பெளியிட முடியொமல் தவித்தொள் .
மைொரொணியுடன் அரண்மறனை்கு ெரொமல்
தந்றதபயொடு இறடயொை் றுமங் ைலம்
பபொைலொபமன்று நிறனத்திருந்த அெறள
மைொரொணி தொன் ெை் புறுத்திை் கூட்டிை் பைொண்டு
ெந்து விட்டொபர! இன்பனொரு ெருத்தமும் அெளுை்கு
இருந்தது. ைப் பலில் ெரும் பபொது அெளிடம்
பைொபித்துை் பைொண்டு பபசொமலிருந்த இளெரசர்
விழிஞம் ெந்த பின்னும் பபொருை்குப் புைப் பட்டுப்
பபொகிைெறர ஒரு ெொர்த்றத கூடச் சுமுைமொைப்
பபசவில் றல! பபொர்ை்ைளத்துை்குப் புைப் படுகிை
பபொது ைண்குறிப் பொலொெது விறட பபை் றுை்
பைொள் ெது பபொலத் தன்றனப் பொர்ப்பொபரன்று அெள்
எதிர்பொர்த்தொள் . அதுவும் இல் றல. இளெரசரின்
இந்தப் புைை்ைணிப் பு அெள் மனத்றதப்
புண்ணொை்கியிருந்தது. அரண்மறனயில் மைொரொணி,
விலொசினி, புென பமொகினி என்று ைலைலப் பொைப்
பலருை்கு நடுவிலிருந்தொலும் குழல் ெொய் பமொழியின்
மனம் எங் பைொ இருந்தது. அரண்மறனயில்
தங் கியிருந்த பபொது ஒரு நொள் பபச்சுப் பபொை்கில்
மைொரொணி, "புென பமொகினி! பைொட்டொை் றுை்கு
யொறரயொெது அனுப் பித் தளபதியின் மொளிறையில்
பைெதி இருை்கிைொளொ? என்று விசொரித்து அறழத்து
ெரச் பசொல் பலன்" என்று கூறிய பபொது உடனிருந்த
குழல் ெொய் பமொழி துணுை்குை் ைொள் . தன்
உணர்ச்சிறய அடை்கிை் பைொள் ள மிைவும்
சிரமப் பட்டொள் . இரொசசிம் மறனப் பை் றியும் , அென்
பபொரில் பெை் றி பபை் றுத் திரும் பப் பபொெறதப்
பை் றியும் , பெை் றிபயொடு ெரும் பபொது
அரண்மறனறய எப் படி அலங் ைரித்து, அெறன
எெ் ெொறு ெரபெை் பது என்பறதப் பை் றியும்
குதூைலமொை அெர்ைபளொடு பபசினொர் மைொரொணி.
அந்த மொதிரிப் பபச்சுைளிபலல் லொம்
குழல் ெொய் பமொழியும் மகிழ் சசி
் பயொடு ைலந்து
பைொண்டொள் . குழல் ெொய் பமொழிறயப் பபொறுத்த
ெறரயில் 'விலொசினி' என்ை பபண் புதிரொை
இருந்தொள் . அெ் ெளெொை மனம் விட்டுப்
பழைவில் றல. மைொரொணி விலொசினிறயயும் , புென
பமொகினிறயயும் தன்னுடன் சமமொை றெத்துப் பழை
விடுெதும் , பபசுெதும் குழல் ெொய் பமொழிை்குப்
பிடிை்ைவில் றல. அெள் இறடயொை் று மங் ைலம்
நம் பியின் பபண். அன்றபை் கூடத் தனை்பைன்று தனி
மரியொறதபயொடு எதிர்பொர்த்தொள் . இறடயொை் று
மங் ைலம் என்ை அழகின் ைனவில் இளெரசி பபொல்
அறிவின் ைர்ெத்பதொடு சுை் றித் திரிந்தெளுை்கு
எல் பலொருை்கும் சம உரிறம பைொடுை்கும்
மைொரொணிபயொடு அரண்மறனயில் தொனும்
ஒருத்தியொை இருப்பது என்னபெொ பபொலிருந்தது.

புென பமொகினிபய மைொரொணிை்ைொைப் பைெதிறயப்

பை் றி விசொரித்துை் பைொண்டு ெரை் பைொட்டொை் றுை்குப்
புைப் பட்ட பபொது குழல் ெொய் பமொழியின் பயம்
அதிைமொயிை் று. எந்த ெறையிலொெது மைொரொணிை்கு
உண்றம பதரிந்து விட்டொல் என்ன பசய் ெது என்று
மனம் புழுங் கினொள் அெள் .

'என் மனம் இந்த உண்றமறய மறைப் பதை் ைொை ஏன்

இப் படிப் பயப்படுகிைது? நொன் அந்தப் பபண்றணை்
பைொறலயொ பசய் பதன்? திமிர் பிடித்தெள் தொனொை
ஓடிப் பபொய் இைந்தொல் அதை் கு நொன் என்ன
பசய் பென்?' என்று நிறனத்துத் தன் மனத்றதச்
சமொதொனப் படுத்திை் பைொள் ள முயன்ைொள் அெள் .
ஆனொலும் ஏபதொ பபரிய பைடுைபளல் லொம் அந்த
மறைை்ைப் பட்ட உண்றம மூலம் ெர இருப் பது பபொல்
உண்டொகும் பீதி அெறள மீறி ெளர்ந்தது. யொரிடமும்
பசொல் லொமல் அரண்மறனறய விட்டு இறடயொை் று
மங் ைலத்திை் கு ஓடிப் பபொய் விடலொம் பபொலிருந்தது.
ஒரு சமயம் மைொரொணி அெறளை் பைட்டொர்:
"என்பனொடு இருப்பதில் உனை்கு ஒரு ைெறலயும்
இருை்ைை் கூடொதம் மொ! இந்த அரண்மறனறய
உங் ைள் இறடயொை் றுமங் ைலம் மொளிறைறயப் பபொல
நிறனத்துை் பைொள் . என்றன உன் தொய் மொதிரி
எண்ணிை் பைொள் . ெந்தது முதல் நீ திடீர் திடீபரன்று
எறதபயொ நிறனத்துை் பைொண்டு
ைெறலப் படுகிைொய் பபொலிருை்கிைது. உன்
தந்றதறயப் பிரிந்து என்பனொடு இங் கு ெந்து
விட்டதொல் ெருத்தப் படுகிைொயொ? இதை் பை இப் படி
ெருந்துகிை நீ அெ் ெளவு நொட்ைள் தந்றதறயப்
பிரிந்து இலங் றை ெறர எப் படித்தொன் பபொய்
ெந்தொபயொ?"

மைொரொணி இப் படிை் பைட்ட பபொது தன் உணர்ச்சிைள்

அெருை்குத் பதரியுமொறு நடந்து பைொண்படொபம
என்று பெட்ைப் பட்டொள் குழல் ெொய் பமொழி.

சிவிறையில் புைப் பட்டுத் தளபதியின் தங் றைறயப்

பை் றி விசொரித்து ெருெதை் குை் பைொட்டொறு பசன்ை
புென பமொகினி நள் ளிரெொகியும் அரண்மறன
திரும் பவில் றல. மறுநொள் பபொழுது விடிகிை
பநரத்தில் பரபரப்பொன நிறலயில் அரண்மறனை்கு
ஓடி ெந்த புென பமொகினிறயை் ைண்டு எல் பலொரும்
திடுை்கிட்டொர்ைள் .
----------

3.18. தவள் ளூை்ப் தபாை்க்களம்

பெள் ளூர்ப் பபொர்ை்ைளத்தில் இருந்த பொண்டியப்

பபரும் பறடயும் , அதை் கு உதவியொை ெந்திருந்த பசர
நொட்டுப் பறடயும் , குமொர பொண்டியனுறடய
எதிர்பொரொத திடீர் ெருறைறயை் ைண்டு
பபருமகிழ் சசி
் எய் தின. இளெரசனின் ெரவு
அெர்ைளுை்குப் புதிய நம் பிை்றைறயயும்
துணிறெயும் அளித்தது. அபத சமயத்தில் தளபதி
ெல் லொளபதென் ஏன் இன்னும் ெரவில் றல என்ை
ஐயப் பொடும் எல் பலொருறடய மனங் ைளிலும்
உண்டொயிை் று. சொதொரண வீரர்ைள்
மனத்துை்குள் பளபய அந்தச் சந்பதைத்றத அடை்கிை்
பைொண்டு விட்டொர்ைள் . பபரும் பபயர்ச்சொத்தனும் ,
அெனுை்கு அடுத்த நிறலயிலிருந்த சிறு பறடயணித்
தறலெர்ைளும் 'தளபதி ஏன் பபொர்ை்ைளத்துை்கு
ெரவில் றல?' என்ை பைள் விறயை்
குமொரபொண்டியனிடபம பைட்டு விடுெதை் குச்
சமயத்றத எதிர்பொர்த்துத் துடித்துை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . முதல் நொள் ைொறல
விழிஞத்திலிருந்து புைப் பட்டிருந்த குமொர
பொண்டியனும் அெனுடன் ெந்த வீரர்ைளும் மறுநொள்
அதிைொறலயில் பெள் ளூறர அறடந்து விட்டொர்ைள் .

அெர்ைள் அங் பை பசன்ை பநரம் பபொருத்தமொனது.

அன்றைய நொட் பபொர் பதொடங் குெதை் குச் சில
நொழிறைைள் இருந்தன. இரு தரப் புப் பறடைளும்
ைளத்தில் இைங் ைவில் றல. அெரெர்ைளுறடய
பொசறையில் தங் கியிருந்தனர். அதனொல்
மகிழ் சசி
் பயொடு ஒன்று கூடி ஆரெொரம் பசய் து
குமொரபொண்டியறன ெரபெை் பதை் கு ெசதியொை
இருந்தது. பொண்டியப் பறடைளுை்கு நீ ண்ட
பதொறலவு பரந்திருந்த பறடைளின் கூடொரங் ைளில்
தனித் தனிபய தங் கியிருந்த பெறு பெறு பிரிறெச்
பசர்ந்த வீரர்ைபளல் லொரும் ஆெபலொடு ஓடி ெந்தனர்.
சிரித்த முைமும் இனிய பபச்சுமொைை்
குதிறரயிலிருந்து கீபழ இைங் கி ெந்த
குமொரபொண்டியறனப் பொர்த்த பபொது சில
நொட்ைளொைத் பதொடர்ந்து பபொர் பசய் து
ைறளத்திருந்த ெருத்தபமல் லொம் பபொய் விட்டது
பபொல் இருந்தது அெர்ைளுை்கு. குமொரபொண்டியறன
ெரபெை் கு முைமொை ெொள் ைறளயும் , பெல் ைறளயும்
ெலை் ைரங் ைளொல் உயர்த்திப் பிடித்து
ெொழ் தப் தொலிைறள முழை்கினொர்ைள் . முைத்தில்
மலர்ச்சி நிறையத் தன் வீரர்ைறள பநொை்கி
ஆரெொரத்றதை் குறைத்துை் பைொள் ளுமொறு
றையமர்த்தினொன் இரொசசிம் மன்.
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனும் , பறடயணித்
தறலெர்ைளும் அென் தங் குெதை் கு அறமத்திருந்த
பொசறைப்பொடி வீட்டுை்கு அெறன அறழத்துச்
பசன்ைனர். "இளெரபச! தளபதி இதுெறர ஏன்
பபொர்ை்ைளத்துை்கு ெரபெ இல் றல? என்ன
ைொரணபமன்று பதரியொமல் மனம் ைலங் கிை்
பைொண்டிருை்கிபைொம் நொங் ைள் !" என்று
எல் பலொருறடய சொர்பொைவும் ைரெந்தபுரத்துப்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் அந்தை் பைள் விறயை் பைட்ட
பபொது, அதுெறர குமொரபொண்டியனுறடய முைத்தில்
நிலவிை் பைொண்டிருந்த மலர்ச்சி மங் கி மறைந்தது.
அந்தை் பைள் விை்கு என்ன மறுபமொழி கூறுெபதன்று
தயங் கிை் பைொண்பட பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்
முதலியெர்ைளுறடய முைங் ைறள ஏறிட்டுப்
பொர்த்தொன் அென். மைொமண்டபலசுெரர் விழிஞத்துை்
ைடை் பொறைை்ைருகில் தன்னிடம் தனிறமயில்
பபை் றுை் பைொண்ட ெொை்குறுதிைள் அென் மனத்தில்
பதொன்றிப் பயமுறுத்தின. "ைரெந்தபுரத்துை் குறுநில
மன்னபர! நீ ங் ைள் பைட்ட பைள் விை்கு ஒரு ெறையில்
குறிப் பொன பதிறல மட்டும் தொன் இப் பபொது என்னொல்
கூை முடியும் . அதை் கு பமல் என்னிடம் விளை்ைம்
பைட்ைொதீர்ைள் . தளபதி ெல் லொளபதென் எதிர்பொரொத
சில ைொரணங் ைளொல் இந்தப் பபொரில் ைலந்து பைொள் ள
முடியொமை் பபொய் விட்டது. அதை் ைொைை்
ைெறலப் படொமல் நன்ைொைப் பபொர் பசய் து
பெை் றிபயொடு திரும் ப பெண்டியது நம்
ைடறமயொகும் " என்று பபொதுெொைப் பதில் பசொல் லித்
தன்றன அெர்ைளுறடய சந்பதைச்
சூைொெளியிலிருந்து மீட்டுை் பைொண்டொன்
குமொரபொண்டியன்.

அென் கூறிய மறுபமொழிறயை் பைட்ட பின் அதை் கு

பமல் அறதப் பை் றி அெனிடம் விசொரித்துத் பதரிந்து
பைொள் ள முடியொது என்று பமௌனமொனொன்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன். 'தளபதி ெரவில் றல. இனி
ெரவும் மொட்டொர்' என்ை பசய் தி பமல் ல பமல் ல
எல் லொப் பறட வீரர்ைளுை்கும் பதரிந்து ஓரளவு
பரவியது. பின்பு அெர்ைளுறடய பபச்சு
பபொர்ை்ைளத்து நிறலைறளப் பை் றிச் சுை் றி
ெளர்ந்தது. அன்று ெறரயில் நடந்திருை்கும் பபொரில்
ஏை் பட்ட ஏை் ைத் தொழ் வு விெரங் ைறளை்
குமொரபொண்டியனுை்கு விெரித்துச் பசொன்னொர்ைள்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் முதலியெர்ைள் . அதிைை்
ைொயங் ைறள அறடந்து பபொர் பசய் யும் ஆை் ைல்
குன்றி பொசறையில் படுத்த படுை்றையொை இருந்த
பசர நொட்டுப் பறடத் தறலெறனப் பபொய் ப் பொர்த்து
ஆறுதல் கூறினொன் குமொரபொண்டியன். தன் தரப் புப்
பறடைளின் அணித் தறலெர்ைள் எல் பலொறரயும்
ைலந்து சிந்தித்த பின் எதிர்த் தரப் புப் பறடைளின்
ெலுறெ முறியடிப்பதை் கு ஏை் ை விதத்தில் இரண்டு
விதமொைப் பறட வியூைத்றதப் பிரித்தொன்.
ைரெந்தபுரத்து வீரர்ைளும் பசர நொட்டு வீரர்ைளும்
அடங் கிய கூட்டத்துை்குப் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்
தறலெனொனொன். பதன்பொண்டிப் பறட வீரர்ைள்
அடங் கிய ஐந்நூறு பத்திச் பசறனை்கும்
குமொரபொண்டியன் தொபன தறலறம
தொங் குெபதன்று ஏை் பொடு பசய் து பைொண்டொன்.
சை்ைபசனொபதியும் ஈழ நொட்டுப் பறடைளும் ெந்தொல் ,
அப் படிபய மூன்ைொெது பறடவியூைமொை அறமத்துை்
பைொள் ளலொம் என்பது அென் தீர்மொனமொயிருந்தது.
எதிர்த் தரப் புப் பறடைபளொ ஐந்து வியூைங் ைளொை
ஐம் பபரும் தறலறமயின் கீழ் இயங் கிை்
பைொண்டிருை்கின்ைன என்று குமொரபொண்டியன்
பபரும் பபயர்ச்சொத்தனிடம் பைட்டுத் பதரிந்து
பைொண்டிருந்தொன். ஐந்து வியூைப் பறடை்கும் மூன்று
வியூைப் பறடை்கும் ஏை் ைத் தொழ் வு அதிைம் தொன்.
ஆனொலும் பபொர்த் திைனும் , சூழ் சசி ் ென்றமயும்
இருந்தொல் மூன்று வியூைப் பறட வீரர்ைளொல் ஐந்து
வியூைப் பறட வீரர்ைறள ஏன் பெல் ல முடியொது?
முடியும் என்பை நம் பினொன் குமொரபொண்டியன்.

பயணம் ெந்த அலுப் றபயும் பபொருட்படுத்தொமல்

அன்றைை்குப் பபொரிபலபய தொனும் ைளத்தில்
பதொன்றுெபதன்று உறுதி பசய் து பைொண்டொன்
அென். பொசறையிபலபய நொட்ைடன்ைறள முடித்துை்
பைொண்டு பபொர்ை்பைொலம் பூண்டொன். மொர்பில்
ைெசங் ைறள அணிந்த பபொது பறழய பபொர்ைளின்
நிறனவுைளும் , பெை் றி அனுபெங் ைளும் மனை்ைண்
முன் பதொன்றின.

குமரித் பதய் ெத்றதயும் , தன் அன்றனறயயும்

நிறனத்து ைண் இறமைறள மூடித் தியொனத்பதொடு
றைகூப் பி ெணங் கினொன். பட்டு உறை பபொர்த்த
ெட்டத் தட்டில் றெத்துப் பபரும் பபயர்ச்சொத்தன்
மரியொறதபயொடும் பணிபெொடும் அளித்த
ெொறளயும் பைடயத்றதயும் எடுத்துை் பைொண்ட
பபொபத குமொரபொண்டியனின் ைரங் ைள் பபொர்த்
துடிப் றப அறடந்து விட்டன. அென் உடலிலும்
உள் ளத்திலும் வீரொபெச உணர்ச்சி பபொங் கி நின்ைது.
பொசறைை்கு பெளிபய நின்ை ஆயிரை்ைணை்ைொன
வீரர்ைள் குமொரபொண்டியறனப் பபொர்ை் பைொலத்தில்
ைொண்பதை் குை் ைொத்திருந்தொர்ைள் .

மிை உயரமொன பட்டத்து யொறனயின் பிடரியில்

அம் பொரி றெத்துப் பொசறை ெொயிலில் பைொணர்ந்து
நிறுத்தியிருந்தொன் பொைன். அரசபெழமொகிய அந்தப்
பிரம் மொண்டமொன யொறனயின் பபொன் முைபடொம்
பெயிபலொளியில் மின்னிை் று. அதை் ைப் பொல் நூல்
பிடித்து ெரிறச நிறுத்தினொை் பபொல் குதிறரப்
பறடைளும் , யொறனப் பறடைளும் அணிெகுத்து
நின்ைன. ைொலொட் பறட வீரர்ைள் பிடித்த பெள் ைளின்
நுனிைள் கூரிய பநர்ை்பைொடு பபொல் ெரிறச
பிறழயொமல் பதரிந்தன. அதை் கும் அப் பொல் பதர்ப்
பறடைள் நின்ைன. குமொரபொண்டியன்
பபொர்ை்பைொலத்பதொடு பொசறை ெொசலில் ெந்து நின்ை
பபொது உை் சொை ஆரெொரம் திறச முைடுைறளத்
துறளத்தது.

உடனிருந்த பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பட்டத்து

யொறனயில் ஏறிை் பைொள் ளுமொறு பெண்டினொன்.
"எனை்கு ஒரு நல் ல குதிறர இருந்தொல் பபொதுபம!
பபொர்ை்ைளத்தில் இந்த ஆடம் பரங் ைபளல் லொம்
எதை் கு?" என்ைொன் குமொர பொண்டியன்.

"இளெரபச! நொறளை்கு உங் ைள் விருப் பம் பபொல்

குதிறரபயொ, பதபரொ எடுத்துை் பைொள் ளலொம் . இன்று
நீ ங் ைள் யொறனயில் தொன் ைளத்துை்கு எழுந்தருள
பெண்டும் . பதன்பொண்டிப் பறடைளுை்குப்
பபொறுப் பொன தறலறமயில் றல என்பைண்ணி
இறுமொந்து கிடை்கும் நம் பறைெர்ைபளல் லொம்
நீ ங் ைள் ெந்துவிட்டறதை் ைண்டு அதிர்ச்சி அறடய
பெண்டும் . குதிறரபயொ, பதபரொ றெத்துை்
பைொண்டொல் உங் ைறள யொறனயின் பமை் பொர்ை்கிை
மொதிரி அெ் ெளவு நன்ைொை அெர்ைளொல் பொர்ை்ை
முடியொது. பமலும் உயரமொன இடத்திலிருந்து
தொங் ைள் ைொட்சியளித்துை் பைொண்படயிருந்தொல் தொன்
நம் வீரர்ைள் பொர்த்து உை் சொைம் அறடய முடியும் "
என்று பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் பெண்டிை்
பைொண்டொன். குமொரபொண்டியனொல் மறுை்ை
முடியவில் றல. யொறன பமல் ஏறி அம் பொரியில்
அமர்ந்து பைொண்டொன். மை் ைப் பறட
முதன்றமயொளர்ைள் குதிறரைளில் ஆபரொைணித்துச்
சூழ் ந்தனர். பபொர் பதொடங் குெதை் கு அறிகுறியொன
ைருவிைள் முழங் கின. யொறன பமல் அமர்ந்து ைளம்
பநொை்கிச் பசன்ை பபொது குமொரபொண்டியனுறடய
முைத்தில் வீரம் விரவிய ஒருெறை அழகின் ைம் பீரம்
தெழ் ந்தது. பதன்பொண்டி வீரர்ைளின் ஊை்ைம் அந்த
முைத்றத அண்ணொந்து பொர்ை்கும் பபொபதல் லொம்
நொன்கு மடங் ைொைப் பபருகியது.

எதிர்ப்பை்ைத்தில் ெடதிறசப் பபரும் பறடயும் பபரு

முழை்ைங் ைபளொடு ைளத்றத பநொை்கிப் பொய் ந்து ெந்து
பைொண்டிருந்தது. ஒன்பைொபடொன்று குமுறிை் ைலை்ை
ெரும் இரண்டு ைடல் விளிம் புைபளனப்
பயங் ைரமொைத் பதொன்றியது. பறடைளின் சங் ைமம் ,
வீரர்ைளின் குரல் ைள் , ெொத்திய முழை்ைங் ைள் , ஓடும்
ைரி, பரிைளின் ஓலம் , தத்தம் தரப் பின் ெொழ் த்து ஒலி -
எல் லொமொைச் பசர்ந்து ைளம் பிரளய ஓறசயின்
நிறலறய அறடந்தது. பறடை் ைடல் ைள் ஒன்று
ைலந்தன. பபொர் பதொடங் கி விட்டது. ெழை்ைம் பபொல்
அலட்சியமொைப் பொசறைைளிலிருந்து திரும் பிப்
பபொர்ை்ைளத்துை்கு ெந்த ெடதிறச மன்னர்ைள்
ஐெரும் எதிர்ப்பை்ைத்தில் யொறன பமல் ஆபரொைணம்
பசய் து ெரும் குமொரபொண்டியன் இரொசசிம் மறனை்
ைண்டு திறைத்தனர். மருண்ட ைண்ைளொல் பசொழன்
பைொடும் பொளூரொறனப் பொர்ை்ை, அென் ைண்டன்
அமுதறனப் பொர்த்தொன். ைண்டன் அமுதன்
அரசூருறடயொறனப் பொர்ை்ை, அென்
பரதூருறடயொறனப் பொர்த்தொன். ஒருெறர ஒருெர்
பொர்த்துை் பைொண்ட அந்தப் பொர்றெ, "இனி நொம்
அலட்சியமொை இருப் பதை் கில் றல" என்று
தங் ைளுை்குள் குறிப் பொபலபய பபசிை் பைொள் ெது
பபொலிருந்தது. ஒரு ைணம் தொன் வியப்பு, திறைப்பு,
எல் லொம் . பபொர்ை்ைளத்தின் பிரளயத்துை்கு நடுபெ
ஆச்சரியப்பட்டுை் பைொண்டு நிை் ை பநரம் ஏது?
பபொறரை் ைெனித்து அதில் ஈடுபட்டொர்ைள் அெர்ைள் .
புதிய துணிவும் , ஊை்ைமும் பபை் ை ைொரணத்தொல்
அன்றைை்குப் பபொரில் பதன் பொண்டிப் பறடைளின்
றைைள் தொன் ஓங் கியிருந்தன. மறுநொளும் அபத
நிறல. குமொரபொண்டியன் ெந்த மூன்ைொெது நொள்
ைொறலப் பபொர் பதொடங் குகிை சமயத்தில்
சை்ைபசனொபதியும் ஈழ நொட்டுப் பறடைளும் ெந்து
பசர்ந்து பைொண்டொர்ைள் . ெடதிறசப் பறடத்
தறலெர்ைளுை்கு அது இரண்டொெது அதிர்ச்சியொை
அறமந்தது. பைொதிப் பபொடு பபொர் பசய் தனர்
அெர்ைள் .

தீவிறன ெயத்தொல் அன்றைை்குப் பபொர் முடிந்தது.

பொசறைை்குத் திரும் பும் பபொது குமொரபொண்டியனும் ,
சை்ைபசனொபதியும் , அெர்ைளுறடய வீரர்ைளும்
பசொர்வும் துயரமுமொைத் திரும் பினர். ைொரணம் ...?
அன்று நடந்த பபொரில் ைரெந்தபுரத்து அரசனும் ,
மொவீரனுமொகிய பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் மொண்டு
பபொனொன். எதிர்த் தரப் புப் பறடயிலிருந்த
கீறழப் பழுவூர்ை் ைண்டன் அமுதன் குறி றெத்து
எறிந்த பெல் பபரும் பபயர்ச்சொத்தனின் உயிறரை்
குடித்தது. சை்ைபசனொபதி தன் பறடைபளொடு ெந்து
பசர்ந்து பைொண்டிருை்ைொவிட்டொல் ,
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் மரணத்துை்குப் பின்
தன்னம் பிை்றைறயபய இழந்திருப்பொன்
குமொரபொண்டியன். பபரும் பபயர்ச்சொத்தறனயடுத்து
பொசறையில் படுத்த படுை்றையொை இருந்த பசர
நொட்டுப் பறடத்தறலெனும் உயிர் விட்டுவிட்டொன்.
இந்த இரு அதிர்ச்சிைளிலிருந்தும் மீட்டுப்
பறடைறளத் றதரியப் படுத்துெதை் ைொை அன்று இரவு
முழுெதும் குமொரபொண்டியனும் , சை்ைபசனொபதியும்
உைை்ைமின்றி அறலந்து உறழத்தனர்.
ெொட்டமறடந்திருந்த ைரெந்தபுரத்து வீரர்ைறளயும் ,
பசர வீரர்ைறளயும் ஊை்ைமூட்டுெதை் ைொை
பபரும் பொடுபட்டனர். பசொர்வும் , பசொைமும்
பைொண்டிருந்த பறட வீரர்ைளுறடய பொசறைை்குத்
தொபன நடந்து பபொய் த் றதரியம் கூறினொன்
இரொசசிம் மன். இெ் ெளவும் பசய் த பின்பப
ைலை்ைமில் லொமல் மறுநொள் விடிந்ததும் ைளத்திை்
புகுந்து பபொர் பசய் ய முடிந்தது அெர்ைளொல் .
பபரும் பபயர்ச்சொத்தன் இைந்து பபொனதொல்
பறழயபடி பறடைள் இரண்பட வியூைங் ைளொைை்
குறுை்ைப் பட்டன. அப் பபொது சை்ைபசனொபதிபய
அெறனை் ைலங் ை றெை்கும் அந்தை் பைள் விறயை்
பைட்டுவிட்டொர். "தறலறமபயை் ைப் பறடத்
தறலெர்ைள் இல் றலபயன்று ஏன் பறட
வியூைங் ைறளை் குறுை்குகிறீர்ைள் ? தளபதி
ெல் லொளபதெறன ெரெறழத்து பநருை்ைடிறயத்
தவிர்ை்ைலொபம?" என்று சை்ைபசனொபதி பைட்டபபொது,
அெருை்கு மறுபமொழி கூறும் ெறையறியொது
தயங் கினொன் அென்.

"சை்ைபசனொபதி! அறதப் பை் றி இப் பபொது உங் ைளிடம்

பபசும் சை்தியை் ைெனொை இருை்கிபைன் நொன். ஆனொல்
நீ ங் ைளும் பதரிந்து பைொள் ள பெண்டிய சமயம் ெரும்
பபொது அந்தச் பசய் திறய உங் ைளிடம் பசொல் பென்.
இப் பபொது என்றன விட்டுவிடுங் ைள் " என்று பதில்
கூறிய பபொது அெரிடம் ஏபதொ ஒரு துயரமொன
பெண்டுபைொறளை் பைட்பது பபொன்றிருந்தது அென்
குரல் .

சை்ைபசனொபதிை்கும் அெனுை்கும் இந்த

விஷயத்றதப் பை் றிப் பபச்சு நடந்த அன்று இரவு
நடுயொமத்தில் எல் பலொரும் உைங் கிை்
பைொண்டிருை்கும் சமயத்தில் பொண்டிப் பறடைளின்
பொசறைைள் இருந்த பகுதியில் திடீபரன்று ஒரு
பபருங் குழப் பம் உண்டொயிை் று. கூை்குரல் ைளும் ,
கூட்டமுமொைச் சிலர் திடுதிடுபென ஓடுகிை ஓலியும் ,
தீப் பந்த பெளிச்சமுமொைை் ைலெரம் எழுந்தது.
சை்ைபசனொபதியும் குமொரபொண்டியனும் எழுந்து அது
என்னபென்று பொர்ப்பதை் ைொைச் பசன்ைனர்.

---------

3.19. ஊழிப் புன்னரக

மைொமண்டபலசுெரர் அந்த மொதிரித் தளர்ந்து பபசிச்

பசந்தன் அதை் கு முன்பு பைட்டதில் றல. ைம் பீரத்தின்
சொறய குன்றி துயர அறமதிபயொடு கூடிய சொந்தம்
நிலவுெறத அந்த முைமண்டலத்தில் அன்று தொன்
ைண்டொன் அென். புரிந்து பைொள் ள முடியொத
புதிர்த்தன்றம நிறைந்த அந்தை் ைண்ைளில் ஏை்ைம்
படர்ெறத முதல் முதலொைச் பசந்தன் பொர்த்தொன்.
நிமிர்ந்து அைன்று நீ ண்டு பமடிட்டுப் படர்ந்த
அெருறடய பநை் றியில் பமதொ ைர்ெம் மறைந்து
சுருை்ைங் ைள் பதரிந்தன. பசந்தன் மனத்தில்
அறதபயல் லொம் பொர்த்துை் ைொரணமை் ை பயங் ைள்
கிளர்ந்தன.

"சுெொமி! இன்று தங் ைளுறடய பபச்சும் பதொை் ைமும்

இதை் கு முன்பு நொன் ைொணொத விதத்தில்
இருை்கின்ைனபெ! என் மனம் எறத எறதபயொ
நிறனத்து அஞ் சுகிைபத!" - துணிறெ ெரெறழத்துை்
பைொண்டு அெரிடபம பைட்டொன். அென் இப் படிை்
பைட்டதும் அெர் பநருை்கு பநர் திரும் பி அெனுறடய
முைத்றதப் பொர்த்தொர்! பமல் லச் சிரித்தொர். ெொடிய
பூறெை் ைொண்பது பபொல் மங் கித் பதன்பட்டது அந்தச்
சிரிப் பு. பசந்தன் பயபை்தியுடபன அந்த
முைத்றதயும் , அந்தச் சிரிப் றபயுபம பொர்த்துை்
பைொண்டு நின்ைொன். பமல் ல நடந்து அருகில் ெந்து
தம் பசொந்தை் குழந்றத ஒன்றைத் தடவிை்
பைொடுப் பது பபொல் அென் முதுறை இரு றைைளொலும்
ெருடினொர் அெர்.

"பசந்தொ! உன்றனப் பபொல் என்னிடம் நன்றி

விசுெொசங் ைபளொடு உறழத்த மனிதர் பெறு
யொருமில் றல. உன்னிடம் எந்த அந்தரங் ைத்றதயும்
நொன் மறைை்ைை் கூடொது. ஆனொலும் இப் பபொது
என்னிடம் எதுவும் பைட்ைொபத... பபசொமல் என்னுடன்
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கு ெொ." இந்த
ெொர்த்றதைறளச் பசொல் லும் பபொது அெருறடய
ைண்ைள் ைலங் கி ஈரம் ைசிந்து பளபளப் பறத அென்
பொர்த்து விட்டொன். அறதப் பொர்த்ததும் பசந்தனுறடய
மனத்றத ஏபதொ ஓர் அெல உணர்வு இறுை்கிப்
பிழிந்தது. அழுறை ெந்து விடும் பபொலிருந்தது. அரிய
முயை் சியின் பபரில் தன் உணர்ச்சிைறள அடை்கிை்
பைொண்டு, அெபரொடு இறடயொை் று மங் ைலம்
பசன்ைொன். இறடெழியிலுள் ள ஊர்ைளிபலல் லொம்
பபொர்ை்ைொலத்தில் நிலவும் பயமும் , பரபரப்பும்
நிலவிை் பைொண்டிருந்தன. பெளொண்றமத் பதொழில்
சரியொை நறடபபைவில் றல. ஊர்ைள் ைலைலப் புை்
குறைந்து ைொணப் பட்டன. பைளியொை் றில் நீ ர்
குறைந்து ைொலொல் நடந்து அை்ைறர பசர்ந்து
விடுமளவுை்கு ஆழமை் றிருந்தது. ைறரபயொரத்து
ஆலமரங் ைளில் இறலைள் பழுத்தும் , உதிர்ந்தும்
விைொரமொைத் பதன்பட்டன. பசொைமயமொன பபரிய
நிைழ் சசி
் ஒன்று ெருெதை் கு முன் கூத்தரங் கில்
அமர்ந்து பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும் அறெயினரின்
அறமதி பபொல இறடயொை் று மங் ைலம் தீவும் ,
மைொமண்டபலசுெரர் மொளிறையும்
நிசப் தமொயிருந்தன.

பசந்தனும் மைொமண்டபலசுெரரும் பைளியொை் றைை்

ைடந்து இறடயொை் று மங் ைலத்றத அறடயும் பபொது
நண்பைலொகிவிட்டது. பெயில் நன்ைொய் ை் ைொய் ந்து
பைொண்டிருந்தது. அம் பலென் பெளொறனயும் ,
இரண்படொரு ைொெல் வீரர்ைறளயும் தவிர
இறடயொை் று மங் ைலம் மொளிறையில் பெறு யொரும்
இல் றல.

"பசந்தொ! இப் பபொது இந்த இடம் மயொனம் பபொல்

அறமதியொயில் றல?" என்று ஒரு தினுசொைச் சிரித்துை்
பைொண்பட அெர் பைட்டொர். அென் அதை் கு என்ன
பதில் பசொல் ெபதன்று பதரியொமல் விழித்தொன்.
அந்தச் சமயத்தில் அம் பலென் பெளொன் ெந்து
அெர்ைபளதிபர ெணங் கி நின்ைொன்.

"பெளொன்! நீ உடபன அரண்மறனை்குப் புைப் பட்டுப்

பபொ. அங் பை மைொரொணிபயொடு குழல் ெொய் பமொழி
தங் கியிருை்கிைொள் . நொன் அறழத்து ெரச்
பசொன்னதொை உடபன அெறள அறழத்து ெொ" என்று
மைொமண்டபலசுெரர் ைட்டறளயிட்டொர். அெபர
குழல் ெொய் பமொழிறய மைொரொணிபயொடு
அரண்மறனை்கு அனுப் பிவிட்டு ஏன் இப் பபொது
இெ் ெளவு அெசரமொை அறழத்து ெரச்
பசொல் கிைொபரன்று விளங் ைொமல் பசந்தன்
திறைத்தொன். அெர் ைட்டறள கிறடத்தவுடன்
பெளொன் புைப் பட்டு விட்டொன். மைொமண்டபலசுெரர்
பசந்தன் பின் பதொடர, மொளிறைை்குள் பபொய்
ஒெ் பெொர் இடமொை அன்று தொன் புதிதொைச் சுை் றிப்
பொர்ப்பெர் பபொல் சுை் றிப் பொர்த்தொர்.
நந்தெனத்துை்குப் பபொய் ஒெ் பெொரு பசடியொை,
ஒெ் பெொரு மரமொை, ஒெ் பெொரு பைொடியொை நின்று
பநொை்கினொர். அெருறடய பநொை்ைம் என்னெொை
இருை்குபமன்று பசந்தனொல் விளங் கிை் பைொள் ள
முடியவில் றல. ைறடசியொை இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையில் பமல் மொடத்து நிலொ முை் ைத்தில்
உயர்ந்த இடத்தில் ஏறி நொன்கு புைமும் சுை் றிச் சுை் றிப்
பொர்த்தொர். அப் பபொதும் மைொமண்டபலசுெரர் சிறு
குழந்றத மொதிரி ைண்ைலங் கி நிை் பறதச் பசந்தன்
ைண்டொன். அெனொல் பபொறுை்ை முடியவில் றல.
சைலத்றதயும் ஆட்டிப் பறடத்துை் பைொண்டிருந்த
அந்த அரிய மறல ைண்ைலங் கி நிை் பறதை் ைொணப்
பபொறுை்ைொமல் , "சுெொமி! மறுபடியும் இப் படிை்
பைட்பதை் ைொை என்றன மன்னியுங் ைள் . உங் ைள்
பசயல் ைறள என்னொல் புரிந்து பைொள் ள
முடியவில் றல" என்று அழுறையின் சொறய பதிந்த
குரலில் பைட்டொன் பசந்தன். பமதுெொைத் திரும் பி
அென் முைத்றதப் பொர்த்து முன் பபொலபெ சிரித்தொர்
அெர். "பசந்தொ! நீ மிைவும் நல் லென்" என்று அென்
பைட்ட பைள் விை்குத் பதொடர்பின்றிப் பதில் ெந்தது
அெரிடமிருந்து.

சிறிது பநரத்தில் இருெரும் நிலொ முை் ைத்திலிருந்து

கீபழ இைங் கி ெந்தனர். "பசந்தொ நீ பபொய்
நந்தெனத்திலிருந்து எத்தறன ெறை மலர்ைள்
இருை்கின்ைனபெொ அெ் ெளறெயும் குடறல நிறைய
பைொய் து பைொண்டு ெொ. நொன் பபொய் நீ ரொடி
ெருகிபைன்" என்று கூறிச் பசந்தறன நந்தெனத்திை் கு
அனுப் பிவிட்டு பைளியொை் றை பநொை்கி நடந்தொர்
மைொமண்டபலசுெரர். குழந்றதத்தனமொை
பெகுபநரம் துறளந்து முங் கி முழுகி நீ ரொடினொர்.
ஈரம் புலரொத ஆறடபயொடு இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறையிலிருந்த சிென் பைொயில் ெொயிலுை்கு
ெந்தொர். பசந்தன் குடறல நிறையப் பல நிைப்
பூை்ைபளொடு எதிபர ெந்து நின்ைொன். அெை் றை
ெொங் கிை் பைொண்டு ஆலயத்துை்குள் பசன்ைெர் பெகு
பநரமொை பெளிபய ெரவில் றல. பமலொறடறய
அறரயில் பயபை்திபயொடு ைட்டிை் பைொண்டு
பைொயிலுை்குள் நுறழந்து எட்டிப் பொர்த்தொன் பசந்தன்.
அங் பை ைண்ட ைொட்சி அெறன பமய் சிலிர்ை்ை
றெத்தது. சிெலிங் ைத்திை் கு முன்னொல்
மைொமண்டபலசுெரர் தியொனத்தில் அமர்ந்திருந்தொர்.
சை் பை மூடிை் குவிந்திருந்த அெருறடய விழிப்
பள் ளங் ைளிலிருந்து மொறல மொறலயொைை் ைண்ணீர ்
ெடிந்து பைொண்டிருந்தது. தம் சிரத்றத
அலங் ைரித்துை் பைொண்டிருந்த முடிறயை் ைழை் றி
மலர்ைபளொடு சிெலிங் ைத்தின் பீடத்தில் இட்டிருந்தொர்
அெர். பசந்தன் அறதை் ைண்டு பமய் யும் , மனமும்
குறழத்து உபரொம புளைபமய் தி, ைண்ணீரரும் ப
நின்ைொன். எெ் ெளவு பநரம் அப் படிபய நின்ைொபனொ
அென்? தன்றன மைந்து நின்று பைொண்பட
இருந்தொன்.

மைொமண்டபலசுெரர் தியொனங் ைறலந்து எழுந்து

நின்ைொர். அப் பபொது தொன் மலர்ந்த பசந்தொமறரப்
பூப் பபொல் அெருறடய முைத்தில்
பதய் விைமொனபதொரு ஒளி மலர்ந்து இலங் கியது.
அந்த ஒளியின் மலர்ச்சியில் அறிவின் அைங் ைொரம்
எரிந்து சொம் பலொகி விட்டது பபொல் திருநீ று
துலங் கியது பநை் றியில் .

"பசந்தொ! மைொமண்டபலசுெரறர, அபதொ அந்த

இடத்தில் ைழை் றி றெத்து விட்படன். இனி என்
தறலயில் யொரும் ைல் பலறிய மொட்டொர்ைள் " என்று
சிெலிங் ைத்தின் பீடத்றத சுட்டிை்ைொட்டிச் பசொன்னொர்
அெர். அப் பபொது அெருறடய முைத்தில் மலர்ந்த
சிரிப் பில் ைருறண பூத்திருந்தது. பசந்தன் பபசும்
உணர்விழந்து நின்ைொன்.

"என்பனொடு ெொ!" என்று அெறனை் றைப் பை் றி

அறழத்துச் பசன்று சிெ ஆலயத்துை்கு முன் குைட்டில்
பைொண்டு பபொய் உட்ைொர றெத்துவிட்டுத் தொமும்
எதிபர உட்ைொர்ந்தொர். அப் பபொது ஒளி மங் கி இருள்
சூழ ஆரம் பித்திருந்த சமயம் . ைொை் று இதமொைை்
குளிர்ந்து வீசிை் பைொண்டிருந்தது.
சிெொலயத்துை்குள் ளிருந்து அகிை் புறையின் மணமும்
மலர்ைளின் ெொசறனயும் ைலந்து பெளிெந்து
பரவின. அந்த அை் புதமொன சூழலில் இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பியின் குரல் பசந்தறன பநொை்கி
ஒலித்தது.

"பசந்தொ, பைள் ! நீ யும் உன் மனமும் எந்தப் பபரறிவின்

முன்னொல் பணிந்து வீர ெணை்ைம் பசலுத்தி
ெருகிறீர்ைபளொ அந்த அறிவு இப் பபொது அழிந்து
விட்டது. அல் லது தன்றன அழித்துை் பைொண்டு
விட்டது என்று பெண்டுமொனொலும் றெத்துை் பைொள் .
ையிை் ைொல் ைட்டப் பட்டுை் றையும் ைொலும் ஆடும்
மரப் பொறெ ையிை் றின் இறணப் பறும் பபொது
ஆட்டமை் றுப் பபொெது பபொலும் நம் விறனைளின்
ைழிவு ைொலத்தில் அறிவும் மனிதனுை்குப்
பயன்படுெதில் றல. இந்த உண்றமறயத் பதரிந்து
பைொள் ள எனை்கு இத்தறன ைொலம் ெொழ் ந்து பொர்ை்ை
பெண்டியிருந்தது, அப் பொ! அறிவு அளெை் றுப்
பபருகிை் கூர்றமயொகும் பபொது அறத நமை்ைளிை்கும்
பதய் ெத்றத பநொை்கிச் பசலுத்தும் பை்தியொை
மொை் றிை் பைொண்டு விட பெண்டும் . அறத நொன்
பசய் யத் தெறி விட்படன். ைத்திறய நீ ட்டிப்
பயமுறுத்தும் ெழிப் பறியொளறனப் பபொல் என்
அறிறெப் பிைர் அஞ் சும் ைருவியொை்கிபனன்.
அளெை் ை அறிவின் கூர்றமை்கு எதிரிைளும் ,
பபொைொறமப் படுபெர்ைளும் ஏை் படொமலிருை்ை
பெண்டுமொனொல் அறதப் பை்தியொை மொை் றிை்
பைொண்டு விட பெண்டும் . நொன் இறுமொந்து,
பசம் மொந்து திரிந்பதன். என் ைண் பொர்றெயொல்
மனிதர்ைறள இயை்கிபனன். நல் விறன துறண
நின்ை ெறரயில் என் அறிவு பயன்பட்டது.
தளபதியும் , ைழை் ைொல் மொைனொரும் என் பமல்
அசூறயப் படத் பதொடங் குகிை சமயத்திபலபய என்
நல் விறனயின் விறளவு குன்ை ஆரம் பித்து விட்டது.

"நொன் சிறைப்படுத்தி றெத்த தளபதி தப் பி ெந்தொன்.

நொன் தந்திரமொை அடை்ை எண்ணிய ஆபத்துதவிைள்
தறலெபனொடு பசர்ந்து பைொண்டொன். நொன் மறைை்ை
விரும் பிய பைெதியின் மரணத்றதத் தளபதியும் ,
ஆபத்துதவிைள் தறலெனுபம பைட்டுத் பதரிந்து
பைொண்டு என் பமல் ைல் பலறிந்து விட்டு ஓடினொர்ைள் .
உங் ைள் ைப்பலில் உங் ைபளொடு தை் பசயலொை
மொறுபெடத்தில் ெந்து தன் திமிரொல் இைந்து பபொன
பைெதி என் சூழ் சசி
் யினொல் பைொல் லப் பட்டொபளன்பை
தளபதி நிறனத்து விட்டொன். என் நல் விறன ைழிகிை
ைொலம் ெந்ததனொல் தொன் அென் மனத்தில் இந்த
நிறனவு உண்டொயிை் று. இப் பபொது அெனும்
ைழை் ைொல் மொைனொர் முதலியெர்ைளும் ஒன்று
பசர்ந்து என்றன அழிை்ை முயன்று திட்டமிட்டுை்
பைொண்டிருப் பொர்ைள் . அறத எதிர்த்துச் சூழ் சசி ்
பசய் ய என் அறிவுை்கு இப் பபொது ஆை் ைலில் றல.
நல் விறனப் பயறன அது இழந்து விட்டது.
ஒெ் பெொருெருறடய அறிவுை்கும் 'ஆகூழ் ' (ெளர்ச்சி),
'பபொகூழ் ' (அழிவு) என இரண்டு நிறலைளுண்டு.
எனை்கு இப் பபொது பபொகூழ் நிறல. என் அறிவு
இனிபமல் பயன்படொது. என் முைத்றத நிமிர்ந்து
பொர்ப்பதை் பை பயப்படுகிைெர்ைள் , என் பநஞ் சுை்குை்
குறிறெத்துை் ைத்திறய ஓங் ைவும் , தறலயில்
ைல் பலறியவும் துணிந்து விட்டொர்ைபளன்ைொல் , என்
அறிவு அெர்ைறளத் தடுை்கும் நல் விறனத்
துறணறய இழந்துவிட்டது என்றுதொன் பபொருள் .
அதன் விறளெொை இந்தத் பதன்பொண்டி நொட்டுை்பை
துன்பங் ைறள ெளர்த்து விட்படன் நொன். பை்தியொை
மொைொத ைொரணத்தொல் , ஞொனமொைப் பழுை்ைொத
இயல் பொல் எத்தறன பிரிவிறனச் சை்திைறள இங் பை
உண்டொை்கிவிட்டது என் அறிவு? தளபதியின் முரட்டு
வீரத்றதப் பபொலபெ என் முரட்டு அறிவும் எெ் ெளவு
பைடுதலொனபதன்பறத இன்று உணர்கிபைன்.
ஆனொல் இது ைொலங் ைடந்த உணர்வு.
மைொமண்டபலசுெரர் என்ை அந்தப் பதவிறய ஏை் றுை்
பைொண்ட ைொலத்திபலபய எனை்கு இந்த உணர்வு
இருந்திருந்தொல் எெ் ெளபெொ பயன்பட்டிருை்கும் .
ஒழுை்ைம் , பநர்றம, 'அறிவின் அைந்றத அழியொத
பதய் ெபை்தி' இெை் றை றெத்துை் பைொண்டிருந்பதன்.
இதுெறர இறடயொை் று மங் ைலத்துச் சிென்
பைொவிலில் நொன் பசய் த அத்தறன ெழிபொடும்
அறிவின் ஆணெத்பதொடு பசய் தறெ. ஏபனன்ைொல்
அந்த ெழிபொடுைளின் பபொது நொன் மனமுருகிை்
ைண்ணீர ் சிந்தியதில் றல. இன்று பசய் த
ெழிபொடுதொன் உண்றமயொன ெழிபொடு. இன்றைை்கு
ெடித்த ைண்ணீரில் என் அறிவுை் பைொழுப் பபல் லொம்
ைறரந்து விட்டது. அப் பொ! ஒெ் பெொரு
தறலமுறைைளிலும் மனிதனுை்குை் ைொலங் ைடந்து
புத்தி ெருெதொல் தொன் விதியின் பெை் றிைள்
அதிைமொகிவிடுகின்ைன. பசந்தொ! நொன் மறுபடியும்
ஒரு பிைவி எடுத்தொல் அறிெொளியொைப் பிைை்ை
மொட்படன். பை்திமொனொைப் பிைப் பபன். பொடியும் ,
அழுதும் , பதொண்டு பசய் தும் என்றன அழித்துை்
பைொண்டு இன்பம் ைொண்பபன்." இந்தை் ைறடசி
ெொை்கியத்றதச் பசொல் லும் பபொது இறடயொை் று
மங் ைலம் நம் பியின் குரலில் அழுறை குமுறிப்
பொய் ந்தது. குரல் தழுதழுத்துப் பபச்சு தறடப் பட்டது.
இரண்டு ைன்னங் ைளிலும் ைண்ணீர ் முத்துைள்
உருண்டு ெடிந்தன.

அதுெறர சிறலபபொல் உட்ைொர்ந்து பைட்டுை்

பைொண்டிருந்த பசந்தன், ெொய் திைந்தொன். "சுெொமி!
இந்த விநொடிபய தொங் ைள் உத்தரவு பைொடுத்தொல்
தங் ைள் எதிரிைறள அழித்பதொழித்து விட
என்னொலொன முயை் சிறயச் பசய் கிபைன். தொங் ைள்
இப் படி றநந்து மனம் புண்பட்டுப் பபசுெது
நன்ைொையில் றல!" இறதை் பைட்டு அெர் பலமொை
ெொய் விட்டுச் சிரித்தொர். "பசந்தொ! நீ நன்றியுள் ள
ஊழியன். ஆனொல் , என் எதிரிைளொல் என்பனன்ன
சீரழிவுைள் ெரப் பபொகின்ைன என்பறத நீ
உடனிருந்து ைொணப் பபொெதில் றல! அதை் குள் ஒரு
மொபபரும் சன்மொனத்றத - நீ ைனவிலும்
எதிர்பொர்த்திரொத சன்மொனத்றத உனை்குை்
பைொடுத்து, உன்னிடம் நொன் பட்டிருை்கும் நன்றிை்
ைடறனத் தீர்த்து, உன்றன இங் கிருந்து அனுப் பி
விடுபென்" என்ைொர்.

"சுெொமி! அப்படிபயல் லொம் பசொல் லி என் மனத்றதப்

புண்படுத்தொதீர்ைள் . நன்றியுமில் றல; ைடனுமில் றல.
இந்த உடல் உங் ைளுை்குச் பசொந்தம் . உங் ைளுை்பை
உறழத்துச் சொெதை் குை் ைடறமப்பட்டது" என்று
உருை்ைமொைச் பசொன்னொன் பசந்தன்.

"அபதல் லொமில் றல! நொன் எறத உனை்குை்

பைொடுை்கிபைபனொ அறத மறுை்ைொமல் ஏை் றுை்
பைொள் கிபைபனன்று சத்தியம் பசய் து பைொடு. இந்த
நொட்டு மைொரொணிை்கும் குமொரபொண்டியனுை்கும் கூட
நொன் இெ் ெளவு நன்றிை் ைடன் படவில் றல. ஆனொல்
உனை்குை் ைடன் பட்டிருை்கிபைன் பசந்தொ!" அெர்
கூறியறதை் பைட்டுச் பசந்தன் தயங் கினொன். அெர்
சிரித்துை் பைொண்பட பமலும் கூறினொர்: "பொர்த்தொயொ?
எனது நல் விறனப் பயன் தீர்கிை ைொலத்தில் நீ கூட
நொன் பசொல் கிைபடி பைட்ை மொட்படபனன்கிைொபய!"

"ஐயொ! சுெொமி! அந்தை் குை் ைத்றத என் பமல்

சுமத்தொதீர்ைள் . நொன் நீ ங் ைள் பைொடுப் பறத ஏை் றுை்
பைொள் கிபைன். நீ ங் ைள் பசொல் கிைபடிபய பைட்கிபைன்.
இது சத்தியம் ! இது சத்தியம் !" என்று றைகூப் பிச்
பசொன்னொன் பசந்தன்.

"சிென் பைொவில் குைட்டில் உட்ைொர்ந்து என்றன

ெணங் கிை் பைொண்பட நீ பசொல் லும் இந்த
ெொர்த்றதைள் உறுதிதொபன? எந்தை்
ைொரணத்துை்ைொைவும் நீ பைொடுத்த சத்தியத்றத மீை
மொட்டொபய?"

"என் பமல் இன்னும் சந்பதைமொ சுெொமி?" என்று

கூறிய அெறன விளை்ைருபை கூட்டிை் பைொண்டு
பபொய் , அென் முைத்றத உை் றுப் பொர்த்தொர் அெர்.
சில விநொடிைள் அப் படிபய பொர்த்துை் பைொண்டு
நின்ைெர், "பசந்தொ உன் சத்தியத்றத நம் புகிபைன்"
என்று தீர்மொனமொன குரலில் பசொன்னொர்.

"என் பொை்கியம் " என்ைொன் பசந்தன். "இப் பபொது

பைட்டுை்பைொள் ! அதிர்ச்சிபயொ கூச்சபமொ
அறடயொபத. நொன் பட்ட நன்றிை் ைடறனத் தீர்த்துை்
பைொள் ெதை் ைொை என் பபண் குழல் ெொய் பமொழிறய
உனை்குை் பைொடுை்ைப் பபொகிபைன்!"

"சுெொமி! அபசொரம் ... என்ன ெொர்த்றத கூறினீர ்ைள் ?

மைொமண்டபலசுெரரின் பசல் ெப் புதல் வி எங் பை?
இந்த அடிறம ஊழியன் எங் பை? நொன்
தகுதியை் ைென். குரூபி... பமலும் தங் ைள் அருறமை்
குமொரி அல் லும் பைலும் குமொரபொண்டியனின்
நிறனவிபலபய ஏங் கிை் பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் "
என்று அலறிை் பைொண்பட, பநடுஞ் சொண்கிறடயொை
அெர் பொதங் ைளில் வீழ் ந்து பை் றிை் பைொண்டொன்
நொரொயணன் பசந்தன்.

"அெள் குமொரபொண்டியறனை் ைொதலிப் பறத நொன்

அறிபென். ஆயினும் என் விருப் பம் அெறள நீ ஏை் ை
பெண்டும் என்பதுதொன். இறத மொை் ை முடியொது.
எழுந்திரு!" சிரித்தெொபை கூறினொர். அந்தச் சிரிப் பு!
அது ஊழிை் ைொலத்தின் புன்னறையொ?

-----------

3.20. தீவிரனப் பைவுகிறது

புென பமொகினி பபயறையப் பட்டு ஓடி

ெருகிைெறளப் பபொல் ஓடி ெந்தறதை் ைண்டவுடன்
மைொரொணி, குழல் ெொய் பமொழி, விலொசினி
எல் பலொரும் திறைப் பபொடு விறரந்து ெந்து அெறளச்
சூழ் ந்து பைொண்டனர்.

"என்னம் மொ? ஏன் இப் படி நிறலபைட்டுத் தடுமொறி

ஓடி ெருகிைொய் ? என்ன நடந்தது?" என்று அந்தப்
பபண்றண நிறுத்தி நிதொனப் படுத்தி
விசொரித்தொர்ைள் , பெழை்ைனிெொயரும்
அதங் பைொட்டொசிரியரும் . பயந்து பெளிறிய ைண்
பொர்றெயொல் தன்றனச் சூழ் ந்து நின்ைெர்ைறள
ஒெ் பெொருெரொைப் பொர்த்தொள் புென பமொகினி.
மைொரொணியொறரயும் , விலொசினிறயயும் பொர்த்து
விட்டுை் குழல் ெொய் பமொழியின் பமல் அெள் பொர்றெ
திரும் பிய பபொது அெள் ைண்ைள் சுருங் கி பெறுப் புப்
படர முைம் சிறுத்தது. அெறளப் பொர்ை்ை விருப் பம்
இல் லொதெள் பபொல் முைத்றத பெறு பை்ைம் திருப் பிை்
பைொண்டு விட்டொள் புென பமொகினி.

இறதை் ைண்டு குழல் ெொய் பமொழியின் உள் ளம்

அெமொனப் பட்டு விட்டது பபொலை் பைொதித்தது. புென
பமொகினி என்ை சொதொரணமொன ெண்ணமைள்
தன்னிடம் இப் படி நடந்து பைொண்டொபள என்று
பெதறனயொை இருந்தது அெளுை்கு. 'பைெதிறயப்
பை் றி விசொரித்துை் பைொண்டு ெரப் பபொன புென
பமொகினி உண்றமறயத் பதரிந்து பைொண்டு ெந்து
விட்டொபளொ? அதனொல் தொன் என் முைத்றத இப் படி
பெறுப் பபொடு பொர்ை்கிைொள் பபொலும் ! ஐபயொ, நொன்
ஏன் இந்தச் சமயத்தில் இங் பை இருை்ை பநர்ந்தது?
நொன் மறைத்து றெத்த உண்றம என் முன்னொபலபய
பெளிப் பட்டு என்றனத் தறலகுனிய றெை்ை
பெண்டுமொ?' என்று மனத்துை்குள் எண்ணிப்
பதை் ைமறடந்தொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"ெண்ணமைபள! ஏன் இப்படிப் பதை் ைமும் பயமும்

அறடந்து ெொய் பபசொமல் நிை் கிைொய் ? நீ
பைெதிறயப் பை் றி விசொரித்துை் பைொண்டு ெரச்
பசன்ை இடத்தில் என்ன நடந்தது? பசொன்னொல் தொபன
எங் ைளுை்குத் பதரியும் ? பசொல் அம் மொ?" என்று
மைொரொணி புென பமொகினிறயை் பைட்டொர். புென
பமொகினி பெறுப் பும் அச்சமும் ைலந்த
முைபொெத்பதொடு மறுபடியும் குழல் ெொய் பமொழிறய
நிமிர்ந்து பொர்த்தொள் . பொர்த்துவிட்டு பதில் பசொல் லத்
தயங் குெது பபொல் நின்ைொள் . இனிபமலும் தொன்
அங் பைபய நின்று பைொண்டிருந்தொல்
பெளிப் பறடயொை அெமொனப் பட்டுத் தறலகுனிய
பநர்ந்து விடும் என்று அஞ் சினொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"உள் பை்ைம் பபொய் விட்டு இபதொ ஒரு பநொடியில் ெந்து

விடுகிபைன்" என்று ஏபதொ அெசர ைொரியமொைச்
பசல் கிைெறளப் பபொல் பசொல் லிவிட்டு பமல் ல
நழுவிச் பசன்ைொள் குழல் ெொய் பமொழி. முைத்திபலொ,
குரலிபலொ, தொன் அங் கிருந்து பசல் ெது
மை் ைெர்ைளுை்கு அநொைரிைமொைத்
பதொன்றிவிடுெதை் குரிய குறிப் பப ைொட்டொமல்
சுபொெமொைச் பசொல் கிைெறளப் பபொல் சிரித்துை்
பைொண்பட பசொல் லிவிட்டு உட்புைமொைச்
பசன்றுவிட்டொள் அெள் . பசன்றுவிட்டொள் என்று
முடித்துச் பசொல் ெது தெறு. பசல் ெது பபொல் பபொை்குை்
ைொட்டிவிட்டு அருபையிருந்த ஒரு ைதவுை்குப் பின்
மறைந்து நின்று பைொண்டொள் . புென பமொகினி என்ன
பசொல் லப் பபொகிைொள் என்பறதை் பைட்டு அறிந்து
பைொள் ளும் ஆெல் அெளுை்கு இருை்குமல் லெொ?
பசவிைறளை் கூர்றமயொை்கிை் பைொண்டு விநொடிை்கு
விநொடி விறரெொைத் துடிை்கும் பநஞ் சத் துடிப் புடன்
ைதவு மறைவில் நின்ைொள் அெள் .

"இன்னும் ஏன் அம் மொ தயங் குகின்ைொய் ? இறடயொை் று

மங் ைலத்துப் பபண் இருை்கும் பபொதுதொன் அெள்
முைத்றதப் பொர்த்துப் பபசை் கூசி மருண்டு நின்ைொய் ?
அெபளொ உள் பள பபொய் விட்டொள் . பயப் படொமல் நீ
பசொல் ல பெண்டியறதச் பசொல் லலொம் " என்று
பெழை்ைனிெொயர் புென பமொகினிறயத் தூண்டிை்
பைட்டொர்.

"பபண்பண! இன்னும் எங் ைள் பபொறுறமறயச்

பசொதித்துை் பைொண்டு நிை் ைொபத! பசொல் " என்று
மைொரொணியும் தூண்டபெ புெனபமொகினி ெொய்
திைந்தொள் .

"அறத நொன் எப் படிச் பசொல் பென், பதவி!

பசொல் ெதை் பை நொை் கூசுகிைது எனை்கு.
பைொட்டொை் றுப் பறடத்தளத்துை்குப் பபொகிை
பொறதயில் மைொமண்டபலசுெரருை்கு எதிரொை
ைலெரங் ைளும் குழப் பங் ைளும் நடந்து
பைொண்டிருை்கின்ைன. அந்தப் பபரியெறரயும்
அெறரச் பசர்ந்தெர்ைறளயும் பை் றி மிைை்
பைெலமொன முறையில் பபசிை் பைொள் கிைொர்ைள் .
குழல் ெொய் பமொழியும் , நொரொயணன் பசந்தனும்
ஈழத்துை்குப் பயணம் பசய் த ைப் பலில் பைெதியும்
பசன்ைொளொம் . மைொமண்டபலசுெரர் தம் முறடய
சூழ் சசி
் யொல் அந்தப் பபண் பைெதிறய ஈழ
நொட்டிலிருந்து திரும் ப முடியொதபடி அங் பைபய
இைை்கும் படி பசய் துவிட்டொரொம் . தளபதி
ெல் லொளபதெறனப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு
பபொைை்கூடொபதன்று தடுத்துச்
சிறைப் படுத்தினொரொம் . மைொமண்டபலசுெரருறடய
ைொெலிலிருந்து தப் பித் தளபதியும் ஆபத்துதவிைள்
தறலெனும் ைழை் ைொல் மொைனொர்
முதலியெர்ைபளொடு பசர்ந்து பைொண்டு ஒரு பபரிய
ைலைை் கூட்டத்றதபய உருெொை்கியிருை்கிைொர்ைள் .
எங் கு பொர்த்தொலும் முரட்டுை் பைொள் றளை்
கூட்டத்றதப் பபொல் ஆயுதபொணிைளொைத் திரிந்து
பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் அெர்ைள் . நொன் தப் பி ஓடி
ெரத் பதய் ெம் தொன் துறண புரிந்தது. பபொகிை
ெழியில் இந்தச் பசய் திைறளபயல் லொம்
பைள் விப் பட்படன். ஆனொல் , இறெ எெ் ெளவுை்கு
உண்றம என்பது எனை்குத் பதரியொது. முதலில்
என்னொல் நம் பபெ முடியவில் றல. மீண்டும் மீண்டும்
பலர் கூைை்பைட்ட பபொது நம் பொமலும் இருை்ை
முடியவில் றல. இந்த நிறலயில் ைலை்ைமுை் றுப் பதறி
ஓடி ெந்த பபொது ைலைை்ைொரரிடம் அைப் பட்டுை்
பைொள் ளொமல் உயிர் பிறழத்து ெரபெண்டுபம என்ை
பயம் இங் கு ெந்து பசர்கிை ெறர என்றன
விடவில் றல. ஒரு ெழியொை அரண்மறனை்கு ெந்து
உங் ைளிடபம நடந்தறதை் கூறிவிட்படன்." பபசி
முடிப் பதை் குள் புென பமொகினிை்கு மூச்சு இறரத்தது.
அச்சத்தினொலும் குழப் பமொன மன நிறலயினொலும்
பசொை் ைள் தறடப் பட்டு உருை்குறலந்து
பெளிெந்தன. அெள் அெ் ெொறு பபசி நிறுத்திய பின்
அங் கு ஒரு விதமொன அறமதி நிலவியது.

அெள் பசொல் லி முடித்த பின்பும் சிறிது பநரம்

ெறரயும் மைொரொணிை்கும் முதியெர்ைளுை்கும்
அெளுறடய பசொை் ைளில் நம் பிை்றை உண்டொைபெ
இல் றல. மைொரொணி பசொைம் பதொய் ந்த குரலில்
கூைலொனொர்:

"பெழை்ைனிெொயபர! இபதல் லொம்

உண்றமயொயிருை்கு பமன்பை என்னொல்
நம் பமுடியவில் றலபய? பைெதி எப் பபொது
இலங் றைை்குப் பபொனொள் ? மைொமண்டபலசுெரர் ஏன்
அெறளை் பைொல் ல ஏை் பொடு பசய் ய பெண்டும் ?
தளபதிை்கும் அெருை்கும் அெ் ெளவு பபரிய பறைறம
இருப் பதை் கு ஒரு ைொரணமும் இல் றலபய? இந்த
மொதிரிச் பசய் திைறளபயல் லொம்
மைொமண்டபலசுெரர் பமல் பெறுப் புை் பைொண்ட
கூை் ைத் தறலெர்ைள் யொரொெது பபொய் யொைத் திரித்து
விட்டிருப் பொர்ைபளொ? இது என்ன பைட்ட ைொலம் ? ஒரு
பை்ைத்தில் நொட்டின் எதிர்ைொலத்றதபய முடிவு பசய் து
நிர்ணயிை்கும் படியொன பபொர் நடந்து
பைொண்டிருை்கிைது. இந்தச் சமயத்தில் இன்பனொரு
பை்ைத்தில் இப்படி உள் நொட்டுை் குழப்பம் எழுந்தொல்
எெ் ெளவு பைெலம் ?"

"மைொரொணி! நீ ங் ைள் கூறுெது பபொல் எனை்கும் இதில்

நம் பிை்றை ஏை் பட மொட்படன் என்கிைது. பைெதி ஈழ
நொட்டில் பபொய் மரணமறடந்திருந்தொல்
குமொரபொண்டியருை்குத் பதரியொமலொ பபொகும் ?
அெ் ெளபென்? நம் பமொடு இங் பைபய தங் கியிருை்கும்
மைொமண்டபலசுெரரின் பபண்
குழல் ெொய் பமொழிறயை் பைட்டொல் எல் லொ விெரமும்
தொபன பதரிந்து விடுகிைது. எங் பை அந்தப்
பபண்றண உள் பளயிருந்து இப்படிை் பைொஞ் சம்
கூப் பிட்டு அனுப்புங் ைபளன். உடபன விசொரித்து
விடலொம் " என்று பெழை்ைனிெொயர் கூறியவுடன்,
"இபதொ நொன் பபொய் உடபன இறடயொை் று மங் ைலத்து
நங் றைறய உள் பளயிருந்து கூப் பிட்டுை் பைொண்டு
ெருகிபைன்" என்று விலொசினி பசன்ைொள் . அப் பபொது
அதங் பைொட்டொசிரியர் கூறினொர்: "மைொரொணி!
நம் பிை்றை உண்டொெதும் , உண்டொைொததும் நம்
எண்ணங் ைளின் அடிப் பறடறயப் பபொறுத்தது.
ஆனொல் பநருப் பில் லொமல் புறையொது. பெளியில்
இெ் ெளவு பபரிய ைலெரம் எழ பெண்டுமொனொல்
அதை் கு ஏதொெது ைொரணம் இருை்ைத்தொன் பெண்டும் ."

"ைொரணம் இருை்கிைபதொ இல் றலபயொ?

இறெபயொன்றும் நல் ல ைொலத்துை்கு அறிகுறியொைத்
பதொன்ைவில் றல. மனை்ைலை்ைம் தொன்
அதிைமொகிைது" என்று பசொல் லிப் பபருமூச்சு விட்டொர்
மைொரொணி. அந்தச் சமயத்தில்
குழல் ெொய் பமொழிறயத் பதடிை் பைொண்டு உள் பள
பசன்றிருந்த விலொசினி திரும் பி ெந்தொள் .
"மைொரொணி! இறடயொை் று மங் ைலத்து நங் றைறயை்
ைொணவில் றல. அபநைமொை அரண்மறனயின்
எல் லொப் பகுதிைளிலும் சுை் றிப் பொர்த்து விட்படன்.
எங் பை பபொனொபளன்று பதரியவில் றல" என்று
திரும் பி ெந்து விலொசினி கூறிய பபொது எல் லொரும்
அதிர்ச்சிை்குள் ளொனொர்ைள் .

"உள் பள பசன்று ெருகிபைன் என்று பபொனெள்

அதை் குள் எங் பை பசன்று விட முடியும் ? நன்ைொைத்
பதடிப் பொருங் ைள் . அரண்மறனை்குள் பள தொன்
எங் ைொெது இருப் பொள் !" என்ைொர்
அதங் பைொட்டொசிரியர். அெர்ைள் இெ் ெொறு
திறைத்துை் பைொண்டிருந்த சமயத்தில்
அரண்மறனயின் பிரதொன ெொயிலொன பரொந்தைப்
பபருெொயிறலை் ைொை்கும் ைொெலர்ைளில் ஒருென்
அங் கு ெந்து ெணங் கி நின்ைொன். அென்
மைொரொணிறய பநொை்கிை் கூறினொன்:

"சை் று முன் இறடயொை் று மங் ைலத்திலிருந்து

அம் பலென் பெளொன் என்ை படபைொட்டி
மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் வியொறரச் சந்தித்து
ஏபதொ முை்கியமொன பசய் தி பதரிவிை்ை
பெண்டுபமன அெசரமொை ெந்தொன்! நொன் அெறன
உள் பள அனுப் புெதை் குத் தயங் கிை் பைொண்டிருந்த
பபொது மைொமண்டபலசுெரரின் திருப்புதல் வியொபர
அந்தப் பை்ைமொை ெந்து விட்டொர்ைள் . சந்தித்துப்
பபசிை் பைொண்டதும் அெசரமொை இறடயொை் று
மங் ைலம் பபொெதொைத் தங் ைளிடம் கூறிவிடுமொறு
என்னிடம் பசொல் லிவிட்டுச் பசன்று விட்டொர்ைள்
இறடயொை் று மங் ைலத்து நங் றை" என்று
பதரிவித்துவிட்டுை் ைொெலன் பபொய் விட்டொன்.

"மைொரொணியொறரச் சந்தித்து விறடபபை் றுை்

பைொள் ளொமல் பபொெதை் கு அெ் ெளவு அெசரமொன
ைொரியம் என்ன தொன் ெந்து விட்டபதொ? இருந்தொலும்
இறடயொை் று மங் ைலத்து நங் றைை்கு இெ் ெளவு
அலட்சியம் ஆைொது!" என்று உதட்றடை் ைடித்துை்
பைொண்டு பசொன்னொள் விலொசினி.
"பரெொயில் றல! அது அந்தப் பபண்ணின் சுபொெம் .
அறதப் பை் றி நொன் இப் பபொது ைெறலப் படவில் றல.
புென பமொகினி ெந்து பதரிவித்த பசய் திைள்
உண்றமதொனொ? என்பறத உறுதிப் படுத்திை்
பைொள் ள பெண்டும் . எல் லொெை் றையும் பைட்டு என்
மனம் ஒபரயடியொைை் ைலங் கிப் பபொயிருை்கிைது.
பபொர்ை்ைளத்திலிருந்து ஒரு தைெலும் இல் றல.
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குச் பசன்றுவிட்டுை் கூடிய
விறரவில் அரண்மறனை்கு ெந்து விடுெதொைச்
பசொல் லிச் பசன்ை மைொமண்டபலசுெரறர இன்னும்
ைொபணொம் " என்று மைொரொணி ெொனென்மொபதவியொர்
கூறினொர்.

"மைொரொணிை்கு அந்தை் ைெறல பெண்டொம் . புென

பமொகினி கூறியறெ உண்றமயொ, இல் றலயொ
என்பறத இன்று மொறலை்குள் நொனும்
அதங் பைொட்டொசிரியர் பிரொனும் விசொரித்துை்
கூறிவிடுகிபைொம் " என்று உறுதி பதரிவித்த
பெழை்ைனிெொயர் ஆசிரியறரயும் அறழத்துை்
பைொண்டு அப் பபொபத பெளிை் கிளம் பினொர். ஒரு
நிறனவிலும் மனம் பதியொமல் அெர்ைள்
உண்றமறய விசொரித்துை் பைொண்டு திரும் பும்
பநரத்றத எதிர்பொர்த்துை் ைொத்திருந்தொர் மைொரொணி.
விலொசினியும் புென பமொகினியும் உடனிருந்து
ஆறுதல் பதொன்ைப் பபசிை் பைொண்டிரொவிட்டொல்
அன்றைய தினம் மைொரொணிை்குத் தன் நிறனவு
தடுமொறிப் பித்துப் பிடித்திருை்ைலொம் . அந்த
அளவுை்கு மனம் குழம் பியிருந்தது.

அந்தி மயங் கிய சிறிது பநரத்துை்குப் பின்

பெழை்ைனிெொயரும் , அதங் பைொட்டொசிரியரும்
திரும் பி ெந்தொர்ைள் . அெர்ைள் என்ன கூைப்
பபொகிைொர்ைபளொ என்று அறியப் பறத பறதத்துை்
பைொண்டிருந்தது மைொரொணியின் பநஞ் சம் . திரும் பி
ெந்தெர்ைளின் முைத்தில் மகிழ் சசி
் பயொ,
மலர்ச்சிபயொ பதன்படவில் றல. ெொட்டபம
மிகுந்திருந்தது.
"மைொரொணி! ைொறலயில் புென பமொகினி ெந்து
கூறியெை் றில் பபொய் எதுவும் இல் றல. எங் கு
பொர்த்தொலும் மைொமண்டபலசுெரருை்கு எதிரொைை்
ைலைம் விறளவிப் பதை் குப் பலர்
புைப் பட்டிருை்கிைொர்ைள் . ைழை் ைொல் மொைனொர்
முதலிய கூை் ைத் தறலெர்ைளும் , தளபதியும் ,
ஆபத்துதவிைள் தறலெனும் , இந்தை் ைலைை்
கூட்டத்துை்கு முதன்றமயொளர்ைளொயிருை்கிைொர்ைள் .
தளபதியின் தங் றை ஈழ நொட்டில் இைந்தது
உண்றமதொனொம் . அதை் கும் , தளபதி பபொர்ை்
ைளத்துை்குப் பபொய் த் தறலறம தொங் கிப் பபொர்
பசய் ய முடியொமை் பபொனதை் கும்
மைொமண்டபலசுெரரின் சூழ் சசி ் தொன் ைொரணபமன்று
எல் பலொரும் பபசிை் பைொள் கிைொர்ைள் " என்று அெர்ைள்
கூறினொர்ைள் .

"பபொய் ! முழுப் பபொய் ! நொன் இெை் றை நம் பபெ

மொட்படன். அெர் அப் பழுை்ைை் ை பநர்றமயொளர்"
என்று ஆபெசமுை் ைெர் பபொல் கூச்சலிட்டொர்
மைொரொணி. மை் ைெர்ைள் அெரிடம் என்ன
பசொல் ெபதன்று புரியொமல் ெொயறடத்துப் பபொய் த்
திறைத்து நின்ைொர்ைள் .

மைொரொணிபய மீண்டும் பபசினொர். "நொன் இப் பபொபத

இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் புைப் பட்டுப்
பபொகிபைன். அெறரப் பொர்த்துை் பைட்கிபைன்.
அப் பபொதொெது உண்றம பதரிகிைதொ, இல் றலயொ
என்று பொர்ை்கிபைன்."

"எங் கும் ைலைை்ைொரர்ைள் ஆயுதங் ைபளொடு திரிகிை

இச்சமயத்தில் தொங் ைள் தனிபய இறடயொை் று
மங் ைலம் புைப்படுெது கூடொது" என்று
எல் பலொருறடய குரல் ைளும் ஒன்ைொை எழுந்து ஒலித்து
மைொரொணிறயத் தடுத்தன. மைொரொணி அறதை்
பைட்ைவில் றல. மறுநொள் பபொழுது புலர்ந்ததும் , புென
பமொகினிறய உடன் அறழத்துை் பைொண்டு
சிவிறையில் இறடயொை் று மங் ைலம் புைப் படுெதை் கு
உறுதி பசய் து பைொண்டு விட்டொர் அெர். அந்தப்
பிடிெொதத்றத எப் படித் தடுப் பபதன்று பதரியொமல்
ஆசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும் , விலொசினியும்
அஞ் சிை் பைொண்டிருந்தொர்ைள் . இெர்ைறளபயல் லொம்
இபத நிறலயில் விட்டு விட்டு மறுபடியும்
பபொர்ை்ைளத்துை்குச் பசன்ைொல் , அங் பை
குமொரபொண்டியனின் நிறலறயப் பை் றிய
விெரங் ைறள அறிந்து பைொண்டு விடலொம் .

நள் ளிரவில் பறடவீரர்ைளின் பொசறைைள் இருந்த

பகுதியில் ைலெரமும் குழப் பமும் எழுந்ததொைச்
பசன்ை பகுதியில் குறிப் பிட்டிருந்பதொம் அல் லெொ?
"பறட வீரர்ைளுை்குள் ஏதொெபதொரு சொதொரணமொன
தைரொறு உண்டொயிருை்ைலொம் . அறத நொமிருெரும்
பபொய் உடபன தீர்த்து விடலொம் " என்று தங் ைளுை்குள்
பசொல் லிை் பைொண்டு எழுந்து பசன்ை குமொர
பொண்டியனும் , சை்ைபசனொபதியும் அங் பை பபொய் ப்
பொர்த்தவுடன் திடுை்கிட்டொர்ைள் .

பறட வீரர்ைளல் லொத பெளி மனிதர்ைள் பொசறைப்

பகுதிைளில் ெந்து வீரர்ைறளை் கூட்டம் கூட்டி
ஏபதபதொ கூறி மனத்றத மொை் றிை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . குமொரபொண்டியனும் ,
சை்ைபசனொபதியும் அந்த இடத்றத அணுகியவுடன்
ஒபர எதிர்ப்புை் குரல் ைளொை எழும் பின.

"மைொமண்டபலசுெரரின் சூழ் சசி

் ைளுை்கு
அடிபணியமொட்படன்" என்ைது ஒரு குரல் .

"தளபதி ெல் லொளபதெர் ெரொவிட்டொல்

நொறளயிலிருந்து ைளத்தில் இைங் கிப் பபொர் பசய் ய
மொட்படொம் !" என்ைது மை் பைொரு குரல் . பதொடர்ந்து
அபத இரண்டு எதிர்ப்பு ெொை்கிய ஒலிைள்
நூை் றுை்ைணை்கில் பபருகி ஒலித்தன. எந்தை்
ைொரியங் ைளுை்ைொைப் பயந்து மைொமண்டபலசுெரர்
தன்னிடம் ெொை்குறுதிைள் ெொங் கினொபரொ அறெ
பயனில் லொமை் பபொய் விட்டறதை் குமொரபொண்டியன்
அந்த நள் ளிரவில் அங் கு ைண்டொன்.
-----------

3.21. தபாருள் தமாழிக் காஞ் சி

பசந்தன் மைொமண்டபலசுெரரின் ைொல் ைளில் விழுந்து

பைஞ் சிப் பொர்த்தொன்; ைதறினொன். அழுது
அலறினொன். பதொழுது புலம் பினொன். "சுெொமி! நொன்
ஒரு ெறையிலும் தங் ைள் குமொரிை்குத்
தகுதியை் ைென். அழகும் , இளறமயும் நிறைந்த
தங் ைள் பபண்ணின் இன்பை் ைனவுைள் என்னொல்
சிறதயை் கூடொது" என்பைல் லொம் அென் கூறிய
ெொர்த்றதைறள அெர் ைொதில் ெொங் கிை் பைொள் ளபெ
இல் றல.

"அதிைம் பபசொபத! நீ எனை்குச் சத்தியம் பசய் து

பைொடுத்திருை்கிைொய் . நொன் பைொடுப் பறத ெொங் கிை்
பைொண்டு தொன் ஆைபெண்டும் . என் பபண்ணின்
றைைறள ஒரு நொட்டின் இளெரசனிடம் பிடித்துை்
பைொடுப் பறத விட உனை்குை் பைொடுப்பதில் ஆயிரம்
மடங் கு இன்பமறடகிபைன் நொன். ஒரு ைொரியத்றத
இப் படித்தொன் பசய் ய பெண்டுபமன்று நொன்
தீர்மொனித்துை் பைொண்ட பின் மொை் ைபெ மொட்படன்!
எனை்ைொை நீ இன்று ெறர அடிறம பபொல்
உறழத்திருை்கிைொய் . பபொருறள ெொரிை் பைொடுத்து
மட்டும் ஈடு பசய் ய முடியொத நன்றி இது" என்ைொர்
மைொமண்டபலசுெரர்.

பசந்தன் அதை் கு பமல் அெருறடய ைட்டறளறய

மறுத்துப் பபசும் சை்தி இழந்தொன். சிென் பைொவில்
குைட்டில் ஒரு தூண்டில் ைல் பலொடு ைல் லொைச்
சறமந்து பபொய் உட்ைொர்ந்து விட்டொன். தொங் கிை்
பைொள் ள முடியொத பசொதறனறயத் தொங் கிை் பைொள் ள
பெண்டுபமன்பை அந்த இரவு அென் ெொழ் வில்
இப் படி ஒரு மொை் ைத்றதை் பைொண்டு ெந்து
பசர்த்ததொ? தங் ைத்துை்கு இரும் பொல் பூண் பிடிை்கிைது
பபொல் பசல் ெச் பசருை்குடன் கூடிய இறுமொப் பு
நிறைந்த குழல் ெொய் பமொழிை்குத் தொன்
தகுதியை் ைென் என்பது பதொன்றித் பதொன்றி நிறனவு
பநருப் பொை அென் உள் ளத்றத ெொட்டியது.
'பசழிப் பும் , பைொழிப் புமொை உயர்ந்து நிை் கும் தங் ைச்
சிறல பபொன்ை குழல் ெொய் பமொழி எங் பை? பநை் று
ெறர அெறள இறடயொை் று மங் ைலத்து
இளெரசியொைை் ைருதி ஊழியறனப் பபொல்
பணிபுரிந்த நொன் எங் பை? அெபளொ நொபனொ இப் படி
ஒரு நிறனறெை் ைனவில் கூட நிறனத்திருை்ை
முடியொபத! மைொமண்டபலசுெரர் ஏன் இப் படிப்
பிடிெொதமொைச் பசொதறன பசய் கிைொர்' என்று
எண்ணியெொபை பநடுபநரம் இடிந்து பபொய்
உட்ைொர்ந்திருந்தொன். இரவு நீ ண்டு ெளர்ந்தது.
பசந்தன் ைண்ைறளை் ைசை்கி விட்டுை் பைொண்டு
இருளில் எதிபர பொர்த்தொன். மைொமண்டபலசுெரர்
உட்ைொர்ந்த இடத்திபலபய தூணில் சொய் ந்திருந்தொர்.
ைண்ைள் மூடியிருந்தன. மகுடத்றத எடுத்த பின்
அன்று அந்த மனிதருறடய முைத்தில் அெ் ெளவு
அறமதி எெ் ெொறு ெந்து பபொருந்தியபதன்று
வியந்தொன் பசந்தன். அந்த ஒபர நொளில் , ஒரு சில
நொழிறைைளில் அெர் கிரங் கி இறளத்துத் தளர்ந்து
விட்டது பபொல் அெருறடய பதொை் ைம்
ைொட்சியளித்தது. உள் பள எரிந்து பைொண்டிருந்த
சிென் பைொவில் விளை்கின் மங் ைலொன ஒளியில்
தூணில் சொய் ந்திருை்கும் அந்த அறிவு மறலறய
இறமயொமல் பொர்த்தொன் அெருறடய அந்தரங் ை
ஊழியன். அெர் உணபெ உட்பைொள் ளவில் றல என்ை
நிறனவு அெனுை்கு ஏை் பட்டதும் பரபரப் பபொடு
எழுந்து அருகிை் பசன்று, "சுெொமி!" என்று பமல் லை்
கூப் பிட்டொன். அெர் ைண் விழித்து, "என்ன பெண்டும் ,
பசந்தொ?" என்று புன்னறைபயொடு பைட்டொர்.

"தொங் ைள் சொப் பிட பெண்டும் ."

"பசந்தொ! நம் முறடய ெள் ளுெர் பபருமொன் இந்தச்

சமயத்தில் நொன் நிறனத்துப் பொர்ப்பதை் பைன்பை ஓர்
அழைொன குைறள எழுதிவிட்டுப் பபொயிருை்கிைொர்."
"என்ன குைள் சுெொமி, அது?"

"'மருந்பதொமை் று ஊபனொம் பும் ெொழ் ை்றை

பபருந்தறைறம
பீடழிய ெந்த இடத்து'

என்பது தொன் அப்பொ அந்தை் குைள் . இனிபமல் நொன்

சொப் பிடுகிை சொப் பொடு அடுத்த பிைவியில் இருை்கும் .
என்றனத் பதொந்தரவு பசய் யொபத. நீ பபொய் ப்
பபசொமல் தூங் கு."

பசந்தன் இறதை் பைட்டுப் பபொறுை்ை முடியொமல்

அழுதுவிட்டொன்.

"அழொபத! நீ ஏன் அழுகிைொய் ? ஆயிரை்ைணை்ைொன

பசுை்ைளுை்கு நடுபெ தன் தொய் ப் பசுறெ இனம்
ைண்டு அறடயும் ைன்றுை் குட்டி பபொல் விறனப்
பயன் யொறரயும் தெைவிடொது. பமபல வீசி
எறியப் பட்ட பபொருள் கீபழ வீழ் ந்துதொன் ஆை
பெண்டும் . இதுெறரயில் நல் விறனைள் என்றன
பமபல வீசி எறிந்திருந்தன. நொன் உயர்ந்த நிறலயில்
இருந்பதன். இப் பபொது அறெ றைவிட்டு விட்டன.
அதனொல் நொன் வீழ் ந்து விட்படன்."

"சுெொமி! இப் படிபயல் லொம் பபசொதீர்ைள் . நீ ங் ைள்

பபசப் பபச எனை்கு அழுறை குமுறிை் பைொண்டு
ெருகிைது."

"தொன் அறியுமுன் உலைத்துை்குத் தன் அனுபெ

உண்றமைளில் முடிந்தெை் றை பமொழிந்து விட்டுப்
பபொெது நம் தமிழ் நொட்டு மரபு அப் பொ! அறதப்
'பபொருள் பமொழிை் ைொஞ் சி' என்பொர்ைள் . இதுெறரயில்
நொன் கூறியெை் றைபயல் லொம் அப் படிப்பட்ட
ெறையில் ஏை் றுை் பைொள் . பபொ! நீ பபொய் த் தூங் கு!
என்றனை் பைொஞ் சம் தனிறமயில் மூழ் ை விடு."

பசந்தன் எழுந்து பபொனொன். தூை்ைம் ெரை்கூடிய

நிறலயொ அது? அத்தறன ஆண்டுைளொை அந்த
பமறதயின் நிழலில் ெொழ் ந்த ெொழ் ை்றைறய
மனத்தில் அறச பபொட்டுை் பைொண்பட தூண்டிலில்
விழுந்து கிடந்தொன் அென். ைண்ணீர,் பைொவில்
குைட்றட ஈரமொை்கியது.

விடிந்தது. முதல் நொள் மொறல பசய் தது பபொலபெ

பைளியொை் றில் பபொய் பநடுபநரம் நீ ரொடிவிட்டு ஈர
உறடபயொடு ெந்தொர் மைொமண்டபலசுெரர். பிைகு
சிென் பைொவிலுள் பபொய் த் தியொனத்தில் அமர்ந்தொர்.
பசந்தனும் நீ ரொடிவிட்டு அெருை்குப் பூை்பைொண்டு
ெந்து பைொடுத்தொன். அெர் அதிைம் பபசிை்
பைொள் ளவில் றல. பசந்தறன ஓறலயும்
எழுத்தொணியும் பைொண்டு ெரச் பசொன்னொர்.
பைொண்டு ெந்து பைொடுத்தொன். ஏபதொ எழுதத்
பதொடங் கினொர்.

ைதிரென் பமை் பை சொய் கிை பநரத்துை்கு

குழல் ெொய் பமொழிபயொடு அம் பலென் பெளொன்
அங் பை ெந்து பசர்ந்தொன். ெருகிை பபொது இருெருபம
பபரிய அளவில் பதை் ைமும் பரபரப்பும்
அறடந்திருந்தனர்.

"சுெொமி! தளபதியும் ைழை் ைொல் மொைனொரும் , ஒரு

பபரிய ைலைை் கூட்டத்றதை் கூட்டிை் பைொண்டு
இறடயொை் று மங் ைலத்றத பநொை்கி பெறிபயொடு
தொை்குெதை் கு ஓடி ெந்து பைொண்டிருை்கிைொர்ைள் .
நொனும் தங் ைள் புதல் வியொரும் அெர்ைளிடம்
அைப் படொமல் இங் கு ெந்து பசர்ந்தபத
பதய் ெத்துறணயொல் தொன்" என்று அம் பலென்
பெளொன் கூறியறதை் பைட்டு மைொமண்டபலசுெரர்
அதிர்ச்சியறடந்து விடவில் றல.

"நொன் எதிர்பொர்த்ததுதொன். ெரட்டும் , விறரெொை

ெரட்டும் " என்று சர்ெசொதொரணமொைப்
புன்முறுெபலொடு பதில் பசொன்னொர் அெர். "அப் பொ
மைொரொணிை்குை் கூட இபதல் லொம் பதரிந்து விட்டது.
புென பமொகினி என்ை பணிப் பபண் பபொய் ப்
பொர்த்துை் பைொண்டு ெந்து கூறினொள் " என்று
குழல் ெொய் பமொழி பசொன்னபபொதும்
வியப் பறடயவில் றல அெர்.

"பபண்பண! உலைம் முழுெதும் பதரியட்டும் . பதரிய

பெண்டியதுதொபன? மறைப் பதை் கு இனி என்ன
இருை்கிைது? நொன் இப் பபொது படுகிை
ைெறலபயல் லொம் ஒன்பை ஒன்றுதொன்! அறதப்
பபொை்குெது உன் றையில் இருை்கிைது!" என்று தம்
பபண்ணிடம் பசொல் லிவிட்டு அருகிலிருந்த
பசந்தறனயும் , அம் பலென் பெளொறனயும் சிறிது
பதொறலவு விலகிப் பபொய் இருை்குமொறு குறிப் புை்
ைொட்டினொர்; அெர்ைள் பசன்ைொர்ைள் .

"நொன் என்ன அப்பொ பசய் ய பெண்டும் !" என்று

பைட்டொள் குழல் ெொய் பமொழி.

"எனை்ைொை நீ மைத்தொன தியொைம் பசய் ய பெண்டும்

மைபள!"

குழல் ெொய் பமொழி ைண்ைளில் நீ ர் அரும் ப மருண்டு

தயங் கி நின்ைொள் . மகுடமிழந்து, ைம் பீரமை் றுச்
சொதொரண மனிதறரப் பபொல் சிென் பைொவிலில்
கிடை்கும் தந்றதறயை் ைண்டு பிறழயப் பிழியை்
ைண்ணீர ்ச் சிந்தி அழபெண்டும் பபொலிருந்தது
அெளுை்கு.

"என்னம் மொ அப்படி என்றனப் பொர்ை்கிைொய் ? இந்த

இரண்டு மூன்று நொட்ைளில் நொன் இெ் ெளவு
இறளத்துப் பபொய் விட்படபன என்று தொபன
பொர்ை்கிைொய் ? பபொைட்டும் ; என் இறளப் றபை் ைண்டு
நீ ெருந்த பெண்டொம் . நொன் பைட்டதை் கு மறுபமொழி
பசொல் !"

"நொன் எறதத் தியொைம் பசய் ய பெண்டும் , அப் பொ?"

குழல் ெொய் பமொழியின் குரலில் துயரம்
ைரைரப் பறடந்து ஒலி மங் கியது.

"நொன் ஒரு மனிதனுை்குத் தவிர்ை்ை முடியொதபடி

ைடன்பட்டிருை்கின்பைன், மைபள! அந்தை் ைடறன
உன் தியொைத்தொல் தீர்ை்ை பெண்டும் . பசல் ெச்
பசருை்பைொடு ெளர்ந்து விட்ட உனை்கு மை் ைெர்ைறள
அதிைொரம் பசய் யவும் , ஆளவும் ஆட்படுத்தவும் தொன்
பதரியும் . ஆனொல் இன்று பதொடங் கி நீ
இன்பனொருெருை்கு ஆட்பட்டு அடங் ை பெண்டிய
ைொலம் ெந்து விட்டது. என்னுறடய அறிவின் அைந்றத
அழிந்து விட்டது. அது பபொலபெ உன்னுறடய
அன்பின் அைந்றதயும் அழிய பெண்டியதுதொன்.
பசல் ெம் , பசருை்கு, பிடிெொதம் , முரண்டு
இெை் றைபயல் லொம் மைந்துவிட்டொல் தொன் நொன்
கூறுகிை தியொைத்றத நீ பசய் ய முடியும் அம் மொ?"

"உங் ைளுை்ைொை எறத பெண்டுமொனொலும் பசய் யை்

ைொத்திருை்கிபைன் அப் பொ!"

"இப் பபொது பசொன்ன ெொர்த்றத பமய் தொபன மைபள?

எனை்ைொை எறதயும் பசய் ெொய் அல் லெொ?"

தந்றதயின் இந்தை் பைள் விறயச் பசவியுை் ைதும்

குழல் ெொய் பமொழி விசும் பபலொடு அழத்
பதொடங் கிவிட்டொள் . "நொன் எப் பபொது அப் பொ உங் ைள்
பசொல் றல மீறியிருை்கிபைன்? என்றனத் திரும் பத்
திரும் பை் பைட்கிறீர்ைபள?" என்று அெள்
அழுறைை்கிறடபய பைட்ட பபொது அெர் சிரித்துை்
பைொண்பட பசொன்னொர்:

"அப் படியொனொல் பைள் ! இந்தை் ைணபம

குமொரபொண்டியறனப் பை் றிய உன் ைனவுைறள
அழித்து விடு. தன் ெொழ் நொளில் எனை்ைொைபெ
தன்றன அடிறமயொை்கிை் பைொண்டு உறழத்த இந்த
நன்றியுள் ள மனிதன் பசந்தறன மணந்து பைொண்டு
அெபனொடு பசல் ; இது என் ைட்டறள?"

"அப் பொ...!" என்று அலறினொள் குழல் ெொய் பமொழி.

அதை் கு பமல் ெொர்த்றதைபள எழவில் றல அெளுை்கு.
அப் படிபய மின்னை் பைொடி பபொல் சுருண்டு அெர்
ைொலடியில் விழுந்தொள் அெள் . 'பைொ'பென்று
ைதறியழுத மைளின் தவிப் பு அெர் மனத்றத
மொை் ைவில் றல. "அப் பொ என்றனை் பைொன்று
விடுங் ைள் . என்னொல் இந்தத் தியொைத்றதச் பசய் ய
முடியொது" என்று அெள் ைதறிய பபொது அெர்
ஒெ் பெொரு ெொர்த்றதயொை பயொசித்துப் பபசுபெர்
பபொல் அெறளத் தூை்கி நிறுத்தி முைத்றதப்
பொர்த்துை் பைொண்பட பபசினொர்.

"உன்றன ஏன் பைொல் ல பெண்டும் அம் மொ? என்றனை்

பைொன்று பைொள் கிபைன் நொன். பசொன்ன
ெொர்த்றதறயை் பைட்ைொத ஒரு முரட்டுப்
பபண்றணப் பபை் ைதை் ைொை என்றன நொபன
பைொன்று பைொள் கிபைன். தியொைம் பசய் து புைழ்
பதடிை் பைொள் ளும் உயர்ந்த பண்புள் ள மைறள நொன்
பபைவில் றல பபொலிருை்கிைது. பைொடுத்து
றெத்ததுதொபன கிறடை்கும் ? நீ பபொ. உன் விருப் பம்
பபொல ெொழு!" என்று பசொல் லிவிட்டு பமலொறடயொல்
ைண்ைறளத் துறடத்துை் பைொண்டு திரும் பி நடந்தொர்
அெர். நறட தள் ளொடித் துெண்டது.

"நில் லுங் ைள் ."

நடந்து பசன்ைெர் நின்று திரும் பிப் பொர்த்தொர்.

குழல் ெொய் பமொழிதொன் கூப் பிட்டிருந்தொள் . அருகில்
ெந்து நின்று தந்றதயின் முைத்றதபய பொர்த்தொள்
அெள் . விநொடிைள் உணர்ச்சிைளில் ைறரந்து
பைொண்டிருந்தன. அெர் முைத்றதயும் ைண்ைறளயும்
பொர்ை்ைப் பொர்ை்ை அெள் மனத்தில் ைல் லொை இருந்த
ஏபதொ ஓர் உணர்வின் இறுை்ைம் இளகி பநகிழ் ந்தது.
அடுத்த ைணம் அழுை்குத் துறடை்ைப் பட்ட
ைண்ணொடிபபொல் அெள் முைபொெம்
புனிதமொனபதொரு மொறுதல் அறடந்தது. ைண்ைளில்
உறுதியொன ஒளி ெந்து குடி பைொண்டது.

"அப் பொ! நொன் பசந்தறன மணந்து பைொள் கிபைன்"

என்று திடமொன குரலில் பசொன்னொள்
குழல் ெொய் பமொழி. அெர் ஆச்சரியத்பதொடு
முைமலர்ந்து அெறளப் பொர்த்தொர். அெறளச்
சிறுகுழந்றத பபொல் ைருதி அருகில் அறழத்துத்
தழுவி உச்சிபமொந்தொர். "பசந்தொ! இங் பை ெொ!" என்று
உை் சொைத்பதொடு அறழத்தொர் அெர். பசந்தன்
ஓடிெந்து ெணங் கினொன்.

"இந்தொ! உன் மறனவிறய அறழத்துை் பைொண்டு

பபொ! இருெரும் பைளியொை் றில் நீ ரொடி ெொருங் ைள் ..."
பல நொட்ைள் பழகிய ைொதலறன அணுகுெது பபொல்
குழல் ெொய் பமொழி அெறன அணுகி ெந்தொள் .
பசந்தன் கூசிப் பயந்து ஒதுங் ை முயன்ைொன். அெள்
விடவில் றல.

"ஒதுங் கினொல் மட்டும் உைவு பபொைொது; ெொருங் ைள் !"

குழல் ெொய் பமொழி துணிெொை அென் றைறயப் பை் றி
அறழத்துை் பைொண்டு பபொனொள் . அந்தை் றை தன்
பமல் பட்ட பபொது மலர்ை்பைொத்து ஒன்று தீண்டியது
பபொன்ை உணர்றெ அறடந்தொன் பசந்தன். அென்
உடல் சிலிர்த்தது. ெயிை் றுப் பசியுள் ள
பிச்றசை்ைொரனுை்குப் பட்டுப் பீதொம் பரம் கிறடத்தது
பபொல் அென் எண்ணத்தில் தொழ் வு
மனப் பொன்றமயும் கூச்சமும் உண்டொயின.
குழல் ெொய் பமொழி ைலைலப் பொைப் பபசிப் பழை
முயன்றும் பசந்தன் கூசிை் பைொண்படயிருந்தொன்.
அெளொல் அெ் ெளவு சுலபமொைத் தன்றன எப் படி
மொை் றிை் பைொள் ள முடிந்தபதன்று அெனுை்குப்
புரியபெ இல் றல.

இருெரும் நீ ரொடி விட்டுச் சிென் பைொயில்

அறடெதை் குள் இறடயொை் று மங் ைலம் தீறெச் சுை் றி
ஒரு பபருங் குழப்பம் உண்டொயிை் று. கூட்டம்
கூட்டமொை ஆயுதம் தொங் கிய முரட்டு மனிதர்ைள்
ஓடிெந்தொர்ைள் . மரங் ைபளல் லொம் பெட்டப்படும்
ஓறச ைொறதப் பிளந்தது. ஒபர ைலைம் , ஓலம் தொன்;
ைலைை் கும் பல் தீறெ பநருங் கிவிட்டது.

அந்த பநரத்தில் குழல் ெொய் பமொழிறயயும் ,

பசந்தறனயும் சிென் பைொவிலுை்குள் அறழத்துப்
பபொய் மலர் தூவி ஆசி கூறினொர்
மைொமண்டபலசுெரர். பின்பு இருெறரயும் பெளிபய
அறழத்து ெந்தொர். "இங் கிருந்து பபொய் எங் பையொெது
நன்ைொை ெொழுங் ைள் . அது பபொதும் . என்றனப் பை் றிை்
ைெறல பெண்டொம் . ைலைை் கூட்டம் ெந்துவிட்டது.
பெறு ெழியொைத் தப் புங் ைள் " என்று அெர்ைறள
அெசரப் படுத்தினொர் மைொமண்டபலசுெரர்.

"அப் பொ! நீ ங் ைளும் எங் ைபளொடு ெந்து விடுங் ைள் .

இங் பை இருை்ை பெண்டொம் " என்ைொள்
குழல் ெொய் பமொழி.

"இல் றல! நொன் ெரப் பபொெதில் றல. நீ ங் ைள்

புைப் படுங் ைள் " என்று பசொல் லிவிட்டு உள் பள பபொய்
ஓர் ஓறலறய எடுத்து ெந்து பசந்தனிடம்
பைொடுத்தொர். "பசந்தொ, எப் பபொதொெது முடிந்தொல்
இந்த ஓறலறய மைொரொணியிடம் பைொடுத்துவிடு"
என்று பசொன்னெர் இருெறரயும் ஒருமுறை
நன்ைொைப் பொர்த்து விட்டு விருட்படன்று சிென்
பைொவிலுள் நுறழந்து ைதறெ அறடத்து
உட்புைமொைத் தொழிட்டுை் பைொண்டொர்.
பெறித்தனமொை கூச்சல் ைபளொடு ஆட்ைள் ஓடிெரும்
ஓறச மிை அருகில் பைட்டது.

பசந்தன் குழல் ெொய் பமொழிறய இழுத்துை் பைொண்டு

ஓடினொன். புதர்ைளிலும் மரை்கூட்டங் ைளின்
அடர்த்தியிலும் பதுங் கிப் பதுங் கி ஆை் றைை் ைடந்து
இரபெொடு இரெொை முன்சிறைை்குப் பபொகிை ெழியில்
நடந்தொர்ைள் அெர்ைள் .

மைொமண்டபலசுெரர் சிென் பைொயில் ைதறெத்

திைந்து பைொண்டு ெந்த பபொது இறடயொை் று மங் ைலம்
மொளிறை தீப் பை் றி எரிந்து பைொண்டிருந்தது.
அழைொன நந்தெனமும் , ெசந்த மண்டபமும்
சீரழிை்ைப்பட்டிருந்தன. உருை்குறலந்து சீரழிந்து
எரிந்து பைொண்டிருை்கும் அந்தத் தீறெப் பொர்த்துை்
பைொண்பட பைொவில் குைட்டில் நின்ை
மைொமண்டபலசுெரர் ைொல் தளர்ந்து பபொனதன்
ைொரணமொை பமதுெொை உட்ைொர்ந்தொர். தொைம்
பநஞ் றச ெைளச் பசய் தது. பதொண்றடை் குழிறய
ஏபதொ அறடத்தது. ைண்ைள் விழி பதரியும் படி
பசொருகின. ெொய் பைொணியது. பமல் லச் சொய் ந்து
படுத்துை் பைொண்டொர். பின்பு
எழுந்திருை்ைபெயில் றல. மறுநொள் ைொறலயில்
தளபதி ெல் லொளபதெனும் ைழை் ைொல் மொைனொரும்
தை் பசயலொை அங் பை ெந்து அெருறடய சடலத்றதை்
ைண்டனர்.

"மனிதர் நம் றம முந்திை் பைொண்டு விட்டொர்!" என்று

கூறிை் பைொடுறமயொைச் சிரித்தெொபை அந்த
உடறலப் புரட்டித் தள் ளினொன் தளபதி. பழி ெொங் கி
விட்ட பபருமிதம் அெனுை்கு!

அருபணொதயத்தின் அழறை அனுபவித்துை்

பைொண்பட முன்சிறை அைை்பைொட்டத்தின் ெொயிலில்
பைொலம் பபொட்டுை் பைொண்டிருந்த பைொறத யொபரொ
ெருகிை ைொலடி ஓறச பைட்டு நிமிர்ந்தொள் .

அெள் எதிபர நொரொயணன் பசந்தனும்

குழல் ெொய் பமொழியும் ெந்து நின்று
பைொண்டிருந்தனர். பைொறதை்கு றமத்துனறனை்
ைண்ட மகிழ் சசி
் பிடிபடவில் றல. "ெொருங் ைள் ,
றமத்துனபர! ஓய் ெொை ெந்திருை்கிறீர்ைபள..." என்று
ஆர்ெத்பதொடு ெரபெை் ைொள் .

"ஓய் வுதொன்! நிரந்தரமொன ஓய் வு -

பநடுங் ைொலத்துை்கு ஓய் வு" என்று சிரித்துை்
பைொண்பட கூறினொன் பசந்தன். அதை் குள்
அண்டரொதித்தனும் அங் கு ெந்துவிட்டொன். பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் அண்டரொதித்தறனயும்
பைொறதறயயும் ெணங் கி ஆசி பபை் று உள் பள
பசன்ைொர்ைள் .
---------

3.22. கலகக் கனல் மூண்டது

பபொர்ை்ைளத்தில் அந்த இரவில் மூண்ட
ைலெரங் ைறள அடை்கி விட முயன்ைனர்
குமொரபொண்டியனும் சை்ைபசனொபதியும் . ைலைம்
அடங் ைவில் றல. பமலும் பமலும் பபருகி ெளர்ந்தது.
ைலைத்துை்குை் ைொரணமொன பசய் திைறளப்
பபொர்ை்ைளத்துப் பொசறைைளில் பரப்புெதை் கு ெந்த
பெளியொட்ைள் எல் பலொறரயும் இருளில் சரியொைப்
பொர்ை்ை முடியவில் றலயொயினும் அதில் முை்கியமொன
ஒருெறனை் குமொரபொண்டியன் பொர்த்துவிட்டொன்.
அெ் ெொறு பொர்ை்ைப் பட்டென் பெறு யொருமில் றல,
ஆபத்துதவிைள் தறலென்
மைரபநடுங் குறழை்ைொதன் தொன்! ஆபத்துை்
ைொலங் ைளில் நன்றியுணர்ச்சிபயொடு அரச
குடும் பத்துை்கு உதவி புரிந்து பொதுைொை்ை பெண்டிய
அென் இப் படிை் ைலைை்ைொரனொை மொறியிருப்பறதை்
ைண்டு குமொரபொண்டியன் உள் ளம் பைொதித்தொன்.
பைொட்டொை் றிலிருந்து ெந்திருந்த பதன்பொண்டிப்
பறடவீரர்ைளில் பபரும் பொபலொர் பொசறைைறள
விட்டு பெளிபயறிை் ைலைை்ைொரர்ைபளொடு பசர்ந்து
பைொண்டு விட்டனர். குமொரபொண்டியனும்
சை்ைபசனொபதியும் பொர்த்துை் பைொண்டிருை்கும்
பபொபத இந்தத் துபரொைம் நடந்தது. சொம, தொன, பபத,
தண்ட முறைைளில் எதனொலும் அெர்ைளொல் அறதத்
தடுை்ை இயலவில் றல.

"இளெரபச! ைொரியம் றை மீறிப் பபொய் விட்டது.

பொர்த்துை் பைொண்பட சும் மொயிருப் பதில் பயனில் றல.
உடபன தளபதிறயப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு அனுப்பி
றெை்ைச் பசொல் லி அரண்மறனை்பைொ,
மைொமண்டபலசுெரருை்பைொ தூதனுப் புங் ைள் . தளபதி
ெந்துவிட்டொல் இந்தை் ைலைம் அடங் கிப் பபொகும் "
என்ைொர் சை்ைபசனொபதி.

"சை்ைபசனொபதி! தளபதிறயப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு

ெரெறழத்து விடுெது அெ் ெளவு எளிய ைொரியமல் ல.
அதில் எத்தறனபயொ சிை்ைல் ைள் இருை்கின்ைன.
அந்தச் சிை்ைல் ைறள உங் ைளிடம் பெளிப்பறடயொைச்
பசொல் ல முடியொத நிறலயில் நொன் மொட்டிை்
பைொண்டிருை்கிபைன்."

"நீ ங் ைள் பசொல் லொவிட்டொலும் நொனொைச் சிலெை் றைப்

புரிந்து பைொண்படன், இளெரபச!
மைொமண்டபலசுெரருை்கும் தளபதிை்கும் உள் ளூரப்
பபரிய பறைறம ஏபதொ இருை்ை பெண்டும் . தளபதி
இந்தப் பபொரில் ைலந்து பைொள் ள முடியொமை்
பபொனதை் குை் கூட மைொமண்டபலசுெரர்
ைொரணமொயிருை்ைலொம் . அதனொல் தொன் இந்தை்
ைலைபம மூண்டிருை்கிைபதன்று எனை்குத்
பதொன்றுகிைது."

"சை்ைபசனொபதி! உங் ைளுை்குத் பதரிந்தது சிறு

பகுதிதொன். ஆனொல் அறெ சரியொன
அனுமொனங் ைபள! அதை் கு பமை் பட்டெை் றைத்
பதரிவிை்ை ஆெல் இருந்தும் ஒருெருை்கு ெொை்குை்
பைொடுத்துவிட்ட ைொரணத்தொல் இயலொத நிறலயில்
இருை்கிபைன்."

"பெண்டொம் ! அெை் றை பதரிந்து பைொள் ளும்

அெசியம் எனை்கு இப் பபொது இல் றல. ஆனொல் இந்தை்
ைலைத்றதத் தடுை்ை உடபன ஏை் பொடு பசய் யுங் ைள் .
தளபதி எங் பையிருந்தொலும் சமொதொனப் படுத்திப்
பபொர்ை்ைளத்துை்கு ெரெறழை்ைச் பசய் யுங் ைள் ."

"நொன் மைொமண்டபலசுெரருை்கும் என் அன்றனை்கும்

இங் குள் ள நிறலறமறய விெரித்து உடபன
திருமுைங் ைள் எழுதுகிபைன்."

"பசொல் லிை் பைொண்பட நிை் ைொதீர்ைள் , இளெரபச!

உடபன உங் ைள் பொசறையில் பபொய் அமர்ந்து எழுதத்
பதொடங் குங் ைள் . நொன் இங் பை சிறிது பநரம்
ைெனித்து விட்டு ெருகிபைன்" என்று பசொல் லி
குமொரபொண்டியறனப் பொசறைை்கு அனுப் பி விட்டுத்
தொம் மட்டும் தனிபய இருளில் நடந்தொர்
சை்ைபசனொபதி. ைலைத்தின் ைொரணம் பை் றிை்
குமொரபொண்டியர் தம் மிடம் கூைொமல் மறைை்கும்
மர்மச் பசய் திைள் எறெபயொ அெை் றைத் பதரிந்து
பைொண்டு விடபெண்டுபமன்று கிளம் பி விட
எண்ணினொர். தமது பதொை் ைத்றதத் பதன்பொண்டி
நொட்டின் சொதொரணமொன ஒரு பறடவீரனின்
பதொை் ைம் பபொல எளிறமயொை்கிை் பைொண்டு
பொசறைைறளப் புைை்ைணித்துை்
ைலைை்ைொரர்ைபளொடு ஓடிப் பபொன பொண்டியப்
பறடறயப் பின்பை் றி அெரும் பசன்ைொர். தொமும்
அெர்ைளில் ஒருெறனப் பபொலை் ைலந்து பைொண்டு
அெர்ைபளொடு பபச்சுை் பைொடுத்துப் பொர்த்ததிபலபய
எல் லொை் ைொரணங் ைளும் அெருை்கு ஒருெொறு
விளங் கிவிட்டன. குமொரபொண்டியர் பசொல் லத்
தயை்கியெை் றையும் அெர் பதரிந்து பைொண்டொர்.
எல் லொம் பதரிந்து பைொண்டு திரும் பி ெந்த அெர்
பநபர குமொரபொண்டியனின் பொசறைை்குச் பசன்ைொர்.
பொசறையில் தீப ஒளி எரிந்து பைொண்டிருந்தது.
மைொமண்டபலசுெரருை்கும் தன் தொய் ை்கும் எழுத
பெண்டிய திருமுை ஓறலைறள எழுதி விட்டுை்
ைொத்திருந்தொன் குமொரபொண்டியன்.

"ெொருங் ைள் சை்ைபசனொபதி! நொன் ெந்து எழுத

பெண்டிய அெசர ஓறலைறள எழுதிவிட்டு இெ் ெளவு
பநரமொை நீ ங் ைள் ெருவீர்ைபளன்று விழித்துை்
பைொண்டு ைொத்திருை்கிபைன். அதை் குள் நீ ங் ைள்
எங் பை பபொய் விட்டீர்ைள் ?" என்று தன்றன பநொை்கிை்
பைட்ட குமொரபொண்டியனின் முைத்றதச்
சிரித்தெொபை கூர்ந்து பொர்த்தொர் சை்ைபசனொபதி.

"சை்ைபசனொபதி! இந்த பநருை்ைடியொன

நிறலறமயில் என் முைத்றதப் பொர்த்தொல்
சிரிப் புை்கூட ெருகிைதொ உங் ைளுை்கு?"

"உங் ைள் முைத்றதப் பொர்த்துச் சிரிை்ைவில் றல

இளெரபச! சில முை்கியமொன பசய் திைறள இெ் ெளவு
பநர்ந்த பின்பும் என்னிடம் கூடச் பசொல் லொமல்
மறைத்து றெத்துை் பைொண்டிருை்கிறீர்ைபள, அறத
நிறனத்துச் சிரித்பதன்."
"அப் படி எெை் றை நொன் உங் ைளிடம் மறைத்பதன்?"

"பசொல் லி விடட்டுமொ?"

"நீ ங் ைள் அெை் றைத் பதடித் பதரிந்து

பைொண்டிருந்தொல் பசொல் லித் தொபன ஆை பெண்டும் ?"
என்று பசொர்ந்த குரலில் பசொன்னொன்
குமொரபொண்டியன்.

"மைொமண்டபலசுெரருறடய சூழ் சசி

் யில் தொன்
பைெதி ஈழ நொட்டில் இைந்து பபொனொபளன்று
ைலைை்ைொரர்ைள் பபசிை் பைொள் கிைொர்ைள் . இன்னும்
அெருறடய சூழ் சசி ் யொல் பறடைள் பபொருை்குப்
புைப் படுகிை சமயத்தில் தளபதி மட்டும்
இரைசியமொைச் சிறை றெை்ைப் பட்டொனொம் . அபத
பபொல் ஆபத்துதவிைள் தறலெறனயும் சூழ் சசி
்
பசய் து சிறைப் படுத்த முயன்ைொரொபம அெர்? நீ ங் ைள்
ைப் பலில் ெந்து விழிஞத்தில் இைங் கியதும்
மைொமண்டபலசுெரர் உங் ைறளத் தனிபய
அறழத்துை் பைொண்டு பபொய் , 'பைெதியின்
மரணத்றதப் பை் றி யொரிடமும் பசொல் லை்கூடொது'
என்று ெொை்குறுதி ெொங் கிை் பைொண்டொரொபம?
தளபதிறய இரைசியமொைச் சிறைப் படுத்தியிருை்கிை
அந்தரங் ைத்றதயும் பசொல் லி அறதயும்
யொரிடத்திலும் கூை பெண்டொபமன்று உங் ைளிடம்
பைட்டுை் பைொண்டொரொம் . ஆனொல் , அபத சமயத்தில்
இருளில் அபத இடத்தில் நின்று பைொண்டு, ைொெறலத்
தொண்டி தப் பி ஓடிெந்த தளபதியும் , ஆபத்துதவிைள்
தறலெனும் , நீ ங் ைளும் மைொமண்டபலசுெரரும்
பபசியெை் றை ஒட்டுை் பைட்டுை்
பைொண்டிருந்தொர்ைளொம் . அப் பபொது ஒரு ைல் றலை்
கூட மைொமண்டபலசுெரர் பமல் தூை்கி
எறிந்தொர்ைளொபம?" இெ் ெொறு கூறிை் பைொண்பட ெந்த
சை்ைபசனொபதிறய இறடமறித்து,
"இெை் றைபயல் லொம் இப் பபொது உங் ைளுை்கு யொர்
கூறினொர்ைள் ?" என்று குமொரபொண்டியன் பைட்டொன்.

"யொரும் என்னிடம் ெந்து கூைவில் றல.

ைலைை்ைொரர்ைளுை்கு நடுபெ பபொய் ை் ைலந்து
பைொண்டு அெை் றைத் பதரிந்து பைொண்படன்!"
என்ைொர் சை்ைபசனொபதி.

"பதரிந்து பைொண்டறெ இெ் ெளவுதொனொ? இன்னும்

ஏதொெது உண்டொ?"

"நிறைய உண்டு! மைொமண்டபலசுெரரின்

சூழ் சசி
் ைறளபயல் லொம் தங் ைளிடம் கூறி தங் ைறள
அறழத்து ெருெதை் ைொைபெ தன் தங் றை பைெதிறய
இலங் றைை்கு மொறு பெடத்தில் அனுப் பினொனொம்
தளபதி. அெள் தங் ைபளொடு திரும் பி ெரும்
ைொட்சிறயை் ைொணபெ ைொெலிலிருந்து தப் பி
விழிஞத்துை்கு ஓடி ெந்து பொர்த்தொனொம் . அென்
தங் றை இைந்த பசய் திறயை் பைட்டவுடன்
அெனுை்குத் தொங் ை முடியொத துயரம் ஏை் பட்டதொம் .
பபொதொதை்குறைை்குத் தொங் ைளும்
மைொமண்டபலசுெரருறடய சூழ் சசி ் ை்கு இணங் கி
அெருை்கு ெொை்குறுதிைள் பைொடுத்தது அெனுை்குச்
சினம் மூட்டியதொம் . அெனும் ஆபத்துதவிைள்
தறலெனும் பபொய் ை் ைழை் ைொல் மொைனொறரப்
பொர்த்தொர்ைளொம் . எல் பலொருமொை ஒன்று பசர்ந்து
முயன்று ஒரு பபரிய ைலைை் கூட்டத்றதத்
திரட்டினொர்ைளொம் . அந்தை் கூட்டத்தின் ஒரு
பகுதிறயத் தளபதியும் ைழை் ைொல் மொைனொரும்
தறலறம தொங் கிை் பைொண்டு இறடயொை் று
மங் ைலத்றத ெறளத்துத் தொை்குெதை் குப்
பபொயிருை்கிைொர்ைளொம் . மை் பைொரு பகுதிறயத்தொன்
ஆபத்துதவிைள் தறலென் இங் பை கூட்டிை் பைொண்டு
ெந்து பறட வீரர்ைறள மனம் மொை் றுெதை் கு
முயன்ைறத நொம் பொர்த்பதொபம?"

"சை்ைபசனொபதி! தளபதியின் தங் றை இைந்து

பபொனதை் கு மைொமண்டபலசுெரர் எந்த விதத்திலும்
ைொரணமில் றல என்பது உங் ைளுை்கும் பதரியும் !"

"இப் பபொதுதொன் உறுதியொைத் பதரியும் . ஏபனன்ைொல்

நீ ங் ைள் ஈழ நொட்டிலிருந்து ைப் பலில்
புைப் படுகிைெறர ைொட்டில் இைந்து பபொன பபண்
பைெதியொ, இல் றலயொ என்ை சந்பதைத்திலிந்து
மீளவில் றலபய. அதனொல் எனை்கும் அது
உறுதியொைத் பதரியொமை் பபொய் விட்டது, இளெரபச!"

"சை்ைபசனொபதி! தமனன் பதொட்டத்துத்

துறையிலிருந்து ைப் பல் புைப் பட்ட சிறிது
பநரத்திபலபய பசந்தனிடமும்
குழல் ெொய் பமொழியிடமும் விசொரித்து இைந்த பபண்
பைெதிதொன் என்று நொன் உறுதியொைத் பதரிந்து
பைொண்டு விட்படன். அதனொல் என் ைடை் பயணம்
முழுெதும் பசொைத்திபலபய ைழிந்தது. விழிஞத்தில்
ெந்து இைங் கியதும் அந்தத் துயர உண்றமறய
எல் பலொரிடமும் பசொல் லிை் ைதறிவிட
பெண்டுபமன்றிருந்பதன். மைொமண்டபலசுெரர்
ெொய் ப் பூட்டுப் பபொட்டு விட்டொர். அதன்
ைொரணமொைத்தொன் நீ ங் ைளொைத் பதரிந்து பைொள் கிை
ெறரயில் உங் ைளிடம் கூடச் பசொல் ல முடியொமல்
பபொயிை் று. இெ் ெளவு பபரிய ைலைங் ைபளல் லொம்
அதன் மூலம் உண்டொகுபமன்று நொன்
எதிர்பொர்ை்ைபெ இல் றல!"

"நொம் எதிர்பொர்ை்கிைபடிபய எல் லொம் நடந்தொல் விதி

என்று ஒன்று இல் லொமபல பபொய் விடும் இளெரபச!"

"பொசறையிலுள் ள பறட வீரர்ைறள மனம் மொை் றிை்

ைறலத்துை் பைொண்டு பபொகிை அளவுை்குத் தளபதி
ெல் லொளபதென் பைட்டெனொை மொறுெொபனன்று
நொன் நிறனை்ைபெ இல் றல!"

"எெ் ெளவு நல் ல மனிதறனயும் சந்தர்ப்பம் நன்றி

பைட்டெனொை மொை் ைலொம் . அந்த ஒரு மனிதனுை்ைொை
இத்தறன ஆயிரம் பறட வீரர்ைளும் மனம்
மொறுகிைொர்ைபள! அதை் பைன்ன ைொரணம்
பசொல் லுகிறீர்ைள் ?"

"விட்டுத் தள் ளுங் ைள் ! உங் ைளுறடய ஈழத்துப்

பறடைளும் , ைரெந்தபுரத்து வீரர்ைளும் , பசரப்
பறடைளும் இருை்கின்ைன. பதன்பொண்டிப்
பறடைளில் சில பத்தி வீரர்ைள் பபொறரப்
புைை்ைணித்து விட்டு ஓடுெதொல் நமை்கு ஒன்றும்
குறைந்து விடொது!"

"இப் படி அலட்சியமொைப் பபசுெதுதொன் தெறு!

ஆயிரமிருந்தொலும் பசொந்தப் பறடைறளப் பிரிந்து
பபொைவிடுெது கூடொது. நீ ங் ைள் எந்த ெறையில்
முயை் சி பசய் வீர்ைபளொ எனை்குத் பதரியொது.
தளபதிறயயும் ஆபத்துதவிைள் தறலெறனயும் ,
அெர்ைபளொடு பசர்ந்திருை்கும் ைழை் ைொல் மொைனொர்
முதலியெர்ைறளயும் நம் முடன் தழுவிை் பைொள் ள
பெண்டும் . நம் முறடய இந்த உட்பறைறய
எதிர்த்தரப் பினர் பதரிந்து பைொள் ள பநர்ந்தொல் பின்
இரண்பட நொட் பபொரில் அெர்ைள் நம் றம பென்று
விட முடியும் ?"

"நீ ங் ைள் பசொல் ெபதல் லொம் நியொயந்தொன்! ஆனொல்

அெர்ைறளச் சமொதொனப் படுத்தித் தழுவிை் பைொள் ெது
எளிதில் முடிகிை ைொரியமல் லபெ?"

"இளெரபச! நீ ங் ைபள பநரில் பபொனொல் இரண்டு நல் ல

ைொரியங் ைள் முடியும் . தளபதி பெறிபிடித்துப் பபொய்
இறடயொை் று மங் ைலத்றதத் தொை்ைச்
பசன்றிருை்கிைொனொம் . அதனொல்
மைொமண்டபலசுெரரும் நீ ங் ைளும் பசர்ந்பத
தளபதிறயச் சந்தித்துச் சமொதொனப் படுத்திப்
பபொர்ை்ைளத்துை்கு அறழத்து ெந்து விடலொம் . நீ ங் ைள் ,
உங் ைளுறடய அன்றனயொர், மைொமண்டபலசுெரர்
மூெருமொைச் பசர்ந்து சமொதொனப் படுத்துகிை பபொது
தளபதி ஒப் புை் பைொள் ெொன்."

"நொன் பபொய் முயை் சி பசய் கிபைன். நீ ங் ைள்

ஒருெரொைபெ இரண்டு நொறளை்குப் பபொறரை்
ைெனித்துை் பைொள் ள பெண்டும் . நொன் பபொய் ெர
இரண்டு நொட்ைளொைலொம் ."

"ஒருெொறு இரண்டு நொட்ைள் சமொளித்துை் பைொள் ள

முடியும் . நம் பறடைளின் றை தளர்ந்து பின் ெொங் ை
பநர்ந்தொலும் மூன்ைொம் நொள் ைொறல நீ ங் ைள்
தளபதிபயொடும் பறடைபளொடும் ெரவில் றலயொனொல்
முடிவுை்கு நொன் பபொறுப் பில் றல."

"பயங் ைரமொன நிபந்தறன விதிை்கிறீர்ைபள,

சை்ைபசனொபதி!"

"அறதத் தவிர பெறு ெழியில் றல, இளெரபச! நீ ங் ைள்

தளபதிறயச் சந்தித்து அறழத்து ெரப்
பபொைொவிட்டொல் அறத விட விறரவிபலபய நொம்
பதொை் றுவிடுபெொம் ."

"இந்த ெொர்த்றதறயச் பசொல் லத்தொன் இெ் ெளவு

பறடைபளொடு ைடல் ைடந்து ெந்தீர்ைபளொ? நீ ங் ைள்
எனை்கு அளிை்கும் நம் பிை்றை இதுதொனொ?"

"உங் ைள் நொட்டின் உட்பறைை் குழப்பங் ைளுை்கு நொன்

என்ன பசய் ய முடியும் ? புைப் பட்டுப் பபொய்
உட்பறைை் ைலைங் ைறளத் தவிர்த்து ஒை் றுறமறய
ஏை் பொடு பசய் ய முயன்று பொருங் ைள் . ஏை் பொடு
முடிந்தொல் மூன்ைொம் நொள் ைொறல பதிபனொரு
நொழிறை ெர என்னொல் முடிந்த மட்டும் இந்தப்
பபொர்ை்ைளத்றதச் சமொளிை்கிபைன். அதை் குள் ெர
இயலொமை் பபொனொல் பின்பு நீ ங் ைள் இங் கு ெரபெ
பெண்டொம் . நொனும் என்பனொடு ெந்த வீரர்ைளில்
உயிர் பிறழத்தெர்ைளும் தப் பிபயொடிை் ைப் பபலறி
விடுபெொம் !"

"நீ ங் ைள் இப் படிச் பசொல் ெதை் கு என்ன அர்த்தம் ?"

"அந்த அர்த்தத்றத பெளிப்பறடயொை பெறு பசொல் ல

பெண்டுமொ? உங் ைளுை்குப் புரியவில் றலயொ?"

"புரிகிைபத! பதொை் று விடுபென் என்கிறீர்ைள் ."

"அறத ஏன் என் ெொயொை் பசொல் ல பெண்டும் ? ஒரு

பெறள நீ ங் ைள் சமொதொனப் படுத்தித் தளபதி
ெல் லொளபதெறன அறழத்து ெந்தொல் நமை்பை
பெை் றியொை முடியலொம் !"

"சை்ைபசனொபதி! அப் படியொனொல் மூன்ைொம் நொள்

ைொறல பதிபனொரு நொழிறை ெறர இந்தப்
பபொர்ை்ைளத்தில் பதொல் வி நிழல் நம் பை்ைம் படர
விடொமலிருை்கும் படிப் பொர்த்துை் பைொள் ளும்
பபொறுப் றப நீ ங் ைள் ஏை் கிறீர்ைளொ?"

"ஆைொ! உறுதியொை ஏை் றுை் பைொள் கிபைன்."

"நொன் உங் ைறள நம் பிப் பபொய் விட்டு ெரலொமொ?"

"தொரொளமொைப் பபொய் ெரலொம் !"

"யொரங் பை! என்னுறடய பிரயொணத்துை்குை் குதிறர

பைொண்டு ெொ!" என்று குமொரபொண்டியன்
பொசறைை்குள் ளிருந்து தன் ஏெலறனை் கூவிை்
ைட்டறளயிட்டொன். குதிறர பைொண்டு ெந்து
நிறுத்தப் பட்டது. அென் பெளிபய ெந்து ஏறிை்
பைொண்டொன். "சை்ைபசனொபதி! ெருகிபைன். விதி
இருந்தொல் சந்தித்து பெை் றி பபறுபெொம் " என்று
பொசறை ெொயிலில் நின்ைெரிடம் கூறி விறடபபை் றுை்
பைொண்டு குதிறரறயச் பசலுத்தி இருளில்
மறைந்தொன் குமொரபொண்டியன்.
----------

3.23. மாதேவியின் கண்ணீை்

மைொமண்டபலசுெரறரப் பை் றி யொர் பசொல் லியும்

அறத நம் பொமல் பபொழுது விடிந்ததும் இறடயொை் று
மங் ைலத்துை்குப் புைப் படுெதை் கிருந்த மைொரொணி,
அப் படிப் புைப்பட பெண்டிய அெசியபம இல் லொமை்
பபொய் விட்டது. பபொறி ைலங் ை றெை்கும் படியொன
அந்தச் பசய் திறயை் பைட்டவுடன் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவி மூர்ச்றசயொகி விழுந்து விட்டொர்.
பலவித மனை் குழப் பங் ைளொலும் , முதல் நொளிரவு
நன்ைொை உைை்ைம் ெரொததொலும் , தளர்ந்து
பபொயிருந்த அெருை்கு அந்தச் பசய் திறயத் தொங் கிை்
பைொள் ள முடியவில் றல.

'இறடயொை் று மங் ைலத்றதயும் , அறதச் சுை் றியுள் ள

அழைொன இடங் ைறளயும் , ைலைை்ைொரர்ைள் பநருப்பு
றெத்துை் பைொளுத்தி விட்டொர்ைள் . முதல் நொள் இரவு
முழுெதும் மைொமண்டபலசுெரர் யொர் றையிலும்
அைப் படவில் றலயொம் . ைொறலயில் இறடயொை் று
மங் ைலத்துச் சிென் பைொவில் குைட்டில் அெர் இைந்து
கிடப் பறதை் ைண்டொர்ைளொம் ' என்று பைள் விப் பட்ட
இந்தச் பசய் திதொன் மைொரொணிறய
மூர்ச்றசயொகும் படி பசய் துவிட்டது.

புென பமொகினியும் , விலொசினியும் , மைொரொணியின்

உடறலத் தொங் கிை் பைொண்டு மூர்ச்றச பதளிந்து
நிறனவு ெருெதை் பைை் ை றசத்திபயொபசொரங் ைறளச்
பசய் தனர். பெழை்ைனிெொயரும்
அதங் பைொட்டொசிரியரும் ைெறலபயொடு நின்று
பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

அந்தச் பசய் திறயத் பதரிவிப் பதை் கு ெந்த

அரண்மறன பமய் ை்ைொெை் பறட ஒை் ைறன பமலும்
சில பைள் விைறளத் தூண்டிை் பைட்டொர்
பெழை்ைனிெொயர்.

"பநை் று ைொறலயில் தொபன அந்தப் பபண்

குழல் ெொய் பமொழி இங் கிருந்து புைப் பட்டு
இறடயொை் று மங் ைலத்துை்குப் பபொனொள் ? அெள்
பபொய் ச் பசர்ந்தொபளொ, இறடெழியிபலபய
ைலைை்ைொரர்ைளிடம் மொட்டிை் பைொண்டு விட்டொபளொ?
அறதப் பை் றி ஒன்றும் பதரியவில் றலபய?" என்று
பெழை்ைனிெொயர் பைட்ட பைள் விை்கு ஒை் ைன்
கீழ் ை்ைண்டெொறு மறுபமொழி கூறினொன்.

"சுெொமி! மைொமண்டபலசுெரரின் புதல் வியும்

அந்தரங் ை ஒை் ைன் நொரொயணன் பசந்தனும்
ைலைை்ைொரர்ைள் றையில் சிை்ைவில் றலயொம் .
அெர்ைறளயும் எப் படியொெது பிடித்து விடுெபதன்று
ைலைை்ைொரர்ைள் ெறல பபொட்டுத் பதடிை்
பைொண்டிருை்கிைொர்ைளொம் !" இெர்ைள் இப் படிப்
பபசிை் பைொண்டிருந்த சமயத்தில் மைொரொணியின்
மூர்ச்றச பதளிந்தது. எழுந்து உட்ைொர்ந்து மிரள மிரள
விழித்தொர் அெர். சுை் றிலும் நிை் பெர்ைறளப்
பொர்த்தொர். தட்டுத் தடுமொறி எழுந்த பின்பு நீ ண்ட
பநரம் அெர் அந்த அறையிலிருந்து பெளியில் ெரபெ
இல் றல. "மனம் பநொந்திருப் பெர்ைறளத் தனிபய
விடை் கூடொது! நீ ங் ைளும் பபொய் உடன் இருங் ைள் "
என்று புென பமொகினிறயயும் விலொசினிறயயும்
அனுப் பினொர் அதங் பைொட்டொசிரியர். அந்தப்
பபண்ைள் இருெரும் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவியொரின் அறைை்குள் தயங் கித்
தயங் கிச் பசன்ைொர்ைள் .

அறை நடுபெ உட்ைொர்ந்து பச்றசை் குழந்றத பபொல

விம் மி விம் மி அழுது பைொண்டிருந்தொர் மைொரொணி.
அெர் மடியில் ஒரு பறழய ஓறல கிடந்தது.
விலொசினிறயயும் புென பமொகினிறயயும் நிமிர்ந்து
பொர்த்து மைொரொணியொர் குறிப் புை் ைொட்டி அெர்ைறள
உட்ைொரச் பசொன்னொர். ைண்ைறளத் துறடத்துை்
பைொண்டு தன் மடியில் கிடந்த ஓறலறய
விலொசினியின் றையில் எடுத்துை் பைொடுத்தொர்
மைொரொணி. அெள் அறத ெொங் கிை் பைொண்டு என்ன
பசய் ய பெண்டுபமன்று பைட்பது பபொல்
மைொரொணியின் முைத்றதப் பொர்த்தொள் .

"விலொசினி! இந்த ஓறலயில் எழுதியிருை்கும்

பொட்றடப் பை் றி உனை்கு நிறனவிருை்கிைதொ?" என்று
அெர் அெறளை் பைட்டொர். அந்த ஓறலயிலிருந்த
பொட்றட ஒரு முறை மனத்திை் குள் படித்துப் பொர்த்துை்
பைொண்பட விலொசினி, "மைொரொணி! இது முன்பு
ஒருமுறை பைொட்டொை் றுப் பண்டிதரிடம் தொங் ைள்
எழுதி ெொங் கிை் பைொண்ட பொட்டு அல் லெொ? பைெதி
இங் பை தங் கியிருை்கும் பபொது இந்தப் பொட்றடை்
பைொடுத்து அடிை்ைடி அெறளப் பொடச் பசொல் லிை்
பைட்பீர்ைபள?" என்ைொள் . பைெதி என்ை பபயறரை்
பைட்டவுடன் மறுபடியும் ைண்ணீர ் அரும் பியது
மைொரொணியின் ைண்ைளில் . "இப் பபொதும் அெள்
பொடிை் பைட்ை பெண்டும் பபொல் ஆறசயொைத்தொன்
இருை்கிைது. ஆனொல் அந்தப் பொவிப் பபண்
ைண்ைொணொத பதசத்தில் பபொய் மொண்டு பபொனதொைச்
பசொல் லுகிைொர்ைபள, விலொசினி! நொன் இப் பபொது
பசொல் லப் பபொகிை பசய் தி இதை் கு முன்பு உனை்குத்
பதரிந்திருை்ைொது. ஒரு நொள் இரவு மனபெதறன
தொங் ை முடியொமல் அரண்மறன நந்தெனத்திலிருந்த
பொழுங் கிணை் றில் வீழ் ந்து என்றன மொய் த்துை்
பைொள் ெதை் கு இருந்பதன். அப் பபொது அந்த
நள் ளிரவில் என்றனை் றைப் பிடித்துத் தடுத்துை்
ைொப் பொை் றியது யொர் பதரியுமொ? அந்தப் பபண்
பைெதிதொன். அெள் ைொப் பொை் றியிரொவிட்டொல் இன்று
என்றன யொர் உயிபரொடு பொர்ை்ை முடியும் ? அெள்
பபொய் விட்டொள் . நொன் இருை்கிபைன். அெளுறடய
தறமயன் வீரொதி வீரனொைப் பபொர்ை்ைளத்தில் நின்று
பபொரிட பெண்டியறத மைந்து இந்தத் பதன்பொண்டி
நொட்டின் அறிவுச் பசல் ெறரை் பைொன்று ைலைமிடும்
பைொள் றளை் கூட்டத் தறலெனொை மொறிவிட்டொன்.
எெ் ெளவு பைெலமொன ைொரியம் ?
மைொமண்டபலசுெரர் இைந்து பபொய் விட்டொர் என்று
பைட்கும் பபொது என் உடல் பயத்தொலும் , துை்ைத்தொலும்
நடுங் குகிைது, பபண்பண! பநை் று நொபமல் பலொரும்
பபசிை் பைொண்டிருந்த பபொது யொரிடமும் பசொல் லிை்
பைொள் ளொமல் இறடயொை் று மங் ைலத்துை்கு ஓடிப்
பபொனொபள குழல் ெொய் பமொழி, அெள் ைதி என்ன
ஆயிை் பைொ? பபொர்ை்ைளத்து நிறலறமைறளப்
பை் றியும் ஒன்றுபம பதரியவில் றல. ெடை்பை
பறைெர்ைபளொடு பபொர் பசய் து பைொண்டிருை்கிை
சமயத்தில் நம் பமொடு நொபம பபொரிட்டுை் பைொள் ளும்
இந்தை் ைலைத்றதத் தளபதி ஏன்
உண்டொை்கினொபனொ? பதசத் துபரொகியொை
மொைபெண்டுபமன்று நன்றிறய மைந்து துணிந்து
விட்டொனொ ெல் லொளபதென்? இபதல் லொம் என்ன
பபொதொத ைொலபமொ அம் மொ! ைரிை் குப் றபை்கு நடுவில்
றெரத்றதப் பொர்ப்பது பபொல் இத்தறன
துன்பத்துை்கும் நடுவில் இந்த ஒரு பொட்றட எடுத்துப்
பொர்த்தொல் எனை்குச் சிறிது பமய் யுணர்வு
உண்டொகிைது. பைொஞ் சம் இறதப் படி, பைட்டு
ஆறுதல் அறடகிபைன்" என்று பசொைம் ைனிந்த
உணர்ச்சி பைொந்தளிை்கும் ெொர்த்றதைளொல்
பெண்டிை் பைொண்டொர் மைொரொணி. விலொசினி
படிை்ைலொனொள் :

"இளறமயும் நிறலயொெொல் இன்பமும்

நின்ைெல் ல
ெளறமயும் அஃபதயொல் றெைலும்
துன்பபெள் ளம்
உளபென நிறனயொபத பசல் ைதிை்
பைன்றுபமன்றும்
விறளநிலம் உழுெொர்பபொல் வித்துநீ ர் பசய் து
பைொள் மின்!"

பொட்றடை் பைட்டு விட்டு மைொரொணி கூைலொனொர்:

"நிறலயொத பபொருள் ைறள நிறலப்பனெொை எண்ணி

மயங் கியிருந்தொல் இப் படித்தொபன அந்தப்
பபொருள் ைள் அழியும் பபொது துை்ைப் பட
பெண்டியிருை்கிைது? நிறலயொதறதபயல் லொம்
பறடத்துவிட்டு நிறலத்திருப் பது எதுபெொ அறத
நிறனை்ைப் பழகிை் பைொண்டிருந்தொல் இப் பபொது என்
மனம் இப் படிை் குமுறுமொ? உணர்ச்சி
நப் பொறசைறளயும் , எண்ண அழுை்குைறளயும்
றெத்துை் பைொண்பட பமய் யுணர்றெ இழந்து
விட்படபன? விலொசினி! துை்ைத்றதயும் ,
ஏமொை் ைங் ைறளயும் அனுபவிை்ை இந்தப் பொட்டின்
அர்த்தம் ைடல் பபொல் விரிெறடந்து பைொண்பட
பபொெது பபொல் ஒரு பிரறம உண்டொகிைது,
பொர்த்தொயொ?" அந்தப் பொட்றடை் பைட்டு மைொரொணி
பபசிய ெொர்த்றதைளொல் அெருறடய மனம் எந்த
அளவுை்கு பெதறனயும் , விரை்தியும் அறடந்து
பபொயிருை்கிைபதன்பறதயும் விலொசினி
உணர்ந்தொள் .
அறை ெொயிலில் அந்தச் சமயத்தில் ஒரு ைொெலன்
அெசரமொை ெந்து ெணங் கி நின்ைொன். "பதவி!
குமொரபொண்டியர் அெசரமொைப்
பபொர்ை்ைளத்திலிருந்து புைப் பட்டு ெந்திருை்கிைொர்.
தங் ைறளச் சந்திை்ை ெந்து பைொண்டிருை்கிைொர்"
என்று அந்தை் ைொெலன் கூறியதும் , விலொசினியும் ,
புென பமொகினியும் விருட்படன எழுந்து அந்த
இடத்திலிருந்து ஒதுங் கிச் பசன்ைனர். மைொரொணியின்
பநஞ் சு பெைமொை அடித்துை் பைொண்டது. ைண்ைள்
அறை ெொயிறல பநொை்கிப் பதித்து நிறலத்தன.

ெொட்டமறடந்த பதொை் ைத்பதொடு பயணம் பசய் து

ைறளத்துை் ைறுத்த முைத்தில் ைெறலயும் பரபரப்பும்
பதன்பட பெைமொை அறைை்குள் நுறழந்தொன்
குமொரபொண்டியன். அெறனை் ைண்டதும் துயரம்
பபொங் ை, "குழந்தொய் ! இந்த நொட்டின் அறிவுச்
பசல் ெறரப் பறி பைொடுத்து விட்படொபம!" என்று
ைதறினொர் மைொரொணி.

"அம் மொ! என்ன நடந்து விட்டது? நிதொனமொைச்

பசொல் லுங் ைள் . எனை்கு ஒன்றுபம புரியவில் றல. நொன்
குழப் பங் ைறளயும் , ைெறலைறளயும் சுமந்து
பைொண்டு பபொர்ை் ைளத்திலிருந்து இங் பை ஓடி
ெந்திருை்கிபைன். நீ ங் ைள் எறதபயொ பசொல் லிை்
ைதறுகிறீர்ைபள?" என்று அருகில் ெந்து அமர்ந்து
வினவினொன் இரொசசிம் மன்.

"பசொல் லிை் ைதறுெதை் கு இனி என்ன இருை்கிைது?

இலங் றையில் உன்றனத் பதடி ெந்த இடத்தில்
பைெதி இைந்து பபொனொள் என்ை உண்றமறய இங் கு
ெந்ததுபம நீ என்னிடம் பசொல் லியிருை்ைை் கூடொதொ?
எல் பலொருமொைச் பசர்ந்து அறத மறைத்தீர்ைள் .
தளபதிறயப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு ெர விடொமல்
பசய் தீர்ைள் . அெை் ைொல் எத்தறன பபரிய
உள் நொட்டுை் ைலைம் எழுந்து விட்டது.
மைொமண்டபலசுெரர் மொண்டு பபொனொர்.
இறடயொை் று மங் ைலம் தீயுண்டு அழிந்து விட்டது.
இன்னும் என்ன நடை்ை பெண்டும் அப் பொ?
எல் லொெை் றையும் பைட்ட பின்பும் துை்ைத்றதயும்
உயிறரயும் தொங் கிை் பைொண்டு சொை மொட்டொமல்
உட்ைொர்ந்திருை்கிபைன் நொன்" என்று தன் தொயின்
ெொயிலிருந்து மைொமண்டபலசுெரரின் மரணச்
பசய் திறயை் பைட்ட பபொது அப் படிபய திை்பிரறம
பிடித்துப் பபொய் அயர்ந்து கிடந்தொன் இரொசசிம் மன்.
பயமும் திறைப் பும் உண்டொை்கும் அந்தத் துயரச்
பசய் தி மனத்தில் உறைந்து நொவுை்குப் பபசும்
ஆை் ைல் உண்டொைச் சில ைணங் ைள் பிடித்தன
அெனுை்கு. அெனொல் அறத நம் புெதை் பை
முடியவில் றல.

"அம் மொ! மைொமண்டபலசுெரர் இைந்து விட்டொர் என்று

உண்றமயொைபெ பசொல் கிறீர்ைளொ அல் லது
என்றனச் பசொதறன புரிகிறீர்ைளொ?"

"பசொதறன நொன் பசய் யவில் றலயப் பொ! உன்றனயும்

என்றனயும் இந்த பதசத்றதயும் விதி பசொதறன
பசய் கிைது. பதய் ெம் பசொதறன பசய் கிைது.
நம் பிை்றைைள் பசொதறன பசய் கின்ைன" என்று
பசொல் லிை் பைொண்பட குலுங் ைை் குலுங் ை அழுதொர்
மைொரொணி.

"மைொரொணி மனங் குழம் பிப் பபொயிருை்கிைொர்ைள் .

நடந்தெை் றை நொங் ைள் பசொல் கிபைொம் " என்று
அதங் பைொட்டொசிரியரும் , பெழை்ைனிெொயரும் அங் கு
ெந்தொர்ைள் . எல் லொெை் றையும் அெர்ைளிடம் பைட்டு
அறிந்த பபொது அெனும் தறலயில் றைறெத்துை்
பைொண்டு உட்ைொர்ந்து விட்டொன். அெனுை்கும்
அழுறை பபொங் கிை் பைொண்டு ெந்தது.

"அம் மொ! விழிஞத்தில் இைங் கியதும் பைெதியின்

மரணத்றத யொருை்கும் கூை பெண்டொபமன்று
மைொமண்டபலசுெரர்தொன் ெொை்குறுதி ெொங் கிை்
பைொண்டொர். தளபதி சிறைப் படுத்தப் பட்டிருை்கும்
பசய் தியும் இரைசியமொை இருை்ை பெண்டுபமன்று
அெர் தொன் பசொன்னொரம் மொ! தளபதி
சிறையிலிருந்து தப் பித் தங் றையின் மரணத்றதத்
பதரிந்து பைொண்டதுமல் லொமல் அதை் கு
மைொமண்டபலசுெரர்தொன் ைொரணபமன்று தப் பொை
அெர் பமல் ென்மம் பைொண்டு விட்டொன். அதன்
விறளவுைள் இெ் ெளவு பைொடுறமயொை முடியுபமன்று
நொன் நிறனை்ைபெ இல் றல. அம் மொ! இங் பை தொன்
இப் படி என்ைொல் அங் பை பபொர்ை்ைளத்திலும் புகுந்து
ைலைம் பசய் து பொசறையிலுள் ள பதன்பொண்டி
வீரர்ைறளபயல் லொம் மனம் மொை் றி இழுத்துை்
பைொண்டு பபொய் விட்டொர்ைள் . உங் ைறளயும் ,
மைொமண்டபலசுெரறரயும் ைலந்து பைொண்டு தளபதி
ெல் லொளபதெறன எப் படியொெது
சமொதொனப் படுத்திப் பபொர்ை்ைளத்துை்கு அறழத்துச்
பசல் லலொபமன்று நொன் ஓடி ெந்திருை்கிபைன். இந்தச்
சமயத்தில் நீ ங் ைள் இெ் ெளவு பபரிய பபரிடிறய என்
ைொதில் பபொடுகிறீர்ைள் . நொன் என்ன தொன் பசய் யப்
பபொகிபைபனொ? இப்பபொதுள் ள பறடைறள றெத்துை்
பைொண்டு இரண்டு நொள் பபொறரை் கூடச் சமொளிை்ை
முடியொபதன்று சை்ைபசனொபதி றைறய விரித்து
விட்டொர்."

"பபொறரச் சமொளித்து பெை் றி பபை் ைொலும் இனி

என்ன பயம் மைபன? ைடறமறயயும் , நன்றிறயயும்
பபொை் றி ெந்த தூய வீரனொை இருந்த தளபதி
ைண்மூடித்தனமொன பெறிச் பசயலில்
இைங் கிவிட்டொன். கூை் ைத் தறலெர்ைளும் அெபனொடு
பசர்ந்து பைொண்டு விட்டொர்ைள் . எெ் ெளபெொ
சொமர்த்தியமொை இருந்த மைொமண்டபலசுெரரும்
பைடுமதி பநருங் கியதொபலொ என்னபெொ,
இப் படிபயல் லொம் பசய் து தம் றமயும் அழித்துை்
பைொண்டு விட்டொர். தளபதிறயச் சிறைப் படுத்தியும் ,
பைெதியின் மரணத்றத மறைத்தும் அெர்
சூழ் சசி
் ைள் பசய் திரொவிடில் இந்தை் ைலைபம
ஏை் பட்டிரொது. அழியப் பபொகிை தீவிறனயின்
விறளவு பநருங் கிவிட்டொல் எெ் ெளவு பபரிய
அறிெொளிை்கும் நொணயம் தெறிவிடும்
பபொலிருை்கிைபத!" என்று மைொரொணி விரை்திபயொடு
மறுபமொழி கூறினொர்.

"அம் மொ நீ ங் ைளும் இப் படி மனம் பெறுத்துப்

பபசினொல் நொன் என்ன பசய் ெது? பசர நொட்டுப்
பறடத் தறலெனும் , பபரும் பபயர்ச்சொத்தனும்
இந்தப் பபொரில் வீர மரணம் அறடந்தொர்ைள் . ைடல்
ைடந்து ெந்த சை்ைபசனொபதி இரவும் பைலும் நம்
பெை் றிை்ைொை முயல் கிைொர். இந்தச் சமயத்திலொ
தளர்ெது? ெொருங் ைள் ! நொனும் நீ ங் ைளுமொைப்
பபொயொெது தளபதிறயை் பைஞ் சிப் பொர்ை்ைலொம் .
அென் மனம் இரங் ைொமலொ பபொய் விடுெொன்? அம் மொ!
எல் லொத் துன்பங் ைறளயும் மைந்து
புைப் படுங் ைளம் மொ, ைறடசியொை முயல் பெொம் " என்று
தொயின் பொதங் ைறளப் பை் றிை் பைொண்டு
பைஞ் சினொன் இரொசசிம் மன். மூன்ைொம் நொள் ைொறல
பதிபனொரு நொழிறைை்குள் தளபதிபயொடு
பபொர்ை்ைளத்துை்கு ெரவில் றலயொனொல் பெை் றிறயப்
பை் றி நிறனப் பதை் கில் றல பயன்று சை்ைபசனொபதி
கூறியனுப் பியிருந்த நிபந்தறனறயயும் தொயிடம்
கூறி முறையிட்டொன் அென்.

அெனுை்குப் பதில் பசொல் ெதை் ைொை மைொரொணி

ெொறயத் திைந்தொர். அெர் பபசத் பதொடங் குமுன்
அரண்மறன ெொயிலில் 'விடொபத! பிடி! பைொல் லு'
என்ை பெறிை் குரல் ைபளொடு பலர் ஓடிெரும் ஓறசயும்
"ஐபயொ! ைொப் பொை் றுங் ைள் " என்று ஓர் ஆணும்
பபண்ணுமொைச் பசர்ந்து ஓலமிட்டு அபயம் பைொரும்
அறடை்ைலை் குரலும் எழுந்தன. அறதை் பைட்டு
யொெரும் திடுை்கிட்டுத் திறைத்தனர். "இரொசசிம் மொ!
ஓடு; அது என்னபென்று பபொய் ப் பொர்!" என்று
மைறனத் துரத்தினொர் மைொரொணி. இரொசசிம் மன்
உட்பட எல் பலொருபம அந்தை் குழப் பம் என்னபென்று
பொர்ப்பதை் ைொை எழுந்து ெொசை் புைம் ஓடினொர்ைள் .
மைொரொணி, விலொசினி, புென பமொகினி ஆகிய
பபண்ைள் மட்டும் பபொைவில் றல.

அரண்மறனயில் பரொந்தைப் பபருெொயிலில் மூடு

பல் லை்கு ஒன்று பைொண்டு ெந்து இைை்கி
றெை்ைப் பட்டிருந்தது. பின்னொல் உருவிய ெொள் ைளும் ,
பெல் ைளுமொை யொபரொ சில முரட்டு மனிதர்ைள்
துரத்தி ஓடி ெந்து பைொண்டிருந்தொர்ைள் . மூடு
பல் லை்கு அருகிலிருந்து குழல் ெொய் பமொழியும் ,
நொரொயணன் பசந்தனும் அபயை் குரல் பைொடுத்து
அலறியெொறு உள் பள ஓடி ெந்து
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . என்ன கூப்பொடு என்று
பொர்ப்பதை் ைொை பெளிபய ெந்த குமொரபொண்டியனும்
மை் ைெர்ைளும் இந்தை் ைொட்சிறயை் ைண்டு
திறைப் பும் வியப்பும் அறடந்து மருண்டு பபொய்
நின்ைனர். இன்னபதன்று விளங் கிை் பைொள் ள
முடியவில் றல.

பின்னொல் துரத்தி ெந்த கூட்டம் ைணத்துை்குை் ைணம்

அதிைமொயிை் று. ஆயுதபொணிைளொைத் தொை்குெதை் கு
ஓடி ெருெது பபொல் ெந்த அெர்ைளுறடய
பெறித்தனமும் கூப் பொடுைளும் பபருகின. உள் பள
உட்ைொர்ந்திருந்த மைொரொணி முதலியெர்ைளும்
ஆெறல அடை்ை முடியொமல் பொர்ப்பதை் ைொை எழுந்து
ஓடி ெந்து விட்டொர்ைள் . 'ைொப் பொை் றுங் ைள் ,
ைொப் பொை் றுங் ைள் ' என்று அலறிை் பைொண்பட ஓடி ெந்த
குழல் ெொய் பமொழியும் , பசந்தனும் மைொரொணியின்
ைொலடியில் விழுந்து ெணங் கினொர்ைள் . அெர்ைள்
இருெரும் பயந்து நடுங் கி முைத்தில் பைொறலயச்சம்
பரவியது பபொல் பதொை் ைமளித்தறத எல் பலொரும்
ைண்டனர். இருெரும் ஓயொமல் அழுதிருந்த சொயல்
பதரிந்தது.

"தொபய! எங் ைறளை் பைொல் ல ஓடிெருகிைொர்ைள் .

நீ ங் ைள் தொன் அறடை்ைலம் அளித்துை் ைொப் பொை் ை
பெண்டும் " என்று மைொரொணியிடம் முறையிட்டுை்
ைதறினொர்ைள் , குழல் ெொய் பமொழியும் பசந்தனும் .
எல் பலொருை்கும் அெர்ைள் நிறல ஒருெொறு புரிந்து
விட்டது.

உடபன குமொரபொண்டியன் ெொயிை் புைம் பொர்த்தொன்.

ைலைை் கூட்டம் ெரம் பு மீறிை் ைொெறலை் ைடந்து
உள் பள நுறழய முயன்று பைொண்டிருந்தது.
"ைொெலர்ைபள! பரொந்தைப் பபருெொயிறல மூடிவிட்டு
உட்புைம் ைறணய மரங் ைறள முட்டுை் பைொடுங் ைள் .
பைொட்றடை்குள் யொரும் நுறழய விடொதீர்ைள் " என்று
சிங் ை முழை்ைம் பபொன்ை குரலில் ைட்டறளயிட்டன்
இரொசசிம் மன். அடுத்த விநொடி ஒன்ைறரப் பறன
உயரமும் முை்ைொை் பறன அைலமும் உள் ள அந்தப்
பிரம் மொண்டமொன ைதவுைள் மூடப் படும் ஒலி
அரண்மறனறயபய அதிரச் பசய் து பைொண்டு
எழுந்தது.

"குழல் ெொய் பமொழி! எங் ைறளபயல் லொம் தவிை்ை

விட்டுப் பபொய் விட்டொபர அம் மொ உன் தந்றத? அெர்
இருந்த பபருறமை்கு இப்படிபயல் லொம் ஆகுபமன்று
யொரொெது எதிர்பொர்த்பதொமொ?" என்று தணிை்ை
முடியொமல் கிளர்ந்பதழும் துை்ைத்பதொடு அந்தப்
பபண்றணத் தழுவிை் பைொண்டு ைதறினொர்
மைொரொணி. குழல் ெொய் பமொழி குமுறிை் குமுறி
அழுதொள் .

"பதவி! அெருறடய ைொலம் முடிந்து விட்டது.

எங் ைறளத் தப் பி ெொழச் பசய் துவிட்டு அெர்
பபொய் விட்டொர். இரபெொடு இரெொை இறடயொை் று
மங் ைலத்திலிருந்து நொங் ைள் இருெரும்
முன்சிறைை்குப் பபொய் விட்டு இப் பபொது ஒரு முை்கிய
ைொரியமொை ெந்பதொம் . யொருை்கும் பதரியொமல் மூடு
பல் லை்கில் ெந்பதொம் . அரண்மறனை்கு அருகில் ெந்த
பபொது இந்தை் ைலைை்ைொரர்ைள் எப் படிபயொ பதரிந்து
பைொண்டு துரத்தத் பதொடங் கி விட்டொர்ைள் . நல் ல
பெறளயொைை் ைொப் பொை் றி அபயமளித்தீர்ைள் .
தம் முறடய அந்திம பநரத்தில் மைொமண்டபலசுெரர்
தங் ைளிடம் பசர்த்து விடச் பசொல் லி ஓர் ஓறலறய
என்னிடம் அளித்துச் பசன்ைொர்" என்று பசொல் லிை்
பைொண்பட இடுப் பிலிருந்து அந்த ஓறலறய
எடுத்தொன் பசந்தன். துை்ைம் அென் குரறலபய
மொை் றியிருந்தது.
---------
3.24. சிரேந் ே கனவுகள்

அரண்மறனை் பைொட்றடை் ைதவுைள் எல் லொம்

மூடப் பட்டு விட்டன. பெளிப் புைம் பரொந்தைப் பபரு
ெொயிலுை்கு அப் பொல் ைலைை் கூட்டம் பெள் ளபமனப்
பபருகிை் பைொண்டிருந்தது. ைலைை்ைொரர்ைளின்
பெளிை் கூப்பொடுைள் பயங் ைரமொை ஒலித்தன.
பசந்தறனயும் , குழல் ெொய் பமொழிறயயும் பெளிபய
அனுப் பொவிட்டொல் ைதறெ இடித்துை் பைொண்டு
உள் பள புகுந்து விடப் பபொெதொைப் பயமுறுத்திை்
பைொண்டிருந்தொர்ைள் அெர்ைள் .

இத்தறைய பயங் ைரமொன சூழ் நிறல பெளிபய

நிலவிை் பைொண்டிருை்கும் பபொதுதொன் பசந்தன் தொன்
பைொண்டு ெந்திருந்த மைொமண்டபலசுெரரின்
இறுதிை் ைொலத்தில் எழுதப் பட்ட ஓறலச் சுருறள
விரித்து மைொரொணியிடம் பைொடுத்தொன்.

"இரொசசிம் மொ! இறதப் படித்துச் பசொல் " என்று

குமொரபொண்டியனிடம் அறதை் பைொடுத்தொர்
மைொரொணி. துை்ைம் அறடை்கும் நலிந்த குரலும் ,
நீ ரரும் பும் ைண்ைளுமொை அெர் அப் பபொது
பதொை் ைமளித்த நிறல எல் பலொருறடய
உள் ளங் ைறளயும் உருை்கியது. பசந்தனும்
ைண்ைலங் கிப் பபொய் ெொட்டத்பதொடு
ைொட்சியளித்தொன். குழல் ெொய் பமொழி தறல நிமிரபெ
இல் றல. ைண்ைள் சிெந்து முைம் வீங் கி அழுதழுது
பசொைம் பதிந்த பைொலத்தில் நின்ைொள் அெள் .
மை் ைெர்ைள் அறமதியொை நின்று
பைொண்டிருந்தொர்ைள் . குமொரபொண்டியன் எல் பலொரும்
பைட்கும் படியொை மைொமண்டபலசுெரரின் இறுதித்
திருமுை ஓறலறய இறரந்து படித்தொன்.

"அன்புை்கும் , மதிப் புை்கும் உரிய மைொரொணி

ெொனென்மொபதவிை்கு, இறடயொை் று மங் ைலம் நம் பி
இறுதியொை எழுதும் திருமுைம் . பதவி, இந்தத் திருமுை
ஓறலறய நீ ங் ைள் படிை்கு முன் நொன் இெ் வுலை
ெொழ் வினின்று விறடபபை் றுச் பசன்று விடுபென்.
என்னுறடய மரணத்துை்ைொை நீ ங் ைபளொ,
குமொரபொண்டியபரொ சை் பைனும் ெருந்த
பெண்டியதில் றல. இந்த விநொடிை்குப் பின் இனி ஒரு
ைணம் ெொழ் ந்தொலும் நொபனொ என் அறிபெொ எதிலும்
பெை் றி பபை முடியொது. தீபத்தில் எண்பணய்
ெை் றியதும் திரியும் , சுடருபம அழிந்து விடுகிை
மொதிரி நல் விறனப் பயன் நீ ங் கியதும் எெ் ெளவு
பபரிய மனிதரொயிருந்தொலும் அறிவும் , முயை் சியும்
பயன்படொது! அருள் ைலை்ைொத முரட்டு அறிவுை்கு
என்ைொெது ஒருநொள் இந்தத் பதொல் வி ஏை் படத்தொன்
பசய் யும் . தளபதி ெல் லொளபதென் என்றனச்
சரியொைப் புரிந்து பைொள் ளொமபல என்பனன்னபெொ
பசய் து விட்டொன். அறதப் பபொல் இறுதியில் சில
சமயம் நொனும் அெறனப் புரிந்து பைொள் ளொமல்
என்பனன்னபெொ பசய் து விட்படன். அறிவும் வீரமும்
பறைத்துை் பைொண்டதொல் ஒரு நொட்டுை்கு எெ் ெளவு
பைடுதல் ைள் ? எப் பபொதொெது முடிந்தொல் ஒபர ஒரு
சந்பதைத்றத மட்டும் நீ ங் ைள் தளபதிை்குத் பதளிவு
பசய் து விட பெண்டும் . 'அென் தங் றையின்
மரணத்துை்கு நொன் ைொரணமில் றல' என்பது தொன்
நீ ங் ைள் அெனுை்குத் பதளிவு பசய் ய பெண்டிய பமய் .
பபரிய ைொரியங் ைறள நிறைபெை் ை முடியொமல்
இலட்சிய பங் ைமும் மொனை்பைடும் ஏை் பட்டொல்
ெடை்கு பநொை்கி உண்ணொ பநொன்பிருந்து உயிர்
விடுெது நம் தமிழ் ை் குலத்து மரபு. நொனும்
இறடயொை் று மங் ைலத்துச் சிென் பைொயில் குைட்டில்
அமர்ந்து ெடை்கு பநொை்கி இந்த ெொழ் றெ முடித்துை்
பைொள் ளத் தீர்மொனித்து விட்படன். சொவு
தீர்மொனப் படிதொன் ெரபெண்டு பமன்பதில் றலபய?
என் தீர்மொனத்றத முந்திை் பைொண்டு ெந்தொலும்
அறத ெரபெை் ை நொன் தயங் ை மொட்படன்.

"இந்தை் ைறடசி பநரத்தில் யொரும் , எப் பபொதும் ,

எதிர்பொரொத ஒரு ைொரியத்றத நொன் பசய் யப்
பபொகிபைன். இத்தறனை் ைொலமொை என்னிடம்
உண்றமயொை ஊழியம் பசய் த நொரொயணன்
பசந்தனுை்கு என் மைள் குழல் ெொய் பமொழிறய மணம்
முடித்துை் பைொடுத்து விடப் பபொகிபைன். இறத விடப்
பபரிய நன்றி அெனுை்கு நொன் பெபைன்ன பசய் ய
முடியும் ?..."

இறரந்த குரலில் படித்துை் பைொண்பட ெந்த குமொர

பொண்டியன் படிப்பறத நிறுத்தி விட்டுத் தறல
நிமிர்ந்து பசந்தறனயும் , குழல் ெொய் பமொழிறயயும்
மொறிமொறிப் பொர்த்தொன். அடொடொ! அப் பபொது
குமொரபொண்டியனின் முைத்தில் தொன் எத்தறன
விதமொன உணர்ச்சிச் சொயல் ைள் சங் ைமமொகின்ைன.
அெறனப் பபொலபெ மை் ைெர்ைளுறடய பொர்றெயும்
பசந்தன் பமலும் குழல் ெொய் பமொழியின் பமலும் தொன்
திரும் பிை் று. பசந்தனும் , குழல் ெொய் பமொழியும் ஏபதொ
பபரிய குை் ைம் பசய் து விட்டெர்ைறளப் பபொல் தறல
நிமிரொமலிருந்தொர்ைள் . முைத்தில் உணர்ச்சிைளின்
சூைொெளி பதொன்றி விழிைள் சிெந்து பபொய் ை்
குழல் ெொய் பமொழியிடம் எறதபயொ பைட்டு
விடுெதை் குத் துடித்தன குமொரபொண்டியனின்
உதடுைள் . அெபளொ அென் முைத்றத நிமிர்ந்து
பொர்ை்ைபெ இல் றல. அந்தச் சமயத்தில் , "பமபல படி"
என்று மைொரொணியின் தழுதழுத்த குரல் அெறனத்
தூண்டியது. குமொரபொண்டியன் பமபல
படிை்ைலொனொன். முதை் பகுதிறயப் படித்தறத விட
இப் பபொது அென் குரல் றநந்திருந்தது. "எனை்கு
மைளொைப் பிைந்த ைொரணத்தொல்
குழல் ெொய் பமொழிை்கு இருை்கிை அைந்றதயும் ,
ஆணெமும் இந்தப் புதிய உைவு மூலம் அழிந்து விட
பெண்டுபமன்பது என் ஆறச. என் பபண்றணயும் ,
பசந்தறனயும் துன்பங் ைளும் , பறைைளும் பபருகி
ெரும் சூழலில் தனிபய ஒரு பொதுைொப் புமின்றி விட்டுச்
பசல் கிபைன். அெர்ைள் ெொழ பெண்டும் . நொட்டில்
எனை்கிருை்கும் எதிர்ப்பின் பறைறம அெர்ைறள
அழிை்ை முயலொமல் உங் ைளுை்கு அறடை்ைலமொை
அெர்ைறள அளிை்கிபைன். எப் படியொெது அெர்ைறள
ெொழவிடுங் ைள் . என்னுறடய அறிவின்
பிடிெொதங் ைளொல் இந்த நொட்டுை்கு விறளந்த
துன்பங் ைளுை்ைொை என்றன மன்னியுங் ைள் .
குமொரபொண்டியறரயும் மன்னிை்ைச் பசொல் லுங் ைள் .
'மைொமண்டபலசுெரர்' என்ை மனிதறர ஒரு பைட்ட
பசொப் பனம் ைண்டது பபொல் மைை்ை முயலுங் ைள் !"

குமொரபொண்டியன் அறதப் படித்து முடித்தொன். மறழ

பபய் து ஓய் ந்தொை் பபொன்ை ஒரு ெறை அறமதி
அெர்ைளிறடபய நிலவியது. அந்த அறமதிை்கு
பநர்மொைொை பெளிபய ைலைை்ைொரர்ைளின்
பெறியொட்டம் நடந்து பைொண்டிருந்தது. பரொந்தைப்
பபருெொயிறல இடித்துத் தைர்த்து விட்டு உள் பள
நுறழய முயை் சி பசய் து பைொண்டிருந்தொர்ைள் .

மைொமண்டபலசுெரரின் ஓறலறயப் படித்து முடித்த

பின் சிறிது பநரம் ஒன்றும் பபசத் பதொன்ைொமல்
நின்ைொர் மைொரொணி. குழல் ெொய் பமொழியின் உள் ளம்
எப் படி அந்த மணத்துை்கு உட்பட்டபதன்று புரியொமல்
மனங் குமுறி நின்ைொன் குமொரபொண்டியன்.
"இரொசசிம் மொ! வீரமும் பெை் றியும் அரியறணபயறி
ஆளும் திருவும் இன்னும் உனை்குை் கிறடை்கிை
ைொலம் ெரவில் றல பபொலிருை்கிைது!
மைொமண்டபலசுெரபரொ பபொய் விட்டொர். அெருறடய
இந்த ஓறலறயப் படித்த பின் என் நம் பிை்றைைபள
அழிந்து விட்டன பபொல் துயரமொயிருை்கிைது எனை்கு.
தளபதி ஆைொதெனொகிவிட்டொன்.
கூை் ைத்தறலெர்ைளும் ஆைொதெர்ைளொகி
விட்டொர்ைள் . இனி யொறர நம் பி, எறத நம் பி நொம்
பெை் றிறய நிறனை்ை முடியும் ? எனை்கு ஒரு ெழியும்
பதொன்ைவில் றல அப் பொ! பபொ, உன்னொல்
முடியுமொனொல் இன்னும் சிறிது பநரத்துை்குள் இந்த
அரண்மறனறயை் ைலைை்ைொரர் றையில்
சிை்கிவிடொமல் ைொப் பொை் று. அதை் குள் நொன்
மைொமண்டபலசுெரரின் பபண்றணயும் , அெள்
ைணென் பசந்தறனயும் இங் கிருந்து பொதுைொப் பொன
இடத்துை்குை் கூட்டிை் பைொண்டு பபொய் விடுகிபைன்"
என்று குமொரபொண்டியறன பநொை்கி பெண்டிை்
பைொண்டொர் மைொரொணி.
"அம் மொ! இப் படி ஒபரயடியொை நம் பிை்றையிழந்து
பபசினொல் என்ன பசய் ய முடியும் ? நொம் இருெரும்
தளபதிறயயும் கூை் ைத் தறலெர்ைறளயும்
சந்தித்துப் பபசிச் சமொதொனப் படுத்தலொம் " என்ைொன்
இரொசசிம் மன்.

"மைபன! இந்த நொட்டின் பெை் றிறயப் பை் றிை்

ைெறலப் பட்டொல் என்னிடம் அறடை்ைலம்
அளிை்ைப் பட்ட இெர்ைறள யொர் ைொப் பொை் றுெது?
இெர்ைளுை்கு அழிவு ெரொமல் ெொழறெை்ை
பெண்டுபமன்பது மைொமண்டபலசுெரருறடய
ைறடசி ஆறச. அறத நொன் முதலில்
நிறைபெை் றியொை பெண்டும் . நம் பிை்றைறயை்
ைொப் பொை் றிய பின் நொட்றடை் ைொப்பொை் ை ெருகிபைன்.
நீ பபொய் நொன் கூறியபடி ெொயிை் புைத்துை் ைொெறல
உறுதியொை்கு... நிை் ைொபத... உடபன பசல் !" -
மைொரொணியின் குரலில் பரபரப் பு நிறைந்திருந்தது.
ைறடசியொை ஒருமுறை குழல் ெொய் பமொழிறயப்
பொர்த்துவிட்டு நடந்தொன் இரொசசிம் மன். அென்
ைொெறல பைட்டிப் படுத்துெதை் ைொை பரொந்தைப்
பபருெொயிலுை்குச் பசன்ைதும் , பசந்தறனயும் ,
குழல் ெொய் பமொழிறயயும் தழுவி அறழத்துை்
பைொண்டு தமது அந்தரங் ை அறைை்குச் பசன்ைொர்
மைொரொணி. புென பமொகினிறயை் கூப் பிட்டு, "புென
பமொகினி! இந்த அரண்மறனை் ைருவூலத்திலுள் ள
விறலமதிப் பை் ை உயர்ந்த
ஆறடயணிைலன்ைறளபயல் லொம் பதர்ந்பதடுத்து
இந்தப் பபண்றண அலங் ைரித்து ெொ" என்று
பசொல் லிை் குழல் ெொய் பமொழிறய அெளுடன்
ஆெபலொடு அனுப் பினொர்.

பசந்தன் எெ் ெளபெொ மறுத்தும் பைட்ைொமல்

அெறனயும் பட்டுப் பீதொம் பரங் ைள் உடுத்தி
மணை்பைொலம் பூண்டு ெரச் பசய் தொர்.
பெழை்ைனிெொயர், ஆசிரியர், விலொசினி
எல் பலொறரயும் சூழ இருை்ைச் பசய் து
குழல் ெொய் பமொழிறயயும் பசந்தறனயும் மொறல
மொை் றிை் பைொள் ளுமொறு பசய் து மணை்பைொலம்
ைண்டு மகிழ் ந்தொர். எல் பலொருமொைச் பசர்ந்து
மணமை்ைளுை்கு மங் ைல ெொழ் த்துை் கூறினொர்ைள் .
அந்தச் சமயத்தில் இரொசசிம் மன் பெைமொைவும் ,
பரபரப் பொைவும் அங் பை ஓடி ெந்தொன். அென்
முைத்தில் பயமும் , குழப் பமும் பதன்பட்டன.

"அம் மொ! பரொந்தைப் பபருெொயில் தைர்ந்து விட்டது.

ைலைை்ைொரர்ைள் உள் பள புகுந்து விட்டொர்ைள் .
இப் பபொதிருை்கிை பெறிறயயும் ஆபெசத்றதயும்
பொர்த்தொல் அெர்ைறளச் சமொதொனப்படுத்த முடியொது
பபொலிருை்கிைது. 'மைொமண்டபலசுெரரின்
மைறளயும் ஒை் ைறனயும் பைொன்று
பழிெொங் குபெொம் ' என்று கூச்சலிட்டுை் பைொண்டு
பைொறல பெறிபயொடு ஓடி ெருகிைொர்ைள் . ஒரு விநொடி
கூட இனிபமல் இங் பை தொமதிப் பதை் கில் றல.
எப் படியொெது இெர்ைறளை் ைொப் பொை் ை பெண்டும் "
என்று ைலெரம் மிகுந்த குரலில் பதை் ைத்பதொடு
கூறினொன் குமொரபொண்டியன். குழல் ெொய் பமொழிறய
மணை்பைொலத்தில் ைண்ட பபொது அந்தை் குழம் பிய
சூழ் நிறலயிலும் ஏபதொ சில பமல் லிய உணர்ச்சிைள்
அென் உள் ளத்றதை் ைசை்கிப் பிழிெது பபொலிருந்தது.
அென் தன் மனத்றதயும் ைண்ைறளயும் அடை்கிை்
பைொண்டொன். ஏை்ைத்றதப் பபருமூச்சொை பெளித்
தள் ளினொன். எங் பைொ பெறித்து பநொை்கியெொறு நின்ை
மைொரொணி அெறனப் பொர்த்துை் கூறினொர்:

"இரொசசிம் மொ! எல் பலொரும் பெளிபயறி விடலொம் .

உனை்கும் எனை்கும் இந்த அரண்மறனயில் ஒரு
பெறலயும் இல் றல. உன்னுறடய எண்ணங் ைளும் ,
என்னுறடய ஆறசைளும் நிறைபெறும் ைொலம்
இன்னும் ெரவில் றல பபொலிருை்கிைது. பொண்டியப்
பபரரசின் பபருறமயும் , புைழும் பரவுெதை் குரிய
நிறல உன் தந்றதயின் ைொலத்துை்குப் பின்
இல் றலபயொ என்னபெொ? நொம் பைொடுத்து றெத்தது
அெ் ெளவு தொன். ைெறலப் பட்டுப் பயனில் றல. நீ
பபொய் அந்தப் புரத்துை்குள் நுறழயும் பிரதொன
ெொயில் ைறள அறடத்து விட ஏை் பொடு பசய் .
பபொர்ை்ைொலங் ைளில் அரண்மறனப் பபண்ைள் தப்பி
பெளிபயறுெதை் ைொை நந்தெனத்து நீ ரொழி
மண்டபத்துை்ைருகிலிருந்து ஒரு சுரங் ை ெழி
பபொகிைது. நீ யும் ெொ! நொபமல் பலொரும் அந்த ெழியொை
பெளிபயறி விடலொம் . சுசீந்திரத்துை்கு அருகிலுள் ள
பொதிரித் பதொட்டத்தில் பைொண்டு பபொய் விடும் அந்த
ெழி. அங் கிருந்து பெழை்ைனிெொயர்
முதலியெர்ைபளொடு பசந்தறனயும்
குழல் ெொய் பமொழிறயயும் பொதுைொப் பொை
முன்சிறைை்கு அனுப் பி றெத்து விடலொம் .
அைை்பைொட்டத்தில் பபொய் த் தங் கிை் பைொண்டொல்
பின்பு அெர்ைள் பொடு ைெறலயில் றல" என்று
மைொரொணி கூறிய பபொது பசந்தன் குறுை்கிட்டொன்:
"பதவி! எங் ைள் இருெருை்ைொைவும் தொங் ைள்
துன்பப் படை்கூடொது. நொங் ைள் முன்சிறையில் என்
தறமயபனொடு பபொய் த் தங் கிவிட்டொல் பின்பு
எங் ைளுை்கு ஒரு குறையும் ெரொமல் அெர்ைள்
பொர்த்துை் பைொள் ெொர்ைள் . ைலைை்ைொரர்ைளின்
பறைறமயும் , பழிெொங் கும் பெறியும் உள் ளெறர
நொங் ைளும் இருை்கிை இடம் பதரியொமல் மறைந்து
ெொழ் ெதை் குத்தொன் விரும் புகிபைொம் " என்று
நொரொயணன் பசந்தன் பணிவுடனும் குறழவுடனும்
பமை் ைண்டெொறு பபசினொன்.

"எப் படிபயொ நன்ைொை ெொழபெண்டும் நீ ங் ைள் . அது

மைொமண்டபலசுெரரின் ைறடசி ஆறச. அறதை்
ைொப் பொை் றுெதை் கும் , நிறைபெை் றுெதை் கும் நொன்
ைடறமப் பட்டெள் . ெொருங் ைள் , நொம் இங் கிருந்து
பெளிபயறிச் பசல் ல பெண்டிய பநரம் ெந்து விட்டது.
புென பமொகினி! நீ அந்தத் தீபத்றத எடுத்துை் பைொள் .
சுரங் ைப் பொறதை்குள் இருட்டு அதிைமொை இருை்கும் "
என்று கூறிை் பைொண்பட முன்னொல் நடந்தொர்
மைொரொணி. குமொரபொண்டியன் அந்தப் புரத்துை்
ைதறெ அறடத்துப் பொதுைொப்பு ஏை் பொடுைறளச்
பசய் துவிட்டு அெர்ைபளொடு ெந்து பசர்ந்து
பைொண்டொன். அந்தச் சமயத்தில் அெனுறடய
முைத்றதை் ைொண்பெர்ைளுை்கு உலைத்திலுள் ள
நிரொறசபயல் லொம் அங் பை ெந்து குடி பைொண்டு
விட்டது பபொல் பதொன்றியது. பபொர்ை்ைளத்தில்
சை்ைபசனொபதியிடம் ெொை்ைளித்து விட்டு இரபெொடு
இரெொைை் கிளம் பியபபொது அென் மனத்தில்
உருெொகி எழுந்து ஓங் கி நின்ை நம் பிை்றை மொளிறை
இப் பபொது தறரமட்டமொகி விட்டறதப் பபொல் ஒரு
தொழ் வு மனப்பொன்றம ஏை் பட்டது.
மைொமண்டபலசுெரரின் மரணம் ,
குழல் ெொய் பமொழியின் விபனொதமொன திருமணம் ,
ைலைை் கூட்டத்தின் பழிெொங் கும் பெறி,
மைொரொணியின் அெநம் பிை்றை எல் லொெை் றையும்
ஒன்று பசர்த்து நிறனை்கும் பபொது தன்னுறடய
இனிய ைனவுைளில் பபரும் பகுதி அழிை்ைப்பட்டு
விட்டது பபொல் உணர்ந்தொன் அென். அன்பைொரு நொள்
மறழயும் , புயலும் வீசிய இரவில் ஈழ நொட்டுை்
ைொட்டில் பொழ் மண்டபத்து இருளில் உட்ைொர்ந்து
ெொழ் ை்றையின் முழுறமறயப் பை் றிச் சிந்தித்தறத
மறுபடியும் நிறனத்துப் பபருமூச்சு விட்டொன் அென்.

அெர்ைள் எல் பலொரும் நந்தெனத்துை்குப் பபொய் ச்

சுரங் ைப் பொறத ஆரம் பிை்கிை இடத்றத அறடந்தனர்.
விதிறயப் பின் பதொடரும் பபறத மனிதறனப் பபொல்
குமொரபொண்டியனும் அெர்ைறளப் பின்பை் றி அங் பை
பசன்ைொன். அென் முைத்றத ஏறிட்டுப் பொர்த்துை்
பைொண்பட துை்ைம் ெடியும் குரலில் "பசல் ெொ! உன்
முன்பனொர் மன்னொதிமன்னரொை ெொழ் ந்து இைந்த
இந்த அரண்மறனறய இறுதியொை ஒருமுறை
பொர்த்துை் பைொள் . இனி இந்த மொபபரும் அரண்மறன
இருப் பதும் , இல் லொததும் உனை்குை் கிறடப் பதும் ,
கிறடை்ைொததும் விதியின் ஆறணறயப் பபொறுத்தது"
என்ைொர் மைொரொணி. இரொசசிம் மன் நிமிர்ந்து
பொர்த்தொன். ைதவுைள் உறடயும் , சுெர்ைள் இடிபடும்
ஒலியுமொை அந்த அரச மொளிறை முடிவின்
எல் றலயில் இருந்தது. எல் லொரும் சுரங் ை ெழிை்குள்
இைங் கிவிட்டனர். புென பமொகினி தீபத்பதொடு
முன்னொல் பசன்ைொள் . ைறடசியொைை்
குமொரபொண்டியனும் அதை் குள் இைங் கி மறைந்தொன்.
ஊழ் விறனபய சுரங் ைமொகி ெழிநடத்திச் பசல் கிை
மொதிரி ஒரு பபொய் த் பதொை் ைம் உண்டொயிை் று.

எல் பலொரும் சுரங் ை ெழியில் நடந்து பசல் லும் பபொது

ஓரிடத்தில் பசந்தன் விறரெொை நடந்து முன்பசன்று
விட்டதொல் குழல் ெொய் பமொழி சை் றுப் பின் தங் கிச்
பசன்ைொள் . தளர்ந்து துெண்டு பமன்னறடயில்
பமதுெொைச் பசன்று அெறள பநருங் கினொன்
குமொரபொண்டியன். பைொதிை்கும் மனத்துடன் ஏபதொ
ஒரு பைள் விறய அெளிடம் பைட்டு விடத் துடித்தொன்
அென். ஆனொல் குழல் ெொய் பமொழி அெறன அருகில்
பநருங் ைவிடவில் றல. அென் விறரந்து ெருெது
ைண்டு தொன் முந்திை் பைொண்டு பசன்றுவிட்டொள் .
அப் படி அெள் நறடறய பெைப்படுத்திை் பைொண்டு
முந்தின பபொது அெளுறடய கூந்தலிலிருந்து இரண்டு
மல் லிறைப் பூை்ைள் உதிர்ந்தன. அெறள பநருங் கி
ஏபதொ பைள் வி பைட்கும் துடிப் புடபன ெந்த
குமொரபொண்டியனின் ைொலடியில் அந்த மல் லிறைப்
பூை்ைள் மிதிப்பட்டதும் அப் படிபய தயங் கி
நின்றுவிட்டொன். ைொலில் மிதிபட்ட பூை்ைறளயும்
முன்னொல் விறரந்து பசன்று பசந்தறன ஒட்டி
நடை்கும் குழல் ெொய் பமொழிறயயும் மொறி மொறிப்
பொர்த்துை் பைொண்பட சிறிது பநரம் நின்ைொன் அென்.
அெனுறடய மனத்துை்குள் ஏபதொ ஒரு பமல் லிய
உணர்வும் அப் படி மிதிபட்டு விட்டது பபொலிருந்தது.
மிதிபட்ட பூை்ைறளத் திருப் பித் திருப்பிப் பொர்த்துை்
பைொண்பட பமபல நடந்தொன் குமொரபொண்டியன்.
சுரங் ைப் பொறத முடிந்து பெளிபயறுகிை ெறரயில்
யொபரொடும் யொரும் பபசிை் பைொள் ளவில் றல.

சுசீந்திரம் பொதிரித் பதொட்டம் ெந்தது. மைொரொணி

குழல் ெொய் பமொழிறயயும் , பசந்தறனயும் றைறயப்
பை் றிப் பெழை்ைனிெொயரிடம் ஒப் பறடத்தொர்.
"பெழை்ைனிெொயபர! அதங் பைொட்டொசிரியபர!
இெர்ைறள முன்சிறை அைை்பைொட்டத்தில் பைொண்டு
பபொய் ச் பசர்ை்ை பெண்டியது உங் ைள் பபொறுப் பு.
ைறலைளுை்கும் , மணியம் பலத்துை்கும் என்றும்
அழிவில் றல. நீ ங் ைள் உள் ளெறர பசந்தனும் ,
குழல் ெொய் பமொழியும் ெொழ் ெறதை் ைண்டு ெொழ் ந்து
மகிழுங் ைள் !" என்று மைொரொணி கூறிய பபொது, "பதவி!
தொங் ைளும் ைொந்தளூர் மணியம் பலத்தில் ெந்து
எங் ைளுடபன இருந்து விடலொபம!" என்ைொர்
பெழை்ைனிெொயர்.

"நொன் இருை்ை பெண்டிய இடத்றத நொபன முடிவு

பசய் து பைொண்டு விட்படன். நீ ங் ைள் பபொய்
ெொருங் ைள் " என்று ைண்டிப் பொைச் பசொன்னொர்
மைொரொணி. யொரும் மறுத்துப் பபச முடியவில் றல.
மைொரொணிறயயும் , குமொரபொண்டியறனயும்
ெணங் கி விறடபபை் றுை் பைொண்டு எல் பலொரும்
புைப் பட்டுப் பபொய் விட்டொர்ைள் . புென பமொகினி
ஒருத்தி மட்டும் மைொரொணியொபரொடு இருந்து
பைொண்டொள் .

"மைபன! பமைத்தொல் மறைை்ைப் படும் சந்திரறனப்

பபொல் இன்னும் சிறிது ைொலம் பொண்டி நொடு பறைெர்
ஆட்சியில் தொன் இருை்ை பெண்டும் பபொலிருை்கிைது.
என்றனப் பிைந்த வீட்டில் - பசர நொட்டு
ெஞ் சமொநைரத்தில் பைொண்டு பபொய் விட ஏை் பொடு
பசய் . இந்தப் பபண் புெனபமொகினி என்பனொடு
துறண ெருெொள் . எங் கு பபொய் என்ன பசய் ெொபயொ?
மறுபடியும் நீ ஆளொகி இந்த நொட்றட பென்று
ஆள் ெதை் கு ெந்தொல் அப் பபொது நொன் உயிபரொடு
இருந்தொல் நொம் மீண்டும் சந்திப் பபொம் " என்று
மைொரொணி கூறிய பபொது குமொரபொண்டியன்
உணர்ச்சி ெசப் பட்டுச் சிறு பிள் றளபபொல் அழுது
விட்டொன். ெஞ் சிமொநைர் புைப் படு முன் பதன்பொண்டி
நொட்டுை் பைொவில் ைளுை்பைல் லொம் ைறடசியொை ஒரு
முறை பசன்று தரிசனம் பசய் ய பெண்டுபமன்று
மைொரொணி ஆறசப் பட்டொர். அந்த ஆறசறய
நிறைபெை் ை இரண்டு நொட்ைள் பசலெழித்தொன்
குமொரபொண்டியன். மூன்ைொம் நொள் ைொறல ஒரு
பல் லை்கும் சுமப் பதை் கு ஆட்ைளும் பதடி
மைொரொணிறயயும் , புெனபமொகினிறயயும் ஏை் றி
அனுப் பினொன். அப் பபொது, "அம் மொ!
ெஞ் சிமொநைரத்துை்கு இங் கிருந்து அதிை நொட்ைள்
பயணம் பசய் ய பெண்டும் . ைெனமொைப் பபொய் ச்
பசருங் ைள் . நொன் பபொர்ை்ைளத்துை்குப் பபொய்
பபொறரை் ைெனிை்கிபைன். நல் விறன இருந்தொல்
மறுபடியும் சந்திப்பபொம் !" என்று மனங் ைலங் கிை்
கூறினொன்.

"இரொசசிம் மொ! உனை்கு என் பயணத்றதப் பை் றிை்

ைெறல பெண்டொம் - ெஞ் சிமொநைரப் பயணத்றத
விட நீ ண்ட ெொழ் ை்றைப் பயணத்றத நொன்
ைண்டொயிை் று. இனிப் பயமில் றல. பபொய் ெொ!
பெை் றியொனொல் பென்று ெொ. பதொல் வியொனொல்
எங் பையொெது பபொய் மறுபடியும் பெை் றிை்கு முயை் சி
பசய் " என்று அென் மனை் ைலை்ைத்றதத் பதை் றி
ெொழ் த்திவிட்டு நிம் மதியொை ெஞ் சிமொநைரத்துை்குப்
புைப் பட்டொர் மைொரொணி. தொறயத் தன்னிடமிருந்து
பிரிை்கும் அந்தப் பல் லை்குப் பபொெறதபய பொர்த்துை்
பைொண்டு நின்ை குமொரபொண்டியன் அதன் பதொை் ைம்
ைண் பொர்றெயிலிருந்து மறைந்ததும் ைண்ணில்
துளிர்த்த நீ ர் முத்துை்ைறளத் துறடத்துை் பைொண்டு
திரும் பினொன். நொன்கு புைமும் விழிைள் பொர்ை்ை
முடிந்த அளவு சுை் றிலும் பொர்த்தொன். பமபல
ெொனத்றத அண்ணொந்து பநொை்கினொன். அந்தத்
பதன் பொண்டி நொடு, அதன் ெளம் , அதன் அழகு,
அதன் பசல் ெங் ைள் , அதன் பதய் ெத்
திருை்பைொவில் ைள் எல் லொம் சூனியமொய் ப் பொழ்
பெளியொய் ஒன்றுமை் ை பழம் பபொய் ைளொைத்
திடீபரன்று மொறிவிட்டன பபொலிருந்தது. தன்
பபருறமறயயும் , புைறழயும் , இளெரசன் என்ை
பதவிறயயும் மைந்து எெபனொ ஒரு பபறத
இறளஞன் பபொல் நடந்தொன் அென்.
-------

3.25. புதியதோை் தபரு வாழ் வு

மைொரொணிறய ெஞ் சிமொ நைரத்துை்குச் சிவிறை
ஏை் றியனுப் பி விட்டு பபொர்ை்ைளம் பநொை்கிப்
புைப் பட்ட குமொரபொண்டியன் நடு ெழியிபலபய
அந்தத் துன்பச் பசய் திறயத் பதரிந்து பைொண்டொன்.
பெதறனப்படுகிை அளவு கூட அென் உள் ளத்தில்
அப் பபொது பதம் பில் றல. 'முதல் நொள் ைொறல
பதிபனொரு நொழிறையளவில் பெள் ளூறர ெடதிறசப்
பறடைள் றைப் பை் றி விட்டனெொம் .
சை்ைபசனொபதியும் அெபரொடு எஞ் சியிருந்த
ஈழநொட்டு வீரர்ைளும் விழிஞத்துை்கு ஓடிை் ைப் பபலறி
விட்டொர்ைளொம் ' என்ை பசய் திதொன் அது. அறதத்
பதரிந்து பைொண்டவுடன், 'சை்ைபசனொபதியின் பமல்
குை் ைமில் றல! அெர் என்ன பசய் ெொர்? பொெம் ,
பதிபனொரு நொழிறை ெறர என்றன
எதிர்பொர்த்திருப் பொர். நொன் மட்டுபமன்ன? நொனும்
பபொை பெண்டியதுதொன். எனை்கு மட்டும் இங் பை
என்ன றெத்திருை்கிைது? பெை் றிறய நிறனத்து
ெந்பதன். எல் லொ ெறையிலும் பதொல் விதொன்
கிறடத்தது. பரெொயில் றல. இந்தப் பரந்த உலைத்தில்
எங் பையொெது ஒரு மூறலயில் என் ஏை்ைங் ைறளயும்
நிரொறசைறளயும் சுமந்து பைொண்டு ெொழ் ெதை் கு
இடமில் லொமலொ பபொய் விடப் பபொகிைது?
ஏை்ைங் ைளும் , நிரொறசைளும் , பதொல் விைளும் ,
அெநம் பிை்றைைளும் இருை்கின்ைெறர நொன்
பெை் றிறய எண்ணித் துடித்துை் பைொண்பட
இருப் பபன்!' என்று தனை்குத் தொபன பமல் லச்
பசொல் லிை் பைொண்டொன். தன் எண்ணத்றத மொை் றிை்
பைொண்டு பெறு ஏபதொ ஒரு முடிவுை்கு ெந்தென்
பபொல் திரும் பி விழிஞத்துை்குப் புைப் பட்டொன் அென்.
பசொர்வும் , துயரமும் தன் மனத்திலிருந்து நீ ங் கித்
பதொல் விைறள மைந்து பபொை பெண்டுமொனொல்
அப் படி மைை்ைச் பசய் ெதை் குரிய ஏை் ை
பரிபூரணமொன உல் லொச நிறனவு ஒன்று அப் பபொது
அெனுை்குத் பதறெப் பட்டது. முழுறமயும் ,
பசழுறமயும் நிறைந்த அந்த உல் லொசம் தனை்குை்
கிறடை்ை முடியுபமன்பை அெனுை்குத் பதொன்றியது.
ைண்ைறள பமல் ல மூடி மனத்திலிருந்த மை் ை
எண்ணை் குப் றபைறளபயல் லொம் ஒதுை்கிபயறிந்து
நிறனறெ ஒருறமப் படுத்தி எறதபயொ நிறனை்ை
முயன்ைொன் அென்.

அடுத்த ைணபம அந்த முயை் சிை்கு பெை் றி

கிறடத்தது. பைொெ் றெச் பசெ் ெொயும் அதில் குமிண்
சிரிப் புமொை மண்ணுலைத்துச் சூதுெொதுைள் பதியொத
மதிெதனம் ஒன்று குமொரபொண்டியனின் உருபெளித்
பதொை் ைத்தில் பதரிந்தது. 'ைொலம் ைொலமொய்
ெளர்ந்பதொடும் நொட்ைளின் சுழை் சிறயை்
ைணை்கிட்டுை் பைொண்டு உங் ைளுை்ைொைபெ பதய் ந்து
ஓய் ந்து பபொய் ை் பைொண்டிருை்கிபைன். நீ ங் ைள்
எப் பபொது ெந்து என் தெத்துை்கு பெை் றிறயை்
பைொடுை்ைப் பபொகிறீர்ைள் ?' - என்று அந்த அழகு
முைத்தின் பெழ இதழ் ைள் திைந்து தன் ைொதருபை
பமல் ல வினவுெது பபொல் ஓர் உணர்ச்சிப் பிரறம
அெனுை்கு ஏை் பட்டது. 'மின்னலில் ஒளிபயடுத்து
முகில் தனில் குழல் பதொடுத்து' என்று அந்த மைொ
பசௌந்தரியத்றத வியந்து அதனொல்
தூண்டப் பபை் றுத் தொன் முன்பு பொடிய ைவிறதறய
அென் முணுமுணுத்தொன். இெ் ெொைொை
விழிஞத்துை்குச் பசல் லும் பபொது அென் நடந்து
பசல் லவில் றல. மதிெதனி என்னும் இனிய
நிறனவுைறளத் பதன்ைல் ைொை் றின் அறலைளொை்கித்
தன் உணர்வுைறள மிதை்ைச் பசய் து விறரந்தொன்.
அந்த விறரவில் அென் மனம் தொங் கிை்
பைொண்டிருந்த நிறனவும் , ைனவும் , உணர்வும்
எல் லொம் ஒன்பை ஒன்றுதொன். அதுதொன் மதிெதனி
என்னும் எழில் .

குமொரபொண்டியன் விழிஞத்றத அறடயும் பபொது

இரவு நீ ண்டு ெளர்ந்திருந்தது. விழிஞத்து அரச
மொளிறைை்குப் பபொய் அங் கிருந்த குதிறரை்ைொரை்
கிழெறன எழுப் பி அெனிடம் இருந்து ெலம் புரிச்
சங் றைப் பபை் றுை் பைொண்டு துறைமுைத்துை்குச்
பசன்ைொன் அென். ஆள் நடமொட்டம் குறைந்திருந்த
அந்த இரவு பநரத்தில் தன்றன இன்னொபரன்று
எெரும் அறடயொளம் ைண்டு பைொள் ள விடொமல்
ஒதுங் கித் தயங் கி நடந்தொன் அென். 'பதன்பொண்டி
நொட்டின் ெளமும் பபருறமயும் மிை்ை ஒபர
துறைமுைப் பட்டினமொை பமை் குை் ைடை் ைறரயில்
இலங் கும் அந்த நைரம் இன்னும் இரண்படொரு
நொட்ைளில் ெடதிறசயரசர்ைளின் ஆதிை்ைத்துை்கு
உட்பட்டு விடும் . அதன் பின் எங் கு பநொை்கினும்
பசொழர் புலிை்பைொடி பைை்கும் ! அதை் ைப் புைம் சிறிது
ைொலத்தில் அெ் ெழகிய துறைமுை நைரம் ஒரு
ைொலத்தில் பொண்டியர்ைளுை்குச் பசொந்தமொை
இருந்தது என்று பழங் ைறத பபசுெபதொடு நின்று
பபொகும் ' என்று இப் படிபயல் லொம் நிறனத்த பபொது
குமொரபொண்டியனுை்கு மனம் பைொதிை்ைத்தொன்
பசய் தது. துயரத்பதொடு நடந்து பபொய் ப்
புைப் படுெதை் குத் தயொரொை இருந்த ஒரு யெனை்
ைப் பலில் ஏறினொன் அென். இருளொயிருந்தொலும்
அென் ஏறுெறதை் ைப் பலின் தளத்திலிருந்து பொர்த்து
விட்ட மீைொமன் ஓடி ெந்து ஏைை்கூடொபதன்று
விழிைறள உருட்டிை் பைொபத்பதொடு பொர்த்துப்
பயமுறுத்தினொன்.

அென் தடுப் பதன் குறிப் றபப் புரிந்து பைொண்ட

குமொரபொண்டியன் பமல் லச் சிரித்துை் பைொண்பட
தன் இரண்டு முன் றைைறளயும் அழகு
பசய் திலங் கும் விறல மதிப் பை் ை பபொை்
ைடைங் ைறளை் ைழை் றி, "இந்தொ, இறத றெத்துை்
பைொள் ! என்றன இை் ைப் பலில் பயணம் பசய் ய விடு"
என்று பசொல் லிை் பைொடுத்தொன். அெை் றை ெொங் கிை்
பைொண்டதும் ைண்ைள் வியப் பொல் விரியை்
குமொரபொண்டியறனப் பொர்த்தொன் அந்த மீைொமன்.
மரியொறதபயொடு விலகி நின்று ஏறிை் பைொள் ள
ெழிவிட்டு ெணங் கினொன். குமொரபொண்டியன்
ைப் பலில் ஏறி அதிைம் ஒளி பரெொத ஓரிடம் பதடித்
தளத்தில் உட்ைொர்ந்து பைொண்டொன். அங் கிருந்து
பொர்ை்கும் பபொது, அந்த இருளில் விழிஞம்
துறைமுைமும் அதை் கு அப் பொல் பன்பனடுந்
பதொறலவு இரெொல் மூடுண்டிருை்கும் பதன்பொண்டி
நொடும் , தன்றனை் றைவிட்டு நீ ை்கி எங் பைொ விலை்கி
அனுப் புெது பபொல் அெனுை்கு ஓர் ஏை்ைம்
உண்டொயிை் று. அந்த ஏை்ைம் சில பசொை் ைளொை
உருப் பபை் ைது. நிரொறசறயச் பசொை் ைளொை்கிை்
ைப் பலிலுள் ள மை் ைெர்ைள் ைொதில் விழுந்து விடொதபடி
பமல் லத் தனை்குள் முணு முணுத்தொன் அென்.

'திருமுடியும் அரியறணயும் பபருவீரத்

திருெொளும் நிறனப் பபொழியை்
ைருதரிய பதன்பொண்டி நிலம் மைந்து
ைருறணமிகு தொய் மைந்து
சிறுபதரிறெ மதிெதனி சிரிப் பினுை்குச்
பசயல் பதொை் று நிறனெறலந்து
பபொருதுமனம் பிடித்திழுை்ைப் பிடித்திழுை்ைப்
பபொகின்பைன் பபொகின்பைன்.'

உணர்ச்சித் துடிப் பில் உருெொன பசொை் ைறளத் திரட்டி

இப் படி முணுமுணுத்த பபொது இந்தச் பசொை் ைளின்
மூலம் தொய் த் திருநொடொகிய பதன்பொண்டி
நொட்டினிடபம விறடபபை் றுை் பைொண்டு விட்டது
பபொல் அெனுை்கு ஒரு திருப் தி ஏை் பட்டது. ைப் பல்
புைப் பட்டு விட்டது. பசம் பெழத் தீவில் தன்றன
இைை்கிவிடுமொறு மீைொமனிடம் பபொய் ச்
பசொல் லிவிட்டு மறுபடியும் அந்த இருண்ட மூறலை்கு
ெந்தொன். தன்னிடமிருந்த ெலம் புரிச் சங் றை
மொர்பபொடு பசர்த்துத் தழுவினொை் பபொல் றெத்துை்
பைொண்டு சொய் ந்து படுத்தொன். அந்தை் ைப் பலில்
யொபரொ ஏளனமொைச் சிரித்துை் பைொண்பட பபசிய சில
ெொர்த்றதைறள அென் பசவிைள் பைட்டன.

"மறுபடியும் பதன்பொண்டி நொடு பபொரில்

பதொை் றுவிட்டதொம் ஐயொ! தளபதிபய பொண்டியப்
பபரரசுை்கு எதிரொை மொறிவிட்டொனொம் .
எல் பலொறரயும் ஆட்டிப் பறடத்துை் பைொண்டிருந்த
மைொமண்டபலசுெரர் இைந்து விட்டொரொம் . மைொரொணி
ெஞ் சிமொ நைரத்துை்குத் தப் பிப் பபொய் விட்டொரொம் .
அந்தப் பயந்தொங் பைொள் ளி இளெரசன் இரொசசிம் மன்
எங் பைொ பபொய் விட்டொனொம் ."

"பதரிந்த விஷயம் தொபன ஐயொ! யொர்

பதொை் ைொபலன்ன? யொர் பென்ைொபலன்ன?
நம் முறடய ைப் பல் விழிஞத்துை்கு ெந்து பபொெது
நிை் ைப் பபொெதில் றல. பபச்றச விடுங் ைள் !" என்று
மீைொமன் அலட்சியமொைப் பதிலளித்தறதயும்
இருளில் முடங் கிப் படுத்திருந்த குமொரபொண்டியன்
பைட்டொன். அந்தச் பசொை் ைள் 'சுளீர ் சுளீபர'ன்று தன்
பநஞ் சில் அறைெது பபொலிருந்தது அெனுை்கு.
பதன்பொண்டி நொடு, பெை் றி, பதொல் வி, பபொர்,
இளெரசுப் பட்டம் , மரபு எல் லொெை் றையும் பழங்
ைனவுைள் பபொல் மைந்து விடத் துடித்தது அென்
உள் ளம் .

'மைை்ைத்தொன் பபொகிபைன்! நொறளை்குச் பசம் பெழத்

தீவில் இைங் கி அந்த பெண்முத்துப் பை் ைளின்
சிரிப் றபப் பொர்த்த பின் எல் லொெை் றையும் மைந்து
புதிய ெொழ் ை்றைறயத் பதொடங் ைத்தொன்
பபொகிபைன்!' என்று ெை் புறுத்தி நிறனத்துை்
பைொண்டு மனச்சொந்தி பபை் று உைங் கினொன் அென்.
உைை்ைபமன்ைொல் தொனொை உண்டொை்கிை் பைொண்ட
உைை்ைம் தொன் அது. அந்தப் பபொலி உைை்ைத்திலும்
நிறனவுைளின் மூட்டத்திலுமொைை் ைப்பலின் இரவுப்
பயணத்றதை் ைழித்து விட்டொன் குமொரபொண்டியன்.
விடிந்ததும் , "ஐயொ! எழுந்திரு! இபதொ பசம் பெழத் தீவு
ெந்துவிட்டது" என்று மீைொமன் ெந்து எழுப் பினொன்.
ைப் பல் பசம் பெழத் தீவின் ைறரபயொரமொை
நிறுத்தப் பட்டிருந்தது. மீைொமனும் மை் ைெர்ைளும் தன்
முைத்றதப் பொர்த்து விடொமல் பமலொறடயொல்
தறலறயப் பபொர்த்தியது பபொல் முை்ைொடிட்டுை்
பைொண்டு ைப் பலிலிருந்து இைங் கினொன்
குமொரபொண்டியன். அென் உள் ளம் இன்பை் கிளர்ச்சி
பைொண்டு பபொங் கியது. அெலை் ைெறலைளை் ை,
பெை் றி பதொல் விைள் இல் லொத ஒரு புதிய பபொை
பூமிறய மிதித்துை் பைொண்டு நிை் பது பபொல் அென்
பொதங் ைள் உணர்ந்தன. ைெறலயை் றுப் பபொங் கும்
உை் சொைத்துடன் ெலம் புரிச் சங் கின் ஊதுெொறய
இதழ் ைளில் றெத்து முழை்கினொன் அென். நீ ரொடி
எழுந்த ைன்னிறை பபொல் றெைறையின்
மலர்ச்சியில் அந்தத் தீவின் அழகு பன்மடங் கு
பசொபித்தது. அந்தத் தீவின் ைறடவீதித் திருப் பத்தில்
நின்று பைொண்டு ைப் பல் ெந்து நிை் பறதயும் ,
அதிலிருந்து ஒருெர் இைங் குெறதயும் பொர்த்தெொறு
இருந்தொள் ஓர் இளம் பபண். குமொரபொண்டியனின்
சங் பைொலி அந்தப் பபண்ணின் பசவிைளில்
அமுதமொைப் பொய் ந்தது. அந்த ஒலிறயை் பைட்ட
மறுைணபம அெள் பபறதப் பருெத்துச் சிறுமிபபொல்
உை் சொைத்பதொடு ைடை் ைறரறய பநொை்கி ஓடலொனொள் .
அந்தப் பபண்ணின் ஓட்டம் ைொட்டில் தன் பபொை்கில்
ஓடும் புள் ளிமொறன நிறனவு படுத்தியது. அெள்
அெறன பநருங் கிவிட்டொள் . சங் ைநொதம் பசய் து
பைொண்டு மணல் திடலில் நின்ை குமொரபொண்டியன்
அெறளை் ைண்டதும் , "மதிெதனீ!" என்று கூவினொன்.
அந்தை் கூெலில் தொன் ஊழிஊழியொைத் பதங் கி
நின்று சுமந்து பபொனது பபொன்ை அன்புத் துடிப் பின்
பதொனி எத்தறன உருை்ைமொை ஒலிை்கிைது? அெள்
ெந்து அெபனதிபர நின்று பொர்த்தொள் . பொர்த்துை்
பைொண்படயிருந்தொள் . முழு மதிறயை்
ைறைதுறடத்தொை் பபொன்ை முைத்தில் மலர்ந்து
அைன்ை ையல் விழிைளொல் அெறனப் பருகிவிடுெது
பபொல் பநொை்கிய பநொை்ைம் பபயரபெ இல் றல.
ைல் பபைொடி ைொலம் பிரிந்து நின்று விரைதொபத்தில்
நலிந்து அன்பு தொைத்தொல் ெொடிய ைொதலி பபொல்
அெள் ைண்ைள் ைொட்சியளித்தன.

"மதிெதனி! நொன் ெந்து விட்படன். இனி உன்றனப்

பிரிந்து பபொைமொட்படன். அன்பைொரு நொள் நீ என்
உயிறரை் ைொப் பொை் றினொய் . உன்றனை்
ைொப் பொை் றுெதை் கு இன்று நொன் ெந்திருை்கிபைன்!"
என்று கூறியெொபை அெள் அருகில் பநருங் கி
அெறளத் தழுவிை் பைொண்டொன் குமொரபொண்டியன்.
அன்புப் பபருை்கில் பபச்பசழொமல் ெொய் மூடி நின்ை
மதிெதனி "என் தெம் பெை் றி பபை் று விட்டது" என்று
பமல் ல ெொய் திைந்து நொை்குழைச் பசொன்னொள் .

"ெொ, பபொைலொம் ! நம் முறடய ெொழ் ை்றை இனி இந்தத்

தீவின் எல் றலை்குள் ஆரம் பமொகிைது!" என்று
அெறளத் தழுவி அறணத்தெொபை நடந்தொன்
குமொரபொண்டியன்.

அெபளொடு அப்படி நடந்த பபொது அன்றபயும்

இன்பத்றதயும் அனுபவித்துச் சுதந்திரமொன
எளிறமயுடன் ைொதல் ெொழ் வு ெொழ் ெதை் ைொைபெ ஒரு
புதிய பிைவி எடுத்திருப் பது பபொல்
குமொரபொண்டியனுை்குத் பதொன்றியது. ைடல்
அறலைளும் , இறளஞொயிை் றின் மொணிை்ைச்
பசங் ைதிர்ைளும் , ைொை் றும் , ெொனமும் , பூமியும் அந்தை்
ைொதலர்ைளுை்கு நல் ெரவு கூறுெது பபொல்
அதியை் புதமொனபதொரு சூழ் நிறல அன்று ைொறலயில்
அந்தத் தீவில் நிலவியது. எல் லொ இன்பமும் துய் த்துப்
பல் லூழி ைொலம் ெொழட்டுபமன்று அந்தை்
ைொதலர்ைறள ெொழ் த்திவிட்டு ெஞ் சிமொ நைருை்குச்
பசல் பெொம் . நொம் மைொரொணி
ெொனென்மொபதவிறயப் பொர்ை்ை பெண்டுமல் லெொ?

பதன்பொண்டி நொட்றட ெடதிறச மன்னர்ைள்

றைப் பை் றிய பின் பசொழப் பபரரசுை்குட்பட்ட
நிலமொகிவிட்டது அது. தளபதியும் , ைழை் ைொல்
மொைனொரும் ைலைை் கூட்டத்றதை் ைறலத்து விட்டு
எங் பைொ ஓடிப் பபொய் விட்டொர்ைள் . இந்த
நிைழ் சசி் ைபளல் லொம் நடந்து முடிந்து ஆறு திங் ைட்
ைொலம் ைழிந்து விட்டது. பசந்தனும்
குழல் ெொய் பமொழியும் , அன்பு மயமொன இல் லை
ெொழ் ை்றைறய முன்சிறையில் நடத்தி ெருகிைொர்ைள் .
ைொந்தளூர் மணியம் பலத்தில் பசொழ அரசின்
ஆட்சிை்குட்பட்டு அதங் பைொட்டொசிரியரும்
பெழை்ைனிெொயரும் எப் பபொதும் பபொல் தமிழ் ப்பணி
புரிந்து ெருகிைொர்ைள் . அதங் பைொட்டொசிரியர்
விலொசினிை்குத் திருமணம் முடிப்பதை் ைொைத் தை்ை
மணமைறனத் பதடிை் பைொண்டிருை்கிைொர்.
பதன்பொண்டி நொடு பறழய அறமதியும் , ெளமும்
பபை் றுச் பசழிப் பொை இருை்கிைது. இெ் ெளவும்
பதரிந்த பின், இனி ெஞ் சிமொநைருை்குப் பபொனொல்
நம் முறடய உள் ளத்றத உருை்கும் உண்றம ஒன்றை
பதரிந்து பைொள் ள பநருகிைது. ெஞ் சிமொநைரத்தின்
கீழ் பொல் ஊர்ப்புைத்தில் குணெொயிை்
பைொட்டபமன்னும் தெப் பள் ளி ஒன்று
பநடுங் ைொலமொை இருந்து ெருகிைது. தூய
பதொை் ைமும் , அருபளொளி திைழும் முைமும் பைொண்ட
துைவியர் பலர் அை்பைொட்டத்தில் ெசித்து
ெருகின்ைனர். இபதொ அை்பைொட்டத்தினுள் நுறழந்து
உள் பள பபொகிபைொம் நொம் . திருை்குண ெொயிலொகிய
இத் தெச் சொறலயின் ெொயிலில் பிரம் மொண்டமொன
மரங் ைளின் நிழலில் இபதொ ஆடெரும் பபண்டிருமொை
எத்தறன துைவியர் வீை் றிருை்கின்ைனர், பொருங் ைள் .
மரங் ைள் அடர்ந்த இம் முன் பகுதிறயை் ைடந்து
உள் பள பசல் பெொம் . அபதொ, தொமறரப் பூ ெடிெமொை
அறமந்த ஒரு பபரிய பளிங் கு பமறட! அதன் பமல்
அமர்ந்திருை்கும் மூதொட்டிறய நன்ைொை உை் றுப்
பொர்த்தொல் இன்னொபரன்று பதரிந்து பைொள் ளலொம் .
நன்ைொைை் கூர்ந்து பொருங் ைள் .

ஆம் ! மைொரொணி ெொனென்மொபதவி அங் குத்

தெை்பைொலம் பூண்டு வீை் றிருை்கிைொர். பெபைொர்
இளம் பபண்ணும் தெை்பைொலத்தில் அெரருபை
இருந்து பணிவிறட புரிந்து பைொண்டிருை்கிைொள் .
சை் று பநருங் கிப் பொர்த்தொல் அெறளப் புென
பமொகினி என்று அறடயொளம் ைண்டு பைொள் ளலொம் .
மைொரொணி விழிைறள மூடித் தியொனத்தில்
ஆழ் ந்திருை்கிைொர். அறமதியொன இந்தச் சமயத்தில்
அங் கு ஓர் ஆச்சரியம் நிைழ் கிைது. சீரழிந்து உருத்
பதரியொது பதொை் ைம் மொறிப் பபொய்
ெல் லொளபதெனும் , ைழை் ைொல் மொைனொரும் அங் கு ஓடி
ெருகிைொர்ைள் . "பதவீ! எங் ைறள மன்னிை்ை
பெண்டும் . எங் ைளுறடய பெறியொல் எத்தறனபயொ
பைடுதல் ைறளச் பசய் துவிட்படொம் . மைொ பொவிைள்
நொங் ைள் " என்று ைதறியெொபை ஓடி ெந்து
ெணங் கினொர்ைள் ! அெர்ைள் ைண்ைள் ைலங் கி
அழுறை முட்டிை் பைொண்டு ெர இருந்தது. மைொரொணி
ைண்ைறளத் திைந்து அெர்ைறளச் சிரித்துை்
பைொண்பட பொர்த்தொர். அெர் முைத்தில் சிறிதும்
மொறுதல் ஏை் படவில் றல. ஒபர சொந்தம் நிலவியது, "ஓ
நீ ங் ைளொ? உட்ைொருங் ைள் " என்று அருளின் ைனிவு
நிறைந்த குரலில் கூறினொர் அெர்.

"நொங் ைள் பொவிைள் , பைட்டெர்ைள் . உங் ைளுை்கு முன்

உட்ைொரை் பைொஞ் சமும் தகுதியை் ைெர்ைள் !"

"சந்தர்ப்பம் மனிதர்ைறளப் பொவிைளொைவும் ,

பைட்டெர்ைளொைவும் ஆை்ைலொம் . இனியொெது
நல் லதொை இருை்ைட்டும் . பபொய் நல் விறனறயத் பதட
முயலுங் ைள் இந்த விசொலமொன தெப் பள் ளியில்
இன்னும் நிறைய இடம் இருை்கிைது. உங் ைறளயும்
உங் ைறளப் பபொல ெர இருை்கும் இன்னும்
எத்தறனபயொ பபறரயும் இந்தத் திருை்குண
ெொயிலின் ைதவுைள் எப் பபொதும் திைந்த ெண்ணம்
ெரபெை் ைை் ைொத்திருை்கின்ைன" என்று
புன்னறைபயொடு பசொல் லிவிட்டு அெர்ைள் பதிறல
எதிர்பொரொமல் மறுபடியும் ைண்மூடித் தியொனத்தில்
ஆழ் ந்தொர் மைொரொணி.

ெல் லொளபதெனும் , ைழை் ைொல் மொைனொரும் அந்தத்

தெை்பைொலத்றத ெணங் கிவிட்டு அந்தை்
குணெொயிை் பைொட்டத்தின் உள் பள பசன்ைனர். சில
நொழிறைைளுை்குப் பின் அெர்ைளும்
தெை்பைொலத்பதொடு ெந்து அமர்ந்த பபொது
தியொனத்தில் ஆழ் ந்திருந்த மைொரொணி ைண் திைந்து
பொர்த்தொர். அெர் ெதனத்தில் அருள் நறை மலர்ந்தது.
ஒரு ைணம் தொன்! மறுபடியும் அெர் விழிைள் மூடிை்
பைொண்டன. அப்பபொது அந்தப் பை்ைமொைை்
குணெொயிை் பைொட்டத்றதச் சுை் றிப் பொர்ை்ை
ெந்திருந்த ெஞ் சிமொநைரத்துப் பபொதுமை்ைள் சிலர்
கீழ் ை்ைண்டெொறு தங் ைளுை்குள் உறரயொடிை்
பைொண்டு பசன்ைது அெர் பசவியிலும் விழுந்தது.

"அபதொ பத்மப் பளிங் கு பமறடயில் அருபளொலி திைழ

வீை் றிருை்கும் அந்தத் தெ மூதொட்டி யொர் பதரியுமொ?"

"யொர்?"

"அெர் பசரநொட்டு மன்னன் மைளொய் ப் பிைந்து

பொண்டி நொட்டு மன்னன் பரொந்தைனுை்கு
ெொழ் ை்றைப் பட்டுப் பொண்டிமொபதவியொைப்
பபருெொழ் வு ெொழ் ந்தெர். இப் பபொது தெெொழ் வு
ெொழ் கிைொர் இங் பை!"

இந்த உறரயொடறலச் பசவியுை் ை பபொது துன்பம்

நிறைந்த முன் பிைவி ஒன்றை யொபரொ
நிறனவுபடுத்தினொை் பபொலிருந்தது அெருை்கு. அெர்
சிரித்துை் பைொண்டொர்.

'உலைம் உயிர்ப் பூை்ைளின் நந்தெனம் ! அங் பை

துன்பங் ைள் எல் லொெை் றையும் பொர்த்தும்
பொர்ை்ைொதது பபொல் நடுெொை நடந்து பபொய் விட
பெண்டும் ' என்று தியொனத்துை்கு நடுபெ நிறனத்துை்
பைொண்டு பமய் யுணர்வில் மூழ் கினொர் அெர். ைொலம்
சுழன்று ெளர்ந்து பபருகிை் ைனத்து நீ ண்டு
பைொண்பட இருந்தது.

பாண்டிமாதேவி முற் றிற் று