Ἄν καί περίμενα νά συνεχίσωμε τόν διάλογο στόν οἰκεῖο τόπο, ὅπως σέ εἶχα προτρέψει, ἐν τούτοις

λόγῳ τῆς ἰδικῆς ἀδιαφορίας (;), θά ἀπαντήσω ἐνταῦθα, ὄχι γιά νά σέ ἀλλάξω γνώμη, πρᾶγμα
ἀδύνατον, ἀλλά γιά τούς ὑπολοίπους ἀναγνῶστες τῆς ἀνάρτησης, πού θά μείνουν μέ λανθασμένες
ἐντυπώσεις ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ κειμένου πού παρέθεσες!

Δυστυχῶς διά τῆς παραθέσεως τῆς ἀναρτήσεως ἀγαπητέ “κομίζεις γλαύκας εἰς Ἀθήνας”! Τά
κείμενα αὐτά τά γνωρίζομε πολύ καλύτερα ἀπό σένα. Τό τραγικό εἶναι ὅτι ἔχεις παρανοήσει τήν
σημασία καί τό νόημα αὐτῶν, παραπαίων σέ τελείως λανθασμένα συμπεράσματα! Ἔχεις τήν
ἐντύπωση πώς ἐπειδή δέν ἔγινε ὁ Ἀναθεματισμός ὀνομαστικά γιά τούς προεξάρχοντες τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, καί ὄχι ἀπ΄ ὅλη τήν Ἐκκλησία, ἀλλά παρά μόνον ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς
Διασπορᾶς, οἱ Οἰκουμενιστές θεωροῦνται ἄκριτοι καί ἐν συνεπείᾳ συνεχιστές τῆς Ἀποστολικῆς
διαδοχῆς, ἔχοντες συνάμα καί τήν ἱκανότητα μεταδόσεως τῆς Θείας Χάριτος, ὅπως καί λοιποί
Ὀρθόδοξοι, πού δέν ἐξέπεσαν στήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Θά ἤθελα νά σέ ρωτήσω, τά “μυστήρια τῶν παπικῶν πῶς τά θεωρεῖς, ἔγκυρα ἤ ἄκυρα, ὑπαρκτά ἤ
ἀνυπόστατα; Θέλω νά πιστεύω πώς ἡ ἀπάντησή σου θά εἶναι, ἄκυρα!
Μάθε λοιπόν πώς καί ἡ Σύνοδος πού Ἀναθεμάτισε τούς παπικούς τό 1054 δέν πληρούσε τά
κριτήρια πού ἐσύ θεωρεῖς ἀπαραίτητα γιά ἰσχύσουν τά λεγόμενά σου! Ἡ Σύνοδος αὐτή δέν ἦταν
οὔτε Οἰκουμενική, ἀλλά οὔτε εἶχε ἀρχικῶς καί τήν πλήρη ὑποστήριξη ἀπό τά ἄλλα πρεσβυγενῆ
Πατριαρχεῖα. Τό Ἀνάθεμα τό ἐξέδωσε ἡ τοπική Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, καί μόνον
αὐτή! Ὁ Πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος μάλιστα δέν συνεβουλεύθη κἄν τούς ὑπολοίπους
Πατριάρχας, ἔδρασε μεμονωμένα!!! Αὐτό βεβαίως ἔγινε αἰτία κάποιων σκανδαλισμῶν. Ἐπίσης, τό
Ἀνάθεμα αὐτό δέν ἀναφερόταν κἄν στόν Πάπα Ρώμης καί στούς περί αὐτοῦ, οὔτε σέ ὅλη τήν
παπική Ἐκκλησία, ἀλλά μόνον σέ αὐτούς πού συνέταξαν τό παπικό κείμενο τοῦ Ἀναθέματος!
(Παν. Μπούμης, Τά Ἀναθέματα Ρώμης-Κων/λεως καί ἡ κανονικότης τῆς ἄρσεως α ὐτῶν. 1980,
σελ.81-87). Ἡ ἀναφορά τοῦ Ἀναθέματος μάλιστα δέν ἀναφερόταν σέ οὐσιώδη δογματικά θέματα
πού καταπατοῦσαν οἱ παπικοί, οὔτε κἄν στό Filoque (Αὐτόθι, σελ. 93), ἀλλά κυρίως σέ
λειτουργικές καινοτομίες καί τοπικά ἔθιμα τῶν Λατίνων!
Τό κυριότερο μάλιστα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἐπισήμως, δι’ Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, Ἀναθεμάτισε τήν Παπική Ἐκκλησία, οὔτε τήν χαρακτήρισε ὡς αἵρεση! (Αὐτόθι, σελ.
120). Ἄς μήν μακρύνω ὅμως τόν λόγο μου.
Πάνω στά προλεχθέντα βασίζονται οἱ σημερινοί Οἰκουμενιστές καί θεωροῦν τούς Παπικούς ὡς
σχισματικούς μόνον, καί ὄχι σάν αἱρετικούς, ὅπως ἐπίσης ἀναγνωρίζουν σέ αὐτούς καί Ἀποστολική
Διαδοχή!
Δυστυχῶς γνωρίζω ( ἀλλοδαπό καί πρώην ἁγιορείτη) ἱερομόναχο τῆς Καλλινικῆς Συνόδου (θερμό
ὀπαδό τῶν “ἀκρίτων”), ὁ ὁποῖος πρό ὀλίγων ἐτῶνπεριηγήθηκε σέ κάποια Κελλιά τῆς ἁγιορείτικης
ἐρήμου, καί προσπαθοῦσε νά πείσῃ τούς ἐκεῖ διαβιοῦντας Ζηλωτάς Μοναχούς, διά τήν ἐγκυρότητα
τῶν νεοημερολογιτικῶν μυστηρίων, φέρων ὡς ἀπόδειξη τήν ἄρρηκτη Ἀποστολική Διαδοχή καί
ἐγκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν Παπικῶν!!! Βασιζόμενος γιά αὐτές του τίς πεποιθήσεις στήν μή
καθαίρεση τῆς ἱερωσύνης των.

Ἄν καί τό Πατριαρχεῖο τότε ἀντιμετώπισε τούς Παπικούς μέ αὐτόν τόν ἐπιλεκτικό τρόπο, σύν τῷ
χρόνῳ, ὅταν ἔγιναν εὐρέως γνωστά τά αἴτια τῆς διασπάσεως, τό σύνολο τῆς Ἐκκλησίας τούς
ἀντιμετώπιζε πλέον, ὡς αἱρετικούς καί στερημένους τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, στηριζόμενοι στήν
παμπάλαια παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν. Μόνο οἱ πνευματικοί προπάτορες
τῶν σημερινῶν θιασωτῶν τῶν “ἀκρίτων”, Βησσαρίων, Βέκκος, κ.ἄ., εἶχαν διαφορετική γνώμη!

Πῶς λοιπόν ἀγαπητέ κρίνετε μέ διαφορετικά σταθμά; Δέν θά ἔπρεπε σάν “νομοταγεῖς” στούς
Ἱερούς Κανόνας, (ὅπως καυχᾶσθαι) νά ἀκολουθήσετε τήν ἴδια στάση πού τηρῆτε γιά τά μυστήρια
καί τήν Διαδοχή τῶν νεοημερολογιτῶν, νά τηρήσετε καί γιά τούς Παπικούς; Ἐρωτῶ!!!