Khutbah Jumat Bahasa Jawa (Bekal Akhirat)

ُُ
‫ه‬ ‫ِر‬‫ْف‬‫َغ‬ ََ
‫نسْت‬ ‫ه و‬ ُُ
‫ْن‬ ‫َع‬
‫ِي‬ ‫نسْت‬ََ‫ه و‬ ُ‫د‬َُ‫ْم‬‫نح‬َ ِ‫ِ هلل‬َْ
‫د‬ ‫َم‬ ْ ‫ن‬
‫الح‬ ِّ‫إ‬
ِ‫َات‬ ‫َسَي‬
‫ّئ‬ ‫َا و‬ ‫ُس‬
‫ِن‬ ‫نف‬َْ‫ِ أ‬ ‫ْر‬ ‫ُو‬‫ْ شُر‬ ‫ِن‬‫ِاهللِ م‬‫ُ ب‬ ‫ْذ‬‫ُو‬‫نع‬ََ‫و‬
ْ
‫من‬ ََ‫ه و‬ُ‫ّ َل‬ ‫ِل‬ ُ َ‫َال‬
‫مض‬ ‫ِ هللاُ ف‬‫ِه‬‫هد‬ْ‫ي‬َ ْ ‫من‬َ ‫َا‬ ‫لن‬ِ‫َا‬ ‫ْم‬‫أع‬َ
ُ‫ِالّ هللا‬
‫ه إ‬ َ‫ِل‬‫ن الَ إ‬ َْ
‫د أ‬ ُ‫ه‬َْ‫َش‬‫ه أ‬ ُ‫ِيَ َل‬ ‫هاد‬ َ َ‫َال‬‫ْ ف‬ ‫ِل‬‫ْل‬‫يض‬ُ
ُ‫ُْل‬
‫ه‬ ‫َسُو‬
‫َر‬‫ه و‬ ُ‫د‬ُْ‫َب‬ ‫دا ع‬ ًّ‫َم‬‫مح‬ُ ‫ن‬ َّ‫د أ‬ ُ‫ه‬َْ‫َش‬‫َأ‬‫و‬
ِ
‫له‬ ِ‫َلى آ‬ ‫َع‬
‫ٍ و‬‫ّد‬‫َم‬‫مح‬ُ ‫َلى‬ ‫ْ ع‬ ‫لم‬َّ‫َس‬‫ّ و‬ ‫َل‬‫ّ ص‬ ‫هم‬ُ‫َلل‬ ‫ا‬
‫م‬ ْ
‫و‬ َ
‫ي‬ ‫ى‬ َ
‫ل‬ ‫إ‬ ‫ان‬ َ
‫س‬ ْ
‫ح‬ ‫إ‬ ِ
‫ب‬ ْ‫م‬ ُ
‫ه‬ َ
‫ع‬ ‫ب‬ َ
‫ت‬ ْ
‫ن‬ َ
‫م‬ َ
‫و‬ ِ‫ه‬ِ‫ب‬ ‫ا‬َ‫ح‬ْ‫ص‬ َ
‫ِأ‬‫و‬
ِ ِ ٍ ِ ِ
‫ين‬ْ‫د‬ّ‫ال‬.
ِ
‫ِه‬‫َات‬ ‫تق‬ُ ّ ‫ُوا هللاَ ح‬
‫َق‬ ‫تق‬ّ‫ْا ا‬ ‫ُو‬ ‫من‬َ‫َ آ‬ ‫ين‬ْ‫ذ‬َ‫ال‬
ّ ‫ها‬ َ‫ي‬َّ‫ياأ‬ َ
َْ
‫ن‬ ‫ُو‬
‫ِم‬‫مسْل‬ُ ْ ‫ُم‬ ‫نت‬َْ‫َأ‬‫ِالّ و‬‫ّ إ‬ ‫تن‬ُْ‫ُو‬‫تم‬َ َ‫َال‬‫و‬
‫ُم‬
ْ ‫َك‬‫لق‬ََ ‫ِي خ‬ ّ ُ
‫الذ‬ ‫ُم‬
‫بك‬َّ‫ْا ر‬ ‫ُو‬ ‫تق‬ّ‫َاسُ ا‬ ‫ها الن‬ َ‫ي‬َّ‫ياأ‬ َ
ّ
‫بث‬ ََ ‫ها و‬ ََ‫ْج‬ ‫َو‬
‫ها ز‬ َْ‫ِن‬‫َ م‬ ‫لق‬ ََ‫َخ‬‫ٍ و‬ ‫دة‬َِ‫َاح‬ ‫ْسٍ و‬ ‫نف‬َ ْ ‫ِن‬‫م‬
َ‫ُوا هللا‬ ‫تق‬ّ‫َا‬ ‫ء و‬ً‫ِسَا‬ ‫َن‬‫ًا و‬ ‫ْر‬‫ِي‬‫َث‬‫َاالً ك‬ ‫ِج‬‫َا ر‬ ‫هم‬ُْ‫ِن‬‫م‬
َ‫َا‬
‫ن‬ ‫ن هللاَ ك‬ِّ‫َ إ‬ ‫َام‬‫ْح‬‫ْألَر‬
‫َا‬‫ِ و‬ ‫ِه‬‫ن ب‬ َْ‫ءُلو‬َ‫تسَا‬ َ ‫ِي‬ َ
‫الذ‬
‫ًا‬‫ْب‬‫ِي‬‫َق‬‫ْ ر‬ ‫ُم‬‫ْك‬‫لي‬ََ‫ع‬
‫ْا‬‫ُْلو‬ ‫ُو‬ ‫ُوا هللاَ و‬
‫َق‬ ‫تق‬ّ‫ْا ا‬ ‫ُو‬ ‫من‬َ‫َ آ‬ ‫ين‬ِْ ّ ‫ها‬
‫الذ‬ َ‫ي‬ َ
ّ‫ياأ‬ َ
‫ُم‬
ْ ‫َْلك‬ ‫ِر‬‫ْف‬ ‫يغ‬ََ
‫ْ و‬ ‫ُم‬ َ َ
‫الك‬ ‫ْم‬‫َع‬‫ْ أ‬ ‫ُم‬‫ْ َلك‬ ‫ِح‬‫ْل‬‫يص‬ُ ‫دا‬ ً‫ي‬ِْ‫ْالً سَد‬‫َو‬‫ق‬
َ
‫َاز‬ ‫د ف‬َْ‫َق‬ ‫ه ف‬ُ‫َْل‬
‫َسُو‬‫َر‬‫ِ هللاَ و‬‫ِع‬‫يط‬ُ ْ ‫من‬ََ‫ْ و‬ ‫ُم‬‫بك‬َْ‫نو‬ُُ‫ذ‬
… ‫د‬ ُْ‫بع‬َ ‫ما‬ َّ‫ أ‬،‫ًا‬ ‫ْم‬‫ِي‬‫َظ‬‫ًا ع‬ ‫ْز‬‫َو‬‫ف‬
Hadirin Jamaah jum’at ingkang dipun mulyaaken deneng allah

Mangga kita tansah (Selalu) ningkataken anggen (pertimbangkan) kita sami netepi taqwa
dumateng allah swt. wonten saben ndintenipun, kranten namung kanthi TAQWA kolo wau, kito
sedaya saget manggeh keslametan dunia lan akhirat.

Lan Mangga sami sareng ngati-nganti anggen kita ginaaken wekdal nalika gesang wonten ing
ngalam dunyo puniko. Mangertosa bilih, Saben-saben manungso gesang ing ngalam dunyo
meniko kados dene tiyang dagang, inggih puniko beta modal umur. Saben manungsa gesang
mesti wangsul ing ngarsa dalem allah manggen wonten alam barzah, ing tiyang kolo wahu
mesti ngitung bathi nopo rugi anggenipun dagang ngamal nalika gesang wonten ing ngalam
dunyo. Ing akhiripun tiyang kolo wahu wonten ingkang nemu beja kranten gadah bathi katah
arupi ngamal ingkang kathah, lan wonten maleh ingkang nemu rugi lan getun kranten rugi
daganganipun ngamal, kranten boten gadah siso ngamal ingkang bade kadamel sangu
lampahipun wonten ing akhirat.

Tiyang meniko menggahipun agami ingkang dipun lampahi dipun bagi dados 3 :
1.TIYANG ISLAM INGKANG SELAMET, inggih meniko tiyang islam ingkang namung
nglampahi pendamelan-pendamelan ingkang fardlu lan nebihi sedoya awisanipun agami.
Kaping

2.TIYANG ISLAM INGKANG UNTUNG: inggih meniko Tiyang islam kajawi indakaken sedoyo
kuwajiban ugi nebihi larangan-larangan, piyambakipun ugi nindakaken kautaman2 lampah
sunah utawi amalan2 ingkang saget marekaken dateng alloh. Kaping

3. TIYANG ISLAM INGKANG TUNO lan RUGI: Tiyang islam ingkang tansah (selalu)
anggenipun nglampahi kwajiban2, lan tansah nuruti sekabehane nafsu.

Tiyang saget mangertos piyambakipun manggen wonten tingkatan ingkang pundi saking
perkawis tigo kolo wau,menawi gadah ilmu. Mangertosa….bilih kita sedaya boten saget
selamet wonten akherot kejawi damel ILMU, lan mboten saget tiyang niku gadah ilmu menawi
boten sabar.

Hadirin dino2 gesang kito wonten alam donyo puniko dipun ibarataken kados dene saben
kangge nandur punopo ke mawon damel panenan qito benjang wonten akhirat.pramilo monggo
sareng2 nanem amal sahe, taneman paling sahe menggahipun agami inggih puniko ilmu.

Poro Hadirin Sidang jamaah Jum’t ingkang dipun mulyaaken deneng allah

Monggo sareng2 angen2 punapa amal kita saben dintene niki, sampun kita kalian ilmu
ingkang sampun kita padosi milahi alit .

Sayyinadina Ali dawuh: Artosipun : kabeh manungso urip iku pada turu. Mengko yen wes mati
lagi podo sadar.

Ateges nembe yakin leresipun punopo ingkang sampun dipun dawuhaken dening ALLAH lan
RUSULIPUN. umumipun tiyang meniko sami nganggep menawi piyambaipun sampun
tumindak sahe, nanging ingkang katah sami boten mangertosi, kranten sami mboten iling
dateng nasipipun ing akhirot mangke. mulo saking puniko, monggo sami wontena rahos
perihatin kalian nasip kita wonten akhirot mangke.

Monggo sami pados ngilmu,sanes ngilmu ingkang katah,nanging ingkang penting inggih puniko
ngilmu punopo ingkang manfaat kangge bekal utawi sangu ing akhirot

Poro Hadirin Sidang Jum’t Rokhimakumulloh.

Dosanipun tayang ingkang gadah ilmu ananging piyambakipun tetep ngelanggar

tuntunan agami kanti sadar bilih tumindakipun puniko lepat, dipun tikel2aken dosanipun deneng
alloh,

Artosipun : Wong2 kang pada nglokoni dosa pdahal ngerti iku dasa, adzabe di tampaake tanpa
di takoni, ateges langsung di adzab Tanpa di hisab (Q.S Al-Qhosos: 78).

Pramilo mangga mumpung raga dereng katinggal nyawo jasad puniko di pun paksa luru ilmu
damel sangu kita wonten perjalanan tebeh inggih puniko alam akhirot. Mugi2 alloh bikak dateng
manah kulo lan panjenenngan sedoyo sahinggo kita dipun panggen aken dateng golongan ipun
tiyang ingkang ahli luru ilmu. Aminnnn….3x ya robbal alamin

‫ُم‬
ْ ‫َ َلك‬ ِ ‫ُوا‬
‫هللاَ ليْ و‬ ‫ْف‬
‫ِر‬ ‫َغ‬‫َاسْت‬
‫ذا و‬َ‫ه‬
َ ‫ِي‬ ‫َو‬
‫ْ ل‬ ُ‫ُو‬
‫ل ق‬ ‫َق‬‫أ‬
‫ْم‬
ُ ‫َّحِي‬ ‫ُور‬
‫ُ الر‬ ‫َف‬ ْ َ
‫الغ‬ ‫هو‬ُ ‫ه‬
ُ‫ن‬َِّ
‫إ‬.
‫‪Khutbah II‬‬

‫َاد‬
‫ِ‬ ‫ِح‬‫ت‬ ‫ْال‬
‫ِّ‬ ‫ِا‬‫ب‬ ‫نا‬ ‫ََ‬‫مر‬‫ََ‬‫أ‬ ‫ْ‬
‫ِي‬‫الذ‬ ‫َّ‬ ‫َِّ‬
‫ّلِلِ‬ ‫ُْ‬
‫د‬ ‫َم‬‫َْلح‬ ‫ا‬
‫ن الَ‬ ‫َْ‬‫د أ‬ ‫هُ‬‫َشَْ‬ ‫ْنِ‪ .‬أ‬ ‫ِي‬‫َت‬‫الم‬‫ِ هللاِ ْ‬ ‫ْل‬‫َب‬‫ِح‬‫ِ ب‬ ‫َام‬ ‫ِص‬‫ْت‬‫ِع‬‫ْال‬
‫َا‬ ‫و‬
‫ُُ‬
‫د‬ ‫ْب‬‫نع‬ ‫ه َ‬ ‫ياُ‬ ‫َِّ‬
‫ه‪ ،‬إ‬ ‫يكَ َلُ‬ ‫ِْ‬‫ه الَشَر‬ ‫دُ‬‫َْ‬‫َح‬‫ِالَّ هللاُ و‬ ‫ه إ‬ ‫َِلَ‬ ‫إ‬
‫ُ‬
‫ده‬ ‫ُْ‬‫َب‬‫دا ع‬ ‫ًَّ‬
‫َم‬ ‫مح‬‫ن ُ‬ ‫ََّ‬
‫د أ‬ ‫هُ‬‫َشَْ‬‫َأ‬‫ُ‪ .‬و‬ ‫ْن‬‫ِي‬‫َع‬ ‫نسْت‬ ‫ُه َ‬ ‫يا‬ ‫َإ‬
‫َِّ‬ ‫و‬
‫َ‪.‬‬ ‫ْن‬‫ِي‬‫الم‬‫َ َ‬ ‫لْ‬
‫ِلع‬ ‫ًَ‬
‫ة‬ ‫ْم‬‫َح‬‫ر‬ ‫ُ‬‫ْث‬‫ُو‬ ‫ْع‬‫َب‬‫َْلم‬‫ا‬ ‫ه‪،‬‬‫ُْلُ‬‫َسُو‬‫َر‬ ‫و‬
‫ِ‬
‫له‬ ‫لى آِ‬ ‫ََ‬‫َع‬‫ٍ و‬ ‫َّد‬
‫َم‬‫مح‬ ‫ِنا ُ‬ ‫ِدَ‬ ‫لى سَي‬
‫ّ‬ ‫ََ‬‫ّ ع‬ ‫َل‬
‫ِ‬ ‫َّ ص‬ ‫هم‬ ‫َ َّ‬
‫للُ‬ ‫ا‬
‫ُم‬
‫ْ‬ ‫ْت‬‫َع‬‫َط‬‫ما اسْت‬ ‫ُوا هللاَ َ‬ ‫َ‪ .‬اَّ‬
‫ِتق‬ ‫ْن‬‫ِي‬‫َع‬‫ْم‬‫َج‬ ‫ِ أ‬ ‫ِه‬‫َاب‬ ‫ْح‬‫َص‬‫َأ‬ ‫و‬
‫َّ‬
‫ِن‬ ‫َ‪ .‬إ‬ ‫ْن‬‫ِي‬
‫الم‬‫َ َ‬ ‫ِّ ْ‬
‫الع‬ ‫َب‬‫ِ ر‬ ‫َة‬‫ِر‬‫ْف‬ ‫مغ‬ ‫َِلى َ‬ ‫ْا إ‬ ‫ُو‬‫ِع‬‫َسَار‬ ‫و‬
‫َ‬
‫يها‬ ‫َُّ‬
‫ياأ‬ ‫ِ‪َ ،‬‬ ‫ِيّ‬‫َّب‬
‫لى الن‬ ‫ََ‬‫ن ع‬ ‫َْ‬ ‫لو‬ ‫َُّ‬
‫يص‬‫ه ُ‬ ‫َُ‬ ‫َت‬‫ِك‬‫مالَئ‬
‫ََ‬‫هللاَ و‬
‫ْا‬ ‫ُو‬‫ِم‬‫َسَّ‬
‫ل‬ ‫و‬ ‫ْه‬
‫ِ‬ ‫لي‬‫ََ‬‫ع‬ ‫ْا‬‫لو‬ ‫َُّ‬
‫ص‬ ‫ْا‬‫ُو‬‫من‬‫ءاَ‬ ‫َ َ‬ ‫ين‬‫ِْ‬‫الذ‬‫َّ‬
‫نا‬ ‫َْالَ‬
‫مو‬‫ََ‬‫نا و‬ ‫دَ‬‫َِ‬‫لى سَي‬
‫ّ‬ ‫ََ‬ ‫لى هللا ع‬ ‫ََّ‬
‫َص‬ ‫ًا‪ ..‬و‬ ‫ْم‬‫ِي‬‫تسْل‬ ‫َ‬
‫ْ‬
‫ِر‬ ‫ْف‬‫َّ اغ‬ ‫هم‬ ‫َ َّ‬
‫للُ‬ ‫َ ا‬ ‫لم‬‫َسََّ‬
‫ِ و‬ ‫ِه‬ ‫ْب‬‫َح‬‫َص‬‫ِ و‬ ‫له‬‫لى آِ‬ ‫ََ‬‫َع‬‫ٍ و‬ ‫َّد‬
‫َم‬‫مح‬ ‫ُ‬
‫َ و‬
‫َ‬ ‫ْن‬‫ِي‬
‫ِم‬‫ُسْل‬‫الم‬ ‫َ ْ‬‫َاتِ و‬ ‫ِن‬ ‫ْم‬‫ُؤ‬‫الم‬‫َ ْ‬ ‫َ و‬ ‫ْن‬ ‫ِي‬‫ِن‬‫ْ م‬ ‫ُؤ‬‫ِلم‬‫لْ‬
‫نكَ‬ ‫َِّ‬
‫ْ إ‬ ‫َات‬‫مو‬ ‫َ ْ‬
‫االَْ‬ ‫ْ و‬ ‫هم‬‫ُْ‬‫ِن‬‫ء م‬ ‫َاِ‬ ‫ْي‬‫َالَح‬
‫َاتِ ا‬ ‫ِم‬‫ُسْل‬‫الم‬‫ْ‬
‫ِيَ‬ ‫َاض‬ ‫يا ق‬ ‫ََ‬‫َاتِ و‬ ‫َو‬ ‫َّ‬
‫الدع‬ ‫ُ‬
‫ْب‬ ‫مجِي‬‫ٌ ُ‬ ‫يب‬ ‫ِْ‬‫َر‬‫ٌ ق‬ ‫ْع‬‫ِي‬‫سَم‬
‫َ‪.‬‬ ‫ْن‬‫ِي‬ ‫َ الر‬
‫َّحِم‬ ‫َم‬‫ْح‬‫َر‬ ‫يا ا‬ ‫ِكَ َ‬ ‫َت‬ ‫ْم‬‫َح‬‫ِر‬‫َاتِ ب‬ ‫َاج‬ ‫الح‬‫ْ‬
‫َّم‬
‫َ‬ ‫هن‬‫ََ‬‫ذابِ ج‬ ‫ََ‬ ‫ْ ع‬ ‫ِن‬‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬ ‫نا َ‬ ‫َِّ‬
‫َّ إ‬ ‫هم‬ ‫َّ‬
‫اللُ‬
‫ْ‬
‫ِن‬ ‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬‫ُوذ‬ ‫نع‬‫ََ‬‫ِ و‬ ‫ْر‬‫َب‬‫الق‬ ‫ذابِ ْ‬ ‫ََ‬ ‫ْ ع‬ ‫ِن‬‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬ ‫ََ‬‫و‬
‫َة‬
‫ِ‬ ‫ْن‬‫ِت‬‫ْ ف‬ ‫ِن‬‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬‫ََ‬‫ِ و‬ ‫َّال‬ ‫َّ‬
‫الدج‬ ‫ِيحِ‬ ‫َس‬ ‫ِ ْ‬
‫الم‬ ‫َة‬‫ْن‬‫ِت‬ ‫ف‬
‫ِكَ‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬‫نا َ‬ ‫َِّ‬
‫َّ إ‬ ‫هم‬ ‫َّ‬
‫اللُ‬ ‫َاتِ‪،‬‬ ‫َم‬ ‫َ ْ‬
‫الم‬ ‫َا و‬ ‫ْي‬‫َح‬‫الم‬‫ْ‬
‫ْز‬
‫ِ‬ ‫َج‬‫الع‬‫ْ ْ‬ ‫ِن‬‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬ ‫ََ‬‫َنِ و‬ ‫َز‬ ‫َ ْ‬
‫الح‬ ‫ّ و‬ ‫هم‬
‫ِ‬ ‫ْ ْ‬
‫الَ‬ ‫ِن‬ ‫م‬
‫ُخْل‬
‫ِ‬ ‫الب‬‫َ ْ‬‫ْنِ و‬ ‫ُب‬‫الج‬‫ْ ْ‬ ‫ِن‬ ‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬‫َ َ‬ ‫ِ و‬ ‫َسَل‬ ‫َ ْ‬
‫الك‬ ‫و‬
‫َال‬
‫ِ‬ ‫ِج‬‫ّ‬
‫ِ الر‬ ‫هر‬ ‫َْ‬‫َق‬‫ينِ و‬ ‫َّ‬
‫الدْ‬ ‫َة‬
‫ِ‬ ‫لب‬ ‫ََ‬ ‫ْ غ‬ ‫ِن‬‫ِكَ م‬ ‫ُ ب‬ ‫ُوذ‬ ‫نع‬ ‫ََ‬‫و‬
‫َة‬
‫ِ‬ ‫ِي اآلخِر‬ ‫َف‬ ‫ة و‬ ‫ًَ‬‫َسَن‬‫َا ح‬ ‫ني‬ ‫الدْ‬
‫ُّ‬ ‫ِي‬‫َا ف‬ ‫ِن‬‫َا آت‬ ‫بن‬ ‫ََّ‬
‫ر‬
‫ن هللاَ‬‫َِّ‬‫د هللاِ‪ ،‬إ‬ ‫َاَ‬ ‫ِب‬‫ِ‪ .‬ع‬ ‫َّار‬‫َ الن‬ ‫ذاب‬ ‫ََ‬‫َا ع‬ ‫ِن‬‫َق‬
‫ة و‬ ‫ًَ‬‫َسَن‬ ‫ح‬
‫ِي‬ ‫ِ ذ‬ ‫َآئ‬ ‫ِيت‬ ‫َإ‬ ‫ْسَانِ و‬ ‫ِح‬‫ْإل‬‫َا‬‫ِ و‬ ‫دل‬ ‫َْ‬ ‫ْ ب ْ‬
‫ِالع‬ ‫ُم‬‫ُك‬‫مر‬‫ُْ‬‫يأ‬ ‫َ‬
‫َر‬
‫ِ‬ ‫ُنك‬ ‫َ ْ‬
‫الم‬ ‫ء و‬ ‫ْشَآِ‬
‫َح‬ ‫ْ‬
‫الف‬ ‫َنِ‬‫هى ع‬ ‫َْ‬ ‫ََ‬
‫ين‬ ‫بى و‬ ‫ُر‬
‫َْ‬ ‫ْ‬
‫الق‬
‫ُوا‬‫ُر‬‫ْك‬
‫َاذ‬‫ن‪ .‬ف‬ ‫َْ‬
‫ُو‬‫َّر‬
‫ذك‬ ‫تَ‬ ‫ُم‬
‫ْ َ‬ ‫لك‬‫ََّ‬
‫ْ َلع‬ ‫ُك‬
‫ُم‬ ‫ِظ‬
‫يع‬‫ْيِ َ‬‫َغ‬ ‫َ ْ‬
‫الب‬ ‫و‬
‫ُم‬
‫ْ‬ ‫ْ َلك‬‫َجِب‬ ‫ه َ‬
‫يسْت‬ ‫ُْ‬
‫ُو‬ ‫َاْ‬
‫دع‬ ‫ْ و‬ ‫ُم‬
‫ْك‬‫ُر‬
‫ذك‬‫يْ‬
‫َ َ‬ ‫ْم‬ ‫َظ‬
‫ِي‬ ‫هللاَ ْ‬
‫الع‬
‫أقيموا الصالة‬ ‫ُ‪.‬‬ ‫ْب‬
‫َر‬ ‫َك‬
‫ُ هللاِ أ‬ ‫ْر‬
‫ِك‬‫ََلذ‬
‫و‬