ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Μορφές οικογένειας (νέες και παλαιότερες)

 Εκτεταμένη οικογένεια: Είναι η οικογένεια που δεν περιορίζεται στους δύο συζύγους και τα τέκνα αλλά
περιλαμβάνει και άλλα συγγενικά πρόσωπα όπως παππούδες, γιαγιάδες, θείους και ξαδέρφια, τα οποία είτε
ζουν κάτω απ’ την ίδια στέγη είτε στο ίδιο κτήριο είτε στην ίδια γειτονιά. Το χαρακτηριστικό της εκτεταμένης
οικογένειας είναι ότι συνυπάρχουν αρμονικά τρείς γενιές, που έχουν έντονη αλληλεπίδραση και κοινά
συμφέροντα. Χαρακτηριστική είναι η συνύπαρξη των μελών γύρω από το οικογενειακό τραπέζι με τον αρχηγό
της οικογένειας (πατέρας ή αδερφός) να θέτει τα θέματα συζήτησης, να αναθέτει αρμοδιότητες και να διευθετεί
τις διαφωνίες των μελών. Η πατρική φιγούρα είναι υπεύθυνη για την επιβίωση της οικογένειας, αγωνίζεται για
την οικονομική της εξασφάλιση και είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στις αποφάσεις της. Ο αρχηγός είναι αυτός, τη
δύναμη του οποίου αναγνωρίζουν όλοι και λειτουργεί πάντα σαν συνεκτικός κρίκος στις επιδιώξεις, στα κοινά
συμφέροντα και στα κοινά περιουσιακά στοιχεία όλης της φαμίλιας. Η μητέρα απ’ την άλλη, αν και
υποταγμένη στον αρχηγό της οικογένειας, καθορίζει όσο κανείς το συναισθηματικό κλίμα της οικογένειας και
καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες των μελών, θέτοντας τον εαυτό της σε δεύτερη μοίρα. Ο ρόλος της είναι
καθοριστικός για την εξισορρόπηση των οικογενειακών δεσμών και για το συναισθηματικό δέσιμο των μελών. Η
εκτεταμένη οικογένεια είναι η παλαιότερη μορφή οικογένειας την οποία συναντάμε και σήμερα ιδίως στην
επαρχία.
 Πυρηνική οικογένεια: Είναι η οικογένεια με μικρό αριθμό μελών που περιλαμβάνει τους δύο συζύγους
και τα τέκνα. Είναι παιδοκεντρικός ο χαρακτήρας αυτής της οικογένειας με τα παιδιά να είναι σε πρώτη
προτεραιότητα για τους δύο γονείς. Η σύγχρονη αυτή μορφή οικογένειας είναι και η πιο διαδεδομένη σήμερα.
Οι δύο γονείς φέρουν την απόλυτη ευθύνη για την επιβίωση της οικογένειας, την ανατροφή και τη μόρφωση
των παιδιών τους. Δεν υπάρχει αρχηγός (πάτερ φαμίλιας), αντίθετα οι ρόλοι και οι ευθύνες είναι μοιρασμένοι
ανάμεσα στο ζευγάρι, εργάζονται συνήθως και οι δύο σύζυγοι, τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά στις αποφάσεις
του σπιτιού και γενικά επικρατεί κλίμα συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη. Η καλή επικοινωνία, ο διάλογος και ο
παιδαγωγική αντίληψη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της οικογένειας.

 Μονογονεϊκή οικογένεια: Είναι η νεότερη μορφή οικογένειας που εμφανίστηκε λόγω ιδιαίτερων
κοινωνικών συνθηκών, της κρίσης της ελληνικής οικογένειας και της ραγδαίας αύξησης των διαζυγίων. Η
οικογένεια αποτελείται από έναν μόνο γονέα και τα τέκνα. Ο γονέας φέρει την απόλυτη ευθύνη για το
μεγάλωμα των τέκνων και πολύ συχνά και για την οικονομική τους εξασφάλιση καθώς ο άλλος γονιός συχνά
απουσιάζει όχι μόνο ως φυσική παρουσία αλλά απέχει και από την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας. Στην
κατηγορία των μονογονεϊκών οικογενειών ανήκουν οι διαζευγμένοι, με τον έναν γονιό να αναλαμβάνει την
κηδεμονία των παιδιών. Τα παιδιά ζουν και μεγαλώνουν κάτω από την ίδια στέγη με τον έναν από τους δύο
γονείς( συνήθως τη μητέρα) ενώ διατηρούν επικοινωνία με τον άλλο γονιό. Επίσης οι ανύπανδρες μητέρες μαζί
με τα παιδιά τους συνιστούν μονογονεϊκή οικογένεια. Γυναίκες που αποφάσισαν να κρατήσουν και να
μεγαλώσουν ένα παιδί εκτός γάμου. Οι χήρες και οι χήροι ανήκουν επίσης σ’ αυτήν την κατηγορία δηλαδή οι
οικογένειες που ο ένας απ’ τους δύο γονείς έχει πεθάνει και τα παιδιά μεγαλώνουν με τον άλλο γονιό. Τέλος οι
ανύπανδροι άνδρες ή γυναίκες (κυρίως γυναίκες) που αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα παιδί και να το
μεγαλώσουν χωρίς τη συνδρομή συζύγου. Η μονογονεϊκή οικογένεια απαιτεί μεγάλα ψυχικά αποθέματα από το
γονιό που φέρει το βάρος της ανατροφής των παιδιών και απαιτεί ευελιξία ρόλων με τον ρόλο του πατέρα και
της μητέρας να εναλλάσσονται στο πρόσωπο του ίδιου ατόμου. Αν δε, είναι επιφορτισμένος με την
αποκλειστική οικονομική εξασφάλιση της οικογένειας , τότε το έργο του γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Τα παιδιά
που μεγαλώνουν σε τέτοια οικογένεια συνηθίζουν σ’ ένα διαφορετικό πρότυπο σπιτιού και αναζητούν έντονα και
το έτερο γονικό πρότυπο ειδικά στην περίπτωση που το είχαν αρχικά γνωρίσει -ζήσει κάτω απ’ την ίδια στέγη.

Η σημασία- ο ρόλος της οικογένειας

Πρόλογος: Οικογένεια είναι μία ομάδα ανθρώπων που συνδέονται με δεσμούς αίματος και ζουν κάτω από
την ίδια στέγη. Είναι μια μορφή συμβίωσης σταθερού χαρακτήρα.
1. Η ικανοποίηση των υλικών αναγκών του ατόμου, όπως τροφή, στέγη, ενδυμασία κλπ.
2. Η οικογένεια αποτελεί το πρώτο περιβάλλον με το οποίο έρχεται σε επαφή ο άνθρωπος. Συμβάλλει στην
κοινωνικοποίηση του, δηλαδή στην προετοιμασία του να ενταχθεί στην κοινωνία. Μέσα στην οικογένεια το
παιδί μαθαίνει να συμβιώνει με άλλους ανθρώπους, να πειθαρχεί και να υπακούει σε γενικά αποδεκτούς
κανόνες, να αποκτά αυτοπεποίθηση και δύναμη, ώστε να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής. Καθώς η
οικογένεια αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας, είναι ευνόητο πως αυτές οι πρώτες εμπειρίες είναι
καθοριστικές για την οργανική σύνδεση των νεαρών μελών της με την κοινωνία, την κοινωνικοποίηση τους.
Άλλωστε, αυτός είναι ο βαθύτερος σκοπός της οικογενειακής αγωγής, να γίνουν τα παιδιά «καλοί άνθρωποι»,
σύμφωνα με τις αξίες της κοινωνίας στην οποία θα ενταχθούν.
3. Μέσα στην οικογένεια το παιδί θα γνωρίσει τη στοργή, την αγάπη και την τρυφερότητα, στοιχεία
απαραίτητα για την ομαλή ανάπτυξή του. Παρέχει στο άτομο συναισθηματική ασφάλεια, το ενθαρρύνουν, το
συμβουλεύουν και του συμπαραστέκονται στις όποιες δυσκολίες. Το παιδί αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά
κι έτσι αποκτά αυτοπεποίθηση.
 4. Στο οικογενειακό περιβάλλον το άτομο θα καλλιεργήσει νοητικές λειτουργίες, όπως την κρίση, τη μνήμη,
τη φαντασία, την παρατηρητικότητα, την αντίληψη. Προσφέρει γνώσεις στο παιδί καθώς του λύνει τις πρώτες
απορίες ώστε να διαμορφώσει μια εικόνα για τον κόσμο.
5. Το παιδί φέρει ορισμένες έμφυτες ικανότητες και κλίσεις, οι οποίες, για να έρθουν στην επιφάνεια και να
αναπτυχθούν, έχουν ανάγκη από τα κατάλληλα ερεθίσματα. Η οικογένεια λοιπόν, με τη συμπεριφορά της
καθορίζει αν θα φέρει στην επιφάνεια τις τάσεις αυτές.
6. Μαθαίνει στον άνθρωπο κανόνες συμπεριφοράς. Μέσα στην οικογένεια το παιδί αξιολογεί και
αξιολογείται, κρίνει τις δυνάμεις του και μαθαίνει να αγωνίζεται για την επίτευξη των στόχων του.
7. Παρέχει στα παιδιά πρότυπα συμπεριφοράς, αξίες, ιδανικά.
8. Η εκμάθηση της γλώσσας και των εκφραστικών μέσων αποτελεί μια ακόμα σημαντική λειτουργία της
οικογένειας, καθώς αυτά επιτρέπουν στο άτομο την επικοινωνία του με τα άλλα μέλη της κοινωνίας.

Επίλογος: Επομένως, η οικογένεια είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση του νέου
ανθρώπου και ο ρόλος της δε θα αντικατασταθεί ποτέ με τόση επιτυχία από κανένα άλλο φορέα. Για να
επιτευχθούν όμως όλα αυτά, ο θεσμός της οικογένειας θα πρέπει να λειτουργεί σωστά.

Σύγκριση παλαιότερη - σύγχρονη οικογένεια

 Η παλαιότερη οικογένεια
 Είχε μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο
 Ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη γύρω απ’ το οικογενειακό τραπέζι
 Η μητέρα δεν εργαζόταν, ήταν πιο κοντά στα παιδιά της
 Τελετουργικά, γιορτές και σημαντικά γεγονότα (βαπτίσεις) γίνονταν στο σπίτι, μεγάλο συναισθηματικό
δέσιμο με τις παραδόσεις και έντονες μνήμες που συνδέουν τα μέλη με το σπίτι και την οικογένεια
Αλλά:
 Αυστηρότητα ηθών που έφτανε συχνά στην υπερβολή- τυπολατρία
 Συνωστισμός μελών στον ίδιο χώρο, έλλειψη προσωπικού χώρου
 Κακές συνθήκες υγιεινής, ανέχεια
 Αυστηρή ιεραρχία και τυφλή υπακοή στον αρχηγό της οικογένειας, περιορισμός ελεύθερης έκφρασης
 Η γυναίκα ήταν υποδεέστερη του άνδρα

 Η σύγχρονη οικογένεια:
 Έχει ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της
 Η γυναίκα εργάζεται και διεκδικεί τα δικαιώματά της απέναντι στον άνδρα. Αλλαγή ρόλων, μοίρασμα
ευθυνών και αρμοδιοτήτων ανάμεσα στα μέλη, συμμετέχουν όλοι ενεργά στη διαχείριση του οίκου
 Δεν υπάρχει πάτερ φαμίλιας – υπάρχει διάλογος κι επικοινωνία- οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού
 Σύγχρονες κατοικίες με μεγάλες ανέσεις –καλές συνθήκες υγιεινής
 Βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο της οικογένειας
 Ανεβασμένο πνευματικό επίπεδο των γονιών – παιδαγωγικές μέθοδοι στην ανατροφή των τέκνων
Αλλά:
 Αύξηση των διαζυγίων – διαλυμένες οικογένειες
 Η εντατική εργασία και των δύο γονέων οδηγεί στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου- κενά στην ανατροφή των
παιδιών
 Η μητέρα δεν είναι τόσο κοντά στα παιδιά της – αδυναμία ελέγχου των παιδιών– ψυχολογικά προβλήματα
νέων – αύξηση παραβατικής συμπεριφοράς
 Λόγω σύγχρονου τρόπου ζωής αυξάνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη, η αποξένωση, η έλλειψη
συζυγικής πίστης και τα συναισθηματικά κενά, χαλαρό δέσιμο οικογένειας
 Ο σύγχρονος εποχή προβάλλει νέα πρότυπα διαβίωσης στους νέους – οι νέοι έχουν την τάση να
αμφισβητούν το οικογενειακό πρότυπο- έλλειψη σεβασμού που φτάνει στα όρια της αναίδειας

Τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας:

 Η είσοδος της γυναίκας στην αγορά εργασίας και το μοίρασμα των ευθυνών επέφερε σύγχυση ρόλων
και σχέσεων ανάμεσα στα μέλη και δυσλειτουργίες (πρακτικές και συναισθηματικές) στο σύστημα της
οικογένειας
 Αγχωτικοί ρυθμοί ζωής- απαιτητικές εργασίες που απορροφούν όλο τον διαθέσιμο χρόνο των γονιών-
έλλειψη ελεύθερου χρόνου – ελάχιστος ο χρόνος που απομένει για την οικογενειακή εστία – έλλειψη της
φυσικής παρουσίας των γονιών απ’ το σπίτι – ελλιπής διαπαιδαγώγηση των νέων- ψυχολογικά κενά –
παραβατικότητα νέων
 Οι πιεστικοί ρυθμοί ζωής, η απομάκρυνση απ’ τη φύση , η ζωή στις απρόσωπες μεγαλουπόλεις ,σε
ψυχρές κι απρόσωπες πολυκατοικίες οδηγούν σε μεγάλα συναισθηματικά αδιέξοδα , σε συγκρουσιακές
καταστάσεις , σε αίσθημα μοναξιάς που μεταφέρονται εντός της οικογένειας
 Η ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλλα και η είσοδος της γυναίκας στην αγορά εργασίας επέφερε αύξηση
των διαζυγίων και την αύξησης των μονογονεϊκών οικογενειών – έλλειψη του ενός απ’ τους δύο γονείς
  Απρόσωπο συναισθηματικό κλίμα στο σπίτι λόγω της απουσίας της μητέρας- έλλειψη τελετουργικών
και ιδιαίτερων γεγονότων εντός της οικίας που να δημιουργούν έντονες μνήμες και θετικά συναισθήματα
προσμονής, αποξένωση από συγγενείς- χαλαρό συναισθηματικό δέσιμο της οικογένειας – έλλειψη ζεστασιάς ,
θαλπωρής και φροντίδας

Η εργασία της μητέρας

Πρόλογος: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες έχουν εισέλθει στην αγορά εργασίας ενώ
παράλληλα γίνονται μητέρες και συντηρούν τις οικογένειές τους. Η εργασία της μητέρας επέφερε δραματικές
αλλαγές στο οικογενειακό σύστημα, επαναπροσδιορίστηκαν όλοι οι καθιερωμένοι ρόλοι στην οικογένεια και
παραδοσιακές αξίες ανατράπηκαν.
Τι άλλαξε στην οικογένεια από την εργασία της μητέρας:
 Πλέον εργάζονται και οι δύο γονείς. Η μητέρα λείπει πολλές ώρες απ’ το σπίτι
 Τις ώρες που απουσιάζει η μητέρα στη δουλειά , τα παιδιά τα αναλαμβάνει κάποια νταντά, γιαγιά ή
πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς.
 Οι ευθύνες πλέον μοιράζονται, όλα τα μέλη της οικογένειας συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού, ο
σύζυγος αναλαμβάνει πολλές από τις οικιακές εργασίες που παραδοσιακά θεωρούνται γυναικεία υπόθεση.
 Η μητέρα συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι.
 Αποποιείται παραδοσιακές συνήθειες και ρόλους π. χ κέντημα , πλέξιμο, υφαντά, περίτεχνες συνταγές
και ασχολείται μόνο με τα απολύτως απαραίτητα στο σπίτι.
 Η μητέρα πλέον έχει λόγο στη διαχείριση και στις αποφάσεις του οίκου, δεν αποφασίζει μόνο ο σύζυγος.
 Υπάρχει λίγος ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθεί με τα παιδιά της.
Περιγραφή της καθημερινότητας μιας εργαζόμενης μητέρας
 Ξυπνά νωρίτερα απ' όλους, για να προλάβει να φτιάξει το πρωινό της οικογένειας και να προετοιμαστεί
και η ίδια για τη δουλειά.
 Φροντίζει να ετοιμαστούν τα παιδιά για το σχολείο και, σε αρκετές περιπτώσεις, τα συνοδεύει ως εκεί.
 Δίνει οδηγίες στα παιδιά για δουλειές του σπιτιού που πρέπει να γίνουν όταν αυτά θα επιστρέψουν και
αυτή θα λείπει. Αυτές οι δουλειές, κυρίως το συγύρισμα του παιδικού δωματίου, το στρώσιμο των κρεβατιών
και το πλύσιμο των πιάτων, είναι απλές οικιακές εργασίες, που η ανάθεση τους στα παιδιά ελαφρύνει το
επιβαρυμένο ημερήσιο πρόγραμμα της εργαζόμενης μητέρας.
 Η παρουσία της στο σπίτι, μετά τη δουλειά, μεταφράζεται σε οικιακές εργασίες, διαχείριση οικογενειακών
υποθέσεων (τρέχοντα οικογενειακά προβλήματα) και ενασχόληση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών
όπως το διάβασμα, τα φροντιστήρια κ.λπ..
 Η εργαζόμενη μητέρα αφιερώνει το χρόνο της εκτός σπιτιού κυρίως στην επαγγελματική της
δραστηριότητα, καθώς και σε κάποιες υποχρεώσεις που αφορούν το σπίτι, όπως τα ψώνια.
Αρνητικές συνέπειες από την εργασία της μητέρας:
 Τα παιδιά μένουν πολλές ώρες μόνα τους χωρίς τους γονείς. Ελλιπής διαπαιδαγώγηση των παιδιών που
πολλές φορές δημιουργεί συναισθηματικά προβλήματα και αδιέξοδα. Τα παιδιά νιώθουν πολλές φορές
έντονη παραμέληση και πικρία και ότι δεν βρίσκουν συμπαράσταση στα προβλήματα τους.
 Οι γονείς αδυνατούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη και τις συνήθειες των παιδιών τους, τις παρέες
τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παρέμβουν έγκαιρα σε περιπτώσεις παραβατικής συμπεριφοράς.
 Δεν υπάρχει η γυναικεία παρουσία στο σπίτι που καθορίζει με την αγάπη της και τη στοργή της το
συναισθηματικό κλίμα του σπιτιού. Ψυχρό και άτονο το κλίμα στο σπίτι λόγω απουσίας της μητέρας.
 Συγκρούσεις κι εντάσεις λόγω πιεστικού τρόπου ζωής και απαιτητικών εργασιών. Η μητέρα βιώνει την
ένταση της καθημερινότητας και το άγχος του βιοπορισμού και το μεταφέρει εντός σπιτιού. Εντάσεις και
ανάμεσα στους συζύγους λόγω σύγχυσης των ρόλων.
 Έλλειψη ελεύθερου χρόνου, οι υποχρεώσεις πνίγουν τους γονείς, αδυναμία συναισθηματικής
αποφόρτισης με συνέπεια οι γονείς να μην έχουν διάθεση να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.
 Δεν συγκεντρώνεται η οικογένεια γύρω απ’ το οικογενειακό τραπέζι, αποξένωση, συναισθηματικά κενά.
Θετικές συνέπειες από την εργασία της μητέρας:
 Η μητέρα ενισχύει οικονομικά την οικογένεια, άνοδος του βιοτικού επιπέδου της οικογένειας- κάλυψη
των υλικών αναγκών αλλά και δυνατότητα για επιπλέον δραστηριότητες, ταξίδια, αγορές, χόμπι λόγω της
αυξημένης αγοραστικής δύναμης της οικογένειας.
 Η μητέρα αισθάνεται δραστήρια και ισορροπημένη μέσα απ’ την εργασία της κι έτσι έχει περισσότερα
ψυχικά αποθέματα και γυρίζει στο σπίτι πιο χαρούμενη. Δεν αισθάνεται θύμα αλλά ότι παράλληλα με την
οικογένειά της προσφέρει και στον εαυτό της.
 Τα παιδιά βλέπουν μια δραστήρια και δυναμική μητέρα που τη θεωρούν πρότυπο και δε νιώθουν ότι
καταπιέζεται και γίνεται θύμα εξαιτίας τους.
Επίλογος: Έτσι, σε μια τυπική καθημερινή ημέρα, η κούραση απ' τα επαγγελματικά καθήκοντα και ο
επιτακτικός χαρακτήρας των υποχρεώσεων εντός του σπιτιού δεν αφήνουν περιθώρια για ιδιαίτερες προσωπικές
δραστηριότητες.
Περιγραφή αγαπημένου οικογενειακού προσώπου

Πρόλογος:
Πολλά είναι τα άτομα του ευρύτερου οικογενειακού μου περίγυρου τα οποία σέβομαι και αγαπώ. Με
εκείνο, όμως, που έχω αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση είναι ο ξάδελφος μου ο ………. Με τον …….. δε μας
δένουν μόνο δεσμοί αίματος αλλά και ισχυροί δεσμοί φιλίας.

Κύριο Μέρος:
1η παράγρ.: Περιγραφή εξωτερικών χαρακτηριστικών:
 ηλικία: Πρόκειται για ένα 15χρονο παιδί…
 σωματότυπος: Είναι ψιλός / λιγνός / ευτραφής / κοντούλης...
 μαλλιά / δέρμα: ανοιχτόχρωμος / με σγουρά/ ίσια/ ξανθά μαλλιά, μελαχρινός...
 μάτια: Έχει μεγάλα καστανά / πράσινα/ γαλάζια μάτια, γεμάτα καλοσύνη..

2η παράγρ.: Περιγραφή εσωτερικών χαρακτηριστικών – χαρακτήρα:

 προτερήματα:
Χαρακτηρίζεται ως ένα άτομο ντροπαλό/ ξεχωριστό / δυναμικό / ευχάριστο/ αισιόδοξο / έξυπνο
/ ειλικρινές / έμπιστο…, συμπαραστέκεται / βοηθάει / λυπάται στη λύπη και χαίρεται στη χαρά
μου / αναπτύσσει πάντα πρωτοβουλίες / δείχνει επιμονή / υπομονή / κατανόηση / αποτελεί ηθικό
στήριγμα...

 μειονεκτήματα:
Όπως κάθε άνθρωπος, έτσι κι αυτός έχει κάποια μειονεκτήματα. Πολλές φορές γίνεται
γκρινιάρης / παράξενος / αφελής / επίμονος / μελαγχολικός / εγωιστής / νευρικός / ανυπόμονος …

3η παράγρ.: Περιγραφή συνηθειών του - δραστηριοτήτων που κάνετε μαζί:

 Συνήθειες:
Τις ελεύθερες ώρες του τις περνάει στον υπολογιστή / Ασχολείται με το αγαπημένο του
άθλημα / διαβάζει βιβλία / συναντά τους φίλους του στην πλατεία / παίζει επιτραπέζια…

 Δραστηριότητες που κάνετε μαζί:

Με τον ξάδελφό μου περνάμε ευχάριστες στιγμές μαζί, κυρίως τα σαββατοκύριακα που δεν
έχουμε σχολικές υποχρεώσεις. Πάμε βόλτα με τα ποδήλατα / βλέπουμε ταινίες / κάνουμε εξορμήσεις
στο βουνό / παίζουμε ποδόσφαιρο / παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή..

 Αφήγηση κάποιου σημαντικού γεγονότος που περάσατε μαζί:

Πριν λίγο καιρό μας ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε ένα δεντρόσπιτο και να μετακομίσουμε εκεί.
Ύστερα από πολύ δουλειά και κόπο τα καταφέραμε! Η ιδέα μας, όμως, δεν άρεσε πολύ στους γονείς
μας, οι οποίοι μας επέτρεψαν να περνάμε μόνο τις ώρες της ημέρας εκεί. Το όνειρο της ανεξαρτησίας
πρέπει να περιμένει λίγο ακόμη…

Επίλογος:
Νιώθω πολύ χαρούμενος που έχω στη ζωή μου το συγκεκριμένο άτομο. Ελπίζω να συνεχίσουμε να
περνάμε πολλές ώρες μαζί ακόμη κι όταν μεγαλώσουμε και να μην απομακρυνθούμε λόγω των υποχρεώσεων
που θα αποκτήσουμε.