Professional Documents
Culture Documents
ETS Enxeñeiros de
Camiños, Canais e Portos
Introdución
- segura.
- funcional.
Obxectivo do deseñador/proxectista/construtor lograr unha estrutura
- estética.
- económica.
Requírense coñecementos de:
- Materiais,
- Cálculo de estruturas,
- Procedementos de fabricación (taller),
- Procedementos de construción (montaxe),
e adoptar unha aptitude racional, creativa e con imaxinación, baseándose en deseños previos (experiencia).
Materiais metálicos:
- Composto ferroso: mineral con alto contido en ferro:
• Ferro: contido de carbono inferior ao 0.03%.
• Aceiro: contido de carbono inferior ao 2%.
• Fundición: contido de carbono superior ao 2% (material duro pero fráxil).
- Cobre: boas cualidades electroquímicas, maleable.
- Zinc: protector anticorrosivo (galvanizado). Aliaxe para chapas corrugadas.
- Aluminio: lixeiro, resistente á corrosión, dúctil, maleable. Para exteriores e carpintería.
ACEIRO FERRO METALOIDES (C, S, P, Si) METAIS VARIABLES (Mn, Cr, Ni, …)
Laminado en quente
alto forno afino
Mineral de ferro Arrabio (≈4% de C) Aceiro Lingoteiras Moldeo
redución % C Colada continua Forxado
Fundición Trefilado
Comentario: COM
A norma EAE está en total sintonía co prescrito pola normativa europea de referencia: o Eurocódigo 3 (a
nivel de cálculo e deseño) e a norma EN 1090 (a nivel de fabricación, execución e control de calidade).
A norma EAE establece esixencias que deben cumprir as estruturas de aceiro (proxecto + construción +
control/mantemento) e proporciona procedementos que permiten demostrar o seu cumprimento.
Terminoloxía, notación, unidades (sistema internacional), criterio de signos: Anexo 1. EAE § 1
Ámbito de aplicación: a norma EAE é de aplicación en todas as estruturas e elementos de aceiro estrutural
de edificación ou de obra civil (ou industrial), coas seguintes excepcións:
- aceiros especiais (fy > 460 N/mm2 ou aceiro inoxidable), EAE § 2
- elementos estruturais mixtos,
- elementos estruturais de formigón dunha estrutura de aceiro (elementos pretensados segundo EHE).
Accións: regulamentación específica (edificación: CTE, pontes: IAP/IAPF, sismo: NCSE/NCSP) e
complementariamente EAE. EAE § 2
COM § A1.1
COM § A1.2
Seguridade e funcionalidade - De resistencia e estabilidade: non deben xerarse riscos inadmisibles por
estrutural accións previsibles durante a execución e a vida útil. En eventos
extraordinarios non deben producirse consecuencias desproporcionadas.
- De aptitude ao servizo: non deben producirse:
- Deformacións inadmisibles (limitacións de frecha).
- Comportamentos dinámicos inadmisibles (vibracións)
- Degradacións inaceptables.
Seguridade en caso de A estrutura debe manter a resistencia o tempo necesario para:
incendio - Limitar a propagación do lume.
- Evacuar os ocupantes
Tamén hai que cumprir a regulamentación específica.
Hixiene, saúde e protección Cando se estableza o cumprimento deste requisito: esixencia de calidade
ao medio ambiente medioambiental na execución, minimizando a xeración de impactos
ambientais, reutilizando materiais, evitando a xeración de residuos.
EAE § 5
Vida útil: t
Índice de fiabilidade: β
Probabilidade de fallo: Pf
Ensaios con cargas cíclicas (ciclos de carga e descarga superando o límite elástico fy):
- Endurecemento por deformación ou acritude:
E1 > E
- Efecto Bauschinger:
O material tracciónase ata a carga máxima e logo
descárgase e comprímese ata a mesma carga
negativa. Obsérvase que a deformación plástica a
compresión sucede antes de acadar o límite elástico
negativo, sen embargo, o material soporta o mesmo
valor de carga. Sucede en moitos metais.
- Histérese:
En cada bucle acumúlase enerxía (de histérese) cambiando a estrutura interna do material e
producindo calor.
Este fenómeno afecta aos aceiros estruturais, En función da súa resiliencia, a cada tipo de aceiro
pero non ao aluminio ou aos metais non asígnaselle un grado JR, J0, J2 ou K2: EAE § 27.1
ferrosos.
EAE § 32.3
En ausencia de estudos rigorosos, os máximos espesores t do material de base que poden empregarse para
garantir a resistencia do material á rotura fráxil poden obterse da táboa seguinte en función do tipo e
grado do aceiro, o nivel de tensión de referencia no aceiro σref e a temperatura de referencia Tref :
Ensaio a torsión:
Consiste en someter a un torsor crecente unha probeta cilíndrica de aceiro
ata acadar a plastificación. Dado que a sección transversal é circular, a
torsión é uniforme e só aparecen tensións tanxenciais. A tensión que
produce a plastificación do material pode medirse e vale:=τ 0.56 ⋅ f y
COM § 31.2.3
COM § 26.4
A EAE contempla os seguintes tipos de aceiro utilizables en perfiles e chapas para estruturas de aceiro:
- Aceiros sen aliaxe laminados en quente: EAE § 27
O material de achega utilizable para a realización de soldaduras deberá ter unhas características mecánicas
non inferiores ás correspondentes ao material de base que constitúe os perfiles ou chapas que se
pretende soldar.
Series de perfiles e chapas de sección chea laminados en quente (t ≥ 3mm e sección constante):
COM § A1.2
EAE § 28.1
Series de perfiles de sección oca (hueca) acabados en quente (ou conformados en frío con tratamento térmico
posterior) (t ≥ 2 mm e sección constante) :
EAE § 28.2
EAE § 28.3
Series de perfiles de sección aberta conformados en frío (UNE EN 10162): L, U, C, Z, Omega, perfil tubular con
bordes rexuntados. EAE § 28.4
Perfiles e chapas non normalizadas: poderán empregarse se o fabricante garante dimensións e tolerancias.
EAE § 28.5
Outros: paneis (grecados, ondulados, sandwich, ...), cables, raís (railes), pezas moldeadas para apoios, ...
O tensor de tensións representa o estado tensional dun corpo nun punto. Nuns eixos coordenados calquera:
σ x τ yx τ zx
T = τ xy σ y τ zy
τ xz τ yz σ z
Se os eixos son principais de inercia:
σ 1 0 0
T = 0 σ2 0
0 0 σ 3
O tensor de tensións pode descompoñerse en esférico máis desviador:
σ oct 0 0 σ 1 − σ oct 0 0
T =Tesf + Tdesv = 0 σ oct 0 + 0 σ − σ oct 0 ; σ =σ 1 + σ 2 + σ 3
2 oct
3
0 0 σ oct 0 0 σ 3 − σ oct
Bridgman comprobou que o aceiro resiste tensións esféricas (presións hidrostáticas) moi grandes sen
plastificar, e propuxo que só influía na plastificación o tensor desviador.
As curvas e as superficies de plastificación representan, nuns eixos de tensións principais σi, os puntos
xeométricos que producen a plastificación do material. Proporcionan o lugar xeométrico dos estados
tensionais nos que se inicia a plastificación. Poden obterse:
- Experimentalmente: ensaios de Lode.
- Teoricamente: criterios de plastificación.
Ensaios de Lode:
Os ensaios consisten en someter un cilindro de parede delgada, oco, pechado e de aceiro a unha presión
interna p e a un torsor uniforme no eixo lonxitudinal MT de forma controlada ata acadar a plastificación
no material. O ensaio repítese para distintas parellas de presión-torsor ata plastificación. Mediante
axuste por puntos obtense a curva de plastificación:
τ fy
p⋅R p⋅R MT
σL = σ L =2 ⋅ σ L = τ=
2⋅t t 2 ⋅ π ⋅ R2 ⋅ t
σ fy
Criterios de plastificación:
Enúncianse formas de comportamento do material que hai que contrastar cos datos empíricos.
- Criterio de Rankine-Lamé. Este criterio considera que ningunha tensión principal pode superar o límite
elástico: σ ≤f
i y
- Criterio de Beltrami-Haig. Este criterio considera que a enerxía de deformación acumulada ata
plastificación é invariante e independente do estado tensional que a produza:
3
1 1
Edef =∑ ⋅ σ i ⋅ ε i =k 2 ⇒ ε 1 = ⋅ σ 1 − ν ⋅ (σ 2 + σ 3 ) ⇒
i =1 2 E
1
Edef = ⋅ σ 12 + σ 22 + σ 32 − 2 ⋅ν ⋅ (σ 1 ⋅ σ 2 + σ 1 ⋅ σ 3 + σ 2 ⋅ σ 3 ) = k 2
2⋅E
f y2
En tracción pura pódese obter k: σ 1 = f y ≠ 0, σ 2 = σ3 = 0 ⇒ Edef = = k2
2⋅E
e substituíndo: σ co = σ 12 + σ 22 + σ 32 − 2 ⋅ν ⋅ (σ 1 ⋅ σ 2 + σ 1 ⋅ σ 3 + σ 2 ⋅ σ 3 ) ≤ f y
- Criterio de Von Mises-Hencky. Seguindo as suxestións de Bridgman, este criterio supón que a enerxía de
deformación acumulada ata plastificación é invariable e independente do estado tensional que a
produza, pero considerando só a contribución do tensor desviador, que da lugar a:
1
σ co = ⋅ ( σ 1 − σ 2 ) + (σ 1 − σ 3 ) + (σ 2 − σ 3 ) ≤ f y
2 2 2
2
Validación a tracción pura: σ 1 ≠ 0, σ 2 =σ 3 =0 ⇒ σ co =σ 1 ≤ f y → OK
Validación a tensión tanxencial pura: τ = σ1 = −σ 3 , σ 2 =
0 ⇒ σ co =τ ⋅ 3 ≤ fy ⇒
τ= 0.577 ⋅ f y ≈ 0.56 ⋅ f y → OK
σ co= σ x2 + σ z2 − σ x ⋅ σ z + 3 ⋅ τ xz2 ≤ f y
EAE § 34.1.1
A EAE tamén usa o mesmo criterio para comprobar o estado límite de plastificacións locais:
EAE § 41.2
Nota: en moitos casos o criterio de Von Mises é folgadamente conservador ao non considerar
posibles aumentos de resistencia por plastificación ou outros factores.