ΙΣ ΧΣ

Νί ΚΑ'

Χ ϋ Ι Ι ί Ι Ί T S T Π Ι Ε Ϊ Ι Ι Τ Ο Σ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΠΕΡΙ
^ Τής επιβουλής τών ΦΡΑΓΓΜΑΣΣΟΜΝ
κατά τής
Ορθοδόξου ‘Αγίας ήμών Ε κ κ λη σ ία ς, τοΰ Μοναχισμού αυτής
καί γενικώτερον τοΰ Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ - έν συνεργασία μετά των
σημερινών καινοτόμων 'Ιεραρχών.
«Ου γίιρ έστι «ρνπτόν, δ οΰ cpavsQov γεννήσεται» (Λο*υκα η. 17.)
«Χρηγορεΐτε προοΕύχεσ-ββ ΐνα μή βΙσέλΟητε είς πειρασμόν» (Μάρκου ΙΔ* 8§.)
«3Αλο των καλπών α ν τ ω ν έπιγνώσεσ-θε ούτούς». (Ματ#. Ζ. 16.)

,ΠΑΡΑ
ί} έλαχίότον έν Mova^otc Α Ρ Σ Ε Ν Ί Ο Υ & Ο Τ Τ Ε Α Α Π Ο Ρ Ε 5Τ Ο Υ

Τ Ο Μ Ο Σ Α'. Μ Ε Ρ Ο Σ Β '.
r .

W iK SS

*Οΐ!τις Ν α π ο - Α ν τ ι κ ϊ ΐ | ’Ό ίΗ ς Β ο ο ειο -9Α ν α τ ο λ ι κ ή

Δ1ΑΝΕΜΕΤΑΪ ΔΩΡΕΑΝ
* Α, ζαγορενομ ένης άοτολνζως ζής οτωλήσεως ή άλλεοζρόζιον έκμε-
ταλλΰύσεως ,ώς κ α I %ής π α ρ α μ ε μ ο ρ φ ω μ έ ν η ς ά ν α ν ν π ώ α ε ω ς
fj μ ε ζ α φ ρ ά β ε ω ς είς άλλην γλώ&^αν*
ΕΝ Α Θ Η Ν Α ΙΕ
-1
 ΙΣ ΧΣ
Νί ΚΑ'

Χ ϋ Ι Ι ί Ι Ί T S T Π Ι Ε Ϊ Ι Ι Τ Ο Σ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΠΕΡΙ
^ Τής επιβουλής τών ΦΡΑΓΓΜΑΣΣΟΜΝ
κατά τής
Ορθοδόξου ‘Αγίας ήμών Ε κ κ λη σ ία ς, τοΰ Μοναχισμού αυτής
καί γενικώτερον τοΰ Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ - έν συνεργασία μετά των
σημερινών καινοτόμων 'Ιεραρχών.
«Ου γάρ έστι «ρνπτόν, δ οΰ cpavsQov γεννήσεται» (Λο*υκα η. 17.)
«ΧρηγορεΙτε προοΕύχεσ-ββ ΐνα μή βΙσέλΟητε είς πειρασμόν» (Μάρκου ΙΔ* 8§.)
«3Αλο των καλπών α ν τ ω ν έπιγνώσεσ-θε ούτούς». (Ματ#. Ζ. 16.)

,ΠΑΡΑ
ί} έλαχίότον έν Mova^otc Α Ρ Σ Ε Ν Ί Ο Υ & Ο Τ Τ Ε Α Α Π Ο Ρ Ε 5Τ Ο Υ

Τ Ο Μ Ο Σ Α'. Μ Ε Ρ Ο Σ Β '.
r .

BliStSlS

*Οΐ!τις Ν α π ο - Α ν τ ι κ ϊ ΐ j ’Ό ίΗ ς Β ο ο ε ι ο -9Α ν α τ ο λ ι κ ή

Δ1ΑΝΕΜΕΤΑΪ ΔΩΡΕΑΝ
* Α, ζαγορενομ ένης άοτολνζως ζής οτωλήσεως ή άλλεοζρόζιον έκμε-
ταλλΰύσεως ,ώς κ α I %ής π α ρ α μ ε μ ο ρ φ ω μ έ ν η ς ά ν α ν ν π ώ α ε ω ς
fj μ ε ζ α φ ρ ά β ε ω ς είς άλλην γλώ&^αν*
ΕΝ Α Θ Η Ν Α ΙΕ
-1
 «. . « . ίϊάλιν εϊπ ω , πάλιν λαλήσω, καν γάρ μή πάντες άκούσω-
σιν, οΕ ήμίσεις άκούσονται, καν μή οί ήμίσεις άκούσωσι, τό τρίτον
μέρος, καν μή τό τρίτον, τό τέταρτον, καν δέκα, καν μή δέκα, κάν
πέντε, καν μή πέντε, κάν είς, καν ε!ς εγώ τόν μισθόν άπηρτισμένον
εχω ».
Του 'Αγίου Ίωάννου του Χρυσοστόμου
(Λόγο; δτε τής Εκκλησίας εξω εύρεΦείς Εύτρόπιος άπεσπάσθη)

« 'O ta r ή tov ενός βλάβη είς αζολλοΰς άναχρέχει9 %6%ε οϋ δει

μακρο&νμεΐν9 ούτε ζητεΐν τό έαυτοϋ συμφέρον, άλλα τό των πολλών.
ϊνα σωθώσι* διότι της μονομερούς άρετής, ή πολυμερής ώφελιμωτέρα
ί.*
- τυγχάνει». '
τοΰ 'Αγίου Μάρκου του 3Ασκητοΰ (Κεφ. σιδ. εκατόν Β Γ.)

«. . . Άναγνωρίζων τήν σμικρότητα καί άναξιότητά μου

επρεπε νά σιωπώ διά παντός, καί νά είμαι εύχαριστημένος κλ<χίο>ν τάς
αμαρτίας μου ένώπιον του θ ε ο υ , αλλά βλέτζων &ti ή Ε κ κ λ η σ ί α είναι
τζερικνκλωμένη υπό αψοδρας καζαιγίδος, έσκέφ&ην, fivt δ&ν πρέ-
,πε& νά σιωπήσω^ διότι περισσότερον φοβούμαι τόν Θεόν παρ5 δ,τι
άλλο έπί τής γης.»
τοΰ 'Αγίου ’Ιωάννου του Δαμασκηνού (Λόγος Γ ' . περί των 'Αγίων Εικόνων.)

«. , . . . Ή άλήθ-εια γυμνή πρόκειται πάσι τοις βουλομένοίς

αύτής τήν ώραν (εόμορφίαν) περισκοπειν, καί οΰτε λαν-Μνειν βούλεται?
οδτε κίνδυνον δέδοικεν, οδτε έπιβουλάς τρέμει.»

Λ1 III μ—^

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Ι Σ : Τό άνά χεΐρας πονημάτιον άποβλέπον ιδίως ε?ς τήν

διαφώτησιν του εύσεβοΟς Ε λ λ η ν ικ ο ύ Ααοϋ, εγράφη εις άπλήν γ λ ώ σ ­
σαν* καί επικαλούμενα τής συγγνώμης του άναγνώστου, έάν τυχόν
ή&ελον εόρεθ’ει τινα παροράματα.
 Μύ^π© Χ ρ& στιέ ο ή μ , ώ ν * Υ ιέ του Ά να ρ χο υ
[Ιατρός καί χαρακτήρ της Αύτου ύποστάσ.εως, Ό σ τ ι ς , εύδοκία Αύτου,
καί του έξ Αύτου μόνον άϊδίως έκπορευομένου Παναγίου Σου Πνεύμα­
τος, έν έσχάτοις καιροΐς διά τήν ήμετέρ.αν σωτηρίαν εσα ρ κώ θη ς εκ τής
Ύπεραγίας Δεσποίνης ήμών Θεοτόκου κ α ι άειπαρθένου Μαρίας* 2 Β έ
καί Σοί κλίνω γόνυ τής ταλαίπωρου καρδίας μου, εγώ
ή γη καί σποδός, ςνα, π α , ρ ά β χ ^ ς τ ή ν χάρ&ν είς τ ο ύ ς
ά ν α γ ι ν ώ β κ ο ν τ α ς τό διά ττίς δωρεάς Σου εις φως έλθόν ταπεινόν μου
τούτο πονημάτιον, ο π ω ς έ ν ν ο ή ο ο υ ν ο τ α ν ©{>ρ·£«
β#<οντ&& π λ * ] ο £ α ν 2 5 ο \>9 διά τής μνήμης του γλυκυτάτου όνόματός
Σου, Οέλ<α^ν δ\>ν^θ$ άντ&στ^να,ί # α τ ά τ£>ν έ ν τ α ι ς
τ ο ύ τ ε ς χ ρ ό ν ο ις' έ^φανεσβέντω ν πολ& μχω ν fΑ γ ί α ς
Χ ο υ ’ ίΚκν,Χ^βίαίξ, καί τοϋ Μοναχικοϋ Σου Τάγματος, όπερ άποτε-
λει τήν δόξαν Αύτής* καί δτι θέλουν οΰτω άναδειχθή νικηταί έν ΐψ
τιμίω καί ιερφ τοϋτω άγώνι υπέρ τής διωκομένης παναμώμου ήμών
πίστεως, τήν όποίαν Σύ Κύριε παρέδωκας εις ήμας καί έδίδαξας διά
τών Α γ ί ω ν Σου ’Αποστόλων καί ‘ Ιερών Πατέρων, πρός δόξαν τοϋ
πανυμνήτου όνόματός Σου, συν τω Πατρί καί τω Ά γ ί φ Σου Πνεύματι,
φ, ή δόξα καί τό κράτος καί ή προσκύνησις εις τούς αιώνας ’ Αμήν.
 Π Ρ Ο Α Ο Γ ΟΣ

εφίλ&ί τ ή ν αλήθειαν, καν πικρά fj»

eM «£ατ&ς9 ο θ α υ μ α σ μ ό ς κα I ί \ ε υ λ ά β ε ι ά μ.ου « ρ ο ς τ ο ν
.Λΐοναχδσμ,όν είναι ή ιδία σήμερον, ώς καί κατά τήνπρώτην στιγμήν
ότε, οί πνευματικοί μου οδηγοί και διδάσκαλοί μοι τόν παρουσίαζον,
οιον τον περιγράφουν καί δπως τόν ορίζουν οΕ "Αγιοι καί Θεοφόροι Πα-
' τέρες τής ’Ορθοδόξου άγιας ήμών Ε κ κ λ η σ ί α ς ει; τά ιερά αότών συγ­
γράμματα. Τήν εδλάβειάν μου δέ ταύτην καί τήν ειλικρινή καί 3δολον
αγάπην μου πρός τό #γιαν τοϋτο Μοναχικόν Τάγμα τήν κατέδείξα διά
τών διαφόρων μου συγγραμμάτων, καί τήν φυλάττω άκεραίαν, καί βέλο>
τ^ν φ υλά ξει* μ.£χρ&ς εσχάτως μ η υ π ν ο ^ ς , χάρ&τι
Έ κ τ ο ύ τ ω ν δ έ κ ς ν ο ύ [ χ ε ν ο ς 9 καί έξ ιερας ύποχρεώσεως, ώς
ορθόδοξος Χριστιανός, καί Μοναχός, έγραψ α καί έδηι*.οσ£ευσα„
δ,τι σχετικόν μέχρι σήμερον εν α ν τίο ν τ ο ϋ μ ε γ ά λ ο υ ’ ^ χ κ λ η -
σςαστ&κου σκ α νδά λου» το^ καταταράσσοντος τ ή ν ' Α γ ί α ν ’Ορθόδο­
ξον ήμών Ε κ κ λ η σ ί α ν άπό πέντε καί πλέον μαύρων ετών, το\> USa?s&ra
λ έ γ ω καί α σ ε β ο ύ ς ΙΓρ^γορ& ανου ή μ < ε ρ ο λ ο γ £ ο υ 9 του
εισαχθέντος έν αυτή υπό τών νεωτεριστών ’Αρχιερέων.
Τ ο μ,έγα τ ο Ο τ ο Ίδκκλ^σ&αστ&κον σ κ ά ν δ α λο ν* καί ή εί-
σέτι παράτασις αδτοϋ,· οφε£λετα& π ρ ο « α ν τ ο ς εις τ ο υ ς κ α τ α -
λαβόντας τάς έπισκοπάς, καί άνελθόντας εΕς τά Ε π ι σ κ ο π ι κ ά αξιώματα
έ γ γ ά μ ,ο υ ς ?Ι ε ρ ε £ ς (0* ^ν μέρει δέ καί εΙΓς τ&νας εκ το*ν ΙΙανε®
-π&στ^μ.£ων τ^ς *Ι£σπερ£ας ε ξ ε λ β ο ν τ ω ν . καί ήδη υπό τό ιερόν
ράσον καλυπτομένων, ο£τ?νες γενόμ.ενο& τυφ λά ό ρ γ α ν α πολ&β
τεκών τ&νιδν καί ά6έο>ν άνϋρώπο^ν Μασσον<ον κα{ τών Μασ-
σονι^ών στοών, προσεπάθησαν καί τ& ροσ«αβο$ν νά δ ώ σ ο υ ν τ ο
β α ν α τ ^ φ ό ρ ο ν η λ ^ γ μ .α κατά τ ο υ ϋ £ ο ν α χ ι β μ .ο ΰ 9 καϊ ουτω
σβύσουν τήν ένδοξον καί άθάνατον ιστορίαν του, άναλαμβάνοντες αυτοί
μονοπωλιακώς τήν διακυβέρνησιν τ ^ ς ’ Κ 3 κ κ λ η σ £ α ς κατά τάς νεωτε-
ριστικάς, συγχρονιστικάς καί έλευθεριαζούσας αυτών ορέξεις άνευ ού-
δενός ελέγχου προερχομένου, ώς καί πάντοτε, εκ'· του Μοναχισμού.
€&υδεμ.£αν5 άπολύτο>ς ο ύ δ ε ^ ε α ν μ . α ρ τ υ ρ £ α ν έ κ τής θεοπνεύ-
στου Γραφής ή έκ τών συγγραμμάτων τών θεοφόρων Πατέρων, ή τών
αληθινών καί έχεφρόνων έπιστημόνων, έθεσαν ώ ς βάσς,ν τΑ ^ς α λ λ α ­
γ έ ς τ ο υ ήμ,&ρολογ&ου καί έ ο ρ τ ο λ ο γ £ ο υ ο ί κα&νοτόρ-θ&
Ά ρ χ ο ε ρ ε & ς » παρά μόνον τό ψευδός, τήν πονηριάν, τήν άπάτην, τήν
βίαν, τόν εγωισμόν καί τά ατομικά των συμφέροντα, διά τών οποίων
παρεσκεύασαν τήν προδοσίαν τής ’Ορθοδοξίας. Α Υ Τ Η Ε Ι Ν Α Ι Κ Α Ι

1) εΩς ό Πατριάρχης Μύρων καί π?νεΐστοι ά?νλοι έν Ρουμάνι^.

 Πρόλογος

ΘΑ Ε Γ Ν Α ί Η Π Ε Π Ο Ι Θ Η Σ Ι Σ ΜΟΓ ήν, απέκτησα έκ τής σοβαρας

μελέτης της αλήθειας, ήτις δσον πικρά καί άν είναι όφείλομεν νά
την έκθέσωμ?ν γυμνήν κα θώ ς είναι.
'Όμως τι συνέβη :
fO Μ ο ν α χ & β μ . ο ς δ ί α τ ω ν ο τ : α ? 5 ω ν τ ο ο νιαΐ ττ^ς συνδρομές
καί αυτοΟυοέας των εύσεβων Ι^νηο£ων ν* ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν X p t η
<5τ&α,ν«&ν κατόπιν πολλών καί μεγάλων δυσκολιών καί άφαντάστων
κινδύνων κατώ ρθω σε διά την κοινήν ωφέλειαν καί πρός αλώβητον τή-
ρησιν του παναρχαίου Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ύ κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς , καί συνεστήθη-
σαν κ α θ ’ άπασαν την Μητέρα Ε λ λ ά δ α , ρθόδοςοι σύλλογοι διά τήν
καταπολέμησιν της καινοτομίας του νέου ήμερολογιου, vial S to , τν^ς
Οε£ας χ ά ρ & τ ο ς εφθααεν ή ύτϊόΟεα&ς ε ί ς τ ο σ ^ μ , ε Ε ο ν α & τ ο ,
ώ σ τ ε α ύ τ τ , ή £8£α Χ ε β α α τ ή & ά υ @ έ ρ ν η β & ς * θέλουσα καί μή, νά
άν&γνο>ρ£$η τ ο ΰ£*α&ον των έμ.μ.ενόντων εί% τχν «άτρςον
/>ϋτη καί μόνη υπεύθυνος θά είναι του λοιπού διά τάς συνε-
πείας, ,αίτινες θ α ακολουθήσουν, έάν θ ά συνδράμη τούς καινοτόμους
Γ1εράρχας πρός καταδίωξιν τών Γνησίων ’Ορθοδόξων, παρά την φωνήν
της πραγματικής αλήθειας καί του δικαίου. Ά Χ Χ ά μετά τά ευχάριστα
οπωσδήποτε ταυτα γεγονότα, ενώ άνεμένομεν καί ήμεις οι εύτελεις
γαλήνην καί ανάπαυλαν τών πειρασμών, α ΐ'φ ν ^ ς καί παρά πασαν
προσδοκίαν, θ ο λ ο ΰ τ α ς καί ^ άχρι τότε γαλ^ν.&ω®ατ, ά τ | Μ ί σ φ α ς ρ α
τοΰ ’' Ο ρ ο υ ς καί καλύπτουν τον δρίζοντα αύτοΰ πυκνά
καί μαύρα σύννεφα άστράπτοντα καί βροντουντα &αί « ο ζ , ^ ζ , λ ο τ ο ά 1*
«.ως απε&λοΰντα τον '3 ε ρ ο ν 3Βύνδεβι>.ον τω ν-Χ ηλω τ& ν
' Λ γ&Οφε&των 0 & τ έ ρ ω ν 9 (οστις δπέστη τούς πολλούς κόπους καί
Εδρώτας του ιερού τούτου άγώνος). Δηλαδή, τ ^ έ ν ε ρ γ ε £ α τών καινο-
το μ ιστών ’Αρχιερέων, καί τ^ συμπράξει τ ο ΰ η ρ ο π α γ α ν δ & α τ ο ϋ
!3{>λογ£οτ> Κ ο ^ ί λ α καί των άπο^τατων Βατθ75αδδ&νων—
τών θελόντων νά συμμορ*ρωθοϋν μέ την μόδαν τών νεοηιιερολογιτών,
πρός ώφέλειαν καί συμφέρον τών φραγγμασσόνων — έγχό-
κ λ έ ο ς δ ς α τ α γ ί^ τής Ί ε ρ α ς Κοινότητος cΑγίου ’Όρους ^6π’ άριθ. 5 0 2
5 Δεκεμβρίου 1 92 8) έ ν τ ^ ο π ο ί α %αί έπί τιξ] βάσει τών π ρα κτικώ ν
αύτής, μετά τής Πατριαρχικής Ε ξ α ρ χ ί α ς , ο ρ ί ζ ο ν τ α ς φ ο β ε ρ ο ύ
rso&v&l *ατά των ^ π α ρ α δ εχ ό μ εν ω ν το ^ v^ ixosovov τ ο ΰ
Ώρςγεν&ατοΰ καί %α&νοτόμ.ου Π ατρ& άρχου Ι£&β&λε£οο :
«Πάς* λεγει ή διαταγή, to μνημόου-
νον του ΙΙατριάρχου Βασιλείου, &ά ξυραφίζεται, $ ά άποαχηματί-
ζεται καί # ά εκδιώκεται είς την Κοινωνίαν ώς λαϊκός , δημευο»
μένης τ ή ςτ ε κινητής καί άκινήτου αύτοϋ περιουσίας» Π Ρ Ο Σ
Ο Φ Ε Λ Ο Σ Τ Ο Ϊ Τ Α Μ Ε Ι Ο * ΤΩΝ Δ Ι Κ Α Σ Τ Ω Ν ! ! ! ·>κ·
Ά π ό φ α σ ις καί διαταγή άδικος, παράλογος καί άντιχριστιανική.
Ο μ ω ς ο & δ ε π ο τ ε δ υ ν ά μ ε θ α νά, π ια τεύ β ω μ εν » ί>τ& ί} < k a»'
o '. Πρόλογος

τ α γ ή α ΰ τ η έ ξ ε δ ό 6 ν ] έν π λ ή ρ ε ς γ ν ώ β ες τ ή ς Μ έ ρ α ς Κ ο ι ν ό ­
τ α τ ο ς , τοϋ ίεροό τούτου σωματείου της Ά κροπόλεως της ’Ορθοδοξίας.
Ά λ λ ’ , δπερ καί ανωτέρω εΐπομεν, ταϋτα έσκευα)ρήθησαν 6πό τών
καινοτόμων ’Αρχιερέων, τη συμπράξει καί συνεργεία του Εύλογίου
Κορίλα καί τών Βατοπαιδινών. ^ ι ό τ ι ο υ δ έ π ο τ ε ή €Ι ε ρ ά S i i o c -
ν ό τ η ς θ ά Θ ελήσν} νά γ£ν^ τ υ φ λ ό ν δ ρ γ α ν ο ν τ ω ν ξ έ ν ω ν
σ υ μ φ ε ρ ο ν τ ο λ ό γ ω ν · , διευκολύνουσα τούτους καί ύποβοη^ουσα εις
τον κατά τών Ζηλωτών έξοντωτικόν καί άντιχριστιανικόν διωγμόν,
( ε π ί μ ε γ £ σ τ $ β λ ά β $ τ ή ς Ό ρ β ο δ ο ξ £ α ς , τοΰ Μοναχισμού καί
του Ε λ λ η ν ισ μ ο ύ ολοκλήρου), τ ο ν ο π ο ί ο ν ε τ ο ι μ ά ζ ο υ ν * , δ τ ε
$ & α τ ρ ς ά ρ χ ^ ς Μ α σ έ λ ε & ο ς * α ς ο πλειστάκις τούτον εις τήν κακίαν
υπερτερών ΙΙατριάρχης καί Άντιβασιλεύς της Ρουμανίας Μ ύ ρ ω ν
Μ ρ & σ τ ε α * δ έγωιστής, έμπαθής καί πρός τό κυριαρχειν αχόρταστος
ουτος άνθρωπος, τόν οποίον πολλάκις δημοσίως κατηγγείλαμεν.
Ά λ λ * έ « ε & δ ή ή ' Ι ε ρ ά Κ ο ς ν ό τ ~ ς π α ρ ε σ ύ ρ β ^ * a l επεσεν
έν άγνοια της θϋμα τών δολοπλοκιών τών προπαγανδιστών τούτων
** ^ r' ·_ ^ 9 ,ρ «% ^ ^ ^ ^
&κο<*>βαβ& τ ^ ν π α ρ α ν ο μ ο ν ε ^ ε ι ν ^ ν δ ι α τ α γ ή ν ε ν ή α π ο ^ α 13
λ ο ύ ε τ α ι οΕ ζ ^ λ ω τ α ί ώ ς π ρ ο π α γ α ν δ ι σ τ ε ί καί ετα'βουλοι τών
συμφερόντων της ’Ορθοδοξίας καί του Ε λ λ η ν ικ ο ύ ήμών έθνους· διά '
ζοϋζο, έωιδάΛΛεζαι εις η μ ά ς νά a w o n a J 6y,wμ εν γυμνήν τήν
αλήθειαν καί δι5 επισήμων έγγραφων (τα οποία κατέχω),, ζινες εϊβϊν
οι ω ρ α ρ μ α ζ ιη ο ϊ καί αληθινοί ω ρ ο ω α ρ α ν δ ισ ζα ϊ κ α ζά ζ?ις *Ορθο­
δ ο ξία ς και ζ ο ϋ sSvovg η μ ώ ν , καί τίνας σκοπούς επιδιώκουν διά
τών εκκλησιαστικών μεταρρυθμίσεων καί καινοτομιών των τούτων.
Κ α ί ταϋτα πρός γνώσιν τής Ί.ερας Κοινότητος καί τών άρμοδίων ύπευ-
θύνων αρχών του Κ ρ ά τ ο υ ς ϊνα μ ή εξαίφνης, άπολέσουν, δ,τι ή "Ιερά
άρχαιότης καί οι σεβαστοί ήμών πρόγονοι μας παρέδωσαν, καί νά μή
ιδουν άνε?^πιατως το μεν *Αγιώπ υμον ήμών "Όρος jiqqi ερχό­
μενον ειςξένας χεΐρας, τον δέ (31κουμενιχόν Θρόνον μ ε τ ά -
φερόμενον εις τήν Ρουμανικήν πρωτεύουσαν, καί έπ’ αύτοΰ
άναβαίνοντα τόν εχθρόν τής ’Ορθοδοξίας καί του Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ Μύρωνα»
Αύτος και μόνος είναι ό λόγος, δστις με έκίνησεν είς τήν
σύνταξιν τοΰ άνά χεΐρας πονηματίου, καί μετά τήν κυκλοφο­
ρίαν καί μελέτην τούτου, πιστεύω, οτι θ έ λ ε ι πεισθει πας άμερόληπτος
καί απαθής αναγνώστης, κατά πόσον εύρίσκονται έν τώ δικαίφ οί άκο-
νίζοντες κ α θ ’ ήμών τάς ψαλλίδας καί τά ξυράφια,

εις οΰς καί άφιεροϋται το παρόν

?
Ο
3<\>γγρ*φ®ί>ς
 Εισαγω γή ε\

1Σ
ΝΙ ΚΑ

1ΣΑΓΩΓΗ
«Διά Σ ιώ ν ο ν σιω π ή ο ο μ α ι, « α ΐ δ ι5 ‘"Ιερού·
σα λήμ ουπ ά νοΐσω , ^οος ά \ έξελ^τι ώ ς φ ω ς δι­
καιοσύνη αύττίς,...» [ Ή σ α ΐο υ Ξ β '. 1]

Ε ίς τήν πολιτείαν πάντων των αρχαίων λαών, ή ύπομονή έθεωρείτο

ώς μέγα κατόρθωμα, καί ώς εις πολύτιμος σύντροφος εις κ ά θ ε καιρόν
καί περίστασιν. "Ομως elg τόν Χ ρισ π ανισ μον καί τήν Εύαγγελικήν
πίστιν, ή υπομονή λογίζεται ώς Φεϊον δώρον καί ώς αρετή κ α τ ’έξο-
χήν διακρίνουσα τόν Χριστιανόν, τήν όποίαν εξαιρεί Αυτός ουτος ό
Σωτήρ ήμών Ί η σ ο ϋ ς Χριστός έν τφ Μερφ Εύαγγελίω λέγων : « Ε Ν
ΪΗ ΓΙΙΟΜ ΟΝ Η ΓΜ ΩΝ Κ Τ Η Σ Α Σ Θ Ε Τ Α Σ Ψ Ι Χ Α Σ ΥΜΩΝ»
(Αουκ. Κ Α '. 19). (ι)
-
Μ ε # 5 δλα ταϋτα αί δεινοηάϋ'ειαι τών πειρασμών καταλαμβά­
νονται τον ανϋ'ρίοηον9 πληρούν καί ύπερεκχειλίζουν τό ποτήριον τής
πικρίας. Τότε είς τάς τοιαύτας περιστάσεις καί κρίσιμους στιγμάς μας
συμβουλεύουν οι "Αγιοι ήμών Πατέρες νά μακρο&νμώμεν, νά μελε-
τώμεν τάς 'Αγίας Γραφάς, νά βιάζωμεν εαυτούς είς τήν προσευχήν
άναμένοντες έκ Θεου τήν βοήθειαν (2), καί νά συμβουλευώμεΦα τούς
* Αγίους Πατέρας ( 3) / Ω ! πόσον ωραία παρηγορΕα θ ά είναι τότε, δταν
θ ά συνομιλη τις με ενα γνωστικόν καί έκ θ ε ο υ πεφωτισμένον άνδρα,
μέ §να άδελφόν ένάρετον, μέ ενα πνευματικόν πατέρα πραον, ήσύχιον,
ήρεμον, γλυκύν εις τό λέγειν, άπλουν εις τήν καρδίαν καί καθαρόν εις
τήν ψυχήν !! Καί πολύ περισσότερον εόχάριστον καί γλυκύτατον θ ά
είναι δταν θ ά εχη τις τήν εδτυχίαν αληθώς καί εύλογίαν άπό τόν Θεόν
νά εύρεθη έν μέσφ πολλών τοιούτων, αδελφών έν Χ ρ ισ τ φ , οί όποιοι
άη'διασμένοι έκ τών φαντασιών τού κόσμου τούτου, άπομεμακρυσμένοι
έξ δλων τών ματαιοτήτων τής άνθρωποτητος, γυμνοί έκ του έγωϊσμοϋ,
τών παθών καί τών έλεεινών συμφερόντων, συνηθροισμένοι επί τό
αύτό έν μια καρδία απασχολούνται μέ τόν θεΤον καί άληθινόν καί
σωτήριον Αόγον, τρέφονται έξ αύτοϋ καί ζουν έν αδτψ.
*Ω I τότε ή βασιλεία τον Θεον &έλει ελΦει έν ήμΐν. Τ ό τε καί
αύτός ό Κύριος ήμών Ί η σ ο ϋ ς Χριστός θ έλ ει ε λ θ η έν μέσω ήμών κατά
......—Μ
Ι".........1 ι·Μ
(1) Αγίου Βασανουφίου Έ ρ ω τ . 161 καί 170.
(2) “Αγίου 3Ισαάκ ^ύρου, Αογ. 14,
(8) “Αγίου Κασσιανοΰ «Περί τοΰ Πνεύματος τής Λύπης» Φιλοκαλ.—
©Λϊ · Είόαγω γη

τήν αψευδή αότου ύ π όσχ εσ ιν: «Ο Γ Γ Α Ρ Ε Ι Σ Ι Δ Ι Ο "Η Τ Ρ Ε Ι Σ ΣΧ-

Ν Η Γ Μ Ε Ν Ο Ι Ε Ι Σ ΤΟ ΕΜΟΝ ΟΝΟΜΑ, Ε Κ Ε Ι Ε Ι Μ Ι Ε Ν Μ Ε Σ Ω
Α Υ Τ Ω Ν » ( Μ α τ θ . ιη'. 20).
*Αλλ* @ύαΙ είς ήμ&ς! σχεδόν δλονς, c l δσζοΐοι ζώμεν εις τόν
σημερινάν όγδοον αιώνα, καί δεν έψρονζίσαμεν ή-μαλλον δεν ήϋ>ε~
λήααμεν νά άνέλΦωμεν μέχρι ζοϋ ϋψ ους zfjc Ιεράς εκείνης κ λ ί­
μακας τής ψ υ χ ικ ή ς ζελειόζηζος f καί ύστερήσαμεν κατά πολύ, παρ3
δλας τάς θυσίας καί τούς κόπους, τήν άνδρείαν καί άφοσίο>σιν τών
Α γ ίω ν Πατέρων, τήν όποίαν ύπέρ τούτου έπέδειξαν πρός ήμετέραν
διδασκαλίαν, καί μόνον ελάχιστοι καί σπάνιοι ύπάρχουν τήν σήμερον,
οί έφάμιλλοι τών άγίων έκείνων άνδρών, οιτινες στερεοί καί μέ άκλό-
νητον τήν εις θεόν έλπίδα, έργάζονται άνδρείως είς τόν ’Αμπελώνα τή *
Ε κ κ λ η σ ί α ς του Χρίστου, γνωρίζοντες καλώς, δτι δσον περισσότερον
βαρύς καί σκληρός είναι ό αγών, κατά τοσουτον λαμπρότερος θ ά είναι
καί ό στέφανος τής νίκης, τόν όποιον θά λάβουν κατά τήν ένδοξον
εκείνην ημέραν, τής απονομής τών βραβείων.
"Ομως άφοϋ ναζερήσαμεν έκ τής άμελείας ήμών καί έκ τής jje-
ρχφρονήσεως καί αδιαφορίας ήμών ταύτης έκρύβησαν άπό τών οφθαλ­
μών ήμών οί εκλεκτοί καί "Αγιοι έκεΐνοι άνδρες (-1), κατά τόν παρόντα
δυστυχή αίώνα τής άμαθείας, τής αδιαφορίας, τής διαφθορας, του δλι-
σμοΟ καί τής άθείας, καί έζημιώ'&ημεν έηομένως έκ ζής μεγάλης
παρά ιώ ν έκλεκζών ζούζων ζοϋ Θεον βοηΦείας, τϊ δέον ήδη γενέ-
σ.'&αι; νά ά π ε λ π ισ θ ώ μ ε ν ; όχι, όχι, μή γένοιτο' νά σοζεΰαωμεν είς ζάς
άγιας Γραφ άς κατά τήν εντολήν του Κυρίου : «ΕΡΕΓ,Ν Α Τ Ε Τ Α Σ
Γ Ρ Α Φ λ Σ , Ο Τ Ι ΕΝ Α Υ Τ Α Ι Σ Ε Τ Ρ Η Σ Ε Τ Ε Ζ Ω Η Ν ΤΗΝ" Α ΙΩ Ν ΙΟ Ν »
( Ί ω ά ν . ε'. 39) καί, δ ι ό τ ι : « Π Α Σ Α Γ Ρ Α Φ Η Θ Ε 0 1 ΙΝ Ε Γ ΣΤ Ο Σ Κ Α Ι
Ω Φ Ε Λ Ι Μ Ο Σ Π Ρ Ο Σ Δ Ι Δ Α Σ Κ Α Λ Ι Α Ν » (Τιμοθ. Β \ γ ' . 16) καί «ΟΣΑ
Ι Ι Ρ Ο Ε Γ Ρ Α Φ Η , Ε Ι Σ ΤΗΝ Η Μ Ε Τ Ε Ρ Α Ν Δ Ι Δ Α Σ Κ Α Λ Ι Α Ν Ι Ι Ρ Ο Ε -
Γ Ρ Α Φ Η » (Ρωμ, Ι Ε ' . 4), καί κ α θ ’ δτι αί "Αγιαι ΓραφαΙ είσί πλήρεις
βαθέων καί σοβαρών νοημάτων, εύληπτων καί θαυμασίων εξηγήσεων
καί εύγενών ιδεών, κ α θ ώ ς καί τά ιερά συγγράμματα πάντων τών Θεο-
φόρων Πατέρων, άτινα πάντα όμού άποτελουν έν είδος τροφής γλυκύ­
τατον, θαύμα στον καί περιπό&ητον. Έ κ ζής μελέζης δε ζούζων , καί
διεισδύσεως έν αύτοΐς, ϋ'έλομεν al&'&aw&fj άναγέννησιν, άνανέωσ&ν,
ένδυνάμο>σιν, όπως άναλάβωμεν αϋθις τον ιερόν αγώνα χαίροντες είς
τούς κόπους, καί τάς εογενεις θυσίας. Οΰτω πως μ ε τ ’ ενθουσιασμού’
πάντοτε θά προχωρώμεν πρός τήν όδόν του άγαθοϋ καί τής αρετής, καί
πρός τήν δυνατήν είς ιήν άνθρωπίνην φύσιν τελειότητα.
Έντρυφώντες δέ' είς τήν μελέτην τών έν πνεύματι άγίω συγγραφών
θέλομεν επιτύχει τήν συγκέντρωσιν τού νου είς ή μας αυτούς καί ι$έλο-
μεν alo'O'av'&fj ενα άπερίγραηζον ερωζα πρός την αλήθειαν, μίαν
(ί) Τού *Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου. Λόγος 89.
 Εισαγω γή

θ ε ρ μ ή ν αγάπην ειλικρινή καί άληθινήν πρός τούς πνευματικούς ήμών

αδελφ ούς, κ α ί π ρ ο π ά ν τ ω ν μ ί α ν αγάπην ενδόμυχον, καί ά γ ί α ν ε ύ λ ά -
β ε ι α ν π ρ ό ς τ η ν Μ η τ έ ρ α ή μ ώ ν τ η ν cΑ γ ί α ν ' Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν Ά ν α τ ο λ ι -
%ήν Ε κ κ λ η α ί α ν , καί εν μέγα ενδιαφέρον διά τά υψηλά αυτής συμφέ­
ροντα. Ταϋτα συμπεραίνονται καί έξάγονται ϊκ της μελέτης της θ ε ό ­
πνευστου Γραφής καί τών συγγραμάτων τών Θεοφόρων Πατέρων ήμών.
"Ομως εάν ποτέ καί ή μ εΐς (τά περικαθάρματα του ογδόου α£ώνος)
πλησιάσωμεν έκει — ε£ς τάς c Αγίας Γ ρ α φ ά ς — καί άπορρίψωμεν εκ τών
ώτίων ήμών τό περικάλυμμα τοΰ αΕώνος τούτου, και έκκαθάρωμεν τήν
υγρότητα έκ τών οφθαλμών ήμών αίφνης θ ά ευρεθώμεν προ νέου όρί-
ζοντος, αγνώστου μεν ’ί σως, εως τότε εις ήμας, τούς έν ραθυμία καί
άμελεία ζώντας, γνωστού όμως εις τούς μετά πίστεως καί εύλαβείας
καί κόπων πολλών διά τής στενής καί τεθλιμένης όδοϋ άνελθόντας εις
τό ύψος έκεινο, καί γενομένους όδηγούς τής Μοναδικής 'Α γίας πολιτείας.
ΙΙερί ταύτης τής αγίας Μοναδικής πολιτείας, τούτέστι τί είναι ό
Μοναχισμός ; τΐοία ή αρχή, ό σκοπός καί ή ενέργεια του, τίνες αί ύπη-
ρεσίαι άς διά μέσου τών αιώνων, προσέφερεν ούτος είς τήν ’Ορθόδοξον
του Χρίστου Ε κ κ λ η σ ί α ν , ποιος ό Ανταγωνισμός αύτ-ου πρός τό πνεϋμα
τοϋ κόσμου, καί περί του βργανισμοϋ τών ?Ιερών Μοναστήρίων = εχω
γράψει έν έκτάσει είς ογκώδες μου σύγγραμμα όνομαζόμενον »6 ΙΙαρα-
τηρητής τοϋ Μοναχισμοϋ κατά τόν όγδοον αιώναν καί όπερ ανέκδοτον
εισέτι ύπαρχον, προτίθεμαι συν Θεώ δα ον οΰπω νά φέρω εις φώς διά
τοϋ τύπου. "Ομως κ α ί έ ν τώ ά ν ά χ ε ϊ ρ α ς π ο ν ή μ α τ ι θ έ λ ω ά ν α φ έ ρ ε ι
σ ν ν ο π τ ικ ώ ς π ε ρ ί τ ο ύ τ ω ν , σ ν μ φ ώ ν ω ς π ρ ό ς τήν κ ά τ ω θ ι δ ια ίρ ε σ ιν :

ΤΜ Η Μ Α ΠΡΩΤΟΝ

Κ εφ. Α ' . Σύντομος "Ιστορία περί τών αρχών τ ο ν Μ ο ν α χ ι σ μ ο ύ .

» Β \ cO ρ ό λ ο ς 5ν ούτος έκλήθ-η νά παίξη εις τήν Ε κ κ λ η σ ί α ν τοϋ
Χρίστου.
» Γ ' . Π ο ι ο ν ζο ε ρ γ ο ν τ ο ν , hC ο ή δόξα τής Ε κ κ λ η σ ί α ς
τοΰ Χριστού, καί κατεφέρθη τό πολυθρήνητον τραύμα τοΰ
Διαβόλου.
ΤΜΗΜΑ Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο Ν
Κεφ. Α '. Σύντομος eΙστορία τών μεγάλων εχθρών τής ’Ορθοδοξίας κ α ί'
τοϋ Μοναχισμοϋ, ήτοι τών φ ρ α γ γ μ α σ ώ ν ω ν .
» Β ' . 'Ο ρ ό λ ο ς α ϋ τ ώ ν είζ έκάστην'έπαναστατικήν κίνησιν.
» Γ '. μ ε τ έ ρ χ ο ν τ α ι ούτοι ε£ς τούς καταχθονίους σ κ ο - .
πούς των, ποός έκμηδένισιν τίίς 'Ο ρθοδοξίας.
ΤΜΗΜΑ ΤΡΙΤΟ Ν
Κεφ. Α\ Π ω ς εισέδυσεν ό ν ε ω τ ε ρ ι σ μ ό ς ε ί ς τ ή ν ’Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν Ά ν α -
τ ο λ ι κ ή ν 9Ε κ κ λ η σ ί α ν .
 Εισαγω γή η

Κεφ, Β ' . Π ώ ς ό ε ω σ φ ό ρ ο ς Π ά π α ς Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς ό 1 3 ο ς σννειργ άαΦ η

μ ετά ζώ'ϊ ά'β'έων μ ά γ ω ν - ά σ τ {ο ολ όγ ω ν διά την αλλαγήν τοΰ
Ημερολογίου.
» Γ'· Ι ϊ ώ ς ο ί σ η μ ε ρ ιν ο ί ν ε ω χ ε ρ ισ ζ α ϊ σ υ ν ε ρ γ ά ζ ο ν τ α ι μ ετ ά τής
Ίουδο-παπομασσω νίας τυρός καταστροφήν τής Ορθοδοξίας
διά τής αλλαγής τοϋ ’Ορθοδόξου ημερολογίου. Κ α ί περί τής
πατά τοϋ cΑγίου 5Ό ρ ο υ ς επίβουλης τούτων.
\ ' Κ Α Ι ΕΝ Σ Γ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ ί :

Αί υποχρεώσεις τοϋ σημερινού Μοναχισμού καί τό καθήκον

πρός εξακολούθησιν του ιερού άγώνος διά τήν σο>τηρίαν εαυτού καί
π-ριφρούρησιν τής ’Ορθοδοξίας.

Έ ξ δσων ένταυθ^α θ έ λ ω έκθ·έ?ει, ομολογώ μετά βαρείας σκέψεως

καί έπιγνώσεως τής έμαυτοϋ άσθενείας, ότι δεν εχω ούδεμίαν άξίωσιν
νά θ ε ω ρ η θ ώ , δ τι προσφέρω τι τό έξαίρετον. ’Α ποκαλύπζω ν δε καί
καταγγέλοζν εί^ τήν δημ,οσιότηζα τά έν τω πονηματίω τούτο? άνα -
φερόμενα Φεωρώ, δτ& εκτελώ έπιβεβλημένον καΦήχον* καί ύπο-
έάλλω ταϋτα υπό τήν κρίσιν προσώπων σοβαρών κ&ί ορθοδόξων, έχόν-
'Τ
Wων γνώσιν καί πείραν τοιούτων στοιχείων, καί ουχί ασεβών Μασσόνων,
άδιαφόρων πρ.ος τήν αγίαν ήμών θρησκείαν καί τήν ένδοξον ήμών
Πατρίδα ή μάλλον ύπουλων πολεμίων αυτών. Οί Μασσόνοι, ή φοβερά
αϋζη μάσχιξ καί πληγή τών Κοινωνιών καί Έ'&'νών, ως άνθρωποι
. του σ'^ότους, επιδιώκουν μάλλον τήν σύγχυσιν καί ανσκοτισμον
ί ω ν πραγματω ν} παρα την οιευκρινισιν, οιοτι είναι συνειυισμενοι, £
' / ί λ c x f / γ α f _ 5 “

ίδίου συμφέροντος έλκόμενοι, νά ψαρεύουν πάντοτε εις τά παρ’ αυτών

τεθολωμένα νερά. Χ άριτι δε Χρίστου Φέλω αύϊο&ς ά π ο κ α λ ίψ ε ι καί
παρουσιάζων τάς σ χ ετικ ά ς μαρτυρίας καί άποοείξεις τόσον,
έκ τών συγγραμμάτων τών θεοφόρων αγίων ήμών Πατέρων, όαον καί
έκ τών ιδίων συγγραμμάτων τών Αντιπάλων ήμών, τών δημοσιευομέ-
vcov εις διαςοόρους γλώσσας, διά τών 6ποία>ν πίπτει το προσωπεΐον των
καί εμφανίζεται τό τέρας έν βλη τή άπαισία του μορφή, συνεισφερων
καί τάς ύπαγορεύσεις τής συνειδήσεώς μου, άπα θώ ς δμως καί άμερο-
λήπτως, καί άνευ τής ελάχιστης προκαταλήψεως.
Καί εάν ή αμυνα νπερ τών δικαίων τής ιερας τών Μοναζόντων
πολιτείας, οιτινες είναι κατά τον '{ερόν Θεόδωρον τόν Στουδίτην «τό
έδραίωμα καί τά νεύρα τής ’Ορθοδόξου ήμών Ε κ κ λ η σ ί α ς » καί δπερ
ι ^ ς άγιας nal άμωμήνου ΌρΦοδόξον ήμών πίσχεως^ δεν άπο~
δειχ-d'fj νελεσφο'ρως διά τοϋ παρόντος δημοσιεύματος κατά τών
καταχθονίων αυτής ' εχθρών, δμως το νά μή προσφέρη τις καί to
κατά δΰναμ,ιν ύπέρ τοϋ ιερού τούτου μεγίστου άγώνος είναι βεβαίω ς
ουχί άξιον επαίνου, αλλά τουναντίον όνειδισμον} καί τήν ευθύνην τήν
 T^Jinutt ίΐοωτον ,Κεφ. A '. — Περί τών άρ£<*>ν Μ θνα^ίΙμοΐί 1

μεγάλην καί κ ρ ί τιν τήν φοβεράν παρασκευάζει εναντίον του, τήν όποίαν
κατά τού κρύψαντος τό τάλαντον έξέφερεν ό Κύριος, 'Υ π ό χήν επο-
ψιν χα Ήην, δεν δύναμαι νά παυσω γράφων, διά τών ευχών καί
ευλογιών τών τήν αρετήν άσκούντων όσιωτάτων πατέρων καί αδελφών,
οπέρ τών περιυβριζομένων θεσμών τής τε Μοναδικής ίερας πολιτείας
τής 'Αγίας ’Ορθοδόξου Θρησκείας τών πατέρων ήμών, καν οί έχ&ροί
καί πολέμιοι χαόχης καί οί χούχων όμόψρονες διαρξαγώα h ( χ ά ­
σουν), κατά τόν Θεσσαλονίκης Θειον Γρηγόριον (Λ, δτι « δ ι α Σ ι ώ ν θ ύ
σ ιω / τ ή σ ο μ α ι χαϊ δι* ' Ι ε ρ ο υ σ α λ ή μ ούκ ά νοίσω ».
ό έν τοΐς "Λγιορείταις Μονα/οις ελάχιστος
Α Ρ Σ Ε Ν ΙΟ Σ ΚΟΤΤΕΑΣ

ΙΣ\ Χ Σ
·· ΝΙ ΚΛ \

Τ Μ Η Μ Α Π Ρ Ώ Τ Ο Ν

Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Α '.
V /
ίύνχομος Ιστορία περί τών αρχών τοϋΜοναχισμού
S

«Έ¥ α ς Ό'έλδΐ όπίσω μου έλδ^ϊν, άκαρνη-

σάσΦω εαυτόν, καί αράτω τον σταυρόν αύτου,
και άκολουθείτω μοι». (Μ α τθ . ι.στ'. 24.)

Ό "Αγιος Ιω ά ν ν η ς ό Θεολόγος καί Ευαγγελιστής, ό μαθη­

τής τοϋ Χρίστου καί ’Απόστολος, καί τής αγάπης κήρυξ διαπρύσιος,
απευθυνόμενος πρός τούς απανταχού πιστούς λ έ γ ε ι: «ΟΥΚ Ε Γ Ρ Α Φ Α
ΥΜ ΙΝ Ο Τ Ι ΟΥΚ Ο Ι Δ Α Τ Ε Τ Η Ν Α Λ Η Θ Ε ΙΑ Ν , Ά Λ Α ’ Ο Τ Ι Ο Ι Δ Α Τ Ε
ΑΥΤΗΝ» (Α / Ίωάνν. Β\ 21)· ό δέ Ι ε ρ ό ς θεοφύλακτος Βουλγαρίας
έρμηνεύων τό ρητόν του Α γ ί ο υ ’ Αποστόλου Παύλου « Ο Γ ΜΝΗΜΟ­
Ν Ε Υ Ε Τ Ε Ο Τ Ι Ε Τ Ι ΩΝ Π ΡΟ Σ Υ Μ Α Σ Τ Α Υ Τ Α Ε Α Ε Γ Ο Ν - Υ Μ Ι Ν ;»
(Β . θ ε σ σ α λ . β '. 5) οΰτω γράφει: « 0 $ λέγω νμΐν d i s l ^ o l ούδένα
λόγον παράδοξον καί νέον, ούχΐ, άλλά εκείνα χα ό π ο ι α σ ά ς ε λ ε -
γ ο ν κ α ι ά λ λ η ν φ ο ρ ά ν , σ ά ς ε ν θ υ μ ί ζ ω κ α ί τ ώ ρ α » . Διά τουτοκάγώ
ό έλάχιστος Ιν Μοναχοις γράφων ταϋτα, δέν επιθυμώ νά διδάξω τινά
ως άγνοοΰντα, μή γένοιτο ! άλλ’ άπλώς νά υπενθυμίσω εις τούς αδελ­
φούς μου εκείνα, χά όποια είναι είς δλονς ήμάς γνωοχά9 καί ουτω
απο κοινού δυνηθώμεν, νά ύποστηρίξωμεν τόν άπειλούμενον σήμερον ·

(1) Κεφ. Θεολ. ρ μ θ '. Φιλοκαλ,

2 Τ μ ή μ α Πρώτον Κεφ. Α '· — ΙΙερι τών άρ 2ςών τ ° ν Μ ονα^κίμον

έρ
φύσεωςf τών δποίων (ώ ς νομίζω) άπαραιτήτως τήν γνώσιν πρέπει νά
κατέχη πας ’Ορθόδοξος Χριστιανός έπιθυμών τήν ψυχική ν του σωτηρίαν.
Κα&έος ό σόμπας κόσμος γενικώς, οϋΐω καί πολλφ
πλέον ό άνθρω πος δεν π ρ ο ή χ θ η σ αν αύτομάτως εκ τινων τυφλών
περιστάσεων, κ α θ ώ ς άλόγως ύπελόγισαν καί έδογμάτισαν οί Πυθαγό­
ρειοι ( 4), καί οί σημερινοί άθεοι υλισταί. Δεν προήχθησαν έξ £οίων, Μή
γένοιτο ! ά λ λ ’ ό μέν κόσμος έδημιουργήθη υπό του Θεου διά μόνου τοϋ
Παντοδυνάμου Λόγου αύτοϋ, ο δέ άνθρωπος — καί μόνον ό ά ν θ ρ ω ­
πος — έπλάσ&η καν9 εικόνα καί όμοίωσιν τοϋ Πλάστου α ό ιο ϋ .

ήΟικον
νόμον ώς οδηγόν καί πρός συμπλήρωσιν τών καθηκόντο)ν του, ήτοι τής
εδχαριστίας καί άγάπης ας χ ρ εω σ τ ει πρός Αυτόν (2\ Καί κατά τόν
Θειον Ίωάννην τόν Δαμασκηνόν, ό άνθρω πος λογικός ών} ήδόνατο
νά διενθύντ) τήν ψ όσιν , παρά νά διευθύνεται ν π αύτ'ής, άπολύτως
δέ ήτο κύριος έπί τών έπιθυμιών του, καταστελλων αύτάς κατά βοό-
λ η σ ι ν ( 3). Ά λ λ ’ ο ύ α ί! παραβάς καϊ καταπατήσας ό ανϋ'ρωπος την
θείαν εντολήν «παρεσυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοΐς άνοήτοις καί ώμοι-
ώ θη αυτοίς» ( Ψ α λ . ΜΑ, 2 1) καί αίχμαλω τισθείς υπό τον πλανή-
jTM*1#Ύ0f \ ΛΥΛ/1 Λ/^i<Τ· /Ay λ*· rr* Τ~Γ ^ α/^ Λ/ «\ λαι /μ λ /Τι π*·/ν#·· 5Λ β Ο

καί ή άμκρχία τοΰ άνθρώπου υπερβ?) τήν. θ-είαν αύτοΟ άγαί) ότητα. χλλ
φκονίμησεν οΰτακ, ώστε «ΩΣ ΔΓ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΟΣ' Ε Ι Σ
ΠΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ε ΙΣ ΚΑΤΑΚΡΙΜΜΑ, ΟΪΤΩ ΚΑΙ ΔΓ
ΕΝΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ Ε Ι Σ ΠΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ε Ι Σ ΔΙΚΑΙΩ-
(1) Ό ΠνΟα γ ό ρ α ς ήν φιλόσοφος καί μαθηματικός γεννηθείς έν Σάμω κατά
τόν βον αιώνα π .Χ , εγκατασταθείς έν Μταλία οπού ίδρυσε σχολήν, έλθα έδι­
δα <?κε τΐιν μετεμ& 'ύ’νω<Ην9 ήτοι τήν μετάβασιν τής ψυχής άπό σοόματος εις
σώμα, οΰτινος τήν πεπλανημένην ιδέαν κα*. μέθοδον ήκολοΰθησε κ α ί ό Ι12νά·
τω ν (5ον αιώνα τί.Χ.) καί έκ τοΰ όποιου θανατηφόρου δηλητηρίου έποτίσθη
κ α ι ό ά ν α θ ε μ α τ ιό μ έ ν ο ς Ω ρ ι γ έ ν η ς (δρα Συμεών Θεσσαλονίκης Βιβλ. Α '.
κεφ. 16). Τό Σατανικόν δέ τοΰτο καί άθεον δόγμα έγένετο ΰλη είς τά συγγράμ­
ματα τοϋ Μασσόνου, σοφιστοΰ κ α ί *ΥΧι<5τοιτ Δ αρ6ίνοιτ ’Άγγλου (1809-1882),
τοΰ οποίου τό άθεϊστικόν σύστημα διδάσκουν κ α ι ο ι Σ η μ ε ρ ιν ο ί ά φ ρ ο ν ες κ α ι
« θ ε ο ι Μ α λ λ ι α ρ ο ί Καθηγηταί : Δεν^ηοίτζος, Γ λ ν ν ο ς κ α ι Σ ια -
(2) "^βπιτομή τών Θείο^ν Δογμάτων, Τομ. Β ' . Keep. 6.
(]) 'Αγίου Ίωάννου Δαμασκηνοΰ Βιβ. Β ' . Κεφ. 24 «Περί ’Ορθ. Πίστεο3ς». •%
 T iu la tt Πρώτον Κεφ. Ar. — Περί τών α £>χών τοίτ Μονα ό μ οϋ 3

Σ ΙΝ Ζ Ω Η Σ » (Ρο)μ. ε . 18), Η'δδόκησε δέ καί ά,αζέστειλεν έπ ΐ γής

τόν Μονογενή Λύτου Υίόν, "Οστις σαρκωθείς έκ της Υ π ε ρ α ξ ία ς
Δεσπο'ίνης ημών Θεοτόκου καί ’Αειπάρθενου Μαρίας, τ*β ένεργεία καί
δυνάμει νθυ Παναγίου Πνεύματος, καί διά τον Σταυρικον Τον Θα­
νάτου έξαγοράσας καI έλευθερώσας αύτον (τόν άνθρωπον) εκ της
•δουλείας της αμαρτίας, « Ε 1 Ι 0 1 Η Σ Ε Ν Α ΓΤΟ Ν ΔΟ ίΛ Ο Ν ΤΗΣ
Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η Σ (4) (Ρωμ« στ'. 18), και διά της ένδοξου Αύτοϋ
Ά ν α σ τ ά σ ε ω ς , τόν μετήγαγεν εις τήν θείαν Λύτου Βασιλείαν, μετά
πλε^νος οόξης, π α ρ’ δσην ε ίχ ε έν Παραδείσφ τό πρό~ερον(6). Κ α ί διά
τήν έξακ ύ ο ύ θ η σ ιν τον ϊργον τής σωτηρίας έπ ΐ τής γ ή ς7 δ Κύριο;
ήμών Ί η σ ο ϋ ς Χριστός ίδρυσε τήν 9Ε κκλησίαν ΑΦτοϋ9 ήτοι τήν
όμήγυριν των πιστών, τών πιστευσάντων καί μελλόντων πιστεϋσαι, εις
0ήν θείαν Αύτου διδασκαλίαν, τήν κ ηρ υ χ θεισ α ν Οπό τών* Αγιων Αύτοΰ
« ■ ***,

'Αποστόλων καί διαδόχων αυτών 'Αγίων ήμών Πατέρων, τη δυνάμει

χα ΐ ένεργεία του ΙΙαναγίου Πνεύματος, τό όποιον «ΟΑΟΝ Σ Υ Γ Κ Ρ Ο Τ Ε Ι
Τ Ο Ν Θ Ε Σ Μ Ο Ν Τ Η Σ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ » καί παραμένει έν αότη πρός
αγιασμόν, άνακαίνισιν καί σωτηρίαν τών πιστών.
’Ιδού λοιπόν τά μέσα, άτινα έδόθησαν εις χ ειρ ας τοΰ ανθρώπου
νά φθάση εις έκεινον τόν ΰψιστον προορισμόν του, ήτοι τήν πνευματι­
κών £νωσιν μετά τοΰ θ εο υ κα! Πλάστου του.
3 . "Ακόμη καί κατά τόν πρώτον αιώνα τοΰ Χριστιανισμού
ζτολλοι έκ τών πιστών (ΰ) κινηθέντες £πό τοΰ φλογερού ζήλου, διά
τά φθάσουν είς τήν έντελλομένην ύπό τοϋ Κυρίου ήμών Εύαγγελικήν
τελ ειότη τα : « Γ Ι Ν Ε Σ Θ Ε Τ Ε Λ Ε Ι Ο Ι , Κ Α Θ Ω Σ Κ Α Ι Ο Π Α Τ Η Ρ ΗΜΩΝ
Ο ΕΝ Τ Ο Ι Σ Ο Υ Ρ Α Ν Ο ΙΣ Τ Ε Λ Ε Ι Ο Σ Ε Σ Τ Ι » ( Μ α τ θ . F/. 48) καί διά νά
μιμηθοΰν τ ά ’ Α ποϊτολικά παραδείγματα τής παρθενικής ζω ής κατά τό
« Θ Ε Λ Ω Π Α Ν Τ Α Σ Α Ν Θ ΡΩ Π Ο ΥΣ Ε Ι Ν Α Ι Ω Σ Κ Α Ι Ε Μ Α Υ Τ Ο Ν »
ιν. Ζ'. 7^ ε κ τ ιν ά σ σ ο ν τ ε ς τ ά π λ ο ν τ η α ύ τ ώ ν καί διανέμοντες αύτά
τοις πτω χοις, έ σ χ ό λ α ζ ο ν είς ε γ κ ρ ά τ ε ι α ν , καί έξ δλοκλήρου $1ς τήν
π ρ ο σ ε υ χ ή ν κ α ί μελέτην τ ώ ν θ ε ί ω ν Γ ρ α φ ώ ν , ά π ο κ α λ ο ύ μ ε ν ο ι έκ
τής πολιτείας ταύτης, ήν μετήρχοντο, Ά σ κ η τ α Ι (άγωνισταί)(7). Τ ο ύ ς
ά ν θ ρ ώ π ο ν ς τ ο ύ τ ο υ ς , Κ λ η μ η ς Ο ΑΛ,εξΟίνδρεύς ο ν ο μ ά ζ ε ι έκλε~
Ο \ Cf Λ 5Γ ' C / "\ /
κ*ο&ς s a l r εκλεκτών ( 8), ό ί)β Α γ ι ο ς Ι γ ν ά τ ι ο ς δ θ ε ο φ ο ρ ο ς
'α 7 V _ fl . . . . ■. _____ _ _ _ » ·*. f t ι . Π y -v μ .· « .

επαινεί τήν ταπεινοφροσύνην καί τάς λοιπάς αυτών άρετάς (Ώ)* καί δ
Α γ ι ο ς Ι ο υ σ τ ί ν ο ς ό φ ι λ ό σ ο φ ο ς καί μάρτυς, γράφει μετά μεγίστης

(4) 'Αγίου Μακαρίου Αιγυπτίου, Λόγος 26, Κεφ. 1.

(δ) «'Ομολογία Όρθοδόζου Πίστεοος» Πέτρου Μογίλα, Μέρ. Α'. Έ ρ ώ τ . 25,
(6) Πρόλογό μ. Εί.ς τό βιβλίον τοΰ 'Αγίου 'Ησαίου τού ’Αναχωρητοΰ.
(7) ’Εκκλησιαστική 'Ιστορία Ευσεβίου, Βιβλ’ β'. 17.
(8) Κλημ. Στρωμ. «τις ό Σωξομενος Πλούσιος» § 86. Πατρολ, τόμος >9.
ίϋ) Ε π ισ το λή πρός "Αγιον Πολύκαρπον Σμύρνης, κεφάλαιον 5.
 4 Τ ψ ή η α ΪΙρ&τον Κεφ. Α". — ϊϊ*ο\ τ ώ ν ά ο χ ώ ν τ&ϋ Μοταχ«>\ιοίτ;

ε υ λ α λ ί α ς ττβρί τής υπάρξεως των τοιούτων αγωνιστών ς10)' o ’ AU tI'VOC-

γ ό ρ α ς , πλέκει πολλούς εγκωμιαστικούς στεφάνους, διά τήν υπερφύσιν
παρθενίαν αϋτών(Η·)* ό αείμνηστος Ειρηναίος ο Λουγδούνων ( 12) ? ot
* Α γ ι ο ι Δ ι ο ν ύ σ ι ο ς ^ Α Λ ε ξ α ν 5 ρ ε ί α ς ( 1δ) κ α ι Έ π ι ψ α ν ι ο ς 6 Κ ύ π ρ ο υ ( ι4)
κ α ί π λ ε ί σ τ ο ι ά λ λ ο ι α ρ χ α ί ο ι σ υ / γ ρ α φ ε ί ς , , μαρτυρούν διά τούς τοιού-
τους άσκητάς, οτι ήγωνίζοντο εις τούς οικογενειακούς αυτών οίκους, και
δπου άν εδρίσκοντο, έκ τούτων πλειστοι έλαβον καί του μαρτυρίου τόν
στέφανον* έν τφ καιρω τών διωγμών ( i5).
'Ό μω ς, δταν άργότερον έβεβαιώθησαν διά τη,ς δοκιμής, οτι είναι
αδύνατον νά προκόψουν εις την αγαθοεργίαν καί τήν είς Θεόν ευαρέ­
στησήν έν τω μέσω τοϋ κόσμου καί τών οικογενειακών αυτών οικων..
ιοία /ατά τήν περίοδον τών διωγμών^ τότε έμάκρυναν φυγαδεύοντες.
εις τόπους έρήμους καί ησυχαστικούς ( 1(5) ένθα άφιερώθησαν κ α θ ’ δλο-
κληρίαν εις τήν όπη,ρεσίαν τοϋ Θεού. Τοϋς τ ο ιο ύτονς ο ί "Α γιοι Γία-
t&sg· ('*) ών ά μ α ο'αν ’ Α ν α χ ω ρ ΐ] τ ά ς Ρ, Έ ρ η μ ίτ α ς ^ Μ ο ν α χ ο ί τελείς
πολλοί £ξ α ύ ν ώ ν τών έργ].μιτών σννα& ροιζόμ ,ενοι έ π ϊ t o α ύ τ ο εις.
μικρούς κύκλους, καί με είδικάς διατάξεις,. β ν ν έν α ξ α ν το ζΑ^κι\%ικον
έ κ ε ϊ ν ο α ύ ΰ τ η μ α , έκ τον ο π ο ί ο ν άργάτερον ελαβε τήν ύπόστασιν
δ Κοινοβιακός βίος.
Ε π ο μ έ ν ω ς έκ τών τριών τούτων πολιτειών τής Ε ρ η μ ι κ ή ς , τή ς
’Α σκητικής καί τής Κοινοβ-ιατικής djtotsXifrcai το Μοναχ&κόν Τ ά γ μ α .
Λοιπόν κα θώ ς καί ανωτέρω εΐδομεν, οι ΓΙεροί ούτοι καί
πλεΐστοι άλλοι συγγραφείς άναφέροντες περί Μοναχισμού καί Μονα­
χικού Τάγματος,, γράφουν ρητώς, οτι δπήρχε τοϋτο έν ταΐς ήμέραις
αυτών, πόθεν δε έλαβε τή^ αρχήν τό· "Αγιον τοϋτο κ,αί Ά γγελικό ν ίίο-
λίτευμα7 ή ποιος πρώτος έδίδαξεν αυτό, Υποδεικνύει σαφέστατα 6 Ι ε ρ ό ς
Συμεών Θεσσαλονίκης εν τή 60η έρωτήσει αύτοϋ οΰτω λέγων 1
Ε ρ ω τ η σ ί ς * «ΙϊοΖος μας παρέδωκε to Φεϊον καί ”Αγιον ay ή
μα τών Μοναχών καί π ώ ς Ά γγελικόν λέγεται καί διατϊ μας π α -
ρεδάΦη.
Αποκρίσίς : «ΜερΙ τον 9Αγγελικού καί Θειον Μ ο ν α χ ικ ο ί
Σ χήματος πρώτος μ έ ν ό Θείος σ υ ν έ γ ρ α ψ ε Δ ι ο ν ύ σ ι ο ς , ο ύ τ ο ς δ ε

(10) Α '. 9Απολογία Keep. 15*

(11) ’ΈκΦεσις α πολογ tat. κεφαλ. ϊ
(12) Ευσεβίου ΈκκλησιαοτΛ 'ιστορία Βιβλίον Ε^. 24*
(13) Έ ν τω Α' αύτοϋ Κανόνι.
' (14) ’ΈκΦεσ&ς ιών Δογμάτων, §· 22, Π α τ ρ ο λ , Τόμος 4-2, σελίς 828,
(15) Σύνοψις eΛγ. "Αθανασίου τοΰ Μεγάλου, Τόμος 2, Κεφάλαιον 10-11.
(16) Ποολίγόμενα εις βιβλ. 'Αγίου Ή σ α ίο υ , "Ένθα άναφέρεται οτι ποώττος
6 Μεγας 9Αντώνιος μετέφερε τόν ^Ασκητισμόν έκ τής χώρας εις τήν έρημον „
(17) 'Αγίου ^Αθανασίου του Μεγάλου Πατρολ» Τόμος 28, σελις 856»
 T u f U m Ο ο ω ίο ν Κ εφ - A '. — Π ε£1 τ ώ ν « ρ ^ ώ ν τ ο ν Μ-οναχΐ(?υΜ»ΰ 8
■ ■■ ι ■ ■■■■ ■ - - - - ------------- -------- --------------■ ■ · ί ■ι — ■ ■■ ■ — ■■ ■■ ----------- - - - - ------------------------------------ ■ * . . . . . ----------------;--------- » ■ ι ■

ό ίδιος Σω%ηα μ ά ς οταρέδωκεν χ α ϊ τοΰτο Οί ΜαθηταΙ ΤΟυ

έψύλαξαν. ’'Οχι καΰώς λέγουν τινές δτι άπό τών' όσίων μόνον
ΙΙαχωμίου τε και Θηβαίου Π αύλου καί' ’Αντωνίου, αυτό
ήρχισε καί ένομοϋετήΰη τό σχήμα, άλλα άπό αυτόν τ ό ν Σ ω τ ή -
ρα, ώς εϊπομεν, και κατήντησεν είς τούς’Αποστόλους· έπειόή
καί εκείνοι μοναδικώς έζοΰσαν έν αγνεία.έν νηστείαις «,αί γ υ -
/**>
μνότητι, έν άκτημοσύνη κα'ι προσευχαΐς, ηύξήνθη δέ είς τού b
διαδόχους του., και είς τούς 'Οσίους Πατέρας έξέλαμψεν.
"Ο τι δέ και ‘Ιερωμένοι και ίοιώται τινές μετήρχοντο τοΰτο
έν τώ καιρώ τών ’Αποστόλων, γίνεται δήλον άπό τόν Μονά­
χον ΔημόψΛον, τόν όποιον ό Διονύσιος θεραπευτήν, ήτοι
Μονάχον και Θεόν θεραπεύοντα κα'ι Θεού θεράποντα ονο­
μάζει, καί εκθέτει εφεξής τό Μυστήριον τής Μοναχικής τε-
λειώσεως, αυτός ό Διονύσιος, και ότι τό σχήμα τούτο, έπέχει
ευθύς τήν πρώτην τά α ν , ύστερον άπό τούς Ιερω μένους.
Προετύπωσαν δέ τούτο τό σχήμα και οί Π ροφήται, κα­
θώς προετύπο3σαν κα! τά λοιπά τού Σωτήρος, τόν Σ τα υρόν
δηλαδή, τά Π άθη, τήν ’Ανάστασιν, τήν ’Ανάληψιν, καί τήν
«σπορον Γέννησιν, τό θειότατον Βάπτισμα, καί τήν ίεράν
πολιτείαν, ώς ειρηται, καί σχεδόν όλα τά προετύπωσαν. καί
ούκ ολίγοι, άλλά πλείστοι άπό τούς Δικαίους καί ΓΙρ φήτας
μάλιστα δέ ό Ή λ ι ο υ άναχωρών, καί παρθενεύσας υπέρ τόν
Νόμον, καί Έ λ ισ σ α ιο ς ομοίως ό υποτακτικός του, κατοι­
κώντας τό όρος καί ’Ιωάννης ό Βαπτιστής έν τοις ύστερον
χρόνοις ζώντας καθαρός, καί γυμνός κα'ι άτροφος, καί εις
τάς έρημους διάγοντας'καί κηρύττοντας μετάνοιαν. Τό έφερε
δέ είς τήν έντέλειαν, καί τό παρέδωκεν είς ημάς ό Σ ω τήρ
μας, ώ ; εϊπομεν, διά.τόν οποίον καί δλα έπροτυ.τώθησαν, ό
Σωτήρ μας, ή καθ’ αυτό αλήθεια, ό γεννηθείς έκ παρθένοι
αγνής, καί πτωχεύοντας, >αί πεζοπορώντας καί μή έ:χοντας
ποϋ τήν κεφαλήν κλίναι, καί εύτελώς διάγοντας, Κ Α Ι Γ Π Ο -
Τ Α Σ Σ Ο Μ Ε Ν Ο Σ Μ Ε Χ Ρ Ι Θ Α Ν Α Τ Ο Γ Ε Ι Σ ΤΟΝ Π Α Τ Ε Ρ Α (Φιλιππισ.
β'. 8) καί διωκόμενος, καί θλιβόμενος, καί πάσχοντας καί Οανα-
τούμενος, καί όλα ύποφέρονχας πράως, καί αναχωρώντας
πολλάκις καί κατ’ Ιδίαν προσευχόμενος, τά τής ησυχία: μέ
τούτο είκονίζοντας, καθ’ότι είς τό όρος τά τελειότερα έδίδαξε,
6 T ^ n y t t Π ρώ τον ϊίε φ . A '. — Π ερί τω ν άρ^ων τοΐτ >Ιονα 2ςι<%οι?

<Γ /
και την οοςαν της ο ε ο τ η τ ο ς του εφανερωσεν την οτοιαν
καί πάντοτε φανερώνει είς δσους καθαροί είναι δι3 αυτόν,
καί τον ποϋοϋσιν ολοψύχως, και μάλιστα είς δσους τον ζη -
τούσι δια βίου μοναδικού, καίήσύχου, υπέδειξε δε καί κοινού
βίου ιάξιν, διά μέσου τών μαθητών του* ένομοθέτησε πατέ­
ρας, αδελφούς καί γυναίκας και τέκνα καί συγγενείς και
αγρούς καί δλα τά τού κόσμου, νά άφήσωσιν, όσοι θέλουσι
νά σηκώσουν τον Σ ταύρον του, καί νά ακολουθήσουν όπίσο>
του, και μαθητάς άξιους αυτού είπε μόνον εκείνους, δσοι
Λ υιόν μόνον άγαπώσι περισσότερον άπόδλον τον κόσμον.
' Λ οιπόν τό Σ χ ή μ α xovxo to αγι&ν είναι καί Πρ®φηχικον9 καί
Ά ποβχολικόν καί έξαιρέχως Ά γγελικόν, α>α ν δπου Ιΐΐιίεΐιαΐ
τών ’Αγγέλων τήν Παρθενίαν, τήν υποταγήν, τ ή ν 'υ μ ν ο λ ο ­
γίαν, την ακτημοσύνην, τήν άγρυπνον προσευχήν καί δοξο­
λογίαν, καί τήν λειτουργίαν τήν άκάματον. Ξεχωριστά Sk
ϊδ&ον τον Σω ζήρος ήμών είναι τό πολίτευμα α ύ ζ ό ,κ α ϊ τό σ χ ή μ α Ρ
Αΰτ6ς|έπανορθώνοντας τήν φΰσιν μας και έπισιρέφωντάς την
είς το ,άρχαΐον και πρώτον κ ά λ λ ο ς Τ καί θέ?ν*οντας v i θεοποιή-
οτ| καί ημάς, διΓ* τούτο ήνώϋη με ημάς, καί οίνθρωπος εγει-
νεν ως και ημείς, και αναιρώντας την παρούσαν του κοσμου
φθαρτήν ζωήν, ή οποία ελαβε διά τής παραβάσεως καί ροής
τήν σύστασιν, μάς ύπέδειξεν ά ντ9 εκείνης αυτήν τήν έπουρά-
νιον ζωήν, καί πολιτείαν. Λοιπόν δεν εΐναι πλέον επίγειος
καί τού κόσμου τούτου ό Μοναχός άλλ" υπερκόσμιος καί
ουράνιος καί εχει μετά τού Π αύλου Α Λ Η Θ Ω Σ ΤΟ Π Ο Λ Ι Τ Ε Υ Μ Α
ΕΝ Τ Ο ΙΣ Ο Γ Ρ Α Ν Ο ΙΣ Κ Α Ι ΤΟΤΤΟ Ε Γ ΙΑ Γ Γ Ε Λ Ε Τ Α Ι* (Φιλιππησ.
γ . 20.)

Έ κ τών ανωτέρω συμπεραίνεται οτι Μονάχος σημαίνει εν ον μή.

άνηκον εις τόν κόσμον τούτον, άλλ’ ύπαρχον νεκρόν δι’ αυτόν ως άπο-
φαίνεται δ Μέγας ’Απόστολος Παύλος .γράφων πρός Γαλάτας « Ε Μ Ο Ι
Κ Ο ΣΜ Ο Σ Ε Σ Τ Α Τ Ρ Ω Τ Α I ,/ Κ Α Γ Ω Τ ΩI ΚΟ ΣΜ Ω»
4 .(Γαλ.
\ Σ Τ . 14).
- Καί
οοτως έχόντων των πραγμάτων, άς έξετάσωμεν, μέ τούς τοιουτους κ ι ­
νούμενους νεκρούς, καί πολιτευομένοις έν ούρανοΤς, τό κατωτέρω κε­
φάλαιο ν·
 ϊ ^ιη^Αα Πρώτον Κεφ β ' — Σκοπός τον Μονα^ζκ^ον

Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Β'.

Ό Ρόλος, δν έκλήϋ'η νά τταίξτ] ό Μοναχισμός

είς τήν ’Εκκλησίαν τον Χρίστον.
« ...............- Ό άγαμος μεριανά τά το υ Κ υ ρ ίου
σε&ς άρέο'αι τω Κ*υρίω.» ^ΑΛ ΚορινΌ-. Ζ 32.)
■ V

1 . €0 ^ ο π ό ς ναύτης τής Α γ γ ε λ ικ ή ς διαγωγής ήτοι, %&ν

Μ οναχισμούt ύπό ανθρώπων επιγείων έκτελουμένης, καίτοι είς πλεί-
στους.είνοςι γνωστός, ενδεχομένως δμως είς μερικούς κατά βάθος νά
είναι άγνωστος. Κ α ί διά νά κατανοη&γ] γενικώς ό Σκοπός του Μο­
ναχισμού, άνεφέραμζν ανωτέρω συνοπτικώς τήν ίστορικήν άρχήν
τον/Αφού δέ άπαξ ταϋτα έγνωρίσαμεν, εις τάς έπομένας σελίδας θά
προσπαθήσωμεν νά άποδείξωμεν έπίσης συνοπτικώς τό ένδοξον παρελ­
θόν του κ α θ ’ οσον λεπτομερέστερον Ιχομεν ε κ θ έ σ ε ι είς άλλα ήμών
συγγράμματα περί τούτου.
§ Είς τούς αρχαίους Ρωμαίους είδωλολάτρας δ γάμος ήτο Υπο­
χρεωτικός διά τήν κοινήν ώφέλειαν. Διά τούτο έθεσπίσχΐησαν ειδικοί
νόμοι (*) παιδεύοντες σκληρώς τούς αγάμους (2), οΐτινες κατηργήθησαν
όπό τοϋ Μεγάλου Κωνσταντίνου ( 3) συμφώνως τη Χριστιανική διδα­
σκαλία, κ α θ ’ ήν ή τάξις τών άζύγων (παρθένων) όχι μόνον έπιτρέπε-
ται άλλα καί συνισταται, ώς ή πλέον καλυτέρα οδός πρός τήν ήθικήν
τελειότητα, έν συγκρίσει πρός τόν έγγαμον βίον* καίτοι κατά τόν λόγον
τοϋ Κυρίου «ΟΓ Ι Ι Α Ν Τ Ε Σ Χ Ω Ρ Ο Γ Σ Ι ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ Τ Ο Τ Τ Ο Ν , (τής
παρθενίας), Α Λ Α 5 Ο ΙΣ Δ Ε Δ Ο Τ Α Ι . » (Μ α τθ. 1 0 ' 11).
Λοιπόν οι άποκτήσαντες έξ οικείας προαιρέσεως τό τοιοϋτον μέγα
χάρισμα τής Παρθενίας είς τήν Όρθόδοξον τοϋ Χρίστου Ε κ κ λ η σ ί α ν
όνομάζονται Μοναχοί, οΐτινες επειδή υπάρχουν έν αύτη καί διάγουν
ζωήν άπομεμονωμένην άγωνιζόμενοι κατά Θεόν είναι (μέ τήν βοήθειαν
Α5τοδ) ή δόξα Αδτής καί τό πολυθρήνητον τραύμα τοΰ Διαβόλου (4).
h rn » ι · · . · , , . ι „ ι ι , · ι „ ι ιι · · ι τ ι ··

(1) De antiquis collectionibus canonum, ύπό Petru. Ironim Ballerium

(sec. X V I I I .)
(2) δ ν γ ρ ρ η τ ή ρ ι α ε ι ς τοΙτς ό η ι ι ζ ο ι ν ο ν ς φ ο ρ ο λ ό γ ο υ ς τω ν άγά|ΐ**>ν·
οΐτινες αντί νά καταπολεμήσωσι τήν άνηΦίκότητα, τήν ακολασίαν και τόν εκ­
φυλισμόν συντελούν μάλλον είς τήν αΰξησιν αυτών διά τοΰ τρόπου τής αίσχρ&ς
φορολογίας,
(3) Έκκλησιαστικόν Δίκαιον — ύπό j·. S· B e rd n ico v , σελίς 91.
(4) Λόγ, Έγκοομ. εις τούς τρεις 'Χεράρχας : Έπισκόπ, Γερασίμου Σαπφε$ίμ.
Μ Α Χ Α ΙΡ Α το ΰ Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ο Σ 2
8 I y iiu ti ΙΙρώτον Κεφ· B '. — Σκοπός του Μova^iciy.ov

Ό Σ κ ο π ό ς τών άλη&ινών Μοναχών ήτο, δπως πάντοτε βιάζουν

έαυτούς καί έπιτύχουν είς τήν ψυχήν των τό Εδεώδες τής άγιότητος.
d ia τούτο πάντοτε άπέβλεπον εί,ς μίαν ώραίαν ήΌ'ίηην άνωζέρας
τελειότητος καί έβιάζοντο άδιαλείτετως ϊνα εξομοιω θούν κατά τό
δυνατόν πρός to ύπέρτατον άγαΦόν, τοδτέστι τόν Θεόν.
Ί δ ο ϋ λοιπόν tl to b ς εκαμεν ένδόξονς καϊ &ανμ,αστο'&ς καί
παρά πάντων ποθητούς, διά. τούς άπαστράπτοντας καρπούς τής Ε υ α γ ­
γελικής αλήθειας καί διά τήν έπί γής Ά γ γ ε λ ικ ή ν των πολιτείαν, έκ
τής όποίας παρακινούμενος ό Μέγας Βασίλειος εγραφ εν:
« Έ γ ώ πολύν χρόνον προσαναλώσας τή ματαιότητα . . .
προσδιατριβων τή άναλήψει τών μαθημάτων τής παρά Θεού
μωρανθείσης σοφίας τών αρχόντων τού αιώνος τούτου, τών
καταργουμένων. . . . ποτέ ώς περ έ? ύπνου βαθέος διανα-
ατάς άπέβλεψα πρός τό θαυμαστόν φως τής αλήθειας τού
Ευαγγελίου καί πολλά τήν έλεεινήν μου ζωήν άποκλαύσας,
ηύχόμην δοθήναι μοι χειραγωγόν πρός τήν είσαγωγήν δογ­
μάτων τής εύσεβείας... καί τοίνυν άναγνούς τό I- ΰαγγέλιον,
και θεασάμενος εκεί μεγίστην αφορμήν είς τελείωσιν. . . .
ηύχόμην ενρεΐν τινα των άδελφών ταύτην έλόμενον zijv όδον %ον
β ίο υ Ρώστε αύτώ συνδιαπεραιωθήναι τόν βραχύν τ ο ύ τ ο ν τού
βίου κλύδωνα καί δή ηολλοϋς μ&ν εϋρονκατά si]V Αλεξάνδρειαν
πολλούς δε κατά τήν λοιπήν Αίγυπτον, %α! επί τής Π α λ α ι-
$%ίνης ετέρους, και τής κοίλης Σ υ ρ ία ς καϊ Μ εσοποταμίας. . . 9
οΐτινες εργω έδείκνυσαν τ ! τό παροικεΐν τοΐς ώ δε καί τΐ
τό πολίτευμα εχειν έν Ούρανώ. . . καί οτι εργφ δεικνύουσι
τήν νέκρωσιν τοΰ Ι η σ ο ύ έν τω σώματι περιφέροντες ηύχό-
μην καί αυτός, καθ' δσον έμοί έφικτόν, ζηλωτής είναι τών
άνδρών εκείνων (5) ».
Οβτως έξετάζοντες τό παρελθόν τής "Αγίας τοϋ Χρίστου Ε κ κ λ η ­
σίας θέλομεν εδρη, οτι ό Μοναχισμός οχι μόνον 'ητο ό πλέον εκλε­
κτός στρατός εις τόν πόλεμον διά τήν σωτηρίαν τών ανθρώπων, ά λ λ "
άποτελών καϊ τόν δυνατώτερον μοχλόν τής €Αγίας Ε κ κ λη σ ία ς
εγένετο τό απαραίτητον δργανον της. Διότι ποιος άλλος ώς οί ήγιασμέ-
νοι οδτοι Μοναχοί — οί αληθώ ς ακόλουθοι τής Ευαγγελικής διδασκα­
λίας καί τοΟ Ά ποστολικοϋ κηρύγματος — έκοπίασε τόσον διά τήν έκρί-
ζωσιν τής Ειδωλολατρείας καί διασκορπισμόν τών Σατανικών αιρέ­
σεων, καί τών έκ ά σ το τε άναφαινομένων έκκλησιαστικών καινοτομιών ;
%Α «

(5) “Επιστολή 228, πρός Εύατάθιον Σεβαστηνόν.

 Τιιηιια Ιϊρωτον Ιίεφ» 13'* — Σκοπός τοίτ Μ ο ν α χ ικ ο ί? 9

’Α λ η θ ώ ς οί ούράνιοι οντοι ά ν θ ρ ω π ο ι καί επίγειοι ,fΑγγελοι, αι

σάλπιγγες της αλήθειας, οί πάνσοφοι Ρήτορες, α£ α λ η θ είς βρονταί της
άκτιστου Θεότητος έξερίξωσαν καί διεσκόρπισαν %ο$ς περιφρο-
νητάς τής 5Ορθοδοξίας, καί μέ την σφενδόνην τών λόγων των,
μακράν της Ε κ κ λ η σ ί α ς του Χρίστου έδίωξαν τούς λύκους καί πασαν
τήν κατά κόσμον σοφίαν, ήτις έξηγέρθη κατά της γνώσεως του θεο.ϋ,
εις τέλος κατέβαλον.
Ή ιστορία μαρτυρεί, δτι δλόκληροι 'Ιε ρ α ί Μοναί μ ε θ ’ δλων τών
Μοναχών αύτών, έθνσ ιάσθησαν είς το&ς τρομερούς έκείνονς και-
ροϋς τής είδωλο λατρείας καί τών αΙρέσεων .
Είναι πανθομολογούμενον, δτι αν ό Χριστιανισμός ένίκησε διά τό$
ποταμηδόν έκχυθέντος αίματος τών 'Αγίων Μαρτύρων, τοιουτοτρόπως
άναμφισβήτητον είναι, δτι αύτός άνήλθεν εΕς τό ύψος της ιδεώδους
Θρησκείας της Ά ν θ ρ ω π ό τ η τ ο ς μόνον καί μόνον διά του Μοναχισμοδ*
Κ αί ναϊ μεν διελαμψαν έν tfj Α γ ί α ήμών 9Ορθοδόξω 'Ε κ κ λη σ ία
"Ιεράρχαι επίσημοι καί άγιοι καί έκ τον έγγάμον Κ λήρο ν — πρό τής
Σ Τ ' . Οικουμενικής Συνόδου της κωλυσάσης ρητώς τόν γάμον τών
Α ρχιερέω ν* άλλ3δμω ς ούδέηοτε οϋτοι ήδννήθησαν ' νά άναβώσιν
είς τό ϋψ ος εκείνο9 είς δ άνήλθον, οί έκ τον άγάμον Κ λήρον προερ­
χόμενοι, οίοι ήσαν Βασίλειος δ Μέγας, Γρηγόριος δ θεολόγος, Ιω ά ν ν η ς
δ Χρυσόστομος, ’Αθανάσιος Κύριλλος, καί οί λοιποί, τούτων παραπλή­
σιοι, οΐτινες τόσον άνδρείως έπολέμησαν διά τόν θρίαμβον της άληθοβς
ήμών πίστεως κ * ί άνύψωσιν τής ’ Ορθοδόξου του Χρίστου ’ Ε κ κ λ η σ ία ς,
ώ σ τε Αϋτη νά τολμά νάκραυγάζη, δτι εάν )έν νπήρχον οντοι9εηοεηε
νά γεννηθή άκόμη μίαν φοράν ό Κύριος ήμώ ν Ί η σ ο ϋ ς Χ ριστός.
Καί άν ό Μοναχισμός επαιξεν &να σηονδαιον καί έξαίρετον
ρόλον γενικώς έν τή Α γ ί α Ορθοδόξω 3Ε κ κ λη σ ία ά.ψηφίσας τήν
άντιχριστιανικήν οργήν τών παρελθόντων αιώνων, καί διατηρήσας έν
τοις κόλποις αύτου άγνόν τόν θειον σπόρον τής άμωμήτου ήμών τεί-
στεως καί τό άρχαιον μεγαλειον τής Θείας λατρείας καί τάξεως καί
του δλου τής 'Αγίας ήμών Ε κ κ λ η σ ί α ς κ α θ εσ τ ώ τ ο ς
"Ομως Ιδιαιτέρως ένταϋθα ίν τω Ά γ ι ω ν ύ μ ω τούτω Ορει
απέδειξε ποικιλοτρόπως τήν θαυμασίαν δρασιν αύτου.
Διότι ποιος άνήγειρε τάς μεγαλοπρεπείς καί περιφήμους "Ιεράς
ταύταςΜ ονάς; τά θαυμαστά ταΰτα κτίρια τής ώραιότητος καί τοΰ
μεγαλείου τής ’Αρχιτεκτονικής, είς τά δποια δίαφυλάττονταιν— ώς έν
άλλη Κιβωτφ — έκεΐνα τά σπουδαία συγγράμματα καί ιδιόχειρα τών
"Αγίων έκείνων Ιργα — κα£ μάλιστα τών Ε λ λ ή ν ω ν — καί τά ανεκτί­
μητα κειμήλια τής Βυζαντινής δόξης ; (6) αλλά και αύτή ή ά%£ν.ατος
Ελληνική γλώ σσα; _
(6) Προλεγόμενα τής δευτέρας έκδόσεως τής Φιλοκαλίας.
 10 T ΪΧρο&τον Κ εφ · —- Ι Ι ο ϊο ν τό εργον τον Mova^td^ioif
— ·■ ■ — - - -------- - ----------------- -------------------------------------------------- ----------

"Ολα ταϋτα %ά αΙώνια μνημεία δεν (Τίαρήχϋ'ησαν καϊ δίαφν-

λάτχονχαι είαέτι ν&ό τον *ΟρΦοδόξον Μοναχισμον ; ( 7).
ΙΙαραλείποντες — διά συντομίαν — ολην τήν θαυμασίαν καί κοινω-
φ.ελτ) δρασιν του Μοναχισμού, τήν οποί αν οΰτος κατέβαλε διά τήν
πραγματοποίησιν τοϋ άγαθοϋ εις τόν Χριστιανισμόν, προσηλωμένος έξ
ολοκλήρου « Π Ω Σ Α Λ Ε Σ Ε Ι ΤΩ Κ Γ Ρ ί Ω » άς εισελθωμεν τώρα ύς τό
, επόμενον Κεφάλαιον.
κ»

Κ ΕΦ Α Λ Α ΙΟ Ν Τ Ρ ΙΤ Ο Ν

Ποιον το έργον τοϋ Μοναχισμοϋ, δι δ

ή δόξα τής 'Εκκλησίας τονΧριστοϋ καϊ τό
τιολνϋ'ρήνητον τραύμα τοϋ Διάβολον .

« Χ ω ρ ί ς έμοΟ ου δύναΟ'&ε ποϊ,εΐν ονδέν»

( Ί ω ά ν ν ο υ Ι Ε ' 5 »)

1. «Κ αθώ ς εκείνος, δστις δεν εϊδεν Ιδίοις δμμασι τόν

ήλιον», ώς γράφει ό " Α γ ι ο ς ’Ισαάκ ό Σ ύρος ('), «δεν δύνα-
ται νά διηγηθή είς άλλ ον τινά τά περί τοΰ ορωτος αυτού, έκ
μόνης τής ακοής, ουτω κα! δστις δεν έγευθη είς την ψυχήν
αύτού τήν γλυκύτητα τών πνευματικών έργων, αδυνατεί νά
παραστήση ταΰτην ε’ις άλλους προφορικώς. Καί ενώ πολλοί
Iιεν άνθρωποι έξετελεσαν θαυμάσια μεγάλα καί άνέστησαν
V
νεκρούς, κα'ι ,έκο.τίασαν, ϊνα έπιστρέψωσι πεπλανημένους,
καί έποίησαν τέρατα και σημεία, καί ώδήγησαν πολλούς είς
θεογνωσίαν, εν το ύ το ις μετά ταΰτα οΰτοι, οί οποίοι έορώτι-
σαν τούς άλλους, έξέπεσαν είς ακάθαρτα καί μιαρά πάθη,
καί έθανάτωσαν εαυτούς ψυχικώς καί έγένοντο σκάνδαλον
Ρ ίς πολλούς, επειδή έγένοντο γνωσταί αί κακαί αυτών ποά-
ο

(7) ΓΌ ρα τό Βιβλίον «Αί περιπέτειαι τών έν Τερουσα/νήμ Προσκυνημάτων» *

Γαβριήλ Καραπατάκη, ένθα άναφερονΐαι ^λεΐσται λεπτομέρειαι περι τής δρά­

σε ως του Μοναχισμοί).
(1) Αό^ος Κ Γ ' . ‘Αγίου Ισ α ά κ 2ΰρου «Περί αγάπης Θεοΰ και άπαρνήσεως
κόσμου καί τής εις αυτόν τόν Θεόν άναπαΰσεοος», σελις 110.
 T n m i a Ιίρ ω το ν Κ εφ . Γ ' — Ι Ιο ϊο ν το εργον τ ο ν Μ ο ν α ^ ζΐ^ ο ίτ 11

2 ΐς.
Και τούτο, διότι ευρισκόμενοι είσέτι εις ψυχικήν ασθέ­
νειαν δεν έφρόντισαν περί τής υγείας τής εαυτών ψυχής,
άλλ* είσήλθον εις τήν θάλασσαν τούτου τού κόσμου, ΐνα
Ιατρεύσουν τάς ι^υχάς τών άλλων, ένω οί ίδιοι ύπήρχον
άρρωστοι, και άπώλεσαν τάς ψυχάς αυτών μακράν τής έλπί-
δος τού Θεού».
Όμοίως καί δ 'Άγιος Μακάριος γράφει περί της πτώ σεω ς τών
τοιούτων ά θ λ ί ω ν : « Εΐδον ανθρώπους οΐιινες εφθασαν είς δλα
τά χαρίσματα καί εγειναν μέτοχοι τού Πνεύματος καί ούτοι
διά τό μή εχειν τήν τελείαν αγάπην επεσον.»(2)
"Οθεν πολύ φοβούμαι μήπως κάγώ ό ταλαίπωρος είμΐ έξ εκείνων
τών άτυχων. "Ομως, επειδή σήμερον οί νεωτερίζοντες 6πό τό πρό­
σχημα τής άναδιοργανώσεως του Μοναχισμού, επιδιώκουν τήν εξόν-
τωσιν αύτοϋ, διά τούτο έτόλμησα — μετά μεγάλου ομως φόβου καί
συστολής— νά έρευνήσω τά συγγράμματα τών Α γίω ν. Πατέρων καί
έκ ε ιθ ε ν άντλών νά παρουσιάσω, όποια ήτο, καί πρέπει νά είναι,
εκείνη ή μυστική π ρ ά ξ ι ς τών Μ οναχώ ν , διά τής όποίας-κατέφλεξαν
τήν καρδίαν του εωσφόρου ( a).
δλων τών μέχρι τοΰδε έκτεθέντω ν ουνάμεθα νά σ υ μ π ε-
ραίνωμεν, οτι κατά θεωρίαν 6 Μοναχισμός είναι είς ιδιαίτερος τρό­
πος ζωής εκλεγόμενος υπό τίνων καθ’5 όλοκληρίαν ελευθέρων συμ-
φώνως μέ τάς πεποιθήσεις τού πνεύματος αύτών, καί συνίσταται εις
τήν άπομάκρυνσιν έκ του κόσμου κα: τών φροντίδων αύτοϋ, καί
παντός φθαρτού καί πρόσκαιρου πράγματος* εις τήν άπομάκρυνσιν
τών διαφόρων ορέξεων, καί εις τήν άφιέρωσιν τής ζωής εις τήν υπη­
ρεσίαν τοϋ θεοϋ καί τήν σωτηρίαν τής ψυχής.
Τό έσωτερικόν δμως θεμέλιον τοϋ Μοναχισμού βασίζεται επ ί
της σιροδια&έσεως τής ψ υ χής, ήτις ύποχρεώνει τούς Μοναχούς, ινα
— εκτός τών άσχολιών περί υποθέσεων τής πίστεως καί άλλων— συγ-
κεντρώνωσιν όλας τάς ψυχικάς των δυνάμεις επί τοϋ έργου εκείνου,
περί τοϋ οποίου δ Σωτήρ ήμών μαο εκαμε προσεκτικούζ λέγων«ΕΝΟΣ
ΔΕ Ε Σ Τ Ι Χ Ρ Ε Ι Α » (Λουκ. Γ . 42).
Διά τήν άνακάλνψιν τοϋ εργον τούτον ό Αγιος Βασίλειος δ
Μέγας περιφρονών τά πάντα ελαβε τήν πρός τήν 9Έ ρ η μ ο ν αγονααν
καί περιήρχετο επί τοσαϋτα Ι τ η τά σπήλαια καί τάς όπάς τής γής,
διά νά συναντήση εκείνους τούς αγίους άνδρας, ο’ί τινες ήδύναντο νά
λποκαλύψουν είς αύτόν,τό ποθοΰμενον τούτο εργον.
(2) 'Αγιου Μακαρίου Λόγος ΚΖ' άποκρ. 14.
(3) Προφητεία τοϋ άγιου Μίοϋσέως τοΰ ΑΙθίοπος «περί τών Μοναχών του
εσχάτου αιώνος* Παλ. λειμοονάριον.
12 T y n ^ a Πρώτον Κεφ. Γ '. — Ποιον τό εργον τον M ova^tdyou

Διά τ\\ν έκμάθησιν τοϋ άλφαβήτου τούτον τοϋ έργου μετέβη

είς τόν άγροΐκον εκείνον Α ιγύπτιον Ά β β α ν , ποιος ; ό θανμάοιος
εκείνος άνήρ, δ μέγας φιλόσοφος, καί των Βασιλέων Κ α θ η γ η τ ή ς καί
μετά τοϋ θ εο ϋ συνομιλών Μέγας Α ρσένιος ( 4).
Περί τοΰ έργου τούυου έρωτών μετά πολλών δακρύων ό Ά β β α ς
Ποιμήν τόν Μέγαν Μακάριον τόν Αιγύπτιον ήκουσε παρ; αύτου «ΤΟ
Ε Ρ Γ Ο Ν Ο Ζ Η Τ Ε Ι Σ ΣΠ Α Ν ΙΟ Ν Ε Σ Τ Ι Ν Ε Ι Σ Τ Ο Ϊ Σ Μ Ο Ν Α Χ Ο Γ Σ » ( 5).
Διά τήν αρχήν τοϋ Ιργου τούτου δ “Αγιος Συμεών δ νέος θ ε ο λ ό ­
γος μας π ρ ο τρ έπ ει ίνα εΰρωμεν δδηγόν απλανή, (6) δμοίως καί δ
"Αγιος Νικηφόρος δ άναχωρητής, (7) δ "Αγιος Κ άλλιστος δ Ξανθό-
πουλος, ( 8) καί πλειστοι άλλοι μας συμβουλεύουν δριστικώς καί μ#ς
έπιβάλλουν, ί'να, μετά πολλών πόνων άναζητήσαντες, εύρωμεν τόν
απλανή δδηγόν, δστις νά μας παραδώσ^ τήν εργασίαν έκείνης τής
πράξεως, έάν θέλωμεν νά ε ΐμ ε θ α πράγματι αληθινοί Μοναχοί.
*. Καί πώς ονομάζεται τό θαυμαστόν τοϋτο Έ ρ γ ο ν ;

§ Sfc. "Ολος δ χορός τών θείων Πατέρων καί μάλιστα τών καλού­
μενων νηπτικών (9) συμφώνως βεβαιοϋν, δτι μαζ& μέ τάς ϋλλας υ π ο ­
χρεώσεις τοϋ Μονάχον ιδιαίτερον αύτου εργον είναι ή ' Ι ε ρ ά
προσευχή, νοερώς διά τοϋ νοός εν τή καρδία αύτου μυστικώς τελου-
μενη' ήτοι άδιαλείπτως νά προσεύχηται , κατά τόν ’Απόστολον (Α.
Θεσσαλ. Ε ' . 17) λέγων τό «Κύριε Ί η σ ο ν Χρίστε Yik τοϋ Θεοϋ
έλέησόν με>>' ( 10) διά τής δποίας Προσευχής π£ς πιστός ένώνεται μετά

(4) Παιτερικόν, «περί τοΰ 'Αγίου ’ Αρσενίου».

(5) Πατερικόν «περί τοΰ 'Αγίου Μακαρίου*.
(6) Εις τόν λόγον περί τών Γριών τρόπων τής Προσευχής.
(7) Λόγος περί νοεράς προσευχής.*
(8) Α '. Έκατοντάδος Κεφ. 14 Φιλοκ.
(9) «Διά τοΰτο καί οί θείοι πατέρες οί κα?^ούμενοι «νηπτικοί» (λέγει ό Μα­
καρίτης Διδάσκαλος Νικόδημος 'Αγιορείτης) παραδίδοντες τήν πρακτικήν μέ­
θοδον τής νοεράς καί καρδιακής προσευχής, παραγγέλονν είς ολους τούς
Χριστιανούς νά έπικαλώνται τό ονομα τοΰ Κυρίου Ίη σου καί νά λέγουν έν
καρδία ταΰτην τήν μονο?^όγισι;ον Προσευχήν « Κ ν ρ ιε M ndov Χ ρ ι σ τ έ Υ ι έ
τοιτ Θ εο ν έ λ έ η ό ό ν £ΐε». Τό γάρ "Αγιον καί φοβερόν δνομα τοΰ ’Ιησου Χ ρ ί ­
στου λαλουμένου έν τή καρδία καί ώς μάχαιρα στρεφόμενον έν αυτή, πληγώνει
καί θανατώνει τόν δράκοντα διάβολον, τόν κατοικοΰντα είς τήν επιφάνειαν
τής καρδίας. "Οθεν'εΤπεν ό "Αγιος ’Ιωάννης τής Κλίμακος « ’ fndotf ό ν ό η α τ ι
"V.

|λά<ίτιζε π ο λ ε μ ί ο υ ς » . ('Υποσημείίοσις εις τήν ερμηνείαν θεοφυλάκτου Βουλ­

γαρίας είς τήν πρός έφεσίους. (Κεφαλ. Σ Τ ', στιχ. 18).
(10) "Ορα είς τήν ύποσημείωσιν είς τήν Α'. προ; Θ?σσαλονικ. Κεφαλ.
Ε ' , 17 αυτόθι.
 Τ ^ ιη μ α Ιϊρ ω τ ο ν Κ ε φ . Γ ' · — Π ερ ί τ η ς βΙ ε ρ α ς ϊίρ ο ιίε ν χ η ς 13
__________ --- - . . . . | ------ ----------- ---------------- - ■ _ ..

χοό Θεοϋ, έκπληρών τήν πρώτην καί μεγάλην Εύαγγελικήν έντολήν

τήν λέγ ο υ σ α ν : « Α Γ Α Ι Ι Η Σ Ε Ι Σ Κ Ϊ Ρ Ι Ο Ν Τ Ο Ν ΘΕΟΝ Σ Ο Ϊ Ε Ξ
ΟΛΗΣ Τ Η Σ Ψ Γ Χ Η Σ Σ Ο Γ κ .τ .λ .» . Έ κ της έργασίας ταύτης ό Θεός
γίνεται καί Κύριος, καί ερως τής καρδίας ήμών, κατά τόν "Αγιον
Μακάριον ^ 0 ·
Τοϋτο τό εργον, ώς γράφει ό "Αγιος Η σ ύ χ ιο ς ό ΡΙεροσολυμίτης,(12)
διά τήν άδιαφορίαν καί ραθυμίαν τών Μοναχών, σπανίως εις αυτούς
εύρίσκεται σήμερον (Κεφ. Α '.) καί ένψ ϋνευ χούχου, ού μόνον οϋ-
δεϊς θ ά tdrj τόν Κύριον (Κεφ. ξ ζ '.) άλλά καϊ έν τψ καιρψ τής έκδη-
μίας αύτοϋ αδύνατον νά διέλθη μέ έλεύθερον τρόπον τά έναέρια τ ε ­
λώνια {Κεφ. δ'.) 'Ομοίως, κατά τόν ° Αγιον Ίωάννην τής Κλίμακος
(Λόγος κγ'.) καί τόν "Αγιον Γρηγόριον τόν Σιναι’την ( 13), οστις δεν
άποκτήση τήν δύναμιν τής προσευχής, άδύναχον εϊναι νά κατα-
στρέψτ] τήν άμαρτίαν καί τήν δύναμιν τών αντιπάλων του, καί μά­
λιστα έκεινοι έκ τών Όρθοδόξοιν Χριστιανών — ινα μή λέγω καί έκ
τών Μοναχών — οί'τινες σιυανίως προσεύχονται, καί τότε συντόμως
καί άμελώς. Καί πόσοι τούτων δεν προσεύχονται καί καθόλου ! διότι
δσον έκεινοι είναι άπησχολημένοι εις τάς κοσμικάς φροντίδας, τόσον
έκεΐναι πλεονάζουν καί τότε ουδόλως προσεύχονται.
"Ομως τονχο χό εργον χής νοεράς προσευχής έδόθη είς χόν
άνθρωπον εξ άρχής έν τφ παραδείσφ, Χνα έργάζ 7}ταί αύχό, ώς
γράφει ό "Αγιος Νείλος δ Σιναΐτης ( 14). Διά μέσου τοϋ έργου τούτου
ένεφανίσθη ένώπιον τοϋ θεο ϋ ή θ α υ μ α σ ία έκείνη Ά ν ν α , ή μήτηρ τοϋ
Προφήτου Σαμουήλ ( Α ' Βασιλ, 1.) Τοϋτο τό εργον, δ Ζηλωτής Έ λ ί α ς .
ειχεν έν τή έρήμφ σύντροφόν του άχώριστον, ( Γ ' Βασιλ. 42.) Οί προ-
φήται απαντες αύτό μετήλθον είς tov Νόμον. Τοϋτο τό εργον, κατά
τήν μαρτυρίαν τοϋ έν Άγίοις Μεγάλου Γρηγορίου τοϋ Παλαμα ( 15),
εδρεν άφ’ έαυτής ή 'Γ π ερ α γ ία Δέσποινα ήμών καί ’Αειπάρθενος Θεο­
τόκος Μαρία είς τά "Αγια τών Άγιων* καί τοϋτο έργαζομένη κ α θ ’ολον
τόν βίον Αύτής, τό παρέδωκεν είς τούς Α γ ίο υ ς Αποστόλους* καί
παρ5 έκείνων, ώς έεράν κληρονομίαν, τό παρέλαβον οί "Αγιοι καί Θεο-
φόροι ήμών Πατέρες, έργαζόμενοι τούτο καί παραδίδοντες άλληλοδια-
οόχως έως τήν σήμερον καϊ χό όποιον εργον, κατά τόν "Αγιον Κάλ-
λιστον, (έκατοντάς Α'. κεφ. 971, μεταβιβαζόμενον άπό γενεάς είς γενεάν
θέλει φθάσει μέχρι χής δευχέρας χον Κ υρίου ήμών Ί η σ ο ϋ Χρι»
σχοϋ παρουσίας .

(11) 'Αγίου Μακαρίου λόγος μή. Κεφαλ. γ\

(12) Φιλοκαλία. Α'. Έκατοντάδος.
(13) Κβφάλαιον ριδ' Φιλοκαλίας.
(14) Αγίου Νείλου Σιναΐτου, Κεφ. 48, Φιλοκαλ.
(1δ) Αγίου Γρηγορίου τοΰ Παλαμα, Λόγος Α' εις τά Εισόδια,
14 Τμήμα Πρώτον Κεφ. Γ '. — ϋ ν α ι κ ς τί»ς Ί ε ρ α ς IIg»(fevjjii<

Μέ τοϋτο τό ε'ργον τής ίεράς προσευχής, απαντες οί “Αγιοι

καί σιάντες οί έν Χ ριστφ εϋσεβώς κοιμη&έντες έηέαπασαν καί
ί^έλουν έπ ια η α ν έφ ’ εαυτών την χάριν τοϋ θεοϋ καί Σω τήρος
ήμώ ν Ί η α ο ϋ Χριατοϋ, πρός άπόλαυαιν τής Βασιλείας τών Ού-
ρανών. χ
4 . Αεπτομερείας περί τών άναγκαιούντων είς τό ίερόν τοΰτο
εργον της προσευχής, θέλουν εδρει οΐ φιλόπονοι εις τά ξερά συγγράμ­
ματα των 'Αγίων καί θεοφόρων ίΐατέρων. Έ ν άνακεφαλαιώσει όμως
παραθέτομεν ένταΰθ·α τόν Ί ε ρ ό ν Συμεών Θεσσαλονίκης, άφ’ ένός γρά-
φοντα έν τφ 2 9 6 φ κεφαλ. περί της 'Ιερας προσευχής οδτω : « Η ΠΡΟ­
ΣΕΥΧΗ ΕΣΤΙ Μ Ε Τ Α Δ Ο Τ ΙΚ Η Τ Ο Υ Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ο Σ , Κ Α Θ ’ Ο Τ Ι
Ο Γ Δ Ε Ι Σ Λ Ε Γ Ε Ι Κ Υ Ρ Ι Ο Ν I ΗΣΟΥΝ, Ε Ι ΜΗ ΕΝ Π Ν Ε Γ Μ Α Τ Ι
Α Γ Ι Ω »· (Α '. Κορινθ·. ιβ', 3), καί ά φ ’ έτέρου, τόν "Αγιον Γρηγόριον τόν
Σιναΐτην — Κ α θ η γ η τ ή ν καί κήρυκα τοΰ Θείου καί 'Ι ε ρ ο ΰ τούτου έρ­
γ ο υ — άποφαινόμενον περί της 'Ιερ δ ς Προσευχής (έν τψ Ρ Ι Γ ' . κεφαλ.)
οδτω:
«Προσευχή έστί, παρά μέν τοις άρχαρίοις, ώς πΰρ ευ­
φροσύνης άπό καρδίας άναδιδόμενον' παρ^ δέ τοις τελείοις,
ώς φώς εύω^ιάζον ένεργούμενον ή π ά λ ιν : Προσευχή έστίν,
Α π ο σ τό λ ω ν κήρυγμα· πίστεως ενέργεια' μάλ?ί,ον δέ, πίστις
άμεσος· έλπιζομένων ΰπόστσσις· ένεργουμένη αγάπη' αγγε­
λική κίνησις· δΰναμις ά σ ω μ ά τω ν ε'ργον και ευφροσύνη αυ­
τ ώ ν Κύαγγέλιον Θ εο ΰ - πληροφορία καρδιας* σωτηρίας ελ­
πίς- άγνισμοϋ σημεΐον' άγιότητος σ ύ μ β ο λο ν Θεοΰ έπίγνωσις'
Βαπτίσματος φανέρωσις* λουτροΰ κάθαρσις' Πνεύματος ‘Α ­
γίου άρραβώ ν τό τοΰ Ί η σ ο ΰ άγαΑ,λίαμα' ευφροσύνη ψυχής·
ελεος Θ εο ΰ - καταλλαγής σημεΐον" Χ ρ ισ το ΰ σφραγίς' άκτ'ις
νοητοϋ ήλιου* εωσφόρος καρδιώ ν Χριστιανισμού βεβαίωσις4
καταλλαγης Θεοϋ δήλωσις'χάρις θ ε ο ΰ " σοφία Θεοΰ· μάλλον
δεαύτοσοφίας άρχή* Θεοΰ φανέρωσις, μοναστών ε ρ γ ο ν ήσυ-
χαζόντων πολίτευμα· ήσυχίας αφορμή· αγγελικής πολιτείας
τεκ μήριον καί τΐ δει πλειστα λέγειν; Προσευχή έστ'ιν Θεός,
ό ενεργών τά πάντα έν πάσι, διά τό μίαν εϊναι Π ατρός, κα'ι
Υ ίο ΰ κα! Α γ ί ο υ Πνεύματος τήν ενέργειαν, τοΰ ένεργοΰντος
τά πάντα έν Χ ρ ισ τώ Ί η σ ο ΰ » .
, ’ISob λοιπόν κ α τ έ σ τ η φανερά ή πρ&ξις έκείνη, § ι ’ f g ό
Μοναχισμός έγένετο ή δόξα τής Ε κ κ λ η σ ία ς τοΰ Χριστοϋ, καί τό
πολυθρήνητον τραΰμα τοΰ Διαβόλου.
 T^injitt ϊϊ<>ω.τον Κεφ. Γ ' . — Λιτναηις τιΐς *Ιε£>ας Π ρ ο ό ε ι /^ ς

Δια τούτο τήν έννοιαν τν^ς πράξεως ταύτης της προσευχής, (καθ-ώς
βέβαιοι ό μέγας ταύτης εργάτης καί Κ α θ η γ η τ ή ς τής έρημου "Αγιος
Ορος εν. τω ο9ω Λόγφ α ύ τ ο ϋ ) : «Μιαει κατά πολλά ό
Σανανάς, καϊ π ρ ο σ π α θ εί δλαις ταϊς δυνάμεαι νά έκρίζώατ] αύζήν
άπό %όν α νϋ'ρωπον' καϊ έάν ήνο δυνατόν 9 εδιδεν είς αύτόν πάσας
τάς Βασιλείας ζοϋ Κόσμου ( 1(i) f Χνα έξαφανίατ$ δ ιά ζ ο ν π ε ρ ισ π α ­
σμόν εκ τού νοός αύτου %όν τοιονζον λόγιαμόν, Κ α ϊ έάν ήζο δυ-
ναζόν9 ώς εϊπον, επραττε ζοϋζο προΦύμως, « α # ’ δχι γνωρίζει ό
δόλιος9 6ti έάν αύζός ό λόγιαμός διαμένη διά πανζός είς χον άν-
Φρωπον, δεν Xazazai πλέον ή διάνοια α {ft ον είς ναύτην τήν γην
ζής π λά ν η ς9 οϋζε αί μηχαναϊ αϋζοϋ ένεργοναιν είς αύζόν.
Έ ά ν αύζήν ζην έννοιαν , ζην όποίαν εϊπομεν9 δέν αβύση ό
αν&ρωπος διά ζής περιπλοκής ζών βιω ζικώ ν πραγμάτων καϊ ζής
μαζαιολογίας9 άλλ' αύξήαη αύζήν είς ζην ησυχίαν μελετών αύζήν
διηνεκώς , φέρει αύζόν είς θεωρίαν βαΦεϊαν, τήν όποίαν δεν δύ -
ναταΛ νά έκφραση ζ ις ».
"ΟμωςτΙ έκ τούτων ήκολούθησε ; Βλέπων ό παμπόνηρος έχ&ρός
βτι δι* έαυτου καί τών δαιμόνων του οέν ήδυνήθη νά έπιτύχη του σκο­
πού του καί τήν έκπλήρωσιν ‘.του πείσματός του, μεζε χ ειρ ισ τή ώς
όργανα πρός έπίτευξιν τής κακίας του — από τής αρχής ακόμη του
Χ ρισ τιανισμου — εκείνους τούς ίοίους, ζο&ς και τόν Κύριον ζής
δόξης αζαυρώαανζας , οΓτινες καί τούς εϊς αυτόν πιστεύοντας διά
παντός έπιβουλεύονται, καί οΕ δποιοι αύτόν ακόμη τόν διάβολον είς
τάς κακίας υπερβαίνουσι, καί σεσαοκωμένοι δαίμονες όντως ύπάρχουσι,
αύτοί οί Ε β ρ α ί ο ι , τό γένος τό-Χριστοκτόνον καί Προφητοκτόνον.
Διά μέσου δε αύζών συνιαζα καί συγκροτεί ό διάβολος τήν έγκλη-
ματικήν μυαζικήν έτ,αιρίαν ζών ά&έων Φραγγμαααόνων9 ή όποία
είναι εμπροσθοφυλακή αύτου τοϋ Σατανα καί του Α ντίχριστου πρό­
δρομος — κύριον σκοπόν εχουσα ζην έκμηδένηαιν ζοϋ ΌρΦοδόξου
Χριαζιανιαμοϋ. Καί περί τής κατηραμένης ταύτης καί Θεομίσητου
έταιρίας καί τών καταχθονίων σκοπών αύτής, θέλομεν γράψει εν τφ
έπομένφ τμήματι, του Κυρίου συνεργοϋντος, πρός προφύλαξιν τών
άδελφών ’Ορθοδόξων Χριστιανών, κατοχυροϋντες τά γραφόμενα διά
μαρτυριών κύρους άναμφισβητήτου.

(16) Ό "Αγιος Βασιλεύς Μέγας Κωνσταντίνος έμφανισθεις είς τόν Θεοφόρον

Μέγαν Παΐσιον έν τη έρήμφ, εΧπεν α ύ τ φ : « Έ ά ν έγ ίν ω ό κ ο ν τ η ν δ ό ξα ν κ α ί
«α£>ρη<5£αν τώ ν Μ ο ν α 2ςώ ν , η ν έ ν ώ « ιο ν τοί? Θεοί?, ηΟ ελον π α ρ α ί­
τ η σ η τ η ν Β α σ ι λ ε ί α ν ^ιον κ α ι νά γείν<*> Μ ο ν α χ ό ς.» ( Έ ν τω βίφ του 'Αγίου
Παϊσίου.) Ά λ λ α καί αυτός 6 Διάβολος είπε είς τόν Μέγαν ’Αντώνιον, οτι «ό
Θ εό ς θ έ λ ε ι ό ν ^ π λ η ρ ώ ό ε ι το έ κ π ε ό ό ν τάγ|ΐα τ ο υ Ε ω σ φ ό ρ ο ν * έ κ τώ ν
έν α ρ έτ ω ν Μ ο ν α χ ώ ν » , (Πατερικόν).
Hi T y η ιια Λ εύ τευ ο ν U'to. Λ .. - Περί
I Φ ρ u γ«,· ι« α ti ο’ <>v ui ς

•
•
ΙΣ ΧΣ
ΝΙ Κ ν
j 1 ·

ΤΜΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Σύντομος Ίοχορία τών μεγάλων έχ'&ρών τον
Ορθοδόξου Μοναχισμού, ήτοι τών
αγγμασσόνων.

Κ ΕΦ Α Λ Α ΙΟ Ν ΠΡΩΤΩΝ

«cYj*stg εκ τ ο ϋ π α τ ρ ό ς Δ'.αβόλοΌ έ σ τ έ , καί τ ά ς

έπ ιΦ υ μ ία ς τ ο ΰ « ® τρ ό ς υμώ ν 'θ'έλεαβ π ο ιεΐν
Ε κ ε ί ν ο ς άνΌ-ρωποκτόνος ήν ά π 3 ά ρχης, καί έν
τχ| ά λ η Φ εία οΌκ ε ο τ η κ ε ν , δ τ ι ούκ έο τιν &λή-
■θβια έν α ύ τ φ » . ( ’Ιω ά νν ου Η' 44 ).

§ 1 . Πολλοί έν ιαϊς ήμέραις ήμών, κινούμενοι ισως, έκ ζήλου

καί πόθου διά νά μά&ωοι καί γνωρίσωσι πράγματα περίεργα · Ισως
καί νά έμφανισθοϋν δτι εισέδυσαν εις τά κεκαλυμμένα μυστήρια* καί
έκ προϋποθέσεως παρελθόντων συμβάντων προσπαθούν νά διερευ -
νήσουν καI αύζήν τήν Ά π ο κ ά λ υ ψ ι ν του 'Αγίου Ίωάννου του Θεο­
λόγου περί τών μελλόντων νά συμβουν έν τφ κόσμψ, δηλαδή, διά τό
τέλος αύτου καί περί τής έλεύσεως τοϋ ’Αντίχριστου* καί συγχέουν
συνταύτίζοντες τό πρόσωπον τοϋ Α ντίχριστου μετά τών Φραγγμασ-
σόνων, έκθέτοντες εαυτοίς είς μέγαν ψυχικον κίνδυνον , ώς μή
βασιζόμενοι έπί τής cΑγίας I ραφής, μηοέ επί τής άλανθάστου έρμη-
νείας τών cΑγίων Πατέρων, ά λλ5 αύτοβούλως πλανώμενοι, ώς αί μυθικαί
5Ά ρ π υ ι α ι ( 1). Έ π ε χ ε ίρ η σ α ν δλως βεβιασμένως καί έτόλμησαν νά έρευ-
νήσουν καί ερμηνεύσουν τά έν τη βΊ ε ρ α Ά π ο κα λύψ ει κεκρυμένα βάθη
τοϋ Πνεύματος.
Καί μέ το:οϋτον τολμηρόν καί έπικίνδυνον τρόπον έπεχείρησαν νά
διαρρήξουν τάς έπτά σφραγίδας τής "Ιερας Ά π οκα λ ύ ψ εω ς διά τής

(1) Αί ’Άρπυιαι ήσαν τρεις Θεαί τών πεπλανημένων αρχαίων Ελλήνων* πα-
ρισταντο ώς γυναίκες πτεροφόροι μέ όνυχας γυπών (όρνέων) καί μορφήν φρι-
κώδη καί φοβέραν, Ιπέτοντο δέ πάντοτε πρός τό ύψος έκξητοϋσαι φαντασιώδη
τροφήν.
 ) .
\

(ί)Λ i
> ο χ ~o
Κ 0 m
*-
**·+*

Μ '"d
> > <
m
S
tf>
u-q
—*4J>0 &'
V !**
V·
^ ^-ν
IS-* Ο «Λ ρ* #"»·
•^ * Ρ»

θ cs <~l l>
Ν* »Μ 8- r*
.^ hrl r- t** H et-
r)
^ η S° ?ί w
^ ρ «*„ ε- *S
' ' -I o
^ Η 2“ «-
ρ> a1i_~!Τ
_*ί '5™ ο Q
Μ Μ 5 Ci C-
<
CO re

cl r0<
#*
> H3 S ρ o
-ί a § 5
^ Μ >» . *
Oq #μ£ $
^ V 5.ί> ** a «*<
ϊζ! •β
Λ τ ί*

Λ HP* 00 Cft
4 C4^

ο * a « ϋ n
£k>‘ t-H (Ο S' &
Μ M boa] ie 6
^
·V
*-Ϊ
*
r"
f
h > ·" P*- -=s to
11 i-
<n> $»
<
I m .S
mm (έ>.
* Ισ * τ τ * 1

Ρ3Ν Ο rrl ^ mm m <

K
* - ** J

£ x»v
tc W ^ O * o.
Λν
? Η*Η ν--^ d <·
ο^ td £ ε>
---^ Κ-- y> f i

07 Λ
u κ ^ f^·
S Ο Ο 8-
«mi vf
lAi O
c-·
Ο
2* w t <
α t> Η
«~· _. «J/S
ΗΗ Lw
18 T«iftuit Β '· Κ εφ . Α '.— ΙΙερ ι ι|τενδους Έ ρ η η ν ε ί α ς τ η ς ’ Α π ο κ α λ ύ ψ ε ω ς

καί άλαζονίαν τών ταούτων, ελέγχων Ά νδρέας δ Καισαρείας έν τω

περί Άποκαλύψεως Τετάρτω Λόγφ .αύτου γράφει.*
«Ο ΰτε "Άγγελοι, οΰτε 'Ά γ ιο ι, οΰτε άνθρωποι, δεν απέ­
κτησαν εισέτι τήν"τελείαν γνώσιν τών θ είω ν κριμάτων και
μυστηρίων τών έν τί) Θεία Άποκαλΰψει περιεχομένοον».
Διά τοντο έ η λ α ν ή $ 7] 3αν πλάνην οίκτράν αιάντες δύοι πάλαι
κ α ί ννν έζόλμ,ηααν καϊ οννέγραψαν έκδόαανζες ερμηνείας της
°Ιεράς Ά π ο κ α λ ύ ψ ε ω ς , οποίοι ήσαν έκ μέν τών παλαιοτέρο>ν, Ά ρ ε -
θα ς ό Καισαρείας, έκ οέ τών μεταγενεστέρων θεοδώρητος δ Έ σ φ ιγ μ ε -
νίτης, καί έκ τών τής καθ·’ ήμας έποχής, ο θεήλα τος Μακράκης, δ
πεπλανημένος Ά ντύπας ό Πάτμιος, καί άλλοι πλειστοι άλλαζόνες καί
οίηματίαι κατεπαιρομενοι κατά τάς γνώσεις του θεου, φθάσαντες εις
τοιουτον γελοιον σημεΐον, ώστε τό έν άναγραμματισμω καί συμβολικφ
άριθμω, δνομα τοϋ Αντίχριστου χξς! ( 6 6 6 ) να εξηγήσουν, άλλοι μέν
εις τό : «ο νικητής», ετεροι είς τ ό : «Λατίνος» και «Αατ,ιναϊος» καί
«κακός οδηγός » καί ετεροι ε£ς ’ίλλας γελοίας καί ανυπάρκτους λέξεις.
"Ομως ή ’Ορθόδοξος τοΰ Χριστοϋ Ε κ κ λ η σ ί α ούδεμίαν έρμηνείαν τής
'Ιερας Ά ποκαλύψεως παρεδέχθη, άλλα πάσας άπέρριψεν ώς περιεχού-
σας αίρετικάς βλάσφημους καί άλλοκότους δοξασίας.
Έ η ϊ τής θεοπνεύστου ταύτης καί Ί ε ρ α ς Βίβλου τής *Απο-
καλύψεως προαέκρονααν καϊ -οί *Εβραιοαιρετικοϊ Χιλιασταϊ (2),
οιτινες διαστρεβλώσαντες στίχους τινάς τής 'Ιερας Άποκαλύψεως καί

(2) Αί πλάναι τών Χιλιαστών είναι αϊρεσις αρχαία, ής αρχηγός έγένετο Πα­
πί ας 6 'Ιεραπόλεως (2ον αιώνα ιι.Χ.) κατά τόν Ευσέβιον (Εκκλησιαστ/Ιστορία
Βιβλίον Γ . κεφ. 23) ταΰτην ήκολούθησε καί ό αιρετικός ’Απολλινάριος δστις
άνεθεματίσθη μετά τών χιλιαστικών πλανών καί δοξασιών του παρά τής Β ' .
Οικουμενικής Συνόδου. CH αιρεσις τών Χιλιαστών ανεφάνη είς τήν Αμερικήν
κατά τό 1840, ύποστηριχθεϊσα ύπό τοΰ W illiam M iller, δστις εγεινε καταγέ­
λαστος διά τάς ψευδοπροφητείας του περί τοΰ τέλους τοΰ κόσμου όριζομένου
ΰπ* αύτοΰ πότε μέν κατά τήν 21 Μαρτίου 1844 πότε δε κατά τήν 22 ’Οκτω­
βρίου ίδιου έτους καίοΰτω καθ* έξης. Έ κ τής Α μερικής μετεφέρθη τό Κέν-
τρον τών Χιλιαστών εις τό Άμβοΰργον τής Γερμανίας, και έκεϊθεν κατεπλημ.
μύρισαν καί κατεμόλυναν τήν Ρωσίαν Πολωνίαν Αύστρουγγαρίαν Ρουμανίαν
καί λοιπήν Ευρώπην. Ε σ χ ά τω ς έγέμισαν καί τήν προσφιλή ήμών Πατρίδα
δυστυχή Ελλάδα, έκχέοντες πανταχόθεν αυτής τό θανατηφόρον δηλητήριον,
ένισχυόμενοι χρηματικώς υπό τών Ε βρα ίω ν καί ύποβοηθοΰμενοι ύπό τών Κου-
μουνιστών. Ταΰτης τής αιρέσεως κλάδος, καί αδελφή τής μασσονίας, είναι ή
X . Α. Ν. λεγομένη, τής όποίας— ώ τής δυστυχίας καί τοΰ μεγίστου κακοΰ 1 —
’Επίτιμοι πρόεδροι είναι ot 'Αρχηγοί τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, οίος ό
'Αθηνών Χρυσόστομος, ό Θεσσαλονίκης Γεννάδιος καί άλλοι ! 1 ϊ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ Α Ν ΤΙΧΡΙΣΤΟ Υ
20 Ttmutt
^ ^
ντζο-αν K A . — ffsro* Xwaad^r.
W t* w *

ϋ*&3<ζνχ2ζ τούτους δή&εν ώ ς βόαίν ζής Σατανεκής α&τών δίδα-

οκαλίας^ όποκινοΟν οι’ αυτής του; ’Ορθοδόξους Χριστιανούς, £ r a
άρντι&ουν το ηεφάλαί,ον σιίστεως ημών, τά. δόγμα τής 'Α γιας
Τριάόος,. τήν αθανασίαν τή,ς ψυχής, τάς ίζοάς ηφραδό&εις τ'ής 'Αγιας
ήμών 'Ορθοδόξου Έ κ κ λ .γ ρ ί χ ς ? καί· ακολουθήσουν -τάς αίρετικάς καί
πεηλανη,μένας αυτών δοξα<*ίας? διδάσκοντες τούς Χριστιανούς ν ά
έωρτάζοννζό Σ ά β β α ον αντί τής Κυριακής, ^ώς&Έβρχεος ’Εοίων ( 3) ),.
νά dUi/idfow %δν Τζμιον ΣταηρόνΡ τάς άγιας Εικόνας^ τά a y t a
A s/ ^ a v a ? i d αγια μ ν ιτ ή ρ ια , νά σιζοιφρονονν τον δίκαιον όρκον?
ώς οί είκονομάχοι καί οιαμαρτυρόμενοι, κ α ί έν τελεί νά αναμένουν
%7}ν ελοΌο ιν %ον Χρ Ls ιού p δπζος βα ζιλε &?] μ-ετ α€ηών χίλια ετ ?|
επ ί τί)ς γ ή ς — ές ού καί Χίλια στ αί ώνομάσθ·τ]σαν καί ονομάζονται.
"Ομως ημείς άφίνοντες τούς αιρετικούς τούτους* εις τούς Οποιους
αρκετά είναι τά παρά τών cΑγίων βίκου μ ε ν τ ώ ν Συνόδων έκφ ωνηβ-έντα.
φρικτά άναθέματα, ως καί τούς πεπλανημένους εκείνους έκ τών ή μ ε ­
τέρων τούς έπιχειρήσαντας δλικήν ή μερικήν έρμηνείαν· τής Ί ε ρ α ε ς
’Αποκαλύψεως». άκολον&ώμ$ν νζκϊΐώς tip- Ό^σλογίηην φοονην τών
Θεοφάρων Πατέρων z·*}ς eΑγίας ήμών ΌρΦοδόξοτ* Ε κ κ λη σ ία ς'^ )r
ήτις δεν κινεί τ^ν περιέργειαν το>/ αναγνωστών εις τήν κατανόησιν
τοΰ μυστικοΰ αριθμού (666% ουδέ διοάακει άλλοκότους θεωρίας π α ­
ρεισάγουσα γελοία καί ανύπαρκτα όνοματαy άλλα διδάσκει σμοφώ *» ■

νως καί ταπεινοφρόνως, c m ό Άνζέχρίαζσς &ά ελΦη] (Α' Ί ω ά ν

Δ ' . γ.), καί οτι θ α γέννησή έκ τής crυλής ταυ Αάν έκ γυναι>·ός πόρ­
νης, καί οτι Θά διδαχθή κρυφίως 6πό τών Τβραέων — (ούτος Ιστίν ο­
υ π 7 αυτών αναμενόμενος Μεσαίας) — τάς μ α γ ε ί α ς μέ δύναμήν Σατα--
νικήν, καί αιτνιοίως θέλ ει αρπάξει τήν Βασιλείαν τοΰ Κόσμου, κ α ί
άνακηρύξει έχυτόν Θεόν. Εις τήν περίοδον δέ τής όλιγονρονίου αύτου·
Βασιλείας θέλουν ακολουθήσει έκείνα, άπερ τά Ι ε ρ ά νύαγγέλεα καί
αί Ά ποστολικαί έπιστολαί διαλαμβάνουν, καί τελζυταΐον ϋ'έλςι ψο~
vsit'&'Fj ύττό τοϋ Κυρ Ιον ήμών *Ιηαον Χρίστον, κατά τήν αψευδή
μαρτυρίαν τοΰ 'Αγίου Α π οσ τό λ ο υ Παύλου : « Κ Α Ϊ Τ Ο Τ Ε Α Π Ο Κ Α-
Α Υ Φ β Η Σ Ε Τ Α ί Ο ΑΝ Ο Μ Ο Σ, ΟΝ Ο Κ Γ Ρ Ι Ο Σ Α Ν Α Λ Ω Σ Ε Ι Τ Ω
Ι Ϊ Ν Ε Γ Μ Α Ϊ Ι ΤΟΥ ΣΤυΜΑΤ< >Σ Α Γ Τ Ο Γ Κ Α Ι Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ε Ι ΤΗ
Ε Π Ι Φ Α Ν Ε Ι Α Τ Η Σ Π Α Ρ Ο Γ Σ Γ Α Σ Α Γ Τ Ο Γ > (Β. Θεισ-αλ. 8.)

(ο) .Ο * Εβραίος 3γ βίων έγεννήθη· εις Χαταερτα τής Παλαιστίνης, καί μετοΊ
τήν καταστροφήν ταΰτης δ ιέ σπείρε μεταξύ τών Χριστιανών Έβραϊκήν αιρε-
σιν. καί τΐολύ έναντκοθη εις τήν Άπ:οστο?ακήν διδασκαλίαν, ώς άναφ^ρουσιν &
Ειρηναίος, & Τερτυλλιανός, ό Ευσέβιος και άλλοι.
(4) Άγιου Ίίοάννου τοΰ Χρυσοστόμου, λόγ. Γ . είς τήν β ' . πρός Θεσσαλο-
νικεις, και Αγίου Ίωάννου Λαμαοκηνοΰ, βιβλ. Λ'- κεφ„ 28 «Π ερί ’ Ορθοδόξου
 T u f tiia Λείττεοον Κεφ. Α \ — Ιϊεοι toy τεο^-ε^νον Δία6 ό λ ο ν 21
mm

5£ κ πάντων τούτων γίνεται φανερδν, Sti δ *Αντίχριστος θ ά είναι

Ιν ώρισμ =νόν και Ιξιοιασμένον πρόσω-π^ν ( &). Όποίρν όέ τούτο, η πότε
$δτος θά £ λ frig, η πότε ή συντέλεια του άφωνος #ά συμβ^ ; Τούτην
τήν γνώαιν έκράτησε οι’ Αύτόν 6 ειπών « Ο Γ Κ Ε Σ Ϊ 1 Ν Γ Μ Ω Ν ΓΝ Ω-
Ν Α Ι Χ Ρ Ο Χ Ο Γ ϋ Mi Κ Α Ι Ρ α ϊ Σ , Ο ΓΣ Ο Π Α Τ Η Ρ Ε Θ Ε Τ Ο Ε Ν ΤΗ
ί δ ι α ε ξ ο γ ς ι α » (ίΐραξ. α \ 8 ) . * '
Ταϋτα πάντα ε ι μ ε θ α άπαντες ύποχρεωμένοι νά γνωρίζωμεν καί
νά μ ή παρεκκλίνωμεν της διδασκαλίας της Όρθοδόξου ήμών Ε κ κ λ η ­
σίας, της 'Αγίας Γραφής, και των Θ-:ο<τόρων ΙΙατέρων, έάν έπιθυμώμεν
τήν ψυχικήν ήμών σωτηρίαν* "Ομως ήμ εις έν τφ παρόντι δέν θ ά
πραγματευΟ’ώμεν περί τοΟ \ίού της ’ Α π ώ λ ε ια ς — τοϋ ’Αντίχριστου
αλλά θ ά προσπαθήσω μεν κατά τάς άσθ-βνε^ς ήμών δυνάμεις νά έ κ θ έ -
σωμεν, οτώς ό 'Εωσφόρος καί πζτήρ του ψεύδους, ό Σατανάς μετα­
χειρίζεται ώς δργανόν τον τούς Ε β ρ α ί ο υ ς καί οϋτοι το&ς Φραγ-
γμασαόνονς πρός καταπολέμη c?ιν τής ’Ορθοδοξίας.
§ 3 . Ό "Αγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός άπαριθμών τά π ά θ η διά
τών δποίων πειράζουν τούς. ανθρώπους οί δαίμονες, γράφ ει:
« * Απαντα τά τών δαιμόνων άτακτα είσ'ιν, ενα δε και μό­
νον σκοπόν εχουσιν, έν ώ καί Ισάζουσιν οί άνίσιοι και ανό­
σιοι, τό απολέσαι τάς ψυχάς τών δεχόμενων τήν κακίστην
αυτών συμβουλήν» (°)·
— ■ - Α Iπ II mΓ ■ I ^

(δ) Σημειοι δ ‘Ιερός Νικόδημος 6 *Αγιορείτης' έν τη πρός Θεσ. Β ν * Ε π ι -

οτολή κεφ. β. τά έξής^ «ΒΕκ τών λόγων τούτων τοΰ αποστόλου, δύο τινα συμ-
περαίνονται. Πρώτον φανερώνει οτι δ ‘ Αντίχριστος είναι εν άτομον ίνθρώπου
καί εις άνθρωπος β , . καί ουχί εν γένος δλόκληρον ανθρώπων καί εν βασί-
λειον ήτοι άτομα ανθρώπων πολλά. Κενολογοΰαΐν άρα καί μ,αταιολογοΰσιν οί
t 1
λεγοντες, οτι ό Πολυθρύλλητος Α ντίχριστος θά είναι τό δείνα γένος καί τό
Βασίλειον, τορτέστι άνθρωποι πολλοί καί άτομα πολλά. Πώς γάρ 6 υπό τοΰ
Μεγάλου Παύλου σαφώς εδώ προφητευόμενος ώς ’Αντίχριστος εσται δυο ή
πολλοί, μάλλον δέ πάμπολλοι; Αυτή είναι μία λαμπρότατη άντιφασις ασύστα­
τος, αύτή έαυτήν άνατρέπουσα, ή τις αδύνατον νά <5υμβιβασθη καί νά συναλη-
θεύση. * · Ουτε γάρ αυτός ό Θεός δύναται ποιησαι τό έν δύθ η πολλά.
%

Δεύτερον οί λεγοντες., οτι 6 ’Αντίχριστος είναι τό δεΐνα γένος καί βασίλειον

ν * ‘ ’ *

κενολογοΰσι μάλλον καί -ψεύδονται, καί ώς φαίνεται οί τοιοΰτοι, υπέρ τόν τρί­
τον ούρανόν άρπαγέντες είδον καί ήκουσαν καί άπεκαλύφθησαν μυστικο>τερα
θεάματα καί ακούσματα από τά τοΰ 'Αποστόλου Παύλου I καί δι* αυτό δέν θ έ ­
λουν νά Ιδοΰν καί νά άκούσουν τά λόγια ταΰτα, δι* ών χαρακτηρίζεται 6 κατ*
Εξοχήν "Αντίχριστος.... Εϊπον δέ κ α τ’ εξοχήν, διότι π ά ν τ ε ς ο ι τ φ Χ ρ ιό τ φ κ α ι
τ φ Ε ν α γ γ ε λ ί φ ά ντικεί^ιενο* α ν τ ί χ ρ ι σ τ ο ι λ έ γ ο ν τ α ι * καί πρόδρομοι η τύποι
τοΰ ‘Αντίχριστου, ού μην 6έ καί έκεινος ό κατ’έξοχήν ’Αντίχριστος ό έ π ί τ έ λ ε ι
τών αΐώνών»,
(6) Βιβλίον Α'„ Λόγος περί άριθμοΰ παθών, Φιλοκαλίας.
‘22 iisv v s g n v · A r — iieoi t o r Λ ϊα ίό λ β ν

, · · . * * *k p

Διότι,. %ΐζας 3 Σα,ζανας γενόμενσς εχφρός τ<$ν θε&ϋ7 ακολούθως

εγεινε καί πάντων τών άγαμων πολέμιος* καί χω ριστείς άπο του Θεοΐ>
διά τής ύπερηφανείας, καί έκπεσώ ν τής> ής είχε^ οόξης έφ δόνησε το&
ανθρώπου τήν εύτυχίαν? καί διά τής πονηριάς του εξέβαλε τούτον έ κ
του Παραδείσου στερήσας τής μακαρίας ζωής, καί εκ το τε ουδέποτε
έπαύσατο έπιβουλευομενος αυτόν μάλιστα νυν μετά τήν Ευαγγελικής
χάριν* 6λέπων τον άνθρωπον'άνυψω'ϋεντα εΕς τον Ουρανόν μαίνεται καί.
λύσσα καί μεϋ'^λων τών Σατανικώ ν αύτον δυνάμεων έφορμα κατά
τών δούλων τον Θεσν » . (-)
u · ·

«Π ο ιο ς α γ ν ο ε ί , λέγει δ "Αγιος Συμεών 4 νέος θ ε ο λ ό γ ο ς δ η Ε

αρχής ό Διάβολος ήγειρεν έναν cCoν τών προφητών τούς
ψευόοπροφήτας, εναντίον τών ’Αποστόλων τούς ψευδαπο­
στόλους* και ενάντιον τών ΓΑγιων Διδασκάλων τούς ψευδό-
διδασκάλους ; Π ώ ς δε τούς τοιούτους Οέλομεν γ ν ω ρ ίσ ει; Ό
Δεσ:ΐόχης Χ ριστός είπεν « Ε Κ Τ Ω Ν Κ Α Ρ Π Ω Ν ΑΪΤΩΝ Ε Π Ι -
ΓΝ ΩΣΕΣθΕ Α Γ Γ Ο Γ Σ (Ματ 9*. Έ 16 }». (*)
Λ οιπόν έκ τών καρπώ ν αύτών Φέλομεν άζζοδείξει καϊ ήμεϊς
του Κυρίου βοηθουντος, ποιοι εΐναι οί Φραγγμαοαόνοι^^αί ποία ή
άρχή αύτών? καί ταυτα κ ά $ 9δσον δυνάμεθα* διότι, είναι αδύνατον να
παρουσίαση τις τον μυστικόν καί καταχθόνιον όργανισμόν τοϋ άνωτά-
του αύτών συμβουλίου, τον όποιον ούδ5 αύτά τά μέλη τών άνωτάτων
βαθμών γνωρίζουν* ώς βέβαιοί καί άποδεικνύει δ θερμός τής Πατρίδος
ζηλωτής Δρ. κ. Α. ’ Ανδρόνικος (9), καί Δρ. C , P a u l e s c u ( ie) , καί δ
πρώην Φραγγμασσώνος C o p in A l b a n o e l l i ( 14) καί άλλοι πολλοί*
Έ κ τών διαφόρων Μασσονικών στοιχείων βεβαιοϋται, δτι ή Μασσο-
νία είναι έφεύρεσις τών μάγων Ε β ρ α ίω ν , τών εργαζομένων μυστικώς
από πολλών αιώνων— πρό παντός δέ άπ^άρχής του Χριστιανισμού, τόν
όποιον θανασ(μως μισούν ( 12)„ Περί τής Φραγγμασσονίας κατά πλάτος
έκθ-έτομεν είς ιδιαίτερον ήμών σύγγραμμα, 6πο τόν τίτλον « eH Ό ρ · *
βο?5ο<ίξ£α, άτδέν&ντς Φρα,γγμ.αββονέας άτεο άτ:όψεως

(7) « Ε π ίτο μ ή τών Θείων Δογμάτων* Βιβλ» ΈΓ Μέρος Α". Κεφ. δ\

(8) Λόγος 11 του Α '. Βιβλίου.
(9) * eO Ίοΰδας &ιά μέσου τών αιο>νων» σελίς 8 8 σ
(10) «Φιλοσοφ. Φυσιολογ, II» σελίς 230,
(11> <Le D ram e m a 9onique» cit. I y σελίς 26T.
(12) K , Παυλεσκου, *ή Φαρμασονία» σελίς 216* «ή Ε β ρ α ϊκ ή αΐρεσ&ς»σελίς 1$
έκ τών οποίων βιβλίων συνέλεξα μερικά στοιχεία, καίτοι τά συγγράμματα του
είναι συντεταγμένα μέ τό πνεύμα του Παπισμού, είς δν καί αυτός είναι π^οσ^
λω μένος·
 Δ ε ν τ ε ρ ο ν Κεφ- A '· — ίϊερ ι τ η ς ' Ε ^ ο α ίκ ή ς Μ α γ εία ς 23

Ο ε ο λ ο γ ι * / η ς κ ο κ φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ έ ς » . Ε ν τ α ύ θ α , δέ συνεπτυγμένως
θέλομεν παρουσιάσει μερικάς μόνον λεπτομερείας.
§ 4L. Ό cΙερός Θεοφύλακτος εις τήν 'Ερμηνείαν του 29ου Κ εφ α ­
λαίου τοϋ κατά Ίωάννην 'Αγίου Εύαγγ3λίου, μεταξύ των άλλων λέγει
καί τ α ϋ τ α : «’Ό ν τ ω ς κατά αλήθειαν είς τον καιρόν όπου έσαρ-
κώΟη ό Κύριος ήμών Ι η σ ο ύ ς Χ ριστός, έξετράπησαν είς τον
' Ι^ λη νίσμ όν οί σοφότεροι τών Ε β ρ α ί ω ν . Καί τοϋτο φανερόν
είναι από τήν αΐρεσιν τών Φαρισσαίων, οιτινες έπίστευον τήν ειμαρ­
μένην ήγουν, τήν τύχην καί τήν αστρολογίαν», δηλαδή παρεδέχοντο
καί ειργάζοντο τήν μαγικήν.
Τοϋτο μας άποδεικνύει καί ή 'Ιστορία τής Φιλοσοφίας έν τ^ δποί^
άναγινώσκομεν, ,δτι : «Καίτοι τινές
έκ τών Ε β ρ α ίω ν εμαΦ ον
τήν μαγικήν vjzo αίγνπτίω ν Μ άγων, κατόπιν όμως ή αϊρεσίς
τών Φαρισαίων, Σαδουκαίων και Έ σ σ α ίω ν , άναφυείσα ευ­
θύς μετά τήν έπιστροφήν έκ τής αιχμαλωσίας τής Βαβυλώ -
νος ήρχισε νά άναμιγνΰϊ} είς τήν διδασκαλίαν της καί τινας
\ίδέας ατεπλανημένας τών eΕλλήνω ν σοφιστών » ( 13) οϊτινες κατά
μεγα μέρος, ησαν Μ άγοι} κατά τήν μαρτυρίαν του 'Αγίου Ίωάννου
τοϋ Χρυσοστόμου, (14) καί τοϋ Ισ τ ο ρ ικ ο ύ Φιλοσόφου S t a i i e u , ( ,5)
καί πλείστων άλλων.
"Ο θεν οϋτοι ο£ Χριστοκτόνοι καί Προφητοκτόνοι καί των ’ Απο­
στόλων φονείς (Α. θ ε σ σ α λ . Β '. 15) Θεοκατάρατοι 9Ε β ρ α ΐο ι} επειδή
«Ε Μ Χ ΓΗ Σ Α Ν Ε Ν Τ Ο Ι Σ Ε Θ Ν Ε Σ Ι Κ Α Ι Ε Μ Α Θ Ο Ν Τ Α Ε Ρ Γ Α Α Ϊ ­
ΤΩΝ » (ψαλμ. Ρ Ε ' . 3 5 ) καί ού μόνον «έθυσαν τούς υΕούς καί τάς θ υ ­
γατέρας αύτών τοϊς δαιμονίοις» (αύτοθ. 36) άλλα καϊ τούς ίδίους
έαντονς των παρέδωκαν κα&9ολοκληρίαν είς τοϋς δαίμονας, ώς
ιστορεί αύτός ό Εβραίος·— φιλαλήθης όμως— Ί ώ σ η π ο ς Φλάβιος γρα­
φών ο ϋ τ ω : « Ο ύ τ ε ή τ ο οΰτε ήδΰνατο
νά σκεψθή τις έγκλημα
τό όποιον νά μή τό διέπραξαν οι Εβραίοι* και ότι, άν οί
Ρωμαίοι έβράδυναν νά έλθωσι κατά τών Ε β ρ α ί ω ν , ασφα­
λώς ή ενας σεισμός, ή ενας καταποντισμός, ή ή Σοδομική
πληγη ήθελε τούς αφανίσει — διότι τό γένος τοϋτο ήτο τό
τ&λέον αϋ'εον έξ ό'λων τών &ϋνών7 ατινα νπήρχον έπϊ τής γ η ς ».
Καί άλλαχοϋ: Ή δέ Ίο υ δ α ία ήτο πλημμυρισμένη από 'ψευ-
δομεσσίας και μάγους, ώς ό Δοσίθεος ό Σαμαρείτης, Σίμων
ό Μάγος, θ ε υ δάς, Μένανδρος κ .λ .π . οιτινες μετήρχοντο
(13) 'Ιστορία τής Φιλοσ. υπό τοΰ Καθηγ J . Gottliev A inch’ie, κεφ. 2 - 1 6 .
(14) cΑγιο ο Ίωάννου τοΰ Χρυσοστόμου, ομιλία Α'. εις τήν Α '. πρός Τ ιμ ό ­
θεον κεφ. I. στ. 4.
(15) S taiieu . «^Ιστορία Άσ^ατικ. Φιλοσοφ.» τόμος Β ' . Κεφ. 17.
24 T u m i a Λεντερον Κεφ. A. — Περί των Μάγων Σοφιστών.

δλην την δύναμιν των δαιμόνων, μόνον και μόνον πρός

αφανισμόν τού Χριστιανισμού εκδικούμενοι - δήθεν— τον
Χ ρίστον» (16). Όθεν δικαίως ο °Άγιος Ιωάννης δ «Χρυσόστομος
γράφει δτι: «Οί ’Ιουδαίοι διά την τίώ οωσιν των καρδιών α ύ -
τπνν, δεν πράττουν το κακόν, διότι, εχουσι ζήλοΛ άξιέπαινον
πρός ύπεράσ/τισιν τ ή : αλήθειας, ά λ λ ϊ διότι λυσσώσι προ 5
αφανισμόν αύΐής» [ίη). Διά τοϋτο καί ττρός έκπλήρωσιν της πει-
σμώδους λύσσης των εξέλεξαν ως κατάλληλον δπλον την Μαγικήν,
ώς άποδεικνύει άπασα ή Ι σ τ ο ρ ί α οιά τΧ
ούς®κατηραμένους Ε β ρ α ίο υ ς ,(18)
καί ιδίως οί λόγοι του Μονάχου Μάρκου Μεσσοποταμιτου, δστις
εμαθεν εκ των Εβραίων τα μυστήρια πρός κλησιν των δαιμόνων,
καί οιτινες λόγοι εύρίσκονται τυπωμένοι παρά Μιχαήλ P sem as.
. Ονχοι λοιπόν οί λυσσωντες Θανάσιμοι εχθροί του Χ ρ ι ­
στιανισμού.— Οί 'Ε β ρ α ίο ι — διά νά προσελκύσουν πρός τό μέρος των
%ο$ς πλέον περιέργους του αγνώστου όρίζοντος, tobg είσήγαγον είς
τά πλέον σκοτεινότερα μνατήρια διά tfjg μ α γ ικ ή ς * καί τοσοΰτον
πολύ επέτυχον εις τούς καταχθονίους αυτών καί πονηρούς σκοπούς,
ώστε κατώρθωσαν, εις την εποχήν του κατά των Χριστιανών διωγμού
μέχρι τής έποχής του 'Αγίου καί Μεγάλου Κωνσταντίνου νά διεξαγά­
γουν καί νά κρατουν εις τάς χειρας αυτών δλης τής άπεράντου Ρ ω μ α ϊ ­
κής Αύτοκρατορίας. τάς ύποθεσεις οΕ Φιλόσοφοι, οί Σοφισταί, οί ρή­
τορες καί άνθρωποι τών γραμμάτων, οιτινες είς τοιαύτην κατάστασιν
ειχον φέρει τούς Είδωλολάτρας, ώστε οι ιστορικοί αύτών Σιδώνιος ( 19)
Διονύσιος δ Κάσσιος (20) καί άλλοι περιγράφουν περί αύτών έργα
ά π ίσ τευ τα ’ δ δε 'Ιστορικός του ’Έ θ ν ο υ ς μας Παπαρηγόπουλος ( 2i)
ιστορεί, δτι ή δουλεία δφείλεται είς την πονηριάν τών σοφιστών :
«Ε ίς δέ την ’Αττικήν ή δουλειά είχε φθάσει τά 9 0 ο]ο καθ’
δσον εκ τών 5 0 0 χιλιάδων κατοίκων, αί 4 0 0 χιλιάδες ήσαν

* ,

(16) C om p. 'Ιω σήφ Φλαβ.—-hello Ju d a ic o , y . 10.

(17) *Αγίου Ίωάννου του Χρυσοστόμου Έ ρ μ η ν . εις την Α '. πς>ος © εασαλον·
Κ εφ. Β ' . στιχ. 15.
( 18 ) Έ κ κ λ η σ . 'Ιστορία Μελετ. 9Αθηνών Α. Έκατονταετ. Κ εφ. 13, του 2£ω-
ζομένου καί άλλων* ως καί την απολογίαν του cΑγίου ’Ιουστίνου του φιλοσόφ,
(19) C om p . S u e to n iu — o c t . 1 5 .
(20) C om p . D ionisie C asiu — 48.
(42 1 ) "Ιστορία τοϋ Ελληνικού 'Έθνους τόμ. α*. σελ. 19δ καί 556. 5,Εστω πρός
γνώσιν πάντων δτι, ό 'Ιστορικός οΰτος καταφέρεται πολύ κατά του Μοναχισμού
δι 9 δ καί εν ιδιαιτέρω ημών εργω θέλομεν εξελέγξει τά εΟ#νεια καί άπά-
δοντα πρός τό πνεύμα της "Ορθοδόξου Εκκλησίας φρονήματα αύτου.
 T u i i y a Ποίοτον Kt<J>. B '. — Μαγική έναΰ^όληόις των Σοφιότών

δ ο ύ λ ο ι » . 'Γούτο τό. σκότος ήρεσκεν εις τούς Ε β ρα ίους, οΐτινες έ π ω -

ςοελούίΐενοι καί έκ τής πονηριάς καί του χαρακτηρος των σοφιστών
Ε λ λ ή ν ω ν , των έχόντων βίον πονηρόν καί διεφθαρμένον, καί εκ τούτου
έκπεσόντων καί εις τά άθεα δήγματα « φ α ύ λ ο ς γ^Ο β ί ο ς π ο ν η ο ^
τί/.τει δογιΐ(ΧΓ(Χ» κατά τον 'Ιερ ό ν Θεοφύλακτον (εις την έξήγησιν
του κατά Ματθαίον 'Αγίου Ευαγγελίου), Ούτοι οι Σοφισταί άπησχο-
λουντο, κατά τό σύστημα των Νεοπλατωνικών τής ’Αλεξάνδρειάς, εις
εν άόριστον μυστικόν ( 22). Ό ΙΙλωτινος έκήρυττεν, δτι ό άνθρωπος
δύνατας νά ένω'ϋη μετά τών θεών διά τής έκστάσεως* δ Ιά μ β λιχ ο ς
δύναμιν
σχέσεις
μέ τάς ζωντανάς ύλικάς υπάρξεις. "Ολοι οί Σοφ ισταϊ ηαρεδέχοντο
καί μενήρχοντο τήν μαγικήν ( 23) ήτις ούδεν άλλο εΐναι ώς ε π ι ­
στήμη, είμή μ ία ψευδής γνώσις τών σχέσεων του πνευματικοί) μετά *
του φυσικού νόμου* ώς τέχνη δέ, ή μαγική συνίσταται εις το νά ε μ ­
φανίζω εις την φύσιν υποθέσεις περιέργους— ψευδείς δμως καί πέπλα-
νημένας, — μεταχειριζομένη μυστικάς τινας επικλήσεις δαιμόνιων,
κατά τον Ίστορικόν Μελέτιον ’Αθηνών (^εισαγωγή). — Ι δ ο ύ λοιπόν ή
δαιμονική μυστική άπασχόλησις— Μαγεία,— τήν όποίαν μετεχειρίσθη
ό στρατός του διαβόλου μέ τούς πρωτεργάτας του Ε β ρα ίους, καί ήτις
επαιζε μέγιστον £όλον εις τούς κατά τών Χριστιανών διωγμούς.
Ταντην τήν μαγείαν, οί τρισκατάρατοι eΕ β ρ α ίο ι εϊχον καί έ ­
χουν ώς θεμέλιον προς ΐδρυσιν δλων τών μυστικών αϋτών όργ α ­
ν ώ σ ε ω ν , (αδελφοτήτων), πρός έξόντωσιν τών Χριστιανών, δίδοντες εις
τά ς οργανώσεις ταύτας διαφόρους τίτλους καί δνόματα, δ'&εν καί βλέ-
πομεν αύτοΰς, δχι μόνον, τι&εμένους επί κεφαλής τών ’ Ιουδαϊκών
αυτών ’Οργανώσεων, ώς δ Ζαμβρής εκείνος— ό Ραββινος καί μάγος—
ό πολεμήσας κατά του 'Αγίου Σιλβέστρου, παρόντος του 'Αγίου Κων­
σταντίνου καί Ε λ έ ν η ς ( 24), αλλά τιθέμενους ε π ί κεφαλής καί είσδύ-
οντας καί εις σχολάς καί οργανώσεις είδωλολατρικάς , οποία ήτο
καί ή εν Νικομήδεια ατρος διδασκαλίαν τής ηολυ&εΐας σ υ σ τα θ εΐσ α
έκ τών πλέον επιφανών ειδωλολατρών φιλοσόφων, του Ευσταθίου, Ή -
ρακλα, Θεμεστίο)νος,’Ακακίου, Λιβανιού, Αιδεσίου κλπ. καί τής δποίας
δ πυρήν καί ή κινητήριος δύναμις ήτο 6 κακούργος Ε β ρ α ί ο ς Μάξιμος
δ μάγος (25), δστις έδίδαξε καί εισήγαγεν εις τά μυστήρια τής είδωλο-
λατρείας τον Ίουλιανόν τον Παραβάτην, εναντίον του οποίου, δ έν 'Α-
γίοις Γρηγόριος δ Θεολόγος, εγραψεν εκείνους τούς δύο σπουδαίους Αό-
n · II Ι Μ— — —— — — — ■

(22) «Λιβάνιος ό Σοοριστής», υπό B e u g n o s t Coresp. Τομ. 4 σελ. 4.

(23) Βι,βλ. E v n a p ie κατά Σοφιστών.
(24) "Ορα εις τον Βίον ‘ Αγίου Σιλβέστρου.
(25) Ammian M a r c e lin = 2 3 I. ι .
20 Ty.fi|ΐα Δεύτερον Κεφ. Α.=ΪΙερΐ το£ ΙΙαρα(3άτον Ίονλιανοίτ
%

γούς άποδεικνύων λεπτομερώς τό μίσος του αποστάτου τούτου Βασι-

λέως κατά του Χριστιανισμού, δπερ ήναψαν εις την καρδίαν αύτοΰ οΕ
κατάρατοι Ε β ρ α ί ο ι .
eΟμοίως έκ του βιβλίου του Εύναπίου καί εκ του A m m ia n M ar-
c e l i n , φιλοσόφου Ε θ ν ι κ ο ύ , καί έκ το 0 Pruden^iu, μανθάνομεν, δτι ο
eΙερε&ς των ειδώλων του Καπιτωλίου, δστίς εσψαξε τον τανρον9 καί
έκ τον αίματος αύτοϋ έρράντισε τον παραβάτην Ίονλιανόν διά νά
έξαλείψη έξ αύτου τον (άνεξάλειπτον) χαρακτήρα τοϋ 'Αγίου Βαπτί-
σματος, 6 ίερεύς καί μάγος ουτος ήτο Ε βραίος (26) Δι ο καί ό Πα­
ραβάτης ϊνα δείξη την σιρος το&ς eΕβραίους εύχαρίστησίν τον9
καί δοκιμάζων νά διαψεύση την — εις αιώνας άδιάψευστον — προφη­
τείαν του Σωτήρος ήμών καί των 'Αγίων Αύτου Ιΐροφητών, περί της
καταστροφής της "Ιερουσαλήμ καί του Ναου, μεγάλως διηνκόλννεν
αύτοΰς είς την άνέγερσιν τού καταστραφέντος Ναου του Σολομώντος.
"Ομως ή προσευχή ενός αληθινού Μονάχου — τοϋ '£ γ (ο υ Κυρίλλου
'Ιεροσολύμων — έκλόνισε τό έδαφος τής γ ή ς ; έκ του όποιου τρομεραί
φλόγες έξελθοϋσαι κατέκαυσαν πλείστους έκ των δαιμονισμένων Ε ­
βραίων, των δέ έπιζησάντο>ν κατεσφραγίσθησαν τά ιμάτια με έρυθρούς
σταυρούς (27)· καί ούτως έ γ κ α τελ είφ θ η τό εργον.
’Αλλά καί αυτός δ άποστάτης καί των Εβραίων προστάτης Γ ο υ ­
λιανός διά τής προσευχής τοϋ Μεγάλου βασιλείου, κ α τ ε τ ρ υ π ή θ η υπό
τής λόγχης τοΟ 'Αγίου Μερκούριού, καί άπέρριψε κακήν κακώς τήν
μιαράν του ψυχήν βοών: «Νενίκηκάς με Γ α λιΙα ΐε». Αγωνία σου ή
κόλασις άνθρωπόμορφον τέρας ! ! !
§ Ο . ' Ό μ ω ς ήσύχασεν ή λύσσα των θεοκαταράτων Ε β ρ α ίω ν ; ’Ό χ ^

(26) Έ κ τού Βιβλίου C· Albancelli έξ οΰ ελαβ3 πλείστας λαρτυρίας δ κ»

Α. ’ Ανδρόνικος παραΟέσας ταύτας εις τον «’ιούδαν» και έξ οΰ μανθάλομεν, δτι
οί Ε δ ρ α ί ο ι δ ιά νάφΌάσουν εις τον σκοπόν των, τήν καταστροφήν τού Χ ρ ι­
στιανισμού, δχι μόνον ειδωλολάτραι Ιερείς έγίνοντο, άλλα κ α ί τον Χ ρ ι ό τ ι α -
vxd^iov έ δ έ χ θ η ό α ν μ ε θ 5 δλων των εξωτερικών τύπων, φυλάττοντες δμως κρυ­
φίως τον νόμον των. Ό ρα καί D ru m ont L. Cit- I. σελ. 230. ‘Ομοίως έν τή
3Εφημερίδι « W ie n e r Ju r n a l» τής Βουδαπέστης, 28 Αύγουστου 1927. δημοσιρύε-
ται δ τ ι : «οί Ε β ρ α ίο ι κινούμενοι ύπδ των Μασσόνων, ίδρυσαν αδελφότητα όνο-
μαζομένην «'Ένωσις των Εβραίω ν έν Ουγγαρία, ο'ίτινες πιστεύουν εις τον
Χρίστον* (ίκοπόν ε ^ ο ν ό α ν τήν παρασκευήν μιας γεφύρας π ρ ό ς διάβα<Ην έκ
τ ο ν Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ό # είς το ν Μ ονδα ϊίϊ^ όν καί τάνάπαλιν.

(27) Π ερί τής ύποθέσεέος ταύτης έγραψαν ού μόνον οί "Αγιοι 'Ιστορικοί τής
Εκκλησίας μας, Γρηγόριος δ Θεολόγος, I . Χρυσόστομος, Αμβρόσιος, Θεοδώ­
ρητος καί άλλοι, αλλά καί Έ Φ νικοί 'Ιστορικοί, ώς Μαρκε?ανος, Λιβάνιος καί
άλλοι.
 • - · 9 \
Τ μ η η α Δ εύ τ ερ ο ν Κ ε φ . Α '. — 'Ι σ τ ο ρ ί α τώ ν INα ϊτ ώ ν

Κ α θ ’ όσον οί σύντροφοι οντοι τοϋ Διαβόλου — τών όποιων ή ανα­

πνοή είναι τό μίσος κατά τών Χριστιανών — αισθανόμενοι έαυτούς
άδυνάτους διά νά πολεμήσουν παρρησία, προσπαθούν νά έργάζωνται
κρυ φ ίω ς9 διότι έχουν οΰτοι άπερίγραπτον υπομονήν καί διαβολικήν
επιμονήν καί ισχυρογνωμοσύνην, προκε· μένου λόγου περί έκοικήσεως
καί άποτυγχανούσης τής παρρησία έκδικήσεως, καταφεύγουν εις άλλο
Σατανικόν μέσον πρός επιτυχίαν του καταχθονίου σκοπού των : δηλαδή
μεταχειοίζονται τοΰς ίδίονς Χριστιανούς ώς όργανα εναντίον τοϋ
Χριστιανισμού.
Διά τούτο μ ε τ ’ απορίας καί έκπλήξεως παρατηρεί τις, δτι elc τάς
έκάστοτε ανοφυομένας αναρίθμητους αιρέσεις, καί ή μία τήν άλλην
διαδεχομένας έκ τών 5Α ποστολικών ακόμη χρόνων, άπασαι αυται
ύπεστηρίζοντο πάντοτε υπό κενοδόξων τινών χριστιανών, — πεπλανη-
μένων δμως υπό τών ράδιο ;ργων μεγάλων Ε β ρ α ί ω ν , κατά τήν
μαρτυρίαν τοΟ Κοπίν Ά λ μ — Μαντσέλλι ( 28) καί άλλων. Επιδιώκουν
δέ οί Ε β ρ α ί ο ι ουτοι διά του τρόπου τούτου τήν έξαφάνισιν του Χ ρ ισ τ ια ­
νισμού, δπερ βέβαιοι καί αύτός δ Ε β ρ α ί ο ς βΙστορικός Βερνάρδος Αά-
ζαρος: Ή ιστορία τοϋ Εβραϊκοί) ρεύματος, λέγει, πρός σύγ-
χυσιν τής Εκκλησίας τοϋ Χ ρ ισ το ϋ , αρχίζει έκ τής αίρέσεως
τών αρχαίων Έ β ιω νιτώ ν κα! φθάνει μέχρι τοϋ Π ρ ο τεσ τα ν -
τισμοϋ. Ά λ λ α από τοϋ τέταρτου αίώνος, ή ίστοοία τών
Ε β ρ α ίω ν είναι στενώς συνδεδεμένη μετά τής ιστορίας τοϋ
Α ρ ε ια ν ισ μ ο ύ » (2Θ), δστις ητο δάκτυλος eΕβραϊκός. ,
Ά λ λ α καί ή Ε ίκονομαχία έκ τών κατηραμένων τούτων ' Ε ­
βραίων μάγων ήτο υποβολή καί ύποκίνησις . Διότι> κατά τήν άφή-
γησιν πάντων τών Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν ’ Ιστορικών θεοφάνους, Ζωναρα,
Κεδρηνοϋ, Μελετίου ( 30) καί τών λοιπών, δύο μάγοι, Ε β ρ α ίο ι Ραββΐνοι
έκ Ααοδικείας, διά ψευδοπροφητειών έξηπάτησαν τόν Χαλίφην (Β α σ ι­
λέα) τών Αράβων καί έξέβαλεν ουτος έκ τών Ε κ κ λ η σ ι ώ ν τών Χ ρ ισ τια ­
νών πάσας τάς Α γ ί α ς Εικόνας. Διαψευσθέντες δέ, άνεχώρησαν έκει-
θεν καί κατέφυγον ε£ς τήν Ίσαυρίαν, ένθα ευρόντες τόν Κόνωνα ή
Αέοντα ’Ίσαορον, βόσκοντα τούς όνους του πατρός του, καί διά τών
μαγειών των καί τής Σατανικής δϋνάμεως προγνωρίσαντες καί προει-
πόντες τήν Βασιλείαν αύτου, έζήτησαν ώς αμοιβήν τής προφητείας των
χάριν, ήν καί έξεπλήρωσεν ό άσύνενος Κόνων μόλις, έβασίλευσεν, ήτοι
τήν άποβολήν έκ τής Ε κ κ λ η σ ί α ς του Χρίστου τών Α γ ί ω ν Εικόνων.

(28) Copin \ lb a n c e lli 5> cit. I I σελ. 3 9 1 = 8 8 4 .

(29) « L ’ antisem itism e» σελ. 50*51, και 87.
(30) Με?^ετ. ΈκκλησιασΓ. "Ιστορία, Βιβ. 8 Κεφ. δ'.
28 Tjunua Λεντε{»ον Κεφ- Λ '. -- ί<ίτο{.»ΐα των INαΐτων

Καί τούτο τό συμπέρασμα εξάγεται έκ τής Ιστορίας^ ο τ ι : άπα συ-

στάσεως της ή ’Ορθόδοξος Ε κ κ λ η σ ί α μέχρι της σημερινής εποχής τών
Φραγγμασόνων, όέν έδοκίμασε μεγαλείτερον πόλεμον άπο τόν έκ του
Αρειανισμού., τών Κικονομάχων καί του Παπισμού- έκ του όποιου Πα­
πισμού προήλθον οί δηλητηριώδεις αύτοϋ κλάδοu ό Προτεσταντισμός,
όστις έχει τάς ρίζας του φυτευμένας διά του Παπισμού, είς Έ β ρ α ι κ ή ν
πηγήν ^3ί) καί προχωρεί μέ γοργόν βήμα πρός τήν Έ β ρ α ϊκ ή ν Μονο-
θεΐαν, κατά τήν μαρτυρίαν του Ε β ρ α ίο υ H e i n e »ν32·).
Εις πά^ας τάς α£ρέσεις ό καταραμένος “Ιουδαϊσμός έηε~
δίωκε τήν έκπλήρωσιν του μεγάλου Ε β ρ α ϊκ ο ύ ονείρου, δηλαδή τήν
παγκόσμιον έπανάσζασιν πρός άφανισμόν τον Χριστιανισμόν,
καϊ κυριαρχίαν έφ' δλων ζών λαών τής γής9 κατά τάς άρχάς του
Τ α λ μ ο ύ θ (33) κατά τά όποιον : « 6 Θεας έμέτρησε την
γην και ε-
δωκεν είς τούς Ε β ρ α ί ο υ ς δύναμιν καί επί τών υπαρχόντων
καί επί τής ζωής δλων τών λαών τής γής», (:Μ)
Κ α ί διά τήν αρχήν καί σύστασιν τής όργανώσεως ταύτης
ο ’ Ιούδας εϋρε τήν καταφυγήν είς τοΖς f Ιπ π ά τα ς τοϋ Τέμπλου
Ναου. — Κ αί έπειοή συχνάκις άπαντα το όνομα «καλοί ιππόται».,
οϊτινες δεν είναι άλλοι παρά οί ίδιοι Φραγγμασόνοι f — διά τούτο
άς γράψωμεν ολίγα τινά καί περί αυτών. Διά νά άποδείξωμεν δέ πα-
σαν: υπόνοιαν ότι έπιτιθέμεθα. έμπαθώς ή. μεροληπτικώς κ α τ ’ αυτών
καί κατά του Παπισμού, θ ά πρόσπαθήσωμεν νά παρουσιά^ωμεν μαρ­
τυρίας, όχι μόνον έκ τών ’Ορθοδόξων ιστορικών, άλλα καί έξ αυτών
τών Παπιστών καί εχθρών τής άληθείας, Ενα άποδειχθή ότι ή Φραγ-
γμασσονία διά τής Ε β ρ α ϊ κ ή ς μαγείας καί τών άρχαίων Τεμπλιέρων—
Ναϊτών — ένεβολιάσθη εις τούς κλάδους του Προτεσταντισμού κατά
τόν 18ον αιώνα' είναι δε μία νέα συνέχεια τοϋ Τέμπλου καί τών Τευ-
τόνων. Καί περί τής αρχής καί ποιότητος αύτών, άς άφήσωμεν νά όμι-
λήση τό ’ίδιον αύτών περιοδικον «Άντιαλκολικ&ν».
«Ή λέξις τέμπλου,. λέγει, L o se , είναι πολύ αρχαία καί

(3 1) B e rn a rd L a z a re, L. cit_ σελ, 141·

(32) D ru m o n t *«I_,a F r a n c e J u iv e * I I ? σελ. 370.
(33) ϊ ό Ταλμούθ είναι μία συλλογή νόμοαν ανόμων των θεοκτόνων Εβραίων1
συλλεχθεΐσα κατά τόν 2ον μ*Χ. αιώνα καί έν α> συγκεντροΰνται πασαι αί κατα­
χθόνιοι σκέ·ψεις των κατά τής άνθρα^ότϊρτος καί τοΰ Θεοΰ* καί έπιβάλλουσιν
οί Ραββίνοι ταΰτη,ν είς τους Εβραίους αντί τής Παλαιάς Διαθήκης, και έάν
τις έκ τοΰ κοινού λαοΰ τούς κατΐ)γορήστ) ή άντισταθή είς αυτήν, τόν φονεΰουτ
ίΐάραυτα.
(34) T alm u d B a b i T r a it e B a b a C am m a, f* 32. c. 2„ =■ R o h l m g « O v reu l ·
T alm u d ist» σελ» 63,
 Tun^ici Δεύτερον Κε|>. A f — Σατανικά έγκ λί^ ια τα των Ναι των 20

ενδιαφ έρουσα.... προ χιλίων ετών π. χ. ό Σολομών εκτισεν

ενα ϋαυμαστόν Ναόν έν Ίεροσολύμοις (παρ. Β '. Β'. 3 ). Κ α ­
τόπιν προ όκτακοσίων ετών, ήτοι κατά τό 1 1 1 8 , ιδρύϋη έκεΐ
έν Ίεροσολύμοις, έξ εννέα άνϋρώπων παπιστών μία εταιρία,
ή τις ελαβε τά δπλα πρός ύπεράσπισιν τών προσκυνητών τών
*Αγίων τόπων, καί είς τά μέλη τής δποίας ό Βασιλεύς *Ιερο-
αολΰμων Βαλδουίνος I I εδωσε πρός κατοικίαν εν οίκημα,
έκτισμένον ακριβώς επί τών έρειπείων τού αρχαίου ναοϋ του
Σολομώ ντος, εκ του οποίου ελαβον την προσωνυμίαν Ν α ΐ-
ται. Σ υ ν τφ χρόνω ό αριθμός τών μελών τής εταιρίας ταυ-
της πληθυνθείς, συνέστησεν έν Παρισσίοις μίαν Ισχυράν
εταιρίαν υπό τον τίτλον «ή διαταγή τών ιπποτών του
Ν α ο υ » ( 35)»„ Κ α τ 5 εκείνον τον καιρόν τών Σταυροφόρων ελαβε την
υπαρξιν καί άλλη έταιρία, ή εταιρία τών Τευτόνω ν Εδρυθεισα κατά
τον 11 ον αιώνα υπό του ’Αριστοκράτου Γερμανού P r o v e n s a l g e r a n d
de M a r t i g u e s — B r e m a — υπό τον τίτλον «Στρατιωτική διαταγή τών
Νοσοκόμων»! H o s p i t a l i e r , μετωνομασθεισα κατόπιν « Ι π π ό τ η ς τής
Ρόδου καί Μάλτας», καί ειτα κατά την εγκύκλιον (bula) του πάπα
Κλήμενος I I του. 1191ου έτους οι Νοσοκόμοι ουτοι μετεβλήθησαν εις
θρησκευτική ν εταιρίαν όνομασθεισαν «Διαταγή τών Τευτόνων»,
m*

Μετά το σχίσμα τής Δυτικής άπό τής ’Ανατολικής Ε κ κ λ η σ ί α ς

( 1 0 5 4 ) οί ΙΙά π α ι θεωρούμενοι ώς αναμάρτητοι — I n f a l l i b l e — καί
άνακηρνχ&έντες Θεοί επί της γ ή ς9 άκροι ’Αρχιερείς καί Βασιλείς
$ι& τής κνΛζί*/.ς9 σζονηιζ χα,Ι εγκληματικότητάς ζοον, — έκ τών
όποιων έφριξε καί ό ίδιος αύτών ιστορικός Καρδινάλιος B a r o n i u s ( 36),
ήρχισαν νά παρασκευά.ζωσι βαθμηδόν τήν ήθικήν καταστροφήν του
Καθολικισμού καί παραλυσίαν, έκ τής όποίας ήκολοό&ησεν9 ώστε
παϊ δλα τά Π α π ικ ά Μ οναχικά Τάγματα νά πέσωσι είς τελείαν
άνηΦικότητα, είς τήν δποίαν έξέπεσον καί οί Ί π π ό τ α ι Ν αΐται,
διαφθαρέντες τελείως. ’Επωφελούμενοι δε τής η&ικής των ταύ-
ττ$ς καταπτώσεως9 το&ς σνμπαρέλαβον οί Μάγοι eΕ β ρ α ίο ι , καί
2ιά των μεταξύ σχέσεω ν— Ναϊτών καί Εβραίων — χάριν χρηματικώ ν
σκοπών ( 37) διεφθάρησαν τελείως καί κατεστά&ησαν μάγοι καί
φονεΐςί καί εγειναν ίππόται του Διαβόλου, άντϊ ίπ π ό τα ι τον Χ ρ ί ­
στον, τον όποιον οί ά&λιοι τρϊς μεΦ* ορκον ήρνήσαντο, έμπτύ-
σαντες τρεις είς τόν Έ στανρω μένον9 καί ειτα με δεδεμένους τούς
(35) D rum ont, l . c i t . ? I, σελ. 172.
(B6) H e rg e n ro e th e r « H isto ire de I ’ E g lise » To μ. I l l σελβ 285.
(87) D rum ont, l . cit,, I, σελ. 172,
30 T u n u t t B ' ίνεό· A ' — Σ α τα ν ικ ά έ γ κ ^ ή ι ι α τ α τω ν Ν α ΐτώ ν
U w * J U

όφθαλμούς ηροσεκόνησαν τον μέγαν αρχηγόν Σ ατανά ν , καθήμενον

επί βδελυρας αιγός, ής τά όπίσθια ήσπάζοντο οί άθλιοι Μασσόνοι
Ναίται, διότι, δήθεν, ες αυτής έβύζαξεν 6 Σολομών ! ! ^ y'). Καί ουτω
διά της συμμαχίας των Ε β ρ α ί ω ν καί Ναϊτών Σταυροφόρων (ή μάλ­
λον Σταυροφθόρων) έπεδιώχθη τότε ή διοργάνωσις της Παγκοσμίου
Έ π α ν α σ τ ά σ εω ς , ήτις όμως άπέτυχεν. ’Αλλά καί παρ’ ολην τήν άπο-
τυχίαν ταύτην, τό όνειρον του Ε β ρ α ϊ σ μ ο ύ — ή παγκόσμιος κυριαρχία
καί καταστροφή του Χριστιανισμού, — δεν £σβυσε καί μετά τήν καϋ-
σιν τοϋ αρχηγού των Ν α ϊτώ ν— Τ ε μ π λ ιέ ρ ω ν — Ια κ ώ β ο υ .Μολαΰ (39).
Καί κ α θ ώ ς γράφει εν Μασσονικόν φυλλάδιον I Έ ά ν οί Τ α μ π λ ι έ ρ ο ί
έξηφ ανίσΟ ησαν έκ τ ή ς κ ο ιν ω ν ία ς, εμ ειν α ν τά ιχνη δ μ ω ς α υ ­
τώ ν, πρός έξακολουθησιν τοϋ έργου εις τήν Φ ρα γγμ α σσο-
νΐαν Τών Ναϊτών τά εργα ηααν , ως άτ:εδείχθησαν έ% των
ένεργειθεισών τότε ανακρίσεων, τά έξης : " Οτι άπηρνοϋνχο τον Χ ρ ί­
στον νηοχρεούμενοι νά πατήσουν επ ί τοϋ Εσταυρωμένου, if νά
πτύσουν έ π ' αύτοϋ * δτι κατά τάς eΙεροτελεστίας τωνf άντικείμε-
νον λατρείας ητο γάτος τις $} σκύλλος' δτι έλάνρευον εϊδωλα άν-
Φρωπόμορφα καί κτηνόμορφα* δτι έδολοφόνουν τοϋς προδότας
των μυστικών των καί π λ ε ισ τ α άλλα. Καί μ ε θ 5 όλα ταϋτα, κατά
τήν σύλληψιν αυτών γενομένην υπό τοϋ Βασιλέως τής Γαλλίας Φ ι ­
λίππου τοϋ ωραίου, ό Πάπας Κ λή μ η ς δ Ε \ διεμαρτυρήθη δρυμύτατα
διά τάς συλλήψεις, θεωρών αυτούς αθώους, καί εισέτι θεωρεί ως
αθώους καί θ ά τούς θ ε ω ρ ε ί τοιούτους, μέχρις δτου ή δικαιοσύνη κα*
ταδείξη αυτόν άπατώμενον. (^ορα Leo T a c s i l , σελ. 1075).
Έ μεγάλη Μασ^ονική Στοά τής Στοκχόλμης «φ υλ< ίττ°.ι λέγει
τήν α ύΐόγρ α φ ον διαθήκην του Ία / ώ β ο υ Μ ολαΰ, δ ιά τής
όποίας έ τέθηκαν at βάσεις των μυστηρίων των Ναΐτών,
άτινα έξακολουθοϋν τελούμενα καί σήμερον υπό τής μυστικής Ε τ α ι ­
ρίας τών Φραγγμασσόνο.)ν»(40). Ή τ ι ς αναθεματισμένη καί αντίχριστος
μυστική Ε τ α ιρ ία , όνομαζομένη} προ τής μετεμφανίσεώς της — Λον-
δϊνον 1717 — «Φίλαν$'ρωπικ71 ) », είργάσθη ποικιλοτρό^ω: διά τόν Πά­
παν. Ι δ ο ύ πώς :
§ Ε π ε ι δ ή πολλοί προσκυνηταί τοϋ Παπικού Ειδώλου, άναγι-
νώσκοντες τά συγγράματχ τοϋ αρχιμανδρίτου Βλαδίμηρου Γ κ α ίτ ε ,
τήν Έ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή ν 'Ιστορίαν τοϋ Μελετίου ’Αθηνών καί άλλων
'Ορθοδόξων 'Ιστορικών, διαβάλλουν τά συγγράμματα ταϋτα, δτι δή-
(38) Drum ont, L. c l t . , σελ. 176.
(39) Τεκμήρια έκ τών δικαστικών εγγράφων έκδοθέντων υπό M ichelet ; Do-
cum entis inedits de i ’hisfoire de Fran ce» καί Drum ont, L· c it, I , σελ. 177
καί C. P a u lescu « F ra n cm aso n ia» σελ. 223.
(40) Drumonc, L. cit., Τομ. I . σελ. 178.
 T u n u t t B' Κ ε φ . A '. — Ά ν τ ι ν ρ κ ϊ τ ι α ν ι κ α ί π ρ ά ξ η ς ι ώ ν Ο ο ζ £ ν 31

θεν εξεγείρουν εχθ-ραν καί μίσος έκδικήσεο'ς κατά του Πάπα ( 4ι)*
ημείς πρός πίστ^σιν αύτών καί άπόοειξιν τής ήα^τέρα; άμεροληψίας
θέλομεν παρουσιάσει μαρτυρίας έ ; αυτών τών Μ ό', Καοοιναλί'·>ν καί

Η
ΐΙβη&Η
Π
• I l i f t « ίο - *·« · * · · ·······»«*
ιιι( Ι ι· ^ « « ι· 9ιμ μι_ _ .
• ι k ι · t t w i f t l fry I f ·· ** t « · # · · · · · ·
«· Am m w U M M * · · · · * * · '* *j V ·* ·

·* 1*1*·**♦··· **«·?····»···... .
iifi::ssspim
f » %Yl <W w«· I ·.*► ·»· r—· · · » . . . .

·····.« «··«·*<« ···**«{

· - · · · " ■····· W»·· »

KSlrflttlUfl!JlliHf.ni.aW
WiV
| / · · Ι Μ · Μ Ι · « · » Ι | Ι · Μ | . 1· Ο ΐ Μ · M l 1* l r
4 ·#· · I I ··»·» M l l l l l ' l l · » · ! « · · « | l | | · V
| · ) Η * 1# · · * · · · ' 1| Ι » · · · U f * · 1 · · · 1 : 1
,11191lb· ···/*·*····!···
....«
»i··· ··
··· #······ %*«
2μ ·.λ ..«*.«.4·*·
··.···
·ν*«..·| I | ·I »·
| ··| ··aΙ ·ι»
·4·
V ’1 *·········· · {.I ···«··»»·.··!«·*·*·«··.·
· < · ί " · ~ · Μ '| » · « · · · Ι ·
•··«
·»*·····» ·»··(·
· 4· · ·Ι·ί»··Κ
·· ι·>··^······^··| · · ·« ·>β

Λ-.· 7·
;sifr.steH!n
t· f ··F· ·
if*:
i · ?ί
irs?
i1
i
.*v
i Wg· ···»*·· kf ·. ft· IMil.
. V«
Mi|Ιμ^ιιΙ tl*····?;;·
! , ; ( i » Γ · ι· · · 4 » Μ « η ί · · ·
:!·:»··> ···*·!·..... . ·>t ···..··.* ·«. · l »*·#»·■

l.llUCk,

’ ^ κ ό ίκ η ^ ις τών Εβραιο^κιοόόνων κατά τώ ν ά π ο κ α λ ν π τ ό ν τ ω ν

τά μ υ σ τ ή ρ ι α τ η ς Φ ο α γ γ ^ α ό ό ο ν ία ς

(41) « Ή Συναγωγή και ή Εκκλησία», I I t σελ. 16, υπό 0 . Paukscu.

32 T jin u a Β' Κεφ· Α. — ’ Α ν τ ιιο ί<5τιανικαί κοάξεις των ΙΙατϊών

λοιπών παπιστών ιστορικών περί τών σνμβαινόντων είς την αύλήν

τον Ποντίφηκος Π ά π α .

«Μετά τον θάνατον Καρόλου του Μάγνου, ήρχισε διά, τήν

αγίαν έδραν μία εποχή βαϋείας πτώσεως, ήτις ουδέποτε εΐχεν
άκουσθή μέχρι τότε. Οί Π ι κ α ι ούδεν ένέπνεον αλλο είμή
επιθυμίας πονηράς κσί αλαζονείας, εξ αιτίας τών ό.τοίων
ή &δρα τον cΑγιον Πέτρον περιήλΌ'εν είς χεΐρας γνναικών zivcov
άνηϋ'ίκων καί όργίλων, αΐτινες έγκαΌΊδρνον Π ά π α ς μόνον το&ς
έραατάς των» ( 42). Ε ις έξ αυτών ήν καί ό κακούργος ΙΙάπας Στέφανος
Σ Τ ' . (8;ΐ0), όστις έξέθαψε του τάφου τον αντίπαλόν του Πάπαν Φόρ-
μοσον, καί οΰτω — τριήμερον νεκρόν οντα — τον κατεδίκασεν εις
θάνατον! !! καί άποκεφαλίσας αυτόν καί διαμελίσας τόν ερριψεν εις
τόν ποταμόν!·— θαυμασία έκδίκησις ! (43). — Τοιοϋτος ητο καί ό
Ι ω ά ν ν η ς Ι Β \ Χειροτονηθείς Πάπας εις ήλικίαν 18 ετών, καηοϋργος
τέλειος, καί βυθισμένος εις παντός είδους άνηθικότητας* καί δ Πάπας
Βονιφάτιοι* δ Ζ\ όστις έφόνευσε τόν Πάπαν Βενέδικτον τόν Σ Τ ' .
Ε π ία η ς ενρέ&ησαν Π ά π α ι, ώς Κάλλιστος δ Γ ' , Παύλος δ Β ' , Σΐξ-
τος δ Δ"', Ίννοκέντιος δ Α ' κ α ί π λ ε ί σ τ ο ι άλλοι, οΐτινες διάνα κρύψουν
τάς παρανομίας των, τάς δποίας διέπραττον με το&ς άνεψιούς των,
όντας ήλικίας 1 3 — 1 7 έτών /... το&ς έχειοοτόνονν άμέαως Κ α ρ δ ι -
ναλίονς * καί πάμπολα άλλα παρόμοια ιστορεί δ έκ τών Παπιστών
Καρδιναλίων Χερτζενρόετχερ, δστις προσθέτει καί τό πλέον φρικτότε-
ρον, δτι οί Πάπχι έχειροτόνουν αρχιεπισκόπους τά βρέφη τών ιδίων
παλλακίδων, κα&ώς %ν βρέφος όνόματι Χοϋγνες μόνον πενταετές,
νόθον του H e r b e r t de V e rm ^ n d o is , έχειροτονή&η 'Αρχιεπίσκοπος
τής R e i m s ! ( 44).

cΟ μοίως καί δ Α. Χαλκοκονδύλης ιστορεί, ε?ς τό 6ον Βιβλίον του,

δτι γννή τις Ι ω ά ν ν α ον.ματι, εγεινε Π ά π α ς Ρ ώ μ η ς (οδσα δμοία τών
σημερινών ξυραφισμένων τόν μύστακα άνδρών), ήτις παρ* ολίγον νά
γεννήαη είς τον καιρόν τής Α ειτονργίας , fjv έτέλει ή Ιδία, καί
διέκοψε. Έ κ τ ο τ ε δέ, πρός αποφυγήν παρομοίων άξιογελάστων περι­
πτώσεων, ώρίσΰη ύπό τών Καρδιναλίων, καί εκωδικοποιήθη, δπως
μετά τήν εκλογήν του Πάπα, τοποθετούν αύτόν επί ένός καθίσματος
κενοΰ παντελώς έκ τών κάτωθεν, καί οΰτως εις έκ τών Καρδιναλίων

(42) H e rg e n ro e th e r L , c i t I I I σελίς 221—225.

(43) H e r g e n r o e th e r L . c it. Τ 4 μ . I l l όλου.
(44) H e rg e n ro e th e r L . c it. Τ ό μ . I l l , σελίς 234.
 T u f i u t t Α εύ τερ ο ν Κ εφ . A ' . — Μ α γ ε ϊα ι κ α ί ά ν ο ^ ί α ι τω ν II α π ώ ν 33

ψηλαφων τά κρύφια αύτνϋ μέλη, αναφωνεί: « ’Αρσενικός έστίν δ Δ ε ­

σπότης μας» ( 45).
’Αλλά τό Ιπακρον καί τόν κολοφωνα της άνηθ-ικοτητος κατέλαβεν
ό Π ά π α ς ’Αλέξανδρος ό a t '. Βόρτζια, ο ι τ ι ς έγέννησε πολλά τέκνα
μείά %ής Ιδίας του θυγατρός, Αουκρετσίας Βόρτζια ( 4t5). Αιώνιον
αίσχος εις αύτόν καί τούς όμοιους του.
. , · · , 9

0 1 flajzat, όχι μόνον ήσαν βεβυίΗσμένοι εις παντός είδους ανομίας

κζι άνηβικοτητος, αλλά πολλοί έξ αύζών ησαν καί μάγοι , ώς ό Πά­
πας Ιω ά ν ν η ς ό ΚΔ' τόν όποιον ή παπική Σύνοδος της Κωνσταντίας
—14 L0— ονομάζει μάγον, φαρμακόν καί σεσαρκωμένον Διάβολον.
Τοιουτοι δαίμονες ήσαν καί οί ίΐάπαι ΊούλΙος Β ' , καί ΙΙαΰλος ό Γ ' . ,
φανεροί καί αποδεδειγμένοι μάγοι ( 47) καί δμως οί πεπλανημένοι
π α π ιζ ζ α ΐ %ο h ς ώνόμαααν θεοεικέλους (ήτοι όμοιους τω θ ε ω ) ( 18).
Π αρομοίω ς αύιοϊς μάγος ητο καί ό Π ά π α ς Αέων ό Γ . (49j ζόν

(45' Γνίελ^τ. Έκ^λησιαστ, 'ΙσίΟοίας 9ης Έκατοντατηρ. κεφ. Ί § 6. Έ κ τοΰ

καταγέλαστου τούτου διηγήματος, άς άναλογισί)ώσιν οί έκ τών ήμετέρων ’Ορ­
θοδόξων "ίΟλ^ή,νων ξ υ ρ α φ ίζ ο ν τ ε ς τόν ^ιύ^τακα^ τίνος όμοιάζουσι, κι" άς
λάβωσιν ύπ’ δψιν των δτι, το εργον τ ο ύ τ ο ά ν τ κ ίτ ^ α τ ε ν ε τ α ι ε ις τ ά ς Ά π ο ·
(ίτ ο λ ικ α ς δια τ ά ξ ε ις , εις τ η ν φν«<ιν κ α ί εις τ η ν όρβην λ ο γ ικ ίΐν * Ά ντι-
στοατεΰεται ποώτον είς τάς διατάξεις τών ’Αποστόλων διόυι, ούιτοι έν τφ Ε.
βιβλίφ αύcώ \· εντέλλονται ο ΰ ιω ; ; «ού χρή τούς πιστούς γενείου τρίχας δια-
φθείρειν καί τ η ν μ ο ρ φ ή ν τοί; ά ν θ ρ ω π ο ν παρά φν<3ιν έξα^-ά<ί<ίειν. Τούτο
γάρ γυναιξίν ευπρεπές, άνδράσι δέ άναρμοστον ύχ,τίσας Θεόο έδικαίωσε* σύ δέ
ταΰτα ποιων δι' αρέσκειαν, βδελυκτός γέννηση παρά τω Θεφ τ ο πλάσαντί σε
κ α ί9 εικόνα καί όμοίωσιν Αυτού. ΕΙ ούν βούλει Θεφ άρέσ.Λς, άπόσχου πόντων
ών Λύυός μισεί».
3Αντιστρατευεται δ 3υΓ 2ρον εις τ ή ν ορύ >ιν, ή τις σπανιάκις γέννα άνδρας άγε-
νείους, αλλά καί τών κοπτόνιτων τό γεν ιον αντικαθιστά τούτο εντός ολίγων
ήμεςών. Ά ρ α απαιτεί ή φΰσις αΐκό. Καί τρίτον άντιστρατεΰεται καί είς τήν
όρθην λογικήν, διό η , εάν o i θε;»φόροι -πατέρες τ η ς 'Α γ ία ς ή η ω ν * Ε κ κ λ ι ι -
ό ια ς ά ν α Ο εη α τίζο ν ν κ α ί έκ(>ά!λονν τ η ς Έ κ κ λ η < ί ί α ς τ ά ς κ ο π τ ο ύ ό α ς τά ς
τ ρ ίχ α ς τ η ς κ ε φ α λ ϋ ς τω ν γ υ ν α ί κ α ς , τί δέν θά ελεγον κ α ί πόσα αναθέματα
δεν θά έξεφώνουν εναντίον ^<ον κ ο π τ ό ν τ ω ν τοί/ς ιιν ίϊτ α κ α ς άνδρών καί
γυνοικιζόντων — Ούτως είπεΐν— καί έξομοιοημένων μέ τάς γυναίκας ; κ α ί δ η
εναντίον εκείνων τώ ν ν εω τερ ίίΐτώ ν Κ λ η ρ ι κ ώ ν τώ ν κοπτόντο>ν τά ς τρ ίχ α ς'
* η ς κ ε φ α λ ή ς κ α ί τ ο υ γ ε ν ε ίο ν πρός Καλλωπισμόν καί άφομοίωσιν πρός τήν

ελεεινήν καί τ^ισαθλίαν μόδ ιν ;

(46) H e rg e n ro e th e r, L . c it ., Τ ο μ . Ι Ι ϊ , οελ. 6)9—68:}.
(47) J a c o b T ia n u l, «Ιίαγκοσμ . ΓΙσ^οςία> βιβλ, Δ '. σβλ. 153.
(48) S le id a n o , M oil. Cart. 21 σ*λ. 667,- 15δ9.
(49) Μελετίου Έκκλησ.αστ /Ιστορία Τόμος Γ% 16 Έκατοετηρ. Κεωαλ. I.
34 T^iiiytt B. lied. A. — Μαγεϊαι και a v o y ia i των Κ άζω ν

όποιον ol αναίσθητοι παπισταί εις τήν εν Αατεράνω άσεβεστάτην αύ-

τών Σύνοδον— 1517 — κατά τήν 9ην συνάϋροισιν, άνεκήρνξαν Ό'εόν,
απευθυνόμενοι κατά πρόσωπον αύτου : « ’ Ι£δόβΥ}<5θε, «ασα
έ ξ ο υ β έ α , εν ο ύ ρ α ν ίο κ α ί d « i » (50). Ούαί τής βλασφη­
μίας των!
στερέωσιν τής τρομοκρατίας των καί πρός έπιβολήν
νον, οί το.ιουτοι τρομοκραται θ εο ί, ?;οιαί>£ας <5tataydg,
όποίας ό Πάπας Ίννοκέντιος δ Γ ' . δ [δρύσας τήν 'ίεράν έξέτασιν—
S a g e t Ο ί ί ί ς ί ο η — έξέόωκε διαταγήν, δΓ ής ώρίζετο δτι « « α ς
γ ο ρ ή σ α ς η ; jxtq « ε ' ϋ ό μ . ε ν ο ς τ ο ν Π ά π α ν νά άποκεφαλίξη-
t a t ή νά καίηται ξών» (51).
Με τοιαύτας καί περισσοτέρας ακόμη παρανομίας, με τόν τ ί τ ­
λον ώς θεός — 'τρομοκράτηςJ — καί δλως διόλου είς τήν μαγείαν καί
αστρολογίαν έκδοτος ητο καί ό Π ά π α ς Γρηγόριος Ι Γ „ — 1582, —
δατις μετά τών όμοιων του άθέων μάγων τής έποχής του κατενάραξε
τήν Ε ιρήνην τής Οικουμένης διά τής μεταρρν$μίαεως τον Ί ο υ -
λιανον 'Ημερολογίου : (Περί του όποιου ήμερολογίου θελομεν γρά­
ψει λεπτομερείας τινάς, του Κυρίου βοηθοϋντος, εις τό τρίτον τμήμα
του άνά χειρας Πονηματίου) μέ του δποίου τήν άδειαν ήκολούθησεν
εκείνη ή φοβερά σφαγή τών τοσαύτων μυριάδων ανθρώπων, δπό τοΟ
Βασιλέως Καρόλου του 9ου, καί ή όποια νύξ ώνομάσθη «νύξ τοΰ
'Αγίου Βαρθολομαίου» (Γ,<2Ν
> στιγματιζομένη αείποτε υπό τής 'Ιστορίας.
— Καί ώς εν έπιλόγω δ ιστορικός τών παπιστών Βαρώνιος γ ρ ά φ ε ι:
« . . . . Εις τήν εΐραν τοΰ ’Αγίου Πέτρου εισήλΟον άνθρωποι
φοβεροί εις τή«ν κακίαν, μέ βίον πλέον αισχρό ν και άθλιον,
μέ ήθικόν πλέον κατηραμένον καί είς δλα πλέον ακάθαρτον,
ίδιοι σεσαρκωμένοι δαίμονες» (^) Κ α ί διά τόν τόσον διεστρα-
μένον βίον καί μεγάλην άνηθικότητα τών Π α π ώ ν , ώς Εστορει δ
Δάντης «κατά τό 1 3 1 2 ετος, εΐς ’Ά γ γ ε λ ο ς , κατελθώ ν εξ ούρανου
άνωθεν τής Ρώμης έφώναξε μεγάλως ; Ανατνχία ! Δυστυχία ! CH
’Ε κ κ λησ ία έδηλητηριάσ&η» (s4).~
Διά τούτο ε ι χ ε μέγιστον δίκαιον δ 'Αγιώτατος Πατριάρχης Μιχαήλ
δ Κηρουλάριος όνομάζων τούς παπιστάς 9Ιουδαϊστάς, έπειδή ένήστευον
τό Σάββατον— πρός τιμήν τοϋ Σίμωνος Μάγου— έλειτούργουν μέ άζυμα,
ώς ό Ε β ρ α ίο ς Έ β ίω ν δ αιρετικός καί μάγος, κ .λ .π . (55)

(50) Π ρακτικά τη ς Συνόδου λατεράνο, ΠαρΙσιοι, Τ ομ . 34ος.

(53) Μ ελετ. *Εκκλησιαστ. ‘‘Ιβ τορία Τάμος Γ ' . 13 Έ κ α τ ο ε τ η ρ . Μέρος Α ' κεφάλ. 3.
(52) Μβλ. Έ κ κ λ η σ . ·<Ίστβρ;: Τόμος Γ ' Ϊ 6 Έ κ α τ ο ετ η ρ . Μερ. Α ' Κεορ. 15, § '7—12.
(53) K e s a riu B a r o n ie « H ro n o lo g ia NO 4 ».
(54) D a n ti, « L ’E n fe r ,» —X I X .
(55) Ε π ισ το λ ή Μιχαήλ Κηρουλαρίου, 1053, πρός 5Ιωάννην Ά κηλκία ς ’Επίσκοπον.
 7

Ί jinua Βτ. Κεδ, A7 — Το Σκότος τοί Π^οΐί^ΐαντισιιοί

• · · ·
3&

'Zdob λοιπόν ό σκοτεινός &(ζμνος9 δηον ένεφώλεναν οί Φραγ-

μασσόνοι μετά των μάγων Εβραίων, μετά.τήν διάλυσιν τής Ε τ α ιρ ία ς
των Τεμπλιέρων — Ναϊτων’— κατά τό 1312,
§ Ο . Ή άλαζονία καί ή αισχρά έγκληματική πολιτεία των Παπο-
Βασιλέων, έποίησεν αυτούς τοιούτους, ώστε νά έκ,πεσουν έκ των συνει­
δήσεων του λαου, και νά αέρηται ούτος πρός α ύ τ ο ύ ς 'μ ε τ ά ’ μεγάλη r
αποστροφής καί άγανακτήσεως. Τοσοϋτον δε έκορνφώϋ'η ή άγανά -
πτησις τών Λ αώ ν τής Δύσεως, ώστε ηνάγκααεν αύζο&ς νά άτιο-
<χτατήσονν &πό τον ΤΙαηικον ζνγον .
Καί κατά μέν τό 1520 διά του Λουθήρου άπεστάτησαν οί -Γερμα­
νοί, κατά οέ τό 1 5 3 0 οί Γάλλοι καί οί ’ Ελβετοί διά του Καλβίνου, καί
τελευταϊον τό 1552 οι "Αγγλοι διά του Ε ρ ρ ίκ ο υ τού Η\ άπεστάτησαν
καί άπεχωρίσθυ^σαν τής Δυτικής Ε κ κ λ η σ ί α ς , όνομασ&έντες άπαντες
με εν όνομα Προτεστάντ cup ήτοι Διαμαρτνρόμενοι, καθ’’ δ διαμαρτυ-
ρηθέντες κατά των καταχρήσεων τής Παπικής Ε κ κ λ η σ ί α ς . Κ α ί πρός
καταπολεμησιν του Παπισμού έδεσαν ώς βάσιν την κατά τό δοκονν
έκάατω ερμηνείαν τής *Αγίας Γ ρ α φ ή ς 9 ήτοι έκαστος έξ αυτών εχει
τό δικαίωμα νά έξηγή τήν 'Αγίαν Γραφήν με τό μυαλόν του, και κατά
τήν αρέσκειάν του. ' ■·.■ ' ".
A t i τ ο $ τ ο επεσαν εις άλλο χάος βαθ*ύτερον του Παπισμού, καί
έπληρώ&η έπ’ αύτούς ή ρήσις «ΟΙ Τ Η Σ Α Ι Θ Α Λ Η Σ Κ Α Ι Τ Η Σ Α Ρ ­
Κ Τ Ο Γ Ε Κ Κ Α Ι Ν Ο Ν Ί Έ Σ , ΤΩ Π Γ Ρ Ι ΣΓΝΑΝΤΩΣΙ Κ Α Ι ΤΩ
Λ Ε Ο Ν Ι Ι » διότι g « © e a v εΣς τ ό α α ς ά λ λ ο κ ό τ ο η ς π λ ά ν α ς y.a ϊ
α δ σ ο ι καί οι συγγράφεις καί διδάσκαλοι αύτών* y.al μ,έ
τ ή ν ei>vtatf>£av ταύτν^ν οπισ&εν τοϋ Προτεσταν­
τισμού — ώς καί ποίν 1-1 του Πζϊτισμοϋ — ό αιώνιος εχθρός τοϋ Χρι-
στια νίίμ οϋ^ ο f σ ύ ρ ο ι ν o r c t c O s v το\ί τήν έκ τής
κολάσεως έξελθ-οϋσαν μηχανήνζ=:τ ή ν Φ ρ α γ γ μ . α < 5<3θν& 7.ν9 ώστε καί
κατά τήν μαρτυρίαν τοϋ Κόπιν Ά λ μ π α ν τ σ έ λ λ ι « ο ' Π ροτεσταντι­
σμός εσχημάπσε τήν φωλεάν, είς τήν δ π ο ί α ν έκκολάφθησαν
τά ώά τής Φρσγγμασσον'ας»(56).
>

* Η Ιστορία
___ \ w

τής μετεμφανίσεως τής Φραγγμαοσονίας.

* '2 · *** ·

§ ί ο . Ή Φραγγμασσονία, — ήτις είναι σεσαρ.κωμένον ψ'εϋδος —

Εγχειρίζει είς τούς νεοφώτιστους προσυλήτους αύτής τάς τυπικάς της
βίβλους, έν τ α ις όποίαις ιστορείται, δτι «ή αρχή της χάνεται εις τήν
νύκτα των αγώνων» δηλαδή μας δίδει νά έννοήσωμεν δ τ ι : κρύπτεται
^ ι ι _____________________________________________________ .

(56) Copin A lb a n c e lli L . c i t . f ΙΙ^ β β λΙς 255.

3 i>
. Ttinua Β, Κεφ. A'. — Έ 8 α§ιίνι«ίις της Φ^αγγ^αΛτία^

είς τό σκότος τη ς μαγείας, \ύΊον'τη,ς δπσίας είργάσθησαν οί ΈβραΤ&ε.

κ α θ 5 δλους τούς καιρούς* αν ευ συστήματος* καί ywafti^ είναι καί ίστο-

m ψκο
«Χ·ί

TTnlimm ΚΐϋΙΓΊΐιιΐΓ ίίίΐΊΓΓι 1 fW

Οι Φιλδ(ίο|οι (Μασσόνοϊ) εις είοικίιν <ίτοάν το>ν

~ <w#ί·οΓκ· \ ο ν ν τ ο Σ α τ α ν ι κ ό ν τ Wρ ί γI ω ν ο ν κ α ι τ ό ν π ε ν τ ά γ» ω ν ο ν 4 <£τέ.<»€Ε.
ν#»
 *

Tunue B. Κεξ». A.7

. — 11 *ίϊς Φραγγιηκ^ίονιαζ 37

ρικώς έξηκριβ^μεν^ν ή Φτ>νγγ^%ακ3<>ν{% β\>‘ί-ΤίΧεχβε Εq χ μ , ε τ ά

τ ο υ Ι Ι ρ η τ ε ο τ α ν τ ^ μ ο ^ εξ^λέ& ί)τ4 ώ ς ( 5^) -
i% α τ α τ ί * \>5ϊ ο τ<ΐ>ν - εν wUW'g της Ι τ α ­
λίας γεννη Μέντων— α δ ε λ φ ώ ν ^ «r/^vw v ε & δ ο ς * % κ α δ τ ^ £ α $ ,
■η Στοα:, έν Βικέντία, έν η έ^τρατολογήΠ-ησαν τά μφγαλείτερχ πνεύματα
τη ς έποχής εκείνης υπό τάς σημαίας αυτών, και συνεργαζόμενα μ ε τ ’
αυτών επί μιας θρησκευτικής βάσεως, 3 \>ν£<ιτατο β ες ττ.ν
κ α τ α π ο λ έ μ η σ ή ν τ ο υ δ ό γ μ α τ ο ς ■περί του μυστηρίου - f .C * i% -
«γ£ας Ί Γ ρ ^ ά δ ο ς , — *ξ ου καί άντιτριαδικοί, — άπόκρουσιν του
δόγματος της Έ ν σ α ρ κ ώ σ εω ς, του προπατορικού άμαρτήματος' %, λ. π.
* Ο λ £ γ ο ν β ρ α δ ύ τ ε ρ ο ν , δ ανεψιός αδτών, Φ α Ο β τ ο ς 2 ί ο / ? ν ο ς
ά ν ε κ ή ρ υ <ξε ν ε α υ τ ό ν Ά ρ χ τ ^ γ ο ν ν έ α ς Ο ρ η <5κ s £ας β χ * 3 ι ξ ο «■
μ * έ ν η ς , κατά τό μέγα μέρος, έ π ΐ τ ό $ 0 & ο φ £ λ α ν Ο ρ ω π & κ < > ΰ *
Ο & ο α ,ο φ & α τ & κ ο ΰ τΛ&λ θ ε £ κ ο $ σ υ σ τ ή μ α τ ο ς τ ω ν ν ε ω τ έ ρ ω ν
’ Ι ^ λ ε υ β ε ρ ο τ ε κ τ ό ν ω ν (Μ ασσόνω ν)*
Αότου άποθανόντος, ο ί ό π χ δ ο £ τ ο υ οιεσκορπιιθησαν χωρίς νά
διαλυθώσιν, ί δ ρ ύ σ α ν τ ε ς μ υ σ τ ^ κ ά ς *ΙΗ2τα&ρ£ας έν- ο λ η τ Λ $
Ι Κ υ ρ ώ ϊ ϊ ή ' * διότι κατά τον B a c o n F r a n c i s c Αόρδον— V e r u l a m —
Φιλόσοφον καί άρχιγραμματέα του Β α ? ιλ έ ω ς της ’Αγγλίας ’Ιακώβου
του Α\ γράφοντ.α τό 1621 τό « L a N o u v e lle A tla n tid e» άνα^έρε-
ται, ώς γνωστή .αύτφ, ή δπαρξις της μυστικής ταύτης Εταιρίας* ό δε
C r o n w e ll, δ Τύραννος καί Δικτάτωρ της ’Αγγλίας καί εγνωσμένος ζ η ­
λωτής Μασσώνος, ‘υ ποστηριχτείς υπό τών Φραγγμασσόνων καί φο-
νεύσας τόν Βασιλέα Κάρολον τον Af ( 1 6 4 9 ) κατήργησε τήν Θανατι­
κή ν άπόφασιν κατά τών Εβραίων
Ούτως έν δλίγοις έξελ ίχ θ η η υ π ό θ ε σ έ ς τ<5ν Χ ο κ ' . ν ε α ν ω ν τών
δποίων 6 διοργανισμός— κατά τόν Κλαύδιον Ζ έ ν ε τ ( 58) — κ α τ ’ ο ύ δ έ ν
σχεδόν δ ε ά φ ε ρ ε τ ω ν ’ ^ λ ε υ θ ε ρ ο τ ε κ τ ό ν ω ν — «S* ρ α γ γ μ α σ σ ό π
vcov -— τής σήμερον. Οδτοι έζησαν επί ενα και πλέον αιώνα περίπου
Ιν τη σκια εργαζόμενοι, καί κ α θ ’ δ διάστημα προσέλαβον καί τό δνομα
του «Ροδοσταυρίτου»* * α τ ά ' δ έ τ ο Ι^ ΙΤ ή μυστ&κή α ΰ τ η
*#£ταςρ£α 3 Β ο κ & α ν :,σ τα Ι-ΙΡ ο δ ο σ τα υ ρ & τα & σ υ ν ε χ ω ν ε ύ θ η μ ε -
x i τ ο ϋ έ ν ’ % γ γ λ £ α σ ο > μ α τ ε £ ο υ τ ω ν '© ε κ τ ό ν ω ν · Κ τ & σ τ Φ ν „
άποτελέσαντες «μίαν μυστικήν Ε τα ιρίαν άντίκληρικήν καί άναρχικήν»
καί οΰτω προήλθεν δ Έ λευ θερ ο τεκ το ν ίσ μ ό ς — Φραγγμασσονισμός
υ π ό τ ο ψ ε υ δ έ ς Ο ν ο μ α «*Ι3τα&ρ£α& Ί Κ κ π α ί δ ε υ τ & κ ί ] κ α ί Φ ι β
λ α ν β ρ ω τ ί δ κ ή » κα θώ ς βέβαιοι καί αύτός δ 'Κβραΐος Άδόλφος Σ τ έ ϊ -
μπερ ^5β). ’ #0κ τ ^ ς Ά γ γ λ £ α ς ή Φ ρ α γ γ μ α σ α ο ν ε α . έ ξ η η λ ώ Ο η
«ϊς τήν Γ α λ λ ί α ν — 1720 - καί έ κ ε ιθ ε ν ε έ ς ο λ α τ ά μ έ ρ * } τ ο υ
<3·

(57) L e o T a x i l σδλίς 1085.

(58) L eo T o x i l , «Τά μ υ σ τ ή ρ ιέ τ η ς Φραγγμασσονίας» οβλίς 10 5.
(5ϋ) « Έ π ισ ιη μ ο ν ικ ο ν Λβξ. BowovQso^iou».
38 Τ^ιη^ια Β. Κεφ. Α \ — *0 ο ρ γα νίδ ιό ς τη ς Φ ραγγίϊα οΚονίας
*■*—— ^Ρ—— 1 —^»— —— « 1«—
■
— —^ ^ msar

κόσμου® καί σήμερον αριθμεί πλέον των πεντήκοντα πέντε χιλιάδων

στοών καί τεσσάρων έκατομυρίων μελών, κ α θ ’αλον τόν κόσμον—πάντων
εχθρών του Χριστιανισμού-—'καί μ ,ό νο ν ev I"α/λλία εχ&& β χ ι­
λ ιά δ α ς σ τ ο ά ς , τής όποίας όλόκληρος σχνεόόν ο πληθυσμός είναι
Φ ραγγμασσόνθύ(ϋΥ>)ί -
*Α λ λ ’ Λ Φραιγ~γμ:αο(5θν£α. Uv έσταμάτησεν έν τη αναπτύξει
αύτής, έ δ ^ μ ^ ο ύ ρ γ ^ σ β πλ&Ιστας ο\>ράς«- κλάδους, παραρτήματα;
καί ύποκαταστήματ^ ονθ|*αζό·μ.©.να « r 8>*«ομίαββον£αβ^· OS
Σύνδεσμοι τών Φιλελευθέρων,, τών Έλευ εροζ'ρόνων, τοΰ ανθρωπίνου
δικαίου, καί τής πολιτογραφήσεως, αί έτχιρίαι τών ασφαλειών, ο£ έκ-
παιδευτικοί σύνδεσμοι, αί έκπαιδευτικαί Λεσχαι, οί κύκλοι τών -σπου­
δαστών, αε Βιβλιακαί Έταιρίαι, τά Σωματεία τών διαλέξεων, τά Λαϊκά
Πανεπιστήμια, τά συνδικάτα τών έργατών, κλπ. (6ί), είναι τής μασσο-
νίας. ΙΙαραρτήματα, καί ολα εργάζονται υπό τήν εμπνευσιν τής Μασσο-
νίας, μέ τό προσωπειον τών διαφόρων τίτλων, κατά τό πρόγραμμα τ&ν
Μασσονικών Κογκρέσσων του 1894

Ό Οργανισμός τής Φραγγμασσονίας

II. Αοιπόν οι Εβραίοι διωργάνωσαν την Φραγγμασονίαν κατά
τό σύστημα του Εβραϊκού Κ αχάλ(83), καί πρός καλλωπισμόν της
προσέδωσαν.καί τν^ν ένέδυσαν με ενα μύθον έκ του Ταλμούθ, οιά του*
όποιου συμβολίζεται αυτη μέ την οικοδομικήν τέχνην, οι δέ. Φραγ-
γμασσόνοι, μέ τούς κτίστας* τούς προοριζομένους, δήθεν διά τήν άνέ~
γερσιν τοϋ Ναου τοΰ Σολομώντος. Καί πραγματικώς Γν^ι |*£<3Όί> τ ώ ν
Μαο^όνΐδ>ν ο '‘Κβ-ραΕσμ.ος emS&c&ttge. τν,ν δξά^άνιβζ,ν τ ο θ
ρςστιανδβμ.θΟ καί τήν κυριαρχίαν του Ισραήλ έφ!Γόλων τών
λαών τής γης, κατά τ^ην μαρτυρίαν του J, Bigedain, πρώην Μασσό-
νου. καί Γραμματέως τής M syal^g — Μασσονικης Στοάς—
τής Γαλλίας (64). • ·
' *
*'
Έ κ τών Στοών της μυστικής ταύτης Εταιρίας των Φραγγμασσό-
νων ουδέποτε απολείπεται ή επτάφωτος λυχνία του 'Εβραϊσμού, (ώς-
σ ύμβολον ευρισκόμενη) ή Κιβωτός τής Διαθήκης, ή_ εκ το Οξύλου το5

(6 j) J o u rn a l «Le C h n stia m sm e s u X X e S i e c i e — κα ί T a m e «Les o rig in e s de la F r a n c e

co n tem p o rain e» , I I I , o&k. 46.
(6 ;) Copin AlbaaccUi L. cit., II, σελ, 195, xui Bull, du Grand-Orient, is 8 *> 602..
(62) Copin A lbancelli L. c it., II, csL 397.
(63) Ή ΚΑΧΑ.Λ είνα ι μία μυστική "Εβραϊκή Κ/υβέρνησις, άποτελουμένη. έκ τών Ραβ§.-
νων καί Διδασκάλων τώ ν'Ε β ρ α ίω ν, καί έργαζομένη πρός καααοτροφή,ν τών χωρών ϋγ-θα.
διαμένονν*
(64) J. Bigedain «Le Grand-Orient de France» Paris, 1905 p. js 6 .
 Τ|*η|ΐα Β. Κεφ. Α. Εργα τ η ς Φ οαγγ^ ιαόίίονίας 39

_ &
δένδρου « .Ακακία*· τράπεζα, τό άνθος αύτης, %, λ. π. ν65), διά τών
όποάον εχτελουν τάς μαγείας των. Έ κ δε της ιδιαιτέρας Εστορίας του

m * .
Έ γκ λη ^ ια τικ η -ποαίις τών Φ ραγγ^αό^όνων
*·. ·

* « | ·% · ·

ραβάτου Ίουλιανοϋ μανθάνομεν, δτι ο ί *Μ*ραγγμ.ασσόνο& μ.ε-

τ α / ε φ ί ζ ο ν τ α ς φ α ν ε ρ ά μέν, πρός αποφυγήν πάσης ύποψίας περί
χρησιμοποιήσεως χ α ϋ α ρ ω ς μ.ε0όΤ5ων9 μίαν χινητήν
(65) D rum ont, L. cit., II., σβλ. 320.
40 T y ftjia B. Κ εφ. A '. — τ η ς Φ ραγγ^ιαόόονίας
/# ·
*Λ

%
τράπεζαν, εν άγνωστον μέσον, — τον ύπνωτισμόν — εν πνεύμα ψιθυ­
ρισμού κ λ.π. (6(j), μυσιικως δμως έχουν σχέσιν με τήν ιδίαν
γοητείαν, μαγείαν, φαρμα ,είαν, έ£ορκισαούς, τήν κλήσιν
τών δαιμόνων, τον μαϋηματισμόν, τή\|%στρολογίαν, φυσιο­
γνωμίαν, μαγείας είς παλάμας, μαγείας διά κογχΰλης, δι3
οσπρίων, δι5 ίεροσκο τίας, Οι άναποδο γυρίσματος φλυιζα-
νίων καί τραπεζών, δι’ οιωνισμοΰ, δια κλήρου συμβουλών
κα'ι διορισμών, όιx παιγνιόχαρτων, δι* ανοίγματος Ψαλτη­
ρίου με κλειδίον, διά τής Καμπάλας και Θεομανεείας, καί
άναριθμήτων άλλων δαιμονικών επικλήσεων (67).
Καθώς έκ του βιβλίου*τοϋ ΚαπΙν Άλμπατσέλλι — πρώην Φραγ-
γμασσόνου μέ τον βαθμόν του Ροδοσζαυοίτου — καί έξ άλλων συγ­
γραμμάτων, μανθάνομεν, ή «Ι*ραγγιχασσον£α ε!να& διοργανο**
**ένη έκ τών Στοών , αΐτινες διευθύνονται {>πο ενός 3£ε6α<3το$
δστις προνοειται τά οικονομικά, συναθροιζόμενα διά τη ς -απάτης καί
της αυτοβούλου συνδρομής τών μωρών μελών αύτης. Έκ τών Σεβα­
στών συνίσταται το ΠρωτοΠζ,κεΞον, οπερ δικάζει μυστικώς τά
διάφορα εγκλήματα τών μελών αύτης, καί *αταΤ5ζ,*άζε& εΣς θάνα­
τον τούς αποκαλύπτοντας τα,μυβτικά αύτης. 4

Αί έκλογαί ένεργοϋνται άπαξ του έτους υπό τών Μασσόνων. Εκά-

• *

στη Στοά διορίζει gva πληρεξούσιον (ντελεγάτ), οιτινες συναθροιζό­

μενοι συγκροτούν την νομικήν Βουλήν (κουβέντ), καί έκλέγουν ενα
- συμβούλιον τής διατάξεως εχον ώς πρόεδρον ifva μέγαν Διδάσκαλον.
Δι’ έκαστον έθνος ύφίστατ^ι μία μεγάλη Στοά η δμοσπονδία %αί δπέρ
ταύτην άλλαι στοαϊ διε&νεΐς κλπ. (68)
^Όλη αυτή ή *Ι>ραγγμ.ασαον&κή οργάνωσές είναε. απο­
λύτους μυστική διά τ. ύς μή Μ^σσόνους, καθώς είναι καί ή Εβραϊκή
Καχάλ διά τούς μή ^Εβρ^ίους. Έ Φρα ^γμασjovia £χει ακόμη καί.
άλλον οργανισμόν άγνωστον ακριβώς καί παρ’ αύτών τών κατωτέρων
μελών αύτης. Ή Φραγγμασσονία συνίσταται έξ ολοκλήρου
'Ιεραρχίας βαθμών. Οι δε πρώτοι τρεις βαθμοί αυτής εΐναι,
ό του Δοκίαου, ό του Έταίοου και ό του Διδασκάλου, οΐτι-
νες συνιστοΰν τήν κυανην λεγομένην Φραγγμασσονίαν.
(66) Σ ύ γ γ ρ α μ μ α πβρί το ΰ ?Αγίο·υ Β α σ ιλ είο υ, μ ε τ ά φ ρ α σ ις έκ τ ή ς Γ α λ . ύπο τ ο υ Μ ητροπ.
‘Ιωσήφ, σελ. 116.
(67) Μελετ. Έ κ κ λ η σ ;α σ τ. ^Ιστορία. Ε Ισαγωγή Keep. 8.
(6») Copin Albamcellt, L. cit., I, σελ. 160—168, κ α ί Bull, du G rand-O rient A o u t— Sept.
1894 σελ. 117 κ α ί Prache «La p etition con tre la Franc-matponerie & la Chambre des Depu­
tes» Paris 1905 σελ. 286.
 T u m ia Β. ίίε φ , Λ- = Έ ξήγΛ& ις τ η ς Φ ραγγ^ ιαίϊονίας 41

Ι Ι ρ Ι ν ^ ρ ο β '- β α β δ η ο Μ χ β ΰ ό ν ο ^ ε ις έ κ α σ τ ο ν έκ τών τριών

τούνον β α θ ι ώ ν , τ ο υ δ ίη γ ο Ο ν τ α : δ ι ά φ ο ρ ο υ ς π λ ά ν α ς καί 6πο-

;’."» .W
S \w . v*.
:

rei
j »Λ

««
Hi

i|f|pip
μ η
ίν^Λί^Γί^.Τϊϊ.ν w 5 w 6 * i» w i > fc g g r W T i T

eO Μέγας Ά ^ ΐϋ ^ ε ιτ ς (Μασσόνος) εξηγεί εις τοιτς ν^ ο ^ η ο ίο νς

τάς ^ινότηριώδεις έννοιας τον φοΟεοον τρίγω νον.
σχέσεις άΐυείρους του υπόσχονται, δτι ή Εταιρία θά είναι εις αυτόν
πάντοτε βοηθός, θά τόν διευκολύνη εις ύλικάς καί έμπορικάς έπιχέι-
42 Γ α ί ι ι ΐ ι Β. Κεφ. Λ' — BciOuoi τ η ς Φο<χγγιι.α.()ίίονία.ς

ρήξεις,-εις άπόλαυσιν των σαρκικών έπιθυμιΊ>ν κ.λ.π. καί δζι άπαντα

τά μέλη άπαρζίζουν μίαν εταιρίαν Φιλαν&ρωπικήν, Φιλοαοφικήν
καί Προοδευτικήν συνεχίζουσαν αρχαία μυστήρια πρός ανακά­
τ ά

λυψήν— δήθεν—της άληθείας καί άλλας αινιγματώδεις πονηρείας(09).

Ά λ λ ’ εάν έχουν τοιουτον υψηλόν σκοπόν πρός σπουδήν τής άληθείας,
διατί κρύπτονται οί τρισκατάρατοι; Πλήν άς άκολουί^ήσωμεν.
Έκτος τών τριών τούτων κατώτερων βαθμών τής Μασσονίας
ύπάρχουν καί άλλοι άνώτεροι βα&μοί (70), οΐ'τινες δεν αποκτώνται
εύκόλως, παρά κατόπιν πολλών υπηρεσιών, ας προσφέρουν οι Μασσό-
νοι εις τάς Στοάς των. Και ά<τοϋ φθάσει ο Μα#<τ<5νσς είς τόν 18ον
βαθμόν του 'ΡοδοσταυρίτΟυ, γίνεται άπ' εύ&είας μέλος τής Ιϊαγκο -
αμίον 'Εβραϊκής ' Ενώσεως, ήτic άποτελεΐ εν σώμα μετά τής Φραγ-
γμασσονίας (71)* δ δε 33ος βαθμός δίδεται μόνον εις τούς επιφανείς τής
κοινωνίας, ήτοι εις τούς άνωτάτους πολιτικούς, οιτινες επιδιώκουν βαθ­
μούς καί τίτλους (72). ’Έστω καί τούτο γνωστόν, δτι ή Φραγγμασσο-
νία προσφέρει τότλους καί βαθμούς τιμητικούς — καίτοι μερικά
έκ τών μελών αυτής δεν διήλθον ίεραρχικώς τούς βαθμούς αυτής —
είς Άνωτάτους Κληρικούς καί λαϊκούς κατέχοντας έξεχούσας θέσεις
εις τήν Κοινωνίαν, πτλοΦορουσα αυτούς έπ&τέμ-ΟΌς ,
κλπ κα$ώς τό πασίγνωστον Μασσονικόν Σωματεϊον τής X Α.Ν.
δπερ προσέφερε τοιούτους σατανικούς τίτλους είς τόν Χρυσόστομον
Παπαδό^ουλον? Γεννάδιον Θεσσαλονίκης, Μελέτιον Μεταξάκην καί
Σιά (73), επ' τώ σκοπώ δπ'ος συνδράμωσι τό καταχθόνιον αύτής Ιργον.
/ .

Έκ τών eΙεραρχών τούτων τινες εϊναι καί Μασσόνοι του

eΥπάτου βα&μον.
(69) Υ. Bidigain, «Constitu 9 ion dn Grand-Orient de France» σελ. 14, ’Όρα καί προκή
ρυξιν της Μασσον.νκής Στοάς «Μέμφιδος» τοΰ Βουκουρεστίου, βΐς ήν ήτο Βσ/θμοΰχος Μασ
σόνος ό ΙΙαπαΦεοδόσιος βλάχος έκ Προβάτας μ&τ’ άλλων “"Ελλήνων προϊσταμένων, κα-ϋώς
ίΗλομβν άποδείξει Ακολούθως.
(70) Πρός γνωσιν τών &ναγνωστών παραχωροΰμεν «δλους τούς τίτλο υς τών βαα>μ&ν
της Φραγγμασσονίας ώς έξης εχοντα. 1 ) Δόκιμος, 2) 'Εταίρος, 3) Διδάσκαλος, 4) Μαστικός
Διδάσκαλος, 5) Τέλειος Διδάσκαλος, 6) ’Ιδιαίτερος Γραμματείς, 7) Πρεβώτος ή Δικαστής,
8) ’Επιμελητής τών ΟΙκοδομών, 9) Ε κλεκτός τών έννέα Διδάσκαλος, 30) νΕνδοξος έκλεκτός
τών δεκαπέντε, 31) Υ πέρ τα το ς ένλεκτός 'Ιππότης 3ϋ) Μέγας Διδάσκαλος ’Αρχιτέκτων,
13) Βασιλική άψίς, 14) Μέγα σκότος τοΰ 'Ιερού Φόλου, 15) 'Ιππότης της ’Ανατολής ή τοΰ
Ξίφους, 16) Πρίγκηψ της 'Ιερουσαλήμ, 17) 'Ιππότης της Α νατο λής καί Δΰσεως, lb) Ροδβ-
σταυρίτης, 19) Μέγας ΠογτΙορηξ της Ουρανίας 'Ιερουσαλήμ, 20) Ό μέγας Πατριάρχης, 21) Ό
Πρώσσος 'Ιππότης, 22) Πρίγκηψ τοΰ Λιβάνου, 2 S) Ό ’Αρχηγός τοΰ ’Αδύτου, 24) Ό Πρίγκηψ
τοΰ Ά δυτου, 25) 'Ο 'Ιππότης τοΰ Όρειχαλκίνου ’Ό φεως, 20) 'Ο Πρίγκηψ τής Χάριτος,
27) 'Ο 'Υπέρτατος Ταξιάρχης τοΰ Ναοΰ, 28) 'Ο Ιπ π ό τη ς τοΰ Ή λίου, 2 d) 'Ο Μέγας Σκώτο^
τοΰ Ά γ . Άνδρέου, 30) 'Ο Καδός, 31] 'Ο Μέγας Ε ξεταστής ’Επόπτης Ταξιάρχης, 32) 'Ο
\ /

Πρίγκηψ τοΰ Βασιλικού Μυστικοΰ, 33) Κυρίαρχης Μέγας Γενικός ’ Επόπτης.

71) J. Bertrand «La Franc-ma 9 onerie S#ci6 t 6 Juive», Paris* σελ. 26.
72) Copin A lb a n c e lli L., cit., σελ. 181.
73 ) M. T alm eyr, «La F ra a c -m a 90 a e rie e t la R evolu tion F r a » 9 aise», I904, σελ. 7 καί 36
 T jtfvna B Ι ί ϊ δ . — Οι Φ οηγ^τιοΟ ίτνο* Tmi^u<H5m,iv «!ηλτγw* *i*>

ανταγνωστΎ^ς ^εν -©wjira/eurcEti να-νο^-σ^ Ttojm, οιατχ jis

£vdajov .π είσ μ α t*E χλτ^ρικαί ouruai ύπ©στ^ ρίζ-ου^ avx0p8-Q0rgcv V£m~z-

« C ffltW iS fc v ?
»v A x c f Q R t H P l · ' w r ^ v . v c * . w . f O O v \ · » ■·:··*> ν « Λ ' . · . · Λ ·.·. * :

* $ < :· : ί κ · ; · : · S
» » »> ·<
/ .· / · / / ·.·
:::» > - ·

■ » > > > ν β < % « ί # Λ ί ? ί . : >>>>·:·V

::· :· : > : · » » > " < « - :· .· " : >>. \

mm

VW A'

^ w i w i u n ■■ u r n w ^ r t j r r ^ r y

Oi irxoi|n^ioi ^lacJdavot δ»«ταο(Ιονται ipwo το i? ^ λ ο^ιτέκτονσς

Oidcadi τσ&ς δ α κ τνλο νς των. ^k; τό d ^ p a κα νά τη ρή dοι;ν άιω πη ν \

τά όραθέντα ^εντος της tfttrdOi ριώδ-wc dKnvnς.

£ \ ς

Γ3 ΐσμτον -εΐζ την L· %%λ γ] σ tsscv . m l ατa ■μ

' & έβειοεν 1 -

Eig έκαστον βαθμόν υπάρχει ιδιαίτερον Ιργα'στ^ρχον, 1% των Όποιων
44 T jiriy a A'. — Ό ""Ορκος τώ ν Φο<ιγγ|*α<£ίίόν<ον.

οί τρϊίς υπέρ τούς τριάκοντα βαθμοί ονομάζονται « Τ Ρ π ε ρ τ ά τ ^

Α&ο£&τ*σις'.> καί οιτινες βαθμοί συνιστώσα δει>τεραν Φ ρ α γ γ μ .α α »
ο ο ν έ α ν , διά της οποί ας φθάνουν ε!ς τάς Στοάς αί αποφάσεις τών αο­
ράτων θελήσεων, α£ όποΐαι άποτελοΰν τρ£την jM wrtttrv φ ρ α γ -
Yjj.a<teoviav συγκροτουμένην έκ τών προέδρων τών διεθνών Μασσο-
νικών Ι,τοών^4), - .
Ε πάνω δλων %ών βα&μών τούτων υπάρχει. &ν άνώτατον
« ΟαγκόόμΛΟ-ν Χυμ.@ούλε<*ν*> συνιστάμενον εξ εννέα αγνώστων
αρχηγών — πέντε Εβραίων καί τεσσάρων έκ τών άλλων εθνών — καί
υπέρ αύίό υπάρχει rkα ν ω τ ά τ η Μ α σ ^ ο ν ς κ ή (U \>6 έρνη< ης, άπο~
τελουμένη μόνον έξ Εβραίων, μέ ακατάληπτον καί- άγνωστον τήν
δοράν της (7δ).

Ό ' Ορκος τών Φραγγμαοσόνων.

*··* # , * ^«· *. : ' *V >
§ 1 ^ . ΤΓας Μασσόνος προβιβαζόμενος είς έίκασιον βαtitibv
μανθάνει ιδιαίτερον μυστικόν, είς τό οποίον δεσμεύεται διά φρι-
κτών δρκωνβπως ουδέποτε άποκαλύψη ειτε προφορικώς ειτε γραπτώς
κατά τόν ακόλουθον άρνητικόν δρκον :
« cΟρκίζεται f λέγει ό προσήλυτος, οτι θέλει συντρίψει
πάντα ύλικόν δεσμόν σννδέοντα αύτόν μετά του πατρός9
μητρός, άδελφών9 συζ >γου9 συγγενών9 φίλω ν 9 ερωμένων ,
Βασιλέων9 stfsoysrcdv καί οίουδήποτε δντος9 πρός δ νπεαχέ'&η
π ίσ τινΡ νπακοήν7 χάριν ή έκδούλνυσιν* (Έδώ είναι ή άρνησίς
πίστεως, καθ'" δσον 6 Χριστιανός έν τω ^Αγίω Βχπτίσματι ύπεσχέθη
πίστιν είς τόν Χρισυάν). 3Από ναύτης τής στιγμής άπ&λύεται τον
δρκον, δν δή&εν εδωκε πρός τήν ΙΙατρίδα καί τούς Νόμους»* και ' .' - __ /

κατωτέρω : « eΟρκίζεται κσΧ ομνύει ΥΠΟΤΑΓΙΙΝ είς τήν άγιωτά- V

την καί αδιαίρετον Τριάδα, (έννοει τούς τρεις άνωτάτους βαθμούς) καί
είς τόν μέγαν Ταξίαρχον9 τελειότατον πρόεδρον, ύπέρτατον δικαστήν
καί Κυρίαρχον, του Φιλοσοφικού Συμβουλίου, καί τόν Μέγαν 'Αρχιτέ­
κτονα του Σύμπαντος ήτοι ΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ, (δν
όρα έν τη έπικεφαλίδι του Β" Μέρους Κεφ. ΑΓ), δσνις άπαοαιτήζως
παρευρίσκζται αίσϋ'ητώς είς τάς τοι<\ντας τελετάς* καί ακολούθως
ορκίζεται ό προσήλυτος Μασσόνος καί υποβάλλει θεληματικώς έα?>

74ί Copia Albancelli, L,.y cit. σβλ. 267. ν *

7,5] » :> « » » » κα ί G. des M ousse&ux «Le Juifs» σ. S5(>,

 • · ' ·* *"(·■ '* *.'.,« · #' , *
F^ritttt Β. Κεφ. A. =s Ειδω^-ολατοεΙα τών Φραγγ|ΐαό<5όνων 4ο
mea~t . —

“ΐ : .

*τό, εις τήν έσχάτην τών ποινών, ήτοι yd $avacc0'dtij πανδήμως, M r

άδ'έϊήΰ*] τ ά ς υ π ο σ χ έ σ ε ι ς τ ο ν (76) καί τελευταιον Ιιτιβί^αιών χούς
όρκους £jroy£(i<p£t έπ* αύτών, καί επί τής φωτογραφίας του <5ι<χ τ ο ύ
ί ό ί ο ν τ&ν α ί μ α τ ο ς διά πέννας έσχΊματιιμενης έκ του ονυχος του μι­
κρού του δακτύλου, Μεδ*' έ κ ά σ ί η ν ο ρ κ ω μ ο σ ί α ν ά κ ο λ ο υ & ε ΐ κ α ί μ ί α
μ α γ ι κ ή τ ε λ ε τ ή : λ.χ εις τον βαθμόν τού διδασκάλου παρςστάνεται ή
δολοφονία, ή ταφή καί ή εκταφή··-του Χιράμ—’ Αρχιτέκτονος τού Νχόυ,
του Σολομώντος — ϋατρός (ώ; λέγουσιν ούτοι) πάντων τών μασσόν'ον,
■ούτινος τό-πτώμα' διά Σατανικών' μέ^όδ*>ν παρουσιάζουν έπί φερέχρου,
καί ήτις σκηνή παριστα τό ειόωλον τού μίσους, δίχερ προσκυνούν (77).
Έάν οέ τις έξ αύτών ζητήση εξηγήσεις, δεικνύουν αύτφ τήν επί τής
•θύρας επιγραφήν «σιωπή» καί"προστάσσουν ΐνα θέση τούς δύο δακτύ­
λους επί τού στόματος κατά τό σύστημα τού διδασκάλου των Μάγων
■ ** I r· " ·

ίΙυθ·αγόρου,
Είς τόν ΐ 8ον βαθμόν τοϋ Ροδοσταυρίτου, παρουσιάζουν νβρι-
<ατι<ώς τόν μνστικόν δεΐπνον9 έν τφ όποίω έζηγεΐται δλως άσεβώς
καί βλασφήμως ό επί τοϋ Στζυ^οϋ τοϋ Σωτήρος ήμών τίτλος, ήτοι τό
L N .B . I. καί διά τών δποίων στοιχείων χαιρετούν άλλήλους καί
αναγνωρίζονται ο£ Μασσόνοι τών μεγάλων βαθμών, καί διά της πα-
ραστάσεως ταύτης προσπαθούν νά έμπνεόσουν τό μϊσος εναντίον
ζοϋ Χριστού (78), δπερ παριστάνουν διά τοϋ ειδώλου τής έκδικήσεως.
Οί *Εβραιομασσόνοι διδάσκουν διά τών οργάνων των, ώς καί
είς τάς μυστικάς συνεδρίας τών άνωτέρων βαθμών δτι : «ή 'Ορθόδο­
ξος Εκκλησία πρέπει νά έξαλειφθ^ έκ τοϋ προσώπου τής γης διά
τοϋ συστήματος τής Επιστήμης καί τοϋ 'Ορθολογισμού (70) ■=
Ragiune—. Λιά τούτο οί Φραγγμασσόνοι — έν τή μεγάλη Γαλλική
Έπαναστάσει του 1789 — υπό τήν προεδρείαν τοϋ μεγάλου Ραββίνου
Clotz, εν Παρισσίοις διεκήρνξαν τόν ’Ορθολογισμόν ώς θεόν, πα-
ριστάμενον έν τω προσώπφ μιας γνναικός πόρνης ονομαζομένης
Candille, τής δποίας έποίησαν είδωλον^ έχον υπό τούς πόδας του τόν
Σταυρόν, καί τό όποιον έστησαν έν τφ Ναφ Νότρε Ντάμε (80) προ *
κοινήν προσκύνησιν.
Of 'Εβ^αιοφραγ^μχσσδνοι λατρεύουν καί τήν Άφροδίτην έκ-
προσωπουμέ'νην δι’ ■ένός Τράγου, :δι’ δ κατά τήν μαρτυρίαν τοϋ Κό-
πιν Άλμπαντσέλι, εις μερικάς συνεδριάσεις., ή μάλλον μικτάς στοάς
76] Leo T axil, L. cit., ο. 1003.
77] Co pin Albancelli, L. cit., I, «δλ. *78.
]78] Barru^l, M em .oires=D nim ont, L. cit., σβλ. 178.
|7'.i] Bernard Lazare,, L. cit., σ{λ. 350, 360.—Ό ’Ορθολογισμός cXvcu σύστίημ* Φιλόσο­
φόν, μή παραδεχόμενον ούδέν πέραν τών ών &ντίλ*μ{3αγεΊ«ι, ό νονς του έμπα-θους ανθρώ­
που, καί δεν -ψηλαφ&ιαι δ ια β ώ ν χβιρών αυτου. *Ήτοι ένΐ λόγφ, ό ορθολογισμός δέν «αρα-
<δέχβται ούδέν τών υπέρ φύσιν. >
{80J Hergenroether, L. cit., Τ ό μ . ν π οβλ. 119.
 ι&ί1?ι«ί*? W iCe· >. ■..tf·' —JUrsxjeiar, tn>(f STctfffirv'eil £rx6 τ£>ν ΦΦ«^^μ*£*£θtcm*
A
'A
ZL.. . . A v.

tcccl γ,Ό^απτω#· m o i Old^ 0-5 ^ . 6a'0c άδο^ατεχ τΕς να

πόσον ρ,δδΧλα* v<&w^^r^gaj^^E

Ter (S.>d&<kV ίνΐίΧήΐίίΓτη {τποψη«δ'ί<ον γί/νοικών., αία τίί/ν

ν ώ ν

arv(*>^dr<*>v φα-Οιιών ττίς Μ αόόυνίας

' * · ·*

φ ο νιά ς μ&πχχβΐριζό!μ£ν<%.ώς επί' τ&.πλε Ιστόν όργανα τά* γοναίκας. (81Τ„

[.81] Copl·® A ib artcelli^ Ι« cit.,; Ι,,σ ελ . 2£&
 .^ λ' * *· A to » ‘ e

Tunuci B. Κέφ. Λ -= \ατοεία τοίτ Σατανα ίι·π5 τώ ν φ ο α γ γ η α ι^ ό ν ω ν 47

^.αι^εύονν δέ πρός τούτοις καί ro εϊδωλον τοϋ Πλούτου, ινα

μηδέποτε στερηθούν τούτου άλλ’ έχουν πάντοτε τούτον πρός άπόλαυ-
σιν τών αισχρών των επιθυμιών καί ή δονών* τρέφουν δέ άσπονδον μί­
σος κατά τών ΙΙενήτων καί έν τα ις στοαις αυτών ουδέποτε επιτρέπε­
ται, έπί ποινή Θανάτου,συζήτησις περί τών Εβραϊκών δισεκατομμυρίων.
Οί άκά&αρτοι Εβραίοι Μασσόνοι πλανούν τούς άνοήτους προ­
σήλυτους των, δτι, δήθεν, κατάγονται έκ τοϋ Χιράμ καί τής Βαλκΐ-
δος—Βασιλίσσης Σαββα*—ουτοι δέ ύποτίθεται ώς απόγονοι τοϋ Κάΐν,
δστις, κατ’ αυτούς, είναι υιοί της Εύας καί τοϋ Έβλίς —’Αγγέλου τοϋ
φωτό<:, Λουτσίφερ—Εωσφόρου—Σατανα ! Διά τοϋτο εις τάς συν­
αθροίσεις των ενεργούν παν είδος μαγείαν, άοροϋνται τόν Θεόν διά
τής ακολούθου διατυπώσεως, συντεταγμένης υπό τών Εβραίων (κατα
πίστην αντιγραφήν έκ τών Μασσονικών τυπικών), E.\E.\A.*.A.\L.\
Η.·.Η.·.Η.·.Α.·.Ό.·.Μ.·.Μ.·.Μ.·. καί σημαινούσης: Δόξα και αγάπη
εις τόν Δεσπότην Εωσφόρον, μίσος, μίσος, μίσος είς τον
Θεόν τών Χριστιανών, κατηραμένος, κατηραμένος, κατηρα-
μενος (8S)· nal λατρεύουν κατ’ εύ&εΐαν τον Εωσφόρον Σα-ταναν
διά τής επομένης προσευχής. « Έλϋ'ε ώ "Εωσφόρε! Έ λ 0 έ νά
σ εναγκαλισιίώμεν, νά σε σφίζωμζν είς τάς άγκάλας μα,ς' Σΰ,
τόν οποίον οι 'Ιερείς έσυκοοράντησαν καί οί Βασιλείς καιε-
δί/ασαν . . . Σέ δέ, ώ αδωναΐ : Θεέ άδικε, Θεέ άρπαξ, σέ
άπαονούμεθα. . . . ’Έρρε. Δεν έξαρτώμεθα πλέον από σοϋ...
Μετά τήν έπίκλησιν ταύτην ό Σατανάς απαραίτητος εμφανίζεται εν
μέσω αύνών καϊ κατ’ εκείνην τήν στιγμήν άπαντες οί ιζαρόντες
Μασσόνοι κρατοϋντες εγχειρίδια (μυτερά δύστομα μαχαίρια) Τρυ­
στούν τόν έτΐΐ τής τριγώνου τραπέζης των κείμενον "Αγιον ’Ά ρ ­
τον, ον προμη&ε ύονν αϋνοΐς 9Αρχιερείς ,οντες μέλη τής eΕβραίο-
φραγγμασσονίαςf καί ειτα κτυποϋν πρός τόν Ουρανόν κραυγάζοντες
Ά δ ω ν α ΐ » (έκδίκησις Θεέ) (83). "Ομως σημειοτέον δτι
ταϋτα εϊναι άγνωστα είς ηλείστους ήλιϋ'ίους βλάκας καί άνοήτους
Μασσόνους. Διά τοϋτο μεταχειρίζονται πλήθος μυστικών καί συνθη­
ματικών σημείων πρός άναγνώρισιν καί συννενόησίν των, οιον τό Τρί­
γωνον, τό Πεντάγωνον*, τάς τρεις τελεία: τόν τίμιον στχυρόν κατ’
αποκοπήν τοϋ άνωϋ'εν μέρους καί έμφανίζοντος τό στοιχεΐον ΊΓ
Τεμπλιέρος; = τό κομουνιστικόν σημείων σφυρί καί δρέπανον, καί
πλείστων άλλων, ών ούκ έστιν αριθμός.
'Εξ όλων τούτων τών έν συντομία έκτεθέντων, συμπεραίνονται
οτι άρχηγοϊ καϊ διδάσκαλοι τής μαγείας τών Φραγγμασσόνων ει*
ναι οί eΕβραίοι . Ά λ λ ’ άρά γε αναγνωρίζουν ούτοι έπ’ αλήθειας τ*όν
[82] Copin Albanceli. L. cit., I, σελ. 2‘j 2.
[83] Πιοτή ά*ντιγρβφή έκ to'S τοπικού της Αψηλής Μαγείας.
48 T u ftιια B. Κεφ· A. — ϊΐο ϊο ς ό Ρ ό λο ς τώ ν φραγγ|ΐαο<?όνων

Σαταναν ; ’Ό χ ι! ’Όχι ! Αυτοί οί ’Αλαζόνες, καί τόν Ιδιον Σαταναν

εμπαίζουν, έπιοιώκοντες στήσαι τόν έαυτόν των ύπεράνω τών Ουρα­
νών, κατά τήν διδασκαλίαν του Ταλμούθ·, Ίνθα υπάρχει ή άπόφασις
του Ραββίνου—Menachem, όστις λέγει: «Έάν etc ιόν Ουρανόν
συμβη καμμια σύγχυσις επί τών νόμων, τότε ό Θεός συμβου­
λεύεται τούς έπι γης Ραββίνους τι πρέπει vci κάμη» (84)* διότι
λέγουσιν, οί άφωρισμένοι αυτοί Εβραίοι, ότι:«ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΡΑΒ-
ΒΙΝΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΙ ΘΕΟΓ» (85) κάΐ διά τούτο υπάρχει εις τό
διαβολικόν Ταλμούθ άπόφασις νά θανατώνωνται οί περίζτρονουντες
τούς λόγους τών Ραδβίνων (8β). Καί διά τών μέσων τούτων καί της
Φραγγμασσονίας έξεστράτευσαν καί έκήρνξαν τόν λυσσώδη κατά
τον ’Ορθοδόξου Χ ρυτιανισμοϋ πόλεμον, διότι είναι μία θρησκεία
εξαίρετος καί εναντιώνεται εις τά πάθη τοϋ υλισμου καί της τυραννι­
κής κυριαρχίας, δηλαδή τών ορέξεων τής αρπαγής καί του Δεσποτι-
σμοϋ, τήν άπόκτησιν τών όποιων επιδιώκουν οί τρισκατάρατοι,

(ΤΜΗΜΑ Β'.)
ι

Κ ΕΦΑΛΑΙΟΝ Β.'
Ποιος ό Ρόλος τών Φραγγμασσόνων
είς εκάστην έπανάστατικήν κίνησιν.
« 9Εν δέ τω κα-δεύδβιν τούς άνΌρώπους ηλθεν
αΌτοΌ ό έχφρός καί εσίίβιρε ζιζά νια άναμέσον
του Σ ίτου....» [ΜατΌ-. ΙΓ '. 25.]
« ’Έσεοθε ώς Θεοί...» (Γεν. Γ '. 5.)
4

. *0 πρώτο ^ άνθρωπος εζη εύχαρισ τη μένος εντός τον

1
επιγείου παραδείσου t έν πλήρει ευδαιμονία άπολαμβάνων του κάλ­
λους αύτου καί τών αγαθών, έξ ο:ν αυτόν άφθόνως έπροίκισεν ό ΙΙανά-
γαθος θεός* ή δέ ψυχή αύτου μετ' εύλαβείας καί ευγνωμοσύνης ήτενιζε
πρός τόν θρόνον του Τψίστου. Ά λ λ ’ ό άλλαζών καί φθονερός Διά­
βολος ζηλοτυπήσας τήν ευτυχίαν αύτου και ύποδύς τό προσωπείον του
οφεως έπείραξε τήν Εϋαν καί διά ταύτης τόν Άδάμ διά ιών λόγων
«εσεσΟε ώς θεοί».
Τοϋτο ήρκεσεν, ϊνα τό δηληχήριον τής αχαριστίας είσέλθΐ] είς
τήν καρδίαν τον άνθρώπον f ’φέρον μεθ* έαυτοϋ τήν έκ του Παρα­
δείσου εξορίαν καί τήν απώλειαν τής εύτυχίας, τόσον δι’ εκείνον, οσον

|84]t Ad-Peni., ρ. $ ί. -).' C. 3 -=B?chai δρα: Rohling, L. cit., σελ. 34.

2 1 2

[85] Ad-Pent., p. 44. !. 201, C. 4i=Bechai δρα: Rohling, L. cit., σελ. 34.
[86] Talmud Bab2l=Er:ibhn—f. 21 K tf. 2. δρα: Rohling, L. cit , σελ. 32.
 l u n u a B'. Κεφ Λ' — Κ α τ α χ θ ό ν ιο ι (Ρνέ^εις ·<ίών Μ ακών 49

καί διά τούς απογόνους αύτου. Επομένως, είς το πάθος τούτο ή άνθρω-
πότης οφείλει τάς μεγαλειτέρας καί τρομεράς αυτής καταστροφάς.
'Όμως είς κανεν αλλο ε&νος τών ύπ’ ουρανών έρ^ίζώθη
τόσον βχ&έως τό πάϊ)’θς τής άχαρισ:ίας καί ύπερηφανείας, 6 j o v ε ί ς
τό ΘjoHzcdiacov γένος τών Ε βραίων. Διότι τά παράσιτα ταϋτα ,
ινα κατωρθώσουν καί καταλάβουν τήν ύπ’ αυτών όνειρευομένην ΙΙαγ-
κόσμιον Κυριαρχίαν καί γνωρίζοντες τό αξίωμα: «ΠΑΣΑ Β α ΣΙΑΕΙΑ
ΜΕΡ1ΣΘΕΪΣΑ ΕΦ’ ΕΑΪΤΗΝ ΕΡΗχΜΟΓΤΑί» (Ματ». IB' 25), ε&ε-
σαν είς εφαρμογήν τό Σατανικόν καί καταχθόνιον πολεμικόν αύτών
σχέδίον , προσπαθοϋντες, ϊνα όλα τά έθνη έργάζονται, διά τον έμ
φνλίον πολέμον, καί του άλλγ/λοσπαραγμοϋ, τήν ιδίαν αυτών κατα-
ταστροφή /, καί ουτω πάντες οί Εβραίοι καταστούν γενικώς κυρίαρ­
χοι, οικονομικώς τό πρώτον καί διοικητικώς μετά ταϋτα, μεταχειριζό-
μενοι τούζ άλλους λαού; ώς κτήνη (*), «ΚΑΘΕΓΔΟΝΊΈΣ, λέγει, ΟΙ
ΑΝΘΡΩΙΙΟΙ, ΗΑΘΕΝΟ ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΙ 1<ΣΙ1ΕΙΡΚ ΖΙΖΑΝΙΑ».
%

Έ κτης άμελείας καί απροσεξίας τών λαών, επωφελούμενος

ό Κακούργος Εβραϊσμός, ήπλωσε τά δίκτυα αύτοϋ έφ’ όλης τής Οι­
κουμένες, έπιοιώκων τήν περιπλοκήν όλων τών Κοινωνικών τάξεων
έντός ^ών σατανικών αύτοϋ *δικτύων, διά τοϋ διαβολικού δολώματος
«έσεσΟ-ε ώς θ-εοί» καί ύποκινών αύτάς εις έπανάστασιν κατά τοϋ Θεοϋ.
Καί ώς προηγουμένως άπεοείχ9·η, ολοι οί Αίρεσιάρχ at καί τών άλ­
λων κατά κχιρούς φατριών άρχηγοϊ, διψώντες δόξας, καί τιμάς καί τό
Ώσαννά, έκ τοϋ κατηραμένου τούτου cΕβραϊκού μαστοϋ έβ ζαξαν
τό δηλητηοιώδες γάλα . Τούτοις δέ μεταχειριζόμενοι ώ; όργανα οί
Έβρ αϊοι, όιά τής ύποδαιλίσεως τών παθών αυτών καί του έλεεινοϋ
δοξα ρίου, προσεπάθηsav νά δώσουν %b ηλέον δεινον πλήγμα κατά
τον όργανισμον τής Εκκλησίας τοϋ Χρίστον, κτυπήσαντες διά μιας
εις τά θεμέλια, ήτοι εις τήν ενότητα Αυτής, έξ ής έκκοπέντες (ώς αι­
ρετικοί) οί οιηματίαι ούτοι έξέπεσαν εις τόν Υλισμόν καί ’Αθεϊσμόν.
Καί έτι περισσότερον : ^1
Έξ αύίοϋ τοϋ Δίαβολοεβραϊκοϋ μαστόν έβνζαξε καϊ ό Ε ω ­
σφόρος Πάπας τής Ρώμης ’ δστις κατάφορτος ών έκ του πλήθους
τών έγκλημάτων καί ανομιών — όσον αδύνατον νά φαντασθή νοϋς
ανθρώπου καίτοι έν σκιαγραφία έξετέι)·ησαν τινά έν τω προηγουμένω
Κεφαλαία), — δεν ήρκέσθη εις τήν αποστασίαν αύτοϋ άνακηρυχθείς
Θεός εις τήν έν Αατεράνω Σύνοδον, έν τή όποία καί έν τη 9η αύτής
Συνελεύσει ό Καρδινάλιος τών Παπικών ανακτόρων ’Αντώνιος ΙΙούκιος,
εφαντάσϋη τήν Εκκλησίαν ώς μίαν γνναϊηα ίσταμένην προ τών
ποδών τοϋ Πάπα καί λέγουσαν αύτφ: « ’Ιδού έγώ είμ α ι, γ λ υ -

1] Talmud-Babli, — Trat. Baba Metxia, f. 1 1 4 ^ C. 2 .=Rotiling L. cit., p. 55

ί>0 T|Ati|ta Β. Ιίεφ· Β. — Τό κ έντρ ο ν τ η ς ίία γκ ο ^ ^ ιίο ν Έ π α ν α ΰ τ ά ϋ ε ω ς

κύτατέ μου νυμφίε, ή μόνη αγαπημένη σου κ. λ. π.» (2)

αλλά καί άνεκήρυξεν — infaibllite — έαυτόν, τελείως άναμάρτητον ?
ό πάσης κακίας πεπληρωμένος. ίΐροχωροϋντες δέ οί ΙΙάπαι έφθασαν
εις τό άπροχώρητον, διότι ό ΙΙάπας ΙΙιος ο 9 ος, συταθροίσας σύνοδον
εις τό Βατικανόν, κατά τό 1870, καθ’5ήν ακριβώς εποχήν ό Ναπολέων
έκήρυττε διά τής ραδιουργίας τών Μασσόνων, τόν πόλεμον κατά τών
Γερμανών, έξ ου καί κατεστράφη, τήν ιδίαν ακριβώς εποχήν, λέγω,
ο ΙΙάπας Πιος, έμπνεόμενος υπό τών ιδίων Μασσόνων, έκήρυττε φανε-
ρόν πόλεμον, όχι πλέον κατά τής ’Εκκλησίας τοϋ Χριστού," αλλά κατ’
Αύτου τοϋ Θεοϋ, κομπάζων πλείονα' τοϋ Εωσφόρου, καί λέγων δτι,
θά έκθρονίση τόν Θεόν έκ τοϋ Θρόνον τής μεγαλοσύνης Αύτοϋ,
άνακηρυχθεϊς αύτός ώς κεφαλή της Εκκλησίας» (3).
'Ομως δεν κατοδρθωσεν ό Εωσφόρος ΙΙάπας νά χαρη επί πολύ τήν
αλαζονείαν του, ώς ’Επισκόπου καί Βασιλέως* διότι, καθ’ ήν στιγμήν
ένόμιζεν, ότι εύρίσκεται εις τόν κολοφώνα τής δόξης του, αίφνης ει­
σέρχονται εις τήν σκηνήν οί 'Εβραίοι , καί διά Μασσονικής ρα­
διουργίας, έρεθίσαντες τό ένστικτον τών Δυτικών Λαών, διεμέ-
λισαν τό Κράτος αύτοϋ εις πλείστας Προτεσταντικάς αιρέσεις, αιτινες
άπορροφώσαι διαρκώς έκ τοϋ δηλητηριώδους ‘ Εβραϊκού μαστοϋ τοϋ
«έσεσθε ώς θεοί» μετεβ λήθη σαν εις άλα ζονίαν έθνικήν, εις τήν οποίαν
λαιμητόμον, καί υπό τάς φλόγας τής Παπικής Ίερας Έξετάσεως,
ήφανίσθη πλήθος μωρών καί πεπλανημένων έκ τής Έβραιομασσονίας,
ήτις ώθησε τήν άμαξαν δλην τών έπφναστατικών κινήσεων (4).
§ 3 . ’Εξ ολίγων συμπτώσεων άναφερομένων κάτωθεν θέλομεν βε-
βαιωθή, όποια φοβερά δυστυχήματα προεξένησαν εις τήν ζωήν τών
Ε θνών ή έγκληματική αϋτη Έβραιομασσονία, μέ σκοπόν τήν έπίτευ-
lvπαγκοσμίου έπαναστάσεως καί κυριαρχίας. 'Ιδού τί μας πλη­
ροφορεί εις Προτε,στάντης Μασσόνος γράφων έκ Βερολίνου κατά τό 1862:
« ......εις πολλάς πρωτευούσας, είς τό Λονδϊνον, ΙΙαρισίους,
Νέαν Ύόρκην, ’Αθήνας καί αλλαχού, ύπάρχουσι ΣτοαΙ Μασ-
σονικαί, συνιστάμεναι ώς επί τό πλεϊστον έξ Εβραίων, *Αλλ3
έν Ρώμη υπάρχει μία τοιαύτη Μασσονική Στοά κυριολεκτικώς
έξ Εβραίων, άπ οτελεΐ τό άνώ τ ατ ον κέντρο ν τών *Επαναστά-
σεων9 έν φ συγκεντροΰνται άπαντα τά επαναστατικά νήματα
έξολων τών Μασσονικών Στοών τής γης, έντεϋθεν ( έκ Ρώμης)
<

2) *Ωδή α '. Κεφ. 6 , είς τούς ΙΙαπιστάνους. "Ορα : Μελετίου «Έκκλησιαοτ.

‘' Ιστορία» Τόμος Γ '. 16η Έκατονταετηρ. Κεφ. Α'.
§) Σύγγραμμα Καθηγ. Γ. Πλαιτόσου «Δόγμα περί έκπορεύαεως 'Αγίου
Πνεύματος» 1882.
i) Μ, Talmeyer, L. cit., p. 36. .
 ^

l unutt Β. Κεό· Β. = Έ γκ λιχ ιια τα τώ ν Λ ονθηρο-Κ αλβίνω ν οί

διευθύνονται δλαι at Μασσονικαϊ Στοαϊ διά μυστικών αρχηγών

και τοιουτοτρόπίος δλοι οί έπαναστάται έκάστης εποχής, δεν
είναι άλλο, εϊ μή αθύρματα, (τυφλά είδωλα, κουκλαι) κινούμενα
νπο τών eΕβραίων διά μέσον τής μυστικής μαγείας τών Φραγ-
γμασσόνων » (5). i r _

Τοιοΰτος, ώς καί είς έκ τών άρχηγών τών Επαναστάσεων ητο

καί ό έκ Βοεμίας Ιω άννης Χονς, άντιπαπιστής αιρετικός, δστις
έπαναστατήσας κατά του Πάπα, καί άποκαλέσας αυτόν άντίχριστον,
έκάη ζών υπό της Ίερας λεγομένης Έξετάσεως* δραξάμενοι δέ της
εύκαιρίας οί Εβραίοι δημοκράται έξηρέθησαν τούς Χριστιανούς, καί
ούτω, πολλαί μυριάδες έξ αύτών ήφανίσθησαν διά πυρός καί μαχαίρας(6.
Καθώς βεβαιούμεθα έκ τών άνωτέρω, ή Έβραιοφραγγμασσονία
διαφθείρασα διά χρημάτων τούς Πάπας, έφερεν αύτούς εις κατάστασιν
άνηθικωτάτην %αί έγκληματικήν, ώς κατά ίϋλάτος έξεθέσαμεν έν τφ
συγγράμματι ημών «Κέντρα,..· Ρουμανική έκδοσις, 1905.
Έκ μιας τοιαύτης άνηθικωτάτης Σχολής — οία ή Παπική — δεν
ητο δυνατών νά έξέλθτ} διαφορετικός μαθητής, παρά είς Λούθηρος —
μοναχός 5Ιησουίτης , — δστις πλήν τών πλείστων άλλων άσεβεστάτων
βλασφημιών καί παραλογισμών του, νπεστήριξε καί τήν πολυγαμίαν
ινέναντίον του Κώδικος του Καρόλου Κιούντουλ, του παιδεύοντος διά
θανάτου τό τοιουτον έγκλημα) (7). Καί αύτός δέ ό ίδιος, Λούθηρος,
πολλάκις ύπανδρεύθη (8), "καί είχε τήν αναίδειαν νά παραδώσΐ] καί
έγγράφως πλείστας βδελυράς καί άκολάστους άσχημότητας (9), έπι-
τρέψας έν τέλει εις τόν Φίλιππον Χέσσα νά ύπανδρεύθη νομίμως, 16ην
φοράν ! ! ! ! Μετά τόν Λούθηρον έρχεται ό Ζβίγγλιος — Πάπια τής
cΙερεύς ;— οχι όλιγώτερον άκόλαστος τοϋ πρώτου , ούτος συνέζη
μετά παλλακίδος, καί έπέτρεψεν εις τόν ύποτακτικόν του Χέτσερ
Τουρκόβιεν, διά νά λάβη τήν μίαν μετά τήν άλλην 12 γυναίκας, καί
τόν όποιον ή Σύνοδος τής Κωνσταντίας άπεκεφάλισεν (10).
Τήν όδόν του Λουθήρου καί Ζβιγγλίου ήκολούθησε καί ό Καλβΐ-
νος , ΓΙαπιστής κληρικός καί ούτος. 9Αλλά καί ό ’Ερρίκος ό 8ος Βα-
5) A. C habauty, «Les Juifs nos m ait res» p. i 3 2 .
6 ) Hergenro ether, L. cit., Τό μ. V. p. 154 καί Bernard Lazare, L. cit.,
p 125.
7) Hergenroecher, L· cit., ϊό μ . V p. 23o.
8) » » » » » » 2^3. '
9)αιτινες έμφαίνονται είς τούς στίχους αύτοΰ :
«W er leibt nicht wein, weib und Gesang,
«Der bleibt ein Narr sein Leben l a n g . . . , , , » — M. Luther, — Tich —
Reden extras. —
10) Hergenroether, l . cit,, Τόμ. V p. 287.
o(2 ΒΛ Κ εφ. Β' — Κ α τα ϋτ^ ο φ η ύ'ϊϊο *η ς ·Ετϊίη α ο τ ά ο ιω ς

'σιλεύς της ’Αγγλίας, δεν υστέρησε τών μνημονευθέντων τριών Σα­

τανάδων διότι %oci ούτος 5Γ άδειας το ύ ’Α ρχιεπισκόπου τής
Κανταβρυγίας, ελαβεν άλληλοδιαδόχως 6 Βασίλισσας, Ιξ ών τάς δύο
άπεκεφάλισεν ^lj). '’Επίσης ο δήμιος ούτος καί οχνι Βασιλεύς, έ^αι/ά-
τ ω σ ε ,1 8 0 Πρίγκηπας9 2 0 Επισκόπους πολλάς εκατοντάδας
Μοναχών 5Ιησουιτών} καί πλείστους άλλους αντιπάλους του(12).
Αΰτη έστιν ή πρώτη τετράς γεννηθεΐαα έν πρώιοις έκ
τών αναμαρτήτων ΙΙαπών, καί γενομένων όνομαστών ‘Αρ~
χηγών τού Προτεσταντισμού.
Έντεϋθεν ήκολούθησαν πλεϊσται αίματοχυσίαι μεταξύ
Παπιστών καί Ιΐροτεσταντών, έρεθιζομένων έκ τής μαγείας τών κατα­
ραμένων Έ|3ραιομασσόνων, οιτινες ένωθέντες μετά του Λουθήρου (13)7
καϊ δι° Εβραϊκών χρημάτων έργαζόμενοι, κατόρθωσαν νά επανα­
στατήσουν το^ς χωρικούς κατά τών αριστοκρατών, έν έτει 1540, έν
τη οποία έπαναστάαει άπωλέαθησαν 5 0 χιλιάδες χωρικοί ( ,4).
Ίδών δμως δ Λούθηρος δτι ένεπαίχθη υπό τών Εβραίων, καθ’ δαον
κατέλαβον οδτοι πάσας τάς δημοσίας’υπηρεσίας έν Γερμανία διά μιας
άντεπαναστάσεως τών χωρικών, διεταξεν, όπως μετατραπη εις στάκτην
παν τό Έ;)ραΙ'κόν ί15), καί σκληρυνθείς περισσότερον κατά τών χωρι­
κών τών δργάνων τών Εβραίων έξέοωσε διαταγήν τοιαυτην:
«Έ γώ ό Μαρτίνος Λούθηρος διατάσσω ΐνα φονευΟώσι
πάντες οί χωρικοί έπαναστάται» (16). ’
3Ιδού ή ΓΙαπιχή και ΙΙροτεσταντική φιλανθρωπία!
Έ κ του παθήματος τούτου συνετισθεντες οί eΕβραιομαασόνοιΡ
διεμοιρχσθησαν εις δύο μερίδας' καί ή μέν μία μερίς ένεκολπώθη τήν
Βασίλισσαν τής ’Αγγλίας Μαρίαν, Παπιστάναν οϋσαν* ή δέ ετέρα τήν
αδελφήν αυτής ’Ελισσάβετ, ακολουθούσαν τον Προτεσταντισμόν, καί
τοσοϋτον ήοέθηααν το πρός άλ,λήλας μϊαος , καί εις τοσαύτην έχθραν
εφερον αύτάς, οί κακούργοι, ώστε ήκολο όθησαν μεγάλαι αψαγαϊ
σφαγέντων πλέον τών 1 0 0 χιλιάδων Ανθρώπων εις τόν πρός άλλή-
λους, περί διαφορας πίστεο3ς πόλεμον, τοϋ 1541 (17).
. Βραδύτερον δέ, κατά τό 1608, τήν αυτήν καί χειροτέραν τύχην
είχε καί πάλιν ή Γερμανία, διότι διά τοϋ αύτοϋ καταχθονίου- τρόπου*
. 11) H ergenroether, L. cit., Τόμ. V ρ. ^2 ΐ.
12) *Εκκλη,σι αστική 'Ιστορία Ευσεβίου ΙΊότεοβιτς Τόμ. Ε/. σ. 421.
13) C. Paulescu, «Νοσο/*ομεΤον—Κοράνιον, .κτλ.» σελ. 425.
14) H ergenroether L. cit., Τομ. V p. 258.
15) » » » » » « 343.
16) » » > > » « 265.
17) » » » » . » » 428.
 T u n jiu ΒΡ Ιίεφ. Β —.Ήνότη^ηώϋης έξέταοις τώ ν Φραγγ^ια<ί<5όνα>ν <ν5

όΙ Έβρχιομασσόνοι, δίβρεσαν τον λαόν τής Γερμανίας * καί τούς μέν

ωθη ?αν πρός τήν «ΙΙροτεσταντικήν Ένωικν», τούς δέ πρός τόν «ΐΐαπι-
y,Q\ Σύνδεσμον»* έξ ών προήλθ-εν β τρομερός έκεΐνος Θρησκευτικός
'Τριακονταετής πόλεμος, εκ του όποιου άπωλέσθησοίν πλέον τών
1 4 εκατομμυρίων άνθρώπων, κατεστράφησατ 1 9 7 Θ έτταύλεις,
1 6 2 9 πολιτεία*, καί 1 8 . 3 0 0 χωρία (18).
Λύεός είναι καί λέγεται ό έζευγενισμός τών eΚβραιομασσό-
νων !!!
CH Α γγλία αιματοκυλίσθη έκ νέου, κατά τό 1649’ διότι οί κατά­
ρατοι 'Εβραιοφραγγμασόνοι διά τής μυστικής των φαρμακείας (^μα­
γείας), περιέπλεξαν εις τά δίκτυα αύτών τον Κρόμβελ, — *Αρχηγόν
τοϋ Κόμματος Σοσιαλοτών, Ίσότητος καί Φιλευθέρων — δστις, ώς
Δικτάτωρ, έν τφ καιρφ της έπαναστάσεως, καεεδίχασεν είς θάνατον
τόν Βασιλέα Κάρολον τόν Α'. καίτοι οντα Φραγγμασσόνον, ^ύχί
ομως καί Φιλελεύθερον καί οϋζω καταργηθ-είσης τής Μοναρχίας,
άνεκηρνχθη η Δημοκρατία έν ’Αγγλία. Κατά τήν έποχήν δέ του
Δικτάτορος τούτου τά Δημοκρατικά στρατεύματατα οιοικούμενα υπό
τών Ίουδομασσόνων, ήρήμωσαν τήν ’Ιρλανδίαν, 20 χιλιάδες ’Ιρλαν­
δών έπωλήθησαν ώς σκλάβοι είς την ’Αμερικήν (19).
§ Έ κ τής ’Αγγλίας στρέφονται αι βλέψεις τών Έβραιομασσό-
νων κατά τής Γαλλίας, ώς γράφει ό Α/.Μασσώνος : « είς τους όορθαλ-
μούς τη: Μασσονίας ή μεγάλη αποστολή τή; Γαλλίας, είναι,
να προοδεύστ) —δι’ ένός "Ισραηλίτου—είς τήν όργάνωσιν τής
Παγκοσ ιίου Δημο £ρααας» (*°\ « α ΐ δι" atitbv άκριβώς τον σκο­
πόν ό Εβραίος Άοάιχ. Weishaupt συνιστα έν Βαυαρία, κατά τό 1776
έκ Φραγγμασσόνων μίαν μυστικην εταιρίαν, υπό τό ονομα « Ί λ λ ο υ -
μ ι ν α τ ο ι » (φωτισμένοι)^1), καί κατά τό 1782-έκάλεσεν έν Wil-
helmsbad μέγα συνέδριον, έν τω όποίφ άπασαι αί ΜχσσονικαΙ Στοαϊ
τής γής συνεχωνεύθη j a r .
Ό αυτός Εβραίος Άδάμ συναθροίζει κατά τό 1785, όλους τούς
αρχηγούς τών Φραγγμα?70νων, εις συνδιάσχ,εψιν έν Φράγκφουρτ, έν
τή οποία έσχεδιάσθη ή Γαλλική Έπανάστασις (22\ καί άπεαασί σθη
ή δολοφονία του Βασιλέως Λουδοβίκου 16 καί τής Βασιλίσσης Μαρίας
18) Hergenro^ther,* L. cit., Τομ. V p. 480—440
19) * »' * » » »
20) fc. R. «Lss T ravaux du .Grand-Orient» 16 Ja n v ie r au 29 Pevrier
1897 . P. 1 0 . "Ορα καί Prache, L. cit., p. 289.
21) "Ορα Barruel «Memoires pour servir a l ’histoire du Jacobinism e»
Bam bourg, 1803 καί «’Ιούδα >κ. Ανδρονίκου σ. 117 καί έξ. — λεπτομερείας
περί τών ^λλουμινάτων.
(22) Drumont, l . cit., I. p. 265 ,- 276 .
oi Τ ^ιημα Β' Κ εφ. Β' — ’ Λ π ο ΐε λ έ ι^ ια τ α τω ν Έ π α ν α ίϊτ ά ό ίίο ν

Άντωανέτας (23), καί ήτις δολοφονία έξετελέσθ’η κατόπιν υπό του με­
γάλου Τεκτονος της Γαλλικής Μασσονιας, Δουχός Φιλίππου δ*
’Όρλεαν. Ου cog, διά νά κατορθώση καί λάβϊ) τον μέγαν
βαθμόν τής Μασσονιας «ΙππότουΚάδος» κατά τό 1771, εί-
σήχθη υπό τών Ίουδομασσόνων μέ δεδεμέ^ους τούς οφθαλ­
μούς εις εν μυστηριώδες σπήλαιον, ένθα ύπήρχον ανθρώπινα
οστά, και εν άνδρεί^ελον (ομοίωμα ανθρώπου) μέ μορφήν
έστεμμένου Βασιλέως είς τοΰ οποίου τό στήθος δι°.τάχθη νά
βύθιση τό έγχειρίδιον, καί άποκεφαλίση αυτό, όπερ καί έγέ-
νέτο* καί μετά ταϋτα τοϋ εξήγησαν οτι τά μέν οστα είναι τοϋ ’Ια­
κώβου Μολαϋ — άρχηγοϋ τών Τεμπλιέρων—τό δέ έστεμμένον άνδρεί-
κελον είναι ό Βασιλεύς της Γαλλίας* καί έκ τών έπ&κολουθησάντων
μαγειών ήννόησεν οϋτος οποία πρέπει νά είναι ή αποστολή του εις τον
μέγαν βαθ-μόν του «ΪΠΓΙΟΤΟΓ ΚΑΔΟΣ» (24).
Λοιπόν οΰτος ό Μασσόνος Δο&ξ Φίλιππος έγίνωσκε καλώς οτι
οί Αρχηγοί καϊ Κυβερνήται τής Φραγγμαοσονίας είναι οί Έ -
βραϊοι (25). Αυτός ώργάνωσε τήν μεγάλην Γαλλικήν Έπανάστασιν
προσελκνσας πρός εαυτόν καί πρός τήν Στοάν «ΕΝΝΕΑ ΑΔΕχΑ-
ΦΑΣ» τό κόμμα τών Φιλελευθέρων (2β) καϊ τό πλεΐστον μέρος έκ
τοϋ Κλήρου τής ίσότητος .· καί διά νά προσέλκυση καί έκ τοϋ -ανωτά-
του Κλήρου τής ’Αριστοκρατίας* 5'ίδρυσε τήν Στοάν «ΑΓΙΟΣ ΙΩ­
ΑΝΝΗΣ ΚΑΝΤπΌΓΡ» (27). Καί άφ' οϋ διέσπειρε οτανταχοϋ τήν
φρίκην καί τόν τρόμον διά τής οηλητηριάσεως δλων τών φρεάτων,
διά δηλητηρίου κχτασκευασθ-έντος υπό τών Εβραίων —συμφώνοκ τώ
προμελετηθ’έντι καταχ·9·ονίω σχεδίω αυτών (τής παγκοσμίου Έπανα-
στάσεως κχί κυριαρχίας)—(2δ) έχήρυξε τήν Γαλλικήν 'Έιοζανάστα-
σ ιν} ( 1 7 8 9 ) , έδολοφόνησε τόν Βασιλέα , κατέλνσε τόν Βασιλι-
κόν Θιόνον καϊ θεσμόν , καϊ άνε ιήουξε τήν Δημοκρατίαν νπό
τό Μασσονικόν έμβλημα: «ΕΛΕΓΘΕΡίΑ, ΙΣΟΤΗΣ, ΑΔΕΛΦΟ­
Τ Η Σ » ^ 9).

(23) D rum ont: δστις άναφέο ·ι κ α επιστολήν τοΰ Καρδιναλ. Ματθαίου, 7

Ά ποιλ. 1875.
(24) Drumont p. 279 — Montzou «Histoire de ia Conzuration du Due
d ’Orleans.
(25) Drumont L. cit. I, p. 281 .
(26) M. Talm eyer, cit.. p. 36.
(27) Drumont, L. cit.. I, p, 277 .
(28) Drumont L. cit., I. p. 180. "Ορα καί Michelet.
(29) Είς τό «Σύνταγμα du Graud-Qrient de France», J. Bidegain p. 14 ,
Τ ιι. Β. 1C- B. cΕΟραιο^ιαόόονικός οάκτι/Λος είς 'thv ' Κ λ λ .Έ π α ν ά ( ίτ . οί>

Έντευθ·εν, λέγει δ Ταλμιέρ, πολλαί Στοαί, μετεοληυησαν

εις φιλελευθέρας λέσχας, άπαρτ.σάσας ιδίαν Φραγγμασσονίαν (30}β
Καί καθώς προσθέτει ό Βερνάρδος Λάζαρος: Ο ί 'Εβραίοι πρός
ε ς α α φ ά λ 'σ ίν τ ή ς ύ τεερ α ο π ία είο ς τ ώ ν π ρ ο ν ο ρ . 6ω ν τ ω ν είρ
γάζοντο είς τήν ττρώχην γραμμήν τών Φιλελευθέρων κινήσεων
καθ' δλην χήν Εύρώπην , υ^ τες ϊ να ϋε^.ελ'.ώ«ω<3&
τ*^ν κυρ& άρχέαν τ ω ν ’ %ο τ ^ ω ν κ α ί Ε β ρ α ί ω ν κ ε φ α λ α ίο ύ"
χ ω ν » (31), οιτινες συνασπισθ·έντες άπετέλεσαν ποικιλότροπον εμπορι­
κή ν αλληλεγγύην, καί τοιουτοτρόπως καταλαβόντες πάντα χά εισο­
δήματα, κρατουν αύτά είς τούς όνυχας των—-διά της άνωτάτης τρα-
π έζη ς—τό πανίσχυρον χρήμα (32). Χάριν συντομίας, παραλείπομεν
τόν Ρόλον ον έπαιξεν δ "Εβραϊσμός, διά της Φραγγμασσονίας είς την
Πορτογαλλικήν ’Ejra νάστασιν. υπό τών Φιλελεύθερων ε£ς 9J-
ajiavlav, ύπο τών ’Αναρχικών* καί Ιταλίαν, bub τών άνθρα-
κέων Μασσόνων. Ουδέ θ·έλομεν έπεκταθει εις λεπτομερείας επί τών
λαβόντων χώραν κατά τήν υπέρ της άπελευθερώσε'ος του ’Έθνους
ημών ά'Γνό του Γουρκικοϋ ζυγοϋ μεγάλην 'Ελληνικήν Έπανάστασιν
τον 1 8 2 1 - 1 8 2 8 } ήτις αν καί έκ δικαίας· άγανακτήσεως τοϋ c[.ελλη­
νικού λαοϋ προηλι)·εν, καί ύπέρ του ανεκτίμητου δώρου της Ε λευθε­
ρίας έγένετο, δμως ετέθη καί έκεϊ ό 'Εβραιομασσονικος δάκτυλος ,
καί διά της ένεργείας, αύτών τών Μασσόνων συνελήφθη 6 'Γψηλάντης
έν Μολδαυία κα/\ άτιέ^ανεν έν τη φυλακή, διά την άνακήρυξιν της
Έπαναστάσεως, έξ αιτίας της όποίας ήκολού:)ησεν εκείνη ή τρομερά
καταστροφή της ΜοΑ^αιπας, μεχαβληθείαης είς στάχτην Έχ. τοϋ
φόβου δέ αναγκαζόμενος, δ αείμνηστος Πατριάρχης Γρηγόριος 6 Ε\
έξέδωσε τό γνο)στόν εκείνο φοβερόν έπιτίμιον κατά τής Έπαναστά-
σεως' τό δποΐον ανεκάλεσε ολίγον, προ τοϋ μαρτυρικοϋ του θανάτου
καί έπευλόγησε τον ίερόν αγώνα. Καθώς καί ή κ α θ ’ ολον το διάστημα
r ·>.
της ετΐαναστασεως οιε-νεςις, και η μακροχρονιος εκ της αίτιας ταυτης
παράτασις* ώς καί φ soi) αειμνήστου κυβερνήτου Κ α -
{ 5 o A o < p o W c t

π ο δ ι α τ ρ ί ο υ , είς τήν κατηραμένην ταύτην Φραγγμασσονίαν όφείλονται.

Επίσης ή ελευσις τών έπί ’Ό^ωνος τριών Βαβαρών Μασσόνων
Άρμανσπέργ, Μάουρερ καί ’ L ϊ δέκ, καί τήν 9Αντιβασιλείαν συγκροτη-
σάντων, καί ή δι’ αυτής κατά τής ’Ορθοδοξίας καί τοϋ Μονοχισμοϋ
αυτής φοβερά καί άπεινής νομοθεσία* ή διάλυσις τ ώ ν 3 9 6 cΙ ε ρ ώ ν
Μ ο ν α σ τ η ρ ίω ν καί ή είς τάς διό δ ο υ ς άτζόρριψις ν3χερχιλίθ3ν Μ ο ­
ν α χ ώ ν καί μ ο ν α ζ ο ν σ ώ ν , τής Φραγγμασσονίας υποβολή είναι, ' ί αϋτα
πάντα χάριν συντομίας καί ώς τοίς πλειστοις γνωστά, παραλείπο-

(30) Μ. T ahnsyer, L cit., p. 3g.

(31) Bernard Lazare, L. cit., p. 224-226
(32) Δοκτωρ Παουλέσκου: «Κοινωνική κρίσις» σ. 67.

\
S(> T tin u a B' Ιίεό . B' — Διάλ^'d^ς τω ν jMovcov

μεν(33). Καθώς καί τά έν Ρουμανία , κατά το 1907 υπό του κα­

κούργου καί ραδιούργου Έβραιομασσόνου A.*. Moche καί άλλων Μάσ­
α όνων, αιματηρά γεγονότα. Επίσης παραλείπομεν τά έν Τουρκία,
διαδραματισθεντα υπό της ’ ίουδο-Φραγγμασσονίας, αντιπροσωπευό­
μενης Οπό του κόμματος τών Φιλελευθέρου Νεοτούρκων, Εδρυθέντος
υπό του Μιδχάτ Ιΐασσα υιού του μεγάλου Ραββίνου της Ούγγαρίας καί
προέδρου του υπέρτατου συμβουλίου της Μασσονίας έν Ουγγαρία (34)?
καί δπερ κατέστρεψε τόν Ελληνισμόν της Τουρκίας. Οϋτε θέλομεν
εκθέσει τήν τρομάξασαν πάντα τόν κόσμον σφαγήν τών *Ορθοδό­
ξων Χριστιανών καί Κληρικών τής Ρωσσίας , καί τήν κατάρρευσιν
της άπεράντου Ρωσσικής Αύτοκρατορίας, διά τής δολοφονίας τής Αύ-
κρατορικής GΕκογενείας δπό τών λυσσώντων Έβραιομασσόνων Μπολ­
σεβίκων. αιματηρά Ελληνική έπανάστασις του 1 9 2 2 είναι
του παρόντος καιρού νά έρευνηθ^, είς ποίους όφείλεται, ήτις, ένισχυ-
θεισα διά τής Έβραιομασσονικής υποβολής του «εσεσθε ώς θεοί», καί
διά τής συνδρομής τών νεωτεριζόντων φιλελευθέρων ’Αρχιερέων, κα­
τάργησε την Βασιλείαν καί υτροέβη είς τήν έγκατάστασιν του Έ -
βραιομασσονικοϋ συστήματος τής Δημοκρατίας9 έπϊ τω σκοπώ ϊνα :
«οί κυβερνώννες εύκολο αγοράζονται υπό τών εχθρών τής ’Ορθο­
δοξίας» (35) καί νά περιφέρωνται έλευθέρως καί καιακτώσιν έδαφος
33) Διότι, ποιος αγνοεί τήν άντίχριστον εκείνην νομοθεσίαν, διά τής δποίας
κ α τά Τϋρόταόιν δυστυχώς ! τίπς 'Ιερ ά ς Ι^νόδοΐΓ τι\ς Ε λ λ ά δ ο ς του 1834,
γραμματεύοντος τοΰ πασιγνώστου Θ. Φαρμακίδου ν ο ιιο θ ε τ ιίτ α ι ή κατάργησις
πάντων τών κατά τήν Έλ?*ηνικήν ’.Επικράτειαν έχόντων όλιγώτερον τών 30
Μοναχών μοναστηρίων* ο ι δέ μ ο ν ά ζ ο ν τ ε ς οι μή ύπερβαίνοντες τά 40 ετη ήλι-
κίας ν ά ίΐαραιτηό(*><?ι τ ίιν Μ ο ν α δ ικ ΐιν ζ ω ιιν και νά έπανέλθωσιν εις τόν
κόσμον, άκατοί κρίτο^ς I οί δε ύπερβαίνοντες τό 40ον ετος. είναι ελεύθεροι ή
νά παύσωσι μονάζοντες, ή νά άπέ?νθ<χ>σι<ν εις τά διατηρούμενα Μοναστήρια, καί
ούτω διεσκορπίσθησαν εις τόν κόσμον μονοχίτωνες καίπανάποροι......Ποια 5έ
ή έκ τής αντίχριστου ταύτης νομοθεσίας συνέπεια; άκοΰσατε : « Ι ΐο ν α ^ ίι τ ις
έξ ’Άνδρου, Ίαήλ όνόματι, τεαροι/όιαόθεΐόα εις τόν Ιϊρόεδρον τ η ς 'Ιερ ας
Σιτνόδοι: Κορινθίας Κύριλλον, ε κ λ α ιε ζητούσα παραμυθίαν, θρηνούσα τ ίιν
<Ιι/|ιφοραν. Θυμωθείς δε ό Άρχιερεύς ε ιχ ε ν αιττη 5 " Υ π α γ ε v z a v o ρε v d ο ν 2ϊ
Τούτο συγχοορειται και είς Μοναχούς καί είς Μοναχάς 1 I Φρίξασα ή παρθένος
ε π ί τώ άκούσματι, ενπ εν α ι : τ φ : « 2 έ τοινι/ν Ά ρ ^ ιερ είτ τοιτ Θεοί/, ε κ λ έ ­
γ ο μ α ι v im o io v odiov κ α ι κ α λ ά ν 2» καί προτείνει αύτώ τήν δεξιάν, αίσχυν-
θείς δ 5 δ γ έ ρ ω ν ίδνώθη, ή δέ ώχετο φεύγουσα καί θεοκ?*/υτούσα». "Ορα Έκκλη-
σιαστικήν 'Ιστορίαν Κ. Οικονόμου, Τόμος Β '. σελ. 231-285.
34) Drumont L. cit., I, p. 113 — κ α ί « ’Ιούδας» τού κ. ’ Ανδρονίκου σ. 122.
nrνθα άναφέρεται δτι δ σημερινός αρχηγός του Φιλελευθέρου Νεοτουρκικού
ε
κόμματος Μουσταφά Κεμάλ, είναι Μασσόνος καί μέλος τής μυστικής Ε ταιρίας
τών Ί?νλουμινάτων.
35) Copin Albancelli, L. cit., II, p. 459 .
 T n n u a Β'. Κ εφ. Γ· — Τά u£rfa τώ ν Φοαγγιιαο<Ιόν6>ν &7

άπαντες οί ΠροπαγανδιαταΙ καϊ Αιρετικοί χίλιασταί, Θεοσοφισταί,

Μάγοι Φραγγμασσόνοι καί λοιποί άναρίθμΛ /]τοι, οιτινες κατέκλησαν
εκτοτε τήν προσφιλή Πατρίδα ήμών Ελλάδα
Πάντα ταϋτα παρερχόμεϋα άνεξετάστοκ, λόγω συντομίας άφ’ ενός,
ά φ 9 ετέρου διότι, είναι αυταπόδεικτα εργα τών Έ βραιομαααόνων*
καί έν άνακεφαλαιώσει περιοριζόμεΟα μόνον εις τήν έπανάληψιν εκεί­
νων. ών εγραψεν εις Γερμανός πρός τον φίλον του Q. des Mouseaux :
«Οί 'Εβραίοι, λέγει, είναι πολύ ραδιούργοι διά νά κρημνί­
ζουν τά θεμέλια τής Κοινωνίας /αι νά προπαρασκευάζουν
επαναστάσεις__ Έκ τών σχέσεων ών είχον με ενα *Εβραίον
Φραγγμασσόνον, έσχημάτισα τελείαν πεποίθησιν δτι, πάσαι
αί /αταδυναστικαί κινήσεις τών λαών διοργανοΰνται υπό τών
καταχθονίων Έβραιοφραγγμα'σσόνων, οιτινες διευθύνουν τάς
μυστικάς Εταιρίας και οργανώσεις παντός τοϋ κόσμου’
τί> ©δαφος κάτω τών p.ας ©Ινα& δζ.άτρττον καί
πλ^ρ©ς εκρηκτικών ύλών·, οΕ os eIK6jaa^ot e&vat καε οΕ
^rTio-voji-eoTai κ α ί <
π ,α ρτεοΧητα£» (36). *Αλλως τε αυτοί οι ίδιοι
Εβραίοι έξυμνουν καί ψάλλουν ϋμνους εις τούς θριάμβους των, ώς γρά­
φει 6 ίδιος ό Εβραίος Βερνάρδος Λάζαρος: «Ο ί Εβραίοι είνα ι 01
όργανωτα! δλων τών κινήσεων αΐτινες διατάραξαν τήν Ευ­
ρώπην . . . . και αυτοί είναι οί πρώτοι ώφεληθέντες έξ αυ­
τών. Οί Εβραίοι δεν είναι μόνον καταστροφεΐς τών άλλων,
άλλ3 είναι και οικοδόμοι του εαυτού των» (37). Καί διά τούτο
ας έρευνήσωμεν νά μάθωμεν τά περαιτέρω»
(ΤΜΗΜΑ Β\)
/
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟΝ Γ'.
ΊΓένα μ„£$α μετέρχονται ο ι Φραγγμ.ασοόνοι εις τους
καταχθονίους ^κο^ούς το>ν ?ερος έκμ-ηδένιαιν
της ’Ο ρθοδοξίας·
«Εΐδον τόν ασεβή ΰπερυ·ψοΰμενον και
έπαιρόμενον....» (Ψαλμ. λστ'. 38)
I

I* eΗ άμαρτία είναι εις μέγας ρύπος, δστις κατερρ ·,νιωσε τήν

ψυχήν τοϋ Ανθρώπου* καί διά τόν καθαρισμόν τούτοϋ παρίστατο
απόλυτος ανάγκη μεγίστου ελέους καί πλήθους οικτιρμών ττρός έ£ά-
λειψ ιν τής ανομίας καί καθαρισμόν του άνθ-ρώπου έκ αμαρτίας6
(36) G. des Moaseausr. «Le Ju if...» C. X, p. B68 .
(37)-J3erdnard Lazare, L. cit., p. 205—350.
03 T u n u tt Β' Κεφ. Γ' — Τά \ιέόα τώ ν Φ ρ α γγμ α ό ό ό νω ν

(Ψαλμ. Ν'.) καί τό πλήθος εκείνο τών οικτιρμών, ^ro *ό 'Αμνός του
Θεόν, ό Αϊρων τήν αμαρτίαν τον κόσμον» — ό Κύριος ημών
5 Ιησούς Χριστός .

οΐ cΕβραίοι, ή σκολιά καί διεφθαρμένη γενεά, αλ. ο^

10\ δεν ήθέλησαν νά εννοήσουν καί δεχθούν τον Αΐροντα τήν άμα ρ-
τV/ίαν του Κόσμου, εις το όνομα του Όποιου πιστεύοντες ήθελον λάβει
εξουσίαν ΐνα γείνωσι τέκνα Θεού* (Ίωάν. Α'. 12 ), άλλ 1 έμειναν είς
τήν πώρωσιν τής καρδίας αύτών' καί μή υποφέροντες την άλήθειαν
έλέγχουσαν τήν κακήν αύτών προαίρεσιν, ήν έδείκνυον πρός τόν Σω-
τήρα εκ^εΑοΰί'έες τάς ορέξεις τον πατρός αύτών Διαβόλον, έφθα-
σαν μέχρι τού υψους εκείνου τής κακίας, ώστε στανρώσαντες τόν
Κύριον τής Δόξης, έκραύγαζον οι κατάρατοι * «ΤΟ ΑΪΜΑ ΑΓΤΟΥ
ΕΦ’ ΗΜλ ^ Κ λ Ι ΕΠΙ ΤΑ ΤΈΚΝΑ ΗΜΩΝ» (Ματθ. ηζ' 2 5 ).βΟΘενοΕ
θεοκτόνοι καί μισάνθρωποι, οντες μεμολυσμένοι υπό τής άμαρτίας,
εγειναν διδάσκαλοι τής άνηθικόΐητος καί φραγγέλιον, οι’ ου δ Σα-
τανας μαστίζει τον κόσμον* καί ο/ι αόνον Ικλεισαν τα ώτα είς τό :
<...ΕΩΣ ΑΔΟΪ ΚΑΤΑΒΙΒΑΣΘΗΣΗ» (Ματθ. ΙΑ' 23) άλλα καί οι-
ψώντες άκορέστως οέ βρωμεροί τό πάθος τής ιδιοκτησίας καί κυριαρ­
χίας, φαντάζονται διαρκή ΰψα>σιν3 ονειρευόμενοι νά γείνονν ίδιο-
κτήται όλης τής γής καί δεσπόται τής άνθρωπότητος .
Ά λ λ ’ είς τήν καταχθόνιόν των ταύτην πτήσιν, εμποδίζονται υπο
τής ’Ορθοδοξίας τής όποίac, ως είπεν ό Θειος αυτής ίδρυτής : «ΠΓΑΑΙ
ΑΔΟΪ or Κ ΛVIΣXΓΣΟΓΣ IN » (Ματθ. ΙΣΤ' 18). "Ομως, καίτοι γι-
νωσκουν τούτο καλο)ς οι τετυφ/.ωμενοι χ^οραιομασσονοι, εν τουτοίς
κΰνες γαυγίζοντες κράζουν «Πρέπει νά προκαλέσωμζν τόν τέλειον
έξαφανισμόν του Χριστιανισμού καί τής ’Ορθοδοξίας» (1)’ καί πώς;
«Δι’ ενός άντιχριστιανισμοϋ=Έβραιοφραγγμασσονίας» (CJ). Καί διά τον
καταχθόνιον τούτον σκοπόν κηρύττουν πόλεμον κατά τοΰ ’Ιησού (
Χριστού (5^ά τώ ν μέσων ;
Ιον) Δι’ ένός πολιτικοθρησκευτικού κωδικός = Ταλμοϋθ, κωδικός-
τών ληστών καί άνάνδρων δολοφόνων.
2ον) Διά τΎ)ζ·«Καχάλ» μυστικής Εβραϊκής Κυβερνήσεως,-Όργα-
νώσεως πρός καταστροφήν άλλων χωρών, καί »
3 ον) Δι 3 ενεργού στρατού, συνισταμένου τόσον έκ μυστικού επιτε­
λείου, τής Φραγγμασσονίας, παρασκευαζούσης τά σχέδια τής δπονο-
μεύσεως καί καταστροφής της άνθρωπότητος, δσον καί έκ διαθεσίμου,
άποτελουμένου έκ Φιλελευθέρων’ Σοσιαλιστών, ’Αναρχικών καί Κου-
μουνιστών* ώς μέσον δε συγκοινωνίας καί συνδέσμου μετά τού ’Άρχον-
τος τού σκότους καί ασύρματον, μετέρχονται τήν μαγείαν, έν %fj
1) Bullet, du Grand-Qrient de France, I 885 .
2) «L’acacia» Μασσονικόν Περιοδικόν, Παρισιοι, 3902,
 T^iny-α Br Kso. Γ* Πεοί rso^ Oeduov Β αόΟ νϊίαζ κ α ι Α ιι^ ο κ ^ ο ΐία ς ο»)

όποία μεταχειρίζονται αϊμα Χριστιανών9 άποκτώμενον έκ θρησκευ­

τικών δολοφονιών, ήτοι έκ σφαγής μικρών Αριστιανικών παιδιών κλε-
πτομένων ύπ’ αύτωνί3') so όποιον πίνοναιν οί κακούργοι!
* Είμαι υποχρεωμένος νά δηλώσω δτι, ως Χριστιανός 'Ορθό­
δοξος, καί οή Μονάχος, οφείλω νά υπερασπίσω τήν αγίαν καί άμώμη-
τον πίστιν μου, διά παντός νομίμου μέσου* ουδέποτε ομως διά της πο­
λίτικης και δημαγωγίας, κ α θ ’ οσον γνωρίζω καλώς, δτι επ’ ούδενί
λόγω επιτρέπεται αΰτη εις τούς Μοναχούς καί Κληρικούς — μάλιστα
δε τούς ανώτερους — διότι, ή άνάμιξις τούτων είς την πολιτικήν έπέ-
;φ ερε τά θλιβερά Αποτελέσματα τοϋ διαμερισμου του Όρθοδόξου λαοϋ,
y^al της διασπάσεων της ένότητος της Εκκλησίας, Επίσης γνωρίζο-
}Αεν καλώς δτι, ο£ διαβολ'κοί εκείνοι ψιθυρισμοί «εσεσθε ώς θεοί» πε­
ρισσότερον πειράζουν τούς Βασιλείς* καί ώς παράδειγμα φέρομεν τόν
άργιλον εκείνον καί αλαζόνα Κάϊζερ Βίχλεμ. Β'., δστις παραληρών
ελεγε: «Έγώ είμαι το δργανον τοϋ Ύψίστου . Έγώ είμαι 7]
λόγχη /;αί ό αντιπρόσωπος του επί τής γης» Δυστυχία καί
θάνατος είς δσους έναν λιώνονται είς τό Θέλημά μου . »(4
"Ομως ήμεϊς οί ’Ορθόδοξοι Xou?τιανοίΡ από ’Εκκλησιαστικής
άπόψεως έξετάζοντες τό ζήτημα τουτο? όφείλομεν νά υποστηρίζω-
•μεν τόν θεσμόν τής 'Ορθοδόξου 13α&ιλείας* διότι, ή ’Εκκλησία τοϋ
Χρίστου, δ/ΐ μόνον απαιτεί ινα οί Βασιλείς'σέβονται τά προνόμια Αύ­
της. καί Υποστηρίζουν τάς διατάξεις της, άλλ’ είναι καί οί φυσικοί
ύπέρμαχοι τών λαών εναντίον παντός έχθροϋ (®), κατά τήν μαρτυρίαν
του μεγάλου ’Αθανασίου, είλημμένην έκ του πρός τόν Μέγαν Κων­
σταντίνον λόγον τοϋ Όσιου Επισκόπου Κουρδούης: « 2,01 μεν CO
Βασιλεύ ό Θεός έδιώρισετήν Βασιλείαν, ή μ ΐν 0έ άνεπιστεύθη
τά τής 5 κκλησίας, καί δστις άρπαξε ι τή ν Βασιλείαν εναντιώ­
νεται είς τόν Θεόν, τό ν διορίσαντα Α υ τή ν. *()θεν, ο ΰτε ή μ ίν
επιτρέπεται ή Κυριαρχία τής γής, οΰτε Συ ώ Βασιλεύ εχεις
δικαίωμα άναμίξεως είς τά τής Ε κ κ λ η σ ία ς » (6). "Ομοίως καί
■5 αΑγιος ’Ισίδωρος δ Πηλουσιώτης γράφει δτι «ή Ίερωσΰνη καί ή
Βασιλεία ενα καί τόν αυτόν σκοπόν επιδιώκουν, ήτοι την

3) Νεοφύτου «"Έλεγχος Ε βραίων» Βουκουρ. 1872,

(4) Προκήρυξις τού Κάϊζερ πρός τόν Άνατολικόν Γεριΐ- Στρατόν Σεπτεμ,
1914, «Le M atin-Viitorill* 16]4 1919.
(5) « 5Εκκλησιαστικό ν δίκαιον κα l ανεξάρτητον δίκαιον» υπό Βερνίκοβ 1888
παράγραφος 7,
( 6 ) 'Αγίου Α θανασίου του μεγάλου, επιστολή περί Μοναχ. Πολιτείας»
βΟ Τ ι ι ί ψ α Β»' Κεφ. Γ' — Ιίερ ι τεοίλιτογραφήόεως τ ώ ν 'Ε β ρ α ίω ν

σωτηρίαν των υπηκόων» (7). Έκτος δέ τούτων, καί άλλος ισχυ­

ρότερος λόγος μας πείθει νά βασιζώμεθα έπί τής άπόψεως ταύτης,
διότι τό "Ορθόδοξον κανονικόν δίκαιον ορίζει δτι '. ή Οικουμε­
νική Σύνοδος μόνον καί μόνον υπό εστεμμένης κεφαλής νά ουγ~
καλήται [?)' καίτοι ό διορισμός ούτος οιαπερά τάς καρδίας τών IIάπι­
στο) ν, οιτινες λέγουν, ότι μόνον οί Παπο-Βασιλεΐς έχουν τό δικαίωμα
νά συγκαλουν τήν Οικουμενικήν* Σύνοδον (°). ’Ιδού λοιπόν εις ποίου
θηρίου όνυχας όνομαζομένου Πάπα, θέλει νά μας ρίψη τό νεωτεριστι-
κόν πνεύμα τών σημερινών καινοτόμων Άρχιεοέο^ν, ύποστηριζομένων
καί υπό τών Φιλελευθέρων Δημοκρατικών !
\ %

Τεθεμελιωμένοι έπί τών απόψεων τούτων, ήμεις οί ’Ορθόδοξοι

Χριστιανοί, όφείλομεν νά άπωθήσωμεν τό Φιλελεύθερον Δημο-
κρατικόν ρεϋμα, καί μάλιστα τώρα, οπότε έγνωρίσαμεν, ότι δ Φιλε­
λευθερισμός είναι έφεύρημα τών Έβραιομασσόνων, άνακηρυχθέν υπό
τών Εβραίων κεφαλαιούχων (10)· ό δέ Δημοκρατισμός έπροτάθη καί
ούτος υπό τών ιδίων Μασσόνων έν τή στοα «F idellite»—L ille,— ώς
έξης: «Πρέπει ή Φραγγμασσονία νά δημοκραιίζηΐαι ολίγον
κατ' ολίγον, ΐνα άνοί£ϊ! τον δίοπον sic τόν ΚουιιουνισυόνΟ1)*
I " ' L .5 * -* I — * \ /

καθώς τό έδήλωσε καί αυτός ό ’ίδιος Μασσόνος A.*. Gadant, Εβραίος

—Γάλλος ,ύπουργός—εις τήν συνδιάσκεψιν του 1894: «ή Φραγγμασ­
σονία δεν είναι άλλο τι = είμή κεχαλυμμένη Δηαοκοατία,
καθώς και ή Ιδία Δημοκρατία δεν είναι αλλο τίποτε, παρά
ξεσκεπασμένη Μασσονίσ («) καί έπεκύρωσεν έτερος συνάδελφός
του A.*. Lucipia πρόεδρος τοϋ Συμβουλίου τών διαταγών Καδός, έν
τή συνδιασκέψει τοϋ 1895, οι’ ολίγων λέξεων ειπών οτι : «ή Φραγ­
γμασσονία καϊ ή Δημοκρατία , είναι &ν καϊ τό αύτό πράγμα» (13).
"Απαξ ταϋτα έγένοντο γνωστά, άς άφήσωμεν άνεξευρευνήτους τάς
ώφελείας τών ‘ Εβραιομασσόνων κ α θ’ όλας τάς παγκοσμίους επαναστά­
σεις, από οικονομικής άπόψεως, καί άς έρευνήσωμεν τό ενδιαφέρον
ήμάς ζήτημα, δηλαδή τΐ έπεδίωξαν ούτοι διά τής ύποστηρίξεως τοϋ
δικαιώματος τής πολιτογραφήσεως τών "Εβραίων.
*

(7) Βιβλίον Γ '. Έπιστολ. 249.

(8) Δοσιθέου Πατριάρχου 'Ιεροσολύμων «Δωδεκάβιβλος», σελ. 1018.
(9) Υ . de M aistre—Dii P ap e,--P aris, p. 54 .
(10) B atault, «La renaissance de i ’Antes emit is me», Mercure de France,
1 5 ] I . —1921.
(11) Revue m aconnique‘ oct. 1900 . p. 154 —Prache, L. cit., p. 89.
(12) B ullet, du Grand-Orient, 1894 p. 389 —Prache, L. cit., p. 94 .
(13) Bullet, du Grand-Orient 1895 p. 467 -Prache L. cit., p. 94.
 T u n u a B. Κεο· B. ’ Εκ'πλήρίοότ? τών ‘ ι^βρατκ&ν ονείρω ν OS
‘· % - /

Ζ%Φ 'Ως ειδομεν προηγουμένως, ή Έβραιομασσονία εϊργάσθη

μεγάλως oca τήν προπαρασκευήν καί διεύθ-υνσιν της Παγκοσμίου
Ιιπαναστασεωο* rmc,
/ - 7 toe άποτελεσμα
« εινεν
/\. αλτυως
* ~ μ,ιαν
Γ παγκόσμιόν
I 4
καταστροφήν. Μία δέ μερική καταστροφή υπήρξε ν ή Γαλλική Έπα-
νάστασις του 1789, τής όποίας ή Συντακτική συνέλευσις, άποτελου-
μένη αποκλειστικές έξ Ίουδαιομασσόνων, μετά 15 έφόδους, καυώρ-
θ’ωσε—τό 1791—καί επέτυχε τήν παραχώρησιν τών αστικών καί πο­
λιτικών δικαιωμάτων εις τούς Εβραίους έξ ί'σου μέ τούς Γάλλους, καί
ήτις παραχώρησις κατεχωρήθη εις τόν σατανικόν κώδικα τών «ΔΙ­
ΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΓ ΑΝΘΡΩΠΟΓ», καί τόν όποιον προσπαθούν νά
επιβάλουν εις ,ολην τήν Οικουμένην (14). Καί άν ουτοι οί κατηραμένοι
ήναγκάσθ-ησαν νά ϋποκριθούν προ τής άναγεννηθείσης Μοναρχίας,
κατά τό 1793, υπό του Ναπολέοντος Βοναπάρτου — καίτοι Μασσόνου
δντος — έν- τούτοις όμως, έμίσουν τό στέμμα, καί επί ήμισυ αιώνα ειρ-
γάζοντο κρυφίως — οί παμπόνηροι—προετοιμαζόμενοι, εως ό'του, διά
τής Έπαναστάσεως 1848 άνέτρεψαν αδθ·ις τήν Μοναρχίαν, καί κατε-
τάραξαν μεγάλως δλην τήν Ευρώπην Ιδού τί μαρτυρουν αυτοί οι "ίδιοι:
«Οί "Εβραίοι ύπήρχον εις την εποχήν ταύτην — 1848 — οί
πλέον ενεργητικοί επαναστατικοί προπαγανδισται τών Μασ-
σονικών Στοών δλης τής Ευρώπης, οιτινες εΐχον σκοπόν δπως
δυνηθονν νά άποκτή&ονν το δικάίοιμα τής πολιτογραφίαεως έξ
δλης τής γης » ^ 5).
Οϋτω τό Έβραϊκόν τούτο δνειρον έξεπληρώθη τότε — 1848 —
έν Γαλλία, Γερμανία, Αϋστρία9 Σκανδιναυΐα καί Έλλάδι (16\
5Εν %ή ’Αγγλία απέκτησαν' τό δ,ικαίωμα τής πολιτογραφήσεως τό
1860 έν Ούγγαρία τό 1867 παϊ έν tfj λοιπή δυτική Εϋρώπτι, κατά
ΐό 1871, δτε έπ 5 εύκαιρία τΥΐς ειεαναστάσεως τών Παρισσίων, οί
Έβραιοφραγγμασσόνοι ήρέθισαν τούς Γερμανούς διά του πατριωτικού
φανατισμού, τούς δέ Γάλλους έχαύνωσαν διά τής Ισωτεριστικής Ειρή­
νης, (Μοντερνισμού) κατέρριψαν τήν Αύτοκρατόρίαν, καί ούτως έπέ-
τυχον οι καταχθόνιοι τήν έγκατάστασιν τής Δημοκρατίας, διά τής
όποίας ή Γαλλία έγεινε κυριολεκτικώς καί άπολύτως αιχμάλωτος τής
Έβραιομασσονικής δυνάμεως (17). ’Αλλά τΐ νομίζετε διά τήν Ρουμα­
νίαν ; δ Παγκόσμιος τύπος δηλοι, δτι οι Εβραίοι θ’έλουν νά κάμουν
τήν μέν Ρουμανίαν, Παλαιστίνην, τό δέ Βουκουρέστιον, νέαν Ιερου­
σαλήμ ( 18 ). Είναι δέ γνωστός ό ρόλος, δν έπαιξαν οϋϋοι κατά τήν (πρός
(14) Copin A lbancelli L. cit., I. p. 356, 36S. II. p. 430.
,(15) Berdnard Lazare l . cit., 224, 343.
(16) Berdnard Lazare l . cit. 204.
(17) Copin Albancelli, L, cit., p, 389 —390 .
( 18) Archives Israelites, X V I, p. 7 19 — 1860.
62 ΤΜΠιεα Β. Κ εφ, Γ· έτϊ€ Έ βραΐκ* ?ϋθ2νΐτ©γραφη<ίεωζ

άπόκτησιν τών δικαιωμάτων των) επανάστασιν τοϋ 1907>έν ή έφονευ-

θ-ησαν
? πλέον των 12γιλιάδων/\* αθώων δπάοζεων k Ρουαάνων
I r \
γωρικώ-ν* καί
it

μετά τόν αίματηρόν καί τρομερόν παγκόσμιον πόλεμον διά νέοο

Έβραιομασσονικοϋ Συντάγματος, οι Ε β ρ α ίο ι, Απολαμβάνουν τών ισων
αύτών πολιτικών δικαιωμάτων, ώς καί οί Ρουμάνοι πολΐται. νΑρά γε
ojtola κακά θέλουν διασιράξει έκ τής Ρουμανίας τά εξ εκατομμύ­
ρια τών ξ έ νω ν — Ε βραίων Όθωμανών, καί άλλων αιρετικών Πα­
ρασίτων = ζ οίζινα κατώρθωσαν νά δι q l k & v v μόνοι-των — ώς καί εν
Γαλλία—τήν πολιτείαν, τόν Στρατόν καί αυτήν ακόμη σχεδόν τήν
Εκκλησίαν , ώς θά άποδβίξωμεν εις τό τρίτον τμήμα του παρόντος ;
Περί τής μεγάλης καί πλούσιας Ρωσσίας δεν λέγομεν τίποτε, διότι
είναι πασίγνωστον, ότι τήν κυβερνοΰν σήμερον οί Έβραιομασσόνοι
Μπολσεβίκοι, μεταβαλόντες αυτήν εις άπέραντόν κοιμητήριον καί τρο­
μερόν σωρόν ερειπίων: « *Η Ρ ω σ σ ία λέγει ά γ ω ν ι α υ π ό τήν κ υ ρ ι α ρ ­
χ ί α ν δ ικ τ α τ ο ρ ία ς κ α ί τής cΕ β ρ α ισ μ α σ σ ο ν ικ ή ς τυ ρ α ν ν ία ς ' καίοίιιε-
γάλοι αυτής θησαυροί ίκαρπαγέντες υπό τών Έ ίραίων και
χατνευθέντες η ς τον Άμερικανικον δυσεκαυομμυριουχισμόν,
έτέθησαν εις τήν διάίΐεσιν τής προπαγάνδας τών Κομμουνι­
στών, έξαπλωθείσης έφ9δλη; τής γή;» (19)„
Λ . Λοιπόν n i α ι μ ο φ ό ρ ο ι Ε β ρ α ί ο ι διά νά φθάσουν εις
τόν υπ’ αυτών έπιοιωκόμενον σκοπόν, ήτοι τήν κυριαρχίαν έφ* όλης
τής Τήζ? ανατροπήν τοϋ ’Ορθοδόξου ιδία Χριστιανισμοΰ, καθώς
ειδομεν, κατώρθωσαν πρότερον νά αποκτήσουν τό δικαίωμα τής πολι-
τογραφήσεως έφ’ όλ.]ς τής Ευρώπης^ ε χ ο ν τ ε ς σ κ ο π ό ν νά β ά λ ο υ ν
χε£ρα ε π ί τ ^ ς δ ^ μ ο σ έ α ς εκπα& δε-ύσεως κ α ί δ&ά τ ο υ ί ΐ α *
ν ε π ς σ τ ^ μ ε ο υ νά δ ια δ ώ σ ο υ ν ε&ς τ ό ν κ ό σ μ ο ν κ α ί π ρ ο ' πα ν*
τ ό ς ' ε & ς τ ό ν ’Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν Χρ&στ&ανς.κόν το&οΟτον, τ ά
β λ α β ε ρ ά κ α ί δ ^ λ^ τ^ ρ ιώ δ *} δ ό γ μ α τ α τ ο υ *Ί*λ&σμοΟ κ α ί’
τ ^ ς ά θεε α ς , έπιδιώκοντες δι’ αύτών καί τοϋ νεωτερισμού, νά επιτύ­
χουν, ότι έπέτυχον πρότερον παρά τών Δυτικών Εύρωπαίων? ήτοι τήν
θρησκευτικήν καί ή,Θικήν καταστροφήν,,
Επειδή όμως τά δικαιώματα τής πολιτογραφήσεων δεν ή,σαν εις
αυτούς αρκετά ττρός επιτυχίαν τών πονηρών σκοπών των, αλλά τού f*
έχρειάζετο καί τό g* οςνοβοΦλ&ον* δ ιά νά ν ο μ ο θ ε τ ή σ ω δι 5ό­
λους τούς κλάδους τής κοινωνίας τ ά ς ά π ό ψ ε ε ς τ ω ν , διά τοϋτο έδη-
μιοόργησαν,διάφορα συστήματα κοινωνικά, πολιτικοί καί οικονομικά^
ήτοι τ ό ν φ ι λ ε λ ε υ θ ε ρ ι σ μ ό ν , έκ τοϋ όποιου έβλάστησεν ο Σοσια-
. λισμός, ό Αναρχισμός καί ό Κομμουνισμός (20)? ακριβώς δπως έκ του
Παπισμού άνέτειλαν όλαι αί Ιυτικαί Aiplcrgr»
19) Mercare Je F raace, I 5]I 1921,
20) B atault, L. cit., p. 309.
 Tufiuct Β. Κεφ. Γ. Σι/νεργα(5ία Εβοαίο>ν κ α ι Φι^λε^εν θέρων (IS

Η Φιλελευθεοία είναι έφε'ρημα τής 'Έβραιομασαονέας,

όίχο τοϋ Φραγγμασσόνου Τραπεζίτου Δαβίδ Ρίκχαρδ. cΕδραίου ’Άγγλου
η τι ς έ χ ε ι ώ ς θ ε μ ε λ ι ώ δ ε ι ς ά ρ χ ά ς τή ν ά το μ -ικ ή ν ιδ ιο κ τ η -
βίαν κ α ι ε λ ε υ θ ε ρ ί α ν ε ις « ά ν τ α * Απευθύνεται πρός τούς αστικούς
είς τούς οποίους,· ώς έπί τό πλειστον, κυριαρχεί τό πνεύμα τής πολι­
τικής κερδοσκοπίας. Ή Φιλελευθερία υιοθετήϋη 6πό τών Κυβερνή­
σεων εκείνων, αιτινες οπωσδήποτε είναι Μασσόνοι (21).
Ο ί ο τ τ α δ ο ι τη ς <8* ι λ ε λ ε υ θ ε ρ ία ς όχι μόνον θ έ λ ο υ ν νά m -
τ α ρ γ ή σ ο υ ν τή ν Κ α β ιλ ε ία ν κ α ι τή ν ολιγαρχικών ιδιοκτησίαν,
άλλα προσπαθούν νά ε κ δ ι ώ ξ ο υ ν τ ε λ ε ί ω ς έκ τής έκιτεαιδεύ-
«3εί*>ς κ α ι εκ τ ή ς ο ικ ο γ ε ν ε ία ς * τη ν δ ι δ α σ κ α λ ί α ν τ ο υ $Lpi 2C
ατιανζ,σμ,ου (22 ), καί νά εισαγάγουν εις τον πολιτικόν κώδικα τήν
τιμωρίαν τών γονέων, οιτινες βιάζουν τά τέκνα των πρός άποδοχήν
οίασδήποτε θρησκείας — δηλαδή νά μένουν άθεα (23 ).
Ίόού τί λέγει περί ταύτης τής ύποθέσεως δ Εβραίος Βερνάρδος
Λάζαρος: « ο φ ι λ ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς νεο>τερΐ 6 μ*ος εις δλας τάς χώρας
ενϋα κυριαρχεί, έ κ ύ ρ ω α ε ν ό μ ,ο υ ς 9 συντεταγμένους υπό τών Ίου-
δαιομασσόνων, ςχρος κ α τ α δ ίίο ξ ιν τή ς ’Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς (24). Καί
ιδού ή θλιβερά αΰτη αλήθεια.
§ £>. ο ί μ -ΐο ά ν θ ρ ω π ο ι ' ^ β ρ α ι ο ι . διά τής πανουργίας τής
Φραγγμασσονίας, ’πολιτογραφηθέντες καί άποκτήσαντες τήν υπήκοό-
τητα, όπου καί αν εύρίσκοντο, ό χ ι μ .ό νο ν έ ν ε γ ρ ά φ η α α ν ε ις τά
κόμ.μ,ατα τ ώ ν φ ι λ ε λ ε υ θ έ ρ ω ν έκ τών οποίων εβλάστησαν τά Δη­
μοκρατικά κόμματα, κυβερνόμενα άπαντα σχεδόν 6πό Εβραίων (25),
α λ λ ά κ α ι δ ιά χ ρ η μ α τ ικ ώ ν θ υ σ ιώ ν α υ ν ε τ ή ρ η σ α ν αυτά* τό®
σ ο ν κατά τάς εφόδους, τάς δποίας έδωσαν κ α τά τή ς ’ Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς
ο β ο ν κ α ι κ α θ ’δ λ α ς τ ά ς πολιτικάς των διαμάχας καί έ κ λ ο γ ά ς (26)*
Ικ τών οποίων καί διά ψευδών υποσχέσεων, άς έδωσαν πρός τούς έκλο-
----------

21) Κ. Παουλέ^κου «Ή Φραγγμασσονία» σελ. 266.

22) C.R. du Couvent ma^onnique, 1902 , p. 208 — Prache L.
cit., p. 6 7 .
23) C .R . du 10a Couvent magonnique, 1903 p. 36 —
14 ) Bernard Lazare, L. cit.,p . 360 .
2 5) Robert Michels, «Τά πολιτικά κόμματα έν Γερμανία.
26)Bernard Lazare, L . cit., p. 392 .'Ιστορεί ό Μελέτιος Αθηνών,
Έ κκλ. Ίστ. Τόμ, Γ'. Μέρος Α'. δτι, εις δυσεκατομμυριουχος Εβραίος
-έξ 'Άμστερνταμ κατά τας άρχάς του 17ου αΐ'ώνος, προσέφερεν εϋς τόν
Γουλιέλμον Στάτουλβερ τής ’Ολλανδίας δύο εκατομμύρια φλωρία, δπως
δι5 αυτών καταλάβη τόν θρόνον τής Αγγλίας, πρός έπίτευξιν τών κα­
ταχθονίων Εβραϊκών σκοπών.
β4 T u n y a Β. Ι\ε6. Γ. ΆντορΟόδοξος νοηοΟε(ίία τών Φ ιλελευθέρω ν

γεΐς των, δτι θέλουν τούς δωρήσει εκείνα, άπερ δεν ειχον οί Ιδιοι —
απαλλοτριώσεις τινάς—κατώρθωσαν νά είσέλΟουν εις τό Κοινοβούλιον
καί νά άρπάςουν τά ηνία του Κράτους, ώς έγένετο εν Γαλλία, εν θα
τ ό φ ι λ ε λ ε ύ θ ε ρ ο ν έ δ ρ α ιο μ α β ο ο ν ικ ό ν κ ό μ μ α , ώς ιστορεί δ
Τάϋνε (27), «άφοΰ κατέλαβε τήν αρχήν, έκήρυξε τόν Στρατιω-
\τι/,όν Νόμον, διά τοΰ όποιου έϋανάτωσεν άπαντας σχεδόν
τούς αντιπάλους του και εϊτα πάντας τους νόμους μετέβαλε
κατά τό δηι >κρατικυν σύστημα, διά τοΰ οποίου άπηλλο-
τριώθησαν δλαι αί ΈκκλησιασηκαΙ περιουσίαι, κατηργήϋη-
σαν άπανιες οί Θρησκευτικοί σύλλογοι, άπαλλοτριωθείσης
τής περιουσίας αυτών, ένομοθετήθη ή συνταγματική πολιτική
τοΰ Κλήρου, δι* ού κατόπιν άπεφασίσϋη ό χωρισμός τής
Εκκλησίας έκ τοΰ Κράτους όπερ έπωνομάσΠη έντεΰθεν πε-
πολιτισμένον Κράτος καί τής Έπισπιμης. Ή ίδέα αυτη καί
τό σύστημα τοΰτο έλήφθη έκ τής * ?,βραιοπροτεσταντομασσο-
νικής Αμερικής. Ένομοθετήθη ή θρησκευτική ορκωμοσία
τοΰ Κλήρου πρός τήν Δημοκρατίαν και τούς Νόμους αύιής,
τούς δέ μή ύπα/.ούοντας κατεδίωξαν ώς προδότας τής πα-
τρίδος».
Παρακαλώ τόν αναγνώστην, δπω; δώση ιδιαιτέραν προσοχήν εις
τά έπόμενα :
Ωσαύτως υπό τών αυτών Φιλελευθέρου Έβραιομασσόνων, ύψη-
φίσϋ'η νόμος «Περί κατασκόπευαεως δλων τών υπαλλήλων » (28),
διά του δποίου έπαύθησαν καί κατεδιώχ&ησαν, μόνον κατά τό 1904,
είκοσι πέντε χιλιάδες Α ξιω ματικώ ν μετά τών οικογενειών των, κατη-
γορηθέντες ώς Βασιλόφρονες καί θρησκομανείς (29) *Ας ένθυμηθή δ
αναγνώστης, άρα γε δεν ήκολούθησαν ταυτα κατά γράμμα καί έν τβ
Όρθοδόξω Έ λλάδι; (30) Καί σήμερον μήπως ούχί τό αυτό παρατη-
k

27) Taine, «Lesorigines de la France contemporaine» II p. 214.

28) J. Bidegain, L. cit., p. 1 1 5.
29) » » » » » 7 5.
30) Έ κ τής Εκκλησιαστικής Ιστορίας του αειμνήστου Κωνσταν­
τίνου Οικονόμου Τόμος Β'. μανθάνομεν, δτι τοιαυτα καί χείρονα τού­
των συνέβησαν καί εν tfj ήμετέρα eΕλλάδι επί τής Μασσονικής
5Αντιβασιλείας τον νΟ&ωνος, κα θ’ ήν διελύθησαν αί Ίεραί Μοναί,
άπηλλοτριώθησαν αί αναπαλλοτρίωτοι περιουσίαι αύτών, κατεδιώχθη-
σαν παντοιοτρόπως οί Μοναχοί, ένομοϋ'έτησαν τά τόσα άντιχριστια-
νικά νομοθετήματα, με& ων καί ή Έξαρνητική cΟρκομωσέα τον
 T u n net B. ίίε&. Γ'. — >1ΐ<£ος κ α τά τώ ν “Ορθοδόξων (κ>

ρεΐται; Επίσης έψ η φ ίσ θη νόμος εναντίον τών συντηρητικών f

άποκαλών αυτούς Φανατικούς καί έχθρούς της δημοσίας άσφαλείας—
καί ώς έκ τούτου 13αλον αυτούς έκτος του Νόμου — djrayogsjerag είς
αύεο&ς νά έκκλησιάζωνται είς δημοσίους ή Ιδιωτικούς Ναούς\ρΙ)
Θάναζος δε ήπειλεϊτο εναντίον εκείνου , δστις ήθελε λάβει μέρος
εις κχμμίαν Λειτουργίαν, ή ήθελε κρύψει 'Ιερέα είς τόν οίκον
τ ο υ ! ! ! ( 32 Ϊ
Ώ Νεωε^.ρισταί, νεοηιερολογίται, άγριοι διώκται τών
Γνησίων’Ορθοδόξων, όφήσαντες τον Χρίστον, τούς 'Αγίους
‘Αποστόλους κα'ι Αγίους ΓΙα^έρας, δι · τής συμπεριφοράς
σας, Πού ποιους μιμείσθε ι
Είς αυτήν ακριβώς τήν κατηραμένην Γαλλικήν Έπανάστασιν του
187 1 έλήφθησαν δλαι αί διαβολικοί άποφάσεις πρ6ς καταστρο­
φήν τής 9Ορθοδοξίας , έκηρύχθη ό πόλεμος κατά τής Κυριακής
έορτής9 τόσον 'διά τών θεατρικών — καί κινηματογραφικών—παραστά­
σεων, δσον καί διά τής έλευθερας λειτουργίας δλων τών άνηθίκων
κέντρων. Επίσης συστηματικός πόλεμος κατά του Ορθοδόξου Πα­
λαιού Έκκλησιαστικοb cΗμερολογίου, πόλεμος πρός εξάλειψιν
δλων τ ώ ν ’Ορθοδόξων εορτών {33), κατάργησιν τών ιερών νη­
στειών , σύγχυσιν καί αλλαγήν τών εμπορικών πανηγύρεων, ΐνα μή
δύνανται οί ’Ορθόδοξοι νά άγοράζωσιν ίχθύας καί άλλα νηστήσιμα
τρόφιμα έν αις ή.ιέραις δεν καταλύουν κρέας (34). Καί οχι μόνον τούτο
άλλα καί ιδιαίτεροι υπάλληλοι νά τούς αναγκάζουν καί μαγειρεύουν
κρέας κατά τάς Τετάρτας- καί Παρασκευάς (35)* καί άλλας σατανικάς

Κλήοου , ’ Αρχιερέων , eΙερέων καί Μοναχών, εναντίον τής Έύαγγε-

λικής Εντολής «ΜΗ ΠΜΟΣΛΐ ΟΑΩΣ» (Ματθ·. Ε\ 34), καί της Συ­
νοδικής τών "Αγίων Πατέρων : «Ή ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία τόν 'Ιερόν
Αυτής Κλήρον καί-τούς τόν σωτήριον τής μοναδικής πολιτείας ζυγόν
άραμένους, ουτε κατ’ ιδίαν, ουτε καί εν τοις δικαστηρίοις, καν τε ώς
μάρτυρες κάν τε ώς διάδικοι παραστώσιν όρκον όμνύειν ουτε επιτρέπει
ουτε ανέχεται». Ραλ. καί ποκ. Τομ. Ε\ σελ, 617. — Καί άν ταυτα
συνέβησαν τότε προ 100 περίπου έτών τί νά εϊπο)μεν διά τόν ένεργού-
μενρν σήμερον διωγμόν κατά τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, Οπό τών
κυβερνώντων Εκκλησιαστικών καί πολιτικών ’Αρχηγών ;
3 l) Taine, L. cit., II, p. 439? 4 4 2·
32^ » » > IV, p. 85.
33) Taine, L. cit., IV p. 6 oo.
34) » » « » > 8o.
35) Αύγουστίνου Βούνεα, «Εκκλησιαστική Αυτονομία» σ. 348.
m Tiim ict Β. Κεφ· Γ' — *Λθεϊ<?^ιός εις τη ν εκτ:αί5ει/(5ιν

καί άντιχριστιανικάς άποφάσεις ελαβον καί σχέδια κατέστρωσαν.

Μέ άλλους λόγους : Τόσον άσφαλώς ήτοίμασαν τό έδαφος, ώστε ό δη­
μοκράτης έβραιομασσόνος Α.\ Φέρναντ Maurice εις τήν συνδιά-
σκεψιν του 1890 έδήλωσε μετά πεποιθήσεως καί άλαζονείας «Μ ε τά
δέκα ετη, ή Μ α σ σ ο νία θά κυρίαρχη π α ντα χ ο ϋ κ α ί εκτός ήμαη
ούδείς (Jot δ ύ ν α τ α ι νά νομοθετη έπι της γ η :» (^ 6). Καί ακριβώς
το φιλελεύθερον Έβραιομασσονικόν πνεύμα επιπλέον έφ’ όλης τής Οι­
κουμένης, ήρέθισεν άλλον Δημοκράτην Μασόνον τόν A .’. Geyer Γνα
υψώση έωσφορικώς τήν κεφαλήν του κατά τήν συνδιάσκεψιν του 1898
καί νά φωνάξη : « Κ ράτος ειμεΰα ήμείς»(37)· καθώς καί ετερον
Φραγγμασσόνον τόν A.*. Delpech, εν τψ παγκοσμίω συμποσίω τών
Μασσόνων του ly 0 2 ; νά έκσπάση ε£ς δργήν, ό Τρισκατάρατος, καί νά
ειπη εις ένα του λόγον: « φ ρ α γ γ μ α σ σ ό ν ο ι ι ό Θρίαμβος τ ώ ν Γ α λ -
λ ιλ α ίω ν διήρκεσεν 20 α ιώ ν α ς. . . . καί διά νά έξα φ α νισ θ η ό
ψ ευδ ή ς οΰτος Θεός, πρ έπει νά έξα φ α νισ θη π ρ ώ το ν ή ’Ορθό­
δοξος Ε κ κ λ η σ ία 'τ ο υ Μ ! » (38).
. 'Όθεν διά τόν σκοπόν τούτον καί διά νά κτυπήσουν εϊς τήν
καρδίαν τής ’Ορθοδοξίας, νά άποστατήσουν έκ του Θεου καί υποδου­
λωθούν εις τόν Διάβολον, οί φιλελεύθεροι Ιουδαιομασσόνοι, ήχμα-
λώτηααν τήν εκπαίδευσιν καί εντεύθεν διέδωσαν πανταχοϋ τήν μαλ-
λιαρήν λεγομένην γλώσσαν καί διεστραμμένην διδασκαλίαν. Καί οϋτω
μετεδόθησαν είς τήν νέαν γενεάν τά ολέθρια αύτής δόγματα,
καί έπλημμύρισεν δ κόσμος έκ τής αθεΐας καί του ύλισμοϋ. Καί εις
τήν λυσσώδη αύτών δρμήν πρός τήν άπόλυτον ελευθερίαν, όχι μόνον
κατέλυσαν πασαν Βασιλείαν καί έννομον αρχήν, άλλά καί άπέβ άλλον
εκ τής έκπαιδεύσεως τήν διδασκαλίαν τής *Ορθοδόξου Χριστια-
νικής Πίστεως9 άπέβαλλον Προφήτας, ’Αποστόλους,· Εύαγγελιστάς,
'Αγίους Πατέρας καί Αυτόν ακόμη τόν ίδιον Χρίστον τον θεόν, τοΰ
οποίου τήν 'Αγίαν Εικόνα σπανιώτατα τις βλέπει εις τάς αιθούσας τών
σχολείων καί αυτής τής Δικαιοσύνης ! 4
Είσήγαγον δε—-αντί τής αγίας ταύτης διδασκαλίας — τήν διδα­
σκαλίαν τών άθέων καί αλαζόνων Βολταίρου, Ρενάν, Ρουσσώ, άμη-
τρίου, Βολισσών, Δαρβίνου, Χάΐκελ καί άλλων* πάντων Φραγγμασ-
σόνων καί Δημοκρατών διευθυντών τής δημοσίας έκπαιδεύσεως έν
Ευρώπη (39). Τούς τοιούτους έτίμησαν, έδόξασαν καί άνεκήρυξαν εύερ-
36) Bui. du Grand-Orient i 8go p. 5oo.—Prache, L. cit., p. 3 1 6 .
( 37 ) C. R . du Convent de 1898, p. 313—Prache, L, cit. p. 3l5
(38) » » » » » 1903, » 381— » » > » »
(39) » » » » » 1900 , » 1 58— » » » » 263
 T ti η u α ΙΓ Κεφ. Γ' — Ν οθεία τώ ν Θ εοΛ ογικώ ν Β ιβ λ ίω ν β7

γέτας των, επειδή τούς ήνοιξαν τήν πλατείαν τής άπωλείας οδόν, διά
της δαιμονικής διδασκαλίας, καί τούς άπέσπασαν από τόν έλαφρόν
ζυγόν του ΧριστοΟ.
Ελευθερία 1 Ελευθερία ! Ελευθερία :
Έννοήοατε τώρα διατϊ τό πλήθος τών σημερινών Καθηγη­
τώ ν , ώς 0 Δελμοϋζος, Γλυνός καί Σία, κηρύττει την φύσιν, — ήτις
δεν είναι αιτία άλλ 5 αποτέλεσμα —δτι είναι αΦτη ό Δημιουργός τον
παντός . Άντιληφθήτε διατί ούτοι οί παράφρονες διδάσκαλοι του νεω­
τερισμού καταγελούν τήν ιδέαν περί ψ υχ ή ς9 υποστηρίζοντες, δτι
είς τήν φύσιν υπάρχει μόνον ύλη. Μάθετε έκ τούτων εις τί υπηρευεΐ'
τό δαιμονικόν Ώρειγενιστικόν δόγμα τής μετεμψυχώσειος, εις τί απο­
βλέπει τό ά&εϊστικόν Σωκινιανόν δόγμα, τής αύτομάτου γενέσεως, καί
τΐ επιδιώκει δ σκοτεινός Δαρβινισμός διά τής ψευδοϋποθέσεως τής έξε-
λίξεως: Καί έντέλει , άναλογισθήτε καλώς κ&ί μετρήσατε, που άγει
ό καθαρός υλικός σκοπός τών Φιλελευθέρων Φραγγμασσόνων 9 καί
έλευθεριαζόντων κοινοτόμων 'Αρχιερέων*
'Ύ, Λοιπόν έκ τούτων τυφλωθέντες υπό τής 'Εβραίοφραγ-
γμαασονίας οί τιτλούχοι ούτοι, μέ τό ύπερήφανον δίπλωμα του δι­
δάκτορας τής ’Εκπαιδευτικής ομοσπονδίας, νοθεύσαντες τήν ’Ιστο­
ρίαν , όχι μόνον είς τήν ήθικήν Φιλοσοφίαν είσήγαγον τάς άσχημώδεις
έκείνας άρχάς καί μεθόδους,' αλλά καί δλην τήν Φιλολογίαν *καϊ
Θεολογίαν - παρατόλμως καί μετά πλείστων παραληρημάτων-:·έξύ-
φαναν, κατά τό σύστημα του Άριστοτέλους (40·)' του οποίου τόν σχο-
λαστικόν Παραληρισμόν, από του 8 ου αιώνος οι Πάπαι είχον εισα­
γάγει είς τήν Παπικήν Θεολογίαν(41). Ακολούθως οΰτοι οι νεωτερι-
σταί Έβραιοφραγγμασσόνοι, υπό τ 7]ν έπήρειαν τής 'Ιστορικής Σχολής,
είς τήν νομολογίαν εφεϋρον νέον μάθημα ιστορικής διδασκα­
λίας του Εκκλησιαστικού δικαίου, χωρίσαντες αυτό άπό του
Ρωμαϊκού κανονικού δικαίου, τά όποια δίκαια, μέχρι τών άρχών του
παρελθόντος αιώνος, έλογίζοντο ώς εν κοινόν δίκαιον.
Οϋτως κατά τήν νεωτεριστικών έπιστημονικήν μέθοδον, συνετά-
χθησαν δλα τά εγχειρίδια τον κανονικοϋ δικαίου , οχ ι κατά τούς
"Αγίους συγγραφείς καί διδασκάλους τής cΑγίας ήμών Εκκλησίας,
άλλ’ υπό τών άσεβών καί άθέων μυθιστοριογράφων, ώς του
Einchhorng—(42) τοί1 Βόλτερ Σκώττ(43\ του Φριδερίκ Ρίκτερ(44),
(40) Ιστορία τής Φιλοσοφίας δπό Gottliev Ainechie, κεφ. 4 § 102.
(41) Μελετ. Έκκλησιαστ. Ιστορία, 13 Έκατονταετηρ. κεφ. 8 §15.
(42) Einchhorng Grunsatre d. Kirchcnrechts der Catolischen
und Evangelischen F„eligionspartci in Deutschland, Gotting, 1831
(43) W altter Scot, μυθιστοριογράφος ’Άγγλος, (1832).
(44) Friedrich R ich ter, — Jean Paul, — Μυθιστοριογράφος
Γερμανός, (1825).
6f{‘ f a tl tin ί» Κεφ. T' S'ίο X £τεσ ς tea τ ά " ηξ Κ Χ Χ η νι^ η ς Γλώ(?(ίϊΐ<

και τών ’Ιταλών Ηετρου καί Ιερώνυμου Βαλερίν ι.4π\ καί άλλων Δυ­
τικών *1.?/,σουϊτών.
%

Κ*ι επειδή, τό· Έκκλησιαστικό-ν δίκαιον, ως επιστήμη,. ερχεται

εις έπαφήν μετά τών θεολογικών Επιστημών και τών δικαστικών^
διά τοϋτο ουτοι οί Έβραιοφιλελευθερομασσονοε. δεν άφησαν άνά&εν-
tor καί άπαραμόρφωτον7 οϋτε την δογματικήν οΰτε τήν Εκκλησια­
στική ν 'Ιστορίαν, οΰτε τήν λεπτουργικήν* άλλ 5 οΦδε t-άς Νομικάς
Έπισνήμας, αιτινες έρχονται εις επαφήν έκ παραλλήλου μετά το5
Εκκλησιαστικού δικαίου, ώς το κρατικό-ν δίκαιον, τό άστικόν δίκαιον^
το άστυνομικόν δίκαιον,. τήν ποινικήν καί άστικόν δικονομίαν κ..τ.λ<.
Και τοϋτο τό έγκλημα τής καθοσίωσε ως κατά τής άνθρωπότητος
διεπράξαντο οι Έ βραιοψ ραγγ μα σσ όν οι,. συμοτώνως πρός τό καταχθό­
νιον αύτών πρόγραμμα, τό καταστρωθέν προ εκατονταετίας,, δταν δ-
Μασσόνος Α λ de Maistro 7 είπ εν; « έ ν τ ο ς εκατόν ετώ ν Οελομεν
κατορθώσει, ΐνα μϊ| τιμώνται τά ανθρώπινα δικαιώματα,, με-
τ<?βηελλονι;ες χδ παν είς αίαν Βαβυλώνιον αναρχίαν»!46).
Καί τοϋτο δεν είναι παράδοξον καί άναχρονιστικόν υπό τήν κυ­
ριαρχίαν τοϋ σημερινού Δημοκρατικού Πνεύματος I .
Αλλ 5 είναι καί κάτι άλλλο ;
9 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, είναι η κ ^ τ ’έ ϊο χ '^ ν
'π α γ κ ό σ μ ιο υ Λεοτ^μ-^ς* είναι ή μόνη αρμόδια διά νά
έκφραση ακριβώς καί συντόμως ολας τάς ύψηλοτέρας καί έν γένει πά­
σας τάς έννοιας τής άνθρωπίνης δεανοήσεως, έκ τής όποίας έπλουτισε
καί αυτή άκόμη ή Λατινική γλώσσα*
Λοιπόν ή Ανεκτίμητος αΰτη Ελληνική γλώσσα έξεβλήθη %ής
Επιστήμης νπό τών eΕβραιομασσόνων, κηρυχθεισα ώς γλώσσα,
νεκρά, οΰτως ώστε εις μίαν συνάθροισιν τών Ελευθεροφρώνων μασσό-
νων (47\ προσεπάθησαν δπως εφεύρουν μίαν τ ε χ ν ο τ ^ ν γ λ ώ σ σ α ν*
ώς ο Η ο λ α η ο ύ / 9 Ε σ π ε ρ ά ν τ ο και άλλοι* Αλλά τό πλέον φο­
βέραν είναι νά μανθάνωμεν, δτι είς τό διε&νές θρησκευτικόν Σννέ-
δριον τής Χάγης κατά τό 1928> εν θα ελαβον μέρος αντιπρόσωποι τών
Ορθοδόξων, Παπιστών, Διαμαρτυρομένων, ’Ιουδαίων, Μωαμεθανών^
Ειδωλολάτρων, Φραγγμασσόνων, "Αθεων, Ελευθεροφρώνων καί άλλων
δχι μόνον έκήρνξαν ώς επίσημον γλώσσαν τήν « Εσπεράντο»
τήν δόξσ,ν τον Μασσονισμοϋ , άλλα με αύτήν, τήν Μασσονικήν γλώ^'

(45) Ballerini «De antequis colectiorribus Canonnm>, Λατίνος. Κ

(46 ) ‘Ιερέως Κ. Νέγουρα, «τρέμουν τά ,θεμέλια τής γης», 1928.

4 7 ) Συνέδριον «Εσπεράντο» (Ελευθεροφρώνων) μασσόνων τής Κρα­
κοβίας, 1 9 1 2 »
 T tifm u Β. Κ ΐφ·Γ Γ ^ιωγχκνς τ η ς 'Ε λ λ η ν ί'κ ϊις ϊ^ω^βίτνς ί$

οαν, εψ άλλον oAgl >όμον \Α8) 1 Δεν -είναι τόσον ^αυμαστόν οι' ήμ ας
sav ή σαν αντιπρόσωποι τών άλλων θρησκειών άλλα νά είναι καί
4 rtt. 5rgifooj-«7r<oi 'Ορθόδοξοί I αντιπρόσωποι τοΟ ’Ώριγενι-
στου ’Βασιλείου καί του νεωτεριστοϋ ίΐαπαοοπούλου ///
.^Ισ^ος αΙώνιον είς ζοίς zoto'-ζουςΐ Ά λλ’ εις αϊτό τό σατανικόν
τυφλών μίσος κατά τής Ελληνικής Γλώσσης, οι Λία^σόνοχ δεν άντελή-
φ>θησαν? δτι άφαιροϋντες έκ τής Έπιστήμγ^ς τήν άληθινήν καί μόνην
της γλώσσαν—διότι ή έπιστήμη είναι μία ,·— καταστρέφουν εν ταύτω
παν μέσον επικοινωνίας καί συνεννοήσεως τών σημερινών εγγραμμάτων
|ΐετά του παρελθόντος, έξ ο5 άπεμονώ^ησαν. Ά λλα τούτο διά τούς
το ιού τους νεωτερ^τάς, δεν εχει καμμίαν σημασίαν ή μάλλον Ιχοντες
έπίγνωσιν τούτου πλήρη, δολίιος εις του to προβαίνουν, υπό τό φθορο­
ποιό ν κήρυγμα του συγχρονισμού, πρός δημιουργίαν νέων ιδεών* έντε-
λώς έξυπηρετουσών τά σατανικώτατα σχέδιά τ*ον.
Καί δ&αζϊ άράγε καταβάλλουν ζόσας προσηαθείας πρός κα~
%άργκ$σιν τής ^Ελληνικής Γλώσσης ;
5Απλούσζαζα* διότι γνωρίζουν κ^λώς, ύ αλιτήριοι και π'αλαμναιο1
Φραγγμασσόνοι, δτι ή Ελληνική γλωσσά είναι γλώσσα τον ‘Ιερον
ΕΦαγγελίου ual ζής Ά γ ια ς Ανατολικής *Ορθοδόξου 3Εκκλή~
αίας (49). Λοιπόν, έψεύσθη ·ή κατάρατος cfcβραιοφραγγμασσονία, δταν

48) Περιοδικόν «Σ ταυρός», 17 Μ αιου Γ928,

(49) Έπέκαιαα θ·α elvai πάντως εκείνα α tzsq . σημειοι ο "ίερ^ς \ι δάσκαλος
Νικόδημός δ 'Αγιορείτης, sv xfj υποσημειώσει του Γ' Kt-φ. τής Α' πρός Τιμό­
θεον Ερμηνείας- τοΰ eL·^. ι^εοφυλάκτου* δι8 ο καί άντιγράφομεν αυτά :
«ας άκοΰ(Ιοΐ'ν οι αγνω 4τοι γο νείς ό ξ ιν ε ς » αντί νά άνατρέφωσι τα τέκνα
■των έν παιδεία ,κοί νουθεσία Κυρίου.... (Μλλοι/ν α ντά νά ^ιάθονν φ ρ ά γ «
γ ικ α καί άλ^ας διαλε'κι;ους.., Τά παιδιά των συναναστρεφόμενα τούς διεφθαρ­
μένους διδασκάλους.,., αθετούν. φευ I τήν είς Χρίστον πίστνν'’ και ζητοΰντες
νά μάθουν γλο^ασών ποικιλίαν, laavOavot/v τ η ν άβεΐαν I άλλοιμονον εις τήν
συμφοράν των τοιοόιτων τέκνων ! Τρι<1αλ.2>,©ί^ιονον εις τη ν άγνω ^ίαν τών
το ιο ντω ν γονέω ν ! Καλίττερα νά ntfav τά τέκνα· των (^οόκοι χοίρω ν,
καί νά έχουν τήν εις Χρίστον πιστιν τους,... χαρά νά γίνουν εύγενεΐς και
έ'νδοξοι καί νά διαφθείροι/ν τη ν « ίό τ ιν κ α ι τά η θη το νς. Διότι
βοσκοί χοίρων δντες δέν κολάζονται. Έάν δμως φθείρουν τήν πίστιν καί τά
χρηστά ηθη τους κολάζονται βεβαιότατα». Ουδόλως υστερούν τούτων κατά τήν
άξί<τν καί τά τοΰ αειμνήστου Κ. Οικονόμου, ά,περ καί μεταφέρομεν ενταύθα :
«ίο ια ιττ α δ ιδα σ κα λεία , -μιτριάκις κ ά λ λ ιο ν n η ν^άρξω ^ι ποτέ $ϊς τη ν
^Ελλάδα Μή φ ίλ η ΓΙατρίς ! η η εΐτρεθώίΐι ποτέ εις τοι/ς κόλποιτς dot/
τέκνα τρεφόιιενα διά φαοηάκοι* κακοηΟείας κ α ι δυ^ίίεβειας^ κατα<5πα»
©άξ&κη τά ό π λά γ^ να οον φο6ερώτερον5 παρά τοίτς 6αρ6αρωτέρονς τι/-
ρ ά ννο νς dov Τοιτρκονς» "Απαγε Σ Ιΐροτι^ιώτερον νά ·§ιείνω<Ην ο\
^ Ε λλη νες διά παντος ά^αΟεϊς κακώ ν κα ι ο^αγογρά|ΐηατοι ιιέ ν , ά λ λ 9
ε\Γ(ίε6εις κ α ί γ ε ν ν α ίο ι Π ατριώται κ α ί μ ά λ λ ο ν έργάται -πιότοΐ, η ρήτο­
ρες ξηροί τϊΐς άρετης. (Κωνσταντ. Οικονόμου τομ. Α" σε λ. 152«153).
70 Β. Κεφ-,Γ' Δ6>ροδοκία τ ιίς Κ.Τ.Ε. ίτχό τών Ε β ρ α ίω ν

ι ,

μεθ’ δρκου έδήλωσεν, ινώς καί ή πρωτότοκος θυγάτηρ της Χ.Α.Ν.)

δτι σέβεται τήν θρησκείαν καί γλώσσαν έκαστου μέλους αύτης.
πονηρίχ των !·έκ του έργου φανεροϋται ό εργάτης f
§ Ο· Οϋχω διά τής μεθόδου ταύτης έκανονίσθη ή δημοσία έκ-
παίδευσις έν δλΐ] τη Εύρώπη, την δπο(αν κατέλαβον έξ ολοκλήρου
οι Φραγγμασσόνοι, όπισθεν τών οποίων κρύπτεται ό Παράνομος Ι ο ύ ­
δας, έκτελών το κακόν άνευ εύθύνης του (50)· διότι, ή cΕβραϊκή
άντιπροσωπεϊα τής 'Αμερικής —καθώς καταγγέλλει ή ΈφημερΙς
«Σέκολο» του Μιλάνου (51\ Εκ τών δνσεκατομμνρίων της έγέμι-
σεν άλύπητα τά,ς χεΐρας τών Ούίλσων, Αοϋδ Τζώρτζ καί Κλεμανσώ
—άρχηγών Δημοκρατικών Φραγγμασσόνων καί μελών Κ οινω­
νίας τών ’Εθνών, — διά τών όποιον υπηγόρευσαν τήν διάταξιν περί
μειονοτήτων έν τη συνθήκη, τής Ειρήνης, όνομαζομένης
ϋ δ ρ ή ν ^ ς » (52).
'Επίσης καί ή 'Ιουδαιομασσονική 9Αμερικανική εκείνη δργά-
νωσις ή δνομαζομένη : « Bnei— B e rith »—Γιοι τήο Ένώσεως.—(53)
τής οποί ας τό καταχθόνιον κέντρον βί-ά μέσον τής Χ.Α.Ν. έξήπλωσε
τά δίϊίτνά της έ φ Ί ολης τής γής, καί κυρίως εις τάς μεγάλου πόλεις
τών Όρ^ο$οξων Κρατών καί της δποίας δργανώσεως τό θησαυροφυ­
λάκιο'; είνχι τό πλουσιώτερον δλου του Κόσμου (54)* καί τό όποιον κο-
λοσσιαιον ποσόν είναι προωρισμένον διά νά έξα γοράση δλονς τohς
Δημοσίους 'Υπαλλήλους, ώς Δημάρχους, Αστυνομικούς, Νομάρχας,
Δικαστάς, 5Αξιωματικούς, Πολιτικούς, Βουλευτάς,‘Υ πουργούς, ώς καί
αύϋούς το&ς Κληοικούς καί *Αρχιερείς {55). Φαντασθητε, τί δεν
Θυσιάζει ή Έβραιοφραγγμασσονία πρός νπονόμενσιν τής 'Ορθοδο­
ξίας. Δ ι ό τ ι :
• . ·* ,
. %
.' ’’
3Εκ τον ποσοϋ τούτον πληρώνονται πάντες, όσοι άποτελουν
μέλη εις τά διεθνή Εκκλησιαστικά Συνέδρια, διά νά κλίνουν πρός
τόν Ίονδαιοπρονεσταντισμόν , — ώς ήκολούθησε καί εις τό χλεπτο-
ψευδο-πανορθ’όδοξον Συνέδριον τής Κωνσταντινουπόλεως τοϋ 1923,
άποτελούμενον σχεδόν έκ μασσόνων, μέ βλέψεις τών Προτεσταντών
’Αγγλικανών (56).
(50) Drumont, «La France Juive», II, p. 330
(51) Έφημερίς «Dacia> 20 Νοεμβρ. 1919.
(52) J. G. Batault, L. c i t , 15 Ίανουαρίου 1921, p. 306.
(53) Arhives Israelites XX, 1866 , p. 886 . — Mausseaux., Le
Juif. p. 347.
(54) Derzavin, Memoires—Moscova, i 86 o=Brahmann.
(55) Jacob Brahmann «.Livre du Kahal>, II—Dr C. Paulescu,
«Kahalul» p. 9 2.
(56 ) Άρχιμ. Γαλακτίων Κουδρούν «τό δογματικόν νόημα κλπ. 1924».
 B{iiijua ίνεφ . I —- Λ ωοοοοκία τώ ν ΙΙο ^ ιτικ ώ ν κ α ι Κ λιι ρ ικ ώ ν 71
V * * + / ν

Ξκ τον άφοορισμένον τούτου κεφαλαίου τροφοδοτούνται ολαι

αί μεγάλαι Δηαοκρατικαϊ Εφημερίδες τού Κόσμον , τάς οποί ας
δίζΰέτει ή ΙΙχ'κόσμ.ιος Έοραιομασσονική ενωσις, πρός παραπλάνησιν
τής κοινής γνώμης(57)* έκ του αύτοϋ κεφαλαίου ιδρύθηκαν νπο~
τροφίαι είς τά Έβραιομασσονικά Πανεπιστήμια τής έσκοτιομέ-
νης Δέσεως, διά νά μεταβαίνουν οί 'Ορθόδοξοι Φοιτηταί, πρός
σπουδήν τής Θεολογίας, καί έπιστρέφοντες διπλωματούχοι νά γένων*
ται εχθροί τής 5Ορθοδοξίας (58 ), διά του πνεύματος τής λεγομένης
φιλελευ^έρας σκέψεως και συγχρονισμού και νεωτερισμού, τό όποιον
πλουσίως έκειίίεν μεταφέρουν.
0

Κ^αΙ συ μ π ε ρ α ί ν ο ν τ ε ς :

ΙΙερί τών έγκληματικών σκονών τής Μασσονίας άναφέρομεν αυτο­

λεξεί ο3 α ο f %s p o i i-άρτ-υς ο πρό εκα­
τονταετίας περίπου έγραφε περί τής κατά τήν Χάλκην συσταθείσης
τότε νεωστεί θεολογικής Σχολής (Μασσονικής προπαγάνδας):
« Γούτου τοΰ νεωστί δι’ ένεργείας τής έπιρουλής καθιδρυ-
θέντος Σεμιναρίου, είς την Χάλκην τής Κωνσταντινουπό­
λεως σκοπός, πρός τοις άλλοις πολλοις, υπάρχει, ϊνα νοθεύση
κατά τό πνεύμα τής διαφθοράς και τής πλάνης, και κατά τόν
προσηλυτισμόν τής ’Αγγλίας δλους τούς έσομένους ΓΙατρι-
άρχας, καί όλην έν γένει τήν ‘Ιεραρχίαν τής "Ανατολής* όπως
μίαν. ημέραν νομοθετηθή δι’ Οικουμενικής Συνόδου ή κα-
τάργησις τής "Ορθοδοξίας και ή άντεισαγωγη τής ΛουΟηρο-
Καλβινι^ής αίαέσεως’ έν ω συγχρόνως όλα τά άλλα σχολεία
παρασκευ αζουσιν έκτής ’Ορθοδόξου νεολαίας τόσας χιλιάδας
και μυριάδας όμόφρονας και συναγωνιστάς κληρικούς, διδα-
σκ ίλους τε και λαϊκούς. . . . »(50)
’Ακολούθως έξ όλων τούτων τών μαρτυριών άπεδείχθη αρκούντως
δτι ό νεωτερισμός έχει τάς ρίζας του φυτευμένας εις τήν Έβραιομασ-
σονίαν, καί διά τούτο άς Ιρευνήσώμεν τώρα- καί τά έν τώ τελευταία)
λr
μερει της <*νά χεΐρας μελέτης πραγματευόμενα :

(57) "Ορα Μασσον. Συνδιάσκεψιν, 1840- Kracov-i'a, υπό 'Εβραίου

Montefiore —Kahal— ρ. ίο
(58) Περιοδικόν «Σταυρ.> 7 ’Ιουνίου 1928.
• (59) "Ορα Ά σ π ις τής ’Ορθοδόξου πίστεος σελ. 4 υπό 'Ιερομον. ’Ακάκιου
και Μο\αχοΰ Άντίονίου 'Αγιορειτών.
72 Γu f iy a Γ. Κεφ· Α. Ε ισ α γω γή τοίί νεωτερκΙ^οίτ εις τ η ν ’(^>0. Έ κ κ λ ,

Λ
*
Τ Μ Η Μ Α Τ Ρ Ι Τ Ο Ν
κ ε φ α α α ι ο ν α .'
II ώς z i r t έΠυοεν
«
ο νεωτερ'.ομ.ος
έν τ $ ’ Λ ν α τ ο λ ^ ’θρθοδό<ςο>
«Εί ό έχφρός ώνείδισέ με ύπήνενκα άν...
Χν δέ άνθρωπε... δς έπί χό αυτό έγλύ-
κανάς μοι έόεσματα έν τφ Οΐκφ του
Θεού...» (Ψαλμ. ΝΔ'.)
§ 1 . Ό άνθρωπος περισσότερον αισθάνεται πόνον έκ της επίβου­
λης ένός θεωρουμένου φίλου-, παρά εκ τών τραυμάτων ένός φανερού
έχθροϋ.
Ό δ έ © ε ο ς περισσότερον οργ£ζετα& έκ ττ)ς πτώσεως καί
π α ρ α ν ο μ ί α ς έκε£νο>ν τ ο υ ς ο π ο ί ο υ ς ήξ£ο>σ* τ ώ ν εδεαςτέ·
ρα>ν I ο υ χ α ρ ιο μ ά τ ω ν , παρά κατ’ έκείνων τών μή γνωρισάντων
Αύτόν, άλλα πορευομένων τίατά τά θελήματα τών καρδιών αυτών.
Α ε ό τ ς οί- πρώτοι, ήσαν φίλοι Ί ου, καί τούς προώρισε, διά νά είναι,
ώς λύχνοι ςοαεινοί είς τήν 'Αγίαν του Εκκλησίαν* ομως ο υ τ ο ε έβεβή-
λωσαν τά χαρίσματα Του καί έ π α ν ε σ τ ά τ ^ β α ν κ α τ α τ ^ ς ίτα να γά -
0ο υ δ έξεα ς Τ ο υ ·
ΚέαΙ ο υ τ ο ε ε ε ν α ε o t β η μ ε ρ ιν ο ε κ α ? ν ο τ ο μ ο ι Α ρ χ ι ε ρ ε ί ς ,
Λοιπόν ιδού, τί μ#ς βιάζει νά πράξωμεν ή ασεβής καί τολμηρά άδιαν-
τροπία τοϋ α£ώνος τούτου, £δού οτι μας αναγκάζει νά γράφωμεν απο­
λογίας, περί τής 'Αγίας ήμών ’Ορθοδόξου Πίστεως, μετά παρέλευσιν
δύο χιλιάδων ετών, δταν ολος ό Κόσμος εχει λάβει γνώσιν, τί θέλει νά
εΐπη Όρθοδοξία.
Έγραφον άπολογίας οί παλαιοί Χριστιανοί Διδάσκαλοι, όπέρ τής
είς Χρίστον Πίστεως, — ό ‘ Ιστορικός’ Ευσέβιος ό Παμφίλου, αριθμεί
πολλούς έξ αυτών,*—άλλα τοϋτο έποίουν δικαίως καί εύλόγως* διότι, οί
Χριστιανοί κατηγοροϋντο άδίκως 6πό τών ’Ιουδαίων καί Ελλήνων, ότι
προσκυνοϋν ενα άνθρωπον Ίησοϋν καί ήτο απόλυτος άνάγκη, Γνα άπο-
δείξωσι τήν Θεότητα Αύτοϋ.
ft f με£ς δμως σ ή μ ε ρ ο ν μετά παρέλευσιν, ώς έλέχθη τοσούτων
αγώνων, α ν α γ / α ζ ό μ ε 6 α να γράψα> μεν απολογίαν, όχι εναντίον
φανερών απίστων, άλλ’ έ ν α ν τ ε ο ν έ κ ε ε ν ω ν τ ώ ν α ύ τ ο κ α λ ο υ \%Λ-
ν ω ν Ό ρ Ο ο δ ό ζ ω ν καί μάλιστα έναντίον τινών ί'να μή εΐπωμεν
πάντων — κορυφαίων τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας — καί ψευδό’Αρχιε­
ρέων μάλλον ή αληθώς τοιούτων,— κ α θ ’ δ σ ο ν ο υ τ ο ε φεύγοντες έκ
τοϋ φωτός τής άληθείας — ήτις λάμπει έν τή ’Ανατολική Όρθοδόξω
Εκκλησία — τ ρ έ χ ο υ ν ε ίς τ ο σ κ ό τ ο ς τ ο ϋ ψ ε ύ δ ο υ ς , τό περι-
 T u n jitt Γ. Κεφ. A. — Σι/γ^ρονι^ηός τώ ν Κ αινοτομιών 73

καλϋπτον τόσον τάς Δυτικάς ’Εκκλησίας, δσον καί τούς άθέους έπιστή-
μονας της Εύρώπης,; καί διά του τρόπου τούτου μιμούνται τά πτηνά
εκείνα, τά άποφεύγοντα τό φως, ώς βλαβερόν, — καίτοι άκατηγόρητα
όντα όιά τήν φυσικήν αύτών ιδιότητα — καί άγαπωντα τό σκότος, ώς
εις τήν φυσικήν αύτών ιδιότητα κατάλληλον, οια ή γλαυξ, ή νυκτερίς
καί χλλα νυκτόβια. Α&ά τ ο ϋ τ ο τεα·ρ£στατα& ανάγ/.η ένός νέου
Αποστόλου, δ^τις μεταβαίνων εις έκαστον έκ τών ’Αρχιερέων έκ τών
σημερινών τούτων καινοτόμων, νά κ η ρ ύ ξ η ε&ς α ε τ ο ύ ς τ ό *Κι>αγ·
γ έ λ ι ο ν τ η ς ά λ η β ε έ α ς . Διότι ούτοι, έως δτου λάβουν τό δίπλωμα
αύτών, ούόέν άλλο ήκουσαν ή εμαθον ει μή αριθμούς, κυλίνδρους. πυ=*
ραμίδας, ωκεανούς, πλανήτας, σώματα, ύλην, φύσιν..... Τόν δέ Θειον
Λόγον, ή μελέτην θείαν, ή σκέψιν, ούδόλως ήσθάνθησαν έν τη καρδία
των. Λοιπόν εις τοιοϋταν σκότος τής Δύσεως παρασκευασθέντες ο ί
ν ε ω τ έ ρ ι σ τ α ί ο ύ τ ο ς * ρ ί π τ ο υ ν τά δ η λη τη ρ & ώ δ η καί ψυχώλε-
θρα αύτών β έ λ η όχι μόνον κ α τά τ ώ ν γ:ο>ν κ α ί <«>ε£ο>ν « α ρ α -
δ ό sscov τ η ς Η ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ η μ ώ ν ' Α γ ί α ς Ε κ κ λ η σ ία ς —
άνευ τών όποιων παραδόσεων, ώς βέβαιοι ό αείμνηστος ίΐενταπόλεως
— 1

Νεκτάριος ( 1 ) ούτε,ή ιδία Εκκλησία δεν θά υπήρχεν ώς καί ό μέγας

Βασίλειος λέγων; « ΚΙ γάρ έπιχειρήσαι μεν τά άγραφα τών
εθών παηαιτείσθαι λάθοιμεν άν εις αύυά τά καίρια ζημιουν-
τες Εύαγγέλιον, μάλλον δέ εις δνομα ψιλόν περιϊσχώντες
ΤΟ κ ή ρ υγμ α » (2). Άλλα καί διά νά δυνηθοϋν νά θριαμβεύσουν οι
αλαζόνες, ταράσσουν καί αϋτό τό ϊδιον οικοδόμημα τής Ορ$οδο*
ξίας, καί επιδιώκουν τόν άφανισμόν ιοϋ ΟρΦοδόξου Μοναχι­
σμού* κ α θ’ όσον γνωρίζουν οι τρισάθλιοι, δτι ό Μοναχισμός ανέκα­
θεν ύπήρξεν ό ύπέρμαχος τής ’Ορθοδοξίας, καί δ Έλεγχος τών έκτρο­
πων καί Σατανικών αύτών έπιτηδευμάτων.
Καί διά νά λάβωμεν μίαν γενικήν ιδέαν περί τοϋ συγχρόνου νεω­
τερισμού, είναι ανάγκη νά έξετάσωμεν τήν αρχήν αύτοϋ, ήτις δύρίσκε-
ται εις τήν Έβραιοφραγγμασσονίαν :
κ α ί ι δ ο ύ πώς,
*>. ’Εξ δλων τών έκτεθέντων έν τφ δευτέρψ τμήματι τοϋ πα­
ρόντος, διεπιστώθη δτι έκάστη αιρετική κίνησις, ή έφεύρεσις- εις τόν
Χριστιανισμόν, έκ τοϋ Τρισκαταράτου ’Ιούδα ειχε τήν αρχήν της.
κ α θ ’ δσον ούτος διά τών άστρολογικών καί μαγικών του μεθόδων,
διευκόλυνε καί διά χρημάτων καί διά πληρώσεως έπιθυμιών δόξης,
κενοδόξους τινάς χριστιανούς είς τάς εμπαθείς αύτών διαθέσεις, καί
τούς ώθησεν ινα, τά καλώς διατεταγμένα έν τη Όρθοδόξψ^ τοϋ Χρί­
στου’Εκκλησία υπό τών θεοφόρων Πατέρων διά τής έμπνεύσεως τοΟ
1) Νεκταρίου Πενταπόλεως, Βνβλίον II, «Περί Ιερ ώ ν Παραδόσεων».
2) *Αγ. Βασιλείου του Μεγ. Πρός *Αμφι?νόχιον* «Περί του Ά γ. Πνεΰμντος»
i
74 i u n u u Γ. ϊνεό. Λ. — 26αγα τώ ν >Ιον«τών υπό τών Γϊαττών
W V - w * tr%

Παναγίου Πνεύματος, διαστρεβλώσουν κατά τάς σκοτεινάς αύτών αν­

τιλήψεις, έξ ών ήκολούθησαν συγχύσεις, διαιρέσεις καί αίματοχυσίαι.
Τάς πλείστας τών συγχύσεων καί αιματοχυσιών τούτων εξετέλεσαν
έν τή Όρ^οδόξψ του Χρίστου ’ Εκκλησία, οί παγκάκια to ι καί άλα-
ζονες Πάπαι τής Ρώμης , διότι ούτοι, άφ’ ής εποχής έδόθησαν υπό
τών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων εις τον Άρχιεπίσκοπον Κωνσταντι­
νουπόλεως τά ίσα προνόμια καί δικαιώματα πρός τά του τής Ρώμης,(3)
ηρχίσαν ενοχλούμενοι άπό τόν Έωσφορικόν σκώληκα νά έργάζωνται
παντοιοτρόπως — άν ούχί πάντες, διότι δέον νά όμολογηθή δτι έν τφ
μεταξύ έχρημάτισαν καί 'Άγιοι ΙΙάπαι — όπως καθυποτάξουν τήν
3Αναΰολικήν Εκκλησίαν καί θέσουν τό κατηραμένον αύτών σανδά-
λιον επί του τραχήλου του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως* καί μή
επιτυχόντες τούτου, περί νά τέλη του Ε' αιώνος, ερριψαν τά πρώτα
σπέρματα τον σχίσματος έν τή μ.α Καθολική Α γία Εκκλησία (4).
CH Σατανική αυτη Παπική κακία διήρκεσε μέχρι τής τελείας άποσχί-
σεως 858—1050* καί εκτοτε πασα άπόπειρα πρός ταπείνωσιν τής
άλαζόνος οφρύος του Πάπα κατέστη αδύνατος, διότι ό τρισάθλιος,
άνακηρυχθεί; Θιός έπϊ τής γής, μεζεχειρίσθη παν διαβολικόν μέ­
σον , όπως τον προσκυνήσrt πάσα ή γής. 01 Ιϊάπαι διά νά υποστη­
ρίξουν καί θεμελιώσουν τ,γν επί γής τυραννικην κυριαρχίαν αύτών,
δεν οπισθοχώρησαν repo ούδενός μέ?ου, ένό&ευσαν τήν Α γία ν Δι­
δασκαλίαν καί τό σύμβολον τής πίστεω;, διεξήγαγον πολέμους ,
έτέλεσαν φόνους καί καζακρεουργ ήσεις, καί έπεδόθησαν κυριολε-
κτικώς είς 3λας τάς άνα μίας καί τά έγκλήμανα' καί όχι μόνον έν
Εύρώπΐ], άλλ* ακόμη καί έν τή Αμερική, τή νεοεφευρεύεισΐ] τότε
(1492) ένθα άποστείλαντες τούς κήρυκάς των Ίησουίτας, διέπραξαν
τόσας τυραννίας καί βάσανα κατά τών Αμερικανών, δσας οί ’Ιστορικοί
μετά Φρίκης διηγούνται (5) Οί ίδιοι αυτοί άποστάται Παπαι, κατά
τόν καιρόν τής Σταυροφορίας, (1095—1270) προσεπάθησαν νά σβν~
σουν τον 9Ορθόδοξον Μοναχισμ,όν, πληρουντες τάς Φυλακάς έκ
τών Μοναχών καί τών Κληρικών, καί παραδίδοντες είς θάτατον
ολους εκείνους, οί'ζινες δέν ήθελον νά τοί>ς προσκυνήσουν (6 )' ακρι­
βώς καθώς επραξαν καί οί Ίουδαιο-είκονομάχοι κατά τόν 8 ον αιώνα,
κατά τόν όποιον δέν έμεινεν εν Κωνσταντινουπόλει Μοναχός αβασάνι­
στος (7)* διότι ό Μιχαήλ Ααχανοδράκων διά διαταγής του Κωνσταν­
τίνου Κοπρωνύμου (775), συναθροίσας όλους τούς Μοναχούς, τούς
3) Δεύτερος Οίκουμ. Συνόδου, Κανών Γ', Τετάρτηο Κανών ΚΗ», "Εκτης Κα­
νών ΛΣΤ. κ.λ.π.
4) Μελετίου ’.Εκκλησιαστική 'Ιστορία, "Εκτη Έκατονταετηρ. Κεφ. 4.
5) Μελετ. Έκκλ. 'Ιστορία, 15 Έκατονταετ.Κεφ. 18 είς χό τέλος τής ύποσημ.
6) » » > 13 » » 1.
7) » » » 8 » » 3. · ^
%
 I ’u ftn a IT' Ιιεξ». A'*— * * τ &ν Μ απων irsco το 0 ilo v a ^ id y o S 1&

έβίαζε να νυμφευωντα^ ουτοι δέ μη δποκύπτοντες, τινες μέν έφονεδοντο,

/ϊϊ*

άλλοι δέ έτυφλώνοντο καί είς τήν Κύπρον έξο)ρίζοντο..

Τά μοναστήρια τοτε έπυρπόλησεν ό ασεβής ( 8). Επίσης είναι χοϊς
-ποιοι γνωστόν πόσα κακά διέπραξχν of. αίμο43όροί Ιίάπχι έ ντφ ‘Αγι-ω-
ψόμφ τοόεω "Ορει# Std μέζον τών Αχτινοφράνων Ιωάννον Βέκ™
Μου# κα,ί Μιχαήλ Παλαιολόγόυ—1274—οιτινες υπό τό πρόσχημά τής
Σατανικής οικονομίας: «Τούτο δεν πειράζει, εκείνο ©έν πειράζει» (9\
^ρήμωσαχ? τό περιβόλιον τούτο τής Παναγίας,, καί είς Φάναζον πα*
,οέδωσαν πάνζας τούς μη προ^κυνήσαντας τό εΐδωλ&ν τοϋ Πάπα,
Καί ή τυραννία., καί ή κατά του ’Ορθοδόξου. Μοναχισμού -λύσσα
τών Παπών διήρκεσε μέχρι του 1761, οτε., διά διαταγής τοϋ Πάπα, δ
στρατηγός Βουκοββ,— Φραγγμασσόνος — δία τών Ουνιτών είς την
Αυστρίαν καζέκαναε καί κατερείπωσε πάντα τά Όρ&όδοζα Μονα­
στήρια9 οί δέ διασωθέντες καί επιζήσαντες Μονα_χοζ?. κατέφυγ©ν εις
■τήν ’Ανατολήν, οπως έκαστος ήδυνήθη (10),
Τ ο ύ τ ο το δ ι α β ο λ ι κ ό ν σ ζ α π ικ ό ν σ χ ίο ι@ ν τ ή ς καταστροφής του
ρθοοόξου. Μοναχισμού, έμίμήϋ'ησαν καί οί Έβραιοτύραννοι τής
Ρωσσίας Μπολσεβίκοι, πρός εξάλειψιν αύτου εκ τής ’Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Καί κδέθώ* σημεοί ό κ. ’Ανδρόνικος (14) οί
Μπολσεβίκοι 'Εβραίοι εα όνενααν naS1' δλην xqjv Ρώσσίαν 100
ΜΑη ιικο ύς καί Μονάχο ύς. 'Όμως 6 αριθμός τών φονευθέντων Μονα­
χών είναι πολύ μεγαλείτερος άσυ^κρίτως" κ α θ ’ δσον αυτοί οι Ιδιοι
Μπολσεβίκοι βέβαιοΟν εις λόγον αύτών- έκφωνηθέντχ έν Κιέβψ., κατά
τήν \ εορτήν τών αποκαλυπτηρίων του αγάλματος του Ιούδα ζ
« δ α λείπουν μόνον έ/C της Οό ιοανίας svXs/xx χιλιάδες( L . 1 0 0 0 )
Μ ο να χ ώ ν» (1^), φ&ντασθήτε εντεύθεν πόσοι Μοναχοί εφονεύθησαν
‘καθ’ δλην τήν άπεραντον Ρω?σικήν Αύτοκρατο,ρίαν 1
„ Βλέποντες os Ι Ιά π α ι, δτι διά τής αιματοχυσίας δεν δύνανται
νά σβύσουν τήν ’Ορθοδοξίαν καί τόν Μοναχισμόν Αυτής, έφενρον τό
άτλτι&θς τών ψευδοαγίων των^ ώς τόν Φραγκίσκον Άσίου (1226),
Διονύσιον Γάζης (1221\ ’Ελισάβετ Τουρίνκια (1231), Θωμαν Άκυνά-
την (1274) καί άλλους* ών κατεσκεύασαν καί θαυματουργούς εικόνας j
ΙΙλάσαντες καί θαύματα^ καί τούς οποίους οι Ίησουίται άνεβίβασαν
£ως τού Ουρανού διά τών επαινούν των. Τά ψεύδη ταϋτα άποκαλν-
φ&έντα παρά τών Γάλλων, κατά τήν Γαλλικήν Έπανάστασιν του

Β) Μελετίου *Εκκ?^ησιαστ4κή 'Ιστορία,. 8 Έ κατοντα:τ. Κεφ. 7»

9)\ » » » 13 » » 13·»?
10) 'ίερέως Ν. ΙΧόποβιτς « CH -5£-κκλησί>*. είς ro πτ^ελθύν».
11) Δρος Λ, Ανδρονίκου «Μοΰδας διά μέσου τών alocmov» σελ. 73*
12) Περιοδικόν «Σταυρός» 10 Νοεμβρίου 1927.
7ti Tuii^ia Γ' Κεφ. A' — Hoofrodia τώ ν Ε λ λ ή ν ω ν φ ιλ ο σ ό φ ω ν

• x ^

1789, προύκάλεσαν χήν σφαγήν 4 0 . 0 0 0 Παπιστών Κληρικών{ι?).

*Αλλά αι παρανομίαι αύται, καί τά παντός είδους εγκλήματα τών
αναμαρτήτων ΙΙαπών!, παρ’ ολας τάς φωνάς tcD «Ώσαννά» τών νόθων
αυτών Καρδιναλίων, οέν ήδυνήθησαν νά προσδώσουν τό ποθούμενον
είς αυτούς, ήτοι τήν καταστροφήν τής Όρ^οδοξου ’Ανατολικής Ε κκλη ­
σίας, ή τούλάχιστον τήν υποταγήν τών ’Ορθοδόξων Έ/λήνων, καίτοι
διά τόν σχοπόν τούτον συνγ]θροίσθ·η Σύνοδος τών Παπιστών έν Λυών
(Λουγοουνον) 1274’ και παρ ’ δλην τήν προσπάθειαν του Βασιλέως Μι­
χαήλ, συμφωνοϋντος πρός τήν "Ενωσιν, δεν έγένετο τίποτε, διότι ο
'Ορθόδοξος Μοναχισμός — καϊ δή ό eΑγιορειτικός τοιοϋτος , — ο
ύπερασπιστής καί πρόμαχος ούτος τής ’Ορθοδοξίας. διά τής αυτοθυσίας
του, καί τήν μικράν έκείνην ελπίδα τοϋ Πάπα έματαίωσεν (14).
Τά αυτά επαθεν ό Πάπας, καί κατά τήν ψευδοσύνοδον τής Φλω­
ρεντία; ^1437), ένθα ό 'Αγιώτατος Μητροπολίτης Έτέσου Μάρκος ό
Εύγενικός, ακολουθών τόν χορόν τών 'Αγίων Διδασκάλων — οιτινες
ή Ίχν ή δόξα τοΟ Μοναχισμού — εφερεν είς άμηχανίαν τόν ά/^αζόνα
Πάπαν Ευγένιον. 'Η αισχύνη τον <5έ καί ή αμηχανία υπήρξε μεγα-
λειτέρα , δταν είδε όχι μόνον τον Μοναχισμόν, αλλά καί τήν Θείαν
Δικαιοσύνην άντιστρατευομένην εις τά σατανικά αύτου σχέδια, δίαν
είδε τόν έλεεινόν θάνατον τοϋ Πατριάρχον 3Ιω σήφ , έκβαλόντος
κάπρον έκ τοϋ στόματός ώς καί τοϋ Νικαίας Βησσαρίωνος,
καί Ρωσσίας Ίσιδο)ρου, τών γενομενων Καρδιναλίων αύτοϋ.
"Ομως δεν άπηλπΐσθ·η περί τοϋ σκοποϋ του ό πανάθλιος , καί έν
τω σκότει καθήμενος Πάπας, αλλά βλέπων,δτιή Όρθ’όδοξος ’Ανατο­
λική Εκκλησία προασ?αζομένη Οπό τοϋ Μοναχισμοϋ Αυτής, καί ένι-
σχυομένη—προ παντός— υπό τής Θείας δυνάμεως μένει αμετάβλητος,
μετέρχεται κατ’ Αυτής άλλο διαβολικόν μέσον, εγκαταλείπει τήν λεον-
τήν κχί μετέρχεται τήν αλωπεκήν άφίνει δηλ. τόν διά πυρός καί
μαχαίρας τρόπον, καί προσπαθεί , δπως δι ’ eΕλλήνων πολεμήση
τόν Ελληνισμόν καϊ τήν 5Ορθοδοξίαν. Καί έν μέρει φαίνεται δτι
τό κατώρθωσεν δ παγκάκιστος.
Λ . Είναι γνωστόν, δτι μετά τήν πτώσιν τής Κωνσταντινουπό­
λεως (1453), πλεΐστοι φιλόσοφοι 'Ελληνες, ένθερμοι οπαδοί καί προ-,
παγανδισταί υπέρ τής μετά τοϋ ΙΙάπα Ένώσεως, κατέφυγον είς τήν
Δ ύσιν, καί έκει μετ’ άλλων Δυτικών διέδωσαν χήν σπουδήν χών
κλασικών Ελλήνων φιλοσόφων , τόσον είς τήν ‘ Ελληνικήν δσον καί
είς τήν Έβραϊκήν. Ουτοι ώνομάζοντο «φιλάνθρωποι» (16)’ τίτλος

ν .
13) Taine. L. cit., It, p. 238.
,

14) Νικηφ. Γρηγοο. Λογ. ΣΤ' Κεφ. 2.

15) Μελετ. Έκκλησ. 'Ιστορία, 15 'Εκατοντ. Κεφ. Ε' παρ. 13.
16) Με?\.ετίου ΈκκλησιασΓ. 'Ιστορία, 15 Έκατοετηρις, Κεφ. ΙΓ' παρ. 12.
 Τ^ιη^ια Γ' Κεφ, A/ — Π ροδοσία τώ ν rΙίΧΧήνων Φ ιλ ο σ ό φ ω ν Τη

τόν όποιον ακριβώς μετεχειρίσθησαν οί Έλευθεροτέκτονες Έβραιο-

φραγγμασσόνοι. '
Ούτοι εδρον έκει εις τήν Δύσιν καί Γεώργιον Κρητικόν, τόν λεγό­
μενον Τρααεζούντιον, καί τούς άποστάτας Βησσαρίο>να καί ’Ισίδωρον
— οΰς μετεχειρίσθη δ ΙΙάπας ώς όργανα προπαρασκευαστικά τής κα­
ταστροφής τής Κωνσταντινουπόλεως ^17), — οΐτινες από κοίνοϋ, κατά
διαταγήν του ΙΙάπα Νικολάου του Ε\, μετέφρασαν εις την Λατινικήν
γλώσσαν τάς σπουδαιοτέρας Βίβλους τών 'Ελλήνων Φιλοσόφων.
Λοιπόν έκ τών «φιλανθρώπων* τούτων φιλοσόφων, καί έκ τών
Καθηγητών του Δυτικού κλασικισμού, συνεστήθη εν Ιταλία εκείνη
ή *Ακαδημία ή όνομαζομένη «Αναγέννησις », έκ τής όποΐας έξήλθον
κατόπιν οί Άστρολόγοι έκεΐνοι Διδάσκαλοι καί νεωτερισταί Μάγοι, καί
δή κήονκες τής Εΐόωλολατρείας (,8).
Έ παπομασσονική αϋτη «Αναγέννησις» έγέμισε τήν Δύσιν έκ θεο-
λογικών σχολών, έν αίς παρεδίδοντο μαθήματα εις τήν 'Ελληνικήν
Λατινικήν καί 'ϋβραϊκήν γλώσσαν, κατά τό πνεύμα του κλασικισμού*
είς τούς Παπιστάς μέν κατ’ άρχάς καί είτα διά του Ίωάννου Refclino
—Καθηγητουτής Ελληνικής καί Εβραϊκής—είς τούς ΙΙροτεστάντας.
’Εκ τών σχολών τούτων έξήλθε καί δ Μάξιμος εκείνος δ Καλλιπο-
λίτης — μαθητής Κυρίλλου Λουκάρεως του Κρητός — 1640 — όστίς,
άφωρισμένος καί πάντολμος, δχι μόνον πρώτος έτόλμησε καί μετέφρασε
είς την άπλήν καί χυδαίαν φράσιν, (δι’ ήν καί κατεκρίθη ύπό τής
Εκκλησίας) (19), τήν Καινήν Διαθήκην* αλλά καί προσεπάθησεν δπως
μεταδώση τό νεωτεριστικόν τοϋυο πνεύμα καί είς τήν \Ανατολικήν
Εκκλησίαν, δι5 ίδρύσεα)ς σχολών κατά τό σύστημα τής Δύσεως. Διά
τούτο ακριβώς αί σχολαϊ τής Δύσεως έχουν υποτροφεΐα, συντηρού­
μενα διά χρημάτων 'Εβραιομασσονικών, έπϊ τώ σκοπώ νά προσελ-
κύσουν τοϋς νέους *Ορθοδόξους πρός σπουδήν τής θεολογίας,
πράγματι δέ τής άθεΐας καί ’ ψυχικής άπωλείας, καί έπιστρέφοντες
*κειθεν νά μεταδίδουν τήν λύμην είς' τήν ’Ορθόδοξον Άνατολικήν
Εκκλησίαν, δπερ καί κατώρθωσαν, καθώς μ£ς πληροφορεί καί ό
αείμνηστος Διδάσκαλος Χριστόφορος :
«Πολλοϋς έξ αύζών, λέγει, έγνώρισα είς τάς πατρίδας των
πριν ή εα μεταβοΰν πρός έκπαίδευσιν, μέ καλήν νατροφήν,
με λίαν χρηστά ήθη, σεμνούς καί ταπεινοΓρρονας μέχρι σεβα­
σμού, (ρι?ιακολούθους εις τά θρησκευτικά χρέη και άποστρε-

.17) Μελετ. Έκκλησ. ισ το ρ ία , 1δ έκατοετηρις* Κεφ. 11, παρ. 2.

18) ΊΊόποβιτς, Έκκλησ. 'Ιστορία, Τόμος II, σελ. 197.
19) Μελετ. Έκκλησ. 'Ιστορία, Έκατοντ. 17. Κεφ. 6 . παράγρ. 17* δρα και
«’Ασπίδα τής ’Ορθοδόξου Πίοτεοος» σελ. 17.
78 fy n ^ itt Tr K* A '—rH ά ν τ ΐ^ ρ κ ίτ ία ν ικ ίι εκ'Ζαίδεί'ίΑς είς τά ό^βλεϊ®8

&
φομένους τή,ν SiaqSoguv, τήν δατσσέβεΐαν καί αθεΐαν.· *ΑλϊV
α&τούς μετά τ ην τελείωσιν τών σπουδών των, εΰρον χείρονας
εκείνονΤσυς έκεινοι; πρατερον απεαΓρέφυνισ. Γα τρία τέ­
ταρτα 0ε εζ αικών καί έξωμότας Φραγγμααοόνονς ί <^β. Δνστν~
χεϊς Γονείς καί ζάλαινα Παχρίς ί ΙΙεμιτετε τα τ£κνα* σας είς τα
διδασκαλεία,. συν οδεχόμενα με ιή\ θρησκείαν τών ΙΙατέρων
σάς..», και σάς επιστρέφουν λάτρεις άγνωστου, θεοί., καί
αποτρόπαια εκτρώματα» (2α).
Διά του το είχε μέγα δίκαιον δ ευλαβής εκείνος όσιος Γερόντιος.
κηρύττων : «Ν ά ήξεΰρητε έπ* αλήθειας κοί νά εΐσθε βέβαιοι,
δτι δλοι οί Καθϊ|γη;ταΙ ιών ΓΧανεπιστϊ|αίο;>ν τής Κύρώπης εΐ-
ναι ^ΑΟεοδ, και δια τοΰτα φυλαχθήτε έκ τών έκείθεν ερχομέ
νων ' διότι τών κακών διδασκάλων κακά είναι τά μαθή­
ματα» (21).
'’Ιδού λοιπόν τά Σατανικά εργαστήρια των *ΑΦέων* Έβ-ραιομα.3σά-
νων κχΙ του σημερινού νεωτερισμού' έκ τών οποίων-άπέκίησε τσ
άσερολογικόν εκείνο πνεύμα καί ο 'Εθνικός Πάπας 1Γρηγόοιος σ
Ι Γ . δ&ΐΐς έτόλμησε νά μεταδρυθμίστ] τό ’Ορύόδοξ&ν 'Εκκλησία-
άδικόν Ιονλιανόν ‘Ημερολόγιον εν τη Δύσει, καί τήν όποίαν μεταρ-
^ύθμισιν είσήγαγον, καί έν τη καθ'9' ή μας Όρθοδόξω ’ Ανατολική
’Εκκλησία σημερινοί κ χινοτομοι Αρχιερείς, τη'πρωτοβουλία τών·
Μασσόνων Μελετίου Μεταξάκη-Μύρω-νος καί Σια* Κατά τής άντορθο-
δοξου ταύτης ημερολογιακής μεταρρύθμισε ως έν τή ήμετέρα ’Ανατο­
λική Εκκλησία έγραψαν όχι μόνον οΕ Μοναχοί, άλλα καί,πολλοί εύ-
γενεΐς καί ευσεβείς λαϊκοί έοημοσίευσαν σπουδαία άρθρα. Καί ήμεις
δέ κατά τάς ασθενείς ήμων δυνάμεις, τού Θεοϋ εύδοκοϋντας θέλομεν
έκδόσει ακόμη ιδιαίτερα συγγράμματα, πραγματευόμενα περί τής ημε­
ρολογιακής ταύτης ύποθεσεως, από άπόψεως δογματ κής καί κανονι­
κής. Νυν δέ,· Γνα λάβωμεν άμυοράν ιδέαν περί των συμβάντος κατ*'
έκείνην τήν εποχήν, ότε ήλλάγη τό Όρθόδοξ.ον ήμερολόγιον, θέλομεν
έκθέσει συνοπτικώς στοιχεία τινα άγνωστα μέχρι σήμερον εις τούς
πολλούς (22), τά κατωτέρω. »

(20) eH ΐϊεία Μάστιξ σελ. 132„

(21) *Λπαλο-γ ία ανωνύμου, μ 5τ α φο α σ θ 3ΐσ α εκ τής Έ λλην. είς τήν Ρουμάνε
κήν υπό Γεροντίου Μονα/ού 1816.
(22) Έκτος έκεΐνα τό. όποια έδημοσιεΰθηααν εις τά συγγράμματα μου «Κέν
τςα της *Όρ0 οδόξου ’Ανατο/ακης Έκκί^η,σίας 1925>*
 T u n α Γ' Κεφ. B. — Μ α γικ ή ^ ε τ α ^ ύ Ο ^ ιό κ to v 'Β^ιερο^λογιον
5 ,1 79

\ (ΤΜΗΜΑ Γ' . )
Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν
Ι Ι ώ ς ο έ ω α φ ό ρ ο ς Ο ά π α ς Γ ρ ^ γ ό ρ ι ο ς ο I f . σ υνεςρ -
γάσβϊ] μ,ετά τ ώ ν ’ /%ϋέων Μ ά γ ω ν Ά σ τ ρ ο λ ό γ ω ν Sto.
τή ν ά λ λ α γ ή ν τ ο υ ’ Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ ' Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ .
«Έξηρεύνησαν ανομίαν, έξέλειπον
έξερευνώντες εξερευνήσεις» (Ψαλμ. ΞΓ' 7)
/

)
1

ί . *0 ^ίά/?οΑος, όστις : «ΕΝ ΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΟΓΧ ΕΣΤΗΚΕΝ», (Ίωάνν. Κ'. 44), διά τών Έβραιομασσόνων καί
Παποουτικών κατέβαλε ηάααν ηρούτιάθειαν καί ολην τήν ραδιουρ­
γίαν μετήλθε κατά τής ’Ορθοδοξίας. Ό θεν ούτοι δικαίως καλούνται
γνήσια όργανα αυτού, διότι δέν άφησαν ούδεμίαν πονηριάν άμετχχείρι-
στον κατά τής ’Ορθοδοξίας· φανερά όρμώντες, κρυφίως ένεδρεύοντες,
καταικοτεύοντες τάς έρημους, περιερχόμενοι τά βραχώδη μέρη, έρευ-
νώντες τά δρη καί σπήλαια καί όπάς τής γής, 'ζητοϋντες ΐνα άφανί-
αονν τούς άγωνιανάς καί νηερμάχονς τής ’Ορθοδοξίας — τόν Μο­
ναχισμόν.— ’Αλλά λησμονούν οι τρισάθλιοι καί ασεβείς, δτι πολεμούν-
τες κατά τής Όρϋοδόξου Εκκλησίας πολεμούν κατ’ Αυτού του Θείου
ϋεμελιωτου Αύτής, του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου, του είπόντος:
«Και ίδού εγώ μείΓ ήιιών είμΐ πάσας τάς ήμέρας εως τής
σ υ ν τ ε λ ε ια ς του α ιω ν ο ς» (Ματθ·. ΚΗ' 20\ Καί εντεύθεν άς γνωρί­
ζουν οι άπιστοι, δτι οιανδήποτε βλαβεράν μέθοδον καί άν με'τέλθουν
κατά τής ’Ορθοδοξίας, θέλει αφανίσει αύτήν Αυτός, ώς Κύριος τα>ν
δυνάμεων καί Βασιλεύς τής Δόξης, διαλύων πάσας τάς ραδιουργίας καί
δολοπλοκίας αύτών καί του πατρός των Σατανά, καί θέλει ποιήσει
τούτο τόσον συντομώτερον, όσον ήμεις οί Όρυόδοξοι — καί δή οί Μονα­
χοί — κατευθύνομεν μετά περισσοτέρας εύλαβείας δλην ημών την ψυ-
χγ^ν καί τήν διάνοιαν πρός Αυτόν, καί διά τής άδιαλείπτου έπικλήσεως
του Παναγίου Αυτού ονόματος, ειμεθα διά παντός μετ’ Αυτού.
Μία έκ τώ ν μεγίστων διαβολικών καί ' Εβραίο μασοονικών
ραδιουργιών κατά τής ’Ορθοδοξίας ήτο καί είναι ή νέα ΐία η ικ η
έφεύρεσις Γ ρ η γ ο ρ & α ν ό ν fSS μ ε ρ ο λ ό γ ^ ο ν , — οϋτινοςτά δραμα­
τικά συμβάντα είναι αινιγματώδη διά τούς άγνοοϋντας τήν μυστηριώδη
αυτού γέννησιν, — διά τού όποιου προσεπάθησε καί προσπαθεί, ϊνα
διαταράξη όλόκληρον τό ειρηνικόν καί γαληνιαΐον οικοδόμημα τής
Όρθοδοξίας. -
Οθεν άς έξετάσωμεν κεφαλαιωδώς τά αποτελέσματα ταύτης τής
έπιχειρήσεως έμφανίζοντες ταύτα, όχι μόνον διά βάσεων έκ τής Έκκλη-

\
80 T sin u a Γ' Κεφ. Β. — ’ A<Jru6(*>via τω ν 9Α ότρο νό τιω ν

σωστικής 'Ιστορίας, αλλά καί διά μαρτυριών ληφ'θεισών έκ του μηχα­

νουργείου τής Έβραιοφραγγμασσονίας.
Ό άλαζφν καί διεστραμένος Πάπας τής Ρώμης —ώς άλλος
ΦάουΓτ ( 1 ), ελεγχόμενος νπό τής 'Ορθοδόξου Ανατολικής Ε κκλη­
σίας διά τάς παρανομίας του, έοέχθη νά έμςοωλεύση εις τήν πονηράν
του καρδίαν τό κατ’ Αυτής καί τών τεκνο)ν Της μίσος του, καί ήρχισε
άν&τρέπων καί νοθεύων τά ιερά δόγματα καί τάς αγίας παραδόσεις
καί διατάξεις Αυτής.
Καί διά νά δυνηθή νά έκπληρώσΐ] το πρός τήν Άντολικήν ’Ορ­
θόδοξον ’Εκκλησίαν μίσος του9 όσον καί διά νά συγχύση καί τόν
βίον τών Δυτικών λαών,—υπηκόων του καί μή—προσεπάθησεν 9 ερε­
θιζόμενος υπό τών μάγων Ιουδαίων, διά νά νοθευσrs καί το εν Νί­
καια καί ορισθέν 5Ορθόδοξον *ΈΙμερολόγιον' άλλα δεν ειχεν ελθει
εισέτι ή ατυχής εκείνη εποχή, ή όνομαζομένή θρησκευτική αδιαφορία,
επειδή άκόμη εβόων εις τά ώτα τών Χριστιανών εκείνα τά φοβερά
Συνοδικά άναθέματα, τά έκφωνηθέντα κατ' εκείνων, οϊτινες ήθε­
λαν προσθέσει ή άφαιρέσει τι έκ τών διατάξεων τής Α γίας ημών
’Εκκλησίας (*V ετι δέ καί ό Μοναχισμός, διά του φιλοσόφου Μονάχου
Μπέδα (730) έκραύγαζεν: « Ή δήθεν διόρθω σις τοΰ Έ ο λ η σ ι α -
σ τικ ο ϋ ημερολογίου δεν επ ιτρ έπ ετα ι είς ο ΰ 5 έ ν α » (3)· άλλά καί
οί φυσικοί άστρονόμοι, —καίτοι δεν ήσαν Όρθόδοξοι, δεν ήσαν όμως
καί Μάγοι, —ώς ό Γερμανός S a c r a b d s c o , (1232^ δ ΓΙολωνός Kopernik,
(1445) καί άλλοι, έδήλωσαν δ ϊΐ είς ούδεμίαν Σύνοδον επιτρέπεται
νά άλλάξη τό 'Έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον έπϊ τής άστρονομικής
βάσεως9 διότι οί Αστρονόμοι ουδέποτε συμφωνοϋσιν είς τούς άστρονο-
μικούς λογαριασμούς των (4V
Ά λ λ 5 ή άπόφασις του άναμαρτήτου Αντίχριστου Πάπα επιβάλλει
τυραννικώς τήν έκτέλεσιν, εστο.) καί δι? ένός εγκλήματος κατά τής άν-
θρωπότητος. 1
Ουτω λοιπόν διά νά έκτελέση τήν έγκληματικήν Παπικήν
σκέψιν του κατά τοΰ ’Ορθοδόξου ήμερολογίου, άνέμενε, καί διά του
κακού του παραδείγματος, παρεσκεύαξε τήν εποχήν εκείνην·—τόν
τρομερόν καιρόν—κατά τήν όποίαν έσημειώθη μία γενική κατάπτω­
σής ηθική καί θρησκευτική, τοιαύτη, ώστε, οι εχοντες τήν υποχρεω-
1) Faust, μυθικδν άτομον. Γερμανός, μυθολογούμενος δτι συνεμάχησε δήθεν
μετά τοΰ διαβόλου, μεθ’ ού συνοαμολόγησε άμοιβαίαν συνδρομήν πρός έκπλή.
ρωσιν τών σαρκικών ορέξεων του. /’
(2) ΙΧράξις Ε. τής eΑγίας Ζ'. Οίκουμ. Συνόδου.
(3) Μελετ. «Έκκλησ. 'Ιστορία», 8ης Έκατοετηρίδος, Κεφ. ΣΤ'. § 5 , ένθα
ιστορείται ποιος ήν δ Μπέδα—Σεβαστός»
(4) «"Ιστορική Χρονολογία» \>πό Κ. Μ. Κούμα—Βιέννη. 17.18, σελ. 5—7.
 Τ u η u α Γ/ Κ εφ. Β. — ΙΙαπικά έ γ κ λ ίιιια τ α τ ο ν 16οι/ α ιώ ν ο ς Οί

σιν νά διαμαρτυρηθουν κατά του απαίσιου καινοτόμου, νά αίσθάνωνται

πλήρη αδυναμίαν ε£ς τούτο υπό τό βαθύ σχότος διατελοϋντες.
3Ώ, πόσον εξαίρετα άναπαρίσταται ή εποχή έχείνη, μέ τήν σημε-
ρινήν γενικήν έλεεινην πτώσιν !
ΙΓαΙ εκείνη ή άτυχης καί τρισαθλία εποχή ητο ι) τον ΙΘον
αιώνος !
' Αιών εις τόν οποίον όχι μόνον διά τής σπάθης ήρπάζετο δ Παπι-
χός θρόνος (Γ>), άλλα χαί τό πυρ διαρχώς εχαιε χαΐ έχώνευε τούς τολ­
μώντας νά χατηγορήσουν τόν ΙΙάπαν (6) οι δέ ποταμοί τών αιμάτων
έχύνοντο πρός υποταγήν τών άνθρώπων εις τό εΐδωλον του Πάπα (7).
Αιών, κατά τόν όποιον ©£ Πάπαι έδηλητηρίαξον χαί αυτούς τούς
ίδιους των γονείς καί αυγγενεΐς9 ί'να όχι μόνον χληρονονήσουν τά
υπάρχοντά των, άλλα χαί νά δυν.,Θοϋν έν ειρήνη νά μοιχεύσουν τάς
άδελφάς χαί θυγατέρας των^8).
Αιών, εις τόν όποιον οί ΙΙάπαι άπεχαλουντο, υπό τών ιδίων αύτών
οπαδών, αντίχριστοι, διότι ήσχολοϋντο με την μαγείαν , υπό τό πρό-
σχήμα, δτι σπουδάζουν τήν αστρολογίαν (9).
Αιών, εις τόν όποιον οι Πάπαι διήρπαζον τάς περιουσίας τών πλου­
σίων, διά του προσχήματος, ότι δηθ·εν ή σαν αιρετιχοί, τάς όποίας πε­
ριουσίας χατόπιν έξώδευαν εις τούς εγκληματικούς των σκοπούς (10).
?Ακριβώς όπως πράττουν ο£ άποστάται ΒατοπεδινοΙ—από καιρού, όντες
όργανα του Πάπα—-καί οί καινοτόμοι νεοημερολογιται ’Αρχιερείς,
Εις τόν αιώνα λοιπόν αυτόν, καϋ’ δν οι Πάπαι όντες κατάφορτοι
παντός είδους άνομίας, έκήρνξαν έαυτο&ς ϋ'εο&ς άναμαρτήτους, ί'να
τό ήμερολογιακόν αύτών έγκλημα νά σ,^στηΒη ώς δόγμα.
Καί επειδή κατά τόν ΙΣ Ι'. τούτον αιώνα έπρόκειτο νά έκτελεσθη
ή εγκληματική σκέψις τών Παπών περί τής αλλαγής του Ήμερολο-
(5) Μελετ. « Έκκλ,ησιαστ. 'Ιστορία», 14 αιώνος, Keep. ΙΘ. §10.
(6) » » » .15 » » ΙΓ '. § 2.
{Τ) Έκκλησ, 'Ιστορ. Μελετ. 16ου αιώνος, κεφ. ΙΕ'. § 13, έν τή υποσημειώ­
σει έν η άναφέρεται δτι ό Νεοημερολογίτης Πάπας Γρηγόριος ΙΓ '. τόσον έχάρη
ε ις τήν φρικοάδη εκείνην χύσιν τού αίματος, κατά τήν νύκτα τοΰ 'Λγίου Βαρ-
I

θολομαίου, κ α θ ’ ήν εκατοντάδες χιλιάδων ηλικιωμένων καί βρεφών έφονεΰΌη-

σαν, ώστε έβράβευσε τούς δολοφόνους Παπιστάς διά τού παρασήμου τοΰ ομοιώ­
ματος του, έν τω όποίφ παρίστατο κρατών πυρ καί σπάθην. ’Ίο ετε τό ν Πα­
τέρα (5ας ώ Ν εο ιι^ ιε^ ο λο γΐτα ι I Δέξασθε τά συγχαρητήριά μας 1
( 8) Sleidano, Mon. Cart.,
r
21 p. 6 6 7 ,=· 1 55 7 .
(9) ’Ιάκωβον Διάνο «Έκκλησ. 'Ιστορ.» Βιβ. Δ'. σελ. 151 και Μελετίου.
Ιεσαγωγή, Κεφ. Η\
(1q) Μελετίου «Έ κκλ. 'Ισ το ρ ία ς αΙών ΙΕ'. Κεφ. ΙΓ\ § 4.
82 'Jtyftya Γ« Κ. Β. Ψ ε ν δ ο π ρ ο ο η τ ε ϊα ι π ερ ί κ α τ α ό τ ρ ο φ ϊίς τ ο ν uoduov

γίου, έγκλημα καταγγελθέν ύπό του ’ Ορθοδόξου Μοναχισμού, καί κα­

ταδίκασαν ύπό πλεϊστων Πατρικών Συνόδων (Π) είχεν άνάγκην ό Πά­
πας ενός μέσου άντιμοναχικου. Καί τό άντιμοναχικόν τούτο μέσον
έγέννησεν ό αυτός ΙΣ ΐ' αιών, οπερ είνχι τό Τάγμα τών Ιησουιτώ ν
καί Καπουτσίνων (1.540)' οΐτινες άντιμόναχοι, όχι μόνον'εΕργάζοντο
μετά τών μάγων (12), όπως δια^πείρουν τήν φρίκην καί τόν τρόμον εις
τήν υπ ’ αυτών πατουμένην γην, άλλά κχί διά τών συγγραμμάτων των
έδίδασκον ά&έους διδασκαλίαςf ώς τό νά μή αγαπούν τόν θεόν καί
τόν πλησίων των, νά μή έλεοΰν τούς ΙΙτωχούς, νά έχθρεύωνται, νά
κλέπτουν, νά φονεύουν ελευθέριος, καί νά πράττουν παν είδος άνηίΐι-
κότητος ( 13\ μέ τήν ελπίδα δτι θέλουν λάβει άφεσίν αμαρτιών έκ του
όμοιου των Θεού — Πάπα — «Συγχωροχάρτια» (14), διδασκαλία δμοία
του 'Εβραϊκού Ταλμούθ.
-4 L Κατά τόν αυτόν ΙΣΤ' αιώνα εξ αιτίας τών πολλών ανομιών
τών μεγάλων Ποντκτήκων ΙΙαπών, έλαβεν ϋπαρξιν εξ αύτοϋ του Παπι­
σμού δ Αουθηροκαλβινισμός, εις τον -δποΐον Φίλιππος δ Μελάγχθων,
δ έξακουστός έκεινος Φραγγμασσόνος (1560), διά τών άστρολόγων
μάγων Ιουδαίων καί διά υών ονειροκριτών, προσεπάθησε διά τής σχο­
λής τήν δποίαν επί τω σκοπώ τούτω ΐδρυσεν, ΐνα έξαπλώση πανταχοϋ
τήν «ΑΪΡΕΣΙΝ ΤΩΝ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝ», δπερ καί κατώρθωσεν (15).
“Όμως εν τω ΙΙαπισμώ. έμεινε μερίς τις, καίτοι τρομοκρατημένη έκ τής
επαράτου Παπικής ιερας έξετάσεως, ήτις έφοβεϊτο τάς προειδοποιήσεις
περί του τέλους του κόσμου. Αυτήν άκριβώς τήν ιδέαν τήν έξεμεταλ-
λεύθησαν άλλεπαλλήλως οί Μαγοπάπαι του ΙΘου αίώνος , οΐτινες
διά μέσου τών άστρολόγων, μεθ 5 ών συνειργάσθη δ Πάπας Γρηγό-
ριος δ εις τήν μεταρρύθμησιν του 'ήμερολόγίου, έτρομοκράτουν
τά πνεύματα τών ανθρώπων, διά ποικίλων προκηρύξεων περί τής συν-
(11) Πλήν τών ά?^λων 'Ι ε ρ ώ ν Συνόδων αΤτινες κατεδίκασαν τό Γρηγοριανόν
ήμερολόγιον, μία είναι καί ή μεγάλη Πανορθόδοξος έν Κων)πόλει του 159&
ύπό του αειμνήστου Τερεμιου τοΰ Β '. περί τής όποιας Τεράς Συνόδου σχετι-
κώς αναφέρει τά εξής ό "ιερός Δοσίθεος ό ’Ιεροσολύμων : «Τέσσαρα μεγάλα
θηρία έγέννησεν ό ΙΣΤ' αιών. τήν αΐρεσιν τοΰ Λουθήρου, τήν αΐρεοιν τοΰ
Καλβίνου, τήν αΐρεσιν τών Γιεζουβιτών, και τήν α ίο ε ο ιν τ ο ν νέοι/ Κ α λεν»
ταρίοίΓ. Καί κατά μέν τών αιρέσεων τοΰ Λουθήρου και Καλβίνου έγραψαν......
Κατά δέ τής αίρέσεως τοΰ νέου Καλενδαρίου, άπεφάνθη ή εν Κων)πόλει Με­
γάλη Οικουμενική Σύνοδος τω 1593.
(12) Μέ?ιετ. Έ κκλ. Μστορία, αίώνος ΙΣΤ'. Κεφ. Ζ' § β*
(13) » » » » 4, Μέρος Δεύτερον Κεφ. 20, § 24.
(14) Έ κθεσ ις τών δογμάτων, ύπό Βλαδημ. Γ καίτε, σελ. 100.
15) Έκκλησ. "Ιστόςία Μελετίου Αιώνος 16ου Κεφ. Γ ' ΰποσημ. παρ. β.
 Τ ^ η ιια F' -Ψ ενΒ θχ^ ο δη ’ϋεΙαι κ α χ ο ti^ooοτνς Kod^ov..

τελείας τοϋ α£ωνoc ν 16 ),— καθώς άκρχβως κάμνουν σήμερ'ον οχ κατά­

ρατοι Χιλιασταί παραβλεπόμ,ενοι υπό τών καινοτόμ- w ' 'Αρχιερέων
:να.; δταν ευρεΟη τις καί διαμαρτυρηθη ; «Ίόού τι θέλει νά μας κά,μγ;
■δ ΙΙάπας», νά τφ άπαντήση* «Τό ήμερολόγχον μ ας ενδιαφέρει τώρα,
'δπου τελειώνει δ κόσμος; » *
Έ'κ τούτων, καίτοι πρό τοϋ ίβου αχών oc πολλοί ψ ευ οοα στρ ολίγοι
;μάγοχ έκήρνξαν την σνντέλειαν τον κόσμον, πότε μέν τό (999) υπό
του Γερμανού άστρολόγου Βερνάρδου Τουρίνκου* πότε δέ τό 1186, £πό
τών Άσσυρχων Εβραίων 5Α^τραλόγων, οιτινες κατετάραξαν ολην τήν
Ευρώπην (17)’ πότε τό 132.5., υπό τοϋ/Ιταλοΰ Άλχημχκοϋ Άρναούλτ
ive* καί άλλων. Κατόπιν άλλος Άστρολόγος Ίεροκηρυξ
"Ισπανός, δνομ,ασθείς Άγχος Βικέντιος Ferrier, θέλων νά συμπλήρωσή
τούς πρό αύτου ψευδοπροφήτας προεχπεν, δτι δ κόσμο: θέλει δχαρκέ-
<σει'μόνον. .2537 Ημέρας, ήτοι δσοχ στίχοι είναι εις τό Ψαλτήριον.
Ή λθεν δμως καί παρήλθεν ό Σεπτέμβριος τοϋ 1413, καχ η συντέλεια
του κόσμου δεν έγένετο., δ οέ Παπχστής 'Άγχος εις τόν χορόν τών -ψευ­
δό προφητών κατετάγη„
Ήλθεν έπΐ τέλους καί δ 46 ος αιών, δ αχών τών ψευδοπροφητών καί
ψευδοπροειδοποχήσεων* διότι κατά τόν αιώνα τούτον, μεταξύ τών άλλων
εδημοσιεύθη καί υπό τοϋ μεγάλου Ιππότου καί Άρχιναυάρχου της
Μάλτας., δτι τό τέλος τοϋ κόσμου βά εχναι τφ 1-532 (18), βασιζόμενον
■Ιπι μχας γελοχας δχαδόσεως, οτι; « έ%> ^Ασσυρία μια γ υ ν ή Ε β ρ α ία
■ονοματι Rachinne. έγέννησε βρέφος μέ πύρινους οφθαλμούς,
χαι οτι κατά το μεσονύκτιον έ/^εινο έφ.χνη ό ήλιος, κατά δε
/ πολλοί αστέρες επεσον,
β
:καΙ εις δράκων πύρινος έφάνη υπό τόν ουρανόν, και εν δρος
έσχίσϋη είς δύο, έντδς τοϋ όποιου εύρέθη στύλος γεγραμμέ-
'¥θς Ελληνιστί I «Τέλος τοϋ κόσμον9 έζοίμασ^ήίε» (19)., καί πλεί-
στας άλλας ψευδοπροφητείας.
Κατ’ εκείνην ακριβώς τήν εποχήν έμφανίζεταχ καί δ. άλαζών Γερ­
μανός Μαθηματικός Στόφφλερ., μετά του περίφημου ’Ιταλού ’Αστρο­
νόμου Σκάλχγερ, οί'τχνες διά νά διαψεύσουν τόν Αεωβίτην 5Αλεξανδρέα
^αί τόν Λουδοβίκον Γκυών, ’Άγγλον, οί δποχοι προειπον, δτι τό τέλος
τοϋ κόσμου θά συμβ^ τφ 1584, διεκήρυξαν ενα παγκόσμιον κατακλυ­
σμόν "κατά τό 1564, διότι ελεγον, δτι δ Κρόνος., δ Ζευς καί 6 ’Άρης
θά συναντηθοϋν κατά τόν Φεβρουάριον τοϋ 1564, μετά τοϋ ζωδίυυ τοϋ
• I ' *

16) "Ορα «Ιστορίαν too Ουρανού» νπο Φλαμαοίων ο. 462—4-57,

17) Rickard, εις τόν |3ίον Φιλίππου Αύγουστου 1189,.
18 ) Simon Goulard, «Tresor cPhistoires adm Irabies»..
19) «Βιος τών κεκοιμημένων μετά θάνατον,..» υπό Μητροφ. Κονυβέσην σ. 262

1
 84 T u ftu a Γ. Κεο. Β. ’ Κ κιιετάλλενΰτς τών ιΐτενδοπροά. ίτχό τον Πάπα
W w Ζ Ο * ν W k .

ιχθύος. *Όλος ό κόσμος έτρομοκρατήθη, οι δέ πλούσιοι κατασκεύασαν

μεγάλα πλοΐα . διά νά διασωθούν, ώς δ Δρ. Άουρερ, Γάλλος έκ Του-
λούσης (20). 'Όμως δ Φεβρουάριος ήλθε καί πχρήλθε καί ούδεμία
σταγών βροχής εις τήν γην έπεσεν. ϊόοϋ πόσον άκριβεϊς είς τούς
λογαριασμούς των είναι οί άστρολόγοι, ejsl τών όποιων βασίζον­
ται οί νεοημερολογί%αι!!
9Λλλ5 δ υπερήφανος ουτος μάγος άστρολόγος, Στόο:φλερ, δέν άπε-
γοητεύθη διά τήν μή έπαλήθευσιν τής ψευδοπροφητείας του, διότι 'έρ­
χεται μετ’ ολίγον τό έτος 1572, κατά τό όποιον ένεθρονίσθη Πάπας
Ρώμης Γρηγόριος >Γ'β Κατά ' τό έτος εκείνο ένεφανίσθη αιφνηδίως έν
\ τφ Ούρανω άστήρ Φλογερός εις τόν αστερισμόν τής Κασσιόπης (21),
τόν όποιον οί μάγοι άστρολόγοι ύπελόγιζαν, ότι είναι ό άστήρ τών
Μάγων, δστις ελεγον, ένεφανίσθη ινα άναγγείλη το τέλος του Κό­
σμου (22). Αϋτη δέ ή ξένη έμφάνισις του άστέρος έδωσεν ευκαιρίαν
εις τόν Στόφφλερ, όπως μετά του Ρεγγιομοντάνου wΑλλου *Αστρολόγου,
αναγγείλουν»έκ νέου τό τέλος του κόσμου, καθορίσχντες αότό'διά τό
ετος 1588. Τόσον Ιχρειάζετο εις τόν Παμπόνηρον Πάπαν Γρηγόριον
τον ΙΓ' ώστε, εύθύς ήρχι-σε νά κ^ίζ}] £να μέγαν ΙΤνργον έν τή πε­
ριοχή του Βατικανού, μεταξύ Belvede - Pigna, .τόν οποίον ώνόμασε
«Πύργον τών άνέμων» καί έν τφ όποίω έτοποθέτησε το&ς δύο προ-
λεχθεντας μάγους άστρολόγους μετά τρίτου τοιούτου του Αουίζου
Αιλίου, δπως ουνεχίσουν τήν Οπό του Σκαλιγέρου, άρξαμένην εργα­
σίαν τής μεζαρον&μίσεως τοϋ ημερολογίου (23);
. ν Κ αί κάτι περισσότερον.'
Ταύιοχρόνως έκ τών χρημάτων τών θυσιασθεντων θυμάτων διά
τών φλογών, υπό τής άγρίας Παπικής Ίερας Έξετάσ?ως έν ταΐ'ς κα-.
τακόμβαις τής Ρο>μης, Σιβίλης, Βενετίας κ.λ.π, άνήγειρεν έν Ρώμη
πλείστας σχολάς, εις τάς όποίας συνήΰ'ροισεν δλα τά πτωχά καί
ορφανά cΕλληνόπαιδα καί άλλων έΒνών ευρισκομένων έν ’Ιταλία (24)
— ακριβώς οπως πράττουν σόμερον έν Έλλάδι οί καταχθόνιοι Ούνιται ,
καί ΙΙροτεστάνται ’Αμερικανοί, ή X. A. Ν. κ.λ.π.— τά όποια μανθά-
νοντα τάς έπιστήμας καί τάς γλώσσας υπό ειδικών Καθηγητών, στρα-
τολογηθέντων έξ εκείνης τής τρομνησθείσης Έβραιοπαπομασσονικής
20) Φλαμαοίων «'Ιστορία Ουρανού» σελ. 455.
21) Ή Κασσιόπη μυθολογείται ώς Βασίλισσα τής Αιθιοπίας και μήτηρ τής
Ανδρομέδας, τήν οποίην λέγουν, δτι μετά θάνατον τήν κατέταξεν ό Ζευς εις
τόν χορόν τών άστέροον καί άπετέλεσεν εντεύθεν τόν Ομώνυμον αστερισμόν είς
τόν Bof ράν.
22) Φλαμαρίων, Έ ν θ . άνοατ. ν
23) Περιοδικόν «Ρουμανική ’ Εκκλησία» 1924 σελ, 397.
24) Μελετίου «Εκκλησιαστική c στορία» αιώνος 16ου Κεφ. ΙΕ' § 7.

/
 T u m ia Γ- Κεφ. Β. — Κ α τ α δ ίκ η τοί; Νέοι; *12π ε ο ο λ ο γ ί ον 8ί>
\
* . 1 ν

’Ακαδημίας «Αναγέννησις», έγένονζο ένϋονϋιώδεις εσιειτα Α π ό ­

στολοι τον Παπΐσμοϋ καί του νέον ήμερολογίόν εις τήν 5Ανατολι­
κή ν Όρ^όδοξον Εκκλησίαν.
§ 1>. Τοιουτοτρόπως λοιπόν δ πλάσης κακίας πεπληρωμένος Πά­
πας Γρηγόριος ΙΓ ' οπλισμένος δι’ εκείνης τής καταχθονίου, άνταρτι-·
κής καί μαγικής όργανώσεως του 16ου αίώνος (ένας τών ύπό τοϋ Παύ­
λου προφητευθέντων «χαλεπών, καιρών» (Τιμοθ. Β'), άνέβη ό άλαζών
είς τόν ύπ’ αύτου άνεγερθέντα πύργον τών ανέμων, καί ώς άλλος εω­
σφόρος έπαρθείς προητοίμαζεν έκειθεν τήν καταιγίδα τής άποστασίας
εκ του ημερολογίου τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, τοϋ καθιερωθέν.τος
ύπό τών 'Αγίων Πατέρων τής 'Αγίας Α\ Οικουμενικής Συνόδου, διά
τής Ιμπνεύ-σεως τοϋ Παναγίου Πνεύματος καί καθηγιάσθη διά τής
μακραίωνος τής "Ορθοδοξίας πράξεως. Καί ούτως είς εκείνον τόν
πύργον έθεσε τάς βάζεις τοϋ μαγικού νέου ήμερολογίου* (σώζεται καί
σήμερον είσέτι έν τω μυστηριώόει έκείνω πύργο) έπϊ μιας τριγώνου
τραπέζης εις Γεωγραφικός μεσημβρινός, δστις υπηρέτησε τούς μάγους
εκείνους είς τήν μεταρρύθμισιν τοϋ ημερολογίου) (25).
Ά λ λ 5 ό Πάπας, ώς άποστάτης από τής αρχαίας, τής παρά τών
"Αγίων ’Αποστόλων καί Οικουμενικών Συνόδων καί Θεοφόρων Πατέ­
ρων αλήθειας τής πίστεως καί έν τω σωζομένω παρά τής σεπτής
άρχαιότητος θρησκεϋτικω ήμερολογίω, ώφειλε νά θέση τήν σφραγίδα
τής άποστασίας του, διαρρηγνύων οΰτω καί τον έξωτερικόν τοϋτον 6φι-
στάμενον κοινόν έως τότε δεσμόν μετά τής ’Εκκλησίας τοϋ Θεοϋ αλη­
θώς τής "Ορθοδόξου ήμών, καί είσάγων τό νέον κατασκεύασμα τής
σατανικής έπάρσεώς του. Ή δέ "Αγία ήμών καί ’Άμωμος ’Ορθοδοξία
ώφειλεν έπίσης καί έν τή νέα ταύτη τοϋ Πάπα καινοτομία, ώς φύλαξ
τής αρχαίας παραδόσεοίς καί τάςεως, καί,άνοθεύτου πίστεως, νά δείξη
τόν έαυτής συντηρητικών χαρακτήρα, καταδικάζουσα τόν νεωτερισμόν
τούτον τοϋ Πάπα, ώς κατεδίκασε καί πάντας τσύς λοιπούς νεωτερι­
σμούς τής Εωσφορικής ταύτης Εκκλησίας.
Καί πράγματι ή ’Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ς Ικ κ λ ^ α ία στοιχοϋσα τω τών
'Αγίων Πατέρων παραοείγματι, είς έπανειλημμένας Συνόδους έν Κων-
σταντινουπόλει τό 1583,. 1587, 1593, κ α τέκ ρ ^ νε κ α ί κατε?ϊ£κασε
κ α ί α ν α θ ε μ ά τ ισ ε τ ο ν έ ο ν τ ο υ ^ ίχ ε ρ ο λ ό γ & ο ν , ώ ς
κ α ί έκε.ενουΠς oc o «o £ o c θ έ λ ο υ ν νά τ ο α κ ο λ ο υ θ ο ύ ν (26).
25) Τούτο τό σχέδιον τής στρογγυλής καί τριγώνου τραπέζης εδρίσκεται και
σήμερον είς πάσας τάς Στοάς τών Μασσόνων. Πνευματιστών, Θεοσοφιστών,
Οκκουλίστών κλπ. χρησιμευον ώς μέσον έκτελέσεως τών μαγειών των καί συ-
νεννοησεως μετά τών πονηρών πνευμάτων δήθεν νεκρών.
2 ο) "Ορα Έκκλ. ισ το ρ ία ν Βαφείδου, Τομ. Γ. σ. 125* κοί Ά ρ ιθ . Χειρογρ.
772.^Κωδ. της "ΐεράς Μονής του 'Αγίου Πανυελεήμονος Ρωσσικοΰ - "Αγ.νΟρος-
καΐ Εκκλ. 'ιστορία Μελετίου. 16 έκατοετηρ. Κεφ. ια ' § 9.

/
m Τμη^ια F- ft*ε ό . Κ, -- K ataoiK it το ν Νέον 'ίϊ^ ερ ο λο γϊο Γ

Ά λ λ α xcre Τ(δ·ν Α τ τ ι κ ώ ν λαών,. χα τά π εν Ι κ χ ύ σ ε ω ς

« α !» *
ποταμών- αιμάτων έν διάστημά τι 150' ετών.* εγεινε άποδεκτον τό νέον
ήμερολόγιονΓτό· οπο-ΐον β ή μ .ερ ο ν &*όμη καί παρ'αυτών τών ίδίω ν
Έβ-ραιοπαπζ; μασσόνων άστρονάμων ά,-ποδε&κνύετας ώ ς λελ.ανϋα~
*τμ.ένον χτε,ό τε Εκκλησιαστικές καί ΈπΐΊτημονική,ς χπόψεως $ 6 ).

είς άπ
Έν τη Έβραΐζούση Kocvrovia τών Έ-^νών πα'ρουσιχσ^ησχν 2&0
σχέδια νέων ημερολογίων Μ ί Αϋτη δέ έξέλεξεν ΙκεΙνο τοϋ Εβραίου*
Μπλόχμαν με τούς 13 μήνας καί τδ οποίον προσπαθεί νά έπιβάλη είς
ολον τον κόσμον ^27),
ΈπιφυλασσόμεΟα νά συγχαρώμεν τούς ήμ.ετερο^><| νεο^μ-ε·-
ρολογέτας, oco-τι π ο λύ βι>ντόμ.<ος θα εϋρουν τήν ευκαιρίαν., ίνα
κ α μ α ρ ώ σ ο υ ν ^ α ί Ε τερ ο ν ν ε ο γ έ ν ν η τ ω ν rft€ p aiV .o v '‘βτίμ.ε"·
ρολόγςονϊ
Ιδού λοιπόν τ ο υ νέο\» ή μ .ε ο ο λ ο γ έ ο υ » * — αιτινες
είναζ, καί αί άρχαΐ τοϋ τρισκαταράτου Έβραιομασσονισμοϋ — ήτοι *>

ftv>

ά ν^ Θ ίκ ό τη ς, ψ ε ύ δ ο ς , μ α γ ε ία * ξ&φος x a l χρ^μ,α δ&χ

-π ρ ο π α γά νδ α ν* (τήν άπο-ίαν δυστυχώς εξυπηρέτησαν Έλληνες γενό-
μενοι πράκτορες του Πάπα), l ^ a l ο ή μ .ερ ο ν δέ ακριβώς τά αύτά>
καταχθόνια μέσα μ ,ε τ ε ρ χ ο ν τ α δ ο ί 3*α&νοτόμ,ο& 9Λ ρχζ,ερε^ς.
έν συνεννοήσει μετά τών Έλευθεριαζοντων Μασσονικών κομμάτων τών
’Ορθοδόξων κρατών, οιτινες τήν άνάλογον πρός τήν τοϋ Πάπα τότε
ακριβώς τρομοκρχτικήν έποχήν, καί θ^ρησκευτικήν άδιαφορίαν εξέλεξαν
οί αντίχριστοι τν·ν α λ λ α γ ή ν τ ο υ ’ ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ Η μ ε ρ ο λ ο γ ίο υ -
Τούς καινοτόμους τούς άδικούς μας έμιμήθ-ησαν καί οί Δημοκράται.
Τούρκοι, Κινέζος Ιάπωνες καί αυτοί οί Μπολσεβίκοι, είσαγχγοντες τά
νεον Γρηγορ-ιανόν ήμερολόγιον,
'Όμως καιρός είναι νά άποδείξωμεν τό κατωτέρω κεφάλαιον„'

iW s iV - r f w u v i» **Vr- «

27) «Έκκλ. ’Ορθόδοξον Ήμερολόγιον* ύπσ Κυρικεσκοΐ/ ο. IBS»,

28) "Ορα Έφ^μεριδ» «Βουλγαρία» Σεπτεμβ^ου 927.
 Ί > . Γ . Κ εφ . Γ. — Συνεργασία Καιν ο τόπων κα ί ! Εβοαιοααοόόνω ν 87

(ΤΜΗΜΑ ΤΡΙΤΟ Ν )

Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Τ Ρ Ι
\

I I ο>ς οί σημερινοί νεωτερ^σταί συνεργάζονται μετά της

f ^βρα&ομχσσονέας. -πρός καταστροφήν της Ό ρ Ο ο δ ο -
*ξ£ας δ&ά τ^ς αλλαγές του ’Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ efri μερολογ&ου:
καί περί της κατά. του fΑ γ £ ο υ "Ο ρ ο υ ς έπ φ ο υ λη ς των.
«Ούαί ύμΐν Γραμματείς καί Φαρισαίοι
ύποκριταί, δτι κλείετε τήν Βασιλείαν
. τών Ουρανών εμπροσθεν τών ανθρώπων.
‘Υμείς γάρ ούκ εισερχεσθε, ουδέ τους
εισερχόμενους άφίετε έλθειν».
(Μ α τθ. Κ Γ ' 14)

8 / 0 Ι ε ρ ό ς εξηγητής (1) των Ευαγγελικών τούτων στίχων, λέγει:

«Δεν ε ί σ θ ε μόνον σ εις ά π ι σ τ ο ι κ α ί π ο λ ιτ ε ία ν δ ιε φ θ α ρ μ έ ν η ν ε χ ε τ ε ,
άλλα δ ιδ ά σ κ ε τ ε κ α ί τούς άλλου ς νά μή πιστεύωσιν εις έμενα (τόν
Κύριον), καί μέ την ίδικήν σας. πολιτείαν καί τό ύπόδειγμα χα λα τε ·
καί τούς άλλους* διότι συνήθειαν εχει 6 λαός νά δμοιοϋται μέ τους
άρχοντχς αύτου, καί μάλιστα εάν τούς ιδή πώς κλίνουν εις τό κακόν.
Τό λοιπόν κ ά θ ε κακός διδάσκαλος καί αρχών, άς ίδή τί κερ.δαίνει, δτι
χό : Ο.ύαί ! εστωντας δπου διά τήν ίδικήν του κακήν πολιτείαν δέν
άφίνει τινά νά προκόψη εις τό καλάν.» Διότι, πώς θ ά δδηγήσουν ά λ­
λους νά προκόψουν εις·το καλόν, έκεΐνοι οι όποιοι είναι « έ χ θ ρ ο ί του
Δ ιδ α σ κ ά λ ο υ τής *Α ρ ετή ς» , δηλαδή τού Χρίστου — κατά τον, "Αγιον
Ίωάννην τόν Χρυσόστομον, άποκαλοΟντα αυτούς : « νύκ ο α κ, λιιιούα,
ασεβείς, ά ν τιδ ίκ ο υ ς, εχθρούς, έπ ιβ ο ύ λο υ ς, β λ ά σ φ η μ ο υ ς, ύ π ο -
κ ρ ιτ.χ ς, κ λ έ π τ α ς κ α ί λ η σ ε α ς , β ό ε λ υ κ τ ο ύ ς . ψ ε υ δ ο π ρ ο ^ ή r a c ,
ψ ε υ δ ο δ ι δ α σ / .ά λ ο υ ς , ο δ η γ ο ύ ς τ υ φ λ ο ύ ς , π λ α ν ή τ α ς , π ο ν η ρ ο ύ ς ,.
ζ>ζ
I 1 /« βλ
χάριτος»; (2)
*gm Καί τ ο ιο ϋ τ ο ι οντες ο ί σ η μ ε ρ ιν ο ί κ α ι ν ο ζ ό μ ο ι , κατέχοντες
άναξίως είς τάς Έ π ισ κ ο π ά ς, εις τόν καταχθόνιον αύτών σκοπόν τής
μεταρρυθμίσεως έν τή 'Αγία ’ Ανατολική Όρθοδόξω Ε κ κ λ η σ ί α , το
θ α ν ά σ ι μ ο ν π λ ή γ μ α π ρ ο σ π α θ ο ύ ν νά δ ώ σ ο υ ν κ α τ ά του Μ ο ν α χ ι ­
σμού' καί εις τήντυφλήντω ν δρμήν κατά του Όρθοδόξου Μοναχισμού
δέν βλέπουν πλέον τάς άρετάς του, αλλά κατακρίνουν αύτόν έκ τών

1) Θεοφύλακτου Βουλγαρ. εις τόν ανωτέρω στίχον.

2) 'Αγίου Ίωάννου Χρυσοςτόμου» Τόμος 8. Λόγος κατά ψευδοπροφητών.
88 T u n y a Γ . 8ίεφ» Γ. — ϊν κ ο ^ α ν τ ία ι κατά τοι" Ό ρ θο δ. Mova^idyoir

φαινομένων ελλείψεων, λογιζόμενοι αύτάς ώς - έγκλημα δ.εδικαιολογη-

μένον διά την καταδίκην του, έστω -καί άν είναι έλάχισται.
Ε ν τ ε ύ θ ε ν νομίζουν, δτι ό ρόλος καί ή αποστολή του Μοναχισμού
έν τή Ό ρ θ ο ο ο ξφ Ε κ κ λ η σ ί α έληξεν, καί δτι έξ αύτοϋ δεν δύναται νά
περιμένη Αϋτη άξιο^ημειώτους ύπηρεσιας, επειδή λέγουν : « Ό Μονα­
χισμός έμεινε εις τήν τελευταίαν του κλίμακα τής πτώσεως ήιΚκώς?
υλικώς καί πνευματιχώς» (3). Ή κούσα τε ; Α φ ο ν το&ς άπ η λλοτρΙω ~
σ αν τ ά π ά ν τ α , πρός εμπαιγμόν τούς έδιώρισαν πρός μισθοδοσίαν μίαν
δραχμήν ήμερησίως διά τήν συντήρησιν καί διατροφήν ! πάλιν φωνά­
ζουν (οΕ καινοτόμοι) δτι «οί Μοναχοί είναι έπαΐται». Καί άφοϋ διηυ-
κόλυναν τήν πτώσιν τών Μοναχών, (δπως έν Ρουμανία, έν τή όποια έκ
τών δύο χιλιάδων Μοναχών οί 1200 ύποχρεωτικώς είναι ένοριακοί
εφημέριοι, εις οϋς επετράπη καί ό γάμος άπροκριματίστως !! ! ! (4)
Ιίαραλείπομεν τήν Ε λ λ ά δ α , διότι έξέστραπται αϋτη, ένθα πάντες
σχεδόν οί ένοριακοί εφημέριοι είναι.. Άρχιμανοριται Ιερομόναχοι, εις
τούς όποιους διά παν άπρόοπτον καί κατά συνέπειαν έκ μέρσος αυτών
ασυμβίβαστον πρός τε τήν δογματικήν καί ήθικήν διδασκαλίαν . τής
’Ανατολικής Όρθ-οδόξου Ε κ κ λ η σ ί α ς , δίδονται τά συγχωροχάρτια παρά
τοϋ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου') οί σημερινοί άκόλουθοι τής μόδας
πάλιν κ ρ ά ζ ο υ ν «ο Μ ο ν α χ ισ μ ό ς νά έ ξ α λ ε ιψ θ ή , διότι οί Μοναχοί κα-
τήντησαν αίσχος εις τήν Ε κ κ λ η σ ί α ν » (ο). Λοιπόν έπειδή αυτοί -οί
πρωτότυποι νεωτερισταί ?Αρχιερεις ζητουν νά νυμφεύωνται καί όσάκις
χηρεύουν— δηλαδή νά εχωσι πάντοτε μίαν—-Αουθηρανιστί (61— προε-
τοιμάζοντες τήν οδόν τής πολυγαμίας, δικαιολογούν τάς νεωτεριστικές
καί έξωφρενικάς κενοφωνίας των ούτως : «αί συνθήκαι τού βίου ήλλα-
ξαν σήμερον £ιζηδόν. "Οσον παρέρχονται αί ήμέραι, ό <Μοναχισμός,
τόσον έξηπλωμένος εις τό παρελθόν— καταντα εν πολίτευμα υπέρ δύ-
ναμιν, διά τούτο οί Μοναχοί πρέπει νά νυμφευθουν, αί δέ Movai νά
μεταβληθοϋν εις θέατρα, έργοστάσια κ .λ .π .»
Καί ταύτα δχι μόνον κατά τών έν τφ κόσμω μοναχών— τών όντων
οπωσδήποτε εκτεθειμένων εις κίνδυνον — άλλ* έ π ε τ έ θ η σ α ν ο ί ε χ θ ρ ο ί
τοϋ Μ ο ν α χ ισ μ ο ύ , οί σύγχρονοι καινοτόμοι κ α ί κ α τ ά τώ ν ό σ ιω τ ά τ ω ν
Μ ο ν α χ ώ ν τοϋ 'Α γ ιω ν ύ μ ο ν Ο ρ ο υ ς , κατά τής Άκροπόλεως ταύτης
τής ’ορθοδοξίας· καί διά χονδροειδέστατων φράσεων καί βρωμερών
υβρίζουν, δυσφημούν καί στιγματίζουν τούς φύλακας τών ιερών παρα­
δόσεων καί τών εθνικών καί Βυζαντινών κειμηλίων, ώς έ ξ ή ς : « . „ . .

3) Περιοδικόν «Σταυρός» 7 "Ιουνίου 1928.

4) Ά π όφ α σις ψευδοορθοδόξου ή Μασσονικοϋ Συνεδρίου Κων]πόλεως
1923, ύπό τοϋ αντάρτου Μελετίου Μεταξάκη»
5) Ε γ κ ύ κ λ ιο ς τής 'Ιερ α ς Συνόδου τής Ελλάδος, 16 ’ Απριλίου 1926
6) Περιοδικόν «Σταυρός» ετος δεύτερον, άριθ. 1 — 2,
Tiifiua Τ\ Κεφ· Γ . —Οί καταχθόνιοι Σκοποί τ<ο*ν 'Λπαλλοτριώίίίων 8Ι>
ο ι

τών διαβολέων τούτων άπό τών όρμητηρίων του £Αγίου ’Όρους δι’ επι­
στολών ασυνάρτητων καί βλασφημιών. . . διεφθαρμένοι δντες τόν νοϋν
χαί άπεστερημένοι τής άληθείας... αιχμαλωτίζουν γυναικάρια σεσσο)-
ρευμένα άμαρτίαις, αγόμενα έπιθυμίαις ποικίλαις.... λαοπλάνων πλα-
νώντες τόν λαόν έν ύποκρίσει ψευδολόγων.... Ίουδαίζοντες ( 7 ) . . . . »
Καί ένωθέντες άπαντες— οί τρισάθλιοι καινοτόμοι— Ικ τών 5Ηλυ-
σίων αυτών απολαύσεων μ ε τ ’ οργής, ώς άλλοι Λΐολοι ίππεύοντες έπϊ
τών Βουκεφάλων του Μοντερνισμού, καταδιώκουν τροχάδην τον Μονα­
χισμόν, ινα συλλαμβάνοντες αυτόν άλυσσοδέσουν καί τόν καταστήσουν
αιωνίως δυστυχή. Μέτρα εγκληματικά, ακριβώς κ α ν ά t o Ί α ν δ ο μ α σ -
σ ο ν ικ ό ν σ α τ α ν ικ ό ν α χ έ δ ι ο ν ? έφαρμοσθέντα εσχάτως εις τό Μεςικόν
τής ’ Αμερικής. Έ κ ^ Ι οί Μασσόνοι διεμερίσθησαν διά πονηριάς εις δύο
μερίδας. Ουτω δια τοϋ Καθολικού λεγομένου Κληρικού κόμματος, με-
τήλθον τοιούτου είδους πολιτικήν τοϋ θρησκευτικού περιορισμού,
ω στε οί άλλοι αντίπαλοι Μασσόνοι φιλελεύθεροι Προτεστάνται κατέ-
λαβον τό έδαφος κυριαρχήσαντες, καί κατά Ιούνιον τοϋ 1926, Ινομο-
θ ί τ η σ α ν : «'Ό λαι αί Μ ο ναι καταργουνται, πασαι a t Θρησκευ-
τικα'ι πεοιουσίοίι, Έ πισκοπ α ί, Έ ν ο ρ ία ι, Ίεο α τικ α ι Σχολαι,
Σύλλο γοι κλπ. μεταβιβ λζονται εις τό δημόσιον ταμεΐον, ώς
εθνική καί δημόσιος περιουσία .-» (8)
Λοιπόν Ιδού ατον ά π ο β λ έζ ιει καί τίνα σκοπόν εξυπηρετεί ή ά,παλ-
λοΰρίω&ις τώ ν Μ ο ν α σ τ η ρ ια κ ώ ν κ τ η μ ά τ ω ν εν Έ λ λ ά δ ι διά τό Έ κ -
κλησιαστικόν Ί'αμεΤον πρός μισθοδοσίαν δήθεν τών "Αρχιερέων, κ α θ ’
ψ στιγμήν οΰτοι προτεσταντίζοντες καινοτόμοι κατέχουν έκαστο ■ς
άγνωστον πόθεν — δεκάδας όλας έκατομμυρίων δραχμών, ώς ό άπο-
θανών έσχάτο)ς έκατομμυριοϋχος Ευρυτανίας Ε π ί σ κ ο π ο ς ’Αμβρόσιος.
§ 3 . Οΰτω καταφερόμενοι αδίκως οί καινοτόμοι καί νεωτερισταί
κατά τοϋ Όρθοδόξου Μοναχισμού, προξενούν καί εις τούς εαυτούς των
ανυπολογίστους ζημίας, μή δυνάμενοι νά κρίνουν ούδέν όρθώς, Καί
συμβαίνει ε π ’ αύτοις τό τών πλανοδίων εκείνων μικροπωλητών, οΐτινες
δντες συνειθισμένοι νά κλέπτουν τούς ανθρώπους διά τής λειψής ζυγα­
ριάς, καταντούν τελευταΐον νά κλέπτουν ‘καί όταν ζυγίζουν διά τούς
εαυτούς των «διά νά μή ξεχνούν, λέγει, τήν τέχνην των».
Καί άφοϋ διά τής τοιαύτης λειψής ζυγαριάς ζυγίζουν ο ί έ π α ν α -
α τ α τ α ι π α τ ά τής ’ Ο ρ θ ο δ ο ξ ία ς Α ρχιερείς , ήτοι εαυτούς μέν ύψώνον-
τες έως τόν Ούρανόν, ημάς δέ τούς Μοναχούς έως "Αδου καταβιβάζον-
τες, καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν, διά νά μή μας άφήσουν ήσύ-

7) Συνοδική ’ Εγκύκλιος τής Ε κ κ λ η σ ί α ς τής Ε λ λ ά δ ο ς , άριθ. 2 3 8 9

έτος 1926.
8) .... L. de S a in t A n d r e , 1 9 2 7 ·
 ·«

90 T u n u a Γ ', Κεφ. Γ ' . — ΙΙερι ΠηΟαρ^κις

χους έ π ϊ tfj β ά σ ε ι χής δ υ ν ά μ ε ώ ς τ ω ν . Μάς β ι ά ζ ο υ ν καί άκόμη

στενοχωρούν διάνα ν ο ϊς μ νη μ ονε όωμεν καί νά τούς έκλαμβάνωαεν ώς
Μακαριωτάτους καί ίίαναγιωτάτους, καί νά π ειθ ώ μ εθ α εις αυτούς,
«διότι ούτω, λέγουν, οιατάσσει ο Απόστολος» ("Ερρ. H 1 <), εστω
καί οταν εισάγουν εις τήν Ό ρ θ ’όμοξον Ε κ κ λ η σ ί α ν τό φράγγικο ή μ ε-
ρολόγιον ή άλλον οίονδήποτε κακόδοξον νεωτερισμόν !

ΡΧ ^νωσαμεν και ημείς

Μέγαν Απόστολον τήν φρασιν «ϋεέβεσβε το£ς η γ ο υ ρ έ ν ο ι ς ν >
άλλα προ αυτή:: άνεγνώσαμεν καί κάτι άλλο— δπε.ρ ίσως οί Παναγιώ-
τατοι καί Μακαριώτατοι δέν άνέγνωσαν, λόγω της ημερολογιακής των
αδολεσχίας.... (;) — άνεγνώσαμεν: <<ων άναβεωρο^ντες τήν έκ­
βασήν της αναστροφής μςμε£σϋε την π£στ^ν» κ α ί : «-περί
πάντα σε αυτόν π αρεχόμενος τύπον καλών έργων, εν τ'«
f 2
διδασκαλία άδ&αφβορ&αν, σεμνότητα, λόγον ύγ&η άκατά-
Α || ·. f ? ^ r ' ' -%»

γνωστον» (Τιτ. Β '. 7.) ’Ανεγνώσαμεν προσέτι καί τήν έ π ’αότών διε-
ξοδικήν ερμηνείαν του Μεγάλου Διδασκάλου 'Αγίου Ίο)άννου του
Χρυσοστόμου, οστις διαλευκαίνων τούτο τό ζήτημα τής ύπακοής, συμ­
περαίνει λ έ γ ω ν : «. . . . ®ς δ ό γ μ α δ&®στραμι* ένον„ καν
άγγελος η* μή πε£Οου...» (9) Καί έν τίνι δικαιώματι ζητούν παρ’
ήμών τήν ύττακοήν και τό μνημόνευμα ; « Δ ιό ϊΐ, λέγουσιν, άγ ρυ π ν οϋ -
olv ν η ε ρ τών ψ υ χ ώ ν ή μ ώ ν„.» !
^ δ υ σ τ υ χ ί α ! Ούαι καί άλλοίμονον ! Έ ά ν θελήσωμεν
νά έρευνήσωμεν τήν πολιτείαν τών μεγίστων καί σουσκομενων τούτων
Καινοτόμων, εύ ρ ίσ κ ο μ εν α ύ τ ο ί ς ά γ ρ υ π ν ο ϋ ν τ α ς δχι υ π έ ρ τής ψ υ χ ι ­
κής σ ω τ η ρ ία ς τώ ν 5Ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν — υπέρ τής δποίας ώρκίσθησαν έν
τώ καιρψ τής χειροτονίας των — άλλα τουναντίον, άγρυπνήσαντας καί
είσέτι «γρυπνουντας σιρός κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ν τής Ό ρ θ ο δ ο ξ ί α ς f καί σκαν-
δαλισμόν του πληρώματος Λύτης, του έξαγορασθέντος διά του Τιμίου
καί πανυπερτιμίου Αίματος του Κυρίου καί Θεου καί Σωτήρος ήμών
Ί η σ ο ϋ Χρίστου.
Δ ΙΟ ΤΙ
Ήγρύπνησαν πολύ οί Έβραιομασσόνοι, όπως έκ τών δυσεκατομμυ-
ρίων κεφαλαίων των ίδρύσουν τάς υποτροφίας έκείνας, είς τά Ι ϊρ ο τ ε -
σ τ α ν τ ικ ά ε λ ε ύ θ ε ρ α Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι α διά τούς νέους ’Ορθοδόξους* καί
τί νά μάθουν εκεί ; ’Ά ς άκούσωμεν αύτούς τούς ίδιους σπουδαστάς
γράφοντας έκεΐθεν. « Έ ά ν δέν ήσαν ύποχρεωμενοι οί Σπουδασταί, οι-
τινες ύπό τών Προτεσταντών έχουν άδρώς πληρωθη, δπως τηρούν
σιωπήν... πολλά ήθελον άποκαλύψει* δμως δλίγα άςφέρωμεν εις φως.

9) Λόγος Β ' είς τήν Β ' πρός Τιμόθεον.

 T ^ ih u a Γ . Kg^. Γ. — Τ ά τϊίς Εόϊεε^ίαζ m

Μίς τά μ α δ ή μ α τ α τής Θ εολογίας έν ονόματι μ/ιας ανώτατης ε π ισ τ ή ­

μης χύνουν, πότε μεν "διά του κάδου, πότε δέ οιά τοΰ κοχλιαρίου, τής
Ιδίας κακίας τά δηλητήρια κατά των αγίων ημών Όρθοδοξων διατά­
ξεων. Εις τά μαδήματα τής όογμχτικής Ιστορίας έ κ φ ρ ά ζ ο ν ν τάς
π λ έο ν ε ύ τ ρ α π έ λ ο ν ς φ ρ ά σ ε ις κ α τ ά τής Ο ρ& οδοξΙ ας. Διότι δταν δ
Κ α θ η γ η τή ς εκφράζεται τό ονομα "Αγιος, Παρθένος Μαρία, *Αγια
Λείψανα, Τίμιος Σταυρός, Νηστεία, Ε π ίσ κ ο π ο ς , Μοναχός, "Αγια;
Εΐχόνες κλπ. έξ βλων των μερών άκούονται διαμα,ρτυρίαι καί χυδαΓαι
ύβρεις και βλασφημίαι! ] Ή μ α ς τούς ’Ορθοδόξους μας ϋεω,ρούσιν ώς
ίΐοωλολάτρας, εκ τής δποίας (είδωλολατρείας), λέγουν, θελομεν απαλ­
λαγή εάν οί έξερχομενοι έκ είθ εν διπλωματούχοι θέλουν έργασ^ή διά
τήν ενωσιν τής μιας μεγάλης Ε κ κ λ η σ ί α ς , άνευ δο/μ|άτωνν„ κανόνων
'και Μυστηρίων» ^10).
Ίο ο ύ ή σπουδή διά τήν άνάληψιν τής δ,χοίας zl καινοτομι^ται ’ Αρ­
χιερείς ήγρύπνησαν] Ήγρύπνησαν οί έκεϊ& εν έξελ&όντες δ ι π λ ω μ α ­
τ ο ύ χ ο ι π ρ ά κ τ ο ρ ε ς τής Θ εο λ ο γ ία ς , διά νά δυνηθοΟν καί αρπάξουν
•τήν ’Επισκοπήν, έγγρααόμενοι εις τάς Λέσ/ας τών Φιλελευθέρων, τό
•όποιον είναι «καί οιά τά δόγματά του καί διά την π,ρακτικήν του, εν
-κόμμα Υ λ ισ τώ ν καί ’ Αθεων, θεμ ελιω θέν ακριβώς επί της Τραπεζικής
ε κ μ ε τ α λ λ ε ύ σ ε ις καί τών βίαιων υλικών συμφερόντων...^ τών ο π ο ί ω ν
έξελέγη σαν σχ εδόν π ά ν ι ε ς ο ί α ΐ γ χ ρον οι ν ε ω τ ε ρ ια τ α ί ’ Α ρ χ ιερ εις (1ί)^
Έ κ τών αγρυπνιών τούτων προήλ^εν εκείνο τό Σατανικον σύστημα
τής Δημοκρατικολαϊκής Κυβερνήσεως τής Ε κ κ λ η σ ία ς , δπερ δλως διό
λου είναι προϊόν του ίίροτεσταντικοϋ καί Μασσονικού δόλου, διά του
6 ποιου μεταξύ άλλων ήλλαξε καί 'δ τίτλος του 'Γπουργείου τών Ε κ ­
κλησιαστικών, είς ?Υπουργειον Θρησκευμάτων,
Ή γ ρ ύ π ν η σ α ν 9 τά αποτρόπαια εκτρώματα τής Κοινωνίας— οί με­
γάλοι καί φαρδόπλατοι — δ ι ά νά εκλεγούν εν ν ιμ ο ι Π ρ ό ε δ ρ ο ι τή * I

\
“Έβραιομασσονικής οργανώιεως Χ α Α ϋ Ν .Φ 6 ιά τής συνδρομής τών
οποίων κατώρθωσεν αϋτη νά μεγαλώση τά κεφάλαιά της και νά δ ί α -
φ&είρτ} τάς σ υ ν ε ιδ ή σ ε ις τών συγκροτησάντων τό κακώς μέν αύτο-
κληθέν πανορθόδοξον, πράγματι δέ ον άντορθόοοξον— έν Κώνσταντι-
νουπόλει Συνέδριον τού 1923, πρός εφαρμογήν του καταχθονίου εκεί­
νου σχεδίου κατά τής ’Ορθοδοξίας. Τό σχέδιον τούτο ήδη έξεδηλώθη .
άπό του 1866 οτε μερικοί έκ τών νεωτεριστών, μάλλον ασεβών, αρχιε­
ρέων έφώναξαν * « Κ άτω ή ’Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α .» (**).
ξ». Λ οιπ όν ε κ ε ίν ο ι ο ί Π ρ ό ε δ ρ ο ι τής ^βραιομασσονικής

10} Φυλλάδιον «"Ένα χρόνον είς τούς Προτεστάντας» υπό Μερ, καί Καθηγη-
του Άγγελέ^κου 1927,
11) ϋίφημερις «Ρεύμα» άριθ. 151, 16 "Ιουνίου 1928
(.12) Παράρτημα «Ρωμοΰνος». 15 ’ Απριλίου 1886.
92 T|i?vy,a Γ . K- Γ . — Π οια ε ί ν α ι Ί Ι 9Α γ γ λ ι κ α ν ι κ η Ε κ κ λ η σ ί α

Χ .Α .Ν . ώς ό Βασίλειος Κωνσταντινουπόλεως, Μύρων τής Ρουμανίας,

Μελέτιος Αλεξάνδρειάς, Χρυσόστομος ’Αθηνών, Γεννάδιος Θεσσαλο­
νίκης, μεταξύ τούτων καί μερικοί νέοι Ρασπουτίν, ώς ’ Αρσένιος ό Λα-
ρίσσης ( 13) ? Παντ^.λεήμων 6 Καρυστίας, ’Αντώνιος ό ΓΗλείας ( Μ) Σω­
κράτης "Ιερισσοϋ καί οί όμοιοί των, λ ύ κ ο ι β α ρ ε ίς τής *Ε κ κ λ η σ ί α ς Ρ
ήγρ ')π νη σαν, δπως διά τών Άγγλοαμερικανικών χρημάτων ( 15) όχι
μόνον νά παραπλανήσουν τόν λαόν, αλλά καί νά εξαγοράσουν τούς
πλέον κουφόνοας έκ τών Α ρχιερέαν, δ ι ά νά ε ίσ α γ ά γ ο ν ν τον νέον
Π α π ι κ ό ν Ά ν τ ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν Ή μ ε ρ ο λ ό γ ιο ν ( 1β)* π ότε;
Τ ό τ ε 9 δτε τό έ δ α φ ο ς έ π ο τ ί σ θ η δ ι ά τοϋ ά ν θ ρ ω π ί ν ο ν α ΐ μ α τ ο ς
τον έ κ χ ν θ έ ν τ ο ς ν π ό τώ ν Ε π α ν α σ τ α τ ώ ν · . . .
Ά λ λ ’ οσον καί άν ήγρύπνησαν μερικοί προδόται Α ρ χ ι ε ρ ε ί ς είς
τήν Σύνοδον του Βερούτ, διά νά πιέσουν τόν Πατριάρχην τής ’Αντιό­
χειας Γρηγόριον, πρός παραδοχήν του νέου τών Άστρο-μάγων ημερο­
λογίου, όμως δεν κατώρθωσαν νά πείσουν τόν αοίδιμον εκείνον άνδρα
άποκριθ-έντα είς αυτούς: « Π ο ο τ ιμ ώ κάλλίον να άποθάνω, παοά
ν.ί οίσα γά /ω τόν νεωτερισμόν είς τήν Ε κ κ λ η σ ία ν » (” ) καί τήν
έπομένην άπέθανεν. ·
Τί συνέβη άρά γε είς αυτήν . τήν αγρυπνίαν ; άλλοτε θ ά άποκαλύ-
ψωμεν ! Α κ ό μ η πρό πολλου ήγρύπνησαν ο ί τ ρ ι σ ά θ λ ι ο ι , 6πό τό πρό­
σχημα τής άγάπης περί ένώσεως τών Ε κ κ λ η σ ιώ ν . Καί όχι μόνον ά ν ε -
yv ό ρ ισ α ν ώς έγ κ ύ ρ ο ν ς τάς α ίρ ε ν ικ ά ς 'Α γγλικάς χ ε ιρ ο τ ο ν ία ς ( 18),
αλλά καί ή ’ε κ κ λ η σ ί α ' τής Ε λλ ά δ ο ς επί του ’Αντάρτου Μελετίου
Μεταξάκη, τοϋ οποίου τοποτηρηται ήσαν, οί πεπωρωμενοι θεσσαλιώ-
τιδος Ευθύμιος, δ Σιμωνιακός Ναυπακτίας Αμβρόσιος, καί άλλοι
προδόται,— ένεχείρησεν επίσημον ε/γραφον δήλωσιν εις τήν Α γ γ λ ικ ά -
νικήν Ε κ κ λ η σ ί α ν κατά τό 1920, περί ένώσεως τών Ε κ κ λ η σ ι ώ ν ( 19).
Καί ταυτα επραξαν καί άπεφάσισαν οι πανάθλιοι καί δεν ελαβον υπ’
όψιν των, δτι — κατά τόν αείμνηστον Διδάσκαλον Χριστοφόρον —
«Περισσότερον πλησιάζουν οί ΌΰωμανοΙ οί Είδωλοτάτραι
καί οί ?ιοιποΙ κτισματολάτραι τήν Άνατολικήν 'Ορθόδοξον
Εκκλησίαν Θρησκευτικώς, ή ή Άγγλικανική λεγομένη Ε κ ­
κλησία, ήτοι οί Διαμαρτυρομενοι. Εΐναι δέ γελοϊον διά τοι-

(13) «CH Μικρασιατική καταστροφή» Ά ρ χ ιμ . Παπαναγιώτου, σελ. 165.

(14) "Ορα δλους τούς αριθμούς τής Έ φ ημερίδος «Σύμπαν».
(15) «Νόημα Δογματικόν» ’Αρχιμ. Γ . Κοδροΰμ.
(16) Έ φ η μ ερ ις «Ναμπατ.»,ΓΌ ρα «φωνήν τών Μοναχών» 2 Δεπεμβ. 1928.
(17) Έ φ ημ ερις «O rdin ea» άριθ. 20, ετ.ος Βον.
(18) "Ορα Έ γκυκλ. ‘Ιεράς Συνόδ. ’ Αθηνών 16 Ά π ρ ιλ. 1926.
(19) Ά ρ χ ιμ . Παπαναγιώτου ΈνΟ\ άνωτ* σελίς 157.
 • Η.

T u . Γ' Κεφ. Γ' Ια τ α ν ικ η έ^ενοε(ίις τη ς *Α γγλικα νι«ϋς Έ κ κ λ η ί? . 93

αυτήν ύπόθεσιν νά ζητώνται Σΰνοδοι δι’.ενωσιν, γελο.ιωδέ-

στεοον δε νά νομιζηται, ο π ό διαμάρτυρόμενος δΰναται νά

Νέον εϊδονς καινοτομία :

Ε π ίσ κ ο π ο ς - ε ϊ δ ω λ ο ν —κινούμενος δ ι’ ηλεκτρκϊιιοίί
θά <?νγ2ζί*>οή<5η τ ο ν ς α μ α ρ τ ω λ ο ύ ς Σ ΣΣ

άποπτΰστι σήμερον τάς όποίας εχει προ χιλίων ήδη ετών

βλασφήμους δοξασίας του. Καί τοϋτο: Διότι, δταν άκοΰσω-
μεν δτι ό Διάβολος ήνώθη μετά Αγγελικά τάγματα σωφρο-
νισθείς, τότε 0ά πιστε.ύσωμεν ότι είλικρινώς ένωθήσονται και
οί διαμαρτυρόμενοι μεθ’ ήμών «11 ^^β
(20) « Ή θεία Μάστιξ» σελ. 127.
i
«Μ ί '(tinu a Γ £'ό- ί ^ —α τ α ν ίκ η ε^ είΓ ρ είις 'της τΛ γ γ 1 ικ α ν ικ π ς “Κκκίλτι

Κ α ί ινα αποδείξω με ν οτι ή 'Α γ γ λ ι κ α ν έ ή, ΙΙροτεσταντ’ι κή Ε κ κ λ η ­

σία ο-υοεποτε θα θ έ λ η σ η είλικρινώς νά-άσπασθή χά Δ-όγμαχα καί πα­
ραδόσεις της “"Αγίας ήμών Όρθοδόξου ’Ανατολικής Ε κ κ λ η σ ί α ς ; πα-
ρα^έτομεν κατωτέρω εικόνα δημοσιευτεί ?αν είς τήν ’Έφη,μερίοχ
O u m v e r s u l της 13 Απριλίου έ. U είς χην οποίαν ο ά ν α γ ν ώ σ τη ς θά~
Ιδ η μ ία ν νέαν σατανι,κήν έ φ ε ύ ρ ε σ lv ενός ^Ιερεως Αγγλικανού b „
Β·. Clayton», δηλαόη £ι/α α γ α λ μ α ε π ί σ κ ο π ο ς κ ιν ο ύ μ εν ο ν κ α ί ο μ ί ­
λω ν δ ι ά τοΰ ΙΙλεκτρι>σμον7 τό ό π ο ι ο ν συγχωρεΧ π ά ν τ α τά ά μ α ρ -
χτήματα τών εξομολογούμενων είς αυτό. Την Σ α τ α ν ικ ή ς ειδωλολαχρι-
κήν, κα I πρωτοφανή είς τόν Χριστιανισμόν ταύχην έφεύρεσιν7 επεδο-
κίμασε καί έν έκρινε 6 Προχεσχάνχης Α ρχιεπίσκοπος Κανχα6ρυγίας„
τον όποιον ό σατράπης καί δικχάτωρ τής Ε κ κ λ η σ ί α ς τής Ελλάδος*
Χρυσόστομος ΙΙαπαδοπουλος, προσεφώνησε αυτόν εφέτος εις τήν Μη-
τρόπολιν Α θ η ν ώ ν , — εν μεσ(*> τών Συνοδικώντου— διά του ι «Η υλο-
γημενος ο Ερχόμενός έν ovcSuom Κυρίου.!:ΐ»
Ο ύ α ί ύμΖν τ ρ ι σ ά θ λ ι ο ι f είς π ο ί α π χ α λ ε π ή ν κ α χ ά α τ α σ ιν κατην™
χήσατε χήν ' Ε κ κ λ η σ ία ν I I I
* Ε ν τ ε ύ θ ε ν κ α χ ε ν ο ή θ η άκριβώς πιστευcμεv, τ ί σ κ ο
τη Ό ρ θ ο δ :ξ φ ’’Ανατολική Ε κ κ λ η σ ί α ε φ α ρ μ ο γ ή χοϋ νέον τώ ν ά θ έ ω ν
η μ ε ρ ο λ ο γ ίο υ „ ή εισαγωγή εν αύχή τού ηλεκτρικού φωτός, τής Εύρω-
παϊκής Μουσικής*, της κιθάρας, τής άρμονίας, τού ραντίσματος, τού»
ξυραφο-κουρεόματος τών Κληρικών, τη: συντομευσεως της θείας λει­
τουργίας, της έξασανίσεως τών 'Αγίων εικόνων, της καταργήσεως τών
ιερών νηστειών, τής άδειας τού στενού εξ αίματος, συγγενείας γάμουΓ
καέ jzXsIjxciM' ών ούκ εστιν αριθμός, άφορισμένων καί Ανα­
θεματισμένων καινοτομιών έφευρεμάτων τών καινοτό-μων Α ρ χ ιερ έω ν :
Ι ν α δε λ ία ν π ρ ο σ ε χ ώ ς ά ν α τ ρ έ ψ ο υ ν κ α ί α ύ ΐή ν τήν β ά σ ιν τής *Ο ρ­
θ ο δ ο ξ ί α ς 7 παρεσκεύχσαν .τό λεγόμενον πρόγραμμα τής συγκληθησο-
μένης Οικουμενικής —: δήθεν Συνόδου — π ρ ό γ ρ α μ μ α σ ν ν τ α χ θ ε ν ύ π ο
τον κ α κ ο ύ δ α ίμ ο ν α ς της ’Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ *Ε κ κ λ η σ ία ς καί ώριγενιστοο
Πατριάρχοα Κωνσταντινουπόλεως, Β α σ ί λ ε ι ο ν κ α ί Σ ί α Ρ καί κατά»
πρότασιν τού έχέρου δαίμονος αδ,τής ’Αθηνών Χρυσοστόμου, τού Χρι~
στιανομάχου.
Διά του προγράμματος τούτου δέν μένει τίποτε δρθιο·ν έξ όσων πα~
ρέλαβεν ή Α γ ί α ήααη Ε κ κ λ η σ ί α από τών αρχαιότατων αίώνο)ν τόσον
ώς. πρός τόν κύκλον τής πίστεως? όσον καί ώς πρός τάς ίεράς παρα­
δόσεις, Εερούς κανόνας, θείαν λατρείαν, ευταξίαν κ.λ„π. (21).

2 1 ) 9*δού τινά τού Σατανικού τούτου προγράμματος: «’ Αναθεώρησές τής δ­

λης Εκκλησιαστικής Νομοθεσίας, του Κανονικού δικαίου και προσαρμογή αυ­
τ ή ; προ. τήν παρούσαν κατάστασιν ιή,ς ’ Εκκλησίας (δηλαδή δλα νά τά συγχρο­
νίστε). ΙΙροσπάθε 6>α διά παντός τρόπου πςός έπ ’.;.ο·.νωνίαν και άνεσιν έν άγάπτ$
T iim u t Γ' Κεφ, Γ . Αιρετικά φρονήματα τον ΙΙατριάρ^ον Β α ό ιλείο ν 98

§ * 5 . Κ α ί <παρ* δλ α τ α ϋ τ α τών τοιούτων άφωρισμένων καί αναθε­

ματισμένων προδοτών τής ’Ορθοδοξίας, ο ί Π ρ ο ϊσ τ ά μ ε ν ο ι τοϋ Ά γ ι ω -
ν ύ μ ο υ 'Ορους φ ρ ο ν τ ίζ ο υ ν πάση δυνάμει, ϊ ν α ε π ιβ ά λ ο υ ν είς δλ ου ς
τό ά ^ τικ α ν ο ν ικ ό ν μ νη μ όσ υ ν ον καί μάλιστα του πρωταιτίου καί π ρ ω ­
τεργάτου πάντων τών κακών καί του Μοναχισμού αγρίου διώκτου;
5Ωριγενιστοϋ ΓΙατριάρχου Βασιλείου. Καί. πρός τούτο μετέρχονται παν­
τός είδους εκβιασμούς κατά τώ ν μή παραδεχομένων αύτό, καί μάλι­
στα κατά του «‘Ίεροϋ Συνδέσμου τών Ζηλωτών» υπό τό πρόσχημα,
δτι εάν δεν τόν μνημονεύωμεν, κινδυνεύει τό Οικουμενικόν Πατριαρ-
χεΐον νά πέσΐ) εις τάς χειρ ας τών Ρουμάνων, καί δτι ci μή μνημονεύ»
οντες αύτόν είναι προπαγανδιστεί.
Καί πρώτον, όφείλομεν μετά σεβασμού νά υπομνήσωμεν εις πάντας
τούς όσιολογιωτάτους προϊσταμένους τών Ι ε ρ ώ ν Μονών καί αντιπρο­
σώπους έν τή 'Ι ε ρ α Κοινότητι, δτι ό κίνδυνος τής ψυχής είναι προ­
φανής διά του μνημοσύνου τοϋ Ώ ρ ιγ ε ν ίζ ο ν τ ο ς καί δημοσία κηρύτ­
τοντας τήν αιρεσιν του νϋν Πατρ&άρχου Β α σ ι λ ε ί ο υ , δστις χωρίς νά
προβή είς οίανδήποτε διάψευσιν έδημοσίευσε τά βλάσφημα ταϋτα, άπερ
έκ τοΰ Ε λ ευ θ έρ ο υ Βήματος (Αύγούστου 27 1925) δημοσιεύομεν επί
λέξει: « . . . Κ ρ ί ν ω δμως φιλελεύθερα, δ ευσεβέστατος ’Ωριγέ­
νης είς τπ ΰψος τής διανοίας του διέγνωσεν, δτι δεν εϊναι δυ-
νατόν ν ί ΰφίσταται αίωνία κόλασις ί ί » Ίδοίι zb ανόμα τοϋ
"Α δου τϊ π α τ ά -ίής Ε κ κ λ η σ ί α ς τοΰ Θεοΰ έ ξ ε ρ ε ό γ ε τ α ι ί ’ ιδού ή
γλώσσα τοΰ Σατανά πως κινείται έναντίον της Ε ' . 'Αγίας Οικουμενι­
κής Συνόδου, ήτις κατεδίκασε τόν ώς εΰσεβέστατον άνακηρυττόμενον
---------- — — ----------r ~ γ ~ Ι Τ · Ι ■ ■ ι — Ίιι~ ■ ■ ■ i i n i W i l l ■ Γ Ί · ι it. l f u u ^ > ^ r n wi p i w· — J ·

Χριστού μ ε θ ’ δλων τών Χριστιανικών Εκκλησιών. Διάκρισις θεολογούμενων

^ - - _ Ν

από δογμάτων και δρων πίστεως. (Νέον Σύμβολον τής Πίστεως). Διάκρισις είς
τά συμβουλικά βιβλία τής ’ Ορθοδοξίας» ’ Ιίπίσης χρήζουσιν αυτής και διάφοροι
διδτΑσκαλίαι καί δροι τής ’Ορθοδόξου Ε κκλησίας προ τής άλώσεως τής Κων­
σταντινουπόλεως και άλλων. Καθορισμόν έ/είσημον ομολογίας τής Όρθοδόξου
Ηίστεως. Περι τοΰ Β α χ τί(5 ^ α το ς τών αιρετικών. Νέος δρος περί τής σημα­
σίας τής Οικουμενικής Συνόδου έν τή Ό ρθοδόξφ Έ κ κ λ η σ ή * καί καθορισμός
τοϋ χρόνου τής συγκλήσεως αυτής (δηλαδή κατά τό σύστημα τής Δημοκρατίας).
Νέος κανονισμός περί λειτουργικών καί εκκλησιαστικών βιβλίων* περί θείου
κηρύγματος” τυπικόν (συντόμευσιν τής ιεράς ακολουθίας). Χ ρ ό ν ο ς λ α τ ρ ε ί α ς
Α ρ γία Κυριακής καί άλλων ημερών, Κατάργησις τών Νηστειών, Μεταρρύθμι-
σις ιερών άμφίο^ν καί σκευών. 'Αγιογραφία (κατάργησις Ά γ . Εικόνων). Τροπο­
ποίησές Μουσικής. Γ ά ιιο ς τω ν Κ λ η ρ ι κ ώ ν . Περιβολή τοΰ ?Ιεροΰ Κ?^ήρου.
Νέος κανονισμός περι τών Μονών καί Μοναχών. Καθορισμός Πασχαλίου καί
“Ήμερο?ν,ογίου. Ήθικοκοινωνικά ζητήματα, (Γάμος έκ συ^γενείας) κ α ί Τϊάν
ci^^wo εκ κ λ ικ ίια ίίτ ικ ό ν κ α ι Θ εολογικόν ζίιτιιιι,α.» (« Ε λ εύ θ ερ ο ς Τύπος» 20
Δεκεμβρίου 1925.)
9ii> T u n u a Γ ' Κεφ. Γ/ Ά π ο κ ά λ ν ιΗ ς πεοί ίτπο^ολης τη ς Ρονιιανίας

’Ωριγένην ύπό του vSv Πατριάρχου Βασιλείου ! ! Π ο ι α ο ι κ ο ν ο μ ί α είς

to ζή τη μ α τοϋ το χ ω ρ ε ΐ ; Πάσα οδονομία έν τω ζητήματι τούτω
σημαίνει ούχί απλώς απείθειαν εις ρητάς διατάξεις Οικουμενικών
'Αγίων Συνοδών (καν. γ' τής Γ ' Ι Ε ' τής Α Β \ καί εις Εύαγγελικάς
καί ’Αποστολικάς έντολάς, «Άλλοτρίω δέ ού μη άκολουθήσουσιν,
άλλά φεύξονται απ’ αύτοϋ». (Ίω α ν . Κεφ. I ' . δ) κ α ί : <Ειτις άκοινω-
νήτψ, καν έν οΐκω συνεύξηται, ούτος άφοριζέσθω» (Καν. I . ’Αποστό­
λων), άλλά καί άρνησιν αυτής τής διδασκαλίας τοϋ Κυρίου ήμών, ρη-
τώς πολλαχοϋ τοϋ Ι ε ρ ο ύ Ευαγγελίου κηρύττοντας τό αιώνιον τής κο-
λάσεως, καί κ α τ ’ ακολουθίαν βλασφημίαν κ α τ’ Αύτοϋ τοϋ Παναγίου
Πνεύματος,
eH τ ο ια ύ τ η λ ο ιπ ό ν ο ι κ ο ν ο μ ί α $έν ε ίν α ι ή μ εγ ίστη ά σ έ β ε ι α
π ρ ό ς τόν Θεόν κ α ί δεν ε π ι φ έ ρ ε ι ά λ λ ο ΐ ρ ι ω ο ι ν ά π ό τον Θ εο ϋ * ώ
σεβαστοί Πατέρες καί άντιπρόσωποι, οί τήν ?1εράν Σύναξιν άποτε-
λοϋντες, διατί «άντιπίπτετε τω ΙΙνεύματι τω ?Αγίω καί εύρ^σκεσθε
θεομαχοϋντες, μέ τό νά έπιμένητε ε£ς τό μνημόσυνον τοϋ αιρετικού
ςοανερώς ΙΙατριάρχου, διά τοϋ οποίου καί τό Ίερόν δνομα τοϋ "Αγκ»-
νύμου ήμών τόπου, τοϋ προμαχώνος τούτου τής ’Ορθοδοξίας καθυβρί­
ζετε καί τούς άδελφούς καί Πατέρα:, τούς έγκαταλείψαντας καί κό­
σμον καί έγκόσμια πρός σωτηρίαν τής ψυχής των είς απώλειαν ταχινήν
έκβιάζετε ;
Ε π ε ι δ ή δμως κάγώ ό ελάχιστος έν τοΐς €Αγιορείταις Μοναχοΐς καί
Πατράσι τυγχάνω μέλος τοϋ 'Ιερού Συνδέσμου ζων Ζηλωτών. Α γ ι ο ­
ρειτών Μοναχών, μοί έπιβάλλεται, όχι μόνον νά υπερασπίσω τό άτομόν
μου, έφ’ όσον τοϋτο προσβάλλεται, άλλά νά βοηθήσω καί τούς όμόφρο-
νάς μου Μοναχούς Ζηλωτάς "Αγιορείτας δι5 αποδείξεων καί αυθεντικών
αποκαλύψεων. ’Ί σ ω ς δέ έκ τούτου προλάβωμεν καί τόν επί τοϋ προσφι­
λούς ήμΐν "Αγιωνύμου τούτου ’Όρους έπικρεμάμενον κίνδυνον. Εις
τοϋτο δέ θά προβώ,μεν κατά καθήκον ίερόν, χωρίς νά έχωμεν διάθεσιν
νά θίξωμεν ’ Εθνικά ζητήματα, κ α θ ’ όσον, ώς προλαβόντως έλέχθη, ό
Μοναχός δέν πολιτεύεται,
Δ ιά τ ο ϋ τ ο , τά γενόμενα μυστικώς, άναβαίνων έπϊ τού δώματος, οχι
πλέον μυστικώς, άλλά μεγαλοφώνως κ ρ α ν γ ά ζ ω , δ τ ι ό Κ ω ν σ τ α ν τ ι­
ν ο υ π ό λ ε ω ς Β α σ ίλ ε ιο ς μ ετά τώ ν ό μ ο φ ρ ό ν ω ν του ν ε ω τ ε ρ ισ τ ώ ν
ά π ο δ ε ι κ ν ύ ε τ α ι δι ’ όσων ένεργει ε χ θ ρ ό ς τής Ό ρ θ ο δ ό ξ ο ν Ε κ κ λ η σ ί α ς
κ α ί τοϋ eΕ λ λ η ν ισ μ ο ϋ , διότι διά τής βίας, ήν μετέρχονται κατά τών
’Ορθοδόξων, αύτοί οί ϊδιρι έν γνώσει βοηθούν τούς Ρουμάνους, διά νά
άρπάσουν τόν Οικουνενικόν Θρόνον.
Ταύτοχρόνοκ θ ά αποδείξου, δτι πράκτορες τών ξένων προπαγανδι­
στούν Ρουμάνων, Βουλγάρων καί ’Αλβανών συνειργάσθησαν μ ε τ ’ Ε λ ­
λήνων Προϊσταμένων τοϋ Βατοπεδίου καί άλλων Μονών. "Ω στε Ιδοΰ
 T u iiu u Γ' Κεφ. Γ ' ’Ά π ο κ ά λ ν ψ ις «εο ί νπ οβ ολη ς τη ς Ροι/ηανίας 97

τϊ ε χ ω ν ά μ ν η μ ο ν εύ σ ω ώ ς Μ ο ν α χ ό ς , πρός γνώσιν τών ξητούντων

τά μνημονεύματα αιρετικών καί άντεθ'νικώς δρώντων.
§ 'Ύα 'Η ά π α λ λ ο ν ρ ίω σ ις ζών Μ ο ν α σ τ η ρ ια κ ώ ν κ τ η μ ά τ ω ν έν
Ρουμανία, κατά το 1863, διαπρχχθεΐσα υπό του κόμματος τών Φ ιλ ε ­
λευθέρων, μετά του Ήγεμόνος Κούζα> τη υποκινήσει τοϋ νεωτεριστοϋ
Μητροπολίτου Νήφωνος^22), διά τοϋ τρόπου τού οποίου έγένετο, ή ι ο
τόσον διά τόν Μοναχισμόν φοβερά σύντριψις, δσον καί δ ι ά τήν Ο ρ θ ο ­
δ ο ξ ία ν μ ί α νέα ν αιον όμ εν σ ις. Οί Ρουμάνοι συνεχίζοντες τό κατά
τών Ε λ λ ή ν ω ν μίσος των έζήτουν τρόπον, ινα τάς ιεράς παραδόσεις
τής ’Ορθοδόξου Ε κ κ λ η σ ί α ς περιυβρίσουν διά χυδαίων είρωνιών, άπο-

(22) Ε ίς τον κ α ιρ ό ν τοίτ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ τ ο ν τ ο ν εύρέθησαν επίσκοποι

οιτινες έφ ώ να ξα ν «κά τω η ’ Ο ρ θο δ ο ξία ». cO Μητροπολίτης ούτος δεν διε-
λύϋτ} μετά θάνατον, αλλά ^ιένει εω ς <5ίΐιιερον ά δ ιά λι/ το ς και τυμπανιαΐος
εις φρίκην τών βλεπόντων, κείμενος έν άκανΟχοδη τής Κολλεντίνας, πλησίον
του Βουκουρεσαου/Ό αως οίτδέ ό 3Αρχιερει/ς ΙΝ ει^ ο ς= ώ ς τοις πάαι γνωστόν
— ό Σπανός 6 Έ σφιγμενίτης ’Έξαρχος τού 'Αγίου "Ορους έν Ρουμανία, δεν
δ ι ε λ ν θ η 9 δι’ ήν αΙτίαν, και πολλοί υποθέτουν, δ η η τ ο ν Μα<5οόνος, όπως
καί ήτο, διότι ώς βεβ ηούτ α εκ τών κατασχεθέντων υπό τής Ρουμανικής
’Αστυνομίας εγγράφων αυτού, κ η ήδη έν τής άρχείοις τής Ρουμανικής ’ Ακα­
δημίας άποκειμένων (δ^,α χρονικόν τή ; Ρουμανικής 1Α κα δημία ς=’Λπαλλοτρίω'
σις) ήτο μέλος τής λέσχης jo c k e y , τότβ Μασσονικής Στοάς έν Βουκουρεστίφ.
'"Ομοίως μεταξύ τής αλληλογραφίας του, άνευρέθη μί</. επιστολή τού "Αρχιμαν­
δρίτου Βενιαμίν λαυριώτ;ου=τού μονοφθάλμου,=έν τή όποία συνιστά τήν προ­
σοχήν είς κάποιον οίκονόμον, νά είναι πιστός και ειλικρινής είς τήν οικονομίαν
του, διά νά μή γείνη ο π ο ίο ς τ ο ν ς επ τά έκ είν ο τ'ς ά φ ω ρ ίί^ ιέν ο ΐ'ς λαυριώτας
τούς παραδεχθέντας τόν ?νατινόφρονα και Παπολάτρην Βέκον. Διά τούς άφω-
ρισμένους τούτους υπάρχει καί μία. φυλλάδα, έν τ[] όποία Ιστορούνται ακριβώς
πάντα τά διαπραχθέντα έν * γίφ ’Ό ρ ει νπό τού ’Αποστάτου Βέκου. ‘" Ομοίως
παρ 1 έμοί υπάρχει ιδιόχειρος έπι >τολή τού έτους 1894, ενός πρώην 'Υπουργού
τών ’Εκκλησιαστικών τής Ρουμανίας, γράφοντος πρός ένα φίλον του Πρά-
κτορά του έν 'Αγίω ’Ό ρ ει (Βούλγαρον δντα) έν τή δποίφ, ούυος παρακο.λεϊ τόν
πράκτορα του, δπως έξ λγοράση διά πολλών λιρών τήν θέλησιν τού Βιβλιοθη­
κάριου τής Μεγίστης Λαύρας (Κουτσοβλάχου) πρός παραχώρησιν ενός χειρο­
γράφου έπ· μεμβράνης (περγαμηνής) μεγίστης αξίας, γααφέντος ίδιοχείρως
υπό τού ήγεμόνος Ματθαίου Μπασαράμπ. (1653). Έ ν τφ περιθώρια) τής περ­
γαμηνής ταύτης υπάρχει μία σημείωσις, έν τή όποίφ ‘ιστορείται συντόμως ή
ύπόθεσίς τών άφοορισμένων ?αχτινοφρόνων Μοναχών τού 1274.
Ι δ ο ύ είς τί άποβλέπουσιν (α ί έπισκέψεις τών ξένων είς τάς Βιβλιοθήκας είς
τά αρχεία τών "Ιερών Μονών. Συμβαίνει δυστυχώς, δπερ συνέβη καί εις τούς
αρχαίους Εβραίους δείξαντας τά κειμήλιά των είς τούς ξένους αξιωματικούς,
πράξιν τήν όποίαν ήλεγξεν ό Προφήτης Ή σαΐας, κεφ. ΑΘ.
98 T jtiiu tt Γ ' Κεφ. Γ '. Αιοετ ικΐι νομοθεσία τη ς Ρ ο υ μ α ν ικ ή ς Έ κ κ λ τ κ ί

καλοϋντες αύτάς «Βυζαντισμόν» (2 3), καί τόν Όρθόδοξον Μοναχισμόν/

του όποιου τήν 'Αγίαν Πολιτείαν ώνόμασαν «Άσιατικήν σκοτίαν»(24)Γ
ώδηγήθησαν δέ Οπό τοϋ νεωτερισμού τής συγχρόνου Ευρώπης, καί
προσεπάθησαν δχι μόνον νά ανατρέψουν τάς βάσεις τής παρελθούσης
κοινωνίας, άλλ* ακριβώς νά καταστρέψουν καί τόν Όργανισμόν τής
Ε κ κ λ η σ ί α ς , διά τής Φ ιλελευθέρας νομοθεσίας τοϋ 1865, ήτις διελάμ-
βανεν: «ΓΙάσαι αί νομοθεσίαι τοΰ παρελθόντος άποβλέπουσαι
εις τήν Ε κ κ λ η σ ία ν καΧαργοΰνται, δσαι εναντιώνονται είς το
σημερινολ σύστημα» (s*).
Καί ουτοι ο ί κ ο μ μ α τ ά ρ χ α ι 5Α ρ χ ιε ρ ε ίς τοϋ Μασσονικοϋ συστήμα­
τος, έν τή νεωτεριστική αδτών καταφορα εφ ϋ'ασαν μ έχ ρ ι τοϋ σ η ­
μ ε ίο υ ε κ ε ί ν ο υ ? ώστε,· δχι μόνον νά παραδεχθούν : πολιτικόν γάμον,
πολιτικόν βάπτισμα, πολιτικά Μοναστήρια, πολιτικόν Μοναχισμόν, καί
άλλας Σατανικάς πολιτικάς έφευρέσεις, αλλά ν ά νομο^ετ@ϋν Συνοδι-
κώς διά 12 Αρχιερέων (Ιούνιος 1881) τ ά δ λ ω ς Α ντίχριστα κ α ϊ π ρ ω ­
τ ά κ ο υ σ τ α είς τήν Ε κ κ λ η σ ί α ν ν ομ ο& ετή μ α τα : Ή τ ο ι , έδέχθησαν ώς
έγκυρον καί τέλειον Βάπτισμα τό ράντισμα δλων τών αιρετικών; έπέ-
τρεψαν’ή μάλλον παρεχώρησαν τό δικαίωμα είς πάντας τούς αιρετι­
κούς νά έχουν τά αυτά δικαιώματα μέ τούς ’Ορθοδόξους έν τοίς Ό ρ -
θοδόξοις ναοις. Διέταξαν τούς ’Ορθοδόξους Ί ε ρ ε ι ς , δπως ά πα ρα ιτήτω ς
— οταν κληθώ σι— ψάλλουν είς τούς αιρετικούς : "Αγιασμούς Εύχέλαια,
νά τούς βαπτίζουν τά τέκνα των, νά τούς έξομολογοϋν, νά τούς μετα-
λαμβάνουν, νά τούς κηδεύουν, ψάλλουν μνημόσυνα, καί νά τούς μνη­
μονεύουν έν τή προσκομιδή καί ταις λοιπαις ΈκκλησιαστικαΤς τελε-
ταΐς, καί ταϋτα δταν οί αιρετικοί δεν έχουν ίδικόν των ιερέα.
‘ Ομοίως άπεφάσισαν καί διά νομοθετήματος επέβαλαν νά μή γράψΐβ
κανείς κατά τών αιρετικών καί Ε β ρα ίω ν .
Κ α ί ά π ο τ έ λ ε σ μ α τής Σατανικής νομοθετήσεως ταύτης ε ί ν α ι δ τ ι ι
σ ή μ ερ ο ν είς τό κέντροντοϋ Βουκουρεστίου ύπάρχει Ε κ κ λ η σ ί α (είκών)
έν τή όποία o i eΙ ε ρ ε ί ς ψ ά λ λ ο υ ν δ εή σ εις δχι μόνον δι’ δλους τούς
αιρετικούς μεταβαίνοντας εκεί, αλλά καί— ιδία— δ ι ά τοϋς eΕ β ρ α ί ο υ ς
σιερϊ δ ι α φ ό ρ ω ν ν π ο & έσ εω ν , ακόμη δέ καί διά νά άγαπήση ή Ρ α χ ή λ
τόν Ρούλ, ή Ρεβέκκα τόν Ιούδαν καί τάνάπαλιν*

Φρίξον "Ηλιε ! ! !
Καί δλα ταϋτα τά τρισκατάρατα καί αναθεματισμένα φρονήματα
τών Ρουμάνων "Ιεραρχών, επρεπε νά τά άποκηρύξη δ Οικουμενικός
Πατριάρχης, κ α θ 5 δσον είχον δημοσιευθή* ούδέ επρεπε νά τοίς άνα~

(23) Έ π ισκοπ. Βησσαρίων, «ή πικρά *Αλήθεια»β

(24) Περ&οδικόν, «*Η Βιβλιοθήκη τών Μοναστηρίίον» 3Αριθα 4- Ϊ9ΙΒ,
(25) Νεοφύτου Σκριμπάν «άπάντησις εις τήν Σύνοδον καί Κυβέρνησιν» 1865ο
 T y . Γ· Κεφ. Γ. Ξ έν η προπαγάνδα κατά τον ' Ιν.λην«ιίu o ι'· 5)9

γνωρίση ώς αύτοκέφαλον ’Αδελφήν Ε κ κ λ η σ ία ν (2 6 ).

Λ ο ι π ό ν δ ι ά τής ά π α λ λ ο τ ρ ιώ σ ε ω ς ή ε π ι ρ ρ ο ή τον βΕ λ λ η ν ισ μ ό ν
ν π έ σ τ η σ η μ α ν τ ικ ό ν π ε ρ ι ο ρ ι σ μ ό ν είς την Ά νατολική ν Ε κ κ λ η σ ί α ν ,
μετά τού οποίου ένισχύθη τό ρεύμα-τοϋ ΙΙανσλαυϊσμοϋ, οστις διά τοϋ
προσχήματος τής ελεημοσύνης — καίτοι ήλθεν άρω ^ός εις τάς οικονο-
μικάς άνάγκας τών Όρθ-οδόξων καί δή έν Ι ε ρ ο υ σ α λ ή μ , — έν τω κρύ­
πτω εβλαψε μεγάλως τόν Ελληνισμόν* δ ιό τ ι είναι γνωστόν, δτι δ ι ά
τώ ν εν ερ γ ειώ ν τον Π α ν σ λ α ν ϊσ μ ο ν άνήλθον έν τω ΙΙατριαρχικω
θρόνω τής ’Αντιόχειας, ώς καί έν Β ηρυττω καί αλλαχού, ’Αρχιερείς
’Άραβες αντί Ε λλ ή ν ω ν (27).
"Ομοίως είναι γνωστόν πόσον ν π ε ν ό μ ε ν σ ε τόν cΕ λ λ η ν ισμ όν εις
τά Πατριαρχεία 'Ιεροσολύμων, ’Αλεξάνδρειάς, ’Όρους Σινα καί αυτού
άκόμη τοϋ 'Αγίου ’Όρους, ό Ρώσσος εκείνος Ιερ α π ό σ το λ ο ς Άρχιμαν-

οιτινες ύπό τό προσωπειον τοϋ κηρύγματος, έπεδίωκον συμφέροντα

.26) Τοϋτο έγεινεν έπϊ Πατριάρχου Ι ω α κ ε ί μ τφ 1885, δστις τω 1879
άπήντησεν εις τήν έρώτησιν τών εν Ά γ ί ω Ό ρ ε ι Ρουμάνων, νά μή άνα-
βαπτίζουν τούς αιρετικούς ραντισμένους. Πάλιν ό Ιδιος δεν ή θ έ λ η σ ε νά
έλέγξη τόν Μητροπολίτην Βουκουρεστίου Καλλίνικον, κατά τήν παρά-
κλησιν τοϋ Κ. Νικολέσκου, δστις κατήγγειλε τούτον (τόν Μητροπολί­
την), δτι ειχεν ώς σύμβουλόν του τόν ’Ιησουίτην ΐζιοβάνι Βαλέρι, τόν
δποκινήσαντα τήν όπόϋεσιν τής άλλαγής τού Ημερολογίου κατά τό
1880, ό δέ κατώτερος Κλήρος μετά τού περιφήμου ’Αστρονόμου Μα-
ξεντιανοϋ, άπέστειλεν είς τά βάθγ] τοϋ "Αδου τό ασεβές Γρηγοριανόν
Ήμερολόγιον μετά τού εισηγητοΰ καί ύποκινητού αυτού. ("Ορα Ό ρ θ ό -
. δοξον άριϋ'. 1. 1880). ( ’Από °Αδου .δέ τό έξήγαγον οί σημερινοί Καινο-
τόμοι ’Αρχιερείς). Σ φ ά λ μ α μ έγ α δ ιέ π ρ α ξ ε ν ό Π α τ ρ ι ά ρ χ η ς . Κ α θ ώ ς
έπίσης άσυγχώρητον ήτο τό σφάλμα καί θλιβερόν διά τόν 'Ελληνισμόν
τό γενόμενον κατά τό 1902, κατά τό όποιον έπετρέπετο διά τοϋ δπ’
άρι-θ. 8 3 8 4 εγγράφου είς τον πρώην Μητροπολίτην Ρουμανίας Γεννά­
διον, ινα κάμνη κανονικάς επισκέψεις τής δήθεν Ρουμανο-Μακεδονικής
Ε κ κ λ η σ ί α ς . Ούτος ό Πατριάρχης ’Ιωακείμ ό Γ ' . πρώτος ήγειρεν έν τή
’Ανατολική Ε λ λ η ν ι κ ή ’Εκκλησία τό ζητημα τής εφαρμογής τοϋ Πα­
πικού Γρήγοριανοϋ "Ημερολογίου, διά προτάσεώς του πρός άπάσας τάς
Αύτοκεφάλους’Ορθοδόξους Ε κ κ λ η σ ί α ς κατά τό 1902* καί τήν δποίαν
πρότασιν άπέρριψαν τότε πασαι αί Έ κ κ λ η σ ί α ι καί ή Ε κ κ λ η σ ί α τής
Κωνσταντινουπόλεως διά τής Συνοδικής ’Εγκυκλίου τού 1 9 0 3 . Καί
ταϋτα καί τά τούτων χείρονα διέπραξε, διότι καθώς μετά μεγάλης ήμών
θλίψεως ειδομεν— μας πληροφορεί άρϋρον τής « Ε λ λ η ν ικ ή ς » 16 ’Οκτω­
βρίου 1927 — ήτο Μασσόνος ! ! !
27) Μητροπολίτου Γενναδίου «Ή Μακεδο-Ρουμανική ’Ε κ κ λ η σ ία »
σελίς 10.
100 T ^ n y a F* Κεφ, F* — Ξ έν η ι:ατ« τον Έ λ λ η ^ ' ί ^ ο ΐ r

πολιτικά Σλαυϊκά έξω τής Ρβ>σσίας' έν δέ τή Ρωσσια ή Α δ ελ φ ό τη ς

τούτων «Κύριλλος Μεθόδιος» 18 8 6 , καί άλλοι ειχον σκοπόν νά διαδώ­
σουν τήν Όρθοδοξίαν (28).
Προ πάντων τό αποτέλεσμα τών μυστικό» Ικεενων πρακτόρων
Ρώσσων, βλέπομεν κ α ί ε δ ώ έν Ά γ ί φ Ό ρ ε/ , οΐτινες κατώρθώσαν ύπ&
τό πρόσχημα του ’'Κλέους νά καταλάβουν όχι μόνον τήν *Ιεράν Μονήν
του Αγίου Παντελεήμονος άλλ5 εδού δτι απαρατήρητοι σχεδόν εις όλον
τύ Ά γιον "Ορος με β λ έ ψ ε ις κ α τ ο χ ή ς κ α ί α υ τ ο ν ο μ ία ς , διΤα£τήσεώς
των πρός τήν Διεθνή Συνδεάσκεψιν τού Αονδίνου? τοΰ 1 9 1 3> έζήτησαν
τελείαν Σλαυϊκήν· αύτονομεαν έν Ά γ ί φ ’Ό ρ ει.
Διά τόν σκοπών δέ τοΰτον διωργανώΟησαν καί μερικαί Αδελφό­
τητες άνομαζόμεναι
8 L Κ α ί τ α υ τ α τά νέα ρεύματα, μέ διευκολύνσεις Έ θ ν ι κ ά ς — είς
βάρος τοΰ Ελληνισμού καί τής ’Ορθοδοξίας — διεισέουσαν περισσότε­
ρον κατά τον καιρόν τής Τουρκοκρατίας έν τοις Βαλκανίοις, έκ των
οποίων ώ^ελήθη. πολλά καί ,) Ρ ο υ μ α ν ί α είς τήν ορμήν τής Ε θ ν ι κ ή ς
της αλοκληρώτεως, καί διά τόν όποιον σκοπών ιδιαιτέραν
π ρ ό ν ο ι α ν π ε ρ ϊ τ ο ϋ Ρ ο υ μ α ν ι κ ο ύ σ τ ο ι χ ε ί ο υ έν Μ α κ ε δ ο ν ί α * Καί διά
τοΰτο προήγαγε τήν Ε μ π ο ρ ι κ ή ν Ρουμανικής Σχολήν Θεσσαλονίκης
είς τόν βαθμόν τής Ανώτατης Σχολή;, ίδρυσε νέας Δημοτικάς Ρουμα-
νικάς Σχολάς, Γυμνάσια, κ α θ ’ όλην τήν Μακεδονίαν, διά τάς οποί ας
διώρισε καί δύο Έ π εθ εω ρ η τ ά ς ^29), καί διά τήν συντήρησιν των εκ ­
παιδευτηρίων τούτων θυσιάζει δεκάδας δλας εκατομμυρίων δραχμών
έτησίως.
Καί ετε περισσότερον
δΗ Ρουμανία άξιοι Ισα δικαιώματα των Ρουμάνων τελειοφοίτων
τών Ελληνικώ ν Ιΐανεπιστημίων, οια έχουν καί οί εντόπιοι 'Έ λ λη ν ες
τελειόφοιτοι (3 0), πρός τούτοις καί άλλα μέσα μετέρχεται έκτελούμενα
ύπό ωρισμένων οργανώσεων ? Υφισταμένων εντός τοΰ Κράτους, όσον καε.
έν τή Βαλκανική
Ά λ λ ά αί έ& ν ικ α ί α ϋ τ α ι β λ έ ψ ε ις δεν είναι έγκλημα έκ μέρους
ένός Κράτους, τό όποιον νομίμως ζητεί τήν πρόοδον των έθνικών αύ~
τοΰ στοιχείων, έκ παραλλήλου'μέ παν άλλο Κράτος. Καί ή τάσις αυτη
τής άναπτύξεως, ή θ ελ ε θ ε ω ρ η θ ή καί ώς κατόρθωμα πολιτισμού μά­
λιστα, όταν ειχεν ώς βάσιν τόν σεβασμόν των αμοιβαίων δικαιωμάτων.
'Όμως, όταν εν Κράτος ε’ετε αμέσως διά τής Διπλωματίας καί έπι~
Θέσεως, είτε εμμέσως διά τών μυστικών πρακτόρων τής προπαγάνδας
— καί μάλιστα ένδεδυμένων το ράσον — άγόμενον 6πό τοΰ πάθους
— ■ ■ ιιιι μ π ι · — mm mm

28) γοτ, δρατ. Βα Κ α ζ , επ„ ηζβ. 1 8 6 7 , οτρ. 8 1 - 8 9 ,—

29) "Ορα « U n iv e r s a l» - 8 . 9 . 1 9 2 7 .
30) » » 6 .1 0 .1 9 2 8 ,
r
 T t i m m Γ- Κ εό. Γ . — ΈΞένη ϊϊ^οχαγάνοα εν 'Αγνω 101

της κατοχής, προσπα&εχ νά θυσιάζη τήν ουρίαν του προορισμού του

Μοναχισμού διά νά οικοοομήση τόν έαυτόν του εις βάρος άλλου Κρά­
τους, τότε αϋτη ή τακτική., όχι μόνον είναι κατη^ορημενη, άλλα θ ε ω -
ίρήται και ώς έγκλημα κ α θ ο σ ι ώ σ ε ις κατά τής ανθρωπότητας.
Καί ταΰτην τήν έσφαλμένην καί έμπασή τακτικήν ήκολού& ηαεν
ή Ρ ο ν μ α ν ί α έν %ω cΑ γ ιω ν ύ μ ω χούχω ~Ορει , δ ι ά μ έ σ ο ν ά φ ρ ό ν ω ν
χινών ρ α σ ο φ ό ρ ω ν , xfj α ν μ π ρ ά ξ ε ι χινών 'Ελλήνων σιροΐσχαμένων,
οιτινες έγκαταλείψαντες τά Μοναχικά αύτών χρέη, προσεπάθ’ησαν νά
βοηθήσουν τούς θελόντας νά γίνωσιν έκ του Μοναχισμού Ε θ ν ι κ ο ί
* Ιεραπόστολοι, 1
ΐ Κ Σ ιωπώ δι’ έκείνον τον άτυχή ΒΑ ρ χ ιμ α ν δ ρ ίτ η ν Κ ν ρ ι α κ ό ν
’ Αρμένιον έξ ’Ιάσιου, τόν κοινοβιάσαντα πρό καιρού έν τή *Ιερα Μονή
Διονυσίου, δστις ήτο φανερά Μασσόνος, καί έ πλήρωνε το απ’ ευθείας
έ κ coO Βασιλέως Καρόλου Καθολικού, μέ ει δικήν αποστολήν, δπως
πυρπόλησή δλα τά ά,ρχαια Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά βιβλία, Ό Αρχιμανδρίτης
Ό&τος κ α θ ’ δλον τό διάστημα ϋής έν *Αγίω ’Όρει διαμονής του, άνεκ-
φράστους ταραχάς προξένησεν εις τούς Ρουμάνους Μοναχούς με την
ίέθνικήν ύπόθεσιν* άπελπισθεις δέ οιά την αποτυχίαν τής διαβολικής
του αποστολής, έπανέστρεψεν εις Ρουμανίαν εν τή Movg Νεάμτσου,
εν θα άπ η γχονίσΰ'η ό ά θ λ ι ο ς εν τινι παρεκκλησίω,
Έ ρ χ ό μ ε θ α όμως εις έκεΐνον^ δστις εισηγαγε τήν διχόνοιαν είς. τούς
Ρουμάνους Μοναχούς, καί εβαλε την αρχήν τής μεγάλης καταστροφής
τής ?Ιερας Σκήτεως του Προδρόμου, δηλαδή είς τόν πανάθλιον εκείνον
Ι ε ρ ο μ ό ν α χ ο ν Δ α μ ια ν ό ν Α λ β α ν ό ν έκ Βουκουρεστί'ου, δστις κατώρ-
θ ω σ ε νά καταλάβη καί τήν ήγουμενείαν τής Ί ε ρ α ς Σκήτεως, Ό 'Ιερο­
μόναχος αυτός υπήρξε μυστικός πράκτωρ τών Ε θ ν ι κ ώ ν Ρουμανικών
■συμφερόντων έν Μακεδονία — ώς ό ίδιος βέβαιοί έν τή εκ θ έ σ ει του
1 8 7 9 (31). Ούτος δ άλαζών θεωρών πλέον έπιτυχόντα τόν Σατανικόν
αύτου σκοπόν ελεγε κομπάζουν: «ΑΕ συμβουλαι τής Ρουμανικής Κυ-
βερνήσεως διά τούς ?Αγιορείτας Ρουμάνους Μοναχούς πρέπει νά είναι
ως διαταγαί, α{ δέ αξιώσεις τής Ρουμανικής Ε κ κ λ η σ ία ς νά ίσοδυνα-
μοϋν με τούς νόμ-ους., καί ούδέν νά πράξωσιν είς τό * Αγιον ’Όρος, έάν
μή πρότερον ζητήσωσι τάς συμβουλάς καί εύλογίας τών Κυριάρχων
τ ή ς Ρουμανίας» (32)·
Ι δ ο ύ ό σκοπός τοϋ εχθρού τούτου του Μοναχισμού,
Καί δμως τούτον., τόν τοιοΰτον προπαγανδιστήν κατά τοϋ Ε λ λ η ­
νισμού κακουργον άνθρωπον, τό ΠατριαρχεΓον Κων]πόλεως δι3 έγγρα­
φου του πρός τούς ^Αγιορεέτας, 19 Μαρτίου 1876, έσύστηνε ώς άνθρω­
πον πιστόν, ευλαβή καί συνετόν,
« K B l^ H M B K a M B c m n v a iu w i' __________-___________________ _ _

31) ^Ιερομονάχ. Δαμιανού «Ύπό&εσις τής Ρουμαν, Σκήτεως» σ. 4 3 .

32) » » » » » » » 8.
10(2 Tiisiuci Γ. Κεφ. Γ. — Ξένη, προπαγάνδα έν 'Α γίω "Ο^ει

Καί 6 πιστός, ευλαβής αυτός, — ο καλούμενος — Δαμιανός, πι-

κρανθείς διά τήν αποτυχίαν του καταχθονίου του σκοπού κατα του
Μοναχισμού — έπειδή του ήναντιώθη ολόκληρος ή Ό σ ία ’Αδελφότης
του Τιμίου Προδρόμου— έ δ ρ α π έ ζ ε ν σ ε ν εις Βουκουρέστιον καί έκ εΐθεν ,
φευ τής ά θλιότητος! είς Μ α σ σ α λ ία ν , δ η ο ν μετά σκανδαλώδη βίον—
μέ μίαν έβραίαν— κακώς άπέϋ'ανεν.
Φρονώ οτι δεν έχει ’άνάγκην σχολίων οτι ήτο Μασσόνος, διότι «έκ
του καρπού τό δένορον γνωρίζεται».
Τούτον διεδέχθη εις τήν Ήγουμενείαν άλλος συμπατριώτης του
"Ιερομόναχος Γεδεών, ζηλωτής καί οΰτος τών σκοπών τοϋ Δαμιανοϋ,
οστις, καθώς μαρτυρούν αί πρός τάς Ρουμανικάς άρχάς δύο μυστικαί
έπιστολαί 15 5ίανουαρίου καί 16 Δεκεμβρίου 1894, παρ9 δλην τήν
προσπάθειαν καί συνδρομήν μερικών φίλων του προϊσταμένων Ε λ λ ή ­
νων πρός κατάληψιν τής eL Μ. Σταυρονικήτα καί "I. Μ. Γευγελής
Μακεδονίας, άπέτυχε, δι’ ήν αιτίαν καί δι’ άλλας πικρίας παρητή^η
τής Έγουμενείας, άζρήσας τήν Ηέσιν εις τόν "Ιερομόναχον Άντύπαν.
" Η ' απέναντι τοϋ Θεοϋ εδθύνη του, τοϋ διπλωμάτου τούτου eΙ ε ρ ο -
μ ο ν ά χ ο ν Ά ν τ ύ η α θά είναι πολύ μεγάλη. ’Ό χ ι μόνον ήκολούθησε
τήν καταστρεπτικήν πολιτικήν τοϋ διδασκάλου του αποστάτου Δαμια-
νοϋ, άλλά καί δ ιε τ ά ρ α ξ ε τήν είρ ή ν η ν δλ ω ν τώ ν eΑ γ ιο ρ ε ιτ ώ ν Ρου~
μ ά ν ω ν Π α τ έ ρ ω ν διά τής Αντιπροσωπείας καί υποστηρίξεως τών Ρου­
μανικών εθνικών συμφερόντων, ώς τοϋ άναθετει ό "Γπουργός τών
Θρησκευμάτων τής Ρουμανίας, διά τοϋ ύ π ’ άριθ. 3 7 0 9 3 εγγράφου τής
30 Σεπτεμβρίου 1914. "Ο ίδιος δέ δηλοΐ έν τή μυστική επιστολή του
από Βουκουρεστίου 14 Νοεμβρίου 1912, δτι συνεργάζεται μετά τής
Ρουμανικής Κυβερνήσεως δ ι ά τήν α ύ ζ ο ν ο μ ία ν τώ ν Ρ ο υ μ ά ν ω ν έν
eΑ γ ίω "Ooet, άκριβώς σύμφωνα πρός τήν μέθοδον τής Ρωσσικής πο­
λιτικής. Την αυτονομίαν ταύτην έπεδίωκον καί οι έπτά εως οκτώ δπα-
δοί του (Βούλγαροι οί πλειστοι τήν καταγωγήν) καί ήδη εδρισκόμενοι
έν Βουκουρεστίω, οιά τοϋ υπΓ άριθ. 41 τής 2 5 ’Απριλίου 1917 εγγρά­
φου του πρός τόν Διοικητήν τοϋ τότε Ρωσσικοϋ στρ.ατοϋ έν "Αγίω
νΟρει Ντίτσου, βεβαιωθέντος καί 6πό τοϋ Ρουμάνου Προξένου Θ εσσα­
λονίκης διά τοϋ 6π 5 άριθ. 5 2 8 τής 8 Μαΐου 19 L7 εγγράφου του.
"Ο Ά ντύπ ας ούτος όχι μόνον διά τών τοιούτων μέσων προσεπάθησε
νά βιάζΐ] τούς Ρουμάνους Μοναχούς, ινα έργάζωνται έκτος τοϋ προο­
ρισμού των—-διότι ίδρυσε τήν Ρουμανικήν μυστικήν αποικίαν έν "Αγίφ
’Όρει, εις ήν είναι ισόβιος Πρόεδρος — άλλά, καί διά νά δυνηθή νά
έξασφαλίση τήν δεσποτείαν του έπί τής 'ΐερας Σκήτεως τοϋ Προδρό­
μου, κατέφυγεν εις ένα Σατανικόν οίκονομικόν αποκλεισμόν κ α τ ’αύτής.
Δηλαδή, ολόκληρον τό άποθεματικόν χρηματικόν κεφάλαιον τής Σ κ ή ­
της τόσον τό μέ τόκον έ κ ε ϊ Οπό ξένων καταβληθεν, δσον καί τής Σ κ ή ­
της αύτής, έτοποΒέτησεν εις Μετοχάς έν Ρουμανία,, Καί ούτω διά τοϋ
 Τ μ ή μ α Γ . Κεφ. Γ. — Ξ έν η προπαγάνδα έν ' Αγιω ’Ό ρει 103

τρόπου τούτου εφερε τήν Σκήτην είς τοιαύτην δύσκολον θέσιν από οι­
κονομικής άπόψεως, ώστε σήμερον οί Προδρομιται Πατέρες νά έργά-
ζωνται σκάπτοντες αντί εικοσάδραχμου ήμερομισθίου, οπως καί έαυ-
τούς πενιχρώς συντηρούν καί τούς έκ τής "Ιερας των Σκήτης διερχο*
μένους πολυπληθείς προσκυνητάς καί έπισκέπτας άξιοπρεπώς φιλοξε­
νούν. Ό Θεός νά τούς δώση υπομονήν.
Καί δμως τούτους τούς άποκρούσαντας καί άποβαλόντας τήν πονη-
ράν πολιτικήν τοϋ Ά ντύπα, τούτους τούς διακόψαντας πασαν σχέσιν
μετά τής Ρουμανικής Κυβερνήσεως καί τής Ρουμανικής Ε κ κ λ η σ ί α ς
καί ήδη χάριν μιας υψηλής θρησκευτικής ιδεολογίας δφισταμένους τά
πάνδεινα, τούτους, άντί νά υποστήριξή καί περίθαλψη ή Ε λ λ η ν ι κ ή
Κυβερνησις τούς ήρπασε καί τό εν καί μόνον έν Θάσω ιδιόκτητον κτήμα
αύτών, καίτοι προερχόμενον εξ ιδιοκτήτου άγορας, καί ούχί δωρεάς.
Καί ένω οδτοι καταγίνονται μετά τόσου ζήλου άφορώντες εις τόν
προορισμόν των ώς Μοναχοί, εξ εναντίας ή cΙ ε ρ ά Κ ο ιν ό τ η ς ιο ϋ Ά ­
γ ιο ν ’Ό ρ ο υ ς , δι’είδικοϋ πρακτικού αυτής κατά τό 1 9 1 6 — υπογεγραμ­
μένου ύπό έξαρχίας αυτής έκ τών Κορνηλίου Άαυριώτου, Στεφάνου
Γρηγοριάτου καί άλλων έ π ε κ ύ ρ ω σ ε τάς δ υ τ λ ω μ α τ ικ ά ς β λ έ ψ ε ις τοϋ
Ά ν τ ύ π α είς βάρος τοΰ Ελληνισμού, έν γνώσει ή άγνοια ών πράττει,
δπερ δεν είναι τοϋ παρόντος νά έξετασθή. /
Καί ποιον ή Ι ε ρ ά Κοινότης έδικαίωσε ;
Τόν ’Αρχιμανδρίτην Άντύπαν,Χ ή Ρουμανία έτοιμάζει ώς Έ ξ α ρ χ ο ν
τών Ρουμάνων έν "Αγίω νϋρει (33). Οδτος δέ έτυί τή βάσει τών αρχαίων
κτητόρων— ώς διετείνετο — έπεδίωξε τήν κατάληψιν τών*'Ιερών Μονών
Κουτλουμουσίου, Γρηγορίου, Καρακάλλου καί άλλων, οπερ βέβαιοι
καί αυτό- ό Μητροπολίτης Ρουμανίας Κόνων διά τοϋ άφορισμοϋ αυτού,
ον έξέδωκε κατά τών Προδρομιτών τό 1916, διότι δεν ήθελον νά ύπο-
κύψουν εις τήν Ρουμανίαν κατά τήν όρεξιν τοϋ Ά ν τ ύ π α .
Τ οϋ το τό σ χ έ δ ιο ν τής κατοχής ε ξ α κ ο λ ο υ θ ε ί κ α ί σήμερον ό Κ ο υ -
τσ ό β λ α χ ο ς eΙ ε ρ ο μ ό ν α χ ο ς Σ υ μ ε ώ ν — άποκηρυχθείς καί ούτος έκ μέ­
ρους τα> νΠροδρομιτών — έν Βουκουρεστίψ, ώς άποδεικνύει έν έγ-_
γραφον δπ’ άριθ. 39 ’Ιουλίου 1928, έν ώ έπϊ λέξει άναφέρεται :
«νΑλλη μέθοδος τοϋ Παπα Συμεών είναι, έπϊ τοϋ παρόντος ν ά βγάλη
έ κ τώ ν Γ ρ α ι κ ώ ν τό Μ ο ν α α τή ρ ιο ν Κ ο υ τ λ ο υ μ ο υ σ ίο υ κλπ.» c0 Κου-
τσόβλαχος Συμεών έλέγχει τούς ευλαβείς σημερινούς ΙΙροορομίτας 'έν
τή έπιστολή του τής 30 ’Απριλίου 1927, ότι δεν ύποκύπτουν εις τάς
Ρουμανικάς άρχάς, διότι γράφει: «αλλέως δεν Ε ξη γ είτα ι πώς έτολμή-
σατε νά στείλητε αντιπρόσωπον μέ πληρεξούσιον έπικεκυρωμένον ύπό
τών αύτόθι ελληνικών άρχών, άνευ άναγνωρίσεως τοϋ ΙΙατριάρχου καί
Υπουργού τών Θρησκευμάτων τής Ρουμανίας».
— | — — ^ —

33) Ό ρ α Περιοδικόν «Σταυρός» Ά π ρ ι λ . 1927.

104 T y n y c i Γ . Κεφ. Γ. eH Έ βραιοηαόίίονία έν Ά γ ί ω ’Ό ρει

Έ ν έτέρω έγγράσω έκ Βουκουρεστίου (6 Αύγουστου 1926), άναφέ-

ρ ε τ α ι ! « Κ α τ α β ά λ λ ε τ α ι μεγάλη π ρ ο σ π ά θ ε ι α δ π ω ς διά παντός τρόπου
χ ε ιρ ο ίο ν ή σ ω μ ε ν τον Ϊ Ι α π α Σ υ μ ε ώ ν ''Αρχιερέα τής Μ α κ ε δ ο ν ία ς , τόν
όποιον οί Ιΐροδρομΐται άποκαλουν κλέπτην. (34\
’Ιδού λοιπόν 'όποια μεγάλα θ/]ρία έξεστράτευσαν κατά του “Ορθο­
δόξου Μοναχισμού πρός ζημίαν μεγίστων άπ’ ευθείας του Ελληνισμού
έναντίον τών όποιων ή Ι ε ρ ά Κοινότης καί οί άρμοδίως υπεύθυνοι έπρεπε
νά έπαγρυπνοϋν, καί οχι νά ζητουν νά επιβάλουν διά της βίας τό μνη-
μόσυνον τών προδοτών! ! !
Ι Ο . Καί όχι μόνον το^ουτον, άλλα καί ή έ β ρ α ι ο μ α σ σ ο ν ί α
ήγρύπνησεν ακόμη έόα> to ’Ά γ ι ο ν ’ Ορος, διά νά έμφωλεύση τά
καταχθόνια όργανά της, διά τών ακολούθων τρόπων. Αί προσπάθιιαι
τών άναφερομένων ανωτέρω άμονάχων έθνικιστών, άπολαμβανόντων
τιμάς έκ μέρους της Ρουμανίας, ήναψε τήν αντιζηλίαν του Γεροντος
του έν Πρόβατα Κελίου «".Αγιος Ιωάννης ό Θεολόγος» cΙ ε ρ ο μ ο ν ά -
χ ο υ Θ εο δ ο σ ίο υ Σ ο ρ ο τ σ ιά ν ο υ Σ η α ν ο ν — δστις παν μέσον μ ετή λθε διά
νά σβύση τήν Ίερ ά ν Σκήτην του.Προδρόμου, καί κατόπιν νά κατα-
στήση τό Κελλίον αϋτου κέντρον θρησκευτικής έκπαιδεύσεως, τούς δέ
Μοναχούς νά δδηγήση είς άλλην κατεύθυνσιν ξένου Μοναχισμού (35),
όμως είς τούτον τόν σατανικόν σκοπόν του έχρειάζετο κ α ϊ ή σ υ ν δ ρ ο μ ή
μ ε ρ ικ ώ ν π ρ ο ϊσ τ α μ έ ν ω ς cΕ λ λ ή ν ω ν , τήν δποίαν καί έπέτυχεν.
Καί ιδού πώς.
Κ α θ ώ ς δ ’ίδιος γράατ.ει κατά τό 1894, έν επιστολή του πρός τόν
συμπατριώτην του Πμόγδα II. Χ α ζ τ έ ο υ — Βεσσαραβιάνον— συλλαβόν-
τες αυτόν οί ί\ΐ>σσόι, ώς κληρικόν κατάσκοπον Ρουμοϋνον έν Β εσ σα -
ραβία τόν έγλύτωσαν έκ κρεμάλας οί εντόπιοι Σοσιαλισταί ,Μασσόνοι,
καί κατέφυγεν είς Βουκουρέστιον, ένθα πρός ευγνωμοσύνην ένεγράφη
ώ ς μέλος είς τήν Μ α σ σ ο ν ικ ή ν Σ τ ο ά ν «Μ έμφ ις» τής δποίας Στοάς
υπέρτατος Διδάσκαλος ήτο δ Καλομοίρης (Βοναπάρτης, συγγενής του
Μεγάλου Ναπολέοντος). Έ ν τή αύτή Στοα ήσαν μέλη δ Αρχιμανδρί­
της Ν-ήφων Σιναΐτης, δ Μητροπολίτης Ποιμήν (36 ), νυν αντιπρόεδρος
τής Ρουμανικής Συνόδου, καί άλλοι Α ρχιερείς.

34) Οϋτος δ Κουτσόβλαχος ΠαπαΣυμεών είναι αδελφός του έν Β ε

λιγραδιω Προξένου τής Ρουμανίας Θεοδώρου Τσιομάνδρα, δστις έχει
μεγάλη ν επιρροήν έν Μακεδονία.
35) "Ορα δημοσίευσιν του Παπαθεοδοσίου « ’ Επιστολή πρός Μονα­
χούς» 1902 Βουκουρέστιον.
t 36) ϋυτος δ Μητροπολίτης Ποιμήν ήτο πολύ φίλος του Παπαθεοδο­
σίου καί καθώς γράφουν αί εφημερίδες «Ρεύμα», «Αογος», «Φωνή τών
Μοναχών» καί άλλαι, ειτα όχι μόνον Μασσόνος άλλα καί άνηθικώτα-
τος. ’Αλλά καί τά έργα του, ώς τοιοΰτον τόν άποδεικνύουν. Διότι ένφ
 T u n u ci Γ- Κεφ. Γ- — Ε έν η ποοπαγάνδα έν 'Αγίω ’Ό ρει 10^

Κατόπιν έλαβεν ένεργον μέρος εις τήν δρασιν της ’ Αδελφότητος

τών Άλβανο-Μακεδόνων του Βουκουρε 7τ:ου, ή τις αδελφότης διά συν­
δρομής τνίς Ρουμανικής Κυβερνήσεως η ρ ο σ η α ϋ 'ε ί να έ η α ν ιό ρ ν σ ΐ] τήν
Β α σ ιλ ε ία ν τοϋ Ί λ λ λ ν ρ ικ ο ϋ Κ ρ ά τ ο υ ς ( 3η) συμπεριλαμβάνουσαν ’Αλβα­
νίαν, Μακεδονίαν, Θεσσαλίαν, καί ’Ήπειρον. ’Εφοδιαστείς λοιπόν δ
Θεοδόσιος οΰτος διά συστάσεων της Άλβανο-Μακεδονικης ταύτης αδελ­
φότητος έπανήλθεν εις τό "Αγιον ’Όρος, ένθα ήργάσθη δραστηρίως
κατά του Ε λ λ η ν ισ μ ο ύ καί του ’Ορθοδόξου Μοναχισμού.
Έ ξ α γ ο ρ ά σ α ς δ ι ά χ ρ η μ ά τ ω ν καί λοιπών μέσων το ΰ ς Ά λ β α ν ο ΰ ς
π ρ ο ϊσ τ α μ έ ν ο υ ς τής Μ εγίστη ς Λ α ύ ρ α ς Ησύχιον καί, Γαβριλάκην,
Γέροντα του Εύλογίου Κορίλα καί δι’ αυτών συστηθείς εις τούς μεγά­
λους προϊσταμένους ’ Αλέξανδρον καί Χρυσόστομον κατώ ρθω σε νά ένοι-
κιάση έπί Ιδετίαν καί πλέον τόν ύδρόμυλον Μορφονοϋ μετά της περι-
φερείας αύτου, έν τη οποία— κ α θ ’ υπόδειξιν ειδικού προσώπου— άνε-
κάλυψε τό μυστικόν, τό όποιον συνδέει τόν Ιΐύργον μέ-τά μυστήρια τών
ερειπίων τής Μονής Μορφονοϋ.
Καί καθώ ς έξάγεται έκ τής επιστολής του Αρχιμανδρίτου Νή-
φωνος πρός τόν Μητροπολίτην Ιίοιμένα, 2 3 Φεβρουάριου 1899, ή
Ρουμανία εχει ιδιαίτερα συμφέροντα π ρ ό ς ά π ό κ τ η σ ιν τής Μ ονής
Μ ο ρ φ ο ν ο ϋ , από άπόψεως εθνικής καί στρατιωτικής, «μένει λοιπόν
ή δ η — λέγει ό. επιστολογράφος1— ί'να τό μέλλον άποκαλύψουν εκείνα τά
μυστήρια, τά κείμενα εις τά θεμέλια καί τάς βαθείας κατακόμβας τών
έρειπεί(ον τής Μονής Μορφονοϋ τής όποίας ή περιφέρεια είναι ενοικια­
σμένη υπό Μονα/ών Ααυριωτών (έπινοικιασμένη) ε?ς τόν Πατέρα Θεο­
δόσιον Σοροτσιάνο, ε π ’ αόριστον δι’ επισήμου συμφωνιτικοϋ* εις τούς
σκοπούς τούτους ύποβοηΟεϊ μεγάλως ό Μέγας προϊστάμενος καί βαθύς
διπλωμάτη; τής εσωτερικής καί εξωτερικής πολιτικής ’Αλέξανδρος
Ααυριώτης . . . , ».
Πρός συμπλήρωσιν του καταχθονίου σκοπού των κατά τής ’Ορθο­
δοξίας καί του Ελληνισμού ό ψηθείς Παπαθεοδόσιος έν στενή συνερ­
γασία μετά του Ά ρχιερέω ς Κωνσταντίνου Μικρούλη Αλβανού καί τί-
νων άλλων εντοπίων ’Αλβανών, ώς του σπυρίδωνος Κ α ρ τ ίτ ο υ και Σία,
είργάσθησαν πρός ταύτην τήν κατεύϋυνσιν Ε π ί σ η ς προ: τόν σκοπόν
τούτον ίδρυσε καί τήν Ρουμανικήν ’Αδελφότητα «Κ ο υ κ ο υ β ΐν ο ς » ( 38)

άφ ένός έπολέμει εναντίον .του άλκοολισμου, άκριβώς κατά τό σύστη­

μα τών Μασσόνων Τεμπλιέρων, άφ’ ετέρου ώς Γερουσιαστής ένεθά^ρυ-
νεν τά 2 4 0 εργοστάσια οινοπνευματοποιίας, χαρίζων τόν φόρον 4 5 0
χιλιάδων βαγονίων Δημητριακών εξ ών παράγεται τό οινόπνευμα διά
τήν ^ετήσιον έξόδευσιν. (Περιοδ. «Σταυρός» 2 7 . 1 0 . 1 9 2 7 καί 3 1 .5 .1 9 2 8 .
(37) Έ φ η μ ερ . <Universul> 20 Μαΐου 1927.
(38) Ή λέξις Κουκουβΐνος είναι όνομα μυθώδες παρά τοις Κουτσο-
βλάχοίς τής Μακεδονίας.
106 Τ μ ή μ α Γ . Κεφ. Γ . — Ποιος είναι ό Μιτρών Κρίότεα
m

ota της όποίας διενεμήθησαν τά ’Αλβανικά βιβλία έν καιρώ της Τουρ­

κοκρατίας.
’Εντεύθεν είναι ευκολον νά έννοήση έκαστος τον σκοπόν των τοι-
ούτων κινήσεων, λαμβανομένων ύ π ’ δψιν τών ενεργειών τής Ρουμανίας
πρός άπόκτησιν έλευθέρας σιδηροδρομικής βάσεως έν Δεδεαγάτς καί
έλευθέρας ζώνης εις Θεσσαλονίκην (39)* διά τά όποια, δυστυχώς, ή
Ε λ λ η ν ι κ ή Κυβερνησις δεν έδωσε τήν δέουσαν σημασίαν. 'Ως μυστικόν
καί ιδιαίτερον γραμματέα, είχεν ό Μαπαθεοδόσιος ένα Πολωνόν Μασ-
σόνον Σοσιαλιστήν ΙΙολκόφσκη, γνώστην πολλών γλωσσών, γνωστόν
είς πολλάς Μονάς, ώς είς τήν ξηροποτάμου, ένθα μετέφρασε π λ εισ τα
έγγραφα έκ τής Σλαβονικής είς τήν Έ λ λ η ν ικ ή ν , κατά τά έτη 1895 —
1 9 0 5 , διά του όποιου σ υ ν εν ν ο είτο μ ετά τώ ν Α ν θ ί μ ο υ , Χ ρ ν σ ά ν θ ο υ ρ
κ α ί άλλω ν Β α τ ο π α ί δ ι ν ώ ν π ρ ο ϊσ τ α μ έ ν ω ν Μ α σ σ ό ν ω ν y εγγεγραμμέ­
νων είς τήν Μασσονικήν Στοάν Κων)πόλεως, ύπό τήν διεύΰυνσιν του
’Ιατρού Σταυροπούλου.
Είναι πασίγνωστοι οι Ε θ ν ι κ ο ί αγώνες* ούς διεξήγαγεν έν Ά γ ί φ
Ό ρ ε ι διά τών χρημάτων ό διπλωμάτης οδτος. Καί τι δεν ή θ ε λ ε κα­
τορθώσει διά τών Ρουμανικών επιχορηγήσεων, έάν έζη σήμερον, μετά
τών σημερινών νεωτεριστών Βατοπαιδινών κ α ί του Ά λ β α ν ο ϋ Ε ύ λ ο -
γ ιο υ Κ ο ρ ί λ α , τόν όποιον ή ιδία του Ι ε ρ ά Μονή δι’ έπισήμου της
έγγράφου άπεκήρυξεν ώς « Μ α σ σ ό ν ο ν 9 π ρ ο π α γ α ν δ ιστήν, ά θ ε ο ν κ α ί
σ ε σ α ρ κ ω μ έ ν ο ν δ ιά β ο λ ο ν » καί τό όποιον έγγραφον έπι,κυροί τά έπί-
σημα πρακτικά τής Ί ε ρ α ς Κοινότητος, 1 4 -1 8 Δ)βρίου 1 9 1 4 ;
Ούτος ό Θεοδόσιος έλαβε κάκιστον τέλος έν Ίασίψ , διαλυθείς ώς
κηρός, κ&τά τήν έκκρηξιν αποθήκης πολεμικού ύλικοϋ κατά τόν Ε υ ­
ρωπαϊκό ν Πόλεμον. Καί τοιουτοτρόπως άπηλλάγη ενός μεγάλου έχθροϋ
ή Βεσσαραβία, τής όποίας τόν προητοίμαζον Μητροπολίτην οί συν­
άδελφοί του Μασσόνοι ’Αρχιερείς.
Ε π ε ι δ ή όμως ό πρωτότυπος κουρεύς Κουρίλας επιμένει, ζητών
μνημόνευμα τών άμνημονεύτων σημερινών καινοτόμων ’Αρχιερέων, ας
μνημονεύσωμεν καί ήμεις τί είδους μαγείρευμα έτοιμάζει ό μέγας καί
παμπόνηρος διπλωμάτης Μύρων τής Ρουμανίας μετά του Ώριγενιστοϋ
Ιίατριάρχου Βασιλείου καί τών λοιπών καινοτόμων Ε λ λ ή ν ω ν ’Αρχιε­
ρέων είς βάρος τής ’Ορθοδοξίας καί του Ε λ λ η ν ισ μ ο ύ .
«ΟΔΗΓΟΙ Τ Γ Φ Α Ο Ι , Ο Ι Δ Ι Γ Α Ι Ζ Ο Ν Τ Ε Σ ΤΟΝ Κ Ω Ν Ω Π Α ΤΗΝ
Δ Ε Κ Α Μ Η Α Ο Ν Κ Α Τ Α Π Ι Ν Ο Ν Τ Ε Σ ... (Μ α τθ . Κ Γ ' 24). ,
1 1 » Κατά τό 1923, ακριβώς οτε έν Κων)πόλει συνεζητειτο ή
ύπόθεσις περί του Γάμου τών Α ρ χ ιερ έω ν κ. λ. π. εις Ίε ρ ε ύ ς έν Βου-
κουρεστίφ ονόματι Δ. Άλεξανδρέσκου Σακελλάριος, τρομοκρατηθείς
έκ του μεγάλου συνοδικού σκανδάλου του 1 9 0 9 — 1911, τό όποιον κα~

(39) Έ φ η μ ε ρ , « U n iv e rs u l» 19 Ιουνίου 1927 καί 12 ’Απριλ. 1928.

 Λ»
Tun||itt Γ . Κεφ. Γ . — ΙΓοιος είναι ό Μνρων Κρίότεα 107

τήγγειλεν ό ευλαβέστατος Ε π ί σ κ ο π ο ς Γεράσιμος Σαπφιρίν, καί κατά

τό όποιον δλόκληρος ή Ρουμανική Σύνοδος κατήγορε ιτο επί άνηθικό-
τητι, καί προδοσία κατά τής ’Ορθοδοξίας, τή' συμπράξει του κόμματος
t » I t V | Γ ?

τ ω ν Φιλελευθέρων (40)· καί βλέέπων δτι ή ανομία προχωρεί, φέρει είς

φως ενα τόμον όνομαζόμενον «τά α μ α ρ τ ή μ α τ α τον Μ η τρ ο π ο λ ίχ ον
Μ ύρον Κ ρ ί σ τ ε α κ α ί α ί ά ν ο μ ία ι τώ ν π έ ρ ι ξ α ϋ ζ ο ϋ ». Καί είς τό
πρώτον μέρος του τόμου τούτου φ ω νάζει:
«Ούαί μοι ί ούαί ! "Οτι ή καταδιωγμένη Ό ρϋόδοξος
ήμών Ε κ κ λ η σ ία εφθασε νά κυβερνάται ίυιό ανθρώπων βε-
βήλων και παραδεδομένων είς δλας τας ανομίας, δσας δεν
υπήρξαν εως τήν σήμερον ί ϊ ί
Καί τΐ δεν γράφει είς τό βιβλίον εκείνο διά τόν κ. Μύρωνα Κρι-
στέα ; Γράφει, δτι εφθασε νά κυβέρνα τήν Ρουμανικήν Ε κ κ λ η σ ία ν δ
κ. Μύρων περικυκλωμένός άπό κλήρον παράνομον, δστις διευκολύνει
αύτόν είς τήν έκπλήρωσιν δλων τών παθών τής φυλαργυρίας καί άνη-
θικότητος, έβαλε βέβηλον χεΐρα (ο Μύρων) καί ήρπαξεν δλας τάς εισ­
πράξεις τών cΑγίων Λειψάνων του Ό σίου Δημητρίου* (σελ. 6) ήλλαξε
τήν διεύθυνσιν δλων τών Μονών καί κατεβρόχθισεν ολόκληρον τό εισό­
δημα αυτών. Μετηρρύθμισεν ολόκληρον τόν Μοναχισμόν καί προσπα­
θ ε ί νά δώση άλλην κατεύθυνσιν πρός αυτόν, ώς τών Καθολικών καί
"Ιεραποστόλων. ’ Α ν α γ κ ά ζ ε ι τοϋ ς Μ ον α χ οϋ ς νά κ ο ν ρ εν ϋ 'ώ σ ι καί νά
φορώσιν Ά γγλικόν Πίλον (Καπέλο).
Μή στενοχωρήσαι, παρακαλώ, άναγνώστα, διότι ώς ελάχιστος Μο­
ναχός δεν δύναμαι νά ανεχθώ τάς παρανομίας ταύτας τών εχθρών
τούτων τοϋ Χρίστου,
’ Ανίκανος νά κατανόηση τό χάρισμα τής παρθενικής άγνότητος,
σατανικώτατα έμηχανεύΐη εναντίον τών πρός τούς ιερούς παρθενώνας
τρεπόμενων, περί του όποιου ήμεΐς σιωπώμεν, μολονότι έδημοσιεύθη-
σαν πολλά, αίδούμενοι μάλλον.... Σχεδόν ουδέποτε παρουσιάζεται είς '
τάς Έ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ά ς ακολουθίας. (^ΣελΙς 6.) Κ α τ α ρ γ ε ί τάς *Αγία%
κ α ί *1εράς Ν η σ τ εία ς μέ τελείαν περιφρόνησιν, καί δίδει άδειαν τελέ-
σεως γάμων έν τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή άπαραιτήτως (σ. 44^) ’Ε π ι ­
τρέπει τόν γάμον τών συγγενών πέρυσι Συνοδικώς έ δ ό θ η ή ά δ ε ι α
εϊς τ ι ν α ) δ π ω ς νομίμως στεφ αν ω & ή τήν σ ύ ζυ γ ο ν τοϋ ά δ ελ ψ ο ν τον
ζώντος αύτου. 'Υποστηρίζει τούς έχοντας παλλακίδας Κληρικούς (σελ.
4δ). 'Αρπάζει σκανδαλωδώς τά εισοδήματα τών ά λ λω ν ’Εκκλησιών (σ.
34). Καί δτι είναι πλάνος* καί δτι φρίττει κανείς άναγινώσκων τάς
εξηγήσεις του, διά τών όποιων καταπίπτει τό γόητρον τής Όρθοδοξίας,
καί περιφρονει τάς διδασκαλίας τών 'Αγίων Πατέρων Βασιλείου, Γρη-

(40) Έ φ η μ ε ρ . «AcQiunea» Ν° 2 5 9 3 20 Δεκεμβρίου 1911.

✓
 T tjrn u a Γ'« K ef· Γ Π ο ιο ς ε ί ν α ι © 3 Ϊ r ρο>τ ϊ\ρίοτε<ΐ

γορίου καί νών λοιπών (σ. 43). Κ α ί οχε μόνον* τοϋτο,. άλλ’ έπέτρεψεν
εις τόν βοηθόν αύτου νά γραφτή δ τ ι ; « δ έ ν έ γ ρ α ψ α ν ά λ / ιθ ε ια ν ο ί
Ε ύ α γ γ ε λ ε α τ α Ι γ ρ ά ψ α ν τ ε ς ^ οτ& ο rH οώΨ ίτ^ Ι φ ό -
v e i i s e i>4t χ ι λ ι ά δ α ς α λ λ ά μ , ό ν ο ν S £ 0 έ ι ο ς 3 ο » (41)·
Δι* δλας ταύτας τάς φρικώδεις παρανομίας δ κ.. Μύρων Κρίστεα κα~
τη γ γ ελθη , άλλ5 αϋτη ή υπόθεσις είχε τήν αυτήν τύχην, ήν είχον καί
αι 14 καταγγελίαι κατά του δμοίου του μοιχοεπιβάτου ’Αθηνών Χ ρ υ ­
σοστόμου Παπαδοπουλου, διότι ή έπέμβασις τών πολιτικών κομμάτων
καί τώ·ν Μασσόνων τά έκαμαν δλα ΐσ ια β
Καί ετι περισσότερον CX

ΙΙρό τοϋ Παγκοσμίου πολέμου ή Ρουμανική Α κ α δ η μ ία τής ^Αρδελ

άπ έβαλε, ν έκ τών καταλόγων τών μελών αυτής τόν Μύρωνα Κρίστεα διά
τήν Έ θνική ν προδοσίαν καί τήν καταδίωξιν τών αδελφών Ρουμάνων, ή
δέ ’Ορθόδοξος Ε κ κ λ η σ ί α τής Τρανσυλβανίας τον διέγραψεν έκ τών
διπτύχων αυτής, (42).
Καί ετι Φρικωδέστερον ;
Οδτος επιδιώκει νά γείνη πατήρ τής άνθρωπότητος ( 43) καί διά νά
δείξη τήν άμεροληψίαν του καί τήν πρός πάντας αγάπην του I έ ξ έ δ ω ~
c?sr έν ετει 1 9 1 6 — Ε π ίσ κ ο π ο ς ών τότε τών ’Ορθοδόξων τοϋ Καρα-
σάμπες, δτε ή Ρουμανία, έκήρυξε τον πόλεμον κατά τής Ουγγαρίας —
ε γ κ ύ κ λ ιο ν πρός τούς έκ Τρασνλ'δανίας Ρουμάνους στρατιώτας, τούς
όντας υπό· τον Ούγγρικόν στρατόν, διά τής δποίας εξεφράσθη τοιουτο­
τρόπως, όπως ούδ* αυτός δ Διάβολός ή^ελε σκεφθή :
. . . Καί, ο£χ9-εσινοί αδελφοί μας Ρουμάνοι σήμερον εγειναν
• β» · Ο-

έχθροε μας κατά τών άποίων 7.ρέπει νά σηκώ σητε τήν χεΖρα καί yd
to b g $ αν a t ώ &η ζε άνελεημάνως^ διότι λέγει ή Γ ρ α φ ή : «δστις χυνι^
α!μα ανθρώπου, διά τό αίμα εκείνο το αίμα του νά χ υ θ £ 1 L I (Γεν.
Θ. 6 } ( « ) -
"Ιδού τί είδους νεωτεριστήν καί φονέα υποστηρίζουν εκείνοι, οϊτι-
νες, διά τής σ π ά θ έ ς τής Έ π α ν α ^ τά σ εω ς ήρπχσαν τούς Έκκλη,σιαστι-
p n n r w u i * ι n ·.< n p i i . w ■ f i ■■ ■ ■■— » * > · ι > ϋ ι ■ n n w i i ■ ■■ n ι 1 ι ι i i rm

4 1 ) \Αρχιερέως Τίτου «Φυγή εις Αίγυπτον». Ά λ λ ά τί θχυμαστόν :

ήπως δ συνάδελφος καί δμοτροπος αυτού Χρυσόστομος ί 1απαοόπου-
λος, δ ’Αθηνών, υστέρησε τούτου εις τάς βλασφημίας; έοημοσίευσε
καί ούτος εν παρόμοιον άρϋρον εις τήν «ΙΙρωΐαν» τής 25 άλα φρανσέ
Δεκεμβρίου 1927, γράδων καί λέγων καί κοπτόμενος νά απόδειξη, ότι
δ Κύριος ήμών ’Ιησούς Χ ριστός δεν έγεννήθη την 25 Δεκεμβρίου.
Αίωνία των αισχύνη!
42) Έ φ η μ * «Ρουμανικόν Γένος» άριθ. 1 καί 3-5 1 9 1 4 ,
ν43) Κ. Παυλέσκου, « Ή πραγματική Ε κ κ λ η σ ί α » σελίς 8 1 .
(44) Σακελλαρίου Άλεξανδρέσκου, ενθ. άνωτ. σ^λ. 4 2 .
 TuhiM Γ Κε&· IV — Ποιος είναι ί> >1ί'£ΐον ΗρΙότεα JOB

•κούς θρόνους ώς ο Παπαδοπούλας, ο Μεταξάκης και ίλλυί προδόοχι

Της ’Ορθοδοξίας. Καί 5ιά νά τούς άποδείξωμεν ως προδότας, πρέπει
νά μνημονεύ^ωμεν ακόμη δλίγας έκ τών παρανομιών εου Μύρωνος
Κρίστεα* δστις έάν δέν ή^ελεν έ π ι τ ε ^ κατά του Μοναχισμού και της
*ΟρθΌδοξίας, δέν θά μας ήνάγκαζε' νά όϊ^μοσιεύσω τά τόσον αίσχρά
οσον καί Αντίχριστα έργα του.
§ Τδ φιλελεύθερον κόμμα, τόσον διά νά δώση το καίριον
πλήγμα κατά του άστάτου ίΐρίγκηπος Καρόλου — ινα Ινθρονίση την
.άντιβασιλείαν καί μείνη ί?ό43ιος δικτάτωρ ό Βρατιάνο, — όσον « α ί <5*ά
y<x μετατρέψΎ} τόν Ό ) γ α ν ι σ μ ό ν τής Έ κ κ λ η ι σ ί α ς , του έχρειάζετο
•ενα πρόσωπον, διά νά άναβιβά^η είς την όιοίκησιν της Ε κ κ λ η σ ία ς ,
χωρίς δειλίαν, τό όποιον διά του νεωτεριστικού πνεύματος καί της ά Λεϊ-
ατικης άξίνης νά κρημνίση δλας τάς ιερας παραδόσεις Αύτης. Καί
ουτος ό άνθρωπος— κατάφορτος από πασαν άνομίαν — ήτο ό Κύριος κ.
Δρ Μύρων Κρίστεα, δστις ευθύς ώς έφθασε καί άνέλα^ε τον Μητρο-
πολιτικόν θρόνον της Ρουμανίας — χο)ρίς εννοείται, νά έγκαταλείψη
ούδ* έπί στιγμήν τό παπικόν κόκκινον σκουφάκι — διά νά δυνηθή καί
Ιφαρμόση τό νεωτεριστικόν αύτου σχέδιον είς τήν ’Ορθόδοξον Ε κ κ λ η ­
σίαν., καταφεύγει· εΖς τά άκόλουθα καταχθόνια μέσα.
Προ πάντο^ν σ τρ ατολ ογ εί κατ' εύθεΖαν ά π ό Φ ιλ ελ ευ θ έρ α ς Α έ -
>σχαι άνδρας πολιτικούς τελείως ά θ έ ο υ ς , το&ς ο π ο ί ο υ ς χ ε ιρ ο τ ο ν ε ί
^ Ε π ισκόπ ους, οιτινες άποτελουν σήμερον τήν πλειονοψηφίαν τών
Ε π ισ κ ό π ω ν ( 45\ μετά τών όποιων ν ο μ ο θ ε τ ε ί £να π ρ ο τ ε σ τ α ν τ ικ ό ν
3Ο ργανισμόν της Δ ιο ικ ή σ ε ω ς τής ’ Ε κ κ λ η σ ία ς , άποτελοΰμενον έκ
3/4 λαϊκών καί μόνον */4 Κληρικών καί όστις οργανισμός έψη<χίσβ·η
ύπο τής έξ Ε Β Ρ Α Ι Ο Τ Ο Γ Ρ Κ Ο Κ Α Θ Ο Α Ι Κ Ο Π Ρ Ο Τ Ε Σ Τ Α Ν Τ Ο Μ Α Σ -
ΟΝΩΝΤ σ υγκ ροτου μ έ νη ς. Γ ε ρου σί α
‘Γ π ’ αυτόν τόν κ. Μύρωνα Κρίστεα εκείνη ή Ιβραιομασσονική έται-
ρία X . A. Ν. έτόλμησε νά γρχψη: « Ι δ ο ύ πριν να ελθοψεν ήμεΐς
είς τά ’Ορθόδοξα Κράτη, οί νέοι οας δεν έγνώριζαν τί θά
δίπτ) Ό ρ θ ο δ ο ξ ία .» (4 6 ).
Φ α ν τ α σ θ ή τ ε τήν μομφήν αατά τής Όρθοδοξίας
Φαίνεται, δτι τοϋτο κατενόησαν καί οί "Ελληνες ’Αρχιερείς έπίτι*
μοι Πρόεδροι τής Χ ,Α .Ν . καί διά τούτο φροντίζουν διά τήν διάδοσιν
αυτής ! !!
Εκείνος άπέστειλε πολλούς ‘Ι ε ρ ε ί ς , Κ α θη γ η τά ς, Ενα σπουδάσουν
Θεολογίαν είς τούς Προτεστάντας, όπόθεν γράφουν: «ειδήσεις πρός

(45) Έφημερίς «Ρεϋμ α» «Ή Σατανική ψήφος» αριθμός 151,

Ά π ρ ι λ , 16 1928.
4 6 ) Διακόνου A, Ν, Κωνσταντινέσκου «Εύχάρισται ειδήσεις» 1928.
110 Τ μ ή μ α Γ ' ίίεό . Γ ' — Χυ'μπρο(ίεν^ιι μετά τών Ε β ρ α ίω ν β

τούς ενδιαφερομένους : Θά έπιστρέψωμεν ενδυναμωμένοι καί έτοιμοι δια

τον πόλεμον τών νέων προβλημάτων εσωτερικών καί εξωτερικών» (47).
Ε κ ε ίν ο ς , δ κ. Μύρων Κρίστεα, οχι μόνον ά ν ε γ ν ώ ρ ισ ε τάς Ά γ γ λ ι -
κ ά ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ία ς } άλλά καί έπισήμως έδ έχ θ η έν πλήρει Συνόδω ( Ι ο ύ ­
νιος 1928), τόν Αντιπρόσωπον τοϋ^ ’Αρχιεπισκόπου ,Κανταβρυγίας
^Αγγλον Ντουγλόν (48). Δεν είναι βεβαίως Αναδρομικός άλλά συγχρο­
νίζεται πρός ταϋτα καί δ κ. Χρυσόστομος.......!.(;)
Ε κ ε ίν ο ς καί οί συμπατριώται του Οόνΐται προσεπάθησαν, δπως
ή Ρουμανία υπογράψω σύμβασιν μετά τού Παπικού Βατικανού — Κογ-
κορδατον (49).
Ε κ ε ίν ο ς έ π έ ν ρ ε ψ ε ν οχι μόνον, Γνα έγείρωσι κρεμαντόριον= ο ίκ ο ν
κ α ύ σ ε ω ς τώ ν ν εκ ρ ώ ν — άλλά καί νά κηδεύεται ή στακτή παρά τών
"Ιερέων (δΟ).
, Ε κ ε ί ν ο ς δ Δρ. Μύρων, δίδει διπλώματα της θεολογίας, μόνον είς
εκείνους, οιτινες παραδέχονται, ότι «οί κανόνε: της ’Ορθοδόξου Ε κ κ λ η ­
σίας δεν έχουν τό 'ίδιον κύρος μέ τά δόγματα της πίστεως, άλλά ού-
νανται νά άντικατασταθοϋν δι’ άλλων, συμφώνως πρός τάς απαιτήσεις
τών συγχρόνων ζητημάτων» (51). "Ορα Χρυσόστομον καί Σία !
Ε κ ε ίν ο ς είσ ή γ α γ ε τά Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά Θ έα τρ α τών 'Ιεραποστό-
λων (52). Ε κ ε ίν ο ς δ κ. Κρίστεα, διά τοϋ παραδείγματος του, όχι μόνον
ένε& άρρυνε την άνη & ικότη τα, άλλά καί διά της έγκρίσεώς του κατε­
δαφίζεται ή ’ Εκκλησία τοϋ 'Αγίου Δημητρίου έν Βουκουρεστίω καί
έπί τοϋ μέρους αυτής εγείρεται ήδη πορνειον ! ! ! (δ3).
Καί έτερον crοβερώτερον : Ε κ ε ί ν ο ς δ Μύρων Κρίστεα, ούδεμίαν προ­
σοχήν Ιδωσε εις τήν καταγγελίαν π;ρί "Ιστορικής ’Αρχαίας Βυζαντι­
νής Ε κ κ λ η σ ία ς έν Βουκουρεστίω «Τά Κ α θ ίσ μ α τα » , ήτις κλεισθεΤσα
δι’έπιδιόρΟ’ωσιν κατήντησε δημόσιον άποχωρητήριον καί φανερόν πορ-
νοστάσιον, ή δέ ώραιοτάτη Βυζαντινή "Αγιογραφία της ήχρειώ θη διά
σκίτσων αίσχροτάτων (54),

47) Περιοδικών «Σταυρός» Οικονόμου Δ. Ποπέσκου-Μοσσοεα, 7 Ίου*

νίου 1928. #

48) Περιοδ. «Ρουμανική ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία» : «Τιμαλφείς έπι-

σκέψεις» σελ. 541, 1928.
49) ’ ΕφημερΙς « Ή Έ ν ό τ η ς » Μπλάζ άριθ. 44 1928.
50) Έφημερίς «Λόγος» Σ επ τ. 1928 «Οι Ί ε ρ ε ϊ ς καί οί Στακτιερεις»
51) Περιοδ. «Σταυρός» : «Πατριάρχης και Άντιβασιλεύς 2 6 .1 ,1 9 2 8 ,
52) Έ φ ημερίς « U n iv e rs u l» 4 Νοεμβρίου 1 9 2 8 .
53) Περιοδικόν «Φωνή τών Μοναχών» 9 Σεπτεμβρίου 1928.
54) Έ φ η μ ε ρ ίς «Δικαιοσύνη» : «Μία ‘Ιεροσυλία».
 Ν

Tunua Γ Κεφ. Γ ρ — Σ νμ προόεν^ η μετά τών Ε β ρ α ίω ν II!

S
/

Έ κ ε ΐ ν ο ς ε ίν α ι ό κ. Μ ύ ρ ω ν Κ ρ ίσ τ ε α , δ ι ά %ον ό π ο ι ο ν ή Φιλε·
Α εν θ έρ α Κ ν β έ ρ ν η σ ις τής Ρουμανίας, ακριβώς τήν παραμονήν τής
έκλογής καί ανόδου του είς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον, έ π λ ή ρ ω σ ε 5
ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ια δ ρ α χ μ ώ ν 9 ώ ς ή θ ι κ ή ν ί κ α ν ο π ο ί η σ ι ν εις τόν γνωστόν
εκείνον ’Ιατρόν, διά τήν έπ’ αότοφόρφ σύλληψήν του Μύρωνος 1ν τω
άσύλω του (55).
• % /

Ε κ ε ίν ο ς δ Μύρων, δστις έξ αιτίας τών οικιακών του αυτών φροντί­

δων, δεν είχε καιρόν νά έλέγξη τήν άθεον εκείνην έπιεροπήν τής 15ης
Μαΐου 1928, ήτις έγνωμοδότησεν, δτι πλέον : «ή εποχή μας δεν συμβι­
βάζεται πρός τήν θρησκείαν, οί δέ μύθοι τών θ-αυμάτων πρέπει νά
άποβληθώσιν έκ τών Σχολών, διότι συγκρούονται μέ τάς φυσικάς έπι-:
ατημονικάς γνώσεις» (56).
ΟύδεΙς αμφιβάλει, δτι ένταϋθα^έχουν θέσιν τά συγχαρητήρια ήμών
πρός τόν Χρυσόστομον ’ Αθηνών καί τούς Α Ρ Μ Ο Ν ί ϋ Κ Ι θ Α Ρ Ο Μ Α Α -
Α ί Α Ρ Ο Κ Ο Γ Ρ Ε Γ Μ Ε Ν Ο Γ Σ όμόφρονάς του.
Πάλιν ό α ύ τ ό ς ά ν ό σ ιο ς Δρ. Μύρων Κρίστεα δ ιέ τ α ξ ε τον ' Ε π ί ­
σ κ ο π ο ν Κ ω νστάντζαςΤ ερόντιον, δ π ω ς τήν 21 ’Οκτωβρίου 1927 (Μαγ.
*Ημερολ,) μ ε τ α β ή είς τήν eΕ β ρ α ϊ κ ή ν Σ υ ν α γ ω γ ή ν Βουκουρεστίου,
ακριβώς τήν ήμέραν κ α θ ’ ήν οί 'Εβραίοι πανηγυρίζουν τήν μεγάλην
αύτών έορτήν « Ί ώ μ Κ ί π α ρ » = ή μ έ ρ α τής Δ ια θ ή κ η ς— Ινθα δ Ραββινος
S c l i a c h t e r , μ ε τ ’ άλλων χαχάμων έτέλεσαν ύποχρεωτικόν μνημόσυνον
υπέρ άναπαύσεως τών ψυχών τών Βασιλέων Κ α ρ ό λ ο υ = Μασσόνου —
καί Φ ερδινάνδρου=Κ αθολικοϋ— ψάλλοντες καί δοξολογίαν ύπέρ τής
ύψιλής άντιβασιλείας, δ π ον δ ’Επίσκοπος διά τής Έ βρ α ιδος διαλέκτου
ε γ κ ω μ ία σ ε τήν eΕ β ρ α ϊ κ ή ν Θ ρ η σ κ ε ία ν καί άπεχώρησε κατενθουσια-
σμένος (57) διά τήν εξαίρετςν εύκαιρίαν ! Βοήθειά τ ο υ ς ! ! ’
'Από τόν πατέρα τούτον τής άνθρωπότητος, Μύρωνα, φαίνεται άν­
τλησαν μαθήματα καί οΕ αντιπρόσωποι πάντων τών Θρησκευμάτων
τ ήζ γήζ καί τοϋ Χρυσοστόμου, οί συνελθόντες πέρυσιν έν ’Αγγλία,
καί διά 1 8 0 γλωσσών ψάλλοντες δοξολογίαν είς -τόν : Έβραιοθωμανο-
παποπροτεσταντοβόυδιστοβραχμανομασσονισμόν ! ! !
Φρίξον γ ή ! !
*Αρα αμφιβάλλει πλέον κανείς δτι δ κ. Μύρων Κρίστεα ειναί
Έβραιομασσόνος; \
§ 1 3 . Αοιπόν δδηγούμενος υπό τής πονηριάς, ήτις χαρακτηρίζει
ό κ„ Μ ύ ρ ω ν Κρίστεα, έξ αρχής τής εισόδου του εις τόν χορόν τής
μεγαλομανίας του, δ ι ά νά φθάση εις τήν κορυφήν πάντων τών άδελ-

55) Σχεδόν δλαι αί έφημερίδες τοϋ Βουκουρεστίου— M at ου 1925.

56) Περιοδικόν «Σταυρός» άρθρον «Σταύρωσις τής Θρησκείας»
31 Μαίου 1928.
57) Περιοδ. «Σταυρός» «Ραββινος καί ’Επίσκοπος» 2 1 . 1 0 . 1 9 2 7 .
m T u n u a Γ. Κεφ. Γ . .·— Κεφαλαιον ίΐρος οο>ροδοκίαν

φών Ε κ κ λ η σ ιώ ν , καί ουτω δυνηθή καί μ ετ α ν ρ έψ η π ά ν τ α τά τής

*Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ 'Ε κ κ λ η σ ία ς καί έπι.τύχη τών καταχθονίων σκοπών του,
ζετο οχι μόνον τήν βοήθειαν τών cΙεραρχών του, άλλα καί τήν
σ υ ν δ ρ ο μ ή ν τώ ν ά ρ χ η γ ώ ν τώ ν άλλω ν 'Ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν ’Ε κ κ λ η σ ιώ ν
τούς οποίους μας βιάζει ό κ. Κουρίλας νά μνημονεύσωμεν. Καί αν μή
κατά πάντ'α, έν μέρει δμως το κατώρθωσεν. Διότι :
Προ ς τόν σκοπόν του τούτον, ο/^ι μόνον ό χορός τών Εκατομμυρίων
τών παραμερισθέντων έκ τού θησαυρού τοΰ Κράτους, διά τών οποίων
έπλούτησε τόν έχυτόν του τούς Ε πισκόπους καί Μητροπολίτας του,
οΐτινες έπρόδωσαν τγ^ν πίστιν καί θρησκείαν των (58), αλλά κ α ί τά
κ ο λ ο σ σ ι α ί α ε κ ε ίν α μ υ α ι ι κ ά κεφάλαια(& )^ έπαιξαν μεγάλον ρόλον
εις τάς χειρας αυτού του διπλωμάτου, - £Va π λ η ρ ώ σ η το&ς π ρ ο π α -
γ α ν δ ισ τ ά ς 7ΐαϊ συ νεργ άνας του συμφέροντος του.
Έ κ τού μυστικού τούτου θησαυρ'ού, δίδων, δίκην κοκκάλων τινών
εις τούς Ε πισκόπους του (60) άπό τον Μάϊο/ τοΰ 1920 παρουσιάζει
εις τήν Σύνοδον μίαν μυστικήν πρότασιν, διά τής όποίας έξήγησεν,
δπως ή * Ρουμανική Ε κ κ λ η σ ί α απέναντι τόσων μεγάλων θυσιών, ας
ύπέστη διά τήν ’Ορθοδοξίαν είς τήν άνατολήν, όπου έδημιούργησε
μίαν υψηλήν θέσιν έν μέ^ω τών άλλων ’Ορθοδόξων Ε κ κ λ η σ ι ώ ν , διά
τούτο έχει δίκαιον, έλεγεν (61), ινα αϋτη πρώτη εχει τόν δημόσιον λό­
γον τής διακρίσεο.)ς είς τάς περί πίστεως υποθέσεις καί νά θ έ σ η κ α τ ά
μ έρος τάς Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ ς έ κ ε ίν α ς δ ι α τ ά ξ ε ι ς , α ΐ α ν ε ς δεν σ υ μ φ ω ν ο ύ ν
μέ το σ η μ ερ ιν ο ν π ν εύ μ α .
Διά τοΰτο έζήτησεν δ νεωτεριστής ουτος τήν σύγκλησιν μιας Συ­
νόδου— όπωσδήποτε καί αν ήούνατο, ινα άποφασίση επί τού παρόντος
τά ακόλουθα : τήν εισαγωγήν τού γρηγοριανού ημερολογίου, πρός διευ-
κόλυνσιν τής ένώσεως τών Ε κ κ λ η σ ι ώ ν , τήν συντόμευσιν τών 'Ιε ρ ο τ ε ­
λεστιών, τήν κατάργησιν, τών εορτών καί νηστειών, τήν πολυγαμίαν
τοΰ κλήρου, τόν συγγενικόν γάμον, τήν μεταρρύθμισιν τοΰ Μοναχισμού
τήν κατάργησιν τών Ι ε ρ ώ ν Κανόνο)ν κ,λ.π.
Τοιαύτας τάς έγκληματικάς καί καταχθονίους προτάσεις, δχι μό­
νον τάς έπεκύρωσεν ή παράνομος Σύνοδός του εις τήν συνεδρίασιν τής l

(58) Προκήρυξις δημοσιευθεισα είς τήν «Ναμπάτ», δρα «Φωνήν

τών Μοναχών» 2 Δεκεμβρ, 1928.
(59) Περιοδικόν «Σταυρός» 8 Μαρτίου 1928.
(60) Περιοδικόν «Σταυρός» σελίς 9 -1 0 1924, ένθα άναφέρονται δλα
τά δολώματα, τά γενόμενα πρός τούς Ε π ισ κ ό π ο υ ς έκ μέρους τών νεω-
τεριστών πολιτικών, -ν · s· . _ 1-
(61) Πάντα ταΰτα εδρίσκονται έν έκτάσει έκτεθειμένα είς τό φυλ-
λάδιον' κ β Μύρωνος «ή ύπόθεσις μιας Οικουμενικής Συνόδου», έν τώ
δποίω ο άλαζών Εωσφόρος έκφράζεται κατά τής ’Ορθοδοξίας.
 T u n u a Γ' Κεφ. Γ' — Μνιΐτικόν Κεφάλαιον διά Προπαγάνδας 113

12 ’Ιουνίου 1920, άλλά διά της Ρουμανικής Κυβερνήσεως καί έκ τ ω ν

μν σ α κ ώ ν κ ε φ α λ α ίω ν καί τών Άγγλοαμερικα νικών— καθ’ώς γνωρίζο­
μ ε _αν'ίή& ροισε τό πρωτάκουστον εις τήν Ιστορ ία ν Ά ν ζ ίχ ρ ισ ν ο ν
Σ υ ν έ δ ρ ιο ν τής Κωνσταντινουπόλεως του 1923, eirci toi? Maorcrdvoi;
Μ ελετίου Μ ετα ξά κ η .
Έ κ τούτων τών μυστικών κεφαλαίων έπλήρωσε τόν αποστάτην
^εολόνον Κυρικέσκου, Γνα μεταρρύθμιση τό ’Ορθόδοξον Πασχάλιον(62).
Έ ς έκείνων τών μυστικών/κεφαλαίων έττλήρωσε τά έξοδα της μεταβά-
σεως καί επανόδου του ’Αρχιμανδρίτου Κωνσταντινίδου, απεσταλμένου
του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου εις Ρουμανίαν κατά τό 1926, δστις—
καθώς είναι γνωστόν έδέχθη τήν πρότασιν περί αλλαγής Π α σ χ α λ ί ο υ =
κατά του όποιου οί Ε π ίτιμ ο ι Ιΐρόεδροι της Χ .Α .Ν οί ‘Έ λληνες Μητρο-
πολιτχι έβλασφήμησαν λεγοντες, ότι «παρουσιάζει ανωμαλίας ! (63\
Έ κ τούτων τών μυστικών κεφαλαίων έτροφοο^τή )η όχι μόνον δ
Μητροπολίτην Νικόλαος διά την μετάβασίν του εις τήν ’Ανατολήν τω
1925, διά νά προλειάνη τό έδαφος είς τό Πατριαρχεΐον Κωνσταντινου­
πόλεως πρός άναγνώρισιν του Μύρωνος ώς Πατριάρχου της Μεγάλης
Ρουμανίας (64). τό όποιον καί έπραξεν δ Ώριγενιστής Βασίλειος άπο-
στείλας καί 'Έλληνα Μητροπολίτην είς τήν ένθρόνισίν του (6δ\ Ά λ λ ά
καί έκ το ύ τω ν πάλιν τών μυστικών κεφαλαίων ε φ ο δ ι α σ τ ε ί ς ό μ υ σ τ ι ­
κός έκεϊνος π ρ ί . κ ι ω ρ του Μύρωνος, πρώην Μοναχός ρίψασπις καί
γαμβρός έ π ’ άνεψια του Μητροπολίτου ’ Αθηνών, Δ ραγ ομ ϊρ Δημητρέ-
σ κ ο υ , παρουσιάζεται είς τ ψ Ίερά ν Μονήν Μεγίστης Λαύρας τήν 25
Αύγούστου 1 9 2 5 , ένθα μυστικώς,'— παρόντος έμου, μή γενομένου αντι­
ληπτού — σ ν ν α ν τ ή σ α ς τόν κ. Ε ύ λ όγ ιον Κ ο ρ ίλ α ν Δαυριώτην Μονάχον
καί ’Αλβανόν, του εγχειρίζει έκ μέρου; του Μύρωνος καί τής Ρουμανι­
κής Κυβερνήσεως έπιστολάς γεγραμμένας Γερμαν.ιστί καί έκεΐ έν τή
Μεγίστη Λαύρα, συμ<τώνως τω περιεχόμενα). τών επιστολών, συζητοϋν
καί κανονίζουν πολλά πράγματα, σύν τοΤς αλλοις δέ, κ α ί : τό ζήτημα
τής παραχωρήσεως εί^ τήν Ρουμανίαν τών Ι ε ρ ώ ν Μονών Κουτλουμου-
σίου, Καρακάλου καί άλλων, τό ζήτημα τής ανεξαρτησίας τής ’Αλβα- ·
νίκης Έ κ λ λ η σ ί α ς , τό ζήτημ α του Ρουμανικοϋ Έ ξαρχείου έν .'Αγίω
Ορει, τό ^ατανικόν καί νεωτεριστικόν πρόγραμμα τ ή ς 'συγκληθησο-
μενης Συνόδου, το ζήτημα τής διεθνούς διαρκούς Συνόδου έν Κωνσταν-
τινουπόλει, καί άλλα. Αΰτη ήτο ή άποστολή τοϋ Δημητρέσκου έκ μέ-
ρους τής Ρουμανικής Κυβερνήσεως καί Ε κ κ λ η σ ί α ς (66). Καί ταϋτα

(62) Πρακτικά Ρουμανικής Συνόδου, Μαΐου 1925

(63) Ορα « Ε κ κ λ η σ ί α » άριθ. 3 9 = 4 0 , 13 Όκτωβρίου 1928.
64) «Universul» Ιούνιος 1925.
65) Περιοδ. « ’Ορθόδοξος Ρουμανική Έ κ κ λ η σία» Σεπτέμβριος
66) "Ορα «Ζητήματα μιας Οικουμενικής Συνόδου» σελ. 19.
! 14 T u n ic a Γ . Κεφ. Γ. — Τ ι επιδιώ κει ό Μιτρών

έπρεπε νά δηλοποιήση εις τήν Ί ε ρ ά ν Κοινότητα ό κ.,Εύλόγιος Κορί-

λας καί οχι νά άκονίζη τά ξυραφοψάλλιδα πρός διασκέδασήν των, έπϊ
τών γενείων τών Ζηλωτών Μοναχών, τών μή παραδεχόμενων τό μνη-
μόσυνον τών προδοτών, θ έ λ ε τ ε καί άλλα μνημονεύματα ; Ευχαρίστως.
§ 1 4 ί. Έ ξ αύτών τών μυστικών κεφαλαίων ειχε μαζύ του ό Πα­
τριάρχης Μύρων τά δ ε κ α τ ρ ί α ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ια φ ρ ά γ κ ω ν , όταν έπεσκέ-
φθη τήν Κ ω ν σ τα ν τινο ύ π ο λ ή ,Α θή ν α ς,’Αλεξάνδρειαν καί *ιερουσαλήμ(67
διά τών όποίων εκατομμυρίων ή λ ε ιψ ε τούς άξονας κ α ί τοΰς τ ρ ο χ ο ϋ ς
τής ν ε ω τ ε ρ ισ τ ικ ή ς τ ε θ ρ ί π π ο υ ά μ ά ξ η ς 9 τής συρόμενης υπό τοϋ Β α ­
σιλείου, Μ ε λ ε τ ίο υ , Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ κ α ί Γ ε ν ν α δ ί ο υ καί ήνιοχουμένης
ύπό τού Μύρωνος.
>Ταύτα τά εκατομμύρια έπηρέασαν τόν Παναγιώτατον κ„ Β α σ ί­
λειον νά διαπράξτ] άλλο έγκλημα κατά τοϋ Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ , ήτοι διά
διαταγής τοϋ διπλωμάτου Μύρωνος, ήρθη (έσήκωσε) τό Βουλγαρικόν
σχίσμα, τό όποιον εθιξε μεγάλως τά Ε θ ν ι κ ά Ε λ λ η ν ι κ ά συμφέ­
ροντα \fiS) καί έπεκοινώνησεν ή Ρουμανική έντεϋθεν μετά τής Β ουλ­
γαρικής Ε κ κ λ η σ ί α ς , εις ήν άπέστειλεν ό Μύρων 10 όκάδας μύρου,
όπερ δικαίωμα ήτο άποκλειστικόν τοϋ Οικουμενικού Πατριαρχείου^69)0
Καί όχι μόνον τούτο, άλλά π α ρ ε δ έ χ θ η ούτος ό ά τυ χ η ς Β α σ ί ­
λ ειος τήν δ η μ ιο υ ρ γ ία ν δ ι α ρ κ ο ϋ ς δ ι ε θ ν ο ϋ ς Σ υ ν ό δ ο υ έν Κωνσταντι-
νουπόλει (70), — παμπόνηρος· πρότασις, σχεδιασθεισα προ καιρού, —
διότι «με τοϋ τον τόν τ ρ ό π ο ν , λέγει, διευθύνουσα ή Κωνσταντινού­
πολή, ά φ α ι ρ ε ΐ π α ν έ μ π ό δ ι ο ν Ε θ ν ι κ ή ς μεροληψίας (71) καί όπως
λέγει: «Οί Ρουμάνοι δεν παράτησαν ούσιωδώς τήν Μίαν
Ε κ κ λ η σ ία ν και δεν ερριψαν τόν εαυτόν τους είς τόν κρημνόν
του Γραικικοΰ σχίσματος (αχούσατε) καί πώς, ό ρόλος της
Ρουμανικής Ε κ κ λ η σ ία ς είναι ολοφάνερα διάσαφισμένος έφ*
δλης τής γής, (άκοΰσατε κ. Κουρίλα .) διά τούτο ημείς οί
Ρουμάνοι, λέγει 0ά εχωμεν τό ευτύχημα ώ σ τ ε ό Π α τ ή ρ κ α ί
Π ο ιμ ή ν τής ά ν θ ρ ω π ό τ η τ ο ς νά ε ϊ ν α ι Ρ ο υ μ ά ν ο ς ». ?Ω Ά λαζονία!(72).
’Αλλά τί θ ά κάμη ό τής Ρώμης ποντήφηξ, Πάπας— Βασιλεύς καί
θεός έπϊ τής γής, όστίς άνεκαίνισεν έκ νέου τήν κοσμικήν κυριαρχίαν
* %

-----I I L I . -------II — - I w __||·ι

67) « U n iv e rsu l» 18 Ιο υ ν ίο υ 1927.

(68) «Σταυρός» 30 ’Ιουνίου, 1927.
(69) «Σταυρός» 17 Μαρτίου 1927.
(70) « U m v e r s u l» 16 Ιο υ λ ίο υ 1927.
(71) Δρ Κ . Παουλέσκου « ’Ιδεώδης Ε κ κ λ η σ ί α » σελ. 8 1 — 82,
(72) Δρ Κ . Παουλέσκου « Ή πραγματική ’Ε κκλησία» σελ. 175.
 T y j i y a Γ ' Κεφ. Γ ' — T t ’ Ε π ιδιώ κει ό Μιτρών

του, όταν ΐδη τόν παραδουνάβιον νέον Πατέρα καί Ποιμένα της άνβρω-
πότητος ; ’Ασφαλώς θά oiappayfj ό δυστυχής ! ! !
Έ σ ιίσ η ς μ έγ ιστον Έ θ ν ι κ ό ν έγ κ λ η μ α δ ι έ π ρ α ξ ε καί ο νεωτερι-
στής καί μοιχοεπιβάτης κυ ρ. Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς Π α π α δ ό π ο υ λ ο ς , ύπα-
κούσας είς τάς εισηγήσεις τοϋ μεγάλου διπλωματούχου καί ήνιόχου
τοϋ Μύρωνος, όχι μόνον νά έκδάρη τό ΠατριαρχεΙον Κωνσταντινουπό­
λεως ά π ο σ π ά σ α ς έκεΐθεν τάς Μ η τ ρ ο π ό λ ε ις τώ ν νέω ν χ ω ρ ώ ν καί
συγχωνεύσας αύτάς μετά τών τής παλαιας 'Ελλάδος, άλλά καΐήλάττωσε
τάς εν παλαια Έ λ λ ά δ ι τοιαύτας (73), κ α θ ' ήν στιγμήν ό κ. Μ ύ ρ ω ν
έν Ρουμανία τάς έτριπλασίασεν, όχι μόνον δ η μ ιο υ ρ γ ή σ α ς νέας έ π α ρ -
χ ία ς μή υπαρχούσας, άλλά χειροτονήσας καί ’Επίσκοπον στρατού,
’Επίσκοπον εξωτερικού, ’ Επίσκοπον "Ιεραποστόλων, σχεδιάζει δέ Ε π ι ­
σκόπους έν Μακεδονία Ε π ίσκ ο π ον Μονών καί άλλους* ώ σ τ ε είς τήν
δ ια ρ κ ή Σ ύ ν ο δ ο ν τής Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς t τιρ ο εδρ εύ ω ν ό Μ ί ρ ω ν
ώς άντιβασιλεύς καί πρώτος Πατριάρχης καί ώς έ'χων περισσοτέρας
τών Ε λ λ ή ν ω ν Έ π ισ κ ο π ά ς, ήνωμένοι δέ καί μετά τών Σλαύων, ους
υπολογίζει ώς στενούς φίλους του (74), νά δυνηθή νά π ρ α γ μ α χ ο -
ποιήστ] τό Σ α τ α ν ικ ό ν σ χ έ δ ιο ν τής μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί σ ε ω ς τής ' Ο ρ θ ο δ ο ­
ξ ία ς καί ύποδουλώσεως τοϋ Ελληνισμού καί κυριαρχίας έφ5 όλης τής
’Ορθοδόξου' ’Εκκλησίας. Καί τούτο πρός χάριν τών προδοτών, διότι
είναι γνωστόν τί επιδιώκει ή Σερβία διά τής έλευθέρας Ζώνης Θ εσ­
σαλονίκης.
Τά ανωτέρω κατήγγειλα έπανειλημμένως είς τάς Ε κ κ λ η σ ια σ τ ι κ ά *
καί πολιτικάς άρχάς τοϋ Κράτους, ιδιαιτέρως δέ έπί τής Δικτατορίας
Παγκάλου, διά τοϋ Διευθυντοϋ τής Μυστικής Ά σ φ α λεία ςτοϋ Κράτους
καί τοϋ Μητροπολίτου 'Ύδρας κ. Προκοπίου, ’Α λ λά ....
Διά τόν σκοπόν τούτον ό Βρατιάνο, Μέγας πολιτικός Φιλελεύθερος,
ήγωνίσθη ί'να άνυψώση τήν Ρουμανικήν ’Εκκλησίαν είς τάξιν Πατριαρ­
χείου (75). Διά τούτο τήν 8ην Ίανουαρίου 1929 έν Παρισίοις ή διπλω­
ματική εκείνη μυστική διάλεξις. ενθα μεταξύ τών άλλων έλέχθησαν
καί τά εξής: «. . . . Ή Ρουμανική Ε κ κ λ η σ ία τώρα, δταν οί
οφθαλμοί πάντων έξ όλων των μερών διευθύνονται πρός αυ­
τήν, εχεικαί ιδιαιτέραν σπουδαίανάποστο?νήν έν#Ανατολτ)»(76)
1Η ν ν όη σ αν ά ρ α γ ε ο ί π ρ ο δ ό τ α ι τοϋ 'Ε λλη νισμ ού κ α ί τής *Ο ρ θ ο δ ο ­
ξ ία ς τ α ϋ τ α τά ά σ μ α τ α , διά νά Ι χ η βάσιν ή έπιβολή coO μνημοσύνου
καί τοϋ ξυραφοκουρεύματος ;

(73) Έφημερίς «Χρηματιστηρίου» 30 Δ)βρίου 1928, σελ. 7.

74) Περιοδικόν «Σταυρός» 21 ’Οκτωβρίου 1926.
75) Οικονόμου Δ. Τζορτζέσκου «Λόγος έπιτάφιος είς Βρατιάνο
76) Έ φ η μ . «Ρουμανικόν Γένος» 2 4 Ίανουαρίου 1928.
 T^ffijiia Γ' Κεφ. Γ ' — Τ$ Έχιοιώκει ό 31 νρων
Λ

ΔΓ αυτόν ακριβώς τόν σκοπόν «τό σήκω τύ νά καίνήσω εγώ» καί

μέ eiotxr^v αποστολήν περιτριγύρισε κα' έπ εσκ έ^ θη τούς Διεθνείς Συ­
νοδικούς Χρυσόστομον, Βασίλειον, Μύρωνα και Σία κατά Μάϊον τοΰ
1 9 2 7 ? έκεΐνος δ Ραούλ *Αλτερ, ΈβραΊος Πρύτανις τοΰ Πανεπιστημίου*
τής ΙΙροτεσταντικής Θεολογίας έν ίίαρισίοις, οιατυμπανίσας τά περΕ
ένώσεως τών Ε κ κ λ η σ ι ώ ν (77)*
Διά τόν σκοπόν τοΰτον δ κ. Δρ. Μύρων Κρίστεα, κατεσκευασεν
εκείνο zb νεον έμβλημα τοΰ Πατριαρχείου Βουκουρεστίου, εχον ποίκιλλα.
μυστικά νοήματα. . . . μέ την περιστεράν βαστάζου^αν εις το ράμφος
κλάοον ελαίας άνωθεν τώντ.έντε ’ Ηπείρων..,. λέγουσαν είς τον Μύρωνα
<■ΙΙοί-τλνε c ί πρόβατά μου»(78)
ΈντεΟθ-εν άπεθρασύνθη δ άλαζών ούχ'Γ-ς νά. λέγη^ δ τ ι : «'Όλαι αΕ
αποφάσεις τήις 'Αγίας Ρουμανικής Συνόδου, είναι -δεδομέναι διά τή 'γ»· / **

έμπνεύσεως του Παναγίου Πνεύματος,, καί ούτως αύται είναι άλάνθα-

στοι καί άγιαι»,. έστω κα'ι δταν πρόκειται νά άρπάςη τό Πατριαρχειον
Κωνσταντινουπόλεως^ καί άνακηρυχθή πατήρ τής άνθρωπότητος 11
Καί ακριβώς δταν έλεγεν, δτι αί Αποφάσεις του είναι αλάνθαστοι
τότε δ ευσεβής λαός εχων έτα κεφαλής τούς 'Ιε ρ ε ίς τής Β.εσσαραδίας,
τούς τοιούτους νεοημερολογίτας καί παποπασχαλιολόγους άπεκήρυττεν
ώς σχισματοαιρετικούς (80).. Ε ί ς τάς η εψ α λ ά ς τ ο ύ τ ω ν τώ ν κ α κ ο υ ρ -
γόνατα κατά τής cΑ ( ίας ’Ορθοδόξου τών Πατέρων ήμών ΙΙίστεως, και-
νοτομησάντων, είνα& τό β α ρ ό τ α τ ο ν άνά'&εμα δλω ν τώ ν Ά γ ι ω ν 01
κ ο υ μ ε ν ικ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν .
§ 1 5 . 'Ακολούθως νομίζω έκ τών έκτεθεντων — βλίγων έκ τών
πολλών— άπεδεέχθησαν καί διευκρινίσθησαν ot πραγματικοί προπα-
-γανοισταί καί προδόται τής ’Ορθοδοξίας καί τοΰ Έλληνισμοΰ.. Καί διά.
τοΰτο: I S o b τϊ είχεν ν η ο χ ρ έ ω α ι ν νά μνημονευτ] ό κ α. Κορίλας.
κ α ί Σ ί α — δα τις έσποόδασε την Φιλολογίαν καί Θεολογίαν εις τήν
σκοτεινή ν Δύσιν, διά χρημάτων Ελληνικών καί εξόδων τών Ε λ λ η ν ι ­
κών Τερών Μονών — κ α ί ν ά μή έζtidicbnrj τάς Άλβανικάς Μητροπο-
λιτικάς άρχάς καί έορχς, μηοέ νά λά6η ώς συμβοηθούς του τούς άπα~
στάτας Βατοπεδινούς, τόν Διοικητήν τοΰ 'Αγίου ’Όρους κ. Αέλην *
μ είΓ ου συνειργάσθη τόσον σκανδαλωδώς. . . .. y — νά έπιδιώξη τήν'

^των και οια τη ς

κατασκευαζομένης δημοσίας δδοΰ διελευσομένας καί έπισκεφθησομέ-
%

77) Περιοδικόν «Σταυρός» 6 ’Οκτωβρίου 1927.

78) » » 1 7 .5 .1 9 2 8 , « Ύ π ό θ ε σ ις τοΟ Ήμερολογ.»
79) » * 1 0 .1 .1 9 2 9 « ' Χ π ό θ . ' Η μ ε ρ . καί Πασχαλίου*
(80) Έ φ η μ ε ρ Ι ς δ <Αόγος» Βουκουρέστιον 24 Δεκεμβρ. 1928.
/
 ■ΣνΐΓτ:εόα<ΐξ»α
W w - lt7
^ , _ _ ■ |_JI · H _ ■_■ LH ■ ■ 1 ■ ■ ■ __________________ ________________________ ■ ■ ■ ■ ■ ■ I I · 1 1 1 J _ 1 ___________________________________ ___________

νας Κυρίας άλλα λαμ|3ανούσας καί μέρος εις τόν πυρετωδώς παρα­
σκευαζόμενος ύ π ό τ ή ς Κινηματογραφικής Ε τ α ι ρ ία ς Ideal παγκόσμιον
θ ρ η σ κ ε υ τ ικ ό ς δήΐ)εν, Κινηματογράφος τόν έγκατασταθησόμενον έν
*Αγίω νΟρει,
Διά τούς τοιουτους λοιπόν προδοτας τών Θρησκευτικών καί Έ θ ν ι -
-κών συμφερόντων νομίζομεν, δτι τοιουτον αξίζει μνημόνευμα. Έ ν πε-
^ριπτώσει δέ καί έπιμένουν οί αρμόδιοι .εις διαφοτροπον μνημόσυνος
-τότε ας άναμείνουν ολίγον, καί είς τό έπομένο:ς εκδοθησόμενον ήμών
εργον; « βΗ Ό ρ ^ δ ο ξ ί α έναντι της Έβραιομασσονίας» θέλομεν μνη-
μονεύση διαφοροτρόπως, παρουσιάζοντες έν φωτοτυπομένω αντίγραφο)
{κλι^ σέϊ καί έπίσημα έγγραφα σχετικά πρός τό άπα.ιτούμενον καί έπι-
β αλ λ <5με νον, μ νη μ όσυ νc ν„

,"·α y,

1Σ ΧΣ

Νΐ ΚΑ

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α
I

<f:%s υποχρεώσεις του σημερινού M ovcr/ie^oS κ<χι το

Γ^Ο^κον π ρ ο ς έξα/ολούθ^ σιν του ?1 ε ρ ο υ άγω»
•^ος / α ί δ ι α τήν β ω τ ^ ρ ι χ ν ε α υ τ ο ί κ α ί π ε ρ ι -
φρούρησιν τ^ς Ό ρ 0 ο ?5 ο <ξ ι α ς

« Τ Ι έγκαυμά έν κακι$ δ δυνατός, άνο

ίμιαν δλην τήν ημέραν ; ’Αδικίαν έλογί-
σατο ή γλώσσα σου ωσεΐ ξυρόν ήκονη-
ΐμένον έποίηαας δο?^ον.
' (Ψαλα. ΝΑ' 1 - 2 )β

§ H. eO ε ν τ α ύ θ α ά ν α φ ερ ό μ ζ ν ο ς υπό του ψαλμωδοϋ

Α π ε υ θ ύ ν ε τ α ι π ρ ό ς π ά ν τ α ς ε κ ε ί ν ο υ ς 9 ο ιτ ιν ε ς ε π ι δ ι ώ κ ο υ ν διά σ χ έ ­
σεων πονηρών, κολακείας καί κρυφίων τεχνασμάτων, την β λ ά β η ν
του π λ η σ ίο ν τ ω ν , ουτοι είναι οί Χαρακτήρες του πονηρού. Ό κάκι­
στος δέν έχει δύναμιν, έκτος τής κακίας του. Δέν είναι Ε υχα ρ ισ τη μ έ­
νος εις τόν έαυτόν του? καί δέν καυχαται, είμή δταν ευρη ευκαιρίαν
νά βλάψη. Άδιαλείπτως μελετά τήν αδικίαν καί αί πονηριάν του είναι
1 18 Σι/ιι-πέραόμα

ώσεί ξυρός ήκον_ημένος « Τ έ /tva ίίου, λέγουν οί άποστάται κοινοτο-

μισταί, δεν ήλλαξε τό ήμερολόγιον, άλλ’ απλώς έδιωρθώθη.
δίοιι ήτο λανυασμενον . » Ά π λ ή Ι σ τ ο ρ ί α , άλλά τρισκατάρατος
τόλμη, ήτις έπότισε τήν γην δι5 ανθρωπίνου αίματος, έξ αιτίας της
τυφλής άλαζονίας τών καινοτόμων Αρχιερέων βλασφημησάντων τών
παναθλίων εις τό ίίανάγιον του Θεου καί συναιδιον πνεύμα, διότι λ έ­
γουν δ τ ι : «οί "Αγιοι Πατέρες έλανθάσθησαν» καί διά τήν βλασφη­
μίαν τούτην τούς περιεκύκλωσαν από τώρα— ώς κεραυνός— τά αναθέ­
ματα τών Α γ ίω ν Πατέρων, τά έκφωνηβέντα κ α τ ’ αύτών, εν ταις
Ά γίαις ΟίκουμενικαΤς Συνόδοις, διά πάντας δσοι νεωτερίζοντες καί εις
τό έλάχιστον, ήθελον τολμήσει ή σκεφθή τί κατά τής ’Ορθοδοξίας.
'Όμως ό τίτλος τοΰ ψαλμοϋ τούτου απευθύνεται κατά τού προδό­
του έκεινου Δωήκτου 'Ιδουμαίου — αρχηγού τών ποιμνίων Σαούλ —
δστις παρεκίνησε τόν Σαούλ, διά νά φονεύση τούς 3 5 0 'Ι ε ρ ε ί ς μετά
τοΰ Ά ρ χ ιερ έω ς Ά β ιμ έλ εχ καί όλοκλήρου τοϋ λαού τής ΙΙοΛιτείας
Νομβέ. Διασωθείς έκ τοϋ φόνου είς έκ τών υιών τοΰ Ά β ι μ έ λ ε χ , καί
ίστορήσας είς τόν Δαβίδ τά συμβάντα, δ προφήτης Δαβίδ ακριβώς είπεν:
« Έ γ ν ώ ρ ιζ ο ν τήν ήιέραν έ/,εινην, δταν ήτο έ/^ει ό Δωήκ ό
Σύρος, δτι θά ειπτ) εις τόν ^αούλ, εγώ είμαι λοιπόν ή αίτια
τού θανάτου τών ψυχών τού οί'κου τού πατρός σου» ( Α . Β α σ .
Κεφ. Κ Β ' . ) Ω πόσον άθώον αιμα έχύ θη έξ αιτίας τής σιωπής ταύτης!
«ήξευρον» λέγει, άλλά πολύ μετανοώ τώρα.
Δεν χωρει αμφιβολία ότι σιάντες γ ν ω ρ ίζ ο μ εν δ τ ι : έκάστη ημέρα
κ α θ ’ ήν ζή τις εις τήν αΐρεσιν, είναι ήμέρα είς τήν δποίαν ευρίσκεται
διαγεγραμμένος έκ τοϋ βιβλίου τής ζωής καί ανάξιος νά ίδη.τό άπρο-
σπέλαστον φώς τοΰ θεοΰ. Καί ά ν ά ξ ι ο ι τής σ ω τ η ρ ία ς γ ίν ο ν τ α ι δ χ ι
μ όνον ο ί α ί ρ ε σ ι ά ρ χ α ι , άλλά κ α ί ό λ α ό ς , ό όποιος τοις έδόθη, ινα
τόν ποιμαίνωσιν, ε ά ν δεν ψ εύγη ά π α ύ τ ο ύ ς , ώς άπό χόρτα τινα δη-
λητηριασμένα, κ α θ ώ ς μας λέγει δ 'Άγιος ’Ιγνάτιος δ θεοφόρος (1).
Τό ’Ορθόδοξον ήμερολόγιον, λέγουσιν οί νέοι βλάσφημοι, ήτο λαν-
θασμένον καί Έθνικόν, τό δέ ’Ορθόδοξον .Πασχάλιον παρουσιάζει
ανωμαλίας !
Έ ν τ ε ΰ θ ε ν δλοι γνωρίζομεν, δτι ο ί ν έο ι ο ϋ τ ο ι κ α ιν ο τ ό μ ο ι β λ άσ φ η *
μ ο ι , έ θ ι ξ α ν κ α ί τό δ ό γ μ α τής έ μ π ν ε ύ σ ε ω ς τοϋ Π α ν α γ ί ο υ Π ν ε ύ ­
μ α τ ο ς — δπερ έλάλησε κχΐ ένήργησε ,διά τών 'Αγίων Πατέρων έν ταϊς
Ί ε ρ α ί ς Συνόδοις· δμοίως έσύγχυσαν καί τό δ ό γ μ α τής Ά ν α σ τ ά σ ε ω ς
τοϋ Σ ω τ ή ρ ο ς , έορτάζοντες αυτοί— οί λεγόμενοι νεοημερολογιται— τό
Πάσχα των δύο φορές τόν χρόνον : —Οί μέν τόν Μάϊον, οί δέ τόν Μάρ
τιον, προ τών ’Ιουδαίων, 'Ε π ίσ η ς κατέστρεψαν κα ί τό δ ό γ μ α τής ένό-
/

1) Α γ ί ο υ Ιγνατίου τού Θεοφόρου ’Επιστολή πρός Τραλλησίους.

Ό ρ α έξήγησιν I B ' Κεφ. στιχ. 15 εις τήν πρός Εβραίους.
 StfyTCgoaoua Η9
■■■■■■

τηνος τής Ε κ κ λ η σ ί α ς , σπείραντες' διχόνοιαν έν μέσω τών τέκνων

Αυτής, d ta sac όττοίας ανομίας καί τήν περιφρόνησιν τών 'Ιερών κα­
νόνων έ π έ σ ν ρ ο ν εφ' ε&νζοΰς τά άν α& έμ αζα τώ ν ‘Ι ε ρ ώ ν Σ υ ν ό ­
δ ω ν (2). Κ α ί ώς τ ο ιο ν ζ ο ι, δεν ισχ ύει ο ύ δ ε μ ία Ιεροτελ εσ τία α ύ ­
τών, κα9·ώς άποφαίνεται ό Ό ρ θ ’όδοξος 'Ιεροκηρυξ καί κλεινός διδά­
σκαλος Νικόλαος Βούλγαρης έν σελίδι 207 της ’Ορθοδόξου αύτου κα-
τ η χ ή σ ε ω ς : « . . . Μη εχοντες οί 'Ιερείς καί "Αρχιερείς τόν
σκοπόν, ήτοι, μή βαδιζοντες κατά την παράδ ,>σιν ώς βαδίζει
ή ’Ορθόδοξος Ε κ κ λ η σ ία ας γνωρίζουν απαξ,διά παντός, ότι
τα ύ4π* αύτών τελούμενα μυστήρια μενού σι ν ατελή, ή δε με-
ρις αυτών εστι μετά τοϋ προδότου "Ιούδα , . . »
2 * ’Αλλ5 ίκεΐνοι, οΐτινες κρύπτονται υπό τήν ύποκριτικήν οικο­
νομίαν— διά τής δποίας κατεστράφησαν πλεισται ψυχαί — φωνάζουν:
«Διάτι χαλας τόν κόσμον διά τάς αμαρτίας ενός έκάατου ; »
Νομίζω, άγαπητοί, δτι καί σεις οι ίδιοι γνωρίζετε τά λεχθέντα
υπό τοϋ θείου Αρυσοστόμου, δ τ ι: « Ό φαϋλος βίος πονηρά τίκτει
/δόγματα» κ α ί : «"Οταν ή ό Απεγνωσμένος βίος καί δόγμα τίκτει τοιοϋ-
τον* καί έστιν ιδείν πολλούς έκ τούτων καοαπεσόντας εις βυθόν κακών
καί είς Ελληνισμόν (ειδωλολατρείαν) έκτραπέντας.» (3) Ε π ί σ η ς γνω­
ρίζετε τί είπε καί δ 'Άγιος Μάρκος δ ’Ε ρημίτης; «'Όταν ή του ενός
βλάβη εις τούς πολλούς ανατρέχει, τότε ού δει μακροθυμειν, ουτε ζ η ­
τεί ν τό έαυτοϋ συμφέρον, άλλά τών πολλών, ίνα σωθ’ώσι* διότι τής μο­
νομερούς αρετής, ή πολυμερής ώφελιμωτέρα τυγχάνει.»(4) Κ α θ ώ ς καί
6 Μέγας Βασίλειος λ έ γ ε ι : «Τό σ ι ω π ά ν κ α ί έ φ η σ υ χ ά ζ ε ιν έν τ ο ΐς τ ο ι-
ο ύ τ ο ι ς ? ά ρ ν ή σ εω ς ϊδ ιο ν , τό δέ έλέγχειν, δμολογίας ειλικρινούς.»(5)
Κ α ί συμφώνως τούτφ καί δ 'Άγιος Μάξιμος δ 'Ομολογητής, καθώς καί
δ 'Άγιος Μελέτιος δ Γαλησιώτης λέγουν: «'Όποιος έχει γνώσιν καί
γνωρίζει καλά τήν αλήθειαν, έπειτα τήν σκεπάζει καί δέν τήν κηρύτ­
τει φανερά, μήτε τούς Θείους Κανόνας καί Νόμους υπερασπίζεται,
είναι δίκαιον νά κολασθη όχι όλιγώτερον από εκείνους δπου τούς πα­
ραβαίνουν. . . Διότι τό νά σιωπά τις τήν εύσέβειαν, είναι μεγάλος κίν­
δυνος καί κόλασές αιώνιος? καί λάκκος απώλειας.» ( 6 ) ,
Ταϋτα είναι γνωστά είς πάντας καθώς καί τό : «"Ο στις δύναται νά

2) Τόμος Β ' τών Συνοδικών σ. 977.

3) Ό μ ιλ ία Ε ' . ε ι ς τήν Α' πρός Τιμόθεον.
4) Φιλοκαλία Κεφ. σιδ\
5) Ι ω σ ή φ Βρυεννίου Τόμ. Β '. σελ. 19— 21.
6) Α γίου Μβλετίου Σ τ ιχ . 5Υ π ό θ . 10.
120 Σνιιπέοα<5ιια
v W W

έμποδίση τό κακόν καί δεν τό εμποδίζει, είναι αύτός δ 'ίδιος δστις τό

πράττει.» (7)
Διά ταϋτα πάντα τάς ψυχοβλαβείς σιωπάς καταδικάζων 6 Μέγας
Βασίλειος έν τω 71ω αύτοϋ Ί ε ρ ω Κανόνι, λ έ γ ε ι : « Ό συνεγνωκώς
έκάστω τών προειρημένων αμαρτημάτων (τών Κληρικών) καί μή όμο-
λογήσας, άλλ5 ελεγχθείς τοϋ τοσοϋτον χρόνον εις δν ό εργάτης τών
κακών έπιτε'τίμηται, καί αυτός εσται έν έπιτιμίω».
Ο&εν κ ά γ ώ ό ε λ ά χ ισ τ ο ς έν τοις τέκνοις τής Α γ ία ς ’Ορθοδόξου
’Ανατολικής Ε κ κ λ η σ ία ς , βλέπων ότι μετά τάς τοσαύτας προσπαθείας
καί ανθρωπίνους θυσίας, χντί οί Καινοτόμοι νά έπιστρέψουν εις τήν
οδόν τών διατάξεων τής Ε κ κ λ η σ ί α ς , αυτοί μεταχειρίζονται σκληροτέ-
ραν βίαν καί εκδίδουν φοβέρας διαταγάς, Γνα υποκύψωμεν εις αυτούς,
τούς προοότας τής πίστεως, έβεβαιώθην πλέον, οτι δεν πρέπει νά σιω­
πήσω, ϊν α μή σ ν μ π α ο α ,π ο λ α ύ σ ω τής οργής τον Θ εον, ώς έ φ η σ ν -
χ ά ξ ω ν . Διά τοϋτο καί π ρ ο έβ η ν ε ίς τό δ ιά β η μ α τ ο ν τ ο 5 κ α τ α γ γ ε ίλ α ς
καί σαλπίσας τήν φοβέραν τρικυμίαν καί καταιγίδα τήν κ α τ α λ α β ο ϋ σ α ν
τήν *Ορ$·όδοξον τον Χ ρ ίσ τ ο ν ’Ε κ κ λ η σ ία ν καί τόν Μοναχισμόν Αυ­
τής, κ α τ α ι γ ί δ α προερχομένην έκ τοϋ έμιχλώδους καί σκοτεινοϋ ορί­
ζοντας τής ε β ρ α ιο μ α σ σ ο ν ια ς ο
Καί κατά τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν άνεμνήσθην τών λόγων τοϋ
έν Ά γίοις Μεγίστου Γρηγορίου τοϋ Θεολόγου, γράφοντος πρός τόν Π α ­
τριάρχην "Άγιον Νεκτάριον:
«Νομίζω ότι τήν ζωήν ταύτην τήν σημερινήν, τήν παρήτησε κ α θ *
δλοκληρίαν ή Πρόνοια τοϋ Θεοϋ, "Ητις εις τοϋς προ ήμών Χρόνους
έφύλαξε τήν Ε κ κ λ η σ ία ν Τ ο υ » ° καί τών πρός τόν ρήτορα Εύδόξιον
γραφόμενων του: « Έ ρ ω τ α ς πώς τά ή μ ε τ έ ρ α ; καί λίαν πικρώς ! Β α σ ί­
λειον ούκ εχω, Καισάριον ούκ εχω — πνευματικόν αδελφόν μου καί
σωματικόν— ... τό γήρας υπέρ κεφαλής, φροντίδων έπιπλοκαί, πραγ­
μάτων 'έπιδρομαί, τά τών φίλων άπιστα, Τ Α Τ Η Σ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ
Α Π Ο ΙΜ Α Ν ΤΑ , Έ ρ ρ ε ι τά κάλα, γυμνά τά κακά, ο πλους έν τή νυκτί,
πυρσός ούδαμοϋ, Χριστός καθεύδει, τί χρή παθεΐν ,* μία μοι τών κακών
ή λύσις, ό ΘΑ Ν ΑΤΟΣ» (8). Καί έγραφεν ούτως δ Μέγας Πατήρ,
κλαίων τήν κατάστασιν τής Ε κ κ λ η σ ί α ς , διά τον πληθυσμόν τών αι­
ρετικών καί λοιπών πολεμίων, τών καταταρασσόντων τούς ’Ορθοδόξους.
9Α λ λ 9 ώ Φ ειότατε Ι ϊ ά τ ε ρ ! Έ ά ν έκ τών τότε Ε κ κ λη σ ια σ τικ ώ ν ταρα­
χών, αΐτινες ήσαν άσυγκρίτως κατώτεραι τών σημερινών, παρακινηθείς
Ιγραψες τούς απελπιστικούς έκείνους λόγους, τϊ # ά ή&ελες εϊπτ]1 έάν
ε ν ρ ίσ κ ε σ ο είς τήν ή μ ετέραν π ο ν η ρ ά ν ε π ο χ ή ν τών ύπό τοϋ · ούρανο-
βάμονος Παύλου προρηθέντων «χαλεπών καιρών». Καί τότε μέν είχες
7) Έ ν τφ τέλει τής έρμηνείας τοϋ 25ου Ί . Κανόνος τής έν Ά γ κ υ ρ α
Α γ ί α ς Συνόδου.
8) Έ ν τοις έκδεδομένοις τοϋ Α γ ίο υ Γρηγορίου τοϋ Θεολόγου.
 Σν$ιχέοα(ίιια 121

τόν Βασίλειον, τόν Καισάριον, τόν 'Άγιον Νεκτάριον καί τόν Εόδοξιον,
πρός τούς όποιους εγραφές καί έξεδήλωνες τήν θλίψιν της καρδίας σου
σήμερον δέ πρός ποιον ή θ ε λ ε ς ά π ε υ θ υ ν θ ή ; Πρός τόν διάδοχον του
θρόνου σου Βασίλειον καί τούς συντρόφους του Χρυσόστομον, Μελέ­
τιον, .Μύρωνα καί Σία; αδύνατον,’Αδύνατον αδελφοί μου, ό μέγας οδτος
"'Αγιος, νά εύνοτιση τούς τοιούτους Καινοτόμους καί άναθεματισμένους
νόθους διαδόχους του. Διότι προ αίώνων (1 6 6 3 ), οί Γνήσιοι του Μεγά­
λου Πατρός διάδοχοι, έρωτηθέντες, έάν Πατριάρχης, Ε π ί σ κ ο π ο ς ή
έτερος τοϋ κατωτέρου Κλήρου έχη τό δικαίωμα νά καινοτομή ή νά
είσαγάγη είς τήν Ε κ κ λ η σ ί α ν ασυνήθεις ακολουθίας, καί νά μεταμορ-
φώνη τάς διατεταγμένας Λειτουργίας, άπήντησαν έν τη 24η έρωτα-
τοκρίσει ο ϋ τ ω ς : « Κϊρηται έν μέρει περί τούτων καί ανωτέρω,
και ήδη λέγομεν, δτι πάσα καινοτομία συγχ,ίσεως καί αταξίας
έστιν αφορμή, μερικώς έπιβαλλομενη. Τά γάρ χανονιζόμενα
ύπό τών 'Ιερώ ν Συνόδων οΰ λέγοντες καινοτομίας, άλλα δια­
τάξεις πρός σύστασιν του Χριστιανικού πληρώματος* δστις
δε μερικώς κατατολμών τούτω ν καί μάλιστα, διαφθείρων τά
ύπό τών Ά γ ι ω ν έκδεδομένα, καί τοις Ά γ ί ο ι ς Πατράσιν
αποδεδειγμένα καί τώ μακρώ χρόνω έπικεκυοωμένα, αλλό­
κοτα τινα παρεισψέρειν, ώς συγχίσεως αίτιος άποβλητέος καί
συν τοις νεωτερίσμασιν αύτοϋ αναθεματισμένος . . -
er
Ο0εν ς^υλακτέον τούς εΰσεβειν αίρουμένους πάντα τά ταις
Συνόδοις και τοις Ά γ ί ο ι ς Πατράσιν έκδεδομένα απαρασά­
λευτα.»
('Έπονται αί ύπογραφαί τών τεσσάρων ’Ορθοδόξων Πατριαρχείων
τής Ανατολικής Ε κ κ λ η σ ί α ς (9).
Κ α ί τ ο ιο ϋ τ ο ι δντες ο ί ν εω τ ερ ίζ ο ν τ ε ς καινοτομισταί δεν εύχαρι-
στοϋνται νά είναι μόνοι εις τόν κόσμον, ίστορία κ α θ ’ όλοκληρίαν ξένη
-καί ανήκουστος τών αιώνων, άλλ’ όρμώντες μ ετ’όργής π ε ρ ιτ ρ ιγ υ ρ ίζ ο υ ν
ανω καί κάτω, ώς τόσοι άπόστολοι του ^Αδου, προσπαθούντες πάση
δυνάμει, %να ε ξ α π λ ώ σ ο υ ν π α ν τ α χ ο ϋ τήν ό,διαφ ορίαν , τήν ανευλά­
βειαν, τόν ύλισμόν, τόν ά& εϊαμ όν κ α ί τήν ά π ώ λ ε ι α ν τώ ν ψ υ χ ώ ν .
9) «Κανονικαί διατάξεις τών Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως άπό
Γρηγ. του Θεολόγου καί εντεύθεν». «.Επιστασία Μανουήλ I» Γεδεών.
"'Ας μάθωσιν εντεύθεν πόσον μέγαν ψυχικόν κίνδυνον διατρέχουσι ε κ ε ί ­
νοι, οιτινες παραμορφώνουσι %αί άλλοιώνουσι ^τήν διάταξιν τής φυλλά-
δας τής θείας λειτουργίας οί λέγοντες έν τή οικεία έκ φ ω ν ή σ ει: =Γπέρ
πάσης Ε π ισ κ ο π ή ς ’Ορθοδόξων» αντί ν ά λ έγ ω α ιν ώ ς ε ΐ ν α ι τ εν υ π ο -
μ έ ν ο ν Ρ «υπέρ τοϋ ’Αρχιεπισκόπου ήμών» παραλείποντες τό όνομα του
αίρετικοϋ !
 <22 Συη
W ττέί
W κιW
(ΐιια

^ ·

§ Ζ$9 Ουτος ει: τούς χαλεπούς τούτους καιρούς ό ρόλος τοϋ Μο­
ναχισμού— άπειλουμένου ύπό τών νεωτεριστών— ού μόνον δεν έπαυσε,
άλλ’ άκριβώς πολύ μεγαλύτερος εις τάς σημερινάς πλήρεις κινδύνων π ε ­
ριστάσεις, αΐτινες άπειλοϋσι τήν ’Ορθοδοξίαν, παρασκευάζεται πρός
διάσωσιν τής άνο\Η·εύτου παρά τών θειων πατέρων παραδοθείσης ’Ορ­
θοδόξου πίστεως.
CH Α γ ί α ’Ορθόδοξος Ε κ κ λ η σ ί α σήμερον, Ιχει άπόλυτον άνάγκην
τών ιερών θυσιών τών Μοναχών, κατά τών εφόδων τών νεωτεριστών
καί τοϋ ύλισμοϋ.
Διά τοϋτο σήμερον ύπέρ ποτε άλλοτε οί Π α τέρ ες Μ ο ν α χ ο ί π ρ έ π ε ι
νά συμπΐύξωσι τάς γραμμάς καί νά έτοιμασ^ώσι διά τήν μάχην, εάν
θέλουν νά σ τ α θ ο ύ ν είς τό ϋ ψ ο ς τής eΙ ε ρ ά ς αυτών κλήσεως καί
άποστολής.
Εις την στρατευομένην Α γ ία ν ήμών ’ Ορθόδοξον Ε κ κ λ η σ ί α ν 6
Μοναχισμός είναι ή εμπροσθοφυλακή, ήτις πρέπει ε£ς τήν μάχην
Αΰτη πρώτη νά καταλαμβάνω τάς έπικαίρους καί πλέον έπικινδύνους
θέσεις, περιφρονούντες πάντα κίνδυνον καί §ζοιμ οι είς π ά σ α ν θ υ σ ί α ν .
— Αυτός άκριβώς είναι δ προορισμός τοΰ Μοναχού καί διά τούτο ζή,
κατά τόν ’Απόστολον : «δτι διά τό έργον τοϋ Χριστοϋ, μέχρι θανάτου
ήγγισε, παραβουλευσάμενος τη ψύχη (Φιλιπ. Β ' 30).
Διά τό εργον τοϋ Θεοϋ δ μακάριος εκείνος Έπαφρόδιτος ερριψεν
εαυτόν εις κινδύνους πολλούς· ά λ λ ’ δχι διά οικονομίαν τινά, ή ασφά­
λειαν τών γηρατειών των, ούδέ διά συντήρησιν τών δρφανών τών συγ­
γενών του, καί άλλους ύλικούς σκοπούς : διότι τά έμπασή καί πεπλα-
νημένα τ α ι τ α δεσμά, ρίπτουν τούς Μοναχούς εις τόν τέλειον κρημνόν
τής απώλειας, κατά τόν "Αγιον Συμεών τόν' νέον θεολόγον (10). ’Επί­
σης άς άκούσωμεν τ! λέγει καί δ "Αγιος Θεόδωρος δ Στουδίτης είς τόν
Ρ1Δ λόγον του, περί τής μοναδικής πολιτείας καί άντιπαρατάξεως έπϊ
τής ή ϊη έπισταμένης αιρέσεως :
«’Αδελφοί καί Πατέρες, ου παύσομαι τούτω τω καλώ δνόματι τής
άδελφότητος καί πατρότητος προσαγορεύειν ύμας, είδώς οτι άληθής
ύμιν ή κλήσις, κχί αψευδής ή προσηγορία* όντως γάρ αδελφοί αληθινοί
καί πατέρες ούτοι είσίν, οΐτινες ύπέρ γονείς, ύπέρ αδελφούς, ύπέρ γ έ­
νος, ύπέρ πατρίδα, ύπέρ πάντα τά δρώμενα, ήγάπησαν Θεόν* τήν επί
τό αυτό ζωήν καταδεξάμενοι ών ή καρδία καί ψυχή μία* καί ών Πατήρ
δ θεός, καί ΙΙατρίς ή άνω 'Ιερουσαλήμ. Τοιοϋτοι ούν καί ύμεΐς, αδελ­
φοί ήγαπημένοι ύπό Κυρίου* καί ΐνα από τής Γρα φ ής ύμάς καλέσω*
Γένος έκλεκτόν, βασίλειον ίεράτευμα. λαός εις περ^ποίησιν δπως τάς
άρετάς έξαγγείλητε τοϋ έκ σκότους ύμας καλέσαντος εις τό θαυμαστόν
αύεοϋ φώς. θαυμαστόν γάρ δτι φως ή μοναδική πολιτεία, ε£ς ήν έκλή-
θημεν* καί έν ή έξαγγέλλομεν τάς αίνέσεις τοΰ καλύψαντος άρετη τούς
‘• i I 1 -

10) Λόγος 74. Συμεών τοϋ νέου θεολόγου, Μέρος Α'.

Ουρανούς. Έντχϋδ-α οδν εστι φρόνησχ;, σωφροσύνη, ανδρεία και δι­
καιοσύνη, ενταύθα τά κατά τοϋ Πονηρού τρόπαια., και ή έν Χ ρ ιι τ ψ
νίκη. Et γε τά δ.τλα ήμών ού σαρκικά, άλλα δυνατά τω θ ε φ πρός κα-
θαίρεσιν οχυρωμάτων, λογισμούς καθαιροϋντες, και παν ύψωμα έπαι-
ρόμεον κατά τής γ ν ώ σ ε ω ς ’τοϋ θ ε ο ϋ 1 καί αιχμαλωτίζοντες παν νόημα
■εις τήν υπακοήν ταυ Χρίστου. Ει δέ και πρός τούς δρώμενους έχ^'ρού
-εστιν απιόειν, εννοησωμεν τους απ αιωνος οιωγμους οσοι κα: ηλίκοι
^κατέλαβον τήν Ε κ κ λ η σ ία ν του θεοϋ, κα: τίνων τό διώκεσθαι, τίνων τό
τ ύ π τ ε σ θ α ι καί αποκτείνεσθαι' άλλ* ού τών εσταυρωμένων τω κόσμω ;
’καί ινα τφ πάλαι παρήσω, έπι τής παρούσής γενεάς και έπΐ τής ήδη
Ινισταμέν/)ς αιρέσεως δ λ ό ρ ς · τίνες μεχρις αίματος αντικατέστησαν
πρός τήν αμαρτίαν άντχγωνιζόμενοί’ ούχί of μακάριοι πατέρες καί
αδελφοί ήμών, οί'τε τής κ α θ ’ ήμας Μονής, καί οι τών άλλων ; Μονα­
χών οδν αληθώς τά τοιαϋτα κατορθώματα καί αθλήματα, καί Μ ο ν α ­
χ ο ί τά ν εύ ρ α κ α ί έ δ ρ α ι ώ μ α τ α τής 'Εκκλησίας' καί τοιοϋτον καί
τηλικοϋτον τό Αξίωμα, οπερ κεχάρισται ήμΐν υπό της αγαθότητας τοϋ
Θεοϋ/Αλλ5 έπειδή δπου ο! θησαυροί, έκει καί ο| κλέπται παρεδρεύου-
σιν" θησαυροί δέ ψυχής αι άρεταί, παρακαλώ και υπομιμνήσκω, γρη-
γορώμεν, νήφωμεν, άσυλαγώγητοι διαμένειν, μήτε υπό ηδονής κ α τα -
συρόμενοι, μήτε υπό άν&ξαγορευσίας περιστατούμενοι, μήτε υπό τίνος
άλλου πάθους 'κατακυριευόμενοι0 αλλά ανώτεροι τών ολέθριων παθών
δντες, ιωμεν προθυμία πρός τό έξης, μέχρις άν καταντήσωμεν, εις
χδ πέρας τοϋ βίου,»
παρακαλώ ταπεινώς τούς έν Χριστώ αδελφούς μου καί
σεβαστούς μοι εύλαβεις Πατέρας., δπως μή κ λ ίν ω α ιν ω χα είς ε κ ε ί ­
ν ο υ ς ^ ο ΐτιν ες μενέρχοντοΛ, καί βάλλουν εις ψυχικόν δόλωμα τήν
*φνχώλ ε&ρ ο ν ο ικ ο ν ο μ ία ν καί ύποκριτικήν αγάπην.
Διότι τήν οικονομίαν ταΰτην— ή μάλλον μεγίστων παρανομίαν— με-
τήλθον καί οί Αατινόφρονες Πατριάρχης Βέκος και Μιχαήλ Βασιλεύς
β Παλαιολόγος,, λεγοντες «δτι ή υπόδεσις τής ένώσεως, είναι μία οικο­
νομία κα! όχι καινοτομία» ( 1 1 V οι δέ συμμορφωθέντες πρός τήν κακί-
στην ταύτην πχρανομοοικονομιαν Μοναχοί, μετεβλήθησαν, καθώ ς γνω-
ρίζομεν, εις μαυρισμένους δποταρταρίους δαίμονας (12).
Διά τοϋτο νομίζω, δτι δμοϋ μετά τών άλλων υποχρεώσεων καί
αγώνων οΰτος, δ παρών καιρός ζητεί παρ’ ενός έκάστου εξ ήμών νά
θυ,σιάζη παν δ,τι δύνατχι διά τήν προφύλαζιν τών αδελφών ήμών
Όρθοδόξων Χριστιανών έκ τοϋ δηλητηρίου τού νεωτερισμού.— Οί δυ-
νάμενοι έγγράφως διά συνθέσεως βιβλίων καί δι5 ιδιαιτέρων διατριβών,
ε ιτ ε καί έπιστολιμαίως— πάντιος δμως επί στερεών καί έκ τής 'Αγίας

11) Μελετίου Έ κ κ λ η σ . 'Ιστορία Βιβλ. Ι Γ ' § 7.

12) «Κέντρα κατά τών νέων Καινοτομιστών» σ. 77, ύπό Α. Κοττέα
124 Σ ν ιιπ έ ο α ό ιια
£J

Γραφής μεμαρτυρημένων βάσεων — οφείλουν νά πράττουν τοοτο άπα-

ραιτήτίος. Οί δέ προ; τό γράφειν αδύνατοι, δι5 απλών λέξεων κ αί προ
παντος οια του καλού παραοειγματος, ας προσφέρουν την υπηρεσίαν
των έκπληροϋντες την Ά ποστολικήν διαταγήν I « Π α Ρ Α Κ Α Λ Ε Ι Τ Ε
Α Α Α Η Α Ο Γ Σ Κ Α Ι Ο Ι Κ Ο Δ Ο Μ Ε Ι Τ Ε Ε Ι Σ ΤΟ Ν ΕΝΑ» (Α' θ ε σ . Ε ' 1 1 )

§ 4 » 'Όμως τ ί ; 9Εγώ είμαι ησυχαστής, λέ^ει, καί ολοκλήρους

δεκάδας ετών δεν έξήλθον από τοΰ ερημητηρίου μου,

! Έ α ν ή&ελον ά κ ο λ ο ν $ ή σ rj, διά τόν Κύριον, εις τούς χαλεπούς

τούτους καιρούς άκριβώς, οί γηράσαντες εις τήν έρημον, το&ς jra»
λα&ο&ς όσ/οι;ς Π α τ έρ α ς , οιτινες έγκαταλείποντες τήν ήσυχίαν των,
έτρεχον εις τάς πόλεις καί κώμας τοϋ κόσμου, διά νά ένθαρ^ύνουν
τούς άδυνατωτερους κατά τήν πίστιν, Γνα μή πλανώνται από τάς παγί­
δας τών αιρετικών, ουδέ νά λαμβάνωσιν υπ’ οψιν τάς άπειλάς των, ώ !
η ο ϊ α άγα& ά ά π ο τ ε λ έ α μ ατα Φά η ρ ο ή ρ χ ο ν τ ο τ ό ν ε ί

Ε ις έξ εκείνων τών 'Οσίων μεγίστων Γερόντων αγωνιστών, ήτο

καί ό Πατήρ τών Πατέρων καί τής ερήμου πολίτης Μέγας Αντώνιος,
δστις κατ' εκείνον τόν καιρόν, κ α θ ’ ον έδιώκετο ή Ε κ κ λ η σ ί α υπό
τών είδωλολατρών, αφήσας τήν Μονήν καί ήσυχίαν του καί λαμβάνων
άνά χεΤρας τό ραβδάκι του, καί συμπαραλαβών καί πολλούς έκ τών
μαθητών του, κατήλθεν εις τήν Οικουμένην (πολιτείαν), ί'να ύπηρε-
τήση τούς Α γ ίο υ ς cOμολογητάς, "Οτε δέ δ Ήγεμών φοβερίζων τούς
Μοναχούς διέταξε νά άπελθουν ουτοι έκ τών πόλεων, δ Μέγας 5Αντώ-
νιος— καίτοι γέρων— τόσον έδωσε προσοχήν είς τάς άπειλάς του ήγε-
μόνος, ώστε έπλυνε καί τό ίμάτιόν του, καί ουτω λαμπροφορών ένε-
φανίσθη έμπροσθεν αύτου μετά θάρρους ϊνα δμολογήση.

Καί έάν δεν ήτο ό διωγμός τής ’ Εκκλησίας ή θ ε λ ε πράξη τούτο ;

‘ Ομοίως απαντες γινώσκομεν πόσην αύταπάρνησιν διά τήν φόλαξιν

τής Α γ ία ς άμωμήτου ήμών Πίστεως καί τών eΙερών Ε κ κ λ η σ ια σ τ ικ ώ ν
παραδόσεων έδειξαν οί μεγάλοι έκεινοι έρημιται καί άγιοι γέροντες,
Μάξιμος δ Όμολογητής, Στέφανος δ Όσιομάρτυς, Μελέτιος καί Γ α ­
λακτικό ν οί Γαλησιώται, καί δ λοιπός αναρίθμητος χορός τών Όσιο-
μαρτύρων, ο ϊτ ιν ες ελεγον μετά θάρρους πρός τούς αιρετικούς τυ­
ράννους :
 SifUTJLocKiuct 12ΐ>

'Ο "Αγιος Μάξι^ιος 'Ο μο^ογητης εις την φν^ακην

«ρνοίτ^ιενος νά ίτ«ογράι|Γη τονς ο ^ ^ 'ς τον αιρετικοί? ϋαόιλέως
_ ' και των αποστατών ’Αρχιερέων
9 \ ύ.

«Δεν ύπογράφομεν εις τούς αιρετικούς τόμους σας . . !

ΑΙρετικοΙ παγκάκιστοι . Κ ά μ ετε δ,τι σάς υπαγορεύει ό
πατήρ σας Σατανάς, ημείς έαν καί* εν κοχλιάριον αίματος
μείνη επί τού ταπεινού ημών σώματος, ευχαρίστως καί τούτο
διά τ ό ν Χρίστον μας Οά τ ό χύσωμεν». Καί τούτων οι πλειστσι
ήσαν ύπέργηροι καί υπό τών χειρών βασταζόμενοι.
'Έ τερον π α ρ ά δ ε ι γ μ α του κατά θεόν ζήλου τών Α γ ί ω ν έκείνων
Πατέρων είνα ι κ α ί ό "Ο αιος ε κ ε ίν ο ς Ά φ ρ α ά τ η ς (13), δ γέρων κατά
τό σώμα, άλλά νεάζων κατά τήν ψυχήν, δ σ τ ις μετ' άλλω ν cΑ γ ίω ν
Γ ε ρ ό ν τ ω ν ησυχαστών, αφέντες τά ερημητήριά των, κ α τ ή λ θ ο ν δ ρ ο ­
μ α ί ο ι είς την ’Α ν τ ιό χ ε ια ν , π ρ ό ς ύ π ο α τ ή ρ ι ξ ι ν τώ ν κ α τ α δ ι ω κ ο μ έ -
νω ν ’ Ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν 6πό τοϋ Άρειανοϋ Ούάλεν'τος, δστις βλέπων έκ τοϋ
παραθύρου τοϋ Παλατιού του τόν "Αγιον τρέχοντα ήρώτησε : «Ποϋ
πηγαίνεις Πάτερ ;> .· «Πηγαίνω νά δέωμαι υπέρ τής βασιλείας σου»
άπήντησε. Καί δ Βασιλεύς : « Ά λ λ ’ εις το κελλίον σου έν έρήμφ διά­
γουν κατά τήν Μοναχικήν τάξιν νά δέεσαι». Καί δ Ά γ ι ο ς : «Ναι οδτως
επ ρ επ εν άλλά καθώ ς μία παρθένος* κεκλεισμένη έν τω θαλάμω της
καί έ κ ε ιθ ε ν βλέπουσα πυρκαϊάν, τεθεΐσαν υπό κακοϋ ανθρώπου, καί-
13) Μακαρ. θεοδωρήτου Κύρου, Έ κ κ λ η σ . ‘’Ιστορία.
ουσαν τόν οίκον του πατρός της, βεβαίως ούοέποτε ή^ελε κατακριθϊβ
εάν έξήρχετο καί προσεπάΗ·η διά τήν κατάσ^εσιν αύτης, παν μέσον
μετερχομένη·’ ουτω καί έ ' ώ , καθήμενος εν τη ησυχία μου, ώς έν παρ~
ϋενικφ ϋαλάμφ ησύχαζαν* Ά λ λ 5 επειδή Σύ Β τσιλ εϋ Ι^εσας πυρκαϊάν
τόν Οίκον— Ε κ κ λ η σ ί α ν — τοϋ Πατρός μου Θεού.. διά τούτο τρ έχ ω
άνω καί' κάτω 7 παν μέσον μετερχόμενος διά τήν κατάσοεσιν Αυτής.»
'Ο μ οίω ς κ α ί ό ° Αγιος Θ εοδόσ ιος δ Μέγας έποίησ'ε. Διότι ύπέργηρος
ών συνήΐ)·ροισε τούς πλέον θερμούς ζηλωτάς κατά τήν πίστιν μαίΗ]-
τάς του, όχι μόνον περιήρχετο μ ε τ 5 αύτων τάς κώμας καί πόλεις τήν
"Ορθοδοξίαν ϋποστηρίζοντες, άλλά καί δημοσίως τούς σπορείς καί
αρχηγούς τών αιρέσεων άνεθέμάτιζον. Γράψας δέ καί επιστολ'/^ν πρός
τον Βασιλέα ’Αναστάσιον μεταξύ των άλλων έγραφε καί τά έξής :
<.Νά ήξεύρης ώ Βασιλεύ δτι προτιμωμεν τόν θάνατον παρά να
οεχθώμεν νέα δόγματα, άλλά τάς διατάξεις τών προϋπζρξάντων ήμών
Ά γιω ν Πατέρων άκολοΐΜ ουμεν? το^ς δε υ π ο σ τ η ρ ίζ ο ν τ α ς χλλονς
ν ε ω τ ε ρ ισ μ ο ύ ς $ το ϋ ς ά π ο ρ ρ ί π τ ο μ ε ν κ α ί ά ν α θ ε μ α χ ίζ ο μ ε ν καί όχ
μόνον τούτο, άλλά κ α ί %ο ϊ ς π α ρ ' α ύ ε ώ ν χ ε ι ρ ο ϊ ο ν η θ έ ν τ α ς (άκού-
σατε υμείς ώ νεοημερολογΐται) ο ϋ ζ ε δ ι ά κ α μ μ ία ν άν ά γ κ η ν δεν δε~
χ ό μ ε θ α , ο $ ι ε &να 0 9 0

Καί καθώ ς διά τήν Πχτρίδα οϋτω καί διά τήν ’Ορθόδοξον πίστιν
μας θέλομεν θυσιάσει καί τόν έαυτόν μ~/ς μετά γλυκύτητος, έστω καί
άν έβλεπαμεν καί αυτούς τούς Α γ ίο υ ς τόπους, πυρπολουμένους. Διότι,
τις ή χρεία μόνον καί μόνον διά τοϋ ονόματος "Αγιος Τόπος νά όνομά»
ζηται,δταν εκείνη ή Αγιοσύνη άκριβώς διά τών έργων υπό τών αιρε­
τικών υβρίζεται»; (1 4 ).
Ό οέ 'Άγιος Θεόδωρος δ Στουδίτης ε£ς τόν προρηθεντα ανωτέρω
λόγον του, ιδού τί μας λέγει νά πράξωμεν είς τήν τοιαύτην έλεεινήν
περίστασιν τής καταδιωκομένης Όρθοδόξου Ε κ κ λ η σ ί α ς : «Τάχα λυπ.εΐ
ήμας ή ακοή τού τά μοναστήρια ήμών υπό τών τοϋ Κυρίου εχθρ ώ ν
διαφθείρεσθχι; άλλ5 ούδεμία λύπη τούτο' Μοναστήριον γάρ xai Ναός
Θεού ημείς έσμέν, πρός ούς καί λέλεκται* ε’ι τις τόν Ναόν τοϋ θ εο ύ
φθείρει, φθείρει τούτον δ Θεός. Καί άλλως, δτι πολλάκις εφθασαν
διαφ^αρήναι υπό· τών οιωξάντων ήμας, καί πάλιν τή τού θεού προ­
μήθεια εις τό άρ/αίον έπανέδραμον Τάχα καί τούτο σαλεύει ήμας.,
ότι μή κατά τών δεδιωγμένων κατέχομεν τά Μοναστήρια, άνοικοοο-
μοϋντες καί φυτεύοντες, καί δσα άλλα καλλιεργοϋντες* εγώ δε τοσου-
τον αισχύνομαι* ει γάρ υπέρ τής καταστροφές τής Πίστεως 6 διωγμός
καί δ σύμπας άγων, ταύτης μή έπανορθωθείσης, αναθεματιζόμενων,
έστιν ά ρ ά τις ώ φ έ λ ε ια τής έπικρατΎ^σεως, κα ί ο ύ χ ϊ μάλλον β λ ά β η
όμ ολ ογ ονμ έν η κ α ί π ρ ο δ ο σ ί α τής ά λ η & ε ία ς ; ΤΙς έξ ήμισείας δρα-

14) Εις τόν βίον τοϋ Α γ ίο υ Θεοδοσίου»

 £uii«£j)atfuu i<27

μών ήρεν έπαϋλον, δπότε οί τελείως δραμεΐν μόνον, άλλα καί νομίμως
διηγόρευται Φ η σ Ι γάρ. Καί ούδείς στεφανούται, ειμή νομίαως άθλησή.
Ούκοΰν αφέμενοι τούς τοιούτους διαλογισμούς, εϊ-περ χαί πάρεισι, καί
πόρρω τά λοξά παραδείγματα άποπεμπόμενοι, ένός έχόμεθα μόνον της
διπλής ήμών ομολογίας της τε κατά πίστιν καί κατά λόγον* πεποιθό-
τες τη υποσχέσει του αψευδούς λέγοντος: Ζ ητείτε πρώτον τήν Β α σ ι­
λείαν τοϋ Θεου καί τήν δικαιοσύνην Αυτού καί ταυτα πάντα προστε-
θήσονται.»
Ι δ ο ύ , Όσιώτατ'οι καί Σεβαστοί ΆγιορεΤται "Αγιοι Πατέρες, τϊ
ά π ο φ ά σ ε ι ς έλ ά μ β α ν ο ν ο ί "Α γιοι ε κ ε ίν ο ι Π α τ έ ρ ε ς τών άλλων 'Αγίων
Τόπων, δταν ή Α γ ί α ήμών Ε κ κ λ η σ ί α έπολεμειτο ύπό τών νεωτερι-
στών καί αιρετικών, καί οιτινες "Αγιοι Πατέρες όχι μόνον ταυτα διέ-
πραξαν αλλά καί διά ^οπχλων δπλισϋέντες έδιωξαν έκ τών Α γίω ν Τ ό­
πων των εκείνην, ήτις έν άγνοια έκ ά θη σε διά νά άναπαυθη ολίγον εις
τόν τόπον εκείνον, τόν όποιον δέν έπετρέπετο νά κα θίση γ υ ν ή (ΐδ ).
«Ο Ε Χ Ω Ν ΩΤΑ Α Κ Ο Γ Ε Ι Ν Α Κ Ο Γ Ε Τ Ω » λέγει δ Κύριος.
/
Καί · ν

Πρός περισσοτέραν πληροφορίαν τών 'Οσιωτάτων μου αδελφών καί

Πατέρων, δτι δέν παρακινούμαι έξ οπουδήποτε εμπαθούς ελατηρίου ή
σκοπού άλλου, έκτος ά,πο τήν άγάπην τυρός τήν άμωμον· ’Ορθοδοξίαν
τών * Αγίων Πατέρων ήμών, γράφων κατά του αιρετικού Οικουμενικού
Πατριάρχου Βασιλείου, ώς καί κατά τών λοιπών δαιμονοφόρων συμμο­
ριτών κατά τής ’ Ε κκλησία ς τοΰ Θεου' έν τ ώ σ ν μ π ε ρ ά σ μ α τ ι τ ο ύ τ ω
π α ρ α θ έ τ ω τ ά ολίγα τ α ν τ α $ έξ ώ ν ά π ο δ ε ι κ ν ύ ε τ α ι δ τ ι : ό Ώ ρ ι γ ε ν ι -
στής νϋν Π α τ ρ ιά ρ χ η ς Β α σ ί λ ε ι ο ς , ε ΐ ν α ι δ ειν ό ς π ο λ έ μ ιο ς τον Μ ο ­
ν α χ ι σ μ ο ύ , κ α ί τώ ν cΙ ε ρ ώ ν Π α ρ α δ ό σ ε ω ν κ α ί Κ α ν ό ν ω ν π ε ρ ι ϋ β ρ ι -
στής' ουτος, ώς φιλελευϋέρως φρονών καί πράττων, γενόμενος Πατρι-
άρχης τη συνδρομή του πασίγνωστου Μασσόνου κ. Βενιζέλου, ’Α ρχη­
γού τών Φιλελευθέρων, (δρα άρθρον «Τό μυστικόν Ά ρχειον τοΰ Τ σ ά ­
ρου» « Ε λ λ η ν ι κ ή » 12 ’Ιουνίου 1908), £δού τί γράφει δ άνταποκριτής
τοΰ «’Ελευθέρου Βήματος^ (27 Αύγούστου 1925) I
« Ό Πατριάρχης Βασίλειος Γ \ είναι κατά τοΰ καλογηρισμοΰ που
φέρει τόν μαρασμόν. Τό ύπόμνημά του πρός τό Ιΐανορθόδοξον Συνέ-
δριον τής Κωνσταντινουπόλεως είναι δλόκληρον μεταρρυθμιστικόν
πρόγραμμα. Εις αύτό αναπτύσσει τάς ιδέας του καί περί νηστείας καί
γάμου των Κληρικών, Ό Χριστιανικός κόσμος, μοΰ ελεγεν ό ,,Παναγιώ*
τατος, πρέπει νά απαλλαγή άπό καλογηρικάς ανοησίας. . . . Είς Λ *ήν
Σερβικήν Ε κ κ λ η σ ία ν εισήχθη δ β'γάμος τών Κληρικών. Τά έγκρίνω».
Εις δηλώσεις του δέ, τάς δποίας δημοσιεύει δ « ’Ε κ κ λ η σ ια σ τ ικ ή
Κήρυξ» τής 29 ’Απριλίου 1920, έκ θ έτ ει πλατύτερον τάς σκολιάς κα*

15) Πατερικόν Κεφ. Σ Τ '. § 36.

128 Σ ν ιιπ έ ρ α ό ιια
W y0 W

έιτιβούλους διά τήν ’Ορθοδοξίαν γνώμας του περί Μοναχισμού καί Νη­
στειών κλπ. Αιά τών δηλώσεων εκείνων συνιστα, οιι πρέπει νά πα-
ρεμποδισθή ή τάσις πρός τόν Μοναχισμόν, διότι δεν διακρίνει εί ς τάς
‘ Ιεράς σήμερον Μονάς «ωφέλιμον σκοπόν» καί ώς έκ τούτου είς τήν
τά.ην τούτων διαβλέπει «ζημίαν μεγάλην ’Έ θ νο υ ς καί Ε κ κ λ η σ ί α ς »
κ α θ ’ δσον, κατά τήν γνώμην του, «έάν άλλοτε ήδύνατο νά προσάγη
* *

ουτος (ό Μοναχικός βίος') καί δικαιολογίας τινάς, πάντοτε όμως έπηκο-

λούθει μετ’ αύτοϋ Έθ-νική καί Κοινωνική άβαρία ου σμικρά».
Θέτουν δέ εαυτόν ύπεράνω της Άγία~ ’Ορθοδόξου τοΰ ΘεοΟ Ε κ ­
κλησίας, συμβουλεύει Αύτήν, δ τι: «προκειμένου περί ακολουθιών καί
νηστείας καί τοιούτων άλλων ζητημάτων, πρέπει ·νά κανονίση αύτά
κατά τρόπον σώφρονα καί λογικόν», ώς έάν ή Ε κ κ λ η σ ί α τοΰ Θεοΰ, ή
έν Πνεύματι Ά γ ί ω τά πάντα καλώς διά τών Αγίων Πατέρων διαταξα-
% |'
μένη, περί τά τοιαϋτα είναι έλλειπής κατά τε τόν τής σωφροσύνης τρό­
πον καί ένέργειαν τής λογικής, καί έχει ανάγκην τής συνέσεως καί
λογικής τοΰ νυν Πατριάρχου Βασιλείου, διά νά αναπληρώσει τά έλλεί-
ποντα Αυτής, καί απόδειξη είς τήν Οικουμένην τό περί πάντα τέλειον
καί άλάθ’ητον καί κάλλιστον Αύτής ! ("Ιλ ε ω ς γενοΰ ήμιν Κύριε !)
Καί διά τοϋτο δεν διστάζει νά διακήρυξή, δτι ή Ε κ κ λ η σ ί α πρέπει
νά περιορίση «καί ακολουθίας καί νηστείας είς τά λογικά αύτών δριαϋ»
(έπομένως είναι παράλογα τά σημερινά), καινά απαλλαγή «τό Τυπικόν
τών παρατάς πόλεις ’Ε κ κ λ η σ ιώ ν *, από τάς «περί νηστείας διατάξεις»
διότι, «είς τά τοιαϋτα έπεκράτησαν τά έθτμα τοϋ Μοναχικοΰ βίου» !!!
*Ι δ ο ύ π ο ι ο ς ε ΐν α ι ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης, ό κ α ­
τή γ ο ρ ο ς ουτος τής 'Ε κ κ λ η σ ία ς τοϋ Θεοϋ, καί τών θεοσυστάτων
θεσμών Αύτής δεινός πολέμιος καί άνατροπεύς.
Ουτος είναι «δ ’Απολλύων», «δ βύθιος δράκων», «δ άντικείμενος καί
έπαιρόμενος» κατά τοΰ Θεοϋ, μ ε τ ά τον Μ ελετίου Μ ετ α ξ ά κ η (τραπε-
ζίτου-Μασσόνου, δστις δωροδοκηθείς έκ τών μυστικών κεφαλαίων τοΰ
Μύρωνος ύπήκουσεν είς αύτόν καί είσήγαγεν έν ’Αλεξάνδρειά τό Πα-
πικόν νεον ήμερολόγιον), Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ Ά Φ η ν ώ ν κ α ί λ ο ι π ώ ν ο ρ γ ά ­
ν ω ν τής Μ α σ σ ο ν ια ς κ α ϊ τοϋ Σ α τ α ν α κ α ί εισ η γ η τώ ν π ά σ η ς κ α ι ν ό -
το μ ίας!!!
 Ε π ίλ ο γ ο ς 129

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο

«Εί κακώς έλάληια μ<,ρι:ύρ»|αον πευί

β

τοϋ κακού, εί δέ κχλώς, τι μέ δίρεις ;

(Μωαν. ιη' 24).
✓

f f ^
«*£άν ιιέν έ λ ά λ η ο α κ α κ ώ ς , νά \ιε άτιοδείξης ότι κακώς είπ ον,
ει δέ ο#κ ε^εις* τι όργίζειίαι %»
(‘Ένμι^Υίΐία ^Ιορ. Θεοφύλακτου αίκόίΚ)

Σ ε β α σ τ ο ί 'Α γ ι ο ρ ε ϊ τ α ι Π α τ έ ρ ε ς ,
Άνέμενον τινές τών Αγιορειτών ΙΙατέρων, άφοϋ ειδον τήν άπό-
αασιν του Εύλογίου Κουρίλα καί τών αποστατών Βατοπεδινών, δι’
ής κατεκάησαν παρανόμως πολλά σώματα εκ του συγγράμματος μου !
«Κέντρα τής Ά γ . ήμών Ανατολικής Ό ρθοδ. Ε κ κ λ η σ ί α ς — κατά τών
νεοημερολογητών, κ .τ .λ .» άνέμενον λέγω, καί δπελόγιζον δτι θέλω
έρ ε θ ισ θ ή χαί αναχωρήσει έξ 'Αγίου "Ορους. Διά τούτο έν τψ έπιλόγω
τούτω όφείλω νά πληροφορήσω πάντας τούς ένδιαφερομένους, άπαξ
διά παντός, δτι δεν φεύγω έξ Α γ ίο υ 'Όρους έκ τής προσφιλούς μου.
ταύτης πνευματικής γενετείρας — του ένδόξου περιβόλου τής 'Γ π ερ α -
γίας Δεσποίνης ήμών θεοτόκου καί ’Αειπάρθενου Μαρίας,— ουδέ θ έλ ω
παύσει σεβόμενος καί άγαπών Αυτήν, όπως έκαστος φιλοπάτωρ‘υιός
χρεωστει -νά σέβηται τούς γονείς αύτου, έ φ ’ δσον έκεινοι προσπαθούν
νά άφήσωσιν εις κληρονομιάν τών υΣών των ολόκληρον τον πλούτον
τών Πατέρων καί προγόνων αύτών.
'Όσον δμως διά τήν παράνομον καΰσιν τών βιβλίων μου δφείλω νά
διαμαρτυρηθώ, διότι δεν έπρεπεν ή Σεβασμία Ι ε ρ ά Κοινότης νά προβή
εις τήν καϋσιν, βασιζόμενη επί τής κρίσεως ενός. ατόμου — τοϋ Εύλο­
γίου Κουρίλα, τόν όποιον ώς γράφει έν τή πρός τά Πατριαρχεία
έκ θ έσ ει του ό Πατριαρχικός έξαρχος, Μαρωνείας κ Ά ν θ ιμ ο ς «λόγψ
.τ ή ς προκειμένης αύτοϋ βιβλιοκρισίας, 'έξέπεσε τής έν Ά γ ί ω ’Ό ρ ει με­
γάλης αύτοϋ δημοτικόττ/τος» έξ. έν αντί ας δμολογώ πλείστας χάριτας
πρός αύτήν, διά τήν άπόρριψιν τοϋ κ α τ ’ έμοϋ γραφέντος βιβλίου
« Άπολογητικαί Μελέται» του Παπαθανάση Βήτου — Βέκου — (τόν
όποιον ο ί ίδιοι οί οικείοι του άπεκήρυξαν ώς παράφρονα καί άντάρ-
την)(1) καί οϋτω διά τής επαινετής ταύτης πράξεώς της, άπηλλάγην
τοϋ κόπου τής ανασκευής τών παραφρόνων Μελετών του.
Διά τάς τοιαύτας μεγάλας υποστηρίξεις χρεωστώ Εύγνωμοσύνην.
Ταύτοχρόνως έκφράζω τάς εύχαριστίας μου δημοσίως πρός τούς

1) Άγιορειτικόν Ήμερολ. 1927.

130 ’ Ε π ίλογος

εν τή Σ κή τη τών Καυσοκαλυβίο>ν ενασκούμενους Όσιωτάτους '’Αγίους

Πατέρας, οΐτινες διά λίαν ευμεθόδου καί συνοπτικής αύτών επιστολής
ΙΕτιλεγίαν τάς κακοδοξίας καί τάς κ α τ ’ εμοΰ συκοφαντίας τοΰ Ουνίτου
i | *~ ^ ν ^ ( «

τούτου Παπαθανάση Βήτου Δανιηλίδου, ώς καί τούς έκδόντας τήν

« ’Ασπίδα τής ’Ορθοδοξίας» Όσιολογιωτάτους ^Ακάκιον Ιερομόναχον
καί ’Αντώνιον Μονάχον. 'Αγιορείτας, τούς φιλοξενήσαντας έν τή έκδό-
σει των την διαληφθεΐσαν τών Καυσοκαλυβιτών επιστολήν.
Αοιπόν θ ά έξ α κ ο λ ο υ θ ή σ ω π α ρ α μ ά ν ω ν έν τή Ιε ρ ά μ ου μ ε τ α ν ο ία
— εως δτου μου επιτρέψετε— έκτε)Ιών μ εθ * υ π ο μ ο ν ή ς κ α ί δ ι εϋ χ ώ ν
τώ ν Α γ ί ω ν Π α τ έ ρ ω ν τά ς υ π ο χ ρ ε ώ σ ε ι ς τον π ρ ο ο ρ ι σ μ ο ύ μ ου ώς
'Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ς Μ ο ν α χ ό ς .
Έ ά ν δμως κρίνομαι ώς υπαίτιος άνησυχίας, τότε : δεν είμαι έγώ
μεγαλύτερος τοΰ Προφήτου Ί ω ν ά ! Ρίψατέ με είς τήν θάλασσαν καί
ίσως καταπραΰνθη ή ταραχή. Προτιμώ νά υποφέρω, δτι καί άν %οί-
νητε— καίτοι θεωρώ έμαυτόν άνεύθυνον, μόνον ή αλήθεια καί ή ει­
ρήνη νά έπανέλΟη καί βασιλεύση είς τούς ’Ορθοδόξους.
Έ ά ν καί είς τάς χειρας τοΰ κ. Είσαγγελέως ήθελον πέσει, ουοέν
ετερον ήθελεν οΰτος άκούσει παρ5. έμου, είμή μόνον νά διαβίβασή πρός
τούς άνωτέρους του τάς έπομένας δλίγας λεξείς μου-! Π ο ι ή σ α τ ε 9 ϊν α ή
κ α ιν ο τ ο μ ή σ α σ α °Ε κ κ λ η σ ία έ π α ν έ λ θ η είς τήν Δ ογματ ικήγ κ α ί ηα-
νονική ν ό δ ό ν 9 Μιας 'Αγίας Καθολικής ’Ανατολικής Ε κ κ λ η σ ία ς , ώς
ήτο μέχρι τής χ θ έ ς , κ α ί κ α θ α ρ ί σ α τ ε Αύτήν ά π ό π ά ν τ α ς το&ς έρ γ ά -
τας τής Α νομ ίας> κ
"Εάν δε ο χ ι Ρ τότε θ ά ά κ ο ύ σ ω σ ιν ο ί υ π ε ύ θ υ ν ο ι $
cΕλλάς Ε λ λ ά ς ! Έ ά ν δεν έ ξ υ π ν ή σ η ς π ρ ό ς τήν ά λ ή θ ε ι α ν f έάν
δεν ά κ ο λ ο υ θ ή σ η ς τήν ο δόν τώ ν π ρ ο γ ό ν ω ν σ ο υ 9 καί έξακολουθή-
σης νά κλίνης τά ώτα σου είς τούς ψιθυρισμούς τών συμφεροντολό­
γων, οΐτινες φροντίζουν να εκβάλουν τό δέρμα σου, καί έάν έπιμένης
νά άκούης δλας τάς ξένας προπαγάνδας, αιτινες προσπαθοΰν, νά σε
αποξενώσουν άπό τήν Ε κ κ λ η σ ί α ν τών Πατέρων σου, καί νά σέ δια­
μοιράσουν είς αιρέσεις καί νά σέ δποδουλώσουν ύστερον ώς άλλα
κράτη, τά όποια δέν έπρόσεξαν είς τόν εαυτόν τους, τ ό τ ε 9 βΕ λλάς —
\ ·* t I

*Ε λλάς9 θ ά δ ι α μ ο ι ρ ά ζ ο ν τ α ι ο ί ξέν οι τοΰς κ ό π ο υ ς σ ο υ κ α ί τήν

ρ ο ν ο μ ία ν σ ο υ θ ά ά ρ π ά ξ ο υ ν ο ί έχθ'ροί σ ο υ β καί όμοΰ μετά τής π ε ­
ριουσίας σου, μετά τοΰ Κράτους σου καί πατροπαραδότου πίστεώς
 Ε π ίλ ο γ ο ς > 13i

σου. θέλεις χά^ει τήν ελευθερίαν, τήν γλώσσαν καί τήν ένδοξον ιστο­
ρίαν σου, Καί θά λ’έγουν τά έθνη, δταν μή γένοιτο !— στήσουν τό βδέ-
λυγμα τής έρημώσεως είς τόν τόπον τής ίΐατρίόος καί τής Ά γ ι ω τ ά -
της Ε κ κ λ η σ ί α ς σου : — Ίοου ο Λαός, δστις δεν έθεσ ε τήν ελπίδα
αύτου έπί τόν Κύριον ! ’ Ιδού δ #Λαός, όστις άπέρριψε, παν οτι είχεν έκ
τών προπατόρων του : Ε κ κ λ η σ ί α ν , πατροπαράοοτον,. ή θ η , έθιμα καί
νόμους ! ’ Ιδού που έφθασεν ό Λαός, ό υπάκουων είς τάς ξενας προπα­
γάνδας, αιρετικών, σχισματικών καί τρισκαταράτων ! ! !
Τ α ϋ τ α π α ρ α κ ι ν η θ ε ί ς ν π ο τοϋ ζήλον κ α ϊ τής ε ύ λ α β ε ία ς π ρ ό ς
την ’Ο ρ θ ό δ ο ξ ό ν μ ον cΑ γίαν ΤΙίσχιν, κ α ϊ τόν ’Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν Μ ο ν α ­
χ ισ μ όν t ήμην δε ν π ό χ ρ ε ω ς , ν ά δ η λ ο π ο ιή σ ω , καί άς συμβή ότι καί
αν συμβή* διότι δεν άπελογήθην είμή μόνον έμπροσθεν τού Θεοϋ.
Λύτη είναι ή πίστις μου, σήμερον, αυριο.ν, μεθαύριον, καί όλας
τάς ήμέρας τής ζωής μου. Οϋτω, διά πρεσβειών τής Ύπεραγίας Θεο­
τόκου καί ’Αειπάρθενου Μαρίας, .καί' πάντων τών Α γ ί ω ν , νά βοηθήση
δ Θεός πάντας ήμας καί ύμας, τούς’ θέλοντας μέ εύσέβειαν νά έπικα-
λεσθώ σι τό [Ιανάγιον καί Μεγαλοπρεπές ’Όνομα τοϋ Πατρός καί τοϋ
Ύίοΰ καί τοϋ Α γ ίο υ Πνεύματος, νϋν καί αεί καί είς τούς αιώνας
τών αιώνων ’Α μ ή ν,

Ό ’Ελάχιστος έν τοις Άγ^ορείταις ΜοναχοΤς

, ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΟΤΤΕΑΣ
\ I

Τέλος τοϋ β\ μέρους τοϋ Α' Τόμου (περί τοΰ 'Ημερολογίου)

Κ α ϊ ΐ ώ7. Θ ε ώ Δ ό ξ3* α·
132 Πίνα£ τών ITpoie^oir^vfejv
I

ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

v<cl
JJi * Γ
W / 'w tF V

r
Εόχή. (X

Π ρ ό λ ο γ ο ς .......................... . . . . .............................................. . „ βΓ
Εισαγωγή . . * . . . . . . . . . . . . . . . εΓ
Τ μ ή μ α A\ Κ ε ψ . A\ — Σ ύ ν τ ο μ ο ς ' ϊσ ν ο ρ ία σιερί τώ ν ά ρ χ ώ ν
τοϋ Μ ο ν α χ ισ μ ο ύ . . . . . . . ί
Τ μ ή μ α -4'. Κ ε φ » Β \ — Ό Ρ ό λ ο ς δν έ κ λ ή θ η νά π α ί ξ η ό Μ ο ­
ν α χ ισ μ ό ς εις τήν 'Ε κ κ λ η σ ίαν το ν Χ ρ ίσ τ ο ν 1
Τμήμ α Α\ Κ ε φ „ J Y — Π ο ιο ν τό εργ ον τον Μ ο τ α χ ισ μ ο ν δ ι' ο ν
έγένετο ή δ ό ξ α τής Ε κ κ λ η σ ί α ς τον Χ ρ ίσ τ ο ν κ α ί τό
π ο λ ν θ ρ ή ν η τ ο ν τρσ.ϋμα τον Δ ια β ό λ ο ν . .
Τμήμα Α \ Κ εφ . Γ ' . — ΓΙε ρί τής νοερας Προσευχής. . . . . 12
Τ μ ή μ α Β \ Κ εφ . Α\— Σ ύ ν ν ομ ος 6ι σ τ ο ρ ί α τών μ εγάλω ν ε χ θ ρ ώ ν
* τοϋ *Ο ρ θ ο ί 5. Μ ο ν α χ ισ μ ο ύ , ή τ ο ι τώ ν Φ ραγγμ ασσόνω ν.
ΙΙερε ψευ^οΰς Ιρμηνειας τής Άποκαλύψεως υπό τών Χ ιλ ια ­
στώ?, καί ά λ λ ω ν ’Αλαζόνων. . . . . .1 8
Περί τής Ε β ρ α ϊ κ ή ς Μαγείας. . . . · 23
Περί των Σοφιστών καί ένασχολήσ. αύτών είς τήν Μαγείαν 2 4
Περί τών ενεργειών τών Εβραίων είς δλας τάς Α φ έσεις „ 27
'Ιστορία τών Μασσόνων Ι π π ο τ ώ ν Ν αϊτών. . ..
Σατανικά εγκλήματα τών Ν αϊτών „ » 30
Άντιχριστιανικαί πράξεις τών Παπών . >. .. , „ . . 32*
Ό Προτεσταντισμός φωλεά τών Φραγγμασσόνων . . * 35
^Ιστορία τής μετεμφανίσεως τής Φραγγμασσονίας. . . 35
'Οργανισμός τής Φραγγμασσονίας . . . . .. . .
Β α θ μ ο ί τής Φραγγμασσονίας. . . . . . . . . . . 42
c0 " Ορκcς τών Φραγγμασ3ονο)ν. . . . . . . . . . 44
Λατρεία του Σατανα ύπό τών Φραγγμασσονων . . . .
ΤΜΗΜΑ Β ' . Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Β ' .
Π ο ι ο ς ό ρόλος τώ ν Φ ραγγμ ασσονω ν είς τάς °Ε π α ν α σ τ ά σ ε ι ς 48
Τό Κέντρον τής Παγκοσμίου Έπαναστάσεως . . . . 50
Καταστροφή έκ τών Ε π α ν α σ τά σ εω ν . 51
Μυστηριώδης έξέτασις τών Φραγγμασσόνων * . . .5 3
Διάλυσις Μονών ύπό τών Ε π α ν α σ τα τώ ν . . * . .55-
 Ί ί ν « ί τω .· Iiε ·> εχοιιένων ' 133

ΤΜΗΜΑ Β '. Κ ΕΦ Α Λ Α ΙΟ Ν Γ ’

Τ ί ν α μ έσ α μ ετ έρ χ ο ν τ α ι οί Φ ραγ γ μ ασσόν οι είς νοϋς κ α τ α χ θ ο ­

ν ίο υ ς σ κ ο π ο ύ ς των π ρ ό ς εκμ ηδένισαν τής 'Ο ρ θ ο δ ο ξ ία ς 57 *
ΪΙερχ του θεσμού τής Βασιλείας καί τής .Δημοκρατίας 59
ΪΙερΙ τής πολι τογραφήσεως τών 'Εβραίων είς ολ η ν τήν γην . 61
Συνεργασία τών Έβραίο>ν μετά τών Φιλελευθέρων . . . . 63
Άντο,ρθόδοξα Νομοσχέδια τών Φιλελευθέρων κατά τής Όρθοδοξ. 6 4
Καταπολέμησις τής Ε λ λ η ν ι κ ή ς Γλώσσης .. . * . . , 68
e Εβραιο-Μασσονικον Κεφάλαιον πρός δωροδοκίαν , « . .7 0
Τ Μ Η Μ Α ' Γ '. Α\
Κ Ε Φ Α Α Α ΐϋΝ
Ι Ι ώ ς είσ έδ υ σ εν ό ν εω τ ερ ισ μ ό ς έν τή 5Αναζ* 7Ο ρθ , Ε κ κ λ η σ ί α 72
Τρομοκρατία καί σφαγή τών Μοναχών υπό τών Παπών . . .7 4
Προδοσία τών Ε λ λ ή ν ω ν Φιλοσόφων καί συνεργασία των μετά τών
£Παπων. 76
ΤΜΗΜΑ Γ/ Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν Β\
Ι Ι ώ ς ό cΕ ω σ φ ό ρ ο ς Π ά π α ς Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς ό I T / ο ν ν ε ι ρ γ ά σ θ η
μ ε τ ά τώ ν ά θ έ ω ν Μ ά γ ω ν Άστρολόγων*, δ ι ά την αλλαγήν τον
Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ Η μ ε ρ ο λ ο γ ίο υ « . < , . * « * ^ * 79
Τ ά έπακολουθήσαντα δεινά καί αι ψευδοπροφητειαι του 16ου
αιώνος μετά τήν αλλαγήν του ’Ορθοδόξου Ημερολογίου . 81
αταδίκη του Νέου Παπικού Ημερολογίου. .
ΤΜ ΗΜ Α Γ . Κ ΕΦ Α Λ Α ΙΟ Ν Γ\
Ι ϊ ώ ς ο ί σ η μ ε ρ ιν ο ί νεωτεριστ,αΐ σ υ ν ε ρ γ ά ζ ο ν τ α ι μ ετά τής
*Ε β ρ α ι ο - Μ α σ σ ο ν ί α ς π ρ ό ς κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ν τής ’Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς δέά
%ής άλλαγής τοϋ ' Η μ ε ρ ο λ ο γ ίο υ , κ α ί π ε ρ ί τής κ α τ ά τοϋ eΑ γ ίο υ
νΟ ρους ε π ίβ ο υ λ η ς τω ν . , • 87
Συκοφαντίαι κατά του ’Ορθοδόξου Μοναχισμού , . . .8 8
Παράνομος Πειθαρχία . . . . . . . , . 90
Άντιχριστιανική διδασκαλία, εις τά Πανεπιστήμια τής Ε σ π ε ρ ί α ς 91
ΣατανικαΙ εφευρέσεις τής Ά γ γ λ ικ α ν ικ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς . , . 92
Αιρετικά φρονήματα του Πατριάρχου Βασιλείου του Τ\ . . 95
Άποκάλυψις περί υποβολής τής Ρουμανίας καί αιρετικά νομοσχέδ. 97
Δρασ:ς Ξένης Προπαγάνδας έν Ά γ ί ω Ό ρ ε ι. . . . . . 101
Βίος και Σατανικαί βλέψεις του Μύρωνος κατά τής ’Ορθοδοξίας . 106
Μυστικον Κεφάλαιον διά τήν προπαγάνδαν πρός δωροδοκίαν . 112
^ _ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ . . · . . . . . .117
Ε Π ΙΑ Ο Γ Ο Σ . 129
 ΕΡΓΑ ΕΚ&ΟΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ

κατά τών νεοημερολογιτώ,ν. = (Ρουμανιστί) 1924.

2) Αιώνιον Πασχάλιον καί ‘ Ημερολόγιον (Ρουμανιστί) 1924.
3) Σάλπιγξ τών Η συχαστών κατά τών Καινοτόμων 1925.
4) Κέντρα της Α γ ί α ς ήμών ’Ανατολικής ’Ορθοδόξου Ε κ κ λ η σ ί α ς
. (Ε λληνιστί) 1925.
5) Μάχαιρα τοΰ ΙΙνεύματος κατά τών Φραγγμασσονων 1929.

ΕΤΟΙΜΑ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΙΝ

6) Μάχαιρα τοΰ Πνεύματος (ΡουμανιστΟ.

7) Πασχάλιον καί 'Πμερολόγιον από άπόψεως Δογματικής καί Κ α ­
νονικής.
8) Ή ’Ορθοδοξία έναντι τής Φραγγμασσονίας.
9) Ό παρατηρηΐής τοΰ Μοναχισμού κατά τόν 8ον α&ώνα. = Κριτική
"Ιστορική.
10) ’ Απολογητική Άπάντησις τών Μοναχών κατά τών Ά θ ε ω ν Πο­
λιτικών. )
_ _
s . ·

11) Περί τοΰ Βαπτί*σματος/ εΙερας Νηστείας, καί τοΰ Ραντίσματος.

12) Περί τής συνεχοΰς Μεταλήψεως κατά τό πνεύμα τής ’Ορθοδοξίας.
13) CH Φιλοκαλία, συμπληρωθεΐσα μ ετ’ άλλων συγγραμμάτων περί
νοερας προσευχής.
14) 'Άγιος Συμεών ό Νέος θ ε ο λ ό γ ο ς = Ά ρ χ α ϊ ο ν κείμενον.
15) "Αγιος Βαρσανούφιος συμπληρωθείς μέ φιλολογικάς Υποσημειώσεις.
16) "Αγιος Ή σ α ί’ας πρός τήν ευγενή θεοδώραν. Είδικαί συμβουλαί
πρός Μοναχάς.
17) 55 δροι τοΰ Μεγάλου Βασιλείου περί Μοναχικής Πολιτείας,
18) "Αγιος Μάρκος δ Ε ρ η μ ίτ η ς . Ό λ α τά Συγγράμματά του.
19) "Αγιος Συμεών δ Μεταφραστής περί κατανύξεως.
/

Μ ε τ α φ ρ ά σ ε ις έκ τοϋ Ρ ω σ σ ι κ ο ν
έν σ υ ν ε ρ γ α σ ία μετ' άλ λ ω ν Π α τ έ ρ ω ν .
20) «Ζωή μου έν Χριστώ» ύπό Ί ε ρ έ ω ς Ίωάννου Κρονστάνσκι.
21) Περί θείας Προσευχής » » » »
22) Περί νοερας » » eΑγίου Νείλου Σώρσκα.
23) Κρίνος τοΰ Άγροΰ.
24) Ιίειρασμός τοΰ Σωτήρος Ιν Έ ρ ή μ φ , ύπό Ά γ . Δημήτ. Ρωστόφσκη.
Κ α ί ϋλλα& δ ι ά φ ο ρ ο ι π ρ α γ μ α τ ε ϊ α ι π ε ρ ί Μ ο ν α χ ισ μ ο ύ .
 π ? 0 Κ Ο JCH

ν τοτε \Α -ν α τ ό
vw$5' '

• _
» * -*·; " ■#

■■'■· ,/ \ w V
« α ε ;α 1 5
α.
Τ«Λ0£ ■®ο;γμ*αΐ^; τ ω #
> ι. -τ Γ - Λ ν *
•ς ·
?Λ ·\ ΐ^'> ’. - * '
£V;CdV**
L* ^
της
/ .

ft ρ ιαρχοο
.· - . , f · .· ν .» .

ίερεμιου τοΰ Γ ' εν Κων^ταντινου^όλει Η 7 2 ).

*■■ <Ν Λ ^
Λ.£Υεΐ
·····-.·■ >

« -,. . .;.' Ποσάχχς. ήΜλησα-έπισυνάςας τα .τέκνα σου?. ον τρόπον

• , .. .,

ορνις τήν έ α ί^ ^ ,,ν ο ^ σ ^ ν ;;^ ^ : τάς. πτέρυγας, καί ούκ ή θελήσατε. 525c?tf
•· ·

ά ψ ί ε τ α ϊ vftiv ό οϊκ&ς $ μ ώ ν k'gW&£ ϊ-··. (Λουκά' ιγ' 34).