JU SREDNJA ELEKTROTEHNIČKA ŠKOLA ’’VASO ALIGRUDIĆ’’

PODGORICA

STRUČNI RAD

Komunikacioni uređaji

Mentor: Učenik:
Tigran Dobrašinović Jovana Bašanović S4G

Podgorica, maj 2019.godine

 Sadržaj

1. Uvod....................................................................................................................................................1
2. Komunikacioni uređaji........................................................................................................................2
2.1 Modem.........................................................................................................................................2
2.2 Mrežne kartice.............................................................................................................................6
2.3 Hab(Hub).....................................................................................................................................9
2.4 Svič (Switch).............................................................................................................................10
2.4.1 Razlika između Hab-a i Svič-a...........................................................................................11
2.5 Ruter (Router)............................................................................................................................12
2.5.1 Kako rade ruteri?...............................................................................................................13
2.6 Gateway.....................................................................................................................................14
2.7 Firewall......................................................................................................................................16
3. Zaključak...........................................................................................................................................17
4. Literatura...........................................................................................................................................18
 1. Uvod

U današnje vrijeme kompjuteri su postali neophodno sredstvo za rad u gotovo svim

granama ljudske aktivnosti. Kompjuteri nisu važni samo na radnom mjestu, već u zabavnim
aktivnostima na različite načine, a mnogi zabavni načini takođe zavise od neke vrste računara ili
su povezani sa nekim granama računarstva. Dok slušate pjesmu ili gledate fotografiju na
digitalnom fotoaparatu, vjerovatno ne mislite koji su vam algoritmi omogućili.

Ponekad je bilo dovoljno sjedeti na kompjuteru, voditi omiljenu igru i zabavljati se

satima. Ako imaš štap za igranje, možeš igrati košarku protiv prijatelja koji ti sedi. Danas je
potrebno da igra podržava igranje preko računarske mreže, možete se igrati sa nekim sa drugog
kontinenta i sve to u realnom vremenu.

Jedan od osnovnih zadataka računara je postao komunikacija. Ljudi žele brzo pronaći
informacije i poslati ih drugoj osobi. Oni žele da pristupe različitim uslugama sa raznih mjesta,
da budu u kontaktu sa svojom porodicom, prijateljima i kolegama, bez obzira na to gdje se
nalaze. To im omogućava da obezbijede lokalne računarske mreže i Internet kao najrašireniju
globalnu računarsku mrežu. Možemo slobodno reći da kompjuter nema internet vezu kao kuću
bez prozora.

Komunikacioni protokol je skup nedvosmislenih pravila za razmjenu informacija

između dva entiteta na mreži koja uključuje sintaktičku informaciju, informacije o semantici i
pravila za razmenu informacija. Entitet može biti kompjuter, program, sigurnosna kamera,
senzor itd.

Komunikaciona arhitektura je skup komunikacijskih protokola koji omogućavaju

komunikaciju između dva entiteta računarske mreže.
 2. Komunikacioni uređaji

Komunikacioni uređaj je uređaj na koji se povezuje komunikacioni medijum.

Sadrži priključke za mrežne kablove ili antenu ukoliko je u pitanju bežični prenos.

Može biti u sklopu računara – u obliku kartice (modem, mrežna kartica) ili samostalan
(router, swich, hub, gateway).

2.1Modem

Za potrebe računarske razmjene informacija telefonska mreža je daleko od idealne i

zapravo joj je jedina prednost, što već postoji. Činjenica da je projektovana za ljudski glas čini je
ograničenom za upotrebu unutar računrskih ssstava.

Specijalno projektovan digitalni sklop vrlo će lako iskoristiti onoliki frekvencijski pojas
koliki mu stavite na raspolaganje, ali će zauzvrat biti rigorozan u pogledu zahtjeva za pouzdanim
prijenosom.

Zato nam je potreban prilagođivač, koji će zadane nizove bitova informacija ( digitalni
signal ) obraditi i pripremiti za prenos putem zvučnog signala ( analognog ), koji se uklapa u
ograničenja telefonskih linija. Postupak pretvaranja digitalnih informacija u analogne signale
zove se modulacija, a uređaj koji omogućava komunikaciju među računarima telefonskom
žicom zove se modem, što je skraćenica nastala od dva termina : MODulator/DEModulator.
 Ime je logično uzmemo li u obzir kako modem radi ( primjer opisuje proces slanja
informacija između dva 300 bps modema spojena na serijski port računara ) :

Glavna komponenta serijskog porta zvana UART ( universal asynchronous receiver/transmiter )

služi kao ostava pri slanju informacija, koji rastavlja bajtove informacija ( recimo slova koje je
korisnik ukucao ) u bitove, te ih šalje jednog po jednog kroz serijski port.

Modem spojen na serijski port prima te bitove informacija, te ih pretvara u ton ( moduliše
informaciju ), da bi ih konačno prebacio preko telefonske žice uređaju s druge strane žice, koji
radi obratan proces –osluškuje pristiglo i vraća informaciju u njen izvorni digitalni oblik,
demodulišući I pristigli tonski, odnosno analogni signal.

Moderne modeme koristimo za spajanje na Internet, pa više nije prikladno slati pojedine
bitove informacija, već modem šalje TCP/IP pakete informacija, koristeći Point to Point protokol
( PPP ).

Telefonske kompanije koriste izmjeničnu struju, kojoj je karakteristika da stalno mijenja

svoj iznos – raste i pada poput valova, tj. liči sinusnoj funkciji, te se može nazvati sinusni val.
Čisti sinusni val ne nosi nikakvu informaciju, no zato sadrži tri parametra kojima se može
upravljati i tako informaciju u njega upisati: frekvenciju, amplitudu i fazu.

Osnovne se modulacijske tehnike baziraju na jednom od tri parametara, a brzi modemi

kombiniraju osnovne tehnike, da bi ubacili što više informacija u sinusni val koji će svojim
karakteristikama biti otporan na greške što se javljaju zbog neidealnih uslova na realnim
linijama.

Što je modem brži modulacijska je tehnologija kompleksnija i sklopovlje za njeno

upravljanje složenije.
 slika 1. Analogni modem – unutrašnji izgled

Frekvencijska modulacija koristi se za sporu, asinhronu transmisiju. Broj sinusnih

valova u sekundi varira, dok se amplituda drži konstantnom. Tako je logička jedinica
reprezentovana sa dva duga talasa, dok nulu predstavljaju četiri kratka.

slika 2. Frekvencijska modulacija

Ovom tehnikom moguć je prenos samo jednog bita po baudu ( baud = broj analognih
signalizacijskih elemenata u sekundi koji aktivno sudjeluju u procesu modulacije digitalne
informacije na analognim telefonskim linijama ).

Amplitudna modulacija varira amplitudu dok zadržava frekvenciju konstantnom. Bitovi

koji predstavljaju jedinice su viši od onih koji predstavljaju nule. Ova tehnika se koristi pri
prenosu podataka od 300 do 1200 bps ( bit po sekundi ). Takođe ne može prenijeti više od
jednog bita po baudu.
 slika 3.Amplitudna modulacija

Fazna modulacija je složenija. Ako se za jedinicu koristi normalan sinusni talas, onda
takav isti talas pomaknut u fazi za 180° ima značenje logičke nule. Fazna modulacija se koristi
kod modema brzine 2400 bps i može prenijeti do tri bita po baudu.

Kvadraturna amplitudna modulacija kombinuje amplitudnu i faznu modulaciju za

postizanje brzina od 4800 bps, 9600 bps, pa i više. Kombinovanjem sinusnih talasa različite
amplitude i skokova u fazi dobija se mogućnost kodiranja 4 do 7 bitova po baudu, poštujući
ograničenja telefonskih linija.

Trellis modulacija koristi iste tehnike kao i kvadraturna s jednom bitnom razlikom:
omogućava korekciju pogrešaka dodavajući kodirane informacije u signale koje se
prenose.Rezultat je kvalitetna komunikacija do brzina od 19200 bps.

Ekvilajzeri su automatski adaptivni uređaji koji kompenzuju probleme s frekvencijskim

odazivom i kašnjenjem na realnim linijma, te se kontinuirano prilagođavaju stanju na tekućoj
liniji. To je korisno kod veze koja se uspostavlja preko centrale, jer za svaki novi poziv centrala
uspostavlja drugi put signala.

Ako se smetnje ne poklapaju, pokreće se postupak automatskog obaranja brzine veze

( fall-back ) . Budući da je sporija veza manje osjetljiva na smetnje, šumove, skokove u fazi, ovaj
mehanizam zaista pomaže te dovodi do paradoksalne situacije da manjom brzinom smanjimo
greške, te time povećamo brzinu komunikacije.
 2.2Mrežne kartice

Mrežne kartice (adapteri) imaju ulogu fizičke veze između računara i mrežnog
kabla.Ona je jedan od najvažnijih uređaja na personalnom računaru.Ona računar povezuje na
mrežu (uključujući i servere i klijente), tako što obezbjeđuje vezu između PC-a i mrežnog
fizičkog prenosnika - kabla.

Mrežna kartica treba da:

 Pripremi podatke iz računara za mrežni kabl

 Pošalje podatke drugom računaru
 Kontroliše protok podataka između računara i kablova.

Ona prima podatke iz kabla i prevodi ih u oblik koji CPU računara može da razumije. Da
bi podaci mogli da se pošalju preko mreže, mrežna kartica mora da promijeni njihov oblik iz
oblika koji računar može da razumije u oblik koji može da putuje mrežnim kablom.

Podaci se u računaru kreću putanjama koje se zovu sabirnice (magistrale,bus).Sabirnicu

čini nekoliko putanja podataka, postavljenih jedna uz drugu. Kako su putanje postavljene
paralelno, podaci se kroz njih mogu kretati u grupama umjesto pojedinačno (serijski).

U mrežnom kablu , podaci moraju da putuju u jednom mlazu podataka. Kaže se da putuju
serijski, jedan bit za drugim.

Podatke koji putuju paralelno mrežna kartica uzima kao grupu i mijenja im strukturu tako
da oni kroz mrežni kabl putuju serijskom putanjom širokom 1 bit. Dakle, primopredajnik na
mrežnoj kartici omogućava pretvaranje paralelnog prenosa u serijski i obrnuto.
 slika 4.Mrežna kartica

Pored toga što transformiše podatke, mrežna kartica pokazuje ostatku mreže i svoje
mjesto, ili adresu, da bi ga mreža razlikovala od ostalih kartica u mreži.

Mrežne adrese utvrđuje komitet IEEE(Institute of electrical and electronic

engineers,inc.). Komitet dodjeljuje blokove adresa svakom proizvođaču mrežnih kartica.
Proizvođači te adrese ugrađuju u čipove na kartici, postupkom utiskivanja
sagorijevanjem. Na taj način svaka kartica, pa prema tome i svaki računar, imaju svoju
jedinstvenu adresu u mreži.

Ove hardverske ili MAC (Media Access Control) adrese su utisnute u čip sa ROM
memorijom na mrežnoj kartici.

Postoje različite vrste mrežnih kartica, zavisno od arhitekture mreže(Ethernet ili Token
Ring). Mrežne kartice se razlikuju i po vrsti odgovarajućih utičnica na matičnoj ploči.

Mrežna kartica mora da odgovara utičnici za proširenje na matičnoj ploči. Na IBM

kompatibilnim računarima, postoje npr. utičnice za mrežne kartice ISA,PCI ili EISA. ISA
(Industry Standard Architecture) je bila standard u klasama računara IBM PC i IBM XT.
Podržavala je 8-bitni izlaz ka uređajima za proširivanje, kasnije 16-bitni. Ona je gotovo potisnuta
i ostale su samo PCI.

Intel je 1993 proizveo PCI magistralu, koja je postala standard. Ona je 32-bitna
magistrala, a novije verzije podržavaju i 64-bitni i brži prenos. ISA kartice su bile jeftinije od
PCI ali su imale sporiji protok.
 Mogu se ostvariti još neka poboljšanja kada se ugradi mrežna kartica koja povećava
protok od mrežne kartice ka procesoru:

 Baferovanje.Memorijski čipovi za bafer nalaze se na mrežnoj kartici. Ova RAM

memorija se koristi kao prihvatna memorija (bafer). Na noj se nalaze podaci koji čekaju
da ih procesor obradi. Tu se smještaju i podaci koje treba poslati na mrežu.
 Direktan pristup memoriji (Direct Memory Access,DMA).Računari omogućavaju
mrežnim karticama da direktno šalju podatke u RAM memoriju i direktno iz nje primaju.
Procesor ne mora biti uključen u prenos podataka između kartice i RAM memorije.
 Vladanje magistralom. Mrežne kartice direktno pristupaju RAM memoriji bez učešća
procesora ili posrednika. Vladanje magistralom omogućava mrežnoj kartici da upravlja
magistralom tako da magistrala šalje podatke RAM memoriji i prima iz nje.

Mrežna kartica koja podržava ove funkcije skuplja je od onih koje to nemaju. Ipak kad
biramomrežnu karticu za važne servere kupićemo onu najbolju. Mrežne kartice često imaju
opcije koje se mogu konfigurisati i koje se moraju podesiti da bi kartica radila kako treba.

Tu spadaju:

 Zahtjev za prekid ( IRQ linije)

 Osnovna I/O adresa priključka
 Osnovna memorijska adresa
 Primopredajnik.
 2.3Hab(Hub)

Hab (engl. Hub) spada u kategoriju zastarjelih uređaja koji ima vrlo jednostavnu ulogu a
to je da, kao obično čvorište, sve što stigne od podataka na jedan od njegovih konektora
(portova) proslijedi svima (samo pojačano i očišćeno od šumova, tj. regenerisano).

Aktivni habovi rade na struju, pojačavaju signale na način na koji to rade i repetitori dok
pasivni jedostavno samo prosljeđuju signale svima.

slika 5.Hub

Takođe, dovoljno je „inteligentan“ da može prepoznati prekid mrežnog kabla što

omogućava normalno funkcionisanje mreže u takvim situacijama. Razvodnici se najčešće koriste
u mrežama u kojima se upotrebljavaju kablovi sa upredenim paricama, mada postoje i hibridni
habovi imaju mogućnost povezivanja više različitih vrsta kablova.

Broj portova koje HUB uređaj može imati se razlikuje ali obično ima od 8 do 48 portova
za priključenje mrežnih uređaja i računara.

Takođe neki od HUB uređaja mogu posjedovati i BNC konektor za priključenje onih
segmenta mreže koji koriste koaksijalne kablove.
 U današnjim uslovima cena HUB i Switch mrežnih uređaja je skoro ista tako da je mnogo
bolje ulagati u Switch-ve kao centralne mrežne uređaje jer poseduju napredniju tehnologiju.
HUB uređaji su najčešće namjenjeni za brzine mrežnog saobraćaja do (10Mbps).

Ovi uređaji nisu više u upotrebi, osim u laboratorijskim uslovima gdje ova njihova
osobina dolazi do izražaja kada treba nadgledati saobraćaj na mreži.

2.4Svič (Switch)

Svič je uređaj koji ćete zasigurno najviše koristiti. Njihova cijena je trenutno veoma
povoljna te su tako ušli i u naše domove. Njihova je uloga da regulišu saobraćaj na mreži.
Možemo sve naše računare povezati na svič, a i svič na svič te tako proširiti našu mrežu.

Skretnice rade na istom principu kao mostovi s tom razlikom što sa svičem moguće
definisati i virual LANs, VLANs gdje možemo prostorno razuđene korisnike grupisati u
virtualnu LAN mrežu a time i zajednički dijeliti propusni opseg koji im je dodijeljen.

Ovaj uređaj funkcioniše na drugom nivou (Layer 2 uređaj) što znači da je svjestan svojih
klijenata. Identifikator uređaja povezanog na svič je njegova fizička tzv. MAC (engl. Media
Access Control) adresa.
 slika 6.Switch Layer 2

Svičeve možete naći u nekoliko varijanti. Uglavnom se razlikuju po broju portova i po

stepenu upravljivosti.

 Neupravljivi svičevi su jeftini i prave se sa do, recimo 16 portova. U njih samo

uključite uređaje koje želite da umrežite i nemate nikakvog uticaja na tok
podataka.

 Druga kategorija, tj. upravljivi svičevi imaju različite mogućnosti, kao što je
kontrola opterećanja, protoka, podešavanje bezbednosnih parametara, međusobno
povezivanje (stack-ovanje) i prave se sa min. 16 ili 24 porta, a maksimalno 48.
Potreba za dodatnim portovima se rešava vezivanjem sviča na svič. Cijena ovih
uređaja je daleko veća od cijene prethodne kategorije i oni se koriste za kičmu
(engl. backbone) mreže.

Treba pomenuti i da ovde dolazimo do jednog sivog područija. Ruteri su uređaji koji rade
na trećem sloju (Layer 3. uređaji). Podijela je bila vrlo jasno dok se nisu pojavili i Layer 3
svičevi. Veoma su skupi, ali korisni jer imaju znatno veći broj portova od rutera i skoro sve
važnije osobine rutera .

2.4.1 Razlika između Hab-a i Svič-a

Osnovna razlika u radu je u tome što hub dobijene podatke od jednog računara šalje svim
ostalim računalima priključenim na njega bez obzira da li su im upućeni, dok switch analizira
kome su podaci namijenjeni i šalje ih samo računarima kojima su upućeni.
 Na taj način usmjerava se i ubrzava promjet kroz čvorište. Osim navedenog bolji uređaji
ove vrste mogu automatski isključiti neki priključak ako u tom pravcu ustanove neispravnosti u
komunikaciji nastale oštećenjem kabla ili mrežne (komunikacijske) kartice u računaru.

Takođe razlika između Hub-a i Switch-a je u tome što sa Hub-om mogu samo dva
računara u istom trenutku komunicirati.

2.5Ruter (Router)

Ruter predstavlja i tehnički najsavršenije rješenje na mreži. On povezuje uređaje u

različitim zgradama, gradovima i kontinentima. Postoje varijante i varijante rutera sa jednom
jedinom namjenom, a to je da upravljaju saobraćajem preko različitih mreža povezanih različitim
prenosnim medijumima. Ruter možete upotrijebiti da spojite dva predstavništva firme u dva
grada preko telefonske iznajmljene linije, bežične veze ili bilo koje druge.

slika 7.Ruter

Ruter je Layer 3 uređaj koji reguliše saobraćaj na osnovu IP adrese klijenta, za razliku od
svičeva i mostova koji su to činili na osnovu MAC adrese.
 Ako bi pokušali da uprostimo objašnjenje ove razlike, svič bi bio ekvivalent gradskog
MUP-a koji je zadužen za regulisanje saobraćaja u svom gradu, dok bi ruter bio ekvivalent
Republičkog MUP-a zaduženog da koordinira rad policije u svim gradovima.

MAC adresa ne može da se prostire van svoje LAN mreže (učionice, škole). Unutar škole
sve funkcioniše uz pomoć svičeva. Čim probamo da izađemo na internet, počinju da važe nova
pravila.

2.5.1 Kako rade ruteri?

Ruteri imaju veoma sofisticiran operativni sistem koji omogućuje da se povežu mreže sa
različitim protokolima i arhitekturama. Ovaj uređaj funkcioniše na trećem nivou (Layer 3
uređaj) što znači da radi koji reguliše saobraćaj na osnovu IP adrese klijenta. Ruteri u odnosu na
mostove, imaju pristup širim informacijama u paketu i u stanju su da iz paketa prepoznaju adresu
podmreže – rutera gdje se odredišni računar nalazi i šalje ga njemu.

Ruter osluškuje mrežu i identifikuje njene najzauzetije djelove i tako određuje putanju
kojom će da proslijedi paket. Odluku o putanji donosi na osnovu broja preskoka – rutera koje
paket mora da prođe da bi došao do odredišta. Da bi se ovaj zadatak ubrzao ruteri međusobno
komuniciraju pomoću RIP (Routing Information Protokol) protokola pomoću koga
razmjenjuju informacije za određivanje putanje.

Ruteri kreiraju i održavaju sopstvene tabele o održavanju putanje, koje se obični sastoje
od mrežnih adresa i ako to arhitektura mreže zahtjeva, čuvaju se i adrese matičnih računara. Put
do odredišne adrese ruter određuje iz tabele gdje se nalaze:
  sve poznate adrese mreže
 uputstva za povezivanje sa drugim mrežama
 moguće putanje između rutera
 troškove stanja podataka duž tih putanja

Ruter se takođe brine da poslat paket ne nastavi vječno da živi na mreži. Zbog teoretski
neograničenog broja ruta na mreži paket može vječno da kruži od rute do rute ne pronalazeći
putanju do destinacije. Moram spomenuti da se radi o IP protokolu koji je bitan sa stanovišta
rutera. Ruter smanjuje jedan broj, koji se naziva TTL (time to live), koji ne znači vrijeme života
paketa na mreži već je to broj Hop-ova koje paket može da pređe dok ne bude forsirano ubijen ili
rečeno u žargonu – diskardovan (engl. Discard).

Maksimalna vrijednost TTL parametra je 28 – 1 što je 255. Parametar je 8-bitni dok je

Windows defaultni parametar 128, odnosno kada Windows pošalje paket na mrežu on definiše
TTL kao 128 što praktično znači da paket može proći kroz 128 rutera minus jedan dok ne bude
forsirano ubijen. Minus jedan je zato što se kao Hop računa i lokalna mreža. Da zaključimo,
svaki ruter će ubiti bilo koji paket na mreži kome je TTL parametar pao na vrijednost nula.

2.6Gateway

Gateway (srp. mrežni prolaz) ili Residential Gateway je hardverski uređaj čija
osnovna uloga je prevođenje iz jednog protokola u drugi protokol, odnosno vrši prilagođavanje
električnog signala jednog protokola u električni signal drugog protokla.

Sama definicija Gateway-a bila bi da je to mjesto na mreži koje služi kao ulaz na drugu
mrežu. Mogu biti i softverskog tipa kada su implementirani u ruter uređaje ili kombinacija
hardversko-softverskog uređaja.
 slika 8.Gateway

Za razliku od rutera koji prosljeđuju pakete najkraćom putanjom za njima poznate

protokole, Gateway uređaji poznaju različite protokole na osnovu čega rade prevođenje iz jednog
u drugi protokol. Najpoznatiji Gateway uređaji su PSTN modem, ADSL modem, kablovski
modem, itd.

Kada je softverska verzija Gateway-a u pitanju može biti primjenjena kroz računare,
servere ili mrežne uređaje što je i najčešći slučaj kada su u pitanju poslovne ili enterprise
konekcije. Zbog toga računar (ili server ili mrežni uređaj), koji je konfigurisan da radi kao
Gateway uređaj, nazivamo i Default Gateway.

Na slici (10.) je dat primjer funkcije Gateway uređaja kada radi prevođenje (translacija)
jednog protokola u drugi, na primjer iz protokola lokalne mreže u protokol neke druge mreže i
obratno:

slika 9.Funkica Gateway uređaja

 2.7Firewall

Zaštitni zid ili fajerval (engl. firewall) je dio hardvera koji u sklopu računarske mreže
ima mogućnost da spriječi nepropisni prenos podataka preko mreže koji je zabranjen od strane
siguronosne police.

Firewall ima zadatak da kontroliše protok podataka između različitih zona u računarskoj
mreži. Obično se Internet zona smatra nesigurnom, dok se lokalna mreža smatra relativno
sigurnom.

Najbitniji cilj je ostvarivanje normalnog odnosa između ove dvije zone tako da jedna ne
naškodi drugoj. U najčešćem slučaju firewall se brine da na računar ne dospije štetni kod (virus,
crv itd.) sa globalne mreže - Interneta. Laički rečeno, Firewall spriječava viruse da dospiju na
računar, ali ih ne može liječiti, odnosno ukloniti.

Firewall ne može raditi sam, i najčešće zahtijeva iskusnijeg korisnika koji će odobravati
ili zabranjivati pristup nekoj mrežnoj aktivnosti. Firewall je najosnovnija komponenta koja čini
sigurnu računarsku mrežu, koja je uvjet normalnog rada, kako na internetu, tako i na lokalnoj
mreži.

slika 10.Hardverski firewall

 3. Zaključak

Komunikacioni uređaj je dodatak koji se, najčešće u obliku kartice, stavlja u računar i na
koji se povezuje komunikacioni medijum. Komunikacioni uređaj ima dva zadatka:

 da električno usaglasi uređaje koji se povezuju

 da podatke koji se prenose iz računara pretvori, iz oblika u kojem su bili uskladišteni u
računaru, u oblik pogodan za prenošenje preko komunikacionog medijuma

Modem - vrši konverziju digitalnih u analogne signale modulacija, i obrnuto – demodulacija.

Mrežna kartica –može biti integrisana u matičnu ploču, neinegrisana ili PCMCIA (za notebook
računare).

Hab (hub) - spaja više uređaja i tako pravi mrežu između dva ili više računara.

Svič (switch) - spaja više računara u mrežu i upravlja protokom podataka.

 4. Literatura

[1] https://www.sophia.org/tutorials/komunikacioni-uredjaji-2

[2] https://sites.google.com/site/racunarskakomunikacija/komunikacioni-uredaj

[3] https://mrezniuredjaji.wordpress.com/

[4] http://www.vps.ns.ac.rs/Materijal/mat1399.pdf
Komentar:____________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

Pitanja na usmjenom dijelu ispita:

1.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

2.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

3.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

Ocjena rada:____________________

Usmjena odbrana rada:___________________

Opšta ocjena:_________________

Članovi komisije:
1.Mentor:_____________________________________________________________________

2.Stalni član:__________________________________________________________________

3.Predsjednik komisije:_________________________________________________________

Podgorica,___________________2019.godine