Ang aming minamahal na lider ng simbahan at ama ng EDSA, Kanyang Eminence, Jaime

Cardinal Sin; Kanyang Kamahalan, ang Papal Nuncio at ang iba pang mga miyembro ng
Diplomatic Corps at ang internasyonal na komunidad; ang aming mga bayani ng EDSA -
ikaw ang mga tao at Pangulong Cory Aquino at Pangulong Fidel Ramos; Senado na si
Pangulong Nene Pimentel at iba pang mga senador; Tagapagsalita Noli Fuentebella at iba
pang mga kongresista; ang Pilipino ng taong 2001, si Chief Justice Davide; ibang mga
opisyal ng pamahalaan ng Pilipinas; mga kapatid ko dito sa EDSA at sa buong Pilipinas:
Sa buong kababaang-loob, tinatanggap ko ang pribilehiyo at responsibilidad na kumilos
bilang Pangulo ng Republika.
Ginagawa ko ito sa parehong pangamba at damdamin.
Ang kaguluhan, sapagkat ito ay ngayon, gaya ng sinasabi ng mabubuting aklat, "isang oras
upang pagalingin at isang oras upang magtayo." Ang gawain ay mabigat, at kaya dalangin
ko na lahat tayo ay magiging isa, isa sa ating mga prayoridad, isa sa ating mga halaga at
mga pangako at isa dahil sa EDSA 2001.
Sense of awe, dahil ginawang muli ito ng Pilipino sa hallowed ground ng EDSA.
Ang mga tao na kapangyarihan at ang "pagkakaisa" ng kalooban at pangitain ay gumawa ng
isang bagong simula hangga't maaari. Kung gayon, hindi ko kaya, ngunit sa puntong ito,
isipin ang mga salita ni Ninoy Aquino:
"Maingat kong tinimbang ang mga birtud at ang mga pagkakamali ng Pilipino, at nakuha ko
ang konklusyon na ang Pilipino ay nagkakahalaga ng pagkamatay."
Habang naghihiwalay kami mula sa nakaraan sa aming paghahanap para sa isang bagong
Pilipinas, ang pagkakaisa, ang kahulugan ng kasaysayan ng Pilipino, at ang kanyang hindi
matatag na pananampalataya sa makapangyarihan na nananaig sa EDSA '86 at EDSA 2001
ay patuloy na gagabay at magbigay ng inspirasyon sa amin.
Natitiyak ko na ang mga Pilipino ng mga hindi pa isinisilang na henerasyon ay babalik sa
pagmamataas sa EDSA 2001, tulad ng pagtingin sa pagmamataas sa Mactan, Katipunan at
iba pang mga pag-aalsa, Bataan at Corregidor at EDSA '86.
Natitiyak ko na ang pagmamataas ay maghahari kataas-taasan habang inaalala ng mga
Pilipino ang kabayanihan at pagsasakripisyo at panalangin ng Jaime Cardinal Sin, Pangulo
Corazon Aquino at Fidel Ramos, Chief Justice Davide, ang mga mambabatas na
nakipaglaban sa mabuting pakikibaka sa kongreso, ang mga pinuno na ang mga prinsipyo
ay lampas sa negosasyon , ang mga testigo sa impeachment trial na hindi binibilang ang
halaga ng testifying, ang mga kabataan at estudyante na lumabas sa kanilang silid-aralan
upang maging sa EDSA, mga heneral sa Armed Forces at Philippine National Police, at ang
Pilipino sa labas na nakatayo hanggang mabibilang sa mga gusot na ito.
Ang Pilipino, mga krisis at lahat, ay tunay na nagkakahalaga ng pamumuhay at kamatayan
para sa.
Ngunit saan tayo pupunta rito?
Si Jose Rizal, ang unang nakapagsasalita ng sariling pagpapasiya sa isang malayang lipunan,
ay nagbibigay ng sagot.
Pinayuhan ni Rizal ang Filipino na humantong sa isang buhay na pangako. Dapat niyang
isipin ang pambansa, lumampas sa sarili.
Ang isang bato ay walang halaga, isinulat ni Rizal, kung hindi ito bahagi ng isang gusali.
Kami ang mga bato, at ang Pilipinas ang aming gusali.
Sa maraming pagkakataon binigyan ko ang aking mga pananaw kung ano ang dapat na
maging programa ng ating pamahalaan. Hindi ito ang oras o lugar upang ulitin ang lahat ng
ito. Gayunpaman, maaari kong sabihin sa iyo na nakikipagtulungan sila sa apat na
pangunahing paniniwala.
1. Dapat tayong maging matapang sa ating pambansang ambisyon, upang ang ating hamon
ay dapat na sa loob ng dekada na ito, tayo ay mananalo sa paglaban sa kahirapan.
2. Dapat nating pahusayin ang mga pamantayang moral sa gobyerno at lipunan, upang
makapagbigay ng isang matatag na pundasyon para sa mabuting pamamahala.
3. Dapat nating baguhin ang katangian ng ating pulitika, upang lumikha ng matabang lupa
para sa mga tunay na reporma. Ang aming pulitika ng personalidad at pagtataguyod ay
dapat magbigay daan sa isang bagong pulitika ng mga programa sa partido at proseso ng
pag-uusap sa mga tao.
4. Sa wakas, naniniwala ako sa pamumuno sa pamamagitan ng halimbawa. Dapat nating
itaguyod ang mga solidong katangian tulad ng etika sa trabaho at isang marangal na
pamumuhay, na tumutugma sa pagkilos sa retorika na gumaganap, sa halip na
grandstanding.
Ang una sa aking mga pangunahing paniniwala ay tungkol sa pag-aalis ng kahirapan. Ito ang
aming hindi natapos na negosyo mula sa nakaraan. Ito ay nagsisimula sa paglikha ng ating
republika, na ang mga binhi ay itinanim sa rebolusyon na inilunsad noong 1896 ng
pamilyang Andres Bonifacio. Ito ay isang hindi natapos na rebolusyon. Para sa araw na ito,
ang kahirapan ay nananatiling pambansang problema. Kailangan nating kumpletuhin ang
sinimulan ni Andres Bonifacio. Ang tunay na solusyon sa kahirapan ay parehong pampulitika
at pang-ekonomiyang aspeto. Talakayin ko muna ang tungkol sa aspeto ng pulitika.
Sa paggawa nito, titingnan ko ang isa sa aking mga pangunahing paniniwala, na ang
pangangailangan para sa mga bagong pulitika. Ang pulitika at kapangyarihang pampulitika
na ayon sa tradisyonal na pagsasanay at ginagamit sa Pilipinas ay kabilang sa mga
pinagmulan ng mga katiwalian sa panlipunan at pang-ekonomya na nagpapakilala sa ating
mga pambansang problema. Kaya, upang makamit ang tunay na reporma, kailangan nating
palawakin ang ating tradisyunal na tatak ng pulitika batay sa pagtataguyod at pagkatao.
Ang tradisyunal na pulitika ay ang pulitika ng status quo. Ito ay isang estruktural na bahagi
ng problema.
Kailangan nating itaguyod ang isang bagong pulitika ng tunay na mga programa at platform
ng partido, ng isang proseso ng institutional na pag-uusap sa ating mamamayan. Ang
bagong pulitika ay ang pulitika ng tunay na reporma. Ito ay isang estruktural bahagi ng
solusyon.
Matagal na nating tinanggap ang pangangailangan na palakasin ang larangan sa negosyo at
ekonomiya. Ngayon, kailangan nating tanggapin ang pangangailangan upang mapahusay
ang paglalaro ng larangan sa pulitika. Matagal na kaming nagnanais na maging isang
ekonomiya sa mundo. Ngayon, dapat din tayong maghangad na bumuo ng isang sistemang
pampulitika ng mundo, ang isa ay nakabatay sa ika-21 siglo.
Ang daigdig ng ika-21 na siglo na magmana ng ating kabataan ay tunay na isang bagong
ekonomiya, kung saan ang walang humpay na mga pwersa gaya ng daloy ng merkado ng
kabisera at paglago sa teknolohiya ng impormasyon at komunikasyon ay lumilikha ng
kapinsalaan at pagkakataon.
Upang i-tap ang mga oportunidad, kailangan natin ng isang pang-ekonomiyang pilosopiya
ng transparency at pribadong enterprise, dahil ang mga ito ang mga catalyst na nagpapalaki
sa entrepreneurial spirit na maging mapagkumpitensya sa buong mundo.
Upang mapalawak ang mga oportunidad sa aming kanayunan sa kanayunan, dapat tayong
lumikha ng modernong at sosyalan na pantay na sektor ng agrikultura.
Upang matugunan ang mga panganib, kailangan naming bigyan ng panlipunang bias upang
balansehin ang aming pang-ekonomiyang pag-unlad, at ang mga ito ay nakapaloob sa mga
lambat sa kaligtasan para sa mga sektor na apektado ng globalisasyon, at mga
pananggalang para sa ating kapaligiran.
Upang matiyak na ang ating mga kita ay hindi nalimutan sa pamamagitan ng katiwalian,
dapat nating mapabuti ang mga pamantayang moral. Habang ginagawa natin ito,
gumagawa tayo ng matabang lupa para sa mabuting pamamahala batay sa isang matatag
na pundasyong moral, pilosopiya ng transparency, at etika ng epektibong pagpapatupad.
Isinasaalang-alang ang mga dibisyon ng ngayon, ang aming pangako ay magkakaroon ng
maraming sakripisyo sa ating lahat, habang nagtatrabaho tayo upang maibalik ang
karangalan at pagiging tanyag ng Pilipino.
Sumama kayo sa akin samantalang nagsisimulang mapunit ang mga pader na hahatiin.
Magtayo tayo ng isang gusali ng kapayapaan, pag-unlad, at katatagan ng ekonomiya.
Ang kapangyarihan ng mga tao ay nag-dramatize ng kakayahan ng Filipino para sa
kadakilaan.
Mahusay na Pilipino, Pilipino ng People Power, hinihiling ko ang iyong suporta at panalangin.
Magkasama, mapagaan namin ang kagalingan at paglilinis ng apoy.
Ito ang utang namin sa Pilipinas. Ito ang utang namin sa bawat Pilipino.
Salamat sa iyo at pagpalain kami ng Diyos lahat.

Cor

Mga kapatid ko:

Nagpapasalamat ako sa awtoridad na ibinigay mo sa akin ngayon. At ipinapangako ko na
mag-alok ng lahat ng maaari kong gawin upang maglingkod sa iyo.
Ang angkop at angkop na, dahil ang mga karapatan at kalayaan ng ating bayan ay kinuha
sa hatinggabi dalawampung taon na ang nakararaan, ang mga tao ay dapat na mabawi ang
mga nawawalang karapatan at kalayaan sa buong liwanag ng araw. Naniniwala si Ninoy na
ang tanging lakas ng isang mamamayan ay maaaring labis na maging masama at mahusay
na organisado. Kinuha nito ang brutal na pagpatay kay Ninoy upang dalhin ang pagkakaisa,
lakas, at kababalaghan ng People Power. Ang kapangyarihang iyon ay bumagsak sa
diktadura, pinoprotektahan ang marangal na militar na nagpili ng kalayaan, at ngayon ay
nagtatag ng isang pamahalaan na nakatuon sa proteksyon at makabuluhang katuparan ng
mga karapatan at kalayaan ng mamamayan.
Kami ay mga bihag sa aming lupain - kami, mga Pilipino, na nasa bahay lamang sa kalayaan
- nang sirain ni Marcos ang Republika labing apat na taon na ang nakalilipas. Sa
pamamagitan ng lakas ng loob at pagkakaisa, sa pamamagitan ng kapangyarihan ng mga
tao, kami ay tahanan muli.
At ngayon, nais kong mag-apela sa lahat na magtrabaho para sa pambansang
pagkakasundo, na kung saan ay bumalik si Ninoy. Gusto kong ulitin na ako ay napaka
magnanimous sa tagumpay. Kaya tinawagan ko ang lahat ng mga kababayan namin na
hindi pa kasama sa amin upang sumali sa amin sa pinakamaagang panahon upang
magkasama kaming maitayo muli ang magagandang bansa.
Gaya ng lagi kong ginawa sa panahon ng kampanya, nais kong tapusin ang apela para sa
iyo na magpatuloy sa pananalangin. Manalangin tayo para sa tulong ng Diyos lalo na sa mga
panahong ito

Diosdado

Sa araw na ito, Disyembre 30, ibinigay ng aming pambansang bayani na si Jose Rizal ang
kanyang buhay sa banal na lugar na ito - ang perpektong pagpapakita ng pagmamahal sa
bansa at pagtatalaga sa paglilingkod sa ating mga tao. Kaya angkop na ang mga framers ng
ating Saligang Batas ay dapat mag-utos na ang pinakamataas na opisyal ng lupain ay
tatawaging mag-asikaso sa tungkulin sa makasaysayang okasyon na ito, Sa malalim na
kababaang-loob, tinatanggap ko ang tungkulin ng bansa sa tungkulin. Bound sa
pamamagitan ng panunumpa na kinuha ko lang, nalutas ko na magiging pangulo ako hindi
lamang sa mga myembro ng aking partido kundi ng lahat ng mga pampulitikang grupo;
Dapat ako maging presidente hindi lamang sa mayayaman kundi higit pa sa mga mahihirap
at magiging pangulo ako hindi lamang ng isang sektor kundi ng lahat ng mga tao. Ang
pangunahing pag-andar ng pangulo ay hindi upang magbigay ng pabor ngunit upang
magbigay ng katarungan. Ang panunumpa ng pampanguluhan ay naglalaman ng espesyal
na pangako na "gawin ang katarungan sa bawat tao."
Ang mga ito ay hindi mananatiling walang laman na mga salita, sapagkat sa tulong ng
Diyos, gagawin ko ang katarungan sa bawat mamamayan, gaano man kahagalang o kung
paano mapagpakumbaba ay maaaring maging kanyang istasyon sa buhay. Habang
binubuksan natin ang isang bagong panahon sa buhay ng ating bansa, ating susukatin ang
mga gawain bago tayo at itakda ang ating mga layunin. Ang aming mga layunin ay may
dalawang bahagi: una, upang malutas ang agarang mga problema sa kasalukuyan at,
pangalawa, upang bumuo ng materyal at espirituwal para sa hinaharap. Ang aming unang
misyon ay ang solusyon sa problema ng katiwalian. Ipinagpapalagay natin ang pamumuno
sa isang panahon kung kailan ang ating bansa ay nasa kalagayan ng isang moral
pagkabulok na wala pang nakagagawa sa ating pambansang kasaysayan. Hindi kailanman
sa loob ng sukat ng memorya ng tao ay nagmula ang lahat ng antas ng pamahalaan.
Ang solusyon sa problemang ito ay dapat tumawag sa paggamit ng napakalaking mapang-
akit na kapangyarihan ng pagkapangulo. Dapat kong isaalang-alang ito, samakatuwid, ang
aking tungkulin na magtakda ng isang personal na halimbawa sa katapatan at katapatan.
Dapat nating patunayan na ang atin ay hindi isang bansa ng walang pag-asa grafters ngunit
isang lahi ng mabuti at disenteng mga kalalakihan at kababaihan. Nais kong gawin ang higit
pa sa ito. Kabilang sa angkop na panukalang-batas, ang dapat kong gawin upang masiguro
ang pag-alis ng kanser sa panlipunan na ito ay ang pag-asang moral at pampulitikang
pananagutan para sa pangkalahatang kalagayan ng pampublikong moral sa bansa. Ang
aming ikalawang misyon ay upang makamit ang kasarinlan sa mga pangunahing pagkain ng
ating mga tao, lalo, kanin at mais. Ang mga elemental na pangangailangan ng bawat tao ay
pagkain, damit, at kanlungan.
apat tayong magbigay ng lakas sa pagsisikap ng indus na magbibigay ng damit para sa
ating populasyon sa mga makatwirang presyo Sa pakikipagtulungan sa pribadong
enterprise, mapapasigla ang programa ng pabahay at italaga ang partikular na atensyon sa
tamang bahay para sa ating mga kababayan na kumita ng pinakamababang kita at mga
indigent na nakatira sa ilalim ng mga kondisyon ng subhuman. Habang dumadalo sa
pangangailangan ng mamamayan para sa sapat na damit at tirahan, ang kagyat na
pagbibigay-diin ay dapat sa kanilang pangangailangan para sa mga pangunahing pagkain
Sa pakikipagtulungan ng Kongreso, dapat naming ilunsad at ipatupad ang programa ng
bigas at mais na magdudulot ng kasapatan sa prodyeksyon ng ang mga butil na ito at
gawing available ang mga ito sa mga presyo sa abot ng masa.
Ang pangunahing problema sa bansa ay ang kahirapan ng masa. Samakatuwid, ang aming
ikatlong misyon ay ang paglikha ng mga kondisyon na magbibigay ng mas maraming kita
para sa ating mga tao - kita para sa mga wala, at mas maraming kita para sa mga hindi
sapat ang kita para sa kanilang mga pangangailangan. Milyun-milyon ang aming mga tao ay
walang trabaho at milyun-milyong higit pa ay walang trabaho. Kailangan nating ituwid ang
sitwasyong ito upang tulungan ang ating mga tao na magkaroon ng mas mataas na antas
ng pamumuhay at lumikha ng domestic buying power na makakatulong makalikha ng
kasaganaan. Maliban kung malutas sa oras, ang problemang ito ay lalala sa punto ng
sakuna dahil sa pagsabog ng populasyon.
Ang permanenteng solusyon sa problemang ito ay ang mabilis at mahusay na paggamit ng
aming malawak at mayamang likas na yaman upang lumikha ng mga pagkakataon para sa
trabaho. Naniniwala kami na ang epektibong tuparin. ang gawain ng gawaing ito ay dapat
na iwan sa mga mamamayan mismo, samakatuwid, sa pribadong enterprise. Ngunit ang
pamahalaan ay maaaring at dapat tumulong. Ang aming Pangasiwaan ay dapat pahabain
ang tulong na ito. Sa loob ng pinakamataas na kapasidad sa pananalapi ng gobyerno,
magsisimula at magsagawa tayo ng isang programa upang makatulong na malutas ang
pagkawala ng trabaho at kawalan ng trabaho sa pamamagitan ng napakalaking
produktibong at mga proyektong matrabaho na kinakalkula upang lumikha ng maraming
mga oportunidad sa trabaho habang sabay na dinadagdagan ang produksyon, produktibo at
kayamanan ng ang lupa.
Ang aming ika-apat na misyon ay upang ilunsad ang isang naka-bold ngunit mahusay na
binuo ng programa ng sosyo-ekonomiko na dapat ilagay ang bansa sa kalsada sa
kasaganaan para sa lahat ng aming mga tao. Ipakikita ko ang programang ito sa aking
unang mensahe ng Estado ng Nation sa Kongreso sa susunod na buwan para sa
pagsasaalang-alang at pagsuporta sa aming katawan sa paggawa ng batas. Sa kakanyahan,
ang programa ay tatawagan para sa isang pagbabalik sa libre at pribadong enterprise.
Layunin din ng programa na itaguyod ang bansa sa landas ng progreso, una sa
pamamagitan ng pabago-bagong pag-unlad ng aming mga mapagkukunan sa ilalim ng
isang sistema ng libre at pribadong enterprise, at, ikalawa, sa pamamagitan ng
pagpapatupad ng isang social program para sa masa sa ilalim ng direksyon ng ang
gobyerno. Lubos akong naniniwala sa paglalagay ng pasanin ng pagpapaunlad ng
ekonomiya sa mga kamay ng mga pribadong negosyante na may pinakamaliit na
pagkagambala ng gobyerno, habang ginagampanan ng gubyerno ang buong responsibilidad
para sa pagpapatupad ng social and public welfare program
Naniniwala ako sa pribadong enterprise dahil mayroon akong pananalig sa Filipino.
Kumbinsido ako na kung ang kanyang hinaharap ay inilagay sa kanyang sariling mga kamay
at ang mga kondisyon ay nilikha kung saan maaari niyang hanapin ang kanyang
kasaganaan at paghiwa-hiwain ang kanyang sariling kapalaran - sa kanyang integridad,
talento, industriya at pakiramdam ng pagsasakripisyo - dapat siyang magtagumpay sa
attendant difficulties, asawa ang ang likas na biyaya na ipinagkaloob ng Diyos para sa
kanyang kapakanan, epektibo ang paglalaan ng kanyang mga pangangailangan, at
pagbabagong-anyo sa ating bansa sa isang maagang panahon sa isang lupain ng
kasaganaan hindi lamang para sa isang kinalulugdan ngunit para sa bawat Filipino. Habang
pinagsama ang ating mga problema sa ekonomiya sa pagkatao, dapat nating alalahanin ang
kalagayan ng karaniwang tao bilang isang kahalagahan ng katarungan. Kailangan nating
tulungan ang malawak na agwat sa pagitan ng mahihirap na tao at ng taong mayaman,
hindi sa pagbagsak ng mayayaman sa kanyang antas bilang mga gusto ng komunismo,
kundi sa pamamagitan ng pagtataas sa mahihirap patungo sa mas masaganang buhay.
Ito ang pinakamataas na pagsisikap ng demokrasya. Kaya't mula ngayon, masigasig na
isulong ang lahat ng pagsisikap upang madagdagan ang pagiging produktibo ng magsasaka
at manggagawa, upang turuan ang karaniwang tao na pang-agham na pamamaraan upang
mapagaan ang kanyang mga pasanin, upang ibigay ang lupa sa walang lupa at sa oras,
upang ilagay sa loob ng kanyang ay nangangahulugan ng mahahalagang kalakal para sa
isang disenteng pamumuhay. Ito ay hindi lamang ang aming gawain upang malutas ang
agarang mga problema sa kasalukuyan at bumuo ng materyal para sa hinaharap. Ang
istruktura ng Republika ay dapat na itinayo hindi lamang sa materyal kundi higit pa sa
espirituwal na pundasyon. Samakatuwid, ang aming ikalimang misyon ay upang maitatag
ang mga gawi at halimbawa na magpapalakas sa moral na hibla ng ating bansa at muling
ipahiwatig ang mga pamantayang magpapasigla sa ating demokrasya.
Ito ang ating hahanapin sa pamamagitan ng mga mode ng reporma sa buong mundo, sa
pamamagitan ng pagpapatupad ng mga batas at, kung kailan magagawa, sa pamamagitan
ng kapangyarihan ng halimbawa. Dapat kong pagsikapan na itakda ang tono hindi lamang
para sa integridad kundi pati na rin para sa simpleng pamumuhay, pagsusumikap, at
pagtatalaga sa pambansang kagalingan. Ito pagkatapos, sa pagbubuo, ay ang aming
misyon, ang tiwala na inilagay sa aming mga kamay ng aming mga tao. Kami ay
tinatawagan na dumalo sa lahat ng mga tungkulin ng pamahalaan, kabilang ang mga
relasyon sa ibang bansa kung saan masigasig naming ilalabas ang aming bahagi sa
pakikibaka laban sa komunismo at nagsisikap na itaas ang prestihiyo ng Republika bago ang
pamilya ng mga bansa.
Habang naglilingkod sa lahat ng mga tradisyunal na pampublikong serbisyo, ito ay nasa
pagtupad ng limang misyon na dapat naming ilagay ang stress at pangunahing pansin, para
sa kanilang solusyon ay mapadali ang epektibong pag-aari ng lahat ng mahahalagang
serbisyong pampubliko ang tungkulin ng gobyerno na mapanatili. Hindi tama na sabihin na
kami ay lumulutas upang malutas ang lahat ng mga problema ng bansa. Hindi maaaring
gawin ng pangulo iyon. Ang pagtatayo ng bansa ay isang mapagpipilian at walang
katapusang pagsisikap. Walang pangulo ang maaaring magtayo ng buong gusali ng isang
bansa. Ang lahat ng tinawag niyang gawin, ay idagdag ang isang mabuting bato sa gusali na
iyon, upang ang mga taong susunod sa kanya ay maaaring magdagdag ng iba pang
magagandang bato na pupunta para sa isang malakas at pangmatagalang istraktura.
Napag-isipang muli na ang bato na itinalaga sa amin upang mag-ambag sa edipisyo ng
isang mas higit na Pilipinas ay, una, na dumalo sa mga malalapit na problema bilang sapat
na pagkain sa mga tao, at mas maraming trabaho, at ikalawa, upang magsagawa isang
malakihang gawain ng moral na muling pagsilang at pagpapatupad ng isang socioeconomic
na plano na, bagaman hindi kaagad makamit ang kasaganaan, ay hahantong sa kasaganaan
para sa lahat ng ating mga tao. Naniniwala ako na ito ay isang misyon na napakalaking
sapat para sa anumang pangulo. Ito ay isang pagsusumikap na nagsasabing para sa lubos
na paggamit ng mahusay na paghatol, lakas at, higit sa lahat, patriyotismo, na hinihiling sa
ating lahat. Sinasagot nito ang sarili sa mga lider ng tatlong magagandang sangay ng ating
pamahalaan. Ito ay nangangailangan, sa bahagi ng lahat, isang pagbabagong-anyo ng
saloobin mula sa pampulitikang pagkakasundo sa estado.
Sa mga deliberasyon ng Kongreso sa pagpapahayag ng pangulo at ng bise presidente, ang
mga pinuno at mga miyembro ng Kongreso ay nagpakita ng kanilang kapasidad na itaas ang
mga partidong pulitika at pinatunayan ang kanilang katumbas sa hamon ng patriyotismo.
Ipinahayag ko ang pag-asa na ang pagganap ng kongreso na ito ay hindi isang simpleng
hindi kilalang pagkilala sa isang di-maikakaila na katotohanan sa pulitika, ngunit isang
totoong pagkilala sa pangangailangan ng pagsali sa partidong pampulitika sa panahong ito
ng pambansang krisis sa interes ng dalawang partido na pakikipagtulungan sa karaniwang
gawain ng pagbibigay , sa pinakamaliit na panahon na posible, isang buhay ng kabutihan at
kasaganaan para sa ating mga tao.
Higit sa lahat, ang misyon na ito ay nangangailangan ng suporta ng ating mga tao. Walang
programa na maaaring magtagumpay nang walang sikat na kabuhayan. Kakailanganin natin
ang pananampalatayang iyon at ang suporta na ipinakita ng ating mga tao sa ating halalan
laban sa kakila-kilabot na kalaban. Ang nakapagpapalusog na epekto ng ilan sa kongkretong
mga hakbang na dapat nating gawin ay maaaring hindi agad makikita; kung ano ang
maaari, sa katunayan, ay makikita agad ay salungat ngunit pansamantalang mga epekto na
sa wakas ay magwawalang daan para sa pangwakas at kanais-nais na resulta. Sa mga
interludes ng pagkabalisa, kakailanganin natin ang buong tiwala at tiwala ng ating mga tao;
at tiniyak namin ngayon na nararapat tayong tiwala at pagtitiwala dahil sa lahat ng ating
mga aksyon ay hindi tayo dapat lumihis mula sa landas ng integridad, katapatan, at
debosyon sa kapakanan ng bansa.

. Sa nakaraan na labanan sa elektoral, ipinakita ng ating mga tao ang lakas ng ating
demokrasya sa bahaging ito ng mundo sa pamamagitan ng pagdudulot ng mapayapang
pagbabago ng administrasyon sa pamamagitan ng balota at hindi sa pamamagitan ng bala.
Kasabay nito, ipinakita ng demokrasya ang kaningningan nito sa pamamagitan ng
pagpapakita na sa ilalim ng kanyang aegis ang isang mahihirap na tao na nagmula sa
pinakamababang pinagmulan at hindi nakakamit ng estado ng kayamanan ay maaaring
tumaas sa pagkapangulo ng Republika. Ako, kung sino ang pinakadakila sa isang
demokrasya ay pinili bilang ang paraan para sa eksibisyon ng katotohanan ng kabutihan
nito na nag-aalok ng pantay na pagkakataon sa mayayaman at mahihirap na magkapareho,
ay tinawag na ngayon upang patunayan na ang gayong kaloob ng pagkakataon sa ating
mapagpakumbaba ang mamamayan ay hindi mawawalan ng kabuluhan.
Sa biyaya ng Diyos at sa suporta ng lahat ng mga mamamayan ng mabuting kalooban at
mabuting pananampalataya, at sa aming mga karaniwang tao lalo na, nananalangin ako
nang buong puso at kaluluwa na hindi ko mabibigo sa aking pagtitiwala.