Πρόσφατες έρευνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρόγραμμα έρευνας του μηχανισμού των Αντικυθήρων (Πανεπιστήμιο Αθηνών,

Ξενοφών Μουσάς, Γιάννης Μπιτσάκης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γιάννης
Σειραδάκης, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ, Mike Edmunds, Tony Freeth) διεξήγε μελέτες
και διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου 2006 και την 1 Δεκεμβρίου, στο
οποίο ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων πληρέστερων ερευνών.
Συμμετείχαν ειδικοί της ιστορίας των μηχανισμών και της αρχαίας ελληνικής
αστρονομίας και τεχνολογίας [X-tek, HP]. Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα της πρώτης
φάσης της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο έγκριτο περιοδικό Nature. Στις 7 Απριλίου
του 2008, σε εκδήλωση που οργανώθηκε στην Αθήνα από την Εταιρεία Μελέτης
Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας [1], οι ειδικοί της ελληνοβρετανικής ερευνητικής
ομάδας ανακοίνωσαν τα σημεία στα οποία επικεντρώνεται η συνέχιση της έρευνας
με τη συνεργασία ειδικών από τον χώρο της Ιστορίας της Επιστήμης.
Παράλληλα, ο Μαικλ Ράιτ, που είναι ο μοναδικός ερευνητής που έχει επεκτείνει
το υλικό του μοντέλο έτσι ώστε να περιλαμβάνει τις κινήσεις των 5 πλανητών που
ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα (Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο), αναθεώρησε
το μηχανικό του μοντέλο με βάση τα τελευταία αποτελέσματα των ερευνών. Για τις
κινήσεις των πλανητών δεν υπάρχουν άμεσες μηχανικές ενδείξεις από τα θραύσματα
του μηχανισμού, παρά μονάχα τα ονόματα δύο πλανητών (της Αφροδίτης και
πιθανώς του Ερμή) στις πρόσφατα αναγνωσθείσες επιγραφές. Παρουσίασε το
αναθεωρημένο μοντέλο του σε εκδήλωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, στην
Αθήνα στις 6 Μαρτίου 2007, στα πλαίσια του προγράμματος: "Επιστήμης κοινωνία".
Η πρώτη εμπεριστατωμένη μελέτη παρουσιαστημε από τον Ξενοφώντα Μουσά το
2006[1].[11]
Έρευνα του 2016 εξετάζει τον μηχανισμό με τον οποίο αναπαριστάνονταν οι φάσεις
της Σελήνης, με μια μικρή σφαίρα που ήταν η μισή βαμένη μαύρη και η μισή άσπρη.
Η ίδια η σφαίρα έχει χαθεί, αλλά σώζεται η ημισφαρική υποδοχή όπου ήταν
τοποθετημένη, καθώς και ένας μηχανισμός με οδοντωτούς τροχούς που την κινούσε.
Σημαντικό μέρος του μηχανισμού ήταν το σύστημα "πύρου-σχισμής", που επέτρεπε
μια ακανόνιστη περιστροφή της σφαίρας της Σελήνης (σαν διαφορικός μηχανισμός),
ώστε να προσομοιάζει τη διαφορά που παρατηρείται στη χρονική απόσταση από το
πρώτο τέταρτο μέχρι το δεύτερο, και από το δεύτερο μέχρι το πρώτο. Αυτή η χρονική
διαφορά σχετίζεται με τη σχέση της απόασταση Ήλιος-Γη / Γη-Σελήνη. Στον
μηχανισμό εκτιμάται ότι η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών χρόνων είναι περίπου μια
ημέρα, το οποίο πλησιάζει την εκτίμηση του Αρίσταρχου. Οι ερευνητές έχουν
προτείνει και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η συναρμολόγηση και
αποσυναρμολόγηση του μηχανισμού της Σελήνης. Δύο ερευνητές πιστεύουν ότι η
θεωρία των επικύκλων, που πρότειναν ορισμένοι αρχαίοι αστρονόμοι και ίσχυε μέχρι
τον ύστερο Μεσαίωνα, προήλθε από τη χρήση διαφορικών μηχανισμών πύρου-
σχισμής, και όχι το αντίστροφο.[12]