Θεωρία Κοινωνικής Επιλογής

 Ατομική επιλογή (Individual Choice)

 Kοινωνική επιλογή (Social Choice)

 Πλαίσια προτίμησης (Preference Contexts)

 Όροι ψηφοφορίας Arrow (Arrow’s Voting Conditions)

Individual Choice (Ατομική επιλογή)
 Μια απλή επιλογή, όπως η καθημερινή επιλογή φαγητού.

 Όμως, στη λήψη αυτής της απόφασης, μπορεί κανείς να θέλει να ζυγίσει τρεις
εντελώς διαφορετικές ομάδες κριτηρίων: (1) Κόστος (2) γεύση, (3) Υγεία.

 Η αντίστοιχη κατάταξή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι:

 Κόστος: Κοτόπουλο προτιμάται από τα Ψάρια προτιμάται από το Κρέας
 Υγεία: Τα ψάρια προτιμώνται από το Κρέας που προτιμάται από το Κοτόπουλο
 Γεύση: Κρέας προτιμάται από το κοτόπουλο που προτιμάται από τα Ψάρια

Υπό μια έννοια, αυτά αντιπροσωπεύουν τρεις διαφορετικoύς ψηφοφόρους των

οποίων οι επιλογές πρέπει να συνδυαστούν όταν το άτομο λαμβάνει την απόφαση.
 Οι von Neumann και Morgenstern (Theory of Games and Economic Behavior)
εξετάζουν τις χρησιμότητες (utilities) ή κριτήρια επιλογής για τα άτομα (individuals) ως εξής:

 (1) Για ένα άτομο το σύστημα των προτιμήσεων είναι πλήρες. Δηλαδή, για οποιαδήποτε δύο
εναλλακτικά γεγονότα, το άτομο είναι σε θέση να πει ποιό είναι προτιμότερο.
 (2) Το άτομο μπορεί να συγκρίνει όχι μόνο γεγονότα, αλλά και συνδυασμούς γεγονότων.

 (A1) Completeness (Πληρότητα): for every u, v either u = v, u > v, or v > u and only one of those
three applies
 (A2) Transitivity (Μεταβατικότητα): if u > v and v > w then u > w

 Κάθε αξιώμα, αν και ορθολογικό, μπορεί να αμφισβητηθεί.

 δεν είναι αυτονόητο ότι ένα άτομο μπορεί να εντοπίσει τις προτιμήσεις του για όλα τα
πιθανά εναλλακτικά γεγονότα.
 Μπορεί να μην γνωρίζει αν προτιμά το u έναντι του v ή αντίστροφα, και αυτό δεν
σημαίνει ότι είναι αδιάφορος (π.χ., οι χρησιμότητες είναι ίσες).
 Η επιλογή μεταξύ εναλλακτικών γεγονότων μπορεί να περιλαμβάνει την εξέταση
πολλών διαστάσεων ή πτυχών των γεγονότων αυτών (σε κάθε πραγματική
κατάσταση συνήθως αυτό συμβαίνει).

 Παράδειγμα, ένας πελάτης εστιατορίου έχεις τρεις επιλογές: μπριζόλα, σολομό, ή

κοτόπουλο.
 Ποιο είναι προτιμότερο για αυτόν εκείνη τη στιγμή;
 Σαφώς, θα κάνει μια επιλογή αλλά θα «ζυγίσει» διάφορους παράγοντες
(χρησιμότητας).

 Αν αντιμετωπίσουμε/αντιπαραβάλουμε τις τρεις διαστάσεις/επιλογές, όπως τα μέλη με

δικαίωμα ψήφου της κοινωνίας, αντιμετωπίζουμε ένα παράδοξο.
 "παράδοξο της ψηφοφορίας" θεώρημα του Arrow που θα δούμε στη συνέχεια.
 Η μεταβατικότητα σε αξιολογικές κρίσεις είναι μια κρίσιμη έννοια. Μια κρίση,
όπως η προτίμηση μεταξύ εναλλακτικών λύσεων, θεωρείται «μεταβατική» αν,
όταν το x είναι προτιμότερο του y και το y είναι προτιμότερο του z, τότε το x
προτιμάται του z.
 Στο παράδειγμα της αξιολόγησης των εναλλακτικών επιλογών για δείπνο,
μεταβατικότητα θα σημαίνει ότι, αν το κοτόπουλο είναι προτιμότερο από τα
ψάρια και τα ψάρια προτιμώνται από το κρέας, στη συνέχεια, το κοτόπουλο
πρέπει να προτιμάται από το κρέας.
 Αλλά, όπως στο παράδειγμα, το κρέας θα μπορούσε να είναι προτιμότερο από
το κοτόπουλο!
 Έτσι, ενώ πολλές ατομικές αποφάσεις μπορεί να είναι μεταβατικές, μπορεί να
υπάρχουν περιπτώσεις, που δεν είναι. Συνήθως, όταν οι αποφάσεις είναι
πολυδιάστατες, η πιθανότητα είναι υπέρ των μη-μεταβατικών.
 Οι κοινωνικές αποφάσεις συνεπάγονται τέτοιες ατομικές εσωτερικές συζητήσεις.
 Η συνάρτηση χρησιμότητας εφαρμόζεται από/σε κάθε άτομο και όχι μόνο μεταξύ των
μελών της κοινωνίας.
 Συγκεκριμένα, κάθε άτομο πρέπει και ζυγίσει τουλάχιστον τρεις διαστάσεις:
 (1) Τι κοστίζει κάτι;
 (2) Ποια είναι η ισορροπία των οφελών και των ζημιών σε εμένα προσωπικά;
 (3) Ποια είναι η ισορροπία των οφελών και των ζημιών σε μεγαλύτερες ομάδες (στην
οικογένεια, στην κοινωνία, στον κόσμο);

 Έτσι, η εκτίμηση της συνάρτησης χρησιμότητας περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο στάδια:

 (Α) Η αξιολόγηση της σχετικής θέσης των εναλλακτικών επιλογών για κάθε διάσταση.
 (Β) αξιολόγηση της σχετικής σημασίας των διαστάσεων.
 Διαφορετικές επιλογές θα προτιμώνται (διαφορετική κατάταξη) από διαφορετικά
άτομα.
 μπορεί να διαφέρουν ως προς το βαθμό στον οποίο η κατάταξή τους είναι μεταβατική

 Πώς οι ατομικές προτιμήσεις μπορούν να «συγκεντρώνονται» σε μια

κοινωνική επιλογή για όλα τα πιθανά σύνολα προτιμήσεων;
 Πλαίσια προτίμησης: σειρά/κατάταξη πιθανών αξιολογήσεων προτίμησης

 Εάν οι αξιολογήσεις προτίμησης είναι μεταβατικές και υπάρχουν Ν επιλογές, υπάρχουν Ν! δυνατές

αξιολογήσεις προτίμησης (δηλαδή, υπάρχουν Ν τρόποι επιλογής της πλέον προτιμώμενης «απόφασης», (Ν -
1) για την αμέσως επόμενη, κ.λπ.).

 Ωστόσο, εάν δεν είναι κατ‘ ανάγκη μεταβατικές και υπάρχουν Ν επιλογές, υπάρχουν Ν * (Ν - 1) / 2 ζεύγη

επιλογών. Για κάθε ζεύγος, x και y, ισχύει είτε x> y είτε y> x έτσι υπάρχουν 2Ν * (Ν-1) / 2 τρόποι για να κάνει
κανείς τις επιλογές μεταξύ των ζευγαριών.

 Για Ν = 3, παρακάτω παρατίθενται οι δυνατές αλλά όχι απαραίτητα μεταβατικές αξιολογήσεις προτίμησης:

x > y, y > z, x > z x > y, y > z, z > x

x > y, z > y, x > z x > y, z > y, z > x
y > x, y > z, x > z y > x, y > z, z > x
y > x, z > y, x > z y > x, z > y, z > x
 Πλαίσια ψήφου: σειρά/κατάταξη πιθανών αξιολογήσεων προτίμησης από το σύνολο
προτιμήσεων των ψηφοφόρων
 Αν υπάρχουν Ν επιλογές και Ρ ψηφοφόροι, τότε ο αριθμός των πλαισίων ψήφου για
μεταβατικές αξιολογήσεις δίνεται από:
V1 = (P + N! – 1)!/(P!*(N! – 1)!)
 ο αριθμός των πλαισίων ψήφου για πιθανώς μη-μεταβατικές αξιολογήσεις δίνεται από:
V2 = (P + 2N*(N-1)/2 – 1)!/(P!* (2N*(N-1)/2 – 1)!)

 Ακόμη και για μικρές τιμές των N και P, αυτοί οι αριθμοί, ειδικά το V2, γίνεται μεγάλο.
 Για Ν = 3 και Ρ = 3, V1 = 56 και V2 = 120.
 Για Ν = 4 και P = 4, V1 = 17.550 και V2 = 766480
 Η απλούστερη περίπτωση είναι σίγουρα μια κοινωνική ομάδα που αποτελείται από μόνο
δύο άτομα αντιμέτωπα με μια επιλογή ανάμεσα σε δύο επιλογές.
 Έτσι, υπάρχουν τρία πιθανά πλαίσια προτίμησης:
 2 προτιμούν x έναντι y (x> y)
 2 προτιμούν y έναντι x (y> x)
 1 προτιμά x έναντι y (x> y) και 1 προτιμά y έναντι x (y> x)

 Η μεταβατικότητα δεν είναι ζήτημα, δεδομένου ότι υπάρχουν μόνο δύο εναλλακτικές που
θα εξεταστούν.
 Εάν και οι δύο ψηφοφόροι συμφωνούν με τη σχετική κατάταξη των δύο επιλογών, η
κοινωνική επιλογή είναι ξεκάθαρη.
 Η σύγκρουση προκύπτει όταν δεν συμφωνούν, και η σύγκρουση μπορεί να επιλυθεί
μόνο αν ένα άτομο υπαγορεύει, ή ίσως πείθει, και σε κάθε περίπτωση καθορίζει ποια
πρέπει να είναι η κοινωνική επιλογή.
 Η γενική υπόθεση προκύπτει όταν υπάρχουν περισσότερα από δύο άτομα ή / και
περισσότερες από δύο επιλογές που αφορούν την κοινωνική επιλογή.
 Ας εξετάσουμε την περίπτωση των δύο επιλογών, αλλά με περισσότερα από δύο
άτομα.
 Σαφώς, εάν υπάρχει ένας περιττός αριθμός ατόμων, μία από τις επιλογές πρέπει να
προτιμάται από την πλειοψηφία, ακόμη και αν είναι μόνο μια πλειοψηφία του 1.
 Π.χ., Δικαστήριο με 9 άτομα, θα πρέπει γενικά να είναι σε θέση να καταλήξει σε μια
απόφαση, έστω και αν είναι 5-4.
 Αλλά αν υπάρχει άρτιος αριθμός ατόμων, υπάρχει η πιθανότητα «άλυτης»
ισοψηφίας.
 όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των ατόμων, τόσο μικρότερη είναι αυτή η
πιθανότητα
 Εναλλακτικές λύσεις για την ψηφοφορία (Condorcet)
 Συγκρίνετε κάθε ζεύγος εναλλακτικών λύσεων

 Αν περισσότεροι ψηφοφόροι προτιμούν αυστηρά το Α από το Β, δηλώνουμε ότι το Α

κοινωνικά προτιμάται από το Β

 Αρχή Condorcet: Αν μία εναλλακτική λύση είναι προτιμότερη σε όλους τους

άλλους υποψηφίους, τότε θα πρέπει να επιλεγεί
 3 επιλογές
 Α, Β, C

 10 ψηφοφόροι με τις προτιμήσεις

 4 ψηφίζουν Α> Β> C
 4 ψηφίζουν Β> C> A
 2 ψηφίζουν C> B> A

 Αποτέλεσμα:
 Β κερδίζει.
 (6/10 προτιμούν Β από το Α, 8/10 προτιμούν Β από το C)
Κάθε ψηφοφόρος παραθέτει εναλλακτικές λύσεις κατά σειρά προτίμησης
Σε κάθε ψηφοφορία υπολογίζουμε την κατάταξη της κάθε εναλλακτικής
Κατατάσουμε τις εναλλακτικές σε σειρά κατάταξης με βάση το άθροισμα των
βαθμών σε όλες τις ψηφοφορίες

 Ο κανόνας αυτός αποτελεί τη βάση όλων των προσεγγίσεων της αναλογικής

ψηφοφορίας, η οποία έχει ως στόχο να αποφύγει τις επιπτώσεις των
επιλογών της μειονότητας.
 Δεν επιλέγει πάντα τον νικητή Condorcet!

 Για παράδειγμα, σκεφτείτε 3 ψηφοφόρους

 2: B> A> C> D
 1: A> C> D> Β
 Borda βαθμολογίες: A 7, B 6, C 4, D 1

 Αλλά το Β είναι ο νικητής Condorcet, δεδομένου ότι το Β προτιμάται αυστηρά από

το Α, το C, και το D, από την πλειοψηφία.
 Τα περισσότερα συστήματα ψήφου μπορούν να χειραγωγηθούν.
 Δηλαδή, ένα άτομο μπορεί να προβάλει μια «αναληθή» ψηφοφορία για τη
βελτίωση του κοινωνικού αποτελέσματος για τον εαυτό του.

 Ας σκεφτούμε την κατάταξη ψηφοφορίας.

P1 P2 P3
Ας υποθέσουμε ότι αυτές είναι οι
x(1) y(1) z(1) αληθείς προτιμήσεις. Σημειώστε ότι
δεν υπάρχει συναίνεση.

y(2) z(2) x(2)

z(3) x(3) y(3)

P1 P2 P3 Υποθέστε ότι ο P3 εισάγει μια
νέα εναλλακτική λύση, και αυτές
εξακολουθούν να είναι ειλικρινείς προτιμήσεις.
x(1) y(1) z(1)
Rank-order vote results.

y(2) z(2) x(2) x-score = 5

y-score = 6
z(3) A(3) y(3) z-score = 6
A-score=1
A(4) x(4) A(4)
 Υποθέστε ότι ο P3 ψεύδεται για τις προτιμήσεις του

P1 P2 P3

x(1) y(1) z(1)

Rank-order vote results.
y(2) z(2) A(2) x-score = 4
y-score = 5
z(3) A(3) x(3) z-score = 6 z wins!!
A-score= 3
A(4) x(4) y(4)
Ο Kenneth Arrow προσδιορίζει πέντε προϋποθέσεις/όρους που η
ψηφοφορία θα πρέπει να ικανοποιεί:

 Collective rationality (συλλογική ορθολογισμού)

 Pareto criterion (κριτήριο Pareto)
 Transitivity (μεταβατικότητα)
 Non-dictatorial choice (Μη δικτατορική επιλογή)
 Independence of irrelevant alternatives (Ανεξαρτησία των άσχετων
εναλλακτικών)
Συλλογική ορθολογικότητα
 Είναι η υπόθεση ότι μια κοινωνική επιλογή έχει την ίδια δομή όπως αυτή της επιλογής
των μεμονωμένων ατόμων.

 Παρόλο που μια τέτοια υπόθεση, επιφανειακά, είναι λογική, είναι πιθανό:
 μια κοινωνική ομάδα να έχει επιλογές πέρα ​από αυτές που είναι διαθέσιμες για τα
άτομα μέσα σε αυτή
 τα κριτήρια για τον προσδιορισμό των προτιμήσεων μεταξύ των επιλογών μπορεί να
είναι αρκετά διαφορετικά για την ομάδα από εκείνα των ατόμων.

κριτήριο Pareto
 Αν η εναλλακτική Χ προτιμάται της Υ από κάθε άτομο, τότε η κοινωνική επιλογή θα
πρέπει να προτιμήσει επίσης το Χ έναντι του Υ
 Όταν μια σχέση R με ΧRy και yRz υποδηλώνει ΧRz, η σχέση λέγεται ότι είναι
μεταβατική. Π.χ. «μικρότερο από», "ψηλότερο από".
 Η ισότητα είναι επίσης μεταβατική: if a = b and b = c, then a = c.

 Αν η σχέση R είναι «προτίμηση», η μεταβατικότητα αναφέρει ότι, αν το Χ είναι

προτιμότερο από το Υ και το Υ είναι προτιμότερο από το Z, τότε το Χ είναι
προτιμότερο από το Z.

Μη μεταβατικές σχέσεις
 If A is the father of B and B is the father of C, it is never true that A is the father
of C.
 If A loves B and B loves C, it does not follow that A loves C.
Μη-δικτατορικό
 Δεν υπάρχει ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων των οποίων οι προτιμήσεις
αυτόματα είναι εκείνες της κοινωνίας, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις όλων
των άλλων ατόμων.

Ανεξαρτησία των περιττών

Εάν οι εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν επιλογές που δεν είναι διαθέσιμες,
δεν θα πρέπει να επηρεάζουν τις αποφάσεις. Συγκεκριμένα, κατά την εκτίμηση
της προτίμησης μεταξύ δύο εναλλακτικών επιλογών, η απόφαση δεν θα πρέπει
να βασίζεται στην εξέταση τυχόν άλλων εναλλακτικών επιλογών.