Μηνιαία Έκδοση

Ι.Ν. Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος

Μοναγρούλλι - Λεμεσός

Έτος 8ο , Αρ. Τεύχος 5ο , Δεκέμβριος 2014

http://o-tiron.blogspot.com

1
 Μηνιαία Ἔκδοση

Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος

Ἔτος 8ον - Τεῦχος 5ο

Δεκέμβριος 2014

Ἰδιοκτήτης:

Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος

Μοναγρούλλι –Λεμεσός

Τήλ./Φάξ: 25632879.

Ἐφημέριος:
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρωτοπρεσβ. Γεώργιος Κόρτας, 3
Τήλ.: 97668822 4
Παρεκκλήσια:
6
(ἅ) Ἁγίων Ἀναργύρων

(β) Ἁγίας Παρασκευῆς

6
Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες ἀνήκουν
στό τυπογραφεῖο Χριστάκη
7
Χαραλάμπους, τό ὁποῖο ἀνέλαβε
τά ἔξοδα τοῦ μηνιαίου περιοδικοῦ 8
Στα κείμενα διατηρείται η
ορθογραφία των συγγραφέων. 9

10
11
12

«Χριστός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν»

2
Στις μέρες μας, ο σύγχρονος άνθρωπος, στην μεγάλη προσπάθεια για την
επιβίωση του, συναντά συνθήκες πείνας, μοναξιάς, απόρριψης. Η σημερινή
κρίση ανάγκασε τον άνθρωπο να κλειστεί στον εαυτό του και να απομακρυνθεί
από τους υπόλοιπους. Τα Χριστούγεννα όμως, αποτελούν τον τρόπο να
ξεφύγουμε από την καθημερινότητα μας και να περάσουμε χρόνο με
ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται.
Ο χριστιανός δεν περιμένει να έρθει η ημέρα των Χριστουγέννων για να
περάσει χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπά, αλλά και ούτε και να μείνουν
λίγες ημέρες για την «εορτή των εορτών» για να προετοιμαστεί γι’ Αυτήν. Αλλά
οφείλει να ζει την γέννηση του θεανθρώπου καθημερινά. Σαν Χριστιανοί δεν
πρέπει να περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να επισκεφτούμε κάποιον
άρρωστο, να μοιράσουμε δώρα και χαρά στους άλλους, αλλά μπορούμε να
προσφέρουμε και τις άλλες μέρες του χρόνου. Πρέπει να ζούμε τα
Χριστούγεννα καθημερινά μέσα μας.
Για τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, ο Ιερός Χρυσόστομος μας
εντυπωσιάζει με τα λόγια του και την πρόσκλησή του. «Δια τούτο σέβομαι πάρα
πολύ την ημέρα αυτή και την αγαπώ και φανερώνω ενώπιων σας τον έρωτά
μου, δια να σας κάμω συμμέτοχους του έρωτος. Δια τούτο σας παρακαλώ όλους
και σας ικετεύω να έρθετε με όλη σας την προθυμία και επιμέλεια, να αδειάσει
ο καθένας το σπίτι του, για να ιδούμε τον δεσπότην μας εξαπλωμένο στο παχνί,
τυλιγμένο με σπάργανα. ένα θέαμα φρικτό και παράδοξο. Διότι ποια απολογία
θα έχουμε και ποία συγνώμη, όταν αυτός μεν για μας κατεβαίνει από τον
ουρανό, εμείς δε ούτε από το σπίτι μας δεν ερχόμεθα προς αυτόν; Όταν οι μεν
μάγοι, άνθρωποι βάρβαροι και αλλόφυλοι, τρέχουν από την Περσία να τον
ιδούν, εξαπλωμένο στο παχνί, και συ ο χριστιανός δεν υπομένεις ούτε μια μικρή
απόσταση, για να απολαύσεις αυτό το μακάριο θαύμα; Διότι εάν έλθουμε με
πίστη, οπωσδήποτε θα τον δούμε εξαπλωμένο στο παχνί· αυτή η τράπεζα έχει
τη θέση της φάτνης και εδώ θα απλωθεί το σώμα το δεσποτικό, όχι τυλιγμένο
με σπάργανα, όπως τότε, αλλά περιβαλλόμενο από παντού με το Πνεύμα το
άγιο».
π.Γεώργιος Κόρτας

3
 του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Η περίοδος μέχρι τα Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα ευλογημένη από τo Θεό, γιατί

μας οδηγεί λειτουργικά και εορταστικά προς την κυρία ημέρα, όπου η Ορθόδοξη
Εκκλησία εορτάζει το γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Όπως όλες οι
γιορτές της Εκκλησίας μας έτσι και τα Χριστούγεννα δεν έχουν ένα χαρακτήρα
μόνο αναμνηστικό, αλλά κύριος σκοπός είναι να μετάσχει ο άνθρωπος μέσα σ’
αυτή τη χάρη, που δίνει ο Θεός διά των εορτών της Εκκλησίας μας.

Βέβαια, καθημερινά εορτάζουμε το μυστήριο της γεννήσεως του Θεού Λόγου

και μετέχουμε σε όλη τη ζωή του
Κυρίου με την τέλεση της Θείας
Ευχαριστίας. Η Εκκλησία μας
μάς παρέδωσε κάποια πράγματα
τα οποία τηρώντάς τα
βοηθούμαστε να προχωρήσουμε
πνευματικά. Πρώτα μας
ετοιμάζει με την περίοδο της
νηστείας. Η νηστεία βοηθά τον
άνθρωπο να ξεκολλήσει το
μυαλό του από τα γήινα
πράγματα, βοηθά τον νου του
στην προσευχή, σπρώχνει την
καρδία στην αναζήτηση της
Θείας Χάριτος, κινεί την καρδία
εις προσευχή και ένωση μετά του
νοός, καθαρίζει το σώμα από τις
ροπές προς τα πάθη και την αμαρτία. Γενικά ως μέσο, το οποίο ο ίδιος ο Χριστός
μας παρέδωσε, θεωρείται από τους Πατέρες ότι είναι από τα πρώτα και βασικά
όπλα στον πνευματικό αγώνα. Βέβαια, νηστεία δεν είναι μόνο των φαγητών.
Είναι η νηστεία από όλες μας τις επιθυμίες, στα έξοδα, ενδύματα, εκδηλώσεις,
στο τι ακούμε και στο τι βλέπουμε. Εφόσον είναι καιρός νηστείας είναι και
καιρός ελεημοσύνης. Οι πρώτοι χριστιανοί κατά τη νηστεία διέθεταν το
υπόλοιπο των χρημάτων που τους περίσσευε από τα καθημερινά πράγματα για
ελεημοσύνη.

Άλλο πνευματικό όπλο είναι, η εξομολόγηση. Προσερχόμαστε στο μυστήριο της

Εξομολογήσεως, για να καθαρίσουμε την ψυχή μας από όλα όσα ως άνθρωποι

4
έχουμε προσλάβει μέσα στα καθημερινά μας γεγονότα και τις περιπέτειες της
καθημερινής μας ζωής. Ο Θεός δεν απαιτεί να γίνουμε αναμάρτητοι, γιατί αυτό
είναι έξω από τη φύση μας. Μέσα στην αδυναμία μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι
με πάθη, αμαρτίες, αδυναμίες και τις ελλείψεις μας. Γιατί αμαρτία δεν είναι
μόνο η παράβαση του νόμου του Θεού, αλλά είναι και η έλλειψη της αγάπης
μας προς τον Θεό, η βίωση της στροφής της ψυχής μας προς τον Θεό. Το ότι
δηλαδή καλούμεθα να αγαπήσουμε απόλυτα τον Θεό και όμως δεν μπορούμε
να ανταποκριθούμε είναι η ουσία της αμαρτίας μας.

Πέραν της νηστείας, ελεημοσύνης και εξομολόγησης ένα άλλο πνευματικό

όπλο είναι η προσευχή. Αυτό το διάστημα αν ο χριστιανός γεμίσει τον χρόνο του
με προσευχή , κυρίως με τη μονολόγηση της νοεράς προσευχής και την
επίκληση του ονόματος του Χριστού, θα έχει συνεχή κοινωνία με τον Θεό, η
οποία ετοιμάζει την καρδία προς την κοινωνία με τη χάρη του Αγίου
Πνεύματος.

Ο Χριστός κατέρχεται κοντά μας και κατερχόμενος μας ανεβάζει. Αυτός

κατήλθε πρώτος στη γή για να μας ανυψώσει. Ειδικά στην εποχή μας
βρισκόμαστε σε μία αλματώδη πρόοδο της επιστήμης. Ο χριστιανός ο οποίος
βιώνει την πραγματικότητα του Χριστού σαν του μόνου γεγονότος το οποίο
είναι το μόνο καινό υπό τον ήλιο, δεν πρέπει να διακατέχεται από φόβο
μπροστά στην καθημερινότητα, μπροστά στις σύγχρονες εξελίξεις και τα
προσφερόμενα πράγματα. Αλλά σαν ελεύθερα παιδιά του Θεού, άνθρωποι οι
οποίοι έχουμε μέσα μας τη βεβαία ελπίδα της παρουσίας του Χριστού,
μπορούμε, από μόνοι μας να κρίνουμε ανάλογα με την πνευματική μας
κατάσταση και ανάλογα με τις εντολές του Θεού και με ό,τι μας παρέδωσαν οι
Άγιοι Πατέρες μας, τι απ’όλα όσα μας προσφέρει ο σύγχρονος κόσμος και
πολιτισμός θα προσλάβουμε ή όχι. Είναι όμως απαραίτητο να μην κολλούμε
φανατικά σε τύπους και να χάνουμε την ουσία. Η ουσία είναι η σάρκωση του
Θεού Λόγου στον κόσμο. Έτσι αν ο χριστιανός είναι άτομο που αγωνίζεται και
προσεύχεται, έχει τη συνείδηση που τον προφυλάσσει και του δείχνει μέχρι
ποιού σημείου μπορεί να μετάσχει των αγαθών των ημερών, για να μη χαθεί η
ουσία του γεγονότος των Χριστουγέννων.

Επεξεργασμένο απόσπασμα από το Περιοδικό «ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ», Έκδοση Ι. Μ. Λεμεσού, Τευχ. 69

5
Γι’ αυτό πολλές φορές ας μη μιλάμε κι ας μην ελέγχουμε τους άλλους.
Θυμάμαι, εδώ, τον Γέροντα Πορφύριο, που έλεγε: «Βρε, όταν μαλώσεις κάποιον
που φτάνει, τι θα κάνει τότε; Όχι
μόνο δεν θα σε ακούσει, αλλά θα
προσπαθήσει να αμυνθεί και σου
αποδείξει το αντίθετο. Και θα
κλείσει η ψυχή του περισσότερο.
Ενώ αν τον αφήσεις και δεν τον
μαλώσεις και δεν τον ελέγξεις, η
ψυχή του μαλακώνει, γίνεστε φίλοι,
και σιγά σιγά έρχεται και σου λέει
εκείνος αυτά που θα του έλεγες εσύ.
Γι’ αυτό, κυρίως, ας λέμε στον Θεό αυτά που πολλές φορές θέλουμε να πούμε
στους ανθρώπους. Θέλουμε ο άνδρας μας να αλλάξει, να μεταποιηθεί, να
μετανιώσει; Ας το λέμε στον Θεό, κι εμείς ας τον αγαπάμε.

«Ανθολόγιο Συμβουλών» Αγίου Πορφυρίου, σ.153

Οι γονείς που έχουν ψυχικά

δύσκολα και κακότροπα
παιδιά, να μην τα βάζουν με
τα παιδιά τους, αλλά μ’
αυτόν που βρίσκεται πίσω
από τα παιδιά τους, το
διάβολο. Το διάβολο δεν
μπορούμε να τον
πολεμήσουμε, παρά μόνο όταν γινόμαστε εμείς άγιοι.

«Ανθολόγιο Συμβουλών» Αγίου Πορφυρίου, σ.315

6
- Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός;

- Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι έχουν χαρά και
κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώρα πνευματικά
στους ανθρώπους. Εδώ οι γονείς κερνούν,
όταν γιορτάζουν τα παιδιά, η οι βασιλείς
χαρίζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα
βασιλόπουλο ,οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;

Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ και

βοηθιούνται πολύ οι ψυχές. Γι΄ αυτό ο
διάβολος ,επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί
πειρασμούς ,για να στερηθούν οι άνθρωποι τα
θεία δώρα και να μη χαρούν ούτε να
ωφεληθούν από την γιορτή. Και βλέπεις,
μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια
γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν ,
τους βάζει ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοινωνούν, αλλά ούτε
στην εκκλησία πηγαίνουν.

Τα φέρνει έτσι τα πράγματα το ταγκαλάκι, ώστε να στερηθούν όλη την θεία

βοήθεια. Μπορεί λ.χ. να μας βάλει να φιλονικήσουμε με ένα αδελφό ,και ύστερα
μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά. Έτσι, δεν μας αφήνει να
ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρόπο της δοξολογίας. Ο Καλός
Θεός όμως, όταν δη ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή, αλλά αυτό έγινε μόνον από
φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει.

Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί ,όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα
επάνω μας και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον
διάβολο, διότι η δουλειά του αυτή είναι: να δημιουργεί σκάνδαλα και να
σκορπάει κακότητα, ενώ ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάει
ειρήνη και καλοσύνη.

«Για να σταθεί η οικογένεια»

Γερόντων Πορφυρίου και Παϊσίου, Αλεξανδρούπολη 2011
7
Ο κόσμος κοιτάζει την ομορφιά σήμερα και έτσι ξεγελιέται, με την ομορφιά.
Παλιά με τα μέσα που χρησιμοποιούσαν στην εργασία τους οι άνθρωποι,
δυνάμωναν. Τώρα με τα μέσα που χρησιμοποιούν, χρειάζεται να κάνουν μετά
φυσιοθεραπεία, μασάζ. Οι γιατροί εξασκούνται στο μασάζ τώρα! Βλέπεις
σήμερα μαραγκούς με κάτι κοιλιές! Πού να εύρισκες παλιά μαραγκό με κοιλιά!
Γιατί με την πλάνη που πήγαινε πέρα-δώθε κοιλιές θα έμεναν;
Οι πολλές ευκολίες, όταν ξεπερνούν τα όρια, τον αχρηστεύουν τον άνθρωπο και
τεμπελιάζει. Ενώ μπορεί να γυρίσει κάτι με το χέρι, σου λέει: “Όχι, καλύτερα να
πατήσω ένα κουμπί και να γυρίσει μόνο του”! Όταν συνηθίζει κανείς με το
εύκολο, θέλει όλο εύκολα μετά. Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να δουλεύουν λίγο
και να πληρώνονται πολύ. Αν γίνεται να μη δουλεύουν και καθόλου, ακόμη
καλύτερα! Αυτό το πνεύμα έχει προχωρήσει και στην πνευματική ζωή, θέλουμε
να αγιάσουμε δίχως κόπο.
Και οι περισσότεροι που είναι ευαίσθητοι στην υγεία είναι από την καλοπέραση.
Αν γίνει ένας πόλεμος, έτσι όπως είναι καλομαθημένοι οι άνθρωποι, πώς θα
αντέξουν; παλιά τουλάχιστον ήταν και σκληραγωγημένος ο κόσμος, ακόμη και
τα παιδιά, και άντεξαν. Τώρα θέλουν βιταμίνες B, C, D και... μερσεντές, για να
ζήσουν! Βλέπεις, και ένα ατροφικό παιδί, αν εργαστεί, δυναμώνουν τα μπράτσα
του. Πολλοί γονείς έρχονται και μου λένε: “Είναι παράλυτο το παιδί μου”, ενώ
στην πραγματικότητα έχει μια ευαισθησία στα πόδια. Εκείνοι το ταΐζουν, αυτό
κάθεται, το ταΐζουν, κάθεται. Όσο κάθεται, τόσο τα πόδια γίνονται πιο
ατροφικά και μετά καταλήγει στο καροτσάκι: “Κάνε προσευχή, μου λένε, το
παιδί μου είναι παράλυτο”. Τώρα ποιος είναι παράλυτος, το παιδί ή οι γονείς;
Τους λέω να τα δίνουν τροφές που δεν παχαίνουν, να τα βάζουν να περπατούν
λίγο. Μετά πέφτει το βάρος και κινούνται σιγά-σιγά πιο φυσιολογικά, μέχρι που
παίζουν και ποδόσφαιρο! Ο Θεός θα βοηθήσει τα πραγματικά παράλυτα παιδιά,
που δεν βοηθιούνται ανθρωπίνως. Ένα παιδάκι στην Κόνιτσα, πολύ ανάποδο,
είχε καεί από βόμβα. Το ποδαράκι του είχε μαζευτεί και δεν μπορούσε να το
τεντώσει. Επειδή όμως δεν ησύχαζε και από την ζωηράδα του το κουνούσε
συνέχεια, τέντωσαν τα νεύρα και έγινε καλά. Πήγε και αντάρτης στον Ζέρβα!
Καταλάβατε; Γι' αυτό ο άνθρωπος να μην χαίρεται το ξάπλωμα, γιατί δεν
βοηθάει.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου-«Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»
8
Εσύ, σύζυγε, δείχνε έμπρακτα το ενδιαφέρον και τη φροντίδα για τη γυναίκα
σου, όπως δείχνει ο Χριστός για την Εκκλησία. Δες την υπερβολική Του αγάπη
γι’ Αυτήν, ώστε να χύσει και το Αίμα Του. Έτσι κι εσύ, αν χρειαστεί να
θυσιάσεις τη ζωή για τη γυναίκα σου, να γίνεις χίλιες φορές κομμάτια, να
υπομείνεις και να πάθεις τα πάντα, μην αρνηθείς να το κάνεις. Ακόμη κι αυτά
να πράξεις μην νομίσεις
ότι έχεις κάνει κάτι
ισάξιο μ’ εκείνο που
έκανε ο Χριστός για την
Εκκλησία.
Αν λοιπόν δε σε
προσέχει, αν σε
αντιμετωπίζει με
υπεροπτικό ύφος, αν σε
περιφρονεί θα μπορέσεις
να τη συνετίσεις με την
πολλή φροντίδα σου, με
την αγάπη και την καλοσύνη σου, όχι, όμως, με οργή, θυμό και φοβέρα. Μόνο
ένα δουλευτή σου μπορείς να συνετίσεις έτσι, ή μάλλον ούτε αυτόν, γιατί
γρήγορα θα οργιστεί και θα φύγει από τη δούλεψη σου. Στη σύντροφο της ζωής
σου, τη μάνα των παιδιών σου, τη βάση κάθε χαράς και ηδονής μέσα στην
οικογένεια σου, δεν πρέπει με αγριάδα και απειλές να επιβάλλεσαι, αλλά με
την αγάπη, την ανοχή και τον υπομονετικό τρόπο.
Και τώρα θα ήθελα να μου πείτε, τι συζυγική ζωή είναι αυτή, όταν η γυναίκα
τρέμει τον άντρα της; Και ποια οικογενειακή θαλπωρή και ποια σαρκική
ευχαρίστηση θα απολαύσει ο άντρας, όταν ζει μαζί με γυναίκα που
μεταχειρίζεται σαν δούλα; Κι αν πάθει κάτι για χάρη της, ή συμβεί και θυσιάσει
γι’ αυτήν οτιδήποτε, δε χρειάζεται κάθε λίγο και λιγάκι να της το κτυπάει. Ο
Χριστός δε συμπεριφέρθηκε έτσι στην Εκκλησία Του. Αλλά τι έκανε; «Και τη
ζωή Του», λέει, «πρόσφερε γι’ Αυτήν, θέλοντας έτσι να Την αγιάσει, να Τη
δοξάσει και να Τη λαμπρύνει χωρίς ψεγάδι ή ελάττωμα ή κάτι παρόμοιο.
«Συζυγία. Η σημασία και η αξία των συζυγικών σχέσεων»
Λόγος του ιερού Χρυστόμου για τη Συζυγία, Εκδ. Παρρησία, σ.19

9
Πολλές γυναίκες και άνδρες τρέχουν έξω από το σπίτι σε «συσσίτια», σε
συγκεντρώσεις, σε ιεραποστολικές εργασίες, σε πράξεις καλοσύνης.
Συμφωνούμε απόλυτα! Η κοινωνία μας χρειάζεται την δική μας συμμετοχή!
Ο λαός λέγει «Χόρευε, κυρά Σουσού, μα έχε την έγνοια του σπιτιού». Σύνθημα
τρανό και μεγάλο και για τους δύο. Πάνω απ’ όλα η οικογένεια!
Ο Χριστός είπε «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος». Αν το
ταίρι σου σ’ εμποδίζει να
εκκλησιάζεσαι, να εκτελείς τα
θρησκευτικά σου καθήκοντα,
εσύ ήρεμα να εκτελείς ότι
λέγει το Ευαγγέλιο!
Πρώτα ο Χριστός και έπειτα η
οικογένεια!
Όλοι οι πατέρες φωνάζουν
«Μείζων πασών των αρετών
διάκρισις». Να ασχολείσαι με
ιεραποστολικά έργα, με
πράξεις καλοσύνης. Αν όμως αυτά προκαλούν καυγάδες, ασυμφωνίες,
διαφωνίες; Η διάκριση λύνει τα πάντα!
Κάποιος κατηγόρησε τον Άγιο Αντώνιο: είσαι ψεύτης, κακός, υποκριτής,
εγωιστής, πόρνος.
«Ναι είμαι!» απάντησε εκείνος.
«Είσαι αιρετικός, οπαδός του Αρείου!»
Ο άγιος πετάγεται όρθιος: «Όχι, όχι, Είμαι Ορθόδοξος!»,
Ο ερωτών ρωτά: «Γιατί, πάτερ, παραδέχτηκες αμαρτίες και αρνήθηκες την
αίρεση;» Μ.Αντώνιος: «Αν παραδέχομαι τις αμαρτίες μου, ωφελώ την ψυχή μου,
παρασκευάζω ταπείνωση για τον εαυτό μου από το Θεό και σκανδαλίζω τους
αδελφούς μου!» Καλή, ορθότατη, ωφελιμότατη η ιεραποστολική δράση! Πρώτα
όμως η οικογένεια.
Όλα με μέτρο! Πάντα να θυμάσαι «Το περίσσιο χαλάει το ίσιο»! Όχι
περιφρόνηση του σπιτιού, όχι καυγάδες στο σπίτι! Και το σπίτι να προσέχεις και
πρόθυμα να συμμετέχεις (όσο μπορείς) σε ιεραποστολικά έργα!
Ενότητα στο Γάμο, Θεόδωρος Κ. Βγόντζας

10
11
12