<p>Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Pauca mutat vel plura

sane; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Sint modo partes
vitae beatae. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla
atque acupensere cum decimano. Duo Reges: constructio interrete. Iam doloris
medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Vitae
autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed plane dicit quod
intellegit. </p>

<p>Quid est enim aliud esse versutum? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe
profectus veni ad vesperum. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens,
torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Videsne quam sit magna dissensio? Eam
tum adesse, cum dolor omnis absit; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens
dici vere Peripateticus non potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi
intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Et harum quidem rerum
facilis est et expedita distinctio. Quid igitur dubitamus in tota eius natura
quaerere quid sit effectum? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
</p>

<p>Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum

est? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quo studio
Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nam bonum ex quo appellatum sit,
nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Sic consequentibus vestris
sublatis prima tolluntur. Prioris generis est docilitas, memoria; Si longus, levis;
Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Age sane, inquam. </p>

<p>Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Beatus autem esse in
maximarum rerum timore nemo potest. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora
fecit. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae
congruentis tenet; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent
vera, coniungi debuerunt; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
</p>

<p>Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit,

audacius. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Certe, nisi voluptatem
tanti aestimaretis. Sed ad rem redeamus; Pauca mutat vel plura sane; Quae quidem
sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quae cum dixisset paulumque
institisset, Quid est? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque
in omni disputatione id fieri oportere. </p>

<p>Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Scio enim esse
quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Poterat autem inpune; Ego quoque,
inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Ergo id est convenienter
naturae vivere, a natura discedere. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas
oportere? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. </p>

<p>Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Saepe ab
Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Atque
haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam
distinguitur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri
potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Aliter enim explicari, quod
quaeritur, non potest. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt
inventoribus gratiam. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod
idem valeat; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sic, et quidem diligentius
saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Atque ut ceteri dicere
existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; </p>
<p>Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse
cariorem. Quo igitur, inquit, modo? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus
oris, qui vultus in quoque sit? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; </p>

<p>Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et
arte distinguere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ad eas
enim res ab Epicuro praecepta dantur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus
semper voluptatis? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Ita
enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ita fit beatae vitae domina
fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. </p>

<p>Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Cum ageremus, inquit, vitae
beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam Metrodorum non puto ipsum
professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quo
plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. </p>

<p>Sed ad bona praeterita redeamus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut
Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Sed quid minus probandum quam esse aliquem
beatum nec satis beatum? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui
posset. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita
voluptate. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. </p>

<p>At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. His singulis copiose responderi
solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Septem autem illi non suo,
sed populorum suffragio omnium nominati sunt. A primo, ut opinor, animantium ortu
petitur origo summi boni. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato
M. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. </p>

<p>Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nec hoc ille non vidit, sed
verborum magnificentia est et gloria delectatus. Terram, mihi crede, ea lanx et
maria deprimet. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Sin laboramus, quis est, qui
alienae modum statuat industriae? Totum autem id externum est, et quod externum, id
in casu est. Quis istud, quaeso, nesciebat? Istam voluptatem perpetuam quis potest
praestare sapienti? </p>

<p>Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque

servantem vivere. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male
Euripidesconcludam, si potero, Latine; Sed erat aequius Triarium aliquid de
dissensione nostra iudicare. Itaque primos congressus copulationesque et
consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; </p>

<p>Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Graecis hoc modicum
est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Verum hoc idem saepe
faciamus. Ut aliquid scire se gaudeant? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam. </p>