<p>Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

An vero displicuit ea,

quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sic enim maiores nostri
labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Quis hoc dicit? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut
sapientiam verasque opiniones assequi possit. Duo Reges: constructio interrete.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Pisone in
eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. </p>

<p>Quod vestri non item. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit,
cum dolorem summum malum esse dixerit. An ea, quae per vinitorem antea
consequebatur, per se ipsa curabit? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est
voluptate dominante. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Dempta enim
aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Unum nescio, quo modo possit, si
luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id
a primo rectissime dicitur. </p>

<p>Quo modo? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor

mitigari solet. Immo videri fortasse. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Proclivi currit oratio.
Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte
distinguere. Sed quot homines, tot sententiae; Non modo carum sibi quemque, verum
etiam vehementer carum esse? </p>

<p>Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum
pertulisset. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tum ille
timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic
usus est, tibi ut opus est facto, fac. At iam decimum annum in spelunca iacet.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit
dicere. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Suam denique
cuique naturam esse ad vivendum ducem. </p>

<p>Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ita relinquet duas, de
quibus etiam atque etiam consideret. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi
omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Ergo illi intellegunt
quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse
existimet? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
</p>

<p>Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quid, quod homines
infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur
dolorem ut malum. Hos contra singulos dici est melius. Scio enim esse quosdam, qui
quavis lingua philosophari possint; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita
afflueret voluptatibus. An eiusdem modi? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars
est tamen divitiarum. </p>

<p>Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Fortemne possumus

dicere eundem illum Torquatum? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud
eos disserendi labor. Sed tamen intellego quid velit. Sed quid minus probandum quam
esse aliquem beatum nec satis beatum? Iam in altera philosophiae parte. Sed
potestne rerum maior esse dissensio? Iis igitur est difficilius satis facere, qui
se Latina scripta dicunt contemnere. </p>

<p>Cur deinde Metrodori liberos commendas? Equidem etiam Epicurum, in physicis

quidem, Democriteum puto. Comprehensum, quod cognitum non habet? Incommoda autem et
commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria
noluerunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Gerendus est mos, modo recte sentiat. Videsne quam sit magna dissensio? Tecum
optime, deinde etiam cum mediocri amico. </p>

<p>Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nec vero sum
nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Non igitur bene. An est
aliquid, quod te sua sponte delectet? </p>

<p>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Bonum incolumis acies: misera caecitas. Tamen aberramus a proposito, et, ne
longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Itaque vides, quo modo
loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quo plebiscito decreta a senatu
est consuli quaestio Cn. Non risu potius quam oratione eiciendum? </p>

<p>Quae est igitur causa istarum angustiarum? Nam cui proposito sit conservatio
sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Non dolere,
inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed emolumenta communia esse dicuntur,
recte autem facta et peccata non habentur communia. Primum cur ista res digna odio
est, nisi quod est turpis? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. </p>

<p>Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Ut
proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sit, inquam, tam facilis,
quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Qualem igitur hominem
natura inchoavit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Mihi vero,
inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nihil opus est exemplis
hoc facere longius. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. </p>

<p>At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Hinc
ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam et a te perfici istam
disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Egone non intellego,
quid sit don Graece, Latine voluptas? Quid, si reviviscant Platonis illi et
deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Mihi vero, inquit,
placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Est enim tanti philosophi
tamque nobilis audacter sua decreta defendere. </p>

<p>Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Item de contrariis, a quibus ad

genera formasque generum venerunt. Est enim tanti philosophi tamque nobilis
audacter sua decreta defendere. Cui Tubuli nomen odio non est? Negat esse eam,
inquit, propter se expetendam. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat
locos ab Aristotele ante tractatos? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes
et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Facile est hoc cernere in primis
puerorum aetatulis. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non
potest. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te
reprehenderim. Moriatur, inquit. </p>

<p>Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Verum esto: verbum ipsum
voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quid est, quod ab
ea absolvi et perfici debeat? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non
perspicis. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid
diceret? Quae duo sunt, unum facit. </p>