ச த் தர்கள் - ஒ பார்ைவ!

‘மனத் ய் ைமைய ம வான வ ைலக் வ ற் ,

றத் ய் ைமைய மட் ம் ெபா டன் ைவத் க் ெகாள் ம்
வாழ் க் ைக ேதைவயா?’ என தனக் த் தாேன ேகட் க் ெகாண்
ெதள வைட ம் பக் வம் மன த க் அவச யம் .
அறத் ேதா வா ம் கைலைய எள ய பாடல் கள ல் வ ளக் க ,
ப றர ன் நலன் கைள மட் ேம மனத ல் ைவத் ேசைவ ெசய் த
மகான் கைளத் தான் நாம் ச த் தர்கள் என் ற ப்ப க ேறாம் .
அகத் த யர், ேபாகர், த லர், இைடக் காடர், க ரார்,
ச வவாக் க யர், அ கண , பட் னத் தார்... என ச த் தர்கள் பலர ன்
ப றப் ரகச யத் ைத வ ளக் க ச் ெசால் க ற இந் த ல் .
சாமான் ய மன தர்கள் எப்ப ச த் தர்களானார்கள் ?
அவர்க க் ர ய அைடயாளங் கள் என் ன? அவர்கள ன்
வாழ் க் ைக ெநற வ ளக் ம் ரகச யம் என் ன? ச த் தர்கைளப்
பற் ற ய வரலாற் ப் பத கள் ஏன் இ ட் ட ப்
ெசய் யப்பட் டன? ச த் தர்கைள ேபாைதப் ப ர யர்கள் என்
வ உண்ைமயா? என் ப ேபான் ற வ னாக் க க்
வ ைடயள க் க ற இந் த ல் .
27 இந் த ய ச த் தர்கள ன் வாழ் க் ைகைய த் த ைரப்
பத களாக, எள ைமயான நைடய ல் ெதா த் எ த ள் ளார்
லாச ர யர் எஸ்.ராஜ மாரன் .
ச த் தர்கள் பற் ற ய ப ம் பங் கைள உள் வாங் க , தன் ைடய
கற் பைனத் ர ைகய ல் ச த் தர்க க் உய ட் ய க் க றார்
ஓவ யர் எம் .ஆர்.சதாச வம் .
ச த் தர்கள ன் சீ ரம
் வரலாற் ைற அற வேதா , அவர்கள ன்
ச த் வ ைளயாட் களால் மக் கள் அைடந் த நன் ைம என் ன
என் பைத நீங் க ம் அற ந் , ெதர ந் , ெதள ெபற, இந் த
ல் உங் க க் ந ச்சயம் ைண ர ம் .
- ஆச ர யர்
மன த லத் ைத ெநற ப்ப த் ம் ச த் தர்கள்
மன த இனத் த ன் எத ர்காலம் பதற் றமான ம் , பயம்
ந ைறந் த ேகள் வ களாக ம் உள் ள . மன த இனத் ைத அத க
அளவ ம் ைறந் த அவகாசத் த ம் அழ த் த ம்
ேபார்க்க வ கைள உ வாக் ம் ெகா ம் பண ய ல் நவன
அற வ யல் தீ வ ரமாக ஈ பட் ள் ள நாமற ந் தேத. ம
ரத் தச்சகத யாவ எல் லா ேதசங் கள ம் அன் றாட ந கழ் வாக
வ க ற . எத ர ைய அழ க் க தன் உடைலேய ஆ தமாக் க ஒ
மன தன் ண க றான் !
நாள் ேதா ம் ேபார்ச ் ழ ல் ஆய ரமாய ரம் அப்பாவ மக் கள்
ெகால் லப்ப வ , மன த இனத் க் மன தேன கற் ப க் ம்
களங் கமல் லவா! மன த இனத் த ன் அழ , ச லர்
அஞ் வ ேபால் இயற் ைகய ன் சீ ற்றத் தாேலா ப றழ் ச்ச யாேலா
இன ஏற் பட் வ டா . தாம் உ வாக் க ய க வ களால்
மன தர்கள் தம் ைமேய அழ த் ெதாழ க் ம் ெகா ங் காட் ச ேய
எத ர்காலங் கள ல் அரங் ேகற உள் ள .
மன தமனம் ம ந் த ஆற் றல் வாய் ந் த . அந் த ஆற் றைலக்
ெகாண் பர மாண வளர்சச ் ய ன் அ த் த ந ைலக் மன தன்
ெசல் ல ேவண் ம் . இயற் ைகய ன் இயல் பான இயக் கம் ,
நீண்டகாலப் பயணத் க் ப் ப ன் , மன தைன அ த் த
ந ைலக் க் ெகாண் ெசல் ம் . ஆனால் , இயற் ைகையேய
சீ ர ் ைலக் ம் யற் ச ய ல் அல் லவா மன தன்
இறங் க ள் ளான் !
ேபார்கைளத் தவ ர்பப் தா ம் , ேபார்க்க வ கைள
அழ ப்பதா ம் , ற் ச் ழைலக் காப்பதா ம் ஏற் ப ம்
அைமத க் கனவான ஓ லக ஆட் ச யால் மட் ேம, மன த
இனத் ைத இன வ ம் அழ வ ந் காப்பாற் ற ம்
என் ப அற ஞர்கள் ற் . இந் த உண்ைமைய ஒப் க் ெகாள் ள
எந் த ஒ ேதசத் த ன் மனசாட் ச யாவ ன் வ மா?
ற உலக ன் நீள, அகல, ஆழங் கைளக் காண யல் வத ல்
மன தன் தன் வாழ் நாள் ைமைய ம் ெசலவ க றான் .
ஆனால் , தன் ைன ம் தன் உள் ளத் ைத ம் அற ந் ெகாள் ள
அவன் ற் ப க றனா? உலைகச் ற் ற வர ஆைசப்ப பவன் ,
தன் உள் ளத் க் ள் உள் ள ஓர் அற் தமான உலகத் த ல் வலம்
வர வ ம் க றானா?
தன் ைன ம் , தன் உள் ளத் ைத ம் அற ந் ெகாள் ள மன தன்
யல ேவண் ம் . ற உலக ஞான ம் , அற வ யல்
க வ க ம் அந் த யற் ச க் த் ைண ர ய ேவண் ம் .
மன த மனத் த ன் ைமைய அற ந் உணர்வதால் மட் ேம
மன த இனத் த ன் எத ர்கால ஆபத் கைளக் கைளய ம் .
இந் தக் க த் த ய ன் வ ர வான வ ளக் கமாக அைமந் தைவேய
‘ச த் தர்கள ன் தத் வங் கள் ’.
தன் உடல் , தன் மனம் பற் ற ய வ ழ ப் உணர் ஒவ் ெவா
தன மன த க் ம் ஏற் பட் வ ட் டால் , ெதள வான ஒ ச க
அைமப் உ வா ம் . அப்ப யான ச கக் க் கள ன்
ட் டாட் ச ேய ஓ லக ஆட் ச என் ம் மன த ல அைமத க்
கன . ‘யா ம் ஊேர யாவ ம் ேகள ர்’என் ம் நம் ஆத
கவ ய ன் ற் ம் இ ேவ. இத் தைகய க த் கைளேய
ச த் தர்கள ன் தத் வங் கள் ெவவ் ேவ வ வங் கள ல்
ெவள ப்ப த் க ன் றன.
தம ழக வரலாற் ற ம் , தம ழ் இலக் க ய வரலாற் ற ம்
ச த் தர்க க் ெகன் தன த் வமான ஓர் இடம் உண் .
ம த் வம் , மந் த ரம் , ரசவாதம் , ேயாகம் , ஞானம் ேபான் ற
பல் ைறகள ல் ச த் தர்கள் வார்த்த க் ம் பாடல் வ வ லான
க த் கள் , அற் தமான ெபாக் க ஷங் கள் !
நா , நரம் , த ேயாட் டம் , உ ப் நலன் கள் அைனத் ம்
ஒன் றாக அைமந் த மா ட லத் ைதப் ப ர த் தா ம் சாத ,
சமயம் , இனம் , மதம் ேபான் றவற் ைறச் சாட் ைடய
வார்த்ைதகளால் சா , மா ட ஒற் ைமக் வழ ேத ய
அைமத ப் ரட் ச யாளர்கேள ச த் தர்கள் .
ச த் தர்கள் பற் ற ம் , ச த் தர் பாடல் கைள வ ளக் க ம்
தம ழ ல் பல ல் கள் ெவள வந் ள் ளன. ச ல அர ய ஆய்
ல் க ம் பைடக் கப் பட் க் க ன் றன. ச த் தர்கைளப் பற் ற
பல ஒவ் வாத க த் க ம் வ ைதக் கப்பட் க் க ன் றன.
அவற் ற ன் உண்ைமத் தன் ைமையத் ேத யப் பயணேம இந் த
ல் உ வாக் கம் .
ப ப்பதற் மக எள ைமயாக, ச த் தர்கள் பற் ற ய
உண்ைமகைள எல் ேலா ம் அற ய ேவண் ம் என் பேத இந் த
ன் ேநாக் கம் . இதைனச் ச றப் ற ெவள ய ம் வ கடன்
ப ர ர பத ப்பாள க் ம் , ஆச ர யர் வ ன க் ம் என்
ஆழ் மனத ன் நன் ற கள் .
ேநசம ,
- எஸ்.ராஜ மாரன்
தம ழ் க் டம்
ப.எண்: 40 / .எண்: 18,
இராமா ஜம் ெத ,
த .நகர், ெசன் ைன-17.
ெசல் : 98401 24602
 இந் த ல் ...

தாயாக ம் இ ந் த அப்பா க் ம் ,
தந் ைதயாக ம் இ ந் த அம் மா க் ம்
 உள் ேள...
1. ச த் தர்கள் யார்?
2. இந் த ய ச த் தர்கள்
3. தம ழ் நாட் ச த் தர்கள்
4. ச த் தர் ெநற கள்
5. ச த் தர்கள ன் பைடப் கள்
6. ச த் தர்கள ன் த் த ைரப் பத கள்
 ச த் தர்கள் யார்?

ேபறாக ம னத் ேத த் த த் த
ேபரண்டஞ் ச த் தண்டந் ேதகஞ் ச த் த
றாகச் ழ ைனய ல் ந ைனத் தால் பத் த
ெகாண்ேட ம் ந ராகார ஒள கள் பற் ற
ேநராக ரவ மத ைய உற் ப் பார்த்
ெநய் ேயா கர சாைல ந ைமக் ள் ளாக
ஆறா ம் வைரஏற ஆ ங் கண்டால்
அவனல் ேலா ஞான ெயன் ற நாமந் தாேன!
- அகத் த யர்
ச த் தர்கள் யார் என் பைத ெதர ந் ெகாள் ம் ன் ,
‘ச த் தர்கள் ’ என் ற ெபயர ன் அர்த்தம் அற ந் ெகாள் வ
அவச யம் .
ச த் தர்கள் என் ற ெசால் க் பலவைக உள் ளார்ந்த
அர்த்தங் கள் இ க் க ன் றன. அவற் ற ல் ‘உலக யைலத்
றந் தவர்கள் ’, ‘உலக நடப்ப ந் ேவ பட் டவர்கள் ’,
‘ச த் கள் ஆ வத ல் வல் லைம ெபற் றவர்கள் ’ ஆக யைவ
க் க யமானதாகக் க தப்ப க ன் றன.
கட ைளக் காண யல் பவர்கள் பக் தர்கள் என் றால் , கண்
ெதள ந் தவர்கள் ச த் தர்கள் !
ச லப்பத காரத் த ல் , ‘நா காண் காைத’ய ல் இடம் ெப ம்
‘ச த் தன் ’ என் ற ெசால் க் ‘கன் மங் கைளக் க வ யவன் ’,
‘எட் வைக ச த் கைள உ வாக் க யவன் ’ என் அ யார்க்
நல் லார் ெபா ள் உைரக் க றார். ேம ம் , ‘ஜீ வன் க் தர்கள் ’
என் ம் , ‘ப றப்ப த் தவர்கள் ’ என் ம் அவேர அர்த்தம்
க றார்.
‘ச த் த த் தல் ’ என் பதற் அைடதல் எனப் ெபா ள்
ெகாண்டால் , ‘இைற ந ைலைய ைமயாக அைடந் தவர்கள்
ச த் தர்கள் ’ என் ம் ெபா ள் ெகாள் ளலாம் .
சர , ச த் தர்கள் எப்ப இ ப்பார்கள் ?
‘நைட, உைட, பாவைனகளால் சராசர மக் கள டம ந்
ச த் தர்கள் ேவ பட் ந் தனர் என் ப ெபா க த் . நம்
இந் த ய நாட் ச த் தர்கள் பல ம் தைலய ல் சைட ம் ,
கத் த ல் நீண்ட தா ம் , ள க் காத உட ம் , கந் தல்
ண மாகேவ காட் ச ப் ப த் தப்ப க ன் றனர். ச த் தர்கள ன்
றத் ேதாற் றம் பற் ற உ த் வதற் ஒ ேகாவணம் ;
உண்பதற் க் காய் , கன கள் ; உறங் வதற் ப் றந் த ண்ைண;
ேவர்த்தால் ள ப்பதற் ெவள் ள ய ஆற் நீர்!’ என்
பட் னத் தார் இயற் ற ய பாடல் வர கள் லம் அற ய
கற .
மனம் , த் த , அகங் காரம் , ச த் தம் ஆக ய நான் ம்
‘அந் தக் கரணம் ’ எனப்ப ம் . இந் த நான் க ல் மனம் ஒன் ைற
ந ைனக் ம் . அந் த ந ைனப்ைப த் த ந ச்சய க் ம் . அ த்
அகங் காரம் ைனப்ைப ஏற் ப த் ம் . இந் த ன் க் ம்
லகாரணம் தான் ச த் தம் . இவற் ற ல் அ த் த மாையய ல்
ேதான் ம் ச த் தத் தாேலேய ஐம் ெபாற க ம்
தன் மாத் த ைரக ம் கர்ேமந் த ர யங் க ம் இயங் க ன் றன.
(ஐம் ெபாற கள் : ெமய் , வாய் , கண், க் , ெசவ .
தன் மாத் த ைரகள் : ைவ, ஒள , ஊ , ஓைச, நாற் றம் .
கர்ேமந் த ர யங் கள் : வாய் , ைக, கால் , க வாய் , எ வாய் ).
ச த் தத் த ன் சலனேம அைனத் தத் வங் கள ன் ேதாற் றம் .
ஆதலால் ச த் தத் ைத ெவல் ல ேவண் ம் . ச த் தத் த ன் சலனம் ,
ப ராணவா வ ன் சலனத் ைத ம் ப ராணன ன் சலனத் ைத ம்
ெபா த் த . ப ராணவா வ ன் இயக் கேம ச த் தத் த ன் இயக் கம் .
இந் த உண்ைமைய உணர்ந்ேத ச த் தர்கள் ப ராணாயாமத் ைத
வ த் த னர். ப ராணாயாமத் த ன் லம் ப ராண ம்
ச த் த ம் ஒ ங் க ய ந ைலேய ‘ச த் தர்’ ந ைலயா ம் . ெவள் ள ப்
பன த் ய் ைம ெகாண்ட ச வந ைல ம் இ ேவ. ச ந் ைத
ெதள ந் த இந் த ந ைலய ல் ‘ச த் த ம் இல் ைல, ெசய ம்
இல் ைல!’ இத் தைகய ேமான ந ைலைய த லர் ‘ெசத் தார்
ந ைல’ என் ற ப்ப க றார்.
இ ேபான் தவப் பயணம் ேமற் ெகாண் இைற
ந ைல டன் கலப்பவர்கேள ெமய் யான ச த் தர்கள் . தவ ர,
ச த் தர், ன வர், ர , மகான் என் றேவடம் ண்
அற யா மக் கைள ஏமாற் ம் ேபா த் றவ க ம்
இ க் க ன் றனர். ஆகேவ, றத் ேதாற் றத் ைத ைவத்
ெமய் ணர்வாளர்கைள எைடேபாடக் டா .
அகந ைலைய ம் தவ வ ைமைய ம் ெகாண்ேட
உண்ைமயான ச த் தர்கைள நாம் அைடயாளம் காண
ேவண் ம் .
ச த் தர்கள் எங் க ந் , எப்ப ேதாற் றம் தந் தா ம் ,
சாதாரண மக் கேளா கலந் த ந் தா ம் , அவர்கள
ச த் தமான ‘ச வம் ’ எ ம் ஒள ய ேலேய உைறந் த க் ம் .
ச த் தர் ந ைல எய் த யவர்கள் , மைலய ம் கா கள ம்
மட் ேம இ ப்பார்கள் என் எண்ண வ ட இயலா .
ச த் தத் த ன் ந ைலையக் ெகாண்ேட ச த் தர்கைள அைடயாளம்
காண ேவண் ம் .
தவ வாழ் வ ல் ஈ ப ம் ேமேலாைர ர , அந் தணர்,
ன வர், ஞான , மகான் , மகாகவ என் க ற பல் ேவ
ெபயர்களால் அைழத் தா ம் , ப ராண ம் ச த் த ம் ஒன் ற ய
ந ைல எய் த ய ச த் தர்கேள, உண்ைம ம் தன த் தன் ைம ம்
ெகாண்ட இைறத் தன் ைம ந ைறந் தவர்கள் . இவ் வா
ேநர யாக இைற ந ைலய ல் கலந் த ச த் தர்க க் , இடேமா
காலேமா க ைடயா என் பேத உண்ைம. இடங் கைள ம்
காலங் கைள ம் கடந் , ம எங் ம் ச த் தர்கள்
இ க் க றார்கள் என் ப நாம் அற ய ேவண் ய உண்ைம!
உலக ன் மற் ற எல் லா இடங் கைள ம் வ ட, நம பாரத
ேதசத் த ல் இைற ந ைல எய் தக் ய இயற் ைகச் ழல்
அற் தமாக அைமந் ள் ள . ேம ம் , தவ வ ைமம க் க பல
இைற உணர்வாளர்கள ன் அைலவச் பன் ென ங் காலமாக
நம மண்ண ல் ழன் ெகாண் க் க ற .
ச த் தர்கள ன் வாழ் ம் , கால வரலா ம் இ வைர
ல் யமாக வைரய க் கப்படவ ல் ைல. ைமயாகப் பத
ெசய் யப்படவ ல் ைல. எல் லாம் கடந் த ந ைலைய எய் ம்
இலக் ேநாக் க ச த் தர்கள ன் இைறவழ யாத் த ைர
இ ந் ததால் , தங் கைளப் பற் ற யப் பத கைள அவர்கள்
ெபர ப த் தவ ல் ைல என் பேத இதற் காரணம் .
சாத , சமய, வழ பாட் ச் சடங் கைள க ைமயாக
சா யதா ம் , எண்ண க் ைகய ல் ந ைறந் த ந் த ெபாய் யான
இைறெநற யாளர்கைள கண் த் ததா ம் அவர்கள ன்
வரலா , எத ர்பப ் ாளர்களால் காலப்ேபாக் க ல் இ ட் ட ப்
ெசய் யப்பட் ட . இந் த எத ர்கால ந ைலைய
உணர்ந்ததாேலேய, ச த் தர்கள் தங் கள் ெநற கைள எள ய பாமர
ெமாழ நைடப் பாடல் களாக இயற் ற னர். காலம் கபளீகரம்
ெசய் த ேபாக எஞ் ச ள் ள ச த் தர் பாடல் கள் , ெப ம் பா ம்
‘வாய் வழ - ெசவ வழ இலக் க ய’மாகேவ பத
ெசய் யப்பட் ப்பேத இதற் ச் சான் .
சங் க இலக் க யங் கள ல் ட, ‘ச த் தர்’ என் ற ெசால் எங் ேம
க ைடயா . என ம் , ெதால் காப்ப யத் த ம் த க் றள ம்
காணப்ப ம் ‘ந ைறெமாழ மாந் தர்’ என் ற தம ழ் ச் ெசால் ,
அந் தக் காலத் த ல் வாழ் ந் த ச த் தர்கைளக் ற ப்ப வ தான் .
காலத் த ன் மாற் றத் த ல் எல் லா தளங் கள ம் ெபயர்க ம்
மாற க் ெகாண்ேடதான் இ க் க ன் றன என் ற ேகாணத் த ல்
ச ந் த த் தால் இ ம் உண்ைம என உணர ம் .
 இந் த ய ச த் தர்கள்

என் னகத்ள் என் ைன நான் எங் நா ஓ ேனன் ?

என் னகத் ள் என் ைன நான் அற ந் த லாத தாைகயால் ,
என் னகத் ள் என் ைன நான் அற ந் ேம ெதர ந் தப ன் ,
என் னகத் ள் என் ைனயன் ற யா ெமான் ம் இல் ைலேய!
- ச வவாக் க யர்
இந் த ய ச த் தர் மரைப நான் வைகயாகப் ப ர க் கலாம் . நாத
ச த் தர், ரச ச த் தர், மேகஸ்வர ச த் தர், சங் கத ச த் தர். இத ல்
சங் கத ச த் தர்கள் எனப்ப ேவார், ெபௗத் த சமயத் ைதச்
ேசர்ந்தவர்கள் . ரச ச த் தர்கள் ம த் வத் ைறைய
சார்ந்தவர்கள் .
ச வெப மான ன் அ த ந ைலப் ெபயர் ‘ஆத நாதர்’
என் பதா ம் . ஆத நாதனான ச வமரைபச் ேசர்ந்தவர்கள் ‘நாத
ச த் தர்கள் ’ என் அைழக் கப்பட் டனர். இவர்கள்
வடஇந் த யாைவச் ேசர்ந்தவர்கள் . நாத ச த் தர்கள ன்
க் க யமான ல் கள் ஹடேயாகப் ப ரதீ ப கா, ெகரண்டா
ஸம் ஹ தா, ச வ ஸம் ஹ தா ேபான் றைவ.
ெதன் னாட் ைடச் சார்ந்த ச த் தர்கேள மேகஸ்வர ச த் தர்கள் .
மேகஸ்வர ச த் தர்களன் ற ேவ ச ல ச த் தர் ப ர க ம்
தம ழ் நாட் ல் உண் . தம ழ் நாட் ச த் தர்கைள பாலவர்க்கம் ,
லவர்க்கம் , கய லாயவர்க்கம் என் ன் வைகயாகப்
ப ர க் கலாம் .
த ல ம் , கம் பள ச் சட் ைட ன வ ம் கய லாய
பரம் பைரையச் ேசர்ந்தவர்கள் என் பதற் அவர்க ைடய
பாடல் கள ேலேய ற ப் கள் காணப்ப க ன் றன.
மற் ெறா ற் ப்ப ச த் தர்கள் , ேயாக ச த் தர்கள் , காய
ச த் தர்கள் , ரசவாத ச த் தர்கள் என் ன் வைகயாகப்
ப ர க் கப்ப க ன் றனர்.
ண்ட னீ ேயாக மார்க்கமாக இைறவைனத் ேத பவர்கள்
ேயாக ச த் தர்கள் .
அ த் ததாக, உடல் வ ைமய ல் ந கரற் ற தன் ைம
உைடயவர்கள் காய ச த் தர்கள் . க் த அைடவைதக் காட் ம்
ச த் த ேதகத் ைத அைடவத ேலேய ைனப்பானவர்கள்
இவர்கள் .
இ ம் ைபத் தங் கமாக மாற் ம் ரசவாத வ த் ைத அற ந் த
ம த் வர்கள் , ரசவாத ச த் தர்கள் . ச த் தர்கள ன் ப ர கேள
இவ் வள இ க் ம் ேபா எண்ண க் ைகக் ச் ெசால் லவா
ேவண் ம் !
ச த் தர் ெதாைக பற் ற ய ஒ தீ ர்மானம் , இன் வைர
ெதள வாக வைரய க் க யாததாகேவ உள் ள . ச த் தர்கள்
ெமாத் தம் 88,000 ேபர் என் வ ஷ் ராணம் ற க் க ற .
‘சதேகா ச த் தர் ட் டம் ’ என் காைர ச த் தர் ஒ கணக் ச்
ெசால் க றார். த் த சமய ச த் தர்கள் எண்பத் நான் ேபர்
என் ற ப்ப டப்ப க ன் றனர். வடநாட் ச் ச த் தர்கள் , நவநாத
ச த் தர்கள் என் க ற ஒன் ப ேபர் என் ம் , தம ழ் நாட் ச்
ச த் தர்கள் , ‘அஷ் டாதச ச த் தர்கள் ’ என் க ற பத ெனட் ேபர்
என் ம் ற ப்ப டப்ப வ மர .
ஆய ம் , ச த் தர்கள ன் ெதாைக ற த் த இந் தக்
கணக் க க் ேபா மான ஆதாரங் கள் எங் ம்
காணப்படவ ல் ைல என் பேத உண்ைம.
ச த் தர் ெதாைக ற த் த பட் யல் ஒவ் ெவான் ம் ஒவ் ெவா
வ தமாக இ க் க ற . ஒ பட் ய ல் ற ப்ப டப்ப ேவார்
இன் ேனா பட் ய ல் இல் ைல.
‘பத ெனண் ச த் தர்கள் ’ என் ப ‘18’ என் ற எண்ண க் ைகய ல்
ெபா ள் தரா ; 18-க் ர ய சாஸ்த ர ச றப் கைளக்
ற ப்பதா ம் .
கணக் க ய ல் 9 என் ப ஒ வ ச த் த ரமான எண்.
ஒன் பேதா எந் த எண்ைண ைவத் ப் ெப க் க னா ம் , வ ம்
ெதாைக எண்கைள ட் னால் ெபறப்ப ம் எண் ஒன் பேத
ஆ ம் .
‘ப ங் கள ந கண் ’ என் ற ல் , 18 ேதவர்கைள ம் , 18 தர்ம
சாஸ்த ரங் கைள ம் , 18 கங் கைள ம் , 18 ற் றங் கைள ம்
பற் ற ற ப்ப க ற . ‘ ல க் கம் ’, ‘அகஸ்த யர்
பர பாைஷ’ ஆக ய ல் கள் 18 ெமாழ கைளக்
ற ப்ப க ன் றன. ‘தாண்டகம் ’ 18 வைக இைசக் க வ கைளப்
பற் ற ம் , ‘ ப்ப ரமண யர் ஞானம் ’ 18 கங் கைள ம்
வ வர க் க ற . ‘அகஸ்த யர் ெகௗ த ’ 18 ேநாய் கைளப்
பற் ற ம் , ‘அகஸ்த யர் ைவத் த ய ரத் த னம் ’ 18 சாத கைளப்
பற் ற ம் வ ளக் க ற .
இத் தைன தன ச்ச றப் ெகாண்ட ‘18’ எண் பற் ற இன் ம்
பல ைவயான தகவல் க ம் உள் ளன.
ேதவ-அ ர த் தம் 18 ஆண் கள் நடந் த . ராம-ராவண
த் தம் 18 மாதங் கள் நடந் த . பாண்டவர்-ெகௗரவர் த் தம் 18
நாட் கள் நடந் த . ஆகமங் கள் 18 என் ம் , ராணங் கள் 18
என் ம் ற ப்ப டப்ப க ற .
மன தன ன் உலகத் ைத 18 வைகயாகப் ப ர க் ம் ஒ
க த் ம் உண் . அைவ லன் இந் த ர யங் கள் 6, லப்ப ம்
ெபா ட் கள் 6, லன் உணர் கள் 6.
இந் த 18 உலகங் கைள ம் கடந் த ந ைல அைடந் தவர்கள் , ‘18
ச த் தர்கள் ’ என் ம் , 18 ச த் த கைள அைடந் தவர்கள் ‘18
ச த் தர்கள் ’ என் ம் வைரய க் கப்ப க ற .
ெமாத் தத் த ல் , 18 என் ப எண்ண க் ைகைய ற ப்ப
அல் ல; ச த் தர்கள் ெபற் ற ேப கள் என் ப ெதள் ளத்
ெதள வாக ற .
அதனாேலேய இந் த ல் ச த் தர்கைளப் பற் ற ய
வாழ் க் ைக, வரலாற் த் தகவல் கைள ெதா க் ம் ேபா , ‘18’
என் ற எண்ண க் ைகைய நான் கணக் க ல்
எ த் க் ெகாள் ளவ ல் ைல. ஓரள வரலாற் த் தகவல் கள்
ெகாண்ட க் க யமான ச த் தர்கைளேய
வர ைசப்ப த் த ள் ேளன் .
 தம ழ் நாட் ச த் தர்கள்

ேபய் ேபால் த ர ந் ப ணம் ேபால் க டந்

இட் டப ச்ைசெயல் லாம்
நாய் ேபால் அ ந் த நர ேபால் உழன் நன் மங் ைகயைரத்
தாய் ேபால் க த தமர்ேபால் அைனவர்க் ம்
தாழ் ைமெசால் ச்
ேசய் ேபால் இ ப்பர் கண் ர் உண்ைம ஞானம்
ெதள ந் தவேர!
- பட் னத் தார்
ச த் தர்கள ன் வாழ் , காலம் , வாழ் க் ைக வரலா பற் ற
ஓைலச் வ கள் , கல் ெவட் க் கள ன் லம் நமக் க் க ைடத் த
தகவல் கள் ம க ம் ெசாற் பமானைவேய. இதற் ப் பல
காரணங் கள் வ ட் க ன் றன. சம் ப ரதாய, சடங் ரீத யான
இைறவழ பாடான பக் த மார்க்கத் ைத ச த் தர்கள்
றக் கண த் ததால் அவர்கள் சாத , மத சம் ப ரதாயவாத களால்
ஒ க் கப்பட் டனர்.
ேம ம் , அரச வம் சத் த னர் தங் கள ன் ெபயர்கைள
வரலாற் ற ல் ந வ, ம க ப ரமாண்டமான ஆலயங் கைள
ந ர்மாண ப்பத ம் , நா ப க் ம் த் த ெவற ய ேம
தங் கள ன் வாழ் நாள் வைத ம் ெசலவ ட் டனர். அவர்கள ன்
சம் ப ரதாய பக் த மார்க்கத் த ல் ேவள் வ , யாகம் ேபான் ற
ைவதீ க ைறகள் க் க யப் பங் வக த் தன. இைவ யா ம்
ச த் தர் ெநற க க் ப் றம் பானைவ என் பதால் , அந் தக் கால
அரச யல் ேமல் வர்க்கத் த னேரா ச த் தர்கள் இணங் க ப்
ேபாய க் க வழ ய ல் ைல.
அதனால் ஆட் ச அத காரத் த ல் இ ந் தவர்கள ன்
மத ப்ைப ம் கவனத் ைத ம் ச த் தர்களால் ெபற் ற க் க
இயலா . வரலாற் ப் பத வ ந் ம் அத காரவர்க்கம்
ச த் தர்கைள இ ட் ட ப் ெசய் ததற் இ ேவ காரணமாக
இ ந் த க் கக் ம் . இைவ எல் லாவற் ைற ம் கடந் த
இன் ெனா காரண ம் இ க் க ற .
உண்ைமயான இைறத் தளத் த ல் இயங் ம்
ெமய் ணர்வாளர்கள் ப றப்ப ம ல் ைல, இறப்ப ம ல் ைல.
மா ட வர்க்கத் ைத ேமன் ைமப்ப த் ம் ெபா ட் ஒ
ற ப்ப ட் டக் காலத் க் அவர்கள் ‘மன த உடம் ’ எ ம்
வ வத் க் ள் வச க் க றார்கள் . ம ய ல் உல க றார்கள் .
தங் கள ன் பண ந் த காலத் க் ப் ப ற மன த உடைலத்
றக் க றார்கள் என் பேத, றவழ பா கைளப் றக் கண த் த
ட் பமான ெமய் ணர் தளத் த ல் இயங் ம் உலக ன்
ற ப்ப ட் ட இைற இயக் கங் கள ன் ேகாட் பாடா ம் .
‘ஓ ம் நீர ல் பாய் ந் ெசல் ம் பட எந் த அைடயாளத் ைத
வ ட் ச் ெசல் க ற ?’ ‘பறந் ெசல் ம் பறைவய ன்
அைடயாளம் ஏேத ம் காற் ற ல் பத வாக றதா?’ என் ற
வங் காளத் ைதச் ேசர்ந்த ‘ப ல் ’ என் ற ெமய் ணர்வாளர ன்
ற் , ச த் தர்கள ன் வாழ் க் ம் ெபா ந் ம் .
ச த் தர்கள் வாழ் வ ன் ெப ம் ப த ம் , ெசவ வழ ச்
ெசய் த ைய அ ப்பைடயாகக் ெகாண்ேட
ெதா க் கப்பட் ள் ள . ஒ ச ல ஓைலச் வ , கல் ெவட்
ஆதாரங் கள் இந் தக் க த் க் வ த வ லக் காக அைமயலாம் .
ச த் தர்கள ன் பாடல் கள ல் ட எங் ம் ய வ வரக் ற ப் கள்
காணக் க ைடக் கவ ல் ைல. ேம ம் , ஊர், ேபர் ஆக யவற் ைறக்
ற க் ம் ச ல ச த் தர் பாட ல் வ ம் வார்த்ைதகள் ட
உள் ளீடாக, க் ற ய களாக ேவ மைறெபா ைளக்
ற ப்பன என் பேத ஆய் ர்வமான உண்ைம.
ச த் தர்கள ன் ெபயர்களாக இன் நமக் க் க ைடக் ம்
ெபயர்கள் ட, அவர்கள ன் ப றப் ப் ெபயராக இ ப்பதற்
வாய் ப்ப ல் ைல. ஏெனன ல் , ஒ வர் ச த் தர் ந ைலைய
அைடந் த டன் ெசய் ம் தல் கார யம் தம
இயற் ெபயைரத் றப்ப தான் . இைறவேனா தான்
ஒன் ற வ ட் ட ந ைலைய ெவள ப்ப த் ம் ெசயல் அ . ச த் தர்
ந ைல அைட ம் ேபா அவர் ஒ த ய அ பவத் க்
ஆட் ப க றார். அந் தப் த ய அ பவத் த ல் , அவர் மீ ண் ம்
த தாக ப றப்ெப க் க றார். த ய ப றவ க் எப்ப பைழய
ெபயர் ெபா ந் தக் ம் ?
அதனால் தன பைழய ெபயைர ம் வாழ் க் ைகப்
ப ன் னண ைய ம் மறக் க றார் அல் ல றக் க றார். ப றரால்
அவ க் ஒ த ய ெபயர் ட் டப்ப க ற . அவ ைடய
நைட, உைட, பாவைனகள ன் தன த் தன் ைமையக்
ற ப்ப வனவாக உள் ள அந் தப் ெபயர் ட ேமேலாட் டமாக
ஓர் அர்த்தத் ைத ம் , உள் ளீடாக ேவெறா ெமய் ஞானக்
க த் வ ன் ற யட் ைட ம் ெவள ப்ப த் வதாகேவ
அைமந் ள் ள .
ச த் தர்கள ன் வாழ் க் ைகப் பற் ற நமக் ந ைறவான
தகவல் கள் ஆதார ர்வமாக க ைடக் கவ ல் ைல என் பதால் ,
அவர்கள் எங் ேக, எப்ேபா ப றந் தனர், வளர்ந்தனர் என் ட
அற ய யவ ல் ைல. என ம் , நீண்டகாலம் அவர்கள்
வாழ் ந் த க் கக் ம் என் ேற எண்ணத் ேதான் க ற .
தம ழ் இலக் க ய வரலாற் ஆச ர யர்கள் , ச த் தர் இலக் க யம்
க .ப .5-ம் ற் றாண் ல் ெதாடங் க ய க் கக் ம் என்
க க ன் றனர். ஆனால் , கங் கள ன் அ தளத் த ல்
ைளக் ம் இந் தக் க த் கைள ைமயாக
ஏற் க் ெகாள் ள யா . இ ேவ, ச த் தர்கள் பற் ற ஆழமான
ஆய் ைவ ேமற் ெகாண்ட ச ல ஆய் வாளர்கள ன் வான
க த் என் ப இங் ேக ற ப்ப டத் தக் க .
தம ழ் நாட் ல் ேதான் ற ய ச ல ச த் தர்கள ன் வரலாற் த்
தகவல் கைள, ச ல ல் கள ன் அ ப்பைடய ல் க் கமாக
இங் ேக பத ெசய் த க் க ேறன் .
அப தான ச ந் தாமண , லவர் சர த் த ர தீ பகம் ேபான் ற
ல் கள ல் க ைடக் கப்ெப ம் ச த் தர்கள் பற் ற ய வாழ் வ யல்
ற ப் கள் , ச த் தாடல் அற் தங் கள் ஆக யவற் க் கான
வரலாற் ஆதாரங் கள் எ ம் இல் ைல. என ம் , பல
வ யத் த ஆற் றல் கைள அர ய தவத் தால் ச த் தர்கள்
ெபற் ற ந் தனர் என் பதால் , சம் பவச் ைவ க த ஒவ் ெவா
ச த் தைரப் பற் ற ம் ‘ஐதீ கக் கைத’ என் ற தைலப்ப ல்
வ வர த் ள் ேளன் . ெசவ வழ ஐதீ கக் கைதகள் என் பேத
வரலாற் த் ெதான் மத் த ன் ேவர் ன கள் என் ப
நாமற ந் தேத!
 ச த் தர் ெநற கள்

சாத ஆவ ேததடா? சலந் த ரண்ட நீெரலாம்

தவாசல் ஒன் றேலா, தம் ஐந் ம் ஒன் றேலா?
காத ல் வாள , காைர, கம் ப , பாடகம் ெபான் ஒன் றேலா?
சாத ேபதம் ஓ க ன் ற தன் ைம என் ன தன் ைமேயா?
- ச வவாக் க யர்
ச த் தர்கள் வாழ் ைவ ம் வரலாற் ைற ம் ல் யமாக
ெசால் ல யாத அேத இடர்பப ் ா கள் , ச த் தர்கள் ெநற பற் ற
ேப ம் ேபா ம் எ க ன் றன.
ச த் தர் ெநற , ச த் தர் ேகாட் பா , ச த் தர் தத் வம்
என் ெறல் லாம் ெபயர டப்ப க ற ச த் தர்கள ன் ெமய் ணர் க்
ெகாள் ைக (ச த் தர்கள ன் இைறத் தத் வம் ), அவர்கள் நமக்
வ ட் ச்ெசன் ற பாடல் கள் வாய லாகேவ க ைடக் க ன் றன.
அந் தப் பாடல் க க் ம் கால வரலா ெதள வாக இல் ைல.
பல் ேவ காலகட் டங் கள ல் பாடப்பட் டைவ. ேம ம் ,
ெசவ வழ , வாய் வழ இலக் க யமாகேவ நீண்டகாலமாக
நைட ைறய ல் வழங் கப்பட் வந் , 15-ம் ற் றாண்
வாக் க ல் பைனஓைலகள ல் பத ெசய் யப்பட் , அதற் ப்ப ன்
ப ப்ப யாக ல் வ வ ல் அச்சாக் கம் ெபற் றைவ.
ச த் தர் பாடல் கள் , ஒ கட் க் ள் அடங் காத எண்ணத்
ெதா ப்பாகேவ இ க் க ன் றன. ட் நம் ப க் ைககள் ,
ெபாய் ைமயான ெதய் வச் சடங் கள் இவற் ைறச் சா யப ேய
இலக் கற் ச் ெசல் ம் கவ ைத நத யாக, பாமரப் பாடல் களாக
வ ளங் க ன் றன.
அேதேபால, ெபௗத் த ச த் தர்கள ன் ‘ேதாஹா’ பாடல் கள் ,
கன் னட ெமய் ய யைலப் ேப ம் ‘த ர பாத ’ பாடல் கள் ,
காஷ் மீ ர கள ன் இைறக் கவ ைதகளான ‘வாக் ’ பாடல் கள் என
ெமய் ணர் தளத் த ல் இயற் றப்பட் ட எல் லா பாடல் க ேம
எள ைமயான நாட் ப் றப் பாடல் வைகையச் சார்ந்தைவ.
 ச த் தர் பாடல் கள ன் ெமாழ , பாமர மக் கள ன் நைட ைற
ெமாழ யாக இ ப்ப ம் , அவற் ற ன் அர்த்தம் இரண்
ேகாணங் கள ல் ெவள ப்ப க ற . ஒன் , ெமாழ சார்ந்த
ெவள ப்பைடயான ேநர் ெபா ள் . மற் ெறான் , ற யட்
ந ைலய ல் இயங் ம் உட் ெபா ள் . இந் த இரண்டாம் வைகப்
ெபா ைளப் ர ந் ெகாள் ள ச த் தர்கள ன் ெமய் ய யல் பார்ைவ
உள் ளவர்களால் மட் ேம ம் . த த யற ந் தாம்
ேதர்ந்ெத க் ம் சீ டர்க க் மட் ேம, இந் த ஆழ் ெபா ளான
உண்ைமப் ெபா ைள வ ளக் க வழ வழ யாக ச த் தர்கள்
வ ளக் கம் உைரத் வந் த க் க ன் றனர்.
ச த் தர் பாடல் கள ன் உள் ளார்ந்த ஆழங் கள ல் ைதந்
க டக் ம் இந் த உண்ைம அர்த்தத் ைத ர ந் ெகாள் ள
ந் தால் மட் ேம, அவர்கள ன் இைறெநற கைள நம் மால்
ர ந் ெகாள் ள ம் .
தம ழ் நாட் ல் ேதான் ற யவர்கள் என் நாம் அற யப் ெபற் ற
ச த் தர்கள ன் ஒட் ெமாத் த ச ந் தைன என் ேறா, ெநற யாக் கம்
என் ேறா அவர்கள ன் பாடல் கைள இரண் ப ர க க் ள்
அடக் க வ டலாம் .
சாத , மத, இன ேபதங் கைளச் சா வ , மக் கைள ஏமாற் ம்
ெபாய் ைமயான சடங் கள் , சம் ப ரதாயங் கள் , வழ பா க க்
கண்டனம் ெதர வ ப்ப , மக் கைள அற யாைம
இ க் ள் ேளேய ச ைற ைவத் த க் ம் சமயக்
க் கள டம ந் ம் , அரச யல் தைலைம மற் ம் பணக் கார
வர்க்கத் த டம ந் ம் அவர்கைள மீ ட்ெட ப்ப
ேபான் றவற் ைற ச த் தர் ெநற கள ன் தல் ப ர வாகச் ெசால் ல
ம் .
இ ேமேலாட் டமான . ர ந் ெகாள் ளக் ய .
பாமரர்க ம் ர ந் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ற ேநாக் க ல்
அவர்கள் பா ைவத் வ ட் ப் ேபான .
இந் த ச க, ஆன் ம க ரட் ச க் க த் களாேலேய ச த் தர்கள்
நாத் த கர்கள் என் ம் , கஞ் சா ேபாைதக் அ ைமயான
ைபத் த யக் காரர்கள் என் ம் , இைறப் ெபாய் யர்களால் வதந் த
ட் ைடகள் அவ ழ் த் வ டப்பட் டன. இதனாேலேய
அவர்க ைடய வரலாற் ப் பத கள் இ ட் ட ப்
ெசய் யப்பட் டன. ச த் தர்கள ன் பல அ ர்வப் பாடல் கள்
வ ன் ற அழ க் கப்பட் டன. இ , க த் ச் தந் த ரத் த ன் ேமல்
ஏவப்பட் ட அன் ைறய அடக் ைறப் ேபாக் ெகன் ேற க த
 கற .
ச த் தர் பாடல் கள ன் இரண்டாம் ப ர வாக, மைறெபா ளாக
வ ளக் கப்ப ம் ‘ெமய் ய ய’ைலச் ெசால் லலாம் . இந் த
ெமய் ய யல் , ஏற் ெகனேவ வைரய க் கப்பட் ட, சமயெநற
சார்ந்த, எந் த வைகய ம் ேசராமல் தன த் ந ற் ம் தன் ைம
உைடய . இ ேவ ‘ச த் தர் ெகாள் ைககள ன் தன த் தன் ைம’
என் ம் ெசால் லலாம் .
ச த் தர் ெநற ம் பக் த ெநற ம் அைடய ேவண் ய இலக்
ஒன் ெறன ம் , ெசல் ம் பாைதகள ல் பல வ த் த யாசங் கள்
ெதன் ப க ன் றன. பக் த ெநற ைய றவழ பா என்
ைவத் க் ெகாண்டால் , ச த் தர் ெநற ைய அகவழ பா என்
ற ப்ப டலாம் .
ஆலயம் , உ வ வழ பா என் ழல் வ பக் த ெநற . பக் த
ெநற ய ன் ச ல ேபா த் தனங் கைளச் சா வ ம் , சமய
எல் ைலகைளத் தாண் யப் பார்ைவ ம் ேயாக, ஞான
வழ கைளப் ப ன் பற் வ ேம ச த் தர் ெநற .
சாத , மத, இன, ெமாழ களால் இன் ைறய மன த லம்
அைமத ய ழந் காணப்ப வ நாம் அற ந் தேத. அன் ம்
இந் த அவலம் உலெகங் ம் ந ைறந் த ந் த .
ேதசங் க க் க ைடேய பைக ம் ேபா ம் ெப க , அதனால்
சாதாரண மன தர்கேள அத கம் பாத க் கப்ப வ ம் , அன் ைறய
வரலா ெந க ம் காணப்ப ம் அவலக் காட் ச தான் .
அைமத தவ ம் மன த மன ம் , வன் ைறயற் ற நா ம் ,
ஆ தங் கள் ஏந் தாத மன த ேதசத் த ன் எல் ைலக் ேகா க ம்
உலக ல் எங் ேக ம் உண்டா? அன் ம் இல் ைல; இன் ம்
இல் ைல. நாைளயாவ உ வா மா?
உலக அைமத , மா ட ஒற் ைம என் க ற ஒ ைடய ன்
கீ ழ் மன தர்கள் அைனவ ம் அன் க் கரம் ேகாத் ந ற் க
ேவண் ம் என் பேத, ச த் தர்கள் ேபான் ற உலகம் த வ ய
ெமய் ணர்வாளர்கள ன் ஆன் மக் கன .
உலகம் உயர் ெபற த ல் தன மன த மனமான
வளம் ெபறேவண் ம் . தன மன தன ன் மனம் ெச ைம
அைடய அைடய, ச தாயத் த ல் ெச ைம ள ர்க் ம் .
ச தாயம் சமன் ப ம் ேபா ஒவ் ெவா ேதச ம் ெசம் ைம
அைட ம் . ேதசங் கள ன் அைமத ம் ஒற் ைம ம் வளர வளர
உன் னதமான அன் மயமான ஓர் உலக ஆட் ச மல ம் .
 ப ரபஞ் சம் த வ ய இந் தப் ெப ங் கனைவ நனவாக் க
வழ காட் ம் ெநற ைறகேள ச த் தர் ேகாட் பா கள் .
‘உலைக ெவ த் , ற ண் , தன ைம வாழ் வ ல்
ஒவ் ெவா மன த ம் தன் ைனேய ெதாைலத் வ ட
ேவண் ம் ’ என் பேத ச த் தர்கள் காட் ம் ‘ ன ய ெநற ’ என் ,
காலம் காலமாக தவறான ைறய ல் கற் ப க் கப்பட் வந் த .
அத் தைகய வழ ைறகள் ச த் தர்கள ன் தத் வங் கள ல்
எங் ம் காணப்படவ ல் ைல என் பேத தலான உண்ைம.
றச் ழல் கைள, பலவ த க வ களா ம் தன் மனதா ம்
ெவற் ற ெகாள் ம் மன தன் , தன் மன க் ள் எ ம்
உணர் ச் ழைல ெவல் ல யாமல் தவ க் க றான் . தான்
ழ க் , அ பண ந் வ டாமல் , ழைலத் தனக் ச் ேசவகம்
ெசய் ய ைவக் ம் வாழ் க் ைக ைறேய மன த இனத் ைத
ன தப்ப த் ம் வல் லைம வாய் ந் த .
இந் த ந ைலைய ஒவ் ெவா தன மன த ம் அைடய,
த ல் அவன் உடைல ெநற ப்ப த் த ேவண் ம் . அ த் ததாக,
மனைத வளப்ப த் த ேவண் ம் . இப்ப எல் லா மன தர்க ம்
தங் கைள வளமாக் க க் ெகாள் ம் ேபா உலகம்
உன் னதமாக வ ம் . இந் த உன் னத ந ைலக் வழ காட் ம்
உபாயங் கைள உைரப்பேத ச த் தர் ெநற யா ம் .
சர , அந் த உபாயங் கள் என் ன?
ேயாகம் - ஞானம் !
ேயாக மார்க்கம் , ஞான மார்க்கம் என் ற இரண்
சாைலகேள ‘ச த் தர் ெநற ’ என் எள ைமயாகச்
ெசால் வ டலாம் . இத ல் ேயாகத் ைத சாைல என் ம் ,
ஞானத் ைத ெந ஞ் சாைல என் ம் ெபா ள் ெகாள் ளலாம் .
ஞானம்
த ல் ெந ஞ் சாைலையப் பற் ற ெதர ந் ெகாள் ேவாம் .
இந் தச் சாைல சாதாரணமானதல் ல. ெகாஞ் சம் க னமான .
இத ல் எல் ேலாரா ம் பயணம் ெசய் ய இயலா . ஆழமான
ச ந் தைனகள ன் ைமயேம இந் த ஞான மார்க்கத் த ன்
லமா ம் . உலக யல் அற , ஆன் ம அ பவம் , இைறந ைல
அைடதல் என் ற ப ந ைலகளால் கட் டைமக் கப்பட் ட இந் த
ஞான மார்க்கம் .
உலக யல் அற வ ல் த ர்ந் த ர்ந் ‘இந் த உலக ல்
எவ ம் எ ம் ந ரந் தரம ல் ைல’ என் ற ந ைலைய அற ந்
உணர்வ தல் ப .
அற ந் உணர்ந்த அந் த அ பவத் ைத அ ப்பைடயாகக்
ெகாண் ஆழமாகச் ச ந் த க் ம் ேபா தான் நமக் ஆன் ம
அ பவம் க ைடக் ம் . அந் த அ பவத் த ல் ந தானமாக
லய க் ம் ந ைலேய இரண்டாம் ப .
இரண்டாம் ப ய ல் ந ற் பதால் க ைடக் ம் ஆன் ம அ பவம்
மன க் ள் பல த ய ெவள ச்சங் கைள ேதாற் வ க் ம் . அந் த
ெவள ச்சம் அத கமாக அத கமாக - தன் ன ச்ைசயாக
ன் றாம் ப ய ல் அ எ த் ைவக் ம் அ பவம்
க ைடக் ம் . இ ேவ, இைறய பவம் அைடதல் அல் ல
இைறத் தன் ைமைய உணர்தல் !
இந் த ன் றாம் ப ேய ஆன் ம கத் த ன் இ த ப்ப . இந் த
ன் றாம் ந ைல, அற வ ன் அ பவத் த ன் ைமேய
இைறவன் . அேதா ற் ம் !
அதற் அப்பால் அற பவ ம் இல் ைல; அற யப்ப ம்
ெபா ம் இல் ைல. அற பவ ம் அற யப்ப ம் ெபா ம்
ஒன் றாக வ ட் டப ன் அற வதற் என் ன இ க் க ற ?
இந் த ஞான வழ ய ல் சாதாரணமாக எல் ேலாரா ம்
பயண க் க இயலா . ஆனால் எல் ேலா ம் பயண க் கத் தக் க
இன் ெனா சாைல உண் . அ ேவ ேயாக சாைல..!
ேயாகம்
பய ற் ச ெசய் ம் மனஉ த ெகாண்ட அைனவ ம் , ஒ
வ ன் நல் ல வழ காட் த ல் ேயாக மார்க்கத் த ல்
பயண க் க இய ம் .
உடைலக் கட் ப்ப த் த , அதன் வழ ேய மனைத
ந ைலப்ப த் த எல் ேலா ம் இைற ந ைல உணர, இந் த ய
தத் வஞான கள் கண்ட வழ ேய ‘ேயாகம் ’. ேயாக ெநற ைய
இளம் ப வத் த ேலேய ைறயாகப் பய ல் ேவார், வளமான-
நலமான உடல் , இன ய உணர் கள் , ர்ைமயான அற ,
ஒள வ ம் ேதாற் றம் ேபான் றவற் ைற ெப வர்.
ேயாகப் பய ற் ச கைள இ வைகயாகப் ப ர க் கலாம் . உடைல
அ ப்பைடயாகக் ெகாண்டைவ தல் வைக. மனைத
அ ப்பைடயாகக் ெகாண்டைவ இரண்டாம் வைக. இரண் ம்
ஒன் ேறா ஒன் இைசந் ேபாகக் யைவேய.
பல வைக ஆசனங் களாகப் ப ர க் கப்ப ம் உடல் ேயாகப்
பய ற் ச கள் , உடைல வளப்ப த் த ம் , ச் ப் பாைதைய
சீ ராக் க ம் ைண ெசய் க ன் றன.
மன ேயாகப் பய ற் ச கேளா, மனைத ஒ கட் ப்பாட் க் ள்
ெகாண் வந் ஒ கப்ப த் வத ல் ைண ெசய் க ன் றன.
உடல் , இந் தப் பய ற் ச க் ஒ க வ யாக ற . உடைல
அ ப்பைடயாகக் ெகாண்ட ேயாகப் பய ற் ச கள் ‘அடேயாகம் ’,
‘லயேயாகம் ’ அல் ல ‘ ண்ட னீ ேயாகம் ’, மந் த ர ேயாகம் ’
என் ெபயர டப்பட் ைறப்ப த் தப்பட் ள் ளன.
மனைத ைமயமாகக் ெகாண்ட ேயாகப் பய ற் ச கள் ‘கர்ம
ேயாகம் ’, ‘பக் த ேயாகம் ’, ‘ஞான ேயாகம் ’ என்
அைழக் கப்ப க ன் றன. பதஞ் ச ன வர் வைரய த் த க் ம்
‘ராஜ ேயாகம் ’, மன ேயாகம் , உடல் ேயாகம் என் ற இரண்
ேயாக ைறகைள ம் ஒன் ற ைணத் த ேயாக ைறயா ம் .
ச த் தர்கள் கைடப த் த ேயாக ெநற , ‘ராஜ ேயாகம் ’ அல் ல
‘வாச ேயாகம் ’ என் அைழக் கப்ப க ற .
உடைல மட் ம் ன் ன ைலப்ப த் ம் ேயாகப்
பய ற் ச கைள ம் , அவற் றால் க ைடக் ம் ச த் த கைள ம்
ச த் தர்கள் ஏற் க் ெகாள் ளவ ல் ைல.
உடைல ைமயப்ப த் ம் ேயாகப் பய ற் ச கள் யா ம்
‘ச த் த கள் ’ எனப்ப ம் . இயற் ைகைய மீ ற ய சக் த கைளப்
ெப வைத ற க் ேகாளாக உைடய இந் தச் ‘ச த் த ’கைளப்
பயன் ப த் த , மக் கைள ஏமாற் ற , பணம் பற த் , பல
ஆதாயங் கைள பலர் அைடந் ததால் , இந் த ேயாக ைறகைள
ச த் தர்கள் க ைமயாகச் சா னர்.
ஆன் ம வ தைல அைடந் , இைற இன் பம் அ பவ த் ,
ஆனந் த ந ைல அைடய ேவண் ம் என் பேத ச த் தர்கள் வ த் த
ேயாக ெநற கள ன் ற க் ேகாள் .
அண்ட ம் ப ண்ட ம்
‘அண்டத் த ல் உள் ள ப ண்டத் த ல் ’ என் ற க த் ேவ
ேயாக ெநற ய ன் ைமயப் ள் ள யா ம் . அண்டம் என் றால்
உலகம் ; ப ண்டம் என் றால் உடல் . அண்டமாக ய உலக ல்
காணப்ப ம் ெபா ட் கள் , இயக் கங் கள் , வ த ைறகள் யா ம்
ப ண்டமாக ய நம் உட ம் காணப்ப க ன் றன என் பேத
இந் தக் க த் வ ன் உட் ெபா ள் .
அண்டத் த ல் ந க ம் ெபௗதீ க, ரசாயன மாற் றங் க ம் ,
அந் த மாற் றங் க க் கான வ த க ம் நம் உட ம் உண் .
அண்டத் த ன் க் கமாக ப ண்ட ம் , ப ண்டத் த ன் வ ர வாக
அண்ட ம் இ க் க ற . எனேவதான் , அண்டத் ைத
ப ண்டத் த ல் காண ம் என் ம் , ப ண்டத் ைதேய
அண்டமாக மாற் ற ம் என் ம் ெமய் ணர்வாளர்கள்
உ த யாக நம் ப னர்.
ண்ட னீ ேயாகம்
நம் உட ன் லாதாரத் த ல் உறங் க க் க டக் ம் இைற
சக் த யான ண்ட னீைய வ ழ க் கச் ெசய் , ேமெல ப்ப
ரணத் த ல் கலக் கச் ெசய் வேத ேயாகப் பய ற் ச ய ன் ப ரதான
இலக் கா ம் . இ ேவ ‘ ண்ட னீ ேயாகம் ’ என்
அைழக் கப்ப க ற .
உறங் ம் ண்ட னீ சக் த ைய எ ப்ப, ெப ம் ைண
ரவ ச் ப் பய ற் ச ேய. இடகைல, ப ங் கைல எ ம் இ
நா கள ன் வழ ேய ச்ச ன் ஓட் டத் ைத சீ ராக் க , ைன
நா ய ல் ச்ைச ந த் வைத ‘வாச ப் பய ற் ச ’ என்
அைழப்பர். ‘வாச ேயாகம் ’ என் ப ம் இ ேவ.
அஷ் டாங் க ேயாகம்
எட் அங் கங் கைளக் ெகாண்ட ‘அஷ் டாங் க ேயாகம் ’
என் ம் ேயாக ல் இயமம் , ந யமம் , ஆசனம் ,
ப ராணாயாமம் , ப ரத் த யாகாரம் , தாரைண, த யானம் , சமாத
ஆக ய ேயாக ந ைலகைளப் பற் ற ய வ ளக் கங் கள்
ெகா க் கப்பட் ள் ள . இத ல் ேயாகப் பய ற் ச ய ன் ச ல
க் க ய ந ைலகளான ப ராணாயாமம் , தாரைண, த யானம் ,
சமாத ஆக யவற் ைற க் கமாகத் ெதர ந் ெகாள் ேவாம் .
ப ராணாயாமம்
உய ர்ச ் சக் த யான நம் உட ன் க் ம நா கள் வழ ேய
காற் றாக ஓ க் ெகாண் க் க ற . ப ராணன் என் க ற இந் த
உய ர்க்காற் ைறச் சீ ராக் ம் பய ற் ச ேய ‘ப ராணாயாமம் ’.
ச் ப் பய ற் ச ய ன் லம் வாசத் ைத கட் ப்ப த் த
ம் . இதனால் சமச்சீரா ம் உய ர்சச ் க் த , மனைத
ஒ ங் ப த் க ற . எண்ணங் கள் ஒ கப்ப க ன் றன.
ேதைவயற் ற மன அ க் கள் நீக் கப்ப க ன் றன. ஒ
ேபரைமத ய ல் த ைளக் கத் ெதாடங் ம் மனம் , அந் த
அைமத யால் பல அற் தப் ேபராற் றல் கைளப் ெப க ற .
ஒ சாதாரண மன தன் , இந் தப் ப ராணாயாமப் பய ற் ச யால்
ம ந் த ஆற் றல் ெபற் ற மாமன தனாக பர ணாமம்
அைடக றான் .
தாரைண
றக் காட் ச கள ம் , அைலபா ம் ச ந் தைனகள ம் நம
மனம் ச த க ன் றதல் லவா? அப்ப ச் ச தறாமல் மன
உணர் கைள வ த் ஒ ைமப்ப த் த ந ைல ந த் வேத
தாரைண.
த யானம்
ற ப்ப ட் ட ஓர் உ ப்ப ல் மட் மல் லாமல் , உடல்
ைமய ம் மனைத ஒ கப்ப த் வேத ‘த யானம் ’.
தாரைணய ன் அ த் த கட் டம் என் இைத ெசால் லலாம் .
த யான ந ைல வ ர வைட ம் ேபா உணர் கள ல்
இைறத் தன் ைம ஏற் ப ம் . ெதள் ள ய நீராக அற வ ளங் ம் .
வ ழ கள ல் ஒள தவ ம் . லன் களால் உணர யாத
ஆனந் த ந ைலைய த யானம் உணர்த் ம் .
சமாத
இப்ப யான மன ஒ கப் பய ற் ச கள ல் , ஏ கமான
ப வர ைசய ன் இ த ந ைலப்ப ‘சமாத ’ என்
அைழக் கப்ப க ன் ற .
தாரைண ந ைலய ல் மன ஒ கத் தன் ைம அவ் வப்ேபா
ச தறக் ம் ; மீ ண் ம் ஒ கப்ப ம் . இந் த ந ைல மாற
மாற ந க ம் . த யான ந ைலய ல் இந் தச் ச ைதவ ன் ற
ஒ கத் தன் ைம ெதாடர்ந் ந ைலத் த க் ம் . அந் த
ஒ கத் தன் ைம ேம ம் தீ வ ரம் அைட ம் ேபா , ஆன் ம
ந ைலய ல் எண்ணங் களால் ஏற் ப ம் தத் வங் கள்
அைனத் ம் அகன் வ ம் . ‘நான் ’ என் ற உணர்
ைமயாக மைறந் வ ம் . ெமள் ள ெமள் ள ஆன் மா
தன் ன ச்ைசயாக ரணத் த ல் கலந் வ ம் .
ஆனால் , சமாத ந ைலைய அைடந் த மகாஞான களால் ட
அந் த ந ைலய ன் தன் ைமைய ைமயாக வ வர க் க
யா என் ேற பல ெமய் ணர்வாளர்க ம் க ன் றனர்.
இத ந் ேயாகத் த ன் அந் த ச கர ந ைலையப் பற் ற ய
உன் னதத் ைத நாம் உணர்ந் ெகாள் ள ம் .
தன் ைன தாேன அற வதால் , இைறத் தன் ைமைய உணர
ம் . இ த ய ல் , தான் ேவ ; இைற ேவ என் ற ந ைல
கைளந் இரண்ைட ம் ஒன் றாக் ம் பர ரண ந ைலைய
எல் லா மன தர்க ம் அைடந் ஆனந் தம் ெபற ேவண் ம்
என் பேத ச த் தர் ெநற கள் உணர்த் ம் ஒட் ெமாத் த இைறக்
ெகாள் ைகயா ம் .
 ச த் தர்கள ன் பைடப் கள்

ெமய் ஞ் ஞானப் பாைதய ல் ஏ ! - த் த

ேவதாந் த ெவட் ட ெவள ய ைனத் ேத !
அஞ் ஞான மார்க்கத் ைதத் ! - உன் ைன
அண் ேனார்க் கானந் த மாம் வழ !
- க ெவள ச த் தர்
ச த் தர் தத் வம் , ச த் தர் ேகாட் பா , ச த் தர் ெகாள் ைககள்
என் ற ெபயர்களால் அைழக் கப்ப ம் ச த் தர்கள ன் வாக்
வ ம் அவர்கள் இயற் ற ய பாடல் களாகேவ நமக் க்
க ைடக் க ன் றன. ச த் தர் ெநற கைள அந் தப் பாடல் கைளக்
ெகாண்ேட வைரய க் க கற . ச த் தர்கள ன்
ேகாட் பா கைள நாமற ய, நமக் க் க ைடத் த க் ம்
வாய் ெமாழ வாக் லங் கேள ச த் தர் பாடல் கள் .
இந் தப் பாடல் க ம் அவர்கள ைகெய த் உ வ ேலா,
ஓைலச் வ கள ேலா க ைடக் கவ ல் ைல. அவர்கைளப் பற் ற ய
வரலாற் ப் பத க ம் ல் யமாக நமக் க்
க ைடக் கவ ல் ைல என் பைத ஏற் ெகனேவ பார்த்ேதாம் . இதற் க்
காரணம் , சாத சமயச் சடங் கள் , ெபாய் யான இைற வழ பா
இவற் க் எத ராக அவர்கள் உயர்த்த ய கலகக் ெகா க ம் ,
கண்டனக் கைணக ம் தான் .
அவர்க ைடய இலக் க யப் பைடப் கேளா, வரலா கேளா
அவர்களால் அல் ல அவர்கள மாணவர்களால் எ த
ைவக் கப்பட் ந் தா ம் ட, ச த் தர்கள ன் ேமல் பைக
ெகாண் ந் ேதார் அவற் ைற ந ச்சயம் அழ த் த க் கக் ம் .
இ ேவ ச த் தர்க ம் ச த் தர் பாடல் க ம் நமக் வரலாற்
ர்வமாகத் தந் த க் ம் பாடம் .
தங் கள ஆன் ம கப் ரட் ச க் க த் க க் இத் தைகய
அபாயம் ஏற் ப ம் என் பைத தீ ர்க்கதர சனமாக க த் த ல்
ெகாண் தான் , தம பாடல் கைள பாமரர்கள ன் ‘வாய் , ெசவ
வழ ’யாக காற் ற ல் ந ைலத் த க் ம் எள ய ெமாழ நைடய ல்
ச த் தர்கள் இயற் ற ைவத் தனர்.
ச த் தர் பாடல் கள ல் காணப்ப ம் ெமாழ , அலங் காரங் கள்
அற் ற . பாமர மக் கள ன் ேபச் வழக் ச் ெசாற் க ம் ,
அவர்கள பண்பாட் வாழ் க் ைகக் கள ன்
அைடயாளங் க ம் அேனகம் ெவள ப்ப ம் வ தமாக
எ தப்பட் டைவ.
சாதாரண மக் க க் ப் பழக் கமான ‘ெகாச்ைசத் தம ழ ’ல் ,
இயல் பான எள ய சந் தங் கள ேலேய பாடப்பட் க் க ன் றன
பல ச த் தர் பாடல் கள் . இ வ ைளயாட் டாக, பாமர
மன தர்க க் ஆன் ம கம் ேபாத க் ம் வ த் ைத!
ஆனால் , இந் த எள ைமயான ெமாழ நைடய ம் ஒ
ச க் கல் உண் . ச த் தர் பாடல் கள ல் எல் ேலா க் ம்
ர ம் ப யான, ேமேலாட் டமான ஒ ெபா ள் ெதான க் ம் .
இைதத் தாண் , உள் ளார்ந்த ஒ மைறெபா ள் பல
பாடல் க க் ள் ஒள ந் த க் ம் .
இந் த இரண்டாம் ெபா ேள அவர்கள ெநற சார்ந்த
என் ப பல க் ம் ர ய வாய் ப்ப ல் ைல. ச த் தர் ெநற கைள
நன் கற ந் த அவ ைடய சீ டர்க க் ம் , அவர்கள
வழ த் ேதான் றல் க க் ேம அந் த உண்ைமப் ெபா ள்
வ ளங் கக் ம் .
தம ழக ச த் தர்கள ன் பாடல் கள ல் பல அ ர்வமான ரட் ச கர
க த் க ம் , மைறெபா ளாக பற் பல ஆன் ம க க த் க ம்
ைதந் க டக் க ன் றன என் ற உண்ைம, காலம் காலமாக
மைறக் கப்பட் ேட வந் த க் க ன் றன. இதற் க் காரணம் ,
ஆத் த கம் , நாத் த கம் என் ற இ ேவ தீ க க் க ைடேய
மாட் க் ெகாண்ட ச த் தர்கள ன் ரட் ச கர ரல் தான் !
நாத் த கவாத கள ன் அன் ைறய க் க யப் ப ரச்ைனகளான
டநம் ப க் ைக, ெபாய் யான சாத -சமயச் சடங் கள் , ேகாய ல்
வழ பா , உ வ வழ பா இவற் க் எத ரானக் க த் கைள
ெவள ப்ப த் த யவர்கள் ச த் தர்கள் . இந் தக் க த் க க் காக
ச த் தர்கைள நாத் த கர்கள் ஆதர க் க ேநர்ந்தால் , அவர்கள ன்
ப ரதான ஆன் ம கக் ெகாள் ைகயான ‘தன் ைனத் தானற ந்
அத ந் ம் வ பட் டால் , அண்டத் த ல் ப ண்டமான
ப ண்டத் த ல் அண்டமான ெப ம் ெபா ளாம் இைறத்
தன் ைமய ல் கலக் க எல் ேலாரா ம் இய ம் ’ என் ற ச த் தர்
தத் வத் க் வக் காலத் வாங் க வ ட் டவர்களாேவாம் என்
க த, ச த் தர்கைள அவர்கள் ற் மாகப்
றக் கண த் வ ட் டனர்.
இைறத் தன் ைம என் க ற ெமய் ணர்ைவ ஏற் க் ெகாள் ம்
ச த் தர்கள் , தங் கள ன் ப ைழப் க் வ ைல ைவக் க ன் றனேர
என் ப ேபா யான பக் த மார்க்கத் தால் வண கம் ெசய்
வந் த சமயக் வ னர ன் கவைல. அதனால் அவர்க ம்
ச த் தர்கைள ஏற் க் ெகாள் ளாமல் றந் தள் வத ல்
ைனப்பாக இ ந் தனர். அவர்க க் ப ன் னண யாக
அன் ைறய அரச யல் சக் த கள் இ ந் தன.
இந் தக் ேகாணத் த ல் நாம் ஆய் ந் தற ய காரணமாக
இ ப்ப , நமக் எஞ் ச ய ச த் தர் பாடல் கேள என் பத ல்
எந் தவ த மாற் க் க த் க் ம் இடம ல் ைல.
ச த் தர் பாடல் கள ல் ட் க் காட் டக் ய இடத் ைத
வக ப்பைவ த லர், ச வவாக் க யர், பட் னத் தார் ஆக ேயார
பாடல் கேள. இவர்கேள ‘தம ழ் நாட் ன் ப்ெப ம் ச த் தர்கள் ’
என் ம் ேபாற் றப்ப க ன் றனர்.
பாம் பாட் ச த் தர், இைடக் காட் ச த் தர், தம் ைப ச த் தர்,
அகப்ேபய் ச த் தர், அ கண ச த் தர், க ெவள ச த் தர், கம் பள ச்
சட் ைட ன , காக ஜண்டர் ஆக ேயார பாடல் க ம் தம ழ்
ச த் தர் பாடல் கள ல் க் க யமானைவ.
சமயச் சடங் கைளச் சா தல் , சாத ப் ப ர வ ைனகைள
எத ர்த்தல் , ைசக ம் , சம் ப ரதாய நம் ப க் ைகக ம்
வணானைவ என் ம் க த் கைள வ த் பைவேய
த லர ன் பாடல் கள் .
ச த் தர்கள ன் வர ைசய ல் ம கப்ெபர ய கலகக் காரராக
ச வவாக் க யர் ேதாற் றமள ப்ப , அவர பாடல் கள ன்
தீ வ ரமான க த் கைள ைவத் ேத என் ப ெதள வான
உண்ைம. இதற் ஒ க் க யமான காரணம் உண் .
அவர காலத் த ல் எவற் ைறெயல் லாம் ன தமான
ஆன் ம கக் ேகாட் பா கள் என் க தப்பட் டனேவா, அவற் ைற
ச க் க வார்த்ைதகளால் சா யைவ ச வவாக் க யர ன்
பாடல் கள் . அவர பாடல் கள ல் காணப்ப ம் ெதள் ளத்
ெதள வான க த் ம் , ேநர யான தாக் தல் ெதா க் ம்
வார்த்ைதக ம் வாச ப்ேபாைர அத ர்சச ் க் ள் ளாக் ம் என் ப
வாச த் ேதா க் ப் ர ம் .
பட் னத் தார் பாடல் கள ன் உள் ளடக் கத் த ம் வ வத் த ம்
அேத மாத ர யான ச க் க கள் ந ைறந் த ப்ப ம் அவைரப்
பற் ற அேனக சர்சை ் சகள் ச த் தர்கள் வரலாற் ற ல் உண் .
தம ழ் ச த் தர்கள் வர ைசய ம் அவர் இடம் ெபறவ ல் ைல.
அதற் க் காரணம் அவர ெப ம் பாலான பாடல் கள் ,
ேகாய ல் வழ பா , உ வ வழ பா ேபான் ற தளங் கள ல்
ைமயம ட் இ க் க ன் றன. ஆனால் , இ ற் ற ம்
தவறான . த ல் பக் த மார்க்கத் த ல் த ைளத் த அவர், ஒ
காலகட் டத் க் ப் ப ற தன மகன் தந் த ஓர் அத ர்சச ்
ைவத் த யத் தாேலேய ச த் தர் ெநற க் ள் ப ரேவச த் தார் என் பேத
உண்ைம. ஆனால் , மக் கள ைடேய ம ந் த ெசல் வாக் ப்
ெபற் ற அவர பாடல் கள் , அவைர கழ் ெபற் ற ச த் தராகேவ
நமக் ப் படம் ப த் க் காட் க ன் றன.
அகப்ேபய் ச த் தர் தன் அகத் க் ள் இ க் ம் ேபேயா
உைரயா ம் பாவைனய ல் பாடல் கள் பா க றார். அந் தப்
பாடல் கள ல் ேயாகம் பற் ற ய க த் க ம் ஆன் மா பவ ம்
ந ைறந் காணப்ப க ன் றன.
தம் ைப ச த் தர ன் பாடல் கள ல் ‘ தம் பாய் ’ என் ற
வ ள ச்ெசால் ப ரதானமாக வ ளங் க ற . இந் த ‘ தம் பாய் ’
என் ற ெசால் அவர ஆன் மாைவ ெபண்ணாக உ வக த்
இயற் றப்பட் டேத. இந் தப் ெபண் ெபயர ன் உள் ளீடாக
ெமன் ைமத் தன் ைம ம ந் த ஆன் மாேவ காணப்ப வைத
நாம் அற யலாம் .
அ கண ச த் தர ன் பாடல் க ம் , இேதேபான்
ஆன் மா பவங் கைள ேப வேதா ‘ ண்ட னீ’ என் க ற
ேயாக ெநற ய ன் ைமயங் கைள பற் ற ம் உைரயா க ன் றன.
ெகாங் கணவர ன் பாடல் கள் ண்ட னீ சக் த ைய, ‘வாைலப்
ெபண்’ என் ற ப மத் த ல் ைவத் இயற் றப்பட் டைவ.
பாம் பாட் ச த் தர ன் பாடல் கள் , ண்ட னீய ன் மைற
ெபயரான பாம் ைப ன் ன த் த பாடப்ெபற் றைவ.
இப்ப யாக, ஒவ் ெவா ச த் த ம் தம பாடல் கள ல்
சாதாரண மன தன் பயன் ப த் ம் எள ைமயான, இயல் பான
ெசாற் கைளேய பயன் ப த் த ள் ளனர். ஆனால் அந் த
அைமத யான, சாதாரண ெசாற் கள் என் ம் ேமற் பரப் க் ள்
ஆழமான ேவ அர்த்தங் கள் ைதந் த ப்ப தான் ச த் தர்
பாடல் கள ன் பைடப் ரகச யம் .
ச த் தர் பாடல் கள ன் ெப ம் பாலான இலக் கணமாக
வ ளங் பைவ, தம ழ் க் கவ ைதய ன் அழகான எள ைமயான
ச ந் சந் தங் கள் தான் . ஆனந் தக் கள ப் , சமந ைல ச ந் ,
வயந ைல ச ந் , ம் ம , கண்ண ஆக யைவ எள ைமயான
கவ ைத இலக் கண வ வங் கள ல் அைமந் ததாேலேய,
பல் ேவ ேசாதைனகைள ம் கடந் இன் வைர ந ரந் தரத்
தன் ைம ெபற் றைவயாக ச த் தர் பாடல் கள் வ ளங் க ன் றன.
ேயாக மார்க்கம் , ஞான மார்க்கம் , ெபாய் யான சமயச்
சடங் கள் மட் ம ன் ற இன் ம் பல் ேவ ைறகைள ம்
ட் பமாக வ த் த க் க ன் றன ச த் தர்கள ன் ல் கள் .
ம த் வத் ைறய ல் ச த் தர்கள் இயற் ற ய பைடப் கள்
ெப ம் கவனத் க் உர யைவ. ம த் வத் த ல் தைலச்ச றந் த
ச த் த ம த் வத் ைத ேதாற் வ த் தவர்கள் ச த் தர்கேள. இ ேவ
‘தம ழ் ைவத் த யம் ’ என் அைழக் கப்ப க ற .
நவன ம த் வ அ ைவச க ச்ைசக் ந் ைதய
காலகட் டத் த ேலேய, வ பத் ேபான் ற சம் பவங் களால்
உட ப் பாத க் கப்பட் டவர்க க் ச க ச்ைச அள க் ம்
வர்மக் கைல பற் ற வ ளக் கமான ல் கள் ச த் தர்களால்
எ தப்பட் க் க ன் றன.
ம த் வக் க வ கள ன் ைணய ன் ற மன தன ன்
ைகய ள் ள மண க் கட் ப் ப த ய ல் ஓ ம் நா ய ன்
இயக் கத் ைத கண த் ேநாய் கைளக் கண்டற ம் ச த் தர்கள ன்
நா சாஸ்த ர ல் கள் , இன் ைறய நவன
ம த் வத் ைறையேய வ யப்ப ல் ஆழ் த் ம்
ஆச்சர யங் கள ல் ஒன் .
இயற் ைகய ல் வ ைள ம் மரம் , ெச , ெகா , அவற் ற ன்
ேவர், இைல, காய் , கன , மலர், வ ைத ஆக ய அைனத் ைத ம்
பயன் ப த் த ேநாய் தீ ர்க் ம் அற் தமான இயற் ைக
ம த் வத் ைத அற ந் தவர்கள் ச த் தர்கேள. இவர்க ைடய
தம ழ் ம த் வமான ச த் த ம த் வேம, ப ன் னாட் கள ன்
வடஇந் த ய ம த் வ ைறயான ‘ஆ ர்ேவதம் ’ என
பர மாணம் அைடந் த .
ம த் வத் ைறய ல் ச த் தர்கள் வ த் த மற் ெமா
ெபர ய சாதைன, மனநல ம த் வ ச க ச்ைச. இைதப் பற் ற
வ ர வாக வ ளக் ம் ேல ‘அகஸ்த யர் ஐந் சாத் த ரங் கள் ’.
இத ல் க ர ைக ல் 64 என் ற ப த ய ல் 18 வைகயான
மனேநாய் பற் ற ம் , அவற் க் கான ச க ச்ைச ைறகள்
பற் ற ம் ெதள வாக வ ளக் கப்பட் ள் ளன.
 இவற் க் ெகல் லாம் ச கரமாக, அன் ைறயக் காலகட் டத் த ல்
வ ய யல் மற் ம் தாவரவ யல் ைறகள ல் ச த் தர்கள்
ட் பமான ஆற் றல் ெபற் றவர்களாக த கழ் ந் தனர் என் ப
நம் ைடய வங் கைள வ ர யச் ெசய் ம் வ யப் ம
ெசய் த யா ம் .
‘ேதைரயர் ைவத் த யம் 1500’ என் ம் ல் ,
அ ைணமைல, ண்ணாக் மைல, நகர மைல ேபான் ற
மைலகள ன் வ ய யல் , தாவரவ யல் பற் ற ய அர ய ற ப் கள்
காணப்ப க ன் றன.
மைலகள ன் இயற் ைகத் தன் ைமைய ம் , இ ய ன் தாக் கத்
தன் ைமைய ம் இைணவதால் ஏற் ப ம் பல் ேவ இயற் ைக
மாற் றங் கைள ம் , சீ ற்றங் கைள ம் வ ளக் ம் ல் தான்
‘ேகாரக் கர் மைலவாகடம் ’.
இவற் ைறத் தவ ர, கண தத் ைறய ம் வானவ ய ம்
ச த் தர்கள் ல் கைள யாத் த க் க ன் றனர்.
‘கணக் அத காரம் ’ என் க ற கண த ல் , பல அ ர்வக்
கண த த் த ரங் கள் வ ளக் கப்பட் ள் ளன. ெதால் காப்ப யம் ,
நன் ல் ஆக ய இலக் கண ல் க க் ஒப்பானதாக இந் த
ல் ேபாற் றப்ப க ற .
ஆன் ம கம் , ச கம் , அற வ யல் , ம த் வம் , வ ய யல் ,
தாவரவ யல் என் , இன் ைறய நம தைல ைறைய
வ யப்ப ல் ஆழ் த் ம் அேனக அர ய, அ ர்வப் பைடப் கைள
ெபாற் வ யல் களாக நமக் த் தந் ெசன் றவர்கள் ச த் தர்கள்
என ல் அ ம ைகய ல் ைல.
 ச த் தர்கள ன்
த் த ைரப் பத கள்

1
அகத் த யர்

மனம ெசம் ைமயானால் மந் த ரஞ் ெசவ க் கேவண்டா

மனம ெசம் ைமயானால் வா ைவ
யர்த்தேவண்டா
மனம ெசம் ைமயானால் வாச ைய ந த் தேவண்டா
மனம ெசம் ைமயானால் மந் த ரஞ் ெசம் ைமயாேம!
- அகத் த ய ஞானம்

அகத் த யர், ச த் தர்கள ன் நாயகன் . ‘ தன் ைமச் ச த் தர்’ என்

ேபாற் றப்ப பவர். ஆனால் இவ ம் த வள் வர், அவ் ைவயார்
ேபான் ேற ஒ வர்-பலர் என் ற ச க் க ல் ச க் க க் ெகாண்டவர்
என் ப வாரஸ்யமான தகவல் . அதீ த த றைம ெகாண்ட ச ல
அற ஜீ வ கள ன் வரலாற் ற ல் இந் த சர்சை ் சகைளத் தவ ர்க்க
யவ ல் ைல.
பல் ேவ காலங் கள ல் வாழ் ந் த அகத் த யர்கள் , -ச ஷ் ய
மர அ ச் வட் ல் தங் கள் ெபயைர ‘அகத் த யர்’ என
ைவத் க் ெகாண்டனர் என் ம் , அகத் த யர் ல் கள்
அைனத் ம் பல் ேவ காலகட் டங் கள ல் பல அகத் த யர்களால்
எ தப்பட் டைவ என் ம் ஒ க த் உள் ள .
 சங் க காலத் த ல் வாழ் ந் த ெதால் காப்ப ய க் வாக
வ ளங் க எ த் , ெசால் , ெபா ள் , யாப் , அண ஆக ய
ஐந் த லக் கணம் அ ள யவர் அகத் த யேர என் க ன் றனர் ச ல
ஆய் வாளர்கள் .
அகத் த யைரப் பற் ற பல் ேவ வரலாற் சர்சை
் சகள்
இ ப்ப ம் , அவர் எ தய ல் கள ன் ெமாழ நைட,
வ வக் கட் ப்பா ஆக யவற் ைற ர்ந் வாச க் ம் ேபா
‘உ வத் த ல் ள் ளமானவராகத் ேதான் ம் அகத் த யர் ஒ வேர’
என் ற எண்ணேம நம் ம ல் வ ஸ்வ பெம க் க ற .
‘அகத் த யர்’ என் ற ெபயர ல் இ வைர மார் எண்ப க் ம்
ேமற் பட் ட ல் கள் த ரட் டப்பட் ள் ளன. ெப ந் த ரட் ,
ஆ ர்ேவத பாஷ் யம் , வ த ல் வைகக் காண்டம் , மண
400, சக் த ஜாலம் , சண் க ஜாலம் , ைவத் த யம் 1500,
ைவத் த யக் கண்ணா , ைவத் த ய ரத் னாகரம் , நா சாஸ்த ரம் ,
கர சல் பஸ்பம் 200, அகஸ்த யர் ச த் த ைவத் த யம் ,
ஆெற த் அந் தாத , கர்பப ் த் த ரம் , வாகடம் , ஜா வ த ,
ரசவாத த் த ரம் எட் , அகத் த ய ஞானம் பன் ன ரண் ,
ைவத் த யக் ம் ம , ேநாய ன் சாரம் , ெசந் ர ைற ஆக யைவ
அகத் த யர் இயற் ற ய ல் கள ல் ச ல.
இன அகத் த யைரப் பற் ற ெசவ வழ யாக வழங் க வ ம் ஓர்
ஐதீ கக் கைத.
ஐதீ கக் கைத - பார்வத கல் யாணம்
ச வெப மான் -உமாேதவ த மண ந கழ் ச்ச , ப ரமாண்டமாக
நைடெபற் க் ெகாண் ந் த . உலகத் க் ேக உய ர்
ெகா த் த உமாபத ய ன் த மணத் ைதக் காண, ேதவர்க ம்
ர க ம் உட் பட ஈேர பத னான் ேலாகங் கள ல்
இ ந் ம் அண அண யாகக் ட் டம் த ரண்ட .
இவர்கள ன் வ ைகயால் இமயமைலப் ப ரேதசேம கனத்
காணப்பட் ட . ம த் தாய் பாரம் தாங் க யாமல் ஒ
பக் கமாக சாய் ந் தாள் . இதனால் ம ய ன் வட லப்ப த
ெமள் ள ெமள் ள தாழத் ெதாடங் க ய .
இதைன சமன் ப த் த அகத் த ய ன வரால் மட் ேம
ம் என் ச வெப மான் ற, அகத் த யர் மட் ம்
வடக் க ந் ெதற் ேநாக் க நடந் தார்; ம சமந ைல
அைடந் த . பார்வத -பரேமஸ்வரன் த மண ைவபவ ம்
சீ ம் ச றப் மாக நைடப்ெபற் ற .
 2
ேதைரயர்

த ண்ண ம ரண் ள் ேள ச க் க வடக் காமற்

ெபண்ண ன் பாெலான் ைறப் ெப க் காம -
ண் ங் கா
னீர க் க ேமார்ெப க் க ெநய் க் க ண்பவர்தம்
ேப ைரக் க ற் ேபாேம ப ண !
- ேதைரயர்

அகத் த யர ன் தைலைம மாணாக் கராக அற யப்ப பவேர

ேதைரயர்.
இவர் எ த ய ல் கள் பதார்த்த ண ச ந் தாமண , நீர்க் ற
ல் , ெநய் க் ற ல் , ைதலவர்க்க ச க் கம் , ச க ச்ைச
ஆய ரம் , ச காமண ெவண்பா, ம த் வ பாரதம் , ைவத் த ய
யமக ெவண்பா, மண ெவண்பா, நா க் ெகாத் , ேநாய கா
வ த , ேநாய ன் சாரம் , ேநாய ன் கர சல் த யன.
ேநா ற் ேறாைர எட் வ தங் கள ல் ேசாத த் , ேநாய ன்
தன் ைமைய உ த ப்ப த் தல் ேவண் ம் என் ப ம த் வ
மர . இந் த எட் வைக ேசாதைனய ன் சாத் த யங் கைள ஆ க்
கலசத் த ல் ெபய் த நீர ன் ந ேவவ ட் ட ஒ ள
எண்ெணையக் ெகாண் அற ந் ெகாள் ம் ேல இவர்
எ த ய ‘ெநய் க் ற ’ ன் சாரம் .
 இந் த ம த் வச் ேசாதைன ைற இன் நைட ைறய ல்
இல் ைல. என ம் , பழைமயான நாட் ைவத் த ய பரம் பைர
ம த் வர்களால் இன் ம் இ அர தாக ேபாற் ற ப்
ப ன் பற் றப்ப க ற .
இவர 1804 ‘பா’க் கள் அடங் க ய ‘பதார்த்த ண ச ந் தாமண ’
என் ம் ல் , மரம் , ெச , ெகா ஆக யவற் ற ன் இயல் ;
வ ைத, இைல, , காய் , கன த ய பாகங் கள ன் இயல் ;
பலவைக பறைவ மற் ம் வ லங் கள ன் ச நீர், மலம் , பால் ,
மாம சம் ஆக யவற் ற ன் இயல் , இவற் ள் ைதந் ள் ள
ம த் வக் ணங் கள் ேபான் றைவ ெதள வாக
வ ளக் கப்பட் ள் ளன.
ஐதீ கக் கைத - தீ ராத தைலவ
ம ப்பரப் எங் ம் இயற் ைகய ன் பச்ைசயங் களாக வ ர ந்
க டந் த . பல அற் த ைககள ன் அர ய ம த் வத்
தன் ைமகைள ஆய் ந் தற ந் த ேதைரயர், அகத் த யர டம்
தைலைம சீ டராக இ ந் இயற் ைக ம த் வ ரகச யங் கைள
ெமள் ள ெமள் ளக் கற் க் ெகாண் ந் த சமயம் அ .
‘காச வர்மன் ’ என் க ற மன் னன் ெகா ய தைலவ யால்
ன் பப்பட் வந் தான் . எத் தைனேயா ம த் வர்கள் வந் ,
எவ் வளேவா வைக வைகயான ைவத் த யம் பார்த் ம்
மன் னன ன் தைலவ தீ ர்ந்தபா ல் ைல.
ேநாய ன் தாக் தல் தாங் கா மன் னன் தற் ெகாைல வைர
ெசன் வ ட் டான் . இந் தப் பதட் டமானச் ழ ல் , தன்
மந் த ர கள் லம் அகத் த ய ன வர ன் அற் த ம த் வ
ஆற் றல் ற த் ேகள் வ ப்பட் ட மன் னன் , உடேன அவர
ஆஸ்ரமத் க் வ ைரந் தான் .
அகத் த யர ன் கா ல் வ ந் தைலவ ய ன்
ேகாரத் தாண்டவத் ைத அ அரற் ற யவா ெதர வ த் ,
‘‘என் ைன எப்ப யாவ காப்பாற் ங் கள் ன வேர!’’ என்
மன் றா னான் .
‘‘இன் ேறா உன் தைலவ த த் ேதா வ ம் என்
நம் ப க் ைகேயா இ . த ல் அந் த வ க் கான காரணம்
ெசால் க ேறன் !’’ என் றார் அகத் த யர்.
இைதக் ேகட் ட காச மன் னன் , ஒன் ம் ர யாமல்
த ைகப்ப ல் ஆழ் ந் தான் .
‘‘அன் ெறா நாள் அந் தப் ரத் த ல் உன் அரச டன்
ஆழ் ந ைலக் கல் வ ர ந் த கைளப்ப ல் , நீ உறங் க க்
ெகாண் ந் தாய் . அப்ேபா உன் மஞ் சத் த ன் அ க ல் தாவ
வந் த ஒ ச ற ய ேதைரக் ஞ் , உன் ச் க் காற் ற னால்
இ க் கப்பட் உன் ைளக் ள் ேள ெசன் வ ட் ட . அந் தத்
ேதைர ைளக் ள் ேளேய ெமள் ள ெமள் ள வளர்ந்
வ கற . அ தான் உன் தைலவ க் கான காரணம் .
கவைலப்படாேத, கபால ெவட் ச க ச்ைச லம் அந் தத்
ேதைரைய ெவள ேயற் ற , உன் தைலவ ைய ம்
ேபாக் க ேறன் !’’ என் றார் அகத் த யர்.
அ த் த கணேம தன் தைலைம சீ டர ன் உதவ டன்
மன் னன ன் கபாலெவட் ச க ச்ைசையத் ெதாடங் க னார்
அகத் த யர். மன் ன க் மயக் க ைகையக் ெகா த்
ப க் ைகய ல் ஆழ் த் த , அ த் த ச ல ந ம டங் கள ேலேய
கபாலத் ைதத் த றந் தார்.
த த ெவன வ ழ கைளச் ழற் ற யப ைளய ன்
தைசப்ப த ய ன் ப ப ப்ப ல் ஒட் யப உட் கார்ந்த ந் த
ேதைர.
அப்ேபா , ேதைரைய எப்ப ெவள ேய எ ப்ப என் பத ல்
அகத் த ய க் ஒ ழப்பம் ஏற் பட் ட . ‘க க் க யால்
ேதைரைய எ க் க யன் றால் , தனக் ஆபத் வ கற
என் ெறண்ண , அ ைளக் ள் அங் ம் இங் ம் தாவ
ைளைய ேசதப்ப த் த வ ட் டால் என் ன ெசய் வ ?’ என்
ஆழ் ந் த ேயாசைனய ல் ழ் க னார் அகத் த யர்.
பக் கத் த ந் த ேதைரயர், தன நாதர ன் ழப்பத் ைத
பார்ைவயாேலேய உணர்ந்தார். ஏேதா ேயாசைன வந் தவராக
அங் க ந் த ஓர் அகண்ட பாத் த ரத் த ல் தண்ணீர ் ெகாண்
வந் தார்.
அந் தப் பாத் த ரத் ைத ேதைரய ன் கண்ண ல் ப ம் ப அதன்
அ க ல் ெகாண் ெசன் , ஒ ச ச்ச யால் பாத் த ரத் த ன்
தண்ணீர ல் சலசலப்ைப ஏற் ப த் த னார். மன் னன ன்
ைளக் ள் ள ந் த ேதைர சட் ெடன் அந் த தண்ணீரப ் ்
பாத் த ரத் க் ள் தாவ க் த த் த . இைதக் கண்ட அகத் த யர்,
உடன யாக ‘சந் தானகரண ’ என் ம் ைகயால்
மன் னன ன் கபாலத் ைத னார்.
சற ேநரத் த ல் தன் தைலவ ற் ற ம் மைறந் த
மக ழ் ச்ச ய ல் காச மன் னன் மீ ண் ம் அகத் த யர ன் கா ல்
வ ந் வணங் க வ ைடெபற் றான் .
தன மாணாக் கன ன் அற ட் பம் கண் வ யந் த
அகத் த யர், அன் தல் அவைன ‘ேதைரயன் ’ என்
அைழக் கத் ெதாடங் க னார். ேதைரயர ன் இயற் ைக ம த் வம்
அன் தல் நாெடங் ம் ப ரபலமான .
 3
ேபாகர்

கண் கண் மனந் ேதற ந ைலய ல் ந ற் கக்

காரண ம் ரண ங் கலந் ேபா ம்
ெமாண் ெமாண் இைளப்பாற அைனத் ம் வ ட்
ல தல் ந வைரக் ம் வ ல் ஏற த்
தண் ண் ெசய் யா ன் ெற த் ைதப்ேபாற் ற ச்
சச்ச தா னந் தெமன் ற அற வ ல் ந ன்
ெதாண் ெசய் யப் பைர ன வசேம ஆவாள்
ர யம் வ ட் அதீ தமத ல் ெதாடர்ந் ேட!
- ேபாகர்.

ேபாகர், காலாங் க நாதர ன் மாணவர். ச ங் கம் , ,ைன

ேபான் றவற் க் ஞான உபேதசம் ெசய் தவர். இவர்
ேம மைலக் அப்பால் பறந் ெசன் தா வைக ெகாண்
வந் தவர் என் ம் , ஆத ரசத் த ன் மக ைம அற ந் தவர் என் ம்
ற ப்ப டப்ப க றார்.
ெகாங் கணவர், க ர்த் ேதவர், ந் தராநந் தர், மச்ச ன ,
நந் தீசர், இைடக் காடர், கமல ன , சட் ைட ன ,
த மாள ைகத் ேதவர் ஆக ய ச த் தர்கள் இவ ைடய சீ டர்கள்
என் அற யப்ப க ன் றனர்.
 அகத் த யர ன் க் க ய மாணாக் கரான இவர், இனத் தால்
சீ னர் என் ம் ; சமயத் தால் ெபௗத் தர் என் ம்
அற யப்ப க றார். 1600 வ டங் க க் ன் , சீ ன
ேதசத் த ந் பாரத ேதசத் க் வந் , பாட ரம் , கயா
த ய இடங் கைள தர ச த் தவா தட் ச ண ேதசத் க் ம் ,
ேசாழ, பாண் ய நா க க் ம் ெசன் ெந ங் காலம்
தங் க யவர். ஆங் காங் ேக உள் ள பண் தர்கள டம் தாம்
அற யாதைதக் கற் ம் , அவர்கள் அற யாதவற் ைறக் கற் ப த் ம்
மீ ண் ம் சீ ன ேதசம் ெசன் றவர். ேபாகர் ேயாக மார்க்கம் ,
ேபாகர் எ , ேபாகர் த மந் த ரம் , ேபாகர் ந கண் 1200,
ேயாகம் 700 ஆக யைவ இவர் எ த ய ல் கள ல் ச ல.
இவர் பாரத ேதசத் த ந் மீ ண் ம் சீ ன ேதசம்
த ம் ப யேபா , இவ ைடய சீ டர்களாக ச ல தம ழர்க ம்
ெசன் றனர். அப்ேபா தஞ் சா ர் ப ரகதீ ஸ்வரர் ேகாய ல்
வ மானத் க் கபாலக் கல் ச ற் ப ேவைல ம் த வாய ல் ,
அந் தப் பண ய ன் தைலைமச் ச ற் ப இறந் வ க றார்.
மக க் கமான ச ற் ப ேவைலப்பாடாக வ மானம்
உ வாக வந் ததால் , ேவைல ப றாத வ தமாக வண்ணம்
ஏற் ம் உபாயம் ேதர்ந் ெகாள் ளப்படாமல் க டந் த .
ேம ம் , நாகப்பட் னத் ப் ெவள் ள ச் சக் கரத் ைத
ந த் த , அந் தக் ேகா ரத் க் ள் ேள ைவக் கப்பட்
ெந ங் காலமாகக் க டந் த ெபாற் ைவைய எ க் ம் வழ
அற யப்படாமல் இ ந் த . ேபாகேரா சீ டர்களாகச் ெசன் ற
தம ழர்கள் லம் இந் த வ ஷயங் கைளக் ேகள் வ ப்பட் ட சீ ன
ேதசத் ச ற் ப ஒ வன் , ‘‘அந் தப் ெபர ய கபாலக் கல் ச ற் பத் ைத
ேமேலற் வதற் அந் த ஊர ல் பஞ் ப் ெபாத இல் ைலயா?’’
என் ம் ; ‘‘நாைக ேகாய ல் சக் கரத் ைதத் த க் க அந் த ஊர ல்
வாைழத் தண் இல் ைலயா?’’ என் ம் ேகட் டான் .
அைத மனத ல் இ த் த க் ெகாண்ட ேபாகர ன் தம ழ் ச் சீ டன்
ஒ வன் , உடன யாகச் ேசாழநாட் க் ஓ வந் சீ ன
ச ற் ப ய ன் ட் பமான ேயாசைனைய அரசன டம்
ெதர வ த் தான் . உடேன அரசன் , பஞ் ைச வ மானப்
ப ரமாணமாகக் வ த் கபாலக் கல் ைல ேமேலற் ற னான்
என் ம் ; வாைழத் தண்ைட இட் நாைக ேகாய ல் சக் கரத் ைத
ந த் த ெபாற் ைவையக் கவர்ந் ரங் கத் ஏ மத ல்
த ப்பண ைய ந ைறேவற் ற னான் என் ம் ஒ கர்ண
பரம் பைரக் கைத கால காலமாக உண் . இ ‘அப தான
ேகாசம் ’ என் ம் பைழய தம ழ் ல் உள் ள .
ஐதீ கக் கைத - ெவ த் த உப் !
ச த் தர்கள ன் தல் வரான ச வெப மான் , ஒ ைற
ெசௗக் காரத் த ன் (ெவ உப் ) ெப ைம பற் ற உைமயவள டம்
ெசால் ல, உைமயவள் அைத நந் த க் உபேதச த் தாள் .
நந் த ய ன் லம் த ல க் ம் , த லர ன் லம்
காலாங் க நாத க் ம் , அவர் வழ யாக ேபாக க் ம் ெவ
உப்ப ன் ெப ைம ‘ரகச யமாக’ உைரக் கப்பட் ட .
 அ வைர ரகச யமாக ெசவ மாற வந் த ெவ உப்ப ன்
ெப ைமைய, ேபாகர் ேவ வ தமாகப் ேபாட்
உைடத் வ ட் டார்.
ெசௗக் காரத் த ன் ரகச யம் அ வைர சாமான் யர்
ர ந் ெகாள் ள யாத ெபா ளாக இ ந் வந் த .
ேபாகேரா எல் ேலா ம் அற யட் ேம என் எள ைமயாக ெவ
உப்ப ன் ரகச யத் ைத எ த ெவள ய ட் வ ட் டார்.
அவ் வள தான் !
ச த் தர் ச கம் ச ர்த்ெத ந் த . ‘ேபாகர் இப்ப ச த் த
ரகச யத் ைத ெவள ப்பைடயாகச் ெசால் வ ட் டாேர.
ரகச யங் கள் எல் ேலா க் ம் ர ந் வ ட் டால் எல் ேலா ம்
ச த் தர்களாக , நாம் மத ப்ப ழந் ேபாய் வ ேவாேம!’ என்
அகத் த ய ன வர ட ம் ர்ம ன வர ட ம் ெசன் கார்
ம ெகா த் கண்டனம் ெதர வ த் தனர்.
‘‘ச த் தர்கேள! அவசரப்படாதீ ர்கள் . ேபாகர ன் இந் தச் ெசயல்
சர யா, தவறா என் தீ ர்ப் ெசால் ல ேவண் யவர்
தட் ச ணா ர்த்த தான் . வா ங் கள் கய லாயம் ெசல் ேவாம் !’’
என் றார் அகத் த யர்.
ர்ம ன வர், அகத் த ய ன வர் இ வர் தைலைமய ல்
அைனத் ச த் தர்க ம் கய லாயம் றப்பட் டனர். ர்ம
ன வர் வழ யாக தட் ச ணா ர்த்த ய ன் அவசர அைழப்ைப
ஏற் , ள ைகய ன் மக ைமயால் ஆகாய மார்க்கமாக
ேபாக ம் கய லாயம் அைடந் தார்.
பஞ் சாயத் ெதாடங் க ய . ேபாகர் மீ ச த் தர்கள்
ற் றப்பத் த ர ைக வாச த் த் தனர்.
‘‘ேபாகேர ேகட் ரா உம் ைமப் பற் ற யப் கார்கைள?
ைனக் ேவதமந் த ரம் உைரத் த உண்ைமயா? ச ங் கத் க்
ஞானம் ேபாத த் அரசனாக் க ய ெமய் யா? ேம மைலக் ச்
ெசன் தா க் கைளக் ெகாண் வந் த ம் ேராமா ர க் ச்
ெசன் ஆத ரசம் ெகாண் வந் சாமான் ய க் ம்
அற் தங் கள் ந கழ் த் த க் காட் ய ம் உண்ைமதானா?’’ என் றார்
தட் ச ணா ர்த்த .
‘‘உண்ைமதான் ..!’’ என் ெதாடங் க தட் ச ணா ர்த்த ய டம்
தன எல் லா ெசயல் கைள ம் வ ளக் கமாக எ த் ைரத் தார்
ேபாகர். அவர் வ ளக் க க் ெகாண்ேட ேபாக,
தட் ச ணா ர்த்த ய ன் கம் ைவப்ேபால மக ழ் ச்ச யால்
மலர்ந் ெகாண்ேட ேபான . ச த் தர்கள ன் கங் கேளா
ச த் க் ெகாண்ேட ேபான .
‘‘ம க நன் ேபாகேர உம பண . இவ் வள எள ைமயாக -
ெதள வாக யா ம் இ வைர ச த் த ரகச யங் கைள
வ ளக் கவ ல் ைல. ெதாட ங் கள் உங் கள் த த் ெதாண்ைட!’’
என் அன் ெபா க ேபாகைர ஆசீ ரவ ் த த் வ ைட ெகா த் தார்
தட் ச ணா ர்த்த .
அவர் ெசன் ற ம் ேபாகர் ச த் தர்கள ன் பக் கம் த ம் ப , ‘‘நாம்
கற் ற மகா ஞானங் கள ன் ெப ைம என் ப , எல் ேலா க் ம்
பய ம் வண்ணம் அைத ெபா ப் டன் உைரப்பத ேலேய
உள் ள என் பைத இன யாவ உண ங் கள் ! காழ் ப்
உணர்சச ் ம் ெபாறாைம ம் உங் கள் தவ வாழ் வ ன் சக் த ையக்
ைறத் வ ம் என் பைத ந ைனவ ல் ைவத் க்
ெகாள் ங் கள் !’’ என் றார்.
தவைற உணர்ந்தவர்களாக தைலக் ன ந் தப ேய ச த் தர்கள்
ழாம் அங் க ந் நகர்ந்த .
ஆகாய மார்க்கமாகப் ெபாத ைக மைலக் ப் பயணமான
ேபாகர், மகா வல் லைம வாய் ந் த தவப் பய ற் ச யான ர்ம
நா ப் பய ற் ச ய ல் ெவன் , த யானத் த ல் பல நாட் கள்
த ைளத் தார். ப ன் , தவம் த் பழன மைலக் ச் ெசன் றார்.
அங் பழன யாண்டவர் ேபாக க் தண்டபாண யாக காட் ச
ெகா த் தார். பக் தர்கள் தன் ைன எப்ப வணங் க ேவண் ம்
என் ற ப ரத ஷ் ைட ட் மங் கைள தண்டபாண , ேபாக க்
ேபாத த் தார்.
தண்டபாண உைரத் த வண்ணம் , நவபாஷாணத் தால்
தண்டபாண த வம் வ க் கத் ெதாடங் க னார் ேபாகர்.
ப்பாண இந் தத் த ப்பண ய ல் அவ க் உதவ யாளராகப்
பங் ேகற் றார்.
த ப்பண ந ைற ற் ற டன் ‘‘பழன யாண்டவைர ஆராத த்
பராமர ப்ப உம பண !’’ என் ப்பாண ய டம்
ெசால் வ ட் , ஜீ வசமாத ைய அைடந் தார் ேபாகர்.
 4
இைடக் காடர்

சாவா த ந் த டப் பால் கற - ச ரம்

தன் ன ந் த ம் பால் கற!
ேவவா த ந் த டப் பால் கற - ெவ
ெவட் ட ெவள க் ேள பால் கற!
- இைடக் காடர்

ேபாகர ன் க் க ய மாணாக் கர்க ள் ற ப்ப டத் தக் கவர்

இைடக் காடர்.
இைடக் காடர் ப றந் த ெதாண்ைட மண்டலத் த ல் உள் ள
‘இைடயன் த ட் ’ என் ற ஊரா ம் . இவர், மைலயாள
நாட் ள் ள (தற் ேபாைதய ேகரளா) இைடக் கா என் ம்
ஊைரச் ேசர்ந்தவர் என் ப ம் ; ந் ைதய காலத் த ல் இ ந் த
‘இைடக் கழ ’ என் ற தன நாட் ைடச் ேசர்ந்தவேர இைடக் காடர்
என் ப ம் ; இைடக் காடர ன் ர்வ கம் ற த் வ வாத க் கப்ப ம்
ஆய் க் க த் கள் .
இைவயன் ற , இவ ைடய பாடல் க த் கைள
ன் ன த் த இவர் வாழ் வ டம் த வண்ணாமைலயாகத் தான்
இ க் க ேவண் ம் என் அ த் க் ம் ஆய் வாள ம்
உண் .
இவ ைடய ெப ம் பான் ைமயானப் பாடல் கள் , இ
இைடயர ைடேய நடக் ம் உைரயாடல் ேபால்
அைமந் ள் ள . உைரயா ம் இ வர ன் ெபயர்கள்
தாண்டவக் ேகான் , நாராயணக் ேகான் என்
அைமந் த க் க ற . இைடயர், ேகானார் (வடநாட் ல் யாதவர்)
என் ற எல் லா சாத ப் ெபயர்க ம் , ஆ , மா கைளக்
ெகாண் ெதாழ ல் ர பவர் என் ற ெபா ள் தரக் ய தான் .
பால் கறத் தல் , ப ைவ வ ள த் தல் , இைடயைர வ ள த் தல் ,
கால் நைடகைள ைமயமாகக் ெகாண் த் தல் ேபான் ற
க த் கேள இவ ைடய பாடெலங் ம் வ ரவ க் க டக் க ன் றன.
மைறெபா ளாக த வண்ணாமைல பற் ற ய ற ப் க ம்
உள் ளதால் இவர ர்வ கம் த வண்ணாமைலய ன்
இைடயர் லமாக இ க் க ேவண் ெமன் ப வ வான
க த் தாக உள் ள .
ஊச ற , அ ப வ ஷப் பலன் ஆக யைவ இவர
ல் கள ல் ச ல. ‘ஞானம் ’ மற் ம் ‘சாரீரம் ’ ஆக ய இ
ல் கள் இவர் எ த யத ல் க் க யமானைவயாகக்
க தப்ப க றன. இைவ தவ ர, ச த் தர் ஞானக் ேகாைவ ல்
இவர் ெபயர ல் 140 பாடல் கள் காணப்ப க ன் றன.
ம ரா ர ய ல் ேலச பாண் யன் என் க ற மன் னன்
ச றப்பாக ஆட் ச ெச த் த க் ெகாண் ந் த காலம் அ .
தம ழ் ப் லைம ம் சர்வகைல வல் லவனாக ம் அந் த அரசன்
வ ளங் க னான் . ெதன் ம ைரய ல் அப்ேபாத ந் த சங் கப் லவர்
வ ல் அவ ம் ஒ வனாக இ ந் தான் . அரசன ன் தம ழ் ப்
பற் அற ந் த இைடக் காடர், அவன் ேமல் ச ல ப ரபந் தங் கைள
இயற் ற , சங் கப் லவர்க ள் ஒ வரான கப லேரா
நட் ெகாண் , கவ அரங் ேகற் றம் ெசய் ய ம ைரக் ச்
ெசன் றார்.
இைடக் காடைரப் பற் ற அற யாத ேலச பாண் யேனா
அவைரக் கண் ெகாள் ளா , அலட் ச யம் ெசய் வ ட் டான் .
மனம் ங் க ய இைடக் காடர், வடம ைர ேகாய க் ப்
ேபாய் வ ட் டார். அரசன் ெசய் த தம க் ேக இைழத் த
அவமானம் என் ெசய் , சங் கப் லவர் கப ல ம்
இன் ெனா லவர் ஆத ய ம் இைடக் காட டன்
ெசன் வ ட் டனர்.
அப்ேபா தான் , ஆற் றல் ம அற ைடேயாைர தான்
அவமத த் த வ ஷயத் ைத அரசன் உணர்ந்தான் . ெசய் த
தவ க் ப ராயச்ச த் தம் ெசய் ம் ெபா ட் உடன யாக
 லவர்கள் இ ந் த வடம ைரக் ேகாய க் ச் ெசன் , தன்
தவ க் மன் ன ப் ேவண் ன் ேபைர ம் அரசைவக்
அைழத் வந் தான் .

இைடக் காட ம் மக ழ் ச்ச டன் அரசன் ேமல் தான் பா ய

கவ கைள அரங் ேகற் ற னார். அைதக் ேகட் அகமக ழ் ந் த
அரசன் , ெவ மத யாக ெபான் ம் ம ம் அள் ள க்
ெகா த் , இைடக் காடர் பயண க் க ஒ யாைனைய ம்
ச றப் ப் பர சாகக் ெகா த் மக ழ் ந் தான் . அந் தச்
சமயத் த ல் தான் த வள் வர் அங் ேக றள் அரங் ேகற் றம்
ெசய் ம் ந கழ் ச்ச நைடெபற் ற . இைடக் காடர் அப்ேபா
அங் க ந் தார். றள் அரங் ேகற் றம் ந ைற ற் றப ன் , றள ன்
ேமல் ச றப் ப் பாய ரம் பா ம் ப சங் கத் தார் ேகட் க் ெகாள் ள,
றள ன் ெப ைம பற் ற இைடக் காடர் இவ் வா பா னார்:
க ைகத் ைளத் ெத கடைலப் கட் க்
கத் தற த் த றள் .
ஐதீ கக் கைத - நவக ரக நாயகர்
இைடயர் லத் த ல் ப றந் த இைடக் காடர ன் ஞான ஆர்வம்
அற ந் , ேபாகர் அைனத் ச த் த ெநற கைள ம்
ச ரத் ைத டன் ேபாத த் வ ட் ஒ நாள் அவைரவ ட்
வ ைடெபற் றார்.
வ ைடெப ம் த வாய ல் இைடக் காடர டத் த ல் இ த
வாக் காக ‘‘உன் ள் வந் த த் த அற் த ஞானங் கைளக்
ெகாண் , உலைக உய் வ க் ம் பாைதய ல் பயணம் ெசய் .
இ ேவ நான் உனக் ெசய் ம் இ த உபேதசம் !’’ என் ற
வார்த்ைதகள் இைடக் காடர ன் மனத ல் இைடயறா
ஒ த் க் ெகாண்ேட இ ந் தன.
வ ய ன் இயல் ப ைன ம் , கத ர்கள ன் லக் கைள ம் ,
ராச , நட் சத் த ரம் , ேகாள் கள ன் இயக் கப் பலன் கைள ம் ,
மன தன ன் ஐம் லன் க க் ம் இயற் ைகய ன்
பஞ் ச தங் க க் ம் இைடேய உள் ள ஆதார
ஒற் ைமகைள ம் , ேபாகர ன் வ ளா ம் தன ய
தவ வ ைமயா ம் உணர்ந் , அவற் ைற தன சீ டர்க க்
ஞான வ ளக் கமாக உபேதச க் கத் ெதாடங் க னார்.
ஒ நாள் , ேஜாத ட சாஸ்த ர கண ப்ப ல் தீ வ ரமாக
ஈ பட் ந் த இைடக் காடர ன் கம் சட் ெடன கலவரமாக ய .
அவைரச் ற் ற இ ந் த சீ டர்க க் வ ன் கக் கலவரம்
அச்சத் ைத ஏற் ப த் த ய . இைடக் காடேர ச ற ேநரத் க் ப்
ப ன் ெமௗனம் கைலந் உைரயாற் றத் ெதாடங் க னார்.
‘‘வார்த்ைதகளால் உறவா மனதால் தீ ங் இைழக் ம்
ேபாக் மன த லத் த ல் ெப க ப்ேபாய் வ ட் ட . வ ைரவ ல்
ெகா ய பஞ் சம் ம ையத் தாக் கப்ேபாக ற என் ப என
ேஜாத ட ஆய் வ ல் லனாக ற . இன் ம் பல வ டங் க க்
மைழ ெபய் யா . க ம் பச ம் பஞ் ச ம் பட் ன ம்
தைலவ ர த் தா ம் . மன த லம் ம ந் த அழ கைளச்
சந் த க் கப் ேபாக ற . நீங் கள் அைனவ ம் எச்சர க் ைக டன்
இ ங் கள் !’’ என் ற ய இைடக் காடர், சீ டர்கைளப் ப ர ந்
தம் ஆட் மந் ைத டன் ேவ ஊ க் ச் ெசன் வ ட் டார்.
அங் ஒ ச ல் அைமத் க் ெகாண் , தர ல்
மண் க் க டந் த எ க் கஞ் ெச கைளத் த ன் வதற்
ஆ க க் ப் பய ற் ச அள த் தார். ற் ற ம் ப ம் ல் படர்ந்
க டக் க, ஆ கைளக் கட் ப்ேபாட் அைவக க்
எ க் கஞ் ெச கைள மட் ம் உணவாகக் ெகா க் ம்
இைடக் காடர ன் ெசயல் , பார்பே் பார் கண் க்
ைபத் த யக் காரத் தனமாகப் பட் ட .
அவர் அேதா ந ற் கவ ல் ைல. ந் தான யமான ‘ வர ’
ெகாண் வந் மண்ேசற் ற ல் ப ைசந் தன க் ச்
ற் ற ம் வர் எ ப்ப னார். அைதக் கண்ேடார்
‘இைடக் காடர ன் த் த எடக் மடக் காக வ ட் ட ’ என் எள் ள
நைகயா னர்.
இைடக் காடர ன் ேஜாத ட கண ப் ப்ப வ ைரவ ேலேய
பஞ் சகாலம் ெதாடங் க ய . மைழய ன் ற தாவர வைகக ம்
பறைவக ம் வ லங் க ம் மன த ஜீ வராச ம் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக அழ யத் ெதாடங் க ன. ‘பாவம் வ ைதத் த
மன த லம் பாவத் ைத அ வைட ெசய் வதன் ற ேவ
வழ ய ல் ைல’ என் ற ேகாணத் த ல் க ரகாத பத கள் ம ைய
ேவ க் ைக பார்த் க் ெகாண் ந் தனர்.
பச்ைசப் ற் கள் இன் ற ஆ , மா கள் ம ந்
ெகாண் க் க, இைடக் காடர ன் ஆ கேளா எந் த
சலன ம ன் ற எந் தக் காலத் த ம் மண் க் க டக் ம்
எ க் கஞ் ெச ைய ந தானமாக ேமய் ந் ெகாண் ந் தன.
ஆனால் எ க் கஞ் ெச ைய த ன் ம் ஆ கள ன் உடல் கள ல்
அற ப்ெப க் க, அைவகள் த னைவ நீக் வதற் காக, ல்
வர்கள ல் உடம் ைபத் ேதய் க் கத் ெதாடங் க ன.
ஆ கள் மண் வற் ற ல் தம் உடம் கைளத் ேதய் க் கத்
ேதய் க் க மண்ேணா ஒட் ப் ப ைசயப்பட் ந் த ‘ வர ’
தான யம் உத ரத் ெதாடங் க ன. வாைகப் ெபா க் க கஞ் ச
காய் ச்ச இைடக் காடர் பஞ் சகாலத் ைத ல வாகப் ேபாக் க க்
ெகாண் ந் தார். ன் அவர ன் இந் த இரண்
ெசயல் கைளக் கண் ைபத் த யம் என் ற் ற யவர்கள் ,
இப்ேபா அைவகள ன் சமேயாச தமான ப ன் வ ைள கைளப்
பார்க்கக் ெகா த் ைவக் காமல் பஞ் சத் க் இைரயாக னர்.
பாைலவனமான ஊர் ந ேவ இைடக் காட ம் அவர்
ஆ க ம் இயல் பாக வாழ் ந் வ ம் ெசய் த
நவக ரகங் க க் எட் ய . பஞ் சத் ைத எத ர்ெகாள் ள
இைடக் காடர் என் ன உபாயம் ெசய் தார் என் பைத அற ய,
நவநாயகர்க ம் ேநேர அவர க் ேக வந் தனர். நவக ரக
வ ைக கண் இைடக் காடர் எண்ண லா மக ழ் ச்ச
அைடந் தார். அவர்கைள ெந ஞ் சாண்க ைடயாக வணங் க ,
‘‘அண்ட சராசரத் ைத ஆட் வ க் ம் ஆன் ேறாரான நவ
நாயகேர! இந் த ஏைழய ன் ைசக் வந் த இந் தப்
ப றவ ய ன் ெப ம் ேப . ஆனால் , உங் கைள வழ பட்
உபசர க் க என் ன டம் வர ெராட் ம் ஆட் ப்பா ம் தவ ர
ேவெற ம் இல் ைல. இந் த எள யவன் ெகா ப்பைத
அ ள் ர்ந் ஏற் க் ெகாள் ள ேவண் க ேறன் !’’ என் றார்.
தைலச்ச றந் த ஞானவானான இைடக் காடர ன் அன் ைப
நவக ரகங் கள ல் ஒ வர் ட ம க் கேவ இல் ைல. வர
ெராட் ம் , எ க் இைலச் சத் ம ந் த ஆட் ப்பா ம்
ச் ைவயாக இ க் கேவ நவநாயகர்கள் நன் ைவத்
உண்டனர். உண்ட டேனேய மயங் க ப் ப த் வ ட் டனர்.
தம் ல் மயங் க ப் ப த் க் க டந் த நவநாயகர்கைளக்
காணக் காண இைடக் காடர ன் எண்ணத் த ல் ஏேதா ஒ
மாற் றம் . ‘இந் த பஞ் சகாலம் உ வாக நவக ரகங் கள ன்
இன் ைறய இ ப் ந ைலதாேன காரணம் ! வறட் ச நீங் க ம
வளம் ெகாழ க் க, கார்ேமகங் கள ன் மைழ அ தம் , ந லத் த ல்
ெபாழ ய, பஞ் சம் பறந் ேதாட ஏற் ற இ ப்ப டங் கள ல்
ேகாள் கைள இடமாற் ற இ க் கச் ெசய் வ ட் டால் என் ன!’
அவ ைடய எண்ணம் உடேன ெசயலான ! ‘எந் த
அைமப்ப ல் க ரகங் கள் இ ந் தால் வானம் மைழெபாழ ம் ’
என் ற ேஜாத ட - வானசாஸ்த ர கணக் க ற் ேகற் ப, மயங் க க்
க டந் த நவநாயகர்கைள உர ய வ கள ன் த ைசகள ல்
இடம் மாற் ற ப் ப க் கச் ெசய் தார்.
அ த் த கணேம வானம் , க ேமகக் காடாக ய . காற் ம்
மைழ ம் ம ைய த் தம ட் டன. நத க ம் ளங் க ம்
ந ரம் ப வழ ய, வறண் ந் த ம ெயங் ம் பச்ைசப் க் கத்
ெதாடங் க ற் . அப்ேபா உண்ட மயக் கம் தந் த
உறக் கத் த ந் மீ ண்ெட ந் தனர் நவநாயகர்கள் . வறண்ட
 ம ய ல் மைழ ெகாட் க் ெகாண் ப்பைத ம் , தாங் கள்
ப த் க் க டந் த இடங் கள் மாற இ ப்பைத ம் , இந் த
ெசய க் க் காரணமான ட் பமான த் த க் ச் ெசாந் தக் காரர்
‘தவஞான ச ேராண்மண ’ இைடக் காடர்தான் என் பைத ம்
உணர்ந் ஆச்சர யம் அைடந் தனர்.
எ ந் பார்த்தப ன் நவநாயகர்கள் ச னங் ெகாண்டால் ,
அைத எத ர்ெகாள் ள இைடக் காடர் க ம் தவம்
ேமற் ெகாண்டைத ம் நவநாயகர்கள் கண்டனர். “ க் காலம்
உணர்ந்த ன த் தைலவர் இவர். நம இ ப்ப ன் பயனால்
இடர்பப் ட் ந் த ம ய ன் ேபாக் ைக தன மத ட் பத் தால்
மாற் ற யைமக் க, நம இ ப்ப டங் கைளேய மாற் ற ய
இைடக் காடர ன் ண்ைம அற இந் த மன த லத் க்
எந் நா ம் பய ள் ளதாக வ ளங் கட் ம் !” என் அ ைர
வழங் க அங் க ந் மைறந் தனர்.
ம ெசழ த் த . ஜீ வராச க ம் தாவர வர்க்க ம் தைழத்
வளர்ந்த . அதன் ப ற மகா ஞான யான இைடக் காடர ன்
கழ் ந லெமங் ம் பரவ ந ைலத் த !
 5
க ரார்

பாேர னேல அன ேம ?
பாங் கான காேல ? ெவள மா ம்
நாேர ேவ வாசேம ?
நல் ல ட் பந் தாேன ைச ஏ ?
ஊேர ேபேர ச ன ேம ?
ஓேகாேகா அத சயந் தாெனன் ன ெசால் ேவன் !
ஆேற ளேம ேகாய ேல ?
ஆத ச வத் ைத யற வதனா லற ய லாேம.
- க ரார்

ெகாங் நாட் ல் உள் ள க ர ல் வாழ் ந் தவர் என் பதால் ,

இவ க் இப்ப ெயா ெபயர் ஏற் பட் ட . அந் தணர்
லத் த ல் ப றந் த இவர், ேபாகர ன் மாணாக் கர்கள ல் ஒ வர்.
ைசவ, சமயத் த ைறகள ல் ஒன் பதாம் த ைறய ல்
பத் பத கங் கள் இவரால் பாடப்பட் க் க ன் றன. இவர் பா ய
பத கங் கள ன் இ த ய ல் ‘க ரன் ’, ‘க ரேனன் ’ என்
தம் ைமக் ற த் க் ெகாள் வைதக் காணலாம் . ெநல் ைல
ஸ்தல ராணத் த ம் க ர் ஸ்தல ராணத் த ம் இவர
வரலா வ வர க் கப்பட் ள் ள .
 க ர் ஸ்தல ராணத் த ல் இவர் அகத் த ய டன்
வாழ் ந் தவர் என் ற ப்ப டப்பட் ப்பதால் , சங் கப் லவர்
வர ைசய ல் இடம் ெபற் றவர் என் ம் ெதர ய வ க ற .
தஞ் ைசைய ச றப் ற ஆண்ட ேசாழ மன் னன் , தன் ெபயைர
வரலாற் ற ல் கம் பரமாக பத ெசய் ம் ேநாக் க ல் , அற் த ச ற் ப
ேவைலப்பா கள் ந ைறந் த ச வாலயத் ைத கட் த் தான் .
அந் த ஆலயத் த ல் ச வ ங் கத் ைத ப ரத ஷ் ைட ெசய் ய
யன் றேபா , பந் தனம் ெசய் ய இயலாமல் கட்
அவ ழ் ந் ெகாண்ேட இ ந் த . இதன் காரணம் ர யாமல்
ழம் ப ய ேசாழ மன் னன் , சர்வகலா ஞான யான க ராைர
அைழத் வரப் பண த் தான் .
ஆலயத் க் வந் த க ரார் ங் கத் த ன் அ ேக ெசன்
பந் தனம் ெசய் ய இயலாததற் கான காரணம் என் னெவன்
தம ஞான த ஷ் யால் ஆய் ெசய் தார்.
அைதத் த த் க் ெகாண் அங் ேக ஒ ப ரம் ம ராட் ச
ந ற் பைதக் கண்ட க ரார், மந் த ரம் ஜப த் ராட் ச மீ
எச்ச ைலக் காற உம ழ் ந் தார்.
க ரார ன் எச்ச ல் தீ ண் ய ப ரம் ம ராட் ச க க ச்
சாம் பலானாள் . அதன் பற க ராேர ன் ன ன்
அஷ் டபந் தனம் ெசய் ச வ ங் க ப ரத ஷ் ைட ம் ச றப்
அப ேஷக ஆராதைனக ம் ெசய் ைவத் தார். இந் த
சம் பவத் ைதக் ெகாண் க ரார ன் காலம் க .ப .
பத ேனாராம் ற் றாண் என அற ய கற .
சமயத் ைறய ல் ஈ பட் ந் தேபா ‘க ர்த் ேதவர்’
என் ற ெபயர ம் , ப ன் னர் சமயக் ெகாள் ைககைள உதற
ச த் தர் ெநற ஆன் ம கத் த ல் ஈ பட் டப ன் ‘க ரார்’ என் ற
ெபயர ம் இவர் வாழ் ந் த க் க றார்.
ச த் தர் ஞானக் ேகாைவய ல் காணப்ப ம் ‘ ஜா வ த ’
பாடல் கள் ப்ப ம் , இவ ைடய க் க ய ச த் தர் இலக் க யப்
பங் கள ப்பா ம் .
ஐதீ கக் கைத - ேமாகனச் ச ைற
ஒ ைற த வரங் கப் ெப மாைளத் தர ச க் க க ரார்
த வரங் கம் ெசன் றார். அங் அவைரக் கண்ட ேகாமளவல்
என் க ற தாச லப்ெபண், அவர ன் கம் பர ஆண்ைமய ன் ேமல்
ைமய் யல் ெகாண்டாள் . தகத் தகாய ர யன் ேபான் ற
க ரார ன் மந் த ர ஒள வ ம் கண்கள ல் , அவள் பன க் கட் ப்
ேபான் உ கத் ெதாடங் க னாள் .

‘‘ஐய் யன் மீ ர!் நான் கண்ட ஆண் மக் கள் பலர் உண் .
எைனக் கண் வ யந் த ஆண்கள் பலப் பலர் உண் .
ஆய ம் , ஒள வ ம் ேதகத் த ன் கம் பரம் என் ேமன ையக்
காந் தம் ேபால் உம் பக் கம் இ ப்ப உண்ைம. க் ம் இந் த
இளமான ன் தாகம் தண க் க இன் ற ர என் இல் லத்
பஞ் சைணய ல் உங் கள் ெநஞ் சைணய ல் இைணய வரம்
அ ள ேவண் க ேறன் !’’ என் றாள் தாபம் ெபாங் க.
வ ரகதாபம் ெகாண் அவள் வ த் த ேகார க் ைகைய
க ரார் தட் க் கழ க் கவ ல் ைல. அவள் இல் லம் ெசன் றார்.
அக ல் வாச ம் மலர் வாச ம் வ ம் அவள மஞ் சத் த ல் ,
தன் ‘ேமாகனச் ச ைற’ மந் த ரத் த ன் வ ைமயால் தாச ைய
ச ைற ைவத் தார்.
‘‘இன் பத் த ல் இத் தைகய உச்ச இன் பத் ைத இ வைர ஓர்
ஆண ட ம் நான் அ பவ த் தத ல் ைல கலா ஞான யாேர!
இந் த ‘ேமாகனச் ச ைற’ய ன் ரகச யம் என் னெவன் இந் த
ேபைத அற யலாமா ஐயேன?’’ என் றாள் மயக் கம் வ யாத
இதழ் களால் .
‘‘‘ேமாகன ைக’ என் க ற கஞ் சா ெச ய ன் வ ைதைய ஓர்
ஆண் மண்ைட ஓட் ல் ைவத் , மண்ண ல் ைதத் ப் பய ர்
ெசய் உர ய மந் த ரத் ைத ேவைள தவறா உச்சர த் , ப ன்
வ ைளந் த ெச ையப் ப ங் க ஒ சட் ய ல் இட் ச் க் க த்
த லகமாக இட் க் ெகாண்டால் இந் த ‘ேமாகனச்
ச ைற’சாத் த யம் ெபண்ேண!’’ என் றார் ந தானமாக.
ப ன் ெவப்பம் ம ந் த ந் த தாச ய ன் தாகம் தண த்
ள ர்வ க் ம் ெபா ட் , வட் க் ெவள ேய ந ன் ற ெதன் ைன
மரத் ைத, சாளரத் க் ள் மந் த ரத் தால் வைளத் இளநீர்க்
காய் கைள பற த் ேகாமளவல் ைய ேம ம் வ யப்ப ல்
ஆழ் த் த னார் க ரார்.
ெதாடர்ந் அவ க் பல ச த் வ த் ைதகைளக் கற் ப த் த
க ரார ன் தவ ஆற் றல் கைளக் கண் , தாச ேகாமளவல்
அவர் ேமல் இனம் ர யாத அன் ம் , இைறவ க்
இைணயான மர யாைத ம் ெகாண் வணங் க னாள் .
அவள ன் அன் ப ல் ெநக ழ் ந் த க ரார், அவ க் அேனக
அ ளாச கைள வழங் க , த வரங் கப் ெப மாள டம் தான்
காண க் ைகயாகப் ெபற் ற ரத் த ன வடத் ைத அவ க்
பர சள த் வ ட் அங் க ந் மைறந் தார்.
த வரங் கப் ெப மாள ன் ரத் த ன வடத் ைத அண ந் தவா
தாச ேகாமளவல் ஒ நாள் ேகாய க் வந் தாள் . அப்ேபா
அங் ள் ள ெமய் க் காப்பாளர்கள ன் பார்ைவய ல் ,
ெப மாள டம ந் த ேபான ரத் த ன வடம்
ச க் க க் ெகாள் ள, அவர்கள் ‘த ...’ என் ற தாச ைய
ச ைறப் ப த் தனர்.
‘‘இ எப்ப உனக் க ைடத் த . ெப மாள டம ந்
த னாயா?’’ என் தாச வ சாரைண ெசய் யப்பட் டாள் .
‘‘ஐேயா! இைறெபா ைள களவா ம் இழ ெசயைல நான்
ெசய் ேவனா ஐயா. ஒ ச த் தர் ெப மான் எனக் கள த் த
அன் பள ப் இ ?’’ என் றாள் உடல் ந ந ங் க. வ சாரைண
ெதாடர்ந்த .
அப்ேபா அங் ப ரசன் னமா ம் க ரார், ‘‘இந் த ரத் த ன
வடத் ைத ேகாமளவல் க் அள த் த நாேன.
எனக் கள த் தேதா எம் ெப மாேன! சந் ேதகம் என ல் அவன டேம
ெதள ெகாள் ங் கள் !’’ என் ஆகாயத் ைதச்
ட் க் காட் னான் .
அங் தர சனம் தந் த த வரங் கப் ெப மாள் , ‘‘க ரா க்
ரத் த ன வடம் அள த் த நாேன!’’ என் ெசால் மைறய,
ஆலய ந ர்வாகம் அத ர்சச ் ய ல் உைறந் த . அ தல்
க ரார ன் ெதய் வ வ ைம எங் ம் பரவ ய .
 6
நந் த ேதவர்

நந் த அ ளாேல நானாம் ேபர்ெபற் ேறாம் ;

நந் த அ ளாேல லைன நா ேனாம் ;
நந் த அ ளாவ ெதன் ெசய் ம் நாட் ன ல்
நந் த வழ காட் ட நான ந் ேதேன!
- த மந் த ரம்

‘ச லாதரன் ’ என் க ற ச வச்சீடரான மகர ய ன் த் த ரன்

என் ராணங் கள ல் ேபாற் றப்ப பவர் நந் த ேதவர். இவர்,
ச வெப மானால் ெபறப்பட் ட சாபம் கைளய ேகா வ ஷம்
உக் க ரமான தவம் ெசய் தார். இதன் பலனாக, ச வன்
வாகன ம் வாரபாலக மானவர் என் ம் ; ‘சந் தானக்
ரவர்கள் ’ என் றைழக் கப்ப ம் சனகர், சனந் தனர், சனாதனர்,
சனற் மாரர் ஆக ேயா க் தல் வாக ம் , ச வன ன்
தைலைமச் சீ டனாக ம் வ ளங் க யவர் என் ம் ‘அப தான
ேகாசம் ’ என் ம் ல் உைரக் க ற .
இவர ன் இட கரம் லம் தாங் க ய என ம் , வல கரம்
ஜபமாைல தாங் க ய என ம் ; சர்வ சம் ஹார காலத் த ல்
ச வ ர்த்த ைய அைடக் கலம் ந் அவர ன் வாகனமானவர்
என் ம் ; க டைன உச்வாச ந ச்வாசத் தால் கர்வ பங் கம்
ெசய் ததால் , ம ய ல் பசேவசராகப் ப றந் சவ ைஜய ல்
உச்சம் அைடந் கய ைலைய அைடந் தவர் என் ம் ‘அப தான
ச ந் தாமண ’ ல் இவைரப் பற் ற வ வர க் க ற .

த க் கய லாய க ர ய ல் ெபாற் ப ரம் ேபந் த சகல ேதவ-

ர கைள ம் சந் ந த ய ல் ஒ ங் க ந ற் கச் ெசய் பவர் என் ம் ;
இவ ைடய மைனவ ய ன் ெபயர் ‘ யைச’ என் ம் ‘ெபயர்ச ்
ெசால் அகராத ’ என் ம் ல் இவைரப் பற் ற யக் ற ப்
இ க் க ற .
ெந ந் தவம் இயற் ற யதன் பலனாக இவர் ப வத வ வம்
ெபற் , பர்வதமாக ச வ ர்த்த ையத் தாங் க ந ன் றவர்
என் ம் ; வ ஷ் ர்த்த க் ச் ‘ச வான் ம யம் ’ உபேதச த் தவர்
என் ம் ‘அப தான ச ந் தாமண ’ ேம ம் இவைரப் பற் ற
கற .
ச வெப மான ன் அ பத் ஆ நாமகரணங் கள ல்
நந் த ம் ஒன் என் ம் ; ச வன ன் தன் ைமச் சீ டர்கள ல்
தலாமவர் இவர் என் ம் ; இவ ைடய தல் மாணாக் கேர
த மந் த ரம் இயற் ற ய த ல நாயனார் என் ம் ‘ டாமண
ந கண் ’ ல் வர்ண க் க ற .
த மந் த ரத் த ல் மார் 62 இடங் கள ல் ‘நந் த ’ எனக்
ற ப்பத ந் இவர் ச வன ன் சீ டெரன் ப ம் , த லர்
இவர ன் சீ டெரன் ப ம் , ெதய் வ கப் ேபெராள யானவர்
நந் த ேதவர் என் ம் த க் கய லாய பரம் பைரச் ச த் தர்களால்
ெபர ம் ேபாற் றப்ப க ற .
ஐதீ கக் கைத - உய ர்ப் ைதயல்
நந் த ேதவர், ச வகணங் கள ல் க் க யமானவராக,
உைமயவள ன் அந் தப் ரக் காவலராகப் பண ர ந் வந் தார்.
ஒ சமயம் , பார்வத ேதவ கய ைலைய வ த் அடர்வனம்
ஒன் ற ல் ல் அைமத் ச வெப மாைன எண்ண தவத் த ல்
ஈ பட் ந் தார்.
அப்ேபா , ‘அ லகன் ’ என் ம் அரசன் , பார்வத ேதவ ையக்
காணேவண் அங் வந் தான் . காவல் பண ய ல் இ ந் த
நந் த ேதவர், ேதவ ய ன் அ மத ய ன் ற அ லகைன உள் ேள
அ மத த் வ ட் டார்.
இந் தச் ெசய னால் ேகாபம் ெகாண்ட ச வெப மான் ,
ச லாதர் என் க ற மகர ய ன் தல் வனாக, ம ய ல்
பன் ன ரண் வ டங் கள் வச க் ம் ப சாபம் இட் டார்.
தன் இல் லாள் ச த் த ரவத டன் ச லாதர் மகர , தவ
வாழ் க் ைக ேமற் ெகாண் ந் தேபா அவ ைடய
ஆஸ்ரமத் க் சப்தர கள் வ ைக தந் தனர்.
அவர்கைள வணங் க வரேவற் க றார் ச லாதர். ப ன்
அவர்கைள உண உண்ண அைழக் க றார்.
“மழைல இல் லா மைனய ல் நாங் கள் ைக நைனப்ப
வழக் கமல் ல!” என் சப்தர கள் உண உண்ண ம த்
ெவள ேயற னர்.
மனம் ெவ ம் ப ய ச லாதர், ச வைன எண்ண ந ஷ் ைடய ல்
அமர்க ன் றார். அவர க ைமயான ெந ந் தவம் கண் உளம்
கைரந் த ெப மான் , “ேவண் ம் வரம் ேகள் !” என் றார்.
“எந் த காலத் த ம் மரணம் தீ ண்டாத ைமந் தன் ேவண் ம் !”
என் க றார் ச லாதர்.
“உடன் யாகம் ெசய் உம் வ ப்பம் ந ைறேவற் ற க்
ெகாள் வர்!” என் வரம் தந் மைறக றார் கய ைலநாதன் .
யாகப்பண கைளத் ெதாடங் க ய ச லாதர், தற் கட் டமாக
ேவள் வ க் ர ய இடத் ைதத் ேதர் ெசய் ந லத் ைத உழத்
ெதாடங் க னார். அப்ேபா யாக மய ந் ஒ
மாண க் கப்ெபட் ெவள ப்பட் ட .
ச லாதர் ஆர்வ டன் அந் தப் ெபட் ையத் த றக் க - நான்
கரங் க ம் ஜடா மாக அத ள் நந் த ேதவர்
அமர்ந்த ந் தார்.
அத ர்சச ் யைடந் த ச லாதர், “மகைனக் ேகட் டால் , ஒ
றவ ைய அள க் க றாேய! இைறவா, இ என் ன ேசாதைன?”
என் கண் ச வெப மாைன ேவண் னார்.
‘மீ ண் ம் அந் தப் ெபட் ைய த் த ற!’ என் ற இைறவன ன்
ஆைண க ைடக் க ற . ச லாதர் ெபட் ைய மீ ண் ம் த்
த றக் க றார்.
இப்ேபா ெபட் க் ள் அழகான ஓர் ஆண் ழந் ைத
ச ர த் க் ெகாண் ந் த . ச லாத ம் அவர் மைனவ ம்
மக ழ் ச்ச யாக ழந் ைதைய எ த் வளர்க்கத் ெதாடங் க னர்.
ப ற , பல ன் ப- யரங் கைளெயல் லாம் கடந் , சாபம்
நீங் க , ச வன் அ ளால் ச வகணங் க க்
தைலைமப்ெபா ப் ம் , ச வ தத் வங் க க் ஆசானாக
வ ளங் ம் ச வஞானச்சார யத் வ ம் ெபற் , ெப ம்
க டன் வ ளங் க னார் நந் த ேதவர்.
 7
ச வவாக் க யர்

ேகாய லாவ ேததடா ளங் களாவ ேததடா!

ேகாய ம் ளங் க ம் ம் ப ம் லாமேர!
ேகாய ம் மனத் ேள ளங் க மனத் ேள!
ஆவ மழ வ ம் இல் ைலய ல் ைல இல் ைலேய!
- ச வவாக் க யர்

ர யாதப் த ரான வாழ் க் ைகைய தமதாக் க க் ெகாண்ட

வ ந் ைதயரான ச த் தர்கள் , தம் ைமப் பற் ற ய நத லம் ,
ர லம் ற த் பத ெசய் வத ல் கவனம்
ெச த் வத ல் ைல என் ற ற் ச வவாக் க யர் லம்
இன் ம் வ ைம ெப க ற .
ஆம் ! இவ ைடய ப றப்ப டம் , வாழ் க் ைகப் ப ன் னண , தாய் ,
தந் ைத பற் ற ய எந் த ஆதார ர்வமான ெசய் த க ம்
க ைடக் கவ ல் ைல. ப றக் ம் ேபாேத ‘ச வ ச வ’ என் ற ஒ
எ ப்ப யதால் இவர் ‘ச வவாக் க யர்’ என் ெபயர் ெபற் றார்
என் ப ஒ க த் .
தம் ைப ச த் தர், அகப்ேபய் ச த் தர் எனப் பாடல் வ ள க் ம்
ெபா ைள ன் ைவத் ெபயர்கள் அைமந் த ேபால் ,
இவ க் ம் ‘ச வவாக் க யர்’ என் ற ெபயர் வந் த க் கக் ம் .
இ ேவ ெபா த் தமானதாக ம் இ க் ம் எனத்
ேதான் க ற . ஏெனன ல் , தம பாடல் கள ல் ஐம் ப க் ம்
ேமற் பட் ட இடங் கள ல் ‘ச வாயம் ’ என் ற ெசால் ைல
பயன் ப த் த ள் ளார்.

‘ச த் தர் ஞானக் ேகாைவ’ ல் 526 பாடல் கள்

‘ச வவாக் க யர் பாடல் கள் ’ என் ற தைலப்ப ல்
காணப்ப க ன் றன. இைவ தவ ர, ‘ச வவாக் க ய நா ப்பர ட் ைச’
என் ற தைலப்ப ல் 33 பாடல் கைளக் ெகாண்ட ஒ ம்
இவர் ெபயர ல் உள் ள .
‘ச வவாக் க யம் ’ என் ப இவர பாடல் க் த்
தைலப்பாக இ ந் , நாளைடவ ல் ‘ச வவாக் க யர்’ என்
லாச ர யர் ெபயர் கழ் ெபறேவ ‘ச வவாக் க யர் பாடல் கள் ’
என் ெபயர் ெபற் ற க் கக் ம் .
ச த் தர் பாடல் கள் அைனத் த ம் , இவர பாடல் கள் ம ந் த
தன த் தன் ைம ம் ஆன் ம கப் ரட் ச ம் ெகாண்டதாக
வ ளங் க ன் றன.
சாத , மதம் , இைறவன் ெபயரால் ெசய் யப்ப ம் ெபாய் ைமச்
சடங் கள் ஆக யவற் க் எத ராக ெசா க் கப்ப ம்
கவ ச்சாட் ைடகளாக அைமந் த ப்பைவ ச வவாக் க யர்
பாடல் கள் . ச த் தர் ெநற ய ன் இன் ற யைமயாத சாராம் சங் கள்
அைனத் ைத ம் எள ைமயாக ம் ெதள வாக ம்
ெவள ப்ப த் ம் பாடல் கள் ச வவாக் க ய ைடயைவ என் ப ம்
கண் .
ஆனால் , ச வவாக் க யைரப் பற் ற ய ஒ சர்சை
் ச, காலம்
காலமாக ஆய் வாளர்கள் மத் த ய ேல இ ந் வ கற .
அதாவ , ைவணவக் கவ யான த மழ ைச ஆழ் வா ம்
ச வவாக் க ய ம் ஒ வேர என் ப .
இ வ ம் ஒ வேர என் ப ‘ெசவ வழ ச்ெசய் த ’. இ பல
ஆண் களாக இ ப்பதற் க் காரணம் , இ வர
பாடல் கள ம் யாப் ைறகள ம் காணப்ப ம் ச ல
ஒற் ைமகள் தான் .
‘ பரம் பரா ப்ரபாவம் ’ என் ற ல் ம் த மங் ைக
ஆழ் வார் கைதய ம் , ‘ லவர் ராணம் ’ என் ற ல் ம்
ச வவாக் க யர் கைதய ம் , ஒ ம த் த ந கழ் ச்ச கள்
அைமந் ததால் ஏற் பட் ட ‘வ பத் ’ இ .
ேம ம் , பல ச றப்பான க த் கைள ெதள ற உைரத் த
ச வவாக் க யைர, ‘தம் சமயத் தார்’ என் ற க் ெகாள் வத ல்
ஏற் பட் ட ைவணவப் ெப ைமய ன் க த் வாக் கேம இந் த
ெபயர்க் ழப்பம் என் ப ம் உண்ைம. ச வவாக் க யர ன்
பாடல் க ம் , த மழ ைச ஆழ் வார ன் சமயப்பற் ேம இதற்
சாட் ச யங் களாக வ ளங் க ன் றன.
த மழ ைச ஆழ் வார் க ைமயான ைவணவ
சமயப்பற் றாளர் என் ப ம் , ப ற மதங் கைள சாடக் யவர்
என் ப ம் அைனவ ம் அற ந் தேத. இத் தைகயவர் ேகாய ல் ,
ளங் கள் , சாத , மதங் கைளச் சா ய ப்ப எப்ப
சாத் த யமா ம் ?
மாறாக ச வவாக் க யர் எந் தச் சமயத் ைத ம் சாராதவர்
என் பதற் அவ ைடய பல பாடல் கைள உதாரணங் களாக
காட் ட ம் . ஆகேவ, சமயச் சார் ைடய த மழ ைச
ஆழ் வார்தான் சமயச் சார்பற் ற ச த் தர் ச வவாக் க ய ம்
என் பதற் ேபாத ய ஆதாரங் கள் இல் ைல என் பேத ெதள் ள ய
உண்ைம.
ஐதீ கக் கைத - ஆட் ெகால் தம்
ச ம் மராச ய ல் ப றந் தவர்கள் தம இ ப்ப டத் ைத மாற் ற க்
ெகாண்ேட இ ப்பார்கள் என் ப ம் , ேதசாந் த ர யாக பல
இடங் க க் ச் ெசல் வத ேல நாட் டம் உைடயவர்களாக
இ ப்பார்கள் என் ப ம் ேஜாத டக் க த் .
ச த் தர் ச வவாக் க யர், ைதமாத வளர்ப ைறய ல் ச ம் மராச மக
நட் சத் த ரத் த ல் ‘ச வ... ச வ...’ என் ெசால் க் ெகாண்ேட
ப றந் தார் என் ப ெசவ வழ யாகக் க ைடக் கப் ெபற் ற
வாழ் க் ைகக் ற ப் .
இளம் வயத ேலேய கால தத் வத் ைத ம்
மகாதத் வத் ைத ம் யம் பாக உணர்ந்த ந் த ச வவாக் க யர்,
எத ம் பற் ற ல் லாமல் சதா ஏதாவ ஒ மனக் ைற டன் ,
கால் ேபான ேபாக் க ல் ஒ ேதசாந் த ர யாக பல இடங் க க் ம்
த ர ந் ெகாண் ந் தார்.
ஒ சமயம் காச க் ப் ேபாக ேவண் ெமன் அவ ைடய
ச வம் ஆைணய ட, உடேன காச க் ப் ேபானார் ச வவாக் க யர்.
காச ய ல் ‘சக் க ய ச த் தர்’ ஒ வர் வாழ் ந் வந் தார். ஆம் !
ெச ப் ைதப்ப அவர லத் ெதாழ லாக இ ந் தா ம் ,
ச் க் காற் ைற கட் ப்ப த் ம் ப ராணாயாமக் கைலய ல்
அவர் ேதர்சச ் ெபற் ற வாக வ ளங் க னார்.
ஆனால் லப்ப றப் காரணமாக, அவைர வாக மத த்
பண வ ைட ர ம் சீ டர்கள் தான் எவ ம் க ைடக் கவ ல் ைல.
அவ க் ள் இ ெப ம் மனக் ைறயாக உ த் த க்
ெகாண் ந் த .
காச க் வந் த ச வவாக் க யர், ப ராணாயாமத் த ல் ஞான யான
சக் க ய ச த் தைரப் பற் ற ேகள் வ ப்பட் , அவைரச் ேத ச்
ெசன் றார்.
அன் ெபா க ச வவாக் க யைர வரேவற் ற சக் க ய ச த் தர்,
சற ேநரம் ச வவாக் க யர கண்கைளேய ந ைல
த த் த யப ேநாக் க க் ெகாண் ந் தார். ச வவாக் க யர
வ ழ க ம் ச த் தைர அவ் வாேற இைமக் காமல் ேநாக் க க்
ெகாண் ந் த . இ வர வ ழ க க் இைடய ம் ஓர்
இன ய பார்ைவ அைலேயாட் டம் அைமத யாக ந கழ் ந் த .
‘‘ெபர யேர! எப்ேபா ம் ஏேத ம் ஒ மனவாட் டம் என் ைன
அர த் தப ேய இ க் க ற . அைவகைள உங் கள டம் ெகாட்
தீ ர் ெபறேவ நான் இங் வந் ேதன் . தாங் கள் தான் எனக்
நல் லெதா வழ காட் ட ேவண் மய் யா!’’ என் றார்
ச வவாக் க யர் பண வாக.
சக் க ய ச த் தர், அதற் எ ம் பத ல் ெசால் லவ ல் ைல.
உட் கா ம் மைனக் கட் ைடப் பலைக ஒன் ைற எ த் ைவத்
அத ல் ச வவாக் க யைர அம ம் ப ைசைக ெசய் தார்.
மைனக் கட் ைடப் பலைகய ல் அமர்ந்த ம் சட் ெடன்
வான் மண்டலத் த ல் ேமகங் க க் இைடய ல் பறப்ப
ேபான் ற ஆனந் த உணர் ஏற் பட் ட ச வவாக் க ய க் .
சற ேநரம் அந் த இன் பத் த ல் த ைளத் தவ க் , அ த்
சக் க ய ச த் தர் ெசான் ன வார்த்ைதகள் ெப ம்
ழப்பத் ைத ம் ஏமாற் றத் ைத ம் ஏற் ப த் த ய .
‘‘ச வவாக் க யா! உன மனக் ைறய ன் ேவர் எ ெவன
எனக் வ ளங் க ற் . க் த ந ைல ச த் த க் ம் வைர, நீ
இல் லற இன் பம் ய் க் க ேவண் ய அவச யம் . இந் தா ப !’’
என் றவா இ நாழ மணைல ம் ஒ ப ைரக் காைய ம்
எ த் அவர் ைககள ல் ெகா த் தார்.
‘‘இந் த ேவகாத மணைல ம் கற க் ஆகாத
ப ைரக் காைய ம் ெகாண் இன் கத் டன் எவள் உனக்
ைவயான உண சைமத் க் ெகா க் க றாேளா, அவைள
மண த் இல் லறம் ெதாடங் ... றப்ப ’’ என்
ச வவாக் க ய க் வ ைட ெகா த் அ ப்ப னார் சக் க ய
ச த் தர்.
ச வவாக் க ய க் ஒ ெதள ம் ஒ ழப்ப ம் த தாகத்
ேதான் ற ய .
‘ஐம் ப வயைதத் தாண் ம் இல் லறம் ெகாண்
இன் ம் ஒ ெபண்ைணத் ய் க் கவ ல் ைலேய!’ என் ற தன்
ஆழ் மன அர ப்ைப க் காலம் உணர்ந்த சக் க ய ச த் தர்
உணர்ந் உபாயம் ெசான் ன ெதள .
‘ேசா சைமக் க யாத மணல் அர ச ைய ம் , கற
சைமக் க யாத ப ைரக் காைய ம் ெபற் எந் தப் ெபண்
தனக் உண சைமத் த் த வாள் ?’ என் ற ேகள் வ தந் த
ழப்பம் .
‘சர வார்த்ைத மீ தல் ற் றமன் ேறா’ என் ற டன்
மணைல ம் ைரக் காைய ம் எ த் க் ெகாண்
மனம் ேபான ேபாக் க ல் ேபாகலானார் ச வவாக் க யர்.
வழ ய ல் ேதான் ற ய இளம் ெபண்கள டம் தன்
ைகப்ெபா ட் கைளக் காட் , சைமத் த் தர சம் மதமா என
வ னவ யப ேய பயணத் ைதத் ெதாடர்ந்தார்.
கம் பர ஆண்மகனாக ேதாற் றம் தந் த ச வவாக் க யைர
ேமாகத் டன் ெந ங் க ய ச ல இளம் ெபண்கள் , அவர
ைகப்ெபா ட் கைள ம் அ ற த் த சைமயல்
ேகார க் ைகைய ம் ேகட் ‘ைபத் த யம் ’ என் ேக ெசய் தப
ஓ ஒள ந் தனர்.
தன சைமயல் ேகார க் ைகக் ெசவ சாய் க் காத
கன் ன யைர ம் , உபாயம் ெசான் ன சக் க ய ச த் தைர ம்
ந ைனத் ப் லம் ப யப ஓர் ஆற் ேறாரமாக நடந்
ேபாய் க் ெகாண் ந் த ச வவாக் க யர், அங் ேபாடப்பட் க் ம்
றவர் ைசைய ம் வாச ல் உட் கார்ந்த க் ம் ஓர் இளம்
ெபண்ைண ம் கண் , ஆவ டன் அவள் அ க ல் ெசன் றார்.
‘‘ெபண்ேண! பல நாள் பட் ன ய ல் என் உடல் வள் க ற .
என் ன டம் இ ப்பைவ இந் தப் ப ைரக் கா ம் மணல்
அர ச ம் தான் . இவற் ைற சைமத் ப் பற மாற என் பச
ேபாக் க உதவ மா உன் னால் ?’’ என் றார்.
அந் தக் றப்ெபண் ச வவாக் க யர ன் ேகள் வ க் ம ப்ேப ம்
ெசால் லவ ல் ைல. மற் ற ெபண்கைளப்ேபால் ேவகாத மணல்
அர ச ைய ம் கற க் ஆகாத ப ைரக் காைய ம் கண்
ேக ெசய் யவ ல் ைல.
ன் னைக டன் இரண்ைட ம் வாங் க க் ெகாண்
ைசக் ள் ேபானவள் , ச ற ேநரத் த ேலேய சைமத் த
உண டன் த ம் ப , “வா ங் கள் சாப்ப டலாம் ” என்
அன் ெபா க அைழத் தாள் .
 மக ழ் ச்ச டன் உணவ ந் த ‘இவேள நம் மன க் ேகற் ற
மாதரச ’ என் ற உவைக டன் , ச வவாக் க யர் இைளப்பாற,
றப்ெபண்ண ன் உறவ னர்கள் காட் ங் க ல் க டன்
ைசக் த் த ம் ப னர்.
ப ைரக் காய் , மணல் அர ச ெகா த் சைமக் கச்
ெசான் ன ச வவாக் க யர், ஒ ச த் தராகத் தான் இ க் க
ேவண் ம் என் பைத, அைவ(மண ம் ப ைரக் கா ம் )
ைவயான சாப்பாடாக உ மாற இ ந் தைத ைவத்
க த் வ ட் டனர்.
ப ன் , அவர் வந் த ேநாக் கம் பற் ற பண டன் வ னவ னாள்
அந் தப் ெபண். ச வவாக் க ய ம் , அந் த றப்ெபண்ைண
மணக் க வ ம் வதாகத் ெதர வ க் க, ம ந் த மக ழ் ச்ச டன்
அவ ம் சம் மத த் தாள் . அவர்கள ன் லத் ெதாழ ைல
ச வவாக் க ய ம் ர ந் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ற ஒேர
ந பந் தைன டன் த மணம் இன ேத ந் த .
றமக டன் மக ழ் ச்ச யாக இல் லறம் நடத் தத் ெதாடங் க ய
ச வவாக் க யர், அவர்க ைடய லத் ெதாழ லான ங் க ல்
ெபா ட் கள் ப ன் வைத ம் கற் க் ெகாண்டார். அவர்க டன்
காட் க் ச் ெசன் , ங் க ல் ெவட் வந் பதப்ப த் த ,
றம் , ைட ப ன் ன ம் ேதர்சச ் ெபற் றார்.
ஒ நாள் , காட் ல் தன யாக ங் க ல்
ெவட் க் ெகாண் ந் த ச வவாக் க யர், ெவட் டப்பட் ட ங் க ல்
க வ ந் ெஜா க் ம் தங் கத் கள் கள் ெகாட் வைதக்
கண் அத ர்ந்தார்.
‘‘ச வனாேர! என் ன இ வ ைளயாட் ? க் த ேகட் டவன ன்
த் த ைய த ைச த ப் ம் உத் த யா இ ? இந் தப்
ெபான் க் ம் ெபா க் ம் என் ச த் தம் என் ம்
மயங் காதய் யா!’’ என் ெசால் யவாேற அங் க ந் ரமாக
ஓ ப்ேபாய் ந ன் றார் ச்ச ைரக் க.
அங் ங் க ல் ெவட் க் ெகாண் ந் த இைளஞர் நால் வர்,
‘‘எைதப் பார்த் இப்ப பதட் டத் டன் ஓ வ க றீ ரக ் ள் ஐயா?’’
என் வ னவ னர்,
‘‘ஐேயா! ெவட் ய ங் க ல் மரத் த ல் ஆட் ெகால் தம்
ேதான் ற ய , இேதா பா ங் கள் !’’ என் அவர்கள டம்
அச்சத் டன் ச வவாக் க யர் தங் கத் கள் கைளக் காண்ப த் தார்.
அைதக் கண்ட இைளஞர்கள் , அவைர ‘தங் கத் த ன் மத ப்
ெதர யாத டன் ’ என் எண்ண யவா ‘‘ஆமாம் ! இந் த
ஆட் ெகால் உன் ைனக் ெகான் வ மய் யா. இங் க ந்
ஓ வ !’’ எனச் ெசால் ய ம் ச வவாக் க யர் அங் க ந்
ைசக் ஓ னார்.
அந் த நான் இைளஞர்க ம் ச வவாக் க யர் ற ப்ப ட் ட
ங் க ல் மரத் த க் ச் ெசல் ல, அங் தங் கத் கள் உம த் ள்
ேபால் ெகாட் க் ெகாண் ந் த . ட் ைடயாகக் கட் ட கட் ட -
தங் கத் ள் ெகாட் க் ெகாண்ேட இ ந் த . ெபா
இ ட் வ ட நால் வ க் ம் தாங் க யாத பச .
இரண் ேபர் தங் க ட் ைடக க் காவல் இ ப்ப
என் ம் , இரண் ேபர் பக் கத் ஊ க் ச் ெசன் பச க்
ஏதாவ உண வாங் க வ வ என் ம்
ெசய் யப்பட் ட .
உண வாங் கச் ெசன் ற இ வ க் ம் , தங் கத் ைத தாங் கள்
மட் ேம ப ர த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ற ேபராைச
எ ந் த . வாங் க ச் ெசல் ம் உணவ ல் வ ஷம் கலந்
ெகா த் இ வைர ம் ெகால் லத் தீ ர்மான த் தனர்.
இ வ ம் உண டன் த ம் ப னர். தங் கத் ைதக் காவல்
காத் த இ வ ம் , ‘‘உண இ க் க ற . தண்ணீர ் ேவண் ேம.
அந் தக் க ணற் ற ல் தண்ணீர ் உள் ளதா என எட் ப் பா ங் கள் ”
எனச் ெசால் ல, மற் ற இ வ ம் க ணற் ைற எட் ப்பார்க்க,
காவல் காத் த இ வ ம் ப ன் றமாகச் ெசன் அவர்கைள
க ணற் க் ள் தள் ள க் ெகான் றனர். அதன் ப ற வ ஷம்
கலந் த உணைவ உண்டதால் அந் த இ வ ம் மாண்
ேபாய னர்.
ம நாள் காைல ங் க ல் ெவட் ட அங் வந் த ச வவாக் க யர்
‘தாம் ந ைனத் தப ஆட் ெகால் தம் , தன் ேமல் ஆைச
ைவத் த நால் வைர ம் இர க் ள் ெகான் வ ட் டேத’ என
எண்ண யப , ‘ஆைசைய அ த் தாேல ஞானம் க ைடக் ம் !
என் பைத இந் த அற் பர்கள் அற வ எக் காலம் ?’ என்
லம் ப யப ேய அங் க ந் றப்பட் டார்.
 8
காக ஜண்டர்

ேகளப்பா இப்ப ேய ப ரளயந் தான்

க ைப டன் ஏ லட் சம் ேகா யானால்
ஆளப்பா அர யய ம் சீ வ ெசந் ம்
அகண்டெமன் ற ப ரம் த் த லடங் வார்கள் .
நாளப்பா நா மந் தப் ப ேய ெசல் ேவன்
நலமாக இன் ன ந் தான் அகண்ட மானால்
வாளப்பா காகெமன் ற ப மாேனன்
வடவைரய ன் ெதாத் த ய ந் ேதன் பாேர!
- காக ஜண்டர்

‘காக ஜண்டர்’ என் ம் , ‘ ஜண்டர்’ என் ம் அைழக் கப்ப ம்

இந் த ன வர், காக ஜண்டர் ஞானம் 79 பாடல் , காக ஜண்டர்
உபந டதம் 31 பாடல் , காக ஜண்டர் காவ யம் 33 பாடல் ,
காக ஜண்டர் றள் 16 பாடல் கள் என, மார் 150-க் ம்
ேமற் பட் ட பாடல் கைள இயற் ற ள் ளதாக ‘ச த் தர் ஞானக்
ேகாைவ’ ல் வழ ெதர ய வ க ற .
 ெதன் ற ம் மலர் மண ம் இைணந் மனைதக்
ெகாள் ைள ெகாள் ம் இயற் ைக எழ ல் ம ந் த ஞ் ேசாைல.
இங் இ ந் த ஓைடய ல் , இரண் அன் னங் கள் ம அ ந் த
கள த் க் ெகாண் ந் த . அந் த ேபாைதய ல் ஒன் ைற ஒன்
த வய ந ைலய ப்பைத ச வெப மான் கண் வ ட
ேநர்ந்த ேநரம .
ச வெப மான ன் ஞானத ஷ் அந் த அன் னங் கள ன் ேமல்
பட் ட ம் ச வகைலயான காக உ வத் டன் பத ந் வ ட் ட .
 அதன் ப ற ட் ைடக் க உ வாக, ெபண் அன் னம் 20
ட் ைடகைளப் ெபார த் த . அைவ யா ம் அன் னப்பறைவக்
ஞ் கள் ெபாத ந் த ட் ைடகள் . 21-வதாக ஒ ட் ைடைய
அன் னப்பறைவ ஈன் ற . அதற் ள் இ ந் த ச வகைல பத ந் த
ஒ காக் ைகக் ஞ் . அ ேவ வளர வளர தவேயாகம் ம ள ம்
காக ஜண்ட ன வராக பர ணாமம் அைடந் த என் ,
காக ஜண்டர் பற் ற ‘அப தான ச ந் தாமண ’ய ல்
ற க் கப்பட் ள் ள .
ஐதீ கக் கைத - நாகதா ரகச யம்
தன் மார்த்தன் , சீ வலன் , ச ர் ஜன் , த ண்மத யன் ,
ெகாற் றவன் ஆக ய ஐந் சேகாதர ம் ேபாகர் ன வர ன்
தைலைம மாணாக் கர்கள் .
ஒ சமயம் , காக ஜண்டர ன் ஆச ெப வதற் காக இவர்கள்
ஐவ ம் ச ரக ர மைலய ல் , ஜண்டர ன் ஆச ரமத் க்
அ க ல் ல் கள் அைமத் , அவ ைடய பார்ைவய ல் பட
தக் க த ணம் எத ர்பார்த் தங் க ய ந் தனர்.
ஒ நாள் , சீ டர்கள ல் இைளயவனான ெகாற் றவன் ,
அைனவ க் ம் உண ேத வ ம் எண்ணத் டன் அங் க ந் த
அடர்வனப் பரப்ப ல் ந் தான் . ெந ந் ரம் வ யர்ைவ வழ ய
நடந் நடந் கைளத் ப்ேபான ந ைலய ல் , ஒ பலாமரம்
அவன் கண்கள ல் பட் ட .
பச க் உண க ைடத் வ ட் ட மக ழ் ச்ச ய ல் அவன்
கண்கேள த ல் அந் த பலாக் கன ய ன் ைளகைளச்
ைவக் கத் ெதாடங் க ன. நாச ய ல் பலாவ ன் கன ந் த வாசைன
மயக் க ட் ட, த ல் தன் பச ேபாக் க க் ெகாண் பற
தன் ைடேயா க் ச் ைள எ க் கலாம் என்
எண்ண யவா ஒ ைளைய எ த் ைவக் கத்
ெதாடங் க னான் ஆவலாக... அவ் வள தான் !
சட் ெடன இைமயற யாத ஒ மயக் கம் அவ க் ள் பரவத்
ெதாடங் க ய . அ பலாப்பழ ணம் இல் ைல என் பைத
உணர்ந்த அவன் , ேவ ஏேத ம் வ ஷக் கன யாக இ க் ேமா,
தான் இன உய ர் ப ைழக் க ேமா என அச்சம்
ெகாண்டான் .
‘சர ... தான் இறந் தா ம் பாதகம ல் ைல. தன் ைனத்
ேத வ ம் மற் ற சேகாதர ம் பச க் உண ேவண் இந் த
வ ஷக் கன ையப் ச த் மாண் வ ட் டால் என் ன ெசய் வ ?’
என் ெறண்ண , அவசரமாக ஒ மரக் ச்ச ைய எ த்
மண்ண ல் எ த னான் . ‘சேகாதரர்கேள! இந் தப் பலாமரத் க்
கன ய ன் ஒ ைளைய உண்ட டேன மயக் கமாேனன் . இன
நான் ப ைழப்ேபனா என் ப எனக் த் ெதர யா . இந் தக்
கன ைய நீங் கள் யா ம் உண்ண ேவண்டாம் . எச்சர க் ைக!’
என் எ த ய கணேம தன் ன ைன இழந் தைரய ல்
சாய் ந் தான் ெகாற் றவன் .
சேகாதரர்கள் தம் ப ையத் ேத வந் தேபா , மண ல்
எ தப்பட் ட வாசகத் ைதக் கண் அத ர்ந்தனர். உடன யாக
ெகாற் றவன் சரீரத் ைதப் பா காப்பாக , சேகாதரர்கள ல்
ஒ வைன அங் ேகேய காவ க் கச் ெசய் வ ட் ஏைனேயார்
வ ம் அவசர அவசரமாக காக ஜண்டர ன் ஆஸ்ரமம்
அைடந் நடந் தைத வ ளக் க னர்.
“.....அச்சம் ேவண்டாம் ழந் ைதகேள! வ ஷ நாகம் ஒன்
அந் தத் ேதன் பலாக் கன ையத் தீ ண் இ க் க ற . அைத
உண்டதால் ெகாற் றவன் ச்ச ழந் க டக் க றான் . இந் த
ைகையக் கசக் க ெகாற் றவன் உடெலங் ம் பற்
ேபா ங் கள் . அவ க் ந ைன த ம் ம் !’’ என்
பக் கத் த ந் த நாகதா ைகச் ெச ையக் ெகாத் தாகப்
பற த் அவர்கள டம் ெகா த் தார் காக ஜண்டர்.
சேகாதரர்க ம் ஜண்டர் ெசான் னப ேய நாகதா
ைகைய ெகாற் றவன ன் ேதகெமங் ம் பற் ப்ேபாட,
ெகாற் றவன் ப ைழத் எ ந் தான் . சேசாதரன ன் உய ைர
ப ைழக் க ைவத் த காக ஜண்டைரத் ேத ச் ெசன் ற ேபாகர ன்
சேகாதர சீ டர்கள் , அவர டம் ஆச ெபற் அங் ேகேய
ெந ங் காலம் தங் க , காக ஜண்டர் அற ந் ைவத் த ந் த
பலவைக ைக ரகச யங் கைளக் கற் த் ேதர்ந்தனர்.
அவர்கள ச ரத் ைதைய ம் பக் த ைய ம் ெமச்ச ய
காக ஜண்டர், தான் அற ந் த ைக ம த் வ ைறகள்
மற் ம் ேதவ ரகச யங் கள் அைனத் ைத ம் அவர்க க்
உபேதச த் அ ள னார்.
 9
அகப்ேபய்

தன் ைன யற யேவ ம் அகப்ேபய் !

சாராமற் சாரேவ ம் !
ப ன் ைன யற வெதலாம் அகப்ேபய்
ேபயற வா ம !
மந் த ரம் இல் ைலய அகப்ேபய் !
வாதைன இல் ைலய !
தந் த ரம் இல் ைலய அகப்ேபய் !
சமயம் அழ ந் தத !
- அகப்ேபய்

ேவளாளர் லத் த ல் ேதான் ற யவர் இவர். தன் மன

அடங் காதப் ேபயாக அைலந் தர கற என்
எண்ண யதால் மனைத மட் ப்ப த் த , ‘அைலயா ந ற் க
அைலயா ம் மனேம’ என அற ைரத் ப் பா யதால்
இவ க் ‘அகப்ேபய் ச த் தர்’ என் ற ெபயர் ஏற் பட் ட .
இவர பாடல் கள ன் இ த வர கள் ‘அகப்ேபய் ’ என்
வைட ம் . ஒ வர் பா ெபா ளாக எைதக் ெகாள் க றாேரா,
அைதேய அவர ெபயராகச் ட் ம் பழக் கம் சங் ககால
மரபா ம் .
 ப்ைபக் ேகாழ யார், காக் ைகப் பா ன யார், ெசம் லப்
ெபயல் நீரார், ேதய் ப் ர ப் பழங் கய ற் ற யார் என் ற பா ெபா ள்
ெபயர் ெபற் ற பழங் கவ ஞர்கைளப் ேபாலேவ இவ க் ம்
இந் தப் ெபயர் வந் த க் கக் ம் .
மைறெபா ளாக பல பாடல் கைள இயற் ற ள் ள இவர்
ெபயர ல் , ‘ச த் தர் ஞானக் ேகாைவ’ய ல் பாடல் கள்
இ ப்பைதத் தவ ர, ேவ தன ல் கள் இ ப்பதற் கான
தடயங் கள் இலக் க யப் பரப்ப ல் இல் ைல.
ஐதீ கக் கைத - அய் யாரப்பன்
க. . தலாம் ற் றாண் ல் ேசாழ சாம் ராஜ் ஜ யத் ைத
ஆண்ட மன் னன் கர காற் ெப வளத் தான் . இவன் , காட் ைட
அழ த் நாடாக் க , ஆ க ம் ளங் க ம் ெவட் ேசாழப்
ேபரரைச வளமாக் க யவன் . உலகம் வ யக் ம் கட் டடக் கைல
அத சயமான ‘கல் லைண’ கட் , காவ ர க் ெப ைம
ேசர்த்த ம் இவ ைடய எண்ணத் த ன் வண்ண
ெவள ப்பா தான் .
பல நா கைள ெவன் றவா இமயம் வைர ெசன்
ெவற் ற வாைக , க் ெகா ைய இமய உயரத் த ல்
பறக் கவ ட் வ ட் , தம ழகம் த ம் ப க் ெகாண் ந் தான்
கர காற் ேசாழன் .
தஞ் ைசைய ெந ங் ம் ேபா த ைவயாற் ைற
அைடந் த ம் , கர காலன ன் ேதர் சட் ெடன ந ன் ற . ேதர்ச ்
சக் கரங் கள் ம ய ல் ைதந் நகர ம த் தன. வரர்கள்
எவ் வளேவா எத் தன த் ம் பயன ல் ைல. அ வைர
தைடய ல் லாமல் ெதாடர்ந்த பயணம் அங் தைடப்பட் ட
காரணம் ர யாமல் ழம் ப னான் மன் னன் . ேதர்ச ்
சக் கரங் கள ல் ழ் ந் ள் ள மண்ைண அகற் ற ம் ேதர்
நகரவ ல் ைல என் பதால் , அதன ய ல் ஏேதா ஓர் ஈர்ப் ச் சக் த
இ க் க ற என் உணர்ந்தான் கர காலன் . உடேன, அந் த
இடத் ைத அக மா கட் டைளய ட் டான் .
என் ன ஆச்சர யம் ! மன் னவன ன் எண்ணத் த ல் ேதான் ற ய
ம ன் னல் ேபாலேவ அங் ேக ச வ ங் கம் , சக் த , வ நாயகர்,
கன் , சத் தமாதங் கன் , சண்டர், ர யன் த வ
ச ைலகள் ைத ண் ந் தன. அைவகைள ச ைத றாமல்
கவனமாக எ த் த டன் , ஒ சடா ய ன் ன ெதன் படேவ,
கர காலன ன் ம ந் த கவனமான ேமற் பார்ைவய ல் அந் த
ைய ேதாண் எ க் கப்பட் ட . அங் ேக ‘ந யேமசர்’ என் ம்
தவப்ெபயர் ெகாண்ட அகப்ேபய் ச த் தர் ஆழ் ந் த
ந ஷ் ைடய ப்ப கண் , ேமன வ த வ தர்த் அவர்
கால ய ல் சரண் ந் தான்
கர காற் ேசாழன் . க ைண வ ழ த றந் த அகப்ேபய் ச த் தர்,
‘‘கர காற் ேசாழேன! ேதவர்க ம் நந் தீச ம் வழ பட் ட
மகா ங் கத் க் ம் ஏைனய ப மங் க க் ம் ேகாய ல் எ த்
ட க் ச் ெசய் வாயாக! இதற் கான ெபா ள் வ யல்
நந் த ய ன் ளம் ப ய ல் க ைடக் ம் !’’ என் அ ளாச வழங் க ,
எவரா ம் ெவல் ல யாத ‘தண்டம் ’ ஒன் ம் மன் ன க்
அள த் தார்.
 கர காற் ேசாழ ம் ச த் தர ன் வாக் க் ேகற் ப ச றப்பாக
ேகாய ல் கட் க் ட க் ம் ெசய் தான் . (த ைவயா
பஞ் ச நதீ ஸ்வரர் என் ற அய் யாரப்பன் ேகாய ல் ஸ்தல
வரலாற் க் ற ப்ப ந் ...).
 10
தம் ைபயர்

ஆதாரமான அ கண்ட ர்க்

வாதாட் ட ேம க் க - தம் பாய்
வாதாட் ட ேம க் க .
ெசத் தாைரப் ேபாலத் த ர ெமய் ஞ் ஞான க் க்
ைகத் தாள ேம க் க - தம் பாய்
ைகத் தாள ேம க் க .
- தம் ைபயர்

‘ச த் தர் ஞானக் ேகாைவ’ என் ற ல் மார் 32 பாடல் கள்

இவர் ெபயர ல் உள் ள தவ ர, இவர் பற் ற ய வாழ் க் ைகக்
ற ப்ேபா ல் ற ப்ேபா எ ம் க ைடக் கவ ல் ைல.
அகத் த ைகய ன் ெபயரால் அகத் த ய ம் ,
அ கண யால் அ கண ச த் த ம் , உேராமம் அடர்ந்த
ேதகத் தால் உேராம ர ம் ெபயர் ெபற் ற ேபாலேவ, தம்
பாடல் கள ல் தம் ைபைய வ ள த் ப் பா ய ப்பதால்
இவ க் இந் தப் ெபயர் வந் ததாகத் ெதர க ற .
‘ தம் ைப’ என் ம் பண்ைடயப் ெபண் ஆபரணமான
காதண ைய அண ம் ெபண்கைள ‘ தம் ைபயர்’ என
அைழப்ப ெதான் ைம வழ தம ழ் வழக் கமாக இ ந் த .
( தம் ைப என் ப ஓைலச் ள் ).
அந் த தம் ைபயைரேய தன் பாடல் கள ல் வ ள த் ப்
பா யதாேலேய இவ க் ‘ தம் ைப ச த் தர்’ என் ற ெபயர்
ஏற் பட் க் கக் ம் . தம் ைப ன, தம் ைபயர், தம் ைப
ச த் தர் ஆக ய ெபயர்கள ல் இவர் அைழக் கப்பட் டார்.
ஐதீ கக் கைத - ெசல் லக் தம் ைப!
யாதவக் லத் த ல் ேகாபாலன் - த் தம் மாள் என் ற
தம் பத ய க் ஆ மாத வ சாக நட் சத் த ரத் தன் ஓர் ஆண்
ழந் ைத ப றந் த . பல ஆண் கள் ழந் ைதப் ேப
இல் லாமல் இ ந் த தம் பத ய னர், அந் தக் ழந் ைதய ன் கம்
பார்த்த ம் அளவ ட யாத மக ழ் ச்ச ய ல் த ைளத் தனர்.
ழந் ைத ம க அழகாக ம் இ ந் ததால் பார்த்தவர்கள்
க் க ன் ேமல் வ ரைல ைவத் த ைகத் தனர். ழந் ைத
ெமள் ள ெமள் ள வளரத் ெதாடங் க யேபா தான் , த் தம் மாள்
ஒ வ ஷயத் ைத கவன த் தாள் . ஆம் , ழந் ைத ஆணாக
இ ந் தா ம் அதன டம் ெபண்ைமய ன் சாயல்
ந ைறந் த ந் த !
இப்ப பட் ட ஆண் ழந் ைதக க் , ெபண் க் ச்
ெசய் ம் அலங் காரங் கைளச் ெசய் அழ பார்பப ்
அந் தக் கால வழக் கம் . ெபண் ழந் ைதக் ச் ெசய் வ ேபான் ற
ஆைட அலங் காரங் கைளெயல் லாம் ெசய் அழ பார்த்தாள்
த் தம் மாள் . கா கள ல் அண வ க் கப்ப ம் தம் ைபகள்
ெமள் ள அைசந் தா ம் அழக ல் மயங் க , “என் ெசல் லக்
தம் ைப! என் தங் கக் தம் ைப” என் ெறல் லாம் அைழத் க்
ெகாஞ் ச மக ழ் ந் தாள் அந் தத் தாய் .
அவள் ழந் ைத ேமல் ெகாண் க் ம் அன் ைபக் கண்
ர த் ேபா ம் ேகாபால ம் , அவள் அைழப்ப ேபாலேவ
“ தம் ைப... தம் ைப” என் அந் த ஆண் ழந் ைதைய
அைழத் மக ழ் ந் தார்.
ெபற் ேறாேர ஒ ழந் ைதைய இப்ப ெபண் ெபயர ட்
ெசல் லமாக அைழத் மக ம் ேபா , மற் ேறா க் ச்
ெசால் லவா ேவண் ம் . உற் றா ம் உறவ ன ம் ட
ழந் ைதைய ‘ தம் ைப’ ‘ தம் ைப’ என் ேற அைழக் கத்
ெதாடங் க னர்.
தம் ைப வளர வளர, ெபண்ைமய ன் நள னங் கேள
 க் ெகாண் ந் தன. ெபண் ப ள் ைளகேளா
வ ைளயா வ , ஆற் க் ச் ெசன் தண்ணீர ் எ ப்ப ,
காைல ம் மாைல ம் ேவைள தவறாமல் ெபண்கேளா
இைணந் ேகாய க் ச் ெசன் இைறவைன வழ ப வ
என வளர்ந் ெகாண் ந் தான் தம் ைப.

தம் ைப, இளைமய ன் வாய ற் ப யான பத ன் ப வத் த ல்

அ ெய த் ைவத் தான் . பத னா வய இைளஞனான
தம் ைப, ஒ நாள் அத காைல எ ந் , நன் னீரா
ேகாய க் ச் ெசன் றான் . மனெமான் ற இைறவைன
வழ பட் வ ட் ப ராகாரத் ைதச் ற் ற வ ம் ேபா ,
பால் நைர ம் ெவண் வ களாக நீண்ட தா ம் , ர யப்
ப ரகாசமான கப்ெபா டன் ஒ வேயாத கர் தம் ைபைய
ெந ங் க னார்.
அவ ைடய கப்ெபா வ ன் ேபெராள ய ல் கண்
ச யவனாக ைக ெதா வணங் க ந ன் றான் இைளஞன்
தம் ைப.
அ வய ந் கீ ழ றங் ம் நாதநீைரப் ேபால் , சட் ெடன
அந் த த யவர் தம் ைபக் அங் ேகேய உபேதசம் ெசய் யத்
ெதாடங் க னார்.
கண் ெபாத் த , ஆனந் தக் கண்ணீர ் தாைர தாைரயாக வழ ய,
‘என் ேன இ இைற வ ைளயாட் ’ என் எண்ண யப
கவனம் ைலயா அவ ைடய உபேதச ெமாழ கைள
உள் வாங் க க் ெகாண்டான் தம் ைப.
“ஏ மற யாத எனக் ஞாேனாபேதசம் அ ள ய உங் கள்
க ைணக் நான் என் ன ைகமா ெசய் ேவன் ஸ்வாம !”
என் அவ ைடய பாதங் கைளத் த வ ெநக ழ் ந் தான்
தம் ைப.
அவைன தன ெமன் கரங் களால் ஆசீ ரவ ் த த் ெமள் ள
ேபசத் ெதாடங் க னார் த யவர். “ தம் ைப! ெசன் ற ப றவ ய ல்
நீ ப றவ ப் ெப ம் பயைன அைடவதற் காக க ந் தவத் த ல்
ஈ பட் ந் தாய் . ஆனால் , உன தவம் ைக டவ ல் ைல.
அதற் ள் உன் ப றவ க் கணக் ந் வ ட் ட . அந் த
தவத் த ன் ேமன் ைமதான் இப்ேபா என் ைன உன் ன டம்
ஈர்த்த க் க ற . இந் தப் ப றவ ய ல் அந் த தவ வாழ் ைவ
ெதாடர்ந் பர ரணமைடவாய் ” என் ேபச த் த ம்
சட் ெடன அங் க ந் மைறந் தார் மா ட வ வ ல் வந் த ஈசன் .
அன் ற ரேவ யா க் ம் ெதர யாமல் பக் கத் த ந் த அத் த மர
வனத் க் ள் ந் தான் தம் ைபயன் . அந் த அத் த மர
வனத் த ந் தப தம் ைப ச த் தராக பர ணாமம் அைடந் ,
பாடல் கைள ைனயத் ெதாடங் க னார்.
 11
த லர்

தன் ைன அற யத் தனக் ெகா ேக ல் ைல

தன் ைன அற யாமல் தாேன ெக க் க ன் றான்
தன் ைன அற ம் அற ைவ அற ந் தப ன்
தன் ைனேய அர்சச் க் கத் தான ந் தாேன.
- த லர்

‘த ’ என் ம் ெசால் க் ‘காண்ேபார் வ ம் ம் தன் ைம

ெகாண்ட’ என் ப ெபா ள் . அழ , ஒள , ெதய் வத் தன் ைம
ஆக ய ெபா ட் க ம் உண் .
ப றந் த நட் சத் த ரங் கைளேய ெபயராகச் ம் பழக் கம்
பன் ென ங் காலமாக நம மரப ல் உண் . பரண ய ல்
ப றந் தவர் பரண என் ம் , உத் த ரத் த ல் ப றந் தவர்
உ த் த ரனார் என் ம் ெபயர் ெபற் றனர். ல நட் சத் த ரத் த ல்
ேதான் ற ய மா லன் , ஆ ர் லங் க ழார், ஐ ர் லங் க ழார்,
லங் கீ ரனார் ஆக ேயார் தாம் ப றந் த நட் சத் த ரத் ைதப்
ெபயராகக் ெகாண்ட ேபாலேவ, த ல ம் ெபயர்
ெபற் ற க் கக் ம் .
ைசவ மரப ல் , ‘த க் கய ைலப் பரம் பைர’ என் ற சங் க த்
ெதாடர் பராம் பர யம் உண் . அதாவ ச வன் , சக் த க் ச்
சாத் த ர ைறகைள உபேதச க் க, சக் த அைத நந் த ேதவ க்
அ ள, நந் த ேதவர் சனற் மாரர்க க் அ ள, அவர் அதைன
பரஞ் ேஜாத ன வ க் உைரக் க, இ த ய ல் அவர் அதைன
ெமய் க் கண்ட ேதவர்க் அ தல் ... என் ெதாடர்ந்த .
‘கய ைல வழ ய ல் வந் ேதன் ’ என் ற த லர ன்
ற் ற ந் , அவர் ‘த க் கய லாயப் பரம் பைர’ையச்
ேசர்ந்தவர் என் பைத அற ய கற . க ைடக் க ன் ற
சான் கள ன் ப த லர் க .ப .5-ம் ற் றாண் ன்
ற் ப த ையச் சார்ந்தவராக இ க் க ேவண் ம் என் ப
லனாக ற .
ராண இத காசக் கைதகைளக் ெகாண்ட இலக் க யக்
ற ப் கள ன் ஆய் ப்ப , இவர் காலம் ம க ம்
ெதான் ைமயான . இவர் வாய ரம் ஆண் கள் வாழ் ந்
ஆண் ஒன் க் ஒ பாடல் வதம் பா ச் ெசன் ற க் க றார்.
தம ழ ன் ம க ம் ெதான் ைமச் ச றப் வாய் ந் த தந் த ர,
சாஸ்த ர ல் ‘த மந் த ரம் ’. ஒன் ப தந் த ரங் கள ல்
வாய ரம் பாடல் கள ல் ஆகமக் க த் கள் றப்பட் ள் ளன.
‘த மந் த ர மாைல’ என் ப ன் இயற் ெபயர்.
‘த லர் ணவாகடம் ’ என் ற ெபயர ல் 126 பாடல் கள்
அடங் க ய ல் ஒன் உள் ள . ேம ம் , ‘த லர் த யானக்
ற ப் ’, ‘த லர் க க் க ைட ெதாள் ளாய ரம் ’, ‘த லர்
ஞானம் ’, ‘த லர் ஆய ரம் ’ ஆக யைவ த லர ன் ெபயர ல்
காணப்ப ம் ல் கள் .
த லர ன் ‘த மந் த ரம் ’, ஆன் ம க உலக ன் த் த ர
சாத் த ரத் த ல் ம க ட் பமான ல் என் ேற காலந் ேதா ம்
ேபாற் றப்ப க ற .
ஐதீ கக் கைத - அரசமரம்
ர ய ர ய ன் அன் ைறய ெபா அ ெகாண்ேட
வ ந் த . வளம் ெகாழ க் ம் ர ய ர ேதசத் த ன் காைல
ேநரத் த ல் , மரண அைமத ேய எங் ம் ழ் ந் க டந் த .
ஆம் ! காைலய ல் எ ந் அரண்மைன நந் தவனத் க்
உலாவச் ெசன் ற மன் னன் ர யவர்மன் , அரண்மைனக் த்
த ம் ப ய ம் சட் ெடன் ண் வ ந் , ம த் வர்
வ வதற் ள் ேளேய மரணத் ைத த வ னான் .
அரச சங் கம த் ைரய ன் அ ைக ஒ , ஒட் ெமாத் த
ேதசத் க் ம் ேகட் ேமா என் ற வண்ணம் அரண்மைன
 வர்கள ல் எத ெரா த் த . நல் லாட் ச ர ந் த மன் னன ன்
அகால மரணம் , மக் கைளக் கண்ணீரக ் ் கட ல் ழ் க த் த .
எங் ம் ஒப்பார , ஓலக் ரல் கள் .

அப்ேபா , வானெவள ய ல் பறந் தப ‘பறைவ ேயாக

ந ைல’ய ல் லய த் த ந் த த லர், கீ ேழ ரய ர
அரண்மைணய ல் ேகட் ட மரண ஓலத் தால் ந ஷ் ைடக்
கைலந் தார்.
ஏேதா ஒ ெபர ய க் கம் அங் ேக ந கழ் ந் த க் க ற
என் பைத சட் ெடன உணர்ந்த த லர், தன த உடல்
வ த் , க் ம ேதகத் ேதா அரண்மைனக் ள் ைழந் தார்.
மன் னன் ர்யவர்மன ன் கட் த ம க் க வா ப உடல்
மலர்க க் க ைடேய க டத் தப்பட் ந் த . இளைமய ன்
ெசௗந் தர்யங் கள் த ம் ம் ெயௗவன உடல் ங் க, அவன்
கால ய ல் வ ந் கண்ணீரச ் ் ச ற் பமாக அ
ெகாண் ந் தாள் பட் டத் தரச சங் கம த் ைர.
மகா றவ யான த லைர ஒ கணம் அந் தக் காட் ச
க் கப்ப த் த, அங் க ந் சட் ெடன் தன ஆச ரமம்
த ம் ப னார்.
தன சீ டனான ஞானேதவன டம் , ‘‘ஞானேதவா!
ர யவர்மன ன் அகால மரண ம் , சங் கம த் ைரய ன்
ைகம் ெபண் ேகால ம் வ த ய ன் வ ைளயாட் தான் . இந் த
வ ைளயாட் ல் நா ம் கலந் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ப
என ர்வ வாசைனய ன் தவக் கட் டைள. இளைமய ன் வ ரகம்
ெகா த ம் ெகா ! அந் த ர யவர்மன ன் சரீரத் க் ள்
பரகாயப்ப ரேவசம் ெசய் , ச ற காலம் சங் கம த் ைரய ன்
தாம் பத் யத் த ல் இைணயப் ேபாக ேறன் . நான் த ம் ப வ ம்
வைரய ம் என கைளந் வ ட் ட த டைல பா காப்ப
உன் ெபா ப் !’’ என் ெசால் வ ட் , தன உடைலவ ட்
வ லக னார் த லர்.
உய ர் வ த் சர ந் த த லர ன் சடலத் ைத அங் க ந் த
மான் ைகய ல் க டத் த பா காக் கத் ெதாடங் க னான் சீ டன்
ஞானேதவன் .
அேத ேநரம் ர ய ர அரண்மைனய ல் ப ணமாகக் க டந் த
மன் னன் ர யவர்மன் , ர்சை
் ச ெதள ந் எ வ ேபால்
ெமள் ளக் கண்வ ழ த் எ ந் தான் .
மன் னன் இறந் த அத ர்சச ் ய ந் ேதார், இப்ேபா மன் னன்
உய ர் ெபற் எ ந் த ம் ேம ம் அத ர்சச ் ற் றனர். காண்ப
கனவா! நனவா! என் ர யாமல் ஒ பக் கம் க் க ம் ,
ம பக் கம் ஆனந் த மாக அரச சங் கம த் ைர ஒன் ம் ர யா
வாயைடத் ந ன் றாள் .
எப்ப ந கழ் ந் த என் ழம் ப யப ேய ட் டம்
வ லக ப்ேபாக, சங் கம த் ைரய ன் அ மனத ல் பல ேகள் வ கள்
ைடயத் ெதாடங் க ன.
மன் னன் உய ர்த்ெத ந் த அத சயம் ந கழ் ந் த சல
நாட் க க் ப் ப ன் , அவன அன் றாட ெசயல் கள் அரச க்
பலத் த சந் ேதகங் கைள ஏற் ப த் தத் ெதாடங் க ற் .
மன் னன் ர யவர்மன ன் இயல் பான நைட, உைட
பாவைனகள ல் இப்ேபா ந ைறய மாற் றங் கள் ெதர ந் த .
இைத உணர்ந் ம் , ராண சங் கம த் ைர எவர ட ம்
ெவள ப்ப த் தவ ல் ைல. மன் னன டேம அந் த சந் ேதகத் க் கான
வ ளக் கம் ேகட் க, தக் க சந் தர்பப ் த் ைத எத ர்ேநாக் க க்
காத் த ந் தாள் .
அந் த நா ம் வந் த . மரண கண்டத் த ந் மன் னன்
தப்ப ப் ப ைழத் த ப ன் , மஞ் சைணய ல் மீ ண் ம் அவ டன்
வதற் அரண்மைன ேஜாத டர்கள் ற த் க் ெகா த் த
அன் ைறய இர ம் வந் த .
நீண்ட ப ர க் ப் ப ன் ம் இன் பத் த ல் அரச ம்
அரச ம் தங் கைள மறந் தனர். மன் ன டன் கலந் த இர க்
ம நாள் , அரச சங் கம த் ைரய ன் சந் ேதகங் கள் ேம ம்
வ த் த . ஆம் , இறப் க் ந் ைதய ர யவர்மைனவ ட
ேவகமாக ம் வர யமாக ம் மஞ் சைணய ல் இந் த
ர யவர்மன் ெசயல் பட் டைத அரச உணர்ந்தாள் .
நீண்ட ேயாசைனக் ப் ப ன் மன் னன ன் ெநஞ் ச ல்
வ ரல் களால் ேகாலம ட் டவாேற, ‘‘அரேச! என் ைன மன் ன க் க
ேவண் ம் . என் மனத ம் உட ம் உைற ம் உங் கள டம்
ஏேதா த தாக மாற் றம் ெதர க றேத. நீங் கள் என் னவர்தானா?’’
என் நா த மாற ேகட் டாள் .
ர யவர்மன ன் உட க் ள் ள ந் த த லர் சட் ெடன்
த மாற ப் ேபானார். என ம் , உண்ைமைய இன ம்
மைறப்ப தன தவ வாழ் க் ேக இ க் என்
எண்ண னார். நந் தவனத் த ல் ர யவர்மன் மேனாரஞ் ச த
மலைர வாசம் தாங் கா க ம் ேபா அதன் மகரந் தம்
தீ ண் க் ெகாண் ந் த ண்ண ய ‘கார்க்ேகாடன் ’ என் ம்
நாகம் தீ ண் மரண த் த தல் , தான் பரகாயப்ப ரேவசமாக
மன் னன ன் உட க் ள் இ ப்ப வைர எல் லாவற் ைற ம்
சங் கம த் ைரய டம் ெசால் த் தார்.
இ த யாக ‘‘உன இளைம வாழ் வணாக றேத என் ம்
மக் க க் வ ப்பமான மன் னன் மர த் ப்ேபாவைத
த க் க ேம என இந் த . இ உனக் ற் றெமன
உ த் த னால் இப்ேபாேத நான் இந் த ேதகம் வ த்
வ லக வ க ேறன் . நன் ேயாச த் நீேய ெசால் !’’
என் அவள் வசேம தீ ர்பை
் ப ஒப்பைடத் தார் த லர்.
‘கணவன ன் மரணம் வான ஒன் . அைத மாற் ற
எத் தைகய தவ வ ைம வாய் ந் த ச த் த ஷன் தனக்
கணவராக வந் ள் ளார்! ேம ம் , தல் நாள் இர
கணவனாக இ ந் த த லர் அள த் த இல் லற இன் பம்
ேபர ன் பமல் லவா? இைத எப்ப இழக் க ம் ?’ என்
தனக் ள் தீ ர்மான த் த சங் கம த் ைர அவ ைடய பாதங் கள ல்
வ ந் பற் ற க் ெகாண்டாள் .
‘‘ வாம ! என் நாதன் வ வ ல் தாங் கள் என் ேனா இ ப்ப
என் பாக் யம் . ஆனால் , தவ வ ைம ம க் க தங் கள ன்
கல் பேதகம் ெகட் வ டாதா என் ெறா சந் ேதகம் என் ைன
உ த் க ற ’’ என் சங் கம த் ைர அந் த ரகச யத் ைத
இல வாகப் ேபச அற ய யன் றாள் .
ெமள் ளச் ச ர த் தவாேற, ‘‘அச்சம் ேவண்டாம் ெபண்ேண!
என ேதகத் க் கான அழ என் ப சாதாரணமான அல் ல.
ெவ உப் ம் , ங் க ய ம் ெபார கார ம் இட் ப் பரப்ப ,
வ ரா இைல ம் , காட் டத் த ச் ள் ள ம் , அக ல் சந் தனக்
கட் ைடக ம் இட் அ க் க , ஒ ர யக ரகண த னத் த ல்
எர த் தால் மட் ேம ேயாக வ ைம ம க் க என் கல் பேதகம்
பஸ்பமா ம் !’’ என் இயல் பாக தன ேதக ரகச யத் ைத
அவள டம் உைரத் தார் த லர்.
த ல டனான இல் லறத் ைத ந ரந் தரமாக் க, யநலம்
ெகாண்ட சங் கம த் ைரய ன் வஞ் சக மனம் , ரகச யமாக ஒ
சத த் த ட் டம் தீ ட் , உடேன அைத ெசயல் ப த் த ம்
ண ந் த .
ம நாள் காட் க் ள் ெசன் ற சங் கம த் ைர, ப கர் இன
மைலவாச கள் ச லைர சந் த த் , த லர ன் உடைல சீ டர்
ஞானேதவன் காவல் காக் ம் மான் ைக இ க் ம டத் ைதச்
ெசால் , அந் த உடைல எப்ப எர க் க ேவண் ம் என் பைத ம்
வ வரமாக எ த் க் ற அவர்க க் அேனக ெபான் , ைவர,
ெபா ட் வ யல் கைள அள் ள க் ெகா த் கார யம் க் க
ஆைணய ட் டாள் .
அவர்கள் மான் ைகக் ப் ேபானேபா , ஞானேதவன் தன
நாதர் த லைரத் ேத அங் க ந் ெவள ேயற
இ க் க, ப கர் இன மைலவாச கள் , சங் கம த் ைர
ெசால் யப த லர் சரீரத் ைத எர த் பஸ்பமாக் க
அஸ்த டன் த ம் ப னர்.
 ப கர் இன மைலவாச கள் த லர ன் அஸ்த ைய
சங் கம த் ைரய டம் ெகா க் ம் ேபா , ர்யவர்மன ன்
உட க் ள் இ ந் த த லர், தன உடல் பத் த ரமாக
இ க் க றதா என் பர ேசாத த் வர மான் ைகக் ச்
ெசன் றார்.
த க் க ட் டார்! சங் கம த் ைரக் த் தான் ெகா த் த ம தம ஞ் ச ய
ேபாக இன் பத் த ன் ேவட் ைக ம த யால் , அவள் தன
ேதகத் ைத சாம் பலாக் கத் ண ந் தைத ஞான த ஷ் யால்
அற ந் தார். ேம ம் , தன தவ ந ைலக் ஏற் பட் ட ேகட் ைனக்
கைளய, மீ ண் ம் க ைமயான தவம் ேமற் ெகாள் ள எண்ண
அங் க ந் த ஒ ெபர ய வ ட் சத் த ல் உட் கார்ந் ந ஷ் ைடய ல்
ஆழ் ந் தார்.
ெந ந் தவத் த ல் த ைளத் த ந் த த லர், ஒ நாள் தவம்
கைலந் தார். அவர ஞானத ஷ் ய ல் அ த் தக் கட் ட
ஆைணகள் காட் ச பமாக வந் தன.
கண் த றந் பார்த்தேபா , பக் கத் த ல் ஒ சடலம்
இ ந் த . அ அகங் காரத் தால் மரணம் எய் த ய
‘சாங் க ேயசன் ’ என் க ற அந் தணன ன் உடல் .
அகங் காரம் ம க் க சாங் க ேயசன் சர யான பய ற் ச ய ன் ற
ச்ைச கட் ப்ப த் த யன் , ம் பகக் ற் றம் எய் த
மரணம் அைடந் தைத ம் , அவ ைடய ஜன் மாந் த ர சாபம்
தீ ர்க்க ேவண் ய ெபா ப் தன் ைடய என் ம்
ஞானத ஷ் யால் உணர்ந்த த லர், தான் வச க் ம்
ர யவர்மன ன் உடைல என் ன ெசய் வெதன் ேயாச த் தார்.
அ வைர தான் ெந ந் தவம் ேமற் ெகாண்ட அந் தப் ெபர ய
மரத் த ல் ப ளந் த ந் த ஒ ெபாந் , அவர் பார்ைவய ல்
பட் ட .
ர யவர்மன ன் உட ந் சாங் க ேயசன் உட க் ள்
வ ட் பாய் ந் தார் த லர். ர யவர்மன ன்
ேதகத் ைத அந் த மரப்ெபாந் க் ள் இட் , இைல,
தைழகளால் மைறத் தார். அதன் பற ெபாந்
வ ள ம் ப ல் ைக ைவக் க, ெபாந் மரத் ேதா மரமாய ற் .
‘‘தவம் ர ய ந ழல் ெகா த் த வ ட் சேம! ஒ அரசன ன்
உடல் உன் ள் ேள இ ப்பதால் இன் தல் நீ அரசமரம்
என ெதய் வ கத் தன் ைம ம க் கதாக ேபாற் றப்ப வாய் !’’ என்
ற வ ட் காட் க் ள் நடக் கலானார்.
 12
மச்ச ன

ஆங் கார ெமாழ த் ேதன் உண்ைமந ைல

அற ந் த ம் ெநாண் ெயனச் ச றந் த ழ த் ேதன் !
பாங் காம் ந ைலெதர ந் ேதன் ெசான் ன
பரப்ப ர்ம ெசா பத் த ன் ெதள வற ந் ேதன் !
தன் ைன ந் தா ணர்ந்ேதன் எட் த்
தலங் க ெமான் ப வாச ணர்ந்ேதன் !
ப ன் மக் கதவைடத் ேதன் ேமலாம்
ெப வழ ெசன் த வைடந் ேதன் !
- மச்ச ன

‘மச்ேசந் த ர நாதர்’ என் அைழக் கப்பட் ட மச்ச ன ,

அகஸ்த யர் காலத் ைதச் ேசர்ந்தவர். ெசம் படவர் எனப்ப ம்
மீ னவர் லத் ைதச் ேசர்ந்தவர் என் பதால் , ‘மச்சம் ’ என் ற
மீ ன ன் ெபயர் இவர் ெபய டன் இைணந் ள் ள .
ேபாகர ன் மாணாக் கரான மச்ச ன , த ராவகம் 800,
ைவத் த யம் 800 ஆக ய ல் கைள இயற் ற னார். ேம ம் ,
ரசவாத வ த் ைத, ஞான ல் ஆக யவற் ற ல் ேதர்சச ் ெபற் ,
வாத ந கண் , மச்ச ன ைவப் ஆக ய இரண்
ப ரபந் தங் கைள இயற் ற னார் என் ப ‘ லவர் சர த் த ர தீ பகம் ’
என் ம் ல் காணப்ப ம் ற ப் .

மச்ச ன வடஇந் த யாைவச் ேசர்ந்த நவநாத ச த் தர்கள்

ைவச் ேசர்ந்தவர் என் ம் ெசால் லப்ப வ ண் . அ
உண்ைமயாக ம் இ க் கக் ம் . ஏெனன ல் , ‘ச த் தர்கள்
ேபாக் ச வம் ேபாக் ’ என் பதற் ேகற் ப அவர்கள் இைற
ச வத் ைதத் ேத யப ஏகாந் தமாக எங் ம் ேபாய் க் ெகாண்ேட
இ ப்பார்கள் . எனேவ, இங் க ந் மச்ச ன வடக் ேக
ெசன் ற க் கலாம் என் க தப்ப க ற .
வ ந் ைதச் ச த் தாடல் களால் , ல உடம் க் பல
ெபயர்கைளத் தாங் க யப பல் ேவ இடங் க க் ம்
ெபயர்ந் ெகாண்ேட இ ப்ப தான் ச த் தர்கள ன் நைட ைற.
‘உற் றாைர யான் ேவண்ேடன் ; ஊர் ேவண்ேடன் ; ேபர்
ேவண்ேடன் !’ என் ற உயர ய ெகாள் ைகக் காரர்கேள உன் னதச்
ச த் தர்கள் !
ஐதீ கக் கைத - கண்ெகா த் த சீ டர்
கடற் கைரய ல் அமர்ந்த ந் த பார்வத க் , தாரக மந் த ரத் ைத
உபேதச த் க் ெகாண் ந் தார் ச வெப மான் . அப்ேபா
பார்வத க் உறக் கம் வந் கண்கைளத் த வ ய . அதனால்
பார்வத யால் மந் த ரத் ைத உள் வாங் க க் ெகாள் ள யவ ல் ைல.
ச வெப மான் அந் த மந் த ரத் ைத உபேதசம் ெசய் வைத,
அப்ேபா ப ரசவமான மீ ன் ஞ் ஒன் ேகட் வ டேவ -
மன த உ வம் ெகாண் ெவள ய ல் வந் த , தாரக மந் த ர
மக ைமயால் . அவ க் ‘மச்ேசந் த ரன் ’ என் ெபயர்
ட் வ ட் , பார்வத டன் அங் க ந் மைறந் தார்
ச வெப மான் .
மச்ேசந் த ர ன , ேகாரக் க டன் நட் ண் பல
இடங் க க் ம் பயணம் ெசய் யத் ெதாடங் க னார்.
ஒ சமயம் , ஒ பார்பப
் ன அக் ரஹாரத் க் ள் பாடல்
பா யப இ வ ம் ைழந் தனர். ஒ வட் வாச ல் ந ன் ,
பச க் அன் னம் இ ம் ப ேவண் னர்.
அந் த வட் ல் இ ந் த பார்பப ் னப் ெபண்மண ‘‘இப்ேபா
என் வட் ல் இ க் ம் உண இ ேவ!’’ என் ற ச கீ ைர
உ ந் வைட ஒன் ைற இ வர ட ம் ெகா க் க, ஆ க் ப்
பாத யாக மச்ேசந் த ர ம் ேகாரக் க ம் உண்டனர். கீ ைரவைட
ம க ம் ைவயாக இ ப்பதாக ேபச யப ேய அங் க ந்
ெசன் றனர்.
கீ ைரவைடய ன் ைவய ல் மயங் க ய மச்ேசந் த ரர்,
ம நா ம் வைட ேவண் ெமன ேகட் டார். ேகாரக் கர் மீ ண் ம்
அக் ரஹாரம் ெசன் அந் த வட் வாச ல் ந ன் , ‘‘ேநற்
ெகா த் த வைட இன் ம் ேவண் ம் !’’ என் ரல்
ெகா த் தார்.
 ‘‘வைட இல் ைல’’ என் ெசால் ம் அந் த பார்பப ் னப்
ெபண்மண ேகாரக் க க் தான யம் தர ன் வந் தாள் .
‘‘வைடதான் ேவண் ம் !’’ என் ேகாரக் கர் மீ ண் ம் ேகட் க,
ெபண்மண ‘‘இல் ைல’’ என் ெசான் னாள் . இ வ க் ம்
க ம் வாக் வாதம் ண்ட . இ த யாக பார்பப் னப்
ெபண்மண ேகாரக் கர டம் ம ந் த ேகாபத் டன் , ‘‘உம்
கண்ைண ேகட் டால் ெகா க் க மா உம் மால் ?
இல் லாதைதக் ேகட் டால் எப்ப க் ெகா ப்ப ? உம் க்
நீ கண் ெகா த் தால் நான் உமக் வைட ெகா க் க ேறன் !’’
என் ற னாள் .
உடேன சட் ெடன் தன் கண்கள ல் ஒன் ைற வ ரல் களால்
ப ங் க ய ேகாரக் கர், ‘‘இந் தா அவ க் க் ெகா ப்பைத
உனக் க் ெகா க் க ேறன் . எ த் க் ெகாண் , வாக் த் தந் தப
வைட ட் த் தா!’’ என் றார்.
பயந் பதற ப்ேபான பார்பப ் னப் ெபண்மண , ‘‘என் ைன
மன் ன த் வ ங் கள் மகாேன!’’ என் ற யப , அவசரமாக
அ க் கைளக் ள் ெசன் ெநய் ய ல் கீ ைரவைட ட்
ேகாரக் கர டம் ெகாண் வந் தந் தாள் .
ேகாரக் கர் கீ ைரவைடைய தன் நாதர டம் ெகாண் வந்
ெகா த் தார். அப்ேபா , ேகாரக் கர ன் ஒ கண் இழப்ைபக்
கவன த் த மச்ேசந் த ரர், அதற் ர ய காரணம் ேகட் டார்.
ேகாரக் க ம் நடந் தைத வ ளக் க னார்.
ெநய் ய ல் ட் ட கீ ைரவைடையச் ைவத் தப ேய, ‘‘உன் மன
உ த யால் உன் ேநத் த ரம் இன் ம் சக் த உள் ளதாக மா ம் !’’
என் உைரக் க, ேகாரக் கர் ஒள ெபா ந் த ய கண்ைண
மீ ண் ம் ெபற் றார்.
 13
பாம் பாட் ச த் தர்

ஆல ப் ெபாந் த ன ேல வாழ் ந் த பாம் ேப!

அரச ப் ெபாந் த ன ேல ந் ெகாண்டாய்
வால தன் ன ேல பார்த் ப் பார்த்
வாங் க ேய ங் க ந ன் ஆ பாம் ேப!
நா ெத வ ன ேல நா கம் பம்
ந த் ெத வ ன ேலேயார் ெபான் க் கம் பம்
ேபா ம் வ ளங் ெபான் க் கம் பத் த க் ேக
மாைல ேயந ன் றா பாம் ேப!
- பாம் பாட்

சட் ைட ன ய ன் சீ டர் என் ற க் கப்ப ம் பாம் பாட் ,

அந் தணர் லத் ைதச் ேசர்ந்தவர். ெகாங் நாட் ல் ,
ம தமைலய ல் ெந ங் காலம் இவர் தவம் இ ந் ததாகக்
றப்ப க ற . ஒ ைகக் ‘பாம் பாட் ச த் தர் ைக’ என் ற
ெபயர் இன் ம் இ ந் வ கற .
லாதாரமாக ய பாம் ப ைன ேயாகப் பய ற் ச ய னால் எ ப்ப
ேமேலற் ம் ண்ட னீ பற் ற பா யதால் , இவர் ‘பாம் பாட் ச்
ச த் தர்’ என் அைழக் கப்பட் டார்.
 ஈற் ச் ெசால் லாக பாம் ைப வ ள த் தப ேய
இயற் றப்பட் க் க ன் றன இவ ைடய ெப ம் பான் ைமயானப்
பாடல் கள் .
பாண் ய நாட் ல் இவர் ஒ காட் ல் வச த் ததாக ம் , ஒ
ைற நவரத் ன பாம் ெபான் ைற
ப த் க் ெகாண் க் ம் ேபா , சட் ைட ன அங்
வந் ததாக ம் , அவர டம் தீ ட் ைச ெபற் - நீண்ட தவம்
ேமற் ெகாண்ட ப ன் , பாம் ைப வ ள க் ம் பாடல் கைள
இயற் ற யதாக ம் றப்ப க ற .
‘அப தான ேகாசம் ’ என் ற ல் இவர் த க் ேகாகர்ணத் த ல்
ப றந் தவர் என் ற ற ப் ம் உள் ள .
ஐதீ கக் கைத - உள் ளா ம் பாம்
அ , பலவைகயான பாம் கள் ந ைறந் த தர்க்கா கைளக்
ெகாண்ட ஊர். பாம் கைளக் கண் ஊேர ந ங் க ய .
ஆனால் ‘பாம் பாட் ’ என் ம் வா பன் ந ங் கவ ல் ைல.
மாறாக, பாம் கேளா வ ைளயா வ தான் அவ க் ப்
ப த் தமான ெபா ேபாக் . ேதாள ல் சாதாரணமாக அவன்
பாம் கைள க் க ப்ேபாட் த் த ர வைதக் கண்டவர்கள் ,
ந ங் க னார்கள் . பாம் பாட் , நாளைடவ ல் பாம் கேளா ஒட்
உறவா யதால் ‘பாம் பாட் ச த் தர்’ என் ம் ெபயர் ெபற் றார்.
ஒ சமயம் , ஊர ல் உள் ள த் த நாட் ைவத் த யர்கள் ச லர்
அவைனத் ேத வந் தனர். ‘‘இளஞ் ச த் தேன! எங் க ைடய
ம த் வ ஆய் க் மைலக் கா கள ல் அ ர்வமாக
ெதன் ப ம் ‘நாக மாண க் கம் ’ என் ற பாம் ேதைவ. தைலய ல்
மாண க் க ம டம் ெஜா க் ம் அந் த நாகத் ைத, எங் க க்
உய டன் ப த் வர ேவண் ம் !’’ என் அன் பாக ேகார க் ைக
ைவத் தனர்.
‘‘ந ச்சயம் நாக மாண க் கத் டன் வ க ேறன் !’’ என் றப
மைலக் காட் க் ள் பயணமானார் பாம் பாட் ச த் தர்.
காட் க் ள் பலநாட் கள் இர -பகலாக அைலந் ம்
பாம் பாட் ய ன் கண்கள ல் மாண க் க ஒள வ ம் நாக
மாண க் கம் என் க ற பாம் ெதன் படேவ இல் ைல. இ ந் தா ம்
ேவட் ைடய ல் ேசார்ந் வ டாமல் , பச - க் கம் மறந் ,
காட் க் ள் அைலந் த ர ந் த பாம் பாட் க் , ஒ நாள்
நள் ள ர ஓர் அத ர்சச ் யான அ பவம் ஏற் பட் ட .
ஆம் ! அைமத யான அந் த நள் ள ரவ ல் காேட ங் ம் ப
ஒ கம் பரமான உரத் த ச ர ப்ெபா ேகட் ட . அைதக் ேகட்
அத ர்சச ் யைடந் த பாம் பாட் , நாலாபக் க ம் பதட் டத் டன்
பார்ைவையத் த ப்ப னார். அங் ேக காட் மரங் கைளவ ட
ெபர ய உ வ ல் ஒள ப்ப ழம் ேபால ேதான் ற னார் சட் ைட ன
என் க ற ச த் தர்.
 ‘த வரங் கேனா இரண்டறக் கலந் வ ட் ட சட் ைட ன ,
இப்ேபா எதற் இங் ேதான் க றார்?’ என் ற சந் ேதகம்
பாம் பாட் க் எ ந் த .
ண ச்சைல வரவைழத் க் ெகாண்ட பாம் பாட் ,
‘‘நள் ள ரவ ல் என் ன இ , அர்த்தமற் ற காட் ச் ச ர ப் ?’’
என் றார் சற் ேற உரத் த ர ல் .
சட் ைட ன , மைலகள ல் எத ெரா க் ம் ப மீ ண் ம்
ெப ம் ச ர ப் ச் ச ர த் தப , ‘‘ஒ ப த் தைனப்ேபால் நீ ெசய் ம்
கார யத் ைதப் பார்த்தால் ச ர க் காமல் என் ன ெசய் வதாம் ?’’
என் மீ ண் ம் ச ர த் தார்.
‘‘எனக் கா ப த் தம் ? உல க் அர ய ம த் வப் பயன் பா
ெகாண்ட நாக மாண க் கத் ைதத் ேத அைலவ உங் க க்
ேக யாக இ க் க றதா?’’ என் றார் பாம் பாட் .
‘‘ெதர ம் பாம் பாட் ! உலக ன் அைனத் வைக
பாம் கைள ம் ப த் ஆட் டம் ேபாட ைவக் ம் ஆற் றல்
உள் ளவன் நீ என் ப எனக் த் ெதர ம் . ஆனால் , உலக ேலேய
உன் னத ஆற் றல் வாய் ந் த அற் த பாம் ஒன் உன
உட க் ள் ேளேய ஒள ந் த க் க றேத. அதைன இன் ம் நீ
அற யேவ இல் ைலேய! அந் தப் பாம் ைப அடக் க உன்
வ ப்பப்ப ஆட் வ த் தால் நீ ச த் தன் . கா , மைலகள ல்
உள் ள பாம் கைளத் ேத த் த ர ம் வைர நீ ப த் தன் தான் !’’
என் உைரத் த சட் ைட ன ைய வ யப் டன் ேநாக் க னார்
பாம் பாட் .
ேம ம் சட் ைட ன அள த் த பல வ ளக் கங் க க் ப் ப ற ,
தன அற யாைமைய ம் , உடம் க் ள் ஊ ம் நாகமான
‘ ண்ட னீ’ என் ம் ேபராற் றைல ம் கண் ணர்ந்தார்
பாம் பாட் . அதற் ப்ப ன் சட் ைட ன ய ன் சீ டராக,
ண்ட னீய ன் ப மமான நாகத் ைத ‘பாம் ேப’ என் வ ள த்
பல அற் தத் தத் வங் கைள மைறெபா ள் பாடல் களாகப்
பாடத் ெதாடங் க னார்.
 14
ெகாங் கணவர்

ெதாண்ைட ள் க் ேகாணக் ேகாட் ைடய ேல இத ல்

ெதாத் த க் ெகா மரம் நாட் ைடய ேல
சண்ைடெசய் வந் ேத ஓ ப்ேபானாள் ேகாட் ைட
ெவந் தணலாச் வாைலப்ெபண்ேண!
ஆைச வைலக் ள் அகப்பட் ட ம் வ
அப்ேபாேதெவந் ேத அழ ந் த ட் ட ம்
பாசவைல வந் ய ம் ஈசன்
பாதத் ைதப் ேபாற் ற வாைலப்ெபண்ேண!
- ெகாங் கணவர்

‘ெகாங் நாட் ள் ள ஊத ர் மைலய ல் இவர் வச த்

வந் தார். அந் த மைலக் ‘ெகாங் கண க ர ’ என் ற ெபயர்
உண்ெடன் பதால் , இவர் ‘ெகாங் கணவர்’ என்
அைழக் கப்பட் டார்.
ஒ சமயம் , இவர் தவத் த ல் இ க் ைகய ல் ெகாக் ஒன்
இவர்மீ எச்சம ட் வ ட் ட . உடேன தவம் கைலந்
ெகாங் கணவர் ெகாக் ைக பார்க்க, அ எர ந் சாம் பலாய ற் .
 தவம் கைலந் த ெகாங் கணவர் த வள் வர ன்
ஆச ரமத் க் வந் உண ேகட் க, வள் வர் வா க யா க்
அன் னம மா கட் டைள இட் டார். வா க வ வதற் ள் பச
ெபா க் காத ெகாங் கணவர் ேகாபம் ெகாள் ள, அவர் ேகாபத் ைத
பார்ைவய ல் உண ம் வா க யார்,
‘ெகாக் ெகன் ெறண்ண ைனேயா ெகாங் கணவா’ என் ற,
வா க ய ன் மகா பத வ ரதத் ைத ைறத் மத ப்ப ட்
வ ட் ேடாேம என ெகாங் கணவர் ெவட் க த் தைலக் ன ந் தார்.
 இ ‘அப தான ச ந் தாமண ’ய ல் காணப்ப ம்
ெகாங் கணவைரப் பற் ற யக் ற ப் . இத ந்
ெகாங் கணவ ம் த வள் வ ம் ஒேர காலத் தவர் என அற ய
கற .
‘ெகாங் கணர் கைடக் காண்டம் ’, ‘ஞானம் 100’, ‘ ள ைக,
த ர காண்டம் ’ த ய ல் கைள இவர் இயற் ற ய க் க றார்.
ம ைர வாைலச்சாம , கய லாயக் கம் பள ச் சட் ைட ன ,
ேபான் ற ப ற் கால ச த் தர்கள் தங் கள் பாடல் கள ல் இவைரப்
பற் ற ற ப் எ த உள் ளனர்.
ஐதீ கக் கைத - கபால அ தம்
வள் வர ன் இல் லத் தரச யான வா க ய ன் பத் த ன
தர்மத் த ன் ன் னால் தம தவஞானம் ேதாற் ப்ேபானதால் ,
மன சஞ் சலம் ெகாண்டார் ெகாங் கணவர். அவர், இன் ம்
வ ைமயான தவஞானத் ைத அைடய ேவண் ம் என் ற
ைவராக் க யத் ேதா , ஓர் அடர்ந்த கானகத் த ல் இடம் ேத ப்
பயணமானார்.
அடர்ந்த மரங் க ம் ட் தர்க ம் ந ைறந் த கானகத் த ல்
ச ரமப்பட் நடந் ெகாண் ந் த ெகாங் கணவ க்
ன் னால் , த ெரன ஒ சீ ரைமக் கப்பட் ட பாைத வ ர ந் த .
வ யப்ப ல் ஆழ் ந் த ெகாங் கணவர், ‘‘என பயணத் க்
இன நீேய ெபா ப் !’’ என் அந் தப் பாைதய ல்
ெந ஞ் சாண்க ைடயாகப் ப த் த யானம் ேமற் ெகாள் ளத்
ெதாடங் க னார்.
அப்ேபா அவர் ெசவ கள ல் பல வாத் த யக் க வ கள ன்
இன ய ட் ைச ஒ க் கத் ெதாடங் க ய . பல வண்ண
மலர்கள ன் ேதாட் டங் கள் வ ழ த் த ைரய ல் வ ர ய, அ ர்வ
ந மணங் கள் நாச ைய ந ைறத் தன.
சற் ேநரத் த ல் , ெகாங் கணவர ன் தைலக் ேநேர
மலர்களால் ழப்பட் ட ஓர் அழக ய சமாத ேதான் ற ய . அந் த
சமாத ையக் கண் ெமய் ச ர்த் ேபான ெகாங் கணவர்,
மலர்கைளப் பற த் சமாத ய ன் ேமல் வ வணங் க னார்.
அ த் த ந ம டேம சமாத க் ள் ள ந் ஒள வட் டம் ழ
ெகௗதம மகர ெமள் ள ேமேலற வந் தார்.
ெகாங் கணவர், அவர் பாதங் கைளத் ெதாட் வணங் க ய
ப ன் , ‘‘மகர அவர்கேள! என தவ வ ைம இன் ம்
அத கர த் நான் ேமலான ஞானம் அைடய தாங் கள்
அ ள் ர ய ேவண் ம் !’’ என் ற , தன கடந் த கால
வாழ் க் ைகைய ம் தவப் பய ற் ச கைள ம் க் கமாக ெகௗதம
ர ய டம் பண டன் எ த் தைரத் தார்.
‘‘நான் என் பைத ன் ன ைலப்ப த் ம் ந ைலய ல்
ந ற் க றாய் நீ. இந் த ந ைலய ல் ஆன் மா ன் ம் ப ரம் மம்
ப ன் ம் ந ற் க ற . ப ரம் மம் ன் ம் ஆன் மா ப ன் ம்
ந ற் ம் ந ைலக் உயர, சமாத ந ைலைய நீ அைடய
ேவண் ம் . அதற் ேகற் ற இடம் இ ேவ!’’ என் ற
மைறந் தார் ெகௗதம மகர .
சமாத ய ன் ன் ெகாங் கணவர் உட் கார்ந் த யானம்
ெசய் யத் ெதாடங் க, அந் த இடம் ம க் ள் ைதந் த சமாத
ந ைல அைடந் தார்.
ஒன் ைறேய எண்ண , ஒன் ற ேலேய லய த் , அந் த
ஒன் ற ேலேய மனம் கைரந் கலக் ம் ந ைலேய சமாத
ந ைல. பரத் ேதா ேசர்ந் பரப்ப ரம் மம் ஆ ம் ந ைல
என் ப ம் இ ேவ.
பன் ன ரண் ஆண் கள் இப்ப சமாத ந ைலய ல்
உைறந் த ெகாங் கணவ க் , அதற் ப் ப ன் ேபரானந் த
அ பவங் கள் க ட் ன.
கபாலத் த ன் உச்ச ய ந் அ தம் வய ேநாக் க
வழ ந் , வய ற் ற ன் ஜடாராக் க ன ய ல் வ ந்
ஆவ யாக வ வதால் , மா டைர வாட் ம் பச ம் தாக ம்
அற் ற ந ைலைய எட் ய ெகாங் கணவர், ேகஸர
த் த ைரயால் ெபற் ற ச த் த ய ன் லம் , ேம ம் பல
ஆண் கள் சமாத ந ைலய ல் இ ந் தார்.
சமாத ந ைலய ந் ெகாங் கணவர் வ ப ம்
காலத் த ல் , ம ய ல் வைக அ ர்வ மலர்வனங் கள்
ேதான் ற ப் த் க் ங் க ன. ைவ த ம் கன கள் ப த் க்
ங் க ன. ேதன் மார ெபாழ ந் தன. வ லங் கள் ட
ஞானவரம் ெபற் றன.
இ த யாக, கற் பகாலம் கடந் த ந ைலய ல் ெகாங் கணவ
ச த் தர், த ல் ைலவனம் ெசன் அங் ள் ள தாயாைர வழ பட் ட
ப ன் ஆனந் த பர ரணத் த ல் ஐக் க யமானார்.
 15
த மாள ைகத் ேதவர்

ஒள வளர் வ ளக் ேக உலப்ப லா ஒன் ேற

உணர் ழ் கடந் தேதார் உணர்ேவ
ெதள வளர் பள ங் க ன் த ரள் மண க் ன் ேற
ச த் தத் ள் த த் த க் ம் ேதேன
அள வளர் உள் ளத் ஆனந் தக் கன ேய
அம் பலம் ஆடரங் காக
ெவள வளர் ெதய் வக் த் கந் தாையத்
ெதாண்டேனன் வ ளம் மா வ ளம் ேப!
- த மாள ைகத் ேதவர்

ேவத யர் லத் த ல் ப றந் த இவர், ேபாகர ன் மாணாக் கராக

வ ளங் க யவர். த வ ைசப்பாவாக ய ஒன் பதாம் த ைற
ஓத ய ஒன் ப நாயன் மார்கள ல் ஒ வராக வ ளங் க யவர்.
ேபாகர ன் சீ டர்கள ல் ைசவ சமயத் தவர் ச ல ம் , ைவணவ
சமயத் தவர் ச ல ம் இடம் ெபற் ற ந் தனர். அவரவர் சமய
பர பக் வத் க் ஏற் ப ம் அவரவ க் தீ ட் ைச
வழங் கப்பட் ட .
 இ சமயத் தவர்கள ல் ைசவத் த ல் த மாள ைகத் ேதவ ம்
ைவணவத் த ல் க ர்த் ேதவ ம் ேபாகர ன் சீ டர்க ள்
தன் ைமயானவராக வ ளங் க னர்.
ேபாகர ன் கட் டைளப்ப இ வ ம் ஞான ைஜய ல்
ஈ பட் க் ம் ேபா , ஒ நாள் தம ச வ ைஜ
ந ேவதனத் ைத த மாள ைகத் ேதவர் க ரா க் க்
ெகா க் க, அவர் அைத வாங் க ச த் தார்.
 மற் ெறா நாள் , க ர்த் ேதவர் தம ைவணவ ைஜ
ந ேவதனத் ைத த மாள ைகத் ேதவ க் க் ெகா க் க, அவர்
அைத வாங் க ம த் தார். அதனால் ேகாபம் ெகாண்ட
க ரார், ேபாகர டம் வ ஷயத் ைதக் ெகாண் ெசன் றார்.
ேபாகேரா, ‘‘ைசவேம ச றந் த சமயம் . ஆச்சாரமான ைஜ
ச வ ைஜேய. அதனால் நீ ச வ ைஜ ந ேவதனம் ெபற் ற
வ ேசடேம. ைவணவராக ய உன ந ேவதனத் ைத நீ
அவ க் க் ெகா த் த தவ !’’ என் தீ ர்பப
் ள த் தார்.
இதனால் , க ர்த் ேதவர் ேபாகர டம் வ த் தம் ெதர வ த் ,
அதன் ப ன் த மாள ைகத் ேதவ டன் இைணந்
த வாவ ைறய ல் இைறபண ர ந் தார். த வாவ ைற
‘ ராண சர தம் ’ என் ற ல் காணப்ப ம் ற ப் இ .
ஐதீ கக் கைத - சாயல் சந் ேதகம்
த மாள ைகத் ேதவர் மன் மதைன ெவன் ற த வ் ய ெசா பம்
ெகாண்டவர். த வாவ ைறய ன் காவ ர க் கைரய ம்
நந் தவனங் கள ம் மாச லாமண ப் ெப மான் சந் ந த ய ம்
த மாள ைகத் ேதவர் த யானம் ெசய் வதற் காக
சஞ் சர ப்ப ண் .
பார்க் ம் ெபண்கைளெயல் லாம் வசீ கர க் ம் அழக ய
த ேமன ெகாண்டவர் என் பதால் , அங் ள் ள ேவத யர் லப்
ெபண்கள் பலர், அவைர மணக் க ம ந் த வ ப்பம்
ெகாண் ந் தனர். அவர்கள் ேவ ஆண்கைள மணந் தா ம் ,
அவர்க க் ப் ப றந் த ழந் ைதகள் எல் லாம் த மாள ைகத்
ேதவர ன் சாய ேலேய இ ந் தன.
இைதக் கண் த க் க ட் ட ேவத யர்கள் , ெகாத ப் டன்
மன் னன் நரச ங் க நரபத ய டம் ெசன் , தங் கள்
மைனவ யைரெயல் லாம் ஒ காமேலாலன் , தாம் இல் லாத
சமயத் த ல் மயக் க ண்டாக் க கற் பழ த் வ ட் டான் என்
த மாள ைகத் ேதவைரப் பற் ற ைறய ட் டனர்.
ச னம் ெகாண்ட அரசன் அங் க ந் த காவலர்கள டம் , ‘‘அந் தக்
ெகா ங் ேகாலைன கய ற் றால் கட் இ த் வ க!’’ என்
ஆைணய ட் டான் .
த மாள ைகத் ேதவர டம் ெசன் காவலர்கள் அரசன ன்
ஆைணையத் ெதர வ க் க, ‘‘கய ற் றால் கட் க் ெகாண்
ேபாங் கள் !’’ என அவர் ெசால் ல, அவர்கள் ெகாண் வந் த ந் த
கய , அவர்கைளேய கட் இ த் க் ெகாண் அரசன ன்
ன் ெகாண் ெசன் ற .
காவலர்கள ன் ெசய க் ெபா ள் வ ளங் கா ேகாபம்
தைலக் ேகற ய மன் னன் , ‘‘அவைன ெவட் க் ெகாண் வ க!’’
என் ேவ ச ல ேபார் வரர்க க் ஆைணய ட் டான் .
த மாள ைகத் ேதவர டம் ெசன் ற ேபார் வரர்கள் , அரசன ன்
கட் டைளையத் ெதர வ க் க, ‘‘தாராளமாக, ெவட் க் ெகாண்
ேபாகலாம் !’’ என் அவர் ெசால் ல, அவர்கள் ஒ வைர ஒ வர்
ெவட் க் ெகாண் சாய் ந் தனர்.
இைதக் ேகள் வ ற் ற அரசன ன் ச னம் எல் ைலத் தாண் ப்
ேபான . ச ரங் கச் ேசைனேயா மந் த ர , தளபத , வரர்கள்
ைட ழ, த மாள ைகத் ேதவர ன் இ ப்ப டத் ைத ேநாக் க ப்
றப்பட் டான் மன் னன் .
ஞான த ஷ் யால் இைத அற ந் த ேதவேரா, ஒப்ப லா
ைலயம் ைம சந் ந த க் ச் ெசன் ைறய க றார்.
அம் ைமேயா ேகாய ல் த மத ன் ேமல் வற் ற க் ம்
வ ைடக் கன் கைள எல் லாம் அைழத் , த ம நந் த ய ன்
ேதகத் த ல் ஐக் க யமாக , ‘‘நீ எத ர்ெசன் பைகெவன் வ க!’’
எனக் கட் டைள இ க றார்.
அம் ைம தம் ம டம் அள த் த வ ைடக் கன் கள ன்
ேசைன டன் நந் த ேதவர், அரசன ன் ேசைனைய எத ர்த் ப்
ேபார ட் அழ க் க றார்.
மன் னைன ம் மந் த ர கைள ம் உய டன் ப த் வந் ,
தன் சந் ந த ய ல் ச ைற ைவக் க றார். த மாள ைகத் ேதவர ன்
மக ைமைய உண ம் அரசன் , பண ந் மன் ன ப்
ேகட் க றான் .
ச வஞான ந ஷ் ைடய ல் எ ந் த ம் த மாள ைகத் ேதவர்,
அவர்கைள மன் ன த் வ வ க் கச் ெசய் க றார்.
 16
ேகாரக் கர்

ெசால் லேவ ேகாரக் கர் ப றந் த ேநர்ைம

ந் தரனார் வச ஷ் ட மகா ர யா க்
ல் லேவ கானக் ற ஜாத யப்பா
கழான கன் ன யவன் ெபற் ற ப ள் ைள
ெவல் லேவ அ ேலாமன் என் ன லா ம்
ேவதாந் த ேகாரக் கர் ச த் தா ம்
நல் லெதா ப ரகாச மான ச த்
நாதாந் த ச த் ெதாள ம் என் ன லாேம.
- ேபாகர் ஏழாய ரம்

மச்ச ன ய ன் சீ டரான ேகாரக் கர், வட இந் த யாவ ல் வச த் த

நவநாத ச த் தர்கள ல் ஒ வர். நவநாத ச த் தர் மரப ல் இ ந் த
இவ ைடய ெபயர் ேகாரக் க நாதர். இ ேவ, ப ன் னாள ல்
‘ேகாரக் கர்’ என ம வ ய . ‘அல் லம ேதவர்’ காலமான க .ப . 10-
ம் ற் றாண்ைட ேசர்ந்தவர் ேகாரக் கர்.
ஒ ைற, அல் லமத் ேதவர் ன் தம வல் லைமையக்
காட் ட எண்ண னார் ேகாரக் கர். இவர், வாள் ஒன் ைற அல் லமத்
ேதவர டம் ெகா த் தம ேதகத் ைத ெவட் ம் ப ற னார்.
ேதவர், ேகாரக் கைர ெவட் யேபா ேதகம் ெவட் ப்படாமல்
வாள் ம ங் க ய .

ப ன் னர் அேத வாைள ேகாரக் கர டம் ெகா த் , தம் ைம

ெவட் ம் ப ற னார். ேகாரக் கர், அல் லமத் ேதவர ன்
உடம் க் ள் வாைளப் பாய் ச்ச, வாள் உட் ந்
ெவள ேயற ம் உடம் ப ல் ச ெவட் ட படவ ல் ைல.
இதைனக் கண் அத ர்சச
் யைடந் த ேகாரக் கர், அல் லமத்
ேதவர ன் வல் லைம உணர்ந் அவர டம் பண ந் சீ டரானார்.
இவர் கஞ் சாைவ தல் சரக் காகக் ெகாண்டவர். கஞ் சா க்
‘ேகாரக் கர் ’ என் ற ெபயர் உண் . அைதக் ெகாண்ேட
இவர் ‘ேகாரக் கர்’ என் ெபயர் ெபற் றதாக ம்
றப்ப வ ண் . ‘ேகாரக் கர் ைவப் ’ என் ப இவர் இயற் ற ய
ம த் வ ல் .
 ஐதீ கக் கைத - ப்ைபப் ப ள் ைள
‘மச்ச ன ’ என் அைழக் கப்பட் ட மச்ேசந் த ர நாதர்
ேகாரக் கர ன் . இ வ ம் இைணந் பல ச த் தாடல் கள்
ர ந் த ண் . ஒ நாள் , உண ேவைளய ன் ேபா ெத
ஒன் ற ல் ெசன் ெகாண் ந் தார் மச்ச ன . அவ க்
உண ெகா த் த ஒ ெபண், ‘‘ வாம என் வய ற் ற ல்
இன் வைர ஒ - ச்ச தர க் கவ ல் ைல. ஊர ல் ‘மல ’
என் ெசால் என் ைனத் ற் க றார்கள் . இதனால் ந் த
வட் ம் எனக் மர யாைத இல் ைல. உங் கள் தவ சக் த யால்
எனக் ப ள் ைள வரம் அ ங் கள் வாம !’’ என் மன க
ேவண் னாள் .
மச்ச ன தன் த நீ ப் ைபய ந் வ த எ த் க்
ெகா த் , ‘‘நீரா ைஜ ெசய் இந் த த நீற் ைற
ெநற் ற ய ல் ச க் ெகாண் , வாய ம் ேபாட் க் ெகாள் .
வ ைரவ ல் சந் தானப் ேப வாய் க் கப் ெப வாய் !’’ என்
ற வ ட் ச் ெசன் றார்.
அப்ேபா அங் வந் த பக் கத் வட் க் கார ய டம் இந் த
வ ஷயத் ைதக் ற னாள் . அவேளா, ‘‘அவன் மாய
ேவஷக் காரனாக இ க் கலாம் . உன் ைன தன் வசமாக் க இந் த
மந் த ர த் த வ த ையக் ெகா த் த க் க றான் . உடேன இைதக்
ெகாண் ேபாய் அ ப்ப ல் ேபாட் எர த் வ !’’ என்
பதட் டத் டன் ற னாள் . இவ ம் வ த ைய உடேன
அ ப்ப ல் இட் எர த் வ ட் டாள் .
ச ல காலத் க் ப் ப ன் ஒ நாள் , மீ ண் ம் அவள் வட்
வாச க் வந் த மச்ச ன , ‘‘நான் ப ள் ைளையப் பார்க்க
ேவண் ம் , அைழத் வா ெபண்ேண!’’ என் ற னார்.
அந் தப் ெபண், பக் கத் வட் க் கார ய ன் ேயாசைனயால் ,
வ த ைய அ ப்ப ல் இட் எர த் த உண்ைமைய மைறக் கா
ற னாள் .
மச்ச ன , ‘‘அந் த அ ப் ச் சாம் பல் எங் ெகாட் டப்பட் ட ?’’
என அவள டம் ேகட் டற ந் , அந் த இடத் க் ச் ெசன் றார்.
‘‘ேகாரக் கா வா ெவள ேய!’’ என் அந் த இடத் ைத ேநாக் க
மச்ச ன ரல் ெகா த் த ம் , மச்ச ன த நீ ெகா த் த
காலத் த ல் ப றந் வளர்ந்த வய ெகாண்ட ச வன் ஒ வன்
ெவள ேய வந் தான் .
ச வைனக் கண்ட அந் தப் ெபண், ‘‘என் ெதய் வமகேன!’’
என் றவா ப ள் ைளைய வார அைணத் மக ழ, அவர்கள்
இ வ க் ம் மச்ச ன ஆச வழங் க ச் ெசன் றார்.
 17
ப்பாண ச த் தர்

உச்ச ெயன் ற லமடா ஆர்தான் காண்பார்

உண்ைமெயன் ற ரகச யத் ைத ெவள வ டாேத
பட் ச ெயன் ற பட் ச யடா அண்ட ரண்டம்
பாய் ந் ந ன் ற மத் த யடா வ மத் த
ச்ச ெயன் ற ேகாலதனால் அளந் பார்க்கக்
ெகா க் ம் அ ப்பைடக் ம் ம ச்ச மாச்
உச்செமன் ற மாள ைகய ல் ந ன் பார்த்தால்
ஓங் காரக் கம் ப ன ம ச்ச மாச்ேச!
- ப்பாண

ேபாகர ன் சீ டராக சீ ன ேதசத் த ந் வந் தம ழ் நாட் ல்

தங் க ய ப்பாண , ேபாகர் சீ னம் த ம் ம் ேபா இவர்
இங் ேகேய தங் க வ ட் டதாக ‘அப தான ேகாசம் ’ என் ற ல்
ற ப்ப டப்பட் ள் ள .
ைவத் த ய சாஸ்த ரத் த ல் 500 பாடல் க ம் , பல த ரட் ல் 100
பாடல் க ம் , ஜாலத் த ரட் ல் 200 பாடல் க ம் இவர் ெபயர ல்
உள் ளன.
இவ ைடய ச றப் த் த றைமகளாக கண்கட் வ த் ைத,
பச்ைசப் பாம் வ த் ைத, மாம் பழ ஜாலம் , ேதங் காய் ஜாலம்
ஆக யைவ ம ந் தப் பாராட் க் ர யனவாக ‘ லவர் சர த் த ர
தீ பகம் ’ ல் ற க் கப்பட் ள் ளன.
‘ெகாங் மண்டல சதகம் ’ என் ற ன் 36-ம்
பாட் ந் க ைடக் ம் தகவைலக் ெகாண் , இவர
நாதரான ேபாக டன் பழன மைல அ வாரத் த ல் உள் ள
ைவகா ர ல் வாழ் ந் த க் கக் ம் என அற ய கற .
‘பாண ’ என் ற ெசால் ‘பாதம் ’ என் ற ெபா ைளக் ற க் ம் .
ய ன் பாதத் ைதப் ேபான் ற பாத அைமப் இவ க்
இ ந் ததால் ‘ ப்பாண ’ என் ற ெபயர ல்
அைழக் கப்பட் க் கலாம் . ‘வ யாக் க ரபாதர்’ என் ற இவர
வடெமாழ ெபயர ன் தம ழ் ெமாழ ெபயர்ப் ப் ெபயேர,
‘ ப்பாண ’ என் ம் க தப்ப க ற .
த லர் காலத் ைதச் ேசர்ந்தவராகப் ப்பாண இ ப்பார்
என் பதற் , ேவ ச த் தர் பாடல் கள ல் ச ல ற ப் கள்
காணப்ப க ற . இதனால் , இவர காலம் க .ப .5-ம்
ற் றாண்டாக இ க் கலாம் என் ம் வைரய க் க கற .
ஐதீ கக் கைத - வாகனன்
இவர இயற் ெபயர் ப்பாண அல் ல என் ம் , இ ஒ
காரணப்ெபயர் என் ம் ெசவ வழ த் தகவல் கள் க ன் றன.
இவர் ஒன் ைற தன சக் த யால் வச யப்ப த் த , அதன்
ேமல் ஏற க் ெகாண் காட் க் ள் ற் ற , ைககைள ேத ப்
பற ப்பைத வழக் கமாகக் ெகாண் ந் தார்.
ஒ நாள் , தன நாதர் ேபாக டன் ப்பாண
காட் க் ள் ெசன் ெகாண் ந் தார். அ நல் ல
ேகாைடகாலம் என் பதால் நீர்ந ைலகள் பல ம் காய் ந்
காணப்பட் டன. அந் த சமயம் ேபாக க் தாகம் ஏற் பட்
ப்பதற் தண்ணீர ் ேகட் டார்.
பக் கத் த ேலா நீர்ந ைலகள் எ ம ல் ைல. நாதர ன்
தாகத் ைத தாமத க் கா தண க் க ேவண் ம் என் ற
உத் ேவகத் த ல் , தான் வச யப்ப த் த ய ய ன் மீ
ஏற ச்ெசன் தண்ணீர ் ேத னார் ப்பாண .
ஒ ச ஓைடய ல் ஓ ம் தண்ணீைரக் கண் கமலர்ந்த
அவர், தன ைககள ேளேய தண்ணீைர
அள் ள க் ெகாண் வந் நாதர ன் தாகம் தண த் தார்.
‘ ’ என் ப தம ழ் ச் ெசால் . ‘பாண ’ என் ப
இந் ஸ்தான யச் ெசால் . இந் தச் ெசால் க் ‘தண்ணீர’்
என் ெபா ள் . ேமல் ெசன் தன நாத க்
தண்ணீர ் எ த் வந் ததால் ‘ ப்பாண ’
என் றைழக் கபட் டதாகக் றப்ப க ற .

அதன் பற ேபாக டன் ேம ம் ெந க் கமான,

நம் ப க் ைக ர ய சீ டராக ப்பாண வ ளங் க னார் என் ப
வாய் ெமாழ வழக் காக றப்ப க ற .
பழன மைல கன ன் கட் டைளக் இணங் க,
தண்டபாண ச ைலைய ெசய் வதற் உதவ ப் ர ந் தவர்
ப்பாண என் ம் , அந் தச் ச ைல ெசய் வதற் த்
ேதைவயான நவபாஷாண ைககைள, தன
வாகனத் த ல் ஏற ச்ெசன் கா கள ல் ேத த் த ர ந்
ேசகர த் வந் தவர் என் ம் க தப்ப க ற .
 18
பட் னத் தார்

அய் ய ரண் த ங் களாய் அங் கெமலாம் ெநாந் ெபற் ப்

ைபயெலன் ற ேபாேத பர ந் ெத த் ச் ெசய் ய இ
ைகப் றத் த ல் ஏந் த க் கனக ைல தந் தாைள
எப்ப றப்ப ல் காண்ேபன் இன ?
- பட் னத் தார்

தம ழ் நாட் ன் ப்ெப ம் ச த் தர்களாக

வர்ண க் கப்ப பவர்கள் த லர், ச வவாக் க யர், பட் னத் தார்.
இ ப்ப ம் பட் னத் தார ன் ெபயர் தம ழ் ச த் தர்கள்
வர ைசய ல் இடம் ெபறவ ல் ைல. இதற் ர ய காரணங் கள்
சர்சை
் சக் ர யனவாகேவ இ க் க ன் றன.
சடங் கைள ம் , சம் ப ரதாயங் கைள ம் , சாத ,
மதங் கைள ம் றக் கண ப்பவர்கேள உண்ைம ச த் தர்கள்
வர ைசய ல் இடம் ெபற் றனர். ஆனால் பட் னத் தார், இந் த
ெநற க க் வ த வ லக் காக உள் ர் ெதய் வ வழ பா ,
பக் த ப்ேபாக் , நம் ப க் ைகய ன் ைம, ெபண்கைள இழ ந்
பா தல் ேபான் ற க த் கைள பத ெசய் வத ல் ைனப்பாக
இ ந் தவர் என் பதால் , அவைர ெமய் ணர் ந ைல அைடந் த
ச த் தர் வர ைசய ல் ேசர்க்க இயலா என் ப பலர .
 ஆனால் , இ ஒ பக் கமான பார்ைவ என் பதற் ம் பல
ஆதாரங் கள் பட் னத் தார் பாடல் கள ேலேய ெபாத ந் ள் ளன.
இைவ, ச த் தர் ெநற கைள ட் பமாக உணர்ந்தவர்க க்
மட் ேம லப்ப ம் உண்ைம.
உள் ர் ெதய் வ வழ பா மற் ம் பக் த ேநாக் க ல்
பட் னத் தார் இயற் ற ய பாடல் கள் ேபான் றைவ, அவ ைடய
த ர்ந்த ச த் தர் ந ைலக் ந் ைதய பக் த மார்க்க காலத் த ல்
இயற் றப்பட் டைவ என் பைத பல ம் அற யவ ல் ைல.
ச த் தர்கள ன் பாடல் கைள ேமம் ேபாக் காக வாச ப்பவர்க க்
ஓர் அர்த்தம் வ ளங் ம் . உள் ைழந் ெபா ள்
ேத ேவா க் ெமய் ணர்வ ன் ண்ைமயான உண்ைமகள்
ப ப ம் . இைதேய ஆய் வாளர்கள் ‘ச த் தர்கள ன் ற யட்
ெமாழ ’ என் அைழக் க ன் றனர்.
பட் னத் தார ன் பாடல் கைள உள் ளார்ந் ப த் ,
ச ந் த க் ம் ேபா பல இைறய யல் ெபா ள் ெதான க் ம்
உண்ைமகள் வ ளங் ம் . எள ைமயான அகவல் யாப் மற் ம்
ெவண்பா இலக் கணத் த ல் அைமந் த பட் னத் தார் பாடல் கள் ,
மக் கள ைடேய இன் வைர கழ் ெபற் றைவயாக
வ ளங் க ன் றன. ப்ெப ம் ச த் தர்கள ல் , பட் னத் தார்
ம க ம் ேபாற் றப்பட் ட பாமர ச த் தராகேவ ற க் கப்ப க றார்.
ேசாழ நாட் ன் கழ் ெபற் ற வண க நகரமான ம் கார ல்
ெப ம் தனவண கர் ம் பத் த ல் ப றந் தவர், ப ன் னாட் கள ல்
‘பட் னத் தார்’ என் அைழக் கப்பட் ட த ெவண்காடர்.
ெபான் , மண், ெபண் என் மன தன ன் தைலயாய ன்
ஆைசகள ம் ஊற த் த ைளத் த இவர், ஒ ற ப்ப ட் ட
காலத் க் ப் ப ன் த வ ைடம ர் ச வன ன்
ஞாேனாபேதசம் , அவ ைடய மகன் ம தவாணன் லம்
க ைடக் கப் ெபற் ‘பட் னத் தார்’ என் தவப்ெபயர் ெபற் றார்.
ம் கார் பக் கத் த ல் த ெவண்கா என் க ற ஊ ம் , ஒ
கழ் ெபற் ற ச வன் ேகாய ம் இன் ம் உள் ள .
ஐதீ கக் கைத - காதற் ற ஊச !
வண கர் லம் வளம் ெகாழ க் ம் காவ ர ப் ம் பட் னத் த ல்
ெப ம் வண கராக வ ளங் க யவர் த ெவண்காடர்.
ெபா ட் வ ய ம் அ ட் வ ய ம் ந ைறந் த அவ ைடய
மாடமாள ைக.
ச வேநசன் -ஞானகைல என் ற அன் ப ல் ச றந் த தம் பத யர ன்
தல் வரான த ெவண்காடர், வண கத் ைறய ல் கழ் ெபற்
வ ளங் க னார்.
உர ய ப வத் த ல் ச வகைல என் ற அழக யப் ெபண்ைண
மண த் தன யாக இல் லறம் நடத் தத் ெதாடங் க னார்
த ெவண்காடர்.
த மண வாழ் வ ல் த ெவண்காட ம் ச வகைல ம்
த ைளத் க் ெகாண் க் ம் காலகட் டத் த ல் ஒ நாள் ,
அவர்கள் வ ேத ஒ ப த் த ச வன யார் வந் தார். அவைர
வரேவற் அன் னம ட் டனர் தம் பத யர். அதற் ப்ப ன் ஒ
ெவள் ள ப் ேபைழைய பர சள த் வ ட் ப் ேபானார், அந் த
ச வன யார்.
அந் தப் ேபைழய ள் ஒ மரகத ச வ ங் க ம்
ெவள் ெள க் ேவர ல் வார்க்கப்பட் ட ஒ வ நாயகர் ச ைல ம்
இ ந் தன. பக் த ப் பழமாக வ ளங் க ய த ெவண்காடர்,
பக் த ெநற தவறா அந் த இைற உ வங் கைள த னந் ேதா ம்
ைஜ ெசய் வரலானார்.
வண கம் ேம ம் ேம ம் ெசழ த் த . ெபான் ம்
ெபா ம் அவர் இல் லத் த ல் வ ந் தன. அவ க் அழகான
ஓர் ஆண் ழந் ைத ப றந் த .
ச வன ளாேல உண்டான ப ள் ைள எனக் க த,
‘ம தவாணன் ’ எனப் ெபயர ட் சீ ம் ச றப் மாக அவைன
வளர்த்தனர் த ெவண்காடர்-ச வகைல தம் பத ய னர்.
சகலகலா வல் லவனாக ம் வண க அற
ந ைறந் தவனாக ம் வளர்ந்த இைளஞன் ம தவாணைன,
ெவள நாட் க் வண கம் ெசய் வர ெப ைம டன் அ ப்ப
ைவத் தார் த ெவண்காடர். பல மாதங் கள் த ைரகடேலா
வண கப் பயணம் த் த ம தவாணன் , ஊர் த ம் ப னான் .
அவ டன் பயணம் ெசய் த வண க இைளஞர்கள் ெபான் ம்
மண ம் , ைவர-ைவ ர யங் கைள ம் வார க்
வ த் க் ெகாண் வர, ம தவாணேனா சல எ
வ ராட் கைள மட் ேம தன் பயணச் ெசாத் தாக ெகாண்
வந் த ந் தான் .
‘‘இ ேவ நான் ெவள நாட் ல் ேசர்த்த வ மானம் !’’ என்
எ வ ராட் கைள த ெவண்காடர டம் ெகா த் வ ட் ,
வட் க் ள் ெசன் றான் ம தவாணன் . தன் தாய்
ச வகைலய டம் ஒ சறய மரப்ெபட் ைய எ த் க்
ெகா த் , ‘‘அம் மா! இைத உன் ைகயால் தந் ைதயார டம்
ெகா த் வ !’’ என் ற வ ட் , சட் ெடன அங் க ந்
மைறந் தான் . அந் தப் ெபட் ையத் த றந் பார்த்த ச வகைல,
அத ர்சச் ய ல் உைறந் ந ன் றார்.
மகன ன் ட் டாள் தனத் ைத எண்ண ப் ங் க யப ,
‘அவமானம் ’ தாங் கா தன் மகன் ‘வ மானம் ’ என் ைகய ல்
ெகா த் த எ வ ராட் கைள ேகாபத் டன் வற் ற ல்
வ ட் ெடற ந் தார் த ெவண்காடர்.
வற் ற ல் ேமாத ச் ச தற ய எ வ ராட் ய ன் காய் ந் த
சாண த் க் க க் இைடேய, வ ைலமத க் க யாத
ைவர-ைவ ர யங் கள் தைரய ல் ச தற ெஜா த் தன.
தன் மகன ன் ெவள நாட் ‘வ மானம் ’ ‘அவமானம் ’ என்
க த ய த ெவண்காட க் , வ ராட் க க் ள் இ ந் த
வ ைலமத க் க யாத ‘ெவ மானம் ’ என் றற ந் த ம் ஆனந் த
அத ர்சச் ஏற் பட் ட . ச வன ள் தந் த ைமந் தன ன்
அற க் ர்ைம எண்ண அகமக ழ் ந் தார்.
ைவ ர யங் க டன் உள் ேளேபான த ெவண்காடர், ைகய ல்
ஒ சறய மரப்ெபட் டன் ச ைலேபால் ந ன் ற
ச வகைலய டம் நடந் தைத பக ர்ந் ெகாண்டார். அவர்
ைகய ந் த மரப்ெபட் ைய வாங் க த் த றக் க, அத ள்
காத ல் லாத ஓர் ஊச ம் ஓர் ஓைல ந க் ம் இ ந் த .
ஓைல ந க் க ல் ‘காதற் ற ஊச ம் வாரா காண்
கைடவழ க் ேக!’ என் எ த ய ந் தைதப் ப த் த
த ெவண்காட க் , மன த வாழ் வ ன் ந ைலயாைம
சட் ெடன் ர ந் த .
அவர் ைளக் ள் ெபாற தட் ய ‘ஞானத் தீ’ சடசடெவன
ெப ந் தீயாக வளரத் ெதாடங் க ய . தன் மகன்
ம தவாணன ன் வ வ ல் வந் மைறெபா ளாகத் தனக்
ஞாேனாபேதசம் ெசய் த , அந் த த வ ைடம ர் ஈசன ன்
த வ ைளயாடல் தான் என் பைத அப்ேபா உணர்ந்தார்.
அந் த கணேம தன வ ைல உயர்ந்த ஆைட,
அண கலன் கைள கைளந் ெதற ந் தார். இ ப்ப ல் மானத் ைத
மைறக் க ஒ ண் த் ண ைய மட் ம் ேகாவணமாக
கட் க் ெகாண் ற ண்டார்.
மைனவ ம் மற் ேறா ம் அ அரற் ற, தவப்பழமான
பட் னத் த களாக மாற ய தனவந் தர் த ெவண்காடர்,
வட் ைடவ ட் ெவள ேயற ஊர் எல் ைலய ல் உள் ள வன் ன
மரத் த க் ப் ேபாய் ச வஒள ைய ச ந் ைதய ல் இ த் த தவம்
ெசய் யத் ெதாடங் க னார்.
ெப ம் வண கக் ம் பத் ைதச் ேசர்ந்த த ெவண்காடர ன்
த ர் றவறம் , தம ம் ப ெகௗரவத் க்
இ க் காக வ ம் என் க த ய அவ ைடய தமக் ைகயார்,
“கைடச யாக தன் வட் ல் வந் வ ப்பமான அப்பம் உண்
ெசல் ல ேவண் ம் ” என் த ெவண்காடர டம் ேகார க் ைக
ைவத் தார்.
பட் னத் தா ம் தமக் ைக வட் க் வந் தார். வாெயா ம்
அன் டன் அவைர வரேவற் அப்பம் பர மாற ய தமக் ைக,
அத ல் வஞ் சகமாகத் தான் தடவ ய வ ஷம் , தனயன ன்
கைதைய த் வ ம் என் எண்ண க் காத் த ந் தார்.
பட் னத் தாேரா, ‘‘தன் வ ைன தன் ைனச் ம் ! ஓட் டப்பம்
வட் ைடச் ம் !’’ என் ற , அந் த அப்பத் ைத வட் ன் ஓட் க்
ைரய ல் ெச க வ ட் ச் ெசல் ல, வ தீ ப்ப த் எர ந்
சாம் பலான .
பட் னத் தார ன் ச த் தாடல் கைள மாய ேவஷம் , ேமாச
வ த் ைத எனத் தவறாக ர ந் ெகாண்ட மன் னன் பத் த ரக ர ,
அவைர க மரத் த ல் ஏற் மா கட் டைளய ட் டான் .
‘என் ெசயலாவ யாெதான் ம் இல் ைல; இன ெதய் வேம!’
எனப் பா யவா பட் னத் தார் க மரத் ைத அண்ணாந்
ேநாக் க, க மரம் தீ ப்ப த் எர ந் த . அதற் ப்ப ன்
உண்ைமைய உணர்ந்த பத் த ரக ர , பட் னத் தார ன் சீ டரானான் .
பட் னத் தார ன் தாயார் இறந் வ ட, அவர்மீ ஊரார்
ெகாண் ந் த ெவ ப்பால் யா ம் க் க வட் க்
வரவ ல் ைல. பட் னத் தார் கலங் கவ ல் ைல. தாேன தாயார ன்
உடைலச் மந் தப இ கா ெசன் , உடைலச் ற் ற பச்ைச
வாைழமட் ைடகைளக் வ த் ஒ பாடல் பாட, பச்ைச
மட் ைடகேளா தாயார ன் உட ம் தகதகெவன் எர ந்
அடங் க ய .
அதன் பற பல த த் தலங் க க் ப் பயணமான
பட் னத் தார், பல அ ைமயானப் பாடல் கைள இயற் ற யவா ,
கைடச ய ல் த ெவாற் ற ைர அைடந் தார்.
அந் த ஊர ல் உள் ள ஆ , மா ேமய் க் ம் ச வர்கைள
அன் டன் அைழத் , மணலால் தன் ைனப் ைதத் க்
ெகாண் இன் ெனா இடத் த ல் ெவள ப்பட் , ச வர்க க்
மக ழ் ட் ‘ச த் தாடல் ’ ர ந் தார்.
ஒ நாள் , பட் னத் தாைர மணலால் ய ச வர்கள்
அவர் ேவ இடத் த ல் ெவள ேயறாத கண் ைதத் த
இடத் ைதத் ேதாண்ட, அங் ச வ ங் கம் வ வ ல் பட் னத் தார்
இைறந ைல அைடந் த ந் தார்!
 19
சட் ைட ன

வாச ெயன் ம் ம னெமன் ம் இரண் வ த் ைத

மகத் தான சாம் பவ க் ேக சர ம் ரண்
ேதச ெயன் றால் ேயாகத் க் காத வ த் ைத
த றமான ம னெமன் றால் ஞானவ த் ைத
மாச ெயன் ற மன ைடத் தால் இரண் மாகா
ம வ ந ன் ேற அற வற ந் தா ரண் மா ம்
ச ெயன் ற ெவள யல் ேலா அண்ட வத
ெசாக் காமல் க ர ெகாண்ேட ஆக் க ேயேற!
- சட் ைட ன

ேபாகர ன் மாணவரான இவர், ப றப்பால் ேசண யக்

லத் ைதச் ேசர்ந்தவர். அ க் க வட லத் க்
ேதசாந் த ர யாகச் ெசன் வந் தவர். பன மைலச் ழ் ந் த
இமயமைல ேபான் ற இடங் கள ல் இவர் வாழ் ந் தார் என் பதற்
ஆதாரம் இவ ைடய ஆஸ்தான ஆைடயான கம் பள ச் சட் ைட
ஒன் ேறயா ம் .
எப்ேபா ம் கம் பள ச் சட் ைட டேன இவர் காணப்பட் டதால்
‘கம் பள ச் சட் ைட ன ’ என் அைழக் கப்பட் டார். கய லாயப்
பரம் பைர ச த் தர் வர ைசய ல் இவர் ெபயர்
இடம் ெபற் ற ப்பதால் , ‘கய லாயக் கம் பள ச் சட் ைட ன’
என் ற ெபயர ம் அைழக் கப்ப க றார்.

ம ைர வாைலச்சாம என் ற ச த் தர ன் பாடல் லம் , சட் ைட

ன அவர ன் என் பைத அற ய கற . ன் ஞானம்
100, ப ன் ஞானம் 100, சட் ைட ன கல் பம் 100, சட் ைட ன
வாதந கண் , நவரத் ன ைவப் , சட் ைட ன 1200,
த ர காண்டம் , சரக் ைவப் ஆக யைவ இவர் இயற் ற ய
ல் கள் .
 ‘ ன் ஞானம் 100’ என் ற ல் உலக யல் க த் க ம் ,
சமய நல் ணக் கம் ற த் த க த் க ம் காணப்ப க ன் றன.
‘ப ன் ஞானம் 100’ என் ற ல் ற் ற ம் ஞானம் , ேயாகம்
மற் ம் ச த் தர்கள் பற் ற ய தகவல் கேள இடம் ெபற் ள் ளன.
அழக ய மர க் கவ ைத வ வான ‘அந் தாத ’ ைறய ல்
இவர பாடல் கள் பல ம் அைமந் த ப்ப ற ப்ப டத் தக் க .
உலக ெமய் ணர்வாளர்கள் பல ம் , மா ட
ன் பங் க க் ெகல் லாம் காரணம் என் ஒவ் ெவா க த் ைத
வ த் வைத அற ந் த க் க ேறாம் . பைகைமயால் உலகம்
ச த ண் க டப்பதற் க் காரணம் ‘ெபாய் ’ேய என் உரக் கக்
ரல் ெகா க் க றார் கய லாய கம் பள ச் சட் ைட ன.
ஐதீ கக் கைத - கய ைல ம் கம் பள ச் சட் ைட ம் !
ச ங் கள ேதசத் த ல் ஒ ேதவதாச , தான் வ ம் ப ய தம ழர்
ஒ வைர கணவனாக அைடய ஆைசப்பட் டாள் . அவள ன்
அன் பான ண வசீ கரத் தால் அவ ம் , அவைள மணக் க
சம் மத த் தார்.
த மணம் ெசய் ெகாண் இ வ ம் இல் லற வாழ் ைவ
இன ேத ெதாடங் க னர். மைனவ ய ன் வய ற் ற ல் ழந் ைத
க ற் வளரத் ெதாடங் க ய . கர்பப ் ம் தர த் த தல்
ப ரசவமா ம் வைர தன் மைனவ ைய கண் ம் க த் மாக
கவன த் க் ெகாண்டான் கணவன் . பக ர பாராமல்
அவ க் த் ேதைவயான ச ைஷகைள ெசய் வந் தான் .
அவர்கள ன் தாம் பத் ய வாழ் க் ப் பர சாக அழகான ஓர்
ஆண் ழந் ைத ப றந் த . ச வ பக் தனான கணவன் , தன்
மக க் ‘பரமநாதன் ’ எனப் ெபயர் ட் னான் . ப ள் ைள
வள ம் ேபா மைனவ ய ன் பைழய பா யல் ெதாழ ல் ,
அவ ைடய வாழ் வ ல் இ க் காக வ டக் டா என் பதற் காக,
தன் மைனவ ழந் ைத டன் தம ழ் நாட் க் வந் தான்
கணவன் .
தம ழ் நாட் ல் வ வசாயக் த் ெதாழ லாளர்களாக
இ வ ம் ப ைழப் நடத் த , பரமநாதைன கவனமாக
வளர்த்தனர். வள ம் ச ப ராயத் த ேலேய ெதய் வ பக் த
ம க் கவனாக பரமநாதன் வ ளங் க னான் . தந் ைதய ன் ச வபக் த
ப றப்ப ேலேய அவன ட ம் ந ைறந் த ந் த . ச வன்
ேகாய க் ெசன் நீண்டேநரம் வழ ப வ அவ ைடய
த னசர வழக் கமாய ற் .
 இளைமப் ப வம் எய் த ய பரமநாத க் த மண ம்
த் ைவத் தனர். ஆனால் , அவர் மன ம் உட ம்
தாம் பத் ய வாழ் வ ல் ஈ பட ம த் த .
ஒ நாள் , ச வன் ேகாய ல் ஒன் ற ல் வணங் க க் ெகாண் ந் த
பரமநாதன் , அங் இைறப்பழமாக லங் க ய றவ
ஒ வைரக் கண்டார். அவைன ம் அற யாமல் வட் ல் ட
ெசால் க் ெகாள் ளாமல் அந் தத் றவ டேன ெசன் வ ட் டார்.
அவ ைடய ஞான ேவட் ைகைய உணர்ந்த றவ , ச ல
ஞாேனாபேதசங் கைள அவ க் ச் ெசய் தார். ேம ம் , ஞானத்
ேதடல் க டன் வனாந் தரங் க க் ள் ற் ம் ப ம் , அங்
பல ச த் தர்கைளச் சந் த க் ம் வாய் ப் க ட் ம் என் ம்
அற த் த அவர டம ந் வ ைடெபற் றார்.
ஞானத் ைதத் ேத ம் ைனப் டன் பல கா , மைலகைளச்
ற் ற வந் தார் பரமநாதன் . ஒ காட் ல் ேபாகைரச் சந் த த் ,
அவ ைடய சீ டராக ச த் தமார்க்கத் த ல் இைணக றார்.
ஏற் ெகனேவ, ேபாகர ன் சீ டர்களாக இ க் ம் ெகாங் கணர்,
க ரர் ஆக ேயார ெதாடர் க ைடக் க ற .
ேபாகைரத் ெதாடர்ந் அகத் த யர ட ம் ச ல காலம் சீ டராக
இ க் ம் ேபா , அ க் க கய லயங் க ர ெசன்
ச வெப மாைன தர ச த் த அ பவங் களால் ஞானம்
ந ைறெவய் க றார்.
கய ைலய ன் க ங் ள ைரத் தாங் க இயலாமல் எப்ேபா ம்
அவர் கம் பள ச் சட் ைட அண ந் த ந் ததால் , ‘கம் பள ச் சட் ைட
ன ’ என் ற ெபயர் ஏற் பட் ட . அ ேவ, ப ற் காலத் த ல் ங் க
‘சட் ைட ன’ என் ற ெபயராக ச த் தர் சர த் த ரத் த ல்
ந ைலத் த .
 20
ராமேதவர் (யாக் ேகா ச த் தர்)

ஆத ெயன் ற மண வ ளக் ைக அற யேவ ம்

அகண்டபர ரணத் ைதக் காண ேவ ம்
ேசாத ெயன் ற ய் யெவள மார்க்க ெமல் லாஞ்
கம் ெபறேவ மேனான் மண ெயன் னாத் தாள் தன் ைன
நீத ெயன் ற பரஞ் ேசாத ஆய பாதம்
ந ர் ணத் த ன ன் றந ைல யா ங் காணார்
ேவத ெயன் ற ேவதாந் தத் ள் ேள ந ன்
வ ளங் வ ம் ைசய வண்ேபா காேத.
- ராமேதவர்

க .ப . 14-ம் ற் றாண்ைடச் ேசர்ந்த இஸ்லாம ய ஞான யான

‘யாக் ேகா ’ என் பேர ராமேதவர் ஆவார். ன் னதாக ராமேதவர்
என் ற ெபயர் ெகாண் ந் தேபா , ‘ராமேதவர் ஜா வ த ’
என் ற தைலப்ப ல் ச ல பாடல் கைள இயற் ற ய க் க றார்.
ராமேதவர், இஸ்லாம யர ன் ன த இடமான ெமக் கா க்
ேதசாந் த ர யாகச் ெசன் றேபா , அவ ைடய ேதாற் ற ம்
உைரயா ய ஞான வார்த்ைதக ம் இஸ்லாம யர்கைள
ெவ வாக கவர்ந்தன.
 ராமேதவர், அல் லாவ ன் தராக ச த் தர க் கப்பட் ,
இஸ்லாம ய மதச்சடங் கான ‘ ன் னத் ’ ந ைறேவற் றப்பட் ,
‘யாக் ேகா ’ என் ம் இைறத் தராக ெபயர் ட் டப்பட் டார்.
இவர் ன் ராமேதவராக இ ந் த ம் ; இந் த ெமக் கா
சம் பவத் க் ப் ப ன் ‘யாக் ேகா ’ என் ெபயர் மாற் றம்
ெபற் ற ம் ‘யாக் ேகா ன் னக் காண்டம் 600’ என் ற இவர
பாடல் ெதா ப்ப ல் காணப்ப ம் ஆதாரக் ற ப்பா ம் .
இ த நாட் கள ல் இவர் நாகப்பட் னத் த ல் தீ வ ரமான ச வ
வழ பாட் ல் ஈ பட் சமாத யானார்.
ஐதீ கக் கைத - ககனக் ள ைக ட் மம்
கடற் கைர நகரான நாகப்பட் னத் த ல் வாழ் ந் வந் தவர்
அம் மன் பக் தரான ராமேதவர். அன் றாடம் அம் மைன
வழ ப வ ம் , மன த லம் ஒற் ைம டன் வாழ
ேவண் வ ம் , அம் மன ன் ேமல் வழ பாட் ப் பாடல் கள்
இயற் வ மாக தன வாழ் க் ைகைய நடத் த வந் தார்.
ஒ ைற, காச யாத் த ைர ெசன் றார் ராமேதவர். அங்
கங் ைக நத க் கைரய ல் சட் ைடநாத வாம கள ன்
வ க் ரகெமான் ைதயல் ேபால் அவ க் க் க ைடத் த .
அந் த வ க் ரகம் இ க் க ேவண் ய இடம் நாகப்பட் னம்
என் ற க த் த ல் அவ க் அசரீர சம க் ைஞ க ைடத் த .
உடன யாக சட் ைடநாதர ன் ச ைலைய ம ந் த ச ரமப்பட்
நாகப்பட் னம் ெகாண் வந் ேசர்த்தார். உர ய ைறய ல்
நாைகய ல் சட் ைடநாத க் ஆலயம் எ ப்பப்பட்
ப ரத ஷ் ைட ெசய் யப்பட் ட .
சட் ைடநாதைர, ராமேதவர் இர -பகலாக ‘உய ர் உ க ஊன்
உ க’ வழ படலானார். உறக் கம் , உண மறந் த ந ைலய ல்
சட் ைடநாதர ன் ேமல் அவர் ெகாண் ந் த பக் த ய ன் பர சாக
அவ க் பல ச த் த கள் வசப்பட் டன.
ச த் தர்கள ன் அ ர்வ ச த் வ த் ைதகள ல் ‘ரசமண ட் மம் ’
என் ப வ யப்பான ஒ கைல. ‘ரசமண ’ எனப்ப ம்
பாதரசத் க் இயற் ைகயாகேவ பல அ ர்வ ணங் கள்
உண் . நம் ைமேய நமக் க் காட் அற வ யல் அத சயம்
ர ந் த கம் பார்க் ம் கண்ணா ய ல் பாதரசத் த ன் பங்
க் க யமானதல் லவா!
த ரவந ைல உேலாகமான ரசமண ைய, ‘ஈசன ன் வ ந் ’
என் ேற ச த் தர்கள் அைழத் தனர். ச த் த ைவத் த ய ம ந் கள ல்
க் க ய இடம் வக க் ம் ரசமண க் ேவ பல அ ர்வ
சக் த க ம் உண் .
சல வைக சக் த ம க் க ைகக டன் ம த் வ
ைறய ல் பாதரசத் ைதக் கலக் ம் ேபா ,
த ரவந ைலய ந் த டந ைலக் மா ம் . இைதேய
‘ரசமண ’ என் அைழக் க ேறாம் . இைத தாயத் தாக மாற் ற
உட ல் அண ய, பல அர ய சக் த கள் ைகவரக் ம் என் பேத
ரசமண ய ன் ட் மம் .
ரசமண ட் ம ச த் த வாய் ப்ேபார், உடேலா உயேர
எ ம் ப ஆகாய மார்க்கமாக ந ைனத் த இடத் க் ச் ெசல் ல
ம் .
சட் ைடநாதைர ப ரத ஷ் ைட ெசய் வழ பட் ட ராமேதவ க்
வாய் ந் த ச த் த கள ல் , ‘ககன ள ைக ட் ம் ’ என் க ற இந் த
ரசமண ட் ம ம் ஒன் . இந் த ரசமண ட் மத் த ன்
லம் தன் த ல் ஆகாயப் ப ரேவசம் ந கழ் த் த ய
ராமேதவர், அவைரேய அற யாமல் ேபாய் ச் ேசர்ந்த இடம் தான்
இஸ்லாம யர்கள ன் ன த நகரமான ெமக் கா.
த ய ேதாற் றத் த ல் உள் ள ராமேதவைரப் பார்த் , ‘தங் கள்
ட் டத் த ல் யாேரா ஓர் அந் ந யன் ஊ வ வ ட் டான் ’ என
அச்சம் ெகாண்டனர் ெமக் கா நகர இஸ்லாம யர்கள் .
‘ரசமண ட் மத் த ன் ’ ககனப் பயணம் ற த் ,
அவர்கள டம் ைசைகய ல் எ த் க் ற னார் ராமேதவர். இவர்
அல் லாவ ன் இைறத் தர் என் ெசய் த இஸ்லாம யர்,
ராமேதவைரக் கட் டாயப்ப த் த ஸ் ம் மதச் சடங் கான
‘ ன் னத் ’ ெசய் ‘யாக் ேகா ’ என் ம் ெபயர ட் டனர்.
ராமேதவ ம் இைவெயல் லாம் சட் ைடநாதன ன்
த வ ைளயாடல் கள் என் எண்ண யப , அவர்க ைடய
வ ப்பத் க் ேகற் ப அங் ேகேய தங் க னார்.
ெமக் கா நகர இஸ்லாம ய மக் கள ன் மனத ல்
இைறத் தராக ம் , ம த் வராக ம் வ ளங் க ய யாக் ேகா ,
அேரப ய ெமாழ ய ல் பல ம த் வ, இைறவழ பாட்
ல் கைள ம் எ த அல் லாவ ன் அ ள் ெபற் ற ச த் தராக
வாழ் ந் தார். இ த ய ல் நாகப்பட் னம் வந் சமாத ந ைல
அைடந் தார்.
 21
பதஞ் ச ன வர்

இைடவ டா , தாரைண மனந ைல ெகாஞ் ச ேநரம்

நீ த் தால் அ த யானமா ம் .
( த் த ரம் : தத் ர ப்ரத் யையகதானதா த் யானம் )
அதாவ , தாரைணக் ம் த யானத் க் ம் காலம் தான்
வ த் த யாசம் . ற ப்ப ட் டக் காலம் இைடவ டாமல் ந க ம்
தாரைணேய த யானமாக வ ம் .
- பதஞ் ச ேயாக த் த ரம்
(வ த பாதம் , இரண்டாம் த் த ரம் )

அத் த ர மகர க் ம் அ ையக் ம் ப றந் தவர் பதஞ் ச

என் ம் ; இவர் ஆத ேசஷன ன் அவதாரம் என் ம்
றப்ப க ற . என ம் வாய் வழ ெசவ , ராண ஆதாரம்
தவ ர்த் இவர் பற் ற ய வாழ் க் ைகக் ற ப் கள் , வரலாற்
ர்வமாகக் காணக் க ைடக் கவ ல் ைல.
ஒ சமயம் , தா காவனத் த ல் ச வெப மான ன் ஆனந் த
தாண்டவத் ைதக் கண் கள க் ம் வ ஷ் , ெமய் ச ர்த் ப்
ேபானார்.
 மத் நாராயணன ன் ப க் ைகயான அனந் தேன
ஆத ேசஷனாக ய பதஞ் ச ன வர ன் அவதாரம் . ச வ நடனம்
தந் த கள ப் அகலாமல் , உறக் கம் வராமல் வ ஷ் ரண்
ரண் ப த் தார். பாரம் தாங் க யாத ஆத ேசஷன் ,
வ ஷ் வ டம் அதற் கான காரணம் ேகட் டார்.
தான் கண் வ யக் கக் கண் கள த் த ச வதாண்டவத் ைத
வ ஷ் வ வர த் க் ற னார். உடேன, ஆத ேசஷ க் அந் த
த நடனத் ைதக் காண ேவண் ம் என் ற ஆவல் எழ, கய லாய
மைல ெசன் க ந் தவத் த ல் ஈ படலானார்.
த ல் ைலயம் பலத் த ல் ஆத ேசஷனாக ய பதஞ் ச
ன வ க் ம் வ யாக் ரபாத க் ம் ச வ தாண்டவம் கா ம்
வாய் ப்ைப வழங் வதாக ச வன் வரம் அ ள னார்.
பதஞ் ச , த ல் ைலவனம் வந் தைடந் தார். அேத சமயம் ,
வ யாக் ரபாதர் அங் ஏற் ெகனேவ லநாதைர வழ பட்
வந் தார்.
இ வ ம் இைணந் நடராசப் ெப மாைன மனம ைசந்
வழ படத் ெதாடங் க, ைதத் த ங் கள் ச நாள ல்
த ல் ைலநாதர ன் த நடனக் காட் ச ையக் கண் கள க் ம்
ேபற ைனப் ெபற் றனர். அந் த த நடனக் காட் ச
தர சனத் க் ப் ப ன் இ வ க் ம் பல ச த் தேப கள்
வாய் த் தன.
ஆத ேசஷன ன் அவதாரம் பதஞ் ச என் பதால் , அவ ைடய
ச் க் காற் பட் டாேல எத ர ல் உள் ேளாைர வ ஷம் தீ ண்
இறக் ம் அபாயம் இ ந் த . அதனால் , பதஞ் ச தன
சீ டர்கைள ேநர யாக சந் த ப்பேத இல் ைல.
த ல் ைலயம் பல ஐந் சைபகள ல் ஒன் றான ‘ராஜசைப’
என் க ற ஆய ரம் கால் மண்டபத் த ல் அமர்ந் , தாம் இயற் ற ய
‘வ யாகரண த் த ரம் ’ என் ம் ைல, ேநர யாக
சீ டர்க க் உபேதச க் க ேவண் ம் என் ற எண்ணம்
பதஞ் ச க் எ ந் த .
உடேன சீ டர்க க் ம் தனக் ம் இைடேய ஒ கனமான
இ ம் த் த ைரைய ஏற் ப த் த க் ெகாண் உபேதசத் ைதத்
ெதாடங் க னார் பதஞ் ச .
கம் பரமாக பதஞ் ச ன வர் வ யாகரண த் த ர
உபேதசத் ைத ெதாடங் க ய ேம, அவர சீ டர்க க் அ வைர
அ பவ க் காத ேபரானந் த உணர் அைலகள் உடெலங் ம்
பரவத் ெதாடங் க ய . பதஞ் ச அ ள ய இந் த ேயாக
த் த ரேம ‘பதஞ் ச ேயாகம் ’ என் அைழக் கப்ப க ற .
ஐதீ கக் கைத - ெந ப் த் த ைர!
ஒ சமயம் பதஞ் ச ன வர் தம ஆய ரம் சீ டர்க க்
த் த ரம் ெசால் க் ெகா த் க் ெகாண் ந் தார். அவ க்
மாணவர்கள் ஆய ரம் ேபர் என் பதால் அவர ன் தைலகள்
ஆய ரம் என் ப ம் , பாடம் நடத் ம் ேவைளய ல் மட் ம்
ஆய ரம் தைல வ வம் ப ரசன் னமா ம் என் ப ம் வழக் கம் .
ஆய ரம் தைலகள ன் ச் க் காற் ம் பார்ைவ ம்
க ைமயான உக் ரச் ட் டன் இ ப்பதால் , மாணவர்கள்
மரண த் வ டாமல் இ க் க பதஞ் ச யான தனக் ம்
அவர்க க் ம் இைடேய ஒ த ைரைய இட் க் ெகாள் வார்.
அன் ம் அப்ப ேய த ைர இறங் க த் த ர வ ளக் கப் பாடம்
ெதாடங் க ய .
மாணவர்கள் யா ம் த ைரைய வ ளக் க ைவப் பார்க்க
யற் ச க் கக் டா என் ப ம் ; உபேதச சமயத் த ல் யா ம்
எ ந் ெவள ேய ெசல் லக் டா என் ப ம் கட் டாயமான
ந பந் தைனகள் .
பதஞ் ச ய ன் மாணவர்கள ல் மந் த த் த ெகாண்ட ஒ வன் ,
பாடம் ச ப்பாக இ ப்பதாக எண்ண யா மற யாமல் எ ந்
ெவள ேயற வ க றான் .
இன் ெனா மாணவ க் ேகா உபேதச ேவைளய ல் ைவ
எப்ப யாவ பார்த் வ ட ேவண் ெமன் ப ெந நாள் ஆைச.
ேநர யாக வ ன் த ைரைய வ ளக் க றார் அந் த
அற யாைமம க் க மாணவர். அவ் வள தான் !
பதஞ் ச ய ன் ெவப்பம ந் த ச் ம் , உக் ரமான பார்ைவ ம்
மாணவர்கைள ேநர யாகத் தாக் க ற . கண ேநரத் த ல்
அைனத் மாணவர்க ம் மரணமைடக் க ன் றனர்.
அப்ேபா ெசால் லாமல் ெவள ச்ெசன் ற மந் த த் த
மாணவன் உள் ேள வ க றான் . ‘தன த் த ர ரகச யங் கைளக்
காக் க ஒ வனாவ ம ஞ் ச ய க் க றாேன’ என ந ைனத் தப்
பதஞ் ச , அவன டம் த் த ர ரகச யங் கைள வ ளக் க றார்.
ப ன் னர் அவன் ெசால் லாமல் ெவள ச் ெசன் ற ற் றம்
ந ைன வர, பல த் த ர ரகச யங் கைள ம் கற் ற அவைன
ப ரம் ம ராட் சஸனாக ேபா ம் ப சாபம் ெகா த் வ க றார்
பதஞ் ச .
 22
தா மானவர்

அய் வேரா ங் டாமல் அந் தரங் க ேசைவதந் த

ெதய் வ அற ேவ ச வேம பராபரேம!
எல் ேலா ம் இன் ற் ற க் க ந ைனப்ப ேவ
அல் லாமல் ேவெறான் அற ேயன் பராபரேம!
- தா மானவர்

த ச்ச ராப்பள் ள ைய, வ ஜயரங் க ெசாக் கநாதர் ஆட் ச ர ந் த

காலம் . ெசாக் கநாதர ன் தைலைமக் கணக் கர் ேக யப்பப்
ப ள் ைள மைறந் தேபா , அந் தப் பதவ ைய அ த் வக க் கத்
த த யானவர் அவ ைடய ைமந் தன் தா மானவர்தான் என்
ெசய் , அவைர அரண்மைனக் அைழத் வரக்
கட் டைள இட் டார்.
தந் ைதய ன் இ த ச் சடங் கைள த் த தா மானவர்,
அரசன ன் கட் டைளைய ஏற் தைலைமக் கணக் கராகப் பதவ
ஏற் றார். ஆனால் , ஆன் மா பவம் வாய் ந் த, ச வஞானேபாதம்
அற ந் த தா மானவரால் அர க் கணக் கராக ஈ பாட் டன்
பண ர ய இயலவ ல் ைல.
 இர -பகல் , உறக் கம் , உண என் எந் த மா டக்
கணக் ம் கால வைரயைற ம ன் ற ச வா பவச்
ச ந் தைனய ல் ச த் தம் த ைளத் த ந் த தா மானவர், அர ப்
பதவ ையத் றந் தன ஆன் ம கப் பயணத் ைதத் ெதாடர
ெசய் தார்.
தா மானவர ன் ச வேநசத் ைத ம் , கவ ைன ம்
த றைன ம் அற ந் ெகாண்ட வ ஜயரங் க அரசர், தாேன ன்
வந் அவ ைடய கணக் கர் பதவ ய ந் வ லக் கள த் தார்.
த ச்ச மைலக் ன் ற ல் ‘சாரமா ன வர் மடாலயம் ’
என் க ற ெபயர ல் இயங் க வந் த, ெமௗன மடம் வழ யாக
ஒ ைற வந் தார் தா மானவர். ெமௗன வாம கைளக்
கண் ெநக் க அவர் பாதம் பண ந் தார்.
தல் பார்ைவய ேலேய தா மானவைர, ‘ஞான ம் ைகவரப்
ெபற் ற ச த் தர்’ என் கண் ணர்ந்த ெமௗன , தம
சீ டராக ஏற் தீ ட் ைச அள த் தார்.
ெமௗன வ ன் ஞான உபேதசங் கைள ப ன் பற் ற ஆழ் ந் த
தவப் பய ற் ச ய ல் தா மானவர் ஈ படலானார். அப்ேபா
மன் னர் வ ஜயரங் க ெசாக் கநாதர் த ெரன மரணம் அைடய,
அவ ைடய மைனவ மீ னாட் ச ம ைரய ன் ஆட் ச ப்
ெபா ப்ைப ஏற் றாள் .
ம ைர ஆட் ச ய ன் கட் ப்பாட் ல் இ ந் த த ச்ச ய ல் ,
தைலைமக் கணக் கராக பண யாற் ற ய தா மானவர ன்
அற க் ர்ைமைய அற ந் த ந் த மீ னாட் ச , தன அரச ன்
கணக் ற த் த ஒ சந் ேதகத் ைத தீ ர்பப ் தற் காக அவைர
அரண்மைனக் வரவைழத் தார்.
தா மானவர ன் ப ரம் மசர்ய ஒள ப்ெபா ம்
கட் க் ைலயாத த ேமன ம் , வ தைவயான ராண
மீ னாட் ச ைய ந ைல ைலயச் ெசய் த .
கணக் ச் ச க் க க் தீ ர் ஆேலாசைன ேகட் ம் சாக் க ல் ,
அவைர தன் அரண்மைனய ல் தங் கைவத் உபசர க் கத்
ெதாடங் க னாள் மீ னாட் ச .
எப்ப ம் தா மானவைர அைடந் வ ட ேவண் ம் என
வ ரகதாபம் த ம் ம் அவ ைடய ஒ தைலக் காமத் ைத
உணர்ந் ெகாண்ட தா மானவர், ஒ நாள் இர அங் க ந்
ரகச யமாக ெவள ேயற , ‘த நல் ர்’ என் ம் ச ற் ைர
அைடந் தார்.
அவர் த நல் ர் ேபானைத அற ந் த ராண , மாந் த்ரீக
வச யத் த ல் ேதர்சச
் ெபற் ற சல மைலயாள
மாந் த்ரீகர்க டன் , எப்ப ம் தா மானவைர தன் இச்ைசக்
அ பண ய ைவத் வ வ என் ற எண்ணத் டன் அங்
வ ைரந் தாள் .
தவத் த ல் கண் ய ந் த தா மானவ க் , றம ந்
மாந் த்ரீகர்கள் ெசான் ன வச ய மந் த ரத் ைத ஜப த் தாள் .
உள் ணர்வ ன் லம் அைத உணர்ந்த தா மானவர், அர்த்தம்
ெபாத ம் பார்ைவ டன் அவைளப் பார்த் ன் னைகத் தார்.
அவர் வ ழ கள் வச ய ெதய் வ கப் ேபெராள ய ல்
ந ைல ைலந் ேபான ராண மீ னாட் ச , அக் கணேம தன் ைன
மன் ன க் ம் ப மன் றா னாள் .
அற யாைமயால் த மாற் றம் ெகாண்ட மீ னாட் ச ைய
மன் ன த் அ ப்ப ய தா மானவர், அதற் ப் ப ன்
ச த் தர்கள ன் உைறவ டமான வ ரா மைலக் ச் ெசன்
ெந ந் தவத் த ல் ஈ படலானார்.
ஐதீ கக் கைத - தவத் த னால் ெம ந் த ேமன !
தன இ த க் காலத் த ல் தா மானவர் ராமநாத ரத் ைத
வந் தைடந் தார். அந் த ஊர ன் க ழக் எல் ைலய ல் ‘காட் ரண ’
என் ற இடத் த ல் படர்ந் வளர்ந்த ந் த ள யமரத் த ன் கீ ழ்
அமர்ந் தவம் ெசய் யத் ெதாடங் க னார். தம சீ டர்கள்
ச ல க் ம் அங் ேக ஞாேனாபேதசம் ெசய் அ ள னார்.
அந் தப் ள யமரத் ைதச் ற் ற ம் உள் ள அடர்ந்த தர்ப்
ப த கள ல் வஷ ஜந் க ம் ெகா ய ம கங் க ம்
ந ைறந் த ந் தன.
அந் தப் ப த ய ல் வச க் ம் ‘தாயம் மா’ என் ம் ெபண்மண ,
தவத் த ல் இ க் ம் தா மானவ க் ஏேத ம் ஆபத்
ஏற் பட் வ டக் டாேத என் ற நல் ெலண்ணத் த ல் அ க் க
அங் வந் கண்காண த் ச் ெசல் வைத வழக் கமாகக்
ெகாண் ந் தாள் .
தாயம் மாள ன் வச ப்ப டம் காட் ரண ய ன் ேமற் த ைசய ல்
அைமந் த ந் த . அந் த இடத் த ல் ஒ ளம் ெவட் , ந ைறய
ச்ெச கைள வளர்த் நந் தவனமாக் க ைவத் த ந் தாள்
தாயம் மா.
சந் தர்பப
் ம் பார்த் தா மானவைர தன நந் தவனத் க்
வந் தவ வாழ் ைவ ெதாட ம் ப ேவண் னார் தாயம் மா.
அவ ம் அவ டன் நந் தவனம் ெசன் தவத் ைத ெதாடர்ந்
ேமற் ெகாண்டார்.
ந ஷ் ைடய ல் ஆழ் ந் த தா மானவர், ெந ங் காலமாக
கண்வ ழ க் கவ ல் ைல. உண எ ம் உட் ெகாள் ளாததால்
அவ ைடய உடல் நா க் நாள் ெம யத் ெதாடங் க ற் .
எ ம் கள் ெவள ேய ெதர யலாய ற் .
ெவய ல் , மைழ, பன என ப வங் கள் மாற அவர ன் உ வம்
இைளத் த ேபா ம் , ெந ந் தவம் கைலயாமல் நீண்ட .
அவ ைடய தைல வளர்ந் அடர்த்த யாக , அத ல்
வ கள் கட் டத் ெதாடங் க ன. அவர்மீ காட் மர
இைலகள் , ச, த ஆக யைவ மண் அவர்
உ வத் ைதேய மைறக் கத் ெதாடங் க ன.
ராமநாத ரத் ைத ஆண்ட ேச பத மன் னர ன் காவலர்
இ வர், காவல் பண யாக அந் த வழ ேபாைகய ல்
தா மானவைரக் கண்டனர். நீள் தவ மக ைமைய அற யாத
அவர்கள் , ச் ேபச்ச ன் ற இைல, ச , ப்ைப மண் க்
க டந் த தா மானவர் இறந் வ ட் டதாகக் க த , அவ க்
ெந ப்ப ட் தகனம் ெசய் ய ற் பட் டனர்.
ெந ப் ச் ட் ல் கண் வ ழ த் த தா மானவர், தான்
இைறப்ேப ணர்வ ல் கலக் ம் காலம் வந் தெதன எண்ண ,
எர ம் தீ ய ல் அைமத யாக கண் வ ழ த் த ந ைலய ேலேய
ேஜாத ஸ்வ பத் த ல் கலந் ஐக் க யமானார்.
 23
காலாங் க நாதர்

ஆத ெயன் ற ச தம் பரேம த லராச்

அவ டன் பத ெனன் ேபரத ேல யாச்
ேசாத ெயன் ற காலாங் க நாதர் தா ம்
லங் க ன் ற காஞ் ச ரந் தன ேல யா ம் !
- ஜனன சாகரம் 306

காலங் க நாதர் என் ற ெபய க் ேக பல அர்த்தங் கள்

வழங் கப்பட் வ க ன் றன. ‘கால் ’ என் றால் காற் . ‘அங் க ’
என் றால் உைட. காற் ைறேய உைடயாக, அதாவ உடலாகக்
ெகாண்டவர் என் ப ஒ ெபா ள் . எங் ம் ந ைறந் த, எங் ம்
பயண க் கக் ய காற் ைறப் ேபான் றவர் இவர் என் பதான
ெபா ள் .
‘கால் ’ என் பதற் காலன் என் ற ஒ ெபா ம் உண் .
அந் த வைகய ல் ‘காலன் ’ என் ற மரணக் கட ைளேய தன
அங் க யாக அண ந் தவர் என் ப மற் ெறா ெபா ள் .
வரலாற் ஆதாரங் கள் ஏ ம ல் லாத காலாங் க நாத க் ,
ராண இலக் க யங் கள ல் ம கச்ச றந் த இடம்
வழங் கப்பட் ள் ள .
ேபராற் றல் ெகாண்ட இந் த ச த் த ன, த லர ன்
தன் ைமச் சீ டர் என் ம் ேபாற் றப்ப க றார். வாய ரம்
வ டங் கள் வைர உய ர் வாழ் ந் ததாக இவர் பற் ற ய ராணக்
ற ப் கள் உண் .
அ த ேரதா கக் காலம் . ம ய ல் ெபர யெதா ப ரளயம்
ஏற் பட் , மைழ, யேலா காட் டாற் ெவள் ள ம் கைர
ரண் ெகாண் க் க, ெமள் ள ெமள் ள ம ப் பரப் கள்
இயற் ைகயால் கபளீகரம் ஆக க் ெகாண் ந் தன. நத கள ன்
நீர் மட் டம் உயர உயர, வனங் கள் எல் லாம் ெவள் ளக் காடாகக்
காட் ச அள த் தன. எங் ம் மரண ஓலம் .
காலாங் க நாதர் அப்ேபா ஒ ெபர ய மைலய ன் மீ ஏற க்
ெகாண் ந் தார். அந் த மைலய ன் ச கரம் ெவள் ளத் த ல்
ழ் மள க் , நீர் மட் டம் ேம ம் ேம ம்
உயர்ந் ெகாண்ேட ேபான .
மைலய ன் ஒ ச கரம் அ ேக ர கள ன் ட் டம் ஒன்
ந ன் ெகாண் ந் த . காலாங் க நாத க் வ யப் .
‘இத் தைன ர மார்க ம் ஏன் இங் ேக ட் டமாக ஒன்
ந ற் க ன் றனர்’ என் ற ேகள் வ அவ க் ள் எ ந் த .
ர கள டம் தன சந் ேதகத் ைத எ த் ைவத் தார்.
‘‘காலாங் க யாேர! இதற் ேமல் எங் களால் மைல ஏற
யவ ல் ைல. ந் தால் இன் ம் உயேர ஏற , நீர்
ெவள் ளத் த ந் உய ர் ப ைழத் க் ெகாள் ம் !’’ என் றனர்
ர மார்கள் .
காலாங் க தன மைலப் பயணத் த ன் அ த் தகட் ட
உயரங் க க் ப் பயணமானார்.
ஒ ச கரத் த ன் பாைற ஒன் ற ல் ஒ ங் க யவா ஒன்
ப த் த ந் த . அ ேக ெசன் ைய கவன த் த காலாங் க ,
அ அல் ல ஒ ச த் தர் என் ம் , மன த சஞ் சாரத் க்
பயந் உ வம் தாங் க அங் ேக வச ப்பைத ம் உணர்ந் ,
அவைர வணங் க வ ட் தன மைலப் பயணத் ைதத்
ெதாடர்ந்தார்.
ேவெறா இடத் த ல் , ஓர் ஓைட அ ேக மீ ன ன் உட ம்
மன த க ம் தாங் க ஒ ர ஆழ் ந ைல தவத் த ல்
இ ப்பைதக் கண்டார். அவேர ‘மச்ச ன ’ என் பைத
அைடயாளம் கண் , ெமௗனமாக அவைர வணங் க யப
பயணம் ெதாடர்ந்தார் காலாங் க .
ெதாடர்ந்த மைலப் பயணத் த ல் ஆைம உட ம் , மன த
க மாக இ ந் த வராக ன வர், வாமன ர , பர ராமர்,
ராம ர , பலராம ர , ெபௗத் த ர , கல் க ர ேபான் ற
பல த ேரதா கத் ர கைள ம் கண் வணங் க ஆச
ெபற் றார்.

‘‘காலத் ைதேய அங் க ஆக் க , ச ரக ர மைலய ல்

ெந ந் தவம் ெசய் இந் தப் ல க் நீ பல நன் ைமகள்
ெசய் யக் கடவாய் ’’ என் ற அவர்கள ன் அ ளாச ையப் ெபற் ,
காலாங் க நாதர் ச ரக ர க் தன பயணத் ைதத்
ெதாடர்ந்தார்.
ஐதீ கக் கைத - மனம் உ க, ெபான் ெப ம் !
ஒ சமயம் காலாங் க நாதர் க ந் தவத் த ல் ஆழ் ந் த ந் தார்.
அந் த வழ ேய ச வபக் தனான வண கன் ஒ வன் வந் தான் .
காலாங் க நாதைரப் பற் ற , அங் ள் ேளார் ெசான் ன அற் த
சம் பங் கைளக் ேகட் டற ந் வ யந் தான் . அவ ைடய
ெந ந் தவம் கைல ம் வைர அங் ேகேய காத் த ந் தான் .
காலாங் க நாதர் தவம் ந் கண்வ ழ த் தேபா , அவர
கால் கள ல் வ ந் வணங் க , “ஐயா..! ச வப்பழமான ச த் தர்
ெப மாேன! நான் எ த் த ஒ கார யத் ைத
நீண்டகாலமாக ம் க் க யாத அவலத் க்
ஆளாக ள் ேளன் . அந் த நல் ல கார யத் ைத நீங் கள் தான்
ந ைறேவற் ற க் ெகா க் க ேவண் ம் !” என் றான் பண டன் .
காலாங் க வ அைசவ னால் , ‘அ என் ன கார யம் ?’ என
ைசைகயாேலேய அவைனப் பார்த் வ னா எ ப்ப னார்.
“ஒ ச வன் ேகாய ல் கட் வழ பட ேவண் ெமன் ப என
நீண்டநாள் ஆைச. என் ைடய பணம் , ெபான் அத் தைன ம்
ெகாண் அந் தத் த ப்பண ையத் ெதாடங் க ேனன் . ேவைல
வளர்ந் ெகாண்ேட ேபான . என் ன வந் தா ம் சர ெயன்
ம ஞ் ச ய ந் த என் வ , ந லம் , ேதாட் டம் எல் லாம் வ ற்
ச வாலயப் பண ையத் ெதாடர்ந்ேதன் . ஆனால் , ேவைல
ந ைற ெபறவ ல் ைல. அதற் ேமல் ெசல ெசய் ய
என் ன டம் பண ம் இல் ைல. சாப்பாட் க் ம் வழ ய ன் ற
வ ைமய ம் பட் ன ய ம் வா க ேறன் .
ஆலயப் பண க் ெகன ெசல் வந் தர்கள் ெதாடங் க அரசன்
வைர பலர ட ம் பணஉதவ ேகட் ம் க ைடக் கவ ல் ைல.
எனக் ஏன் இந் த ேசாதைன? என் ப் ர யவ ல் ைல.
நீங் கள் தான் இந் தப் ப ரச்ைனைய தங் கள் ச வச த் தத் தால்
தீ ர்த் ைவக் க ேவண் ம் ஐயா!” என காலாங் க நாதர ன்
கால் கைளப் ப த் க் ெகாண் மன் றா னான் .
ஆனால் காலாங் க நாதர், அந் த ச வபக் த க் பத ல் எ ம்
றவ ல் ைல. அவ ைடய ெமௗனத் ைதக் கண் அவ ம்
அசரேவ இல் ைல. எ நடந் தா ம் அவர் கால ையவ ட்
அக வத ல் ைல என் ற கங் கணத் ேதா அங் ேகேய க டந் தான் .
 ‘ச வ க் தாேன ஆலயம் எ ப்ப ெதாண்டாற் ற
யவ ல் ைல. ச வச த் தம் ெகாண்ட காலாங் க நாதர ன்
கால க் ச் ேசவகம் ெசய் வதற் தைடேய ’ என் ற
எண்ணத் த ல் இர ம் பக ம் அங் ேகேய தங் க , ச த் தர ன்
ற ப் உணர்ந் ேசவகம் ெசய் யத் ெதாடங் க னான் .
இர ேநரங் கள ல் க் கத் த ல் ட ஈசன ன்
த நாமத் ைதேய உச்சர த் தப , “என் ஆைசப்ப உனக் ெகா
ஆலயம் எ ப்ப எப்ேபாதய் யா மனம ரங் கப் ேபாக றாய் ?”
என் அவன் லம் வைத காலாங் க ெசவ ம த் த க் க றார்.
காலாங் க நாதர ன் மனைத ெமள் ள கைரக் க ற
ச வபக் தன ன் நம் ப க் ைக ைலயாத பக் த ! உடேன
மைலய ந் ச ல அ ர்வ ைககைளத் ேத ப் பற த்
அவற் ைறக் காய ைவத் , டம ட் , இதர ம ந் ப்
ெபா ட் கைள இைணத் , வகார ைதலத் ைத உ வாக் க றார்
அவர்.
அந் த வகார ைதலம் ெகாண் ெபான் ைன உ வாக் க றார்.
ெபாற் கட் கைள ச வபக் தன ன் ன் வ த் , “ஈச க்
ஆலயம் எ ப்ப உனக் எவ் வள ெபான் ேவண் ேமா
எ த் க் ெகாள் !” என் க றார்.
பக் த ம் ேதைவயான ெபான் ைன எ த் க் ெகாண் , ஊன்
உ க உய ர் உ க, காலாங் க நாதர டம் தன நன் ற ைய
ஆனந் தக் கண்ணீ டன் சமர்ப த் வ ட் றப்ப க றான் .
ேகாய ல் கட் ம் பண ைய வ ைரவாகத் ெதாடர்க றான் .
 24
அ கண

ஊற் ைறச் சடலம உப்ப ந் த பாண்டம

மாற் ற ப் ப றக் க ம ந் ெதனக் க் க ட் த ல் ைல
மாற் ற ப் ப றக் க ம ந் ெதனக் க் க ட் ெமன் றால்
ஊற் ைறச் சடலம் வ ட் ேட என் கண்ணம் மா
உன் பாதம் ேசேரேனா!
- அ கண

ரல் வைளய ல் ண் ஏற் பட் ச ைதந் த ரலால் , இவர்

ேப வ அ க ன் ற ெதான ய ல் இ ந் ததால் , இவ க்
‘அ கண ச த் தர்’ என் ற ெபயர் உண்டானதாகக்
றப்ப க ற .
ேம ம் , இவர பாடல் கள் எல் லாம் இரங் க வ ந் த ப்
பா வதாக - அ ம் பாவைனய ல் அைமந் ததால் , ‘அ ம்
அண ’ என் ப ம வ ‘அ கண ’ என் ற ெபயர்
ஏற் பட் க் கலாம் என் ம் நம் பப்ப க ற .
‘அ கண்ண ’ என் ப ஓர் அர ய கல் ப ைக. இைதப்
பயன் ப த் த காயச த் த ைகவரப் ெபற் றதால் , இந் த
ைகய ன் ெபயரால் ‘அ கண்ண ’ என் இவர்
அைழக் கப்பட் டதாக ம் ஒ க த் உண் .
 இவ ைடய பாடல் கள் எள ைமயான அழக ய கண்ண ச்
ச ந் பா வைகய ல் அைமந் ததால் , ‘அழக ய கண்ண ச த் தர்’
என் பேத ப ன் னாட் கள ல் ‘அழகண ’யாக ம வ யெதன் ம்
வர். அழகண காலப்ேபாக் க ல் ‘அ கண ’யாக
இ க் கக் ம் .
‘அ கண ச த் தர் பாடல் கள் ’ என் ற தைலப்ப ல் ‘ச த் தர்
ஞானக் ேகாைவ’ ல் இவர் ெபயரால் காணப்ப ம்
பாடல் களன் ற , ேவ ல் தகவல் கேளா, இவைரப் பற் ற ய
வாழ் க் ைகக் ற ப் கேளா க ைடக் கப் ெபறவ ல் ைல.
 25
தன் வந் த ர

வண்ணமாம் எட் வைக பரீட்ைச பார்த்

வைகயான நா ட் ண ங் கண்
த ண்ணமாம் த ேரகத் த ன் ெசய ம் பார்த்
ேதசேதசப் ேபதச் ெசயலற ந் கண்
கண்ணமாய் காலகாலங் கள் பார்த் க்
கனமான அத் த ன ய ன் கணக் கற ந்
பண்ணமாம் பலகலவாம் மணைல ேதர்ந்
பர காரப் பயனற ந் பார்த் ச் ெசால் ேல!
- தன் வந் த ர

ஆ ர்ேவதம் என் அைழக் கப்ப ம் இயற் ைக

ம த் வத் த ன் ப தாமகன் இவேர ஆவார். தம ழ ன் ச த் த
ம த் வத் ைறக் அகத் த யேர ஆதார நாயகன் என்
ெசால் லப்ப வைதப் ேபால் , ஆ ர்ேவதத் க் தந் ைதயாக
தன் வந் த ர ைய ற ப்ப க ன் றனர்.
‘ஆ ள் ேவத ம் காலக் கண த ம் ’ என் ற ச லப்பத காரக்
காப்ப யத் த ன் ற ப்ைபக் ெகாண் , தம ழ் நாட் ல் க .ப . 2-ம்
ற் றாண் க் ன் னேர இந் த ம த் வ ைற
நைட ைறய ல் இ ந் தைத அற ய க ற . எனேவ,
இவ ைடய காலம் க .ப . 2-ம் ற் றாண் க் ற் பட் ட
என் ப ந பணமாக ற .

ேம ம் , தம ழ் நாட் ல் வாழ் ந் த இந் தத் தம ழ் ச் ச த் தேர,

தன வடெமாழ ப் லைமயால் தம ழ் ச த் த ம த் வத் ைத
ஆ ர்ேவத ம த் வமாக வடெமாழ ந கண் களால்
‘தன் வந் த ர ’ என் இயற் ற ய க் க றார் என் ப ம் உண்ைம.
இதனாேலேய ப ந் ைதய காலங் கள ல் ‘தன் வந் த ர ’ என்
இவர் அைழக் கப்பட் டார்.
வாகட ல் வல் லவராக வ ளங் க ய தன் வந் த ர ,
வ க் க ரமாத த் தன் சைபய ல் ‘நவரத் த னம் ’ என் ம் பட் டம்
ெபற் ற பண் தர்க் வ ல் ஒ வர் என் ம் ; இவ ைடய
வடெமாழ ந கண்ேட ‘தன் வந் த ர ’ என் ம் ‘தம ழ் ப்
ெபயர்செ ் சால் அகராத ’ என் ற ல் காணப்ப க ற .
இவர் மகாவ ஷ் வ ன் அம் சம் என் ம் , ஒ ைகய ல்
கமண்டல ம் ம ைகய ல் ‘கைத’ ம் ெகாண் ந் தவர்
என் ம் , காச ராஜன் என் பவர ன் தல் வனான இவ க்
‘ேக மான் ’ என் ஒ மகன் இ ந் ததாக ம் ‘அப தான
ச ந் தாமண ’ ற ப்ப க ற .
தன் வந் த ர ந கண் , ைவத் த ய ச காமண 1200,
கைலஞானம் 500 ஆக ய ல் கள ந் மார் 2300
பாடல் கள் இவர் ெபயர ல் பாடப் ெபற் றதாக ற ப் கள்
உள் ளன.
 26
க ெவள ச த் தர்

நந் தவனத் த ேலார் ஆண் - அவன்

நாலா மாதமாய் க் யவைன ேவண்
ெகாண் வந் தான் ஒ ேதாண் - ெமத் தக்
த் தா க் த் தா ப் ேபாட் ைடத் தாண் !
- க ெவள ச த் தர்

தம ழ் நாட் ச த் தர்கள ன் இைறெநற என் ப , ‘ ன் யம் ’

என் ம் ெவட் டெவள ையேய ற் ற ச் ற் ற வ வைத ச த் தர்
பாடல் கள் லம் அற யலாம் . ‘ ன் யம் ’, ‘ெவட் டெவள ’, ‘ ம் மா’
என் ற ெசாற் கள் ச த் தர்கள ன் பல பாடல் கள ம் மீ ண் ம்
மீ ண் ம் இடம் ெப க ற .
இைறத் தன் ைமயான , ‘ஒன் ம ல் லாமல் இ க் ம்
ஒன் ’ என் ப இந் த ய ஆன் ம க மரப ல் , பல
ெமய் ணவாளர்களால் வ த் தப்ப க ற . இந் த
‘ஒன் மற் ற ஒன் ’ என் ற ெமய் ய யல் க த் ைவேய தம ழ்
ச த் தர்கள் ன் யம் , ெவட் டெவள , ம் மா என் ற வார்த்ைதகள்
லம் ெவள ப்ப த் க ன் றனர்.
காலம் உைறந் த ேதாற் றம் த ம் ெவட் டெவள ய ல்
ெபயர்கள் , ெபா ட் கள் , உய ர்கள் எல் லாேம
அர்த்தமற் றைவயாக ஆக வ க ன் றன. வ ர ந் ப் பரந் த இந் த
ெவட் டெவள ய ல் தவ ம் ேபர ன் பத் ைதேய ‘பரெவள ’ என்
அைழப்பார்கள் .

என , உன , நம என் ற இ ப் ந ைலகைளக் கடந் த

ந ைலேய ‘பாழ் ’ என் அைழக் கப்ப ம் ெவட் டெவள என் ,
பல ச த் தர் பாடல் கள் ற ப்ப க ன் றன.
ச த் தர்கள ன் ேகாட் பாட் ப் ெபயரான ‘ெவள ’ என் பைதேய
ெபயராகக் ெகாண் அைழக் கப்பட் டவர் ‘க ெவள ச த் தர்’.
இவைரப் பற் ற ய வாழ் க் ைகக் ற ப் கள் ஏ ம்
க ைடக் கவ ல் ைல. என ம் ட இந் தப் ெபயர ன் ச றப்பால்
இவர் தன த் தன் ைம ெப க றார்.
ேம ம் , ச த் தர்கள் என் பவர்கள் ேபாைதப் ப ர யர்கள் , கஞ் சா
அ ப்பவர்கள் என் ற சர்சை ் சக் சாட் ைடய த வ ேபால் ,
க் ம் , ேபாைதக் ம் எத ராக இவர் பாடல் ைனந் த ப்ப
ற ப்ப டத் தக் க .
கஞ் சாப் ைகப யாேத! - ெவற
காட் மயங் க ய கட் யாேத!
என் ெதாடங் ம் இவர ேபாைத எத ர்ப் ப் பாடைலவ ட
பாமரர்கள டம் ப ரபலமான , இவர ‘நந் தவனத் த ல் ஓர்
ஆண் ’ பாடல் தான் .
 27
ராம ங் க வள் ளலார்

தன் ைனயற ந் த ன் ப ற ெவண்ண லாேவ - ஒ

தந் த ரம் நீ ெசால் ல ேவண் ம் ெவண்ண லாேவ!
நாதர் ேம ந் த ெவண்ண லாேவ - அங் ேக
நா ம் வர ேவண் க ன் ேறன் ெவண்ண லாேவ!
- ராம ங் க வள் ளலார்

ெதன் னாற் கா மாவட் டத் த ல் உள் ள ம ர ல் 1823-ம்

ஆண் அக் ேடாபர் மாதம் ஐந் தாம் ேதத , ராைமயா ப ள் ைள-
ச ன் னம் ைம தம் பத ய க் ஐந் தாவ ப ள் ைளயாகப்
ப றந் தவர் ராம ங் கம் .
தன ன் றாம் வயத ேலேய தந் ைதைய இழந் தார்.
அதன் ப ற ெசன் ைனய ல் தன தைமயனார் ஆதரவ ல்
வளர்ந்தார். ஒன் பதாவ வயத ல் இவ க் ச த் த க ைடத் த .
ராம ங் கப் பரேதச , த வ ட் ப ரகாசர், க ங் ழ
ராம ங் கம் , ராம ங் க வாம , ச தம் பரம் ராம ங் கம்
ப ள் ைள, க ங் ழ கணக் கன் ேபான் ற பல் ேவ ெபயர்களால்
அைழக் கப்ெபற் ற இவ க் , இைறய ள் வாய் க் கப் ெபற் ,
தவ வாழ் வ ல் ரணமைடந் தப ன் , ‘வள் ளலார்’ என் ற ச றப் ப்
ெபயேர ந ைலத் ந ன் ற .
 த ெவாற் ற ர் ெசன் த யாேகசைர ம் , வ ைடய
மாண க் கத் ைத ம் அ ந் தம ழால் பாடல் கள் பா ய
வள் ளலார், தன இ பத் த இரண்டாவ வயத ல் ச தம் பரம்
ெசன் வரத் ெதாடங் க னார்.
பார்வத ரம் என் க ற ெபயேரா வ ளங் க ய வட ர ல் ,
சன் மார்க்க த மச்சாைல, சன் மார்க்க ேவதபாடசாைல,
சன் மார்க்க சங் கம் த ய ஆன் ம க இயக் கங் கைளத்
ேதாற் வ த் தார்.
 ேபா யான இைறவழ பாட் ைறகைள ம் சாத , மத,
ேபதங் கைள ம் எத ர்த் க் ரெல ப்ப யதால் , வள் ளலார் பல
இைட கைள ம் ஆபத் கைள ம் அவர வாழ் நாள ல்
சந் த க் க ேநர்ந்த .
1874-ம் ஜனவர மாதம் 13-ம் ேதத யன் , ேமட் க் ப்பம்
(க ங் ழ ) என் ம் ச ற் ர ல் , தன அைறக் ள் ெசன்
தாள ட் க் ெகாண் மைறந் ேபானார்.
பத் ெதான் பதாம் ற் றாண்ைடச் ேசர்ந்த வள் ளலார், ச த் தர்
மரப ல் தன த் வம் ம க் கவராக வ ளங் க றார்.
‘இைறவன் அ உ வானவன் ’ என் ம் தத் வத் ைத
உள் ளடக் க ய ேஜாத ைய வழ ப ெபா ளாக ன் ென த் ச்
ெசன் றவர் வள் ளல் ெப மான் . கட க் வண்ண ம்
வ வ ம் கற் ப த் தால் , க த் ேவ பா க ம் ெகாள் ைக
ேவ பா க ம் எ ம் என் பதாேலேய அவர் ஒள வழ பாட் ைட
ேபாற் ற ப் ப ன் பற் ற னார்.
சமயம் சார்ந்தவராக ஆன் ம க வாழ் க் ைகையத் ெதாடங் க ய
வள் ளலார், சாத , மதம் , சாத் த ரம் , ேகாத் த ரம் அைனத் ம்
ெபாய் ேய என எ ப்ப ய ரட் ச க் ரல் ஆன் ம க உலக ல்
ெப ம் சர்சை ் சகைள எ ப்ப ய .
‘கண் வழக் கெமல் லாம் மண் ப்ேபாக’ என
ெதள வாக ம் வ வாக ம் தன ஆன் ம கப் ரட் ச ைய
வ த் த ய வள் ளல் ெப மானார், பத் ெதான் பதாம்
ற் றாண் ன் மகா ச த் தராகேவ இன் றள ம்
ேபாற் றப்ப க றார்.
அ ட் ெப ஞ் ேஜாத அ ட் ெப ஞ் ேஜாத !
தன ப்ெப ங் க ைண அ ட் ெப ஞ் ேஜாத !