Αάναβίοβ-ΤείΓαΙοΓ/ίβ — Νίούβ 95

τώί βιωι φαμεν οργασαι τον πηλόν επί τοϋ παρασκενάσαι προς τάς
άλοιφάς. Σοφοκλής έν [Ποιμ]έσιν (Ε 510 ΡβαΓ8.)

'έμισ[γ’~\ όσον δε(ϊ) [π]ηλόν όργάσαι κ[αλό]ν\

καί Αίσ χύ[λ]ος επί των προ της Καδμείας νεκρών τ[ών] προς την ταφήν
έτοίμως έχόντω[ν]· 5

'ώργα το πραγμα, διεμύδαιν’ ήδη νέκυς’ . . .

270

ΗΕ5ΥΟΗ. Εβχ. Α 5652 Ε. (αιΐ8 Ώΐο^βηΐαη.) = Σνναγ. λέξ. χρησίμ.

Ρηοτ. ρ. 153, 7 Κβΐΐζ. ~ Ετυμ. Μαον. ρ. 116,41 Οαΐδί.: 'άοζήσω*·
διακονήσω, υπουργήσω. Αισχύλος Έλενσινίοις. 10

Νηρείδες
8. ιιπΙθγ XXVI Β.

XXVIII. ΝΙΟΒΗ

271

Κατάλογ. 44: Νιόβη (ν§1. Γένος Αισχύλου 19 ρ. 6, 12 \νΐ1.). 15

[271 α]

ΑκίδΤΟΤ. Περί ποιητικής 18 ρ. 1456α 15: ... σημεϊον δέ· όσοι (γαρ)
Πέρσιν Ίλιον δλην έποίησαν καί μη κατά μέρος, ώσπερ Ευριπίδης, (ή)
Νιόβην (80 (Ιΐβ §ΓΪ6θ1ι. Ηδδ.: Θηβαΐδα αΓαΟ. νβΓ8.), καί μη ώσπερ
Αίσχύλος, ή έκπίπτουσιν ή κακώς άγωνίζονται . . . 20

272 (ν§1. 212. 243α—ά)

Οΐο. ΤηδοιιΙ. άιβρηίαΐ. III 63: βί Νίοδα βημίΐητ Ιαρίάβα ρνορίβτ

αβίβτηηηι ονβάο ίη Ιηοίη δίίβηΐίηπι.

2 — 5] ΕΓ§δ.ηζυη§βπ νοη Η. ϋΐβίβ-'νν'. 8ο1πι6ΕΓί 9 άοξήσω Ηβ8. 10 Αίσχ.

’Ελευσή Γβΐιΐί ϊη Εΐ.; έλενσινίαις Ηββ. 17 (γάο) Αγε6. 18 4. Υ&ΐιΐοη
(ή)
 96 ΝίοΒβ

273
Ραρ. 8θθ. Ιταε. 1208 (νοί. 11, 1935, 92—96 ηιΐΐ ΡΗοΙ. ΐη ΕΓ8ίαπ3§α1>Θ
[1932]) [άαζυ Ο.-Α. Ρκιτξοη, Νβπβ Ετα^πίΘηίΘ άβδ Αϊδοΐιγίοδ ιιη<1
Βορίιοίνίββ, ϋΐ88. Ηαιπ1)ιιγ» 1936, 25—27 (ΤογΙ αΐίβτβ ΕϋβΓαί,υΓ);
5 IV. Μοκεε, Βητδΐαηδ ΤαΙττΘδΙιβποΙιίΘ 259, 1937, 30—33; I). Ε. Ραοε,
ΟγθθΡ ΡϊΙθγ. Ραργπ 1, 1941, 2—9; Κ. Οαντακεεεα, ΕβοΡΐΙο 1, 1941,
327 — 339; νικτοκ 8τεερεν, Τταν. Τβ Ια, δοοΐβΐβ Τβ8 δοΐβηοβδ . . .
ΙΤτοοΙα'ΐν Α 41, 1952, 7—27; Η. ΒΕθΥϋ-<ΙθΝΕ5, Αρρβηάϊχ ζπ Αβδοΐιγίιΐδ
βά. Η. IV 8ηιγ11ιΙΙ2, 1957, 556—562 (άοιΦ τνβΐίβΓβ ΕϋβΓαΙιιι-)]; ΗΕ5ΥΟΗ.
ίο Εβχ. II 180, 17 8ο1ιηι. (ν. 6ί.); Ρεατ. Πολιτ. II ρ. 380α 1 (ν. 15ί.);
8οηοε. Α Ηομ. Ιε. Ω 602 (ν. 211.):

(οΕθγθγ Ραηά ίβΐιΐί)

(ΤΡΟΦ.?).
ή δ’ ο]υδέν εί μή πατέρ’ άναστενάζε[ται
15 τον] δόντα καί φύσαντα, Ταντάλου β[ίαν,
εις οί]ον έξώκειλεν άλίμενον γάμον-
παντ]ος κακού γάρ πνεύμα προσβ[άλλε]ι δό[μοις.
5 αύταί] δ’ όράτε τούπι[τ]έρμιον γάμου-
τριταΐ]ον ήμαρ τόνδ’ έφημένη τάφον
20 τέκνο^ έπώ(ι)ζε(ι) ζώσα τοΐς τεθ-νηκόσιν,
θ·ρηνο]ϋσα την τάλαιναν εύμορφον φυήν.
βροτδ]ς κακωθείς ούδέν άλλ’ εί μή σκιά.
10 <ΚΟΡ.) ευνους] μέν ήξει δεύρο Ταντάλου βία,
ζητών] κόμιστρα τήσδε, καί πεφ[ρασμένος-
25 Φοίβος] δε μήνιν τίνα φέρων Άμφίονι
πρόρρι]ζον αίνώς εξεφύλλασεν γέν[ος;
<ΤΡΟΦ.?) έγώ πρ]ός ύμάς — ού γάρ εστε δύσφρονε[ς —
15 λέξω-] θεός μέν αιτίαν φύει βίροτοίς,
όταν κα^ώσαι δώμα παμπήδη^ θέληι-

14£Γ.] ΕΓ§αηζυη§6η, 80\νβίί πϊοΙιΕ ΕοπιβΓ^ί, νοπ νϊίβ11ΐ-ΝθΓ88, 14 η δ’ . .]

Ρ. Μααβ άναστενάζε[ται 8οΕαί1(6\νιι1(11) 16 εις οι]ον δοΐιαιΐ. γάμ πΕθγ β\ί]ον
17 παντ]ος Β. ΡίβϊίϊβΓ δό[μοις ΕοΙΙβ 18 αύταί] δοΕιιιΙ. 19 τριταϊ]ον Ε. λΥοΟΐ
&ιΐ8 Ειιτίρ. Ηίρροΐ. 275 ιι. α. 19 έφημένη — 20 τεΰνηκόσιν] 8. ΗΕ5ΥΟΗ. Εβχ.
II 180, 17 Βοΐαιπ. (αιΐ8 ϋίο^βπϊειη.): 'έπώ{ι)ζειν ' έπικα&ήσ&αι τοίς ώιοϊς. Αίσ χυλός
Νιόβη ι μεταφορικώς' 'έφιμένη τάφον I τέκνοις έπώ(ι)ζε(ι — τοϊς τε&νηκόσιν'
20 έπώ(ι)ζε(ι) ζώσα ΕαΕί,θ] έποιμώζουσα ραρ.: έπώζε Ηβδ. 21 άρηνο]ϋσα Α. Εβδίίγ
22 βροτό]ς Κδτίβ; Εά. Εγ&θπΙϊοΙ,· Ρ. Μααβ 23 ε&-ους] Μβίίβ; τελών] Εβδί^χ
24 ζητών] ΚογΙθ; άγων] (ΗατίΕο) οοΙθγ οίσων] δοΐΐίκΐ. πεφ[ρασμένος Εαίίβ αιιβ
Ε 767 25 Φοίβος] Μα&8 20 αίνώς αιιβ αίκώς 28 θεός — 29 ΰέληι] = Με-
νανόκ. ΕΓ8,§ηι. ΕΙογ. 701. (ρ. 1411. ΚόΓίβ); ν§1. Ρεατ. Πολιτ. II ρ. 380 α 1: ... ονδ'
αϋ, ώς Αίσχύλος λέγει, έατέον άκονειν τούς νέους ότι ’θεός—θεληι’
 Νΐοόβ 97

όμως δ]έ Ρνητόν οντα χρή τον ε[μμετρον

καιρόν π]εριστέλλοντα μή θ·ρασυστομ[εΐν.
άλλ’ οί γάρ] εύ πράσσοντες ου ποτ’ ήλπισα[ν
20 σφαλέν]τες έκχεΐν {χι} ήν εχουσ’ [εύπραξίαν.
χαΰτη γ]αρ έξαρθ-εΐσα [κ]αλλισ[τεύματι &
παίδω^ [τε] (πλή&ε^.

(υηίοΓΟΓ ΓΙειπι! Γβΐιΐϊ)

274(?)
α) Ριλπάκοη. Σνμποσ. VI 6, 2: ... ώσπερ ή τραγική τροφός εκείνη
τά τής Νιόβης τέκνα τΐ'&ηνειταΐ' 10

(ΤΡΟΦ.) 'λεπτοσπαθ-ήτων χλανιδίων έρειπίοις

θ-άλπουσα καί ψήχουσα (καί πόνωι πόνον
έκ νυκτδς άλλάσσουσα τον καΡ’ ημέραν)5.

I)) — Περί τής εις τα έγγονα φιλοστοργίας 4: . . . μηδέν ήδν καρπόν-

μένη μηδέ χρήσιμον, αλλέ έπιπόνως και ταλαιπώρως άναδεχομένη των 15

σπαργανών
'έρειπίοις
Ράλπουσα καί ψήχουσα καί πόνωι πόνον
έκ νυκτός άλλάσσουσα τον καΡ’ ή μέραν5.

275 20

δΟΗΟΡ. ΜΤνχΒ ΕυκίΡΙΏ. ΡΗΟΙΝ. 159: περί δέ τον πλήϋονς των Νιο-
βιδών αντός φησιν ό Ενριπίδης έν Κρεσφόντησ (Ρ 455 Ν.2)

'καί δίς έπτ αν τής τέκνα

Νιόβης ϋανόντα Αοξίον τοξενμασιν .

ομοίως και Αισχύλος έν Νιόβηι, καί 5Αριστοφάνης έν Δράμασιβν ή) 25

Νιόβωι (Ρ 284, I 465 ΚοοΡ) . . .

1Γ. έ[μμετρον I καιρόν. .] Μβΐίβ (ε[ύσεβή I τρόπον..] νίίβ11ί-ΝοΓ8α) Β αλλ

γάρ] Μααδ (άλλ’ οΐ μέν] νϊίβΙΙί-ΝοΓδίΐ) 4 σφαλέν]τες ΓΓαβηΙίβΙ 5 χαϋτη χ]αρ
Ρ&ΐίβ 6 6Γ§. ΚδΓίΘ &Π8 80ΗΟΙ-. Α Ηομ. Ιο. Ω 602: 'έπαρϋ'εϊσα' (βο. Νϊοόβ) <5έ
τ&ι 'πλήΰει’ των 'παίδων . . . 8—19] άΐθ ΒεζϊβΚυη^ ζα ΑΪ8θ1ιγ1θ8’ Νιόβη νοι--
ιηυΐβίβ Α. Ρβ'δΐιν 12 = 18 ψήχουσα ν. \\7ί1ίΐΓηοΛνίίζ] ψύχονσα 15 ταλαιπώρως
I I υ302χ2] -ους άΐο ΙΙΟγ. 16 σπαργάνων Πυ302χ2] σπαργείων άίβ ϊϊ1)γ. 19 κωΤ]
τ’ Τ' ,
μεΝ ΟοΟβΐ 22 φησιν ενριπίδης έν κρεοφαν Μ: φ. ο εύρ. εν κρεοφαν Τ: ενρ. έν
κρεοφων φησί V1: ενρ. έν κρεοφόντηι φ. Β 25 Αισχύλος] έν αίσχνλωι Τ 25Γ. Δοά-
μασι(ν ή) Νιόβωι IV. ΡηκΙογΓ] δράματι νιόβης

7 ΜβΙΙε
98 Νίοδβ

276

ά) δΟΗΟΒ. (ίβΐιΐΐ ΐη V) ΑκίδΤΟΡΗΑΝ. Οκνιτη. 1247: 'άρ’ οισθ-’ δτι,

Ζεύς ει με λυπήσει πέρα, I μέλαθ-ρα μεν αυτόν 'καί δόμους Άμφίονος I
καταιθαλώσω πυρφόροισιν αίετοΐς’ . . .’] έστι δέ εκ Νιόβης Αισχύλον,
έξέρριπται δέ τό ' Άμφίονος . . .' έκ μονωιδίας (?).
1>) δΟΡΗΟΚΕ. Άντιγ. 2: άρ’ οίσθ-’ οτι Ζεύς των απ’ Οίδίπου κακών . . .

277

&) Οεοκο. Οηοικοβ. Οοηιηιβηί. ΐη Ηβρίι. Έγχειρ. περί μέτρων 1,4

ρ. 190, 6 ΟοηδΒι·.: ' ράιον μέν οϋν γίνεται ή τοιαύτη 'κοινή, ει γε ή
συλλαβή εις μέρος λόγον ήι πεπερατωμένη ώς έν τοΐς προκειμένοις παρα-
δείγμασι (Οά. α 1ί.; II. Ζΐ 109), σπανιώτερον δέ έπϊ μέσης λέξεως. ού μην
άλΧ δμως ενρίσκεται και μάλιστα έν τοΐς αλλοις μέτροις· έν μέν ίαμβικώι
Αίσχυλός έν Νιόβηι

* "Ιατρός τοιαύτας παρθένους "^οχεύεται"Ι-* . . .’]

φησι τοίνυν, δτι ό Αισχύλος κέχρηται έν Νιόβηι δράματι εις ιαμ¬
βικόν μετρον τήι '-οι-’ έν άρχήι λέξεως ονσηι κοινήι όντως, ένϋα φησ'ιν

' "Ιατρός τοιαύτας παρθένους ^λοχεύεταιΊ·5.

συνέστειλε γάρ την 'τοι- συλλαβήν έν δευτέραι βάσει ιάμβου, ίστέον δέ
δτι ούχ όντως έχει πάσα ή χρήσις κατά τό τέλος, άλλα

' "Ιατρός τοιαύτας παρθ-ένους έξεύχεται

τρέφειν ό θ’ άγνος Φασις . . Λ

1>) Ευ$ΤΑΤΗ. ΗοηΐΘΓ. Οά. κ 495: ... οϋτω δέ και έν τώι

' "Ιατρός τοιαύτας παρθ-ένους ^μνηστεύεταιΥ

ή δευτέρα χώρα βραχεΐαν έχει την κατάρχουσαν λέξιν.

278

α) δτκΑΒ. Γεωγραφ. XII 8, 21: λέγεται δέ τινα φυλά Φρύγια ονδαμοϋ

δεικνύμενα, ώσπερ οι (Κερβήσιοι και οι) Βερέκνντες. καί Αλκμάν λέγει
(Γ 97 Ό.η.
'Φρύγιον αϋλησε(ν) μέλος {τό} Κερβήσιον.

4 πυρφόροισι V -φοροις Μ εστι δε] Γβΐιΐί ίιι ΓΕΑΜ. δ έξέρριπται — μονωιδίας]

Γβΐιΐί ΐη Κ τό Άμφίονος] τ άμφίονος ΕΑ1<3. 9 ράιον — 14 λοχεΰεται] &ιΐ8 Ηβ-
ρΕβ,ωΙϊοη ΘηΙηοιηηιβη ΡκιεείΑΝ. Ιηβϋΐ. I 52 ρ. 38, 16Γ. ΗθγΙζ; Ανον. ίη ΡΓΪ8θΐαη.
ΙηβίίΕ V ρ. 192 Ηβι-ίζ; Τζετζ. αη ηιβΙΐΓθΓβη Οείβη (8. Ε 155 Ν.2) 1δ κέχρηται
αίσ χυλός Κ 16 ούτως] ίβΐιΐί ΐη Κ 18—21] ίβΐιΐί ΐη Κ(!) 26 λέγονται Ε
27 (Κερβήσιοι — οι) Μοίΐο ηαοΐι ΟΙιγ. Ο. Οοκίαιπΐ άλκβμάν Ε 29 ηϋλησε αΐΐο
Ηβδ. αυβοΓ Ε, όΐβ ηνλισι {τό} Βθγ^Ις κειρβήσιον ΟΕ: κειρβήσειον Ε
 ΝίοΙιβ 99

και βοϋννος τις λεγεται Κερβήσιος’ έχων όλεδρίους άποφοράς' άλΣ ου-
τος γε δείκννταί, οί δ αν&ρωποι ονκέ&’ οντω λέγονται. Αισχυλός δέ
σνγχεϊ εν τηι Νιοβηι. φησι γάρ εκείνη μνησϋεΐσα των περί Τάνταλον

278 Α 2Γ. 'οίς έν Ίδαίωι πάγωι

Διός πατρώι,ου βωμός έστι . . .’,

καί πάλιν
278 Β 'Σίπυλον Ίδαίαν άνά
χθόνα’.

καί ό Τάνταλος λέγει*

278 0 ' σπείρω δ’ άρουραν δώδεχ’ ήμερων οδόν, ίο

Βερέκυντα χώρον, εν θ’ Άδραστείας εδος
’Ίδη{ς} τε μυκηθμοΐσι καί βρυχήμασιν
(π)ρέπουσα μήλων, παν δ’ ΙέρεχθεΐΊ- πέδον’.

Β) ΡΕΑΤ. Πολιτ. III ρ. 391 β 4: πας γάρ έαντώι συγγνώμην έξει κακώι
δντι, πεισϋείς ώς άρα τοιαϋτα πράττονσίν τε καί έπραττον καί 15

278 Α (ΝΙΟΒ.) 'οί θεών άγχίσποροι

(οί) Ζηνός εγγύς, ών κατ’ Ίδαΐον πάγον
Διός πατρώιου βωμός έστ’ έν αίθέρι,
καί ού πώ σφιν έξίτηλον αίμα δαιμόνων5.

ο) ΒυκίΑΝ. Δημοσϋέν. έγκώμ. 13: ... των ψυχών, δσαι 'Ζηνός εγγύς 20
καί θεών άγχίσποροι’, φησίν ό τραγικός.

ά) Συναγ. λέξ. χρησίμ. Αη. Ογ. ΒοΡΡογ. 332, 25 = Ρηοτ. ρ. 27, 11

Ββϊΐζ. = 8υυ. Ββχ. Α 405 ΑοΙΙ. = 8οηοε. Ρεατον. Πολιτ. III ρ. 391 β 4:
'άγχίσποροι’· εγγύς γένους δντες.
ν§1. ΡΗΙΕΟΝ V. Αεεχ. Περί του βίου Μωυσέως I 279; — Περί των 25

άναφερομένων έν είδει νόμων 14; 8ΥΝΕ8. Ώϊοη. ρ. 51ο; Ι)ΑΜΑ8Κ. Ρ>βΐ

Ρηοτ. ΒΐΜ. ρ. 336Β 19 (350α 9), 338α 16 (8υϋ. Ββχ. Α 405; 771966
Αάΐ.); ΕυδΤΑΤΗ. Ορηδο. ρ. 357, 27.

β) ΡτυΤΑΚΟΗ. Περί φυγής 10: ούκ ακούεις τον Ταντάλου λέγοντος έν

τηι τραγωιδίαι 30

278 0 'σπείρω δ’ άρουραν δώδεχ’ ήμερών οδόν,

Βερέκυνθα χώρον . . .’,

1 βερβήσιος Β 3 μνησϋεΐσα Μείΐβ] μνησϋήσεται 12 ’Ίδη{ς) Οακίΐυΐιοη 13 πρέ¬

πουσα Α. ΙΥβΙΙαπβΓ] ερπουσι έρέχϋεον 1) 17 (οί) I. ΒβίΛβΓ 24 δντες Αη.]
Γβΐιΐί ϊη <1βη ϋΕη^βη 31 απείρων 9 32 έρεκννϋα 4 (β Ζιιβαΐζ 2. Ηαηιΐ) ν Π1:
έρεκάνϋα β

7*
 100 Νΐοδβ

εΐτα μετ ολίγον λέγοντος

278ϋ 'ούμός δέ πότμος ούρανώι κυρών άνω

εραζε πίπτει καί με προσφωνεί τάδε"
'γί(γ)νοισκε τάνθρώπεια μή σέβειν άγαν .

5 £) — Περί τον ότι μάλιστα τοις ήγεμόσι δει τον φιλόσοφον διαλεγεσόαι 3:

278 0 'σπείρω δ’ άρουραν δώδεχ’ ήμερων οδόν,

Βερέκυντα χώρον . .

οϋτος εί μη μόνον.

279

10 ε) Ιοανν. V. δτΟΒ. Έκλ. IV 51, 1 ΠβηδΘ: Αίσ χνλον Νιόβης’

'μόνος θεών γάρ Θάνατος ού δώρων έράι*
ουτ’ άν τι θύων οΰτ’ έπισπένδων άνοις,
ού βωμός έστιν ουδέ παιωνίζεται*
μόνου δέ Πειθώ» δαιμόνων άποστατεΓ.

15 Β1) Ροκρηυκ. ΘπαβΒί. ΗοιηβΓ. I 133, 22 8ο1ιγ. (8ο1ιο1. ΑΒ ΗοπιβΓ.

II. / 158): . . . όϋεν εν ονδεμιαι ττόλει "Αώον βωμός έστιν. Αισχνλος

(ΡΎίσιν 'μόνος {γάρ} θεών (γάρ) Θάνατος ού δώρων εράι,

ούδ’ άν τι θύων ούδ’ έπισπένδων λάβοις,
20 ούδ’ έστι βωμός ούδέ παιωνίζεται’.

1>2) ΕυδΤΑΤΗ. ΗοπιβΓ. II. / 158: εις δέ τό είναι τον "Αιδην 'ϋεών εχϋι-
στον’ σνμβάλλεται και Αίσ χνλον τό

'μόνος θεών (γάρ) Θάνατος ού δώρων έράι,

ούδ’ άν τι θύων ούδ’ έπισπένδων λάβοις,
25 ούδ’ εστι βωμός ούδέ παιωνίζεται’.

ο) 8θΗΟΡ. κν ΑΚΙ5ΤΟΡΗ. Βατκ. 1392: 'μόνος θεών γάρ Θάνατος ού

δώρων έράι.’] εκ Νιόβης Αισχύλον.

ά) 8οηοι.. 8ορη. Ερ. 139 = 8ϋϋ. Εβχ. Π 14 Αάΐ.: · . . καί Αίσχν-

λ Ο ζ* 5
30 'μόνος θεών γάρ Θάνατος ού δώρων έράι’*
'μόνος ού δέχεται γλυκεράς μέρος έλπίδος’
(Ε εώβδρ. 380 Ν.2).

2 ούμός . . πότμος Κ. Ροΐ'8οιι] θυμός . . ποθ’ άμός (άμνός ν) 6 σπερώ Χθ180

Φαθα1: εσπερεν γ 7] Γείιΐί ϊη γ 8 ούτως Θ 12 άνοις ϋοθΓΘβ αυβ Ρ 2791ι]
ναοϊς 10 έ»>] ίοΐιΐί ίη Λ 18 γάρ ΰεών Β: θεών Α 19Γ.] οΰ<5’ επιθυμεί σπονδών Β
20 ονδ' έπαγατνίζεται 30 θεών γε 8ικΡ: γάρ θεών 8ο1ιο1. 31 μόνος] Γβΐιθ ϊη
8ιΐ(1.
 Νίούβ 101

β) 8υϋ. Ββχ. Θ 45: . . . Αίσ χύλος-

'μόνος θεών γάρ Θάνατος ού δώροιν έράι’.

£) — — Μ 1235: 'μόνος θεών . . Θάνατος ού δώρων έράι’ Αισχύ¬

λος φησί.

§) 8θΗΟΕ. νΒ ΕυκίΡΙΌ. ΑΕΚΕ5Τ. 55: ... 'μόνος θεών γάρ Θάνατος

ού δώρων έράι’ . . .

Β) Σνναγ. λέξ. χρησίμ. Αη. Θγ. ΒβΒΒβι·. 406, 9 = Ρηοτ. ρ. 143,7

Κβϊΐζ.: 'άνοις5· αντί τον άνύοις. Φρύνιχος (Ρ 22 ν. ΒοΐΉβδ).

280

δΟΗΟΕ. ΒΑυκΕΝΤ. 86, 7 ϊη Αβϋ&η. Περί ζώιων VI 11 (θά. Α1. <1θ

δίβίαηϊ, δίιιάϊ Ιί. οΐΐ βίοΐ. οΐ338. 7, 189 9 , 4 1 4) ^ Ηε5ΥΟΗ. Βθχ. Α 8315 Β.
(3,118 ϋΐο^βηίαη.): 'αύλώνες’· οι επ’ ενϋείας τόποι. Αισχύλος Νιόβη (ι).
καί την τάφρον <5’ 'ανλώναλ ό αυτός (Ρ 647 Α [βΒ]), καί την πυράν.

281

ΗΕ5ΥΟΗ. Ββχ. II 280, 23 δοΐιηι.: 'ήμορίς** κενή, έστερημένη. Αισχύ¬

λος Νιόβηι.

282

α)-II 392, 3: 'κάκαλα’· τείχη. Αισχύλος Νιόβηι.

Β) Σνναγ. λέξ. χρησίμ. Ρηοτ. 1 305, 19 Ν&Β.: 'κάκαλον5· τείχος.

Ξάντριαι
8. ιιπΙθγ XXXIV Ο.

Οίδίπους

8. ιιπΙθγ XXIII Β.

5 &εών γάρ &εών V: γάρ &εών Β 8 αντί τού] Γβΐιΐΐ ΐη ΡΚοί. 12 έπευ' 8οΗο1.
αίσχν δοΐιοΐ. Νιόβηι] ΓβΐιΐΙ ΐη Ηβδ. 13 ό3 — αυτός] ίβΐιΐΐ ΐη Ηββ. καί2 —
πυράν] ίβΜί ΐη 8οΐιο1.