Magical Vampire Academy

MAGICAL VAMPIRE ACADEMY

PROLOGUE

Sa mundo ng mga tao, ang mga bampira ay kathang-isip lamang.

Maniniwala ka ba sa bampira? Kung hindi, paano mo pa kaya mapaniniwalaan na bukod

sa pagiging bampira ay may kanya-kanya itong mga kapangyarihan na tinatawag na
MAJICA?

Magic is power, but every Vampire has different magics. THE FOUR ELEMENTS are the
most powerful.

Prince Rock. His main power is Earth/Nature. He can control the ground, environment
and everything around him is related to his power. He loves brown and green, he
hates RED. So it means he hates LOVE.

Prince Fire. of course base on his name, he has the power of fire. It is not simply
as fire, but very rare fire. He is a hot looking Prince with his fiery attitude.

Prince Ice. His power is all about water and maybe you're asking why his name is
Ice, well he can make ice by water. He is cold as an ice and emotionless.

Prince Air. Air is his power. He can fly and he can kill his enemy just for a
second by using the wind. Like Air, he is very arrogant or what you call
"MAHANGIN".

AND LASTLY

Prince King. He is a prince, King is just a name. Why King? It's because the four
elements are his powers. He is powerful comapared to other vampires. No one can
betray him. He is arrogant, cold, and emotionless. But he is deeply in love with
his childhood friend, Princess Light.

Princess Light. She's the only Princess in the Vampire World. Childhood friend of
Prince King but disappeared like a bubble. No one knows where she is. She is the
Non-existing Princess, but still, the vampires believe she will come back on the
right time.

Welcome to Magical Vampire Academy!

MVA is An Academy that has no Light. The dark sky and clouds surrounding the whole
Campus since Princess Light disappeared. She stands as the light of their Life.

Magical Vampire Academy was full of sadness, but what will happen if SHE will come
back? Can she return the happiness? Can she see the sweet smiles of her fellow
Vampires? Will she come back? Will She?

___________________________________________

NOTE from an article.

"Legal Repercussions"

"The legal repercussions of plagiarism can be quite serious. Copyright laws are
absolute. One cannot use another person's material without citation and reference.
An author has the right to sue a plagiarist. Some plagiarism may also be deemed a
criminal offense, possibly leading to a prison sentence. Those who write for a
living, such as journalists or authors, are particularly susceptible to plagiarism
issues. Those who write frequently must be ever-vigilant not to err. Writers are
well-aware of copyright laws and ways to avoid plagiarism. As a professional
writer, to plagiarize is a serious ethical and perhaps legal issue." -iThenticate

http://www.ithenticate.com/resources/6-consequences-of-plagiarism

Started:
March 26, 2014
6:00 PM

Author:
April Jane V. Patricio

Chapter 1 (Start)
Chapter 1 (Start)

_Flashback_

"Princess Light, be careful!"

"Everything will be okay hihi" Para bang musika sa pandinig ng Prinsipe King ang
tawa ng magandang Prinsesa na nasa kanyang harapan. Matagal na siyang may lihim na
pagtingin dito. Sino ba naman ang hindi mahuhulog ang loob sa isang prinsesa na
sobrang ganda ng lahat lahat sa kanya? Magandang pisikal na anyo, magandang ugali
at ang maganda niyang malaanghel na boses.

"Wait, where are you going?" Tumitig ang Prinsesa Light sa Prinsipe. Ang nag-iisang
prinsipe na hindi siya iniiwan. Bigla nalang siyang nalungkot.

"Be happy my Prince King." Nagtaka naman ang Prinsipe sa sinabi niya. Alam naman
nito na lagi siyang masaya basta magkasama sila. Napansin niya rin na nagsisimulang
dumilim ang paligid. Napatingin siya sa Prinsesa. Laking gulat niya na nagiging
bula ito.

"Princess Light! What's happening to you?" Hindi alam ng batang Prinsipe na

napaluha nalang siya dahil nang hawakan niya ito ay tuluyan ng naglahong parang
bula. Nasilayan pa niya ang magandang ngiti nito. Saan siya pupunta? Iniisip ng
Prinsipe na babalik naman ito agad-agad.

Ilang taon na rin nawala ang Prinsesa. Ang Magical Vampire Academy ay pinangunahan
ng lungkot. Hindi lang dahil sa pagkawala ng nag-iisang Prinsesa, isama mo pa na
ang buong paligid ay nagdilim. Hindi man gaanong kadilim pero wala na talagang
sumilay na liwanag.

Si Prinsesa Light ang dahilan kung bakit may liwanag, pero simula nang nawala ito,
wala na. Hindi lang iyon, tuluyan narin nagbago ang ugali ng Prinsipe King dahil
sobrang masakit ang mawalan ng Prinsesa sa mundo ng majica at Prinsesa sa buhay
niya.

Non-existing Princess, pero naniniwala parin ang mga magical vampires na mag eexist
pa rin ang naturing na Prinsesa ng Kaliwanagan.

___End-of-Flashback___
Laytina's POV

Nakakainis! Bakit ba kahit Bampira ay nagiging palpak? Putek naloloka na ako sa

nangyayari sakin. Bakit ba lagi akong palpak? Lagi nalang akong minamalas. Oh why!
Binansagan ako na Reyna ng kamalasan ng kapwa ko Bampira. Sa kanila pa mismo
nanggaling yun ha.

Yep Bampira ako pero mukhang hindi. Shunga kasi akong Bampira. Lagi ba naman akong
napapahiya dito sa Vnight Academy. Lagi nalang akong pinagtatawanan. Nakakairita na
ha.

"Aray." Napahawak ako sa pwetan ko. Putek nadulas na naman ako. Ang masaklap, sa
putek pa. PUTEK talaga! I hate my life.

"Ha-ha ang tanga talaga ng babaeng to."

"Oo nga bampira pa man din. Hay naku."

"Hahahaha"

"Hahahaha"

Naiiyak na naman ako. Pinagbubulungan na naman ako ng mga estudyante. Ako nalang
lagi ang pinagtitripan nila. Wala naman akong ginagawang masama sa kanila ah?
Sadyang malas lang ako. Kahit ang mga normal na tao dito ay pinagtatawanan ako.
Kagatin ko kaya sila? Tss pasalamat sila may rules dito kundi naubusan na sila ng
dugo sa katawan. Tignan ko lang kung makatawa pa sila.

Tumayo naman ako. Bakit ba kasi umulan. At teka bakit may putik sa loob ng Academy
e hamak na semento ang binagsakan ko? Don't tell me pinagtripan talaga ako? Urgh
nakakainis na talaga mga Bampira dito. Hindi sila bampira, HAYOP sila.

Mag-isa nga lang pala ako sa buhay ko. Lumaki akong walang mga magulang. Ewan ko ba
sa buhay ko at wala akong matandaan. Nabagok kasi ako dati, syempre dahil sa
kamalasan ko yun. Parang ako lang ata nawalan ng alaala dahil lang sa nabagok?
Bampira mawawalan ng alaala dahil lang doon? Nakapagtataka nga pero pinabayaan ko
nalang. May magagawa pa ako? Ayan na e. So dito ako lagi sa Vnight Academy. Parang
dito na nga ako nakatira eh.

Ay ako nga pala si Laytina Chua. Isang napakagandang Bampira pero ubod ng
kamalasan. Major turn off tuloy tsk. Okay lang atleast buhay pa ako diba? Tsaka
kasama ako sa rank 10. Pang sampu talaga haha. Wala eh, di naman ako kasing talino
ng Rank 1 namin. Sadyang may utak lang ako kaso hindi ko naiaaply sa kamalasan ko.
May sumpa siguro ako.

Pero namomroblema ako kung saan ako tutuloy dahil bukas na ang graduation namin.
Nasa pinakamataas akong section kaya two years lang ang pag-aaral namin since
matalino naman daw kami. Makakakuha nga ako ng trabaho, saan naman ako tutuloy?
Hays another kamalasan na naman.

Pakamatay nalang kaya ako? Ay wag, sayang naman kagandahan ko.

--------------------------

Kinabukasan: Cumlaude ako. Pero nganga pa din dahil wala akong tutulugan. Bawal
naman magstay dito dahil hindi na ako studyante. Oh Lord please Help me. Kahit
bampira kami, naniniwala kami sa Panginoon. Kaya don't judge us. Hindi lahat ng
bampira ay masasama. Natuturuan din kami ng magandang asal.
Mag isa akong nagcelebrate sa Jollibee. Ito lang kaya ng budget ko. Mura na,
masarap pa. Paborito ko talaga ang chicken at burger steak nila. Ang inorder ko ay
chicken bucket since hindi naman ako mahilig sa kanin o spaghetti. Kaya kong ubusin
itong 6 pieces ng chicken. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan ako. This fast
food chain is my favorite.

Pag katapos kong kumain ay naglalakad lakad ako sa kalsada. Tapos may nakita akong
nagniningning na bagay na lumilipad? LUMILIPAD? what the hell!

Sinundan ko ito kahit na nakaheels ako. Halos magkanda dapadapa na nga ako. Pumasok
ito sa kagubatan. Medyo dumidilim na. Natatakot ako baka mamaya may multo. Ayokong
maniwala sa multo pero base sa mga naririnig ko, nakakatakot daw ito. Okay tama na
ang pag-iisip ng kung anu-ano. Tinatakot ko lang ang sarili ko.

Tumigil yung lumiliwanag. Mukha siyang tao na maliit. Sira na ata yung paningin ko,
kung anu-ano na nakikita ko. Ano ba yan. Pero may nakita akong bilog na flat sa
lupa. Mga 1 meter ata yung laki. Sakto may mauupuan. Umupo ako dun at bigla nalang

"AH! HELP!"

Naiiyak na ko dahil parang nahulog ako dun sa bilog. Wala namang butas yun ah?
Nakakahilo yung background ko habang nalalaglag ako. Parang bilog na optical
illusion kaya sobrang nakakahilo at hindi ko na kinaya.

Nakaramdam ako na parang may sumusundot sa tagiliran ko.

"Hmmm"

Paulit-uli na pagsundot iyon. Naiirita na ako.

"Natutulog pa yung bampira ano ba!"

Hindi pa rin tumitigil kaya napabalikwas ako.

"ANO B-" Napabangon ako bigla tapos literal na nanlaki ang mata ko. What the hell.
Kala ko panaginip lang yung nalipad na kumikinang na maliit na tao. May pakpak pa
na parang tutubi. Ano to mala cartoon ganoon? Palihim ko namang kinurot ang bewang
ko kasi baka mamaya isa na naman sa nightmare ko ito. Wala namang nangyari.
Binabangungot na ata ako.

"Kanina pa kita ginigising!" Napanganga ako bigla. Nakakapagsalita pa? At ang cute
ng boses. Ang liit na matinis!

"Anong pangalan mo little tutubi?" Bigla naman siyang nagpout. Mukha siyang si
Tinkerbell. Ang pinagkaiba lang ay cartoon lang si Tinkerbell, eto totoo talaga.

"I'm not a dragonfly miss! I'm fairy." Oh

"Ang tanong ko anong pangalan mo, hindi kung ano ka."Sinamaan niya ako ng tingin.
Ayan na naman ang pambabara ko tsk. Mahilig akong mambara. Natutunan ko lang yan
dahil sa mga tao at bampirang walang ibang alam kundi laitin at pagtawanan ako.
Masisisi niyo ba ako?

"I'm fairy! FAIRY talaga pangalan ko!" Ah.

"Okay." Inirapan naman ako ni fairy. She's beautiful kahit na maliit siya. Kitang-
kita ko pa rin ang ganda ng kulay ng mata niya. Yung tangos ng ilong niya, yung
hugis ng mukha niya at kagandahan ng buhok niya. She has a perfect face but ignore
the body, i guess so? Ang liit kasi. Kung kasing laki ko lang siya ay baka
magpakatomboy nalang ako.

"Are you done memorizing my face miss? Ikaw anong pangalan mo?" Napangiti nalang
ako sa kanya.

"Laytina. Laytina Chua."

Ngumiti naman siya.

"Layt nalang itatawag ko sayo!" Yun rin naman ang tawag sa akin ng iba e. Wala
namang issue doon.

"Okay." Masyadong madaldal ang isang to ah. Ay wala nga pala akong tutuluyan.
Napagtanto ko na ang dilim dilim ng paliid.

"Layt halika sumunod ka sakin." Napatingin ako sa paligid. Kakaiba ang

nararamdaman ko rito. Parang alasais na ng gabi. Pero parang ang lungkot? Feeling
ko ang lungkot ng lugar na ito.

"Nasaan tayo?" Inilibot ko naman ang paningin ko kung saan-saan.

"Nasa Magical Vampire Academy ka." Nagulat naman ako. Kala ko Vnight Academy lang
ang mayroon? Pero may isa pa pala tapos MAGICAL pa? So ano talaga ang nangyayari?

"Care to explain?"

"Hindi ako ang magpapaliwanag sayo kaya sumunod ka na sa akin." Tumango nalang ako
sa kanya at sumunod. Namangha ako nang makita ko yung gate na sinasabi niyang
Academy. Eto na ata yung sinasabi ni Fairy na Magical Vampire Academy.

Kusang bumukas ito. Astig! May mga butterflies na nagsiliparan. Iba't-iba ang mga
kulay nito. Parang magical talaga. May mga kumikinangkinang. May mga nagkalat na
diamond sa paligid. Yayaman ako nito kung ganito ba naman lagi ang mapupuntahan ko.
Pwede kayang kumuha? Ibebenta ko para makaahon sa kamalasan este kahirapan.

"Ang mga Magical Vampires lang ang nakakapasok dito."

"E bakit ako nakapasok?"

"Kasi isa kang Magical Vampire. Ano sa tingin mo ang kaya mong gawin na hindi kaya
ng kapwa mo bampira sa mundo ng mga tao?" Napaisip naman ako. So wala na pala kami
sa mundo ng mga tao ngayon? At naalala ko bigla yung mga nagagawa ko.

"Nakakagawa ako ng bubbles. Tapos one time nung muntik na kong malaglag sa tulay,
nasa loob na ko ng bubbles at lumutang ako hanggang sa maging safe ako. Tapos
tuwing malungkot ako, maraming bubbles sa paligid ko. Hindi ko alam saan nagmula
ang mga iyon." Nakatalikod sakin si Fairy kaya hindi ko nakita yung reaction niya.
Yun na kaya ang magic?

"Actually yan ang magic mo. Hindi mo lang alam. Minsan kasi, kusang lumalabas ang
magic sa tuwing kailangan mo siya o nasa bingit ka ng trahedya. Lalo na pag
malungkot ka, parang tao din ang magic, gusto kang pasiyahin. Ang magic mo, alam
kong hindi mo pa natutuklasan. Kaya kita kinuha dahil gusto kong matutunan mo ang
tamang paggamit dito. Lahat ng Magical Vampires ay nakatakdang magsanay dito. Kaya
wag ka ng magtaka kung bakit ka nandito. Kinukuha namin sila sa tuwing
makakagraduate sila para alam namin na may sapat na kaalaman kayo. Itong paaralan
na ito ay para sa pagsasanay." Namangha naman ako sa sinabi niya. Pero bakit minsan
ang malas malas ko? Bakit hindi ako tinutulungan ng magic?
"E bakit ang malas ko sa mundo ng mga tao? Bakit hindi ako tinutulungan ng magic ko
para hindi mapahiya?"

"Ang magic, lumalabas lang yan sa tamang panahon. At hindi yan maaaring makita ng
ibang bampira o tao. Marunong makilugar ang mga magic, parang tayo. May pag-iisip
din."

"Wow ang galing."

"Nandito na tayo." Tumingin ako sa paligid ang ganda! Pero bakit walang mga
bampira?

Bumukas yung malaking pintuan. Pumasok ako doon. Nakita ko naman na may parang
meeting sa loob? Mga seryoso ang mukha. Nangamba naman ako bigla. Nagsitinginan
sila sakin. Napayakap ako sa sarili ko. Nakaramdam ako ng takot. Isa na naman ba
ito sa kamalasan ko?

Ngumiti naman sila nung nakita ako. Nakahinga naman ako ng maluwag kaso paghakbang
ko, napapikit nalang ako dahil nadulas na naman ako. Iniintay ko na babagsak ako
kaso parang walang nangyari?

Napamulat naman ako. Napatingin ako sa posisyon ko, sinalo pala ako ng bubble.
Nagform ito na parang upuan.

"Are you okay iha?" Napatingin ako sa nagsalita. Mukhang siya ang pinakapinuno sa
lugar na ito. Siya yung nakaupo sa gitna sa kabilang dulo.

"Opo. Sorry po." Tumungo naman ako kasabay ng pagsosorry ko. Sabihan niyo na ako ng
OA. Basta nagsorry ako. Napahiya na naman ako. Sabagay, kailan pa hindi naging bago
ito? Reyna nga ng kamalasan di ba?

"No iha it's really okay. Maupo ka." Napaturo naman ako sa sarili ko. Ngumiti
naman sila. E yung katapat kong upuan ay yung katapat nung nasa kabilang dulo. So
dalwa kaming mataas ang posisyon ganun? De ewan ko basta uupo ako.

Umupo naman si fairy sa lamesa bale nasa harapan ko lang siya.

"Nandito ka para sanayin ang iyong Majica. Wag kang matakot sa mga kapwa mo mag-
aaral, hindi ka nila sasaktan. Poprotektahan ka ng iyong majica. Kung nagtataka ka
kung bakit lumalabas ng kusa ang majica mo kahit may ibang bampira, well nasa
magical vampire academy ka. Dito talaga ang tahanan ng mga Magical Vampires.
Welcome." Sabi nung pinuno siguro. Magical Vampire ako? Matutuwa ba ako o matutuwa?
Syempre matutuwa kasi ibang klaseng bampira ako. Siguro kung nalaman yun ng mga
nantitrip sa akin, baka matakot at lumayo na sila.

"Welocme"

"Welcome"

"Welcome"

Panay welcome sakin nung mga kasama ko dito. Nginingitian ko naman sila bilang
thank you. Nakangiti naman si fairy.

"Masanay ka nga pala dapat sa dilim, laging ganito ang kulay ng langit sa amin
simula nang mawala ang Prinsesa Light sa Academy. Malamang nagtataka ka. Pero hindi
na namin ikukwento sayo ang mga nangyari dahil ikaw na sa sarili mo ang makakaalam
nan. Nandito si fairy para gabayan ka. Simula ngayon siya na ang kasama mo."
Tumango naman ako. Tumingin ako kay Fairy tapos sinimangutan ko siya. Parang
natatawa tuloy siya sa akin.

"Thank you po."

"Ako nga pala ang Hari sa mundong tinatapakan mo. Ako si King Duke." King na Duke
pa! Astig! Pero alam kong Duke ang pangalan niya. Weird ng mga pangalan ha? Fairy
tapos King Duke? Hindi ba uso apilyedo dito?

"Maraming salamat po King duke." Nagvow naman ako bilang paggalang. Ngumiti naman
siya.

Umalis na kami ni fairy at sinusundan ko uli siya. Yung nasa unahan daw ay
pangbungad lang dahil ang tunay na Academy ay nasa likuran nito. May sarili daw
kaming dorm dito. Kaya tuwang tuwa ako. Tapos libre pakain daw. Naks ang saya.
Parang nagniningning ang mga mata ko nung nalaman ko iyon. Ako na nga may libreng
dorm at pagkain, ako pa ang sasanayin nila! O diba? Sarap ng buhay.

*Boogsh*

Napahawak ako sa noo ko. May nakabangga ako. Napatingin ako sa kanya. OH MY GOSH
ANG GWAPO! Kaso mukhang masungit.

"So--Sorry!" Sinamaan niya ako ng tingin. May apat siyang kasama. Lahat sila ang
gagwapo!

Pero bakit nga pala hindi lumabas yung magic?

Ang magic ay parang may sariling pag-iisip.

"LAYT bilis!" Sabi nung babaeng sinusundan namin ni Fairy para ituro yung magiging
dorm ko. Sungit. Tumingin uli ako dun sa lalaki. Nakatingin siya sakin. Tiningnan
niya ako mula ulo hanggang paa. What the!

"Sorry uli!" Tumakbo na ko para hindi magalit si fairy at yung babae pero may
narinig ako.

"Ang galing, kapangalan niya si Prinsesa Light. At mukhang baguhan siya. Ngayon ko
lang nakita yan."

Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nagsalita. Prinsesa Light? Baka anak nung
king na nakausap ko kanina? Ay whatever. It's for me to find out nga diba.

Chapter 2 (Meet Ms. Cupid and the five Princes)

Chapter 2 (Meet Ms. Cupid and the five Princes)

Laytina's POV

Nandito ako ngayon sa Dorm ko. Parang Condo lang! Ang ganda! Hahaha dito na ako
forever! Hindi na ako aalis dito! Aba san ako pupulutin kung aalis pa ako dito
diba? Pero teka, pano nga ba makaalis dito? Nevermind!

"Layt yung mga kailangan mo para sa dito sa dorm mo ay kumpleto na ah! Tsaka may
walk-in closet ka dito." Ika naman ni Fairy. Tumungo naman ako sa kanya.

"Ang yaman naman ng namamahala sa Academy na to. Lahat na ng kailangan ng mga

Magical Vampire ibinigay niya. Wow lang ha! Pinakamayaman na ata yung sa buong
mundo, mapa inside and outside!"
Naglakad-lakad ako sa loob. Ang ganda talaga! Yellow pa ang pintura ng loob!
Favorite color ko! Ang sarap tingnan kasi, maliwanag!

"Layt hindi kami gumagamit ng pera dito, yang mga nakikita mo sa loob ng dorm ay
gawa lang din sa majica. May mga magical vampire na ang ability ay 'to create' gets
mo? Meaning lahat ng nakikita mong bagay ay ginawa lang din ng kapwa nating
bampira." Paliwanag naman niya sa akin. This world is interesting. Kakaiba.

"Wow ang cool talaga! Ikaw fairy, anong ability mo?"

"Syempre mag Magic!" Pilosopong sagot niya. Inirapan ko naman siya.

Nagpeace sign naman siya. Sinamaan ko siya ng tingin.

"De seryoso na nga, i can teleport. Pwedi din akong magsama ng iba. Kaya ko rin
gumawa ng portal kung saan saan. Yung hinulugan mo papunta mo dito, ako naggawa nun
ha-ha peace!"

Napanganga naman ako dun. Dami niya palang ability ha! Tapos nalipad-lipad pa siya!
Nakanang naiinggit ako! Hindi, mahal ko naman ang ability ko no, baka magtampo
haha.

"Ayt i forgot! May klase ka pala ngayon! Hala dali iteteleport kita! Late kana!"

Nanlaki naman ang mata ko! Nakakaloka ang fairy na ito! Hindi ko alam na ngayon na
pala ang unang araw ng pagsasanay!

Agad namang humawak si fairy sa akin. Pumikit ako, baka may makita na naman akong
optical illusions eh, ikamatay ko pa!

Napamulat ako. Nasa tapat kami ngayon ng isang room. Bigla akong kinabahan. Paano
ba naman Section A ang nasa tapat ko! Ibig sabihin Highest section ako?!

"Fairy baka mali tayo ng napuntahan?"

Tumingin siya sakin at umiling.

"Pumasok kana. 10 minutes ka ng late." Napangiwi naman ako. Kinabahan ako. Baka
kasi nasundan talaga ako ng kamalasan dito

"Ih nahihiya ako! Kaw kasi!"

"Wag ka ng mahiya!" Pag-uudyok naman niya sa akin.

Bigla niya akong tinulak. Sa liit niyang yun nagawa niya akong itulak ng ganoong
kalakas? What? Ibang klase din siya.

Napatingin ako sa paligid, lahat sila nakatingin sakin. Halatang gulat na gulat ang
lahat maliban dun sa mga lalaking nasa likod na nakatingin lang sa akin. Oh wait,
sila yung nakabunggo ko kahapon!

Tumingin naman ako sa likod ko. Wala na si Fairy! Humanda sakin mamaya yun!
Titirisin ko siya sa galit! Pinahiya niya ako.

"Sino ka?" Tanong ng guro siguro?

Ngayon ko lang napansin na ang awkward ng pagkakatayo ko. Nakayuko pa pala ako.
Napatuwid tuloy ako bigla at nagsitawanan naman ang mga kaklase ko. Minamalas na
naman ako.

Pero wow tumawa? Akala ko forever simangot na sila e.

"Uhm I'm sorry i'm late miss. I'm Laytina Chua, Layt for short."

Nagsitahimikan naman ang mga kaklase ko. Pati yung teacher nagulat pero nakabawi
agad.

"What's your ability Miss Layt?" Tanong naman ni ma'am.

Tinarayan naman ako ng matandang teacher na to. De joke, maganda sya at hindi siya
matanda dahil wala namang matandang bampira kaso mas maganda ako! Pero syempre biro
lang.

"Bubble."

"Attention everyone, don't dare to call her layt.. or else your life will be like
living in hell. Call her bubble, got it?" Ika naman nung lalaki. Sobrang cold niya.
Siya na ata ang pinakanakakatakot sa mga kaklase ko.

Napatingin ulit ako sa kanya. Bakit kaya ang sungit ng isang to? Kahit na wala
siyang emosyon, nararamdaman ko ang pagkasungit niya. Siya yung nakabangga ko
kahapon. Napasimangot naman ako. Bubble daw itawag sa akin? Pauso niya.

Naiinis ako! Ang Yabang niya letse! Tapos sa unahan lang nila yung bakanteng upuan!
Yung upuan na katabi nung babaeng pula ang buhok. Oh ang ganda niya.

"Umupo ka na miss bubble beside miss Cupid."

Ngumiti naman yung babaeng nagngangalang Cupid. Yung kulay pula ang buhok. She's
really pretty. Sana maging friend ko siya.

Umupo na ako sa tabi niya. Tapos humarap siya sa akin. Ngumiti siya nang sobrang
lapad. Napatingin naman ako dun sa limang lalaking nasa likod lang namin,
nakatingin lang sila kay Cupid.

"Hi! Just call me Cupid since friend na tayo!"

Napausod naman ako sa kabila. Yayakapin niya sana ako pero tinaasan ko siya ng
kilay. Anong problema nito?

"Friends na tayo? Kakakita ko lang sayo ah?"

Bigla naman siyang sumimangot. Parang ang lungkot niya bigla. Nakonsensya naman
ako. Ngumiti uli siya kaso parang pilit lang.

"So-Sorry."
Mas lalo tuloy akong nakonsensya.

"Uy joke lang, syempre friends na tayo!"

Nginitian ko naman siya tapos nagulat siya, as in ang laki ng pagkakanganga niya.
Bigla niya akong niyakap. Bigla akong napangiti ng wala sa oras. I felt safe. Ang
gaan ng loob ko sa kanya.

"Later magkukwento ako sayo Layt." Tumango nalang ako sa kanya bilang pag sang-
ayon.
Nagulat naman ako kasi tinawag niya akong Layt. Pero pabulong niya lang sinabi para
hindi magalit yung lalaking emotionless sa likod namin. Nacurious tuloy ako kung
sino ang mga ito.

"Okay Class, ang araw na ito ay para idiscuss ang nakaraan. Para ito sa mga
baguhan." Pagkuha naman ng atensyon ni Ma'am sa amin.

"Nakikita niyo ba ang paligid? Madilim hindi ba? Yan ay dahil sa pagkawala ng nag-
iisang Magical Vampire Princess. Ang Prinsesa Light. Siya ang tanging nagbibigay
liwanag sa Mundo natin, Mundo ng mga Magical Vampire. Oo nga pala, dalwa ang mundo
ng mga bampira, ang isa ay ang mundo ng mga tao at ang isa pa ay ang mundong
ginagalawan natin. Once na nasa Magical Vampire's World na kayo, hinding hindi na
kayo makababalik pa sa mundo ng mga tao. Isa lang ang tanging nakakalabas at
nakakabalik dito. Si Fairy lang."

Oh si Fairy pala haha. Naks ang galing ni Fairy! Hanga na ako sa kanya. Akalain mo
yun? Kasa-kasama ko lagi yung tutubi na yun!

"Si Fairy, alam kong ni isa sa inyo ay hindi pa siya nakikita. Kahit ako hindi pa
siya nakikita. Actually, ang nakakakita lang sa kanya ay ang mahal na hari at ang
mga may matataas na katungkulan. Miski ang mga Prinsipe ay hindi ito nakikita. Tama
ba ako Prinsipe Fire?"

Nagsilingunan naman ang mga kaklase ko sa likod kaya automatic napalingon din ako
sa kanila. Alam ko na, Yung kulay pulang buhok siguro si Prinsipe Fire. Wow isa
pala siyang Prinsipe! At ang gwapo niya! Mukha lang masungit!

"Yeah" Sagot naman nito.

Susmiyo ang sungit nga. Pero yung mga babae halos umirit na dahil sa kilig. Hay
nako marami rin palang malalandi dito. Si Cupid naman ay nagdo-drawing lang.
Mukhang hindi nakikinig. Pero infairness ang galing niya!

"Sa mga importanteng bampira lang siya nagpapakita. Para lang siyang si Tinkerbell,
maliit na may parang tutubing pakpak. Kaya niyang gumawa ng mga lagusan at kaya
niya ring magteleport. Yun ang bali-balita pero sigurado kaming totoo yun dahil
nagmula yun mismo sa mahal na haring Duke. Kilala niyo naman si King Duke diba? Ang
ama ni Prince King."

King Duke tapos Prince King? Pinaglololoko ata ang ng teacher na to eh. Batuhin ko
na kaya to? Kala ko si Prinsesa Light ang anak nun? E sino naman tong Prinsipe
Fire? Naguguluhan na ko ng bongga ah?

"Ang limang Prinsipe ay kasama niyo ngayon sa kwarto na ito. Please come forward
Princes."

Nagulat ako nang nagsitayuan ang limang lalaking nasa likuran namin. Kasama si
Prinsipe Fire. Napatakip ako ng bibig ko. Omg nakabangga ko pa naman yung isa sa
kanila. Yung pinakamasungit pa! Nakakahiya.

Napatingin naman ako kay Cupid. Hala siya at natutulog na ngayon. Ayos din tong
babaeng to eh. She's so different.

Yung mga kaklase kong babae ay tilian nang tilian. Kaming dalwa lang ata ni Cupid
ang mga walang pake sa limang ito. Ay syempre curious lang ako sa estado nila sa
buhay. Hindi naman ako isa sa halos mamatay na kakatili para lang sa mga lalaking
iyan. Grabe ewan ko ba kung bakit uso pa rin ang popularity sa mga vampire. Miski
sa Vnight Academy ganito eh. Sabagay gwapo naman kasi talaga yung lima. Hindi ko
nga masabi kung sino ang pinakagwapo. Nakakalito kasi.
"Introduce."

Hindi ko alam bakit natutulog ang babaeng ito. Bampira nga kami diba? Pero sabagay,
kahit bampira, napapagod din. Kahit ako natutulog din eh. Masarap matulog no!

"I'm Prince Fire. Of course my power is all about fire. That's all."

Tapos Umalis na siya sa unahan at dumiretso sa upuan niya. Grabe walang modo ito.
Nag-introduce pa siya? Wala namang kwenta sinabi niya. So obvious.

"I'm Prince Rock. My ability is about Environment or earth element. I can control
the ground. One more thing, don't dare to fall in love with me because i hate
LOVE."

Eh? Wow He hates LOVE? Grabe lang ha? Pakialam ko ba sa kanya. Tapos napansin kong
tinapunan niya ng tingin ang natutulog na si Cupid. Naks baka magkaaway sila? Kasi
he hates Love tapos eto si Cupid diba about love siya? So meaning may kinalaman sa
Love ang ability ni Cupid? Siguro nga.

"I'm Prince Air, the most handsome Prince in this world or maybe in the universe."
Nagsitawanan naman ang mga kaklase ko. Napapairap nalang ako sa kawalan.

Bagay sa kanya yung Panagalan niya, MAHANGIN! Napakayabang ng isang to. Hindi niya
siguro alam ang salitang humble. Tapos kulay puti pa yung buhok.

Napatingin naman ako dun sa lalaking blue ang kulay ng buhok. Wow. Ang gwapo niya.
Bakit nagwapuhan ako sa kanya e halos lahat naman sila gwapo? Pero iba kasi ito?
Medyo kahawig niya si Prinsipe Fire. Pero mas type ko ito. Aw what am i thinking?
This is bad.

"Prince Ice."

Tapos naglakad na siya pabalik. Lahat napanganga sa kanya. Two words lang ang
sinabi niya pero ang lakas na ng dating. Ang cold niya. Yung kulay blue na buhok
niya ay sobrang bumagay sa kanyang itsura. Naks base talaga sa pangalan nila ang
kulay ng buhok nila e no? Pero ang cool niya kahit Cold looking siya. Walang
emotion ang makikita sa kanya, Poker face. Gusto ko yan sa lalaki! Pahard to get!
De joke lang.

Tapos napatingin siya sa akin. Umiwas agad ako ng tingin. Sa dami ng nakatingin sa
kanya, sa akin pa siya titingin? O sadyang assuming lang ako? Baka naman kay Cupid?
Hindi e, medyo mataas tingin niya. E wala naman na akong katabi sa kaliwa, pader
na.

"Prince King. The four elements are my magic. Strongest Magical Vampire."

Four elements? Meaning yung magic nung apat na princes ay nasa kanya din? Strongest
pa, kaso mayabang e. Siguro lahat nung kasamaang ugali meron yung apat ay nasa
kanya din? Di na ko magtataka kung bakit ganan siya umasta.

Tapos bumalik din siya sa pwesto niya pero bago yun, sinamaan niya muna ako ng
tingin. Hala ano bang ginawa ko sa lalaking yun? Gawa ng pagkabunggo ko sa kanya? E
nagsorry naman ako. Siguro pumasok ako sa malaking gulo. Don't mess with them ika
nga.

"Listen, all of you must follow or obey the five princes. Please respect them
because they are the most powerful, especially prince king. We don't know if there
are enemies in our world so our magic must be enhanced. Please always cooperate
with our activities."

Kinilabutan ako nang tumingin sa banda namin yung masungit na teacher. Nakita
niyang natutulog si Cupid! Omg di ko alam gagawin ko. Kinulbit-kulbit ko si Cupid
kaso waepek!

"MISS CUPID! WAKE UP, YOUR'E NOT LISTENING!" Malamang hindi nakikinig si Cupid.
Natutulog nga diba?

Napatayo bigla si Cupid. Nakanganga pa. Ang epic ng mukha niya promise, pero hindi
mo maikakaila na sobrang ganda niya. Kahit ganito ang reaction niya, wala pa ring
kupas ang kagandahan. Lahat nung lalaki tutok sa kanya. Napatingin ako dun sa
limang prinsipe. Para silang natatawa na ewan. Wow natatawa? Akalain mo na
napapatawa ni Cupid ang mga to.

"Stupid Cupid" Bulong ni Prince Rock sa likod.

Tumawa naman lahat ng mga kaklase ko including the Princes, ako lang ang hindi.
Halatang may galit nga ang isang to kay Cupid.

"I'M SORRY MAAM!" Paawa effect ni Cupid.

Tumango naman siya sabay pikit. Ang cute niya!

"GO OUT!"

Naawa ako bigla kay Cupid pero parang napansin kong bigla siyang ngumiti. Hala
baliw ata to eh? Bigla naman siyang ngumiti nang pagkatamis-tamis.

"Eh ma'am matitiis niyo ba ako? Ako to si cupid, ang 'love of everyone's life'.
Papalabasin mo ako? Kawawa naman ako huhu" Hindi ko alam bakit parang natatawa ako
sa kanya. She's really crazy.

Ang mas nakakatawa ay may paawa effect si Cupid tapos parang iiyak na. Tapos may
lumalabas na maliliit na heart sa kanya, ang bango nga tapos lahat ng lalaki ay
nakatingin talaga sa kanya, walang kumukurap.

"Mautak talaga si Cupid, akalain mong gagamitin na naman niya ang mapang-akit
niyang magic. Tsk." Ika naman ni Prince Fire. Saulo ko na agad ang pangalan nila.

So yun pala ang ability/magic ni Cupid? Pero i'm sure hindi lang yun yung kaya
niya.

"I'm sorry miss Cupid i didn't mean it. Please Forgive me. Okay Class dismissed!"

Nauna nang umalis yung mga kaklase ko pati si maam na masungit. Hays buti naman
tapos na ang mahabang araw na to tapos nagulat ako ng biglang tumawa ng malakas si
Cupid.

"Huy problema mo?"

Halos maiyak-iyak na siya sa kakatawa.

"Eh kasi ang sungit-sungit ng teacher na yun! Wala naman palang binatbat sakin e!
Ang sarap kaya matulog! Hay naku istorbo niya!" Napangiti naman ako. Pinipilit kong
hindi tumawa kasi baka isipin ng iba na feeling close ako masyado kay Cupid.

"Hoy Cupid para kang tanga dyan." Pang-aasar naman ni Prince Rock. Ang sakit niya
magsalita grabe.
Aba nagtitigan yung dalwa tapos parang may kuryenteng namamagitan sa mga mata nila
at halos magpatayan na sa tingin.

Napansin ko namang nakatingin sa akin si Prince Fire at Ice. Nasa side ko sila.
Kita ko sila pero hindi nila alam. Para talaga silang kambal. Nakakatakot yung
tingin ni Prince Ice dahil ang cold talaga. Si Prince Fire naman ang sama nang
tingin sa akin. Si Prinsipe King ay walang paki sa amin.

"Ang ganda mo naman Bubble, kaso mas maganda parin sayo si Cupid." Singit naman ni
Prince Air.

Ouch naman. Alam ko naman yun, hindi niya na kailangan pang sabihin. Ang yabang
talaga ng isang ito. Alam ko namang may gusto lang siya kay Cupid eh.

"Sinong may sabi sayo? Mas maganda kaya si Bubble!" Sagot naman ni Prince Rock.

Isa pa to. Halata namang inaaway niya lang si Cupid. Ginamit pa ako para inisin
siya.

"Ewan ko sa inyo. Parehas kaming maganda, at anong pakialam niyo? Diyan na nga
kayo! Tara Lay~~Bubble he-he" Napangiwi naman si Cupid dahil muntik niya nang
mabanggit ang pangalan ko.

Hindi inaasahang napatingin si Prinsipe King sa amin. At alam niyo? Ayun halos
mamatay na kami sa titig niya kaya tumakbo na kami ni Cupid.

"Whoooo akala ko i will feel my life living in hell! Haha nakakatawa talaga siya!"
Napailing nalang ako kay Cupid.

Tapos bigla siyang tumawa kaya natawa na rin ako. Nakakahawa ang tawa niya.

Lumingon naman ako sa paligid. Hindi ko nakikita si Fairy. Aba nasaan na ang
tutubing yun? Di kaya iniwan na ako?

"Alam mo, ang magic ko ay magpa-inlove. Parang si Mr.Kupido lang sa Greek

Mithology! Kaya pag may nagustuhan ka, sabihin mo agad sakin hihi tutulungan kita!"

Napangiti naman ako. Pero hindi ba unfair yun? I mean dapat kung magkakatuluyan
kayo nung lalaking gusto mo, dapat mahal niyo ang isa't-isa na walang halong
majica. Pero hayaan na nga.

"Teka bakit nga pala parang sobrang magkakilalang magkakilala kayo ng mga
Prinsipe?" Tanong ko naman sa kanya.

"Eh kasi kaibigan ko sila. Matagal na."

"Eh paano mo naging kaibigan yung mga Prince na yun? Buti nakatagal ka sa ugali
nila."

"Simula nung ipanganak kami, magkakasama na kami kaya sanay na ako sa kanila. Tapos
magkakaibigan ang parents namin kaso patay na ang mga magulang nila. Dahil nung
ipanganak sila, lumabas agad yung magic nila kaya hindi kinaya ng mga nanay nila.
Yung ama naman nila ay namatay na rin. Kasi dito, once na magpakasal ka sa taong
mahal mo, yun na yung tinatawag na 'mate' mo. Kaya pag namatay ang mate mo, patay
ka na rin. Si King Duke lang ang nakaligtas. Hindi namin alam kung paano nangyari
yun. So ayun nga, basta magkababata kami. Sila rin ang nagbigay ng name ko na Cupid
since napaligiran daw ng puso yung paligid nung pinanganak aki. Tsaka marami daw
nai-inlove sakin kaya bagay na bagay daw ang Cupid. Sus hindi kaya masaya yun! Kaya
ayun, todo protekta sa akin ang limang yun, parang magkakapatid na rin kami."

Nakakainngit naman siya. Ako ang past ko? Hindi ko alam eh.

"So sino si Princess Light?"

Bigla siyang nalungkot sa tanong ko.

"Hala okay lang kahit wag mo nang sabihin. Naiintindihan ko naman."

"Siya yung bestfriend ko. Kababata ko rin siya, namin. Kaso bigla nalang siyang
naglaho na parang bula kaya ayun, kaming anim nalang ang natirang magkakasama. Nang
dahil dun, maraming nalungkot at nabalutan ng literal na dilim ang paligid. Tignan
mo, hindi man lang nababago ang setting diba? Nakakalungkot. Pero umaasa kami na
babalik siya."

Niyakap ko naman siya para icomfort. Ramdam ko ang kalungkutan sa kanyang mga mata.

"Babalik din siya, wag kang mag-alala."

Chapter 3 (What's the problem?)

Chapter 3 (What's the problem?)

Layt's POV

Ang aga naman ata matapos ng klase namin kanina? Tapos hindi parin nagpapakita sa
akin si fairy. Haist buhay nga naman. Mayakag nalang si Cupid sa Cafeteria. Libre
naman daw ang lahat dito kaso nasanay akong may pera sa bulsa kahit piso, e dito
kahit singkong butas wala.

"Cupid kain tayo! Tara gutom na ko!"

Humikab naman si Cupid. Seriously, siya palang nakikita kong bampirang antukin.
Baka epekto lang ng magic niya? Di nga kaya?

"Ocake! Tara gusto ko ng cake!" Umoo nalang ako sa kanya.

Bigla akong nagulat nang parang nag summon ng kulay pulang hugis pusong carpet.
Hala ang galing!

Magic, to create.

Bigla yun ang naisip ko. Ang galing! So lahat ng magic ay to create? Naks ako kaya?
Kelan kaya ako matututo sa magic?

Biglang sumakay si Cupid dun sa Carpet. Tapos tinaasan niya ako ng kilay.

"Bakit?"
"Baka gusto mong sumakay?"

Sumakay naman ako, muntik na akong malaglag kasi nanginginig ako sa pagsakay. Tapos
napansin ko nalang na nalutang ako. Nasa loob pala ako ng isang malaking bubble!

"Waaaa Layt look lumabas na yung bubble! Ang cute! Gusto ko din maranasan ang nasa
bubble! Pag marunong kana, lipad tayo gamit ng bubbles mo ah? Tara lipad na tayo
papuntang Cafeteria!"

Tapos ayun nagsimula nang magpaharurot si Cupid ng carpet. Grabe bumabaliktad pa

siya sa paglipad at kung anu-anong pinaggagawa. Tuwang-tuwa pa ang loka! Ako naman
ay natatakot, paano pag pumutok to?

Your Magic will keep you safe.

Bakit ba laging may pumapasok sa isip ko pag nababahala ako o may iniisip?
Nagkaroon tuloy ako ng lakas ng loob para control-in ang bubble na ito. Kanina pa
ko nalutang pero hindi naalis sa pwesto.

"Concentrate."

Napatingin ako sa gilid ko. Nakita ko si Prince Ice. Wala pa ring emosyon pero mas
lumakas ang loob ko sa sinabi niya. Umalis nalang siya bigla. Ano yung pinuntahan
lang ako para sa advice? Ayy Assuming ako! Magcoconcentrate na nga.

Pumikit ako at huminga nang malalim. Tapos nagmulat ako ng mata,

"Aja!"

Napangiti nalang ako nang gumalaw na yung bubble sa pwesto at nacocontrol ko na

ito! Hindi sa physical kundi sa isip. Ang galing! Isip din kaya ang nagcocontrol sa
carpet ni Cupid? Natutuwa na ako sa Magic.

Ang daming nakatingin sa akin. Na-amaze ba sila? Hihi. Mga nanlalaki kasi ang mata.

"O antagal mo naman Lay~~Bubble hehe. Nandito pala kayo mga kuya." Sabay kamot ni
Cupid sa ulo.

Nagpeace sign naman siya. Sinong mga kuya? E ako ang kaharap niya. Binaba na ako ng
bubble ko. Ang cute pumutok nung bubble kasi nagcreate siya ng maliliit na bubbles.

Automatic naman na napalingon ako sa likod ko kasi tagusan yung tingin ni Cupid.
Napangiwi nalang ako ng makita ko yung limang Prinsipe. Tapos bakit parang
namalikmata ata ako? Nginitian ako ni Prince Ice? Pero parang imposible naman yun.

Wait kuya? At bakit kuya?

"Tara Cupid dun!"

Turo ko sa kanya sa may table na bakante. Pero hinila niya ako dun sa may dulo, sa
may pinakamagandang table. Kasunod pala namin yung lima. What? Ayoko nahihiya ako.
Ayoko dito. Pwesto ata ng mga ito ang table na to.

"Eh kasi Cupid ano~"

"Hep. Dito na tayo, wala ka nang magagawa. Wala ng vacant oh!" Napairap naman ako.
Tinawanan niya lamang ako.

Tinuro niya yung paligid. Ang bilis naman atang mapuno? Ganito talaga siguro pag
free food. Ang sarap mamuhay sa mundong wala kang poproblemahin sa gastos. Sana
ganito rin sa mundo ng mga tao para walang nahihirapan. May pakialam pa rin ako sa
mga tao kahit bampira ako.

"Nakakahiya naman sa kanila. Hindi ako dapat nandito dahil normal na magical
vampire lang ako. They will hate me." Ika ko naman sa kanya. Well totoo naman e.
Their fans will hate me or even them. Except cupid of course.

"Don't worry it's okay! Umupo ka na Bubble *wink*"

Bigla naman akong nailang. Pinapaupo niya ako sa tabi niya. Yun nalang kasi ang
vacant, yung magkatabing upuan. Sa pagitan ni Prince Rock at Prince Ice. Hindi ko
alam kung saan ako uupo. Bigla akong may naalala, Cupid=heart, Prince
Rock=lovehater. What if sila ang kaya magkatuluyan? Ang cute diba? Gagawa nalang
siguro ako ng paraan.

Kaya naman ang ginawa ko ay inagawan ko ng uupuan si Cupid. Uupo na sana siya sa
tabi ni Prince Ice pero inunahan ko siya.

"Ay *pout*" Sinimangutan naman niya ako. Mukhang alam na niya yung nasa isip ko
kung bakit ako doto umupo.

No choice siya kaya umupo na siya sa tabi ni Prince Rock. Tapos nagka titigan nang
masama yung dalwa. Haha ang cute talaga nilang tignan. Bagay sila! Napangalumbaba
nalang ako habang tinititigan sila. Halatang irita sila sa isa't-isa.

"Nakakainis ka naman bubble! Bakit hindi ka dito umupo? Gusto pa naman kitang
katabi!" Inirapan ko naman siya. Hindi ko type si Prince Rock. Mas gusto ko siya
para kay Cupid. I want him to learn how to love. They are perfect for each other.

Inirapan naman siya ni Cupid. Tapos hindi na niya pinansin si Prince Rock. Ako
naman nakangiti lang sakanya. Tapos parang naramdaman ko na may masamang nakatingin
sa akin. Kay Prince King kaagad ako napatingin, at Boom ang sama talaga ng tingin.
Nakakatakot talaga siya.

Si Prince King yung tipo ng lalaki na dapat kong iwasan.

Si Fire ay ganoon din. Bakit ba ganoon ang ugali ng dalwang yun? As if naman na may
nagawa akong kasalanan sa kanila? Wala naman akong ginagawang masama. Si Air walang
ginagawa. Si Ice ewan ko, nahihiya ako.

"Thank you pala kanina Prince Ice."

Tumango naman ako bilang paggalang. Nahihiya ako. Ayoko munang iangat ang tingin
ko. Feeling ko namumula ako dahil nag-init ang pisngi ko. Hindi ko alam kung saan
kk nahugot ang lakas ng loob ko para kausapin siya.

Hindi nagsalita si Prince Ice. Nahiya naman ako.

"Psssh" Iritang-irita si Prince King.

Napatingin ako sa kanya tapos nakangiti siya na nang-aasar. Sinamaan ko siya nang
tingin tapos sabay irap para damang-dama niya. Napatingin naman ako kay Cupid.
Parang nalungkot siya para sa akin. No, it's fine. Sanay ako sa ganang treatment.
Naranasan ko na yan before so it's not a big deal. Napangiti naman ako ng mapait.

"Pagpasensyahan mo na yan si Ice, sadyang tamad lang yan magsalita." Pagpapagaan

naman ng loob sa akin ni Prince Rock.

Nginitian ko naman si Prince Rock. Ang gwapo talaga ng isang to. Somehow ay
nagpapasalamat ako dahil nandito siya. Siya ang taga sira ng tahimik na aura sa
amin.

"Hay nako kala ko ba Lovehater ka Rock? Pssh pinopormahan mo lang si Bubble eh!
Hindi kayo bagay, masyado siyang maganda para sayo!" Pang-aasar naman ni Prince Air
kay Prince Rock. Napangiti naman ako. Tama siya. Alam kong ginagamit lang naman ako
para inisin si Cupid. That's it. No issues.

Haha naniniwala na akong mayabang ang isang to, si Prince Air. Pero mukhang masaya
naman silang pakisamahan. Pero nahurt talaga ako nang hindi ako pinansin ni Ice.
Nararanasan ko na naman kasi ang nangyari sa akin sa mundo ng mga tao.

Para lang akong hangin sa mundo ng mga tao. Or kaya ako lagi ang binubully. Dito
naman, nagkaroon ako ng kaibigan ngunit napasama ata ang pagsama ko dahil sa mga
prinsipeng ito. Lagi nalang akong kinakabahan sa tuwing magsasalita sila.

"Ako na ang o-order! Ano gusto mo Bubble? Alam ko na gusto nila." Napataas naman
ako ng kilay kay Cupid. There's something wrong with her.

Parang nagmamadali si Cupid na umalis. Bakit parang nagui-guilty ako? Parang may
kasalanan ako kay Cupid? Hala kailangan ko siyang kausapin.

"Sama nalang ako."

Nginitian ko siya.

"Hindi ako na nga sabi. Ano nga?" Irita niyang pagkasabi ngunit nabawi niya agad.

Ngumiti siya kaso ang tipid na parang pilit lang. Hala baka gawa ni Prince Air o ni
Prince Rock? O baka ako?

"Katulad nalang ng sa iyo."

Ngumiti naman siya tapos umalis nalang bigla. Napailing nalang si Prince King.
Bakit kaya? May alam kaya siya?
Mas pinili ko nalang manahimik. Kaibigan naman ako ni Cupid kaya hihintayin ko
nalang na siya ang magkuwento. Hindi ko naman siya pipilitin kung ayaw niya.
Naiintindihan ko naman.

"So bubble kwento ka naman ng tungkol sayo, paano ka nakapasok dito." Pangungulit
naman sa akin ni Prince Rock.

Ang daldal ng isang to, pero okay lang kasi siya ang bumabasag sa katahimikan pati
si Prinsipe Air.

"Uhm basta may sinusundan akong kumikinang na bagay tapos saktong tumigil siya sa
may flat na bilog na di ko maintindihan tapos nahulog ako bigla nung umupo ako.
Nawalan ako ng malay. Pagkagising ko nandito na ako."

Tumatango na lang si Prince Air at Prince Rock. Yung dalwa naman ay nakatingin lang
sa akin ng masama. Sabagay anong bago dun? Si Prince Ice lang ata hindi nakikinig
sakin.

Bakit ba ako interesado sa kanya? Siguro kung hindi masama ang unang pagkikita
namin ni Prince King ay sa kanya ako hahanga. Inaamin ko na siya ang pinakagwapo sa
kanila.

"Ang pagkakaalam ko si fairy ang may gawa noon. Siya lang naman nag gumagawa ng
portal sa labas at loob ng mundo natin eh." Paliwanag naman ni Prince Air.

"So tell us, nakita mo ba si fairy nang personal?"

Napatuwid ako ng upo ng magsalita si Prince King. Ewan ko ba kung bakit ako medyo
takot sa lalaking ito. Anytime kasi ay pwede niya akong patayin! Oo tama, kaya
niya akong patayin sa isang iglap lamang. Oa na kung Oa pero ayoko pang mamatay!
Speaking of namatay...parang may pumapasok sa isipan kong may namatay. Umiling-
iling nalang ako.

Nakatingin na pala sakin silang lahat including Prinsipe Ice. Ganan ba sila ka-
interesado kay Fairy? Pero sabi nila, ang mga importante o matataas lang na
posisyon ang nakakakita sa kanya?

"Hindi ko siya nakita. Basta may kumikinang lang na 'bagay' akong nakita."

Ipinagdiinan ko yung bagay para hindi nila isipin na si fairy yun. Ayokong mag-isip
sila ng kung ano sa akin. Baka isipin nila na ako si Prinsesa Light. Omg nakakatawa
naman. Ako PRINSESA? hahahahahahahaha nakakatawa talaga! Impossible yun. Hamak na
malas na babae lang ako e.

"Tss" m

Nagulat naman ako sa katabi ko. Napatingin ako sa kanya. Nagkatitigan tuloy kami.
Parang hindi naniniwala sa akin si Prince Ice. Kasi parang ganoon ang gustong
ipahiwatig ng kanyang mga mata.

Pero teka ang gwapo niya talaga! Ang ganda ng mata. Bagay na bagay sa kanya ang
blue na buhok. Perfect! I like him! Teka, may sinabi ba ako? Wala naman.
"Ehem" Tikhim naman ni Prince King.

Napabawi ako ng tingin kay Prince Ice. Ano ba yan, pinagnanasaan ko na ata ang
lalaking to! Urgh pero honestly siya ang pinakagusto ko sa limang Prinsipe. Kahit
na Cold siya, may part pa rin sa akin na sinasabing iba pa rin siyang lalaki
kumpara sa iba. Ewan, crush ko na ata siya! Ano ba yan ang landi ko.

"Tumingin ka lang Kay Ice, lutang agad utak mo." Malumanay na pagkakasabi sa akin
ni Prince King.

Sinamaan ko naman siya nang tingin. Sa lahat ng Prinsipe, siya siguro pinakamasama!
I hate him! Lahat nalang nang sasabihin niya panlalait!

"Ano bang pakialam mo?!"

"Hey stop it." Hinawakan naman ako ni Prince Air sa balikat ko.

Napatigil naman ako. Naiinis lang kasi talaga ako sa lalaking ito.

"Nasaan na ba si Cupid? Kanina pa yun ah? Teka wala siya sa counter. Asan na yun?
Baka nanlalalaki na yun ah!"
Grabe umasta si Prinsipe Rock. Mukhang badtrip na siya. Nakakunot na ang noo.
Tumayo siya tapos umalis na. Saan pupunta yun?

Kailangan kong hanapin si Cupid. Kakausapin ko na talaga siya! Baka naman may
something sa kanila ni Prinsipe Rock?

Tumayo na ako, kaya napatingin yung apat.

"Hahanapin ko si Cupid."

Tapos tumakbo na ako, muntikan na akong madulas. Buti nalang at mahal ako ng
bubbles! Tinulungan na naman ako. Pati ba naman dito minamalas ako! Nakakainis ha!
Pero thanks sa magic ko!

Tumakbo lang ako nang tumakbo.

Saktong nakita ko si Cupid. Kaso kasama si Prince Rock.

Chapter 4 (She's here)

Chapter 4 (She's here)

Prince Rock's POV

Nakakainis bakit parang ang tagal ni Cupid? Baka nanlalalaki na yun? Urgh
nabubwisit na ako. Wala kasi akong aasarin! Bakit kasi siya pa yung umorder? Pwedi
naman maalin sa apat na ungas na to! Bwisit.

Lumingon ako sa counter, wala siya. Napupuno na ako. Baka nanlalalaki na yun!

"Asan na ba si Cupid? Kanina pa yun ah? Teka wala siya sa counter. Asan na yun?
Baka nanlalalaki na yun ah!"

Tumayo na ako at nagwalk-out. Hahanapin ko ang babaeng yun! Pasaway talaga kainis!
Ano ba yan bakit ba ang init-init ngayon ng ulo ko? Basta wala kasi akong
mapagtripan!

Sinipa ko naman yung bato na nakita ko dahil sa inis.

Pinakiramdaman ko muna ang paligid. Yep kaya kong malaman kung nasaan ang isang
bampira dahil sa earth ang aking kapangyarihan. Alam ko kung saang lugar sila
gumagalaw. Napakikinabangan ko ang nature dahil sila ang tumutulong sa akin.

Nasaan ka Cupid?

Biglang umihip ang hangin nang malakas. At sa isang iglap, pumasok sa isip ko ang
lugar na kinatatayuan niya.

Agad naman akong tumakbo papunta sa mapunong lugar dito sa MVA. Nakita ko siyang
nakatayo doon sa taas ng puno. Medyo mataas yun kaya tiningala ko pa siya. Ano
namang ginagawa niya dun?!

"Cupid!"

Nagulat siya nang may tumawag sakanya, at nang makita niya ako ay napaatras siya.

Napamura ako nang nadulas siya. Buti nalang at earth ang kapangyarihan ko kaya
nacontrol ko ang puno na kinatatayuan niya, Sinigurado kong pumulupot sa katawan
niya ang mga sanga ng mataas na puno na yun. Pero alam kong hindi siya masasaktan
nun dahil naging parang tela ito na para bang sa Mummy kaya malambot ito.

Agad akong tumalon papunta sa itaas para kunin siya. Hindi siya tinulungan ng Magic
niya, dahil malungkot siya. Oo alam kong malungkot siya. Since Cupid siya,
kalungkutan ang kahinaan niya.

Nakapikit pa rin siya at may luha sa kanyang mga mata.

"I'm sorry, hindi ko sinasadya na magulat ka."

Agad namang natanggal ang nakapulupot sa kanya at niyakap ko siya para mawala ang
takot niya. Nawala naman agad ang inis ko sa kanya na baka nanlalalaki siya, ang
sama ko talagang mag-isip. Ngayon muntik na siyang malaglag nang dahil sa akin.

Hindi siya nagsasalita pero umiiyak siya. Hinigpitan ko ang yakap sa kanya para
masigurado niya na hindi ko siya pababayaan.

Agad naman akong bumaba sa puno na yakap pa rin siya.

"Tell me, why are you sad? Why are you crying?"
Pinunasan ko ang tumutulong luha sa kanyang mga mata. Parang nasasaktan din ako
kapag nakikita ko siyang ganito. Nasanay kasi ako na ang isang Cupid ay
napakasayahing bampira. Pero eto ngayon, umiiyak at malungkot. Bakit kaya?

"Eh kasi~"

"Hoy kayong dalwa, nandito lang pala kayo! Aba't nagyayakapan pa ha! Tera na, gutom
na kami!" Ika ni Prince Air.

Hayop talaga tong lalaking to. Panira e. Agad ko namang binitawan si Cupid. Muntik
na siyang matumba kasi napalakas ang pagtulak ko.

"I'm sorry."

Napatitig ako sakanya, parang nasasaktan siya? I set aside that thought and went to
those bastard princes.

"Hoy Rock akala ko ba hahanapin mo lang? E bakit mo siya niyakap?" Inis naman na
tanong ni Air sa akin. Kanina pa ito ha. Namumuro na siya.

Ang sama nang titig niya sa akin. As if i know nagseselos lang ang ugok na ito.
Alam ko namang may gusto siya kay Cupid, ayaw pang umamin. Binigyan ko nalang siya
ng 'so-what-look' at agad niya naman akong inirapan. Gay.

Layt's POV

Sayang, magpapaliwanag na sana si Cupid kaso may dumating na asungot. Nakakaasar na

Prince Air to eh! Wala nang tamang ginawa! Lagi nalang panira ng moment! Halata
naman sa mukha ni Prinsipe Rock na nabitin siya. Kaso parang ang sama nang tingin
sa kanya ni Prinsipe Air? Baka may something sa tatlong yun?

Umalis na ako bago pa nila ako makita. Sa dorm nalang ako kakain since may ref din
naman dun. Magluluto nalang ako. Well sanay din kumain ang mga bampira sa luto ng
mga tao. Kailangan namin masanay para makisalimuha sa kanila.

Habang naglalakad ako pabalik sa Dorm, may nakita akong magandang babae kaso
mukhang mataray. Ngingitian ko sana siya kaso inirapan ako. What? Ano na naman bang
ginawa ko? Bwisit na babaeng yun ah! Pero teka? Hindi ko naman kaklase yun, i'm
sure. Ngayon ko lang siya nakita.

"Ui Layt! Kanina pa kita hinahanap! Tara na sa Cafeteria, naghihintay sila."

Nalutang na naman ang Cupida na ito gamit yung heart na Carpet. Pero nagtaka ako
nung napalingon ako dun sa babaeng mataray na nakataas ang isang kilay niya at
parang nagtataka. Ini-scan niya mula ulo hanggang paa ang mata niya sa akin. Tapos
inirapan niya ako bago umalis.

Napansin naman ni Cupid kung sino ang tinitignan ko. Agad na napataas ang kilay
niya tapos bumulong ng BITCH.
"Tara sakay ka sa Carpet ko, safe to promise" Umoo nalang ako.

Natutuwa ako nang maggiggle ito. Ang cute talaga ng babaeng to, sarap kurutin ng
pisngi! Hindi na ako magtataka kung bakit ang daming lalaking nakatitig sa kanya.
Heart throb nga pala ang isang to sa Academy. Cupid ba naman! I'm sure siya ang
pinakamaganda dito! Mas maganda kaya siya dun sa babaeng Bitch na sinasabi ni
Cupid.

"Eh Cupid sino ba ang babaeng yun?"

Kumunot naman ang noo niya. Inabot niya ang kamay ko para matulungan akong
makasakay sa Carpet. Huminga siya nang malalim. Halata namang ayaw niya sa babaeng
yun. Kahit ako sa unang tingin palang e ayoko na sa kanya.

"Yung babaeng yun? Siya lang naman ang nangunguna sa fans ng limang princes. At
alam mo ba, sobrang inis sa akin yun kasi ako lang ang babaeng laging kasama ng
limang yun. Sobrang insecure! At eto pa, patay na patay yun kay Kuya King! Siya si
Tricity Elec! Bwisit na bwisit ako sa babaeng yun at alam ng mga princes yun."
Halata ngang bwisit na bwisit siya

Napansin kong ang higpit nang kapit niya sa Carpet. Parang nanggigigil. Napabuntong
hininga nalang ako. Oops wait? Edi magagalit din sa akin ang tricity elec na yun
dahil kasama ko din ang mga princes? Tapos teka parang electricity lang ah?

"Electricity ba ang magic niya?"

Tumango naman si Cupid. Nakasimangot padin siya.

"Bakit parang ang laki ng galit mo sa kanya?"

Naging seryoso lalo ang mukha niya. Kinakabahan tuloy ako kasi hindi ako sanay na
ganto siya!

"Alam mo ba, lagi niyang ginugulo ang buhay ko dito. Sinisiraan niya ako kahit
kanino! Buti nga at hindi naniniwala sila Kuya King kasi kilala daw nila kung sino
daw talaga ako. Buti nalang at ipinagtatanggol nila ako sa babaeng yun. One time,
may nanligaw sa akin, gwapo, matalino, basta aakalain mo na perfect guy pero
kasabwat pala ng Bitch na yun para siraan ako. Kaya eto, lagi akong bantay sarado
sa kanila. Ikaw pa nga lang ang una kong naging kaibigan na babae."

Nung una nakakunot ang noo ko pero agad naman itong napalitan ng ngiti dahil sa
sinabi niya.

"Alam ko kasi na hindi ikaw yung tipo ng bampira na naninira at nananakit ng babae.
At alam kong wala ka pang masyadong alam sa MVA kaya alam ko narin na hindi ka
kaaway. Ang sungit mo lang nung una tayong nagkita"

Naggiggle na naman siya. Niyakap ko siya at binulungan ng thank you.

"I promise, i will never be your enemy instead, i will oh i mean i am your
bestfriend and sister forever. Agree?"
Niyakap niya ako pabalik at hinalikan sa pisngi. Natuwa naman ako sakanya! Dapat
pala mag-act ako bilang nakatatanda niyang kapatid. Sa kilos niya, para pa rin
siyang bata pero masarap pakisamahan.

"Thank you Layt and i will do the same thing."

Nakarating naman na kami sa Cafeteria. Ganoon parin ang position nang pagkakaupo
namin. Katabi ko syempre si Prince Ice. Ang bango nga niya.

Napansin ko naman na nakatingin yung lima sa akin. Si Prince Rock, Fire at Air e
parang natatawa sa akin. Nagpeace sign naman si Cupid. Nagtaka naman ako. Saktong
napatingin ako sa salamin. Napanganga naman ako nang makita kong may heart sa
pisngi ko kung saan ako hinalikan ni Cupid. Wala namang lipstick ang babaeng ito,
pero ang galing.

[See the picture-------------->]

Napahawak nalang ako sa pisngi ko at napangiti, i mouthed 'thank you' kay Cupid at
nagthumbs-up naman siya.

Inirapan naman ako ni Prince king pero binelatan ko lang siya tapos napailing-iling
nalang siya.

Tapos napatingin uli ako sa salamin. Bigla akong kinabahan nang may napansin akong
may nakatingin sa akin ng masama. Actually sa amin pala ni Cupid. Pero hindi ko
nalang sinabi pa sakanila. Si Tricity Elec with her friend, i guess? Ang sama
talaga nang tingin niya na para bang papatayin niya kami.

May naramdaman akong ground sa katawan ko kaya agad kong nabitawan ang baso ko at
tuluyang nabasag. Napatingin sa akin lahat ng bampira sa Cafeteria. Napatulala ako.
Ano yun? Bakit hindi ako makagalaw? Ang alam ko lang ay nakangiti na ang kasama ni
Tricity at pati narin siya.

Prince Fire's POV

Kanina ko pa napapansin na masamang nakatingin ang Tricity na yun sa dalwang babae

na kasama namin ngayon. Kahit kailan talaga napakasama ng ugali ng babaeng yun.
Alam kong napansin iyon ni Bubble.

Napatayo ako bigla nang mabasag ang baso ni Bubble. Tulala siya. Hindi gumagalaw.
Alam kong ginamit ni Tricity ang magic niya. Against the rule ang ginawa niya! Pero
syempre walang maglalakas ng loob na magsumbong sa babaeng yun dahil sa internal
siya umatake. Kasabwat niya si Rebecca Hypno, ang babaeng nanghihypnotize ng tao!
Alam ko na ang nangyari kay bubble, agad akong humakbang pero hinawakan ni Ice ang
kamay ko. Sinamaan ko siya ng tingin, hindi ko mapapalagpas ang nangyari kay
bubble. Sumosobra na ang Bitchesa na yan!

Nagulat naman ako na agad tumayo si Ice at gumawi sa kinaroroonan ng dalwang

babaeng nagtatawanan. Pero agad itong napatigil ng makita nila si Ice.

"Oh Prinsipe Ice, are you here for me?"

Hinawakan siya ni Prince Ice at nagyelo ang kamay niTricity. Nakatingin lang kami
sa kanila habang si Rock at Cupid ay inaasikaso si Bubble.

"Yes i'm here to.."

Hindi tinapos ni Ice ang sasabihin niya ng agad nitong hinawakan ang baba ni
tricity. At tinignan sa mata, ang cold talaga ng lalaking to, wala parin siyang
emosyon. Grabe hanga na talaga ako sa ungas na to.

"say that i will break your bones if you will do that again. You know it's against
the rule of MVA."

Ipinagpatuloy niya ang sasabihin niya, nambitin lang pala. Nagyelo tuloy ang baba
ni Tricity at takot ang pumapaibabaw sa kanya. Lumingon si Ice kay Rebecca.

"So stop this sh*t. I don't even care if you are a girl. I will freeze you to
death."

Agad namang tumango si Rebecca at pumunta sa harapan ni Bubble. Tinignan niya ito
sa mga mata at bumalik na siya sa katinuan niya.

"Get out!"

Sigaw ko dun sa dalawa. Halata namang natakot ang ibang bampira sa paligid pero
wala akong pake. Naiinis na naman ako. Bwiset na talaga ang dalawang babaeng ito.

Napansin kong may lungkot sa mga mata ni Tricity pero wala akong pakealam sa
nararamdaman niya. Masama na kung masama, masama din naman ang ginagawa ng babaeng
yun.

"Are you okay?"

Nagulat naman ako nang nagsalita si King. Inabutan pa ng water si bubble. Naiinis
na naman ako. Haist.

Nag nod naman si Bubble. Yakap yakap niya parin si Cupid. Tapos bumalik na si Ice
sa upuan niya at nagbasa ng libro na para bang walang nangyari. Hanep talaga ang
lalaking to.

Layt's POV

Aabutin ko na sana yung tubig kaso agad niyang binawi ang kamay niya. Anong
problema nito?

"May sinabi akong sayo to? Tinatanong lang kita kung okay ka pssh"

Bigla naman akong nainis! Napahiya ako dun ah! Nagsitawanan pa si Prince Air at
Rock! Walanghiya pinagtitripan na naman nila ako! Nag-init ang pusn

"Letse ka! Pasalamat ka at Prinsipe ka! Jusko kala ko sincere kana! Bwisit ka
talaga!"

Tumawa lang nang tumawa yung tatlo. Tapos napansin kong nakakunot ang noo ni fire
na nakatingin sa akin tapos bigla nalang siyang nag-iwas agad. Si Ice naman ay
nagbabasa ng libro. Hindi ko alam kung anong nangyari.

"Haha assuming ka kasi!" Sabay tawa uli ni Prince King.

"BWISIT KA!"
Hindi na dapat pinapansin ang isang katulad niya. Sakit lang siya ng ulo.

_____________________________________________________

ADD NIYO SILA SA FB

Prince King

Prince Rock Mva

Prince Ice

Kim Jae Joong as (Prince Air)

Prince Fi Re Mva

Layt Chua

Cu Pid Wp

Tricity Elec

Fai Ry Mva

Invi Wilson

Rebecca Seohyun

Tingnan ang link sa message board sa profile ko at comment dito sa ibaba

Chapter 5 (Feelings)
Chapter 5 (Feelings)

3rd Person's POV

"Hahahahahahaha ang cool ni Kuya King! Akalain mo yun, concerned nung una pero
aasarin ka lang pala! Ang cute niyong tingnan!" Ika ni Cupid.

Hindi mapigilan ni Cupid na mapatawa sa nasaksihan niya dahil ngayon lang uli
nangtrip ang tinuturing niyang kuya na akala niya ay lagi nalang galit sa mundo.
Inisip niya na makatutulong si Layt para makalimutan ni Prinsipe King si Prinsesa
Light.

"Nakakainis nga! Bakit ba kasi ganun yun! Lagi nalang matalim ang tingin sa akin
tapos pagtitripan pa ako! How dare him! Times two times two! Urgh!"

Tinatawanan lang ni Cupid si Layt. Nakakatuwa ang reaction ng babaeng ito na

nagmamaktol na parang bata dahil sinasabunutan niya ang sarili niya habang inaalog-
alog ang ulo

"Alam mo bagay kayo ni Kuya King." Pang-aasar pa lalo nito. Nakapalumbaba siya na
para bang ini-imagine ang binitawan niyang mga salita kay Layt.

Napatingin si Layt sa kanyang kaibigan. Tinaasan niya ito ng kilay pero binawi niya
agad ito nang makita niya ang sinseridad at seryoso nitong mukha. Napakagat nalang
siya ng labi, kinakabahan siya dito. Huminga siya ng malalim ng patago dahil ayaw
niyang ipakita sa kaibigan niya na kinakabahan siya. Sa halip, gagawin niyang biro
ito.

"Ano ka ba? You're kidding me eh. Haha best joke I've heard so far!"
Nakita niyang nalungkot si Cupid kaya agad nitong nilapitan para i-comfort. Talaga
palang totoo ang ipinakita nitong reaction kanina.

"Mukhang may problem ka? Ano ba yun? I'm here to listen, I'm your best friend,
sister right?" Pilit na pinapangiti ni Layt ang kaibigan niya. Ayaw niya lang
talagang seryosohin ang sinabi ni Cupid kanina.

Siya na siguro ang pinaka huling lalaking magugustuhan ko. Napakasama niya sa akin.
Mas gugustuhin ko pang maging mag-isa kaysa magkaroon ng kasintahan na kasing Cold,
arogante, mayabang, at masungit na katulad niya.

Tumango naman ito at huminga ng malalim. Pero nagulat sila ng makita nila ang isang
pares ng paa kaya agad naman silang napatingin doon. Hindi inakala ni Layt na yung
kinaiinisan pa niya ang makikita niya. Gustong gusto niya itong sapakin kaso
against the rule yun kaya nagtitimpi nalang siya. Napairap nalang siya sa kawalan.

Grabe, sadyang napakasungit at sama talaga ng ugali niya, kainis! Mukha palang
halata na ang pagka masungit eh! Nagtataka tuloy ako kung bakit maraming may gusto
sa KINGkong na to! Sa isipan ni Layt ay pinapatay niya na ang lalaking nasa harapan
nila.

"Let's talk Cupid. I have something to tell. Let's go, leave that stupid girl."
Pag-aya naman ni Prince King sa kanya.

Napanganga naman silang dalwa sa inasta ng prinsipe. Pero bakit nga ba sila
magugulat pa kung alam naman nila na ganto na talaga to simula nang nawala ang
Prinsesa. Ang ikinakukulo lang ng dugo ni Layt ay ang sabihan siya ng stupid. Wala
pang nagsasabi sa kanya nun!

Pero bago niya pa masumbatan ang Prinsipe ay humangin nang sobrang lakas kaya agad
naman siyang napapikit dahil ayaw niyang mapuwing. Oh wait, hindi nga pala dapat
siya mangamba dahil sa magic niya. Pag mulat niya, nawala nalang bigla ang Prinsipe
at ang kaibigan niya.

Bigla siyang nalungkot ng walang dahilan.

Lagi nalang ba ako maiiwan?

Sa isip niya.

"Sila ba?" Tanong naman niya sa sarili niya. Napailing nalang siya. Ano bang
pakialam niya? Labas na siya doon.

Tanong niya lang sa sarili niya dahil naguguluhan siya. Kuya ang tawag ni Cupid kay
Prinsipe King pero sobra silang malapit sa isa't-isa. Pero baka nga magkapatid lang
ang turingan?

Cupid's POV

Hala kinakabahan ako. Ano kayang sasabihin ni Kuya King? Nagulat nalang ako nang
niyakap niya ako at naramdaman kong ginamit niya ang Air power niya. Nakakatuwa
dahil kaya niyang gawin ang apat na elemento. Sa apat na prinsipe bukod kay King ay
si Rock ang pinakamalakas ang magic. Kaya niya kasing labanan ang tatlong element
na Water, Air at Fire. Remember, ang nature ang kapangyarihan ni Rock? Kaya nga
hanga din ako kay Rock. Pero hindi ko rin maiwasan na hindi humanga kay Air, I like
him in a way na inspiration lang.

Nadatnan ko nalang na nasa bubong kami ng pinakamataas na building sa MVA.

Nakakalula pero sanay naman na ako dahil dito ako laging kinakausap ni Kuya King
kapag may problema, kapag masaya, kapag malungkot ako. Tumayo siya bilang
nakatatandang kapatid ko. Ayaw niya kasing mapagaya ako kay Ate Light na hindi niya
man lang nagawang iligtas. Kaya pangako ni Kuya King sa sarili niya na
poprotektahan niya ako kahit anong mangyari. Wala talagang namamagitan sa amin,
nakakadiri lang pakinggan dahil hindi kami talo!

"Alam ko kung bakit ka umalis nalang bigla. Pasalamat ka nalang sa ginawa ko."
Napangiti naman ako. Oo, kilalang kilala niya na talaga ako. Sobrang tuwa ko nga
nung dumating siya bago ko pa maexplain kay Rock yung dahilan ng kalungkutan ko.
Gusto ko kasi kami lang ni Kuya King ang nakakaalam ng kahinaan ko. Nakakainis nga
dahil sa dinami-rami ng magiging kahinaan ko e pagiging malungkot lang ang
makapagpapabagsak sa akin.

"Oo na kuya, Thank you! Kaya mahal na mahal kita eh!"

Niyakap ko naman siya. Sanay na siya sa akin. Cupid daw ako kaya expected niyang
clingy ako pero nagkakamali siya dahil sa kanya lang ako ganito. Hindi ko magawa
ito sa iba. Niyayakap ko naman yung iba kaso saglit lang. Hindi rin naman makalapit
sa akin ang ibang lalaki e. Paano, silang lima ang lagi kong kasama.

Lalo na si Air, laging nakasunod sa akin. Minsan dalawa pa nga sila ni Rock.
Iniiwan ko nalang yung dalawa dahil laging nagtatalo.

"How many times do I need to tell you that don't fall in love with him? Sinasaktan
mo lang ang sarili mo. I told you not to fall in love to one of the four idiot
Princes. Look, ikaw na ang gumagawa ng kahinaan mo."

Tumango naman ako. Ang harsh niya magsalita. Hindi siya ganito dati. Gusto kong
sumang-ayon talaga sa kanya pero hindi ko kayang itago pa ang sakit na nararamdaman
ko kaya agad akong napahagulgol. Ang sakit palang magmahal! Bakit ba ang manhid
niya? Simula bata palang kami, siya na ang gusto ko! Siguro kung hindi siya manhid,
baka ayaw niya lang sadya sakin.

"It's okay to cry as long as I'm here. Don't worry, I will protect you when you are
weak like this."

Naramdaman ko namang niyakap niya ako kaya niyakap ko rin siya at isinubsob ko ang
aking ulo sa dibdib niya. Inilabas ko na ang luhang hindi ko na mapigilan.

"Bakit ganoon? Ako ang Cupid hindi ba? Pero bakit ako pa yung nasasaktan dahil sa
pag-ibig? Ganoon ba talaga ang nakatakda sa akin? Bakit? Bakit? Ginagawa ko naman
ang lahat ng makakaya ko para mapasaya ko ang mga magical vampires. Pero bakit
negative ang balik sa akin? Bakit?!" Pagmamaktol ko. Minsan ay hindi ko talaga
maiwasan ang mag-isip ng ganito. Na bakit ako pa? Bakit sa akin pa kailangan
mangyari ito? Pinilit ko namang intindihin. Minsan ay nakakasawa na.

Hinigpitnan niya lalo ang pagkakayakap sa akin.

"Ang sakit sakit kasi. Minahal ko siya ng buo, ng kung sino pa man siya. Mahal ko
siya at mamahalin ko siya kasi mahal na mahal ko talaga siya! Urgh Bakit ganoon?
Hindi rin ako marunong magmove-on? Ganito pala katangang magmahal no?" Pinilit kong
tumawa para huwag siyang masyadong mag-alala sa akin.

"You know what? It's okay to be fool in love.
your limitations. If you're really hurt, just
on, just enjoy your days with your friends or
realize that you moved on already." Napangiti
ang loob ko kapag kausap ko siya.
It's natural, but you should know
stop. Don't force yourself to move
keep yourself busy. Soon, you will
naman ako sa kanya. Gumagaan talaga

At wow, ngayon ko lang narinig sa kanya ang ganitong kataga. Wow ina-apply niya ba
ito sa kanya? Next time ko nalang siguro itatanong ang tungkol kay ate Light. Sa
ngayon, yung sa akin muna.

"Pano yun? Ayokong kalimutan ang nararamdaman ko sa kanya?"

Napailing naman siya. Alam ko namang t*nga ako pagdating sa pag-ibig, yung sa akin.

"Please Cupid, help yourself. You're the only one who can solve that problem. If
you keep that FEELINGS, you're also keeping that PAIN." Talagang idiniin niya ang
words na iyon para mas lalo kong maintindihan. Actually alam ko naman iyon. Kaso
yung puso ko kasi e, pasaway.

I know na seryoso na siya. At gusto niyang gawin ko ang gusto niyang ipahiwatig.
Suportado naman siya sa lahat ng desisyon ko kahit na ginagawa ko minsan na
kabaligtaran ang mga payo niya.

"Okay I will. Thank you."

3rd person's POV

Habang nakayakap si Cupid kay Prinsipe King ay may isang lalaking nakamatyag sa
kanila. Hindi nito malaman ang magiging reaction niya. Hindi niya marinig ang
usapan ng dalawa dahil may ginawang barrier ang Prinsipe King para masiguradong may
privacy sila. Napakatalino talaga ng Prinsipe na to, hindi na siya magtataka kung
bakit si King ang pinakamatalino sa buong MVA.

Minabuti na niyang umalis dahil ayaw niyang mahuli siya ng mga ito.

Sinulyapan niya ulit ang dalawa sa huling pagkakataon. Alam niyang nasa kahinaang
sitwasyon ang masayahing Cupida na ngayon ay umiiyak na. Hindi niya alam kung bakit
nakaramdam siya ng kirot sa kaliwang dibdib. Binaliwala niya ito.

Sana ako nalang ang sinasabihan mo ng problema mo, sana ako nalang ang laging nasa
tabi mo tuwing malungkot ka. Kaya rin kitang protektahan. Hindi ako susuko sa iyo,
Cupid.

Sa kabilang banda, si Prinsipe Ice ay kasalukuyang nakatayo sa isang kwartong

walang kalamanlaman. Hinihintay niya ang babaeng makatulong sa paglutas ng problema
niya. Problema nga ba niya?

Isang oras na siyang naghihintay dito pero wala parin siyang karea-reaksyon. Ni
hindi man lang siya naiinip, naiinis o natutuwa.
He froze the floor of the room. He smirked knowing that the girl he waited for one
hour was already here. He knew that she's literally looking at him for one hour
without his permission.

"Yo Invi girl, Andrea Sheers. Long time no see eh? Are you done memorizing my whole
body for one hour? Well, care to show yourself to me?"

Invi shyly showed herself to prince ice. She didn't expect that he already
recognized her. Since then, he likes Ice that's why she stared at him for a long
hour. She does not know how to explain herself to him.

"Ah Prince Ice, sorry." Yun nalang ang nasabi niya.

Pero bigo na naman si Invi na makitang mag-iba ng reaksyon ang Prinsipe. Nalungkot
siya knowing na hindi niya napapasaya ang lalaking matagal niya ng gusto. Aminado
siyang lagi niya itong sinusundan since invisibility naman ang kanyang magic. Pero
sadyang mautak ang prinsipe na ito at nalaman na nandito na siya kanina pa.

"Nah, it's okay since I'm the one who called you for help." Ika naman nito sa
kanya.

Ngumiti naman siya dito pero wala siyang nakuhang sagot mula sa lalaking ito.
Nakalulungkot isipin pero sanay na siya.

"So what can I do for you?" Tanong naman niya.

She sincerely asked because she's willing to help Prince Ice. She stunned for a
while, know why? Prince Ice smiled at him.

"Be my slave."

Invi's world suddenly stopped when she heard the word slave. She wants to cry.

Sobrang sakit nang sinabi ni Ice. Hindi niya alam na hahantong sila sa ganitong
sitwasyon.

Chapter 6 (Training)
Chapter 6 (Training)

Layt's POV

Kinakabahan ako dahil ngayon ang unang araw ng training. Hindi pa ako sanay gumawa
ng bubbles, though kaya ko naman na lumipad at maggawa ng shapes gamit ang magic ko
kaso hindi pa enough yun. Sabi nila may kahinaan din daw ang mga Magical Vampires.
Siguro ang kahinaan ko ay yung pag-iisip ng mga negative na bagay.

Nakapasok na ako sa room. Yung iba pinapalabas na nila ang magic nila, yung isa
nagpalabas ng kamukha niya yung para bang kay naruto. Yung isa naman nagpapalit-
palit ng suot. She's so beautiful. Nagulat naman ako nang may lumutang na upuan sa
unahan ko at maya-maya may tumawa na sa gilid ko. Sinamaan ko siya nang tingin.
Mukhang pagpapalutang ng gamit ang kakayahan niya. Halatang nae-excite ang mga
kasama ko pero samantalang ako naman ay kinakabahan.
Umupo na ko sa likod. Saktong dating naman nung apat na Princes. Lahat sila ay
seryoso. Napatingin naman ako ka Prinsipe Ice, nakatingin din siya sakin? Umiwas
nalang ako. Lahat sila nakatingin sa pagpasok nung apat. Iba na talaga pag malakas
tapos saksakan pa ng gwapo eh.

Mga ilang minuto ang nakalipas ay dumating si Prince King kasama si Cupid. Bakit
sila magkasama uli? Eh bakit ako affected? Siguro concerned lang ako kay Cupid, yun
lang. Nag simulang magbulung-bulungan yung iba, yung iba ang sama nang tingin kay
Cupid. Dukutin ko mata nila eh!

"Ginayuma siguro"

Biglang nagsitawanan halos lahat except sa akin at sa mga Princes. Umupo naman si
Cupid sa tabi ko tapos sumubsob sa desk. Wala man lang magtatanggol sa kanya?

"Siguro kaya lagi niyang kasama yung mga Prinsipe dahil ginamit niya yung pagka
Cupida niya"

Nagsitawanan naman uli sila. Napalingon ako sa likod ko para makita yung reaction
nila. Si Prince Air ang sama nang tingin sa mga kaklase namin pero wala siyang
ginagawa.

"Sh*t hindi ako makahinga!"

Sigaw nung isa kong kaklase. Lahat sila ay nataranta, yung iba naman ay tinulungan
dalhin sa Clinic yung babaeng huling nagsalita sa kanya.

Nagulat naman ako nang biglang bumangon si Cupid tapos nakanganga na nakatingin
doon sa labas. Sinundan niya nang tingin yung babaeng nilait siya.

"Subukan niyong sabihan pa ng masasama at masasakit na salita si Cupid kundi

lalagutan ko kayo ng Hininga. Naiintindihan niyo?" Galit na galit ang ipinakitang
reaction ni Air. Ngayon lang ata siya nagalit nang ganito dahil masiyahin at
mapang-asar ang isang ito.

Napalingon naman lahat sa kanya at sobrang gulat at takot ang nakita ko sa

expression nila. Kalmado lang ang pagsasalita ni Prince Air pero may diin.
Nagsitanguhan naman ang lahat at nagsitahimikan na.

Hindi ba labag sa Rules ang ginawa niya?

"Tha--Thank you." Ika ni Cupid kay Prince Air.

Nginitian naman siya nito. Wow, feeling ko ang swerte ni Cupid dahil siya lang ang
nginingitian niya ng ganito.

"Anythiing for you." Kinindatan siya ni Prince Air. Natuwa naman ako. May
something.

Nakakakilig naman yun. Nahalata kong namula si Cupid pero agad siyang lumingon sa
kabilang side para hindi mahalata pero huli na siya.

Napansin ko namang ang sama nang tingin ni Prince King kay Air, ganoon din si
Prince Rock. Yung dalawa naman ay walang pake, pero nakatingin ba sa akin si
Prince Ice? Umiwas uli ako nang tingin dahil nakakailang. Assuming lang siguro ako.

"Ehem, something's weird. What happened?" Pagpukaw naman ng aming guro sa amin.

Walang umimik. Tumungo naman ako dahil natatakot akong matawag niya ako.

"You have new classmates. Come in."

May dalwang babaeng pumasok. Nagulat ako dahil yung dalawang walanghiyang babae ang
bago naming kaklase? What the hell? Baka mamaya may gawin na naman silang masama sa
akin o sa kaibigan ko. Hindi na ako makapapayag.

"Hi, i'm Rebecca Seohyun Hypno."

Tapos inirapan niya ako. Grabe. Pero yung irap niya parang pilit. I can see
loneliness in her eyes.

"Hi! I'm Tricity Elec, the most beautiful in this Academy." Nakuha niya pang
kumindat. Alam kong si Prince King ang kinindatan nito dahil nakatingin ito sa
kanya.

Nakakainis ang pagka landi niya e maganda pa nga sakanya si Cupid! At syempre mas
maganda din ako sa kanya! Walang tatakot sa kagandahan ng puso.

Umupo silang dalwa sa dulo ng kabilang side na katapat ng mga Prinsipe. Tapos
tumaas ang isang kilay nung masungit naming guro.

"Unhide yourself Miss Andrea." Sino naman iyon? Ngayon ko lang ata narinig ang
pangalan na niya. May isa pa pala?

Nagulat kaming lahat nang may biglang lumitaw sa unahan na napakagandang babae.
She's so adorable. Ang cute niya! Yung hair niya ay curly sa dulo. Ang sweet niya
din ngumiti, pero napansin ko na ang nginitian niya ay si Prince Ice?

Automatic na napalingon ako kay Prince Ice, nagulat ako ng ngumiti siya pabalik kay
Andrea ba yun? Ang weird nung naramdaman ko after nilang magpalitan ng ngiti.

"Hello, I'm Andrea Resontoc but call me Invi. Andrea Sheers is my name in the other
world."

Ang tinutukoy niyang other world ay mundo ng mga tao? So meaning nanggaling din
siya doon? E bakit yung ibang nakatira dito ay isa lang ang pangalan? Kahit ako ay
bubble na ang tawag sa akin.

"Thank you girls." Ika naman ng aming guro.

Lahat naman ng lalaki ay nakatingin kay Invi. Bigla itong nawala. Tapos maya-maya
nasa tabi na ni Cupid si Invi. Well walang pakialam si Cupid dahil tulog na naman.
Ako ang nginitian niya kaya nginitian ko rin siya. Kalevel niya ng ganda si Cupid.
Ako kaya kalevel din nila? Ay ano ba tong iniisip ko. Hindi ko pinupuri ng sobra
ang sarili ko.
Some people are saying na ako ang pinakamaganda nilang nakilala. Hindi naman siguro
totoo yun. Sabagay tao sila kaya hindi nila alam na bampira ako, at ang mga bampira
ay may taglay na kagandahan talaga sa pisikal na anyo.

Niyugyog ko naman si Cupid dahil ayokong mapagalitan na naman siya. Bumangon naman
agad siya tapos kukurap-kurap pa. Ang cute niya sa itsurang yun at ngumuso naman
siya. Sa peripheral view ko, napansin kong parang ngumiti si Prince Rock habang
nakatingin kay Cupid.

"Ngayon ang unang araw ng training niyo. Alam kong alam niyo yan. Well for your
information, you will be having a group with four members. So ganito, bunutan para
hindi unfair. Magkakaroon tayo ng limang grupo mula sa Section niyo since twenty
lang naman kayo. Makakalaban niyo rin ang ibang section." Tumango naman kami bilang
pagsang-ayon.

Kung hindi niyo nga pala naitatanong, walang year dito. Sections lang ang meron.
Pero it doesn't mean na kapag nasa section A ka ay malakas ka. Halu-halo ang bawat
section. Natyempuhan lang na nasa A ang limang Prinsipe.

Biglang may mga papel na lumutang sa itaas at para bang nagkakagulo ito. Parang
shineshake ang mga papel at biglang naghiwahiwalay at nagsipuntahan sa harap namin.
Kada isang bampira, isang papel. Agad ko namang kniuha ito.

"Ang laman ng papel na yan ay ang pangalan ng grupo niyo. You may now open it."

Binuksan ko yung sakin at ang nakalagay ay

Silver

"Oh Yay same tayo! Silver!" Natuwa naman ako dahil may kakilala na agad ako. Ang
swerte ko naman.

Bigla naman niya akong niyakap. Haha ang Clingy talaga ng isang to. May narinig
naman akong nag tsk. Si Prince King. Don't tell me Silver din siya?

"Ano sayo miss Invi?"

Tanong ko sa kanya na katabi ni Cupid sa kabilang side.

"Invi nalang. Gold nakuha ko eh."

"Ano sainyo Kuya King?" Si Cupid naman ang nagtanong. Kuya, hmm. So wala talagang
something sa kanila.

"Silver." Walang emosyong sagot nito.

Tapos sinamaan niya ako nang tingin. Seriously, inaano ko ba siya? Lagi ko siyang
napapansing nakatingin sa akin pero laging ang sama ng dating. Hindi ko na alam
paano makikitungo sa kanya.
"Gold" Sinigit naman ni Prince Fire. Sabay halukipkip.

Grabe sungit talaga ng isang to. Laging nakakunot ang noo. Pero buti nalang at
hindi niya ikinapangit yun. He's so hot like his magic.

"Gold" ani Prince Ice. Kagrupo niya si Invi. Weird talaga. May napapansin ako sa
dalawang ito.

Napansin ko namang lihim na napangiti si Invi kaya napataas ang aking kilay.

"Silver" Natuwa naman ako dahil kagrupo ko rin si Prince Rock. Kumpleto na kaming
apat. Kaso challenging kasi si Cupid lang ang ka-close ko.

Napalingon naman bigla si Cupid kay Prinsipe Rock. Nagkatinginan pa nga sila eh. I
find it sweet!

"Pakshet naman. Bakit naiba ako! Palit nga tayo Rock!" Akmang aagawin ni Prince Air
yung paper ni Prince Rock pero agad naman itong naiiwas.

"Edi kay Fire at Ice ka makipagpalit. Wag sakin" Singhal naman ni Prince Rock.
Mukhang magtatalo na naman ang dalawa.

"Ayoko, gusto ko silver!"

"Edi kay King."

Napapailing nalang kaming tatlong babae. Ganito pala sila magtalo. Cute namang
tignan kahit papaano.

"Ayoko nga. At bakit ako makikipagpalit? Give me 100 reasons kung bakit gusto mo
ang Silver Group. Kapag nabigyan mo ako, sige payag ako." Sagot naman ni King.

Hindi ko alam pero natawa ako sa idea ni Prince King. Matalino nga talaga ang isang
to.

"T*ngna to! Gusto kong kagroup si~ Ah nevermind! Okay na nga to! Sa Copper na ko!
Letse!"

Naintriga naman ako. Alam ko naman na gusto niyang makagroup si Cupid. Inirapan
naman siya ni Prince Rock. Problema ng mga to? Parang laging may war sa pagitan ng
dalwang Prinsipe na to eh.

"Omg friend magkagroup tayo! Copper!" Rinig ko namang irit ni Tricity. Natawa naman
ako sa reaction ni Prince Air. Halos hindi na maipinta ang mukha nito.

"Putek. Kapag minamalas ka nga naman oh. Dalwang bruha pa makakasama ko."

Natawa naman kami sa binulong niya. Sapat lang na kaming walo lang ang makarinig.
"Bro pakamatay kana. Oh hindi pala, baka isa sa kanila makatuluyan mo." Biro naman
ni Prince Fire. Ngayon ko lang siyang nakitang ngumiti pero may halong pang-aasar.
Dinuro naman agad siya ni Prince Air.

"Ikaw papatayin ko Fire! Asa ka pang mangyari yun! Never! Sa sobrang gwapo kong to,
sa kanila lang mapupunta? Kadiri!"

Oh sabi ko nga mayabang eh. Grabe naman. So gusto niya sa kasing ganda ni Cupid?
Feeling ko talagang may gusto siya dito eh.

"Whatever. Talk to my Fire."

Biglang may lumabas na apoy sa harapan ni Air.

"G*go!"

"Okay Guys, listen! Mayroong room na nakaatas sa bawat group. May nakalagay sa taas
ng pinto ang label ng group niyo kaya hanapin niyo nalang. Isa rin yan sa task, ang
hanapin ang room niyo. You'll be given one hour and thirty minutes to finish your
real task. Ganito yun. You need to create something new and something adorable
using your magics. Pagandahan ng output yan. Syempre may Prize ang pinakamaganda.
Tatlong group ang mananalo by ranks. Lahat ng Section ay Kalaban niyo, miski narin
ang kasection niyo. Wala akong ibibigay na hint para matulungan kayo. Discover new
things by your own. Yun lang. Time starts now!"

Agad naman kaming lumabas ng room. Ngayon kasama ko na si Cupid, Prince King at
Prince Rock.

"Nakita ko na." Ika ni Prince Rock. Nagtaka naman ako.

"Huh?"

"Kaya kong makita ang bagay using my magic since it's related to nature. Room yun
eh."

Tumango naman ako at sinundan namin siya. Pumasok kami sa loob. Wow ang laki ng
room! Parang kasing laki ng covered court sa basketball sa Araneta! Hanga na talaga
ako sa Academy na to.

"May naisip na ba kayong gagawin?" Tanong naman ni Cupid.

Napasimangot naman ako. Wala akong alam sa ganoon. Bago palang ako rito at hindi ko
gamay ang kaya nilang gawin.

"Hm. Rock gawa ka ng maze garden sa unahan. Ako bahala dito sa dulo. Gagawa ako ng
Castle. Siguraduhin mong nakakalito yang maze na gagawin mo. Bubble at Cupid,
tulungan niyo si Rock." Utos naman ni King. Ang bilis naman niyang makaisip.

"Pe-Pero kailangan natin ng Something new. Common na yan!"

Pag e-explain ko kay Prince King. Tumingin naman siya sakin ng walang expression.
May mali ba akong nasabi?

"Please this time, trust me."

Hindi ko alam sasabihin ko kaya napatango naman ako para sumang-ayon. Ang sama ko.
Hindi ko naisip na matalino nga pala ang isang to. I felt sorry tuloy.

"Thank you." Biglang bumilis yung tibok ng puso ko. Ngumiti siya sakin tapos
nagthank you pa! Si Prince King ba talaga to? Namamalikmata ba ako?

Umalis na siya pero nakatingin pa rin ako sa kanya. Likod nalang ang nakikita ko sa
kanya habang papunta sa dulo. Hindi mabura sa isipan ko yung pag ngiti niya. Shemms
ang gwapo niya!

"Uy. Game na!" Tapik sa akin ni Prince Rock. Nahiya naman ako.

"I can feel it. You like him." Bulong sa akin ni Cupid. Agad namang nag-init ang
mukha ko.

"See! Haha i'm right!" Inirapan ko naman siya pero she chuckled.

"No, you're not!"

"Don't ya dare to lie. I'm a Cupid remember! I can tell whether you like him or
not. I can also tell if the one you love are really meant for you. I'll explain it
to you once na matapos na natin to!"
I shrug my shoulder. I caught off-guard.

We saw Rock na seryosong nagbubuild ng maze garden. All I can say is, ang galing
niya!

Napatingin naman ako kay Prince King. Kahit medyo malayo siya ay tanaw mo pa rin
ang pagiging seryoso niya at pagkahot. Oh what? Hot? I find him HOT? Hala.

Hala tama kaya si Cupid na I like him? But how come na hindi ko ma-explain yung
nararamdaman ko? I really need Cupid! I'm confused!

Napalingon naman ako kila Cupid at Prince Rock. They looked perfect together. Pero
hindi ko lang alam kung gusto nila ang isa't-isa. Parang wala naman silang
nararamdaman sa isa't-isa. Si Prince Air lang talaga ang mayroon kay Cupid ngunit
gusto rin kaya siya ng bestfriend ko?

"Halika dito Bubble! Gawa ka ng maraming bubbles para may effects dito sa garden! I
can feel na mananalo tayo!" Determinado naman si Cupid kaya nabuhayan din ako ng
lakas ng loob.

Napangiti naman ako sa kanya. Sumulyap uli ako kay Prince King. Napalingon siya sa
amin tapos ngumiti at nagthumbs-up siya. Bumilis uli ang tibok ng puso ko.

I hate the way he smiles because I can't help it but to smile too.

____________________________________________________________

Prince King at the right side --------------------->

Chapter 7 (Magic)
Chapter 7 (Magic)

Invi's POV

Nandito kami ngayon sa room na naka-assign para sa Gold group. Napakalaki ng room
na to. Tamang tama lang para sa first task.

Anyway, galing din akong mundo ng mga tao pero alam kong isa akong Magical Vampire
dahil maaga kong natuklasan ang magic na taglay ko. May nakapagkwento lang sa akin
na may magical vampire academy pero hindi ko alam kung saan yun.

May parang maliit na umiilaw lang akong sinundan noon pero hindi ko alam na papunta
pala dito yun. Siguro yun yung sinasabi nilang fairy, hindi ko naman kasi nakita
yung mukha. Napadpad nalang ako bigla dun sa isang malaking gate.

Isang taon na rin akong nakatira dito pero hindi ako masyadong nagpapakita sa
kanila. Subalit hindi ko inaasahan na makikilala ko si Prince Ice. Sobrang cold
niya, gwapo, malakas at alam kong mabait ang kalooban niya. Hindi sinasadyang
mahulog ang loob ko sa kanya dahil siya ang nakasama ko ng isang taon. Siya lang
din ang may alam na nag e-exist ako.
Dahil matagal ko na siyang kilala at may utang na loob ako sa kanya dahil hindi
niya ako pinapabayaan,

Flashback

"So what can I do for you?"

tanong ko sa kanya. Kinakabahan ako.

"Be my slave"
Ang sabi ni Prince Ice. Napakagat ako ng labi. Bakit kailangan ko pang maging
slave? Bakit slave pa? Pwede ko naman siyang tulungan sa kahit ano pero bakit niya
ako ginaganito?

"Okay."
Ngumiti naman siya. Natutuwa ako dahil kahit na cold siya, hindi niya pa rin
nakalilimutang ngumiti sa akin.

"Joke lang! Ha-ha. Magpapatulong lang ako sayo para sa plano ko. Gusto kitang
makasama sa pagtuklas ng isang sekreto. Please help me Invi."
Napanganga naman ako dun. This is my first time to see him laughing. Napangiti
naman ako.

"Of course naman! Magkaibigan ay nagtutulungan ano!"

Bigla akong nagulat nung nasa harapan ko na agad siya at bigla akong niyakap. Hindi
ko alam ang gagawin ko kaya napatunganga lang ako. Hanggang magkaibigan nga lang
ba?

"Thank you! Tatanawin kong malaking utang na loob ito."

Niyakap ko naman siyang pabalik.

"Nako kahit wag na. Marami ka nang naitulong sakin eh."

Bigla naman niyang ginulo yung buhok ko.

"Okay thank you. Anyway, you're the most beautiful girl I've met. Bye."
Naiwan naman akong tulala sa kinatatayuan ko. Natunaw na lahat lahat ng yelo pero
nakatulala pa rin ako.
Totoo kaya yung sinabi niya? Feeling ko namula ako! I really like him..no, I love
him.

end of flashback

"Hoy invi tutunganga ka lang dyan?"

Naiinis talaga ako sa Prinsipe na to! Lagi nalang mainit ang ulo! Kailangan ba
akong bulyawan? Nakakainis na si Fire ha?

"Ano ba kasing gagawin?"

Agad ko namang tanong sa kanya.

"Ako pa tinanong mo? Tinatamad ako mag-isip."

Napailing nalang ako. Hay paano magwowork-out ang group namin kung ganito ang Apoy
na ito.
Napatingin naman ako kay Prince Ice. Nakatingin din pala siya sa akin at agad niya
akong nginitian kaya napangiti din ako.
Ang sama nang tingin sakin ni Prince Fire. Wala nga palang makakaalam na close kami
ni Prince Ice. Patay.

Layt's POV

Natuwa ako dahil ang ganda nung Maze garden na ginawa ni Prince Rock. Si Cupid
naman ay natulog lang sa sahig.

Naharangan ang ginawa ni Prince King kaya hindi ko na makita iyon. May wall kasi
hanggang doon sa mataas na kisame. yun siguro yung papasok na sa sinasabing palasyo
ni Prince King. So wala pa pala kaming naitutulong ni Cupid. Di ko pa nilalagyan ng
bubbles yung paligid. Pagkatapos nalang daw.
Napaupo naman agad sa sahig si Prince Rock. Napagod siguro. Agad siyang napalingon
sa kinaroroonan naming dalawa ni Cupid.
Tumayo siya at naglakad papunta dito pero nakafix lang ang mata niya sa tuluging
babae na to.

"Tsk Stupid Cupid"

Napatawa naman ako sa sinabi niya.

Umupo siya katabi ni Cupid. Yung sahig naman ay nacoveran ng mga damo dahil sa
ginawa ni Prince Rock.
May nakita akong punong tumatakbo.
Wait. Namamalikmata ba ako?

"Huy ano yun?"

Tanong ko sakanya at tinuro ko yung tumatakbong puno.

"Puno malamang."
Gusto kong batukan ang bwisit na ito. Malamang alam kong puno yun!

"I mean bakit yan natakbo? Dapat steady lang yan ah?"

"Siya ang magiging tour guide papasok sa maze."

Wow hanga na nga ako sa lalaking to. Pero bakit ang plain nito? This is really
unique.

"Wala man lang bulaklak o bunga."

Umiling naman siya sa tanong ko. Ang plain kasi.

"Kayo bahala magpaganda sa punong yan ni Cupid." Pansin ko lagi siyang pasulyap-
sulyap sa kaibigan ko.

"May gusto ka ba sa kanya?" Agad naman siyang napatingin sakin at itinaas ang isang
kilay.

"Huh?" Ano ba to! Ang manhid!

"Tinatanong ko kung gusto mo si Cupid" Agad naman siyang napaiwas nang tingin sakin

"Hindi." Tumayo siya at umalis na sa pwesto niya. Mukhang nabadtrip ata sa tanong
ko.

Napatingin ako kay Cupid dahil sa paghikab niya. Ang cute niya pa rin grabe. Sarap
niyang yakapin!
"Cupid lagyan daw natin ng design yung puno oh!" Tinuro ko yung tumatakbong puno.
Aba hindi napapagod ano?

Para namang nagtwinkle ang mata ni Cupid at agad na lumapit dito. Kaso tumigil sa
pagtakbo yung puno at napaharap kay Cupid na mukhang bata na tuwang-tuwa.

Nanlaki ang mata ko ng tumakbo yung puno papunta kay Cupid.

"Cupid takbo!" Natataranta ako. Nauna pa akong tumakbo sa kanya.

"Help me!" Tinatry kong ikulong sa bubble yung puno kaso hindi kinakaya dahil bukod
sa tumatakbo, napuputok ng mga sanga at dahon!

Biglang nagkapakpak si Cupid tapos lumipad. Wait nagkapakpak?

Si Cupid ba ng greek mythology ay may pakpak? Mayroon nga ata tapos namamana yun.
Archer kaya itong si Cupid?

"Hinahabol pa rin ako!" Nataranta na naman ako ng nakita kong paiyak na si Cupid.
Sh*t wala akong maitulong. Tatawagin ko nalang si Rock!

"Prince Rock!" Takbo ako nang takbo para hanapin siya. Ang lawak naman kasi ng room
na to! Yun pala ang disadvantage neto, hindi mo agad makikita ang hinahanap mo.

Nakita ko naman siyang natutulog sa may taas ng puno.

"PRINCE ROCK!" Dumilat naman agad siya at halatang nairita sa pag sigaw ko.

"Oh anong problema mong bula ka?" Bwisit na to. Pasalamat siya nagmamadali ako
kundi papatulan ko na siya.

"Si Cupid hinahabol nung PUNO mong tour guide! Ayaw tigilan! Tulungan mo!"

Inirapan niya ako tapos bigla nalang siyang nawala. WTH. Nasaan yun?! Alam kong may
ability kami na mabilis tumakbo pero hindi ko man lang napansin na nakaalis siya.
Take note nakatingin lang ako sa kanya nun.

Wala akong nagawa kaya bumalik nalang ako dun sa may maze

Nakita kong okay si Cupid kaso ang sama nang tingin niya kay Prince Rock. Wow
marunong palang tumawa yung Prinsipe na yun!

Paano kasi, ang nadatnan ko ay nakasabit si Cupid dun sa punong nanghahabol. Teka,
tumatawa din yung puno? Another WTH! Ang galing!

"Ibaba mo ako dito!" Napabuntong hininga nalang ako.

"Sige maglikot ka pa ng malaglag ka." Tumatawa pa rin siya pero ibinaba niya rin
naman si Cupid. Sus. Ang cute nilang tignan sa posisyon na yan dahil buhat niya si
Cupid na para bang bagong kasal. Sakto naka white dress siya. Ano ba itong naiisip
ko.

Sinimulan ko nang maggawa ng maliliit na bubbles at ini-spread sa kapaligiran.

Napangiti naman si Cupid tapos may kung ano siyang ginawa sa kamay niya. Nagulat
ako nang naging ibat-ibang kulay ang mga bubbles na lalong nagpaganda.

Gumawa ulit ako ng bubbles na hugis fairy. Namimiss ko na kasi si Fairy. Isinama ko
ito sa mga maliliit na bubbles na nakakalat sa paligid. Gusto kong iparamdam na
puno ng magic ang bumabalot dito. Agad naman itong nilagyan ng Kulay ni Cupid na
nagmukhang Fairy talaga. I wonder kung paano niya nakukulayan ang mga ito.

Napatingin naman ako dun sa puno. Wala pa pala siyang design.

Nagcreate uli ako ng mga maliliit na bubbles. Pero pinag iisipan ko kung anong
pweding gawin dito.

"Bestfriend! Gawa ka ng angels!" Napatango naman ako. Nice idea! Sinimulan ko nang
gawing angel shaped ang mga huli kong ginawang bubbles. Nakakatuwa dahil natututo
na kong gamitin ang magic ko. Noong matapos ko nang gawin, ginamit ko ang kanan
kong kamay at ikinumpas sa punong tour guide. Nagsilbing bunga ang mga ginawa ko.

Napangiti naman si Cupid at nilagyan na naman niya ng kulay. Paano niya kaya
nagagawa yun?

"Cupid pano mo nagagawa yan?"

"Ang alin?"

"Yung nalalagyan mo ng kulay yung mga bubbles?" Umupo naman siya doon sa Carpet
niya katabi si Prince Rock.

"Actually, Red and Pink ang main colors na nagagawa ko pero syempre, may ibang
kulay din na related sa LOVE. Tulad ng blue, kulay siya para sa taong namimiss mo.
Yung yellow, kulay for jealousy. Basta mga ganoon. Every color has a meaning. Pero
may isang kulay na hindi ko kayang gawin, yun ay Kulay Black dahil kalungkutan yun,
at yun ang kahinaan ko."

Tumungo naman siya pagkatapos nun. Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Ayokong
makita siyang malungkot.

"Don't worry Cupid, i'm always here for you. I'm your sister and bestfriend right?
Papasayahin kita lagi. Kung malungkot ka, takbo ka lang papunta sa akin. Tatagan mo
lang ha? Wag mong hahayaan na may bagay o taong makapagpapalungkot sayo. Don't
forget to wear your beautiful smile, hindi mo ba alam na pag nangiti ka, may
napapangiti ka rin?"

May naalala lang kasi ako kaya ko nasabi yan. Napatingin naman ako kay Prince Rock
pero iniwasan niya ako nang tingin.

"Thank you talaga! Bfs nalang tawagan natin! BestFriendSister! I'm so happy to have
you Bfs!" Bigla naman niya akong hinalikan sa pisngi. Grabe ang lambot ng labi
niya!

"Sure Bfs! Teka tapusin na muna natin to. 30 minutes nalang natitirang oras sa
atin." Tumango naman siya. Tumayo si Prince Rock pero na out of balance si Cupid
kaya nalaglag siya patungo kay Prince Rock. Sh*t kinabahan ako doon! Buti nalang
nasalo siya! Mas careless pa pala sa akin ang babaeng to naku! Buti nalang hindi na
ko masyadong minamalas dito.

"Stupid" Parinig naman ni Prince Rock. Nakakainis na siya ha? Ayaw nalang niyang
aminin sa sarili niya na gusto niya yung babaeng kinaiinisan niya?

"Ako Stupid? Kapal mo! Ewan ko sayo bahala ka sa buhay mo kainis!" Napakamot nalang
ako ng ulo. Ge, gulo niyo. Umalis si Cupid at pumunta doon sa may maze.

"Gagawa ako ng bulkan. Kaso hindi ako makakapagprovide ng fire."

Napaisip naman ako. Something creative diba?

"What if gawin mong creepy yung bulkan na gagawin mo tapos lalabas e mga bula? Sa
tingin mo?"
Hindi niya ako sinagot. Namumuro na talaga sa akin to! Lagi niya akong
sinusungitan! Kay Cupid lang talaga nangiti to, pero palihim.

Nagsimula nang tumaas yung ground. Pinuwesto niya yung ginagawa niyang bulkan sa
may left side malapit doon sa may mataas na pader. Bigla akong kinabahan dahil
nakakatakot nga!

Napatingin naman ako kay Prince Rock. Seryoso siya. Wala man lang karea-reaksyon
ang mukha niya. Diretso kung diretso. Napatingin naman ako sa pilikmata niya,
napakaganda nito at sobrang bumagay sa kanya. Ang ganda rin ng ilong at mata niya.
Napadako naman ang tingin ko sa labi niya, Omg daig pa ang babae! Napakapula nito
na halatang malambot. Wait pinagnanasahan ko na siya eh. Kung hindi dahil kay
Cupid, crush ko na sana siya.

"Oh anong tinutunganga mo diyan? Maglagay ka na ng bubbles doin sa loob. Ako na

bahalang magcontrol nan. Ipapalabas natin na ito yung nagsusupply ng bubbles na
nakakalat sa paligid." Agad ko naman siyang sinunod. Baka mamaya ay magalit pa siya
kung kukupad-kupad ako.

"Wait, gawin mo palang hugis puso." Hindi ko alam kung ngumiti ba siya o parang
guni-guni ko lang? Bakit kaya ganoon ang mga prinsipe? Ngingiti na nga lang,
palihim pa.

Hindi naman masamang ngumiti, bagkos nakakagaan pa nga ng loob yun, lalo na sa
akin.

Bigla ko nalang naalala yung pagngiti ni Prince King! Ugh wait gusto ko na nga ba
talaga siya? Wait kailangan ko ng signs!

Bakit namimiss ko agad siya? E kasama ko lang siya kanina! Nababaliw na ata ako!
Ayoko ng ganito! Kingkong pa naman yun! KINGKOng. Parang Kingko ah? Wow pweding
endearment!

Oh Sh*t. I think i like him! You Drived me Crazy, Prince King.

Everytime I look at you, my heart is jumping. What can I do?

Biglang nagplay sa utak ko yung kantang You Drive me Crazy ni Britney! Kainis bakit
ganoon!

"Bubble anong problema mo?"

"Ah!" Nagulat ako ng bigla siyang sumulpot sa harapan ko! Yung lalaking iniisip ko
lang! Ang galing naman ng timing.

"Ano bang nangyayari sayo? Kanina mo pa sinasabunutan sarili mo." Napa-awang naman
yung bibig ko. Hala nakakahiya! Baka naturn-off siya! Ay turn-off? Bakit gusto niya
ba ako? Ano ba kasi tong mga iniisip ko!

"Ah ano, wala." Tumalikod ako sa kanya. Feeling ko namumula ako sa hiya! Bakit sa
dami-rami pa ng makakakita, siya pa?

Pumunta uli siya sa harapan ko tapos tumingin siya sa ulo ko. Hala bakit kaya? Ang
seryoso ng mukha niya pero ang lakas pa rin ng dating. Bagay na bagay talaga sa
kanya ang rainbow hair.

Bigla niyang itinaas yung kamay niya kaya napapikit ako. Pero ilang minuto ng
nakalilipas, wala akong ibang naramdaman kundi parang may inalis siya sa ulo ko
kaya napadilat naman ako.

Dahon pala yung hawak niya tapos napatingin siya sakin. Seryoso pa din. Inabot
naman niya bigla sa akin yung dahon at tumalikod na.

First time niynag may iabot. Itatago ko to :)

_________________________________________________

Chapter 8 (I Love You)

Chapter 8 (I Love You)

Cupid's POV

Pumunta ako sa maze kaso naliligaw ako. Bigla akong nainis kay Prince Rock. Bakit
kasi nakaliligaw itong ginawa niya? Napansin ko naman na parang may mata sa pader
pero natatakluban ng mga maliliit na halaman nakadikit dito. Nilapitan ko ito pero
napaatras ako ng pinandilatan ako nito.

Wala akong nagawa kundi bumalik sa labas. Ano na kayang ginawa nung dalawa doon?
Pupuntahan ko sana si Kuya King kaso mukhang hindi talaga ako makaka-abot doon ng
hindi kasama ang gumawa nito.

Nagawa ko namang makalabas kaso parang feeling ko may nagmamatyag sa akin. Feeling
ko lang naman. Lumingon muna ako sa paligid. Nanlaki ang mata ko nang makita ko
yung Bulkan. Seryoso, bulkan talaga? Ayokong lapitan kasi nakakatakot kaso nakita
ko si Prince Rock na nakatayo sa harapan noon kaya napilitan akong tumungo doon.
Nakatalikod siya sakin. Ginamit ko ang aking pakpak para makalipad. Para na rin
hindi niya ako maramdaman.

I'm also like the Cupid of the Greek mythology with wings and yeah I'm an archer.
Actually ako ang pinakamagaling sa buong MVA pagdating sa Archery, isa yun sa
magical power ko. Pwede ko ring panain ang isang tao para mainlove ito ngunit hindi
ko pa ginagawa yun dahil alam kong mali iyon.

Love should not be cheated. Love is involuntary.

Love can lead you to your happiness but also your downfall.

Maybe love can wait, but it depends on the people on how they handle their
relationship.

People do believe in destiny, but they should be the one who are working on it.
With God is blessing, with man is action.

You cannot please other hearts to love you.

I cannot please him to love me.

Hala ano ba tong pumapasok sa utak ko. Basta tungkol sa pag-ibig ang bilis kong
mag-isip. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala ako kay Prince Rock na nakatingin
pa rin sa bulkan. Parang hindi niya ako napansin kaya nanahimik nalang ako.

Hindi ko mahal si Rock dahil matagal na siyang love hater. Pero inaamin ko na gusto
ko siya.

Biglang may parang lalabas sa bulkan kaya napahakbang ako paatras. Akala ko sasabog
pero mali ang akala ko dahil naglabas ito ng mga bula. Mas lalo akong natuwa dahil
lahat sila korteng puso. Sa sobrang tuwa ko, I made all of these red.

Nakangiti lang ako habang pinagmamasdan ang mga bulang ginawa ni bfs. Alam kong
siya lang pweding gumawa nito. Sobrang nagpapasalamat ako sa kanya dahil kahit na
maliit na bagay lang ito, sobra sobra na ang kasiyahan ko.

"You looked really happy."

Napatango nalang ako habang nakangiti. Sa peripheral view ko, parang nakita ko
siyang ngumiti. Guni-guni ko lang ba iyon? Minsan ko lang siyang makitang ngimiti
dahil lagi lang siyang nakasimangot sa akin na parang ako yung pinakanakakainis na
babae sa buhay niya.

"You're handsome but you're more handsome when you smile." Biro ko naman sa kanya
na may halong katotohanan. This time tumingin na ako sa kanya nang diretso kaso
wrong move, nagkatitigan kami. Ngumiti siya. My heart beats so fast.

"Cupid." Banggit ni Rock. Mukhang may sasabihin siya. Kinabahan naman ako. Mukhang
importante?

"Cupid!" Sabay kaming napatingin ni Rock sa malakas na pagbukas ng pinto at

iniluwa nito si Prince Air na seryosong nakatingin sakin. Sakin?

"Cupid, can I talk to you?" Napalingon naman ako kay Rock na nakatingin kay Air
nang masama. Kaso parang may sasabihin din dapat sakin si Rock.
Naghihintay ako kay Rock kung ano ang gagawin ko. Nauna siya.

"Go ahead." Ika ni Rock. Somehow ay nadisappoint ako. I

Bakit ba parang nadisappoint ako sa sinabi niya? Wala na kong nagawa kundi harapin
si Air. Seryoso pa rin siyang nakatingin sa akin. Ang gwapo pa rin niya kahit saang
anggulo at kahit anong expression.

"Ba-Bakit?" Hindi ako makatingin nang diretso sa kanya. Kinakabahan ako. Bakit
parang may sasabihin siya na hindi ko alam kung masama o maganda. Ayoko nang
ganitong kaserysosong usapan.

Huminga naman ako nang malalim at hinarap siya. Lalakasan ko ang loob ko kahit ano
man ito.

Prince Air's POV

Sobrang naiinis ako sa kagrupo ko. Akalain mong si Tricity at Rebecca pa? Samahan
pa ng isang nakakainis na lalaki. Sarap sapakin kasi ang yabang din. Ako lang dapat
ang mayabang.

"Hoy Prince Air, wala ka man lang itutulong samin? Prinsipe ka pa naman?" Singhal
naman sa akin ni Xander. Anong karapatan niya? Huwag niya akong inisin. Baka
mapatay ko siya kung sakali. Mananagot na naman ako. Marami na akong nagawang
kalokohan. Mabuti nalang hindi nila ako sinumbong kanina noong babae.

"Shut up Card kung ayaw mong patayin kita."

"Wag mo nga akong tawaging CARD! May pangalan ako, Xander Ace!" Umismid naman ako
para mas asarin siya.

"Whatever." Sinamaan niya ako nang tingin pero hindi ko na siya pinansin. Naiirita
kasi ako sa pagmumukha ng Card na yan. Well Cards ang Magic niya. Kaya niyang mag
manipulate gamit ang mga cards. He can do tricks using his cards. Base on his
Power, Xander ACE ang ipinangalan sa kanya.
"Alam ko na guys. We make-" Ani Tricity.

Hindi ko na siya pinakinggan dahil umalis na ko sa room. Ang gulo nilang kasama.
Wala akong pakialam kung wala akong naitulong.

Aanhin ko naman yung prize noong laro kung yung prize na gusto ko ay wala roon?

"Saan ka pupunta?" Nagulat naman ako ng sumunod pala sa akin si Rebecca. She looks
innocent. Yung mukha niya ay parang laging malungkot. I don't know why, and I don't
really care.

"Kay Cupid." Tumango naman siya. Nagtaka naman ako kung bakit hindi niya ako
pinigilan. Hindi naman gaano kasama ang ugali nito. Nahawa lang kay Tricity.

"Pero hindi ka ba tutulong sa first task?" Tanong niya sa akin.

Nag-isip naman ako. Tutulong pa ba ako? Okay lang naman na matalo kami. Tsaka wala
naman akong masyadong maitutulong. Pero sige kahit konting effort lang.

"I will help later." Tumango naman siya. Pabalik na siya ng bigla akong nagsalita.

"Do you like him?" Tanong ko sa kanya. Hindi ako si Cupid para mahulaan ang mga
bagay bagay sa pag-ibig pero I can sense na she likes him.

Lumingon naman siya sa akin kaya nakita kong namula siya. It means Yes kaya umalis
na ko at hindi na inintay ang sagot niya.

Ang kailangan ko ngayon ay makausap si Cupid. Marami akong gustong sabihin sa

kanya. Sobrang rami talaga. Naglakad ako papunta sa room na naka-assign sa kanya.

Makakasalubong ko si King pero tinignan niya ako nang masama. Siguro alam niya ang
gagawin ko. Pero hindi ako magpapatalo kahit kanino man, hindi ko hahayaang
magkaroon ng hadlang para makausap ko si Cupid.

Nakahinga naman ako nang maluwag dahil nakalagpas na siya sakin.

"Hurt her and I will kill you." Biglang nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig
ko ang banta niya. Hindi ko inaakala na sasabihan niya ako ng ganan. Naramdaman ko
naman na dumiretso na siya ng lakad. Alam niya ang nararamdaman ko. Wala naman
akong pakialam sa kanya.

Kahit sino naman ay takot kay King miski ako. Siya ang pinakamalakas kaya walang
makatatalo sa kanya. Pero kahit ganoon ang ugali niya, kaibigan parin namin siya.
Naiintindihan naman naming lahat kung bakit nag-iba ang ugali niya. Sobrang
nasaktan lang siya sa pagkawala ng pinakamamahal niyang babae. At ngayon, ayaw
niyang masaktan ang itinuturing niyang kapatid na si Cupid. Si Cupid lang kasi ang
nakakapagpasaya at nakapagpapagaan ng loob ni King. Malapit na talaga sa isa't-isa.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Huminga muna ako nang malalim. Kinakabahan kasi
ako. Bubuksan ko na sana yung pinto pero may pumigil sa kamay ko kaya agad akong
napalingon para tignan kong sino yun.
"Anong ginagawa mo dito?" Ah si Bubble pala. Kala ko naman kung sino na. Kinabahan
pa naman ako doon. Tiningnan ko naman kamay niyang nakahawak sa aking kamay.

Laytina Chua is so gorgeous. Wala lang siyang confidence sa katawaan. Everyone

might like her. I like her as a friend. Kung siguro siya ang una kong nakilala, mas
magugustuhan ko siya. She deserves to be liked.

"I'm looking for Cupid. Is she here?" Tanong ko naman sa kanya.

Biglang nagform ang labi niya sa mapang-asar na ngiti kaya tinaasan ko siya ng
kilay. Ano na naman ang iniisip ng isang ito?

"Sabi na eh. Sige pasok na. Nandiyan lang yun." Kailan pa siya naging manghuhula?
Minsan kakaiba rin siya mag-isip.

Hindi ko na siya pinansin. Binuksan ko nang biglaan ang pinto na ikinagulat nung
dalawa. Nainis ako nang madatnan kong magkaharap si Rock at Cupid. Parang may
pinag-uusapan sila.

Naglakas naman ako ng loob na harapin ang dalawa. Huminga muna ako nang malalim
bago tuluyang matawag siya.

"Cupid!" Agad kong tinawag si Cupid at lumapit sa kanila. Wala akong pakialam kung
naistorbo ko sila. Gusto ko lang naman makausap nang masinsinan si Cupid.

"Cupid, can I talk to you?" Seryoso kong tanong sa kanya. Tumingin naman siya kay
Rock na parang nagtatanong pero sa akin pala nakatingin nang masama ang mokong na
Prinsipe na to kaya sinamaan ko rin siya nang tingin. Siya lang ang Prinsipe na
hindi ko kasundo at ayokong makasundo.

Bukod na lagi niya akong binabara, kinaseselosan ko rin siya dahil lumalapit siya
kay Cupid. Para kasing may kakaiba tuwing nakikita kong magkasama silang dalawa.
Hindi ko maipaliwanag, basta nagseselos ako.

"Go ahead." Walang emosyong sabi niya. Tss pero alam ko naman na hindi niya gusto
si Cupid. Love hater yang mokong na yan eh.

"Ba-Bakit?" Tanong niya sa akin.

Hindi siya makatingin nang diretso sa akin kaya I grabbed her hand at hinigit ko
siya palabas ng room. Ayokong may ibang makaririnig sa amin dahil baka sirain nila
ang araw ko.

"Ah ano, paano ba ito, ano pala kailangan mo Prince Air?" Naguguluhang tanong niya.
Nginitian ko naman siya.

"Paano ko nga ba sisimulan?" Napangiti uli ako nang makita kong nagtataka na siya.
I really like seeing her with her innocent eyes. She's really gorgeous as ever.

"Cupid, I want to say that you're the most beautiful girl, the most gorgeous girl,
the most charming girl, the most of my life." Nanlaki naman ang mata niya. She's
cute. Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya that's why she looked directly into
my eyes.

She blushed. Mukhang nakukuha niya na ang gusto kong iparating. Sana lang may pag-
asa ako.
"When we were child, I started to like you. It's funny, because you're my first
crush. Why? It's because you're fun to be with, you're graceful, you're adorable,
and you're the kind of girl that everyone's wishing for, until now. I hid my
feelings for you because I thought it will just fade away. I don't even know that
this feelings will lead to 'Love'. You heard it right?"

She cocked her head and bit her lips. I find it sexy. Is she seducing me? Oh what
am I thinking?

"I don't like you Cupid." I looked directly into her eyes. She's about to cry. I
didn't mean it. I just want to tell something. Don't be assuming.

"I don't like you because I love you." Niyakap ko siya. Okay lang sa akin kung
hindi niya ako mahal. Makapaghihintay naman ako. Hihintayin ko yung araw na
mamahalin niya rin ako.

Prince Rock's POV

I heard everything he said. Ang korni niya talaga. Magco-confess na nga lang sablay
pa. That's why I hale love, it's really corny. I don't think I can get benefits
from that.

I just glared and went back to Silver group's room.

Yes, I wanted to talk to her but I guess, I need to keep everything to myself. Just
to make sure that it will be better for her.

Loving too much can kill you.

Loving someone can be your weakness. Loving can hurt you.

Love is blind? Then why there's a love at first sight?

Love is in the air? Can you see it? Well of course not.

Love is sharing and giving of two hearts together? How can you share your heart,
seriously, you want to die?

Love can lead you to your happiness but also your downfall.

PRINCE ROCK @ the right side ------------->

Chapter 9 (Card Magician-Xander Ace)

Chapter 9 (Card Magician-Xander Ace)

Layt's POV
Kausap ko ngayon si Cupid dahil nakita ko kaninang nagmumukmok doon sa may malapit
sa ginawang bulkan ni Prince Rock. Napansin ko rin na kanina pa siya namumula.
Lumabas muna kami para mag-usap. Yun nga, kinuwento niya yung nangyari sa kanila ni
Prince Air. Sinimulan niya dun sa pagtawag ni Prince Rock sa pangalan niya tapos
biglang pumasok si Prince Air.

"Kaso nung pagkabitaw niya ng yakap sakin, alam kong sobrang pula na ng mukha ko
kaya ang ginawa ko ay tumakbo ako para takasan siya. Sumigaw pa nga siya ng 'ingat
ka, nasa iyo pa naman ang puso ko' kaya napalingon agad ako sa kanya. Wrong turn
kasi kinindatan niya ako kaya muntikan na kong mabunggo doon sa puno, buti na
nalang at parang ginamit niya yung hangin para patigilin ako. Nakakainis, hindi ko
alam gagawin ko after ng confession niya!" Kwento niya.

Bigla naman akong kinilig! Iba na talaga pag Cupida no, daming nai-inlove sa kanya.
Alam ko rin na marami ring may gusto sa kanya dito, Heart throb e. Ako never
nagkaroon ng boyfriend. Wala nga atang nagkagusto at nagkakagusto sa akin e.

Bigla ko nalang naalala si Prince Rock, Ah nevermind.

"Kaya mo dibang magpredict kung yung dalwang tao ay para sa isa't-isa?" Tanong ko
sa kanya.

Matagal na akong curious sa mga kakayahan ng bfs ko. Gusto ko siyang makilala nang
lubos.

"Yes I can but, if and only if they love each other." Ah. Pero hindi ko
naintindihan ang gusto niyang ipahiwatig.

"Paki-explain." She took a deep breathe bago magsalita.

"Anyways ganito kasi yun e, kapag nagmahal ka ng isang lalaki tapos pag nakita ko
ang lalaking yun at mahal ka rin niya, masasabi ko kung kayo na ba talaga sa isa't-
isa o hindi. Parang ganito, kapag hindi ka mahal o hindi ka PA mahal ng taong mahal
mo, hindi ko masasabi yun."
Napatango naman ako sa sinabi niya. Wow ang galing naman nun.

"So masasabi mo na ba na kayo ni Prince Air sa isa't-isa o hindi?" Napatakip agad

ako ng bibig nang mapansin kong bigla siyang nalungkot.

"May nasabi ba akong mali Bfs? Pasensya na sa bibig ko ah." Napaawang ang bibig ko.
Walang preno, nakakainis.

Umiling naman siya tapos ngumiti nang malungkot. Don't tell me hindi sila ang para
sa isa't-isa? Sayang naman, bagay pa naman sila. Pero kahit anong mangyari,
susuportahan ko nalang sila.

"Kasi kapag dating sa sarili ko, hindi ko masabi eh. Hindi ko alam kung bakit ba
ganito. Mismong ako ang Cupid pero hindi ko alam sa sarili ko kung mahal ba ako ng
taong mahal ko. Siguro para sa ibang tao lang talaga ang Love Magic ko. Pero sa
tingin ko may magandang dahilan naman yun." Ngumiti naman siya. May ganoon pala pag
dating sa magic niya.

Nakatutuwang isipin na sa kabila ng kalungkutan, nagagawa niya paring ngumiti.

Sobrang tatag at lakas ng loob niya. Sino nga bang hindi mahuhulog ang loob sa
isang babaeng katulad niya? Nakakainggit siya pero mali ang maiinggit kasi kaibigan
ko siya, I mean bestfriend.

"Okay lang yan, everything happens for a reason." Ngumiti uli siya. This time alam
kong totoo na ang mga ngiting yan.

"Bakit nga pala yung ibang mga bampira na galing sa mundo ng mga tao ay nagkakaroon
ng ibang pangalan dito? Like me as bubble tapos si Andrea as Invi?" Tanong ko naman
dito. Ang tagal kong inisip yan. Bakit nga ba?

"Ah. Para mas madaling matandaan ang identity ng ibang bampira. Yung iba ay kusang
pinapaltan nila ang pangalan nila. Depende na rin sa iyo kung gusto mong maiba ang
tawag sa iyo. Pwede mo pa rin naman gamitin ang totoo mong pangalan." Sagot nama
niya. So ganoon pala. Bakit ng ba bubbles? Gusto ko pa rin ang totoo kong pangalan.

"So okay lang pala na Layt ang itawag niyo sa akin? Kasi hindi talaga ako
kumportable sa bubble. Never akong natawag na ganoon sa mundo ng mga tao e. I
really love my name because it is unique." Bumuntong hininga naman siya.

"Ang problema kasi, ayaw ni Kuya King na tawagin kang Layt dahil nga kapangalan ka
ni Princess Light. Alam mo na, hindi pa siguro nakakamove-on. Naaawa na nga ako
minsan doon e. Umaasa pa rin kasi siya na babalik ang prinsesa kahit parang ang
imposible na." Napaisip naman ako. Siguro kailangan ko nalang siyang intindihin.
Lalo na ngayon, mukhang inis na inis siya sa akin.

"Naiintindihan ko na. Pero hindi ko lubos maintindihan yung pagkagalit niya sa

akin. Wala naman akong ginagawang masama sa kanya. Kailangan ko na bang lumayo?"
Umiling naman siya. Nginitian niya ako para pagaanin ang aking loob.

"Maybe because you looked like Princess Light. Hindi mo lang siya kapangalan,
kamukha mo pa." Ah kaya pala. Imposible na ako ang Prinsesa.

"Ang ganda ko pala talaga." Sabay kaming napatawa pero biglang may nagsalita.
Nakakainis bakit ba pag maganda na yung moment tsaka naman may eepal?

"Hi chicks." Kinindatan kami nung isang lalaki.

He's handsome kaso mukha siyang mayabang at babaero. May kamukha siya sa mundo ng
mga tao. Si Luhan ba iyon?

Nilagpasan lang kami pagkatapos niya kaming kindatan. I find it weird.

"Ayy!" Gulat na ika ni Cupid. Anong problema nito?

"Hala bakit?" Napatingin naman ako sa wrist niya, nagkaroon ng parang bracelet na
may heart, spade, flower at diamond? Napatingin naman ako sa wrist ko, ganoon din
ang nangyari pero panay diamond lang ito.

Parang may something sa diamond na hindi ko maipaliwanag.

"Sino ba siya?" Ang alam ko ay kaklase namin siya kasi familiar siya sa akin. Bigla
akong naiinis, baka kung anong ibig sabihin nang pinaglalalagay niya e.

"Siya si Xander Ace. The Card Magician. Mag-iingat ka sa kanya dahil malakas mang-
asar yun. Nang bu-bully nga rin yun mapalalaki o babae. Pero hindi naman siya
playboy, ang alam ko wala pang nagiging girlfriend yun. Napakayabang ng isang yun
pero mas mayabang pa rin sa kanya si Prince Air. Alam mo na, hari ng kayabangan
este hangin." Hmm ang hirap pala talaga pag hindi ka dito lumaki eh. Hindi mo
masyadong kilala ang mga bampira.

Xander Ace's POV

Nakakainis na Prince Air! Iniwan lang basta basta ang grupo namin. Hindi man lang
tumulong. Pagkatapos kong gawin ang pinagawa ng kuryenteng babaeng yun, nag walk-
out agad ako. Badtrip na badtrip talaga ako. Kung pwedi nga lang siyang patayin,
matagal ko nang nagawa. Bata palang kami, lagi na kaming nag-aaway. Isama mo pa
yang si Prince Fire na yan na laging mainit ang ulo. Mga panira ng araw! Bwisit!

Naglakad-lakad lang ako para mahimasmasan ang pagkainis ko. Saan kaya pumunta ang
bwisit na lalaking yun? Napatingin naman ako sa left side ko. May nakita akong
dalawang babaeng nagtatawanan. Napansin ko na si Cupid pala ang isa sa dalawang
yun. Napangiti agad ako bigla. She's so beautiful. Aminado akong gusto ko siya.
Don't get me wrong, gusto ko lang siya, hindi mahal! Well bakit? Kasi siya ang tipo
ng babae na halos lahat ng lalaki ay hinihiling na magkaroon.

Tinitigan ko naman yung isang babae. Bubble? Siya yung sinabi ni King na huwag
tatawaging Layt? She's gorgeous. Actually, mas maganda pala siya kay Cupid. I'm
admiring this girl already. She looks innocent. I don't know what's on King's mind
para tratuhin si Layt ng ganoon. Siguro dahil kapangalan niya ang Prinsesa.
Napansin kong hawig din niya ito.

"Hi chicks." Sabay kindat ko sa kanila. I just wanna play around.

Agad ko namang pagkaputol sa tawanan nila. Gulat ang gumuhit sa kanilang mga mukha.
Napakunot ang noo nung babaeng na si Layt? Kailan ko lang kasi siya nakita dito.
Kaya hindi ako ganoon kafamiliar sa kanya.

I put some magical bracelet to their wrists. Ganon ang ginagawa ko sa mga babaeng
natitipuhan ko. Maraming beses ko nang ginawa kay Cupid yun kaya lagi siyang naiwas
sa akin. What do you expect? Cupid yun kaya alam kong alam niya na gusto ko siya.
Pero alam ko rin na alam niya na iba ang mahal ko.

Nakita ko naman si Rebecca. Napangiti nalang ako bigla. She's the best girl for me
and she's the one that I'm pertaining to Love. Mahal ko si Rebecca kahit na may
pagkasungit ang babaeng yan. She's so kind to me. Palagi siyang nakangiti kapag
nagkikita o nagkakausap kami. Nagustuhan ko siya mga 1 year ago ata? Tapos ayun,
na-in love ako sa kanya pero hindi ko sinasabi. Ayokong malayo siya sa akin.

"Ui Ace, tapos na pala yung task natin, si Prince Air na ang tumapos." Nginitian
naman niya ako.

Biglang nawala ang ngiti sa aking mga labi nang marinig ko ang pangalan ng
kinaiinisan ko. Sa bibig pa mismo ng babaeng mahal ko.

"Okay." Napansin ko namang nagbago din ang expression niya.

"Oops I'm sorry. I forgot that you hate him haha." Tawa at ngiti niya lang ang
nakapagpapagaan ng loob ko. So it means , okay na ako.

"Ikaw talaga. That's why I like you." Ginulo ko naman ang buhok niya. Hindi pa rin
nawawala ang ngiti niya. Alam kong sa akin lang siya ganito dahil masungit siya sa
iba. I felt so special.

"I like you too~" Natigilan naman ako. She likes me too? Tumigil siya sa
pagsasalita at diretso ang tingin sa likod ko kaya napalingon ako dito.

"Too cheesy dear! Hindi kayo bagay! Tama na yang I like you-han niyo! I told you
Rebecca na dapat isa sa mga prinsipe ang makatuluyan mo." Nakita ko ang galit sa
mukha ni Tricity. Alam kong noon pa man ay ayaw na niya sa akin that's why I hate
her too.

"You know what? You can't force someone to love somebody that they do not like!
Even you, you can't teach your heart because it's involuntary."

Madiin kong binitawan ang mga salitang iyan para naman matauhan siya.

"Huh? Like I care? Well, I will prove to you that it will happen. Halika na
Rebecca. Wala kang mapapala sa lalaking yan! Walang kwenta ang Magic niya. Mahina
siya! Mas gaganda ang buhay mo kung isa sa mga Prinsipe ang makakatuluyan mo."

Hinila niya ang kamay ni Rebecca pero agad kong nahawakan ang isa niyang kamay.
Halatang naguguluhan na siya kung kanino sasama.

"Hindi porke Prinsipe, lahat magagawa! Hindi porke mahina ang magic, hindi mo na
maipagtatanggol ang mamahalin mo. At higit sa lahat, HINDI KA DAPAT MAGSALITA NANG
WALA KANG KASIGURADUHAN. Bakit, kailan ka pa naging manghuhula? Mangkukulam pwede
pa!"

Naramdaman ko ang pagkaground. Naiinis na talaga siya sa akin. Kung gusto niyang
makipaglaban, sige papatulan ko siya. Hindi porke pinatulan ang babae ay bakla na,
minsan kailangan mo ring lumaban kapag sumosobra na sila. Hindi ako nabuhay para
mag pa-under at magpakatanga.

"Ang kapal ng mukha mo!" Singhal niya sa akin.

Naglabas siya ng bolt sa kanan niyang kamay at akmang ihahagis sakin yun ng biglang
may tubig na nagpawala dito.

Hinanap agad ng mga mata namin kung sino ang may gawa nun. Nakita namin si Prince
King na parang wala lang sa kanya ang nangyari. Pasipol sipol pa siya. Minsan
nayayabangan din ako sa lalaking to. Yung ugali kasi nung apat na Prinsipe ay ugali
niya rin. Pero hindi ko siya pinapatulan dahil wala naman siyang pakialam sa akin,
sa amin. Baka ako lang ang mapasama pag may ginawa akong hindi kanais-nais sa
kanya.
"Omg si Prince King!" Irit naman ni Tricity. I raised my eyebrow, iba na talaga
pag-obsessed. Agad niyang binitawan ang kamay ni Rebecca at agad na sumunod kay
Prince King.

"Okay ka lang ba Ace? Nasugatan ka ba? Nasaktan ka ba?"

Hinaplos niya naman ang mukha ko at halatang sobrang nag-aalala siya. I just simply
smiled and held her hands that touching my face. I kissed the back of her hand and
I saw her blushing.

"I'm okay my lady." Lalo naman siyang namula. Pinipigilan kong matawa kaso
nakakatawa talaga siya.

"Pa-Pasensya na talaga kay Tricity ha?"

"Sanay na ako."

"Sige una na ako ha?"

Nagpaalam na siya na susundan si Tricity dahil baka ano na daw gawin nun. Hinabol
ko siya nang tingin hanggang sa likod nalang ang nakikita ko sa kanya.

I didn't tell her that I love her. Dahil alam kong mas paglalayuin kami ni Tricity
kung sakali. Para kay Rebecca, biruan lang ang pag sasabi namin ng I like you sa
isa't-isa. Sinabi ko kasi dati na wag lagyan ng malisya. Pero kahit na alam ni
Tricity na biro yun, naiinis pa rin siya dahil baka daw mafall sakin yung kaibigan
niya. Nakalulungkot isipin na ang hirap talagang mainlove, lalo na pag hindi mo
alam kung gusto ka rin niya.

I will just act that everything is just a joke.

__________________________________________________________

Meet xander ace! Yay Add him sa Facebook! Search niyo Xander Ace Wp pati narin yung
ibang characters sa previous chapter :)

XANDER ACE and REBECCA @ the right side -------------->

PAKIREAD DIN PO NG STORIES NG FRIENDS KO:

#Puppy love turned into real love ----- by: Leeyanpotchie

#My Secret Identity ---- by: Princess_0826

#Bestfriend ---- by: CuttieEya

Chapter 10 (Results)
Chapter 10 (Results)

Rebecca's POV

Hinahanap ko si Tricity pero hindi ko siya makita. Saan kaya lumusot ang babaeng
yun? Lagi nalang siyang nakahabol kay Prince King. Hindi na ba siya nahihiya? Pero
sabagay, matagal na siyang patay na patay dun.

Ang hirap pala kapag nagkaroon ka ng kaibigan na ayaw sa taong matagal mo nang
gusto. Nanghihinayang ako kay Xander. Matagal ko na siyang gusto. I mean, gustong
gusto ko talaga siya kaso ayaw sa kanya ng kaibigan ko. I owe Tricity a lot that's
why I'm following her event hough in a bad way.

Susubukan ko nalang na umiwas kay Xander dahil ayokong masira ang samahan namin ni
Tricity. Tungkol sa mga Prince, actually wala akong gusto ni isa sa kanila. I'm
happy with him. Bakit ba kasi ang komplikado ng pag-ibig? Ayoko namang magpatulong
kay Cupid dahil kahihiyan yun. Alam ko namang ayaw niya sa akin noon pa lamang
dahil ginawa rin namin sa kanya yung ginawa namin kay Layt.

Sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko namalayang may nakabangga ako. Hindi naman

ganoon kalakas.
Napatingin ako dun sa nakabangga ko. Napataas naman ang kilay ko. Unexpected. Siya
pa pala ang makakabangga ko.

"Oh Bubble." Inirapan ko siya. I need to do it because my bestfriend doesn't like

her.

Itinulak ko siya dahil nakaharang siya sa daraanan ko. Binunggo na nga ako tapos
haharang pa.

Nilagpasan ko siya pero hindi ko akalain na hihilahin niya ang aking braso.
Tinaasan ko ulit siya ng kilay. Alam kong may problema siya sa akin. Hindi ko naman
ginusto yung nangyari sa kanya.

"What?" Iritadong tanong ko sa kanya. Naramdaman ko namang hinigpitan niya ang

kapit kaya napangiwi ako.

"Bakit ka ba ganan? Bakit ba ang sama mo?" Nagulat ako sa kanyang sinabi. Hindi ko
na naman ine-expect ito mula sa kanya.

The pain strikes me. Nagpanggap lang ako na wala akong pakialam sa sinasabi niya.
Masakit masabihan ng ganoon. Aminado naman ako na may pagkakamali ako.

"Dapat lahat tayo magkakakampi dito. Pero bakit kayo ganan ni Tricity? Hindi ba
pweding magpakabuti nalang din kayo?" Dagdag pa niya.
I hope so. Sana ganoon kadali yun. Gusto ko sanang isagot sa kanya yun kaso alam
kong magmamatigas lang siya.

Pasensya na pero para sa kaibigan ko, gagawin ko ang lahat ng gusto niya.

"Just imagine that everything is an act."

Layt's POV

"Just imagine that everything is an act."

"Just imagine that everything is an act."

Napatulala nalang ako nang iniwan niya ako. Paulit-ulit na pumapasok sa isipan ko
ang huling sinabi niya. Hindi ko siya maintindihan dahil hindi ko naman alam ang
side niya. Ayoko namang magbigay agad ng meaning sa sinabi niya. Ayoko kasing
manghusga. Siguro nga may kanya-kanyang rason ang mga tao at bampira. Naniniwala
parin ako na may mabuting kalooban sila, ayaw lang nila na ipakita.
Naglakad nalang ako pabalik ng room namin. Hindi ko pa nakikita ang kabuuan ng
first task namin dahil si Prince King ang huling tumapos ng task.

Hindi ko sinasadyang makita si Prince King sa taas ng puno. Napatigil ako sa

paglalakad para tingnan siya. Natutulog ito. Ang himbing ha?

Napatitig ako sa mukha niya, pero bakit parang biglang bumilis ang tibok ng puso
ko? Ang inosente ng mukha niya, ang tangos ng ilong, ang haba ng pilik mata at ang
pula ng mga labi niya. Napakagat ako ng labi ko dahil sobra akong naa-amaze sa
nakikita ko. Parang sobrang bait niyang tingnan.

Napalagay tuloy ako ng kamay ko sa bulsa ko para kapain ang dahon na tinanggal niya
sa ulo ko. Gladly na nandito pa. Napangiti nalang ako bigla nang may paro-parong
dumapo sa ilong niya. Kung uso lang sana cellphone dito, kanina ko pa siya
nakuhanan ng larawan. He's so handsome kahit na hindi malapitan.

"Layt bubble halika." Nagulat naman ako ng bigla akong hilahin ni Cupid. Napansin
ko ngang kanina pa ako tulala kay Prince King. Mabuti na rin pala ito para hindi
niya ako mahuli kung sakali.

"Hala bakit?" Nagtataka naman ako sa itsura niya na kanina pa nakangiti. Hindi ba
siya nangangalay sa lagay na yan?

"Masyado kang obvious bfs. Baka magising si Kuya at mabuking ka." Sabi ko nga. O
siya thank you for saving me. Pero syempre kailangan kong magpanggap na walang alam
sa sinasabi niya para magdeny.

"Ha? Ano bang pinagsasabi mo?" Napasimangot naman siya bigla tapos sinamaan ako
nang tingin. Tinaas ko naman ang dalwa kong kamay.

"Teka easy, wala talaga akong alam sa sinasabi mo." Medyo nakalayo na kami kay
Prince King kaya tumigil na kami sa paglalakad. Naupo naman siya sa damo kaya
ginaya ko siya. Hinarap ko siya pero ang sama pa rin talaga nang tingin niya sakin.

"Wala ka bang aaminin sa akin?" Tinaas ko naman ang kilay ko. Anong aaminin ko? Sa
sarili ko nga, wala akong maamin. Sa kanya pa kaya?

"At ano namang aaminin ko?" Ihinampas niya ang kanang kamay niya sa damo na para
bang suko na sa ginagawa niya. Gusto kong matawa sa ginawa niya kaso baka magtaka
siya.

"Ako na magsasabi. Parang ang manhid mo naman ata?" Ika niya. Ako manhid? Siguro?
Baka nga. O baka nagmamanhid-madhiran?

"Diretsuhin mo na kaya ako?" Suhesyon ko sa kanya. Tinitigan niya lang ako.

"Gusto mo si Kuya, si Prince King." Magre-react sana ako kaso naunahan niya ako.

"Oops don't deny it, I am Cupid remember? I can tell whether you like him or not.
Don't worry susuportahan kita! Boto ako sa love team na Kibbles!" Napailing nalang
ako. She really knows my feelings. Wala na akong magagawa doon. Hindi ko rin naman
maitatago sa kanya. Isa pa, hindi mutual ang nararamdaman namin ni Prince King sa
isa't-isa.

Langit siya, maganda lang ako.

Alangang lupa?

Nagulat ako ng bigla siyang nagka pom-poms sa magkabila niyang kamay at para siyang
ewan na nagchi-cheer.

"Kibbles?" Tanong ko sa kanya. Weird love team name. Saan niya naman nakuha ang
salitang yun?

"King plus bubbles ay Kibbles! K.I.B.B.L.E.S!" Sabay dagdag niya pa ng sayaw sa

pagchi-cheer niya. Bumuntong hininga nalang ako. Sa una ka lang talaga magiging
masaya. Baka masaktan lang ako kung lumalim lang itong nararamdaman ko para sa
kanya.

"Tigilan mo nga ako Cupid." Mas lalo namang lumawak ang ngiti niya, ngiting nag-
aasar! Kanina nakasimangot to pero ngayon, hay jusko. Pinabayaan ko nalang siya sa
kabaliwang ginagawa niya. Diyan siya masaya e.

"Ih ikaw ha? Pero iba yung ngiti mo kanina nung nakatingin ka sa kanya eh. Umamin
ka na kasi!" Hindi ko napansin na nakangiti na pala ako. Siguro nga iba pa talaga
ang mauunang makaalam na mahal mo na pala ang isang tao(bampira).

Inirapan ko nalang siya. Ayokong masyado siyang supportive dahil baka lalo akong
umasa. This is not a good idea.

"Oo na, gusto ko siya! Nakakainis naman to eh. Wag kang maingay ha? Sa ating dalawa
lang yun ah? We all know that some feelings will just fade away. Hindi magandang
idea ang mahulog sa kanya."

Tumango naman siya. Oo na siya na panalo. Ano nga bang maililihim ko sa Cupida na
to e love teller to.

"Maasahan mo ako no! Bestfriend sister mo ata to!" Umoo nalang ako sa kanya para
wala na siyang masabi pa.

Sabay kindat sa akin. Napaka positive niyang mag-isip.

"Cupid bakit ba lagi kang nakangiti?"

Napatingin naman siya sa akin ng diretso. Mukhang nag-aalangan siya.

"ANNOUNCEMENT. GO TO THE COURT, WE WILL SHOW THE RESULT OF FIRST TASK."

"ANNOUNCEMENT. GO TO THE COURT, WE WILL SHOW THE RESULT OF FIRST TASK."

"ANNOUNCEMENT. GO TO THE COURT, WE WILL SHOW THE RESULT OF FIRST TASK."

Agad naman kaming napatayo at napatakbo patungo sa court. Sayang naman at hindi ko
pa nakikita yung kabuuan. Ang bilis naman ata magkaroon ng result?

Marami agad ang nasa court. Halatang mga kabado at masaya ang mga nasa paligid. Ako
naman ay kinakabahan. Hinawakan naman ni Cupid ang aking kamay at nginitian niya
ako.

May lumabas sa stage na mga stars. Halos lahat ay nakakuha ng two stars. Good thing
dahil walang naka isa o wala. May limang naka five stars pero hindi pinapakita kung
kaninong group. Bigla akong natuwa dahil wala sa naka dalwang star ang group namin.
Copper, Gold at Silver ay wala rin sa result.

"We will have the rank 3. We have a surprise reward for each member, it depends on
what rank you belong."

"Rank 3: Zinc"
Nagpalakpakan naman sila. Nagsiakyatan ang mga members ng zinc group. Sa kabila ata
silang section dahil hindi sila familiar. Bigla tuloy akong kinabahan dahil dalwa
nalang.

"Rank 2: Copper."

Napapalakpak naman agad ako dahil group nila Prince Air yun. Napatingin naman ako
kay Cupid. Napalakpak din siya at nakangiti. Aba supportive!

Nagsiakyatan naman sila. Kagroup nga pala nila sila Tricity. Kinabahan uli ako
dahil tatlo pa kaming natitira na may tatlong star. Kalaban din namin sila Prince
ice at fire.

"And for our Rank 1, Congratulation Silver group!"

Bigla naman akong napayakap kay Cupid, ganoon din siya. Sobrang saya ko! Akalain
mong hindi na ako minamalas dito. Sinuwerte agad ako. Ang swerte ko dahil kagroup
ko ang dalwang prinsipe na malakas at magaling, isama mo pa ang Cupid!

Agad naman kaming pumunta sa stage. May inabot silang Trophy sa amin. Tig-iisa
kami. Ang cute! Si Prince Rock at Prince King ay parehong seryoso ang mukha. Hindi
ba sila natutuwa na nanalo kami? Kami lang ni Cupid ang nakangiting tagumpay.

"Teka bakit kaya hindi nanalo sila Prince Ice?" Kuryosong tanong ko naman sa kanila
pero pabulong lang.

"What do you expect? Pagsamahin mo ba naman ang Fire at Water, sa tingin mo

magkakasundo ang power nila? Isama mo pa ang gumagamit." Sagot naman na pabalang ni
Prince Rock.

Napasimangot naman ako. Napakasungit talaga ng isang to. Noong unang pasukan naman
hindi siya ganan. Sabagay hindi ko pa naman sila lubusang kilala.

Napatango nalang ako. Bilang pagsang-ayon nalang.

May biglang kwintas na lumabas sa leeg ko. Ganoon din sa tatlo. Ito na siguro yung
prize. Sobrang ganda nito. Kung ibebenta siguro to ay million. Grabe kasi kung
kuminang. Ang ganda talaga. Pero nalungkot ako bigla dahil hindi ko pa nakikita
ulit ang pinaghirapan naming task.

Bumaba na kami ng stage.

"Guys, do you want to hear a good news?" Tanong noong MC.

Wow may ganto palang nangyayari. Bigla akong na-excite. Nagyes naman kaming lahat.

"Starting tomorrow, we will have a festival, a welcome festival for new students.
So the first task you did or made will be used. These will be the booths. All of
you are welcome to see the other group's room. We will add something different for
you guys to enjoy the week. Congratulations to everyone. Job well done. You may now
go to your dorm." Ika naman ng MC na lalo naming ikinasaya.

Sari-saring reaction ang nakita ko sa kapwa estudyante ko. Kahit ako ay natuwa sa
balita dahil first time ko lang din to. Nagpaalam na kami ni Cupid sa isa't-isa
para makapagpahinga.

Habang naglalakad ako, biglang may humarang sa daan ko.

"Laytina." Naagaw naman ang atensyon ko sa tumawag sa pangalan ko.

Napatingin ako sa babaeng nakaharang sa akin. Familiar ang mukha niya sa akin.
Kahawig niya si

"Fairy?" Ngumiti naman siya at bigla akong niyakap. Nagulantang ako dahil mas
matangkad na siya sa akin.

Kitang-kita ko na ang kabuuan ng mukha niya. Sobrang ganda niya. Hindi ko alam na
pwede siyang maging kasing laki ng mga tao at bampira.

"Surprised?" Tumango naman ako. Sino ba naman kasing hindi magugulantang kung yung
isang kasing liit ng tutubi ay magiging ganito kalaki.

"Mayayakap na kita!" Niyakap ko ulit siya. Sobrang tuwa ko talaga. Don't under
estimate her. She can do unbelievable things like this.

"Ako rin. Sorry hindi ko nasabi na kaya kong gawin to. I'm just too busy. I need to
do my daily routine. It's kinda hard but I can do it as long as I have an
inspiration." Ngumiti naman ako sa kanya. Mahirap naman talaga ang ginagawa niya.
Kailangan niya dalhin ang mga magical vampires sa mundong ito.

Thankful ako na may oras pa rin sita sa akin kahit na marami siyang inaasikaso.

Chapter 11 (Festival with Fairy)

Chapter 11 ()

Layt's POV

Tinitigan ko si Fairy. Grabe sobrang ganda niya! Medyo hawig siya ni Invi. Hindi
ako makapaniwala na nagiging normal ang kanyang height. Nakangiti lang siya sakin.
I was amazed by her looks.

"Gosh Fairy ang ganda mo talaga!"

"Shh don't call me fairy. Kailangan walang makaalam na ako si Fairy. Mahirap na."
Utos naman niya sa akin. Nagtaka naman ako.

"You looked confused, let me tell you this, hindi dapat malaman nila na ako si
Fairy na gumagawa ng mga lagusan. Maaari akong pilitin ng iba na pabalikin sila sa
mundo ng mga tao. Mahirap para sa akin yun dahil pwedeng malagay sa peligro ang
buhay ko. Call me Fai instead." Sumang-ayon naman ako sa kanya.

"Tsaka lahat sila alam na maliit lang ako. Tanging ang mga nakatataas lang ang
nakakaalam nito. Nagpakita lang ako sayo dahil gusto ko ikaw ang una kong maging
kaibigan dito. Hindi rin ako sanay sa ganitong anyo. Help me." Sabay ngiti sa akin.

Wow natouch naman ako! May bago na naman akong kaibigan.

"Sure I will help you! Saan ka magdodorm?"

Napahawak naman siya sa baba na para bang nag-iisip nang malalim. Ngumiti naman
siya bigla tapos tumingin sa akin na para bang nanalo sa loto. Ay ewan ko ba.

"Doon sa katabi mong dorm! Vacant pa yun. Para lagi tayong magkalapit di ba? I'm so
great!"

Natawa naman ako sa reaksyon niya. Bigla ko nalang naalala si Cupid.

"Ay nga pala, edi kilala mo yung limang Prinsipe at si Cupid?" Tumango naman siya.

"Actually, Cupid is my sister. She doesn't know about this. Mas matanda ako sa
kanya. Yung limang Prinsipe naman ay syempre malamang kilala ko! Sino ba namang
hindi makakakilala sa mga yon. Ugali palang, matatandaan mo agad sila."

Nabigla ako. What? Kapatid niya si Cupid? Hindi sila magkamukha. Paano nangyari
yun? Mas malapit pa nga ang mukha niya kay invi at rebecca.

"Paano mo naging kapatid si Cupid?"

"Noong pinanganak ako, maliit na talaga ako. Laking gulat nga ng mga magulang ko
noon. Kala nila normal din ako tulad ng iba pero panay tubig daw ang lumabas kay
mama, mama namin ni Cupid. Kala nila panay tubig nalang pero bigla daw akong
lumabas. Sobrang tuwa nila pero syempre sobrang gulat din. Itinago nila ako sa
lahat para daw maging ligtas ako, lalo na at napaka liit ko. Nalaman nila na ako
yung nakakapaggawa ng lagusan kaya ang mahal na hari ang nag-alaga sa akin. Isang
taon lang ang tanda ko kay Cupid, sobrang saya ko nang nalaman ko na may kapatid
ako. Lumaki akong alam ko ang nangyayari sa pamilya ko. Pero yung kapatid ko, hindi
alam ang tungkol sa akin. Hindi pinaalam nila mama at papa. Sobrang nalungkot ako
pero inintindi ko nalang sila. Lagi kong binabantayan ang kapatid ko, kaya sorry
kung hindi ako nakapagpakita agad sayo. Hindi kami magkahawig dahil kay Papa siya
nagmana, ako kay Mama."

"So anong plano mo ngayon?"

Hindi ko pa nakikita ang magulang nila. Sabagay hindi naman lahat ng magkakapatid
magkakamukha.

"Tulungan mo akong mapalapit sa kanya. Hindi ko muna sasabihin sa kanya kasi baka
mabigla siya. Kailangan maganda ang maging tyempo ko." Paghingi niya ng pabor sa
akin.

"Sige tutulungan kita. Hindi naman siya mapili sa mga nagiging kaibigan. Halika
na!" Hinila ko siya papunta sa may Dorm ko. Kailangan na naming magpahinga para sa
festival bukas.

Kinabukasan...

Pagkagising ko, naligo agad ako. Sobrang excited na ko sa festival dahil ngayon
lang ako makakaranas ng ganito.

Pagkalabas ko sa banyo, nagulat nalang ako na nakaupo na sa kama ko si fairy.

Dinadaan na naman niya ako sa ngiti niya. No wonder na kapatid niya nga si Cupid,
parehas gumagamit ng charm.

"Paano ka nakapasok dito?" Bigla naman siyang natawa. Wala namang nakakatawa sa
sinabi ko ah?

"What's funny?" Dagdag ko sa tanong ko. Tinaasan ko siya ng kilay kaya ngumiti
nalang siya.

"Portal power remember?" Napahimamos naman ako ng mukha ko. Nakalimutan ko na yun
nga pala power niya.

"Ay oo nga pala. Kumain kana ba? Tara sa cafeteria." Tumayo naman siya tapos bigla
niya akong hinawakan. Mamaya maya nasa may likod na kami ng cafeteria.

"Bakit mo ginagamit power mo? Paano pag may nakaalam nan?"

"It's okay. Pwede nating palabasin na teleportation lang ang power ko at hindi yung
sa portal. Tsaka dito naman tayo sa likod dadaan kaya walang makakakita okay?"

Sabagay. Normal lang ang teleportation sa power. Marami na rin akong nakikitang
ganoon ang kakayahan. Matalino talaga ang babaeng to.

Pumasok na kami sa loob. Lahat sila nagsitinginan kay Fairy, I mean Fai. Nakangiti
lang siya. She's so adorable. Nakita naman namin ang limang Prinsipe na nakatingin
din sa kanya kasama si Cupid. Parang malungkot ang titig niya sa akin. Siguro
nagseselos lang na iba kasama ko. Umorder muna kami tapos umupo sa katabing table
nila.

"Hey dito nalang kayo umupo." Ani Prince Rock. Sumang-ayon naman ako. Kaso napansin
ko yung ibang babae ay ang sasama nang tingin. Hindi ko nalang sila pinansin bagkus
ngumiti rin ako.

"Hi." Bati sa kanila ni Fairy.

Ngumiti naman sa kanya si Prince Rock at si Prince Air. Yung tatlo walang pake. Ano
pa bang bago doon?

"Anong pangalan mo magandang binibini?" Tanong naman sa kanya ni Prince Air.

Ngumiti uli si Fairy. Napansin ko naman na hindi tumitingin sa amin si Cupid. Since
katabi ko siya, kinulbit ko nalang. Tumingin naman agad siya. Nakanguso siya.

"Bfs, wag ka sumimangot. Hala sige ka, papangit ka nan. She's my friend. You can be
her friend too. Ikaw parin ang bfs ko no. Wag kang magselos ha?" Binulungan ko
siya. Ngumiti naman siya sabay tingin kay Fairy.
"Ano nga uli pangalan mo?" Si Cupid naman ang nagtanong. Nakatingin na pala sila sa
amin. Siguro dahil nakatingin sa akin si Fairy.

"Fai. Just call me Fai." Kay Cupid lang siya nakatingin. Ganoon din naman si Cupid.
Ako lang naman ang nasa pagitan nila. Dapat pala sa kabila ako umupo para katabi ko
si Prince Ice. Gusto ko si Prince Ice kasi ang cool niya, paghanga lang naman. Si
Prince King talaga yung nakakuha ng atensyon ko.

"I'm Cupid." Hmm mukhang nagiging close na sila. Inabot naman ni Fairy yung kamay
ni Cupid para makipagkamay.

"Alam mo, parang may something sayo na hindi ko maintindihan pero sana maging close
tayo." Napangiti naman ako, lalo na si Fairy. Alam kong sobrang tuwa niya na dahil
napapalapit na siya sa kapatid niya.

"Basta ikaw, hindi kita matatanggihan no. So friends?"

Lahat kaming anim ay nanonood lang sa conversation nila habang kumakain. Kinuha ko
yung tinidor at tinikman yung blueberry cheesecake. Ayoko kasing makisali sa usapan
nila kaya kakain nalang ako. Masaya sigurong magkaroon ng kapatid no?

"Of course Friends! I will call you sis since bfs na kay Lay~ este bubble." Bigla
tuloy akong nainggit sa kanila. Kahit na hindi alam na magkapatid sila, atleast may
kapatid pa rin. How I wish na sana mayroon din ako. Kaso kung may kapatid ako, baka
naman maiwanan ko sa mundo ng tao kaya wala din. Okay na siguro na may kaibigan
ako.

Sis ang tawagan nila, parang magaan na ang loob sa kanya ng bestfriend ko.
Nakaramdam ako ng selos pero bakit? Magkapatid sila kaya dapat hindi ako magselos.
Kakasabi ko nga lang kay Cupid na wag siyang magselos.

Napatingin naman ako kay Prince Air, he mouthed 'Are you okay?' kaya tumango ako
bilang Oo. Nag thumbs-up naman siya. Kahit na may pagka mayabang ang isang to,
namamansin pa rin siya ng kapwa estudyante niya hindi katulad ng apat na to na
masusungit.

"Ubusin niyo na mga kinakain niyo para makapunta na tayo sa iba't-ibang booth."
Suhesyon naman ni Prince Ice. Bigla namang parang nasamid si Prince Fire.

"Parang excited ka ata Ice ah? Kamusta naman ang booth natin baka mamatay pupunta
doon." Singit naman ni Prince Fire. Lahat naman kami parang dumb founded. Wala
kaming maintindihan sa pinagsasabi ng dalawang ito. Siguro tungkol sa booth nila,
yung unang task na ginawa nila.

"Be proud." Taas noong sabi ni Prince Ice kaya somehow ay napangiti ako.

"Ewan ko sayong yelo ka. Ikaw nagpatalo sa atin." Inubos ko nalang ang kinakain ko.
Ayokong makisali sa away nila.
"Magtatalo pa kayo, parehas lang kayong patalo." Singit naman ni Prince Rock.
Ganito pala sila magtalo. Nakakatawa naman.

Sinamaan naman siya nang tingin ng dalawa. Medyo hard niya, sabagay Rock nga naman.
Napansin ko naman na nakatingin si Cupid kay Prince Rock. Parang tingin na may
pagtingin. Gets niyo? Parang she really admires this Prince compared to Prince Air.

"E kung sinasapak kita dyan?" Itinaas ni Prince Fire ang kanyang kamay na parang
mananapak nga kaya nagulat ako. Hot headed.

"Tama na guys. Hindi kinakaya ng kagwapuhan ko ang pagtatalo niyo."

Biglang pumorma si Prince Air na parang inaawat yung tatlo. Kaso lahat sa kanya
napatingin nang masama. Kahit ako. Nagmamayabang na naman kasi siya.

"Bro matagal pa April fools." Sabay sipol ni Prince King.

Bigla naman kaming natawa sa sinabi niya. Napatingin siya sa akin kaya napalingon
ako bigla kay Fairy. Ngumiti naman sa akin si Fairy na para bang alam niya na may
gusto ako sa Prinsipe na to.

Hindi naman siguro halata na may gusto ako sa kanya di ba? Mahirap na baka iwasan
niya ako. E ngayon nga ayaw niya akong ituring na kaibigan eh. Paano pa pag nalaman
niya na gusto ko siya, edi lalo lang siyang mapapalayo sa akin. Though, ako pala
dapat ang lumayo.

Niyakag na nila kami sa mga booth. Nauna na kami sa booth nila Prince Ice and Fire.

Papasok na kami ng biglang may apoy na bumungad si pinto namin tapos naging yelo.
Nag-ukit ito ng 'Welcome'. Wow ang galing!

"Kala ko mamamatay na ko! Delikado nga talaga sa booth niyo!" Sabay pawi ni Cupid
sa pawis niya sa noo.

"Patay agad? Hindi ba pwedeng sugat muna?" Binatukan naman ni Prince King si Prince
Fire kaya nanahimik to. Napansin ko naman na ang sama nang tingin ni Prince Rock
kay Fire. Hmm uso pala ngayon ang samaan nang tingin.

Naapak kami sa mga square na bato na nagiging yelo. Napapahanga talaga ako sa
ginawa nila. May napansin naman akong parang maliit na bagay na kumikinang. Para
bang mga bituin ang mga to, pero ang pinagkaiba naman ay nakakalat ito sa paligid.

"Hi." Nagulat kami sa pagsulpot sa unahan namin si Invi.

"Pucha naman oh. Papatayin mo ba kami sa gulat?" Ani Prince Fire. Bigla siyang
hinila ni Prince Ice papalayo kay Invi.

"Kanina ka pa." Malamig na sabi ni Prince Ice.

Tumigil naman ito sa pagsasalita at napatingin kay Fairy. As usual, nginitian lang
siya ni Fairy kaya ayun, nag-iwas nang tingin. Bagay silang dalwa.

Napanganga naman ako nang akbayan ni Prince Ice si Invi. Ngayon ko lang siyang
nakita na may inakbayan na babae. May something ba sa kanila? Kailan lang naman
siya dumating dito ah? Naguguluhan na ako sa mga nangyayari. Nagfocus nalang ako sa
booth. May nakita akong Ice and Fire Phoenix na lumilipad. Ang astig nilang tignan.
Bigla nalang itong nawawala. Siguro dahil sa magic ni Invi.

Sa dulo, may parang Ice mountain na pinalilibutan ng apoy. Siguro kaya hindi sila
nanalo dahil parang nagtatalo ang magic ng dalwang Prinsipe sa Room na to. Mejo
delikado pero buti nalang kapag may lalabas na apoy o yelo sa harap namin, bigla
nalang itong mawawala. Salamat nalang at kagrupo nila si Invi.

Sunod naming pinuntahan ang booth nila Prince Air.

"Deserving talaga kaming manalo. Ang ganda no? Halika Cupid" Akmang hihilahin ni
Prince Air si Cupid pero biglang dumaan sa gitna si Prince Rock. Pero nag-act lang
siya na walang alam sa nangyayari. Sus feeling ko talaga may gusto rin naman siya
kay Cupid. Halata namang naharang siya o gumagawa ng paraan para mapaglayo yung
dalawa.

Pagkapasok namin sa loob, sobrang liwanag pero puno ng iba't-ibang kulay.

Napapalibutan ng mga bilog na bumbilya ang paligid. Walang mga kableng nakaconnect,
nalutang lang din ito sa hangin. Ngayon ko lang naramdaman na ang lamig sa loob.
may napuntahan kaming isang pinto, tanging ang mga lumulutang na bumbilya lang ang
nagbibigay liwanag. Pagkapasok namin sa loob, ang pader ay gawa sa mga higanting
baraha na mas mataas pa sa amin. Panay Jack, Queen at King ang nasa loob. Ang
nakakatakot pa ay hinahabol kami ng tingin nung nakaprint sa cards. Sobrang creepy,
nakangiti pa.

"Wow ang ganda naman ng ending. Wala man lang nangyari. Dead end ganon?" Tanong ni
Prince Fire pero napatigil ito sa pagsasalita.

Nagulat ako nang biglang nag-iba ang settings ng paligid. Para akong nasa malawak
na lugar kung saan may magagandang bulaklak sa paligid. Nawala ang mga kasama ko
kaya bigla akong nagpanic.

"Hala nasaan na ba sila?" Tumingin tingin ako sa paligid kaso wala talaga sila.
Napapaligiran lang ako ng iba't-ibang uri ng bulaklak. Pumitas naman ako ng isang
bulaklak. Napakaganda dito. Bigla kong naalala ang magic ni Rebecca. So siya pala
ang may gawa nito? Hinypnotize niya kami at gumawa siya ng isang imahe kung saan
mafifeel mo na nandito ka talaga. Magaling siya! Nakakapagparelax ang gantong
tanawin.

Mamaya mamaya bigla akong nahilo. Napahawak ako sa ulo ko. Pagtingin ko sa paligid
ko ay nasa normal na lugar na kami. Napansin ko naman na may hawak ako, yung
bulaklak na pinitas ko. Napatingin naman ako sa iba. Poker face lang yung apat
habang si Prince Air naman ay nagmamayabang na naman. Si Fairy naman ay may hawak
na pink rose. Si Cupid, lahat ata ng bulaklak na nakita ko mayroon siya.

"Worth it ang pagkapanalo niyo."

Banggit ko naman kay Prince Air kaya naagaw ko ang atensyon nila. Nagpeace sign
naman ako sa kanila dahil ang sama na naman nang tingin nila sa akin. Pero si
Prince Air nag Okay sign sa akin. Mas mukhang makakasundo ko ito.

Nasa unahan ko si Cupid at Fairy. Magkatabi sila since hindi naman kasya ang tatlo
sa daan na to. Nakita ko namang inabot ni Fairy kay Cupid yung pink rose. Napangiti
naman ako dahil unang araw palang ay nagiging close na sila. Hindi naman kasi
mahirap pakisamahan si bfs.

"Hey ugly. Here." Nagulat ako dahil katabi ko na pala siya. Kaming dalawa ang
nahuhuling maglakad. Hinawi niya ang buhok ko at isinipit sa tenga ko yung blue
anemone flower. Bakit hindi ko napansin na may hawak siya nun kanina?

"Thank yo~"

"Napapangitan kasi ako sayo kapag nakasimangot kaya nilagay ko yan sa tenga mo.
Baka sakaling gumanda ka."

Imbis na mainis ako, natuwa pa ako. Siguro napansin niya na kanina pa ko malungkot
na nakatingin kila Cupid at Fairy. Siguro gusto niya lang akong pasiyahin. Hindi ko
naman bibigyan ng malisya to. Kahit papaano may mabuting kalooban pa rin si Prince
King. Lalo tuloy akong nahuhulog sa kanya.

"Salamat pa rin Prince King!"

Hindi na siya lumingon sa akin pero kasabay ko parin siyang maglakad. Napaisip ako,
wala namang ganitong bulaklak sa pinuntahan namin. Wait, baka siya lang ang gumawa
nito? Wow ang swerte ko naman kung ganoon.

Sunod naming pinuntahan yung room namin. Pagkabukas palang ng pinto ay lumabas na
yung mga iba't-ibang hugis ng bula kaya natuwa ako. Nasa harap na rin namin yung
punong magiging tour guide namin.

"Welcome" Pagbati noong puno. Humagikgik rin ito noong napansin niyang tumawa ako.

Bigla namang napatalon sa gulat si Prince Air.

"Haha pucha nagsasalitang puno! Papatayin pa ko sa gulat." Tumawa naman kaming

tatlong babae kasama yung puno. Nakikitawa rin. Ang cute!

Sinundan namin yung puno. Hindi pa ako nakakapasok sa ginawa ni Prince Rock na
maze at hindi ko parin nakikita ang ginawa ni Prince King. Napansin ko naman na
lahat sila nakatingin doon sa bulkan na naglalabas ng mga korteng puso na bula.

"Mga imposibleng mangyari sa mundo ng mga tao pinaggagagawa niyo." Ika ni Fairy.

"Galing ka rin ba sa mundo ng mga tao?" Makahulugang tingin ang binigay ni Prince
Ice kay Fairy na para bang nanunuri ito. Kakaiba talaga siya. Ngumiti lang si
Fairy.
"Oo, kaya ngayon niyo lang ako nakita." Palusot naman niya. Mabuti nalang matalino
at relax lang lagi si Fairy. Tumango naman si Prince Ice.

"Bakit parang sanay ka na dito?" Follow up na tanong naman niya. Hindi agad
makasagot si Fairy. Magsasalita na sana siya ng

"Guys tama na. Pasok na tayo." -Prince Fire

Tumabi naman si Prince Fire kay Fairy na nasa unahan namin ni Prince King kaya
nakatabi ni Prince Rock si Cupid. Habang naglalakad kami, napansin ko naman na
patingin tingin si Prince Fire kay Fairy. Another love team na naman ba?
Fire+Fairy=Firy, King+Bubble=Kibbles at Rock+Cupid= hindi ko alam.

Buti nalang at nandito yung puno dahil sobrang daming daanan. Kung mag-isa ka
lang, malilito ka talaga. Nakarating kami sa isang mahiwagang pintuan. Awtomatiko
namang nagbukas ito. Nasilaw kami sa liwanag na nanggagaling gito.

Napanganga ako nang makita ko yung palasyo, nagniningning ito. Sobrang ganda at
taas nito! Ang sahig ay gawa sa yelo. Yung palasyo ay gawa sa bato pero
napapalibutan ito ng mga snow. Sobrang lamig, isama mo pa yung simoy ng hangin.
Hindi lang kami ang tao dito sa loob ng room. Marami kaya naghihintay pa kami sa
pagpasok sa loob ng palasyo. May mga halaman din sa paligid kahit na yelo ang
ground. Tama nga si Fairy, mga imposibleng mangyari san mundo ng mga tao.

Pumasok na kami sa loob ng palasyo. May mga estatwa na kawal sa loob. Katamtaman
lang ang temperatura sa loob dahil may mga fireball na nalutang sa paligid. Nilibot
namin to. Sobrang ganda talaga. Hindi ko ineexpect na gantong kaganda yung
kalalabasan ng first task namin.

"Halika na sa labas. Tara mag ferris wheel tayo! I-enjoy natin ang araw na to
kasama ang bago nating kaibigan! Halika Fai!" -Cupid

Sumunod silang lahat kila Cupid. Ako lihim na nagpaiwan dito sa booth namin.
Tinanggal ko yung bulaklak sa tenga ko. Another memorable day with him. Nung una
dahon, ngayon bulaklak na. Kailan kaya yung araw na mahuhulog din siya sa akin?
Kasi ako nahulog nang tuluyan sa kanya.

Pero parang impossible na mahulog siya sa akin. Sino ba naman ako? Isang normal na
Magical Vampire lang ako.

Prinsipe siya na mahirap abutin ng kahit sino.

Chapter 12 (Rainbow x Krystal)

Chapter 12 (Rainbow x Krystal)

Invi's POV

Balik na sa normal ang lahat. Nakalipas na ang isang lingong para sa welcome
festival. Hindi na ako sumama sa kanila. Nahihiya kasi ako sa ginawang pag-akbay ni
Prince Ice. Nagulat talaga ako sa kanya noon. Hindi kasi yan umaakbay sa akin.

"Looks like something bothering you?" -Prince Ice

Bigla akong nagulat dahil nasa tabi ko na siya. Paano niya ako nakita? Naka
invisible ako pero papaano?

"Pa-Paano mo nalaman na nandito ako?"

This time nagpakita na ako sa kanya. Ngumiti lang siya.

"Alam ko amoy ng pabango mo. Alam ko rin ang amoy mo kahit wala ka nito. At alam ko
rin na dito ka lagi tumatambay katulad ko." -Prince Ice

Bigla akong nakaramdam ng tuwa. Si Prince Ice alam ang amoy ko? Ngayon ko lang
nalaman to. Seryoso pa rin siya pero yan nga ang nagustuhan ko sa kanya.
Napakamisteryoso niyang tao. Minsan hindi ko alam ang tumatakbo sa isipan niya.

Bigla siyang tumingin sa akin kaya napaiwas agad ako. Nahuli niya tuloy akong
nakatingin sa kanya. Nakakahiya.

"Kamusta naman yung plano natin?" -Prince Ice

Bigla kong naalala yung pakiusap niya sa akin.

"Ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko. Sa ngayon hindi ko pa napapatunayan."

Tumango naman siya. Hindi parin ako makatingin sa kanya.

"Bakit parang nahihiya ka sa akin?" -Prince Ice

"HUH a-ano hi-hindi ah! Bakit naman ako ma-mahihiya?"

Nakita ko naman siyang ngumiti. Bakit feeling ko ang sweet ng ngiti niya? Oh
feeling ko lang talaga?

"Bakit ka namumula?" -Prince Ice

He whistled. Ngumiti na naman siya sabay tingin sa akin.

"See? You're still blushing." -Prince Ice

Umiwas uli ako ng tingin sa kanya. Feeling ko nga namumula ako dahil nag-iinit ang
pisngi ko.

"Do you like~" -Prince Ice

Napatingin naman ako sa kanya. Hindi niya natapos ang sasabihin niya. Napatingin
naman ako sa kanya. Nakatingin sa langit. Nagulat ako nang lumiwanag ng kaunti.
What's happening? Bumalik na ba yung Prinsesa Light? Hindi ko alam ang mga nangyari
dati dahil galing din naman ako sa mundo ng mga tao at may naiwan akong kapatid
doon. Hindi ko na alam kung anong nangyari sa kanya dahil alam kong mag-isa nalang
siya ngayon. Sana maayos pa ang kalagayan niya ngayon.

"Bumalik na ba siya?"

Tanong k okay Prince Ice. Tumingin lang siya sakin. Mukhang hindi rin niya alam.

Layt's POV

Tapos na ang klase namin. Nauna na ako sa kanila. Gusto kong maggala. Naglalakad-
lakad lang ako. Nakarating ako sa mapunong lugar. Mukhang papasok na ito ng gubat.
Hindi naman ako takot sa ganitong lugar. Sanay akong pumunta sa mga kakaibang
lugar.

May napansin akong sementadong bato na hugis araw. Tinapakan koi to, kala ko kasi
literal na bato lang. Lumubog ito na para bang button. Bigla akong kinabahan.

"Hey."

"Ah!"

Napasigaw ako dahil may kumulbit sa akin. Lalo akong kinabahan. Pag tingin ko si
Fairy lang pala.

"Ginulat mo naman ako!"

Tumawa naman siya.

"May ipapakilala ako sa iyo. Rainbow and Krystal labas." -Fairy

May lumabas na dalwang babae sa likod niya. Yung isa kahawig ni Invi. Yung isa
Rainbow ang buhok. Ang ganda nilang dalwa. Yung totoo, mga magaganda at gwapo lang
ba ang pwedeng maging Magical Vampire?

"Hi I'm Krystal Sheers." -Krystal

Tinitigan ko ang mukha niya. Mukhang mabait siya. Napakahinhin niyang tignan
katulad ni Invi. Bakit si Invi naaalala ko pag tumitingin ako sa kanya?

"Rainbow. Rainbow na talaga pangalan ko dahil pagkapanganak ko, may rainbow daw sa
labas. *giggle*" -Rainbow

Mukha siyang mataray. Pero kikilalanin ko muna siya. Biglang nagliwanag ang paligid
ng itinaas niya ang kanyang mga kamay. Nagulat naman ako. Pinakita niya ang kanyang
Magic samin.

Tinignan ko naman si Krystal. Inirapan niya lang ako. Mukhang baligtad ang iniisip
ko sa ugali nung dalwa.

"Tinatamad ako. Tsaka na." -Krystal

Nauna na silang maglakad. Wow ha?

"May ibibigay pala ako sa iyo Layt." -Fairy

Ha? Ano naman kaya iyon?

Bigla siyang may inilabas na kwintas. Bigla akong natuwa dahil yun yung kwintas na
bigay sa akin ng matalik kong kaibigan na namantay noon. Napakahalaga nito. Alam
kong may sinabi siya tungkol ditto pero hindi ko na matandaan dahil wala na akong
masyadong maalala sa mga nangyari. Bakit ba kasi ako naaksidente noon? Ang
ipinagtataka ko, bampira naman ako tapos nawalan ako ng pang-alala.

"Thank you Fairy!"

"Shh Fai okay?" -Fairy

Tumango naman ako at nagsorry sa kanya. Naku hindi dapat kami mabuko.

Bumaba na kami. Nagulat nalang ako dahil maraming tao sa field. Napatingin naman
ako sa itaas. Napanganga ako dahil medyo lumiwanag! Thanks to Rainbow dahil siya
lang ang may kagagawan nito. Nakita ko naman yung limang Prince na nakatingin sa
direksyon nung dalwang bagong salta. Nagtago lang kami ni Fairy sa likod nung mga
halaman. Hinayaan naming mauna sila. Tumingin naman si Rainbow sa paligid.

"Krystal?" -Invi
Magkakilala sila?

"Hey Fairy magkakilala sila?"

Bulong ko naman sa kanya. Nag sshh lang siya kaya nanahimik nalang ako.

"Omygosh! Ate Invi!" -Krystal

Bigla namang tumakbo si Krystal at niyakap si Invi.

"Ate Invi sobrang namiss kita! Kala ko iniwanan mo na ako sa mundo ng mga tao.
Hindi ko alam na narito ka na. Miss na miss na kitang gaga ka!" -Krystal

Napapahid naman ito sa kanyang mukha dahil naiyak na ito. Nagulat ako sa sinabi
niyang 'gaga'

"Ikaw rin namiss kita. Sobrang lungkot ko nung naiwan kita. Pasensya na ha? Hindi
ko naman alam na ganto eh. Pero at least magkasama na uli tayo. Hindi ka na iiwan
ni ate naiintindihan mo? At napaka maldita mo pa ring babae ka. Hindi ko alam kung
kanino ka nagmana." -Invi

Wow natouch naman ako. Naiinggit na naman ako dahil magkapatid pala sila. Kaya pala
magkahawig sila. Napansin ko naman na nakatayo lang si Rainbow sa likod nila.
Hindi ata alam ang gagawin dahil napapakamot nalang ito sa ulo niya. Bigla naman
siyang naglabas ng kulay dilaw na liwanag sa kamay niya at ihinagis to pataas kaya
mas lumiwanag ang paligid. Napansin ko namang nanlaki ang mga mata ng mga bampirang
nasa paligid.

"Siya ba si Prinsesa Light?"

Narinig ko namang nagbubulungan na ang iba. Nagtaka naman ako. Impossible yun dahil
Rainbow ang kakayahan niya. Pero possible nga kaya na siya? Napansin ko namang
nakatingin sa kanya si Prince King. Bigla akong nakaramdam ng selos. Paano kung
siya nga? Edi wala na akong papel sa buhay niya?

"Wag kang magselos. Hindi bagay." -Fairy

Inirapan ko naman siya at binatukan kaya nagpeace sign nalang siya.

"Halika na. Hilahin na natin si Rainbow. Nandyan naman si Invi para kay Krystal."
-Fairy

Nagpasimple lang kami hanggang sa makarating sa kinaroroonan ni Rainbow. Hinigit

naming siya palayo sa mga tao. Ginamit ko yung maraming bula para guluhin sila.
Nagtagumpay naman kami. Ginamit rin ni Fairy yung magic niyang teleportation kaya
nakaalis na kami nang tuluyan.

"Pwew kala ko mamamatay na ko doon! Bakit ba nila ako pinagkaguluhan? Ganoon ba pag
bagong salta? Si Krystal hindi naman ganoon!" -Rainbow

Madaldal pala talaga ang isang to. Well ayos na rin. Kaysa naman kay Krystal na
nagmamaldita.

"Kala siguro nila ikaw ang Prin~hmm"

Bigla namang tinagpan ni Fairy ang bibig ko.

"Oo ganoon talaga dito. Kasi may iba't-ibang magic kaya gusto nilang malaman yung
sa bagong salta. Gets?" -Fairy

What? Bakit ganan ang sinabi niya? Hindi naman totoo yun! Ano bang gusting
palabasin ng tutubi na to?

"Ay ganoon? Nakakatuwa naman. Pero sana sa susunod wag na nila akong pagkaguluhan.
Jusko hindi ako makahinga e! Aba teka saan nga ba ako matutulog?" -Rainbow

"Mabuti pang sa dorm ko nalang muna. Hahanapan ka naming bukas ng magiging dorm
mo." -Fairy

"Naku maraming salamat ha?" -Rainbow

Hindi ko talaga maintindihan si Fairy. Baka isa yun sa misyon niya?

Prince Ice's POV

I am only looking at Krystal. She really looks like Invi. No one can't deny the
fact that they are really sisters. I'm just wondering what power she has. From her
name Krystal, maybe Crystal?

"Hey Krystal, what's your magic?"

I asked her. She looked at me.

"Om gang gwapo mo naman!" -Krystal

"I'm asking you."

"Cr-Crystal! Tignan mo oh." -Krystal

She Crystallized the tree. Hm Nakakamangha ang kanyang magic kung ganoon. Parehas
kaming pwedeng gumamit ng Crystal, yelo nga lang sa akin. I guess she can use the
Crystal in a different way.

Tumalikod na ako sa kanya at akmang aalis.

"Wait anong pangalan mo?" -Krystal

"Ice, Prince Ice."

"Nice meeting you Prinsipe Yelo." -Krystal

Umalis na ko sa kinatatayuan ko. Nakita ko naman si Cupid sa may gilid. Patungo

siya sa akin kaya tumigil ako. Nakangiti siya. Hindi ko alam ang iniisip ng isang
Cupida na to.

"She likes you Prince Ice Hohohoho!" -Cupid

Pagkatapos niyang sabihin yun, bigla nalang siyang umalis. Napailing nalang ako.
Hindi siya nagsisinungaling, alam ko yun. Pero bakit ako pa ang magugustuhan non?

Bigla ko tuloy naalala si Invi. Should I ask Cupid if Invi likes me too?

I can feel it; she likes me or loves me maybe?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hi guys! Like niyo naman sa Fb yung iamlovelygreengirl's Quotes :))) Search niyo
nalang po! Salamat :*

Krystal Sheers as Krystal

Rainbow as Hyoyeon

Chapter 13 (Love hurts)

Chapter 13 (Love hurts)

Fairy's POV

May nakita akong isang lalaki na nakasandal sa may puno. Mukhang may problema siya.
Nilapitan ko siya. Sakto namang napalingon siya sa akin kaya nginitian ko nalang.

"Hi I'm Fai, you are?"

Tumayo naman siya at inabot niya ang aking kamay para makipagkamay. Mabuti naman
pala siya.

"I'm Xander." -Xander

Napansin ko namang nagkabracelet yung kamay ko. Heart, spade, flower at diamond ang
design. Tama ang hula ko sa kanya.

"Xander, the Card Magician. Am I right?"

Nanlaki naman ang mata niya.

"Kapag may mahal ka, ipaglaban mo. Alam kong hindi puso ang dapat inuuna, kung
hindi ang isip. Pero you should know how to fight, to fight for the one you love.
To fight for something you know that is right. Ang pagmamahal, hindi yan basta
basta nawawala kaya pahalagahan mo yan."

Iniwan ko siyang nakatulala. Napangiti nalang ako nang sugurin ako ni Rebecca
Hypno. The girl he loves. Tama ako, nagseselos si Rebecca. Nginitian ko nalang
siya. Tumigil ako sa paglalakad para hintayin siya. Oo, ako pa ang naghihintay sa
kanya para sugurin ako. Dapat ilabas niya ang hinanakit niya para malaman niya kung
ano ang tama at mali.

"Ikaw na babae ka, bakit mo nilalapitan si Xander Ace? Kababago mo palang lumaandi
ka kaagad!" -Rebecca

Ngumiti lang ako pero mas lalo ata siyang nainis.

"Alam mo? Lumayo ka sa kanya kung ayaw mong mapatay kita!" -Rebecca

Ngumiti lang ulit ako. Isa siya sa nang-aaway sa kapatid ko pero hindi ko siya
papatulan o gagantihan. Hindi ako pinalaki na ganoon ang ugali. Kapag sinisiraan ka
ng isang tao, siguradong mas mababa siya sayo. Doon nabubuo ang insecurity. I'm
proud dahil hindi ganoong klase ang kapatid ko na si Cupid. Mapagpasensya kasi siya
katulad ko.

"You really love him that much ha?"

Napatikom naman siya. It's time for me to explain everything. Alam ko ang mga
nangyayari sa Academy, pati na rin sa mga magical vampire na nandito.

"If you love him, fight for him. Hindi sa lahat ng bagay ay makikinig ka sa mga
kaibigan mo. Hindi porke ayaw nila sa taong mahal mo e iiwan mo nalang siya basta
basta. Lumaki tayong may sariling pag-iisip kaya gamitin mo ito sa tamang paraan.
Huwag kang makikinig sa iba, unahin mo munang sundin ang sa tingin mo ay tama.
Kaibigan mo sila kaya dapat tanggap niya na iba ang mahal mo. Hindi ka dapat nila
ipinipilit sa taong kahit kailan ay hindi mo magugustuhan o mamahalin. Nasasaiyo pa
rin kung uunahin mo ang katangahan mo."

Akmang aalis na ako pero may pahabol pa ako.

"If she's really your true friend, then she must respect also your special
someone."

Inunat ko naman ang aking mga bisig. Alam kong narinig ni Tricity ang mga
pinagsasabi ko. Lumayo muna ako. Baka mamaya sugurin ako nun. Delikado na at
Electricity pa naman ang power niya. Alam ko namang hahanapin niya ako mamaya-maya.
Feel ko lang talaga na mag-advice ngayon. Para na rin mabawasan ang problema ng
ibang bampira.

Napatingin naman ako dun sa using nakita ko. Kahit kalian hindi pa ako nakakatikim
ng dugo ng tao o ng hayop. Bakit? Ipinagbabawal kasi sa amin ang pag-inom ng dugo
ng tao dahil tiyak na magkakagulo sa pagitan ng mga tao at bampira. Isa pa, kaya
ayokong uminom ng dugo ng mga hayop kasi naaawa ako sa kanila. May feelings din
sila katulad namin. May buhay din sila at ayokong nasasayang yun nang dahil lang sa
nilalang na tulad naming. I respect them.

May mga bagay talaga na sadyang mahirap intindihin.

"Hoy Fai! Ano yang pinagsasabi m okay Rebecca? Alam kong ako ang pinapatamaan mo!
Sinadya mo ba yon?" -Tricity

Sinasabi ko na nga ba at hahanapin niya ako. Nakapamewang pa siya sa harap ko.

"May mga bagay talaga na kailangan mong iparating sa isang nilalang."

Yun nalang ang nasabi ko sa kanya kaya tinaasan niya ako ng kilay.

"Diretsuhin mo nga ako! Ano ba ang problem among babae ka?" -Tricity

Ngumiti muna ako bago sumagot. Nakakatuwa siya dahil diretsuhan ang gusto niya.
Napakatapang niyang babae. Alam kong wala siyang kinatatakutan. Kinakakatakutan
niya lang naman ang mga Prinsipe dahil isa sa mga yon ang gusto niya.

"Alam mo kasi, kung totoong kaibigan ka, hindi mo dapat ipinagtutulakan ang
kaibigan mo sa isang taong alam mo naman na hindi niya magugustuhan dahil may iba
siyang mahal. Bakit ba mahirap sa iyo na tanggapin na may mahal siyang iba? Hindi
naman ikaw ang may hawak ng puso ng kaibigan mo pero dinaig mo pa ang may-ari para
ipagtulakan siya sa iba. Sana iniintindi mo rin yung nararamdaman nung kaibigan mo
hindi ba? Iniisip mo ba na maaari siyang masaktan pati narin yung taong minamahal
niya? Hindi mo dapat pinagpipilitan ang isang bagay na alam mong kahit kalian ay
hindi magiging tama. May puso at pag-iisip ka rin, sana alam mo kung paano gamitin
yan sa tamang paraan."

"Hindi mo kasi maiintindihan ang sitwasyon ng iba kung wala ka sa posisyon nila."

Bago ako tuluyang umalis, napansin kong may isang butyl ng luha ang pumatak mula sa
kanyang mga mata. Sana naman natauhan na siya sa mga sinabi ko. Marami kasing
naaapektuhan sa ganang mga sitwasyon. Naaawa lang ako sa mga sobrang naaapektuhan.

Hindi ko pa nararanasan magmahal katulad nang pagmamahal ni Rebecca pero

naiintindihan ko pa rin sila kung bakit sobrang masakit.

Yung kapatid ko, alam ko kung sino ang mahal niya. Kilala ko talaga siya since
matagal ko na siyang binabantayan. Mas malala pa ang sitwasyon ni Cupid kila
Rebecca. Kaya para sa kapatid ko, ako ang magiging Cupid niya.

Hindi ko man naranasan ang pagmamahal na iyon, pero mahal na mahal ko ang kapatid
ko.Yun ang pagmamahal para sa akin.

Layt's POV

Kasama ko ngayon si Rainbow, Cupid, Krystal at Invi. Pare-parehas kaming

nakatunganga. Si Rainbow at Cupid lang ang daldal nang daldal. Hindi ko sukat
akalain na kaming lima ang laging magkakasama. Actually anim kami kaso laging
nawawala sa aksyon si Fai. Sabagay napaka busy ng isang yon.

"Alam niyo sawang sawa na ako sa pagtatanong nung iba na kung ako daw si Princess
Light! Jusko paulit-ulit kong sinasabi ang pangalan ko kaso ayaw nilang maniwala.
Ano ba? Sino ba kasi yung prinsesa na yun?" -Ranbow

Inexplain naman sa kanya ni Cupid yung simula nung nawala si Princess Light
hanggang sa huli. Nakikinig rin si Krystal kasi hindi niya rin alam yun.

"So kaya pala madilim dito kasi nawala siya? Aba matinde." -Krystal

Natawa naman ako sa inasal niya. Napakataray niya pero in a cool way naman. Hindi
naman siya nakakapikon. Sakyan lang dapat ang mga pagtataray niya.

"Oo. Walang nakakaalam kung babalik pa ba siya o hindi." -Cupid

Napahawak naman ako dun sa Kwintas ko. Ewan ko ba, feeling ko may something dito.
Napakahalaga nito dahil binigay lang sa akin to ng kaibigan ko noon na hindi ko na
maalala.

"Ah Bubble pwede mo ba akong samahan sa comfort room? Saglit lang. Naiihi na kasi
ako." -Rainbow

Tumayo naman kami. Habang naglalakad kami ni Rainbow ay may humigit sa kanyang
bisig kaya agad kaming napalingon kung sino man iyon.

"Prince King?"

Banggit ko. Saglit niya lang akong sinulyapan. Kay Raibow lang siya nakatingin. May
kumirot sa dibdib ko. Nagseselos nga ata ako. Baka kasi iniisip niya na si Rainbow
si Princess Light. Lalo akong nasaktan sa naisip kong iyon.
"Can we talk?" -Prince King

Nakatingin pa rin siya kay Rainbow. Nagpaalam na ako kay Rainbow. Alam ko namang
gustong solohin ni Prince King si Rainbow.

Napaupo naman ako sa damuhan at niyakap ko ang aking tuhod. Habang tumatagal lalong
nawawalan ako ng pag-asa sa kanya. Napahawak naman ako sa pisngi ko. Napansin kong
basa iyon. Lumuluha na pala ako. Masyado akong naapektuhan. Ganoon ko na ba siya
kamahal? Bakit kasi magmamahal na nga lang ako, doon pa sa may ibang mahal. Bakit
ba ang komplikado ng buhay?

"Layt? Bubble?" -Cupid

Bigla naman akong niyakap ni Cupid.

"Wag ka nang umiyak please? Magiging okay din ang lahat." -Cupid

Gusto kong maglabas ng hinanakit.

"Bakit ba ang sakit magmahal? Hindi ba pweding mahal din tayo ng mahal natin?"

Mas lalo akong naiyak. Hinigpitan naman niya ang pagkakayakap sa akin.

"Alam mo kasi kapag nagmahal ka, alam mo dapat na may kaakibat itong sakit at saya.
Kahit anong gawin mo, masasaktan ka. Pero yang sakit na yan? Tutulungan ka nan para
mas tumibay at mahanap ang totoong salitang saya. Handa ka dapat sa lahat ng
consequences kapag pumasok ka sa pagmamahal." -Cupid

She really deserves to be a Cupid.

"E bakit kasi mahirap mawala ang pagmamahal?"

"Ang pagmamahal kasi ay nagmumula sa puso kaya mahirap talagang pawalain to. Once
na nagmahal ka, panindigan mo nalang ito o hayaan mo nalang. Ikaw ang magdedesisyon
kung ipaglalaban mo ba o isusuko. Pero hindi dahil nasaktan ka lang ng isang beses
ay hindi ka na ulit magmamahal. Tandaan mo, minsan masakit ang pagmamahal pero
masarap magmahal lalo na at mahal ka rin ng taong mahal mo." -Cupid

"Ang sakit pala talaga no? Pero tama ka, hindi dapat ako sumuko."

"Ang pagmamahal, walang hinihinging kapalit." -Cupid

Napatahan naman niya ako. Kaso parehas naming nasaksihan na kasama ni Rainbow si
Prince Rock. Napatingin ako kay Cupid, nakatungo lang siya.

Tumingala uli siya para lingunin ang mga ito kaso saktong hinalikan ni Prince Rock
si Rainbow sa pisngi at sinabing 'I like you'

Napansin ko namang namuo ang mga luha ni Cupid.

"Cupid are you okay?"

Inalog-alog ko siya.

"Tama ka nga, ang sakit magmahal." -Cupid

Bigla ulit siyang yumakap sa akin.

"Layt, si Prince Rock ang kahinaan ko. Mahal ko kasi siya. Kapag malungkot ako,
nagiging mahina ako. Si Prince Rock lang ang nakakapagpasaya sakin ng sobra at
nakakapagpalungkot nang ganito." -Cupid

Tama ang hinala ko, mahal niya si Prince Rock.

"Pero parang awa mo na, wala kang pagsasabihan. Bfs promise me." -Cupid

Tumango naman ako at niyakap siya. Naawa ako sa kanya. Mas masakit pala ang
dinadanas niya kumpara sa akin. Bakit kasi ang sakit magmahal?

"Nakakatawa no? Ako pa ang Cupid pero hindi ako mahal ng mahal ko." -Cupid

Nakita kami nila Prince Rock at Rainbow. Buti nalang nakatalikod sa kanya si Cupid.
Ang ipinagtataka ko lang ay bakit kasama ni Rainbow si Prince Rock e kasama niya
kanina si Prince King?

Mas minabuti kong ilayo si Cupid sa kanila gamit ang bula ko. Pinalutang ko ito sa
itaas. Mas mabuti pang dito nalang muna kami.

"Bakit kasi may sakit pang nararamdaman pag nagmamahal e. Hindi ba pwedeng masaya
nalang lagi?"

Chapter 14 (Finding missing piece, My Memories)

Chapter 14 (Finding missing piece, My Memories)
Layt's POV

Hindi ako makapaniwala na nawalan ng malay si Cupid kaya dinala ko agad siya sa
hospital ng Academy namin. Tulad nga ng sabi ni Fai, kumpleto rito tulad ng bahay,
hospital, mall, cafeteria at kung anu-ano pa pero hindi uso ang mga gadgets dito.
Hindi naman na kailangan yun para sa komunikasyon dahil hindi naman kami
magkakalayo. Kailangan mo lang matutunan kung paano gamitin ang magic sa
pakikipagkominikasyon.

Nandito ako ngayon nakabantay sa kaibigan ko. Naalala ko yung sinabi niya, kahinaan
niya si Prince Rock. Siguro hindi niya lang kinaya yung sakit na nararamdaman niya.

Tinitigan ko lang siya. Kagabi pa kami nandito pero hindi ako umaalis sa tabi niya
kaya wala akong nasabihan sa nangyari. Napalingon nalang ako sa may pintuan dahil
feeling ko may gusting pumasok. Lumipas ang ilang minuto pero wala na akong
naramdaman na kakaiba.

May nakita akong papel at ballpen sa may table. May naisip naman akong isulat.

'Fai, nandito kami sa hospital. Walang malay si Cupid. Pumunta ka rito. Hindi rin
ako makakapasok sa klase dahil binabantayan ko siya. -Bubble"

Pagkatapos kong isulat yun ay ipinasok ko ito sa isang bula at pinalipad sa may
bintana. Ito na ang bahalang humanap kay Fairy. Nasaan kaya ang babaeng yun? Baka
may ibang ginawa kaya hindi niya alam ang nangyari sa kapatid niya.

Bumukas naman ang pinto at pumasok yung Doctor nan aka-assign. May chineck lang
ito.

"How is she Doc?"

Tanong ko naman. Nag-aalala talaga ako dahil hindi pa siya gumigising. Hindi pa rin
siya kumakain. Makakasama sa kalusugan niya yun.

"She's fine. Base on my observation, hindi niya lang kinaya ang emotional stress
niya kaya umabot sa puntong nawalan siya ng malay. Marami na rin ang case na ganito
at wala namang dapat ipag-alala. Hanggang maaari, hindi na dapat siya mag-isip ng
makasasama sa kanya. She's Cupid, hindi siya dapat nagkakaganan." -Doc

Sumulyap ulit siya kay Cupid bago tuluyang umalis. Wait, bakit parang kilalang-
kilala niya si Cupid? Bakit feeling ko alam niya rin ang kahinaan niya?

"She's the highest Doctor in our Academy. She knows the weaknesses of every magical
vampire. Bakit ko alam? Dahil isa siya sa nag-alaga sa akin. Isa siya sa may
pinakamataas na katungkulan sa mundong ginagalawan natin. Her magic is to know our
weaknesses. She is also known as healer. Napakagaling niyang bampira. She deserves
to be a doctor."

Halos mapasigaw na ako sa gulat nang may nagsalita sa gilid ko.

"What the hell Fai? Are you going to kill me? Aatakihin na ako sa puso!"

Nagpeace sign naman siya. Paano niya nabasa ang nasa isip ko? Hala!

"Kung nagtataka ka kung bakit ko nababasa ang nasa isipan mo, obvious kasi sa
itsura mo. Don't worry hindi ako mind reader. Obvious ka lang talaga." -Fai

Inirapan ko naman siya. Edi ako na obvious. Pero syempre biro lang para sa akin
yun. Alam ko naman na inaasar lang ako ni Fairy.

Umupo siya sa kama na hinihigaan ni Cupid. Hinawakan niya ang pisngi nito. Alam
kong nalulungkot siya para sa kapatid niya pero itinatago niya lang dahil ayaw
niyang malungkot lalo ang mga nasa paligid niya.

"Bakit ba siya pa ang naging kahinaan mo? Don't worry tutulungan kita. Ayokong
nakikita kang nagkakaganito." -Fai

Parang gusto kong maluha sa nasasaksihan ko. Ganito pala ang pagmamahal ng isang
ate. Kahit ako ang nasa kalagayan ni Fai, masasabi ko rin yan. Ayokong nasasaktan
ang mga mahal ko sa buhay. Hindi na ako nagtataka kung alam ni Fai ang kahinaan ni
Cupid, lagi ba naman itong nakabantay sa kanya. Kilalang kilala na rin niya ito.
Napakabuting kapatid ni Fai.

Biglang tumingin sa akin si Fai. May naramdaman akong kaba pero isinantabi koi to.

"Si Prince Rock." -Fai

"Huh?"

Anong Prince Rock? Kasi alam niyang si Prince Rock ang kahinaan ni Cupid? Naguluhan
ko sa sinabi niya.

"Si Prince Rock yung naramdaman mo na nasa may tapat ng pintuan kanina." -Fai

Pa-Paano niya nalaman yun?

"Paano ko nalaman? Kasi siya ang nakakuha nung bula na may papel sa loob. Siya pa
nga ang nag-abot sa akin nito. Syempre dahil nalaman ko ang nakasulat dito, hindi
ko muna kayo pinuntahan dahil alam kong nabasa niya rin ang nakasulat doon. Ginamit
ko ang pagiging maliit para matyagan siya. Alam kong may care siya sa kapatid ko.
Sinundan ko siya papunta rito. Alam kong nagdadalwang isip siyang pumasok. Umaasa
ako na may nararamdaman siya para sa kapatid ko pero hindi ako sigurado. Kaya mas
minabuti kong matyagan siya." -Fai

"Pero bakit hindi siya pumasok?"

Dadalawin lang naman niya si Cupid. Anong masama doon? Mas matutuwa pa nga siguro
si Cupid pag nalaman niyang si Prince Rock ang kauna-unahang bumisita sa kanya
dito.

"Naramdaman niya ang presensya mo kaya hindi siya tumuloy." -Fai

Mas nagtaka naman ako.

"Ano naman kung nandoon ako? Bibisita lang naman siya."

Ngumiti naman si Fai.

"Pansin ko kasi na lagi siyang pumupunta kay Cupid pero hindi siya nagpapakita.
Alam mo yung parang stalker? Haha ang cute. Kaya minsan naghihinala ako. Pauso niya
lang na Love hater siya! Neknek niya! Kala niya walang nakakakita sa ginagawa niya,
hindi niya kasi alam na nag-eexist ako. Too bad for him kasi ako ang naging kapatid
ni Cupid!" -Fai

Bigla naman siyang humalhak kaya natawa rin ako. Nakahahawa talaga ang tawa niya.
Ang galing niya mag observe. Mala detective siya. So may pag-asa na mahal ni Prince
Rock si Cupid? Bigla akong natuwa sa pag-iisip na iyon.

"So may posibilidad na mahal siya ni Prince Rock?"

Tumango naman si Fai. Bigla akong napatalon sa tuwa. Omg kala ko talaga love hater
ang mokong na yun! Ang saya ko para sa bfs ko! Hindi na siya malulungkot pag
nalaman niya ito.

"Pero wag mo munang sasabihin kay Cupid ah?" -Fai

Napatigil naman ako sa pagsasaya at binigyan siya ng isang nakakatakang itsura.

"Ba-Bakit?"

"Syempre kailangan muna natin masigurado kaya tulungan mo ako. Kapag nagawa natin
yun, yung lovelife mo naman ang aasikasuhin mo. Asahan mo, tutulungan kita kay
Prince King hahahaha!" -Fai

Bigla namang nag-init ang pisngi ko. Tama ba ang narinig ko? Tutulungan niya ako? E
wala na akong pag-asa sa prinsipe na yon.

"May Princess Light na yun. Wala na akong pag-asa sa kanya. Masasaktan lang ako
kung itutuloy ko pa ang nararamdaman ko para sa kanya."

Bigla naman niya akong binatukan.

"Nawalan k aka agad ng pag-asa? Really Laytina Chua? Ganan ka ba kahina para sumuko
agad? Bakit sa tingin mo babalik pa yung Prinsesa na yun? Mahaba pa ang panahon.
Hindi habang buhay, hihintayin niya yun. Matututo rin magmahal ng iba si Prince
King. Mamahalin ka noon tiwala lang!" -Fai

"Ayan na naman yang tiwala na yan. Paano kung mahalin niya nga ako pero biglang
bumalik si Princess Light? Iiwan niya lang ako."

Napatungo naman ako. Bigla akong nasaktan.

"Kahit na bumalik si Princess Light, kung ikaw na ang mahal nung prinsipe na yun,
hindi na yon mababago. Siguro iisipin ni Prince King na mahal niya pa si Princess
Light, pero marerealize niya na hindi na ganoon ang pagmamahal niya dahil may mas
mahal na siyang iba. Ano ba stop that negative thoughts! Naloloka ako sayo!" -Fai

Tumahimik naman kami nang biglang gumalaw si Cupid. Pero hindi siya nagmulat.
Ngayon mas nakaramdam ako ng saya dahil I'm sure pahinga nalang ang kailangan niya.
Kailan kaya siya magigising? Sana gumising na siya dahil excited na akong mapaamin
si Prince Rock sa tulong ni Fai.

Baka excited ka lang kasi tutulungan ka ni Fai kapag nagtagumpay kayo kay Prince
Rock?

Bigla naman yan yung sinabi ng isip ko. Seriously? Nakikipagtalo pa ako sa isip ko!

"Teka may tanong ako Fai. Bakit sa akin ka lang nagpapakita nung maliit ka pa?
Bakit hindi ka nakikita nung mga Prinsipe? E hamak na mas mababa ang isang tulad
ko?"

"May mga bagay talaga na hindi mo dapat malaman." -Fai

Nagtaka naman ako. Naglilihim ba siya? May hindi ba siya sinasabi?

"Naglilihim ka ba sa akin?"

"What do you think?" -Fai

Bigla akong nakaramdam ng inis. Bakit ganoon? Bakit feeling ko may dapat akong
malaman pero ayaw niyang sabihin?

"Ano ba ang inililihim mo sa akin? May dapat ba akong malaman? Bakit hindi mo
sabihin sa akin?"

Sumeryoso naman siya nang tingin sa akin kaya kinabahan ako. Hindi ko pa siya
nakikitang nagkaganito. Masyado na atang below the belt ang nasabbi ko.

"Sa tingin mo ba ang isang lihim ay magiging isang lihim pa rin kapag itoy nasabi
mo na sa iba?" -Fai

Bigla naman akong naguilty sa sinabi niya. Pero kasi tungkol ito sa akin kaya may
karapatan ako. Bakit ba napakamisteryoso ni Fairy?

"Pero-"

"Ikay Laytina, may lihim ka rin. May lihim kang itinatago noon pa man pero hindi mo
na ito maalala dahil sa aksidenteng nangyari sayo. Sa tingin mo ba basta bastang
aksidente lang iyon? Ang lahat ng iyon ay naaayon sa plano. Pero wala na akong
ibang sasabihin sa iyo. Discover it by yourself. Ang lihim ko sa iyo at ang lihim
mo ay iisa lang. Ikaw lang ang makatutulong sa sarili mo para mapabalik ang munting
ala-ala mo. Kapag nangyari yun, asahan mo na maraming magbabago. Maraming
maaapektuhan pero maitatama nito ang mga mali. Tulungan mo ang sarili mo." -Fai

I'm speechless. Hindi ko siya maintindihan. Pilit kong ina-absorb ang mga sinabi
niya. Oo nawalan ako ng alaala pero bakit kailangan ko pa itong ibalik kung masaya
naman ako sa ganitong buhay? Ano yung mga maling maitatama ko?

Dahil sa sobrang pag-iisip ko, hindi ko namalayan na nawala na pala sa tabi ko si

Fai. Gusto ko sanang humingi ng paumanhin sa kanya kaso naglaho na naman siya.
Bakit nung sinabi niya yung mga katagang iyon, feeling ko ang laki nang nawawala sa
katauhan ko? Siguro tama siya na ako lang ang makatutulong sa sarili ko. Pero
papaano? Paano ko ba makikilala ang totoong ako?

Napahawak uli ako sa kwintas na nakasuot sa akin. Isa ba ito sa mga kasagutan na
hinahanap ko? Pero bakit parang hindi naman? Normal na kwintas lang ito. Pero bakit
ibabalik sa akin to ni Fai? Siguro tama ang hinala ko, isa ito sa mga kasagutan na
kailangan kong matuklasan.
"Ang lalim nang iniisip mo. Huwag kang mag-alala, lahat nang pangyayari ay may
rason." -Cupid

Nagulat ako dahil gising na pala siya. Kanina pa ba siya gising?

Kinabukasan, nakapasok na kami ni Cupid sa klase dahil nakalabas na rin siya.

Humingi naman siya ng sorry sa akin dahil pati daw ako hindi nakapasok. Dapat
iniwan ko nalang daw siya. Pero sa tingin niya papayag ako? Hindi no.

Chapter 15 (Finding myself?)

Chapter 15 (Finding myself?)

Layt's POV

Mas minabuti namin na hindi sabihin kay Prince King ang nangyari dahil baka daw
magkagulo. Alam rin pala niya ang tungkol sa kahinaan ni Cupid.

Sa ngayon, nasa klase ako pero hindi ako nakikinig. Si Cupid naman ay natutulog
lang. Si Rainbow, Krystal at Fai ay nasa kabilang section. Wala naman sa section
ang magic, ramble lang kung baga. Tsaka walang highest section dito hindi katulad
sa mundo ng mga tao na may Section A, B at kung ano pa.

Bigla ko nalang naalala ang sinabi ni Fai. Kailan ko ba makikilala ang totoong ako?
Sino ba talaga ako? Laytina Chua ba talaga ang pangalan ko? Sino yung kaibigan ko
bago ako naaksidente? Sino siya? Pero alam ko patay na siya dahil iniligtas niya
ako. Malaking pasasalamat ko dahil sa ginawa niya kaso hindi ko rin maiwasan na
makonsensya. Ako dapat yung namatay, hindi siya. Pero bakit hindi ko matandaan kung
anong klaseng aksidente yun? Imposible naman na car accident yun kasi bampira ako,
hindi dapat ako nawalan ng alaala at hindi rin dapat mamamatay yung kaibigan ko.
Ibig sabihin tama si Fai, hindi lang basta basta aksidente iyon. Kung iisipin mo,
maaaring may nanadya sa pangyayari. May gusting pumatay sa akin pero iniligtas ako?
Posible kaya iyon?

"Miss Bubble, are you listening?" -Prof

Paano ko mahahanap ang katotohanan? Paano ko makikilala ang sarili ko? Paano? Ang
daming katanungan ng isip ko pero hindi ko masagot sagot.

"MISS BUBBLE?" -Prof

"I-I'm finding myself!"

Napasigaw ako sa gulat. Lahat sila napatingin sa akin. Yung iba naman ay tumatawa,
nangunguna pa si Tricity. Hala ano ba ang nasabi ko? Napatingin naman ako sa katabi
ko. Gising na pala si Cupid at nagtataka na nakatingin sa akin.
"You're finding yourself? You are here in our classroom. So why are you finding
yourself?" -Prof

Napanganga naman ako. Did I just say that I'm finding myself? Napatakip naman ako
ng bibig. Tawa pa rin nang tawa yung mga kaklase ko kaya bigla akong nahiya.

"I-I'm sorry ma'am.Hindi na po mauulit"

Sinamaan ako nang tingin nung mataray naming prof. Para yun lang e napakp5a big
deal na sa kanya.

"Dapat lang kung ayaw mong mapalayas kita sa room na ito. Makinig sa susunod."
-Prof

Napabuntong hininga nalang ako. Natapos na rin ang klase sa kanya. Napakataray.
Next subject naming ay about training. Ewan ko ba kung bakit wala ako sa mood
makinig. Halata na sa mukha ni Cupid na nag-aalala siya. I mouthed 'I'm okay' kaya
ngumiti naman siya sa akin.

Hinintay namin ang sunod na professor. Nakapangalumbaba lang ako at iniisip pa rin
yung aksidente. Bakit kailangan kong mawalang na alaala? Ganito ba ang nakatadhana
sa akin? Sino ba talaga ako?

Napasulyap naman ako kay Prince King, hindi ito ang tamang panahon para problemahin
kita. Mas kailangan kong hanapin ang totong ako.

Pumasok naman yung prof namin. Lahat ay nagsitahimik. Napakasungit kasi minsan
nito.

"Okay class. May second training na kayo. Same group pa rin ang task na ito.
Kailangan niyong mapatay lahat ng mga halimaw sa isang room. Tandaan niyo, gawa
lang sa ilusyon ang mga iyon pero kaya pa rin kayong patayin ng mga ito kung hindi
kayo mag-iingat. Team work ito kaya kung mapapahamak ang isa, tulungan niyo agad.
Walang ranking ang training na ito hindi tulad nung huli. Pagalingan lang. Para
lang mas matutunan niyong gamitin ang mga magic niyo. I will give you one hour to
make your plans. Mamaya na rin ang training. Goodluck Magical Vampires!" -Prof

Napabuntong hininga nalang ako. Seriously, papaano matatalo ng mga bula ang mga
ilusyon? May maitutulong ba ako sa kagrupo ko? Baka maging pabigat lang ako.

"Huy bfs halika na! Sa labas tayo mag-uusap." -Cupid

Nakita ko naman na kaming dalwa nalang pala ang nasa loob. Napakamot nalang ako sa
ulo. Siguro halatang halata na may problema ako. Hay ewan basta bahala na si
batman.

Agad naman kaming lumabas. Nakita ko na nasa may gilid si Prince Rock at Prince
King. Pagkakataon nga naman, bakit kasi sila uli ang makakasama. Napatingin naman
ako kay Cupid. Nag-aalala ako sa kanya kasi weakness niya tong si Prince Rock.
Paano kapag humina siya sa mismong training?
"Don't worry I can handle myself *wink*" -Cupid

Ganan na ba kadali basahin ang nasa isip ko? Nagbuntong hininga nalang ulit ako.

Nakatingin naman sa amin yung dalwa. Natagalan ba sila sa amin? Sorry naman kung
ganoon.

"Anong plano natin?" -Cupid

Wow hanga na talaga ako sa babaeng ito. Nagagawa niya pa rin maging cool kahit na
nasasaktan siya. Ako kasi, kapag nasasaktan ako, tahimik lang ako. Hindi kagaya
niya na ganoon pa rin. Normal pa rin. Siguro parte iyon ng pagiging Cupid niya.

"Huh? Kailangan pa ba? Patay lang nang patay." -Prince Rock

Napasimangot naman ako.

"Paano makakapatay ang bula?"

Napukaw ko naman ang tingin ni Prince King.

"Try to lessen or remove the oxygen inside the bubbles if you can catch the
monster." -Prince King

Wow tama siya. Pero paano ko magagawa yun? Napatingin naman ako sa malaking orasan
sa may malapalasyong building. We only have 40 minutes left.

"Hi-Hindi ko alam kung papaano."

Napailing nalang si Prince Rock. Bakit ba ang hilig mang-asar ng isang to? Kung
hindi lang siya Prinsipe e nasapak ko na siya.

"Okay I will help you since I can control the air." -Prince King

Bigla naman akong kinilig. Pero hindi ito ang panahon para sa ganoon. Maaari akong
mamatay kapag hindi ako nagsikap na pag-aralan ang pagtanggal ng oxygen sa loob ng
bula. Kailangan ko pang makilala ang sarili ko.

Sinimulan ko ng gumawa ng malalaking bula dahil inutos ni Prince King. Si Cupid at

Prince Rock naman ay nanonood lang sa akin. Bigla akong nahiya. Baka kasi pumalpak
ako.

"Make it bigger. Kahit ilusyon lang ang mga halimaw na iyon, may buhay pa rin sila
kaya mamamatay pa rin sila pag wala silang oxygen." -Prince King

Tumango naman ako. May punto siya doon. Hindi kasi basta-basta ilusyon lang iyon.
Matalino nga si Prince King. Hindi na ako magtataka kung bakit siya ang
pinakamatalino dito. Ang alam kong pangalwa ay si Fairy.

Mula sa isang maliit na bula, pinalaki ko ito ng pinalaki hanggang sa nakakagawa na

ako ng mga malalaki sa isang saglitan. Natuwa naman ako kasi dati kasya lang ang
tao sa bula, ngayon kasya na ang isang puno! Napapatingin naman ang ibang bampira
sa side namin dahil sa mga bulang kumakalat sa paligid.

"Good. Subukan mong tanggalin ang oxygen sa loob ng bula pero hindi dapat pumutok.
Focus first. Wala kang ibang gamitin kundi ang pag-iisip mo. Yan lang ang ko-
control sa magic mo."-Prince King

Sinusunod ko naman siya kaso bigla namang pumuputok. Nakailang ulit na ako! Naiinis
na talaga ako. Kailangan kong matapos ito dahil gusto ko pang hanapin ang sarili
ko. Napatingin naman ako sa orasan. Labing limang minuto nalang ang natitira. Kaya
ko pa kaya?

"Bakit ba ang kulit mo? Sabi ko FOCUS? What are you doing? I think there's
bothering you. Pwede mo namang ipagpalipas yon. Focus focus." -Prince King

"So-Sorry."

Sinamaan niya lang ako nang tingin. Napabuga nalang ako ng hangin. Tama, focus.
Masyado kasi akong namomroblema. Dapat isantabi ko muna ang ibang kong problema.
Face the Reality ika nga.

Sinubukan ko uli kaso pumutok na naman. Hindi ako nawawalan ng pag-asa. Sinubukan
ko uli. Itinapat ko ang dalwa kong kamay sa malaking bula. I mouthed 'removing the
oxygen'

Walang nangyari. Halos maiyak na ako. Bakit hindi ko magawa? Pero narinig ko namang
pumalakpak si Prince Rock. Napansin ko namang nakangiti si Cupid. Si Prince King
naman ay nag okay sign sa akin. Wait does it mean na nagawa ko?

"Na-Nagawa ko ba?"

Sabay namang tumango si Cupid at Prince Rock. Agad akong napatakbo kay Cupid at
niyakap siya.

"Omg ang saya ko!"

"You did great bfs!" -Cupid

Sinubukan ko ulit gumawa. This time marami na akong nagawa at mas mabilis na ang
kilos ko. Sinanay ko ang sarili ko hanggang sa mamaster ko na. Sobrang saya ko
dahil may natutunan na naman ako.

Napatingin naman ako kay Prince King. Hindi ko alam na bigla nalang akong naglakad
papalapit sa kanya. Niyakap ko siya. Kaso bigla akong natauhan sa ginawa ko.
Feeling ko namula talaga ako.
"Ano kasi ano gusto ko lang na ano na magpasalamat."

Tumungo ako. Nahihiya kasi ako dahil nayakap ko siya. Ang bango niya grabe. Parang
gusto ko nalang siya yakapin lagi. Ay ano ba itong iniisip ko?

"Wala yon. Basta natulungan kita at napasaya kita." -Prince King

Sinabi niya ba talaga yon? Si Prince King ba talaga siya? Nananaginip ba ako? Bakit
biglang ang bait niya? Kanina halos maubusan na siya ng pasensya sa pagtuturo sa
akin. Teka ngumiti ba siya? Oo nakangiti nga siya. Hindi ba ilusyon lang din ang
nakikita ko?

"Salamat."

Ngumiti ulit siya kaya mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Tinawag na kami ng
prof naming para masimulan na ang training. May kanya-kanya ulit kaming room. Pero
ako ito nakatayo parin at nakahawak sa tapat ng puso ko. Sobrang bilis kasi talaga
ng tibok. Grabe ang epekto niya sa akin. Natamaan na nga talaga ako. Napailing
nalang ako nang hilahin ako ni Cupid. Malamang alam niya na nagkakaganito ako.
Cupid siya eh.

"Grabe hahaha Nakaisang point ka na agad! Bilis mo don!" -Cupid

Natawa naman ako sa sinabi niya at binatukan siya. May gana pa siyang magbiro eh
halos kabahan na nga ako para sa training. Siguro sanay na siyang makipaglaban.

"Heh wag ka ngang maingay dyan. Marinig ka pa nila."

Nag giggle naman ulit siya. Natuwa nalang ako sa itsura niya.

"Don't forget to use your vampire speed." -Prince Rock

Napatango naman ako. Simula nung napapunta ako dito, hindi ko na nafeel na isa
akong bampira. Feeling ko isa lang akong tao na marunong mag mahika. Nakakatuwa nga
sa Academy na ito kasi hindi sila umiinom ng dugo. Para rin silang mga normal na
tao na kumakain ng gulay, karne at mga kung anu-ano. Sa mundo kasi ng mga tao,
bawal uminom ng dugo galing sa tao pero syempre may iba pa rin na pasaway. Buti
nalang may batas din ang mga bampira doon para mapanatili ang kapayapaan sa pagitan
ng mga tao at bampira.

Bigla naman lumakas ang kabog ng puso ko sa pagpasok naming sa room. Empty room nga
e. Bakit parang walang kalaban? Pero kinakabahan pa rin ako.

Napakalaki rin ng room na ito. Hindi kami pwedeng magsama-sama sa isang gilid dahil
malilintikan kami. Pero grabe lang ha? Wala man lang kappa-plano plano ang grupo
namin. Basta atake nalang daw kami.
Hinawakan naman ni Cupid ang kanan kong kamay. Nginitian ko siya at ganoon din
naman ang ginawa niya.

"Goodluck sa atin."

Nginitian naman kami ni Prince Rock. Wow ang pure nung ngiti niya. Pero pansin k
okay Cupid siya ngumiti eh. Ha mapapaamin din kita Prince Rock! Abangan mo yan
pagkatapos ng task na to!

Nakaramdam ako ng ibang kaba. Feeling ko may mangyayaring hindi maganda sa akin.

Chapter 16 (Confuse)
Third Person's POV

Biglang nakaramdam ng matinding kaba si Layt. Hindi siya mapakali pero kailangan
niyang maging matatag at malakas para sa kagrupo niya. Kung pabaya siya, baka
masaktan ang kasama niya at ayaw niyang mangyari yun. Mas gugustuhin niyang siya
nalang ang mapahamak.

Lumingon naman siya kay Prince Rock at Cupid na parang nagkakahiyaan. Napansin niya
rin na napapangiti ang mga ito na lihim. Susulyap ang isa, yung isa naman ay iiwas.
Salitan lang sila nang ginagawa.

Lihim naman na natawa si Layt kahit na kinakabahan siya. Kailangan niyang

makasurvive. Hindi, kailangan nilang makasurvive para sa mga kaibigan nila. Marami
pa siyang tutulungan katulad nalang nila Cupid at Rock.

"Be ready. Mayamaya ay nandito na sila. Maging alerto kayo." -Prince King

Napalingon naman sa kanya ang tatlo. Hindi talaga maiwasan ni Layt na humanga sa
pinapakitang katapangan ng prinsipe na ito. Tumango nalang siya bilang pagsang-
ayon.

Mga ilang minuto ay naghiwa-hiwalay na silang apat sa magkakabilang sulok para

hindi sila mahirapang kumilos. Kung sakali man na nasa bingit ng kapahamakan ang
isa, kailangan lang nilang sumigaw ng tulong para may magrespo.

Lalo siyang kinilabutan nang may mga nagsilitawan na mga puting higanting bato na
para bang mukang mummy ang dating. She doesn't know what kind of illusion those
monsters are in front of her. She started to cover the monster running towards to
her. She snapped her hand to remove the oxygen inside the bubbles as like what
Prince King thought. Three monsters were already disappeared.

On the other hand, Cupid summons her crossbow and arrow. She doesn't need an extra
arrow because when she's releasing it, her crossbow will summon again an arrow in
just a second. She will not use her charms again the monster, why? -What's the
purpose of training if she's just doing that? She already knows how to use it so no
need to train it. She's also using wings for her not to be caught by monsters.

Prince King and Prince Rock are both enjoying the task. They both love to fight.
What do you expect? The Princes are the most powerful in the whole world no matter
what.

Hindi naman magkaundagaga si Layt dahil napansin niya na parami nang parami ang
lumalabas sa paligid niya. Ni hindi niya na magawang tingnan ang mga kagrupo niya
dahil baka siya naman ang madisgrasya. Sa tuwing may lumalabas na halimaw, parang
may nakikita siyang bampira sa likod nito. Yun ang ipinagtataka niya. Hindi naman
niya naiwasan na hindi mapatingin sa iba niyang kagrupo. Nagulat siya dahil halos
patapos na sila. Samantalang siya ay lalong dumarami. Ano to lokohan?

"Sh*t gusto ko pang mabuhay." -Layt

Yun nalang ang naibulong niya sa sarili niya. Bakit ba lagi siya ang minamalas?
Nakasagawian na nga ata sakanya yon.

Ramdam na niyang tumutulo na ang mga pawis niya sa katawan.

"Papatayin ko kayong lahat kahit ilusyon lang kayo! Yah!" -Layt

Agad naman siyang gumawa ng mga bula na parang bomba. Pinatama niya ito sa mga
nakapaligid sa kanya. Ang lakas ng impact nang pagsabog nito. Nagulat siya sa
sarili niya dahil hindi niya alam kung papaano niya ito nagawa. Ang alam niya lang
ay bomba agad ang pumasok sa isip niya. Tama si Prince King, isip ang magco-contol
ng aming mga majica.

Naramdaman naman niyang papunta na sa pwesto niya sila Cupid at ang dalwang
Prinsipe. Sobrang tuwang tuwa siya dahil nagawa niyang patayin ang lahat ng kalaban
dahil sa bombang gawa sa bula.

"Bfs nagawa natin!" -Cupid

Napawi ang mga ngiti ni Cupid at agad na nagsummon ng kanyang crossbow.

"Layt WATCH OUT!" -Prince King

Agad namang napalingon si Layt sa likod niya.

"AAAAAHHH!" -Layt

Napatigil naman sa pagtakbo si Prince Rock at napatingin sa Cupid na ngayon ay

umiiyak na. Ang tanging nasa isip niya lang ay hindi niya natulungan ang bfs niya.
Nahuli siya. Hindi sana ito mapapahamak.

Samantalang si Prince King ay dirediretso sa pwesto ni Layt. Pero agad naman siyang
napatigil nang mapansin niya na dinidilaan ng halimaw ang mukha ni Layt na walang
malay. Hindi niya muna papatayin ang halimaw. Nagtataka siya dahil hindi ito
umaatake. Ang huli niyang nasaksihan ay hahampasin sana ng halimaw si bula. Pero
nahampas ba si Layt? Sumigaw kasi ito kaya nag panic sila.

Lumapit naman na sakanilang dalwa si Prince Rock at Cupid. Chineck naman ni King
kung nahinga pa si Layt. Gladly, humihinga pa nga ito. Mukhang nawalan lang talaga
ng malay. Pero papaano nangyari iyon?

"Nakapagtataka na hindi tayo sinusugod ng halimaw na to." -Prince Rock

Turo naman nito sa katabi nilang halimaw. Take note, nakaupo pa ito na para bang
concern din.

"Nagtataka rin ako. Kanina ko pa iniisip kung paano nangyari yan. Alam ko walang
awing pumapatay ang halimaw na yan." -Prince King

Mas minabuti ni Cupid na makinig nalang sa usapan nung dalwa. Pinunasan naman niya
ang gilid ng mga mata niya.

"Sa tingin mo ba may kinalaman ito sa magic niya?" -Prince Rock

Napaisip naman si Cupid. Could it be? Pero parang ang layo sa bula? Nasaksihan niya
rin na gumawa ito ng bomba gawa sa bula. Napansin rin nila na dumarami ang halimaw
sa side ni Layt kaya mas lalo silang nagtaka.

"Sa tingin ko may ibang may kinalaman dito." -Prince King

Napatango naman yung dalwa. Yun rin ang pumasok sa isip nila. Pero sino naman ang
gagawa nito sa grupo nila? At bakit si Layt lang ang pinuntirya ng mga ito. At
bakit naging maamo ang huling halimaw na lumabas? Sobrang gulong gulo na ang utak
nila.

Impossible naman na sila Triicity o Rebecca yan dahil sobrang layo ng kanilang
majica para mangyari ito.

"Mas mabuti siguro na dalhin na natin sa hospital si Layt." -Prince Rock

Agad namang binuhat ni Prince King si Layt. Hindi naman maiwasang ngumiti ni Cupid.
Naisip niya na matutuwa ang best friend niya pag nalaman nito na yung lalaking
gusto niya ang nagbuhat sa kanya. Kinikilig siya para sa bfs niya. Kaso habang
naglalakad siya ay tinalapid siya ni Prince Rock.

"What the! Hoy Bato bakit ka ba nananalapid? Inaano ba kita diyan?" -Cupid

Bigla siyang nainis. Panira ng moment ang lalaking to. Pasalamat nalang ito dahil
mahal niya. Ah teka sinabi ba niyang mahal niya? Iniwas nalang niya ang kanyang
tingin para hindi nito mahalata ang pamumula ng mukha.

"Para ka kasing tanga. Kanina ka pa nakangiti habang nakatingin dun sa dalwa.

Tingin tingin din sa iba. Buti nga sinalo pa kita nung tinalapid kita eh." -Prince
Rock

Hindi alam ni Cupid kung may iba pa bang meaning ang sinabi ni Rock. Napailing
nalang siya pero ngumiti uli. Pero this time ay dahil kay Prince Rock.

Agad naman nilang nakasalubong ang tatlong Prinsipe, sila Ice, Fire at Air. Tadhana
nga naman.

"Anong nangyari?!" -Prince Air

Hindi pinansin ni Prince King yung tatlo bagkos ay dirediretso lang ito papasok ng
hospital. Agad naman silang inasikaso ng mga nurse.

Hindi na sila hinayaang makapasok sa room ni Doktora. Nag explain na rin sila para
doon sa tatlo na walang kaalam alam.

"Diba parang may problema yang babae na yan? Ano nga bang sabi niya nung class hour
natin?" -Prince Fire

Inalala naman nila kung ano yung sinabi ni Layt doon sa isang klase.

"I'm Feeling myself ba yun? O I'm searching myself?" -Prince Air

Agad naman siyang binatukan ni Prince Fire.

"Shunga I'm killing myself yun." -Prince Fire

Napafacefalm nalang ang iba sa dalwa. Parehas namang mali pero pinagpipilitan.

"Shunga ka rin. Bakit naman niya papatayin sarili niya? Ikaw ata bangag diyan eh.
Prince Ice pustahan walang naitulong ang apoy na to sa grupo niyo!" -Prince Air

Akmang susuntukin ni Prince Fire si Air. Pero inawat na sila ni Prince Rock. Dumila
naman si Air pero sinamaan lang ito nang tingin ni Fire.

"Magtatalo pa kayo. Parehas naman kayong tanga." -Prince Rock

"ANO?" -Prince Air and Fire

Bigla nalang napatawa si Cupid. Hindi niya alam basta benta sa kanya yung banat ni
Prince Rock. Kinulbit naman niya si Prince King na kanina pa tahimik. Tinanong niya
ito kung okay lang ba ito. Nakahinga naman siya ng maluwag nang ito'y ngumiti. Pero
feeling niya ang lalim ng mga iniisip ng kuya King niya.

"I mean ano, parehas kayong mali. I'm finding myself yun." -Prince Rock
Napatango naman yung dalwa na parang may narealize na something. Pero sa isip naman
ni Rock ay sinasabi niyang utu-uto ang dalwa.

"Based on what I sense, there's a part of her memories lost. I think she lost her
memories when she was a child." -Prince Ice

Lahat sila ay napalingon sa bigla-bigla nalang nagsasalita. Misko si Prince King ay

napatingin dahil parehas sila nang iniisip. Pero ang hindi niya lang alam ay kung
paano ito maibabalik kung hindi naman siya at sila kasama sa past nito?

"We'll help Layt. We will solve it for her but of course we need her cooperation."
-Prince King

Ngumiti naman sa kanya si Prince Ice.

"Teka teka. Maiba lang. Layt na ngayon tawag mo sa kanya King ah? Kala ko ba ehem
'call her BUBBLE'" -Prince Fire

Nag apir naman silang dalwa ni Air. Pero agad silang napaatras ng may apoy na
pumagitna sa kanila.

"King naman joke lang!" -Prince Fire

At nagtawanan nalang sila. Mayamaya ay biglang sumulpot si Invi sa tabi ni Prince

Ice. Agad nagpaalam si Ice sa mga ito kasama si Invi kaya napailing nalang si
Cupid.

Fairy's POV

Nakita kong malungkot ang kapatid ko. Wala man lang akong maitulong sa kanya. Hindi
ako makalapit sa kanya for some reasons.

Gusto ko siyang yakapin sa panahong malungkot siya pero lagi akong wala sa tabi
niya. Napaka walang kwenta ko talagang kapatid. Gusto ko siyang tulungan sa task
kanina kaso may task din ako.

"Hoy"

"Ay kabayo!"

Putik sa sobrang occupied ng isipan ko, hindi ko na napapansin ang mga

nakakasalubong ko. Bwisit na Baraha nga naman. Ginugulat ako. Aba teka kasama niya
pala si Rebecca. Wow mukhang mga natauhan ata?
"Asan ang kabayo?" -Xander

"Ayan sa mukha mo."

Nag peace sign naman agad ako nung sumimangot siya. Tumawa naman si Rebecca. Aba
marunong palang tumawa to? Sabagay, nagbabago nga naman ang mga bampira. What a
world.

"Anyways gusto ko sanang magpasalamat sa mga sinabi mo dati. Kung hindi dahil sayo,
hindi kami magiging close nang ganito. Thank you ah?" -Xander

Napangiti nalang ako. Mukha naman silang sincere kaso bakit parang nahihiya si
hypno?

Napansin ko naman na kinulbit ni Xander si Becca. Mukhang nahihiya nga.

"Ano kasi, ano ano ano nga ba? Ano sa-salamat. Sorry kung ang sama ko. Pangako
magbabago ako. Sorry talaga. Hindi na ako magpapa-under. Pero sana pakinggan niyo
rin ang side ni Tricity. Salamat uli." -Rebecca

Nginitian ko nalang rin siya. I know nagsasabi siya ng totoo and YES alam kong may
reason si Tricity.

"Mahal niyo talaga ang isa't-isa no?"

Natawa naman ako sa reaction nilang dalwa. Pano kasi, parehas namula tapos
nagkatinginan tapos sabay iiwas. Ang cute nila. Ako kaya? Kailan makararanas ng
ganito? Mararanasan ko nga ba?

"Oo mahal na mahal ko ang babaeng to kahit na pinagtatabuyan ako paminsan-minsan.

Hindi ko na nga matanggal tingin ko sa kanya e. Wala e, nahulog talaga. Teka ang
korni ko na. Ikaw ba beccababe mahal mo ba ako?" -Xander

"O-oo naman. Ma-Mahal na mahal kaya kita kahit na ang sungit ko sayo. Ganan ako
kasweet no. Deal with it!." -Rebecca

Sobrang tuwang tuwa ako dahil tapos na sila sa mission ko. Pero masaya naman talaga
ako para sa kanila. Alam kong sila talaga ang para sa isa't-isa.

Minsan kasi, mahal niyo naman talaga ang isa't-isa kaso hindi niyo maiwasang
makinig sa mga kaibigan niyo na nagiging dahilan nang paghihiwalay niyo. Dapat sa
isang relasyon may tiwala. Hindi dapat muna makinig sa ibang tao. Dapat alamin mo
muna ang nararamdaman ng taong mahal mo.

Wala naman akong lovelife pero parang ang dami kong alam?
Nagpaalam na ako sa kanila.

I'm sorry. I felt sorry for what's happening. I'm only doing this because I need to
correct some things that need to be corrected.

Chapter 17 (Hidden Identity)

Chapter 17 (Hidden Identity)

Prince Ice's POV

Possible ka yang si Laytina Chua at si Princess Light ay iisa? Kung iisipin mo,
naglahong parang bula si Light noong mga bata pa kami and then bubble naman ang
magic ni Layt. Magkakakonekta talaga ang mga nangyari nakaraan sa pagkatao ni Layt
ngayon.

Kinailangan ko si Invi para obserbahan si Layt. Kailangan kong malaman ang totoo.
Kung siya man ang prinsesa, edi mabuti dahil naibalik na siya. Ang ipinagtataka ko
lang, bakit hindi lumiliwanag kung siya nga?

Si Rainbow naman, napagkamalan nila na ito ang Prinsesa pero nagduda agad ako noon.
Nakonpirma naman naming na Rainbow talaga ang magic nito, hindi liwanag.

Teka, tama oo naaalala ko na sabi ni Layt ay hinahanap niya ang sarili niya.
Sigurado akong past niya iyon.

"Prince Ice, si Fairy ang kausap lagi ni Laytina. Napapansin ko kasing nagsasalita
ito mag-isa. Nabanggit niya kasi nung huli ko siyang nakitang mag-isang
nagsasalita. Sinigurado ko muna bago sabihin sa iyo. Bakit kaya siya nagpapakita
kay Bubble kung hindi naman mataas ang posisyon niya?" -Invi

Agad rin namang nagpaalam si Invi dahil baka hinahanap na raw siya ng kapatid niya.

So tama na naman pala ang hinala ko. Possible talagang siya si Light. Kailangan
lang naming siyang tulungan na maibalik ang nakaraan para sa kanyang alaala.

Isa pa pala si Fai. Nahihiwagaan ako sa kanya. Napapansin ko na lagi siyang

nagbabantay kay Cupid. Lagi niya ring kasama si Layt. Sa palagay ko ay iisa lang si
Fai at Fairy. Kailangan ko ng katulong para mapatunayan ang lahat ng hinala ko.
Kailangan ko si King. Alam kong tutulong siya basta tungkol kay Princesa Light.

Agad naman akong naglakad patungo sa tambayang ng mga prinsipe. Napansin ko na

naman na ako lang pala ang kulang sa kanila.
"O Ice kala ko hindi ka na pupunta dito eh." -Fire

Nginitian ko naman siya bilang tugon pero nanlaki ang mga mata nila miski si Rock
kaso si King mukhang problemado e.

"How's Layt?"

Tanong ko naman sa kanila. Hindi ko pa rin napupukaw ang atensyon ni King. Siya pa
naman dapat ang makausap ko. Pero mas maganda siguro kung kaming lima ang
magtutulong-tulong.

"Yun nga pre, hindi pa nagigising." -Fire

"Miss ko na nga yung babaeng yun e. Ayaw pang gumising. Sayang liligawan ko sana."
-Air

Napailing nalang ako. Panay kalokohan talaga tong si Air. Pero alam ko naman na
alam niya ang pinagsasabi niya. Lahat kami matatalino.

"Hindi ka papatulan nun." -Fire

"Whatever Fire, whatever." -Air

Nagtatalo na naman yung dalwa.

"Sabihin mo na Ice." -Rock

Napatingin naman ak sa seryosong nakatingin sa akin. Magaling talagang makiramdam

ang isang to. Palibhasa yun ang una niyang natutunan e, ang pakiramdaman ang
paligid. Ayoko namang magpaliguy-ligoy.

"Alin?" -Fire

"I can feel na si Laytina Chua at si Princess Light ay iisa."

Napatingin naman si King pero nakataas ang kilay niya. Okay siguro kailangan ko
pang i-explain para maintindihan nila ang side ko.

"Paano nangyari yun? Parang ang layo?" -Fire

"Hindi niyo ba napapansin? Parang konektado kay Laytina ang mga pangyayari noon?
Yung hinahanap niya ang sarili niya dahil hindi niya maalala yung nakaraan niya?
Tanda niyo ba yon? Kinuwento niya kay Cupid yun diba? Isa pa, naglahong parang bula
si Light. Literally na bula. Hindi niyo ba napansin na kahawig niya ang Prinsesa
Light?"

Napaisip naman sila.

"Bakit hindi mo pa sabihin ang lahat? Alam kong may hindi ka pa sinasabi." -King

Wala talaga akong lusot sa mga to kahit na ako pa ang pinakatahimik. Tahimik ako
pero marami akong iniisip sa utak ko. Marami akong pinoproblema kahit hindi ko
problema.

"Si Laytina, nakikita si Fairy. Ginamit ko si Invi para sundan siya."

Napailing naman si Air kaya tinaasan ko siya ng kilay.

"Kala ko pa naman chicks mo na si Invi eh. Ginagamit mo lang pala." -Air

Hindi ko nalang pinansin yung sinabi niya. Aminado naman akong ginamit ko siya e.
Ginusto rin naman niya so wala akong kasalanan doon.

"Sigurado ka ba diyan?" -King

Tumango naman ako.

"Kailan pa ba ako nagsinungaling?"

"Kung ganoon, bakit hindi ko maramdaman yung pagmamahal kay Laytina kung siya si
Light?" -King

Layt's POV

Bigla akong nagising na sobrang sakit ng ulo ko. Napa ungol naman ako sa sakit.
Teka bakit ba ganito ang pakiramdam ko? Ano ba ang nangyari? Urgh yung ulo ko
parang pinipiga sa sobrang sakit. Maloloka na ata ako. Nasaan na ba ako? Nasaan ang
mga kasama ko? Bakit ang tahimik naman ata dito? Patay na ba ako?

Tumingin naman ako sa paligid. Panay puti, puting kisame at puting pader. Kung
hindi ako nagkakamali, nasa hospital ako. Pero bakit?

Pinilit kong alalahanin ang mga pangyayari. Biglang pumasok sa isip ko yung
training at yung monsters. Sinugod ako nung halimaw pero wala akong nagawa kundi
sumigaw pagkatapos non ay hindi ko na alam ang nangyari.

Teka parang nakita ko si Fairy sa likod ng halimaw na yun? Teka pakana niya ba yun?
Bakit naman niya ako ipapahamak? Baka kasama ito sa paghanap ng sarili ko? Siguro?
Kakampi ba talaga si Fai? Bakit ginagawa niyang komplikado ang mga bagay bagay?
Bakit mas gusto niyang may nahihirapan bago malaman ang katotohanan? Sino ba talaga
si Fai?

Napansin ko naman na may nagbukas ng pintuan. Nakita ko si Prince King. Siya lang?
Asan yung iba. Bigla naman akong nahiya kaya nagpanggap ako na wala paring malay.
Nakakahiya. Hala bakit kasi siya lang? Asan na ba si Cupid? Hindi ko alam kung
paano ako magrereact. Bakit siya pumunta dito?

"Open your eyes sleepy head. Wag ka nang magpanggap na wala pang malay." -Prince
King

Napasimangot naman ako. Nakakainis naman! Hindi man lang ako nakalusot sa kanya.
Hay buhay parang Life nga naman.

"Kamusta ka naman? May masakit ba sayo?" -Prince King

Napatulala naman ako sa kanya. Ang gwapo niya talaga. Parang bigla nalang atang
nawala ang sakit ng ulo ko. Dapat ko ba siyang pasalamatan? Ay bahala nalang siya
sa buhay niya.

"Okay naman ako. Kanina masakit ang ulo ko pero okay naman na ngayon gawa mo-montik
ko na palang makalimutan ano hehe asan sila Cupid?"

Putik muntik pa akong madulas. Sana hindi niya nagets. Ang daldal ko talaga. Pati
tuloy mga nasa isip ko e nasasabi ko na rin. Naku Layt matutong manahimik kundi
malalaman niya sikreto mo!

"Mabuti naman kung ganoon. Nasa klase sila. Ako naman ang naatasang magbantay sayo.
Salitan kasi kami. Nagkataon lang na ako ang nadatnan mo." -Prince King

Natutuwa ako kasi hindi siya matipid magsalita ngayon. Ano kayang nakain niya? Araw
araw kong ipapakain sa kanya kasi baka may posibilidad na mahulog siya sa akin.
Pero syempre joke lang. Parang gayuma na rin ang dating nun e. Gusto ko kung ma
iinlove, in a natural way dapat.

"Sa-Salamat. Oo nga pala, paano ako nakapunta dito?"

Ayan na naman ang masungit niyang mukha.

"Baka naman naglakad ka habang walang malay no? Binuhat kita." -Prince King

Natutuwa talaga ako sa pambabara niya. Lagi kasing may kasunod na unexpected. Siya
pala ang nagbuhat sa akin. Deep inside kinikilig na ako. Naniniwala talaga akong
may kabutihang loob siyang itinatago. Haha

"Ay oo nga pala. Parang nakita ko si Fair~Fai kanina sa likod nung halimaw bago ako
atakihin nun. Bakit kaya? Baka guni-guni ko lang?"

Syet muntik na ako dun.

"Umamin ka nga sakin, si Fai at Fairy ba ay iisa. Ayoko sa mga sinungaling."

-Prince King

Napakagat naman ako ng aking labi. Pinipigilan kong umagos yung luha ko. Sorry
Fairy. Makikilala ka nila gawa ko. Hindi ko alam kung paano sasagot sa tanong ni
Prince King.

"So it means yes?" -Prince King

Tumulo na yung mga luha ko at napatango nalang ako. Itinago ko naman ang mukha ko
sa unan. I'm sorry Fairy pero ayokong magalit sa akin si Prince King.

Alam kong magagalit sa akin si Fairy pero sana maintindihan niya ako. Para na rin
naman ito sa kanya. Pwedi naman niyang hindi itago ang identity niya sa mga
prinsipe dahil matutulungan pa nga ng mga ito si Fai. Pero ang nakakainis lang sa
tutubi na yon e ang dami niyang sikreto sa buhay. Lalo na sa buhay ko. Bakit niya
pa kasi ako pinapahirapan ng ganito? Pwede naman niya akong diretsuhin.

"Please wag mong sasabihin sa iba parang awa mo na."

Narinig ko naman humahakbang siya papalapit sa akin. Mas lalo akong naluha kasi
nararamdaman ko na galit siya sa akin.

"I'm sorry kung hindi ko sinabi yung tungkol kay Rainbow. I'm sorry kung hindi ko
rin agad sinabi yung tungkol kay Fai. Iniisip ko lang naman ang kapakanan nila.
Lalo na ni Fai. Ayoko siyang mapahamak."

Huminto naman siya sa paglalakad. Pinapakiramdaman ko lang kasi nakatago parin ang
mukha ko sa unan. Sobrang kahihiyan kasi.

"Hindi mo ba iniisip ang kapakanan mo? Inuuna mo pa ang iba? Hindi mob a naisip na
si Fairy ang susi para malaman ang mga nakaraan mo?" -Prince King
Nagulat ako nang may naramdaman akong mga bisig na yumakap sa akin. Napalingon
naman ako sa kanya. Hindi na siya nagsasalita. Gumalaw naman ako kasi naiilang ako.

"Please stay. Can we stay like this for a while?" -Prince King

Feeling ko ang safe safe ko sa yakap niya. Ang sarap sa pakiramdam. Parang ayoko na
siyang bumitaw. Sana lagi siyang ganito sa akin. Sana.

Nararamdaman ko na naman ang pag-init ng pisngi ko. Ang dami niya talagang
unexpected moves e. Pero sobrang saya ko pati na rin ng puso ko. Hindi ko naman
hinahangad na mahalin niya rin ako. Kuntento na ako sa ganito.

Bigla niya akong hinila paharap sa kanya na siya namang ikinagulat ko. Bigla niyang
pinunasan ang mga luha ko. Hindi ko pala napansin na naluha parin pala ako.

"Kahit anong mangyari, tutulungan ka namin para maalala ang nakaraan mo. Tutulungan
ka naming kay Fairy. Sana payagan mo kami." -Prince King

Bigla akong nakaramdam ng saya. Sana matulungan nga nila ako. Pero ang effort ay
okay na para sa akin. At least tumulong sila. Sana makilala ko na talaga ang sarili
ko.

"Maraming salamat ha? Hindi ko kasi alam kung paano magsisimula."

Isiningit naman niya yung mga buhok na nakaharang sa mukha ko sa tenga. Napangiti
nalang ako sa kanya. How can he be sweet?

"Para sa'yo to. Para na rin sa aming mga kaibigan mo." -Prince King

Wait teka, sinabi niya bang kaibigan niya ako? Totoo ba itong narinig ko o nasa
panaginip pa rin ako? Lord sana naman totoo na to.

"Ka-Kaibigan na ang turing mo sa akin?"

Ngumiti naman siya. Nakahinga ako ng maluwag. Patago ko namang kinurot ang binti ko
para masigurado na hindi ako nananaginip. At nasaktan nga ako.

"Yup. From now on, I'm one of your friends." -Prince King

Ako naman ang biglang yumakap sa kanya. He's really full of surprises. Ang swerte
swerte ko ngayong araw na ito. Sana tuloy-tuloy na talaga to. Sana totoo siya sa
sinasabi niya.

Niyakap naman niya ako pabalik. Nakasandal naman na ako sa headboard. Bigla niyang
hinawakan ang mga buhok ko at hinagod ito. Nakaramdam naman ako ng antok.
Ipinikit ko ang aking mga mata. Tuluyan na ata akong makakatulog.

"Sana. Sana ikaw nalang si Light." -Prince King

Ang gandang panaginip naman nito.

Third Person's POV

Habang naglalakad si Prince Rock papunta sa training room, bigla nalang siyang
natawa dahil nagkakagulo ang mga bampira dahil sa natirang halimaw. Yung halimaw na
naging mabait sa hindi malamang dahilan.

Ang mas nakakatawa pa ay nagsasayaw ito sa gitna na para bang laruan lang. Mas
minabuti nilang hindi ito patayin para pag-aralan. Magagamit nila ito para sa
pagtuklas pa sa ibang katauhan ni Layt.

_________________________________________

Guys paplay naman yung video sa gilid --------->

Inedit yan ni Henrielle na OP ni Prince Fire sa Fb :) Thank you!

Chapter 18 (Sister)
Chapter 18 (Sister)

Layt's POV

Nakalabas na ako ng hospital pero hindi pa ako pinapasok kasi kailangan ko pa raw
magpahinga. Sila Prince King at Cupid nalang daw ang mag uupdate sa akin tungkol sa
mga tinuturo.

Dalwang araw nang lumipas pero hindi ko pa nakikita si Fairy. I'm sure alam niya na
alam na ng mga prinsipe ang tungkol sa kaniya. Mukhang galit siya pero hindi ko
naman siya masisisi dahil hindi ako tumupad sa usapan namin. Ayoko talagang
nagsisinungaling.

Tumayo muna ako. Ayokong laging nasa dorm. Mukhang magkakasakit lalo ako kung
magkukulong ako rito. Kinuha ko yung kwintas ko, yung pinagkakaingatan ko. Lumabas
ako ng dorm at tumungo sa may gubat. Hindi naman delikado sa mga gubat sa loob ng
MVA dahil pinalilibutan rin ito ng magic. Sa labas lang daw ang delikado dahil
marami daw elements ang nakawala doon. Buti pala bago ako pumasok dito ay hindi ako
nadisgrasya. To think na ang careless ko pa naman.

Naglakad lakad ako. Nakakalungkot pa rin tignan yung langit kasi madilim pa rin.
Kahit bampira kami, gusto rin namin ng liwanag. Well sabi naman nila hindi raw
masakit sa balat ang liwanag dito dahil rin sa magic. Siguro yung magic nung
prinsesa.
Maya-maya nakarating ako doon sa may bato na hugis araw. Eto yung natapakan ko dati
e.
Bakit parang nakaramdam ako na may kung ano sa batong to? Bakit parang naiiyak
ako? Kaso ayokong nakikialam ng mga bagay na katulad ng ganito. Baka kasi ipahamak
ko lang ang sarili ko kung susuriin ko pa.

Parang naaantig ang puso ko sa tuwing nakikita ko ito. Siguro isa ito sa alaala na
iniwan ng prinsesa.
Umupo naman ako sa gilid nito pero sinigurado ko na hindi ito lulubog. Last time
kasi medyo parang gumalaw kaya natakot ako.

Teka sinabi ba ni Prince King na sana ako nalang daw si Prinsesa Light? Nakakatawa
naman yun! Grabe napaka imposibleng mangyari yun dahil lumaki ako sa mundo ng mga
tao. Isa pa, di ba bawal lumabas sa Mva once na nandito kana? So paanong magiging
ako yun? Oo nawala ang mga alaala ko nung bata pa ako pero i'm sure na hindi ako
galing dito. Natatandaan ko lang na may nagligtas sa akin at siya yung namatay.
Actually yun ang huli kong natatandaan. Inexplain lang nung mga nakasaksi na
kaibigan ko raw yun. Hindi ko na siya mamukhaan dahil naging abo bigla ang katawan
niya habang nakatalikod sa akin.

Sigurado ako na hindi ako ang Prinsesa nila. Ayoko rin naman na ako yun kasi parang
hindi ko naman ata kayang gampanan yung tungkulin niya rito. Pero paano nga kaya
kung ako yun? Edi malaki ang chance ko na mahalin ako pabalik ni Prince King? Pero
kasi naman.. nung bata niya pa yun minahal, baka mamaya manibago siya kung ako man
yun. Hindi pa rin makakasigurado kung kaya niya talaga akong mahalin. Ang dapat
kong gawin ngayon ay wag mag-isip tungkol doon. Just go with the flow kung baga.

"Layt"
Bigla akong natigilan sa pag-iisip. Para ba akong nawawalan ng dugo sa katawan
dahil namumutla na ako. Hindi ko pa siya kayang harapin. Sobrang laki nh kasalanan
ko kay Fairy.

"Layt can we talk?"

Tumango naman ako pero hindi pa rin ako nalingon sa kanya. Nahihiya pa ako.

"I'm sorry fairy. I'm so~"

"Shhh it's okay. I know what you did. Pero it's really okay. Kasalanan ko rin naman
dahil nagpapanggap ako e. Ieexplain ko nalang sa kanila to." -Fairy

Niyakap ko naman siya. Sobrang nagi-guilty ako dahil hindi ako sumunod sa pangako
ko sa kanya. Pag napahamak siya, hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

"Actually inexpect ko na yan. So hindi na ako magugulat kung malaman man ng iba na
ako talaga si Fairy. Pero yung isa kong hiling. Please naman Layt. Sana panindigan
mo na." -Fairy
Bigla naman akong naguluhan sa sinabi niya. Anong isa pa?

"Ano? Hindi ko matandaan na may isa pa."

Bumuntong hininga naman siya. Feeling ko tuloy napakawalang kwenta ko.

"Yung tungkol kay Cupid. Yung kapatid ko siya. Wag mo munang ipaalam sa kanya.
Please lang. Hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaction niya. Baka kasi
ayawan niya ako." -Fairy

Bigla akong nanigas sa kinatatayuan ko. Hindi ako makapagsalita. Nagtaka naman si
Fairy. Tumingin ako sa kanya at tumingin rin ako sa likuran niya. Alam ko naman na
nakuha niya ang ibig sabihin ko. Napansin ko namang namutla si Fairy. Kahit ako ay
hindi ko lubusang maisip na sumakto sa sinabi niya ang pagdating ni Cupid na hindi
namin napansin. Napakagat nalang ako ng aking labi.

"All this time pala ay naglilihim kayong dalwa sa akin. May kapatid pala ako. At
ikaw pala yun Fai na ngayon ay si Fairy pala talaga. Ano pa ba ang nililihim niyong
dalwa? Marami pa ba kayong baong lihim? Baka gusto niyo namang ishare para hindi
magmukhang tanga ang mga nasa paligid niyo." -Cupid

"Cupid makinig ka muna sa amin."

Pagpapahinahon ko sa kanya.

"Makinig? Makinig ha? Talaga? O magsisinungaling na naman kayo? Itinuring kitang

totoong kaibigan Laytina for Pete's sake tapos ganito ka pala? Hindi pala talaga
dapat ako sayo nagtiwala agad no? At ikaw naman Fairy, ang kapal rin ng mukha mo
para magpanggap. Tuwang tuwa pa naman ako nung dumating ka. Ayoko sayo! Ayokong
maging kapatid ka! Kaya pala lagi kang sumasama sakin ay dahil kapatid mo pala ako.
Siguro kapatid kita sa ibang magulang no? Sinong nagtaksil sa mga magulang ko? Si
mama ba~" -Cupid

Nagulat kami ni Cupid ng sinampal siya ni Fairy.

"Wag mo sanang isisi sa mga magulang natin kung bakit mo ako naging kapatid.
Kapatid talaga kita at walang nangaliwa sa kanila. All this time binabantayan kita
dahil kapatid kita at dahil mahal kita at dahil ate mo ako. Sorry ha? Sorry kung
itinago ko ang totoo. Sorry kung itinago ako nila mama ha? Sorry kung bakit
nanganganib ang buhay ko ha? At huwag kang mag-alala, hindi ko hinihingi na ituring
mo rin akong kapatid. Kung ayaw mo sa akin, okay hindi na ako magpapakita sayo."
-Fairy

Hindi ko na kinaya yung pag-aaway nila kaya napaiyak nalang ako. Hindi rin
makapagsalita si Cupid. Tumalikod na sa amin si Fairy at mukhang aalis na siya.
Does it mean na hindi na rin siya magpapakita sa akin?
"Bago ako bumalik dating ako, lagi mong tandaan na mahal kita Cupid. At sorry sa
pagmamahal na yun dahil naging selfish ako. Dapat pala hindi nalang nila ako tinago
para naman kahit papaano ay itinuring mo akong kapatid kahit na buhay ko ang
kapalit. Pasensya na kung hindi mo alam kung bakit ako nanganganib. Sorry rin
Laytina kung hindi ko sinasabi ang tungkol sa katauhan mo pero ikaw ang dapat
tumuklas non. Sige tapos na siguro ang mission ko sa Academy. Babalik na ako sa
mundo ng mga tao." -Fairy

"Fairy! Sandali!"

Mas lalo akong napaiyak nang naglaho na siya. Kahit maliit na siya ay hindi ko na
talaga makita.

Saglit na tumingin ako kay Cupid. Umiiyak na rin pala siya. Humarap ako sa kanya at
lumapit ng kaunti.

"Masaya kana? Masaya ka na ba na wala na siya? Gusto mo yan di ba? Sana masaya ka
talaga."

Lalakad na sana ako paalis sa harapan niya ng biglang sumakit ang ulo ko.

"Ah! Tulong!"

Ang sakit ng ulo ko. Parang dinudurog yung utak ko. Bigla naman akong nilagay ni
Cupid sa carpet niya. Sumisigaw siya pero hindi ko na marinig kung ano sinasabi
niya. Hindi ko na kaya. Hindi.

Prince King's POV

Nakatingin lang ako kay Cupid at Layt. Sinugod na naman kasi ang babae na to sa
hospital. Lagi nalang ata sumasakit ang ulo nito. Hindi kaya bumabalik na ang iba
niyang alaala?

Pero bakit parang malungkot si Cupid? Parang parehas silang kagagaling lang sa pag-
iyak? aka siguro nung sumakit ang ulo ni Layt kaya umiyak ito tapos napaiyak rin si
Cupid sa sobrang pag-aalala.

Pero nasaan naman si Fairy? Kanina natanaw ko na magkakasama yung tatlo pero
pinabayaan ko nalang.

"Cupid bakit ka umiyak?"

Parang nagulat naman siya na para bang natatameme. Lumapit naman ako sa kanya at
niyakap siya. Alam kong may bumabagabag sa isip niya. Naramdaman ko namang nag calm
down siya.

"Kuya.. Si Fairy kasi." -Cupid

Kumunot naman ang noo ko.

"May ginawa ba siyang masama sa iyo? Sa inyo ni Layt?"

Umiling siya.

"No. Pero kapatid ko si Fairy. Wala na siya kuya King." -Cupid

Patay na si Fairy? Kakakita ko lang sa kanya ah?

"Papaano nangyari yun? Condolence. Magiging okay rin ang lahat. Aray ano ba!"

Napahimas naman ako nung mukha ko dahil sinuntok niya ako. Ano bang problema ng mga
babae? Lagi nalang nananakit!

"Anong condolence? Hindi pa siya patay!" -Cupid

"Sabi mo kasi wala na siya."

Mayamaya ay kinuwento niya yung mga nangyari kanina. Nalungkot ako para sakanila.
Hindi ko naimagine na magkapatid pala talaga sila. Pero kakausapin muna ni Cupid
sila tito at tita para malaman ang katotohanan.

"Alam mo ikaw rin naman kasi ay mali. Dapat hinayaan mo munang mag-explain si
Fairy. Malay mo delikado naman talaga ang buhay niya? Hindi mo ba naisip na pwedi
siyang patayin nung mga bampira na nagpupumilit na bumalik sa mundo ng mga tao?
Mahirap rin naman kasi ang buhay niya. Sana inintindi mo muna bago nagbitaw ng mga
masasakit na salita."

Tumango naman siya.

"Hindi ko naman sinasadya. Nabigla kasi ako nung nalaman ko. Ang dami kasi nilang
lihim e. Hindi ko tuloy alam kung pagkakatiwalaan ko pa si Layt este bubble."
-Cupid

Ginulo ko naman ang buhok niya.

"Okay lang na Layt nalang ang tawag mo sa kanya. Naging immature lang ako nung
dumating siya kasi kala ko LIGHT ang name niya. Pagkatiwalaan mo pa rin siya.
Ginawa niya lang naman yun para protektahan si Fairy. I-consider mo rin sana yung
mga panahon na lagi mo siyang kasama. Hindi yung panay panahon na laging hindi
maganda."

Natuwa naman ako dahil okay na ulit si Cupid. Kaso ang problema ay nasa kabilang
mundo na ata ang kapatid niya kaya mahihirapan siya na humingi ng tawad kung sakali
mang kapatid niya talaga yun.

Pinauwi ko muna si Cupid para makausap na niya ang mga magulang niya at para na rin
makapagpahinga siya.

Napatingin naman ako Kay Layt. Maganda pala talaga siya. Sabagay wala namang pangit
na bampira. Kakaiba lang talaga ang kagandahan niya. Lutang kumpara sa iba. Bakit
kasi naging katunog ang pangalan niya kay Light. Edi sana hindi ko siya pinag-
iinitan ng ulo noon.

Hindi ko maalis ang tingin ko kay Layt. Urgh bwiset. Napahilamos nalang ako ng
mukha ko dahil lagi ko na pala siyang tinatawag na Layt. Ayokong isipin na siya
talaga si Light dahil baka madisappoint lang ako sa huli.

Bwiset ka talaga Layt. Kahawig mo kasi si Prinsesa Light. Pagkakataon nga naman.
Ikaw ba talaga? Ikaw nalang sana para hindi na ako mahirapan pa.

__________________________________________________________________

NOTE: Sorry guys kung hindi ako masyadong active ngayon sa Wattpad. Medyo busy na
kasi ako. College student kasi haha. Sana suportahan niyo pa rin to <3

Fairy(crying) --------------------------------->

Chapter 19 (No i'm not)

Chapter 19 (Hypothesis)

Layt's POV

Nagising nalang ako na nasa hospital. Nasa hospital na naman ako? Suking-suki na ko
dito ah? Lagi nalang sumasakit ang ulo ko pero wala naman akong naaalala sa
nakaraan ko. Baka may sakit ako? Pero imposible namang magkasakit ang mga bampira.

Napalingon naman ako sa gilid ng hinihigaan ko.

"Ka-Kanina ka pa?"

Nakatingin lang siya sa akin. Wait, galit ba siya sa akin gawa naglihim ako sa
kanila-kay Cupid?

"So-Sorry. Hind~"

"Shhh it's okay. Just take a rest."

Nagulat naman ako. Hindi siya galit sa akin? Nagtataka naman ako dahil ang seryoso
ng tingin ni Prince King sa akin. Parang nahihiya at naco-conscious tuloy ako.

"Ilang araw na ba akong nasa hospital? Siguro oras lang no?"

Sinibukan kong ngumiti pero parang ganon pa rin ang expression niya.

"Tatlong araw na actually. Napakadaldal mo." -Prince King

Napatikom naman ako ng bibig ko. Nahiya ako dahil sa sinsabi niya. Gusto kong
humingi ng pasensya kaso baka magalit lang siya dahil magsasalita na naman ako,

Nakatingin pa rin siya sa akin. Nagtaka naman ako.
Baka nga galit rin siya sa akin gawa nung nangyari
tuloy si Fairy. Nawala ang isa kong kaibigan. Siya
ang laging nasa tabi ko sa hirap at saya. Pero mas
kapakanan ng kapatid niya. Napakabuti niyang ate.
May dumi ba ako sa mukha ko?
samin nila Fairy. Namiss ko
ang unang nakilala ko dito. Siya
pinili niyang lumayo para sa

Bakit pa kasi humantong sa ganito? Bakit hindi man lang pinakinggan muna ni Cupid
ang gustong sabihin ni Fairy? Nakakainis dahil laging nauuna ang pride. Sana maayos
na ang gulong ito. Pero hindi ko alam kung dinadalaw ba ako ni Cupid dito. Pero ang
alam ko ay siya ang nagdala sa akin sa hospital.

"Malungkot ka? Wag ka munang mag-isip ng ikakasama ng kalagayan mo." -Prince King

Napalingon naman ako sa kanya na may pagtataka. Tsaka ko lang narealize na nalaman
niyang malungkot ako dahil sa mga bulang lumulutang sa paligid. Naalala ko na
lumalabas nga pala ang mga ito pag malungkot at nasa disgrasya ako.

Nginitian ko naman siya. Pero mas lalong dumami yung mga bula. Kahit pala plastikin
ko ang sarili ko, binubuking ako ng sarili kong magic.

Bigla namang may nagbukas ng pinto. Pumasok si Prince Ice. Teka anong ginagawa niya
dito?

"Kamusta ka na Laytina? Mukhang malungkot ka ah" -Prince Ice

Tapos tumingin siya sa paligid. Tinutukoy niya siguro yung mga bula na nagkalat.
Alam rin naman nila ang mga ganitong sitwasyon dahil may magic din sila.

"Okay naman na ako."

"Hindi na ba masakit ang ulo mo?" -Prince Ice

Nanibago naman ako sa kanya dahil siya naman ngayon ang kumakausap sa akin to think
na siya na ata ang pinakatahimik sa academy na to.

"Hindi na. Pero parang lagi nalang nangyayari sa akin yun. Wala naman akong
naaalala sa past ko."

Umupo naman siya sa hinihigaan ko. Bale katapat niya si King. Nag cross-arm naman
siya na parang may iniisip.

"Ang mahalaga ay maayos ka na. So kapatid pala talaga ni Cupid si Fairy. Nakausap
na niya ang mga magulang niya para kumpirmahin. Ang ipinagtataka ko lang ay bakit
mo nakikita si Fairy kapag maliit na siya? Kami nga ay hindi siya makita, Prinsipe
pa kami. Sa mga mas mataas lang sa amin siya nagpapakita katulad ng hari at ang mga
kasama nito. Sino ka ba talaga?" -Prince Ice

Anong klaseng tanong yun? Kahit ako ay hindi ko rin alam kung sino ba talaga ako
dahil hindi pa ako nakakaalala.

"Wala pa nga siyang maalala Ice." -Prince King

"Alam ko. Pero sa tingin ko ay mas mataas ang posisyon mo sa amin. Maaaring ikaw si
Prinsesa Light." -Prince Ice

Parang humihingi ako ng tulong kay Prince King na siya ang sumagot para sa akin
pero parang tinatanong niya rin ako katulad ni Prince Ice.

"Papaano namang mangyayari yun? Galing ako sa mundo ng mga tao. At paano mo nalaman
na nakakausap ko si Fairy kapag maliit siya?"

Bigla namang lumabas si Invi. Nakuha ko na. Spy siya? At bakit naman niya ako
babantayan? Kasi iniisip nila na ako si Prinsesa Light? Bigla akong nainis. Parang
nawalan ako ng Privacy.

"No. I'm not her. I'm not Princess Light. Believe me!"
Napaatras naman si Invi dahil sa pagsigaw ko. E sa naiinis na ako. Bakit ba
pinagpipilitan nila?

"Hindi mo ba naisip na naglaho si Prinsesa Light at naging bula? Isa na yon sa mga
rason. Pangalwa, parehas kayo ng range of age ng mga panahon na nawalan ka ng
alaala. Hindi mo ba naisip na possible na ang mga magulang mo ang nagligtas sayo at
isa sa kanila yung namatay para sa kapakanan mo? Hindi tumatanda ang mga mukha ng
bampira kaya siguro napagkamalan na kaibigan mo yun. At one more thing, may taksil
sa academy na ito kaya yun siguro ang pumatay sa nagligtas sa iyo. Hanggang ngayon
ay hindi pa naming nakikilala ang mga taksil." -Prince Ice

May tama naman siya pero hindi pa rin sapat na dahilan yun. Ayokong maniwala na ako
si Light. May part sa akin na gusto ko para kay Prince King. Pero mali ang pag-
iisip na yun.

"Basta hindi ako si Prinsesa Light. Tapos. Bahala kayo sa gusto niyong paniwalaan."

Ngumiti lang si Prince Ice tapos umalis na sila ni Invi. Dapat pala lagi akong
alerto sa paligid. Sinusundan na pala ako pero hindi ko alam.

"Huwag mo nalang problemahin ang mga sinabi ni Ice. Makakalabas kana." -Prince King

Hindi rin siguro naniniwala si Prince King na ako si Prinsesa Light. Siguro kung
ako nga yun, baka hindi niya matanggap. Pero connected nga ang mga sinabi ni Ice sa
buhay ko.

Nag-ayos na ako ng sarili ko para sa paglabas ko. Ayoko namang laging nasa
hospital.

Inalalayan naman niya ako paglabas. Kaso nakasalubong namin si Cupid. Parang walang
nangyari sa kanya, parang normal lang. Parang hindi nga siya umiyak. Siguro bale
wala lang sa kanya pagkawala ni Fairy samantalang ako ay sobrang nalulungkot.
Iniwasan ko ang tingin niya at nagdirediretso ng lakad. Naiwan ko na rin si Prince
King.

Sa sobrang bilis ko maglakad ay wala na sila sa paningin ko. Ni hindi man lang niya
ako sinundan. Sabagay don't expect too much.

Dahil sa patingin-tingin ako sa likod ay may nakabangga na pala ako. Napataas naman
ang kilay ko. Si Rebecca pala. Pero nakangiti siya sa akin.

"Anong problema mo?"

Tinaasan ko siya ng kilay pero nakangiti pa rin siya.

"Ikaw na nga ang paharang harang sa daan, ikaw pa magtatanong nan? Anyways, gusto
ko lang magsorry sa mga maling nagawa ko sayo. Nakausap ko kasi si Fai. Natauhan
ako sa mga sinabi niya. Kaya ito, sinusubukan kong itama ang mga mali ko. Sana
hindi pa huli ang lahat." -Rebecca

Napansin ko naman ang sinseridad sa mga mata niya kaya napangiti nalang ako. Kahit
papaano pala ay may maganda pa ring nangyayari sa kabila ng kalungkutan ko.

"Hindi pa huli ang lahat. Lahat tayo ay may karapatang magbago, humingi ng tawad at
magpatawad. Alam ko naman na noon pa man ay may mabuti kang kalooban pero pinipilit
mo lang itagao yon para sa taong pinoprotektahan mo, sa taong sobra mong
pinapahalagahan katulad ni Tricity."

Bigla naman siyang naluha kaya nagpanic ako.

"Hala okay ka lang?"

"Oo. Pinapatawad mo na ba ako Layt?" -Rebecca

Niyakap ko naman siya.

"Oo naman. Hindi ako yung tipo ng babae na mataas ang pride. Lagi akong
nagpapatawad kahit deserving o hindi. Ang gusto ko lang ay walang galit sa puso ko.
Masaya ako na okay na tayo. Sana maging magkaibigan tayo."

Mas lalo naman siyang naluha. Pinunasan ko naman ito gamit ng palad ko. Ito yung
gusto kong luha, luha dahil sa saya.

"Sobrang laking pasasalamat ko na gusto mo akong maging kaibigan. Sino pa bang

tatanggi di ba? So friends?" -Rebecca

Tumango naman ako.

"Friends!"

Nagyakapan ulit kami. Ang sarap pala sa pakiramdam na nagiging kaibigan ang mga
nakaaway at nang-aaway sayo. Kala ko kasi hindi na siya magbabago. Lahat naman ay
kayang magbago at dahil dyan ay sobrang pasasalamat ko. Napansin ko namang na
naglalakad si Cupid. Nilagpasan niya pala kami.

Pabayaan ko nalang siyang magcalm down. Alam kong galit pa siya sa akin.

Nagkwentuhan lang kami ni Rebecca. Yung mga pangyayari sakin dati at yung mga
sinabi ni Prince Ice. Susuportahan niya daw ako kahit anong mangyari. Basta pag
kailangan ko daw ng masasandalan, tawagin ko lang daw siya. May kasweetan rin pala
siya.

Hindi dapat agad nanghuhusga dahil hindi naman natin talaga kilala ng lubusan ang
isang tao/bampira lalo na at hindi mo pa ito nakakausap. Napatunayan ko na may
magandang kalooban si Rebecca.

Nagpaalam na rin siya dahil kailangan pa niyang puntahan si Tricity.

"Laytina? Pwede mo ba akong tulungan?" -Xander

Napalingon naman ako sa nagsalita. Si Xander pala. Mukha siyang seryoso na

nagmamakaawa. Ano kayang kailangan niya?

"Sure basta hindi ito panay kalokohan."

Ngumiti naman siya at napayakap sa akin.

"Uy huwag mo nga akong yakapin. Kakaayos lang namin ni Rebecca. Baka magselos."

Napakamot naman siya ng ulo niya. Ang cute niyang tignan kapag ginagawa niya yun.

"Sorry. Pero nakikinig ako sa usapan niyo kanina kaya alam kong okay na kayo.
Matagal ka na rin niyang gustong kausapin kaso wala kang malay ng mga ilang araw.
Since ikaw ang kilala kong kaibigan niya na mahihingian ko ng tulong, lumapit agad
ako." -Xander

Wow todo bantay kay Rebecca. Taray. Sila na ba?

"E si Tricity?"

Napailing nalang siya tapos sumimangot.

"E nako siya nga ang nangunguna sa pagpapalayo sakin kay Rebecca. Ayaw niya sa
akin. Please tulungan mo ako." -Xander

"Ano bang maitutulong ko? Kayo na ba?"

Napakamot ulit siya ng ulo niya. Natawa naman ako. Ang cute niya kasi.

"Yun nga e, hindi pa kami. Nagbabalak sana akong surpresahin siya. Gusto kong
mapasagot siya. Yung alam niyang nag effort talaga ako. Ayokong manligaw, gusto ko
diretso proposal para maging girlfriend ko siya. Ang baduy kasi nung panliligaw.
Para kasing naghihintay lang akong sagutin niya na wala naman akong ginagawa kay
diretso na. Tsaka matagal naman na niya akong kilala. At alam kong matagal na rin
niya akong mahal. Matutulungan mo ba ako?" -Xander

Omg kikiligin na ba ako? Ang sweet ni Xander! Saan ka makakakita ng lalaking

katulad niya? Importante sa kanya ang effort para sa taong mahal niya. Sana lahat
ng lalaki ay katulad niya. Ang swerte talaga ni Rebecca. Sana sila na talaga
forever. I believe in the word 'Forever' dahil sa mga totoong nagmamahalan. Yung
hindi nila kayang iwan ang isa't-isa. Yung hindi sasabihin na Maybe it's wrong to
love you more each day. Grabe ganito pala talaga pag sobrang nagmahal. Kailan ko
kaya mararamdaman na may magmamahal rin sa akin?

"Layt?" -Xander

"Ay pasensya na. Nainspire lang ako sa inyo ni Rebecca. Oo naman! Tutulungan kita
para sa kaibigan ko. Gustong gusto ko kayong magkatuluyan sobra. Gusto kong maging
masaya kayo."

"Maraming salamat Laytina. Ang swerte rin ni Rebecca na nagkaroon siya ng kaibigan
na tulad mo." -Xander

Nginitian ko naman siya. Pinag-usapan naman naming kung ano ang gagawin para sa
araw na iyon. I will make sure na matutuwa ang bago kong kaibigan. Ayoko na ulit
mawalan ng kaibigan. Ayoko na ulit maiwan. Kaya pahahalagahan ko ang pagkakaibigan
namin.

"Mahal na mahal mo talaga si Rebecca no?"

"I really love her. Kahit minsan niya na akong pinagtabuyan, hindi ako sumuko.
Bakit ako susuko sa taong mahal ko kung alam kong mahal niya rin ako? Kahit na may
mga humahadlang sa pagmamahalan namin, kakayanin ko, kakayanin namin, kahit na
kaibigan pa namin ang hadlang. Ipagsisigawan ko sa buong mundo na siya at siya lang
ang aking mamahalin. Kahit sa kabilang buhay ko ay siya pa rin. Ganan ko siya
kamahal." -Xander

True love. This is the true love. :) Hay

___________________________________________________________

PS: Si Xander ay si Luhan ng EXO. Kaya siya ang nasa update kasi gusto kong maging
masaya kayo. Sa mga Luhan fans diyan, stay strong! Nasa puso pa rin natin siya. <3
<3

Chapter 20 (Say YES Say YES)

Layt's POV
Naglalakad kami ngayon ni Xander papuntang field dahil gusto niya ang lugar na iyon
para malawak. Gusto niya rin ng napakaromantic na way para mapasagot si Rebecca.
Maganda na rin ang lugar na iyon para maraming makasaksi ng kanyang gagawin. Tutal
gusto niyang ipagsigawan na mahal na mahal niya si Becca, saktong sakto.

Ilang beses ko na bang nasabi na napakaswerte ng kaibigan ko sa kanya? He's so

sweet. Sa lahat ng lalaki, siya yung pinaka sweet na nakilala ko. Kaunti nalang ang
mga lalaki na gumagawa ng effort para mapasagot ang mga babae. Hindi tulad ngayon,
hanggang ligaw lang tapos maghihintay na sagutin. Hanggay hintay nalang ba kayong
mga lalaki? Syempre para sa isang babae, gusto rin nilang maging espesyal ang araw
na magiging kayo. Gusto nila na magiging magandang alaala ito sa buhay nila kaya
mas maganda talaga na may effort. Kahit simple lang pero masasabi mong may effort.
E si Xander, ang masasabi ko ay sobrang effort talaga para makuha niya ang matamis
na Oo ng mahal niya.

Para sa akin, hindi maiiwasan na mainggit sa iba. Yung parang Wow buti siya. Medyo
naiinggit ako pero natutuwa rin ako para sa kanila kasi ang swerte nila. Pero
syempre mas maswerte pa rin kung tunay na pagmamahal ang nararamdaman niya katulad
ng kay Xander. Kailan kaya ako magkakalove life? Mangyayari kaya sa akin to?

"Kanina ka pa tulala." -Xander

Pero ngayon lang ako tinamaan sa buong buhay ko. Kay Prince King lang ako nahulog
ng ganito kahit na unang pagkakilala ko sa kanya ay napakasama dahil sa ginawa niya
noon. Pero unti-unti ko siyang nakikilala kaya unti-unti rin akong nahuhulog sa
kanya. Ang nakakainis ay mahal ko na siya. Oo mahal ko na siya.

"Hoy bula nakikinig ka ba?" -Xander

Muntik na akong matilapid gawa niya. Kainis! Tama ba naman na tilapirin ako? Ang
sweet niya na sana kay Rebecca kaso may kalokohan ding taglay. Inirapan ko naman
siya.

"Kanina pa kasi kita kinakausap." -Xander

"Hindi mo naman ako kailangang talapirin. Kainis to. Oh teka si Prince Air yun ah?
Teka saglit puntahan natin tutal nasa field rin naman siya."

Patungo na sana ako sa pwesto ni Prince Air kaso napansin ko namang walang
sumusunod sa akin. Lumingon naman ako sa likod. Ayun nakatayo lang si xander habang
nakatingin sa akin. Binalikan ko naman agad siya.

"Hoy ano tara? Anong tinatayo-tayo mo diyan?"

Umiling naman siya tapos parang tinataboy ako ng kamay niya.

"Ikaw nalang pumunta sa kanya." -Xander

Syempre hindi ako papayag. Hihingi rin ako ng tulong kay Prince Air para mas
gumanda yung output nung surprise namin sa bago kong kaibigan.

Aba ayaw niya talagang sumama? Hinawakan ko yung bisig niya at hinila.

"Ang lakas mo naman! Nahila mo ako. Ang kulit mo talagang babae ka. Sabing ayoko
e." -Xander

Tinawanan ko naman siya pero inirapan niya lang ako.

"O kayo pala. Bakit kayo magkasama?" -Prince Air

Nginitian naman ako ni Prince Air. Kaso parang sinamaan niya ng tingin si Xander.
Meron ba akong hindi alam dito?

Mukhang may kuryenteng dumadaloy sa pagitan nila. May alitan ba sila? Kaya ba ganon
nalang ang reaksyon ni Xander kanina? Pwes pag-aayusin ko sila.

"Magkadate kami."

Sabay ngiti ko naman sa kanya. Kumunot naman ang noo niya tapos idinuro si Xander.

"Ayan? Kadate mo ang baraha na yan? Hoy umayos ka laytina ha baka putukin kita
diyan." -Prince Air

Natawa naman ako sa sinabi niya. Alam ko namang nagbibiro siya.

"Tara na nga bula." -Xander

Hinila ako niya ako pero hindi ako nagpatinag. Ito na nga ang pagkakataon para
pagbatiin sila e papalagpasin ko pa ba? Tsaka parehas ko silang kaibigan kaya gusto
ko ay magkasundo rin sila.

"Ano ba kayo? Magtatalo pa ba kayo? Ikaw naman Prince Air, kilalanin mo muna si
Xander. Yung hindi panay bad side lang ang tinitignan mo sa kanya. Ikaw rin Xander,
wag din mainit ang ulo kay Prince Air. Alamin at kilalanin niyo muna ang good side
ng isa't-isa bago kayo magtalo. Parehas ko kayong itinuturing na kaibigan kaya
ayokong may alitan sa pagitan niyo. Please lang magbati na kayo. Tayo tayo na nga
lang ang nandito e. Please guys?"

Pagmamakaawa ko naman sa kanila. Ayoko talagang may mga nagtatalo. Gusto ko na ang
lahat ng bampira sa mundo na ito ay walang masamang kinikimkim para sa iba. Gusto
ko ng peace and love sa MVA.

Nagkatinginan naman silang dalwa. Hindi naman katulad nung kanina na may tesyon.
 Napansin ko namang nag abot ng kamay si Prince Air kaya napangiti ako. Yes
finally!
Inabot din naman ito ni Xander kaya naghand shake sila. Ako na masaya!

"Sorry for judging you. Let's be friends. Thank you for accepting my hand." -Prince
Air

Mas lalo naman ang natuwa nung humingi siya ng sorry. See? Isang prinsipe na
binababaan ang pride para walang maapakan. Napakaswerte rin ng magiging girlfriend
ni Prince Air though ipinagmamayabang niya na gwapo sya. Well gwapo naman talaga
kasi siya at kapakapayabang kaya okay lang.

"Sorry din bro. Okay friends." -Xander

Napapalakpak at napasigaw naman ako nung sinabi nilang friends. Napatalon pa nga
ako dahil sa sobrang tuwa. Napatawa nalang sila sa akin. Ginulo naman ni Prince Air
yung buhok ko.

"Ang cute mo talaga bula kaya crush kita e. Ikaw nalang mamahalin ko, hindi na si
Cupid." -Prince Air
Inirapan ko naman siya. Grabe namang magbiro to!

"Tumigil ka nga diyan! Hindi magandang biro yan ano!"

Nakitawa na rin si Xander. Naglakad lakad kaming tatlo.

"Totoo naman. Crush kaya kita. Kaso mahal ko si Cupid. Pero atleast crush kita
diba? Swerte mo nga! Ay speaking of mahal. Hey Xander kamusta na kayo ni Rebecca?
Alam kong may something sa inyo dahil halata naman." -Prince Air
Ay oo nga pala! Magpapatulong nga pala kami sa kanya para mas maganda. Buti nalang
nakapagtanong siya about love. Ayan tayo e, love na naman.

"Okay naman kami. Actually bukas ay hihingiin ko ang matamis niyang Oo. May gagawin
nga kami ngayon ni Layt sa field para sa surprise." -Xander

"Prince Air maaari mo ba kaming tulungan? Please.."

Bigla ko namang singit. Nagpacute pa nga ako para pumayag siya.
Kinurot naman niya yung pisngi ko sabay gulo ulit ng buhok.

"Matatanggihan ko ba ang bago kong kaibigan? Lalo na ang crush ko? Simulan na
natin." -Prince Air

"Salamat bro." -Xander

Nagngitian naman yung dalwa. Dumarami na mga kaibigan ko sa mundong ito. Kaso yung
bestfriend sissy ko ay galit pa rin sa akin. Kailan kaya ako mapapatawad ni Cupid?
Nagsimula naman kaming mag-ayos. Sinabi ko kay Xander na gumawa siya ng stage gamit
ang mga cards. Dapat siguraduhin niyang matibay ito. Kami naman ni Prince Air ay
nagtayo ng pole sa magkabilang side para paglagyan ng mga balloons paikot dito.
Gumawa naman kami ng arc gamit ang mga pink roses. Kumuha din kami ng mga puting
tela para mas pagandahin ito. Inayos din namin yung stage at nilagyan ng pulang
tela sa baba. Mukha siyang pangkasal pero hindi naman mismong pangkasal na. Simple
pero masasabing bongga.
Nagsaboy naman ako ng mga petals ng roses. Ang problema nalang ay mga ilaw. Siguro
kandila nalang? Madilim kasi sa Academy. Malinaw naman kaming tumingin pero mas
maganda pa rin kung may mga lights.

"Can I help?"
Kaming tatlo ay napatingin sa babaeng nagsalita. Hindi ko alam ang irereact ko.
Hindi bumubuka ang bibig ko. Napatingin nalang ako kay Xander.

"Ba-Bakit?" -Xander
Nararandaman ko na kinabahan si Xander. Hindi namin alam kung mabuti bang kausapin
to o iwasan nalang?

"Look, i'm here to say sorry Xander kasi inilayo ko sayo si Rebecca. I'm her
bestfriend so i want a better future for her with a prince. I'm sorry kasi minaliit
kita. Kung hindi dahil kay Fai ay hindi ako matatauhan. We talked about friendship
and relationship. She proved me that i am wrong and yeah i realized that i've been
a bitch to you. And also Bubble a.k.a Layt. I'm sorry for what i have done to you.
Please let me help because i want Rebecca to be happy with you Xander. I love her
so i am now respecting her man and it's you. So please?" -Tricity
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiiyak. Kasi umiiyak si Tricity. Sincere din
siya. Nararamdaman ko iyon. Kahit sino naman ay gustong sumaya ang kanilang
bestfriend sa taong mahal nila.

Kaso yun lang, naalala ko na naman si Cupid. Mahal niya si Prince Rock tapos si
Prince Air mahal si Cupid. Ayokong maging bias kaya na kay Cupid ang desisyon.

Tumingin naman sa akin si Xander na para bang humihingi ng tulong.

Tumango naman ako at i mouthed 'let her.' Ngumiti naman siya.

"Thank you Tricity." -Xander

Nag thumbs up naman si Prince Air at itinuloy ang kanyang ginagawa.

"Thank you rin Xander." -Tricity

Napanganga naman ako nung niyakap ni Tricity si Xander. Kahit si Xander ay nagulat.
Nag peace sign naman si Tricity.

Nagpalabas naman ako ng mga bula sa paligid. Lumingon naman sa akin si Tricity
tapos parang natuwa. Ikinumpas niya yung dalwang kamay niya. Napa isip naman ako
kung anong gagawin niya.

Kaming apat ay napatingin nalang sa paligid dahil napakagandang tignan. Yung mga
bula ko ay nilagyan ng iba't-ibang kulay ng ilaw ni Tricity. Sobrang sweet ng
ambiance. Perfect na perfect para sa isang proposal. Alam kong mapapa Yes talaga si
Rebecca dito.

Nilapitan ko naman si Tricity at niyakap siya.

"Thank you Tricity. Kung hindi dahil sayo ay hindi ito gaganda ng sobra."

Niyakap naman niya ako pabalik.

"Para sa Best friend ko at kay Xander. Para na rin mapasaya kita. Nakita ko kasi
kayo na ginagawa ito. Naramdaman ko na kailangan niyo ako kaya hindi ako nag
dalwang isip na tumulong." -Tricity

Kinabukasan ay naghanda na kami. Si Tricity na daw bahala na magdala kay Rebecca

dito. Dumarami naman ang mga bampira sa paligid na parang natutuwa sa ginawa naming
stage. Masasabi mo talaga na pang couple ang event na ito.

Napansin ko naman na nasa gilid na rin yung limang Prince. Mukhang walang alam yung
tatlo except kay Prince Air at Ice. Si Prince Ice, mukhang alam naman niya ang
lahat ng nangyayari sa buong Academy. Kakaiba talaga siya. Ah.. Kasama pala nila si
Cupid na katabi ni Prince King. Napatingin naman ako kay Prince King sabay ng
pagbilis ng tibok nung puso ko dahil tumingin rin siya sa akin. Naramdaman ba niya
na kanina pa ako nakatingin sa kanya? Ako nalang ang unang umiwas. Grabe Layt
nakakahiya ang ginawa mo.

Napansin ko naman na parating na sila Rebecca kaya nag sign na ako kay Xander na
mag ready na siya. May tatlong upuan sa harap. Mga nakaharap yung tatlong lalaki na
kasama ni Xander sa pagkanta. Nasabi ko ba sa inyo na napakagaling kumanta ng
lalaki na yan? Nako dagdag sa kagwapuhan!

Wala si Xander sa stage.

Iniwan ni Tricity sa gitna. Agad namang tumakbo si Tricity papunta sa tabi ko pero
hindi nagpahalata kay Rebecca. Napansin naman namin na lumingon ito sa paligid.
Napahawak siya sa kanyang bibig. Mukha na nga siyang naluluha.

Nagsimula namang tumugtog yung mga lalaki.

[OPEN ARMS BY EXO-M]

Please play the video on the right side ----->

Lying beside you, here in the dark

Feeling your heartbeat with mine
 Softly you whisper, you're so sincere
How could our love be so blind

Bigla namang Lumapit si Xander kay Rebecca mula sa likod nito.

We sailed on together
We drifted apart
And here you are, by my side

Ang ganda talaga ng boses ni Xander. Saktong napaluha naman si Rebecca. Ang sweet
nila. Perfect couple.

So now I come to you with open arms

Nothing to hide, believe what I say
So here I am, with open arms
Hoping you'll see what your love means to me
Open arms

Bagay na bagay talaga. Agad namang inabot ni Xander yung bouquet na hawak niya.
Hinawakan nito ang kamay ni Rebecca at inikot na parang Prinsesa. Dinala naman niya
ito sa may stage.

Living without you, living alone

This empty house seems so cold
Wanting to hold you
Wanting you near
How much I wanted you home

Isinayaw niya si Rebecca. Napatingin naman ako sa ibang bampira. Lahat sila ay
tutok na tutok sa dalwa.

Now that you've come back

Turned night into day
I need you to stay

Yumuko naman si Xander. Tinapat niya yung Bibig niya sa tenga ni Rebecca para
kantahin yung line na yun. Ang galing kasi TURNED NIGHT INTO DAY na sana ay
mangyari talaga.

So now I come to you with open arms

Nothing to hide, believe what I say
So here I am, with open arms
Hoping you'll see what your love means to me
Open arms

Hindi pa rin tumitigil sa pagluha si Rebecca. Nagkatinginan naman kami ni Tricity.

Napa apir naman kami dahil successful ang plano though unang part palang yan.

"I JUST WANNA SHOUT TO THIS WORLD THAT THE GIRL IN FRONT OF YOU IS THE GIRL WHO
CAUGHT MY EYES, MY MIND, MY FEELINGS, MY HEART AND MY LIFE. I REAALY LOVE HER. I
LOVE YOU REBECCA!" -Xander

Nagpalakpakan naman kaming lahat. Ipinagsigawan niya nga na mahal niya si Rebecca.
Hanga na ako sa katapangan niya.
"Kahit na maraming pagsubok na dumaan sa atin, nandito pa rin ako para sayo. Handa
kitang ipaglaban kahit ano mang mangyari. Kahit na maraming humadlang sa
pagmamahalan natin, hindi tayo nagpatinag at hinding hindi tayo magpapatinag. Mahal
kita, sobrang mahal. Ikaw at ikaw lang ang mamahalin ko ng ganito." -Xander

Tumango-tango naman si Rebecca. Sandamakmak naman ata luha nito? Hindi na naubos?
Pero hindi talaga mauubos yan para sa taong mahal mo.

"Gusto ko rin magpasalamat sa mga taos pusong tumulong sa akin para sa araw na ito.
Kay Prince Air na hindi ko akalain na magkakaayos kami at nagprisinta na tulungan
kami. Maraming salamat sayo bro." -Xander

Nagthumbs-up naman si Prince Air. Yung ibang Prince ay gulat na gulat lalo na si
Prince Fire na sinuntok suntok pa si Prince Air sa balikat pero this time nakatawa
si Prince Fire. Aba marunong palang tumawa yun?

"Maraming salamat rin sayo. Kahit na ikaw yung unang humadlang sa amin ni Rebecca
nagawa mo pa rin akong tulungan. Nagawa mo akong tanggapin para sa kanya. Dahil nga
sabi mo ay mahal mo siya kaya nirerespeto mo na rin ako, hindi mo alam kung gaano
mo napasaya at napagaan ang loob ko. Sa wakas ay wala nang makapaghihiwalay sa
amin. Sobrang pasasalamat ko talaga sayo Tricity." -Xander

Sobrang gulat naman si Rebecca. Hindi niya rin siguro sukat akalain na si Tricity
pa yung makakapagpalakas lalo ng loob ni Xander para mas ipagpatuloy ang
pagpapasagot sa kanya.

"At lalong lalo na sayo Laytina Chua. Salamat sa pagsesermon mo sa amin ni Prince
Air, dahil doon ay napag-ayos mo kami. Alam mo bang simula bata pa lang kami ay
magkaaway na kami? Pero dahil sayo, magkaibigan na kami. Salamat dahil ikaw yung
nangunang tumulong sa akin. Salamat dahil nagkaroon si Rebecca ng kaibigan na
katulad niyo ni Tricity. Sana wala ng away sa pagitan niyo at pagitan namin.
Salamat bula." -Xander

Nginitian ko naman siya. Marami namang natawa sa speech niya para sa akin.
Nakakatawa kasi talaga. Siguro pinapagaan niya lang yung feelings ni Rebecca kasi
kanina pa umiiyak. Medyo tumahan naman na ito.

"Sa babaeng minahal, mahal, mamahalin at pinakamamahal ko, Can you Please say YES
for my question? Can you be my love, my life and my girl for the rest of my life? I
need you. Please Say Yes say Yes." -Xander

Nagsihiyawan naman kami. Grabe ang sweet ng proposal niya! Siya na! Sumigaw naman
kami ng Yes. Pati yung iba ay nakisigaw na rin.

May inabot naman si Xander na body sized na teddy bear kay Rebecca. Mas lalo siyang
humagulgol sa pag-iyak.

Tumango-tango ito.
"Yes. I love you more Xander." -Rebecca

Mas lalong lumakas ang hiyawan sa pag Oo ni Rebecca. Biglang may fireworks sa
itaas. Napatingin naman ang lahat doon. May nakasulat na 'I love you Rebecca' ang
galing lang! Sa mundo ng mga tao ay bihira yan.

May inilabas naman na singsing si Xander na agad naman niyang isinuot sa

palasingsingan ni Rebecca. Panay Xander at Rebecca nalang ata nasa bibig ko. Wala
e, sobrang nakakatouch sila. Ang daming kinikilig para sa kanila, kabilang na kami
ni Tricity.

Xander grabbed the chin of Rebecca and kissed her. XOXO <3

_______________________________________________________________

Guys sorry di ako magaling gumawa ng Romantic scene huehue.

Doon pala sa mga natatagalan sa Update ko, may bago po akong Vampire Story pero 5
shots lang po siya. Please read it! Thank you! Icocomment ko yung link. Tapos ang
Title ay 'Love of a Vampire'

http://www.wattpad.com/71737029-love-of-a-vampire-5-shots-story

Chapter 21 (Park Jung Soo-Pj)

Layt's POV

Hindi pa rin mawala sa isip ko yung nangyari kahapon. Grabe ang sweet sweet kasi
nung pangyayari. Masaya ako para sa kaibigan ko. At mas masaya ako dahil okay na
kaming tatlo nila Tricity. Nadagdagan ako ng kaibigan pero nawala si Fai.. Si Cupid
naman galit pa rin sa akin.

Napabuntong hininga nalang ako.

Nagulat naman ako nung may gumulo nung buhok ko. Sinamaan ko naman siya ng tingin
pero ang hilig talaga niyang mang-asar.

"May problema ka ba?" -Prince Air

Sumimangot naman ako. Lumabas na naman pala yung mga bula sa paligid pero hindi ko
yun napansin. Masyado ata talaga akong nag-iisip ng kung anu-ano.
"Oo e. Galit pa rin ata sa akin si Cupid? Tapos si Fairy nawala nalang. Namimiss ko
na yung dalwang yun. Hindi nasaksihan ni Fairy yung pagbabago ni Rebecca at Tricity
dahil sa kanya. Sayang naman."

Bigla niya akong inakbayan at hinili papunta sa kanya. Hala nakakahiya.

"Si Cupid, mabilis yan magpatawad. Hintayin mo lang, siya na kusang lalapit at
hihingi ng tawad sayo. Siguro masyado lang siyang nagulat sa mga pangyayari. Ikaw
ba naman malaman mo na may kapatid ka pero ilang taon kang nilihiman ng mga
magulang mo miski ang kapatid mo? Masakit sa part niya yon kaya intindihin mo
nalang. Si Fairy, sa tingin mo ba magpapahuli yun sa mga nangyayari sa Academy
natin? Syempre hindi, mukhang alam niya nga ang mga mangyayari at nangyari e. Wag
ka na kasing malungkot." -Prince Air

Nginitian ko naman siya. Siya na mismo nagsabi kaya susundin ko siya. Alam ko naman
na nasaktan talaga si Cupid pero nasaktan din kasi si Fairy. Sana magkaayos na
sila. :(

"Thank you ah? Sana talaga magkaayos na silang magkapatid. Ano palang nangyari nung
nakausap na ni Cupid ang mga magulang niya?"

Umiling naman siya.

"Wala ako sa lugar para magsabi at magkwento tungkol siyan. Hintayin nalang natin
na siya ang magkwento." -Prince Air

Sumang-ayon naman ako sa kanya. Tama naman kasi siya.

"E bakit pala parang may alitan sa inyo ni Xander noon? Ano bang nangyari? Pasensya
na ang dami kong tanong ah? Curious lang kasi."

"Noong bata pa kami may alitan. Hindi ko rin alam kung bakit. Basta hindi ko siya
feel. Para sa sarili ko, hindi siya yung gusto kong pakisamahan. Ganoon din siya,
ayaw niya rin sa akin. Simula noon, lagi nalang kaming nag-aasaran. Ang babaw nga
namin. Pero tama ka, kilalanin muna ang isa't-isa bago umayaw." -Prince Air

Natawa naman ako sa kanila. Away bata pero dinala hanggang pagtanda. Nakakastress
ang mga to! The feeling is mutual nga naman oh.

"Baka kasi parehas kayong mayabang?"

Nagpeace sign naman agad ako nung tinignan niya ako ng masama.

"Sus gwapo kamo." -Prince Air

"Oo na. Oo na. Pero wag na sana maulit yan ha? Away bata e, kadiri!"

Niyakap ko naman si Prince Air at nagpasalamat. Napagaan niya kasi ang loob ko.
Nagpaalam na rin naman siya dahil marami pa daw gawain.

E si Prince King kaya? Ano kayang nangyari sa kanya nung bata pa siya? Paano siya
nagkagusto kay Prinsesa Light at paano siya tuluyang nahulog dito? Siguro lahat ng
magagandang asal at puri ay nasa Prinsesa na yon. Ang swerte nila sa isa't-isa kung
nagkataon.

Nakakainggit si Prinsesa Light kasi napainlove niya ang isang lalaking katulad ni
Prince King. Dinaig niya pa si Cupid. Hay. Ayoko na talagang umasa na may pag-asa
pa ako don. Impossible rin naman na maging ako ang Prinsesa.

Okay lang din sakin yung katulad nila Rebecca at Xander, ang simple lang nila pero
mahal na mahal nila ang isa't-isa. Ano kayang mararamdaman ko kung mahal din ako ng
mahal ko? Minsan maiisip mo talaga na naiinggit ka sa iba. Buti pa sila may
karelasyon na. Kailangan ko pa rin maghintay sa tamang lalaki. Alam kong mali ang
maghintay kasi kusa siyang darating. Ano ba yan kinokontra ko na naman sarili ko.

Napansin ko naman si Tricity sa may kabilang side. Ano kayang ginagawa noon don?
Napansin ko naman na nakatingin siya sa may itaas ng building. So sa rooftop?

Napatingin din ako doon at saktong nakita ko si Prince King. Wait nakatingin ba
siya sa akin? Lumingon naman ako sa paligid ko. Wala namang iba. Si Tricity kasi ay
nasa kabilang side. Napaangat uli ang tingin ko sa taas pero wala na siya doon.
Grabe ilang sandali lang yon ah?

"Uy Laytina!" -Tricity

Nginitian ko naman siya tapos kumaway ako. Tumakbo siya papunta sa akin.

"Nakita mo ba si Prince King?" -Tricity

Umiling naman ako. Yun nga rin gusto kong itanong kasi siya yung hindi inaalis ang
tingin e. Pero may gusto nga pala to kay Prince King. Mas wala na akong pag-asa
kasi mas matagal niyang kilala si Tricity kaysa sa akin. Hindi niya dapat malaman
na nahulog na rin ako kay Prince King dahil magkakaroon na naman ng rason para
magkagulo kami. Si Cupid kaya? Sinabi niya kaya na may gusto ako? May tiwala naman
ako sa kanya.

"Gustong gusto mo talaga siya no?"

Tanong ko naman sa kanya. Sinubukan kong ngumiti.

"Hindi lang gusto. Mahal ko na siya. Bata pa lang ako, siya na ang tinitingala ko.
Nakakainis lang kasi mas nauna niyang nakaclose si Princess Light kaya wala na
siyang pakialam sa ibang babae bukod kay Cupid at sa Prinsesa. Pero ngayong wala na
ang Prinsesa, nasa Prinsesa pa rin ang atensyon niya. Lagpas sampung taon ko na ata
siya gusto. Laytina tulungan mo ko sa kanya please?" -Tricity

Parang may kumirot sa puso ko. Kaibigan ko na siya. Ang malala, parehas kami ng
lalaking gusto. Hindi ko alam ang isasagot ko.

Napansin ko nalang na napatungo ako. Bigla niya akong niyakap. Sinubukan kong
ngumiti pero parang naluluha ako.

"Thank you! Thank you talaga!"-Tricity

Nagpaalam na agad ako sa kanya. Hindi ko na kasi kayang plastikin sarili ko.
Hahanapin nalang daw niya si Prince King.

May nakita akong bulaklak sa may dinadaanan ko. Pinitas ko naman ito. Dinala naman
ako ng mga paa ko sa may hugis araw na bato. Inilagay ko yung pinitas kong bulaklak
dito. Lagi nalang ata akong napapadpad dito.

Dito na rin ako laging napapatambay. Ewan ko ba bakit lagi akong nandito.

May nakita naman akong lumiwanag. Napatayo agad ako. Bigla akong napangiti dahil
nakita ko ulit si Fairy. Maliit siya ngayon.

"Fairy!"

Lumapit naman agad siya sakin at lumipad paikot sa akin.

"Nandito ako para maghatid ng isang magical vampire. Half filipino half korean siya
pero pure vampire." -Fairy

Bigla nalang may parang lumabas na lalaki sa pinanggalingan ng ilaw. Nakatayo siya,
straight. Hindi siya nakangiti. Kinabahan naman ako. Pero ang gwapo niya. Singkit
na mata, maputi, matangkad, mapupulang labi, at gwapo talaga! Pero mukha siyang
masungit.

Ngumiti naman ako sa kanya nung tumingin siya sa akin. Ngumiti rin naman siya.
Kinabahan ako dahil kala ko ay hindi niya ako papansinin.

"Hindi niya ako nakikita Laytina. Wag ka nang magsalita. Alam ko namang namimiss mo
ako. Huwag kang mag-alala, dadalawin naman kita paminsan-minsan. Alis na ako ah?
Bye!" -Fairy

Umalis na siya. Sinubukan kong hindi ngumiti dahil baka isipin ng lalaki na to na
type ko siya.
Inilahad naman niya ang kamay niya sa akin. Tinignan ko lang ito.

"I'm Park Jung Soo. You are?"

Ah nagpapakilala lang pala. Tinanggap ko naman ang kamay niya.

"Laytina Chua."

Nginitian ko naman uli siya. Grabe ang gwapo niya lalo kung ngumiti siya. Mas gwapo
pa siya sa ibang prinsipe para sa akin. Ano kayang magic niya?

"Nababasa ko ang nasa isipan mo. Gumagamit rin ako ng kahit anong sandata na
naiisip ko."

Wow ngayon lang ako nakaencounter ng ganan. Try ko nga kung nababasa niya talaga
ang nasa isip ko. Pwede bang tawagin nalang kitang PJ? Ang hirap kasi ng pangalan
mo.

Napansin ko naman na ngumiti siya. Parang natatawa siya.

"Oo naman. You can call me Pj if you want." -Pj

Hala ngayon ko lang narealize na kanina ko pa siya pinupuri, Biglang nag-init ang
pisngi ko. Nakakahiya. Bigla nalang siyang natawa. Binabasa na naman niya ang nasa
isip ko.

"Huy tigilan mo nga yang pagbabasa ng isip ko! Privacy please!"

Mas natawa naman siya kaya napasimangot ako.

"Kahit anong gawin mo, mababasa at mababasa ko yan. Unless maraming bampira sa
paligid." -Pj

Ano hindi ko nagets?

"Kapag marami ang nasa paligid, sari-saring iniisip na ng iba ang mababasa ko. Pero
kaya ko pa rin basahin ang nasa isip mo kung magfofocus ako sayo. Naintindihan mo
ba?" -Pj

Tumango naman ako. So kahit maraming nakapaligid sa kanya, kaya niya parin magbasa
ng iniisip ng gusto niya? Hay hindi talaga uso sayo ang Privacy!

Natawa nalang uli siya.

"Siya tara. Ipapakilala kita sa kaibigan at kakilala ko para marami ka na rin
maging kaclose."

Hinawakan ko naman ang kamay niya para hilahin pababa. Napansin ko naman agad yung
limang Prinsipe kaso kasama si Cupid kaya ang awkward. Nakita ko naman agad sila
Krystal at Invi kaya doon ko hinila si Pj. Kumaway naman ako sa mga ito para makita
kami. Kaso naagaw din ang atensyon nung mga Prinsipe. Kay Prince King ako
napatingin. Parang nakatingin siya sa--- sa kamay namin ni Pj? Hala hindi ko pala
siya nabitawan. Baka isipin niya may something saming dalwa.

"So siya pala ang gusto mo?" -Pj

Ooops. Nakalimutan kong nagbabasa nga pala ng nasa isipan tong isang to. Buking na
ko! Huwag kang maingay please? Wala kang pagsasabihan.

Napansin ko naman na nakakunot ang noo ni Cupid. Okay hindi ko nalang papansinin.
Dumiretso agad kami kila Invi.

"Hi Invi, Hi Krystal! Si Park Jung Soo nga pala, bagong dating sa MVA."

Napansin ko namang nanlaki ang mata ni Krystal.

"Ikaw? Anong ginagawa mo dito Pj?!" -Krystal

"Malamang kauri niyo ako. So nandito ka pala kaya ka nawala sa munod ng mga tao.
Sayang kala ko kasi hindi na kita makikita. Ayan may manggugulo na naman sa akin."
-Pj

Eh? Magkakilala sila? Parehas tuloy kami ni Invi na parang walang alam sa
nangyayari.

"Kapal mo naman! Ikaw nga nakakabwisit sa buhay ko. Sana di ka nalang naging kauri
namin!" -Krystal

Bigla namang nag walk-out si Krystal. Napakibitbalikat nalang si Invi.

"Anyways, I'm Invi. Nice meeting you." -Invi

Nagngitian naman sila sa isa't-isa.

"Invi may pupuntahan tayo. Tara." -Prince Ice

Nagulat nalang kami dahil biglang sumulpot si Prince Ice sa tabi namin sabay hila
kay Invi. As if I know nagseselos lang yun. De joke lang. Naku sila naman
magkakatuluyan sa huli. Sana lang. Gusto rin kasi ni Krystal si Prince Ice kaya ang
hirap nito para kay Invi.

"Ang dami kong nalalaman sayo." -Pj

Inirapan ko naman siya.

"Privacy please."

Natawa nalang uli siya. Pero bagay naman sa kanya ang laging tumawa. Lagi ka nalang
tumawa. Ang creepy mo kasi kanina nung una kitang nakita.

Tumango naman siya. Mayamaya ay dumating si Prince Air para sunduin si Pj para
ihatid sa kanyang magiging dorm.

"Nagpakita ba uli sayo si Fairy?" -Prince Fire

Napatayo ako ng tuwid nung bigla niya akong tusukin sa gilid ko ng kanyang daliri.
Aba sabi na may gusto to kay Fairy e. Pansin ko naman kasi dati pa sa way niya ng
pagtingin kay Fai.

"Oo kanina. Huwag kang mag-alala, sasabihin ko na dalawin ka niya minsan."

Nagwink naman ako sa kanya. Napansin ko naman na namula siya. Ang cute! Parang ang
amo niyang tignan ngayon. Dahil kay Fai, hindi na siya magiging masungit! Yay

"H-Hoy wala akong si-sinabi ah?" -Prince Fire

Tumakbo ako papalayo sa kanya.

"Nako Prince Fire, kahit hindi mo sabihin, alam kong gusto mo siya! Babye!"

Iniwan ko siya. Baka mamaya sungitan na naman ako nun. Haha

Ano kayang magiging reaction ni Fai pag nalaman niya yun? Siguro naman hindi manhid
si Fairy para hindi malaman ang nararamdaman sa kanya ni Prince Fire.

Rebecca-Xander, Prince Ice-Invi/Krystal, Cupid-Prince Air/Rock tapos Fairy-Prince

Fire! SI Prince King kay Princess Light. Ako? Wala, forever alone.

May forever ba? Siguro. Forever Single ako. Haha Wala na talaga akong pag-asang
magkaroon ng lovelife. Kakain nalang ako.
_________________________________________________

Park Jung Soo (Pj) at the right side--------------------->

Add niyo po siya sa Fb! Nakadedicate siya dito sa chapter na to. Pakiclick nalang
ng picture niya para diretso sa account niya.

Chapter 22 (Signs)

Layt's POV

Papasok na ako ngayon sa room. Napaaga pala ako. Wala kasi ako masyadong ginagawa
sa dorm kaya boring naman kung tatambay lang ako doon. Kaming dalwa pa lamang ni
Cupid ang nasa room. Since katabi ko siya, umupo muna ako sa unahan. Ang awkward
naman kasi kung tatabi agad ako sa kanya.

Bigla namang pumasok si Tricity. Bigla ko namang naalala yung favor niya sa akin.
Ouch.

"Hi Laytina!" -Tricity

Agad ko naman siyang nginitian na walang bahid ng kaplastikan. Masaya ako dahil
ayos na kaming dalwa. Lihim na napatingin ako kay Cupid. Parang nasasaktan siya.
Sayang lang kung ayos lang sana kami ngayon, okay na rin sana sila nila Tricity.

"Hello Tricity! Wala ka atang kasama?"

Bigla naman siyang sumimangot.

"Alam mo na. Si Xander at Rebecca laging magkasama. Pinapabayaan ko nalang sila.

Ayoko ngang maging chaperone no!" -Tricity

Bigla naman kaming tumawa. Masaya rin pala siyang kasama. Ay nakalimutan kong
itanong kay Pj kung saan ang room niya. Sana kaklase namin siya.

"Nako magkakalovelife ka rin sa tamang panahon."

Biro ko naman sa kanya.

"Oo sana nga. Sana si Prince King." -Tricity

Bigla siyang kinilig. Ako naman ay napatahimik. Maling biro pala ang nabanggit ko
sa kanya.
"Sana nga."

Sana hindi. Sana ako nalang.

"Laytina! Karoom ko pala kayo." -Pj

Biglang laki ng pasasalamat ko nung biglang dumating si Pj. Ayoko talagang pag-
usapan yung tungkol kay Prince King. Hindi ko kasi alam ang sasabihin ko.

"Sino siya?" -Tricity

Ay hindi ko nga pa pala napapakilala si Pj sa kanya. Well ngayon palang naman sila
nagkakita. Napatulala naman sa kanya si Tricity.

"Ehem. Tricity si Pj. Pj si Tricity."

Nagkatitig pa rin si Tricity kay Pj. Tumingin naman sa akin si Pj. Nagkibit balikat
nalang ako.

"Parang nakilala na kita. Pero parang hindi. Ay ewan. Nice meeting you Pj."
-Tricity

Inilahad naman nito ang kamay niya para makipagkamay kay Pj. Agad naman itong
tinanggap ni Pj at hinalikan ang likod ng palad nito. Aba.

"Ikaw ata yung nakita ko kahapon kaya familiar ako sayo." -Pj

I smell something fishy. Haha. Bigla akong sinamaan ng tingin ni Pj. I forgot,
nakakabasa nga pala siya ng iniisip ng iba.

"Oh yung nasa may field? Ikaw nga ata yun!" -Tricity

Ang cute tignan yung dalwa. Dumarami na yung mga kaklase namin kaya kailangan na
namin bumalik sa original na upuan namin. Nabasa ata ni Pj yung iniisip ko kasi
bigla siyang natense.

"Oo ako yun. Wala pa pala akong uupuan. Saan may bakante?" -Pj

Tumayo naman kami kasi nandito na yung nakaupo sa inuupuan namin. Lumingon naman
kami kung saan saan para maghanap.
"Sa tabi ko ay bakante. Tara." -Tricity

Hinila naman siya ni Tricity. Ako naman ay umupo na sa upuan ko katabi si Cupid.
Hindi ko nalang siya pinansin. Ayokong makita na galit pa rin siya sa akin. Katabi
naman niya si Invi na kanina pa tahimik. Nahihirapan naman akong magsalita bukod sa
katabi ko si Cupid ay nasa likuran ko naman yung mga Prinsipe.

Napalingon naman ako sa side nila Pj. Tumingin rin siya sa akin tapos nginitian
ako.

"May problema ba?" -Pj

Nanlaki ang mata ko. Bakit nababasa ko yung nasa isipan niya?

"Since i can read your mind, i can deliver my message for you tru your mind too.
Kung sino lang yung nababasa ko i mean yung gusto kong basahin ang iniisip ay yun
lang ang kaya kong kausapin directly." -Pj

Tumango tango naman ako.

"Oy mukha kang tanga diyan." -Prince Fire

Napalingon naman ako sa kanya. Ako ba kinakausap nito? Hala ako nga. Nakatingin sa
akin e.

"Bakit naman?"

Tinaasan naman niya ako ng kilay. Ang sungit talaga.

"Kanina ka pa dyan tungo nang tungo. Para kang kumakausap sa hangin." -Prince Fire

Bigla naman akong nahiya. Lumingon naman ako kay Pj. Sinamaan ko siya ng tingin
kasi nagpipigil siya ng tawa. Humanda ka sa akin mamaya! Binelatan naman niya ako.

"Bakit sa hangin pa? Inaasar mo talaga ako Fire ha?!" -Prince Air

Hinayaan ko nalang sila magtalo. Ayoko na magsalita. Hay

Pero syempre sumulyap naman ako palihim kay Prince King. Napansin ko naman na
nakatingin siya sa side nila Tricity. Wait... don't tell me nahuhulog na rin siya
kay Tricity?

[[[[[[Pakiplay po yung kanta sa gilid ---->

ulit ulitin niyo nalang hihi]]]]]

"O Laytina mukha kang nagseselos. So may gusto pala si Tricity kay Prince King?"
-Pj

Sumimangot naman ako. Oo gusto niya si Prince King, parehas namin siyang gusto. Ang
masama doon ay magkaibigan pa naman kami. Hirap na hirap na nga ako kasi humingi
siya ng favor na tulungan ko siya kay Prince King. Sadyang mapaglaro talaga ang
tadhana no?

"Normal lang naman ang magmahal. Normal rin na maraming magkagusto sa taong mahal
mo. Hindi rin natin matuturuan ang ibang puso na huwag mahalin ang taong gusto
natin. At lalong lalong hindi natin matuturuan ang puso natin na huwag nalang
magmahal." -Pj

Napangiti naman ako. Ang daming alam. Pero hindi na tayo nasa mundo ng tao dahil
bampira na tayo, isang magical vampire. Pero tama ang sinabi mo. Pero hindi ko na
kasi alam ang gagawin. Siguro magpaparaya nalang ako.

"Magparaya ka kung alam mong wala kang pag-asa." -Pj

Tumango naman ako. Thank you. Hahanap ako ng signs kung magpaparaya ba ako o hindi.
Ang hirap rin kasi. Itong katabi ko pala ay si Cupid. Halos magkapatid na ang
turingan namin kaso naging kumplikado ang pangyayari.

Ikinuwento ko naman kay Pj yung tungkol sa kanila ni Fairy. Naintindihan naman niya
agad.

"Mapapatawad ka rin niya. Ayan usap tayo nang usap. Tapos na ang klase. May
natutunan ka ba?" -Pj

Napatingin naman ako sa paligid. Nakaalis na yung iba. Yung iba naman ay nag-aayos
na. Napalingon naman ako sa mga Prinsipe. Nakaupo lang sila habang nakatingin sa
akin. Anong problema nila? Mas minabuti ko nalang na hindi sila pansinin.

Tumayo naman ako. Wala na pala sila Tricity. So kami nalang pala ang nandito.
Tumayo na rin si Pj.

"Sabay na tayo. Itour mo naman ako sa Academy." -Pj

Nginitian ko naman siya. Okay. Nung nakalapit naman siya sa akin ay ginulo niya
yung buhok ko. Sinamaan ko naman siya ng tingin pero natawa nalang kami. Habang
naglalakad kami ay nakapatong ang kamay niya sa ulo ko. Mukha kaming magkuya.

Inilibot ko naman siya sa buong academy. Pagkatapos ay tumigil ulit ang mga paa ko
sa may hugis araw na bato. Natahimik ako. May hawak na naman akong bulaklak.
"Gusto mo bang mapag-isa?" -Pj

Tumango naman ako. Nagpaalam naman siya.

Umupo ulit ako tapos inilapag ko yung mga dilaw na bulaklak sa bato. Nagtaka naman
ako kung bakit may puting bulaklak sa ibabaw nito. Sino kayang naglagay nan? Pero
everytime na pupunta ako dito ay may bulaklak na puti. Pag hindi bago, lanta na.
Nakakapagtaka naman. Hindi naman siguro grave to.

"Anong ginagawa mo dito?"

Hindi ako nakagalaw sa puwesto ko. Hindi ko nagawa siyang tignan. Bakit hindi ko
naisip na siya ang naglalagay ng mga bulaklak dito bukod sa akin?

"Ah ano ano~"

"Ikaw pala ang naglalagay ng dilaw na bulaklak. Bakit?" -Prince King

Hindi niya pinatapos yung sasabihin ko. Pero ayos lang dahil wala naman talaga
akong sasabihin. Nauutal pa nga ako sa sobrang gulat.

"Actually hindi ko alam kung bakit ako naglalagay ng bulaklak dito at kung bakit
kusa akong dinadala ng mga paa ko dito. Basta napapansin ko nalang ang sarili ko na
pumipitas ng bulaklak. Hindi ko rin alam kung bakit sa dinarami rami ng kulay ng
bulaklak ay dilaw ang nakukuha ko. Maybe because it is my favorite color? I really
don't know."

Bigla naman siyang umupo sa tabi ko tapos naglapag naman uli siya ng puting
bulaklak.

"E ikaw bakit ka naglalagay ng bulaklak dito?"

Huminga muna siya ng malalim.

" When Princess Light disappeared, this sun stone appeared. Maybe for me, it
symbolizes her. Dito siya mismo naglaho. Lagi kong binibisita ang bato na to. I
want to prove to her that I really love her even if she's not there. She's my first
love, my life and the only one who is giving me light when I'm down. I really miss
her. I hope she's just here. I hope she can hear me right now. I hope she is.. uh
never mind." -Prince King

Bigla naman akong nanlumo. He really love Princess Light. Sino ba naman ako para
mahalin siya? Kailangan ko na talagang tanggapin na hindi ko mapapalitan ang
prinsesa sa puso niya. Siguro kailangan ko na rin magparaya kay Tricity.
"Ang swerte niya sayo no?"

Bigla naman siyang napalingon sa akin. Ipinatong ko naman ang baba ko sa yakap kong
tuhod. Tumingin ulit ako sa bato.

"Kasi kahit nawala siya, may nagmamahal pa rin sa kanya. Minsan lang kasi magkaroon
ng ganyang lalaki. Yung sobra sobrang pagmamahal. Napakaswerte niya. Sayang lang
dahil hindi niya nakikita at nararamdaman ngayon na mahal mo pa rin siya kahit
anong manyari."

Sandaling katahimikan ang bumalot sa amin. Ang hirap naman nito kasi nahulog na
talaga ako sa kanya. Ngayon naman ay namomroblema ako kung paano pawalain yung
espesyal na nararamdaman ko para sa kanya.

"Ikaw ba? Bago ka ba dumating sa MVA, may minahal ka na ba sa mundo ng mga tao?"
-Prince King

Napaisip naman ako. Parang wala naman?

"Hindi ko alam e. Nawalan kasi ako ng alaala diba? Hindi ko alam kung may minahal
ba ako noon? Pero siguro meron pero syempre mga magulang ko. Masyado pa akong bata
para mainlove no. Mga sampung taon ata ako nung nawalan ako ng alaala."

Bakit parang nagulat si Prince King?

"May problema ba?"

Umiling naman siya tapos nginitian ako. Yang ngiting yan.. yan ang dahilan kung
bakit mas nahuhulog ako sa kanya. Nakakainis.

Paano ko ba siya iiwasan kung lagi siya ang hinahanap ng aking mga mata?

"Wala naman. Ganang edad rin kasi nawala si Princess Light." -Prince King

Nagkatitigan naman kami. Nawala yung ngiti niya. Napalitan ng pagkaseryoso. Hindi
ako makapagsalita dahil nahook niya ang mga mata ko. Hindi ko maiwas ang mga mata
ko sa kanya. Pati sarili kong puso ay naririnig ko na sa sobrang katahimikan.

Mas nagulat ako nung hinawi niya yung buhok ko at isinip sa likod ng tenga ko
kasabay nun ay paglagay niya ng dilaw na bulaklak.

"Alam mo ba, yung bulaklak na nilalagay mo ang paborito niya?" -Prince King

Ako naman ngayon yung natigilan. Totoo? Bakit ang dami naming similarities?
"At dilaw rin ang gusto niyang kulay dahil siya ang Prinsesa ng liwanag." -Prince
King

Hindi niya tinatanggal yung tingin niya sa akin. Natatameme naman ako. Bigla naman
niyang inabot yung kamay niya. Nakatayo na pala siya pero hindi ko namalayan.

Inabot ko naman ito habay tayo niya sa akin. Pinagpag ko naman yung paldang suot
ko.

"Tara na." -Prince King

Umoo naman ako sa kanya. Bigla akong may naisip na tanong sa kanya.

"Paano pala yung ibang nagkakagusto sayo?"

Ang seryoso niya pa rin. Ang hirap talagang malaman kung ano ang nararamdaman niya
dahil lagi siyang expressionless.

"Wala akong pakialam sa nagkakagusto sa akin. Ang mahalaga ay isa lang ang babaeng
minamahal at mamahalin ko." -Prince King

Ouch. Another sign na wala na akong pag-asa. Nginitian ko naman siya pero hindi na
ako nagsalita pang muli dahil alam kong masasaktan lang ako. Tagusan sa puso ko ang
mga sinasabi niya. Para na nga akong sinasaksak ng paulit-ulit sa sakit na
nararamdaman ko.

Kung pwede lang sanang turuan ang puso ko, edi sana hindi na siya yung minahal ko.

"Pero kung hindi man kami ni Princess Light ang magkatuluyan, alam kong may
magandang rason." -Prince King

Muli akong napasulyap sa kanya dahil sa sinabi niya. Nakatingala siya ngayon sa
madilim na langit.

"Siguro darating ang panahon na may ibang babae na magpapatibok ng puso ko. Yung
mapapalitan niya ang prinsesa sa puso ko. Yung magmamahal akong muli pero sigurado
na, siguradong hindi na ako iiwan pang muli." -Prince King

Bigla naman siyang tumingin sa akin ng seryoso. Parang tatalon na ata ang puso ko
sa sobrang kaba. Pero ayoko pa rin umasa. Kasi yan ay kung darating pa ang panahon
na yun.

"Sana dumating na ang panahon na yun." -Prince King

Sana nga. At sana ako ang babaeng mamahalin mo sa panahon na yon.

Chapter 23 (Pride)
Layt's POV

Hindi ko alam ang sasabihin ko kay Prince King. Hindi ko rin naman alam tumatakbo
sa isipan niya e. Pero sana kung hindi man si Prinsesa Light yung makakatuluyan
niya, sana ako nalang.

Pero mali tong iniisip ko. Umaasa na naman ako.

Sana may magulang ako na matatakbuhan ko kapag may ganitong problema ako. Ni hindi
ko man lang alam kung buhay pa ba sila? Nasaan na ba sila?

"Hey okay ka lang?" -Prince King

Nakalimutan ko na kasama ko pa pala siya. Tumango naman ako.

"Iniisip ko lang kung sino ang mga magulang ko. At kung buhay pa ba sila hanggang
ngayon. Wala kasi talaga akong matandaan. Baka siguro sila yung nagligtas sa akin
nung muntik na akong maaksidente. Pero kung simpleng aksidente lang yun, hindi sila
mamamatay. Bampira kami. Siguro may gusto talagang pumatay sakin."

"Naisip ko rin yan nung nalaman kong naaksidente ka pala noon. Nakakapagtaka naman
talaga. Pero huwag kang mag-alala dahil tutulungan kita~namin." -Prince King

Agad naman akong ngumiti sa kanya. Napapaisip rin pala siya sa past ko. Pero sana
huwag niyang isipin na ako ang Prinsesa. Ayoko siyang umasa na ako yun. At ayoko
rin namang umasa na ako yun at mas ayokong umasa na mamahalin ako ng lalaking to.
Dati gusto ko lang siya. Dapat nga matuwa ako kasi umabot kami sa ganito, yung
kaibigan rin ang turing niya sa akin. Atleast hindi ako nothing sa kanya. Dapat
akong makuntento.

"Thank you."

"Siya nga pala, Laytina ba talaga totoo mong pangalan sa mundo ng mga tao? Diba si
Invi ay si Andrea? Si Krystal ba ay Krystal din kaya?" -Prince King

"Uhm hindi ko rin alam kung Laytina talaga. Nawalan nga kasi ako ng alaala tapos
wala rin akong kamag-anak na nakakakilala sa akin. Yung kaibigan ko lang ang
nagpangalan sa akin. Bale siya yung namatay para iligtas ako. May iniwan siyang
note na ako nakalagay ay Laytina Chua. Para sa akin daw talaga yon. Tapos ang
nakalagay lang daw na initial ay PL."
"At si Invi ay Andrea talaga ang pangalan niya. Diba Invi?"

Bigla naman kumunot ang noo ni Prince King. Bigla naman akong ngumiti. Alam kong
nandito siya.

"Aw how did you know that i'm here?" -Invi

Napailing naman si Prince King.

"Matagal na rin tayong magkasama kaya alam ko amoy mo no."

Ngumiti naman siya. Ang ganda talaga ng babaeng to.

"Parehas kayo ni Prince Ice. Pag lagi mo talagang nakakasama ako e malayo palang
malalaman mong ako na yun." -Invi

"Hindi uso pabango dito sa Mva." -Prince King

Ah sabagay. Pero meron pa rin namang mga gamit dito na katulad sa mundo ng mga tao
kasi may mga magic yung iba na to create something. Tapos galing din ang iba sa
kanila sa kabilang mundo.

Ang gagaling nga e.

"Hm oo pero nagpapagawa ako ng favorite kong pabango dun sa kakilala ko. At oo nga
pala, si Krystal ay yun na mismo pangalan niya. Tapos si Pj ay yun na rin pangalan
nila. Nagbago lang ako ng pangalan kasi yun ang sabi ng mahal na hari." -Invi

So ano nga bang meron sa dalwa ni Krystal at Pj? Para kasing lagi silang war?
Kilala kaya ni Invi si Pj?

"Iwan ko na kayo." -Prince King

Lihim na napasimangot ako.

"Sige bye." -Invi

"Bye."

Tapos nginitian ko siya. Nginitian din naman niya ako. Tapos ayun hinintay kong
mawala siya sa paningin ko.
"Hey Layt okay ka lang? Gusto mo si Prince King no?" -Invi

Biglang nag init ang pisngi ko.

"Masyado bang halata?"

Bigla naman siyang natawa. Sumimangot naman ako kaya tumigil siya.

"Kapag kasama mo siya, hindi naman halata. Mabilis kang umiwas ng tingin e. Siguro
alam mo ang limitasyon mo no? Ngayon lang kita naobserbahan. Nakita ko kasi na
kasama mo si Prince King kaya sinundan ko kayo. Tsaka gusto ko lang na makasiguro
na may gusto ka talaga sa kanya. Para naman may kadamay ako." -Invi

Huh kadamay? May gusto rin siya kay Prince King? Hala.

"Ma-May gusto ka rin sa kanya?"

Bigla ulit siyang natawa. E sa yun ang pagkakaintindi ko e. Kaya ba siya natatawa
kasi mas maganda siya sakin? Kasi mas malaki ang Chance na magkagusto sa kanya si
Prince King?

"Pano kung sabihin kong oo?" -Invi

Biglang kumirot yung puso ko. Hindi ko kayang mainis, magalit o magselos sa kanya.
Parang kapatid ko na rin sya e.

"Wala naman akong laban sayo kung gusto mo rin siya. Mas magandaka sa akin tsaka
mas mabait. Sino ba namang lalaki ang tatanggihan ka?"
Tumawa na naman siya tapos bigla niyang pinahid yung mga luha ko. Oh wait lumuluha
na pala ako.

"Bakit ka tumatawa?"
Konti nalang iisipin kong baliw na to. Pero syempre biro lang.

"Alam mo ba na sa pagmamahal, hindi basihan ang itsura. Ang mahalaga ay yung mahal
ka niya kung sino at ano ka. Acceptance, respect at trust ang kailangan sa isang
relasyon." -Invi

"At syempre joke lang na may gusto ako sa Prinsipe na yun. Wag mo ngang idown ang
sarili mo! Tumingin ka sa akin. Ang ganda ganda mo kaya. Mag kaiba tayo ng ganda
kaya wag mong sasabihin na mas maganda ako. Sa ugali naman, magkaiba rin tayo.
Masyado lang akong tahimik kaya nasabi mo na mabait ako. Wala rin yun sa ganon
okay?" -Invi
Tumango naman ako. Niyakap naman niya ko tapos humingi siya ng sorry.

"E bakit sabi mo para may kadamay ka?"

Ngumiti naman siya pero parang may lungkot sa likod ng mga ngiti niya.
Teka ngayon lang nagsink in sa utak ko si Prince Ice. Oo nga pala.

"Si Prince Ice ba yon? O siya ikwento mo. Wag mong kakalimutan na nandito lang ako
lagi sa tabi mo."
Hinagodhagod ko naman yung likod niya para mapagaan ang pakiramdam niya.
Nakasandal naman siya ngayon sa balikat ko.

"Siya kasi di ba yung una kong nakilala at nakaclose dito? Ang bait bait niya kasi
sa akin. Lagi siya yung kasama ko. Ayun nasanay ako. Hanggang sa nalaman ko na
mahal ko na pala siya. Pero napaka imposible kasing mahalin niya rin ako kasi nga
normal na magical vampire lang ako. Itinatago ko nalang yung feelings ko sa kanya.
Pinakiusapan ko na rin si Cupid tungkol sa nararamdaman ko na wag umamin kay Prince
Ice. Naiintindihan naman daw niya ako. Nakakatawa nga e, bakit sa mga Prinsipe pa
tayo na hulog." -Invi
Nakakarelate ako sa kanya. Oo tama siya. Bakit kasi sila pa? Marami pa namang iba
dito.

"Parehas pala tayo. Ako nga ayokong umasa na mamahalin niya ako. Masaya na akong
kaibigan ko siya. Isipin mo nalang na ang dami daming babae diyan na gustong maging
kaibigan sila pero tayo yung nabiyayaan. Yun na nga lang pinanghahawakan ko e."
Parehas kaming napabugha nalang ng hangin sa kawalan.

"Ang masakit pa dun, gustong kapatid ko si PrinceIce. Ang hirap. Nagpapatulong siya
sa akin para mapagkasundo silang dalwa. E syempre ate ako, Hindi ko kayang tiisin
yun. Mahal ko yun. Mas gugustuhin kong ako nalang ang masaktan kaysa siya. Matagal
kong iningatan si Krystal." -Invi
Napaisip Naman ako. Parehong pareho kami. Kaso hindi kami magkapatid ni Tricity.
Pero handa rin akong magparaya sa kanya.

"Ang hirap talaga kapag ikaw yung nagpaparaya. Aakuin mo yung sakit para lang Hindi
masaktan ang iba. Sana maging manhid muna tayo kahit saglit lang no?"

"Oongae. Hindi ko narin alam gagawin." -Invi

"Sya nga pala, anong meron kay PJatkrystal?"

Bigla namang ngumiti si Invi. Ang bilis magbago ng mood Niya ah.

"Kababata niya kasi si PJ. Laging magkaaway yang mga yan. Laging inaasar kasi niPJ
si krystal. Tapos si Rainbow naman Rein ang totoo niyang pangalan. Pinsan siya ni
Pj. O teka Cupid!!" -invi
Napatingin naman ako sa tinawag niya. Nagngitian yung dalwa pero umiwas agad ako
ng tingin. Pinalapit naman ni Invi si Cupid. Nakakainis naman e. Hindi pa ko
handang makaharap siya. Hindi nalang ako tumingin sa kanila.
Tumayo naman ako. Magpapaalam nalang siguro ako.

"Ah Invi una na akoah?"

Tumingin ako kay Invi pero hindi ko nililingon si Cupid.

"Hindi. Dito ka lang. Magkaayos naman na sana kayo. Please lang." -Invi
Urgh napaupo naman ako. Nakakainis. Napasimangot nalang tuloy ako.
Nanahimik nalang ako. Bahala kayo dyan. Kailangan ko ng himala. Sana may tumawag sa
akin.

"Bubble.." -Cupid

Hindi ko alam na nananaginip ako ng gising. Tinatawag daw ako ni Cupid. As if

naman.

"Aray!"

Bigla kasi akong tinulak ni Invi. Nakakaloka to!

"Tinatawag ka kasi ni Cupid. Para kang walang naririnig." -Invi

Oh shems tinatawag pala talaga ako. Sana nananaginip nalang ako.

"Bakit ba?"

Tinignan ko naman si Cupid. Bakit parang nagulat silang dalwa? Bigla namang
napatungo si Cupid.

"Kakausapin mo ako pero tutungo ka lang? Ano ba talaga? Alam mo namang ayoko sa
lahat yang kataasan ng Pride mo. Hindi mo ba alam na dalwa kaming nasasaktan mo? Oo
nasaktan ka rin namin pero hinayaan mo ba kaming magpaliwanag? Hindi di ba? Kung
ano ano nalang ang masasakit na salitang binitawan mo kay Fairy. Okay lang siguro
kung sakin mo sinabi yan e. Pero sa kapatid mo? Hindi mo ba naisip yan ha? Hindi mo
ba naisip na lagi siyang nandyan para sayo? Na handa niyang ibigay ang kaligayahan
mo kapalit ng sa kanya? Na kaya niyang isakripisyo buhay niya para sayo? Inaamin ko
na mataas din ang pride ko ngayon. Pero may rason ako. Alam mo kung bakit? Kasi
gusto kong makapag-isip-isip ka. Hinayaan muna kita kasi naisip ko na galit ka pa
sa akin. Pero hanggang ngayon ba may hinanakit ka pa rin sa akin? Sa amin ni Fairy?
Hindi mo ba kayang tanggapin na may kapatid ka? Ganan ka ba kaselfish? Ayaw mo man
lang siya bigyan ng pagkakataon? Kahit kayo nalang magkaayos. Okay na sa akin yun."

Pinahid ko naman yung mga luha ko. Sobrang sumabog na kasi. Napupuno na rin kasi
ako. Sobra kasi akong nasaktan para kay Fairy. Mahal na mahal kasi siya ni Fairy
tapos ganito lang igaganti niya.

"Sorry.." -Cupid

Mas nainis ako.

"Sorry lang? Yan lang ba masasabi mo? Hindi ko kailangan yang sorry mo. Kay Fairy
mo sabihin yan. Aalis na ko. Kausapin mo nalang ako kung handa ka na talaga. Hindi
kita pinipilit na patawarin mo agad kami kung hindi naman bukal sa puso mo. At oo
nga pala, pasensya na sa mga nasabi ko. Napupuno rin kasi ako. Mauna na ko. Invi
una na ako ha?"

Tumango naman siya. Hindi ko na hinintay na magsalita pa si Cupid. Umalis na agad

ako.

Habang naglalakad ako ay may mga bula na namang lumabas. Halata talagang
nalulungkot ako. Nakasalubong ko naman si Pj. Nginitian ko lang siya at ganoon
nalang din ginawa niya.

'alam kong kailangan mong mapag-isa. Kung ano mang problema mo, alam kong kakayanin
mo. Sige ingat ka.' -Pj

Napangiti naman niya ako. Salamat talaga dahil may mga supportive akong mga
kaibigan katulad niya.

Napapunta naman ako sa field. Magpapasko na kasi. Uso rin pala dito ang mga
decoration for Christmas. Nakakatuwa naman kasi Maka Diyos rin pala ang mga bampira
dito.

Mayamaya ay may tumugtog. Umupo naman ako sa damuhan.

Alam ko yung kanta. Long Live by Taylor Swift. Siguro yung nagpapatugtog ay galing
din sa mundo ng mga tao.

[PLAY NIYO PO SA GILID ----------->]

Nakakatuwa ang kantang to. Kasi...

I was screaming, long live all the magic we made

And bring on all the pretenders, one day we will be remembered.

Tapos napasabay ako sa We are the Kings and the Queens.

Ang cute kasi Prince King..sana ako nalang si Princess Queen. Napangiti nalang ako
sa naisip ko.

Nagulat ako kasi umuulan ng snow. Ngayon ko lang naranasan to sa buong buhay ko.
Hindi pa kasi ako nakararating sa ibang bansa. Kapag pala malungkot ka, may mga
bagay pa rin pala na nakapagpapasaya sayo.

Nakikita ko rin ang mga ngiti sa labi ng ibang bampira. Ang gandang pagmasdan kapag
lahat masaya. Sana ganito nalang lagi. Siguro mas ngingiti pa sila kung babalik ang
Prinsesa at babalik ang liwanag sa buhay nila.

Hindi na rin ako makapaghintay na bumalik siya. Sana bumalik na siya para hindi
lang kami ang mapasaya niya, pati si Prince King... Alam kong mas sasaya siya kapag
bumalik ang Prinsesa. Oo nagpapakamanhid na ako. Yun naman diba?

Kapag mahal mo ang isang tao, kung saan sila masaya ay doon ka na rin masaya.

Hindi kasi siguro ako pinanganak na selfish. Siguro mabubuti rin ang mga magulang
ko. Siguro napalaki nila ako ng maayos bago pa sila mawala sa akin. Sana makilala
ko sila kahit impossible. Wala naman akong hinihiling na iba basta makumpleto lang
kami ng pamilya ko masaya na ako. Sana kahit iyon nalang. Gusto kong maranasan na
may nag-aalaga sa akin. Masyado na akong nagungulila.

Sa mga kaibigan ko nalang ako nagiging masaya. Sana maging masaya ang Christmas ko.
At oo nga pala, wala pa pala akong kapartner sa darating na Christmas event. Para
kasing Js prom yun. Pero hindi nalang ako aattend. Hindi naman kailangan lahat
nandun e.

Sana magka ayos na rin si Cupid at Fairy para na rin sa Family nila. Hays ang sakit
ng ulo ko!

_____________________________________

Sorry Late Ud! Nakatulog agad ako ng hapon tapos umalis ako kanina.

Layt sa gilid --->

Chapter 24 (I love you baby)

Layt's POV

Napakaraming Christmas decoration sa paligid. Napakagandang tignan. Gumanda lalo

ang view dahil kay Tricity. Marami ring bulaklak sa paligid. Napansin ko na yung
lagi kong pinipitas na dilaw na bulaklak ang nakadesign.

Ganito siguro kahalaga ang mahal na Prinsesa sa Mundong ito. Ano kayang feeling na
isa kang Prinsesa? Masaya ba o malungkot dahil alam mong mataas ang tingin sayo ng
iba na para bang perpekto ka? Hmm siguro ako, ayokong maging Prinsesa. Gusto kong
normal lang akong namumuhay. Minsan nga iniisip ko na sana naging tao nalang ako.
Pero malaki na rin ang pasasalamat ko dahil napunta ako sa MVA kasi hindi ko alam
kung saan ako pupulutin kung nanatili ako sa mundo ng mga tao. Baka mamalimos
nalang ako dun.

Nagmukhang mas magical ang mundong ito dahil sa magagandang kung anu-anong
nakalutang.

"Laytina, kailangan namin ng tulong mo. Pwede bang lagyan mo ng bubbles yung
paligid? Okay sana kung heart shape." -Rainbow
Heart shape? Bigla akong napatingin kay Cupid. Nakatingin rin pala siya sa akin.
Lagi nalang ganoon, kung kanino ako napapatingin e nakatingin din sila sa akin.
Weird.

Ako nalang ulit ang umiwas. Sinimulan ko na ang paggawa. Awkward kasi heart. Tsaka
Christmas ah? Bakit heart? Ay oo nga pala, ang event na ito ay kailanagang may
kapartner. So hindi ako aattend. Okay na sa akin na nakatulong ako sa pag-aayos.

Natapos na ako. Medyo napagod ako. Masyadong maraming bubbles yung nagawa ko.

Agad namang nagkakulay yung bubbles ng pula. Ayan ay dahil kay Rainbow. Nakakapag
kulay rin si Cupid pero sa ngayon baka hindi niya gawin yan sa bubbles ko kasi
hindi pa kami okay. Sana this coming Christmas ay mapatawad niya na ako. Nandito
lang naman ako na naghihintay sa kanya e. Ayoko lang na ako yung mauna kasi baka
hindi pa siya handa. Hihintayin ko nalang na humupa na yung galit niya sa akin at
kay Fairy. Bigla ko tuloy namiss si Fairy. Kamusta na kaya siya?

"Alis muna ako ah? Maiwan ko muna kayong dalwa. Check ko lang kung tapos na ba yung
ginagawa dun sa kabila. See you bukas ng gabi!" -Rainbow

Nginitian ko naman siya. Ganoon din naman ang ginawa ni Cupid.

"Mauna na rin ako."

Tumalikod na ako. Naglakad lakad naman ako pabalik sa dorm ko. May nakita akong
maliit na lumilipad patungo sa akin. Bigla naman akong napangiti dahil kanina ko pa
siya iniisip tapos ngayon nasa harapan ko na siya. Bigla naman siyang nagpalaking
anyo.

"Fairy!"

Agad ko siyang niyakap. Kahit na marami siyang nililihim sa akin ay tanggap ko pa

rin siya. Alam kong alam niya ang lahat. Pero tama siya, kailangan din naming
alamin ang tungkol sa amin sa sarili naming sikap. Hindi lahat ng bagay ay basta
basta.

"Lagi naman kitang binabantayan e. Kayong dalwa ni Cupid. Hindi naman ako umaalis.
Ayokong napapahamak kayong dalwa. Sadyang hindi lang ako nagpapakita dahil baka
magkagulo. I missed hugging you." -Fairy

Natawa naman ako sa kanya. Niyakap niya ako nang mahigpit.

"Pero alam kong mas namiss mo si Cupid."

Ngumiti naman siya pero halatang pilit.

"Oo sobra. Magkasama kayo kanina no? Pero ikaw yung sinundan ko kasi ang tagal ko
nang hindi nagpapakita sayo. Nga pala may gift ako sayo." -Fairy

Bigla siyang may inilabas na box. Box na mukhang singsing? Pero nung binuksan niya
ito ay hikaw pala. Silver siya na bulaklak. Teka ganito yung bulaklak na paborito
kong pitasin. Isinuot naman niya sa akin. Niyakap ko ulit siya.
"Thank you. Samantalang ako e wala man lang regalo sa iyo. Saan mo nakuha yan?"

"Hindi naman mahalaga kung saan ko nakuha ito. Ang sa akin lang ay pagkaingat-
ingatan mo yan. Okay lang kahit wala kang regalo sa akin. Masaya na akong makita
kang nakangiti. Lagi ka nalang mag-isa. Hindi ka ba nalulungkot?" -Fairy

"Mas gusto ko kasing mapag-isa. Mas nakakapag-isip kasi ako. Iniisip ko

lagi kung sino ba talaga ako. Naguguluhan na ako sa nangyayari. Hindi ko alam kung
bakit marami kaming similarities ni Princess Light. Alam kong hindi ako ang
prinsesa. Pero bakit? Bakit halos magkapareha kami? Gulong-gulo na ako."

Ngumiti ulit siya. Tinaasan ko naman siya ng kilay. May ibigsabihin kasi ang ganang
ngiti ni Fairy.

"Malapit kana sa katotohanan Layt. I'm so proud of you." -Fairy

Nanlaki ang mata ko. Malapit na ako sa katotohanan? E sobrang naguguluhan na nga
ako. Huwag mong sabihing related talaga ako sa Prinsesa?

"Uuna na ako Layt ha? Ingatan mo yang hikaw. Tsaka nga pala, pakibigay naman nito
kay Cupid---" -Fairy

"Ate Fai..." -Cupid

Parehas kaming nagulat ni Fairy nang biglang sumulpot si Cupid sa gitna namin.
Umiiyak siya.

"Cupid?" -Fairy

Tinawag niyang ate si Fairy. Naluha nalang ako sa saya. Eto na ata yung hinihintay
kong mangyari.

"Sorry. Sorry kung hinusgahan agad kita. Sorry kung pinangunahan ako ng galit.
Sobra akong nagsisisi sa mga nasabi ko noon. Pinatawad ko na kayo ni Layt.
Narealize ko na ako ang mali. Sana mapatawad niyo rin ako. Sobrang sakit na wala
akong kaalam alam na may kapatid ako. Lumaki akong hindi kita nakilala. Pero masaya
ako dahil nagkaroon ako ng ate na lagi akong binabantayan. Narinig ko usapan niyo
kanina. Sorry talaga. Mahal kita ate Fairy." -Cupid

Agad namang niyakap ni Cupid si Fairy.
hindi rin niya ineexpect na mangyayari
niya. Niyakap niya pabalik ang kapatid
Eto na talaga yon. Okay na sila. Okay
aking Christmas wish.
Si Fairy naman ay parang nabigla. Siguro
to. Nakabawi naman agad siya sa reaction
niya.
na kami. Thank you Lord! Tinupad mo po ang
Napansin kong naiyak na rin si Fairy. Pumalakpak naman ako. Napatingin naman sila
sa akin. Nagtawanan naman kami. Agad akong sumama sa yakap.

"Simula ngayon, kayong dalwa ang best sisters forever! I love you Ate Fai at bffs!"
-Cupid

"Pahug nga!"

Niyakap ko ulit sila. Sobrang saya ko. Eto na ata ang best Christmas ever.

"Ay teka yung gift ko sayo." -Fairy

Inilabas naman niya yung box na lagayan ng kwintas. Inilabas niya yung kwintas na
may medyong malaki na hugis puso na pendant. Hinawi niya yung buhok ni Cupid tapos
isinuot niya na ito.

"Matagal kong itinago ang kwintas na yan. Ibinigay pa sa akin yan ni mommy nung
tatlong taong gulang palang ako. Sobrang iningatan ko yan kasi may magandang
memorya yan. Buksan mo yung puso." -Fairy

Nabubuksan pala yun? Nakita ko naman agad yung nasa loob. Aba picture ng dalwang
baby. Baka sila yun.

"Tayong dalwa yan. Dalwang taon na ko dyan tapos ikaw months palang ata? Basta
ingatan mo yan gaya ng pag-iingat ko sa kwintas na yan." -Fairy

"Thank you ate. Sorry kung wala akong regalo ah? Pwede bang pagmamahal nalang?
Hehe. Ano tara na sa bahay? Gusto kasi namin na makumpleto tayong pamilya. Uwi na
tayo ate. Sama ka sa amin bfs." -Cupid

Natawa naman ako sa pagmamahal. Cupid nga naman. Ikaw ba naman mahalin ng isang
Cupid? Napakaswerte mo.

"Family niyo yun kaya mas maganda kung kayo kayo lang. May gagawin rin kasi ako.
Ingat kayo and enjoy! Una na ako ah?"

Niyakap ko naman ulit sila tapos nagpaalam na ako.

Sobrang dilim na sa paligid. Pero kita naman ang daan dahil sa mga magical balls
sa paligid. Imbis na umuwi na ako sa dorm ay pupunta muna ako sa may hugis araw na
bato. Pumitas ulit ako ng dilaw na bulaklak.

Napanganga ako dahil may sanggol sa may bato. Agad kong nilapitan ito dahil
napakatahimik nito. Ni hindi man lang umiiyak. Inilapag ko naman yung bulaklak sa
gilid. Napahinga ako ng maluwag dahil nahinga pa siya. Baby boy. Bakit nandito yan?
Nasaan ang mga magulang nito? Wag mong sabihing iniwan na siya?

Bigla akong nalungkot. Ayokong maranasan niya na walang kikilalaning magulang. Pero
paano yun? Ako ang tatayong magulang niya? Teka kakayanin ko ba?

Dahil ayoko siyang mag-isa, aampunin ko nalang siya. Ituturing kong anak ang batang
ito.

"Ano kayang magandang ipangalan sa napakagwapo kong magiging anak? Simula ngayon,
ako na ang magiging mommy mo."

Binuhat ko naman siya. Ang gwapo niya. Baby palang pero kitang kita mo na ang
kagwapuhan. Maputi siya. Mukhang malapit na siyang mag-isang taong gulang dahil
medyo malaki na siya.

"Gusto mo ba ng Dave?"

Wala siyang reaction.

"How about John Paul?"

Wala pa rin.

"Keyt?"

Wala pa rin.

"Ano bang ipapangalan ko sayo? Nakakaloka. Hindi ka ba marunong ngumiti o ano?"

Hindi pa rin siya nagreact.

"Last na to. Kung hindi ka pa rin magrereact, wala ka nang magagawa dahil Klyzer na
pangalan mo."

*giggle*

"Oh my gosh! Totoo ba to? Tumatawa ka na ngayon Klyzer?"

*giggle*

"Pero pasensya na baby ah? Kasi wala kang kikilalaning daddy. Mommy lang. Pero ang
mahalaga may mag-aalaga sayo. Call me Mommy Layt! Ano kayang magic ng baby ko?"
Nag-iba kulay ng mata niya. Nagkulay blue ito. E pag bampira dapat red. Ano kayang
meron sa kanya? Ang ganda ng mga mata niya. Kanino ka kayang anak? Kawawa naman
kasi iniwan siyang walang kamuangmuang.

Agad naman akong umuwi kasama si baby Klyzer sa dorm. Pano pala ang gatas nito?
Dapat hindi siya masanay sa dugo.

Dumiretso naman ako sa Canteen. Lahat ng pagkain at inumin na gusto mo ay kaya

nilang gawin sa isang iglat. Kaso nung pumasok ako ay halos lahat sila ay
nakatingin sa akin. Wala akong pakialam basta aalagaan ko si Klyzer.

"Ate gatas po please. Thank you!"

Agad naman nila akong inasikaso. Inuna na nga nila akong bigyan ng order.

"Ang gwapo naman ng batang yan. Anak mo iha?" -Manang

Nginitian ko naman siya.

"Nako po Manang, nakita ko lang po siya. Iniwan na ata po ng kanyang mga magulang
pero gagawin ko ang lahat para mapalaking maayos ang baby na ito. Ayoko siyang
maging katulad ko na walang kinilalang magulang. Kaya simula ngayon ay ako ang
tatayong nanay niya."

Tinap naman niya yung balikat ko.

"Pinapahanga mo talaga ako. Napakabuti mong babae. Minsan lang ako makakita ng
isang tulad mo. Ipagpatuloy mo ang pagtulong sa kapwa. Huwag kang mag-alala, lagi
kita dadalhan ng gatas sa dorm mo para hindi kana mahirapan." -Manang

"Malaking tulong na po yan Manang. Maraming salamat po talaga. Mas nabibigyan po

tuloy ako ng lakas ng loob para sa batang ito. Mauna na po ako ah? Baka po kasi
malamigan si Klyzer."

"Sige iha. Ingat kayo ng baby mo. Dadalawdalawin nalang kita." -Manang

"Sige po."

Napakabait talaga niya. Mabuti hindi siya katulad nung iba na napakasungit.

Inihiga ko agad si Baby Klyzer sa higaan ko. Buti nalang binigyan din ako nila
Manang ng mga gamit para sa baby. Dinala ko ang mga iyon gamit ang bubbles para
hindi ako mabigatan.
"Hi Baby, simula ngayon dito kana titira sa dorm ko. Call me Mi. Ang pangit kasi
kung mommy e. Mi nalang. I love you Klyzer."

Napangiti naman ako dahil ngumiti siya. Swerte ako dahil magkakaanak ako ng isang
katulad niya. Wala na akong pakialam sa lovelife, ang mahalaga may isang lalaki na
mamahalin ko habambuhay at alam kong mamahalin niya ako. Si Klyzer ang pag-ibig ko.
Ganito pala kapag naging ina. Paano nalang kung totoo ko siyang anak? Edi mas
sobrang pagmamahal? Pero ibubuhos ko kay Klyzer ang pagmamahal ko dahil anak ko na
siya.

"Excited na akong tawagin mo akong Mi. Sana mapalaki kita ng ayos. Huwag kang mag-
alala kasi gagawin ni Mi ang best para sa iyo."

I love this baby. I love him. Unang kita ko palang sa kanya ay alam kong mamahalin
ko siya. Hinding hindi kita pababayaan. Hindi kita iiwan. Hindi ako gagaya sa mga
magulang ko na iiwan nalang ang anak nila tapos ni hindi ko man lang sila nakilala.
I will be the best mom in this world.

Chapter 25 (Christmas Eve Part 1)

Layt's POV

Pinaltan ko naman ng damit si Klyzer. Ilang months na kaya siya? Sa tingin ko mag-
iisang taon na siya. Hindi siya tulad nung ibang baby na maligalig. Napakatahimik
lang niya. Umiiyak lang siya kapag gutom. Minsan lang din siya ngumiti. Bigla ko
tuloy naisip si Prince King. Ganito rin kaya siya nung baby siya or mas malala pa?
Bigla naman akong napangiti.

*toktok*

Urgh sino naman kaya iyon? Sobrang aga tapos nambubulabog. Dapat tulog pa mga
bampira sa oras na ito. Ako naman kasi binabantayan ko si Klyzer. Wala akong
pakialam kung mapuyat ako. Impossible naman na magkaroon ako ng sobrang laking
eyebags. Hindi ako tao.

Pinagmasdan ko muna ang natutulog na si Klyzer. Napakahimbing ng tulog.

Nakakagigil. Pero syempre kailangan kong bumangon para pagbuksan yung kanina pang
kumakatok.

"Hey" sabi naman ni Prince Ice at Prince Fire. Aba teka anong ginagawa nila dito?
Nakakapagtaka naman.

"Anong ginagawa niyo rito? Ang aga-aga ah?" Napansin ko namang parang parehas
silang sumisinghot.

"Bakit parang amoy baby?" Sabi naman ni Prince Fire. Tumango-tango naman si Prince
Ice. Ah sasabihin ko ba sa kanila? Pero malalaman naman nila so sige na nga.

"May baby ako."

"ANO?" pati ako ay nagulat sa sigaw nung dalwa. Agad naman kaming nakarinig ng
iyak. Hala nagising ata si Klyzer. Agad naman akong pumunta sa kwarto. Agad ko
namang hinele para makatulog.
"Shh Klyzer tahan na. Dito na si Mi." Napansin ko naman na sumunod pala sa akin
yung dalwa. Parehas na nanlalaki ang mata. Bago yan kay Prince Ice. Pero kahit sino
naman magtataka kung malalaman mo na may anak na yung kaibigan mo.

"Te-Teka lang Laytina, napakabata mo pa para magkaanak. Papaanong ang laki agad
nan? Pero sabagay Isang taon sa tao ay kalhating taon lang sa bampira kapag sa
laki. Pero paanong nagkaanak ka? Sino ama?" Sunud-sunod namang tanong ni Prince
Fire. Napangiti nalang ako.

"Klyzer, meet tito Prince Fire and Prince Ice."

"Fire and Ice nalang itawag mo sa amin. Pero sagutin mo muna tanong ni Fire." Ika
naman ni Prince Ice este ni Ice.

"Tito Ice and Tito Fire pala. Siya nga pala si Klyzer. Nakita ko kasi siya kagabi
doon sa may hugis araw na bato. Parang iniwan siya ng kanyang mga magulang kaya
kinupkop ko siya. Ayoko namang lumaki siya na katulad kong walang kinikilalang
magulang. So kahit isang ina meron siya ay masaya na ako. Handa ko siyang alagaan
at palakihin. Unang tingin ko palang sa kanya ay ang gaan-gaan na ng pakiramdam ko
sa kanya."

Kinuha naman sa akin ni Ice si Klyzer. Aba ang cute nilang tingnan. Inaabot naman
ni Ice kay Fire si Klyzer pero iniilingan nito. Ano takot magbuhat ng baby?

"Saan mo naman nakuha yung pangalan niya?" Tanong naman ni Prince Ice na parang
amaze na amaze sa baby. Nakakagulat kasi napapatawa nung dalwang prinsipe ang baby
ko. Napangiti naman ako ng lihim. Hindi ko alam na may ganito pala silang side.

"Hindi ko alam e. Naisip ko nalang bigla. Ayaw niya nung mga sinasuggest kong names
pero nung binanggit ko yung Klyzer e bigla siyang tumawa. Kaya ayun. Teka ano ba
talaga pakay niyo dito?" Nakalimutan ko pala yung dahilan nila kung bakit sila
naparito. Alam kong may sasabihin sila o ano. Napansin ko namang may hawak si Fire
na paper bag na inaabot naman sa akin.

"Ano ito?" Tinaasan naman ako ng kilay ni Fire.

"Paper bag malamang? Alangan namang apoy?" Sagot naman niya. Inirapan ko naman
siya. Napakainitin ng ulo nito e. Sarap sunugin.

"Whatever Mr. Sungit."

"Tignan mo nalang Laytina." Ika naman ni Ice. Nginitian ko naman siya tapos
inirapan ko ulit si Fire.

Inilabas ko naman yung laman ng paper bag. Napailing nalang ako dahil may box. Agad
ko namang binuksan yung box na medyo mabigat. Napanganga ako dahil hindi ko akalain
na dalwang Prinsipe magbibigay ng isang dress na may kasama pang sandals. Aba teka
kasya ba sa akin to? Sinukat ko naman yung sandals. Lalong nanlaki ang mata ko
dahil alam nila size ko? Tinignan ko naman sila ng may pagtataka pero iniwasan nila
tingin ko. Si Fire naman ay pasipol sipol.

"Suutin mo mamayang gabi yang binigay namin sa Christmas night. Kailangan mong
pumunta. Dadalhin ko nalang si Klyzer sa bahay nila Cupid para alagaan nila Tita.
Walang pero pero. Kuha mo?" Malamig namang sabi ni Ice. Magpepero na sana ako kaso
bigla na agad siyang kumontra. Mind reader ba sila? Hindi, masyado lang akong
obvious.

"Pero.." Agad akong napatikom nung tumingin sila ng masama. Nginitian ko nalang
sila.
"Wa-Wala kasi akong kapartner. Required kapartner doon di ba?" Para naman silang
napaisip.

"Ako nalang magiging kapartner mo kapag wala si Fai." Napangiti naman ako na parang
inaasar siya. Pero ang mokong ay ngumiti rin.

"Umamin ka nga sa akin, may gusto ka ba kay Fairy?" Mas ngumiti naman siya ng
malawak. Aba teka mukhang si Fairy lang ata nakakapagpangiti sa lalaking to.

"E kung sabihin kong Oo? Tutulungan mo ba akong mapalapit sa kanya?" Natawa naman
ako sa kanya. Mukhang tinamaan na nga ang Apoy na to. Iba na ang ngiti e. Umiiling-
iling nalang si Ice.

"Oo tutulungan kita. So ano na nga?" Nakapamewang na ako sa harap niya. Bigla
namang parang nagningning yung mata niya. So confirmed na gusto niya talaga si Fai.
Gusto nga lang ba o mahal na? Ang hirap kasing basahin ng mga lalaki.

"Oo na aamin na. Noong una ko palang siya nakita ay humanga na agad ako. I admire
her. I like her. I want to protect her. I want to be with her. I.. I.. I love her."
Bigla namang namula ang mukha niya. Nakikita kong sincere siya. Napalingon naman
ako kay Ice na parang natatawa kaya napalingon rin sakanya si Fire.

"Aba anak ng! Bakit ka tumatawa Ice? Gusto mong tunawin kita? Anong nakakatawa sa
sinabi ko? Nagsasabi lang ako ng totoo!" Pinipigilan ko ang huwag tumawa. Pero
nakakataba ng puso kasi mahal niya si Fairy. Masyadong mabilis pero sa tingin ko
seryoso talaga siya. Ngayon ko lang yan nakitang nagkaganan.

"Wala bro. Ngayon ka lang nagkagusto sa babae. Kala ko kasi bakla ka na e.

Napakailap mo ngayon sa babae. Yun pala inlove na. Maiwan ko na nga kayo. Basta
Layt, pupunta ka." Iniabot naman niya sa akin si Klyzer na ngayon ay mahimbing na
ulit ang tulog. Nginitian ko naman si Ice. Pero bakit parang iba yung way ng
pagtingin niya sa akin? Guniguni ko lang siguro yun.

Napatingin ulit ako sa pinto.

"Nakalimutan ko si Klyzer. Dadalhin ko kila tita. Huwag kang mag-alala, walang

mangyayari sa anak mo." Natawa naman ako sa ngiti ni Prince Ice. Hinalikan ko naman
si Klyzer sa pisngi tapos ibinigay ko kay Ice. Tuluyan na silang umalis.

"That bastard. Kala niya hindi ko alam." Napatingin naman ako kay Fire na kanina pa
umiiling-iling.

"Bakit? Ang alin?" Bigla naman siyang napatingin sa akin na para bang nadulas na
hindi ko maintindihan.

"A wala wala. Basta Laytina tulungan mo ko na makasama siya mamaya. Aamin na kasi
ako. Ayoko kasing may ibang lalaking aaligid o manliligaw sa kanya. Gusto ko ako
lang. So paano ba yun? Matutulungan mo ba ako?" Para siyang batang nagmamakaawa na
ibigay sa kanya yung hinihiling niya. Napailing nalang din ako.

"Oo matutulungan kita. Magkikita naman kasi kami mamaya. Ano bang plano mo?" Bigla
naman siyang napayakap sa akin.

"Salamat Bubbles este Laytina. Ano bang pwede kong ibigay sa kanya? Yung sa tingin
mo matutuwa siya? Na makikita ang effort ko?" Ganito ba talaga ang mga lalaki kapag
nainlove? Nakakatuwa naman. Parang ang sarap tuloy mainlove sa taong inlove rin sa
iyo.
"Gusto ni Fairy ng bagay na matagal mong pinapahalagahan. Sobrang maingat na babae
yun. Naalala ko pa nga na ibinigay niya kay Cupid yung kwintas na sobra niyang
iningatan." Parang napaisip siya. Siguro naman may mga bagay siya na iniingatan.

"Natandaan ko, may isang bata na lumapit kay Cupid dati. Binigyan niya si Cupid ng
pink roses. Pero alam naman natin na pula ang gusto nun. Pero sabi nung bata ay
paboritong kulay niya yun. Tuwang tuwa nga si Cupid noon e. Napansin ko na
magkahawig sila. Agad naman siyang napatingin sa akin tapos nginitian niya ako.
Napatingin siya sa bracelet ko na kulay pula. Sabi niya ang ganda daw. Saan ko daw
nakuha yun? Sabi ko binigay ng mama ko bago siya mamatay. Pambabae actually yung
bracelet pero wala akong pakialam kung sinusuot ko yun. Bigay yun ng mama ko. Pero
dahil mahal ko si Fairy, handa kong ibigay sa kanya yun dahil alam kong siya ang
makakapag-ingat noon hanggang sa huli. At sa tingin ko, si Fairy ang bata na yon."
Napanganga nalang ako. Totoo ba ito? Si Prince Fire nagkukwento sa akin? Hindi
naman ako nananaginip diba? Ang swerte ni Fairy!

"Natatawa nga ako sa sarili ko kasi nakita ko nalang ang sarili ko na nahulog na sa
kanya. I can't stop loving her. Okay lang sa akin kung hindi kami pareho ng
nararamdaman. Basta makia ko siya, masaya na ako."

"Okay ganito, kapag nagkita na kami ni Fairy, magpapadala ako sayo ng isang bula.
Sundan mo ito. Tapos gawin mo na ang dapat gawin." Tumango naman siya. Niyakap niya
ulit ako tapos nagpasalamat. Nagpaalam na rin siya dahil ihahanda na daw niya ang
mga dapat ihanda lalo na ang sarili niya. Natatawa na nga ako kasi banat nang banat
bago umalis.

Inayusan ko naman ang sarili ko. Napansin ko namang may note na nalaglag nung
niladlad ko yung dress. Agad ko namang pinulot ito.

Hope you like it. -King

Napahawak naman ako sa dibdib ko dahil ramdam kong mabilis ang tibok nito ngayon.
Kaya pala hindi nagreact yung dalwa kanina. May note pala. Pero bakit sa kanya
galing to? Siya kaya magiging kapartner ko? Napailing naman ako. Impossible. Teka
sabi ni Fire na ako daw partner niya pag wala si Fairy pero aattend si Fairy. So
nganga nalang ako? Bahala na. Isusuot ko nalang ito.

Naligo naman ako. Isinuot ko naman yung binigay nilang dress. Kulay pula ito na may
halong parang malapit sa cream ang kulay. May belt naman itong kulay pula na parang
kumukintabkintab. Sa itaas naman ay may tigtatlong butones sa kanan at kaliwa.
Sinuklay ko naman ang kulot kong buhok. Bigla akong natawa dahil may kasamang
headband yung damit. Isinuot ko na rin. Tapos sinunod ko naman yung sandals na
pula.

Agad ko namang tinignan ang reflection ko sa salamin. Ang simple pero bagay na
bagay sa akin. Isa lang ang masasabi ko, ang galing nilang pumili.

Naglagay naman ako ng konting powder at lipstick sa labi ko. Gusto kong simple lang
din ang ayos ng mukha ko katulad ng buhok ko.

Muntik na akong mapatili sa gulat nang biglang sumulpot sa harapan ko si Fairy at

Cupid. Teka Fairy? Agad ko namang naisip si Fire.

"Wow ang ganda ganda mo naman Bfs! Bumagay yung pinili ni Kuya King na dress at
sandals sa iyo!" Sabi naman ni Cupid. Feeling ko namula ang mukha ko dahilan nang
ngiting pang-aasar nila sa akin. Naalala ko ulit si Fire. Agad akong gumawa ng
isang bula sa likod nila at agad na pinapunta kay Fire.

"Si-Siya talaga ang pumili?" Tumango naman si Cupid habang si Fairy ay nakatingin
pa rin sa akin.

"Oo nagpasama kasi siya sa akin kanina. Sino pala kapartner mo?" Napasimangot naman
ako sa tanong niya.

"Ah... wala pa nga e. Kayo ba?"

Sumimangot din silang dalwa. So meaning tatlo kaming sawi? Pero napangiti akong
lihim dahil wala pang partner si Fairy. Pwes mamaya-maya ay mayroon na.

"Si Kuya King kapartner ko. Kainis nga kasi alam mo na.. si Prince Rock gusto ko.
Bakit ba kasi napaka bato ng pakiramdam niya? Ang manhid manhid! Bwisit na mga
lalaki yan!" Natawa naman ako kay Cupid na akmang ibabato yung flower base.
Napahinga ako ng maluwag nung mapigilan siya ni Fairy. Pero siya ang kapartner ni
Cupid? Wala na talaga akong pag-asa.

E kasi Laytina Chua, bakit ka ba aasa kung alam mo namana simula palang ay wala ka
ng pag-asa? Sinasaktan mo lang ang sarili mo. Sabi ng isip ko.

"Ako wala e. Tayong dalwa nalang Layt!" Natawa naman ako sa sinabi ni Fairy. Kung
pwede lang sana e.

"Loka ka talaga! Kamusta nga pala si baby Klyzer? Umiinom ba siya ng gatas? Hindi
ba siya umiiyak? Napalitan na ba siya ng damit?"

"Haha mommy na mommy ang dating ah! Oo naman. Maayos siya kila mommy. Hinding hindi
siya pababayaan doon. Ang gwapo ng batang yon! Tutulungan ka naming palakihin si
Klyzer. Mahirap mag-alaga ng mag-isa." Banggit naman ni Cupid. Nawala naman yung
pangangamba ko dahil alam kong nasa maayos na kalagayan ang baby ko. Yes kine-claim
ko na baby ko siya.

Bigla namang may kumatok sa pinto. Naisip ko na si Prince Fire to. At syempre para
mas exciting, si Fairy ang pagbubukasin ko ng pinto.

"Fai pwede bang ano-"

"Oo na. Ako na. Ang tamad tsk." natawa nalang ako sa inasta niya. Tignan natin kung
hindi ka magugulat. Hinila ko naman si Cupid papunta sa malapit sa pintuan. Aba
gusto ko rin masaksihan ang sweet moves ni fire e.

Agad naman naming napansin na napahawak si Fairy sa bibig niya na sobrang gulat na
gulat. Akala ko ba alam niyang lahat? Hindi niya pala alam na may isang lalaking
nagmamahal sa kanya. Napatingin rin si Cupid dahil nacurious. Nagulat rin siya
syempre.

"A-ano bakit?" Ang cute ng reaction ni Fairy. Haha

Paano kasi, may dalang pink roses si Fire. Tapos may pink balloons din. Suot niya
rin yung bracelet na sinasabi niya. Parang may box na pink din siyang dala na
parang cake? Mag-isa lang siya. Nakasuot siya ng tuxedo na may pink na longsleeve
sa loob. Ang gwapo at ang hot niya lalong tignan.

"Fai. Fairy. Ano kasi.." Inirapan ko naman siya kasi natotorpe na ata.

Iniabot naman niya kay Fairy yung pink roses. At tulad nga ng inaasahan ko, ayun
parang tuwang tuwa si Fai na nakatingin sa mga bulaklak. She really loves pink
roses ah?

"Ba-bakit? Pa-Para saan to?" Tanong naman niya. Tumingin naman sa akin si Cupid na
nakangiti. Parang i can smell something fishy.

Napakamot naman ng ulo si Fire na para bang nahihiya.

"Ano kasi. I just wanna say you're really beautiful. I missed you. I want to say
thank you kasi nakilala kita. Kung hindi kita nakilala, baka hindi ko mararanasan
ang magmahal. Alam kong ang korni ng sinasabi ko pero mahal talaga kita. Pucha
kasi. Pinana ako ni Kupido. Aw joke lang Cupid. Ah buti nalang nandyan ka Cupid.
Pakisabi naman sa kapatid mo na sincere ako at mahal na mahal ko siya. Ayaw niya
kasi magsalita. Mahal na mahal na mahal ko kita fai at hinding hindi ako
magsasawang sabihin yan." Napakagat naman ng labi si Fai. Kaming dalwa naman ni
Cupid ay kinikilig para sa kanila.

"Yes ate. Fire is sincere. Mahal ka talaga niya. Maniwala ka sa akin. Pero hindi ko
pinana yan ha. Kusang nahulog sayo yan. Ang ganda mo talaga!" Parehas kaming natawa
ni Cupid. Si fire naman ay pulang pula na ang mukha. Nahihiya ata.

"Thank you for being sincere pero hindi tayo parehas ng nararamdaman." Parang
nasaktan rin ako para kay Fire. Nakita ko ang sakit sa mga mata niya. Napansin ko
namang parang nanigas si Cupid. What happened?

____________________________

Guys tatanggalin ko na yung mga kunwari "ang ganda ko" -Layt. Bale isesentence ko
nalang lahat para mas maganda. Ieedit ko rin yung dati pero same pa rin naman.
Tatanggalin ko lang yung "-". Thanks nga pala kasi ang dami ng readers ng Mva!
Happy 100k+ tapos nasa rank 10 sya ngayon. Salamat sa suporta. Part 1 lang po ito
ng christmas eve. Bukas ko iupdate ang Chapter 25.1 part 2! Enjoy!

Chapter 25.1 (Christmas Eve Part 2)

Layt's POV

Nabitawan ni Fire yung mga lobo kaya naman lumipad ito paitaas. Marami ang mga ito.
May ilaw rin sa loob nito. Parang sobrang romantic kapag ganyan ang masasaksihan
mo. Pero alam kong durog na durog ang puso niya ngayon. Nakaramdam ako ng awa at
hinayang.

Pero nagtaka kami nung lumapit si Fire kay Fairy. Inangat naman niya ang mukha niya
na kanina pa nakatungo. Tinanggal niya yung bracelet na suot niya. Kinuha niya yung
kanang kamay ni Fairy tapos isinuot sa kanya ito.

"Sa iyo na to. Binigay yan sa akin ni mama. Sabi niya, ibigay ko raw ito sa babaeng
mamahalin ko. Yun daw yung huling habilin sa akin dahil sanggol palang ako nung
namatay siya. Katulad mo, maingat rin ako sa mga bagay na sobra kong
pinapahalagahan. Alam kong maiingatan mo yan. Huwag kang mag-alala, hindi ko naman
hinihingi na mahalin mo rin ako tulad ng pagmamahal ko sa iyo. Tanggap ko naman
kung anong mangyayari. Sorry kung naging abala pa ako sa iyo. Mahal kita, mahal na
mahal. Maraming salamat kasi natuto akong magmahal. Sige aalis na ako. Pero tandaan
mo, nandito ka pa rin sa puso ko." Nakita ko ang pait at sakit sa mata niya habang
sinasabi niya yun. Tumalikod na siya. Tinanaw nalang namin siya habang papaalis.
Ito yung masakit kapag nagmahal ka e, yung hindi ka mahal ng mahal mo. I'm so sorry
Fire.

"Ate bakit?" Napatingin naman ako kay Cupid na parang nasasaktan rin. Sobrang may
pagtataka sa mukha niya. Tumingin naman sa amin si Fairy. Pinipigilan kong hindi
umiyak kasi nasasaktan ako para kay Fire. Kaibigan ko rin kasi yun. Mahirap naman
ipagpilitan yung sarili mo sa hindi ka mahal. Mas okay na yung ginawa ni Fire. Mas
maganda yung sinabi mo lahat ng nararamdaman mo. Sobrang humanga ako dahil ibinigay
niya pa rin yung bracelet kahit na parang sawi siya.

"Let's go." Ika naman ni Fairy. Paalis na sana siya pero napalingon siya sa amin
dahil hindi kami gumagalaw.

"Bakit ate? Bakit mo sinabi yon? Alam kong gusto mo rin siya!" Napatingin naman ako
kay Cupid na parang galit na galit. So ibigsabihin gusto nila ang isa't-isa. Bakit
hindi umamin si Fairy?

"Pasensya na. Ayoko lang na may nasasaktan dahil sa akin." Nanatili nalang akong
tahimik dahil usapang lovelife at magkapatid yan.

"Sa tingin mo hindi mo siya sinaktan ngayon? Ikaw ba yung batang nagbigay sa akin
ng pink roses dati? Kasi kung ikaw yun, alam kong gusto mo na siya simula bata
palang. Nakita ko sa mga mata mo na unang tingin mo palang sa kanya ay gusto mo na
siya. Pero bakit mo ginawa yon? Bakit mo sinaktan si Fire? Para ko na rin siyang
kapatid. Mahal niyo naman ang isa't-isa." Niyakap ko naman si Cupid kasi parang
kulang nalang ay mananampal na siya.

"O-Oo ako nga yung batang yon. So-Sorry kasi ayoko lang na mapahamak siya dahil sa
akin. Nalaman ko kasi na isang bampira na naghahanap sa akin dahil gusto niyang
bumalik sa mundo ng mga tao. Nagpakita ako sa kanya para kausapin siya pero muntik
niya na akong saksakin. Ayoko naman na gamitin nila si Fire para makuha ako.
Ayokong maging kahinaan ko ang lalaking mahal ko." Sa ngayon nalaman na namin ang
side niya. Tama siya pero..

"Sa tingin mo ba hindi kaya ni Fire na ipagtanggol ang sarili niya? Sa tingin mo ba
hahayaan niya na may mangyari sayong masama? Kaya nga gusto ni Fire na laging nasa
tabi mo para maprotektahan ka. Alam naman niya ang kalagayan mo. Malakas si Fire,
walang makakatalo sa kanya bukod sa mga Prinsipe. Bakit hindi mo siya bigyan ng
chance na patunayan niya sayo kung gaano ka niya kamahal? Kasi ako, nasasaktan ako
sa ginawa mo sa kanya." Hindi ko na napigilan ang bibig ko.
"At isa pa pala ate, siya ang lalaking nakatadhana sa iyo. Huwag mo nang pakawalan.
Ang swerte mo nga kasi mahal ka ng mahal mo. Samantalang kami ni Layt hanggang
tanaw nalang sa kanila. Huwag naman panay kapakanan ng iba isipin mo. Isipin mo
naman sana ang kaligayahan mo. Sinasakripisyo mo ang sarili mong kasiyahan sa
walang kwentang bagay. Ate sana ayusin niyo yan ngayon. I really like Fire for you.
Mahal na mahal ka niya. Sobra." Niyakap naman ni Cupid si Fairy. Napayakap rin ako
sa kanya kasi lumuluha na ngayon si Fairy.

"Sorry.. Wala na akong ginawa kundi asikasuhin ang MVA. Huwag kayong mag-alala,
babawi ako kay Prince Fire. Tara na. Baka mahuli pa ako. Baka maghanap pa ng iba
yun." Natawa naman kami sa sinabi niya. Mabuti nalang nakinig siya sa amin. Alam
kong maraming problema si Fairy pero kailangan niya rin ng inspirasyon at lalaking
magpapangiti sa kanya.

Napansin naman namin na nasa may gate si Prince King, Fire, Rock at Air. Nakasabay
naman namin si Tricity. Hala naalala ko na bawal nga palang pumasok ang walang
kapartner. Lumapit naman si Prince King kay Cupid. Okay.

Napansin ko naman na walang imik si Rock at Air na parehas nakatingin kay Cupid.
Lumapit naman sa akin si Fire. Parang iginaya niya ang braso niya para humawak ako
doon. Itinaas ko naman ang kilay ko.

"What?" Tanong niya sa akin.

"Anong what? Hindi ako ang kapartner mo." Itinulak ko naman siya kay Fairy. Muntik
ng matumba si Fairy. Buti nalang nahawakan agad siya ni Fire sa bewang.

"Sorry. Sinasadya ko. Oops" Sabi ko habang nakangiti sa kanila. Ang sama na nga ng
tingin nila sa akin. Nag peace sign nalang ako. Yung tatlong Prinsipe at si Tricity
mukhang walang alam kasi pare-parehas nakataas ang mga kilay.

"P-Prince Fire pwede ba tayong mag-usap? Tayong dalwa lang?" Tanong naman ni Fairy
kay Fire. Si Fire naman ay walang emosyon na tumingin sa kanya.

"Dito na. Sabihin mo nalang dito." Parang cold as an ice siya ngayon. Dinaig niya
pa si Ice. Hindi makapagsalita si Fairy. Nakatitig lang ito kay Fire. Tumingin rin
si Fire sa kanya. Parang kinikilig tuloy ako.

"Kung wala kang sasabihin, papasok na kami." Tatalikod na sana siya nang bigla
siyang hinila ni Fairy. Lahat kami ay nanlaki ang mga mata nang halikan ni Fairy si
Fire. May luhang pumatak sa mata ni Fairy. Bumitaw rin siya sa halik.
"So-Sorry. Ma-Mahal rin kita." Tumakbo naman si Fairy papalayo sa amin. Para namang
nanigas si Fire sa kinatatayuan niya.

"Habulin mo." Sabi naman ni Cupid.

Natauhan ata siya kaya bigla siyang nagbato ng apoy malapit kay Fairy. Napatigil
naman ito sa pagtakbo na parang natakot. Hindi niya napansin na nasa likod na niya
si Fire. Niyakap naman niya ito mula sa likod. Hindi ko mapigilang ngumiti. True
love. Nakasaksi na naman ako ng totoong pagmamahalan. Una yung kay Xander at
Rebecca. Nasaan na kaya sila? Baka nasa loob na.

"MAHAL KO SI FAIRY!" Sigaw ni Fire. Nagyakapan naman kami ni Cupid. Tuwang tuwa.
Buti pa sila. Napaharap naman sa kanya si Fairy na hindi ata makapaniwala sa
pagsigaw ni Fire. Agad namang hinalikan ni Fire si Fairy. Pero maya-maya ay tumugon
na rin siya.

Grabe nakakainggit. Kelan kaya mangyayari sa akin yan.

"So tayo na ba? O liligawan pa kita?" Tanong naman ni Fire.

"Tayo na. Doon rin naman ang punta noon. Alam ko naman kung gaano mo ako kamahal.
Hindi mo na kailangang patunayan pa." Wow iba na talaga pag in love.

"Yes! Narinig niyo yun? Kami na!" Tumango naman kami at tuwang tuwa para sa kanila.

"Bawat babae ay nangangarap na maituring silang isang prinsesa ng lalaking

mamahalin nila." Bigla ko nalang nabitawan ang mga salitang iyon habang nakangiting
nakatingin sa dalwa.

Napansin ko na nakatingin na sila sa akin. Kahit si Fire natulala sa akin. Si

Fairy, siya lang ang nakangiti. Sinulyapan ko naman si Prince king. Parang seryoso
siyang nakatingin sa akin.

"Ma-May nasabi ba akong mali?" Walang nag salita sa kanila. Nagtataka naman ako.

"Ganang-ganan kasi ang sinabi ni Princess Light nung mga bata pa kami." Sabi naman
ni Air. What? Parehas kami ng sinabi? Pero sinasabi ko lang ang gusto kong sabihin.
Yun kasi ang gusto ko, na maging isang prinsesa sa mata ng aking mahal.

"Ah-Ah talaga? Nagkataon lang yun. Ang galing hehe." Pinilit kong tumawa kahit ang
awkward. Kinagat ko yung ibaba kong labi. Bakit ba kasi ang dami naming
similarities ng Prinsesa. Ayaw ko na mapagkamalan nila ako.

Napansin ko namang hinila ni Prince Air si Tricity papasok sa gate. Ganoon rin sila
Fairy at Fire. Binulungan naman ako ni Fairy na Good luck sabay ngiti pero alam
kong ako lang nakarinig noon.

So ang naiwan ay ako, Cupid, Prince Rock, Prince King. Ang awkward.

Biglang hinatak ni Rock si Cupid. Namula naman siya. I mouthed "Good luck bfs."
Lalo naman siyang namula. Alam kong tuwang tuwa na yan sa loob loob niya.

"Ge pre una na kami ni Cupid." sabi naman niya.

Ngayon ko lang narealize na si Prince King nalang pala ang kasama ko. Iniwasan kong
huwag tumingin sa kanya. Aalis na sana ako para umuwi kaso hinila niya rin ako.
Pero hindi papasok sa gate kundi para mapalapit sa kanya.

"Where are you going?" Tanong niya sa akin.

"An-Ano uuwi. Oo tama uuwi!" Tinaasan naman niya ako ng kilay.

"Wala akong kapartner kaya ikaw ang magiging kapartner ko sa ayaw at sa gusto mo.
Tara na." Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya. Kanina pa ako nakatingin sa
kamay ko na hawak-hawak niya. Huwag sana niyang isipin na ako ag Prinsesa dahil
alam kong masasaktan lang siya.

Nang nakapasok naman ako sa loob ay napahanga ako. Ang ganda. Panay pula, green at
puti ang makikita mo. May mga snow na bumabagsak pero parang effects lang. Ang
galing ng pagkakagawa dito. Napakasimple pero sapat na para mapahanga ka.

Agad naman kaming pumunta sa table ng mga kasama namin. Kumpleto na sila, kami
nalang ang kulang. Napansin ko naman na si Pj ang kasama ni Krystal pero mukhang
magkagalit pa rin sila. Nandoon rin naman sila Rebecca at Xander. Tapos napansin
kong nakatingin si Tricity sa kamay ko.

Agad naman akong napabitaw sa pagkakahawak ni Prince King na siya namang nakakuha
ng atensyon nito. Baka kasi mag-away na naman kami ni Tricity.

Umupo na rin kami. May mga naglalagay naman na ng pagkain sa bawat table. Since
event ito, dugo ang drinks namin. Parang ayoko ngang inumin pero kapag naamoy mo na
ay wala ka nang magagawa dahil parang hahapdi ang tiyan mo. Agad ko namang ininom
yung nakalapag sa harapan ko. Grabe parang hindi ako nakainom ng mtagal. Well hindi
naman talaga ako nainom ng dugo.

Kapag ganito ay nalabas ang pangil namin pero naco-controll ko pa naman sarili ko.

Bigla namang may tumugtog. Demons ata ang title?

Agad namang niyaya nung mga lalaki ang mga kapartner nila sa gitna para sumayaw.
Matagal ko nang gustong mangyari sa akin to. Simula ata nung pinanganak ako ay
hindi ko pa nararanasan ang ganan. Ako na hopeless romantic.

Inilahad naman ni Prince Rock kay Cupid ang kanang kamay niya. Nanonood lang ako sa
kanila. Namumula naman si Cupid. Bakit kaya ang manhid ng lalaking to? Hindi niya
ba napapansin na gusto siya ni Cupid? Mga lalaki nga naman.

Ang naiwan nalang sa table ay ako, prince king, rainbow, krystal at pj. Hindi daw
kailangan ni Rainbow ng kapartner dahil isa siya sa mga nag organize nito. Parang
sanay na sanay nga siya sa ganitong event.

"Hoy sayaw nga tayo Krystal. Pag hindi ka pumayag, hahalikan kita." Natawa naman
ako sa sinabi ni Pj. Padabog namang tumayo si Krystal. Bagay sila. Agad namang
napatingin sa akin si Pj at pinaningkitan ako ng mata. Oo nga pala, nakakabasa nga
pala ito ng iniisip ko.

Mayamaya naman ay tumayo si Rainbow.

"Laytina pinapatawag kasi ako doon. May aayusin lang. Maiwan ko muna kayo." Tumango
naman ako. Edi kaming dalwa na naman ang naiwan. Bakit ba lagi nalang ganito ang
pagkakataon? Diba dapat natutuwa ako kasi nasosolo ko si Prince King? Kaso
kinakabahan ako. Parang umuurong dila ko. Nahihiya pa rin ako sa kanya. Baka kasi
mahalata na mahal ko siya.

Bigla namang may naglahad ng kamay sa harapan ko. Tumitig pa ako ng matagal dito
sabay tingin kung sino man ang may-ari nito. Hindi ko alam ang gagawin. Tinaasan
niya ako ng kilay kaya naman napahawak agad ako sa kamay niya. Dinala naman niya
ako sa gitna.

Biglang nagswitch yung kanta sa King and Queen of hearts. Bakit ba lagi nalang
magaling tumayming ang tadhana? Inaasar ba talaga ako? Pwes naaasar ako dahil
pinapaasa lang ako.

Hindi ako makatingin ng diretso kay Prince King. Hinawakan naman niya ako sa bewang
ko kaya napahawak ako sa balikat niya. Iniiwasan ko lalong tumingin sa kanya.

"Saan galing ang hikaw mo." Napukaw naman niya ang tingin ko. Nakatutok ang mga
mata niya sa hikaw ko na binigay ni Fairy.

"Ah eh bigay lang sa akin." Tumango naman siya.

"Hmm. I see." Bigla siyang tumingin sa akin kaya agad naman akong lumingon sa
kanan.
"Kamukhang kamukha mo talaga siya." May binulong siya pero hindi ko naintindihan.

"Ha ano yun? Pakiulit? Nabingi na ata ako e." Ngumiti siya. Natulala naman ako.
Ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng malapitan. Mas gwapo.

"Wala." Napasimangot naman ako. Nagsasalita nalang mag-isa. Hindi pala ako ang
kinakausap. Ano kaya yung sinabi niya?

"Ano nga pala ang mga pananaw mo sa buhay?" Napaisip naman ako sa tanong niya. Ano
nga ba?

"Gusto ko lang mamuhay ng mapayapa. Ayoko ng gulo, ayoko ng away, ayoko ng

kadiliman. Gusto kong lahat ay masaya. At gusto kong makahanap ng lalaking kaya
akong mahalin ng buong puso tulad ng pagmamahal ko sa kaniya. Yung feeling na, siya
na talaga at wala ng iba." Bigla naman akong napangiti sa sinabi ko.

"Gusto ko, gusto kong bumalik ang dating sigla sa mundong ito." Napatigil naman ako
sa sinabi ko. Saan ko nakuha yun? Bigla bigla nalang nalabas sa bibig ko. Nakatigil
na pala kami sa pagsasayaw. Nakatingin lang siya sa mga mata ko. Parang magnet yung
mata niya na hindi ko rin maalis ang titig ko.

"Sh*t" Mura niya tapos biglang bumilis yung tibok ng puso ko dahil bigla niya akong
niyakap. Para bang wala na akong ibang naririnig kundi ang paghinga namin at tibok
ng puso ko. Nakita ko nalang ang sarili ko na napayakap sa kanya. Ang saya. Ang
saya-saya ko. Sana hindi na matapos ang segundo na ito.

Lalo tuloy akong nahuhulog sa kanya.

Bumitiw na siya sa yakap. Sabi ng puso ko, sayang. Ayoko pang bumitaw pero
kailangan.

"I'm sorry. I'm missing Princess Light. I really love her. It is just.. you looked
like her." Parang dinurog ang puso ko sa sinabi niya. Parehas kami ni Princess
Light kaya niya lang nagagawa ito sa akin. Nginitian ko siya kahit labag sa
kalooban ko.

"I-It's Okay." Bumalik na kami sa upuan. Natapos ang event na wala akong kibo. Wala
ako sa katinuan. Ayokong magsalita. Buti nalang hindi nila napansin. Tanging si
Cupid at Fairy lang ang nakahalata. Malamang magaling yang makaramdam pagdating sa
pag-ibig. Sobra akong nasaktan. Siguro kailangan kong pawalain ang nararamdaman na
ito bago pa lumalala. Sa huli, ako lang ang masasaktan. Ayokong mangyari yun. Ayoko
na.
Chapter 26 (Princess Light)
Layt's POV

Itinuon ko ang tingin ko kay Klyzer na ngayon ay nakakapaglakad na pero patumba-

tumba pa rin. Hindi ko alam kung ilang months na siya. siguro mga 6 months na siya.
Doble kasi ang laki ng mga bampira kumpara sa mga tao kapag dating sa mga bata.
Well mas matangkad lang kami sa tao ng ilang inches.

Inalalayan ko naman siya. Agad siyang pumunta sa pwesto ko sabay yakap.

Ilang araw na ang nakalilipas simula nung Christmas Eve. Kala ko yun na ang
pinakamasayang pasko pero nagkamali ako. Yun ang pinakamasakit na pangyayari sa
akin. Pinigilan ko naman ang sarili ko na huwag umiyak. Napansin ko namang
nakatulala sa akin si Klyzer. Hinawakan niya ang mukha ko.

"mi mi mi mi!" Natuwa naman ako sa kanya. Yan ang palagi niyang binibigkas.
Marunong na rin siyang magsalita kahit papaano pero hindi niya ito mabigkas ng
maayos. Monday ngayon pero naisipan kong huwag munang pumasok since hindi ko alam
kung kanino ko iiwan ang baby ko.

Alangang pumasok pa ko e huling subject na. Hindi na rin ako nakakadalaw sa may
hugis araw na bato. Mas pinili kong huwag nalang dumalaw muna dahil kailangan ko
munang umiwas kay Prince King. Sobra akong nasasaktan. Kung nakikita niya lang sa
akin ang Prinsesa, baka mas mapalapit ang loob niya sa akin. Ang mas malala ay baka
mas lalong tumindi ang pagmamahal ko sa kanya. Mas masakit lang ang mararanasan ko
kaya hanggang maaga pa ay umiwas na ako.

*toktok*

Napakunot naman ang noo ko. Sino naman ba ang dadalaw sa akin? Wala naman akong
ineexpect na bisita. Tumungo naman ako sa pinto. Buhat buhat ko si Klyzer. Baka
kasi kung anong mangyari sa kanya kung iwan ko sa kwarto. Sino naman kaya ito? May
isa pang subject ang mga bampira bago dismissal.

Binuksan ko naman ang pintuan. Laking gulat ko dahil si King Duke ang bumungad sa
akin.

"Close your mouth little girl." Sinunod ko naman siya. Bigla tuloy akong nahiya.
Anong ginagawa ng ama ni Prince King sa dorm ko? Halata siguro sa mukha ko na
nagtataka ako.

"Come in po." Tumuloy naman siya. Inilibot niya ang kanyang mga mata sa loob.
Pinaupo ko naman siya sa couch. Naghanda rin ako ng coffee ang sandwich. Nakakahiya
kasi isang hari ang bisita ko. Hindi lang basta basta Hari, kundi isa sa
pinakamalakas na Bampira.

Biglang bumukas ang bibig niya. Kinakabahan ako sa bawat galaw niya. No wonder na
mag ama talaga sila ni Prince King. Parehas na parehas sila. Ang gwapo niya pa rin
kahit na may katandaan na ito. Sa tingin ko ay nasa eded kwarenta na siya.
"Take care of Klyzer. Klyzer talaga ang pangalan ng batang iyan. Napakagaling mo
iha para mahulaan yon. Pinahanga mo ako. Una palang na kita ko sa iyo ay alam kong
mapapahanga mo ako." Napasinghap naman ako sabay tingin kay Klyzer na nakatingin na
pala kay King Duke.

"Na-Nagkataon lang po. Ibigsabihin ay kilala niyo po ang mga magulang niya?"
Tumango naman ito.

"Ang mga magulang niya ay kabilang sa mataas na posisyon. Unfortunately, namatay

ang mga ito kaya laking pasasalamat ko dahil buhay pala ang bata." Gusto ko sanang
itanong kung bakit sila namatay pero wala ako sa lugar. Hindi naman ako tsismosa
pero nakakacurious lang talaga.

"Huwag po kayong mag-alala mahal na Hari, gagawin ko po ang lahat ng makakaya ko

para tumayong isang ina sa batang ito. Napalapit na rin po siya sa akin. Mahal ko
ang batang ito." Ngumiti naman siya. Oh my gosh totoo ba itong nakikita ko?
Nginitian niya ako? Itinikom ko naman ang bibig ko kasi napansin kong napanganga na
pala ako.

"Pero hindi talaga iyan ang sinadya ko iha. May isa akong task sa iyo." Napalunok
naman ako ng laway ko nung narinig ko ang salitang task. Feeling ko hindi maganda
ito.

"A-Ano po iyon?" Sumeryoso ang mukha niya na ikinadahilan kung bakit mas kinabahan
ako. Bakit ganito ang epekto sa akin ng mag-ama?

"I want you to act like Princess Light." Literal na nanlaki ang mata ko at itinuro
ko ang sarili ko. Tumango naman siya. Hindi ako makapaniwala.

"Hindi ko po kayo maintindihan." Humugot naman siya ng malalim na hininga. Bakit ko

ba kailangan mag act na parang isang Prinsesa?

"Listen iha, this not a favor but it is a task so you don't have a choice. Gusto
kong bumalik ang sigla ng Academy na ito. Para mangyari iyon, kailangan nilang
makitang muli ang Prinsesa. Kamukhang kamukha mo siya kaya ikaw ang napili ko.
Napansin ko rin na laging binubulong ng anak ko na parehong pareho talaga kayo." Si
Prince King laging sinasabi yun? Pero hanggang sa magkapareha lang kami. Hindi
talaga ako ang Prinsesa.

"Pa-Paano po kapag nalaman nila na hindi talaga ako ang Prinsesa? At isa pa po,
bubbles po ang magic ko at hindi liwanag. Mas nakakapagtaka naman po yun. Isa pa
po, ayoko pong may niloloko ako. Ayoko pong makasakit. Ayoko pong kamuhian nila
ako." Napansin ko naman na nginitian ako ni Klyzer. Medyo nawala yung kaba ko.

"Hindi nila malalaman iha. Hindi mo ba napansin na simula nung dumating ka rito ay
unti-unting bumabalik ang liwanag? Sabagay hindi mo ito mahahalata dahil may
kadiliman pa rin. Pero may nagbago. Iniisip ko rin kung ikaw ba ang Prinsesa.
Marami kasi kayong similarities. Idagdag mo pa yang liwanag." Tumango nalang ako.
Sabi nga niya wala akong choice diba dahil isang task yun? So alangang tumanggi pa
ako? Gustuhin ko man kaso wala na akong magagawa.

"Ano pong sasabihin ko sa mga katanungan nila?"

"Ako na ang bahalang mag announce sa buong mundo ng majica. Madali lang, sasabihin
natin na wala kang maalala dahil yun naman ang totoo. Tungkol naman sa magic mo,
connected siya sa pagkawala ng prinsesa. Naglaho siya at may mga bulang lumabas."
Tumango-tango naman ako. Oo nga no? Pero labag pa rin sa kalooban ko ang gagwin ko.
Lalo na at mahal ni Prince King ang Prinsesa.

"How about Prince King?" Tanong ko naman dito. Ngayon ko lang na napagtanto na mali
ata nasabi ko. Mukhang nagets naman niya ako. Kasi diba inlove ang anak niya sa
Prinsesa?

"Just stay the same. Alam naman niya na nawalan ka ng alaala." Tumango nalang ulit
ako.

"Huwag kang mag-alala. Ako na ang bahala. Bukas ay susunduin ka rito ni Fairy.
Titipunin ko ang lahat ng magical vampire para sa malaking event. At isa pa, wala
kang ibang pagsasabihan tungkol sa pag-uusap natin. Tangin ako at si Fairy lang ang
makakaalam nito. Well hindi pa alam ni Fairy ang mga pinag-usapan natin. Ikaw na
ang bahala sa kanya." Tumayo na siya kaya tumayo rin ako. Nagpaalam na rin siya.
Hala paano ito? Paano ako mag aact bilang isang Prinsesa e napakamalas kong
kumilos? Napaka careless ko? Hindi ako isang magandang huwaran.

Kinakabahan ako sa magaganap na event bukas. Bakit ba ang malas ko? Bakit kasi
naging kamukha ko pa ang Prinsesa? Bakit? Bakit? Urgh maloloka na ako. balak ko pa
naman na huwag munang pansinin si Prince King tapos ganito?

"I am the Princess." Napailing nalang ako. Bahala na bukas. Sa ngayon ieenjoy ko na
ang huling araw na normal lang ako.

Mayamaya ay bigla nalang parang bumigat ang higaan ko. parang may umupo? Teka may
umupo? Napabangon agad ako. Walanghiyang babae to.

"Bakit ba ang hilig mong manggulat? Palibhasa may lovelife kana." Inirapan ko naman
si Fairy.

"Sus as if i know br~"

"Oo na oo na. Ano ba kasi ang kailangan mo?" Bumulong siya ng bitter.

"Kala mo ba hindi ko narinig yon? Huwag ka ngang maingay baka magising si Klyzer!"
Tinulaktulak ko naman siya paalis ng kama ko.

"Aba hindi mo ba napansin na wala si Klyzer sa tabi mo? Ano ba kasing klaseng
bampira ka? Tulog mantika." Nakakadalwang irap na ako sa kanya pero wala pa rin
siyang tinag. Inaasar na naman niya ako. Palibhasa inspired ang loka. Sus inggit ka
lang Laytina. What? Bakit ba epal tong pag-iisip ko? Traydor!

"Saan mo siya dinala? Nako malilintikan ka sa akin kapag napahamak yun." Tumayo
naman ako. Napatingin ako sa orasan. What? Malapit na pala magsimula yung event.

"Nakila mommy siya. Maligo kana. Aayusan pa kita. Huwag kang mag-aalala sa susuotin
dahil may ipinadala sa akin ang Mahal na Hari." Tumungo naman ako sa cr. Kaya pala
nakaayos ngayon si Fairy. May malaki nga palang event na magaganap. At isa ako sa
pambulabog ng gabing to. Nakakainis. Pwede bang bumalik nalang ako sa mundo ng mga
tao kahit na magmukha akong pulubi dun? Teka ang ganda ko namang pulubi.

Pagkatapos kong maligo ay dumiretso ako sa kwarto kung nasaan si Fairy. Binlower
naman niya agad yung buhok ko. May kung anu-ano siyang nilagay. Ini-straight niya
ang buhok ko. Bahala na, maganda si Fairy at maayos kaya may tiwala ako sa gagawin
niya.

Nakaidlip ako. Naalimpungatan naman ako nung may tumatapiktapik sa balikat ko.

"Suotin mo na yung dress na nakalagay sa box." Tumayo naman ako at kinuha yung
dress. Ang simple niya lang. Kulay puti sa itaas at itim sa baba na parang butas
butas. Ang ganda niya. Mukhang mamahalin ang ganito. Bagay kaya sa akin to?

Agad ko namang isinuot ito. Napangiti nalang ako dahil bumagay talaga siya sa akin.

"You are definitely the most beautiful woman this night." Humalakhak naman siya.

"This night lang talaga?" Mas lalo naman siyang humalhak kaya nakitawa nalang ako.
Ang saya niya. Sige. Ako nga kanina pa kinakabahan e. Hayae na nga. Basta most
beautiful naman ako. Okay na yun.

"Pero bakit ganito ang binigay na task sa akin ng Mahal na Hari? Hindi pa naman
siguro ako mamamatay hindi ba? Marami pa akong balak sa buhay ko. Bakit kasi naging
kamukha ko pa yung Prinsesa na yun e."

"Actually hindi ko rin alam kung anong tumatakbo sa isip ng mahal na Hari. Wala na
tayong ibang magagawa kundi sumunod sa kanya. Kahit ako ay naguguluhan sa
pangyayari. Pero believe me, King Duke knows what is best for you." Niyakap ko
naman siya. Bahala na talaga. Imbis na pangunahan ako ng kaba, mas pinangunahan ako
ng pangamba kung anong magiging reaksyon ni Prince King.

"Fairy. I don't know.. I don't know.. Paano si Prince King?"

"Huh? What about him?" Nagkalovelife lang nakalimutan na agad ang mga pangyayari.
Iumpog ko kaya to para matauhan? Ganito ba epekto ng inlove sa taong inlove rin
sayo?

"Palibhasa nag kalovelife ka lang, nakalimutan mo na. Remember mahal ni Prince King
ang Prinsesa? Paano naman ako makakakilos ng tama kung ang paglapit pa nga lang sa
kanya ay pinanghihinaan ako ng loob? Paano ko magagampanan ang pagiging Prinsesa sa
harap niya?" Agad naman siyang napaisip na para bang natauhan nga.

"Ay sis, hindi ko alam. Haha. Siguro act just normal." Nanlumo naman ako.

"Pero mahal ko siya di ba? Sa tingin mo magagawa ko iyon? Masasaktan lang ako. Aasa
lang ako. At papaasahin ko lang siya na ako yung babaeng mahal niya . Hindi niya
alam na nagpapanggap lang ako." Parang pabulong ko nalang sinabi yung huling
salitang sinabi ko. Ayoko dumating yung araw na kamuhian niya ako. Pero dapat kong
ihanda na ang sarili doon dahil yun rin naman ang kakahinatnan.

"Kung iiwasan mo siya, gumawa ka nalang ng palusot. Basta nandito ako kapag
kailangan mo ako. Alam mo naman na minamatyagan pa rin kita. Lalabas ako kapag
tutulungan kita." Kinindatan naman niya ako. Buti hindi niya nahahalata na
nabibitter ako sa kanila ni Fire. Buti pa sila happy. Happy lang walang ending.
Tsk.

"Tara na." I nodded my head. As if naman na makakatakas ako diba? Ginamit ni Fairy
ang magic niya para makarating agad sa palasyo. Oo tama ang nabasa niyo, palasyo.
May palasyo ang MVA. At eto ang pinakamagandang lugar sa buong mundo. Nalaman ko na
dito tumutuloy ang mga Prinsipe. May dorm sila pero minsan lang nila nagagamit.
Huwag mong sabihing palilipatin nila ako dito? Mas lalong hindi ko maiiwasan si
Prince King.

Nasa loob naman kami ng isang kwarto. Tanging ako at si Fairy. Hinawakan naman niya
ang kamay ko. Parang pinapakalma niya ako. Kanina pa kasi ako hindi mapakali.

"Everything will be alright. Okay?" Tumango naman ako sa kanya at ngumiti ng pilit.
SInilip ko naman yung pinto. Napansin ko na nasa second floor kami. Kitang kita ko
ang Chandelier sa taas na gawa sa diyamante. Grabe sobrang ganda. Sino ba ang aayaw
na tumira sa isang palasyo na panay dyamante ang makikita?

Inilibot ko naman ang mga mata ko sa loob ng kwarto. Mukhang gawa sa Crystal ang
sahig. Kitang kita ko ang Reflection ko. Ang dingding naman ay may lining ng ginto.
Wow. Just wow.

"Dito ka lumaki hindi ba Fairy?"

"Yup. Pero lumaki akong hindi nakikita dito. May isang room na designated sa akin.
Bawal ang sinuman na pumasok doon. Hindi naman nila sinuway ang mahal na Hari kaya
naging ligtas ako. Bakit mo natanong?"

"Kapag ba sinabi na ng hari na ako ang Prinsesa, dito na rin ako titira?" Tumango
naman siya. Napakagat naman ako ng aking labi. I'm dead.

"Ang malas malas ko! Urgh!" Natawa naman siya.

"Paano pala si Pj? Nababasa niya iniisip ko?"

"Okay na ang lahat. Sinigurado naming walang hahadlang na kahit sino. Blocked na
ang lahat ng bampira na susubukang basahin ang iniisip mo. Maski ang mga prinsipe
ay hindi magagawa sa iyo yon. Kaya rin ng mga prinsipe na magbasa ng iniisip ng iba
pero hindi nila ginagawa yon dahil alam nila ang salitang Privacy. Don't worry kasi
may nagmamatyag naman sa kanila kung sakaling gawin nila iyon. Kaya rin nilang
iblock ang gustong bumasa ng iniisip nila. Kaya nga they are really amazing. Pero
wala namang issue yung kay Pj dahil yun talaga ang ability niya. Yun lang, hindi
niya kayang basahin ang mga iniisip ng prinsipe including cupid, ako at ikaw. Well
to make sure, ginawa rin namin kay Cupid ang ginawa namin sa iyo." Mas humanga ako
sa ability ng mga Prinsipe. Grabe ang lakas lakas naman nila.

"Makakasama mo naman ako. Sanay na nga ang mga Prinsipe na makita ako sa palasyo e.
Nandito na rin si Cupid pati ang family ko. Tulung tulong tayong aalagaan si
Klyzer. Sounds good?" Umoo nalang ako. Bahala na. Sumilip ulit ako. Ang daming
bampira. Akalain mong magkakasya silang lahat dito? Sabagay, ito na ang
pinakamalaking palasyo sa buong mundo pati na rin sa mundo ng mga tao. Bawat
Prinsipe kasi ay may kanya kanyang palasyo. Sadyang itong palasyo lang para sa
lahat ang pinakamalaki. Edi may palasyo rin pala sila Princess Light? Makakapunta
kaya ako doon?

"Ladies and Gentlemen, maligayang pagdating sa ating palasyo. Siguro ay nagtataka

kayo kung bakit ko kayo ipinatawag. May ganda lang akong sasabihin dahil may isang
babaeng nagbabalik." Napasilip ulit ako sa labas pero hindi ko makita yung
nagsasalita. I'm sure na ang mahal na hari yon. Hinawakan ko naman ang kamay ni
Fairy. Dahil matalas ang paningin ko, nakita ko na parang gulat at pagtataka ang
rumehistro sa bawat mukha ng mga nandito. Hindi ko makita ang mga Prinsipe. Baka
siguro katabi ng hari. Hindi ko rin makita ang mga kaibigan ko. Baka nasa unahan?

Nagsimula na silang mag-ingay at bulungan.

May hagdan kasi pababa. Siguro doon ako pararaanin. Wow parang isang prinsesa lang
na nagdedebut. Pero hindi naman ako nakagown. Simple lang ang suot ko pero kitang
kita ang hubog ng katawan ko.

"Maligayang pagbabalik mahal na Prinsesa." Sigaw ng Mahal na Hari. Mas lalong

lumakas ang bulung-bulungan pero napansin ko na ang saya sa mukha nila.

Agad naman akong itinulak ni Fairy palabas ng pinto. Kainis naman ang babaeng to.
Nakatingin na palang lahat sila sa taas kung nasaan ang pwesto ko. Nagpalit anyo
naman si Fairy bilang isang fairy talaga. Iniwan niya ako sa ere. Sinubukan ko
namang ngumiti.

Sigurado akong hindi ako tanaw ng mga prinsipe dahil nasa ibaba sila ng
tinutuntungan ko. Bale natatakluban ako at tanging mga nasa malalayo lang ang
nakakatanaw sa akin.

Hindi pa rin mawala ang ngiti sa mga labi nila pero may halong pagkagulat. Malamang
ay dahil kilala nila ako bilang si bubble.

"Sunduin mo siya sa itaas aking mahal na anak." Parang gusto kong tumakas. Gusto
kong tumakbo malayo sa kanila. Bakit siya pa? Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan
ko. Napatingin ako sa may hagdan kung saan siya paakyat. Inangat niya ang tingin
niya. Alam kong nagulat siya. Napalitan naman agad ng ngiti ang pagkagulat niya.
Samantalang ako ay parang nangangatal dahil sa sobrang kaba. Ito na nga ba ang
sinasabi ko e. Hindi talaga ako makakaiwas sa kanya.

Agad naman siyang lumapit sa akin. Parang sabik na sabik siya. Agad naman niya
akong niyakap. Hindi pa rin ako gumagalaw.

"So it's you my little Princess." Ngumiti nalang ako. Nasasaktan ako dahil niloloko
ko ang taong mahal ko. Inaakala niya talaga na ako ang Prinsesa. Anytime ay pwedeng
bumagsak ang luha ko. Bumitiw naman siya sa pagkakayakap.

Nagpalakpakan naman ang mga bampira. Lumuhod siya at inilahad niya ang kanyang
kaliwang kamay na para bang gustong makipagsayaw. Tinanggap ko naman iyon. Ngumiti
ulit ako pero hindi ko ipinahahalata na malungkot ako. I'm sorry. Hindi ko ginusto
to. Sana maintindihan mo ako.

Agad naman niyang inikawit ang kamay ko sa bisig niya. Bumaba kami sa hagdan.
Nakita ko na they really admire me. Lahat sila. May iba pa nga na naluha. Ganito ba
ka-espesyal ang Prinsesa? Na kaya niyang pangitiin ang lahat, makita lang siya?
She's really different.

Gulat rin ang rumehistro sa mukha ng mga Prinsipe pero syempre exception si Ice.
Ewan ko kung may nalalaman siya. Kung mayroon man, naku sobrang nakakahiya sa
kanya. Napansin naman niya na nakatingin ako sa kanya kaya binigyan niya ako ng
matamis na ngiti.

Napatingin naman ako sa unahan. Magkakasama si Cupid, Rebecca, Tricity, Xander,

Rainbow, PJ, Invi at Krystal na parang hindi makapaniwala.

Inexplain naman ng mahal na Hari ang tungkol sa kalagayan ko. Simula nung naglaho
daw ako ng parang bula hanggang sa nawalan ako ng alaala tapos nalaman nila na ako
ang Prinsesa. Kung anu-ano ang palusot ng hari. Ang galing rin palang gumawa nito
ng kwento. Binanggit rin niya yung konti konti nang lumiliwanag. Naniwala naman ang
mga bampira. Sinabi rin niya na nakita nila ang hikaw ko pero kinuha nila sa akin
to para pag-aralan kung yun talaga ang hikaw na suot suot niya nung bata pa siya.
At hindi daw sila nagkamali. Ako daw talaga ang prinsesa. Sa itsura palang daw ay
parehas na parehas. Gusto ko ngang matawa sa mga pinagsasabi ng hari e.

Napansin ko naman na kanina pa pala nakakalawit ang kamay ko kay Prince King.
Kanina pa pala siya nakatingin sa akin? Iniwasan ko naman yun.

Bigla kong naalala yung moment na nagsasayaw kami. Tinanong niya kung saan galing
yung hikaw. Aba kaya pala ibinigay sa akin to ni Fairy. May reason pala. Para dito
pala iyon.

"At kung mapapansin niyo, may araw na nakaukit sa kanyang batok." Nanlaki ang mga
mata ko. Paano niya nalaman na may hugis araw akong birthmark? Ngayon ko lang
nadigest ang sinabi niya. Wag mong sabihing parehas na naman kami ng Prinsesa.

Agad namang hinawi ni Prince King ang buhok ko. Nanlaki ang mga mata niya.

"Birthmark." Yun lang ang nasabi ko sa kanya.

Chapter 27 (Moments)
Prince King's POV

Dad invited all the magical vampires for a surprise event. He looked happy. We, the
five Princes, don't know about this. Is this event really that important? Why do we
need to go in the Magical Palace? Since Princess Light disappeared, we never
celebrate an important event in this place that's why I'm wondering. What's with
the King?

"What's going?" Fire asked.

"Don't ask me. Ask my father." He just shrugged his shoulder. See? Even Fire
doesn't know about the event. We are confused. I have an idea but ugh I hope she
will come back.

"I think they already found the Princess." I looked at Ice. He never failed to
amuse me. We have the same feelings about the event.

"Oh don't say that. Don't let someone assumes something possible or impossible?"
Air said with his playful tone. I glared at him. I'm not assuming. I don't want to
assume because it will just hurt me. Yes. I am really affected when it comes to my
Princess.

"Loko ka. Kung nakamamatay lang ang tingin, kanina ka pa nailibing." Fire said.
Well said.

"Alright, let's see what will happen." Rock said. He smirked at me.

Inilibot ko ang aking paningin. I saw my friends. Pero wala si Laytina at Fairy?
Maybe they are not informed. Naalala ko tuloy yung nasabi ko kay Laytina. I felt
sorry. Hindi ko naman sinasadyang saktan siya. I know she likes me that's why
ganiyon nalang ang ikinilos niya pagkatapos ng nangyari. Hindi ko pa siya nakikita
pagkatapos ng Christmas eve. Hindi rin siya pumasok. Hihingi nalang ako ng
paumanhin sa nagawa ko.

"Woah namiss ko ang ganitong event. Yung lahat tayo ay nandito. I miss Princess
Light as well. Hindi na niya tuloy nasilayan ang Prince Air ng buhay niya." Yes I
miss her too.

Biglang tumahimik ang kapaligiran. I saw dad standing in front of us. He just can't
stop smiling eh? He looked at me and gave a meaningful smile.
"Ladies and Gentlemen, maligayang pagdating sa ating palasyo. Siguro ay nagtataka
kayo kung bakit ko kayo ipinatawag. May ganda lang akong sasabihin dahil may isang
babaeng nagbabalik." Dad announced.

May babaeng nagbabalik? Tumingin ako sa mahal na Hari. Sa akin pala siya
nakatingin. Weird. Why do I have this feeling that Princess Light is here?

Nagsimulang lumakas ang bulungan sa paligid. Wala akong ibang iniisip kundi ang
itsura ng Prinsesa. Sobrang ganda niya lalo siguro ngayon? I want to hug her right
now.

"Ngayon lang ulit kita nakitang ngumiti ng ganyan." Napatingin naman ako kay Ice na
seryosong nakatitig sa akin. What's with him?

"Maligayang pagbabalik mahal na Prinsesa." Napangiti ako sa sinabi ng aking amang

hari. Tinulaktulak naman ako ng mga mokong na parang tuwang tuwa rin. Nakatingin
lang ako kay Dad habang nakangiti. My heart is beating so past. I will now see the
beautiful face of my one and only Princess. I want to touch her face, I want to say
she's really beautiful and I will never get tired of saying I love you my Princess.

"Oh tama na ngiti King." Asar sa akin ni Air. I punched his shoulder making him
chuckled.

"Sunduin mo siya sa itaas aking mahal na anak." Tumango naman ako sa utos niya.
Nagsimula akong maglakad patungo sa may hagdanan. Hindi ko tanaw ang itaas dahil
may nakaharang. I'm excited to see her.

"Laytina Chua." Bulong ko sa sarili ko.

I was shocked when I see Laytina Chua looking at me. So she is the long lost
Princess? Matagal ko nang nararamdaman na parehas sila ng Prinsesa. I can't believe
na ang Prinsesa pala ay matagal ng nasa tabi ko. Matagal ko na siyang nakakasama
pero ngayon lang namin nalaman.

Nginitian ko naman siya. Magkakakonekta ang lahat sa kanila ni Light. Kaya pala.

Agad ko siyang niyakap sa sobrang tuwa. Matagal ko siyang hinintay. Naramdaman ko

naman na namula siya. Mabilis rin ang tibok ng puso niya.

"So it's you my little Princess." Bulong ko sa kanya. Lumuhod ako para hingiin ang
kanyang kamay. Agad naman niya itong tinanggap. Naaalala niya kaya ako? Kasi alam
kong nawalan siya ng alaala.

Ikinawit ko naman ang kamay niya sa braso ko. Bumaba kami para makita siya ng kapwa
bampira namin. Napansin ko ring nanlaki ang mga mata ng mga kaibigan ko lalo na
yung mga Prinsipe. Hindi rin ata sila makapaniwala. Alam kong nahihiya si Light.
Tumingin naman ako sa kanya kaso iniwasan ako. Nahihiya.

Agad namang ipinaliwanag ng Hari ang tungkol kay Layt este Princess Light. Parang
kinakabahan naman siya kaya hinawakan ko ang kanyang kamay.

Kaya pala suot niya ang hikaw na iyon. Yun kasi ang regalo ko sa kanya nung
kaarawan niya bago siya mawala. Akala ko kaparehas lang.

Tinignan ko rin ang birthmark niya. Hindi mo maipagkakaila na siya ang Prinsesa ng
Liwanag. Noon pa man ay napansin kong konti-konting lumiliwanag ang paligid.
Nagsimula iyon ng dumating siya. Masama ang tingin ko sa kanya nung una hindi dahil
sa binangga niya ako kundi dahil sa kahawig niya at kapangalan niya si Light. So it
turns na siya talaga ang babaeng mahal ko. Ang matagal kong minahal at mamahalin.

Pagkatapos ng announcement ay nakiisa kami sa kasiyahan ng mga bampira. Hindi ako

umalis sa tabi niya. Ayoko kasing maglaho na naman siya.

Natapos na ang event kaya napagpasyahan namin na magpahinga na. Mabuti nalang ay
simula ngayon, kasama na naming ang Prinsesa sa palasyo. Kanina pa siya walang
imik. Siguro napagod kakangiti.

"The reason why I asked Invi to keep an eye on you is that I know you're Princess
Light. First time I saw you, I thought you are Light. I observed you. Now it is
like a bomb with a time limit. Boom. Welcome back Princess Light." Yeah I know Ice
being an observant. Hindi na ako magtataka kung sa una palang ay si Laytina na ang
hinala niya. Ayoko kasing maniwala noon na siya ang Prinsesa. Ayoko lang mahulog sa
ibang babae.

"Ah. Please call me Layt. Hindi kasi ako sanay e."

Layt's POV

Inoobserbahan pala talaga ako ni Ice. Kaya pala ganoon lagi siya makatingin sa akin
ay dahil alam niyang ako ang Prinsesa, in fact hindi. I'm really sorry.

"Ah. Please call me Layt. Hindi kasi ako sanay e." Hindi ako sanay na Princess
tawag nila sa akin. Hindi ako deserving matawag na Prinsesa kasi isang hamak na
impostor lang ako. I'm just a freakin' impostor. Truth hurts.

"Grabe bfs, hindi ako makapaniwala na ang bestfriend ko nung bata ako ay siyang
itinuturing kong besfriend sister ngayon. I'm so happy!" Agad naman akong niyakap
ni Cupid. Tumingin ako kay Fairy na kanina pa katabi ni Fire. Nagmake face nalang
ako.

"Tanda mo ba na ako ang pinakagwapo nung bata tayo?" Tanong naman ni Air kaya
natawa ako. Umiling naman ako kaya mas tumawa sila. Mukhang napagbagsakan naman ng
langit at lupa si Air.

"Edi nung bata ka lang pala gwapo? Sabi mo 'nung bata tayo'." Mas nagtawanan naman
kami dahil sa sinabi ni Rock. Talagang mahilig magbangayan ang dalwang ito. Ang
saya pala talaga nilang kasama.

Hindi naman ako masyadong makakilos dahil nasa tabi ko lang si Prince King. Hindi
rin ako makatingin sa kanya. O kill me now.

"Ako pa rin ang pinakagwapo sa atin no. Di ba Prinsesa?" Tanonh ulit ni Air. Hindi
talaga ako comportable sa pagtawag nila na 'prinsesa'. Kung alam lang nila ang
totoo edi sana hindi na ako mahihirapan. At isa pa, yung lalaking mahal ko ay
pinapaasa ko.

Sumulyap naman ako kay Prince King. Hala hindi ko ata kayang tanggalin ang mga
tingin ko sa kanya. Para bang sinasabi ng mga mata niya na wag kang iiwas. Para
bang magnet sa paningin ko.

"So Air alam mo na ang sagot? Iba ang pinakagwapo sa mga mata niya." Natauhan naman
ako sa sinabi ni Rock. Trip talaga ako ng mga to. Kanina pa nila ako inaasar. Ganan
ba sila sa Prinsesa?

"Nakakahurt naman. Sabagay in love sa isa't-isa e." Biglang nag-init ang pisngi ko.
Letse ka Air! Kailangan pang sabihin yun? Hindi ba pwedeng sarilinin niya nalang?

"May napansin lang ako. Hindi ko kasi matukoy kung sila ba talaga sa isa't-isa.
Hindi ko alam kung paano nangyari yon. Mahal naman nila ang isa't-isa e." Napakagat
ako ng labi sa sinabi ni Cupid. Inirapan ko siya kasi sinabi pa niya na mahal namin
ang isa't-isa. Kaya siguro hindi niya matukoy dahil mahal ko si King bilang Laytina
Chua. Hindi ako ang Prinsesa.

"Wala akong pakialam. Kahit tadhana lalabanan ko para sa Prinsesa ko." Kulay
kamatis na ata ang pisngi ko lalo nang bigla niya akong hapitin papalapit sa kanya.
Mas lalo naman akong nakonsensya. Kailan ba matatapos ang pagpapanggap ko? Kapag
may isang babae na bigla nalang susulpot at magpapakilala na siya ang Prinsesa? Ano
kayang magiging reaction nila kapag nangyari yun? Magagalit yang mga yan sa akin.
Baka maging wanted pa ako sa Academy na to. Huwag naman.

Imbis na kiligin ako ay mas nangingibabaw pa rin ang konsensya. Paano ako kikiligin
kung hindi naman talaga para sa akin ang mga katagang binibitawa niya? Para kay
Prinsesa Light.

"Whoa ang korni mo na." Sabay bato ni Fire ng apoy sa harapan ni King. Pero bago pa
iyon makalapit ay nawala agad ito. Hay buti nalang katabi ko si King.
"Ikaw na magaling!" Mukmok naman ni Fire.

"Wala akong ginagawa." Seryosong sabi ni King. Anong wala siyang ginagawa? Mas lalo
naman akong humanga dahil wala nga siyang ginawang kahit ano para mawala yung apoy
na papalapit sa amin.

"Walang ginawang kahit ano si King. Princess Light may kinalaman ka ba dito?"
Tinaasan ko naman ng kilay si Ice. Bakit ako tinatanong nito? Napansin ko naman na
seryosong nakatingin sa akin si Fairy. Mamaya ko nalang siya tatanungin.

"Ano bakit ako? Wala nga rin akong ginagawa e. As if naman na matigilan yan ng bula
ko. Tsaka hindi ko pa tanda kung paano gamitin yung light magic ko. At impossible
na related ang light dyan." Halos lahat sila ay seryoso.

"Hindi mo ba natatandaan? Yung training natin? Muntik ka nang mapatay nung halimaw
pero parang may pumigil doon na hindi ko maintindihan. Biglang bumait yung halimaw
then nawalan ka ng malay." Sabi naman ni Rock. Inalala ko naman yung sinabi niya.
Oww okay. Hindi ko alam. Wala akong alam doon.

"Wala talaga akong alam. Hindi ko magic yun."

"Go back to your own room." Napalingon naman kami sa nagsalita. Si King Duke. Agad
naman kaming tumungo bilang paggalang at pagsang-ayon.

"Princess Light, Fairy, maiwan kayo." Eh? Bakit kaya? Walang nagawa yung anim kundi
umalis. Pero bago sila tuluyang umalis, parang may binabalak si Fire at Air. Napaka
talaga ng dalwang yun. Nag flying kiss naman si Fire kay Fairy. Inirapan ko naman
siya kaso wrong move kasi napansin pala ni King yun. Natawa tuloy siya. Omg tumawa
siya?

"As far as i can see, nagagawa mo nang maayos ang task. Pero napansin ko na parang
mailap ka kay Prince King. May problema ba sa anak ko?" Tinignan ko si Fairy para
humingi ng tulong.

"Mahal na hari, natatakot lang siya na mahulog ang loob sa anak niyo. Alam niyo
naman kung gaano kamahal ni Prince King ang Prinsesa hindi ba? Hindi alam ni Layt
kung paano siya makikitungo." O my gosh thank you Fairy for saving me. Buti nalang
at pinaiwan din siya. Baka kasi masabi ko na mahal ko ang anak niya. Ang awkward
kaya noon.

"Noong mga bata pa naman sila ay hindi pinakita ng Prinsesa na mahal niya ang anak
ko. Siguro ay masyado pa silang bata noon kaya hindi niya pa alam ang pag-ibig.
Para sa anak ko, pag-ibig na ang nararamdaman niya. Just stay the same Layt. Kung
mahulog ka man sa kanya, magiging problema mo yon. Masasaktan ka. Pero hindi kita
masisisi. Mas maganda nga kung tuluyan na siyang mahulog sa iyo." Bumilis naman ang
tibok ng puso ko sa huling mga salitang sinabi niya. Boto siya sa akin para sa anak
niya? Kung alam niyo lang po na mahal ko ang anak niyo. Matagal na po akong nahulog
sa kanya. Problema nga talaga.

"Sige magpahinga na kayo." Sumunod naman kami. Agad na itinuro sa akin ni Fairy ang
kwarto ng Prinsesa and Yes, sa kwarto talaga ng Prinsesa nila ako pinatuloy. Nakita
ko naman na nandoon si Cupid at Klyzer.

"Hi Klyzer! Mi missed you. Pakiss nga!" Agad ko namang hinalikan si Klyzer.
Nakakagigil talaga ang bata na ito.

"Huwag na kayong umalis Cupid at Fai. Dito nalang kayo. Girl bonding you know."

"Good idea! Malaki naman ang kama mo. Kasya tayo. Maluwag pa nga e. Namiss kong
matulog sa kwarto mo." Nginitian ko nalang siya. Pansin ko, lagi akong nakangiti
kaso pilit.

Nagkwento nang nagkwento si Cupid tungkol sa past nila ng Prinsesa. Nakikitawa

nalang ako sa kanya kapag tumatawa siya. Ganoon rin naman si Fairy. Sobra tuloy
akong nakokonsensya. Kasalanan to. Bestfriend ko pa naman siya pero eto ako,
naglilihim.

Mayamaya ay may kumatok. Hindi na namin napagbuksan dahil kusa na itong bumukas.
Sumilip naman si Air at Fire. Magkapatong ang ulo nila. Ang kulit nilang tignan.
Ngumiti naman sila na kala mo walang bukas. Nakakatuwa kasi ang kulit ni Fire.

Agad naman silang natumba dahil itinulak sila ni Rock. Napangiwi nalang ako. Ang
lakas pala ng topak ng mga ito.

"Bakit kayo nandito?" Tanong ko naman.

"Sleepover?" Tanong naman ni Air.

"Aba kailan pa nauso ang sleepover sa inyo?" Tanong ko ulit sa kanila. Yung mukha
naman nila ay parang amaze na amaze na para bang may nasabi akong kakaiba.
"Si Prinsesa Light ka nga talaga! Akalain mo na ganan pa rin ang sasabihin mo
ngayon?" Sabi naman ni Air. Ang daldal pala talaga niya pero i find it cute.

"What do you mean?"

"Kasi noong mga bata pa tayo, pumunta rin kami dito for sleepover. Kasama mo rin si
Cupid noon sa kwarto mo. Pumasok nalang kami bigla tapos tinanong mo kung bakit
kami nandito. Sabi ko Sleepover. Tapos ganan na ganan rin yung sinabi mo." Parang
tuwang tuwang sabi ni Air. Sinulyapan ko naman si Cupid pero tulog na ang loka.
Bampirang antukin. Tss

"Okay sabi mo e." Agad naman silang lumundag sa kama. Umiyak tuloy si Klyzer.

"Ginising niyo ang baby ko!" Pagmamaktol ko naman. Humingi naman sila ng sorry.
Nakatayo pa rin si Ice at King.

"Baby mo? Sino siya? Paano ka nagkaanak?" Ano bang dapat isagot sa mga tanong ni
King?

"Siya si Klyzer. Patay na ang mga magulang niya. Natagpuan ko nalang siya sa may
hugis araw na bato. Kinupkop ko siya at itinuturing na sariling anak. Ayoko kasi na
maramdaman na wala siyang magulang, na walang magmamahal sa kanya." Binuhat ko
naman si Klyzer. Lumapit naman sa akin si King.

"Can i?" Ang sarap kurutin ng pisngi ni King. Ibinigay ko naman sa kanya si Klyzer.
Bigla namang tumawa si baby. Nakaramdam tuloy ako ng saya. Nilingon ko naman yung
ibang Prinsipe dahil may narinig akong nahilik. Si Air. Ang bilis naman nilang
makatulog. Si Fire yakap si Fairy. Si Rock nakapagitna kay Air at Cupid, so siya
ang katabi ni Cupid. I smell something Fishy. Si Ice naman ay nakaupo at nagbabasa.
Parang nung una ko siyang nakilala, nagbabasa rin siya.

"So you're his mother?" Tumango naman ako.

"Okay. Starting today, i will be his father."

_____________________________________________
PS: Nasapicture si Layt at Klyzer ---->

Chapter 28 (Dream)
Layt's POV

Napaoo nalang ako sa sinabi ni King. Hindi ako makatulog kaya pinagmasdan ko nalang
sila. Kay King at Klyzer naka focus ang tingin ko. Mukha talaga silang mag ama.
Kung uso lang ang cellphone dito, kanina ko pa sila napicturan.

Masaya naman ako kaso hindi ko pa rin maipagkaila na nalulungkot ako dahil
nagpapanggap lang ako. Sana nga ako nalang ang prinsesa no? Para hindi na ako
mahirapan pa. Tutal wala naman akong maalala tungkol sa pagkabata ko. Parehas rin
kami ng edad ng Prinsesa nung nawala siya at nawalan ako ng alaala.

Naisipan ko munang lumabas ng kwarto para makakuha ng iinumin. Nakaramdam kasi ako
ng uhaw. Hindi rin naman ako makatulog kaya maglilibut-libot na muna ako.

May mga bantay naman. Agad naman silang nagbibigay galang kapag dumaraan ako.
Nginingitian ko naman sila bilang kapalit. Konti lang ang mga bampira dito.

Uminom naman agad ako kaso dugo yung nainom ko. Wala palang tubig dito at sa tingin
ko ay dugo ng mga hayop ang iniinom dito. Alam ko ang lasa ng dugo ng tao.

Pumunta naman ako sa may veranda. Kitang-kita pala ang ganda ng buong Mva sa
kinatatayuan ko. Ang sarap titigan. Iba't-ibang ilaw ang nagsamasama. Mapapadalas
ata ako dito ah? Sobra kasing nakakarelax. Madilim dahil madaling araw na. Masarap
talaga sa pakiramdam na nakakaita ka ng liwanag. Sadyang nakakapagpangiti pala ito
kaya siguro ganoon nalang ang pagkagusto nila sa Prinsesa.

Biglang humangin ng malakas. Ang lamig. Napayakap nalang ako sa sarili ko.

Hindi ako ang Prinsesa. Sana ako nalang.

"You're not the Princess." May naramdaman akong mukha malapit sa tenga ko.
Kinilabutan ako. Nilingon ko naman siya. Inilayo niya ang kanyang mukha.

Black, black, black. Siya na mahilig sa black. Ang gwapo gwapo niya. Parehas sila
ni King. Ay hindi, magkamukhang magkamukha silang dalawa. Mukhang masungit ang
isang to.

Hindi siya familiar sa akin. Ngayon ko lang siya nakita. Ang ipnagtataka ko ay
bakit kamukha niya si Prince King? At bakit siya nasa palasyo kung hindi siya
Prinsipe at tagapagbantay?Mataas siguro ang posisyon niya? Marami pa talaga akong
hindi nakikilala.

"Si-Sino ka?" Tanong ko naman sa kanya. Hindi nagbabago ang ekspresyon niya. Ni
hindi man lang siya ngumingiti o sumisimangot.

Lumapit ulit siya sa akin. Ako naman ay umaatras.

"Hu-Huwag kang lalapit sa akin!" Pagtataboy ko sa kanya. Hinahampas hampas ko siya.

Hinuli naman niya ang kanan kong kamay at hinila niya ako papalapit sa kanya. Ang
higpit ng kapit niya. Bumaon yung kuko niya sa balat ko. Napangiwi ako sa sakit.
"Hindi ko naman ginusto ito. Bakit mo alam?" Tinry ko na ibahin yung aura sa
paligid. Nasasaktan talaga ako sa hawak niya.

"It's none of your business young lady." Inilapit naman niya ang mukha niya sa
akin. Kinakabahan ako sa maaaring gawin niya. Pumikit nalang ako.

"Oo na, hindi na nga ako. Lubayan mo na ako!"

"I don't care." Bulong naman niya.

"Hindi ko ginusto to. Maniwala ka sa akin." Naramdaman ko ang mainit niyang hininga
sa may leeg ko. Napasinghap nalang ako. Ang bango niya pero gusto kong umiyak.
Nagdudugo na ang kamay ko dahil bumaon na ang kuko niya.

Maaamoy nila ang dugo ko.

"Dear, they can't smell your blood." He smirked. Mas natakot ako sa kanya. Mind
reader ba siya? Di ba binlock nila ang kung sino man ang magbabalak na basahin ang
isipan ko? Kaya pala niya sinabi na hindi ako ang Prinsesa dahil nababasa niya
naiisip ko. Delikado ako sa kanya. Tatlo na silang nakakaalam ng lihim ko. Si
Fairy, King duke at ang lalaking ito.

"Exclude me." Bigla niyang kinagat ang leeg ko. Napaluha na ako dahil sa tulis ng
kanyang pangil. This is my first time na may kumagat sa akin. Isang lalaking hindi
ko pa kilala. He is a monster. Damn you!

"Same blood." Anong ibigsabihin niya?

Nawala na ang sakit. Pagkamulat ko ay wala na ang lalaki sa harapan ko. Lumingon
lingon naman ako sa paligid. Wala na ang presensya niya. Napahawak naman ako sa
leeg ko. Naghilom na agad ang mga sugat ko. Dinilaan ko naman yung dugo ko sa
kamay.

Pumasok na ako ng loob. Baka kung saan galing ang lalaking yun. Baka masamang budhi
yoon. Baka hindi talaga siya taga palasyo. Napaisip naman ako. May kalaban ba ang
mga bampira? O may nagtataksil.

Tulala lang ako at wala sa wisyo. Hindi ko pa rin tinatanggal ang kamay ko sa aking
leeg. Natatakot ako na baka maulit yon. Hindi ko dapat nararanasan ito kung hindi
nawala ang Prinsesa.

May pumatak na namang luha sa aking mga mata. Hanggang ngayon ba naman minamalas
ako? Kala ko sa mundo ng mga tao lang ako malas pero bakit hanggang ngayon ako pa
rin ang Reyna ng kamalasan? Napaupo nalang ako sa sahig. Takot na takot ako. Sino
siya para inumin ang dugo ko?

"Prinsesa Light? Anong nangyari?" Napatunghay naman ako nung narinig kong may
tumawag sa akin. I mean sa pangalan ng prinsesa. I saw all of them na parang
natulala rin na nakatingin sa akin. Umiiyak pa pala ako.

Lumapit agad sa akin si Prince King. Bumilis ang tibok ng puso ko ng binuhat niya
ako na para bang bagong kasal. Hindi ko pa rin tinatanggal ang kamay ko. Baka
makita nila ang dugo sa leeg ko kaso too late, binigla ni Ice ang pagkakatanggal sa
kanya ko.

Nanlaki naman ang mga mata nila. Parang galit na galit ang itsura ni Prince King.

"So this is the reason why you are crying. Damn that Prince." Huh? Anong sinasabi
ni King? Damn that Prince e sila lang naman ang Prinsipe. Sigurado akong hindi isa
sa kanila ang gumawa noon.

"Huh?" Gulong tanong ko. Mukhang ako lang ang walang alam sa sinasabi niya.

"What a sweet word my twin." Biglang may sumulpot na lalaking nakaitim. Anong sabi
niya? MY TWIN? Napaangat ang tingin ko sa nagsalita.

Napaurong ang dila ko. Nakangiti siya ngayon sa akin. Hindi ko alam ang irereact
ko. Ang alam ko lang ay natatakot akong lapitan niya ako.

"Looking so scared my dear Princess?" Lumapit naman siya. Nangingig na ata ako sa
takot. Walang gawa ang isang tulad ko sa kanya. Isa siyang Prinsipe?

"Why did you bite her? It's against the rule Night." Ice said.

"I know." Inilagay na naman niya ang kanyang mga kamay sa bulsa niya sabay sandal
sa dingding ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin niya sa akin.

"He is my bastard twin. Prince Night, the controller of night." Ika naman ni King.
Kaya pala kung titignan mo ay magkamukhang magkamukha sila. Kambal pala sila. Bakit
hindi man lang namin alam na may isa pa palang Prince.

"It is a secret young lady." Binabasa niya talaga ang iniisip ko. Kung siya ang
night controller, ibigsabihin ay kasalungat niya ang Prinsesa? Hindi niya rin ako
tinatawag na Prinsesa dahil alam niyang hindi talaga ako since nabasa naman niya
iniisip ko kanina. Huwag lang sana niyang sabihin sa iba.

"Yes." Tapos nawala na siya. Lahat sila nakatingin sa akin.

"Nababasa niya iniisip mo kahit na Prinsesa ka. Nababasa niya rin ang amin. Anong
ibigsabihin niya sa yes at yug sa secret?" Tanong naman sa akin ni Rock. Sasagutin
ko ba? No, hindi pwede dahil mabubuking ako.

"Ah wala naman." Tumango naman siya.

Mayamaya ay lumakad si Prince King. Hindi ko namalayan na umaga na pala. Umagang

hindi maliwanag.

Chapter 29 (Don't fall)

Hi guys! Pasensya na sa mga typo ko na hindi ko pa nababago. Pagnatapos na ang
story na ito, ieedit ko yung simula. :)

_________________________________________

Layt's POV

Nagkulong ako sa kwarto ko dahil nahihiya ako sa pangyayari. Tuwing ipinapatawag

lang para kumain ako nalabas. Kailangan kasi sabay-sabay so makikita at makikita ko
pa rin si King. Nginingitian niya nga ako. Nginingitian ko rin naman siya pero
tumutungo agad ako at kay Klyzer ibinabaling ang tingin. Kasabay nga rin namin lagi
si Night e. Ni hindi talaga siya nagbabago ng expression. Tuwing napapatingin ako
sa kanya ay siya namang panlilisik ng mata niya.

Tuwing nakikita ko si Night, naaalala kong nagpapanggap lang ako. Natatakot ako na
baka mamaya bigla nalang niyang sabihin na hindi ako ang prinsesa.

"Stupid. I'm not going to tell your secret to anyone. That's an order." Nakarinig
ako ng maliit na boses sa isip ko. What the hell? Kaya niya ring gawin ang ginagawa
ni Pj sa akin. He can talk to me using his mind.

"Stupid your face. Kahit kailan napakasama mo. Bagay na bagay yung pangalan mo sa
iyo. Pero mas bagay ata sa iyo ang Dark kasi kampon ka ng kadiliman!"Napansin ko
naman na parang nagsmirk siya. Ganan yan e, magkakaemosyon lang kapag nang-iinis o
naiinis.

"I will take that as compliment."Inirapan ko naman siya. Ako talaga ang napipikon
sa kanya. Napansin ko naman na ngumiti siya. Kikilabutan na ba ako? Isang Prinsipe
ng kadiliman ay nginingitian ako? Nagmake face naman ako.

"Ehem" Napalingon naman ako kay Prince Air. Actually napalingon ako sa lahat.
Nakatingin na pala silang lahat sa amin ni Night. Nakakahiya. Sinulyapan ko naman
si Prince King na palihim. Nakakunot ang noo niya. Baka isipin niya may something
sa amin ni Night. Nginitian kasi ako ng pesteng lalaking to.

"Chill Laytina, i like it when King is Jealous. Look at his face,

priceless."Nakakainis tong si Night e. Hindi lang pala ako ang iniinis niya kundi
pati kakambal niya. Kambal ba talaga sila? Well oo naman dahil parehas sila ng
ugali. Kaso parang hindi naman magkapatid ang turingan nila.

Iniwasan ko naman ang mga makahulugang titig nila. Nagpaalam agad ako nung tapos na
kaming magsalu-salo. Agad kong binuhat si Klyzer at dumiretso sa kwarto ko. Ayokong
maintriga ng kung sino. Gusto ko ng kapayapaan.

Wala na kasing pasok. Pahinga daw muna ang mga bampira. So in short mukhang
sembreak ganoon? Well malapit na rin kasi akong mag-isang taon sa MVA. Ang bilis ng
panahon no?

Napaisip tuloy ako.. May event kaya dito ang Valentine's day? Siguro sikat na sikat
si Cupid ng araw na iyon. Hindi pa nga feruary 14 pero sikat na siya. Ano pa kaya
sa araw na iyon di ba?

Kung anu-ano pumapasok sa isip ko kaya hindi ko namalayan na madaling araw na pala.
Tulog naman na si Klyzer kaya naisipan ko munang lumabas ng kwarto. Sinilip ko muna
ang labas dahil baka makakita ako ng Prinsipe. Nagtatago at naiwas pa naman ako sa
kanila.

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil wala naman. Tanging mga bantay lang ang nasa
labas. Nagdahandahan lang ako sa paglalakad para walang makarinig. Pumuslit rin ako
sa mga bantay. Kapag kasi bampira ka, makikita mo rin ang kapwa bampira mo kung
tumatakbo sila ng mabilis.

Tuwing madaling araw ay umiinom ako ng dugo. Hindi ko mapigilan ang sarili ko.
Hindi ko macontrol ang pagkauhaw ko. Nagliliyab sa sakit kasi kung subukan kong
pigilan. Alam naman ng mahal na hari ang nangyayari sa akin. Hindi rin niya
maintindihan ang dinaranas ko. At bakit sa alas dose ng madaling araw ako
nakakaramdam ng pagkauhaw. Hindi ito ang gawain ng mga magical vampire dahil nga
ayaw nilang pumatay ng mga hayop. Nasanay rin ako na hindi umiinom ng dugo kaya
sobrang nagtataka ako kung bakit ako nagkakaganito.

Madalas na ring lumabas ang mga pangil ko. Baka kasi epekto ito ng pagkagat sa leeg
ko ni Night. Napakawalanghiya talaga ng lalaking yun!

"No. It's not my fault young lady." Muntik na ata akong atakihin sa puso nung
biglang sumulpot sa tabi ko si Night. Parehas kami ngayong nakatingin sa
magagandang ilaw na makikita sa academy. Ngayon ko lang napansin na marami palang
Lantern na lumulutang. May parang mga alitaptap naman pero mukha lang dahil sobrang
dami nito.

"Young lady? Ganan ka na ba katanda?" Umiling naman siya.

"Nope. I just don't want to call you Princess cause i know you're not." Ouch. Truth
really hurts. Alam ko naman e. Nagsasabi lang siya ng Princess kapag kaharap ang
ibang bampira lalo na sa ibang Prinsipe.

"I'm just curious ha? Sino ka ba sa buhay ng Prinsesa?" He looked at me with full
of emotion. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ngayon. Parang naoffend
ata siya sa sinabi ko.

"Who are you to ask that? You are nothing but just a normal magical vampire." Para
namang sinaksak ang puso ko sa narinig ko. Sobrang sakit palang masabihan na
nothing lang ako. Sabagay tama siya, i'm just nothing at wala ako sa lugar para
kausapin siya ng ganoon. My fault.

"I-I'm sorry." Aalis na sana ako nung bigla niya akong hilahin pabalik. Problema ba
niya? Nagpupumiglas naman ako.

[Pakiplay po yung song, ulit ulitin niyo til matapos kayo sa pagbabasa para mas may
feelings ---->]

"One thing, i know you really love my brother right?" Hindi ko alam kung bakit kusa
akong napatango sa tanong niya. Totoo naman e. Ayokong lokohin ang sarili kong
nararamdaman. At alam kong malalaman rin ng lalaking ito ang nararamdaman ko para
sa kapatid niya. Mind reader kasi. Letse.

"You should learn how to move on." Wow big word! Move on. Natawa naman ako.

"Not so funny young lady. I'm just saying what is best for you." Napatungo naman
ako sa sinabi niya. Natatawa ako kasi gusto kong takpan ang sakit na nararamdaman
ko sa bawat salitang sinasabi niya. I want to cry right now.

"Don't fall in love. Fall of a bridge, it hurts less." Nainis naman ako sa sinabi
niya. Inirapan ko naman siya. May narinig naman ako na 'just kidding' at alam kong
siya yun.

"Don't fall for someone who won't be there to catch you. Everything that falls gets
broken."Lumakad siya papalayo sa akin. Unti-unti na siyang naglalaho sa paningin
ko.
"Stop falling in love with the wrong man."At tuluyan na siyang nawala. Isa lang ang
ibigsabihin noon. Gusto niyang pigilan ang pagmamahal ko kay King. Tama siya. I
should learn how to move on. Sa huli ay ako lang ang talunan. Pero paano ba ako
makakapag move-on kung siya mismo ang lapit nang lapit? Bakit kasi ganito ang
nangyayari sa akin.

Ang sakit. Sobrang sakit. Gusto ko nang matapos ang pagpapanggap na ito. I just
want to be free. I want to runaway. Gusto kong bumalik sa mundo ng mga tao. Mas
gugustuhin ko pang sabihan ako ng Reyna ng kamalasan dahil sa mga pangyayaring
hindi kanaisnais. May gusto ko pang binubully ako.

Sana kaya kong ibalik ang nakaraan para hindi na ako nahulog sa lalaki na kahit
kailan ay hindi ako mamahalin. Sana hindi nalang siya yung minahal ko.

May naramdaman akong yumakap sa akin. Natakot ako na baka si Prince King ito. I saw
Prince Ice. Nagtataka naman ako. Pinunasan ko naman ang mga luha ko na walang tigil
kakapatak. Pinilit kong ngumiti sa kanya.

"What's your problem? I'm here to listen." Napaisip naman ako. Hindi ko pwedeng
sabihin. Pero sa lovelife naman ay okay lang.

"Hi-Hindi ko kasi mahal si Prince King." White Lie. Of course i can't tell na mahal
ko siya dahil mas mahihirapan ako. Si Night nga ay disapprove na sa pagmamahal ko
sa kapatid niya e.

Imbis na magulat si Prince Ice ay ngumiti siya.

"So i have a chance?" Ako pa ang nagtaka. Anong sinasabi niya na may chance siya?

"What do you mean?" Tumingin naman siya sa tinatanaw ko kanina pero ako ngayon ay
sakanya lang nakatingin. Parang may mali e. May mali sa kanya.

"I like you Princess Light. Let me help you." Napaatras naman ako. No. No it can't
be. Paano si Invi?

"Liar. Hindi ako naniniwala sa iyo." Hinigit naman niya ako. Bakit ang hilig
manigit ng kamay ang mga Prinsipe? Kala ba nila sweet yun? Pwes sa akin ay hindi.
Naiirita ako. Kinakabahan na naman ako. Bakit ganito ang inaasta ni Ice? Nasisiraan
na ba siya ng bait? Pero matagal na kasing kakaiba ang titig at ngiti niya sa akin.
Iba rin yung tingin niya sa akin nung sinabihan niya ako ng Concentrate. Inaamin ko
na sakanya ako unang humanga noong bago palang ako dito. Pero kasi, si Prince King
ang mahal ko.

"I'm serious. I really like you." Gusto ko nang mawala sa mundo. Bakit mas naging
komplikado ang buhay ko? Ano bang nagawa kong masama para malasin ako ng ganito.
Ayokong masaktan si Invi.

"How about Invi? She loves you for Pete's sake! Manhid ka ba?" Parang mas naging
awkward. Nadulas ako. Nasabi kong mahal siya ni Invi. Hala lagot ako.

"She is just a friend. Nothing more, nothing less. I really like you." Yayakapin
niya sana ako nang biglang may pumagitna sa amin. Prince King?

"Prince Night." Ah mali pala. Bakit ba si King ang iniisip ko? Parehas kasi sila ni
Prince Night e. Parehas ng katawan at mahilig sa itim. Akala ko talaga siya.
Dismayado ako.

"Back-off Ice. She's my girlfriend." Nanlaki ang mga mata ko. Hindi naman nila
makikita ang ekspresyon ko dahil nasa likuran ako ni Night. Balikat nga lang ako ng
mga yan e. Hindi naman ako maliit. Sadyang matangkad lang sila.

"Tutulungan kita kay Ice at King. Say
naman ang inner voice ni Night. He is
hindi ba? Atleast alam ni Prince King
yun para hindi siya umasa. Paano pala
pala nila ang isa't-isa?
yes if he asks if it is true." Narinig ko
helping me? Wala namang masama kung umoo ako
na hindi ko siya mahal. Mas okay na siguro
kapag bumalik ang Prinsesa? Paano kung mahal

"We will never know if she will really come back. Malay mo nandito na pala siya."
His inner voice again. Napalingon naman ako kay Ice na hindi makapagsalita.
Tumingin naman siya sa akin. Napansin ko na nagkuyom ang kanyang kamay. I felt
sorry for him if he really likes me. The feeling is not mutual.

"Is it true Princess Light? So that's why you said you're not in love with King
because you are actually in love with his Twin." Nalungkot ako sa sinabi niya. I
lied. I lied to everyone.

"Ye-Yes. I'm in love with Night." Lie. Nagsisinungaling ako para sa ikabubuti ng
lahat. Alam ko namang wala akong mapapala dito. Walang mabuting kapalit. Alam kong
sa huli ay ako ang talunan. Lahat sila ay magagalit. Handa na ako para doon. Okay
lang na mapatay ako dahil sa kasinungalingan ko.

"You're in love with Night." Napalingon naman ako sa likod ko. Anytime ay maiiyak
na naman ako. Nakita ko ang madilim na itsura ni King. Galit na galit at pagkamuhi
ang ipinapakita niya sa akin. Natatakot ako. Nasasaktan ako dahil alam kong
nasaktan ko siya. Tinaasan ko ang pride ko para hindi ako umiyak. Kapag kasi umiyak
ako, magtataka siya.

Umakbay naman sa akin si Night. Gustong gusto kong tanggalin ang pagkakaakbay niya
kaso naisip ko na mas okay na ito para maniwala si King. Hindi niyo naman ako
masisisi kung ayaw ko siyang paasahin. Hindi ako ang babaeng mahal niya. At hinding
hindi ako yung babaeng mamahalin niya.

"Ako lang ang naaalala niya Twin. I'm so sorry." Ah sh*t. Bakit yun ang sinabi
niya. Mas komplkado pa tuloy. Narinig ko naman ang sinabi niya na trust me kaya
umoo nalang ako.

"This is sh*t. Bullsh*t. Fvck. I really love you Princess Light." Tinadyakan niya
yung Malaking vase kaya nabasag ito. Nakaagaw ito ng pansin ng mga nagbabantay.
Pati na rin ang ibang Prinsipe ay lumabas. Nakita ko rin si Fairy at Cupid na
nagtataka. Wala ang hari.

Nilakasan ko ang loob ko kahit na nasasaktan ako. This is for your own sake Prince
King cause i know someday, your Princess will be back. I'm sorry if she's not me.

"The feeling is not mutual. I really love your brother. Bata palang kami ay siya na
ang gusto ko. Pasensya na kung hindi ko kayo maalala ha? I was just so lucky na
naalala ko yung lalaking laging nasa tabi ko noong mga bata ako." Tumaas naman ang
kilay niya.

"Ako ang lalaking laging kasama mo noon. Hindi siya!" Pasigaw niya. Pinipigilan ko
pa rin ang mga luha ko.
"Lagi kaming magkasama Twin. Hindi mo lang alam. Tuwing wala siya sa tabi mo ay ako
ang lagi niyang kasama. Mas marami pa nga ang oras niya sa akin kumpara sa iyo.
Kaibigan lang ang turing niya sa iyo. Natatandaan mo pa ba nung una mo kaming
nakita ni Light na magkasama? You saw kung gaano siya kasaya." Napatungo nalang
ako. Napayakap naman ako kay Night dahil tutulo na ang mga luha ko. Isiniksik ko
ang mukha ko sa dibdib niya. Tuluyan na kasing tumulo e. Hindi ko na kaya.

"Fvck you. All this time niloko niyo ako. What the hell." Hindi ko nakita ang
reaksyon ni King dahil ayokong humarap na mugto ang mga mata ko. Nakayakap naman sa
akin si Night.

"Hindi ka namin niloko. Ikaw lang ang nagbulagbulagan."

"Okay. Kung saan ka masaya Prinsesa, hahayaan kita. For the last time, I love you.
I really do." Narinig ko naman ang mga yabag niya palayo.

"Sorry Ice. She's mine. Ipinapaubaya na ng kapatid ko si Light sa akin. Sana ikaw
rin." Nakaramdam naman ako ng lamig kaya napadilat ako. Nasa ibang lugar na pala
ako. Ang bilis talagang kumilos ng lalaking ito.

Napahikbi nalang ako dahil sobrang sakit. Sobrang sakit na makitang nasasaktan ang
lalaking mahal mo dahil sa iyo.

"I HATE MY LIFE! I WANT TO DIE" I shouted.

______________________________________________________

Ilang chapters ba gusto niyo para sa MVA. 50 or more?

Tapos may side story po ang IceVi. Pakihanap po yung Chasing the Ice Prince. :D

Chapter 30 (Still)
Third Person's POV

"Kaya pala hindi ko masabi na kayo dahil hindi pala ikaw ang mahal niya. I thought
she really loves you. Ilang beses niyang sinabi sa akin yan. I can't believe na sa
kakambal mo pa siya mai-in love? I was just.. what the hell! Eto na ata
pinakanakakalokang love story na nasaksihan ko. Hindi ako makapaniwala sa
bestfriend ko. I'm going crazy!" Kanina pa palakad-lakad si Cupid habang ginugulo
ang kanyang buhok. She doesn't know how Night and Light have been in love with each
other. There's something that blocking her magic when it comes to Light and Night.

"Stop it. You're being paranoid." King said.

"I just can't. I'm being useless for the second time. I can't even use my magic to
them. I'm sorry kuya. I felt sorry for what happened." Cupid whispered. King
shrugged his shoulder.

"Don't be. Let's just forgive and forget. If she's happy with my twin, let her. We
are not born to please anyone. We just need to understand them."

"Pero hindi mo man lang siya ipaglalaban? You waited for her for how many years and
of course, you love her with all your heart. I know Layt loved you and she can
still love you because you're once her man."

"Once. Hindi na ngayon. Stop being my Cupid. I'm done with all these sh*ts. Maybe
we're not meant to be. I loved her." Huminga naman ng malalim si Cupid.

"Okay. I gave up. Yeah you LOVED her. How cool." Cupid is being sarcastic again.
She pointed out the word LOVED. She's a Cupid so she knows King is still in love
with the Princess. However, she's so happy because King is one of a kind. He will
sacrifice his own happiness for the one he loves. It shows how strong he is.

"Cupid, is Ice really in love with the Princess?" His heart is shattered into a
million pieces.

"Nope. He likes Layt. He is not in love. I don't know what's going on."

"Oh. I thought we're both brokenhearted." King laughed. A laughed with full of
pain.

"Ha-Ha funny. You still know how to make a joke when you're not okay." Inirapan
naman siya ni King. Naaawa siya sa Kuya niya. She's a Cupid pero hindi niya alam
kung paano pahihilumin ang pusong sobra-sobrang sakit ang nararanasan. Hindi niya
maintindihan na kung sino pa yung sobrang nagmamahal at naghintay ng matagal ay
siya pa yung masasaktang ng sobra-sobra.

"Instead of talking non-sense, help me getting over her." Nanlaki naman ang mga
mata ni Cupid.

"Is this for real? Are you ready?"

"Yep. I just realized na walang mangyayari sa buhay ko kung itutuon ko lang sa

kanya. Marami pa namang babae diyan. I know Night is a jerk but still, he will not
going to hurt Light. Pinapaubaya ko na siya sa kapatid ko. Mas okay na yun kaysa sa
iba siya mapunta. Kontento na ako na nasa mabuti siyang kalagayan. I will trust my
brother. I know him. Magsosorry nalang ako sa kanila na nasabihan ko sila na niloko
nila ako."

"I'm so proud of you. Wala ka na ngang ginawa kundi mahalin si Light pero ikaw pa
rin yung magsosorry." Isang yakap naman ang ibinigay ni Cupid sa tinuturing niyang
kapatid.

"Hey." Bigla namang umupo sa tabi ni King si Ice. Kasama niya ang iba pang
Prinsipe.

"Kaya ayoko sa pag-ibig e. Masasaktan at masasaktan ka lang." Bulong naman ni

Prince Rock. Nanahimik naman si Cupid. Hindi niya maatim ang sinabi ng lalaki.
Lalaki na gustong gusto, mali, mahal pala. Nagpaalam naman agad si Cupid.
Naiintindihan naman siya ni King kaya pinabayaan na ito.

Hinanap ni Cupid si Laytina ngunit nasaksihan niya na magkayakap sila ni Prince

Night. Naisip niya na siguro mahal talaga nila ang isa't-isa since hindi niya
magawang gamitin ang kanyang majica sa dalwa. Nakaramdam na naman siya ng awa kay
King. Naisip nalang niya na mas mabuti na rin na mahal ang Prinsesa ng lalaking
mahal nito.

LAYT'S POV

Mga ilang araw na rin ang nakalipas. Mas lalong hindi ako lumalabas ng kwarto.
Hindi na rin ako lumalabas tuwing gabi. Dinadalhan nalang ako ni Prince Night ng
dugong maiinom sa tuwining sasapit ang alas dose ng madaling araw. Alam niya ang
nangyayari sa akin. Alam rin niya na umiiwas ako sa limang Prinsipe lalo na kay
King.

Tinutulungan rin niya ako kay Klyzer. Ang laki na nga niya ngayon. Hindi na siya
baby. Nakapaglalakad na siya ng diretso.

"Klyzer can you count one to ten?" Utos naman ni Night sa bata. Yes, tinuturuan
niya na ito. Ngayon ko lang nalaman na magaan pala ang loob niya sa mga bata.

"One, tyu, thee, fou, five, shix, sheven, eight, nine, tyen!" Hindi pa niya kayang
bumigkas ng R since masyado pa siyang bata. Ganito pala talaga ang bampira, mabilis
ang paglaki. Hindi mo mamamalayan na kasing laki mo na siya sa susunod lalo na at
lalaki siya. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil mukha kaming happy family.

Bukas ay lilipat na ako ng dorm. Napagdesisyunan ko kasi na doon nalang. Inexplain

ko naman sa mahal na hari na mas sanay ako doon. At masyadong nakaiilang sa kanyang
anak na si King lalo na at alam niyang gusto nito ang Prinsesa. Alam rin niya ang
ginawa namin ni Prince Night. Wala naman siyang reklamo kaya nakahinga ako ng
maluwag.

"I will help you tomorrow." Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Hindi pwede. Baka may makakita sa iyo."

"Hindi yan. Trust me." Nag okay naman ako. Nagpaalam na rin siya dahil kailangan na
naming magpahinga ni Klyzer.

"Mi mi! Wheye's di?" Napailing nalang ako. Si Prince King kasi ang kinilala niyang
Di simula nung natulog sila dito. Lagi niya pa ring dinadalaw si Klyzer. Pero nung
nalaman niya na si Night yung mahal ko kuno ay hindi na siya nagparamdam.
Nakakamiss. I miss him.

Kinabukasan ay inilipat ko yung ibang gamit ko dito sa palasyo. Tinulungan naman

ako ni Night. Wala namang nakakita sa amin. Alam rin nung mga Prinsipe na lilipat
na ulit ako sa Dorm pero ang sinabi kong reason ay gusto kong maging independent.

Hindi ko buhat si Klyzer dahil gusto niyang maglakad. Nakakatuwa dahil hindi siya
pasaway. Para ngang matured nang mag-isip. Siguro sobrang well-oriented ang family
niya. Hanggang ngayon ay hindi pa namin alam ang magic niya. Ang magic kasi nung
mommy niya ay nakaka-track ng bampira kung saan man naroroon at nakikita niya rin
ang ginagawa nito kahit malayo. And daddy naman niya ay alam lahat ang nangyari sa
past. Kahit yung kauna-unahang tao at bampira ay kilala at alam niya ang history.
Amazing. Sobrang talino siguro ng daddy nito.

"Take care. See you later." Nagulat ako dahil bigla niya akong niyakap. Ngumiti
nalang ako. Ginulo naman niya ang buhok ko. Inirapan ko siya. Bakit ang sweet niya?
Mas napangiti naman niya ako nung hinalikan niya si Klyzer sa pisngi. Lagi niyang
ginagawa ito.

"Bye." Nagwave naman siya kay Klyzer. Ganoon rin naman ang ginawa ng bata. He is
the best teacher. Hindi kasi siya nagsasawa na turuan ang anak ko.

"Happy family ah?" Nagulat naman ako kay Cupid. Nasa unahan ko na pala siya.
Binuhat naman niya si Klyzer. Nginitian ko naman siya bilang tugon.

"Namimiss na kita. Kahit magkasama tayo sa palasyo, hindi naman kita mahagilap."
Nakonsensya naman ako. Maraming nadadamay dahil lang sa lintik na feelings na ito.

"Pasensya na Cupid ah? Naiilang kasi ako kay Prince King. Nakakahiya rin kasi kay
Ice at sa ibang Prinsipe. Nahihiya rin ako sa iyo dahil Kuya pa naman ang turing mo
kay King. Sana mapatawad mo ako." Pumasok naman kami sa dorm ko. Niyakap niya ako.

"Naiintindihan ko naman. Hindi naman matuturuan ang puso na magmahal ng iba. I'm so
happy for you kasi mahal niyo ni Night ang isa't-isa. Nakita ko kayong magkayakap
kanina. Nakita ko rin na hinalikan niya si Klyzer. Para kayong isang pamilya." Yun
nga e,. Hindi natuturuan ang puso. Hindi matututunan mahalin ng isang Prinsipe ang
isang tulad ko. Nagpapanggap pa ako. Alam kong sa huli ay kakamuhian nila ako.

"Thank you." Napakabait ni Cupid. Pero sa tingin ko ay magagalit na naman siya

dahil nagsisinungaling na naman kami ni Fairy. Nililihim namin na nagpapanggap lang
ako.

"O mukha ka namang nalugi. May problema ba?" Umiling naman ako.

"Pagod lang siguro. Marami rami rin kaming inilipat e."

"O siya magpahinga ka na bfs. Aalis na rin ako. Bye baby!" Hinalikan naman niya si
Klyzer. Halos lahat sila ay gustong gusto ang bata na ito.

Inayos ko naman ang mga gamit. Inilagay ko ang mga damit sa cabinet. Inayos ko rin
naman yung mga laruan ni Klyzer na nakakalat. Mahirap maging instant mommy pero
masarap naman sa feelings. I'm so proud of Klyzer. Mabilis kasi siyang matuto at
marunong gumalang. Kung ako ay magkakaanak, gusto ko ay katulad niya. Wala ka nang
ibang hahanapin pang iba. Marami ngang naiinggit sa akin dahil ako raw ang
kinikilala ni Klyzer na mommy kasi ako ang nakakuha sa kanya. At buti nalang talaga
ay ako ang unang nakakita sa kanya. Siya nalang kasi ang libanagan ko. Sa kanya ko
itinutuon ang pansin ko.

I want to be the best Mom. Gagawin ko ang lahat para sa anak ko, para kay Klyzer.
He's my everything. Hindi ko kakayanin na mawala siya. Sobrang mahal ko na talaga
ang batang ito.
"Di!" Napatigil ako sa ginagawa ko. Di? Isa lang ang tinatawag niya ng ganyan.
Bakit ngayon pa? Bakit siya dumating nung wala na ang kapatid niya? Hindi ko tuloy
alam ang gagawin. Matagal ko na siyang iniiwasan. Anong nangyari? Ayokong
mabaliwala lahat ng ito.

Agad ko namang tinapos ang paglalagay ng gamit. Inayos ko naman ang sarili ko. Nasa
sala kasi si Klyzer. Nasa kwarto ako. Sinilip ko muna sila para siguradong nandito
nga ang Di niya. At hindi ako nagkakamali, magkasama nga sila. Naglalaro silang
dalwa ni Klyzer. Napansin ko namang may dala siyang supot.

Lalabas ba ako o hindi?

Dumiretso naman ako sa kusina para ipaghanda sila ng makakain. Ginawan ko naman ng
Pancake si Klyzer dahil yun ang favorite niya. Si King naman ay okay na siguro ang
sandwich sa kanya.

"Hey."

"Ay kabayo!" Napahawak naman ako sa dibdib ko. Bigla nalang kasing magsasalita.
Lumingon naman ako sa kanya. Hindi siya ngumingiti. Nakasandal siya sa ref at naka
crossed-arm. Mukha siyang seryoso o seryoso talaga. Nakatingin lang siya sa akin
kaya iniwasan kong huwag tumingin. Hindi ako umiimik. Hihintayin ko nalang na
kausapin niya ako.

Nakita ko naman si Klyzer na umupo at inupakan na ang pancake. May chocolate kasi
sa ibabaw na mas ikinagusto niya. Mahilig siya sa sweets since bata pa naman siya.
Pinagbawalan ko lang na bawal araw-araw kasi masisira ang ngipin niya.

Naalala ko na may sandwich nga pala akong ginawa para kay King so kailangan ko
siyang kausapin.

"Ah kainin mo na yang sandwich. Para sayo yan. Sabayan mo na si Klyzer." Umiling
naman siya. Ngayon lang siya tumanggi sa pagkain na inihahain ko para sa kanya.
Siguro nagbago na siya dahil sa nagawa ko.

"Mag-usap tayo." Tumango naman ako. Umupo siya sa tabi ni Klyzer. Okay lang naman
na marinig kami dahil hindi pa naman niya maiintindihan ang pag-uusapan namin ni
King.

"I want to say sorry for that night. I felt cheated but i'm wrong because there's
nothing on us. You're not my girl so i should not feel it. I'm very sorry. I'm
happy for you and for my twin. I admit, it really hurts me. Don't worry, i accepted
that we're not meant for each other. Please stay the same." Ipinatong naman niya
ang kanyang kamay sa ulo ko. Nasasaktan rin ako. Pero hindi naman ako ang Prinsesa.
Hindi si King ang tipo ng lalaki na dapat makaranas ng ganito. Napakamapagmahal
niya.

"A-Ako nga ang dapat humingi ng sorry. H-Hindi ko agad nasabi s-saiyo k-kasi
natatakot ako. S-Sana maintindihan mo ako." Tumungo naman ako. Kung may award ang
best liar, ako na iyon. Nakakainis. Hindi naman ako ganito e. Sana naging normal
nalang ako. Why? My life is connected to that Princess. Minsan gusto ko siyang
sisihin kung bakit ako nasa alanganing sitwasyon.

"I will still be Klyzer's Dad. He's my obligation. Nangako ako na tutulungan kita
kaya gagawin ko iyon para kay Klyzer. Hindi para sa iyo. Sige mauna na ako." Tumayo
na siya. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa mawala siya.

Naramdaman ko namang bumagsak na ang mga traydor kong luha. Ang sakit nung sinabi
niya. Tama naman siya. Si Klyzer lang naman ang obligasyon niya. Hindi ko maiwasan
na mamiss yung dati. Yung dati na, pati ako ay inaasikaso, inaalagaan at iniibig
niya. Nagbago na talaga ang lahat.

"Mi? Why aye you cying?" Pinunasan ko naman ang luha ko.

"Mi is just sad." Hindi ko kayang magsinungaling sa anak anakan ko kahit hindi niya
pa naiintindihan.

"I will hug you po. Don't be sad." Niyakap naman niya ako. Napapagaan niya talaga
ang loob ko. Siya ang nakakawala ng lungkot ko.

"Hindi ako mahal ng mahal ko." Tapos tumawa ako. Hindi naman akko maiintindihan ni
Klyzer. Napatingin naman ako sa kanya. Seryoso siyang nakatingin.

"Yeye kweli anakupenda tangu wakati huo." Napanganga ako. Anong sinasabi niya? Or
masyado pa siyang bata para makapagsalita ng tuwid? Wakati? Baka may makati lang sa
kanya. Tangu? hindi naman siya marunong ng bad words.anakupenda? Baka anaconda?
Wierd. I don't know what he is talking about.

Nginitian naman niya ako.

"Evyiihing will be okay." He said.

________________________________________________

Picture of baby Klyzer ----->

PS: May side story na po ang MVA. Pakihanap nalang po yung MVA: Chasing the Ice
Prince

PPS: Kung alam niyo po ang sinabi ni Klyzer, sshhh lang. Idedelete ko comments nung
kung sino man ang magpopost ng sinabi niya hahaha.

Chapter 31 (Role)
Layt's POV

Namomroblema na naman ako dahil hindi ko alam kung kanino iiwanan si Klyzer tuwing
papasok ako. Hindi naman pwede si Prince Night. Nakakahiya kasi kung ipapaako ko
ang pag-aalaga sa kanya. Ayoko rin naman kay Prince King, ayoko naman isipin na
porket siya ang tatayong ama ni Klyzer ay aabusuhin ko na siya.
"Mi i saw a cute geyl." Napalingon naman ako sa kanya. May hila hila siya na batang
babae. O wait imposible namang magka girlfriend ang anak ko. Ilang moths ko pa lang
siya nakakasama. Isa pa, ang bilis talaga lumaki ni Klyzer. Mukha na siyang three
years old. Luckily, hindi siya magulo unlike others.

"Who is she?" Pati ako ay napapa english na sa batang ito. Pano kasi panay mga
Prinsipe ang kausap kaya english rin ang natutunan nito.

"She's Minah! Say hello to mi minah."

"Hello po tita!" Mas mabilis matuto magsalita ang mga magical vampire kumpara sa
mga normal na bampira lang. Ang cute ng dalawang to.

"Hi. Ang cute mo naman. Sinong mga magulang mo Minah?" Napansin ko na mas malaki si
Minah kay Klyzer. Baka mas matanda ito sa kanya. Lumingon naman si Minah sa likuran
niya. Nakita ko naman si Rebecca na nakangiti sa akin. Nginitian ko rin naman siya.

"Wala na ang mga magulang ni Minah. Kamamatay lang nila. Hindi ko nga maintindihan
ang nangyari e. Hindi pinaliwanag sa amin kung papaano at sinong pumatay sa kanila.
Sa palasyo kasi sila laging nag i-stay. Binigay sa akin ng mahal na hari si Minah.
Pinsan ko kasi siya. Sobrang sakit rin sa akin nung nangyari dahil mahal ko sila
tita at tito. Pero nagpapakatatag ako para sa pinsan ko. Wala pa siyang kamuang-
muang. Pero alam niya na wala na ang mga magulang niya. Ah teka sino pala ang
batang yan? Nakita ko lang yan somewhere e tapos sinundan namin ni Minah."
Narealize ko na hindi ko pa nga pala ipinapakilala si Klyzer sa iba kong kaibigan.
Humingi naman ako ng paumanhin kay Rebecca.

"Katulad ni Minah, namatay na rin ang mga magulang niya. Pero medyo months ago na
iyon. Ang bilis nga ng panahon e. Hindi ko kayo nakausap tungkol sa kanya dahil
nasa palasyo ako noon. Ako ang tumayong ina sa batang iyan. Ayoko kasing maranasan
niya ang naranasan ko na walang kinalakihang magulang. Pasensya na kung hindi ko
man lang naipakilala sa inyo ang anak ko. Ang bilis niya ngang lumaki e. Sanggol pa
yan nung kinupkop ko siya. Tingnan mo naman ngayon, ang laki na. Ang talino pa kaya
sobrang proud ako sa kanya."

"Sobrang bait mo talaga Layt. Kahit na ang bata mo pa ay inako mo na ang

pagpapalaki sa kanya. Ilang taon ka na nga pala?" July ang birthday ko pero wala
akong sinasabihan. Mag 20 na rin naman na ako this year.

"19 na ako. Ikaw ba?" Oo, mahirap mag palaki ng bata kung nasa ganang edad ka.
Kakayanin ko naman para kay Klyzer. Isa pa, wala namang binabayaran sa Academy na
ito. Halos lahat ay libre.

"21 na ako. Kayo pala ni Cupid ang pinaka bata. Ang alam ko si Krystal ay 20, si
Invi 21, si Tricity ay 22, si Rainbow, 20, Si Pj 20 at yung mga Prinsipe ay 21. Si
Xander naman ay 21 rin. Hindi naman magkakalayo ang age namin." Ah sa tinagal tagal
ko na dito ay ngayon ko lang nalaman ang mga edad nila. Nakapagtataka naman dahil
nag-aaral pa rin sila sa ganoong edad.

"Matanong nga, habambuhay na ba tayong mag-aaral?" Bigla naman siyang ngumiti.

"Actually, tapos na kami. Ngayon ko lang din naalalang sabihin na huling pagsasanay
na namin yung kasama ka. Bata pa lang naman ay nagsasanay na kami. Sapat na ang
kakayahan namin kaya hindi na kami kailangan mag-aral pa. Lalo na ang mga prinsipe.
Ang matitira nalang sa ating magkakaibigan ay ikaw, si Krystal, si Pj at Si Invi.
Si Invi ay baka hindi na rin pala mag-aral pa. Mabilis siyang natuto." Nalungkot
ako. Pero dapat nga matuwa ako dahil hindi ko na masyado makikita si Prince King e.
Makaka galaw ako ng malaya. Yung hindi ko pinaplastic ang sarili ko. Bahala na. May
rason ang mga nangyayari sa buhay ng bawat bampira.

"Ayos lang naman sa akin. Kaso ang pinoproblema ko ay si Klyzer. Hindi naman
pwedeng si Nigh~ si Manang ang pag-alagain ko." Tumaas naman ang kilay niya.

"Sinong manang?" Nakahinga naman ako ng maluwag. Muntik ko nang masabi ang pangalan
ni Night. Tago pa naman ang identity niya. Ayoko namang mapahamak siya dahil lang
sa akin.

"Yung nasa Cafeteria. Siya nagbibigay sa akin ng mga gatas ni Klyzer e."

"Ganito nalang, kami nalang ni Xander ang mag-aalaga kay Klyzer since close naman
na sila ni Minah. Para rin may kalaro ang alaga natin. Si manang na sinasabi mo ay
yung nagpoprovide rin sa akin ng gatas ni Minah. Pero sa tingin ko naman ay kaya na
nilang kumain. Malaki naman na sila." Nabawasan na ang problema ko. Agad ko naman
siyang niyakap. Hulog siya ng langit. Mabuti nalang at ang bait niya. Sabi na e,
mabait talaga siya.

"Salamat talaga Rebecca ah? Basta wag kang mag dalwang isip na tawagin ako kung may
kalokohan o ano mang ginawang hindi maganda si Klyzer ah? Makulit kasi yan minsan
pero minsan naman ay matured mag-isip."

"Wala yun. Para saan pa na naging mag kaibigan tayo kung hindi naman tayo
magtutulungan? O siya ipakilala na natin si Minah at Klyzer sa mga kaibigan natin.
Paniguradong matutuwa sila dahil may mga makukulit na bata tayong makakasama."
Binuhat ko naman si Klyzer. Alam kong pagod na siya kakalaro tapos ipapakilala ko
pa siya sa mga magiging tita at tito niya.

Nagkwentuhan naman kami ni Rebecca habang naglalakad. Kinuwento ko sa kanya kung

anong mga nangyari sa akin sa palasyo. Hindi ko binanggit yung kay Night at King.
Hahayaan ko nalang na ang mga Prinsipe ang magsabi sa kanila na walang kung anumang
namamagitan sa amin ni King.

"Uy!" Kumakaway naman sa amin si Krystal. Agad niya kaming nilapitan. Napatingin
naman siya kay Klyzer. Nanlaki ang kanyang mga mata. Nilingon ko naman yung iba,
ganoon rin ang reaksyon. Sa tingin ko ay kilala na nila si Minah. Si Klyzer nalang
ang hindi ko pa napapakilala sa kanila.

"Klyzer, kiss your titas and titos." Ibinaba ko naman siya. Agad naman siyang
lumapit isa-isa sa mga kaibigan ko at hinalikan sa pisngi. Pag katapos niya ay
bigla siyang tumakbo. Napalunok nalang ako ng laway ko dahil yung limang Prinsipe
ay nandito na rin. Niyakap niya si King na agad naman nitong binuhat. So ayun, sa
amin dalwa ni King pabalik-balik ang tingin ng mga kaibigan namin. Hindi ko alam
ang sasabihin ko.
"Omg. May anak na agad kayong dalwa?" Napalingon naman kami kay Tricity na para
bang hindi matanggap. Alam ko naman na gusto niya pa rin si King. As a friend,
tinanggap niya ako para sa lalaking matagal na niyang gusto. Eto yung mahirap e,
tanggap ka na nga pero hindi pa rin ako yung Prinsesa. Ang hirap ng posisyon ko.
Hindi ko talaga ginusto to.

"Hi-Hindi no." Tanging yun nalang ang nasabi ko.

"Hindi ko na talaga mabasa ang iniisip mo. Ikaw na talaga ang Prinsesa Laytina este
Prinsesa Light." Nginitian ko naman ng pilit si Pj.

"Nakita ko si Klyzer nung sanggol palang siya sa isang lugar. Pinangunahan ako ng
awa pero may saya sa puso. Naawa ako kasi baka maramdaman niya ang walang
kinikilalang magulang katulad ko. Natuwa ako dahil parang biyaya sa akin ng Diyos
si Klyzer na tumayong bilang magulang niya, na gampanan ang pagiging ina sa kanya.
Ayan, ang laki na niya no?" Natuwa ako dahil parang proud na proud ang reaction
nila. Halos lahat sila ay nakangiti except kay Ice at King.

"How about King?" Parang binuhusan naman ako ng malamig na tubig sa tanong ni Ice.
I don't know how to answer his question. Kinakabahan ako.

"Inako ko ang pagiging isang ama sa kanya. He's my responsibility. I really love
this child." Napangiti naman ako sa sinabi niya. Yes, i'm so proud of him. Kahit
naman na iniiwasan ko siya ay hindi ko mapigilan ang pagkatuwa sa kanya.

"Kaya rin kami pumunta rito ay para sabihin na sa Palasyo na kami mag stay palagi.
Minsan nalang kami makadadalaw. Gagampanan na namin ang responsibilidad namin sa
loob ng palasyo." I know. I know. Masaya dapat ako dahil minsan na rin lang kita
makikita.

"At kukunin ko muna si Klyzer. You should focus on your trainings. Ako na ang
bahala sa kanya. Hindi ko siya pababayaan. Ayoko rin na nahihirapan ka. Is it
okay?" Napatango nalang ako. Naisip ko rin naman na nandoon naman si Night e.
Tutulungan niya si King. At isa pa, mahihirapan mag-alaga si Rebecca ng dalwang
bata.

"Mauna na kami ah? Bye." Kumaway kaway naman si Air sa amin. Hinalikan naman ako sa
Pisngi ni Cupid tapos nag paalam na rin. Hindi ko naman nagawang halikan sa pisngi
si Klyzer dahil buhat buhat siya ni King. Nag wave nalang ako sa kanya. Matagal ko
rin palang hindi makikita si Klyzer. Ano ba naman yan. Pero dadalaw naman sila
kahit paminsan minsan e.

Habol tingin naman ako sa kanila.

"Una na rin kami ni Xander ah? pagpapahingahin ko na rin kasi si Minah. O siya sige
good luck sa training ah? Magiging busy na rin kasi ako." Tinapik naman ako ni
Xander sa balikat. Hinalikan rin ako sa pisngi ni Rebecca.

"Tara Krystal, may pupuntahan tayo nila Rainbow. Bye Invi, Layt!" Napailing nalang
ako.
"Uy okay ka lang?"

"Oo invi. Nalulungkot lang ako dahil hindi ko makakasama si Klyzer araw-araw."

"Si Klyzer nga lang ba?"

"Ah oo haha."

"Alam mo, kung may problema ka, nandito lang ako. Huwag kang mag-alala, tapos na
yung inutos sa akin ni Ice. Sana wala na tayong issue doon. Sorry talaga ah?"

"Naku wala naman na yun. Kaibigan na kita kaya pinagkakatiwalaan kita. Nasasa iyo
na kung sisirain mo. Pero alam ko namang hindi. Maraming salamat rin ah?" Medyo
gumaan naman yung pakiramdam ko.

"Lagi mo naman akong makakasama. Huwag kang mag-alala, tayo lang din naman ang
magtutulungan e. Sila kasi ay may kanya kanya ng role e. Tayo ay magpapatuloy pa sa
pag sasanay. Kakayanin natin yan." May kanya kanyang role. Ako ang role ko ay
magpanggap.

Yep, wala na sila Cupid dahil nasa palasyo siya. Wala na rin sila Rebecca, Tricity
at Xander dahil tapos na sila. Busy na rin siguro ang mga iyon. Sa ngayon kami
nalang nila Invi, Krystal, Pj at Rainbow yung magkakasama. Hindi ko pa naman
masyadong close kapatid ni Invi. Si rainbow minsan lang kami magkausap. Si Pj naman
ay medyo hindi na rin ako kinakausap gawa ni King. Baka daw pag-initan siya ng ulo.
So si Invi nalang talaga yung lagi kong makakasama. I'm happy with her naman.
Naiintindihan niya kasi ako.

"Siya nga pala, gusto mo bang sa dorm nalang namin ni Krystal ikaw tumira? Para
magkakasama na tayo." Napaisip naman ako. Hindi na siguro no? Mahirap na lalo na at
nag papanggap ako. Dinadalaw rin ako ni Night tuwing madaling araw para dalhan ng
inumin.

"Nako hindi na. Gusto ko kasing maging independent. Tsaka bonding niyong magkapatid
yun."

"Open naman kami anytime. At open na open ako kung may ioopen ka man." Nginitian ko
naman siya. Ramdam ko na ramdam niyang may mabigat akong problema. Kaso hindi ko
naman pwedeng sabihin sa kanya. Hihintayin ko nalang na tadhana na ang mag buking
sa akin. Handa naman ako sa maaaring mangyari. Naiisip ko na nga yung worst case
scenario e.

"Maraming salamat Invi ah? Sobrang bait mo talaga. Nabiyaan ako ng mababait na
kaibigan. Ang swerte ko."

"Kami nga swerte dahil may maintindihin at napakabuting kaibigan e. Sobrang hanga
nga ako sa pagpapalaki mo kay Klyzer e. Konti nalang ang katulad mo. Isa ka pang
Prinsesa kaya mas napahanga mo kami. Kahit hindi mo responsibilidad ay inaako mo.
I'm so proud of you. You are the best woman." Sobrang namang nakakatouch yung
sinabi niya. Pero hindi ko pa rin mabubura yung fact na nag sisinungaling ako sa
kanila. Sa ngayon ay proud sila sa akin pero in the end, mawawalan na sila ng
tiwala sa isang tulad ko na walang ibang ginawa kundi mag sinungaling.
I'm using other's identity. This is not my dream. Never.

______________________________________________

PS: Ganda talaga ni Layt. Yung picture niya nasa side.

PPS: Ang ganda ng style ni Taylor. (Unrelated)

Short update. pasensya na guys kung one month akong hindi nakapag update. I'm so
busy. College student kasi. Nagme-major na rin.

Guys basahin niyo yung Story ni blacklover_14. Ilalagay ko yung link sa comment :)

At Remind ko lang po na may side story ang MVA. MVA: Chasing the Ice Prince (About
Invi and Krystal)

Hindi ko mapapangako na makakapag update agad ako ah? Pero marami pang kasunod ang
chapter na ito. Keep on supproting MVA. Thank you readers kasi malapit na natin
mareach ang 250,000 reads. Nareach na natin ang pangarap kong 200,000 yieh!
Nakakainspire tuloy <3 O siya God bless!

Chapter 32 (darkness)
Layt's POV

I am starting to miss my little boy. Okay rin naman na si King ang mag alaga tutal
siya ang kinikilala nitong ama. Hindi na rin ako mamomroblema kung kanino iiwan si
Klyzer tuwing may pagsasanay kami. Yun lang, nakakamiss siya. Mamimiss ko rin ang
mga kaibigan ko especially si Cupid. Cupid nga ba or si King? Yan ang pumasok sa
isip ko. Nakakainis lagi nalang may contradiction sa utak ko.

"Hey young lady. Looking so sad?" Inirapan ko naman si Night. Every midnight niya
akong dinadalaw. Matutuwa ba ako na magiging close kami?

"Not so. Bakit ka pa dumadalaw? Nandon si Klyzer sa palasyo. Dapat binabantayan mo

siya."
Umupo naman siya sa tabi ko.

"I don't have a chance to touch klyzer. Even to see him. My twin is so possessive
to his so called "son". Maybe he is just scared to see klyzer considering me as his
father. One more thing, just because klyzer is not with you, i am not allowed to
visit you? C'mon, i want to see you for no reason." He want to see me? For no
reason? Aba wala talaga sigurong ginagawa sa buhay to. Tsaka hindi ko ine-expect na
magiging ganoon si King kay Klyzer? Dapat nga si Night ang pag-aalagain ko e.

"Marami akong ginagawa sa buhay ko. You don't know the story, don't judge." Sabagay
tama siya. My fault.

"Sorry."

"Come with me." Hinawakan naman niya yung kamay ko. Para tuloy akong nakuryente.
Bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya kapag nadadampihan niya ang aking balat?
I felt it before pero kay King lang. What happened to me? Or maybe they are just
twin?

"Maybe you like me but not love." Napanganga naman ako. Naramdaman ko ang pag init
ng aking pisngi. Nakalimutan kong nababasa niya ang iniisip ko. I tried to close my
mind. Yung tipong walang iniisip para wala nang masabing nakakahiya ang lalaking
ito.

Sa sobrang pagko-concentrate ko sa pagpigil ng mga pwedeng isipin, hindi ko

namalayan na nasa may hugis araw na bato na kami. Kanina hawak niya lang yung kamay
ko habang nakaupo kami sa couch tapos ngayon nandito na kami? What the hell? He is
really awesome. Ang dami niyang kakayahan. Unlike me, i am just a normal magical
vampire. I considered myself as nonsense kasi panay kamalasan ang nangyayari sa
buhay ko. Wala nga ata akong naitulong sa mundo e.

"Stop it." Napatingin naman ako sa kanya. Seryoso siyang nakatingin sa bato. Ano
bang meron sa bato na yan?

"Tutulungan kitang mapaniwala ang iba na ikaw talaga ang Prinsesa. I can change the
darkness pero hindi ito pamhabangbuhay. Maybe mga 3 to 4 months lang kung itutumbas
sa araw ng mundo ng mga tao. Close your eyes." Tumango naman ako bilang pagsang-
ayon. Siguro naiisip niya rin na hindi lahat ay naniniwalang ako ang Prisesa Light.
Sinarado ko naman ang aking mata. Isinabay ko ang pagdarasal na sana malagpasan ko
ang bawat araw na sobrang nagsisisi ako. Sana matapos ko na itong panloloko ko sa
mga kapwa bampira ko. Ang mga palad ko ay magkadikit sa tapat ng akin dibdib.
Ganito kasi ako nagdasal. Sobrang lamig pala talaga pag madaling araw.

"We will stay here until 4am. Don't open your eyes." Tumango ulit ako.
Nagconcentrate lang ako at nagdasal. Nakaharap ako sa bato. Kaming dalawa. Hindi ko
minumulat ang aking mga mata tulad ng utos niya. Luckily, hindi ako nakaramdam ng
pangangalay. Walang umiimik sa amin.
Pinakiramdaman ko ang akin paligid. Marami na akong naririnig na mga ibon at kung
ano pa.
Para ngang lumiliwanag habang tumatagal ako sa pagkakatayo e. Maybe this is night's
plan. Effective nga. Magkaibang magkaiba sila ni king ng magic kahit na kambal
sila. King is more powerful but Night is simply the best. Hindi basihan ang
pangalan sa ugali. Hindi na ako galit sa kanya. Tinutulungan pa nga niya ako e.

"Layt? Prinsesa Light?" Parang ang ingay ata? Bakit ang daming iba't-ibang boses
ang naririnig ko? Nangingibabaw ang kay Air." Magmumulat ba ako o hindi?

"Uy Prinsesa Light okay ka lang ba?" Nagmulat naman ako ng mata. Nandito na pala
ang mga Prinsipe. Bakit nawala siya? Sumasakit ang ulo ko. Napahawak naman ako
dahil parang mahihimatay ako. Sinubukan kong iikot ang aking mga mata. Halos lahat
pala ng mga bampira ay nagsipuntahan dito. I don't know why. Maliwanag na. Parang
normal na mundo. Hindi masyadong mainit. Tama lang. Pero hindi ko na kaya ang sakit
ng ulo ko.

"Okay ka lang ba?" I saw King. I tried to smile. Iniikot ko uli ang aking paningin.
Where's night?
Napakapit naman ako sa bisig ni aking dahil siya ang pinakamalapit sa akin.
Naramdaman ko na ang pagpikit ng aking mga mata. Nasaan na si

"Night?"

Fire's POV

May nararamdaman akong kakaiba. There's something that i can't even explain.
Lumabas naman ako sa dorm. I saw Ice and King looking above so i did it too.
I was so shocked. Don't tell me totoong nandito na talaga ang Prinsesa? Unti-unting
lumiliwanag at sumisikat ang araw. Ang pinagka iba ng araw ng mundo ng mga tao at
sa magical ay, ang magical ay hindi natural na araw. Ito ay gawa lang rin sa magic
at yun ay galing sa Prinsesa kaya hindi nasusunog ang aming mga balat. Para bang
artificial.
"Tara." Utos naman ni King. Nilingon ko naman sila Rock at Air kung nandito na.
Kumpleto naman kami. Siguro pupunta na rin ang ibang bampira doon.

Marami ang mga nakakalat sa paligid. Lahat ay nakangiti habang nakatingala sa

langit. Tuwa at galak naman ang naramdaman ko para sa kanila at sa amin at para sa
lahat.
Agad naman kaming tumungo sa may hugis araw na bato. Tinatawag itong light's
sunshaped grave. Doon naglaho ang Prinsesa na parang bula. Bigla nalang kasi itong
lumitaw.

"What can you say about it King?" Tanong naman ni Ice. Nang-aasar na naman ang
kumag na to. Kita mo na ngang hindi pa nakakamove-on sa Prinsesa na si Night pala
ang mahal.

"I don't know. I'm just hoping Laytina is the missing Princess. If not, then i
might kill her for making us stupid." Napalunok naman ako ng aking laway. King is
very serious. He can do it without hesitation. Kinabahan naman ako para kay
Laytina.

"Don't kill her. Akin nalang siya if not. Magkakapatayan tayong dalawa kung
sasaktan mo siya." Sagot naman ni Ice. Laging ganiyan yang dalawang yan. Pero this
time iba na usapan e. Patayan na e. For Pete's sake magpapatayan sila dahil lang sa
isang babae?

"Chill mga bro. Kaya lalo kayong pumapangit e." Pffft. Hindi ko napigilan ang tawa
ko sa banat ni Air. Yung dalawa naman ay halos patayin na si Air sa tingin. Taga
tawa naman kami ni Rock. Kaming dalawa kasi ang neutral. Si Air naman ang taga
basag.

"Tara na nga. Naririndi na ako sa walang kabuluhang biro ng mayabang na to." Nauna
namang naglakad si King. Napikon ata? Mas natawa naman kami pero napatahimik nung
muntik na kaming matamaan sa mukha ng tubig. Geez King is King.

Nagawa pa naming magbiruan habang papunta sa grave.

May babaeng nakatalikod. Nakayapak siya. Nakasuot ng yellow dress. Para siyang
nagdarasal. Natatakpan ng mga buhok niya ang kanyang mukha. Straight ang buhok
niya. Ganitong ganito ang suot niya nung naglaho siya pero malaking version?

Napansin ko naman na lumapit na pala si Air sa kanya.

"Laytina? Princess Light?" Ang tanging sinabi ni Air. Nagkatinginan si King at Ice.
So si Layt at Light ay iisa talaga. I saw happiness in King's eyes but it
immediately changed to pain. Pain because Layt loves Night. She remembered Night,
just only Night. Hindi niya nga rin kami natatandaan e. Baka si King talaga yung
natatandaan niya since kambal naman at magkamukha talaga sila nung mga bata pa. Si
night lang yung kinilala niyang nakakasama dati. Baka kung anu-ano ang sinasabi ni
night sa kanya kaya nakuha nito ang loob niya at napaniwala ang Prinsesa.

"Uy Prinsesa Light okay ka lang ba?" Muling tanong ni Air sa kanya. Napatakbo naman
kami papalapit sa kanya nung parang gumewang siya at napahawak sa ulo. Inilibot
naman niya ang kanyang paningin. Nagtaka siguro kung bakit halos lahat ng bampira
ay nandito. Pero inibot niya uli ang paningin niya. May hinahanap siya.

Lumapit naman sa kanya si King. Nagkatinginan sila pero saglit lang. Parang
mawawalan na siya ng malay kaya inalalayan namin siya. Napahawak naman siya sa
bisig ni King. Inilibot niya uli ang kanyang paningin.

"Night?" Yan ang huling salitang binitawan niya bago mawalan ng malay. Agad naman
siyang sinalo ni King. Binuhat niya ito hanggang sa makarating kami sa palasyo.
Agad rin namang humawan ang ibang banpira kaya hindi kami nahirapan. Binilisan
nalang namin ang takbo.

"Anong nangyari sa Prinsesa?" Tanong ng mahal na hari. Hinayaan na naming si Air

ang magpaliwanag.

"She's okay. Nanghina lang siya dahil sa dami ng magic na kanyang inilabas.
Magigising rin siya bukas. She need to rest to gain her strength." Tumango naman
kami sa healer.

"Kawawa naman ang bfs ko. Pero i'm so happy na siya talaga ang Prinsesa. My
bestfriend is back!" Masayang sabi ni Cupid.
Nabalot ng katahimikan ang kwarto dahil mahimbing na natutulog si kupida.
Mayamaya ay may yabag kaming naririnig sa may pintuan. May pumihit ng doorknob.

Si Night. He is seriously looking at Princess Light. Hinayaan nalang namin siya.

Umupo naman siya sa kama sa tabi ng Prinsesa. Napansin kong ngumiti siya. Genuine
ang pucha. Ito na ata ang unang beses na nakita ko siyang ngumiti ng totoo. Walang
bahid na kaplastikan o masamang binabalak.
I was so amazed by Light dahil binago niya ang Prinsipe ng kadiliman. De joke lang
Night. Alam kong nababasa mo iniisip ko.

"You are lucky enough to have her. Please do take her like what i did before. She's
so special to me. I know you because you are my twin. You have my trust. I am
letting her go. I know she's also lucky to have you." Ika naman ni king.
Nagpapaubaya na talaga siya. Alam niya kasi na si Night ang pipiliin ni Light. At
tsaka kung tutuusin ay dapat naman talaga na si Light at Night ang magkatuluyan
para kung sakaling magkaanak na sila, ma-iimprove ang magic ng light at darkness sa
isang bampira. Boto ako para sa dalawa.

"Thanks twin. I will do my best for her. I will love her better than you do."
Okay. Iba na talaga ngayon si Night. Hindi ko akalain na mamahalin niya ang
Prinsesa.

"Don't hurt her if you don't want me to get her back."

"Noted."
Lumabas naman ako ng kwarto. Papahangin lang ako. Nagsimula naman akong maglakad-
lakad. Napansin ko na hindi ko pa pala nakikita ngayon si Fairy. Hindi pa rin nga
ako makapaniwala na girlfriend ko na siya. It was too fast pero mahal naman namin
ang isa't-isa.

May naririnig akong nag-uusap. I saw Fairy with King Duke.

"Yes mahal na hari. Ako na po ang bahala. Makakaasa po kayo sa akin. A promise is a
promise." Tumango naman si King Duke at umalis na. Humarap naman sa direksyon ko si
Fairy. Agad ko siyang nginitian pero parang namutla siya.

"Is there something wrong sweety?" Umuling naman siya. Nakarecover naman agad siya.

"Kinakabahan kasi akong kausap ang Hari sweety. Pasensya na hindi kita napansin.
Anong ginagawa mo dito?"

"Matagal na kayong nag-uusap ah? Siya pa nga ang nagpalaki sayo. Bakit ka
kakabahan. Unless kung may inililihim ka." Nanlaki naman ang kanyang mga mata.

"N-Naku wala naman akong lihim. Trust me o-okay? Tara na nga sa room ng mahal na
Prinsesa."
Hinawakan naman niya ang kamay ko. I trust her pero kasi nakakapanghinala mga
sinasabi at kinikilos niya.

"Fire uy okay ka lang?"

"I will be okay if everything is right." I smiled. Kumunot naman ang noo niya.

"Don't mind me. Tara na."

Ngumiti naman siya na para bang nakahinga ng maluwag. Sana wala siyang inililihim
sa akin. Kung may inililihim man siya, malamang kasabwat ang mahal na hari.
Malaking palaisipan ito para sa akin. I will observe. Hindi ko nalang ito ipapaalam
sa iba dahil ayokong masira ang relasyon namin ni Fairy. I reallu love this girl no
matter what happened. Kung malaman ko man yung secret, i will keep it to myself for
the sake of our relationship.

Love makes us stupid but stupidity helps to lessen the pain.

_________________________________________________________

[Gumawa ako ng sariling quote. haha] Credit nalang sa gagamit :D

Chapter 33 (Confession of a Prince)

Layt's Pov
Nagising ako sa sinag ng araw. Araw? O wait, araw? Sinundan ko naman kung saan
nagmumula ang liwanag na tumatama sa aking mukha. Bukas pala ang bintana. Yes, may
araw na nga. At naaalala ko ang nangyari sa akin. Hindi ko lang alam paano ako
napunta dito. Parang nasa palasyo uli ako?
"Hmm" napalingon naman ako sa paligid dahil may narinig akong ungot. Si Prince Air
pala. So nandito pala sila para bantayan ako. Napakabait at napakaalaga talaga
nila.
Napangiti naman ako nung nakita ko si Night na nakaupo sa tapat ko. Naka crossed-
arm pa. He's also sleeping. He looks so calm. Sana palagi nalang siyang tulog.
Napatawa naman ako ng mahina. Kung nababasa niya lang ngayon iniisip ko, panigurado
malilintikan ako sa kanya.
Mabuti nalang hindi niya ako pinabayaan. Mabuti nalang dinala niya ako dito. Isa
siyang ideal man. Ang swerte siguro ng mamahalin nito. Napangiti nalang ulit ako.
Tinry kong bumangon. Hinawakan ko ang kanyang mukha. Mukhang sobrang pagod siya sa
pag-aasikaso sa akin.
*blag*
Mayamaya ay nagising sila dahil sa pag sarado ng pinto.
"Nagwalk-out ang Prinsipe Hari." Ika naman ni Fire. Parang hindi pa nagsi sink-in
sa iba ang nangyari. Teka wag mong sabihin na nakita niya yung pagngiti at pagtawa
ko kay Night? Bakit hindi ko naisip na nandito rin si King? Naging selfish ba ako?
"Pabayaan mo na muna Prinsesa. Magpahinga ka na muna." Tumango naman ako kay Fairy.
Napansin ko naman na tumayo si Fire.
"Aalis lang ako. Susundan ko si King." Nginitian siya ni Fairy pero parang hindi
ito pinansin. May mali ba sa dalawa? Sana hindi ako ang dahilan noon. Marami na
akong nasira.
"Labas na rin muna kami ha? Tara Rock at Ice. Ikaw Loves sama ka na rin." Hinigit
naman ni Air si Cupid. Kung wala lang ako sa ganitong sitwasyon, siguradong
kinikilig na ako sa dalawang yun.
So kaming tatlo nalang ang naiwan?
"Fire. Si fire feeling ko may hinala na siya. I know him. Nakita niya kami ni King
duke na magkausap kagabi. Don't worry, i will fix the problem with him. If ever na
malaman man niya, i will convince him to keep it as a secret. I'm so sorry Layt and
Night." Mukhang paunti-unti na akong nabubuking. Sa susunod panigurado ay alam na
ng lahat at baka patayin nga ako ni King. Well i will accept the consequence since
malaki naman talaga kasalanan ko. I deserve it.
"As what Fairy said, siya ang bahala. Wag ka ngang praning diyan. Ano sa tingin mo
ang ginagawa naming dalawa? Pati ng hari? Do you think pababayaan ka namin?"
Umiling naman ako. Kaso hindi pa rin mawawala sa isip ko na nanloloko ako ng kapwa
ko.
"Maiwan ko muna kayong dalawa. Makikibalita lang ako. Magpahinga ka muna Laytina."
Nagpaalam naman rin ako sa kanya.
"Gusto mong gumala sa ibang part ng garden ng palasyo? Para makapagrelax ka man
lang." Inilahad naman niya ang kanyang kanang kamay sa harap ko. Tinanggap ko
naman. Naramdaman ko na naman yung kakaibang dampi sa balat ko.
Pero napakakomportable ko kapag kasama ko siya. Sana pala siya na oops. Nagbabasa
nga pala siya ng isip ko.
Mayamaya ay nakarating kami sa may land na parang panay candies? Ang cute dito.
"Lahat ng nakikita mo dito ay nakakain. Even the grasses and the sand. Try it."
Nakakaamaze naman dito. Parang yung napapanood lang sa disney land at yung Charlie
and the Chocolate factory ba yon? Matagal ko na kasing napanood kaya nakalimutan ko
na halos yung iba. Tinry ko naman na kumuha ng isang dahon sa puno. It tastes so
good. Grabe mas gugustuhin kong tumira dito kasama si Klyzer.
"Pwede mo bang kunin si Klyzer? Siguradong matutuwa siya pag nakapunta siya dito."
Nginitian naman niya ako.
"Okay sige. Hintayin mo ako dito. Wag kang aalis. Pangako?" Nginitian ko rin siya
sabay tango. Tatalikod na sana siya pero hinila ko siya.
"Always smile Night. It suits you." Ginulo naman niya ang aking buhok. Umalis na
siya. Napapadalwang isip ba ako kung may gusto nga ba ako sa kanya o wala? Dahil sa
pagmumuni-muni ko, halos matikman ko na ang lahat ng klaseng candy at chocolate
dito. Ang galing talaga ng magic.
Back to Night, kung siya ba ang una kong nakilala, maiinlove rin kaya ako sa kanya?
Kay King kasi, medyo masama tingin ko sa kanya nung una. Pero habang tumatagal,
sobrang naaappreciate ko kung sino at ano siya. Nakita ko nalang ang sarili ko na
nainlove na pala ako.
Kay night naman, nagalit ako sa kanya nung una pero napawi naman dahil sa magandang
pakikitungo niya sa akin. Though young lady ang tawag niya sa akin, he never
forgets to treat me like a princess. Mas mabuti yung mga ipinakita sa akin ng
kakambal ni king. Pero kasi itong puso ko, si King pa rin ang isinisigaw.
I'm waiting for the right time na makalimutan ko na yung nararamdaman ko sa kanya.
Kasi hanggang ngayon, hindi pa rin ako binabatukan ng tadhana na kahit kailan ay
hindi ako mamahalin ni king, na kahit kailang ay hindi ako ang Prinsesang mahal
niya.
"Mi!" Napalingon naman ako sa dalwang lalaking nakangiti sa akin. We looked like a
happy family.
"Uncle night got me hihi. Tumakas kami kay di. I missed you mi!" Agad ko naman
siyang binuhat at niyakap.
"I missed you too baby. Look oh, ang cute dito no? We will call it 'Klyzer's sweety
land' haha. Dito ka lagi makipaglaro kay Uncle night mo para marami kang candies
and chocolates. Mi will go here if i have a time. Is that okay to you?" Tumango
naman siya. Hindi na kasi siya makapagsalita dahil may subo na siyang iba't-ibang
candy. He likes sweets kaya naman sigurado talaga ako na magugustuhan niya dito.
"This place is called Sweet Magical Land. Lahat ng land o lugar na nakita at
makikita mo dito sa palasyo ay gawa ng aming ama na si King Duke." Oh napaka galing
talaga niya. Siya ata ang pinakamalakas dito.
"You're wrong. My twin is the most powerful." Hmm kaya pala.
"How about you?" Tanong ko naman sa kanya.
"Let us say na kapag parehas kaming nawala ng Prinsesa, mawawala ang mundo ng
majica. Kaya nga hindi ako nag eexist sa buhay ng kapwa bampira natin. Mas delikado
ang buhay ko kay Fairy. Kung mawala man ang mundo natin, paniguradong sa mundo ng
mga tao ang bagsak natin. Magkakagulo doon dahil hindi natin kakampi ang mga normal
na bampira. They hate us for being more powerful. Kaya nga hindi ko alam kung
nasaan ang totoong Prinsesa. Just hoping na hindi siya namatay. Her parents was
killed by our enimies. May traydor sa mundo ng majica. We don't know the reason and
their identity. Though may hinala na ako sa isa. Sana nga lang hindi siya yon dahil
kahit sino at ano pa man siya aa buhay namin ay hinding hindi ko siya mapapatawad."
I felt sorry about the Princess' parents. Kawawa pala siya. Mabuti nalang maraming
nagmamahal sa kanya.
"May isa pa pala ako na hindi napapatunayan tungkol sa Prinsesa. It's been 10 years
nung napansin ko iyon pero hindi pa rin ako sigurado. Alam mo naman siguro ang
nagagawa ng majica. Magic can fool us." Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.
"Yeah you don't. Malalaman naman natin yan sa madaling panahon." Tapos tumitig
naman siya sa akin. Napalunok ako ng aking laway. Napakaseryoso niya kasi ngayon.
Pinanood ko nalang si Klyzer habang umaakyat ng puno.
"I have something to tell you. Since medyo napadaldal ako ngayon. I will tell you
one of my secrets." Agad namang napabalik ang tingin ko sa kanya.
"So you are trusting me." Bulong ko naman.
"Yep." Walang araw o gabi na hindi niya ako napapangiti. Trust is so big deal to
people and vampires. Nakakatuwa lang na pinagkakatiwalaan niya ako. Minsan ko lang
kasi marananasan yan dati.
"So what now?" Huminga naman siya ng malalim.
"I love Princess Light." Nasamid naman ako sa sinabi niya. Ang awkward tuloy bigla.
At isa pa, mahal rin ni King ang Prinsesa.
"Kaya ba pinagpanggap mo ako na may gusto sa iyo, na mahal natin Ng isa't-isa gawa
ni King?"
"Nope. Ayoko lang na umasa siya. I know him. Kung hahayaan ko kayong dalawa,
parehas lang kayong masasaktan. Tinutulungan ko lang kayo. I don't care if Princess
light loves King. I am respecting her. Masaya ako kung saan siya masaya. Actuall we
don't really know kung sino sa aming dalwa ang gusto ng Prinsesa dahil may times na
sweet siya sa amin at may times din na mataray. Kakaiba nga ang ugali nun pero all
in all, she's the nicest girl i've ever met that's why i fell inlove with her."
Yeah tama siya. Tama lang yung ginawa namin. Ayoko rin namang masaktan e. Gusto ko
na ring umiwas. Kung hindi ko nakilala si Night, baka mas magulo ang sitwasyon
ngayon.
"Your actions, your voice, your skin, your eyes, your hair, your nose and your lips
are exactly the same as Princess Light. I thought you're the one I love." Napatungo
naman ako. Bakit kaya magkamukhang magkamukha kami non? Tapos nawalan pa ako ng
alaala.
"Pa-pasensya na kung kamukha ko siya ah? Parang ang laki ng gulo simula nung
dumating ako dito sa MVA at nung dumating ako sa buhay niyo." Hindi na talaga
mawawala ang kamalasan ko sa buhay. Reyna talaga ako ng kamalasan. Ano ba naman
yan. Kailan ba ako lulubayan nan?
"You are wrong. When you came into our lives, you gave us hope. You are giving me a
chance to love again." I am so speechless. Chance to love again? What he's talking
about? Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
"I know you love my twin, but you like me right? Handa akong sumuko sa pagmamahal
sa Prinsesa para sayo. I am not liking you because of Princess light, but because
of who you are. I like the way you handle your life, for being true to yourself. I
will help you to get over King. I'm not expecting you to love me. I am hoping."
Bakit parang ang saya ko? Ang swerte ko kasi sa lalaking to. Pero kasi pano yung
pagmamahal ko kay King? Pero sabagay, wala naman kasing patutunguhan ang pagmamahal
ko sa kanya. Matagal ko na rin kasing gustong maramdaman na mahal ako ng mahal ko.
Kung mamahalin ko si Night, siguro may chance talaga na mahalin niya rin ako.
"Hindi mo ba napapansin na lagi kitang dinadalaw? It is just because i really care
for you." Yes napapansin ko.
"I am starting to fall. Would you catch me?" Napatingin ako kay Klyzer. Nakatingin
siya sa amin and he is signing me 'okay'. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Bahala
na. I know that Night will never leave me.
"I am willing to catch you. Then fall for me." Agad naman niya akong niyakap. I
felt his assurance. Assurance na he's always here for me. Ngayon ko lang naranasan
ang ganitong saya.
"Mi and Uncle Night for the win. Mi, should I call Unlce Night Di? Bagay kayong
dalawa. So perfect po!" Napangiti naman ako sa batang ito. May kasabihan ang mga
tao na hindi nagsisinungaling ang mga bata.
"Yes Klyzer, you can call me daddy not di." Ah. Kasi nga si King yung Di.
Pagkatapos nung nangyari ay bumalik na kami sa palasyo. At sabi ng hari na hindi ko
na daw kailangan ng training kasi baka pagkaguluhan ako.
Kasama ko na ngayon si Klyzer sa kwarto. Mayamaya ay may kumatok.
"Come in."
Halos maubusan naman ako ng hininga sa kaba. Si Prince King lang naman kasi yung
kumatok. May dala siyang bottled milk at inabot kay Klyzer.
"Thank you." Nginitian niya naman ako.
"So kayo na talaga?" Nagulat naman ako sa tanong niya. Anong isasagot ko? Hindi
naman kami. I am just giving Night a chance to prove na kaya niya akong mahalin.
At i am giving myself a chance to be happy with the one who is worth loving for.
Though king is worth it, he is not for me. We are not meant to be.
"Still moving on to that stage. Why did you ask?" Nginitian niya ako pero i can
feel pain on his eyes. I'm so sorry. Hindi kasi ako yung mahal mo. Kung ako lang
talaga ang Prinsesa, ipaglalaban ko talaga ang pagmamahal ko sa iyo.
"Nothing. Advanced congrats to the both of you." Then he left us.
Nakaramdam ako ng awa. Awa sa sarili dahil wala akong ginawa kundi saktan ang
lalaking mahal ko. If i could bring back the time, sana hindi nalang ako sumunod sa
kumukinang na bagay para hindi nangyari ang lahat ng ito.
Pero i am happy with night.
I love you. I am so sorry.

Chapter 34 (Hey you)

Fairy's Pov
Iba na ang nararamdaman ko kay Layt at Night. Para bang may mutual understanding
ang dalawang iyon. I don't know if I am going the right or wrong thing. If I will
do the right, it is more complicated. If I choose the wrong way, it can be changed
and improved anyway.
I don't know what's on King Duke's mind. I want to know it as soon as possible so
that I can help Laytina to get out of this trouble. Isa pa, naghihinala na yung
lalaking mahal ko. Ayoko siyang makasama sa gulo.
I know Laytina Chua's identity. I know her parents. I know everything about her. I
am the one who took care of her. Alam ko ang mga hirap na naranasan niya. She keeps
on telling she's the queen of kamalasan. Muntikan na siyang mamatay noon pero may
isang bampira na isinugal ang buhay para lang sa pagmamahal niya dito. After noon,
gusto ko na sana siyang dalhin sa Magical Vampire World ngunit may umeksena. She
erased all the memories of Layt. Hindi ko alam noon ang plano niya para kay Layt
pero narealize ko na sobrang makakatulong ito in the future.
Hindi ko naman akalain na ganito ang mangyayari sa kanya. Noon pa man ay itinuring
ko na siya na parang kapatid. Mas nababantayan ko pa nga siya noon kaysa kay Cupid.
Hindi pa ako handang sabihin ang lahat lahat ng katauhan ni Laytina. Not now. I
want to keep her safe pero bakit kailangan pa siyang pagpanggapin na siya ang
Prinsesa? Bakit pa kailangan kung siya -
"Hey Fai." Nawala naman ako sa malalim na pag-iisip. I smiled.
"Hi Fire. Naparito ka?"
"Masama bang makita ang babaeng mahal ko?" Nakaramdam naman ako kilig. Sobrang
sweet niya. Pero bakit parang iba ang tono ng pananalita niya? Siguro ay dahil
naghihinala siya. Wala siyang tiwala sa akin. I'm just doing what is good for them.
"Hindi naman." Naagaw ang pansin naming dalawa nung nakita ko si Night na buhat si
Klyzer. Agad ko namang hinawakan ang kamay ni Fire.
"Sundan natin sila." Agad namang sumunod sa akin si Fire. Nakahinga naman ako ng
maluwag noong sa Sweet Magical land niya dinala ang bata.
"Si Light yun ah?" Nandito rin pala siya. Kaya pala nung bumalik ako sa kwarto nila
ay wala silang dalawa. Nanigurado naman ako na hindi namin maririnig ang pag-
uusapan ng dalawa para hindi malaman ni Fire ang sikreto namin. Kinabahan lang ako
noong kasama ni Klyzer si Night. Mahirap kasi magtiwala. Never ko pang na-encounter
na naging mabait sa akin si Night.
Pero bakit ang sincere ng ngiti niya kay Layt? Don't tell me nahulog na siya?
Things are getting harder. Sabagay, Light and Night are perfect for each other.
They seem to be the most perfect couple kung nagkataon.
"Happy Family? Mahal talaga nila ang isa't-isa." Napangiti naman ako kay Fire. Yep
tama siya. Ang sarap panoorin nung tatlo.
Mayamaya ay parang naiilang si Layt. Ngayon ko lang din nakitang nagsalita nang
nagsalita si Night. Kakaiba talaga siya, nababago niya ang lalaking iyon. Sana
tuloy-tuloy na.
"Naaawa ako kay King." Nalungkot naman ako. Ito naman kasi ang tama para hindi
masaktan ng sobra ang dalawa. Pati na rin si Night. This is a better idea.
"Yes but it will help him."
"Fairy. You know how much I love you right? I hate lies. I want to be with you
forever. If you have secrets, let me know it and make it as my secrets too. I am
trusting you so will you trust me like I do?" Bigla naman akong nakonsensya.
Sasabihin ko ba? May tiwala ako kay Fire, oo sobrang laki pa nga e. Kung sasabihin
ko sa kanya, hindi naman siguro ito ipagkakalat?
"Promise me one thing, wala kang pagsasabihan? I will tell you everything pero
please?" Nagbago naman ang mood niya. I'm so glad napasaya ko siya kahit ganito.
"You can count one me my love. Thank you. I love you!" Sinalubong ko naman ang
yakap na ibinigay niya sa akin. Nararamdaman kong mapagkakatiwalaan siya. Marunong
naman akong makakutob. I know him.
"Kasi si Layt ay ang nag-iisang-"
3rd Person's Pov
Hindi makapaniwala ang Prinsipe Fire sa kanyang nalaman. Hindi siya mapakali
pagkatapos ng kanilang usapan ni Fairy. Oo nangako siya dito na hindi ipagsasabi sa
iba.
Naiintindihan naman niya ang kanyang nobya. Marunong siyang sumunod sa usapan.
Mayamaya ay nakasalubong ni Prinsipe Fire si Prinsipe King. Agad nitong kinuha ang
atensyon nito.
"May problema ba?" Tanong ng Prinsipe King.
"Sigurado ka ba na hindi ka mahal ng Prinsesa?" Kumunot naman ang noo ng isang
Prinsipe na tila hindi maintindihan ang narinig.
"What are you talking about man? I'm getting over her."
"Malay mo nagpapanggap lang yubg dalawa hindi ba? Noong mga bata palang tayo, isang
beses mo palang nasaksihan na magkasama ang Prinsesa at ang kambal mo. Malay lang
natin ha? Bakit hindi mo subukan na makipaglaro?" Mas lalong kumunot ang noo ng
Prinsipe. Bakit ang daming alam ng Prinsipe Fire?
"Why should i follow you?" Tanong naman agad ng Prinsipe.
"Just want to help you bro. Gotta go." Agad namang nagpaalam ang Prinsipe Fire.
Naiwan namang nag-iisip ng malalim ang Prinsipe. Bakit hindi niya naisip na
nililinlang lang siya ng kanyang kambal? Siguro ay inuutusan lang nito ang Prinsesa
para hindi magkagulo.
Sa kabilang dako ay naggagala si Laytina sa lugar kung saan siya dinala ng Prinsipe
King. Ito na ata ang pinakapaborito niyang lugar. Nakakapag bigay kasi ito ng saya
at katahimikan. Gustong gusto niya ang tunog ng agos ng tubig sa lawa at ang mga
ibong walang humpay sa pag-awit.
Naramdaman naman ni King kung nasaan si Layt o kilala bilang Prinsesa. Agad naman
niyang binuhat si Klyzer para isama. Ayaw na ayaw niyang mahihiwalay sa kanya ang
kanyang tinuturing na anak. Ito na nga lang ang nagbibigay ng magandang connection
sa kanilang dalawa ng Prinsesa.
Sobra sobra ang pag-aalaga niya dito. Ayaw niyang madisappoint ang Prinsesa. Kahit
hindi man siya mahal nito, hindi pa rin mawawala na minahal niya ito ng totoo.
Hanggang ngayon.
Pinanood niya muna ang Prinsesa bago magbalak na lumapit. Ikinatuwa naman niya na
nagustuhan nito ang lugar na paborito niya.
May pag-asa bang mahal niya ako? Yan ang tanong na gumugulo sa isipan ng Prinsipe.
Samantalang si Fairy ay inabangang ang Prinsipe Night. Gusto niyang malaman ang
totoo. Ayaw niyang may nasasaktan.
Hinapblot naman niya agad ang bisig ng Prinsipe ng makita niya ito.
"What?" Tanong ng Prinsipe. Walang emosyon.
"Are you serious with Layt? Kaibigan ko siya kaya wag mo siyang sasaktan. Actually
mas higit pa nga sa kaibigan e. Parang wala akong tiwala sa iyo." Biglang nagdilim
naman ang paningin ng Prinsipe.
"Hindi ko hinihingi na pagkatiwalaan mo ako. Ang sa akin, seryoso ako kay Layt.
Hindi ako kagaya ng ibang Night na Prinsipe sa ibang istorya na niloloko ang
Prinsesa. Sincerity is what i felt for layt. I want to make her happy. I want to
love her. Kung hindi ka naniniwala then don't." Hindi naman makapaniwala si Fairy
sa sinabi ng Prinsipe. Nakita niya ang pagkaseryos at sinseridad sa tono ng
pananalita nito. Ang Night na sinasabi nitong nanloko ng Prinsesa ay isa sa mga
Prinsipe sa mundo ng mga tao. Siya si Clyde Velasco at si Michie Candee Cortez
naman ang Prinsesa na napangasa ni Geo Park. Sila ang may pinakamataas na
katungkulan sa mga normal na bampira. Mas malakas pa nga ang mga ito sa ibang
Magical Vampire. Hindi sila ang kontra sa lahi ng magic kundi ang mga mas mababa pa
dito.
Layt's Pov
Napakasarap talaga sa pakiramdam ang lugar na ito. Nakalimutan kong itanonn kay
aking kung anong tawag dito. Masaya rin naman sa Sweet Magical Land pero iba kasi
ang epekto ng lugar na ito kumpara doon. Mahilig naman ako sa sweets pero mas
mahilig ako sa magagandang tanawin.
Ito na nga ata ang pinakamagandang nakita ko.
Naisipan kong maligo sa lawa. Wala namang masama e. Masaya naman maligo kahit mag-
isa.
Nagbalik na naman muli ang aking alaala noong isinama ako ni King dito. Ang saya-
saya ko noon. Sana ganoon nalang lagi no? Pero heto ako ngayon, mag-isa.
Tinanggal ko naman ang suot kong sandalyas at itinabi sa may ugat ng puno. Nagbaon
rin ako ng damit.
Huhubarin ko na sana ang aking dress kaso may kamay na pumigil sa akin. Napalingon
naman ako sa kanya.
Kanina ko pa siya iniisip. Ang galing naman ng pagkakataon para dumating siya.
Hindi lang siya, kasama niya rin pala ang anak namin. Namin?
"Hey you. Stop. Pwede ka namang maligo kahit suot yan. You are sexy enough with
that dress. Isa pa may bata dito." Nginitian naman niya ako. Matutumba na ata ako
sa kahihiyan na nay konting kilig. Sexy daw ako. Parang tagos sa akin ang kanyang
pamunuri. Palibhasa kasi mahal ko siya.
"You're more beautiful when you are blushing." Napatalikod naman ako sa kanya dahik
baka magtraydor ang sarili ko. Kailangan ko pa rin magpanggap na si Night ang mahal
ko.
"Do you want to swin Klyzer?" Tanong naman ni King sa anak namin. Grabe bakit ba
kasi nandito yang si King? Gusto ko ng peace at gustong gusto kong magrelax. Jusko
baka mamatay ako dito sa kilig kung magkataon. Ito na naman ang kalandian ko. Iba
na talaga ang pagmamahal ko sa lalaking ito.
Sobra nga akong nagtataka kung bakit ang bilis ko siyang mahalin. Kala mo nakilala
ko na siya noon pa man.
"Light do you want to join?" Tatanggi ba ako? Ayoko namang isipin ni Klyzer na ang
Kj ko. I want him to be happy. Ayoko namang mag inarte sa harap niya.
Lumusong naman silang dalawa. Sumunod naman ako. Medyo nasa may malalim na part na
kami. Kinakabahan ako pero itinatago ko lang. Hindi ako masyadong magaling
lumangoy.
Nagulat naman ako nung binitawan niya si Klyzer.
"Oh my gosh! Bakit mo siya binitawan? Papaano nalang kung malunod siya?" Kaso
kasalungat naman ang pag-aalala ko. Tuwang tuwa ang bata kakalangoy.
"Sa tagal na nahiwalay sa iyo si Klyzer, i taught him how to swim. Don't worry. Isa
pa, malay mo matuklasan natin ang magic niya kung sakaling may mangyari sa kanyang
masama hindi ba? Hindi siya pabababayaan ng kanyang majica." Sabagay tama siya. Mas
magaling pa ngang lumangoy sa akin si Klyzer e.
"Anong nararamdaman mo para kay night?" Ha? Anong nararamdaman ko kay Night? Bakit
naman niya naitanong yun? Lagi nalang akong nauubusan ng maisasagot.
"Bakit hindi ka makasagot? May hindi bagay ba kayong hindi napagkaunawaan?"
"Ha-ha? Ba-bakit naman? Wa-wala no. I like Night. Ba-Bakit ba kasi ganan mga tanong
mo?" Napansin ko namang ngumiti siya. Palapit na siya nang palapit sa akin. Umurong
naman ako.
"So you like my twin? I though you really love him?" Napasinghot naman ako. Nasabi
ko yun? Hala bakit kasi like? E kasi i like him lang naman pero mali ang
pagkakabanggit ko.
"Ganoon na rin yun. Misunderstood! Mahal ko yun oo mahal ko yun. Mali ka lang nang
pagkakaintindi." Mas lalo naman siyang lumapit. He smirked. Kinakabahan naman ako.
"Bakit napaka defensive mo? I'm just asking you pero iba ang kinikilos mo sa mga
sinasabi mo. So tell me, are you lying?" Defensive ba ako. Mas umurong naman ako.
Kaso hanggang dibdib ko na yung tubig. Siya naman kasi ay sobrang tangkad. Tinry
kong umatras pa.
"Ahh!"
I felt his arms. Naagapan niya agad ang pagkadulas ko. Nakahinga naman ako ng
maluwag kaso ang lapit ng mukha niya sa akin. Napalunok nalang ako ng laway ko.
Para tuloy akong naging bato sa pwesto ko.
Papalapit na nang papalapit ang kanyang mukha sa aking mukha. Nakatingin lang siya
sa labi ko. Napakagat naman ako sa labi ko noong mga 1 inch away nalang ang labi
niya sa akin. Mas nanigas ang katawan ko. Ngumiti naman siya.
Inilapit na naman niya ang kanyang labi. Napapikit nalang ako. He wants to kiss me.
Kanina pa ako nakapikit pero narinig ko nalang na nagpipigil siya ng tawa.
"Bastos ka ah? Anong nakakatawa?" Mas lalo naman siyang tumawa. Umayos naman agad
ako ng tayo. Tinanggal ko naman ang pagkakahawak niya sa bewang ko.
"If you love Night, why are you letting me to kiss you?" Na-Nahuli niya ako doon.
Hala nabubuking na ba ako?
"So are you telling me na ikae ang mahal ko? Neknek mo. I love your twin. That's
all. Wag assumera." Tumawa na naman siya. I hate him!
"Could you please tell your last line to yourself? Wag assumera? Then why are you
assuming that i am going to kiss you?" Bakit ba balik lahat sa akin ang mga
sinasabi ko sa kanya? Nakakainis naman siya.
"Nadala lang ako no!"
"Nadala lang? Paanong nadala?" Tanong naman niya sa akin. Aba sinusubukan ako ng
lalaking ito ah.
"Nadala lang ng nararamdaman ko!"
"Nararamdaman? So may nararamdaman ka nga sa akin? Yun ang ikinikilos mo Prinsesa."
Napalingon naman ako sa kabilang dako. I am not a good pretender. Napansin ko naman
si Klyzer na sobrang tuwa na nakatingin sa amin ni King. Hindi ganito katuwa ang
reaction niya sa amin ni Night. Naka okay sign pareha ang kanyang kamay.
"Pano ba yan? Agree na agre ang anak natin sa atin?" Bigla naman niya akong
inakbayan.
"Tumigil ka nga. Stop dreaming." Lumabas naman ang pilyong ngiti niya.
"Do you want me to stop dreaming?" Kakaiba ang isang to. Pinapatigil na nga pero
nakangiti pa rin. Hindi kaya nasisiraan na siya ng bait? Huwag naman po sana.
"Yep. Just stop. Stop okay?" Inilapit niya naman ako sa kanya gamit ang
pagkakaakbay niya. Napairap naman ako.
"Okay. I will follow your best advice." Nagtaka naman ako. Paanong naging best
advi-
I felt his soft lips. He is kissing me right now. Hindi na naman ako makagalaw.
Wala na akong ibang maisip
Iginalaw naman niya ang kanyang labi. I closed my eyes. Lord help me. Hindi ko alam
kung nagkakasala na ba ako.
Mayamaya ay naramdaman ko na tinutugon ko na pala ang kanyang halik.
I put my hands around him.
*plak*
Natumba kaming dalawa. Muntikan na akong malunod. Mabuti nalang ay naiahon agad ako
ni King. Tulala pa rin ako sa nangyari. We kissed? Nawawala na ata ako sa sarili
ko.
"You said stop dreaming? Then what i did is one of my dreams."
"This is just the beginning my Princess. I will prove to you that i am your Prince.
Your prince, your love and your past." Seryoso siyang nakatingin sa akin. Ni hindi
man lang siya ngumiti bago umalis. Kasama na rin niya si Klyzer so naiwan na naman
ako mag-isa.
You have stolen my second kiss.. Prince King.
It feels like it was my first kiss.

Chapter 35 (You are)

Layt's POV
Nagkukulong lang ako sa kwarto kasama si Klyzer. Pero parang mas lalong napapalapit
sa akin si King dahil lagi niya itong dinadalaw. Bakit ang sweet niya? Sinabi ko na
ngang si Night ang mahal ko. Nakailang ulit pa nga e. Ayaw niya atang maniwala.
"Mi can i go out? I wanna see Minah. Can I? Can I? Pretty mommy please?" Nasa labas
kasi sila Rebecca. Lagi rin silang dumadalaw. Yung iba naman ay may pagsasanay kaya
hindi maaaring dumalaw. Ipinagbabawal rin kasi yun.
"Alright. Go ahead." Binuksan ko naman yung pinto pero nakaupo pa rin siya sa kama
habang pasway-sway ng paa. Nakasimangot ito.
"Why baby?"
"I want you to come with me. Let's go outside please?" Humingan naman ako ng
malalim. Hindi ko kayang tanggihan ang bata na ito. Baka mamaya yun pala ang magic
niya. Wala pa akong nababalitaan na may ganong uri ng majica.
Hindi ko na naman maiiwasan si King. Hindi naman pwedeng lumabas si Night dahil may
nandito sila Rebecca. Hindi kasi siya nagpapakita sa iba.
Inakag ko naman si Klyzer. Nasa may garden daw sila kaya doon agad kami tumungo
since may naggaguide naman sa amin lagi sa palasyo kung nasaan ang mga bisita.
Agad namang tumakbo si Klyzer papunta kay Minah. Nginitian ko naman agad sila
Xander, Rebecca at Tricity. Magkatabi si King at Tricity? Parehas pa silang
nakangiti sa isa't-isa. Parang kailan lang hinalikan niya ako ah? Bakit masaya na
siya sa iba?
"Kailangan mong tanggapin na hindi habang buhay ay si Prinsesa Light ang
magpapangiti sa kanya. Kailangan mo yang tanggapin."
Napalingon naman ako sa paligid pagkaupo ko sa tabi ni Cupid. Narinig ko si Night
sa isipan ko. Nandito lang siya sa paligid. Nasaan na siya? I need you.
"Looking for someone?" Tanong naman sa akin ni Fire. Saktong wala si Fairy.
"Ah ano si Fairy nasaan? Hindi mo kasi siya kasama." Lies. Lies.
"Ah si Fairy nga ba?" Kumunot naman ang noo ko sa tanong ni King. Alam kong ang
tinutukoy niya ay ang kakambal niya. Well wala na siyang pakialam doon.
"Nevermind." Inirapan ko siya. Naiinis kasi ako sa kanya. Grabe siya makangiti kala
mo wala na talagang bukas. Sarap niyang buhusan ng kumukulong putik sa mukha.
Night nasaan ka? Uy nasaan ka?
Walang sumasagot sa isipan ko. Baka wala na siya dito.
"Hey Prince King, hindi ko alam na mahilig ka pala sa ubas?" Narinig kong tanong ni
Tricity. Hindi ako lumilingon sa kanila. Baka sabihin nagseselos ako or what.
"Oo. Ang sarap kaya nan. Subuan mo ulit ako." Sagot naman ng lalaking yon. Kumunot
naman ang noo ko. Alam ko hindi siya mahilig sa ubas? At nagpapasubo pa ah? Wala ba
siyang kamay para gawin yun?
"Prinsesa okay ka lang?" Napukaw naman ang tingin ko kay Fire na mukhang kanina pa
nakangiti.
"Ah oo. Nagtataka lang ako kung bakit kumakain si King ng ubas e hindi naman yan
mahilig doon." Mas lumawak naman ang ngiti ni Fire. Anong problema nito? Yung iba
namang mga Prinsipe ay nagtataka. Nakangiti rin si King. Teka bakit parang ako yung
walang alam sa nangyayari?
"Pagkakaalam ko rin, noong mga bata pa tayo huling sinabi ni King na ayaw niya sa
ubas. So tell me, bumabalik na ba ang alaala mo?" Eh? Noong mga bata pa? Hindi ko
rin alam kung bakit ko nasabi na hindi siya mahilig doon. Saan ko ba nakuha yon?
Bakit ang galing kong manghula?
"Ha? Hi-Hindi ko alam." Agad naman akong tumayo. Aalis na sana ako ngunit bigla
akong pinigilan ni King. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Ba-Bakit?" Tanong ko dito.
"I missed you. Sana bilisan mo pa ang pag-alala sa dati para malaman mong mahal mo
ako." Bigla niya akong niyakap. Hindi naman ako makagalaw dahil sa sobrang gulat.
Agad rin naman niya akong binitawan. Hinawakan naman niya ang baba ko. Is he going
to kiss me again? Lumalapit ang mukha niya sa mukha ko. Hindi ako pumipikit. Para
akong natetense. Hindi ko na naman alam ang gagawin ko. Malapit niya na akong
mahalikan. Bakit ganito? May kakayahan ba siyang hindi pagalawin ang kapwa niya? Is
he hypnotizing me?
"Stop." Agad namang may humila sa akin sa likod. Nakayakap siya mula sa likuran ko.
Amoy palang kilala ko na. Hindi mo alam kung gaano ako magpapasalamat sa pagdating
mo.
"Sino siya?" Tanong naman ni Rebecca.
"He is so handsome. Pero bakit magkamukha sila ni King?" Tanong naman ni Tricity.
"Stop being sweet to my girlfriend, twin. She's mine. Paano ka nakasisigurado na
ikaw ang mahal ni Light kung babalik man ang alaala niya?" Nararamdaman ko ang
kanyang hininga sa aking batok.
Hinawakan ko naman yung kamay niya na nasa tapat ng tyan ko. Agad namang napatingin
dito si King. Kala niya siguro tatanggalin ko ang pagkayakap ni Night pero hindi,
nanatili lang akong nakahawak dito.
"Okay." Sabay ngiti naman ni King. Umupo ulit siya sa tabi ni Tricity.
"Siya nga pala si Prince Night. Kambal ni King." Nanlaki naman yung mata nung
tatlo.
"Bakit ngayon ka lang namin nakilala?" Tanong naman ni Tricity.
"Long story." Maikling sagot ni Night. Hinawakan naman ni Night yung kamay ko.
"Take care of Klyzer." Utos naman nito kay King. Wala pang limang segundo ay nasa
kakaibang lugar na kami.
Itong lugar na ito ay parang nababalutan ng kalungkutan. Sobrang tahimik. Konting
liwanag lang ang masisilayan. Punong puno ng mga bulaklak ang paligid. Parang
nakararamdam ako ng sakit na hindi ko maintindihan.
"This place is being controlled by your emotions. Kung anong nararamdaman mo, yun
ang makikita mo sa paligid." Namangha naman ako sa sinabi niya. At totoo nga!
Biglang nagbago ang kulay ng paligid. Kanina medyo madilim, ngayon medyo lumiwanag
na. Siguro sa sobrang pagkamangha ko. Andami ko pa talagang hindi napupuntahan na
garden ng Magical Palace.
"Ikaw Night? Anong nakikita mo?"
"I can see yellow flowers. Yellow background." Nagtaka naman ako. Nag-iba na naman
ang settings.
"Yellow means jealousy." Mas lalo naman akong nagtaka.
"Red means love. You are loving the right man."
"Blue means coolness or relaxation"
"White means kindness and purity"
"Green means care, growth, healing and life."
"Pink means immaturity, playful, happy, sweet and compassion."
"Purple means royalty."
"Orange means ignorance."
"Gray means sadness"
"Black means hatred and death"
"If you see black, black background or if you see nothing but black, you are
nearing to death." Kinilabutan naman ako sa sinabi niya. So kapag black lang talaga
ay malapit na akong mamatay?
"Yep."
Gray ang nakita ko noong una na may halong yellow flowers. So meaning i am jealous
and sad?
"We are both jealous." Sabay akbay sa akin ni Night. Wait he is jealous? Why?
Because of me?
"I saw you and king last time." Nakaramdam ako ng pagkaputla. So nakita niya ang
lahat?
"It's okay. Alam ko kung saan ako lulugar. I am not asking you to love me. What i
want to do is to make you happy. Gusto kong mabawasan ang mga problema mo. I will
stay by your side. Don't forget that." Napangiti naman ako. Nilingon ko siya.
Nakangiti rin siya sa akin.
"I can see white" parehas naming banggit. Natawa naman kami. Purity and Kindness.
Naniniwala ako kay Night. Iba man ang pagkakakilala sa kanya ng iba, alam ko kung
sino at ano talaga siya. At yun ang paniniwalaan ko.
"You know what? I am so lucky kasi nakilala kita. Sorry kung galit na galit ako
sayo noong una. Dapat talaga hindi muna manghusga hanggang hindi mo pa nakikilala
ang isang lalaking katulad mo." Kinurot ko naman ang kanya ilong.
"Sorry rin. I just want to prove something and i am still confused. Maaaring ikaw
talaga ang Prinsesa."
"I mean ako? Talaga? Paano nangyari yon?"
"I tasted your blood when i saw you before. Alam ko ang lasa ng dugo niya. Noong
mga bata kami, tinikman namin ang dugo ng isa't-isa para daw mas magkakilala. Hindi
niya yan ginawa kay king, sa akin lang. We are very close pero kaming dalawa lang
ang nakakaalam dahil nga bawal akong masyadong lumabas. Tumatakas ako para makasama
ko siya." Sobra pala talagang higpit ng hari sa kanya noon. Mabuti naman ay malaya
na niyang nagagawa ang gusto niya dahil malaki na siya at kaya na niyang
magdesisyon.
"Paano kung ako talaga yung Prinsesa?" Tanong ko ulit sa kanya.
"Kung ganoon ay hindi mo na kailangan pang magpanggap. You are free. Free to love
him." Bigla siyang sumeryoso. I am free to love King ba? Pero papaano ka?
"I can handle myself. Don't worry, i will still love you as a friend. Hanggang doon
lang naman hindi ba? Masaya na ako na minahal mo ako noong mga bata tayo. Na mas
pinipili mo akong samahan kaysa sa kambal ko." Bigla akong naconfuse. Naconfuse sa
feelings? Kung ako nga ang Prinsesa, gusto kong bumalik na ang alaala ko. Baka kasi
hindi pala talaga si King ang mahal ko noon. Pero ang bata pa namin noon ah? Siguro
iba lang yung closeness.
"Paano kung hindi ako?"
"I am willing to do everything to make you happy. I will treat you like a princess,
my princess." Napangiti naman ako. Bakit ba hindi nalang siya yung minahal ko?
Lahat na ata ng magandang katangian ay nasa kanya. Wala ka nang hihingiin pang iba.
Kapag kasama ko siya, nawawala ang sakit na nararamdaman ko para kay King.
Ayoko namang maging panakip butas siya. Magaan lang talaga ang loob ko sa kanya.
Niyakap ko naman siya.
"Why?" Umiling naman ako.
"I just want to hug you for no reasons. Thank you Night. Thank you for not leaving
me. Sorry man kung pabigat ako. Hindi ko alam kung papaano babawi sa iyo."
"Hindi na kailangan. Yakap mo palang ay sapat na." Kinilig naman ako sa sinabi
niya. Bakit parang mas gwapo siya sa paningin ko kumpara kay King?
"Malakas talaga ang kutob ko na ikaw ang Prinsesa. Ganan rin ang hari kaya ikaw ang
pinakilalang Prinsesa sa buong mundo ng majica." Bumitaw naman ako sa pagkakayakap
ko.
"I don't know what to do if ever na ako talaga ang Prinsesa. All i want now is to
bring back my memories. Sana may ipanganak na kayang gawin yun. Kalhati ng buhay ko
ay nawawala."
"I discovered something about memories." Agad naman akong naging interesado sa
sinabi niya. Sana may pag-asa pa.
"Ano yun?"
"About Klyzer's parents. Matagal kong binantayan ang batang iyon. Everytime na may
nakakalimutan ang kakambal koat yung iba and everytime hinahawakan ni klyzer ang
mga ito ay bigla nalang nilang naaalala. Nakukuha mo ba ang punto ko? I know i'm
poor about tagalog so i hope naintindihan mo." Agad naman akong napaisip.
"Teka so alam mo yung about ubas kanina? Hindi ko alam kung paano ko nasabi yon?
Pero kinapitan ako ni klyzer kanina bago ko bitawan ang mga salitang iyon. Hindi ko
naman maalala yung mga bata pa tayo. Naguguluhan ako."
"Yes. I know. We need Klyzer. Everything happens for a reason right? So that's why
klyzer became your son. Si Klyzer ang tutulong sayo na maibalik ang mga alaala mo
sa tamang panahon Mahal kong Prinsesa." Parang double meaning yung huli niyang
sinabi.
Agad naman kaming bumalik sa Palasyo. Iniwan niya na ako dahil pinapatawag daw siya
ng Mahal na Hari.
Mayamaya ay nakita ko si Tricity at King. Silang dalawa lang. Parang may pinag-
uusapan sila. Nagtago naman ako sa may gilid ng pader. Hindi ko naririnig ang
pinag-uusapan nila.
Napaisip naman ako. Kung ako man ang Prinsesa, paano ko sasabihin kay King na mahal
ko siya? Pero papaano naman si Night? Paano kung hindi nalang ako pumili sa dalawa?
Ang hirap pala. Ayoko kasing may nasasaktan nang dahil sa akin. Pwede bang ako
nalang ang sumalo lahat ng sakit at kamalasan? Ayokong may madamay na iba e.
Kung hindi man ako ang prinsesa, alam kong itatakwil ako ni King. Hindi lang siya,
kundi ang buong magical vampires. Wala nang ibang tatanggap sa akin maliban kay
Fairy at Night. Si Night, hindi niya ako iniwan at hindi niya ako iiwan kahit anong
mangyari. Kaya as soon as possible gusto kong makilala na ang sarili. Maraming
nahihirapan ang nagsasacrifice.
May nakita akong dilaw na lumilipad. Ano to? Sign of jealousy na naman? Pero parang
kakaiba e. Mas maliit siya kay Fairy. Hindi siya hugis tao, kundi hugis bola.
Bolang dilaw na kumikinang? Bakit ito nakatigil sa harapan ko? Mayamaya ay lumipad
ito paikot sa akin.
Nakita ko naman si King at Tricity na kanina pa nakatulala sa akin.
Dumarami yung mga dilaw na kumikinang. Tinry ko maglakad ngunit hindi nila ako
nilulubayan.
"Malapit na ako aking mahal na asdfghjkl"
Hindi ko alam ang irereact. May maliit na tinig akong narinig. Hindi ko
naintindihan ang huli niyang sinabi. Boses ng babae. Familiar ang boses nito.
Mayamaya ay humugis mukhang totoong Fairy ang mga bilog. Hindi makita ang mukha
niya dahil sa sobrang liwanag. Nasisilaw ako.
"Malapit na tayong maging isa."
Pagkatapos noon ay naglaho na ito. Who is she? Bakit maging isa? Ako at siya ay
iisa?

________________________________
Guys iplay niyo po yung youtube sa gilid. THEME SONG NG MVA. Kami po ang gumawa.
Ang kumanta ay Operator ni Layt Chua sa fb. Thanks to Nayeel Dufourt.
PS: Malapit na niyang makilala ang Sarili niya. Yehey.

Chapter 36 (Who am I?)

Layt's POV
"Princess"
"Princess"
Nasaan ako? Bakit wala akong makita? Sino yun? Bakit tinatawag niya akong Princess?
Sobrang nakakatakot ang tunog ng paligid. Para bang nasa ilalim ako ng lupa.
Sobrang nag-eecho ang boses ng lalaki.
"Princess"
Napayakap nalang ako sa akin katawan. Sobrang nanginginig ako sa takot. Ayoko sa
dilim. Takot ako sa dilim. Gusto kong umalis sa lugar na ito.
"Princess"
Mas lumalakas ang kanyang boses. Hindi ko na napigilan ang mapaluha. Mag-isa lang
ako. Walang tutulong sa akin.
"Princess. Let's play hide and seek. I am the killer then I will find you. Is it
sounds so fun? I will count 1-10."
Naalerto naman ako. Sinubukan kong tumayo. Lakad lang ako nang lakad pero parang
wala akong nararating. Itim ang paligid.
"One"
Pinigilan kong gumawa ng tunog. Walang anumang bagay sa paligid. Tumatakbo ba ako
sa kawalan?
"Two"
Dahil hindi ko na alam ang gagawin, pinili ko nalang umupo at isubsob ang aking
mukha sa binti ko.
"Three"
"Four"
Oh Lord please help me. Ayoko pang mamatay. Ang bata ko pa para matapos agad ang
buhay ko.
"Five"
Gusto ko pang mabuhay. Marami pa akong gustong gawin.
"Six"
May narinig akong isang yabag ng paa sa malayo. Kasabay naman nito ang malademonyo
niyang tawa.
"Seven"
Kahit ganoon, alam ko namang sa langit ako mapupunta kung mamatay man ako. Alam ko
kasing ginawa ko ang lahat ng kabutihan ko para sa kapwa.
"Eight. Are you done hiding yourself? Hahaha"
Nairita ako sa tawa niya. Hindi lang isang bampira ang nasa paligid, kundi dalawa.
Hindi nagpaparamdam o nagsasalita ang isa pero ramdam ko naman ang presensiya niya.
"Nine"
In one second, mamamatay na ako. Malapit na siya sa akin. Bahala na. Pagod na rin
ako. Hindi ko na kaya.
"Ten. Bingo!"
"Aaaah!"
"Hey Princess? Wake up!"
"Hmmm"
"PRINCESS LIGHT!"
Nagising naman ako sa lakas ng sigaw ng isang lalaki. Napatulala naman ako sa
kisame.
What was that? Nightmare? Bakit parang totoo?
"Hey okay ka lang ba? Kanina ka pa kasi lumuluha habang tulog tapos bigla ka nalang
sumigaw. Ngayon tulala naman. Ano bang nangyayari sa iyo?" Ah nandito pala si
Prince Fire at Prince Air na kanina pa ako sinisigawan. Inirapan ko naman sila.
"Thank you." Sabi ko naman sa kanilang dalawa na agad namang ikinakunot ng kanilang
kilay.
"For what?" Tanong naman ni Fire.
"Kasi kung hindi niyo ako ginising, baka patay na ako dahil sa bangungot na iyon."
"Ano ka ba? Walang bampirang mamamatay sa bangungot unless may sumasakal sayo sa
pagtulog mo." Ngimitian ko naman si Prince Air. Oo nga pala. Kala ko kasi tao ako.
"Sorry. It was just a bad dream. Bad dream na parang nangyari talaga. I don't know.
I am lost. May lalaki kasi sa panaginip ko na papatayin niya daw ako pagkabilang
niya ng sampu. Then nung nasa sampu na, sumigaw ako. E ginising niyo ako kaya ayun
luckily naputol yung panaginip ko. Parang nangyari ito nung bata pa ako. Takot kasi
ako sa dilim kasi nga bata pa ako." Nakikinig naman sa akin yung dalawa. Bakit ko
nga pala kinuwento sa mga ito yun?
"Ang mahalaga okay ka na. Tara na. Wala ka bang balak bumangon?" Nginitian ko
nalang siya. Mayamaya ay lumitaw si Fairy.
"Unti-unting bumabalik na ang iyong alaala mahal na prinsesa." Saad naman ni Fai.
Napakunot naman ang noo ko. So kung bumabalik na ang alaala ko, totoong nangyari
ang panaginip kong yon? Pero bakit naman may papatay sa akin? Ang bata bata ko pa
noon. Wala naman akong atraso.
"Yung kahapon? Bakit may liwanag? Bakit sabi niya malapit na kaming maging isa?
Naguguluhan ako. Sino ba talaga ako?" Nagkibit balikat naman si Fairy. Minsan
naiinis na ako sa kanya. Alam naman niya kasi yung totoo pero itinatago niya pa
rin. Gusto niyang malaman ko sa pamamagitan ng sarili ko. Inirapan ko naman siya.
Tumayo na ako. Iniwan ko silang tatlo. Naiinis kasi talaga ako. Ayoko naman siyang
awayin. Hindi na ako bata para sa ganoon.
Ayoko lang na mabulyawan ko siya kaya mas pinili kong iwan nalang sila. Dumiretso
naman ako sa paborito kong lugar kung saan ako dinala ni King. Ayoko kasi doon sa
may kung anong nararamdaman mo, yun ang makikita mo. Matatakot lang lalo ako.
Sobrang sarap talaga ng simoy ng hangin dito. Nakakawala talaga ng stress.
Nasabi ko ba sa inyo na mahilig akong kumanta? Hindi ko pa nga nasusubukang kumanta
uli simula nung dumating ako sa Magical Vampire Academy.
May nacompose akong kanta. Nakakatuwang isipin na related talaga sa magic ang
kantang ito. Wala naman kasi akong ginagawa kaya naisipan kong magcompose.
Wala namang masama hindi ba?
Napangiti naman ako nung maalala ko yung title. King and Queen.
Kahit na masakit isipin na hindi ako mamahalin ni Prince King sa totoong ako,
nagawa ko pa ring mainspire. Susubukan ko nalang lapatan ng tono ngayon.
[Please play the video on the right side or search Leeyan Dufourt (youtube). King
and Queen is the title.]
Bakit sa tuwing ika'y lalapit kasing bilis ng hangin ang aking heartbeat?
Bakit sa tuwing ika'y ngumingiti lumilindol ang puso kong napapangiti?
Please wag kang titingin, oo ikaw dahil para akong yelong natutunaw
Please wag kang didikit, napapaso kasi ako, oh bakit?
Tatawagin ko pa ba si Kupido para lang mapansin mo?
Kung kaya ko kang mang-hypnotize baka nagawa ko na sayo
Hindi ko nga ba alam kung ano ang nararamdaman ko..para sayo?
Sasaluhin mo ba ako pag nahulog ako?
Mahal na nga ata kita oh.
Pwede bang ikaw ang King at ako ang Queen?
Para alam ko at alam mo na ikaw ay akin
Mundo ko'y tumitigil pag ikaw ay tumitingin
Oh kay hirap pigilin ng puso kong ikaw lamang ang hinihiling.
Napalingon naman ako sa gilid ko dahil may tumabi sa akin.
Bakit sa tuwing ako'y lalapit kasing bilis ng hangin ang akong heartbeat?
Bakit sa tuwing ika'y ngumingiti, puso ko'y kusang ngumingiti?
Please wag kang titingin, puso ko'y biglang nagwawala sakin.
Pleaase wag kang didikit, para bang ako'y nakukuryente, oh bakit?
Bakit katabi ko na ngayon si King? Iniisip ko lang siya kanina ah?
Tatawagin ko pa ba si Kupido para lang mapansin mo?
Kung kaya ko kang mang-hypnotize baka nagawa ko na sayo
Hindi ko nga ba alam kung ano ang nararamdaman ko..para sayo?
Sasaluhin mo ba ako pag nahulog ako?
Mahal na nga ata kita oh.
Tapos bigla siyang ngumiti sa akin. Iniwas ko naman ang aking tingin. Ayokong
makita niya na apektado ako dahil lang sa isang ngiti.
Pwede bang ikaw ang Queen at ako ang King?
Para alam ko at alam mo na ikaw lamang sa aking piling.
Mundo ko'y tumitigil pag ikaw ay tumitingin
Oh kay hirap pigilin ng puso kong ikaw lamang ang hinihiling.
Nagtaka naman ako. Paano niya nalaman yung lyrics ng kanta na kinompose ko? Ako
lang ang may saulo noon. Tinaasan naman niya ako ng kilay.
Pwede bang tayo nalang ang King at Queen?
Kinanta niya yung first line ng pangalawang chorus kaya narealize ko na duet nga
pala to kaya sinabayan ko nalang siya.
Para alam natin na ako'y sayo at ikaw ay sakin
Mundo ko'y tumitigil pag ikaw ay tumitingin
Oh kay hirap pigilin ng puso kong ikaw lamang ang hinihiling.
Hanggang sa panaginip nalang ba tayo?
Nakatingin ako sa kanya habang kinakanta ko ang linya ko.
Oh please wag ka sanang maglaho.
Puno ng sakit ang kanyang mga mata kaya hindi ko matingnan ito ng diretso.
Nginitian naman niya agad ako
Pwede ba?
Sabay nami.
Pwede bang tayo nalang
Tayo nalang
Nagsecond voice naman ako.
Ang King and Queen
Pwede bang tayo nalang ang King at Queen?
Para alam natin na ako'y sayo at ikaw ay sakin
Mundo ko'y tumitigil pag ikaw ay tumitingin
Oh kay hirap pigilin ng puso kong ikaw lamang ang hinihiling.
Pwede bang tayo nalang ang King and Queen?
Napangiti na naman ako. Parang isa sa dreams come true ang pangyayari ngayon. Hindi
ko akalain na sa unang araw na kakantahin ko yung kauna-unahan kong kanta ay
makakasabay ko ang lalaki kong mahal sa pag-awit.
"Papaano mo nalaman yung kanta na ginawa ko? Saulo mo pa?"
"Ganoon talaga pagnagmamahal. Gusto mong malaman ang ginagawa ng babaeng minamahal
mo araw-araw."
Tinaasan ko naman siya ng kilay. Hindi ko makuha ang punto niya. Mukha namang
nagets niya ang pinapahiwatig ng itsura ko.
"Nakita kitang nagsusulat noon. Binasa ko ito ng patago. Noong nalaman ko na kanta
pala ito, agad kong sinaulo at nilapatan ito ng tono. Hindi ko rin nga akalain na
parehas tayo ng tono e." Napakamot naman siya sa batok niya. Ang cute niyang
tingnan.
"Ang daldal mo. Alam mo ba yun?" Ngumuso naman siya. Nakakainis kasi ang sarap
niyang halikan. Iniwas ko nalang uli yung tingin ko. He is teasing me right now and
i hate it.
"Kaya nga e. Hindi ko akalain na ang isang tulad ko ay magiging madaldal dahil sa
nag-iisang babaeng minamahal ko." Speechless naman ako. Okay. Hindi nalang ako
magsasalita.
"Ikaw lang ang babaeng minahal ko. Bakit hindi mo ako maalala? Bakit yung kakambal
ko pa na minsan mo nga lang makasama. Bakit hindi nalang ako yung naalala mo? Bakit
hindi ako na siyang laging nasa tabi mo sa oras na kailangan mo ng makakasama? At
sa oras na wala lang? Yung tipong sa lahat ng oras ay hindi aalis sa tabi mo
hanggat hindi mo ako papaalisin. Pero sabagay, mapaglaro talaga ang tadhana. Hindi
ko naman mapipilit na alalahanin mo ako. Tanggap ko naman pero masakit pa rin kasi
e. Mahirap magpanggap na okay lang ako. Na sige ipapaubaya nalang kita sa kakambal
ko. Pero deep inside pinapatay ako ng sarili kong desisyon. Minsan hinihiling ko na
makamove on na ako sa iyo o kaya makalimutan kita pero hindi ko kinakaya dahil
sobra kitang mahal. Handa ko naman isakripisyo ang lahat para sa iyo pero wala e.
Hindi ako yung sinasabi mong mahal mo. Gusto kong magalit kay Night pero hindi ko
rin magawa. Wala naman kasi siyang kasalanan kung siya yung naaalala at mahal mo.
Sana balang araw ay bumalik na ang alaala mo. Pero kung hindi man magbabago ang
pagtingin mo sa kanya, handa kong tanggapin para maging masaya ka lang. Wala naman
akong iba pang hihilingin kundi ang kaligayahan mo. Pasensya na kung madaldal ako
ha? Minsan kasi kailangan ko ring ilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko. Ngayon
medyo gumaan na ang loob ko. Kalimutan mo nalang yung mga sinabi ko ngayon. Sige
mauna na ako mahal ko. Mahal na mahal kita, lagi mong tatandaan yan. Nandito pa rin
naman ako na handang makinig sa iyo kung kinakailangan mo. Siguro kahit ituring mo
nalang akong kaibigan. Sige okay na yun basta wag ka ulit maglalaho ah? Ang tagal
kong naghintay sa iyo. Wala man lang akong nagawa noong panahon na nawala ka.
Napakawalang kwenta ko. Pasensya na talaga."
Hindi ko naman napigilan yung luha ko. Pahid ako nang pahid kaso pasaway talaga e,
tumutulo pa rin. Sobra kasi siyang nasasakta. Wala rin kasi akong magawa para
mawala yung sakit. Mabuti nalang nakatalikod siya sa akin para hindi niya makita
ang pag-iyak ko.
"Ayokong humarap kasi baka yakapin na naman kita o kaya mahalikan. Ayoko namang
maging unfair sa kambal ko. Sorry kung ako yung naging first and second kiss mo.
Kung kaya ko lang sanang bawiin, nagawa ko na. Ang daldal ko ba? Ganan talaga
pagnasasaktan. Sige mauna na ako. Ingat ka."
Sinundan ko naman siya ng tingin. Parang may butil ng luhang pumatak mula sa kanya.
Umiiyak rin ba siya?
Kung hindi dahil sa mahal na hari, hindi mangyayari to. Wala sana akong pinapaasa
na ako ang Prinsesa.
Paano kung ibunyag ko nalang lahat? Sabihin ko nalang kung sino talaga ako? Na
hindi ako yung Prinsesa? Okay lang kahit magalit silang lahat sa akin. Paninindigan
ko nalang yung mga kasalanang nagawa ko. Handa kong pagbayaran lahat. Kaya kong
saluhin lahat ng masasakit na salita na ibabato nila sa akin.
Okay lang rin kung buhay ko ang kapalit. Sabagay napaka wala nang kwenta ng buhay
ko. Para saan pa at nabuhay ako kung panay kasinungalingan lang ang role ko sa
buhay ko?
Bukas na bukas rin ay aamin na ako. Ayokong may mga nasasaktan at umaasa dahil lang
sa akin.
Pasensya na mahal na hari pero hindi ko na kaya ang mga mabibigat na pinapagawa mo
sa akin. Hindi ako pinalaki na sinungaling. Sinimulan mo, tatapusin ko.
Princess Light, goodbye. I will bring back Laytina Chua. I will never be the King
Duke's puppet anymore. I will stand by myself. I don't need anyone. I just want to
be the old Laytina Chua, the Queen of kamalasan.
Pero sana may tumanggap pa rin sa akin. Sana mapatawad nila ako, lalo na yung
lalaking pinakamamahal ko.
I am tired of everything. Life is so unfair.
PS: Next month ko pa po mapopost yung Duet talaga. Si Leeyan Dufourt po ang
kumakanta ♥ Siya yung operator ni Layt Chua sa facebook. Add niyo sila Layt :)

Chapter 37 (Truth)
Layt's POV
Nandito ako ngayon sa batong araw na lagi kong pinupuntahan.
Pinahid ko naman ang mga luhang hindi ko mapigilan. Ito na yung araw na aaminin ko
ang lahat lahat. Bakit nga ba ngayon ko lang gagawin to? Ang daming oras at araw na
nasayang para sa kasinungalingang ito.
Lumabas ako ng palasyo pero walang nakakaalam. Mas magandang simulan kong sabihin
sa mga kapwa ko bampira. Ihuhuli ko na ang mga prinsipe at mga kaibigan ko. Hindi
ko nalang sasabihin na inutos sa aking magpanggap. Ayokong magalit si King sa
kanyang ama. Ayoko rin namang magalit sila kay Fairy sa paglilihim na ito.
Nagpatong ulit ako ng dilaw na bulaklak. Mukha tuloy itong puntod dahil sa ginagawa
naming pagdadala ng bulaklak. Pero simula nung nalaman ni King na ako ang Prinsesa,
hindi na niya ginawa. Ako nalang.
Naisipan ko nang bumaba. Nung nakalabas na ako sa gubat, agad naman napatingin ang
mga bampira sa paligid. Lahat sila nakangiti sa akin. Hindi ako makangiti kaya
naman napalitan ng pagtataka ang kanilang reaksyon.
"May mahalaga akong sasabihin sa inyo." Pagkasabi ko noon ay biglang dumami ang
nasa paligid. Kinakabahan ako. Pero paninindigan ko. Kahit patayin nila ako, okay
lang. Kasalanan ko naman kasi.
Nagsimula na silang magbulungan. Agad naman silang napatingin na para bang tagusan
sa akin. Napalingon naman ako sa likod. Lahat ng kaibigan ko ay nandito na. Si
Fairy parang galit.
"What are you doing Princess Light?" Idiniin niya ang Princess pero binale wala ko
ito. Sobrang higpit ng hawak niya sa akin. Wala nga palang magtatanggol sa akin.
Wala si Night.
"Wag mo akong pakialaman Fairy. Buhay ko ito kaya hayaan mo ako." Tinabig ko ang
kanyang kamay.
"You can't do this." Bulong niya sa akin. Halatang nagtitimpi na siya. Ako rin
nagtitimpi na sa kanya. Gusto ko na siyang sampalin sa galit.
"What's happening?" Tanong naman ni King. Sinulyapan ko siya. Nakataas ang kilay
niya na para bang naiinip.
"Everyone listen." Pukaw ko naman.
"Laytina!" Sigaw ni fairy. Oh nice. She's angry. She said my real name.
"Did you hear fai? She called me Laytine earlier right?" Nanlaki naman ang mata ni
fairy. Hindi niya ata sinasadya ang pagsigaw niya.
Nagnod naman sila.
"That's my real name. LAYTINA CHUA. I am not the Princess Light. I'm so sorry for
being so selfish. I will accept all the consequences. Hindi ko ginusto ito. Pero
nasa sainyo kung maniniwala kayo." May naramdaman akong dugo sa pisngi ko pero agad
naman itong naghilom. May bumato sa akin ng kutsilyo.
Mayamaya ay lahat sila pinagbabato ako. Maliban sa mga nasa likod ko. Ayoko na ring
mag explain dahil hindi naman sila maniniwala.
Sobrang dumi ko na. Yung iba sobrang baho ng pinapalipad sa akin pero hindi ko
nalang pinansin. Deserve ko naman ito e. Napaiyak nalang ako.
Tumigil na ata sila dahil wala akong maramdamang masasakit na bagay na tumatama sa
akin. Sobrang sakit ng katawan ko. Bampira rin sila kaya kayang kaya nila akong
saktan. Hindi normal ang ginawa nila sa akin.
Napaangat naman ako ng tingin nang may nakita akong paa sa harapan ko. Si Night?
Napatingin naman ako sa likuran niya. I'm wrong. Si King pala.
"Go to your dorms now." Bigkas niya sa mga nasa unahan. Agad naman silang
nagsialisan. Bumilis naman ang tibok ng puso ko. Sasaktan niya rin ba ako?
Papatayin niya ba ako? Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi ako makatingin sa
kanila. Sa lupa nalang ako tumingin.
Mayamaya naramdaman kong nakapalibot na sila sa akin.
"Bakit mo nagawang mangloko?" Tanong ni Air. Hindi ko masabi ang reaksyon niya.
Para bang malungkot na galit?
Pinili kong manahimik. Si Fire nakatingin sa akin na para bang naaawa. Pero parang
ang layo niya kay fairy. Kagagawan ko ba kung bakit sila hindi magkasundo ngayon?
Para kasing magkagalit sila.
"Ano hindi ka magsasalita?!" Sigaw sa akin Air. Prince Air.
Napaluha na naman ako. Hindi ko kasi alam ang sasabihin. Hindi ko pwedeng sabihing
kagagawan ito ng hari.
"Sorry. Hindi ko naman ito ginusto e."
"Hindi mo ginusto pero bakit ka nagpanggap? Anong dahilan?!" Tuloy niya.
"Hindi ko ala~"
*pak*
Napasinghap naman ako nung naramdaman ko ang isang kamay sa pisngi ko. Sobrang
sakit ng sampal niya.
"Cupid.." Inirapan niya ako. Sinasabi ko na nga ba. Mawawalan na rin ako ng
kaibigan pagkatapos nito.
"How dare you. Tinuring kitang parang kapatid. Tinanggap ka naming lahat para
maging kaibigan. Tinulungan ka namin sa mga problema mo. Naging mabuti kami sa iyo
pero anong isinukli mo? Napakawalang kwenta mo!" Para akong sinaksak ng ilang
milyong kutsilyo sa dibdib sa sinabi niya. Napahagulgol nalang ako. Tama siya
napakawala kong kwenta.
"Hindi kita mapapatawad!" Sinampal niya uli ako sabay alis niya. Napaluhod nalang
ako. I lost her. My fault.
Tumingin ako kay Fairy pero nag iwas siya ng tingin sa akin. She's also a selfish
woman. Isa rin siya sa may pakana nito.
"Leave us. I will talk to her." Utos naman ni King sa kanila. Mas kinabahan naman
ako. Eto na ba yung karma ko? Sige okay lang. Kakayanin ko hanggang sa kamatayan
ko.
Nung kami nalang ang natira, nakaluhod pa rin ako habang lumuluha. Hindi ako
makatingin sa kanya. Walang umiimik sa amin. Hindi ko alam kung nakatingin ba siya
sa akin. Pero isa lang ang alam ko, galit talaga siya sa akin.
"Ikaw nga lang ba ang may pakana nito? For sure hindi ka naman magpapanggap ng
walang dahilan." Hindi pa rin ako makaimik. Matalino nga pala ang isang ito, ay
hindi pala, siya ang pinakamatalino at mabilis makaalam ng mga pangyayari.
"Hindi ko gusto ang ginawa mo. Niloko mo ang buong kaharian ng majica. Alam mo ba
ang parusa? Kamatayan. Kung hindi kamatayab, ipapatapon ka sa mundo ng mga tao.
Sila na ang bahalang pumatay sa iyo once na nalaman nilang magical vampire ka. Ang
hari na ang bahala sa iyo." Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa bumalik sa mundo
ng mga tao. Mamamatay ako sa gutom doon. Ayokong uminom ng dugo ng mga tao dahil
para sa akin ay kasalanan iyon.
"Tatanggapin ko ang nakatakdang parusa para sa akin."
"Layt." Napalingon naman kami ni King sa tumawag sa akin.
"Prince Night." Mas napaiyak ako nung makita ko siya. Napatingin siya sa buong
katawan ko. Sobrang dumi ko at bakas sa akin ang mga dugo na galing sa mga naghilom
kong sugat. Panay pasa rin ako pero hindi ko ininda. Kakaiba kasi ang mga
pinagbabato nila sa akin. Ginamitan nila ng majica. Bakit hindi tumalab sa akin ang
majica ko?
Lumapit naman sa akin si Prince Night. Hinubad niya ang suot niyang coat. Ipinatong
niya ito sa balikat ko.
"I'm going to kill that bastard." Bulong ni Prince Night.
"That man using contra majica?" Tanong naman ni Prince King.
"Yep."
Binuhat naman ako ni Prince Night.
"So alam mo palang nagpapanggap yang babaeng yan?" Tumango naman si Prince Night.
"Kaya ba sinabi niyong ang mahal ng Prinsesa ay ikaw para hindi na ako umasa?"
Napailing naman siya sa sinabi niya.
"Bingo. You got it." Kumuyom naman ang palad ni Prince King. Kinabahan ako sa pwede
niyang gawin.
"Nga pala twin, kapag sinaktan mo ang babaeng ito, ako ang makakalaban mo. Hindi
ako natatakot sayo."
"We'll see. At bakit parang kinakampihan mo pa ang babaeng yan? Niloko na nga niya
ang buong kaharian."
"Why? Because I love her. That's the power of love. I can sacrifice myself just for
the one I love. What about you?"
"D*mn you."
Nagsimulang maglakad si Prince Night. Hindi siya ngumingiti. Kasalanan ko ito. Nag-
away pa sila dahil sa akin.
"Stop that nonsense thing laytina." Narinig ko naman ang boses niya sa isipan ko.
"Sorry Prince Night. Kasalanan ko naman talaga e."
"I think no. It's my father's fault. Sorry for that. He is so stupid selfish King."
"Wag mong sabihin yan. Ama mo pa rin siya. Buti ka nga may father pa e. Ako nga
wala akong naaalala. Walang kinilalang ama at ina. Maswerte ka nga e." Umiling
naman siya.
"Simila nung nawala ang mahal na reyna, naging self-centered yan. Hindi na kayang
mag-isip ng matino." I felt sorry for him.
"Kaya simula noon, nagalit ako sa kanya dahil natuto siyang gumamit ng mga
inosente. Nadamay ka pa. Hindi ko papalagpasin ito. Ayokong may nananakit sa iyo."
"You may not be the princess, but i am always seeing you as my princess." Napaluha
na naman ako. Bakit sobrang bait niya sa akin.
"I love you Layt. Siguro masyadong mabilis pero i'm sure mahal kita. Hindi man
ganoon sa Prinsesa, pero alam kong mas hihigit pa roon ang mararamdaman ko para sa
iyo. I'm always here to save you and to keep you happy."
Napangiti naman ako. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya.
"Thank you Prince Night. Alam ko balang araw, mamahalin din kita. Ang t*nga ko kasi
dahil si king pa yung minahal ko. Ang bobo ko talaga pagdating sa pag-ibig. Kung
natuturuan lang sana ang puso, matagal ko nang ginawa."
Ibinaba naman niya ako sa sofa.
"Ah maglinis ka muna ng katawan at magbihis. Gagamutin ko ang mga pasa mong hindi
kinaya ng katawan mo. Para makapagpahinga ka na rin. Kukunin ko muna si Klyzer."
Hala oo nga pala. Baka pag-initan din ng ulo si Klyzer dahil anak-anakan ko siya.
"Bilisan mo ah? Baka mapano si Klyzer. Kawawa naman ang baby ko."
"Baby natin." Tapos ayun iniwanan niya akong nakatulala. Iba pala talaga ang epekto
sa akin ng prinsipe na yan.
Agad naman akong naligo. Paika-ika na akong maglakad. Sobrang sakit ng katawan ko.
Nakakaiyak. Gusto ko ulit umiyak pero kailangan kong magpakatatag.
"Hi mami!!!!!" Napalingon naman ako sa kanya. Agad ko naman siyang nginitian pero
bigla siyang naluha. Mukha siyang galit.
"Mi! Who did that to you? I'm going to kill them! How dare them! I hate them!"
Bigla niya akong niyakap pero napangiwi ako sa sakit. Agad naman siyang humiwalay
sa akin.
"They are so bad. I can't even hug you like before mi. I missed you. Let's take
away your pain." Napangiti naman ako. Si klyzer palang buo na araw ko. He's really
different.
Nakangiti rin si Prince Night. Yep, Prince kasi hindi naman ako yung prinsesa kaya
kailangang may paggalang sa una.
Lumuhod naman si Prince Night sa harapan ko. Bumilis ang tibok ng puso ko. Pero
bigla siyang may nilabas na parang gamot. Inabot niya ang isa kay Klyzer.
"Don't worry hindi ito mahapi. Pagkapahid sa iyo, wala na agad yang mga pasa mo."
Ipinakita niya sa akin yung cream na nasa palad niya. Ipinahid niya ito sa tuhod
ko. Totoo nga, nawala yung malaking pasa ko sa tuhod. Ginaya naman siya ni Klyzer.
"Inumin mo ito para umayos ang internal organs mo pati ang muscles." Sinunod ko
naman siya. Mayamaya ay nawala na ang lahat ng sakit sa katawan ko. Bigla ko nalang
siyang nayakap.
"Maraming salamat. Ikaw lang yung handang makinig sa akin sa lahat ng oras. Ikaw
lagi yung nandito sa tabi ko para iligtas ako. Hindi ko na ata alam yung gagawin ko
kung wala ka. Baka nga patay na ako kung hindi ka dumating e. Tatanggapin ko pa rin
yung parusang ihahatol sa akin."
Ihinarap naman niya ako sa kanya.
"Hindi ako papayag na patayin ka nila. Haharapin muna nila ako. Kung ipapatapon ka
sa mundo ng mga tao, sasama ako."
"Me too! I will go with you mi." Hinawakan ni klyzer yung kamay ko. Sobrang higpit
ng hawak niya.
"Mommy don't leave me."
"Run laytina. You need to escape. Your life is so important."
"No mommy. I can't. They killed daddy. I can't live without you. Mom!"
"Baby no. Ldhckdjehdkfjdhd get her. She needs to be safe. Run with her. Laytina i
love you. Dad loves you. We love the b-"
"Mommy!!!"
"Mi why are you crying?"
"My mom and dad were killed by someone."
"How did you know that mi? I thought you lost your memories?"
"I don't know but there's also someone who saved me. I don't know what's next."
"That's the magic of Klyzer. He can bring back the lost memories."
"Really di? Thanks God! I can help mi to her memories." Napangiti ulit ako. Silang
dalawa ang nagbibigay ng lakas ng loob sa akin. Bakit kung kailan ako may malaking
problema tsaka ko maaalala yung mapapait na alaala nung bata pa ako.
"Don't be sad mi. We are here, right di? I hate my old di, Prince King. I kept on
talking but he's not answering. Maybe pipi na siya? He lost his voice? Kaya ko rin
kayang ibalik yun?" Natawa naman kami sa kanya. Ang cute niya.
"I hope so." Nagkibitbalikat nalang si Prince Night.
"One more thing layt, don't call me Prince Night. Just Night." Tumango naman ako.
"Yes night."
"Paano kung ikaw pa rin pala talaga ang Prinsesa? Edi wala na talaga akong pag-asa
sa iyo?" Nalungkot ang mukha niya. Hinawakan ko naman ang kamay niya.
"Hindi mangyayari yon. Hindi ako ang prinsesa."
"Paano kung ikaw nga? Sabihin na nating worst case scenario yan sa akin kasi
mamahalin at mamahalin mo pa rin ang kakambal ko."
Hindi ko alam ang isasagot.
"Basta ang mahalaga, makamove on ako. At malagpasan ang problema na ito."
"Pero-"
"Kaya kitang mahalin. Bigyan mo lang ako ng sapat na panahon." Nginitian ko naman
siya. Napangiti rin siya at napayakap sa akin.
"Pasama ako!" Sigaw naman ni Klyzer. Mukha kaming happy family.
"Wow happy family e?" Nagulat naman kami nung may lumagabog ba pinto at magsalita.
"Twin." Ika naman ni Night.
"Pinapatawag kayo sa palasyo. Lalo ka na Laytina Chua." Idiniin niya talaga yung
tina.
"Bakit?" Tanong ni Night.
"Pag-uusapan ang parusang nararapat sa kanya."
My heart breaks.
________________________________
Super tagal mag update sorry :(
MALAPIT NA ANG JUNE. MATATAPOS KO NA ANG MVA DAHIL SEMBREAK NA NAMIN :)
Chapter 38 (Who?)

Layt's POV
Hinawakan ni Night ang kanan kong kamay. Nginitian niya ako na para bang sinasabi
niya na kaya mo yan, nandito lang ako.
Muli akong napalingon kay King. Umiwas lang siya. Papunta na kami sa palasyo.
I am really nervous. Bakit ako lang yung paparusahan? Even King Duke and Fairy were
part of this stupid plan. Oh no, he was the one who made this plan for real. I want
to hate them but kindness is still on my mind. Hating them wont save me.
I don't even know that this will be my role inside MVA and will be the end of my
life. Sana pala hindi nalang ako napapunta dito. Being a poor girl on earth is
still better than living in a magical world.
"Hindi mo ako makikilala kung hindi ka dinala sa mundo namin. Hindi ko rin
makikilala ang babaeng tinuruan ulit akong magmahal."
Napangiti naman ako. Oo nga, hindi ko siya makikilala. Siya yung lalaking laging
nasa tabi ko sa oras na kailangan ko ng makakasama at sa oras na nasa panganib ako.
"Thank you Night. Kung ano man ang maging desisyon ng mahal na hari, tatanggapin
ko." Umiling naman siya.
"Hindi ako makapapayag na saktan ka nila. It's not even your fault. Masyado kang
mabait para akuin lahat ng kasalanan na hindi naman para sa iyo." Pero wala naman
na kasi akong magagawa. Hahayaan ko nalang.
"What are you talking about Twin?" Tanong naman ni King. Ganoon pa rin siya, walang
emosyon. Nasasaktan ako kapag ganito ang ipinapakita niya. Para bang wala talaga
siyang pakialam sa akin. Ay sabagay, bakit naman siya magkakaroon ng pakialam sa
babaeng walang ibang ginawa kundi ang magpanggap?
"You will know it later." Sagot naman ni Night.
Nakarating na kami sa palasyo. Mas bumigat ang pakiramdam ko nang makita ko na
lahat ng kaibigan ko, yung tinuring akong kaibigan ay nandito.
I saw Invi and Rebecca na parang naiiyak. Yung iba mga nakatungo lang.
Agad naman akong niyakap ni Invi.
"Layt kung ano man ang mangyari, i will still be your friend. Naniniwala ako na
hindi mo talaga ito kasalanan. Hindi mo naman ito gagawin kung alam mong ikakasama
mo ito hindi ba? Please tell them the truth. I know it's not your fault. Ayokong
mawalan ng kaibigan Layt. Kung kailan naman tayo mas nagkakakilala tsaka
magkakaganito. Even if you are not the Princess, I will accept you. I love you
Layt." Napaiyak naman ako sa sinabi niya. Mabuti pa siya naniniwala. Hindi ko alam
kung sasabihin ko ba yung totoo.
"Tita Layt? What's happening? Why are you crying? Klyzer?" Tanong naman ni Minah na
walang kaalam-alam sa nangyayari. Hindi naman ako makaimik. Anong sasabihin ko sa
bata?
"I hate those vampires who hurt my mommy!" Nagulat naman kami sa sigaw ni Klyzer na
kanina pa buhat ni Night.
"Klyzer." Suway ko sa kanya.
"What do you mean Klyzer?" Tanong ulit ni Minah.
"Hey baby that's nothing okay? Let's go outside Minah, we are going to play with
Kuya Xander." Sagot naman ni Rebecca.
"Let's play Klyzer?"
"No. I will stay. Go ahead." Nalungkot naman ang bata. Nagpaalam na rin si Rebecca.
Masyado pa daw kasing bata si Minah para malaman ang ganito. Si Klyzer nama kasi ay
ayaw akong iwan at napaka matured niya nang mag-isip.
"Go Klyzer. Go with them. I'm fine okay?"
Umiling naman si Klyzer.
"No. Go ahead tita Rebecca. I'm also fine."
"Layt, kung anong mangyari, lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita. Mahal na
mahal ka namin. Ipagdarasal kita na sana ay walang mangyari sayong masama.
Naniniwala kami sa iyo."
Mas naluha naman ako sa sinabi niya. Agad ko siyang niyakap.
Ngumiti naman si Rebecca. Hinalikan niya ako sa pisngi kaya ganoon din ang ginawa
ni Minah kahit nagtataka siya. Nagpaalam naman ako sa kanila.
"Ehem"
Lahat naman kami ay napalingon sa mahal na Hari. Ang sama niya makatingin sa akin.
Oo, ramdam ko na sa akin siya nakatingin.
Napahawak naman ako sa kamay ni Night. Nakaramdam ako ng takot. Eto na ba?
Katapusan ko na ba?
Dito na ba magtatapos ang storya ng buhay ko?
"Maaari ka nang pumunta dito sa harap para makita at matunghayan nila ang
pagtataksil na ginawa mo."
Napakuyom ako ng kamay. Pero dahil mabait ako, aakuin ko ang kasalanan niya. Ayoko
naman na dahil sa pag-amin ko ay mas lalong gugulo ang mundong ito. Umasa na nga
sila na ako ang Prinsesa e. Paano pa kung malaman nila na nagtaksil rin ang mahal
na hari?
"Hindi ko hahayaan na may mangyari sayong masama Layt. Makikipaglaban ako kung
kailangan para lang mailigtas ka. Nasa likod mo lang ako. Kami ni Klyzer. Wala
akong pakialam kung ama ko man siya. Mas mahalaga na manaig ang katotohanan Layt."
Pinahid naman ni Night yung mga luha ko sa mukha ko. Hinalikan niya muna ako sa noo
bago ako maglakad papunta sa unahan.
Hindi ko naiwasang hindi tumingin kay King. Ang sama niya ring makatingin pero kay
Night. Hindi ko na rin siya maintindihan. Alam kong malaki ang kasalanan ko sa
kanya. Walang kinalaman si Night doon.
Tumigil ako sa tapat ni King. Hindi ako nakaharap sa kanya.
"Sana mapatawad mo ako." I whispered.
Hindi ko na inalam ang reaction niya dahil dumiretso na ako sa mahal na hari.
Nanginginig ako habang papalapit sa kanya. Hindi ako makatingin sa iba dahil parang
hinihigop niya ang tingin ko. Sa kanya lang ako nakatutok.
Ngayon lang tumigil ang mga luha ko. Nakaramdam ako ng inis sa lalaking nasa
harapan ko. Parehas dapat kaming parusahan. Kahit si Fair, siya rin ang kadamay ko
dito pero sila pa ang may ganang magaling sa akin.
"Bakit ka umamin? Okay naman ang lahat? Anong nangyari sayo? Kasalanan mo kung
bakit ka nandito! Hindi mo hinintay ang totoong Prinsesa!" Bulong naman niya sa
akin. Bigla naman akong napangiti ng mapakla.
"Umamin po ako para sa katotohanan at kabutihan. Para na rin po na hindi umasa ang
kapwa natin. Ayokong manguna ang kasinungalingan natin. Yung pinlano mo kung baga.
Pasensya na po ah? Hindi ko na po kasi masikmuraan ang kasinungalingan natin kaya
ako nalang po ang tatanggap ng parusang nararapat sa atin nila Fai. Masaya na po
ba~"
*pak*
Napahawak naman ako sa aking pisngi. Yun na ata ang pinakamalakas na sampal ang
natanggap ko sa buong buhay ko. Sa sobrang lakas ay dumugo ang aking labi. Nawala
naman agad ito bigla.
Rinig na rinig ko ang pagkagulat ng mga nanonood sa amin. Napansin ko naman na
hinarangan nila si Night dahil nagwawala ito. Bigla akong nalungkot.
"Wala kang karapatang sabihin yan!"
Sinamaan ko naman siya ng tingin.
"Lahat naman po ng karapatan ay inangkin niyo na. Hindi ko naman po alam na
kasakiman pala ang gusto niyong mamuno sa mundong ito. Mas mabuti pa pala sa mundo
ng mga tao, may sariling kalayaan. Hindi ko rin alam na didiktahan lang pala ang
buhay ko rito. Sige po. Handa naman na po ako sa parusa na ibibigay niyo tutal
nagsisisi talaga ako na tinanggap ko ang inutos niyo na patungkol sa kasamaan. Yan
naman po gusto niyo di ba? Ang patayin ako para walang pruweba na ikaw ang
nagpapasimula ng kasamaan?"
Parang handa na akong patayin ng mahal na hari. Itinaas niya yung kamay niya na
para bang may gagawing masama.
"Mahirap po labanan ang pagka guilty at ang konsensya pero sigurado naman pong
kayang-kaya niyo yun. Kayo pa ba?"
"Sumosobra ka ng babae ka!"
Napapikit ako dahil sasampalin na naman niya ako. Ilang segundo na ang nakalilipas
ngunit wala pa ring lumalapat sa pisngi ko. Ang tahimik ng paligid.
Nagmulat naman ako ng aking mata. May nakatayo sa unahan ko. Si King. Hawak-hawak
niya ang kamay ng mahal na hari. Nagulat naman ako. Bakit naman niya pipigilan?
Alam kong malaki rin ang galit niya sa akin.
"Son?!" Galit na sabi ng mahal na hari.
"Kung papatawan mo naman siya ng parusang kamatayan, wag mo na siyang saktan.
Ipapapatay mo na nga, sasampalin mo pa? Wag mo nang pahirapan pa kung doon din
naman ang punta."
Nasaktan ako sa sinabi ni King. Kahit kailan talaga, hindi niya ako mamahalin.
Kinamumuhian pa nga niya ako e. Deserve ko naman ang ganitong sakit na nararamdaman
ko.
Siguro nga mas nasaktan siya sa pagpapanggap ko. Umasa siya e.
Humarap sa akin si King kaso tumingin ako sa baba. Ayokong mas kamuhian niya ako
kapag nakikita niya ang mukha ko. Mas masasaktan siya dahil hindi ako ang prinsesa.
Itinuring na rin nila akong barkada e.
Naglakad na siya papalayo. Ilang minuto rin siya nakatayo sa harap ko. Ni hindi ko
alam kung bakit nga ba pero ang mahalaga ay nakahinga naman ako kahit papaano.
Kinakabahan ako tuwing malapit siya sa akin.
Mas masakit pa ito kaysa sa parusang nakatakda sa akin. Tanggap ko na ang parusa
dahil ayokong nakikita si King na kinamumuhian ako. Siguro mas okay sa kanya na
mangyari ito para makabawi siya sa mga kahangalang nagawa ko.
Pinagsisisihan ko naman talaga. Sana nga lang ay mas napaaga o kaya hindi ko
tinanggap ang inutos ng mahal na hari.
"Handa ka na ba Miss Laytina Chua?"
Idiniin naman ng mahal na hari ang pagkakabigkas sa pangalan ko. Ngumiti naman ako.
"Yep. Kung ikaliligaya niyo e. Why not? Handang handa na akong tanggapin ang
parusang nararapat sa akin dahil alam ko sa sarili ko kung ano ang mga kamaliang
nagawa ko. Kayo ba? Handa na?"
Sumingkit na naman ang mata sa akin ng mahal na hari. Alam kong naiinis na siya sa
akin. Gusto ko lang naman marealize niya kung anong kamalian niya e.
Lumingon naman ako kay Fai. Hindi siya makatingin nang diretso sa akin. Nginitian
ko naman siya. Kahit papaano ay kaibigan ko pa rin siya. Kaso sinira niya yung
tiwala ko.
Pinapatawad ko naman na siya at ang mahal na hari dahil ayokong mamatay ng may sama
ng loob. Gusto ko lang talagang malaman nila na may kamalian din sila. Ayoko kasing
kasamaan ang mamuno sa mundong ito.
"Kung ganoon, ihanda na ang mga kailangan sa pagpatay sa taksil na ito!"
Utos naman niya sa mga nakapaligid sa amin. Kung anu-anong majica ang nakalabas.
May pana nga na pang patay sa mga bampira e. Ano kayang magiging itsura ko bago
maglaho na parang abo?
Napansin ko namang lumabas yung mga bula sa paligid. Sign ito na nalulungkot ako.
Napangiti naman ako dahil hanggang ngayon ay hindi nabibigo ang mga bula na
pangitiin ako. Ito na ang huling gabi na makikita ko ang majica ko.
Hinawakan ko naman ang kanang kamay ng mahal na hari gamit ang dalawa kong kamay.
Alam kong nagtaka siya. Ako rin hindi ko alam e. Basta nalang kumikilos katawan ko.
"Pasensya na po sa mga nasabi ko kanina. Nadala lang po ng damdamin. Sana po ay
mapatawad niyo ako. Sana mapatawad rin ako ng ating mga kauri. Sobrang naging
masaya ako sa mundong ito. Hindi ko makikilala ang mga tunay kong kaibigan kung
hindi ako nakarating dito. Marami rin akong natutunan dahil sa majica. Natuto rin
akong magmahal kahit hindi niya ako minahal. Kinamuhian niya pa nga ako e. Mahal na
mahal ko siya. Sana mapatawad niya ako. Tanggap ko na ang kapalaran ko. Handa na
ako sa parusa."
Napaiyak naman ako.
"Layt! Hindi ka pwedeng mamatay! Ano bang sinasabi mo sa hangal na haring yan?!"
Sumigaw nalang basta. Hindi pa rin siya makaalis dahil maraming pumipigil sa kanya.
Nababasa niya nga pala ang mga iniisip ko. Nginitian ko naman siya.
I mouthed I'm fine. I deserve it.
Napansin ko naman na kinuha ni King si Klyzer na kanina pa ata nasasaktan. Naawa
naman ako sa anak ko. Ngumangawa na siya. Ayokong nakikita siyang nagkakaganoon.
Lumingon naman ako sa hari. Kanina ay pula ang mga mata niya pero ngayon ay itim
na. Nakapagtataka naman.
Maya-maya ay may narinig kaming yabag ng sapatos, heels nga ata. Sobrang lakas
dahil para itong glass. Lahat naman kami ay napalingon sa pinanggalingan ng tunog.
I looked at her heels. Gawa ata sa ginto ang mga ito. Sobrang makinang.
Tumingin naman ako paitaas. Nakadilaw siyang long gown. Maputi ang kanyang mga
balat.
Napatingin naman ako sa mukha nung babae. Napatulala nalang ako. It can't be. Bakit
ganoon? Hindi ako makapaniwala.
Bakit sa ganitong tyempo pa?
She's breaking my heart..

Chapter 39 (Lost again)

Layt's POV
My tears are starting to fall. Bakit siya pa? Bakit siya pa ang makikita namin?
That's why it is so hard to assume. Masasaktan ka lang sa huli. Sa simula palang
ayoko nang umasa dahil wala namang kasiguraduhan.
Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ako makapaniwala. Kaya siguro ako napunta sa
ganitong sitwasyon dahil sa kanya.
Hindi ko naman siya sinisisi. Ganito lang siguro ang nakatadhana.
Agad namang napatakbo si King at Night sa kanya. Niyakap nila ito nang mahigpit.
Tumakbo naman sa akin si Klyzer. Inalis ko naman ang luha sa kanyang mga mata at
niyakap siya. I don't want to see my baby boy na umiiyak.
Yung puso ko ay paniguradong nasasaktan na naman sa aking nakikita.
"Mi? She looks like you. I hate her! She stole my two daddies."
He's right. Kamukha ko nga yung babae. No wonder na siya ang totoong Prinsesa.
"Don't hate. Just love." Sabi ko naman kay Klyzer.
"But mommy?" pag-ungot naman niya. Napailing naman ako.
"She's the Princess. She's Princess Light. Wala siyang kinalaman baby okay?"
Tumango naman si Klyzer.
Napansin ko namang hinalikan ng Prinsesa si King sa pisngi. Ngumiti naman si King.
Naiiyak na naman ako. Masakit syempre. Masaya rin naman ako dahil masaya na ngayon
si King dahil nakita na niya ang babaeng minamahal at mamahalin niya.
"I missed you King and Night! Ang laki niyo na! Still handsome as ever! For how
many years, finally we're together again!"
"For how many years, you made me crazy. I'm always thinking of you." Sabi naman ni
Night. Yung mga kaibigan naman namin ay parang walang maintindihan. Mga tulala rin.
"King. I missed you so much." Niyakap niya ulit si King. Ang sakit. Lumingon naman
ako palayo.
"He's looking ~ Mommy? Mommy!"
Napalingon naman ako kay Klyzer. Bigla siyang nagwala habang umiiyak. Nakayakap
siya sa akin habang nagpapapadyak. Naiiyak rin ako. Hindi ko alam kung bakit.
Napalingon naman ako sa paligid ko. Lumalabas na ulit yung mga bula.
Napatingin ako sa aking ibaba, naglalaho. Naglalaho ako?
"Klyzer.. Mahal ka ni mommy. Hindi ko alam bakit ako naglalaho pero lagi mong
tatandaan na nandyan lang lagi ako sa puso mo at nandito ka rin sa puso ko. Mahal
na mahal kita anak."
"No mommy! Don't leave me!" Napalakas naman ang sigaw ni Klyzer na siyang nakapukaw
sa pansin ng lahat. Miski ang mahal na hari ay natataranta.
"It's happening again! No don't leave Laytina! Kailangan mo pang marinig ang
sasabihin ko!" Sobrang alala ng mahal na hari. Ngumiti nalang ako sa kanya.
"Hindi ko po alam kung paano. Maraming salamat nalang po sa lahat."
Agad naman akong niyakap ni Night. Napatulala sa akin ang Prinsesa. Ngayon niya
lang ako napansin. Siguro ay nagtataka siya kung bakit kamukha ko siya.
"Laytina. Don't leave us!"
Nanginginig naman si Night habang hawak ako. Umiyak siya. Ngayon ko lang siya
nakitang magkaganito.
Hinawakan ko naman ang kanyang mukha.
"It's okay. Oras ko na siguro. Mahal kita Night. Maraming salamat dahil naging part
ka ng buhay ko."
"Don't say that! Please?"
"Mommy! Ayoko mawalan ng mommy! Mi?"
Nanghina naman ako. Si Klyzer, kailangan niya ako.
"Please take care of Klyzer." Sabi ko naman kay Night.
"We will so please don't leave." Sobrang higpit nang yakap sa akin ni Klyzer at
Night kaso hindi na ako maabot ni Klyzer dahil nawawala na ang mga paa ko dahil
nagiging bula na ito. Kalhati nalang ng katawan ko ang natitira,
Agad namang nagsilapitan ang mga kaibigan ko na umiiyak din sila. Niyakap rin nila
ako.
"Ano ba yan, aalis na nga lang ako e umiiyak pa kayo. Pwede bang maging masaya
naman tayo kahit sandali?"
Biro ko naman sa kanila kaso umiiyak pa rin sila. Iiling-iling.
Naglaho na rin ang kaming mga kamay. Naiyak na naman ako. Si Klyzer ay humahagulgol
na. Nasasaktan ako sa nakikita ko kaysa sa paglaho ko.
"Patawarin mo sana ako Laytina."
Tumango at nginitian ko naman ang mahal na hari. Kakapanibago lang dahil bigla
siyang bumait.
"Pinatawad ko na po kayo. Sana po ay kabutihan ang manaig sa mundong ito."
"Maaasahan mo." Napangiti naman ako. Handa na akong mawala.
Ipinikit ko naman ang aking mga mata. Naririnig ko pa rin yung iyakan nila. May isa
lang akong hinihintay bago ako mawala. Sana ay kahit ngayon lang, makita kong may
pakialam siya sa akin.
"Layt." Hindi ako dumilat. Hindi naman ata ako yung tinatawag ni King e.
Naramdaman kong may humahaplos sa aking mukha. Napamulat naman ako. Sobrang bilis
ng pintig ng puso ko dahil nasa harap ko yung lalaking mahal ko. Mahal niya ang
prinsesa pero masaya na rin ako dahil dininig ng Diyos ang huli kong hiling.
Napangiti naman ako.
Lumapit siya sa akin. Papalapit nang papalapit siya sa akin kaso naramdaman ko nang
mawawala na ako. Hanggang sa nakita ko nalang na may luha sa mga mata ng mahal ko.

King's POV
Finally, I saw her. She hugged me. Halu-halo ang naramdaman ko. Halatang halata na
mahal na mahal ng kakambal ko si Princess Light.
I got this weird feeling na hindi ko maintindihan. Naiinis ako sa sarili ko dahil
may isang bagay na nabago sa akin.
Hindi ako masyado maka ngiti dahil naguguluhan ako.
Niyakap uli ako ni Light.
Bigla nalang sumigaw si Klyzer kaya naalaala ako. Hindi ko sinasadyang maitulak si
Light. Humingi nalang ako ng pasensya.
Maraming umalid kay Laytina kaya hindi ko siya matanaw. Nagwawala na ata si Klyzer
dahil sobrang lakas na ng iyak niya. Hindi pa siya nagkakaganan.
Alam kong kay Laytina may masamang nangyayari dahil naririnig ko ang usap usapan.
Hindi ko na inasikaso si Light dahil natataranta na rin ako.
Agad naman akong nakadaan dahil hinawi ko sila.

Nakita ko namang nakayakap sa kaniya si Klyzer. Agad namang yumakap si Night.

"Laytina. Don't leave us!"
Night said to Layt. I just smiled knowing that they look good together. My brother
is really concerned. He really loves Laytina.
Hinawakan naman ni Laytina ang mukha ni Night. I don't know what to feel. Eto na
naman yung pakiramdam kong may mali.
"It's okay. Oras ko na siguro. Mahal kita Night. Maraming salamat dahil naging part
ka ng buhay ko."
She loves night. Night loves her. They love each other. I'm happy for them but..
Laytina is becoming bubbles. Just like Princess Light before. It's so hard.
Naaalala ko na naman ang nakaraan. Alam kong parehas kami ng nararamdaman ngayon ni
Night. Wala man lang kami magawa para pigilan itong ganitong pangyayari.
"Don't say that! Please?"
"Mommy! Ayoko mawalan ng mommy! Mi?"
Nalungkot lalo ako dahil kay Klyzer. Alam kong may galit din siya sa akin dahil sa
nangyari sa amin ni Laytina. Parehas naman naming hindi gusto iyong mangyari.
"Please take care of Klyzer." Sabi naman ni Laytina kay Night.
Kahit hindi yan sabihin sa akin ni Laytina, lagi kong aalagaan si Klyzer dahil
itinuturing ko na rin itong anak. Hindi magbabago ang turing ko sa batang ito.
"We will so please don't leave."
Sobrang higpit nang yakap sa kanya ni Klyzer at Night kaso hindi na siya maabot ni
Klyzer dahil nawawala na ang mga paa niya dahil nagiging bula na ito. Kalhati
nalang ng katawan niyaang natitira. Para bang kumikirot na rin ang puso ko sa mga
nangyayari.
Agad namang nagsilapitan ang mga kaibigan ko na umiiyak din sila. Niyakap rin nila
ako.
"Ano ba yan, aalis na nga lang ako e umiiyak pa kayo. Pwede bang maging masaya
naman tayo kahit sandali?"
Pagbibiro naman niya. I can't even smile at her joke dahil hindi biro ang
nangyayari sa kanya ngayon. Ayoko siyang mawala.
Naglaho na rin ang kanyang mga kamay. Halata namang iiyak na siya pero pinipigilan
niya para siguro hindi masyadong masaktan ang mga nagmamahal sa kanya. Si Klyzer ay
humahagulgol na. Ang hirap niyang titigan na nagkakaganito.
"Patawarin mo sana ako Laytina."
Pagpapaumanhin naman ng aking ama. Kanina pa ako nagtataka sa kanya. Hindi naman
siya ganito kanina. Galit na galit nga siya kay Laytina. Halos kasuklaman na siya
ni Night..
Kinasusuklaman ko rin siya. Sobra.
"Pinatawad ko na po kayo. Sana po ay kabutihan ang manaig sa mundong ito."
She's so kind. Isa yun sa mga nagustuhan ko sa kanya.
"Maaasahan mo."
Napangiti naman ako. I know my dad. Gagawin niya talaga yan. Hindi na nga rin red
ang mata niya. Normal na ito. Red ang mata ng aking ama simula pa nung nawala ang
aming ina. Yun ang kwento sa amin nung namatay na magulang ni Klyzer.
Naglakas loob naman akong lumapit sa kanya.
"Layt." I called her.
Hindi siya lumingon agad kaya mas lumapit pa ako.
Hinawakan ko ang kanyang mga mukha kaya napukaw ko ang tingin niya. Parang nagulat
siya na. Parang hindi makapaniwala na nasa harap niya ako.
I want to say sorry pero bigla nalang siyang nawawala nang tuluyan. Hindi ko
namalayang may tumulong luha na sa aking mga mata.
Nasasaktan ako sa pagkawala niya. Ngayon lang ako napaluha nang ganito. Halu-halong
emosyon na naman ang nararamdaman ko. Nawalan na naman ako. Naglahong parang bula.
Bumabalik ang mga masasamang alaala ko sa pagkawala ni Princess Light na parang
bula. It happened to Laytina naman.
Bakit kung kailan maha~

"Everyone. Listen."
Napalingon naman ako sa aking ama. Maluha-luha na siya. This is new.

"Alam kong ang iba ay may galit kay Laytina. I just want to defend her. Nagtataka
kayo? I want her to be killed para mapagtakpan ang mga kasalanan ko. Inaamin ko na
wala siyang kasalanan dito. Pinilit ko siyang magpanggap bilang Prinsesa."
Naikuyom ko naman ang aking kamay. Nagsisisi ako sa mga pinagsasabi ko kay Laytina.
Sinisi ko siyapero wala naman pala siyang kinalaman dito. Kinampihan ko pa ang ama
ko. Si Night, nakakainggit siya dahil mas pinili niyang paniwalaan si Laytina.
Kailangan niya ako noong mga panahong iyon pero anong ginawa ko? Sinisi ko siya.
"Binantaan ko ang buhay niya kaya napilitan siyang magpanggap. Labag talaga sa
kalooban niya kaya sumunod siya. Idinamay ko ang mga kaibigan niya sa pagbabanta
ko. Dinamay ko rin si Fairy sa planong ito. Don't hate these girls because i know
they have a good heart. Pansin ko naman iyon. It's my fault. Pagpasensyahan niyo na
ako. Hindi ko alam kung bakit ako nagkaganito. Alam kong naging masama ako simula
noong nawala ang aking asawa ngunit nung hinawakan ako ni Laytina, may nagbago sa
akin. I felt it."
Gusto kong magalit sa ama ko. Hindi naman siguro gugustuhin ni Laytina na saktan ko
ang aking ama dahil sa ginawa nito sa kanya. Papatawarin ko nalang siya. Kaso hindi
mawawala yung fact na nawala si Laytina. Yun yung masakit.
Mag-iintay nalang ulit ako.
"Ama. Buti naman umamin kana. Galit ako sayo, oo sobra. Nasaktan si Laytina sa
ginawa mo. Pinagbabato siya. Nararapat lang na malinis ang pangalan niya sa mundo
natin. Pero huwag kang mag-alala, pinapatawad na kita."
Napangiti naman ako sa sinabi ng kapatid ko. Alam kong mas malala ang galit na
nararamdaman niya kay ama kumpaara sa akin.
Inaamin ko na nagalit din ako kay ama nung nalaman kong paparusahan niya si
Laytina. Kung okay nga lang sana na hindi ako yung sumundo sa kanya. Nakita ko pa
sila ni Night na magkayakap.

"Oo nga mahal na hari. Pinapatawad ka na rin namin. Masaya kami dahil nagbago kana.
Mas kukulay ang mundo natin dahil naging mabuti na rin po ulit kayo. Nandito na rin
ang mahal na Prinsesa. Alam naman natin na magiging masaya si Laytina kung magiging
masaya tayong lahat. Yun din naman ang hangad niya para sa atin."
Ika naman ni Cupid. She's right.
"Oo nga po."
Sang-ayon naman ang lahat sa sinabi ni Cupid.
Ngumiti naman ang aking ama. Ngayon ko lang siya nakitang ngumiti. Napaka genuine.

"Maraming salamat sa inyo. Pangako ko na pagbubutihan ko ang pamamahala sa ating

kaharian. Asahan niyo ang mas magandang mundo. Hindi rin ako titigil sa
pagpapahanap kay Laytina. Nandyan lang siya, pakiramdam naman natin hindi ba?
Parang si Princess Light na bumalik din."
Nagsipalakpakan naman sila. Nakigaya na din ako. Nakangiti naman si Light. She's
happy pero parang may malalim siyang iniisip.
Kamukhang kamukha niya talaga si Laytina. Parang copy lang. Every details ay
parehas.
Isa lang ang alam ko, kilala ng puso ko kung sino ang aking mahal.
Chapter 40 (Sister)
Third Person's POV

Night doesn't know what to do. He lost laytina. Yes, he already admitted that he
loves laytina but his feelings for Light is greater. He felt guilty.

Princess Light really exists but someone disappeared. They don't know if she will
come back like what the Princess did.

Night and Princess light are talking about their past.

"You're real. You came back. I missed you." Night hugged her.

"I missed you too. I thought this is the right time to go back to our academy but
i'm wrong. My life was so miserable before. Someone wants to kill me, the one who
killed my parents. We don't know the reasons. As far as I know, wala kaming
inaagrabyado. Wala kaming kaaway. We went to the world of human to have a peaceful
life. I did not expect that it will be the end of my parent's life." Oh kaya. Kaya
pala siya biglang naglaho like laytina. Biglang naalala ni Night ang babaeng
minahal niya. Naglaho rin itong parang bula.

"May I ask, paano ka naglaho na parang bula?"

"What? Huh?" Princess Light is now confused.

"Sabi kasi ni King na naglaho ka na parang bula. Hindi kana bumalik. I was there
too. Nasaksihan ko. Lagi akong nasa malayo, binabantayan ka. Lalo na kapag kasama
mo ang kakambal ko." Nasasaktan ngayon si Night dahil alam niyang hindi siya ang
mahal ng Prinsesa. Parehas sila ni Laytina ng sitwasyon. Parehas silang hindi mahal
ng mahal nila.

"Hindi ako naglahong parang bula. It never happened to me. I and my parents were
together when we went to the other world. So it's not me. She's... she's...
nevermind, let's not talk about this okay?" Biglang naguluhan si Night noong parang
may tinutukoy ang Prinsesa na babae tapos bigla nalang itong lumuha.

"Don't cry okay. Hindi ka ba nagtataka kung bakit kayo magkamukha ni Laytina?"
Princess Light suddenly stopped crying. She's deeply thinking about that girl. She
needs to confirm something.

"I am. I was so shocked that time and broken.. because i know king loves her so
much." Naramdaman na naman ni Night ang sakit, ang pagseselos niya sa kanyang
kakambal. Mahal pala talaga ng kapatid niya si Laytina. Hindi man lang niya
namalayan na nahulog ito sa totoong pagkatao ni Laytina. Ang masaklap pa, si
Princess Light ay mahal rin si King. Tanggap naman niya noon pa man kaso hindi
talaga maiiwasan ang sakit.

"We are both broken." Tumawa ng pilit si Night. Nahalata ito ng Prinsesa.

"Sorry. Mula bata palang tayo, si Prince King na yung gusto ko. Sorry talaga kaso
ha-ha parehas pala tayong sawi. Mahal ni King at nung Laytina ang isa't-isa. Wala
pala akong laban." Umiyak na naman ang Prinsesa. Sobrang nasasaktan si Night para
sa kanya.

"Kung naipapasa lang ang sakit na nararamdaman mo, aakuin ko yan para mapanatag ako
na okay ka lang. Halika nga dito." Hinila niya ito at sinumulang itirintas ang
buhok nito. Bigla namang ngumiti ang Prinsesa.
"Namiss ko ito. Yung magulo mong tirintas tuwing umiiyak ako. Tulunga mo ako."
Napataas naman ang kilay niya.

"Tulungan saan mahal kong Prinsesa?" Ngumiti naman ito na mas lalong ikinataka ni
Night.

"Help me to fall in love with you." Ilang segundo siyang natulala.

"Are you giving me a chance?" Agad na tanong nito noong nakabawi siya. Tumango
naman ang Prinsesa kaya agad niya ulit itong niyakap. Sobrang saya niya. Sa wakas
may pag-asa na ulit siyang panghahawakan.

"One more thing. Please help me to find her."

"Her? Who?"

"My ~"

"Princess Light, pinapatawag ka." Singit naman ni Fire. Seryoso ito. Ni hindi nga
ito ngumingiti simula noong paparusahan na sana si Laytina. Ganoon talaga kahalaga
ang babaeng iyon sa kanila. Siya at si King lang ang hindi nakangiti noong bumalik
na ang Prinsesa.
Sa isip naman ni Night, handa niyang tulungan ang kanyang minamahal kahit gaano pa
ito kahirap.

Layt's POV

Pagmulat ko ng aking mga mata, napansin ko na nasa kakaibang lugar ako. Puno ng
madidilaw na bulaklak ang paligid. Sobrang tahimik dito. Napakagandang paraiso.
Agad naman akong tumayo. Naawa naman ako sa mga bulaklak na nahigaan ko.

Agad kong inalala ang mga nangyari. Kaya pala ako nandito ay hiniling kong mapunta
sa lugar na pwede akong mapag-isa ngunit hindi ko naman alam kung paano babalik sa
magical vampire academy. O may balak pa ba akong bumalik doon?

May nakita akonh liwanag kaya sinundan ko ito. Medyo mabilis kaya napatakbo tuloy
ako. Hindi ko inaasahang madulas ako. Napangiwi nalang ako sa sakit. Pati ba naman
dito ay hindi tatalab ang aking majica? Napakamalas ko naman! Bakit hanggang dito
minamalas ako?

Wait parang basa yung buhok ko? Napahawak ako dito. Nanlaki ang mga mata ko noong
nakita kong puno ng dugo ang aking kamay. Bakit hindi naghilom ang sukat ko? Nasaan
ba ako? Nasa mundo kung saan hindi tumatalab ang majica?

Napansin ko na parang namumutla na ang aking balat. Napahiga ulit ako sa damuhan na
puno ng mga dilaw na bulaklak. Napahagulgol nalang ako. Mamamatay na nga ata ako.

"Laytina halika na. Papatayin niya tayo. Sundin na natin ang ating ina. Parang awa
mo na."

"No please. Ayokong iwan ang ating ina. Pinatay na niya ang ating ama. Hindi ako
makapapayag."

"Ang kulit mo. Sa ayaw at sa gusto mo, aalis tayo. Yan ang huling hiling ng ating
ina." Naramdaman ko nalang na nawalan ako ng malay. Pagkagising ko, kasama ko ang
aking kapatid. Umiiyak siya. Agad ko naman siyang niyakap.
Naglakad kami nang naglakad. Nasa mundo kami ng mga tao kaya hindi kami familiar sa
mga lugar. Hanggang sa may isang sasakyan na dumaan sa harap namin. Itinulak ako ng
aking kapatid at hindi ko maintindihan bakit mas kumislap sa harapan ko. Nawala
nalang siya pati yung sasakyan. I saw her. I saw the one who killed my father.
Hindi ako nakaramdam ng pagkamuhi. Nasa isip ko na may rason kung bakit nangyayari
ang mga bagay bagay.
Pagkatapos noon, bigla nalang akong nawalan ng alaala. May isang babae lang na
tumulong sa akin. Tinuro niya ang VA. Doon daw ako magsimulang muli. Alam kong isa
siyang tao. Taong walang kamalay-malay sa mga bampira.
Napadpad ako sa VA or also known as Vampire Academy. Oo alam kong maraming Bampira
dito dahil malakas ang pakiramdam ko pagdating sa kanila. Naging scholar ako doon
dahil naperfect ko ang entrance exam for elementary. Na-acceleate ako dahil sa
angking katalinuhan. Pagkarating ko ng ika-labimdalawang taong gulang, isa na akong
ganap na highschool. Marami ang nainggit sa akin. Maraming galit. Hindi ko alam
kung bakit. Nagsimulang maging malas ang buhay ko sa Academy na ito. Lagi akong
binu-bully, pinagtutulungan at pinapaiyak.
Ako, hindi ko sila pinapatulan. Bakit pa? Wala rin namang magagawa ang pagpatol.
Hindi ko ilelevel ang kabutihan ko sa kanila.
Kapag binato ka ng kasamaan, suklian mo ng kabutihan.
Yan ang lagi kong sinasabi sa sarili ko para mas mapanatag ang loob ko.
Hanggang sa makatapos ako ng college, naging malas ako. Bonus nalang ang makasama
sa Top 10.

Napaiyak naman ako noong napamulat ako. Bumalik na ang aking alaala. Bumalik na!
Alam kong hindi pa lahat. May panghahawakan na ako. May kapatid ako. Hindi ko
matandaan ang mukha niya sa aking alaala. Blurred ito. Yung babaeng pumatay sa
aking mga magulang ang tumatak sa aking isipan.

Handa na akong malaman ang lahat. Ang lahat ng tungkol sa akin.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Feeling ko naubusan ako ng dugo doon.
Nagulat ulit ako dahil nasa ibabaw na ako ng hugis araw na bato.

Kumalat na pala sa puti kong damit ang dugo na nagmula sa akin ulo. Sinubukan kong
bumangon ngunit hindi ko magawa.

"O my gosh!" Napatingin naman ako sa pinagmulan ng babaeng boses. I saw her again.
Princess light.

"Laytina? You are Laytina right? O my gosh what happened to you?" Agad naman itong
pumunta sa harap ko. Napakabilis niyang kumilos. Hinawakan niya ang aking ulo.

"Just hold on. I will bring you to the healer. Please hold on." Nangiti nalang ako.
Sobrang bait niya. She really deserves to be a Princess. I closed my eyes to rest.

"Hey don't! Hold on! Hold on! Wake up! Wake up!" Gusto kong tumawa kaso nanghihina
talaga ako e.

"Hindi pa ako mamamatay. Gusto ko kang matulog. Wag mo akong ibabagsak ah." Narinig
ko namang napahinga ng maluwag ang Prinsesa.

"Hindi ka babagsak. Trust me." Ngumiti naman ako. Hindi naman talaga ako matutulog.
Gusto ko lang pumikit.

"Hey healer."

"Princess Light? At ang impostor?" Bigla akong nasaktan. Sabagay totoo naman.

"She's not an impostor. Nasaan ka ba noong umamin ang mahal na Hari kahapon? Heal
her now. Please i'm begging you." Umamin? Umamin na ang hari? Maya-maya ay
nakaramdam ako ng magaan na pakiramdam. Parang nanumbalik ang aking lakas. Hindi ko
muna binuksan ang aking mga mata.
"Patawad po mahal na Prinsesa. Ikinalulungkot ko po na hindi ako nakadalo sa
pagpupulong kahapon sa kadahilanang marami akong ginagamot."

"Forgiven. It's our King Duke's fault because he used Laytina to pretend. So please
forgive her okay? Thank you for healing her."

"Pakisabi nalang kay Laytina na hunihingi ako ng paumanhin sa nasabi ko.

Pinapatawad ko na po siya. Pasensya na dahil hinusgahan ko agad siya. Maraming
salamat mahal na Prinsesa sa pag-unawa."

"Wala ho iyon. Ito nga pala tanggapin niyo bilang pasasalamat." Sinilip ko naman
yung ibinigay niya. Isang dilaw na prutas.

"Maraming salamat mahal na Prinsesa." Gusto kong umiyak. Sumasakit na naman ang
aking ulo. Familiar sa akin ang prutas na iyon.

Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng Prinsesa. Buhat niya ako. Lahat ng bampira
ay kaya itong gawin. Sa isang iglap lang ay tumigil siya.

"Laytina?" Boses ni Prince King. Hindi ko parin binuksan ang aking mga mata. Baka
kasi mapaluha nalang ako. Naalala ko yung hahawakan niya sana ako kaso hindi na
umabot. Hindi ko alam ang gusto niyang sabihin ng panahon na iyon.

Naramdaman ko na ipinasa ako. Siguro kay King.

"Please take care of her. Nakita ko siyang naliligo sa sarili niyang dugo."

"Sa tingin ko nga. Puno ng dugo ang kanyang suot. Pwede bang palitan mo muna siya
ng damit? Linisin mo na rin ang katawan niya." Ibinuka ko ng kaunti ang aking mga
mata. Sinusundan pala namin ang Prinsesa. Yung kwarto dati na inilaan sa akin. Yung
kwarto ng Prinsesa. Sinilip ko ang mukha ni King, nakatingin lang siya sa likod ng
Prinsesa.
Mahal niya talaga ang babaeng nasa unahan niya.
Mabuti pa siya, mahal ni King at Night. Sobrang ganda niya. Sobrang bait. Sobrang
matulungin.

Inilapag naman ako sa higaan.

"Get out." Utos naman ng Prinsesa kay King.

"Okay."
Sinimulan na ng Prinsesa na linisan ako ng katawan. Nakakahiya dahil isang Prinsesa
pa mismo ang nagsisilbi sa akin. Hindi ko alam bakit hindi ako gumagalaw.

"Bakit ka mayroon nito." Tila bulong ng Prinsesa sa sarili niya. Hindi ko

maintindihan ang sinasabi niya. Ang posisyon ko ay nakadapa. Pinupunasan niya ang
akinh likuran.

"It can't be."

"O my gosh." Naramdaman ko na umiiyak siya. Gusto ko siyang patahanin ngunit

nanghihina ako. Masakit talaga ang aking ulo. Kala ko effective ang healer. Sugat
ko lang pala ang ginamot.

"Laytina." Humihikbi siya. I tried to move myself to face her. Nagawa ko naman kaso
napangiwi ako sa sakit. Iniangat ko ang aking kamay papunta sa kanyang pisngi. Agad
ko itong pinunasan gamit ang aking palad.
"Wa-why a-are y-you cr-crying?" Pinilit ko ang sariling magsalita. Gusto kong
mapagaan ang loob niya.

"No don't talk. Alam kong nahihirapan ka. I'm okay. Don't worry." Maya-maya ay
naalala ko na ang prutas na ibinigay niya. Ganan ang prutas na ipinamimigay ng
aking kapatid.

"What's that fruit sissy?" I asked my sister.

"I don't know eh? I just love to make this fruit from my magic." I smiled.

"Let's call it Tina! Tina fruit please?"

"Why Tina? Because of your name? Oh sure sissy."

"Because it's unique? Haha i don't know as well. Bigla ko lang naisip."

"I have an idea sissy. I will call you Laytina instead of Layt."

"Si-sissy." Bigla akong naluha sa sinabi ko. Yun ang tawagan namin ng aming
kapatid. Layt talaga ang aking pangalan. Hindi Laytina. Laytina lang ang ibinigay
na pangalan ng aking kapatid. Dahil.. dahil magkaparehas kami ng pangalan.

"I-i miss my si-sissy." Umiyak rin siya.

"I missed you too sissy." Nagulat naman ako sa sagot ng Prinsesa. May inilabas
siya. Yung prutas na ibinigay niya sa healer.

"I made this fruit from my magic. Alam mo ba ang tawag dito?" Tumango ako. Mas
naiyak ako.

"Tina fruit." Napayakap siya sa akin. Ang lakas ng iyak niya. Napangiti naman ako.
Iyakin nga talaga ang kakambal ko.

"Sabi na ikaw ang kakambal ko. Unang kita ko palang sa iyo e. Kaso wala man lang
akong nagawa noong naglaho ka. I'm so sorry kung nawala ako sa tabi mo. Sorry kung
itinulak kita noon. Ginamit ko ang magic ko para hindi ka makita noong babaeng
gustong pumatay sa atin. Ayokong malaman niya na may kakambal ako. Na mas bundo
akong kapatid. Mas matanda ako sa iyo ng sampung minuto. Yan ang sabi ng time
controller. Nakulong ako sa hugis araw na batong iyon. Nakalabas ako dahil may
nakaapak dito. Hindi ako nagpakita dahil alam kong delikado ang buhay ko. Sinubukan
kitang hanapin. Hindi ko talaga alam bakit ako nakulong. Luckily, buhay tayong
dalawa. Ngayon ay magkasama na tayo. Pangako ko sa iyo na hindi na tayo
magkakahiwalay pa." Ginantihan ko ang kanyang yakap.

"Bumalik na ang iba kong alaala. I'm so ha-happy to have you, twin sissy."

"Yung birth mark mo, parehas tayo. Nakita ko yung birth mark mo sa likod. Hugis
ibon."

"Ah oo."

"Kalayaan." Banggit naming dalawa. Napangiti naman ako. Siya na talaga ang kapatid
ko. Napakabilis ng panahon para makilala ko ulit siya. Napahagulgol kaming dalawa.
Hindi kami umaalis sa pagkakayakap.

"I love you Princess Light."

"I love you more Princess Layt."

______________________
Princess Light and Princess Layt on the Picture.

MVA theme song, please play :) King and Queen by Leeyan Dufourt. Pakiplay nalang
yung nasa taas.

So kambal nga ba talaga? Haha.

Chapter 41 (Queen)
Layt's POV

I can't still believe na nasa harapan ko ngayon ang kakambal ko. Hindi rin naman
pala buong buhay ko ay panay kamalasan ang matatamo ko dahil

Ang magkaroon ng isang kapatid na kagaya niya ay ang pinakamagandang biyaya na

aking nakamtan.

Nakapagtataka lang na hindi ko pa naaalala ang mga nakaraan ko dito sa mundong ito.
Pinilit kong alalahanin ang nakaraan ngunit mas sumasakit lang ang ang ulo ko
kakaisip.

Napatingin ako sa aking kapatid na ngayo'y mahimbing na natutulog. Magkamukhang

magkamukha talaga kami. Tama ako, lahat ng pangyayari sa buhay ay may rason. Ang
pagpapanggap ko bilang Princess Light ay nakatulong sa akin para mahanap ko ang
aking sarili. Hindi ko akalain na totoo pala na isa ang Prinsesa. Hindi man
Princess Light pero Princess Layt.

Nagulat ako noong may lumundag sa higaan namin. Si Klyzer. Nginitian ko naman siya.
Nanlalaki ang mata niya.

"What's the problem?" I asked him.

"Ah? You looked like twin. I don't know if you are my mom or the one who is
sleeping? I'm so confused. Literally. Honestly. Handsomely? Ha-ha." Natawa naman
ako sa kanya. He's too young to think and act like that. Wala pang isang taon pero
ang laki-laki na niya. Hindi na siya baby.

"Sino ba sa tingin mo?" Nginitian ko siya. Ganoon rin siya.

"Of course I know her! It's you! I missed you mi! Are you okay now? I want to hug
you. Let me okay?" Hinayaan ko naman siya na yakapin ako.

"Mi? Why are you crying?" Napahawak ako sa ulo ko. Nagsisimula na naman siyang
kumirot.

''Hi Prince King." I called him. I just want to see his face. His innocent and cute
face.

"Oh hi my princess." He put his hand on his pocket. There's something on it. He got
a small box. For what? What's the purpose of that very small box?

"Please accept this. My gift." Oh gift? Did he use magic on the gift to make it
smaller to fit on the box? Then if you open it, there's something that will become
bigger? So weird but too cute.

"Open it." I nodded my head. I don't know what to feel. Excitement? Nervous?
Confused? I really don't know. Effort is enough.

"Oh my. Thank you! I didn't expect it. I love this earrings!" I received yellow
earrings from him. I thought it will become bigger from small size. Accessories are
limited in this Academy.

"I will help you to wear it. Come here." I followed him.

"Yah. It suits you. You look more beautiful."

"Bolero!"

"I'm just telling the truth!"

"Okay then."

**

"You look so scared. Any problem?" Umiling ako. I'm just sad. I don't know why. I
hate these weird feelings. I'm scared for nothing.

"Let me hug you. I'm here. If you have a problem, just tell me."
I can't tell the truth. I have a twin. I'm Layt, not Light. Sana ako nalang yung
una mong nakilala.

I'm too young to feel this pain.

"You are weird sometimes. I can see different emotions on you. Another side?"
Kinabahan naman ako. Nakakahalata kaya siya. No. I need white lies. I'm sorry. I
wish I could tell the truth soon. Today is not the time.

"Let me give this to you." Another box? Pero mas mahaba ito ngayon.

"Necklace?" I asked.

"Yup. Galing ito kay ama. Ibigay ko daw sa babaeng gusto ko." Tinaasan ko siya ng
kilay. Baka hindi ako ang gusto niya. Baka ang kakambal ko. We're too young for
this.

"I can't accept that. We're too young! For pete's sake!" Nalungkot naman siya.
Nagpanic naman ako.

"I'm sorry Prince King. I'm just scared you know." Tumango naman siya.

"It's okay if we are too young. I just want you to wear it. Give it back to me
tomorrow. Swear, I just want to see you wearing this." Nag-assume lang pala ako.
Gusto niya lang pala makita kung babagay sa akin ito.

"Hey I have to go home."

"Alright. Let's go home!" Masayang bigkas niya. Tuwang-tuwa siya nang maikabit niya
ang kwintas sa aking leeg.

**

Princess Light, be careful!" Ika ni King. Nginitian ko naman siya to assure him.

"Everything will be okay hihi" Tawa ko para mawala ang pag-aalala niya. Lumayo
naman ako sa kanya. May nararamdaman kasi akong masamang mangyayari. Ayokong
nakikitang nalulungkot siya.

"Wait, where are you going?" Tanong naman niya. Pilit akong ngumiti. Parang
mawawala na kasi ako sa mundong ito.

"Be happy my Prince King."

Napamulat nalang ako ng aking mata. Parang nakakarinig ako ng iba't-ibang boses.

Hindi ko muna iminumulat ko ang aking mga mata.

"Nawalan po ng malay si Mi e. Parang sumakit po ulo? Ayun tulog after. I'm

worried!" Maktol ni Klyzer. Gusto kong ngumiti kaso gusto kong pakinggan ang pinag-
uusapan nila.

"Gigising din yan. Huwag ka mag-alala okay?" I can here my voice. Malamang si Light
yan. Magkaboses at magkamukha kami kaya mahihirapatan talaga sila kung sino sa amin
ang Light at Layt.

"E bakit po yung iba sinasampal yung iba para magising? Try po natin kay mi?" Bigla
akong napamulat.

"Huy Klyzer. Hindi ganoon yun. Natutulog lang yang Mi mo. Huwag na huwag mong
gagayahin yun kung ayaw mong masaktan mi mo." Nag nod naman ito. Saan niya naman
natutunan iyon? Malamang kay Air or Rock.

"Hi!" Sabay ngiti ko sa kanila.

"Layt!"

"Mi!"

Sabay yakap nila sa akin.

"Ano bang nangyari sayo sissy?" Tanong sa akin ni Light.

"Sumakit yung ulo ko kanina. Parang nanaginip ako. Yung mga alaala ko dati sa amin
ni King, bumalik." Ngumiti naman si Light. May lungkot ata sa mga mata niya or
nagkamali lang ako nang pagtingin?

"I'm so happy for you! Nga pala, nasa labas si King. Kakausapin ka daw e. Sabi ko
tulog ka pa. Hinihintay ka pa rin." Tumungo naman ako. Agad akong naghilamos at
nag-ayos ng sarili.

"Pakibantayan si Klyzer ah?"

"Naman! Baby ko na rin siya no." Napangiti nalang ulit ako. Sobrang bait rin ng
kapatid ko. Kahit kailan ay hindi kami nag-away. Mabuti nalang ay buhay kami
hanggang ngayon.

Lumabas naman ako sa pintuan. Nakita ko si King sa kaliwa ko na nakasandal lang.

Nakatungo ito. Mukhang kanina pa ako hinihintay.

Napa-angat naman siya ng tingin sa akin.

"Layt!" Sinalubong niya ako ng yakap. Gusto kong maiyak. Akala ko kasi galit siya
sa akin. Iba ang pinakita niya sa akin ngayon. Sobrang nag-aalala siya.
"I missed you." Napaluha naman ako. "I'm sorry."

"Hindi mo kailangan humingi ng sorry King. Kasalanan ko naman."

"Hindi, kasalanan ko ito. Hindi man lang kita hinayaang magpaliwanag nang maayos.
Hindi ako nakinig sa iyo."

"Ano ba kayong dalawa. Huwag nga kayong mag-usap dito. Doon kayo sa labas.
Masyadong dadami ang langgam dito. Wag na mag-akuan ng kasalanan. Parehas kayong
nagkamali. Magpatawaran nalang kayo. Bye." Napadaan pala si Rock. Natawa nalang ako
sa kanya. Halatang bagong bangon lang.

"Tara sa labas?" Tumango naman ako.

Nakayakap lang siya sa akin hanggang makarating kami sa batis. Ang ganda talaga ng
mga lugar sa labas ng palasyo. Sobrang manghang-mangha pa rin ako sa aking mga
nakikita.

Umupo naman ako sa damo.

"Kung alam mo lang kung gaano kasakit sa akin na sabihin ni ama na paparusahan ka.
I tried my best to ignore you. Sobrang nagseselos ako sa kapatid ko. Akala ko
magagawa mo siyang mahalin dahil ginagawa niya ang dapat na ginawa ko para sa iyo."
Pumatak naman ang kanyang mga luha. Nagpanic naman ako.

Nahawakan ko tuloy ang kanyang mukha ng wala sa oras. Napatitig tuloy siya sa aking
mga mata.
Hinayaan ko muna siyang magsalita.

"Noong papatayin kana, handa akong saluhin ang anumang ibabato sa iyo. Kaso
dumating si Light. Sobrang naguluhan ako. Magkamukhang-magkamukha kayo." Hindi ko
naman maitatanggi na magkamukha kami dahil totoo naman.

"Lumingon ako sa kanya, oo. Saglit lang naman dahil ikaw ang inaalala ko. Ikaw lang
lagi yung nasa isip ko."
Ramdam ko ang sakit sa bawat salitang binibitawan niya. Alam kong sincere siya.
Hinayaan ko nalang ang mga kamay niya na kanina pa nakahawak sa aking mga kamay.

"Sobrang natakot ako noong nakita kitang naglalaho. Sinubukan kong makarating sayo
agad. Itinutulak nila ako palayo sa iyo ngunit lumaban ako." Nalungkot naman ako.
Kaya pala hindi agad siya nakalapit sa akin. Akala ko talaga wala na siyang
pakialam.

"Huli na naman. Hindi na naman kita naabutan. Naiwan na naman ako. Ang laki pa ng
kasalanan ko sa iyo. Akala ko mawawala ka na sa akin. Akala ko ay hindi kana
babalik." Tumigil siya sa pagsasalita. Tumingala siya. Pinipigilan niya ata ang mga
luha niya.

Napakagat naman ako ng aking labi. Napaluha na rin ako. Hindi ko alam na ganito
pala ang nararamdaman niya.

"Laking pasasalamat ko noong nalaman ko na bumalik ka. Nakaalala ka at nalaman kong

kambal kayo ni Light." Tumingala ulit siya.

"Hindi ko alam kung sino sa inyo ang minahal ko noon Layt." Nasaktan naman ako.
Alam kong nagsinungaling kami sa kanya. Hindi ko rin alam kung sino sa amin ang
minahal niya. Mahal din ata siya ng kapatid ko. Ganoon rin ako. Sobrang kumplikado.
"Pero yung puso ko, isa lang ang isinisigaw." Handa na ba akong marinig? Sino sa
amin ni Light? Ang sakit.

"King, sorry kung nagsinungaling kami ni Light. Na hindi namin sinabi na kambal
kami. Sorry kung napaikot ka namin. Tanggap ko naman kung siya ang mahal mo. Marami
rin akong nagawang mali noon pa man." Hindi ko na kinaya. Para akong bata na
nangawa sa harapan niya. Ang sakit lang kasi.

Hinawakan naman niya ang aking baba.

"Naiintindihan ko naman Layt. Delikado kayo noo. Naiintindihan ko okay?" Tumango

nalang ako. Hikbi ako nang hikbi. Maybe this is the right time to accept the truth.
I'm ready to listen, to know kung sino ang mahal niya.

Huminga naman siya ng malalim. Mas lalo akong kinabahan. Napatingin nalang ako sa
batis. This is it. Last na to. Ayoko nang masaktan pa.

"Layt." Tawag niya sa akin.

"Hmm?" Bumuntong hininga ulit siya.

"Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko." Nagtaka naman ako. Wag mong
sabihin na nagdadalawang-isip siya o naguguluhan?

"Hindi ko alam kung bakit ako nahulog ng ganito. Napansin ko nalang na iba na yung
minamahal ko." Parang tibok nalang ng aking puso ang naririnig ko sa sobrang lakas
ng pintig nito.

"Layt, mahal mo ba ako?" Tanong niya sa akin. Akala ko ba sasabihin niya na kung
sino ang mahal niya? Bakit niya ba ako pinapahirapan ng ganito?

Isang tanong lang iyon ngunit bakit sobrang nahihirapan akong magsalita? Dahil ba
natatakot ako na hindi kami parehas ng nararamdaman sa isa't-isa?

Pinili kong hindi sumagot. Nahihirapan ako. Alam naman niyang mahal ko siya. Ramdam
niya dapat iyon.

"Layt please anwer me. Mahal mo ba ako?" Nilingon ko naman siya. Nakatitig lang
siya sa aking mga mata. Parang nagsusumamo.

Hinarap ko siya. Aamin ako.

"Oo King! Mahal na mahal kita! Sobra kitang minahal kahit na noong una palang ay
alam kong wala akong pag-asa na mahalin mo ang isang tulad ko. Oo mahal kita kahit
na minsan ang sama mo sa akin, na minsan kinasusuklaman mo ako dahil sa mga mali
kong nagawa. Mahal na mahal kita! Kaya kahit anong sakit na nararamdaman ko dahil
sa iyo, nagagawa pa rin kitang patawarin dahil nga mahal kita."
Hinampas-hampas ko ang kanyang dibdib. Hinayaan niya lang ako sa aking ginagawa.
Hanggang sa mapagod ako ay hinila niya ako. Nakapatong ang ulo ko sa dibdib niya
habang umiiyak.

"Mahal kita kahit hindi ako yung maha-"

"Mahal kita Layt. Mahal na mahal." Humigpit ang kanyang yakap sa akin. Napatikom
ako ng aking bibig. Iniisip ko kung guni-guni ko lang ba ito. Ilang minuto kaming
hindi umiimik. Parang nawalan ako ng boses. Hindi ko magawang magsalita o
magtanong.
"Hindi ko namalayan na minamahal na pala kita. Noong nalaman ko na hindi ikaw ang
Prinsesa, tinimbang ko ang aking puso. Doon ko nalaman na ikaw na talaga yung mahal
ko. Noong nakita ko si Light, wala akong naramdaman na espesyal sa kanya. Siguro
natuwa ako na bumalik siya pero hanggang doon lang iyon. Alam ko na kasi na ikaw
yung mahal ko."

"Nagbibiro ka ba?" Hindi ko makapaniwalang tanong. Hindi naman ako nananaginip

ulit.

"Layt maniwala ka. Mahal na mahal kita." Maya-maya ay may inilabas siyang bouquet
na puro dilaw ang bulaklak. Inabot niya sa akin ito. Tinanggap ko naman.

"King. May sasabihin ako sa iyo."

"Ano iyon?"

"Nakakaalala na ako. King. Ako yung Layt na naglaho na parang bula. Ako yung
tinatanong mo kung saan ako pupunta. Sinabi ko sa iyo na magiging ayos ang lahat at
dapat maging masaya ka." Pumatak na naman ang aking mga luha.

Natahimik siya.

"Nagsasabi ako ng totoo King. Bumalik ang aking alaala noong hinawakan ako ni
Klyzer. Nakikita mo ba itong kwintas na ito? Ito yung binigay mo sa akin. Pati
itong hikaw. Natatandaan ko na ang lahat. Yung kwintas, sabi mo ibalik ko. Nawala
naman ako kinabukasan kaya hindi ko na naibalik." Akmang tatanggalin ko ang kwintas
nang bigla niya akong pigilan.

"Sinabi ko sayo noon na sa magugustuhan ko iyan ibibigay di ba?" Tumango ulit ako.

"Pwes, sa iyo na iyan. Hindi lang kita gusto, mahal na mahal din kita Layt. Wala
akong pakialam kung ano ang nakaraan. Ang mahalaga ay ikaw yung mahal ko. Masaya
ako na ikaw rin pala yung minahal ko noon. Kaya pala kahit anong gawin ko, ay sayo
pa rin ako nahuhulog." Napangiti naman ako. Pinunasan niya ang mga luha ko.

"I want to ask you something." Ano kaya iyon? Kinabahan na naman ako.

"Ano iyon?"

"Since we have mutual feelings,.." Naghihintay naman ako ng kadugsong ng sasabihin

niya.

"Can you be my girlfriend?" Napatunganga naman ako sa tanong niya. For real?

"Look Layt, maybe this is so early to ask this question pero I want to make sure na
ako lang talaga. Ayokong maagaw ka sa akin ng iba." Paliwanag naman niya.

"Pero kung ayaw mo, okay lang naman." Ang lungkot niya bigla. "Naiintindihan ko
naman. Liligawan nalang kita araw-araw hanggang sagutin mo ako. Oka-"

"Shh." Putol ko sa sinabi niya.

"King, Yes. I am now your girlfriend." Sabay ngiti ko sa kanya. Nanlaki naman ang
kanyang mga mata. Para siyang tuod sa pwesto niya na hindi makagalaw.

"Yes! Yes!" Sabay talon niya.

Binuhat niya naman ako. Natatawa nalang ako sa kanya. Pinaulanan niya ako ng halik
sa aking mukha.

Lumusong naman siya sa batis habang buhat ako. Ibinaba naman niya ako. Yung tubig
ay hanggang dibdib ko naman.

Nagkatinginan naman kami. Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya ngayon. Nasa
harapan ko ang lalaking mahal na mahal ko.

Kinabig naman niya ang aking batok. Mariin niya akong hinalikan. Nagulat ako.
Napapangiti nalang ako sa paghalik niya sa akin. Ginantihan ko naman ito.

"Princess Laytina is my girlfriend!"

"And you are my boyfriend, Prince King."

I really love him. Kahit kailan sy hinding-hindi ko malilimutan ang araw na ito.

Chapter 42 (Cupid x Rock)

Layt's POV

Hindi ko mapigilan ang aking ngiti. Magkahawak ang aming kamay. Patungo kami sa
aming mga kaibigan para ibalita ang kung anong mayroon sa aming dalawa.
Akala ko mahirap abutin ang langit kapag ikaw ang nasa lupa. Kailangan mo lang
talagang lumipad para maabot ito. Huwag dapat sumuko.
Kahit hindi man ako isang Prinsesa, mamahalin pa rin ako ng lalaking mahal ko.
Bonus nalang ang pagiging Prinsesa ko.
"Smiling again Ms. Layt? Or Mrs. Layt? What do you prefer?" Mas napangiti ako.
Ganito pala siya kasweet. Kala ko noong una, siya yung tipong lalaki na mahirap
makasundo dahil sa sobrang kasungitan. Maswerte nalang ako dahil ako yung minahal
at mahal at mamahalin niya.
"Your Princess." Sagot ko sa kanya.
"I don't like that." Napasimangot naman ako. Hinigpitan naman niya ang pagkakahawak
niya sa akin sabay ngiti. Ang gwapo niya talaga.
"I don't want you to be my Princess because I want you to be my Queen. Queen of my
heart, my world, and my everything." I'm so speechless. Yeah. I like his idea. I am
his Queen.
"Hindi ko na hahayaang mawala ka pa sa akin. Hindi ko hahayaang makalapit ang
gustong pumatay sa inyo. Ako mismo ang papatay sa kanya para sa iyo. Ikaw ang
pinakaimportanteng babae sa buong buhay ko. My only queen." Unfortunately, hindi ko
talaga matandaan ang mukha nung gustong pumatay sa amin. Baka nasa mundo pa siya ng
mga tao para hanapin kami.
"Thank you. Lalaban rin ako. Hindi ko hahayaang pamunuan ng kasamaan ang kaharian
ng majica." Lalaban ako pero hindi ko kayang pumatay. Feeling ko malaking kasalanan
iyon. Baka habambuhay kong pagsisihan kaya hanggang paglaban lang ako. Gusto kong
mapabuti siya. Maging mabuti siya. Gagamitin ko ang aking majica para maging mabuti
siya kahit gaano pa ito kahirap.
"Hindi kita pababayaan." hinalikan naman niya ako sa noo.
Maya-maya ay nakarating na kami. Kami nalang ang kulang ni King. Si Light naman ay
tinuring na rin nilang kaibigan. Tutal kaibigan naman talaga ng mga prinsipe si
Light.
"May dapat ba kaming malaman?" Ika naman ni Cupid na todo ang ngiti.
"Actually meron nga. Paano mo nalaman?" Tanong naman ni King.
"Ako alam ko kasi Cupid ako. Pero wag kayong mag-alala dahil hindi pa nila alam."
Sabay kindat naman niya.
Napailing nalang si King. Expected ko naman na malalaman agad ni Cupid yan.
"Anong usapan yan? Isali niyo naman kami!" sabi naman ni Air.
Pansin ko naman na parang excited si Air. Ewan basta ang weird niya ngayon. Parang
may pinaghahandaan siya.
"Kami na." Sabay naman naming sabi ni King.
Napatingin naman kami sa isa't-isa. Natawa kami dahil hindi namin inaakalang
magkakasabay kami sa pagbalita.
Nakangiti naman ang mga kaibigan namin.
"Sabi na e! Diyan din punta niyo! Diba Cupid loves?" Sabay akbay naman ni Air kay
Cupid.
"Cupid loves your face." Bulong naman ni Rock na rinig ng lahat.
"Oh bago kayo mag-away. Cupid, may sasabihin ka hindi ba?" Tanong naman ni Night.
"Ah paano mo nalaman?"
"I can read your mind. tss."
"Eto kasi yun. I'm so happy kasi.."
Napatigil naman si Cupid. Lahat kami nag-aabang sa kanya. Nakangiti lang siya na
para bang binibitin kami.
"Ano ba kasing sasabihin mo? Patagal pa e." Ika naman ni Rock.
"I'm so happy kasi Mate kayong dalawa! Congratulations! Walang makakapagpahiwalay
pa sa inyo! Kayo na talaga hanggang huli. Yey!"
Napanganga ako sa sinabi niya. Totoo ba? Lahat kami nakaramdam ng saya.
"Totoo?" Tanong ko naman.
"Oo. Hindi pa nagkakamali ang magic ko. Unless may kumontra. Wala naman sigurong
gagawa non."
Tumingin naman sila kay Tricity. Nanlaki naman ang mata niya.
"Bakit ako? Masaya nga ako para sa kanila. Nagsasabi ako ng totoo. Nagbago na ako
promise!"
"Defensive. Tumingin lang kami sayo e." Pabiro naman ni Air.
Napairap naman sa kanya si Tricity.
"Teka paanong kontra?" Tanong naman ni King.
"May isang babaeng kayang kumontra ng kakayahan ko. Hindi ko alam kung sino siya
pero baka malamang ay yun ang ginawa niya sa mahal na hari para hindi ito mamatay.
Sa ngayon ay hindi ko pa alam kung sino siya."
Nagulat naman ako sa sinabi ni Cupid.
"Wag kayong mag-alala masyado. Wala naman sigurong gagawa sa inyo non."
Nakahinga naman ako ng maluwag. Sana nga wala para kami na talaga ni King hanggang
huli.
"Wait ako din may sasabihin!" Singit naman ni Air.
Nakakagulat naman to. Parang ngayon sobrang saya niya talaga. Kakaiba talaga siya
ngayon. Kaya ba sayang saya siya dahil sa sasabihin niya? Nae-excite naman ako para
sa kanya. Panay good news kami ngayon.
"Ano na naman yun?" Iritang sagot ni rock.
"Basta bro makinig ka."
Pumitik naman siya tapos nagkaroon siya ng bouquet sa kamay niya. Sobrang kapal ng
red roses na may nakapalibot na pink roses. Sobrang ganda nito. Parang alam ko na
ang gagawin niya ah. Naramdaman ko naman na parang may inis kay Rock. Masama itong
nakatingin dito. Mukhang alam na rin niya ang balak ni AIr.
"Cupid."
Humarap naman siya kay Cupid. Namula naman agad ang pisngi nito. Napangiti naman
ako. Sobrang sweet nila. Kaso nga lang..
"Alam kong ramdam mo na ang pagmamahal ko sa iyo. Ngayon lang ako nagkaroon ng
lakas ng loob na aminin ito. Simula bata palang, gustong gusto na kita kaso nagbago
ngayon.. dahil mahal na mahal na kita."
Inabot naman ni Air yung bouquet kay Cupid kaso tumungo si Cupid. Lahat kami ay
halos hindi alam ang gagawin. Nakatulala lang kami sa dalawa. Mukhang hindi maganda
ang kalalabasan nito.
"Cupid?"
Tanong naman ni Air. Bigla nalang tumulo ang luha ni Cupid. Alam kong malungkot
siya dahil iyon ang ipinapahiwatig ng kanyang mga mata. Parang maluluha na rin si
Air.
Inilayo ni Air ang binibigay niyang bouquet kay Cupid. Tumungo ito. Hindi ko makita
kung umiiyak ba siya dahil nakaharang ang bangs niya. I felt sorry for air.
Paniguradong sobrang sakit ng nararamdaman niya kahit wala pang sinasabi si Cupid.
"Sorry Air."
Mas nadagdagan ang sakit na nararamdaman ni Air. Tumingin ito sa mga mata ni Cupid.
Lumuluha na siya. Sign na kasi yun ng rejection.
"A-Ayos lang Cupid. Alam ko na naman sa una palang na hindi mo ako ma-mahal e."
Napapahid naman siya ng kanyang luha.
"May iba kasi akong mahal.."
I know. Ang sakit lang talaga. Kung nangyari sa akin yun, baka sobrang sakit ng
nararamdaman ko. Naaawa talaga ako kay Air. Nirerespeto namin si Cupid. Wala siyang
magagawa kung iba ang tinitibok ng puso niya.
"kaso hindi rin ako mahal.."
Nalulungkot rin ako para kay Cupid. Mahal niya kasi si Rock noon pa man kaso Love
hater si Rock. Akalain mo iyon? Nagkagusto si Cupid sa lalaking hindi mahilig sa
pag-ibig? Sobrang kumplikado ng lahat.
"Pwede naman tayong magsimulang dalawa hindi ba? Please ako nalang."
Lumuhod naman si Air sa harap ni Cupid habang hawak ang kamay nito.
"Air please wag mo nang pahirapan ang sarili mo. Mahirap turuan ang puso. Gustuhin
ko mang mahalin ka, e etong puso ko ay ayaw tumibok para sa iba. Siya lang talaga
kahit sobrang nasasaktan ako dahil alam kong hindi niya ako mamahalin."
"Siya ba? Si Rock ba? Si Rock ba yung mahal mo? Siya din yung rason kung bakit ka
nasasaktan hindi ba?"
Hindi makaimik si Cupid. Totoo naman kasi.
"E tarant*do ka pala Rock e!"
Sinuntok niya sa pisngi si Rock. Nagulat naman kami. Agad namang bumawi ng suntok
si Rock kay Air kaya parehas nagdugo ang labi nila. Aawat na sana ako kaso naunahan
ako ni Tricity. Nakaharap siya kay Air.
"Tama na please. Tanggapin mo nalang. Oo mahirap pero kakayanin mo. Naranasan ko na
rin yan Air pero kinaya ko naman. Kaya mo rin yan. Please ayokong nag-aaway away
ang mga kaibigan ko."
Naawa naman ako kay Tricity. Si King kasi yung minahal niya ng sobra bago pa ako
magbalik sa mundong ito.
"Sorry Tricity.."
Sobrang affected ako sa nangyayari. Halos kaparehas ng sitwasyon nila air ang
nangyari kay Tricity kaya siguro ganito siya kaalala kay Air.
"It's okay Layt. Matagal na iyon. Ang mahalaga ay ang nararamdaman ni Air."
Lumapit naman ito kay Air sabay niyakap niya ito. Nawala naman ang kunot sa noo ni
Air. Parang nakahinga ito ng maluwag. Niyakap niya rin si Tricity.
"Maraming salamat Tricity. You don't know how it feels when someone is hugging you
like this."
"Wala yun Air. I just want you to know that we're here for you. I'm here for you.
You can move on like me okay? If she doesn't love you, so be it. Your friends are
loving you. Mahahanap mo rin yung babaeng para sa iyo."
Kumalas naman sa yakap si Tricity para ngitian ito.
"I'm so lucky to have all of you. Sorry nadala lang ako sa nararamdaman ko. Maybe
it takes time to move on, pero wag kayong mag-alala dahil kakayanin ko."
Napangiti naman kami except kay Cupid.
"Ikaw."
Sabay hawak sa ulo ni Tricity.
"Thank you sa pag-intindi at pagbigay ng lakas para harapin ito. I will be better.
Don't worry. Kung darating man yung babaeng para sa akin, pangako ko sa iyo na
sobra sobra ko siyang mamahalin. Abangan mo yan Tricity. Someday, we'll be proud of
ourselves."
Inabot naman ni Air yung bouquet kay Tricity.
"Ano to?"
"Bouquet malamang."
"Alam ko Air! Bwisit ka pa rin pala! Anong gagawin ko dito?"
"Kainin mo. Try mo. De biro lang. Ikaw na bahala dyan. Ayokong itapon e."
"Bakit?"
"Sayang effort ko kung itatapon lang."
Nalaungkot naman kami. Lumakad na papalayo si Air. Iniwan na niya kami. Maybe he
needs space. Nakatingin naman si Tricity kay Cupid. Lumapit naman si Tricity kay
Cupid. Napaangat naman ng tingin si Cupid.
"This is for you."
Nakatingin lang si Cupid tapos umiling.
"Para sa iyo to. Yan tinagalog ko na para maintindihan mo. Huwag kang maarte!"
Nagulat naman ako kay Tricity. Agad namang tumayo si Cupid at sinampal si Tricity.
Agad naman namin silang inawat kaso nasampal na rin siya ni Tricity.
"Ano bang problema mo?" Tanong ni Cupid.
"Sa iyo ko nga dapat itanong yan e. Wala ka bang utak? Panay puso nalang ba ha?
Tapon mo na kung hindi mo ginagamit!"
"Tama na!" Sigaw naman ni Fairy.
"Ano? Porke kapatid mo kinukunsinte mo? Hayaan niyong marinig niya ang sasabihin ko
para may matutunan siya at may mailagay sa kokote niya!"
"Ano ba? Sige sabihin mo na!"
"Ang tapang mo rin ano? Alam mo nagbago na ako kaso pinabalik mo ang b*tchy
attitude ko sa ginawa mo kay Air."
"Ako pa talaga naging dahilan ng pagbabalik mo sa totoo mong katauhan?!"
Hindi ko na gusto ang sinasabi nilang dalawa.
"Cupid tama na! Nagbago na si Tricity! Kung hindi mo siya kayang tanggapin, hindi
ka niya pinipilit pero sa tingin ko ay pakinggan muna natin siya. Wag ka nang
pumatol." Ika naman ni Rebecca.
"Isa ka pa e. Ganoon ka di~"
"Tama na Cupid. Sa ginagawa mong yan, ikaw ang nagiging masama." Ika naman ni Rock.
Napatahimik naman si Cupid. Umiyak nalang siya. Minsan ang arte niya rin. Alam ko
sa sarili ko na nagbago na si Tricity. Masyado lang nasasaktan si Cupid sa
nangyayari ngayon.
"Etong bouquet? Hindi mo man lang tinanggap? Kahit yun lang? Nag-effort siya dito
para ibigay sa iyo pero anong ginawa mo? Hindi mo kinuha tapos sasabihin mong may
iba kang mahal?"
Nakuha ko naman ang punto ni Tricity. Tama siya.
"Sasabihin mong may iba kang mahal pero dahil sa kanya ay sobra kang nasasaktan?
Hindi mo ba naisip na yung nagmamahal sa iyo ay nasasaktan din dahil hindi mo siya
mahal?"
Tricity is right.
"Anong klaseng Cupid ka? Nakakahiya ka! Eto pag hindi mo pa to tinanggap, ewan ko
nalang sa iyo. Hindi mo deserve yang pagiging Cupid mo. Wag panay puso. Gamit gamit
din ng utak ha? Diyan ka na nga. Baka kung ano pang magawa ko sa iyo. Pasalamat ka
pinapahalagahan ko yang bouquet dahil galing sa effort ni Air. Kasi kung hindi,
baka naisampal ko sa saiyo yan."
Tinanggap naman ito ni Cupid. Nag-iiyak na ito. Wala akong kinakampihan dahil
parehas naman silang dapat irespeto. Kaso mali talaga ang ginawa ni Cupid. Umalis
na si Tricity. Sinundan naman ito ni Rebecca at Xander. Sumunod na rin si Rainbow
at Invi. Nagpaalam na rin si Light at Night.
"Cupid." Pagpapatahan naman ni Fairy sa kanya.
"Alam mo. Tama si Tricity. Utak at puso. Wag panay puso. Ge kaya niyo yan." Sabi
naman ni Fire. Sabay akbay kay Ice then umalis na sila.
"Umalis na muna kayo. Pabayaan niyo na muna kaming dalawa." Ika naman ni Rock na
ikinagulat naming tatlo.
"Umayos ka Rock." Banta naman ni King.
"Yeah I know."
Tumalikod na kaming tatlo para umalis.
"Wait." Dahil doon ay napalingon kami.
"One thing for sure, I love this girl so don't worry."
Napangiti naman ako kay Rock. I'm happy for them. Hindi ko inakala ang sasabihin ni
Rock. Mahal niya pala si Cupid. Kung masaya lang yung nangyari, baka nag-iirit na
kaming lahat sa tuwa kaso naunahan ng kalungkutan e.
Napansin ko ring nakangiti si King.
"Uy King puntahan ko lang si Air ah? Gusto ko lang siyang kausapin dahil for sure
malungkot yun."
"Samahan na kita."
"Ano ka ba. Kaya ko na sarili ko okay?"
"Sige ingat ka."
Hinalikan naman niya ako sa noo. He's so sweet.
Nakita ko naman si Air na nakaupo sa may ugat ng puno. Agad ko naman siyang
nilapitan. Ramdam na ramdam kong mabigat ang nararamdaman niya ngayon.
"Huy."
Nagulat naman siya sa akin.
"Uy ano Layt. Papatayin mo naman ako sa gulat. Bakit ka nandito? Hindi mo kasama si
king? Baka patayin ako non sa selos. Ang gwapo ko pa naman."
Bigla naman akong natawa. Kahit ganan siya, nakakapagbiro pa rin siya. Ayan ang
gusto namin sa kanya. Ayaw niyang malungkot kami kaya lagi siyang nagbibiro.
Alam kong malungkot siya dahil sa nangyari kaya niyakap ko siya nang mahigpit.
"Konti nalang ay iisipin kong may gusto ka sa akin. Pero salamat. Sobrang gaan ng
pakiramdam ko ngayon. Hindi ko alam ang ginawa mo bakit sobrang gaan agad nitong
nararamdaman ko. Parang wala na ngang sakit tong puso ko e. Yakapin mo nalang ako
palagi."
Hinampas ko naman siya,
"Biro lang. Okay na ako Layt. Astig si Tricity no? Akalain mong andami ring alam
nun? Najudge ko siya nung una pero mabait naman pala talaga siya."
Napansin ko naman na ang sincere ng ngiti niya kaya nahawa ako.
"Uy ikaw ha! Tricity-Air loveteam na ba?"
"Eto naman. Walang ganang biruan. Malay mo naman no? Joke! O siya bumalik kana sa
palasyo dahil madilim na. May pupuntahan pa ako e."
"Oo teka pero eto kunin mo. Baka sakaling mapasaya ka nito."
Inabutan ko naman siya ng isang bagay na galing sa mundo ng mga tao. Isa yan sa
laman ng bulsa ng damit ko noon e.
"Uy Layt salamat ah? This is too much and too cute as well! I will take care of
this."
Nagpaalam naman na ako sa kanya. Medyo madilim na sa dinaraanan ko. Bigla nalang
akong nakaramdam ng kaba.
Napayakap ako sa sarili ko nung may kumaluskos. Wala namang multo dito. Ngayon lang
ako natakot ng ganito.
Napalingon ako sa paligid. May nakita akong dalawang mata na nanlilisik.
Tatakbo na sana ako kaso pagharap ko..
"Ahhhhhh!"
Nasa unahan ko siya. Hindi ako makagalaw. Natatakot ako.
"I will kill you."

Chapter 43 (Mate. My Forever.)

Layts' POV
"Layt are you okay?" Naramdaman ko naman ang pagyugyog sa balikat ko ni King.
Napaiyak nalang ako sa sobrang takot.
Akala ko ay katapusan ko na. Natulala ako. Hindi ko alam kung anong nangyari. Para
bang nacocontrol niya ang galaw at isip ko. Hindi ko rin alam kung paano siya
nakaalis sa aking harapan.
"Layt are you okay? What happened?" Ulit na tanong ni King. Mayamaya ay dumating si
Light. Bigla niya akong niyakap.
"Naramdaman ko ang presensya niya. Anong ginawa niya sayo?" Umiling ako. Wala akong
maalala pagkatapos nung magpakita siya sa akin nang malapitan.
"At least safe ka. Halika na. Masyadong madilim na. Hindi niya talaga tayo
titigilan hanggang hindi niya tayo nakikitil." Inakay naman niya ako pabalik sa
palasyo. Alerto naman kami sa paligid.
May narinig kaming kaluskos kaya agad kaming napatigil. Pinakiramdaman namin ang
paligid. I saw her. Tanging labi niya lang na nakangiti ang nakikita ko.
"May nakita ka ba?" Tanong ni king. Tumango ako. Naramdaman ko namang lumingon
silang dalawa sa tinitingnan ko.
Napansin kong nawala ang ngiti sa kanyang mga labi ngunit hindi pa rin siya
nawawala sa paningin ko.
Nagulat nalang ako nung naghagis si King ng apoy sa part na iyon.
"D*mn her!"
"Tara na umalis na tayo." Yakag namab ni Light. Nagmadali kami na makaalis. Tumakbo
kami papalayo sa lugar na iyon.
"Hindi ko na nararamdaman ang presensya niya. Umalis na siya." Ika naman ni Light.
Nakahinga naman ako nang maluwag.
"Huwag kang mag-alala laytina, hinding hindi ko pababayaan ng kapatid mo.
Sisiguraduhin kong nasa tabi niyo lang ako. Light, wag kang aalis nang hindi kasama
si Night. Ako na bahala sa kambal mo."
"Maraming salamat. Hanggang sa maaari, huwag tayong aalis sa palasyo. Mas ligtas
tayo doon." Napasang-ayon naman ako sa aking kapatid. Parang ayoko na ngang lumabas
ng palasyo.
"Tabi na tayo matulog sissy." Sabi sa akin ni Light.
"Thank you sissy. Hindi rin ako papayag na mapatay niya tayo. Hindi man natin alam
ang dahilan ng babaeng yun kung bakit niya ito ginagawa, sisiguraduhin kong
mananaig pa rin ang kabutihan sa atung mundo. Alam kong wala tayong masamang
ginagawa sa ating kapwa."
"Tama ka diyan. Paano tayo magkakasala kung nasa pamilya natin ang may hawak ng
heaven's magic? Maaaring dark's magic ang kalaban natin. Gusto niyang pamunuan ng
kasamaan ang mundo ng majica." Napaisip naman ako. Kung may Kabutihan, may
kasamaan. Heaven vs. Hell. At alam kong Heaven ang magwawagi. Kahit kailang ay
hindi matatalo ng kasamaan ang kabutihan.
"Tutulungan ko kayo kahit anong mangyari. Tutulungan ko kayo na ang kabutihan ang
maghari sa mundo ng majica. Sama-sama tayong lalaban para sa kabutihan." Napangiti
naman ako sa sinabi ni King. Ang isang masungit na katulad niya ay may angking
sobrang kabutihan sa puso.
Kung sino pa nga ang mukhang mabait, sila pa yung masama. At kung sino pa ang
mukhang masama, sila yung may butihing puso.
Kaya nga huwag dapat manghuhusga ng kapwa kung alam mo namang hindi mo talaga siya
kilala. Kilala lang sa pangalan.
I described King as masungit pero nakikilala ko siya habang tumatagal. Siya yung
lalaking ayaw mo nang pakawalan once na nasa iyo na siya. Isa siyang ideal man.
Maswerte ako dahil ako yung minahal niya.
Naging alerto naman ang mga bampira sa buong palasyo dahil may natanggap daw silang
liham na nagnanais na pataying ang mahal na hari kasama na rin si Light. Ngayon ko
lang napagtanto na isa nga lang pala sa amin ni Light ang lumalabas at kilala noon
ng mga kapwa namin. Ibig sabihin, alam na ng kaaway namin na kambal kami.
Sisiguraduhin ko na walang makakapaghiwalay sa amin ng kambal ko. Siya nalang ang
natitirang pamilya ko. Ayokong may mawala pa sa akin. Kaya namin to hanggang sa
huli. Lalaban ako. Lalaban ako para sa aming dalawa at para rin sa aming
nasasakupan.
"Laytina pasensya na kung iniwan kita kanina. Hindi sana nangyari ito. Pasensya na
talaga. Hindi na mauulit pangako." Bigla namang lumitaw sa harapan ko si Air.
Nginitian ko naman siya.
"Ano ka ba? Hindi mo yun kasalanan. Mas mabuting alam na natin na nasa paligid lang
ang kalaban. At isa pa, wag mong sisihin ang sarili mo. Ligtas naman ako hindi ba?
At oo nga pala, kamusta ka na? Kamusta na yang puso mo?" Napakamot naman siya ng
ulo.
"Change of topic. Nandito lang ako Laytina. Babantayan ko kayong dalawa. Pati na
ang mahal na hari. Hindi ko man kilala yung babaeng yon, ang mahalaga gwapo pa rin
ako." Napatawa naman ako sa kanya. Kahit kailan hindi mawawala ang pagiging
palabiro nito.
"Hindi ka pa rin nagbabago!" Biro ko naman sa kanya.
"Bakit ako magbabago? E gwapo na ako. Hindi na kailangan. Baka mas gumwapo pa ako
pagnagbago tapos mahuhulog ka sa akin. Sa huli ipagpapalit mo si King sa aki-aray!"
Napahipo naman si Air sa ulo niya. Binatukan kasi siya ni King. Oops. Yan kasi.
Nasobrahan na sa kayabangan este kagwapuhan.
"Kung may pinakapangit dito, Ikaw yon. Dream on Air. Lumayas ka na nga dito habang
hindi pa kita nasusuntok. Layas!"
"Oo na. Oo na. Napakapossessive. Tss." Nagsamaan naman sila ng tingin. Nag flying
kiss pa ang mokong sa akin. Susuntukin na sana siya ni King kaso nakakaripas agad
siya ng takbo.
"Are you okay? Pinagpapawisan ka." Agad naman siyang kumuha ng panyo sa bulsa niya.
Aba may panyo pala dito. Pinunasan niya ang mukha ko. Ang bango nung panyo. Grabe.
Lalaking lalaki ang amoy. Sa lahat ng pabango ng lalaki, eto na ata pinaka
nagustuhan ko.
"Thank you. Kinakabahan pa rin kasi ako. Lalo na at dinamay ang mahal na hari. Kami
lang dapat ng kapatid ko. Ang mas ikinatatakot ko ay baka idamay niya kayo. Hindi
yun maaari. Hanggat maaari ay ligtas kayo, yun ang mahalaga." Binigyan naman niya
ako ng isang ngiti. Ngiting masasabi mong assurance.
"Wala akong pake kung madamay ako. Ang pinakamahalaga ay mailigtas kita. Ano pang
silbi ko sa mundong ito kung hindi ko naman nailigtas at naipaglaban ang babaeng
pinakamamahal ko? Ikaw ang babaeng una kong minahal. Mas mahal pa nga kita sa ina
kong hindi ko man lang nakilala. You're the most precious girl in my life.
Pinapangako kong hindi yun magbabago. Mahal na mahal kita Laytina. You will always
be my Queen." Napayakap naman ako sa kanya. Pang ilang beses ko na bang sasabihin
na napakaswerte ko sa kanya? Ako na ata ang pinakamaswerteng babae sa buong mundo.
Isang Prinsipe ang napaibig ko. Normal na babae lang naman ako noon. Pero ang mas
nakakatuwa ay minahal niya ako kahit hindi pa namin alam na Prinsesa pala ako.
"You're next to my dad. You know that right? Nakilala ko kasi ang dad ko. Iba naman
yung pagmamahal ko sa kanya sa pagmamahal sa iyo. Mahal naman natin ang isa't-isa
e."
"I know. He will be my dad too. I'm thankful to him because he made you. He made
you to have me." Hindi na ako nakapagsalita. He is right. Sana kami na talaga.
"Sana tayo nalang habangbuhay no?" Bigla kong tanong sa kanya. I want him to be my
first and last, my forever.
"Cupid said that we are meant for each other so you don't need to worry about it.
You are my mate. So I will take care of you because you are my life. I am your
life. We need each other. I love you."
"Is that true? O my gosh! I'm so happy! This will be the best news. Thanks to
Cupid. Ayokong mamatay dahil mamamatay ka rin. Ayokong madamay ka. Mas lalo akong
nabuhayan ng loob na lumaban para sa ating buhay. Ipaglaban ang kabutihan. We will
fight!"
"Yes. Damay ako Laytina dahil laban natin ito. Hindi kita pababayaan. Pero yung I
love you ko walang sagot?" Hindi ko napigilan ang tawa ko dahil para siyang batang
naagawan ng candy.
"Actions speak louder than words. We are mate right? So it means we love each
other." Sumimangot naman siya. Napasimangot rin ako. Pero nagkaroon ako ng idea sa
susunod kong gagawin.
"Well can you prove it?" Tinaasan niya ako ng kilay. Nginitian ko siya na siyang
ikinataas lalo ng kanyang kilay. Haha.
"Lapit ka sa akin. May ibubulong ako sa iyo dali."
"Action ba yun? Words din yang ibubulong mo e. Pinaglololoko mo ba ako Laytina?
Isa!" Dahil ayaw niyang lumapit, ako nalang ang lalapit. Napaka arte ng boyfriend
ko. Daig pa ang babaeng may monthly problem.
"Dalawa. Tamo malilintikan ka sa akin." Lumayo naman siya sa akin. Yung ngiti ko
kasi ay parang may balak na masama.
Tumalon naman ako papunta sa kanya. Sinalo naman niya ako. Aba mas malilintikan
siya sa akin kapag nalaglag ako. Agad kong inilapit ang bibig ko sa tainga niya.
Narealize ko na may kiliti siya doon.
"Wag diyan!"
"Hahahahahahahahaha" napahalakhak naman ako. Ngayon ko lang nadiskubre ang bagay na
ito. Niyakap ko naman siya para hindi siya pumalag. Ang lakas ko pala talaga. Hindi
siya makagalaw.
Inilapit ko naman ang aking labi sa pisngi niya. Bibigyan ko siya ng saglit na
halik sa pisngi para mapatunayan yang action na yan.
"Tatlo Lay~"
Parehas nanlaki ang aming mata. Agad akong napalayo sa kanya. Feeling ko sobrang
pula ko na. Bigla siyang lumingon sa akin kaya nahalikan ko siya sa labi. Tinakpan
ko naman ang aking mukha ng unan.
Sa isip ko naman ay nagbibilang ako ng tatlo. Tatakbo ako palabas ng kwarto.
Isa...
Dalawa..
TATLOOOOOOOO...
Kumaripas naman ako ng takbo. Nahihiya ako sa ginawa ko. Nahalikan ko siya. Ako
yung humalik! Nakakahiya. Sobra.
Daladala ko pa rin pala yung unan ko. Mayamaya ay nabangga ako. Hindi na ako nag-
abalang lumingon. Tatakbo na ulit sana ako kaso hinila ako nung nakabangga ko.
"Saan ka tatakbo? May kasalanan ka pa sa akin." Napangiti nalang ako nang pilit
nung nalaman kong si King pala yun. Ang bilis niya talagang kumilos.
"Aksidente yun! Sa pisngi kasi dapat yun! E kasalanan mo kung bakit ka lumingon."
Nakakunot ang noo niya. Aba tamo to. Dapat nga matuwa siya kasi nahalikan ko siya.
Siya lang ata ang boyfriend na ganan?
"Sa tingin mo ganoon nalang yon? May kapalit yun." Ako naman ang nagtaas ng kilay.
Abat naman!
"Excuse me? Ano namang kapalit?" Bigla nalang niya akong hinapit. Parang tumigil
ang aking mundo nang halikan niya ako. Pang ilan niya na ito pero parang una ko pa
rin. Hindi ako makagalaw. Nakatulala lang ako sa kanya. Mayamaya ay humiwalay na
siya. Parang nabitin ako. Yun ba yung consequence niya?
"Ibinalik ko lang sayo yung halik na ginawa mo para patas tayo." Kinindatan naman
niya ako. Naisahan niya ako doon. Ibinato ko sa kanya yung unan ko. Nakakabwisit
siya!
"King nakakainis ka!" Dinampot ko naman yung vase sa tabi ko at ibinato sa kanya.
Kaso ginamitan niya ng earth magic para hindi mabasag.
"Aminin mo, nagustuhan mo naman! Ikaw nga diyan ang nanghahalik ng walang pasabi!
Gumaganti lang ako mahal na Prinsesa!" Aba ako pa ngayon ang sinisi. Namumuro na
itong lalaking ito ah.
"Magbreak na tayo!" Sabay walk-out ko.
"Uy biro lang naman! Halika nga dito." Naramdaman ko naman ang pagpatong ng bisig
niya sa balikat ko. Pinisil naman niya ang pisngi ko. Inirapan ko naman siya.
"Halika may pupuntahan tayo. Seryoso na to pangako."
"Okay." Mukha ngang seryoso na siya. Dinala niya ako sa hardin na maraming
bulaklak. Ngayon lang ako nakapunta dito. Sobrang nakamamangha. Sinundan naman
namin ang pathway na may kandilang nakahanay. Sobrang nakakagaan ng loob.
Napakaromantic ng lugar na ito. Marami pa talaga akong hindi nagagalaan sa palasyo.
May mga nagliparang paru-paro. Sobrang dami nito. Halos natakluban na ang buong
daan. Ni hindi ko nga makita ang nasa likod nito.
Mayamaya ay humawan na. May mga nagsiliparang dilaw at pulang lobo. Ang ganda. Mas
ikinaganda nito ang ilaw sa loob ng lobo. Too magical love. Napangiti nalang ako.
May mga Christmas light na umilaw sa paligid. Napansin ko naman na ang mga kaibigan
ko ay nasa paligid. May hawak silang letter na umiilaw. Nagform naman sila.
Hindi ko napigilang maluha nang nabasa ko ang message sa binuo nilang mga letra.
"Will you be my girlfriend, my Queen, my everything?"
"I love you Laytina."
"You don't have to ask that because I am already your girlfriend." Naluluha kong
sagot sa kanya.
"Stop talking. Let me explain." Sisimangot na sana ako kaso wala e, kapag in love
ka, mas mauuna ang pagmamahal kaysa sa mainis sa kanya. Nangunguna kasi lagi ang
puso.
"I want you to be my girlfriend, yeah I know na tayo na pero gusto kong maranasan
mo ang ganitong proposal. Hindi kita nasurpresa katulad ng ganito noong unang
proposal ko kaya bumabawi ako. Hindi pa naman huli ang lahat hindi ba? Better late
than never."
"I don't want you to be my Princess because you will be my Queen. I will have
another girl in my life that will be my princess, our future Princess, our own
daughter."
"I love you Laytina. I will give you all my love. God knows how much I love you.
We will fight until the end of time. I love you so much."
"I love you so much too, my King. We will. Promise."
___________
Hi guys! Sorry too late update. Sana suportahan niyo pa rin ang MVA kahit papangit
na nang papangit. Sobrang busy kasi e. College life you know. :)

Chapter 44 (IceVi)
Invi's POV

Nalilito ako kung sino ba si Light at Layt. Sobrang magkamukhang magkamukha sila.
Kapag hindi mo sila lalapitan, hindi mo talaga malalaman.

Si Princess Light ay sobrang napakahinhin. Mas mahinhin pa ata siya sa akin. Medyo
tahimik rin siya. Si Layt naman ay may konting kaingayan. Pero halos lahat ng
attitude nila ay pareha. Sa ngiti rin nila ay makikilala mo kung sino sila. Si
Light medyo tipid at mahiyaing ngumiti. Si Layt naman malawak ngumiti o kaya minsan
pailang na ngiti.

Naalala ko na naman yung gabing sinundan ko si Air, hindi ko akalain na susundan

rin siya ni Layt. Hindi nalang ako nagpakita sa kanila. Mas pinili kong manood
nalang. Alam ko naman na si Cupid ang pag-uusapan nila. Nasaktan rin ako para kay
Air.

Nagpaalam rin naman agad si Air. Gusto niya sigurong mapag-isa. Syempre mahirap
talaga magmahal lalo na kung hindi kayo mutual feelings. Parang ako at si ah
nevermind. Alam ko namang wala na akong pag-asa sa kanya. Tanggap ko na yun.
Hanggang doon nalang talaga, pagkakaibigan.

Ang masakit kasi ay ang tagal mo na siyang minahal kaso hindi niya kayang suklian
ang pagmamahal mo.

Naalala ko noon yung sinabi sa akin nung manong driver noong panahon na nasa mundo
pa ako ng mga tao "Wag kang magbibigay ng malaking halaga kung alam mo namang hindi
yan kayang suklian."
"Ibabalik lang yan sa iyo. Paaalisin ka. Sa huli, maghihintay ka lang ulit sa
tamang oras sa iba na kayang suklian yan. Ang masakit doon, matatagalan pa."

Hindi ko alam kung saan siya humuhugot ng ganoon. Pero hindi pa ako natatamaan kasi
wala pa naman akong minamahal noon. Nagkataon lang na nag-aapply pala talaga siya
sa totoong buhay. Ang saklap. Matatagalan. Sa tamang panahon.

Sa pagmumuni-muni ko, nagulat ako dahil nakatingin sa akin si Layt na para bang
takot na takot. Di ko sinasadyang mapalingon sa tabi ko. Muntik na akong mapasigaw
sa takot. Buti walang tunog na nagagawa ang invisibility ko. Okay lang kahit
lumakad ako. Pero yung boses ko ay kayang marinig.

Isang hindi ko mamukhaan. Nanlilisik ang kanyang mga mata. Naka black hood. Sobrang
nakakatakot talaga siya. Bakit ganoon nalang ang tingin niya kay Layt? Anong nagawa
sa kanya ng kaibigan ko? Pagkakatanda ko, may gustong pumatay sa kanila ni Light.
Siya na ba yung tinutukoy nila?
Sa isang iglap nawala siya sa tabi ko. Sobrang bilis ng pangyayari. Tatakbo na sana
ako papunta kay Layt dahil nasa tabi na niya ito. Parang may binulong ito tapos
naglaho nalang uli. Sakto namang dumating sila King. Sobrang laking pasasalamat ko
dahil alam kong ligtas na si Layt. Napatingin naman sila sa isang lugar. Sa sobrang
galit ni king, ginamitan niya ito ng isa sa kanyang magic. Kaso hindi natamaan.
Agad na tumakbo sila Layt.

Ako naman, sinundan ko yung nakahood. Kahit labag sa kalooban ko. Sobrang natatakot
din kasi ako. Kailangan ko itong gawin para sa ikabubutu ng kalagayan ng dalawang
Prinsesa at para na rin sa sanlibutan.

Tumigil naman siya. Tumigil siya sa hugis araw na bato. Anong alam niya dito? Maya-
maya ay nagsalita siya. May binulong siya.

"Nararapat lang sa inyo itong dalawa. Habang buhay na kayong nakaasdfghjkl.

Pagbabayaran niyo ang lahat ng kasalanan niyo sa akin. Hinding hindi ko kayo
mapapatawad! Magdurusa kayo! Walang makakapigil sa paghihiganti ko dahil ako ang
Reyna ng Kadiliman! Mamamatay kayong sabay-sabay! Ha-ha-ha hindi na ako
makapaghintay sa araw na iyon. Ha-ha-ha"

Babae, isa siyang babae. Parang may malaki siyang galit sa pamilya nila ni Layt.
Puno ng kabutihan ang pamilya niya kaya paanong magkakaroon sila ng kasalanan? Para
siyang isang witch.

Tinanggal niya ang nakasaklob sa kanyang mukha. Napatakip ako ng aking bibig dahil
sa likod ng kanyang nakakatakot na mukha, may sobrang gandang babaeng nakatago.
Sobrang ganda niya. Hindi ko akalain na ganito ang itsura niya. Ngumiti siya na
para bang walang problema. Kung di ko siya nakita sa dati niyang anyo, iisipin ko
na sobra niyang bait. Napakaamo ng kanyang mukha.

Mukha siyang familiar. Parang nakita ko na siya sa mundo ng mga tao? Teka saglit..

Siya ata yung dahilan kung bakit galit ang mga normal na bampira sa magical
vampires! Naaalala ko na. Nagpanggap siya na normal. Ipinain niya ang isang
kawawang magical vampire para mapaniwalaan siya ng mga normal. Siya ang dahilan
kung bakit nagkagulo sa mundo ng mga tao at siya ang dahilan kung bakit namatay ang
mga magulang ko! I hate her! I want to kill her kaso wala akong sapat na
kapangyarihan.

Naluha nalang ako bigla. Siya ang may malaking kasalanan! Hindi ko rin siya
mapapatawad. Gusto ko siyang saksakin ngayon kaso walang epekto yun sa bampira.
Magge-generate lang uli ng panibagong dugo ang katawan at maghihilom ang sugat.
Pagnagkataon, baka ako pa yung napataya niya. Paniguradong marami na siyang
napatay. Ayokong maging isa doon. Sisiguraduhin ko kung mamatay man ako dahil sa
kanya, dapat mamatay din siya.

"Parang may kanina pa nakamatyag sa akin? Masyado kasi akong maganda ha-ha. Kung
sino ka man, may araw ka rin sa akin. Magaling kang magtago. Hindi kita makita sa
paligid. Pero alam kong naririnig mo ako. Malamang bampira ka rin e. Masyado ka
bang na-amaze sa kagandahan ko? Sorry nalang ah? Di bale, isasama kita sa listahan
ng mga mamamatay. Sounds good? Great!"

Mas kinilabutan ako sa sinabi niya. Hindi ako gumalaw o nagsalita. Ang lakas talaga
ng pakiramdam niya. Hindi naman niya ako namukhaan kaya ayos lang. At sa tingin ko
ay hindi niya pa nalalaman ang kakayahan ko. Hindi niya ba alam na may
Invisibility? Or tanging ako lang ang mayroon noon?

Naglaho nalang siya na parang usok. Hindi muna ako umalis dahil baka mamaya mas
maramdaman niya ako. Baka nagtatago lang din siya. Mga ilang oras na ang nakalipas
kaya mas minabuti kong umalis na. Sobrang dilim na rin kasi.

Bumalik ako sa palasyo dahil doon kami ngayon pinatira. Salamat kay Layt dahil ang
lakas niya talaga sa Mahal na Hari. Lahat kaming magkakaibigan ay magkakasama.
Sinigurado kong walang sumusunod sa akin. Di naman niya ako nakikita e.

Pumasok ako sa kwarto namin ni Krystal. Magkasama kasi kami. Nasabi ko na bang
lumalampas ako kahit may harang? Kaya okay lang kahit sarado ang pinto. Nagtaka
naman ako kasi wala si Krystal. Binuksan ko yung ilaw.

"Where did you go?"

"Ay palaka!" Napatalon nalang ako sa sobrang gulat. Pansin ko kanina pa ako
nagugulat. Tensyonadong tensyonado kasi sa nakita kanina. At bakit nandito to?

"Ang gwapo ko naman masyado para maging palaka." Sinabi niya yun habang walang
pinapakitang emosyon. Ang cold. Sabagay, parati naman e.

"Anong ginagawa mo dito? Nasaan si Krystal? Tsaka ano ba? Kwarto to ng babae.
Mahiya ka naman." Sinamaan naman niya ako ng tingin kaya nanahimik nalang ako.

"Si krystal pinatulog ko kasama si Rainbow. Isa pa, walang nakalagay na pangbabae
ito." Ako naman ang umirap sa kanya. Humiga nalang ako at nagtalukbong ng kumot.
Nakakainis tong si Ice. Ni hindi ko man lang alam tinatakbo ng isip nito.

"I want to tell you something." Kinabahan naman ako. Ano na naman iyon? Uutusan na
naman niya ako ganoon? Sabagay lagi naman e. Walang pagbabago.

"Ano yun? May task ba uli ako?" Pinilit kong gawing biro yung pagsasalita ko para
hindi halatang disappointed. Yun lang naman ata ang role ko sa buhay niya e.

"Wala. I like you Invi." Napatigil ako saglit. Pinilit kong intindihin yung sinabi
niya. Totoo ba ito? O pinipilit niya lang sarili niya sa akin kasi tinanggihan siya
ni Layt?

"Alam mo Prince Ice, tanggap ko na kasi na imposibleng magustuhan at mahalin mo ako

kasi ilang taon na rin tayong magkasama hindi ba? E si Layt kararating lang pero
nagustuhan mo agad? Ako? Matagal na kitang mahal pero hindi mo napapansin. Sa
tingin mo bakit ko naman susundin mga inuutos mo? Kaya ko yon ginagawa kasi mahal
kita. Oo ang t*nga ko talaga. Pero kahit mahal kita, hindi ko kayang maniwala sa
iyo. Baka nga panakip butas lang ako e. Kaya please tama na ang panloloko ah? Hindi
kasi nakakatuwa. Sa huli, sasaktan at iiwan mo lang ako kasi marerealize mo na
hindi mo ako kayang mahalin. Umalis ka na sa harapan ko please. Ayokong makita ka
ngayon. Tigilan mo na tong kalokohan mo. Hinding hindi ako maniniwala kahit sobrang
mahal kita. This time ayokong magpakat*nga."

Konting katahimikan ang naganap. Tanging hikbi ko lang ang naririnig ko.

Mayamaya ay parang tumayo siya.

"Okay. If that's what you want." Sumarado na yung pinto.

Naramdaman ko ang kirot sa puso ko. Sabi ko na e, hindi siya sincere. Umalis nalang
siya. Ni hindi man lang nakipagtalo na ganoon, ganito, na totoong gusto niya ako.
Sabagay ito naman ang gusto kong mangyari e. Asa naman na maging seryoso siya sa
akin.
Nakakainis siya. Hindi niya ba alam na kapag pinaalis ng babae ang lalaki, meaning
she wants him to stay. Wag siyang iwan. Nakakainis talaga mga lalaki! Ayoko nang
mainlove. Bwisit! Ang sakit sakit!

Unang beses pa nga lang magmahal, sa maling lalaki pa. Sa lalaking hindi kayang
suklian ang pagmamahal na ibinibigay mo sa kanya at sa lalaking iiwan ka nalang.

That's why noon palang ay ayokong magmahal e. Alam ko na kahihinatnan. Pero pesteng
puso ito e. Sobrang pasaway. Hindi mapigilan magmahal. Pwede bang bigyan ng utak
itong puso para naman malaman niya na hindi siya pwedeng magmahal sa lalaking hindi
karapatdapat? Pwede bang palagi nalang masaya? Ang hirap talaga pag ganito e.

"Ate.." Nakita ko naman si Krystal. Pinahid ko naman ang aking luha.

"Oh bakit ka nandito? Kala ko makikitulog ka kila Rainbow?"

"E sabi kasi ni Prince Ice nandito kana. Samahan daw kita. Ah teka umiyak ka ba?
Pinaiyak ka ba niya?" Umiling naman ako. Liar. I'm sorry Krystal. Alam kong gusto
mo rin si Ice. Ayokong maranasan mo ang sakit na nararanasan ko ngayon.

"Ate I am your sister kaya alam kong umiyak ka. At alam ko rin na mahal mo siya
kaya nga tumigil na ako sa paghanga sa kanya noon pa man e. Kasi alam kong mas
deserving ka. Nandito lang ako para sa iyo ate. Hindi kita iiwan." Napahagulgol
naman ako. Bakit ganito ako sa kapatid ko? Naglihim ako sa kanya pero ngayon
tanggap niya pa rin. Ang sama ko.

"Krystal sorry. Sana mapatawad mo si ate sa mga kasinungalingan ko at paglilihim

ko. Ang sama kong ate. Hindi man lang ako nagtiwala. Sorry." Niyakap naman niya
ako.

"Okay lang yun ate. Ang mahalaga okay pa rin tayo. Alam ko naman na kaya di mo
sinasabi kasi gusto ko si Ice. Ngayon hindi na promise. Ang galing nga e. Parehas
tayo ng taste! Magkapatid talaga tayo. Honestly ate sobrang boto ako sa inyo ni
Kuya Ice. KUYA. Haha. Ang cute. Sa palagay ko ay sincere naman siya. Kinausap niya
ako kanina na gusto ka daw niya kausapin. Ang dami daw niyang gustong sabihin sa
iyo. Nakangiti nga siya habang binabanggit yon sa akin e. Bago yun! Akalain mo na
ate ko lang pala magpapangiti sa kanya? Kaso nakapagtataka lang na ang bilis niyo
mag-usap. Sister's instinct, pinaalis mo agad siya no?" Tumango naman ako. E totoo
naman e. Hindi ko siya hinayaan magpaliwanag. Kasi alam kong kalokohan lang ang pag
amin niya. Napikot siguro tong kapatid ko.

"Alam mo kasi, impos~"

"Ate walang impossible sa lalaking nagmamahal. Give him a second chance. Hayaan mo
siyang patunayan ang sarili niya." Napaisip naman ako. Deserve niya ba ang second
chance?

"Some of your opportunities are there right now but you're always pushing it away."

"Paano mo makikita ang isang bagay kung ikaw mismo ang humaharang dito?"

"Paano mo masasabing hindi ka niya mahal kung sa sarili mo lang ikaw nakikinig?"

"Pakibabaan ang pride okay? Hindi yun pataasan. Kung ikaw ang pinakamataas, talo
ka. Talo ka na nga, nawalan ka pa."

"I love you. Reminder ko yan sayo. Nasa saiyo kung susundin mo. Pero syempre dapat
sundin mo ako. Gumalang sa mag nakakaganda. Okay? Hahahaha" Binato ko naman siya ng
unan. Nakakabwisit magbiro ang isang to pero mahal ko rin yan.

"Love you din kahit nakakainis yang pangit mong mukha. Magpahinga ka na kasi baka
lalo kang pumangit." Ngumiti naman siya.

"Yan! Bumalik na rin sa dati ang napakapangit kong ate! Haha. Biro lang. Ganda kaya
natin! O siya tama na drama. Baka maging best actress pa ako tapos ikaw best
supporting actress. Sounds good!" Napangiti akong pilit. Naalala ko na naman.

"Sounds good. Great!"

Papatayin niya rin ako pag nakilala niya ako. Ayokong madamay ang kapatid ko dito
kaya hanggang maaari, hindi niya dapat malaman ito.

Magkakapatayan kami ng babaeng yun kapag sinaktan niya ang nag-iisa kong kapatid.
Siya ang pinakamahalaga sa akin. Kahit buhay ko ang kapalit basta masigurado kong
okay ka Krystal.

Chapter 45 (Confusion)
Layt's POV

Maraming katanungan ang pumasok sa isipan ko. Yung mga pangyayari noon na hindi pa
rin nasasagot.

Bakit may mga bula pa ring lumalabas? Pero kamakailan lang, simula noong nagkaroon
na ako ng alaala, hindi na ito lumalabas. Yung totoong Magic ko na ang nagagamit
ko. Ang pagkakaalam ko ay ang bubbles ay ginagamit ng parents namin ni Light bilang
proteksyon. Pero ang gulo-gulo pa rin. Paano yun magagamit kung patay na sila?

At ano yung mga dilaw na lumutang sa harapan ko noon na sinasabing malapit na

kaming magkaisa? Naguguluhan ako. Ano yun? Kala ko tuloy ako na ang Prinsesa ng
liwanag dahil may mga signs na. Ibang Prinsesa pala ako, Prinsesa ng kabutihan.

Hihihihihi
Napalingon bigla ako sa paligid. I can hear small voice. Parang tawa ng bata.
Imposibleng si Klyzer yun dahil boses batang babae. Alam ko rin naman ang boses ni
Minah. At imposibleng magkaroon ng bata dito dahil hindi sila maaaring lumabas ng
walang kasama. E ako lang naman ang nandito sa garden.

Hihihi
Nagtataka naman ako dahil hindi ako kinikilabutan. Parang ang sarap pa nga sa
pandinig ang boses na iyon. Ang gaan ng pakiramdam ko.

"Hey sino ka?"

Maya-maya ay parang may kumulbit sa kanang balikat ko. Kaya lumingon naman ako.
Wala naman. May kumulbit naman sa kaliwa ngunit wala pa rin naman. Ano ito?
Pinaglalaruan ba ako ng tadhana? Aba hindi na nakakatuwa ito. Joke lang. Bait ko
kaya.

"Baby seryoso na ako. Magpakita ka na sa akin. Hindi naman ako nananakit kaya wag
kang matakot sa akin. Mabait ako. In fact, ako ang Prinsesa ng kabutihan. Sana
maniwala ka sa akin."
Napalunok naman ako ng laway ko dahil lumabas na naman yung mga dilaw na nakita ko
noon. Yung nagsabi na magiging isa na kami. Ngayon na ako nakaramdam ng kilabot sa
katawan.

Parang nagpo-form ito ng maliit na bagay.

Nanlaki ang aking mga mata. Hindi ko inakala na magiging ganito ang mga dilaw na
bagay na lumilipad. This is really one of the most magical things.

"O my goodness! Bakit ang cute mo?" Gusto ko siyang yakapin at kurutin ang pisngi
kaso baka pag ginawa ko yun, mapatay ko siya kasi sobrang liit niya. Para siyang si
Fairy kapag maliit. Ang pinagkaiba lang, wala itong pakpak. Nalutang lang siya.
Nakadilaw siyang suot. Sobrang cute niya.

"I am not. I am pretty like you." Tapos binelatan niya ako. Pasaway ang isang ito.
Pero ang cute niya. Grabe para siyang chibi na drawing. Yung sa mundo ng mga tao.
Alam ko yun kasi diba ilang years akong nanirahan dun. Para siyang anime na chibi.
Grabe totoo pala ang mga iyon.

"So anong pangalan mo?" Para naman siyang nag-isip. Oh wait wag mong sabihing wala?

"Opo wala nga po!" Aba bakit niya nababasa nasa isip ko? Pagkakaalam ko sa isip ko
lang ako nagsasalita a?

"I will tell you everything pero give me a name please? Wala po kasi e." Napaisip
na naman tuloy ako. May kamukha siya sa anime e. Yung sa Shugo Chara? Sino nga ulit
yun? Ay teka.

"Aba saan ka ba nanggaling? Bakit wala kang pangalan?" Ngumiti naman siya tapos
napakamot sa ulo. Ang cute niya talaga. May diamond naman siyang ipit. Medyo pink
na orange yung buhok niya kung hindi ako nagkakamali?

"Sayo po."

"Ha anong sa akin?"

"Ang gulo niyo po kausap. Sa inyo po ako nanggaling."

"Ha? E paano nangyari yun? Ni hindi naman kita nakikita kasama ko. Ngayon lang."

"Ang dami niyo naman pong tanong. Sabi ko po mamaya nalang. Hihi." Natuwa naman ako
sa tawa niya. Oo nga pala. Ang kulit ko. Sobrang galang naman nito. Anyways, ano
nga bang magandang pangalan? Back to anime, Dia ata pangalan non? E kung Dia nalang
din kaya ipangalan ko sa kanya tutal magkamukhang magkamukha naman sila? Wala
namang masama hindi ba? Fan naman ako ng anime na yun. Second favorite ko yun
kasunod ng Vampire Knight.

"Dia nalang. Sounds good di ba? Do you like it?" Ngumiti naman siya nang
pagkatamis-tamis tapos tumango.

"Yay I am Dia! Dia diamond! Thank you po!"

"So ano na? Sino ka ba talaga?"

"Sabi niyo po ako si Dia?" Napahawak naman ako sa noo ko. Sumasakit na ang ulo ko
sa batang ito. Parang ang inosente talaga. Sabagay bata nga e. Ano ka ba Laytina.

"Yes you are. Ang ibig sabihin ko lang ay ano ba talaga ang mayroon sa iyo, bakit
ka sa akin nanggaling."

"Sorry po. Ganito po kasi yun. Ako at ikaw ay iisa." Ineexpect kong sasabihin niya
yan dahil sinabi na niya yan before.

"Ako po ang magic mo." Ha? Ano daw? Kailan pa naging ganan ang magic?

"Ako si Dia, ang matagal nang natutulog na majica sa puso mo. Totoo po ang sinasabi
ko. Tanging ikaw lang po ang nag-iisang Magical Vampire na may katulad ko. Ako ang
majica mo. Wag po kayong mag-alala dahil wala pong makapaghihiwalay sa atin dahil
nga po na ako at ikaw ay iisa. Simula nung nalaman mo ang lahat, nung binuksan mo
ang puso at isipan mo sa mabubuting bagay, nung natapos ang mga hindi magagandang
pangyayari, yung nanguna ang kabutihan sa puso mo, nagising ako. Matagal ko na pong
iniintay ito. Simula noong ipinanganak ka, ipinanganak na rin po ako. Gising ako ng
mga panahon na iyon at may tama nang pag-iisip ngunit kailangan kong matulog dahil
nagkaroon kayo ng pagkakasala noon."
Napaisip naman ako. Noong mga bata ba kami? Aminado naman ako na nagkasala ako.

"Opo nung mga panahon na nagpapalit kayo ni Prinsesa Light ng katauhan. Hindi na po
ako nagising dahil noong nasa mundo kayo ng mga tao, iniisip niyo na ang malas
malas niyo. Nawawala po minsan ang kabutihan niyo. Noong napunta ka sa mundo ng
majica, nagpanggap ka naman kahit na labag sa kalooban mo. Hindi po yun kabutihan.
Kasinungalingan po kasi yun. Sobrang saya ko po nung nagising ako dahil alam ko
pong kabutihan na ang nananaig sa inyo."
Naluha naman ako. Sobrang laki ng kasalanan ko. Bakit ngayon ko lang naisip yun.
Napansin ko naman na nagpalit anyo si Dia. Hindi siya nakangiti. Dilaw na ang buhok
niya at nakasuot ng dark na damit.

"Ito ako kapag malungkot ka. Nagpapalit ng anyo. Nalulungkot din ako dahil iisa
lang tayo." Pinahid ko naman ang aking mga luha. Ang mahalaga, nagbago na ako.
Tanggap ko na ang lahat. Kaya kong bumawi. Bumalik na siya sa dati niyang anyo.
Napangiti ako kaya napangiti rin siya.

"Noong nagpakita po ako sa inyo dati, yun yung sign na malapit na po akong
magising. Malapit na po kayong magbago para sa kabutihan. Ngayon, gising na gising
na ako dahil alam niyo na po kung sino talaga kayo. Alam niyo na rin po kung paano
gamitin ang majica. Nagagamit mo pa rin ito kahit tulog ako dahil nasa puso mo lang
naman po ako. Natatandaan niyo po ba yung panahon na susugurin ka na ng halimaw?
Naging mabait ito hindi ba? Dahil iyon sa iyo, sa paniniwala mo. Tulog ako noon
pero ang mga nangyayari sa iyo ay nagsisilbing panaginip sa akin upang malaman kung
ano na ang nangyayari sa aking isang katauhan. Naliwanagan ka na po ba?" Tumango
naman ako. Ang swerte ko pala talaga. May isang character na naman ang sobrang
napakahalaga sa akin.

"Alam mo ba kung bakit may bula pa ring pumoprotekta sa akin dati? Alam naman natin
na patay na ang mga magulang ko hindi ba? Sa tingin ko ay alam mo iyon. Kaakibat ng
kabutihan ang katotohanan. At alam kong nagsilbing panaginip iyon sa iyo." Ngumiti
naman siya sa akin.

"Isa lang ang ibig sabihin noon. Buhay ang mahal na Reyna. Ang iyong ina." Nagulat
naman ako. Mahirap paniwalaan pero alam kong totoo. Natutuwa ako kaso hindi ko alam
kung saan siya matatagpuan.

"Maaaring hindi siya napatay. Maaaring nakatakas siya o maaaring bihag ng kalaban.
Hindi po ako sigurado dahil wala na tayo noon sa tabi niya. Hindi ko na po
nasaksihan yun." Lumakas naman ang loob ko na hanapin ang aking ina. Ang
pagkakatanda ko, pinatakas kami ng aming ina noon para mabuhay. Si light ang kasama
ko noon ngunit nagkahiwalay rin kami.

"E bakit nagagamit niya sa akin? Sa amin ni Light? At bubbles ba talaga ang kanyang
magic?" Umiling naman si Dia.

"Ang bubbles ay nalilikha lamang sa kanyang totoong majica. Hindi ko talaga alam
ang kanyang kapangyarihan, katulad mo, hindi mo rin alam. Tanging siya lang ang
makakasagot nan. Mas mabuti pa, sabay nating hanapin ang katotohanan." Tumango
naman ako. Tama siya.
"Isa pa po pala."

"Ano yun?" Tanont ko naman.

"Dapat laging sabay ang puso at isip." Napahinto naman ako. Totoo naman. Pero bakit
niya naman nasabi yun?

"Hindi sa lahat ng panahon ay laging saya ang mararamdaman. Nararapat lang na handa
kang harapin ang kalungkutan. Ngunit kabutihan pa rin ang siyang dapat manaig sa
ating puso at isipan." Napangiti naman ako. Wag dapat maliitin ang maliliit dahil
hindi mo alam ang kaya nilang gawin. Katulad nalang ni Dia na sobrang raming alam.
Sobrang biyaya na ang binibigay sa akin ng Panginoon para gawin ang mga nararapat.
Pangako mo na kabutihan pa ang siyang mananaig sa bawat isa.

Siguro gusto lang din ni Dia na maging handa ako sa aming dalawa ni King. She's
like a mother to me. Sobrang protective. Hindi dapat ako masyadong malungkot kasi
may munting Anghel na malulungkot rin.

"Dapat pala Little Laytina nalang pangalan mo e." Biro ko naman sa kanya. Ngumuso
naman siya. Grabe ang cute talaga.

"Okay na po ako sa Dia. Hihi. Ang ganda nga po e." Para siyang kinikilig na ewan.
Pero ang cute cute niya pa rin. May baby na naman ako.

"Gusto mo bang ipakilala kita sa baby ko? Kay Klyzer?" Ngumiti naman siya.

"Opo. Hihi." Niyakag ko naman siya. Lumipad naman siya papunta sa balikat ko at
doon naupo.
Nakarating naman kami sa kwarto ko. Nandoon si King at Klyzer. Nakakatuwa kasi para
talaga silang mag-ama. Talagang ginagawa niya ang pagiging responsableng ama kahit
hindi niya ito anak.

"Uy nandito ka na pala." Hinalikan naman niya ako sa pisngi. Feeling ko namula ako.

"Sino yang nasa balikat mo? Ngayon lang ako nakakita ng ganan. Kala ko si fairy
lang ang maliit? Nagiging malaki ka rin ba?" Umiling naman si Dia. Inexplain ko
naman sa kanya yung mga sinabi ni Dia sa akin kanina. Sobrang saya nga rin ni King
dahil magandang balita daw iyon. Nakikipaglaro naman na si Dia kay Klyzer kaya
nakapag-uusap kami ngayon ni aking.

"Paano ba yan? May baby na naman tayong dalawa." Hindi ko na naman napigilan ang
pagngiti. Kahit kailan talaga napakasweet niya. Hindi ako nakapagsalita.

"Aalagaan ko rin siya gaya. Ituturing kong Reyna kagaya mo kasi iisa lang kayo.
Yung puso ko, sayong-sayo lang. Tandaan mo yan. Lahat gagawin ko para sa iyo. Kahit
gaano kahirap pa."

"Maraming salamat King ah? Huwag kang mag-alala dahil ganoon din ako sa iyo." Bigla
kong naalala ang parents ko. Kung buhay ang ina ko, dapat buhay rin ang ama ko.
Kitang-kita ko ang pagkamatay ng aking ama. Mate sila kaya dapat wala na rin ang
aking ina. Naguguluhan ako. Kaso hindi rin alam ni Dia e.

"King may tanong ako. Nasaan ang mahal na Reyna? Ang ina mo?" Napakunot naman siya
ng noo.

"Hindi ko talaga alam ang kwento. Ang alam ko patay na siya. Ang nakapagtataka
lang, bakit buhay pa ang akin ama. O baka naman nawawala ang aking ina? Bakit mo
naman naitanong?"
"E kasi sabi ni Dia, posibleng buhay pa ang aking ina dahil sa proteksyon na
ibinibigay niya sa aming dalawa ni Light. Alam kong patay na ang aking ama kaso
bakit buhay pa ang aking ina? Masaya akong buhay pa siya kaso hindi mawala sa
isipan ko ang mga katanungan na iyan. Mahirap mag-isip ng kung ano dahil alam kong
lalabas rin ang katotohanan."

"Hindi naman siguro ang Ama ko at ina mo ang mate. Hindi maaari yan dahil ayokong
maging kapatid ka. Alam kong nasa Royal family tayong dalawa pero ayoko paring
kapatid ang makatuluyan ko." Bigla naman akong nalungkot.

"Wow ang galing! Nagtatyansfoym si Dia mommy oh!" Nakita ko na namang malungkot si
Dia. Inexplain ko naman sa dalawa kung bakit ganoon.

Kinalma ko naman ang sarili ko.

"Wag kang malungkot Laytina kasi ikaw lang talaga ang mahal ko at impossibleng
maging magkapatid tayo." Pagpapakalma naman niya sa akin.

"Hindi naman sa negative, pero paano kung ganoon nga ang nangyari? Syempre mahirap
naman maniguradong hindi nga diba? Hindi dapat tayo nag-eexpect. Dapat laging handa
sa iba't-ibang maaaring maging sagot." Natahimik naman siya. Hindi naman na ako
nalulungkot kaya balik na sa dati si Dia.

"Kung ganoon, sige kahit maging kapatid man kita at hindi man dugong magkapatid
dahil hindi tayo parehas nang pinanggalingan, ikaw pa rin ang mahal, minamahal, at
mamahalin ko. Ang nag-iisang babaeng papakasalan ko sa buong buhay ko. Sobrang
mahal na mahal kita." Napangiti na naman ako. Niyakap ko naman siya. Napansin ko
naman si Dia na nakatingin sa amin. Agad naman niya akong nginitian sabay balik sa
pakikipaglaro kay Klyzer.

Bigla ko namang naalala yung sinabi ni Dia na

Hindi sa lahat ng panahon ay laging saya ang mararamdaman. Nararapat lang na handa
kang harapin ang kalungkutan. Ngunit kabutihan pa rin ang siyang dapat manaig sa
ating puso at isipan."

Tama nga siya, may kalungkutan pa ring mahaharap.

________
[Author's Note]
Sorry guys kung ang tagal ng Update ko. Again, busy kasi sa school at hindi ko kasi
maisingit e. Luckily, nagawa ko ngayon.

Check niyo yung Picture dito. Si Dia yun. Originally Dia talaga ang pangalan niya
sa Shugo Chara. CREDITS! Fan na fan kasi ako ng anime na yun. Hindi naman sa
panggagaya, super fan talaga ako. Ibang pamamaraan ko lang siya gagamitin.
Nainspire kasi ako gumawa dahil sa anime na yun. So naisip ko na maglagay uli ng
something kakaiba. Actually kukunin ko rin yung vampire dun na chibi. Pero as Dia
nalang din. So tatlo ang magiging katauhan ni dia. Este kabampirahan. The Happy
one, The Sad one at The Vampire one. Chos!! Hahaha thank you sa patuloy na
pagsuporta. Panuorin niyo rin po ang Shugo chara!

Chapter 46 (Hiding my feelings)

Layt's POV

Naipakilala ko na si Dia sa lahat ng kabarkada ko.

Tuwang-tuwa sila lalo na si Fairy kasi may katulad siya. Miski siya ay hindi
inaasahang may ganoon akong majica.
Ngayon nga lang daw sila naka-encounter noon sa buong buhay nila. Kahit sa history
ay wala daw ganoon. Napakaswerte ko daw. Ang swerte ko kay Dia.
Sa sobrang busy ko kamakailan, hindi ko na nasubaybayan ang lovelife ng mga
kaibigan ko. Si Rebecca at Xander ay sobrang sweet pa rin sa isa't-isa. May
pinaplano nga si Xander at nagpapatulong ulit siya sa akin, actually sa aming
lahat.
Isang malaking surpresa para kay Rebecca. Sobrang tatag na ng dalawa. Ang tagal na
rin nila. Tagal na rin nilang mahal ang isa't-isa. Wala pa ako sa mundong ito,
parang sila na talaga which is sila naman talaga ang mate.
Si Krystal naman at Pj, lagi paring nag-aaway pero inaasar naman ng iba yung dalawa
na bagay daw. Sila daw magkakatuluyan. Si Krystal naman ay napakapikunin.
Hindi siya kagaya ni Invi na hindi naimik. Kapag kinausap mo lang ay tsaka lang
magsasalita. Napansin ko nga na hindi siya nalapit kay Ice e. Kausapin ko nalang
siya mamaya. Para kasing ang lungkot ng mga mata niya. Ako lang siguro
nakakapansin. Or kasi kaya kong makita kung sino yung mga malungkot dahil nga
kabutihan ang magic ko? Siguro nga. Sana mapasaya ko siya kapag kinausap ko siya.
Ayokong may kaibigan na malungkot. Gusto ko lahat kami ay masaya. Kahit nga nag-
aaway si Krystal at Pj, masaya naman sila.
Si Fairy at Fire ay going strong. Yung lalaking laging parang galit sa mundo ay
napaamo ng isang maliit na nilalang. Haha
Si Rock naman ay patuloy na sinusuyo si Cupid. Ligawan kung baga. Darating din
naman ang araw na magiging sila. Natuklasan din ni Cupid na silang dalawa ang mate.
Hindi niya lang sinasabi kay Rock dahil gusto niya ay sa araw na sasagutin niya
ito, tsaka niya sasabihin.
Si tricity at rainbow, ayun walang lovelife. Pati na rin si Air.
Sinigurado naman nila sa akin na masaya sila. Hindi naman daw kailangan nun sa
buhay.
Ang mahalaga daw ay kasama mo yung mga mahal mo sa buhay, kami daw. Ang sweet nga
e.
Si Light naman at Night, masaya na silang dalawa sa isa't-isa. Naikwento ko rin sa
dalawa yung tungkol sa mga magulang namin.
Katulad namin ni King, hinihiling din nila na sana hindi magkamate ang ama nila at
ina namin. Ayaw rin nila na maging magkapatid sa magulang.
Nagpaalam naman kami sa isa't-isa. Binulungan ko si King na mauna na siya at isama
si Klyzer. Ayaw niya pa nung una pero sinabi kong kakausapin ko si Invi kaya
pumayag na siya at nagpaalam na rin.
Agad ko namang hinigit si Invi bago siya makaalis. Napalingon nga sa amin si Ice.
Hindi ko alam kung anong reaction niya dahil hindi na rin siya masyadong nakibo.
Umalis na rin siya pagkalingon sa amin.

"Bakit Layt?" Agad na tanong sa akin ni Invi.

"Usap tayo. Okay lang?" Tumango naman siya.

Invi's POV

Hindi na ako masyadong nagpapakita sa iba. Sa mga kaibigan ko nalang except kay
Ice. Ayoko na munang magparamdam sa kanya.
Hindi na tama na lumalim pa yung pagmamahal ko sa kanya. Ang mas mabuti pa ay
mapawala pa ito para hindi na rin ako masaktan. Sawang-sawa na ako sa ganitong
pakiramdam. Baka dahil sa kanya, hindi ko pa makita yung lalaking nararapat sa
akin.
Sa tingin ko ay hindi talaga siya ang mate ko. Simula ngayon, susukuan ko na siya.
Ayoko na. Para sa ikabubuti ko ito.
Noong isang araw, nakita ko siya. Saktong hindi na ako nagamit ng pabango ko since
doon niya nalalaman kung malapit lang ako sa kanya.
Sinundan ko siya noon kaso may babae siyang nilapitan. Agad naman siyang niyakap
nung babaeng hindi ko kilala. Napakaganda niya. Mukha pa siyang bata. Mga parang
15-19 yung age. Sobrang tangkad niya rin na para bang halos kasing tangkad ko na.
Ako kasi ang pinakamatangkad sa aming magkakaibigan na babae. Nakakainsecure ang
ganda niya. Kaanu-ano kaya ni si Ice?
Mas lalo akong nacurious kaya hindi ako umalis. Medyo malayo yung pwesto ko para
hindi mahalata. Baka maramdaman pa rin ni Ice presensya ko e.
"Namiss kita." Tapos ginulo ni Ice yung buhok nung babae.
Ngayon ko lang siya nakitang ganan sa iba. Sa akin niya ginagawa yung ganito.
Bakit sa tagal na naming magkasama, ngayon ko lang nakilala yang babaeng yan? Ang
galing rin palang magtago ni Ice. Akala ko ako lang yung mas nakakakilala sa kanya
bukod sa mga kababata niya, hindi pala.
"Kakakita lang natin kahapon ah? Namiss mo agad ako? Sabagay namiss din kita."
Sabay yakap kay Ice. Niyakap naman siya pabalik ni Ice.
Napahawak naman ako sa dibdib ko. Naiiyak ako bakit ganoon? Sobrang sakit nitong
nararamdaman ko. Ngayon ko lang naranasan ang pagseselos.
Kay Layt, okay lang naman ako. Pero eto, yung sa tagal mo na siyang kasama, may iba
pala siyang babaeng laging kasama bukod sa akin. Ang masaklap pa ay hindi ko alam.
Akala ko ba matalik na kaibigan ang turing niya sa akin? Akala ko ba walang
lihiman? Sabagay, hindi niya pala alam na mahal ko siya pero alam kong ramdam niya
naman.
"Usap tayo." Sabi naman ni Ice.
"Nag-uusap na tayo ano ba?" Sabay tawa naman nung babae. Ang ganda niya lalo pag
tumatawa. Hindi kaya gusto siya ni Ice? Kahit ako kung naging lalaki ay
magkakagusto sa kanya e. She's different.
"Pilosopa ka talaga Miyu." Miyu. Miyu. Ang ganda ng pangalan niya. Bagay sa
inosente niyang mukha.
"Hindi ka na nasanay sa anim na taong magkasama tayo. Nakakatampo naman." Mas lalo
akong nasaktan. Anim na taon? Mas matagal na pala niyang nakasama si Miyu kaysa sa
akin. Halos magtatatlong taon palang kami.
"Sanay na ako. Hindi ka naman na magbabago e." Ika naman ni Ice. Wow haba ng mga
sinasabi niya.
"Kaya nga MIYU e. Me and You. Bagay na bagay haha. Ikaw naman ay tahimik, cold, at
masungit. Ako naman ay madaldal, pilosopo, at sweet. Sabi nga, pag opposite, mas
sakto! Parang tayong dalawa." Oo nga no? Kami ni Ice, parang parehas kami.
Hindi ako katulad ni Miyu na madaldal dahil mahiyain ako. Hindi ako sanay na
nakikipag-usap. Hindi ako sweet at pilosopo. Teka mas gusto ba ni Ice ang pilosopo?
Ngayon ko lang narealize na marami pa pala akong hindi alam kay Ice.
"Oo na oo na." Iiling iling ni Ice pero iba yung mga ngiti niya.
"Kaya love na love kita e! Hindi makatanggi sa akin."
"May sasabihin nga kasi ako. Makinig ka."
Ano ba yung mahalagang sasabihin ni Ice? Ako pa ang kinakabahan.
"Mahal kita. Alam mo yan." Tumango naman si Miyu na parang ang saya-saya.
Bigla namang tumulo ang mga luha ko. Kaya siguro kahit alam niyang mahal ko siya,
hindi niya ito pinapahalagahan. Kaibigan lang talaga ang turing niya sa akin.
Hanggang doon nalang nga siguro yun.
"Gusto ko na rin kasing maranasan yung pagmamahal na mahal ka ng mahal mo."
"Uhuh. I know naman." Sayang ngiti na parang kinikilig si Miyu.

Hindi ko na kaya pang makinig.

"Kaya gusto ko nang tanungin kung okay lang bang -"
Hindi ko na tinapos yung sinabi ni Ice. Agad agad akong umalis. Hindi ko na kaya
pang makarinig ng makakasakit sa aking damdamin. Tama na yung alam kong hanggang
magkaibigan nalang kami.
Mabuti nalang ay hindi na sila nagsasanay at nag-aaral dahil sobrang enhanced na
ang magic nila. Bale kami nalang ni krystal, Rainbow, Pj, at minsan kami yung
sumusundo kay Minah at Klyzer sa class nila. Napasok na rin kasi sila.
Mas maganda kasi talaga kung nagstart kana magsanay mula pagkabata para enhanced na
agad. E yung mga Prince pinili na makihalubilo sa ibang magical vampire kahit na
sobrang enhanced na ang magic nila simula pagkabata.
Hindi sila katulad ng mga royal family sa mundo ng mga tao na masyadong
pinoprotektahan. Mga matataas lang din ang kasama. Nakahiwalay pa ang section nila
sa ibang bampira unlike dito ay mas gusto nilang makihalubilo.
Si Layt lang at Light yung pinoprotektahan kasi nga may banta sa buhay nila. Hindi
rin masyadong naglalalabas. Kami na mismo nadalaw sa kanila sa palasyo.

Habang naglalakad ako, naalala ko na naman yung mga pangyayari kanina. Sobrang
sakit. Pumunta naman ako sa lagi naming tinatambayan. Kaming dalawa. Pero hindi ko
lang alam kung dinadala niya ba si Miyu doon.
Siguro eto na muna yung last kong punta dito. Gusto kong makalimot.
Paano ba ako makakalimot kung lagi kong titignan ang mga bagay na makakasakit sa
akin? Paano ako makakamove-on kung lagi kong sisilipin ang nakaraan?
Pero naiiyak talaga ako e. Maya-maya ay nakita ko si Ice na papunta dito. Nagtago
naman ako sa likod ng puno kahit na invisible naman ako.
Para naman siyang nagtataka. Parang ang lalim nang iniisip niya. Tumingin-tingin pa
siya sa paligid. Lumapit siya dito sa may puno. Dito kasi kami lagi nakasandal.
Itinuon naman niya ang palad sa puno habang nakatingin sa baba. Sinisilip ko lang
siya.
Sobrang lapit namin sa isa't-isa pero pakiramdam ko ay napakalayo namin.
May binulong siya na hindi ko naintindihan. Ang galing nga e, kasi sa mundo ng mga
tao, naiintindihan ko ang mga binubulong kahit gaano pa ito kalayo. Samantalang
dito, parang lahat ,ay privacy. Parang may barrier para mapigilan yung pagtatangka
na alamin yung iniisip at binubulong ng mga kauri namin.
Si Pj at Night lang ang kilala kong nakababasa ng iniisip ng iba. Kung mayroon lang
sana akong ganoong kakayahan, sana mababasa ko ang nasa isip ngayon ni Ice.
Maya-maya ay umalis na siya. Hindi ko na siya sinundan.
May biglang lumutang na dilaw sa harapan ko. Galing ito kay Layt. Lahat ng mga
kaibigan niya ay nakakatanggap ng ganito. Meaning pinapapunta niya kami sa palasyo.
Eto yung ginawa niyang communication para sa amin. Hindi uso ang gadgets dito,
hindi tulad sa mundo ng mga tao.
"Nandito ka lang pala." Halos atakihin ako sa gulat. Nakita ko si Ice sa gilid ko.
Hindi niya ako nakikita pero nakikita niya yung dilaw na kumikinang which is
mayroon din siya. Nagpakita naman ako sa kanya kasi baka magtaka yan e. Ayoko
namang mahalata niya na iniiwasan ko siya. Iniiwasan ko naman talaga siya.
"Ay oo kanina pa. Bakit?" Nagkibit balikat lang siya. Samantalang kay Miyu kanina e
ginulo pa ang buhok at niyakap ito.
"Hindi ko namalayan na nandito ka. Hindi mo na nagamit pabango mo? Parang ang
tamlay mo. May problema ba?" Concerned? Pero ang cold pa rin ng dating niya.
Matutuwa na sana ako e.
"Nakalimutan ko lang. Tsaka nagpapahinga ako kaya hindi kita napansin. Hindi naman
ako matamlay. Hindi ka na nasanay sa akin. Ganito talaga ako." I lied. Ginaya ko
pati si Miyu. Pinilit ko rin ngumiti.
"Yep mukhang hindi nga ako sanay. Hindi ko pa rin kilala ang iba't-iba mong sides."
Napalingon naman ako sa kabila. Hindi ko ineexpect ang sasabihin niya. Gusto nang
tumulo ng luha ko kaso pinipigilan ko.
"Kung sabagay." Hindi ko napigilan ang pag-irap ko. Halatang dismayado ako.
"Ayan ngayon lang kita nakitang ganan."Lalapitan niya sana ako pero nagsimula na
akong maglakad.
"Kagaya nang sinabi mo, hindi mo pa kilala ang iba kong sides. Ilang years palang
din naman tayo magkasama kaya impossible na kilalang kilala mo na ako."
"Invi may problema ka ba?"
"Ako wala. Baka ikaw?" Tinaasan naman niya ako ng kilay.
Oops. Sumosobra na ata ako.
"Pasensya na Ice. Mainti lang ulo ko. Nadadamay pa kita. Pagpasensyahan mo na ako
ah?" Tumango naman siya tapos nginitian ako. Ngumiti din ako pero pilit lang.
"Okay lang. Ang mahalaga mas nakikilala kita dahil sa pinapakita mo. Mas
nadadagdagan yung attitude mo na dapat kong kilalanin at tanggapin." Natahimik
naman ako sa sinabi niya. Ang sweet na sana pero dapat kay Miyu niya nalang sabihin
yan. O kaya kasi kaibigan niya ako kaya ganoon.
"Tara na. Hinihintay na ata tayo ni Layt." Yakag ko sa kanya. Baka saan pa mapunta
ang usapan na ito.
"Mabuti pa nga." Tapos ngumiti na naman siya. Ganan ba nagagawa ni Miyu sa kanya?
Sila na kaya?
Hindi na ako nagsalita hanggang sa makarating sa palasyo. Kaming dalawa nalang pala
ang kulang. Kinausap pa kasi ako. Kainis.
"Uy kayong dalawa nakuha pang mag date!" Biro sa amin ni Air.
Hindi nalang ako nagbigay ng reaksyon. Hindi ako tumabi kay Ice. Sa kapatid ko
nalang ako tumabi. Nakatingin nga siya sa akin na parang nagtatanong e.
"Ate may problema ba?" Pabulong na tanong sa akin ni Krystal. Siya lang talaga
lubusang nakakakilala sa akin.
"You know me. Usap tayo mamaya pagbalik natin sa dorm okay?" Tumango naman siya sa
akin.
"Malalagpasan mo yan ate. Kilala kita. Nandito lang ako. I love you." Napangiti
naman ako. She's the most important girl in my life. Hindi ko na kakayanin kung
mawalay pa siya sa akin. Siya ang nagbibigay lakas loob sa akin sa mundong ito.
Mabuti nga at nakasama ko na siya. Halos ikamatay ko na yung pagkahiwalay namin.
Naiwan ko siya sa mundo ng mga tao na hinahanap pa kami ng mga normal na bampira
para ipapatay.
"I love you too sis."
Pinakilala sa amin ni Layt si Dia. Ang cute nga e. Tapos kung anu-ano na pinag-
uusapan namin. Hindi na nga ako makasabay sa asaran at kulitan kasi nga
brokenhearted. Kanina pa ako isip nang isip paano malalagpasan ang pagsubok na ito.
"Ate i'm worried. I will not ask you if you are okay because I know that you are
not." Nginitian ko naman siya.
"Don't be. Kaya ko to. Alam mo yan." Ngumiti naman siya. Binigyan naman niya ako ng
mahigpit na yakap. Sanay naman na sila na nagyayakapan kaming dalawa kaya hindi
nila malalaman na may problema ako.
"O siya tara na guys. Marami pa akong gagawin. Una na ako ah? Xander una na ako. Si
Minah kasi baka iniintay na ako. Bye guys! See you soon. Bye babe." Sabay halik ni
Rebecca kay Xander. Magpapaalam na rin sana kami kaso pinigilan kami ni Xander.
"May hihingiin sana akong pabor sa inyo. Okay lang ba?" Tumango naman kami. Friends
nga e. Tulungan lagi.
Inexplain naman niya sa amin yung surprise niya para kay Rebecca. Grabe sobrang
sweet niya talaga. Hindi mo akalain na yung nakakainis na mukhang playboy dati ay
ganito pala talaga.
Natutunan ko na hindi dapat agad husgahan ang iba mula sa unang impresyon mo sa
kanya. Minsan malalaman mo nalang na mas may mabuting kalooban pa pala sa iyo yung
hinusgahan mo.
Noong natapos na yung plano ay agad kong hinila si Krystal para umuwi na kami sa
Dorm kaso nahila rin ako ni Layt.
"Bakit Layt?" Tanong ko naman sa kanya.
"Usap tayo." Tumingin naman ako kay Krystal.
"Sige ate uuna na ako. Hintayin kita ah?" Hinalikan naman niya ako sa pisngi.
Ganoon din ako sa kanya.
Hindi ko na nilingon si Ice. Baka isipin niya na mahal na mahal ko talaga siya.
"Napapansin ko na malungkot ka. Kaibigan kita Invi. At alam mo naman na kabutihan
ang aking magic. Napapansin ko nga na nalalaman ko kung sino talaga ang mga
malulungkot kaya hindi ka pwedeng magsinungaling sa akin."

Layt's POV
 "Napapansin ko na malungkot ka. Kaibigan kita Invi. At alam mo naman na kabutihan
ang aking magic. Napapansin ko nga na nalalaman ko kung sino talaga ang mga
malulungkot kaya hindi ka pwedeng magsinungaling sa akin."
Naeenhance ko na talaga ang aking Magic. Thankful ako dahil ito ang pinagkaloob sa
akin. Nalalaman ko kung malungkot ang mga mahal ko sa buhay.
Hindi naman umimik si Invi kaya nagtataka ako. Bigla naman ako napatingin kay Dia.
Nagkibit balikat lang siya.
Naramdaman ko nalang na niyakap niya ako tapos humagulgol nang pag-iyak. Naramdaman
ko yung bigat na dinadala niya. Kaso ayokong maging malungkot din kasi mas bibigat
pakiramdam niya. Kaya ko nga siya kakausapin para masulusyunan ang problema niya.
"Shhhh tahan na. Nandito ako para sa iyo. Handa akong makinig."

Hinintay ko lang siya tumahan. Si Dia naman ay lumipad papunta sa harapan ni Invi.
Hindi ko nakikita kasi nasa likod ko.
Tumahan naman si Invi. Tapos kumawala na siya sa yakap. Pinahid naman niya yung
luha niya.
"Anong ginawa mo dia?" Umiling naman siya.
"Nakipagtitigan lang ako sa kanya. Hindi ata kinaya yung kacute-an ko kaya
tumigil." Natawa naman si Invi na ikinataas ng kilay ko. Aba kakaiba pala talaga
ang maliit na ito.
"Ganito kasi yun Layt, ang sakit sakit palang magmahal sa maling lalaki." Nalungkot
naman ako. Umiyak ulit siya.
"Sige ibuhos mo na ang lahat ng iyak mo para gumaan ang pakiramdam mo. Nakakatulong
yun kaysa pigilan mo na sobrang bigat naman sa dibdin. Let it go."
"Mahal ko si Ice. Sobrang sakit. Alam ko naman na hindi niya ako mamahalin kahit
nga magkagusto ay hindi. Pero kasi ang sakit pa rin kasi nga mahal ko siya. Siguro
nga hanggang magkaibigan nalang kami."
Naguluhan naman ako.
"Paano mo nasabi na hanggang doon na talaga? May nangyari ba? Nagkausap na ba
kayo?"
"Hindi pero sinundan ko siya. Hindi na ako nagpapabango kasi alam niya amoy nun.
Tsaka matagal ko nang gustong mawala yung pag mamahal ko sa kanya kasi alam kong
walang pag-asa. E yun nga, sinundan ko siya tapos may babae siyang niyakap. Si
Miyu. Narinig ko yung usapan nila. 6 years na silang magclose. Hindi ko alam. Pero
diba? Kaibigan niya ako? Matalik na kaibigan? Kahit kaibigan, dapat sinabi niya sa
akin yung tungkol kay Miyu. May karapatan naman ako dib?"
Naguluhan ako lalo. Sino si Miyu?
Ikinuwento naman niya sa akin lahat ng narinig niya.
"Bakit hindi mo muna kausapin si Ice? Para rin maliwanagan ka." Umiling naman siya.
"Hindi Layt. Ayokong magmukhang kaawa-awa na para bang nanlilimos ng pagmamahal.
Hintayin ko nalang na siya ang magsabi. Akala ko talaga ako yung matalik niyang
kaibigan bukod sa inyo. I mean yung lagi niyang kasama." Natahimik naman siya na
para bang nag-iisip.
"Kung sabagay, baka hindi niya matalik na kaibigan yun. Baka kasintahan na nga e."
"Hey Invi, wala pa tayong kasiguraduhan. Alam mo namang masamang nakikinig sa
usapan ng iba. Ayan nasaktan ka tuloy. Basta wag ka muna mag-assume okay? Ang
mahalaga ngayon ay yang puso mo. Wag masyadong saktan ha? Limitation din ang
kailangan nan. Kailangan natin makausap si Ice tungkol diyan. Let me help you.
Hindi ko rin kasi ganaanong kakilala si Ice to think na napakamisteryoso ng
lalaking yan." Tumango nalang din siya.
"Layt gusto ko nang makalimot. Pag pinagpatuloy ko pa ito, ako pa masasaktan."
"Mas okay yan kaysa sa umasa ka sa wala. Mas lalalim yung pagmamahal mo sa kanya na
magiging dahilan ng mas masakit na pangyayari. Mas mabuti nang maaga pa lang ay
narealize mo na. Pero hindi pa rin tayo nakakasigurado kung sino ba talaga ang
babae na para sa kanya at lalaki para sa iyo. Makikilala mo rin yung lalaking para
sa iyo sa tamang panahon. Kaya nga may mate tayo e. Kaya mo yan."
"At nga pala, wag mag-iisip ng negative na bagay. Magdudulot yun ng mga assumption
na hindi naman totoo. Look forward ha? Malalagpasan mo rin ito. I assure you."
Nginitian naman niya ako.
"Maraming salamat Layt. Best of best ka talaga!" Niyakap naman niya ako. Niyakap ko
siya pabalik.

Minsan talaga ay mapaglaro ang tadhana. Kahit nandiyan na yung para sa iyo, hindi
niya agad ibibigay basta basta dahil kailangan mong paghirapan ito at dumaan sa
maraming pagsubok. Sa huli, ito pa ang magbibigay leksyon para mas mapatatag tayo.
__________________________________________________________
Thanks guys sa paghihintay ng update. Ayan hinabaan ko na para makabawi. Miss you
guys :*
Let's tweet #MagicalVampireAcademy
Hihihihi
PS: Comment niyo yung mga katanungan niyo. Baka sagutin ko next chapter.
Team IceVi nasan na kayo? Or may IceYu(I see you) charr

Chapter 47 (Behind the scenes)

Invi's POV

Mag-isa nalang akong naglalakad.

Normal lang ako. Hindi ako naka invisible. Gusto ko rin mafeel yung normal e. Hindi
rin ako masyadong kilala ng iba dahil lagi nalang ako nakatago.
Siguro panahon na para makihalubilo naman ako sa iba.
Napansin ko naman si Ice na nakatigil. Nakatalikod siya kaya lumiko ako para hindi
niya mapansin.
"Hi Invi. Para sa iyo."
May nag-abot sa akin ng bulaklak. Nginitian ko naman yung lalaki. Gwapo siya.
Familiar pero hindi ko maalala. Baka nakasama ko na siya pero di ko lang napansin.
"Thank you."
Ngumiti naman siya sabay hagod ng kamay sa buhok. Napangiti naman ako. Sobrang
gwapo niya. Ang hot niya pa nung ginawa niya yun.
"Alden nga pala."
Tinanggap ko naman yung kamay niya. Hindi ko na kailangan magpakilala sa kanya kasi
kilala niya na ako.
"Nice meeting you. Nagkita na ba tayo? Familiar ka sa akin e."
Tanong ko naman sa kanya.
Grabe nakakatunaw ang ngiti niya. Ang sarap niyang titigan.
"Yep. Nagkasama na tayo sa isang magic subject. Hindi mo lang ako napapansin dahil
nasa likod ka. Sa likod ka rin lagi nakatingin."
Napaisip naman ako nun. Ayun yung katabi ko si Layt tapos nasa likod yung mga
Prinsipe. Halata ata na gusto ko talaga si Ice. Nahahalata niya kaya na lagi akong
nakatingin sa kanya?
"Hey Invi tulala ka na naman."
Nagulat naman ako nung hinarap niya sa akin yung palad niya. Kumakaway-kaway.
"Ah pasensya na. Inaalala ko lang yung panahon na iyon. Maingay kasi yung mga nasa
likod kaya lagi ako doon nakatingin."
Ngumiti naman ulit siya.
"Akala ko may pagtingin kana kay Prince Ice. Lagi ka kasi sa kanya nakatingin. Kung
sa bagay, mahirap abutin ang mga Prince."
Kung sa bagay, mahirap abutin ang mga Prince.
Kung sa bagay, mahirap abutin ang mga Prince.
Kung sa bagay, mahirap abutin ang mga Prince.

I know..
Oo nga ano? Ang taas naman ng ambisyon ko para mahalin rin ako ni Ice. Dapat nga
magpasalamat pa ako dahil naging kaibigan ko ang isang tulad niya.
"Oo alam ko naman yun. Mahirap talaga silang abutin. Prinsipe ba naman e. Normal
lang ako."
"May gusto sana akong aminin sa iyo Invi."
Natapaas naman ang kilay ko. Aminin? Like what?
"Gusto kita Invi. Matagal na kitang gusto. Kaya kung nagtataka kung bakit alam ko
kung nasaan lagi ang mga mata mo, nasa iyo lang din ang aking mga mata. Ikaw ang
laging tinitignan. At ikaw lang ang siyang tititigan."
Nagulat naman ako kay Alden. Hinawakan niya yung kamay ko. Hindi ako makapagsalita.
Nananaginip ba ako? Biro lang to hindi ba?
Napalingon naman ako kung saan nanggaling yung isang kamay na nagpahiwalay sa aming
kamay ni Alden.
"Excuse me. Kanina ko pa kasi hinihintay tong babaeng to. Una na kami."
Hinila ako ni Ice papalayo kay Alden. Nakaramdam naman ako ng inis. Hindi dahil
kinikilig ako kay Alden, kundi sa pinakitang pag-uugali ng lalaking ito.
"Ang rude mo alam mo ba yon?"
Tumigil naman siya sa kakahila sa akin. Ang bilis niya pa maglakad. Ang higpit pa
ng hawak sa akin. Nakaramdam na talaga ako ng pagkainis sa kanya.
"Ano ba? Ano bang problema mo ha?"
Tinanggal ko naman yung pagkakahawak niya sa akin.
"Kilala mo ba yung lalaking na yon ha?"
Tanong niya sa akin. Siya pang may ganang magalit ngayon? Galit na galit ang itsura
niya. Ngayon ko lang nakitang maging ganito to.
"Oo kilala ko. Siya si Alden. Anong problema mo sa kanya ha?"
"Talaga? Kilala mo? Bakit hindi ko yata alam?"
Natawa naman ako. Ako pa? Ako pa talaga?
"Ibalik ko kaya yang tanong na yan sa iyo? Bakit si Miyu hindi ko kilala?"
Nagulat naman siya sa sinabi ko. Sinamantala ko na yon para tumakbo at maging
invisible.
"Invi!"
"Invi bumalik ka dito!"
"Mag-uusap tayo!"
"Invi!"
Hindi ko na siya nilingon pa. Nakakainis na siya. Bahala na siya sa buhay niya.
Pagkarating ko sa dorm, agad akong nahiga at nagtalukbong ng kumot. Gusto kong
umiyak pero walang tumutulo sa aking mga mata.
Ang sama ko ba? Naging masama na ba ako? Mali na ba nagawa ko?
Kasalanan ko naman na minahal ko siya.
"Ano ba naman kasing drama yan ate? Sobra-sobrang pagmumukmok naman yan. Hindi ako
sanay. Love life ba yan? Kay Ice ba yan?"
Tinanggal ko naman ag talukbong sa mukha ko. Nakita ko nalang si Krystal na
kumakain. Yan ang hilig niya e. Hindi naman nataba.
"Wala naman akong love life e. Katulad mo."
"Ano ba? Kailangan pa ipagdiinan na wala rin akong love life? Wala ka ngang love
life, mukha ka namang timang na brokenhearted diyan."
"Oo na oo na! Mang-aasar ka pa diyan e. Eto na nga magkukwento na."
Para na naman kaming bata. Nakakamiss yung parents namin na lagi kaming sinusuway.
"Ano na? Buti nalang hanggang crush lang ako kay Ice noon. Kundi, dalwa tayong
sawi."
Sinamaan ko naman siya ng tingin.
"Biro lang. Eto naman. O siya game. Makikinig ako sa kadramahan mo."
Tumabi naman siya sa akin pero nakaupo siya.
Sinimulan ko nang ikwento yung about sa pagsunod ko kay Ice at yung kay Miyu. Eto
namang kapatid ko ay parang sasabog na sa inis.
"Hay nako. Wag magpapakita yang Miyu na yan sa akin!"
"Krystal, hindi naman niya kasalanan na siya yung gusto ni Ice."
"E basta nakakainis siya. IceVi shipper pa naman ako."
"Anong IceVi?"
Kung anu-ano na naman natututunan ng kapatid ko.
"Ice and Invi. IceVi love team. Hindi ba ganoon sa mundo ng mga tao? May mga love
team name tulad ng Kathniel, Aldub, Jadine, and Lizquen. Hindi mo ba naabutan yun?
Kung sabagay nauna kang nakarating dito. Namiss kitang sobra. Kaya wag ka na
magmukmok okay? Kung hindi man si Ice ang para sa iyo, nandito pa rin ako para
sayo. Tayo kayang dalawa yung walang iwanan. Tandaan mo yan ate. Walang iwanan.
Krystal and Andrea A.k.a Invi forever. I love you ate!"
Bumangon naman ako sabay yakap sa kanya. Best sister ever.
"Mahal na mahal din kita Krystal. Oo walang iwanan. Nandito lang din ako para sa
iyo."
"O siya tara gala sa labas. Balita ko may magical show sa field. Tara? Namiss kong
manood kasama ka e. Bonding nating magkapatid."
"Magandang idea yan. Tara!"
Agad naman kaming nag-ayos para makaalis na kami. Iba pa rin talaga kapag kapatid
mo yung kasama mo. Hindi mahihigitan ng kahit sino.
Medyo marami na ang nasa labas. Ang ganda sa paligid. Ang daming nalutang na
kumikinang. Marami ring mga pailaw na si Tricity ang nagco-control. Buti nga sila
may naitulong e. Ako wala. Ano namang maitutulong ko?
Napansin ko naman yung babae. Familiar siya.
"Si Miyu."
Turo ko naman. Agad namang lumingon si Krystal. Yung mata naman ni Krystal ay
parang nag-aapoy sa galit.
Saktong magkakasalubong kami. Tutungo sana ako kaso nginitian niya ako. Hindi ko
alam kung ngingiti ba ako.
"Ang kapal mo naman ngitian yung ate ko. Nang-aasar ka ba?"
Napahawak naman ako kay Krystal. Susugurin na niya kasi si Miyu e.
"Krystal tama na. Pasensya na miss ah?"
Tumango naman siya pero bigla nalang nakawala sa pagkakahawak ko si Krystal.
Sinabunutan niya ito.
"Aray! Tama na po!"
Pinipigilan ko si Krystal kaso napakalakas niya. Siya ang tagapagtanggol ko noon pa
man kaso sumosobra na siya.
"Nasasaktan po ako."
"Ang kapal mo at pinopo mo pa ako? Ang landi mo! Nakakainis ka!"
"Krystal tama na!"
Ako pa nasasaktan sa kakapigil sa kapatid ko. Hindi ako kasing lakas niya.
"Hindi ako malandi!"
"Ah talaga? Kaya pala gustong gusto ka ni Ice? Nilandi mo kasi!"
Napakagat naman ako ng aking labi. Ang daldal ng kapatid ko.
"Hindi ko siya nilandi!"
Sinabunutan na rin niya si Krystal. Hala yung kapatid ko. Kasalanan ko ito e.
Nadamay pa sila.
"Anong tawag mo don?"
Naloloka na po ako. Kagat-kagat ko pa rin yung dila ko.
"Stop it!"
Bigla naman namin nakita si Ice.
Tumigil na sila sa kakasabunutan kaso nasiko ni Krystal yung tyan ko. Medyo
masakit. Kahit bampira nakakaramdam ng sakit. Lalo na sa puso. Pero seryoso, ang
sakit nung tyan ko. Napahawak nalang ako dito.
Nakalasa rin ako ng dugo. Dugo? Nagdudugo pala ang labi ko. Ngayon lang uli ako
nakainom ng dugo. Luckily, hindi hinayaan ng magic ko na maamoy ng ibang bampira
ang dugo ko. Kasama siya sa invisible magic ko.
"Ano bang nangyayari dito?" Tanong naman ni Ice. Dumating naman si Fire at Air na
nagtataka. Agad naman nila akong nilapitan kasi napansin nilang nagdudugo labi ko.
Kaso si Ice, kay Miyu lang nakatuon ang pansin. Sabagay, sino nga ba naman ako?
"Okay ka lang?" Bulong naman sa akin ni Air. Tumango naman ako.
"Wala ito. Away babae lang." Inayos naman ni Ice yung buhok ni Miyu sabay yakap
dito. Naiiyak na naman ako. Mas nakakaiyak kaysa sa sakit na nararamdaman ng
pagsiko sa akin ng kapatid ko.
"Ate anong nangyari sayo? Dugo? Bakit?"
Nataranta naman si Krystal. Nakakaloka talaga ang kapatid kong ito.
"Kung hindi mo ba naman ako sikuhin. Ang lakas mo masyado. Yan nasiko mo tuloy ako.
Nakagat ko pa labi ko. Ikaw kasi ayaw paawat."
"Sorry na ate. Hindi ko sinasadya. Masaktan na yang babaaeng yan, huwag ka lang.
Hindi ko talaga alam. Patawad ate."
Niyakap naman niya agad ako. Nakatingin na pala sa amin yung dalawa. Naramdaman ko
naman yung paghilom ng aking labi. Mabilis lang mawala ang mga sugat namin pero
depende sa lalim.

"Ako pa talaga?" Sagot naman ni Miyu.

"Miyu tigil na. Hindi ka naman ganan dati."
"Siya kasi ang nauna. Sabihan ba naman ako ng malandi. Sinong hindi magagalit?"
Tumaas naman yung kilay ni Ice sa amin ni Krystal. Hiyang hiya na ako. Ayokong
madamay yung kapatid ko dito.
"Bakit ka naman naging malandi?" Tanong naman uli ni Ice. Para ngang naiinis na rin
siya sa mga nangyayari e.
"Dahil sa iyo." Mas lalo namang nagtaka si Ice. Pati si Fire at Air ay naguguluhan
na sa nangyayari.
"Sinong nagsab~"
"Ako. Ako yung nagsabing malandi siya. Kasalanan ko kung bakit siya sinabunutan ni
Krystal. Walang kasalanan ang kapatid ko dito. Ako ang nagsimula. Pasensya na ah?
Sorry Miyu."
Hindi ko na pinatapos ang tanong niya.
"Ate!" Tinakpan ko yung bibig ni Krystal.
"Teka impossible naman ata yun Invi?" Tanong naman ni Air. Kilala nila ako. Alam
nilang hindi ko gagawin yun pero ayokong masisi si Krystal. Ako naman talaga puno't
dulo nito e.
"Basta. Sorry Miyu." Hihigitin ko na sana si Krystal na kanina pa tulala.
"Sandali."
Tawag naman ni Miyu.
"Bakit?"
"Pinapatawad ko na yung kapatid mo, Ate Invi."
Tinaasan ko naman siya ng kilay. Napalingon ako kay Krystal. Nakataas din siya ng
kilay.
"Aba bakit ate Invi? Pati ba naman ate ko iaate mo? Tsaka ilang taon ka na ba para
iate siya ha?"
Nagtaray na naman ang kapatid ko. Bakit nga ba niya ako inate. Kanina ko pa talaga
gustong umalis dito kasi nahihiya ako kay Ice pati na rin kay Air at Fire.
"I should call you ate too. I'm just 14 para sabihan mong malandi kasi gusto ako ni
Kuya Ice? Actually mahal niya nga ako e. Mahal bilang kapatid. Tinuturing niya
akong kapatid. Siya kasi nag-alaga sa akin nung nawala na yung mga magulang ko.
Walong taong gulang palang ako noon. Bigla niya akong nakita tapos ayun, inalagaan
niya ako."
Napaisip naman ako. Kaya siguro 6 years na silang magkakilala. Oh my gosh Invi. Ang
t*nga mo naman para isipin na sila. Hindi ko kasi sila pinatapos e. Nakinig pa ako
sa usapan nila.
"Bahala na si Kuya Ice ang magpaliwanag sa inyo. Magpapahinga na ako. Muntik na
akong makalbo sa amazona mong kapatid. Bye!" Nag-irapan naman si Krystal at Miyu.
Hindi ko alam kung magkakabati pa sila.
"Saglit lang din." Tawag naman ni Krystal kay Miyu.
"Pasensya na sa nagawa at nasabi ko. Yung kamay ko pa nga nasaktan sa malakawad
mong buhok e. Eto naman si Ate, masyadong mabait para akuin yung pagkakamali ko.
Pasensya na ah? Pero wag kang mag assume na kaibigan na kita. Ew kaya."
Natawa nalang kami sa kanila.
"Nice Krystal! Kaya type na type kang asarin ni Pj e!" Asar naman ni Air. Tumawa
naman si Fire. Ayan inirapan tuloy sila ng kapatid ko.
"Mas kawad kaya yung buhok mo sa akin. At ew talaga. Di kita magiging kaibigan no.
Diyan ka na nga. See you around bruha!" Paalam naman ni Miyu.
"Ayoko nang makita pagmumukha mo beach. Lakad alis na!" Natawa nalang din si Miyu.
Nung nakaalis na siya, bigla nalang natawa si Air.
"Uy ano baliw ka na?" Tanong naman ni Fire.
"Akalain mo yun? Ew daw pag naging magkaibigan? E samantalang may tawagan na nga
agad sila. Bruha at Beach." Ginaya pa ni Air yung pagkakabigkas nung dalawa.
"Oo nga no? Matalino ka rin pala minsan no?" Biro naman ni Fire.
"Ewan ko sayo. Hindi mo nga naisip yun. O siya pareng Ice una na kami ah? Sama na
namin tong si Krystal. Ikaw na bahala kay Invi. Wag mong hayaang mawala pa yan."
Napailing nalang si Ice kay Air. Pero nakangiti siya. Himala. Yung kapatid ko naman
ay nagpupumiglas.
"Hoy hindi ko pwedeng ipagkatiwala ate ko dyan! Bitawan mo ako!"
Mayamaya ay nawala na sila. Naglaho nalang sila bigla. Siguro ginamit niya ang air
speed.
Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan namin ni Ice. Lumingon naman siya sa akin. Ako
naman ay umiwas ng tingin.
"Invi.." Lumapit naman siya sa akin. Nahihiya ako sa mga pinaggagawa namin ni
Krystal.
"I'm sorry. Kasalanan ko."
Tumungo naman ako. Kung pwede lang iumpog tong mukha ko sa pader dahil sa
kahihiyan, nagawa ko na.
Naramdaman ko naman na itinaas niya ang mukha ko gamit ang kamay niya. Ang lapit ng
mukha niya sa akin. Feeling ko namumula na ako. Galit kaya siya sa akin? Tsaka kala
mo kung makaasta kami ni Krystal e parang inagawan ng boyfriend. Ang laki ng
pagkakamali ko.
"Kilala kita Invi. Kahit dalawang taon pa lang tayong magkasama."
"Kasalanan ko. Nakinig kasi ako sa usapan niyo ni Miyu nung isang araw. Nagtampo
ako kasi akala ko matalik kitang kaibigan pero hindi ko man lang alam na may Miyu
pala sa buhay mo. Kala ko nga girlfriend mo siya e."
Hindi pa rin ako makatingin sa kanya.
"Ah kaya pala. Hindi ko pinakilala si Miyu sa iba dahil ayokong mapahamak siya.
Dati kasi, lagi kaming pinagkakaguluhan. Lahat ng babaeng malapit sa amin ay laging
napapahamak. Si Cupid ay muntikan na noon kaya nga maingat sa kanya si King e lalo
na si Rock at Air. Hindi lang pinapahalata. Ayaw ko lang na mangyari yun kay Miyu.
Ayaw rin ni Miyu na malaman ng iba. Gladly, nag-iba na ang ugali ng mga babae dito.
Hindi na sila ganoon kalupit. Binantaan ba naman ni King yung buhay nila. Nung nag-
uusap kami ni Miyu nung nakikinig ka, nagpapaalam ako sa kanya na liligawan ko yung
babaeng mahal ko."
Nagsimula na siyang magkwento. Ang haba ng mga sinabi niya. Sino ang babaeng
liligawan niya? Hindi pala si Miyu pero may iba pa.
"Hindi ako palasalita pero kailangan kong sabihin ang lahat lahat sa iyo. Ayokong
masira pa uli ang tiwala mo sa akin Invi."
Hindi ako nagsalita. Hayaan ko nalang siya.
"Invi hindi ko matatanggap na matalik tayong magkaibigan."
Napatingin naman ako sa kanya. Tinanggal ko yung kamay niya sa mukha ko. Yun na nga
lang e. Hanggang doon na nga lang kami pero hindi niya ako tinuturing na matalik na
kaibigan?
"So all this time, hindi mo ako tinuring na kaibigan? How dare you!"
Hindi ko na napigilan ang pag-iyak ko. Ang sakit lang. Umasa ako na magkaibigan
kami, na yun yung mutual lang sa amin. Umasa na naman ako. Nagkamali na naman ako.
Bigla niyang hinawakan ang mukha ko gamit ang dalawa niyang kamay.
"Tumingin ka sa akin. Invi. Please."
Sinunod ko naman siya kaso sinamaan ko siya ng tingin. Ice ka talaga. Wala ka
talagang feelings.
"Hindi kita tinuturing na kaibigan dahil.."
"Dahil ano?!"
Sigaw ko naman sa kanya.
"Dahil mahal kita! Mahal kita Invi! Mahal na mahal!"
Nagulat ako sa sinabi niya. Gusto kong maniwala.
"Bakit? Ano yung kay Layt noon?"
"Wala yon. Maniwala ka. Sinabi ko lang na gusto ko siya para mapaamin ko si King at
malaman kung siya ba talaga ang Prinsesa. Lahat ng yon ay plano lang. Hindi ko
sinabi sa iyo dahil gusto kong isipin mo na hindi pwedeng maging tayo."
Naramdaman ko na naman yung kirot sa puso ko. Hindi pwedeng maging kami? E bakit
kailangan niya pang sabihin na mahal niya ako? Dyan ba siya magaling? Ang magpaasa?
"Nagkamali ako noon. Masyado kong inisip ang kapakanan mo noon kaya ayokong aminin
yung pagmamahal ko sa iyo. Natakot ako na baka saktan ka ng ibang babae. Natandaan
mo yung ginawa dati ni Tricity at Rebecca kay Layt? Ayokong saktan ka ng iba dahil
sa akin."
Hinusgahan ko siya. May rason naman pala siya. Akala ko langit siya na mahirap
abutin. Sobrang swerte ko pala dahil mahal ako ng mahal ko. All this time, ako pala
talaga. Naging sarado rin ang pag-iisip ko.
"Sorry. Sorry kasi hindi ko alam na nasasaktan na pala kita. Ako pa mismo yung
nakakasakit sa iyo, Sorry Invi. Mahal na mahal kasi kita kaya ayokong nakikita kang
nahihirapan kaso ako pa ang dahilan ng mga luha mo."
Pinunasan naman niya ang mga tumutulo kong luha. Ipinatong niya ang noo niya sa noo
ko. Nakapikit siya. Nagulat ako dahil may luhang pumatak mula sa kanyang mga mata.
Ngayon ko lang siya nakitang umiyak. Never pa siyang umiiyak.
"Wag kang umiyak Ice. Mahal na mahal rin kita. Kung anong desisyon mo, susuportahan
kita. Hindi ko inaasahan na mahal mo rin ako. Para ngang panaginip e. Isang kagaya
mo na mamahalin ang isang normal na katulad ko."
Pinilit kong tumawa sa sinabi ko. Si Ice ay isa sa mga lalaking mamahalin ng lahat
ng babae.
Iminulat naman yung mga mata niya. Seryoso siyang nakatingin sa aking mga mata.
Ilang minuto kaming nagtititigan.
"Kahit kailan, hindi ako magsasawang titigan ka."
Napangiti naman ako sa sinabi niya. Bumaba yung mukha niya sa mukha ko. Nakaramdam
ako ng pagpula ng mukha ko.
Papalapit na nang papalapit ang labi niya sa labi ko. Napapalunok nalang ako ng
aking laway. Hindi ako makakilos. Namanhid na ata ang katawan ko. Napapikit nalang
ako.
Naramdaman kong niyakap niya ako kaya napamulat ako. Hindi niya ako hinalikan.
"I love you Invi."
Bulong niya sa akin.
_____________________________________

Boom Hopia sa IceVi hahahaha. Yan 3000 words na uli ang update ko. Patapos na po
ang story. Mga 5 to less than 10 nalang.
Thank you guys! :*

Chapter 48 (Traitor)

Layt's POV

Grabe these past few days ay ang saya-saya naming magkakabarkada. I'm happy for
IceVi. Nakakakilig yung kwento sa akin ni Invi.
Si Krystal at Miyu ay hindi pa rin magkasundo.
Noong una, hindi matanggap ni Krystal si Ice para sa ate niya dahil kay Miyu pero
naintindihan naman niya dahil sa personal na nagpaliwanag si Ice sa kanya.
Napapadalas din ang pagkikita-kita naming magkakabarkada. Natapos na pati si Invi
sa training niya. Bale si Pj, Krystal, Rainbow, at Miyu nalang. Si Klyzer at Minah
rin ay magkasama. Ang galing na nga nung dalawa dahil na-enhance na nila ang magic
nila.
May yumakap naman sa likod ko. Baka si King lang.
"Hi sissy!"
"Uy sissy!" gulat ko naman kay Light.
"Akala mo ako si King no? Ikaw ha! Yieh."
Sinundot-sundot naman niya yung tagiliran ko.
"Huy hindi ah."
"Sus deny pa. Kilala kita. Kapatid kita e. Bawal magsinungaling remember. Di ba
Dia?"
Umoo naman si Dia. Pinagkakaisahan ako ng dalawang to ah.
"Oo na nga. O siya tara na nga dun. Baka hinihintay na nila tayo. Tapos na rin
naman tong niluluto ko."
Tinulungan naman niya ako magdala ng mga pagkain. Nakakamiss magluto. Panay mga
magic made kasi ang pagkain dito. E saktong may nakita akong puno ng papaya dito sa
vegetable garden kaya nanghingi agad ako.
Nag-ask naman ako dun sa nagke-create ng pagkain na gawan ako ng lutuan at chicken
at spices. Nagtaka nga si King sa ginagawa ko dahil hindi usual na gawain ito.
"Siguradong masasarapan sila dyan. Namimiss ko ang pagkain sa mundo ng mga tao."
"Ako nga rin sissy e. Buong buhay ko doon ay panay pagkain ng tao ang kinakain ko
dahil alam mo namang bawal ang dugo. Dinuguan ang panorito ko. Next time nalang
natin yun lutuin kasi baka matakam sila sa dugo."
Umagree naman siya sa sinabi ko. Best sister talaga si Light. Sa lahat ng bagay ay
magkasundo kami.
Dinala naman ni Dia yung sandok. Ang cute niya lang. Dinala na ni King at nung iba
yung kanin at mga plato.
"Uy kambal ang bango naman nan! Bago sa paningin ko yan." Ika naman ni Air.
"Mukhang masarap ah. Excited to eat!" Segunda naman ni Fire.
Si Ice at Invi naman ay pinagserve-an ang isa't-isa. Ang sweet! Nakakakilig ang
dalawang ito.
"Namiss ko to! I missed human's food! Kaso hindi ko namimiss ang mga tao don. Lalo
na yung mga normal na bampira." Sabi naman ni Krystal.
"Ako lang naman namiss mo don. Don't worry nandito naman na ako para sa iyo." Pang-
aasar naman ni Pj.
"Yieh baka kayo na magkatuluyan nan." Biro naman ni Tricity sa kanila.
Natatawa nalang kami sa kanila. Si Rebecca at Xander parang Invi at Ice na sobrang
sweet. Si Rainbow naman ayun nakikingiti. Wala kasi siyang lovelife. Si Tricity at
Air naman sawi sa pag-ibig. Si Night at Light naman ay mas lalong nagkakasundo.
Kami ni King? Going strong. Mas minamahal namin ang isa't-isa habang tumatagal.
"Uy sarap nga!" Mabuti nalang marami akong naluto dahil kain nang kain si Air.
Kahit ang takaw niya, hindi siya nataba.
"Lagi mo pala kami ipagluto Layt!" Sabi naman ni Fire.
Halatang tandem si Air at Fire e.
"Tss. Mapapagod lang girlfriend ko." Saggot naman ni King.
"Sus minsan lang naman." Sagot din naman ni Xander.
"Okay lang King no. Tulungan mo nalang ako. Tuturuan din kitang magluto."
"Ayan naging obligado ka tuloy. Ikaw pa kasi yung natanggi e." Pang aasar naman ni
Miyu.
Close din pala si King at Miyu dahil matagal na rin nila itong kakilala. Sadyang si
Cupid ang itinuring niyang kapatid.
Si Klyzer at Minah naman ay nasa training pero pinagtira ko sila.
"Nga pala guys. May masama akong balita sa inyo."
Nagulantang naman kami sa sinabi ni Ice. Minsan lang kasi siya magsalita tapos bad
bews pa. Nakaramdam naman ako ng kaba dahil feeling ko connected sa amin ito ni
Light.
"Hindi pa rin kasi ako tumitigil sa paghahanap kung sino ang gustong pumatay sa
inyong dalawa Light Layt."
Bumilis naman ang tibok ng puso ko. Hinawakan ko ang kamay ng kapatid ko.
Naramdaman kong parehas kaming nanlalamig. Kinakabahan din siya.
"What? Please tell us. I'm curious." Ika naman ni Light.
"May babae kasing naglalagay ng letter sa ilalim ng pinto ng kwarto niyong dalawa.
Hindi ko makilala yung mukha niya. Basta babae siya. Pula ang mga mata. Hindi ko
agad sinabi sa inyo para mahuli ko. Naka apat na linggo na. Gusto ko kasing malaman
kung sino siya."
Pinakita naman ni Ice yung sampung letter na dugo ang ginamit. Natakot ako.
May isa don na kamay na may hawak na puso habang pinipiga ito. Nakakapagtaka lang
dahil ang ganda pa ng pagkakadrawing dito.
I will kill you
Be ready
10 days left
lifeless princesses
Sweetest Revenge
Goodbye
Be alert
Last words
I'm with you
Hi friend?

Nagulat naman ako. I'm with you? Anong ibigsabihin nito?

"Kailan mo nakuha yang 10 days na yan?" Tanong naman ni Night.
Mas kinabahan naman ako. Ilang araw nalang ay magpapakita na siya.
"Pitong araw na ang nakalilipas."
Bigla namang kinuwelyuhan ni Night si Ice kaya napatayo si Light para pigilan ito.
"Bakit hindi mo agad sinabi? Edi sana nakapaghanda na tayo!"
"Makinig ka muna sa akin!" Sagot ni Ice.
Pinakalma naman ni Light si Night. Napansin kong nakakuyom na rin ang palad ni King
na para bang handa nang manuntok kaya agad ko tong hinawakan.
"Nababasa niyo ba yang be alert? I'm with you? Hi friend? Ibig sabihin nan ay isa
sa atin ang nagtataksil. Definitely hindi natin malalaman kung babae ba talaga siya
dahil nagpapalit anyo siya. Tanda niyo ba itong bracelet na ito?"
Ipinakita niya yung bracelet na simbolo ng pagkakaibigan namin. Galing ito kay
Rainbow dahil ginawa niya ito. Tinulungan ko pa nga siya non at sakto lang sa amin
yon except kay Miyu.
"Nailaglag niya ito. Hindi niya nakuha pa dahil may bantay na papunta sa
kinaroroonan niya. Hindi niya alam na nakabantay ako lagi sa tagong pader malapit
sa kwarto nila Layt. Sinimulan ko iyon noong napansin ko siya noong unang gabi
palang na naglagay siya ng letter. Ang masaklap, magaling siyang magtago ng mukha.
May posibilidad talaga na nagpapalit siya ng anyo. Kaya kayong dalawa, be alert
kung sino. Pero pangako, wala sa aming Princes yun dahil kasama niyo kaming
lumaki."
Naniniwala naman ako kay Ice na hindi sila kasama sa dapat paghinalaan.
Impossible rin na si Light o ako yung traydor dahil kami nga yung puntirya e.
"Ipakita niyo ang bracelet niyo." Sigaw naman ni Night.
Ramdam ko ang matinding galit ni Night. Natatakot ako. Kabutihan pa rin ang dapat
manaig.
Lahat naman kami ay pinakita. Dalawa ang na kay Ice dahil napulot niya ang isa. Ang
nakapagtataka lang ay lahat kami ay mayroon. Walang bracelet si Klyzer at Minah
dahil sa barkadahan lang iyon. Pares na kwintas lang sila.
"Paanong nangyari to?" Tanong ni King.
Lahat din kami ay nagtataka. Hindi mo talaga mahahalata kung sino ang traydor.
Ngayon ko lang napansin na may nagtatraydor nga dahil alam niya ang kinikilos namin
ni Light.
"Malamang nakagawa na yon ng paraan." Ika naman ni Ice.
"Rainbow. Hindi kaya ikaw? Ikaw ang gumawa nito. May posibilidad na gumawa ka ng
extra noon pa man."
Tumaas naman ang kilay nito.
"Bakit ako? Inosente ako. Kasabay ko nga lang si Krystal nung dumating dito e.
Tsaka rainbow ang magic ko. Hindi pa ba halata? Yun lang ang kakayahan ko. Never
nagbago ang kulay ko. Masayang kulay ako."
"Tama si Rainbow. Sakto lang sa atin ang gawa niya dahil kasama niya ako noong
ginawa yan. Maaaring may nagduplicate sa bracelet. May iba siyang kasabwat.
"She wants to play hide and seek within 3 days eh? Well let's join her game." Sabay
ismid ni Light.
She's right. My sister is so brave. Alam kong hinding hindi siya magpapatalo sa
arong ito.
Lahat naman kami ay sumang-ayon sa kanya.
Nagpaalam naman kami sa isa't-isa pagkatapos kumain.
Pumasok naman kami sa kwarto namin ni Light kasama si Fairy, Ice, Night, at King.
"Nakagawa ako ng kasalanan noon pero never akong papatay ng kapwa ko. Ang tanging
nagagawa ko lang ay magpaliit ng sarili, hindi magpalit ng mukha. At saka kapatid
ko si Cupid at proven na yun. Wala naman kayong atraso sa akin para magtraydor. In
fact, ako pa nga nagbantay sa iyo Layt e. Akala ko talaga ikaw si Light noon. Akala
ko iisa lang kayo. Saktong ikaw ang nasundan ko noon. Nakita kita noong umiiyak ka.
Gumawa ako ng paraan para makapasok ka sa Vnight Academy para makuha kita
pagkatapos mong makapagtapos doon."
Naniniwala naman ako kay Fai.
"Yung iba mo palang kinukuha? Kilala mo sila?" Tanong ni Ice.
"Actually, hindi. Basta nakapag tapos sa Vnight Academy na may magical power ay
kukunin ko na dahil yun ang role ng magic ko. Hindi ko sila kailangang kilalanin.
Kaya hindi ko rin masasabi kung may taksil man kila krystal, Invi, Pj, at Rainbow."
"Imposibleng si Invi yon. I assure you." Sabi naman ni Ice.
"Imposibleng si Krystal yun dahil kapatid niya si Invi at hindi ko naman siya
nakilala before."
"Parang imposible ring si Rainbow kasi yun talaga ang magic na nakikita ko sa kanya
kahit sa mundo ng mga tao." Dagdag pa ni Fai.
"Imposible ring si Pj yun dahil kasama niya si Krystal noon." Dagdag pa uli ni Ice.
"So wala sa kanila?" Tanong ni King.
"Hindi tayo sigurado diyan." Sagot naman ni Light.
"Pero let us say na crossed out na sila sa suspect."
Nagsulat naman si Light ng names naming lahat gamit ang liwanag sa hangin. Bali
nakalutang ang mga names.
"Ayan wala na kayong anim na Prinsipe. Wala na din ako at si light dahil kami ang
papatayin. Wala na din si Fai at Cupid. Wala na rin si Pj, Rainbow, Krystal, at
Invi. So ang natitira nalang ay si Rebecca, Tricity, at Xander. Hindi kasali si
Miyu dahil bago palang siya at saka kapatid kapatid-an siya ni Ice so definitely
you know her right?"
Tumango naman si Ice kay Light.
"So sino sa tatlo? Di ba nakaaway mo si Tricity at Rebecca? Tapos si Xander parang
playboy noon? So far, sila ang suspect natin."
"Parang imposible namang magtaksil sila. Sobrang laki na ng pinagbago ng mga yan.
Si Rebecca, noong nakausap ko siya noon ay alam kong may mabuti siyang kalooban. Si
Xander at Rebecca ay wala namang dahilan para maghiganti. Tsaka kung may kakampi
man ang traydor, outside sa mga kaibigan natin yun dahil walang nagduduplicate sa
atin. Si Tricity ramdam na ramdam kong nagbago siya."
"Di ba mahal ni Tricity dati si King?" Tanong naman ni Ice.
"Uhuh."
"Alam ni Tricity na si Light ang mahal ni King. Sobrang selos nito kay Light at it
turns out na ikaw pala yung mahal ni King. So pwedeng sweet revenge siya sa inyong
dalawa." May punto siya.
Kaso yung feeling ko ay hindi siya ang traydor. Ang babaw naman kung dahil lang sa
pag-ibig kaya niya kami papatayin.
"So siya ang suspect natin. Manmanan natin siya bukas pero wag ipapahalata. Kunwari
minamanmanan natin ang lahat. Kung negative man siya, let's make plan again for the
other day. Kailangan na natin malaman bago ang last day."
"Sang-ayon ako sa plano ni Light." Sabi naman ni Fai.
Nagsi-alisan na silang lahat kaya kaming dalawa nalang ni Light ang natira. Si Dia
ay natutulog sa higaan kasama si Klyzer na kadadating lang.
"Malalampasan din natin to sissy. Hinding hindi tayo magpapatalo sa taksil na iyon.
Lalaban tayo hanggang sa huli. hahanapin pa natin ang ating ina." Natuwa naman ako
sa sinabi ni Light. Kung may mas matapang man, siya yon.
"Hindi ako susuko. Hindi ako papayag na may mawala pa sa ating dalawa. Matagal na
nating hinangad makasama ang isa't-isa."
Niyakap naman ako ni Light at ganoon din ako sa kanya.
"Diba nawalan ka ng alaala?"
Tumango naman ako.
"Maybe it's because of our mother. She can do everything kasi using her mind kaya
malamang ay maraming naiinggit sa kanya. Our parents are the strongest magical
vampire. Sumunod lang ang pamilya nila King. Sa ating dalawa ipinagkaloob ang
kabutihan. Hindi natin namana ang kakayahan ng ating mga magulang dahil ang misyon
natin ay panatilihan ang kabutihan at kasiyahan sa mundong ito."
Ngayon ko lang naalala ito.
"Well thanks to our parents kasi pinalaki nila tayong mabuti. Maganda ang purpose
ng buhay natin sa mundong ito kaya walang makakatalo sa ating dalawa."
"Yes sissy. That's the spirit! I love you Laytina!"
"Love you Light. God is good!"

____________________________________________
Please watch the trailer made by a reader (Majal Flores)
or just play the youtube on this chapter. Thank you!
You can make a video too if you want :) We already have 4 or 5 videos made by fans.
Plus the Theme song of MVA (King and Queen by Leeyan Dufourt)
https://www.youtube.com/watch?v=R4eWxeLYdKc&feature=youtu.be

Chapter 49 (White Magic)

Layt's POV

Sobrang kabado ako. Bukas na ang araw na nakatakda para makilala ang traydor. Kung
sino man siya, sisiguraduhin kong hindi siya magtatagumpay.
Magkakasama kaming lahat. Nakakalong lang sa akin si Klyzer habang katabi ko naman
sila Minah.
Pasulyap-sulyap ako sa kanila. Mas nagfofocus lang ako kay Tricity gaya nga ng
plano. Kaso ramdam kong wala siyang kinalaman dito. She's pure and innocent.
"Pinaghihinalaan niyo ba ako?" Tanong ni Tricity na ikinagulat namin.
Yung iba naman ay halatang walang alam sa mga nangyayari. Para bang mga nagtatanong
ang mga mata.
"Alam niyo, okay lang naman sabihin sa akin na hindi niyo talaga ako itinuturing na
kaibigan. Mas okay sa akin yun kaysa pagbintangan niyo ako sa wala naman akong
kinalaman."
Napatayo naman si Light.
"Kung wala kang kinalaman, bakit ikaw lang yung naiisip namin na nagkaroon ng
matinding galit sa kapatid ko? Miski noon pa nga sa akin e. Kasi mahal mo si King!
For sure hanggang ngayon."
Ipinasa ko naman si Klyzer kay King. Inawat ko si Light kaso tumayo din si Tricity.
"Namin? So lahat kayo ay ako ang pinaghihinalaan? Ang babaw ko naman kung dahil
lang sa pagmamahal ay papatayin ko kayo? Ano ako t*nga? Kaya nga may mate di ba?
Mate sila! Ano pang magagawa ko dun? Tsaka di ba noong nasa mundo kayo ng mga tao,
pinatay doon ang magulang niyo. Sa tingin niyo ba kaya ko kayong sundan noon? Tsaka
sa tingin niyo ba sa murang edad ko ay magagawa ko yun? Akala ko ba matalino kayo
ha?" Bulyaw naman ni Tricity.
Sinampal nang malakas ni Light si Tricity. Lahat kami ay nagulat. Napaiyak si
Tricity sa sakit.
"Light tigilan mo na yan." Pagpigil ko naman.
Binalingan ako nito ng tingin.
"Why? I'm just proving lang na siya yung traydor. Tsaka bakit mo naman mababanggit
yang tungkol sa mundo ng mga tao? Parang ang dami mong alam. Ang dami mo na agad
rason ah?" Sagot naman ni Light.
"Malamang. Baka naman kasi nagkukwento kayo? Ang bobo mo pala no? Yun nga hindi mo
naisip e. Actually, baka nga ikaw ang traydor. Ibinabaling mo lang sa akin para
mapagtakpan ka. Ang galing no? Bigla ka nalang lumutang. Baka hindi ikaw ang tunay
na Light. Could it be na si Laytina pala talaga si Light? Tapos ginawaan mo lang ng
paraan para isipin ni Laytina na may kakambal nga siya. You can manipulate her.
Kayo? Hindi niyo ba naisip na isa rin siya sa pwedeng maging traydor? Porke ba
hindi maganda ang unang encounter namin ni Laytina ay ako na agad ang iisipin niyo?
Nagbabago rin ang masama. Kung hindi niyo ako matanggap, then fine! I hate these
nonsense dramas."
"Impossible! Ako talaga si Light! Papatunayan ko yan!"
"Then prove it. Kapag napatunayan ko rin na hindi ako ang traydor, don't expect me
na ituturing ko pa kayong kaibigan dahil dito palang, wala na kayong tiwala. And
wait, I assure you that I'm not the traitor." Tumingin sa akin si Tricity. Naawa
ako sa kanya. Alam kong nagsasabi siya ng totoo.
Kinabahan ako sa sinabi ni Tricity. Parang kapatid na rin ang turing ko sa kanya.
Posible bang si Light ang traydor? Dapat sa puntong ito, wala muna akong exemption
kung sino sa kanila. Lahat sila ang posibleng maging traydor. Kahit si King.. Kahit
ako.
"I trusted all of you. Lalo ka na Layt. Nagsisisi na ako. From now on, kalimutan
niyong may nakilala kayong Tricity."
Bigla naman akong naiyak. Hindi ko man lang siya nagawang kausapin. Hawak-hawak ako
ni Light. Pinigilan niya ako dahil baka daw mapahamak ako kapag sinundan ko ito.
Napansin ko namang sumunod agad si Air kay Tricity. Si Rebecca ay umiiyak. Ito kasi
ang bestfriend ni Tricity. Hindi ko akalain na dahil doon, mawawala nalang ang
pagkakaibigan namin.
"Mi? What's happening? Why are you crying? Why tita Tricity walked away?"
"Don't mind that Klyzer. It's just a misunderstanding." Sagot naman ni Light.
"Owwwkay." Nakakawala talaga ng pagod si Klyzer.
"Tita Tricity.." Napatingin naman kaming lahat kay Klyzer.
"She's innocent." Lahat kami ay nagulat sa sinabi ni Klyzer. Kaya niya kasi
mapredict ang mga nangyayari bukod sa pagpapaalala ng nakaraan.
"Maraming mamamatay.. dahil kay tita.." Napatakip naman ako ng aking bibig. Nawalan
ng malay si Klyzer. Lahat kami ay nagkagulo.
Napahagulgol naman ako dahil may lumabas na dugo sa bibig ni Klyzer. Agad namin
siyang isinugod sa healer.
Hold on baby. Wag mong iwanan si mommy. Ayokong may mawala na naman sa akin.

SOMEONE's POV

I should give myself a reward for being the best supporting actress. Deep inside, i
want to laugh. Poor Layt. She looks scared. She must be.
Aw I felt sorry for Tricity. I'm expecting na siya ang unang mapagkakamalan. I
think she will be safe since hindi niya na lalapitan ang mga walang kwentang
bampira na to. She's so lucky dahil mapapalayo siya sa kapahamakan.
Well maybe this is her reward for being the first suspect.
Acting is one of my habits. Hindi nga nila napapansin e. Maybe Tricity is right,
they are stupid.
"Tita Tricity.." Klyzer said.
Ugh what's with this kiddo?
"She's innocent." He added.
I just ignored him. What a spoiler tsk.
"Maraming mamamatay.. dahil kay tita.."

Bigla naman akong nairita. Hindi ko na siya pinatapos magsalita. I threw him a
poisonous pin. Unfortunately, the pin exactly went to his head. Goodbye little
angel. I didn't mean to kill you. You are just so talkative.
Muntikan na ako mabunyag. Yes, I'm a women.
I can't wait. I can't wait to kill them.

Layt's POV
Lahat kami ay umiiyak. May kumalat na lason sa katawan niya ayon sa healer. May
natanggal siyang isang pin sa noo nito.
Sinsadya ito. Malamang isa sa kanila ang gumawa nito dahil babanggitin na niya ang
pangalan ng traydor. Bakit ba nangyayari ito?
Nadamay pa si Klyzer. Ang bata-bata niya pa para dito. Mahal na mahal ko siya.
"Umalis kayong lahat! Alis!" Utos ko sa kanila.
"Pero~"
"Sabing umalis kayo!" Hindi ko pinatapos si King.
"Hindi kayo aalis? Wag niyo akong subukan." Napansin kong nagdilim si Dia.
I don't care. Yung anak ko ay kailangan kong mailigtas. Ayokong malaman nila ang
gagawin ko. Gusto kong mabuhay si Klyzer. Baka pag hindi sila umalis, patayin na
niya si Klyzer ng tuluyan. Hindi ko hahayaang mangyari iyon.
Umalis naman na sila. Akmang aalis na rin ang healer kaso hinila ko siya. Nagsign
ako na wag siyang maingay.
Agad ko naman dinala si Klyzer at ang healer sa lugar na walang makakakita.
Sinigurado kong walang nakasunod.
"A-ano po ang kailangan niyo mahal na P-Prinsesa?" Kabadong tanong nito.
Lumuhod ako sa harapan niya.
"W-Wag po kayong l-lumihod."
"Gawin mo ang lahat para mabuhay ang anak ko. Nagmamakaawa ako sa iyo. Lahat ay
gagawin ko para mabuhay siya. Anong kailangan?"
"May isa akong alam na paraan."
Bigla naman akong nabuhayan ng lakas ng loob. I will do everything to save his
life.
"Ano iyon?"
"Kailangan mong makakuha ng bunga ng healing tree sa tuktok ng bundok na iyon."
Napalunok naman ako ng laway ko. Mukhang nakakatakot ang bundok na iyon. Kakayanin
ko para sa anak ko. Nakita ko namang nakabalik na sa dating anyo si Dia.
"Mahal na Prinsesa, wala pang nakakarating diyan kaya hindi ko alam ang mga
pagsubok na haharapin mo. Huwag kang mag-alala, tanging ako lang ang nakakaalam ng
healing tree."
"May isa akong pabor." Sabi ko naman sa kanya.
"Ano po iyon?"
"Palabasin mong namatay si Klyzer. Naglaho na siya. Wala dapat makaalam sa gagawin
natin. Delikado ang buhay ng anak ko. May isang traydor sa kasama ko kanina. "
"Naiintindihan ko po kayo dahil may anak din ako. Mag-iingat ka mahal na Prinsesa.
Ngunit ang buhay ng anak niyo ay aabot lang ng anim na oras simula ngayon kaya
kailangan niyo na po makakuha ng bunga ng healing fruit. Kung maaari ay sampu para
po makasigurado at magamit ang iba sa posibilidad na mangyaring masama. Ako na po
ang bahala magpaliwanag sa kanila. Lihim natin to."
Napangiti naman ako sa healer.
"Sabihin mo ay gusto ko lang mapag-isa dahil hindi ko matanggap yung pagkawala ni
Klyzer."
"Masusunod po mahal na Prinsesa. Bago ang pagpatak ng alas dose ng madaling araw ay
dapat naririto na kayo. Kung hindi, tuluyang mawawala ang anak niyo."
"Hindi manyayari yan. Aalis na ako. Bantayan mo ang anak ko. May tiwala ako sa iyo.
Maraming salamat."
Agad naman akong tumakbo papunta sa bundok na tinutukoy niya. Madilim sa paligid.
"Dia, sang-ayon ka ba sa gagawin ko?"
"Of course, we are one remember? Hindi kita pababayaan."
Napangiti naman ako. Mabuti nalang ay may Dia ako. Siya ang nagbibigay sa akin ng
lakas ng loob.
"Watch out!" Ika ni Dia
Napatalon naman ako dahil sa gumugulong na apoy. Nararamdaman ko talagang kakaiba
ang bundok na ito kaya wala pang nakakarating dito ng buhay.
Sana kayanin ko. Para sa iyo to Klyzer. Ganan kita kamahal.

SOMEONE's POV
Bakit kaya kami pinalabas ni Layt? She's really out of her mind. Natatawa nalang
ako sa mga itsura nila lalo na kay Layt.
Ubusin mo na ang mga luha mo dahil baka pag katapos ng bukas, hindi mo na magawa
iyan.
We are all waiting. Naiinip akong ibalita na patay na ang bubwit na iyon. No one
can survive that poison. Walang gamot doon.
Napatingin naman kami sa pinto dahil lumabas ang healer. Hindi ko maiwasang
mapangiti sa isipan ko. Looks like a hopeless healer. Nagtataka na siguro ito dahil
hindi niya alam ang poison na ginamit ko.
"I'm sorry. I did my best.." Sabi nung healer.
"King!" Pigil naman ni Ice.
"Anong sinasabi mong you did your best ha? Anong nangyari sa anak ko!"
Mangiyak-iyak na yung healer. Ew. Drama.
"Pa-Patay na po si K-Klyzer." Sabay tungo nito.
Kinuwelyuhan naman ni King ang healer. This is exciting. Nasaan na kaya ang mahal
na Prinsesa? Maybe umiiyak na yon.
"Anong klaseng healer ka? T*ngina! Nasan na siya?!"
Humarang naman ako para pigilan ang isang to. Kaso tatlo kaming humarang. Good
thing, mas madali.
"Tama na. Wala na tayong magagawa. Kailangan nalang natin malaman kung sino ang
pumatay. Isa iyon sa atin." Ika naman ni Rock.
"Naging paru-paro na po si Klyzer. Wa-Wala na po yung katawan niya. Na-Naglaho na
po. Pa-Pasenya na po."
Binitawan naman niya ang healer.
"Nasaan si Layt?" Tanong naman ni Cupid.
"Hi-Hindi niya po kinaya yung nangyari. Gu-Gusto niya daw po mapag-isa."
"Sh*t. Gabi na! Hanapin si Layt! Malapit na sumapit ang alas dose ng gabi. Hindi
dapat tayo maunahan ng killer." Ika naman ni King.
"Hindi dapat tayo maghiwa-hiwalay. Isa sa atin ang killer remember? Kapag nangyari
yun, hindi natin lalo mababantayan ang kilos ng babaeng yan. Kung sino man sa
inyo." Ika ni Night.
Namumuro ka na sa akin Night. Sinisira mo lagi ang magaganda kong plano. Gusto man
kitang patayon, hindi ko naman magawa. Pagbibigyan kita ngayon.
"Tama ka. Sorry. Nawawala na ako sa tamang pag-iisip."
"Tara na." Sumunod naman kami. Napairap nalang ako.
Bwisit. Bakit si Layt pa.
LAYT's POV

Mangiyak-iyak na ako dahil sa sobrang pag-aalala ko kay Klyzer.

Kanina pa ako iwas nang iwas sa mga gumugulong na apoy. Siguro ay nasa limang
kilometro palang ako. Mabilis naman kaming mga bampira kaso kailangang maging
alisto dahil kakaiba ang bundok na ito.
"This mountain is dangerous." Ika ni Dia.
"I know."
"Just a reminder, stop thinking negatives. Unless you want me to leave you again.
You can't save klyzer and this world without the heaven's magic."
Natigilan naman ako sa sinabi ni Dia. She's right.
"Duck!" Sigaw ni Dia.
Agad naman akong napayuko. May mga lumilipad na bato papunta sa akin.
"Pakiramdaman mo ang paligid. You need to concentrate. Malakas ka Layt. Don't waste
it. Fight as long as you can, but without killing." Napatango naman ako sa kanya.
Agad ko namang sinalo ang ibang bato na papunta sa akin. Nag-ipon ako sa aking mga
palad. Sumugod ako sa pinanggagalingan ng mga bato.
Naaninag ko ang isang rebulto. O wait rebulto? Gawa ito sa bato malamang. Ang
ipinagtataka ko, hindi ito mismo nanggagaling sa kanya dahil lahat ng bato ay pa
vertical kaya madali lang iwasan ito.
"Sirain mo ang rebulto na yan."
Agad ko namang sinunod si Dia.
Agad kong binato ang rebulto gamit ang mga batong nakuha ko. Nabasag ko ang ulo
nito. Napasinghap naman ako noong naramdaman kong may anino. Napalingon kami sa
taas ni Dia. Agad akong umalis sa kinaroroonan ko.
Muntik na ako doon. Sobrang laki ng bato ang bumagsak. Kung sakali ay nadurog na
ang katawan ko doon.
Hiningal naman ako. Nawala na ang mga bato. Nakahinga naman ako ng maluwag.
"Magaling. Natututo kana."
Napangiti naman ako.
"Hindi natin alam kung ilang oras na tayong nandito. Bilisan na natin." Tumango
naman ako.
Halos nasa kalahati na ata ako ng bundok. Wala akong naramdaman na kapaguran.
SIguro ay dahil sobrang determinado ko para mailigtas ang anak ko. Sana umabot ako.
"This is challenging." Napalingon naman ako sa tinititigan ni Dia. Nagulat ako
dahil may ice na papunta sa pwesto ko. Agad naman akong napatalon sa sanga ng puno.
Sinusundan ako ng ice na iyon.
Sumusunod lang sa akin si Dia. Talon ako nang talon sa mga puno. Pabilis nang
pabilis ang pagsunod sa akin ng Ice.
Muntik na akong mapamura noong pagharap ko ay may isa na namang ice. Sa lupa ito
dumadaan at umaakyat sa puno. Mabuti nalang ay mas mabilis ako sa mga ito. Para
bang may isip ang mga ice na ito.
"Nakakabaliw. Ang dami na nila." Bulong ko.
"Use your white magic Layt!" Napalingon naman ako kay Dia habang tumatakbo.
"Hindi ka mabubuhay kung hindi mo lalabanan ang mga iyan dahil hindi ka nila
tatantanan."
"Anong white magic ang sinasabi mo?"
"You can use all of the magics using your mind. Think! Just say the magical name of
the power you want. Lalabas ito kung kinakailangan."
Hindi ko akalain na hindi lang pala ang Heaven's magic ang mayroon ako. Pati pala
ang white magic na ngayon ko lang narinig.
Napaisip naman ako. Kanina ay nauna ang fire. Sumunod ang rock. At ngayon naman ay
Ice. Don't tell me na ang apat na elements ang bumubuo sa mountain na ito?
"Tama ka Layt. Elemental Mountain ito. Ito ang pinakanakakatakot na bundok.
Maswerte tayo dahil nakalagpas na tayo sa gitna. Mag-isip ka kung anong gagamitin
mong magic."
Nakalimutan ko na nababasa niya ang nasa isip ko. Agad naman akong naging seryoso.
Kung kaya kong gumamit ng kahit ano, i can use elements too.
May naisip na ako.
"Fire!" Sigaw ko.
May pumalibot na apoy sa akin. Napatigil ako. Totoo nga. Paano ko ito gagamitin?
"Layt watch out!"
Hindi ako nakaiwas pero hindi ko inaakala na maibabato ko ang apoy sa Ice na halos
isang dipa nalang ang layo sa akin. Natunaw agad ito.
Tiningnan ko ang aking palad. May lumabas na apoy dito. Hindi ko na sinayang ang
oras ko. Pinagbabato ko ang lahat ng Ice. May nakita naman akong kwintas na ice.
Agad ko itong kinuha. Ineexpect ko nang may lalabas na may matindi sa kanina.
Muntik na akong matalapid dahil lumubog ang lupa. Agad naman ako tumakbo. Nagulat
ako dahil nagmistulang lawa ang kanina'y lupa. Ang ganda nito kaso agad akong
napaiwas noong may nabuong parang ipu-ipo dito na agad akong pinuntirya.
Naisip ko ang water. It composed of H2O pero hindi lahat ng tubig ay panay H2O. Ang
mahalaga ay parte pa rin ang Hydrogen at Oxygen dito.
Naalala ko ang unang beses akong tinuruan ni King about Oxygen. I can control it as
long as i am concentrated.
Parang imposible itong gagawin ko pero susubukan kong tanggalin ang Hydrogen. Crazy
thing dahil wala akong alam na gumagawa noon.
Sinimulan ko nang ikumpas ang aking mga kamay. Determinado talaga ako.
Napangiti naman ako dahil nagtagumpay ako. Naglaho na ang lawa. Nagulat naman ako
dahil may Fire at Earth na kwintas dito. Agad ko itong kinuha at sinuot sa akin.
"Air na ang kasunod." Sambit ko.
"Matalino ka talaga Layt. I'm so proud of you. Sorry kung hindi kita tinuturuan,
you need to discover your true magic by your own."
"I understand."
Napatakbo naman ako sa huling pagsubok. Malapit na ako. Natatanaw ko na ang healing
fruit. Kulay gold ang punong ito. Silver ang bunga. Kakaiba. Napapaligiran ito ng
maraming kulay na kumukutitap.
Napahawak naman ako sa aking pisngi. Nagdudugo. Wala naman ako nakitang bagay na
pumuta sa akin. Agad naman itong naghilom. Mahapdi syempre.
Sunud-sunod na ang galos sa aking katawan. Nasira na ang damit ko kaya kita ang
pusod ko.
"That's air blade. Pakiramdaman mo. Pakinggan mo."
Pumikit naman ako. Naririnig kong may papalapit sa akin kaya agad naman akong
umilag kahit nakapikit. Hindi ko alam ang pangontra dito.
"Invisibility." Bigla kong nabanggit.
Naramdaman kong naglaho kami ni Dia.
Nagulat ako dahil bigla kong nakita ang mga matutulis na bagay papunta sa akin.
Nakita ko na rin ang pinanggagalingan nito. Isang kwintas ulit. Agad naman akong
pumunta dito. Sobrang nahirapan ako. Natatamaan pa rin ako. Panay dugo na ang suot
kong damit pero hindi ko ininda ang sakit dahil nawawala naman ang mga sugat ko.
Agad kong kinuha ang kwintas. Isinuot ko ito.
Laking gulat ko dahil biglang humangin ng malakas na nanggaling sa akin. Hindi ako
nasaktan dahil palayo ang hangin na nagmula sa akin.
"Yung necklace Layt. Naging isa."
"Paanong nangyari iyon?"
"You deserve it. Nakalaan sa iyo ang kwintas na iyan. Nagtagumpay tayo na
malagpasan ang nakamamatay na pagsubok. Kasama sa pagkatao mo ang kwintas na iyan."
Natanggal sa pagkakasuot ko ang kwintas. Kuminang-kinang ito. Lumaki ito. Kinabahan
ako bigla dahil palapit ito nang palapit sa akin.
Tumapat ito sa puso ko. Pumasok siya sa loob ng puso ko. Parang walang nangyari.
Nawala ang lahat ng pagod ko.
"Tara na." Agad naman akong tumakbo sa puno. Kumuha ako ng maraming bunga. Hinubad
ko ang aking damit para gawin itong lagayan. Ititali ko ito para siguradong walang
babagsak. Naka undergarment nalang ako sa pang itaas pero wala akong pakialam.
Dinamihan ko na dahil nakaramdam akong hindi lang si Klyzer ang magiging biktima
ng poison na ito.

Agad naman kaming bumalik sa baba. Nakakapagtaka lang ay hindi na ako inaatake ng
mga elements. Nabuo ang rebulto na gawa sa bato. Nandito pa rin ang mga nakalaban
ko pero hindi nila ako sinasaktan. Iniiwasan pa nga ako e.
"Itinuturing ka nilang precious dahil ikaw lang ang nakatalo sa kanila.
Poprotektahan ka nila."
Napangiti naman ako.
Napaisip naman ako.
"Kung may white magic, malamang may black magic. Tama ba?"
"Yep tama ka Layt."
Mas kinabahan naman ako. Malamang sobrang lakas din niya. Hindi ko pa siya
nakikilala.
Agad naman akong nakadating sa kinaroroonan ni Klyzer at ang Healer. Napansin kong
nagiging paru-paro si Klyzer. Agad kong binigay ang mga nakuha ko.
Napaiyak na naman ako.
Sana hindi pa huli ang lahat.
__________________________________________
SINO ANG TRAYDOR? HULAAN NIYO :)
NOTE: Sorry po sa mabagal na update. Tuwing free nalang po ako makakapag-update
pero kapit lang, malapit nang matapos ang MVA.
Third year college na po kasi ako kaya mahirap isabay sa pag-aaral. Baka pagkatapos
ng MVA, di muna ako gumawa ng bagong story or icontinue yung iba. Sa bakasyon
nalang ulit. Sana maintindihan niyo.
Salamat! Happy 830,000+ MVA! Salamat sa 5000+ na followers. <3 Hindi ko ineexpect
na aabot ako sa ganito. Salamat sa inyo. Kisses and Hugs!

Chapter 50 (Killing)
Tricity's POV
Kinakabahan ako. Ito na yung araw na sinasabi nung traydor.
Nakalulungkot isipin na ako yung pinaghihinalaan nila. Naramdaman kong parang hindi
nila ako kaibigan. Nakasisigurado ako na hindi ako ang traydor.
Hindi ako ganoon kababaw para patayin yung babaeng minamahal ni King. I already
moved on. Sila lang ang nagpupumilit.
Naglakad-lakad lang ako.
Napansin ko naman sila na magkakasama. Wala doon si Layt. Natakot naman ako para
kay Layt. Alas dose na ng gabi.
Napalingon naman si Air sa akin na parang worried. Umiwas naman ako ng tingin.
"Invi, di ba nakita mo yung mukha ng traydor? Bakit hindi mo masabi kung sino?"
Tanong naman ni Rebecca.
Bigla namang namutla si Invi na siyang ikinataka ko.
"Hi-Hindi ko alam. Hi-Hindi ko alam kung bakit nawala sa isipan ko ang mu-mukha
niya." Utal nitong sagot. Bakit nag-iba ang asta niya?
Mas minabuti ko nang umalis. Simula ngayon, hindi ko na sila papansinin tutal hindi
naman nila ako tinuring na kaibigan. Bakit ko pa ipagsisiksikan ang sarili ko sa
kanila?
Parang may sumusunod sa akin?
Ihinanda ko na ang aking mga kamay para umatake.
Tumalikod ako sa kanya at sabay hagis ng volt. Nakailag siya. Naramdaman kong nasa
likod ko na ulit siya. Sobrang lapit niya. Ramdam ko ang hininga niya sa batok ko.
Haharap sana ako sa kanya upang labanan siya kaso para akong nabato sa pagkaharap
ko dahil bigla niya akong niyakap. Napasinghap nalang ako.
Ngayon ko lang naranasan ang ganitong pakiramdam na para bang i'm safe. Hindi ko
alam kung sino siya. Lalaki siya.
Umalis na siya sa pagkakayakap. Napaangat agad ang tingin ko.
"A-Air?"
Ngumiti naman siya sa akin. Naguluhan naman ako kung bakit siya sumunod sa akin at
bakit niya ako niyakap. Papatayin niya ba ako kasi ako yung pinaghihinalaan?
"Ba-bakit ka nandito?"
Tanging ngiti lang ang isinagot niya sa akin. Tiningnan ko naman ang kanyang kamay
na nakahawak sa bewang ko.
Inalis ko naman ito sabay tingin ng masama.
"Anong kailangan mo ba? Kung iniisip mo na ako ang traydor, pwes nagkakamali ka.
Kahit patayin niyo man ako, hinding hindi mawawala yung katotohanan na hindi ako
yu-"
Pinigilan naman niya akong magsalita gamit ang daliri niya. Nakalapat ang hinlalaki
niyang daliri sa labi ko.
Para kong naramdaman ang sarili kong magic sa katawan ko. Nakukuryente ako. Hindi
ko alam bakit ganito ang epekto niya sa akin.
"Kahit kailan, hindi ko inisip na ikaw ang traydor. Dahil dito..."
Sabay turo niya sa tapat ng puso niya.
"Alam ng puso ko na nagbago kana. Na hindi na ikaw ang unang Tricity na nakilala
ko. You are so important to me. Hindi ko na nga maintindihan yung nararamdaman ko.
Nasaktan ako dahil ikaw yung tinuturo nila. Believe me. Tricity."
Bigla naman akong napaiyak. Buti pa si Air. Agad ko naman siyang niyakap.
Nagulat ako dahil may sumabog sa eskwelahan ng MVA. Agad naman akong itinulak ni
Air.
Umuulan ng arow na may apoy.
"Nagsisimula na."

LAYT's POV

Hanggang iyak at dasal nalang ang ginagawa ko habang hinihintay na gumaling si

Klyzer.
Binuka ng healer ang bibig ni Klyzer. Piniga niya yung prutas sa tapat nito. Yung
katas pala ang gamot.
Sana kayanin ni Klyzer. Sana wag niya akong iwan. Hindi ko na kakayanin kung
mawawala siya sa akin. Buhay ko na rin siya.
Napansin ko namang gumalaw ang daliri niya.
"Gumalaw siya! Gumalaw! Klyzer anak! Si mommy to. Gumising ka na please. Maglalaro
pa tayo. Hinihintay ka pa ni Minah."
Napangiti naman ako noong bigla siyang nagmulat ng mata.
"Okay na po siya mahal na Prinsesa."
"Salamat sa Diyos! Salamat sa iyo sa pagtulong sa amin."
Agad kong niyakap si Klyzer.
"Baby nandito na si mommy oh."
Lumingon naman sa akin si Klyzer. Parang walang emosyon ang kanyang mga mata.
"You're not my mother." Sagot niya na wala pa ring emosyon.
Para akong pinagsaklubang ng langit at lupa. Sobrang sakit nung sinabi niya. It
breaks my heart. Pero ang mahalaga ay buhay siya.
"Yup. I'm not your real mother. Pe-Pero ako yung tumayong ina mo. I love you
Klyzer."
Napahagulgol naman ako. Bakit hindi niya ako maalala?
"Thank you."
Napangiti naman ako.
"Baby diyan ka lang ha? Wag kang aalis dito kasama ang healer. Kailangan mong
magpahinga. Safe ka pati dito."
Tumango naman siya bilang tugon.
"Be safe mommy." Pinilit niyang ngumiti.
Ako naman ay sobrang tuwa ko dahik binanggit niya ang mommy. Ayoko siyang madamay.
Eto na yung araw na makakaharap ko ang traydor.
Promise babalik akong buhay. Aayusin natin to Klyzer.
"Kayo na po ang bahala sa kanya. Wag niyong hahayaan na makaalis siya dito. Alam mo
namang may traydor sa mga kasama ko. Kailangan maging ligtas siya."
"Opo mahal na Prinsesa." sanay ngiti niya sa akin.
"Maraming salamat po pala ah?"
"Naku iha wala iyon. Maaari ka nang umalis dahil baka matunton ka pa dito ng mga
kasamahan mo. Ako na bahala magtago sa anak mo sa pinakaligtas na lugar."
"Sige po salamat ulit. Mauuna na po ako."
Tungo nalang ang sinagot niya. Mabuti nalang talaga mapagkakatiwalaan siya. Masyado
pang bata si Klyzer para madamay sa ganitong pangyayari.

Agad naman akong tumungo sa mismong Academy. Nagulat ako dahil nasaksihan ko ang
sobrang lakas nang pagpapasabog ng mga gusali. Halos maluha ako sa nakita ko.
Nagsisimula na talaga.
Tumakbo ako papalapit para tulungan yung iba.
"Maraming salamat po Prinsesa."
"Umalis na kayo dito! Bilisan niyo!" Utos ko naman sa kanila.
Ginamit ko naman yung water element para tanggalin ang mga part na nasusunog.
Sobrang laking tulong ng apat na elements.
"Light. Isipin mo kung anong pinakamabisang pang ligtas sa kanila."
Habang tinutulungan ko sila at sobrang nagkakagulo na ay nag-iisip ako ng magandang
gawin. I can do anything. Ano nga ba ang pinakamaganda?
Lumingon naman ako sa pinanggagalingan ng bomba. I used my vision to see these
enemies. Techies ang nagpapasabog. Malamang gawa ito sa creation magic.
Bigla ko namang nakita si Tricity. Confirmed, hindi siya ang traydor dahil
tinutulungan niya ang mga kapwa namin. Umiiyak siya. Agad naman akong lumapit sa
kanya.
"Tricity!" Halatang nagulat siya dahil nanlaki ang kanyang mga mata.
"Si Layt to. May iuutos ako sayo para matapos na ang pagpapasabog. Sa bandang norte
ay nandon ang mga techies. Nasa tagong lugar sila. Use your vision. Makikita mo
sila."
Lumingon naman si Tricity at nanlaki na naman ang kanyang mga mata.
"Ako na bahala doon Layt. I can destroy it since Electricity is my magic. Iligtas
mo ang lahat ng kaya mong iligtas. Ikaw ang makakatulong sa amin. Mag-ingat ka
Layt. Magkakasama sila. Ako lang ang nahiwalay dahil alam mo namang galit ako sa
kanila. Hindi ko alam kung si Invi ba o si Light ang taksil. Basta mag-ingat ka sa
lahat. Huwag na huwag ka nang magpapakita sa kanila. Kailangan mong iligtas ang mga
bampira."
Tumango naman ako.
"Alam ko sa simula palang na hindi ikaw ang taksil dahil nararamdaman ko na tunay
ang pagbabago mo. Maraming salamat Tricity. Pero kung hindi ko sila haharapin,
hindi ko matatapos ang kasamaan. Kaya natin to."
Ngumiti naman siya.
"Maraming salamat Layt. Susunod ako sa iyo pagkatapos ng mission ko. Paalam!"
Tinuloy ko naman ang pagtulong sa kanila.
Natigilan naman ako. Bakit hindi ko agad naisip to?
Napalingon naman ako kay Tricity dahil wala nang pagsabog ang nagaganap. Ginamit ko
naman ulit ang sense of sight ko. Agad naman akong napatakbo papunta sa kanya.
"Anong nangyari?"
"O-Okay lang ako. Natalsikan kasi ako ng ibang parts ng Techies. Hindi ko alam na
may lason pala ito at sasabog din kapag sinira mo. Katapusan ko na ata. Mahal na
mahal ko kayo Layt."
Naiyak naman ako. Naiyak na rin siya. Hindi ko alam ang gagawin ko.
"Lifetime shield." Banggit ko.
May lumabas na transparent na bilog sa kamay ko. Ibinato ko naman ito sa Academy.
Nasakop naman agad nito ang lahat. Sinigurado kong magkakashield din ang mga
bampira.
"Lifetime shield." Sabay lagay ko kay Tricity.
Naalala ko ang manggagamot ni Klyzer. Pinasan ko naman siya at sabay takbo
papuntang healer.
"Please pagalingin niyo siya. Mas malala ang natamo niya kaysa sa anak ko. Techies
na may lason ang nakasugat sa kanya. Kayo na po ang bahala sa kanya."
Kinuha niya sa akin ang walang malay na si Tricity. Hindi ko talaga mapigilan ang
pag-iyak. For sure may lason ang bomba na binato ng mga techies.
Napalingon naman ako sa Bunga na nakuha ko. Pwede kong paramihin ito gamit ang
duplication magic. Kukuha ako ng isa.
Ginawan ko rin ng maraming reserba ang healer. Effective pa rin daw ito. Sinigurado
ko na kada may isang nagagamit na fruit ay magpo-produce ito ng lima. Lima kapalit
ang isa.

Napalingon naman ako sa ginawa kong shiel. Hindi ito makikita ng kalaban.
Transparent ito. Tanging ako lang at si Dia ang may kakayahang makakita ng ganito.
Marami na ang namatay. Maraming paru-paro sa loob ng shield. Hindi na nila kinaya
ang lakas ng lason ng techies dahil mas malala ito sa ginawa kay Klyzer at mas
maraming lason ang pumasok sa katawan nila. Piniga ko ang isang prutas sabay hagis
sa gitna ng shield. Nag-spread naman ang katas nito. At lifetime din ang ginawa
kong magic.
Napapagod na ako pero kailangan kong lumaban.
Kailangan kong mahanap sila Light.
Pumunta ako sa palasyo pero wala sila. Nakaharap ko ang mahal na hari.
"Tulungan mo ang mundo natin Layt. Hindi ko kayang pigilan ang kasamaan. Ikaw lang
na Heaven's Magic ang makakatulong."
"Opo mahal na hari. Ako rin po ang 'White Magical Princess'. Gagawin ko po ang
lahat para matapos ang kasamaan. Huwag na po kayong aalis sa loob ng palasyo dahil
nilagyan ko na po ito ng lifetime shield. Hindi po hinahayaan ng shield na ito na
may masaktan. Lahat din po kayo ay may shield."
"White Magical Princess? Ngayon ko lang narinig yun. Malamang Black Magical ang
kalaban. Hindi ko nakikita ang shield pero maraming salamat sa mga tulong mo."
"Ako lang po ang nakakakita ng shield. Maaari pong may Black. Nakakalungkot man
pong sabihin, marami na po ang namatay. Nahuli po kasi ako dahil iniligtas ko si
Klyzer. Ligtas na rin po ang mga natira sa Academy. Sila King nalang po ang
kailangan kong hanapin dahil kasama niya ang Taksil. Isa po sa kanila."
"Hindi ko akalain na may magtataksil. Sigurado akong hindi si King at Night iyon
dahil kasama ko silang lumaki. Mag-iingat ka mahal na Prinsesa."
Tumango naman ako at nagpasalamat.
Napatigil ako sa pagtakbo ko. Naalala ko, nawalan ng alaala si Klyzer. Malamang si
Tricity din. Sobrang sakit nang nangyayari sa mundong ito.
Napapikit nalang ako sabay yukom ng aking mga palad. Sobra na ito.
I cleared my mind to hear their voices. Sobrang daming nagsasalita. Sobrang daming
umiiyak.
"Ano na? Bakit wala pa ring lumalabas sa ating traydor?" Bigla ko naman narinig ang
boses ni King. Sobrang hina kaya panigurado ay malayo ito. Sa bandang kanan sila.
Sinimulan ko naman suyudin ang kanang parte.
Natuwa ako dahil nakita ko sila. May part sa akin na disappointed dahil isa pa rin
sa kanila ang taksil. Hindi ko sila pwedeng lagyan ng shield.
"Layt!" Yakap naman ang natanggap ko kay King. Sobrang higpit. Halatang sobra niya
akong namiss.
"Saan ka galing?"
"Tinulungan ko ang mga bampira."
"I see. That's good. Pero hindi pa rin umaamin ang taksil."
Lumingon naman ako sa kanilang lahat.
"Masaya na ba kayo sa pagsisi kay Tricity? Nag-aagaw buhay siya dahil tinulungan
niya ang kapwa natin. E kayo? Bakit nandito lang kayo? Hindi man lang kayo
tumulong!" Sigaw ko naman sa kanila. Nangilid na naman ang mga luha ko.
"So-Sorry Layt. Kasi an~" Pinutol ko agad ang sasabihin ni Rainbow.
"Your sorry will not change the fact that it already happened, but you're saying
sorry for those things that you can't change anymore." Layt.
"Yeah you're right. Sa-Salamat dahil iniligtas mo sila~"

"No need to thanks because that's my mission. Actually, 'our' mission."

Bigla namang ngumiti si Rainbow.
"So ngayon, ano na ang ating gagawin? Paano natin malalaman kung sino ang
lapastangang traydor? Sisiguraduhin kong hindi na siya makaliligtas. Hindi ko
hahayaang sirain niya ang mundo natin."
Walang umimik sa kanila. Napipikon na ako.
"O baka lahat kayo taksil? Ganan ba kayo? Walang ginagawa?"
"Hindi sa ganoon~" Ika naman ni Air.
"Pwes ako mismo ang tutuklas at papatay sa Traydor!" Sigaw ko sa kanila.
Napansin ko na namang ngumisi si Rainbow kahit na nakayuko ito. Naiirita na ako sa
babaeng ito. Agad namang umangat ang tingin niya sa akin. Nanlilisik ang kanyang
mga mata. Para bang galit na galit sa akin pero nakangiti pa rin siya.
"Talaga ba?" Tanong ni Rainbow.
Lahat ay napatingin sa kanya. Hindi ko inaalis ang tingin sa kanya kanina pa dahil
iba ang kutob ko sa kanya.
"Bakit hindi natin subukan?" Tanong naman niya.
"What do you~"
"Watch out!" Sigaw naman ni Invi kaya agad kaming umiwas.
Hindi na napatapos magsalita si Krystal dahil may mga espadang lumaglag mula sa
itaas. Nakatayo lang si Rainbow sa dati niyang pwesto. Bigla siyang humalakhak.
"Ang bob*bo niyo! Magpaalam na kayo kay Tricity tulad nang pagpapaalam niyo kay
Klyzer dahil walang nabubuhay sa poison na ginagamit ko."
Kinilabutan ako dahil hindi ko inakala na siya ang taksil. Napansin ko namang nasa
kabila si Light. Hindi dapat kami magkahiwalay dahil kami ang tatapos sa babaeng
ito. Papunta na sana ako kay Light kaso may barricade na humarang. Tila nakuryente
ako noong mahawakan ko ito. Nanginig ang buong katawan ko pero nasalo ako ni King
bago tuluyang bumagsak.
Para kaming nasa optical illusion. Sinubukan din ng iba na makapunta sa kabila kaso
bigo sila. Laking pasasalamat ko dahil kasama ni Light si Night, Ice, Invi, Miyu,
Krystal, Rock, at Cupid. Ang iba ay kasama ko.
Lumutang naman si Rainbow.
Parang nagbabago siya ng anyo.
Tumanda ang mukha niya pero ang ganda niya pa rin.
Napalingon naman ako kay King na kanina pa tulala.
"Mahal na Reyna. Ina." Ika niya.

Chapter 51 (His mother)

Layt's POV

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

Ang sakit makita na nasasaktan ang lalaking mahal mo.
Wala akong magawa. Hindi ko kayang labanan ang sakit na nararanasan niya. Hindi
siya lumaki na may ina. Ang buong akala namin ay namatay ito. Hindi ko akalain na
isa pala siyang taksil.
Nangingilid ang luha ko. Hindi ko kayang saktan ang ina ng mahal ko. Kasalanan
iyon.
Alam kong kahit hindi niya nasilayan ang kanyang ina dahil sanggol pa ito noon, may
mga sapat na dahilan para malaman niya ang itsura nito. At dahil ito sa aming
majica.
Parang kinurot ang puso ko noong nakita kong may luhang pumatak sa kanyang mga
mata. Hindi siya ganito. Hindi siya umiiyak pero sa oras na ito, ramdam kong sobra
siyang nasasaktan.
Ina niya ang gustong pumatay sa akin, sa amin ni Light, at sa iba pang bampira.
"Oh my dears. King at Night, hindi dapat kayo madamay dito. Umalis na kayo dito.
Mahal na mahal ko kayo kaya hindi ko hahayaang masaktan kayo."
Naikuyom ko naman ang aking mga kamay. Sobrang sama niya.
Alam kong naririnig din nila Night ang reyna dahil sobrang lakas ng boses nito sa
taas. Nakakairita ang pagtawa niya. Yung tawang alam mong magwawagi siya.
"Patayin mo muna ako bago mapatay ang babaeng mahal ko." Narinig kong sigaw ni
Night.
Napangiti naman ako kahit alam kong sobrang gulo ng sitwasyon namin. Handa niyang
ibuwis ang buhay niya para sa kambal ko. This is true love.
Napalingon naman ako kay King na walang imik. Nakatingin din siya sa akin. Lumuluha
pa rin siya. Alam kong sa kanilang dalawa, si King yung malapit sa kanyang ama.
Alam kong matagal na siyang nagungulila sa kanyang ina. Hindi tulad ni Night na
handang kalabanin ang mga magulang para sa kanyang minamahal.
Okay lang naman sa akin kung hindi siya katulad ni Night. Naiintindihan ko.
Umiwas naman na ako ng tingin. Lumingon ako sa kanyang ina na nakatingin rin kay
King.
"Are you happy Layt? Seeing my son crying? Hindi naman siya magkakaganan kung hindi
ka nabuhay. O sabihin nalang natin na sana hindi ka nalang pinanganak. Simula noong
dumating ka sa buhay niya, lagi nalang siyang nasasaktan. Are you happy? Hindi ka
karapat dapat sa anak ko. Kayong dalawa ni Light. Hindi kayo bagay sa mga anak ko
dahil pabigat lang kayo."
Napaiyak ako. Totoo namang nasaktan ko si King. Hindi ko ginusto to. Hindi ko
ginusto na maglaho na parang bula.
"Alam ko ang hirap na dinaranas ng mga anak ko. Lagi ko silang binabantayan. Sayang
hindi ka tinuluyan ng mahal kong hari. Edi sana hindi na ako magsasayang ng oras
ngayon. Hindi ko rin inaakal na mabubuhay pa si Light. Nakatakas pala siya sa akin.
Akala ko naging paru-paro nalang siya. Well, it will happen today so no need to
worry."
Matagal na pala siyang nandito. Sobrang pinaikot niya kami. Sobrang sama niya! Mas
masahol pa siya sa drakula!
"Hindi ko hahayaang masaktan pa ang mga anak ko kaya naman~"
Napalingon ako kay King. Agad ko siyang nilapitan para yakapin. Para hindi siya
mawala sa akin.
"King!"
Nasigaw si King. Alam kong sinisigaw niya ang pangalan ko. Wala akong marinig sa
kanya. Unti-unti siyang nawawala.
Hindi ko alam anong magic ang pwedeng gamitin. Hindi ko alam anong dapat banggitin.
Umiyak nalang ako nang umiyak hanggang sa nawala siya sa aming paningin.
"Night! Don't leave me!" Narinig kong sigaw ni Light. Narinig ko ring sumisigaw na
ang iba naming kasama.
Agad naman akong niyakap ni Rebecca.
"Babalik sila di ba?" Tanong ko.
"Oo babalik sila Layt. Kaya natin to. Hindi namin hahayaan na masaktan ka ng
babaeng yan." Pagkumpirma naman ni Rebecca.
"Hoy ikaw! Sumosobra kana! Ano bang kasalanan sayo nila Layt? Bakit mo sila
papatayin? Walang silang ginagawang masama sayo. Wala ka ring karapatan pangunahan
kung sino ang mamahalin nila. Hindi ikaw yung nagmamahal, sila yon!" Nagulat naman
ako kay Air na galit na galit.
Agad ko namang tinulak si Air dahil may mga espada na bumagsak sa kinatatayuan niya
kanina. Nahiwa ang balikat ko. Sobrang hapdi at sakit.
"FYI, hindi agad gagaling ang sugat mo once na nasugatan ka ng mga espada ko. Baka
maubusan ka ng dugo. HAHAHA"
Napahawak naman ako sa aking balikat. Medyo malaki ang sugat ko. Pero wala ito sa
sakit na nararamdaman ng puso ko. Kinuha niya sa akin si King. Kinuha niya si
Night.
"Napakawalanghiya mo!" Sigaw ni Fire. Binatuhan niya ng apoy ang reyna ngunit
nakaiwas agad ito.
"Ayan lang ba ang magagawa mo?" Halakhak ng reyna kay Fire.
Sa sobrang inis ko ay ginaya ko ang espada ng reyna. I made it invisible. Nag-iisip
ako kung gagamitin ko ba sa kanya ito.
Nagulat ako noong bigla niyang binato yung apoy ni Fire sa amin. Agad naman akong
umiwas. Si Fire ay sinalo niya. Hindi naman siya tinatablan ng sarili niyang magic.
Sinubukan kong padaplisan ang reyna ng isang espada. Luckily, natamaan siya. Pero
syempre yung hiwa lang. Ayokong pumatay. Gusto ko lang iparamdam sa kanya na kaya
namin siya.
Halatang gulat na gulat siya. Tiningnan niya kami isa-isa. Naukol ang tingin niya
sa kabila kung nasaan sila Light. Nanlilisik ang mga mata niya.
"It's you Invi? How dare you!"
Nakaramdam ako ng pamumutla. Hindi ko naisip na si Invi ang sisisihin niya. Hindi
ko alam ang ginawa ng reyna. Narinig ko nalang ang iritan nila sa kabila.
"Over protective Ice? Matatapos ang buhay niyong dalawa na hindi man lang nagiging
kayo? I felt sorry for the both of you."
Wala akong magawa para sa kanila. Sinusubukan kong tanggalin ang naghahati sa amin
kaso bigo ako. Masyadong malakas ang kapangyarihan niya.
"Layt ang daming dugo na ang nawawala sayo." Narinig ko namansi Pj sa utak ko.
Papalapit siya sa akin.
Hindi ko napansin na punung-puno na ng dugo ang suot ko.
Tumingin si Pj kay Fairy. Tumungo lang si Fairy. Lumingon naman ako sa Reyna.
Masama pa rin siyang nakatingin sa kabila.
Inilahad ni Fairy and wrist niya sa akin. Tinaasan ko siya ng tingin.
"Uminom ka ng dugo kay Fai. Para mawala ang sugat mo. Bilisan mo hanggang
nakatingin ang reyna sa kabila." Rinig ko sa isip ko. Paano naman nakasisigurado si
Pj?
"Bilisan mo na." Pagmamatigas niya sa akin.
Hinila naman ni Fairy ang batok ko para mapalapit sa kanyang wrist. Labag sa loob
ko pero napilitan akong sumipsip ng dugo sa kanya.
Naghilab ang aking sikmura. Once na napainom ka, mahihirapan kang pigilin ito.
Napapikit nalang ako. Parang uhaw na uhaw ako. HIndi ito tama pero parte ito ng
pagiging bampira. Ang bawal lang ay uminom ng dugo ng mga normal na tao. Okay lang
naman ang uminom ng dugo ng kapwa bampira pero syempre nililimita para hindi
masanay. Ginagawa ito para tulungang mabuhay ang may mga pag-asa pa.
Napansin ko nalang na buhat na ako ni Air at ganoon din naman si Fai kay Fire.
Nagpalaglag pala ang Reyna ng espada. Nakalimutan kong maaamoy nila ang pagsasalin
ng dugo sa akin ni Fai.
Naramdaman ko naman ang unti-unting paghilom ng aking sugat. Wala lang kay Fai ang
mabawasan ng dugo dahil babalik din ito agad.
"Mga lapastangan! Paanong nagawan mo ng paraan ang paggaling ng babaeng yan?!"
Sigaw ng Reyna.
"Nagbabasa kasi ako." SImpleng sagot ni Pj.
Nagpanic naman kami noong biglang nawala ang reyna sa itaas. Lahat kami ay naging
alerto. Hindi kaya pinuntahan niya sila King?
Nagulantang naman ako sa irit ni Rebecca. Sinakal ng reyna si Pj.
"PJ!" Sigaw namin.
Agad naman kaming lumapit para tulungan siya. Nawala na naman siya.
Naiiyak ako pero kailangan pigilan. Kailangan kong maging matatag para sa kanila.
"Pj nasaan kana?" Sigaw ni Fairy. Naiyak si Rebecca. Gusto ko ring maiyak pero NO.
Kailangan ko silang bigyan ng lakas ng loob.
"Pj? PJ? Anong nangyari kay PJ?" Rinig kong sigaw ni Krystal na halatang alalang-
alala.
Sasagot na sana ako kaso biglang lumitaw ang reyna hawak-hawak si Pj. Nanlaki ang
mga mata ko dahil pinunasan ng reyna ang kanyang mga labi na may dugong tumutulo.
Galing ito sa leeg ni Pj. Walang malay si Pj. Hinagis niya ang katawan ni Pj sa
kabila.
"PJ! No! Don't leave us! Don't leave me please!" Sigaw ni Krystal. Humahagulgol na
siya. Hindi ko siya pwedeng gamitan ng espada dahil uunti-untiin niya kami pag
nangyari yun.
Sana.. Sana buhay pa si Pj.
Parang hindi na kasi siya humihinga. Lord please wala po sanang mamatay sa mga
mahal ko sa buhay. Mahal na mahal ko ang mga kaibigan ko at kapatid ko. Lalo na si
King...
"Pj wake up!" Rinig kong sigaw ni Cupid. Alam kong nagpapanic na sila.
"Napakawalanghiya mo! Masaya ka ba kapag nakakapatay ka? Masaya ka ba na pinatay mo
ang mga magulang namin? Masaya bang pumatay? Mas masahol ka pa sa d*monyo!" Sigaw
ni Light.
Nakaramdam naman ako ng lakas ng tibok ng puso ko. No Light. Kailangan kitang
iligtas. Pag-iinitan ka ng ulo ng Reyna.
Hindi ko pinapaalam kahit kanino na hindi lang kabutihan ang magic ko. I can do
everything na gamit ang kabutihan.
Pero wala na akong pakialam. Kailangan ako ng kapatid ko.
Nagconcentrate ako para masira ang nakaharang. Kita kong nakataas na ang kanang
kamay ng reyna. Anytime ay pwede na niyang patayin ang kapatid ko. Alam kong mas
may kakayahang pumatay ang reyna kaysa kay Light.
"break please." Bulong ko.
Nakailang subok ako. Nagliwanag ang mukha ko dahil nagtagumpay ako. Agad akong
tumakbo papunta kay Light. Lumingon sila sa amin dahil nagulat din sila. Hindi nila
alam na ako yung sumira. Tumakbo din sila papalapit kay Pj. Pero ako ay dumiretso
kay Light.
"Layt!" Sabay yakap sa akin ni Light.
"Papaanong nangyari yon?!" Sigaw ng reyna. Mukhang napikon siya.
"Takbo!" Sigaw ko sa kanila. Nagpaulan siya ng espada. Walang tigil.
unbreakable invisible shield
Nakahinga naman ako ng maluwag dahil nagawa ko. Nilagyan ko rin si Light. Kasama ko
siyang tumatakbo.
"Tatakbo ka ba Light at Layt kung papatayin ko ang mga mahal niyo?" Napatigil
kaming dalawa ni Light sa pagtakbo. Napalingon kami sa kanya.
Naluha nalang ako. Si king at night na nasa loob ng isang transparent na bagay.
Wala silang malay.
"Anong ginawa mo sa kanila?" Sigaw ko.
"Wag kang magalit Layt. I'm here." Bulong sa akin ni Dia na kalalabas lang sa likod
ng damit ko. Nawala naman agad ang inis ko dahil sa kanya. Hindi dapat ako
magpadala sa damdamin ko.
"Don't worry. Sa tingin mo ba papatayin ko sila? Pinatulog ko lang sila. Magigising
lang sila kapag nagawa nila ang mga challenges sa kanilang panaginip. Cool right?
Sinigurado ko naman na hindi sila masasaktan. Pinahirapan ko lang yon. I will
always be the best mother in this world."
Napangiwi naman si Light. This crazy queen is so impossible. I can't believe na
ganan siya. SIya ang pumatay sa mga magulang namin ni Light.
"Bakit kailangan mo pang magpanggap? Ano si Rainbow? Sino siya? O gawa-gawa mo
lang?" Tanong ko sa kanya. Tinuring ko siyang kaibigan. Kaya pala noong unang
dating niya dito, sobrang gaan ng loob ni King sa kanya. Pinagkamalan pa na siya si
Light. Iba talaga ang dugong nananalaytay.
"Totoo si Rainbow. Hindi ko alam kung patay na siya. May limit lang ang buhay niya.
I'm not sure if kaya niya ang 1 year? Hindi niya kayo kilala. Nakakaawa naman sila.
Nang dahil lang sa inyong dalawa, madaming nadadamay."
Susugod dapat si Light pero agad ko siyang pinigilan.
"E bakit mo sila dinamay? Kami naman talaga ang pakay mo ah? Bakit hindi ka sa amin
dumiretso?" Tanong ni Light.
"Walang thrill kung mamamatay agad kayo. Hindi ko nga alam na may kambal ka Light
e. Ang galing niyong magtago. Nalaman ko lang noong nagkaalala si Layt. May use
pala ang pagiging rainbow no? Dalawa pala ang papatayin ko. Nadagdagan pa. Matagal
kitang hinanap Light. Alam kong si Layt ay ikaw. Naloko niyo nga ako e. Kambal pala
kayo. Buhay nga naman. Parehas pang na-inlove sa iisang lalaki."
Bawat halakhak niya ay gusto ko siyang paulanan ng kung anu-anong majica. Kaso
nananalaytay ang pagiging mabait ko.
"In love sa isang lalaki." Napalingon naman ako kay Light na inulit ang sinabi ng
reyna. Seryoso siyang nakatingin dito. Wag mong sabihing mahal niya pa si King? O
why? Sinasaktan ko rin ba ang kapatid ko? Hindi ko ginusto to.
"Tama naman ako hindi ba? Halata naman na si King pa rin ang mahal mo, hindi si
Night. Mother's instinct. Kawawa naman ang Night ko na umaasa. At mas kawawa si
King dahil in love sa kanya ang dalawang babaeng kinamumuhian ko."
"I felt sorry for King. He felt in love with unworthy girl. You, Layt."
Parang sinaksak na rin ang puso ko sa mga binitawan niyang mga salita.
"No! King is so lucky to have Layt! He's so in love with the kindest woman. King
and Night are so unlucky to have a mother like you! The worst mother in the whole
world!"
Bigla akong napahagulgol.
"Light!"
Sinalo ko si Light. No!
"No please light! Hold on!"
"Ma-maha-hal ki-kita La-Layt. Ple-Please se-save King and Ni-Night."
"NO!"
Narinig ko namang humalakhak ang reyna noong nawalan na ng malay si Light. Hindi ko
napansin na nawala ang shield na nilagay ko sa kanya. May oras lang kasi yon. At sa
sobrang pag-iisip ko, nakalimutan ko na ang tungkol dito.
Kailangan kong umalis dito. Kailangan kong gamutin si Light or else mamamatay siya.
Hindi ko siya pwedeng gamutin dito dahil mapapatay niya kaming dalawa.
Wala na talaga akong pakialam kung malaman niya ang magic ko. Tinago ko ang sarili
ko kasama si Light na hindi na halos humihinga. SInubukan kong hindi umiyak para
hindi marinig ng reyna.
Nagpaulan na naman ang reyna ng espada. Kakaibang espada na ito. Sobrang galit na
galit siya.
"Makikita ko din kayo!"
Lumayo ako. Mabilis akong nakadating sa gubat.
"Please take care of my sister." Pakiusap ko sa bundok. Sa may healing fruit ko
siya dinala.
I used my magic to heal her wounds. Sa puso siya nasaksak. Kaya sobra-sobra ang
pag-iyak ko.
Alam kong hindi agad mamamatay si Light dahil hindi ito ang espada na nakakapatay
sa bampira.
"Wag niyo siyang hahayaang makaalis dito. Ako ang tatapos ng gulo. Ayokong may
madamay. Ayokong mawala sa akin ang mga mahal ko sa buhay."
"Layt sasanib muna ako sayo." Ika ni Dia.
Hindi ko alam ang sinasabi niya pero umoo nalang ako.
Parang sumang-ayon din naman sa akin ang kalikasan.
Nging kampanti naman ako noong umayos na ang paghinga niya. Sinigurado ko na hindi
muna siya magigising. Itinago ko siya sa loob ng healing tree. Hindi siya
masasaktan dito.
Tumayo na ako. Bumalik ako sa mahal na reyna dahil baka madamay ang ibang bampira.
Nagtataka ako bakit wala siya. Tanging si King at Night lang na mahimbing na
natutulog ang nadatnan ko. Agad akong lumapit sa kanila.
"Please fight. Hindi ko kayang patayin ang mahal na ina ng aking mahal."
"King mahal na mahal kita kahit anong mangyari. Naiintindihan ko na mahal mo ang
iyong ina. Mahirap mamili pero ayos lang sa akin kung hindi ako yung priority mo.
Ang sa akin lang, basta maaayos natin to. Promise."
I tried to touch him. Napangiti naman ako dahil nahawakan ko ang mukha niya.
"I love you King. So much."
"Found you."
Napahawak ako sa espada na nasaksak sa aking tyan.
"Hi-Hindi ka ma-magtatagu-gumpay." Nasuka ako ng dugo.
Agad niya akong nilapitan. Hinawakan niya ang aking baba gamit ang kanyang kanang
kamay. Ang sakit ng pagkakahawak niya.
Ginamit niya ang kanyang kaliwang kamay para kunin ang dugo sa aking labi. Tinikman
niya ito. Nandiri ako sa kanya. Hindi ako makagalaw. Sobrang sakit ng saksak sa
akin.
"So this is the end?"

___________________________________________________________________________________
_
NOTE: Grabe sorry guys 2 months akong di nag-update. Ayan dinamihan ko na para
sulit hahaha.Malapit na mag 1 million yey! Iniisip ko anong pwedeng gawin pag ka 1M
na. Suggest? Yung pang celebrate :D

Chapter 52 (Reasons)
Layt's POV

Nangilid ang luha ko habang hawak ko ang espadang tumagos sa aking tiyan. Ramdam na
ramdam ko ang sakit at bawas agos ng dugong nawawala sa akin.

Alam kong bampira ako at hindi ko akalain na may ganito palang mga armas na
makakapatay sa amin.

Napalingon nalang ako kay King. Mas naluha ako dahil wala man lang akong nagawa
para tulungan sila.

"Suko ka na ba? I'm very sad. Dito na pala magtatapos. Hindi man lang ako
pinagpawisan."

"Ano bang problema mo? Ano bang nagawa ng pamilya ko sa iyo? Bakit ganito ang
nangyayari? You will never be happy! Kinain ka na ng kasamaan!"

Napasuka naman ako ng dugo noong mas diniinan niya ang saksak sa akin. Nanginig na
ang buong katawan ko. Kaya ko pa. Hindi pwedeng hindi. Kailangan kong kayanin. Kaso
parang hindi ko na kaya pang gumalaw.

All I need to do is to touch her. I need to touch her to give her a good heart.

Naalala ko yung halimaw noon na bumait dahil ang alam ko ay nahawakan ko siya. Si
King Duke din na bumait dahil din sa Heaven's magic.

"Gusto mo talagang malaman? Pwes makinig ka! Pero habang sinasabi ko sa iyo ang mga
dahilan, unti-unti na rin kitang pinapatay. Para naman matahimik ang kaluluwa mo
pagkatapos nito. Ha-ha-ha."
Nakaramdam ako ng iritasyon. Punung-puno siya ng kasamaan. Sana ay kaya pa niyang
magbago.

Yes. Unti-unti na niya akong pinapatay. Naaawa ako sa sarili ko dahil wala akong
magawa.

"Una, kami lang dapat ang kabilang sa royal family. Then it turned out na dalawa
pala galing sa magkaibang panig. Hindi dapat kayo kasali sa namumuno sa mundong
ito!"
Agad ko siyang nilingon. I can see anger in her eyes. There's a high possibility
that I cannot help her. She's determined to kill me, to kill us.

"Pangalawa, I really love your dad. Until now. Yung bastado mong ina, mang-aagaw!
Paanong naging sila ang mag mate? I can't believe it! I used Duke for me to be a
Queen. He's my mate. I can't accept that so I tried to kill your family especially
your mother."
She tried to kill my family? Wait.
So it means na buhay pa ang aking mga magulang? Buhay pa sila?
I need to keep it. I don't want her to overthink. I just need to find the answer by
myself.

Nabuhayan ako ng loob pagkatapos kong marinig yun.

Biglang gumana ang utak ko. Sinubukan kong tunawin ang espada ng hindi niya
nalalaman. She needs to finish her reasons bago ko siya kalabanin.
"Hindi kita nakita. Hindi ko din alam na kambal kayo. Niloko niyo ako! Mga taksil!
Matagal kitang hinanap sa mundo ng mga tao. Kayo!"

"Hindi ka namin niloko! Ni hindi ka nga namin kilala e. Ikaw ang taksil! Handa mong
sirain ang ating mundo para lang sa kasamaan mo! Para lang mapatay kami! Sa tingin
mo ba ay sasaya pa ang mundong ito pag nawala kami ni Light? Isa kami sa nagbibigay
ng sigla sa mundong ito. Ikaw? Wala kang naitulong! At yun ang totoo!"

Hindi ko alam bakit parang ang haba ng espada niya. Napapawala ko naman agad ito sa
loob ng katawan ko. Ang tinira ko lang ay yung nakikita niya lang para hindi siya
maghinala. Sinusubukan kong pagalingin ang aking sugat. Matagal pero kailangan.
Alam kong kaya ko ang lahat. Ngunit mahirap talaga gamutin ang sugat na may
pangontra.

Hindi siya nagsasalita. Nilingon ko ulit siya. May luhang pumatak sa kanyang mga
mata. Iniwas ko agad ang paningin ko sa kanya.

Siguro ay may mga narealize siya. Sana may pag-asa pa para magbago siya.

"Hindi pa huli ang lahat para magbago mahal na reyna."

Ngumiti ako.

Umalis na ako sa pwesto ko. Napaangat siya ng ulo. Tama, lumuha nga siya.

Nagulat nalang ako dahil biglang naging dugo ang kanyang mga luha. Ibigsabihin ay
mas mabigat ang sama ng loob niya. Napangiwi nalang ako. Hindi niya talaga ako
bubuhayin.

"Hindi ako magbabago! Hindi naman ako magiging ganito kung wala kayo! Kayo ang
dahilan ng lahat! Akin lang dapat ang mundong ito! Ako ang mamumuno!"
Sabay bato niya ng espada. Sinalo ko naman ito gamit ang isa kong kamay.

Umagos ang dugo ko sa aking palad. Hindi ko ito iniwasan dahil didiretso ito kay
Night. Ayoko silang madamay.

Agad naman akong lumipat ng pwesto kung saan malayo kay King at Night. Kung may
mamamatay man, sisiguraduhin kong ako muna bago sila King.

Hindi ko matataim na makitang mamatay ang mga mahal ko sa buhay.

"Layt don't give up. Hindi ka pwedeng mamatay. Kasamaan ang mamumuno sa mundong ito
pag nawala ka. Tandaan mo yan."
Biglang lumitaw si Dia. Ngumiti naman ako. Tama siya. Lalaban ako hanggang kaya ko.

Pinanganak ako para ikalat ang kabutihan.

"Lalaban ka? Kaya mo pa ba?" Tumawa siya. Akala niya hindi ko pa kaya? Pwes
nagkakamali siya.

Alam ko namang hindi ako sanay makipaglaban. Hindi ko rin kayang pumatay. Kaya
bahala na kung anong mangyayari.

"Lalaban ako hindi para sa akin.. kundi para sa mundong ito. Kabutihan dapat ang
mamuno. Hindi ka karapatdapat maging Queen kung kasamaan lang ang dulot mo sa
pamumunuan mo."

"At sino naman ang karapatdapat maging Queen? Ang iyong ina? Wala na siya. Ako lang
ang Queen at wala ng iba."
Hindi. Alam kong buhay pa ang aking mga magulang.

Tumalon naman ako papunta sa puno dahil may mga nag-aapoy na espadang papunta sa
kinatatayuan ko kanina. Lumalaban siya patalikod! Hindi dapat pinagkakatiwalaan ang
isang tulad niya. Taksil siya noon, malamang hanggang ngayon.

Gagamitin ko na ang White magic. Siguradong magugulat siya. Pero bago iyon,
nilagyan ko na ng proteksyon si King at Night.

Ginamit ko ang ugat ng puno mula sa ilalim para ipulupot sa kanya ang mga ito.

Syempre ay nagulat siya. Nanlaki ang kanyang mga matang nakatingin sa akin.

"Paanong?"
Hindi siya makapaniwala.

"Nangyari ito?"
Tanong niya.

"Heaven's magic and White magic."

Banggit ko sa kanya. I can control all the good magics.

"Ngayon ko lang narinig yan. Hindi maaari!"

Napataas naman ako ng kilay. Nagsimula na akong magtaka.

"Ako din. Kagabi ko lang nalaman. Hindi ka pa naman huli sa balita. In fact, ikaw
nga ata ang pangalawang nakaalam e."
Alam kong naasar siya sa sinabi ko. Lumilipat ako ng pwesto dahil patuloy pa rin
siya sa pag bagsak ng mga espada. Ginamit niya rin ito para maputol ang mga ugat.

Alam kong gagawin niya ito kaya naman sinigurado kong hindi mapuputol ang mga ugat.
Mas pinatibay ko ito.

Kung hindi niya alam ang white magic, sino ang may black magic?

Mas nabagabag ako sa pag-iisip non. Hindi pwede. Hindi lang siya ang kalaban. O
baka naman ay wala talagang black magic? O hindi pa pinapanganak ang bibigyan nito?

Dapat mapigilan agad kung mayroon.

"Pwes, papatayin pa rin kita! Siguradong patay na si Light kaya ikaw na ang sunod.
Ha-ha."
Hindi ko din pala mabasa ang iniisip niya. Nakasarado siguro or binablock niya.

Hindi pa patay si Light pero hahayaan kitang isipin na wala na siya para hindi na
siya mapahamak pag katapos nito. Hindi ako nakasisiguradong mabubuhay ako. At least
kung mamamatay ako, nandito pa din ang mga kaibigan ko para hadlangan ang reyna.
Nandito pa si light para pasiglahin ang mundo ng MVA.

Para naman akong namamaalam nito.

Sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na nakawala na siya sa mga ugat.

Mabuti nalang at napatingin ako sa kanya. Nakailag ako sa kanyang pag lusob.

May hawak siyang espada. Kailangan ko siyang labanan. Hindi panay takbo lang.

Gumawa ako ng espada.

Hindi ako sanay dito.

Sinalag ko naman ang mga atake niya. Mabilis siya kumilos kaya nasusugatan pa rin
ako.

Nahiwa ko ang kanyang balikat. Naawa agad ako. Hindi ko kayang pumatay. Makakita
lang ako ng iba ba duguan ay nananalaytay agad ang kabutihan ko.

Nasugatan naman niya ako sa mukha. Mahapdi. Wala rin akong pakialam kung masira man
ang mukha ko. Pinunasan ko naman ang pisngi ko gamit ang likod ng aking palad.
Hindi ko kayang inumin ang sarili kong dugo kahit na maubusan pa ako ng dugo sa
aking katawan.

Nagpatuloy kami. Ngunit isa nga siya taksil kaya lumalayo ako sa kanya. May mga
espada na bumabagsak sa akin.

"Itigil niyo yan!"

Napalingon naman kami sa sumigaw.

"Duke?!"
Sigaw ng mahal na reyna.

Bigla kong naalala ang mate. Pag namatay ang reyna ay mamamatay din ang mahal na
Hari. Hindi ko kaya iyong mangyari. Kailangang bumalik sa dating kabaitan ang
reyna.

At isa pa, mawawalan ng King and Queen ang MVA. Sino naman ang papalit sa kanila?
Kaya hindi pwede.

Tsaka hindi siguro ako mapapatawad ni King kung nalaman niya namatay ang mga
magulang niya dahik sa akin. Sobrang sakit isipin.

Hindi ko kayang i-sacrifice ang MVA sa reyna dahil mamumuot ito ng kasamaan.

"Itigil mo na yan aking mahal. Magbago ka na ng buhay. Nandito ako, nandito ang mga
anak mo. Akala ko talaga ay wala ka na. Dapat wala ba rin ako kaya nakapagtataka.
Mahal na mahal kita aking mahal."
Ilang sandaling katahimikan ang nangyari.
Napahawak nalang ako sa aking tiyan na kanina pa masakit.

"Wag mo nang lokohin ang sarili mo Duke! Hindi ikaw ang mahal ko! Mahal ko ang ama
ng taksil na ito!"
Sabay turo sa akin.
Kumirot naman ang puso ko para sa mahal na hari. Masakit marinig na hindi ikaw ang
mahal ng mahal mo. Sa katunayan ay mate sila kaya mas masakit ito.

"Sinira nila ang pangarap ko! Magiging Queen din naman ako kung ang ama niya ang
napakasalan ko. Ginamit lang kita!"

"But I'm your mate!"

"Wala akong pakialam! Hindu ako naniniwala diyan! Umalis kana dito! Hindi ako
titigil hanggang hindi ko siya napapatay."

Determinado talaga siya. Naglihom na ang sugat sa aking tiyan. Sobrang tagal bago
gumaling.

Hinarangan naman ng mahal na reyna ang mahal na hari para hindi ito makapunta sa
amin.
Sinubukan niyang sirain ang nakaharang ngunit sa kasawiang palad ay hindi niya
nagawa.

Kaya kong sirain ito pero ayoko ring mapahamak siya kaya hinayaan ko nalang siya.

Nakaharap na ngayon sa akin ang Reyna. Punong-puno ng pait ang kanyang mga mata.

Nakaisip ako ng isang paraan para matagalan siya at malito. Agad kong pinapasok si
dia sa akin.

Gunawa ako ng sampung ako. Gumawa ako ng mirror kung saan ay nagawa kong gawing
totoo ang mga reflection ko doon. Nagsama-sama kami para hindi niya malaman kung
sino sa amin ang totoo.

Naghiwa-hiwalay kami.

"Kalabanin mo kami isa-isa para malaman mo kung sino ang totoo." Banggit ng isa
kong reflection. She's still a reflection.

Agad siyang nilusob ng reyna. Ako rin ang gumagawa ng moves para sa kanya.
Ginagamitan ko ng isip para gumalaw.

Nagtagumpay siya sa lima. Sa akin na siya nakaharap. Ngumiti naman ako sa kanya.

Binatuhan niya ang ibang natitira ng espada kaya agad itong naglaho.

Sigurado na siya na totoo na ang kaharap niya. At least nagawa ko siyang lituhin.

"Niloko mo na naman ako. Magaling ka."

Namutla naman ako noong napansin ko na napalibutan ako ng espada. Hindi ko siya
makita. Lahat ng dulo ng espada ay nakatutok sa akin. Wala akong kawala.

Pag tumusok sa akin ang mga ito, paniguradong hindi na ako makikilala. Lahat ng
parte ng katawan ko ay matatamaan.

Sinubukan kong lagyan ng proteksyon ang sarili ko.

"Katapusan mo na! Ha-ha!"

Napangiwi naman ako. Sugat-sugat na ang aking katawan sa mga ginawa niya kanina.
Paano pa ito?

Naramdaman ko naman papatayin na ako ng mga espada kaya napasigaw ako ng malakas at
napapikit.

May pumatak na luha sa aking mga mata.

Pagkamulat ko ay nanlalaki ang kanyang mga mata.

Tumalsik lahat ng nakapalibot sa akin. Nanginginug naman ako. Akala ko talaga at

katapusan ko na.

Napalingon naman ako sa kanya. Hindi ko talaga siya kayang patayin. Killing is a
sin.

Hingal na hingal ako. Parang lahat ng lakas ko ay napunta sa pagsigaw ko.

Ngumiti naman siya.

"Mukhang naibigay mo lahat ng lakas mo doon. Kawawa ka naman."

Sabay padaus-os niya ng kanyang dalawang daliri sa hawak niyang espada.

"Ito na ang huling espada na ibibigay ko sa iyo. Ito na ang papatay sa iyo. Iisa
lang ang ganitong uri ng espada. Ang swerte mo dahil ikaw ang makararanas ng sakit
na idudulot niya."

Hindi ko mapigilan ang aking luha.

Sinusubukan kong umilag sa kanyang mga atake. Lumalaban ako hanggang sa abot ng
aking makakaya. Kahit alam kong bibigay na ako sa anumang oras.

Keep fighting Layt.

Rinig kong bulong ni Dia na naghihingalo na din. Naawa ako sa kanya. Parehas kami
ng pakiramdam.

Parang baliw na tumatawa ang reyna. Ang sakit isipin na ramdam ng kalaban mo na
mananalo na siya.

"Paubos na ang lakas mo. Nakakaawa ka talaga. White magic pero hindi mo pa din
kayang gamitin ng tama."
Hindi ako umimik dahil lalo lang akong manghihina.

"Kung nakikita mo ang sarili mo, siguradong maaawa ka rin. Mukhang mamamatay ka na
kasi."
Napabuga naman ako ng dugo. May tumalsik sa kanyang mukha malapit sa kanyang labi
kaya agad niya itong dinilaan.

Nakakadiri siya.

Nanginginig na talaga ang katawan ko. Nauubusan ako ng dugo sa aking katawan.
Sobrang bagal bumalik ng dugo ko dahil sa kung anong meron man sa kanyang espada.

Napapapikit na ako. Hindi ko na kaya.

Napatigil ako sa pag-ilag. Parang di ko na talaga kaya.

Napadilat ako ng aking mata nang naramdaman kong may sumaksak sa aking puso.
Sobrang sakit.

Rinig na rinig ko ang mabili na tibok ng aking puso na ngayon ay humihina na.

May tumalsik sa aking dugo.

Sinubukan kong lumingon sa reyna.

Nakita kong may nakasaksak sa kanyang espada. Espada na pumapatay sa Magical

Vampire.

Sinaksak siya. Hindi ako ang sumaksak.

"I'm so sorry mom."

"King? Son? Ba-bakit mo ito nagawa?"

"You deserved it."

"Hi-hindi na ako magtatagal. Parehas kaming mamamatay ni Layt. Si Ra-Rainbow a-ay

nakakulong sa hu-hugis a-araw na ba-bato. Ma-mahal na ma-mahal ko kayong da-dalawa
ni Ni-Night."
Napalingon ako kay King Duke na papalapit sa reyna. Wala na rin siyang lakas.
"Aking mahal, mahal na mahal kita."
Naiyak naman ako. Bakit kailangang mangyari ito sa kanila?

"Pa-patawad a-aking ma-mahal na hari. Patawarin mo ko sa aking nagawa. Nadamay ka

pa."
Niyakap ng reyna ang hari at ganoon din naman ang hari. Unti-unti na silang
nawawala. Umiyak nang umiyak naman ako. Pansin ko ding namamanhid na ang aking
katawan. Once na maubusan na ako ng dugo ay maglalaho na din ako.

Mas delikado ang espadang sumaksak sa reyna.

Kasalanan ko ba talaga ang lahat?

Sana mapatawad pa ako ni King. Nawala sa kanya ang kanyang mga magulang dahil sa
akin.

Agad kong siyang nilingon. Papalapit siya sa akin. Ngunit nakatungo siya. Wala
siyang emosyon. Alam kong nasasaktan siya sa mga nangyayari.

Napahawak naman ako sa aking dibdib kung saan nakasaksak sng espada. Unti-unti nang
nawawala ang pintig ng akin puso.

"I'm sorry King. Ma-mah na mahal ki-kita. Hi-hindi ko na ka-kaya. Sa-sana ma-pata-
tawad mo a-ako."
Naramdaman kong sinalo niya ako bago ako mawalan ng malay.

This is the end of my life.

_____________________________________
Note: Hi guys nagbabasa ako ng mga post sa Fb about MVA so don't forget to use the

#MagicalVampireAcademy
Sa twitter at FB.

Para doon sa mga nagtatanong ng account ng mga characters sa FB, kindly check
nalang po sa conversation ko. Pinost ko po doon. Nag-aaccept ako ng friend requests
pag mutual sila so ayun lang. Thank you guuuuys! Yey

Mag 1 million na! Hurrah!

Chapter 53 (King)
Guys play niyo yung naka-attach na youtube video til the end para mas feel na feel
ang story haha. Kanta ni Layt kay King haha. Jk.

King's POV

I'm so confused.

Being in a situation like this.. is killing me inside.

Even though this was my second time to see my mother, I still love her no matter
what.

I love Layt too. I have a lot of memories with her. I'm so in love with Laytina.

I can't even move. I can't take seeing both of them suffering.

What the heck?

I can't see them? This is not good.

All I can see is a room full of puzzles.

Dang. I know I can solve all of these but not in a short time because of its
hardness.

"Find the missing pieces."

Find the missing pieces? I hope I can find my missing piece too. I need to find
her. I am not complete without her.

So what I need is to escape in this lonely place.

"Fck. I need to complete all these shts to find the unique piece."
This game is so crazy. I hope Ice can help me but no. He's not around.

I need to find Night in this room. This room has a maze.

I already solved 10 puzzles. I can't still read the message on these pieces.

It's getting harder. I'm thankful because I have enough knowledge to answer sh*ts
like these.

If Air and Rock are in this room, they can't escape. I guess so.

"King?"

Bumalik ako sa katinuang pag-iisip when someone called my name. I know that voice.
Of course, we're twin.

We hugged each other. So gay, but it just shows happiness. At least we're not
losing hope.

"I got 10 pieces. You?" He asked.

"Same."

"30 pieces left."

"How did you know?" I asked.

"Here." He showed 5 pieces having a message of '50 pieces'.

"Anyway, huwag na tayong maghiwalay dahil baka hindi na tayo magkita. We can solve
the puzzle together. Faster and easier."

"Alright." Naisip ko yon.

Sa loob ng 30 minutes ay nagawa naming makakuha ng limang pieces. Pinagpawisan

kami. I used torch para makita ang daraan namin at ang mga puzzles. Biglang dumilim
kasi ang paligid.

Maybe, it is part of the game. The harder, the better. Of course, for our mother.

"Wait." I looked at him. Tears drop

from his eyes. Nagtaka ako. Why?

"I love you King and Night." I read.

I bite my lower lip. Pinipilit kong hindi lumuha. Alam kong may rason kung bakit
kami pinapahirapan ng aming ina.

"I still hate her."

"Why do you hate her?" Tanong ko.

Hindi siya nagsalita.

"She's still our mother."

"Yeah, but I love Light more."

There's something in my chest. Kumirot ito noong narinig ko ang sinabi niya.
Something's bothering me. Conscience?

Umiwas nalang ako ng tingin.

Yung luha niya ay dahil sa galit na nararamdaman niya. At dahil na rin sa

pagmamahal.

Stupid love.

Yes, nakaramdam ako ng inis kay Night dahil kahit kaunti, ayaw niyang bigyan ng
pagmamahal ang aming ina. I really love our mother.

Hindi ko naranasan ang pagmamahal ng isang ina dahil sanggol palang kami ay wala na
siya.

Siguro ito yung kulang sa pagkatao ko.

Sa pagkakatunganga ko ay hindi ko napansing naka 5 pieces na ulit si Night. Wala

akong naitulong. Nainis naman ako sa aking sarili.

"You don't love Layt as much as I love Light." Naikuyom ko ang aking kamay. Gusto
ko siyang suntukin pero

I felt guilty.

Hindi ko nalang siya pinansin.

Natapos na namin ang lahat ng puzzles. Kailangan nalang naming buuin ang mga
nakauha namin.

Napailing nalang ako.

'You already found the 50 pieces of the puzzle. You can escape by finding the
magical door. The password is 'I love you King and Night'.'

Mabilis kaming naglakad ni Night sa huling daanang nakita namin. Nakita na namin
ang pintuan.
"I love you King and Night"
Nagkatinginan kami ni Night. Halatang galit ang nananaig sa kanya.

Nasilaw ako sa pagpasok namin.

Noong iminulat ko ang aking mga mata ay nakita ko agad ang aking ama. Agad kaming
pumunta ni Night doon.

"Ama?" Tanong ko. Umiiyak siya. Hindi ko kayang makita siyang nagkakaganito.

"Son, kill your mother. Please."

Dito ako napaluha. I can't kill my mother. My father will die too. I love them so
much.

"No! You will die too."

"I do-don't care. Kailangan niyang mamatay kung ayaw niyong masira ang ating mundo.
Hindi na magbabago ang mga masasama niyang plano."

"Magbabago pa siya. Hindi ko hahayaang mangyari yon."

"Hindi mo naiintindihan King? Hindi na kayang magbago ng ating ina!" Sigaw sa akin
ni Night.

I punched his face. Nagdugo ang kanyang labi pero agad itong naghilom. Gumanti
naman siya ng suntok.

"Tigilan niyo yan mga anak! Wala kayong magagawa kung kayong dalawa ang
magpapatayan. Huwag niyong hayaang lalong lumala ang sitwasyon!" Suway niya sa
amin.

"I can't kill her!" Sigaw ko kay Night.

"I can kill her!" Sagot naman nito. Nagulat ako. Kaya niyang patayin ang kanyang
sariling ina? Dahil ba yan sa pagmamahal kay Light?

"But I can't accept the fact that our father will die too." Dugsong niya dito.
That's why I can't kill our mother. Ayokong mamatay silang dalawa. Dalawa silang
mawawala sa amin.

"I want to kill myself. Kaso, sinigurado niyang ligtas ako kahit anong mangyari."

Napansin ko nga. Nasa isang malaking kulungan ang aming ama na kung saan ay hindi
kami makapapasok. Hindi rin pwedeng gamitin ng aming ama ang kanyang magic para
patayin ang sarili.

Gagawin ng iyong majica ang lahat para maging ligtas at masaya ka.

Pero siyempre may mas malakas na majica na pwedeng makapatay sa kanya.

"Please. Nagmamakaawa ako. Handa na akong mamatay. Masaya akong mamamatay kung
mamamatay ang aking mahal. Para ito sa ikabubuti ng ating mundo."

Umiling ako. Hindi ko na kayang marinig sa kanya na handa na siyang mamatay. Ang
sakit marinig na sa kanya pa nanggaling iyon. Bakit pa kasi may mate?

"Ama, mahal na mahal kita. Pinatawad na kita sa lahat ng kasalanan mo. I can kill
her for you. Naiintimdihan kita." Sagot ni Night. Bakit ganito ang aking kapatid?
Wala na talagang natirang pagmamahal sa kanyang puso para sa aming ina?
"No Night. Hindi mo kayang labanan ang iyong ina. Ayokong makasama ka sa aming
hantungan. Si King ang tanging makakagawa nito. Night, kunin mo ang espada sa aking
kwarto. Yun ang makakapatay sa kanya. Ibigay mo ito kay King. Huwag na huwag mong
susubukan na patayin siya dahil baka saiyo sumaksak ito. Natatakot ako na pati ikaw
ay mawala. Mas ayos na kami ang mawala. Kailangan kayong dalawa ay mabuhay para
pamunuan ang ating mundo. MVA needs the both of you." Tumango naman si Night.
Umalis na din agad siya.

Pinunasan ko ang aking mga luha. Why do I need to do this? Ang bigat sa loob. At
bakit ako pa yung papatay? Alam kong kaya ko pero ina at ama ko sila.

"Aking mahal na ama, magbabago pa siya. Please maniwala ka. May pag-asa pa."

"Hindi na."

"Paano mo nasabi?"

"Layt already tried. She failed." Pagkarinig ko ng pangalan ni Layt ay kinabahan

ako. Ngayon ko lang siya naalala.
Ang sama ko. Laging ang ina ko ang iniisip ko. Mahal na mahal ko kasi ang aking ina
ngunit mahal na mahal ko rin si Layt. Mas matimbang lang siguro sa ina.

Dumating naman agad si Night. Inaabot niya sa akin ang espada. Tiningnan ko lang
ito.

Ito yung espada na kapag nasugatan ka ay hindi ka na mabubuhay. Uubusin nito ang
dugo mo. Walang nakakaligtas dito. Kaya maingat itong hinahawakan ni Night.

"What now? Don't be so stupid. I don't have a stupid twin!" Iritang sigaw ni Night.

Umiling ako. Masakit man siya magsalita ay hindi ko pa rin kaya.

"King! Makinig ka, baka sa oras na ito ay patay na ang mga kaibigan mo." Nanlaki
ang aming mga mata.

Biglang humina ang boses ng aking ama.

"Si layt, duguan. Halos mauubusan na ng dugo. Umalis siya sa lugar na ito para
ilayo ang reyna sa inyo. Ayaw niyang madamay kayong dalawa. Sinusubukan niyang
labanan, hindi ang inyong ina kundi ang kanyang buhay. Sinusubukan niyang mabuhay.
Ayaw niyan patayin ang inyong ina."
Huminga ng malalim ang aming ama. Kinakabahan ako sa bawat buka ng kanyang bibig.
Naramdaman kong galit na galit na ang aking kapatid. Hindi na siya makapagpigil.

"Kaya patayin niyo na ang reyna. Mas magiging masaya ako kung magagawa mo na ito
King. Mahal ko kayo. Handa na ako."

Umiling ako. Tanging pag-iling nalang ang nagagawa ko pag naririnig kong gusto kong
patayin ang aming mahal na ina.

"Maaaring patay na ngayon si Layt!" Sigaw ng aming ama.

Agad namang sumugod si Night.

Napatingin ako sa aming ama. Nakatingin lang siya kay Night. Lumuluha siya. Mas
nasasaktan ako.

"Please King. Mamamatay si Night kung hinayaan mo siya. Mararamdaman siya ng iyong
ina. Hindi siya magdadalawang isip na patayin si Night. May kakayahan kang hindi
mapansin. Kaya ikaw ang makakapatay sa kanya. Iligtas mo si Night, ang buong mundo,
at si Layt hanggang makakaya pa."
Sinubukan ko siyang yakapin. Nagtagumpay ako ngunit agad din akong napaatras dahil
sa nakaharang.

"Mahal na mahal kita aking mahal na ama."

"Mahal na mahal din kita anak. Ipaalam mo rin kay Night yan."
Tumango naman ako. Nginitian niya ako. Napangiti na rin ako kahit may konting
pilit.

Itinulak ko si Night. Bumagsak siya sa lupa. Napangiwi naman siya sa aking ginawa.
Inagaw ko ang espada sa kanya.

"D*mn King! Wag mong sabihing hahayaan mong mama-"

Hindi ko na siya pinatapos.

"I'm sorry Night."

Naging seryoso ang aking mukha. Nakita ko sila.

Pabigay na si Layt. Sobrang putla na niya. Sobrang daming dugo ang nawala sa kanya.
Hindi agad gumagaling ang sugat niya.

Pagkalapit ko ay snigurado kong hindi nila ako nakita.

Napakagat nalang ulit ako sa aking labi. I don't want to do this but I have to.

Isinaksak ko sa likod ang aking ina gamit espadang ibinigay sa amin. Nangilid ang
aking luha.

Lumingon sa akin si ina.

"I'm so sorry mom." Ika ko sa kanya.

"King? Son? Ba-bakit mo ito nagawa?"

Hindi ko alam ang sasabihin sa kanya.
Naghihintay siya nang isasagot ko.

"You deserved it."

Sinagot ko rin siya ng walang emosyon.

"Hi-hindi na ako magtatagal. Parehas kaming mamamatay ni Layt. Si Ra-Rainbow a-ay

nakakulong sa hu-hugis a-araw na ba-bato. Ma-mahal na ma-mahal ko kayong da-dalawa
ni Ni-Night."
May mga luhang pumatak sa kanyang mga mata. Umiwas naman ako nang tingin. Masakit
makitang unti-unting namamatay ang aking ina dahil sa akin.

"Aking mahal, mahal na mahal kita."

Napalingon naman ako sa aking ama na nasa aming gilid. Tinulungan siya ni Night.
Hindi ko na magawang umiyak. Naubos na ata kanina.

"Pa-patawad a-aking ma-mahal na hari. Patawarin mo ko sa aking nagawa. Nadamay ka

pa."
Niyakap niya ang aming ama at ganoon din naman siya. Unti-unti na silang nawawala.
Napatungo nalang ako.
Umiiyak si Layt at Night.

Napalingon naman ako kay Layt na parang sa isang iglap lang ay mawawalan na siya ng
buhay. Agad ko siyang nilapitan.

Although Cupid said that we are mate, hindi pa kami kasal para maramdaman ko ang
nararamdaman ni Layt ngayon. Sana nga, sana nararamdaman ko na din. She's dying
physically and emotionally. I'm just dying inside.

"I'm sorry King. Ma-mah na mahal ki-kita. Hi-hindi ko na ka-kaya. Sa-sana ma-pata-
tawad mo a-ako."
Agad ko siyang sinalo.

Natulala ako sa kanya. She's not breathing anymore. My fault.

This time, I cried.

I really love you Layt. I'm so sorry. Hindi kita naipagtanggol sa aking ina. Sorry
for being sh*t.

You will always be my girlfriend. My love.

"Please wake up Layt."

Sinubukan kong tapikin ang kanyang pisngi. Sobrang putla na niya. May mga luha sa
kanyang mga mata.

"Layt!" Sigaw ni Night.

Pero wala pa rin kaming naririnig mula kay Layt. Para kaming t*nga na umaasang
magising pa siya.

"Huli na." Sabay tungo ko.

Napahawak ako sa aking labi na duguan. Si Night naman ang sumuntok sa akin.

Tanggap ko. Kasalanan ko.

"Kung inagahan mo sana, buhay pa sana siya! G*go ka!"

Naramdaman ko ulit ang kanyang suntok. Hindi ako lumaban.

"Sorr-"

"Hindj mabubuhay ng sorry mo si Layt! Wala na siya. Wala na! Minahal ko din si
Layt. Kaya ganito ako ngayon."
Alam ko.

"Hindi niya deserve na masaktan ng ganito. Hindi ka nababagay sa kanya! Bakit?

Dahil hindi mo siya pinahalagahan. Mas inisip mo ang iba kaysa sa kapakanan niya."
Bumuhos ang kanyang mga luha. Kinuha niya si Layt sa akin.

"Gagawin ko ang lahat para mabuhay siya. Kahit alam kong wala ng ibang paraan!
Kahit alam kong patay na talaga siya! Kailangan niyang mabuhay!"
Hinayaan ko nalang niya. He's right. Hindi ako nababagay kay Layt. Hindi dapat niya
dinanas ang kanitong kapait na pangyayari.

Sinundan ko sila ng tingin.

Huli na. Huli na ang lahat para sa amin.

Hindi ko man lang nagawang sabihin kung gaano ko siya kamahal bago siya namatay.

Napakawala ko talagang kwenta.

I'm so selfish. Ito tuloy ang kinahantungan ng aking mga kamalian. Nawala ang mga
nagmamahal sa akin.

Ang aking ina at ama ay wala na.

Pati na rin ang babaeng minahal ko nang sobra.

I really love you Laytina.

Chapter 54 (Hope)
King's POV

Nakaupo lang ako ngayon sa field. Tanaw ko ang academy.

Agad na itong naayos pagkatapos ng malupit na pangyayari.

Ginulo ko naman ang aking buhok. Frustrated.

"King!"

Nilingon ko naman kung sino ang tumatawag sa akin.

"Ice?"

"Come with me. Bilisan mo!"

Sinunod ko naman siya. Naguguluhan ako pero mas pinili ko nalang huwag magbigay ng
emosyon.

Papunta kami sa healer. Yeah, alam ko ang daan na ito. Maaaring maraming sugatan sa
aking mga kaibigan.

Agad bumungad sa akin si Tricity. Ang pagkakatanda ko ay siya ang unang nasugatan.
Malala ang nangyari sa kanya.
Malakas na siya ngayon.

Tinaasan niya ako ng kilay. Pero agad namang ngumiti. Bumulong siya na ang gwapo ko
daw. Napailing nalang ako.

Probably, she lost her memories.

Naikuyom ko ang aking kamay nang makita ko ang katawan ni Layt na wala ng buhay.

Ang sakit. Umiiyak sila. Pati si Klyzer ay umiiyak. Wait. Si Klyzer?

"King bilisan mo!" Sigaw naman ni Night.

Tumabi ako sa healer.

"Kailangang masalinan ng dugo ang prinsesa mula sa kanyang mate. Kailangang mahanap
ang mate niya sa madaling panahon. Mabuti nalang ay alam na ni Cupid na ikaw ang
kanyang mate. Kailangan mo siyang bigyan ng dugo." Napalingon naman ako sa healer.
May pag-asa pang mabuhay si Layt?
"Kung hindi mo ito gagawin, sa loob ng isang buwan ay mamamatay ka na rin."
Napalunok naman ako ng aking laway. Kailangang mabuhay ni Layt dahil kailangan siya
ng mundo namin. This is the last wish of my father. Hindi ko kayang biguin ito.

Agad kong kinagat ang aking pulso para sumipsip ng dugo. May kaunting hapdi pero
wala ito sa sakit na nararamdaman ng aking puso.

Ibinuka ko ang kanyang bibig para masalin sa kanya ang dugo ko.

Naglapat ang aming mga labi. Mas nasasaktan ako. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang
kanyang mga labi. Ang ipinagkaiba lang ngayon ay sobrang lamig na nito.

Inulit ko ang aking ginawa. Noong makatatlo na ako ay pinigilan na ako ng healer.
Binigyan naman niya ako ng isang tableta para inumin. Para mabilis daw bumalik ang
nawala sa aking dugo.

"Maghintay nalang tayo. Titignan natin kung eepekto ba ang huling pag-asa natin."
Ika ng healer.

"Hindi ako mauubusan ng pag-asa. Kailangan siya ng ating mundo."

Kailangan ko rin ang aking mahal.
Umiwas naman ako ng tingin sa kanila. Hindi ako sanay na maging emosyonal sa harap
nila. Akala siguro nila ay wala na akong pakialam kay Layt dahil sa inaasta ko.
Ayoko lang maging mahina sa kanila.

Sobrang nag-aalala at nasasaktan ako ngayon.

Sinasalo ko nalang ang masamang titig sa akin ng kapatid ko. Alam kong iniisip niya
pa rin na hindi ko ganoon kamahal si Layt. Hayaan nalang siya.

Napatitig ulit ako kay Layt. Gusto kong lumapit kaso pinalibutan nila si Layt.
Tumayo nalang ako. Napalingon sila sa akin. Nag-iwas ulit ako ng tingin sa kanila.
Kay Layt ko nalang ifinocus ang atensyon ko.

Bumabalik na ang kanyang kulay. Nagdidiwang ang aking puso. Mabubuhay siya.

Nagmulat ang kanyang mga mata. Lahat sila ay natuwa. Umingay ang paligid. Sa kanya
lang ako nakatingin. Napangiti ako pero agad ko iyong binawi. Mahihirapan na akong
lapitan ka dahil hindi na maganda ang turing sa akin ni Night at ng aming mga
kaibigan.

Sa ngayon ay masaya na akong nabuhay siya. Hindi ako deserving sa pagmamahal niya.

I can force Cupid to break the rule if they want.

Papayag akong tanggalin ang pagiging mate namin dahil pinabayaan ko siya. Dahil
hindi ako nararapat sa isang mala anghel na katulad niya.

Nakatulala lang siya sa kisame. Iginalaw niya ang kanyang mga mata. Sinundan nila
ang titig ni Layt. Sa akin siya unang tumingin.

Matagal siyang nakatitig sa akin. Hindi ako makangiti. Nasasaktan ako dahil
naranasang mong mamatay dahil sa akin.

Hindi rin siya kumikibo. Hindi niya inaalis ang titig sa akin. Nag-iwas nalang ako
ng tingin sa kanya. Baka sakaling iiwas niya rin ang mga mata niya sa akin.

"Si-" Napalingon ulit ako sa kanya. Inilibot niya ang kanyang paningin sa mga
kasama namin hanggang sa tumigil na naman sa akin ang titig niya.
"Sino kayo?"
Parang nalaglag ang puso ko sa tanong niya.

"Layt hindi uso biro ngayon. Ikaw naman pinapaiyak mo kami bfs." Ika ni Cupid.

"Oo nga Layt. Natulog ka lang, kinalimutan mo agad kami? Wag ganon. Nakalimutan mo
na bang ako ang pinakagwapo dito?" Pagmamayabang ni Air.

"Yeah. Nakalimutan kita." Sagot ni Layt.

"Hahaha Air nakalimutan na gwapo ka? E di ka naman gwapo para maalala!" Singit
naman ni Rock. Sinusubukan siguro nila na pasayahin si Layt ngunit seryoso pa din
ito.

Lagi niya akong sinusulyapan. Weird.

"Hindi mo ba talaga kami maalala?" Tanong naman ni Ice.

"Hindi ako nagbibiro. Hindi ko kayo kilala." Sagot niya.

"Mi? I forgot you too. But I know in my heart, you are my mom. Here your heart too!
It will help." Ngiting wika naman ni Klyzer. Nawalan din ng alaala si Klyzer? Kaya
pala hindi siya sumalubong sa akin kanina.

"Wala talaga akong maalala. Babalik naman siguro ito eventually."

"Oo nga. Huwag nang pilitin muna. Baka sumakit pa ang ulo ni Layt. Ang mahalaga ay
buhay na siya!" Natutuwang ika naman ni Invi. She's right.

"Shhht paano ko makikita si Light?" Kabadong tanong ni Night. Ngayon ko lang

napansin na wala si Light. Is she okay?

Hinawakan ni Klyzer si Layt. Pumikit ito. Parang may kung anong ginagawa Layt.

"Tita Light is in the tree."

"In the tree? Huh Klyzer?" Gulat na tanong ni Krystal na kanina pa nakabantay kay
Pj.

"Yes. She's inside the tree."

"Nasaan ang punong iyon Klyzer?" Tanong ni Night. Mukhang determinado siya na
mailigtas ang babaeng mahal niya..

"Sa bundok. I don't what mountain is that."

"Ang bundok na sinasabi niya ay ang delikadong bundok kung saan ay pinoprotektahan
ito ng iba't-ibang elemento at majica. Maaaring napapasunod na ng prinsesa Layt ang
mga majica doon. Siya lang ang tanging makakakuha kay prinsesa Light. Siguradong
ligtas siya doon dahil ito ay nasa loob ng healing tree." Singit naman ng healer.

"I tried to bring back mi's memories but unfortunately, I failed." Umiyak si
Klyzer. Nilapitan ko siya. Binuhat ko naman siya. Nakalingon na naman sila sa akin.

"Shhhh it's not your fault baby."

"My fault." Mahina kong pagkasabi. Aminado naman ako.

Sinulyapan ko si Layt na kanina pa nakatingin sa akin.

"Pagpahingahin na muna natin si Layt." Ika naman ni Rebecca. Nagpaalam na rin sila
ni Xander dahil aalagaan pa nila si Minah. Tumango lang sila sa akin. Alam kong
galit din sila.

Si Krystal ay piniling manatili para alagaan si Pj. Si Tricity ay nakatitig lang sa

akin.

Umalis na din ang iba. Si Night ay tumayo na rin.

Naglakad na siya sa papaalis. Dumaan siya sa gilid ko.

"Nawalan siya ng alaala. Kasalanan mo ito. Tandaan mo iyan." Tumango nalang ako
bilang pagsang-ayon.

Siguro tama na itong nangyari. Yung nawalan siya ng alaala para makalimutan niyang
may minahal siyang katulad ko na ang alam lang na gawin ay saktan siya. Na
napakawala kong kwenta.

Nagpaiwan din si Klyzer. Nakatayo lang ako. Hindi ko alam ang aking gagawin.

Nalatingin lang sila sa akin.

"Naalala ko na!" Naagaw naman ni Klyzer ang atensyon namin.

"Ang alin Klyzer?" Tanong ni Krystal.

Tinuro ako ni Klyzer.

"Daddy! Di! Mi, siya si Di!" Tumalon-talon si Klyzer. Pumalakpak pa na para bang
nanalo sa kung saan.

Nagtaas naman ng kilay si Layt. Malamang ay hindi niya makuha ang punto ni Klyzer.

Tumikhim naman si Krystal. Ang awkward nga naman. Baka ayaw niya ring maalala ako
ni Layt.

Kung ako lang, ayaw ko rin na maalala pa ako ni Layt. Masasaktan lang siya sa mga
nakaraan at sa mga nagawa ko.

Nilapitan ko si Klyzer. Hinalikan ko siya sa noo.

"Take care of your mi. I will leave right now." Sumimangot naman ito. I smiled to
assure him that i'm okay and everything will be fine too.

Tinapunan ko ulit ng tingin si Layt.

"Una na ako." Hindi siya sumagot.

Minabuti ko nang umalis.

Naglakad-lakad ako hanggang sa makarating ako sa hugis araw na bato. Naalala ko

yung sinabi ng aming ina na nandito si Rainbow.

Agad kong inapakan ang bato at nilagyan ko ng pwersa ang aking katawan para mas
lumubog ito.

Napatakip naman ako ng aking mga mata dahil sa sobrang liwanag na lumabas.
May tatlong bulto ng katawan akong nakita.

Hindi ako maaaring magkamali. This couple is Layt's parents!

Magkayakap silang dalawa ngunit walang malay na nakahiga sa gilid ng bato. Ganoon
din si Rainbow.

Nilapitan ko sila. Isa-isa ko silang tinapik sa mukha para magising.

Buong akala ko ay si Rainbow lang ang nandito.

Nagmulat naman sila ng mata. Agad namang nagyakapan ang mga magulang ni Layt.
Sobrang tuwa nila. Napatingin sila sa akin.

"King?" Nginitian ko sila. Yakap rin ang natamo ko sa kanila.

"Ang laki mo na. Kamusta? Kamusta ang aming kambal?" Napangiti ako ng mapakla.

"I'm fine, hopefully. Laytina and Light are safe now."

Hopefully. I just lied. I'm not really fine.

"I'm so glad to hear that!" Pwede mo ba kaming dalhin sa kanila?

Tumango naman ako. Nilingon ko si Rainbow. Hindi niya ako kilala.

"Follow us." Sambit ko dito. Tumayo naman ito at sumunod na rin sa amin.

Layt's POV

Para akong nanaginip ng masama. Pagmulat ko ng aking mga mata, puting kisame ang
aking nakikita.

Nakarinig ako ng ingay. Ibinaba ko ang aking tingin.

Napatingin naman ako sa isang lalaking walang kibo na nakatingin rin sa akin.

Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. He looks so familiar.

Umiwas siya ng tingin. Nakaramdam naman agad ako ng lungkot.

Napansin ko naman na may iba pa palang narito noong nag-ingay sila.

Nagtataka ako. Bakit ang dami nilang narito?

At bakit nandito ako? Hindi naman ito hospital.

At tsaka hindi ito ang Dorm ko. Nasaang lugar ba ako? Dapat nasa VA ako. Ay
graduate na nga pala ako. Nakatulog lang ako ay nakalimutan kong wala na nga pala
ako sa VA. Maghahanap pa nga pala ako ng trabaho. Parang normal na tao lang.
Nawalan siguro ako ng malay kakahanap ng matitirahan kaya ako nandito. Ang bait
naman nila para kupkupin ako.

Tinanong ko naman kung sino sila. Halos hindi sila makapaniwala sa tanong ko. Akala
mo naman kilala nila ako. Ni hindi ko nga sila kilala e.

Ang dami nilang pinagsasabi. Nag-asaran pa. Ngunit hindi ko pa rin sila kilala.
Nakaramdam ako ng irita dahil pinipilit nila na kilala ko sila.

Tsaka ano ba yang sinasabing elemeto at majica? Wala naman non. Kung anu-ano
pinapaniwalaan nila. Baliw na ata itong mga ito e.
Pagkakaalam ko, malas lang ako. Hindi nagka-amnesia.

Tsaka may kakambal ako? Ano lokohan? Baka kamukha lang. Malas naman niya na naging
kamukha ko siya. Baka bully-hin siya ng mga nang-aapi sa akin.

May isang bata naman sinabing mother niya ako. As far as i know, wala akong anak.
Ang bata ko pa for pete's sake.

Yung lalaking yon, kanina ko pa talaga siya tinititigan. Medyo nahihiya na nga ako
kasi lagi niya akong nahuhuling nakatingin sa kanya e.

Aminado ako na ang gwapo niya. Perfection ang nakikita ko sa kanya. Napakaswerte
naman niya dahil ibinigay na ata sa kanya lahat ng magagandang physical aspects.

Ang swerte ng magiging girlfriend niya.

Nagpaalam naman na sila. Mabuti nga e, naiirita ako sa kaingayan nila. Lalo na yung
Air at Rock. Laging nagtatalo.

Nagpaalam na rin yung lalaki. Nalungkot na naman ako. Hinahangaan ko na ata ang
isang yun. Iba ito. Ngayon lang ulit ako nagka crush.

Ah teka? So crush ko na siya? Uh ang landi mo Laytina Chua.

Tumabi naman sa akin si Klyzer. Nahiga na din siya. Hinayaan ko nalang siya. Wala
siguro siyang magulang kaya napagkamalan ako. Magaan naman ang loob ko sa kanya.

Nakatulog na siya. Bampira rin kaya ito?

Kanina pa nakatingin sa akin tong nagngangalang Krystal. She's weird. Parang

minamanmanan niya ako.

Hindi ko nalang siya pinansin. Baka mag-init ang ulo ko sa kanya.

Maya-maya ay bumukas ang pinto. May apat na pumasok kasama yung lalaki kanina.
Poker face pa rin siya. Siya ata ang pinakamasungit na nakita ko. Nakapasok lang
ang kanyang mga kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang pants. He's so cool.

Napatayo si Krystal. Nagulat sa pagpasok nung tatlo. Nagsalita siya ng rainbow.

Wala namang rainbow sa loob. Another weird thing.

Yung dalawang pumasok ay mangiyak-iyak na habang papalapit sa akin.

"Anak kamusta kana?" Tanong nung babae. Anak? Huh? Matagal ng wala ang mga magulang
ko. Naaksidente daw.

"Sino kayo?"

"Siguro hindi mo na kami tanda. Kami ang mga magulang mo Layt. Matagal tayong
nawalay. Sa murang edad mo ay nagkahiwalay tayo dahil kay Erina. Pilit niya tayong
gustong patayin. Nagkahiwa-hiwalay tayong apat. Hindi ko akalain na makikita ko ang
iyong ama. Ikinulong kami ni Erina sa ilalim ng bato kasama si Rainbow. May
nakaharang sa amin ng iyong ama. Ngayon lang ulit kami nagkasama ng ganito.
Natutuwa ako dahil mabubuo na ulit ang ating pamilya."
Lumingon ako dun sa lalaki. Napansin kong parang nasasaktan siya. Siguro ay hindi
na buo ang kanyang pamilya?

"Hindi ko po talaga kayo maintindihan. Pinipilit nilang wala akong maalala. Hindi
ko kayo kilala."

"Anak naiintindihan ka namin. Hindi ka namin minamadali para maalala kami. Ang
mahalaga ay ituring mo kami bilang magulang mo dahil iyon ang totoo."

Tumango nalang ako. I care for them. Siguro nga ay mga magulang ko sila?
Nananalaytay naman kasi ang dugo hindi ba? Nararamdaman kong may something special
sa kanila.

"Nasaan ang kakambal mo?" Tanong nung lalaki sa akin. My dad rather.

"Hindi ko po alam. Hindi ko alam na may kakambal ako."

"King?" Lingon naman nila doon sa lalaki. So King ang name niya? Astig naman. Bagay
na bagay sa kanya.

"She's safe. Nasa loob siya ng healing tree." Sagot naman nito. So may kakambal
talaga ako?

Sabagay, nawalan ako ng alaala. Hindi ko maalala yung nakaraan ko, noong bata ako.
Baka siguro totoong may pamilya pa ako.

"Paano siya makakalabas doon?"

"That? I don't know too. Maybe, only Layt can answer that soon." Mahinang sagot
noong King.

Kailangan kong tulungan ang aking kambal kung ganoon?

"Babalik muna kaming palasyo. Babalikan ka namin dito anak. King please bantayan mo
siya." Tumango naman yung King.

Mabuti pala ay hindi nagising si Klyzer. Sila Krystal at yung Tricity ay nakikinig
lang.

Lumapit sa akin si King kasabay noong isang babae.

Napansin kong napataas ang kilay ni Tricity doon sa babae. Selos?

Kumapit sa braso ni King yung babae. Nakaramdam na naman ako ng iritasyon.

Selos din ba? Naku hindi maganda ito. Weird. May mali e. Hindi ko lang alam kung
ano.

"Sa labas lang ako. Diyan ka na muna sa loob Rainbow." Tinanggal ni King ang
pagkakahawak noong babae sa bisig niya. Nahiya naman ako kasi kanina pa pala ako
nakatitig sa kamay nung babae. Siya pala yung Rainbow. Akala ko namamalikmata na si
Krystal.

Nginitian ni Rainbow si King. Ugh naiinis ako. Kainis! Bakit ganito ang
nararamdaman ko?

Hindi nagbalik ngiti si King. Napakawala talaga niyang emosyon. Pero kahit na
ganoon, may sinisigaw yung puso ko e.

Sinundan ko siya sa labas. Hahabulin sana ako ni Krystal kaso sabi ko susundan ko
si King.

"King!" Tawag ko sa kanya noon naabutan ko siya sa labas.

Agad niya akong nilingon. Wala pa ring emosyon.

"Naaalala mo na ba ako?" Kunot noo niya. Ayaw niya bang maalala ko siya? Or baka
assumption ko lang? Assuming kasi ako.

"Hindi e." Mas lalo niyang ikinunot ang noo niya. Gwapo pa rin. Nahihiya naman ako.

"Bakit ka sumunod?" Pinagdikit ko naman ang dalawang hintuturo ko. Tila nag-iisip
ng sagot sa kangang katanungan.

May something talaga sa tibok ng puso ko pag siya ang nakikita ko.

"Ang isip ay nakakalimot. Ang puso ay hindi." Ika ko sa kanya.

_____________________
Don't forget to use the #MagicalVampireAcademy on Fb and twitter. I will read your
post (ireretweet ko :D)

Chapter 55 (Stay with me)

Note: Hi guys! Tulungan nating maka 10million views ang MV ni Jessica Jung a.k.a
Laytina. Click niyo yung video. Or search niyo Fly by Jessica Jung. Thank you!
Enjoy reading!
Layt's POV
Napatakip ako ng aking bibig. Hindi ko sinasadyang sabihin yun. Hindi ko alam bakit
ko ba nasabi ang mga katagang iyon. Ni hindi ko nga siya kilala e.
Tumalikod ako sa kanya. Alam kong sobrang pulang-pula na ng aking mukha.
Lumakad ako pabalik sa pintuan.
May humigit sa aking braso at alam kong siya yun. Hindi ko siya nilingon. Nahihiya
ako sa mga nasabi ko. Wala na ata akong mukhang ihaharap sa kanya.
"Paano mo nasabi yan?" Tanong niya.
"Hi-Hindi ko din alam." Sagot ko sa kanya. Ang fail mo Laytina!
"Okay."
Nanghina naman ako sa sinabi niya. Bakit ba ako nasasaktan kung wala naman talaga
siyang pake? Baka naman iniisip niya na nababaliw na ako base sa mga sinabi ko sa
kanya kanina.
Nakalimutan kong magwalk-out. Napasimangot naman ako. Siguro nga iniisip niya ngang
wala na ako sa katinuan. Hindi man lang ako umalis noong binitawan niya ako.
Parang narinig ko siyang huminga ng malalim bago ako pumasok sa pintuan. Akala mo
ang bigat ng problema niya. Lalo tuloy akong na-curious sa kanya.
Nadatnan ko namang nakatingin sa akin si Krystal. Nakakunot ang noo niya.
"May problema ba?" Tanong ko sa kanya.
"May pakiusap ako sa iyo." Napataas naman ako ng kilay. Hindi pa nga kami masyadong
close, nahingi agad siya ng pakiusap?
Nilingon ko naman si Tricity kasama yung babaeng rainbow ang hair. Parehas tulog.
Baka kaya ako ang pakikiusapan nya ay tulog yung dalawa. E bakit naman nakakunot
ang noo niya? Ay ang dami kong tanong. Bakit hindi nalang siya ang tanungin ko?
"Ano iyon?"
"Lumayo ka kay King."
Biglang kumirot ang puso ko sa di malamang dahilan.
"Bakit ko gagawin yun?" Tanong ko sa kanya.
"Siya ang dahilan kung bakit ka nawalan ng alaala. Siya ang may kasalanan kung
bakit ka namatay!" Napataas ako ng kilay. Namatay? Namatay na ako? Pinaglololoko
ata ako ng babaeng ito e.
Naiinis ako sa kanya.
"E bakit nandito pa ako kung patay na ako? Nagsisinungaling ka lang e!" Sigaw ko sa
kanya. Inirapan naman niya ako. Binawian ko naman siya. Hindi lang siya ang may
karapatang mang-irap.
"Binuhay ka ni King sa pamamagitan ng halik. Pe-" Hindi ko pinatapos ang sasabihin
niya.
"Siya pala ang bumuhay sa akin e. Edi dapat nagpapasalamat tayo sa kanya. Kahit na
siya ang may dahilan bakit ako namatay, siya naman ang dahilan kung bakit pa ako
nabubuhay." Napatikom naman siya ng bibig. See? Ang nakikita lang nila ay yung
kamalian ni King. How about the good side?
Wait double meaning ba sinabi ko na siya ang dahilan kung bakit ako nabubuhay?
Nevermind.
Tumalikod ako sa kanya at humakbang na paalis.
"Layt!"
Hindi ko siya nilingon. Tumakbo ako palabas. Hinanap ko si King. Wala siya dito.
Naglakad-lakad naman ako. Natanaw ko ang isang napakalaking palasyo. Teka mayroon
ba nito sa pilipinas? Nasaang planeta na ba ako? Di ko namamalayang may palasyo na.
Tapos parang magical pa ang dating.
Napakunot naman ako ng noo pero namangha din naman. May mga kung anu-anong magic
akong nakikita sa mga bampira. I'm sure bampira sila.

Parang yung bubbles ko lang. Teka nasa ibang mundo na ba ako?

Ay nako Laytina, lagi ka nalang nangangarap.
Kaya hindi ka pa nagkaka-boyfriend e.
Napailing naman ako sa inisip ko. Totoo naman.
Maya-maya ay nakita ko ang ibang mga bampira kanina na nakapalibot sa akin. Nakita
nila ako. Mga nanlalaki ang mga mata. Akala ba nila multo na ako? Inirapan ko naman
sila.
Parang hindi sila makapaniwala.
"Hindi ko alam. Parang nahawaan ata siya ng ugali ng Reyna." Bulong nung Air.
Bubulong e rinig naman. Bampira kaya kami.
Sinong Reyna ang tinutukoy nila?
Lalapit na sana sila kaso bigla akong tumakbo. Ayoko sa kanila. Pilit nila kaming
pinaglalayo ni King. Wala namang kasalanan yung lalaking yun.
Nakalingon ako sa kanila habang tumatakbo. Kaso bigla akong nabungo. Ang sakit ng
leeg ko grabe. Ang tigas ng pinagbungguan ko. Pader ata.
Hinimas-himas ko naman ang gilid ng aking leeg. Napaangat naman ako noong may
tumikhim.
Nanlaki ang aking mga mata. Nakatitig lang sa akin si King. Isang nakakahiyang
moment na naman ba sa akin ito?
Tatakbo sana ulit ako kaso ikinulong niya ako sa kanyang bisig. Nakayakap siya sa
akin.
Feeling ko, sobrang safe ako. Napakakumportable siyang kasama.
"King bitawan mo siya!" Sigaw nung kamukha ni King. Kambal ba sila?
"Let's runaway, my love."
Automatic na napatungo nalang ako. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko
ay naririnig niya rin ito. Bakit my love?
Napatunayan kong bampira nga siya. Sobrang bilis niya. Mas mabilis siya sa aking
kumilos. Sa VA, ako ang pinakamabilis. Ako lang din ata ang may bubbles ngunit
walang nakakaalam.
Nakayakap lang ako sa kanya. Amoy na amoy ko ang kanyang leeg. Ang bango. Ang sarap
kagatin. Bigla naman akong nagutom. Mali ito. Hindi ako maaaring uminom ng dugo.
Ibinaba ko naman ang aking tingin.
Temptation will kill me.
Nasa palasyo pala kami. Sobrang manghang-mangha naman ako sa aking nasasaksihan.
Punung-puno ng mga kumikintas at kumikislap ang buong lugar. Sobrang perfect lang.
"Itikom mo ang bibig mo." Napatikom naman ako ng aking bibig. Nakakailang beses na
ba akong napapahiya sa harap niya. Siya pa talaga ang nakakita.
Umirap nalang ako. Sobrang sungit niya talaga.
Buhat-buhat niya pa rin ako. Napansin ko na sobrang daming bulaklak sa paligid.
Mahilig ako sa dilaw na bulaklak. Napangiti nalang ako. Ang swerte ko naman.
Nakapunta ako sa ganito. Natanaw ko naman ang batis. Kulay blue ito na parang
kumukulay galaxy dahil sa pagkintab nito. Sobrang ganda.
Napansin ko namang buhat niya pa ako.
"Uhm? Pwedeng pababa? Mabigat ako." Agad naman niya akong binaba.
Lumapit ako sa batis. I hope I have a camera para makuhaan ito ng larawan. Isa na
ata ito sa magiging paborito kong lugar.
Kitang-kita ko ang reflection ng aking mukha sa tubig.
Minsan napapaisip ako. Maganda naman ako, ngunit bakit ang sama sa akin ng kapwa ko
bampira? Lagi nalang ako yung napagdidiskitahan sa VA.
Umupo naman ako sa gilid. Maya-maya ay naramdaman ko rin ang pag-upo ni King sa
aking tabi.
Napaisip naman ako. Parang napanaginipan ko na ang lugar na ito. Napahawak naman
ako sa aking labi. Alam ko, dito ko natagpuan ang Prince Charming ko.
"Alam mo ba King?" Panimula ko.
"Hm?" Sagot niya.
"Napanaginipan ko na ang lugar ba ito. Tapos dito ko daw natagpuan ang Prince
Charming ko." Kilig na kilig naman ako habang kinukwento ko sa kanya. Wala akong
pakialam kung makita niya ang reaction ko. Basta halos abot na ang bituin sa aking
ngiti.
"Then?"
"Then siya ang first kiss ko!" Pumalakpak pa ako. "Kaso nga lang, sa panaginip lang
iyon. Wala pa naman akong nagiging boyfriend e. Imposibleng mangyari pa ata yon?
Tatanda ako ng dalaga ha-ha."
Tumigil naman ako sa aking pagtawa. Ako lang pala ang tumatawa. Napalingon naman
ako sa kanya.
Nakapalumbaba lang siya habang nakatingin sa akin. Seryoso siyang nakatingin sa
akin pero parang nakangiti ang kanyang mga mata. I'm glad na kahit papaano ay may
nagbago sa kanya. Though masungit pa rin ang dating niya, alam kong natutuwa siya.
Hindi lang showy.
"Ikaw? Anong kwento mo? Nagka-girlfriend ka na ba?" Tanong ko sa kanya.
"Yup." Sagot niya. Para naman akong nanlumo. Nagkagirlfriend na pala siya. O baka
hanggang ngayon ay sila pa rin?
"Magkwento ka naman. Ako nalang lagi ang nagsasalita. I want to hear your story."
Tumango naman siya.
https://youtu.be/-qPC3rVhlOw
[A/N:] (((((Play niyo yung Video na Love me the same ni Jessica Jung pag babasahin
to para with feelings. Haha. ))))))))
"Bata palang kami, gusto ko na siya. She's different. She's our hope, MVA's hope.
Habang tumatagal, mas nagugustuhan ko siya. She's so kind. Siya na ata ang
pinakamabait na nakilala ko." Matagal na pala siyang in love. Napangiti nalang ako.
Ang swerte naman noong babae. "Kaso naglaho siya na parang bula." Lumingon naman
siya sa akin. Alam kong ang magic ko ay bubbles. Huwag naman sanang ako ang sisihin
niya.
"Ilang years ang lumipas. Wala pa rin siya. Yung mundo ng MVA, ayun kasing lungkot
ko. Hindi sumilay ang araw. Dahil yun ang magic niya. Kaso nagkamali kami. Sa
kakambal niya pala iyon. Ang babaeng minahal ko ay yung kakambal niya. Pero bago
namin iyon malaman, may dumating na babae galing mundo ng mga tao." Ah teka. Wala
ako sa mundo ng mga tao? Ano yung MVA? Naguguluhan na ako. Pinili ko nalang
makinig.
"Naiinis ako sa kanya kasi hawig niya yung babaeng mahal ko. Kapangalan niya pa.
May part sa puso ko na humihiling na siya iyon. Kaso hindi maganda ang
pagkakakilala naming dalawa. Lagi niyang iniisip na ang sungit ko, na wala akong
pakialam sa kanya. Pero ang totoo, lagi ko siyang sinusulyapan. Habang tinititigan
ko siya, hindi ko na namalayan na nahulog na ako sa kanya." Napangiti naman ako.
Parang stories lang sa book.
"Nagalit ako sa kanya kasi nagpanggap siya na siya yung Prinsesa na nawawala.
Sinunod niya ang utos ng aking ama. Umamin siya. Pinatawan siya ng parusa ngunit
dumating ang totoong Prinsesa. Nawala na naman yung babaeng mahal ko. Naguluhan ako
noong nakita ko ang Prinsesa. Huli na, huli na noong marealize ko na mas mahal ko
na pala siya. Hindi ko na naman siya nagawang iligtas." Pumatak ang luha sa kanyang
mga mata. Pinunasan ko naman ito gamit ang aking hinlalaking daliri. Nakahawak ako
sa kanyang mukha. Napatingin naman siya sa akin at ngumiti. Napangiti naman ako
dahil ngayon ko lang siya nakitang ngumiti. Sa wakas. Kaso ang lungkot niya.
"Dumating yung araw na nagbalik siya. Bumalik rin ang alaala niya. Yung Prinsesa na
sinasabi ko sa iyo ay sobrang kamukhang-kamukha niya. Nalaman naming kambal sila.
Kaya pala nahulog ang loob ko sa kanya ay dahil siya pala talaga yung minahal ko
noon pa man. Akalain mo yon? Yung babaeng lagi kong itinataboy noong una, yung
babaeng pinagbantaan kong huwag tatawagin sa totoong pangalan, yung laging
ngumingiti, at yung laging nasasaktan ko ay yung babaeng sobra kong minahal at
minamahal." Ngumiti siya ng mapait. Naluha rin ako sa kanyang kwento. Sobrang
saklap pala ng nangyari sa kanya. Agad ko naman siyang niyakap.
"Anong nangyari?" Tanong ko sa kanya.
"Namatay siya." Bigla siyang nanlamig. Bumalik na naman siya sa pagiging cold.
Bumitaw naman ako sa pagkakayakap.
Ang sakit non. Yung mahal mo ay namatay. Hindi ko rin ata kakayanin yun kapag sa
akin nangyari.
"Kasalanan ko kung bakit siya namatay. Ayaw sa kanya ng aking ina. Ginawa ng ina ko
ang lahat para patayin siya. Nagdalawang isip ako kasi parehas ko silang mahal.
Kinulong kami ng aming ina sa isang kwarto na puno ng challenges. Noong nakita ko
ka-sila ay huli na ang lahat. Hindi ko nailigtas ang aking mahal. Namatay siya at
ang aking ina. Hindi ko kinaya. Sinisisi ko ang sarili ko hanggang ngayon. Pati na
rin ang mga kaibigan namin, ako ang sinisisi. Kasalanan ko naman talaga."
Napakagat nalang ako ng aking labi. Ayokong lumuha ulit. Nasasaktan ako para sa
kanya.
"Huwag mong isisi ang lahat sa sarili mo. Kahit kung ako ang nasa posisyon mo, baka
nagawa ko rin yun. May maganda naman dahilan. Lagi nalang yung negative side mo ang
nakikita mo."
"Salamat Layt." Nginitian ko naman siya.
"Nga pala, ano yung MVA? Hindi ko alam na wala na ako sa mundo ng mga tao."
"Mundo ng mga magical vampire katulad mo. May majica ka. Kinuha ka sa mundo ng mga
tao dahil dito ka nararapat. Isa ka sa amin." Tumango-tango naman ako.
"Bakit pinipilit nila na nawalan ako ng ala-ala?"
"Layt, nakailang taon kana sa mundong ito. Nawalan ka ng alaala dahil namatay ka.
Nabuhay ka lang ulit." Naguluhan na naman ako. So totoong namatay ako? E pano niya
ako nabuhay?
"Paano ako nabuhay? Paano mo ako binuhay? Resureccion ba ang magic mo?" Umiling
naman siya.
"Basta." Umiyak naman ako.
Nagpanic naman siya. Para akong batang umiiyak at nagsusumamo.
"Bakit ka umiiyak?" Tanong niya.
"Half of me is missing. Please I want to know everything. Karapatan ko naman iyon
di ba? Please King?" Nakatulala lang siya sa akin. Hinila naman niya ako.
Nakapatong ang baba ko sa kanyang balikat. Nakayakap siya sa akin. Yumakap din ako.
"Layt."
"Hm?" Sagot ko sa kanya.
"Nabuhay ka dahil sa aking dugo." Nanlumo naman ako. Kailangan niya pang i-
sacrifice ang sarili niyang dugo para mabuhay ako. Panigurado ay maraming nawala sa
kanya. Kaya pala mukhang hinang-hina siya noong una ko siyang nakita.
"Salamat King. Salamat. Utang ko ang buhay ko sa iyo." Naramdaman kong umiling
siya.
"Hindi. Kulang pa yan sa mga nagawa kong kasalanan sa iyo." Natulala naman ako.
Hindi ko siya maintindihan. Bakit sinisisi niya ang sarili niya sa pagkamatay ko?
Bakit sila Krystal din ay ganoon?
"Hindi ko maintindihan King." Ipinilit ko naman ang aking mga mata. Sumasakit na
ang ulo ko kakaisip.
"Ako ang dahilan kung bakit ka namatay. Pinabayaan na naman kita." Napamulat naman
ako ng aking mga mata. Kusang tumulo na naman ang aking mga luha. Hindi ko pa rin
maintindihan pero yung puso ko, iba ang pinapahiwatig. Parang may alam siya na
hindi alam ng isip ko.
Umiling-iling naman ako. Iniharap ako ni King sa kanya. Pinunasan niya rin ang
aking mga luha.
"Laytina.." Napaangat ang tingin ko sa kanya. Nakita ko ang takot at lungkot sa
kanyang mga mata.
"Ikaw yung babaeng mahal ko." Napahawak ako sa aking bibig. Mas bumilis ang daloy
ng aking mga luha. Hindi ako makapaniwala. Kaya pala yung puso ko, iba yung
sinisigaw.
Umiyak ako nang umiyak sa harap niya. Punas naman siya nang punas ngunit lumuluha
na rin siya. Nakikita kong sobra siyang nasasaktan.
"Patawad aking mahal." Lumuhod siya sa aking harapan habang hawak ang kaliwa kong
palad.
Niyakap ko nalang siya. Hinigpitan ko ang yakap ko. Ayokong sisihin niya ang sarili
niya. Yung puso ko, sinasabing mahal na mahal ko ang lalaking ito.
"Kagaya nang sinabi ko kanina, naiintindihan kita King. Huwag mong sisihin ang
sarili mo. Naiintindihan ko. Kahit magkaalaala ako, hindi pa rin magbabago ang
tingin ko sa iyo. Hindi kita sinisisi King."
Humigpit din ang yakap niya sa akin.
"Please? Para sa akin, wag mong sisihin ang sarili mo. Huwag mong hayaang sirain ka
ng nasa paligid mo. Hayaan mo sila. Ang mahalaga, mahal natin ang isa't-isa." Ngiti
kong pagkakasabi.
Napatanggal naman siya sa pagkakayakap.
"Ma-Mahal mo ako?" Tanong niya sa akin.
Tumango ako.
"Sabi ko nga di ba? Ang puso ay hindi nakakalimot." Nginitian ko ulit siya. I want
to assure him.
"Please stay with me Laytina. I will do everything for you. Hindi ko na hahayaang
mawala ka pa sa akin. No way."
"Hindi ako mawawala. Ang swerte ko pala. Ako pala yung babaeng mahal mo." Napansin
kong ngumiti siya. Yung ngiting alam mong totoo.
Napaluha na naman ako sa saya.
Binuhat naman niya ako. Umapak siya sa tubig.
Nakaramdam naman ako na may kalokohan siyang gagawin. Iba na kasi ang ngiti niya.
"Ahhhh!" Napairit nalang ako dahil hinagis niya ako sa gitna. Mabuti nalang ay
marunong akong lumangoy.
"Laro tayo Layt. Habulan sa tubig. Bilisan mong lumangoy." Ngumiti naman siya ng
nakakaloko. Ang gwapo niya pala talaga lalo na pag ngumingiti. Napatango at
napangiti nalang ako.
Sino bang hindi mapapangiti at mahuhulog ang puso sa lalaking ito? He's the
definition of perfection.
Naghubad naman siya ng kanyang pang itaas. Napaiwas naman ako ng tingin. Feeling ko
ay pulang-pula na ang aking mukha.
Lumusong naman siya sa tubig kaya lumayo naman ako.
Medyo nakalayo na ako. Lumubog siya. Napalingon naman ako sa paligid.
Hindi pa siya lumulutang. Kinabahan naman ako. Baka nalunod na siya? Imbis na ako
yung lumangoy palayo para hindi niya mahabol ay ako pa yung naghahanap sa kanya.
Sumisisid naman ako. Hindi ko siya makita.
Umangat ulit ako para huminga.
Kinabahan naman ako.
"King?" Sigaw ko. Walang sumasagot.
"King!" Sigaw ko ulit.
Biglang lumamig sa aking likod. Kinabahan naman ako.
Unti-unti akong lumingon para makita kung bakit lumalamig.
Pagkaharap na pagkaharap ko ay isang bouquet na panay dilaw na bulaklak ang gumulat
sa akin.
Napangiti naman ako. Iniabot yon sa akin ni King. Alam niya ang paborito ko.
"I'm so in love with you Layt. Only you."
"I love you more King!"
Sumerysoso naman ang kanyang mukha. Napataas nalang ako ng aking kilay. Ano na
namang problema niya.
Lumapit siya sa akin. Isang dangkal nalang ang pagitan ng aming mukha.
Bumilis na naman ang tibok ng aking puso.
Pumikit naman ako dahil hahalikan niya ako sa labi.
Nadismaya naman ako dahil sa pisngi ko lang dumampi ang kanyang labi. Ngumiti naman
ako sa kanya.
"Pagkabilang ko ng tatlo, sabay tayong lumubog ah?" Utos ni King. Tumango naman
ako.
"Isa."
"Dalawa."
"Tatlo!"
Lumunog nga ako gaya ng kanyang pagkakasabi. Pinikit ko ang aking mata para hindi
pumasok ang tubig.
Naramdaman ko namang hinigit niya ako at niyakap.
Hinawakan niya ang aking mukha. Napamulat naman ako.
Naramdaman ko nalang na nakadampi na ang kanyang labi sa aking labi.

___________________________________________________
Hi guys! Please support my new story. Isasabay ko siya sa pag-uupdate ng MVA since
bakasyon na ako :)
Vampire: Ruthless Princess ang Title. Pakihanap nalang sa comment ang link.
Salamat!

Chapter 56 (Memories-Light)
((((Play niyo yung kanta hanggang dulo.)))))

Layt's POV

Nakasandal ako ngayon sa kanyang balikat. Nagpapalipas kami ng gabi.

Gumawa naman ng apoy si King para hindi kami malamigan.

Nakasalalay ang kanyang bisig sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala na
may boyfriend pala ang Laytina Chua. Natataws nga ako e. Isang malas na babae noon
ay boyfriend ang isang Prinsipe.

At ang matindi doon, Prinsesa pala ako. Teka di ba may kakambal ako? Nasaan siya?

"King?" Tanong ko sa kanya. Nagmulat naman siya ng kanyang mga mata.

"Nasaan ang kambal ko? Di ba may kambal ako?" Tumango naman siya.

"Actually, hindi ko alam exactly. Ikaw kasi ang nakakaalam kung saan mo siya
iniwan. Narinig ko lang na sa may healing tree mo siya iniwan. Sa loob ng puno."
Napangiwi naman ako. Paano ko matutulungan ang kapatid ko kung kahit ako ay hindi
ko matandaan kung saan?

"Sa loob talaga ng puno? Parang imposible naman ata?"

"Walang imposible dito sa mundo ng majica." Napaisip naman ako. Kawawa naman siya.
Baka hindi siya makahinga.
"Ang alam ko sa bundok matatagpuan ang punong yon. Sa ituktok." Sabi naman niya.
Gusto kong makita ang aking kapatid. Baka makatulong din siya sa pagbalik ng aking
mga alaala.

"Samahan mo ako please?" Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Okay. Pero pwedeng kinabukasan nalang?" Umiling ako. Gusto ko na siyang makita.
Napabuntong hininga naman siya.

"Alright. I don't want you to worry too much." Nginitian ko naman siya para
matanggal ang pag-aalala niya. Siya ata ang mas nag-aalala sa amin e.

Tumayo na kami. Hinawakan naman niya ang aking kamay. Sabay kaming tumakbo papunta
sa bundok.

Napaangat naman ako ng tingin. Sobrang ganda ng bundok na ito ngunit ramdam ko na
hindi ligtas ito. Punong-puno ito ng aura na siyang ikinatakot ko. Familiar ang
aura.

Napahawak ako sa aking ulo. May mga pangyayari akong nakikita. Mabilis lang ito.
Hindi ko maintindihan.

"Okay ka lang ba?" Tumango naman ako. Ayoko siyang mag-alala. Nandito na kami,
hindi pwedeng umatras pa.

"Hindi tayo pwedeng lumipad papunta sa tuktok. Sobrang lakas ng aura. Pinipigilan
ang ginawa kong magic para makita ang itaas. Wala tayong magagawa. Dadaan tayo sa
masukal na yan." Naramdaman niya rin pala iyon. Totoo talaga ang magic. Hindi ito
panaginip.

Nagsimula kaming maglakad. Hindi kami pwedeng tumakbo dahil maraming magic ang
pwedeng pumatay sa amin pag nagkataon. Kailangan namin maging alerto.

Napansin ko naman na hahampasin kami ng puno. Gumagalaw ito. Napapikit naman ako.
Wala naman akong magagawa dito. Bakit ko ba niyakag si King. Baka madamay siya.

"Tara na." Napamulat naman ako. Yung mga puno ay kusang nagbigay ng daan sa amin.

Paano nangyari yon? Paano niya napasunod ang puno?

Ang lupa rin ay umaayos. Kanina ay baku-bako ito. Napapalingon nalang ako sa kanya.
Parang wala lang sa kanya. Hindi siya ngumingiti o sumisimangot.

May iba't-ibang elemento kaming nadadaanan. Nadalian lang siyang control-in ito.
Kanina pa ako nagtataka. Ano bang Magic niya? Kaya niyang pasunurin ang lahat?
Sabagay Prince King nga pala siya. Isa sa pinakamalakas na magical vampire.

Habang papalapit kami nang papalapit sa itaas ay mas sumasakit ang ulo ko. Parang
may mga larawang pumapasok sa aking isipan. Hindi ko naman maintindihan.

Napatingin naman ako kakaibang puno na nasa harapan namin. Sobrang kumikintab ito.
May parang katulad na alitaptap ang pumapaligid dito. May mga iba't-ibang kulay din
ng tutubi.

Tutubi. Napahawak ulit ako sa aking ulo. There's something in Tutubi. Hindi ko lang
maalala.

Sa sobrang sakit ng ulo ko ay napahawak ako sa puno. Napaluha ako dahil parang
binibiyak ang ulo ko sa sobrang sakit.
Nagsasalita si King pero hindi ko siya marinig. Binuhat niya ako.

Napapikit ako dahil sa liwanag na lumabas sa healing tree. Hindi ko mapigilan ang
pag-iyak dahil sa sobrang sakit ng ulo ko. Pauli-ulit ang mga larawan sa aking
isip.

**
Napamulat ako ng aking mata. Ramdam kong mahaba ang aking naitulog.

Napaiyak nalang ulit ako. Kasalanan ko kung bakit namatay ang nanay ni King. Hindi
ko na alam ang sunod nangyari. Ang alam ko ay nawalan ako ng malay. Sobrang daming
dugo ang nawala sa akin.

"Layt?" Napatigil naman ako sa pag-iyak. Feeling ko bigla akong namutla sa

paglingon ko sa tumawag sa akin.

Galit kaya siya?

Umiyak ulit ako. Sana mapatawad niya ako. Alam kong napilitan lang siyang saksakin
ang nanay niya. Sobrang bigat sa loob na nakita ko iyon ng harapan.

Lumapit naman siya sa akin. Napansin kong may kasama pala siya. Nanlaki ang aking
mga mata.

"Light." Tumakbo ako papunta sa kanya. Niyakap ko siya. Mabuti nalang ay buhay
siya. Akala ko mawawala na siya sa akin. Halatang nagulat ang dalawa. May-alaala
kaya siya? Buhay kaya si Tricity at Pj? Kamusta na kaya ang baby Klyzer ko?

"Naaalala mo ba ako?" Tanong ko sa kanya.

"Oo naman. Ikaw nga ang dapat kong tanungin kung nakikilala mo ako." Nagtaka naman
ako sa sinabi niya.

"Anong sinasabi mo? Bakit naman kita makakalimutan?" Balik kong tanong sa kanya.

"Namatay ka pala Layt." Biglang bumuhos ang kanyang luha. "Laking pasasalamat ko
kay King dahil nagawa ka niyang buhayin. Nawalan ka ng alaala. Natutuwa ako na
mukhang bumalik na ang mga alaala mo. Salamat sa punong ito. Baka siguro patay na
ako o nawalan na ng alaala kung wala ito, at kung wala ka. Maraming salamat Layt."
Naluha rin ako. Sobrang dami ko nang nailuha. Hindi ko namamalayan na ganito na
pala ang nangyayari sa akin. Napalingon ako kay King. Nakatingin lang siya sa akin.

"Ang mahalaga okay na tayo. Ikaw nalang ang natitira kong pamilya." Ika ko sa
kanya. Umiling naman siya at ngumiti. Ikinataka ko iyon.

"Bumalik na ang mga magulang natin. Di ba King?" Tumango naman si King. So matagal
pala silang nagkausap kanina habang tulog ako? Nainis ako sa hindi malamang
dahilan. Inalis ko sa isip ko iyon dahil masamang mag-isip ng masama syempre.

Ikinuwento naman nilang dalawa yung nangyari sa akin noong nawalan ako ng alaala.
Alam na alam ni Light kahit na ngayon lang ulit sila nagkausap ni King.

Napapansin ko na ngumingiti si King. Tapos titingin kay Light. Masaya sila habang
nag-uusap.

Nakatingin lang ako sa kanila. Ni hindi ako nangiti. Hanggang sa mapansin nila.

"May problema ba?" Tanong ni Light. Umiling lang ako.

"Gusto ko nang bumalik. Gusto kong magpahinga."

"Tara na. Gusto ko na rin makita ang mga magulang natin." Nginitian ko naman siya.
Sobrang excited niya.

Aalalayan sana ako ni King.

"Kaya ko ang sarili ko." Ika ko sa kanya. Wala namang masakit sa katawan ko para
alalayan niya.

Nagpahuli ako ng lakad. Nililingon ako ni King. Magkasabay sila ni Light maglakad.
Naalala ko nga pala na mahal pa ng kapatid ko si King. Posible ba na galit pa sa
akin si King? Mukhang okay na okay sila ni Light.

Sumimangot naman ako habang nakatingin sa kanila. Sakto namang napalingon sa akin
si King. Umiwas naman ako. Naiirita ako sa kanya. Oo alam kong malaki ang kasalanan
ko sa kanya kaso hindi ko maiwasan na mainis.

Nagbreak na ba kami? Wala na bang kami?

Tanong ko naman sa sarili ko. Wala akong maalala na naghiwalay na kami. Kaso baka
sa kanya ay wala na kami. Ang sakit isipin. Kasalanan ko naman. Kailangan kong
kayanin.

"Mauuna na ako ah? Mukhang kailangan niyong mag-usap e." Ika ni Light.

"Teka-" Pipigilan ko sana si Light kaso tumakbo na siya.

Tinuloy ko nalang ang paglalakad. Nakatingin lang ako sa baba. Napansin ko namang
pumapatak ang ambon. Ngayon lang ulit ito nangyari.

Lumalakas ang ulan ngunit hindi nito nahadlangan ang patuloy kong paglalakad.

May kung ano namang pumatong sa ulo at katawan ko.

"Te-Thanks pe-" Ibabalik ko sana ang jacket niya.

Halos lahat ng gamit sa mundo ng mga tao ay mayroon na rin dito. May mga magical
vampire din kasi na galing sa mundo ng mga tao na to create din ang kakayahan.
Nagagawa nilang kopyahin ang mayroon don. Kahit mga new technologies. Cellphone
palang ang wala dito. We have enough communications naman. We can live without
phone.

"Ang lalim na naman ng iniisip mo. Pwede ko bang malaman?" Tanong niya sa akin.
Siguro kailangan ko na siyang kausapin. Sobrang bait niya sa akin kahit na ang laki
ng kasalanan ko sa kanya.

"King sorry!" Lumuhod ako sa harapan niya. Bumuhos na naman ang aking mga luha.
Hindi ko talaga mapigilan.

Tinry niya akong patayuin kaso hindi ako natinag. Hindi ako tatayo hanggang hindi
niya ako napapatawad. Kahit dito nalang ako na palaging nakaluhod ay gagawin ko.

Naramdaman ko ang kanyang mga kamay sa mukha ko. Tumingin naman ako sa kanya.
Nakaluhod na rin siya sa harapan ko. Tinry niyang maging magkalevel kami.
"Kung ano man ang rason sa sorry mo ay hindi ko na yan papakinggan." Napakagat ako
ng aking labi. Mukhang hindi niya ako papatawarin.

"King please. Patawarin mo ako. Hindi ko naman ginusto na mamatay ang nanay mo.
Ginawa ko ang lahat para hindi siya mamatay. Handa ko namang tanggapin na ako yung
namatay. How I wish na ako nalang yung nasa kalagayan niya para hindi ka na
mangulila ng ganito. Okay lang din naman kung ang kapatid ko ang mamahalin mo.
Tanggap ko na ang lahat. Sobrang laki ng kasalanan ko sa iyo." Habang umiiyak ako
ay napansin kong tumatawa siya. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Ah!" Nagulat ako dahil bigla niya akong binutan. Ang lapit ng mukha ko sa kanya.
Nakatulala lang tuloy ako. Hindi ko na siya maintindihan.

"Malaki rin ang kasalanan ko sa iyo. Hindi kita nailigtas. Nahuli ako. Sinisi ko
ang sarili ko sa pagkamatay ni ina at ang pagkamatay mo." Natahimik naman ako.
Gusto ko siyang pakinggan.

"Sinisi rin ako ng mga kaibigan natin. Gusto nilang lumayo ako sa iyo." Napahawak
naman ako ng aking bibig. Bakit naman nila sisisihin si King? Kailangan kong
magpaliwanag sa kanila.

"Mabuti nalang talaga na may nagawa lng paraan para mabuhay ka. Pero kung hindi
man, handa akong sumunod sa iyo." Ah yung mate. Naikwento nga nila sa akin iyon.
Mate pa rin ba kami? Hindi rin siya nasaktan dahil hindi pa kami kasal. Mabuti nga
iyon dahil ayokong maranasan niya yung sakit na naranasan ko noon.

"Hindi ko kakayanin ang mabuhay kapag wala ka. Kapag wala yung babaeng mahal na
mahal ko." Nahiya naman ako bigla. Kung anu-ano ang pinagsasabi ko sa kanya kanina.

"Kaya wag kang magseselos sa kakambal mo. Masyado kang halata kanina." Sabay tawa
niya. Napataklob naman ako ng aking mukha. Natatawa na rin ako. Masyado palang
halata ang pagseselos ko. Selos na pala iyong nararamdaman ko kanina.

Ganito pala talaga pag nagmamahal.

Pinipilit niyang tanggalin ang kamay ko sa aking mukha.

"Sige ibabagsak kita kapag hindi mo tinanggal yan."

"Ganan ka e. Hindi mo ako sasaluhin? Kala ko ba mahal mo ako?" Pabirong tanong ko

sa kanya.

"May sinabi ba ako na kapag binagsak kita, hindi kita sasaluhin?" Inirapan ko naman
siya. Pilosopo.

"There."
Napahawak ako sa aking labi bibig. Ninakawan niya ako ng halik. Huli na nang ma-
realize ko na natanggal ko pala ang pagkakataklob ko sa aking mukha.

"Nakakainis ka!" Palo ko sa kanyang dibdib. Iniiwas naman niya ang kanyang mukha.
Hindi ko siya tinitigilan.

"Mahal mo naman!" Pangontra naman niya sa sinabi ko. Tinatawanan lang ako ng
mokong. Napapangiti nalang ako.

"Teka? Tayo pa ba? Boyfriend pa ba kita?" Tanong ko sa kanya.

"Malamang. Anong gusto mo? Ligawan kita araw-araw? Minu-minuto? Sabihin mo lang.
Okay lang naman sa akin. Basta para sa iyo." Hindi ko naman mapigilang kiligin.
Ilang months na kami. Malapit na ata kaming mag-isang taon.

"Ang korni mo na King. Ang daldal mo na rin." Biro ko sa kanya. Akala ko ay

mapipikon siya. Nginitian niya lang ako.

"Ganoon talaga kapag sobrang nagmahal. Gagawin ko ang lahat para mapasaya ang
babaeng mahal ko." Hindi mapawi ang ngiti ko sa kanya.

"Ibaba mo ako. May sasabihin ako dali." Sinunod naman niya ang sinabi ko. Huminga
akong malalim. Lagi nalang siya yung nauuna. Ako naman siguro? Pagbibigyan ko siya.
Kahit ngayon lang muna.

Lumapit ako sa kanya. Tumingkayad ako para paabot ko ang mukha niya. Hinalikan ko
siya sa labi. Saglit lang. Tapos tumakbo ako palayo sa kanya. Tawang-tawa ako noong
nilingon ko siya. Para siyang naestatwa sa kinatatayuan niya.

Ang lakas ko pala sa kanya. Noong nakalayo na ako sa kanya ay lumingon siya sa
akin.

Ang seryoso ng mukha niya. Tapos biglang ngumiti. Hala sobrang gwapo niya talaga.
Ang swerte ko talaga. Ako na ata ang pinakamaswerteng babae.

Nagsimula na siyang maglakad pa punta sa akin.

Tinawanan ko ulit siya. Umiiling-iling naman siya habang nakangiti. Pero hindi
talaga maalis sa isipan ko yung seryoso niyang mukha na bigla nalang ngingiti. Yun
na ata ang pinakagusto ko sa lahat ng naging reaksyon niya sa talambuhay. Lalo
akong naiinlove sa kanya.

Tatakbo sana ulit ako pero paglingon ko sa unahan ko ay nandoon na si King. Agad
niya akong niyakap. Tumawa ulit ako.

"Huwag na huwag mo akong tatakbuhan Layt. Hinding-hindi ako makapapayag na mawala

ka ulit sa akin. Akin ka lang Layt. Mahal na mahal kita."

_______________________

iamlovelygreengirl: Hi guys! Patapos na po ang MVA. 4 chapters nalang. Maglalagay

naman ako ng special chapters at fan fiction. :)

Don't forget to add VAMPIRE: RUTHLESS VAMPIRE to your library. Sana basahin niyo
din po. Chapter 2 na po iyon. Mabilis-bilis namab ang update ko don. :)

VAMPIRE: RUTHLESS VAMPIRE

Chapter 57 (Celebration)
Layt's POV

Kinaumagahan ay pumunta kami sa palasyo kung nasaan ang aming mga magulang. Unang
beses ko pang dito simula noong pagbalik ko rito.

Hanggang ngayon ay manghang-mangha pa rin ako sa aming tirahan. Magkaiba lang ang
kulay na umaaligid sa aming palasyo. Karamihan ay dilaw ang kumikintab. Puti ang
palasyo na may halong silver. Sobrang laki rin nito katulad ng kila King.

Napahawak naman sa aking kamay si King dahil nandito kami sa lugar kung saan ako
nawala. Parang natatakot siya. Hindi niya binibitawan ang aking kamay.
Maya-maya ay darating na rin ang mga kabarkada namin dahil nalaman nilang nandito
na ulit si Light. Alam kong masaya sila. Kaso baka pagnakita nila kami ni King na
magkasama ay baka magkagulo. Ipaglalaban ko si King. Wala silang alam. Hindi nila
hawak ang puso ko.

Kung kaibigan ko talaga sila ay dapat tanggap nila kung sino ang mahal ko.

Alam kong may iba na ayaw sa relationship namin. Mahal naman namin ang isa't-isa.
Sinisisi lang nila si King kung bakit ako namatay. Hindi naman nila ang totoong
storya. Hindi pa nila naririnig ang paliwanag ko.

Tanging ang mga mata lang nila ang nakasaksi, ngunit hindi hanggang huli.

"Hindi ako mawawala okay?" Nginitian naman niya ako.

"I just want to hold your hand. Let me." Okay. Natawa nalang ako sa kanya. Palusot
pa kasi. Halata namang natatakot.

"Nasaan kaya si Dia? Hindi pa kasi siya nagpapakita. Sobrang nami-miss ko na siya."
Tanong ko kay King. Dapat nga ako makasagot non kasi sa akin nanggagaling si Dia.

"Nagselos ka kahapon. Sa tingin mo ba mabuti yun? Tsaka noong nawalan ka ng alaala

ay bumalik ang ugali mo noong nasa mundo ka ng mga tao." Sabagay. Hindi ko naman
sinasadyang magselos. Hindi ko namalayan na nawawala ang kabutihan ko.

Sorry po Lord. Hindi na po mauulit. Ika ko habang nakatingin sa langit.

Naluha naman ako sa sobrang tuwa nang makita ko ang aking mga magulang. Agad akong
tumakbo papunta sa kanila.

"Kumpleto na tayo." Ika ng aming ina. Matagal ko nang hinintay ito. Yung
magkasama-sama ulit kami. Yung walang problema, yung wala na kaming poproblemahin.

Ang sarap sa pakiramdam na magkakasama na kami. Hindi ko na hahayaang mawalay pa

sakanila. Sisiguraduhin ko na ligtas sila.

"Ina paano po kayo nakaligtas? Buong akala talaga namin ay wala na kayo. Nawalan
rin ako ng alaala. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon." Tanong ko naman sa
kanya.

"Ganito kasi iyon mga anak, sinigurado ko na ligtas kayong dalawa. I used bubble
magic. I know safe kayo, lalo ka na Laytina kasi hindi mo pa nadidiscover ang
majica mo nang panahon na iyan." My mom used to call me Laytina dahil nga parehas
kami noong lumilingon. I told her to call me laytina.

"Akala ko rin patay na ang dad mo. Hindi ko naman sukat akalain na mahal na mahal
pa rin ng nanay ni King ang ama niyo." Sabay tingin naman nito kay ama.

"Ikinulong ako ni Mielleva. Kahit mahal niya ako, gusto niya akong patayin. Hindi
lang niya ginawa dahil gusto niyang sabay-sabay tayong mamatay. Hindi naman niya
alam na kambal kayo. Si Light ang hinahanap niya. Mabuti nalang napunta ka Laytina
sa Vampire Night Academy. Ligtas ang lugar na iyon para sa iyo. Hindi kasi basta-
basta nagpapapasok doon. Hindi rin naman niya naisip na makakapasok ka doon dahil
galit ang mga normal na bampira sa tulad natin." Paliwanag naman ni ama. Nasa tabi
ko lang si King. Yes, Mielleva ang pangalan ng nanay niya.

"Hanggang sa mahuli niya rin ako. Lumaban ako ngunit nanghihina ako noon.
Sinasaktan na pala niya ang ama mo noon. Ginawa niya iyon para pag nakita niya ako,
hindi ako makakapanlaban. Your dad is my weakness. We're mate right?" Tumango naman
kami. Ganito pala ang pakiramdam pag may mate, yung asawa mo na talaga yung mate
mo. Masasaktan ka talaga kapag nasasaktan siya. I wonder if mangyayari sa amin ni
King iyon in the future. Sana naman ay hindi.

"Matagal kaming nakulong doon. Magkahiwalay kami pero nakikita namin ang isa't-
isa." Nalungkot naman ako para sa kanila. Magkasama ngunit hindi magawang hawakan
ang isa't-isa.

"Hanggang sa may nadagdag na nakakulong. Dalawa sila. Ngunit walang mga malay.
Hindi ko nakilala ang isa. Si Rainbow yung naiwan. Alam na naming may balak na
masama si Mielleva. Kinopya niya ang anyo ni Rainbow at iniwan ito sa kulungan.
Yung isang babae ay dinala niya. Hindi ko alam kung saan sila pupunta. Nakakutob
ako na magpapanggap siya hanggang sa lumabas kayong dalawa." Si Krystal ang kasabay
ni Rainbow ng panahon na nakita ko sila. Malamang si Krystal yung tinutukoy nila.

"Nakakausap namin si Rainbow noong nagkamalay siya. Iyak siya nang iyak. Doon din
namin nalaman na galing sila sa mundo ng mga tao. Wala kaming nagawa para sa kanya.
Miski kami ay nakakulong. Hindi namin magamit ang aming majica dahil may mga
kasabwat siya. Hopefully ay wala na sila." Kinabahan naman ako. Sana ay wala nang
natitira. Ayokong may makalaban na naman. Tama na ito.

"Wag po kayong mag-alala. Pinatay ko na silang lahat." Ika ni King. Nagulat naman
ako sa kanya. Hindi niya iyon sinabi sa akin. Ayaw niya lang siguro akong mag-
alala.

"Maraming salamat King." Ngumiti naman ito kay ina.

"Sa ngayon, kailangan na nating mag-ayos. May inihanda kaming pagdiriwang para sa
buong magical vampires. Gusto kong magsimula tayo ng panibago." Tumango naman kami.
Natutuwa ako dahil kabutihan na talaga ang mananalaytay sa aming mundo.

Magical Vampire Academy is the best school for me. I'm so blessed that i'm here in
Magical Vampire's world. May rason pala talaga ang lahat. Hindi ako malas. Maswerte
ako dahil hindi hinayaan ng Panginoon na buhay ako ngayon. Naiintindihan ko na
talaga ang lahat. Lalo na ang purpose ng aking buhay.

Kailangan ako ng kapwa ko.

Tinulungan naman namin sila. Hindi umaalis si King sa tabi ko. Natulong din naman
siya. Mukhang malalim ang iniisip niya.

"Anong iniisip mo?" Tanong ko dito. Saglit na sumulyap naman siya sa akin.

"Iniisip ko kasi kung sino ang mamumuno sa aming palasyo." Oo nga pala, halos
makalimutan ko na ito dahil sa pagka-busy.

"Anong balak mo?" Tanong ko dito. Susuportahan ko siya sa mga desisyon niya.

"Balak ko sana ay si Night na ang mamahala. He deserves to be the new king. Alam ko
namang magagampanan niya iyon." Alam ko rin namang kaya niya. Gusto lang siguro
niya ay yung makabubuti sa nakararami. Alam din niyang galit si Night sa kanya at
ayaw niya itong lalong magalit.

"You will still be my king." Ika ko sa kanya. Napangiti ko naman siya. At kahit
hindi siya ang maging King, magiging King pa rin siya dito sa kaharian namin.

Kapag nagpakasal kami.

Napailing nalang ako. Sinabi kasi ni ina na ipapasa niya ang pagiging reyna sa
maalin sa amin ni Light. E panigurado naman na si Light ang reyna ni Night. King ko
ang sarili kong king.

"Halika nga dito." Hinila naman niya ako para mayakap.

"Salamat Layt. Ikaw nalang ata ang natitirang nagmamahal sa akin." Ramdam ko ang
lungkot sa bawat salita niya. I don't want to feel bad too. I want him to be happy
kaya gagawa ako ng paraan para matanggal ang kalungkutan niya.

"Shhh. Hindi yan totoo. Mahal ka ng aking ina at ama pati si Light. Alam kong mahal
ka rin ng ating kalahi at ng ating mga kaibigan."

"Kaibigan." Pag-ulit niya. Napabuntong hininga nalang ako.

"Yes. Mahal ka nila. Hindi pa lang nila masyado naiintindihan ang totoong nangyari.
Hayaan mo, tutulungan kitang magpaliwanag. Hindi ka kasi nagpapaliwanag e. Nako,
lagi mo nalang hinahayaan ang mga tingin nila sa iyo. Hindi tama yan."
Huminga naman siya nang malalim.

"Kahit magpaliwanag ako, hindi sila makikinig." Sabagay. Ako nalang ang bahala.
Ayokong palagi siyang malungkot. Masaya nga siya sa akin, ngunit may part sa kany
na nasasaktan dahil sa aming mga kaibigan.

"Nandito na sila." Biglang lumitaw si Light sa likod namin. Mabuti nalang at

patapos na ang ginagawa namin.

Napakaseryoso pa rin ni King. Hinawakan ko ang kanyang kamay habang papunta kung
saan naroroon ang mga kaibigan namin.

Napukaw agad namin ang tingin nila. Nilingon ko si Light. Nakangiti lang siya sa
kanila lalo na kay Night.

"Laytina? Kamusta kana?" Tanong ni Invi na halata ang pag-aalala sa kanyang mukha.
Niyakap niya ako.

"Susuportahan ko kayong dalawa kahit anong mangyari." Bulong nito sa akin. Tanging
si Night at Pj lang ang makaririnig nito dahil may blockings na ginawa si Invi.
Kaya naming lahat iyon kung ayaw naming marinig kami.

"Salamat!" Niyakap ko rin siya nang pabalik. Sobrang swerte ko talaga sa kanya.
Nakatungo lang si King. Ikinawit ko ulit ang kamay ko sa bisig niya.

"Hi na-miss ko kayong lahat!" Ika ko sa kanila. Kinuha ko naman si Klyzer at

binuhat ito. Ang bigat-bigat na niya. Ang bilis niyang lumaki.

Mukhang gulat na gulat silang lahat. Akala siguro nila ay hindi pa ako nakakaalala.
Sana naman magtaka sila kung bakit kasama ko pa rin si King kahit may alaala na
ako.

"Nakakaalala ka na mi?" Tanong sa akin ni Klyzer na mukhang manghang-mangha.

Hinawakan niya ang noo ko.

"Yes nakakaalala ka na nga mi!" Palakpak naman nito. Naniwala naman agad sila sa
sinabi ni Klyzer.

"Come here." Kinuha ni King si Klyzer. Siya na ang nagbuhat dito. Tumabi naman kami
sa kanila. Katabi ko sa kanan si King at sa kaliwa ko naman ay si Tricity. Halatang
wala pa siyang naaalala. Ganoon rin si Pj.
"Bakit mo itinakas si Laytina, King?" Tanong ni Night. Bakit ganito siya? Dapat nga
magpasalamat pa siya kay King kasi natapos na ang kasamaan gawa niya.

"Hindi niya ako itinakas Night! Gusto ko ring sumama sa kanya. Ano bang problema
mo?" Paliwanag ko sa kanya. Medyo tumaas ata ang boses ko kaya nanlaki ang kanyang
mga mata. Umiwas naman siya nang tingin.

"Nakakaalala ka na. Bakit hindi mo alam ang ginawang katarantaduhan ng kapatid ko?"
Ayokong magalit. Hindi pwede. Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako sumagot.

"Kataranraduhan ba yung makulong sa sariling ina? Ginusto ba niya? Kung ako nga,
hindi ko kinayang patayin ang ina niyo e. Dahil hindi ako ganoon. Paano pa kaya
kung anak niya ako? Mas lalong hindi ko kaya iyong gawin. Nagawa ngang patayin ni
King para sa ikabubuti ng lahat, at lalo na kayo! Ako? Tanggap ko naman na
mamamatay kayo. Oo nahuli si King. Hindi ako mabubuhay kung wala siya. Bakit ba
laging yung masama ang nakikita niyo? Ni hindi niyo man lang nakikita yung mabuting
ginawa niya. Paano kasi sarado pag-iisip niyo! Hindi niyo din ba naisip na may
kasalanan akong nagawa? Pinatay ni King ang sarili niyang ina dahil para sa akin!
Kami lang naman ni Light ang gusto niyang patayin noon. Nadamay kayo dahil sa amin.
Ginawa lang ni King yung tama. Kung kayo kaya ang nasa sitwasyon niya? Lalo ka na
Night! Alam kong nandoon ka! Wag mong sisihin si King. Kung ikaw man ang dumating,
malamang patay na rin ako. Mabuti nga nakaligtas kayo sa ginawa niya." Hinawakan ni
King ang aking kamay. Hiningal ako sa mga sinabi ko. Oo mukhang pagalit ang
pagkasabi ko pero hindi naman talaga ako galit. Gusto kong maintindihan niya.

"I'm sorry." Ika ni King sabay yuko.

"You guys, di niyo naman po kailangan magtalo. Ang
telling thr truth so listen. Wag po hayaang manaig
kabutihan na ang nananaig. Daddy Night stop na po.
Naiintihan ko na po ang lahat." Nagulat naman kami
Napakabata niya pa para sa ganitong usapan.
mahala kumpleto po tayo. Mi is
ang galit. Ang importante po at
Mali po yang inaakusa niyo.
sa mga sinabi ni Klyzer.

"Tama si Klyzer. Tapos na guys. Tigilan na ito. Suportahan nalang natin sila. In
fact, they are still mate. Hindi tayo masama para manira ng relasyon." Ika naman ni
Cupid. Yes, mate pa rin kami kahit anong mangyari. Hindi ako papayag na may
kokontra pa.

Natahimik nalang ang iba. Sana magkaayos na kaming lahat. Ayokong ganito.

"King magiging ayos din ang lahat. Wag kang mag-alala. Hindi kita pababayaan.
Nandito lang lagi ako para sa iyo." Hinaplos-haplos ko ang pisngi niya. Seryoso
siyang nakatingin sa akin. Sanay naman na ako. At least, seryoso siya. Hindi
katulad ng ibang lalaki.

"Maraming salamat mahal ko." Ngiti na naman ako. Ang sarap pakinggan ng salitang
mahal ko kapag nanggagaling sa kanya.

"Night." Tawag naman ni King. Napataas naman ang kilay nito. Naiinis pa rin siguro
sa kanyang kapatid.

"Bakit?" Humingang malalim si King.

"I decided that you will be the new King of our palace." Diretsong sabi nito.
Nagsimula na silang magbulung-bulungan.

"Sigurado ka ba diyan? Hindi ka ba makikipag-agawan?" Hindi ko alam kung ano na ba

ang tumatakbo sa isipan niya. Masyado siyang masakit magsalita.
"Yep. I'm sure. Hindi ko naman kailangan maging Hari sa ating palasyo. I am already
a King." Sabay tingin niya sa akin.

"King of Laytina." I felt his hand on my face.

"I'm already satisfied." Napansin ko na ngumiti silang lahat maliban kay Night.
Nakatingin lang ito sa akin. Ang gulo niya.

"Hi!" Biglang lumitaw si Dia sa balikat ko. Nakiliti pa nga ako dahil sa halik niya
sa leeg ko.

"Hi Dia!" Sabay na ika nila. Matagal atang nawala si Dia sa akin. I'm glad na
bumalik siya, ibig sabihin ay bumalik na rin ako sa dapat ay tama.

"Magsisimula na ang seremonyas." Ika naman noong isang kawal. Sumunod kami dito.

May salu-salong naganap at syempre marami ang natuwa dahil bumalik na ang aming mga
magulang.

Natutuwa akong makita na sobrang saya na ng aming mundo.

________________________________
Note: Hi guys! 3 chapters nalang ay matatapos na! After Epilogue ay bibigyan ko ng
POV lahat ng characters except King, Layt, Klyzer, at Minah.

Suportahan niyo po ang Vampire: Ruthless Princess

Yun na po ang bago kong story. Doon na ako magfo-focus after ng MVA. Salamat!

Chapter 58 (Decisions)

Prince Air's POV

Nagulat ako noong sinabi ni King na si Night ang magiging hari. Akala ko pa naman
noon na siya ang susunod. Yun din ang sabi ng kanyang ama. Hindi kasi ganoon ka-
close si Night sa mga magulang niya.

Napalingon naman ako kay Layt. Hindi naman ako against sa relationship nila. Gusto
ko nga silang magkatuluyan. Si Night lang naman talaga.

Oo naging sarado ang pag-iisip namin noon dahil sa pagkamatay niya. Hindi namin
matanggap.

Malaki rin ang pasasalamat ko kay King. Hindi siya yung sinisisi ko. Pero dahil kay
Night, may pagkainis akong naramdaman kay King.

Nahalata ko naman na may gusto pala talaga si Night kay Laytina. Nag-usap-usap
kaming magkakaibigan habang wala si Night. Sinabi rin ni Ice na may gusto si Night.
Si Cupid ayaw magsalita.

Speaking of Cupid, naka-move on na ako.

Tanggap ko na wala akong lovelife. Marami pa namang iba jan.

Habang ipinagdidiwang namin ang pagbabalik ng mahal na reyna at hari, napansin ko

namang tahimik si Tricity.
"Okay ka lang?" Tanong ko dito.

Napalingon naman siya sa akin. Namumutla siya. Kinabahan naman ako. Oo, alam kong
maputi ang mga bampira. Hindi naman ako t*nga para hindi malaman ang pagiging
maputla.

"Ialis.mo ako dito. Please." Agad ko siyang binuhat para makaalis kami. Nadaanan ko
si Ice na nakatingin sa akin.

"Dude masama pakiramdam. Ayaw na niya dito. Una na kami. Paalam ko nalang kami."
Tumango naman siya. Gets na niya iyon. Sinulyapan niya si Tricity na nakapikit
lang. Binilisan ko nalang ang pag-alis. Dinala ko siya sa field para mahangin.

Ngayon ko lang natitigan ng malapitan ang mukha niya. Napakaganda pala niya. Di ko
lang sukat maisip na ang kontrabida niya noon.

Alam ko namang magbabago siya. Mukha lang talaga siyang maldita na may mabuting
kalooban na tinataglay.

Nagmulat naman siya ng tingin. Agad niyang nakita ang mukha ko. Medyo napahiya ako
dahil ang lapit nga pala ng mukha ko sa kanya.

"Sorry." Sabay kamot ko sa ulo ko. Bumangon naman siya sa pagkakahiga sa bisig ko.

"Ayos ka na ba?" Tumango naman siya. Mabuti nalang bumalik agad ang kulay niya.

"Ano bang nangyari sa iyo?"

"Hindi ko alam. May mga naaalala akong masasakit kapag nakikita ko ang mukha ng mga
kasama natin." Napakunot naman ako ng noo. Dahil ba siya ang pinagbintangan noon?

"Kahit ako? Sa gwapo kong ito?" Biro ko sa kanya. Sa wakas nakita ko ang ngiti
niya. Hindi pa kasi siya nangiti simula noong nakita ko siya. Iisipin ko talaga na
nakahahawa ng ugali ang lason ng reyna na iyon.

"Gwapo ka naman talaga. Hindi ko nga alam kung bakit tanging ikaw at si Laytina
lang ang nakagagaanan ko ng loob."

"Ngiti-ngiti mo diyan?" Tanong niya sa akin.

"Sabi mo kasi gwapo ako." Pero natutuwa din ako dahil magaan ang loob niya sa akin.

"Ewan ko sa iyo!" Irap niya sa akin. Kahit kailan talaga, hindi mawawala ang
pagkasungit nito. Mas natutuwa akong asarin siya.

"Huwag kang mag-alala, babalik din ang alaala mo." Ika ko sa kanya. Kumunot ang noo
niya.

"May nasabi ba akong mali?" Umiling siya. Ang lungkot niya. Gusto ko siyang yakapin
at sabihing nandito lang ako. Kaso nandito naman talaga ako, katabi pa niya.

"Ayoko na kasing bumalik ang mga alaala ko." Laking gulat ko naman. Hindi siya
mukhang nagbibiro.

"Ba-Bakit naman?"

"Natatakot ako na baka pag bumalik ang alaala ko ay magalit ako sa kanila. Ayoko
nang malaman pa kung bakit ganoon nalang ang nararamdaman ko sa kanila. Gusto kong
magbago. Kahit si Pj nalang. Masaya na ako sa anong mayroon ako ngayon. Magkaroon
ng pangalawang buhay ay napakalaking biyaya na. Sapat na iyon sa akin." Wala akong
maisagot sa kanya. Napakasimple niya. Proud ako sa kanya.

Ang sakit palang isipin na ayaw niya nang bumalik ang nakaraan niya. Hindi niya na
maaalala ang pagkagwapo ko noon.

"Paano ba yan? Hindi mo na maaalala ang kagwapuhan ko noon." Tapos nagkunwari akong
umiiyak. Ayokonh malungkot siya.

"Ha-ha baliw! So hindi ka pala gwapo ngayon? Kasi hindi ko na maaalala ang
kagwapuhan mo noon?" Inangat ko naman ang tingin ko. May ngiti sa kanyang mga labi.

"May sinabi ba ako? Kasi gwapo ako noon. Ngayon, sobrang gwapo. Pinakagwapo."
Nagpogi sign pa ako. Humalakhak naman siya.

Napatulala ako sa kanya. Ang ganda pala lalo niya kapag tumatawa. Sana ganito
nalang siya palagi. Ang sarap kasing panuorin.

Nakakalimutan kong gwapo ako kapag nakikita ko siyang tumatawa. Siguro dapat lagi
ko siyang patawanin. Bagay na bagay sa kaniya e.

"Yabang mo!" Tapos tumawa ulit siya. Halos abot tenga na ang ngiti ko habang
pinapanood siya. Simple lang yung joke ko e. Bakit siya tawa nang tawa sa
pinakagwapo. Wala namang nakakatawa dahil totoo naman.

"Oh ayan iiyak kana kakatawa! Tara na nga!" Hinila ko naman siya. Wala na siyang
nagawa. Tawa pa rin siya nang tawa kaya napapailing nalang ako.

Saktong nakita ako ng mga kabarkada namin. Tapos na ata ang selebrasyon.

Tumingin sila sa amin. Napababa ang tingin ko sa tinitingnan nila. Hawak ko nga
pala ang kamay ni Tricity tapos saktong nakatawa pa ito. Hindi ko nalang binitawan
ang kamay nito dahil baka magtampo. Ayokong iwan siya.

Napawi ang mga ngiti ni Tricity nang makita sila. Nag-iwas ito ng tingin.

"May problema ka ba sa amin Tricity?" Tanong ni Rebecca na halatang nag-aalala. Ito

ang kaibigan niya noon pa man.

"Wa-Wala. Gu-Gusto ko lang mapag-isa." Halos matawa naman ako sa sinabi niya.

Nilingon niya ako at handang patayin na dahil sa pagpipigil ko ng tawa.

"Bakit ka ba tumatawa?" Tanong nito.

"Gusto mong mapag-isa kaya pala niyakag mo ako ah? Gusto mong masolo ako?---Aray
naman!" Napahimas ako sa ulo ko. Baka mamaya mawalan din ako ng alaala sa lakas
nang batok niya sa akin. Akmang aalis siya pero dahil hawak ko ang kanyang kamay,
mabilis ko siyang nahigit papalapit sa akin. Inalalayan ko naman ang kanyang
bewang.

"Tricity magpaliwanag kana sa kanila. Ayokong nakikita kang nahihirapan. Nasasaktan

ako para sa iyo." Bulong ko sa kanya. Napatulala naman siya sa akin.

"O-Okay. Please wag mo akong iiwan. Dito ka lang sa tabi ko." Tumango naman ako sa
kanya. Hinigpitan niya ang hawak niya sa aking kamay.

Kinuwento naman niya kanina yung sinabi niya sa akin. Naliwanagan naman ang mga
kaibigan namin. Si King at Layt lang ang wala dito. Awkward pa rin siguro sa
kanila.

Naikwento rin ni Rebecca at ni Invi yung tungkol sa ina ni King at Night. Kinuwento
nila yung buong pangyayari. Pumayag naman si Tricity.

"Kaya siguro ganito ang pakikitungo ko sa inyo kasi ako ang sinisi niyo noon. Pero
wala na sa akin yan. Gusto ko nang magbago." Hinaplos-haplos ko naman ang kanyang
buhok para mas mapagaan ang loob niya. Gusto kong isipin niya na nandito lang ako.

"Balak namin kayong dalhin sa healing tree. Sasamahan tayo nila Laytina. Tara."
Hawak ni Rebecca si Tricity. Hihilahin sana iti ngunit hindi siya nagpadala.

"Bakit?" Lungkot na tanong nito.

"Okay na ako. Ayoko nang maalala yung nakaraan. Ayokong balikan ang masasakit na
pangyayari. Ayos na ako na nabuhay ako. Kuntento na ako. Sila nalang. Huwag kayong
mag-alala. Susubukan ko pa rin naman na kilalanin kayo bilang kaibigan kahit na
nagalit ako sa inyo noon. Gusto kong magkaroon ng panibagong buhay. Yung wala na
talagang pakialam sa nakaraan. Yung hindi ko na kailangang maalala at masaktan pa.
Sana maintindihan niyo." Gusto kong maluha para kay Tricity kaso kailangan kong
maging matatag. Ayokong mahawa siya.

"O-o sige. Susuportahan kita. Ikaw kaya ang bestfriend ko." Maluha-luhang sabi ni
Rebecca.

"So-sorry. Salamat Rebecca. Ikaw pa rin naman ang bestfriend ko." Nagyakapan ang
dalawa. Maayos na sila. Nakahinga naman ako nang maluwag.

Nagpaalam na rin sila dahil dadalhin pa nila si Pj at Klyzer sa bundok. Nagpaiwan

ako. Ayokong walang kasama si Tricity.

"Gusto mo bang makakita ng magandang tanawin?" Tanong ko sa kanya.

"Yes. Pwede ba?" Sagot naman niya.

Dinala ko siya sa palasyo. Doon kasi ay maraming kakaibang tanawin. Alam kong hindi
pa siya nakakapunta sa pupuntahan namin. Ayokong dalhin siya sa alam niya na. Baka
mamaya makaalala siya. Ayoko namang masaktan siya.

Kung masasaktan man siya, gusto ko ay nasa tabi niya lang ako. Ako ang papawi sa
mga luha niya. Ako rin ang magpapasaya sa kanya.

Dapat itinuturing na parang Prinsesa ang kagaya niya.

Dinala ko siya sa batis. Maganda dito dahil parang galaxy ang kulay nito. Kita mo
pa ang sarili sa tubig. Para kang nananalamin. Maganda rin ang dami dito. Hindi
siya mataas pero may magagandang bulaklak.

"Wow! Ang ganda naman dito! Pwede bang maligo?"

"Oo naman. Sige lang. Dito lang ako. Babantayan kita." Tumakbo naman siya papalapit
sa batis. Napatakip ako ng aking mata dahil hinubad niya ang kanyang dress.

Narinig ko naman ang kanyang tawa.

"Makataklob ka naman ng mata. Sexy kaya ako!" Sigaw niya.

Tinanggal ko naman ang aking kamay. Napamura nalang ako sa aking isip. Bakit ko ba
tinanggal agad? Nakita ko ang kanyang likuran. Mukha siyang naka swimsuit.
At oo, aminado akong sobrang sexy niya. Nakakainis.

Sanay naman akong makakita ng sexy na babae. Mayroon din kasing beach dito. Lagi
akong napunta doon. Hindi naman kasi nakakapaso ang init dito. Napunta lang ako
doon para makisaya.

Bakit iba to? Ang awkward. Ayoko ring may makakita sa katawan niya na ibang lalaki.
Masyadong perpekto ang katawan niya. Hindi dapat niya iyan nilalabas. Maraming
magnanasa at magkakagusto sa kanya.

Lumusong naman siya sa tubig hanggang sa umabot na sa balikat niya ang tubig.
Laking pasasalamat ko naman noon.

Nagtatampisaw lang siya. Halatang tuwang-tuwa siya. Humiga naman ako para tanawin
ang langit. Baka isipin ni Tricity minamanyak ko siya kapag pinanood ko ang
paliligo niya.

May nakita akong shooting star. Hindi ko alam bakit napahiling ako.

Anong hiniling ko? Lovelife

What the hell self? Bakit yun ang hiniling mo?

Kasi ako nalang walang lovelife sa aming mga prinsipe. Sawi rin naman si pareng
Night. Katulad ng pagkasawi ko kay Cupid. Hindi naman ako nagsisisi. May babaeng
nararapat sa akin.

Napalingon naman ako kay Tricity. Tumingin din siya sa akin. Ang ganda ng mga ngiti
niya sa akin.

Napahawak naman ako sa aking dibdib. Iba, iba itong nararamdaman ko.
Alam ko ma. 6

"Sh*t sh*t sh*t sh*t sh*t. In love na ata ako."

Layt's POV

Natuwa naman ako dahil bumalik na ang alaala ni Pj. Napansin ko namang lumayo si
Krystal. Kunwari walang nangyari. Namumula nga siya e.

Ngunit siya naman agad ang hinanap ni Pj.

"Namiss kitang asarin Tal!" Natawa naman kami. Lagi nalang silang nag-aaway.

"Sana hindi ka nalang nagkaalaala kung mang-aasar ka lang naman." Sabay irap nito.

"Kung alam mo lang kung gaano ka inalagaan ng kapatid ko. Halos araw-araw umiiyak
yan noong akala namin mamamatay kana." Natatawang sabi ni Invi. Binuking ng
sariling kapatid.

"Hoy ate anong pinagsasasabi mo?" Singhal naman niya.

"Ikaw talaga ate Krystal. Ayaw pang umamin kay kuya Pj." Biro naman ni Miyu.

"Miyu bata ka pa. Walang aamin. Wala akong dapat aminin. Kasi wala naman talaga!"

"Ang defensive mo kapatid. Napaghahalata ka." Akmang aalis si Krystal kaso tinakot
siya ni Fairy. Na baka hindi siya makalabas ng buhay dito sa bundok. Agad naman
siyang bumalik.
"Nakakainis." Bulong nito sa sarili niya. Tumayo naman si Pj. Lumakad ito papalapit
kay Krystal. Inakbayan niya ito.

"Ikaw talaga Krystal. Masyadong pikon. Namiss mo naman talaga ako." Sabay pisil
nito sa ilong nito. Ayaw pa mag-aminan ng dalawa. Halata namang gusto nila ang
isa't-isa.

Napapansin ko din kanina pa parang ang weird ni King. Hindi niya ako kinakausap
pero ang nakakapanibago ay mas kinakausap niya ang mga kaibigan ko lalo na yung mga
prinsipe. Nasaan kaya si Air? Siguro kasama pa rin si Tricity. Naikwento nila sa
akin ang desisyon ni Tricity. Naiintindihan ko naman siya.

Naramdaman ko kasi kung gaano kasakit yung naranasan niya bago siya maaksidente.
Naikwento niya sa akin kasi ang hinanakit niya. Napakatapang niyang babae. Noon pa
man ay hinahangaan ko na siya.

Bumalik na kami sa palasyo. Naghiwa-hiwalay kami dahil sa aming palasyo kami

tutuloy. Nagpaalam si King na babalik siya ng palasyo. Aayusin daw nila ang mga
naiwan doon.

Naiintindihan ko naman siya. Naiwan sa akin si Klyzer. Gusto ko rin makasama ang
baby ko dahil sobra ko siyang namiss. Matagal na rin kaming hindi nagkasama.

Hindi ko na siya pababayaan.

"Mi? Bakit di ka kinakausap ni di? Kanina naman po ay okay kayo. Umalis lang siya
saglit kanina tapos ganoon na siya pagbalik. Nag-usap ata po sila ni daddy night?
Pero di naman po ako tsismoso. Di ko po alam pinag-usapan nila." Sabay nguso nito.
Natatawa nalang ako sa kanya. Defensive ng baby ko. Di ko naman tinatanong.

"Hayaan mo na baby. Baka kasi pinag-usapan nila yung tungkol sa palasyo. Magtiwala
nalang tayo sa di mo okay?"

"Okay. Pero bakit po ngumingiti siya kila tito tita? Sa atin hindi? Nakakatampo po
e." Ang bata pa pero alam na yung tampo. Ginulo ko naman ang kanyang buhok.

"Ang daldal mo. Halika nga dito." Tumakbo naman siya. Naghabulan kami. Nakakamiss
ang ganito. Gusto kong lumaki siya ng normal. Yung nakakapaglaro ng ganito.

"Ang saya niyo naman. Sama naman ako sa habulan! Kami taya ni mommy Layt mo. Takbo
na baby!" Natatawang ika ni Light. Natuwa ako. Ang saya namin.

Sana ganito nalang parati. Noong nahuli namin si Klyzer ay niyakap namin ito ni
Light. Nagkatinginan kami ni Light.

"I'm so happy for you sissy." Hindi ko alam ang sinasabi niya pero masaya din ako
para sa kanya.

"Thank you! Happy din ako na kumpleto na tayo."

"Excited na ako para sa future natin." Ika niya. Ako din. At gusto kong makita si
Light na siya na ang magiging Reyna ng kaharian nila Night. Can't wait to see that
moment. Sobrang saya ko talaga.

"Tapos ikakasal tayong dalawa no? Parang kailan lang ay naglalaro tayo ng taguan."
Natawa naman ako sa kanya. Taguan kasi nagtatago kami sa isa't-isa.

"Sana dumating na nga ang araw na iyan."

Chapter 59 (Surprise)

King's POV
Nagulat ako noong may nakabunggo sa akin. Hindi pa ata ito nangyayari sa akin.
Masama kong tinitigan ang likod ng babaeng ito. Napansin niyabatang may nakabangga
siya kaya agad siyang napalingon sa amin.
Parang naging slow motion ang kanyang paglingon. Lahat kami ay natulala sa kanya.
Hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Hindi ko alam kung matutuwa o maiinis ako.
May tumawag sa kanyang pangalan. Nabingi ata ako. Pinilit kong kalimutan ang itsura
ng babaeng iyon ngunit hindi talaga siya mawala sa pag-iisip ko.
Nagtataka pa rin sila. Kamukha niya si Light. Kahit malaki na ito, kuhang-kuha niya
pa rin ang itsura ni Light.
Inutusan ko si Ice na alamin ang lahat sa babaeng iyon. Humingi rin pala ng tulong
kay Invi.
Hindi ko ginusto na sabihin sa buong klase na huwag siyang tawaging Layt.
Nasasaktan ako kapag naririnig ko ang kapangalan ni Light. Alam kong nainis siya sa
akin kaso wala akong pakialam.
Hanggang sa tumagal ay naiinis lalo ako sa kanya. Naging kasundo niya ang mga
barkada namin.
Tinuruan ko pa siya kung paano gamitin ang bubbles. Hindi kasi kayang control-in.
Tinititigan ko siya ng mga panahon na iyon. Yung mata niya, kuhang-kuha talaga kay
Light. Minsan ay hiniling ko na sana siya si Light. Alam kong imposible pero umaasa
ako tutal ay magkamukha sila. Palihim akong nagbabantay sa kanya. Ayokong may
mangyaring masama sa kanya.
Muntik ko nang mabasag ang bungo ni Tricity noong saktan niya si Layt. Naunahan
lang ako ni Ice. Sinubukan kong biruin siya para mawala ang takot niya. Nagtagumpay
naman ako dahil nainis siya sa akin.
Siguro ay nagtataka sila kung bakit ko nagawang magbiro kay Layt. Hindi ako
palabiro.
Hanggang sa tumagal ay sa kanya nalang lagi nakatingin ang aking mga mata. Hindi ko
naman pinapahalata sa mga kasama ko. Tama pa ba itong ginagawa ko?
Nagugustuhan ko ba siya dahil kamukha niya ang babaeng mahal ko? O umaasa lang ako
na siya ang Prinsesa?
Nainis din ako kay Ice noon. Nagpanggap siyang may gusto siya kay Laytina para
mapaamin ako. Mautak talaga siya. Hindi niya talaga gusto si Layt. Noon pa man ay
isang babae lang ang nagpatibok ng puso niya. Kaya ayokong maniwala agad noong una.
Ininis niya lang talaga ako.
Dumating rin sa punto na nalaman naming nagpapanggap siya. Sobrang sakit noon para
sa akin. Alam ko na minahal ko na siya. Kung sino pa man siya. Para akong naloko.
Hindi ko matanggap.
Sumang-ayon nalang ako sa aking ama. Nadala sa emosyon. Natatakot rin ako na baka
may mangyari sa kanyang masama.
Pumunta ako sa dorm niya para itakas siya. Kaso naabutan ko si Night at Layt na
malapit sa isa't-isa.
Sinabi ko na pinapatawag na siya para sa nararapat na kaparusahan niya. Naiinggit
ako sa kapatid ko dahil handa niyang ipagtanggol ang babaeng mahal ko. Naawa ako
kay Layt noong pinagbabato siya ng mga bampira. Masakit iyon. Mabuti nalang hindi
siya masyadong napuruhan.
Mabuti nalang at nandyan ang kapatid ko para gamutin siya.
Nagseselos ako. Ako dapat ang nasa lugar niya kasi pinairal ko yung emosyon ko.
Nagalit ako ngunit hindi iyon dahilan para mawala ang pagmamahal ko sa kanya.
Dumating si Light. Nagtaka ako at naguluhan. Magkamukhang-magkamukha kasi sila.
Parang kopya lang ang isa. Alam ko na sa sarili ko na mahal ko na talaga si Laytina
kaysa sa babaeng minahal ko noon.
Kung sakali palang si Light man ang minahal ko noon, ngayon ay si Laytina pa rin
ang mamahalin ko. Lahit hindi man siya ang babaeng unang minahal ko, siya naman
yung babaeng huling iibigin ko.
Maswerte lang talaga ako na si Laytina talaga ang una ay huli ko. May rason nga ang
lahat ng pangyayari sa buhay ko.
I learned that 'giving up' is not a choice.
Habang inaalala ko ang mga nakaraan, hindi ko maiwasang hindi mapangiti.
I want to make sure that Laytina will always be mine.
Kinausap ko ang aking mga kabarkada. Pinatawag ko sila. Pinili kong hindi kausapin
si Laytina at Klyzer. Isa-isa kong kinausap ang mga kaibigan namin na pumunta dito
ng gabi dahil may hihilingin ako sa kanila.
Naiintindihan ko naman na hindi makakapunta si Light dahil baka sumama si Laytina
at Klyzer.
"Anong balita? Nakakaramdam ako na matutuwa ako kuya King!" Pinigilan ko naman
siya. Baka siya pa ang unang mag anunsyo. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Sana
sumang-ayon silang lahat. Kung hindi, itutuloy ko pa rin.
Ipinaliwanag ko sa kanila ang aking plano. Napabuntong hininga nalang ako. Sana
hindi magalit sa akin si Layt. Sana maintindihan niya. Mahal naman niya ako.
Lahat naman sila ay sumuporta sa akin. Mabuti nalang. Si Night lang ang hindi
nagsasalita. Napapansin ko na iba ang ikinikilos niya.
Nagpaalam na rin ang mga kaibigan ko. Yung iba ay gagawin ang pabor ko. Sana walang
magalit sa aking gagawin. Mukhang hahadlang si Night ngunit wala na akong pakialam.
I'm sorry Layt kung nagkakaganito ako sa iyo ngayon. Sana maintindihan mo.
"Night." Huminto naman siya sa pagtawag ko. Nakatalikod siya sa akin.
"Bakit?" Tanong niya. Hindi siya naharap sa akin.
"Anong problema mo?" Tanong ko. Ayokong may away sa pagitan namin.
"Ako? Baka ikaw ang may problema?" Natatawang sagot niya.
"May gusto ka ba kay Laytina?" Diretsong tanong ko dito.
"Wala." Hindi ako kuntento sa sagot niya. Parang may inililihim siya. Kambal ko
siya kaya alam ko kung kailan siya may itinatago.
"Bakit ganoon ka makaasta pag si Laytina ang pinag-uusapan?"
"Hindi ko siya gusto! Mahal ko siya!" Nagulat ako sa sinabi niya. Sabagay. Sino ba
naman ang hindi mahuhulog ang loob kay Layt?
"Kaso alam ko namang hindi niya ako mahal. Ikaw ang mahal niya. Naiinis lang ako.
Kahit may kasalanan ka, tanggap ka pa rin niya. Pero wag kang mag-alala,
susuportahan ko nalang plano mo. Sana lang ay hindi siya mapahamak." Ngumiti naman
ako. Alam kong ayos na kami.
"Salamat dude. Hindi ko rin naman akalain na ako ang mamahalin ni Laytina. May
magmamahal rin sa iyo. Nasa tabi-tabi lang." Nginitian niya ako.
"Baka nga mas maganda pa kay Laytina no!" Biro niya. Tumawa naman ako.
"Baka kamukha niya kamo." Pabalik na biro ko.
"Oo nga no? Ewan ko sa iyo. Punta na ako don. Mag-ayos kana. Pangit mo." Ngayon
lang ulit kami nagkabiruan ng kapatid ko.
"Pangit ako? Edi ikaw rin. Kambal tayo remember?"
"Oo na! Alis na ako. Baka magkaiyakan pa dito. I'm happy for us. We have a normal
world because of you and Layt. I forgot to thank you, so thanks twin."
"Salamat rin sa pagbukas ng isipan ko. Ge alis na."
Natatawa naman ako. Ang sarap bumalik sa dating buhay. Oo maraming nagbago, pero
hindi naman nabago ang samahan namin. Mas tumatag pa nga kami dahil sa mga
nangyari.
Inayos ko na ang lahat nang aayusin sa palasyo. Gusto kong si Night ang mamuno.
Nag-usap na rin kami nang masinsinan. Noong una ay ayaw niya pa. Pinilit ko siya.
In the end ay pumayag siya.
Bumuntong hininga ako.
Layt sana maintindihan mo.
Layt's POV
Bigla akong kinabahan. Hindi ko alam kung bakit. Hawak-hawak ko lamang si Klyzer
habang naggagala sa palasyo namin.
Namiss ko ang lugar na ito. May mga lugar din dito na katulad ng kila King. May
kaunting pagkakaiba lang.
"Mi this place is so beautiful. Pero kailan po tayo babalik kila di?"
"Soon baby. Dito muna tayo kila lola at lolo mo okay? You know how much I missed
them right? Pagbigyan mo muna si Mi." Nginitian ko naman siya. Napaka inosenta
niyang tingnan pero ang dami na niyang alam. Naiintindihan niya na ang usaping
matatanda.
"Sissy!" Rinig ko namang tawag ni Light. Nilingon ko naman siya.
"Bakit sissy?" Ang bilis niyang nakapunta sa akin. Syempre bampira e.
"May iaannounce daw si Xander. Tara." Moment na ata ni Rebecca ito. Nakaramdam
naman ako ng excitement sa katawan.
Nagbihis muna kami ni Klyzer. Naligo muna. Mabilis naman kaming kumilos. Naglakad
kami papuntang field.
Pinagmamasdan ko lang si Klyzer habang tumatakbo. Ang cute niya. Noon ay akay-akay
ko lang siya. Ang laki na niya ngayon. Kaso baby ko pa rin siya. Mabuti nalang ay
bumalik na ang kanyang alaala. Ano pa kaya ang kakayahan niya?
Napansin ko namang nagtitipun-tipon na sila. Kumpleto kasama si Minah at Miyu.
Lalapit sana ako kay King kaso ang seryoso niya. Ni hindi niya man lang ako
tinapunan nang tingin. Inintindi ko nalang. Baka may problema siya sa palasyo o
busy.
Magkatabi si Rebecca at Xander. Parang kilig na kilig naman ang babae o. Natutuwa
ako para sa kanya. Mukhang tama ang iniisip ko.
"I just want to announce that I, Xander Ace is know officially engaged with Rebecca
Hypno." Nagpalakpakan naman kami. Hinalikan niya ang noo ni Rebecca.
Kanya-kanya naman kami nang bati sa dalawa.
"Abay po ako ah?" Walang pari dito. Malamang ay beach wedding or kung saang
magandang lugar.
"Oo naman! Partner kayo ni Minah. Di ba baby?" Pagkumpirma naman ni Rebecca.
"Yes po. Partner forever kami ni Klyzer." Napailing nalang kami. Bata pa alam na
agad ang forever. Sa mundo ng mga tao ay big deal yun. Marami kasing bitter e.
Nagpinky swear pa sila. Naalala ko tuloy ang sarili ko sa kanila. We used to play
and promise like this.
"O siya gusto niyo bang maglaro tayo mga bata?" Tanong ni Air.
"Tito Air, we are not kids anymore." Maktol ni Klyzer.
"Klyzer when did you learn that attitude?" Nagpameywang ako sa kanya. Napakamot
naman siya ng kanyang ulo.
"When Tito Air and Tito Xander taught me." Nilingon ko naman yung dalawa. Nagpatay
malisya sila. Pinaningkitan ko naman sila ng mata. Ganito pala ang tinuturo nila
noong wala pa akong naaalala.
"Next time, don't listen to them. Be a good boy. Ayan not a kid na. Boy na."
"Yes po mi. Bad kayo! Bad!" Turo niya kila Air.
"Shhhh. That's bad too. Stop pointing them."
"Aye aye! Taya ka tito Air?"
"Hindi ano! Lugi pag ako!" Maktol din naman ni Air.
"Hoy Xander! Ikaw taya. Ikaw ikakasal e!" Ika ni Air.
"Porke ikakasal? Ikaw nga walang lovelife e." Sali naman ni Rock.
"Bastos ka ah? Porke mahal ka ng mahal mo?" Natatawa nalang kami. Nagtatalo pa yung
dalawa. Dapat mag-enjoy at magcelebrate nalang kami e.
"Porke hindi ka mahal ng mahal mo?" Balik naman ni Rock. Biglang ngumiti si Air
tapos lumingon kay Tricity na natatawa rin.
"Hindi ka sure!" Sabay takbo ni Air.
"Si King taya! Takbo na!" Napalingon kami kay King na nagbibilang. Hindi ko alam
kung tatakbo ako. Kinabahan ako sa tingin niya. Kung hindi pa ako hihilahin ni
Klyzer ay hindi pa ako tatakbo.
Bakit ganito ang nangyayari? Gusto ba nila ulit mafeel ang pagkabata? Napakadaya
nila. Hindi ko na sila makita. Mga nagtago na ata. Nawala si Klyzer. Nagpanic naman
ako.
Napalingon ako sa kanan ko. Nasa batok na pala ni Pj si Klyzer. Hahabulin ko sana
sila kaso bigla silang nawala.
Ligtas naman si Klyzer. May mga ibang bampira rin naman sa paligid. Nagtago nalang
ako doon sa may hugis araw na bato.
Mga ilang minuto siguro ang lumipas. Nakaramdam ako ng takot. Parang may
nagmamatyag sa akin. Ayokong isipin na may nabuhay sa alagad ni tita Mieleva.
Huminga naman ako nang malalim. Palingon-lingon na ako sa paligid. Tumayo ako para
umalis dito.
Habang nalingon ako sa paligid ay may humarang sa akin. Napairit ako sa gulat.
Nanginig ang aking katawan.
"Sh*t sorry. Pero taya ka na." Ika ni King. Nawala ang pagkaseryoso niya dahil
napansin niyang nanginginig ako.
Nasampal ko siya. Hindi ko sinasadya. Natakot kasi ako. Niyakap niya ako.
"I'm sorry. I'm sorry. Hindi ko sinasadyang matakot ka." Tumango nalang ako. Kanina
pa kasi siya hindi namamansin. Hindi ko alam kung may nagawa ba akong mali. Bakit
niya ako iniiwasan tapos ako lang pala ang tatayain niya? Natawa naman ako sa pag-
iisip ko.
Si Dia ay nagpaalam sa akin na magtatago daw muna siya tulad noon. Akala ko nga
dahil hindi na ulit ako mabait o may nagawa akong kasalanan. Magpapahinga lang daw
siya. Wala rin naman daw gagawin. So kapag may mangyayaring masama tsaka siya
lalabas.
Nabalik lang ako sa wisyo noong hinawakan ni King ang aking kamay.
"Hanapin natin silang lahat." Ika ni King. Umoo nalang ako. Hindi ko rin naman alam
ang sasabihin. Una naming nakita si Pj, Krystal at Klyzer.
"Mi baba ka. Ipapatong ko sa iyo tong gawa ko." May flower crown siyang ginawa.
Timuruan ata ni Krystal. May nakasipit naman kay Krystal na bulaklak. Marami
talagang magagandang bulaklak dito.
Umupo naman ako sa damo para maabot niya ang tuktok ng ulo ko.
"Mi bagay sa iyo!"
"Ang galing naman ng baby ko!" Kiniss ko ito sa kanyang pisngi. Napaka-creative
niya talaga.

Sunod naming nakita ay si Rainbow at Miyu. Kumakain lang yung dalawa na para bang
nagulat sa pagdating namin. Katulad nila Pj, nag paalam din sila. Balik daw sila sa
field. Hindi ko naman alam na taguan na ang mataya-taya.

Sunod ay si Air at Tricity na parang nag-uusap nang masinsinan.

"Wag na natin silang istorbohin." Ika ni King. Mukhang seryoso kasi ang usapan
nila. Parang namumula nga si Tricity. Something's cheesy.
So mga couple pala ang mga natira. Talagang hindi naghiwa-hiwalay ah? Kaya siguro
ako ang inuna ni King.
Bakit parang alam ni King kung nasaan silang lahat? Siguro ginagamit niya ang earth
magic niya. Lugi pala pag silang dalawa ni Rock ang taya.
Seryoso lang ulit si King. Napabuntong hininga nalang ako.
"May problema ba?" Tanong niya. Umiling naman ako.
Nakita namin si Cupid at Rock. Ang saya-saya nila. Kumaway naman agad sila noong
nakita kami. Sa kabila naman ay si Invi at si Ice. Mukhang nahihiya pa rin si Invi
kay Ice. Kailan kaya sila magkakaayos? Na as in sana silang dalawa nalang?
"Kami na!" Sigaw ni Cupid. I'm so happy for them.
"Congrats! Naway magtagal kayo." Biro ni Ice.
"Kayo ba kailan?" Tumaas ang kilay ni Ice sa tanong ni Rock. Nginuso naman ni Rock
si Invi.
"Tatanungin ko palang siya kung pwedeng manligaw." Sabay lingon niya kay Invi.
Kinikilig naman ako ngayon. Nawala ang lahat ng takot at kaba ko dahil sa kanila.
Mukhang nahihiya na naman si Invi.
"Pwede ba Invi?" Seryosong tanong ni Ice. Ipinatong pa nito ang kanyang siko sa
puno. Matangkad siya kaya nasa gilid ng tapat ng mukha ni invi ang siko nito.
Parang ikinulong niya. Magkahawak ang kamay namin ni Cupid. Nagpipigil kami sa pag-
irit.
"O-Oo naman." Sabay pula ng kanyang pisngi. Natunghayan namin ang pagliwang ng
mukha ni Ice. Sobrang laki nang inginiti niya. Napayakap siya dito.
"Thank you! You will never regret it. Pangako." Napatili nalang kami ni Cupid dahil
kinikilig talaga kami para sa dalawa. Napatahimik nalang kami dahil nakangiti na
pala sila sa amin. Oa namin. Nahawa ako kay Cupid.
"Tara na nga. Baka himatayin pa tong dalawang ito." Biro ni Invi. Panira moment
talaga tong si Invi e. Pero deep inside ay kilig na kilig na iyan.
"Una na kayo. Hanapin pa namin yung iba." Ika ni King. Kung hindi nangyari itong
kila Cupid at Invi na sobrang nakakakilig ay siguro bored na ako.
Magkasama si Fairy, Fire, Rebecca, at Xander. Mga nakatunganga.
"Finally! Ang tagal e. Tara na balik doon!" Ika ni Fire. Mainipin talaga ang isang
ito. Napansin ko naman na ngumiti nang matamis si Fai sa akin. Nginitian ko siya
pabalik. Napansin kong wala si Night at Light.
"Yung kapatid mo nandon na iyon sa field." Sabi naman ni Fai. Napansin niya siguro
na naghahanap ako.
Agad rin kaming bumalik doon.
Napansin ko na ang dami na palang magical vampires dito. Halos mapuno na ang field.
May mga hawak silang balloons.
"Anong mayroon?" Tanong ko. Hindi sila sumagot. Ang dami ring nagkalat na mga
kumikintab sa paligid. Si Cupid naman ay parang batang nagpalasabog ng mga heart
shape. Napansin ko na nandito ang aking mga magulang. Si Light at Night rin ay
kasama nila. Ngayon na siguro pagtatanghal kay Night bilang isang Hari.
Binitawan nila ang mga balloons. Ang sarap panoorin. Kaso parang may nabubuo doon
na sulat.
I
L
O
V
E
Y
O
U
Wow ang ganda. I love you pala ang nakasulat.
"I love you laytina."
Napalingon naman ako kay King. Bumulong kasi siya sa akin.
"I love you too King."
Napansin kong napapalibutan na kami. Kami ni King ang nasa gitna. Tatabi sana ako
kaso bigla niya akong hinigit. Seryoso ang mga titig niya sa akin. Kinabahan naman
ako. Yung titig niya ay mukhang hindi na niya tatanggalin.
Bigla siyang lumuhod sa aking harapan.
"Hala tumayo ka dyan. Ano bang ginagawa mo."
"I'm sorry Laytina." Ika niya. Ang seryoso niya pero alam kong sincere siya.
"Sorry sa lahat ng kasalanan ko sa iyo. Malaki ang pasasalamat ko noong nakilala
kita. Naging kababata, kaibigan at kasintahan. Gusto ko lang sabihin na.." Ang
lakas nang tibok ng puso ko.
"I want to be your husband."
"Will you marry me?"
Napaluha naman ako. Hindi ako makapaniwala. Kaya pala niya nagawang hindi ako
pansinin ay dahil may plano pala siyang ganito.
Napatango ako habang umiiyak.
"Yes King. Yes, my King." Natayo naman siya. Sigaw siya nang sigaw ng yes. Habang
nagtatatalon at umaapir sa aming mga kaibigan.
"Thank you Lord! Thank you Laytina." Napansin ko namang may mga fireworks. Ang
ganda. Kakaiba kasi. Nagsisitalunan rin ang ibang mga magical vampires. Kumakanta
pa sila. Ang sayang panoorin.
Ang sarap sa pakiramdam na lahat sila ay suportado.
Bigla akong hinila ni King. He kissed me under the fireworks.
I will never forget this moment. I love you King! You will always be my King.

Chapter 60(Epilogue)

Epilogue
Layt's POV
Sobrang busy ng lahat ng mga bampira dito sa palasyo. Nag-aayos kasi sila para sa
aming kasal ni King. Bukas na kasi iyon.
"I'm so happy for you Laytina. Dati karga-karga lang kita at inaalagaan, bukas ay
ikakasal ka na." Mangiyak-iyak na sabi ng aking ina. Niyakap ko naman siya. Syempre
iba ang pakiramdam ng ina na ikakasal na ang anak mong babae.
"Malapit na rin pong ikasal si Light at Night. Hindi na kami dalaga." Natatawa kong
banggit sa kanya. It's been 6 months. Bukas na rin ang kaarawan ni King. Ang bilis
ng panahon.
Nagkwentuhan pa kami ni ina. Nag-iyakan at nagtawanan kami. Kasama rin namin si
Light. Sobrang saya naming magkapatid. Sa wakas ay si Light at Night na. That was 2
months ago pa.
Umamin din sa akin si Night na mahal niya ako noon. Nakamove on naman na siya.
Ganoon din di Light kay King. Mahal na ngayon ng dalawa ang isa't-isa. Sinabi rin
ni Cupid na mate ang dalawa.
"Rebecca is expecting her first baby." Ika ko. Sobrang natutuwa ako para sa dalawa.
Pagkatapos nang proposal noon ni Xander ay sa loob ng isang buwan ay nagpakasal na
sila. Sila ang pinaka unang couple sa aming magkakaibigan. Sumunod na ikinasal ay
si Fai at Cupid. Double Wedding ang nangyari.
"I think Fai is expecting too. Kailan kaya tayong dalawa no? Gusto ko sabay tayo
ha-ha. Biro lang syempre." Natawa naman ako kay Light. Gusto ko ang babaeng anak.
Kahit na hindi kambal. Si Light naman ay gusto lalaki.
Si Invi ay sinagot na si Ice kahapon. Pj is courting Krystal. Finally, nagkaaminan
na ang dalawa. Miyu is still too young for a relationship. Pinagbawalan siya ni Ice
na mag-boyfriend. Miyu and Krystal are friends now. Si Rainbow naman ay wala daw
panahon para sa ganan. She's happy naman daw. Nag-aadjust pa siguro sa mga nangyari
sa kanya.
Si Air at Tricity? I don't know actually. Alam kong gusto ni Air si Tricity. Kaso
natotorpe ata. Tinatarayan siya minsan ni Tricity. Hanggang ngayon ay wala siyang
maalala. Ginusto niya iyon. Natanggap naman niya ulit ang aming mga kabarkada.
Ako na ang susunod. Next month si Light. Mas pinili naming hindi sabay. Ginusto
kong dito sa palasyo namin nila ina ganapin ang kasal. Si Night ay naitanghal na
bilang Hari sa kanilang palasyo. Doon naman gaganapin ang kasal ng dalawa. My
sister will be his Queen.
Gusto ko sanang lumabas ng kwarto kaso ayaw nila. Surprise daw yung loob ng
palasyo. Bukas ko nalang daw tingnan. Kakatapos lang kasi nilang magdesign. Syempre
with the help of my friends. Si King din daw ang nag-organize. Sobrang effort niya
para sa wedding namin. Samantalang ako? Beauty rest daw.
"I don't know bakit sinabihan ka ng beauty rest. Ang ganda ganda mo naman na.
Anyways, ako ang mag-aayos sa aking sister!" Ika ni Light.
"Of course."
---
Sobrang kabado ako ngayon. Ngayon na ang kasal namin ni King. Dalawang araw ko
siyang hindi nakikita. Ano kayang itsura niya?
"Sissy wag kang lumuha. Natatanggal ang inilalagay ko sa mukha mo. Stop it. Teka
palitan ko nga. Yung waterproof."
"Waterproof ka diyan. Uso na rin pala dito yon?"
"Oo naman. Mayroon sa mundo ng mga tao so kaya ring gawin dito. Though phone is
still not allowed." Oo tama siya, ipinagbabawal ang phone dito. Gusto kasi namin na
may magandang communication ang mga magical vampire. We don't need phones. Mas
maganda na kasi ang communication namin. We have the ability to read minds pero
hindi kagaya ng kay Pj at Night. We can block them anyway well of course except Pj
and Night. Kaya ko rin naman ang magic nila kaso i don't want to do it because I'm
respecting everyone's privacy.
"Yan! Ang ganda ganda mo sissy! Wag ka nang umiyak. Mamaya nalang. Ireserve mo."
Natawa naman ako sa kanya. Hindi ko lang kasi lubos maisip na ikakasal na talaga
ako. Parang dati ay pinapangarap ko lang ito.
Ikakasal ako sa lalaking mahal na mahal ako.
I'm so fortunate.
"Sissy maraming salamat sa lahat ah? You're one of my blessings." Sabi ko sa kanya.
Tumigil naman siya sa pagsusuklay sa buhok ko.
"You are a blessing too. You don't know how lucky we are because of you. Heaven
gave you to us."
"Ang drama natin e."
"Ikaw ang nagsimula laytina. O siya ikukulot ko ang buhok mo ah? Tapos lugay na
lang? Mas bagay naman sa iyo. Common na rin kasi dito yung naka puyod lahat. Maiba
naman."
"I trust you sissy." Kinulot niya ang dulo ng aking buhok. Nakatingin lang ako sa
salamin. Ang galing niya talaga. Magaling sa fashion ang kapatid ko. Bata palang
kami ay siya na ang nag-aayos sa akin. Gusto niya rin ay parehas kami ng damit.
Twin goal.
"Perfect!" Pumalakpak naman siya. Sobrang excited niya. Ang ganda ko nga. Hindi
tuloy mawala ang ngiti sa aking labi. Simple lang ang ginawa niya sa aking mukha at
buhok pero masasabi kong gumanda talaga ako.
"For sure matutulala sa iyo si King. His soon to be wife is so gorgeous!"
"Ikaw talaga. Maraming salamat sissy. Dahil ito sa iyo." Niyakap ko naman siya.
"Wala yan. We are sisters. Kapag masaya ka, masaya ako. Teka baka magkaiyakan pa
tayo dito. Isuot mo na nga yang wedding gown mo. Malapit nang magsimula ang
seremonyas." Tumango naman ako. Lumapit ako sa gown. Hinawakan ko ito. Hindi talaga
ako makapaniwala na ngayon na talaga ang kasal ko. Para akong nasa isang magandang
panaginip.
"Hindi pa rin ako makapaniwala. Ito na ang araw na pinakahinihintay ko."
Pinipigilan ko ang aking mga muha. Sobrang saya ko. No words can explain how happy
I am.
"Kahit ako e. Make your own family. A happy family." Sabay ngiti niya. Mukha siyang
nagde-daydream.
"Ready na ba ang anak ko?" Sabay pasok ng aming ina. Napalingon naman kami doon.
"They're all ready. Are you ready Laytina?" Tumango naman ako. Isinuot ko na ang
aking sandals. It was made from glass. Ang ganda talaga.
Inilagay na rin ni Light ang belo sa aking buhok. Ipinatong niya ang isang korona.
Malaki ito. Hinawakan ko naman ito para alalayan. Noong matapos ay napalingon ako
sa salamin.
Ang ganda. Ang ganda ng lahat.

Lumabas naman kami ng kwarto. Tinulungan ako ni Light na hawakan ang aking gown.
Ang ganda rin niya. Simpleng cocktail dress lang ang suot niya. Syempre kulay dilaw
ito. Our favorite color.
Pinili kong iba't-ibang kulay nalang ang suotin nila para makulay ang araw na ito.
May carpet sa dinaraanan ko. Nakarinig ako ng awit. Sobrang ganda nito.
https://youtu.be/xoXVXaoUxu4

Bawat hakbang ko ay iba't-ibang emosyon na ang nararamdaman ko. Dinagdagan pa ng

awit. Ang sarap sa tainga.
Bawat lyrics ay iniintindi ko. Ang ganda ng meaning. Parang may naaalala ako sa
kantang ito.
I would runaway with you.
Sa kanta palang ay feeling ko tutulo na ang luha ko. Bakit kasi ganan.
Napasabay naman ako sa kanta. Parang ang layo bigla ng aking nilalakad.
"This song is so beautiful." Ika ko kay Light.
"I think King chose it. It's so beautiful. Indeed." Sang-ayon naman niya. Akay-akay
naman ako ni ina. Nakakawit ang aking kamay sa bisig niya. Si Light naman ay
tinutulungan pa rin ako sa gown ko.
Ang aking ama ang magkakasal sa aming dalawa. Kinakabahan ako dahil sobra akong
excited. Nakita ko na ang mga bisita. Lahat ay imbitado kaso nasa labas na ang iba
dahil hindi hindi kakasya kahit sobrang laki ng palasyo. Marami rin ang mga magical
vampires.
Napakagat naman ako ng aking labi. All I can see is King.
Tears are falling from his eyes. I tried not to cry. I smiled. My eyes locked on
him.
Parang bumagal ang lahat. Gusto ko na agad mahawakan siya. Sobra ko siyang namiss.
Habang papalapit ako sa kanya ay may mga nagsasaboy ng mga petals ng bulaklak.
Iba't-iba rin ang mga kulay nito.
Kaharap ko na ngayon si King. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Seeing him happy
with me will always be the best moment.
"Please take care of my daughter. I love her so much." Ika ni ina. Humalik naman si
King sa Pisngi nito. Si Light ay umupo na kasama ang mga babae kong kaibigan.
"Yes. I will take care of her. I really love her so much too." Sagot naman ni King.
Napangiti ang aking ina. She really likes King for me.
Inilahad ni King ang kamay niya sa akin. Tinanggap ko ito. Ikinapit naman niya ang
kamay ko sa kanyang bisig. Parehas na kaming nakangiti.
Humarap na kami kay ama. Nakangiti rin ito sa aming dalawa. Nag-umpisa nang
magsalita si Ama. Nakatingin lang ako dito. Ang mahalaga ay nasa tabi ko na si
King.
Nagsimula nang tanungin kami ni ama. Humarap naman sa akin si King.
"I call upon these magical vampires, here present, to witness that I Prince King,
do take Princess Laytina to be my wedded wife." Napangiti naman ako. Nakahawak ang
mga kamay niya sa mga kamay ko. Sa kanyang mga mata lang ako naka-focus. Ang gwapo
niya. Lalo na ngayon.
"I Princess Laytina, take you Prince King to be my wedded husband." Sa sobrang
kabado ko ay maiksi lang ang nasambit ko but it doesn't matter as long as my love
for him is pure.
"I promise that I will respect you as an individual, support you through difficult
times, rejoice with you through happy times, be loyal to you always and, above all,
love you as my wife and friend." Nagulat naman ako sa kasunod na sinabi niya. Hindi
ako handa para dito. Ngunit dahil sa aking pagmamahal sa kanya ay kusang bumuka ang
aking bibig.
"I promise to care for you above all others, to give you my love and friendship,
support and comfort, and to respect and cherish you throughout our lives together."
Ika ko naman. Alternating. Ang cute.
Iniabot naman sa amin ang singsing. Napaluha nalang ako. Ganito pala ang pakiramdam
nang ikinakasal.
"I give you this ring as a token of our love and marriage, as a symbol of all that
we share and in recognition of our life together." Kinuha niya ang aking kamay.
Isinuot niya ito sa aking palasingsingan. Nakatingin lang ako dito.
Pinawi naman niya ang mga luha ko sa aking pisngi gamit ang kanyang palad. Ipinasok
niya pa ang kanyang kamay sa belo. Pasaway. Gagawin niya ang lahat para pawiin ang
aking mga luha. Tears of joy.
Kinuha ko ang isang singsing. Nanginginig pa nga ang aking kamay.
"I give you this ring as a symbol of my love and affection, wear it with happiness
and pride -now and always." Ngumiti naman siya sa akin. I could not ask for more.
His happiness is enough. Nanginginig pa rin ang aking kamay habang isinusuot ang
singsing sa kanyang daliri.
"You may now kiss the bride." Ika ng aking ama.
Inangat naman niya ang aking belo.
"You're so beautiful. As always." He never failed to make me smile.
"I'm very lucky to have you." Pambawi ko sa kanya.
"I love you." He said before kissing me. Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa
kanyang halik. Agad akong gumanti sa kanyang halik. Narinig kong nagpalakpakan ang
mga nasa paligid.
"Throughout this ceremony, BRIDE and GROOM have vowed, in our presence, to be loyal
and loving towards each other. They have formalized the existence of the bond
between them with words spoken and with the giving and receiving of rings.
Therefore, it is my pleasure to now pronounce them husband and wife."
Mas lumakas ang palakpakan nila. Lalo na ang mga kaibigan namin. Nakahawak pa rin
ang kamay ni King sa aking mukha. Parang hindi rin siya makapaniwala.
Nagsilapitan sila sa amin. Nagsaboy ulit sila ng mga petals. Yakap na ako ngayon ni
King.
This place is now filled with magic. Mas lalong pinaganda ang lugar. This is so
romantic. I witnessed another beautiful wedding. Luckily, I am the bride.
"Congrats!" Sabay-sabay nilang sabi.
Hinalikan ulit ako ni King.
"Hush baby. Stop crying please." Ngumiti naman ako sa kanya. Sobrang saya ko lang.
I am now married. I'm no longer single. Haharapin namin ang problema at pagsubok
bilang isang pamilya.
"I love you King. Happy birthday!"
I am now a Mrs.
----
6 years na ang nakalilipas. Lahat kami ay kasal na. Si Miyu at Rainbow nalang ang
hindi. Si Klyzer at Minah ay malaki na. Same face pa rin naman.
Naglalaro naman sila Fleir, Cxereb, Eira, Sky, Luna, Storm, Jewel, at syempre ang
nag-iisa kong anak na si Kayt. Kayt is the youngest. She's only 2 years old.
Si Fleir ay anak ni Fairy at Fire, hinango ang pangalan ni Fleir sa parang
fireworks but used as a signal. Iniba lang nila ang spelling nito. Mas gwapo pa ata
ito sa kanyang ama.
Si Cxereb naman ang pinaka matanda. Month lang ang pagitan ni Fleir at Cxereb. Sa
pangalan naman nila Rebecca at Xander hinango ang pangalan nito. Magaling mag
manipula ang lalaking ito. Hindi na ako magtataka dahil namana nito ang kakayahan
sa kanyang mga magulang.
Si Eira naman ay anak ni Ice at Invi. It means snow. Ang snow kasi ay from ice na
natutunaw at naglalaho. Tamang tama para sa kanyang pangalan. She's 4 years old.
Si Storm naman ay anak ni Tricity at Air. Sobrang maldita at palabiro ang batang
ito. Kanino pa ba magmamana? Si Jewel naman ay kay Krystal at Pj na may taglay ring
katarayan. Parehas lang silang apat na taong gulang. Namamana pala talaga ang
ugali.
Si Sky at Luna ay kambal. Anak siya ng aking kapatid na si Light. Luna was supposed
to be moon pero Night disagreed. Mas gusto daw niya ang Luna. Since Luna ay moon
naman. Based on the name, babae siya. Sobrang tahimik nito. Sobrang ganda rin. Si
Sky naman ay lalaki. Hindi rin ito umiimik. Siya na ata ang pinaghalong King at
Night. I am sure that many girls will love him. Kakatatlong taong gulang palang
nila.
Kayt is my daughter. Lahat ay nanggigihil sa kanya. She's adorable daw. Dalawang
taong gulang palang siya. Hindi ko sukat akalain na ako pa pala ang huling
magkakaanak. Worth it to be the last naman. I have a beautiful angel.
Sobrang maalaga rin sa kanya si Klyzer. Siya ang lagi nitong kalaro. Hindi naman
nagseselos si Klyzer. Tuwang-tuwa pa nga ito na magkaroon ng sister. Sundan ko pa
nga daw.
"Ah nakakainis kana Cxereb!" Ika ni Storm. Lagi nalang silang nag-aaway.
"Lagi ka namang inis. Kailan ba hindi?" Balik naman nito.
"Enaf na! Bad kayo!" Ika ni Kayt. Natawa naman sa kami sa kanya. Lagi niyang
inaawat ang mga nag-aaway. Nakakaintindi na siya like Klyzer before.
"Tara baby Kayt lalaro tayo! Sama ka Sky?" Ika ni Fleir. Hindi pinansin ni Sky si
Fleir.
"Sungit. Ang bata-bata pa ang sungit na." Bulong ni Jewel. Krystal na krystal ang
ugali niya. Opposite sila ni Eira. Minsan lang ito magsalita. Magugulat ka pa nga
pag may nabitawan itong salita.
"May good news pala ako!" Ika ni Xander.
"Ano iyon?" Tanong ko. Sobrang saya niya.
"Magkakaroon na kami ng bagong anak. Lalaki ulit."
"Nice! Congrats dude." Ika ni King. Lahat naman kami ay nagcongrats.
"Yes finally! Pero sana po babae. Para ipagtatanggol ko sa mga nang-aapi." Simangot
naman ni Cxereb.
"Dyapat ipagtangol mo payin kahit na yayaki kapatid mo." Singit naman ni Kayt. Ang
matured niyang mag-isip pero bulol pa rin naman.
"Buntis na rin ako!" Natutuwang ika ni Cupid. Wow! Finally ay nagka-anak na rin
siya. Akala ko ay wala na siyang balak.
"Congrats Bfs!" Niyakap ko naman siya. Maluha-luha na siya. Isa yan sa pangarap
niya, ang magka-anak. Ngayon ay natupad na. Nagpaalam na ako dito. Kailangan na
naming iuwi ni King si Kayt.
"Tara na Kayt. Uwi na tayo. You need to take a rest." Tumango naman ito. Bago siya
lumapit sa amin ay pinitik niya ang ilong ni Sky. Natawa naman ang ibang mga bata.
Hindi naman nagalit si Sky. Nakatingin lang ito kay Kayt na tumatakbo papunta kay
King. Amusement is written on his face. Ang gwapo talaga ni Sky. He's the most
handsome, honestly.
Binelatan ni Kayt si Sky. Nagulat naman ako noong ngumiti si Sky. My baby did
something weird again.
"Stop that baby. It's not good." Saway ni King.
"Soyyi. He's too cute. I want to annoy him." Napailing nalang kami.
Napalingon ako kay King. I have a happy family.
I'm so happy that King is now the new King of our palace. I'm his Queen. He will
always be my King.
I am so blessed to live in a Magical World.
To live with my own family.
To live with my love.
I will never forget my memories in this world.
I will always love Magical Vampire Academy.
End.
_____________
FAVOR PLEASE? Pwede po kayo magcomment? Say something about my story and how to
prove my works :) Nagbabasa ako ng mga comments. Try ko kayong replyan :* Pinaka
favor ko sa pagtatapos ng MVA. Yey!
Tapos na po ang Magical Vampire Academy! Thank you guys for supporting MVA!
Nakakaiyak. Haha. Sa wakas, sa loob ng dalawang taon ay tapos na siya! Anyways
aayusin ko pa ang epilogue. Minadali ko lang e. Ayusin ko siya sa linggo.
PS: I just searched some vows. Hindi akin yan hahaha.
Please read MVA: Chasing the Ice Prince
Ayan po ay special chapter para kay Ice and Invi. Expect niyo na rin po na mayroon
rin ang iba.
Suportahan niyo rin po ang bago kong story.
VAMPIRE: RUTHLESS PRINCESS
Maraming salamat po ulit!
Eto nga pala ang official music video ng MVA.
https://youtu.be/tTFMf-q9jJU

Fanfic from Andrea Resontoc

Note: Please read Magical Vampire Academy 2 (Yes 2! Two!)

PS: Pabasa po ng Fanfic ni Andeng. Thank you! I enjoyed reading this.

Layt's POV

Kumakain ako ng rambutan dito sa kwarto. Tinatamad kasi akong maglakad palabas.
Bigla 'ko tuloy naisip baka mukhang rambutan ang anak 'ko paglabas niya. Ayokong
magmukhang rambutan si baby!

Nandito din si King pero nandoon siya sa study table habang may ginagawa na
namang kung anu-ano sa laptop niya. He was only on his white shirt and boxers.
Hindi 'ko ba maintindihan sa unggoy na 'yan, 'nung naging mag-asawa kami mas lalong
naging busy. I-divorce 'ko kaya?

"King," tawag 'ko sa kanya. Itinaas niya lang ang kilay niya bilang sagot. Ang
sungit talaga.

"King, alam 'ko ang apelyido mo," sabi 'ko. Kinagat 'ko ang labi 'ko para
magpigil ng tawa kasi ang havey ng joke na naiisip 'ko.
 "Ano?" nakakunot-noo niyang tugon.

"Lacson. King Lacson. Hahaha!" ani 'ko at humalakhak. Grabe havey sa'kin.

"Layt."

"Maganda."

"Matulog ka na. Hindi ka pwedeng magpuyat. Makakasama kay baby." Bumuntong

hininga siya bago hinilot ang sentido. Nakakastress siguro talaga ang trabaho niya.
Hays buti na lang kagandahan 'ko lang ang problema 'ko.

Kumain pa ako ng dalawang rambutan bago ako makaramdam ng pananakit ng tiyan.

Hinaplos 'ko 'yung malaki 'kong tiyan. Ginawa 'ko 'yung breathing exercise na
sinabi ng doctor 'ko kapag may ganitong circumstances. Pero mas lalo lang sumakit
ang tiyan 'ko.

"King," pagtawag 'ko sa kanya.

"Layt, bukas ka na lang mag-joke."

"Hindi," ani 'ko at pumikit. "Manganganak na ata ako."

"Masakit ulit ang tiyan mo? Gawin mo na lang 'yung breathing exercises na
itinuro sa'yo. Just relax." He nonchalantly said with his attention still on the
laptop.

"King, masakit na talaga." I whined.

Atsaka lang siya tumingin sa akin. "Layt, I told you to relax. Baka false
alarm lang 'yan tulad dati."

"No! Seryoso na 'to King."

"No, Layt. It's just a false alarm. Nagpapanic ka lang sa wala." Sabi niya. He
even got the audacity to shrug.

Mas lalong lumala 'yung sakit na nararamdaman 'ko. Pakiramdam 'ko hinahati
ako.

"Sobrang sakit na talaga. Tumawag ka na ng doktor."

"Yes, I know it's painful but you've been through that several times. It will
stop later on." Ani niya at kumuha ng rambutan.

"Ikaw ba 'yung nakakaramdam ng sakit ha? Hindi diba?! Diba ako?! Kaya dalhin
mo na 'ko sa doktor!" pagbubunganga 'ko sa kanya.

"Love, just breath. One, two, thr--"

Nakaramdam na lang ako ng tubig sa mga hita 'ko. My water broke.

Nagsimula akong kumalma at inisip ang mga dapat gawin na itinuro ng doktor
'ko.

"Layt, bakit dyan ka naman umihi sa kama natin?"

"Letse. Ano ka ba? Masaya ka na ba? Tumawag ka na ng doktor!"

"Shit." Sambit niya at nabitawan ang hawak na rambutan. Tinignan 'ko siya ng
marahan. Magpapanic na naman 'to.

"Ah w-wait." aniya at tumayo. "Tatawag ako ng doktor! Manganganak ka na!"

Naglakad siya sa palapit sa drawer at kinuha ang susi ng kotse niya. "Akala 'ko ba
tatawag 'ka ng doktor?"

"R-right! Yeah I'll call a doctor." He started dialing something on his phone but
then stopped. "A-ah. Dadalhin na lang kita sa ospital. Tama! I'll bring you to the
hospital.

Atsaka siya lumabas ng kwarto.

"King!"

"Yes dear?" sabi niya at sumilip sa may pinto.

"Bakit mo 'ko iniwan?"

"Right. Kasama ka pala dapat." sabi niya at binalikan ako sa kwarto. Inalalayan
niya ako pababa.

"Hingang malalim Layt. Don't panic, okay? Shit, manganganak ka na. 'Wag kang
magpanic!"

"King, kalma." I tried reassuring him. Siya nga itong hindi mapakali. Siya ba 'yung
manganganak?

"Kalma lang, tama tama. Kumalma ka Layt. Malapit na tayo sa kotse."

Gusto 'ko sanang tawanan ang asawa 'ko. Parang tanga e. Pero hindi 'ko magawa kasi
masakit na talaga ang tiyan 'ko. Ganito rin siya dati 'nung una na akala namin
manganganak na ako pero false alarm lang pala.

Narating na namin kung nasaan ang kotse at inalalayan niya ako papasok. Sinubukan
niyang patakbuhin ang kotse. He started stepping on the accelerator and tried
turning the wheel but the car won't budge.

"King."

"Bakit hindi gumagana?! Ayaw umandar. Papapalitan 'ko na itong kotse."

"Yung susi." Medyo nahihirapan na akong huminga. "'Yung susi, hindi mo pa

nilalagay."

He shuffled on his keys and clumsily put it in the ignition. Then the car went to
life, pero hindi pa rin kami umaandar. King just stared in front.

"Ano ka ba? Buksan mo muna 'yung gate!" Hinilot 'ko ang sentido 'ko.

"Right." Saka siya lumabas ng kotse at binuksan ang gate. Seriously. He then drove
out of the mansion until he reached the only security checkpoint in the vicinity of
our private house.

"Your Majesty." The guard bowed his head in respect.

"Open the gates. My wife's in labor." He said.

"But Your Majesty, madame's personal doctor is on the mansion. You said, she has to
be close in case of emergency. Why didn't you just call her?"

I looked at my husband, not knowing what to think. I gave a small smile to the
guard which he returned.

The guard sheepishly looked at King at ngayon 'ko lang ulit napansin at naalala na
naka-boxers pa din siya.

I sighed. Seriously?

•••

"King, where's Kayt?" I asked my husband as I entered the mansion. He was

doing something on his laptop on the living room, probably checking the palace's
matters.

"She went to play with the kids." He replied without giving me a glance. He
was working eversince we arrived last night here in Ice's manor.

"Hey, why don't you stop that for a while? Kumain ka muna. Nagluto ako." I
told him.

I am worried for my husband's health. Masyado niyang ginugugol ang oras niya
sa trabaho. Hindi 'ko naman siya masisisi. Running the kingdom requires a lot of
work and time.

Saka niya lang ako tinapunan ng tingin. "Okay. Anything for you, my love." He
sweetly smiled at me before closing the laptop and stood up.

Sabay kaming pumunta sa kusina at nadatnan namin si Cupid na naglalabas ng

muffins mula sa oven. Rebecca and Invi is laughing at the counter. Then I saw Ice
covered in whipped cream. May mixing bowl sa ulo niya at punung-puno ng whipped
cream ang mukha.

King chuckled. "What happened to you?"

"She happened." Sagot ni Ice at itinuro ang asawang si Invi na tumatawa. "Ang
lagkit 'ko na!" He irritably said and took the bowl out of his head.

I laughed at him. He looked silly.

"Ice insisted on making the whipped cream. It wasn't ready pagkatapos

ibinaligtad niya 'yung bowl. Ayan tuloy." pagkukwento ni Cupid.

"Hon, I told you, you can't bake." sabi ni Invi sa asawa.

"I'm just unlucky today."

"Ice, let the girls do the cooking." King said. "Invi loves you despite of
your burnt food." I grinned.

"I heard na nanganak na daw si Stal."

"Ah oo, King. Kaya hindi sila makakapunta ngayon." Ani Invi. "They named her
Jewel."

"Jewel. A precious stone. Maganda." sabi ni King habang tumatango.

 "At it's about time na rin na bumuo na sila ng pamilya. Matagal ding
naghabulan ang dalawang 'yan." ani 'ko.

"Maarte kasi si Stal."

"Parang ikaw lang." sabi ni Ice at hinalikan ang asawa. Kaya pareho na silang
marumi ang mukha.

"Seriously." Invi said and Ice chuckled. Agad namang pinunasan nito ang mukha
ni Invi.

"Here. Maligo ka muna, ang lagkit mo na." Inabutan ni Invi si Ice ng tuwalya.
Alagang-alaga si Yelo ah?

"Nasaan ang iba?" tanong 'ko habang ipinaghahanda ng pagkain ang asawa 'ko.

"Nasa labas sila Rock at Xander, nakikipaglaro sa mga bata. Air and Fire are
making barbecues. Tulog sina Tricity at Storm sa taas. " sagot sa'kin ni Rebecca
habang karga si baby Xanreb. I stared at the baby and smiled. Ang cute!

"Sundan na natin si Kayt ngayon kung gusto mo." Napapitlag ako ng bumulong si
King sa'kin. He was giving me a suggestive look and raised his eyebrows.

"Baliw." I tapped his cheeks and gave him a plate of lasagna and garlic bread.

"Thanks." He smiled and kissed my cheeks. "I love you."

"I love you too."

***

"Mga prends, buntis ulit si mylabs hehez." Anunsyo ni Air nang nandito na kami
halos lahat sa living room.

Siya talaga ang nagpatawag sa aming lahat. Dito lang kami tumuloy kila Ice
kasi mas madalas kaming nagagawi dito. Pabor naman sa'ming lahat 'to dahil ang
tagal naming hindi nagkasama-sama. We all needed a break.

"Wala pang isang taon si Storm sinundan mo na naman? Hindi pa nga ganun kalaki
si Eclair!" sabi ni Fire.

"Walang na tayong magagawa dyan, sharp shooter e." kantyaw ni Xander. Ngumisi
pa ang loko.

"May balak ka atang magtayo ng basketball team." Rock threw an apple on Air na
nasalo naman nito.

"Uy, thanks." Sabi ni Air at kinagat ang mansanas. "Kung pwedeng soccer team,
bakit hindi?"

"Ikaw kaya ang manganak."

"Hindi 'ko naman kasalanan na lalaki ako at taga-contribute lang ako ng sperm
cells." Walang kwentang turan na naman ni Air. "Uy Fai, paano pala nanganganak ang
tutubi?"

"Mama! Papa!" A sobbing Kayt entered the mansion. Agad naman siyang kinarga ni
King at inalo.
 "What happened, baby?" King asked our daughter.

"Naglalaro kami ng hide and seek tapos ako 'yung taya. Babae po ako tapos ako
'yung taya! Unfair Papa." She whined.

"Ang hirap po nilang hanapin. Cxereb must have been hiding on the attic again.
Nasa cabinet na naman si Fleir. Eros is on the garden, and Hale and Hail and
Hale... Uh nasabi 'ko na ba si Hale?" kunot noo nitong putol sa sinabi niya.

"They probably climbed on a tree! Ang daya! Alam naman nilang hindi ako
marunong umakyat ng puno!"

Natawa ako sa tuloy-tuloy na pagsasalita ng anak 'ko. Napakadaldal talaga.

Well, kanino pa ba magmamana? She was so adorable!

"I've been finding them for five minutes! Nasan ang katarungan?!" Kayt said
loudly. Her dad looked at her in amusement. Kung anu-ano na naman ang natututunan
nito kay Tito Xander niya.

"Dad, what's katarungan?" Little Hale suddenly appeared behind Ice.

"Bakit ka ba nag-iinvisible?! Hindi kaya kita makikita!" Kayt exclaimed and

pointed a finger at the little boy. Kayt's whining continues. Inii-spoil kasi ng
Papa niya ayan tuloy.

"Tita Layt, why is Kay-kay so noisy?" Luna asked innocently. Her family just
arrived. Nginitian 'ko ang pamangkin 'ko. Hindi na 'ko nakasagot nang may kumalabog
sa itaas.

Thud.

"Fleir! I told you not to hide in the cabinet!" Fairy shouted. Kumaripas na
nang takbo si Fire sa itaas para kunin ang anak. Fleir likes to play with fire...
So yeah. May mga pagkakataon din na nasusunog niya ang sarili niyang kwarto, hindi
pa kasi niya naku-kontrol ang kapangyarihan niya.

"Mom! Pinunit ni Cxereb 'yung libro 'ko." the quiet Hail suddenly appeared
with her usual snobby look.

"Hala, ako na lang lagi! Si Daddy 'yon!" Cxereb protested as he slumped on the
couch.

"Palagi na lang ako! Ako! Ako! Pwede namang si Becca babes ah." Really? Ilang
taon na nga ba ulit si Xander?

"Mahal, 'wag nga kayong maingay natutulog si Xanreb."

"Princess, I'll just buy you another book, okay?"

Teka ano na bang nagyayari? Ang ingay ng paligid. Ang gulo na naman nila.

"Mommy!" a cute brown haired boy is running towards Cupid.

"Yes, dear?"

"I grew a beanstalk at the garden! Let's climb it!"

Silence suddenly grew at napapalo na lang ako sa noo.

 "Seriously? Remind me again kung bakit ako pumayag na magsama-sama tayo sa
bahay namin?"

Sakit sa ulo. At walang nagawa si Ice kundi ang bumuntong hininga na lamang.

•••

Thank you Andrea Resontoc sa napakagandang fanfic!

She's the Operator of Invi and Michie.