Datowanie węglem C-14 polega na pomiarze aktywności węgla C-14 i

określaniu na tej podstawie wieku przedmiotów.

Izotop węgla ¹⁴C jest jednym z trzech naturalnie występujących w przyrodzie

izotopów węgla i jako jedyny jest promieniotwórczy, co oznacza że ulega
samorzutnemu rozpadowi, emitując m.in. promieniowanie gamma.
Izotop ten powstaje w wyższych warstwach atmosfery na skutek działania
promieniowania kosmicznego zgodnie z reakcją

a następnie za pomocą dwutlenku węgla wchodzi do organicznego obiegu

węgla w przyrodzie, trafiając w ten sposób do organizmów żywych.

Po śmierci organizmu jego stężenie (aktywność) zaczyna spadać ze względu na

jego promieniotwórczość. Zachodzi wówczas reakcja:

Natomiast zawartości niepromieniotwórczych izotopów węgla (¹²C i ¹³C) są

stałe w organiźmie po śmierci, ponieważ nie ulegają rozpadowi.

Znając więc następujące zawartości węgla w przyrodzie

¹²C - ok. 99%
¹³C - ok. 1%
¹⁴C - ok. 1*10⁻¹⁰%
oraz znając czas połowicznego rozpadu węgla ¹⁴C - 5740 lat można wyznaczyć
wiek przedmiotu.