Kulturni mesečnik

Stalna postavka Leskovačkog muzeja

Na novu stalnu postavku Narodnog muzeja u Leskovcu čeka se pune 4 godine. Najavljivana
je kao najreprezentativnija istorijska publikacija u Srbiji, a završila je sa imenom
kulturološkog Skadra na Bojani. Otvorena je 10. maja povodom dana muzeja i nazvana je
„Vremeplov Leskovačkog kraja“.

Ova postavka predstavlja pronalaske arheologa na podruciju leskovačke kotline i prezentuje

leskovačku istoriju od neolita do savremenijih doba, u kome je najistaknutije doba Justinijana
Prima koji je oznacio istoriju leskovačkog kraja zidanjem svog grada (Caričin grad) 30 km
Jugozapadno od sadašnjeg Leskovca.

Postavka pored naučnih informacija prezentuje i materijalne istorijske izvore iz 106

arheoloških nalazišta karakteristična striktno od neolita do mlađeg gvozdenog doba.
Najreprezentativniji pokazatelji tog vremena jesu minđuše koje pokazuju da se još tada imalo
vremena za „ulepšavanje“ tj. brigu o sebi.

Postavka pokušava da predstavi prisutnost Rimljana na ovom području govori o tome da su

oni koristili sve prednosti ove oblasti: plodnu zemlju u dolinama reka za zemljoradnju, brda
za stočarstvo i gajenje vinove loze kao i korist od rudnika.

Car Justinijan I vraćajući sjaj nekadašnjeg Rimskog carstva, obnovio je mnoge gradove i
utvrđenja na prostoru čitavog Mediteran. Pored mesta gde je rođen podignut je novi grad, i
nazvao ga je Justinijana Prima i namenio mu je ulogu sedišta arhiepiskopije.

Nakon fokusiranja na Vizantijski period autor ove postavke prebacuje se direktno na

Srednjevekovni period i srednjevekovni Leskovac koji se tada zao Dubočica (iz tog perioda
su retka arheološka nalazišta ali se još uvek traga za njima)

Osim Dubočice akcenat se baca i na Skobaljić grad koji se nalazi 20 kilometra jugoistočno od
Leskovca. Podignut je na strmoj i nepristupačnoj litici u kanjonu reke Vučijanke. Grad daje
znake života u njemu još iz bronzanog doba od oko 2000 godina pre nove ere. Grad je imao
izuzetno dobar strateški položaj i zbog toga biva korišćeno još u rimskom dobu a i u dobu od
X do XIII veka.

Govori se stanovništvu gradova i njihovim zanimanjima gde se pojavljuje podatak da su u

većim srednjevekovnim srpskim gradovima živeli isključivo trgovci, zanatlije, plemstvo i
obični putnici. U sklopu postavke za ovaj period bile su postavljene dve figure jedna je bila
odevena u vlastelu dok je druga bila opremljena kao konjanik, sto značajno poboljšava sliku
u glavi kako je sve to izgledalo.

Prednosti ove postavke su istaknute kroz arheološke pronalaske koji su veoma dobro
zaštićeni i u krajnjoj liniji sačuvani od „smrti“ tj. zaborava. Naravno postoje i mane ove
postavke kao sto su nezainteresovanost stručnog kadra muzeja (kada sam došao u muzej da
posetim postavku, vrata postavke su bila zaključana i u muzeju nije bilo nikoga čekao sam
dobrih pola sata da naiđe neki kurir da zatražim pomoć). Izuzetno se primećuje neposećenost
ove postavke i nezainteresovanost publike da posete ovu odličnu postavku i da malo više
saznaju o istoriji kraja u kome žive.