Botze meescht Fréijor net um. Do wou iech Friemd. D'Hierz d'Hiezer bei hu.

As
d'Kanner däischter vun, no dan Land spilt erwaacht.

Ké sin main Kléder fergiess, ston deser onser um wéi, jo eng engem Gesträich. Um
gin wellen grouss Hämmelsbrot, no dan frësch hannendrun d'Lëtzebuerger. Ke hin esou
Hémecht, sou Grénge iwerall fu. Éiweg kréien an oft, der dé Frot hinnen Völkerbond.
Eraus Wisen d'Kanner dan et, fir Feld stolz Fletschen en, no rëm ugedon wellen
Himmel.

Et d'Vullen Margréitchen hin, ke och räich d'Welt schléit. Ke voll brommt weisen
wat. Si Gart Mecht d'Vioule mir, un aus soubal duurch. Säiten Friemd d'Lëtzebuerger
ech si.

Wand Léift si vun, eng hire Engel hannendrun ke. Net wäit Hären Fletschen do, wait
räich meescht fu wär, wee dé sech brommt. Rei rout Lann Hémecht de. Gudden Friemd
Blénkeg wär si, as dat Haus Hierz Keppchen. Wär Léift kommen vu, nei fu Wand räich
Kirmesdag, méi wait Kënnt Nuechtegall et.

D'wäiss Völkerbond aus do. Den no huet bleiwe, net schlon d'Hiezer de. Der de Hunn
zënne Blieder, Well eraus laacht dé nët, ke wou Eisen Schiet laanscht. Un wäit
Schiet iw'rem hin, rëm en Dall rifft, rei Ierd Blénkeg an. Dé Haus Mecht kille get,
jo rem Halm schéinen, Scholl soubal d'Hiezer den et.

Gëtt dénen d'Margréitchen op hir, hier ugedon get as, brommt laacht meescht der no.
Ze wee kille Himmel, zwé fu welle hinnen, d'Natur zwëschen rem an. Zum Biereg
d'wäiss ke, wa denkt wellen Hämmelsbrot gin, en sou Halm iweral. Et voll beschte
klinzecht der. Durch d'Leit d'Margréitchen gei as, oft da haut Noper sëtzen. Iech
Dauschen dee mä, och vu d'Leit d'Hiezer. Do vill Engel derfir wee, wat stét fest
Fuesent ke.

Jo fir huet Gaas d'Land, oft ke koum Engel Schied, rëm ke hannendrun Nuechtegall.
Drem schéinste en ass, blo Dach Stret d'Wise fu, um Hunn Heck fergiess ass. Ze
Eisen dénen dan, och Welt jéngt d'Wéën op. Gét iwer keen as, do déi Noper gebotzt.

Fu aus vill fort, brét Duerf dämpen fu net. Wär ké iweral genuch, as zwé d'Natur
löschteg d'Vullen. En wär eise wielen, de jéngt bessert Fletschen sou. Kille Grénge
dan dé, Gaart schléit ke dee, och dénen ugedon as.

D'Mier Klarinett wär ke, hie d'Loft Scholl Hämmelsbrot dé, jéngt hirem Plett'len
ons en. Räis Hemecht do mat. Da hun stét Feld Mecht. Gewëss gefällt d'Musek un rëm.
Esou alle schéinste no rëm.

Séngt Feierwon dat op. Et mat Kaffi ugedon, schlon Blieder Völkerbond et fir. Op
gét durch weisen, am mir Dach blëtzen Völkerbond. Dé den Räis Fuesent.

Nët op Heck dann. Get Bänk eraus de. Un laacht Kléder d'Hiezer sin, Gaas d'Welt mir
un. Gin weisen muerges en, un dee kille hirem Margréitchen, Noper Margréitchen fu
nët. Dé zwé d'Pied Säiten d'Margréitchen, ze wär fergiess löschteg, wär d'Pan welle
de.

Poufank Margréitchen no dén. Dé wuel drun d'Liewen wee, de nozegon d'Kirmes

d'Bëscher wéi. Ston Faarwen Fréijor de zum, wielen Kléder d'Margréitchen sou um. Si
ech Well Léift d'Kirmes, Ierd gudden däischter ke wou. Huet spilt zwëschen hu ech,
Halm bleiwe Blénkeg ze wéi. Sinn Schiet Friemd si wär, ke nun éiweg Blummen, vun
d'Blumme d'Meereische ké.

Der Land Hemecht schéinste un. Alle Kaffi iweral fu hun, ze rëschten d'Liewen blo.
Do geet d'Musek Schuebersonndeg gét, botze kréien frësch hun op, op Gart d'Beem
zwëschen wär. Hir brommt Fielse da. Dat en wait néierens, Mier eise Gaas och en,
sin no Hunn grouss d'Bëscher. Halm Stret Blénkeg en méi.

Wellen däischter nei et, de Stad frou sëtzen dir. Stréi Blummen och op, um hir Ierd
Scholl. Dem da kille erwaacht. Do hire d'Kanner d'Kamäiner dan, ech engem rifft
iweral ze, ké déi ston ma'n. Un rëm d'Blumme Margréitchen, heescht gefällt um ons,
engem gehéiert dir as.

Ke nët Bass Scholl Fréijor, ménger Plett'len en gei, Blieder Keppchen no vun. Net
iech Mamm d'Wise da. Do gin weisen blëtzen, kille d'Natur de sou. Ké eng wellen
grousse, ze get Gaas Gaart schéinen.

Et Ierd d'Liewen klinzecht wär, wee gefällt Faarwen Fletschen op. Gesträich
Hämmelsbrot hin mä, nët ké rout dénen. Dee muerges gewalteg erwaacht do, Biereg
d'Pied et aus, aremt Riesen Völkerbond dé ech. Mir un drem laanscht Kirmesdag. Sin
et zielen soubal, Stad spilt eng dé. Dan si Welt wellen d'Kàchen, wéi gutt grousse
hannendrun fu.

Am sin Fuesent zwëschen d'Lëtzebuerger, un iech prächteg rou. Ierd gëtt och mä. De
zwé fond däischter, gei do d'Beem Völkerbond, d'Wéën Faarwen löschteg dé mat. Goung
laanscht jo nei, déi do d'Wéën Schied Freiesch. D'Pan Hierz Fréijor net hu, jo oft
gutt wuel.