Professional Documents
Culture Documents
Hashsajbdbcbcbbc
Hashsajbdbcbcbbc
Ο Χριστιανισμός ως δόγμα βασίζεται στη ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού της
Ναζαρέτ, α
που θεωρεί τον Μεσσία, σωτήρα και Υιό του Θεού Πατέρα.
Ο Χριστιανισμός έχει ως ιερό βιβλίο του τη Βίβλο, που αποτελείται από τον Αρχαίο
Διαθήκη, που συγκεντρώνει τα βιβλία της εβραϊκής θρησκευτικής παράδοσης, και της
Νέας
Διαθήκη, που περιέχει τη ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού, τις πράξεις των
αποστόλων
και τα ποιμαντικά γράμματα των πρώτων Χριστιανών. Οι διδασκαλίες του Νέου
Οι διαθήκες είναι σχεδόν αποκλειστικές στη χριστιανική θρησκεία.
Μπορούμε να πούμε ότι, ως θρησκεία, ο Χριστιανισμός αρχίζει να διαρθρώνεται από
ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού, όταν οι απόστολοι συνειδητοποιούν το
διδασκαλίες που λαμβάνονται και αποφασίζουν να κηρύξουν το ευαγγέλιο με οργανωμένο
τρόπο.
Εξουσιοδότηση της χριστιανικής θρησκείας
Όπως και ο Ιουδαϊσμός, ο μονοθεϊστικός χαρακτήρας του Χριστιανισμού ήταν ανεκτικός
Ο ρωμαϊκός παγανισμός, αλλά σε αντίθεση με την εβραϊκή θρησκεία, ο Χριστιανισμός
ήταν
προσηλυτισμός, που τον έκανε στόχο της αιματηρής δίωξης από το
αυτοκρατορία. Αυτή η περίοδος είναι γνωστή ως πρώιμος χριστιανισμός ή πρώιμος
χριστιανισμός.
Ωστόσο, η προσήλωση στη νέα θρησκεία αυξανόταν έως ότου ήταν ανεπιθύμητη.
Το 313 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α εξέδωσε το διάταγμα του Μιλάνου το
που καθιέρωσε την ελευθερία της λατρείας, η οποία τερμάτισε τις διώξεις κατά
Χριστιανοί και η είσοδος του Χριστιανισμού στο βυζαντινό δικαστήριο.
Η είσοδος του Χριστιανισμού στο δικαστήριο σήμαινε την ανάγκη ενοποίησης του
δόγματος,
έργο που πραγματοποιήθηκε μέσω μιας σειράς συμβουλίων. Έτσι, η ανάσταση του
Ο Ιησούς και η θεότητά του θα είναι ένα από τα σημεία που συζητήθηκαν από τις
αρχές.
Θα είναι με το διάταγμα της Θεσσαλονίκης που εκδόθηκε από τον Θεοδόσιο το 380 μ.Χ.
ότι αυτός
Ο Χριστιανισμός καθιερώθηκε επίσημα ως η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας
5. * CHRISTIOTITA
O Christianismós os dógma vasízetai sti zoí kai tis didaskalíes tou Iisoú tis
Nazarét, a
pou theoreí ton Messía, sotíra kai Yió tou Theoú Patéra.
O Christianismós échei os ieró vivlío tou ti Vívlo, pou apoteleítai apó ton Archaío
Diathíki, pou synkentrónei ta vivlía tis evraïkís thriskeftikís parádosis, kai tis
Néas
Diathíki, pou periéchei ti zoí kai tis didaskalíes tou Iisoú, tis práxeis ton
apostólon
kai ta poimantiká grámmata ton próton Christianón. Oi didaskalíes tou Néou
Oi diathíkes eínai schedón apokleistikés sti christianikí thriskeía.
Boroúme na poúme óti, os thriskeía, o Christianismós archízei na diarthrónetai apó
o thánatos kai i anástasi tou Iisoú, ótan oi apóstoloi syneiditopoioún to
didaskalíes pou lamvánontai kai apofasízoun na kirýxoun to evangélio me organoméno
trópo.
Exousiodótisi tis christianikís thriskeías
Ópos kai o Ioudaïsmós, o monotheïstikós charaktíras tou Christianismoú ítan
anektikós
O romaïkós paganismós, allá se antíthesi me tin evraïkí thriskeía, o Christianismós
ítan
prosilytismós, pou ton ékane stócho tis aimatirís díoxis apó to
aftokratoría. Aftí i períodos eínai gností os próimos christianismós í próimos
christianismós.
Ostóso, i prosílosi sti néa thriskeía afxanótan éos ótou ítan anepithýmiti.
To 313 m.CH., o aftokrátoras Konstantínos A exédose to diátagma tou Milánou to
pou kathiérose tin elefthería tis latreías, i opoía termátise tis dióxeis katá
Christianoí kai i eísodos tou Christianismoú sto vyzantinó dikastírio.
I eísodos tou Christianismoú sto dikastírio símaine tin anánki enopoíisis tou
dógmatos,
érgo pou pragmatopoiíthike méso mias seirás symvoulíon. Étsi, i anástasi tou
O Iisoús kai i theótitá tou tha eínai éna apó ta simeía pou syzitíthikan apó tis
archés.
Tha eínai me to diátagma tis Thessaloníkis pou ekdóthike apó ton Theodósio to 380
m.CH. óti aftós
O Christianismós kathieróthike epísima os i epísimi thriskeía tis Romaïkís
Aftokratorías
Abrir en Google Traductor
Comentarios
Resultados de la Web