VAN DAMNED (R18)

by JFstories

Van Ross Batalier is a certified chauvinistic pig. Sa umpisa ay aakalain mo

talagang inosente ito at maginoo. Pero kapag nakasama mo na sa iisang kuwarto ay
masahol pa pala sa demonyo.
At ang pinakamasaklap, kapag sinabi nitong gusto ka niya-wala ka ng kawala pa.
Dahil hindi hahayaan ni Van na basta-basta mo lang siyang matakasan!

Original story by JamilleFumah

Unloving Men Series

=================

VAN DAMNED

Van Ross Batalier is a certified chauvinistic pig. Sa umpisa ay aakalain mo

talagang inosente ito at maginoo. Pero kapag nakasama mo na sa iisang kuwarto ay
masahol pa pala sa demonyo. At ang pinakamasaklap, kapag sinabi nitong gusto ka
niya-wala ka ng kawala pa.

Dahil hindi hahayaan ni Van na basta-basta mo lang siyang matakasan!

Original by JamilleFumah. All Rights Reserved 2017

No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the
author's consent. Please obtain permission. Names, characters, places and incidents
are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance
to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

FB Page: JFstories

FB Group: JF Society

=================

Chapter 1

Chapter 1

"MADAM CHARING, makakapag-asawa pa ba ako?" tanong sa akin ng customer kong si

Mister Alias Macho.

Sinipat ko sya nang tingin. "Nagkasyota ka na ba?"

Ngumiti sya sa akin sanhi para lumitaw ang nag-iisa nyang ngipin. Kulay berde iyon.
"Marami na."

Napangiwi ako. Pero hindi nya makikita ang reaksyon kong iyon dahil nakaputing
maskara ako. Kailangan ko kasing itago ang mukha ko. Kilala lang nila ako sa
pangalang Madam Charing pero hindi pa nila nakikita ang mukha ko. "Wala ka man lang
bang napusuan sa kanila?" tanong ko.

Napakamot sya sa anit nyang nilisan na ng mga buhok. "Mapili kasi ako."

"Ano ba kasi ang gusto mo sa isang babae?"

Napakagat-labi ang panot. "Maliit lang, walang babay fats. Maputi at makinis ang
balat. Maliit ang mukha na cute."

"Mapapangasawa ba talaga ang hanap mo o anak?"

"Ha?"

"Charing lang!" hinimas ko ang bolang kristal sa aking harapan. "Ito ang
makakasagot sa tanong mo." Kunwari ay nagdasal ako nang pabulong.

Actually, sya pa lang ang kauna-unahang magpapahula sa akin mula pa kanina. Matumal
kasi ang araw na ito, mahina ang kita.

Pasimple kong tinadyakan ang kapatid kong si Dudot na nakatago sa ilalim ng mesa.
Kapag kasi sinipa ko sya ay senyales iyon na buksan na nya ang switch ng ilaw para
sa bolang kristal na hinihimas ko.

Umilaw ang bolang kristal. "Pucha..." usal ko.

"Bakit po?" nangangambang tanong ni Mister Alias Macho. "Ano pong sabi ng bolang
kristal?"

Sinalubong ko ang kanyang mga mata habang hinihingal. Lalo utloy nangamba ang
matanda.

"Madam

Charing, anong sabi ng bolang kristal?!"

"Tangina mo raw." Shit, wala akong maisip.

"Ha?"

"Sabi nya - tangina mo raw."

Nangasim ang mukha nya. "Anong ibig sabihin 'nun?"

"Ewan ko. Baka tangina ka nga."

"'Nak ng teteng. Ang labo naman 'nun. Pinagloloko mo yata ako, e!"

"Charing lang. Eto na talaga."

Napangisi ang bobo. "Talaga 'to si Madam Charing, ang hilig mang-charing."

Inilapit ko ang aking tainga sa bolang kristal. Animong pinapakinggan ko ito. Sa

parte ko naman ay nag-iisp ako ng sasabihin ko.

"Ano raw sabi, Madam Charing?"

"Engkanto ka raw."

"Ha?"

"Este, na-engkanto ka raw."

"Hala! Kaya hindi ako makapag-asawa ay dahil na-engkanto ako?!"

"Oo. Kaya pala mukha kang engkanto."

Napasimangot sya.

"Charing lang!" kumuha ako ng papel at ballpen. "Ganito gagawin mo. Magmumog ka
isang daang beses isang araw, kaya ba?"

"Kailangan ba talaga -"

"Kailangang-kailangan. Napakaimportante nito para 'di ka lapitan ng engkanto."

Tumangu-tango sya.

"Pangalawa. Mahilig ka ba magkape?"

"Sobra."

"Good. Ihalo mo 'yung libag mo sa tuwing magkakape ka. Mas effective kung galing sa
singit, maliwanag ba?"

Tatangu-tango naman ang abno.

"Pangatlo, wag ka ng babalik dito. Nalaman na ng engkanto na kokontrahin mo sya.

Mawawalan ng bisa ito kapag bumalik ka dito."

"Okay," kinuha nya ang nilista ko.

"Pang-apat, doblehin mo raw 'yung bayad."

Napakamot sya sa tuktok nya.

"Charing lang!"

Inabutan nya ako ng limang daan. "Balik ako kapag may asawa na 'ko."

"Sige

lang." Mabuti na lang nag-tip ang hinayupak. Kung hindi ay wala akong kikitain sa
buong maghapon.

Pag-alis ni Mister Alias Macho ay lumitaw na si Dudot mula sa ilalim ng mesa. "Ate,
may pambili na tayo ng pagkain!" bumalatay sa mukha nya ang labis na saya.

Ginulo ko ang kanyang buhok. "Pwede na siguro itong pambili ng bigas. Uwi na muna
tayo."

"'Di na tayo magpapagabi?"

"Hindi na siguro. Mukha namang walang customer ngayon. Saka may subject ako bukas.
Maaga ang pasok ko."

Nalungkot ang bata. "Eh, baka po pagalitan tayo ni Tito Francis? Maliit lang kasi
ang kinita natin."

"Akong bahala. Ipapaliwanag ko na lang sa kanya." Kinabig ko ang kanyang ulo upang
yakapin. "Oh, sya. Hintayin mo ako sa labas ang magpapalit lang ako ng damit."

Pagkasabi ko niyon ay lumabas na si Dudot.

Hay, ang hirap talaga ng buhay poorita. Maliban kasi sa ganda at talent ay wala na
akong namana sa parents ko. Maski piso ay wala man lang iniwan samin ang mga
magulang namin.

Kung sana ay may mayamang lalaki na magkakamaling patulan ako ay solve na ang
problema. Maiaahon ko na si Dudot sa lusak at makakapag-aral na ako nang tuloy-
tuloy. Pero syempre charot lang iyon. Mas okay pa rin na magsumikap mag-isa kesa
maghanap ng madatung na fafa.

Pero kung meron mang darating na rich na fafa, iyong guwapo, mabuting tao at mahal
ko at mahal ako, ay sino ba ako para tumanggi sa grasya? Why not choknut, 'di ba?

Mayamaya ay may kumatok. Malalakas na katok.

"Close na po!" sigaw ko matapos kong hubarin ang aking maskara. "Balik na lang po
kayo bukas. After lunch po ang open namin."

Pero hindi

pa rin ito natinag. Tuloy pa rin sa pagkatok kung sino man ito. Nagbibihis pa naman
ako.

"Close na po sabi! Kulit ng lahi mo, a!"

Hindi pa rin ito natinag at nagpatuloy pa rin sa pagkatok.

Napikon ako kaya sinuot ko agad ang aking maskara, tinungo ko ang pintuan at
harabas na binuksan. "Bingi ka ba?! Sabi ng close na -" napatanga ako.

"Could I have just a few minutes?" wika ng malamig at baritonong boses.

Napapikit ako sa mabango at mainit na hininga na tumama sa noo ko. Isang matangkad
na lalaki na may nakakatupok na titig pala ang kumakatok.

Halos tingalain ko sya dahil sa tangkad nya. Nakasuot sya ng itim jacket na fitted
at ripped denim jeans.

"Close na ba talaga?"

"Ha?" nakatanga ako sa lalaki. Mukha syang modelo dahil sa hitsura nya. Mukha
siyang mayaman. Para syang artista dahil sa kutis nya. Ang tangos ng ilong at ang
pula ng mga labi niya. At hindi ko maiwasang mapatingin sa itim na itim nyang mga
mata.
"Naku! Hindi pa, nuh. Open pa kami!" sabay lunok ko nang malalim. "Open na open
pa."

"Can I come in?"

"O-oo naman! Bakit hindi?" pinapasok ko sya agad. "Tuloy! Tuloy ka! Welcome!"

Natataranta akong umupo pabalik sa aking mesa na kaharap ng bolang kristal.

"A-anong ipapahula mo?" kandautal ako.

Ilang taon ko na kasing ginagawa ang trabahong ito na namana ko pa sa tita ko, pero
ngayon lang ako nagka-customer ng guwapo - as in sobrang guwapo!

At tanging ngayon lang sa buong buhay ko ako nakaranas ng ganitong feeling! Totoo
pala na nag-e-exist ang pakiramdam na 'butterfly in the stomach?'

"I'm looking

for someone."

"Okay," sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. As if naman na
nakikita nya ang aking mukha mula sa maskara. "Sino naman ang hinahanap mo?"

"I don't know her name."

"Talaga?" pinagpawisan ako.

"I need to know where she is?"

"Pero kaya mo syang ilarawan sa'kin?"

"Of course."

"Okay. Anong hitsura nya?"

Tumingin sa kisame ang mga mata nya para makapag-isip. Ibang klaseng anggulo tuloy
ang ipinapakita nya sa akin - ang cute. I think I'm in love!

"She's simple, but beautiful. Katamtaman lang ang height nya. Malaki ang boobs at
makitid ang tiyan. Maputi at makinis ang mukha." biglang nangunot ang noo nya.
Napansin nya yatang titig na titig ako sa kanya. "Are you sure, you are Madam
Charing?"

"Yeah. Bakit?"

"Your voice sounds so young. I thought Madam Charing is a granny."

Pinamulahan tuloy ako kaya napatikhim. "Ahem. Anong name mo?" pag-iiba ko kuno ng
usapan. "Kailangan ko kasing banggitin dito sa bolang kristal ko?"

"Van."

"Van?" ulit ko. Ang ayoko sa lahat iyong binibitin ako.

Kumunot ang noo ng lalaki. "I am Van Ross Batalier."

Ay, bongga! Ganda ng pangalan. Lakas maka-fafa! Tipong nanggugulpi sa kama!

Kinausap ko ang bolang kristal. Sinipa ko ang ilalim ng mesa at 'dun ko lang
natuklasan na wala nga pala si Dudot dito. "Nahihirapan akong malaman kung nasaan
ang hinahanap mo."

"What do you mean?"

"Patingin ng palad mo."

Pumaling ang kanyang ulo.

"Kailangan ko munang basahin ang kapalaran mo."

Inabot naman nya sa akin ang palad nya.

"Hmn..." ang lambot naman ng balat nya. Gayunpaman

ay lalaking-lalaki pa rin ang balat nito. Malaki rin ang palad, at ang mga daliri
naman ay mahahaba at malilinis. Parang ang sarap niyang i-HHWW.

"Anong nababasa mo?"

"Mataba at mahaba."

"Huh?"

"Este, mataba..." napa-isip ako. "Ang pag-ibig mo. Mahaba naman ang... pundiyo mo."
Napatingin ako sa harapan nya. Bakat.

"Pundiyo?"

Naku, paano ba ito? Bakit kung anu-ano ba kasi ang mga nasasabi ko. "Yeah, pundiyo.
Kailangang mahaba ang pundiyo mo para makaiwas ka sa prostate cancer."

"Really?"

"Yup. Patingin ako ng tiyan mo." Lulubusin ko na. Kailangan kong makita kung may
abs sya.

Tumayo sya kaya napanganga ako. Isa-isa nyang tinanggal ang butones nya. Sa bawat
butones na nakakalag nya ay lumalalim ang aking paghinga. Hanggang sa makarating na
nga sya sa pinakababa. Dito na nalaglag ang aking panga.

"What?" tanong nya. Kanina pa pala nagtataka sa aking pagkatulala.

Tumayo ako. Kamuntik pa akong matalisod. Lumapit ako sa kanya para makita nang
malapitan ang eight-pack yata nyang abs. At jusko! Sa ikinaamo ng mukha ng lalaking
ito ay ikina-bad boy naman ng abs nito!

"Is there something wrong?" sita nya dahil kanina pa ako nakatanga.

"Okay naman. Masarap."

"Masarap?"

"Este, magiging masarap naman ang buhay mo kapag natagpuan mo na sya."

Whew.

"Can you tell me where she is?"

"Iyong hinahanap mo?"

"Yeah."

"Uhm..." napakamot ako. "Sino ba kasi 'yang hinahanap mo?"

Pumungay ang maganda nyang mga mata. "She's my future wife."

"Ha? Bakit, nagpropose ka na ba sa kanya?" bigla akong nakaramdam ng lungkot.

Napangiti sya nang bahagya. "I never met her."

"Hindi ko ma-gets?"

"You should know that? Akala ko ba manghuhula ka?"

Bigla kong naunawaan nang husto ang nais nyang sabihin. "Susko naman 'to si Sir,
gusto lang palang itanong kung sino ba ang mapapangasawa nya." Nakurot ko tuloy sya
sa tagiliran. Aw, tigas!

"That's it. I need to know who's my future wife."

"Kailangan kong malaman kung bakit mo sya hinahanap."

Pumamulsa sya. "Because I need to marry her, ASAP."

Mukang nagmamadali sya makapag-asawa. Ang boring siguro ng lovelife nya. Bigla
tuloy akong nakaisip ng magandang ideya. "Ganito, pumunta ka bukas ng gabi sa park
ng Global City. At ang unang babaeng naka-dress na violet na makikita mo ron ay
siya ang mapapangasawa mo."

"Is that serious?"

"Sure yan. Bumalik ka sa'kin kapag wala kang nakita."

"All right," tumayo sya at humugot ng wallet. Naglabas syang ng lilibuhing pera at
inabot sa'kin. "'Will see."

Nawindang ako sa perang ibinigay nya kaya hindi na ako nakapagpaalam sa kanya nang
bigla syang lumabas. Nagtanggal na ako ng maskara at nagbihis agad.

Nabatukan ko lang ang sarili nang palabas na ako ng pinto. "Pucha, wala nga pala
akong ganong kulay, a!"

"Ate, ba't ang tagal mo? At saka ano 'yung ibinubulong mo?" salubong sa'kin ni
Dudot.

"'Lika na, dadaan pa tayo ng mall." Tarantang hila ko sa kanya.

"Anong gagawin natin dun, Ate?"

Ngumiti ako nang malawak. "Bibili ako ng violet na dress."

JAMILLEFUMAH
JFstories

=================

VAN

PROLOGUE

I saw my bearded face as I staring at the rearview mirror. I looked like a mess.

Sun goes down, rain falls. It feels like I was on the edge of the day before
reaching another one. I have to do this even if it's too late. I gotta tell what I
really feel.

I pulled over my car for some reason. Bumaba agad ako at nilingap ang paligid.

Hindi ko pala kaya. Kailangan niyang malaman kahit may mahal na syang iba.

I looked everywhere to finally see her. She was walking in the rain like I was. I
followed her, but she was too far. So I ran fast.

She loves Sam, and I'm the best friend. But she still deserves to know that I love
her. How am I gonna say that, by the way? She's married and had a daughter and a
son. And she's madly in love with his husband.

Ipinilig ko ang aking ulo sa gitna ng aking pagtakbo. I don't fuck ing care if
that's the situation. Ang mahalaga ay malaman niya na mahal ko siya.

I faced the truth -- that she'll never be with me.

Hanggang sa isang metro na lang ang kanyang layo. I almost at her so I shouted her
name. "Aizel!"

She might not hear me. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad.

"Aizle, wait!" I screamed her name again.

But it looks like she ain't hearing me.

Kaya naman mas pinabilis ko pa ang aking mga binti. At nang maabutan ko siya ay
hinila ko siya sa braso. "Aizel..." I pulled her over to kiss her.

Tulala lang siya at wala syang nagawa nang sakupin ko na ang mga labi niya.
"Hmm..." kagyat ay kumalas ako. " Aizel, I have to --" bago pa ako nakapagsalita ay
nasampal na niya ako. Naduling ako sa lakas nito.

"Tangina ka, bakit ka nanghahalik?"

"Huh?" saka lang luminaw sa mga mata ko ang mukha ng babae. Kahawig lang pala ni
Aizel kapag nakatalikod. "Sorry. Wrong kiss."

"Ano 'to parang text lang, wrong send?"

"I said I'm sorry." Kapwa kami basa ng ulan.

"Magnanakaw ka!" pinaghahampas niya ako sa dibdib. "Magnanakaw ka ng halik!"

I caught her pulse and avoided her attack. Mabilis akong tumakbo palayo sa kanya.

"Magnanakaw! Hulihin nyo ang isang yan, magnankaw yan!" she was shouting.

Hinabol tuloy ako ng mga pulis. At sa kasamaang palad ay inabutan ako. They cuffed
me behind.

"Magnanakaw yan, ikulong nyo." Naabutan niya rin pala ako.

"Ilabas mo na kung ano ang ninakaw mo." Utos ng isang pulis.

"I'm hiding nothing." I said.

Bumaling ang pulis sa babae. "Eh, ano bang ninakaw ng lalaking ito, Miss?"

Napalabi ito at matagal bago nakasagot. "H-halik."

Nagkatinginan ang mga pulis. "Ha?"

"F-first time ko kasi... 'tas ninakaw niya."

=================

Chapter 2

Chapter 2

Napakapit sa palda ko si Dudot nang makauwi kami sa bahay. Sumalubong na naman kasi
sa amin ang masangsang na amoy at nagkalat na bote ng alak. Marami ring nakakalat
na pinagkainan sa mesa at kusina.

Mayamaya pa'y bumaba na sa hagdan na lumalangitngit si Tiyo Francis. Magkasalubong

ang kilay nito na para bang iginuhit lang ng lapis. "Bakit ngayon lang kayo?!"
nagusot ang malawak na talukap ng kanyang mga mata. "Tangina, kanina pa ako
naghihintay dito, ah!"

Hinugot ko agad sa aking bulsa ang aking kinita. "Heto po," pilit kong ikinubli sa
aking likuran ang binili kong violet na dress sa bangketa. Hindi pa nga eksaktong
kulay violet iyon, light lang. Paano'y wala akong makita na violet talaga. Meron
sana sa mall kaso ang mahal naman.

Umusok ang mabuhok na ilong ni Tiyo nang mahawakan ang perang inabot ko. "Bakit
wanpayb lang 'to?!"

"Mahina po kasi ang kita,"

"Eh, kelan pa lalakas ang kita?"

"Kapag nagkatalukap na po kayo."

"Ano?!"

"Este, kapag po pinalad ako, mabibigyan ko po kayo ng malaking talukap."

"Talukap?!"

"Salapi po na limpak. Hindi po talukap."

Pero mukhang hindi siya kuntento sa perang ibinigay ko kaya padabog siyang naupo sa
mesa. "Oh, Dudot. Ibili mo nga ako ng alak."

Kandadulas namang nanakbo ang bata papalapit sa kanya.

"Bilisan mo at uhaw na uhaw na ako."

Nanakbo na si Dudot patungo sa tindahan para bumili.

"At ikaw naman Veda, ipaghain mo ako ng pagkain."

Wala akong nagawa kundi ang sundin siya kahit pagod ako. Kaysa naman magdabog na
naman siya at pag-initan niya si Dudot.

"Ano

'to? Bakit ganito ang pagkain?" reklamo niya nang maihain ko sa kanya ang lamig na
kanin at tuyo.

"Wala naman pong ibang pagkain dito kundi iyan?"

"Anong gusto mong palabasin ngayon? Na ako pa ang hahanap ng pagkain ko?"

Napayuko na lang ako.

Binato niya ako ng isang daan. "Heto. Bumili ka ng tuna. Bilisan mo at nagugutom na
ako."

Dinampot ko ang lukot na perang papel na tumama muna sa aking mukha bago lumapag sa
sahig. Pigil-iyak ko siyang tinalikuran at naglakad palabas ng pintong yari sa
kinakalawang na yero.

Minsan iniisip ko kung galit ba sa amin si Tiyo. Hindi naman namin kasalanan kung
iniwan kami ng aming mga magulang sa kanya. Wala rin kaming alam kung bakit kami
pinabayaan nina Mama at Papa.

May mga oras nga na gusto ko ng sumuko. Grade school pa lang kasi ako ay
pinagtatrabaho na niya ako. Kumakayod na ako para lang may kainin siya. Pambayad ko
raw kasi ng utang sa mga ipinapalamon niya sa amin ni Dudot.

Pero sa kabila nito ay kailangan kong lakasan ang aking loob. Kailangan kong
magtiis kung kinakailangan. Bata pa si Dudot at nasa edad pa lang na labing-anim na
taong gulang. Maliit lang siya at payat na aakalaing hindi pinapakain. Kung ngayon
pa ako susuko ay kawawa naman siya kapag pinalayas kami.

Pumatak ang aking mga luha habang pinagmamasdan ang dress na nabili ko sa bangketa.
Bigla tuloy akong na-excite para bukas. Sana magkita na kaming dalawa.

...

"MADAM CHARING, ano po bang problema? Bakit po ayaw na akong balikan ng aking
asawa?" Namo-mroblemang tanong sa akin ng nangangalumata kong customer.

"Magpapahula

ka ba o manghihingi ng payo? Kung payo kasi ang hihingin mo, patutulugin muna
kita."

Napakamot siya. "Gusto ko pong ipahula kung mahal pa po ba ako ng asawa ko?"

Napatingin ako sa orasan. Hindi ako mapakali lalo na't nagdidilim na. Baka hindi ko
matiyempuhan si Van kapag nahuli ako. Sira ang mga plano ko nito. "Okay, ganito?"
humawak ako sa bolang crystal ko at pasimpleng sinipa si Dudot sa ilalim ng mesa.
Umilaw ang bola. "Anong pangalan mo?"

"Felimon po."

Bumulong ako sa bolang crystal. "Felimon... Felimon..."

"Ano hong sabi?"

"Isa lang ang sagot sa problema mo, Felimon. Sabi rito ay kailangan mo ng umuwi.
Maligo ka, maghilod ng buong katawan... pati kasingit-singitan ay sungkitin mo."

"Ano pa po, Madam Charing?"

"Sinabi rin dito na mag-toothbrush ka ng limang beses. Pulbuhan mo ang buong

katawan mo pagkatapos, saka mo tabihan ang asawa mo."

"Ganon?"

"Oo. Hindi nagkakamali itong bolang crystal ko, 'noh! Basta gawin mo ang mga sinabi
ko, paniguradong mamahalin ka na ulit ng asawa mo."

Tumayo siya at humugot ng pera.

"Bilisan mo at nagmamadali ako."

"Ha?"

"Este, nagmamadali ka. Kailangan mo kasing magmadali dahil sa asawa mo. Kailangan
mong maibalik ang tamis ng pag-ibig sa lalong madaling panahon!"

Inabutan niya ako ng isang daan.

"Tarantado ka ba? Bakit isang daan lang 'to?"

Humugot muli siya sa bulsa niya - singkwenta.

"Ay tarantado nga," bulong ko.

"Ano po 'yun?"

"Bilisan mo na't magmadali ka."

Nanakbo naman siya.

"Wag ka ng babalik, tarantado ka!"

Nang mawala siya

ay naghubad agad ako ng maskara. Mabilis kong isinara ang pinto at ni-lock. "Close
na tayo." ani ko kay Dudot.

"Aga naman, Ate." Kakamot-kamot ang batang lalaki.

"May lakad ako," inabutan ko siya ng isang libo. "Bigay mo kay 'Tsong."

Nangasim ang mukha niya. "Yari na naman tayo nito."

"Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya. Basta sabihin mo ay may klase ako
ngayon," kahit wala naman. Apat na beses lang kasi sa isang linggo ang klase ko.
Nag-aaral kasi ako sa kursong secretarial sa kolehiyo.

Napapabuntong-hininga na lang si Dudot.

Nagmadali na akong nagbihis at nag-ayos ng sarili. Kapos man sa make up ay may

natural naman akong ganda. Marami nga ang nagsasabi na maliit daw ang aking mukha
at malakas ang aking appeal.

Maputi ako at maganda ang kutis. Nakuha ko raw ang makinis kong balat sa aking ina
na may lahi raw na kastila. Kahit matangkad at long-legged ay malaki naman ang
aking hinaharap. Proud ako sa suot ko kahit mumurahin lang ito. Kupas man ang
pagka-violet nito ay nadadala ko naman nang maayos.

Pinapula ko lang ang aking mga labi gamit ang pulang candy na binili ko. Tinampal-
tampal ko lang ang aking pisngi upang lumitaw ang natural na mamula-mulang kulay
nito. Pulbos lang ang ginamit ko sa aking mukha para magmukhang fresh. Simpleng
cologne lang ang iwinisik ko sa aking katawan para mag-amoy akong bagong paligo.
Pagkatapos nito ay gumora na ko. Handa na ko para makipagtagpo sa mapapangasawa ko.

Charing!

...

ILANG oras na kaya akong naghihintay dito sa parke ng Global City? Pakiramdam ko
kasi ay isang araw na akong

nandito. Binilang ko na nga lang iyong mga taong naglalabas-masok sa entrance para
lang malibang ako. Sinubukan ko ring magdrawing sa hangin gamit ang aking mga mata
para lang 'wag akong antukin.

Napatingin ako sa relos ko sa aking pulso. Saka ko lang naalala na hindi na pala
gumagana ito. Masabi lang na meron akong relo. Para lang kunwari ay may jewelry
ako.

Tumayo ako at nag-unat-unat. Ang ganda pa naman ng tiyempo ko dahil ako lang ang
naka-violet dito. Pihadong kapag naghanap si Van ay ako lang ang makikita niya na
nakasuot ng ganitong kulay ayon sa hula ko sa kanya.

Naglakad-lakad pa ako. Kung may dala lang akong walis ay baka nagwalis-walis muna
ako. O kaya naman ay nagbunut-bunot ng damo. Para lang ba may mapaglibangan. Isa-
isa na kasing nawawala 'yung mga tao dito sa parke pero wala pa ring Van na
lumilitaw.
Hanggang sa napasalampak ako sa isang upuan. Hindi ko namalayan na nakatulog ako
dahil sa matinding pagod. Napamulat lang ako nang may gumising sa'kin. "Miss,
gising." Bumungad sa akin ang mukha ng isang lalaking tila piniga. "Dun ka matulog
sa inyo."

Guwardya pala. Pucha, mukhang madaling araw na.

...

"ATE, OKAY ka lang ba? Bakit parang wala ka sa sarili?" puna sa akin ni Dudot.
Kakaalis lang ng isa kong customer.

"Wala lang ako sa mood. Hirap kasi ng topic namin sa school kanina." Pagdadahilan
ko na lang. Pagkatapos kasi ng klase ko na tinulugan ko lang kanina ay dito na ako
dumerecho sa shop ko.

"Dudumi lang ako, Ate," paalam niya sa akin.

"Oh, sige. Dun ka naman sa McDo, ah. 'Wag puro sa Jollibee."

Lumabas na siya ng pinto. Ilang

minuto pa lang ang lumilipas nang may pumasok sa pinto. At dahil inaantok ako ay
hindi ko naaninagan ang mukha. "Breaktime po."

"I don't see you in breaktime," isang baritonong tinig ang nakapagpatayo sa akin.

Si Van!

"Uy," nag-panik ako. "'Musta?"

"You should take off your mask. You're in breaktime, right?"

"H-hindi," kandautal ako. "'Tapos na ang breaktime ko." Hindi niya pwedeng makita
ang mukha ko.

Lumapit siya sa akin sanhi para mapatingala ako. "Can I speak with you?"

"O-Oo naman," umupo ako.

Umupo din siya kaharap ko. "I just wanna thank you."

"Ha? Saan?"

Makikita ang tuwa sa kanyang mga mata pero hindi siya ngumingiti. "I found her."

"S-sino?" kinabahan ako.

"The girl in violet. I found her last night."

Bumagsak ang balikat ko. "S-sigurado ka?"

"Yes. And we're dating since last night."

Napasintido ako. Ang tanga naman ng lalaking ito. Saan niya kaya napulot ang
babaeng iyon?

"Something wrong?"
"Mali ang nakilala mo."

Nangunot ang makinis niyang noo. "What do you mean?"

"Hindi siya ang tinutukoy ko."

Napailing siya. "You mean, I'm dating a wrong one?"

Tumango ako.

"How did you know that?"

Napalunok ako. "Nararamdaman ko. Pero kailangan kong makasigurado. Amina ang kamay
mo."

Ibinigay niya ang kamay niya sa'kin.

"Daliri pa lang nakakabuntis na," bulong ko.

"Huh?"

"Ang ibig kong sabihin, ingat ka sa kanya dahil baka mabuntis mo siya."

Umikot ang bilog ng itim niyang mga mata. "Actually, we had sex last night."

Nalaripot ko bigla ang daliri niya.

Nagulat siya.

Pinamulahan tuloy ako. "Sorry. Nanggigil ako."

"What?"

"Este, nanggigil ka siguro 'dun sa babae kaya natusok mo."

Pumaling lang ang kanyang ulo.

"Okay, ganito na lang. May chance pa naman na makita mo siya. Kaya lang ibang kulay
na ang suot niya."

Tatangu-tango lang siya habang nakatitig sa akin ang magaganda niyang mga mata.

"Tumayo ka," utos ko.

Tumayo naman siya. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang dibdib niya. "Matigas."

"Huh?"

"Ang ibig kong sabihin, matigas ang dibdib mo. Meaning, ganito rin katigas ang
chance na magkita kayo."

Whew!

"Okay."

Lumapit pa ako sa kanya at nilapat ang aking tainga sa kanyang dibdib. "Kailangan
kong pakinggan ang dibdib mo." Ang bango niya, grabe. Ang sarap siguro managinip
kapag dito ako nakatulog sa kanyang dibdib.
"Did you see her?"

"Malapit na. Yakapin mo ko para mas makita ko siya."

Niyakap naman niya ako.

Heaven.

Kumalas ako sa kanya. "Bukas, gabi ulit. Sa Global City ulit."

"What's her dress?"

"Dilaw. Kapag may nakita kang nakadilaw, siya na 'yun."

Humugot siya ng perang lilibuhin sa kanyang wallet at iniabot sa akin. "I see.
Goodluck to me."

Tinalikuran na niya ako at nawala na siya sa aking paningin. Siya namang dating ni
Dudot.

"Halika na," sinara ko agad ang pinto.

"Uuwi na tayo, Ate?"

"Oo. Maghahanap pa ako ng dilaw na dress."

Punyemas! Ang gastos, huh!

JAMILLEFUMAH

JFstories

=================

Chapter 3

Merry Christmas!

Chapter 3

"MADAM CHARING, bakit po hindi pantay ang itlog ko?"

Kumibot ang ugat ko sa sintido. Lintek na matanda ito, pati ba naman betlog niya
pamomroblemahin pa ako. "Hindi po ako mangagamot. Manghuhula po ako."
"Hindi mo ba pwedeng hulaan kung magpapantay pa ito?"

"Siguro ho magpapantay na't lahat ang inyong paa, pero 'yung itlog niyo hindi na.
Next!" sabay tawag ko sa kasunod.

"Ganun lang 'yun?"

"Oho. Two hundred po, 'di pa kasama tip."

Napapailing na lang ang huklubang matanda habang naglalapag ng dalawang daan sa

aking mesa.

Napatingin ako sa orasan. Hindi ko alam kung bakit napakalayo pa ng oras ay para
bang sinisilihan na ang pwet ko. Hindi ko rin tuloy alam kung iyong mga customer ko
ang nagmamadali o ako.

Pumasok ang matandang babae at umupo sa aking harapan.

"Ano po ang maitutulong ko sa inyo?"

Napakamot ang matanda. "Madam Charing, tatanong ko sana kung bakit hindi pantay ang
dibdib ko."

Seryoso? Bakit ba ang daming hindi pantay ngayon sa katawan ng tao. "Manghuhula po
ako, hindi manggagamot."

"Hindi mo ba mahuhulaan kung paano magpapantay ang dibdib ko?"

Napabuga ako ng hangin. "Eh, ano ho bang nangyari?"

"Malakas kasing dumede si Steven."

"Steven? Apo niyo po?"

Umiling ang matanda. "Hindi. Boyfriend ko."

Patawarin nawa ang kaluluwa ng matandang ito. "Awatin niyo na lang po muna ang
boyfriend niyo. Gawin pong samtayms ang pagdede, hindi po all the tayms, okay po?
Next!"

"Iyon lang 'yun?"

"Opo,

two hundred. Samahan niyo po ng tip at baka sakaling magpantay po ang dibdib niyo."

Naglapag siya ng isang daan at singkwenta sa mesa ko. "Iyan lang pera ko, hija.
Magastos kasi ang magka-boyfriend, pasensya na."

Grrrr! Tinanggap ko na.

Sa kabila nito ay para bang hinihila ko ang oras. Dapat ay hindi ko ito pansin
dahil marami ang aking customer ngayon. Pero bakit ganun? Bakit parang ang bagal ng
oras? O baka naman excited lang akong isuot iyong bago kong dress na dilaw na
binili pa namin ni Dudot sa mall. Malaki kasi ang ibinigay na pera sa akin ni Van
kaya nakabili ako ng medyo branded na damit. Forever 22 kasi ang tatak kaya nasabi
kong medyo branded.
Pumasok ang isang lalaki na tila sinampal ng tatlong beses.

Teka. Ito iyong guwardya dun sa parke ng Global City na nanggising sa akin noong
isang araw, ah?

"Ano po ang maitutulong ko sa'yo?"

Tumikhim siya. "Madam Charing, may tatanong -"

"Hulaan ko."

"Ha?"

"Bakit hindi pantay ang panga mo."

Nanlaki ang mga mata niya. "Paano mo nalaman?"

"Kasi tanong ko rin yan sa sarili ko. Bakit nga ba hindi pantay ang panga mo?"

"Eh, iyon nga ang itatanong ko sana sa'yo, Madam Charing."

"Ano ba kasing nangyari?" sabay lingap ko sa oras.

"Hindi ko nga alam. Pantay naman dati ang panga ko. Nagkasyota lang ako ng gurang,
eh tumagilid na 'to."

"Gurang ba talaga ang naging syota mo o maligno?"

Nanlaki na naman ang mga mata niya. "Posible ba 'yun?"

"Posible. Lalo na't mukha kang duwende."

"Ha?"

"Este, baka may boyfriend na 'yun na duwende. Nagselos ngayon itong

duwende kaya sinampal ka ng tatlong beses."

"Kaya ba tumagilid itong panga ko?"

"Oo. Kaya nagmukhang siko 'yang panga mo."

"Eh, anong dapat kong gawin, Madam Charing?"

Napatingin ako sa bintana at napansin kong nagdidilim na. "Dapat mong gawin?
Maghanap ka ng doktor, pa-check up ka. Hindi iyong inasa niyo na sa akin iyang mga
tabingi nyong katawan. Sige! Larga!" taboy ko sa kanya. "Sinabi ng manghuhula ako
at hindi manggagamot."

Tumayo naman ang lalaki at lumabas ng pinto.

"Hoy, bayad mo!"

"Pasensya na, Madam Charing. Hindi lang 'yung panga ko ang tabingi, pati wallet ko
tagilid."

"Eh, kung tuhurin ko kaya 'yang panga mo para magpantay"

"Charing lang," sabay hugot niya ng dalawang daan. "Talaga 'to si Madam Charing,
'di na ma-charing."

Sinuntok ko siya sa panga.

...

"OH, KELAN ka pa nahilig sa dilaw?" tanong sa akin ni Betchin. Hindi ko lang siya
basta classmate, best friend ko rin siya since grade school.

"Wala 'to," walang gana kong tugon sa kanya. Naka-uniform pa siya nang makasalubong
ko. Magkaiba kasi ang klase namin kapag Lunes at Biyernes.

"Saan ang lakad mo?"

"Diyan lang."

"Alam ba yan ng tiyo mong gago?"

Hindi ko na siya kinibo. Galit siya kay Tito Francis dahil alam niya ang kwento ng
buhay ko. In fact, siya nga ang nagpapaupa sa akin ng shop na inuupahan ko para
kumita ako. Alam din niya na manghuhula ako - charing na manghuhula. May kaya kasi
ang pamilya ni Betchin. Ang problema ay lagi siyang nangangasim.

Sinundot niya ako sa tagiliran ng kanyang daliri. "May boyfriend

ka na, ano?"

"Wala, ah," pinamulahan ako. Ang isiping boyfriend ko si Van ay hanggang sa

panaginip ko na lamang. Sobrang perpekto kasi niya sa paningin ko. Iyong mukha niya
kasi talaga ang pinapangarap ko.

"Suko ka na kay Tristan?"

Si Tristan ay ang heartthrob sa school namin. Pinapangarap siya ng lahat ng

kababaihan. Abot kamay ko na sana ang lalaki dahil nanligaw ito sa akin kaya lang
ay nasulot naman ito ni Morga - classmate ko sa lahat ng subjects. Mas gusto raw
kasi ni Tristan sa liberated.

"Ewan. Siya, at aalis na ko!" Ayaw ko kasing madatnan ako ni Tito Francis. Kung
kaya nga lang ni Dudot na umuwi mag-isa ay hindi ko na ito ihahatid.

"May party sa bahay ni Morga sa Linggo. Sasama ako, sama ka?"

"Bahala na."

"May sasabihin daw si Tristan sa'yo."

Hayan na naman si Tristan, masyadong pa-fall. Style niya yan. Pupurihin niya ako,
lalambingin kuno. Lagi siyang ganun sa mga babae hanggang sa makuha niya ang
kanyang gusto. Baka nga kung naging katulad lang ako ni Morga na bigay agad ay baka
naging syota ko na siya. Ganun ba talaga ang mga ipinanganak na gwapo at mayaman,
magaling mambola?
Pero napakaswerte ni Morga. Siya na siguro ang pinakaswerteng babae na kilala ko.
Boyfriend ba naman niya si Tristan sa sikat na sikat sa unibersidad namin. Kaya
siguro taas-noo siya palagi sa tuwing makakasalubong ko. Lahat kami ay tinitingala
siya simula nang naging kasintahan niya si Tristan.

"Oh, sige na. Aalis na ako at nangangasim ka na," pagtataboy ko kay Betchin.

Sininghot naman niya ang kanyang kili-kili. "Di naman, ah?"

Natatawa nalang ako

habang papalayo sa kanya. Grabe kasi, ang asim niya talaga.

...

MAGANDA ang buwan nang sadaling iyon at nakakasilaw. Actually, iyong suot ko talaga
'yung nakakasilaw, paano'y dilaw na dilaw.

Hindi naman siguro ako na-late. Tiyak na mayamaya lang ay nandito na si Van.
Lilibangin ko na lang siguro ang sarili ko sa pagbibilang ng panot. Marami naman
kasing tao dito ngayon at karamihan sa kanila ay nangingintab ang mga bunbunan at
noo.

Biglang umihip ang malakas na hangin at huminto ang aking mundo. Isang mamahalin at
makintab kasing sports car ang humimpil sa di kalayuan.

Iniluwa ng sasakyan na ito ang isang matangkad na lalaki. Naka-long sleeve ito na
itim na hapit sa matikas nitong dibdib. Ripped jeans na fitted ang pantalon nito.
Loafers na leather ang suot nito sa paa. Mayroon itong nakakasilaw na relo sa pulso
na kumkinang sa dilim. Umiilaw din ang necklace nitong silver na nasa leeg. At
habang papalapit ito sa akin ay para bang lalong humihigpit naman ang aking
paghinga.

Hindi ako maaring magkamali. Si Van Ross Batalier ang lalaking ito na papalapit sa
akin.

Siguro ay napansin na niya na nakadilaw ako. Kahit kasi sa malayo ay hindi

nakaligtas sa akin ang maganda niyang mga mata. Nagustuhan ko talaga ang matapang
niyang mukha. Sa unang tingin kasi ay siya iyong tipo ng lalaking hindi ka talaga
igagalang sa kama.

Ano ba itong mga naiisip ko? Bakit ba kama agad ang pumapasok sa isip ko?

Hinawi ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. Kunwari'y may hinihintay ako
kahit alam ko na sa akin ang punta niya. Pasimple kong kinagat ang aking mga labi
at binasa ito ng aking dila. Pinapungay ko rin ang aking mga mata nang magtagpo ito
sa kanya.

Hanggang sa heto na nga siya. Heto na siya at nilampasan ako.

Nilampasan ako?!

Dun siya dumerecho sa babaeng nasa likuran ko. Nakadilaw din ito.

Shit! Ang tanga talaga ng lalaking ito. Eh, nakadilaw din naman ako, ah?!
"Hi!" aniya sa babaeng ma-edad na yata. Nakadilaw ito na mas matingkad pa sa suot
ko.

Kaya pala.

Ngumiti sa kanya ang ginang. "Hello, pogi!"

Kailangan kong gumawa ng paraan. Kung hindi ay baka kung saan na namang babae siya
mapunta.

"Ahem," tumikhim ako. "Mister, anong oras na?" kunwari ay nagtatanong ako.

Nilingon ako ni Van at nagulat ang gwapo niyang mukha.

Finally. Mukhang nakita na rin niya ang dilaw na dress ko. To think pati na mas
maganda ako dun sa ginang.

"Anong oras na?" gagad ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

"Ah -"

Biglang may nagsalita sa likuran namin. "Saan dito ang sakayan?" isang dalaga ang
sumulpot sa kung saan at nakadilaw din.

Pucha yan!

"Sorry, bago lang kasi ako dito," anito na nakatingala kay Van. Mukhang tipo rin
nito ang lalaki.

Si Van tuloy ay hindi na malaman kung saan titingin. Sa ginang ba o sa akin o sa

dalagang kararating lang.

Disaster! Sana pala black na lang ang sinabi ko sa kanya.

Napahilot siya sa kanyang noo. "Excuse me, everyone," bigla siyang nag-walk out.

Gusto ko sana siyang habulin pero mabilis siyang maglakad. Pumasok agad siya sa
kanyang sasakyan at pinaharurot ito palayo.

Bumagsak ang balikat ko habang nakatanaw sa kotse niya na papalayo.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 4
Chapter 4

"ANO'T nakabusangot 'yang pagmumukha mo?" puna sa akin ni Urok, kumpare ni Tiyo
Francis, ninong ko.

Hindi lang siya nakatingin sa mukha ko, kundi pati na rin sa mga hita ko. Manyakis
kasi ang negro. Mukha itong puwet ng kawali na nagkamata. Kulay sebo naman ang mga
ngipin nito kapag ngumingiti. Sa pagkakaalam ko nga ay bagang nalang ang meron ito.

Kung bakit naman kasi naisuot ko itong short ni Dudot dahil lang sa wala na akong
maisuot na short. Iyan tuloy, nakalitaw ang mahahaba at mapuputi kong mga hita.

"Hoy, Veda. Ayusin mo nga yang nguso mo. Ano't nakatulis na naman yan!" Sermom sa
akin ni Tiyo. Kasalukuyan silang nag-iinom ni Urok.

"May kailangan pa po ba kayo?" tanong ko na walang gana. Badmood ako hanggang

ngayon dahil sa nangyari tatlong araw na ang nakakalipas.

Bakit ba kasi napakatanga ng Van na iyon? Mantakin ba namang nasa harapan na nga
niya ako ay hindi niya pa ako napagkamalan. Though tatlo nga kaming nakadilaw ng
mga sandaling iyon ay halata naman na ako pa rin ang karapat-dapat.

Bigla akong napaisip. Hindi kaya kinarma ako dahil sa ginagawa ko sa kanya?

Idagdag pa iyong tatlong araw na rin na hindi na nagpapakita sa akin si Van.

"Nakikinig ka ba, Veda?!" nangangalumatang tanong ni Tiyo Francis. Kanina pa pala

siya nagsasalita.

"Po?"

"Ang sabi ko, ibili mo pa kami ng alak."

"Pambili po."

"Aba ewan ko sa'yo. Bakit, wala ka bang kinita?"

"Ako na pong bibili," singit n Dudot. "May pera pa po ako."

"Oh, yun naman pala, eh," sabay laklak muli ni

Tiyo Francis ng alak. "Daig ka talaga nitong kapatid mo, ano? Kulang ka sa
diskarte."

Sumenyas si Dudot sa akin na parang sinasabi niya na siya na ang bahala.

"Ano pang tinatanga-tanga mo, Veda? Ipagluto mo na kami ng pulutan!"

"Ano pong lulutuin ko, eh wala naman po tayong pagkain," ni hindi pa nga kami
naghahapunan ni Dudot.

"Tangina, eh dumiskarte ka!"

Nangingiti na lang si Urok habang nakatingin sa hinaharap ko. "Pare, wag mo namang
pagalitan sa harap ko ang dalaga mo."

"Pasensya ka na, pare. Tatanga-tanga kasi itong inaanak mo, eh."

Sumisip sa bagang si Urok habang nakatitig sa akin. "Pero, pare, walang biro.
Gumaganda ang inaanak ko habang lumalaki."

"Pss." Napangiwi si Tiyo. "Maganda nga, mahina naman ang kukote."

Naikuyom ko nalang ang aking kamao.

"Umalis ka nga sa harapan ko! Doon ka sa kusina at maghanap ka ng pupulutanin

namin!"

Pigil-iyak ko silang tinalikuran at nagtungo na ako sa kusina. Ano kaya't lutuin ko

itong mga butiki dito sa kisame para pulutanin nila? Diskarte pala, ah. Sige,
pagbibigyan ko sila.

...

"OH, DURUGIN mo itong siling pula, tapos ilagay mo sa butas ng pwet mo." Utos ko.

Nagningning ang mga mata ng aking customer. "Hindi na po ako tatamarin, Madam
Charing?"

"Hindi ka na tatamarin."

"Magiging masipag na po ako at hindi na magiging antukin?"

"Lagi ka ng gising."

"Salamat po, Madam Charing." Dumukot na siya sa wallet niya ng limang daan.

"Salamat din."

Palabas na siya ng pinto nang tawagin ko siya. "Gawin mo yan maya't maya, para lalo
kang sipagin."

Nawala

na siya sa aking paningin. Siya pa lang ang nag-iisa kong customer nitong buong
maghapon. Hindi ko rin alam kung bakit matumal ngayon.

Mayamaya pa'y may naamoy akong sinigang. Hindi nga yata sinigang iyon kundi si
Betchin. Iniluwa siya ng pintuan. "Duty ka pa?"

"Obvious ba?" gumuguhit sa lalamunan ko ang amoy niya.

"Tanggalin mo na nga 'yang maskara mo."

"Bakit, di ka ba magpapahula?"

"Kahit magpahula ako, hindi mo na kailangang itago 'yang mukha mo."

Hinubad ko ang maskara ko. "Paki-lock ang pinto."

"Ni-lock ko na." Sabay silip niya sa ilalim ng mesa. "Nasaan si Dudot?"

"Wala dito. Nasa bahay."

"So hindi umiilaw 'yang bolang kristal mo?"

"Lasing kasi si 'Tsong, kaya nagpaiwan sa bahay si Dudot."

"Pucha, tuluyan niyo na, para wala ng kontrabida sa buhay niyo."

"Gaga! Tiyo ko pa rin 'yun, nuh?"

Nag-unat siya ng kamay sanhi para umangat ang kili-kili niya.

Kamuntik na akong maduwal. Biglang nag-amoy kaning baboy. "Maiba tayo. Ano, sama ka
ba mamaya?"

"Saan?"

"Party nga ni Morga."

Lumamlam ang mga mata ko. Iba na si Morga ngayon. Hindi na siya iyong dati naming
kaibigan. "Hindi ko pa alam."

"Sumama ka na. Tinatanong ka rin ni Morga sa akin."

Kumislap ang mga mata ko. "Talaga?"

"Oo. White dress daw lahat."

"White dress? Wala akong white dress."

"Eh, di pahihiramin kita."

Tumayo ako at isinara na ang mga bintana.

"Anong gagawin mo?" tanong ni Betchin.

"Uuwi na."

Napatingin siya sa relos niya. "Aga naman."

"Bibili pa tayo ng deodorant mo, ayaw mo ba?"

...

KATULAD sa isang pelikula na kung

saan inaapi ang mga bida ay ganun kami. Iyong a-attend ka ng party 'tapos ikaw lang
ay may naiibang damit dahil na-set up ka ng kontrabida.

Pasimple kong siniko si Betchin. "Bakit tayo lang ang nakaputing dress?" bulong ko
sa kanya. Lahat kasi ng nakikita namin dito ay naka-dress na pang-party maliban sa
amin.

"Ewan ko. Ito ang sabi ni Morga, eh."

Nagngingitngit ako sa galit. Gusto yata talaga ni Morga na mapahiya kami.

"Sibat na tayo."

Tumingin sa akin si Betchin. "Ha? Eh, kararating lang natin."

"Mapapahiya lang tayo."

"Sanay naman akong mapahiya."

"Pwes ako, hindi." Akma na akong aalis nang makasalubong ko si Tristan, ang
heartthrob ng campus.

"Veda, you're here." Nakangiti siya sa akin.

Tiningala ko siya. "Hi."

"Bakit ganyan ang suot mo?"

"Ha?"

Biglang may nagsalita sa likuran. "Para kang magsisimba." Si Morga pala.

"Sino ba kasing nagsabi na ganito ang isuot namin, di ba?" sarkastiko kong tugon.

"Malay ko. Basta ako tinext ko si Betchin na party dress ang isuot niyo." Sabay
lingon ng babae kay Betchin. "Na-recieve mo ba ang text ko?"

Nagmamadali namang humugot ng cellphone si Betchin para tingnan kung tinext nga
siya. "Oo. Pero ngayon ka lang nagtext."

"O baka ngayon mo lang nareceive." Humalukipkip si Morga. "Hindi ko na kasalanan

iyon, hmp."

Natawa si Tristan at lumapit kay Morga. Kinuha ng lalaki ang baba nito at saka
siniil ng halik.

Sa harapan pa talaga namin?

"I love you, baby." Usal ni Tristan.

Tumingin si Morga sa akin na parang nanunuya. "I love you too, baby."

Hindi ko alam kung

bakit napayuko na lang ako. Para kasing sinasabi niya sa akin na dapat akong
magsisi. Kung sinagot ko lang sana si Tristan noon ay baka ganito rin sana kami.
Tinitingala din sana ako ng mga nakakarami.

"Let's go. Magsisimula na ang party." Anyaya ni Tristan na nakaakbay kay Morga.
Kitang-kita sa mga mata niya ang kakaibang pagtitig sa akin.

Ayokong isipin na may kahulugan iyon. Kilala ko siya. Magaling siya maglaro ng
damdamin. Lalo pa ngayong aminado akong gwapo nga talaga siya.

Hinila na ako ni Betchin bago pa ako liparin ng aking isip. Napadpad kami sa mga
pagkain.

"Anong gagawin natin dito?" iritable kong tanong.

"Kumain tayo. Mag-enjoy tayo."

"Habang nage-enjoy din sila na tingnan tayo?" halos lahat kasi ng mga mata ay sa
amin nakatingin.

"Wag mo na lang silang pansinin."

"Uuwi na ako."

Nagulat ako ang sumulpot sa likuran ko si Tristan. "Veda, I'm sorry about Morga."

"Hindi naman dapat ikaw ang magsorry, kundi siya."

Napabuga siya ng hangin. "You two were best friend. Ano bang nangyari?"

"Bakit hindi mo itanong sa syota mong abnoy?"

"Hey," hinawakan niya ako sa kamay. "Calm down, okay?"

Nakatingin sa amin ang lahat. Gusto ko sanang tabigin ang kamay niya pero kulang
ang aking lakas.

"You look beautiful in your dress. Kahit anong isuot mo yata ay babagay sa'yo."

Hmp! Pa-fall talaga ang lalaking ito. "Uuwi na ako, Tristan."

"Iyan ba talaga ang gusto mo?"

"Oo. Salamat na lang."

"Can I kiss you, at least?"

Ang bilis talaga ng lalaking ito. "No."

Tinalikuran ko na siya at hinila ko na si Betchin. Subalit bago

kami nakalabas ng gate ay hinarang kami ni Morga. "Uwi ka na?"

"Ewan ko sa'yo. Tabi!"

Bigla niya akong sinabuyan ng juice, pineapple juice. "Malandi."

Hindi pa siya nakuntento dahil kinuha niya iyong mga pineapple juice na nasa tray
na hawak ng waiter, at isa-isang isinaboy sa akin.

Yumakap sa akin si Betchin pero hindi ito nakatulong. Langya kasi, mukhang hindi
siya tinablan niyong deodorant na binili namin.

Nahagip ng paningin ko si Tristan na nakatingin lang sa amin. Napansin ko pa nga na

tila nangingiti pa ang kanyang mga labi.

Hindi ako nakabwelo, natulala ko sa bilis ng mga pangyayari. Parang pelikula lang
na kung paano apihin ang bidang api.

Hinila na ako ni Betchin hanggang sa makalabas kami. Bago kami nakalayo ay nakita
ko pa kung paano kami pagtawanan ng mga kaklase ko. Kabilang na nga doon si
Tristan.

Pumara na agad ng tricycle si Betchin at sumakay kami. Wala kaming imikan dahil
kapwa kami umiiyak.

Anong kasalanan ko kay Morga? Bakit niya ako ginaganito? Wala akong natatandaan na
ginawan ko siya ng kasalanan. Ang totoo pa nga nyan ay itinuring ko siyang kapatid
tulad ng turingan namin ni Betchin.

Nang huminto ang tricycle ay bumaba ako. Nanakbo ako palayo at hindi ko alam kung
saan ako magtutungo.

Narinig ko pang tinawag ako ni Betchin pero hindi ko na siya nilingon. Wala na rin
kasing direksyon ang mga paa ko.

Hanggang sa dito nga ako dinala sa parke ng walang tigil kong pagtakbo. Napalugmok
ako sa lupa na luhaan at humahagulhol.

Dumilim lalo ang paligid nang may aninong tumakip sa akin. Isang palad na may panyo
ang nag-alok sa akin. "Miss, are you all right?"

Nang tingalain ko ito upang mapagsino ay nanlaki ang mga mata ko.

Si Van!

Anong ginagawa niya rito?

"I've been waiting you here for four days." Sabi niya na nagpanganga sa akin.

Four days? Apat na araw na niya akong hinihintay dito?!

Lumingap ako sa paligid. "A-ako?"

Ngumiti siya dahilan para malaglag ang puso ko. "Yeah. You in yellow dress."

Pero nakaputi ako! Saka ko lang napansin na nagdilaw ang suot kong puti dahil nga
pala sa itinapon sa aking sandamakmak na pineapple juice ni Morga.

Kinuha ni Van ang aking kamay at maingat akong itinayo. Pinunasan niya ang mga luha
ko gamit ang mamahalin niyang panyo.

Nagulat pa ako nang bigla niya akong yakapin. "Hindi ka na iiyak mula ngayon. I
promise you that..."

JAMILLEFUMAH

JFstories

=================

Chapter 5

Chapter 5

PARANG panaginip ang nangyari kagabi. Ni hindi ko na nga maalala ang ibang detalye.

Basta ang alam ko lang, may isang prinsesa na luhaan. Nanakbo siya sa kakahuyan at
doon nalugmok sa damuhan. Pero isang prinsipe ang lumuhod sa kanyang harapan.
Inalalayan siya nitong tumayo at pinangakuan ng panghabang buhay na kaligayahan -
wakas!

Ganito rin ang eksena ko kagabi. Ang naaalala ko lang ay binuhat ako ni Van. Dinala
niya ako sa kanyang sasakyan at hinatid dito sa aming bahay. Itinuro ko sa kanya
ang daan hanggang sa makauwi ako - wait! So alam na niya kung saan ako nakatira?
Para akong nakainom. Hindi ko gaanong maalala ang mga nangyari. Siguro dahil
nalasing ako sa kagwapuhan niya. Hindi ko na tuloy maalala ang lahat.

Bumangon ako kahit inaantok pa. Masakit pa rin ang aking mga mata dahil sa
kakaiyak. Sinilip ko si Tiyo Francis sa kanyang kwarto pero wala siya. Saan na
naman kaya iyon nakatulog sa kalasingan?

Mahimbing naman na natutulog si Dudot nang dalawin ko siya sa higaan. Kaya naman
maingat akong dumerecho sa banyo upang magsipilyo. Nagmumog muna ako bago ko
binuksan ang bintana. Ibubuga ko na sana ito nang bigla kong malunok dahil sa
pagkagulat. Isang lalaki kasi ang prenteng nakatayo doon at nakapamulsa.

Si Van!

Kinusot ko pa ang aking mga mata dahil baka namimilik-mata lang ako.

"A-anong ginagawa mo dyan?" kandautal kong tanong sa kanya.

Nakasandal siya sa kanyang mamahaling kotse. "Can I come in?"

"Ha?"

Bago pa ako nakasagot ay lumapit na siya sa pintuan namin. Pumasok siya sa pinto at
kinailangan

niya pang yumuko dahil sa height niya. "So this is where you live, huh?"

Napakamot ako sa batok.

"Why are you crying last night?"

Iniba ko ang usapan. "A-ano - kasi. 'D-di ka pwedeng magtagal dito. B-baka maAbutan
ka ng Tiyo Francis ko."

Kapag kasi ganitong hindi ko nadatnan si Tiyo sa kwarto nito ay kinabukasan na ang
uwi nito. Ang totoo kasi ay naiilang ako sa mga mata niya. Kulay itim kasi iyon na
bumagay sa kanyang guwapong mukha. At sa tuwing tatama ito sa akin, pakiramdam ko
ay matutunaw na lang akong bigla.

Isama pa iyong mabango niyang amoy. Kahit siguro ilang talampakan ang layo niya sa
akin ay maaamoy ko pa rin agad ang mamahalin niyang pabango na humahalo sa natural
na amoy ng lalaki.

"I see." Walang-buhay niyang tugon.

Hindi ako makatingin sa kanya. "A-ano nga palang kailangan mo sa'kin?"

"You're going to be my wife."

Kamuntik na akong mabuwal sa pagkakatayo. Kagabi ko lang siya nakilala, officially,

tapos wife agad?

"T-teka lang, Mister. B-baka nabibigla ka lang." Ani ko na hindi pa rin

makapaniwala.

"We are destined to each other."

"P-paano mo naman nasabi yan? Kagabi lang kita nakilala!" pagmamaang-maangan ko.
Matagal siya bago nakasagot. "I just feel it."

"You mean, pakakasalan mo ako?"

"Of course."

"Bakit, mahal mo ba ako?"

Namungay ang kanyang mga mata. Bigla siyang napaisip. "So what are you suggesting?"

"Ano ba muna kasi ang batayan mo at ako ang napili mo? Paano mo nasabi na destined
tayo?"

"Because you're in yellow dress last night."

Hindi po yellow iyon, tinapunan

lang ng pineapple juice kaya naging yellow. Sabi ko sa isip ko.

Ano ba itong mga iniisip ko? 'Di ba dapat ay masaya ako? Imagine na nagtagumpay ang
mga plano ko.

"Okay, ganito na lang. What if kilalanin muna natin ang isa't isa, para naman
masabi mo muna sa akin na mahal mo ako bago mo ako pakasalanan." Ako pa talaga ang
nagdemand ng ganito. Eh, kahit yata sinong alukin niya ng kasal ay tatanggapin agad
siya ng matamis na oo sa gwapo niyang 'yan. At yayamanin pa!

"All right. So we need to see each other a lot."

"Tao ka ba? Bakit hindi mo alam na kaya nagpapakasal ang tao ay dahil
nagmamahalan?"

Lumamlam ang magaganda niyang mga mata. "I don't know what you're talking about."

"Kung sa bagay, ganyan kayong mayayaman. Pare-parehas kayong pa-fall, 'tapos kapag
mahal na kayo, saka nyo iiwan sa moon."

"I really don't know what you're talking about."

"Saan ka bang planeta nakatira?"

"I just want you to be my wife, that's all."

Shit, kinikilig ako!

"Ahem," tumikhim ako. "Nagkasyota ka na ba?"

Umiling siya. "But I do f-uck."

Bumagsak ang balikat ko. "Nabasa ko na sa Wattpad ang mga tulad mong lalaki. 'Di ka
na uubra sa'kin." Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili. Bakit ako pa ngayon
ang pa-hard to get?

"You can't stop me."

"Ha?"

"You can't stop me from marrying you."

Shet, kapag sinuwerte ka nga naman! Parang panaginip na bigla na lang na may
ganitong lalaki na mag-aalok sa'yo ng kasal. Almost perfect pa ang pucha.

"Magulo ang buhay ko. Baka pwedeng pag-isipan mo nang husto." Totoo naman, magulo
ang buhay ko. Isa pa, ayokong samantalahin

ang sitwasyon. Hindi ko naman kasi akalaing ganito siya kaseryoso. Ang inaasahan ko
lang kasi ay simpleng magkaka-boyfriend ako ng ganito kagwapo.

"All you need to say is yes. Then I'm gonna marry you."

Susko Lord! Ganoon na po ba ako kabuting tao at pinagpala ako ng ganito?

"I will never say yes hangga't hindi mo ako minamahal." Lumabi ako.

"How will I do that?"

"Iyan na naman tayo sa Wattpad story na 'yan, eh." Tumingkayad ako para lang
tapikin siya sa malapad niyang balikat. "Kaya mo 'yan. Figure it out."

Napapikit lang siya at napabuga. Grabe, ang pogi niya talaga. "I'll pick you up
later."

"Pumapasok ako sa school-"

"I know." Pagkasabi niya niyon ay tinalikuran na niya ako. Sumakay siya ng kanyang
lamborghini. Pinaharurot niya iyon palayo.

Naiwan akong tulala at nakatanga. Hindi talaga ako makapaniwala.

...

"MAY DUTY KA?" tanong sa akin ni Betchin habang nagliligpit kami ng gamit sa locker
room namin.

"Yup." Sagot ko na may sigla.

"Di kita magets."

"Ha?"

"Bakit masigla ka? Parang hindi ka na-bully ni Morga kagabi, ah?!"

"Wag mo ng ipaalala."

"Ano bang nangyari sa'yo? Bakit ba ang saya mo?"

"Hindi ako masaya."

"Bakit ka nakangiti?"

"Hindi, ah. Bakit naman ako ngingiti?" nangapal ang mukha ko. Hindi kasi maalis sa
isip ko si Van. Mahirap aminin, subalit kahit ang maiksing oras lang ng presensya
niya ay nakapagpapasaya na sa akin nang sobra.

Pero nakaapekto talaga sa amin ni Betchin iyong nangyari kagabi. Ni hindi na nga
namin kayang tumingin sa mga mata ng kaklase namin. Alam naman kasi namin na kami
ang topic
nila sa tuwing magbubulungan sila. Alam namin na kagabi ay nagmukha kaming tanga.

"Sabay na tayo," yaya ni Betchin. "Ayokong lumabas ng mag-isa sa gate."

"Alam ko. Kahit naman ako." Kahit saan kasi kami mapadpad ay pinagtitinginan kami.
Pakiramdam ko tuloy ay naging viral 'yung nangyari.

Palabas pa lang kami ng gate nang may humila sa aking pulso. Nagulat ako nang
bumungad sa akin ang mukha ni Tristan. "Hi, Veda."

Tinabig ko ang kanyang kamay.

"May problema ba?"

"Layuan mo ako, at baka magselos na naman ang syota mo."

Bigla siyang sumimangot. "Don't talk to me like that."

"Eh, paano mo kita gustong kausapin?"

Mariin niyang hinawakan ang aking braso. "Kilala mo ba kung sino ang kinakausap
mo?" nagtagis ang kanyang bagang.

"N-nasasaktan ako, Tristan-"

"Gagawin ko kung ano ang gusto ko. Lalapitan kita kung kailan ko gusto. Hindi ikaw
ang magsasabi sa'kin ng dapat at hindi dapat, do you understand?"

"Tristan, bitawan mo ang kaibigan ko." Saway sa kanya ni Betchin.

"Tumahimik ka, asim."

Buong lakas kong kinalas ang mga kamay niya sa akin. "Ayoko ng gulo, Tristan."

"Ayaw mo pala, eh. Pwes, sumunod ka na lang sa nakakataas. Ako ang batas sa campus
na 'to, Veda. Gagawin ko ang gusto kong gawin sa'yo."

"Sikat ka lang, Tristan. Hindi ikaw ang batas." Sabat muli ni Betchin.

"Sinabi ng tumahimik kang maasim ka, eh!"

Hinuli ko ang naglalangis na braso si Betchin at hinila ko na siya palayo.

Wala sanang balak si Tristan na tantanan kami. Mabuti na lang at dumating si Morga
kaya nakaligtas kami.

Pasakay na kami ng tricycle nang may humila ulit sa akin. "Ano ba, Tristan-"

Pero hindi si Tristan ang nalingunan ko. Kundi isang lalaking may itim na itim na
mga mata.

Napaawang ang mga labi ko.

"Who's Tristan?" nakasimangot na tanong ni Van.

Nakatayo siya ngayon sa harapan ko, at ang bango-bango niya!

"Ah, wala." Bigla akong pinagpawisan.

Kahit si Betchin ay nakatanga. "S-sino siya, Veda?"

"Ha?" hindi ko malaman kung sino sa kanila ang aking babalingan.

"Let's go." Nagulat ako nang bigla akong pinangko ni Van gamit ang kanyang mga
bisig. Dinala niya ako sa kanyang sasakyan.

May iilang estudyante na sa paligid na nakatingin sa amin. Si Betchin naman ay

naiwan na nakanganga sa 'di kalayuan.

"Ah, di po ako lumpo. Kaya ko pong pumasok mag-isa sa sasakyan mo." Nahihiyang sabi
ko, pero ang mga braso ko ay nakayakap sa leeg niya. Natatakot kasi akong mahulog,
hihi.

"I see." Umikot na siya patungo sa driver seat.

Humabol sa akin si Betchin. "Kidnapping ba 'to? Gusto ko rin ma-kidnap!"

"Tse!" Sininghalan ko siya. "Mauna ka na at bukas na tayo mag-usap."

Kitang-kita sa mukha ni Betchin ang malawak na pagngiti niya.

Pinaandar na ni Van ang kanyang sasakyan. Paano ko ba sasabihin sa kanya na

kailangan kong magtrabaho? Kung hindi ay mapapagalitan ako ng tiyo ko kapag wala
akong kinita. "S-saan tayo pupunta?"

"My place."

"S-saan ba ang place mo?"

"I just bought a house nearby. Ayaw kong mapalayo sa'yo."

Sweet niya!

"K-kakain ba tayo sa inyo?"

"Nope."

"I-ipapakilala mo ako sa parents mo?"

"Nope."

"Mag-uusap tayo sa inyo?"

"Nope."

"Eh, anong gagawin natin sa inyo?"

Nag-apoy ang kanyang mga mata na nakatutok sa kalsada. "We'll fuc k."

JAMILLEFUMAH
JFStories

=================

Chapter 6

Chapter 6

"ANO?!" umusok ang aking ilong.

"I'm gonna fuck you." Walang buhay niyang tugon. Para lang siyang nagtanong kung
puwede ba siyang makiinom ng tubig.

Na-stress ako bigla. Kumakabog nang mabilis at malakas ang dibdib ko.

Fuc k? Ano siya sinusuwerte?!

Hindi pwede! 'Wag ngayon! Hindi ko maaring isuko ang Bataan ko nang ganun-ganon!
"Gusto mo kong iskoran?!" nagtaas na ako ng boses.

"Iskoran?" nangunot ang kanyang noo habang abala siya sa pagmamaneho.

"Iskoran." Ulit ko na napapatiim-bagang. Saan ba planeta galing ang lalaking ito?!

"What do you mean iskoran?" Medyo slow.

"Iyong ano..." napaisip ako. "Tusukin..."

Naningkit ang mga mata niya.

"Sundutin..."

Kumunot ang noo ni Van, nagsalubong ang makakapal na kilay.

"Tuhugin..." ahmn, ano pa nga ba?

Nagtagis ang mga ngipin niya. May mali ba akong nasabi? I was trying my best para
pasimplehin ang sitwasyon kahit na nagpapanic na ako.

"Buntisin?"

Napatapak siya sa preno.

Humampas ang mukha ko sa dashboard ng sasakyan.

"I don't understand what you're talking about." Tumingin siya sa akin na tila nais
niya akong sakalin.

"Ha?" sapu-sapo ko ang aking ulo. Nagcrack yata an bungo ko, at ni hindi man lang
nag-aalala sa akin ang lalaking ito!

"I'm talking about sex." Sabi ni Van na mariin ang boses.

Lumabi ako. "Sex nga. Iskor."

"Score?" Umigting ang kanyang panga. "That is not the way I fuck," lalong tumiim
ang titig niya sa akin.

Natakot ako sa mga mata niyang tila biglang nagka-apoy. "I-ibaba mo na ko..."

"Not until I fuck

you." Mahinahon ang boses pero nakaka-stress.

"S-saglit pa lang tayong magkakilala, fuc k agad? Hindi ba pwedeng maglandian

muna?" nag-iinit ang pisngi ko. Ni kiss ngang torrid ay wala pa akong experience!
'Tapos gusto niya mag-ano na agad kami?!

"You mean, you haven't fuck yet?" Nabasa yata niya ang nasa isip ko.

"Ano bang tingin mo sa lahat ng mga babae, suksukan?"

Pumaling ang kanyang ulo.

"Tama na nga! Sabi na, galing ka sa ibang planeta, eh!" Binuksan ko ang pinto ng
kotse at bumaba ako. "Dito na lang ako. Pag-iisipan ko kung makikipagkita pa ako
sa'yo." Pagkasabi ko ay marahas kong isinara ang kotse.

Naglakad na ako palayo nang hindi siya nililingon.

Anong akala niya sa akin bitch? Ibahin niya ako. Hindi ako basta nadadala lang sa
isang guwapo. Kasehoda pang mayamang siyang hinayupak siya. Sayang, ang guwapo
sana. Kaso may sapi pala.

At ngayong nangyari na ito ay back to zero na naman ako. Akala ko tuloy ay magkaka-
boyfriend na ako, mali pala. Sa puntong ito ay kailangang pakawalan ko na siya.
Maganda na 'yung habang maaga. Kaysa naman sa huli ay ako lang ang maging kawawa.

Goodbye, Van.

...

PERO nagulat na lang ako ng magising na...

"A-ANONG GINAGAWA MO RITO?" kamuntik na akong mapatalon sa aking kinahihigaang

papag nang bumungad sa akin si Van pagmulat ko. "P-paano ka nakapasok?"

"Inakyat ko ang bintana niyo." Walang anumang sagot niya.

"H-ha?" kinusot ko pa ang mga mata ko dahil baka nananaginip lang ako. Pero ito nga
at totoong-totoo siya! "A-anong kailangan mo?"

Hindi siya makatingin sa akin. Hindi ko alam kung bakit

ayaw niyang tumingin sa akin. Nahihiya ba siya? Narealize niya na kung gaano siya
ka-walanghiya nong last meeting namin?

Umayos ako ng upo sa ibabaw ng papag. Kinapa ko pa ang labi ko kasi baka may panis
na laway pa ako, 'buti na lang wala.

Si Van naman ang pinagmasdan ko. Shet, namiss ko siya.

Hindi pa rin ako makapaniwala na naririto siya ngayon sa maliit at magulo kong
kuwarto.
Simple ang itsura niya, V-neck shirt na kulay itim lang at fitted jeans ang suot
niya. Sa paahan ay brown na parang combat shoes. Iyong relo niya sa kamay, ang
sarap isanla sa Cebuana.

Ngayon ko lang din napansin na may tattoo pala siya sa magkabilang braso niya.
Parang cobra ata iyon, basta kakaiba. Ang hot niya!

At ang bango pa! Miss ko na talaga siya!

"Ahem," tikhim ko. "E, ano nga bang sadya mo rito, Van?" Malamang miss na rin ako
ng poging 'to.

"Veda," doon siya tumingin sa akin.

Gusto kong maihi sa klase ng titig niya. Ano ba ito? Kaaga-aga, eh pinapakilig ako
ng poging ito.

"Tell me how to make you my girl," tumama ang itim na itim niyang mga mata sa akin.
"I need you to be my girl."

"G-gusto mo akong maging girlfriend?"

Tumango siya. Desidido.

"Akala ko ba hindi ka nagsyo-syota, fuc k agad?"

"Well, I guess I have to change my strategy to make you mine."

Kakainis na siya!

"Okay ganito," tumikhim ako upang maitago ang nararamdaman ko. "Ipakilala mo ako sa
parents mo."

Nagdilim ang kanyang mukha. Walang salita siyang tumayo at naglakad pababa. Lumabas
siya ng pinto nang hindi ako nililingon.

Tumayo ako at kandadulas na humabol

sa kanya. Naabutan ko siya bago siya sumakay ng kanyang sasakyan. "Sandali!"

Huminto naman siya at pumamulsa. Hindi niya nga lang ako nililingon.

"Anyare? May problema ba?"

Matagal siya bago nakasagot. "I lied to you."

"Ha?"

"I fell in love with someone else before. Her name is Aizel."

Ramdam ko ang sakit sa bawat salitang binibitawan niya. Nasasaktan siya based sa
nakikita kong pait sa kanyang mga mata.

Pero bakit parang mas nasasaktan yata ako sa kaalamang may minahal siyang iba?

"I'm alone, Veda," napayuko siya. "May mga magulang ako, but still I feel alone.
Maraming nagbago sa loob ng maraming taon, at hindi iyon nakatulong." Pagkasabi'y
sumakay na siya ng kanyang kotse. Binuhay niya ang makina ng kanyang sasakyan at
pinaandar ito.
Ewan ko ba sa mga paa ko kung bakit bigla na lang nanakbo ako. Hinabol ko siya at
kinatok ang kanyang pinto.

Huminto naman ang kanyang kotse.

Bumaba ang salamin ng kanyang sasakyan. Hindi ko halos mabigkas ang aking mga
sasabihin dahil sa sobra kong hingal. "O-oo na."

Nakapungay lang ang mga mata niya sa akin at nagtatanong.

"O-oo, tayo na. S-syotain mo na ko, sige na..."

...

"VEDA!"

Napabangon ako sa sigaw ni Tiyo Francis. Kahit si Dudot ay kasunod ko ng bumababa

ng hagdan. Mabilis naming binuksan ang gawa sa plywood na pinto. Iniluwa ng pintong
ito sina Tiyo at Urok na kapwa susuray-suray na magkaakbay.

"Veda, ibili mo kami ng alak!" Nagpapabili siya ng alak pero may hawak naman siyang
alak.

"'Tsong, lasing na po kayo."

"Tangina, sumasagot ka na?" natumba siya nang tangkain

niya akong lapitan. "Ibili mo kami ng alak!"

"Ako na ang bibili, Ate," singit ni Dudot.

"Malalim na ang gabi, hindi pwede," iling ko.

"Oh, sige!" tumayo si Tiyo Francis na tila tutumba ulit. "Ipagluto mo na lang kami
ng pulutan. Masarap 'yung niluto mo nong nakaraan, eh."

Ngumisi si Urok na para bang nangangarap pa nang maalala ang gabing ipinagluto ko
sila ng pulutan. "Oo nga, pare. Tangina, ang sarap nga ng luto niya!" sabay sipsip
sa bagang niya matapos mapamura.

Pansin ko nga. Nag-enjoy sila sa pritong butiki na pinulutan nila.

"Tsong, lasing na po kayo. Hindi nyo na po kaya na..."

"Kaya ko pa!" bigla siyang sumuka.

Inalalayan ko na siya patayo at nagtulong kami ni Dudot na maiangat siya pahakbang

sa lumalangitngit na naming hagdan. Magkapanabay namin siyang isinampa sa papag na
isang kagat na lang ng anay ay magigiba na.

"Ate, ako ng bahala sa kanya. Magpahinga ka na." Ani Dudot habang naghahanda ng
bimpo at mainit na tubig.

"Sigurado ka?"

"Maaga pa ang pasok mo bukas, 'di ba?"

"Kaya nga, eh."

"Ako ng bahala dito. Idispatsa mo na lang si Negro." Si Urok ang tinutukoy ng
kapatid ko.

Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng lungkot nang pagmasdan ko si
Tiyo. Paano kaya kung nadito si Papa? Lasenggero din kaya siya dahil iniwan siya ni
Mama? Wala rin akong ideya kung bakit malaki ang galit sa amin ni Tiyo simula nang
iwan kami sa kanya.

Bumaba na ako para paalisin si Urok bago pa ito makatulog din sa kalasingan. Ang
kaso, pagbaba ko ng hagdan ay nakalupagi na rin ang gago. Tinadyakan ko siya sa
sintido.

"Gising! Dun ka sa inyo, kingina ka!"

Subalit mukhang lasing na lasing si Urok kaya manhid kahit sipain ko ng ilang ulit.
Pero bumubuka ang tila mabantot niyang bibig. "V-Veda..."

"Bumangon ka na dyan, 'tado ka!"

Nang dumilat siya ay naluluha pa ang nagmumuta niyang mga mata. "N-nakita ko ang
mama mo."

Para akong naitulos sa aking kinatatayuan.

"N-nakita namin siya ng Tiyo Francis mo..."

Bakit sa tuwing naririnig ko ang tungkol sa mama ko ay nasasaktan ako? Isa-isa ng

nagbagsakan ang mga luha ko.

Siya iyong bangungot ng aking nakaraan. Siya iyong alaala na ayaw ko ng balikan.

Dinampot ko ang bote ng alak na nabitawan ni Tiyo Francis nang matumba siya. Wala
ako sa sariling tinungga ang laman niyon.

Ganito pala ang lasa ng alak -- depende sa umiinom nito. At dahil nangungulila ako,
nasasarapan ako sa lasa nito. Hindi gaya ng sinubukan kong tikman ito noon.
Napapangiwi ako sa pait ng lasa pero tinuloy-tuloy ko na.

Hinila ko si Urok sa magkabila niyang paa matapos kong laklakin ang alak.
Kinaladkad ko siya papunta sa pintuan. Malalim na yata siyang nakatulog dahil
nakangiti pa siya habang inaararo ng katawan niya ang lupa. "Ah... sarap ng mama
mo..."

Bubuksan ko na sana ang pinto nang kusang bumukas ito. Nagulat ako nang bumungad sa
harapan ko si Van.

Natulala ako sa kaguwapuhan niyang background ang kadiliman ng gabi.

Pasimple kong inihagis ang mga binti ni Urok. "A-anong ginagawa mo dito?"
napatingin ako sa bitbit niyang bagahe.

"I think we should live together."

"Ha?"

TITIRA SIYA SA AMIN?!

"For us to
get to know each other," wala siyang kangiti-ngiti. Same pa rin ng palaging
nakikita ko sa guwapo niyang mukha, walang karea-reaksyon. Walang emosyon. Parang
sa alien.

Patay na. Mukhang seryoso talaga si Van. Minasdan ko ang mukha niya, seryoso
talaga!

Naku, paano ba ito? Ngayon pa ba siya sasabay sa gitna ng mga kaguluhan dito sa
aming bahay?

Napatingin siya kay Urok na nakahilata sa lapag na lupa. "Is that a human?"

"Oo naman, 'di lang halata." Hinila ko na si Urok. "Van, hindi pwede ang gusto mo.
Hindi tayo pwedeng magsama."

"Why not?"

"Dahil hindi pa tayo kasal. Saka hindi pa alam ng Tiyo ang tunkol sa'yo. Hindi pa
nila alam na may boyfriend na 'ko."

"I see," tinalikuran na niya ako. Saka ko lang napansin na punung-puno ng gamit ang
kanyang sasakyan. Mukhang kahit aparador ay bitbit niya para dalhin dito sa aming
bahay.

Hinabol ko siya. "Galit ka ba?"

"No."

"Sigurado ka?"

Hindi na siya sumagot. Sumakay na siya ng sasakyan at binuhay na niya ang makina.
Nagulat na lang siya nang sumakay ako sa passenger seat katabi niya.

"Are you coming?"

Napangiti muna ako bago ako sumagot. "Gusto ko naman ng bago sa buhay ko."

"What do you mean?"

"Iskoran mo na ko."

...

PAGOD NA AKONG MAHIRAPAN.

Pagod na akong masaktan. Gusto ko naman ng bago kaya susubok ako. Wala na akong
pakialam kung ano ang mawala sa akin ngayon. Basta ang alam ko lang ay nahihilo
ako. Para akong lumulutang. Pakiramdam ko ay kaya kong gawin ang kahit ano.

Pagpasok namin ni Van sa pintuan niyang gawa yata sa ginto ay binuhat niya ako.
lalo tuloy akong nahilo. Napasubsob ako sa mabango niyang leeg.

Dinala niya ako hanggang sa kanyang kwarto na may pulang bed sheet.

"Bahay mo 'to?" tanong ko sa kanya habang iginagala ko ang aking paningin sa buong
paligid.

Ni hindi siya nag-abalang buksan ang mga ilaw, mabuti na lang at malaki ang
bintana.

Sosyalin. Mamahalin. Iyon lang ang malinaw sa lasing kong isipan.

Hindi siya sumagot bagkus nagsalin siya ng alak sa kopita at nilagok niya iyon.
Nakatalikod siya sa akin.

"Parang tatlong bahay na namin itong kwarto mo, ah."

Hindi niya ako kinibo. Nakaharap lang siya sa malaking bintana.

Napalunok ako. Lalo na nang hubarin niya ang kanyang suot na damit. Sa tulong ng
maliwanag na buwan ay nakita ko ang tattoo niya sa katawan. "M-masakit ba sa
umpisa?"

Humarap siya sa akin. Doon ako sa abs niya napatitig.

"M-masarap ba?"

"Three things," lumapit siya sa akin. "First, don't ask." Iniangat niya ang aking
baba. "Second, I'm possessive."

"P-pwede bang dahan-dahanin mo. F-first time ko kasi."

He grinned. "Third..." bigla niya akong sinakal. "I ruled when I fuck."

JAMILLEFUMAH

Spoiler links at JFam Society Facebook Group

=================

Chapter 7

Chapter 7

MAINGAT akong bumangon mula sa aking pagkakahiga. Nagising ako sa isang malambot at
malaking kama.

Anong ginagawa ko dito? Anong nangyari sa'kin?

Bumukas ang salamin na pinto at iniluwa niyon ang isang nakaunipormeng babae. May
dala siyang cardigan na iniaabot sa akin. Saka ko lang naramdaman na malamig ang
paligid nang mahawakan ko ito. Ito rin marahil ang dahilan kung bakit siya balut na
balot sa kanyang suot.

"He's waiting for breakfast," aniya. Si Van siguro ang tinutukoy niya.

Isinuot ko ang ibinigay niyang cardigan.

"This way," nagpatiuna siya. Matangkad siyang babae at mukhang modelo. Sa lawak ng
kwarto kung nasaan ako ay nagmukha siyang maliit habang papalayo sa akin. Sumunod
ako sa kanya.

Ultimo yata sahig na nilalakaran namin ay yari sa mamahalin. Maging ang hagdan na
aming binababaan ay tila ba gawa sa ginto dahil umiilaw.

Hanggang sa nakarating kami kung saan naroon ang isang lalaki na nakaupo sa
kabisera ng isang malawak na mesa.

Si Van.

Sa likuran niya sa di kalayuan ay may dalawang nakaitim na lalaking nakatayo. Para

bang mga sundalo ito sa pagkakatindig.

Marahan akong lumapit sa kanya habang unti-unting lumilinaw sa aking alaala kung
ano ang nangyari.

"Sit." Sabi niya. Ni hindi niya ako magawang tingnan.

Umupo ako sa isang upuang gawa yata sa diyamante kaharap siya.

Tumingin siya sa babaeng naghatid sa akin. "Leave."

Umalis ang babae kasama ang dalawang lalaki na body guard niya marahil.

"Eat." Utos niya.

Napatingin ako sa pagkain na ang aakalaing kakain

ay isang baranggay. May malaking tuna at lechon. Mayroon ding iba't ibang klase ng
sushi at dessert. Pakiramdam ko tuloy ay nasa eat-all-you-can ako.

"Bakit mo ko sinakal kagabi?" biglang tanong ko sa kanya.

Binuksan niya ang wine at sinalinan ang kopita. "Because I want to."

"Anong nangyari? Pagkatapos nun', 'di ko na alam ang nangyari."

"You passed out."

"Papatayin mo ba ako?"

"Nah," sumimsim siya.

"Eh, hinamatay nga ako nang sakalin mo ko!"

"That's how I fuck-"

"Nananakal?"

Matagal siya bago nakasagot. Ang mga mata niya ang tumunaw sa akin. Ibang-iba
talaga ang mga ito kung tumitig. "I do a lot when I fuck."

Marahas akong tumayo at padabog. "Pwes, maghanap ka ng ibang so-syotain mo!"

Tinalikuran ko siya gamit ang mabibigat kong mga hakbang.

Hindi ko akalain na sa kabila ng guwapo niyang mukha ay barumbado naman pala siya
sa kama. Kaya buo na talaga ang desisyon ko - ayoko na! Hinding-hindi na ako
mapapalambot ng pogi niyang mukha.

Teka, nasaan ba ako? Nasa department store ba ako? Ang dami kasing lilikuan.

Galit akong naglakad pabalik at lumapit kay Van na prenteng pa ring nakaupo. Nang
makalapit ako sa kanya ay hinampas ko ang mesa habang hinihingal. Tiningnan ko siya
nang masama.

Pumungay ang kanyang magandang mga mata. "What?"

Nangapal ang aking mukha. "Ayoko na!"

Sumandal siya sa upuan.

"Maghanap ka na lang ng iba!"

Humalukipkip siya.

"Aalis na ko!"

"I see."

"Aalis na ko!"

"Okay."

"Aalis na ko!"

"Fine."

Napalunok ako. "S-saan

ang daan?"

...

"MADAM CHARING, pwede niyo po bang hulaan kung bakit ako iniwan ng asawa ko?"
tanong sa akin ng isang customer kong lalaki. "Wala po kasi akong maisip na dahilan
kung bakit iiwan niya ang isang almost-perfect-guy na kagaya ko." Medyo mahangin
siya.

"Ni minsan po ba ay nasaktan niyo siya?"

"Hindi."

"Ni minsan po ba ay niloko niyo siya?"

"Hindi."

"Naibibigay niyo po ba ang mga pangangailangan niya?"

Napangiwi siya. "Sinabi ko na nga sa'yo, Madam Charing. Almost perfect nga ako,
kaya walang dahilan para iwan niya ako."

"Uh-huh."
"Habulin ako ng chicks. Magaling ako sa kama."

"Uh-huh."

"Madiskarte ako at magaling magdala."

"Uh-huh."

"May hitsura naman ako at matipuno. Meron din akong regular na trabaho."

"Uh-huh."

"Kaya kung pwede, hulaan niyo kung bakit iniwan niya ako at pinagpalit sa iba."

"Okay, ganito na lang po, Mister-"

"Finagkaitan. Mr. Finagkaitan."

"Mr. Finagkaitan, ganito na lang po." Humawak ako sa bolang crystal ko. "Ilang taon
na po kayo?"

"Sixty-five."

"Ang asawa niyo po na nang-iwan, ilang taon na?"

"Nineteen."

Bumagsak ang balikat ko. "Aware po ba kayo na bungi kayo?"

"Aware naman."

"Aware po ba kayo na sixty-five na rin ang wrinkles niyo sa noo?"

"Aware naman."

"Aware po ba kayo na panot kayo?"

"Aware naman."

Napailing ako kuno. "Ano nga po kayang dahilan at iniwan kayo, ano?"

"Iyon na nga, Madam Charing. 'Di ba ang hirap isipin? Palaisipan, eh."

Napaisip ako kunwari. "Ganito na lang po. Pagkagising niyo po sa

umaga, humarap kayo sa salamin."

"'Tapos?" kumuha rin naman ng listahan ang gago.

"Itanong niyo po sa sarili niyo iyong mga tinanong ko po sa inyo."

"Okay."

"Gawin niyo rin po yan bago kayo matulog."

"Okay."

"Araw-araw niyo pong gawin ng dalawang beses at malalaman niyo po ang sagot kung
bakit kayo iniwan."

Napangisi siya. "Pucha, ganun lang pala gagawin?!"

"Opo, ganun lang po. Basta importante po ang salamin, ha?"

"Salamat, Madam Charing." Sabay abot niya sa akin ng dalawang daan.

"Wala po bang tip diyan?"

"Wala, pambili ko na lang ito ng salamin." Sabay halakhak niya. "Wala kasing
salamin sa'min."

Ay, kaya.

Pagkalabas niya ay kamuntik ko na siyang tadyakan. Bigla namang bumukas muli ang
pinto ilang segundo lang at sumulpot si Van.

Napatayo ako sa aking pagkakaupo. Hindi ko alam kung bakit lumakas ang tibok ng
aking puso. Daig ko pa ang nanakbo ng ilang kilometro.

Apat na araw ko rin kasi siyang hindi nakita. Ilang araw pa lang iyon ngunit ang
pakiramdam ko ay napakatagal na.

"Van," usal ko. Saka ko lang naalala na si Madam Charing nga pala ako. Natatakpan
ng maskara si Veda na kilala niya.

Lumapit siya sa akin sanhi para maamoy ko ang mabango niyang scent. Humugot siya ng
wallet at lilibuhing papel ang ibinagsak niya sa harapan ko. "Tell me what to do to
make her mine!"

"Ha?" pinalaki ko na lang ang boses ko.

"That girl in yellow you told me."

"Uh-huh."

"Her name is Veda."

"A-ano bang nangyari?" pagmaang-maangan ko.

"She left me."

"A-anong ibig mong sabihin na she left you?"

"Iniwan

niya ako."

"B-bakit daw?"

"You should know. You are Madam Charing. You must know everything!"

"Ay, oo nga pala," Umayos ako ng upo. "B-baka hindi ka niya gusto."

"Then what should I do para magustuhan niya ako?"

Pinagpawisan ako. "B-bakit di ka nalang humanap ng iba?"

"You told me she's my destiny."

"O-oo nga," napakamot ako. "P-pero nagbabago ang takbo ng buhay ng isang tao."

"W-what do you mean?"

"Patingin ng abs mo."

"Huh?"

"Este, ng tiyan mo."

Binaklas niya ang kanyang butones pababa dahilan para mamilipit ako. Leche kasi,
ang hot ng 'tado!

"Pahawak," hinawakan ko iyon at kunwari'y dinasalan. "Yummy pa rin."

"Huh?"

"Este, dami pa rin."

"Anong marami?"

"Maraming pag-aagam-agam ang babaeng ito sa'yo. Hindi ko na siya nakikita na para
sa'yo." Pagsisinungaling ko. Paraan ko na rin ito para iwasan na niya ako. I know,
may panghihinayang din ako. Pero nawi-wirduhan kasi ako sa kanya.

"Then tell me what to do to make her mine!"

Umiling ako. "W-walang paraan. Humanap ka na lang ng iba." Pakiramdam ko ay may

bato ako sa lalamunan. Para kasing ang bigat sabihin ng mga salitang sinabi ko.

"You mean, hindi na siya ang destiny ko?"

Tumango ako.

"But I like her."

"Gusto rin sana kita."

"Huh?"

"Este, gusto ka rin sana niya. Kaya lang may nakita siya sa'yo na nakapagpabago ng
nararamdaman niya sa'yo."

Natahimik siya. Matagal ulit bago siya nagsalita. "What if I change for her?"

"Ha?"

"Will she like me again?"

"D-di pa rin siguro." Ngunit iba ang nais sabihin ng bibig ko.

"What if I give her all my money?"

"H-hindi siya mukhang pera."

"What if I buy her a house."

"May bahay naman siya."

"How about a car?"

"'Di siya marunong mag-drive."

"How about the world?"

"Ha?"

"What if I gave her the world?"

Natameme ako. "Sure ka?"

"Yes, I am."

Ewan pero kinikilig ako. "Paano mo gagawin 'yun?"

"Bahala na. If that's the only way, gagawin ko para lang maging akin siya."

Napabuntong-hininga ako. "Makinig ka nga. Hindi nabibili ng kahit anong bagay ang
pag-ibig ng isang babae. Kung talagang gusto mo siya, set her free." Parang nais
kong sakalin ang aking sarili dahil sa aking sinabi.

"I will never do that." Pagkasabi niya ay tinalikuran na niya ako.

"Saan ka pupunta?"

"To her."

"Anong gagawin mo?"

"I will kidnap her."

"Iyan ang wag mong gagawin. Lalo kang maba-bad shot sa kanya."

"Then what will I do?"

"Set her free." Bigla ay nagluha ang mga mata ko sa kung anong dahilan. "Marami
siyang problema. Nagdurusa siya. Nasasaktan siya. Mas makakabuti kung hindi ka na
makakadagdag pa sa mga nararanasan niya. Kapag pinalaya mo siya ay mas makakatulong
ka sa kanya."

Pumamulsa siya habang nakatalikod sa akin. "That night... when I saw her crying..."

Nanlaki ang mga mata ko.

"I felt something that I had never felt." Nilingon niya ako. " That I want to take
care of her. That I will never make her cry again."

Napatigagal ako.

"That I want to grow old with her."

Pumatak ang mga luha ko. "S-so anong plano mo?"

"If she's not my destiny now... I will make her, then." Tinalikuran niya muli ako.
"Even it costs my life, I will."
JAMILLEFUMAH

JFstories

=================

Chapter 8

Chapter 8

"HOY, VEDA, ano't nakatanga ka?!" Galit na tanong sa akin ni 'Tsong Francis. Nahuli
niya kasi akong nakatulala sa kawalan.

Yumuko lang ako. Pero tama naman siya. Ilang araw na akong nakatanga. Napapatanga
ako sa mga nangyari. Hindi na kasi nagpakita pa sa akin si Van pagkatapos niya
akong puntahan noong nakaraang linggo sa aking shop.

Nasaan na ang sinabi niyang ibibigay niya raw sa akin ang world? Nasaan na ang
sinabi niyang gagawin niya ang lahat maging kanya lang ako, even it costs his life?
At nasaan na ang mga butiki dito sa kisame namin kung kailan kailangan ko silang
prituhin. Kanina pa kasi nanghihingi ng pulutan si Tiyo Francis at Ninong Urok.

"In love ka ba?" tanong ni Tiyo Francis na halatang sarcastic.

"Po?"

"Lagi kang tulala, in love ka yata, eh."

"Tsk. Tsk. Tsk." Napapailing si Urok. Akala mo kung sinong mayor ng lungsod dahil
sa suot niyang longsleeve. Mag-iinom lang, nakabarong pa!

"Baka may boyfriend

ka na, Veda, naku -"

"Wala po."

Nagtaas ng noo si Urok. "Wag mo ng tangkain, hija. Tiyak na gugulpihin lang namin
ng tiyo mo 'yang magiging boyfriend mo." Sabay halakhak ng negro.

Biglang sumeryoso si Tiyo. "Tandaan mo, Veda. Aral muna, ah. Bawal ang boyfriend.
Paano ka makakapagtrabaho kung mag-aasawa ka agad?"
Nanatili lang akong nakayuko.

"Ginawa mo na ba 'yung inuutos ko?"

"Ho?"

"Paubos na itong pulutan, oh."

"Eh, wala na pong butiki -"

"Butiki?"

"Este, wala na pong dilis."

Inangat ni Urok ang isang piraso ng butiki na prinito ko. "Dilis 'to?" Kinagat niya
iyon at nginuya. "Sarap namang dilis neto."

Kung alam niya lang. Iyan ngang kinakain nila ay pinanguha ko pa sa bahay nila
Betchin kanina. Alam ko kasing maghahanap na naman sila ng pulutan nitong dis oras
ng gabi.

"Pwede palang maging chef itong inaanak ko, pare." Sabay sulyap sa mga hita ko.
"Sexy pa."

Napahalakhak na lang si Tiyo Francis. "Siya nga pala, Veda. Natalo ako sa sugal at
malaki ang pagkakautang ko sa casino. Naisip ko bigla na sundin ang payo ng ninong
mo."

"A-ano pong payo?" Kinutuban ako nang masama.

Tumitig sa akin si Tiyo. "Magtatrabaho ka muna dun para sa utang ko."

Napangiwi ako. "'Tsong naman."

"Bakit, ayaw mo?"

"Hindi naman po sa ganun. Nag-aaral po kasi ako at nagtatrabaho."

Tumayo siya at lumapit sa akin. "Ayaw mo?"

"'Tsong, magigipit po ako sa oras-" Bigla niya akong sinampal. Bumagsak ako sa
sahig.

Dinaluhan ako agad ni Dudot. "'Tsong tama na po!"

"Ayaw mo?!" Pinagsisipa niya ako. Ang iba ay sinalo ni Dudot.

"'Tsong,

tama na po! Payag na po si ate, tama na po!"

Nanlabo ang aking paningin dahil namilipit ako sa sakit. Hindi ko mabilang kung
ilang beses niya akong tinamaan sa aking sikmura.

Tinadyakan niya si Dudot kaya tumilapon ito. Pagkatapos ay hinigit niya ako sa
buhok at iniangat. "Ayaw mo?"

"O-Opo, magtatrabaho na po." Hagulhol ko. Naawa ako sa hitsura ni Dudot nang
tumalsik ito. Nawalan pa yata ng malay ang bata.

"Mabuti naman." Ibinato niya ang aking ulo. "Pare, sa bar tayo. Naba-badtrip ako sa
mga batang ito."

Nakangiti lang si Urok sa akin habang papaalis. Gumapang ako patungo kay Dudot
dahil hindi ako makatayo. "D-Dudot..."

Hindi siya sumasagot.

"T-tulong..." Hindi rin ako gaanong makasigaw.

Nang makalapit ako sa kanya ay iniangat ko ang mukha niya. Tinapik-tapik ko siya sa
pisngi para magising siya. Tagaktak ang aking luha dahil sa labis na pag-aalala.

"D-Dudot... gising..."

Nakahinga lang ako nang maluwag nang magmulat ang mga mata niya.

Niyakap ko siya at napahagulhol ako.

"O-okay ka lang, Ate?"

"S-sorry..."

Hinawi ni Dudot ang aking magulong buhok. "A-ate, magpakatatag tayo. K-kaunting
tiis na lang at babalikan na tayo nila Mama."

Hindi ako tumugon.

"B-babalikan nila tayo, 'di ba?"

Tumango ako. Kahit ang totoo ay hindi na babalik sila mama. Iyon lang kasi ang
bagay na pinanghahawakan niya. Ayokong gumuho siya kapag nalaman niya ang
katotohanang hindi na talaga babalik ang aming mga magulang.

...

"ANO'T nakabusangot 'yang mukha mo?" tanong sa'kin ni Betchin sa gitna ng aming
paglalakad.

"Ang

asim mo kasi."

"Ano?"

"Este, meron kasi akong iniisip."

Biglang may naglaro sa kanyang ngiti. "Si Van ba 'yan?"

Hindi ako sumagot.

"Ano na bang status nyo?"

"Complicated."

"Mayaman siya at yummy. Anong complicated dun?"

"Ewan ko. Bigla kasi akong natakot sa kanya."

"Ano naman ang nakakatakot sa kanya?"

"Bigla siyang nagbago nang kamuntik niya na akong iskoran."

Nanlaki ang mga mata niya. "Ibig mong sabihin, kamuntik mo ng isuko ang kabukiran
mo?"

"Kung maka-kabukiran ka naman, akala mo 'di makapal 'yung sa'yo."

"What do you mean, bigla siyang nagbago?"

"Sinakal niya ako."

"Ha?"

"Hayun hinimatay ako."

"Ibig sabihin, barumbado siya sa kama."

Tumango ako. "Sabi niya, he ruled when he paks!"

"Pucha, wag mo na pakawalan 'yan, beks."

Nangunot ang noo ko. "Ano bang pinagsasasabi mo?"

"Kung ako sa'yo, wag mo ng pakawalan 'yan. Ganyan ang mga gusto ko sa lalaki, 'yung
pipilayan ka sa kama."

"Ewan ko sa'yo."

"Believe me. Ganyan ang mga gusto ng kababaihan ngayon."

"Kababasa mo 'yan ng Wattpad, ano?"

Biglang may humila sa pulso. Nagulat ako nang tingalain ko ito upang mapagsino.

"Tristan, anong ginagawa mo? Saan mo ako dadalhin?"

Hila-hila niya ako hanggang sa madala niya ako sa isang sulok.

"Baka makita tayo ni Morga, kung ano pa isipin nun."

Isinandal niya ako sa pader. "I want you to think this over. I need an answer now."

"Ha? Ano ba 'yun?"

Napapikit siya bago nagsalita. "I'm planning to leave Morga."

Napalunok ako. "Anong kinalaman ko diyan?"

"I wanna know kung

sasagutin mo ba ako agad kapag nilagawan kita-"

"Hindi!" tinabig ko siya upang kumawala.

Nahuli niya muli ang aking pulso. "'Wag kang bastos, kinakausap pa kita!"

"Hindi pwede ang gusto mong mangyari! Ano na lang ang sasabihin sa'kin ng mga
classmate ko, ng kaibigan ko, ni Morga?"

"Mas importante pa ba sa'yo ang sasabihin ng ibang tao?"

Sinampal ko siya. "Galit ako kay Morga. Hindi ko magagawa ang sumalo ng basura
niya."

Nagulat ako nang mahigpit niya akong hawakan sa braso. Malakas siya at hindi ako
makakalas. "Tarantada ka ba? Hindi mo ba kilala kung sino ang kausap mo?"

"B-bitawan mo ako..."

Maigi't dumating si Betchin na humahangos. "Bitawan mo ang kaibigan ko!" Dito ko

lang din napansin na dumadami na pala ang mga estudyanteng nanonood sa amin.

Pero hindi nakinig si Tristan dito. Parang wala siyang balak na bitawan ako.

"Nakukuha ko ang lahat ng gusto ko sa university na ito, don't you know that?"
Pinanlisikan niya ako ng kanyang mata. "Kaya wala kang choice kundi ang sumunod sa
gusto ko kung gusto mo pang makapag-aral."

"Leave her alone." Isang lalaki ang nagsalita sa likuran.

Nang mapalingon ako dito ay nanlaki ang mga mata.

Si Van!

"At sino ka naman?" Maangas na tanong ni Tristan sa kanya. "Hindi mo ba ako kilala,
ha?"

Prente lang na nakapamulsa si Van at kalmado. Pero nang akma na siyang hahakbang
para lumapit sa amin ay biglang sumulpot sa Morga na humahangos. Humarang ang babae
sa gitna. "W-wait." May takot sa tinig nito. "This must be some sort of
misunderstanding." Kay Van ito nakabaling habang hinihingal.

Huminto

si Van sa paghakbang.

"What the hell are you doing, baby?" tanong ni Tristan kay Morga.

"What the hell are you doing?!" galit na humarap sa amin si Morga upang ibalik ang
tanong at lumapit kay Tristan. "D-don't tell me you don't know him?" namumutla ito
na nakatingala sa lalaki.

"Is there something important with him-" Hindi na natapos ni Tristan ang nais
sabihin nang bigla itong sampalin ni Morga. "What the hell, Morga?!"

"That guy- is Van Ross Batalier."

"So?"

Napalunok ang babae bago nagsalita. "Van is a former member of Black Omega
Society."

Nagbago bigla ang mukha ni Tristan at hindi yata namalayan na lumuwag na rin ang
pagkakahawak sa akin.

"You should thank me for saving your life." Ani pa ni Morga kay Tristan.

Hindi ko maintindihan. Ano iyong Black Omega Society?

Kahit si Betchin sa di kalayuan ay nabigla nang malamang member si Van ng Black

Omega Society.

"I see." Sabi na lang ni Tristan na tila biglang nanlambot at nabalot ng takot.

Hindi namin namalayan na nakalapit na pala sa amin si Van. Kay Tristan siya
bumaling. "I don't wanna see your face again, understood?"

"U-understood." Kandautal si Tristan.

Kinuha ni Van ang aking kamay at marahan akong hinila palayo. Tulala lang si Morga
habang nakatanaw sa amin.

Isa-isa namang nahahawi ang kadagat na estudyante sa aming daraanan. Para kaming
iyong nasa movie ni Moises na nahati niya ang dagat sa gitna at nagkaroon ng daan.

Nang mga sandaling iyon ay diyos ang tingin ng lahat kay Van. Parang ako na ang
pinaka-safe na tao sa mundo dahil sa lalaking hawak ako.

Pero sino ba talaga si Van Batalier? At ano ang Black Omega Society?

Ilang sandali pa'y nakarating na kami sa kanyang sasakyan. Huminto siya sa

paglalakad at nagsalita nang hindi ako nililingon. "Ayoko ng may ibang lalaking
humahawak sa'yo."

Kung makapagsalita siya ay para bang pag-aari niya ako.

"I'll kill that guy, if that happens again."

Hindi na ako kumibo. Wala siyang kaalam-alam kung gaano niya ako pinasaya ngayon.
Sa buong buhay ko ay ngayon lang nangyari sa akin ang ganoon. Sa lahat ng pasakit
na dinaranas ko ay ngayon lang may nagtanggol sa akin nang ganoon. At ito rin iyong
unang pagkakataon na pakiramdam ko ay may kakampi ako. Na ligtas ako. Na hindi na
ako nag-iisa. Na meron ng laging nariyan para sa akin sa tuwing ako ay luluha.

Bigla tuloy nagtubig ang aking mga mata.

Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang aking mga luha. Mabilis niyang
iniangat ang aking mukha at pinunasan ang aking mga luha gamit ang kanyang daliri.
Pagkuwan ay niyakap niya ako nang mahigpit.

Lalo akong napahagulhol.

"I'm sorry..." usal niya. Kumalas siya at ikinulong ang aking mukha gamit ang
kanyang mga palad. "I'm sorry because I'm gonna kiss you right now..." Pagkasabi ay
siniil niya ako ng halik.

JAMILLEFUMAH
=================

Chapter 9

Chapter 9

UMANGAT ang isang kilay ni Van nang mapansin niyang nakatitig ako sa kanya. Nakaupo
siya sa kama. Dito niya ako dinala sa kanyang kwarto, sa kanyang mansyon.

"Bakit mo ako hinalikan kanina?" nangapal ang pisngi ko.

"I thought we're cool."

"Anong cool? May kasalanan ka pa sa 'kin!"

"I said I'm sorry."

"Ang akala mo ba ay lahat nakukuha sa sorry?"

"Then tell me what should I do."

Napalunok ako. Bigla akong pinagpawisan sa kaalamang narito nga pala kami sa
kanyang kwarto. "B-bakit mo ko dinala dito?" nag-iinit ang pisnging tanong ko.

Ngumisi siya. "Don't worry. Wala akong balak iskoran ka," Ang gwapo niya pala
talaga lalo na't nakalitaw ang mapuputi niyang mga ngipin.

"Eh, ano ngang ginagawa natin dito?"

Isang tinig ang nagsalita sa likuran ko. "What crime did my boy commit?"

Nang lingunin ko ito ay tumambad sa akin ang isang magandang ginang. Bagama't bakas
na sa mukha nito ang katandaan ay naroon pa rin ang sopistikasyon sa pananamit at
pagkilos. Nakakasilaw ang mga alahas na nakasabit sa leeg nito at pulso.

Tumayo si Van at lumapit dito. "Veda, this is Soledad Batalier." bahagya siyang
napahinto. "My mom."

Napalunok ako.

"And Mom, this is Veda. My future wife."

Lagot.

Napangiwi ang ginang. "Mag-aasawa ka na?"

"Yes, and no one can stop us." Ibinato niya ang paningin sa kawalan.

Humugot nang malalim na paghinga si Soledad. "Give us a room."

Walang salitang tinalikuran kami ni Van at lumabas ng kwarto. Nang mawala siya sa
aming paningin ay hinila ako ng ginang sa kung saan.

Hindi

ko alam kung ano iyong dinaanan namin sa likod ng kwarto, pero may elevator doon
pababa. Hanggang sa makarating kami sa kusina. "A-ano pong ginagawa natin dito?"
Mahinhin kong tanong sa kanya.

"Have a seat." Aniya habang abala siya sa tinitikman niya.

Umupo naman ako sa mesa na di kalayuan.

Lumapit siya sa akin na may dalang soup na nasa tila gintong mangkok. "I can't
imagine kung bakit ako tinawagan ni Van. He told me that I have to go home. May
importante daw siyang sasabihin sa'kin."

Wala naman akong sasabihin kaya nanahimik na lang ako at nakinig.

Umupo siya kaharap ko matapos ilapag ang mangkok sa harapan ko. "That was the first
time that he made a call to tell me that I need to go home for such an important
thing."

Parang unti-unti ko ng nararamdaman ang pressure. Mukha siyang masungit.

"Taste it." Utos niya.

"I-ito po?" tinuro ko ang inihain niya.

"Yup. I cooked it."

Marahan akong sumandok gamit ang kutsara at tumikim. Kamuntik na akong masuka.
Naduwal ako sa lasa.

Bakit ganito ang lasa ng soup na ito?

"That's my specialty. Creamy soup."

Creamy soup pala 'to. Pero nasaan ang creamy dito?

Nagpatuloy siya sa pagkukwento. "Everyone says that I'm good at cooking. Kahit ang
asawa ko, iyon daw ang nagustuhan niya sa akin. Yet we have our own chef at home."

Seryoso ba siya? Ang sama kaya ng lasa nitong luto niya!

"This is really I'm good at. Lalo na't pinupuri nila ako sa tuwing matitikman nila
ang luto ko." Pumangalumababa siya pagkuwan. "What you think? Anong lasa?"

Matagal ako bago nakasagot.

Nariyan pa nga iyong tikman ko ulit dahil baka nagkamali lang ako ng panlasa. Pero
ganun talaga. Ang pakla, kakaiba.

"Masarap ba?"

Marahan akong umiling.

Sumimangot siya. "What do you mean?"

Hindi na ko tumingin sa kanya. "S-sorry po. P-pero hindi po kasi masarap."

Narinig kong nanginig ang kanyang paghinga. "But I thought it was delicious.
Everyone says it was delicious!"

"W-wait lang po, tikman ko ulit." Subalit nang tikman ko ito ay lalo na akong
napangiwi. Habang tumatagal ay lalong sumasama ang lasa.

"What you think? Baka nagkamali ka lang ng panlasa!"

Malungkot akong sumagot. "H-hindi po talaga masarap."

Bumagsak ang balikat niya. Tumayo siya at tinalikuran ako. "For all those times,
akala ko ay magaling ako magluto. Though alam ko naman na hindi, hinihintay ko lang
na may magsabi sa'kin ng totoo." Humarap siya na nakangiti sa akin, "And I think
meeting you is such an important thing, really."

Napapakamot lang ako sa ulo. Hindi ko alam ang dahilan kung bakit siya masaya.
Basta ang alam ko lang ay nagsabi ako ng totoo.

"In a short period of time, parang naibalik mo agad si Van sa dati. Akalai mo iyon,
gusto niya ng magpakasal ngayon? Samantalang noon ay basahan yata ang tingin niya
sa mga kababaihan."

Hindi ko siya maintindihan.

"Before, Van is a joyful person. Lagi siyang nagbibiro, hindi siya sumisimangot,"
biglang lumamlam ang mga mata ni Soledad Batalier. "Pero bigla siyang nagbago. He
suddenly became miserable. Ilang taon ang lumipas at halos 'di ko na siya makilala
dahil sa mga pagbabago niya. Naaksidente siya, na-comatose at

ayun, biglang naging demonyito."

Pansin ko nga.

"He forgot to smile. He never thank nor say sorry to anyone. Hindi siya tumatanggap
ng pagkatalo. Siya lagi ang tama."

Pero nag-sorry siya sa akin kanina.

Humalukipkip siya habang nakangiting pinagmamasdan ako. "And you are the first
person na ipinakilala niya sa akin nang ganito. He speaks highly of Aizel before
when he was in college, pero never niya namang ipinakilala sa'kin nang ganito ang
babaeng iyon."

Pinamulahan tuloy ako.

Biglang sumulpot si Van. "Your time is up." Nakabaling siya sa kanyang mommy.
"Please bring back my girl to me."

Yabang nito, ah!

"Don't worry. I never touch her." Depensa ng ginang.

"You should go back. You're done here."

'Di ko napigilan ang sarili ko at nadampot ko ang kutsara. Ibinato ko ito kay Van.

Tatama sana ito sa kanyang mukha pero nasalo niya ito nang walang tingin.
"Ang sama mo sa nanay mo, ah!" Galit na sabi ko.

"It's okay, dear." Naglakad ang ginang at dinampot ang mamahalin niyang bag. "He's
right. I'm done here. I should go back from where I do belong."

Nakapamulsa lang si Van at walang kibo.

Nang makalapit sa akin si Soledad ay bumulong siya. "Bring back my son, please."
Pagkatapos ay nilampasan niya na ko.

Napabuga lang ako ng hangin.

"By the way," bago siya lumabas ng pinto ay nilingon niya pa ako. "I should thank
you." Nakangiti siya sa akin.

"Po?"

"You gave me the reason to quit on cooking."

Napangiti na rin ako sa kanya.

"She's terrible at cooking," ani Van sa likuran

ko.

Sinimangutan ko siya. "Alam mo?"

"From the very beginning."

"Bakit hindi niyo sinasabi sa kanya?"

Napapikit siya. "Because the only moment that we see her happy is when she's
cooking."

Natapik ko ang aking noo. "Shit."

"Yeah, you ruined everything. Yet I think you freed her."

"Ha?"

"Believe me or not, that was the first time I saw her happy, even she's not
cooking, but just by looking at you." Kinuha niya ang aking baba at iniangat ito.
"You're different, Veda, that's why I wanna fuck you."

Sinampal ko siya pero nasalo niya ang kamay ko. "Bastos!"

"Could I kiss you, at least?"

"Suntok, gusto mo? May kasalanan ka pa nga sa'kin, eh!"

"You can punish me, if you want, para makabawi ako sa kasalanan ko."

Napaisip ako. "Sige." Inilahad ko ang aking palad. "Patingin ako ng abs mo."

"Huh?"

"Este, amina ang kamay mo."

Ibinigay naman niya sa akin ang kamay niya.

Kinuha ko ang kanyang palad at inilagay 'dun ang isang mangkok na may creamy soup
na niluto ng mommy niya. "Ubusin mo ito."

Nagbuhol ang makakapal niyang kilay sa pagkakakunot-noo.

...

"ANO BA ANG BLACK OMEGA SOCIETY?" tanong ko kay Betchin habang naglalakad kami.

"Seroyso ka, 'di mo sila kilala?"

"Ang alam kong Black Omega eh, 'yung Black Omega Band na banda noon. Sikat iyon,
e."

"Sila rin 'yun. Mga dating members."

"'Di ko gets."

"Ang Black Omega Society ay samahan ng mga mayayaman at makapangyarihang

bachelorian. Iyon din marahil ang dahilan kung bakit sila kinatatakutan. Lately
lang lumabas ang tungkol don, private

and underground frat kasi iyon. Parang illuminati ang peg!" Humalakhak siya. "Pero
hindi sila anti-Christ, mga gods sila! Mga fafa!"

Hindi ako makapaniwala. Kabilang si Van sa mga ito? Sabagay, ang yaman niya at ang
fafa-este, pogi pala.

"Every year ay meron silang hinahalal na labindalawang masters. Kabilang na nga

doon si Van Batalier, nabasa ko name niya sa magazine. Pero umalis na yata siya,
nag-inarte."

"Eh, ano 'yung Black Omega Band?"

"Ang sabi sa chismis, once upon a time, may lima sa miyembro nila ang searching sa
long lost loved ones nila. Bumuo sila ng banda para madali silang makita ng mga
hinahanap nila. Oh, di ba, taray ng love story nila?"

"Pero kilala mo lahat ng member ng Black Omega Society?"

"Sa ngayon kasi may mga lumabas ng names nila, e. Palagi rin silang topic ng
bachelor magazines. Pero sa totoo lang, iyong iba sa kanila ay 'di pa rin
napapangalanan. Pa-misteryus ang iba! Mas nakakagigil tuloy sila!"

"Mapanganib ba sila?"

"Of course. Mayaman sila at nakukuha nila ang lahat ng gusto nila." Biglang
nagningning ang mga mata ni Betchin. "Pero sa kabila nito, pantasya sila ng mga
kababaihan. Imagine, pinagsama-sama silang nagyayamanan at naggagwapuhang mga
nilalang!"

Unti-unti ng nabubuo ang mga sagot sa mga tanong ko. "Sa tingin mo ba ay dapat ko
ng iwasan si Van?"
"Oo. Sabihin mo ay ako na lang ang asawahin niya!"

"Pero ang asim mo."

"Ha?"

"Este, maiba tayo. Iyon ba ang dahilan kung bakit parang maamong tupa si Tristan sa
tuwing makakasalubong ko?"

"Sabi nga nila, Black Omega Society ang batas sa lugar

na ito. Kalabanin mo na ang lahat wag lang sila. Kung gugustuhin nga nila ay puwede
nilang ipasara ang school na ito, e! At kung gugustuhin ni Van, kayang-kaya niyang
alisan ng kabuhayan ang angkan ni Tristan! Ganoon kalawak ang power ng money and
connection ng frat na iyon!"

"Siga lang?"

"Iyon din ang dahilan kung bakit halos sambahin ka ng mga kaklase natin. Ikaw ba
naman na syota ng isa sa mga member ng Black Omega Society, eh. Bihira iyon!"

May point siya. Kaya pala halos lahat ng daanan ko ay nahahawi ang mga estudyante.
Hindi ko alam, pero para bang takut na takot sila sa akin.

Maya-maya pa ay may nagsasalita na sa likod ko. "What do you think you are doing
with my girl?" Nakabaling siya kay Betchin.

Si Van!

Umatras si Betchin na parang umiiwas sa apoy. "Sorry."

Tinulak ko si Van sa dibdib. "Wag ka ngang mayabang! Kaibigan ko siya!"

Uy, tigas!

"I see." Walang buhay niyang sagot. Hinila na niya ako sa pulso.

Sinenyasan ko na lang si Becthin na aalis na kami.

"Bakit ba basta ka na lang pumapasok sa university na 'to? Hindi ka naman

estudyante dito, ah!"

"Because I am Van Ross Batalier."

Tinabig ko ang kamay niya kaya napahinto kami. "Bakit, pa-aari mo ba ang eskwelahan
na'to?"

"Yes. Lahat ng tinutungtungan ko ay pag-aari ko." Humarap siya sa akin at lumapit.

"Especially you."

"Ha?"

"Ayokong nakikita kitang nakikipag-usap kung kani-kanino!"

"Pero kaibigan ko si Betchin."

"Kahit na. Baka mamaya ay nalilibang ka masyado at nakakalimutan mo na ako."

Hindi ko alam kung mangingiti ako sa dahilan niya.

"Remeber this," iniangat niya ang aking baba. "Wala ka ng ibang gagawin sa buhay mo
kundi ang isipin ako, do you understand me?"

Napalunok ako.

"Do you understand me, Veda?"

Tumango ako. "Opo."

"Good. Let's go." Ipinagbukas niya ako ng pinto sa kotse.

"Saan tayo pupunta?"

"I'm gonna marry you."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 10

Chapter 10

"M-MAGPAPAKASAL?" tigagal na tanong ko kay Van. "Magpapakasal tayo ngayon?"

"Yes. Don't worry, I'll be a good husband -"

Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin nang sapakin ko siya sa panga.

Sa wakas, nakatama rin!

"Anong kasal? Eh, kung gulpihin kaya kita!" hinihingal kong bulyaw sa kanya.

Madilim lang ang kanyang mukha habang sapu-sapo ang sariling panga.

Ilang sandali pa'y lumamlam ang aking mga mata. "Hindi kasi ganun kadali ang lahat,
Van. Marami pa akong responsibilidad. Magulo pa ang buhay ko..."

"What should I do, then?"

Lumapit ako sa kanya at tiningala siya. "Kilalanin mo muna ako. Gusto kong makilala
muna natin ang isa't isa. Pag-isipan mong mabuti kung ako nga talaga ang gusto mong
mapangasawa."

"Pinag-isipan ko na."

"Ang kasal, hindi pinag-iisipan ng overnight lang. Sabi ko nga sa'yo, kailangan
muna nating ma-feel iyong love na sinasabi ko."
"Fine. What if I fuc k you instead?"

Sinuntok ko ulit siya sa panga pero nasalag na niya. "Bastos ka talaga!"

"I was just kidding." Biglang tumunog ang cellphone niya kaya hinugot niya ito mula
sa kanyang bulsa. "Did you eat your lunch?"

"Oo naman. Bakit mo naman naitanong?"

"Naka-alarm kasi sa cellphone ko. I made an alarm on my phone to remind me. Even
your dinner."

"Bakit mo naman kailangang gawin 'yun?"

"Para makasiguro ako na kakain ka."

Nakakainis siya! Kinikilig tuloy ako!

Lumapit siya sa akin at pinangko ako gamit ang kanyang mga bisig.

"Haler, hindi po ako lumpo. Kaya ko pong maglakad mag-isa."

Wala

na akong nagawa nang ipasok na niya ako sa kotse. Pagkalapag niya sa akin sa
passenger's seat ay kinabitan niya ako ng seat belt. Hindi ko maiwasang mapatitig
sa kanya lalo na't bahagyang magkalapit ang aming mukha. Nakakaasar lang kasi, ang
gwapo niya talaga. Sumabay pa iyong maamoy ko ang mabango niyang hininga.

"Nakakainis ka." Mayamaya ay sabi ko.

"Ano na naman ang kasalanan ko?"

Umiling ako na medyo naluluha. Sa unang pagkakataon kasi ang mayroon sa aking nag-
alaga.

"You may punish me, if you want."

"Iba naman kasi ang dahilan kung bakit naiinis ako sa'yo."

"Tell me,"

Umiling muli ako at pasimpleng pinunasan ang aking mga luha. "Basta wag mo akong
masyadong alagaan."

"Why is that?"

Nag-iwas ako ng tingin. "Wala, wag mo kong pansinin."

"Come on, tell me."

Iniba ko na ang usapan. "Hatid mo na ko, may trabaho pa ko."

"Why do you need to work?"

"Dahil kailangan ko pong kumita ng pera."

"Bigyan na lang kita ng pera."

"Iyan ang wag mong gagawin. Sabi ko sa'yo, hindi naman ako lumpo. Kaya kong tumayo
at magtrabaho."

Hindi na siya kumibo at sumakay na sa driver's seat. Binuhay niya ang makina at
walang imik na pinaandar ang kotse.

"Galit ka ba?"

Hindi siya nagsalita. Nagpatuloy lang siya sa pagmamaneho.

"Uy, galit ka?"

Bigla niyang inihinto ang sasakyan. "I just don't get it. Bakit hindi na lang muna
tayo maglandian kesa magtrabaho ka. Then bibigyan na lang kita ng pera."

"Maglandian talaga?"

"That word came from you, remember?"

Napakamot ako. "Okay, ganito na lang. What if kung pumayag akong halikan

mo ako ngayon, papayagan mo na akong mag-work?"

Lumikot ang kanyang mga mata.

"Uy, ano? Okay ba 'yun?"

Matagal siya bago nakasagot. "You need to beg for my kiss."

Kumulo ang aking dugo. "Ang kapal talaga ng lalaking ito. 'Di bale na, ihatid mo na
ko pauwi -"

Bago pa ako makapagsalita ng kasunod ay nasakop na ng mga labi niya ang labi ko.
Hindi ko namalayan na tumutugon na rin pala ako.

Hinaplos niya ang aking pisngi habang pumapaling ang kanyang ulo. Aminado ako na
magaling talaga siyang humalik kaya hindi ako makasabay noong una. Subalit pagtagal
ay unti-unti na rin akong nakakasabay sa kanyang paggalaw, sa musika na ang
nakakarinig ay kami lang dalawa.

Kasabay nito ang malakas na pagtibok ng aking puso. Hindi ko maipaliwanag ang
nararamdaman ko, pero masaya ako. Natatakot tuloy ako.

Hindi kaya in love na ako?

...

"BEKS, anong ginagawa mo dito? Gabi na, ah. Hindi ka ba inaantok?" Pupungas-pungas
na tanong sa akin ni Betchin. Paano'y malalim na ang gabi nang istorbohin ko siya.

"Pasensya na, Beks. Wala kasi akong mapuntahan. Pwede bang dito muna ako kahit
hanggang umaga lang?"
"Ano bang nangyari? At saka bakit ganyan ang suot mo?" Namilog ang mga mata niya
nang makita niyang nakamaiksing palda ako. Nakasuot din ng stockings na itim ang
mga hita ko. Namumukadkad ang make up sa mukha ko. "Anyare sa'yo, mukha kang
hostess?"

Napahagulhol ako.

Napaluha na rin si Betchin nang makita niya akong umiiyak kaya niyakap niya ako.
"Iyong gagong tiyuhin mo na naman ay may kagagawan nito, ano?"

"Pinagtatrabaho

niya ako sa bar!" iyak ko.

"Bakit daw?"

"Natalo raw kasi siya sa sugal." Kumalas ako sa kanya na puno pa rin ng luha.
"Beks, hindi ko kaya. Napakaraming manyakis dun."

"Kaya dito ka tumuloy?"

Tumango ako. "Paano nito si Dudot? Paano ako nito. Tiyak na galit na galit na si
'Tsong Francis kapag nalaman niyang hindi ako tumuloy."

"May solusyon ako sa problema mo."

"Ano?"

"'Lika." Niyakag niya akong pumasok. Sa cabinet nila ay kumuha siya ng bote na may
laman.

"Ano yan?"

Sinalinan niya ang baso at iniabot sa akin. "Lambanog. Lakas tama 'yan."

"Bakit ko iinumin 'yan?"

"Pakalasing ka. Kapag may tama ka na, puntahan mo si Van."

"'Tapos?"

"Pabuntis ka."

"Ha?"

"Solve ang problema mo kapag nabuntis ka niya."

...

HUMAHANGOS na nananakbo si Van papalapit sa kanilang gate nang makita niya ako.
Nakapantulog pa siya at walang sapin ang mga paa. Kahit magulo ang buhok niya ay
hindi ito nakabawas sa kanyang kagwapuhan. Kahit tila kababangon niya pa lang sa
kama ay naamoy ko pa rin ang pabango niyang mamahalin.

"What hell are you doing here this late night?" Marahas niyang binuksan ang gate at
niyakap ako. "Are you all right?"

"Wala lang," Suminok ako. Ganito yata talaga ako kapag lasing, sumisinok.

"Are you drunk?"

"Sakto lang."

Napatingin siya sa suot ko. "Bakit ganyan ang suot mo?"

"Wala 'to. 'Lika, dun tayo sa kwarto mo. Buntisin mo ko."

Napamura siya. "Saan ka ba galing?"

"Sa bahay."

"Bakit ka lasing?"

"Para malakas ang loob kapag naiskoran mo."

Napapailing na lang siya.

"Come here." Pinangko niya na naman ako gamit ang kanyang mga bisig.

"Hindi po ako lumpo -"

"Pero lasing ka," dinala niya ako sa kanyang kwarto. Nang makapasok kami doon ay
inihiga niya ako sa kama.

"Van, iskoran mo na ko."

"You're drunk." Tinanggal niya ang boots ko.

"Eh, ano ngayon?"

"Fucking a drunk woman is not my thing."

"Kaya ko,"

"You don't know my action when I fuck."

"Action star ka pala, eh."

Napapabuga na lang siya ng hangin habang hinuhubaran ako.

"Bakit mo ako hinuhubaran?"

"Para makahinga ka nang maayos."

"Weh, di nga? Dahi-dahilan ka rin eh, nuh?"

"Could you just shut up!" Binulyawan niya ako. Pulang-pula ang mukha niya.

"Iskoran mo na kasi ako at mananahimik ako."

"But you're drunk!"

"Eh, ano kung lasing ako. Kaya ko pa."

Matagal niya akong tinitigan. "Fine." Tumayo siya at lumayo sa akin.

Bumangon din ako upang pagmasdan siya.

"Are you sure about this?"

"Sure na sure na sure."

Saglit siyang tumalikod at pumunta sa mini bar na nasa loob din ng kuwarto.
Nagsalin siya ng alak sa baso at pagkuway tinungga iyon. Nakailang tungga siya.

Wait? Nagpapakalasing ba siya?

"Van?"

Nang tumingin siya sa akin ay puno na ng pagnanasa ang mga mata niya.

Parang may mali?

Parang biglang may nagbago sa kanya.

"You asked for this..." mahina pero matigas na sambit niya.

Kinabahan ako.

Hinubad niya ang kanyang suot na T-shirt at saka hinubo ang pajama. Napaawang ang
mga labi ko sa nakikita kong grasya.

Ilang

sandali pa'y lumapit siya sa akin.

Tumayo ako at tiningala siya. Tumingkayad ako upang halikan siya.

Bago pa lang magdadampi ang mga labi namin nang bigla niya akong sakalin. Halos
hindi ako makahinga.

"Remember this. I ruled when I fuck."

Tumango ako dahil hindi na ako makapagsalita. Tinulak niya ko nang malakas kaya
tumilapon ako sa kama. Kumubabaw siya sa akin at pinunit niya ang suot kong damit.

Ang lakas niya!

Nagpumiglas ako. "Van -"

Tinakpan niya ang aking mga labi. "You are not allowed to speak unless I say so."
Pagkuwan ay sinampal niya ako nang malakas.

Halos mawalan ako ng malay sa lakas niyon.

Minuto lang at naramdaman kong may ipinulupot siya sa magkabila kong pulso. Nang
maramdaman ko ang malamig na bakal ay napabalikwas ako.

Kadena!

Akma pa lang akong babangon nang sakalin niya muli ako. "Don't move or you'll get
punished."
Pero lalo akong gumalaw. Ayun tuloy, ipu-punish na yata niya talaga ako!

Halos maluha ako sa takot ng makita ko na nagliliyab ang mga mata niya.

Hindi siya ang Van na kilala ko. Hindi siya ang Van na kanina lang ay kausap ko!

May sapi siya! May toyo! May topak!

Iginapos niya sa headboard ng kama ang mga kamay ko. Pagkatapos ay pinuluputan niya
rin ng kadena ang leeg ko.

Pucha, mukhang balak niyang patayin ako!

Binaklas niya ang aking bra at sumulpot ang malulusog kong dibdib. Pinakatitigan
niya lang ito at hindi na pinagkaabalahang hawakan.

Kinakabahan ako. Ano ang mga gagawin niya sa akin bago niya ako buntisin?

Bumaba siya patungo sa aking gitna. Ibinuka niya ang aking mga hita. Walang-ingat
niyang sinira ang aking undies. Kamuntik na akong mapatili.

Shit! Nakita na niya ang perlas ko!

Segundo lang at naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa bahagi kong iyon.
Sumunod ay ang mainit niyang mga labi. Napaigtad ako nang maramdaman ko ang mainit
niyang dila sa akin!

"V-Van..." Napaungol ako. First ko kasing maranasan ito. Kinakain pala ang bahaging
iyon? Tinitikman pala iyon?

Tumayo si Van at binuksan ang tukador sa uluhan ko. Kumuha siya ang kandila doon at
lighter. Sinindihan niya ang kandila.

"Pucha!" Napamura ako. "A-anong gagawin mo?"

Itinapat niya ang kandilang may apoy sa dibdib ko. Panandalian lang ay pinatakan
niya ang aking nipple.

Napapikit ako sa sakit.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 11

Saree. Laseng ako kagabi, nakalimutan ko iyong pinapaayos na blank chapter ni JF.
Haha. Ito na. PS. Mana si Van sa author. ^_^v -Admin Aaron
Chapter 11

PINILIT kong kumawala sa kadenang nakapulupot sa aking pulso, subalit hindi ko

nagawa. Hindi ko kayang tiisin ang sakit ng mga patak mula sa nag-aapoy na kandila.

"Van, ayoko na -" Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang sikmuraan niya ako.
Tulad ng kandilang ipinapatak niya ay tila ba naupos din ako.

Nasaan na iyong Van kanina na mahinahon at maamo?

Bakit bigla siyang nawala?!

Bakit demonyo na ngayon ang kasama ko?!

Nagpatuloy siya sa pagpatak sa akin. Nagmula sa dibdib patungo sa aking tiyan,

pababa sa aking puson.

"'W-wag... maawa ka..."

First time ko, pero mukhang siya lang ang nag-e-enjoy. At dahil sa mga
pinaggagagawa niya ay nawala ang kalasingan ko.

Napapikit siya na para bang may naamoy siyang masarap na ulam. "That is what I
wanna hear..." Aniya na nakapungay ang mga mata.

Nang tingnan ko siya ay parang hindi ko na siya kilala. Iba na ang kislap ng mga
mata niya!

Nakakatakot!

"Your beg..."

Siraulo yata ang lalaking ito. Nasa katinuan pa ba ito?

Sinubukan kong muling kumawala, pero sinikmuraan niya lang ulit ako.

Sinakal niya ako pagkuwan. "Like what I said, Veda. I ruled when I fuck."
Pagkasabi'y sinampal niya ako.

Nahilo ako at nanlambot.

Hinipan niya ang apoy ng kandila at saka itinapon sa kung saan. Kumubabaw siya sa
akin at umupo sa aking tiyan. Gusto ko sana siyang awatin ngunit baka saktan na
naman niya ako.

Natatakot ako na baka suntukin niya naman ako.

Ilang sandali pa'y may pumatong sa dibdib ko na mainit na bagay. Mahaba ito at
matigas at tumitibok - at may helmet. Nang sulyapan ko ito ay namilog ang aking mga
mata.

Patola!

Hindi pala. Ito na pala iyong batuta niya!

Umangat siya at inihampas ang kanyang kuwan sa aking mukha. "You should be
punished, you know that?" Pagkatapos ay inihampas niya ulit sa aking mukha. "You
broke my rule."

Nais ko man siyang itulak, subalit nakagapos ang aking mga kamay.

Dinakot niya ang aking baba at pinisil ito sanhi upang magbukas ang aking bibig.
Sumunod ay ipinasok niya ang kanyang titi.

Nanlaki ang aking mga mata. Lalo na nang ibaon pa niya ito sa aking ngala-ngala!

"Fu ck!" napaungol siya sa sarap.

Samantalang ako ay halos hindi makahinga!

Ano kayang batas niya ang nilabag ko?

Bakit niya ako pinaparusahan nang ganito?

Hinila niya ang kanyang pagkalalaki kaya nailuwa ko ito. Pero tumalbog lang ito
mula sa bibig ko kaya doon nagdribol sa mukha ko.

Pinagmasdan niya ang mukha ko habang hinihimas sa mga labi ko ang kanyang
pagkalalaki.

Mayamaya pa'y walang kahirap-hirap niya muling ipinasok iyon sa bunganga ko. At sa
pagkakataong ito ay ibinaon niya na ito hanggang sa lalamunan ko!

Mabuti at hinila niya ulit ito agad. Habol ko ang aking paghinga nang mawala ito sa
aking bibig.

Sinakal niya muli ako. "Never break my rule, you understand me?"

Mangiyak-ngiyak na lang akong tumango sa kanya.

Tumayo siya at lumayo sa akin. Ang naaaninagan ko lang ay ang kanyang tattoo sa
braso.

Meron din siyang tattoo na krus sa kanyang likod na may numero. Ano kayang ibig
sabihin niyon?

May kinuha siya sa ilalim ng kama na hugis microphone.

Kakanta siya?

Nag-vibrate iyon nang may pindutin siyang switch.

Lumapit siya sa akin at ibinuka ang aking mga hita. Hindi na ako pumalag dahil baka
maparusahan na naman ako.

Idinikit niya iyon sa gitna ko na. Napaliyad ako dahil nanginginig iyon. "A-ano
yan?"

"Your moan, Veda." Sumimangot ang gwapo niyang mukha. "Not your voice."

Ang dami namang rules!

Ipinasok niya iyon sa akin kaya napaangat ako. Naramdaman ko kasing tila hinihimay
niyon ang mga laman ko.

Shit, alam ko na kung ano iyon! Laging may ganito sa bag si Betchin kaya alam ko
ito.

Pinaikot-ikot niya ito sa pagkababae ko. Ito siguro ang dahilan kung bakit
napapatirik ang mga mata ko.

Dinuraan niya ang pagkababae ko, saka isinentro ang nagv-vibrate na hugis maliit na
microphone.

Sa umpisa ay masakit... pero habang tumatagal ay dumudulas na ang bagay na iyon sa

akin.

Naghalo sa laway ni Van ang tila katas na mula sa akin mismo. Hindi ko alam kung
paano nangyaring basang-basa ako sa parteng iyon.

Napaungol ako. Iyan tuloy, lalo niya iyong ibinaon. Nanggigil yata si pogi kaya
itinusok lalo. Para tuloy may kung anong lalabas sa akin.

Bakit ganito ang pakiramdam ko? Noong una ay natatakot ako, pero pagtagal ay parang
nagugustuhan ko na ang ginagawa niya.

Ito na ba ang sex? Ganito ba ang sex?

Habang nasa loob ko ang bagay na iyon ay dumampi naman sa dibdib ko ang mga labi ni
Van. Gamit ang kanyang

dila ay nilaro niya ang aking nipple. Wala siyang pakialam kahit puro kandila iyon.

"V-Van..." Yari napaungol na naman ako. Ibinaon niya tuloy lalo ang hawak niyang
mikropono.

Napakagat labi ako. Samu't sari ang nararamdaman ko. Parang lahat ng gawin niya sa
akin ay ayos lang. Kahit alipinin niya ako sa kama ay okay lang.

Panandalian lang ay napatili ako. Nangisay ako at nanginig. Hindi ko alam pero may
kung anong lumabas mula sa akin.

Ang sarap!

Mukhang naramdaman ni Van ang nangyari sa'kin kaya hinugot niya ang bagay na iyon.
Itinapon niya iyon pagkatapos.

Daig ko pa ang naka-drugs nang matapos. Para bang nasasabik ako sa mga pwede niya
pang gawin sa akin.

Ano ba itong nangyayari sa akin?

Nahawa na ba ako sa kabaliwan ng lalaking ito?!

Kumubabaw siya sa akin matapos ibuka muli ang aking mga hita. Itinutok niya ang
kanya sa akin at saka marahang ipinasok iyon.

Napaigtad ako sa sakit.

Mas masakit iyon kesa sa microphone!

Mas malaki kasi.

Mas mahaba.

Mas matigas!

Gusto ko siyang tabigin o itulak palayo. Subalit paano ko naman gagawin iyon kung
nakagapos ang mga kamay ko.

Marahan siyang pumasok sa akin. Umigting ang kanyang panga habang pinagmamasdan ang
aking reaksyon. "D-Damn, you're tight..."

Wala akong nagawa kundi ang umiyak na lang.

Nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Mahapdi sa umpisa ngunit pagkatagalan ay

nawawala na. Kaakibat nito ang pabilis na pabilis niyang paggalaw sa aking ibabaw.
Hindi lang basta bumibilis, rumarahas din.

Sinubukan kong magmakaawa sa kanya pero tinakpan niya

lang ang aking bibig. Mukhang nag-e-enjoy siyang pagmasdan ako habang nakikiusap sa
kanya. Naaaliw siyang makita ang aking mga luha.

Nasaan na iyon sinabi niya na hindi na ulit ako iiyak? Mukhang pagdating sa kama ay
natutuwa siyang makita akong umiiyak.

Minuto pa ang lumipas at mas lalo na siyang bumilis. Malapit na nga yatang masira
itong kama sa lakas ng pag-uga namin.

Napapasigaw siya habang sinasakal ako. Napapahiyaw siya habang sinasampal ako.

Hindi ako makawala dahil sa pagkakagapos ko. Ang magagawa ko lang ay hayaan siya sa
kanyang gusto.

"I-I'm coming..." Ungol niya mayamaya. Bumilis siya sa pag-ulos at mas lumakas.

Ilang segundo lang ay mabilis siyang tumayo. Doon siya nagtungo sa mukha ko at
itinutok ang kanyang ari. Sumaboy sa pisngi ko ang malapot na likido mula sa kanya.
Halos umalulong siya nang tumama iyon sa aking mukha.

Napasalampak siya sa aking tabi pagkatapos.

Tagaktak ang pawis niya habang hinihingal. Daig niya pa ang nanakbo ng ilang
kilometro sa kanyang hitsura. Hindi nagtagal ay lumalim na ang kanyang paghinga.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na rin pala ako.

...

KAHIT masakit ang aking katawan ay pinilit kong bumangon.

Wala na ang gapos sa mga kamay ko at nag-iisa na rin ako sa kuwarto.

Iika-ika akong bumangon at nagbihis. Kahit masakit ang mga kasu-kasuhan ay kumilos
ako.

Magandang pagkakataon ito dahil mukhang wala si Van dito.

Pero mahirap balewalain ang pagkain na nakahain sa lamesita. Sa hitsura niyon ay
halatang pinaghandaan talaga. Nakalinya kasi nang maayos ang mga karne,

at parang hinaluan ng art dahil sa disenyo ang mga gulay.

Ngunit ang importante ngayon ay makaalis ako. Kailangang makatakas ako sa psychotic
na iyon.

Bago ako tuluyang umalis ay napasulyap ako sa dugo na nasa kama.

Gusto kong maiyak, kaso sayang ang time. Later na lang.

Lesson learned: Mag-ingat sa mga guwapo na ang mukha ay maamo. Ang iba sa kanila ay
tulad ni Van, may toyo!

Wala naman akong hirap na nakalabas nang umagang iyon. Madali rin akong nakahanap
ng taxi cab pauwi. Habang nasa sasakyan ako ay nag-isip-isip na ako ng mga plano
ko. Kailangang makalayo ako.

Plano kong kunin muna si Dudot. Pihado kasing palalayasin ako ni Tiyo Francis.
Tiyak na nalaman na niyang hindi ako tumuloy sa bar.

Magpapakalayu-layo na lang kami. Bahala na kung saan kami mapadpad na magkapatid.

Ang mahalaga ay makalayo ako kay Van at kay Tiyo Francis.

Good thing na walang nakakaalam na ako si Madam Charing maliban kay Betchin at
Dudot. Pwede pa rin akong makapagtrabaho kahit iwan namin si Tiyo. Malabo rin naman
ng malaman kung saan ako nagtatrabaho. Wala rin kasi siyang ideya kung ano ang
pinagkakakitaan ko.

Pagbaba ko ng taxi ay nanakbo na ako sa bahay. Swerte ko kapag hindi ko nadatnan si

Tiyo. Kaso malas dahil pagbukas ko ng pinto ay sampal niya ang sumalubong sa akin.

Nabuwal ako nang tamaan niya ako sa mukha.

"Tangina ka, umuwi ka pa!" Nanlilisik ang kanyang mga mata sa galit.

"T-tsong..."

Sinipa niya ako. "Hayop ka! Dahil sa'yo, sinisingil na ako sa casino!"

"T-tsong, hindi ko po talaga kaya..." Napahagulhol na ako.

"Ah, ganun." Umalis siya at nagtungo sa kwarto. Paglabas niya ay kinakaladkad na

niya si Dudot. "Pwes, itong kapatid mo na lang ang bubugbugin ko!"

"Tsong, wag ho -"

Huli na dahil nasapok na niya si Dudot sa mukha. Mukhang kanina niya pa ginugulpi
ang bata dagil puro pasa na kasi ito sa katawan.

"Ito ang gusto mo, di ba? Ang may magdusa dahil sa kasalanan mo!" Sinipa niya si
Dudot sa sikmura kaya namilipit ang bata.

Tumayo ako upang awatin siya, pero ibinato niya lang ako pabalik sa kinasdlakan ko.

"Mga wala kayong silbi!" Pinagsisipa niya ang bata.

Namumutla na ito dahil sa malalakas na sipang natatamo nito.

Tumayo muli ako upang awatin si Tiyo, pero sinabunutan niya lang ako at itinulak.
Napasalampak ako sa mesa.

"Papatayin ko ang batang ito!" Tuloy lang siya sa pagtadyak kay Dudot.

Mukhang wala siyang balak tigilan ang pagsipa sa bata hangga't hindi ito nawawalan
ng malay. Lalo pa't nakita kong tumitirik na ang mga mata ni Dudot sa sakit na
nararanasan nito.

Sa likuran ko ay kusa kong nadampot ang kutsilyo. Sinaksak ko si Tiyo Francis sa

likod nang makalapit ako.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 12

Chapter 12

DUGO.

Napakaraming dugo. Nagkalat ang dugo sa sahig. May mga dugo ako sa kamay na hindi
naman akin.

Napaluhod si Tiyo Francis matapos ko siyang saksakin. Kasunod nito ay tuluyan na

siyang napasalampak sa lapag.

Napaatras ako bago ko naibagsak ang hawak kong kutsilyo. Natumba ako at napaupo.
Nagtatanong ako kung ano ba itong nagawa ko.

Nasa mga mata ni Dudot ang pag-aalala, ngunit hindi para kay Tiyo Francis, kundi
para sa'kin. Alam niya kung ano ang pwedeng mangyari sa akin.

Ayokong makulong!

Kahit iika-ika ay tumayo ang bata. Sinikap niyang makalapit sa akin upang gisingin
ako sa naglalakbay kong diwa. "A-ate..."

"D-Dudot..." Hagulhol ko. Hindi ko na malaman kung ano ang gagawin ko.

"T-tumayo ka, Ate..."

"Ha?"

"U-umalis tayo dito..."

"P-paano si Tsong..."

"Papatayin ka niya, Ate. Sabi niya sa'kin, papatayin ka niya..." Hinila na niya ako
kahit nanghihina siya. Hindi ko na alam kung paano ako nakatayo. Basta ang
natatandaan ko lang ay nagpatianod ako sa kanya, nanakbo kaming dalawa.

Nang malayu-layo na kami sa bahay ay huminto ako sa pagtakbo.

"Ate, bakit ka huminto?"

Tagaktak ang luha ko. "H-hindi ko kayang iwan si Tsong."

"P-papatayin ka niya. Papatayin niya ako kapag nakatayo siya." Bakas sa mukha ni
Dudot ang takot. Halata na kanina pa yata siya ginugulpi ni Tiyo.

Lumuhod ako upang magpantay kami. "H-hindi ko kayang iwan si Tsong kahit gaano siya
kasama."

Napahagulhol na rin si Dudot. "Pero baka patayin ka niya."

"Lakasan mo ang loob mo. Lakasan natin ang loob

natin." Hinimas ko siya sa ulo. "Kailangan ay malakas tayo kapag binalikan tayo
nila Mama."

Tumango siya na puno ng luha.

"Humingi ka ng tulong. Huwag kang aalis hangga't walang dumarating na tulong."

Umiiyak lang siyang nakatingin sa akin.

"Kapag dumating ang tulong, umalis ka na. Hihintayin kita dito, sabay tayong
aalis."

Yumakap siya sa akin nang mahigpit. Pagkatapos ay nanakbo na siya pabalik sa amin.

Hindi ko mabilang kung ilang minuto rin akong naghintay. Sa tancha ko nga ay umabot
din ng isang oras. Hindi ako mapakali, gusto ko siyang sundan. Ngunit kapag ginawa
ko 'yun ay baka mapasama kaming dalawa.

Nakahinga lang ako nang maluwag nang makita ko si Dudot na papalapit. Ang sabi niya
ay nakahingi na raw siya ng tulong kay Urok.

"Saan na tayo nito?"

Matagal na napaisip si Dudot. "May alam ako."

"Saan?"

Hinila niya ako. "Basta, sumama ka na lang sa akin, Ate."

...

"KANINONG BAHAY ITO?" Nakakunot-noo kong tanong kay Dudot nang makapasok kami sa
isang malaking bahay. Malawak ito at mukhang mamahalin ang mga gamit. Dumaan lang
kami sa basement, kung saan may lagusan, kaya nami nakapasok dito.

"Wala pa ang may ari ng bahay na 'to."

"Ha? 'Di ko ma-gets."

Napabuga siya ng hangin. "Dito kami madalas maglaro ni Sakang."

"Sino si Sakang?"

"Syota ko."

Piningot ko siya sa tainga. "'Taragis kang bata ka. Umiihi ka pa nga sa higaan, may
jowa ka na?"

"Don't worry, Ate. Di naman ako seryoso sa kanya."

"Wow, heartthrob? 'Di ka pa nga tuli, aba!"

"Ang mahalaga, Ate,

may pansamantala tayong matutuluyan."

"Sigurado ka ba na wala ang may ari nitong bahay na ito?"

"Positibo, Ate. Tingnan mo ang kisame."

Nang tingalain ko ang kisame ay puro sapot na nga ito. Pati ang mga sofa at pigurin
ay nababalutan ng puting tela. "Wala bang katiwala dito?"

"Wala nga, Ate. Baka nga hindi na ito balikan ng may ari."

Napapailing ako. "Sayang naman ang bahay na ito, ang laki."

"Dito muna tayo, Ate, hangga't wala tayong matutuluyan na iba."

Tinitigan ko siya nang masama.

"Bakit, Ate?"

"Ano ang nilalaro niyo dito ng syota mo, ha?"

...

KAHIT papaano ay unti-unti ko ng nakakasanayan ang pagtira namin ni Dudot sa

malaking bahay.

Apat na araw na rin ang lumipas nang maiskoran ako ni Van. Apat na araw na rin
akong hindi napagkakatulog dahil sa nagawa ko sa aking Tiyo Francis. Gumaan lang
ang aking pakiramdam nang mabalitaan ko kay Betchin na maayos na ang lagay niya.
Nakalabas na nga raw ng hospital.

"Ano na ang plano mo ngayon? Kailan ka papasok?" Tanong sa akin ni Betchin matapos
suminghot sa kanyang kili-kili.
"Heto, magtatago muna ako."

"Wala ka naman yatang balak idemanda ng tiyo mo."

"Pss. Hindi mo pa ba kilala ang demonyo na 'yun?"

"Kasi kapag nakulong ka, sino na ang magpapakain sa kanya?"

Napaisip ako. May point siya ron.

"Sino na ang magtatrabaho para sa kanya. At saka ang balita ko ay ipinapahanap niya
raw kayong magkapatid dahil nag-aalala daw sa inyong dalawa."

Napapailing na lang ako. Parang imposibleng mag-alala sa amin ang animal na iyon.

"Wag mong sirain ang

pag-aaral mo dahil lang nagtatago ka sa kanila. Pumasok ka pa rin at mag-aral."

Bigla akong naliwanagan sa sinabi niya. Marami akong pangarap at gusto kong
makapagtapos. Kailangan ko pa ring isabay ang pag-aaral ko sa pagtatrabaho.

"Sige, bukas papasok na ko."

Biglang nanlaki ang mga mata ni Betchin nang mapatingin sa likuran ko.

"B-bakit?" Kinabahan na rin ako.

Nagsalita siya nang pabulong. "Si Van."

Napapikit ako. Paano niya nalaman itong bahay ni Betchin? At paano siya nakapasok
sa loob ng bahay?

Nilingon ko siya at tiningala. "Anong ginagawa mo dito?!" Hayup ka!

"Looking for you."

Sinenyasan ko si Betchin. "Alis ka muna, kakausapin ko lang 'to."

"Ah, excuse me. Bahay ko po ito."

"Dun ka muna sa kwarto mo."

"Fine." Sabay singhot muli sa kanyang kili-kili.

Nang mawala si Betchin ay tiningala ko na si Van. "A-ayoko na."

Shit. Bakit kailangang mautal?!

Saka bakit nanginginig ang tuhod ko?

Bakit bigla akong kinabahan? At bakit ako nasasabik-natatakot pala.

"Umalis ka na, Van." Utos ko sa kanya. Pinigilan kong mapapikit kasi ang bango
niya.

"Naiskoran na kita. Pananagutan kita."

"Kahit 'wag na."

"Why?" Pagkaamo-amo ng mukha nito, sarap tsinelasin.

"Basta ayoko na. Please, umalis ka na."

"I'm not going anywhere until you marry me."

Napangiwi ako. Nakakainis kasi, ang guwapo niya habang sinasabi iyon. "Ayoko kitang
mapangasawa." Gusto ko pang mabuhay nang matagal. Dugtong ko sa isip ko.

"But I want you to be my wife."

"Eh ayoko nga sa'yo. Nananakit ka.

First time ko po 'yun kaya dapat heaven, at hindi hell."

"But that's how I fu ck."

Napasintido ako. Ang kulit ng lalaki na ito. Bukod sa fitted niyang shirt na v-neck
na may kumikinang at mukhang mamahalin na alahas sa kanyang leeg, sa ripped jeans
niya na pinapintog ang kanyang mga hita, at sa mabango niyang amoy, ano kaya ang
kabaligtaran nito para maipintas ko nang sa ganun ay maluwag sa sarili ko na i-
reject siya?

"Basta, ayoko na. Paano kung mag-asawa na tayo, then nabuntis mo ako, 'tapos
nangangailangan ka sa kama, eh di nakunan ako? Pihadong gugulpihin mo ako."

"I don't fuc k pregnant women."

Napapakamot na lang ako sa ulo. "Tapos na tayo, Van. Magmahal ka na lang ng iba.
Guwapo ka naman kaya sigurado akong makakahanap ka agad."

"I don't want anyone. I want only you."

Nakakainis! Bakit ba kinikilig ako kapag sinasabi niya sa akin ang ganito?

"I'm sorry, Van. Tatapatin na kita."

Umalon ang adam's apple niya.

Humugot muna ako nang malalim na paghinga. "Hindi kita gusto. Hindi ikaw ang
lalaking gusto ko."

Bumagsak ang balikat niya.

"Please, layuan mo na ako. Maawa ka."

"I see." Napayuko siya.

Hindi ko alam kung bakit nakaramdam din ako ng lungkot.

Kahit pa idikdik ko sa kukote ko na may sayad siya ay di ko pa rin maiwasang maawa

at paghinayangan siya.

Pumamulsa siya at naglakad upang lampasan ako. Wala siyang kibo hanggang makalabas
siya ng pinto.

Ano ba itong pakiramdam na ito, parang ang bigat? Nagsasalita ang puso ko na bawiin
ang mga sinabi ko, pero ayaw gumalaw ng aking mga katawan.

Ito na marahil ang huli kapag tuluyan na siyang makalayo. Ito na talaga ang wakas
ng istorya na ito.

Dapat matuwa ako na malalayo ako sa disgrasya, pero bakit ganito ang pakiramdam ko?

May sayad na rin yata ako.

Nilakasan ko ang loob kaya humakbang ako. Tumakbo ako para habulin ang siraulo na
lalaking iyon.

Dahil sa kanya ay nahihirapan ako nang ganito. Gasino lang talaga iyong tanggihan
ko siya, pero pinahihirapan niya ako!

Paglabas ko ng pinto ay hindi ko na siya nadatnan doon. Patakbo akong lumabas ng

gate para hagilapin siya. Pero hindi ko na siya makita kahit saan ako tumingin.

Nasaan na ang hinayupak na 'yun?

Iginala ko pa ang aking mga mata, ngunit hindi ko na talaga siya nakita. Kamuntik
na nga akong magsisigaw ng pangalan niya para lang malaman niya na humabol ako sa
kanya. Subalit wala siya kahit saan.

Umikot na ako nang tingin pero hindi ko na siya makita.

"Let me guess..."

Kamuntik na akong mapalundag sa gulat nang may magsalita sa aking likuran.

"Babawiin mo ang mga sinabi mo, right?"

Si Van!

Nakapamulsa siya at prenteng nakatayo na nakatitig sa akin. At kahit mahirap

tanggapin ay guwapo talaga sa paningin ko ang mga bad boy looks na tulad niya.
Ibang-iba ang kaguwapuhan niya lalo na sa tattoo niya.

"Kapal mo, bibili lang ako ng suka." Naglakad ako para lampasan siya.

"Last chance, Veda. Aalis na talaga ako."

"Eh, 'di umalis ka." Yabang ampota.

"Any final words?"

"Wala. Basta umalis ka na lang."

"Good-bye, Veda." Pagkasabi'y naglakad na siya.

Biglang may gumuhit na sakit sa aking puso. Hindi ko alam kung nasasaktan ako o
ano.

Grrr! Nakakainis na talaga ang lintik na lalaking ito. Alam na niya ngayon kung
paano ako galitin.

Sa inis ko ay dinampot ko ang aking tsinelas. Ibinato ko sa kanya iyon habang

nakatalikod siya.
Sapol siya sa ulo!

"Darn!" Galit na nilingon niya ako. "Why the hell did you do that?"

"Nakakainis ka kasi." Nalaglag na ang aking mga luha.

Shit. Ngayon alam ko na kung bakit maraming masokista sa mundo... alam ko na ngayon
kung bakit maraming martir at tanga sa universe.

Patuloy ako sa pag-iyak. Sa bawat paghikbi ko ay gumuguhit ang sakit sa dibdib ko.

Mabibigat na mga paa ang ginamit niya para lapitan ako. Dahil mahaba ang kanyang
mga biyas, minuto lang ay nasa harapan na niya ako. "I'm sorry..."

"B-bakit, hahalikan mo ulit ako?"

Umiling siya at kinuha ang baba ko. "I'm sorry because... I'm falling for you..."
Siniil niya ako ng halik matapos niyang yumuko.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 13

Chapter 13

"ANYARE sa'yo, Veda? Bakit tulala ka?" Puna sa akin ni Betchin habang naglalakad
kami papuntang canteen.

"Ha?"

"Inlab ka, ano?"

"Anong inlab pinagsasasabi mo dyan?" Pinamulahan ako.

"Kingina, wag ako, beks. Baka nakakalimutan mo, dun kayo sa tapat ng bahay namin
naghalikan ng syota mong sexy."

Ayun, naalala ko na naman tuloy kung gaano kasarap humalik iyong psychotic na
poging iyon. Hmp. Moving on na nga ang drama ko, e.

Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Tigilan mo nga ako." Iritable kong sagot.

"Ako ang tigilan mo. Eh, kung baka nasa kama kayo naghalikan nang ganun ay malamang
najerjer ka na naman. Wag kasing galingan!"

"'Di muna kami pwede sa ganun."

"Bakit, sugatan pa ba?"

Umiling ako. "Kailangan ko muna ng helmet at body armor."

"Arte mo! Eh, ano kung nanggugulpi 'yang jowa mo kapag nasa kama kayo. Di mo ba
alam na art ang tawag dun."

"Believe me, kung nangyari sa'yo ang nangyari sa'kin baka lalo ka ng nangasim."

"Eh, sana nga majerjer din ako ng syota mo."

Napapikit ako. "Baka pwedeng tulungan mo na lang ako."

"Tulungang majerjer ni Van? Oo ba!"

Kinurot ko siya sa kili-kili. "Tange!" Dumulas lang ang daliri ko. "Payuhan mo ko."

"Okay, ganito ang gagawin natin."

"Uh-huh."

"Kapag nag-open siya ng kahit anong bagay na may kinalaman sa sex..."

"Uh-huh."

"Iiwas tayo."

"Uh-huh."

"Iibahin natin ang usapan."

"Uh-huh."

"Iwasan din nating masolo natin siya sa isang lugar."

"Uh-huh."

"Iwasan nating matukso sa mga labi niya."

Nangunot

ang noo ko. "Teka."

"Ano?"

Humalukipkip ako. "Bakit ba kung makapagsalita ka ay parang tayong dalawa ang syota
niya?"

Biglang may yumakap sa likuran ako. Nang lingunin ko ito ay nagulat ako. "Morga?"

"Kumusta, bes?"

Kailan niya pa ako naging bes?

Lumapit din siya kay Betchin at niyakap ito. "Na-miss ko kayo."

"Anong nangyayari, Morga? Bakit bigla yatang nag-iba ang ihip ng hangin?" Sita ko
sa kanya

Lumamlam ang kanyang mga mata. "Tristan told me everything."

"At anong everything naman yan?" Umangat ang isang kilay ni Betchin.

"Veda is a true friend."

Nagkatinginan kami ni Betchin.

"Tristan forced you to be his girl, pero hindi ka pumayag dahil sinabi mo sa kanya
na kaibigan mo ako. Na hindi mo kayang traydurin ako."

Tumirik ang mga mata ni Betchin. "A very touching story."

Humawak sa kamay si Morga. "Please, Veda, believe me. Na-realize ko kung gaano ka
kahalaga sa'kin."

Nagkatinginan muli kami ni Betchin.

"Babawi ako sa inyo. Gagawin ko ang lahat para maibalik ko ang tiwala niyo."

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.

"Anong ginagawa mo sa girlfriend ko?" Isang boses ang nagsalita sa likuran.

Nakapamulsa si Van at nakasimangot nang lingunin ko. Nakatingin siya sa kamay ni

Morga na nakahawak sa mga kamay ko.

Napabitiw agad sa akin ang babae at napaatras. Lumapit si Van sa amin at kinabig
ako upang ipwesto sa kanyang likuran.

Kandautal na napatingala sa Morga sa kanya. "Ah, Van. Don't worry, hindi ko naman
inaaway si Veda." Inilahad ng babae ang kamay nito sa kanya. "Ako nga pala si
Morga."

Tiningnan

lang niya ang kamay nito. "Let's go." Tinalikuran niya ito at hinila ako.

"Sandali -"

"We have to go." Hila-hila niya ako.

"Nagmamadali ba tayo?"

"Yes."

"Bakit, may hinahabol ba tayo?"

"Nope."

"Eh, bakit ang bilis mo maglakad?"

"We shouldn't waste out time. Every seconds with you is important."

Nakakainis naman ang lalaking ito, ang harot. "Saan mo ba ako dadalhin?"

"Sa kotse."

"Anong gagawin natin sa kotse mo?"

"Maghahalikan."

Pumreno ako kaya agad niya akong nilingon.

Napalunok ako. Sa labi niya agad ako napatingin. "B-bakit naman tayo maghahalikan?"
Gusto kong sikmurahan ang sarili ko dahil na-excite ako sa sinabi niya. Shet.
Mukhang psychotic na rin yata talaga ako.

"You need to learn. 'Di ka kasi magaling humalik."

Umusok ang aking ilong. "Ako 'di magaling humalik?"

"Yup. That's why you need to learn."

Nagsalubong ang aking kilay. "Ano ba ang ayaw mo sa halik ko?!"

"Iyong mukha mo masyadong steady. You should know kung paano ialon ang ulo mo."

Kumuyom ang kamao ko. "Ano pa?!"

Napaisip naman ang hinayupak. "Kapag humahalik ka na masyado mong ine-enjoy. Dapat
relax lang. Wag kang paka-ungol."

Nagtagis ang bagang ko. "Ano pa?!!!"

"Kapag nakikipaghalikan dapat di ka nakadilat. At saka wag kang manghinga."

Tila may sumabog na dinamita sa isip ko kaya hinila ko siya. "Ah ganun."

"Where are we going?"

"Sa kotse mo."

"So we're gonna do the kissing lesson?"

"Oo! Turuan mo ako dahil gusto kong matuto!"

...

"ANO?!

Bakit mo naman nginuya ang labi ni Van?!" Gulat na gulat na tanong ni Betchin sa
akin.

"Sabihan ba naman ako na di raw ako marunong humalik." Pagtatanggol ko sa sarili

ko.

"You did the right thing." Singit ni Morga na kasama naming kumakain.

"Bakit ngumuya ka na rin ba ng labi?" Ani ni Betchin kay Morga.

"Girls shouldn't be criticized by their boyfriend especially in kissing. We should

always take compliment from them. Van made a huge mistake."

"Seriously?" Sabay irap ni Betchin.

"Seriously. Based on my experience, remember?"

Nagmayabang na naman ang muse ng university. Napabuga na lang ako ng hangin.

"Walang mali sa ginawa ni Veda, right?" Sabay baling sa akin ni Morga.

"Hindi ko alam. Iba pa rin kasi ang kutob ko sa'yo."

Umasim ang mukha ng babae. "I understand. Willing naman ako maghintay kahit gaano
katagal until na mapatawad niyo ako."

Napasabunot ako sa sarili ko. "Saka ko na iisipin ang tungkol sa'yo, Morga. Aayusin
ko muna ang problema ko."

"Ano bang problema?" Tanong ni Betchin.

"Kailangan ko ng matutuluyan."

"Bakit di ka ba masaya sa mansyon mo?" Ang tinutukoy niya ay iyong tinutuluyan

naming mansyon ni Dudot na hindi ko alam kung nasaan ang owner.

"Hindi kami pwedeng magtagal doon. Paano kung dumating ang may ari ng bahay na
iyon."

"You can stay in my house if you want." Umapela na naman si Morga.

"Salamat na lang." Yamot kong sagot.

"I'm serious, Veda. Kesa naman ipakulong ka ng may ari ng bahay na iyon kapag
nalaman nito na tinitirhan niyo bahay niya."

...

/>

"SAAN tayo pupunta, Ate?" Tanong sa akin ni Dudot matapos naming mag-empake.

"Aalis na tayo dito."

"May titirhan na ba tayo?"

"Wala pa. Maghahanap pa lang."

"Hindi pa tayo pwedeng umalis."

Pumamewang ako. "At bakit hindi?"

"Dahil wala pa tayong matutuluyan. Isa pa, paano si Sakang?" tukoy nito sa jowa
nito.

"Pss. Tigilan mo ako, Dudot, di ka pa tule." And speaking of Sakang, na-meet ko na

siya. Hindi pala siya sakang. Ang sakang ay iyong dalawang ngipin niya sa unahan.
Bukaka ang mga ito at malaki ang puwang.

Napakamot na nakanguso ang batang lalaki.

"Maligo muna tayo dahil baka ilang araw tayong di makapaligo sa paghahanap ng
matutuluyan." Pagkasabi ko ay naghanda na ako ng mga damit ko pampaligo.

Dumerecho na ako sa shower room. Kailangang sulitin ko na ito dahil baka ito na ang
huli na makakapaligo ako sa ganito kagandang banyo.

Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagligo ko nang may narinig akong tumunog sa
likuran. Nagmadali akong naghilamos. "Dudot, mamaya ka na. Ako muna-" Hindi ko na
natapos ang sasabihin ko nang bumungad sa akin ang lalaking nakatalikod. Sa pwet
nitong matambok agad ako napatingin.

Napatili ako!

"What the fuck?!!" Sigaw ng lalaki.

"Bastos!" Binato ko siya ng sabon.

"What the-"

Binato ko siya ng shampoo.

"Hell-"

Binato ko siya towel.

"Are you-"

Binato ko siya mg tabo.

"Doing here-" Sapol siya sa mukha.

"Sino ka?!!" Sigaw ko sa kanya.

"Who are you?!!" Namumula siya sa galit.

"Anong ginagawa mo dito?"

"What are you doing

here?"

"Bakit ka narito?"

"Why are you here?"

"Tangina ka, ini-English mo lang ba lahat ng sinasabi ko?!"

"Seriously, what the heck are you doing here in my house?"

"Ha? Bahay mo 'to? Ikaw ang may ari ng bahay na 'to? Ikaw ang nakatira dito?"

"Yes, yes and yes."

Napatingin ako sa harapan niya. "Bastos!!!" Tinakpan ko ang mga mata ko. "Bakit yan
nakatayo?!"
"Huh?"

Binato ko siya ng panty.

...

BUMULONG sa akin si Dudot. "Ate, bakit siya naka-panty? 'Di ba lalaki siya?"

Pasimple din akong bumulong sa kanya. "Nawawala daw kasi ang mga gamit niya."

"Ahem." Tumikhim ang lalaki.

Umayos kami ni Dudot sa pagkakaupo.

"What are you doing here in my house?"

Tumayo siya kaya lumitaw ang abs niya. In fairness, malaking tao rin pala siya.
Magkasing tangkad yata sila ni Van.

Parang si Van din. Guwapo. Kaya malamang na may toyo rin ito.

"Hindi kami ang kumuha ng mga gamit mo." Sagot ko. "Dumating kami dito wala na ang
mga damit mo dito."

"That's not the question." Umismid ito.

Di ko sinasadyang mapatingin sa kanyang harapan na nakabukol. Naka-panty lang kasi

siya.

"And could you please stop looking at my undies?"

"Bakit sa'yo ba ang panty na yan? Akin yan, di ba?"

"That's not the question." Namumula ang buong mukha ng lalaking hubo.

"Bakit ka ba kasi nakahubo? Na-hold up ka ba?"

"Could you answer my question, please? Trespassing kasi kayo."

Napayuko ako. "Wala kasi kaming matuluyan ng kapatid ko kaya dito kami tumuloy.
Nagkataong parang abandonado 'tong bahay mo, 'tapos hindi pa nakalock, kaya ayun,
dito kami tumira... Pero 'wag kang mag-alala dahil paalis na kami."

"Did you know na pwede ko kayong ipakulong dahil sa ginawa niyo?"

"Alam ko. Eh, amina 'yang panty ko."

"Listen. Bakit di mo na lang ako bayaran?"

Naningkit ang mga mata ko. "Kung may pera ba ako, makikita mo ba kami dito?"

"That's not what I mean."

"Eh , ano?"
Magkasalubong ang may kakapalang kilay nito. Malapad ang balikat ng lalaki, ma-abs,
makinis at balbon... mukha siyang porn star. Pero ang mukha ay parang anghel, si
Arkanghel na galit.

"You'll work for me." Seryosong sabi ng lalaking misteryoso.

"At ano namang trabaho?"

"My name is Panther Foresteir."

"Eh, ano naman?"

Napangisi siya. May kaangasang taglay ang hinayupak. "I am the leader of Red Note
Society."

"Eh, ano ngayon?"

Humarap siya sa akin. "It means I am the most important person."

"So ano ngang trabaho?" Need ko ng kwarta, at syempre need din namin ni Dudot ng
matutuluyan kaya naging interesado ako sa sinasabi ni Pante. O kung ano man ang
pangalan nito.

Tumitig sa akin ang nakakalusaw niyang mga mata.

"Oy, ano ngang trabaho? Kapag ba pumayag ako e pwede na kami mag-stay dito ng
kapatid ko sa bahay mo? Since mukhang hindi ka naman madalas dito. At mukha rin
namang wala kang pakialam sa bahay na ito."

Nakatitig pa rin siya sa akin kaya bahagya akong nailang.

"Oy, ano nga? Gawin mo na lang akong care-taker nitong bahay mo. Kahit no pay ay
keribells lang-"

"I need you to get pregnant."

Tinakpan ko ang tainga ni Dudot. "Ha? Ano?!!!"

"Iyon ang trabaho na ino-offer ko sa'yo." Ngumiti siya. "I need you to carry my
child."

JAMILLEFUMAH

=================
Chapter 14

Chapter 14

"HA?!" Napatigagal ako sa sinabi niya.

"I need you to carry my child." Kalmadong sagot ng lalaking may ari ng bahay na
tinirahan namin ni Dudot.

Hinila ko si Dudot palabas ng pinto. Walang-salitang pinagsarhan ko ito pagkatapos.

Binalikan ko si Panther. "Joke ba yan?"

"Do I look like I'm kidding?"

Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. Panty lang ang saplot niya. "Naka-panty
ka, yeah, you look like you're kidding." Sarkastiko kong tugon.

Napabuga siya ng hangin. "Kailangan kong magkaanak. ASAP."

"At aanakan mo ako?"

"Yes."

"Bubuntisin mo ako?"

"Yes."

"Ikakama mo ako?"

"Yes."

"Paano kung tumanggi ako?"

"Ipapakulong kita."

"Bakit ako? Marami naman dyang iba? Guwapo ka naman at mukhang mapera. Bakit ako
pa?"

"I tried so many times, pero wala akong nabubuntis."

"Baog ka?"

"I'm not. Nagkakataon lang siguro."

"Paano ka nakakasiguro?"

"Because I have my own doctor."

Napabuntong hininga ako. "Okay. Paano kung tumanggi ako?"

"Ipapakulong kita."

"May kakilala ako, kaibigan ko. Mabango ang amoy. Pwede bang siya na lang?"

"No. I want you."

"Maraming way para magkaanak. May mga fertility treatment options, bakit di mo
subukan?"

"I don't want it that way. I want it in natural way."

"Bakit di mo subukan sa hayop? Malay mo makabuo ka."

"I'm not insane."

"So paano kung tumanggi ako?"

"Ipapakulong kita."

"Paano yan, may boyfriend ako?"

"I don't care. I just need to have a child."

"Magagalit ang boyfiend ko."

"I need you to carry my child."

"Paano kung tumanggi ako."

"Ipapakulong kita."

Sinuntok ko siya sa panga.

Hindi siya tinablan. "What the hell was that?"

"Tigas pala ng mukha mo. Pihado ang kapal din ng mukha mo."

Hinawakan niya ako sa braso nang mariin matapos umigting ang kanyang panga. "Hindi
ako nakikipagbiruan sa'yo, babae!"

"Paano kung tumanggi ako?"

Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. "Ipapakulong nga kita."

"Pwede ko bang pag-isipan?"

Napapikit siya. Mayamaya ay binitiwan niya ako. "Fine. I need an answer tonight."

"One week."

"Huh?"

Tinungo ko ang pinto at binuksan. "Dudot, iligpit mo na ang mga gamit natin. Dito
muna tayo ng one week."

Sumunod naman ang bata.

"What the-" Bumalatay sa mukha ni Panther ang pagkayamot.

"Dito muna kami titira habang nag-iisip-isip ako."

...
"MADAM CHARING, gagaling pa po ba ako? May taning na raw po kasi ang buhay ko."
Tanong sa akin ng isa kong customer.

Humawak ako sa bolang kristal at kunwari ay nagdasal. "May mga tanong ang bolang
kristal?"

"Ano po yun?"

"Nag-iinom ka raw ba?"

"Hindi po."

"Naninigarilyo ka daw ba?"

"Hindi po."

"Nambababae ka raw ba?"

"Hindi po."

"Ang boring naman daw pala ng buhay mo, sana 'wag ka ng gumaling."

"Po?"

"Este, gawin mo raw masaya ang mga huling sandali ng buhay mo."

"So hindi na po ako gagaling?"

"Hindi ka na raw gagaling. Mamamatay ka na."

Bumagsak ang balikat niya. "Mamamatay na pala ako." Humugot siya sa wallet niya ng
lilibuhin. "Kailangan ko na palang mag-ipon.

Baka pwedeng 'wag niyo na akong pagbayarin-"

"Pero."

"Pero ano po?"

"May pag-asa ka pang mabuhay."

"Talaga po?!" Pinandilatan niya ako.

"Oo. May pag-asa ka pang mabuhay kaya 'wag ka ng mag-ipon."

"Salamat po!" Hinugot niya muli iyong lilibuhin niyang pera. "Heto po, sa inyo na
itong wallet ko."

"Ha? Paano ang bayad mo?"

"Mamahalin po ang wallet kong yan, ibenta niyo." Sabay sibat si gago.

Binato ko siya ng wallet na binigay niya. Sapol siya sa batok.

"Tangina, sakit!"

Shit. Hindi pala batok iyong tinamaan ko - mukha pala ni Urok na kakapasok lang.
At ano naman ang ginagawa niya rito?

Pinalaki ko nang bahagya ang aking boses. "Sori." Mabuti at nakamaskara nga pala
ako.

"Ikaw ba si Madam Charing? Magpapahula sana ako."

Yari. Hindi naman niya siguro ako mahahalata. "May pambayad ka ba?"

Napahalakhak ang negro. "Juker ka pala, Madam Charing. Mukha ba akong walang
pambayad?"

"Pasensya na. Mukha ka kasing gumagawa ng uling. Upo ka."

Umupo siya.

"Anong ipapahula mo?"

"Gusto ko lang malaman kung may gusto ba sa akin iyong pamangkin ng kumpare ko."

"Pamangkin ng kumaper mo?" Kinutuban ako.

"Oo. Iyong kumapre ko kasi na si Francis may pamangkin na inaanak ko."

Kumuyom ang kamao ko. "Anong pangalan ang malas na babaeng ito?"

"Veda."

Umusok ang ilong ko. "Bakit mo naman naisip na may gusto siya sa'yo?"

"Iba kasi ang mga tingin niya sa akin. Pakiramdam ko ay hinuhubaran niya ako."

Gusto ko na siyang suntukin.

"Ayoko naman siyang patulan.

Dalaga siya at matanda na ako."

"Baka guni-guni mo lang. Imagine ang itim ng talukap mo."

"Kitang-kita ko. Alam kong inaakit niya ako."

Kapal ang pota. Tumikhim ako. "Baka naman nakadroga ka."

"Madam Charing, ang gusto ko lang malaman ay kung may gusto ba siya sa akin-"

"Wala."

"Paano niyo nalaman?"

"Isang tingin ko pa lang ay alam ko ng wala."

"Hindi ba pwedeng tanungin iyang bolang kristal mo?"

"Hindi kasi ito nakikipag-usap sa mga maligno."

"Ha?"

"Este, pagod na kasi ang bolang kristal ko."

Napailing ang mokong. "Paano ba ito? Ayaw kong umasa siya sa akin. Paano ko
ipapaliwanag sa kanya na hindi kami pwede." Sumeryoso ang mukha niya kaya lalo
siyang nagmukhang shokoy. "Mahuhulaan mo ba kung nasaan siya? Naglayas kasi siya."

"Doble na babayaran mo sa'kin."

"Sige dodoblehin ko. Saan ko siya makikita?"

Hinimas koa ng bolang kristal. "Hindi ko alam."

"Ha?"

"Time is up. Bayad muna bago umalis."

Nalukot ang noo niya na parang siko. "Walang nasagot sa mga pinahula ko?"

"Oo. Dahil wala rin namang kwenta ang pinahula mo."

Kumamot muna siya bago siya humugot ng wallet niyang mukhang mabaho. "Wala ba
talagang paraan para malaman niyo kung nasaan siya?"

"Wala."

Iiling-iling siya. "Kawawa na kasi yung kumpare ko."

"Bakit? Ano bang nangyari sa kumpare mo?"

"Nasa bahay lang, nagpapagaling. Iyak nang iyak dahil iniwan ng dalawa niyang
pamangkin."

Biglang may kumurot sa aking puso.

"Halos hindi na nga kumakain iyon, eh."

Napayuko ako. Bakit ganito ang pakiramdam

ko? Hindi ko alam kung bakit bigla na lang bumigat ang dibdib ko.

Pero kailangan ko siyang tikisin sa pagkakataong ito. Kailangan niya rin magtanda
sa mga ginawa niya sa amin. Kung babalik kami sa kanya ay paano siya matututo. Isa
pa, kung babalikan namin siya ay baka lalo na siyang hindi magbago.

...

"ANONG problema mo, bakit nakasimangot ka?" Tanong ko kay Van habang naglalakad
kami. Sinundo niya ako at ninais ko na maglakad-lakad kami kesa sumakay sa
mamahalin niyang kotse.

"I don't walk."

"Lumpo ka ba?"

"I just don't like walking."

"Lakad-lakad din kapag may time. Ikaw din, baka manigas yang mga biyas mo."

"Why don't we just take a ride on my car?"

"Wala lang. Gusto ko namang ma-experience na makasama ka sa paglalakad."

"Fine. Then until when are we gonna do this? Hanggang makauwi sa inyo?"

"Ang dami mo namang reklamo. Baka gusto mong nguyain ko ulit yang labi mo."

"I told you, you're not a good kisser."

Lumabi na lang ako. Actually, medyo nagsisisi na nga akong naglalakad kami ngayon
sa kalsada. Kanina pa ako naba-badtrip sa mga kababaihan na nakatingin sa kanya.
Aakalain mo kasing nakakita sila ng artista. Nanliliit tuloy ako.

"What are you thinking?" Biglang tanong ni Van.

"Wala. Iniisip ko lang iyong klase ko kanina." Pagsisingungaling ako.

Huminto siya at nagdilim ang mukha niya. "Di ba sinabi ko sa'yo na ako lang ang
iisipin mo?"

Which is siya naman talaga ang iniisip ko. "Ayoko nga. Baka mamaya mabulunan ka,
ako pa sisihin mo."

Tinitigan niya ako.

"Bakit ka nakatingin sa

akin nang ganyan?"

"Nothing. I just can't believe how lucky I am."

Pinamulahan ako. "Kainis 'to." Sabay hawi sa hinahangin na bangs ko.

"Can I see that?" Ngumuso siya sa dibdib ko.

"Bastos!" Hinampas ko siya ng bag.

"Bakit hindi ko pwedeng makita yan, eh pag-aari naman kita, di ba?"

"Bawal muna. May kasalanan ka pa sa'kin."

"Ano na naman kasalanan ko?"

"Baka nakakalimutan mo, binugbog mo ko sa kama!"

Sumimangot siya. "I don't wanna talk about it." Pagkuwan ay nagpatiuna na siya.

Hinabol ko siya. "Pwede ba tayong kumain muna?" Sakto namang nakakita ako ng
kalamares. "'Lika, dun tayo." Hinila ko siya. Paglapit namin sa tindero ay tumuhog
agad ako.

"What the hell is that?"

"Kalamares ang tawag dito. Tuhog ka na."

Umiling siya.
"Relax, masarap yan."

Pero mukhang ayaw niya talaga.

Ipinagtuhog ko siya at pinilit isubo sa kanya. Kinailangan ko pang tumingkayad para

lang subuan siya. "Ano, masarap ba?"

Hindi na siya nagsalita at inagaw na lang niya ang kinakain ko. Halos naubos niya
ang niluto ng tindero.

"Magkano po?" Tanong ko sa tindero.

"Isang daan lang po."

Mabilis na humugot ng wallet si Van. "I'll pay." Inabutan niya ng credit card ang
tindero.

Natawa tuloy ako. "Ako na ang magbabayad."

"It's fine. Ako na."

"Van, hindi nagsa-swipe dito. Turo-turo lang ito."

"What is that mean?"

"Cash lang po." Ako na ang nag-abot ng bayad.

"I see. Nakalimutan ko na. Madalas cards na ang dala ko."

"Paano ka ba namimili?"

"I don't. My secretary did."

Napasintido ako. "Ibig sabihin, hindi ka marunong mamili?"

"I know how to buy. It's just I don't the job. I've got someone to do it."

"Ewan ko sa'yo. Uwi na ko, maaga pa ang pasok ko bukas."

"Hindi ba muna tayo maghahalikan?"

"Sabi mo hindi ako marunong humalik?"

"Yes. Pero pwede mo namang galingan."

Napatingin tuloy ako sa mapupula niyang mga labi. "Okay, sige. Pero isang minuto
lang, ah."

"Deal." Hinila niya ako hanggang makarating kami sa kanyang kotse. Doon kami
naghalikan.

"Okay, tapos na ang limang minuto."

"Let's make it five." Kinabig niya ako at sinakop muli ang aking bibig.

Hindi ko namalayan na ako ay sumasabay na rin. "V-Van..." Ungol ko.

Gumapang na ang mga labi niya sa leeg ko.

"Uy, naglalakbay ka na."

"I love traveling." Hindi ko na siya maawat.

Samantalang ako rin ay na-enjoy na rin.

"Dammit!" Nakakapagtakang bigla siyang kumalas. Humarap siya sa kanyang manibela at

pinaharurot ang sasakyan.

"Saan tayo pupunta?"

"Don't speak." Biglang nagbago ang mood niya.

Hindi na ako nagsalita hanggang sa makarating kami sa mansyon. Pagbaba niya ng

sasakyan ay binuhat niya ako. Inakyat niya ako patungo sa kanyang kwarto.

"Van, anong ginagawa natin dito-"

Tinakpan niya an gmga labi ko. "No more questions."

Napalunok ako.

Tumingala siya at may hinila mula sa uluhan ko. Saka ko lang napansin na may tali
pala doon na nagmula sa kisame. Itinali niya ang kamay ko.

Nang magawa niya iyon ay lumayo siya sa akin. Pinagmasdan niya muna ako bago siya
may pinduting switch. Unti-unting umangat ang tali hanggang sa mapabitin ako.
Umangat ang mga paa ko!

Lumapit siya sa akin at hinila ang undies ko. "Van, ano ito?"

Nagliyab ang kanyang mga mata. "I'm gonna fuc k you while you were hanging."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 15

Chapter 15

DAHAN-dahang umangat ang aking mga paa sa sahig habang ang aking mga kamay ay
nakagapos. Unti-unti ay lumutang ako sa ere.

"V-Van, ano ito?" Bakas sa tinig ko ang kaba.

Lumapit siya sa akin at ibinuka ang aking mga hita. "I'm gonna fuck you while you
were hanging, baby."

"Pero-"

"Shh." Tinakpan niya ang aking bibig. "Remember my rules in bed, Veda."

Napalunok ako. Mukhang gulpi-sarado na naman ako nito.

Wala na naman ang Van na matino, napalitan na naman ng Van na demonyito!

Pinunit niya ang aking damit, agad na lumitaw ang malulusog kong dibdib. Mabilis
niya rin binaklas ang aking suot na bra.

"V-Van..."

"I will buy you new clothes." Parang balewalang sabi niya. Nakangiti pa siya!

Dinakot niya ang aking hinaharap at harabas na isinubo ang dulo ng isa. Sa kabilang
parte ng dibdib ko naman ay nilalaro niya ang aking nipple.

Napaungol ako. Itong part na ito, gusto ko.

Gumapang ang mainit niyang mga labi pababa sa aking puson. Nang makababa pa siya ay
wala rin kahirap-hirap niyang kinagat ang garter ng suot kong underwear, wasak agad
iyon.

Nagliliyab ang magagandang mga mata ni Van habang kagat-kagat niya ang panty ko.

"P-puwede bang iluwa mo na iyan?" Naiilang na sabi ko sa kanya.

Pero inamoy-amoy pa niya iyon bago niya ihagis sa kung saan.

Diyos ko! May sayad talaga!

Nagulat ako nang bigla niyang isampay sa malapad na balikat niya ang mga binti ko.
Lumuhod siya sa harapan ko at saka sumubsob sa gitna ko.

Napatili ako. Gustuhin ko mang kumawala ay nakabitin ako. Paano

ako makakawala kung ang magkabila kong pulso ay nakagapos?

Ibinuka niya ang aking mga hita at doon siya nagtungo. Hindi ko mawari kung siya ba
ay gutom na gutom dahil nagmistulang pagkain na masarap ang aking hinaharap nang
sumusid siya roon.

"Eer... V-Van, hinay-hinay naman... hindi po mauubos 'yan..."

Umangat siya na nag-aapoy ang mga mata. "I know." Pagkasabi'y sinakal niya ako.
Pinisil niya ang pisngi ko.

Ito na iyong ayokong part.

Tinanggal niya ang kanyang jeans at mabilis na hinubo ang kanyang boxers. Hindi na
siya nagpakahirap na ipasok ang kanya sa akin.

"Ugh!" Ibinaon niya.

Napasigaw ako sa ginawa niya. Medyo nabigla kasi ako.

Lalo niya iyong ibinaon.

"V-Van, dahan-dahan please-" Bigla ay sinampal niya ako nang malakas.

"I fucked, I ruled."

Pagkatapos ay sinakal niya ulit ako habang mariin siyang umaatras-abante sa akin.

"Ah, Veda..." Napapapikit pa siya.

Kung gaano kaguwapo, kaamo at kainosente ang mukha niya, ay kabaliktaran naman kung
gaano siya kalupit makipag-sex. Para siyang asong ulol na ginutom ng ilang taon.
Sabi na sabik siya, maliksing-maliksi! Walang energy gap!

Naramdaman ko ang malaki niyang kuwan nang maglabas-masok iyon sa akin. Pumipintig
pa iyon at tila lalong lumalaki habang mas naninigas sa paglipas ng bawat minuto.
Naramdaman ko na naman ang tila ba napupunit kong laman.

Napakapit ako nang mariin sa telang nakapulupot sa aking pulso.

"You're still fu cking tight, you know that?" Aniya habang wala siyang tigil sa
pagbayo. "I'm gonna fuc k you till you lost your mind..."

Hindi

ba pwedeng tapusin niya na lang? O nage-enjoy siyang parusahan talaga ako nang
ganito? Imagine nakabitin ako rito na parang baboy!

Mayamaya ay kumalas siya sa akin. Pinaikot niya ang katawan ko sanhi para
mapatalikod ako sa kanya. Tinungo niya ang likuran ko. Hinila niya ako sa puwitan
kaya napatuwad ako.

Ilang beses niyang tinampal ang pisngi ng pwet ko.

Napatili ulit ako.

Ibinuka niya ang bahagi ko doon gamit ang kanyang mga daliri. Pagkuwan ay sumubsob
siya doon.

Napatingala ako. "Shet, Van!"

Ano bang ginagawa niya? Bakit niya ako hinahayaan na mabaliw nang ganito? Ilang
sandali kasi ang lumipas ay ine-enjoy ko na ang nangyayari.

"V-Van..." Ungol ko. Hindi ko napigilan dahil nasarapan ako. Lalo na't naramdaman
ko kung paano maglaro ang dila niya sa bahagi kong iyon.

Minuto lang ay umangat siya. May itinutok siya sa pwetan ko at maingat na ipinasok
iyon.

Ipapasok niya sa pwet ko?!!

"V-Van, 'wag- Shit! Hoy 'wag diyan, gago ka!"

Baliw ang lalaking ito!

"Van! Lintek ka, 'wag sabi diyan!" Nagpa-panic na ako.

Mabuti naman at hindi itinuloy ng hinayupak.

Tinakot lang yata ako.

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Nanakot lang pala talaga!

Hinigit niya ang balakang ko para lalo akong mapatuwad. Ibinuka niya pa lalo ang
mga hita ko at saka dinilaan ang maselan kong bahagi. Sandali lang ay nasa puwerta
ko na ulit ang naninigas niyang ari.

"I'm gonna take you now, Veda..." paos ang tinig na niyakap niya ako. Sinapo niya
ang magkabilang dibdib ko saka salitang pinipisil.

Ilang saglit lang ay bumubulusok

na siya papasok sa aking bukana.

"V-Van..." Oo hindi ito ang unang beses, pero masakit pa rin dahil paharabas niya
akong inangkin nang patalikod.

Mabilis. Magaspang. Sabik na sabik.

"Please, Van, hugutin mo na... Masakit na-" Lalo pa siyang bumaon. Wala akong
nagawa kundi ang magtiis.

Ang masama pa nito ay sinasabayan niya ng paghampas sa aking pwetan habang tinitira
niya ako mula sa likuran. Tiniis ko ito hanggang sa makaraos siya.

E, ang kaso mukhang na-enjoy niya ang ganitong posisyon, kaya ayun, inumaga kami.
Halos mangalay na ako pero siya ay ligayang-ligaya pa rin.

...

"TOTOO na ba yan, beks? Quit ka na talaga?" Tanong ni Betchin na hindi

makapaniwala. Nasa canteen kami nang mga sandaling iyon.

"Ayoko na talaga." Sabay subo ko ng pagkaing nasa mesa. "Hindi ko na matatagalan

ang trip ng lalaking iyon."

"Baka gusto mong maupo?"

"Sana nga makaupo ako, ano?"

"Oo nga pala, magdamag kang nakatuwad kagabi, masakit pa ba iyang balakang mo?"

"Sige ipagsigawan mo pa!" Tiim-bagang ko siyang tinitigan nang masama.

"Anyare sa'yo, Veda?" Biglang sumulpot si Morga sa likuran namin. "Bakit parang 'di
ka makaupo nang maayos?"

"Ah wala naman. Tinibe lang siya kagabi." Si Betchin ang sumagot.

Pinagpawisan ako. Mas okay na iyong tinibe ako kaysa malaman ni Morga na magdamag
akong nakatuwad.

"Really?" May bumakas na pagdududa sa mukha ni Morga.

Iniba ko ang usapan. "Nahuli na pala kami niyong may ari ng bahay."

Pumangalumbaba ang dalawa na ang mga mata ay tutok na tutok sa akin. "Oh, tapos..."
Magkapanabay pa sila.

"Ayun.

Nakilala ko na kung sino siya."

"Matandang madaling mamatay ba o matandang hukluban?" Tanong ni Betchin na napatayo

na.

"Umalis ka na ron, Veda, sa amin na lang kayo tumira muna. Baka mamaya ay
mapagsamantalahan ka niyan." Suhestyon naman ni Morga.

"Actually, hindi naman siya matanda. Hindi rin siya mukhang masamang tao."

Napalunok ang dalawa na nakaabang sa mga sasabihin ko pa.

"Sabi niya, leader daw siya ng-" Natigilan ako. Hindi ko na gaanong maalala iyong
sinabi ng lalaking iyon. "Red... Red boat-"

"Red Note Society?" Si Morga ang tumapos ang sasabihin ko dapat.

"Iyon nga! Leader daw siya ng Red Note Society."

"Liar!" Napangisi si Morga. "Imposible 'yang sinasabi mo."

"Eh, yun ang sabi ni Panther, e."

Nanlaki ang mga mata ni Morga. "Panther Forestier?"

"Oo. Panther Foresteier ang pangalan niya. Iyong matangkad na lalaki, kasing-
katawan ni Van, sexy rin saka guwapo. Kaso mukhang may sayad."

Hinila ako ni Morga sa isang sulok. "Get out of there. Now!"

"Anong pinagsasasabi mo?"

Sumunod naman agad sa amin si Betchin. "Ano, nangangasim na naman ako kaya
iniiwasan niyo ako?"

"God, he's the leader of Red Note Society!" Bigla ay nagpanic si Morga.

"Eh, ano ngayon?"

"Hindi mo ba kilala ang Red Note Society?"

"Last time Black Omega Society. Ngayon naman Red Note Society. Anong susunod, Blue
Sky Society?"

"Pwede ring Pink Pototoy Society?" Singit ni Betchin.

"This is not a joke!" Inis na sambit ni Morga. "Red Note Society is the number one
enemy of Black Omega Society. Parehong mayayaman, guwapo, makapangyarihan ang mga
angkan at kilala

sa lipunan."
Napaisip ako. "Kaya ba sinabi niya sa akin na importante daw siyang tao? Dahil lang
sa mayaman siya, kilala at makapangyarihan?"

"Iwasan mo siya kung ayaw mong maipit ka sa nagbabanggaang bato. Remember,

boyfriend mo si Van." Ani Morga. "Dahil may war sa pagitan ng dalawang
kinatatakutang fraternity."

"At iyon ang Black Omega Society versus Red Note Society." Singit ni Betchin.
"Pangalan pa lang ng frat nila, mukhang mga fafa na. Paano ba ang war nila?
Espadahan?"

Hindi siya pinansin ni Morga.

"Veda, listen to me. Stay away from Panther Foresteir, stay away from Red Note
Society. Dahil kumpara sa BOS, ang Red Note ang dapat mong pakaiwasan, mga praning
ang member non." Humawak sa balikat ko si Morga. "I'm serious, Veda. Stay away from
Panther. Delikado ang taong iyon. Kapahamakan ang bitbit niya."

"Ow?"

"Malupit siya, kaya siya naging leader ng Red Note. Nang umulan ng toyo sa mundo,
si Panther lahat yata ang nakasalo. Believe me, bes... he is dangerous."

So malala pa siya kay Van? I doubt that. Tingin ko ay wala ng lalala pa kay Van
Ross Batalier when it comes to toyo.

"Please, Veda, habang maaga pa, tumakas ka na." Seryosong-seryoso si Morga. "Para
sa kapakanan mo."

Tatakas? Pero kapag ginawa ko iyon ay ako naman ang makukulong.

...

NAGULAT ako nang huminto ang tricycle na sinasakyan ko pauwi. "Manong, bakit ka
huminto?"

"May nakaharang kasi sa daraanan."

Sinilip ko iyon. Isang mamahaling itim na heavily tinted na sasakyan nga ang
nakaharang sa daan. Ayaw nitong umalis kahit ilang beses ng binubusinahan ni
Manong.

Bumukas

pinto sa drivers seat ng itim na kotse. Iniluwa niyon ang isang matangkad na
lalaking naka-dark shades.

Fitted ripped jeans, leather brown combat shoes at itim na semi fitted V-neck shirt
ang suot nito, litaw ang tattoo sa isang braso. Kumikinang din ang suot na silver
dog-tag at ang bakal sa nakalitaw nitong leather belt.

Napabuga ako ng hangin habang hinihintay siyang lumapit.

"Veda," huminto siya ilang dipa mula sa tricycle.

Si Van.

"Manong, dito na lang po ako." Inabutan ko na si Manong ng bayad.

Bumaba ako sa lumihis ng daan. Subalit hindi pa ako nakakalayo nang may humawak sa
aking braso. "Veda -" Tinabig ko ang kamay niya.

"'Di ba sinabi ko na sa'yo na ayaw ko na? Hindi ka ba talaga makaintindi?"

"Is there something wrong?"

"Wrong? Ikaw ang wrong! Lahat sa'yo wrong!"

"What did I do?"

"Hindi mo alam?!"

Lumapit ako sa kanyang at sinapak ko siya. Hindi niya iyon inilagan.

Talsik ang mamahaling dark shades ni Van. Pero walang may pakialam.

"Hindi ako makaupo dahil masakit ang balakang ko, hindi mo alam?! Ilang oras lang
naman akong nakabitin nang patuwad kagabi! Nangalay pati atay ko at balun-balunan!"

"I'm sorry."

"Sorry?" Sinampal ko siya. Hindi niya ulit iyon inilagan. "Hindi mo ba alam na
hindi makatao ang ginagawa mo sa'kin? Ginagawa mo akong aso!"

"But that's how I fuck..." kay amo-amo na naman ng mukha ng hinayupak.

Napahalakhak ako kahit pumapatak na ang mga luha mula sa aking mga mata. "'Nga
pala, you rule when you fuck. Sorry, ha, kamuntik ko ng makalimutan." Sakastiko
kong

sabi. "Nakalimutan ko na puro hangin iyang utak mo. Nakalimutan ko na may toyo ka."

"That's how I fuck, Veda. You can't change me..."

"Ganun?" Tuluyan na akong napaiyak. "Ano ba ang nangyari sa'yo, bakit ginagawa mo
iyon?"

Hindi siya kumibo.

"Hindi mo ba kayang maging normal? Pwede namang makipag-churva nang normal, 'di ba?
Hindi iyong kailangan mo pang manakit. Natutuwa ka ba na sinasaktan mo ako? Ano,
Van? Aasawahin mo ako para saktan? Oo, inaamin ko masarap iyong ibang ginagawa mo
sa akin, pero lamang kasi iyong kahayupan. At kahit sexy ka, hot ka, at magaling,
hindi ko na talaga ma-take!"

Madilim lang ang kanyang mukha.

"Sabihin mo sa'kin, Van. Makikinig naman ako, sabihin mo sa'kin ang dahilan..."

Matagal siya bago nakasagot. "I can't..."

Humagulhol na ako. "M-mahal mo ba ako?"

Nag-angat siya ng mukha. "I don't know."

"H-ha? P-pero sabi mo nahuhulog ka na sa akin?"

"Hindi ko alam..."

Parang piniga nang maraming beses ang aking puso dahil sa sinabi niya.

"So hindi mo ako mahal? Kaya hindi mo magawang magbago dahil hindi mo ako mahal. At
kaya ganoon na lang kadali sa'yo na saktan ako ay dahil hindi mo ako mahal!" Ang
pait-pait ng pakiramdam ko habang sinasabi iyon.

Dumaan ang pagkalito sa mga mata ni Van habang titig na titig siya sa akin. Parang
may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.

Pinunasan ko ang aking mga luha. "Ayaw na kitang makita, Van. Seryoso ako."
Pagkasabi ko ay tinalikuran ko na siya.

Hinabol niya ako subalit bago niya ako malapitan ay pinaghahampas ko siya sa
dibdib. "Tangina ka, iniskoran mo lang ako! Akala ko mahal mo na ako, ang habol mo
lang pala ay pekpek ko!"

Sinasalo niya lang lahat ng hampas ko.

"P-parang awa mo na, ayoko na..." Hagulhol ko. "N-nagmamakaawa ako sa'yo... iwan mo
na ako..."

Umigting lang ang kanyang panga.

"Sinira mo ang buhay ko... dahil sa'yo ay sira na ang puri ko..."

Namulsa siya habang blangko ang kanyang mukha.

"H-habang buhay kitang kamumuhian... w-wala ng babaeng magmamahal sa'yo... Van...

Tandaan mo iyan! Isinusumpa kita!"

Humugot lang siya nang malalim na paghinga matapos mapapikit. Pagkatapos ay

tinalikuran na niya ako.

Nanghina ang aking tuhod kaya nabuwal ako at napaluhod. Naglandas ang mga luha ko
at hindi ko na ito mapigil. Ito na siguro ang pinakamasakit na nangyari sa akin.

Sa pagkakataong ito, ayaw ko na talaga. Ibabaon ko na siya sa limot dahil hindi ko

kayang mahalin ang tulad niya. Kahit mahal ko na yata talaga ang baliw na iyon.
Hindi naman siguro ako masasaktan nang ganito kung wala akong nararamdamang
pagmamahal sa kanya.

Isinusumpa ko. Hindi-hindi talaga ako magsyo-syota ng guwapo!

JAMILLEFUMAH
=================

Chapter 16

Chapter 16

"BAKIT ka ba nag-iinom?" Tanong sa akin ni Betchin habang nakamasid sa akin. Narito

kami sa isang bar.

"Broken ako." Sabay laklak ko sa boteng hawak ko.

"Broken hearted? O broken vajayjay? Parang hirap kang maupo, e."

Hindi ko siya kinibo. Basta ako nag-iinom.

"Alam mo ang liit ng problema mo pero pinapalaki mo. Ano naman ngayon kung beast si
Van sa kama? Ang importante hindi ka pa niya kinakatay."

"Hihintayin ko pa bang gawin niya iyon?" Ismid ko sabay inom ulit.

"Hindi ka naman niya sinasaktan na katulad ng bugbog sa inyo ng tiyuhin niyo, e.

Iyong ginagawa ni Van, parang lambing na may pagka-harsh lang. Siguro ganon lang
talaga si Van, masyadong artistic. Baka ganoon lang talaga siya. Pero sa tingin ko
mabait naman siya. Kung umasta nga e parang patay na patay sa'yo, 'di ba?"

Artistic? Pwe.

"Normal lang kasi iyon, bes." Todo promote pa rin si Betchin. "May ganon talagang
guy, medyo hard, medyo ma-arts. Super passionate... Ayaw mo non? Hindi siya boring.
Laging may bago, laging may panggulat sa'yo!"

Tinodo laklak ko ang laman ng bote. Halos masamid na ako.

"May balak ka bang magpakalasing?"

Tumango ako.

"Ah, Veda..." Sumingit si Morga na kasama rin namin nang mga sandaling iyon. "Hindi
naman nakakalasing iyang iniinom mo, eh."

"Ha? Ano ba ito?"

"Coke Zero." Si Betchin na ang sumagot.

"Ano ba kasing nangyari?" Usisa ni Morga.

"Di ba nga, broken?!" Pambabara ni Betchin.

Hindi na ako nagsalita at naglakad na ako palayo. Iniwan ko na silang dalawa.

Nagtatalo pa sila nang iwan ko.

Alam kong hahabulin nila ako kaya umiba ako ng daan.

Malalim na pala ang gabi, hindi ko namalayan. Siguro dahil namamanhid ang aking
pakiramdam.
Tama ba ang ginawa ko na iwan na siya? Tama ba ang desisyon ko na hiwalayan na
siya? Kasi kung tama ang ginawa ko, bakit ako nasasaktan ng ganito? Bakit parang
ang bigat sa dibdib ng ginawa ko?

Nang mapadpad ako sa isang eskinita ay may isang lalaki ang humablot sa akin.
Isinandal nito ako sa kulay itim na kotse na naroon.

"T-Tristan?" Namilog ang mga mata ko nang makilala ko siya.

Iyong kotse sa likuran ko-pag-aari niya!

"How are you, Veda?" Nakangisi siya. Sa likuran niya ay may mga kasama siyang
lalaki. "Barkada ko nga pala."

Bigla akong kinabahan. "A-aalis na ko." Akma pa lang akong aalis nang hilahin niya
muli ako pasandal sa kotse.

"Hindi ka aalis, Veda."

Nagtawanan ang mga barkada niya sa likuran.

"A-anong kailangan mo sa'kin?"

"Kailangan?!" Bulyaw niya sa akin.

Naamoy ko ang hininga niya. Amoy pancit canton.

"Ikaw ang dahilan kung bakit kami naghiwalay ni Morga!"

"Eh, di ba balak mo na rin naman siyang hiwalayan?"

"Dammit, Veda! Iyon ay kung sinagot mo ako!"

Natakot ako sa kanya. Lalo na't nagbago ang amoy ng kanyang hininga. Biglang nag-
amoy hipon. "B-bakit hindi mo na lang siya balikan?"

Humalakhak siya. "Tangina ka pala, eh ayaw na nga niya akong balikan." Dinuro niya
ako. "Dahil 'yan sa boyfriend mong siga!"

Nag-amoy fishball naman ngayon ang hininga niya.

"Ano, Veda, matapang ka na? Isusumbong mo ako sa boyfriend mo?"

Ang sarap pakinggan

na boyfriend ko si Van. Ang kaso ay ex na lang. Sayang. "Gusto ko ng umuwi." Iniba

ko ang usapan.

"Hindi ka uuwi hangga't hindi kita nahahalikan. Hanggat hindi nagiging tayo!"

Naghiyawan ang mga kasama niya. Ang mga hininga ay amoy longanisa. Sayang ang
popogi pa naman ng mga tampalasan.

Habang abala ang mga mokong sa pagtatawanan ay mabilis akong sumalisi. Nahablot ako
ng isa sa mga kasama nila pero nakatakas pa rin ako. Tinabig ko ang kamay nito.

"Habulin niyo!" Nanggagalaiting sigaw ni Tristan.

Lalo kong binilisan ang takbo. Nagsisigaw ako. "Tulong! Tulong!" Subalit walang
katao-tao. Malinis ang kalsada.

Naisipan kong lumiko sa mas malawak na kalsada kung saan malilingon ko kung may
humahabol. Kaya nga lang ay bumangga ako sa matigas na bagay. Napanganga ako nang
tingalain ko kung ano iyon.

Dibdib pala ng isang matangkad na lalaki!

"P-Panther?"

Nakasimangot siya. "What happened? Bakit nagpa-fun run ka rito ng dis oras ng
gabi?"

Lumingon ako sa likuran. "May mga humahabol sa akin." Pero wala na akong nakita.

Nasan na sila Tristan?

Nakakapagtakang sumenyas si Panther gamit ang kanyang kamay. Sa isang pitik niya
lang ay may mga naglabasan na nakaitim na lalaki sa iba't ibang parte sa kung saan-
saan.

"Search the area." Utos niya sa mga ito.

"S-sino sila?" Nagtatakang tanong ko.

"I told you. I am an important person."

Napalunok ako habang nakatingala sa kanya.

"You're safe now." Nagtama ang aming mga mata.

"H-hindi ko maintindihan."

Tumingala siya at tumuro sa itaas ng gusali. "See that

building?"

Tiningala ko rin 'yon.

"I've got my sniper there." Tumingala siya likuran pagkuwan. "Also there."

"Ha?"

"Wherever I go, they were everywhere. I'm protected. No enemy could ever touched
me."

"Astig mo pala." Sabagay, super yaman daw nito ayon kay Morga. Palagi raw nasa
bingit ang buhay nito, marami ang gustong kumidnap. Pero tingin ko kay Panther,
kahit siya lang mag-isa ay kering-keri niyang protektahan ang sarili niya. Mukha
kasing marunong siya ng hand-combat.

Nagulat ako ng simpatikong ngumiti sa akin si Panther. "I am the safest place that
you may ever have, you know that."

"Yabang." Bulong ko.

"I heard that."

Bumalik ang isa sa mga tauhan niya na may hawak na rifle. "Sir, negative. No one
was seen in perimeter."

"Good. We wanna go home now."

Sumenyas ito at nagsi-alisan isa-isa ang mga men in black. Bigla ay nawala sila.

"Nasaan na sila?"

"Like what I said, they were eveywhere." Kinuha niya ang pulso ko. "Let's go."

Sinubukan kong tabigin ang kamay pero mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin. "Daig
mo pa pala ang presidente sa mga bodyguard mo, eh." Biro ko na lang.

Hindi siya kumibo. Poker face na naman.

"Ibig mo bang sabihin, umpisa pa lang na nakita kita sa bahay mo ay naroon na sa

paligid ang mga-"

"No more question." Humarap siya sa akin.

"Sungit mo naman."

"Ako naman ang magtatanong."

"Ha?"

"Nakapagdesisyon ka na ba?"

Napalunok ako. alam ko ang pinupunto niya. "Oo, nakapagdesisyon na ako."

Humugot siya nang malalim na paghinga. Sa hitsura niya

au mukhang mag-e-exam siya. "What's your decision?"

Napalabi ako. "Nakapagdesisyon na akong magdedesisyon muna ako."

"What the fuck was that?"

"Kailangan ko ulit mag-isip-isip." Sabi ko.

Umigting ang kanyang panga. Halos magbuhol ang makakapal na kilay ni Panther For...
Forest... Forever, walang ganon. E ano nga ulit iyon apelyido nito?

"Oh, wag ka munang magalit. Wala pa naman ako sa deadline na binigay mo. Ibig
sabihin, may oras pa akong mag-isip."

"Fine." Hinila na niya ulit ako.

Nagpatianod ako. "Pwede pa ulit magtanong?"

"No more question."

"Last na."

Huminto kami pagtapat namin sa kanyang kotse. "What?" Iritado na si pogi.

Pinamulahan ako. "Nasaan na iyon panty ko?"

Umangat ang isang kilay niya.

"Pakibalik sa'kin, iilang piraso lang kasi iyon, e."

...

KINALABIT ako ni Betchin. "Veda."

Hindi ko sila nilingon ni Morga. "Ayoko muna ng tanong."

"Pero Veda." Si Morga naman ang kumalabit.

"Please, kumain na lang tayo." Nanatili akong nakaharap sa counter.

Kinalabit muli nila ako.

Napikon ako kaya hinarap ko ang dalawa. "Sinabi ng-" Natigilan ako nang tumama ang
paningin ko sa dibdib ng isang lalaki. Nang tingalain ko ito ay nanlaki ang aking
mga mata. "V-Van..."

Nakapamulsa lang siya. Naamoy ko agad ang mamamahalin niyang pabango. Mukha siyang
magpo-photoshoot kahit simple lang ang suot niya, dark green V-neck shirt at denim
jeans na medyo fitted. Kaya naman nagkakagulo ang mga estudyanteng babae sa likuran
namin.

"A-anong ginagawa mo dito?" Ang lakas ng tibok ng puso ko.

"We

need to talk, Veda." Ang amo na naman ng mokong. Parang anghel na naman na 'di
makabasag pinggan.

Pinagsikapan kong ibalik ang aking sarili sa katinuan. Mahirap kasing umiwas sa mga
mata niya kapag napatitig ka na dito. Lalo na't magulo ang kanyang buhok na
nakadagdag sa kanyang kagwapuhan, baka bumigay na naman ako. "Ayoko..."

Nagsalubong ang kanyang kilay na kamuntik nang mapalundag ang puso ko. Gusto ko
kasi talaga ang kanyang mukha lalo na kapag nakasimangot. Mukha siyang badboy.

"We should talk."

Naglakad ako at nilampasan ko sua. "Wala tayong dapat pag-usapan." Kahit parang ang
bigat ng mga paa ko.

Nakayuko lang ang dalawa habang nakatingin sa akin. Nakatutok din ang mga mata ng
mga estudyanteng babae sa amin.

Hinabol ako ni Van. "Please give me a minute."

"Ayaw." Nagpatuloy ako sa paglalakad.

Pero humabol pa rin siya sa akin. Sa haba ng kanyang mga biyas ay madali niya akong
naabutan. "Please, Veda."

"Van, ayoko na."

"Just a minute."

"Tigilan mo na ako."

Hinawakan niya ako sa braso.

Mabilis kong tinabig ang kamay niya. Hinarap ko siya. "Hindi ka ba nakakaintindi?!
Ayoko na! Tapos na tayo! Ayoko na sa'yo!"

Hindi ko namalayan na marami na palang nakasunod sa amin. Kitang-kita nila kung

paano ko sinigawan si Van.

Kahit si Betchin at Morga ay napapakagat-labi. Parang sinasabi nila sa akin na sila

ang naghihinayang.

Kung alam lang nila na hindi perpekto ang lalaking ito.

Kung alam lang ng lahat na may toyo ito.

Kung alam lang ng lahat kung ano ang mga pagtitiis ko para manatili si Van sa buhay
ko. Kaso kahit

alam nila, hindi rin nila ako maiintindihan.

Isa lang naman ang kaya nilang intindihin, e. Na guwapo, mayaman at good catch si
Van. Never nilang maiintindihan na may itinatagong sayad ang lalaking 'to.

Na-comatose lang, naging ugaling alien na!

Galit akong muling naglakad. Nagulat na lang ako nang humarang si Van sa aking
daraanan. "V-Veda, please..."

Ang lungkot ng mga mata ni Van habang nakatingin sa akin. Nakikita ko ang sakit sa
mga mata niya dahil iniiwasan ko siya. Nakikita ko na nasasaktan siya. At parang
ang hirap para sa akin na tiisin siya.

"Please, Veda..."

Ayan na naman, nagpapaawa na naman. At ako naman si tanga, naaawa na naman.

Dito na tumulo ang mga luha ko. Gusto ko siyang i-hug at sabihing joke lang na
ayoko na, gusto kong sabihin sa kanya na okay pa rin kami, kaso hindi puwede.
Kailangan ko ng maging matapang sa ngalan ng bandera ng mga babae.

"Veda..."

"I-ilang beses kong kailangang sabihin sa'yo na ayaw ko na?"

"Just a minute."

"Ayoko na, Van."

"Kahit saglit lang."

"Ayoko na talaga, please."

Kinuha niya ang aking kamay at inilagay sa kanyang dibdib.

Kumawala naman ako agad sa kanya at sinampal ko siya. Sinalo niya ang mga sampal na
ginawa ko sa kanya. "Ayoko na kitang makita! Ayoko na, Van! Ayoko na!" Napahagulhol
na ako. "Please... utang na loob!"

Bakit na pinapahirap niya pa ang sitwasyon?!

Dinaluhan na ako ni Betchin at Morga. Inilayo nila ako kay Van.

Si Betchin ang humarap kay Van. Halos mabulol pa ang babae. "O-our friend, Veda, is
broken right now. M-maybe you can talk to her later." Kandautal siya sa kaba.

Inaalo naman ako ni Morga. Galit niyang hinarap ang mga estudyanteng nakatanghod sa
amin. "Aalis ba kayo o isa-isa kong sasabunutan iyang mga buhok niyo?!"

Isa-isang nag-alisan ang mga ito. Marami ring takot kay Morga, palibhasa Campus
Queen at kilalang brat ito.

Nagpakawala ng malalim na paghinga si Van. Gustuhin man niyang lumapit sa akin ay

hinaharangan naman siya Betchin. Hindi siya marahil makalapit dito dahil maasim.

Pinunasan ko ang mga luha ko at humarap sa kanya. "Palayain mo na ako, Van,

nagmamakaawa ako."

Matagal siya bago kumibo. "Is that really what you want?"

Tumango ako.

"I understand." Marahas siyang lumapit sa akin matapos niyang tabigin si Betchin.
Wala akong nagawa nang ikulong niya ang aking mukha gamit ang kanyang mga palad.
Pagkatapos ay sinakop ako ng kanyang mga labi.

Napatanga lang si Morga.

Mabilis na kumalas si Van sa mga labi ko. "I'm sorry, Veda..."

"Ha?"

"But I will never give up on you." Pagkasabi niya niyon ay umalis na siya.

Naiwan kaming tatlo na tulala na.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 17

Chapter 17
"KELAN KA PAPASOK?" tanong Betchin sa akin habang ngumunguya. Kasalukuyan kaming
nasa bahay nila Morga at gumagawa ng thesis.

"Saka na siguro kapag limot na ng mga tao iyong nangyaring eksena." Nahihiya kasi
ako. Sa lahat yata ng parte ng school ay pinagtitinginan ako.

"Kelan pa 'yon, kapag bagsak ka na?"

Natahimik ako. Hindi ko kayang humarap sa mga kaklase ko gayung kalat na kalat sa
university namin ang nangyari. Trending ako ngayon sa school namin.

"Don't mind them, Veda. Ang importante ay makatapos ka. Isipin mo nalang si Dudot."
Sabi ni Morga.

Tama naman siya. Kung paiiralin ko ang kahihiyan ko ay walang mangyayari sa akin.
Iniba ko ang usapan. "Importanteng tao ba talaga si Panther Forestier?"

Nagkatinginan ang dalawa habang abala sa ginagawa. "He's the leader of Red Note
Society, yes." Si Morga ang sumagot. "Importante siya dahil isa siya pinakamayamang
bachelor sa mundo. Hindi lang sa asya, ha? Mundo!"

"G-ganoon siya kayaman?"

"Napakayaman niya, hindi mo ba alam na bawat oras ay kumikita siya ng milyon-milyon

kahit wala siyang ginagawa? He's a freaking software computer genius. At hindi lang
iyon, bukod sa sarili niyang yaman ay bongga rin ang yaman ng pinagmulan niyang
angkan, ang mga Foresteir na kilala bilang mayayamang tao sa Italya."

"T-talaga?" Nalula naman ako ron.

"Yup. Guwapo na, mayaman pa. Kaso kinakatakutan siya, masyado kasing iba ang taong
iyon. May something sa kanya na pinangingilagan ng lahat." Dagdag pa ni Morga.

"What if kung pumayag na lang ako sa gusto niyang mangyari?"

"Na

magpabuntis sa kanya?!" Magkapanabay na tanong ng dalawa.

"Parang ganoon na nga." Actually ganoon na nga.

"'Wag kang pumayag. Sabihin mo ako na lang ang buntisin niya!" Pagpupumilit ni
Betchin.

"Gaga! Eh, ayaw nga sa iba."

"Di naman na ako iba sa'yo."

Sumingit si Morga. "Nasa sa'yo na yan, Veda. Pero baka matapos kang anakan nyan ay
itsapwera ka na."

"Truth." Si Betchin. "'Tapos ilalayo sa'yo ang anak mo, sow sad!"

Napaisip ako. Ano nga ba ang pumasok sa isip ko at natanong ko iyon?

Napangiti si Morga habang nakatitig sa akin. "Alam ko ang iniisip mo?"

"Ha?"
"Plano mong ipakilala si Panther as your boyfriend kay Van para tigilan ka na
niya."

Napangiwi ako. Binigyan niya lang ako ng ideya.

"Iyan ang wag mong gagawin."

"Ha?"

Sumeryoso ang mukha niya. "Ilayo mo si Van kay Panther."

"Bakit?" Si Bethcin na ang umisisa.

Umayos ng upo si Morga na tila ba inihanda ang sarili para magkwento. "Sa
pagkakaalam ko, binuo ni Panther Foresteir ang Red Note Society para i-eliminate
ang BOS."

"Seryoso?"

"I'm fucking serious. Kaya kapag nagtagpo si Van at Panther-"

Napalunok kami ni Betchin.

"Sabog ang bomba."

"Bakit ba galit ang Red Note Society sa Black Omega Society?" Tanong ko.

"Binuo ang Red Note Society para ibalanse ang lahat. Ilang taon na kasing
pinaghaharian ng Black Omega Society ang bansa natin. Minsan nga naman ay hindi na
makatarungan."

"So, ang ibig mong sabihin ay gusto nilang palitan ang Black Omega Society sa
pwesto nito?" Si Betchin.

"Exactly." Bumaling sa akin si Morga. "Kaya 'wag

na wag mong pagtatagpuin ang dalawa, Veda."

Mariin akong tumango. Parang hindi na ordinaryong frat ang pinag-uusapan, parang
mafia na. Sabagay, hindi naman talaga ordinaryong frat lang ang magkabilang panig.
Malalaking tao ang member ng mga frat na ito. Hindi na ito basta tagong fraternity
lamang dahil unti-unti ng nalalantad ang tunay na kahulugan ng BOS at RN Society.

"May tanong pa ako."

Nakaabang ang dalawa sa itatanong ko.

"Sabi niyo na former member si Van ng Black Omega Society."

"Uh-huh."

"Sino ang leader niya? Sino ang leader ang Black Omega Society?"

Sabay na tumayo ang dalawa at tumanaw sa kawalan. Tila kapwa pang naluluha. "Ang
pangarap ng mga kababaihan..." Magkapanabay sila. "Si Rouge Montemayor-Saavedra."

"Rougue Montemayor-Saavedra?"
Si Morga ang humarap sa akin. "Anak siya ni Terrence Montemayor Saavedra -ang
dating leader ng first generation. Iyong vocalist dati."

"So second generation na ngayon?"

Sabay tumango ang dalawa.

"Followers ba nila kayo sa FB?"

"Super!" Magkapanabay na naman sila. "Imagine they have million followers sa kahit
saang social medias! Iyon nga lang hindi yata sila ang may handle ng account nila."

Napapakamot na lang ako. "Meaning to say, mas malala kung magkakaharap si Panther
Foresteir at si Rougue Saavedra?"

"Disaster! Balita ko hari ng mga may sayad si Rogue! Ang pumapangalawa ay iyong si
Rix, prinsipe ng may mga sayad."

"Rix?"

"Hendrix Ybarra Montemayor-Montenegro. Apo ng dating kingpin. Pero pagkakaalam ko,

professor na iyon ngayon. Second leader siya ng BOS."

"At sa Red Note Society

ay si Panther ang leader, ibig sabihin ay meron din siyang member?"

Lumapit sa akin si Morga. "Meron ding labindalawang miyembro ang Red Note Society."

"Shit." Usal ko.

"Bakit?"

"Para pala akong napapalibutan ng bomba."

"Lapitin ka ng bomba! Iyong unang bomba, nasabugan ka na! Putok sa loob!" Ang lakas
ng tawa ni Betchin, ang sarap sampigahin.

...

"MADAM CHARING, ipapahula ko po sana kung saan ko po matatagpuan ang babaeng

mapapangasawa ko." Sabi sa akin ng isa kong customer.

May naalala tuloy ako bigla. Naalala ko noong unang sulpot ni Van dito sa shop ko
at naghahanap din ng mapapangasawa. "Oh, tapos?"

"Kapag nakita ko po siya ay hahalikan ko siya."

"Oh, tapos?"

"Ikakama ko agad siya para wala ng kawala."

"Oh, tapos?"
"Pakakasalan ko po siya at aanakan."

"Oh, alam ba ng mga magulang mo yan?"

"Po?"

"Ikaw ba aware ka na elementary ka pa lang at hindi ka pa tule?"

Ngumisi ang bata at lumitaw ang iilang piraso niyang ngipin. "'Wag niyo po akong
isusumbong sa mga magulang ko."

"Ang bata mo pa, kung ano-ano na agad nasa isip mo. Uwi!"

Nanakbo na siya palabas. Tropa iyon ni Dudot.

Napasandal ako sa aking upuan. Bigla na namang pumasok sa isip ko si Van.

Nakakainis talaga ang lalaking iyon. Ayaw niyang mawala sa isip ko. Hindi rin siya
uma-absent sa mga panaginip ko.

Bumukas ang pinto kaya napaangat ako. Dumagundong ang dibdib ko nang iluwa ang
isang lalaki ng pinto.

Si Van...

Lumapit agad siya sa akin at naupo. Naglapag siya ng lilibuhin sa mesa tulad ng
dati.

Pinalaki

ko ang boses ko. "K-kumusta?"

"I'm not fine."

"A-anong nangyari? K-kayo pa rin ba ni girl in yellow?" Kunwari ay wala akong alam.

Hindi siya kumibo.

Umupo ako nang maayos. Hindi ako nakaiwas na titigan siya. Hindi ko alam pero
mukhang na-miss ko siya. Isang linggo ko nakasi siyang hindi nakita matapos ang
nangyari naming eksena sa university.

Sinilip ko ang gwapo niyang mukha. HIndi na ito tulad ng dati. Mukha na itong
hinang-hina. Wala na rin ang pula sa mga labi niya, namumutla siya. "M-may
ipapahula ka ba?"

"I wanna know if she loves me."

Napalunok ako. "P-pahawak sa kamay mo..."

Ibinigay naman niya sa akin ang kanyang kamay.

Napakalamig nito. Hindi na rin ito iyong dating mainit. Para tuloy gusto ko itong
ilagay sa aking pisngi.

"Is she in love with me?"

Bumitaw ako sa mga kamay niya. "H-hindi ko alam."

"You dont know?" May galit sa tono niya.

"Isa lang ang alam ko, Van." Mariin muna akong napalunok. "L-layuan mo na siya."

"I tried."

"Ha?"

"I tried to stay away from here, but look at me."

Napayuko ako. Kung makikita niya lang ang reaksyon sa likod ng maskara ko ay
masasabi niyang nasasaktan din ako.

"Please, tell me what to do. I will do anything."

Kahit mahirap sa mga labi ko ang banggitin ito ay sinikap ko. "M-marami pang iba,
Van. Layuan mo na lang siya..."

"I can't do that."

"B-bakit?" Bigla akong kinabahan sa isasagot niya.

"I just can't."

Bumuga ako ng hangin at inihanda ang aking sarili. "Mahal mo na ba siya?"

Hindi siya agad nakasagot. "I

don't know."

"Bakit hindi mo alam?"

Nagtagis lang ang mga ngipin niya.

Humawak muli ako sa kamay niya. "V-Van, makinig ka." Gumaralgal ang tinig ko. "M-
mahal ka niya."

Napaangat ang kanyang mukha. Doon ko lang nakitang nagliwanag ang mga ito.

"P-pero lahat ng bagay ay may hangganan. H-hindi lahat ng pagmamahal ay pwedeng

ipaglaban."

"Why?"

"D-dahil maari itong masira sa kalaunan."

"Not enough to convince me."

"V-Van, kung mahalaga sa'yo ang babaeng ito, dapat matutunan mo na palayain ito,
tulad ng pagpapalaya niya sa'yo."

"I don't get it."

"You think ikaw lang ang nasasaktan?" Pumiyok na ako. "Tingin mo ikaw lang ang
nahihirapan?"

Nagblangko ang kanyang mukha.

"Nang sabihin ba sa'yo ng nanay mo na mag-aral kang mabuti para sa future mo,
ginawa mo ba? Hindi 'di ba? Pero heto. Maganda ang future mo. Walang sino mang
makakapagdikta sa kung anong kapalaran mo. Hindi kumo't sinabi ko sa'yo na siya ang
babaeng mamahalin mo ay susundin mo ako."

Hindi na siya nagsalita.

"Wag mong ipagsiksikan ang sarili mo sa taong ayaw na sa'yo. Wag mo ng dagdagan ang
mga taong nahihirapan sa mundong ito."

Napapikit siya. Mukhang tumatalab na sa kanya ang mga sinasabi ko.

"V-Van, ikaw ang dahilan kung bakit siya nahihirapan. Matutulungan mo siya kung
ikaw na mismo... ang lalayo sa kanya..." Naglandas na ang aking mga luha. Mabuti na
lang at nakakubili ako sa aking maskara.

"But how..."

"H-ha?"

"How will I tell her that I care for her? How will I tell her that I need her?"

Umiling ako. "She already knew."

Umalon ang kanyang adam's apple matapos ang hawakan ang aking kamay. "May chance ba
na malaman niya na miss na miss ko na siya?" Gumaralgal ang boses niya. "Is there a
way para malaman niya na... palalayain ko na siya..."

Napanganga ako sa sinabi niya.

Shit. Ang sakit!

"On this day, I will let her go. And I'm sure na magiging masaya na siya. Magiging
masaya na siya dahil wala ng manggugulo pa sa kanya."

Pigil-pigil ko ang aking sarili na mapahagulhol.

Tumayo siya at naglakad. Gusto ko siyang pigilan at yakapin sa likod.

Bakit ang sakit ng nararamdaman ko? Bakit nahihirapan ako nang ganito?

Bago lumabas ng pinto si Van ay nagsalita siya. "You know, lagi kitang tinititigan
habang kausap kita. Pinagmamasdan kita habang tulog ka. Paulit-ulit kong
pinapakinggang ang boses mo sa isip ko. Kabisado ko rin ang amoy mo."

Napatayo ako. "A-anong sinasabi mo-"

"You don't need that mask, Veda." Pagkuwan ay tinalikuran niya ako. "I knew it was
you all along."

JAMILLEFUMAH

=================
Chapter 18

Chapter 18

"I KNEW IT WAS YOU ALL ALONG."

"I knew it was you all along."

"I knew it was you all along."

Tinakpan ko ang aking tainga. Kahit ilang araw na ang lumipas nang huling marinig
ko ito ay paulit-ulit pa ring pumapasok sa isip ko ang sinabi niya.

Nakakahiya. Alam na niya pala na si Madam Charing at ako ay iisa. Pero bakit siya
nakipaglaro sa akin? Bakit hindi na lang niya inamin sa akin?

Nahihiwagaan tuloy ako. Posible kaya na kilala niya ako sa umpisa pa lang? Bakit
niya sinakyan ang mga maling panghuhula ko?!

Nangangapal ang mukha ko sa tuwing maaalala ko. Wala na yata akong maihaharap na
mukha sa kanya. Hindi ko na talaga siya kayang makita. Kung kaya ko nga lang
ipapalit ang aking mukha, ginawa ko na.

Kamuntik na akong mapalundag nang sumulpot sa harapan ko si Dudot. "'Kingina kang

bata ka, aatakihin ako sa'yo!" Kinurugan ko siya. "Malalim na ang gabi, bakit
gising ka pa?"

Nakayuko lang siya at parang may nais sabihin. Bakas sa mukha niya ang pagkakasala.

Lumuhod ako upang magpantay kami. "May problema ba?"

Naluluhang bumuka ang kanyang bibig. "A-ate, si Sakang..."

"Anong meron kay Sakang?"

Napaiyak na siya. "S-si Sakang, Ate..."

Namilog ang mga mata ko dahil may biglang pumasok sa isip ko. "Buntis siya?!"

"H-ha?"

"Nabuntis mo si Sakang, kingina ka talaga?! Ni wala ka pa ngang buhok sa kili-

kili!"

"Ate, hindi po-"

"Eh, ano?!! Umayos ka Dudot, kung ayaw mong masakang din yang mga ngipin mo!"

Nagpunas siya ng luha at saka yumakap sa'kin. "Si Sakang, Ate... anak po

siya ni Urok."

Naestatwa ako. "A-anong ibig mong sabihin?"

Humagulhol na lang ang bata sa balikat ko.

Bumukas ang pinto at iniluwa nito sa Panther. "Someone's looking for you."

Kumalas ako kay Dudot nang marahan. Napakalakas ng kabog sa dibdib ko. Posible nga
kaya ang nasa isip ko. "Dudot, dito ka lang." Usal ko.

Namumutla akong napatingala kay Panther. "S-sino daw sila?"

"The other told me that he's your uncle."

Para akong naitulos sa aking kinatatayuan. Ano ang gagawin ko ngayon nito? Natunton
na kami ng tiyo ko.

Walang-salitang nilampasan ko si Panther. Nanginginig ang aking mga tuhod na

nagtungo ako sa sala. Doon nga ay nadatnan ko si Tiyo Francis at Urok. Kapwa sila
napatayo nang makita nila ako. "'T-tsong..."

May tungkod si Tiyo at nakangising humarap sa akin. "Mayaman ka na pala?" Nilingap

niya ang paligid. "Nag-asawa ka na ba?"

Umiling ako. "N-nakikituloy lang po kami dito?"

"Nasaan ang kapatid mo?"

"N-nasa kusina po."

Iika-ika siyang lumapit sa akin gamit ang kanyang tungkod. "Nakita mo itong ginawa
mo sakin? Hanggang ngayon ay hindi ako makalakad. Kasalanan mo kung bakit hindi ako
makapagtrabaho."

Pumatak na ang aking mga luha. "A-aksidente po ang nangyari-"

"Aksidente o sa hindi, krimen pa rin ang ginawa mo." Sumingit si Urok. "Maswerte ka
nga't hindi ka idenemanda ng tiyuhin mo."

Lumapit sa akin si Tiyo. "Kunin mo na ang mga gamit mo. Umuwi na tayo."

Tumango ako. Akma na akong pupunta sa kwarto nang mauntog ako sa dibdib ni Panther.
"She's not going anywhere."

"P-Panther..."

"Sino ba

ang tarantadong 'yan?" Asik ni Urok. "Baka hindi mo kilala kung sino kami!"

"P-Panther, uuwi na ako."

Sumimangot siya. "Not until you decide."

Umiling ako. "Hindi ko kaya."

"What do you mean?"

"H-hindi ko kayang magbuntis na ikaw ang ama."

Napapikit siya. "I see."

Pagkasabi ko niyon ay naglakad na ako palayo sa kanya. Dumeretso ako sa kusina at

hinigit si Dudot. "Uuwi na tayo."
"Ate, sorry..."

"Wala kang kasalanan. Ihanda mo na ang mga damit mo dahil uuwi na tayo."

...

"SERYOSO KA? Bumalik sa puder ng tiyuhin mong walang kwenta?" Sabay singhot ni
Betchin sa kili-kili niya. Naka-sando siya ngayon kaya ilang dipa ang layo namin sa
kanya ni Morga.

"Ayaw ko lang ng gulo."

Napabuntong-hininga si Morga. "Sinabi ko na kasi sa'yo na sa amin ka muna tumuloy."

Tumayo si Betchin at lumipat sa kinauupan namin. "Kailangan mong layasan yang

tiyuhin mo!"

Mabilis kaming sumalisi ni Morga. "Saka na, bubwelo muna ako." Dahilan ko.

"Gusto mo ba kausapin ko yang tiyo mo?" Tumayo muli siya at naglakad papalapit sa
amin.

Hinila na ako ni Morga at naglakad na kami palayo. "CR lang kami."

Sinundan kami ni Betchin. "Isipin mo na lang si Dudot."

Nagmabilis kami ng lakad. "Magpa-plano muna siguro ako."

Bumilis din ang paglalakad niya. "Kailan pa, kapag ginulpi na naman kayo?"

Nanakbo na kami. Ilang hakbang pa lang nang mauntog ako sa dibdib ng lalaki. Nang
tingalain ko ito ay nawindang ako. "P-Panther?"

"So you are studying here?" Naka-shirt siyang fitted at cargo shorts. Sa kanyang
paa

ay boate shoes. Mukha siyang bagong paligo dahil magulo at basa ang kanyang buhok.

Tinalikuran ko siya at sinenyasan ko ang dalawa nang pabulong. "Siya 'yun! Siya
'yun!" Sabay harap kay Panther. "Anong ginagawa mo dito?"

"I'm looking for you."

Tinalikuran ko muli siya at sinenyasan ang dalawa. Pero naunahan nila akong
senyasan nang pabulong. "Iyong Panther ba? Iyong Panther ba?"

"Oo!" Sigaw ko na pabulong. Sabay harap muli kay Panther. "Paano ka nakapasok
dito?"

"Because I am Panther Forestier."

Parang ganito rin ang sinabi sa akin ni Van nang tanungin ko siya kung paano siya
nakapasok sa school namin. Mukhang hindi sila nagkakalayo ng ugali.
Tinalikuran ko siya at hinarap ang dalawa.

Sumenyas sa akin ang dalawa ng pabulong. "Bakit daw siya narito? Bakit daw siya
narito?"

"Hinahanap niya daw ako! Hinahanap niya daw ako!" Sabay harap ko ulit kay Panther.
"Anong kailangan mo sa'kin?"

"We need to talk."

Hinarap ko muli ang dalawa at binasa ang senyas nila. "Ano raw? Ano raw?"

"Tangina niyo raw! Tangina niyo raw!" Hinarap ko si Panther. "Sa ibang place tayo,
okay lang."

Hindi na siya nagsalita dahil basta na lang niya hinuli ang pulso ko. Hinila niya
ako palabas ng gate.

"S-saan tayo pupunta?"

"I know a place."

Pumreno ang mga paa ko. "Bakit kailangan pa nating lumayo? Pwede na siguro na dito
na lang."

Napatingin siya sa paligid.

Napatingin na rin ko. Doon ko nakita na nasa halos lahat ang mata ng mga estudyante
na naroon. Halos lahat sila ay nakatingin kay Panther.

"Kilala ka nila?" Tiningala ko siya.

"I

don't think so. But I think they recognized my note tattoo on my back neck."

Pumunta ako sa likuran niya at tiningala iyon. "Ano namang meron dyan sa nota na
nasa likod ng batok mo?"

"You still don't understand, do you?"

Umiling ako.

Napamulsa siya at napabuga ng hangin. "I need to ask you again?"

"Tungkol saan?"

"About being the mother of my son."

Napahalakhak ako.

"What's funny?"

"Aanakan mo ako? Pagkatapos ano?"

"I just need someone to carry my child."

"So kapag nakuha mo na ang anak mo sakin, itatapon mo na lang ako?"

"What do you expect?"

Napakamot ako ng ulo. "Ilalayo mo sa'kin ang anak ko?"

"That's my son, of course."

"At ako? Paano ako?"

Sumeryoso ang kanyang mukha. "In Red Note Society, we do not love." Nagbago ang
kanyang mga mata. "We kill."

Napahilot ako sa sintido. "Ano ba itong mga lalaki na nakikilala ko? Iyong isa he
ruled when he fuck daw. Tas ikaw naman you do not love, you kill?"

"What are you talking about?"

"Ano bang tingin mo sa amin mga babae, paanakan lang?"

"Like what I said, I need to have a son."

"Hindi pa rin ang sagot ko."

"How about you have to think it over?"

Umiling-iling ako. "Hindi talaga. Hindi."

"Think it over." Kinuha niya muli ang pulso ko at hinila ako.

Napatianod ako sa kanya. "Saan mo ko dadalhin?"

"I need you to see something."

"Anong something naman yan?"

Dinala niya ako sa kanyang kotse. Sa likuran nito ay may maga kotseng itim na
nakahimpil. Mga bodyguards niya ito marahil.

Akma pa lang akong sasakay ng sasakyan nang may humila sa kabila kong pulso.
Nanlaki ang mga mata ko nang tumambad si Van sa harapan ko. "V-Van?"

Nakaitim siyang polo shirt at fitted. Naamoy ko agad ang mamahalin niyang pabango.
Nakatulong ang sikat ng araw para idetalye sa akin kung gaano siya kagwapo nang mga
sandaling iyon. Nakadagdag pa iyong kumikinang na hikaw niya sa kaliwang tainga.

"Where the hell are you going?" Hinila niya ako sanhi para makabitaw sa akin si
Panther.

Nangunot ang noo ni Panther nang humarap siya sa amin. Binawi niya ang pulso ko.
"She's with me."

Hindi bumitaw si Van. "She's not coming with you."

Humigpit lalo ang kapit sa akin ni Panther. "Who the hell are you?"

"I'm the boyfriend." Tiim-bagang na sumagot si Van. "Who the fuck are you?"

"We're planning to have a baby."

Umigting ang panga ni Van.

"S-sandali!" Kumalas ako sa kanilang dalawa. Humarap ako kay Van. "Van, anong
ginagawa mo?"

"Van?" Tumalim ang mata ni Panther matapos mapatingin sa mga tattoo ni Van sa
braso. "Van Batalier."

Napatingala ako sa kanya. "Kilala mo siya?"

"Panther Foresteir." Ani Van sa kabila.

"Magkakilala kayo?"

"This guy is dangerous, Veda." Hinila ako ni Van. "You should stay away from him."

"Ha?"

"You are the dangerous one, not me." Hinila din ako ni Panther.

Dumagundong ang boses ni Van. "She's mine!"

Napangisi si Panther. Mapanganib na ngisi. "She's mine now."

Nawindang na ako.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 19

Chapter 19

"SHE'S MINE!" Dumadagundong ang boses ni Van.

Napangisi si Panther habang mahigpit na nakakapit sa aking pulso. "She's mine now."

Lalong nagalit si Van kaya hinila ako. Parang wala siyang pakialam kahit mabunot
ang braso ko.

Ganoon din ang ginawa ni Panther.

"S-sandali nga!" Tinabig ko ang kamay sa magkabila at kumawala. "Puputulan niyo ba

ako ng mga braso?!" Hindi ko alam kung sino sa kanila ang titingalain ko. Halos
magkasing-tangkad kasi ang dalawa.

Nagsibabaan ang mga bodyguards ni Panther sa mga itim na sasakyan. May mga hawak
itong baril.
"V-Van..." Humarang ako sa harapan ni Van. Hindi ko alam kung bakit bigla akong
kinabahan nang ganito. Nakaramdam ako ng takot na baka kung mapaano siya, kung ano
ang gawin sa kanya ng mga armadong ito.

Inawat naman ni Panther ang mga tauhan niya. "Stay calm." Pagkuwan ay bumaling siya
sa amin. "I need to see your leader." Nakatingin siya kay Van. "I need to see
Rogue."

Si Rogue Saavedra tiyak ang tinutukoy niya. Ang leader daw ng BOS ayon kay Morga.

"Not gonna happen." Kalmadong sagot ni Van.

"Why is that?"

"No one could ever get near to him."

Napangisi muli si Panther. "Bring me to him."

"Why would I do that?"

"Because I'm the leader as well."

"Not gonna happen."

"Fine." Sumenyas si Panther sa mga tauhan niya. "Then you'll die here."

"Sandali, Panther!" Napahawak ako sa malaki niyang braso. "B-baka pwedeng

palampasin mo muna ito? Unang pagkikita niyo lang naman, di ba?" Naalala ko bigla
ang sinabi ni Morga sa akin tungkol

kay Panther at Van, na wag na wag ko silang pagtatagpuin.

"But-"

"I will consider."

"Huh?"

"Pag-iisipan ko muli ang alok mo. Promise, pag-iisipan ko."

Nagpakawala siya ng hangin. "Fine." Sumenyas siya muli sa mga tauhan niya dahilan
para umatras ang mga ito. Humarap siya kay Van. "But the next time we meet again, I
swear I'm gonna kill you."

Mahinahon na sumagot si Van. "I will do the same to you." Lumapit na sa akin si Van
at kinuha ang kamay ko. "Let's go."

Tinabig ko ang kamay niya.

"Veda?"

Tinalikuran ko siya at humawak ako sa kamay ni Panther. "Sa kanya ako sasama."

Nagdilim ang mukha ni Van. "Tell me you're just kidding."

"Van, tapos na tayo. Ayoko na talaga."

Tila siya mabubuwal sa pagkakatayo nang marinig niya ang sinabi ko.
Tiningala ko si Panther. "Dalhin mo na ako kung saan mo ako gustong dalhin."

Napangiti si Panther. "My pleasure." Pagkasabi'y iginiya na niya ako papasok sa

kanyang kotse. Nagkatitigan muna sila nang masama ni Van bago rin siya pumasok sa
backseat katabi ko. My driver na nagpaandar ng kanyang sasakyan.

Kahit ayaw kong lumingon sa likuran ay napalingon ako. Nakita kong tulala lang si
Van habang kami ay papalayo.

Hindi ko maintindihan kung bakit ako nasasaktan nang ganito. Hindi ko alam kung
bakit ang bigat ng dibdib ko.

"You love him?" Tanong ni Panther.

Hindi ako kumibo.

"You shouldn't be."

"Bakit?"

"He's one of the Black Omega Society."

"Ano naman ngayon?"

Matagal siya bago nakasagot. "They are all horrible. All of them." Kumuyom

ang kanyang kamao.

Napalunok ako. Biglang nagbago ang kanyang mood. Sa hitsura niya ay mukhang malaki
talaga ang galit niya sa BOS.

...

"ATE, bakit ngayon ka lang?" Nagtatakang tanong sa akin ni Dudot pagkauwi ko.

"May inasikaso lang ako. Nasaan si Tiyo?"

"Umalis kasama si Urok."

"Bakit gising ka pa? Malalim na ang gabi, ah."

"Paano ako makakatulog, eh kanina pa 'yang lalaki naghihitntay dito." Inginuso niya
iyong tapat ng pinto.

Hindi ko pa makikita na may lalaking nakaupo doon kung hindi pa pakakatitigan iyon.
"Van?"

Kinailangan pang kumapit ni Van sa pader para lang makatayo.

"Ate, kanina pa siya nandyan. Hindi pa nga yata yan nagtatanghalian at

naghahapunan."

"Buti hindi siya nakita ni Tiyo."

"Maaga umalis sila Tiyo."

"Sige, pasok na sa loob." Nang makapasok na sa kwarto si Dudot ay lumapit ako kay
Van. "A-anong ginagawa mo dito?"

Hindi siya nagsalita. Nakayuko lang siya.

"Umuwi ka na." Pagkatapos ay tinalikuran ko na siya at pumasok na ako sa loob

namin. Dumerecho na ako sa kwarto para matulog. Ang kaso ay hindi ako makatulog sa
isiping nasa labas lang ng bahay namin si Van.

Pinilit kong ipikit ang aking mga mata. Tumagal iyon ng tatlong oras pero hindi ako
naigapo ng antok. Siguro naman sa tatlong oras na iyon ay umuwi na siya. Pihadong
malamok sa labas at malamig kaya imposibleng makatagal siya.

Hanggang sa narinig ko ng tumilaok ang manok. Saka lang ako nakatulog nang
maramdaman kong malapit ng sumikat ang araw. Hindi pa ako magiging kung hindi pa
ako inuga ni Dudot. "Ate, nandyan pa rin iyong lalaki

sa labas."

"Ha?" Napabalikwas agad ako ng bangon. Patakbo akong lumabas upang matagpuan si Van
na prenteng nakaupo sa tapat ng pinto namin. Nakayuko lang siya doon at walang
imik. "Di ba sinabi ko na sa'yo na umuwi ka na!"

Hindi pa rin siya kumikibo.

"Van, ano ba?!" Yamot kong sambit. "Baka mabutan ka ng tiyuhin ko dito!"

Tumayo siya. Katulad kagabi ay ginamit niya ang pader makatayo. Nanginginig ang
kanyang mga tuhod.

"Papatayin mo ba ang sarili mo?!"

Nakayuko lang siya at blangko ang mukha.

"Umalis ka na!"

"I'm not going anywhere."

Napamura ako. "Ano bang dapat kong gawin para layuan mo ako, ha?!"

"Talk to me. I need to say something."

Napasabunot ako sa sarili kong buhok. Sa ginagawa niyang ito ay ako rin ang
nasasaktan. Hindi ko kayang makita siyang nagkakaganito.

"I just need a few minutes to explain to you everything."

Napapikit bago napabuga ng hangin. "Okay, sige. Sunduin mo na lang ako sa school
mamaya after lunch."

Nagliwanag ang gwapo niyang mukha. "Really?"

"Oo nga sabi, bingi ka ba?"

Kamuntik ng malaglag ang puso ko nang ngumiti siya. Bihira ko lang kasi siya
makitang ngumiti. "Thank you."
Napatanga na lang ako.

Mabilis siyang naglakad patungo sa kanyang sasakyan na para bang excited.

...

"ANO ba yang ex mo, kanina pang umaga nandito? Siya na nga yata nagbukas nitong
school, eh." Reklamo ni Betchin habang nakatanaw sa bintana.

Sa di kalayuan kasi ay naroon ang sasakyan ni Van at nakaabang na.

Natatawa naman si Morga. "Inggit lang 'yan, wala kasing manliligaw na

nakakatagal sa amoy nyan."

Nagalit si Betchin. "Kesa naman sa'yo. Maganda ka nga pero pantal naman ang dibdib
mo."

Tila napikon si Morga.

Inawat ko na agad sila. "Let's go na. Tapos na ang klase, tara na."

Sumunod naman sa aking ang dalawa. "Saan kayo nagpunta ni Panther kahapon?" Si
Morga ang nagtanong.

"Ipinaliwanag niya lang sa akin ang kontrata."

"Anong kontrata 'yan, na bubuntisin ka lang niya then iiwan din kapag nanganak ka
na?" Apila ni Betchin.

"Maayos naman ang kontrata. Aalagaan niya ako habang nagbubuntis ako hanggang sa
makapanganak ako."

"Then?" Sabay ang dalawa.

"Kukunin niya sa akin ang bata at iiwan na niya ako. But don't worry, girls, dahil
babayaran niya ako."

"Eh, di nagmukha kang bayaran nun?" Nakangusong tanong ni Betchin.

"Kaya nga hindi pa ako sumasagot ng oo o hindi sa kontrata niya. Gusto ko munang
pag-isipan ng husto."

"Bakit pag-iisipan mo pa?"

"Malaking pera ang ibabayad niya. Sapat na yun para makapamuhay kami ng matiwasay
ni Dudot kapag nilayasan ko ang tiyuhin namin."

"Bakit kasi hindi mo na lang tiyagain si Van, eh."

"Di ba nanggugulpi sa kama?" Si Morga naman ang umapila.

"Eh, ano kung nanggugulpi. At least, mahal niya." Sabay turo sa akin ni Betchin.
"Sakali ikaw hindi ka kayang mahalin ng mga nagiging BF mo. Ang habol sa'yo katawan
mo."
Nagsalubong ang kilay ni Morga. "Kapag ako nainis sa'yo, ipangsisigang kita!"

Nagtititigan pa nang masama ang dalawa kaya iniwan ko na. Nanakbo na ako pababa
patungo sa kotse ni Van.

Ewan, pero nakaramdam ako ng pananabik. Hindi ko alam kung bakit ko siya mis na
mis.

Palapit pa lang ako sa sasakyan niya nang may humila sa aking braso. Namilog ang
mga mata ko nang lingunin ko ito.

"Panther?"

Nakangiti ang gwapo nitong mukha. "It's lunch time. Kain tayo."

Biglang nagsalita si Van sa likuran ko. "I brought you some lunch, Veda." May
siyang lunch box.

"Let's go to the restaurant." Hila sa akin ni Panther.

"Excuse me. Mag-uusap pa kami." Kinuha na ni Van ang isang kamay ko.

"She's not coming with you." Salungat ni Panther. "May pag-uusapan din kami about
sa ginawa namin kahapon."

Gumalaw ang panga ni Van. "Let's go, Veda." Hinila niya ako.

Hindi nagpatalo si Panther. "No, Veda, sa akin ka sasama-"

Napasigaw na ako sa galit. "Wala akong sasamahan maski na isa sa inyo!" Pagkasabi
ko ay parehas ko silang iniwan. Walang-lingon akong naglakad palayo sa kanila.
Dumerecho ako sa isang restaurant na ang balak ko lang ay pagpahingahan.

Pag-upo ko sa harapan ng mesa ay lumapit na ang waiter. "May I take your order?"

"Wait lang po." Tiningnan ko muna ang wallet ko. Barya lang ang laman. "Tubig lang
po."

"Give her steak." Biglang sumulpot si Van at naupo sa kanan ko.

Nilista ng waiter.

"Tuna, give her." Sumulpot din si Panther at naupo sa kaliwa ko.

Nilista ulit ng waiter.

Kinuha ni Van ang menu. "Give her also a kare-kare."

Inagaw ni Panther ang menu. "Also, a nilagang baka."

"Garlic rice for two." Si Van.

"Make it three. I love garlic rice." Pahabol ni Panther.

"Make a roasted chicken for us." Ani Van.

"Make it whole size." Singit ni Panther.

Padabog akong tumayo at walang nagawa ang dalawa kundi tinagalain ako. "Kumain kayo
mag-isa niyo." Harabas akong lumabas pagkasabi.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 20

Chapter 20

"'TSONG, ano pong ginagawa niyo?" Nagtataka kong tanong kay Tiyo nang madatnan ko
sila ni Urok na may tinutuhog na bulaklak gamit ang karayom.

"Eto, nagtutuhog ng sampaguita. Para naman makadagdag sa pagkain natin."

"Ho?"

"Ayaw na ng tiyo niyo na maging pabigat siya. Kaya habang hindi siya nakakalakad ay
magtutuhog muna kami dito ng sampaguita." Nagsasalita si Urok pero sa dibdib ko
nakatingin.

Pasimple kong tinabingan ang aking dibdib. "Sigurado ho ba kayo?"

Sumimangot si tiyo. "Ayoko na ng maraming tanong. Magbihis ka na at magpahinga.

Yakagin mo na si Dudot sa Barangay Center mayamaya."

Kibit-balikat na lang akong nagtungo sa kwarto. Nadatnan ko si Dudot doon na

nagpapahinga. "Maghanda ka na."

"Saan tayo pupunta, Ate?"

"Papatule kita."

"Ate, masama ang pakiramdam ko."

Lumapit ako sa kanya. "May sakit ka?" Hinipo ko siya sa noo. "Peste ka, ang lamig
ng noo mo! Sige, magbihis ka na!"

"Baka pwedeng next time na lang?"

"Ganyan din ang sabi mo sakin last year!"

"Pero, Ate, I'm afraid."

Kinutusan ko siya. "Bakla ka ba?"

Napakamot siya. "Bakit kasi kailangan pang tuliin, eh!"

"Natural! Paano ka makakakadyot nang tama kung supot ka?"

"Eh, hindi pa nga yata ako tagpos." Naiiyak na siya.

"Pwes! Tagpusin mo na 'yan ngayon!"

Nagpapadyak siya na tila nagmamanya. "Ate, next year na lang..."

Biglang may kumatok at pinagbuksan ko ito. Iniluwa ng pinto ng kwarto si Sakang.

Nakangiti ito sa akin sanhi upang lumitaw ang sakang na ngipin nito sa unahan.

"Anong ginagawa

mo dito?" Kunot-noong tanong ko.

"Nabalitaan ko po kasi na magpapatule ngayon si Dudot."

"Naku, e ayaw nga-"

"Ate, bilisan natin." Biglang singit ni Dudot. "Excited na akong matule."

"Ha?"

Napapalakpak si Sakang. "Ang tapang mo, Dudot!"

Napa-ismid ako. "Anong matapang don?"

"Matapang na po iyon. Iyon po kasing tatay ko, si Urok, hanggang ngayon di pa tule,
takot magpatule-"

"'Tragis kang bata ka, manahimik ka dyan!" Narinig yata siya ni Urok. Lumapit ang
negro sa amin at kinutusan ang anak. "Mag-aral kang mabuti, hindi iyong puro si
boyfriend na supot ang iniisip mo!" Si Dudot malamang ang tinutukoy niya. "Bobo ka
sa Math!"

Nakialam na ako. "Sakang, 1 + 1?"

"2 po." Sagot ni Sakang.

"2 + 2?"

"4 po."

"Okay naman pala siya sa Math, eh."

Napikon yata si Urok at tinanong ang anak. "12.5 + 688 - 956 x 28.65?"

Napaisip ang bata. "Hindi ko po alam."

"'Kita mo na." Kinutusan muli ang anak. "Umayos ka dahil kung hindi ay kakainin ka
ng kabobohan mo."

Aapila sana ako nang magsalita na si Sakang. "Eh, bakit po kayo, Tay. 'Kapag
nakakita po kayo sa daan ng 100, 500 at 1000 alin po ang dadamputin niyo?"

"Syempre iyong 1000."

"Hindi po ba pwedeng damputin niyo lahat?"

Natameme si Urok. "Ha?"

"'Kita niyo na. Umayos kayo, 'Tay, dahil kung hindi ay kakainin kayo ng katangahan
niyo."

...

"ANO YAN?" Napamewang ako matapos may iabot sa akin si Betchin.

"Suklay." Inilahad niya iyon sa akin.

"Aanhin ko 'yan, eh may baon akong suklay?"

"Baka kasi hindi kayanin ng dala mong suklay ang

mahaba mong hair. Imagine, pinag-aagawan ka ng dalawang yayamaning pogi." Ang

tinutukoy niya pihado ay sina Van at Panther. "And take note, hindi lang sila basta
yayamanin, mga fafa pa!" Pinandilatan niya ako na para bang gusto na niya akong
tirisin.

"Wag na nating pag-usapan ang dalawang iyon."

Napasuklay na sa sarili si Betchin. "Di ko akalaing nangyayari pala sa totoong

buhay iyon. Akala ko sa mga pocketbook lang at Wattpad."

"Stop na. Ayaw ko talaga silang pag-usapan." Nagawi ako ng paningin kay Morga na
tahimik sa sulok. "Anyare dun, bakit tahimik?"

"Ewan ko." Umirap ang mga mata ni Betchin. "Baka naiinggit sa'yo."

Nilapitan ko si Morga. "Uy, kain tayo."

Hindi siya tumingin sa akin bagkus ay bumuga siya ng hangin. "Ano bang balak mo kay
Van?"

"Ha?"

Nagbago ang timbre ng tinig niya. "Kung ayaw mo sa tao, 'wag mong paasahin. Hindi
iyon hinayaan mong habul-habulin ka." Pagkatapos niyon ay padabog niya kaming
nilayasan.

Galit na lumapit sa akin si Betchin at bubulung-bulong. "Anong problema ng pantal

na yun?"

Umiling ako.

"Dapat sinabi mo 'wag na siya mag-bra. Para naman makatulong siya sa ekonomiya."

Natulala na lang ako. Hindi ko alam na ganun ang reaksyon ni Morga sa mga
nangyayari sa akin. Hindi niya alam ang mga pangyayari. Hindi niya alam kung ano
ang pinagdadaanan ko.

Kinalabit ako ni Betchin. "Si Panther-"

"Sinabi ng ayaw ko silang pag-usapan-"

"Hindi." Ngumuso siya. "Si Panther hayan sa harapan mo."

"Ha?" Nang humarap ako at agad akong napatingala. Heto nga si Panther at prenteng
nakatayo sa harapan

ko. Mukha siyang modelo dahil sa fitted niyang v-neck shirt na faded blue.

Hinawakan niya ang pulso ko. "Let's go."

"S-saan tayo pupunta?"

"Don't speak."

Nilingon ko si Betchin na nakatanga na lang. Pero sumenyas siya nang pabulong na

naghahabilin. "Suklay... suklay... haba ng hair mo..."

Sumenyas din ako sa kanya nang pabulong. "Deodorant... deodorant... asim ng kili-
kili mo..."

...

"ANONG ginagawa natin dito?" Tanong ko kay Panther matapos niyang maupo sa kanyang
executive chair. Dinala niya ako dito sa kanyang mansyon na minsan na naming
tinirhan ni Dudot nang walang paalam.

"There somethin I would like to ask you-"

"May itatanong ka lang pala, bakit hindi mo pa tinanong nong nasa sasakyan tayo?"

"Because I want you to come here."

"Dito sa mansyon mo?"

Tiningnan niya lang ako at nabasa ko sa mga mata niya ang sagot na 'oo'.

"Bakit?"

"Oops. My turn. Ako naman ang magtatanong." Umayos siya ng upo. "Is he the reason
why you are bothering to answer me a yes to my proposal?"

Si Van ang tinutukoy niya. Hindi ako nakasagot.

"Well, it looks like I really have to kill him."

"Sandali." Napalunok ako. Alam ko kasing kaya niya talagang ipapatay si Van. "Ano
bang dapat kong gawin?"

"Just answer my question. Is he the reason?"

Marahan akong tumango.

Pinagsalikop niya ang kanyang mga daliri. "Do you love him?"
"Oops. My turn." Tumukod ako sa kanyang mesa gamit ang akin palad. "Bakit mo ako
dinala dito? Imposibleng tatanungin mo lang ako."

Ngumisi siya. "Because of him."

Inginuso niya ang nasa likuran ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang lingunin ko kung sino ang naroon. "V-Van?"

Matalim ang kanyang mga mata. "What the hell are you doing here, Veda?"

Akma na akong magsasalita nang tumayo si Panther sa kinatatayuan nito at ito ang
sumagot. "Actually, I made her to come here."

Napaharap ako kay Panther. "B-bakit mo ako pinapunta dito?"

Napangisi muli siya. "Because I know that you are always being followed." Sabay
tingin niya kay Van. "He always did."

"So pinapunta mo ako dito para papuntahin din siya dito?"

"Exactly."

Bigla akong kinabahan. "B-bakit? A-anong plano mo?"

"Oops. My turn." Humalukipkip siya. "Do you love him?"

"Ha?" Kumabog ang dibdib ko. "H-hindi, ah."

"So it's okay for you if I kill him?"

Mariin akong napalunok. "S-syempre... hindi."

"Why not? It doesn't matter to you if I kill him - if you really don't love him."

Hindi ko alam ang isasagot ko. Kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ganoon na lang
ang takot ko sa isiping may mangyayaring masama kay Van.

"Is it okay if I kill him now?"

"O-oops." Nanginginig na ako. "M-my turn. B-bakit hindi mo pa siya pinatay nang una
pa lang kayong nagkita kung talagang gusto mo siyang patayin?"

Matagal siya bago nakasagot. "Because I want him to suffer. All of them." May diin
sa mga salita niya.

"Bakit galit ka sa kanila? Bakit galit ka sa BOS?"

Si Van ang sumagot. "Because of his brother... that is one of us."

"Brother?" Humarap ako kay Panther. "May kapatid ka sa BOS?"

Blanko na ang mga mata niya.

Lumapit

ako kay Panther. "Pag-usapan natin ito. Hindi naman kailangang humantong sa
ganito."
"It's too late." Usal niya.

"Ha?"

"I ordered my men to kill him."

Mangiyak-ngiyak akong humarap kay Van. "V-Van, tumakas ka na. U-umalis ka na kung
ayaw mong patayin ka nila." Nagpapanik ko siyang nilapitan. "U-umalis ka na,
tumakas ka na..." Gumaralgal na ang tinig ko.

Subalit parang bato lang si Van nang mahawakan ko.

"V-Van..."

Kalmado siyang sumagot. "There's no need for that."

"P-pero papatayin ka niya! P-papatayin ka nila! M-marami siyang tauhan... n-

nakatago lang sila..." Naglandas na ang mga luha ko.

"It's all been taken care of." Isang lalaki ang nagsalita sa likuran ni Van.

Kahit si Panther ay namilog an gmga mata nang makita ang lalaking ito.

Umangat nang bahagya ang sulok ng bibig ni Van. "You think pupunta ako dito nang
hindi ako handa?"

Napaatras ako habang nakatitig sa lalaking ito na biglang sumulpot. Halos

kasinglaki niya si Van at Panther. Ang kaibahan lang ay asul ang kanyang mga mata.

"So you brought the most dangerous member of your frat." Salubong ang kilay ni
Panther. "Rix Montenegro."

Rix Montenegro ang pangalan ng lalaking ito? At tiyak kong isa siya sa member ng
BOS ayon sa salita ni Panther.

"I don't think I can win against the leader." Tugon ni Van.

"I see." Pumamulsa si Panther. "And as I see Rix's hands, mukhang pinatulog na niya
ang mga tauhan ko."

Napangiti si Van. "Like what you said, he's the most dangerous member of the BOS."

"And you think na hindi rin ako handa nang imbitahan kita dito?"

Nangunot ang noo ni Van.

Dahil nang ipitik ni Panther ang daliri niya ay may sumulpot naman na lalaki sa
likuran niya. Mukhang kanina pa ito naroon at hindi lang makita dahil sa dilim.

Sino naman ngayon ang lalaking ito? Tiyak na miyembro ito ng Red Note Society.
Halos kasing tangkad din nila ang lalaking ito. May ahit ang kaliwang kilay nito,
at ng bumuka ang bibig ay nakita ko na may hikaw ito sa dila-bolitas!

Ngumisi si Panther pero mas malalim ngayon. "If you have Rix Montenegro, I have
Bullet Sanvictores."

Pinalagutok ni Rix ang mga daliri niya. "I hate the talking. I'm going to attack
now."
JAMILLEFUMAH

JFstories

I'm going to post the spoiler or Macoy's story on my Facebook page: JFstories

May butas kung wala si Macoy, so after this story, kanya muna before ang aking
alpha men BOS and RN series (2nd gen). All under R18

=================

Chapter 21

Chapter 21

"I HATE THE TALKING." Kalmado ang asul na mga mata ni Rix na humakbang. "I'm gonna
attack now." Sa isang iglap ay nalampasan niya ako. Sa isang kurap ay pasuntok na
siya sa mukha ni Panther.

Ang bilis niya!

Para siyang ihip na hindi nasundan ng aking paningin.

Subalit bago maglanding sa mukha ni Panther ang suntok ni Rix ay may sumalo nito.

Nasalo ito ng lalaking nagngangalang 'Bullet'. Nakangisi ito habang sapo ang kamao
ni Rix. "Not bad." Anito sa mayabang na tono. Halos sumadsad ang mga paa nito nang
salagin nito ang suntok ni Rix. Sa kabilang banda ay nakakapagtakang kalmado lamang
ang kanilang mga mukha.

Tahimik lang namang nakapamulsa si Panther. Kalmado rin ito.

Naramdaman ko ang mabilis na pagkilos ni Van at mukhang patungo siya kay Panther.
Kaya naman bago pa siya makalapit sa lalaki ay humarang ako. Idinipa ko ang aking
mga kamay at braso para harangan ang daraanan niya.

Napahinto siya. O mas tamang sabihin na napatanga. "Veda..."

Kahit si Panther ay nagulat na nasa likuran ko. "Veda..."

"Tama na, para kayong mga bata, ah!"

Napalingon silang apat sa akin.

"Kung magpapatayan kayo, gumamit kayo ng baril. Hindi iyong magsusuntukan sa

harapan ng isang babae."

"We should kill her." Magkapanabay na sabi ni Rix at Bullet.

"No!" magkapanabay na awat din ni Van at Panther.

Nagkatinginan ang dalawa pagkuwan.

Pumihit ako upang harapin si Panther. "Hindi ko alam kung ano ang mga issue niyo.
Pero kung ano man iyon, ayokong na ang idamay niyo pa ako." Pagkasabi ay
tinalikuran ko na sila.

Padabog akong lumabas ng pinto at bumaba ng hagdan.

Saang planeta ba talaga nagmula ang mga lalaking iyon? Para kasi silang may mga
sayad. Ang gugwapo nga, tila may mga saltik naman. Tiyak na walang tatagal na mga
babae sa kanila. Mga war freak pa!

Bago ako makalabas ng gate ay naabutan ako ni Van. Hinuli niya ang aking pulso. "We
need to talk."

Galit akong hinarap siya. "Hindi, Van. You need to stop."

"Nothing's gonna stop me."

"Van, ayokong madamay sa mga kalokohan niyo. Kaya kung pwede ay tigilan niyo na
lang ako."

Napayuko siya.

"Gusto ko ng normal na buhay. Gusto ko ng simpleng istorya lang."

"I know-"

"Hindi mo alam!" Hindi ko na siya pinatapos. "Wala kang alam! Ang gusto ko plain
story lang, iyong tamang kilig lang. Kahit jeje basta walang maraming conflict!
Ayokong ng love story na 'to! Ang gulo!"

"Please..." Akma niya akong hahawakan pero nakaiwas ako.

"Van, tama na. Pagod na akong magpaliwanag sa'yo." Gumaralgal ang boses ko.
"Inaamin ko na na-attract ako sa'yo noong una kitang makita. Kaya pinag-trip-an
kita. Nagpanggap ako na ako ang soulmate mo. Hindi mo pa ba gets ang lahat? Niloko
ka lang ni Madam Charing. Chinaring ka lang!"

Tahimik lang siya.

"O sabihin na nating sabik ako magka-boyfriend. O sabihin na nating gusto ko namang
ma-experience na mahalin." Naglandas ang luha ko. "Pero mali pala ako." Dinuro ko
siya sa dibdib. "Kasi sinaktan mo lang ako... binaboy mo ako... ginamit mo lang
ako..."

Blangko lang ang kanyang mukha.

"Kaya ayoko na, Van... Hindi na natin maibabalik iyong gusto mo..."

Nang

magliwanag ang kanyang mukha ay malamlam na ang kanyang mga mata.

"Maghanap ka na lang ng ibang mapapangasawa mo... maghanap ka ng ibang totorturin

mo..." Pagkatapos ay tinalikuran ko na siya. Masakit man sa dibdib ko pero alam
kong ito ang tama. Ayaw ko ng magulong buhay. At hindi magiging simple ang lahat
kung magpapatuloy kami ni Van.
...

"OH, PAPASOK KA?" Tanong sa akin ni tiyo Francis habang nagtutuhog ng sampaguita.

"Opo." Naiilang ako dahil malaki ang ipinagbago niya.

Dumukot siya sa kanyang bulsa. "Oh, itabi mo na ito." Inabutan niya ako ng isang
libo.

"P-para saan po ito?"

"Baon mo 'yan."

"Wag na po, may trabaho naman po ako."

"Sige na, itabi mo na yan."

Makikipagtalo pa sana ako nang kapitan ako ni Dudot sa aking kamay. "Tanggapin mo
na, Ate." Bulong niya.

Wala na akong nagawa kundi tanggapin ito.

Nakangisi naman si Urok sa tabi ni Tiyo.

"S-salamat po." Hindi ko na siya tiningnan sa mga mata.

"Umuwi ka nang maaga para makapagpahinga." Bilin pa ni tiyo.

Hindi ko na siya kinibo. Naglakad na kami palayo ni Dudot.

"Ate, natatakot ako kay Tsong." Ani ni Dudot habang naglalakad kami.

"Bakit naman?"

"Kasi ang laki ng pinagbago niya."

"Hindi ka na ba niya pinapalo o pinapagalitan?"

Umiling siya. "Gusto niya sa kwarto lang ako. Hindi niya ako pinapalabas,
dinadalhan na lang niya ako ng pagkain."

"Bakit ayaw ka niya palabasin?"

Nagkibit-balikat ang bata. "Hindi ko alam."

Napaisip tuloy ako. "Ano bang ginagawa ni Tsong maghapon sa bahay?"

"Ang alam ko nagtutuhog ng sampaguita."

"Iyon

din ang alam ko. Pero nakakapagtakang ang dami niyang pera."

"Nagtataka din ako, Ate. Narinig ko pang balak nilang bumili ni Urok ng secondhand
na sasakyan."

"Sasakyan?"

"Oo, Ate. Kaya nga ayoko ng mag-aral. Magtutuhog na lang din ako ng sampaguita
paglaki ko."

Kinutusan ko siya. "Pinag-aaral kita para gumanda ang buhay mo. Baka nga paglaki mo
ay hindi sampaguita ang tuhugin mo, eh."

"Pero bakit parang ang laki ng kita ni Tsong?"

Napabuga ako ng hangin. "Hindi ko rin alam. Pero tulad mo, natatakot din ako."

...

"TARA, gala muna tayo." Ganadong yaya sa akin ni Betchin matapos niyang singhutin
ang kanyang kili-kili. "Tutal hindi pa naman nagangamoy ang kili-kili ko."

"Pass muna ako." Walang-gana kong tugon.

"Anak ka naman ng teteng, ilang araw ka ng tumatanggi sa mga gala natin, ah."

"Marami pa kong dapat gawin."

Nagpatiuna siya at humarang sa harapan ko. "Ano bang nangyayari sa'yo, bes? Isang
linggo ka ng matamlay."

Bigla tuloy naglakbay ang isip ko. Bakit nga ba?

Dahil umiiyak pa rin ako tuwing gabi kapag naiisip ko si Van, o iyong nagigising
akong umiiyak dahil napanaginipan ko na naman si Van? Pwede rin iyong hindi ako
makakain ng maayos kakaisip kay Van. May chance din iyong nasasaktan ako dahil
hindi ko binigyan si Van ng isa pang pagkakataon. Iyan tuloy, ilang linggo na
siyang hindi nagpapakita sa akin. Sumuko na yata dahil natauhan na sa mga sinabi
ko. O baka naghanap na nga talaga ng mapapangasawa.

"Dahil ba yan kay Van?" Umalingawngaw sa pandinig ko ang boses ni Betchin kahit
mahina lang ang

pagkakabanggit niya sa mga salitang ito.

"V-Van?" Umiwas ako ng tingin. "Hindi, ah. Bakit mo naman naisipang itanong iyan?"

"Kasi ilang linggo ka nang ganyan. Simula nang hindi na siya nagpapakita sa'yo."

"Psss." Natawa ako kunwari. "Wala naman akong pakialam sa Van na iyon." Pero deep
inside ay mis na mis ko na ang hinayupak na iyon. Sa tuwing maririnig ko nga ang
pangalang Van ay nabubuhay ang dugo ko. Iniba ko ang usapan. "Nasaan nga pala si
Morga?"

Umikto ang bilog ng mga mata ni Betchin. "Malamang may jowa na yun kaya hindi na
naman mahagilap."

"Siguro nga. Kaya hindi na naman sumasama sa atin."

"Speaking..." Ngumuso siya sa likuran ko.

Hayun nga si Morga at papalapit sa amin. "Hi, mga bes." Bumeso siya sa akin at
kumaway lang kay Betchin.

"Musta?" Sabi ko nalang.

"OKay lang." Mukha siyang masaya.

Napamewang si Betchin. "May BF ka na, nuh?"

Hindi siya sumagot. "Wala ba tayong lakad?"

Sumimangot si Betchin. "Subukan moang yayain itong KJ na 'to." Nakabaling siya sa

akin.

"May problema ba, Veda?" Tanong sa akin ni Morga.

"Wala." Umiling ako. "Ikaw? Galit ka ba sa akin?"

Napahalakhak siya. "Bakit naman ako magagalit sa'yo?"

"Hindi ka kasi namamansin. Lagi kang nakatungo at nagtitipa sa cellphone mo."

"Busy lang ako-"

"Busy sa BF mo?" Dugtong ni Betchin.

"Akala ko galit ka sa akin. Akala ko naiinis ka sa ginagawa ko kay Van."

"Ha?"

"Wala na kami ni Van, Morga. Sa umpisa pa lang talaga ay itinataboy ko na siya."

Tumango siya. "Naiintindihan ko. Pasensya ka na rin dahil naawa

na ako doon sa tao."

"Weh. Baka naman naiinggit ka lang kay Veda dahil pinag-aagawan siya ng dalawang
guwapo?" Kantiyaw ni Betchin.

Mag-aaway sana ang dalawa nang matigilan si Betchin. Namilog ang mga mata nito sa
likuran ko. "Veda..."

"Ha? Bakit?"

"Ex mo..."

Kumabog ang dibdib ko. Isa lang ang tinutukoy niya - si Van. Kaya naman ay agad
akong lumingon. Heto nga ang lalaki na kabababa lang ng mamahalin niyang kotse.

Parang may nagtatambol sa dibdib ko. Lalo na't nakita kong may hawak siyang bouquet
ng roses. Naka-itim siyang polo shirt kaya kita ang kanyang mga tattoo sa braso.
Naka-jeans siyang fitted at loafers. Basa ang kanyang buhok at mukha siyang bagong
paligo. Kahit malayo ay naamoy ko na ang kanyang pabango.

Ibang-iba siya ngayon, mas gwapo siya ngayon. Hindi ko lang alam kung namis ko lang
siya nang husto o talagang mas gumwapo siya ngayon.
Lumapit siya sa amin.

Hindi ako nagpahalata. Kunwari ay sumimangot ako. Kunwari ay galit ako. Ayaw kong
ipakita sa kanila na nadadala ako sa porma ng poging ito. Gusto kong patunayan na
hindi ako basta masusuyo kahit pa ang gusto ko ay talunin na siya nang yakap.
"Anong ginagawa mo dito?" Mabigat ang aking paa na lumapit sa kanya at tumingala.
"Di ba sinabi ko na sa'yo na ayoko na-"

"I'm not here for you." Kasing lamig ng yelo ang boses niya na ikinatulala ko.

"Ha?" Napanganga ako.

Nilampasan niya ako. Tila ako naitulos sa aking kinatatayuan nang lumapit siya sa
kabigan ko.

Kay Morga?!

Lumawak ang ngiti ni Morga nang tanggapin nito ang bulaklak na iniabot ni Van.

Napaantanda si Betchin. "'Susko! Anong ibig sabihin nito?"

Kamuntik na akong mabuwal nang tumingkayad si Morga upang abutin at halikan ang mga
labi ni Van. Namumulang nagsalita siya nang kumalas sa mga labi ng lalaki. "Mga
bes, bagong BF ko nga pala-

Si Van."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 22

Chapter 22

"ANYARE SA'YO? Bakit ang tagal mo sa banyo?" Salubong sa akin ni Betchin pagkalabas
ko ng CR.

Hindi ko siya napansin dahil lumilipad ang isip ko. Hindi ko siya naririnig dahil
kumikirot ang puso ko.

"Umiyak ka ba? Bakit namamaga ang mga mata mo?"

Umiling ako. "Uwi na ko." Naglakad na ako palayo. Alam kong tinatawag niya ako pero
manhid na ang aking tainga para marinig pa siya.

Oo, umiyak ako. Hindi lang ako basta umiyak bagkus humagulhol pa. Iyon lang kasi
ang paraan para ilabas ang sakit na nararamdaman ko. Iyon lang ang paraan na alam
ko para pawiin ang hapdi dito sa puso ko.

Bakit sa dinami-rami ng pipiliin niya ay si Morga pa? Bakit iyong kaibigan ko pa?
Bakit sana iyong hindi ko na lang kilala?

Tangina kasi, ang sakit lang!

Nabuwal ako sa aking pagkakatayo. Hindi ko namalayan na tumutulo na naman ang mga
luha ko.

Dinaluhan ako ni Betchin. "Veda, okay ka lang?"

Sunud-sunod akong umiling. "Uwi na ko..."

"Sabi na nga ba eh... mahal mo na, eh..." Naiiyak na rin siya.

Tinabig ko siya. "Masama lang ang pakiramdam ko. Hindi ito tungkol kay Van at kay
Morga."

"'Wag mo nga akong lokohin. Hindi marunong magsinungaling ang mga luha, Veda."

"Seryoso... masama lang talaga ang pakiramdam ko." Tumayo na ako. Paulit-ulit na
namang pumasok sa isip ko. Kung paano halikan ni Van si Morga. Kung paano
mapakagat-labi ang kaibigan ko habang nakatingala sa kanya. Na para bang nananabik
sila sa isa't isa. Na pihadong ine-enjoy nila ang bawat sandali. Na ayaw nilang
magsayang ng oras kahit isang saglit.

Ngayon ko lang

nakita si Van na ganoon kasaya. Kanina ko lang nakita na maliwanag ang kanyang mga
mata. Kaya siguro ako nagdurugo ang puso ko at nasasaktan. Kasi wala na talaga sa
akin si Van.

"Veda..." Tinig ni Betchin ang gumising sa naglalakbay kong diwa.

Naglakad na ako nang tuluyan palayo.

"Wag kang mahiyang magsabi, wag kang mahiyang magtanong..."

"Ha?"

"Wag kang mahiyang magtanong... kung may RiteMed ba nito."

Sinimangutan ko siya. "Korni mo, pakyu ka."

...

"ATE, okay ka lang?" Sinilip ako ni Dudot sa aking pagkakayuko. Kumakain siya ng
ice cream.

"Bakit mo naman naitanong?"

"Eh, kasi kagabi narinig kong umiiyak ka."

"Baka binabangungot lang ako."

"Tumayo ka, 'tas nagpunta ka ng banyo. Doon ka umiyak."

Mukhang wala na akong lusot. "N-naaalala ko lang nanay natin." Pagsisinungaling ko.

Lumamlam ang kanyang mga mata. "Kailan ba siya babalik?"

"Ayoko siyang pag-usapan." Humugot ako sa aking wallet ng pera. "May gusto ka pa
ba?"

Nangunot ang noo niya. "Bakit ang bait mo sakin ngayon, Ate?"

"Mabait naman talaga ako sa'yo, ah."

Lumikot ang mga mata niya. "Bakit tayo binigyan ng pera ni Tsong para mamasyal?"

Ginulo ko ang kanyang buhok. "Kasi nagbago na ang tiyo natin. Napagtanto na niya
marahil na mahal niya tayo." Subalit sa kabilang banda ko ay alam ko na ang totoo.
Alam ko na gumagamit sila ni Urok ng ipinagbabawal na droga. Pagpapanggap lang
iyong pagtutuhog nila ng sampaguita para pagkamalang may pinagkakakitaan nga sila.

Nahuli ko silang humihithit isang gabi. At hindi ako maaring magkamali na gumagamit

nga sila. Hindi nga lang yata sila user kundi pusher din.

Kailangang makaalis kami ulit ni Dudot sa poder ni Tiyo Francis dahil kung hindi ay
mapapasama kami. Ngayon ay tiyak ko na nanganganib nga kami.

"Bakit may mga bagay na akala mo ay ayaw mo? Pero kapag nawala sa'yo saka mo
malaman ang kahalagahan nito?"

"Ha?"

"Akala ko okay lang ako. Akala ko kapag nawala siya ay magiging okay ako."

"Ano bang pinagsasasabi mo, Ate?"

"Wala. 'Wag mo kong intindihin."

"'Nga pala, Ate. Ano nga palang ginagawa natin dito sa clinic? Bakit tayo
nakapila?"

Mayamaya pa'y may lumabas na nurse. Tinawag nito an gpangalan ni Dudot.

Tumayo na ako. "'Lika na."

"Ha? Saan tayo pupunta?"

"Papatule ka na."

Nag-ube ang mukha niya.

"Wala ka ng lusot, Dudot. Kung noong una ay nakaligtas ka pa kahit kasama natin si
Sakang, ngayon ay wala na talaga-"

Biglang nanakbo si Dudot. "Next time na, Ate!!!"

"Kingina ka, tatanda kang supot tulad ni Urok!"

...

"VEDA!" Habul-habol ako ni Morga pagkalabas ko ng klase. Hinihingal siya nang

makalapit sa akin. "Galit ka?"

"Ha? Bakit naman ako magagalit?" Pero sa isip ko ay binabaklas ko na ang lalamunan
niya. Kung pwede nga lang ay kalbuhin ko siya. Gusto kong bunutin isa-isa ang mga
pilikmata niya.

Ngumiti siya. "Wala lang. Baka kasi nabigla kita na boyfriend ko na ang ex mo."

Napahalakhak ako. "Ano ka ba? Sanay na ko sa'yong tangina ka."

"Ha?"

"A-ang ibig kong sabihin, sanay na ako sa ganyang eksena. Madalas na akong makabasa
ng ganyang sa Wattpad.

Isa pa, wala lang talaga sa akin si Van."

Nakahinga siya nang maluwag. "'Buti kung ganun. Akala ko ay maapektuhan ang
friendship natin. Lalo na't ikakasal na kami."

Pigil-luha akong ngumiti. "Talaga? Congrats, peste ka!"

"Ha?"

"A-ang ibig kong sabihin, itaon niyo ng fiesta. Malapit na ang fiesta sa'tin, di
ba?"

Halos mapalundag siya sa saya. "Imagine, mapapangasawa ko si Van Ross Batalier."

"Hindi namin ma-imagine." Biglang sumulpot si Betchin. "Lahat na lang inagaw mo kay
Veda. Una si Tristan, ngayon naman si Van."

Nangalit ang mukha ni Morga. "Hindi ko inagaw si Van-"

"Tama na 'yan." Pumagitna ako sa dalawa. Kay Betchin ako bumaling. "Maniwala ka
sa'kin, bes. Wala lang sa akin ang mga nangyari."

Humalukipkip siya. "Alam ko. Halatang-halata nga eh." Sarkastika niyang sabi. "And
speaking of the devil..." Ngumuso siya sa likuran ko.

Nang lingunin ko ang inginuso niya ay kamuntik na akong mauntog sa dibdib ng isang
lalaki - si Van. Hindi ako nakaiwas sa mabango niyang amoy. Naka-shades siya kaya
nagmukha siyang artista. "V-Van..." Pakiramdam ko ay gustung-gusto ko siyang
yakapin kahit saglit lang.

"Baby?" Ani Morga.

Tinabig ako nang bahagya ni Van upang lampasan. "Baby." Lumapit siya kay Morga at
siniil agad ito ng halik.

Putangina, ang sakit.

Umirap ang mga mata ni Betchin.

"So saan tayo pupunta?" Tanong ni Morga sa lalaki na may ngiti ang mga labi. "Bakit
ang pogi yata natin ngayon?"

"I need you today." Tipid na sagot ng gago.

"Sure. Kahit ilampaso mo pa ako sa kama, keri ko."

Pasimpleng

pinisil ni Van ang pwetan ng babae. "I'd love that."

Habang ako ay tila nagdidilim ang paningin. Hindi ko alam kung bakit hindi ako
makahinga nang mabuti.

"We should go on a date first with them." Sabay turo sa amin ni Morga.

Matagal akong tinitigan ni Van. Alam kong sa akin siya nakatingin kahit pa naka-
shades siyang itim. Kabisado ko kung paano niya ako tingnan. "Nah."

"Ha?" Nagtaka si Morga. "Why not? Ayaw mo bang makasama ang mga friend ko?"

Please, wag kang pumayag, Van. Lalo mo lang akong totorturin.

Hinalikan ni Van ang noo ni Morga. "Gusto kitang masolo."

Gusto ko sana ang sagot niya kahit pa winawasak nito ang puso ko. Mas maganda iyon
kasya makita ko silang masaya habang nagdurusa ako.

"Kahit saglit lang. Gusto kong makilala mo naman ang mga friend ko."

Hello? Ex po ako. Gusto ko ng tadyakan si Morga.

Matagal na napaisip si Van. At bago pa siya nakasagot ay inunahan ko na siya. "S-

sorry, Morga, pero may lakad kasi akmi ni Betchin."

"Ha?"

Siniko ko si Betchin. "Di ba, Betchin, may lakad tayo."

"Ha? Ah oo, may lakad kami. Sasamahan ko siyang umiyak sa banyo-"

Ngali-ngali kong sipain siya sa binti. "May lakad kami, I swear."

"Well, then, it's settled." Singit ni Van.

"O-oo, settled." Kandautal ako.

"I mean, you're coming with us."

"Ha?"

"May lakad kayo, then may date kami. We're all going together."

Patay.

Lumapit sa akin si Morga at napalabi. Kinuha niya ang kamay ko. "Sige na, please.
Sama kayo sa amin. Don't worry, sagot ng boyfriend ko."

Malapit ko na siyang magilitan.

Napapakamot sa ulo si Betchin. Halata sa kilos niya na gusto niya ng upakan si

Morga.

"Let's go." Nakasimangot si Van. "I dont' wanna waste my time."

Mukhang waste na nga talaga ang tingin niya sa akin.

Kinuha na niya ang kamay ni Morga at naglakad na sila. Samantalang ako ay hindi ko
alam kung hahakbang ba ako. Hindi makagalaw ang mga tuhod ko.

Nilingon pa nila ako. "Veda, let's go."

"Ha?" Paano ko ba sasabihin na hindi ako makalakad dahil sa bigat ng aking

dinadala.

"Tara na." Sabi pa ni Morga.

Nakasimangot na nilingon ako ni Van. "We have to move."

"Not until I'm with her." Isang lalaki ang nagsalita sa aking likuran. Nang
lingunin ko ito ay nanigas ang aking katawan.

"P-Panther?" Napanganga ako.

Anong ginagawa niya dito?

Lumapit siya sa akin ay hinawakan ang aking kamay. "Sorry, Honey, I'm late."

Honey? Kailan niya pa ako naging honey?

Nakita kong umigting ang panga ni Van.

Sa klase ng kilos ni Panther ay mukhang alam niya ang kalagayan ko. Lalo na ng
yakapin niya ako at saka bumulong. "I know you're in trouble. Let me handle this
one."

"S-sige, honey..." sagot ko na lang.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagkuyom ng kamao ni Van.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 23
Chapter 23

"PANTHER, sigurado ka ba dito sa ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya na kulang na lang

ay lundagin ko siya. Paano'y hanggang balikat niya lang ako kaya hindi ko makita
ang mukha niya. Nakikipagtitigan kasi siya nang masama kay Van.

Umakbay siya sa akin nang hindi ako tinitingnan. "Just shut up, okay?"

Napakamot ako. Gustuhin ko mang alisin sa balikat ko ang braso pero mukhang hindi
talaga siya magpapatalo. Lalo na't masama na rin ang tingin sa amin ni Van.

"Let's take a look at the menu." Anyaya ni Panther pagkaupo namin sa pang-animang
mesa. Kapapasok lang namin sa isang mamahaling restaurant.

Katabi ko si Panther, at kaharap namin ang magkatabing sina Van at Morga. Si

Betchin naman ay solo sa bandang gilid ng pahabang mesa.

Lumapit sa amin ang waiter at nag-abot ng menu. Nanlaki ang mga mata sa presyo ng
mga pagkain na nakalista.

Kahit sa mga menu nakatutok ang aking mga mata ay hindi nakaligtas sa paningin ko
ang pagkapit ni Morga sa braso ni Van. Hinimas pa nito ang biceps ng lalaki at
pinisil na para bang nanggigigil.

Bakit ganoon na lang kung hawakan niya si Van? Wala pa naman silang isang buwan, di
ba?

Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng galit.

"Let me take your order." Ani Panther. Tumawag siya ng waiter at siya ang umorder
para sa'kin. "Special beef steak with onion and spicy tuna with sauce."

Ano ba naman itong inorder niya, iyong mga ayaw ko pa?!

Tumikhim si Van. "Veda doesn't like spicy. Galit din siya sa onion."

Paano niya nalaman?!

"Really?" Umangat ang isang kilay

ni Panther.

"You should change your order." Bumaling si Van sa waiter at inagaw ang atensyon
nito. "Roasted chicken and sushi."

"I want lumpiang sariwa." Biglang sabi ni Morga na nakatingin sa menu. "And miso
soup for you." Sabay halik niya kay Van.

Nagngitngit akong lihim kaya bumawi ako. Nag-imbento akong may alam ako kay Van.
"Ah... di siya mahilig sa mga soup."

Nangunot ang noo ni Morga. "Really?" Nakabaling siya kay Van. "hindi ka mahilig sa
mga soup?"

Tumitig siya sa akin nang kakaiba. "That's not true. Actually, I love soup."
Tumingin sa akin si Morga nang nanunuya. "I don't think you know him better."

Pinapahiya ako ng lintik na ito, ah! Tumikhim ako. "At paano mo rin nasabi na di
ako mahilig sa mga spicy food at takot sa sibuyas? Actually, paborito ko nga iyon."

Napangisi si Panther na nakaharap kay Van. "I don't think you know her better,
too."

Bumaling muli si Van sa waiter. "Lemon juice, in addition."

"Lemon juice for us as well." Sabat ni Panther.

"Ilan po?" Tanong ng waiter.

"Make it three for us." Tugon ni Van.

"Four for us." Sabay akbay muli sa akin ni Panther.

Nag-igting ang panga ni Van. "I want five lemon juice."

Ngumisi muli si Panther. "Six lemon juice please."

"Make seven for me."

"I want eight, actually."

"Excuse me." Singit ni Betchin. "Sinong manlilibre sakin? Baka kasi ang ending ay
ako ang umubos ng lemon juice na order niyo."

Kinuha ni Panther ang menu ni Betchin. "I got you."

Subalit nahawakan ni Van ito bago pa tuluyan mapasakamay ng lalaki. "No, I got

this."

"Ako na." Hinila ni Panther.

Hindi bumitaw si Van. "Ako ang nag-imbita sa kanya sa sumama kaya ako ang
manlilibre sa kanya."

"Kaibigan siya ni Veda kaya kaibigan ko na rin siya. Ako na ang manlilibre sa
kanya."

"Malapit na kaibigan siya ni Morga kaya napalapit na rin ako sa kanya. Ako na ang
manlilibre sa kanya."

Napapasintido ako.

Samantalang si Betchin ay kinikilig. "Pota, pinag-aagawan ako ng dalawang gwapo!"

"Pakibitawan ang menu." Tiim-bagang na sabi ni Van habang nakakapit pa rin nang
mahigpit sa menu.

"Ako ang unang humawak nito kaya ikaw ang bumitaw." Tiim-bagang rin na sagot ni
Panther na ayaw bumitaw sa menu.

"Tama na! Tama na! Tama na!" Sigaw ko. "Pwede bang kumain na lang tayo?!"
Napatingin sa amin ang lahat ng customer na kumakain doon. Bumitiw sa Panther sa
menu at ganoon din si Van. Nagkatinginan lang si Morga at Betchin matapos kong
magsisigaw. Padabog akong umupo pagkuwan.

Mayamaya pa'y dumating ang aming orders. Pinakamarami ang lemon juice na napunta
kay Betchin.

Kumuwit si Morga sa lumpiang sariwa at sinubuan si Van. "Is it good?"

"Yeah." Tuminidor si Van ng sushi at isinubo kay Morga.

Ang sweet nila, tangina sila.

Galit kong kinutsara ang spicy beef sauce. Hindi ko napansin na may sauce na natira
sa aking bibig.

Hinawakan ni Panther ang baba ko at pinunasan iyon ng tissue. Napalunok ako habang
ginagawa niya iyon. Nakatitig kasi siya sa mga mata ko nang gawin niya iyon.

Kumuyom ang kamao ni Van. Pasimple niyang tinabig ang lemon juice kaya tumapon.

Napatayo kaming lahat. Niyakap agad

ako ni Panther na para bang pinoprotektahan niya ako mula sa natapon na juice.
"Okay ka lang ba? Nabasa ka ba?"

Hindi ko alam kung bakit ako napatingin kay Van na salubong na ang mga kilay. "O-
oo. Okay lang ako."

"I think I need to go to the wash room." Ani Morga.

"Me, too." Si Panther.

"Ako rin." Singit muli ni Betchin. "Kasi ako yung nabasa."

Si Betchin nga iyong natapunan ng lemon juice.

Tumawag ako ng waiter para ipalinis ang mesa. Mabilis naman silang rumesponde at
nalinis nila agad ito. Saka ko lang napansin na kami pala ni Van ang naiwan nang
mawala sila. Wala kaming imikan.

Humugot ako nang malalim na paghinga matapos magtanong sa waiter ng oras. Napansin
ko na nakatitig sa akin si Van.

Pinamulahan ako. "Kung may gusto kang sabihin, sabihin mo na." Sabi ko sa kanya
nang hindi siya tinitingnan. Ayaw kong lalong manabik sa kanya.

"It's been only a week, pero ipinagpalit mo agad ako."

Napahalakhak ako. "Di ba dapat sabihin mo yan sa sarili mo?"

"I don't like you being touch by him." Gigil niyang sambit.

"Baka nakakalimutan mo na ex na lang kita?"

Natahimik siya at napayuko. Mukhang nadali ko siya sa sinabi kong ito.

Hindi ko napigilan na hindi magsalita pagkatapos mamayani muli ang katahimikan. "M-
magpapakasal na raw kayo ni Morga?"
Nang umangat ang kanyang mukha ay malamlam na ang kanyang mga mata.

Nangilid ang luha ang mga mata ko. "T-totoo ba?"

"Yes, magpapakasal na kami." Dumating bigla si Morga. Lumapit ito at hinalikan sa

harapan ko si Van. "Right, baby?"

"That's good news!" Nagsalita sa

likuran ko si Panther na kararating lang. Lumapit siya sa akin at umakbay. "Because

Veda finally agreed to me to have a baby. Right, honey?"

Ha? Wala akong naaalala na pumayag akong magkaanak sa kanya!

Galit na tumayo si Van at hinila si Morga. "We should go. I'll take you home."
Pagkatapos niyon ay hindi na nila kami nilingon pa.

Tulala ako nang mawala sila.

"Veda-"

"Ginawa mo ito para mapa-oo ako sa alok mo?" Hindi ko na pinatapos si Panther.

Mahina siyang sumagot. "I have to take advantage."

Tumango lang ako kasabay ng aking luha.

"Waiter!" Tawag ni Betchin. "Pakibalot nga itong mga lemon juice for take out."

...

"BETCHIN, okay ka lang?" Sigaw ko sa cubicle na kinalalagyan niya. Kanina pa kasi

siya pabalik-balik doon.

"Mamaya mo na ako kausapin, nagko-concentrate ako."

"Ano ba kasing nangyari?"

"Ano ba sa tingin mo? Kulang na lang ay idumi ko pati bituka ko."

"Ano bang nakain mo?"

"Kung nakakalimutan mo iyong nangyari kahapon, pitong lemon juice lang naman ang
inuwi ko."

Napapailing na lang ako na natatawa.

"Ano bang nakain mo?"

Tumunog ang cellphone niya.

"Cellphone mo ba yon?" Tanong ko.

"Oo. Nandyan sa bag ko, pasuyo naman."

Pinuntahan ko iyon sa di kalayuan at kinuha ang kanyang cellphone. Update pala ng
Wattpad.

"Nag-update na iyong author na inaabangan mo."

"Buti naman, kingina niya, tagal niya mag-update. Parang author nitong kwento
natin, kupad-kuparan."

"Intindihin mo na, busy, e."

"Excited na kasi ako sa kwento ni Macoy.

Charot."

Muling tumunog ang CP niya.

Nakita ko sa screen ang pangalan ni Morga. "Tumatawag si Morga."

"Pakisagot na lang. Sabihin mo nagbabawas ako kapag hinanap ako."

Siangot ko iyon. "Hello."

"Betchin, kasama mo ba si Veda?"

"Ako ito, Morga."

"Good. Makakapunta ka ba dito?"

"S-saan?"

"Dito sa mansyon ni Van. May problema kasi."

Kinabahan ako. "Bakit, anong nangyari?"

"Lasing na lasing siya, Veda. Please, tulungan mo ako dahil ikaw ang hinahanap
niya."

Pinatay ko na ang linya at ibinalik ang cellphone sa bag ni Betchin. Nagtatanong si

Betchin pero hindi ko na siya pinansin. Nanakbo na ako sa labas at naghanap ng
tricycle. Nang makakita ako ay pinara ko agad ito.

Dahil hapon na ay madilim na ako nakarating sa mansyon ni Van. Sa labas nito ay

nadatnan ko si Van na nakasalampak sa lupa. Si Morga naman ay pilit hinihila siya.
Nilapitan ko agad sila at tinulungan. "Anong nangyari?"

"Ewan ko. Lasing na lasing siya nang tawagan niya ako."

Pinangko ko ang kabilang braso ni Van. "Bakit daw siya nagpakalasing?"

"Hindi ko alam. Tinawagan niya ako dahil akala niya ay ako ikaw."

"Ha?"

"Basta iakyat muna natin siya sa kwarto niya?"

Pinagtulungan namin ni Morga na maiakyat si Van hanggang sa kwarto. Nang maihiga

namin siya sa kama ay kandahingal kami.
"Makukuhaan mo ba ako ng bimpo at tubig?" Tanong ko kay Morga.

Tumango ang babae at umalis upang kumuha ng mga binanggit ko.

Inumpisahan ko ng hubarin ang mga suot ni Van. Nagsimula ako sa kanyang sapatos.
Isinunod ko ang kanyang t-shirt na basang-basa ng pawis.

Napalunok ako nang bumungad sa akin ang kanyang abs.

"V-Veda..." usal niya.

Inalo ko siya. "Shh... nandito na ako..."

Dumilat siya at pilit bumabangon.

Inawat ko siya. "Humiga ka lang."

Hinaplos niya ako sa mukha. "I'm just dreaming, am I not?"

"Manahimik ka na lang dyan." Binaklas ko ang kanyang sinturon at butones ng

pantalon.

"I miss you, Veda..." Bulong muli niya.

"Lasing ka lang-"

Bigla niya akong hinila sa leeg at siniil ng halik.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 24

Chapter 24

BIGLANG kinabig ni Van ang aking leeg at saka ako siniil ng halik.

Itinulak ko siya pero masyado siyang malakas. Kahit anong pagpupumiglas ko ay hindi
ako makawala sa kanyang mga labi. Para siyang uhaw na uhaw na ngayon lang nakatikim
ng tubig.

Pumasok ang dila niya sa loob ng aking bibig at doon gumalaw. Nilaro niya ng kagat
ang ibabang labi ko. Unti-unti ay naging marahan siya at malumanay. Unti-unti ay
hindi ko na rin namalayan na nadadala na pala ako sa galaw niya. Nahulog na pala
ako sa sarap ng halik niya.

Nang matauhan ay itinulak ko siya. Sinampal ko siya pagkuwan. "Bastos!!!"

Napahiga sa Van.

Sakto namang dating ni Morga na may dalang isang planggana nang mainit na tubig. Sa
wari ko ay naabutan niya kami sa akto.

"M-Morga..."

Blangko ang kanyang mukha na inilapag sa tabi ko ang planggana. "Here." Inabutan
niya ako ng bimpo.

Inilublob ko ito sa tubig na mainit at piniga. Iniabot ko sa kanyang ang bimpo.

"Ikaw na ang gumawa." Nang mahawakan niya iyon ay tumayo ako at lumabas ng kwarto.
"Dito lang ako sa labas."

Hindi ako kinibo ni Morga. Pinunasan niya si Van ng bimpo at hindi na ako nilingon.

Napasandal ako sa pader nang maisara ko ang pinto.

Anong nangyari kanina? Bakit ako nadala sa halik niya?

Mali iyon, maling mali. May girlfriend na siya at mismong kaibigan ko pa. Hindi ko
siya masisisi dahil ilang beses ko siyang itinaboy. Kung masaktan man ako ay dahil
kasalanan ko iyon. Wala siyang kasalanan, walang kasalanan si Morga.

Bumaba ako ng hagdan at nagtungo sa sala. Kakaupo ko pa lang nang bumaba

si Morga. Tumayo ako nang makitang papalapit siya sa akin.

"M-Morga, iyon naabutan kanina-"

"Forget it." Pilit siyang ngumiti. "Napagkamalan ka lang yata ni Van na ako."

Talaga lang, ha? Eh bakit tinatawag niya ang pangalan ko?

Pilit ko ring nginitian siya. "Okay na ba siya?"

"He will be."

Hindi ko na alam ang mga sasabihin sa kanya. Simula kasi nang maging boyfriend niya
sa Van ay naging awkward na ang pakikitungo ko sa kanya. "M-mauna na ako." Ani ko
mayamaya.

"Wait. May itatanong lang ako."

Napalunok ako. Pihadong tungkol kay Van ang itatanong niya.

"Nag-sex na kayo ni Van, right?"

Kamuntik na akong mapaatras sa tanong niya. "H-ha?"

"I know, this is awkward. Boyfriend ko na ngayon ang ex mo. Pero gusto kong mag-
usap tayo na parang wala lang."

Humugot ako nang malalim na paghinga.

"Nananakit ba talaga siya kapag nakikipag-sex?" May naglarong ngiti sa kanyang mga
labi. Sa salita niya ay para na rin niyang sinabi sa akin na may nangyayari na sa
kanila.

Tinanguan ko siya.

"Well, I like him hurting me when we're having sex."

"Ha?"

"Ganun kasi iyong mga gusto ko sa lalaki. Mababangis kapag nasa kama." Sabay
halakhak niya.

Napayuko lang ako.

"He's so aggressive, you know that? Gusto niya ay nagse-sex kami lagi."

Parang tinotorture ako ng mga sinasabi niya. Mailagay ko lang sa isip ko na may
ibang pinapaligaya si Van sa kama ay naninibugho na ako sa sakit. Parang hindi ko
matanggap na pag-aari na siya ng iba.

Sinikap kong ngitian si Morga. "M-masaya ako para sa inyo. Mauna na ako dahil baka
hinahanap na ako sa

amin." Pilit kong pinipigilan ang mga luha ko.

"Wait." Tatalikod na sana ako nang awatin niya ako.

Marahan akong humarap sa kanya.

"Mahal mo pa ba siya, Veda?"

Simple lang ang tanong niya pero parang ang hirap sagutin. Umiling ako. "H-hindi
na."

"Sure?"

Ngumiti ako. "H-hinding-hindi ko na siya mamahalin dahil wala na talaga..." Kung

nagsasalita lang ang puso ay tiyak na mumurahin ako nito.

"I see. Umuwi ka na dahil baka mapagalitan ka ng tito mo."

Tinalikuran ko na siya upang makalabas ako ng pinto.

"Ah, Veda." Hinabol niya ako.

Humarap ako sa kanya. "Ha?"

Nang makalapit siya sa akin ay sinampal niya ako.

Kamuntik na akong matumba.

"Sa susunod na makipaghalikan ka sa kanya ay hindi lang yan ang aabutin mo."
Pagkatapos ay tinalikuran na niya ako.

Naiwan akong tulala dahil nabigla ako sa ginawa niya.

...
PAG-uwi ko ng bahay ay naabutan ko si Tristan sa bahay na kausap si Tiyo. Anong
ginagawa niya rito? Bakit kausap niya si Tiyo Francis?

Nagulat din siya nang makita niya ako. "V-Veda?"

Sariwa pa sa isip ko ang ginawa sa akin ng lalaking ito. Pinagtangkaan nila akong
gahasain at saktan ng mga kaibigan niya.

Tigagal lang si Tiyo Francis sa akin. "Gabi na, ah. Bakit ngayon ka lang?"

"Mauna na ako, Francis." Paalam ni Tristan kay tiyo pero sa akin siya nakatangin.

Nang mawala si Tristan ay napatingin ako kay Tiyo. Nakakapagtakang nakakatayo na

pala siya.

Napansin niya yata na nakatitig ako sa kanya. Bigla siyang napilay at napaupo sa
upuan.

"Nakakatayo na po kayo?"

Iniba niya ang usapan.

"Magkakilala kayo?"

"Schoolmate ko po siya. Nakakatayo na po ba kayo?"

"H-hindi pa gaano." Lumikot ang kanyang mga mata.

"Sandali lang po." Tinalikuran ko siya at lumabas ako ng bahay. Hinabol ko si

Tristan na nasa di kalayuan. Mabuti at naabutan ko siya. "Anong ginagawa mo sa
bahay namin kanina?"

"The hell you care." Patuloy lang siya sa paglalakad.

Hindi maganda ang kutob ko sa mga nangyayari. Matagal na kasing hindi pumapasok si
Tristan at may balita sa amin na naging pusher na raw ito ng droga. Ang pagpunta
niya sa bahay namin at kausap ang aking tiyo ay nangangahulugan na may kinalaman
iyon sa drugs.

"Alam ko kung bakit ka nandito." Biglang sabi ko.

Huminto siya sa paglalakad at galit na humarap sa akin. "What do you mean?" Tiim-
bagang siya.

"Usap-usapan na sa university ang pagbebenta mo na ng droga. 'Wag mo naman sanang

idamay ang tiyo ko."

Napasintido na siya na tila hinihilot ang kanyang noo. "He's a good seller, Veda.
Hindi ko siya pwedeng pakawalan." Sabay lingap niya sa paligid na para bang may
kinatatakutan.

"Please, wag ang tiyo ko-"

"Shut up! Kapag may nakaalam nitong iba ay mananagot ka! Mananagot ang pamilya mo!"
Nanakbo na siya palayo pagkasabi niyon.

Napaisip tuloy ako. Hindi kaya iyon ang dahilan kung bakit maraming pera si tiyo?
Iyon kay aang dahilan kung bakit bigla siyang nagbago?
...

"BAKIT maga na naman yang mga mata mo?" tanong ni Betchin matapos niya akong
silipin. "Umiyak ka na naman kagabi, ano?"

Hindi ko siya sinagot.

"Saan ka ba kasi nagpunta? Paglabas ko ng banyo wala

ka na. Sino ba yung tumawag?"

"Totoo ba iyong balita kay Tristan?" Pag-iiba ko ng usapan. Umiwas ako sa kanyan
gmga tanong. Ayokong malaman niya na iniyakan ko na naman si Van.

Umikot ang bilog niya sa mata. "Sige lang, beks. Iwas lang hangga't kaya."

"Seryoso, nagbebenta ba talaga si Tristan ng droga?"

"Bakit plano mo na lang mag-drugs para makalimot?"

Umiling ako.

"Eh, ano?"

Di na ako nagsalita.

"Veda, believe me. Ilabas mo yan at mawawala ang bigat dyan sa dibdib mo."

Napabuga ako ng hangin. "Nakita ko si Tristan sa bahay kagabi. Nadatnan ko sila ni

Tiyo Francis na magkausap."

"Oh, my God!" Nanlaki ang mga mata niya.

"Nagulat ka rin ba?"

"Hindi. Mukhang natatae na naman ako." Pagkasabi'y nanakbo na siya patungo sa

banyo. "Bwisit talagang lemon juice yun!" Sigaw niya pa.

Napapakamot na lang ako.

Subalit hindi talaga iyon ang dahilan kung bakit hindi ako nakatulog kagabi. Hindi
kasi nawala sa isip ko iyong halik sa akin ni Van.

Alam kong mali na isipin ko ito. Pero nang halikan niya kasi ako ay naramdaman ko
na mahal niya ako.

Masakit lang talaga ang katotohanang hindi na siya sa akin, na pag-aari na siya ng
iba. Kasalanan ko iyon dahil pinakawalan ko pa siya. Pero hindi ko naman kasalanan
na ganito ko pala siya kamahal. Akala ko kasi ay mas gagaan ang dibdib ko kapag
nawala na siya sa buhay ko.

Tama si Betchin, kailangan kong ilabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Kailangang may mapagsabihan ako na nasasakatan ako. Kailangang may mapaglabasan ako
ng sama at bigat nitong dibdib ko.
Wala sa sariling nanakbo ako patungo sa banyo. Hinagilap ko agad iyong cubicle na
sarado. Paniguradong narito si Betchin. "Beks, tama ka. Siguro nga panahon na para
malaman mo kung bakit gabi-gabi akong umiiyak. Kailangan nga sigurong masabi ko
sa'yo kung bakit nasasaktan pa rin ako." Pumiyok. "Beks, mahal ko pa rin kasi si
Van, eh... Kahit sabihin kong okay ako, hindi pa rin talaga, eh..." Naglandas na
ang aking mga luha. "Akala ko kasi magiging maayos na ang lahat kapag nawala na
siya... magiging okay ang lahat kapag itinaboy ko siya..." Napahagulhol na ako. "H-
hindi pala... ang sakit na kasi, beks... ang sakit-sakit na... Ang sakit na makita
kong pag-aari na siya ni Morga..." Napahinto lang ako nang may pumasok na lalaking
estudyante. Nagtatakang nagkatinginan kami.

"Miss, CR 'to ng boys."

"Ha?" Mabilis kong pinunasan ang aking mga luha.

Nang bumukas ang cubicle na kaharap ko ay nanlaki ang aking mga mata. Tumambad kasi
sa harapan ko ang isang lalaki.

Napatigagal ako. "V-Van?"

"I think you got a wrong cubicle." Pumaling ang kanyang ulo. "And yes, I heard
everything."

JAMILLEFUMAH

JAMILLEFUM

=================

Chapter 25

Chapter 25

"ANYARE sa'yo, bakit umiiyak ka?" Sita sa akin ni Betchin pagkalabas niya ng banyo.

"Nakakainis! Nakakainis!" Nagpapadyak ako sa kahihiyan.

"Okay ka lang? Ano bang nangyari?"

"Alam na niya, beks..." Ungot ko.

"Ha? Anong alam niya? Sino bang tinutukoy mo?"

"Si Van... Alam na niya na mahal ko pa rin siya..."

Napaantanda si Betchin. "Susmaryosep, sabi na nga ba eh, mahal mo pa siya."

Napayakap ako sa kanya. "Beks, anong gagawin ko? Hirap na hirap na ako..."

"Beks, kasi... bakit naman kasi pinakawalan mo pa?"

"Eh, akala ko kasi mas okay ako kapag nawala siya..."

"Kingina naman kasi, bakit ang tanga?"

"Churi na, beks, eh ganun talaga."

Kumalas siya sa akin ay tinulungan akong punasan ang aking mga luha. "Anong plano
mo ngayon?"

"H-hindi ko alam. Para na akong mababaliw sa sakit."

"Tarantado kasing Morga 'yan, eh."

"Bakit, anong kasalanan ko?" Nandoon na pala si Morga sa aming likuran.

"Ah, wala. May tinatanong lang kasi ako kay Veda tungkol sa'yo."

Napahalukipkip ang babaeng kararating lang. "At ano namang tinatanong mo tungkol
sa'kin?"

"Kapag ba shinota ko ang ex ng best friend ko eh basurera na ba ako non?"

"Anong kinalaman ko dun?"

"Huwaaaw! Ang manhid - huwaaah!"

"Naghahanap ka ba ng gulo?" Tila napikon na si Morga.

Umawat na ako. "Ang mabuti pa ay kumain na lang tayo."

"I'm looking for Van, nakita niyo ba siya?" Nakasimangot na si Morga.

"Nakita ko siya sa banyo kanina." Sagot ko.

"Bakit mo alam?" Umangat ang isang kilay ni Morga.

"Kasi

matamis." Pabalang na sagot ni Betchin. "Ano ba naman klaseng tanong yan? Ikaw na
nakakuha ng sagot, ikaw pa galit? Ginagalit mo ba ang kili-kili ko?"

"I just want you to know, Veda, na hindi mo na maaagaw sa akin si Van." Sa akin
bumaling si Morga.

"Wala naman akong balak agawin siya sa'yo-"

"'Wag ka ng magmaang-maangan. I heard you saying that you still love him."

Napalunok ako. Hindi ko akalaing malakas pala ang pandinig ng babaeng ito.

Lumapit siya sa akin ay minando niya ako ng tingin. "Listen to me. Van is happy
with me. I satisfy him in bed. Walang segundo na hindi siya napapamura habang
kasiping ako. Walang minuto na hindi niya sinasabing mahal niya ako sa tuwing siya
ay nasa ibabaw ko. At higit sa lahat, walang oras na hindi siya nananabik sa
katawan ko."

Sa mga sinabi niyang iyon ay para bang paulit-ulit niyang sinugatan ang puso ko.
Naiimahe ko kasi sa isip ko kung paano niya napapaligaya si Van na hindi ko nagawa.
"Ano man ang gusto niyang posisyon, ginagawa ko."

"Huwaaaw! Total performance - huwaaaw!" Sabat ni Betchin na nang-aasar.

Nanatili si Morga na nakabaling sa akin. "Kahit igapos niya ako o ibitin, nag-e-
enjoy ako."

"Huwaaaw! Mapagtiis - huwaaaw!"

"Sakalin man niya ako o pilayan ay wala akong pakialam. Ang mahalaga ay kuntento
siya sa akin sa kama."

"Huwaaaw! Ahas talaga - huwaaaw!"

Napahalakhak ako nang mahina.

"Anong nakakatawa?" Tanong sa akin ni Morga na tila nainsulto ko.

"Wala lang. Nakakaawa ka kasi."

"Ha?"

"Akalain mo kasi na kinailangan pang magmakaawa sakin ni Van para

lang maikama niya ako. Samantalang ikaw ay ibinigay mo agad ang sarili mo."

Kumuyom ang kanyang kamao.

"Aaminin ko na mahal ko pa si Van. Pero ako kasi iyong tipo ng tao na hindi na
namumulot ng bagay na itinapon ko na."

"Huwaaaw! Burn si Morga - huwaaaw!"

Hinila ko na si Betchin palayo.

"Sandali." Pumreno si Betchin.

"Bakit?"

"Hindi pa pala ako nakakapaghugas."

"Ha?!!"

"Huwaaaw! Kaya pala ang baho - huwaaaw!" Banat ni Morga.

...

HABOL ko ang aking paghinga nang makauwi ako sa amin. Pakiramdam ko kasi ay may
nakasunod sa akin. Nagkataon pa na malalim na ang gabi nang mga sandaling iyon.

Si Dudot agad ang aking hinanap. Hindi ko siya natagpuan sa sala kaya hinawi ko ang
kurtina na nagsisilbi naming pinto sa kwarto. Nadatnan ko siya doon na nakagapos.

Patakbo ko siyang nilapitan. "A-anong nangyari sa'yo?"

"U-umalis ka na, Ate... tumakbo ka na..." Umiiyak siya.

"H-ha? A-anong nangyayari?!" Abot langit ang aking kaba dahil sa hitsura niya.
Luhaan ang kanyang mukha na puro pasa. "Sino ang may gawa nito sa'yo, Dudot?!"
"B-basta tumakas ka na..."

"H-hindi ako aalis dito nang hindi ka kasama..." Nanginginig kong kinakalas ang
buhol ng kanyang tali. Mahigpit ito kaya nahihirapan ako.

"A-ate, tumakas ka na..." Napahagulhol na siya.

"A-ano ba kasing nangyayari?" Napaluha na rin ako sa takot.

"Pakielamera ka kasi!" Isang kulob na boses ang nagsalita sa aking likuran.

Nang lingunin ko ito ay nahintatakutan kao sa hitsura ni Tiyo Francis. Namumula ang
kanyang mga mata na para bang katitira lang ng droga. "Tsong, ano pong

nangyayari?"

Mabilsi siyang nakalapit sa'kin at sinabunutan ako. "Tangina ka, nagtatanong ka pa,
ha?!" Kinaladkad niya ako.

Gustuhin man akong tulungan ni Dudot ay hindi niya magawa. Nakagapos kasi siya at
hindi makawala.

Hila-hila ako ni Tiyo Francis hanggang sa sala. Sinubukan kong magpumiglas pero
hindi ako makawala sa tindi ng pagkakasabunot niya sa akin.

"Putangina ka, kasalanan mo ito!" Binitiwan niya ako nang mapaharap kami sa isang
lalaki. Ibinalibag niya ako sa paanan nito.

Nang tingalain ko ito ay nanlaki ang aking mga mata. "T-Tristan?"

Umupo si Tristan at iniangat ang aking baba. "Alam mo ba kung ano ang pinasok mong
gulo?"

"H-ha?"

"Dahil sa'yo mapapahamak ang kapatid mo."

Umiling-iling ako habang humahagulhol. "P-parang awa mo na, 'wag mong idamay ang
kapatid ko..."

Humalakhak lang siya at nilingon ang kanyang mga kasama sa likuran. "Did you hear
that?"

Nagtanguan ang ilang mga kalalakihan na armado. Ito rin iyong mga kasama niya nang
pagkatangkaan niya ako.

"I told you, she's cute when she's begging."

Gumapang ako at nagtungo sa paahan ni tiyo Francis. "Tsong, maawa po kayo... Wag
niyo pong hayaang mapahawamak si Dudot-"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang tadyakan niya ako. "Gaga! Dahil sa'yo,
mamatay ang kapatid mo!"

"H-hindi ko maintindihan..." Aniko sa gitna ng aking paghagulhol.

"Let me explain it to you." Umupo muli si Tristan para magpantay kami. "Alam kong
alam mo ang tungkol sa droga namin. Ngayon ay kailangan tuloy kitang... patayin."
Lalong naglandas ang aking mga luha.

"But I want it clean.

Kaya idadamay ko na ang kapatid mo."

Humawak ako sa tuhod niya. "M-maawa ka. W-wag mong idamay ang kapatid ko.. bata pa
siya... di pa siya tuli..."

Ngumiti sa akin si Tristan matapos niyang humugot ng baril sa kanyang tagiliran.

"You think basta na lang kita papatayin at ang kapatid mo?"

Napalunok ako nang makita ko ang kanyang baril.

"Pagsasawaan muna kita, Veda. Matagal na kasi kitang pinagnanasahan." Pagkasabi

niya niyon ay hinila niya ako sa buhok. Kinaladkad niya ako pabalik sa kwarto at
ibinato sa tabi ni Dudot.

Kapwa kami napahagulhol ng kapatid ko.

Nagmamadaling binaklas ni Tristan ang kanyang sinturon.

"Sandali." Awat ni Tiyo Francis. "Pamangkin ko ang babaeng iyan."

"So?" Inumangan ni Tristan ng baril ang lalaki.

"Ako dapat ang maunang tumira dyan."

Napangisi si Tristan. "Type mo pala itong pamangkin mo, bakit di mo pa

pinagsamantalahan noon?"

"Bata pa lang 'yan, pinagnanasahan ko na yan. Siyempre, hinihintay kong

magkadibdib."

Nagtawanan ang dalawa. "Hindi ako papayag na hindi ako mauna." Sabi ni Tristan.

"Bakit hindi na lang tayo magsabay?" Kinikilabutan ako sa mga sinasabi nila.

Inakbayan ni Tiyo si Tristan. "Ang tagal kong pinahinog yan. Baka naman pwedeng
pagbigyan mo na ako."

Nagdilim ang mukha ni Tristan.

"Pangako, dodoblehin ko ang sales ko."

Dito lang nagliwanag ang mukha ng ng gago kong ex. "Fine. Pero tirhan mo kami ng
mga kasama ko."

Tinapik ni tiyo sa dibdib si Tristan. "Kilala mo ako, hindi ako bakaw."

"Five minutes lang." Babala ni Tristan.

"Mabilis lang naman ako makaraos."

Natatawang biro ni Tiyo habang naghuhubad na ng pantalon.

Lumabas na ng kwarto si Tristan pero humabol pa ng salita. "Bilisan mo, next ako."
Nang mawala si Trsitan ay mabilis kaming nilapitan ni Tiyo. "Tingnan mo ang ginawa
mo, Veda. Pati kapatid mo ipapahamak mo." Sinesermonan niya ako nang pabulong
habang kinakalas niya ang tali ni Dudot.

"Tsong..." Hagulhol ko.

"Wag mo kong iyakan. Kasalanan mo ito kaya tayo umabot sa ganito." Nilingon niya
ang bintana. "Dyan kayo dumaan. Inutusan ko na si Urok na humingi ng tulong."

Nang makawala si Dudot ay yumakap sa akin ang bata.

"Alis na, bago pa makatunog si Trsitan."

Wala sa sarili ay niyakap ko si Tiyo. "Tsong, paano po kayo?"

Binaklas niya ang mga braso ko sa katawan niya. "'Wag mo kong yakapin."

"Ha?"

"Ginagawa ko ito para sa buhay niyo. Hindi pa rin kita gusto, Veda. Ikaw ang
dahilan kung bakit minahal ng nanay mo ang kapatid ko!"

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.

"Umalis na kayo. Bilis!"

Hinila ko na si Dudot paakyat ng bintana. Nang makatalon si Dudot ay sumampa na rin

ako. Hindi ko maiwasang mapalingon kay Tiyo Francis. Hindi ko maiwasang hindi mag-
alala sa kanya.

"Kapag nagkita kayo ng mama mo, pakisabi na lang na mahal ko pa rin siya-" Hindi na
niya natapos ang kanyang sasabihin nang may biglang bumaril sa kanya.

"Tsong!!!" Napatili ako.

Bagsak sa sahig si Tiyo Francis na wala ng buhay.

"Sabi na eh, traydor ka." Biglang sulpot si Trsitan papasok ng kwarto. "Well,
anyway, plano rin talaga kitang patayin pagkatapos ko dito sa dalawa. Gusto kasi ng
boss namin, malinis."

Kahit

luhaan ako ay pinilit kong tumalon makatakas lang sa kanila. Mabuti at nasambot ako
ni Dudot kaya kahit papaano ay hindi ako napilayan. Plakda kaming dalawa sa
nasirang lona.

Nang makabangon kami ni Dudot ay agad kaming nanakbo kahit masakit ang mga balakang
namin. Naninigas ang mga tuhod ko sa takot pero sinikap ko paring makatakbo.
Kailangan kong mailigtas si Dudot. Kailangang hindi masayang ang buhay at
sakripisyo ng aming tiyo.

Nang mapadpad kami sa damuhan ay natalisod ako. Saka ko lang namalayan na may pilay
pala ang kanang paa ko. Sa pagkakatalon ko ito mula sa bintana.

"A-ate, bilis..." Nag-aalalang sabi ni Dudot.

"'W-wag mo na akong hintayin, mauna ka..."

"A-ayoko..." Iyak niya.

"T-tumakbo ka na... H-humingi ka ng tulong..."

"H-hindi kita iiwan, Ate."

Mukhang wala nga yata balak si Dudot na iwan ako kaya pinilit ko na lang tumayo.
Kahit masakit ang kanang paa ko ay nagawa kong tumayo. Iika-ika nga lang ako. Ito
rin marahil ang dahilan kung bakit nahablot ako ni Tristan.

"'Got you!" Natatawang sabi ng lalaki habang nakayapos sa akin nang mahigpit.

"A-ate-" Lalapit sana sa akin si Dudot nang tadyakan siya ng isang lalaking
kasamahan ni Trsitan.

Tinakpan ni Tristan ang aking bibig dahil sa lakas ng aking pag-iyak. "Akin ka na,
Veda. I'm gonna fuck you hard before I kill you." Inihiga niya ako sa damuhan.
Idinipa niya ang aking mga braso at saka ako hinalikan sa leeg.

Nagtitili ako pero wala akong magawa. Masyado siyang malakas para makakawala ako.

"Pucha, ang bango mo..." Sabay halik niya sa leeg ko. Pinunit niya ang damit ko
sanhi para lumitaw ang bra ko. "Damn boobs." Napamura siya nang makita niya ang
harapan ko.

Nagpumiglas ako pero sinuntok niya ang tiyan ko. Halos hindi ako makahinga dahil
sinikmuraan niya ako. Sinampal niya ako nang malakas para mapahiga muli ako.

"Listen to me, bitch..." Hinihingal siya habang pisil-pisil ang pisngi ko. "I'm
gonna fuck you 'till you die, alright?"

"That's not gonna happen." Isang lalaki ang nagsalita sa di kalayuan. Pinilipit
nito ang leeg ng isang kasamahan ni Tristan.

Namilog ang mga mata ni Tristan. "V-Van..."

May lumapit pang isang kasamahan ni Tristan kay Van pero walang kahirap-hirap niya
itong pinatumba. Nawala ito agad ng malay nang mabalian niya ng braso.

Humugot ng baril si Tristan. "W-what the fuck-" Bago pa siya makabaril ay bigla
siyang tumilapon mula sa aking ibabaw nang tadyakan siya ng isa pang lalaki.

"P-Panther?" Lumuluha kong usal.

Mabilis akong dinaluhan ni Panther. "Are you all right?"

Hindi ako makapagsalita. Napatingin ako kay Van na nagdidilim ang mukha. "I'm gonna
kill them all."

Nandito sila... Oo, nandito silang dalawa.

JAMILLEFUMAH

@JFstories
=================

Chapter 26

Chapter 26

HINDI ako makapaniwala.

Si Van Batalier at Panther Foresteir, narito? Paano nila nalamang nasa paganib ako?
Paanong silang dalawa pa talaga ang magkasamang nandito para iligtas ako?

Madilim ang mukha ni Van habang nakatitig sa akin. Mariing nakakuyom ang kanyang
mga kamao. "I'm gonna kill them all." Tiim-bagang siya.

"No." Salungat ni Panther na nakaalalay sa akin. Umigting ang panga ng lalaki. "Ako
ang papatay sa kanila."

Hindi yata nagustuhan ni Van ang sinabi nito. "You should stay here for Veda. Ako
na ang bahala sa kanila."

"Ikaw ang magbantay kay Veda. Ako ang aatake sa kanila."

Kumibot ang ugat sa sintido ni Van. "I'm the one who will attack."

"I'm the one who will decide."

"Really? Why the hell are you even here?"

"I'm here to save Veda." Napatayo na si Panther at napabitaw sa akin. "How about
you? Ano bang ginagawa mo dito?"

"I'm here for Veda."

"Are you stalking her? Because it's bullshit to remind you that you have a
girlfriend."

"Why the fuck would I stalk her?"

"Paano mo nalaman na nasa panganib siya?"

Naningkit ang mga mata ni Van. "And how about you? Paano mo nalaman na nasa
panganib siya?"

"Huh?"

"I think you're the one who is stalking her, aren't you?"
Tila napikon si Panther. "Pinagbibintangan mo ba ko?"

"Is there something wrong about that -"

"Tama na!" Inawat ko na sila. "B-baka gusto niyo muna kaming tulungan ng kapatid ko
bago kayo mag-away." Gumaralgal ang tinig ko.

Lumapit ako kay Dudot na nawalan ng malay. Tinapik ko ang batang lalaki

sa pisngi kaya naalimpungatan ito.

"Dudot..."

"A-ate..." Naglandas agad ang mga luha nito.

Natahimik ang dalawa habang nakatingin lang sa amin.

Hindi namin namalayan na nakatayo na pala si Tristan. Mabilis nitong dinampot ang
baril at itinutok sa dalawang lalaki.

Nanlaki ang mga mata ko. Kamuntik na akong mapasigaw sa takot kung hindi lang agad
ay bumagsak din si Tristan sa lupa agad. Bago pa nito kasi makalabit ang baril ay
may sumipa na sa likuran nito.

Sino kaya ang may gawa niyon? Kaya pala ang kalmado lang ang dalawa kahit natutukan
na sila ng baril.

Unti-unting sumulpot sa dilim ang lalaki na may gawa niyon.

Napalunok ako. Kilala ko ang lalaking ito na may asul na mga mata.

Si Rix Montenegro!

Naka-over all black ito. Ang awra nito ay matapang, nakakatakot sa kabila ng
perpekto at maamong mukha. Sa dilim ay kitang-kita ang kulay karagatan nitong mga
mata na para bang palaging walang pakialam sa paligid.

Napatili ako ng hilahin ni Rix si Tristan sa buhok para ibangon at paluhurin. Nang
ayaw nito lumuhod ay binali niya ang braso nito. Dinig ko pa ang pagkabali ng buto.

Tinakpan ko ang mga mata ni Dudot.

Napahiyaw sa sakit si Tristan. "S-sorry na... di ko na uulitin... maawa ka..."

"This guy deserves to die in my hands." Malamig na sabi ni Rix na para bang wala
lang sa kanya ang pumatay.

"Wait, Rix." Awat ni Van. Napatingin siya sa amin ni Dudot. "I'm not done with
him." Lumapit siya kay Tristan at kinwelyuhan ito. Iniangat niya ito sa ere.

"M-maawa ka -"

Bigla niya itong sinikmuraan.

Kandaubo

si Tristan nang ibagsak niya sa lupa. "W-wag niyo akong papatyin... mananagot kayo
sa batas..."
Napangisi si Panther. "Do you even know who are you talking to?"

"Ha?"

"Kami ang batas."

Sinipa ni Van sa mukha si Tristan sanhi para bumaligtad. "Don't worry, I'm not
gonna kill you."

Umaliwalas ang mukha ni Tristan. "T-talaga?"

Sinenyasan niya si Panther at Rix. Lumapit naman ang dalawa kay Tristan at
pwersahang ibinuka ang mga hita ng lalaki.

"S-sandali... a-anong gagawin niyo?" takot na tanong ni Tristan.

Nang makabuka na ang mga hita nito ay pumwesto si Van sa gitna. Pagkatapos ay
pinagtatadyakan niya ang harapan nito.

Halos mamilipit sa sakit si Tristan. Magsisigaw man siya ay wala siyang magawa. Sa
huli ay hinimatay siya.

Habang pinapanuod ko sila ay nanggigigil ako. Kulang pa iyon sa mga ginawa niya sa
akin at sa tiyo ko.

Nakarinig kami ng sirena ng pulis. Mukhang may nakaalam na sa nangyayari sa lugar

namin.

Pinagpag ni Panther ang mga kamay niya. "Nasaan ang ibang kasama ng mga gagong
iyan?" tukoy niya kina Tristan.

"Nasa amin..." nanginginig kong sagot.

Tumalikod si Panther. Mukhang babalik siya sa lugar namin. Sumunod naman si Va,
ngunit bago umalis ay nilingon niya si Rix na nasa unahan ko.

"Stay with her, man." Utos ni Van sa lalaki. Nang lingunin niya si Panther ay
tinanguan niya ito. Mukhang nagkasundo na sila ng dalawa ang aatake.

"Really? You're leaving me here?" Inis na reklamo ni Rix.

"Mahirap ka ng sumabit. You're a professor now." Ani Van.

Si Rix? Professor?

Malamig pa sa gabi ang

mga mata ni Rix nang tumugon ito. "Whatever."

Bago umalis ang dalawa ay nagsalita muna si Van. "Please don't try to kill her."

Tipid na sumagot si Rix. "I'll do my best."

Hahakbang pa lang si Van nang tawagin ko siya. "V-Van..." Pumiyok ako.

Huminto siya nang hindi ako nililingon.

"M-mag-iingat ka."
"Ouch." Nakangising ani Panther. Napahawak pa siya sa kanyang sintido pero halatang
nagbibiro lang.

Mahinang sumagot si Van. "I will." Pagkasabi niyon ay umalis na sila. Hanggang sa
nawala na ang dalawa at nagtungo na sa dilim.

Para kanina lang ay magkaaway ang dalawa. Ngayon ay magkasama na sila at

magkasangga. Napagtanto ko tuloy kung gaano ako kaswerte ngayon gabi. Dahil may mga
tao pala na handang pumrotekta sa akin.

Nakarinig na lang ako ng mga putok ng baril sa kalayuan. Napayakap ako nang mariin
kay Dudot nang marinig namin ito. Natatakot na baka may mangyari sa kanilang
masama. Natatakot ako na baka mapahamak sila.

Lumapit sa amin si Rix at binuhat si Dudot. "We should go."

"Paano sila?"

"They can take care of themselves."

Maya-maya ay may naririnig na akong wangwang ng mga pulis. Natatanaw ko na sa

malayo ang ilaw ng mga sasakyan nila. Mayamaya lang ay may mga parating ng pulis.

Napalingon muna ako sa aming bahay. Nananalangin ako sa aking isip na sana ay
makauwi silang ligtas.

...

NAPAKURAP ako habang nakatitig sa kisame. Iniisip ko na lang na panaginip ang mga
nangyari. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ako makapaniwala. Parang kahapon
lang nangyari ang lahat. Na-raid ang bahay namin,

nahuli ang mga tauhan ni Tristan maging ang iba pa naming kapitbahay na tulak din
pala ng droga sa lugar namin. At... namatayan kami ng tiyuhin.

"Ate, ayos ka lang?" Nakalapit na pala si Dudot sa akin.

Nakapangalumbaba kasi ako nang lumapit siya sa akin. Katatapos lang ng libing ni
tito Francis. Kapwa pa rin kami nakasuot ng itim na damit. Hindi ko akalaing
iiyakan ko siya kahit madalas ay naiinis ako sa kanya.

Bago ang burol ay sandamakmak na tanong ang pinagdaanan namin. Iba't ibang
imbestigador ang hinarap namin. Sa huli ay napatunayan din na ang may sala ay si
Tristan. Patung-patong na kasi ang inihain sa kanya ng kapulisan.

Malaki ang naitulong sa amin ni Urok dahil siya pala ang tumawag ng mga pulis. Ayon
din kay Tiyo bago siya nabaril ay inutusan niya ang kaibigan. Nakakalungkot lang
dahil hindi inaasahan ni Urok na hindi niya na madadatnan ang kanyang kumpare.

Ayon sa isang pulis, may mga ilang kalalakihan daw na walang malay tao ang nadatnan
nila doon nang gabing iyon. Nakakasiguro ako na hindi na nila nadatnan sina Panther
at Van dahil wala sa deskripsyon nila ang mga mukha nila.

Paano kaya nalabanan ng dalawang iyon ang mga armadong lalaki na kasamahan ni
Tristan? Na-imagine ko tuloy sa isip ko na mga ninja sila o karatista. Halos lahat
kasi sa mga tauhan ni Tristan ay binalian nila ng buto at binasagan ng mukha.

Noong una ay abot langit ang aking pag-aalala kay Van. Pero nang marinig kong
kausap ni Rix sa cellphone si Van ay nakahinga na ako nang maluwag.

Sa huling lamay naman ay dinalaw ako Panther para nakiramay. Sobra-sobra rin ang
pasasalamat ko

sa lalaking iyon. Kung hindi sila dumating ni Van ay baka pinaglalamayan na rin
kami ni Dudot. Mabuti na lang at stalker ko silang dalawa. Haba ng hair ko, bes.

"Te? Okay ka lang ba? Lagi ka tulala." Ungot ng bata.

"Okay lang ako." Tugon ko kay Dudot.

Yumakap siya sa akin. "W-wala na si Tsong Francis. Ibig sabihin ba nun ay darating
na si Mama?"

Naglandas ang mga luha ko sa tanong niya. "O-oo. D-darating si Mama..." Pero ang
totoo ay hindi ko na alam kung magpapakita pa ba siya o kung nasaan na siya. Ni
hindi niya siya nagpakita kahit sa mga araw na nakaburol ang tiyo namin.

Saka lang luminaw sa akin ang istorya ng mga magulang ko. Dati pa lang kasintahan
ni Tiyo Francis ang mama ko. Ang kaso ay nahulog ang loob ni mama sa kapatid ni
Tiyo - ang tatay namin ni Dudot. Kaya siguro ganoon na lang ang galit sa amin ni
Tiyo nang iwan kami sa kanya ni Mama.

Rest in peace, Tito Francis. Rest in peace din kay Betchin dahil buong burol silang
magka-holding hands ni Urok. Hinila ko sa isang sulok ang babae nang mamataan ko na
naman sila. "Ano bang pumasok dyan sa kokote mo, beks? Alam mo ba kung ano ang
ginagawa mo?"

"Ano bang problema, beks?" Kumunot ang kanyang noo.

"Kayo ni Urok. May anak 'yang negro na yan!"

"Eh bakit, biyudo naman na siya, di ba?"

"Kahit na, matanda siya sa'yo ng sampung taon!"

"Age doesn't matter."

"Paano mo nasisikmura ang negro na 'yon?"

"Mahilig ako sa maitim. Titigan mo siyang mabuti." Itinuro niya pa sa akin ang
gunggong. "See? Di ba mukha siyang rapper na foreigner?"

"Ha?"

"I like black, that's all."

Napapailing

ako na iniwan siya. Si Urok naman ang nilapitan ko. "Konting hiya naman, Ninong."
Sarkastiko kong sabi sa kanya.

"Nagseselos ka ba?" seryoso niyang tanong.

Kapal talaga ng mukha.

"Veda, hindi tayo pwede. Gusto ko si Betchin dahil sa amoy niya. Nakakatukso talaga
ang amoy niya."

"May anak ka, Ninong."

"Tanggap niya ang anak ko. Di katulad mo."

Gusto ko siyang betlogan sa mga pinagsasasabi niya.

"Mahal ko ang kaibigan mo, Veda." Bigla siyang sumeryoso. "Marami na kaming
pinagdaanan at hindi na iyon magigiba-"

"Isang linggo pa lang kayo magkakilala." Inis na paalala ko sa kanya.

Napakamot siya. "Isang linggo pa lang ba? Para kasing ilang taon na." Sabay kindat
niya kay Betchin.

Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Bahala na nga kayo sa buhay. Basta 'wag mong
sasaktan ang kaibigan ko!"

Ngumisi ang nangingitim na gilagid ni Urok. "Sa kama lang ako nananakit."

Pota.

...

HINDI ko nadatnan si Dudot sa bahay pagbangon ko mula sa higaan. Nasaan kaya ang
batang iyon? Baka kasama na naman si Sakang na kasintahan niya. Napapabayaan na rin
kasi ni Urok ang batang iyon dahil abala ito kay Betchin.

Nagising ako sa katok sa pinto kaya lumabas ako ng kwarto. Binuksan ko ang pinto at
ganoon na lang ang gulat ko ang iluwa niyon si Van.

Tiningala ko siya. At dahil naestatwa ako ay hindi ako makapagsalita.

Nakatingin lang siya sa mga mata ko.

Yayakapin ko sana siya para magpasalamat. Napahinto lang ako nang makita ko ang
kamay niya na may nakasalikop na palad. Sa likuran niya pala ay naroon si Morga na
naka-holding hands sa kanya.

Parang biglang may tumarak sa dibdib ko. Tila mabubuwal ako sa aking pagkakatayo.

"Hi, Veda. My condolences nga pala." Bati sa akin ni Morga.

"Salamat." Ang mga mata ko ay nakatali sa mga mata ni Van.

"Pasok kami, ha?" Hinila ng babae ang lalaki. Naupo sila sa pagkapasok sa amin.

"A-anong atin?" tanong ko sa kanila upang alamin kung bakit sila nandito.

Pasimpleng sumilip si Morga sa kwarto. "Nasaan ang kapatid mo?"

"Wala, eh." Umiwas ako sa mga mata ni Van na nakatitig sa akin.

"Pwede humingi ng favor, Veda?" Ani Morga.

"Sige lang."

"Naiwan kasi ni Van ang wallet niya. Hindi tuloy kami makapagcheck in."

"Ha?"

"Pwede ba kaming mag- quickie dito sa inyo?"

Napaatras ako. "A-ano?"

Nagkatitigan bigla ang dalawa na may saya sa mga mukha. Napakagat-labi pa si Morga.
"Pwede ba kaming mag-sex saglit dyan sa kwarto niyo? Don't worry, mabilis lang
kami. Magpaparaos lang."

Nang tingnan ko si Van ay wala siyang kangiti-ngiti habang nakatitig sa akin.

Ang sakit.

Sana pala napatay na lang ako ni Tristan.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

jamillefumah.com is now ready for viewing!

=================

Chapter 27

Chapter 27

"HA?" Napaatras ako sa tanong ni Morga.

"We just wanna make out. Don't worry, It'll be quick."

Napatulala ako. Baliw yata talaga ang babaeng ito. Akalain mong dito pa nila balak
magparaos sa pamamahay ko!

Nang mapatingin ako kay Van ay hindi na ito makatingin sa akin.

"Veda, narinig mo ba ko?" Napakurap ako sa boses ni Morga.

"Ha?"

"Okay lang ba sa'yo na mag-quickie kami sa kwarto mo?"

Napalunok ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko.

Biglang siyang ngumiti dahilan para magmukha siyang demonyita. "I was just
kidding."

"Ha?"

Napahalakhak siya. "Di ka na mabiro. Actually, we already made out doon sa sasakyan
niya."

Hindi nakakatawang biro iyon. Isa pa, bakit kailangan niya pang sabihin sa akin na
nag-make out sila sa sasakyan? Namumuro na talaga ang babaeng ito.

"We came by here para ibigay ito sa'yo." Inabutan niya ako ng card.

Kinuha ko iyon.

"It's my birthday on Sunday. Sana ay makapunta kayo ni Betchin."

Napabuga ako ng hangin. May kutob ako na may hindi magandang mangyayari kapag
pumunta ako.

"Please, bessy. Pumunta ka, pretty please." Nagmamakaawa ang kanyang mukha.

Tumango ako kahit labag sa loob ko.

"Importante ang kaawaran ko ngayon." Napakapit siya sa palad ni Van. "There's

something I need to announce."

Nanikip ang dibdib ko.

Sa Linggo pa iyon pero bakit bigla yatang kinabahan ako. Parang ayaw ko ng marinig
kung anuman ang ia-announce niya. Natatakot ako na baka makasakit sa akin iyon. Sa
pagkapit pa lang niya sa palad ni Van ay parang alam ko na iyon.

Tumayo na siya na

magkahawak kamay. "See you there, best friend." Humalik siya sa pisngi ko.

Nang hagipin ko ang mga mata ni Van ay nakatanaw lang ito sa malayo. Hindi man lang
niya ako magawang tingnan.

Palabas na sila nang awatin ko. "Morga, pwede ko bang makausap si Van?"

Naniningkit ang mga mata ni Morga na nilingon ako. "Nope."

Nadismaya ako. Pero kailangang makausap ko siya ngayon dahil ito na lang ang
pagkakataon. "G-gusto ko lang magpasalamat sa kanya."

"Go on." Nakaangat ang isang kilay ni Morga. "Bakit hindi ka na magpasalamat
ngayon?"

"P-pwede ko ba siyang masolo kahit saglit?"

Humalukipkip ang impakta. "No, you can't."

"Actually, she can." Biglang nagsalita si Van.

Nalukot ang mukha ng babae. "Pero, baby-"

"Just wait me outside."

Kumuyom ang mga kamao ng bruha. "Fine. Pero mainipin ako, kaya bilisan nyo."
Padabog na lumabas ang babae. Kulang na lang ay lumubog ang mga paa sa lupa sa
sobrang bigat ng mga hakbang niya.

Tiningala ko si Van. "S-salamat."

Hindi siya nagsalita. Hindi niya rin ako magawang tingnan.

Gustuhin ko man siyang titigan pero pinipigilan ko ang aking sarili.

"That's it?" Aniya.

"Ha?"

"Wala ka ng ibang sasabihin."

Umiling ako. "W-wala na." Parang nakapahirap sabihin ng mga katagang ito. Ang totoo
ay marami akong nais sabihin sa kanya. Kabilang na doon na mahal ko pa rin siya.

"I just want you to know that I'm gonna marry Morga."

Para akong naitulos sa aking pagkakatayo dahil sa sinabi niya. Tila ba binayo nang
daang beses ang aking dibdib, hindi ako makahinga.

"I'm gonna propose to her on her birthday.

Are you sure you have nothing to say?"

Pumatak ang aking luha pero mabilis ko itong napunasan. "W-wala na."

Napapikit siya. "Good-bye, Veda."

Isa-isang nagpatakan ang mga luha ko. Subalit mabilis din na naaagapan ko ito.
Ayoko na makita niya akong lumuluha. Ayaw ko na makita niya akong nasasaktan sa mga
sinasabi niya.

"G-good-bye, Van." Ito na siguro ang pinakamasakit na salitang binitiwan ko.

Gustuhin ko mang bawiin ay ano naman ang laban ko? Pag-aari na siya ng iba at
kasalanan ko iyon.

Kung bakit naman kasi huli na nang malaman kong mahal na mahal ko pala siya.
Kasalanan ko dahil itinaboy ko siya.

Humakbang na siya at nilampasan ako.

Hindi ako nakatiis kaya tinawag ko siya. "V-Van..."

Huminto siya nang hindi ako nililingon.

Sasabihin ko sana na mag-iingat siya. Sasabihin ko sana na wag niyang pababayaan

ang sarili niya. Nais ko ring sabihin na salamat sa lahat-lahat. Nais ko rin sana
na humingi ng tawad. Gusto ko sanang ibilin na wag niya akong kakalimutan. Gusto ko
sanang sabihin na talagang hanggang dito na lang.

Kaso napipilan ako. Hindi ko tuloy nasabi na siya pa rin talaga ang mahal ko. "S-
salamat ulit..."

Napayuko siya bago siya tuluyang naglakad.

Kung sana ay hindi ako puro sana. Kung nasabi ko lang na mahala na mahal ko pa rin
siya.

Napahagulhol ako. Naiwan akong luhaan nang mga sandaling iyon.

....

"UHM... sige pa..." Ungol ng isang babae. "Sige pa... ang sarap..."

Sino kaya iyon? Nandito pa lang ako sa pinto ay naririnig ko na ang ungol na iyon.

Sinilip ko si Dudot sa kusina

pero wala ang bata. Wala rin sa banyo ang ingay.

"Uhm... sige pa..." Halos mapahiyaw ang tinig na nasasarapan.

Saka ko lang nadiskubre na nagmumula ito sa kwarto. Halos tadyakan ko iyon nang
buksan ko sa pag-aakalang may ginagawang milagro si Dudot at Sakang.

Napabangon si Betchin na walang saplot. Kinaiibabawan siya ng isang lalaki.

"V-Veda?" Gulat na gulat siya.

Nang makilala ko ang lalaki na nasa ibabaw niya ay pinagbabato ko ng mga bagay na
nahahawakan ko. "Hayop ka! Ang tulis mong negro ka, pakyu ka!"

"Sandali, Veda, magpapaliwanag ako..." Ilag ni Urok sa mga bagay na humahagis sa

kanya.

Lumapit sa akin si Betchin at niyakap ako. "Tama na, Veda."

"Sisirain ng lalaking yan ang buhay mo, Betchin."

Sumingit si Urok. "Mahal ko ang kaibigan mo."

"Talaga?! Aware ka ba na maedad ka na ay may anak ka?"

"Mahal ko siya, Veda." Maluha-luhang ani Bethcin. "Please, Veda, wag ka ng mag-
alala." Niyaakap niya ulit ako. "Mahal ko siya at wag ka ng mag-alala sa akin."

Inirapan ko si Urok. "Umuwi ka na."

Mabilis na nagbihis ang lalaki at nagmamadaling lumabas ng bahay.

Kumalas ako kay Betchin na nakayakap sa akin. "Bakit dito, beks? Di nyo ba afford
ang motel?"

"Sori. Natukso kasi ako sa kanya. Nadatnan ko kasi siyang pawisan habang nililinis
itong bahay nyo."

Pawisan? Ew!

"Gusto sana kasi kitang kausapin tungkol sa imbitasyon ni Morga sa Sunday."

Nagmamanya akong humalukipkip. "Galing din ako sa inyo para kausapin ka tungkol
dun, pero wala ka naman. Iyon pala ay niyayari ka na ng ninong ko."

"Sori na.

Nagmamahal lang talaga ako."

"Hindi na ba talaga magbabago yang isip mo? May anak siya, beks."

"Alam ko. Pero wala na siyang asawa, right?"

Napayuko ako.

"Kaya may karapatan na siyang magmahal muli."

"Alam mo ba kung ilang taon na siya?"

"Alam ko lahat, Veda." Lumapit siya sa akin at hinuli ang aking kamay. "I can take
care of myself. Hindi mo na kailangang mag-alala sa akin."

Napsintido ako. "Bahala ka kapag sinaktan ka ng lalaking yan."

"Hindi niya ako sasaktan. Mahal niya rin ako."

"Ano bang kasing nagustuhan mo sa kanya?"

"He's badass."

"Weh?"

"Para siyang machine gun kapag nasa kama."

"Hay naku. Wag ka ng magkwento kapag ng tungkol sa inyo kapag nasa kama."

"Di ka pupunta, di ba?"

"Saan?"

"Sa birthday ni Morga."

"Pupunta ako." Matigas kong bigkas.

"Pero alam mo na magpo-propose si Van-"

"Alam ko."

Humawak siya sa balikat ko. "Masasaktan ka lang."

Napangisi ako. "Naaalala mo yung pinapanood nating mga action movies?"

"Ha?"

"Kapag nababaril yung bida, anong ginagawa niya? Dinudukot niya yung bala sa loob
ng sugat niya."

Tumango siya.

"Pagkatapos ay pinaiinitan niya ang kutsilyo niya bago itapal sa sugat niya para
maimpit ang pagdurugo at magsara ang sugat?"

Napangiwi siya sa sakit. Katulad kung paano namin napapanood iyon.

"Masakit di ba?" Lumamlam ang mga mata ko. "Sa tingin ko ay kailangan ko rin
maranasan iyon para maimpit ang pagdurugo ng sugat ko."

"Di ko magets."

"Kailangang nandoon ako kapag nagpropose si Van kay Morga. Alam kong masakit pero
iyon

lang yung paraan para matanggap ko, para gumaling ang sugat at sakit na
nararamdaman ko."

Saka niya lang ako naunawaan. Napayakap siya sa akin. "At nandoon din ako para
alalayan ka, beks."

Napangiti ako nang may luha sa mga mata.

"Ah, beks, may favor sana ako sa'yo." Kumalas siya sa akin.

"Ano yun?"

"Pwede ba namin i-continue?"

"Ha?"

"Nabitin kasi kami ni negro."

Peste!

"Hayun siya sa kusina, oh, nakahubo pa rin."

...

NAPAHUGOT ako nang malalim na paghinga nang matanaw ko na ang gate nila Morga.

Heto na yung isang gabing iniyakan ko. Ngayong gabi na ang oras na kinatatakutan
ko.

"O-okay lang ba itong suot ko?" Tanong ko kay Betchin pagbaba namin ng tricycle.

"Nakakainis nga, beks. Kasi ang ganda mo pala. Tapos ako parang binalot na suman.
Eh, halos magkahawig lang naman ang dress natin."

Pinahiram lang ako ni Betchin ng isa sa mga dresses niya sa wardrobe. Wala naman
kasi akong pambili ng dress na mamahalin. Mabuti na lang at supportive siya sa
akin. Gusto niya talagang matalbugan ko si Morga.

Kulay asul ito kaya lumitaw ang kaputian ng balikat ko. Loose ang kanugnog na palda
nito at hindi kahabaan kaya nakalitaw din ang nakakasilaw ng legs ko. Pinaganda rin
ni Betchin ang aking mukha dahil may likas siyang talento sa pagme-make up.
Samantalang ako ay pinakapal ko lang ang kanyang kilay at pinamaga ang nguso sa
lipstick dahil wala naman akong alam sa pagme-make up.

"Nagdeodorant ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"Di lang deodorant, binuhusan ko pa ng pabango ang kili-kili ko."

"Good." Humarap na ako sa gate.

Grabe ang ganda pala ng bahay ni Morga. Tama nga ang balita sa university namin na
sia siya sa pinakamayaman naming mag-aaral doon.

Napakaraming tao. Pulos mga pasosyal ang suot. Mabuti na lang at naka-dress kami
kaya nakakasabay kami ni Betchin.

Napaliligiran ang bahay ng mga ilaw. Kahit ang dalawa nilang pool ay punong-puno
rin ng mga ilaw.

Nagkalat ang waitress sa paligid. May kanya-kanya rin usapan ang mga bisita na
aakalaing foreigner dahil panay english ang sinasabi.

Napakapit ako sa kamay ni Betchin. "Nakakahiya, ano?"

"Bakit ka naman mahihiya?"

"Eh, kasi ang sosyal ng mga tao."

"Pwe! Hindi sosyal yan, pa-sosyal."

Ilang sandali pa'y sinalubong na kami ni Morga. "Hey, girls. Nasaan ang partner
nyo?"

Nagkatinginan kami ni Betchin. "Kami, partner kami."

Natawa siya. "Kailangan nyo ng partner or else hindi kayo pwedeng pumasok."

"Seriously?" Umikot ang mata ni Betchin.

"Seriously."

Nagkatinginan ulit kami ni Betchin.

"Sayang naman ang punta nyo kung wala kayong partner." Napapailing pa si Morga na
parang nang-aasar.

Sa entrance pa lang ay pinapahiya na niya kami. Pinagtitinginan na kami.

"So, maghintay na lang muna kayo sa labas, okay lang."

"Not gonna happen." Isang lalaki ang nagsalita sa aking likuran.

Nang lingunin ko ito ay namilog ang aking mga mata. "Panther?"

Kinuha niya ang aking kamay at inilagay sa kanyang braso. "She's with me."

"Ikaw na naman." Natatawang sabi ko.

"Yes, it's me again." Usal niya.

Iba ang aura niya ngayon. Lalo siyang gumwapo dahil sa suot niyang toxido.

"Good." Tiim-bagang si Morga. "How about you, Betchin?"

"Okay lang ako sa labas. Mauna na kayo, Veda." Bumaling sa akin si Betchin.

"Pero-"

Nagpumilit siya. "Basta mauna na kayo."

"Nat widowt me." Isang lalaki ulit ang nagsalita sa likuran.

Napasintido ako nang makita ko ang isang negro.

"U-Urok..." Naluluha-luha pa ang mga mata ni Betchin.

Kinuha ng kulukoy ang kamay ni Betchin at inilagay sa braso. "She's wid me."

Nanggaya pa ng linya ang gago.

----

I'm sorry I haven't updated in a while. I've been just busy with the real world
these past days. But I promise to resume the normal updates this week.

To those lovely people who sent me DMs on Twitter and messages on Facebook, thank
you! I'm sorry if I haven't replied to all the messages, but I want you guys to
know that I appreciate you all. Saranghaeyo!!

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 28

Chapter 28

NAKASIMANGOT si Betchin nang makapasok kami sa bahay ni Morga. Hindi nga masasabi
na bahay lang ito dahil para itong palasyo. Tulad nito iyong mansyon na inuuwian ni
Van. Nagtataka tuloy ako kung paano napadpad si Morga sa university namin kung
ganito pala siya kayaman.
"Problema mo? Bakit dilim niyang mukha mo?" Sita ko kay Betchin na naka-abrisiyete
kay Urok.

"Para kasing may mali kay Morga."

"Ha?"

"Inimbitahan niya lang yata tayo rito para ipahiya. Akalain mong kamuntik na tayong
hindi makapasok."

"Hayaan mo na. Ang importante ay nakapasok tayo."

"May masama akong kutob. Parang may something na mangyayari na hindi ko gusto."

Meron naman talagang hindi magandang mangyayari. Iyon ay iyong magpopropose si Van
kay Morga. At alam kong masasaktan ako kapag nasaksihan ko iyon. Pero iyon lang ang
paraan para matanggap ko pag-aari na talaga siya ng iba.

Tinapik ko si Panther na nakahawak sa kamay ko. "Ano na naman ang eksena mo? Bakit
bigla ka na lang sumusulpot?"

"I just save your ass again, and here you are, still asking me why am I here."

"Gusto mo talaga akong anakan, ano?"

Ngumisi siya.

Pinasadahan ko siya ng tingin.

Nakasuot si Panther ng polo na kulay itim na pinapatungan ng formal white coat kaya
lalong pumusyaw ang maganda niyang balat. Sa pang-ibaba naman ay fitted jeans na
ripped ang bandang tuhod. Hindi ko alam kung paano niya napag-partner ang formal at
rugged attire niya. Pero isa lang ang masasabi ko, magaling siyang pumorma. At
mukha siyang bad boy na may baby face dahil sa hikaw

niya sa kaliwang tainga.

"Anong nakakatawa?" Sita ko sa kanya kasi ngising-ngisi ang natural na mapupula

niyang labi.

"I think you still don't figure out kung gaano ako kaguwapo ngayon." Aniya sabay
himas ng baba.

Medyo mahangin. Sinimangutan ko siya. Inaamin ko naman na talagang guwapo siya.

Halos maikumpara ko na nga siya kay Van, o pwede rin sabihin kong mas guwapo siya
dito. Pero iba pa rin talaga ang hatak ni Van sa puso ko. "Ano na naman ba ang
kailangan mo?"

"Nothing. I just wanna see you."

"Wag mong sabihing nai-in love ka na sakin."

"That's not gonna happen. A leader has no heart."

"So gusto mo lang talaga akong buntisin?"

"Gusto ko lang magkaanak."

Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko. Bakit ka
nga narito?"

Biglang sumeryoso ang kanyang mukha. "I just wanna say good bye."

"Ha? Saan ka pupunta? May bago ka na bang nakitang babae na bubuntisin?"

Napangiti siya. Kahit sinong babae ay malalaglag ang panga kapag nakita ang ngiti
niya. "I need to find a subject."

"Subject? Bubuntisin?"

Tumango siya.

"So subject lang pala ako?"

Humarap siya sa akin at pinaningkitan niya ako ng kanyang mga mata. "Did I hurt
you? Are you falling with me?"

Napahalakhak ako. "Marunong ka palang magpatawa?"

"Come on, guys." Biglang sumingit si Morga. "Ipapakila ko kayo sa parents ko."

Sumunod kami sa kanya hanggang sa marating namin ang kanilang dining area. As
usual, tulad ng mga napapanood ko sa mga teleserye, sa scene ng mga mayayaman, may
mahabang mesa doon na puno ng mga pagkain. Hindi

ko rin maiiwas ang aking paningin sa magagandang furniture na naka-display sa kung

saan-saan. Nang mapatingala ako ay namangha ako sa mahaba at maganda nilang hagdan.
Para iyong hagdan sa fairy tales na nilalakaran ng mga prinsesa.

"Hi, Dad." Lumapit si Morga sa isang maedad na lalaki at hinalikan ito. "Sila nga
pala ang mga classmates ko sa university." Pagpapakilala niya sa amin.

"Magandang gabi po." Bati ko.

Tiningnan niya lang kami. Lalong napasimangot ang lalaki nang mapatingin kay Urok.
May mga tahi pa kasi sa siko ang suto na coat ni Urok.

Pero bilib ako kay Urok. Kahit wala sa tamang suklay ang buhok niya, kahit
nagmamantika ang mukha niya ay hindi siya nahihiya. Nakahawak siya sa kamay ni
Betchin na para bang nagmamalaki na kanya ang kaibigan ko. Wala siyang pakialam sa
sasabihin ng ibang tao na nakapaligid sa amin.

Hindi tulad ko, nag-aalala ako. Natatakot ako na baka kung ano ang sabihin ng mga
tao sa paligid ko. Napapansin ko kasing kanina pa sila nakatingin sa akin.

"Guys, this is my Dad, Don Miguel."

Bakit kailangang Don Miguel ang tawag ni Morga sa ama niya? Gayung pwede naman niya
itong tawaging Daddy Miguel?

Katabi ni Don Miguel ang kanyang asawa, ang Mom ni Morga - si Virgie ayon sa
pagpapakilala ni Morga. Nakasimangot lang ito habang nakatingin sa amin. Tanging
kay Panther lang ito nakatingin. "What's your name, hijo?" Tanong ng ginang kay
Panther.

Lumapit si Panther at humalik sa kamay nito. "Panther Foresteir, Ma'am."

"Foresteir?" Napatayo Don Miguel.

"Yes, Sir."

Kinamayan siya ng ginoo. "Welcome to

our home, Mr. Foresteir."

Bakit ganun? Bakit si Panther lang ang pinansin nila?

Isa-isa na kaming pinaupo ni Panther sa harapan ng bonggang lamesa. Magkakaharap

kami sa hapag pero pakiramdam ko ay magkakalayo kaming lahat.

"Foresteir, huh?" Ani ni Virgie. "Ang alam ko ay nahahanay kayo sa mga mayayamang
angkan."

Hindi kumibo si Panther.

"Montemayor, Deogracia, Montenegro..." Nagsalita si Don Miguel. "Nahahanay ang mga

Foresteir sa angkan na yan."

"Especially ang mga Batalier, right?" Singit ni Morga.

"Of course." Tugon ni Don Miguel.

"And speaking of which," Nakatingin silang lahat sa likuran ko.

Hindi ko alam kung bakit kumabog ang dibdib ko. Pihadong si Van ang nasa likuran
ko.

Napalunok muna ako bago ko siya nilingon. Namilog ang mga mata ko nang magtama ang
aming paningin. "V-Van..."

Nakasimangot siyang tumabi kay Morga. Wala siyang imik na umupo kaharap ko.

"How's your day, Mr. Batalier?" Bati ni Don Miguel sa lalaki.

Tipid siyang sumagot. "Never been better." Pero sa akin siya nakatingin.

Napayuko tuloy ako.

Yumakap si Morga sa braso niya. "Everything's all right? It's my birthday tonight."

Nagsalin ng alak sa kopita si Van at iniangat ito sa ere. "For my beloved

girlfriend."

Nag-angat din ng kopitang may alak si Don Miguel. "For your beloved girlfriend."

Pagkuwan ay tinitigan ni Van si Morga bago ininom ang alak. Mukha siyang vampire na
bida dahil sa suot niyang itim na coat. Lalo tuloy siyang naging guwapo sa paningin
ko. Asar.

Sa klase ng kilos niya ay mukhang legal na siya sa pamilya

ni Morga. Ang hindi lang nila alam ay ngayon siya magpo-propose kay Morga. At hindi
naman siya siguro mabibigo. Sa nakikita ko kasi ay tanggap na tanggap siya ni Don
Miguel at Madam Virgie.

"Let's change the topic." Sabi ni Don Miguel matapos niyang lumagok. "Kaklase mo
nga ba talaga ang mga babaeng ito?" Sabay tingin niya sa amin ni Betchin.
"Yes po." Sagot ni Morga.

Napailing ang si Don Miguel. "I told you, right? Na wag kang makikipagkaibigan sa
mga dukha."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"What's your name, hija?" Baling sa akin ni Madam Virgie.

Gustuhin ko mang sumagot ay hindi ko magawa. Naumid ang aking mga dila. Bigla akong
natakot sa hitsura ng ginang na mukahng sopistikada.

"Veda po." Si Betchin ang sumagot.

Sumimangot ang babae. "I don't like her name. Parang kung saan na lang hinugot."

Mahinang natawa si Morga.

"And look at their dress." Parang diring-diri si Madam Virgie sa amin ni Betchin.

Napatingin tuloy kami sa suot naming damit.

"Para sa ukay-ukay lang nanggaling."

"Sino ang mas maganda sa amin, Mom?" Tanong ni Morga sa ina.

"Pwe! Di hamak naman na mas maganda ka sa kanya."

Kumuyom ang aking kamao. Inimbitahan lang ba ako ni Morga dito para laiitin ako?

"You're much better than her, anak. You don't have to ask me that, you know that."

"She's no one, Morga." Dagdag ni Don Miguel. "She can't even look at us. Mas mataas
tayo sa kanya kaya titingalain ka lang niya."

"I know, right?" Nanunuya ang ngiti ni Morga sa mga labi. "Actually, she's in love
with my boyfriend."

Napaangat

ako ng mukha. "Ha?"

"Ang kaso, ako ang pinili ni Van." Napakapit siya nang mahigpit sa braso ng lalaki.
"Ako ang mahal ni Van at hindi siya."

"How sad." Ani Madam Virgie. "Remember this, Veda." Tumingin siya sa akin. "Ang
mayaman ay para sa mayaman lang. Ang mahirap ay para sa mahirap."

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.

"That guy." Inginuso ni Don Miguel si Urok. "You, what'your name?"

Sumagot si Urok. "My nim is Urok."

"Urok?" Napangiwi ang ginoo. "Do you know that your dress is unusual?"

"Ha?" Hindi yata naintindihan ni Urok. Naaawa na lang akong napatingin sa kanya.
Natawa si Madam Virgie.

"What's your surname?"

"Ha?"

Binulungan siya ni Betchin. "Apelyido mo raw."

"Urok."

Nagsalubong ang kilay ni Don Miguel. "Urok what?"

"Urok Monte..." Binitin nito ang pagsasalita.

Napahugot ng hininga sina Madam Virgie at Don Miguel.

"Monte... what?" Sabik na tanong pa ng mommy ni Morga.

"Monte..." Napakamot sa batok si Urok. "Del Monte. Ang apelyido ko ay Del Monte."

"Seriously?" Napahalakhak ang mag-ina.

"Ano pong nakakatawa?" Biglang tanong ko. Hindi ko rin alam kung saan ako humugot
ng lakas ng loob. Sadyang hindi lang talaga siguro ako nakapagtimpi.

Napatingin sa akin nang masama si Madam Virgie. "Are you saying something?" Nagbago
bigla ang timpla ng kanyang mukha.

"Nakakatawa po ba na manghamak kayo ng tao? Ito po ba ang batayan niyo sa mga

bisita niyo?"

"Who the hell is she, Morga?!" gigil na tanong ng ginang sa anak.

"She's a bitch."

Nagulat ako sa sagot

ni Morga.

"Mom, she tried to steal my boyfriend from me a lot of times."

Napanganga ako sa mga sinasabi ni Morga sa akin.

"She's a piece of crap. Bastos at walang galang. Laking eskwater. Kaya ko po siya
dinala rito para isumbong sa inyo. Gusto ko pong malaman niyo na siya ang
nagpapahirap sa buhay ko."

Napahampas sa mesa si Don Miguel. "Dammit! Ang lakas ng loob mo na tumungtong sa

pamamahay ko!"

Tumayo si Madam Virgie at dinampot ang kopita na may alak. Lumapit siya sa akin at
binuhusan ako sa ulo.

Napatanga ako sa ginawa niya sa akin.

Isa-isang naglapitan sa amin ang mga bisita.

Tumayo si Morga at humarap sa mga tao. "This girl is a bitch. She ruined my party
that's why she deserves this." Dumampot din siya ng alak at ibinuhos sa akin.
Tulala si Betchin sa mga nangyayari kaya tila nanigas ang kanyang mga binti.

"And tonight, she will meet her karma." Pagksabi ni Morga ay bigla niya akong
hinila sa buhok. Kinaladkad niya ako at malakas na iwinasiwas sa lapag. Napahilata
ako sa sahig.

Tumayo si Betchin pero hinarang siya ni Madam Virgie.

Nakatanga lang sa amin ang mga taong naroon. Kahit ako man ay hindi pa rin
makapaniwala sa mga nangyari. Wala kaong magawa kundi ang lumuha.

Lumapit sa akin si Morga. "You didn't see this coming, did you?" Tatadyakan niya
sana ako nang biglang may humila sa braso niya.

Si Van!

Kumawala sa kanya si Morga. "Wag mong sabihin sa akin na ipagtatanggol mo ang bitch
na-" Hindi na natapos ng babae ang nais sabihin nang sampalin ito ni Van. Sa lakas
niyon ay tila nagdalawang ikot ito sa ere si Morga.

Napatulala ako sa nagbabagang mga mata ni Van.

Galit na tumayo si Don Miguel para sugurin si Van. Pero bago pa man ay nasapak na
siya sa ilong ni Panther sanhi para bumaligtad siya sa kanyang kinauupuan. Duguan
ang ilong nito.

Patakbong lumapit si Virgie sa asawa pero nahablot ni Betchin ang buhok nito at
inginudngod sa mesa.

Kalmadong nagsalin si Panther sa kopita ng alak at ibinigay kay Betchin. Nang

makuha iyon ni Betchin ay ibinuhos ito sa ulo ng mama ni Morga. "Para sa kaibigan
ko at sa panlalait mo sa jowa ko. Ikaw ang bitch! Sama ng ugali niyo! Pakyu!"

Gumapang si Morga para humingi ng tulong pero walang nagtangka. Lahat ng mga bisita
ay tulala.

Tumayo ako na hiyang-hiya. Pero nawala ang lahat ng iyon nang magtama ang paningin
namin ni Van. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya kay Morga. Na para bang mas
pinili niya ako kaysa dito. Nagtatalo tuloy ang damdamin ko.

Hindi ko alam kung bakit kumabog ang dibdib nang lumapit siya sa akin. Biglang
siyang lumuhod at humugot ng singsing.

"Hindi ko na dapat pinatagal pa..." bigla ang paglamlam ng kanyang magagandang

mata.

"V-Van..." Usal ko.

"Please..." Tumingala siya sa akin. "I'm begging you, be my girlfriend again."

Tila ako naitulos sa aking pagkakatayo.

JAMILLEFUMAH

Read more stories on http://jamillefumah.com

=================

Chapter 29

Chapter 29

"WILL you be my girlfriend again?"

Narito pa rin kami sa party ni Morga. Nayanig ako sa aking narinig. Hindi naman
malakas ang pagkakabigkas ni Van pero para bang isinigaw niya ito sa akin.

"Please..." Lumamlam ang kanyang mga mata. "Be my girlfriend again..."

"Ha?" Nanigas ang aking buong katawan. Kahit ang aking bibig ay hindi
makapagsalita. Wala akong ibang maramdaman kundi ang malakas na kabog ng aking
dibdib.

Nasa amin ang lahat ng mga mata. Lahat sila ay nakatingin lang sa amin na para bang
hindi makapaniwala.

Tumayo si Van at kinuha ang aking nanlalamig na kamay. Nang mahawakan niya ito ay
isinuot niya sa daliri ko ang kumikinang na singsing. "I'll be better this time. I
promise, it's your rule now. I swear, I will never be damned again."

"Van..." Tiningala ko siya. Napakabilis ng mga pangyayari at wala akong masabi.

Hindi ko alam kung sumusunod pa ba ang katawan ko sa sinasabi ng isip ko. Wala
akong ideya na ganito pala ang kanyang plano.

"Please, Veda. Give me another chance."

Napalingap ako sa paligid. Tila ba huminto ang lahat habang ang lahat ay nakabaling
sa akin, sa amin. Sa sobrang taranta ko ay kusang kumilos ang mga paa ko. Namalayan
ko na lang na nananakbo na ako palayo.

"Veda!" Habol sa akin ni Betchin. Manhid ang aking katawan kaya hindi ko na siya
nagawang lingunin.

Mabilis akong nakalabas ng pinto. Subalit bago ako nakalabas ng gate ay may
humablot sa aking braso. "Veda, wait!"

Napatingala ako sa lalaki na humawak sa akin. "P-Panther?"

"Are you all right?"

Umiling ako

sa gitna ng aking pagluha. "H-hindi ko alam. H-hindi ko alam ang gagawin ko, hindi
ko alam-"

Bigla akong niyakap ni Panther. Napasubsob ako sa matigas at malapad niyang dibdib.

Napahagulhol ako sa kanyang matigas na dibdib.

"Let me take you home."

Nang mapaangat ang aking mukha ay saka ko lang nakita si Van sa di kalayuan.
Nakatayo lang siya habang nakatitig sa amin ni Panther. Para bang hindi siya
makapaniwala sa kanyang nakikita.

Hinawakan ako ni Panther sa magkabila kong balikat kaya muli akong napatingala sa
kanya. "I know, nabigla ka pa sa mga pangyayari. But I have to take you home
first." Marahan niyang tinuyo ang mga luha ko gamit ang likuran ng kanyang palad.

Tumango ako ngunit ang aking mga mata ay nakabaling kay Van.

Kinuha ni Panther ang kamay ko at hinila ako. Ilang hakbang pa lang kami nang may
humila sa kabilang pulso ko.

Si Van!

"Veda." Aniya matapos umigting ang kanyang panga. "Please..."

"Van..."

Nagsalubong ang kilay ni Panther. Wala rin siyang balak na bitiwan ang kabilang
kamay ko.

"We need to talk." Mariin na sabi ni Van.

Napatingin ako kay Panther sa aking kabila.

Napabuga ng hangin ang lalaki. "I'll wait you in my car." Pagkasabi'y saka lang
siyang bumitaw sa akin kamay.

Humarap ako kay Van bago ko tinabig ang kanyang kamay. "A-anong ginagawa mo?"

"V-Veda, you have to listen to me-"

"Noong una, ako, tapos si Morga, tapos ako ulit?" Nag-umpisa na namang tumulo ang
aking mga luha. "B-bakit mo ginagawa ito? B-bakit mo ako pinapahirapan ng ganito?"

"Veda."

Sinuntok

ko siya sa dibdib. "A-alam mo na mahal kita. A-alam mo na ikaw pa rin talaga..."

Sinalo niya ang kamay ko.

"B-bakit mo ako pinapahirapan ng ganito? B-bakit dinamay mo pa ang kaibigan ko?"

"I'm sorry."
"V-Van, mahal ka ng kaibigan ko. O-oo, naging masama siya sa akin, pero tao pa rin
si Morga. S-sa tingin mo ba ay ganoon kadali ang lahat kapag nakipagbalikan ka
sa'kin? S-sa tingin mo ba ay maibabalik pa natin ang dati? H-hindi ganoon kadali
ang lahat-"

"I love you." Dumagundong ang kanyang boses.

"Ha?" Napaatras ako.

"That's all I know."

Napatanga ako sa kanya. Para bang binuhusan ako ng malamig na tubig sa mukha.

"V-Van..." ngayon ko lang siya naringgan ng ganito.

"I don't need you to answer now. Handa akong maghintay kung kailan mo ulit ako
sasagutin. But for now," Lumapit siya sa akin. "Let me kiss you. I want you to
realize something."

Nakakapagtakang tila lumubog ang mga paa ko sa lupa. Hindi ako gumalaw at naghintay
na lang na mahalikan niya.

Itinaas niya ang aking baba matapos tumitig sa aking mga labi. Ilang sandali pa'y
siniil niya ako ng halik. Parang humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan, ni
hindi ko namalayang tapos niya na pala akong halikan.

Maingat siyang kumalas sa akin matapos ang ilang sandali. Kalmado niya akong
nilampasan at naglakad palayo sa akin.

Bakit ganito ang pakiramdam ko? Sa isang iglap, paano niya nabago ang nararamdaman
ko?

...

"OH, REVIEWER MO." Inabot sa akin ni Betchin ang kanyang notebook. "Kailan ka ba
papasok?"

Dinalaw niya ako rito sa bahay namin. "Susubukan ko bukas." Sagot ko kay Betchin.

Umikot

ang bilog ng kanyang mga mata. "Ano ba kasing nangyari sa'yo? Bakit naman kasi
tinakbuhan mo si Van? Di ba mahal mo naman siya? Bakit nilayasan mo siya?"

Napayuko ako. "Mahal na mahal ko siya, beks. Kahit ako ay hindi ko rin alam ang
nangyari sa'kin."

"Iyon na yun, beks. Bumabalik na siya sa'yo, pero heto ka na naman."

"Kung alam mo lang, beks. Gustung-gusto ko na siyang yakapin, gustung-gusto ko na

siyang halikan. Gustung-gusto ko na siyang maging akin ulit, gustung-gusto ko na
maging girlfriend niya ulit," napabuntong-hininga ako. "Pero hindi na ganon kadali,
e. Mahirap na ang sitwasyon ngayon."

"Pero mahal mo nga siya, di ba? Mahal mo pa siya."

Lumamlam ang mga mata ko. "Mahal na mahal..."

"Iyon naman pala, eh. Wag niyo ng pahirapan ang mga sarili niyo."

"Hindi mo ko naiintindihan."

"Anong mahirap intindihin dun?"

Napabaling ako sa singsing na isinuot ni Van sa aking daliri. "Iba ako kay Morga.
Hindi ko kaya na maging masaya habang may nasasaktan akong iba."

Napakamot si Betchin sabay singhot sa kanyang kili-kili. "Tangenang yan.

Iintindihin mo pa ba ang ahas na yun? Masama siyang tao, Veda. Dapat lang na
magdusa siya."

"Biktima lang din siya ng pag-ibig."

"Ang tanga mo talaga."

Napatapik ako sa aking noo. "Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko."

"Simple lang, beks. Balikan mo si Van at sumubok muli kayo. Pero sa pagkakataong
ito, huwag mo nang hayaan na siya ang masusunod." Dinuro niya ako sa dibdib. "Your
rules now."

"Alam ko. Pero sa ngayon ay magulo pa ang isip ko."

"Kailan ba tumino yang pag-iisip mo?" Iiling-iling siya. "Ako pag-agawan

ng dalawang guwapong lalaki, eh pagsasabayin ko yan. Lalo na't mukha silang parehas
barumbado sa kama."

Tiyak na si Van at Panther ang tinutukoy niya.

"Speaking of Morga, absent din ba siya sa klase?" Tanong ko.

"Hay, naku. Parehas kayo, ilang araw na rin iyong hindi pumapasok."

Bigla akong tinapik ni Betchin na para bang nanlalambing. "'Nga pala, maiba tayo.
May friend kasi ako, nagpapabili ng Tongkat Ali. Saan ba ako makakabili nun?"

"Ha? May kaibigan ka pang iba bukod sa amin ni Morga?" Umangat ang isang kilay ko.

"Oo nga. Nagpapabili siya sa akin ng Tongkat Ali, saan ba ako makakabili nun?
Kailangan niya kasi e, hindi na kasi siya tumatagal sa kama. Medyo may edad na
kasi."

Hm, parang may naamoy akong malansa. Kaibigan niya nga kaya ang nagtatanong o siya?

"Hindi ko gusto yang mga tingin mo sa'kin, Veda." Aniya nang mapansin niyang may
kakaiba akong tingin sa kanya.

"Bakit naman kailangan ng kaibigan mo ng Tongkat Ali?" Sinakyan ko siya kahit pa na

alam kong siya ang nagpapatanong.

"Well, yung BF niya nga raw kasi hindi na tinitigasan. Kaya kailangan daw ng ganun.
May edad na nga raw kasi."
"Sa drugstore nakakabili nun."

"Talaga?" Nagliwanag ang kanyang mga mata. "Pwede mo ba akong bilhan?"

"Bakit hindi ikaw ang bumili?"

"Nahihiya ako."

"Ayoko nga. Kahit ako nahihiyang bumili nun."

Kinuha niya sa akin ang notebook na binigay niya. "Maghanap ka ng reviewer mo."

"Sandali."

"Ano, bibilhan mo na ko?"

Napalabi ako. "Oo na, mamaya. Hihintayin ko lang magdilim para kaunti na lang ang
tao."

Ibinalik

niya sa akin ang kanyang notebook. "Good. Sabihan mo ako agad kapag nakabili ka na
dahil kailangan namin."

"Akala ko ba friend mo ang nagpapabili?"

"Ha? Oo nga, kaibigan ko."

"Baka naman si Urok lang ang gagamit?"

"U-uy, hindi ah." Kandautal siya. "M-malakas pa ang isang iyon at laging tirik. N-
nambabalibag kaya yun sa kama."

"Weh? Ako man, maamoy kita eh ibabalibag din kita."

"Excuse me, gustung-gusto niya ang amoy ko. Mas hinahalikan niya nga ang kili-kili
ko kaysa sa mga labi ko, eh."

"Oh, sige na, umuwi ka na at nakakaduwal ka. Ihahatid ko na lang sa inyo iyong
ipinabibili mo."

Palabas na siya ng pintuan nang balikan niya ako. "'Nga pala, tumawag sa akin si
Van."

Biglang kumabog ang dibdib ko. "Bakit daw?"

"May sakit daw siya, ilang araw na."

"Ha?" Bumalatay sa mukha ko ang labis na pag-aalala.

"Ewan ko nga kung bakit niya sa akin sinasabi iyon. Iniisip ko tuloy na baka ako
naman ang gusto niyang syotain."

Alam ko kung bakit niya sinabi kay Betchin iyon. Siguro ay para masabi sa akin ni
Betchin ang kalagayan niya.

"Bumili ka na kasi ng cellphone, beks."

Tinulak ko na siya palabas ng pintuan. "Sige na, sige na, ingat ka. Marami pa akong
gagawin."

"Iyong Tongkat Ali ko, ah."

"Oo na." Hanggang sa nawala na siya sa aking paningin.

Sinigurado ko muna na wala na siya saka ako maingat na lumabas ng bahay. Patakbo
akong sumakay ng tricycle at nagpahatid sa bahay nila Van.

Ano kayang nangyari sa mokong na yun? Sa laki ng katawan niya nagkakasakit pa siya?

...

"VAN?!" sigaw ko. Pinuntahan

ko siya sa mansiyon niya.

Nakakapagtakang bukas ang pinto pero wala namang tao. Hindi ko pa malalaman na nasa
itaas siya kung hindi ko pa naringi ang kanyang ubo.

Mabilis akong umakyat sa matayog na hagdan. Dumeretso ako sa kanyang kwarto.

Nadatnan ko siya roon na nakahiga sa kanyang kama at umuubo.

Nilapitan ko siya agad. "V-Van, okay ka lang?" Naka-boxers lang siya kaya roon agad
ako napatingin sa kanyang harapan.

Ano ba iyon at may nakatindig doon?

Umiwas ako ng tingin. "A-anyare sa'yo?"

Tumingin sa akin ang kanyang magagandang mga mata. "What are you doing here?"

Pss. Kunwari pa ang hinayupak na walang alam. Inaasahan niya siguro na darating ako
kaya bukas ang kanyang pinto.

"Wala 'to, trangkaso lang ito." Matamlay ang boses na sabi niya.

"Patingin nga kung may sinat ka." Inangat ko ang kanyang damit at kinapa ang
kanyang abs. "Mainit. May sinat ka nga."

"Dyaan na ba kinakapa ngayon kung may lagnat ang tao?"

"Wag kang assuming, hindi kita tsina-tsansingan, nuh? Parehas lang ang abs mo sa
noo mo. Kapag mainit yan, ibig sabihin may sinat ka nga."

Hindi siya umimik. Pero halatang nangingiti.

"Anong nakakatawa?" Lumabi ako.

"Hindi naman ako natatawa, ah."

Iniba ko ang usapan. "Nasaan ang mga kawaksi mo? Sinong mag-aalaga sa'yo?"

"Wala ang mga kawaksi ngayon."

Napabuga ako ng hangin. "Dito ka lang, pupunasan kita." Iniwan ko siya at bumaba
ako ng hagdan.

Naghalungkat ako sa kusina ng palanggana at ng bimpo sa damitan. Sa hindi sinasadya

ay may nakita akong unipormadong babae.

Sinundan ko ito at nang maabutan ko ay tinawag ko. "Maid ka dito, di ba?"

Takut na takot ang babae. "Please, Ma'am. Wag niyo pong sasabihin kay Sir na nakita
niyo po ako."

"Ha? Bakit?"

"Sabi niya wag daw po muna kaming lalabas sa servant's quarter."

Ganun? Ang walanghiyang iyon, pinalabas na wala ang kanyang mga kawaksi!

Padabog akong umakyat ng hagdan para balikan ang may sakit kuno.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa kuwarto niya ay nag-uubo-ubo na naman siya. Namewang

ako sa harapan niya.

"'Buti bumalik ka na. Ang sama na kasi talaga ng pakiramdam ko."

"Talaga?" Lumapit ako sa kanya. "Saan masakit?"

"Dito banda." Itinuro niya ang kanyang harapan. "Masakit iyong banda rito, pwede
bang pakitingnan?"

Hinimas ko ang kanyang itlog. "Ito ba?"

"Oo, dyan nga."

Dinakot ko iyon at piniga.

Namilipit siya sa sakit.

"Sinong niloko mo? Lelang mo?" Umusok ang ilong ko sa galit.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 30

Chapter 30
KULANG na lang ay tadyakan ni Betchin ang pinto namin nang pumasok siya. Nang
tingnan ko siya ay nag-aapoy ang kanyang mga mata. "Grrrrr!"

"S-sinong nakaaway mo? B-bakit nanggagalaiti ka sa galit?"

"Kinalimutan mo!"

"A-ang ano?"

"Iyong Tongkat Ali ni Urok."

"Urok? Akala ko ba sa friend mo yun?"

"Ay, este, sa friend ko pala."

"Sorry. Nawala sa isip ko. Marami kasing nangyari kagabi."

Napasinghot siya sa kanyang kili-kili. "Galing ka kay Van, ano?"

"Ha? Hindi, ah. Bakit naman ako pupunta dun?" Lumikot ang aking mga mata.

"Kasi nalaman mo sa akin na may sakit siya."

As if naman na may sakit nga talaga ang kurimaw na yun. Napanguso ako. "'Nga pala.
Pwede ba akong mangutang sa'yo?"

"Ha? Eh, nagbayad ako ng tuition ko, eh."

"Tsk. Hindi kasi ako pinag-exam kanina. Kailangan ko raw munang bayaran ng buo ang
tuition ko."

Napasentido si Betchin. "Nakakainis. Kung alam ko lang ay pinautang ko muna sana

iyong pinang-Sogo namin kagabi."

"Ha?"

"Ah, este, iyong pinang-Sogo ng friend ko kagabi."

Napangiwi ako. "Anong gagawin ko? Kailangan kong makapag-exam."

"Hmm." Napaisip si Betchin. Kaya't ay tinungo niya ang kwarto namin. "May naisip
ako, beks."

"Ha?"

"Sinong natutulog dun sa kabilang kwarto sa itaas niyo?"

Nalungkot ako. "Si Tiyo Francis nong nabubuhay pa siya."

"So wala ng gumagamit ng kabilang kwarto?"

Tumango ako.

"Bakit hindi mo paupahan iyong kwartong iyon? Humanap ka ng boarders. O kahit isa
lang."

"Ha?"
"Tutulungan kitang makahanap ng boarder.

Kapag nakakita agad ako, iyong down payment nun ang ibabayad mo sa tuition mo."

"Pss. Sino naman ang uupa dito eh sobrang pangit ng bahay na 'to?"

"Meron yan. Wala ka bang tiwala sa akin."

"Hindi ako sure. Tingnan mo ngang mabuti, halos inaanay na itong mga dingding
namin."

"Basta magtiwala ka na lang sakin."

"Pwede bang pag-isipan ko muna?"

"Sige mag-isip ka pa? Baka bago ka makapagdesisyon eh bagsak ka na. Gusto mo ba

yun?"

Napasabunot ako sa buhok ko. "Magkano ko pauupahan?"

"Magkano ba ang tuition mo?"

"Limang libo ang kulang ko pa sa tuition ko. Sigurado kang may uupa dito sa
halagang limang libo?"

Kumindat siya. "Akong bahala."

...

NANLALAMBOT akong naglalakad pauwi. Galing akong cashier ng university namin at

nakiusap na pakuhanin nila ako ng exams kahit hindi pa ako bayad. Sinabi ko na
mabubuo ko rin ang bayad ng katapusan ng buwang ito. Kailangan ko pa kasing mag-
ipon.

Pero hindi sila pumayag. Binigyan lang nila ako ng tatlong araw para makapagbayad.
Kung hindi ay hindi ako makakapag-exam at babagsak ako sa lahat ng subjects ko.

Sayang. Akala ko makakalusot. Ayoko kasi talaga paupahan iyong isang kwarto sa
bahay, dahil tiyak din naman na walang uupa roon.

Ano ba naman itong kapalaran ko?

Napatuwid ako nang matanaw ko si Morga. Gusto ko siyang iwasan dahil makakasalubong
ko siya pero huli na ang lahat. Nakita na niya ako kaya't lumapit siya sa akin.

Humalukipkip siya nang makalapit sa akin. "Just so you know, humingi sa akin ng
tawad si Van."

"Ha?"

"Nagsisi siya sa mga nagawa

niya sa akin. Nabigla lang daw siya. Nalito lang."

Hindi ako naniniwala. Hindi ang tipo ni Van ang hihingi ng tawad.
"Kung hindi ka naniniwala, tingnan mo na lang ang ring na ito." Iniangat niya ang
kanyang daliri. Meron nga siyang singsing doon na tulad ng sa akin. "Ibinigay niya
sa akin ito. Siya mismo ang nagsuot ng singsing na ito sa mga daliri ko. Then we
made out last night."

Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng ito.

"He's just confused, Veda. Ako pa rin talaga ang mahal niya."

Napangisi ako. "Hanga na talaga ako sa'yo. Ang galing mo kasi gumawa ng kwento."

"Ano?" Nagusot ang kanyang noo.

"Sinabi mo sa parents mo na ako ang nang-agaw sa'yo kay Van. At ngayon, sinasabi mo
sa'kin na ikaw ang mahal niya? Pss. Kung naging author ka siguro, baka natalo mo pa
ang Montemayor Saga ni JamilleFumah."

Napahalakhak siya. "Why don't you ask Van? Pumunta ako sa bahay niya noong isang
araw. He was sick kaya ako ang nag-alaga sa kanya."

Kumuyom ang kamao ko. Pihadong kaaalis ko lang nang dumating siya nang gabing iyon.
Kainis, bakit nga ba umalis pa ako non?!

"Mahal ako ni Van, Veda. Alam ko iyon dahil may nangyari ulit sa amin."

"Wala na akong pakialam sa inyo. Kung pwede lang ay layuan niyo na lang ako."
Pagkasabi ko non ay nilampasan ko na siya at humanap agad ako ng tricycle para
makauwi ako sa amin.

Hindi ko napansin na nakasalubong ko na si Urok. "Veda, kung nabili mo na raw yung

Tongkat Ali ng friend ni Betchin. Kailangan na kasi namin este, ng friend niya."

Dahil lumilipad ang isip ko ay hindi ko siya napansin.

Hindi

ko alam kung maniniwala ako sa mga sinabi niya o hindi. Gayunpaman, nasasaktan ako
sa tuwing maririnig ko sa aking isip ang kanyang mga sinabi, totoo man o hindi.

Kung hindi iyon totoo ay paano niya nalaman na may sakit si Van? Posible ngang
pumunta siya sa bahay nito kagabi at may nangyari sa kanila.

Kilala ko si Van, hayok sa sex iyon. Imposibleng hindian niya Morga gayung nadatnan
ko siyang nakatindig ang bakat sa suot na boxers.

Badtrip talaga ang lalaking iyon kahit kailan. May pasabi-sabi pa siya na mahal
niya ako. May pahalik-halik pa siyang nalalaman sa mga labi ko. Iyon naman pala, sa
huli ay hihingi rin siya ng tawad kay Morga. At binigyan niya pa ng singsing ang
bruha! Katulad pa ng singsing na ibinigay niya sa akin!

"Awat na, Veda... ekkk..." Sabi Urok. Hindi ko namalayan na sinasakal ko na pala
siya.

...
NAPABALIKWAS ako ng pagbangon at agad napatingin sa orasan. Sino bang kakatok ng
ganitong oras?

Pupungas-punas kong binuksan ang pinto. Nawala ang antok ko nang bumungad sa akin
ang guwapong mukha ni Van at ang mabango niyang amoy. "A-anong gingawa mo dito?"
Napatingin ako sa mga bagahe niya. "B-bakit may dala kang ganyan?"

"Betchin told me na pinapaupahan mo ang isang kwarto rito sa bahay niyo."

Napasintido ako. Humanda sa akin ang babaeng iyon!

Galit kong tiningala si Van. "At bakit kailangan mong mangupahan? Wala ka bang
bahay?"

"I sold my house."

"Ha? Bakit mo binenta?"

Lumikot ang kanyang mga mata. "Kailangan ko ng pera. And now, wala na akong
matutuluyan."

"Weh?"

"You could check if

you want. Kahit tingnan mo pa, iba na ang nakatira don."

Napakamot ako. Anong gagawin ko? Hindi ko yata kayang makasama ang lalaking ito sa
iisang bubong.

"How much is the rent again?"

"Pwede bang pag-isipan ko muna?"

"Nope. Need ko na ng matutuluyan tonight."

"Wala ka bang condo?"

"Meron, pero binenta ko na rin. I told you, kailangan ko ng pera."

"At bakit mo naman kailangan ng pera? Para kasing imposibleng maubusan ka ng pera."

"That's confidential. Ganito mo ba talaga itatrato ang boarder mo?"

"Excuse me, hindi pa kita tinatanggap as boarder ko."

"Fine. Kung gusto mo ay doblehin mo pa ang upa ko. Kailangan ko talaga ng

matutuluyan."

"Marami namang ibang paupahan, ah. Bakit itong inaanay na bahay ko pa ang napili
mo?"

Humugot siya ng pera sa kanyang wallet. Naglabas siya ng sampung libo roon. "Take
this. Two months advance yan para sa upa ko."
Napalunok ako habang nakatitig dito. Oras na tanggapin ko ito ay makakabayad na ako
ng tuition ko.

Akma ko nang aabutin ito nang may biglang kumatok.

"May kasama ka?"

"Wala." Nagkibit balikat siya.

Nang buksan ko ang pinto ay nanlaki ang aking mga mata. "P-Panther?" Napatingin ako
sa mga bagahe niya. "A-anong ginagawa mo dito? B-bakit ka may dalang ganyan?"

"Betchin told me that you're looking for a boarder. Sakto dahil naghahanap ako ng
paupahan."

"Ha?" Nalintikan na. Talagang humanda sa akin ang babaeng iyon!

Nanlisik ang mga mata ni Panther nang makita si Van.

Nakipagtitigan naman nang masama si Van sa lalaki. Parang may invisible na kuryente
na lumalabas sa kanilang mga mata at nagsasanga sa ere.

Magkabila ko silang tiningala. Anong gagawin ko? Mukhang lalo silang gumuwapo at
lalong gumulo ang sitwasyon ko.

"Ahem." Tumikhim si Van. "First come first served."

Napapamulsa si Panther. "You have to choose me, Veda, para mabantayan na rin kita."

"Ha?"

"Bakit mo naman siya kailangang bantayan eh andito ako, I can protect her." Umapila
si Van.

"I'm the one who should protect her dahil magiging ina siya ng anak ko."

"Ha?" Napatanga ako.

"I will be her boyfriend again kaya ako ang dapat mangupahan sa kwarto ni Veda!"
Ani Van na nanggagalaiti.

"Kailan pa mangyayari yun, kapag may anak na kami?" Hindi nagpapatalo si Panther.

Kinwelyuhan ni Van si Panther. "That's not gonna happen. Veda still love-"

"Tama na!!!"

Napahinto ang dalawa.

Saktong biglang may kumatok na naman.

Padaskol kong binuksan ang pinto. Bumungad sa akin ang nangingitim na mukha ni
Urok. "Hi, Veda. Nangangailangan ka raw ng boarder sabi ni Betchin." May dala
siyang bagahe. "Pwede ba akong mangupahan sa -"

Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin dahil pinagsarhan ko na siya ng pinto.

Bumaling ako sa dalawa at tinitigan ko sila nang masama. "Kayong dalawa, dun tayo
sa kwarto!"

"Huh?" Magkapanabay sila.

"Mag-uusap tayong tatlo!"

@JFstories

http://jamillefumah.com

=================

Chapter 31

Chapter 31

"PANTHER, anong ibig sabihin nito?"

Pabulong lang ang aking salita dahil ayaw kong magising si Dudot na mahimbing na
ang tulog. Naiwan naman si Van sa sala.

Hinila ko si Panther sa kabilang kwarto matapos kong sermunan si Van sa labas.

Narealize ko na di ko pala sila kayang pagsabayin.

"I just want to live here."

"Dito?" Inilibot ko pa ang aking sarili sa paligid. "Dito sa lugar na ito?"

Aminado ako na malawak ang aming bahay. May dalawa itong kwarto at malawak na
bakuran. Subalit ang kalahati ng dingding na bumubuo dito ay inaanay na. Ang bubong
nito ay butas-butas na. Halos nabubulok na rin ang pintuan namin. Wala kaming
sariling tubig kaya kailangan pa naming mag-igib.

Isa pa, mainit dito sa tanghali. Ang second floor kasi namin ay diretso yero at
wala pang kisame.

"I know. But I like the experience. Gusto kong maranasan ang mga bagay na
nararanasan ng mga dukhang katulad mo."

Napahilamos ako. "Naririnig mo ba ang sinasabi mo?"

Tumango siya. "Actually, Red Note Society shouldn't know about this. They'll
probably going to question me for doing this."
"Panther, kung iniisip mo na mapapapayag mo pa rin ako na maging ina ng anak mo-"

"I'm still hoping for that."

"Ha?"

"Who knows, baka mamaya ay magbago ang isip mo."

Bumagsak ang balikat ko. "Pero alam mo naman siguro na may mahal akong iba."

"I know that."

"Eh, bakit umaasa ka pa rin?"

Hindi siya kumibo.

Humalukipkip ako. "Teka. Wag mong sabihing nahuhulog ka na sa'kin?"

Ngumiti siya sanhi

para lumitaw ang mapuputi niyang mga ngipin. "That's never gonna happen. Like what
I said, we do not love; we kill."

"Eh, bakit nga kasi umaasa ka pa?"

"I just wanna fuck you, and have a baby from you."

Napakamot ako. "Ano ba namang klaseng mga lalaki kayo?"

"So anong desisyon mo? Ako na ba ang kukunin mong boarder?"

Napasabunot muli ako sa aking buhok.

...

"ANO?!!" Nanlalaki ang mga mata ni Betchin. "Kinuha mong boarders sina Fafa Van at
Panther?!!"

"Eh, anong choice ko? Baka dun pa magsuntukan iyong dalawa." Ani ko sa kanya habang
pinapalagutok ang aking mga daliri.

"Eh, kay Urok, ayaw mo?"

"'Tado ka ba? Anong ibabayad nun sakin?"

"Saan kayo ngayon matutulog ni Dudot? Alangan namang magtabi sina Van at Panther sa
iisang kwarto eh ang lalaking tao nun."

"Sa sala na lang kami ng kapatid ko. Maganda na rin na kinuha ko iyong dalawang
iyon. Kailangan ko na kasing bayaran nang buo ang tuition ko at graduation fee para
wala na akong iniisip."

"Kung sa bagay. Bakit mo nga pala hinihilot yang kamay mo?"

Tumayo ako at pinanlisikan siya ng mga mata. "Para hindi ganoon kasakit kapag
sinakal kita!"

Gulat na napaatras naman si Betchin. "Ha? Anong kasalanan ko sa'yo?"

"Anong kasalanan? Ha?" Sinunggaban ko siya. "Bakit sila pa, ha?! Bakit hindi ka na
lang humanap ng ibang boarders! Bakit sila pa?! Nanadya kang asim ka!" Hinabol ko
siya.

"Sandali! Magpapaliwanag muna ako!"

Naabutan ko siya kaya sinakyan ko siya sa likod.

Bakit ko ba ginawa ito? Bigla ko tuloy nasinghot ang nanunuot niyang amoy.

Napahinto

lang kaming dalawa nang may makita kaming kaming pares ng paa. Nang tingalain ko
ito ay agad akong napatayo. Mabilis kong pinagpagan ang aking pwetan. "V-Van?"

Nakapagtataka ang porma niya ngayon. Simpleng shirt lang ang suot niya at capri
pants. Sa paahan niya ay itim na tsinelas lang ang suot niya, kaya kitang-kita ang
mahahaba niyang daliri sa paa. Kahit simple lang ang ayos niya ay ang lakas pa rin
talaga ng dating ng loko.

At ang bango-bango pa!

Teka, bakit ba ang bango niya palagi? Hindi ba nauubos ang amoy niya?

"A-anong ginagawa mo dito?" Nauutal kong tanong.

"Wala akong magawa sa inyo kaya dinalhan kita ng makakain." May dala siyang
lunchbox.

"Ha?"

Tumayo na rin pala si Betchin. "Ah, mauna na ako. Maghahalikan pa kami ni Urok-"

"Hind ka aalis. Dito ka lang." Hindi ko na siya pinatapos.

"You should eat, baby." Ani Van matapos ilahad sa akin ang lunchbox na bitbit niya.

"Baby? Baby mo mukha mo!" Hinila ko si Betchin. "Halika na, beks."

"S-saan tayo pupunta?"

"Basta halika na." Hinila ko na siya.

Sumunod naman sa amin si Van. "Where are you going?"

"Wala ka na dun." Inilagay ko si Betchin sa gitna namin. Ayoko siyang makatabi.

"I need to know. I'm your boarder, remember?"

Huminto ako at hinarap ko siya. Nanatili lang si Betchin sa gitna namin. "Iyon na
nga, boarder lang kita."

"Are you mad at me?"

"Ha?" Napaatras ako.

"Galit ka ba sa'kin? As I've seen, you are still wearing the ring."

Napatingin ako sa singsing na isinuot niya sa akin. "Ha?"

"Veda..." Biglang lumamlam ang kanyang mga mata. "May

sagot ka na ba?"

"Saan?"

"I want you to be my girlfriend again. I need to know your answer."

Napalunok ako nang mariin. "H-hindi ko pa alam. Masyado pang magulo ang isip ko.
Isa pa, hindi pa rin mawala sa isip ko si Morga."

"We're done. Tapos na kami."

"So ganun na lang yun. After mo sa kanya, sa akin ulit?"

"I didn't love her."

Tumikhim si Betchin. "Excuse me. Nasa gitna niyo po ako -"

"Dyan ka lang." Tiningala ko muli si Van. "Eh, ano yung sinabi niya sa akin the
last time na nagkita kami? Sabi niya humingi ka raw ng tawad sa kanya. Ang sabi
niya ay kayo ulit."

"That's a lie."

"Eh, bakit meron din siyang singsing na kaparehas nitong sa'kin?"

Kinalabit ni Betchin si Van sa dibdib. "Alis na ko, napapagitnaan niyo ko-"

"Stay!" Bumaling sa akin si Van. "I thought you and Morga are best friends. So
dapat ay alam mo na ang ugali niya. She's a good liar."

"Kasinungalingan ba iyong mga halik mo sa kanya? Iyong mga halikan niyo na sa

harapan ko pa?"

"We kissed, but that's all. Besides, it's just a kiss. It's nothing to me."

"Really? Kahit na alam kong may nangyayari sa inyong dalawa?"

Napatakip na ng tainga si Betchin sa gitna namin.

"I never had sex with anyone after I met you."

"Ha?" Napatanga ako sa sinabi niya.

"I don't expect you to believe me, but that's the truth. Kung meron mang nasabi
sa'yo si Morga ay kasinungalingan iyon. She touched me, but I never touched her."

"Okay alis na ko." Sabi ni Betchin.

Paalis pa lang si Betchin nang mahuli ko ang kanyang braso. "Pero bakit si Morga

pa?" Baling ko kay Van. "Bakit ang kaibigan ko pa?" Halos sakalin ko na ang braso
ni Betchin.
Kulang na lang ay kwelyuhan ni Van si Betchin. "Because she came to me! She saw me
in pain. She told me that we should try. She said that she will help me to forget
you." Mariing nyan gginusot ang damit ni Betchin.

Kumawala sa amin si Betchin na galit na galit. "Patayin niyo na lang ako. Kesa
ginaganito niyo ako, patayin niyo na lang ako!"

"Ha?" Napalabi ako. "S-sori."

Maging si Van ay napaatras din.

...

NASAAN na kaya sina Van at Panther?

Malalim na ang gabi pero wala pa rin sila. Bilang kanilang landlady,
responsibilidad ko silang dalawa!

Tumayo ako sa pagkakahiga at lumabas ng pinto. Sa di kalayuan ay natatanaw ko pa

rin ang mga itim na kotse at unipormadong mga lalaki. Mga tauhan sila ni Panther.
Laging nakasunod sa kanya ang mga ito, subalit alam kaya nila na wala dito ang amo
nila?

Saka ko lang napansin ang lalaking nakahiga sa sofa sa sala. Nang lapitan ko ito at
silipin ay nanlaki ang aking mga mata. "V-Van?"

Nakabalandra siya maliit naming sofa, lampas-lampasan doon ang kanyang mahahabang
binti. Nakatihaya siya at nakapikit ang kanyang mga mata. Sa itsura niya ay mukhang
lasing siya. Napansin ko rin ang kamay niyang may hawak-hawak pang bote ng alak.

Kinuha ko ang kanyang braso at pilit ko siyang itinayo. Kahit hirap na hirap ako ay
sinikap ko siyang maiupo. Haslo hindi niya maidilat ang kanyang mga mata sa
kalasingan.

"Naman, Van... bakit ka naglasing?" Reklamo ko sa kanya habang kumukuha ako ng

tubig at bimpo.

Ngumisi

lang siya.

Nang makalapit ako sa kanya ay pinunasan ko ng bimpo ang kanyang namumulang mukha.

"Andaya mo..." Sabi niya.

"Ha?"

"Ikaw kasi mukhang move on... pero ako... hindi pa..."

"Lasing ka lang, Van." Hinubad ko ang suot niyang shirt na basang-basa ng pawis.
Lumitaw tuloy ang malaki niyang katawan at mga tattoo.

Nakakainis ang lalaking ito. Kahit pawisan na ay ang bango pa rin. Hmp!
Bigla niyang hinuli ang palad ko. "Veda..."

"V-Van..." Sinubukan kong pagpagin ang pagkakahawak niya sa akin pero hindi pa rin
niya ako binbitawan. Lalo lang humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"I thought you love me..." parang bale na sabi niya. Namumungay ang kanyang mga
mata.

"Ha?" Napalunok ako.

"Pero bakit mo ako pinapahirapan nang ganito. Could you just say that you love me
too?"

"V-Van, lasing ka..." Sa wakas ay nakawala ang palad ko sa kamay niya. Tinalikuran
ko siya.

Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit bigla yatang nag-iinit ang pisngi ko? Biglang
uminit ang paligid at pinagpapawisan ako.

"There's something I want to tell you..."

"Matulog ka na, Van. Lasing ka."

Tumayo siya kahit susuray-suray.

"Van." Inalalayan ko siya. Inilagay ko ang braso niya sa balikat ko para alalayan
siya.

"I should've told you this before."

"Dadalhin na kita sa kwarto mo."

"No." Ayaw niya maglakad.

"Magpahinga ka na, Van."

"Four years ago, I kissed you."

Namilog ang mga mata ko. "Ha?"

"It's raining that day, remember? Isang lalaki ang humila sa'yo sa gitna ng ulan at
bigla ka niyang hinalikan."

Napatingala ako sa kanya at napatigagal.

"You almost forget, don't you?" Itinuro niya ang kanyang dibdib. "I thought you
were Aizel, that's why I kissed you."

Napaatras ako. Oo, naalala ko. Dahil ang araw na iyon ay ang first kiss ko.

"That was me... who kissed you. And after that, I searched for you." Ngumiti siya.
"And then I found you."

"A-anong ibig mong sabihin?"

"I knew you, umpisa pa lang." Lumapit siya sa akin hanggang sa kulungin niya ako sa
pader.

Ibig sabihin, hindi aksidente noon na nagpahula siya sa akin? Na kilala niya na
talaga ako umpisa pa lang? Na parte ng plano niya na magkatagpo kami?

Akala ko ay kasalanan ko na nahulog siya sa akin dahil sa mga imbentong hula ko.
Hindi pala. Ako pala ang nahulog sa kanya.

"V-Van, sandali..." Huli na dahil naikulong na niya ako.

"Now that you know, hayaan mo akong halikan ka."

"Ha? Pero-"

"Hahalikan lang kita. Wala na akong ibang gagawin sa'yo, I swear."

Ano ito? Bakit nag-iinit talaga ang pakiramdam ko?

Pagkuwan ay siniil niya ako ng halik. Gusto ko sana siyang awatin pero ako'y nadala
na rin.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 32

Chapter 32

"V-Van..." Sinubukan kong kumawala sa kanyang mga labi pero hinila niya ako
pabalik.

"Shh..." Sinalat niya ang mga labi ko. "I won't do anything bad to you. Hahalikan
lang kita, yun lang."

"Ha?"

"Let me kiss you. Wala akong ibang gagawin sa'yo, I swear..."

Napalunok ako dahil doon ako nakabaling sa mapupula niyang mga labi. Sa paningin ko
ay tila ito prutas na para bang matamis at masarap tikman.

Ilang sandali pa'y naglapat na naman ang aming mga labi. Sa pagkakataong ito ay
pumayag na ako dahil naramdaman ko ang labis na pananabik sa kanyang mga halik.

Banayad lang ito at marahan. Hindi nananakit at magalang. Parang dinadala niya ako
sa alapaap. Idinuduyan niya ako sa musikang kami lang ang nakakaalam. Namalayan ko
na lang na sumasabay na ako sa kanyang galaw. At mismong ang mga kamay ko na ang
humihimas sa kanyang matigas na katawan.

Natumba kami sanhi para siya ay kumubabaw sa akin. Habol ko ang aking hininga nang
magkalas kami. "V-Van, sandali... akala ko ba hanggang halik ka lang-"

"Zzzzzz..."

"Van?"

Humihilik na siya. Bwiset talaga ang lalaking ito, pinaasa na naman ako!

Tumayo ako at buong lakas ko siyang hinila patungo sa kanyang kwarto. Nanakit ang
balakang ko dahil sa bigat niya. Ang laki naman kasi niyang tao! Tsk!

Nang maihiga ko siya sa kutson ay saka ko siya pinunasang muli ng bimpo. Hindi ko
maiwasang mapatingin at mapagmasdan ang gwapo niyang mukha.

Ito lang ang sandaling maari ko siyang matitigan nang ganito. Sasamantalahin ko na
mahimbing ang kanyang pagtulog.

Napalabi

ako habang pinagmamasdan ko ang buo niyang mukha. Sa haba ng kanyang pilikmata ay
hindi ko napigilang kalabitin iyon nang bahagya. Sinundot ko rin ang kanyang
pisngi. Hindi ko rin naiwasang pisilin ang kanyang matangos na ilong.

Napabuntong-hininga ako. "Hay, Van, kung alam mo lang... Patay na patay pa rin ako
sa'yo..."

Wala siyang ibang tugon sa akin kundi ang kanyang malalim na paghinga.

"Gustung-gusto ko na talagang makipagbalikan sa'yo. Pero magulo pa kasi ang isip

ko..."

Lalong lumalim ang kanyang paghilik.

"B-bakit kasi sinaktan mo ako?" Pumiyok ako. "I-iyan tuloy, hindi ko alam ang
isasagot sa tanong mo..."

Gumalaw nang kaunti ang kanyang talukap.

"M-mahal kita, Van... Mahal na mahal... P-pero hindi ko alam kung kaya ko na ba
ulit makipagrelasyon sa'yo..." Napangisi ako bigla kasabay ng aking mga luha. "A-
ang arte ko, ano?" kinurot ko siya nang marahan. "Eh, kasi naman nasaktan talaga
ako..."

Gumalaw siya sa gitna ng mahimbing niyang pagtulog. Subalit kalaunan ay bumalik sa

dati ang malalim niyang paghinga.

"S-sori, pero sa ngayon ay wala pa akong maisasagot sa'yo... G-gusto ko munang

ayusin ang sarili. At sana, kapag dumating ang araw na iyon, nandyan ka pa rin na
naghihintay pa rin sa akin..."

Nananatili lang siya sa kanyang paghilik.

"M-mahihintay mo ba ako?" Pinunasan ko ang aking mga luha. "D-dahil kung hindi ay
masasaktan talaga ako. Pero matatanggap ko dahil kasalanan ko..." Pagkasabi'y
tumayo na ako. Palabas na sana ako ng kwarto nang bigla siyang nagsalita.

"V-Veda..."

Ha? Gising siya?

Nataranta ako. Hindi ko alam kung haharap

ba ako o ano.

"V-Veda..."

Mabilis ko siyang hinarap. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan nang

matuklasang tulog pala siya at nananaginip.

"Veda..."

Napangiti ako. Ang lalaking ito... kahit sa pagtulog ay binabanggit ang pangalan
ko.

Lumapit ako sa kanya at pinagmasdan muli ang kanyang mukha. Ano kaya ang
napapanaginipan niya at tinatawag niya ang pangalan ko? Inabangan kong magsalita
muli siya.

Mayamaya pa'y bumuka muli ang kanyang bibig mula sa pagkakatulog. "Veda..."

Pabulong akong sumagot. "Ano yun, baby?" Kinikilig ako.

"Let's fuck..."

"Ha?" Kumibot ang ugat ko sa sintido.

"Let's fuck, Veda..."

Lintek na lalaking ito! Hanggang sa pagutlog ay sex pa rin ang nasa isip!

Tinadyakan ko siya sa panga.

...

"ATE, gising."

"Ha?" Iminulat ko ang aking mga mata.

"Gising na, Ate, napapalibutan ka na ng mga pandesal." Inuga ako ni Dudot.

Napabangon ako. "Pandesal? Bumili ka ng pandesal?"

Umiling siya. "Hindi, Ate." Inginuso niya sila Van at Panther. "Hayun, oh,
pandesal."

Nanlaki ang mga mata. Anong ginagawa ng dalawang ito? Bakit sila nakahubad?

Si Van ay abala sa pagluluto. Si Panther naman ay nagsasalin ng container sa timba

pampaligo. And take note - parehas silang nakahubad. Nang kusutin ko ang aking mga
mata ay hindi nga ako nananaginip lang. Naka-boxers lang ang dalawa.

Dali-dali akong bumangon at tinungo ang dalawa. "A-anong ginagawa niyo? B-bakit
kayo nakahubad?"
Sakto naman nailapag ni Van ang kanyang nilutong almusal sa mesa. "Good morning.
Breakfast muna." Mukhang masarap

ang niluto niya pero sa kanyang abs ako napatitig.

Binatukan ko ang aking sarili.

"Handa na ang pampaligo mo, Veda." Ani Panther na kasasalin lang ng tubig sa timba.
Hindi rin ako nakaiwas ng tingin sa kumikinang na abs niya.

Piningot ko ang aking sarili. Gising, Veda, gising. Iisipin ko na lang na may
pandesal nga na tulad ng sinabi ni Dudot sa akin.

Ipinaghila ako ng upuan ni Van. "Kain na, baby."

"Wag mo akong matawag-tawag na baby!" Galit akong nilapitan siya. "Bakit kayo
nakahubad? Alam niyo bang ipinagbabawal ko yan dito sa pamamahay ko?!"

Nagkatinginan ang dalawang lalaki. "Well, it's hot. Hindi ako sanay ng walang
aircon, that't why." Ani Panther. Kahit may ilang dipa ang layo niya sa akin ay
natatanaw ko ang nakabukol sa kanyang harapan.

Napatakip ako ng mata. "Pwede bang magdamit kayo?!" Singhal ko.

"Later, baby. Kumain ka muna." Hinila ako ni Van at iginiya sa bangko.

"Sinabi ng wag mo akong tawaging baby, eh!"

"Heto ang coffee, baby. Ipinagtimpla kita." Inilapag ni Panther ang isang tasang
kape sa mesa.

"Ha? Pati ba naman ikaw ay nakiki-baby?"

"Papasok ka na ba sa school? Ipinaglaba kita ng uniform." Pagmamalaki ni Van.

Nanakbo si Panther sa labas at pagbalik ay bitbit na ang aking sapatos. "Nilinis ko

ang sapatos mo para ganahan kang pumasok." Kumikinang iyon.

"Ha?"

"Nag-init nga pala ako ng tubig pampaligo mo." Sabat ni Van.

"Plinantsa ko na ang uniform mo pamasok." Hawak na ni Panther ang uniform ko na

naka-hanger.

"Hinanda ko na ang baon mo sa lunch box." Si Van.

"Tumawag na

ako ng Uber. Naghihintay na siya dyan sa kanto." Si Panther.

"Maglilinis ako ng bahay later. I'll make sure na wala ka ng makikitang alikabok
kahit saan." Si Van.

"Tatapalan ko mamaya ang butas ng mga bubong." Si Panther.

"Binayaran ko na pala iyong bill mo ng kuryente." May pagmamalaking sabi ni Van.

"Heto ang bill mo sa tubig, bayad na." Inilapag naman ni Panther ang bill ko sa
tubig sa aking harapan.

"Ano bang ginagawa niyong dalawa?" Yamot na tanong ko.

"Huh?" Magkapanabay ang dalawa.

"Bakit niyo ba ginagawa ito?"

Nagkatinginan lang dalawa at hindi kumibo.

Kung kakausapin ko naman sila ay baka marinig pa ni Dudot ang maaari naming pag-
usapan na hindi dapat marinig ng isang bata. Minabuti ko na lang na simulan na ang
pagkain. "Umupo na kayo dito at kumain."

Umupo naman ang dalawa sa magkabila ko.

Susko! Paano ako makakakain nito? Parehas silang nakahubad at parehas silang
mukhang modelo. Kahit sinong makaharap nila ay maiilang. Kahit sinong babae ay mas
nanaisin na lang na pagmasdan ang maganda nilang katawan kaysa kumain.

"Next time, bawal na maghubad. Lalo niyo lang pinapainit ang panahon."

Napatingin sa akin ang dalawa.

"A-ah, este, lalo niyo lang pinapainit ang ulo ko." Kandautal ako.

Ano ba naman kasi iyong sinabi ko? Nag-init tuloy bigla ang mukha ko.

"Ikaw, Van, bawal ka na maglasing." Pagkuwan ay humarap ako kay Panther. "At ikaw
naman bawal ka na gabihin. May oras dapat ang pag-uwi niyo. Dapat 10 PM ay nakauwi
na kayo. Gets?"

Nagkatinginan muna ang dalawa bago tumango.

"Good. Dahil kung hindi ay papalitan ko kayo. Maraming iba dyan na naghahanap ng
mauupahan."

Walang imik ang dalawa sa pagkain. Si Dudot naman ay napapatingin na lang sa akin.

Biglang sumulpot si Betchin sa pinto.

"Oh, beks? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

Nakangisi ang babae. "Balita ko eh masarap ang pandesal dito -"

"Ha?"

"Este, ang almusal dito. Kaya naisipan kong sumabay na lang sa'yo sa pagpasok."
Sabay baling niya sa dalawang lalaki.

"Come in." Anyaya ni Van.

"Thanks." Tila kinikilig si Betchin na naupo sa harap ng hapag.

Pinagsandok siya ni Panther.

"Ang sarap namang mag-almusal dito." Sumusubo ng pagkain ang babae pero sa mga
katawan ni Van at Panther nakatingin.
"Ngayon lang yan dahil may tagaluto ako." Sabi ko.

"Para tuloy gusto ko rin magpaupa sa bahay ko." Sabay hagikhik niya.

Nakakalimutan yata ng babaeng ito na siya ang may kasalanan kung bakit nandito ang
dalawang ito.

"Pahingi naman nung ulam." Utos niya kay Van.

"Heto ba?" Si Panther ang kumuha.

"Hindi yan, yung katawan."

Kumunot ang noo ng lalaki. "Katawan?"

"Oo. Iyong katawan mo-"

Pasimple kong kinurot si Betchin. Halos mamilipit ang babae.

"Anong nangyayari sa'yo? May boyfriend ka, di ba?" Bulong ko.

Nakangiwi siya. "Si Urok? Hayun, magpapatuli."

"Ha? Ayaw mo nun, matutuli na."

"Eh, panu naman ako? Ilang araw bago gumaling yun, matitigang ako nito."

Bigla tuloy akong may naalala. "Pwede bang isabay si Dudot?"

"Oo naman."

"Sakto! Halika na, Dudot, magpatuli ka na rin-"

Biglang nawala si Dudot.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

BOS 2nd gen. Trapped With Him is already available on Wattpad.

=================

Chapter 33

Chapter 33
ANO kaya ang ingay na yun? Parang ang daming tao sa paligid.

Bumangon ako at napasilip sa bintana. Ano ito? Bakit ang daming tao? Bakit
nakapalibot sa bahay namin ang mga kapitbahay ko?

Dali akong nagtungo sa pinto at binuksan ito. Bumungad sa harapan ko si Van at

Panther na naliligo sa labas. Sa drum lang sila sumasalok ng tubig.

Langya. Kaya naman pala nagkakagulo ang buong kapitbahay ko, eh dahil may live show
dito.

Abala lang naman ang dalawa sa pagligo na halatang hindi alintana ang paligid.
Naka-boxers lang sila. Mukha silang bold star habang nagsasabon ng katawan.

Palakpakan ang mga tao nang magbuhos na ng tubig ang dalawa para magbanlaw. Kahit
sa paningin ko ay para bang slow motion ang mga kilos nila.

"Anong ginagawa niyo?" Tanong ko. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko.

Humarap sa akin si Van. "Naliligo."

Umangat ang isang kilay ko. "Alam ko. Pero bakit dyan kayo sa labas naliligo?"

"Sira ang banyo." Si Panther ang sumagot na nasa kalagitnaan ng pagbubuhos.

"Sira?" Tinalikuran ko sila at pinuntahan ang banyo. Wala naman akong nakitang sira
maliban sa mga butas sa dingding.

Binalikan ko ang dalawa. "Anong sira?"

"Sira. Puro butas." Ani Van.

"Puro butas lang, sira na?"

"Ano bang problema kung dito kami sa labas maligo?" Sabay buhos ni Van sa sariling
katawan ng isang tabong tubig. At dahil basa ang kanyang boxers ay bakat ang
kanyang harap.

Napalunok ako. Ibinato ko na lang ang aking paningin sa kung saan. "Problema? Hindi
niyo ba nakikita na pinagpepiyestahan kayo

ng mga kapitbahay natin?"

"What's the difference?" Si Panther. "Kahit naman maligo kami sa banyo ay naninilip
din sila."

"Ha?" Napatanga na lang ako.

"See? Sabi sayo, sira ang banyo." Nagpatuloy na si Van sa ginagawa.

"Halika nga kayong dalawa." Yaya ko sa kanila.

Sumunod naman sila sa akin pagpasok ko ng pinto. Doon ako agad napatingin sa
nakabakat na harapan nila.

Hmm... halos magkasinlaki.

Ipinilig ko ang aking ulo. Kung saan-saan ko ibinaling ang aking paningin maiwasan
lang ang harapan ng dalawang ito. "Di ba sinabi ko na bawal na kayong maghubad
dito? At bakit ibinalandra niyo pa yang mga katawan niyo?" Sermon ko sa kanila na
pilit umiiwas na tumungo para lang huwag mapatingin sa kanilang namumukol.

"It's my first time na maligo sa labas. Enjoy pala. Tama si Dudot. Masarap maligo
sa labas ng bahay kesa sa banyo." Paliwanag ni Panther.

"Si Dudot?" Nangunot ang noo ko.

"Yeah. Si Dudot ang nag-recommend sa amin na maligo kami sa labas."

"Teka. Asan ba ang supot na yun?" Bago ko pa lang hahanapin ang bata ay nakita ko
na ang puwetan nito sa ilalim ng mesa. Nang madukot ko ang kanyang taenga doon ay
piningot ko ito at hinila.

"Aray, Ate!"

"Talagang masakit." Hila-hila ko siya. "Anong itinuturo mo sa dalawang ito?"

Napatingin ako sa bago niyang tsinelas. "At saan naman galing yang bago mong
tsinelas?"

Kandatulis ang kanyang nguso. "Sa mga kapitbahay natin."

"At bakit ka naman nila bibigyan ng bagong tsinelas?"

Napakamot siya. "Ate, mabait ang mga kapitbahay natin. Nagbago na sila, madalas pa
nga nila akong abutan ng barya-"

"Tumigil

ka! Mabait lang ang mga yan dahil may kailangan." Kinutusan ko siya. "Sabihin mo,
sinuhulan ka ng mga iyon dahil kay Van at Panther, ano?"

Tumango siya. "Pero, Ate, dahil kay kuya Van at kuya Panther ay sikat na ako dito
sa lugar natin. Biruin mo bumait sa akin yung mga kalaro ko-"

"At kaya inuto mo itong dalawa na maligo sa labas para ang makinabang ay ang mga
kapitbahay? Inutusan ka nila, ano?"

Napalabi siya. "Ate, naman..."

"Kumain na tayo, gutom na ako. Isarado ang mga pinto at bintana." Padabog akong
umupo sa tapat ng mesa.

Isinara naman ng dalawa ang pinto at bintana.

"Anong pagkain?" Nakabusangot ako.

"Here. May kare-kare dito." Inangat ni Van ang takip ng isang bandehado.

"Uy, mukhang masarap yan?" Biglang gumanda ang mood ko. "Ikaw ang nagluto?"

"Nope. Bigay ni Beverly yan."

Umusok ang aking ilong. "Wala akong kilalang Beverly!"

"Beverly daw name niya, eh."

"Bebang meron." Tinabig ko iyon. "Bebang ang pangalan ng lintik na yun. Pinaganda
niya lang kaya naging Beverly."

"Try this one." Si Panther naman ang nag-angat ng takip.

"Uy, monggo."

"It looks delicious, right? Bigay yan ni Andrea."

Nagsalubong ang mga kilay ko. "Walang Andrea dito, baka Andrew?"

"Andrew?"

"Oo, iyong bakla dyan sa may kanto!"

"Ito masarap 'to." Nagbukas muli si Van ng ulam.

"Sinigang? Sino naman nagbigay nyan?"

"Si Adelle."

"Adela? Baka Aling Adela?"

"Huh?"

"Iyon yung gurang dyan sa may tindahan!"

"How about this? Ganataang tilapia." Ani Panther.

"At sinong kapitbahay naman ang nagbigay

nyan?"

"Si Bechianary Chinnal daw siya, from the city of Golden State."

"Bechianary Chinnal? Wag niya kamo akong echosin, kita mong si Betchin lang yan,
eh."

Pinaningkitan ako ng mga mata ni Van. "What's with you today? Bakit ang sungit mo?"

"Wala kang pake."

Tumikhim si Van. "You know what, kung nagseselos ka na may nakakakitang iba sa
katawan ko, you don't have to. Dahil sa'yo lang katawan ko, itaga mo yan sa bato."

"Kapal mo. Eh kung ikaw kaya ang tagain ko?" Kinurot ko siya sa tiyan.

Uy, tigas!

"Sige lang, kurutin mo lang ako. Tutal naman pag-aari mo ako."

Nakakainis talaga ang lalaking ito, napakalandi.

"Hey, Honey, kumain ka na dahil baka ma-late ka sa school." Biglang sabi ni

Panther.

"H-Honey?" Baling ko sa kanya.

Umigting ang panga ni Van. "Bakit mo siya tinatawag na Honey?"

"Is there a problem? Ikaw lang ba ang may karapatang tumawag sa kanya ng Baby?"
Humarap si Panther sa lalaki. Halos magkasing tangkad ang dalawa.

"Of course, dahil baby ko siya."

"And she's my honey as well."

"You should ask me for permission kung gusto mo siyang tawaging Honey."

"And why is that? Parehas lang naman tayong nangungupahan dito-"

Umawat ako sa gitna nila. "Oops. Mahigpit ko ring ipinagbabawal ang mag-away dito.
Baka gusto niyong parehas mawalan ng tutuluyan?" Pagkuwan ay hindi ko sinasadyang
magawi na naman ng tingin sa harapan nilang dalawa.

Susko! Napapagitnaan ako ng harapan nila!

Napalunok ako nang mariin. I think, busog na ako.

...

NAKAKAINIS ang Betchin na yun. Bakit kaya

hindi na naman pumasok ang haliparot na yun?

Nasa gitna ako ng paglalakad nang may biglang humintong sasakyan sa harapan. Bumaba
ang isang unipormadong lalaki mula rito. "Veda." Tawag niya sa akin.

"Ha? Sino po sila?"

"The chairman wants to speak with you."

"Chairman?"

Umayos siya ng tayo. "Mr. Harold Batalier."

Batalier? Parang kilala ko na. Posible kayang tatay iyon ni Van Batalier?

"Please, come with me." Anyaya ng lalaki.

Napahugot muna ako nang malalim na paghinga bago ako sumama. Wala naman sa hitsura
ng sasakyan niya na mangki-kidnap lang siya.

Dinala niya ako sa isang mamahaling restaurant. Pagbaba namin doon ay inalalayan
niya ako pababa hanggang sa makarating kami sa loob.

Para akong artista. Ang nilalakaran ko ay red carpet at sinasalubong ako ng mga
waitress.

Sa damin ng pwesto sa restaurant na iyon ay isa lang ang hindi bakante. Naroon ang
isang maedad na lalaki na nakaupo at nakaharap sa kopita. Lumapit ako sa kanya
dahil dito ako iginiya ng mga waiter.

"Take a seat." Sabi ng maedad na lalaki.

Ito ba ang father ni Van? Bakit kaya hindi niya kamukha?

Umupo ako.

"Anything you want, hija?" Iniangat niya ang koipta niya na may alak.

Umiling ako. Pinag-aaral ko ang kanyang hitsura. Kulay puti na ang kanyang buhok at
ang kanyang balbas. Sa mga singsing niya na nasa daliri ay kitang-kita na mayaman
nga talaga siya. Kahit sa suot niyang coat ay halatang mamahalin. Meron siyang
hawak na tungkod sa kaliwang kamay mula sa kanyang pagkakaupo.

"Do you know me, don't you?" Tanong niya. Ngumiti siya kaya lumitaw sa bibig niya
ang ilang piraso ng gintong ngipin.

"Father po kayo ni Van-"

"That's right. And you know what, hija, kung bakit siya nandito sa Pilipinas?"

"Bakit po?"

"It's because of you."

"Weh?"

Nagusot ang mukha niya.

Mabilig kong tinakpan ang aking bibig. "Ah, eh... ang ibig ko pong sabihin - talaga
po? Ako po ang dahilan?"

Sumeryoso ang kanyang mukha. "He's my only son. I mean, nag-iisang anak ko sa legal
kong asawa. May kapatid kasi siya sa labas, kaso ayaw pumasok. Anyway, wala namang
ibang magmamana ng mag negosyo ko sa Italy kundi si Van lang as my legal son."

"Ganun po ba?"

"Yes. But he's stubborn. He's disrespectful to me."

Bigla akong pinagpawisan. Bigla kasing nagbago ang kanyang aura.

"Are you using perfume, hija?"

"Po?" Inamoy ko ang sarili ko. "Bakit po, nangangamoy po ba ako?"

Tumapang ang mukha niya. "I don't like you."

"Ha?" Daig ko pa ang sinampal dahil sa sinabi niya.

"You know, the most expensive perfume in Italy is the most affordable weapon?"

Hindi ko siya maintindihan.

"How can you look at me like that when you don't have a weapon?"

Ano bang ikinagagalit ng matandang ito? Napakamot ako. "Di ba po, terorista lang ay
may laging weapon?"

Naku! Ano ba iyong nasabi ko, lalo tuloy siyang sumimangot?

"You're not getting my point." Umayos siya ng upo. "I am the owner of the most
famous perfume in Italy."

"Wow! Di nga?"

Kumuyom ang kanyang kamao.

"Ah, tatang - este, Sir. Ano po ba talaga ang gusto niyo pong sabihin sa'kin?"

Matagal niya akong tinitigan bago siya nagsalita. "I want you to stay away from my
son."

"P-po?"

Nagtagis ang kanyang bagang. "Ipapapatay ko ang kapatid mo kapag hindi mo nilayuan
si Van."

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 34

Chapter 34

"I WANT you to stay away from my son." Mariing sabi ni Mr. Batalier. "If you don't,
I will assassinate your younger brother."

Si Dudot... si Dudot na walang malay.

Napalunok ako. Mukhang hindi biro ang taong ito. Sa yaman niyang ito ay gasino nga
lang ang magpapatay siya ng tao.

"Do you understand me?" Pinandilatan niya ako.

Ibang-iba siya sa asawa niya. Minsan ko ng nakausap ay nanay ni Van pero hindi
naman ganito kasama ang ugali. Hindi man masarap magluto ang ginang ay tiyak naman
na maayos pakisamahan kaysa sa gurang na ito.

"Are you listening to me?" Mataas na ang kanyang tinig.

"Pfft. Gusto niyo lang pala kaming paghiwalayain, may pa-weapon-weapon pa kayong
nalalaman." Bulong ko.

"What did you say?"

"Ah... ang sabi ko po, ang kausapin niyo po ay ang anak niyo. Siya lang naman po
ang lapit nang lapit sa akin."
"Why would I do that? Didn't I tell you that he's stubborn?"

"Kayo na lang po ang mag-usap, wag niyo na po akong idamay."

"Are you even listening to every word I said? Ikaw ang lalayo sa kanya, hindi siya
ang lalayo sa'yo."

Napapikit ako. Pinipigilan ko ang luhang dapat ay kanina pa lumabas sa mga mata ko.
Hindi ko gusto ang lalaking ito. Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko sa kanya
at kung bakit ganito siya sa akin makipag-usap. "Mahal ko po ang anak niyo."

"Huh?"

"Mahal na mahal ko siya. Pero alam ko po ang kinalalagyan ko kaya hindi niyo na po
ako kailangang pagbantaan pa."

Lalo siyang sumimangot.

"Lalayuan ko po ang anak niyo. Pero hindi dahil sa sinabi niyo na layuan

ko siya. Kundi dahil natuklasan ko na may masama pala siyang ama."

"You-"

"Siya nga po pala, hindi ko kailangan ng perfume ng binebenta niyo. Hindi naman po
kasi ako nangangamoy kaya no need na ng pabango."

May hinugot siya sa kanyang coat na picture at inilapag iyon sa mesang kaharap ko.
"You know that girl?"

Namilog ang mga mata ko. Si Morga?

"I like her for my son. Siya ang gusto kong mapangasawa ng anak ko at hindi ikaw."

Nagdilim ang mukha ko.

"Montero, Tan, Montemayor, Deogracia, Sandoval, Karangalan, Foresteir, Montenegro,

Cole and Ariaga... Sa mga ganyang angkan gusto kong magmula ang babaeng
mapapangasawa niya. Just like Morga Ariaga, she's rich and very sophisticated.
Unlike you, she came from affluent family. Where the hell do you think you are
living? Do you have a job? Are you studying? Do you have a family? Look at
yourself. Look how you dress." Napangisi siya. "You are just no one."

Galit akong tumayo at yumuko sa kanya. "Alis na po ako." Pagkasabi'y nanakbo na ako
palabas ng restaurant.

Nang maramdaman ko ang simoy ng hangin sa labas ay saka ako napaiyak. Isa-isang
naglandas ang mga luha. Masyado akong nasaktan sa mga sinabi ng matandang iyon.

Ngayon ko lang naramdaman kung gaano kataas si Van, si Panther. Ngayon ko lang
napagtanto na napakalayo pala talaga ng agwat ko sa kanilang dalawa... lalo na kay
Van.

...
"TULALEY?" Biglang sumulpot si Betchin mula sa likuran ko. Nahuli niya akong
nakatulala. Hindi pa rin kasi mawala sa isip ko ang mga sinabi sa akin ng tatay ni
Van.

"Bakit absent ka ng ilang araw?"

Napangiwi

siya. "Badtrip nga, eh. Nilumpo kasi ako ni Urok."

"Ano?! Sinaktan ka ni Urok?!"

"Hindi sa sinaktan. Di ba nga, sinabi ko sa'yo na barumbado siya sa kama. Hayun,

nilumpo niya ako sa kama."

Napabuga ako ng hangin. "Tigilan niyo nga yang sakitan niyo sa kama. Baka mamaya ay
mapahamak ka pa. Pagmumukha pa naman ni Urok, mukhang mamamatay tao."

"Grabe ka naman. Hindi porket napapaligiran ka ng dalawang pogi ay mamintas ka na

ng may jowa ng may jowa."

Iniba ko ang usapan. "Bakit ganu niyong mga K-drama na pinapanuod ko? Bakit kapag
mahirap iyong babaeng bida ay inilalayo ng mga magulang ng bidang lalaki."

"Kasi iyong ang uso. Ang sarap kaya ng feeling na inilalayo ka ng pamilya ng mahal
mo sa mahal mo. Imagine na ipaglalaban niyo ang pag-ibig niyo."

"Hindi rin. Akala ko rin ganun pero hindi pala. Masakit pala."

"Ano bang pinagsasasabi mo? Wag mong sabihin tutol sa'yo ang mga magulang ni Van?"

"Excuse me, hindi po kami ni Van."

Napasintido siya. "Shet. Paano kung tumutol din sa akin ang mga magulang ni Urok."
Napakapit siya sa aking braso. "Paano kung ilayo ako sa kanya at paghiwalayin
kami."

"Sa tanda niyang iyon may magulang pa siya?"

Inirapan ako ng babae. Pagkatapos ay bigla siyang napangiti. "Siya nga pala, may
balita ako sa'yo." Bumulong siya sa akin. "Sabi ni Urok ay may kaibigan daw siya na
nakakita sa nanay mo."

Nanlaki ang aking mga mata. "K-kay Mama? S-sa Mama ko?"

"Oo. Pinagtatanung-tanong daw kayo. Hinahanap kayo ng mama mo-"

Napakapit ako sa kamay niya. "S-saan ko siya makikita?! S-sinong kaibigan ni Urok
ang

nakakita sa kanya?!"

"Easy ka lang. Ang mahalaga ay alam na natin na hinahanap pala kayo ng mama mo."

Halos maluha ako sa sinabi niya. "K-kung hinahanap niya kami... bakit hindi niya
kami matagpuan."

"Hindi mo pa ba alam." Nalungkot ang mukha ni Betchin.

"Ha?"

"Ang sabi kasi ni Urok, kabilin-bilinan daw ng yumao mong Tiyo Francis na wag
kayong ituturo."

Napatigagal ako sa sinabi niya.

...

ANO ang ginagawa ng dalawang ito? Bakit hindi pa sila tulog?

Nilapitan ko si Van at Panther na magkaharap sa isang lamesita sa labas ng bahay.

May alak sa harapan nilang dalawa. "Anong nangyayari dito? Anong meron?"

"Wala lang, nag-iinom lang kami." Sagot ni Van matapos lagukin ang kanyang tagay.

Parang lasing na si Panther dahil nakatungo na ito.

Hinuli ni Van ang pulso ko. "Join us." Pinaupo niya ako. "Tagayan mo kami."

Kinuha ko ang alak at sinalinan ang kopita. Ano bang klaseng alak ito? Sa histura
pa lang ng bote nito ay mukhang mamahalin. "Kanina pa kayo nag-iinom?"

"Yeah. Sumuko na nga si Dudot, eh."

"Ha? Pinainom niyo yung bata?!"

"Just a little." Ani Panther na kaaangat lang ng mukha.

"Di ba sinabi ko na bawal mag-inom dito sa pamamahay ko?"

Pumaling ang ulo ni Van. "Nasa labas naman kami ng pamamahay mo, ah."

Napatiim-bagang ako.

"You know what, Veda..." Lasing na sabi ni Van.

Sinakyan ko na lang dahil mukhang wala na sa sarili. "Hmm. Ano?"

"Mahal kita..."

"Ha?"

"I'm serious. Hindi ako lasing."

Kahit lasing ang isang ito ay malandi pa rin. "Tama na yan, pasok na sa loob."

"No. No." Awat ni Panther.

"Gusto ko ay iyong gumagapang ako papasok."

"Kung lumpuhin kaya kita, pwede na ba yun?"

Nagtawanan ang dalawa.

Lasing na nga. Ano kaya ang problema ng dalawang ito at nag-inuman sila?

"Ikaw na, Veda. Drink." Ibinigay sa akin ni Van ang kopita.

Napatitig muna ako dun bago ko ito tinanggap. Kailangang ko ito. Sa dami ng
nangyari ngayong araw na ito ay kailangang magpakalasing ako. Nilagok ko iyon.

"Oh, ikaw ulit." Abot sa akin ni Panther ng kopita.

"Oh, bakit ako ulit?"

"Can't you see? Mukhang di na kaya ni Van, oh."

Ngumisi sa akin si Van. At dahil sa liwanag ng ilaw ay napagmasdan ko nakakasilaw

niyang ngiti. Ang lintik na ito, ang gwapo talaga. O baka naman lasing na ako kaya
lalo siyang gumagwapo sa paningin ko?

Nilagok ko ulit iyong nasa kopita.

Ang lakas naman ng tama ng alak na ito. Dalawang lagok pa lang ay nahihilo na ako.

"Let me ask you one thing, Veda..." Sabi ng lasing na si Panther. "What are you?"

"Ha?"

"I mean, why do I want to fuck you, and to have baby with you?"

"Malay ko sa'yo."

Dinuro ni Van ang lalaki. "Not in my watch. This girl is mine."

Hindi ko alam kung bakit napahalakhak na rin ako. Saka ko lang kasi namalayan na
nakakalimang tagay na ako.

"Did you guys fuck?" Tanong ni Panther sa amin ni Van.

Kahit lasing ako ay hindi ko alam ang isasagot ko.

Napangiti lang si Van. Hanggang sa biglang sumeryoso ang kanyang mukha. "Veda is
one of a kind. Kung dumating man iyong araw na hindi na niya talaga ako matanggap,
siguro ay hindi na ako magmamahal ng iba."

Napangiti si Panther.

"I just want a child, dude. That's all. That's why I wanna fuck her."

"Matulog na tayo, hindi niyo na kaya." Tumayo ako at hinila ko na sa braso si Van.

Tumayo naman ang lalaki at umakbay sa akin. Sa kabila ko naman ay si Panther na

inaalalayan ko rin.

"Hey, I can walk." Tinabig ako ni Panther.

Si Van ay halos kaladkarin ko na.

Hindi na rin ako gaanong makalakad dahil bigla akong nahilo. Pakiramdam ko nga ay
mabubuwal ako sa aking pagkakatayo. Pero ang lahat sa isip ko ay malinaw pa.
Natatandaan ko rin ang mga pinag-uusapan namin kanina. Hindi tulad ng dalawang ito,
mukhang lasing na lasing na talaga.
Bago ako makapasok sa pinto ay napatukod. Hindi ko na yata kayang maglakad. Mabuti
na lang at binuhat ako ni Van.

Nagpatiuna sa Panther sa kwarto. Inilatag niya agad ang kutson.

Maingat naman akong ibinaba ni Van.

"S-salamat..." Pinilit kong bumangon na sapu-sapo ang ulo. "P-pero sa sala kami
natutulog ni Dudot..."

"Not tonight, Veda." Hinawi ni Van ang buhok ko na nakaharang sa aking mukha.

"V-Van, anong ginagawa mo-"

Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang bigla niya akong siilin ng halik.

Gusto ko siyang awatin pero hindi ko nagawa. Paano'y hinuli ni Panther ang kamay ko
at hinalikan ito. "A-anong ginagawa niyo?"

Hindi ba dapat ay magagalit si Van sa ginagawang ito ni Panther? Pero bakit parang
nagkasundo pa ang dalawa habang dahan-dahan nila akong hinuhubaran.

Binaklas ni Van ang damit ko. Hindi ko siya maawat dahil nanghihina ang katawan ko.

Hinubad ni Panther ang kanyang damit sanhi para lumitaw ang kanyang magandang
katawan. Sa paningin ko ay para bang pinagpatung-patong ang abs niya sa kanyang
tiyan. Alam kong magada siyang lalaki subalit ewan kung bakit lalo yata siyang
nagmukhang kaakit-akit sa paningin ko. Siguro ay dahil lasing lang ako.

Naamoy ko ang mabangong hininga ni Van nang sumubsob siya sa dibdib ko. Hindi niya
pa nahuhubad ang bra ko dahil inuunti-unti niya ako.

Ang mga labi naman ni Panther ay naglaro sa leeg ko. Ang kanyang mainit na palad
ang pumapaso sa mga hita ko. Masyado akong mahina para sawayin ang dalawa sa
kanilang gusto. Anong plano nila? Bakit nila ginagawa sa akin ito?

At anong laban ko? Paano ko ito lalabanan gayung nananabik din ang katawan ko?

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 35

Chapter 35

HINILA ni Panther ang panty ko sanhi para mabaklas ito mula sa mga hita ko.
Gusto ko siyang bulyawan dahil sa ginawa niya, pero hindi ako makapagsalita.
Sinakop kasi ng mga labi ni Van ang mga labi ko. Hanggang sa naibuka na ni Panther
ang mga hita ko upang pagmasdan ang aking gitna.

Ano bang nangyayari sa dalawang ito? Bakit parang nagkasundo yata sila na
samantalahin ang kahinaan ko?

Sa huli ay binaklas na rin ni Van ang strap ng bra ko. Nang sumulpot ang malulusog
kong dibdib ay nilaro niya ito gamit ang kanyang palad habang ang kanyang mga labi
ay abala sa aking leeg.

Napaigtad na lang ako nang maramdaman ko na ang maninit na mga labi ni Panther sa
aking gitna. Napakagat labi ako nang mag-umpisa ng gumalaw ang kanyang dila sa loob
ko.

Anong gagawin ko para awatin ang dalawa ito? Lasing na lasing ako at nanghihina ang
buong katawan ko.

Siguro ay dala na rin ng kalasingan kung bakit hindi na rin alam ng dalawang ito
ang ginagawa nila.

Sinubukan kong makawala kay Van, ngunit lulong na ako sa mga halik niya. Hindi ko
naman na magawang sipain si Panther dahil nahihibang na rin ako sa ginagawa niya.

Ganito ba talaga ang nagagawa ng alak? Para yata kaming sinapian ng demonyo. Kahit
ako ay hindi makapaniwala sa mga ginagawa namin.

Mayamaya pa'y tumayo si Van sa harapan ko. Binaklas niya ang kanyang sinturon at
agad naghubo. Mabilis niya ring tinanggal ang boxers niya dahilan para tumalbog ang
kanyang malaki at naninigas na pagkalalaki.

Kinuha niya ang aking panga at isinubo sa akin

ang kanyang ano. Pilit niya itong isinalaksak sa bibig ko. Halos maubo ako sa laki
nito.
Si Panther naman ay naglakbay ang mga labi pababa sa aking hita, sa aking binti,
hanggang sa marating niya ang aking paa. Isinubo niya ang daliri ko roon.

Wala akong maisagot sa kanila kundi ungol. Sino ako para makawala sa dalawang ito
na nag-iinit.

Ilang sandali pa'y tumayo na rin na rin sa Panther ay naghubo. Nanlaki ang mga mata
ko ng makita ko ang kanyang kuwan.

Shit! Halos magkasinlaki sila ni Van!

Tinanggal ni Van sa akin ang kanyang ari. Pagkuwan ay para lang bola ang aking
mukha na ipinasa niya kay Panther.

Kinuha ni Panther ang aking baba at ipinasok ang kanyang mahaba sa aking bibig.
Napapikit ako sa laki niyon.

Hinuli ni Van ang aking kamay at inihawak sa kanya. Minamasahe ko ang kanyang
pagkalalaki habang ang kabila naman ay subu-subo ko.

Napatingala ang dalawa sa sarap. Samantalang ako ay hindi magkanda-ugaga. Hindi ko

alam kung sino sa kanila ang uunahin. Nabulag na yata ako sa mga abs nila.

Kumalas sa aking ang dalawa at tinungo ang aking gitna. Ibinuka nila ang aking mga
hita.

"S-sandali..." Awat ko sa kanila.

Napatingin sa akin ang dalawa.

"K-kasya ba yan? Iyong isa nga lang alanganin, iyong dalawa pa kaya..."

Nagkatinginan ang dalawa at saka muling humarap sa akin. "Kasya yan." Magkapanabay
nilang sabi. Pagkatapos ay sabay nilang ipinasok iyon.
Napatili ako. Namalayan ko na lang na bumagsak ako mula

sa lamesita.

Anong nangyari? Bakit nakahilata ako sa lupa?

Paglingap ko sa paligid ay nakalapit na sa akin si Panther para alalayan ako. "Are

you all right?"

Akma pa lang niya akong hahawakan nang itaboy ko siya. "Wag... masakit..."

"Huh?"

"Hindi kasya... wag niyong ipilit..."

Napakamot siya. "What hell are you talking about?"

"Ha?"

Sa likuran niya ay naroon na si Van na may dalang kape. "May hangover pa yata
siya."

Napalunok ako nang maintindhan ang nangyayari. Shit.

Shit ulit. Kung ganun ay panaginip lang ang lahat?

Napabuntong-hininga ako habang kinikilabutan. Buti na lang panaginip lang.

Akala ko talaga ay nag-threesome na kami, e di tuwa niyo lang! Whew!

Sabay baling ko ng tingin sa dalawa. Nanlaki ang mga mata ko dahil nakaharap ako sa
harapan nila.

Galit akong napatayo nang makita kong kapwa nakaturok ang mga bakat nila. "Bakit
naka-boxers kayong dalawa?!"

"Huh?" Magkapanabay sila.

"Di ba sabi ko bawala na ang nakahubad dito?"

Pero nakasando sila. Mukhang may hangover pa nga ako.

"I think you need a coffee. Here." Inabutan ako ng tasa ni Van.

Kinuha ko iyon at tinalikuran ko sila. Baka mamaya ay magkatotoo bigla ang

panaginip ko. Mabuti na iyong handa akong depensahan ang sarili ko.

"Veda, bakit hindi na lang kayo ron sa kwarto ko matulog later?" Ani Panther.

"Ha? Bakit, anong plano niyo sakin?!" Pinandilatan ko sila.

"Hey, relax." Itinaas niya ang dalawa niyang kamay. "Ako na lang sana ang matutulog
sa sala. Kayo na lang don sa kwarto ng brother

mo."

Hindi ko siya sinagot.

Lumapit sa akin si Van at kinuha ang aking pulso. "Let's go inside, pupunasan
kita."

Sinampal ko siya. "Wag mo akong hawakan." Pagkatapos ay naglakad na ako papasok ng

bahay.
Nagkatinginan lang ang dalawa.

...

"OH, BAKIT nakatindig ang mga balahibo mo?" Taong sa akin ni Betchin nang
mapatingin siya sa braso ko.

"Nangingilabot kasi ako sa naalala ko." Hindi mawala sa isip ko iyong napanaginipan
ko. Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako.

Napangisi siya dahil naikwento ko sa kanya ang tungkol don. "Kung naiilang ka na sa
kanila, bakit di mo na lang paalisin? Sakto nagpapaupa na rin kasi ako. May
dalawang kwartong bakante don sa bahay naminm iyong nasa magkabilang gilid ng
kuwarto ko."

Napasentido na lang ako. "Sinubukan ko na yan, kaso..." Natigilan ako.

"Kaso, ano? Umaasa ka na magkakatotoo iyong threesome na yun, ano?"

"Gagi! Hindi iyon ang dahilan."

"Eh, ano?"

Napabuga ako ng hangin. "Kanina kasi ay nadatnan ko silang tulog."

"Eh, ano naman?"

Nagtama ang mga mata namin ni Betchin. "Magkayakap."

Nanlaki ang mga mata niya. "Si Van at Panther, magkayakap?!"

Tumango ako. "Magkatabi na kasi ang dalawa sa iisang kwarto. Don kasi nila kami
pinatulog ni Dudot sa isang kwarto."

"Seriously?"

"Seryoso. Balak ko na sana silang paalisin, kaso nga nadatnan ko silang magkatabi
at magkayakap." Nagluha ang mga mata ko. "Naantig ang puso ko."

"Lasing iyong dalawa, ano?"

Tumango ako.

"Eh, kaya. Nga pala, guess what." Ngiting-ngiti siya. "Niregaluhan

ako ni Urok ng pet."

"Talaga? Buti nakabili pa yun, eh nagsusugal lang yun dyan sa may kanto, ah."

"Over ka naman. At least may BF ako. Eh, ikaw?"

"Fine, winner ka na. Let me guess. Sunod na itatanong mo sakin ay kung ano kaya ang
magandang pangalan ng pet mo."

"Wrong. Pinangalanan ko na."

"Anong name?"

Lalong lumawak ang kanyang ngiti. "Vanther."

"Ha? Ano bang pet yan?"

"Tuko."

...

PAUWI na ako ng bahay nang may madaanan akong babae na nasa kalsada. Nakasandal
siya sa sasakyan na halatang pag-aari niya. Ngumiti siya sa akin nang makita niya
ako. "Hi."

"Ha? Sino po kayo?" Halos kasing edad ko ang babaeng ito.

Maganda ang kutis niya at maamo ang kanyang mukha. Makikita sa pananamit niya na
mayaman siya.

Lumapit siya sa akin at kinamayan ako. "Veda, right?"

Tumango ako matapos kong mahawakan ang malambot niyang kamay.

"My name is Aizel Tan."

Aizel? Saan ko nga ba narinig ang pangalang iyon?

Nanlaki ang aking mga mata nang marealize ko. Kung hindi ako nagkakamali, siya
iyong first love ni Van!

"Gusto sana kitang makausap."

"Kung tungkol kay Van, hindi ko siya boyfriend."

Mahina siyang napahalakhak. "Don't worry, kakampi mo ako."

"Ha?"

"Halika." Hinila niya ako papasok sa kotse niya.

Pagpasok namin doon ay may mga pagkain sa backseat.

"Kain ka." Inabutan niya ako ng chicken nuggets at drinks.

Wala akong nagawa kundi tanggapin ito.

Idinantay niya ang kanyang

mga binti sa dashboard ng sasakyan habang sumisipsip sa straw. "I'm sorry."

"Ha? Para saan?"

"About Van."

Hindi ako kumibo.

"I know, he's rude. But believe me, hindi naman siya dating ganyan."

"Oo nga. Naikwento na rin sa akin ng mother niya."

"You met his mother?"

Tumango ako.

Ngumiti siya. "That's different. Wala pa siyang ipinapakilala sa parents niya."

Napayuko na lang ako.

"After niya ma-coma, nagkaganyan na siya. He's a joker, Veda, pero ang laki talaga
ng pinagbago niya."

Nakikinig lang ako sa kanya.

"Maybe it's because the way kung paano siya pinalaki ng dad niya."

Hindi ko maiwasang isipin si Van nang mga sandaling ito. Lalo na't nakikita ko sa
mukha ni Aizel kung paano niya ine-enjoy ang pagkukwento kay Van.

"I failed. Mukhang hindi ko na siya maibabalik sa dati."

Napatingin tuloy ako sa singsing na nasa daliri niya. Sa pagkakalam ko kasi ay

kasal na siya sa iba at may dalawang anak na.

"Could you do me a faveor, Veda?"

"Ha?"

"Please."

"S-sige."

Humawak siya sa kamay ko. "Wag mo siyang pababayaan."

"Ha?"

"He has a psychological problem, but it's mild. Hindi kasi biro ang mga pinagdaanan
niya."
Napalunok ako. Naalala ko tuloy bigla kung paano niya ako torturin sa kama.

"Please tell me that you can do it."

"Pero ayaw kasi sa akin ng father niya."

"Ha? Kinausap ka ng dad niya?"

Tumango ako.

Napahalakhak siya. "That's impossible."

"Ha? Bakit?"

"Hindi nakikialam si Mr. Chairman sa personal affair ng mga anak niya."

Mga anak? Oo nga pala, may kapatid sa labas si Van.

"Kung sino man ang na-meet mo, I think he's fake. Hindi pupunta ng Pilipinas ang
dad ni Van para lang sa ganitong issue."

"Ha?" Hindi ako makapaniwala.

"Kung totoo man ang sinasabi, there someone is behind all this."

Napaisip ako. Hindi kaya pakana lang iyon ni Morga? Naalala kong sinabi pa sa akin
ni Mr. Batalier na iyon na mas gusto niya raw si Morga kaysa sakin dahil sa picture
na ipinakita niya.

Grrrr!
Bumaba ako ng kotse.

"Wait. Saan ka pupunta?"

Nilingon ko siya. "Tutuparin ko lang yung favor mo."

...

NADATNAN ko si Van na palakad-lakad sa bakuran namin. Nang makita niya ako ay

lumapit siya sa akin. "Do you know what time is it? Bakit ka ginabi? Alam mo bang
delikado sa daan?"

Tiningala ko lang siya.

"Next time, bawal ka na gabihin!"

Kumunot ang noo ko. "Teka lang! Sino ba ang landlord sa ating dalawa?"

Natameme siya.

Kinuha ko ang kanyang kamay upang tingnan ang kanyang daliri. Nakasuot dito ang
tulad ng singsing na nasa akin.

"What?"

Humugot muna ako nang malalim na paghinga. "My rules now, right?"

"Huh?"
"Kung magiging tayo ulit, rules ko na ang masusunod, di ba?"

Mabilis siyang tumango.

"Ako ang boss?"

Sunud-sunod siyang tumango. "Ikaw ang boss."

"Ako ang masusunod?"

"Ikaw ang masusunod."

"Ako ang batas?"

"Ikaw ang batas."

"Okay, tayo na ulit."

Hinimatay siya.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 36

Chapter 36

NADATNAN ko si Panther na nakatayo sa tapat ng pintuan namin. Naka-cap siyang itim

at itim ding v-neck na shirt. Ripped jeans na fitted sa pang-ibaba at loafers sa
kanyang mga paa. Mukha siyang rarampa sa stage. Kahit sa malayo ay naamoy ko ang
mamahalin niyang pabango.

"Saan ang lakad mo?" bungad ko sa kanya nang tingalain ko siya.

"I'm leaving. And it's real this time."

"Weh?"

"I'm serious. I just gave myself a half a month for you."

Napalabi ako. "Sorry,"

"It's all right. And since mukhang ayaw mo talaga, I think this is the right time
na para humanap ako ng babaeng aanakan ko."

"Siguro hanggang panaginip na lang."

"Panaginip na lang?"

Nasampal ko ang aking sarili. Ano ba itong nasabi ko? Bigla na naman kasing sumagi
sa isip ko iyong napanaginipan ko.

Pumaling lang ang kanyang ulo.

Iniba ko ang usapan. "Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maisip ang dahilan mo kung
bakit ako ang napili mo. Threesome ba ang habol mo?"

Umangat ang isa niyang kilay. "Threesome?"

Napatakip ako ng bibig. "A-ah... wala..." Ipinilig ko ang aking ulo. Bakit kasi
ngayon pa sumusulpot sa isip ko ang tungkol sa panaginip na iyon?

Napamulsa siya. "Besides, pinagtatawanan na rin ako ng mga member ng Red Note
Society. I should stop this."

"Ewan ko ba sa'yo. Rich kid ka, tapos dito ka lang titira sa bahay ko."

Napangisi siya. "Naging masaya naman ako."

"Di nga? Kahit kasama mo si Van na member ng Black Omega Society? Di ba enemy ang
tingin mo sa kanya?"

"He's no longer an enemy to me."

"Ha?"

"Don't

you know? He's no longer a part of Black Omega Society anymore."

Nanlaki ang mga mata ko. "Bakit? Tinanggal siya?"

"Kind of," napatingala siya. "The leader, Rogue Montemayor Castillo-Saavedra, has
selfishly made a rule about love. Bago pa maaksidente si Van noon, wala na siya sa
BOS."

Napaisip ako. "A-anong rule?"

"No to love."

"No to love?"

"Nang magkamalay siya from coma, inalok pa rin siyang maging part ng frat. Ang
kaso, pumutok ang issue na may hinahabol siyang babae. Ikaw."

"Ha?"

"Rogue, the leader, discovered that Van is already in love with you. So he gave Van
a choice. Either being a BOS or you." Ngumiti si Panther. "He chose you."

Napatulala ako sa sinabi niya.

"I think Van really loves you. Because if I were given a choice like that, I sttill
will choose my group over love."

"S-so hindi na member ng Black Omega Society si Van dahil sa'kin?"

"It happened when you broke up with him. Imagine na wala siyang kasiguraduhan kung
maibabalik ka niya, pero mas pinili ka pa rin niya kaysa sa brotherhood niya."
Napasintido siya. "Is that really what they called love?"

Nakaramdam ako bigla ng guilt. "Totoo ba talaga yan?"

"If he's still the member of BOS, I would've killed him before makasama ko siya
dito sa bahay mo."

Tama naman siya. Kaya pala hindi na siya gaanong nakikipagtalo kay Van.

Lumapit sa akin si Panther at hinalikan koa sa noo. "He's a moron. But for me, he
fits for you. Just marry him someday, okay."

"Ha?"

"And I need a favor."

"A-ano?"

"Don't ever contact me after I leave this

day, all right?"

Tumango ako. Pagkatapos niyon ay nilampasan na niya ako at naglakad na siya palayo.

Ito na nga yata talaga ang huli naing pagkikita ni Panther. Sa pabor na hiningi
niya sa akin ay pihadong binubura na niya ako sa buhay niya.

Napabatukan ko ang sarili ko nang mawala na siya sa paningin ko. Bakit ba hindi
mawala sa isip ko iyong nangyari sa amin sa panaginip ko? Nakakahiya tuloy iyong
mga nasabi ko kanina.

...
"HINIMATAY si Van?" Nanlalaki ang mga mata ni Betchin nang ikwento ko sa kaniya.

Napatakip ako sa aking mukha. Kahit ako ay nahihiya.

"Eh, nasaan na siya?"

"Hindi ko alam. Hindi siya nagpapakita sa akin ilang araw na."

"Baka walang mukhang maiharap sa'yo dahil sa nangyari."

Napangalumbaba ako. "Baka nga,"

"I have to go. Baka nagugutom na si Vanther."

Napaismid ako. "Wala ka ba talagang balak baguhin ang pangalan ng alaga mong tuko?"

"Bakit? Maganda naman, di ba?"

Galit akong tumayo. "Fine. Mag-aalaga din ako ng biik, tas papangalanan kong
Betchok."

Napasimangot siya. "Kapag ginawa mo yan, paamuyin talaga kita ng kili-kili ko. At
sisiguraduhin kong hindi ako maliligo ng isang buwan kapag ginawa ko yun."

Napangiwi ako. "Actually, maganda nga ang pangalang Vanther sa isang tuko. Push mo
yan, beks."

Napanguso siya sa likod ko. "Kilala mo ba ang matandang iyon?"

Nang lingunin ko kung sino ay nanlumo ako. "Si Mr. Batalier."

"Ha? Dad ni Van?"

"Hindi ko pa alam. Nagdududa pa ko sa kanya."

"Mukhang kahapon ka pa nyan tsinetsempuhan dito, ah. Anong plano mo?"

Napabuga

ako ng hangin. "Kakausapin ko na lang para matapos na."

...

MASAMA ang tingin sa akin ni Mr. Bataller habang nakaupo kami sa isang restaurant.
Sa mga titig niya sa akin ay para bang gusto niya akong sakalin.

"Ano pong pag-uusapan natin, tatang - este, Chairman."

"I told you to stay away from my son." Mariin ang kanyang pagbigkas.

"Kayo po ba talaga ang dad niya?"

Lalong nagsalubong ang kanyang mga kilay. "Maybe you will know if I made your
younger brother killed."
Napalunok ako. Bigla akong nakaramdam ng takot. What if kung siya nga talaga ang
dad ni Van? What if kung ipapatay niya nga talaga si Dudot?

"Isusumbong ko po kayo sa pulis."

Napahalakhak siya. "I'm a billionaire, hija. You cannot hurt me with your words."

"M-mahal ko po ang anak niyo. Kahit ako ay wala pong magawa para iwasan siya."

"It's not my problem anymore. Just do what I say, and you and your brother will be
safe."

Matagal ako bago nakapagsalita. Hindi mawala sa isip ko iyong sinabi sa akin ni
Aizel tungkol sa dad ni Van. "P-paano niyo po nakilala si Morga?"

Nagbago ang timpla ang kanyang mukha. "What?"

"Remember noong una po tayong nagkita? Sabi niyo na mas gusto niyo si Morga kaysa
sa akin. Pinakitaan niyo pa nga po ako ng picture niya-"

"Bullshit!" Napahampas siya sa mesa. "I'm done here! Ipapapatay ko talaga ang
kapatid mo!"

"S-sandali lang po." Natakot ako nang humugot siya ng cellphone. Baka may tatawagan
siya at uutusan niya ang isang assassin.

"I'll give you a chance. I need your answer." Aniya habang

hawak ang cellphone. "Layuan mo na ang anak ko, is that understood?"

Halos mapaiyak na ako. "Pero kasi po..."

"Fine." Nagtipa siya sa cellphone niya. Akma pa lang niya itong ilalagay sa tainga
niya nang may humila sa pulso niya.

Nang tingalain ko kung sino ang may gawa nito ay halos maiyak ako sa tuwa. "V-
Van..."

Nagkulay ube ang mukha ng matanda nang makita niya sa Van.

Umigting ang panga ni Van. "Who the hell are you?"

Namawis bigla ang mukha ni Mr. Bataller. "Ah... eh..."

Kinwelyuhan ito ni Van at iniangat sa ere. "Stay away from the woman I love!" Gigil
na sabi niya sa matanda.

Love talaga?

Namasa ang pundyo ng matanda. Mukhang naihi sa takot. "Y-yes, Sir... napag-utusan
lang naman po ako..."

"Then I will ruin your life for threatening her."

"W-wag, Sir... n-napag-utusan lang ako..." Pumiyok na ito sa takot.

Sa galit ni Van ay ibinato niya ito sa pader.

Tumayo ako at nilapitan si Van. Hinawakan ko siya sa braso. "Van, tama na. Matanda
na si Tatang."

Saka lang kumalma ang mukha niya. "I don't wanna see you again."

"Y-yes, Sir..." Kandadulas ang matanda nang manakbo palayo.

Tiningala ko si Van. "A-anong ginagawa mo dito? P-paano mo nalaman na nandito ako?"

"Aizel told me everything. And for your information, he's not my goddamn father."

Nakahinga ako nang maluwag. "Mabuti na lang. Akala ko talag ay ayaw sa akin ng
tatay mo."

"Are you all right? Are you hurt?" Nagtatanong siya pero hindi siya tumitingin sa
akin. Halos ayaw niya ngang humarap sa akin.

"Tingnan mo kaya ako para

malaman mo."

Lalo siyang tumalikod sa akin.

Mukhang nahihiya pa rin siya dahil sa nangyari. Hinimatay kasi siya matapos kong
makipagbalikan sa kanya.

Hinuli ko ang kanyang kamay at hinawakan ito. "Arte naman nito. Uy, harap ka na
sakin."

"Ehem." Tumikhim siya. "Balita ko gusto mong makipagbalikan sa akin, ah?"

Ibinato ko ang kanyang kamay. "Kapal mo, ha? Ako pa talaga ang gustong
makipagbalikan sa'yo, ano?"

"Let me think of it. I need to know first kung deserving ka pa rin bang maging
girlfriend ko."

Kumibot ang ugat sa sintido ko. Sa galit ko ay tinadyakan ko siya sa tuhod.

Namilipit siya sa sakit.

"Bahala ka sa buhay mo." Pagkasabi'y iniwan ko siya. Mabilis akong lumakad palabas
ng pinto.

Hinabol niya ako ng iika-ika. "Wait!" Nahuli niya ang pulso ko.

Tinabig ko ang kamay niya.

"Sorry na." Ungot niya.

Inirapan ko siya. Nakakainis talaga ang lalaking ito. Paano kong magagawang magalit
sa kanya gayung napakaguwapo niya. Ang bango-bango pa. Tapos mukhang baby.

Pero kahit mukhang baby, ang hard pa rin ng itsura. Kahit ano pang isuot niya ay
bagay na bagay sa kanya. Mantakin ba namang naka-black shirt siya na fitted perong
dalang-dala niya. Nakalitaw sa kaliwang braso niya ang kanyang mga tattoo, pero
malinis pa rin siyang tingnan. Kumikinang ang dog tag niya sa kanyang leeg at ang
hikaw niya sa kaliwang tainga.

Hindi ko maiwasang mapatanga sa hitsura niya. Kahit sinong mapadaan sa pwesto

naming babae ay hindi maiwasang mapatingin sa kanya dahil mukha siyang artista.
Nakadagdag pa iyong tangkad niya kaya siya lalong nagmukhang badboy rock.

"Thank you nga pala," nakalabing sabi ko. "Kamuntik na akong matrauma dun sa
matandang iyon."

"Hindi ka na niya guguluhin ulit. Inutusan ko na ang mga tauhan ko para damputin
siya at ipatapon sa malayong bansa."

"H-ha? G-ginawa mo yun?"

"It's better kaysa patayin ko siya. Hindi ko mapapatawad ang sinumang mang-api
sa'yo."

Napatapik ako sa aking pisngi. Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit feeling ko
prinsesa ako?

"What now?" Tanong niya.

"Anong what now?"

"Tayo na ulit, di ba?"

Namula ang pisngi ko. "O-oo."

Lumapit siya sa akin. "Now that you're my girlfriend again..."

Napalunok ako at nakaabang sa karugtong ng kanyang sasabihin.

"Can I fuck you?"

Sinampal ko siya. Ang kaso ay nasalo niya ang pulso ko bago pa dumampi ang palad ko
sa kanyang mukha.

"How about this?" Pagsabi'y kinintilan niya ako nang mabilis pero mainit na halik
sa mga labi ko. "Can I... marry you now?"

Hinimatay ako

JAMILLEFUMAH

@JFstories

Macoy's story 'Retired Playboy' is now updated. Are you looking for Panther? ;)

=================
Chapter 37

Chapter 37

"HINIMATAY ka rin?!!" Gulat na gulat na tanong ni Betchin nang masabi ko sa kanya

ang nangyari.

"Nabigla ako. Hindi ko alam na bigla siyang magyayaya magpakasal."

"So wala kang naisagot?"

"Hinimatay nga ako, di ba?"

Napatapik siya sa kanyang noo. "Ang tanga mo. Bakit sa importanteng sitwasyon ka pa
hinimatay?"

"Wag kang epal. Hindi ko naman sinasadya na himatayin ako, 'no!"

"Nakausap mo na ba siya? Nag-yes ka na ba?"

"Iniiwasan ko siya ngayon. Nahihiya ako sa kanya,"

Umikot ang bilog ng kanyang mga mata. "You mean, umiiwas siya sayo dahil nahihiya
siya last time na hinimatay siya, then ikaw naman ay umiiwas din sa kanya dahil
nahihiya ka na hinimatay ka? Then pagtanda nyo saka nyo marerealize na ang tatanga
nyong dalawa, ganun ba?"

"Sa'yo kaya mangyari yung nangyari sa'kin?"

Matigas siyang umiling. "Hindi ako hihimatayin."

Humahangos na pumasok ng pinto si Dudot. Halos hindi ito makapasalita.

"Anyare, Dudot?" Kunot-noo kong tanong sa bata.

Nagsasalita ito pero hindi ko maintindihan. Para bang may gustung-gusto itong
sabihin sa akin ngunit hindi niya masabi nang buo.

"Nagpatuli ka na?" tanong ni Betchin.

Umiling ang bata na puno ng luha ang mga mata. "A-ate, si Mama..."

Napatayo ako. "Anong meron kay Mama?"

Humagulhol na siya. "S-si Mama..."

"Ano ngang nangyari kay Mama... Nasaan siya?" Pumiyok ako. Kumakabog na ang dibdib
ko sa kaba.

"N-nakita ko na si Mama..."

Nanlaki ang mga mata ko. Naglandas ang mga luha ko.
"A-alam ko na kung nasaan si Mama..."

Hinimatay

si Betchin.

...

NANGHINA ang mga tuhod ko sa aking nakita.

"M-Ma?" Garalgal ang tinig ko. Natagpuan ko ang isang payat na payat na babae na
nakahiga sa isang hospital bed. Dito ako dinala ni Dudot.

Umangat ang mukha ni Mama. Nagbalik sa alaala ko ang lahat nang magtagpo ang aming
mga mata. Naalala ko iyong mga panahong umiiyak ang aking ina habang kayakap ako.
Hindi ako maaaring magkamali, siya nga ito.

At kahit tumanda na ang kanyang itsura at nanuyot na ang kanyang mga balat ay alam
kong siya ito. Ilang beses kong pinunasan ang kanyang mga luha nang mamatay si
Papa. Maraming beses kong hinaplos ang kanyang mukha dahil sa pangungulila ko sa
kanya.

"M-Ma?" Gagad ko. Naglandas muli ang mga luha ko.

"A-anak?" nagsimula na ring maglandas ang kanyang mga luha. Lalo na nang makita
niya na nasa tabi ko lang si Dudot na iniwan niya noong sanggol pa.

"A-ano pong nangyari sa inyo? B-bakit hindi niyo na po kami binalikan?"

Humagulhol siya. "M-matagal ko na kayong hinahanap, anak... M-matagal na..."

"P-pero bakit po-"

"D-dahil ayaw ng Tiyo Francis mo na matagpuan ko kayo. D-dahil masama ang loob niya
sa akin."

Napayuko ako. "W-wala na po siya... wala na si Tsong."

Namilog ang kanyang mga mata.

"H-humingi po siya ng tawad sa inyo bago siya pumanaw..."

Napahagulhol siya.

Bumitaw sa akin si Dudot at nanakbo palapit kay Mama. Pagkatapos ay mahigpit na

nagyakapan ang dalawa.

Lalo akong napaiyak nang makita ko sila.

"M-maniwala kayo sa akin, mga anak... M-matagal ko na kayong hinahanap... hanggang

sa sumuko

na ang katawan ko. Pero maniwala ka, hindi kailanman sumuko ang puso ko sa pag-
aasam na matagpuan ko kayo."
Naalala ko tuloy ang sinabi sa akin ni Urok. Ibinilin daw sa kanya ni Tiyo Francis
bago ito mamatay nang gabing iyon na huwag ituturo kay Mama kung nasaan kami.

Siguro ay hindi matanggap ni Tiyo Francis na ang nagkatuluyan ay si Mama at si

Papa. Siguro ay nasasaktan pa rin dahil mahal pa rin niya si Mama.

"P-patawarin mo ako, Veda, anak..." Puno ng luha an gkanyang mga mata nang bumaling
siya sa akin.

Kusang naglakad ang mga paa ko palapit sa kanya. Wala sa sarili ay napayakap na rin
ako sa kanya. Humagulhol ako sa balikat niya. Matagal akong nanabik sa isang ina.

"M-mahal na mahal ko kayo..." usal ni Mama. "M-mahal na mahal ko kayo..."

Ikinwento sa akin ni Mama ang lahat. Umalis siya ng bansa para magtrabaho. Sa
kasamaang palad, napadpad siya sa isang malupit na amo. Pero wala siyang choice
kundi ang magtiis dahil gusto niyang makaipon. Apat na taon siyang nagtrabaho
bilang katulong bago bumalik muli ng Pilipinas.

Binalikan niya kami subalit hindi na kami nakatira sa dati naming tirahan. Lahat
naman ng pagtanungan ay itinuturo lang siya sa maling direksyon. To make the story
short, inilayo nga kami ni Tiyo Francis sa kanya.

Napahawak ako sa malamig niyang kamay. Bakas sa mukha niya ang panghihina. "A-ano
pong ginagawa nyo dito sa hospital? P-pwede po bang umuwi na tayo?"

Mapait siyang ngumiti sa akin. Iniba niya ang usapan. "Halika," pinaupo niya ako sa
gilid ng hinihigaan niyang kama. Sa uluhan niya ay kinuha niya ang kanyang bag. May
hinugot siyang

passbook doon at inilagay sa mga palad ko.

"A-ano po ito?"

"Nariyan ang naipon ko."

"Po?"

"Para sa inyo ni Dudot." Sabay himas niya sa ulo ni Dudot.

Ngayon lang ulit kami nagkita pero ito agad ang ibinungad niya sa akin. Nahihiya
tuloy ako sa kanya dahil sa masasamang naisip ko sa kanya noon.

Ibinalik ko ito sa kamay niya. "Ma-"

"Sa inyo iyan, anak. Pasensiya ka na kung maliit na lang iyan, nabawasan na kasi sa
pagpapagamot ko." Nahihiyang sabi niya.

Bumaling ako kay Dudot. "Paano mo natagpuan si Mama dito? Paano mo nalaman na
nandito siya?"

"Dahil dun sa kaklase mo, Ate. Isinama niya ako dito at itinuro niya sa akin si
Mama."

Nangunot ang noo ko. "Kaklase?" Imposible namang si Betchin.

"Iyong isa mo pang kaibigan."

"Sino?"

Napakamot si Dudot sa ulo. "Sino nga ba yun? Iyong payat na maputla."

"Morga." Si Mama ang sumagot.

"Ha?"

"Hindi ko rin alam kung paano niya ako nakilala, pero sinabi niya na kilala niya
raw kayo. Kaya dinala niya sa akin si Dudot dito. Morga ang pangalan niya, anak."

Napatanga ako sa sinabi niya.

...

NAKASALUBONG ko si Morga palabas ng gate. Mukha siyang walang balak kausapin ako
dahil inirapan niya lang ako. Naglakad lang siya at nilampasan ako.

"Bakit mo ginawa yun?" Biglang tanong ko sa kanya.

"Ha?" Nilingon niya ako.

Hinarap ko siya. "Paano mo nahanap ang Mama ko?"

Napangisi siya. "Nakalimutan mo na yata na pag-aari namin ang hospital kung saan
siya naka-confine."

"Bakit? Anong plano mo?"

"What do you mean?"

"Bakit mo

kami tinulungan na mahanap siya?"

Sumeryoso ang mukha niya. "How about you? Bakit hindi mo magawang magalit sa'kin
kahit shinota ko ang ex mo?"

"Ha?"

"Well, gusto ko lang bumawi sa'yo. And it seems na hindi talaga kayo mahahanap ng
Mom niyo dahil inililigaw siya ng maling impormasyon. Plus pa na sick na siya
ngayon."

Marami kasing kaibigan si Tiyo Francis sa lugar namin. Marahil ay nagbilin din siya
sa mga ito na wag kaming ituturo.

"S-salamat." Mahinang ani ko.

"Tse. Ginawa ko lang yun para naman hindi na ako gaanong kainisan sa istoryang ito,
lalo na at narealize kong mas hot si Panther kesa kay Van. Besides, hindi mo na ako
makikita. Baka nga ito na ang huli nating pagkikita."

"Hindi ko na tatanungin kung saan ka pupunta."

Ngumiti siya. "Wala rin naman akong balak sabihin sa'yo." Tinalikuran na niya ko.

"Sorry."

Napahinto siya. "Sorry saan? Kay Van?"

Hindi ako kumibo.

"From the start naman alam kong ikaw pa rin talaga ang mahal niya, eh. Sinubukan ko
lang baka sakaling mabaling sa'kin. Kaso wala talaga. Swerte mo, pakyu ka."
Nagpatuloy na siya sa paglalakad. "Good bye, Veda."

"Good-bye, Morga." Naisatinig ko na lang. "Pakyu ka rin."

...

"SALAMAT sa mga pagkain, anak." Malungkot ang mga ngiti sa amin ni Mama. Halatang
may dinaramdam siya, pero ayoko pang alamin kung ano man iyon. Hindi pa ako handang
malaman.

Pero kitang-kita ang pananamlay niya. Maging ang kawalan niya ng kakayahan na
ibangon man lang ang kanyang sarili mula sa kama.

"Ma, ano pong gusto niyong pagkain bukas?"

"Lahat

naman ng dinadala niyong pagkain sa akin ay masarap..."

Mapait akong napangiti. Lahat kasi ng pagkaing dinadala ko ay isinuka niya lang.

"Kailan po kayo makakauwi, Mama?" Tanong ni Dudot.

Bumaling siya sa kawalan. "Tama ang Papa nyo. Lalaki nga kayong mabubuting tao."

Ngumiti si Dudot sa sinabi niya. "Ma, ano po ba talagang nangyari? Bakit po kayo
nandito sa hospital? Saka bakit hindi kayo makatayo?" Tanong ni Dudot. Muntik ko na
itong sikuhin sa panga.

Hindi sumagot si Mama.

Lumapit sa kanya si Dudot at hinawakan ang kanyang kamay. "Ma, uwi na po kasi
tayo."

Nang humarap sa amin si Mama ay tigmak na siya ng luha sa mata. "Magli-limang buwan
na akong naka-confine dito, anak..."

"P-po?"

"P-Patawarin nyo ako..."

Nagkatinginan kami ni Dudot. Bumalatay sa mukha namin ang labis na pangamba.

"M-may cancer ako, malala na..." Halos hindi siya makapagsalita dahil sumasabay ang
kanyang mga luha. "M-may taning na ako... M-meron na lang akong walo hanggang siyam
na buwan..."

Napatigagal ako.

"Gustuhin ko mang mabuhay pa... hindi ko na kaya. Sa abroad palang, dinadanas ko na

ang sakit na ito. Matagal na akong naghihirap. Ito rin ang dahilan kaya paputol-
putol ang paghahanap ko sa inyo. Naduduwag ako na maging pabigat sa inyo, mga
anak..."

"Ma..." sabay kami ni Dudot sa pag-iyak.

Nilapitan ko siya at niyakap. "Gagaling ka pa, Ma... magpapagamot ka..."

"Hindi ko na kaya... pagod na ako... patawarin niyo ako kung ako ay mahina. Ito
lang naman ang hinihintay ko, ang makita at makasama ko man lang kayo bago ako
mawala..."

Tila

gumuho ang aking mundo.

...

"BUKSAN mo ang pinto!" sigaw ko habang kumakatok sa maind door ng bahay ni Van.

Pinagbuksan naman niya ako. "V-Veda? What happened? Lasing ka ba?"

Susuray-suray akong pumasok sa loob. Hindi ko na matandaan kung naka-ilang shots

ako ng Empi.

"V-Veda, are you alright?"

"Hulaan mo."

"Huh?"

Humarap ako sa kanya at tumingala. "Natagpuan ko na ang mama ko..."

"Really? That's good news."

"Hulaan mo kung paano."

Pumaling ang kanyang ulo. "H-How?"

"Sinamahan si Dudot ng isang babae sa isang hospital at dinala siya kay Mama."

"Babae? Sinong babae?"

"Hulaan mo nga!" Humalakhak ako.

"Who?"

"Si Morga."

Nanlaki ang mga mata niya. "Baka fake na naman yan-"

"Siya talaga ang mama ko. Hindi ako pwedeng magkamali. Malinaw pa si isip ko ang
mukha ni Mama." Napalabi ako.

Lumalam ang kanyang mga mata nang marinig niya ang malungkot kong boses.

"Di ko talaga sukat akalain na siya pa ang tutulong sa akin."

Hindi kumibo si Van.

Kinuha ko ang kanyang kamay at hinila siya paakyat sa kwarto.

"W-where are we going?" tanong niya na nakakunot ang makakapal na kilay.

"Sa kuwarto mo."

"A-anong gagawin natin?"

"Hulaan mo ulit..." humagikhik ako ng makita ang pamimilog ng mga mata niya.

Pumreno ang kanyang mga paa. "Wait, Veda! You're drunk."

"Sino ba ang boss sa'ting dalawa?"

"Huh?"

"Sino ba ang batas?"

"I-ikaw."

"So ako ang masusunod?"

"Y-yes..."

"Good. Pasok sa kwarto at maghubo."

"You're

drunk-"

Itinulak ko siya papasok ng kwarto. "Isa. Maghubo na!"

"Nakainom ka-"

"Hindi ako lasing!"

Napabuga siya ng hangin. "Fine." Naghubo siya. Nakabakat sa boxers niya ang kanyang
kuwan. Kahit di niya aminin, obvious na excited si gago.

Lumapit ako sa kanya. "Patingin ng titi."

"Huh?"

"Patingin!"

Inilawit niya iyon. Argh, ang taba, ang haba at ang liksi-liksi pa rin.

"Bakit matigas agad ito?"

Pinamulahan siya. "E, kasi-"

Bigla akong lumuhod at walang pakundangang isinubo iyon. Halos mabulunan ako ng
sumalaksak agad iyon sa lalamunan ko. Shet di nga pala 'to kasya.

"V-Veda..." Napasabunot siya sa buhok kasabay ng kanyang pagtingala.

Minasahe ko ang kahabaan ng ari niya at ipinagulong sa aking palad ang kanyang
balls.

"W-what the...." Tigagal lang siya habang pinagmamasdan ako. Pero ang magagandang
mga mata ni Van ay mapupungay at nagliliyab na sa pag-ibig at pagnanasa.

Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kanyang ari. Pinaglaruan ko ito gamit ang

aking dila. Nanggigil yata siya sa akin kaya humigpit ang pagkakasabunot niya sa
buhok ko habang pilit isinasalaksak sa lalamunan ko ang kanyang pagkalalaki.

Kanda-ubo ako pero hindi ako huminto. Patuloy ko pang pinapatigas ang ari niya sa
loob ng bibig ko. Wala namang masama sa ginagawa ko, pinapaligaya ko lang naman ang
taong mahal ko.

Napamura siya sa sarap. "Damn... shit. Don't stop... ugh..." Napapatingala na siya
habang nakasandal sa pader.

Tumayo ako matapos kong bumitaw sa ano niya. "Higa." Inginuso ko iyong kama niya sa
harapan namin.

"Huh?"

Maang na napadilat ang mga mata niya at tumitig sa akin.

Sinalubong ko ang nagbabaga niyang titig at pagkuwa'y hinila ko siya papunta sa

kama. Masunurin naman siyang sumunod sa akin.

Itinulak ko siya sanhi para mapahiga siya patihaya sa ibabaw ng kama. Kumubabaw ako
sa kanya. "I rule now when I fuck, di ba?" Malambing akong ngumiti sa kanya.

"Y-yeah..." Nanginginig siyang tumango.

Hinubad ko ang suot kong shirt hanggang sa ang aking bra na lang ang matirang takip
sa aking dibdib. Lalong nag-init ang titig ni Van. Sinubukan niyang abutin ang
aking dibdib pero pinigilan ko siya. Napaungol tuloy siya sa pagkabitin.

Tumungo ako para ako naman ang umabot sa kanya. At para pagmasdan kung gaano
kaperpekto ang kanyang katawan.

Hinagkan ko ang kanyang leeg pababa sa kanyang matipunong dibdib. Nang makababa pa
ang mga labi ko sa kanyang matigas na tiyan ay saka ako huminto. Nag-igting ang
kanyang panga dahil sa ginawa ko.

Tumayo ako. Binuksan ko ang kanyang drawer dahil tiyak ko na may posas don.

"A-anong plano mo?" Gulat na tanong niya.

Hindi na siya nakapagsalita nang iposas ko ang magkabila niyang pulso pataas sa
headboard ng kama.

Mahina siyang napamura.

Tinungo ko ang likod ng pintuan upang kunin ang sinturon niya na nasa nakasabit na
pantalon. Inilapag ko iyon sa tabi niya.

Napaangat ang kanyang ulo at napatingin dito. Napalunok siya nang malalim.

Isa-isa ko ng hinubad ang iba ko pang suot. Para lang akong maliligo habang mabilis
ko iyong binabaklas sa aking katawan.

Isinalampak ko sa mukha niya ang hinubad kong panty. Parang asong kinagat niya
iyon.

Natatawang binawi ko iyon sa kanya. Itinaas ko ang isang binti ko sa gilid ng kama
sanhi para mapabukaka ako sa harapan niya.

Halos lumuwa ang mga mata ni Van ng mapatitig siya sa gitna ko. Hinawakan ko ang
pagitan ng mga hita ko para lang malamang basa na iyon. Isinubo ko kay Van ang
daliri ko na ipinanghaplos ko sa aking pagkababae. Halos lulunin niya tuloy ang
kamay ko. Napaungol na lang siya ng lumayo ako sa kanya.

"Shit!" Nag-igting ang mga panga niya.

"Anong gusto mo?" Malamyos ang boses na tanong ko sa kanya. Totoo ngang kapag
nakainom ka ay makakagawa ka ng mga imposibleng gawain.

Ang mga mata niya ay sumilab habang walang puknat sa pagkakatitig sa aking gitna.
"Sit on my face." Gigil na utos niya.

Umiling ako at ngumisi. "I rule, remember?"

Sumampa ako sa kama at kumubabaw muli sa kanya. Kinuha ko ang kanyang ari at
itinutok sa aking gitna. Napaliyad si Van ng maramdaman niya ang basa kong hiwa.

Walang pasubali na ipinasok ko ang naninigas niyang pagkalalaki sa loob ko.

Napangisi ako sa reaksyon ni Van. Para siyang tino-torture sa sarap.

Napakagat labi ako nang maramdaman ko ang matigas at malaki niyang ari na pumasok
sa akin. Pakiramdam ko ay tila ba may napunit sa loob ko dahil sa biglang paglagos
niyon sa aking laman. Parang higit pa iyong lumalaki at tumitigas sa loob ko sa
bawat paglipas ng segundo. Kahit ang pagpintig niyon ay damang-dama ko.

Marahan akong gumalaw sanhi para lalo siyang bumaon sa akin.

Mainit na napaungol si Van. "Damn... what are you?"

Marahan muli akong gumalaw sa ibabaw niya. Sa una ay nahihirapan pa ako sa

pagbalanse, subalit pagkatagalan ay na-master ko na kung paano siya patitirikin sa
sarap.

Sinakal ko siya habang gumigiling ako sa ibabaw niya. Maliksi at mabilis naman ang
pagsalubong niya sa akin. Ramdam ko ang pagsasalpukan ng matigas niyang bahagi at
ng laman ko.

Kitang-kita ko sa magagandang mga mata niya na gustong-gusto niya ng magpalit ang

posisyon namin. Na kahit anong gawin ko ay bitin pa rin siya. Alam ko na gusto na
ni Van na ibabawan ako, pero wala siyang magagawa dahil nakaposas ang magkabilang
kamay niya.

"Crap..." Reklamo niya. Pero halos tumirik ang mata niya sa sarap.
Nagbigay siya ng pwersa sa akin kaya mas bumaon siya sa akin. Wala sa sariling
nasampal ko siya dahil nabigla ako.

"What the-"

"Sorry... Wag mo kasi ako biglain."

Lalo siyang nanggigil. Sunud-sunod na pwersa ang ibinigay niya sa akin kaya halos
lumundag ako sa ibabaw niya.

Para akong mababaliw sa sarap ng ginagawa niya. Dahil ilang sandali pa'y naramdaman
ko na para bang may mainit na lalabas mula sa akin. Hindi nga nagtagal ay nanginig
ang mga hita ko. Nangisay ako sa ibabaw niya habang mariing nakasakal sa kanya.

Habol niya ang kanyang hininga nang bitawan ko siya. "Darn! Are you killin' me?"

Galit kong hinugot ang kanyang ano sa akin. Tumayo ako at muling pinuntahan ang
kanyang drawer. Natagpuan ko ron ang isang vibrator.

Nanlaki ang mga mata ni Van ng lumapit ako sa kanya. Pinindot ko ang vibrator para
mag-on at saka isinubo sa kanyang bibig. "Sinabi ko na sa'yo. I rule now!"

Nagsasalita siya pero tila siya nabulunan. Napahalakhak ako sa itsura niya, lalo na
dahil alam kong galit na galit siya.

Bukod pala sa vibrator ay kumuha rin ako ng marker, shaver at gunting. "Relax ka
lang, marami pa tayong gagawin." Pagkasabi'y kumubabaw muli ako sa kanya.

Nagkulay ube ang mukha niya.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 38

Chapter 38

PAGBANGON ko ng kama ay sumalubong sa akin ang lamig na tiyak kong nagmumula sa

aircon.

Shet. Teka wala naman kaming aircon, ah?

Napanganga ako ng makitang nasa isang malaki at malambot na kama ako.

Anong nangyari? Nasaan ako?

Namilog ang mga mata ko nang makitang wala kong saplot ni isa. Nilingap ko ang
paligid. Bigla kong naalala ang nangyari kagabi.
Naglasing nga pala ako kasama si Betchin. Ang ending ay dito ako nagpunta sa bahay
ni Van! Dito ko ibinuhos ang feels ko!

Binatukan ko ang aking sarili. Ano nga bang ginagawa ko sa kanya matapos ko siyang
iposas?

Napasabunot ako sa aking buhok. Pinatuwad ko siya at sinampal-sampal ang kanyang

pwet. Nagdrawing din ako sa noo niya ng sungay. At ang pinakamasama, inahitan ko ng
buhok kanyang kili-kili.

Putragis! Lagot talaga ako!

Pero nasaan na nga ba siya? Napansin ko ang baklas na posas sa headboard ng kama.

Sinampal ko ang sarili ko. Hindi ko rin pala sinusian ang posas na ginamit ko sa
kanya pagkatapos. Mabuti at nakawala siya.

Dali akong nagbihis at lumabas ng kwarto. Pagbaba ko ng hagdan ay delubyo ang

sumalubong sa akin. May mga nakahain na pagkain sa hapag. Ang masama, naroon si
Mrs. Batalier, Mommy ni Van, na naghahanda.

Kailan pa siya umuwi ng Pilipinas?

Yari. Hindi pa naman masarap magluto ang isang ito. Kailangan kong makatakas sa
bahay na ito.

Dahan-dahan akong naglakad palabas ng pinto. Nag-ingat ako sa paghakbang para hindi
niya ako marinig.

Palabas pa lang ako nang pinto nang makasalubong ko si Van.

Ngumiti

siya sa akin. "Good morning!" bigla siyang sumimangot at sumenyas na gigilitan niya
ako ng leeg mamaya. Paano'y hindi niya siguro mabura iyong nakadrawing na sungay sa
noo niya.

"Gising ka na pala, hija." Hinila na ako ni Mrs. Batalier papunta sa mesa.

"Breakfast is ready, kain muna."

Bigla akong pinagpawisan habang nakatitig sa mga nakahaing pagkain. Sa hitsura kasi
niyon ay para bang binusabos lang sa pagluto ang mga iyon.

"What happened to your forehead, hijo? Uso ba yan ngayon?" Sita niya sa anak. "Saka
bakit may uka ang buhok mo?"

Naku! Naalala ko. Pati pala iyong buhok ni Van inukaan ko!

Nakatitig lang sa akin nang masama si Van.

Nakangiting tumingin sa akin ang ginang. "May nangyari ba, Veda?"

Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya.

"We're getting married." Sagot ni Van sa flat na tono.

Napanganga ako sa sagot niya.

"I know." Nakangiti ang mama ni Van sa amin.

Wait?! Alam na niya?

"Van told me everything over the phone. And believe me or not, ngayon ko lang siya
narinig na ganun ka-excited."

Si Van, excited? Ang cute! Paano iyon? Na-curious tuloy ako.

"Mom!" Saway ng lalaki sa ina. Pulang-pula ang mukha niya.

"Could you give us a room, please, hijo? Gusto ko lang makausap ang future
daughter-in-law ko."

Naks! Pumayag na ba ako sa proposal ni Van? Eh, di ba bago ako nakasagot ay

hinimatay na ako?

Tumayo si Van at iniwan kami. Pero bago yun ay sineneyasan niya ulit ako ng 'gilit-
leeg'.

"You know, hija." Biglang sumeryoso ang mukha ni Mrs. Batalier ng kami na lang
dalawa. "Ngumi-ngiti at tumatawa

na ulit ang anak ko ngayon."

"Po?"

"Palabiro na siya ulit ngayon. Sabi nga ni Aizel, bumalik na raw sa dati si Van."

Parang noong nakaraang linggo ko lang nakausap si Aizle, ah. Iyong BFF iyon ni Van
noong college siya. Bagets days.

"Close kasi ang dalawang iyon, hija." Dugtong ng ginang. "Hindi ko rin sukat
akalaing babalik siya sa kung ano siya dati."

Nag-init ang pisngi ko.

Humawak siya sa kamay ko. "Thank you. Thank you for bringing back my son."

"Po? Wala naman po akong ginagawa..."

"Naniniwala ako na dahil sa'yo... Nagbalik na ang anak ko."

Napayuko ako. Naikwento sa akin ni Aizle kung bakit nagkaganoon si Van. Na-
frustrate lalo ang lalaki nang malaman niyang may anak sa labas ang daddy niya.

Nabuhay kasi si Van na smooth ang life. Happy-go-lucky siya, at masayahing tao. Ang
kaso nagsimulang gumuho ang mundo niya ng malamang may kapatid siya sa labas. Na
ang inaakala niya palang matinong pamilya ay may itinatago palang maitim na lihim.

Hindi niya matanggap na habang okay ang buhay niya ay may isa siyang kapatid na
pagala-gala sa lansangan. Ang masaklap pa ay kabilang na sa Red Note Fraternity na
kalaban ng dati niyang frat ang kapatid niya ngayon. Kumbaga hindi sila close.

Tapos iyong babaeng akala niyang mahal niya, ikinasal sa iba. Kumbaga lahat ng
plano at paniniwala niya ay naging 'pie in the sky'.

"And you are aware naman siguro na nagkaroon siya ng brain damage before, right?"
Tanong sa akin ng mama ni Van. "Na-coma siya nang matagal... at pagising niya,
ibang-iba na siya."
Oo, pagising niya, hot fafa na siya. Hihi.

Charing lang!

Tumango ako. Naikwento niya rin ito sa akin. Malaki ang naging epekto ng
aksidenteng iyon sa katauhan ni Van kaya siguro siya naging sadista.

Pero kahit ano pa si Van, tinanggap ko siya. Minahal ko siya. At kahit ilang beses
kaming nagkasakitan, minahal pa rin namin ang isat-isa.

Kahit ang istorya ng pag-ibig namin ang pinakamagulo at pinaka-maruming klase ng

pagmamahalan, ang importante ay kami pa rin sa huli ang magkasama. Kami pa rin ang
nakaharap sa isat-isa.

"Mahal na mahal ko po si Van..." amin ko sa mama niya. At napakaluwag na ng mga

salitang iyon sa dibdib ko.

Ngumiti sa akin si Mrs. Batalier. "Anyway, I came up here para yayain ka sa Italy."

Nanlaki ang mga mata ko. "Italy po?"

"Yes. Nagkaroon kasi kami ng problem with our business."

"H-hindi ko po maintindihan."

"Van's father is confined in the hospital."

"Po?"

"But don't worry, it's just mild. Pero mukhang tatagal siya doon ng dalawang taon
pataas. So Van is needed to cover his father in our business. He has to stay in
Italy for about two years or more."

Nanlumo ako sa sinabi niya.

Kinuha muli ng ginang ang aking kamay. "That's why I want you to come with us.
Gusto ko sana ay doon na kayo magpakasal sa Italy."

Napipilan ako sa sinabi niya. Bigla kong naisip si Mama. Naisip ko si Dudot. Naisip
ko si Betchin. Si Urok - ay hindi si Urok. Iyong tuko pala na si Vanther.

"I'm not pressuring you, hija. Think it over. Van will tell you everything, okay?"

Tumango ako.

"Oh, siya. Kain ka na. I want you to finish this all."

Namutla ako.

...

HINDI makapaniwala si Mama nang sabihin ko sa kanya na ikakasal na ako. Lumuluha

siya pero alam kong dahil sa kaligayahan iyon. Hinaplos niya ako sa pisngi. "M-
masaya ako para sa'yo, anak..."
Pinagsalikop ko ang aming mga palad. "Mahal na mahal ko siya, Ma..." Pumiyok ako.

Mahal na mahal ko si Van kahit may toyo iyon minsan.

"S-sino ang mapalad na lalaki? A-anong hitsura niya?"

Mahina akong humalakhak matapos umupo sa kinahihigaan niya. "Guwapo siya, Ma.
Matangkad at... badass."

Nangunot ang kanyang noo. "Badass?"

Natawa ako. "Wala po. Pero mabait siya, Ma. At mahal na mahal niya rin ako."

Mahal na mahal ako ni Van. Sigurado ako ron. Dahil kaya niyang magbago para sa
akin. Dahil hindi niya na ako sasaktan dahil mas gusto niya na akong ingatan at
pahalagahan.

Niyakap ako ni Mama. "Kahit sino pa yan, basta mahal ka at masaya ka sa kanya ay
boto ako."

Kumalas ako sa kanya. "Ma, gusto niyo po bang tumira sa Italy?"

"Ha?"

Isinalaysay ko lahat kay Van ang tungkol sa kalagayan ni Mama. Nalungkot din siya.
Niyakap niya ako dahil umiyak ako sa kanya nang mga sandaling iyon. Iyong yakap
niya na nauwi sa halikan. Hanggang sa hinubaran niya ako at hinubuan ko siya-

Anyway, sinabi niya sa akin na dalhin daw namin si Mama sa Italy. Gusto niya na
tumira kami doon sa mga huling sandali ng buhay ni Mama.

"Italy?" Parang hindi makapaniwala si Mama.

"Opo. Maganda sa bansang iyon, Ma."

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ito. "Pumunta ka ng Italy. Isama mo si

Dudot kung maaari..."

"Po?"

"Okay lang ako dito sa Pilipinas."

"Pero,

Ma, gusto ko po kayong makasama..." Gumaralgal ang tinig ko.

"Hindi ko na kakayanin, anak... pagod na ako." Pumatak ang mga luha niya. "At
dito... D-dito namatay ang Papa mo sa Pilipinas. N-nangako ako sa kanya na dito rin
ako sa bansang ito papanaw."

Parang sinaksak ang dibdib ko dahil sa sinabi niya. "M-Ma..."

"Mahal na mahal ko pa rin ang papa niyo..." Hinimas niya ang buhok ko. "At ang
gusto ko, sa huling hininga ko, sa pagpikit ko, dito... dito rin ako mamamatay na
katulad niya."

Napaiyak na rin ako.

Hinalikan niya muli ang aking kamay. "Pasensiya ka na, anak..."

"M-Ma..." Napahagulhol na ako. Mahigpit ko siyang niyakap pagkatapos.

"M-mahal na mahal ko kayo, anak..."

"M-Mahal na mahal din po kita..." Parang di ko ma-imagine na mawawala siya. Parang

di ko kayang tanggapin na kulang sa isang taon na lang siya.

"B-basta tawagan mo ako kapag ikinasal ka na, ha?"

"O-opo..." Lalo akong napahagulhol sa balikat niya.

...

NARATNAN ko si Van na nakaupo sa di kalayuan. Mukhang kanina pa siya naghihintay

doon dahil bakas na sa mukha niya ang pagkainip.

Nilapitan ko siya. "Sorry..."

"You're late," napabuga lang siya ng hangin. "But it's fine. Let's go." Tumayo
siya. Niyaya na niya ako papasok ng departure area dito airport.

Hindi ako kumilos. Nanginginig ang aking mga tuhod at napakalakas ng kabog ng aking
dibdib.

"Veda, what are you doing? Let's go." Nilingon niya ako.

"V-Van, kasi..." Nagtubig na ang mga mata ko.

Parang pinipiga ang puso ko habang nakatingin ako sa kanya. Kinakabisado ng

paningin ko ang kabuuhan

niya. Kung gaano siya katangkad, kung gaano kakisig ang kanyang katawan, kung gaano
kakinis at kaperpekto ang mukha niya. At kung paano tumibok ang puso ko habang
pinagmamasdan ko siya.

Nilapitan niya ako at nagtatakang nilingon ang likuran ko. "Did you pack your
things? Nasaan ang mga bagahe mo?"

"K-Kasi..."

"It's okay." Napalunok siya, para bang alam na niya ang gagawin ko pero ayaw niya
pa rin iyong tanggapin.

"Van, kaya wala akong dalang mga gamit kasi..."

"I said it's okay." Umilap ang mga mata niya. "B-bibilhan na lang kita ng mga damit
mo doon sa Italy." Hinuli niya ang pulso ko. "Let's go."

Tinabig ko ang kamay niya. "S-sorry, Van..."

"Huh?" Kumunot ang noo niya.

Naglandas na ang mga luha ko. "S-sorry, pero hindi ako sasama-"
"I don't wanna hear it." Putol niya sa pagsasalita ko. Nagtatagis ang mga ngipin
niya habang mariing nakatingin sa akin. "Don't say it!"

"Ha?"

Napatingala siya at tila pinipigilan na wag maluha. "All I know is your coming with
me."

Kinuha ko ang palad niya at tiningala siya. "V-Van, magpapaliwanag ako-"

"I said I don't wanna hear it!" Gumaralgal ang tinig niya. "P-please..."

Napaatras ako sa nakitang pait sa mga mata niya.

Bumilis ang paghinga niya. Tinalikuran niya ako at saka pasimpleng pinunasan ang
mga luha niya.

"V-Van..."

Humarap siya sa akin at biglang lumuhod. May hinugot siyang ring sa kanyang bulsa.
"Please, marry me, Veda... I'm begging you, please, marry me..." Lumuluha na siya.

Tuluyan na akong napaiyak.

"L-Let's get married in Italy..."

Napapatingin

na sa amin ang mga tao sa paligid. Pero mukhang wala siyang pakialam. Ang mahalaga
ay maipakita niya sa akin kung gaano niya ako kamahal. Lalo tuloy akong nahihirapan
na tanggihan siya.

Marahan akong lumapit sa kanya. Lumuhod din ako upang magpantay kaming dalawa.
Kinuha ko ang singsing na bigay niya. Inilagay ko ito sa kanyang palad at saka
isinara. "M-mahal na mahal kita, Van..."

"T-Then why?"

"Less than a year..." napahikbi ako. "Less than a year na lang mabubuhay si Mama.
Hindi niya na kaya, pagod na siya... A-at gusto ko, sa huling hininga niya ay
naroon ako sa tabi niya. Gusto ko sa huling sandali ng buhay niya, makasama ko pa
siya..."

"Ipapagamot natin siya sa Italy... o kahit saan. Hahanap tayo ng magagaling na

doktor-"

Umiling ako. "Ayaw niya na, Van... pagod na siya. Lahat ng pagagamot na dinanas
niya, ayaw niya ng balikan. Ayoko na siyang mahirapan pa, Van. Ang tanging gusto
niya na lang ay makasama kami ni Dudot bago man lang siya kunin ng Diyos. Gusto na
rin niyang makasama si Papa. Gusto ko na ring palayain si Mama..."

Dumaloy na ang mga luha niya sa kanyang makinis na pisngi.

"I-I'm so sorry, Van. P-pero kailangan ko munang piliin si Mama sa ngayon..."

Tumango siya habang puno ng luha ang kanyang mga mata. Kinuha niya ang aking mga
palad at hinalikan ito nang paulit-ulit. Lalong dumami ang mga taong nakatingin sa
amin. Kami lang kasi ang nakaluhod sa gitna ng NAIA habang nag-iiyakan.
"Van..." hinaplos ko ang pisngi niya. "I'm sorry..."

Ngumiti siya. "Will you wait for me?"

Tumango ako. Pinupunasan niya ang mga luha ko habang tumatango ako. "T-two years,
di ba?"

"T-two years."

Niyakap ko siya nang mahigpit. Humagulhol ako sa matigas niyang dibdib.

Hindi ko alam kung kakayanin ko ang dalawang taon. Pero pipilitin ko. Pipilitin
kong kayanin dahil alam kong kakayanin niya rin.

Ngayon ay napatunayan ko na may ganito pa palang lalaki sa mundo. Iyong handang

magsakripisyo dahil nagmamahal siya sa'yo nang totoo.

Alam kong magiging masakit ang mga araw na mawawala siya. Ngunit handa akong
magtiis dahil alam kong nagmamahalan kaming dalawa. Kahit magkahiwalay, kung
totoong nagmamahalan, balewala kahit gaano pa iyang kalayong distansiya.

Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin bago niya ako bitawan. Malayo na si Van ay
nakalingon pa rin siya sa akin.

Nabasa ko ang pagbukas ng kanyang mapupulang mga labi. "Wait for me or else..."
Sumenyas siya ng 'gilit leeg'

Napangiti na lang ako habang lumuluha habang tumatango.

Nang mawala na siya sa paningin ko ay saka na ako napahagulhol. Wala akong pakialam
kahit mukha akong baliw dito. Wala akong pakialam kahit anong sabihin ng mga tao.

Mahal na mahal ko si Van. Mahal na mahal ko siya at hinding-hindi ko ikakahiya ang

katotohanang iyon, mamatay man ako ngayon.

xxx

UP NEXT: The Epilogue

=================

Epilogue

Epilogue

2 YEARS PASSED...

"MADAM Charing, makakapag-asawa pa ba ako?" Tanong sa akin ni Mister Alias Macho.

Siya iyong nasa Chapter 1 ng story ko. Ito rin ang tanong niya sa akin dalawang
taon na ang nakakalipas.

Napatingin ako sa T-shirt na suot niya. May picture doon ni Rogue Saavedra, leader
ng bandang BOS 2nd Gen. Fan din pala siya.

Kahit saan yata akong tumingin ay naroon ang billboard ng Black Omega Society Band.
Sikat na sikat ang bandang ito na may miyembro ng lima na nagu-gwapuhan at
nakakagigil na mga binata. Hindi lang sila basta hot at sexy, grupo din sila ng
kalalakihan na mayayaman at makapangyarihan dito sa bansa.

Well, for me, mas bet ko ang guitarist nilang si Damon. Gusto ko kasi iyong angas
niya sa stage.

Imagine kung member pa rin nila si Van Batalier? O kung mismong napasama siya sa
banda, siguro lalo akong manliliit. Siyempre sikat na sikat na siya siguro kung
hindi siya nawala sa BOS. Malamang ay pinagkakaguluhan na rin siya ng mga
kababaihan. Pihadong kinababaliwan na rin siya ng mga kabataan.

Nakakainis! Bakit ba naalala ko na naman ang lalaking iyon? Mahigit dalawang taon
na ang nakakalipas, hello?! Imposibleng balikan pa ako nun.

Two years, grabe!

Two years na walang paramdam ang ulupong na iyon. Ni hindi man lang niya ako
nagawang kontakin kahit sa social media! Hindi na ako dapat umasa pa. Obvious
namang ibinaon niya na ako sa limot. Na wala na siyang pakialam sa akin. Na
ibinasura niya na ako.

Siguro nga ay baka ikinasal na siya sa iba.

Siguro nauntog na siya at natauhan na hindi

kami para sa isat-isa.

Ayaw ko na siyang maalala! Kinalimutan ko na siya, matagal na! Shet lang kasi
nasasaktan pa rin ako. Sa galit ko ay napalamukos ako.

Hindi ko namalayan na mukha na pala ni Mister Alias Macho ang nilalamukos ko.

"A-anong nangyayari, Madam Charing? Bakit mo nilamukos ang mukha ko?"

"Sorry. I-ito na, huhulaan na kita."

Puro kalmot ang mukha niya nang bitiwan ko siya.

Humawak ako sa bolang kristal. Bigla kaong may naalala. Inayos ko ang suot kong
maskara.

Maraming nagbago, may isang nawalang tao. Isang taon din nakipaglaban si Mama sa
cancer niya. Swerte pa rin dahil tumagal siya kaysa sa ibinigay na taning sa kanya.
Nakakalungkot lang isipin na wala na siya. Pero naging masaya kami na nakasama
namin siya sa mga nalabi niyang mga araw.

Isa pa, natanggap namin ang pagkawala niya. Ayaw na rin kasi namin na maghirap
siya. Napangiti ako nang mapatingala sa langit. Alam kong masaya na siya sa
kinaroroonan niya.

Sa kabila nito ay nakatapos ako ng pag-aaral. Nakapagtrabaho naman ako as secretary

sa isang company pero hindi rin ako nagtagal. Nang makaipon kasi ako ay nag-resign
na ako at bumalik sa pagiging Madama Charing. Rumenta ako ng maliit na lupa at
ginawa kong pwesto. Dito kasi ako masaya sa gawaing ito. Besides, marami rin akong
natutulungang tao.

At hindi na rin ako basta nanghuhula lang, nagpapayo na rin ako.

Sa mga dinanas ko ba naman sa buhay, malamang na marami akong baong payo.

"Madam Charing?" Tawag ulit sa akin ni Mister Alias Macho. "Nakikinig ka ba?"

"Sandali." Hinimas ko ang bolang kristal. Pasimple kong

sinipa si Dudot para pailawin ang bola.

"Dahan-dahan naman sa pagsipa, Ate, bagong tuli ako." Bulong nito. And finally,
nagpatuli na siya kanina.

Umilaw ang bolang kristal.

"Anong sabi, Madam Charing?" Ngumiti ang tarantado. Kung noong una ay dalawa pa ang
ngipin niya, ngayon ay isa na lang.

Biglang akong napangiti at pilit pinipigil ang aking pagtawa. Naalala ko kasi kung
paano hinimatay si Betchin kahapon matapos mag-propose sa kanya ni Urok. Hindi ko
tuloy maiwasang mainggit sa babeng iyon. Ngunit sa kabilang banda ay nalulungkot
ako. May naaalala na naman kasi ako. Naalala ko ng himatayin din ako matapos
magpropose sa akin ni Van.

Shet! Bakit ba naalala ko na naman siya? Napasuntok ako sa hangin.

Sapol sa mukha si Mister Alias Macho. "Tangena, sakit na ng mukha ko!" Reklamo
niya. Duguan na ang ilong niya.

"Sorry. I-ito na, huhulaan na talaga kita." Pasimple ko ulit sinipa si Dudot sa
ilalim ng mesa.

Umilaw ulit ang bola.

"Anong sabi, Madam Charing?" Lumawak muli ang kanyang ngiti kahit pikit na ang
isang mata. "Baka siya na yan?"

"Ha?"

"Meron kasi akong pinangakuang babae. Nangako ako sa kanya na babalikan ko siya
after two years."

Pinangakuan? Two years? Pwe! Iyong nangako nga sa akin na babalikan ako, eh walang
nangyari.

Sinungaling ang mga lalaki lalo na si Van!

Hindi man lang siya nag-abala na gumawa ng paraan para tawagan ako! Lalo na ngayon
na may cellphone na ako! Hindi man lang niya naisip na tawagan si Betchin at
tanungin kung ano ang number ko! Nakakabadtrip talaga ang lalaking iyon!

Sa galit ko ay naibato ko ang

bolang kristal. Tinamaan si Mister Alias Macho sa noo. Bumaligtad ito sa

pagkakaupo.

"Naku!" Nilapitan ko siya agad.

Umiiyak siya nang ibangon ko. "Putangena, ayoko na... tingnan mo mukha ako, basag-
basag na..."

"Sorry, hindi ko sinasadya."

"Ayoko na talaga..." Lumabas siya na umiiyak.

Ano ba kasi itong nangyayari sa akin? Sa tuwing maaalala ko ang hinayupak na

lalaking iyon ay nawawala ako sa sarili.

Inis kong inalis ang suot kong maskara.

May biglang kumatok sa pinto.

"Closed na kami!" Ani ko matapos maupo. Stressed na naman ako.

Bigla nitong binuksan ang pinto.

"Closed na sabi, kulit ng lahi mo-" Natigilan ako at agad na niragasa ng kaba ang
dibdib ko.

Paano ba namang hindi? Bigla kasing iniluwa ng pinto ang lalaking kinaiinisan-at
kinasasabikan ko.

Literal akong napanganga sa kanya. Nalimutan ko na tuloy na ikabit ang maskara ko.

"Could I have just a few minutes?" Tanong ng baritonong boses.

"V-Van?"

Dumerecho siya pasok at umupo sa harapan ko. Habang tigagal at naestatwa amg
katawan ko. Si Van ba talaga ito? Siya ba talaga ito?

O baka panaginip na naman?

Baka nagpa-pantasya na naman ako?

Pero bakit parang totoong-totoo?

Bakit naamoy ko ang pamilyar niyang natural na amoy na hinahaluan ng kanyang

mamahaling pabango? At bakit nalulusaw ako sa titig ng mga matang pinangungulilaan
ko?

Wala sa sarili ko siyang pinagmasdan. Longsleeve na black na nakatupi ang sleeve.

Ripped jeans na puti at boat shoes. Pumusyaw yata lalo ang balat niya ngayon. Kapag
tinitigan ko pa siya ay baka mahulog na

naman ako sa kagwapuhan niya.

"Pwede ba akong magpahula, Madam Charing?" tanong niya sa malambing na tinig. Para
niya akong inaawitan habang nakatitig siya sa akin.

Totoo nga siya! Totoong naririto si Van sa harapan ko!

Ilang beses akong napalunok habang nakatitig ako sa kanya.

Nasaan ang hustisya? Bakit ang pogi pa rin niya?!

"Ahem!" Tumikhim ako kahit nanginginig. Sasakyan ko kung ano ang gusto niya,
isinuot ko ang maskara ko kahit nakita niya na ang mukha ko. "Ano ang ipapahula
mo?"

"Meron kasi akong pinangakuang babae dito sa Pilipinas. I wanna know if she's still
single." Cool na tanong niya.

Kumuyom ang kamao ko. Kunwari ay hinimas ko ang bolang kristal. Nakailang tadyak
yata ako kay Dudot dahil nagngingitngit ako sa kilig-este, sa galit.

"What does it say?" Tanong niya. Ngumiti siya sa akin na sanhi para kabugin nang
husto ang dibdib ko.

Kapal ng mukha, nakuha pang ngumiti. Pero kinilig ang tumbong ko. Shet ano bang
gagawin ko?

Bakit naman kasi nakakaakit ang kapilyuhan ng ngiti ng hudas na 'to?!

"Madam?" untag niya sa pananahimik ko.

Tumikhim muna ulit ako at umiwas ng tingin sa nakakalunod niyang mga mata. "Oo
daw..." Shet bat nasabi ko iyon?

"Anong oo daw?"

"S-single pa."

"Really?" Lalo siyang ngumiti. Lalo tuloy naging kaakit-akit ang mapupula niyang
mga labi.

Isa pang ngiti niya at hahalikan ko na siya -este, susuntukin ko na siya!

"Is she still waiting for me?"

"Hindi na."

Napasimangot siya. "May boyfriend na ba siya?" Bumalatay sa mukha niya ang kaba.

Shet bat ang

cute niya naman ngayon?

"B-bakit mo tinatanong? Babalikan mo ba siya?" Nagkanda-buhol-buhol na ang tinig ko

sa kaba. Hindi ko alam kung bakit biglang pinagpapawisan ako.

Humugot siya sa kanyang bulsa at naglabas siya ng singsing. Kumikinang iyon ngunit
malabo sa paningin ko. Siguro dahil naluluha na ako. Hindi ko na mapigil ang
damdamin ko.

"P-para saan iyan?"

"I wanna marry her."

Namilog ang mga mata ko. "B-baka paasahin mo lang siya..."

"Ako ang umaasa sa aming dalawa." Naging malamlam ang tingin niya. At tulad nang
dati ay iyon ang kahinaan ko. Para tuloy gusto ko na siyang hilahin at yakapin.

Bakit hanggang ngayon ay ganito pa rin ang epekto niya sa akin?

"I wanna know, Madam Charing, kung mahal niya pa rin ako."

Shet. Lalo ng naipon ang luha sa mga mata ko.

Bakit ganito? Bakit nanghihina ako? Bakit parang nawala na parang bula ang mga sama
ng loob ko?!

Nanginginig ako pero pilit kong nilabanan ang kaba sa dibdib ko. "Eh, ikaw? M-mahal
mo pa ba siya?"

Muli siyang ngumiti. Pero malungkot na pagkakangiti.

"A-ano? Mahal mo pa ba siya?" Ulit ko sa nasasabik at kinakabahang boses.

"For those two years, I know what she'd been through."

"Ha?"

"Kahit malayo ako sa kanya, I made sure na magiging updated ako sa lahat-lahat ng
nangyayari sa buhay niya. I assigned private people to watch over her. I even
bought a company who could hire her as a secretary. Hindi ko siya pinabayaan kahit
kailan. Kahit ang lupang nirerentahan niya ay tiniyak kong makukuha niya sa murang
halaga."

Napanganga ako.

"And I was there when she graduated. I also came back

here in the Philippines for her mother's wake. Hindi na nga lang ako nagpakita sa
kanya dahil ayoko muna siyang guluhin, gusto kong ibigay sa kanya ang time para
makapagluksa siya at buuhin ang buhay niya. At kailangan ko ring buuhin ang sarili
ko para sa kanya."

Nagtubig lalo ang mga mata ko. Sinisikap kong pigilan ang mga luha ko.

"Gusto ko kasi kapag kapag nagkita na kaming dalawa ay okay na ako. Hindi na iyong
Van na makitid ang isip, may topak at brutal. Habang nasa ibang bansa ako, I used
the time to heal... at pinapanalangin ko na ganon din siya."

Ayoko... ayokong umiyak!

"I want her to grow without me. Gusto kong timbangin niya ang puso niya kung
talagang kaya niyang mahalin ang isang kagaya ko. At gusto kong kapag nakapag-
desisyon na siya ay nababagay na ako sa kanya."

Napahikbi na ako.

"But believe it or not... In those two years, walang araw na hindi ko siya naalala.
I missed her so much, so fucking much, Madam Charing." Nabasag na ang tinig niya.
"I still love her. I always love her. And I will never stop loving her."

Napatakip ako ng bibig. Don ko na hindi napigilan ang sarili ko. Isa-isa ng
naglaglagan ang mga luha ko.

"D-do you think I can still marry her? Do you think na nakapag-decide na siya kung
tatanggapin niya pa rin ako sa kabila ng lahat?" Naglandas na rin ang mga luha
niya. At kitang-kita ko ang panginginig ng mapupula niyang mga labi. "A-and do you
think she still loves me, too, Madam?"

"N-nasaktan mo siya..." Umiiyak na ako. "G-galit siya sa'yo pero mahal na mahal ka
pa rin niya..."

Tumayo siya at lumuhod sa harapan ko. "W-what

if humingi ako ng tawad sa kanya? M-mapatawad niya kaya ako? Bigyan niya kaya ako
ng isang pang pagkakataon?"

"B-bakit hindi? M-may kasalanan din naman siya, di ba?" Halos mapahagulhol na ako.
"Dahil hinayaan ka niyang umalis nang nag-iisa..."

Kinuha niya ang kamay ko. "P-papayag na kaya siyang magpakasal sa akin this time?
Because today, I want her to be officially mine. Wala na akong balak na pakawalan
pa siya."

Tumango ako. "D-depende? Bakit siya pa rin ba ang boss?"

"Siya pa rin ang boss."

"Siya pa rin ba ang batas?"

"Siya pa rin ang batas."

"Siya pa rin ba ang masusunod?"

"Siya pa rin ang masusunod."

Ngumiti ako. "Eh, ano pang ginagawa mo?"

"Huh?" Kumunot ang makinis niyang noo.

"Isuot mo na yang singsing sa daliri ko!"

Parang nanlabo ang paningin niya.

Kinwelyuhan ko siya at hinila patayo. "Wag kang hihimatayin dahil igagapos pa kita
sa kama!"

Kinuha niya ang kamay at isinuot ang singsing. "Please, marry me, Veda..."

Napahagulhol na ako sa matigas na dibdib niya. "Y-yes, Van, I will marry you."

Kinuha niya ang aking mukha at itinaas hanggang sa magtama ang paningin naming
dalawa. Nahila ko ang paghinga ko sa nabasa kong damdamin sa mga mata niya.

Bago pa ako makapagsalita ay inalis na niya ang suot kong maskara at itinapon sa
kung saan. Kung saan man iyon ay wala akong pakialam. Lalo pa at siniil na ako ng
halik ni Van.

Naipon sa bibig ko ang mga ungol. Iglap lang ay nalimutan ko na ang lahat ng muli
kong maramdaman kung gaano siya kainit at kasarap humalik.

Wala akong pakialam kahit kapusin ako ng paghinga

sa klase ng paghalik niya sa akin. Patuloy sa pag-angkin ang mga labi niya sa mga
labi ko habang magkayakap at umiiyak kaming dalawa.

Ang halik na ito ang bumawi sa dalawang taon na nangulila ako sa kanya. Ang halik
na ito ang pangako ng bago naming simula.

Ang halik na ito ay sumelyo sa pagmamahalan namin. Nawala ang galit ko sa kanya
dahil sa mainit niyang mga labi. Hanggang sa hindi namin namalayan na nadadala na
kami.

Nagpalit kami ng puwesto hanggang sa nabangga ang likod ko sa mesa. Napakapit ako
ron hanggang sa dumagan sa akin si Van.

Kapwa kami sabik at parang mauubusan.

"Hmn..." ungol ko ng bumaba ang mainit niyang mga labi niya sa leeg ko.

Shet miss na miss ko siya talaga!

Okay na kami. We're both matured now. Both emotionally stable. Pwede na. Pwedeng-
pwede na. O kahit naman walang nagbago... mamahalin ko pa rin siya, kahit na gaano
pa kalala ang topak niya.

Magsisimula kami ulit. Ang simula na iyon ay hindi namin tatapusin... kahit anong
pagsubok kakayanin namin.

Napaungol ako ng yapusin ko si Van. Dinama ko ang init na sinisigaw ng katawan

niya. Ang init na sobra kong kinasabikan at hinding-hindi ko na pakakawalan.

"Veda..."

"Van..."

Naramdaman ko ang mainit niyang mga palad sa loob ng suot kong blouse. May
pagmamadali at excitement ang galaw niya. Kinoryente ako ng mga haplos niya sanhi
para mapaliyad ako at mapasabunot sa kanya.

Humihingal siya habang pinapapak ang leeg ko. "Papakasalan kita..." anas niya.
"Mahal na mahal kita, Veda..."

"Dapat lang. Saka I love you, too!" Hinila ko ang kwelyo niya saka sinapo ang
kanyang perpektong panga. "Halikan mo ulit ako!"

Ngumisi siya at muli sanang maglalapat ang mga labi namin ng mausod ko ang lamesa.
Sa inis ko ay natadyakan ko iyon hanggang sa nagiba ang lamesa.

Itataas ko na ang suot na T-shirt ni Van ng bigla kaming matigilan. Namilog ang mga
mata niya habang nakatingin sa aking likuran.

Paglingon ko sa tinitingnan ni Van ay namilog ang mga mata ko. Paano ay nakasiksik
na ang kapatid ko sa dulo ng lamesa habang hawak-hawak ang pundyo ng suot na
shorts.

Nakangiwi ito at maluha-luha. "Wag ganyan, 'Te. Kakatuli ko lang, eh!"

WAKAS

JamilleFumah