FABULA DE PERSEPHONE

3
. Cerēs nōn in Siciliā erat, sed iam ad īnsulam properāvit. Nusquam erat
Persephonē. Tum Dea, īrāta et perterrita, passīs capillīs per terrās errābat. Per
clīvōs altōs, per campōs lātōs, per silvās et agrōs, per terrās et caelum fīliam
vocābat. Frūstrā agricolās, frūstrā lūnam et stēllās rogābat: "Ubi est fīlia mea?"
Sed neque agricolae neque lūna neque stēllae puellam Deae mōnstrāvērunt. Nōn iam
Deae miserae grātum erat frūmentum; nōn iam herba erat in prātīs, neque ūvae
purpureae in vīneīs, neque pōma in agrīs, quod Dea īrāta neque herbam neque vīneās
neque pōma cūrābat. Frūstrā iuvencī albī agrōs arābant. Nōn iam cibum in plaustrīs
magnīs ad oppida portābant.

4
. Tandem Cerēs prope parvam agricolae casam in saxō gelidō sedēbat. Dea maesta
diū lacrimābat. Tum ē casā puella parva ad Deam venit. Puellae oculī plēnī erant
lacrimārum. "Puerum parvum," inquit, "habēmus. In cūnīs aeger iacet.
Lacrimāmus, quod aeger est puer." Tum Cerēs lacrimās suās tenuit, et cum
puellā ad casam properāvit. Ibi Metanīra fīlium aegrum in gremiō tenēbat. Fīlius
Metanīrae Triptolemus erat. Lacrimābant et agricola et Metanīra et puella parva, quod
nōn valēbat puer. Tum Cerēs puerō ōsculum dedit, et ecce! statim valuit puer. Mīrum et
dīvīnum est ōsculum Deae. Laetī erant et agricola et Metanīra et puella. Iam laetus et
validus puer in cūnīs dormītābat. Tum Cerēs Triptolemum in gremiō suō tenuit. Dea cum
tōtā familiā cēnam habuit; in mēnsā erant ūvae purpureae et pōma iūcunda. Adhūc ignōta
erant Italīs Graecīsque et vīnum et frūmentum. Deae tamen flāvae grāta erat rūstica cēna.
Post cēnam in agricolae casā Dea manēbat et cottīdiē Triptolemum cūrābat.

5
. Iam lūna et stēllae in caelō fulgēbant. Umbrae terrās et pontum profundum
cēlābant. Per terrās virī et fēminae animōs somnō laxābant. Sed somnus
Metanīram nōn tenēbat; fūrtim Deam cum puerō spectābat. Cerēs prope puerī
cūnās stābat. Verba mīra et dīvīna cantābat. Tum puerum in gremiō tenuit, et ad
focum ambulāvit. Ecce! Triptolemus in focō inter flammās iacēbat; sed laetus erat puer;
neque focum neque flammās timuit. Sed Metanīra perterrita, "Ō fīlī mī," exclāmāvit, et ad
focum properāvit. Tum Dea īrāta puerum ē flammīs raptāvit et humī iactāvit, et
Metanīrae, "Ō fēmina," inquit, "stulta et scelerāta fuistī. Nōn deus erit Triptolemus, quod
stultae fēminae est fīlius. Sed in deae gremiō iacuit; itaque vir magnus erit. Et ego et
Persephonē, fīlia mea, Triptolemum docēbimus et cūrābimus. Agricolārum magister erit,
nam frūmentum et vīnum agricolīs mōnstrābit."

Pinakion me fecit 1
 FABULA DE PERSEPHONE
- Traduce al español los siguientes capítulos de la historia de Perséfone (para el
vocabulario nuevo puedes utilizar diccionarios)

- Mira con especial cuidado las formas verbales de los textos. ¿Cuáles son los tiempos
verbales que aparecen?

- ¿Aparecen perfectos latinos? ¿Cómo se forman estos últimos? ¿Hay distintas formas de
hacerlos) ¿Las disidencias son las mismas?

- Haz un esquema de la formación de los distintos tiempos verbales estudiados hasta

ahora (no olvides el verbo sum)

Pinakion me fecit 2