Τι γνωρίζετε για τη στάση των γονέων σχετικά με τη γνωστοποίηση της υιοθεσίας στο παιδί;

Παρ’όλο που στο παρελθόν οι φορείς υιοθεσίας συμβούλευαν τους νέους θετούς
γονείς να αποκρύψουν από τα παιδιά την υιοθεσία τους ώστε να τα προστατεύσουν από
ψυχολογική δυσφορία, πλέον θεωρείται δεδομένο πως το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει πως
είναι υιοθετημένο από πολύ μικρή ηλικία για να μεγαλώνει με αυτή την ιδέα και να αποτελεί
κομμάτι της ταυτότητάς του. Ο Kirk (1964) με μελέτες του τόνισε πως η καλύτερη θέση που
μπορούν να κρατήσουν οι θετοί γονείς απέναντι στα παιδιά τους είναι αυτή της ανοιχτής
επικοινωνίας, η οποία συμβάλλει στην υγιή προσαρμογή των υιοθετημένων παιδιών και
σχετίζεται με την ικανοποίηση και εγγύτητα στη θετή οικογένεια, μειώνει τα προβλήματα
ταυτότητας και αυξάνει την εμπιστοσύνη στους θετούς γονείς. Μάλιστα, η κατάλληλη ηλικία
για την ενημέρωση του παιδιού είναι όταν αρχίζει να ρωτάει από πού έρχονται τα μωρά (2-4
ετών), οπότε οι γονείς θα πρέπει να εξηγήσουν στο παιδί την ιστορία του με τρόπο εύκολο
ώστε να μπορεί να το καταλάβει (π.χ. με παραμύθι).
Η στάση των θετών γονέων ως προς την υιοθεσία συχνά επικαλύπτεται από φόβους
μήπως πληγωθεί το παιδί, αλλά και από προσωπικά συναισθήματα αποστέρησης και
απώλειας, αφού δεν κατάφεραν να κάνουν δικά τους παιδιά, που προκαλούν άγχος μήπως
χάσουν και το θετό τους παιδί αν δεν φερθούν καλά. Μπορεί να έχουν ακραίες
συμπεριφορές, από υπερπροστατευτικές ως απορριπτικές και πολύ υψηλές ή χαμηλές
προσδοκίες. Ωστόσο, θα πρέπει να αποδεχτούν πως το παιδί, αφ’ενός έχει το δικαίωμα να
γνωρίζει την αλήθεια για το παρελθόν του ώστε να έχει μια υγιή αυτοεικόνα, αφ’ετέρου πως
είναι απίθανο να ταυτίζεται πλήρως με τις προσδοκίες τους. Στα μάτια του παιδιού οι θετοί
γονείς αναγνωρίζονται ως πραγματικοί, οπότε εάν εύχεται να είχε άλλους γονείς, θα είναι για
τους ίδιους λόγους που ένα μη υιοθετημένο παιδί θα ένιωθε απογοητευμένο με τους γονείς
του.