«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΖ΄ Κυριακὴ καὶ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2258
Ἐν ὄψει τοῦ Τριῳδίου
Λ ίγο καιρό, ἀγαπητοί μου, μετὰ τὴν εἴσοδο
στὸ νέο πολιτικὸ ἔτος κι ἀφοῦ ἀφήσαμε
ἤδη πίσω μας ὅλες τὶς πανηγυρικὲς ἑορτὲς
τοῦ Δωδεκαημέρου, ἑτοιμαζόμαστε πλέον γιὰ
τὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο. Τί εἶνε αὐτὸ τὸ Τρι­ῴ­-
διο; Στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ γλῶσσα Τρι­-
ῴδιο λέγεται καὶ ἡ χρονικὴ περίοδος τοῦ ἔ-
τους ποὺ ἀρχίζει σὲ λίγο, καὶ τὸ λειτουργικὸ βι-
βλίο ποὺ θὰ χρησιμοποιοῦν στὸ ἀναλόγιο οἱ
ψάλτες κατ᾽ αὐτήν, ἀπὸ τώρα μέχρι τὸ Πάσχα.
Πολλοὶ βέβαια, ἀκούγοντας ὅτι «ἀνοίγει τὸ
Τριῴδιο», σκέπτονται ἄλλα πράγματα· ὁ νοῦς
τους πηγαίνει σὲ διασκεδάσεις, μεταμφιέ-
σεις, φαγοπότια, κραιπάλες. Τί λέει ὅμως ἡ
Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θέσπισε τὸ Τριῴδιο; γιὰ
ποιό σκοπὸ ὥρισε αὐτὴ τὴν εἰδικὴ περίοδο
τοῦ ἔτους; ποῦ θέλει νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ;
Τὸ Τριῴδιο μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ ποῦμε με-
ρικὰ πράγματα γενικώτερα γιὰ τὶς ἑορτές.
***
Πρέπει, ἀγαπητοί μου, νὰ γνωρίζουμε, ὅτι
οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας διακρίνονται σὲ
ἀκίνητες καὶ κινητές. Ποιές εἶνε οἱ ἀκίνητες
καὶ ποιές οἱ κινητές, καὶ γιατί λέγονται ἔτσι;
Ἀκίνητες λέγονται ὅσες ἔχουν ὅλα τὰ χρό-
νια μία σταθερὴ ἡμερομηνία (π.χ. τοῦ ἁγίου
Χαραλάμπους εἶνε πάντοτε στὶς 10 Φεβρουα-
ρίου, τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος εἶνε πάντοτε στὶς
12 Δεκεμβρίου κ.λπ.). Διαφέρει μόνο, ἀπὸ ἔ-
τος σὲ ἔτος, ἡ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος ποὺ ἑ-
ορτάζεται ἡ ἑορτή (πέφτει π.χ. ἄλλοτε ἡμέρα
Δευτέρα, ἄλλοτε Τρίτη κ.ο.κ.). Οἱ ἀκίνητες
ἑορτὲς διακρίνονται σὲ δεσπο­τικές, σὲ θεο-
μητορικές, καὶ σὲ ἑορτὲς ἁγίων.
Δεσποτικὲς εἶνε ὅσες ἀναφέρονται στὰ με-
γάλα γεγονότα τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς τοῦ Δεσπό-
του Χριστοῦ, τὰ ὁποῖα εἶνε· ὁ Εὐαγγελισμός,
τὰ Χριστούγεννα, ἡ Περιτομή, ἡ Ὑπαπαντή,
τὰ Θεοφάνεια, ἡ Μεταμόρφωσις, ἡ Σταύρω-
σις, ἡ Ἀνάστασις, ἡ Ἀνάληψις, ἡ Πεντηκοστή.
Θεομητορικὲς εἶνε ὅσες ἀναφέρονται στὰ
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
2 Φεβρουαρίου 2020 πρωὶ Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
γεγονότα τῆς ζωῆς τῆς Θεομήτορος, τὰ ὁ-
ποῖα εἶνε· ἡ Σύλληψις τῆς Θεοτόκου, ἡ Γέν-
νησί της, τὰ Εἰσόδια στὸ ναό, ὁ Εὐαγγελι-
σμός, καὶ ἡ Κοίμησίς της.
Ἑορτὲς­ἁγίων εἶνε ἐκεῖνες ποὺ ὡρίστηκαν
γιὰ νὰ τιμῶνται οἱ ἅγιοι (προφῆτες, ἀπόστο-
λοι, εὐαγγελισταί, πατέρες, μάρτυρες, ἱερο-
μάρτυρες, νεομάρτυρες, ὅσιοι, ὁμολογηταί,
ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι). Ἡμέρα ἑορτῆς κά-
θε ἁγίου εἶνε ὄχι ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε σ᾽
αὐτὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἡ ἡμέρα ποὺ
ἄφησε τὸ μάταιο τοῦτο κόσμο καὶ εἰσῆλθε
στὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν αἰώνια ζωή.
Μὲ τὸ Τριῴδιο λοιπὸν ἀρχίζει ὁ ἰδιαίτερος
κύκλος ἑορτῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ποὺ
λέγονται κινητὲς ἑορτές. Λέγονται ἔτσι, γιατὶ
ἔχουν σταθερὴ μὲν τὴν ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος
ποὺ ἑορτάζονται (συνήθως Κυριακή), ἀλλὰ ἡ
ἡμερομηνία τους ἀπὸ ἔτος σὲ ἔτος κινεῖται καὶ
συνεπῶς διαφέρει. Αὐτὸ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν
ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ποὺ εἶνε
τὸ κέντρο τῶν κινητῶν ἑορτῶν, καὶ τὶς μετα-
κινεῖ ὅλες ἄλλοτε ἐνωρίτερα καὶ ἄλλοτε ἀρ-
γότερα. Γι᾽ αὐτὸ κάθε χρόνο μᾶς ἐνδιαφέρει
πότε πέφτει τὸ Πάσχα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ-
κλησίας καὶ ἀκοῦμε νὰ λένε· Ἐφέτος τὸ Πά-
σχα εἶνε πρώιμο, ἢ Ἐφέτος εἶνε ὄψιμο.
Ὁ κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν διαρκεῖ συ-
νολικὰ 120 ἡμέρες, τέσσερις (4) μῆνες· ἀπὸ
τὸ τέλος τοῦ χειμώνα μέχρι καὶ τὴν ἄνοιξι.
Προηγεῖται τὸ Τριῴδιο (ποὺ διαρκεῖ 10 ἑβδο-
μάδες ἢ 70 ἡμέρες). Στὴ μέση τοῦ χρονικοῦ
αὐτοῦ διαστήματος βρίσκεται τὸ Πάσχα. Καὶ
ὁ κύκλος κλείνει μὲ τὸ Πεντηκοστάριο (ποὺ
διαρκεῖ 7 ἑβδομάδες ἢ 50 ἡμέρες).
Ὅλες οἱ κινητὲς ἑορτὲς διακρίνονται σὲ 4
ἑνότητες. α΄) Ἀρχίζουν μὲ 3 ἑβδομάδες εἰσα-
γωγικὲς στὸ Τριῴδιο - μὲ 4 Κυριακὲς (22 ἡμέ-
ρες). β΄) Ἀκολουθοῦν οἱ 5 ἑβδομάδες τῆς Με-
γάλης Τεσσαρακοστῆς - μὲ 6 Κυριακές (41 ἡ-
μέρες). γ΄) Ἔρχεται ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα - μὲ
 2
1 Κυριακή (7 ἡμέρες), ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ στὸ
Πάσχα. Καὶ δ΄) ἔρχονται οἱ 7 ἑβδομάδες τοῦ
Πεντηκοσταρίου - μὲ 8 Κυριακές (50 ἡμέρες).
Οἱ πρῶτες - εἰσαγωγικὲς Κυριακὲς τοῦ Τρι-
ῳδίου καὶ ἐν συνεχείᾳ ὅλες οἱ Κυριακὲς τῆς
Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μᾶς προετοιμάζουν
νὰ ζήσουμε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μὲ τὴ νέ-
κρωσι τῶν παθῶν μας, δηλαδὴ νὰ συσταυρω-
θοῦμε μαζί του. Καὶ οἱ Κυριακὲς τοῦ Πεντηκο-
σταρίου μᾶς ἀποκαλύπτουν τὴ δύναμι τῆς Ἀ-
ναστάσεώς του καὶ μᾶς καλοῦν νὰ συνανα-
στηθοῦμε μαζί του στὴν καινὴ ζωή.
***
Ὡς πρὸς τὴν τροφὴ ποὺ καταλύεται κατὰ
τὸ Τριῴδιο, παρατηροῦμε ὅτι ἡ ἁγία μας Ἐκ-
κλησία μᾶς ἀσκεῖ προοδευτικὰ στὴν καταπο-
λέμησι τῆς λαιμαργίας καὶ τῆς κοιλιοδουλίας.
Στὴν ἀρχὴ μᾶς ἐπιτρέπει κατάλυσι φαγητῶν.
Ἡ ἑπομένη δευτέρα περίοδος, τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς, εἶνε ἡ περίοδος αὐστηρῆς
νηστείας. Καὶ τέλος ἀκόμη πιὸ αὐστηρὴ εἶνε
ἡ τρίτη περίοδος, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἂς
δοῦμε τώρα καὶ τὸ πνευματικὸ περιεχόμενο
τῶν ἑβδομάδων τοῦ Τριῳδίου.
⃝ Ἡ πρώτη περίοδος χαρακτηρίζεται ὡς
προκάθαρσις καὶ ἔχει ὅπως εἴπαμε τέσσερις
Κυριακές. Ἡ πρώτη Κυριακή, μὲ τὴ γνωστὴ πα-
ραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου, μᾶς
διδάσκει ν᾽ ἀγαπήσουμε τὴν ταπείνωσι καὶ νὰ
μισήσουμε τὴν ὑπερηφάνεια. Ἡ δεύτερη, μὲ
τὴν ὑπέροχη παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ, μᾶς
καλεῖ στὴ μετάνοια καὶ μᾶς ἐνθαρρύνει νὰ
πλησιάσουμε στὸ ἔλεος καὶ στὴν εὐσπλαχνία
τοῦ οὐρανίου Πατέρα μας. Ἡ τρίτη, τῆς Ἀπό-
κρεω, μὲ τὴν περιγραφὴ τῆς παγκοσμίου κρί-
σεως μᾶς ἐμπνέει τὸν φόβο τῆς κολάσεως καὶ
ἀφυπνίζει τὴν κοιμισμένη ἀπὸ ἀμέλεια συνεί-
δησί μας. Καὶ ἡ τετάρτη, τῆς Τυρινῆς, καλλι-
εργεῖ τὴ συγχωρητικότητα, διδάσκει τὸν θεά-
ρεστο τρόπο νηστείας, καὶ τέλος μᾶς προ-
τρέπει σὲ εὐσπλαχνία μὲ τὴν ἐλεημοσύνη.
⃝ Ἀκολουθεῖ ἡ δευτέρα περίοδος, τῆς Με-
γάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ διαρκεῖ ὅπως εἴ-
παμε 5 ἑβδομάδες. Ὅλο τὸ χρόνο, ἰδιαιτέρως
ὅμως τὴν περίοδο αὐτὴ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς
Χριστὸς σαλπίζει τὸ «Μετανοεῖτε· ἤγγικε­γὰρ
ἡ­βασιλεία­τῶν­οὐρανῶν» (Ματθ. 4,17). Μᾶς καλεῖ
σὲ μετάνοια μὲ διάφορα παραδείγματα ποὺ
προβάλλει. Καθεμιὰ ἀπὸ τὶς πέντε Κυριακὲς
τῶν Νηστειῶν ἔχει τὸ δίδαγμά της.
 Ἡ πρώτη (Α΄), ἢ Κυριακὴ τῆς­Ὀρθοδοξί­-
ας, μὲ τὴ λιτανεία τῶν ἱερῶν εἰκόνων σαλπί-
ζει· Ὑπεράνω ὅλων ἡ ὀρθόδοξος πίστις!
 Ἡ δευτέρα (Β΄) μὲ τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου
Συμπληρωμένα ἀποσπάσματα δύο ἀπομαγνητοφωνημένων ὁμιλιῶν, ποὺ ἔγιναν στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 4-3-1984
καὶ στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος Πτολεμαΐδος τὴν 30-3-1969. Καταγραφὴ καὶ σύνθεσις 10-1-2020.
Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://www.iskiriaki.com
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ μᾶς λέει· Ἀγωνιστῆτε
κ᾽ ἐσεῖς γιὰ τὴν πίστι μας ὅπως ὁ ἱεράρχης
τοῦ ὁποίου τὸ ἱερὸ σκήνωμα φυλάσσει ἡ Θεσ-
σαλονίκη, ἡ νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ.
 Ἡ τρίτη (Γ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὑψώ-
νει τὴν ἔνδοξη σημαία, τὸν σταυρό, καὶ ψάλ-
λει· «Τὸν­σταυρόν­σου­προσκυνοῦ­μεν,­Δέσπο-
­τα,­καὶ­τὴν­ἁγίαν­σου­ἀνάστασιν­δοξάζομεν».
 Ἡ τέταρτη (Δ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν
μᾶς λέει· Ὁπλισθῆτε κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ
τῶν δαιμόνων μὲ τὰ δύο δοκιμασμένα ὅπλα·
«Τοῦτο­τὸ­γένος­ἐν­οὐδενὶ­δύναται­ἐξελθεῖν
εἰ­μὴ­ἐν­προσευχῇ­καὶ­νηστείᾳ» (Μᾶρκ. 9,29). Καὶ
 ἡ πέμπτη (Ε΄) Κυριακὴ τέλος βάζει μπρο-
στά μας ἕνα καθρέπτη, τὴ μορφὴ τῆς ὁσίας
Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἐ-
λᾶτε νὰ καθρεπτισθοῦμε, νὰ θαυμάσουμε τὴ δύ-
ναμι τῆς μετανοίας της καὶ νὰ τὴν μιμηθοῦμε.
⃝ Τὸ τελευταῖο μέρος τοῦ Τριῳδίου εἶνε ἡ
Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀρχίζει μὲ τὴν Κυριακὴ
τῶν Βαΐων, ἡμέρα πανηγύρεως καὶ θριαμβευ-
τικῆς εἰσόδου τοῦ βασιλέως Χριστοῦ στὰ Ἰε-
ροσόλυμα, ὅταν παρὰ τὸν φθόνο τῶν φαρι-
σαίων τὸν ὑποδέχθηκε ὅλος ὁ λαὸς καὶ τὰ
ἀθῷα παιδιὰ τὸν ὕμνησαν φωνάζοντας «Ὡ­-
σαννά,­εὐλογημένος­ὁ­ἐρχόμενος­ἐν­ὀνόμα-
τι­Κυρίου» (Μᾶρκ. 11,9). Τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ἐκτυ-
λίσσεται τὸ δρᾶμα τῶν ἀχράντων παθῶν καὶ
τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, χάρις στὴν
ὁποία τὸ γένος μας λυτρώθηκε καὶ ἐλπίζει νὰ
σωθῇ. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα καταλήγει μὲ
τὴν θεόσωμον ταφὴ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
«Σιγησάτω­πᾶσα­σὰρξ­βροτεία…».
⃝ Τὸ Πεντηκοστάριο ἀνοίγει μὲ τὴ λαμπρο-
φόρο Ἀνάστασι τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, συ-
νεχίζει μὲ μία σειρὰ ἐμφανίσεων τοῦ ἀναστάν-
τος Χριστοῦ μέχρι τῆς Ἀναλήψεώς του στοὺς
οὐρανούς, οἱ ὁποῖες βεβαιώνουν τοὺς πιστοὺς
γιὰ τὴ νίκη καὶ τὴν ἐξουσία του ἐπὶ τοῦ θανά-
του, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ᾅδου· καὶ τέλος ἐ-
πισφραγίζει τὶς κινητὲς ἑορτὲς μὲ τὴν κάθοδο
τοῦ ἁγίου Πνεύματος τὴν Κυριακὴ τῆς Πεν-
τηκοστῆς, τὴν ἐγκαθίδρυσι τῆς βασιλείας τοῦ
Κυρίου καὶ τὴν ἵδρυσι τῆς Ἐκκλησίας του.
***
Μὴ λείπετε, ἀδελφοί μου, ἀπὸ τὴν ἐκκλη-
σία. Τὶς ἑπόμενες Κυριακὲς κάθε πρωὶ θ᾽ ἀκοῦ-
με στὸν ὄρθρο· «Τῆς­μετανοίας­ἄνοιξόν­μοι
πύ­λας,­Ζωοδότα…», «Τῆς­σωτηρίας­εὔθυνόν
μοι­τρίβους,­Θεοτόκε…» καὶ «Τὰ­πλήθη­τῶν
πεπραγμένων­μοι­δεινῶν­ἐννοῶν­ὁ­τάλας…».
Βλέπετε, τί μεγαλεῖα ἔχει ἡ Ὀρθοδοξία μας;
Ἀπολαῦστε καὶ χαρῆτε τὴ λατρεία της.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
 «Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΖ΄ Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Λκ. 18,10-14) Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2260 9 Φεβρουαρίου 2020 πρωὶ Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ν᾽ ἀγαπήσουμε τὴν ταπείνωσι

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13)

Ὁ σκοπός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ σκο-

πὸς γιὰ τὸν ὁποῖον ἐρχόμαστε στὴν ἐκ-
κλησία εἶνε νὰ προσευχηθοῦμε. Ὁ ναός μου -
τὸ σπίτι μου, εἶπε ὁ Κύριος, θά ᾽χῃ τὸ ὄνομα
σπίτι τῆς προσευχῆς· «ὁ οἶκός μου οἶκος
προσευχῆς κληθήσεται» (Ἠσ. 56,7=Ματθ. 21,13). Πρέπει
λοιπὸν νὰ πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία ὄχι γιὰ
κανένα ἄλλο σκοπὸ ἀλλὰ γιὰ νὰ προσευχη-
θοῦμε· νὰ δοξολογήσουμε τὸ μεγαλεῖο τοῦ
Θεοῦ, νὰ τὸν εὐχαριστήσουμε γιὰ τὰ τόσα καὶ
τόσα ἀγαθὰ ποὺ μᾶς χαρίζει καθημερινῶς,
καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς συγχωρή-
σῃ τὶς πολλὲς καὶ μεγάλες ἁμαρτίες μας.
Ἀλλοίμονο ὅμως· πόσο λίγοι Χριστιανοὶ τό
᾽χουν καταλάβει αὐτὸ καὶ πηγαίνουν στὴν ἐκ-
κλησία μὲ τέτοιο σκοπό! Πολλοὶ σήμερα –κι
ἀπὸ μᾶς ποὺ μᾶς θεωροῦν πιστούς– μοιάζου-
με μὲ τὸ φαρισαῖο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελί-
ου· καὶ λίγοι, πολὺ λίγοι, πηγαίνουμε νὰ λα-
τρεύσουμε τὸ Θεὸ ὅπως πῆγε ὁ τελώνης.
Ἀλλ᾽ ἂς δοῦμε πρῶτα πῶς πῆγε στὸ ναὸ ὁ
φαρισαῖος, ἔπειτα πῶς πῆγε ἐκεῖ ὁ τελώνης,
γιὰ νὰ καταλάβουμε τέλος κ᾽ ἐμεῖς, μόνοι μας,
σὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο πρέπει νὰ μοιάζουμε,
σὲ ποιά ἀπὸ τὶς δύο τάξεις νὰ ἀνήκουμε.
***
⃝ Ὁ φαρισαῖος φτάνει στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶν-
τος. Μπαίνει μέσα μ᾽ ἕνα ὕφος ἀγέρωχο, μὲ
ἐγωισμὸ μεγάλο. Προχωρεῖ, διασχίζει ὅλο τὸ
πλῆθος, πάει καὶ στέκεται μπροστὰ - μπροστὰ
ἀπ᾽ ὅλους· κ᾽ ἐκεῖ, σὲ μιὰ θέσι περίοπτη, ὥστε
νὰ τὸν βλέπουν καὶ νὰ τὸν ἀκοῦνε ὅλοι, θ᾽
ἀρχίσῃ τὴν προσευχή του.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε προσευχὴ αὐτή· εἶνε ἕνα λι-
βάνισμα τοῦ ἐγωισμοῦ του. Ἀντὶ νὰ δοξολο-
γήσῃ τὸ Θεὸ γιὰ τὰ μεγαλεῖα του, αὐτὸς ἐκ-
θειάζει τὸν ἑαυτό του. Ἀντὶ νὰ συναισθανθῇ
τὴν ἁμαρτωλότητά του, νὰ θυμηθῇ καὶ νὰ με-
τρήσῃ τὰ ἁμαρτήματά του, αὐτὸς καυχᾶται
καὶ προβάλλει κατορθώματά του. «Νηστεύω»,
λέει, «δὶς τοῦ σαββάτου», δύο μέρες τὴν ἑ-
βδομάδα, μοιράζω στοὺς φτωχοὺς τὸ ἕνα δέ-
κατο (1/10) τῶν εἰσοδημάτων μου (Λουκ. 18,12).
Τὸ χειρότερο ποιό εἶνε· προτοῦ νὰ πῇ αὐ-
τὰ καὶ νὰ ἐξυψώσῃ τόσο πολὺ τὸν ἑαυτό του,
προηγουμένως (στ. 11) ταπείνωσε κ᾽ ἐξευτέλισε
τοὺς συνανθρώπους του. Ὑποτίθεται ὅτι τὴν
ὥρα αὐτὴ ἀπευθύνεται στὸ Θεό· ἀντὶ λοιπὸν
μπροστὰ στὸν Κύριο νὰ δείχνῃ λίγῃ συστολὴ
γιὰ τὰ κρίματά του καὶ νὰ κατηγορῇ γι᾽ αὐτὰ
τὸν ἑαυτό του, αὐτὸς ἀνοίγει τὸ στόμα καὶ κα-
τηγορεῖ τοὺς ἄλλους. Κατ᾽ αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι
γύρω του εἶνε πολὺ κατώτεροί του· εἶνε ὅλοι
«ἅρπαγες», ὅλοι «ἄδικοι», ὅλοι «μοιχοί»· ὅλοι
μιὰ ἀκαθαρσία - ἕνας βοῦρκος, καὶ μόνο ἡ ἀ-
φεντιά του εἶνε καθαρὸς καὶ ἅγιος.
Ἀλλὰ ἦταν πράγματι ἅγιος; Ὄχι. Φαινόταν,
μὰ δὲν ἦταν. Νήστευε βέβαια, προσευχόταν,
πήγαινε στὸ ναό, ἔδινε μερικὰ χρήματα· ὅλα
ὅμως αὐτὰ δὲν τὰ ἔκανε μὲ ταπείνωσι κι ἀπὸ
ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, πρὸς δόξαν
τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ γιὰ ν᾽ ἀνακου-
φίζεται ὁ φτωχὸς συνάνθρωπος· τὰ ἔκανε γιὰ
νὰ ἐπιδεικνύεται ὁ ἴδιος, νὰ τὸν θαυμάζουν
καὶ νὰ τὸν λένε ἅγιο. Μὰ ἔτσι τὰ ἔργα αὐτὰ
δὲν ἐπρόκειτο νὰ τὸν βοηθήσουν καὶ νὰ συμ-
βάλουν στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του.
Ὤ πόσο ἤλεγξε καὶ ξεσκέπασε τοὺς φαρι-
σαίους ὁ Χριστός! Μοιάζουν, εἶπε, μὲ πολυ-
τελεῖς τάφους σκεπασμένους μὲ μάρμαρο,
μὰ ὅταν σηκώσῃς τὴν πλάκα καὶ σκύψῃς νὰ
δῇς πιὸ βαθειά, θὰ πιάσῃς τὴ μύτη σου ἀπ᾽ τὴ
δυσωδία καὶ θ᾽ ἀναγκαστῇς ν᾽ ἀπομακρυνθῇς,
γιατὶ θὰ δῇς σάπιες σάρκες καὶ σκουλήκια ἀ-
κάθαρτα νὰ βόσκουν σ᾽ αὐτές (βλ. Ματθ. 23,27). Τέ-
τοιοι ἦταν οἱ φαρισαῖοι· ἀπ᾽ ἔξω φαίνονταν ἅ-
γιοι, ἀπὸ μέσα ἦταν φύσεις διεφθαρμένες.
Ἔκαναν ἐλεημοσύνη, ναί, ποιός τὸ ἀρνεῖται·
ἀλλ᾽ ἐνῷ μὲ τό ᾽να χέρι ἔρριχναν στὸ κουτὶ
τοῦ ναοῦ ἕνα, μὲ τ᾽ ἄλλο ἔκλεβαν ἑκατό. Με-
 2
λετοῦσαν τὸ Νόμο, βιβλία θρησκευτικά· καὶ στασίδια καὶ καθίσματα, ὅπως γίνεται συχνὰ
ἐνῷ στὸ στόμα εἶχαν διαρκῶς τὴ λέξι «Θεός», δυστυχῶς. Πρὸ καιροῦ μάλιστα στὴν Κέρκυρα
στὴν καρδιά τους ζοῦσε ὁ διάβολος. Ἔκαναν 2 ἔγινε καὶ ἔγκλημα· ἕνας χτύπησε καὶ σκότω-
προσευχὲς σὰν αὐτὴν ἐδῶ ἢ ἄλλες πιὸ παρα- σε κάποιον ἄλλο, γιατὶ ἐκεῖνος τοῦ εἶχε πάρει
ρυχθῇ σὲ ὅλο
τεταμένες· καὶτὸν ἐνῷ κόσμο
μὲ τὰ(βλ.χείλη
ἔ.ἀ. 24,14)·τους
καὶ πράγμα-πρόφε- τὸ καιοσύνῃ,­ἐν­ἀνδρὶ­ᾧ­ὥρισε,­πίστιν­παρασχὼν
στασίδι καὶ δὲν ἔβγαινε ἔξω νὰ μπῇ αὐτός!
τι κηρύχθηκε
ραν λόγια ἱερά, σὲἡὅλεςψυχήτὶς τουςἠπείρους
ζητοῦσε καὶ σήμε- πᾶσιν­ἀναστήσας­αὐτὸν­ἐκ­νεκρῶν»
ἐκδίκη- Ἀλλοίμονο, μᾶς ἔφαγε ἡ ἐπίδειξι! Ἐπίδειξι (Πράξ. 17,31).ἔ-
ρα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο
σι καὶ ἀφανισμὸ τῶν ἀντιθέτων τους. εἶνε μεταφρα σμένο σὲ ξω, ἐπίδειξι καὶ μέσα*στὸ * * ναό;
χίλιες
Ἔτσιγλῶσσες. εἶνε καὶ σήμερα Προεῖπε, ὅτι πολλοὶ
ὡρισμένοι ἐχθροὶ ⃝ Εἶνε
λεγόμενοι λοιπόν,ὅμως
Ὁ τελώνης ἀγαπητοί μπῆκε μου, βέβαιο - βεβαι-
μὲ ταπείνωσι. Πιά-
θὰ πολε μήσουν τὴν Ἐκκλησία του, ἀλ λὰ
χριστιανοί. Ἐκκλησιάζονται· καὶ ἐνῷ μέσα στὴν νει μιὰ γωνιά, νὰ μὴν τὸν βλέπουν, ὅλοι ότατο ὅτι θὰ γίνῃ ἡ μέλλουσα κρίσις.κ᾽ Ἀλλ᾽
ἔχει τὰ ἐ-
θὰ συντριβοῦν
ἐκκλησία τὴν ὥρα καὶτῆςθὰ πέσουν (βλ. ἔ.ἀ. 16,18. Λουκ. 20,18·
θείας λειτουργίας μαζὶ βλ. μάτια
ὰν εἶνε τότε πῶς
ἔτσι,Θεωρεῖ
κάτω. τὸν ἐμεῖς
ἑαυτό ζοῦμε
του ἀ διάφοροι,
ἁμαρτω λό,
&μὲ
Πράξ.τὸν
9,5· 26,14). Καὶ πράγματι· βλέπουμε ὅτι πολλοὶ
ἱερέα λένε τὸ «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἀνάξιο καὶ ν᾽ ἀτενίσῃ τὰ ἅγια. σὰν νὰ μὴν πρόκειται νὰ κριθοῦμε καὶ νὰ δώ-
πολέμησαν
ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ τὴν ὁμολογήσωμεν»,
Ἐκκλησία, ἀλλὰ τίποτε δὲν προλα- δὲν ἔ- σουμε Χτυπάειλόγοτὸ τῶν πράξεών
στῆθος, ἐκεῖμας; πού ᾽νε ἡ καρδιά
χουν κατορθώσει· αὐτοὶ μὲν διασκορπίζονται
βαίνουν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ ναὸ κ᾽ εἶνε ἕτοιμοι (αὐτὴ ποὺ τόσες φορὲς ἐπιθυμεῖ Λιγόστεψε δυστυχῶς ἢ ἔσβησε τὸ –ἀλλοίμο-
κακό), καὶ
σὰνφιλονικήσουν
νὰ ἄχυρα στὸν ἄνεμο καὶ σὰν καπνὸς
γιὰ τὸ ἐλάχιστο, γιὰ τὴνστὸν πα- λέει νο– μέσα στὰ στήθη
μιὰ προσευχὴ πολὺμαςσύντομηἡ πίστι στὴν ἀλλὰαἰώνιο
γεμά-
ἀέρα, ἐνῷ ἡ πίστι στὸ Χριστὸ μένει σὰν δέν
ραμικρὴ ὑλικὴ ζημιά. Νηστεύουν Τετάρτη καὶ τη νόημα· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτω- - ζωή; Σὲ παλαιότερα χρόνια, λόγῳ ἀμαθείας,
τρο ἀειθαλές,
Παρα σκευή· καὶ ποὺ ἐνῷ ἡ δὲνῥίζαἀγγίζουν
του εἶνε ἐπ᾽ μέσα στὴν δὲν
οὐδενὶ ἀκουγόταν
λῷ» (Λουκ. 18,13). Δηλαδή·συχνὰ Θεέ κήρυγμα·
μου, ἐγὼπίστευαν
δὲν ἔχω νὰ ὅ-
καρδιά· κι ὅ,τι εἶνε ῥιζωμένο στὴν καρδιά,
κρέατα καὶ ψάρια, εἶνε ὅμως ἕτοιμοι σὰν καρ- σοῦ παρουσιάσω τίποτα καλό, ἔργα ἀρετῆς.δὲν μως οἱ πρόγονοί μας στὴν αἰώνιο ζωή. Στοὺς
ξερριζώνεται.
χαρίες νὰ δαγκώσουν Προεῖπεσάρκες καὶ κάποιες ἀνθρώπων, λεπτομέ- νὰ ναοὺςὍλη ἡ ἦταν ζωή μου συχνὰ δὲνζωγραφισμένη
εἶνε παρὰ μιὰ ἀκαθαρσία, στὸ νάρθη-
ρειες· εἶπε π.χ. ὅτι ἡ χειρονομία τῆς ἐνάρε-
φᾶνε τὸν κόπο καὶ τὸν ἱδρῶτα ἑνὸς φτωχοῦ. ἕνας βόρβορος. Ξυπνάω - κοιμᾶμαι, σηκώνο- κα ἡ παράστασι τῆς μελλούσης κρίσεως· τὴν
της ἐκείνης γυναίκας ποὺ τοῦ ἄλειψε μὲ μύ-
Αὐτὸς εἶνε ὁ φαρισαῖος κάθε ἐποχῆς. Εἶνε μαι - περπατῶ, τρώω - πίνω, μιλάω - δουλεύω· ἔβλεπαν ὅλοι, διδάσκονταν, φοβοῦν ταν καὶ
ρο τὴν κεφαλὴ καὶ τὰ πόδια θὰ μνημονεύεται
γεμᾶτος ἐλαττώματα καὶ κακίες, καὶ ὅμως νο- παντοῦ καὶ πάντα κατεργάζομαι τὴν ἁμαρτία. ἀ πέφευγαν τὰ ἁμαρτήματα. Ὅ ταν κανεὶς ἔχῃ
παντοῦ
μίζει πὼς ὅπουεἶνε κηρυχθῇ
ὁ ἁγιώτερος τὸ εὐαγγέλιο
στὸν κόσμο. τῆςΠερι σω-- Θεέ στὸ νοῦ μου,του ὅτι θὰ
ἐλέησέ με. δικαστῇ,
Ἂν μὲ δικάσῃς θὰ δώσῃαὐστηρά,
λόγο γιὰ
τη ρίας (βλ. Ματθ. 26,7-13. Μᾶρκ. 14,3-9)· καὶ πράγματι, ἐνῷ
φρονεῖ καὶ σιχαίνεται τὸν ταλαιπωρημένο ἁ- κατὰ τὸ νόμο σου μοῦ ἀξίζει τιμωρία, θάνα- ὀ - τὶς πράξεις του, ἡ σκέψι αὐτὴ τὸν συγκρατεῖ,
νόματα καὶΔὲν
μαρτωλό. πράξεις βασιλισσῶν
καταδέχεται ὄχι νὰ καὶτὸν πριγκιπισ
πλησι-- τος. δὲν τὸν Ζητῶ ἀφήνει
λοιπὸν νὰτὸ ἐγἔλεός
κληματήσῃ. σου. Ἐγὼ ὁ μεγά-
σῶν ἔχουν λησμονηθῆ, ἡ πρᾶξι τῆς
άσῃ καὶ νὰ τοῦ πῇ μιὰ λέξι παρηγοριᾶς, ἀλλὰ λος κατάδικος, μιά ἐλπίδα ἔχω·γυναίκας Μᾶς περιμένει δικαστήριο. Ἐκεῖ δὲν ἔχουν
τὸ ἔλεός σου.
αὐτῆςνὰ
οὔτε ἀκούγεται
τὸν σκεφτῇ παντοῦ
ἢ νὰ τοῦ σὲ ὅλη ῥίξῃτὴ ἕνα χριστια-
βλέμ- πέρασι Ἔτσιοἱ δικαιολογίες καὶ
προσευχήθηκε τὰ ψέματα.
ὁ τελώνης. ΚαὶἘκεῖὁ Κύ- ὁ
νοσύνη.
μα συμπαθείας. Χριστὸς θὰ ξεσκεπάσῃ
ριος ἄκουσε τὴν προσευχή του. Τὴν ἄκουσε, τὰ πάντα, καὶ τὰ μάτια
Γιατί
Ὁ Θεὸς τὰ ὅμως
εἴπαμεμισεῖ ὅλα καὶ αὐτά; Γιὰ νὰ βεβαιω-
ἀποστρέφεται τέ- γιατὶ ἦταν ὅλοκαὶ
τῶν ἀγγέλων τῶν ἀνθρώπων
ταπείνωσι· ἀνέβηκεθὰ βλέπουν
στὸ θρόνο
θοῦμε ὅτι,
τοιους ὅπως ὅλα τὰτύπους
θρησκευτικοὺς ἄλλα ποὺ ὅ,τι ἐδῶ
προεῖπε ὁ του σὰν θυμίαμα καθαρό, εὔοσμο.
μὲ παρόμοιες μένει τώρα κεκαλυμμένο καὶ ἄγνω-
Χριστὸς
ἐκδηλώσεις. ἔγιναν Ὅλες καὶ οἱ πραγματοποιήθηκαν
προσευχές τους, ὅλες μέ- στο. Ἐκεῖ δὲν μπορεῖς νὰ διορίσῃς κάποιον
⃝ Νὰ μοιάσουμε
συνήγορο γιὰ νὰκ᾽σὲ ἐμεῖς στὸν τελώνη,
ὑπερασπίσῃ καὶ νὰ μᾶςδικαι-λέ-
χρι λεπτομερειῶν, ἔτσι
οἱ ἐλεημοσύνες τους, ὅλες οἱ νηστεῖες τους, ει καὶ ὁ βαρυσήμαντος
ὁ Κύριος. Ὄχι βέβαια στὴν προηγούμενη
ὅλη ἡ θρησκευτικότητά
λόγος του, ἡ μεγάλη προαναγγελία τους εἶνε στὰ του,μάτιαπερὶ ολογήσῃ τὰ ἁμαρτήματά σου.
ζωή του, ἀλλὰ φοβερό!
Δικαστήριο στὴ μετάνοια, στὴν ταπείνω σι,
του
τῆς σὰν Μελλού μιὰ ἀκαθαρσία,
σης Κρίσεως, θὰ πραγματοποι-
ἡ χειρότερη ἀκαθαρ- στὴν Τρέμεις, ἀδελφέ μου,
προσευχή του. Ἔτσι νὰ προσ ευχώ μαστε·
ηθῇ ποὺ
σία, ὁπωσδήποτε.
ὄζει, βρωμάει. ὅταν ἐδῶ τὸ ἁρμόδιο ὄργανο μᾶς κοινοποιῇ
καὶ κατ᾽ ἰδίαν, καὶ δημοσίως στὸ ναό, καὶ ἰδί-
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε· «Ἔρχεται­ὥρα­ἐν­ᾗ πρόσκλησι καὶ μᾶς εἰδοποιῇ ὅτι τὴν ὡρισμέ-
⃝ Ἡ προσευχὴ τοῦ Τελώνου διαφέρει τελεί- ως στὴν θεία λειτουργία τῆς Κυριακῆς.
πάντες­οἱ­ἐν­τοῖς­μνημείοις­(=ὅλοι οἱ νεκροί) νη ἡμέρα θὰ δικαστοῦμε. Μὰ πολὺ περισσό-
ως ἀπὸ τὴν προσευχὴ τοῦ φαρισαίου. Ἀκοῦ- τερο πρέπει νὰ τρέμουμε *** γιατὶ ὁ Θεὸς μᾶς
ἀκούσονται­τῆς­φωνῆς­αὐ­τοῦ­(=τοῦ­υἱοῦ­τοῦ
στε, ἀδελφοί μου, πῶς προσεύχεται ὁ Τελώνης εἰδοποιεῖ Ἂς ἀγαπήσουμε,ὅτι τὴν ἡμέρα τῆςμου,
ἀδελφοί τὴν ταπείνω
Κρίσεως θὰ κλη--
ἀνθρώπου),­καὶ­ἐκ­πορεύσονται­οἱ­τὰ­ἀγαθὰ
καὶ διδαχθῆτε ἀπ᾽ αὐτὸν τρόπο λατρείας. σι· αὐτὴ σὰν μαγνήτης ἑλκύει ὅλες τὶς εὐλογί-
ποιήσαντες­εἰς­ἀνάστασιν­ζωῆς,­οἱ­δὲ­τὰ­φαῦ­- θοῦμε νὰ δώσουμε λόγο γιὰ τὶς πράξεις μας,
Μπαίνει πρῶτα - πρῶτα αὐτὸς στὸ ναὸ μὲ ες τοῦ οὐρανοῦ. Νὰ μισήσουμε τὴν ὑπερηφά-
λα­πράξαν­τες­εἰς­ἀνάστασιν­κρίσεως» (Ἰω. 5,28-29). τὰ λόγια μας, τὶς σκέψεις μας.
φόβο Θεοῦ. Ξέρει, ὅτι δὲν πηγαίνει οὔτε σ᾽ ἕ- νεια· αὐτὴ ἀπομακρύνει
Ἀδελφοί μου, δὲν λέω τὸπερισσότερα,
ἔλεος τοῦ Κυρίου, γιατὶ
Θ᾽ ἀναστηθοῦν, λοιπόν, ὅλοι οἱ νεκροί, γιὰ νὰ
να σπίτι οὔτε σὲ κάποιο κέντρο ἐπιδείξεως· κάνει τὸν ἄνθρωπο παιδὶ τοῦ διαβόλου.
κριθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς ζῶντας καί, ἀνάλογα μὲ ὅπως εἶπα στὴν ἀρχὴ σήμερα χρειάζονται ὄχι
νιώθει, ὅτι εἰσέρχεται στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου. λόγια
τὰ ἔργα τους, οἱ μὲν δίκαιοι ν᾽ ἀπολαύσουν
Οἱ ταπεινοὶ
ἀλλὰ δάκρυα. εὐλογοῦνται Τὰ δάκρυα ἀπὸ ὅμως
τὸ Θεό, τῆςοἱμε- ὑ-
Ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς Χριστιανός. Ἂν διστάζῃ ἕ- τανοίας περήφανοι ἔχουν τιμωροῦνται.
δυστυχῶςἩστερέψει. ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ξε-
αἰώνια ζωὴ στὸν παράδεισο, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ
νας στρατιώτης τὴν ὥρα ποὺ εἶνε ὑποχρεω- σπάει ἐναντίον τῶν
Τόσο μόνο θὰ πῶ καὶ θὰ κλείσω. ὑπερηφάνων σὰν κεραυ-
Ὅταν ἀ-
γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν αἰωνίως στὴν κόλασι.
μένος ν᾽ ἀνεβῇ τὰ σκαλοπάτια τῶν ἀνακτό- νός. Ὅπως ὁ κεραυνὸς
κοῦμε στὴν ἐκκλησία τὴν αἴτησι «Χριστιανὰ ἀπειλεῖ κυρίως τὰ ὑ-
ρωνΤὴν καὶ θεμελιώδη
νὰ παρουσιαστῇ αὐτὴν ἀλήθεια μπροστὰ μετὰ στὸν τὸνἀνώ- Κύ- ψηλότερα δέντρα καὶ τὰ ὑψηλότερα κτήρια,
ριό τὰ­ τέλη­ τῆς­ ζω­ῆς­ ἡμῶν,­ ἀνώδυνα,­ ἀνεπαί-
τατομας ἄρχον Ἰησοῦν
τα, μὲΧριστὸν πολὺ μεγα κήρυξαν
λύτερο καὶ ὅλοι οἱ ἔτσι
σεβασμὸ σχυν­καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου πέφτει σ᾽ αὐτοὺς
τα,­εἰρηνικὰ­καὶ­καλὴν­ἀπολογίαν­τὴν­ἐπὶ
ἅγιοι ἀπόστολοι.
πρέπει νὰ μπαίνῃ Λόγου στὸν ὀρθό χάριν δοξο ὁ ἀπόστολος
ναὸ ὁ Χρι- ποὺ φέρονται ἐγωιστικά, ἀλαζονικά, καὶ νομί-
Παῦλος, ὅτανὥρα μίλησε τοῦ­φοβεροῦ­βή­ ματος­τοῦ­Χριστοῦ» (θ. Λειτ. πλη-
στιανὸς τὴν τῆςστὴν ἈθήναΔὲν
λατρείας. ἐπάνω στρέφε- στὸν ζουν πὼς εἶνε ἀνώτεροι
ρωτ.), ἂς παρακαλοῦμε τὴν Παναγία Θεοτόκο νὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Ἄρειο
ται δεξιὰ Πάγο, εἶπε· Ὁ Θεὸς
κι ἀριστερὰ νὰ δῇἔχει ποιός καθορίσει
μπαίνει,μιὰ τί μεσιτεύῃ
Ἂν θέλουμε νὰ μᾶς ἂς τα-
ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία πρόκειται νὰ κρίνῃ τὸν ζητώντας νὰ ἐλεήσῃ
μᾶς ἐλεή ὁ σῃ
Θεός,
ὁ Κύριος·
φοράει, ἢ τί συζητοῦν οἱ ἄλλοι. πεινωθοῦμε.
νὰ μᾶς κατατάξῃ Ἂς ποῦμε ὄχι «ἐξ­ κ᾽ ἐμεῖς σὰν τὸν τελώ-
εὐ­ωνύμων», ἀλλὰ
κόσμο
Μπῆκε μὲ δικαιοσύνη·
λοιπὸν ὁ τελώνης ὡς κριτὴ μὲ ἔχειεὐλάβεια ὁρίσεικαὶ ἕ- νη «Ὁ Θεός, ἱλάσθητι ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς».
ναν ἄνδρα (τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸκικαὶ Λό-- «ἐκ­δεξιῶν» του (Ματθ. 25,33 κ.ἑ.), καὶ ν᾽ ἀ κούσουμε
φόβο. Δὲν ζητάει νὰ ἐπιδειχθῇ. Ἔτσι ὁ Χρι κ᾽ ἐμεῖς τὴν οὐράνια φωνή του «Δεῦτε­οἱ­εὐ­
γο του)· καὶ
στιανός. Δὲνγιὰ νὰ βεβαιώσῃ
ζητάει θέσεις, δὲν ὅλους φιλονικεῖὅτι αὐτὸ (†) ἐπίσκοπος
γιὰ λογη­μένοι­τοῦ­πατρός­μου,­κληρονομήσατε Αὐγουστῖνος-
θὰ πραγματοποιηθῇ, τὸν ἄνδρα αὐτόν, ποὺ οἱ
ἄνομοι τὸν θανάτωσαν, ὁἈνάγνωσις, Θεὸςμεταφορὰτὸν ἀσὲνέστησε τὴν­ἡ­τοι­μασμένην­ὑμῖν­βασιλείαν­ἀπὸ­κατα-
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 13-2-1938.
ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 27-12-2019.

ἐκ νεκρῶν. ἘπὶΤὸλέξει· βολῆς­κόσμου» (ἔ.ἀ. 25,34)· ἀμήν.

φυλλάδιο«ἔστησεν­ἡμέραν», λέ- Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ 22183 – Κατερίνη,
ει, «ἐν­ᾗ­μέλ­λει­κρίνειν­τὴν­οἰκουμένην­ἐν­δι- μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://www.iskiriaki.com
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 7-3-1937.
Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 30-12-2019.
 «Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΖ΄ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου (Λουκ. 15,11-32)
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2263
Ἡ πεῖνα τοῦ ἀσώτου
Δ
ύο, ἀγαπητοί μου, δύο δρόμοι ὑπάρχουν
στὴ ζωή, κι ὁ καθένας καλεῖται νὰ διαλέ-
ξῃ ποιόν ἀπὸ τοὺς δυὸ θ᾽ ἀκολουθήσῃ.
Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας τό ᾽λεγαν μὲ ἕνα
μῦθο. Ὁ Ἡρακλῆς, λέει, βρέθηκε στὸ σταυρο-
δρόμι τῆς ζωῆς. Ἐκεῖ δύο γυναῖκες, ἡ Ἀρετὴ
καὶ ἡ Κακία, τὸν καλοῦσαν καθεμιὰ στὸ δικό
της δρόμο. Ὁ Ἡρακλῆς στὸ δίλημμα, ποιόν ἀ-
πὸ τοὺς δύο δρόμους ν᾽ ἀκολουθήσῃ, ἀπήν-
τησε διαλέγοντας τὸ δρόμο τῆς Ἀρετῆς.
Τὸ Εὐαγγέλιο ὅμως δὲν λέει μύθους. Ἐκεῖ
ὁ Χριστὸς ἀκοῦμε νὰ μᾶς λέῃ καθαρά· «Εἰσ-
έλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ
πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς
τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμε-
νοι δι᾽ αὐτῆς. Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη
ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι
εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. 7,13-14).
Ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους ποὺ ὑπάρχουν στὴ
ζωὴ ὁ ἕνας εἶνε ὁ ἀγαθὸς καὶ ὀρθός, ὁ δρό-
μος τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἄλλος εἶνε τοῦ σατανᾶ, ὁ
δρόμος τοῦ κακοῦ. Ὁ δρόμος τῆς κακίας εἶνε
εὔκολος, εὐχάριστος, πλατύς, κατηφορικός·
εἶνε στολισμένος μὲ γαρύφαλλα καὶ τριαντά-
φυλλα καὶ σ᾽ ὅλο τὸ μῆκος του ἀντηχοῦν μου-
σικὲς καὶ τραγούδια· πολλοὶ φίλοι εἶνε πρό-
θυμοι καὶ ἕτοιμοι νὰ σὲ συνοδεύσουν σ᾽ αὐ-
τόν· καὶ σοῦ ὑπόσχονται, ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς
θὰ σὲ βγάλῃ στὸ περιβόλι τῆς χαρᾶς.
Ἀντίθετα ὁ ἄλλος δρόμος, ὁ δρόμος τοῦ ἀ-
γαθοῦ, εἶνε στενός, τραχύς, δύσβατος καὶ ἀ-
νηφορικός. Μοιάζει μὲ τὸ δρόμο ποὺ ὡδηγοῦ-
σε στὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ τὸν ἀνέβηκε ὁ
Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς φορτωμένος τὸ
σταυρό. Εἶνε δρόμος γεμᾶτος πέτρες, ἀγκά-
θια καὶ τριβόλια, ποὺ πληγώνουν καὶ πονοῦν.
Τὸν πρῶτο δρόμο, τῆς κακίας, τὸν ἀκολου-
θοῦν πολλοί. Τὸν δεύτερο, τὸ δρόμο τῆς ἀ-
ρετῆς, τὸν βαδίζουν λίγοι, πολὺ λίγοι. Ἀλλὰ
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
16 Φεβρουαρίου 2020 Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
«Ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκεί-
νην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι» (Λουκ. 15,14)
τὸ τέρμα τοῦ πρώτου εἶνε τὸ βάραθρο, ἡ κα-
ταστροφή, ὁ ᾅδης· τὸ τέλος τοῦ δευτέρου εἶ-
νε ἡ αἰώνιος ζωή, ὁ παράδεισος.
Κι ὅτι ἔτσι εἶνε τὰ πράγματα τὸ βεβαιώνει
ὁ σημερινὸς ἄσωτος τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου.
Τὸ παιδὶ αὐτὸ ἔφυγε ἀπ᾽ τὸ πατρικό του σπίτι
μὲ σκοπὸ νὰ βρῇ καὶ ν᾽ ἀπολαύσῃ χαρά. Ἀλλ᾽
ἀντὶ χαρὰ συνάντησε λύπη. Καὶ κατήντησε αὐ-
τός, παιδὶ ἑνὸς πλουσίου, νὰ γίνῃ ζητιάνος,
χοιροβοσκός· αὐτός, ποὺ ζοῦσε σὲ παλάτι, νὰ
κοιμᾶται στὸ στάβλο. Καὶ ἂν δὲν μετανοοῦσε
καὶ δὲν ἐπέστρεφε στὸ σπίτι τὸ πατρικό, θὰ
πέθαινε μέσα στὸ βρωμερὸ στάβλο καὶ τὸ
σῶμα του θά ᾽μενε ἄταφο.
***
Ὁ ἄσωτος ὅμως αὐτός, ἀγαπητοί μου, ποὺ
τόσο ζωντανὰ μᾶς ζωγραφίζει στὴν παραβολή
του ὁ Χριστός, δὲν εἶνε ὁ μόνος. Κοντὰ σ᾽ αὐ-
τὸν ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἡ ἐποχή μας
–ἀλλοίμονο– εἶνε ἐποχὴ ἀσωτίας. Λίγοι ἔμει-
ναν, πολὺ λίγοι, στὸ παλάτι τοῦ Χριστοῦ. Οἱ
περισσότεροι, ἑκατομμύρια ἀμέτρητα, μὲ ὄ-
νειρο τὴν εὐτυχία ἐγκαταλείπουν τὸ σπίτι
τοῦ Πατέρα, παίρνουν τοὺς δρόμους καὶ τὰ
σοκάκια τῆς ἁμαρτίας, τὸ ὄνειρό τους ἐξα-
νεμίζεται, καὶ ζοῦν σὲ θλῖψι καὶ στέρησι. Αὐ-
τοὶ εἶνε οἱ σύγχρονοι ἄσωτοι. Θέλετε νὰ σᾶς
ἀναφέρω μερικοὺς ἀπὸ αὐτούς;
 Ἄσωτος εἶνε π.χ. ὁ οἰκογενειάρχης ἐκεῖνος
πού, ἐνῷ ἔχει γυναῖκα καὶ παιδιά, τοὺς ἀφή-
νει καὶ τρέχει στὰ σπίτια τῆς ἁμαρτίας, στὶς
πόρτες τῆς κολάσεως, στὸ στάβλο τοῦ διαβό-
λου· καὶ μολονότι ἡ κοινωνία βοᾷ, οἱ ἄγγελοι
κλαῖνε καὶ ἡ οἰκογένειά του δυστυχεῖ, αὐτὸς
δὲν ἐννοεῖ νὰ γυρίσῃ στὸ σπίτι του.
 Ἄσωτη εἶνε ἡ γυναίκα ποὺ ἄφησε τὸν ἄντρα
καὶ τὰ παιδιά της καὶ χρόνια τώρα ζῇ στὴν πα-
ρανομία, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται οὔτε γιὰ τὴν
ψυχή της οὔτε γιὰ τὰ παιδιά της οὔτε γιὰ τὸν
 ἄντρα της, οὔτε ἐπὶ τέλους γιὰ τὴν κοινωνία 2 του· θὰ μᾶς στείλῃ μιὰ στέρησι σοβαρή, μιὰ
ποὺ
ἄντρα της,τὴν ἔχει
ποὺ οὔτε γραμμένη
τὴν ἔχει ἐπὶ γραμμένη στὸ
τέλους γιὰστὸ μαῦρο πίνακα.
τὴνμαῦρο κοινωνία πίνακα. θλῖψι μεγάλη· θὰ μᾶςμιὰ στερήσῃ ἀπὸ πολλὰἀπὸ ση-
2 του· θὰθλῖψι μεγάλη·
μᾶς στείλῃ θὰ μᾶς στερήσῃ
στέρησι σοβαρή, πολλὰ ση-
μιὰ
 Ἄσωτος
ἄντρα
ποὺ τὴν ἔχει της, εἶνε
Ἄσωτοςοὔτε τὸ
γραμμένη παιδὶ
ἐπὶ
εἶνε τὸστὸ ποὺ
τέλους παιδὶ δὲν
γιὰ
μαῦρο ἀκούει
τὴν
ποὺ πίνακα. πατέ-
κοινωνία
δὲν ἀκούει πατέ- μαντικὰ
του· θὰ
θλῖψι μεγάλη· πράγματα,
μᾶς
μαντικὰθὰ στείλῃ πράγματα,ἀναγκαῖα
μιὰ
μᾶς στερήσῃ στέρησι γιὰ
ἀναγκαῖα τὴ ζωή.
σοβαρή,
ἀπὸ πολλὰ γιὰ τὴση- μιὰζωή.
ρα
ποὺ
ἄντρα καὶ
Ἄσωτοςτὴν μάνα,
ραἔχει
της, συναναστρέφεται
οὔτε
εἶνε
καὶ γραμμένη
τὸἐπὶ
μάνα, παιδὶ
τέλους στὸ δὲν
ποὺ
συναναστρέφεται γιὰ μὲ
μαῦρο τὴν
ἀκούεικακὲς
πίνακα.
κοινωνία
πατέ-
μὲ πα-
κακὲς θλῖψι
2 του· Ὁ ἄσωτος
πα-
μαντικὰ θὰμεγάλη·
μᾶς δὲν
Ὁ ἄσωτος θὰἄκουσε
στείλῃ
πράγματα, μᾶς δὲν
μιὰ
ἀναγκαῖα κανέναν.
στερήσῃ
ἄκουσε
στέρησι γιὰἀπὸ Μάταια
τὴπολλὰ
κανέναν.
σοβαρή,ζωή.Μάταια πα-
ὁ μιὰ
ση- ὁ πα-
ρέες,
 Ἄσωτος
ποὺ
ρα καὶτὴνδὲν ἐννοεῖ
ἔχει
μάνα,
ρέες, εἶνε γραμμένηνὰπαιδὶ
τὸἐννοεῖ συμμαζευτῇ.
συναναστρέφεται
δὲν ποὺ
στὸ δὲνμὲ
μαῦρο
νὰ συμμαζευτῇ. ἀκούειπίνακα.
κακὲς πατέ-πα- τέρας, μαντικὰ
θλῖψιὉ ἄσωτος ἄδικα
πράγματα,
τέρας,
μεγάλη· ἡθὰ
δὲν μάνα
ἄκουσε
ἄδικα μᾶς ἡτὸν
ἀναγκαῖαμάνα συμβούλευαν·
κανέναν.
στερήσῃ τὸν γιὰ
ἀπὸ ζωή.ὁτ᾽ση-
τὴπολλὰ
συμβούλευαν·
Μάταια ἀ- τ᾽ ἀ-
πα-
ἄντρα
ρα
ρέες,Ἀλλὰ
καὶδὲν
Ἄσωτος της,
μάνα, οὔτε
ἄσωτοι
εἶνε
ἐννοεῖ
Ἀλλὰ ἐπὶ
δὲν τέλους
παιδὶ
συναναστρέφεται
τὸ νὰ
ἄσωτοι εἶνε ποὺ
συμμαζευτῇ.
δὲν μόνο γιὰ
δὲν τὴν
εἶνεαὐτοί·
μὲ
ἀκούει
μόνο κοινωνία
κακὲς ὑπάρ-
πατέ-
αὐτοί· πα- ὑπάρ- δέρφια,
του·
τέρας,Ὁ ἄσωτος
μαντικὰ θὰ μᾶς
ὅλοι
δέρφια, δὲν
στείλῃ
πράγματα,
ἄδικα οἱ
ἡ ὅλοιοἰκιακοί,
ἄκουσε
μάνα μιὰ
ἀναγκαῖα
οἱτὸν κανέναν.
στέρησι
ὣς
οἰκιακοί, καὶγιὰαὐτοὶ
συμβούλευαν· ὣςσοβαρή,
Μάταια
τὴκαὶ ζωή.οἱαὐτοὶὑτ᾽πη-
ὁ πα-
μιὰἀ- οἱ ὑπη-
ποὺ
χουν
ρέες,
ραἈλλὰ τὴνκαὶ
δὲν
καὶ μάνα, ἔχει
πολλοὶ γραμμένη
ἐννοεῖ
ἄσωτοι
χουν καὶ ἄλλοι·
νὰ κιστὸ
συμμαζευτῇ.
συναναστρέφεται
δὲν εἶνε
πολλοὶ μόνο
ἄλλοι· μαῦρο
ἀνάμεσά μὲ
αὐτοί·
κι ἀνάμεσάπίνακα.
τους
κακὲς ὑπάρ-
ὑπάρ- πα- ὑπάρ-
τους ρέτες
τέρας,
θλῖψι
δέρφια, μεγάλη·
Ὁ ἄσωτος τοῦ
ἄδικα
ρέτες ἡθὰ
ἀρχοντικοῦ
ὅλοιδὲν τοῦ
οἱ μάνα
μᾶς
ἄκουσε
οἰκιακοί, στερήσῃ
ἀρχοντικοῦτὸν τὸν
κανέναν. παρα
συμβούλευαν·
ὣς καὶ ἀπὸ
τὸν κα πολλὰ
λοῦσαν
Μάταια
αὐτοὶπαρα οἱκα ση-
τ᾽
ὁὑπη-νὰ
πα-ἀ-
λοῦσαν νὰ
χειἌσωτος
ρέες,
χουν καὶφόβος
Ἀλλὰ δὲν
χει εἶνε
μήπως
ἄσωτοι
ἐννοεῖ
πολλοὶ
φόβος τὸ δὲν
νὰπαιδὶ
εἴμαστε
ἄλλοι·
μήπως εἶνεποὺ
συμμαζευτῇ. δὲν
κ᾽
μόνο
κι ἀνάμεσά
εἴμαστε τουςἀκούει
ἐμεῖς,
αὐτοί·
κ᾽ ἐμεῖς, πατέ-
ἀδελφοί
ὑπάρ-
ὑπάρ- ἀδελφοί δέρφια,
μαντικὰ
μείνῃ
τέρας,
ρέτες τοῦ κοντάπράγματα,
ὅλοι
ἄδικα
μείνῃ τους.
οἱ
ἀρχοντικοῦ
κοντά οἰκιακοί,
ἡ μάνατους. ἀναγκαῖα
Τίποτε.τὸν ὣς Θὰ καὶ
τὸνσυμβούλευαν· γιὰ
παρακα
Τίποτε. φύγω! τὴ
αὐτοὶ
Θὰ ζωή.
εἶπε.
λοῦσαν οἱ
φύγω! ὑ πη-
Καὶ
ἀεἶπε.
τ᾽ νὰ - Καὶ
ρα
μου.
χουν
χει καὶ
Ἀλλὰ
φόβος μάνα,
Διότι
καὶ ἄσωτοι
μου. συναναστρέφεται
ἄσωτος
πολλοὶ
μήπως
Διότι λέγεται
ἄλλοι·
δὲν εἶνε
εἴμαστε
ἄσωτος ἐκεῖνος
κι ἀνάμεσά
μόνο
κ᾽
λέγεται μὲ
ἐμεῖς, κακὲς
ποὺ
τους
αὐτοί· ὑπάρ-
ὑπάρ-
ἀδελφοί
ἐκεῖνος πα-
ἀσω- ποὺ ἀσω- ρέτες
μείνῃὉ ἄσωτος
ἔφυγε.
δέρφια, Ἀλλ᾽
τοῦὅλοι
ἔφυγε.
κοντά δὲν
ὅταν
ἀρχοντικοῦ
οἱἈλλ᾽
τους. ἄκουσε
αἰσθάνθηκε
οἰκιακοί,ὅταν
Τίποτε. κανέναν.
τὸν ὣς παρα
καὶ
αἰσθάνθηκε
Θὰ τὴν
φύγω! Μάταια
κα
αὐτοὶπεῖνα,
λοῦσανοἱ ὁὑ
τὴν
εἶπε. πα-
τότε
πη-
νὰ τότε
πεῖνα,
Καὶ
ρέες,
τεύει,
χει φόβος
χουν
μου. σπαταλᾷ
δὲν
καὶ
Διότι ἐννοεῖ
μήπως
πολλοὶ
τεύει, ἄσωτος καὶ
σπαταλᾷνὰ
ἄλλοι· καταστρέφει,
συμμαζευτῇ.
εἴμαστε
λέγεται καὶ
κι κ᾽ ἐμεῖς,
καταστρέφει,
ἀνάμεσά
ἐκεῖνος ὅ,τι
τους πολύτι-
ἀδελφοί
ποὺ ὅ,τι πολύτι-
ὑπάρ-
ἀσω- τέρας,
θυμήθηκε
ρέτες
μείνῃ κοντά
ἔφυγε. ἄδικα
τοῦ ἡ
τὸὅταν
ἀρχοντικοῦ
θυμήθηκε
Ἀλλ᾽ μάνα
πατρικὸ
τους. τὸν
Τίποτε.
αἰσθάνθηκε
τὸ σπίτι
τὸν Θὰ
πατρικὸ συμβούλευαν·
καὶ
παρα ἐπέστρεψε.
φύγω!
σπίτι
τὴν καπεῖνα, εἶπε.
λοῦσαν
καὶ τ᾽ ἀ-
Καὶ
νὰ
ἐπέστρεψε.
τότε
μο
μου.
χει
τεύει, τοῦ
Ἀλλὰ
φόβος ἔδωσε
Διότι
μοἄσωτοι
σπαταλᾷ ἄσωτος
τοῦ
μήπως ὁ Θεὸς·
ἔδωσεδὲν
καὶ εἶνε
ὁἀντὶ
λέγεται
εἴμαστε Θεὸς·
καταστρέφει, μόνο
νὰ τὸαὐτοί·
ἐκεῖνος
κ᾽ ἐμεῖς,
ἀντὶ χρησιμοποι-
νὰποὺ
ὅ,τι ἀσω- δέρφια,
ὑπάρ-
πολύτι-
ἀδελφοί
τὸ χρησιμοποι- μείνῃΑὐτὸ
ἔφυγε.
θυμήθηκε κοντάἐπαναλαμβάνεται
ὅλοι
Ἀλλ᾽
Αὐτὸ οἱ
ὅταν
τὸτους. οἰκιακοί,
αἰσθάνθηκε
ἐπαναλαμβάνεται
πατρικὸ Τίποτε. σπίτι ὣς καὶ
Θὰ καὶ
καὶ σὲ
τὴναὐτοὶ
φύγω! ἄλλες
πεῖνα,
ἐπέστρεψε.
καὶ οἱ πε
εἶπε.
σὲ ὑἄλλες
πη-
ρι- περι-
τότε
Καὶ
χουν
ήσῃ
τεύει,
μο τοῦ
μου. καὶ
γιὰ σπαταλᾷ
πολλοὶ
τὸ
ἔδωσε
Διότι
ήσῃ καλὸ
γιὰὁτὸ
ἄσωτος καὶ
ἄλλοι·
τὸ
Θεὸς· καταστρέφει,
δικό
λέγεται
καλὸ κι
ἀντὶ ἀνάμεσά
του,
τὸ δικό γιὰ
ἐκεῖνος
νὰ τὸτου,τὸὅ,τι
τουςποὺ πολύτι-
καλὸ
χρησιμοποι-
γιὰ τὸὑπάρ-τοῦ
ἀσω- καλὸἔφυγε.ρέτες
πτώσεις,
θυμήθηκε τοῦ
Αὐτὸπτώσεις,
τοῦ ἀρχοντικοῦ
ἐπαναλαμβάνεται
τὸ πατρικὸ
ἐπαναλαμβάνεται
Ἀλλ᾽ ὅτανἐπαναλαμβάνεται
αἰσθάνθηκε τὸν
σπίτι καὶ
παρα
καὶ
καὶ τὴν σ᾽
κα ἐμᾶς.
λοῦσαν
ἐπέστρεψε.
σὲ ἄλλες καὶ σ᾽
πεῖνα, πε νὰ
Μα-
ἐμᾶς.
τότερι- Μα-
μο τοῦ
χει
τεύει,
ήσῃ φόβος
συνανθρώπου ἔδωσε
τὸ μήπως
γιὰσπαταλᾷ καλὸ
συνανθρώπου ὁτουΘεὸς·
τὸεἴμαστε
καὶ καὶ
δικό γιὰ
καταστρέφει,
ἀντὶ
του του,τὴκ᾽ ἐμεῖς,
δόξα
νὰγιὰ
καὶ τὸ τὸ
γιὰ τὴτοῦ
ὅ,τι ἀδελφοί
Θεοῦ,
πολύτι-
χρησιμοποι-
καλὸ
δόξα τοῦ
τοῦ Θεοῦ, μείνῃ
ταίως Αὐτὸ
θυμήθηκε
πτώσεις, κοντά
μᾶςἐπαναλαμβάνεται
τὸ τους.
παρακαλεῖ
πατρικὸ
ἐπαναλαμβάνεται
ταίως Τίποτε.
μᾶς παρακαλεῖ ὁ Θεός,
σπίτι Θὰκαὶκαὶ
καὶ φύγω!
ὁσὲματαίως
σ᾽ἄλλες
Θεός, εἶπε.
ἐμᾶς.
ἐπέστρεψε. πε
ματαίως Καὶ
προ-ρι- προ-
Μα-
μου.
αὐτὸς
μο
ήσῃτοῦ Διότι
γιὰ
συνανθρώπου τὸ
ἔδωσε
τὸ
αὐτὸς ἄσωτος
χρησιμοποιεῖ
καλὸ ὁτου
τὸ τὸλέγεται
Θεὸς· δικό
καὶ
χρησιμοποιεῖ πρὸς
ἀντὶ
γιὰ του,
τὴἐκεῖνος
νὰ βλάβη
γιὰ
τὸ
δόξα
πρὸς τὸτοῦποὺ
ὅλων.
καλὸ
χρησιμοποι-
βλάβη ἀσω-
Θεοῦ, τοῦ ὅλων. ἔφυγε.
σπαθοῦν
Αὐτὸ
πτώσεις,
ταίως Ἀλλ᾽
μᾶς νὰ ὅταν
μᾶς νὰ
ἐπαναλαμβάνεται
ἐπαναλαμβάνεται
σπαθοῦνπαρακαλεῖ αἰσθάνθηκε
προλάβουν
μᾶς ὁ προλάβουν
Θεός, καὶκαὶ τὴν
φίλοι
σὲ σ᾽ἄλλες
ματαίως ἐμᾶς.
πεῖνα,
καλοὶ
φίλοι πετότε
ποὺ
Μα-
προ-ρι-
καλοὶ ποὺ
τεύει,

ήσῃ Τέτοιος
συνανθρώπου
αὐτὸς σπαταλᾷ
γιὰτὸ τὸ ἄσωτος
καλὸ τὸ
χρησιμοποιεῖ
Τέτοιος καὶ
του καταστρέφει,
εἶνε
καὶ γιὰ
δικόπρὸς
ἄσωτος π.χ.
του, τὴ
εἶνε ὁ δόξα
γιὰπ.χ.
βλάβη ὅ,τι
πλούσιος
τὸ ὁ τοῦ πολύτι-
καλὸ
ὅλων. ποὺ
Θεοῦ,
πλούσιοςτοῦ πτώσεις, θυμήθηκε
πονοῦν
ταίως
σπαθοῦν
ποὺ πονοῦν μᾶςγιὰτὸ
νὰ πατρικὸ
μᾶς.
παρακαλεῖ
ἐπαναλαμβάνεται
μᾶς γιὰ Ὑπηρέτες
προλάβουν σπίτι
ὁ
μᾶς. Ὑπηρέτες Θεός, καὶ
τοῦ
καὶ
φίλοιἐπέστρεψε.
Θε
ματαίως οῦ,
σ᾽ ἐμᾶς.
καλοὶ
τοῦ Θε ἱερεῖς
προ-
Μα-
ποὺ
οῦ, ἱερεῖς
μο
δαπανᾷ
αὐτὸςτοῦ τὸ
συνανθρώπου
 Τέτοιος ἔδωσε
δαπανᾷ ἄσωτος ὁτου
τὰχρησιμοποιεῖ
χρήματά Θεὸς·
τὰ του
χρήματά
καὶ
εἶνε ἀντὶ
γιὰ μαζὶ
πρὸς
π.χ. νὰ
τὴ του τὸ
μὲ
ὁβλάβη
δόξα χρησιμοποι-
τὸν
πλούσιος
μαζὶ τοῦ διάβολο
ὅλων.
μὲ Θεοῦ,
τὸνποὺ διάβολο καὶ
ταίωςΑὐτὸ
σπαθοῦν
πονοῦν κήρυκες,ἐπαναλαμβάνεται
μᾶς
καὶ νὰ
γιὰ μᾶςὙπηρέτες
μᾶς
παρακαλεῖ
κήρυκες,
μᾶς. ἐξηγοῦν
προλάβουνμᾶς ὁ Θεός, καὶ
τίτοῦ
ἐξηγοῦν σὲ
εὐ
φίλοι ἄλλες
λογία
ματαίως
Θε εὐεἶνε
καλοὶ
τίοῦ, πε
λογία
ἱερεῖς ρι-
νὰεἶνε νὰ
ποὺ
προ-
ήσῃ
στὰ

αὐτὸς
δαπανᾷτὸ γιὰ
διάφορα
Τέτοιος τὸ καλὸ κέντρα
ἄσωτος
τὰχρησιμοποιεῖ
στὰ τὸ
χρήματά κέντρα
διάφορα δικό
τουπρὸς του,
διασκεδάσεως.
εἶνε π.χ.
μαζὶ ὁγιὰ
βλάβη τὸ
πλούσιος
μὲ τὸνὅλων.
διασκεδάσεως. καλὸ
Ἰδίως
διάβολο τοῦ
ποὺ τὶς
Ἰδίως πτώσεις,
μένῃ
πονοῦν
σπαθοῦν
καὶ κανεὶς
τὶςκήρυκες, ἐπαναλαμβάνεται
γιὰ
μένῃ στὸν
μᾶς.
νὰ κανεὶς
μᾶς οἶκο
Ὑπηρέτες
μᾶςπρολάβουν τοῦ
στὸν οἶκο
ἐξηγοῦν καὶ
Θεοῦ·
τοῦ
τί φίλοι
τοῦ
εὐ σ᾽
εἶνε
Θε
λογία ἐμᾶς.
οῦ,
καλοὶ
Θεοῦ· τόσο
εἶνε Μα-
ἱερεῖς
εἶνεποὺὡ-τόσο ὡ-
νὰ
συνανθρώπου
ἡμέρες
δαπανᾷ
στὰ Τέτοιος
διάφορα τὰἄσωτος
αὐτὲς
ἡμέρες χρήματά
του
τοῦ
κέντρα
αὐτὲς καὶ
εἶνε γιὰ
Τριῳδίου
του π.χ.τὴ
μαζὶ
διασκεδάσεως.
τοῦ δόξα
ὁτί
μὲ
Τριῳδίου ποσὰ
πλούσιοςτοῦ
τὸνἸδίωςτί Θεοῦ,
δὲν
διάβολο
ποσὰποὺ θὰ δὲν
τὶς ταίως
ραῖο
καὶ
πονοῦν
μένῃ μᾶςμᾶς
θὰκήρυκες, γιὰ
ραῖο
κανεὶς παρακαλεῖ
λένε, μᾶς
μᾶς.
μᾶς
στὸν ὥστε ἐξηγοῦν
Ὑπηρέτες
λένε,
οἶκο ἕναςὁ
ὥστε Θεός,
τοῦ θεόπνευστος
τίἕνας
τοῦ
Θεοῦ· ματαίως
εὐλογίαΘε εἶνε
οῦ,τόσο
θεόπνευστος
εἶνε προ-
ψαλ-
ἱερεῖς νὰ- ψαλ-
ὡ
αὐτὸς
ξοδέψουν
στὰ
δαπανᾷ
ἡμέρεςξοδέψουντὸ
διάφορα χρησιμοποιεῖ
αὐτὲςοἱ
τὰ χρήματά ἄσωτοι
κέντρα του
τοῦοἱΤριῳδίου
ἄσωτοι πρὸς
πλούσιοι
διασκεδάσεως. βλάβη
μαζὶπλούσιοι
μὲγιὰ νὰ ὅλων.
τὸν διάβολο
τί ποσὰ κάνουν
Ἰδίως
δὲννὰ
γιὰ τὶς
θὰκάνουν σπαθοῦν
μῳ
μένῃ
καὶ δὸς
ραῖοκήρυκες,
μᾶς νὰ
ἔλεγε,
κανεὶς
μῳλένε, μᾶς
στὸν
δὸςμᾶς ὅτιπρολάβουν
ἔλεγε,
ὥστε οἶκοπροτιμᾷ
ἐξηγοῦν ἕναςτοῦ
ὅτι προτιμᾷ φίλοι
νά
Θεοῦ·
τί εὐλογία
θεόπνευστος ᾽νε καλοὶ
εἶνεμέσα τόσο
νά εἶνε ᾽νε ποὺ
στὸ
ψαλ- ὡ-
νὰ
μέσα στὸ
στὰ
τὰ Τέτοιος
ἁμαρτωλά
ἡμέρες
ξοδέψουν διάφορα ἄσωτος
αὐτὲς τους
οἱ κέντρα
τὰ ἁμαρτωλά τοῦ εἶνε
κέφια!
Τριῳδίου
ἄσωτοι διασκεδάσεως. π.χ.
πλούσιοι
τους ὁ
κέφια! πλούσιος
τί ποσὰ
γιὰ νὰἸδίως δὲν
κάνουν ποὺ θὰ
τὶς μένῃ πονοῦν
σπίτι
ραῖο
μῳδὸς τοῦ
μᾶς γιὰ
κανεὶς Θεοῦμᾶς.
λένε,
σπίτι
ἔλεγε, στὸν
τοῦὅτι Ὑπηρέτες
ἔστω
ὥστε οἶκο
Θεοῦ καὶ
ἕνας
προτιμᾷ τοῦ
ἔστω τοῦ
παραπεταμένος,
θεόπνευστος
Θεοῦ·
καὶ
νά ᾽νε Θε
εἶνε οῦ, ἱερεῖς
τόσοστὸ
παραπεταμένος,
μέσα πα
ψαλ-ὡ-- πα-
δαπανᾷ
 Ἄσωτος
ξοδέψουν
ἡμέρες
τὰ ἁμαρτωλά τὰ
αὐτὲς χρήματά
εἶνε
οἱ
Ἄσωτος ὁ νέος
ἄσωτοι
τοῦ
τους του
Τριῳδίου
εἶνε
κέφια! ὁ μαζὶ
ἡ νέαμὲ
ἢ νέος
πλούσιοι ἢποὺ
τίγιὰτὸν
ποσὰ
ἡ νὰ
νέα διάβολο
φθείρουν
κάνουν
δὲν
ποὺ θὰ φθείρουν καὶ
ρὰ
μῳδὸς
ραῖο
σπίτι κήρυκες,
νὰ μᾶς
τοῦ ρὰ νὰ μᾶς
κατοικῇ
ἔλεγε,
λένε,
Θεοῦ μέσα
ὅτι
ὥστε
κατοικῇ
ἔστω ἐξηγοῦν σὲ
προτιμᾷ
ἕνας
καὶ μέσαμέγαρα τίσὲ
νάεὐμέγαρα
θεόπνευστος
παραπεταμένος, λογία
μαζὶμέσα
᾽νε εἶνε
μὲ ἀσώ-
μαζὶ νὰμὲ
στὸ
ψαλ-
πα - ἀσώ-
τὰ
στὰ νειᾶτα
ξοδέψουν
 διάφορα
τὰἌσωτος
ἁμαρτωλάτὰ καὶνειᾶτα
εἶνε τὴν
οἱ κέντρα
τους
ἄσωτοι ὑγεία
ὁ καὶ
νέος διασκεδάσεως.
κέφια!
τὴν ἢτους
ὑγεία
πλούσιοιἡ νέα μὲτους
γιὰ
ποὺ νὰ Ἰδίως
καταχρήσεις,κάνουν
φθείρουν
μὲ τὶς μένῃ
καταχρήσεις, τους
σπίτι
μῳ
ρὰ νὰκανεὶς
δὸς καὶ
τοῦ ἔλεγε,
τους
κατοικῇ στὸν
ἁμαρτωλούς·
Θεοῦ καὶμέσαὅτι οἶκο
ἔστω καὶ
προτιμᾷ
ἁμαρτωλούς·σὲ τοῦ μέγαρα Θεοῦ·
«Ἐξελεξάμην
παραπεταμένος, εἶνε
νά«Ἐξελεξάμην
᾽νε
μαζὶ μέσατόσο
παραρ-
μὲ ἀσώ- ὡ--παραρ-
πα
στὸ
ἡμέρες
μὲ
τὰ κακὲς
 Ἄσωτος
νειᾶτα
ἁμαρτωλά μὲαὐτὲς
ἕξεις
εἶνε
κακὲς
καὶ τὴντοῦ
καὶ
τουςὁἕξεις Τριῳδίου
συνήθειες
νέος
ὑγεία
κέφια!
καὶἢτουςἡ νέα τίποὺ
(πιοτό,
συνήθειες
μὲ ποσὰ δὲν θὰ
κάπνισμα,
φθείρουν
(πιοτό,
καταχρήσεις, κάπνισμα, ραῖο
ρι
ρὰπτεῖσθαι
σπίτι
τους νὰ μᾶς
τοῦ
καὶ λένε,
κατοικῇἐν τῷ
Θεοῦ
ριπτεῖσθαι
ἁμαρτωλούς· ὥστε
μέσα
ἔστω ἐν ἕνας
οἴκῳ σὲ
καὶ
τῷ τοῦ θεόπνευστος
Θεοῦ
μέγαρα τοῦμου
παραπεταμένος,
«Ἐξελεξάμην
οἴκῳ μαζὶ
Θεοῦ μᾶλλον
μὲ
παραρ-
μουψαλ-
ἀσώ-
πα ἢ-
μᾶλλον ἢ
τὰ
ξοδέψουννειᾶτα
βλαβερὲς
μὲἌσωτος
κακὲς οἱ τὴν
ἄσωτοι
οὐσίες),
καὶ
εἶνεκαὶ
βλαβερὲς
ἕξεις ὑγεία
ὁ νέος πλούσιοι
ἐλαττώματα
οὐσίες),
συνήθειες τους μὲ
ἢ ἡ ἐλαττώματα
νέα γιὰκαὶ νὰ
ποὺ κάπνισμα,
(πιοτό, κάνουν
πάθη.
καταχρήσεις,
φθείρουν
καὶ πάθη. μῳ
οἰκεῖν
τους
ρὰ δὸς
ριπτεῖσθαι καὶἔλεγε,
με
νὰ κατοικῇ ἐν
ἁμαρτωλούς·
οἰκεῖνἐν μετῷ ὅτι
σκηνώμασιν
μέσα
ἐν
οἴκῳ προτιμᾷ
σὲ
σκηνώμασιν
τοῦ νά
ἁμαρτωλῶν»
«Ἐξελεξάμην
μέγαραΘεοῦ μου ᾽νε μέσα
μαζὶμᾶλλον
ἁμαρτωλῶν» (Ψαλμ.
παραρ-
μὲ ἀσώ- στὸ
83,11).
ἢ (Ψαλμ. 83,11).
τὰ

τὰ ἁμαρτωλά
μὲἌσωτοι
νειᾶτα
κακὲς
βλαβερὲς τέλος
ἕξεις
καὶ τους
τὴν
οὐσίες),
 Ἄσωτοι εἴμαστε
καὶὑγείακέφια!
συνήθειες
ἐλαττώματα
τέλος ὅλοι,
εἴμαστε
τους (πιοτό,γιατὶ
καὶ ὅλοι,
μὲ καταχρήσεις, σπατα-
κάπνισμα,
πάθη. γιατὶ σπατα- σπίτι
Παρ᾽
ριπτεῖσθαι
τους
οἰκεῖν τοῦ
ὅλα
καὶμε Θεοῦ
αὐτὰ
ἐν
Παρ᾽ ἐν τῷ
ἁμαρτωλούς· ἔστω
δὲν
σκηνώμασιν
ὅλα οἴκῳ
αὐτὰ καὶ
τοὺς τοῦ
δὲν παραπεταμένος,
ἀκοῦμε.
Θεοῦ
τοὺς μου
«Ἐξελεξάμην
ἁμαρτωλῶν» ἀκοῦμε. (Ψαλμ. πα
μᾶλλον
παραρ- -
83,11).ἢ
μὲ
λοῦ
 Ἄσωτος
με κάτι
βλαβερὲς
κακὲς
Ἄσωτοι λοῦ εἶνε
ἕξειςποὺ
οὐσίες),
με
τέλος ὁ
καὶ
κάτι νέος
ἔχει
εἴμαστε
συνήθειες
ποὺ ἢ
δώσει
ἐλαττώματα ἡ νέα
ἔχειὅλοι,σὲ ποὺ
ὅλους
(πιοτό,
δώσει καὶ
γιατὶ φθείρουν
σὲ ὁὅλους
πάθη. Θεός·ὁ Θεός·
κάπνισμα,
σπατα- ρὰ
ρι
Παρ᾽ νὰ
Φαίνεται
οἰκεῖν
πτεῖσθαι κατοικῇ
ὅλα ἐνἐν
αὐτὰ ὅμως
με Φαίνεται μέσα
σκηνώμασιν
τῷδὲν ὅτι
οἴκῳ σὲ
ὅμως
τοὺς μέγαρα
ξεπεράσαμεἁμαρτωλῶν»
τοῦἀκοῦμε. Θεοῦ
ὅτι μαζὶ
μουκάθε
ξεπεράσαμε μὲ ἀσώ-
(Ψαλμ.
μᾶλλον ὅριο
83,11).
κάθεἢ ὅριο
τὰ
κάτι
 νειᾶτα
βλαβερὲς ποὺ
Ἄσωτοι
λοῦμε κάτι καὶ
φεύγει
κάτιοὐσίες),τὴν
τέλος
ποὺ φεύγει ὑγεία
καὶ
ἔχειεἴμαστε
δὲν τους
ἐλαττώματα
δώσεικαὶ δὲνὅλοι,
μὲ
ξαναγυρίζει, καταχρήσεις,
σὲ ὅλους γιατὶ
καὶ πάθη.
ξαναγυρίζει,κάτι
σπατα-
ὁ Θεός· ποὺ τους
ἀσωτίας
Παρ᾽
κάτιοἰκεῖν ποὺ καὶ
ὅλα
Φαίνεται με ἁμαρτωλούς·
καὶ
αὐτὰ
ἐν ὅμως
ἀσωτίας πλησιάζει
δὲν
σκηνώμασιν
καὶὅτι τοὺς
πλησιάζει «Ἐξελεξάμην
πιὰ
ξεπεράσαμε νὰ
ἀκοῦμε.
ἁμαρτωλῶν» ξεσπά
πιὰ νὰ σῃ
κάθε παραρ-
«ἡ
(Ψαλμ.ὅριο
ξεσπά ὀρσῃ- «ἡ ὀρ-
83,11).
μὲ
ἀλοῦ κακὲς
ξίζει
 Ἄσωτοι
κάτι με
ποὺ ἕξεις
περισσότερο
κάτι ποὺ
τέλος
φεύγει
ἀξίζει καὶ καὶσυνήθειες
περισσότερο ἀπ᾽
εἴμαστε
ἔχει δώσει ὅλους
δὲν ξαναγυρίζει, (πιοτό,
ὅλοι,
σὲ τοὺς
ὅλους
ἀπ᾽ ὅλους κάπνισμα,
γιατὶκάτι θησαυ-
ὁ Θεός·
σπατα-
τοὺςποὺθησαυ- ρι
γὴ
Παρ᾽πτεῖσθαι
τοῦ
Φαίνεται
ἀσωτίας ὅλα Θεοῦ» ἐν
αὐτὰ
γὴκαὶτοῦ τῷ
ὅμως (Ἐφ.
πλησιάζειοἴκῳ
Θεοῦ»5,6. Κολ.
ὅτι
δὲν τοὺς τοῦ
3,6). Πολλὰ
ξεπεράσαμε
(Ἐφ.πιὰ Θεοῦ
5,6.ἀκοῦμε.
Κολ.
νὰ3,6). μου
μέσα
Πολλὰ
ξεσπά μᾶλλον
κάθεκαὶ
σῃ μέσα«ἡ ὀρἢκαὶ
πολ-
ὅριο - πολ-
βλαβερὲς
ροὺς
κάτι
λοῦ
ἀ ξίζει τοῦ
ποὺ οὐσίες),
κόσμου·
φεύγει
με περισσότερο
κάτι
ροὺςποὺ τοῦἔχει καὶ ἐλαττώματα
κιδὲν
κόσμου· αὐτὸ
δώσει
ἀπ᾽ εἶνε
ξαναγυρίζει,
κισὲ
ὅλους αὐτὸ ὁκαὶ
ὅλους
τοὺςχρόνος
πάθη.
κάτιὁΘεός·
εἶνεὁθησαυ- τῆς
ποὺ
χρόνοςγὴ οἰκεῖν
λοὺς
ἀσωτίας
Φαίνεται
τῆς με
τρόπους
τοῦ λοὺς ἐν
καὶ
Θεοῦ» σκηνώμασιν
ὅμως μεταχειρίστηκε
πλησιάζει
(Ἐφ. 5,6.ὅτι
τρόπους πιὰ ἁμαρτωλῶν»
ξεπεράσαμε
Κολ. 3,6). νὰ
Πολλὰ μέσα
μεταχειρίστηκε ὣς
ξεσπά τώρα
σῃ
κάθε (Ψαλμ.
καὶ
ὣς «ἡ 83,11).
ὁὅριο
Κύ-
ὀρ- ὁ Κύ-
πολ-
τώρα
ροὺς
κάτιἌσωτοι
ζωῆς!
ἀξίζει ποὺ Κά
τοῦ θε τέλος
φεύγει
ζωῆς! στι
περισσότερο
κόσμου·
Κά γμήκαὶ
θε εἴμαστε
του
κιδὲν
στι ἀπ᾽
αὐτὸἔχει
γμή ὅλοι,
ὅλουςγιὰἔχει
ξαναγυρίζει,
εἶνε
του ὁγιατὶ
μᾶς
τοὺς ἀξία
χρόνος
γιὰ σπατα-
κάτι
μᾶς τόση
θησαυ- ποὺ
τῆς ἀξία τόση Παρ᾽
ρι
γὴος
ἀσωτίας
λοὺς τοῦὅλα
γιὰ νὰ
τρόπους
ρι αὐτὰ
Θεοῦ»
καὶ
ος μᾶς δὲν
πλησιάζει
γιὰ ξυπνήσῃ·
(Ἐφ. τοὺς
5,6.μᾶς
Κολ.
μεταχειρίστηκε
νὰ 3,6).
πιὰ ἀκοῦμε.
ἔρχεται
Πολλὰ
ξυπνήσῃ· νὰ ξεσπά ὣςμέσα λοιπὸν
σῃκαὶ
τώρα
ἔρχεται «ἡ ἡΚύ-
ὥ-- ἡ ὥ-
πολ-
ὀρ
ὁλοιπὸν
λοῦ
ὅση
ἀροὺς με
δὲν
ξίζει Κά
ζωῆς! κάτι
τοῦ ποὺ
μποροῦμε
κόσμου·
περισσότερο
ὅσηθε δὲνστιγμή ἔχει
μποροῦμε
του δώσει
τώρα
κι αὐτὸ
ἀπ᾽ἔχει νὰ
ὅλουςσὲ
τώρα
γιὰ μᾶς ὁ
ὅλους
φανταστοῦ
εἶνε τοὺςχρόνος ὁ
νὰ φανταστοῦ
ἀξία Θεός·
με·
θησαυ- τῆςγι᾽
τόση με· ρα
λοὺς
γὴος
ρι Φαίνεται
νὰ
τοῦ
γι᾽ γιὰραΘεοῦ»
νὰνὰ ὅμως
χρησιμοποιήσῃ
τρόπους μᾶς ὅτι
μεταχειρίστηκε
(Ἐφ.ξυπνήσῃ· τὸ
ξεπεράσαμε
5,6. Κολ. 3,6). Πολλὰ
χρησιμοποιήσῃ τελευταῖο
ἔρχεται ὣς
τὸμέσα μέσο
κάθε
τώρα
τελευταῖο
λοιπὸν ὁ
καὶ πολ- ὅριο
τῆς
ἡὥΚύ-
μέσο- τῆς
κάτι
αὐτὸ
ζωῆς!
ροὺς
ὅση ποὺ
δὲντὸν
Κά
τοῦ φεύγει
αὐτὸ ἀφήνουμε
θε στι
κόσμου·
μποροῦμετὸν καὶ
γμή κιδὲν
νὰ
του
ἀφήνουμε
τώρααὐτὸ ξαναγυρίζει,
χάνεται
ἔχει
νὰεἶνεγιὰ
νὰ χάνεται
φανταστοῦ κάτι
ἀσυλλόγιστα.
ὁ χρόνος
μᾶς ἀξία ποὺ
τόση
τῆς γι᾽ ἀσωτίας
ἀσυλλόγιστα.
με· πατρι
ριος
λοὺς
ρα κῆς
νὰγιὰ καὶ
νὰ
τρόπους του πλησιάζει
μᾶς
χρησιμοποιήσῃ
πατρι κῆς φροντίδας,
ξυπνήσῃ·
μεταχειρίστηκε πιὰτελευταῖο
τὸ
του φροντίδας, νὰ
τὴν
ἔρχεται ξεσπά
πεῖνα,
ὣς σῃ
λοιπὸν
τώρα
τὴν μέσο «ἡ
μήπως ὀρ
ὁἡτῆς
πεῖνα, Κύ-ὥ-- μήπως
ἀ ξίζειδὲν
Ἀκοῦς
ὅση
ζωῆς!
αὐτὸ περισσότερο
Κά
τὸνκαὶθε
Ἀκοῦς λένε
μποροῦμε
στικαὶ
ἀφήνουμε γμή κάποιοι
του
λένεἀπ᾽ἔχει
τώρα
νὰ ὅλους
ὅτι
νὰγιὰ
κάποιοι
χάνεται τοὺς
«σκοτώνουν
φανταστοῦ
μᾶς
ὅτι ἀξίαθησαυ-
με· τὸν
τόση
«σκοτώνουν
ἀσυλλόγιστα. γι᾽ γὴ ἔτσι
ρα
ρι ος
πατρι
τὸντοῦ
νὰ γιὰ
κῆς Θεοῦ»
ἔρθουμε
χρησιμοποιήσῃ
νὰτου
ἔτσι μᾶς (Ἐφ.
σὲ
ἔρθουμε 5,6.
μετάνοια.
ξυπνήσῃ·
φροντίδας, 3,6).τὸμετάνοια.
Κολ. σὲ Πολλὰ Οἱ δυστυχίες,
τελευταῖο
ἔρχεται
τὴν μέσα
πεῖνα, Οἱμέσο
λοιπὸν καὶ πολ-
δυστυχίες,
μήπως ἡποὺ
τῆς
ὥ- ποὺ
ροὺς
καιρό
αὐτὸ
ὅση δὲν
Ἀκοῦς καιρό τοῦ
τους»,
τὸν κόσμου·
ἀφήνουμε
μποροῦμε
καὶ λένε τους», κι
κυριολεκτικά.
κάποιοινὰ
τώρααὐτὸ χάνεται
νὰ εἶνε
κυριολεκτικά. Πῶς; ὁ
ὅτι «σκοτώνουν χρόνος
εἴτε
ἀσυλλόγιστα.
φανταστοῦ σὲ
με·
Πῶς; εἴτε τῆς
ἀρ γι᾽ -
τὸν σὲἔτσι λοὺς
ἀκοῦμε
πατρι
ρα νὰ τρόπους
κῆς
ἀρ-ἔρθουμε σὲ διάφορα
του
χρησιμοποιήσῃ
ἀκοῦμεσὲ μεταχειρίστηκε
φροντίδας,
σὲμετάνοια.μέρη τὸ
διάφορα μέρη τοῦ
τελευταῖο
τὴν ὣς
κόσμου, τώρα
πεῖνα,
Οἱ δυστυχίες, μέσο
τοῦ κόσμου, τί ὁ
μήπως Κύ-
εἶνε;
τῆς
ποὺ τί εἶνε;
ζωῆς!
γο
αὐτὸ
καιρόλογίες,
Ἀκοῦς Κά
τὸνγο θε
καὶ
τους», στικυριολεκτικά.
εἴτε
λένε
ἀφήνουμε
λογίες, γμή του
σὲκάποιοι
φλυαρίες,
εἴτε νὰσὲ ἔχειὅτι
χάνεται γιὰ
εἴτεμᾶς
«σκοτώνουν
φλυαρίες,
Πῶς; σὲ ἀξία
ἀσυλλόγιστα.
εἴτε εἴτε σὲτόση
κατακρί-
σὲ τὸν
ἀρ - ρι
κατακρί- εἶνε
ἔτσι
πατρι
ἀκοῦμε ἡ
ος γιὰ πεῖνα
ἔρθουμε
κῆς νὰτου
εἶνε
σὲ ἡτοῦ
μᾶς
διάφορασὲ
πεῖνα ἀσώτου
ξυπνήσῃ·
μετάνοια.
φροντίδας, τοῦ
μέρηἀσώτου τοῦ Οἱκόσμου,
ἔρχεται
(βλ. Λουκ.
τὴν δυστυχίες,
(βλ.λοιπὸν
15,14).
πεῖνα, μήπως
Λουκ. 15,14). ἡποὺ
τί εἶνε; ὥ-
ὅση
σεις,
καιρό
Ἀκοῦς
γο δὲν
λογίες,εἴτε μποροῦμε
τους», σὲ
καὶεἴτε
σεις, λένε
εἴτε τώρα
αἰσχρολογίες,
κυριολεκτικά.
σὲκάποιοι
φλυαρίες,
σὲ νὰ φανταστοῦ
εἴτε
Πῶς;
ὅτι «σκοτώνουν
αἰσχρολογίες, σὲ
εἴτε σὲεἴτεεἴτε με·
βλασφη-
σὲ
κατακρί-
σὲ ἀρ
τὸν γι᾽ -
βλασφη- ρα
ἀκοῦμενὰ
Ἐκεῖνος
εἶνε ἔρθουμε
ἔτσι χρησιμοποιήσῃ
ἡ πεῖνα σὲ μὲ
διάφορα
τοῦ
Ἐκεῖνος τὴν
σὲ ἀσώτου πεῖναμέρη
μετάνοια. τὸ
μὲ τὴν(βλ. τελευταῖο
«ξύπνησε»,
τοῦΟἱ δυστυχίες,
Λουκ.
πεῖνα κόσμου,
15,14).
«ξύπνησε»,μέσο
ἐπέστρε
τί τῆς
εἶνε;
ποὺ -
ἐπέστρε -
αὐτὸ
μίες,
γο
σεις, τὸν
εἴ
λογίες,
καιρόεἴτε τε
τους»,ἀφήνουμε
μίες,σὲεἴτεχαρτοπαιξίες,
σὲ νὰ
φλυαρίες,
κυριολεκτικά.
σὲεἴαἰσχρολογίες, χάνεται
τε σὲ χαρτοπαιξίες, εἴτε εἴτε
Πῶς; ἀσυλλόγιστα.
σὲ
εἴτε σὲ χορούς,
σὲ
εἴτε κατακρί-
σὲ χορούς,
βλασφη-
σὲ εἴ -
ἀρ- ἀκοῦμε εἶνε
πατρι
ψε, ἡκῆς
Ἐκεῖνος
εἴ - ψε, πεῖνα
σώθηκε. του
σὲ διάφοραΜακάρι
τοῦ
μὲ τὴν πεῖνα
σώθηκε. ἀσώτου
φροντίδας, κ᾽
Μακάρι
μέρη ἐμεῖς τὴν
(βλ. Λουκ.
«ξύπνησε», νὰ ἐπιστρέψου-
πεῖνα,
15,14).
τοῦκ᾽κόσμου,ἐμεῖς ἐπέστρε μήπως
νὰτίἐπιστρέψου-
εἶνε;-
Ἀκοῦς
τε
σεις,
γο
μίες, σὲεἴ
λογίες, καὶ
ἄτε
σεμνα
εἴτε λένε
σὲ
εἴτε
σὲ
σὲ σὲκάποιοι
νυχτερινὰ
ἄαἰσχρολογίες,
φλυαρίες,
χαρτοπαιξίες,
σεμνα ὅτι
νυχτερινὰ «σκοτώνουν
θεάματα…
εἴτεεἴτε
εἴτε σὲ σὲ
σὲ
θεάματα… βλασφη-
κατακρί-
χορούς, τὸν εἴ- ἔτσι με,Ἐκεῖνος
εἶνε
ψε, νὰἔρθουμε
πέσουμε
ἡ πεῖνα
σώθηκε.με, νὰ μὲ σὲ
τοῦ τὴν
Μακάρι
πέσουμε μετάνοια.
στὰ
ἀσώτου
πεῖναπόδια
κ᾽ στὰ Οἱ
(βλ. τοῦ
«ξύπνησε»,
ἐμεῖς Λουκ.δυστυχίες,
νὰ
πόδια Κυρίου τοῦ καὶποὺ
ἐπέστρε
ἐπιστρέψου-
15,14). Κυρίου νὰ- καὶ νὰ
καιρό
μίες,
σεις,
τε σὲ εἴτετους»,
εἴ τε
ἄσεμνα σὲ κυριολεκτικά.
χαρτοπαιξίες,
σὲ αἰσχρολογίες,
νυχτερινὰ * * * θεάματα…
Πῶς;
εἴτε σὲ εἴτε
χορούς, σὲ
εἴτε σὲ βλασφη- με,Ἐκεῖνος ἀρ εἴ -- ἀκοῦμε
ποῦμε
ψε, σώθηκε. σὲ
ἐκεῖνα
νὰ πέσουμε
ποῦμε Μακάρι
διάφορα
μὲ τὴν τὰ στὰ
ἐκεῖνα δικά
πεῖνα κ᾽
μέρη ἐμεῖς
του τοῦ
τὰ«ξύπνησε»,
πόδια δικά τοῦτουνὰ
κόσμου,
λόγια· ἐπιστρέψου-
Κυρίου «Πάτερ, τί
ἐπέστρε
λόγια· εἶνε; ἥ--
καὶ«Πάτερ,
νὰ ἥ-
γο λογίες, εἴτε σὲ φλυαρίες, *εἴτε
* * σὲ κατακρί- εἶνε με,
μαρτον ἡ πεῖνα
εἰς τοῦ
τὸν ἀσώτου
οὐρανὸν (βλ. Λουκ.
καὶ 15,14).
ἐνώπιόν σου·
τε
μίες, σὲ
Γι᾽ εἴ ἄ σεμνα
τε σὲεἶπα,
αὐτὸ νυχτερινὰ
χαρτοπαιξίες,
ὅτι ὅλοι θεάματα…
εἴτε σὲ χορούς,
εἴμαστε ἄσωτοι εἴ- ψε,
καὶ ποῦμε νὰ
σώθηκε.πέσουμε
ἐκεῖνα
μαρτον Μακάρι
τὰ στὰ
εἰς δικά τὸν κ᾽ του
πόδια ἐμεῖς
οὐρανὸν τοῦ νὰ ἐπιστρέψου-
λόγια· Κυρίου «Πάτερ,
καὶ καὶ
ἐνώπιόν νὰ
ἥ - σου·
σεις, Γι᾽ αὐτὸ εἶπα,* * *ὅτι ὅλοι εἴτε εἴμαστε ἄσωτοιοὐκ καὶ
τε σὲ εἴτε
πλανώμεθα ἄσεμνα σὲστὴ αἰσχρολογίες,
νυχτερινὰ
χώρα * *
τῆς* θεάματα…
ἁμαρτίας σὲ βλασφη-
ζαλισμέ- με,
ποῦμεἘκεῖνος
μαρτον έτι πέσουμε
νὰ εἰμὶ
ἐκεῖνα μὲ
ἄξιος
εἰςέτι
οὐκ τὸντὴντὰστὰ
εἰμὶ πεῖνα
κληθῆναι
δικά
οὐρανὸν
ἄξιοςπόδια «ξύπνησε»,
του υἱός
λόγια·
τοῦ
κληθῆναικαὶ σου·
Κυρίου
ἐνώπιόν ἐπέστρε
υἱός ποίησόν
«Πάτερ, καὶ
σου·σου·νὰ --
ἥποίησόν
μίες, Γι᾽ εἴ αὐτὸ
τε σὲ εἶπα,
πλανώμεθα ὅτιστὴ
χαρτοπαιξίες, ὅλοι εἴμαστε
χώρα εἴτε τῆς
σὲ ἄσωτοι καὶ
ἁμαρτίας
χορούς, εἴ ζαλισμέ-
- ψε, σώθηκε. Μακάρι κ᾽ ἐμεῖς νὰ ἐπιστρέψου-
νοιΓι᾽ ἀπὸ
πλανώμεθα αὐτὸτὴ ἀπὸ
νοι μέθη
εἶπα,
στὴ τῶν
ὅτι
τὴχώραμέθη αἰσθήσεων.
*ὅλοι
*τῆς
*τῶν εἴμαστε
ἁμαρτίας
αἰσθήσεων.Πότε
ἄσωτοι θὰΠότε
ζαλισμέ- καὶ θὰμε
ξυ- μαρτον
ποῦμε
οὐκ ὡς
ξυ- έτιἕνα εἰς
ἐκεῖνα
εἰμὶ
με τῶν
ὡς τὸν
ἄξιος
ἕνα μισθίων
τὰ οὐρανὸν
δικά
κληθῆναι
τῶν μισθίων σου»
του καὶ(Λουκ.
λόγια·
υἱός 15,18-19,21).
ἐνώπιόν
σου·
σου» «Πάτερ,
(Λουκ. σου·ἥ-
15,18-19,21).
ποίησόν
τε σὲ ἄ σεμνα νυχτερινὰ θεάματα… με,
οὐκ
μαρτον νὰ
έτι πέσουμε
εἰμὶ
εἰςτῶνἄξιος στὰ
τὸνμισθίων κληθῆναι
οὐρανὸν πόδια
* * σου»
* καὶ τοῦ
υἱός Κυρίου
σου· καὶ
ποίησόν νὰ
πνήσουμε;
πλανώμεθα
νοι Γι᾽ἀπὸ αὐτὸ τὴ πότε στὴθὰ
εἶπα,
μέθη
πνήσουμε; χώρα
ὅτι
τῶν ἐπιστρέψουμε
πότεὅλοι τῆς
θὰεἴμαστε
αἰσθήσεων. ἁμαρτίας
ἐπιστρέψουμε στὸ
Πότε πατρικό
ζαλισμέ-
ἄσωτοι θὰστὸ καὶ
ξυ-πατρικό με
ποῦμε
ὡς ἕνα
μεἈδελφοί
ὡς ἐκεῖνα
ἕνα μου,
τῶν τὰ ἂς δικά
μισθίων του
τὸ καταλάβουμε.
σου» * *ἐνώπιόν
* (Λουκ.
λόγια·
(Λουκ.
15,18-19,21). σου·
«Πάτερ,
Καλύτε-
15,18-19,21). ἥΚαλύτε-
-
μας
νοι σπίτι;
ἀπὸ
πλανώμεθα
πνήσουμε; τὴ
μαςπότεπότε
μέθη
στὴθὰ
σπίτι; θὰ τῶνποῦμε
πότε
χώρα * * * τὸ
αἰσθήσεων.
θὰ ποῦμε
τῆς
ἐπιστρέψουμε «Ἥμαρτον»;
ἁμαρτίας Πότε
τὸ θὰ
στὸ«Ἥμαρτον»;
ζαλισμέ- (Λουκ.
ξυ-
πατρικό μαρτον
οὐκ έτι
(Λουκ.
εἰμὶ ἄξιος
Ἀδελφοί κληθῆναι
μου, ἂς
* * * στὸ τὸυἱός σου·
καταλάβουμε. ποίησόν
Γι᾽
15,18,21).
πνήσουμε; αὐτὸ
Ὁρίστε εἶπα,
πότε ὅτιποῦμε
ζητήματα
θὰ ὅλοι
ἐπιστρέψουμε εἴμαστε
σοβαρά, ἄσωτοι
νάΠότεἐρωτήματα
στὸ πατρικό καὶ ρα δοῦλοι
μεἈδελφοί
ὡς ἕνα εἰς τῶν
ρα δοῦλοιτὸν
καὶ
μου,μισθίων οὐρανὸν
ὑπηρέτες
ἂςκαὶ τὸ* ὑπηρέτες
* σου»
*
καταλάβουμε.καὶ ἐνώπιόν
σπίτι τοῦ
(Λουκ. 15,18-19,21).
στὸ σπίτιΚαλύτε- σου·
Θεοῦ τοῦ Θεοῦ
νοι
μας ἀπὸ
σπίτι; τὴπότεμέθη
15,18,21). Ὁρίστεθὰτῶν αἰσθήσεων.
ζητήματα τὸ «Ἥμαρτον»;
σοβαρά, θὰἐρωτήματα
νά ξυ- οὐκ
(Λουκ. παρὰ έτι
Ἀδελφοί εἰμὶ
βασιλιᾶδεςἄξιος
μου, κληθῆναι
ἂς στὰ τὸ πονηρὰ
καταλάβουμε.υἱός σου·
ἀνάκτορα ποίησόν
Καλύτε- τῆς
πλανώμεθα
σπουδαῖα
μας σπίτι;
πνήσουμε;
15,18,21). Ὁρίστε πότε
ποὺ στὴ
πότε
σπουδαῖα θά θὰ
χώρα
θὰ
ζητήματαποὺ ποῦμε
᾽πρεπε τῆς
ἐπιστρέψουμε
θά νὰτὸμᾶς
σοβαρά,
᾽πρεπε «Ἥμαρτον»;
ἁμαρτίας νά
νὰ στὸ ζαλισμέ-
ἀπασχολοῦν.πατρικό
ἐρωτήματα
μᾶς (Λουκ. ρα δοῦλοι
ἀπασχολοῦν. παρὰ καὶβασιλιᾶδες
ὑπηρέτες * * σου»
* στὰ στὸ πονηρὰσπίτι τοῦἀνάκτορα Θεοῦ τῆς
νοι ἀπὸ τὴ μέθη τῶν Ὁ
αἰσθήσεων.ἄσωτος δὲν
Πότε εἶπε
θὰ ξυ-τὸ με
ἁ
ρα ὡς
μαρτίας.
δοῦλοι
Ἀδελφοί ἕνα Νὰ
τῶν
καὶ
μου,μετανοήσουμε·
μισθίων
ὑπηρέτες
ἂς Νὰ τὸ μετανοήσουμε·στὸ(Λουκ.
καταλάβουμε. σήμερα,
σπίτι 15,18-19,21).
τοῦ ὄχι
σήμερα,
Καλύτε-Θεοῦ αὔ- ὄχι αὔ-
Ἀλλὰ
15,18,21).
μας
σπουδαῖα προσέξτε
Ὁρίστε
σπίτι;Ἀλλὰ πότεθά
ποὺ ζητήματα κάτι.
θὰ᾽πρεπε
ποῦμενὰ
προσέξτε τὸμᾶς
σοβαρά,
κάτι. «Ἥμαρτον»;
νά ἐρωτήματα
Ὁἀπασχολοῦν.
ἄσωτος δὲν παρὰ
(Λουκ. εἶπε τὸ ἁ μαρτίας.
βασιλιᾶδες στὰ πονηρὰ ἀνάκτορα τῆς
«Ἥμαρτον» ὅσο εὐτυχοῦσε. ριο,
παρὰ καὶβασιλιᾶδες
νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ * *πονηρὰ
* ὅλοιστὸστὸν Πατέρα
ἀνάκτορα μας
τῆς
τὸτὸνριο, Νὰ
πνήσουμε;
σπουδαῖα πότε
ποὺ θάθὰ ἐπιστρέψουμε
᾽πρεπε νὰ Πότε
μᾶς στὸ πατρικό
τὸΠότε
εἶπε·
ἀπασχολοῦν. τὸ ρα
ἁ δοῦλοι
μαρτίας. καὶμετανοήσουμε·
ὑπηρέτες
νὰ ἐπιστρέψουμε σήμερα,
σπίτι
ὅλοι τοῦ
στὸν ὄχιΘεοῦ αὔ-
Πατέρα μας
15,18,21).
Ἀλλὰ «Ἥμαρτον»
Ὁρίστε
προσέξτε ζητήματα κάτι. Ὁ
ὅσοσοβαρά, ἄσωτος
εὐτυχοῦσε. νά δὲν εἶπετὸ
ἐρωτήματα τὸεἶπε· σὰν Ἀδελφοί Νὰ
ἄσωτο.μου, μετανοήσουμε·
ἂς
Ἔτσι τὸ ὁ καταλάβουμε.
κόσμος σήμερα,
θὰ δῇ ὄχι
Καλύτε-
πάλι αὔ
ἡμέ- - ἡμέ-
μας
εἶπε σπίτι;
Ἀλλὰ
«Ἥμαρτον»
σπουδαῖα ὅταν πότε
δυστύχησε,
προσέξτε
εἶπε ποὺ ὅσο
ὅταν θὰ ποῦμε
κάτι.
θάεὐτυχοῦσε. Ὁ
ὅταν
᾽πρεπε νὰ μᾶς
δυστύχησε, τὸ «Ἥμαρτον»;
ἄσωτος
σώθηκαν
Πότε
ὅταν δὲν
ἀπασχολοῦν.
τὸ εἶπε
τὰ χρή-
εἶπε· τὸτὰ ρα
σώθηκαν τὸ
(Λουκ. ἁ
ριο,
παρὰ
χρή-
μαρτίας.
καὶ βασιλιᾶδες
σὰν
νὰ ἐπιστρέψουμε
τὸν ἄσωτο.στὰ πονηρὰ
Ἔτσι ὅλοι ὁ στὸν ἀνάκτορα
κόσμος Πατέρα θὰ δῇ τῆς
μας πάλι
«Ἥμαρτον»
15,18,21).
ματά Ὁρίστε
του, ὅταν ὅσο
ζητήματα εὐτυχοῦσε.
ἔπεσε σοβαρά,
πεῖνα· τὸ εἶπε
νά ὅταν
ἐρωτήματα πεί- ριο,
ρες
ἁ δοῦλοι
χαρᾶς
καὶ
μαρτίας. νὰ καὶ
Νὰκαὶ ὑπηρέτες
εὐτυχί
ἐπιστρέψουμε καὶὁας,
μετανοήσουμε· στὸ
ὅλοιτὶς ας, σπίτι
ὁποῖες
σήμερα,
στὸν τοῦδὲν
Πατέρα ὄχιΘεοῦβλέ-
αὔδὲν
μας - βλέ-
Ἀλλὰ
εἶπε ὅταν προσέξτε
ματά δυστύχησε, κάτι.
του, ὅταν ἔπεσε Ὁ ἄσωτος
ὅταν σώθηκαν Πότε
πεῖνα· δὲν
τὸτὸ εἶπε
εἶπε·
εἶπε
τὰ χρή- τὸ
τὸ
ὅτανπαρὰ σὰν
πεί- τὸν ρες
ἄσωτο.
βασιλιᾶδες
χαρᾶς Ἔτσι
στὰ
εὐτυχί
κόσμος
πονηρὰ
θὰτὶς δῇ
ἀνάκτορα
ὁποῖες
πάλι ἡμέ-
τῆς
νασε.
σπουδαῖα ποὺ θά ᾽πρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν. πει
ριο,
σὰν
ρες καὶ ὅσο
τὸν μένει
ἄσωτο.
νὰ ἐπιστρέψουμεμακριὰ
Ἔτσι ὁ ἀπ᾽
κόσμος
ας,ὅλοι τὸ Θεό.
στὸνθὰ δῇ Γιατὶ
Πατέραπάλι μόνο
ἡμέ-
μας
«Ἥμαρτον»
εἶπε ὅταν
ματά Αὐτὸ
νασε.
του, λοιπὸν
ὅταν ὅσο
δυστύχησε,
Αὐτὸ ἔπεσε ἰσχύει
εὐτυχοῦσε.
λοιπὸν ὅταν
πεῖνα· καὶ γιὰ
σώθηκαν
τὸ
ἰσχύειΠότε μᾶς.
εἶπε
καὶ τὸὅταντὰμᾶς.
εἶπε·
γιὰ χρή-
πεί-τὸ ἁ χαρᾶς πει
Νὰ
καὶ εὐτυχί
ὅσο μένει μακριὰ τὶς ὁποῖες
ἀπ᾽ τὸ δὲν βλέ-
Θεό. Γιατὶ μόνο
ματάἈλλὰ
Φαίνεται
του,προσέξτεὅτι,
ὅταν ἀφοῦ
ἔπεσεκάτι. μὲ Ὁ ἄσωτος
ἄλλα
πεῖνα· τὸ εἶπε
μέσα δὲν δὲν εἶπε
ὅταν μετα πεί-τὸ - στὸ
ρες
σὰν
πειμαρτίας.
δρόμο
χαρᾶς
τὸν
ὅσο ἄσωτο.
μένει
στὸ καὶμετανοήσουμε·
τοῦ
δρόμο Χριστοῦ
εὐτυχί
Ἔτσι
μακριὰ τοῦ ὁ ας, ὑπάρχει
κόσμος
ἀπ᾽
Χριστοῦ τὶς
τὸ σήμερα,
ὁποῖες
θὰ
Θεό. ἡδῇ
ὑπάρχει χαρὰδὲν
πάλι
Γιατὶ ὄχι καὶ αὔ
βλέ-
ἡμέ-
μόνο
ἡ χαρὰ ἡ- καὶ ἡ
νασε.ὅταν
εἶπε Αὐτὸ δυστύχησε,
Φαίνεται
λοιπὸν ὅτι, ἰσχύει ὅταν
ἀφοῦ καὶσώθηκαν
μὲ
γιὰἄλλαμᾶς.μέσα τὰ χρή- δὲν μετα ριο,
εὐτυχία,- νὰμένει
καὶ ἐπιστρέψουμε
τὴν ὁποία εἴθε ὅλοι
ὅλοι στὸν
ν᾽ Πατέρα
ἀπολαύσουμε. μας
2 «Ἥμαρτον»
νασε.
νοοῦμε, αὐτὸ ὅσοτὸ εὐτυχοῦσε.
μέσον, τὸ σκληρὸ
Πότε τὸμέσον,
εἶπε· θὰ
τὸ- στὸ πει ὅσο
ρες δρόμοχαρᾶς μακριὰ
καὶ εὐτυχί ἀπ᾽
ας,ὑπάρχει τὸ
τὶς Θεό.
ὁποῖες Γιατὶ
ν᾽δὲν μόνο
βλέ-
ματά Αὐτὸ
του,
Φαίνεται ὅταν
νοοῦμε, λοιπὸν
ὅτι, ἔπεσε
αὐτὸ
ἀφοῦ ἰσχύειπεῖνα·
τὸ
μὲ καὶ
μέσον,
ἄλλα τὸ γιὰεἶπε
τὸμᾶς.
μέσα ὅταν
σκληρὸ
δὲν μετα πεί-μέσον, σὰν θὰτὸν ἄσωτο.
τοῦ
εὐτυχία, Χριστοῦ
τὴν ὁποία
Ἔτσι ὁ κόσμος
εἴθε
θὰ
ὅλοι ἡ χαρὰ
δῇ πάλι
καὶ
ἀπολαύσουμε.
ἡμέ-
ἡ
μεταχειρισθῇ
εἶπε ὅταν ὁ
δυστύχησε, Θεὸς ὅταν
γιὰ νὰ σώθηκαν
μᾶς φέρῃ τὰ χρή- στὸ
πει δρόμο
ὅσο μένειτοῦ Χριστοῦ
μακριὰ(†) ἐπίσκοπος
ἀπ᾽ ὑπάρχει
τὸ Θεό. ἡ χαρὰ
Αὐγουστῖνος
Γιατὶ καὶ
μόνο ἡ
νασε. Φαίνεται
νοοῦμε, αὐτὸ ὅτι,
μεταχειρισθῇ
Αὐτὸ τὸἀφοῦ
λοιπὸν μέσον, ὁμὲ
ἰσχύει ἄλλα
Θεὸς
τὸ καὶ μέσα
σκληρὸ
γιὰ
γιὰ μᾶς.
νὰ μᾶςκοντά
δὲν
μέσον, μετα
φέρῃ θὰ- κοντά εὐτυχία, τὴν ὁποία εἴθε ὅλοι
ρες
εὐτυχία,χαρᾶς τὴν καὶ ὁποίαεὐτυχί εἴθε ας, (†)
ὅλοιτὶς
ν᾽ ἀπολαύσουμε.
ἐπίσκοπος
ὁποῖες
ν᾽ ἀπολαύσουμε.δὲν Αὐγουστῖνος
βλέ-
οινωνία ματά
του·
νοοῦμε, του,
θὰ
μεταχειρισθῇ
Φαίνεται μᾶςὅταν
αὐτὸ Ἀπὸ ὁ
ὅτι, τὸἔπεσε
στείλῃ μέσον,
Θεὸς
ἀφοῦ μιὰ πεῖνα·
μὲ
γιὰ τὸ
στέρησι
ἄλλα
νὰ τὸ
ἡ σκληρὸ
εἶπε
μέσα
μᾶς σοβαρή, ὅταν
μέσον,
σὲ δὲν
φέρῃ μεταπεί-
κοντά μιὰθὰ στὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ
- στοιχειοθεσία (†) ὑπάρχειΑὐγουστῖνος
καὶἐπίσκοπος
ἡ χαρὰ καὶ ἡ
νασε.
μεταχειρισθῇ ὁ Θεὸς πει ὅσο μένει μακριὰ (†) ἀπ᾽
ἐπίσκοπος τὸ Θεό. Γιατὶ
Αὐγουστῖνος μόνο
τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ὁποία ἔγινε ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας πιθανῶς τὴν 20-2-1938.

ακα. θλῖψι Αὐτὸ

μεγάλη· λοιπὸν
θὰ μᾶςἰσχύειστερήσῃ καὶ γιὰ
ἀπὸ μᾶς.πολλὰ ση- σὲ ἁπλῆεὐτυχία, τὴν ὁποία εἴθε ὅλοι ν᾽ ἀπολαύσουμε.
τὸ μέσον, τὸ σκληρὸ μέσον, θὰ στὸ δρόμο
γιὰ νὰ μᾶς φέρῃ κοντά
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-2-1938.
νοοῦμε, αὐτὸ
Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, καὶ ἀναπλήρωσις 29-12-2019.

Αἰτωλίαςτοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ἡ χαρὰ καὶ ἡ

Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 29-12-2019.

ι πατέ- μαντικὰΦαίνεται
μεταχειρισθῇ ὅτι,
πράγματα,
Ἀπὸὁ
ἀφοῦ
τὸ Θεὸς
μὲ
ἀναγκαῖα ἄλλα μέσα
γιὰ τὴ δὲν
ζωή. μετα - στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 29-12-2019.(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-2-1938.
χειρόγραφογιὰ νὰἡ ὁποία
μᾶς φέρῃ κοντά εὐτυχία, τὴν ὁποία εἴθε ὅλοι ν᾽ ἀπολαύσουμε.
Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα,

Ὁ ἄσωτος αὐτὸδὲν τὸἄκουσε

μέσον, κανέναν. τὸ σκληρὸ μέσον, ὁ πα- θὰ
ὁμιλίας, ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-2-1938.

κὲς πα- νοοῦμε, Μάταια

Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 29-12-2019.

μεταχειρισθῇ
τέρας, ἄδικα ἡὁ μάνα Θεὸς τὸν γιὰἈνάγνωσις,
νὰ μᾶς
συμβούλευαν· φέρῃ κοντά
τ᾽ ἀ- στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 29-12-2019. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-2-1938.
μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα,

ὑπάρ- δέρφια, ὅλοιἈπὸοἱτὸ χειρόγραφο οἰκιακοί, ὣς καὶ αὐτοὶ οἱ ὑ πη-

ς ὑπάρ- ρέτες τοῦ ἀρχοντικοῦ τὸν
Τὸ φυλλάδιοὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-2-1938.

παρα κα
μὲ λοῦσαν
τὴν εὐλογίανὰ
διανέμεται
Ἀνάγνωσις,ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ
μεταφορὰ Σύλλογο Κυριακή,
σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία τηλ: 29-12-2019.
καὶ ἀναπλήρωσις 23510 22183 – Κατερίνη,

δελφοί μείνῃ κοντά τους. Τίποτε. ΘὰΣτὸ φύγω! εἶπε. Καὶ

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://www.iskiriaki.com
ὺ ἀσω- ἔφυγε. Ἀλλ᾽ ὅταν αἰσθάνθηκε τὴν πεῖνα, τότε
πολύτι- θυμήθηκε τὸ πατρικὸ σπίτι καὶ ἐπέστρεψε.
μοποι- Αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται καὶ σὲ ἄλλες περι-
 «Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΖ΄ Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2264 23 Φεβρουαρίου 2020 πρωὶ
Θὰ γίνῃ ἐξάπαντος
Σ ήμερα, ἀδελφοί μου, δὲν ταιριάζουν ὁμι-
λίες, ταιριάζουν δάκρυα· δὲν ταιριάζει λό-
γος ἀλλὰ θρῆνος. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν χαϊδεύει
τ᾽ αὐτιά. Ὁ Χριστὸς σήμερα, στὴν εὐαγγελικὴ
περικοπὴ ποὺ διαβάστηκε σὲ ὅλες τὶς ὀρθό-
δοξες ἐκκλησίες, δὲν μοιράζει λουλούδια· ὁ
Χριστὸς σήμερα ἀστράφτει καὶ βροντᾷ. Ἀ-
κούγοντας τὰ λόγια αὐτά, ἐμεῖς οἱ «ἁμαρτω­-
λοὶ­ποῦ­φύγωμεν;» (Παρακλ. ἦχ. πλ. β΄, Σάββ. ἑσπ.), ποῦ νὰ
πᾶμε νὰ κρυφτοῦμε;
Ὅλα εἶνε φοβερὰ ὅσα περιέχει τὸ εὐαγγέ-
λιο τῆς Κυριακῆς αὐτῆς, τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀ-
πόκρεω· καὶ θά ᾽πρεπε νὰ μὴ λείπῃ σήμερα
κανένας Χριστιανὸς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, γιὰ ν᾽
ἀκούσῃ αὐτὰ τὰ συγκλονιστικὰ λόγια.
***
⃝ Θὰ ἔρθῃ μιὰ ἡμέρα, λέει, γιὰ ὅλους ἀνεξαι-
ρέτως τοὺς ἀνθρώπους, πιστοὺς καὶ ἀπί-
στους, ποὺ κατ᾽ αὐτὴν ὁ Θεὸς θὰ κρίνῃ τὸν
κόσμο. Τότε ὅλοι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν. Ὁ
σταυρός, «τὸ­σημεῖ­ον­τοῦ­υἱοῦ­τοῦ­ἀνθρώ-
που» (Ματθ. 24,30), θὰ ἐμφανισθῇ λαμπρὸς στὸν οὐ-
ρανό. Οἱ ἄγγελοι θὰ «περιτρέχουν» (Κυρ. Ἀπόκρ. αἶν.·
βλ. Ματθ. 13,41· 24,31. Μᾶρκ. 13,27) παντοῦ πάνω στὴ γῆ, θὰ
σαλπίζουν καὶ θὰ συγκεντρώνουν ἀπὸ κάθε
σημεῖο ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἐμπρὸς στὸ
δικαστικὸ βῆμα. Τὰ ἄστρα ἡ σελήνη κι ὁ ἥλιος
θὰ πέσουν ὅπως πέφτουν τὰ φύλλα τῆς συ-
κιᾶς τὸ φθινόπωρο (βλ. Ματθ. 24,29. Μᾶρκ. 13,24-25. Ἀπ. 6,12-13).
Τὴν ἡμέρα ἐκείνη θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ
ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλ᾽ ὄχι ὅ-
πως στὴν πρώτη του παρουσία. Αὐτὴ τὴ φο-
ρὰ θὰ ἐμφανισθῇ ὄχι σὰν ἀδύναμο νήπιο τῆς
Βηθλεὲμ ποὺ τὸ κατεδίωκε ὁ Ἡρῴδης νὰ τὸ
θανατώσῃ, ὄχι σὰν ἄσημος μαραγκὸς τῆς Να-
ζαρέτ, ὄχι σὰν ὑπόδικος στὸ πραιτώριο τοῦ
Ποντίου Πιλάτου, ἀλλὰ ὡς βασιλεὺς κραται-
ὸς καὶ δυνατός, ἔνδοξος καὶ δίκαιος.
Ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ θὰ συναχθοῦν ὅλα τὰ
ἔθνη, στρατιὲς ἀναρίθμητες. Θὰ στηθῇ δικα-
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
στικὸ βῆμα καὶ ἐπὶ τοῦ βήματος θὰ καθήσῃ
κριτὴς ὁ Χριστός. Σὲ κανένα δὲν θὰ χαρισθῇ,
ἀλλὰ καὶ κανένα δὲν θὰ ἀδικήσῃ. Ἄγγελοι θὰ
ἀνοίξουν τὰ βιβλία τῶν πεπραγμένων καὶ τῶν
συνειδήσεων· καὶ θὰ ἀναφερθοῦν ὅλα, πρά-
ξεις καὶ παραλείψεις, λόγοι καὶ σκέψεις.
Ἐκεῖ θὰ γίνουν ἀποκαλύψεις, θὰ πέσουν μά-
σκες. Ἐκεῖνα ποὺ κρατούσαμε ὡς ἑπτασφρά-
γιστα μυστικά, θὰ κοινολογηθοῦν ἐνώπιον ὅ-
λων. Ἐκεῖνα ποὺ δὲν θέλαμε νὰ μάθῃ οὔτε ὁ
πατέρας οὔτε ὁ ἀδελφὸς οὔτε ἡ σύζυγος οὔ-
τε κανείς ἄλλος, θὰ τ᾽ ἀκούσουν ἐκεῖ ὅλοι.
«Ὁποία­ὥρα­τότε» (Κυρ. Ἀπόκρ. αἶν.), τί τρομερὲς θὰ
εἶνε ἐκεῖνες οἱ στιγμὲς γιὰ κάθε ἀσεβῆ, γιὰ
κάθε ἀμετανόητο ἁμαρτωλό!
***
⃝ Εἶνε βέβαιο, ἀδελφοί μου, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡ ἡ-
μέρα ἐκείνη! Περὶ αὐτοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀμφι-
βάλλουμε καθόλου. Διότι μᾶς βεβαιώνει ὄχι
κανεὶς ἄλλος, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Καὶ ξέ-
ρουμε ὅτι ἀπὸ τὸ δικό του στόμα δὲν βγῆκε
ποτὲ ψέμα, βγῆκε πάντοτε ἡ ἀλήθεια πιὸ κα-
θαρὴ κι ἀπ᾽ τὸ χρυσάφι.
Μέχρι τώρα ὅ,τι προεῖπε ὁ Χριστός, ἔγινε.
Εἶχε προείπει, ὅτι ὁ ναὸς τῶν Ἰεροσολύμων
θὰ γκρεμιστῇ· καὶ πράγματι τὸ 70 μ.Χ. δὲν ἔ-
μεινε «λίθος­­ἐπὶ­λίθον» (βλ. Ματθ. 24,2). Προεῖπε, ὅτι
ἡ Ἰερουσαλὴμ θὰ καταστραφῇ (βλ. Λουκ. 19,42-44)· καὶ
ὄντως κατεστράφη. Προεῖπε, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι
θὰ διασκορπιστοῦν στὰ πέρατα τοῦ κόσμου
(βλ. Ματθ. 24,15-22)· καὶ πράγματι διασκορπίστηκαν. Ὁ
περίφημος ἐκεῖνος ναός, ποὺ κατεστράφη,
πολλὲς φορὲς ἔγινε προσπάθεια νὰ ξαναχτι-
στῇ, μὰ μέχρι σήμερα δὲν τὸν ἔχουν ξαναχτί-
σει. Τὰ Ἰεροσόλυμα κατεστράφησαν. Οἱ Ἑ-
βραῖοι περιπλανόνταν ἐπὶ αἰῶνες ἐδῶ κ᾽ ἐκεῖ,
χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ ἐπιστρέψουν στὴν πα-
τρίδα τους [μόλις τὸ 1948 κατώρθωσαν ν᾽ ἀνα-
συστήσουν τὸ Ἰσραηλιτικὸ κράτος]. Προεῖπε
ἀκόμη ὁ Χριστός, ὅτι τὸ εὐαγγέλιό του θὰ κη-
 2
ρυχθῇ σὲ ὅλο τὸν κόσμο (βλ. ἔ.ἀ. 24,14)· καὶ πράγμα-
τι κηρύχθηκε σὲ ὅλες τὶς ἠπείρους καὶ σήμε-
ρα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο εἶνε μεταφρασμένο σὲ
χίλιες γλῶσσες. Προεῖπε, ὅτι πολλοὶ ἐχθροὶ
θὰ πολεμήσουν τὴν Ἐκκλησία του, ἀλλὰ ὅλοι
θὰ συντριβοῦν καὶ θὰ πέσουν (βλ. ἔ.ἀ. 16,18. Λουκ. 20,18· βλ.
& Πράξ. 9,5· 26,14). Καὶ πράγματι· βλέπουμε ὅτι πολλοὶ
πολέμησαν τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ τίποτε δὲν ἔ-
χουν κατορθώσει· αὐτοὶ μὲν διασκορπίζονται
σὰν ἄχυρα στὸν ἄνεμο καὶ σὰν καπνὸς στὸν
ἀέρα, ἐνῷ ἡ πίστι στὸ Χριστὸ μένει σὰν δέν-
τρο ἀειθαλές, ποὺ ἡ ῥίζα του εἶνε μέσα στὴν
καρδιά· κι ὅ,τι εἶνε ῥιζωμένο στὴν καρδιά, δὲν
ξερριζώνεται. Προεῖπε καὶ κάποιες λεπτομέ-
ρειες· εἶπε π.χ. ὅτι ἡ χειρονομία τῆς ἐνάρε-
της ἐκείνης γυναίκας ποὺ τοῦ ἄλειψε μὲ μύ-
ρο τὴν κεφαλὴ καὶ τὰ πόδια θὰ μνημονεύεται
παντοῦ ὅπου κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιο τῆς σω-
τηρίας (βλ. Ματθ. 26,7-13. Μᾶρκ. 14,3-9)· καὶ πράγματι, ἐνῷ ὀ-
νόματα καὶ πράξεις βασιλισσῶν καὶ πριγκιπισ-
σῶν ἔχουν λησμονηθῆ, ἡ πρᾶξι τῆς γυναίκας
αὐτῆς ἀκούγεται παντοῦ σὲ ὅλη τὴ χριστια-
νοσύνη.
Γιατί τὰ εἴπαμε ὅλα αὐτά; Γιὰ νὰ βεβαιω-
θοῦμε ὅτι, ὅπως ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ προεῖπε ὁ
Χριστὸς ἔγιναν καὶ πραγματοποιήθηκαν μέ-
χρι λεπτομερειῶν, ἔτσι καὶ ὁ βαρυσήμαντος
λόγος του, ἡ μεγάλη προαναγγελία του, περὶ
τῆς Μελλούσης Κρίσεως, θὰ πραγματοποι-
ηθῇ ὁπωσδήποτε.
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε· «Ἔρχεται­ὥρα­ἐν­ᾗ
πάντες­οἱ­ἐν­τοῖς­μνημείοις­(=ὅλοι οἱ νεκροί)
ἀκούσονται­τῆς­φωνῆς­αὐ­τοῦ­(=τοῦ­υἱοῦ­τοῦ
ἀνθρώπου),­καὶ­ἐκ­πορεύσονται­οἱ­τὰ­ἀγαθὰ
ποιήσαντες­εἰς­ἀνάστασιν­ζωῆς,­οἱ­δὲ­τὰ­φαῦ­-
λα­πράξαν­τες­εἰς­ἀνάστασιν­κρίσεως» (Ἰω. 5,28-29).
Θ᾽ ἀναστηθοῦν, λοιπόν, ὅλοι οἱ νεκροί, γιὰ νὰ
κριθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς ζῶντας καί, ἀνάλογα μὲ
τὰ ἔργα τους, οἱ μὲν δίκαιοι ν᾽ ἀπολαύσουν
αἰώνια ζωὴ στὸν παράδεισο, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ
γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν αἰωνίως στὴν κόλασι.
Τὴν θεμελιώδη αὐτὴν ἀλήθεια μετὰ τὸν Κύ-
ριό μας Ἰησοῦν Χριστὸν κήρυξαν καὶ ὅλοι οἱ
ἅγιοι ἀπόστολοι. Λόγου χάριν ὁ ἀπόστολος
Παῦλος, ὅταν μίλησε στὴν Ἀθήνα ἐπάνω στὸν
Ἄρειο Πάγο, εἶπε· Ὁ Θεὸς ἔχει καθορίσει μιὰ
ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία πρόκειται νὰ κρίνῃ τὸν
κόσμο μὲ δικαιοσύνη· ὡς κριτὴ ἔχει ὁρίσει ἕ-
ναν ἄνδρα (τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λό-
γο του)· καὶ γιὰ νὰ βεβαιώσῃ ὅλους ὅτι αὐτὸ
θὰ πραγματοποιηθῇ, τὸν ἄνδρα αὐτόν, ποὺ οἱ
ἄνομοι τὸν θανάτωσαν, ὁ Θεὸς τὸν ἀνέστησε
ἐκ νεκρῶν. Ἐπὶ λέξει· «ἔστησεν­ἡμέραν», λέ-
ει, «ἐν­ᾗ­μέλ­λει­κρίνειν­τὴν­οἰκουμένην­ἐν­δι-
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 7-3-1937.
Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 30-12-2019.
Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://www.iskiriaki.com
καιοσύνῃ,­ἐν­ἀνδρὶ­ᾧ­ὥρισε,­πίστιν­παρασχὼν
πᾶσιν­ἀναστήσας­αὐτὸν­ἐκ­νεκρῶν» (Πράξ. 17,31).
***
⃝ Εἶνε λοιπόν, ἀγαπητοί μου, βέβαιο - βεβαι-
ότατο ὅτι θὰ γίνῃ ἡ μέλλουσα κρίσις. Ἀλλ᾽ ἐ-
ὰν εἶνε ἔτσι, τότε πῶς ἐμεῖς ζοῦμε ἀδιάφοροι,
σὰν νὰ μὴν πρόκειται νὰ κριθοῦμε καὶ νὰ δώ-
σουμε λόγο τῶν πράξεών μας;
Λιγόστεψε δυστυχῶς ἢ ἔσβησε –ἀλλοίμο-
νο– μέσα στὰ στήθη μας ἡ πίστι στὴν αἰώνιο
ζωή; Σὲ παλαιότερα χρόνια, λόγῳ ἀμαθείας,
δὲν ἀκουγόταν συχνὰ κήρυγμα· πίστευαν ὅ-
μως οἱ πρόγονοί μας στὴν αἰώνιο ζωή. Στοὺς
ναοὺς ἦταν συχνὰ ζωγραφισμένη στὸ νάρθη-
κα ἡ παράστασι τῆς μελλούσης κρίσεως· τὴν
ἔβλεπαν ὅλοι, διδάσκονταν, φοβοῦνταν καὶ
ἀπέφευγαν τὰ ἁμαρτήματα. Ὅταν κανεὶς ἔχῃ
στὸ νοῦ του ὅτι θὰ δικαστῇ, θὰ δώσῃ λόγο γιὰ
τὶς πράξεις του, ἡ σκέψι αὐτὴ τὸν συγκρατεῖ,
δὲν τὸν ἀφήνει νὰ ἐγκληματήσῃ.
Μᾶς περιμένει δικαστήριο. Ἐκεῖ δὲν ἔχουν
πέρασι οἱ δικαιολογίες καὶ τὰ ψέματα. Ἐκεῖ ὁ
Χριστὸς θὰ ξεσκεπάσῃ τὰ πάντα, καὶ τὰ μάτια
τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων θὰ βλέπουν
ὅ,τι ἐδῶ μένει τώρα κεκαλυμμένο καὶ ἄγνω-
στο. Ἐκεῖ δὲν μπορεῖς νὰ διορίσῃς κάποιον
συνήγορο γιὰ νὰ σὲ ὑπερασπίσῃ καὶ νὰ δικαι-
ολογήσῃ τὰ ἁμαρτήματά σου.
Δικαστήριο φοβερό! Τρέμεις, ἀδελφέ μου,
ὅταν ἐδῶ τὸ ἁρμόδιο ὄργανο μᾶς κοινοποιῇ
πρόσκλησι καὶ μᾶς εἰδοποιῇ ὅτι τὴν ὡρισμέ-
νη ἡμέρα θὰ δικαστοῦμε. Μὰ πολὺ περισσό-
τερο πρέπει νὰ τρέμουμε γιατὶ ὁ Θεὸς μᾶς
εἰδοποιεῖ ὅτι τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θὰ κλη-
θοῦμε νὰ δώσουμε λόγο γιὰ τὶς πράξεις μας,
τὰ λόγια μας, τὶς σκέψεις μας.
Ἀδελφοί μου, δὲν λέω περισσότερα, γιατὶ
ὅπως εἶπα στὴν ἀρχὴ σήμερα χρειάζονται ὄχι
λόγια ἀλλὰ δάκρυα. Τὰ δάκρυα ὅμως τῆς με-
τανοίας ἔχουν δυστυχῶς στερέψει.
Τόσο μόνο θὰ πῶ καὶ θὰ κλείσω. Ὅταν ἀ-
κοῦμε στὴν ἐκκλησία τὴν αἴτησι «Χριστιανὰ
τὰ­ τέλη­ τῆς­ ζω­ῆς­ ἡμῶν,­ ἀνώδυνα,­ ἀνεπαί-
σχυν­τα,­εἰρηνικὰ­καὶ­καλὴν­ἀπολογίαν­τὴν­ἐπὶ
τοῦ­φοβεροῦ­βή­ματος­τοῦ­Χριστοῦ» (θ. Λειτ. πλη-
ρωτ.), ἂς παρακαλοῦμε τὴν Παναγία Θεοτόκο νὰ
μεσιτεύῃ ζητώντας νὰ μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Κύριος·
νὰ μᾶς κατατάξῃ ὄχι «ἐξ­ εὐ­ωνύμων», ἀλλὰ
«ἐκ­δεξιῶν» του (Ματθ. 25,33 κ.ἑ.), καὶ ν᾽ ἀκούσουμε
κ᾽ ἐμεῖς τὴν οὐράνια φωνή του «Δεῦτε­οἱ­εὐ­-
λογη­μένοι­τοῦ­πατρός­μου,­κληρονομήσατε
τὴν­ἡ­τοι­μασμένην­ὑμῖν­βασιλείαν­ἀπὸ­κατα-
βολῆς­κόσμου» (ἔ.ἀ. 25,34)· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος