ພຣະອາຈານບອກໃຫ້ຈ ົວມາເກັບຂີເ້ ຫຍືອ

້ ໄປຖິມ
້ ແຕ່ຈ ົວເສີຍຢູ່ ທ ໍາທ່າເຮັດຫູບໍ່ໄດ້ຍນ
ິ

ມລ
ິ ິ ນ ທະປັນ ຫາ
ຈາກໜັງສືໃບລານລາວ ພສ ໒໔໗໕ (ຄສ ໑໙໓໒)

ຜູກທີ ໒ ຂອງທັງໝ ົດ ໘ ຜູກ

ໂດຍ ທາດຂາວ
 ຄ ໍານ ໍາຂອງຜູຮ
່ ຽບຮຽງ
ໃນຜູກທີ່ ໒ ນີ້ ພຣະນາຄະເສນຖືກອາຈານສງົ່ ໄປຮຽນຄວາມຮູເ້ ພີ່ ມຕື່ ມໃນ
ສ ໍານ ັກພຣະອາຈານອ ົງອື່ ນໆຈ ົນໄດ້ບ ັນລຸເປັນພຣະອະຣະຫັນ. ຊື່ ສຽງ
ຂອງພຣະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ເລີ່ ມແຜ່ຜາຍອອກໄປ ຂ່າວຮອດຫູພະຍາມິລິນ
ຊຶ່ ງພໍ ແຕ່ໄດ້ຍນ
ິ ຊື່ “ນາຄະເສນ” ເທົ່ ານນພະຍາມິ
ັ້ ລິນກໍຮສ
ູ້ ກ
ຶ ສະທ້ານຫວນ
ັ່
ໄຫວທັນທີ ອ ັນເປັນອາການທີ່ ບໍ່ ເຄີຍເກີດຂຶນ
້ ມາກ່ອນ ເຫດເພາະເຄີຍເປັນ
ລູກສິດອາຈານກ ັນມາໃນຊາດກ່ອນໆ. ພະຍາກໍອອກມາພົບ ພຣະເຖຣະ
ເຈົາ້ ຢູທ
່ ີ່ ສ ັງເຂຍຍະອາຮາມ ແລະກໍໄດ້ພບ
ົ ກ ັບມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ເປັນຄງທ
ັ້ າໍ
ອິດ. ພົບກ ັນຄງແລກ
ັ້ ພະຍາມິລິນເປັນຝ່າຍເປີ ດສາກໂຈມຕີກອ
່ ນທັນທີ
ດ້ວຍການຖາມແບບວ ົກວ ົນ ແບບທົດສອບໄຫວພິບປະຕິພານ (ໜ້າ ໒໘):

ພະຍາ: ຂ້ານ້ອຍຢາກຖາມບ ັນຫາກ ັບເຈົາ້ ກູ

ເຖຣະ: ມະຫາຣາດຖາມມາໂລດ ເຮົາກໍຢາກຟັງມະຫາຣາດຖາມຄືກ ັນ
ພະຍາ: ເຈົາ້ ກູຟງັ ເດີ (ແຕ່ບໍ່ກ່າວສິ່ ງໃດ)

ເຖຣະ: ອາຕະມາກໍຟງັ ທ່ານຢູນ

່ ແ
ີ້ ລ ເວົ້າໂລດ!
ພະຍາ: ຂ້ານ້ອຍຖາມແລ້ວ ເຈົາ້ ກູໄດ້ຍນ
ິ ຄ ໍາຖາມຫລືບໍ່?
ເຖຣະ: ມະຫາຣາດຖາມແລ້ວບໍ ?
ພະຍາ: ຖາມແລ້ວ
ເຖຣະ: ຕອບແລ້ວ!
ພະຍາ: ຕອບວ່າຢ່າງໃດ ?
ເຖຣະ: ຖາມວ່າຢ່າງໃດລະ ?
ມາຮອດບ່ອນນີກ
້ ເໍ ລີຍຢຸດການລອງປັນຍາກ ັນແບບນີ້ ແລ້ວຈຶ່ ງຖາມປັນຫາ
ອ ັນທາອິ
ໍ ດແທ້ຈງິ ຕໍ່ ໄປ.
ໜັງສືຫວົ ນິ້ ສະຫງວນລິກຂະສິດໃນການນ ໍາໄປເຜີຍແຜ່ທາງການຄ້າ ຫ້າມນ ໍາສ່ວນໃດໆໄປເຜີຍແຜ່ອອກຂາຍບໍ່ ວ່າ
ໃນຮູບແບບໃດໆໂດຍບໍ່ ໄດ້ຮ ັບການອະນຸຍາດຈາກຂ້າພະເຈົາ້ ກ່ອນ. ບໍ່ ສະຫງວນລິກຂະສິດໃນການນ ໍາໄປໃຊ້ສວ
່ ນ
ໂຕ.
ຜູຮ
່ ຽບຮຽງ: ທາດຂາວ - SouliSullivan@gmail.com ສິງຫາ ພ.ສ. ໒໕໕໖ (໒໐໑໓).
 ມລ
ິ ິ ນ ທະປ ນ
ັ ຫາ
ຜູກ ໒
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫລວງວຽງຈ ັນ
ປີ ລິດຈະນາ: 2475 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ), ຄ.ສ. 1932
http://www.laomanuscripts.net/lo/texts/11969#10

ທຽຣ, ທຽນ -ທ່ານ (ເປັນການເອີ່ ຍເຖິງບຸຣດ

ຸ ທີ ສາມຢ່າງຍ ົກຍ້ອງ. ຂໍຄວາມເປັນອ ັກສອນເນີງ້ ເຊັ່ ນນີແ
້ ມ ່ນຄ ໍາເຫັ ນຂອງຜູແ
່ ປ.)

ສາຣະບ ັນ
ພິກຂຸນາຄະເສນ ຄິດດູໝິ່ນອາຈານຂອງຕ ົນໃນໃຈວ່າ ອາຈານຮູແ
້ ຕ່ພຣະອະພິທມ
ັ ຢ່າງດຽວ ຄ ໍາ
ສງັ່ ສອນຢ່າງອື່ ນຂອງພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ຮູເ້ ລີຍ ພຣະອາຈານຢັ່ງຮູວ
້ າຣະຈິດນີຂ
້ ອງພຣະນາ
ໜ້າໃບລານ
ເສນ ເຫດເພາະທ່ານເປັນພຣະອໍ ຣະຫັນ ຂໍຂະມາຕໍ່ ອາຈານ ແຕ່ທາ່ ນບໍ່ ຍອມອ ົດໂທດໃຫ້ຈ ົນ
໓
ກວ່າຈະຜາບພະຍາມິລິນໄດ້ເສັ ຍກ່ອນ. ພ້ອມນນ
ັ້ ພຣະນາຄະເສນຖືກສງົ່ ໃຫ້ໄປສຶກສາຕໍ່
ກ ັບພຣະອາຈານອ ົງໃໝ່ ພຣະອ ັສສະຄຸຕຕະ ເຖຣະ.
ພຣະມະຫານາຄະເສນກ ັບອາຈານອ ົງໃໝ່ ຮ ັບນິມ ົນໄປສ ັນເຂົ້າບ້ານອຸບາສິກາ ອາຈານໃຫ້
໑໑
ເທດໂຜດອຸບາສິກາຕາມລ ໍາພັງ ເທດຈ ົບອຸບາສິກາຜູນ
່ ນໄດ້
ັ້ ສ ໍາເລັ ດເຖິງໂສດາບ ັນ.
ພຣະມະຫານາຄະເສນຖືກອາຈານສງົ່ ໃຫ້ໄປສຶກສາຕໍ່ ກ ັບອາຈານອ ົງໃໝ່ ພຣະທັມມະຣ ັກຂິຕຕະ
໑໒
ເຖຣະ ທີ່ ອະໂສກາຮາມ ເມືອງປາຕະລິບດ
ຸ .
ພຣະມະຫານາຄະເສນສ ໍາເລັ ດເປັນອະຣະຫັນຕາ ໑໕
ທີ່ ຊຸມນຸມພຣະອໍ ຣະຫັນຕາທັງຫລາຍມອບໝາຍໃຫ້ພຣະມະຫານາຄະເສນຮ ັບພາລະໄປຜາບພະຍາ
ມິລິນ. ພຣະພິກຂຸສ ົງທັງຫລາຍອອກຈາກປ່າກ ັບຄືນສູທ
່ ີ່ ຢູແ
່ ຫ່ງຕ ົນ. ຊື່ ສຽງພຣະມະຫາ ໑໗
ນາຄະເສນເລີ່ ມຂະຈອນໄກ.
ກິດຕິສ ັບພຣະນາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ່ ໄດ້ຍິນໄປຮອດຫູພະຍາມິລິນ. ພໍ ແຕ່ໄດ້ຍິ ນຊື່ ນາຄະເສນ
ພະຍາມິລິນ ກໍສະທ້ານຫວນັ່ ໄຫວໃນໃຈ ເຫດເຄີຍເປັນອາຈານກ ັບລູກສິດກ ັນມາແຕ່ຊາດ ໒໐
ກ່ອນໆ.
ພະຍາມິລິນ ພົບກ ັບພຣະມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ຄງແລກ
ັ້ ໒໕
ພະຍາມິລິນ ປະທະຄາລ ົມກ ັບພຣະມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ຖາມ-ຕອບ ແບບທົດສອບໄຫວ
໒໘
ພິບປະຕິພານ ຊິງເລ່ ຫັກຫລ່ຽມ.
ປັນຫາທີ ໑ - ຖາມຊື່ ນາມມະກອນ. ສ່ວນໃດໃນອາການ ໓໒ ຂອງຮ່າງກາຍຄືນາຄະເສນ ໒໙
ສ ັນຍາກ ັນວ່າຈະສ ົນທະນາກ ັນແບບນ ັກປຣາຊ. ສ ົນທະນາກ ັນໂດຍ ບໍ່ ມີຄຽດ ຜິດວ່າຜິດ ຖືກວ່າ
໓໙
ຖືກ ບໍ່ ຖືຍ ົສສ ັກໃນຖານະກະສ ັດ.
ປັນຫາທີ ໒ - ໃນເມື່ ອນາໂອບອູ
ໍ້ ມ
້ ແຜ່ນດິນນີຢ
້ ູ່ ແລ້ວນາຕ
ໍ້ ງຢູ
ັ້ ໄ
່ ດ້ຢາ່ ງໃດ ? ໔໖

ຫຼ ບ
ົ ໜ້າແກ່ ມິລິນທະ ຜູກ ໒ ແລ
ໃບລານໜ້າ ໓
(ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຄະນິງ)ໃຈວ່າອນແລ້
ັ້ ວ ຈຶ່ ງແກວດກ ົດໝາຍຮູວ
້ າ່ ດງັ່ ນີ້ ປັນດິຕໂຕ ອ ັນວ່າສ ັມມະເນ
ນຕ ົນນີມ
້ ີປຣະຍາມາກນ ັກແລ ກູຈ ັກສອຣອະພິທມ
ັ ມາກ່ອຣເທີ້ນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແກວດກ ົດໝາຍ
ໃຈສ ັນນີແ
້ ລ້ວຈຶ່ ງກລ່າວວ່າ ດູຣານາຄະເສນ ທ່ານຈງົ່ ຮຽນເອົ າສາຕຕຣະສິນສິບປະຄຸຣແຫ່ງກູເທີ້ນ
ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍສອຣອະພິທມ
ັ ມາແກ່ສ ັມມະເນນຕ ົນນນຫັ
ັ້ ນແລ
້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍສອນຍ ັງ
ມະຫາປະກະຣະນະຄ ັມພີໃຫຍ່ ໗ ອ ັນຄື ຄ ັມພີອ ັນຊື່
ທັມມາສ ັງຄິນ ີ ແລະ
ວິພງັ ຄະ ແລະ
ທາຕຸກ ັຖຖາ ແລະ
ປຸຄລະປັນຍ ັຕຕິ ແລະ
ກ ັຖຖາວ ັຕຖຸ ແລະ
ຍະມະກະ ແລະ (ຂໍນ
້ ເີ້ ພິ່ ນຈາຣຂ້າມ ຜູແ
່ ປຕື່ ມໃສ່ໃຫ້)
ມະຫາປັຖຖານ
ເປັນຖ້ວຣ ໗ ແກ່ສ ັມມະເນນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍສອຣຕິກຂາບ ົດມີຕນວ່
ົ້ າ ກຸສະລາທັມມາ ອະ
ພຣະຍາກະຕາທັມມາ ດງັ່ ນີກ
້ ມ
ໍ ີແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ນາຄະເສນສ ັມມະເນນກໍຮຽນເອົ າອະພິທມ
ັ
ມາທັງມວຣຈ ົບບໍຣະບວຣສ້ຽງແລ້ວ ສ ັມມະເນນຕ ົນນນັ້ ຈຸຄຄ ັຕຕະ ຂຶນ
້ ໃຈໃສ່ສຽງສວາດທິ
ໃບລານໜ້າ ໔
ຍາຍສ້ຽງແລ້ວ ປະຣິປນ
ຸ ນະວິສະຕິວ ັສສະກາເລ ໃນກາລະເມື່ ອນາຄະເສນສ ັມມະເນນມີອາຍຸພໍ
ຊາວເຕັມບໍຣະບວຣແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ອໍຣະຫັນຕາເຈົາ້ ທັງຫຼາຍກໍໃຫ້ບວດເປັນພິກຂຸພາວະອຸບປະສ ັມ
ມະເນນ ປະນະ ດ້ວຍມີແທ້ ເມື່ ອເຈົາ້ ນາຄະເສນເປັນພິກຂຸພາວະແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ຍ ັງມີໃນວ ັນ ໑
ເຈົາ້ ນາຄະເສນພິກຂຸອ ັນຕຣະເດີນບິນດິບາດສ ັນນນັ້ ກໍຄະນິງໃຈວ່າສ ັນນີ້ ອຸບປັຊາແຫ່ງກູນ ີ້ ກາ
ເລວະ ເປັນກາລະແທ້ຊະແລ ທ່ານກໍເທົ່ າຮູອ
້ ະພິທມ
ັ ມາສິ່ ງດຽວ ຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນອື່ ນ
ຮຽກວ່າບໍ່ ຮູແ
້ ລ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍຄະນິງໃຈສ ັນນີແ
້ ລ້ວ ອະຖະ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ໂຣຫະນະ
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍຮຫ
ູ້ ວ
ົ ໃຈເຈົາ້ ນາຄະເສນດ້ວຍໃຈແຫ່ງຕ ົນ ເຫດວ່າມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ເປັນອະຣະຫັນຕາ
ແລ ໃນເມື່ ອເຈົາ້ ນາຄະເສນພິກຂຸຕຣະເດີນບິນດິບາດມາແລ້ວແລະມາ
ໃບລານໜ້າ ໕
ສູສ
່ ໍານ ັກມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ດງັ່ ນນັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາທ່ານນາຄະເສນ ໃນເມື່ ອທ່ານ
ບິນດິບາດໃນວ ັນນີ້ ທ່ານບ ັງເກີດຄ ໍາຕິຄຣະນິງອ ັນບໍ່ ຊອບບໍ່ ຄວຣດີຫຼີແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ບ ັນ
ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍຄະນິງໃຈວ່າ ກູເທົ່ າຄະນິງໃຈເປົ່ າດາຍ ອຸບປັຊາກໍຮໃູ້ ຈແຫ່ງກູແລ ກຸທງັ ກາຣະ
ນ ັງ ເຫດທ່ານຮູຄ
້ ໍາອ ັນນີຄ
້ ວຣງຶດອ ັຈສະຈ ັນແທ້ຊະແລ ອຸບປັຊາແຫ່ງກູນມ
ີ້ ປ
ີ ຣະຍາແທ້ຊະແລ ຍະ
ນຸນະ ດງັ່ ກູຮາໍ່ ເພີງດູນຄ
ີ້ ວຣກູຂໍອບ
ຸ ປັຊາກູຂະມາລ ົດອ ົດໂທສແກ່ກເູ ທີ້ນ ຄະນິງໃຈແລ້ວກລ່າວວ່າ
ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຂະມາໂທສແກ່ຂາ້ ເທີ້ນ ນະປຸນະວິຕ ັກກະໂສມິ ຂ້າກໍບໍ່ຈ ັກຕິຄຣະ
ນິງໃຈສ ັນນນເມື່
ັ້ ອພາຍລຸຣຊະແລ ນະເຂຕາວະ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາທ່ານນາຄະ
ເສນ ກູບໍ່ຈ ັກຂະມະໂທສແກ່ທາ່ ນໄດ້ກອ
່ ຣແລ ດ້ວຍມີແທ້
ໃບລານໜ້າ ໖
ບ ັດນີ້ ພຣະຍາຕ ົນ ໑ ມິລິນທະຣາຊ ເປັນພຣະຍາໃຫຍ່ໃນເມືອງສາກະລະນະຄອຣ ເປັນອ ັນ
ມ ັກໄຄ່ຖາມເປສສນາປັນຫາເຊິ່ ງນ ັກປຣາດເຈົາ້ ທັງຫຼາຍມາກນ ັກ ຍ່ອມມ ັກໄປຖາມປັນຫາເຊິ່ ງຊາວ
ເຈົາ້ ສ ົມ(ສະມະນະ)ແລະພຣາມທັງຫຼາຍມາກນ ັກ ຜິທາ່ ນໄປກລ່າວແກ້ເປສສນາປັນຫາແກ່ຣາຊກຣະ
ສ ັດຕ ົນນນໄດ້
ັ້ ແລະສງັ່ ສອຣກຣະສ ັດຕ ົນນນໃຫ້
ັ້ ຍນິ ດີໃນສາສນາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໄດ້ດງັ່ ນນັ້ ກູກ ໍ
ຂະມະລາໂທສແກ່ທາ່ ນໄດ້ຊະແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າສ ັນນີແ
້ ລ ຕິຖຕຸພນ
ັ ເຕ ເຈົາ້ ນາຄະ
ເສນກໍກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ພຣະຍາມິລນ
ິ ທ ຕ ົນນນຈ
ັ້ ງົ່ ໄວ້ຫນກ່
ັ້ ອຣເທີ້ນ ຢ່າວ່າແຕ່
ພຣະຍາມິລນ
ິ ທຕ ົນດຽວນນເທີ
ັ້ ້ນ ແມ ່ນວ່າທ້າວພຣະຍາໃນຊຸມພູທີປທັງມວຣ ສີສ ັງອາຄະຕາ ອ ັນ
ມີຫວ
ົ ຮຽງຫົວ ເຂົ້າມາຖາມເປສສນາປັນຫາເຊິ່ ງຂ້າກໍດ ີ ຂ້າຜູດ
່ ຽວກໍຈ ັກອາດກລ່າວ
ໃບລານໜ້າ ໗
ແກ້ໄດ້ບໍ່ຫຼໍຊະແລ ຂ້າຈ ັກສງັ່ ສອຣຍ ັງມິລນ
ິ ທະຣາດໃຫ້ໄດ້ຍນ
ິ ດີໃນສາສນາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຊະແລ
ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ຂະມະຕຸ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຂະມາລາລ ົດອ ົດໂທສແກ່ຂາ້ ເທີ້ນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍ
ກລ່າວວ່າ ກູໄດ້ກລ່າວແລ້ວ ບໍ່ ຊາກລ່
ໍ້ າວຄ ໍາຖ້ວຣ ໒ ທີໄດ້ແລ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ອິທານິຕ ັສສະ
ສ ັນຕິເກ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກລ່າວວ່າ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ໃນກາລະບ ັດນີເ້ ຈົາ້ ກູຈ ັກໃຫ້ຢໃູ່ ນທີ່ ສ ໍານ ັກເຈົາ້ ກູ
ຕ ົນໃດນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣານາຄະເສນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ອ ັສ
ສະຄຸຕຕະ ຢູໃ່ ນທີ່ ໃດທ່ານເຂົ້າໄປໃນທີ່ ນນັ້ (ໃຫ້ທາ່ ນໄປເສາະຫາມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນນນ)
ັ້ ແລ້ວທ່ານຈງົ່
ເອົ າຄ ໍາກູໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນນນແລ້
ັ້ ວທ່ານຈງົ່ ອຸບປັຖຖາກມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນນນັ້ ແລ້ວຢູ່
ເຂົ້າວ ັສສາທີ່ ນນກ່
ັ້ ອຣເທີ້ນ ອ ັຖຖະໂຂ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍຮ ັບເອົ າຄ ໍາອຸບປັຊາ
ໃບລານໜ້າ ໘
ແຫ່ງຕ ົນແລ້ວໄຫວ້ນ ົບໂຄຣ ົບຢໍາແຢງ ກະທ ໍາປະທັກຂິນນາເຊິ່ ງອຸບປັຊາແຫ່ງຕ ົນແລ້ວກໍຖເື ອົ າ
ບາດ ແລະຜ້າແຫ່ງຕ ົນແລ້ວກໍຕຣະເດີນໄປແລ ອະຖາ ໃນກາລະເມື່ ອນນເຈົ
ັ້ າ້ ນາຄະເສນກໍຖາມ
ເຊິ່ ງຄ ົນທັງຫຼາຍວ່າ ໃນກາລະບ ັດນີ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນຊື່ ວ່າ ອ ັສສະຄຸຕຕະ ເຖຣະເຈົາ້ ຍ ັງຢູສ
່ ໍາ
ຣານໃນທີ່ ໃດນນຈາ
ັ້ ຄ ົນທັງຫຼາຍກໍບອກກລ່າວວ່າດງັ່ ນີ້ ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ບ ັດນີ້ ມະຫາເຖຣະ
ເຈົາ້ ຕ ົນຊື່ ວ່າ ອ ັສສະຄຸຕຕະ ເຖຣະເຈົາ້ ຍ ັງຢູສ
່ ໍາຣານໃນອາຮາມອ ັນມີຊດື່ ງັ່ ນີ້ ສ່ວຣວ່າເຈົາ້ ນາຄະ
ເສນກໍໄປຕາມຄ ໍາອ ັນຄ ົນຫາກກລ່າວນນແລ້
ັ້ ວ ກໍໄປໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວກໍນງັ່ ຢູທ
່ ີ່ ຄວຣແກ່
ຕ ົນແລ້ວກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ອຸບປັຊາແຫ່ງຂ້າກໍມ ີຄ ໍາໄຫວ້ເຈົາ້ ກູແຕ່ໄກດີຫຼີແລ ສາທຸ
ຕິນາຫະ ມະຫາອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ສາທຸ ດີນ ັກແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍຖາມວ່າ
ກີນນາໂມສິ
ໃບລານໜ້າ ໙
ນາມະກອຣຂອງເຈົາ້ ມີຊື່ ວ່າດງັ່ ຣືຈາ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ນາຄະເສນພິກຂຸກໄໍ ຫວ້ວາ່ ນາມະກອຣແຫ່ງຂ້າ
ຊື່ ວ່າ ນາຄະເສນ ວ່າດງັ່ ນີດ
້ ຫ
ີ ຼີແລ ອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກໍຖາມວ່າ ອຸບປັຊາແຫ່ງເຈົາ້ ມີຊດື່ ງັ່ ຣື
ຈາ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍກລ່າວວ່າ ເຈົາ້ ກູຫາກຮູຊ
້ ແຫ່
ື່ ງມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນເປັນຄຣູເປັນອຸບປັຊາ
ແຫ່ງຂ້າແລ້ວແລ ອ ັສສະຄຸຕຕະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣານາຄະເສນ ກໍມເີ ປັນດງັ່ ເຈົາ້
ກລ່າວນນແທ້
ັ້ ຊະແລ ອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ຈຶ່ ງຄຣະນິງໃຈວ່າ ເຈົາ້ ນາຄະເສນນີມ
້ ປ
ີ ຣະຍາແທ້
ແລ້ວ ວ່າດ ັງນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ອະຖະ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ປັນ ນາຄະເສນກລ່າວວ່າ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ອຸບ
ປັຊາແຫ່ງຂ້າກໍໃຫ້ຂາ້ ມາອຸປຖ
ັ ຖາກເຈົາ້ ກູ ວ່າດງັ່ ນນດີ
ັ້ ຫຼີແລ ຂ້າກໍຈ ັກອຸບປັຖຖາກເຈົາ້ ກູແລ ເຈົາ້ ກູ
ຈງົ່ ເປັນຄຣູແກ່ຂາ້ ຈງົ່ ສງັ່ ສອຣຂ້າແດ່ເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ອ ັສສະຄຸຕຕະ
ໃບລານໜ້າ ໑໐
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ສາທຸ ດີນ ັກແລ ທ່ານຈງົ່ ຢູກ
່ ັບດ້ວຍເຮົາເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍໃຫ້ເຈົາ້
ນາຄະເສນຢູໃ່ ນກຸດ ີ ໑ ແລ້ວສ່ວຣດງັ່ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍຢອ
ູ່ ບ
ຸ ປັຖຖາກມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ດ້ວຍປຣະ
ການອ ັນຄ ົມຣ ົບຢໍາແຢງຍິ່ ງນ ັກ ທຽຣຍ່ອມໃຫ້ໄມ ້ສີຟນ
ັ ແລະນາສ່
ໍ້ ວຍໜ້າແກ່ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຊູວ
່ ັນ
ບໍ່ ຂາດແລ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍຢເູ່ ຂົ້າວ ັສສາໃນອາຮາມທີ່ ນນັ້ ເຕມະສ ັງ ສ້ຽງ ໓ ເດືອນກໍມ ີແລ ວ ັສ
ສ ັງວຸຕຖາກາເລ ໃນກາລະເມື່ ອອອກວ ັສສາແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ຍ ັງມີອປ
ຸ າສິກາຜູ່ ໑ ກໍມານີຣະມນມະ
ົ
ຫາອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກ ັບທັງນາຄະເສນເພື່ ອໃຫ້ເມືອສ ັນເຂົ້າໃນເຮືອນແຫ່ງຕ ົນໃນວ ັນລຸຣ
ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຮ ັບເອົ ານີຣະມ ົນດ້ວຍຕຸນຫິພາວະ ຢູບ
່ ໍ່ ປາກຫັນແລ
້ ປຸນະທິວະເສ
ເມື່ ອວ ັນລຸຣຮຸງ່ ເຊົ້ າ ມະຫາອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້
ໃບລານໜ້າ ໑໑
ກ ັບທັງນາຄະເສນກໍໄປບິນດິບາດໃນບ້ານອຸປະສິກາຜູນ
່ ນັ້ ກໍຣາດທະນານີຣະມ ົນມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ທັງ ໒ ໃຫ້ເມືອເຮືອນ ກໍໃຫ້ນງັ່ ຢູເ່ ໜືອອາສສນາອ ັນປູໄວ້ນນແລ້
ັ້ ວ ກໍໃຫ້ເຂົ້າໂພຊະນະອາຫານ
ເປັນທານ ແລະເມື່ ອມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ສ ັນເຂົ້າແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວເຊິ່ ງ
ນາຄະເສນວ່າ ດູຣານາຄະເສນ ເຈົາ້ ຈງົ່ ເທສສນາທັມມ ກະທ ໍາພັຕຕານຸໂມທະນາເຊິ່ ງທ່ານອຸປາສິ
ກາເທີ້ນ ກລ່າວວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວທ່ານລຸກຈາກທີ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍເມືອຫັນແລ
້ ໂສ ສ່ວຣວ່າເຈົາ້ ນາຄະ
ເສນນນັ້ ກໍເທສສນາທັມມເປັນພັຕຕານຸໂມທະນາແລ ໃນເມື່ ອແລ້ວທັມມະເທສນາແຫ່ງເຈົາ້ ກໍ
ລວດໄດ້ເຖິງໂສຕາປະຕິຜລະແລ້ວສ ັນນນັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການມາກນ ັກ ແມ ້ນເທ
ວະດາທັງຫຼາຍກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການມາກນ ັກແລ ອະຖະໂຂ
ໃບລານໜ້າ ໑໒
ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກະທ ໍາພັຕຕານຸໂມທະນາແລ້ວກໍເມືອສູສ
່ ໍານ ັກອ ັສສະຄຸຕຕະເຖ
ຣະເຈົາ້ ແລ ເມື່ ອນນອ
ັ້ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາເຈົາ້ ນາຄະເສນ ເຈົາ້ ມາຢູທ
່ ີ່ ນີກ
້ ເໍ ຈັຍ
ຣະການນານນ ັກແລ້ວ ແລະໃນກາລະບ ັດນີ້ ຍ ັງມີມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ທັມມະຣ ັກຂິຕ
ຕະ ກໍຢໃູ່ ນອາຮາມອ ັນຊື່ ວ່າ ອະໂສກກະອາຮາມ ອ ັນມີໃນເມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ ອຸຕຕະຣະທິສຫົນ
ເໜືອດີຫຼີແລ ເຈົາ້ ຈງົ່ ໄປຮຽນເອົ າທັມມຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໃນສ ໍານ ັກແຫ່ງມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ຕ ົນນນເທີ
ັ້ ້ນ ນາຄະເສນເຈົາ້ ກໍຮ ັບເອົ າຄ ໍາມະຫາອ ັສສະຄຸຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວ ນາຄະເສນກໍໄຫວ້
ນ ົບຄ ົມຣ ົບຢໍາແຢງມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວ ກໍຖເື ອົ າບາດແຫ່ງຕ ົນແລ້ວກໍຕຣະເດີນໄປແລ ເມື່ ອ
ນນຍ
ັ້ ັງມີເສຕຖີຜນ
່ ູ ງຶ່ ລຸກແຕ່ເມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ ມາຄ້າໃນເມຶອງສາກະລະ
ໃບລານໜ້າ ໑໓
ນະຄອຣທີ່ ນນຫັ
ັ້ ນແລ
້ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍໄປສູເ່ ມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ ກ ັບດ້ວຍເສຕຖີຜນ
່ ູ ນັ້ ສ້ຽງຫົນທາງ
ອ ັນໄດ້ ໓ ຮ້ຽໂຍດຊນ ຕງແຣກແຕ່
ັ້ ເມືອງສາກະລະນະຄອຣ ຕາບຕໍ່ ເທົ້ າເຖິງເມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ
ແລ້ວ ເຈົາ້ ນາຄະເສນໄປດ້ວຍລ ໍາດ ັບຫົນທາງ ແລ້ວກໍໄປຮອດໄປເຖິງເມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ ແລ້ວໄປສູ່
ອາຮາມອ ັນຊື່ ວ່າ ອະໂສກກະອາຮາມ ອ ັນນນແລ້
ັ້ ວກໍເຂົ້າໄປໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ທັມມະຣ ັຕຂິຕ
ຕະ ແລ້ວກໍນງັ່ ຢູໃ່ ນທີ່ ຄວຣແກ່ຕ ົນແລ ເອຕະທະໂວຈະ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍໄຫວ້ທມ
ັ ມະຣ ັກຂິຕຕະ
ເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວກລ່າວ່າດງັ່ ນີ້ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູຕ ົນມີບນ
ຸ ສ ົມພານອ ັນມາກ ຜູຂ
່ າ້ ເຂົ້າມາສູສ
່ ໍາ
ນ ັກເຈົາ້ ກູກເໍ ພື່ ອຈ ັກໄຄ່ຮຮ
ູ້ ຽນທັມມະຄ ໍາສອຣແຫ່ງພຣະພຸທທະເຈົາ້ ດີຫຼີແລ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ເມຕຕາ
ກຣະຣຸນາຜູຂ
່ າ້ ຈງົ່ ສງັ່ ສອຣທັມມະປິຕະກະພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນປຣະເສີດ
ໃບລານໜ້າ ໑໔
ແກ່ຂາ້ ແດ່ເທີ້ນ ອະຖະ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ທັມມະຣ ັກຂິຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ສາທຸດນ
ີ ັກ
ແລ ເມື່ ອນນັ້ ທັມມະຣ ັກຂິຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກໍສອຣທັມມຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ແກເຈົາ້ ນາຄະ
ເສນ ກ ັບທັງເຈົາ້ ຕິສສະທັຕຕະ ຫັນແລສ່
້ ວຣວ່າເຈົາ້ ນາຄະເສນກ ັບທັງເຈົາ້ ຕິສສະທັຕຕະ ກໍ
ຮຽນເອົ າທັມມຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໃນສ ໍານ ັກທັມມະຣ ັກຂິຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ພ້ອມກ ັນ ເອກະທິ
ວະເສ ໃນວ ັນດຽວນນແລ
ັ້ ເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ໒ ນນຮຽນເອົ
ັ້ າທັມມດ້ວຍລ ໍາດ ັບແລະເທື່ ອແລະນ້ອຍ
ຫັນແລ
້ ເມື່ ອພາຍລຸຣແຕ່ນນເຈົ
ັ້ າ້ ພິກຂຸທງັ ໒ ຕ ົນນນກໍ
ັ້ ລວດຮູທ
້ ມ
ັ ມຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນ
ປຣະກອບດ້ວຍປິຕະກະທັງ ໓ ຈ ົບບໍຣະບວຣສ້ຽງແລ້ວ ເຕປິ ຕະກະມະນະສີອະກ ັງສຸ ເຈົາ້ ພິກຂຸ
ທັງ ໒ ຕ ົນນນກໍ
ັ້ ກະທ ໍາໄຈວ້ໆເຊິ່ ງປິຕະກະທັງ ໓ ໄວ້ໃນໃຈຄືວາ່ ເອົ າທັມມປິຕະກະທັງ ໓ ຂຶນ
້ ໃຈ
ແລະສ ັງວາດສວາດທິຍາຍໄດ້ສຽ້ ງບໍ່ ຫຼໍແລ
ໃບລານໜ້າ ໑໕
ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ທັມມະຣ ັກຂິຕຕະເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວເຊິ່ ງນາຄະເສນວ່າ ດູຣານາຄະເສນ ບຸຄລະ
ຜູລ
່ ຽ້ ງງ ົວແຫ່ງທ່ານຜູອ
່ ນື່ ບຸຄລະຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ບໍ່ໄດ້ກນ
ິ ແຮງງ ົວ ກໍບໍ່ໄດ້ກນ
ິ ນ ົມງ ົວອ ັນນນແລ
ັ້ ມີສ ັນໃດ
ຈາ ບຸຄລະຜູທ
່ ຣ ົງທັມມະປິຕະກະທັງ ໓ ແລະບໍ່ ໄດ້ຮອດໄດ້ເຖິງອະຣະຫັນຕາຜລະ ເປັນອໍຣະຫັນ
ຕານນກໍ
ັ້ ບໍ່ໄດ້ສເວີຍສຸກກໍພາໍ່ ດງັ່ ຜູລ
່ ຽ້ ງງ ົວແຫ່ງທ່ານຜູອ
່ ນນື່ ນແລ
ັ້ ເຈົາ້ ນາຄເສນກໍກລ່າວວ່າ ໂຫນ
ຕຸພນ
ັ ເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ຄ ໍາອ ັນນນຈ
ັ້ ງົ່ ໄວ້ຫນກ່
ັ້ ອຣເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ຣ ັຕຕິພາເຄ ໃນເມື່ ອ
ສ່ວຣແຫ່ງກາງຄືນອ ັນນນແລ
ັ້ ມີດງັ່ ນນັ້ ເຈົາ້ ນາຄເສນຕ ົນນນຈ
ັ້ າເຣີ
ໍ ນກ ັມມະຖານພາວະນາ ໒
ປຣະການຄື ພາວະນາແລະວີປສ
ັ ສນາກ ັມມະຖານມີໄນຍະມີຕນວ່
ົ້ າ ນາມມະຣູບປັງອະນິຈຈ ັງ
ທຸກຂ ັງ ອະນ ັຕຕາ ສ ັນນີໄ້ ປໄຈວ້ໆ ກໍລວດໄດ້ເຖິງມ ັຄຄະຜລະທັມມດ້ວຍລ ໍາດ ັບ ຕາບຕໍ່ ເທົ້ າເຖິງ
ອະຣະຫັນຕາຜລະ
ໃບລານໜ້າ ໑໖
ຫັກເສັຍຍ ັງຣາຄະວາທີກເິ ລດບໍ່ ເສດສະຫຼໍແລ ຕ ັສມິງຂາເນ ໃນຂະນະອ ັນນນັ້ ນາຄະເສນເຈົາ້ ໄດ້
ເປັນອະຣະຫັນຕາ ອ ັນອ ັສສະຈ ັນທັງຫຼາຍ ເປັນຕນວ່
ົ້ າແຜ່ນດິນໄຫວກໍເກີດມີມາກນ ັກແລ ເຕນະ
ໂຂປະນະສະມະເຍໂກຕິສະຕະອະຣ ັນຕາ ຣ ັກຂິຕຕະເລເນວະສ ັນຕາ ນາຄະເສນນ ັສສະອະຣະ
ຫັນຕາ ແລ້ວ ປັສສີອະວ ັນຍ ັຕວາ ເຕນະໂຂປະນະສະມະເຍ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ອໍຣະຫັນຕາເຈົາ້
ທັງຫຼາຍອ ັນໄດ້ຮອ
້ ຍໂກດ ຕ ົນອ ັນຢູໃ່ ນປ່າຫິມມະວ ັນ ມີຕນວ່
ົ້ າຢູໃ່ ນຖາອ
ໍ້ ັນຊື່ ວ່າຣ ັກຂິຕຕະນນັ້ ຮູ້
ຍ ັງພາວະອ ັນເຈົາ້ ນາຄະເສນໄດ້ເປັນອະຣະຫັນຕາແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ກໍໃຊ້ຍ ັງອະຣະຫັນຕາເຈົາ້ ຕ ົນ ໑
ໄປຮ ັບຫາມາຍ ັງເຈົາ້ ນາຄະເສນ ແລະໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍມາດ້ວຍລວງອາກາດ
ແລ້ວກໍລ ົງເຂົ້າໄປສູຖ
່ າຄູ
ໍ້ ຫາອ ັນຊື່ ວ່າຣ ັກຂິຕຕະແລ້ວ ກໍໄຫວ້ອະຣະຫັນຕາເຈົາ້ ທັງຫຼາຍ ແລ້ວກໍນງັ່
ຢູໃ່ ນທີ່ ຄວຣ
ໃບລານໜ້າ ໑໗
ແກ່ຕ ົນແລ້ວ ອະຫະ ກໍກລ່າວວ່າດງັ່ ນີ້ ເຈົາ້ ກູທງັ ຫຼາຍຮຽກຂ້າມາເຫດໃດຈາ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ທັງຫຼາຍກລ່າວວ່າ ດູຣາເຈົາ້ ນາຄະເສນ ຕູຂາ້ ທັງຫຼາຍມ ັກໄຄ່ເຫັ ນເຈົາ້ ຈຶ່ ງໃຊ້ໃຫ້ຮຽກຫາເຈົາ້ ມາ
ແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາເຈົາ້ ນາຄະເສນ ໃນກາລະບ ັດນີ້ ມິລິນທ ມະຫາຣາດ ທຽນ
ຍ່ອມໄປຖາມປັນຫາເຊິ່ ງເຈົາ້ ສ ົມແລະພຣາມທັງຫຼາຍເປັນອ ັນລ ໍາບາກມາກນ ັກດີຫຼີແລ ເມື່ ອນນນາ
ັ້
ຄະເສນກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູທງັ ຫຼາຍ ຕະຖະຕຸ ມິລິນທະຣາດຕ ົນດຽວຈງົ່ ຕງໄວ້
ັ້ ຫນກ່
ັ້ ອຣ
ເທີ້ນ ຢ່າວ່າເທົ່ າມິລນ
ິ ທຕ ົນດຽວນນເທີ
ັ້ ້ນ ແມ ່ນວ່າທ້າວພຣະຍາໃນສ ັກກະລະຊຸມພູທີປທັງມວຣ ສິ
ເສນະສີສ ັງອາກະຕາ ອ ັນຫົວຮຽງຫົວມາແລະຖາມປັນຫາເຊິ່ ງຜູຂ
່ າ້ ດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ດ ີ ຜູຂ
່ າ້ ຜູດ
່ ຽວກໍຫາກ
ຈ ັກແກ້ເປສສນາປັນຫາຝູງນນຊະແລ
ັ້ ຜູຂ
່ າ້ ຫາກຈ ັກສອຣມິລິນທະຣາດໃຫ້ເຫຼື້ອມໃສຍິນດີໃນສາສ
ນາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຊະແລ
ໃບລານໜ້າ ໑໘
ເຈົາ້ ນາຄະເສນກລ່າວວ່າຖ້ອຍຄ ໍາເປັນສີຫະນາດ ອ ົງອາດ ສ ັນນີແ
້ ລ້ວກລ່າວວ່າ ຂ້າແກ່ສ ັງຄະ
ເຈົາ້ ທັງຫຼາຍ ຄ ັຈສ ັນຕາ ເຈົາ້ ທັງຫຼາຍຈງົ່ ເມືອສູບ
່ າ້ ນເມືອງເທີ້ນ ອ ັມພິຕາ ເຈົາ້ ກູທງັ ຫຼາຍຢ່າໄດ້
ເກງຂາມເທີ້ນ ຂ້າຜູດ
່ ຽວຫາກຈ ັກແກ້ປນ
ັ ຫາແລ ອະຖະ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ອະຣະຫັນຕາເຈົາ້ ທັງ
ຫຼາຍກໍອອກມາຈາກປ່າຫິມມະວ ັນແລ້ວກໍມາສູບ
່ າ້ ນເມືອງແຫ່ງຕ ົນທັງຫຼາຍມາກນ ັກແລ ຕະທາ
ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ຊຸມພູທີປນີເ້ ປັນອ ັນຮຸງ່ ເຮືອງງາມດ້ວຍຜ້າຍ້ອມຝາດມາກນ ັກ ຄືວາ່ ຜ້າເຫຼືອງຮຸງ່
ເຮືອງມາກນ ັກ ແລ້ວໃນກາລະເມື່ ອອະຣະຫັນຕາເຈົາ້ ກໍດ ີ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍຝູງເປັນປຸຕຖຸຊະນະ (ປຸຖຸ
ຊ ົນ) ກໍດ ີ ກໍອອກມາຈາກປ່າຫິມມະວ ັນ ມາຕາມເຈົາ້ ນາຄະເສນມາກນ ັກ ປຣະໝາຣ ໘ ໝື່ ຣຕ ົນກໍ
ມີແລ ເຈົາ້ ນາຄະເສນກໍມາຢູໃ່ ນອາຮາມອ ັນຊື່ ວ່າ ອະໂສກກະອາຮາມ ອ ັນມີໃນເມືອງປາຕະຣິບດ
ຸ
ກ່ອຣ ກິຕຕີປນ
ັ ຍະໂຕໂຫຕິ
 ໃບລານໜ້າ ໑໙
ນາຄະເສໂນນາມມະເຖໂຣມະຫາປັນໂຍເຕປິຕະກະໂກຈະເວອຸປະຣະປະວາ ທະມ ັທທະໂນອ ັຕ
ຖະທັມເມ ສຸໂກທີໂທຕີຄຕ
ິ ຕິສ ັທໂທ ອ ັນວ່າສຽງອ ັນລືຊາຜຣາກ ົດກໍແຜ່ຊະລາມໄປມາກນ ັກວ່າດງັ່
ນີ້ ຍ ັງມີມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່ານາຄະເສນ ມີປຣະຍາມາກນ ັກ ທຣ ົງປິຕະກະທັງ ໓ ອ ັນ
ຈ ົບເພດທັງມວຣ ປະຣະປະວາມ ັທທະໂນ ອ ັນອາດຍາໍ່ ຍີວາດແຫ່ງທ່ານຝູງອື່ ນ ແລະສລາດໃນ
ອ ັຕຖະທັມມທັງຫຼາຍ ແລະມີສຽງລືຊາຜຣາກ ົດຍິ່ ງນ ັກທົ່ ວຊຸມພູທີປທັງມວຣ ຣະນະນາໂຫ ປຣະ
ຈ ົນແກ່ຂາ້ ເສິກໃນສ ົມຄາມ ຄືກເິ ຫຼດທັງຫຼາຍ ແລະກະທ ໍາໃຫ້ຮງຸ່ ເຮືອງແກ່ໂລກ ແລະບ ັນເທົ າເອົ າ
ເສັຍມືດມ ົວແກ່ໂລກ ອ ັນກລ່າວຖ້ອຍຄ ໍາກວ້າງຂວາງຍິ່ ງນ ັກ ວິຈຕ
ິ ຕະປະຕະພາເນ ອ ັນທຽນຍ່ອມ
ກລ່າວແກ້ເປສສນາປັນຫາອ ັນປຣະຈິດຍິ່ ງນ ັກ ສຽງອ ັນລືຊາຜຣາກ ົດສ ັນນີ້ ກໍແຜ່ຊະລາມໄປທົ່ ວ
ຊຸມພູທີປທັງມວຣແລ
ໃບລານໜ້າ ໒໐
ຕ ັງສຸຕວາເທວະມ ັຕຕິໂຍ ໃນກາລະເມື່ ອນນຍ
ັ້ ັງມີອາມາດຜູ່ ໑ ຊື່ ວ່າເທວະມ ັຕຕິຍະອາມາດໄດ້ຍນ
ິ
ສຽງອ ັນລືຊາປຣາກ ົດອ ັນນນກໍ
ັ້ ໄປໄຫວ້ສາທູຣສ ັນຍາອາຈະຍາມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດວ່າ ເທວະ
ຂ້າແກ່ສະມຸຕຕິເທວະຣາຊເປັນເຈົາ້ ໃນກາລະບ ັດນີຍ
້ ັງມີມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່ານາຄະເສນ
ດງັ່ ໄດ້ຍນ
ິ ວ່າມີປຣະຍາປັນຍາອ ັນມາກນ ັກ ອ ັນທຣ ົງທ ໍາຄ ໍາສອຣພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນມີໃນປິຕະ
ກະທັງ ໓ ງາມນ ັກ ອ ັນສລາດອາດຮູກ
້ ລ່າວແກ້ເປສສນາປັນຫາຊອບຄ່ອງນ ັກ ສ ັລລະປິຕງຸ ອ ັນ
ອາດເພື່ ອຈ ັກຈາຣະຈາປັນຫາກ ັບທັງເທວະດາ ອິນທາ ພຣ ົມທັງຫຼາຍກໍໄດ້ ວ່າດງັ່ ນີດ
້ ຫ
ີ ຼີແລ ເທ
ວະມ ັຕຕິຍະ ອາມາດກໍທຣ
ູ ສ ັນຍາກລ່າວແກ່ມ ິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດສ ັນນນຫັ
ັ້ ນແລ
້ ອະຖະໂຂ ໃນ
ກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊາກຣະສ ັດໄດ້ຍນ
ິ ສຽງອ ັນອາມາດກລ່າວວ່າ ນາຄະເສນ ວ່າດງັ່ ນີ້
ອະຍ ັງວາ ສ ັມພິຕຕ ັຕຕ ັງວາໂລມະຫັງໂສວາ
ໃບລານໜ້າ ໒໑
ໄພຍອ ັນຊະດຸງ້ ຕ ົກໃຈກ ົວພໍ ເສັ້ນຂ ົນລຸກຊູເ່ ສັ້ນກໍເກີດມີແກ່ມ ິລິນທະຣາດກໍມແ
ີ ລ ອະຖະໂຂ ໃນກາ
ລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາດກລ່າວວ່າ ໂພນໂຕອາມ ັຈຈາ ດູຣາອາມາດທັງຫຼາຍ ສະມະນະເຕຊະ
ສາ ດ້ວຍເຕຊະສ ົມຕ ົນນນັ້ ພຣະອ ົງເຮົາເທົ່ າແຕ່ໄດ້ຍນ
ິ ສຽງອ ັນກລ່າວຊື່ ວ່າ ນາຄະເສນ ວ່າດງັ່
ນນັ້ ກຣູພຣະອ ົງກໍຊະດຸງ້ ຕ ົກໃຈກ ົວມາກນ ັກ ພໍ ເສັ້ນຂ ົນລຸກ ເຫື່ ອກໍໄຫລ ໄຄກໍຍອ
້ ຍອອກດີຫຼີແລ
ຣາຊາກຣະສ ັດກໍຄຣະນິງໃນຣາຊຫຶຣະໄທສ ັນນີ້ ກ ັສມາພະຍ ັງອະໂຫສິ ໃນທີ່ ນີມ
້ ີຄ ໍາປຸຈສາຖາມ
ວ່າ ເຮົາມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກ ົວເຫດໃດຈາ ວິສ ັຊຊະນາແກ້ຜກ
ູ ແກ້ວາ່ ແທ້ມລ
ິ ນ
ິ ທະຣາດກຣະ
ສ ັດອ ັນກ ົວສ ັນນນເຫດພາວະຊາຕຕິ
ັ້ ກອ່ ຣພຸຣ
້ ວ ັນນນມິລິ
ັ້ ນທະຣາດໄດ້ເປັນສາມະເນນອ ັນເປັນລູກ
ສິດ ມະຫານາຄະເສນເປັນອຸປຊ
ັ ຊາ ເປັນຄຣູແຕ່ກອ
່ ຣ ບຸບພະປັຕຖານາຍະ ເຫດຄ ໍາປຣາຖນາ
ໄດ້ຕງໄວ້
ັ້ ແຕ່ກອ
່ ຣ ເຫດດງັ່ ນນມິ
ັ້ ລນ
ິ ທະຣາຊ
ໃບລານໜ້າ ໒໒
ກຣະສ ັດລວດຊະດຸງ້ ຕ ົກໃຈກ ົວມາກນ ັກເພື່ ອດງັ່ ນນແລ
ັ້ ກິຈຈາປີຕໂ
ິ ຕ ມິລິນທະຣາຊະກຣະສ ັດ
ແມ ່ນກ ົວດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ດເີ ທີ້ນ ເມື່ ອພາຍລຸຣມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກໍຍ ັງມີຄວາມຊ ົມຊື່ ນຍິນດີເລົ່ າແລ
ເຫດພາວະອ ັນໄດ້ຮ ັກກ ັນ ໄດ້ຢໄ
ູ່ ດ້ກນ
ິ ກ ັບດ້ວຍກ ັນໃນກາລະເມື່ ອຊາຕຕິກອ
່ ຣແລ ອະຖະໂຂ ໃນ
ກາລະເມື່ ອນນມິ
ັ້ ລນ
ິ ທະຣາດກລ່າວວ່າ ດູຣາເທວະມ ັຕຕິຍະອາມາດ ບ ັດນີພ
້ ຣະອ ົງກູເປັນອ ັນມ ັກ
ໄຄ່ເຫັ ນມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ມາກນ ັກແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນຍ
ັ້ ັງຢູທ
່ ີ່ ໃດຈາ ມະ
ຫາອາມາດຈງົ່ ໃຊ້ໄປບອກກລ່າວແກ່ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນນນວ່
ັ້ າພຣະອ ົງກູມ ັກໄຄ່ໄຫວ້ວາ່ ດງັ່ ນນັ້
ເທີ້ນ ອາມາດຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ຮ ັບເອົ າຣາຊະອາຈຈະຍາວ່າ ສາທຸ ຂ້າແຫ່ງເທວະສ ັມມຸຕຕິເທວະຣາຊເປັນ
ເຈົາ້ ມາກນ ັກແລ ອາມາດຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ໄປສູສ
່ ໍານ ັກນາຄະເສນນະເຖຣະເຈົາ້
ໃບລານໜ້າ ໒໓
ດ້ວຍຄ ໍາວ່າດງັ່ ນີ້ ມະຫາຣາຊເຈົາ້ ຕ ົນຊື່ ວ່າມິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດກໍມ ັກໄຄ່ໄຫວ້ດຫ
ີ ຼີແລ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່
ມາມີຕຕາມະຣາຊເຈົາ້ ແດ່ ໃຫ້ຝງູ ຂ້າທັງຫຼາຍໄດ້ໄຫວ້ນ ົບເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ອະຖະໂຂນາຄະ
ເສນໂນ ອະຕິມຕເຕຫິ
ັ ພິກຂຸ ຫີສະຫັສເສຫິ ປະຣິວຕ
ຸ ໂຕຍາກາຣະນະວະຣະໂຕອ ັຖຖະໂຂ ໃນກາ
ລະເມື່ ອນນມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ຮ ັບຣາຊນິມ ົນແລ້ວມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ອ ັນມີເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ
ຫຼາຍໄດ້ ໘ ໝື່ ຣຕ ົນເປັນປຣະຣິວານແລ້ວກໍໄປສູເ່ ມືອງສາກະຣະນະຄອຣຣາຊທານີ ແລ້ວໃນກາ
ລະເມື່ ອນນຍ
ັ້ ັງມີອາຮາມອ ັນ ໑ ຊື່ ວ່າ ສ ັງເຂຍອາຮາມອ ັນມີທີ່ ໃກ້ວຽງສາກະລະນະຄອຣກໍມແ
ີ ລ
ອາຮາມອ ັນນນເປັ
ັ້ ນທີ່ ຢູແ
່ ຫ່ງພິກຂຸສ ັງຄະເຈົາ້ ກໍມແ
ີ ລ ສ່ວຣມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກ ັບທັງເຈົາ້
ພິກຂຸອ ັນມາກນ ັກກໍເຂົ້າໄປໃນຂຣ ົງເມືອງສາກະລະນະຄອຣ
ໃບລານໜ້າ ໒໔
ຣາຊທານີແລ້ວ ກໍສ ໍາແດງສ ໍາເພາະໜ້າເຂົ້າໄປສູສ
່ ໍານ ັກສ ັງເຂຍອາຮາມຫັນແລ
້ ໃນວ ັນອ ັນມະຫາ
ນາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກ ັບທັງເຈົາ້ ພິກຂຸສ ັງຄະທັງຫຼາຍອ ັນມາກນ ັກ ຈ ັກໃກລ້ມາຮອດສ ັງເຂຍອາ
ຮາມດງັ່ ນນັ້ ພຣະຍາມິລນ
ິ ທະຣາດໄດ້ຍນ
ິ ຂ່າວສານວ່າເຈົາ້ ພິກຂຸສ ັງຄະມາມາກນ ັກແລ ມິລິນທະ
ຣາດກຣະສ ັດ ມີໝເູ່ ສນາອາມາດຣາຊມຸນຕີອ ັນມາກແວດລ້ອມອ້ອມເປັນປຣະຣິວານ ກໍສຣະເດັດ
ຂຶນ
້ ທຣ ົງຣາຊຣ ົດເຫຼັ້ມປຣະເສີດ ແລ້ວກໍສຣະເດັດອອກຈາກວຽງສາກະຣະນະຄອຣເພື່ ອຈ ັກໄປຫຼິງ
ດູໝເູ່ ຈົາ້ ພິກຂຸສ ັງຄະທັງຫຼາຍອ ັນມາກນ ັກແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະກຣະສ ັດຫຼິງດູຍ ັງໝູເ່ ຈົາ້
ພິກຂຸສ ັງຄະທັງຫຼາຍ ອ ັນອາມາດຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ທຣ
ູ ວ່າ ເທວະ ຂ້າແຫ່ງມະຫາຣາຊເປັນເຈົາ້ ຜູຂ
່ າ້ ກໍໄປ
ຣາທະນານີຣະມ ົນມະຫາ
 ໃບລານໜ້າ ໒໕
ນາຄະເສນເຈົາ້ ມາຕາມອາຈຈະຍາມະຫາຣາຊເຈົາ້ ແລ ເຈົາ້ ສ ົມທັງຫຼາຍອ ັນມາກນ ັກ ຮຽກວ່າເປັນ
ປຣະຣິວານແຫ່ງມະຫານາຄະເສນເຈົາ້ ດິຫຼີແລ ອ ັຖຖະໂຂ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະ
ສ ັດລ ົງຈາກຣາຊຣ ົດແລ້ວກໍເຂົ້າໄປແກວ່ຣໃກ້ໝພ
ູ່ ິກຂຸສ ົງແລ້ວກໍທອດພຣະເນດຕາຫຼິງດູເຈົາ້ ພິກຂຸ
ທັງຫຼາຍດ້ວຍຄ ໍາວ່າດງັ່ ນີ້ ເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນຈ
ັ້ ັກແມ ່ນຕ ົນໃດຈາ ຣາຊກຣະສ ັດຫຼິງ
ແລດູເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນໄປກ່ອຣກໍສ ົມວ່າບໍ່ ໃຊ່ ຫຼິງແລດູຕ ົນໄປຫຼງັ ກໍບໍ່ໃຊ່ ບໍ່ ເໝືອຣສ ັກຕ ົນກໍມແ
ີ ລ ເຕ
ນະໂຂປັນນະສະມະເຍນະ ດ້ວຍມີແທ້ ໃນກາລະເມື່ ອນນນາຄະເສນເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ກໍໃຫ້ເຈົາ້ ພິກຂຸ
ທັງຫຼາຍໄດ້ ໔ ໝື່ ຶຣຕ ົນໄປກ່ອຣໜ້າ ໃຫ້ເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍ ໔ ໝື່ ຶຣຕ ົນໄປຕາມຫຼງັ ສ່ວຣມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍມາທ່າມກາງແລ ອະຖະ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊາ
ໃບລານໜ້າ ໒໖
ກຣະສ ັດກໍຫຼິງແລດູ ເຫັ ນມະຫານາຄະເສນນະເຖຣະເຈົາ້ ອ ັນມາໃນທ່າມກລາງໝູເ່ ຈົາ້ ພິກຂຸສ ົງຄ໌
ເຈົາ້ ທັງຫຼາຍ ແລດູວລ
ິ າດອາດງາມນ ັກແລ ຫາໃຜຈ ັກເກງຂາມ ຈ ັກກ ົວ ບໍ່ ໄດ້ ເປັນປຣະດຸຈດງັ່
ສີຫາຣາຊອ ັນເຂົ້າໄປໃນໝູເ່ ນືອ
້ ນ້ອຍທັງຫຼາຍແລ ຫາໂພຍໄພອ ັນຈ ັກກ ົວຂາມບໍ່ ໄດ້ນນແລ
ັ້ ມິລນ
ິ
ທະຣາດເຈົາ້ ກໍຄອ
່ ຍຈາຣະຈາເຊິ່ ງເທວະມ ັຕຕິຍະອາມາດວ່າດງັ່ ນີ້ ດູຣາອາມາດ ເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນເຂົ້າ
ມາໃນທ່າມກາງໝູສ
່ ົງຄ໌ທງັ ຫຼາຍນນັ້ ເປັນອ ັນດູວຣ
ິ າດອ ົງອາດງາມນ ັກ ເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນນນຮຽກວ່
ັ້ າ
ແມ ່ນເຈົາ້ ກູຕ ົນຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນແທ້
ັ້ ແລ ເທວະມ ັຕຕິຍະອາມາດກໍໄຫວ້ວາ່ ສ ັນນີ້ ຂ້າໄຫວ້ເທວະ
ສ ັມມຸຕຕິຣາດເປັນເຈົາ້ ສ່ວຣວ່າເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນມາທ່າມກາງນນດູ
ັ ້ ວລ
ິ າດອ ົງອາດງາມນ ັກ ສ ົມເຈົາ້
ໃບລານໜ້າ ໒໗
ພິກຂຸຕ ົນຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນແທ້
ັ້ ແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວ ມິລິນທະຣາດກຣະສ ັດກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາອາ
ມາດທັງຫຼາຍ ທັມມະສາກ ັຈສາອຸສສ ັນນາ ໃນວ ັນນີກ
້ ຣ
ິ ຍ
ິ າອ ັນຈາຣະຈາທັມມກະຖາອ ັນມາກກໍຈ ັກ
ມີ ກິຣຍ
ິ າອ ັນສ ັນທະຈາຣະຈາທັມມກະຖາ ແຫ່ງພຣະອ ົງກູກ ັບດ້ວຍມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຈ ັກມີມາກນ ັກ
ແລ ປະຣາເຊຍໂຍ ການອ ັນປາຍເຫດ ອ ັນຖາມປັນຫາ ກໍຈ ັກມີແກ່ພຣະອ ົງກູຊະແລ ເຊຍໂຍ ກິ
ຣິຍາອ ັນຊະນະຄືແພ້ນນແຫ່
ັ້ ງປັນຫາກໍຈ ັກມີແກ່ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ ຄືວາ່ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຈ ັກ
ແພ້ແກ່ກພ
ູ ຣະອ ົງແຫ່ງອ ັນແກ້ປນ
ັ ຫາຊະແລ ຣາຊກຣະສ ັດກໍຈາຣະຈາສ ັນນີແ
້ ລ ອ ັຖຖະໂຂ ໃນ
ກາລະຍາມນນມະຫາເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ເຂົ້າໄປສູ່ ສ ັງເຂຍຍະວິຫານແລ້ວກໍນງັ່ ຢູໃ່ ນມະຫາວິຫານອ ັນມີ
ໃນອາຮາມທີ່ ນນັ້ ອ ັນຄວຣແກ່ຕ ົນແລ້ວ ຈະຣິຍາກະຖານິຖຕ
ິ າທັມມະເທສສນາ ອ ັນຈາເຖິງມະຫາ
ໃບລານໜ້າ ໒໘
ນາຄະເສນນະເຖຣະເຈົາ້ ຕຣະເດີນເທດກໍແລ້ວເທົ່ ານີແ
້ ລ.
ອະຖະໂຂມິລິນທະຣາຊາ ອາຍ ັນຕ ັງນາຄະເສນະປະຖະມະປັນຫັງປຸຈສ ັນໂຕອາຫະ ໃນກາລະ
ເມື່ ອນນັ້ ມິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດ ອ ັນຈ ັກຖາມປັນຫາອ ັນເປັນປຣະຖ ົມຫົວທີເຊິ່ ງມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ຕ ົນມີອາຍຸດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ສະເປຕຸກາໂມ ຂ້າມ ັກໄຄ່ຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍ
ເຈົາ້ ກູແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ມະຫາຣາດຈງົ່ ຈາຣະຈາເທີ້ນ ເຣົ າກໍໄຄ່ຟງັ ຄ ໍາຈາແຫ່ງມະ
ຫາຣາດນ ັກແລ ມິລິນທະຣາດກລ່າວວ່າ ເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຟັງຄ ໍາເທີ້ນ
(ຕອນນີແ
້ ມ ່ນຕອນທີ່ ພະຍາມິລິນ ພ ົບກ ັບພຣະມະຫາເຖຣະ ນາຄະເສນເປັນຄງແຣກ
ັ້ ກໍເລີຍປະທະຄາຣ ົມກ ັນແບບນ ັກປາດ
ເປັນປະຖ ົມມະເລີກ ໂດຍພະຍາມິລິນເປີ ດສາກໂຈມຕີກອ
່ ນດ້ວຍຄ ໍາຖາມແບບແປກປະຫຼ າດ ຄືໂຕເອງບໍ່ ທັນໄດ້ຖາມປັນຫາ
ໃດເທື່ ອແຕ່ກ ັບບອກວ່າ `ຖາມໄປແລ້ວ` ແລ້ວຖາມພຣະນາຄະເສນວ່າ `ຄ ໍາຕອບຄືຢາ່ ງໃດ` ພຣະນາຄະເສນຖາມວ່າ
`ທ່ານຖາມວ່າຢ່າງໃດ` ພະຍາຕອບວ່າ `ຖາມແລ້ວ` ມະຫາເຖຣະກໍຕອບວ່າ `ຕອບແລ້ວ` ພະຍາຖາມວ່າ `ຕອບວ່າຢ່າງ
ໃດ` ມະຫາເຖຣະຕອບວ່າ `ແລ້ວທ່ານຖາມວ່າ່ ຢ່າ່ ງໃດ` ຖາມຕອບແບບລອງກ ັນໄປມາ ອ ັນນີສ
້ ະແດງເຖິງຄວາມຮູທ
້ ນ
ັ ກ ັນ
ກໍເລີຍໃນເວທີອ ັນປະຖ ົມຫ ົວທີນບ
ີ້ ໍ່ ມີໃຜເໜືອກວ່າໃຜ)

ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ເຖຣະເຈົາ້ ກໍຟງັ ຄ ໍາຈາມະຫາຣາດແລ ຈງົ່ ຈາຣະຈາ

ເທີ້ນ (ອາຕະມາລໍຖາ້ ໃຫ້ທາ່ ນຖາມຢູ່ ເຊີນທ່ານຖາມເທີ້ນ) ມິລິນທະຣາດກລ່າວວ່າ ກີສຕ
ຸ ັງ ເຈົາ້ ກູໄດ້ຍນ
ິ ຄ ໍາ
ຈາຣະຈາແຫ່ງຂ້າແລ້ວອນຊະຣື
ັ້ (ຜູຂ ິ ຄ ໍາຖາມບໍ່ ) ມະຫາເຖຣະເຈົາ
່ າ້ ຖາມແລ້ວ ເຈົາ້ ກູໄດ້ຍນ ້ ກໍກລ່າວວ່າ ກີ
ກະເຖສິ ມະຫາຣາດກລ່າວຄ ໍາຈາຣະຈາແລ້ວອນຊະຣື
ັ້ (ມະຫາຣາດຖາມວ່າຢ່າງໃດ) ມິລິນທະຣາດກໍ

ກລ່າວວ່າ ປຸຈສີຕ ັງ ຂ້າກໍຖາມເຈົາ້ ກູແລ້ວກໍມແ

ີ ລ (ຜູຂ່ າ້ ຖາມແລ້ວ) ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ
ວີສສະຊະຕ ັງ ເຣົ າກໍກລ່າວ
ໃບລານໜ້າ ໒໙
ຖ້ອຍຄ ໍາອ ັນມະຫາຣາດຫາກຖາມນນແລ້
ັ້ ວ (ອາຕະມາກໍຕອບໄປແລ້ວ) ມິລິນທະຣາດກຣະສ ັດກໍກລ່າວ
ວ່າ ປັນຫັງວິສສະຊິຕ ັງ ເຈົາ້ ກູກລ່າວແກ້ຍ ັງປັນຫາແລ້ວອ ັນຊະຣື (ເຈົາ້ ກູກາ່ ວແກ້ປນ
ັ ຫາວ່າຢ່າງໃດ)

ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ປັນຫັງປຸຈສາ ມະຫາຣາດຖາມປັນຫາແລ້ວອ ັນຊະຣື (ກໍແລ້ວມະຫາຣາດ

ຖາມວ່າຢ່າງໃດລະ) ປັນຫາອ ັນນີໄ້ ດ້ຊ ື່ ປັຕຕິວະຈະນະປັນຫາ ອ ັນມະຫາກຣະສ ັດກລ່າວຄ ໍາ ໑
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວຄ ໍາ ໑ ຄືວາ່ ແກ້ກ ັນໄປມາແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນອາມາດທັ
ັ້ ງຫຼາຍຫ້າຮ້ອຍ
ຄ ົນກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການ ສາທຸພນ
ັ ເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ກິຣຍ
ິ າອ ັນເຈົາ້ ກູແກ້ປນ
ັ ຫາຕອບສ ັນນີເ້ ປັນອ ັນ
ດີນ ັກ ມ ່ວຣ ເພຣາະ ແທ້ແລວ່າອນແລ້
ັ້ ວກໍກລ່າວເຊິ່ ງມິລນ
ິ ທະຣາດວ່າ ຂ້າແກ່ມະຫາຣາຊເຈົາ້ ອິ
ທານິ ໃນກາລະບ ັດນີມ
້ ະຫາຣາດເຈົາ້ ຈງົ່ ຖາມປັນຫາຍິ່ ງນ ັກ ຈງົ່ ຖາມເທີ້ນ ວ່າອນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ອະຖະ
ໂຂມິລນ
ິ ທະຣາຊາ ອຸຕຕະຣິປນ
ັ ຫາ ປຸຈສ ັນໂຕອາຫະ ໃນກາລະເມື່ ອມິລນ
ິ ທະຣາຊ ກຣະສ ັດຈ ັກ
ຖາມປັນຫາຍິ່ ງນ ັກໄປພາຍໜ້າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຊື່ ອ ັນວ່າຄ ໍາຈາແຫ່ງປຸຄລະຜູນ
່ ນັ້ ບໍ່ ຮູຈ
້ ັກຊື່ ນນັ້
(ຖາມເຣື່ ອງ ຊື່ ທີ່ ຄ ົນຂານກ ັນ)
ໃບລານໜ້າ ໓໐
ກໍບໍ່ຕງຢູ
ັ້ ໝ
່ ນແລ
ັ້ ຄ ັນວ່າໄດ້ຮຈ
ູ້ ັກຊື່ ນາມມະກອຣນນັ້ ຄ ໍາຈາແຈ້ງ ຕງຢູ
ັ້ ໝ
່ ຣດ້
ັ້ ວຍຄ ໍາວ່າດງັ່ ນີ້ ປຸຄ
ລະ ຜູມ
່ ຊີ ດື່ ງັ່ ນີກ
້ ລ່າວຖ້ອຍຄ ໍາວ່າສ ັນນີ້ ວ ັນນນແລ
ັ້ ຈຶ່ ງມີທີ່ໝຣສ
ັ້ ັນນນັ້ ເຫດດງັ່ ນນັ້ ຂ້າກໍຖາມຊື່
ຖາມນາມມະກອຣເຈົາ້ ກູແລ ກີນະໂມສີ
 ເຈົາ້ ກູມ ີຊື່ ຣືຈາ ນາມມ ັນຍ ັຕຕິ ມີນາມະກອຣວ່າຣືນນຈາ
ັ້
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ສະພຣ ັມຈາຣິຍະເຈົາ້ ທັງຫຼາຍກໍຮ ັບຍ ັງຊື່ ແຫ່ງ
ເຮົາວ່າ ນາຄະເສນ ຕາມບຸພໂວຫານອ ັນພໍ່ ແມ ່ໃສ່ນນແລ
ັ້ ໃນກາລະເມື່ ອນນມິ
ັ້ ລນ
ິ
ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ
 ຂ້າເຫ່ງເຈົາ້ ກູ ອ ັນມີຊວ່
ື່ າ ນາຄະເສນ ວ່ານນັ້ ຜົມແຫ່ງເຈົາ້ ກູມ ີຊື່ ວ່ານາຄະເສນອ ັນ
ຊະຣື
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າດູຣາມະຫາຣາດ ເກສານາຄະເສໂນ ຜົມແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້
ຊື່ ວ່ານາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ໂລມາ ຂ ົນ (ຕາມໂຕ, ເກສາ ຂ ົນຢູຫ
່ ວ
ົ ) ແຫ່ງເຈົາ້ ກູ
ນນຊື່
ັ້ ວ່ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍ ກລ່າວວ່າ ຂ ົນແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ າ
ນາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກໍຊາກລ່
ໍ້ າວວ່າ
ໃບລານໜ້າ ໓໑
ນ ັກຂາ ເລັ ບ ເຫ່ງເຈົາ້ ກູນນຊື່
ັ້ ວ່ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ເລັ ບແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກໍຖາມວ່າ ທັນຕາ ແຂ້ວແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ທັນຕາ ແຂ້ວຟັນ ແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກໍຖາມວ່າ ຕະໂຈ ໜັງ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື ມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ຕະໂຈ ໜັງ ແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກໍຖາມວ່າ ມງສ
ັ ັງ ຊີນ
້ ເນືອ
້ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື ມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ມ ັງສ ັງ ຊີນ
້ ເນືອ
້ ແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ
 ມິລນ
ິ ທະຣາຊກໍຖາມວ່າ ປະນະຫາຣູຂາຍະ ເອັ ນ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູມ ີຊື່ ວ່ານາຄະເສນອ ັນ
ຊະຣື
 ອ ັຕຖີ ຣຸວາ່ ກຣະດູກແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື
  ອ ັຕຖິມນ
ິ ຊ ັງ ຣຸວາ່ (ຫຼືວາ່ ) ກຣະໝອງດູກ ຄືວາ່ ໄຂມ ັນອ ັນມີໃນຂຣະໝອງແຫ່ງເຈົາ້ ກູ
ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ນາຫາຣູຂາຍະ
ໃບລານໜ້າ ໓໒
ເອັ ນ ແຫ່ງເຮົາກໍດ ີ ອ ັຕຖິ ກຣະດູກ ແລະ ຂຣະໝອງດູກ ກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ
ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ
 ວ ັກກ ັງ ຜັກຫົວໃຈ(Wikipedia ຕ-ໝາກໄຂ່ຫລ ັງ) ແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະຣື
 ຫັທທະຍ ັງ ຣຸວາ່ ຫົວໃຈແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະລື
 ຍ ັກກະນ ັງ ຣຸວາ່ ຕ ັບ ກິໂລມະກ ັງ ຜັງຜືດ ປິຫາກ ັງ ຣຸວາ່ ມ ້າມ ປະຜາສ ັງ ປອດ
ອ ັນຕ ັງ ຣຸວາ່ ໃສ້ໃຫຍ່ ອ ັນຕະຄຸນ ັງ ຣຸວາ່ ໃສ້ນອ
້ ຍ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູນນຊື່
ັ້ ວ່ານາຄະເສນ
ອ ັນຊະລື. ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າດູຣາມະຫາຣາດ ວ ັກກ ັງ ຜັກຫົວໃຈກໍດ ີ ຕ ັບ
ປອດ ຜັງຜືດ ມ ້າມ ໃສ້ໃຫຍ່ ໃສ້ນອ
້ ຍ ກໍດ ີ ກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນສ ັກອ ັນແລ
ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ
 ອຸທທະຣິຍ ັງ ອາຫານໃໝ່ ກະຣິສ ັງ ອາຫານເກົ່ າ ປິຕຕ ັງ (ນາບີ
ໍ ້ ) ເສມຫັງ ເສດ

(ສເລດ) ບຸບໂພ ໜອງຝີ ໂລຫິຕ ັງ ເລືອດ ເສໂທ ເຫື່ ອແລະໄຄ ເມໂທ ນາມ
ໍ້ ັນຂຸນ
້
ອະສຸ ນາຕາ
ໍ້ ວ ັສສາ ນາມ
ໍ້ ັນແຫຼວ ເຂໂລ ນາລາຍ
ໍ້ ສິງຄາ ລາຍຂຸຣ
້ ນິກາ ນາໍ້
ມູກ ລະສິກາ ໄຄຄ້າວ ມຸຕຕ ັງ ນາມູ
ໍ້ ດ (ຍ່ຽວ) ມ ັຕຖະເກ ໄຂເບືອ
້ ງໜ້າ (ຄ ົງຈະໝາຍ
ເຖິງມ ັນສມອງບ່ອນໜ້າຜາກ) ມ ັຕຖະລຸງຄ ັງ ອອກບ້ອງຫົວ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູ

(Wikipedia: ສິງຄານິກາ ນາມູ

ໍ້ ກ. ລະສິກາ ໄຂຂໍ.້ ໃນສມ ັຍປັດຈຸບ ັນມ ັກວ່າ ມ ັຕຖະເກມ ັຕຖະລຸງຄ ັງ
ຕິດກ ັນເລີຍ ມ ັນສມອງໃນກະໂຫລກຫົວ. ແບບ ທັມຍຸຕ ມ ັຕຖະເກມ ັຕຖະລຸງຄ ັງ ຢູຕ
່ ໍ່ ຈາກ ກະຣີສ ັງ
ອາຫານເກົ່ າ)
ລານໜ້າ ໓໓
ວ ັຕຖຸທງັ ຫຼາຍຝູງນີກ
້ ບ
ໍ ໍ່ ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນສ ັກອ ັນແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວແກ້ວາ່ ດູຣາມະຫາ
ຣາດ ວ ັຕຖຸທງັ ຫຼາຍມີຕນວ່
ົ້ າອາຫານໃໝ່ ອາຫານເກົ່ າກໍດ ີ ວ ັຕຖຸທງັ ຫຼາຍຝູງນີກ
້ ບ
ໍ ໍ່ ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະ
ເສນສ ັກອ ັນແລ ມະລິນທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ ຣູປງັ ຣູບປະທັມແຫ່ງເຈົາ້ ກູມຊ
ີ ວ່
ື່ ານາຄະເສນ
ອ ັນຊະລື ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ຣູບປະທັມແຫ່ງເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນແລ ຣາຊ
ກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ ເວທະນາຂ ັນທ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູມຊ
ີ ວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະລື ຣຸວາ່ (ຫຼືວາ່ ) ສ ັນຍາ
ຂ ັນທ ຣຸວາ່ ສ ັງຂາຣຂ ັນທ ຣຸວາ່ ວິນຍານະຂ ັນທ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູຊວ່
ື່ ານາຄະເສນອ ັນຊະລື ມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວແກ້ວາ່ ຣູບປະຂ ັນທ ເວທະນາຂ ັນທ ສ ັນຍາຂ ັນທ ວິນຍານະຂ ັນທ ສ ັງຂາຣ
ຂ ັນທ ກໍດ ີ ທັມມທັງຫຼາຍຝູງນີກ
້ ບ
ໍ ໍ່ ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນສ ັກອ ັນແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະ
ກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ອ ັນຍ ັຕຕະ ເທົ່ າເວັນ
້ ໄວ້ຍ ັງ ຣູບປະຂ ັນທ ເວທະນາ
ຂ ັນທ ສ ັນຍາຂ ັນທ ສ ັງຂາຣຂ ັນທ
ໃບລານໜ້າ ໓໔
ວິນຍານະຂ ັນທທັງຫຼາຍຝູງນນັ້ ພີປນ
ັ ນະ ຊື່ ອ ັນໃດຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍ
ກລ່າວວ່າ ພີປນ
ັ ນະອ ັນຍ ັງ ວ ັຕຖຸອ ັນໃດອ ັນນຶ່ ງກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ ານາຄະເສນສ ັກອ ັນແລ ມິລິນທະກຣະ
ສ ັດກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກໍຖາມເຈົາ້ ກູແລ້ວ ຂ້າກໍບໍ່ຮູບ
້ ໍ່ ເຫັ ນຊື່ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູວາ່ ນາຄະເສນກໍ
ດີທີ່ໃດທີ່ ໑ ສ ັງສ ັກແຫ່ງແລ ນ ັຕຖິ ຊື່ ວ່ານາຄະເສນນນຈ
ັ້ ັກເປັນຊື່ ແຫ່ງເຈົາ້ ກູກບ
ໍ ໍ່ ມີຊະແລ ອະລິ
ພະພາສະສີ ເຈົາ້ ກູກໄໍ ດ້ຊວ່
ື່ າກລ່າວຄ ໍາລ່າຍຈ ັກມີຊະແລ ມະຫາກຣະສ ັດກລ່າວດງັ່ ນນັ້ ມະຫາເຖ
ຣະເຈົາ້ ອ ັນຕ ົນປຣະກອບດ້ວຍມີຕາໄມຕີ (ເມຕຕາໄມຕີ) ມາກນ ັກ ມະຫຸຕຕະຕຸນຫິຫຕ
ຸ ວາ ຍງຢູ
ັ້ ບ
່ ໍ່
ປາກນ້ອຍນຶ່ ງກ່ອຣ ແລ້ວຈຶ່ ງກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ເຄີຍຢູສ
່ ຂ
ຸ ມ
ຸ ານ (ຄຸນ້ ເຄີຍແຕ່ຄວາມສຸຂ)
ເປັນອ ັນມາກນ ັກແລ້ວ ໃນວ ັນນີມ
້ ະຫາຣາດສຣະເດັດພາກຈາກວຽງອອກມາຍາມຕາເວັນທ່ຽງງາຍ
ດິນ ຫີນ ຮ້ອຣນ ັກ ມະຫາຣາດທຽວທາງ(ຍ່າງ)ມາດ້ວຍຕີນກໍຮອ
້ ຣນ ັກ ລ ໍາບາກທິຍ ໍາມາກນ ັກ ຈ ັນ
ດະໂຍ ມະຫາຣາດລວດມີໃຈຫຍາບ
ໃບລານໜ້າ ໓໕
ຊ້າທາຣຸຣມາກນ ັກແລ ອະຖະໂຂ ໃນກາລະເມື່ ອນນມະລິ
ັ້ ນທະຣາດກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງ
ເຈົາ້ ກູ ຂ້າບໍ່ ທຽວມາດ້ວຍຕີນຂ້າແລ ຂ້າມາດ້ວຍຣ ົດດີຫຼີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ມະຫາ
ຣາດມາດ້ວຍຣ ົດ ທຣ ົງຣ ົດມາແທ້ຣື ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍຂານປະຕິຍານວ່າ ອາມະ ເອີ ຂ້າກໍມາດ້ວຍ
ຣ ົດດີຫຼີແທ້ແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ (ບ່ອນນີ້ ສະບ ັບນີຂ້ ຽນຂ້າມ. ໄດ້ເອົ າຂໍຄ
້ ວາມຕອນນີມ
້ າຈາກ ຜູກຂອງວ ັດ
ຈ ັນທນ໌ທະສາໂຣ, ເມືອງ ຈາພອນ,
ໍ ແຂວງ ສະຫວ ັນນະເຂດ ມາຕື່ ມໃສ່ເພື່ ອຄວາມສ ົມບູນໃນເນືອ
້ ຄວາມ: ເຖຣະເຈົາ້ ກ່າວ
ວ່າ ຜິວະມະຫາຣາດຂີ່ ຣ ົດມາແທ້ ມະຫາຣາດຈງົ່ ບອກຍ ັງຣ ົດແກ່ເຮົາເທີ້ນ ດູຣາມະຫາຣາດ ອ ັນວ່າໄມ ້ກາໃດຊື່
ໍ້ ວ່າຣ ົດອ ັນ
ຊະຣື ພະຍາກ່າວວ່າດງັ່ ນີ້ ນະຫິພ ັນເຕ ຂ້າໄຫວ້ເຈົາ້ ກູ ສ່ວນອ ັນວ່າການ
ໍ ້ ນໃດຊື່
ັ້ ວ່າຣ ົດກໍບໍ່ມີແລ ເຖຣະເຈົາ້ ກໍຖາມວ່າ ຜິວາ່ ບໍ່
ມີເມື່ ອຜູຂ
່ າ້ ແລຖາມວ່າ ອ ັນໃດເປັນຣ ົດ ນະສະມະລາເທສິ ກໍບໍ່ໃຫ້ແລ້ວຍ ັງອ ັນປັນຣ ົດແລ ກິຣຍ
ິ າອ ັນຊ ົມຊື່ ນຍິນດີຊງຖ້
ຶ່ ອຍ
ຄ ໍາອ ັນນນັ ້ ກ ັລລ ັງນຸໂຂ ຍ ັງຈ ັກຄວນຊະຣື ເອວ ັງວຸຕເຕ ໃນເມື່ ອມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລກລ່າວດງັ່ ນນັ ້ ສ່ວນດງັ່ ໂຍນ ົກອາມາດ
ທັງຫຼ າຍອ ັນໄດ້ ໕ ຮ້ອຍ ໃຫ້ຍ ັງສຽງສາທຸການແກ່ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນຄວນໂຄຣ ົບ ແລ້ວຈຶ່ ງກ່າວຊຶ່ ງພະຍາວ່າ
ຂ້າແດ່ມະຫາຣາຊະເຈົາ້ ມະຫາຣາຊະເຈົາ້ ອາດເພື່ ອກ່າວ ພາສາສຸ ຈງົ່ ກ່າວບ ັດນີເ້ ທີ້ນ ທີນນພະຍາກໍ
ັ້ ກາ່ ວວ່າ ຂ້າໄຫວ້ເຈົາ້
ກູ ຊຶ່ ງອ ັນວ່າ ຣ ົດ ນນັ ້ ປວ ັຕຕະຕິ ກໍເປັນໄປເຫດອາໄສ ຊື່ ວ ັຕຖຸ ທັງມວນມີຕນວ່
ົ້ າ ກ ົງ ແລະ ດຸມ ແລະເຄື່ ອງຣ ົດນນກໍ
ັ ້ ຂາ້
ແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ເຈົາ້ ກ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ກໍຮບ
ູ້ ັດນີຍ
້ ັງ ຣ ົດ ດ້ວຍດີອ ັນນນແລ)
ັ້

ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຊຶ ຣືຫວ
ົ ຣ ົດນນກໍ
ັ້ ໄດ້ຊວ່
ື່ າຣ ົດແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍ
ກລ່າວວ່າ ຍຸຄຄ ັງ ຊື່ ວ່າຄານຣ ົດແຫ່ງມະຫາຣາດນນໄດ້
ັ້ ຊວ່
ື່ າຣ ົດອ ັນຊະຣື ມິລິນທະຣາດກລ່າວ
ແກ້ວາ່ ຄານຣ ົດ ຄືວາ່ ແອກ ນນກໍ
ັ້ ບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ າຣ ົດແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຖາມວ່າ ດູຣາມະຫາ
ຣາດ ຍຸຄເຄວາ ລູກລໍ້ຣ ົດ ກລ່າວຄືວາ່ ເພົ າຣ ົດນນັ້
ໃບລານໜ້າ ໓໖
ໄດ້ຊວ່
ື່ າຣ ົດອ ັນຊະລື ມິລິນທະກຣະສ ັດກໍແກ້ວາ່ ຍຸຄເຄວາ ລຸກລໍ້ຣ ົດ ຄືວາ່ ເພົ າຣ ົດນນກໍ
ັ້ ບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ າ
ຣ ົດແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ກໍຖາມວ່າ ມະຫາຣາຊະ ດູຣາມະຫາຣາດ
ຊື່ ເຮົາກໍຖາມຍ ັງຊື່ ດງັ່ ຣືຣ ົດນນັ້ ຊຶ່ ງມະຫາຣາດແລ້ວແລ ໄມ ້ເຄື່ ອງຣ ົດອ ັນໃດກໍດ ີ ມະຫາຣາດກໍ
ກລ່າວວ່າບໍ່ ໃຊ່ນນັ້ ກໍບໍ່ໄດ້ຊວ່
ື່ າຣ ົດນນສ
ັ້ ັກອ ັນແລ ຊື່ ອ ັນວ່າຣ ົດນນກໍ
ັ້ ບໍ່ມີແລ ໃນເຄື່ ອງໄມ ້ອ ັນມະ
ຫາຣາດຂວີ່ ມານນັ້ ມະຫາຣາດພອຍກລ່າວວ່າຂ້າຂວີ່ ຣ ົດມາວ່າດງັ່ ນນັ້ ກໍຮ ັບວ່າມະຫາຣາດລ່າຍ
ແລ ສ ັກກະລະ (ສາກ ົລ) ຊຸມພູທິເປນ ັຄຄະຣາຊ ມະຫາຣາດອ ັນເປັນທ້າວໜັກພະຍາໃຫຍ່ຍງກວ່
ິ່ າ
ທ້າວພະຍາໃນສ ັກກະລະຊຸມພູທີບທັງມວຣກໍບໍ່ຄວຣລ່າຍແລ ວ່າອນແລ້
ັ້ ວ ເອວ ັງວຸຕເຕ ໃນເມື່ ອ
ຄ ໍາອ ັນມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວແກ້ຕອບແລ້ວ ແລະຖາມປັນຫາຊຶ່ ງກ ັນໄປມາສ ັນນນັ້
ປັນຍ ັຈະສະຕະເຍນິກາ ອາມາດຊາວເມືອງທັງຫຼາຍໄດ້ ໕ ຮ້ອຍຄ ົນແລະຄ ົນ
ໃບລານໜ້າ ໓໗
ທັງຫຼາຍກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການແກ່ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ກກ
ໍ ລ່າວຊຶ່ ງມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະ
ສ ັດວ່າ ອິທານິພາສຸສ ຸ ໃນກາລະບ ັດນີມ
້ ະຫາຣາດຈງົ່ ແກ້ກລ່າວຈາປັນຫາກ ັບດ້ວຍມະຫານາຄະ
ເສນເຖຣະເຈົາ້ ເລົ່ າເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ອະຖະໂຂ ໃນກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະມະຫາກຣະ
ສ ັດກລ່າວຊຶ່ ງມະຫາເຖຣະເຈົາວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ຂ້າກໍບໍ່ໄດ້ກລ່າວຄ ໍາລ່າຍພຣາງສ ັກອ ັນ
ແທ້ແລ ນາມະປັນຍ ັຕຕິ ອ ັນໄດ້ຊວ່
ື່ າ ຣ ັຖໂຖ ນນກໍ
ັ້ ຫາກຂຶນ
້ ດ້ວຍເຄຣື່ ອງໄມ ້ທັງມວຣແລ ເຫດ
ໃດວ່າດງັ່ ນນຈາ
ັ້ ອ ັກຂິວະປະຕິ ເຫດອາໄສຊຶ່ ງຄ ໍາ ຣ ົດ ກໍດ ີ ຈ ັກກ ັງຈະປະສິຈຈະ ເຫດອາໄສຊຶ່ ງ
ຄານຣ ົດກໍດ ີ ມາກວ່າ ໄມ ້ເຄື່ ອງຣ ົດທັງມວຣນນມາປຣະຊຸ
ັ້ ມນຸມກ ັນແລ້ວຈຶ່ ງໄດ້ຊວ່
ື່ າຣ ົດແລ ມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ນາມະປັນຍ ັຕຕິ ອ ັນກ ົດໝາຍຍ ັງຊື່ ວ່າ ນາຄະເສນ ນນັ້
ເຖິງແກ່ເຣົ າ ເກສາຈະປະຕິຈຈະ ເຫດອາໄສ
ໃບລານໜ້າ ໓໘
ຊຶ່ ງຜົມແຫ່ງເຮົາ ເຫດອາໄສຊຶ່ ງຂ ົນແຫ່ງເຮົາ ແລະເຫດອາໄສຊຶ່ ງເລັ ບ ຊຶ່ ງຟັນແຂ້ວ ແລະອາໄສ
ຊຶ່ ງຊູອ
່ ັນໄປມາຫັນແລ
້ ເຫດອາໄສຊຶ່ ງຊີນ
້ ເນືອ
້ ແລະອາໄສຊຶ່ ງສິ່ ງມີຕນວ່
ົ້ າ ເອັ ນແລະກຣະດູກແຫ່ງ
ເຮົາກໍດອ
ີ ົງ ໑ ເນືອ
້ ຕ ົນແຫ່ງເຮົາທັງມວຣຝູງນີມ
້ າປຣະຊຸມນຸມກ ັນຕິດຕໍ່ ກ ັນເປັນເນືອ
້ ຕ ົນອ ັນດຽວ
ກ ັນແລ້ວກໍເຖິງ ນາມະປັນຍ ັຕຕິ ອ ັນກ ົດໝາຍຍ ັງເຊິ່ ງລວດໄດ້ຊວ່
ື່ າ ນາຄະເສໂນ ແລ ວ ັຊຊີຣາ
ພິກຂຸນຍ
ິ າພາສິຕ ັງ ເຫດພຣະພຸທທະເຈົາ້ ເທສນາພິກຂຸນຕ
ີ ົນເປັນເບືອ
້ ງ ວ ັຊຊີຣະ ນນວ່
ັ້ າດງັ່ ນີແ
້ ລ
ນາມະປັນຍ ັຕຕິ ອ ັນກ ົດໝາຍຕງໄວ້
ັ້ ຍ ັງຊື່ ວ່າ ຣ ັຖໂຖ ນນກໍ
ັ້ ມ ີໃນເຄື່ ອງມວຣອ ັນເປັນເຄື່ ອງຣ ົດນນັ້
ຍະຖາ ອ ັນນນແລມີ
ັ້ ສ ັນໃດ ນາມະປັນຍ ັຕຕິ ອ ັນຕງໄວ້
ັ້ ຍ ັງຊື່ ວ່າສ ັດນນກໍ
ັ້ ມໃີ ນຂ ັນທະສ ັນຕາ (ຂ ັນ
ທະສ ັນດານ) ແຫ່ງສ ັດທັງຫຼາຍມາປຣະຊຸມນຸມກ ັນນນກໍ
ັ້ ເປັນດງັ່ ນນແລ
ັ້ ອະຣິຍະພັນເຕ ມິລິນ
ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍກລ່າວາ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ
ໃບລານໜ້າ ໓໙
ປັນຫາປະຕິພານນີ້ ກິຣຍ
ິ າອ ັນເຈົາ້ ກູກລ່າວຍ ັງປັນຫາຕອບແລ້ວແລະກລ່າວແກ້ຍ ັງປັນຫາສ ັນນີ້
ເປັນອ ັນປຣະຈິດງາມຍິ່ ງນ ັກ ຄວຣງຶດງໍອ
້ ັສສະຈ ັນຍິ່ ງນ ັກແລ ມິລິນທະຣາດກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການ
ຊ ົມຊື່ ນຍິນດີມາກນ ັກ ແມ ່ນວ່າຄ ົນທັງຫຼາຍກໍດກ
ີ ໃໍ ຫ້ສຽງສາທຸການມາກນ ັກ ຊ ົມຊື່ ນຍິນດີກມ
ໍ ີວ ັນ
ນນແລ
ັ້ ນາມະປັນຫັງປະຖະມ ັງ ປັນຫາອ ັນຖາມຊື່ ຖາມນາມມະກອຣ ອ ັນເປັນປະຖ ົມຫົວທີກແ
ໍ ລ້ວ
ເທົ່ ານີກ
້ ອ
່ ຣແລ ອະຖະໂຂຣາຊາອາຫະທິຖຖະ ໂຊຕະນາທິຖຖະ ສ ັງສ ັນທະນາວະເສນະປັນຫັງປຸ
ສິສສາມິຕະວາມະສາສ ັທທີສ ັລລະເປຕຸງ ໃນກາລະເມື່ ອນນມິ
ັ້ ລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ພັນ
ເຕ ຂ້າແກ່ເຈົາ້ ກູ ຂ້າກໍຈ ັກຖາມປັນຫາດ້ວຍປຸຈສາ ໒ ປຣະການຊຶ່ ງເຈົາ້ ກູແລ ປັນຫາ ໒ ປຣະ
ການນນຄື
ັ້ ວາ່ ອະທິຖຖາໂຊຕະນາປຸຈສະ ອ ັນຖາມເພື່ ອໃຫ້ແຈ້ງຍ ັງ ອ ັຖຖະ ອ ັນບໍ່ ເຫັ ນ ຄືວາ່
ອ ັຖຖະ ອ ັນບໍ່ ໄດ້ຮ ູ້ ບໍ່ ໄດ້ເຫັ ນນນັ້ ຂ້າກໍຈ ັກຖາມເພື່ ອໃຫ້ຮໃູ້ ຫ້ເຫັ ນແຈ້ງ
ໃບລານໜ້າ ໔໐
ປຸຈສາອ ັນມາກນ ັກ ທິຖຖະສ ັງສ ັນທະນາປຸຈສາ ປຣະການ ໑ ອ ັຖຖະ ທໍ່ ຂ້າຮູແ
້ ລ້ວເທົ່ າບໍ່ ແຈ້ງນ ັກ
ຍ ັງສ ົນເທ່ຫາ(ຫາ ບໍ່ ອອກສຽງ) ຢູກ
່ ມ
ໍ ແ
ີ ລ ຂ້າກໍຈ ັກຖາມເຈົາ້ ກູເພື່ ອສ ັນທະນາອ ັຖຖະອ ັນນນໃຫ້
ັ້ ແຈ້ງກໍ
ມີຈາພວກນ
ໍ ນແລ
ັ້ ຂ້າຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍຂ້າເທີ້ນ ເພື່ ອບ ັນເທົ າເອົ າເສັຍຍ ັງສ ົນເທ່ຫາ ຄື
ວ່າຄວາມສລງັ້ (ສລ້າງ) ສ ົງກາແກ່ຂາ້ ເທີ້ນ ເຖໂຣອາຫະ ເມື່ ອນນພຣະມະຫາເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ກໍກລ່າວວ່າ
ດູຣາມະຫາຣາດ ຜິມະຫາຣາດຈາຣະຈາຍ ັງວາທຖ້ອຍຄ ໍາເປັນຄອງແຫ່ງນ ັກປຣາດບ ັນດິຕຕທັງ
ຫຼາຍກ ັບດ້ວຍເຮົາດງັ່ ນນັ້ ກໍຈງຶ່ ວ່າຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍມະຫາຣາດໄດ້ຊະແລ ມິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດ
ກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ວາທະຄ ໍາຈາຣະຈາອ ັນເປັນຄອງແຫ່ງນ ັກປຣາດບ ັນດິຕຕທັງ
ຫຼາຍ ກະຖ ັງ ເປັນດງັ່ ຣືນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ທຽຣຍ່ອມຈາຣະ
ຈາດງັ່ ນີນ
້ ີ້ ຄວຣຫາຄ ໍາອ ັນຄວຣກລ່າວຂມົ່ ຄ ົນຜູຮ
່ າ້ ຍກໍກລ່າວຂມົ່ ວ່າຮ້າຍ
ໃບລານໜ້າ ໔໑
ແທ້ ປັຄຄະໂຫ ຄ ໍາອ ັນຄວຣກລ່າວຍໍວາ່ ດີແທ້ ປະຕິກຄະໂມ ອ ັນວ່າອາການອ ັນຄວຣຫຼີກ ພີກ
(ຜີກ) ຄວຣເວັນ
້ ແທ້ ເວທະນາມິ ການອ ັນເພິ່ ງຮູ້ ກໍກລ່າວວ່າເພິ່ ງຮູແ
້ ທ້ ການອ ັນບໍ່ ເພິ່ ງຮູກ
້ ກ
ໍ ລ່າວ
ວ່າບໍ່ ເພິ່ ງຮູແ
້ ທ້ ບ ັນດິຕຕາ ນ ັກປຣາດທັງຫຼາຍຝູງມີປຣະຍານນັ້ ນະກຸບປັນຕິ ກໍບໍ່ຫ່ອຣຄຽດເຫດ
ອ ັນກລ່າວຍ ັງຖ້ອຍຄ ໍາອ ັນນນແລ
ັ້ ມະຫາຣາດ ນ ັກປຣາດທັງຫຼາຍທຽຣຍ່ອມຈາຣະຈາກ ັນສ ັນນນັ້
ບໍ່ ຫ່ອຣຄຽດແກ່ກ ັນ ບໍ່ ຫ່ອຣຜິດກ ັນສ ັນນນັ້ ອ ັນນີໄ້ ດ້ຊວ່
ື່ າເປັນຄອງວ່າວ່າຖ້ອຍຄ ໍາແຫ່ງນ ັກປຣາດ
ຣາຊບ ັນດິດຕຕ ົນມີປຣະຍາຊະແລ ນະຣາຊະວາ ວ່າຂ້າກໍບໍ່ຈາຣະຈາອ ັນເປັນຄອງແຫ່ງທ້າວພຣະ
ຍາຊະແລ ເຫດດງັ່ ນນເຈົ
ັ້ າ້ ກູຈງົ່ ເປັ່ ງອອກຍ ັງຄ ໍາຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍຂ້າເທີ້ນ ເຈົາ້ ກູເຄີຍຈາກ ັບ
ໃບລານໜ້າ ໔໒
ດ້ວຍເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍອ ັນເປັນລູກສິດແຫ່ງເຈົາ້ ກູແລມີສ ັນໃດ ເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍຜູຂ
່ າ້ ກໍ
ພາໍ່ ດງັ່ ນນເທີ
ັ້ ້ນ ປຣະການ ໑ ເຈົາ້ ກູ ທຽນຍ່ອມຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍອຸປາສ ົກກໍດ ີ ອາຣາມິກະ ຂ້າ
ແຫ່ງອາຮາມກໍດແ
ີ ລມີສ ັນໃດ ເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຈາຣະຈາກລ່າວດ້ວຍຜູຂ
່ າ້ ດງັ່ ນນເທີ
ັ້ ້ນ ເຈົາ້ ກູຢາ່ ເກງຂາມ
ຜູຂ
່ າ້ ເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ເມື່ ອນນມະຫາເຖຣະເຈົ
ັ້ າ້ ກໍຮ ັບເອົ າຄ ໍາຣາຊະກຣະສ ັດວ່າ ສາທຸ ດີ
ນ ັກແລ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ໃນກາລະເມື່ ອນນມິ
ັ້ ລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຄະນິງໃນຣາຊະຫຶຣະໄທວ່າ
ເຈົາ້ ພິກຂຸຕ ົນນີມ
້ ີປຣະຍາມາກນ ັກແລ ອາດຈາຣະຈາປັນຫາເປສສນາກ ັບດ້ວຍກູແທ້ ເທົ່ າວ່າດ້ວຍ
ມີແທ້ໃນວ ັນພຸງ່ ເມື່ ອເຊົ້ າຂ້າຈຶ່ ງຈາຣະຈາກ ັບດ້ວຍເຈົາ້ ກູຊະແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍໄຫວ້ມະຫາເຖຣະ
ເຈົາ້ ແລ້ວກໍສຣະເດັດເມືອສູປ
່ ຣາສາດແຫ່ງຕ ົນກໍມແ
ີ ລ ມິລິນທະຣາຊາ
ໃບລານໜ້າ ໔໓
ອ ັນວ່າພຣະຍາມິລນ
ິ ທະກຣະສ ັດຄ ັນສຣະເດັດອອກເມືອແລ້ວກໍກລ່າວຊຶ່ ງອາມາດຜູຊ
່ ວ່
ື່ າ ເນມິຕ
ຕະຍະ ວ່າດງັ່ ນີ້ ດູຣາອາມາດ ທ່ານຈງົ່ ໄປນີຣະມ ົນມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນຊື່ ວ່ານາຄະເສນໃຫ້ມາ
ສ ັນເຂົ້າໃນປຣາສາດຣາຊມຸຣທຽຣແຫ່ງເຮົາໃນວ ັນພຸງ່ ເຊົ້ ານີເ້ ທີ້ນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຈ ັກມ ັກໄຄ່ເອົ າ
ເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍມາກ ັບດ້ວຍຕ ົນປຣະໝານເທົ່ າໃດກໍດ ີ ກໍຈງົ່ ໃຫ້ເອົ າມາເທີ້ນ ປຣະການ ໑ ໃນ
ວ ັນພຸງ່ ນີພ
້ ຣະອ ົງເຮົາກໍມ ັກໄຄ່ສ ັນທະນາຈາຣະຈາປັນຫາທັງຫຼາຍກ ັບດ້ວຍມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຊະແລ
ອາມາດຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ຮ ັບເອົ າຣາຊນີຣະມ ົນອາຈະຍາມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດແລ້ວກໍໄປນີຣະມ ົນມະຫາເຖ
ຣະເຈົາ້ ຕາມຣາຊອາຈະຍາກລ່າວສງັ່ ສອຣຊູປ
່ ຣະການແລ ສ່ວຣມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຮ ັບເອົ ານີຣະ
ມ ົນດ້ວຍ ຕຸນຫິ ຢູບ
່ ໍ່ ປາກກໍມແ
ີ ລ ອະຖະໂຂຕ ັສສະຣ ັຕຕິຍະອ ັຈຈະເຍ ໃນກາລະເມື່ ອສ້ຽງຣາຕີ
ຄືນນນແລະຮຸ
ັ້ ງ່ ແຈ້ງແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ອາມາດຜູນ
່ ນັ້
ໃບລານໜ້າ ໔໔
ກໍໄປນີຣະມ ົນເອົ າມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ມາແລ້ວ ເຖໂຣຈະປະນະ ສ່ວຣອ ັນວ່າມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍນງຸ ່
ຄຸມຍ ັງຜ້າແລ້ວມີເຈົາ້ ພິກຂຸສ ົງຄທັງຫຼາຍອ ັນໄດ້ ໘ ໝື່ ຣຕ ົນມາເປັນປຣະຣິວານແວດລ້ອມແລ້ວກໍ
ອອກໄປຈາກສ ັງເຂຍອາຮາມແລ້ວເຂົ້າໄປສູວ
່ ຽງສາກະຣະ (ສາກະລະ) ນະຄອຣ ແລ້ວຂຶນ
້ ສູປ
່ ຣາ
ສາດຣາຊມຸຣທຽຣ ແລ້ວກໍນງັ່ ຢູເ່ ໜືອອາສສນາອ ັນຄ ົນທັງຫຼາຍລວາດເຊື່ ອບຸດນ
ີ ນແລ້
ັ້ ວ ສ່ວຣວ່າ
ເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍອ ັນເປັນປຣະຣິວານ ຣາຊກຣະສ ັດກໍໃຫ້ນງັ່ ໃນປຣາສາດຣາຊມຸຣທຽຣ ບາງ
ພ່ອງກໍໃຫ້ແປງອາສສນາໃນຣາຊວ ັງຫຼວງແລ້ວກໍໃຫ້ເຈົາ້ ພິກຂຸນນຢູ
ັ້ ່ ພ້ອມແລ້ວໃນກາລະເມື່ ອນນັ້
ຣາຊກຣະສ ັດກໍໃຫ້ເຂົ້ານາໂພຊະນະອາຫານອ
ໍ້ ັນຄວຣຄ້ຽວຄວຣກິນມາກນ ັກເປັນທານ ແລ້ວໃນ
ກາລະເມື່ ອເຈົາ້ ພິກຂຸສ ັນເຂົ້າແລ້ວດງັ່ ນນພຣະອ
ັ້ ົງກໍໃຫ້ຜາ້ ເປັນທານ ມີຕນວ່
ົ້ າຜ້ານຸງ່ ແລະຜ້າຄຸມ
ຜ້າບີງ ແລ້ວມິລິນທະກຣະສ ັດ ຄ ັນໃຫ້ທານບໍຣະບວຣແລ້ວ ກໍກລ່າວຊຶ່ ງມະຫາ
ໃບລານໜ້າ ໔໕
ນາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ວ່າ ເຈົາ້ ກູຈງົ່ ໃຫ້ເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍເມືອເສັຍກ່ອຣເທີ້ນ ເທົ່ າໃຫ້ຢປ
ູ່ ຣະໝານ
ສິບຕ ົນກ ັບດ້ວຍເຈົາ້ ກູເທີ້ນ ເຫຼືອກວ່ານນໃຫ້
ັ້ ເມືອສູອ
່ າຮາມກ່ອຣເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ມະຫາເຖຣະ
ເຈົາ້ ໃຫ້ພິກຂຸທງັ ຫຼາຍເມືອສ້ຽງ ເທົ່ າໄວ້ໃຫ້ຢກ
ູ່ ັບດ້ວຍຕ ົນກໍມ ີແລ ໃນເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະ
ສ ັດກໍນຣ
ີ ະມ ົນມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ໃຫ້ຍາ້ ຍທີ່ ນງັ່ ຢູເ່ ໜືອອາສສນາທີ່ ໃໝ່ ໑ ແລ້ວ ຣາຊະປັນຫັງປຸຈ
ສ ັນໂຕອາຫະອະຍ ັງ ມະຫາປະຖະວິກ ັຕຖ ັຖຖີຕ ັງ ມິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາຊຶ່ ງ
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ດງັ່ ນນັ້ ກໍກລ່າວ່າ ພັນເຕ
ໃບລານໜ້າ ໔໖
ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ມະຫາປະຖະວີ ແຜ່ນດິນຫລວງອ ັນນີກ
້ ຕ
ໍ ງຢູ
ັ້ ເ່ ໜືອນາມະຫາສມຸ
ໍ້ ດຫລວງອ ັນທຣ ົງ
ແຜ່ນດິນນີແ
້ ລ ອຸທະກ ັງກ ັຕຖະຕິຕຖີຕ ັງ ຣາຊກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ ນາມະຫາສມຸ
ໍ້ ດຫຼວງນນຕ
ັ້ ງຢູ
ັ້ ໃ່ ນ
ທີ່ ໃດເລົ່ າຈາ
ໃບຫຼບ
ົ ໜ້າ ອະອະນະ ມິລນ
ິ ທະ ຜູກ ໒ ແລ

(ຈ ົບຜູກທີ ໒)
 ບ ັນນານຸກ ົມ

ຕນສບ
ົ້ ັບຢູທ
່ ີ່ : ຫໍສະໝຸດດິຈຕ
ິ ອລໜັງສືໃບລານລາວ http://www.laomanuscripts.net/lo/index
ເລກລະຫັດ PLMP ແມ ່ນສ ໍາລບ
ັ ໃຊ້ຊອກຫາໜັງສືຜກ
ູ ນນໆ
ັ້ ພາຍໃນລະບ ົບຂອງ ຫໍສະໝຸດດິຈຕ
ິ ອລໜັງ
ສືໃບລານລາວ.

໑) ມິລິນທະ
ຕນສະບ
ົ້ ັບ: http://www.laomanuscripts.net/lo/texts/11969#10 (ຜູກ 2)
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫລວງວຽງຈ ັນ
ປີ ລິດຈະນາ: 2475 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ), ຄ.ສ. 1932
ຈານວນຜູ
ໍ ກ: 8 ຈານວນໃບ:
ໍ 183 ເລກລະຫັດ PLMP: 01012911024_00
ຜູ ກ ນີ້ ຖ ື ເ ອົ າ ເ ປັ ນ ຜູ ກ ຫ ລ ກ
ັ .

ຜູກອື່ ນໆທີ່ ໃຊ້ໃນການກວດສອບ

໒) ພະຍາມິລິນທະ ແລະ ນາກຄະເສນ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ວ ັດຈ ັນທນ໌ທະສາໂຣ, ເມືອງ ຈາພອນ,
ໍ ແຂວງ ສະຫວ ັນນະເຂດ
ເລກລະຫັດ PLMP: 13092511002_00

໓) ມິລິນທະ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ວ ັດໃໝ່ ສຸວ ັນນະພູມາຣາມ, ເມືອງ ຫຼຼວງພະບາງ, ແຂວງ ຫຼວງພະບາງ
ປີ ລິດຈະນາ: 2504 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ)
ເລກລະຫັດ PLMP: 06011411013_00

໔) ພະຍາມິລິນທະ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງ ຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫຼວງວຽງຈ ັນ
ເລກລະຫັດ PLMP: 01012911031_01
 ມລ
ິ ິ ນ ທະປັນ ຫາ

ພຣະນາຄະເສນ ຂໍຂະມາຕໍ່ ພຣະໂຣຫະນະ ພຣະອຸບປະຊາ ທີ່ ຕ ົນເຄີຍນຶກໝິ່ ນ

ຄວາມຮູເ້ ພິ່ ນວ່າ ພຣະອາຈານເຮົາຮູແ
້ ຕ່ພຣະອະພິທມ
ັ ຢ່າງດຽວ ແຕ່ທາ່ ນບໍ່ ຍອມ
ຮ ັບຂະມາຈ ົນກວ່າຈະເຮັດໃຫ້ພະຍາມິລິນເຫລື້ອມໃສໃນພຸທທະສາສນາເສັ ຍກ່ອນ.

ຮຽບຮຽງຈາກອ ັກສອນທ ັມ ໂດຍ ທາດຂາວ

SouliSullivan@gmail.com