ພຣະອາຈານບອກໃຫ້ຈ ົວມາເກັບຂີເ້ ຫຍືອ

້ ໄປຖິມ
້ ແຕ່ຈ ົວເສີຍຢູ່ ທ ໍາທ່າເຮັດຫູບໍ່ໄດ້ຍນ
ິ

ມລ
ິ ິ ນ ທະປັນ ຫາ
ຈາກໜັງສືໃບລານລາວ ພສ ໒໔໗໕ (ຄສ ໑໙໓໒)
ຜູກທີ ໔ ຂອງທັງໝ ົດ ໘ ຜູກ

ໂດຍ ທາດຂາວ
 ຄ ໍານ ໍາຂອງຜູຮ
່ ຽບຮຽງ
ໃນຜູກທີ່ ໔ ນີ້ ການຖາມຕອບກ ັນລະຫວ່າງ ພະຍາມິລນ
ິ ແລະ ພຣະນາຄະເສນ
ເຖຣະເຈົາ້ ສືບຕໍ່ ຄວາມເຂັມ
້ ຂຸນ
້ ເປັນຕນວ່
ົ້ າ
ພະຍາມິລນ
ິ ຖາມພຣະນາຄະເສນວ່າ ພໍ່ ແມ ່ຂອງພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ມີ
ລ ັກຂະນະ ໓໒ ຂອງມະຫາບຸຣດ
ຸ ເປັນຫຍ ັງພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຈຶ່ ງມີ ?
ສ ັງສາຣະໂລກຄືຢາ່ ງໃດ ປຽບຄືສງໃດ
ິ່ ?
ຜູຈ
່ ັກມາເກີດອີກຮູບ
້ ໍ່ ວ່າໂຕເອງຈະກ ັບມາເດີກອີກ ?
ຜູນ
່ ງຶ່ ທາບາບໂດຍຮູ
ໍ ຢ ້ ວ
ູ່ າ່ ບາບ ແລະຜູທ
່ ໍາບາບໂດຍບໍ່ ຮູວ
້ າ່ ເປັນບາບ ໃຜໄດ້
ບາບຫລາຍກວ່າ ?
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຍິນດີໃນຂອງທານຫລືບໍ່ ? ຖ້າພຣະພຸທທະເຈົາ້ ເຂົ້າສູນ
່ ບ
ິ
ພານໄປແລ້ວ ຜູທ
່ ີ່ ເອົ າຂອງມາທານນນຈະໄດ້
ັ້ ບນຸ ຢູຫ
່ ລືບໍ່ ຫລືວາ່ ເສຍຂອງ
ໄປຊື່ ໆ
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ເປັນສ ັບພັນຍູ ຮູແ
້ ຈ້ງທຸກຢ່າງ ຄ ັນຮູວ
້ າ່ ເທວະທັດຈະມ ້າງສ ັງ
ຄະ ເປັນຫຍ ັງຈຶ່ ງຍ ັງບວດໃຫ້ເທວະທັດ ?
ຄະລຶຫດ
ັ ບ ັນລຸທມ
ັ ສ ໍາເຣັ ດເປັນອະຣິຍະຫລືອະຣະຫັນຕາ ຍ ັງຕ້ອງນ ົບຕ້ອງ
ຂາບພຣະພິກຂຸ ສາມະເນນ ທີ່ ຍ ັງເປັນປຸຖຊ
ຸ ົນຫລືບໍ່ ?
ຈະເຣີນແຜ່ເມຕຕາໃຫ້ແກ່ສ ັບພະສ ັດ ມີຄຸນປໂຍດຢ່າງໃດ ?

ຂໍເຊີນຊວນທ່ານຜູອ
່ າ່ ນ ຫາຄວາມສ ໍາລານຍິນດີໃນຂໍທ
້ ມ
ັ ມະອ ັນເລິກແລບ ຈາກການສໍຖ
້ າມແລະ
ຕອບຂອງມະຫາບ ັນດິດທັງສອງນີ.້ ຂ້າພະເຈົ້າຂາບຄາລະວະຕໍ່ ພຸທທະທັມ ຕລອດເຖິງເມດຕາຈິດ
ຂອງພຣະອາຈານເຈົ້າຜູແ
່ ຕ່ງ ຜູຣ
່ ຈ
ິ ນາ ແລະຕໍ່ ເຈົາ້ ສ ັດທາຜູສ
່ າ້ ງ ແລະ ທ່ານຜູອ
່ າ່ ນທຸກໆຄ ົນ.

ບຸນກຸສ ົນທີ່ ອາດມີໃນການເຜີຍແຜ່ນ ີ້ ຜູຂ

່ າ້ ຂໍອທ
ຸ ິດແກ່ ບິດາ ມານດາ ຄຣູອບ
ຸ ປະຊາອາຈານ ຈາກ
ທຸກພົບຊາດ ຕລອດຮອດພໍ່ ຕູ້ ແມ ່ຕູ້ ພໍ່ ປູ່ ແມ ່ຍ່າ ລຸງປ້າອາວອາ ລູກ ອ້າຍ ເອືອ
້ ຍ ນ້ອງ ເທວະ
ດາຜູປ
່ ກົ ປັກຮ ັກສາແລະພູມເຈົາ້ ທີ່ ແລະເຈົາ້ ກ ັມນາຍເວນທັງມວນດ້ວຍເທີ້ນ.

ໜັງສືຫວົ ນິ້ ສະຫງວນລິກຂະສິດໃນການນ ໍາໄປເຜີຍແຜ່ທາງການຄ້າ ຫ້າມນ ໍາສ່ວນໃດໆໄປເຜີຍແຜ່ອອກຂາຍບໍ່ ວ່າ

ໃນຮູບແບບໃດໆໂດຍບໍ່ ໄດ້ຮ ັບການອະນຸຍາດຈາກຂ້າພະເຈົາ້ ກ່ອນ. ບໍ່ ສະຫງວນລິກຂະສິດໃນການນ ໍາໄປໃຊ້ສວ
່ ນໂຕ.

ຜູຮ
່ ຽບຮຽງ: ທາດຂາວ - SouliSullivan@gmail.com ຕຸລາ ພ.ສ. ໒໕໕໖ (໒໐໑໓).
 ມລ
ິ ິ ນ ທະປ ນ
ັ ຫາ
ຜູກ ໔
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫລວງວຽງຈ ັນ
ປີ ລິດຈະນາ: 2475 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ), ຄ.ສ. 1932
ຕນສະບ
ົ້ ັບຢູທ
່ ີ່ : http://www.laomanuscripts.net/lo/texts/11969#26

(ໂຕອ ັກສອນເນີງ້ ແມ ່ນຄ ໍາເຫັ ນຂອງຜູແ

່ ປ)
 ສາຣະບ ັນ
ໜ້າໃບລານ
ປັນຫາທີ ໑໔ - ປະທຸມມະປັນຫັງ ...ຕໍ່ ...
໓
ປັນຫາທີ ໑໕ - ປັນຫາອ ັນໃຊ້ສຽງຮ້ອງສະເທືອນຂອງນ ົກຂຽຣອຸບປະມາເຖິງ
໖
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ແລະ ພຣ ົມ
ປັນຫາທີ ໑໖ - ປັນຫາອ ັນອຸບປະມາ ສ ັງສາຣະໂລກ ກ ັບໝາກມ ່ວງ ໙
ປັນຫາທີ ໑໗ - ກ ັສສະປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນຜູຈ
່ ັກມາເກີດອີກກໍຮໂູ້ ຕເອງ ປຽບດງັ່
໑໑
ຄະຫະບໍດ ີ ພໍ່ ນາຫວ່ານກ້າ
ປັນຫາທີ ໑໘ - ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງບຸຄລະອ ັນກະທ ໍາບາບໂດຍຮູແ
້ ລະບໍ່ ຮູວ
້ າ່ ເປັນບາບ ໑໓
ປັນຫາທີ ໑໙ - ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງ ຂໍທ
້ ີ່ ພວກອ ັນຍະຕິຖຖິ ກ່າວທັບຖ ົມພຣະພຸທ
ທະເຈົາ້ ວ່າ ຖ້າຫາກພຣະອ ົງຍິນດີໃນຂອງທານກໍໝາຍຄວາມວ່າ
ຍ ັງບໍ່ ເຖິງພຣະນິບພານເທື່ ອ ແຕ່ຖາ້ ຫາກບໍ່ ຍິນດີໃນຂອງທານກໍ ໑໗
ໝາຍຄວາມວ່າພຣະອ ົງນິຣ ັບພານໄປແລ້ວ ແລະພວກທີ່ ເອົ າຂອງ
ມາທານນນກໍ
ັ້ ບໍ່ໄດ້ບນ
ຸ ຫຍ ັງ ເສຍຂອງໄປຊື່ ໆ
ປັນຫາທີ ໒໐ - ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງເທວະທັດມ ້າງສ ັງຄະ ໒໓
ປັນຫາທີ ໒໑ - ວ ັນທະປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງຄ ົນຄຣະຫັດຜູເ້ ປັນອະຣິຍະ ໄຫວ້
໓໓
ພຣະສ ົມຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ົນ
ປັນຫາທີ ໒໒ - ເມຕຕາປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງການຈະເຣີນເມຕຕາມີຄນ
ຸ ປ້ອງກ ັນ
໔໒
ໄພ
 ຫຼ ບ
ົ ໜ້າແກ່ ມິລິນທະ ຜູກ ໔ ແລ
ໃບລານໜ້າ ໓
ງາມ ເປັນປຣະດຸຈດງັ່ ຄ ໍາ ແລະມີຣ ັສມີຣ ັງສີອອກຈາກຕ ົນໄປໄກແລ ວ່າອ ັນຊະລື ມະຫານາຄະ
ເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ພໍ່ ແລະແມ ່ແຫ່ງພຣະພຸທທະເຈົາ້ ນນບໍ່
ັ້ ປຣະກອບ
ດ້ວຍລ ັກຂະນະອ ັນດີດງັ່ ນນແລ
ັ້ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ແລ້ວມະລິນທະຣາດກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ໃນ
ເມື່ ອພໍ່ ແລະແມ ່ແຫ່ງພຣະເຈົາ້ ບໍ່ ປຣະກອບດ້ວຍລ ັກຂະນະອ ັນດີດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວ ເຫດດງັ່ ຣືພຣະພຸທ
ທະເຈົາ້ ເກີດມາພອຍປຣະກອບດ້ວຍມະຫາປຸຣສ
ິ ະລ ັກຂະນະ ໓໒ ແລະ ອະນຸພພະຍ ັນນະ ໘໐
ທັດ ແລະມີວ ັນນະອ ັນງາມດງັ່ ຄ ໍາ ແລະມີຣ ັສມີຣ ັງສີອອກຈາກຕ ົນໄດ້ແລ ວ່າສ ັນນີຈ
້ າ ອະປິຈຈະ
ປຣະການ ໑ ປຸຕໂຕນາມະ ຊື່ ວ່າລູກນນັ້ ມາຕຸປກ
ັ ໂຂ ວ່າເປັນປັກຂະແຫ່ງແມ ່ ມາຕຸສະທິໂສ
ເໝືອຣແມ ່ດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ ລູກລາງຄ ົນນນັ້ ປິຕປ
ຸ ກ
ັ ໂຂ ເປັນປັກຂາແຫ່ງພໍ່ ຄືເໝືອຣພໍ່ ດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ິ
ແລ
ໃບລານໜ້າ ໔
ດງັ່ ຣື ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍບໍ່ເໝືອຣພໍ່ ແລະແມ ່ນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ
ຊຶຣື ດອກບ ົວ ແລະດອກອຸບປະລະ(ອຸບບ ົລ) ແລະດອກໂຂມຸດທັງຫລາຍ ແລະດອກໄມ ້ທັງຫລາຍ
ຝູງນນັ້ ຈ ັກວ່າເກີດໃນດິນ ຣຸວາ່ ເກີດໃນກໍ ນນຈາ
ັ້ ວ່າອນ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ຂ້າ
ແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ດອກໄມ ້ທັງຫລາຍຝູງນນກໍ
ັ້ ເກີດແຕ່ດນ
ິ ອ ັນເປັນເປິເປັນຕ ົມຊຸມ
່ ເຢັນດ້ວຍນາແລ
ໍ້ ມະ
ຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຖາມວ່າ ດອກໄມ ້ທັງຫລາຍມີຕນວ່
ົ້ າດອກບ ົວ ກໍຍ ັງມີພະຍ ັນນະເໝືອຣດງັ່ ເປືອກ
ຕ ົມນນຣື
ັ້ ແລະຍ ັງມີ ຄ ັນທະ ກິ່ ນດອກເໝືອຣດງັ່ ເປືອກຕ ົມນນຈາ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວ
ວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ດອກໄມ ້ທັງຫລາຍມີຕນວ່
ົ້ າດອກບ ົວນນແລ
ັ້ ຈ ັກມີຄ ັນທະຣ ົສເໝືອຣດງັ່ ເປືອກ
ຕ ົມນນກໍ
ັ້ ບໍ່ມີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດອກບ ົວທັງຫລາຍຝູງນນັ້ ຣຸວາ່ ມີວ ັນນະສເມີດວ
້ ຍ
ນ ໍາ ມີຄ ັນທະຣ ົສສເມີດວ
້ ຍ
ໃບລານໜ້າ ໕
ນາອ
ໍ້ ັນຊະຣື ມິລນ
ິ ທະຣາຊາກລ່າວວ່າ ນະຫິພນ
ັ ເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ດອກໄມ ້ທັງຫລາຍມີຕນວ່
ົ້ າ
ດອກບ ົວນນແລ
ັ້ ຈ ັກມີວ ັນນະ ຄ ັນທະຣ ົສດງັ່ ນານ
ໍ້ ນບໍ່
ັ້ ມີສ ັກອ ັນແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວເຊິ່ ງ
ຣາຊກຣະສ ັດວ່າ ເອວະເມວະໂຂມະຫາຣາຊະ ພະຄະວາທວ ັຕຕິສສະມະຫາປຸຣສ
ິ ະລ ັກຂະນະ ຫິ
ສະມະນາຄ ັຕໂຕວາ ດູຣາມະຫາຣາດ ສ ັພພັນຍູພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຕ ົນປຣະເສີດ ອ ັນປຣະກອບ
ດ້ວຍມະຫາປຸຣສ
ິ ະລ ັກຂະນະ ໓໒ ແລະອະນຸພພະຍ ັນນະ ໘໐ ທັດ ແລະມີວ ັນນະອ ັນງາມເປັນ
ປຣະດຸຈດງັ່ ຄ ໍາ ແລະມີຣ ັສມີຣ ັງສີອອກຈາກຕ ົນແຜ່ໄປໄກໄດ້ແລະວ່າບໍ່ ຂາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນ
ງາມຍິ່ ງລາກວ່
ໍ້ າພໍ່ ແລະແມ ່ນນັ້ ກໍພາໍ່ ເປັນດງັ່ ດອກບ ົວເປັນປຣະທານ ອ ັນເກີດມາແຕ່ເປືອກຕ ົມນນັ້
ແລະມີວ ັນນະອ ັນງາມກວ່າເປືອກຕ ົມ ແລະມີຄ ັນທະຣ ົສອ ັນຍິ່ ງກວ່າຕ ົມນນແລ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະ
ສ ັດ
ໃບລານໜ້າ ໖
ກລ່າວວ່າ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕ ມິລິນທະຣາຊາ ກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູກເໍ ປັນອ ັນມີຍານປຣະຍາ
ສລາດອາດແກ້ເປສນາປັນຫາແທ້ແລ ເຈົາ້ ກູກະທ ໍາອຸບປະມາສ ັນນນຊອບຄວຣແທ້
ັ້ ແລ ວ່າດງັ່ ນນັ້
ກໍມແ
ີ ລ ປະທຸມມະປັນຫັງ ອ ັນຈ ັກປຽບທຽມກ ັບດ້ວຍດອກບ ົວກໍມ ີໂດຍປຣະການດງັ່ ກລ່າວມານີ້
ແລ້ວທໍ່ ນີແ
້ ລ. ອະປະຣ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕ ອາຫະພະຄະວາ ພຣ ັມມະຈາຣິຕິ ໃນກາລະເມື່ ອນນພຣະ
ັ້
ຍາມິລິນທະຣາດອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາອ ັນອື່ ນເລົ່ າ ກໍກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ພຣະ
ພຸທທະເຈົາ້ ນນັ້ ກະທ ໍາອ ັນປຣະເສີດເໝືອຣດງັ່ ພຣ ົມອ ັນຊະຣື ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວແກ້ວາ່
ດູຣາມະຫາຣາດ ອາມະ ເອີ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກະທ ໍາເໝືອຣດງັ່ ພຣ ົມ ເຫດເວັນ
້ ຈາກ ເມຖຸນກາໍ
ໄດ້ຊວ່
ື່ າພຣ ົມມະຈາຣີແລ ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ຄ ັນວ່າພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກະທາເໝື
ໍ ອຣດງັ່
ພຣ ົມດງັ່ ນນັ້ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ນນເປັ
ັ້ ນລູກສິດພຣ ົມ ຮຽນພຣ ົມ
ໃບລານໜ້າ ໗
ລວດກະທ ໍາກ ັມດງັ່ ນນອ
ັ້ ັນຊະຣື ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ຊ້າງແຫ່ງມະຫາ
ຣາດຕ ົວໃດຕ ົວ ໑ ເປັນຊ້າງພາຍສານຕ ົວໃຫຍ່ອ ັນເປັນປຣະທານແກ່ຊາ້ ງທັງຫລາຍ ຍ ັງມີອ ັນ
ຊະຣື ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ອາມະ ເອີ ຊ້າງແຫ່ງຂ້າຕ ົວເປັນປຣະ
ທານເປັນໃຫຍ່ແກ່ຊາ້ ງທັງຫລາຍກໍຍ ັງມີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ບາງຄາບ ຊ້າງຕ ົວນນັ້
ຫລອຣວ່າຮ້ອງສຽງຊະທຽຣ (ສະເທືອນ) ເປັນດງັ່ ສຽງນ ົກຂຽຣຮ້ອງນນຍ
ັ້ ັງມີອ ັນຊະຣື ມິລນ
ິ ທະຣາຊ
ກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ບາງຄຣາບຊ້າງຕ ົວນນຮ້
ັ້ ອງສຽງຊະທຽຣເປັນດງັ່ ສຽງນ ົກຂຽຣ
ນນກໍ
ັ້ ຍ ັງມີດຫ
ິ ລີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ເຕນະຫິ ຜິແລມີດງັ່ ນນັ້ ຊ້າງ
ຕ ົວນນເປັ
ັ້ ນລູກສິດແຫ່ງນ ົກຂຽຣ ລວດຮຽນດອມນ ົກຂຽຣອ ັນຊະຣື ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າ
ແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຊ້າງຕ ົວນນຈ
ັ້ ັກເປັນ
ໃບລານໜ້າ ໘
ລູກສິດແຫ່ງນ ົກຂຽຣດງັ່ ນນບໍ່
ັ້ ມີ ມ ັກວ່າ ບໍ່ ເປັນລູກສິດນ ົກຂຽຣແລ ຊ້າງຕ ົວນນເທົ່
ັ້ າສຽງຊະທຽຣ
ມີສຽງເໝືອຣດງັ່ ນ ົກຂຽຣນນດາຍ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ເອວະເມວະໂຂມະຫາຣາຊະ ດູ
ຣາມະຫາຣາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນປຣະເສີດເໝືອຣດງັ່ ພຣ ົມເຫດເວັນ
້ ຈາກເມຖຸນທັມ ເທົ່ າ
ເໝືອຣພຣ ົມ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ເປັນລູກສິດແຫ່ງພຣ ົມ ກໍພາໍ່ ເປັນດງັ່ ຊ້າງມ ັງຄລະມຸງຄຸຣແຫ່ງມະ
ຫາຣາດ ອ ັນບໍ່ ເປັນລູກສິດແຫ່ງນ ົກຂຽຣນນແລ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາດກລ່າວວ່າ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕ ຂ້າແຫ່ງ
ເຈົາ້ ກູ ຜຣະຍາແຫ່ງເຈົາ້ ກູນເີ້ ປັນອ ັນສລາດອາດແທ້ດຫ
ີ ລີແລ ເຈົາ້ ກລ່າວວ່າອຸບປະມາປຣຽບທຽມ
ສ ັນນນໃຫ້
ັ້ ຫາຍຄ ໍາສ ົນເທ່ຫາ ແກ່ຕຂ
ຸ າ້ ທັງຫລາຍດີນ ັກແທ້ແລ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ. ໂກນຈານະປັນ
ຫັງ ປັນຫາອ ັນຈາອຸບປະມາເທສນາ ຊະທຽຣນ ົກຂຽຣຮ້ອງ ກໍມໂີ ດຍປຣະການດງັ່ ນີກ
້ ອ
່ ຣແລ.
ໃບລານໜ້າ ໙
ອະປະຣ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕ ອາຫະພັນເຕຍຍ ັງປະເນອາສິຕ ັງສ ັງສາໂຣ ຕິຄະຕະໂມສ ັງສາໂຣຕິ ໃນ
ກາລະເມື່ ອນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາອ ັນອື່ ນເລົ່ າ ກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແກ່ເຈົາ້
ກູ ທັງຫລາຍກລ່າວຄ ໍາອ ັນໃດຈາ ສ ັງສາໂຣນນຈ
ັ້ ັກໄດ້ອ ັນໃດ ຈ ັກເປັນດງັ່ ຣືຈາ ມະຫາເຖຣະ
ເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ອະຍ ັງໂລໂກ ຊື່ ອ ັນວ່າສ ັຕຕໂລກອ ັນນີ້ ຊາໂຕ ອ ັນເກີດມາໃນ
ໂລກ ອ ັນນີແ
້ ລ້ວຕາຍຈາກໂລກອ ັນນີ້ ແລ້ວ ອ ັນຍ ັຕຖະອຸບປະຊະຕິ ກໍໄດ້ໄປເກີດໃນໂລກອ ັນໜ້າ
ຕາຍ ຈາກໂລກອ ັນໜ້າ ກໍໄດ້ໄປເກີດໃນໂລກອ ັນອື່ ນເລົ່ າ ອ ັນນີຊ
້ ວ່
ື່ າ ສ ັງສາໂຣ ວ່າວຽນໄວໄປ
ມາໃນໂລກນີແ
້ ລ ມິລິນທະຣາດກຣະສ ັດກໍກລ່າວວ່າ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ກະທ ໍາອຸບປະມາດູເທີ້ນ ມະຫາ
ນາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ຜູຊ
່ າຍຜູ່ ໑ ອ ັນກິນລູກໝາກມ ່ວງອ ັນສຸກແລ້ວ
ໃບລານໜ້າ ໑໐
ແລະເອົ າໜ່ວຍໃນໝາກມ ່ວງນນປູ
ັ້ ກໄວ້ດງັ່ ນນັ້ ໜ່ວຍໝາກມ ່ວງນນຣະງອກອອກມາແລ້
ັ້ ວ ວຸຖ ິ
ຈາເຣີ
ໍ ນໃຫຍ່ຂນ
ຶ້ ມາແລະເທື່ ອແລະນ້ອຍ ພໍ ເປັນຕນເປັ
ົ້ ນລ ໍາໃຫຍ່ແລ້ວ ແລະເປັນໜ່ວຍເປັນລູກສຸກ
ຜູຊ
່ າຍຜູ່ ໑ ພອຍເລົ່ າກິນໝາກມ ່ວງນນັ້ ແລ້ວເອົ າໜ່ວຍໃນໄວ້ ໝາກມ ່ວງອ ັນນນພອຍຣະງອກ
ັ້
ອອກມາ ເປັນຕນເປັ
ົ້ ນລ ໍາຈາເຣີ
ໍ ນຂຶນ
້ ມາແລ້ວ ແລະເປັນໜ່ວຍເປັນລູກ ຍະຖາ ອ ັນນນແລ
ັ້ ມີສ ັນ
ໃດ ປະຣິມະໂກຕິ ທີ່ ສຸດພາຍຕນ
ົ້ ຄືວາ່ ຕນມ
ົ້ ່ວງໃຫ້ລກ
ູ ຫົວທີນນັ້ ບໍ່ ປຣະກ ົດໄດ້ ໃຜບໍ່ ຮູໄ້ ດ້ ອ ັນ
ນນແລມີ
ັ້ ສ ັນໃດ ສ ັຕຕໂລກອ ັນເກີດແລ້ວ ແລະຕາຍໄປໃນໂລກອ ັນນີແ
້ ລ້ວໄປເກີດໃນໂລກພາຍ
ໜ້າ ແລ້ວຕາຍຈາກໂລກພາຍໜ້າແລ້ວໄປເກີດໃນໂລກອ ັນອື່ ນເລົ່ າ ທົວຣະໄວໄປມາໄຈວ້ໆ ກໍພາໍ່
ເປັນດງັ່ ນນແລ
ັ້ ມິລິນທະມະຫາກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕ ຂ້າແດ່ເຈົາ້ ກູກເໍ ປັນອ ັນມີຍານ
ປຣະຍາສລາດອາດຮູກ
້ ລ່າວແກ້ເປສນາປັນຫາແທ້ແລ ເຈົາ້ ກູກອ
ໍ ບ
ຸ ປະມາສ ັນນີເ້ ປັນອ ັນຊອບ
ໃບລານໜ້າ ໑໑
ອ ັນຄວຣເຂົ້າໃຈຄ ົນທັງຫລາຍມາກນ ັກແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍໃຫ້ສຽງສາທຸການ ກໍມວ
ີ ັນນນແລ.
ັ້
ອ ັຖຖ ັງປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນອຸບປະມາປຽບທຽມສ ັງສາຣະໂລກ ກ ັບລູກໝາກມ ່ວງ ກໍສຣະເດັດບໍຣະ
ບວຣໂດຍປຣະການດງັ່ ນີແ
້ ລ ອະປະຣ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕ ອາຫະພັນເຕໂສອຸບປັຊຊະຕິໂສຊະນາຕີຕິ
ມິລນ
ິ ທະມະຫາກຣະສ ັດອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງເປສນາປັນຫາອ ັນອື່ ນເລົ່ າດງັ່ ນນັ້ ກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງ
ເຈົາ້ ກູ ໂຍ ປຸຄຄະໂລ ອ ັນວ່າປຸຄລະຜູໃ່ ດ ອ ັນວ່າຍ ັງຈ ັກເກີດເລົ່ າດງັ່ ນນັ້ ປຸຄລະຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ຍ ັງຮູວ
້ າ່
ຕ ົນຍ ັງຈ ັກເກີດມາແລ ວ່າດງັ່ ນນຣື
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ປຸຄລະຜູໃ່ ດ
ຍ ັງຈ ັກເກີດມາດງັ່ ນນັ້ ປຸຄລະຜູນ
່ ນກໍ
ັ ້ ຮວ
ູ້ າ່ ດງັ່ ນີ້ ອຸບປະຊິສາມິ ກູຍ ັງຈ ັກເກີດເລົ່ າແລ ມິລນ
ິ ທະ
ຣາດກໍກລ່າວວ່າ ອຸບປະມ ັງກະໂຣຫິ ເຈົາ້ ກູຈງົ່ ກະທ ໍາອຸບປະມາດູເທີ້ນ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວ
ວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ພັສສະເຄພະຫະສະຕິໂກ
ໃບລານໜ້າ ໑໒
ຄະຫາບໍດຜ
ີ ປ
່ ູ ຣາຖນາການອ ັນກະທ ໍານາກໍຮຍ
ູ້ ັງພືຊເຂົ້າເປືອກດ້ວຍຄ ໍາດງັ່ ນີ້ ເຂົ້າເປືອກອ ັນນີ້ ກໍມ ີ
ພືຊອ ັນຣະງອກມາຊະແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກໍຈງຶ່ ເອົ າເຂົ້າເປືອກອ ັນນນໄປຫວ່
ັ້ ານ ເຂົ້າເປືອກອ ັນ
ນນກໍ
ັ້ ຣະງອກອອກມາແທ້ດງັ່ ນນແລມີ
ັ້ ສ ັນໃດ ບຸຄລະສ ັຕໂລກຜູຈ
່ ັກເກີດມານນກໍ
ັ ້ ຮວ
ູ້ າ່ ຕ ົນຍ ັງຈ ັກ
ເກີດມາເລົ່ າ ກໍພາໍ່ ດງັ່ ນນແລ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍຖາມວ່າ ເຈົາ້ ກູຍ ັງຈ ັກເກີດມາດງັ່ ນນຣື
ັ້ ຣຸວາ່ ບໍ່ ເກີດ
ມານນຈາ
ັ້ (ຖາມແບບເປັນນ ັຍໆວ່າເຈົາ້ ກູເປັນພຣະອະຣະຫັນແລ້ວບໍ ?) ມະຫາເຖຣະເຈົາ
້ ກລ່າວແກ້ວາ່ ດູ
ຣາມະຫາຣາດ ຜິວາ່ ເຮົາຍ ັງເປັນອຸບປະທານທັມ* ດງັ່ ນນັ້ ເຮົາກໍຍ ັງຈ ັກເກີດມາຊະແລ ຜິວາ່ ເຮົາ
ບໍ່ ເປັນກ ັບອຸບປະທານທັມດງັ່ ນນເຮົ
ັ້ າກໍບໍ່ຈ ັກເກີດມາຊະແລວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ.
(ຕອບແບບຫລ ັກແຫລມວ່າ ຄ ັນເຮົາຍ ັງຍຶດຕິດກ ັບອຸບປາທານຂ ັນທ໌ຢູ່ ເຮົາກໍຈະກ ັບມາເກີດອີກ ຄ ັນເຮົາບໍ່ ມີອບ
ຸ
ປາທານຂ ັນທ໌ຍດ
ຶ ຕິດຢູແ
່ ລ້ວ ເຮົາກໍຈະບໍ່ ກ ັບມາເກີດອີກ. ແບບວ່າ ຕອບໂດຍບໍ່ ໄດ້ອາ້ ງຕ ົນເອງວ່າ ເປັນ ຫລືບໍ່ເປັນ
ພຣະອະຣະຫ ັນ. ໝາຍເຫດ: ພຣະອະຣະຫ ັນ ບໍ່ ມີອບ
ຸ ປາທານ ບໍ່ ກ ັບມາເກີດອີກ.)

ກ ັສສະປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນຈາປຣຽບທຽມ ຄະຫະບໍດພ

ີ ໍ່ ນາຫວ່ານກ້າ ກໍແລ້ວເທົ່ ານີກ
້ ອ
່ ຣແລ. ອ ັນ
ຍ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕ ໂຍ ຊານ ັນໂຕປາປະກ ັມມະກະໂຣຕິໂຍຈະ ອະຊານ ັນໂຕກະໂຣຕິ ກະຕະ ມ ັສ
ສະ ກະຫະຕະຣ ັງອະປຸນຍະຕ ັງ

*ອຸບປາທານທັມ - ຄວາມຕິດ ຍຶດໝັນ

້ ຖືໝນ
ັ້ ໃນກາມມະຂ ັນ (ຂ ັນ ໕) ຈາກ ຮູບ ສຽງ ກິ່ ນ ຣ ົສ ສ ໍາ
ຜັສຕ່າງໆ, ໃນ ທິ ດຖິ - ຄວາມເຫັ ນ, ລດ
ັ ທິ ທິສດີຕາ່ ງໆ, ໃນ ສີລບ
ັ ພະຕະ - ຍຶດໝັນໃນສິ
້ ລ ແລະ
ພຣ ົຕ ວ່າເຮັດໃຫ້ຄ ົນບໍລິສດ
ຸ ໄດ້, ໃນ ອ ັຕຕະ - ການຫລ ົງຍຶດຖືໃນຕ ົວຕ ົນ.
ໃບລານໜ້າ ໑໓
ມິລນ
ິ ທະຣາຊມະຫາກຣະສ ັດ ອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາອ ັນອື່ ນກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ໂຍບຸຄ
ລະ ຜູໃ່ ດອ ັນຮູວ
້ າ່ ກ ັມອ ັນນີເ້ ປັນບາບ ແລະຮູວ
້ າ່ ດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວພຽຍ ັງກະທ ໍາກາອ
ໍ ັນເປັນບາບນນເລົ່
ັ້ າ
ບຸຄລະຜູໃ່ ດອ ັນບໍ່ ຮູວ
້ າ່ ກາອ
ໍ ັນນີເ້ ປັນບາບ ກ ັມອ ັນນີເ້ ປັນບຸຣ ບໍ່ ຮູວ
້ າ່ ດງັ່ ນນັ້ ແລະກະທ ໍາບາບດງັ່
ນນັ້ ບຸຄລະ ໒ ຈາພວກນ
ໍ ນັ້ ຜູໃ່ ດຈ ັກແຄວຣໄດ້ບາບນ ັກນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາ
ມະຫາຣາດ ບຸຄລະຜູໃ່ ດອ ັນບໍ່ ຮູ້ ແລະກະທ ໍາບາບດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ນໄດ້
ັ້ ບາບແຄວຣມາກນ ັກແລ
ຜູຮ
່ ນ
ູ້ ນັ້ ແລະກະທ ໍາບາບນນັ້ ແຄວຣໄດ້ນອ
້ ຍແລ ມິລນ
ິ ທະຣາດກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຄ ໍາອ ັນ
ເຈົາ້ ກູກລ່າວນນຈ
ັ້ ງົ່ ໄວ້ຫນກ່
ັ້ ອຣເທີ້ນ ດ້ວຍມີແທ້ແຫ່ງຄຣະດີໂລກແຫ່ງຕຸຂາ້ ຫັງຫລາຍນີກ
້ ເໍ ປັນສ ັນ
ນີດ
້ ຫ
ີ ລີແລ ອະມາຕະກ ັງຣາຊປຸຕໂຕ ອ ັນວ່າຣາຊບຸຕແລະອາມາດແຫ່ງຂ້າກໍດ ີ ອ ັນຮູແ
້ ລ້ວແລະ

ກະທ ໍາບາບ ມີຕນວ່

ົ້ າຂ້າຄ ົນຜູບ
່ ໍ່ ມີໂທສດງັ່ ນນັ້ ຕຸຂາ້ ທັງຫລາຍກໍທຽ່ ງຍ່ອມໃຫ້ບຄ
ຸ ລະ
 ໃບລານໜ້າ ໑໔
ຜູນ
່ ນເຖິ
ັ້ ງຣາຊທັນດະກ ັມ ໃສ່ (ໃຊ້) ສິນໃໝ ໖ ເທົ່ າ ຜູບ
່ ໍ່ ຮູແ
້ ລະກະທ ໍາບາບນນັ້ ຄືຂາ້ ຄ ົນ ໃສ່
ເທົ່ ານຶ່ ງດີຫລີແລ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ບຸຄລະຜູນ
່ ງຶ່ ເຜົ າກ້ອຣ
ຫີນອ ັນນນໃຫ້
ັ້ ຣອ້ ຣນ ັກແລ້ວເອົ າອອກໄວ້ທີ່ ໑ ດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ງຶ່ ລຸກທີ່ ໄກນນມາ
ັ້ ເຫັ ນກ້ອຣຫີນ
ອ ັນນນແລ້
ັ້ ວມ ັນບໍ່ ຮູວ
້ າ່ ຫີນກ້ອຣນນຮ້
ັ້ ອຣດງັ່ ນນັ້ ທານໃຫ້ ມ ັນກໍກມ
ຸ ເອົ າໃຫ້ໝຣແທ້
ັ້ ກ້ອຣຫີນອ ັນ
ນນຮ້
ັ້ ອຣມືຈງຶ່ ວ່າງໄວ້ເສັຽ ແລະບຸຄລະຜູນ
່ ງຶ່ ມ ັນຮູກ
້ ອ
້ ຣຫີນອ ັນນນຮ້
ັ້ ອຣ ແລ້ວທານໃຫ້ ມ ັນຍ ັງໜີ
ອ ັນນນຮ້
ັ້ ອຣມືມ ັນກໍຮບ
ີ ວາງເສັຍພລ ັຣນ ັກດງັ່ ນນແລ
ັ້ ບຸຄລະ ໒ ຈາພວກນ
ໍ ນັ້ ຜູໃ່ ດແລແຄວຣຮ້ອຣ
ມາກນ ັກນນຈາ
ັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ບຸຄລະ ຜິບໍ່ຮູກ
້ ອ
້ ຣຫີນອ ັນນນັ້
ຮ້ອຣແລະກຸມເອົ າ ເອົ າໝຣນ
ັ້ ັກດງັ່ ນນັ້ ມ ັນຜູນ
່ ນແຄວຣຮ້
ັ້ ອຣນ ັກແລ ເອວະເມວະ ອະຊານ ັນໂຕ
ປາປະກ ັມມະກະໂຣຕິ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ
ໃບລານໜ້າ ໑໕
ດູຣາມະຫາຣາດ ບຸຄລະຜູຮ
່ ວ
ູ້ າ່ ກ ັມອ ັນນນເປັ
ັ້ ນບາບແລ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ນອ
ັ້ ັນຈ ັກມ ັກໃຄ່
ເວັນ
້ ຈາກບາບດີຫລີວາ່ ຫາກເວັນ
້ ບໍ່ ໄດ້ ຫລອຣໄດ້ກະທ ໍາດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ນເທົ່
ັ້ າໄດ້ກະທ ໍາແລະ
ເທື່ ອແລະສອງເທື່ ອ ມນກໍ
ັ ຍ ັງຢ້ານໄດ້ວບ
ິ າກມາກນ ັກ ລວດບໍ່ ກະທ ໍາຫລາຍເທື່ ອແທ້ແລ ບຸຄລະຜູ່
ບໍ່ ຮູ້ ກ ັມອ ັນນີເ້ ປັນບາບແລວ່າດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ນເທົ່
ັ້ າກະທ ໍາບາບໄຈວ້ໆບໍ່ ຂາດສາຍ ເປັນດງັ່
ພານເນືອ
້ ຝູງເອີນ
້ ເພື່ ອມິຈສາທິຕຖິ ແລ້ວຂ້າເນືອ
້ ບໍ່ ຂາດສາຍນນແລບຸ
ັ້ ຄລະຜູໄ່ ດ້ບາບແຄວຣມາກ
ນ ັກ ຜູບ
່ ໍ່ ຮູວ
້ າ່ ກ້ອຣຫີນຮ້ອຣແລະຫຸບກອບໄວ້ໃຫ້ໝຣນ
ັ້ ັກ ລວດຮ້ອຣມືມ ັນແຄວຣມາກນ ັກນນແລ
ັ້
ມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກລ່າວວ່າ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕຫິ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຜຣະຍາແຫ່ງເຈົາ້ ກູນກ
ີ້ ເໍ ປັນ
ອ ັນສລາດອາດແກ້ຍ ັງເປສນາປັນຫາແທ້ແລ ເຈົາ້ ກູມາກະທ ໍາອຸບປະມາສ ັນນີ້ ເປັນອ ັນຊອບອ ັນ
ຄວຣນ ັກ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ ້ ມແ
ີ ລ.
ໃບລານໜ້າ ໑໖
ປາປະກ ັມມະປັນຫາ ອ ັນຈາເຖິງບຸຄລະອ ັນກະທ ໍາບາບກໍແລ້ວເທົ່ າ ນີກ
້ ອ
່ ຣແລ.... ມິລນ
ິ ທະຣາດ
ກຣະສ ັດກໍໄດ້ຖາມເປສນາປັນຫາເຊິ່ ງມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວມະຫານາຄະເສນເຖຣະ
ເຈົາ້ ກລ່າວແກ້ເປສນາປັນຫາແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ພຣະຍາມິລນ
ິ ກໍໄຫວ້ສງັ່ ອ ໍາລາ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວ
ກໍເມືອສູປ
່ ຣາສາດຣາຊມຸຣທຽນທີ່ ຢູແ
່ ຫ່ງຕ ົນແລ້ວ ປຸນະທິວະເສມິລນ
ິ ທະຣາຊາມະຫັນເຕນະ ປະຣິ
ວາເຣນ ັຄຄະຣານິກຂະມິຕວາ. ປຸນະທິວະເສ ໃນວ ັນລຸຣຮຸງ່ ເຊົ້າ ມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກໍສຣະ
ເດັດອອກຈາກວຽງແຫ່ງຕ ົນໄປສູສ
່ ັງເຂຍຍະອາຮາມກ ັບດ້ວຍຍ ົດສ ັກປະຣິວານອ ັນມາກແລ້ວ ກໍ
ໄຫວ້ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວກໍນງັ່ ຢູໃ່ ນທີ່ ຄວຣແກ່ຕ ົນ ແລ້ວກະທ ໍາປະຕິສ ັຕຖານຕ້ານ
ຈາຣະຈາປຣາໄສໄປມາ ແລະກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ໃນກາລະບ ັດນີ້ ຂ້າກໍຖາມປັນຫາອ ັນ ໑
ຊຶ່ ງເຈົາ້ ກູ
ໃບລານໜ້າ ໑໗
ດີຫລີແລ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ມະຫາຣາດມ ັກໃຄ່ຖາມປັນຫາອ ັນໃດເຊິ່ ງເຮົາ
ດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ຈງົ່ ຖາມເທີ້ນ ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ອ ັນຍະຕິຕຖິທງັ ຫລາຍ
ຍ່ອມກລ່າວວ່າ ຍະທິພທ
ຸ ໂທ ປຸຊະສາວິຍະຕິ ນະປະຣິນພ
ິ ໂຸ ຕ ວ່າສ ັພພັນຍູເຈົາ້ ຜິວາ່ ຍິນດີເຄືອງ
ບູຊາແຫ່ງປະຣິສ ັດທັງຫລາຍດງັ່ ນນັ້ ຄ ັນວ່າດງັ່ ນນພຣະພຸ
ັ້ ທທະເຈົາ້ ນນຍ
ັ້ ັງ(ບໍ່ ເຖິງ) ນີຣ ັພພານເທື່ ອ
ແລ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ຄືວາ່ ບໍ່ ຕາຍແລ ຍ ັງຈ ັກກ ັບມາເລົ່ າແລ ຜິວາ່ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ຍິນດີຊງເຄື
ຶ່ ອງບູ
ຊາແຫ່ງປະຣິສ ັດທັງຫລາຍດງັ່ ນນັ້ ກໍໄດ້ຊວ່
ື່ າພຣະພຸທທະເຈົາ້ ນີຣ ັພພານໄປແລ້ວ ແລະຄ ົນທັງ
ຫລາຍຝູງກຣະທ ໍາບຸຣໃຫ້ທານບູຊາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ນນັ້ ກໍຣ ັບຊື່ ວ່າຫາຜະລະບໍ່ ໄດ້ ບໍ່ ໄດ້ສ ັກອ ັນ
ອ ັນຍະຕິຕຖິທງັ ຫລາຍ ທຽນຍ່ອມກລ່າວວ່າສ ັນນີ້ ດີຫລີແລ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ຕ ັດເສັຍຍ ັງ ທິຖລ
ິ ະທິ
ແຫ່ງອ ັນຍະຕິຕຖິທງັ ຫລາຍເທີ້ນ ປຣະການ ໑ ຈງົ່ ຕ ັດ
ໃບລານໜ້າ ໑໘
ເສັຍຍ ັງຄວາມສລງສ
ັ້ ົນເທ່ຫາແຫ່ງຕຸຂາ້ ທັງຫລາຍເທີ້ນ ພຣະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວ່າ ປະຣິນພ
ິ ຸ
ໂຕຕະຖະຄະໂຕ ດູຣາມະຫາຣາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍນພ
ິ ພານໄປແລ້ວ ພອຍຈ ັກເກີດມາເລົ່ າດງັ່
ນນບໍ່
ັ້ ມີແລ ປຣະການ ໑ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍບໍ່ຍິນດີຊງເຄື່
ຶ່ ອງບູຊາແຫ່ງຄ ົນທັງຫລາຍ ແຣກແຕ່
ກາລະອ ັນພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໄດ້ຕ ັດຍ ັງສ ັພພັນຍຸຕະຍານໃນທີ່ ໃກ້ເຄົ້າໄມ ້ສຣີມະຫາໂພດນນແລ້
ັ້ ວແລ
ປຣະການ ໑ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍບໍ່ຍິນດີດວ
້ ຍເຄື່ ອງບູຊາດງັ່ ນນເທີ
ັ້ ້ນ ບຸຄລະຝູງໃດໆບູຊາພຣະ
ພຸທທະເຈົາ້ ນນກໍ
ັ້ ໄດ້ສເວີຍຍ ັງຜະລະອານິສ ົງມາກນ ັກ ເຫດພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຍ ັງເທສນາແກ່ມະຫາ
ສາຣິບດ
ຸ ເຖຣະເຈົາ້ ວ່າ ພຸທທະບູຊາມະຫາຜະລານິ ມະຫານິສ ັງສາ ດງັ່ ນີວ
້ າ່ ດູຣາສາຣິບດ
ຸ ບຸ
ຄລະຜູໃ່ ດໄດ້ບຊ
ູ າພຣະຕະຖາຄ ົຕດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
່ ນກໍ
ັ້ ໄດ້ສເວີຍຍ ັງຜະລະອານິສ ົງມາກນ ັກ ແລ
ວ່າດງັ່ ນນັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ໃບລານໜ້າ ໑໙
ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ບຸຄລະຜູໃ່ ດບູຊາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ແລ້ວ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍຍນ
ິ ດີຊງຶ່
ເຄື່ ອງບູຊາອ ັນນນັ້ ກໍຈ ັກໄດ້ສເວີຍຜະລະອານິສ ົງດງັ່ ນນັ້ ກໍບໍ່ມີແລ ແມ ່ນວ່າຜູບ
່ ຊູ າຍ ັງພຣະພຸທ
ທະເຈົາ້ ແລະພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ຍິນຮ້າຍບໍ່ ຍິນດີ ເທົ່ າຢູເ່ ສີຍດງັ່ ນນແລ.
ັ້ ຊ່າງຄ ໍາຜູນ
່ ນັ້ (ຂໍຄ້ ວາມ
ຕອນນີບ
້ ໍ່ ຕໍ່ ເນື່ ອງດີປານໃດ) ອ ັນເກີດມາໃນຊາດອ ັນເມື່ ອລຸຣກໍໄດ້ເປັນເສຖຖີຜ ່ ູ ໑ ຊື່ ວ່າ ຊາຕິລເສຖຖີ
ມີດອຍຄ ໍາອ ັນສູງໄດ້ແປດສິບ ໒ ສອກ ນ ັບເປັນວາໄດ້ຊາວວາກໍໄດ້ ເຫດໄດ້ແປງຂ ົວໄມ ້ຄ ໍາບູຊາ
ພຣະເຈດີເຈົາ້ ນນແລ
ັ້ ແທ້ແລ ເມື່ ອຊ່າງຄ ໍາຜູນ
່ ນເອົ
ັ້ າດອກໄມ ້ຄ ໍາໄປບູຊາພຣະເຈດີເຈົາ້ ນນັ້ ພຣະ
ເຈຕິຍະເຈົາ້ ອ ັນນນັ້
ໃບລານໜ້າ ໒໐
ພຣະຈ ັກຮູຍ
້ ນ
ິ ດີຊງເຄື່
ຶ່ ອງບູຊາອ ັນນນກໍ
ັ້ ບໍ່ມີແລ ເຫດເຈຕິຍະເຈົາ້ ອ ັນຫາຈິຕຕເຈຕະວິນຍານບໍ່ ໄດ້
ແລ ແມ ່ນດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ດີ ບຸຄລະຜູບ
່ ຊູ ານນກໍ
ັ້ ຍ ັງໄດ້ສເວີຍອານິສ ົງອ ັນມາກນ ັກດີຫລີ ເຫດດງັ່ ນນັ້
ອ ັນຍະຕິຕຖິທງັ ຫລາຍກໍກລ່າວວ່າພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ຍິນດີຊງເຄື່
ຶ່ ອງບູຊາ ກໍບໍ່ໄດ້ບນ
ຸ ບໍ່ ໄດ້ສເວີຍ
ຍ ັງຜະລະແລ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ຄ ໍາອ ັນນນບໍ່
ັ້ ມີແລ ບຸຄລະຜູບ
່ ຊ
ູ ານນກໍ
ັ້ ໄດ້ສເວີຍຍ ັງຜະລະແຫ່ງສ່ວຣບຸນ
ອ ັນມາກນ ັກດ້ວຍແທ້ດຫ
ີ ລີແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວແກ້ສ ັນນນວ
ັ້ ັນນນແລ
ັ້ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕ
ມະຫາຣາຊະບ ັນດິຕໂຕຕິ ໃນກາລະເມື່ ອ ບ ັນດິຕໂຕ ໂຍນາຄາ ນ ັກປຣາດຊາວຄ ົນ ທັງຫລາຍ
ກໍກລ່າວຊຶ່ ງມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດວ່າ ຂ້າແຫ່ງມະຫາຣາດເຈົາ້ ພຣະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ຕ ົນນີເ້ ປັນ
ອ ັນສລາດ ມີປຣະຍາປັນຍາມາກນ ັກແທ້ແລ ຕ ັສສະປັນຫາເວຍຍະກະຣຸນນະຕຸຕໂຖ ເມື່ ອນນັ້
ໃບລານໜ້າ ໒໑
ພຣະຍາມິລນ
ິ ອ ັນມີໃຈຊ ົມຊື່ ນຍິນດີມາກນ ັກ ເຫດມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ວິສ ັຊຊະນາກລ່າວ
ແກ້ປນ
ັ ຫາສ ັນນນັ້ ກໍໃຊ້ຍ ັງຣາຊບຸຣສ
ິ ະໃຫ້ເມືອເອົ າຜ້າຣ ັຕຕະນະກ ັມພະລະຄູ່ ໑ ມາໃຫ້ທານແກ່
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ໃຫ້ທຣ ົງແລ ຜ້າຣ ັຕຕະນະກ ັມພະລະຜືນນນຄວຣຄ່
ັ້ າໄດ້ແສນຄ ໍາກໍມແ
ີ ລ ອະຊະ
ຕ ັຄເຄອ ັຖຖະສິຕ ັງປັນຍາເປສະນາມິຕິ ມິລນ
ິ ທຣະຣາດຊກຣະສ ັດໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວ
ກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ແຣກແຕ່ນໄີ້ ປພາຍໜ້າຂ້າກໍຈ ັກໃຫ້ລວາດເຈືອຍ ັງອາດສນາທີ່ ນນໄດ້
ັ້
ແລະ ໘ ຮ້ອຍຊນອ
ັ້ ັນໃຫ້ທານແກ່ເຈົາ້ ກູທງັ ຫລາຍແລະວ ັນ (ແຕ່ລະວ ັນ) ແລະ ໘ ຮ້ອຍຕ ົນຊູວ
່ ັນ
ແລ ຂໍເຈົາ້ ກູຈງົ່ ເອົ າພິກຂຸສ ົງທັງຫລາຍໄດ້ແລະວ ັນແລະ ໘ ຮ້ອຍຕ ົນເມືອສ ັນເຂົ້າໃນປຣາສາດ
ຣາຊມຸຣທຽນແຫ່ງຂ້າທ່ຽງທຸກວ ັນໆເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນແລ
ັ້ ພຣະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍຮ ັບຣາຊນິມ ົນ
ດ້ວຍຕຸນຫິ ພາວະຢູບ
່ ໍ່ ປາກແລ ໃນກາລະເມື່ ອນນມິ
ັ້ ລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດ

ໃບລານໜ້າ ໒໒
ໄດ້ໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວກໍເມືອສູເ່ ຮືອນທີ່ ຢູແ
່ ຫ່ງຕ ົນແລ ອ ັຕຖາໂຂນາຄະເສໂນ ຕ ັສສະຣ ັຕ
ຕິຍາ ອ ັຈຈະເຍປຸຕຕ ັສສະມະຍ ັງນິວາເສຕວາ ໃນກາລະນນໃນເມື່
ັ້ ອສ້ຽງແຫ່ງຣາຕີຄນ
ື ອ ັນນນແລ
ັ້
ຮຸງ່ ແຈ້ງແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ລຸກແລ້ວໃນກາລະເມື່ ອເຊົ້ າ ເຈົາ້ ກໍຊ ໍາຣະເນືອ
້
ຕ ົນແລ້ວ ກໍນງຸ ່ ຜ້າ ອ ັນຕຣະວາສ ັກກະ ແລະຄຸມຜ້າຈີວອຣແລ້ວມີເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫລາຍໄດ້ແປດ
ຮ້ອຍຕ ົນເປັນປະຣິວານ ແລ້ວກໍລລ
ີ າອອກຈາກສ ັງເຂຍຍະອາຮາມ ແລ້ວກໍເມືອສູປ
່ ຣາສາດຣາຊ
ມຸຣທຽນແຫ່ງມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດແລ ສ່ວຣວ່າມິລນ
ິ ທະກຣະສ ັດກໍໃຫ້ຣາຊປຸຣສ
ິ າອາມາດທັງ
ຫລາຍໄປຕ້ອຣໄປຮ ັບພຣະມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກ ັບເຈົາ້ ພິກຂຸສ ົງທັງຫລາຍນນັ້ ໄດ້ແປດ
ຮ້ອຍຕ ົນນີມ
້ າໃຫ້ນງັ່ ເໜືອອາສນາອ ັນປຣະເສີດ ອ ັນມີໃນຜຣາສາດຣາຊມຸຣທຽນແຫ່ງຕນ
ົ ແລ້ວ
ຣາຊກຣະສ ັດກໍໃຫ້ສ ັນເຂົ້ານາໂພຊະອາຫານ
ໍ້

ໃບລານໜ້າ ໒໓
ອ ັນມີຣ ົສຫລາຍປຣະການຕ່າງໆເປັນທານແລ້ວ ໃນກາລະເມື່ ອມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ສ ັນເຂົ້າແລ້ວດງັ່
ນນັ້ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍຈງຶ່ ມາໄຫວ້ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວກະທ ໍາປະຕິສ ັນຖານຕ້ານຈາຣະ
ຈາກ ັບດ້ວຍມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ແລ້ວ ອ ັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ເທວະທັຕໂຕ
ເຄນະສ ັພພະໂຕວາ ເທວະທັດນນເຈົ
ັ້ າ້ ກູຕ ົນໃດບວດໃຫ້ນນຈາ
ັ້ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາ
ມະຫາຣາດ ເທວະທັດນນພຣະພຸ
ັ້ ທທະເຈົາ້ ບວດໃຫ້ແລ ແທ້ແລໃນເມື່ ອພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໄດ້ຕ ັດ
ສ ັພພັນຍຸຕະຍານເປັນພຣະແລ້ວນນັ້ ຣາຊກຸມມານທັງຫລາຍອ ັນເປັນລູກຫລານທ້າວພຣະຍາຊາວ
ສາກະລະທັງຫລາຍກໍອອກໄປບວດໄປຕາມຫາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ນນັ້ ໗ ຄືຣາຊກຸມມານຕ ົນ ໑
ຊື່ ວ່າ ອ ັທທະຍະ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ສ ັກກະ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ອະນຸທທະ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ກິມ ິລະ
ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ເທວະທັຕຕະ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ກ ັບປະສິກະ ມີ ອຸບປາລີ ເປັນຜູຖ
້ ວ
້ ຣ ໗ ແລ

ໃບລານໜ້າ ໒໔

ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍບວດຍ ັງບຸຄລະ ໗ ຕ ົນນີແ

້ ລ ມິລນ
ິ ທະຣາຊກຣະສ ັດກໍກລ່າວວ່າ ນະຫິສ ັງຄະ
ພິນທະຕິນະສາມະເນໂຣ ສ ັງຄະສ ັນທະຕິພິກຂຸ ປະຄະຕ ັຕໂຕສະມະນະສ ັງວາ ສະໂກສະມານະ
ສິມາຍ ັຖຖິໂຕສ ັງຄະພັນທະຕີຕິ ດງັ່ ນີວ
້ າ່ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ດງັ່ ໄດ້ຍນ
ິ ວ່າຄ ົນຄຣະຫັດກໍບໍ່ກະທ ໍາສ ັງ
ຄະເພທະກາໄດ້
ໍ ບໍ່ ມ ້າງສ ັງຄະໄດ້ ສະມະເນນກໍບໍ່ກະທ ໍາສ ັງຄະເພທໄດ້ ພິກຂຸຕ ົນປັກກະຕິແລ
ເປັນສະມານະວາສິ ກໍຢູ່ ເສມານະ ສິມມານນຈຶ່
ັ້ ງກະທ ໍາສ ັງຄະເພທອ ັນຊະຣື ມະຫາເຖຣະເຈົາ້
ກລ່າວວ່າ ອາມະ ເອີ ອ ັນວ່າເທວະທັດນນໄດ້
ັ້ ບວດເປັນພິກຂຸພາວະແລ້ວກໍກະທ ໍາສ ັງຄະເພທກ ັມ
ອ ັນມ ້າງສ ົງຄ໌ແລ ພຣະຍາມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ບຸຄລະຜູໃ້ ດແລມ ້າງ
ສ ັງຄະໃຫ້ແຕກເສັຍກ ັນດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຜູນ
້ ນຍ
ັ້ ັງໄດ້ບາບກ ັມອ ັນໃດຈາ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວ
ໃບລານໜ້າ ໒໕
ວ່າ ກ ັບປັຖຖິຕກ
ິ ັງກ ັມມະ ຜຸສສະຕິ ດູຣາມະຫາຣາດ ບຸຄລະຜູອ
້ ັນກະທ ໍາສ ັງຄະເພທນນໄດ້
ັ້
ຖືກຕ້ອງຍ ັງກ ັມອ ັນຕ ົກນາຣ ົກເປັນ ກ ັປປັຖຖິຕິ ກ ັປ ໑ ແລ ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍຖາມວ່າ ຂ້າແຫ່ງ
ເຈົາ້ ກູ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຍ ັງຮູວ
້ າ່ ເທວະທັດຄ ັນບວດແລ້ວມ ັນຈ ັກກະທ ໍາສ ັງຄະເພທກ ັມແລ້ວມ ັນກໍ
ຈ ັກຕ ົກນາຣ ົກສ້ຽງກາລະອ ັນນານໄດ້ກ ັປ ໑ ຊະແລ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຍ ັງຮູວ
້ າ່ ອນຊະລື
ັ້ ມະຫາ
ເຖຣະເຈົາ້ ກໍ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍຮວ
ູ້ າ່ ດງັ່ ນີ້ ເທວະທັດໄດ້ບວດແລ້ວ
ດງັ່ ນນມ
ັ້ ັນກໍຈ ັກມ ້າງສ ົງຄ໌ໃຫ້ແຕກເສັຍກ ັນແລ້ວ ມ ັນຈ ັກໄປໃໝ້ໃນມະຫາອະວິຈນ
ິ າຣ ົກ ສ້ຽງກາ
ລະນານປຣະມານກ ັປ ໑ ແລ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍຮວ
ູ້ າ່ ດງັ່ ນີແ
້ ລ ມິລນ
ິ ທະຣາດກໍຖາມວ່າ ຂ້າແຫ່ງ
ເຈົາ້ ກູ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຮູວ
້ າ່ ເທວະທັດໄດ້ບວດແລ້ວ ມ ້າງສ ັງຄະແລ້ວ ມ ັນຈ ັກໄດ້ຕ ົກນາຣ ົກສ້ຽງ
ກ ັປ ໑ ແລະຮູວ
້ າ່ ດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວ ດງັ່ ຣືພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຍ ັງພອຍເລົ່ າຍ ັງບວດເທວະທັດ
ໃບລານໜ້າ ໒໖
ນນຈາ
ັ້ ອະກາຣຸນໂິ ຕວິຍະນຸ ເປັນດງັ່ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຫາຄ ໍາກະຮຸນາສ ັດບໍ່ ໄດ້ດງັ່ ອນຈາ
ັ້ ມະຫາ
ກາຣຸນໂິ ກນາໂຖ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ມີຄ ໍາ(ຄວາມ)ກະຮຸນາສ ັດມາກນ ັກ ທຽນຍ່ອມເປັນທີ່ ເພິ່ ງແກ່ສ ັດ
ທັງຫລາຍແລ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ນ່າດູຜິດຄ ໍາອ ັນນນແລ້
ັ້ ວ ຍະທິນະຊະຍິຕວາ ຜິວາ່ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບໍ່ ຮູ້
ວ່າເທວະທັດຈ ັກມ ້າງສ ັງຄະແລະໄດ້ບວດດງັ່ ນນັ້ ຄ ັນວ່າອນພຣະອ
ັ້ ົງຄ໌ກຈ
ໍ ັກຜິດຄ ໍາອ ັນວ່າ ສ ັພພັນ
ຍູສ ັພພະວິທ ຸ ວ່າພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຮູທ
້ ມ
ັ ທັງມວຣ ຮູຍ
້ ັງເຫດການທັງມວຣ ອ ັນເປັນ ອະຕີຕະ
(ອະດີດ) ອະນາຄະຕະ (ອະນາຄ ົດ) ປັຈຈຸປນ
ັ ນາ (ປັດຈຸບ ັນ) ທັງມວຣ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ພຣະພຸທທະເຈົາ້
ບໍ່ ຮູແ
້ ລ ມີແລ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ປຣະກອບດ້ວຍມະຫາກະຣຸນນາ ອ ັນອິດກ
ູ ນ
ູ າສ ັດທັງຫລາຍມາກ
ນ ັກ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍຕຣ ັສສະຣູທ
້ ມ
ັ ທັງມວຣ ກໍຮເູ້ ຫດການທັງມວຣ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍຫລິງ
ເຫັ ນເທວະທັດອ ັນຮູໄ້ ດ້ໄປເກີດນນັ້ ຄືວາ່ ເທວະທັດນນຄ
ັ້ ັນວ່າຈຸຕຕິຕາຍ
ໃບລານໜ້າ ໒໗
ແລ້ວກໍຈ ັກໄດ້ໄປຕ ົກໃນມະຫາອະວີຈນ
ີ າຣ ົກສ້ຽງກາລະນານປະມານແສນໂກດກ ັປ ເຫດອ ັບປະຣາ
ປະເທວະທະນິຍະກ ັມ ອ ັນມ ັນກະທ ໍາບາບແຕ່ກອ
່ ຣນນແລ
ັ້ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຮູເ້ ຫດອ ັນນນຈຶ່
ັ້ ງຄະ
ນິງໃນໃຈວ່າດງັ່ ນີ້ ເທວະທັດນນຈ
ັ້ ັກໄດ້ເຖິງທຸກຫາທີ່ ສຸດທີ່ ມ ້ຽນບໍ່ ໄດ້ຊະແລ ຜິວາ່ ມ ັນໄດ້ບວດໃນ
ສາສນາພຣະຕະຖາຄ ົຕດງັ່ ນນັ້ ບາບກ ັມອ ັນນນກໍ
ັ້ ຈ ັກກ ັບຫາຍແລ ເທົ່ າວ່າມ ັນຈ ັກໄດ້ກະທ ໍາບາບ
ອ ັນໃໝ່ ຄືວາ່ ມ ັນຈ ັກໄດ້ກະທ ໍາໂລຫິຕຕຸບາດກ ັບສ ັງຄະເພທກ ັມແລ້ວ ມ ັນຈ ັກໄດ້ໄປໃໝ້ໃນອະວີຈ ີ
ນາຣ ົກສ້ຽງກາລະອ ັນນານກ ັປ ໑ ແລ ເທົ່ າມີຄແວຣມາກແກ່ມ ັນຊະແລ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຄະນິງ
ໃຈສ ັນນີແ
້ ລ້ວ ຈຶ່ ງບວດເທວະທັດແລ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບວດເທວະທັດດ້ວຍອ ັນອີດກ
ູ ະຣຸນາມ ັນແລ
ວະນະຫິພນ
ັ ເຕ ມິລິນທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຜິແລມີດງັ່ ນນັ້ ຜູຊ
້ າຍນຶ່ ງແລະມາ
ໃບລານໜ້າ ໒໘
ຕີຍ ັງບຸຄລະຜູ້ ໑ ແລ້ວມ ັນຫາກເອົ ານາມ
ໍ້ ັນມານວດຄນໃຫ້
ັ້ ຫາຍເສັຍ ຫາຍເຈັບແກ່ບຄ
ຸ ລະຜູນ
້ ນແລ
ັ້
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໃຫ້ເທວະທັດເຖິງທຸກຄວຣແລ້ວຈຶ່ ງໄດ້ເຖິງສຸກເມື່ ອພາຍລຸຣເລົ່ າກໍພາໍ່ ດງັ່ ນນແລ
ັ້
ປຣະການ ໑ ຜູຊ
້ າຍຜູ້ ໑ ມາໄສບຸຄລະຜູ້ ໑ ໃຫ້ຕ ົກເຫວແລ້ວມ ັນຫາກຍື່ ນມືໃຫ້ບຄ
ຸ ລະຜູຕ
້ ົກເຫວ
ນນເກາະອອກມາເລົ່
ັ້ າ ອ ັນນນແລມີສ
ັ້ ັນໃດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຫາກໃຫ້ເທວະທັດເຖິງທຸກແລ້ວເທ
ວະທັດພົນ
້ ຈາກທຸກເລົ່ າກໍພາໍ່ ດງັ່ ນນແລ
ັ້ ພຣະມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າດງັ່ ນີ້ ດູຣາມະຫາຣາດ
ມາຕຕາ ປິຕຕາເຮົາ ພໍ່ ແລະແມ ່ນນມາຕີ
ັ້ ຍ ັງລູກຕ ົນ ເປັນທຸກກ່ອຣແລ້ວເມື່ ອພາຍລຸຣກໍຍ ັງໃຫ້ເຖິງ
ສຸກເລົ່ າ ອ ັນນນແລມີສ
ັ້ ັນໃດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໃຫ້ເທວະທັດເຖິງທຸກກ່ອຣແລ້ວເມື່ ອລຸຣຈຶ່ ງໃຫ້ເຖິງ
ສຸກເລົ່ າ ກໍເປັນດງັ່ ນນແລມີ
ັ້ ສ ັນໃດ
ໃບລານໜ້າ ໒໙
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ໃຫ້ເທວະທັດເຖິງທຸກກ່ອຣແລ້ວເມື່ ອລຸຣຈຶ່ ງໃຫ້ເຖິງສຸກ ເມື່ ອພາຍລຸຣກໍຈງຶ່ ໃຫ້ເຖິງ
ສຸກເລົ່ າ ກໍເປັນດງັ່ ນນແລ.
ັ້ ປຣະການ ໑ ບຸຄລະຜູ່ ໑ ຜິດອາຈະຍາທ້າວພຣະຍາ ແລ້ວທ້າວ
ພຣະຍາວ່າສູຈງົ່ ເອົ າບຸຄລະຜູນ
້ ນໄປຂ້
ັ້ າເສັຍ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ຄ ົນທັງຫລາຍກໍຜກ
ູ ມ ັດເອົ າບຸຄລະຜູນ
້ ນັ້
ໄປຂ້າເສັຍວ່າດງັ່ ນນັ້ ຄ ົນທັງຫລາຍກໍມ ັດເອົ າບຸຄລະຜູນ
້ ນເພື່
ັ້ ອຈ ັກຂ້າເສັຍແທ້ດງັ່ ນນັ້ ຍ ັງມີຊາຍຜູ້
໑ ປຣະກອບດ້ວຍຄ ໍາກະຣຸນາໄປຂໍເອົ າບຸຄລະຜູນ
້ ນັ້ ພຣະຍາລວດໃຫ້ເຂົາເລົ່ າພໍ ໃຫ້ທນ
ັ ດະກາໃຫ້
ໍ
ຕີໃຫ້ຫລາບໆອ ັນນນແລມີ
ັ້ ສ ັນໃດ ໃນເມື່ ອເທວະທັດຈ ັກໄດ້ເຖິງທຸກໃນນາຣ ົກສ້ຽງແສນໂກດກ ັປດງັ່
ນນັ້ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍລວດບວດເທວະທັດ ໄດ້ເຖິງທຸກມາກນ ັກກໍເປັນດງັ່ ນນແລ
ັ້ ປຣະການ ໑
ບຸຄລະຜູນ
້ ງຶ່ ເປັນພຣະຍາດທິໜກ
ັ ນ ັກ ຍ ັງມີໝໍ ຢາມາປັດເປົ່ າເຢົາຢາໃຫ້ຫາຍພຣະຍາດໄປແລ້ວ
ແລະເທື່ ອແລະນ້ອຍ ອ ັນນນແລມີສ
ັ້ ັນໃດ ໃນເມື່ ອເທວະທັດຈ ັກໄດ້ເຖິງທຸກໃນນາຣ ົກອ ັນມາກດງັ່
ນນັ້
ໃບລານໜ້າ ໓໐
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍລວດບວດເທວະທັດ ເພື່ ອຢ່າໃຫ້ໄດ້ເຖິງທຸກນານນ ັກ ກໍພາໍ່ ດງັ່ ໝໍ ຢາທອດໃຫ້
ຫາຍພຣະຍາດເບົາບາງໄປນນແລ
ັ້ ດູຣາມະຫາຣາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບວດເທວະທັດດ້ວຍອ ັນກູ
ນາແລ ເຫດພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຮາໍ່ ເພີງເຫັ ນພາຍໜ້າວ່າດງັ່ ນີ້ ຜິວາ່ ເທວະທັດໄດ້ບວດໃນສາສນາ
ພຣະຕະຖາຄ ົຕດງັ່ ນນັ້ ມ ັນຈ ັກໄດ້ກະທ ໍາທີ່ ສຸດທິຊະແລ ເມື່ ອມ ັນຈ ັກໃກ້ຕາຍນນັ້ ມ ັນຈ ັກຄຶດເຖິງ
ສະຣະນະຄ ົມ ຈ ັກເອົ າພຣະຕະຖາຄ ົຕເປັນທີ່ ເພິ່ ງແລ້ວຈຶ່ ງຕາຍ ຄ ັນຕາຍແລ້ວກໍຈ ັກໄດ້ໄປໃໝ້ໃນ
ນາຣ ົກ ເຫດວ່າບາບກ ັມອ ັນກະທ ໍານນັ້ ສ້ຽງກາລະນານນ ັກໄດ້ກ ັປ ໑ ຜ່າເປັນ ໖ ສ່ວຣ ສ່ວຣ ໑
ພົນ
້ ໄປແລ້ວ ຈ ັກຍ ັງຫ້າສ່ວຣ ເທວະທັດຈ ັກໄດ້ສເວີຍທຸກໃນນາຣ ົກສ້ຽງກ ັປອ ັນນີ້ ອ ັນຫ້າສ່ວຣນນັ້
ແລ ໃນກາລະເມື່ ອສ່ວຣອ ັນຖ້ວນຫ້າມາເຖິງດງັ່ ນນັ້ ເທວະທັດຈ ັກພົນ
້ ຈາກທຸກໃນນາຣ ົກແລ້ວ ຈ ັກ
ໄດ້ເກີດມາເປັນຄ ົນ ແລ້ວຈ ັກໄດ້ເປັນພຣະປັຈເຈກພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ອ ັຖຖິສສະໂຣ
ແລ
ໃບລານໜ້າ ໓໑
ດ້ວຍມີແທ້ ແຕ່ກອ
່ ຣເທວະທັດນນມ
ັ້ ັນປຣາຖນາເປັນພຣະສ ັພພັນຍູພຣະພຸທທະ ສ້າງໂພທິສ ົມ
ພານເພື່ ອໃຫ້ໄດ້ເປັນພຣະພຸທທະເຈົາ້ ດີຫລີ ທໍ່ ວ່າເທວະທັດນນຫລ
ັ້ ົງເສັຍ ໄດ້ຜກ
ູ ອາຄາດກ ັບດ້ວຍ
ໂພທິສ ັດເຈົາ້ ແຫ່ງເຮົາປາງເປັນພໍ່ ຄ້າໄປຊີງກ ັນຊືໄ້ ຕຄ ໍາຍ່າເຖົາ້ ແກ່ຜ ່ ູ ໑ ວ ັນນນັ້ ຕງແຣກແຕ່
ັ້ ກາ
ລະນນມາ
ັ້ ມ ັນລວດກະທ ໍາບາບມາກນ ັກ ລວດບໍ່ ໄດ້ເປັນພຣະສ ັພພັນຍູແລ ເທົ່ າຈ ັກໄດ້ເປັນພຣະ
ປັຈເຈັກພຸທທະເຈົາ້ ຕ ົນ ໑ ຊື່ ວ່າ ອ ັຖຖິສສະໂຣ ໃນກາລະຈ ັກສ້ຽງພັທທະກ ັປອ ັນນີຊ
້ ະແລ ພຣະ
ພຸທທະເຈົາ້ ຮາໍ່ ເພີງເຫັ ນອະນາຄະຕະກາລະດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວຈຶ່ ງບວດເທວະທັດດ້ວຍອ ັນອິດກ
ູ ນ
ູ າເທວະ
ທັດນນແລ
ັ້ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວແກ້ສ ັນນີແ
້ ລ ມິລິນທະຣາຊກຣະສ ັດກລ່າວວ່າສ ັນ
ນີ້ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ໃນເມື່ ອພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບວດເທວະທັດແລ້ວ ມນໄປມ
ັ ້າງສ ັງຄະແລ້ວມນໄດ້
ັ
ໄປສເວີຍທຸກມາກນ ັກດງັ່ ນນັ້ ຈ ັກໄດ້ຟງັ (ເທສ)
ໃບລານໜ້າ ໓໒
ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ອ ັນຊື່ ວ່າ (ຂຽນຕ ົກ ບໍ່ ອອກຊື່ ) ຣຸວາ່ ບໍ່ ໄດ້ນນຈາ
ັ້ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວ
ດູຣາມະຫາຣາດ ບາບອ ັນໃດໜ້ອຍນຶ່ ງກໍບໍ່ມີແກ່ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຈ ັກອ ັນແລ ເຫດພຣະພຸທທະເຈົາ້
ບໍ່ ຈາມ
ໍ ັນກະທ ໍາແລ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວກລ່າວສ ັນນີວ
້ າ່ ດູຣາມະຫາຣາດ ຄ ົນທັງຫລາຍລ້ຽງລູກໄວ້ໃຫ້
ວຸຖຈ
ິ າເຣີ
ໍ ນພາຍໜ້າແລະສອຣລູກວ່າເຈົາ້ ຢ່າກະທ ໍາກາອ
ໍ ັນເປັນບາບ ຈ ັກກະທ ໍາກາອ
ໍ ັນເປັນບຸຣອ ັນ
ໃຫ້ວຖ
ຸ ຈ
ິ າເຣີ
ໍ ນເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນແລ້
ັ້ ວເມື່ ອລຸຣ ບຸຄລະຜູລ
້ ກູ ນນໄດ້
ັ້ ໄປກະທ ໍາບາບ ເປັນຕນວ່
ົ້ າ ຂ້າ
ສ ັດ ລ ັກຂອງທ່ານດງັ່ ນນັ້ ບາບອ ັນນນຈ
ັ້ ັກບໍ່ ໄດ້ແກ່ພໍ່ແມ ່ແລ ເຫດພໍ່ ແມ ່ບໍ່ ຈາມ
ໍ ັນກະທ ໍາບາບແລ
ເອວະເມວາຕິ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ບວດ
ເທວະທັດເພື່ ອໃຫ້ມ ັນກະທ ໍາພຣ ົມມະຈະຣິຍະກ ັມອ ັນເປັນນ ັກບວດ ອ ັນປຣະເສີດ ອ ັນໃຫ້ມ ັນວຸຖ ິ
ຈາເຣີ
ໍ ນແລ້ວບໍ່ ໃຫ້ມ ັນໄປກະທ ໍາອ ັນເປັນບາບສ ັກອ ັນແລ ມ ັນຫາກ
ໃບລານໜ້າ ໓໓
ໄດ້ກະທ ໍາກ ັມອ ັນເປັນບາບດງັ່ ນນັ້ ບາບອ ັນນນກໍ
ັ້ ເທົ່ າໄດ້ແກ່ມ ັນແລ ບໍ່ ໄດ້ແກ່ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍ
ເປັນດງັ່ ບຸຄລະຜູເ້ ປັນລູກນນກະທ
ັ້ ໍາບາບກໍຫາກໄດ້ແກ່ມ ັນແລ ກ ັລໂລສິຕພ
ິ ນ
ັ ເຕ ມິລິນທະຣາດກໍ
ກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູເຈົາ້ ເປັນອ ັນສລາດແກ້ປນ
ັ ຫາດີນ ັກແລ ເທວະທັດຕ ັງປັນຫະ ປັນຫາ
ອ ັນຈາເຖິງເທວະທັດມ ້າງສ ັງຄະກໍມໂີ ດຍປຣະການດງັ່ ກລ່າວມານີແ
້ ລ ອ ັນຍ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕອາຫາອຸ
ປາສ ັກໂກຄິຫິຕາປະເນພິກຂຸສະມະເນຣ ັງປິປຊ
ຸ ະນະອະພິວາເທຕິປຈ
ັ ຈຸປເຸ ຂຕິ ມິລິນທະຣາຊາ ອ ັນ
ຈ ັກຖາມປັນຫາອ ັນອື່ ນ ກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ທັມອ ັນໃດປຣະເສີດຍິ່ ງນ ັກໃນໂລກນີຈ
້ າ
ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ໂລກຸຕຕະຣະທັມເຈົາ້ ໙ ປຣະການ ຄື ມຄຄະ
ັ
ທັມ ໔ ຜລະ ນິຂານະທັມ ແລະ ທັມທັງມວຣຝູງນີປ
້ ຣະເສີດນ ັກ ແມ ່ນວ່າບຸຄລະທັງຫລາຍຝູງ
ໄດ້ເຖິງ
ໃບລານໜ້າ ໓໔
ມ ັຄຄະ ຜລະ ທັມທັງຫລາຍດງັ່ ນນັ້ ບຸຄລະຝູງນນກໍ
ັ້ ເປັນອ ັນປຣະເສີດນ ັກແລ ມິລິນທະຣາຊາກໍ
ຖາມວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຄ ົນຄຣະຫັດອ ັນເປັນອຸບປາສ ົກໄດ້ເປັນໂສດາບ ັນແລ້ວພອຍຍ ັງໄຫວ້ເຈົາ້
ອຸບປະຖາກເຈົາ້ ພິກຂຸແລະສາມະເນນເປັນປຸຖຊ
ຸ ົນດງັ່ ນນັ້ ເຫດໃດຈາ ເສຖລີເຄງຫິສະມະນາຄ ັຕ
ໂຕເສຖມິຕຖິຕໂຕ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ຄ ົນຄຣະຫັດອ ັນເປັນອຸບປາສ ົກ
ຜູເ້ ປັນໂສດາປະນະ(ໂສດາບ ັນ) ຍ ັງໄຫວ້ເຈົາ້ ພິກຂຸແລະສາມະເນນຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ົນນນັ້ ເຫດສ ົມທັງ
ຫລາຍຝູງນນປຣະກອບດ້
ັ້ ວຍເຫດອ ັນປຣະເສີດ ຄືວາ່ ອ ັນນ ັກບວດປຣະເສີດຍິ່ ງນ ັກນນແລ
ັ້ ເຫດ
ຕງຢູ
ັ້ ໃ່ ນກຸມ
່ ອ ັນເປັນນ ັກບວດນນແລ
ັ້ ອ ັນ ໑ ເຫດຊາວເຈົາ້ ພິກຂຸທງັ ຫລາຍປຣະເສີດກ່ວາໂສຕາ
ປະນະ ເຫດປຣະກອບດ້ວຍຄອງວ ັດປັຕຕິບ ັດອ ັນປຣະເສີດມີຊະແລ ຈາພວກ
ໍ ສ ັງຄະໂສ ອ ັນນຶ່ ງ
ຄື ສ ັງຮອມຮ ັກສາອິນທີທງັ ຫລາຍມີຕນວ່
ົ້ າ ຫູ ຕາ ໃຈ ຕ ົນດີນ ັກ ປຣະການ ໑
ວິໂຣ ມີພຽນ ບໍ່ ຄ້ານ
ໃບລານໜ້າ ໓໕
ວິຫາໂຣ ມີວຫ
ິ ານອ ັນຢູດ
່ ວ
້ ຍອິຣຍ
ິ ະບ ົດທັງ ໔ ດີນ ັກ
ນິຍະໂມ ມີນຍ
ິ ົມດີນ ັກ
ສ ັງວະໂຣ ມີສ ັງວະຣະ(ສ ັງວອນ) ດີນ ັກ ແລະ
ໂສຣ ັຈສະ ມີໃຈອ ັນບໍຣະສຸດດີນ ັກ
ເອກ ັນຕ ັງຈະຣິຍະ ອ ັນປຣາຖນາສິ່ ງດຽວດີນ ັກ
ອ ັນຕະຣ ັຕຕິຍາຍິ ອ ັນມ ັກສິ່ ງດຽວດີນ ັກ
ປັຕຕິສ ັລລິນ ັງ ມີໃນອ ົງມ ັຄຢູທ
່ ີ່ ສິ່ ງດຽວດີນ ັກ
ຫິຣິ ມີໃຈອ ັນຮູລ
້ ັກອາຍແກ່ບາບ
ໂອຕຕ ັບປະ ມີອ ັນຊະດຸງ້ ຕ ົກໃຈກ ົວແກ່ບາບ
ວິຣຍ
ິ ະ ມີພຽນອ ັນດີນ ັກ
ອ ັບປະມາໂທ ອ ັນຫາປຣະໝາດບໍ່ ໄດ້ດນ
ີ ັກ
ສິກຂາ ມີອ ັນຮຽນຮາໍ່ ດີນ ັກ
ປຸຈສາ ມີອ ັນມ ັກຖາມດີນ ັກ
ສີລາຣ ັຕຕິ ມີອ ັນທຽນຍ່ອມພັຕຕິຍນ
ິ ດີຊງສິ່ ຶ່ ງມີຕນວ່
ົ້ າ ສີລະສິກຂາບ ົທບໍຣະສຸດ
ປຸຣິ ມີອ ັນທຽຣຍ່ອມພາໍ່ ເພັ ງໃຫ້ເຕັມຍ ັງສິກຂາບ ົທດີນ ັກ
ພະທາຄະພະວະ ມີສະພາວະອ ັນດີນ ັກງາມນ ັກ
ເອເຕສະມະທາຍະວ ັຕຖ ັງຕິ ພິກຂຸຄວຣເອົ າດ້ວຍຄຸຣທັງຫລາຍຝູງນນັ້ ກ ັບເປັນຕາມດ້ວຍດີ
ໃບລານໜ້າ ໓໖
ມີ ວິສະຕິທມ
ັ ມານະກະຣະນິຍາທັມ ທັງຫລາຍໄດ້ຊາວທັດ ອ ັນເຈົາ້ ສ ົມ (ສະມະນະ ນ ັກບວດ) ທັງ
ຫລາຍຄວຣກະທ ໍາແລ ຫາກເປັນແຫ່ງສ ົມທັງຫລາຍແລ ສ ົມທັງຫລາຍອ ັນປຣະກອບດ້ວຍຄອງ
ວ ັດປັຕຕິບ ັດທັງຫລາຍຝູງນີເ້ ປັນຄອງວ ັດປັຕຕິບ ັດອ ັນປຣະເສີດຍິ່ ງນ ັກ ເຫດດງັ່ ນນຄ
ັ້ ົນຄຣະຫັດ
ທັງຫລາຍຝູງໂສຕາປະນະຄວຣໄຫວ້ຄວຣບູຊາຍ ັງເຈົາ້ ສ ົມທັງຫລາຍຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ະນະເພື່ ອອນ
ັ້
ແລ ມິລິນທະຣາຊມະຫາກຣະສ ັດກໍຖາມວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ຄ ົນຄຣະຫັດທັງຫລາຍຝູງໄດ້ເຖິງ
ອະຣະຫັນຕະຜະລະ ເປັນອະຣະຫັນຕາຜະລະແລ້ວດງັ່ ນນັ້ ຣຶຍ ັງມາໄຫວ້ເຈົາ້ ພິກຂຸແລະສາມະ
ເນນທັງຫລາຍຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ະນະນນຈາ
ັ້ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ
ຄ ົນຄຣະຫັດຜູໄ້ ດ້ເຖິງອະຣະຫັນຕາກໍດ ີ ກໍຄວຣໄຫວ້ເຈົາ້ ພິກຂຸແລະສາມະເນນທັງຫລາຍຝູງເປັນ
ປຸຖຊ
ຸ ະນະດງັ່ ນນັ້ ເຫດເຈົາ້ ສ ົມທຣ ົງເພດເປັນນ ັກບວດອ ັນປຣະເສີດນ ັກແລ ປຣະການ ໑ ເລົ່ າ
ດູຣາມະຫາຣາດ
ໃບລານໜ້າ ໓໗
ຄ ົນທັງຫລາຍຝູງໃດໄດ້ເຖິງອະຣະຫັນຕາຜະລະ ເປັນອະຣະຫັນຕາໃນວ ັນໃດດງັ່ ນນັ້ ເທວະຄະຕິ
ໂຍພະວ ັນຕະ ຄະຕິທີ່ໄປເກີດ ໒ ແຫ່ງກໍມແ
ີ ກ່ບຄ
ຸ ລະຜູນ
້ ນໃນວ
ັ້ ັນນນແລ
ັ້ ຜິວາ່ ບຸຄະລະຜູນ
້ ນຄວຣ
ັ້
ເຖິງພາວະອ ັນບວດເປັນພິກຂຸໃນວ ັນນນັ້ ຄ ັນບໍ່ ບວດເປັນພິກຂຸໃນວ ັນນນັ້ ກໍລວດຈ ັກນິພພານໃນ
ວ ັນນນແລ
ັ້ (ໝາຍຄວາມວ່າ ຄະຣຶຫ ັດປຸຖຊ
ຸ ົນຄ ົນທ ໍາມະດາ ຫາກສ ໍາເຣັດເປັນອະຣະຫ ັນຕາມີທາງເລືອກສອງທາງຄື

ບວດເປັນພຣະ ຫລືບໍ່ກໍຈະຕາຍໃນວ ັນນນ.)

ັ້ ເຫດອະຣະຫັນຕາທັມນີເ້ ປັນທັມອ ັນປຣະເສີດຍິ່ ງນ ັກ ບໍ່ ຕງຢູ
ັ້ ່
ໃນຕ ົນບຸຄະລະຜູທ
້ ຣ ົງເພດຄ ົນຄຣະຫັດນນໄດ້
ັ້ ແລ ມ ັກວ່າ ບໍ່ ພໍ ຂາ້ ມວ ັນຂ້າມຄືນໄດ້ແລ ອະຣະຫັນ
ຕາຜະລະເທົ່ າຕງຢູ
ັ້ ໃ່ ນຕ ົນບຸຄະລະຜູທ
້ ຣ ົງເພດເປັນນ ັກບວດນນສິ່
ັ້ ງດຽວແລ ເຫດວ່າເພດອ ັນເປັນ
ຄຣະຫັດນນເປັ
ັ້ ນເພດອ ັນຖ່ອຍ ແລະເພດອ ັນເປັນນ ັກບວດນນເປັ
ັ້ ນເພດອ ັນປຣະເສີດແລ ເມື່ ອຄ ົນ
ຄຣະຫັດໄດ້ເປັນອະຣະຫັນຕາແລ້ວ ພອຍຍ ັງໄຫວ້ພິກຂຸຕ ົນເປັນປຸຖຊ
ຸ ນະດງັ່ ນນັ້ ອຸບປະມາຍະ
ປະຣິກຂິຕະໂຂອ ັຕຖະ ອ ັນນນັ້ ຜູມ
້ ປີ ຣະຍາເພິ່ ງແກວດກ ົດໝາຍຮູດ
້ ວ
້ ຍ
ໃບລານໜ້າ ໓໘
ອຸບປະມາດງັ່ ນີ້ ຍະຖາຣາຊາປຸຕໂຕ ຣາຊບຸຕຕາ ລູກທ້າວພຣະຍາອ ັນໄດ້ຮຽນສາຕຣະສິນສິປລະ
ຄຸຣໃນສ ໍານ ັກທິສສາປາໂມກຂະ ອາຈານເມື່ ອຮຽນນນກໍ
ັ້ ໄຫວ້ນ ົບໂຄຣ ົບຢໍາແຢງທິສສາປາໂມກຂະ
ອາຈານ ແລະເມື່ ອຮຽນສາຕຣະສິນສິປລະຄຸຣບໍຣະບວຣແລ້ວ ຄວຣເປັນທ້າວພຣະຍາດງັ່ ນນັ້ ອະ
ພິສນ
ິ ຈິໂຕ ຄ ົນທັງຫລາຍກໍອະພິເສກຣາຊບຸຕຕຕ ົນນນໃຫ້
ັ້ ເປັນທ້າວພຣະຍາຕ ົນ ໑ ເມື່ ອດງັ່ ນນັ້
ມະຫາກຣະສ ັດຕ ົນນນກໍ
ັ້ ຍ ັງໄຫວ້ທິສສາປາໂມກຂະອາຈານຜູສ
້ ອຣສາຕຣະສິນສິປລະຄຸຣແກ່ຕ ົນ
ນນເລົ່
ັ້ າ ອ ັນນນແລມີສ
ັ້ ັນໃດ ຄ ົນຄຣະຫັດເມື່ ອບໍ່ ໄດ້ເຖິງມ ັຄຄະຜລະທັມເທື່ ອນນັ້ ທຽນຍ່ອມໄຫວ້
ຍ ັງເຈົາ້ ສ ົມທັງຫລາຍ ແມ ່ນໄດ້ເປັນອະຣະຫັນຕາແລ້ວກໍດ ີ ທຽນກໍຍອ
່ ມໄຫວ້ເຈົາ້ ສ ົມທັງ ຫລາຍ
ຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ະນະກໍພາໍ່ ດງັ່ ນນັ້ ເປັນດງັ່ ທ້າວພຣະຍາຍ ັງໄຫວ້ທິສສາປາໂມກຂະອາຈານນນແລ
ັ້
ອ ັຈສະຄ ັຕຕາ ເຫດພູມອ ັນເປັນນ ັກບວດອ ັນ
 ໃບລານໜ້າ ໓໙
ປຣະເສີດໃຫຍ່ສງູ ນ ັກກໍມແ
ີ ລ ໃນເມື່ ອພິກຂຸຕ ົນປຣະກອບດ້ວຍຄອງວ ັດປັຕຕິບ ັດທັງຫລາຍ ມີຕນ
ົ້
ວ່າ ປະຕິສ ັລລິນ ັງ ນນອ
ັ້ ັນຈາເຣີ
ໍ ນຢູໃ່ ນທີ່ ສງ ັດ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ກິຣຍ
ິ າອ ັນຈາເຣີ
ໍ ນຢູໃ່ ນທີ່ ສງ ັດນນັ້ ຈ ັກ
ມີຄຣ
ຸ ເຍື່ ອງໃດຈາ ແທ້ແລ ກິຣຍ
ິ າອ ັນພິກຂຸຢໃູ່ ນທີ່ ສງ ັດດງັ່ ນນມີຄຸ
ັ້ ຣອ ັນມາກນ ັກ ໄດ້ຊວ່
ື່ າ ຊາວ ໘
ປຣະການແລ ຄຸຣຊາວ ໘ ປຣະການນນຈ
ັ້ ັກໄດ້ອ ັນໃດຈາ
ອາຍຸວະເຖຕິ ອ ັນ ໑ ຄືວາ່ ຈາເຣີ
ໍ ນອາຍຸ
ພະລ ັງເທຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ໄດ້ກາລ
ໍ ັງ
ວະຊະປິຫາຕິ ທະລາຍເສັຍຍ ັງເທັ ດ ຄືຣະງ ັບເທັ ດເສັຍ
ອະຍ ັງສ ັງວິໂນເທ ອ ັນບ ັນເທົ າເອົ າເສັຍຍ ັງບໍ່ ມີຍ ົດ
ຍະມ ັຖຖຸປນ
ັ ເນຕິ ອ ັນ ໑ ນ ໍາໃຫ້ເຖິງຍ ົດ
ອະຣະຕິນະປະລະຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ເສັຍຍ ັງອ ັນກຣະສ ັນຍິນດີ
ຣ ັຕຕິອບ
ຸ ປາເທຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັງເກີດຍ ັງອ ັນມ ັກ
ພະຍ ັງອະປະເນຕິ ອ ັນ ໑ ບ ັນເທົ າເສັຍຍ ັງໄພຍ
ເວສາຣະຊະກະໂຣຕິ ອ ັນ ໑ ກະທ ໍາໃຫ້ໄດ້ຍ ັງເວສາຣະຊະຍານ
ກະໂກສ ັຈຊ ັງອະປະເນຕິ ອ ັນ ໑ ບ ັນເທົ າເສັຍຍ ັງອ ັນຄ້ານ
ໃບລານໜ້າ ໔໐
ວິຣຍ
ິ ະພິສ ັນຈະເນຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັງເກີດຍ ັງພຽນ
ຣາຄຄະອະປະເນຕິ ອ ັນ ໑ ບ ັນເທົ າເສັຍຍ ັງຣາຄະໂທສາ
ອຸບປັນເນຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ຮ ັກສາຣະງ ັບເສັຍຍ ັງໂທດໂມຫາ
ນິຫະເນຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັນເທົ າເສັຍຍ ັງມານະ
ສຸວຕ
ິ ັກກະອ ັຈເຊຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ໄດ້ປຣະສ ົບເສັຍຍ ັງຄ ໍາຕິປອງອ ັນດີ
ວິຕເຕກ ັຄຄະໂຣຕິ ກະທ ໍາໄດ້ວາ່ ໃຫ້ຍ ັງສ ັມມາທິ
ຫາສ ັຈຊະນະຍະຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັງເກີດຍ ັງອ ັນຍິ່ ງດີ
ປິຕອ
ິ ບ
ຸ ປາເທຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັງເກີດຍ ັງປິຕິ
ຄຸນ ັງກະໂຣ ອ ັນໃຫ້ໄດ້ກະທ ໍາໂຄຣ ົບຢໍາແຢງ
ຫັງລາສະນິຂ ັຕເຕຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ບ ັງເກີດຍ ັງລ ັພພະ
ມະນະປິຍ ັງກະໂຣຕິ ອ ັນ ໑ ກະທ ໍາຍ ັງໃຈໃຫ້ຣ ັກຂ ັນຕິ
ຍະເລຕິ ອ ັນ ໑ ຣ ັກສາຍ ັງໃຈ
ສ ັງຂະຣານ ັງພະພາວະເຍຕິ ອ ັນ ໑ ສ ໍາແດງສະພາວະແຫ່ງສ ັງຂານທັງຫລາຍ
 ພະວະປະຕິສ ັນຕິອຖ
ຸ າເຕຕິ ອ ັນ ໑ ຈ ັກໃຫ້ໄດ້ຍ ັງປະຕິສ ັນຕິໃນພາວະ
ວະເສຂະສະມ ັນຍະເທຕິ ອ ັນ ໑ ໃຫ້ໄດ້ສະມຸນຍະຜລະທັງຫລາຍ
ໃບລານໜ້າ ໔໑
ທັງມວຣແລ້ວ ອິມານິອະຖະວິສຕ
ິ ຄ
ິ ນ
ຸ ານິ ອ ັນວ່າຄຸຣທັງຫລາຍຊາວ ໘ ຈາພວກຝູ
ໍ ງນີເ້ ປັນຄຸຣ
ແຫ່ງອ ັນຢູໃ່ ນທີ່ ສຸດແລ ມະຫາເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ ດູຣາມະຫາຣາດ ຊາວເຈົາ້ ຝູງນນປຣະກອບ
ັ້
ດ້ວຍຄຸຣອ ັນມາກນ ັກ ມີສ ັນນີ້ ເຫດດງັ່ ນນຄ
ັ້ ົນທັງຫລາຍຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ະນະກໍດ ີ ໂສຕາປະນະກໍດ ີ
ເປັນສ ັກກິທາຄາມິກດ
ໍ ີ ເປັນອະນາຄາມິ ເປັນອະຣະຫັນຕະກໍດ ີ ກໍທຽນຍ່ອມໄຫວ້ຍ ັງສ ົມເຈົາ້ ທັງ
ຫລາຍດງັ່ ນນແລ
ັ້ ກ ັລໂລສິພນ
ັ ເຕຕິ ມິລິນທະຣາດກໍກລ່າວວ່າ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້ ກູ ເຈົາ້ ກູເປັນອ ັນ
ສລາດ ອາດກລ່າວແກ້ເປສນາປັນຫາແທ້ແລ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ມ ີແລ ວ ັນທະປັນຫັງ ປັນຫາອ ັນຈາເຖິງ
ຄ ົນຄຣະຫັດຜູເ້ ປັນອະຣິຍະໄຫວ້ພຣະສ ົມຝູງເປັນປຸຖຊ
ຸ ະນະ ກໍມ ີດ້ວຍປຣະການດງັ່ ກລ່າວມານີແ
້ ລ
ອ ັນຍ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕອາຫະພັນເຕ ອາສິຕ ັງເມຕຕະພະຄະວາໂຕ ເມຕຕາຍະພິກຂະເວ ເຈໂຕວິມຕ
ຸ
ຕິຍາ ອາເສວິຕາຍະພະຫຸລກ
ິ ະຕາຍະນ ັສສະອ ັຄຄິວາສ ັງວາ ສ ັຕຖາວາຕິ ອ ັນຍ ັງປິປຈ
ຸ ສ ັນໂຕ
ໃບລານໜ້າ ໔໒
ມິລນ
ິ ທະຣາດກຣະສ ັດ ອ ັນເປັນຈ ັກຖາມຍ ັງປັນຫາອ ັນອື່ ນດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ກລ່າວວ່າ ພັນເຕ ຂ້າແຫ່ງເຈົາ້
ກູ ພຣະພຸທທະເຈົາ້ ກໍເທສນາວ່າດງັ່ ນີ້ ດູຣາພິກຂຸທງັ ຫລາຍ ເມຕຕາຍະພາເວຖະ ທ່ານທັງ
ຫລາຍຈາຣະຈາ ຈາເຣີ
ໍ ນເມຕຕາໄມຕີເຈໂຕດ້ວຍໃຈດງັ່ ນີ້ ສ ັພເພສ ັຕຕາສຸຂຕ
ິ າໂຫຕຸ ສ ັດທັງ
ຫລາຍຈງົ່ ມີສກ
ຸ ຊູຕ
່ ົວເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ດ ີ ສ ັພເພສ ັຕຕາອະເວຣາໂຫຕຸ ສ ັດທັງຫລາຍຈງົ່ ຫາເວນ
ແກ່ກ ັນບໍ່ ໄດ້ຈງົ່ ມີເທີ້ນ ອ ັນ ໑ ສ ັດທັງຫລາຍຢ່າກະທ ໍາເວນແກ່ກເູ ທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນກໍ
ັ້ ດ ີ ອ ັນ ໑ ເພິ່ ງ
ຈາເຣີ
ໍ ນກຣະຣຸນາວ່າ ສ ັພເພສ ັຕຕາທຸກຂາປະມຸຈສ ັນຕິ ສ ັດທັງຫລາຍທັງມວຣຈງົ່ ພົນ
້ ຈາກທຸກທັງ
ມວຣເທີ້ນ ວ່າດງັ່ ນນັ້ ພາວິຕາຍະຫະຫຸລກ
ິ ະຕາຍະ ດ້ວຍອ ັນຈາເຮີ
ໍ ນໃຫ້ເປັນໄປຍ ັງເມຕຕາກະຣຸ
ນາທັມມາກນ ັກ ອາເສວິຕາຍະ ເພື່ ອຈ ັກເສບວິມຕ
ຸ ຕິຍາດ້ວຍນິພພານແລ ອ ັຄຄິວາ ວິສ ັງວາ ສ ັຕ
ຖ ັງວາ ໄຟກໍດ ີ ພິດກໍດ ີ ງ ້ວຣສານກໍດ ີ ຫອກດາບກໍດ ີ ກໍຢດ
ຸ ດ້ວຍ
ໃບລານໜ້າ ໔໓
ອ ັນເມຕຕາໄມຕີດຫ
ີ ລີແລ ໃນເມື່ ອເຈົາ້ ສາມະຣະສີ(ຣ ັສສີ) ມີໝູເ່ ນືອ
້ ທັງຫລາຍເປັນປຣະຣິວານຕຣະ
ເດີນໄປໃນປຣ່າດງັ່ ນນັ້ ພຣະຍາກະປິ ລລະຍ ັກຂະຍິງດ້ວຍປືນທະນູອ ັນຊອບກໍດແ
ີ ລ ມຈຈະໂຕ
ັ
ເຈົາ້ ສຸວ ັນນະສຍາມອ ັນປວດພິດປືນນ ັກກໍສລ ົບທ່າວໄປໃນປ່າທີ່ ນນແລ
ັ້ ຄ ໍາອ ັນນີກ
້ ສ
ໍ ົມກ ັບດ້ວຍ
ຄ ໍາພຣະພຸທທະເຈົາ້ ຫາກເທສນາວ່າ ບຸຄລະຜູປ
້ ຣະກອບດ້ວຍ ຕ ັຕໂຕ ນນັ້ ໄຟກໍດ ີ ພິດ ຫອກ
ດາບ ກໍດ ີ ກໍບໍ່ມາໃກ້ໄດ້ແລ ຜິວາ່ ບຸຄລະຜູຈ
້ າເຣີ
ໍ ນດ້ວຍເມຕຕາ ໃຜບໍ່ ກະທ ໍາຮ້າຍໄດ້ແທ້ດງັ່ ນນັ້
ຄ ັນອ ັນພຣະຍາກະບິລລະຍ ັກກໍບໍ່ຍິງເຈົາ້ ສຸວ ັນນະສຍາມໄດ້ແລ ດ້ວຍມີແທ້ ພຣະຍາກະບິລລະກໍ
ຍ ັງຍິງເຈົາ້ ສຸວ ັນນະສຍາມໃຫ້ທາ່ ວໄປແລ ຄ ໍາສອຣອ ັນນີກ
້ ດ
ໍ ບ
ູ ໍ່ ສ ົມກ ັນນນຈາ
ັ້ ໂສປັນໂຫ ປັນຫາ
ອ ັນນນກໍ
ັ້ ມາເຖິງແກ່ເຈົາ້ ກູແລ ວິສເຸ ຖຫິ ຂໍເຈົາ້ ກູກລ່າວແກ້ໃຫ້
ໃບລານໜ້າ ໔໔
ຫາຍສ ົນເທ່ຫ ແກ່ຕຂ
ຸ າ້ ທັງຫລາຍເທີ້ນ ເຖໂຣອາຫະ ມະຫານາຄະເສນເຖຣະເຈົາ້ ກໍກລ່າວວ່າ
ດູຣາມະຫາຣາດ

ໃບຫຼບ
ົ ໜ້າ ອະອະຣະ ມິລນ
ິ ທະ ຜູກ ໔ ແລ
(ຈ ົບຜູກທີ ໔)
 ບ ັນນານຸກ ົມ

ຕນສບ
ົ້ ັບຢູທ
່ ີ່ : ຫໍສະໝຸດດິຈຕ
ິ ອລໜັງສືໃບລານລາວ http://www.laomanuscripts.net/lo/index
ເລກລະຫັດ PLMP ແມ ່ນສ ໍາລບ
ັ ໃຊ້ຊອກຫາໜັງສືຜກ
ູ ນນໆ
ັ້ ພາຍໃນລະບ ົບຂອງ ຫໍສະໝຸດດິຈຕ
ິ ອລໜັງ
ສືໃບລານລາວ.

໑) ມິລິນທະ
ຕນສະບ
ົ້ ັບ: : http://www.laomanuscripts.net/lo/texts/11969#26 (ຜູກ 4)
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫລວງວຽງຈ ັນ
ປີ ລິດຈະນາ: 2475 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ), ຄ.ສ. 1932
ຈານວນຜູ
ໍ ກ: 8 ຈານວນໃບ:
ໍ 183 ເລກລະຫັດ PLMP: 01012911024_00
ຜູ ກ ນີ້ ຖ ື ເ ອົ າ ເ ປັ ນ ຜູ ກ ຫ ລ ກ
ັ .

ຜູກອື່ ນໆທີ່ ໃຊ້ໃນການກວດສອບ

໒) ພະຍາມິລິນທະ ແລະ ນາກຄະເສນ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ວ ັດຈ ັນທນ໌ທະສາໂຣ, ເມືອງ ຈາພອນ,
ໍ ແຂວງ ສະຫວ ັນນະເຂດ
ເລກລະຫັດ PLMP: 13092511002_00

໓) ມິລິນທະ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ວ ັດໃໝ່ ສຸວ ັນນະພູມາຣາມ, ເມືອງ ຫຼຼວງພະບາງ, ແຂວງ ຫຼວງພະບາງ
ປີ ລິດຈະນາ: 2504 ພຸດທະສ ັກກະລາດ (ພສ)
ເລກລະຫັດ PLMP: 06011411013_00

໔) ພະຍາມິລິນທະ
ບ່ອນເກັບມ ້ຽນ: ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ, ເມືອງ ຈ ັນທະບູລີ, ນະຄອນຫຼວງວຽງຈ ັນ
ເລກລະຫັດ PLMP: 01012911031_01
 ມລ
ິ ິ ນ ທະປັນ ຫາ

ພຣະນາຄະເສນ ຂໍຂະມາຕໍ່ ພຣະໂຣຫະນະ ພຣະອຸບປະຊາ ທີ່ ຕ ົນເຄີຍນຶກໝິ່ ນ

ຄວາມຮູເ້ ພິ່ ນວ່າ ພຣະອາຈານເຮົາຮູແ
້ ຕ່ພຣະອະພິທມ
ັ ຢ່າງດຽວ ແຕ່ທາ່ ນບໍ່ ຍອມ
ຮ ັບຂະມາຈ ົນກວ່າຈະເຮັດໃຫ້ພະຍາມິລິນເຫລື້ອມໃສໃນພຸທທະສາສນາເສັ ຍກ່ອນ.

ຮຽບຮຽງຈາກອ ັກສອນທ ັມ ໂດຍ ທາດຂາວ

SouliSullivan@gmail.com