Raimundus carissimo lectori s. p. d.

Res narrandae:

de scholis, magistris et amicis

Principium huius epistulae, si verum dicendum est, non est facile
inventu, praesertim cum cogitare incipiam de omnibus rebus quae Res dicendae:
fecerunt ut hactenus pervenirem unde nunc sine dubio, quo finis anni
academici nostrorum studiorum appropinquat, nova meta fieri Nos sumus tempora, quales sumus
videtur. Facilius autem erit si tanquam Ianus non modo ad futura talia sunt tempora (Aug.) | Nil
mortalibus ardui est; caelum
quin etiam ad praeterita oculos vertere possumus, nam in fonte seu ipsum petimus (Hor.) | Revocate
origine servantur desideria atque consilia rerum faciendarum, quibus animos maestumque timorem
mirum in modum nos quoque servamur. Quisque vero discipulus mittite – forsan et haec olim
metam propositam secutus est, cuique enim munus servandum meminisse iubavit (Verg.) |
datum est, quemque sane fatum alloquitur et urget semper ad altiora Audentis fortuna iuvat (Verg.) |
Diligentibus Deum omnia
tendere. Itaque videns quid in principio quid in fine sit, facilius cooperantur in bonum (S. Pau.) |
operis nostri causam dicere possumus. Esto fidelis usque ad mortem et
dabo tibi coronam vitae (Apo.) |
Undenam historia sit incipienda? Quaenam est huius itineris origo? Magnum miraculum est homo
Variis de causis hanc viam elegimus, quae praecipue pertinent ad (Pici) | Nec certam sedem, nec
propriam faciem, nec munus
spem, humanitatem atque veritatem. ullum peculiare tibi dedimus, o
Adam, ut quam sedem, quam
Priusquam enim Romam pervenirem faciem, quae munera tute
optaveris, ea, pro voto, pro tua
sententia, habeas et possideas
(Pici)

possunt quidem nobis adimere

vitam, tamen non libertatem