Harry Potter and The Sorcerers PDF

පළමු පරිච්ඡේදය
ජීවත් වූ පිරිමි ළමයා
ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හී ඡ ොම්බර හතර නිවඡ ේ පදිංචි ඩර් ්ලි යුවල අතිශයිවන්ම ාම ය බව කිවහැකිය. ඔබට ්තූතියිව.
අ ාමා ය ඡහෝ අද්භූත යමකට ම්භන්ධ ඡව අව ා පිරි ඔවුන් වියහැක, මන්ද ඔවුන් එවැනි විකාර වලට
කවදාවත් කැමති වූඡේ ැත.
ඩර් ්ලි මහතා ග්‍රනින්්ස ් ම් වූ විද යන්ත්‍ර හද මාගමක අධයක්ෂකකවරඡයක්ෂ විය. ඔහු යන්තම් ඡබල්ල
ඡපඡ තරම් ඉතා විශාල තරබාරු මිනිඡ කු වූ අතර විශාල උඩු රැවුලකට හිමිකම් කීඡ්හය. ඩර් ්ලි මහත්මිය
ඡක්ටු කහ හි ඡක ් ඇති ාමා ය ප්‍රමායය ඡමන් ඡදගුයයක්ෂ දග ඡගලක්ෂ හිමි කාන්තාවක්ෂ වූ අතර ඇඡ්ස ඒ
ඡබල්ල ඡබොඡහෝ ඡවලාවක්ෂ වත්ඡත් වැටවල් උඩින් එඡබමින් අ ල්වැසියන්ඡ්ස ඕපදූප ඡ වීඡම්දී මහත් පිටිවහලක්ෂ
විය. ඩර් ්ලිලාට ඩඩ්ලි ම් වූ පුඡතක්ෂ සිටි අතර ඔවුන්ඡ්ස මතයට අනුව ඔහු තරම් ඡහොඳ ළමඡයක්ෂ ඡකොඡහේවත්
සිටිඡේ ැත.
ඩර්සිලාට තමන්ට අවශය සියලු ඡද් තිබිණි. මුත් ඔවුන් තුව රහ ක්ෂද තිබිණි. ඔවුන්ඡ්ස ඡලොකුම බය වූඡේ
කවුරුහරි එය ඡහොයාගනීවි යන් යිව. ඡපොටර්ලා ගැ කවුරුන්ඡහෝ දැන්ගත්ඡතොත් එය ඔවුන්ට දරාගත ඡ ොහැකි
Downloaded from sinhalaebooks.com

වනු ඇතැයිව ඔවුන් විශ්වා කළහ. ඡපොටර් මහත්මිය ඩර් ්ලි මහත්මියඡ්ස ඡ ොයුරිය වුවත් ඔවුන් අවුරුදු කීපයකටම
මුයගැසී ඡ ොතිබිය. ඇත්තටම ඩර් ්ලි මහත්මිය තමන්ට ඡ ොයුරියක්ෂ ැතැයිව ැලකුවාය. මන්ද ඇඡ්ස
ඡ ොයුරියත් ඇඡ්ස කිසි කමකට ැති ැමියාත් ම්පූර්යඡයන්ම ඔවුන්ට වඩා ඡව ් කාණ්ඩයක්ෂ විය. ඡපොටර්ලා
ඡම් පාරකට ආඡවොත් මිනි ්සු ඡමො ා ඡ ොකියයිවදැයිව සිතද්දී ඔවුන් ඡවවුලයිව. ඡපොටර්ලාට කුඩා පුඡතක්ෂ සිටි බව
ඩර් ්ලිලා දැ සිටියත් ඔවුන් කිසි ද දරුවා දැක ඡ ොතිබිණි. ඡපොටර්ලා ඈත් කර තැබීමට එම ඡකොලුවාද ඡහොඳ
ඡහේතුවක්ෂ විය. ඩඩ්ලි එවැනි දරුඡවක්ෂ මග මිශ්‍ර ඡව වාට ඔවුන් ඡකොඡහත්ම කැමති වූඡේ ැත.
අඡේ කථාව ආරම්භවන්ඡන් එක්ෂ අළුපාට කම්මැලි අඟහරුවාදා උදෑ ක ඩර් ්ලි යුවල අවදවීමත් මගයිව. ගරය
පුරා ඉක්ෂමනින්ම අමුතු හ අද්භූත ඡද් සිදුවනු ඇති බවට වළාකුළු පිරි අහඡ ේ කිසිම ළකුයක්ෂ ඡ ොවීය. සිිංදුවක්ෂ
මුමුයමින් ඩර් ්ලි මහතා තම කම්මැලි පාට ටයිවපටිය ඡග වැඩට යාමට ැරසුඡණ්ය. කෑග මින් දඟල ඩඩ්ලිව
උ ් පුටුවට එබීමට ඡපොරක ගමන් ඩර් ්ලි මහත්මිය ඔපාදූප ඡදඩුවාය.
විශාල දුඹුරුපැහැ බකමූඡයක්ෂ ජඡන්ලය අ ලින් පියඹා යනු ඡදඡද ාම දුටුඡ්හ ැත.
අටහමාර ඡවද්දී ඩර් ්ලි මහතා තම බෑගය අතින්ඡග ඩර් ්ලි මහත්මියඡ්ස කම්මුල සිඹ ඩඩ්ලිටත් මුගැනීඡම්
හාද්දක්ෂ දීමට උත් ාහ කළත් එය වැළකී ගිඡේය. මන්ද ඩඩ්ලි දැන් තරහින් පුපුරමින් තම සීරියල් බිත්තියට විසි
කරමින් සිටිඡේය. ඔහු නිවසින් පිටවද්දී ඩර් ්ලි මහත්මිය "චුත්තක්ෂ කන් ඡකෝ," කියනු ඔහුට ඇසිණි. ඔහු තම
රථයට ැග ඡ ොම්මර හතර නිව ට මායිවම්වූ පාරට පැමිණිඡේය.
ඡව ක පළමු ිංඥාව ඔහු දුටුඡ්හ පාර ඡකළවඡර්ය. සිතියමක්ෂ කියව පූඡ ක්ෂ. තේපරයකට ඩර් ්ලි මහතාට
තමා දුටු ඡද් ඡත්රුඡන් ැත. ඉන්පසු ඔහු ැවත බැලීමට හි පිටුප ට හැඡර්හඡ්හය. ප්‍රයිවව් ඩ්ර්යිව්හී ඡකළවඡර්ම
මහත පූඡ ක්ෂ සිටඡග සිටි මුත් ඡපඡ මා යක සිතියමක්ෂ ඡ ොවීය. ඔහු සිතමින් සිටිඡේ කුමක්ෂ ගැ ද ? එය
ආඡලෝකය නි ා වූ රැවටිල්ලක්ෂ විය හැක. ඩර් ්ලි මහතා ඇ ් පිල්ලන් ග ා පූ ා ඡද බලාසිටිඡේය. ඌද ඔහු ඡද
බලාසිටිඡේය. ඩර් ්ලි මහතා විංගුඡවන් හරවා පාර ඉහළට යද්දී ඔහු තම පැති කණ් ාඩිඡයන් පූ ා ඡද
බලාසිටිඡේය. ඌ දැන් ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ ම ලිය ලද ිංඥා පුවරුව කියවයිව. ෑ, ඒ ඡද බළා සිටී; පූ න් සිතියම්
ඡහෝ ිංඥාපුවරු කියවන්ඡන් ැත. ඩර් ්ලි මහතා තම හි ඡ ොළවා පූ ා ගැ වූ අදහ තම සිඡතන් පළවා
හැරිඡේය. ඔහු ගරය ඡද ට රිය පදවද්දී එද ගැනීමට නියමිත විශාල විද යන්ත්‍ර ඇයවුමක්ෂ ගැ හැඡරන් ට
ඡව කිසිවක්ෂ ඔහුඡ්ස සිඡත් ඡ ොවීය.
මුත් ගරය ඡකළවරට ලඟාඡවත්ම ඡව ත් ඡදයක්ෂ ඔහුඡ්ස සිතින් විද යන්ත්‍ර පන් ා දැම්ඡම්ය. ඔහු සුපුරුදු
වාහ තදබදඡේ රැඡඳද්දී, අමුතු ඇඳුම් ඇඳි මිනිසුන් විශාල පිරි ක්ෂ සිටිනු ඔහු ඇ ගැටිණි. ඒ දගු කබා ඇඳි මිනිසුන්
පිරි කි. විකාර අඳුම් ඇඳි පිරි ඩර් ්ලි මහතාට රි ්සුඡ්හ ැත. එම තරුය පිරි ැරසී සිටි අයුරු! ඡමය අලුත්
ඡමෝඩ විලාසිතාවක්ෂ යැයිව ඔහු උපකල්ප ය කඡළේය. ඔහු තම ඇඟිලි වලින් සුක්ෂකා මට ත්ටු කරමින් සිටි
අතඡර් තමන් අ ලම රැ ් වී සිටි එම අමුතු මිනිසුන් පිරි ක්ෂ ඡවත ඔහුඡ්ස ඇ ් රැඳිනි. ඔවුන් එකතු වී උද්ධාමඡයන්
මුමුයමින් සිටිඡයෝය. ඉන් ඡදඡදඡ ක්ෂ කිසිඡ ේත්ම තරුය ඡ ොවූ බව දැක ඔහු ඡකෝපයට පත්විය. එක්ෂ මිනිඡ ක්ෂ
ඔහුටත් වඩා වය විය යුතු අතර එමරල්ඩ් ඡකොළ පැහැ දගු කබායක්ෂ ඇඳ සිටීම ඔහුඡ්ස තරහට ඡහේතු විය. මුත්
ඉන්පසු ඔහුඡ්ස සිතට ආඡ්හ ඡමය ඡබොඡහෝවිට ඡමොකක්ෂ ඡහෝ ඡමෝඩ වයාපාරයක්ෂ විය යුතු බවයිව. ඡම් මිනිසුන්
අනිවාර්‍යඡයන් ඡමොකක්ෂ හරි ඡදයක්ෂ ඡවනුඡවන් ල්ලි එකතු කර වා විය යුතුය. ඔ්හ, ඒක එඡහම ඡවන් ඇති.
වාහ ඉදරියට ඇදුඡ න් වි ාඩි කිහිපයකට පසු ඩර් ්ලි මහතා ග්‍රනින්්ස ් රථගාල ඡවත පැමිණිඡේ විද යන්ත්‍ර
වලින් ැවතත් සිත පුරවා ගනිමිනි.

ඩර් ්ලි මහතා වඡවනි මහඡල් වූ තම කාර්‍යාලඡේ හැම විටම හිඳගන්ඡන් ජඡන්ලයට පිටුප හරවමිනි. එඡ ේ
ඡ ොවු ා ම් ඒ උදෑ ඔහුට විද යන්ත්‍ර ගැ සිත ඡයදවීම ඉතා අපහසු වනු ඇත. මහ දවල් හිරු එළිඡේ එඡහේ
ඡමඡහේ පියාඹ බකමූයන් ඔහු ඡ ොදුටුවත්, පහල මාර්ගඡේ ගමන් ගනිමින් සිටි මිනිසුන් උන්ව දැක තම හි ් වලට
ඉහලින් එකාට පසු තව එඡකක්ෂ ඡල පියාඹ බකමූයන් ඡද කට ඇරඡග බලා සිටින් ටත් අත දගු කරමින්
අන් අයට උන්ව ඡපන්වන් ටත් විය. ඔවුන් ඡබොඡහෝ ඡදඡ ක්ෂ රාත්‍රිඡේදීවත් බකමූඡයක්ෂ දැක තිබුඡන් ැත. ඒ
ඡකඡ ේ ඡවතත් ඩර් ්ලි මහතාට ම් ඡබොඡහොම ාමා ය බකමූයඡගන් ඡතොර උදෑ ක්ෂ ලැබී තිබිණි. ඔහු ඡව ්
පුද්ගලයන් ප ් ඡදඡ කුට කෑ ගසුඡ්හය.. ඔහු ඉතා වැදගත් දුරකථ ඇමතුම් කීපයක්ෂ ඡග තව ටිකක්ෂ
කෑගසුඡ්හය. දවා ආහාර විඡ්හකය ඡව ඡතක්ෂ ඔහු ඉතා ඡහොඳ මා සිකත්වයක සිටිඡේය. ඉන්පසු ඔහු සිතුඡ්හ
මදක්ෂ කකුල් දගහැර පාර එහා පැත්තට ඇවිද ඡගො ් ඡේකරිඡයන් තමන්ට බනි ් ඡගඩියක්ෂ මිලදී ගත යුතු බවයිව.
ඡේකරිය අ ල වූ දගු කබා ඇඳි පිරි ක්ෂ පසු කර ඡතක්ෂ ඔහුට ඔවුන් ගැ අමතක වී තිබිණි. ඔවුන් පසුඡවද්දී ඔහු
තරහින් ඒ ඡද බැලුඡ්හය. ඡහේතුව දැ ඡ ොසිටියත් ඔවුන් ඔහුව අපහසුවට පත් කරයිව. ඡම් පිරි උද්ධාමඡයන්
මුමුයයිව. එකම මුදල් එකතු කිරීඡම් ඡප්ටියක්ෂවත් ඡපඡ න් ට වූඡේ ැත. විශාල ඡඩෝ ් එකක්ෂ මල්ලක
ඔබමින් ඔවුන් පසුකරද්දී ඔවුන් කියූ වච කිහිපයක්ෂ ඔහුඡ්ස කය වැටිණි.
"ඡපොටර්ලා, ඒක හරි, ඔ්හ එඡහම තමයිව මට ආරිංචි, එයාලාඡ්ස පුතා, හැරී"
ඩර් ්ලි මහතා එතැ ම ගල්ගැසුඡණ්ය. ඔහු භීතිඡයන් උතුරා ගිඡේය. තමන්ට යමක්ෂ කීමට ඇතිවාක්ෂ ඡමන් ඔහු
ඡකොඳුරන් න් ඡද ට හැරුඡන්ය. මුත් ැවත ඒ ගැ සිතා බැලුඡ්හය.
ඔහු පාර හරහා ආපසු බළමින් තම කාර්‍යාලය ඡවත ගම ඉක්ෂමන් කඡළේය. තමන්ට බාධා ඡ ොකර ඡල
ඡල්කම්ට වහා කියූ ඔහු, දුරකථ ය අතට ගත්ඡත් තම සිත ඡව ් ඡව විට ම්පූර්යඡයන්ම වාඡ්ස ඡගදර
ඡ ොම්මරය ඔබා තිබිණි. ඔහු රිසිවරය ආපසු තබා තම උඩු රැවුල ඇද ගනිමින් කල්ප ා කඡළේය. ෑ, ඔහු
ඡමෝඩඡයක්ෂ විය. ඡපොටර් යනු දුර්ලභ මක්ෂ ඡ ොඡ්හ. හැරී මින් පුඡතකු සිටි ඡපොටර් ම ඇති මිනිසුන්
ඡබොඡහෝ ඇති බව ඔහුට විශ්වා ය. ඒ ගැ තව දුරටත් සිතීඡම්දී, තම ඥාති පුතාඡ්ස ම හැරී ද කියා ඔහුට
විශ්වා යක්ෂ ඡ ොවීය. ඔහු ඡකොළුවාව කවදාවත් දැක තිබුඡන් ැත. ඔහුඡ්ස ම හාවි ඡහෝ හැරල්ඩ් වන් ට හැක.
ඩර් ්ලි මහත්මිය කයගාටු කරවීමට උවම ා ැත. ඇඡ්ස ඡ ොයුරිය ගැ යමක්ෂ කිය හැම විටම ඕ කයගාටු
වන්නීය. ඔහු ඇයට ඡදො ් කීඡ්හ ැත. ඔහුට එවැනි ඡ ොයුරියක්ෂ හිටියා ම්.... මුත් ඡම් ඡමොඡහොඡත්, අර දගු
කබා ඇඳි මිනිසුන්...
එද ව විද යන්ත්‍ර ගැ සිතඡයදවීම ඉතා අපහසු බව ඔහුට ඡත්රුනි. හව පහට ඔහු ඡගොඩ ැගිල්ඡලන්
පිටඡවද්දීත් ඔහු ඒ ගැ ම සිතමින් කයගාටු ඡවමින් එළියට ආඡ්හ, ඡකලින්ම පැමිය එළිඡේ ඡදොරකඩ සිටි
අඡයකුඡ්ස ඇඡේ හැපුඡණ්ය.

" මාඡවන් " ඉතා කුඩා ඒ මිනි ා හැේපීම නි ා ඇද වැඡටන් ටම යත්දී ඔහු කීඡ්හය. ඒ මිනි ා දම් පැහැ දගු
කබායක්ෂ ඇඳසිටි බව වැටඡහන් ට ඔහුට තේපර කීපයක්ෂ ගතවිය. බිම ඇදවැඡටන් ට ගියඑක ගැ ඔහු
මදක්ෂවත් කළබල වූ බවක්ෂ ඡපඡ න් ට ඡ ොවීය. පිළිතුරු ඡල ඔහුඡ්ස මුහුඡණ් විශාල හි ාවක්ෂ ඇඳුඡන්ය. ලඟින්
ය එන් න් බලාසිටි ආකාරඡේ මී හඬකින් ඔහු කතා කඡළේය. "දුක්ෂඡවන් එපා, මඡ්ස දයාබර මහත්මයා, අද
මාව කිසිඡද්කට කයගාටු කරන් බෑ! තුටු ඡවන් , අන්තිඡම් දී ම ඡ ොකිය ඡක ා යන් ගිහිල්ලා! ඔයා
වඡ්ස මගල් ලාත් ඡම්ක මරන් ඕඡන්, ඡම් තුටු, තුටුම දව !"
ඉන්පසු ඡහේ පාර මැදම ඩර් ්ලි මහතාව බදා වැලඳ ඡග ඉවතට ඇවිද ගිඡේය.
ඩර් ්ලි මහතා එතැ ම ගල් වී සිටිඡේය. ම්පූර්යඡයන්ම ාඳු මිනිඡ කු විසින් ඔහුව වැලඳගන් ා ලදී.
ඡත්රුම කුමක්ෂ උවත් ඒ මිනි ා තමාට මගල් කියා ඇමතූ බවත් ඔහු සිතුඡ්හය. ඔහු ඡවවුලුඡ්හය. ඔහු වහා තම රථය
ඡවත පැමිය නිව බලා පිටත් විය. තමන් ඡ ොඡේක්ෂ ඡද්වල් මවා ගනිමින් සිටි බවක්ෂ ඔහුට සිතු ත් මින්ඡපර
කිසිම ද ක එඡ ේ සිදු ඡ ොවීය. මන්ද ඔහු කිසිද මවාපෑම් වලට අනුබල දුන්ඡන් ැත.
ඔහු ඡ ොම්මර හතර නිව පිහිටි පාරට වාහ ය හරවත්ම ඔහු මුළින්ම දුටුඡ්හ ( එය දැකීඡමන් ඔහුඡ්ස සිත
පැහැදුඡන් ැත) උදෑ දුටු මහත පූ ායිව. ඌ දැන් ඔහුඡ්ස ඡගවත්ඡත් බැම්ම උඩ ඉඳඡග සිටී. ඒ එකම පූ ා බව
ඔහුට විශ්වා යක්ෂ විය; උඡ්ස ඇ ් වටා එකම ළකුය විය.
"ෂූ!" ඩර් ්ලි මහතා මහ හඬින් කීඡ්හය. පූ ා ඡ ළවුඡන් ැත. ඌ ඔහු ඡවත තද බැල්මක්ෂ ඡහලීය. ඒ පූඡ ක්ෂ
ාමා යඡයන් හැසිඡර විදයද? ඩර් ්ලි මහතා කල්ප ා කඡල්ය. ාමා ය තත්වයට පත්වීමට උත් ාහ කරමින්
ඔහු ඡගට ඇතුල් විය. තම බිරිඳට කිසිවක්ෂ ඡ ොකිවයුතු දැයිව ඔහු තවමත් කළ්ප ා කරමින් සිටිඡේය.
ඩර් ්ලි මහත්මිය ඉතා ඡහොඳ හ ාමා ය දව ක්ෂ ගත කළාය. රත්‍රී ආහාර ගන් ා අතඡර් ඈ අල්ලපු ඡගදර
මහත්මියට තම දයණිය මග ඇති ප්‍රශ්ය ගැ ත් ඩඩ්ලි අලුත් වච යක්ෂ ("බෑ!")ඉඡග ගත් අයුරුත් කීවාය.
ඩර් ්ලි මහතා ාම ය ඡල හැසිරීමට උත් ාහ කඡළේය. ඩඩ්ලිව ඇඳට දැමූ පසු ඔහු හව ප්‍රවතත්ති වල අව න්
ඡකොට බැලීමට ාළයට ගිඡේය.
"අව න් වශඡයන්, රටපුරා කුරුළු රඹන් න් කියා සිටිඡේ අද ද රඡ්ම බකමූයන් අ ාමා ය ඡල හැසිරුණු
බවයිව. බකමූයන් ාමා යඡයන් රාත්‍රිඡේ දඩයම් කර කිසිදඡ ක දවාකාළඡේ දැක ඡ ොතිබුනු ඡකෝඨාශයක්ෂ
වූවත්, අද ඉර ැගීමත් මග හැම අතටම පියෑඹූ බකමූයන් සියගය ක්ෂ දක්ෂ ට ලැබී තිබිණි. ප්‍රවීයයිවන් ඡම්
බකමූයන්ඡ්ස හදසිඡේ ඡව ් වූ නිදාගැනීඡම් රටාව ගැ පැහැදළි කිරීමට අඡපොඡහො ත් වී තිඡේ." ප්‍රවතත්ති
කියන් ාඡ්ස මුහුඡණ් විශාල හි ාවක්ෂ ඇඳිනි. "ඡබොඡහෝ අද්භූතයිව, දැන් ඡයොමුඡවමු ජිම් මැක්ෂගෆින් මගින්
කාළගුය වාර්ථාව ඡවත. අද රාත්‍රිඡේ තව බකමූණු වැ ් ක්ෂ තිඡයයිවද ජිම්?"
"ඡහොඳයිව, ඡටඩ්," කාළගුයය කියවන් ා කීඡ්හය. "ඒ ගැ ම් මම දන්ඡන් ෑ, මුත් අද දවඡ ේ අ ාමා ය
ඡල හැසිරිලා තිඡයන්ඡන් බකමූඡයෝ විතරක්ෂ ඡ ඡවයිව. ඡකන්්, ඡයෝක්ෂශයර් ා ඩන්ඩී පළාත්වල අය මට
අමතලා කි්හඡ්හ මම ඊඡේ ඡපොඡරොන්දු වු වැ ් ඡවනුවට ඔවුන්ට ඉහළට විඡද වල්ගාතරු වෑ ් ක්ෂ දකින්

ලැබු ා කියලා. මහර විට මිනි ්සු කළින්ම ඡබොන්ෆයර් රාත්‍රිය මර වා ඡවන් පුළුවන්. ඇත්තටම ඒකට තව
තියක්ෂ තිය වා. මිත්‍රවරුනි! ඒත් මට අද ඡතත රාත්‍රියක්ෂ ඔබලාට ඡපොඡරොන්දුඡවන් පුළුවන්."
ඩර් ්ලි මහතා තම ඇඳිපුටුඡ්හ ගල්ගැසිණි. බ්‍රිතා ය පුරා අහ ට විඡද වල්ගාතරු? දහවල් එළිඡේ බකමූඡයෝ
පියාඹ වා? දග කබා ඇඳඡග හැම තැ ම හිටපු අද්භූත මිනි ්සු? එක මිමිණුමක්ෂ, ඡපොටර්ලා ගැ එක
මිමිණුමක්ෂ..
ඩර් ්ලි මහත්මිය ඡත් ඡකෝේප ඡදකක්ෂ රැඡග ාළයට පැමිණියාය. ඒක ඡහොඳ ෑ. ඔහු ඇයට යමක්ෂ කිව යුතුය.
ඔහු අපහසුඡවන් ඡමන් උගුර පෑදුඡ්හය. "අර් - ඡපටූනියා, පැටිඡයෝ ලඟද ඔයාඡ්ස ිංගි එඡහම කතාකඡල් ෑ
ඡන්ද?"
ඔහු බළාඡපොඡරොත්තු වූ ආකාරයටම ඩර් ්ලි මහත්මිය පුදුමයට හ ඡක්ෂන්තියට පත් වූවාය. ඡමො ා උ ත්, ඔවුන්
ාමා යඡයන් සිටිඡේ ඇයට ඡ ොයුරියක්ෂ ැති ඡලසිනි.
" ෑ," ඈ තියුණු ඡල කීවාය. "ඇයිව?"
"ඡම් ප්‍රවතත්ති වල තිේබ විහිලු ඡද්වල්," ඩර් ්ලි මහතා ඡගොත ගැසුඡ්හය. "බකමූඡයෝ... වල්ගා තරු... අනික අද
ගඡර් විහිලු ඡපනුම තිය මිනි ්සු ඡගොඩක්ෂ හිටියා..."
"ඉතිිං?" ඩර් ්ලි මහත්මිය ක්ෂකණිකව ඇසුවාය.
"ඡම්කයිව, මිං නිකිං හිතුඡ්හ ... මහරවිට... ඒවා ඡම්... ඔයා දන් වාඡන්... එයාඡ්ස ක්ටියඡ්ස වැඩක්ෂ ඡවන්
පුළුවන්."
ඩර් ්ලි මහත්මිය ඡතොල් තද කරඡග ඡත් පා ය කළාය. තමන්ට "ඡපොටර්" ම ඇසු බව කිය වාද ැද්ද යැයිව
ඔහු ැවත සිතුඡ්හය. එය කිව යුතු ැති බව ඔහු සිතුඡ්හය. ඒ ඡවනුවට ඔහු ඡබොඡහෝ ාමා ය ඡල කතා කඡළය.
"එයාලඡ්ස පුතා -- අඡේ ඩඩ්ලිඡ්ස වය මම හිතන්ඡන්. ඡන්ද?"
"ඔ්හ මම හිතන්ඡන් ," ඩර් ්ලි මහත්මිය ඡගොඡරෝසු ඡල කීවාය.
"ඡමොකද්ද ඒ ළමයඡ්ස ම කි්හඡ්හ? ඡහොවාර්ඩ්, ඡන්ද?"

"හැරී, විකාර. හැමතැ ම තිය මක්ෂ අඡන්."
"ඔහ්, හරි," තම හදවත බඡයන් ගැඡහද්දී ඩර් ්ලි මහතා කීඡ්හය. "ඔ්හ,ඒක ම් ඇත්ත."
ඔවුන් ඉහළ නිද කාමරයට යද්දී ඔහු ඒ ගැ තව කිසිවක්ෂ ඡ ොකීඡවය. ඩර් ්ලි මහත්මිය ා කාමරඡේ ඉන් ා
අතර ඩර් ්ලි මහතා ජඡන්ලඡයන් එබී පහළ ඡගවත්ත ඡද බැලුඡ්හය. පූ ා තවමත් එත සිටී. ඌ කුමක්ෂ ඡහෝ
බළාඡපොඡරොත්තුඡවන් සිටින් ාක්ෂ ඡමන් ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ පාර පහළ පැත්ත බළාඡග සිටී.
ඔහු ඡද්වල් හිතින් මවාගන් වාද? ඡම් සියල්ලට ඡපොටර්ලා මග ම්භන්ධයක්ෂ තිඡේද? එඡ ේ වුනි ම්...... ඔවුන්
එවැනි ඡජෝඩුවකට ම්භන්ධකම් කියන් බව එළියට ආරිංචි වුවඡහොත්... ඇත්තටම එවැනි ඡදයක්ෂ දරාගතහැකි
බවක්ෂ ඔහුට සිතුඡන් ැත.
ඩර් ්ලිලා නිදන් ට ගියහ. ඩර් ්ලි මහත්මිය වහා නින්දට වැටු ත් ඩර් ්ලි මහතා සියල්ල සිත තුල කරකවමින්
අවදව සිටිඡේය. නින්දට වැටීමට ඡපර ඔහුඡ්ස අව න් ැ සිලිදායක සිතිවිල්ල වූඡේ ඡපොටර්ලා එයට ම්භන්ධ
වූවත් ඔවුන්ට තමන් හ ඩර් ්ලි මහත්මිය ඡවත එන් ට ඡහේතුවක්ෂ ැති බවයිව. ඔහු හ ඡපටූනියා තමන් හ තම
වර්ගයා ගැ සිත ආකාරය ඡපොටර්ලා ඡහොඳින් දැ සිටියහ. සිදුව කිසිඡදයක්ෂ මග ඔහු හ ඡපටූනියා මිශ්‍ර
ඡව විදහක්ෂ ඔහුට ඡපනුඡන් ැත. ඔහු ඈනුමක්ෂ ඇර අඡ ක්ෂ ප ට හැරුඡන්ය. එය ඔවුන්ට බල ඡ ොපානු ඇත.
ඔහු ඡකොතරම් ම් වැරදද..
ඩර් ්ලි මහතා අපහසු නින්දකට වැටු ත් එලිඡයන් ඇති බැම්ඡම් සිටි පූ ාට නිදමත බවක්ෂ ඡපඡ න් ට
ඡ ොතිබිය. ඌ පිළිමයක්ෂ ඡ ේ තවමත් වාඩි වී සිටි අතර, උඡ්ස ඇ ් ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හහි ඡකළවර ඡවත ඡයොමුවී තිබුණි.
යාබද පාඡර් ඡකළවරින් ඡමෝටර් රථයක ඡදොරක්ෂ මහ හඩින් වැඡ ද්දී කළබල ඡ ොවූ ඌ බකමූයන් ඡදඡදඡ කු
අහඡ න් මතු ඡවත්ම කළබල විය. ඇත්ත වශඡයන්ම, ඌ තම ඉරිය්හව ඡව ් කර විට මධ්යම රාත්‍රිය පමය වී
තිබුණි.
වීදය ඡකළවර පූ ා බලා සිටි පැත්ඡතන් පිරිමිඡයක්ෂ දර්ශ ය විය. ඔහු නිහඩවම දර්ශ ය වූ අතර හදසිඡේ
ඡපොඡළොඡවන් මතු වු ාක්ෂ ඡමන් ඡපනුණි. බළලාඡ්ස වලිගය ඡකලින් වූ අතර උඡ්ස ඇ ් දලිඡ න් ට විය.
ඡම් මිනි ා මින්ඡපර කවදාවත් ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හහි දක්ෂ ට ඡ ොලැබුණි. බදපටිය ඡතක්ෂම දගු හි ඡක ් හ රැවුල රිදී
පාට වූ ඔහු උ , සිහින් හා මහලු මිනිඡ ක්ෂ විය. ඔහු දගු ළු පැළඳ, අඩි උ ගාිංචු හිත බූ් ් හ බිම ඇතිල්ඡල
දම් පැහැති ඡලෝගුවක්ෂ පැළඳ සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස දීේතිමත් නිල් ඇ ් පහත් අඩ ද හැඩඡේ ඇ ් කණ්යාඩිය පිටුප
ැඟවී තිබුණි.. ඔහුඡ්ස ා ය දගු වූ අතර එය අවම වශඡයන් ඡදවරක්ෂවත් කැඩී තිබුණි. ඡමම මිනි ාඡ්ස ම
ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝර් ය.

ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝර් ඔහුඡ්ස ඡම් සිට බූ් දක්ෂවාම සියල්ල පිළිඡ ොගන් ා ඡපඡද කට ඇතුල් වූ බව දැ ඡග
සිටිඡේ ැත. ඔහු සිය ඡලෝගුව තුළ ඡවඡහ වී, යමක්ෂ ඡ ොයමින් සිටිඡේය. එඡහත්, හදසිඡේ ඔහු ඡද කවුරුන්
ඡහෝ බලා සිටි බව ඔහුට දැනු බව ඡපඡන්, ඔහු හදසිඡේම බළලා ඡද බැලූඡ්හය, ඌ පාඡර් අඡ ක්ෂ ඡකළවර සිට
ඔහු ඡද බලා සිටිඡේය. යම් ඡහේතුවක්ෂ නි ා බළලා දැකීඡමන් ඔහු අපහසුතාවයට පත් විය. "මම දැ ඡග ඉන්
තිබු ා" කියා ඔහු සි ා ඡ මින් ඡතපලුඡ්හය.
ඔහුඡ්ස ඇතුල් ාක්ෂකුඡවහි ඔහු ඡ ොය ඡද් ඔහුට හමු විය. එය රිදී සිගර් දල්ව යක්ෂ විය. ඔහු එය විවතත කර
ඉහලට ඔ වා ක්ෂලික්ෂ කඡළේය. ළඟම වීද ලාම්පුව ඡපොේ හඩින් නිවී ගිය අතර ඔහු එය ැවතත් ක්ෂලික්ෂ කඡළේය -
ඊලඟ ලාම්පුව අන්ධකාරඡේ ඇලී ගිඡේය. ඡදොඡළො ් වතාවක්ෂ ඔහු එය ක්ෂලික්ෂ කළ අතර මුළු වීදඡයහි ඉතිරිව තිබූ
එකම එළිය වූඡේ දුර පිහිටි කුඩා ආඡලෝක ලප ඡදකක්ෂ පමණි. ඒ ඔහු ඡද බළා සිටි බළලාඡ්ස දෑ ් විය.
කවුරුන් ඡහෝ තමන්ඡ්ස කවුළුඡවන් පිටත බැලූවත්, ඩර් ්ලි මහත්මියඡ්ස තියුණු ඇ ් වලින් බැලූවත්, පදක
ඡ්හදකාඡ්හ සිදුවූ කිසිවක්ෂ දැකීමට ඔවුන්ට ඡ ොහැකිය. ඩම්බල්ඡඩෝර් ඔහුඡ්ස ආම්පන් ය ඡලෝගු ාක්ෂකුව තුළට
ඔබමින් අිංක හතර ඡද ට ගමන් කඡළේය. බළලා අ ල වාඩිවූ ඔහු ඌ දහා බැලුඡ්හ ැත, මුත් ඡමොඡහොතකට පසු
ඔහු ඌට කතා කඡළේය.
"ඔබව ඡමතැ දැකීම අපූරුයිව, ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්"
ඔහු පුල්ලියාට සි හසීමට හැරු මුත් එහි ඌ ඡ ොමැති විය. ඒ ඡවනුවට ඔහු බළලාඡ්ස ඇ ්වල වඡ් තිබුණු
ලකුණුවලම හැඩැති හතරැ ් හැඩඡයන් යුත් කය ාඩි පැළද තරමක්ෂ දුර්වල ඡපනුමක්ෂ ඇති ්ත්‍රියක්ෂ මඟ
සි ාඡ මින් සිටිඡේය. ඇය ද දගු ඡලෝගුවක්ෂ හැද සිටියාය, ඒ මරකත (emerald) පැහැ එකකි. ඇඡ්ස කළු හි ඡක ්
තදන් ඡබෝලයක්ෂ ඡ ේ ඡබල්ලට කර බැද තිබිණි..
"ඔයා මාව හදු ාගත්ඡත් ඡකොඡහොමද?" ඇය ඇසීය.
"මඡ්ස ආදරණීය මහාචාර්යවරිය, මම කවදාවත් ඔය තරම් ගල්වී සිටි බළඡලක්ෂ දැකලා ැහැ."
"දව ක්ෂම ගඡඩොල් බිත්තියක්ෂ උඩ ඉදඡග හිටිඡයොත් ම්, ඔයත් ගල් ඡවයිව" ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්
පැවසුවාය.
"මුළු දව ම?? ඔයා ැමරිය යුතුව තිබු ාඡන්. මට ඡමඡහේ අතරමග උත් ව, ාද දුසිමක්ෂ වත් පහුකරන් වු ා"
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡකෝපාවික්ට විය.

"ඔ්හ ඔ්හ, හැඡමෝම මර වා, හරි" යනුඡවන් ඇය පැවසුවාය.
"ඔයාට හිඡතන්ඡන් ැද්ද ඒඡගොල්ඡලෝ ටිකක්ෂ පඡර ් ම් ඡවන් ඕඡන් කියලා - ඒත් ැහැ - මගල්ලා පවා
ඡමො ා හරි ඡවලා තිඡය වා කියලා ඡත්රුම් අරන් තිඡයන්ඡන්. ඒඡගොල්ලන්ඡ්ස ප්‍රවතත්ති වල ඒක තිබු ා." ඇය
ඩර් ්ලි ඡ්ස අඳුරු විසිත්ත කාමරඡේ කවුළුව ඡද ඇඡ්ස හි හරවා බැලුවාය.
"මම අහඡග හිටියා.. බකමූණු රිංචු ... අහ ට විඡද වල්ගා තරු... ඡහොඳයිව, ඒඡගොල්ඡලො ම්පූර්යඡයන්ම
ඡමෝඩ ෑ, එයාලා ඡකන්් වලදී පැහැදලිවම අහ ට විඡද තාරකා දැකලා - මම ඔ්ටු අල්ල වා ඒ ඡඩඩල ්
ඩි්සල් කියලා. එයාට ඡකොඡහොමත් හැගීමක්ෂ ැහැ. "
"ඔයාට ඡදො ් කියන් බෑ." ඩම්බල්ඡඩෝ පරි ් මට පැවසුඡ්හය. "අපිට එඡකොඡළො ් අවුරුද්දකට ප ්ඡ ේ
මරන් වටි ා ඡදයක්ෂ ලැබුඡන්."
"මම දන් වා," මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් අම ාපඡයන් කියා සිටිඡේය.
"ඒත් ඒක අඡේ ඡබල්ල ගහලා ය ඡහේතුවක්ෂ කරගන් ඕඡන් ෑඡන්. ඡම් මිනි සු ් දගින් දගටම
ඡ ො ැලකිලිමත් ඡව වා, දවල්ට එළිඡේ දී වීදවල ඇවිද වා මගල් ඇඳුම් අඳීන් වත් උ න්දුවක්ෂ ෑ, කටකතා
පැතිඡර වාඡන්."
ඇය ඩම්ල්ඡඩෝර් ඡද තියුණු බැල්මකින් බැලුවාය, ඇය ඔහු යමක්ෂ පව තැයිව බලාඡපොඡරොත්තු උ ත්, ඔහු උ න්දු
ඡ ොවූ බැවින්, ඇය කතා කළාය.
"ඇත්තටම අන්තිඡම් ම ඡ ොකිය ඡක ා අතුරුදහන් ඡවච්ච දවඡ ේම මගල්ලා අපි ගැ ඔක්ෂඡකොම දැ ගනී,...
මම හිතන්ඡන්... ඇත්තටම එයා යන් ම ගිහින්ද.. ආ ඩම්බල්ඡඩෝර්."
"එඡහම තමයිව ඡප න්ඡන්" කියා ඩම්බල්ඡඩෝර් පැවසීය. "අපිට ්තුතිවන්ත ඡවන් ඡගොඩක්ෂ ඡද් තිය වා.
ඡලමන් බිිංදුවක්ෂ ඕඡ ද”
"ඡමොකක්ෂද?"
"ඡලමන් බිිංදු, ඒවා මගල්ලාඡ්ස ර ඡලොසින්ජරයක්ෂ. මම ඡගොඩක්ෂ කැමතියිව."

"එපා, ්තූතියිව," මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡ ො ැලකිලිමත් ඡල කියා, ඡලමන් බිිංදු කන් ඡම් සුදුසු
ඡමොඡහොතක්ෂ දැයිව සිතූවාය "මම දන් වා, ම ඡ ොකිය ඡක ා ගියත් "
"මඡ්ස ආදරණීය ඡප්‍රොඡෆ ර්, ඔයා වඡ්ස බුද්ධිමත් ඡකඡ කුට එයාඡ්ස මින් කතා කරන් බැරිද? ඇත්තට ඡම්
" ම ඡ ොකිය ඡක ා" කිය එක විකාරයක්ෂ - අවුරුදු 11 ක්ෂ ති ්ඡ ේ මම එයාඡ්ස නියම මින් ඡවොල්ඩඡමෝ
කියලා කතා කරන් කියලා ජ තාවඡගන් ඉල්ලා සිටියා.”
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් හැකිලු ාය, මුත් ඩම්බල්ඡඩෝ ඡ ො ැලකිලිමත් ඡල ඡලමන් බිිංදු ඡදකක්ෂ ඉවතට
ගනිමින් සිටිඡේය. ඩම්ල්ඡඩෝඡ්ස ඡව ක්ෂ ඡ ොතිබුණි.
" ම ඡ ොකිය ඡක ා කියලා දගටම කි්හඡවොත් ම්, හැමඡද්ම අපහසුයිව. ඡවොල්ඩඡමෝ්ඡ්ස ම කියන් භය
ඡවන් ඡහේතුවක්ෂ මම කවදාවත් දැකලා ැහැ.”
"මම දන් වා ඔයා එඡහම කතා කඡළේ ෑ, ඔයා ඡව ් හැඡමෝම දන් වා . ම ඡ ොකි......... හරි, ඡවොල්ඩඡමෝ
බය ඔයාට විතරයිව කියලා.” ඈ න්සුන්ව ඔහුව අගය කරමින් කීවාය
“ඔයා මාව අන්ද වා" ඩම්බල්ඡඩෝ න්සුන්ව පැවසීය. "ඡවොල්ඩඡමෝ්ට තිේබ බලය මට කවදාවත් තිබුඡණ්
ැහැ."
"ඔයා ඒවා භාවිතා ඡ ොකර ඉන් තරම් ...- ඡහොදයිව- උතුම් වූ නි ා පමයයිව."
"ඡහොද ඡවලාවට ඡමත අදුරු.. මඡ්ස අළුත් ඇඳුමට මැඩම් ඡපොම්ෆ්‍ර ආ යිව කි්හව දව ට ප ්ඡ ේ අදයිව මාව
ලැජජාඡවන් රතු වුඡන්"
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ක්ෂශනිකව ඩම්බලඡඩෝ ඡද තියුණු ඡපනුමකින් බැලූ අතර, ඈ ඡමඡ ේ පැවසී ය:
"පැතිඡර කටකතා එක්ෂක බැලුවම බකමූඡයෝ මහ ඡදයක්ෂ ඡ ඡ්හ, හැම ඡද ාම කියන්ඡන් ඡමොකක්ෂ ද? එයා
අතුරුදහන් ඡවලා තිඡයන්ඡන් ඡකොඡහොමද? අන්තිඡම්දී එයාව ැවැත්තුඡ්හ ඡමොකක්ෂද?”
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ාකච්චා කිරීමට වඩාත් උවම ාඡවන් සිටිඡේ ඒගැ බව ඡපඡ න් ට තිබුඡන්ය, ඇය
දවා රෑ සීතල, දතඩ තාේපය මත රැඳී සිටීඡේ ඇත්ත වශඡයන්ම ඒ ගැ ද ගැනීමටයිව. බළඡලක්ෂ ඡල ඡහෝ
කාන්තාවක්ෂ ඡල කවදාවත් ඡ ොබැලූ තරඡම් ප ාරු ඡව බැල්මක්ෂ ඇඡ්ස මුහුඡණ් විය. "සියලු ඡද ා" පව
ෑම ඡදයක්ෂම පැහැදලිව ඡපඡ න් ට තිබු ත්, ඩම්බල්ඡඩෝර් එය ත්යය යැයිව පව ඡතක්ෂ ඇය ඒවා විශ්වා
ඡ ොකරයිව. ඡකඡ ේ ඡවතත්, ඩම්බල්ඡඩෝ පිළිතුරක්ෂ ඡ ොදී තවත් ඡලමන් බිිංදුවක්ෂ ඡතෝරා ගත්ඡත්ය.

"එයාලා කියන්ඡන්," ඇය ැගී සිටියාය, "ඊඡේ රෑ ඡවොල්ඩර්ඡමෝ්, ඡගොඩ්‍රික්ෂ ් ඡහොඡලෝ වලට ඡපොටර්ලා
ඡහොයාඡග ගියාලු. ලිලීයිව ඡේම් ් ඡපොටර් ඒඡගොල්ඡලෝ - ඒඡගොල්ඡලෝ - එයාලා.. මැරිලලු. "
ඩම්බල්ඡඩෝ තම හි මා එය අනුමත කඡළේය. මහාචාර්ය මැක්ෂඡගෝ ගල් ගැ ්සු ාය.
"ලිලීයිව ඡේම්සුයිව... මට ඒක විශ්වා කරන් බැහැ ... මට ඒක විශ්වා කරන් ඕඡන් ෑ.. ඔහ්, ඇල්බ .් ."
ඩම්බල්ඡඩෝ ඇයඡ්ස උරහි ට ත්ටුවක්ෂ දැමීය. "මම දන් වා ... මම දන් වා ..." ඔහු දැඩි ඡල පැවසීය.
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස කටහඩ ඇඬීමකට ආ න් විය. "ඒ හැම ඡද්මත් ඡ ඡමයිව, එයා ඡපෝටර්ඡ්ස පුතා
හැරීව මරන් හැදුවත් කිය වා, ඒත් එයාට ඒ පුිංචි ළමයා මරන් බැරිවු ාලු. හැරී ඡපෝටර්ව මරා දාන්
හද ඡකොට, ඡවොල්ඩඡමෝ්ඡ්ස බලය ඡමො ාහරි විදහකින් බිඳීලා - ඒ නි ාලු එයා ැති වුඡන්.
ඩම්බල්ඡඩෝ හි වැනුඡ්හය
"ඒක - ඒක ඇත්තද?"
"එයා කරපු හැම ඡදයක්ෂම ... මරපු මිනි ්සු ඡගොඩ ... ඒත් පුිංචි ඡකොල්ඡලක්ෂව මරන් එයාට බැරිඋ ාද? ඒක
පුදුමයිව... එයාව තර කරන්ට කරපු හැම ඡද්ම ... ඒත්… ඒත් ඡදයිවයන්ඡ්ස ාමඡයන් හැරී ඡේරුඡන් ඡකොඡහොමද?
"
"අපට අනුමා කරන් පුළුවන්," ඩම්බල්ඡඩෝ පැවසීය. "අපිට කවදාවත් දැ ගන් බැහැ."
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡල් ් ඡල්න්සුවක්ෂ ඡග ඇඡ්ස ඇ ්, ඇ ්කණ් ාඩියට යටින් පි දැමුවාය. ඩම්බල්ඡඩෝ
සිය ාක්ෂකුඡවන් රත්රන් ඔරඡලෝසුවක්ෂ ඡග එය පරීක්ෂකා කර අතර ා ය ඉහලට ඇද්ඡද්ය. එය ඉතා පුදුම
හගත ඔරඡලෝසුවක්ෂ විය. එය අත් ඡදොඡළො ක්ෂ විය. මුත් ඡ ොම්මර තිබුඡන් ැත. ඒ ඡවනුවට, කුඩා
්සරහඡලෝකයන් මායිවම වටා ගමන් කරමින් සිටිති. ඩම්බල්ඡඩෝට එය අර්ථවත් විය හැක. ඒ, ඔහු එය තම ාක්ෂකුඡ්හ
දමමින්, “හැග්‍රිඩ් පරක්ෂකුයිව." යැයිව පැවසූ ඡහයිවණි.
"ඔ්හ," මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් පැවසීය. "මම හිතන්ඡ ෑ ඔයා ඡම් ඡවලාඡ්හ ඡමඡහට ආඡ්හ ඇයිව කියලා මට
කියයිව කියලා?"

" මම ආඡ්හ හැරීව එයාඡ්ස ැන්දාටයිව මාමාටයිව බාර ඡදන් . එයාට ඉතුරු එකම ෑදෑ පවුල එයාලා විතරයිව."
"ඔයා ඇත්තටම එඡහම හිතුඡ්හ ැහැ ඡන්ද- ඡමත ජීවත් ව මිනි ්සු ගැ එඡහම හිතන් පුලුවන්ද?"
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් සිටඡග අිංක හතර ඡපන්වමින්.
"ඩම්බල්ඡඩෝ- ඔයාට බැහැ, මම දව ම ඒඡගොල්ලන් දහා බලාඡග හිටියා, අපිට වඩා ඡව ් පුිංචි මිනි ්සු
ඡදන්ඡ ක්ෂව ඡහොයාගන් බැරිද. ඒඡගොල්ලන්ට පුඡතක්ෂ ඉන් වා - මම දැක්ෂකා එයා පල්ඡලහා පාඡරද ර කැවිලිී
ඉල්ලලා එයාඡ්ස අම්මාට කෑ ගගහා පයිවන් ගැහුවා … හැරී ඡපොටර් ඇවිත් ඡමත ඉන් ! "
ඩම්බල්ඡඩෝ දැඩිව කියා සිටිඡේ "ඒක එයාට ඡහොඳම තැ . " එයාඡ්ස හරි වය ට ආවම එයාඡග ැන්දාටත්
මාමාටත් එයාට හැම ඡදයක්ෂම පැහැදලි කරන් පුළුවන්. මම එයාලට ලියුමක්ෂ ලියුවා.”
"ලියුමක්ෂ?" මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් බිදුනු කටහඩින් අ ා ැවතත් බිත්තිය මත වාඩිවිය. "ඇත්තටම
ඩම්බල්ඡඩෝ, ඔයාට ඒ ඔක්ෂඡකොම ඡම් ලිවුඡමන් පැහැදලි කරන් පුළුවන්ද? ඡම් මිනි සු ් කවදාවත් එයාව ඡත්රුම්
ගන්ඡන් ැහැ. එයා ජ ප්‍රිය ඡවයිව - ජ ේරවාදයක්ෂ ඡවයිව - අද හැරි ඡපොටර්ඡ්ස ද ය කියලා අ ාගඡත්ද
කිය වා ම් මම පුදුම ඡවන්ඡන් ැහැ - හැරී ගැ ලියවුණු ඡපොත්වලන් අඡේ ඡලෝකඡේ ඉන් හැම දරුඡවකුම
එයාඡ්ස ම දැ ගනීවි! "
"අනිවාර්‍යඡයන්," අඩ ද හැඩඡය කණ්යාඩියට ඉහළින් බැරෑරුම්ව බැලූ ඩම්බල්ඡඩෝ පැවසීය. "ඒක ඇති ඕ ෑම
ඡකොල්ඡලක්ෂඡ්ස හිත ඡව ් කරන් , එයා ඇවිදන් කතා කරන් කළින්ම ප්‍රසිද්ධ ඡවයිව. තමන්ට මතකයට
ගන් වත් බැරි ඡද්කට!" “එයා ඒවා ඡත්රුම් ගන් පුළුවන් වය ට එ කන් හැමඡදයිවන්ම ඈත්ඡවලා ඉන් එක
ඡහොදයිව කිය එක ඔයාට ඡේන්ඡන් ැද්ද? "
මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් යමක්ෂ කීමට කට ඇරියාය, මුත් ඇඡ්ස ම ඡව ් කර ගත්තාය, පසුව: "ඔ්හ - ඔ්හ,
ඔයා හරි, ඇත්තටම, ඒත් දරුවා ඡමතැ ට එන්ඡන් ඡකොඡහොමද ඩම්බල්ඡඩෝ"? ඇය ඔහුඡ්ස ඡලෝගුව ඡද
උවම ාඡවන් බැලුඡ්හ ඡලෝගුව තුළ හැරී ගවාඡග සිටී දැයිව සිතමිනි.
"හැග්‍රිඩ් එයාව අරඡග එයිව."
"ඔයා හිතන්ඡන් ඒක බුද්ධිමත් අදහ ක්ෂද? ඒ වඡ්ස වැදගත් වැඩකට හැග්‍රිඩ්ව විශ්වා කරන් පුලුවන්ද."
“මඡ්ස පය වඡ්ස මම හැග්‍රිඩ්ව විශ්වා කර වා” ඩම්බලඡඩෝර් පැවසීය.

මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ්සල් ඡ ො ැලකිලිමත් ඡල කියා සිටියාය. “එයාඡ්ස හිත ඡහොද ෑ කියලා මම කියන්ඡන්
ෑ" ඒත් එයා ඡ ො ැලකිලිමත් ඡකඡ ක්ෂ ඡ ඡවයිව කියන් ඔයාට බෑ, එයා ලෑ ්ති ඡවන්ඡන්…. ඒ ඡමොකද්ද?
සිහින් ඡදදරය හඩක්ෂ ඔවුන් වටා නිශ්ශේදතාව බිඳ දැමීය. ඔවුන් එහි පහන් එලියක්ෂ බලාඡපොඡරොත්තුඡවන් පාර ඒ
ඡකළවර සිට ඡම් ඡකළවරට උඩ බිම බල අතඡර් ශේදය තව තවත් වර්ධ ය විය. ඔවුන් ඡදඡද ා අහ ඡද
බලද්දී එය මහා ඡගෝ ාවක්ෂ බවට පත්ව තිබුණි.විශාල යතුරුපැදයක්ෂ වාතය කපා ඡග අහසින් ඇද වැටුණු අතර
ඔවුන් ඉදරිපිට මාර්ගඡේ වත්ව ලදී.
යතුරුපැදය දැවැන්ත වූවාට එය අ ල සිටගත් මනු ් යා තරමට ගැළපුඡන් ැත. ඔහු ාමාන්ය මිනිඡ කුඡ්ස උ
ඡමන් ඡදගුයයකුත් පළල ඡමන් ප ්ගුයයක්ෂ වත් විය. ඔහු ැළකිය ඡ ොහැකි තරම් විශාල ඡල ඡපනුඡන්ය.
ඡබොකුටු කළු හි ඡක ් හ දගු විශාල රැවුඡලන් ඔහුඡ්ස මුහුඡයන් භාගයක්ෂවත් ැඟවී තිබිණි. ඔහුඡ්ස අත්ලක්ෂ
කුණු බදු ක පිය ක්ෂ තරඡම් විය. ඔහුඡ්ස බූ් ් දැමූ පාද ඡඩොල්ෆින් පැටවු ඡදඡදඡ ක්ෂ වඡ්ස විය. ඔහුඡ්ස
අතිවිශාල මාිංශ ඡේශි අතඡර් ඔහු අතින් ඡරද ඡපොදයක්ෂ තුරුල්කරඡග සිටිඡේය.
“හැග්‍රිඩ්..., "ඩම්බල්ඡඩෝර් පැවසීය." අන්තිඡම්ද ආවා... ඡම් බයිවසිකඡල් ඡහොයා ගත්ඡත් ඡකොඡහන්ද? "
"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ර්, ඒක මම ඉල්ලාගත්තා." ඡයෝධයා පැවසුඡ්හ, යතුරු පැදඡයන් එ ැණින්

සුපරික්ෂකාකාරී ඡල බසිමින්ය. "තරුය සිරිය ් ේලැක්ෂ මට ඒක දුන් ා, .. බබා මඡ්ස ලඟ, ර්."
"කිසිම ප්‍රශ් යක්ෂ ැද්ද?"
" ැහැ, ර්-ඡගදර ම්පූර්යඡයන්ම වඡ්ස වි ාශ ඡවලා ගියත්, මගල්ලා ැගිටින් කළින් මම එයාව එලියට
ගත්තා. අපි බ්‍රි ්ඡටෝල් වලට උඩින් එ අතඡර් එයාට මඡ්ස අත්ඡදඡක්ෂ නින්ද ගියා”
ඩම්බල්ඡඩෝර් හ මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡරද ඡපොදය ඡවත ැඹුරු විය. ඇතුළත, යන්තම් ඡපඡ ඡල ,
කුඩා දරුඡවක්ෂ, තදන් නිදාඡග සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස ළඡල් තදකළු හි ඡක ් වළට යටින් අකුණු කදම්බයක
හැඩඡේ කැපුමක්ෂ කුතුහලඡයන් බල ා ඇ ට දැක ගත හැකි විය.
"එත ද?" මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඇසීය
"ඔ්හ," ඩම්බල්ඡඩෝර් පැවසීය. "ඒ පැල්ලම හැමදාටම තිඡයයිව."
"ඔයාට ඒ ගැ යමක්ෂ කරන් බැරිද, ඩම්බල්ඡඩෝ?"

"මට පුළුවන් උ ත්, මම එඡහම කරන් ඡන් ැහැ."” ඒක ප්‍රඡයෝජ වත් ඡවන් පුළුවන්” "ලන්ඩන් උමිං
මාර්ගඡේ පරිපූර්ය සිතියමක පැල්ලමක්ෂ මඡ්ස වම් දයහි ට උඩින් තිය වා"
"ඡහොඳයිව- එයාව මට ඡදන් හැග්‍රිඩ්. අපි ඡම් වැඡඩ් ඉවරයක්ෂ කරමු. "
ඩම්බල්ඡඩෝර් හැරීව තම දෑතට ඡග ඩර් ්ලි නිව ඡද ට හැරුඡන්ය.
“මට ඔහුඡගන් මුගන් පුළුවන්ද ර්” හැග්‍රිඩ් ඇසීය: ඔහු හැරී ඡද ට ඔහුඡ්ස විශාල හි වා බැලූ අතර,
අනිවාර්‍යඡයන් රැවුල වැදී ක න් ට ඉඩඇති, හාදුවක්ෂ ඔහුට ලබා දුන්ඡන්ය. ඉන්පසු තුවාල ලැබූ බල්ඡලක්ෂ වඡ්ස
හඩන් ට විය.
"ශුක්.!" මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡකඳිරීය, "ඔයා මගල් ලාව ඇහැරවයිව.
" - - මාඡවන් ", හැග්‍රිඩී ඉකිබිදමින් , විශාල ඡල්න්සුවක්ෂ එලියට ඡග එහි මුහුය ඟවා ගත්ඡත්ය. "ඒත් මට
දරාගන් බෑ. ඒ ඒ ලිලී - ඡේම් ් මැරිලා - අ රය හැරී මගල් ලා එක්ෂක ජීවත් ඡවන් ය වා"
"ඔ්හ, ඔ්හ, ඒක ඡගොඩක්ෂ දුකයිව. ඒත්, ඔය හිත හදාගන් හැග්‍රිඩ්, ැත්තන් අපිව අහු ඡවයිව," මහාචාර්ය
මැක්ෂඡගො ගල් ඔහුඡ්ස බාහුවට ත්ටු කරමින් ඡකඳිරීය, ඩම්බල්ඡඩෝර් උද්යා ඡේ පහත් බැමි අතරින් ඡදොර ඡද ට
යන් ට විය. ඔහු පරි ් මට හැරීව ඡදොරකඩ තබා, තම ඡලෝගුඡවන් ලිපියක්ෂ රැඡග හැරී ඡ්ස ේලැන්ක් එකතුල
රැදවූ පසුව අඡ ක්ෂ ඡදඡද ා ඡවත ආපසු පැමිණිඡේය. මිනිත්තුවක්ෂ ඔවුන් තිඡද ා කුඩා ඡපොදය ඡද බලා සිටියහ.
හැග්‍රිඩ්ඡ්ස උරහි ගැ ්සුණි. මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡ්හගඡයන් ඇසිපිය ගැසුවාය. ඩම්බල්ඡඩෝර්ඡ්ස ඇ ව් ල
ාමාන්යඡයන් දදුල ආඡලෝකය ඡපඡ න් ට ඡ ොතිබුනි.
"ඡහොඳයිව," ඩම්බල්ඡඩෝර් අව ා ඡේ ඡමඡ ේ පැවසීය: "අපි තවත් ඡමත ඉන් එක සුදුසු ැහැ”. “ අපි ගිහින්
උත් වයට හභාගී ඡවමු”.
"ඔ්හ," "මම සිරිය ්ට එයාඡ්ස බයිවසිකඡල් ආපසු බාර ඡදන් ඕඡන්" යනුඡවන් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය: "සුභ රාත්‍රියක්ෂ
ඡප්‍රොඡෆ ර් මක්ෂඡගො ගල්, ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝර්, ර්."
තම ඡතත ඇ ් පි දාඡග හැග්‍රිඩ් යතුරු පැදයට පැ , එන්ජිම පයගැන්වීය; ගර්ජ ාවක්ෂ මඟ එය රාත්‍රී අහ ට
ැඟී අඳුඡර් ඡ ොඡපනී ගිඡේය.

"මම හිතන්ඡන් ඉක්ෂමනින් මම ඔයාව හමුඡවන් ම්, ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්.” මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල්
පිළිතුරු ඡල ඇඡ්ස ා ය ඉහළට ඇද්දාය.
ඩම්බල්ඡඩෝර් හැරී වීදයට බැ ගිඡේය. පාර ඡකළවඡර් ැවතු ඡහේ රිදීපැහැ ආඡලෝක රදව ය පිටතට ඡග එක්ෂ
වරක්ෂ ක්ෂලික්ෂ කළ අතර ආඡලෝක එළි ඡදොළහක්ෂ වීද ලාම්පු ඡදොළහ ඡවත ඡ්හගඡයන් ඇදී ගිඡේය. එවිට ේරයිවව්
ඩ්රයිවවි ඡපඡද හදසිඡේම තැඹිලි පැහැ වූඡවන් වීදඡයහි අඡ ක්ෂ ඡකළවඡර් පුල්ලි බළඡලකු ගමන් කරනු
ඡපඡ න් ට විය. අිංක හතඡර් ඡදොරකඩ ේලැන්ක් ඡපොදය දැකීමට ඔහුට හැකි විය.
"ජය ඡ්හවා, හැරී", ඔහු ඡකදරීය. ඔහු අඡ ක්ෂ ප ට හැරී ඡලෝගුඡ්හ ර රයත් මග ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
අඳුරු අහ ට යට නිහඬ හා සුන්දර වූ ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ ව ාී පුදුම හගත ඡද්වල් බලාඡපොඡරොත්තු විහහැකි අන්තිම
්ථා ය විය. හැරිඡපොටර් හැඬීමකින් ඡතොරව ඔහුඡ්ස ේලැන්ක්ටුව ඇතුලත ඡපරළුණි. තමා ජ ප්‍රිය බව ඔහු දැ
සිටිඡේ ැත.. තව පැය කීපයකින් නිදමතින් කිරි ඡබෝතල් එලිඡයන් තැබීමට ඡදොර අරි තම ැන්දාඡ්ස
කෑගැසීමත් මග තමා අවදව බව ඡහෝ ඊලඟ ති කිහිපය ඔහු ගත කරන්ඡන් ඔහුඡ්ස ඥාති ඡ ොඡහොයුරු ඩඩ්ලිඡ්ස
විකාර හ ඡකඡ ත්තීම් මග බව දැ සිටිඡේ ැත.. එඡහත් ඡම් ඡමොඡහොඡත් රට පුරා රහසිගතව රැ ්වූ
කණ්ඩායමක්ෂ සිය වීදුරු ඔ වා "හැරි ඡපෝටර්ට - ජීවත් වූ පිරිමි ළමයාට" ඡල පව මින් වුදය පිරූහ.
ඡදව පරිච්ඡේදය
අතුරුදන් ඡව වීදුරුව
හැරීව ඡදොර පඩිය මතින් හමුවී ද ව රකට ආ න් කාලයක්ෂ ගතවී තිබුයද, ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ කිසිඡ ේත්ම ඡව ්
වූඡේ ැත. සූර්යයා එම පිරිසිදු ඉදරිප උද්යා ඡේ සිට ඩර් ්ලි ඡ්ස ඉදරිප ඡදොරටුඡ්හ අිංක හතර පිත්තල තහඩුව
ඡතක්ෂම ආඡලෝකය පැතිරවීය
ඔවුන්ඡ්ස විසිත්ත කාමරයට එලිය වැටී ඇති අතර, එය ඩර් ලි ් මහතා විසින් බකමූයන් පිළිබඳ වි ්තරාත්මක
ප්‍රවතත්ති වාර්තාව දුටු රාත්‍රිඡේ තිබුණු ආකාරයටම තිඡේ. ඡායාරූප පමයක්ෂ ඡකොතරම් කාලයක්ෂ ගත වී තිබුඡණ්ද
යන් ඇත්ඡතන්ම ඡපන්වා දුන්ඡන්ය. මීට ව ර 10 කට ඡපර විවිධ වර්ය ඇදුම් හිත විශාල ඡරෝ පැහැති
ඡබෝලයක්ෂ වැනි බඡබක්ෂඡ්ස ඡබොඡහෝ පින්තූර තිබුඡන්ය. මුත් ඩඩ්ලි ඩර් ්ලි තවදුරටත් බිළිඳකු ඡ ොවූ අතර, දැන්
ඡායාරූප ඔහුඡ්ස පළමු බයිවසිකලඡයන් ගමන් කර විශාල පුිංචි පිරිමි ළමඡයක්ෂ ඡපන්නුම් කඡළේය. ඔහුඡ්ස පියා
මඟ පරිගයක ක්‍රීඩා කිරීමක්ෂ, ඔහුඡ්ස මව විසින් සිපගන් ා ඡායාරූපයක්ෂ ද විය. නිවඡ ේ තවත් පිරිමි ළමඡයක්ෂ
ජීවත් ව බවට කිසිදු ළකුයක්ෂ එහි ඡ ොවීය.

එඡහත් හැරී ඡපෝටර් තවමත් එහි නිදාඡග සිටිඡේය. මුත් දගු ඡ්හලාවකට ඡ ොඡ්හ. ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡපටූනියා
අවදව සිටි අතර, ඇය දවඡ ේ පළමු හඬ බවට පත්විය.
" ැඟිටි වා,... ඡම් දැන්ම!"
හැරී අවද වීමට සිතුවා පමණි. ඔහුඡ්ස ැන්දා ැවතත් ඡදොරට ත්ටු කළාය.
" ැගිටි වා!" ඇය කෑගැසුවා. ඇය කු ්සියට ය හඬට ඔහු ඇහුම්කන් දුන්ඡන්ය. උඳුඡන් ලිප උඩ උය බදුන්
වළ ශේදය ඔහුට ඇසුඡණ්ය. ඔහු ැවතත් ඡපොරවයය තුළ ගුලි වූ අතර ඔහු දුටු සිහි ය සිහි කිරීමට උත් ාහ
කඡළේය. එය ඡහොඳ එකක්ෂ විය. එහි පියා ැරි යතුරු පැදයක්ෂ තිබුයා. ඔහු මීට ඡපරත් සිහි ඡයන් එය දැක තිබුණි.
ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡදොඡරන් එළියට ආවා.
"තවම ැගිටලා ැද්ද?" ඇය ඇසුවාය.
"ඡගොඩක්ෂ දුරට," හැරී පැවසීය.
"ඡහොඳයිව, ඔයාට වැඩක්ෂ තිය වා, ඔයා ඡේකන් ටික බලන් . කර ඡවන් බෑ. ඩඩ්ලිඡ්ස උපන් ද උත් වය මට
ර්ව ම්පූර්ය ඡවන් ඕඡන්”
හැරී ඡකඳිරිගෑඡ්හ.
"ඡමොකද්ද කීඡ්හ?" ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡදොරට ත්ටු කළාය.
"ඡමොකුත් ෑ, ඡමොකුත් ෑ ..."
ඩඩ්ලිඡ්ස උපන් ද ය - ඔහුට අමතක කළ හැක්ෂඡක්ෂ ඡකඡ දේ ? හැරී ඉක්ෂමනින් ඇඡඳන් බැ ඇවිත් ඡම් ්
ඡ ොයන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහුට ඇඳ යටින් ඡම් ් හමු වූ අතර, ඉන් එකකින් මකුළුඡවක්ෂ ඇද දැමූ පසු එය ඇඳ
ගත්ඡත්ය. තරේපු ඡපළ යට කබඩ් එක මකුළුවන්ඡගන් පිරී තිබුණු බැවින් ඔහු මකුළුවන්ට හුරු විය. ඔ්හ… හැරී
නිදාගත්ඡත් එහියිව.

ඔහු ඇඳුමක්ෂ ඇදඡග විසිත්ත කාමරය හරහා කු ්සියට ගිඡේය. ඡම් සියල්ල ඩඩ්ලිඡ්ස උපන් ද තෑගි වලින්
ැඟවුණි. ඩඩ්ලිට අලුත් පරිගයකයක්ෂ ලැබී තිබුණි. ඡදව රූපවාහිනිය හා ධාව පාපැදය ගැ ත් ඳහන්
ඡ ොකර බැහැ. ඩඩ්ලිට ධාව පාපැදයක්ෂ අවශ්ය වූඡේ ඇයිවදැයිව හරියටම කිව ඡ ොහැක.. ඩඩ්ලි ඡවඡහ වීමට මැලි
විය. ඩඩ්ලිඡ්ස ප්‍රියතම ක්‍රීඩාව හැරීට තඩිබෑමයිව, මුත් ඔහුට ඡබොඡහෝ විට හැරීව අල්ලා ගැනීමට ඡ ොහැකි විය. හැරී
ශක්ෂතිමත් වූඡේ ැත, මුත් ඔහු ඉතා ඡ්හගවත් විය.
මහර විට ඒ අඳුරු කබඩ් එඡක්ෂ ජීවත් වීඡම් ප්‍රතිපල විය හැක. හැරී ෑම විටම ඔහුඡ්ස වය ට වඩා කුඩා හා කැහැටු
විය. ඔහු ඩඩ්ලිඡ්ස පැරණි ඇඳුම් අඳි නි ා තවත් කුඩාවට ඡපඡ න් ට විය. ඩඩ්ලිඡ්ස ඇදුම් ඔහුට වඩා හතර
ගුයයක්ෂ විශාල විය. හැරීට කුඩා මුහුයක්ෂ, ඡක්ටු කකුල්, කළු හි ඡක ් හ දීේතිමත් හරිත ඇ ් තිබිණි. ෑම
විටම ඩඩ්ලි තදන් පහර දී ඇති නි ා කැඩී ගිය තැන්වල ්ඡකොච් ඡ්ේ ඡගොඩක්ෂ ඔත ලද වටකුරු කණ් ාඩියක්ෂ
පැළදීය. තම ඡපනුම ගැ හැරි කැමති වූ එකම ඡදය ඔහුඡ්ස ළඡල් වූ කැළලයිව. එය අකුණු කදම්බයක්ෂ ඡමන්
හැඩැති විය. ඔහුට එය මතක ඇති තාක්ෂ කල් තිබිණි. ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡපටුනියාඡගන් විමසූ පළමු ප්‍රශ්යය වූඡේ එය
ආඡ්හ ඡකොඡහොමද යන් යිව.
"ඔයාඡ්ස ඡදම්හපියන් මැරුඡන් වාහ අ තුරකින්" කියා ඇය පැවසුවා. "ප්‍රශ් අහන් එපා"
ප්‍රශ් අහන් එපා - එය හැරීට ඩර් ්ලි පවුල මග නිහඬ ජීවිතයක්ෂ ඳහා ලැබුණු පළමු නියමය එය විය.
හැරී ඡේකන් අඡ ක්ෂ ප හරව විටම වර් න් ඩර් ්ලි මුළුතැන්ඡගය ඇතුළට ආඡ්හය.
"ඔය ඡකොන්ඡඩ් පීරගන් වා!" උදෑ සුභ පැතුම් වඡ්ස ඔහුඡ්ස මුවින් පිටවිය.
තියකට පමය වරක්ෂ වර් න් මාමා ඔහුඡ්ස පුවත්පතට ඉහළින් බලා හැරීඡ්ස ඡකොණ්ඩය කැපිය යුතු යැයිව
කෑගැසුඡ්හය. හැරීඡ්ස පන්තිඡේ අඡ කුත් පිරිමි ළමයිවන්ට වඩා වැඩි වාර ගය ක්ෂ හැරීඡ්ස ඡකොණ්ඩය කප ලදී.
ඒ, මුත් එය ඡව ් ැත, ඔහුඡ්ස හි ඡක ් ඉක්ෂමනින් වර්ධ ය වී - පැතිරී යයිව.
ඩඩ්ලි තම මව මඟ කු ්සිය ඡවත පැමිඡය විට හැරී බිත්තර බදමින් සිටිඡේය. ඩඩ්ලිඡ්ස ඡපනුම හරියට වර් න්
වඡ්සම විය. ඔහුට විශාල ඡරෝ පැහැති මුහුයක්ෂ, ඡකටි ඡබල්ලක්ෂ, කුඩා, දයාරු නිල් පැහැති ඇ ් හ විශාල හි ට
ඇලුනු තඹ පැහැ ඝ හි ඡක ් විය. ඩඩ්ලි පුිංචි ඡද්වදූතඡයක්ෂ වඡ්ස දැයිව ඡපටූනියා නිතරම කියයිව. හැරී කියන්ඡන්
ඔහු ඡබොරු ඡකොණ්ඩයක්ෂ දැමූ ඌඡරක්ෂ වඡ්ස කියලා.
හැරී ඡම් ය මත බිත්තර හ ඡේකන් පිගන් අපහසුඡවන් තැබුඡ්හ, එහි ඉඩක්ෂ ඡ ොතිබුණු නි ාය. ඡම් අතරතුර
ඩඩ්ලි සිය තෑගි ගයන් කඡළේය. ඔහුඡ්ස මුහුය අඳුරු වී ගිඡේය.

"ති ් හයයිව," ඔහු තම අම්මා හා තාත්තා ඡද බළමින් කෑගැසුඡ්හය. "ගිය අවුරුද්දට වඩා ඡදකක්ෂ අඩුඡවන්...."
"ව ්තුඡ්හ, ඔයා මාජි ැන්දඡ්ස තෑ්සග ගයන් කරළා ෑ, බලන් , ඒක ඡම් අම්මාඡගනුයිව තාත්තාඡගනුයිව ලැබු
ඡම් ඡලොකු තෑ්සග යට."
"ඡහොඳයිව, ති ් හතක්ෂ එතඡකොට," ඩඩ්ලි රතු පාට විය. ඩඩ්ලි තරහින් පුපුරන් ට ආ න් බව දුටු හැරි, ඩඩ්ලි
ඡම් ය අඡ ක්ෂ ප ඡපරලයිව ඡදෝ සිතා, හැකි තරම් ඉක්ෂමනින් තම ඡේකන් ටික ගිල දමුඡ්හය.
ඡපටූනියා ැන්දාටත් එය අනිවාර්‍යඡයන් දකින් ට ලැබීඡමන්, ඇය ඉක්ෂමණින් පැවසුඡ්හ, "අපි අද එලියට ගියාම
තවත් තෑගි වර්ග ඡදකක්ෂ ගනිමු. ආ පැටිඡයෝ… තව ඡදකක්ෂ..”
ඩඩ්ලි ඡමොඡහොතක්ෂ සිතුවා. එය ඡහොද වැඩක්ෂ වඡ්ස. අන්තිඡම්දී ඔහු ඡ මින් ඡකදරි ගෑඡ්හය, "එතඡකොට මට තෑගි
ති …
් ..ති ් ..."
"ති ් මයක්ෂ, පැටිඡයෝ," ඡපටූනියා ැන්දා කීවාය.
"ඕ." ඩඩ්ලි දැඩි ඡල අසුන්ඡග , ආ න් තම පාර් ලය උදුරා ගත්ඡත්ය. "හරි හරි."
වර් න් හක හක ගෑඡ්හය. "පුිංචි ඡකොල්ලා තාත්තා වඡ්සම තම ඡ්ස වටි ාකම දන් වා. ඩඩ්ලි, නියමයිව
ඡකොල්ඡලෝ! " ඔහු ඩඩ්ලිඡ්ස හි අතගෑඡ්හය.
ඒ ඡමොඡහොඡත්දී දුරකථ ය ාදවිය. ඡපටූනියා ඊට උත්තර දීමට ගිය අතර හැරී හ වර් න්, ඩඩ්ලි ඔතාතිබූ
ධාව බයිවසිකලය, වීඩිඡයෝ කැමරාවක්ෂ, දුර ්ථ පාලක ගුවන් යා යක්ෂ, වී පරිගයක ක්‍රීඩා දා යක්ෂ හ වීඩිඡයෝ
කැ ් ඡරඡකෝඩරයක්ෂ එලියට ගනු බලා සිටිඡයෝය. ඔහු රත්තරන් අත් ඔරඡලෝසුව හිත ඡප්ටිය ඔතා තිබූ
කඩදාසිය ඉරද්දී ඡපටූනියා ඡකෝපයට හ ක ් ල්ලට පත්ව ැවත පැමිණියාය.
" රක ආරිංචියක්ෂ, වර් න්," ඇය කීවාය. "ෆි්ස මහත්මියඡ්ස කකුල කැඩිලා. හැරීට එඡහේ යන් බැහැ." ඇය
හැරීඡ්ස දශාවට ඇඡ්ස හි හරවමින් කීවාය.
ඩඩ්ලිඡ්ස කට ඇද විය විය. මුත් හැරීඡ්ස හදවත උඩ පැන්ඡන්ය. ඩඩ්ලිඡ්ස උපන් ද ඡේ ෑම ව රකම ඔහුඡ්ස
ඡදමාපියන් ඔහුව හ ඔහුඡ්ස මිතුරාව දව ම, ත්‍රා ජ ක උද්යා , හැම්බර්ගර් අවන්හල් ඡහෝ චිත්‍රපටි ඡවත රැඡග
යයිව. හැම අවුරුද්ඡද්ම හැරී, ෆි්ස ම් වූ වීථි ඡදකක්ෂ එහා ජීවත් වූ පි ්සු, වය ක කාන්තාවක්ෂ මඟ තබා ගිඡේය.
හැරී ඊට වවර කඡළේය. ඒ මුළු නිව ම ඡගෝවාට ගඳ වූ අතර, ෆි්ස මහත්මිය විසින් තමාට අයිවතිව සිටි ෑම
බළඡලක්ෂඡ්සම ඡායාරූපය බැලීමට ද පතා හැරීට බල කරයිව.

"දැන් ඡමොකක්ෂද කරන්ඡන්?" ඡපටූනියා හැරී ඡද බලමින් කියුඡ්හ, හරියට හැරී ඡම්ක ැලසුම් කරපු ඡදයක්ෂ දැයිව
බලන් වඡ්ස. ෆි්ස මහත්මියඡ්ස කකුල කැඩීම ගැ තමා කයගාටු විය යුතු බව හැරී දැ සිටිඡේය. එඡහත් ඔහු
ටිේල් ,් ්ඡ ෝවි, ප්හ ් හ ටෆ්ටි ය අය ඡද බැලීම තව මුළු අවුරුද්දක්ෂම ප ් ට ය බව සිහිපත් කළ විට එය
පහසු ඡ ොවීය.
"අපි මාජිට කතා කරමු" යයිව වර් න් ඡයෝජ ා කඡළේය.
"ඡමෝඩ ඡවන් එපා, වර් න්, එයා ඡම් ළමයාට වවර කර වා."
ඩර් ලිවරු ඡබොඡහෝ විට හැරී ගැ ඡ ොසිතා ඡහෝ ඔහු එත ඡ ොමැති බව ලකමින්, එඡ ේත් ැති ම්, ඔහු
ඡතකු ඡ ේ ඡ ො ලකා හරිමින් කතා කළහ.
"ඡමොකක්ෂද එයාඡ්ස ම, අර ඔයාඡ්ස යාළුවා? ඉඡවෝන්?"
“මියන්මාරඡේ නිවාඩුවක්ෂ ගත කරන් ගිහින්”
“ඔයාලාට මාව ඡමඡහේ දාලා යන් පුළුවන්ඡන්." හැරී වටපිට බැලුඡ්හය. (රූපවාහිනිය බැලීමට ඔහුට හැකි වනු
ඇති අතර ඇතැම් විට ඩඩ්ලිඡ්ස පරිගයකය භාවිතා කරන් ත් හැකි වනු ඇත).
ඡපටූනියා ැන්දා, ඇය ඡදහි කෑවා වඡ්ස ඇඹුල් කරගත් මුහුණින් ඔහු ඡද බැලුවාය.
"ආපහු ඇවිත් ඡගදර වි ා කරලා තිය වා බලන් ද?" ඇයට කියවිණි.
"මම ඡගදර ව න්ඡන් ැහැ" කියා හැරී පැවසුඡ්හය. එඡහත් ඔවුන් එය ඇසුඡ්හ ැත.
"මම හිතන්ඡන් අපි එයාව ත්තු වත්තට ඡගනියලා" කියා ඡපටුනියා ඡ මින් කි්හවාය, "...එයාව කාර් එඡක්ෂ
තියමු"
"ඒ කාර් එක අලුත්, එයාව එඡක්ෂ තනියම තියන් බෑ .."

ඩඩ්ලි ශේද ගා හඩන් ට පටන්ගත්ඡත්ය. ඇත්ත වශඡයන්ම, ඔහු ැබෑවටම අඬන්ඡන් ැත - ඔහු ැබවින්ම
හඬා අවුරුදු ගය ාවක්ෂ ගත වී තිබුයද, ඔහු තම මුහුය දක්ෂ කරගත්ඡත් ම්, ඔහුඡ්ස අම්මා තමාට අවශය ඕ ෑම
ඡදයක්ෂ ඡද බව දැ සිටිඡේය.
"ඩඩ්ලි පැටිඡයෝ, ව ්තුඡ්හ අඬන් එපා, අම්මා ඔයාඡ්ස විඡශේක දඡන් රක්ෂ කරන් ඉඩ ඡදන්ඡන් ෑ!" ඇය
ඇඬුම් අතරින් ඔහු වටා දෑත් යවා ඔහුව තුරුල් කර ගත්තාය.
“ එයා… එන් ..ඕඡන් ෑ ..මට!" ඩඩ්ලි දැවැන්ත මවාපෑම් අතඡර් කෑගැසුඡ්හය. "එයා හැම ඡදයක්ෂම වි ා
කරලා දායිව" එයා අම්මාඡ්ස අඡත් හිඩැ ් අතරින් හැරී ඡද රවා බලමින් කීඡ්හය.
එතඡකොටම ඡදොඡර් ඡබල් එක ාද විය. "අඡපොයිව ඡදයිවයඡන් , එයාලා ඇවිත්!" දරුවාඡ්ස ඡහොඳම මිතුරා ව
පියර් ් ඡපොල්කි ් තම මව මඟ පැමිය සිටිඡේය. පියර් ් යනු මීඡයකු ඡමන් මුහුණු හිත පුිංචි දරුඡවකි. ඩඩ්ලි
අඡ ක්ෂ ළමයිවන්ට පහර ඡදද්දී ඔවුන්ඡ්ස අත් පිටුප ට කර අල්ලාඡග සිටින්ඡන් ඔහුයිව. ඩඩ්ලි වහාම තම ඡබොරු
ඇඬිල්ල ැවැත්තුඡ්හය.
පැය භාගයකට පසුව, ඔහුඡ්ස වා ාව ඇදහිය ඡ ොහැකි වූ හැරී, ඩියර්ල ් ඡමෝටර් රථඡේ පිටුපසින් වාඩි වී සිටිඡේ
පියර් ් හ ඩඩ්ලි මඟයිව. ඔහුඡ්ස ැන්දා හ මාමාට ඔහුට කළ හැකි කිසිවක්ෂ ගැ සිතා ගැනීමට ඡ ොහැකි විය.
මුත් යන් ට ඡපර මාමා හැරී ඡවත ගිඡේය.
"මම තමුන්ට අ තුරු අඟව වා" යිව ඔහු කීඡ්හ, ඔහුඡ්ස විශාල දම් පැහැති මුහුය හැරී ඡ්ස අ ලටම කරමිනි, "දැන්
මම තමුන්ට අ තුරු අඟව වා, ඡකොළුඡවෝ- ඡමො ා හරි විහිළු ඡදයක්ෂ හරි, ඡමො ාම හරි ඡදයක්ෂ කරලා තිේඡබොත් -
අර කබඩ් එඡක්ෂ ත්තල් ඡව කන් ඉන් ඡවයිව එලියට එන්ඡන් ැතුව.
"මම කිසිම ඡදයක්ෂ කරන් යන්ඡන් ැහැ" කියා හැරී පැවසුඡ්හය "අවිංකවම..”
මුත් වර් න් මාමා ඔහුව විශ්වා කඡළේ ැත. කවුරුත් කවදාවත් ඔහුව විශ්වා කඡල් ැහැ.
ගැටලුව වූඡේ, හැරී අවට අමුතු ඡද්වල් ඡබොඡහෝ විට සිදු වූ අතර ඔහු එය සිදු ඡ ොකර බව ඩර් ්ලින්ට කියා
සිටියත් පළක්ෂ වූඡේ ැත.
එක දව ක්ෂ ඡපටූනියා හැරීව බාබර් ඡවත ඡග ඡගො ් ඡවඡහ ට පත් වී එ අතර ඔහුඡ්ස හි ඡක ් වල ඡව ක්ෂ
ඡ ොමැති බව දැක ඡකෝපයට පත් වූ අතර, කු ්සිඡේ තිබූ කතුරක්ෂ ඡග ඔහුඡ්ස ඡක ් කපා ඡකතරම් ඡකටි කඡළේද
යත් ඔහුඡ්ස හි බූ ගෑවාක්ෂ ඡමන් ඡපනුණි, ඒ බිහිසුණු කැළල ැඟවීමට ඉදරිප ඡක ් ඡරොද කිහිපයක්ෂ පමයක්ෂ
ඉතිරි කර තිබුණි. ඩඩ්ලි කෑ ග මින් හි ා වූ අතර ඡහට දවඡ ේ පා ඡල් දී ලැඡබ නින්දා අපහා ගැ සිතූ හැරීට
එද රාත්‍රී නින්ද ගිඡේ ැත. දැ ටමත් ඔහුඡ්ස විශාල ඇඳුම් හ පටි ඔත ලද කණ් ාඩියට ළමයිවන් හි ැී

තිබිය. ඡකඡ ේ ඡවතත් ඊළඟ දවඡ ේ උදෑ ඔහු දුටුඡ්හ ඡපටූනියා ැන්දා කපා දැමීමට ඡපර තිබූ ආකාරයටම
තම හි ඡක ් වැවී තිඡබ බවයිව.. ඒ ඡවනුඡවන් ඔහුට තම කබඩ් එඡක්ෂ තියක්ෂ ඉන් ට සිදුවුණි. එය එතරම්
ඉක්ෂමනින් වර්ධ ය වී ඇති ආකාරය ඡ ොදන් ා බව කීවත් පළක්ෂ ඡ ොවුනි.
තවත් වතාවක්ෂ, ඡපටූනියා ැන්දා ඩඩ්ලිඡ්ස පැරණි (තැඹිලි පාට ඡබෝල හිත )දුඹුරු පැහැ ්වීටරයක්ෂ හැරීට
ඇන්දවීමට උත් ාහ දැරුවාය. - හිඡ න් පහලට ඇදීමට උත් ාහ කර වාරයක්ෂ පා ා එය කුඩා විය. අව ා ඡේ
එය අත් රූකඩයකට ඇන්දවිය හැකි තරම් කුඩා විය, එය නි ැකවම හැරීට ගැලඡපන්ඡන් ැත. ඡපටූනියා ැන්දා
තීරයය කඡල් එය ඡ ෝදා පිරිසිදු කරද්දී යමක්ෂ සිදු වී ඇති බවය, ඔහුඡ්ස අතිශය හ ය උඡද ා හැරීට දඬුවම්
ඡ ොලබුණි.
තව දව ක, හැරීව පා ැල් කු ්සිඡේ වහලය මතින් ඡ ොයාගැනීම නි ා මහත් භයා ක තත්ත්වයකට පත්විය.
ඩඩ්ලිඡ්ස කල්ලිය ඔහුව හඹා ඡගො ් ඇති අතර අන් අයඡ්ස ඡමන්ම හැරීඡ්සත් පුදුමයට ඔහු එහි චිමිනිය මත
හිඳඡග සිටිඡේය. ඩර් ්ලින්ට හැරි ඡ්ස පා ල් ප්‍රධානියාඡගන් ඡගොඩ ැගිලි මත ැගීම පිළිබද ඉතා ඡකෝපයට පත්
වූ ලිපියක්ෂ ලැබී තිබිය. එඡහත් ඔහු උත් ාහ කඡළේ කු ්සිඡේ පිටත තිබූ විශාල කුණු බඳුන් පිටුප ට පැ ගැනීමට
බවත් , සුළඟ මැද-පැනීඡම්දී ඔහු සුළඟට හසු වන් ට ඇති බව කියමින් හැරී වර් න් මාමාට කබඩයතුල සිට කෑ
ගැසුඡ්හය.
මුත් අද කිසිම ඡදයක්ෂ වැරද ඡවන්ඡන් ැහැ. එඡහම වු ත් ඩඩ්ලි හ පීයර් ් මඟ පා ැඡල් ඡ ොව තැ ක
සිටීම, කබඩ් එක තුළ ඡහෝ ෆි්ස ඡ්ස ඡගෝවා ගඳ සුවි ල් විසිත්ත කාමරඡේ සිටි වාට වඩා වටින් ක්ෂ විය.
රිය පදව අතඡර් වර් න් ඡ ොඡේකුත් ඡද් ගැ ඡපටූනියාට පැමිණිලි කඡළේය. ඡ ොඡේක්ෂ ඡද්වල් ගැ මැසිවිලි
කීමට ඔහු කැමතියිව: තමා මග වැඩ කර අය, හැරී, භාව, හැරී, බැිංකුව හ හැරී, ඔහුඡ්ස ප්‍රියතම විකයයන්ඡගන්
කිහිපයක්ෂ පමණි. අද උඡද් එය “යතුරු පැද” විය.
"... සිිංහඡයෝ වඡ්ස ඡගොඡරෝසු ද්ද දා , තරුය හාඡවෝ," ඔහු තමා පසුකළ යතුරු පැදයක්ෂ ඡපන් ා කීඡ්හය.
“මම ඡමෝටර් යිවකලයක්ෂ ගැ ී යක්ෂ දැක්ෂකා" හදසිඡේ සිහිපත් කරමින් හැරී පැවසුඡ්හය. "ඒක පියාඹ එකක්ෂ
"
වර් න් ඉදරිප තිබූ ඡමෝටර් රථඡේ තම කාරය හැේපීමට ඡගො ් වහා වතා ගති. ඔහු අසුඡ න් පිටුප හැරී,
හැරිට කෑගැසුඡ්හය, ඔහුඡ්ස මුහුය උඩු රැවුලකින් යුත් දැවැන්ත බී් අලයක්ෂ ඡමන් රතු වී තිබිය. "ඡමෝටර් යිවකල්
පියාඹන්ඡන් ෑ"
ඩඩ්ලි හ පියර් ් හි ාඡවන් ට විය.

“මම දන් වා ඒක, " හැරි කීඡ්හය " ඒක ී යක්ෂ විතරයිව ".
මුත් තමා කිසිවක්ෂ ඡ ොකීවයුතුව තිබූ බව ඔහු සිතුඡ්හය. හැරීඡ්ස ප්‍රශ් ඇසීම හැර ඊට වඩා වැඩි යමක්ෂ ඩර් ්ලී
අකමැති වූඡේ ම් ඒ සිදුවිය ඡ ොහැක්ෂකක්ෂ ගැ ඔහු කතා කිරීමයිව. එවා සිහි ඡහෝ කාටූන් එකක තිබූ ඡදයක්ෂ වුවද
එයිවන් හැරී අන්තරාදායක අදහ ් ගනිතැයිව ඔවුන් සිතූහ.
එය ඉතාම උනුසුම් ඡ සුරාදාවක්ෂ වූ අතර ත්ඡවෝද්යා ය පවුල්වලින් පිරී ගිඡේය. ඩර් ්ලි විසින් ඩඩ්ලි හ
පියර් ්ට විශාල ඡචොක්ෂල් අයිව ් ක්‍රීම් ඡදකක්ෂ මිලදී ගත් අතර පසුව ඉක්ෂමනින් හැරීවත් රැඡග හැඡරන් ට යද්දී,
වෑන් රථඡේ සි හඡවන් සිටි කාන්තාව ඉක්ෂමණින් “ඔයාට ඡමො ාද?” ඇසූඡවන් ඔහුට ඉතා මිල අඩු ඡලමන් අයිව ්
ඡපොේ එකක්ෂ මිලදී ගත්ඡත්ය. එකත් රක ැත, හැරී අයිව ් ඡපොේ ඡලවකමින් සිතුඡ්හ, අ ල කූඩුඡ්හ හි ක මින්
සිටි ඩඩ්ලිඡ්ස ඡපනුම ඇති ඡගෝරිල්ලා ඡද බළමිනි., එඡහත් උඡ්ස හි ඡක ් ඩඩ්ලිඡ්ස ඡමන් කහ පාට ඡ ොවීය.
ඡබොඡහෝ කලකට පසු ඡහොඳ උදෑ ක්ෂ හැරීට තිබිණි. ඔහු ඩර් ්ලි ලාට දුරින් ඇවිදීමට ප්‍රඡ්හශම් විය. දවාකාලය
ඡවද්දී තුන් ඡගන් ඡවඡහඡ න් ට පටන් ා ඩඩ්ලි හ පියර් ් ඔවුන්ඡ්ස සුපුරුදු ඡ ල්ලම පටන් ගත්ඡතොත්
ඔවුන්ඡගන් පහර කෑමට හැරී කැමති ැත. ඔවුන් ආහාර අවන්හලක දහවල් ආහාරය ගත් අතර, ඩඩ්ලිඡ්ස අයිව ්
ක්‍රීමය ඉහළටම පිරී ැති නි ා, වර් න් මාමා තවත් එකක්ෂ මිල දී ගැනීමට ගිඡයන් හැරීට මුලින්ම ආහාරඡග
අව න් කිරීමට හැකි විය.
හැරීට හැඟී තිබුඡන් සියල්ල ඡහොදන් සිදු ව බවය.
දවා ආහාරඡයන් පසු සියල්ඡලෝ උරග නිව බැලීමට ගියහ. එහි බිත්ති ඝ වීදුරු තහඩු වලින් ැද අතර එය සිසිල්
හ අඳුරු විය. වීදුරු පිටුපසින්, සියලු වර්ගවල කටු ් න් හා ර්පයන් ලී හ ගල් අතරින් බඩගාමින් උන්හ. ඩඩ්ලි
හ පියර් ්ට දැවැන්ත, වික හිත යිව හ, මිනි කු-ඡපොඩි කළ හැකි තරඡම් පිඹුරන් දැකීමට අවශ්ය විය. ඩඩ්ලි
ඉක්ෂමනින්ම විශාලතම ර්පයා ඡ ොයාගත්ඡත්ය. ඌ වර් න්ඡ්ස ඡමෝටර් රථඡේ ඡදවරක්ෂ සිරුර ඔතා කුණු කූඩයක්ෂ
ඡමන් එය තලා දැමිය හැකි ප්‍රමායඡේ විය. එඡහත් ඌ ඒ ඡමොඡහොඡත් ඡ ළවුඡන් වත් ැත. ඇත්ත වශඡයන්ම, ඌ
තදන් නිදා සිටිඡේය.
ඩඩ්ලි, ඔහුඡ්ස ා ය වීදුරුවට තද කරඡග ඉ ්සී දුඹුරු පැහැ දරයය ඡද බලා සිටිඡේය.
"ඌව ැගි්ටවන් " ඔහු තම පියාට පැවසීය. වර් න් වීදුරුවට ත්ටු කළ මුත් ර්පයා ඡ ළවුඡන්වත් ැත.
"ආඡයත් ඒක කරන් ," ඩඩ්ලි අය කඡළේය. වර් න් මාමා ඔහුඡ්ස ඇගිලි වා තදන් වීදුරුවට ත්ටු කළද, ර්පයා
සිහිඡ න් මිදුඡන් ැත.

"ඡම්කා හරිම කම්මැලිඡයක්ෂ" යයිව ඩඩ්ලි කෑගැසුඡ්හය. පසුව ඔහු ඉවතට හැරී ගිඡේය.
හැරී ටැිංකියට ඉදරිපසින් ර්පයා ඡද බැලුඡ්හය. ඔහු පුදුමයට පත්වූඡේ ඌ පයපිටින් දැයිව සිතමිනි. ඡමෝඩ ජ යා
ද පතා දව ති ්ඡ ේ වීදුරුවට ග ා බාධා කිරීම නි ා ඡහෝ කම්මැලිකමින්ම ඌ මියගියඡහොත් හැරී පුදුම වන්ඡන්
ැත. නිද කාමරයක්ෂ වශඡයන් කබඩ් එකක්ෂ තිබු ාට වඩා ඡමය රකයිව. තම කබඩ් එඡක්ෂ ඡදොරට ත්ටු කර
එකම ඡක ා ඡපටූනියා ැන්දා පමණි. අඩුම තරමින් ඔහුට ඡගදර ඉතිරි ඡකොටඡ ේ සිටීමටත් අව ර තිඡේ.
හදසිඡේම ර්පයා ඡ්ස ඇ ් දදුලන් ට විය. ඡ මින්, ඉතා ඡ මින්, උඡ්ස ඇ ් හැරීඡ්ස ම්ටමට ළඟා ව තුරු ඌ
හි එ වීය.
ඌ ඔහුට ඇ ක්ෂ ගැසීය.
හැරී බළාඡග සිටිඡේය. පසුව තමාඡද කවුරු ඡහෝ බලාඡග ඉන් වද කියා සිතා ඉක්ෂමනින් වටපිට බැලුඡ්හය.
කවුරුත් ැහැ. ඔහු ර්පයා ඡද ආපසු හැරී ඇ ක්ෂ ගැසුඡ්හය.
ර්පයා වර්න්න් හ ඩඩ්ලිඡ්ස පැත්ත බලා , පසුව සිවිලිමට ඇ ් ඡයොමු කඡළේය. ඌ හරියටම පැහැදලිව අගව ඡද්
හැරීට ඡපඡන්.
"මට හැම ඡවඡල්ම එඡහමඡව වා."
"මම දන් වා," ර්පයා ඔහුට ඇහුම්කන් ඡද බවට නි ැකවම ඡ ොසිතූ මුත් හැරී මැදුඡර් වීදුරුඡවන් මැසිවිලි
ඟමින් සිටිඡේය. "ඇත්ඡතන්ම ඒක ඡගොඩක්ෂ අපහසු ඇති."
ර්පයා තදන් හි ඉහල පහල කඡළේය.
"ඔයා ආඡ්හ ඡකොඡහන්ද?" හැරී ඇසුඡ්හය.
ර්පයාව වීදුරු අ ල කුඩා ලකුයක්ෂ වැනි ඡබෝඩ් එකක්ෂ ඡද ට වළිගය වැනුඡ්හය. හැරී එඡද බැලූඡ්හය.
ඡබෝවා ඡකොන් ්ක්‍රිටර්, බ්‍රසීලය.
"එඡහේ ඡහොඳද?"

ඡබෝවා ඡකොන් ්ක්‍රිටර්, ැවතත් වළිගය ඡබෝඩ් එක ඡද ට වැනූ අතර හැරි කියවීය. : ඡමම ආදර්ශය
ත්ඡවෝද්යා ය තුළ ඡබෝ කර ළදී. "ඕහ්, - ඉතිිං ඔයා කවදාවත් බ්‍රසීලයට ගිහිිං ැහැ?"
ර්පයා තම හි ඡ ොළව විට, හැරී පිටුපසින් ඇසු කෑ ගැසිල්ඡලන් ඡදඡද ාම ගැ ්සිනි.
"ඩඩ්ලි! මි ්ට ඩර් ්ලී! ඇවිල්ලා ඡම් බලන් ඡකෝ! බලන් මූ කර ඡද්!"
ඩඩ්ලි ඔහුට හැකි තරම් ඉක්ෂමනින් ඔවුන් ඡවතට ආඡ්හය.
"අයිවන් ඡව වා," ඔහු කීඡ්හ පුදුමයට පත් ඡවමින් හැරීව විසිඡව ඡ ේ ඉළයට දැඩි පහරක්ෂ ග මිනි. හැරී
ඡකොන්ක්ෂරී් බිම මත පතිත විය. ඊළඟට සිදු වූඡේ කුමක්ෂද? එවැන් ක්ෂ සිදුවූඡේ ඡකඡ ේ දැයිව කිසිඡවකු දුටුඡ්හ ැත.
එක්ෂ තත්පරයක, පියර් ් හ ඩඩ්ලි වීදුරු වලට ආ න් වම ැඹුරු වී සිටි අතර, ඊළඟට, ඔවුහු ැවතත් භීතිඡයන්
පිරී කෑ ගැසුඡවෝය.
හැරී වාඩි විය; ඡබෝවා ඡකොන් ්ක්‍රිටර් ඡ්ස, ටැිංකිඡේ ඉදරිප වීදුරුව අතුරුදහන් විය. මහා ර්පයා බිම දගා වී
ඡ්හගඡයන් ඉවතට ඇදී ආඡ්හය. උරග නිවඡ ේ සිටි ජ තාව කෑග මින් පිටවීම ඳහා දුවන් ට විය.
ර්පයා ඡ්හගඡයන් තල්ලු වී එ අතඡර්, හැරීට පහත් හඩින් ඇසුඡන්, "බ්‍රසීලය, ඡමන් මම එන්වා....
් ් ් ් ් ් ්තුතියිව ඇමීඡගෝ."
උරගයාඡ්ස පාලකයා කම්පාවට පත් විය.
" මුත් වීදුරුව" ඔහු පැවසුඡ්හ "වීදුරුව ගිඡේ ඡකොතැ ද" කියාය.
ත්ඡවෝද්යා ඡේ අධ්යක්ෂකකවරයා පැටූනියාට ප්‍ර න් , මිහිරි ඡත් ඡකෝේපයක්ෂ ාදාඡග පැමිය ැවතත් මාව
ඉල්ලුඡ්හය. පියර් ් හ ඩඩ්ලිට ඡවවුළමින් සිටී. හැරී දුටු ආකාරයට ර්පයා දරුණු කිසිවක්ෂ ඡ ොකළ අතර
බැ ය අතඡර් ඔවුන්ඡ්ස විළුඹට ඡ ල්ලම් පහරක්ෂ ගැසුඡ්හය. සියල්ලන්ම වර් න් ඡ්ස ඡමෝටර් රථයට ඡගොඩ වූ
පසු ඩඩ්ලි ඔවුන්ට පැවසුඡ්හ ඌ ඔහුඡ්ස කකුඡලන් ඇද්ද බවය. පියර් ් දවුරමින් කීඡ්හ, ඌ ඔහුව මිරිකා මරා දැමීමට
තැත් කළ බවයිව. එඡහත්, සියල්ලටම වඩා දරුණුතම කරුය වූඡේ පියර් ් යථාතත්වයට ආ පසු පැවසූ ඡද්යිව. "හැරි
ඌත් එක්ෂක කතා කළා, ඡන්ද හැරි?"
වර් න් හැරීට කතා කිරීමට ඡපර, පියර් ් සුරක්ෂෂිතව ඡගදරින් එළියට ය ඡතක්ෂ බලා සිටිඡේය. ඔහු ඡකොතරම්
ඡකෝපඡයන් සිටිඡේද යත් ඔහුට කතා කළ ඡ ොහැකි විය. "පලයන් - කබඩ් - හිටපන් - කෑම ෑ" කියා පව ා
පුටුවකට කඩා වැටුඡන්ය.. ඡපටුනියා ඔහුට විශාල ේරැන්ඩි බදු ක්ෂ ලබා දුන් ාය.

හැරී ඔහුඡ්ස අඳුරු කබඩ් එඡක්ෂ වැතිරී සිටිඡේය. තමාට ඔරඡලෝසුවක්ෂ තිබුයා ම් යැයිව ඔහුට සිතුනි. ඩර් ්ලි න්
තවමත් නිදා ගන් ට ගියාදැයිව ඔහු දන්ඡන් ැත. ඔවුන් අවදඡයන් සිටියදී, ආහාර ඡ ොයා කු ්සියට රිිංගීඡම්
අවදා ම ගත ඡ ොහැකිය.
ඔහු අවුරුදු 10 ක්ෂ පමය ඩර් ලි

් මඟ ජීවත් විය. ඉතා අපහසු අවුරුදු 10ක්ෂ, ඔහුඡ්ස ඡදමාපියන් ඡමෝටර් රථ
අ තුඡරන් මිය ගිය පසු ඔහු ඩර් ්ලි භාරයට වැටුණි. ඔහුඡ්ස ඡදම්හපියන් මිය ගිය ඡමෝටර් රථ අ තුර ඔහුට මතක්ෂ
කළ ඡ ොහැකි විය. මහර අව ්ථාවලදී, ඔහු තම කබඩ් එඡක්ෂ දීර්ඝ පැය ගය ාවක්ෂ තුළ සිය මතකය අවු ්
විට, ඔහුට අමුතු දර්ශ යක්ෂ මතකයට පැමිණිඡේය. ඡකොළ පාට ආඡලෝකය හා තම ළල දැඡව ඡ්හද ාවක්ෂ. ඡම්
සියල්ලම, ඔහු සිතුඡ්හ අ තුර සිදුවූ අව ්ථාවට අයත් බවකි, මුත් ඡකොළ ආඡලෝකය පැමිණිඡේ ඡකොතනින් දැයිව
ඔහුට සිතාගත ඡ ොහැකි විය. ඔහුඡ්ස ඡදම්හපියන් ඔහුට මතක තබා ගත ඡ ොහැකි විය. ඔහුඡ්ස ැන්දා හ මාමා
කවදාවත් ඔවුන් ගැ කතා කඡළේ ැත, ඇත්ඡතන්ම ඔවුන්ඡගන් ප්‍රශ් අ න් ඔහුට තහ ම් විය. ඡම් නිවඡ ේ
ඔවුන්ඡ්ස ඡායාරූප කිසිවක්ෂ තිබුඡණ් ද ැත.
ඔහු කුඩා විඡේදී තමන් ඡ ොහදු ෑඡයක්ෂ පැමි තමාව රැඡග යනු ැවත ැවතත් සිහි මැ්හඡ්හය, මුත්
එය කිසි විඡටක සිදුවූඡේ ැත. ඩර් ්ලි ඔහුඡ්ස එකම පවුල විය. මහර විට ඔහු සිතුඡ්හ (ඡහෝ මහර විට අඡේක්ෂකා
කළ පරිද) පාඡර් දකි අමුත්තන් ඔහුව දැ හඳු ා ඡග සිටි බවය. ඔවුන් ඉතා අමුතු ආගන්තුකයන් විය.
ඡපටූනියා හ ඩඩ්ලි මඟ ාේපු වාරි යාඡම්දී එක්ෂ වරක්ෂ උ ් දම්පැහැ ඡතොේපියක්ෂ පැළද කුඩා පුද්ගලඡයකු ඔහුට
හි මා ආචාර කඡල්ය. ඔහු තමාව හඳු න්ඡන්දැයිව ඇසුඡවන් ඡපටුනියා ැන්දා කිසිවක්ෂ මිලදී ඡ ොඡග
ාේපුඡවන් පිටතට ඔහුවත් ඇදඡග ගියාය. වරක්ෂ හරිත වර්යඡයන් ැරසී සිටි මහත ඡපනුම ඇති කාන්තාවක්ෂ
බ ් රථයකදී ඔහු මග තුටින් සි ා විය. ඉතා දගු දම් පැහැති පැහැති කබායක්ෂ ඇද පුද්ගලඡයක්ෂ අනික්ෂ දවඡ ේ
සි ාසී අතට අත දී, පසුව වච ඡයන් ඡතොරව පිටත්ව ගිඡේය. ඡම් සියලු ඡද ා ගැ වූ අමුතුම ඡදය වූඡේ, හැරී
ැවතත් ඔවුන් ඡද ඉතා ඡහොදන් බැලීමට උත් ාහ කර විට ඔවුන් අතුරුදන් වීමයිව.
පා ඡල්දීත් හැරීට කිසිඡවකු සිටිඡේ ැත. ඩඩ්ලිඡ්ස කල්ලිඡේ සියල්ඡලෝම ඡම් විශාල හා පැරණි ඇඳුම් ඇඳි
කැඩුණු කණ් ාඩියක්ෂ පැළඳි එම අමුතු හැරි ඡපෝටර්ට වවර කළ බව සියල්ඡලෝම දැ සිටියහ.
තුන්ව පරිච්ඡේදය
කාඡගන්වත් ඡ ොව ලියුම්
බ්‍රසීලඡේ ර්පයා ඡේරී යාම නි ා තම ජීවිතඡේ දගම දඬුවම ලැබුඡන් හැරීටයිව. ැවතත් ඔහුඡ්ස කබඩ් එඡකන්
එලියට ඒමට ඉඩ ඡද විට, ගිම්හා නිවාඩුවත් ආරම්භ වී ඩඩ්ලි ඔහුඡ්ස ව වීඩිඡයෝ කැමරාව දැ ටමත් කඩඡග
ඇති අතර ඔහුඡ්ස දුර ්ථ පාලක ගුවන් යා ය කඩා වැටී තිබුය අතර, ඔහුඡ්ස ධාව යතුරු පැදය පළමුවරට
පදද්දීම, ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ හරහා අත්වාරු වලින් ගමන් කළ වය ක ෆි්ස මහත්මියව හේපා ව්ටවා තිබිණි.

හැරි තුටු වුඡණ් පා ැල අව න් වී තිබූ බැවිනි. එඡහත් ඡගදරදීත් ඔහු ඩඩ්ලිඡ්ස කල්ලිඡයන් ඡේරුඡණ් ැත.
පියර් ,් ඡඩනි ,් මැල්කම් හ ඡගොර්ඩන් ය සියල්ලම විශාල ඡමෝඩයන් විය. එඡහත් ඩඩ්ලි ඔවුන්ඡ්ස ඡලොකුම
ඡමෝඩයා හා ායකයා විය. ඩඩ්ලිඡ්ස ප්‍රියතම ක්‍රීඩාවට ම්බන්ධ වීමට ඉතිරි අය ද තුටින් හභාගී වූහ. ඒ හැරී
දඩයමයිව.
හැරී නිවසින් බැහැරව හැකි තරම් ඡවලාවක්ෂ ගත කරමින් සිටි නි ා නිවාඩු කාලය අව න් වීම ගැ සිතා බැලීමට
ඔහුට හැකි විය. ැේතැම්බර් මා ඡේදී ඔහු ද්විතියිවක පා ලට ය අතර, පළමු වතාවට ඔහු ඩඩ්ලි මඟ පා ල්
යන්ඡන් ැත. ඩඩ්ලිට වර් න් ඡ්ස පැරණි ඡපෞද්ගලික පා ල ව ්ඡමල්ටින් ් හි ඇතුළත් වීම් ලැබිනි. පියර් ්
ඡපොකැරි ් ද එහි යයිව. අඡ ක්ෂ අතට හැරී , කුඩා පා ලක්ෂ ව ්ඡටෝන්ඡවෝල් ඡවත යාමට නියමිතය. ඩඩ්ලි ඡමය
හරිම විඡ ෝදජ කයිව කියා සිතුඡ්හය.
"එයාලා ්ඡටෝන්ඡවෝල් වල පළඡවනි දවඡ ේ උඡද්ට අළුත් ළමයිවන්ඡ්ස ඔලුව වැසිකිළියට ඔබ වා," ඔහු හැරීට
පැවසුඡ්හය. "උඩ ත්ටුවට ඇවිත් පුරුදු ඡවන් ඕ ෑද?"
"එපා, ්තුතියිව," හැරී පැවසීය. "පවු වැසිකිළිය, ඔයාඡ්ස ඔලුව තරම් ජරාවක්ෂ ඒඡක්ෂ ගිහින් ැතිනි ා අ නීප
ඡවන් පුළුවන්." කියා ඔහු දව ගිඡේ, ඩඩ්ලි තමා පැවසූ ඡදය නිගම ය කිරීමට ඡපරයිව.
ජුලි මා ඡේ එක්ෂ ද ක ැන්දනිය ඩඩ්ලිඡ්ස නිල ඇඳුම මිල දී ගැනීමට හැරීව ෆි්ස මහත්මිය ලග රඳවා ලන්ඩ යට
ගියාය. ෆි්ස මහත්මිය එද ාමා ය ඡමන් රක වූඡේ ැත. ඇය බළඡලකු හරහා යද්දී පැටලී ඇඡ්ස කකුල කැඩී
ගිය අතර, ඇයට ඡපර ඡමන් උන්ව ප්‍ර න් ඡල ඡපනී ගිඡේ ැත. ඈ හැරීට රූපවාහිනිය ැරඹීමට ඉඩදී ඔහුට
අවුරුදු කීපයක්ෂ පරය වූවක්ෂ ඡමන් වූ ඡචොකල් ඡක්ෂක්ෂ ටිකක්ෂ ලබා දුන් ාය.
එම ධයාඡ්හ ඩඩ්ලි ඔහුඡ්ස ව නිල ඇඳුඡමන් ැරසී පවුල ඡවනුඡවන් විසිත්ත කාමරය වටා ඇවිද ගිඡේය.
්ඡමල්ටින් ්හි පිරිමි ළමයිවන් පිටුපසින් දග ඡමරුන් කබා, තැඹිලි පැහැ බැගී කලි ම් , හ පැතලි පිදුරු හි ්වැසුම්
පැළඳ සිටියහ. ගුරුවරුන් ඡ ොසිටි අතරතුර ඔවුන් එකිඡ කා ඡවත පහර දීම ඳහා ඡයොදා ගන් ා ්ඡමල්ටින්
(ඡගෝලාකාර ඡකළවරක්ෂ ඇති) ඡකෝටුවක්ෂ ද ලග තබා ගන් ා ලදී. ඡමය පසුකාලී ජීවිතයට ඡහොඳ පුහුණුවක්ෂ ඡල
ැලක ලදී.
ඩඩ්ලි ඔහුඡ්ස අළුත් කලි ම ඇද සිටිනු දැකීම වර් න් මාමා තම ජීවිතඡේ ඉතා උද්ඡයෝගිමත් ඡමොඡහොත බව ප්‍රකාශ
කඡළේය. ඡපටූනියා ැන්දා කඳුළු ළමින්, ඔහු ඡම් තරම් වැඩී ඇති බව ඇයට විශ්වා කළ ඡ ොහැකි බව
පැවසුවාය. හැරී කතා කරන් ට ඡ ොගිඡේය. ඔහුඡ්ස ඉළ ඇට ඡදකක්ෂ සි ාව තද කරඡග සිටීම නි ා දැ ටමත්
කැඩී ඇතැයිව ඔහු සිතුඡ්හය.
උඡද් ආහාරය ඳහා හැරී කු සි

් යට ය විට මුලු කු ්සියම තද ගඳකින් පිරී තිබුණි. එය විශාල ඡලෝහ ඡේ මකින්
පැමිඡය බවක්ෂ ඡපනී ගිඡේය. ඔහු ඒ ඡද බැලුඡේය. අළු පැහැ අඳුරු වතුඡර් කිළිටි පාපිසි පා ඡවන් ාක්ෂ ඡමන්
එය ද ් විය.

"ඡම් ඡමොකක්ෂ ද?" ඔහු ඡපටූනියාඡගන් ඇසුඡ්හය. ප්‍රශ් අ ැමවිටම ඇය ඇඡ්ස ඡතොල් තදන් තද කළාය.
"ඔයාඡ්ස අළුත් ඉ ්ඡකෝඡල් නිල ඇඳුම" ඇය කීවාය.
හැරී ැවත බිම බැලුඡ්හය.
"ඔහ්," ඔහු කීය. " ඒක ඒ තරම් ඡහෝදන් ඡවයිව කියලා මම හිතුඡ්හ ෑ"
"ඡමෝඩ ඡවන් එපා," කියූ ඡපටුනියා. "මම ඩඩ්ලිඡ්ස පර්ය ඇදුමක්ෂ අළු පාටින් ඩයිව කර වා. මම ඒකකරලා ඉවර
වු ාම අඡ ක්ෂ අයඡ්ස ඇදුම් වඡ්සම ඡපඡ යිව."
හැරීට ඒ ගැ බරපතල ැකයක්ෂ ඇති වූ මුත් ඔහු තර්ක ඡ ොකළ යුතු බව සිතුඡ්හය. ඔහු ඡම් යට හිඳඡග ,
්ඡටෝන්ඡවෝල් උ ් පා ඡළේ දී ඔහුඡ්ස පළමු ද ඡේ පැරණි අලි මක්ෂ වැනි ඇඳුමක්ෂ ඇදඡග යාඡමන් කුමක්ෂ
ඡ්හද යන් සිතා ඡ ොබැලීමට උත් ාහ කඡළේය.
ඩඩ්ලි හ වර් න් මාමා හැරිඡ්ස ව නිල ඇඳුඡමන් හම ගද නි ා හය හකුළාඡග කු ්සියට ආඡවෝය.

වර් න් පුරුදු ඡල තම පුවත්පත විවතත කරගත් අතර, ඩඩ්ලි දැන් ෑම තැ ම ඡග ය තම ්ඡමල්ටින්
ඡකෝටුඡවන් ඡම් යට තඩිබෑඡ්හය.
තැපැල් ඡප්ටිඡේ ක්ෂලික්ෂ හඩ මග ඡදොර යටින් ලියුමක්ෂ විද හඩ ඇසුණි.
"ඩඩ්ලි ලිවුම ගන් ," තම පුවත්පත පිටුපසින් වර් න් මාමා පැවසීය.
"හැරීට කියන් ."
"ලියුම ගන් , හැරී."
"ඩඩ්ලිට කියන් ඡකෝ."
"ඩඩ්ලි, ඔයාඡ්ස ්ඡමල්ටින් ඡකෝටුඡවන් එයාට අනින් . "

හැරී ්ඡමල්ටින් ඡකෝටුඡවන් ඡේරී ලියුම් ගැනීමට ගිඡේය. ඡපොළව මත ලියුම් තු ක්ෂ රැඳී තිබුඡන්ය: ඡපනුඡමන්
බිල් පතක්ෂ වැනි දුඹුරු පැහැ කඩදාසි ලියුම් කවරයක්ෂ , අයිවල් ඔෆ් වයිව් හි නිවාඩු ගත කිරීමට ගිය වර් න් මාමාඡ්ස
ඡ ොයුරිය මාජිඡගන් තැපැල් පතක්ෂ හා හැරීඡ්ස මට ලිපියක්ෂ.
හැරී එය අල්ලාඡග , ඒ ඡද බලාසිටිඡේය, ඔහුඡ්ස හදවත විශාල ඉලා ්ටික්ෂ පටියක්ෂ ඡමන් ැටුඡ්හය. ඔහුඡ්ස
ජීවිත කාලය පුරාම කිසිඡවක්ෂ ඔහු ඡවත ලියුම් ලියා තිබුඡණ් ැත. කවුද? ඔහුට මිතුරන් ැත, ඡව ත් ඥාතීන්
ැත - ඔහු පු ්තකාලයට අයිවති ැත, ඒ නි ා ඔහුඡගන් ඡපොත් පත් ැවත ඉල්ලා සිටි පණිවිඩ පවා ඡ ොලැබිය.
එඡහත් ඡමහිදී ඡමය පැහැදලිවම ලිපියක්ෂ විය:
හැරී ඡපෝටර් මහතා
පඩි ඡපළ යට කබඩ් එක
4, ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ
කුඩා වයිවිං්ස
ඡර්
පාච්මන්් ඡකොළයකින් ෑදූ ලියුම් කවරය ඝ හ විශාල විය. ලිපි ය එමරල්ඩ්-ඡකොළ තීන්තවලන් ලිය ලද.
මුද්දරයක්ෂ තිබුඡණ් ැත.
ඔහු අතින් අල්ලා ගත් ලියුම් කවරය හරවා බැලුඡ්හය. එහි සිිංහඡයක්ෂ, රාජාලිඡයක්ෂ, උගුඩුඡවක්ෂ හ ර්පඡයක්ෂ
විශාල H අකුරක්ෂ වටා සිටිනු දක්ෂව ිංඡක්ෂතයක්ෂ වැදී ඇති දම්පාට ඉටි සීල් එකක්ෂ තිබිණි.
"ඉක්ෂමන් කර වා ඡකොළුඡවෝ!" කු ්සිඡයන් වර් න් මාමාඡ්ස හඩ ඇසුණි "ඡමො වද කරන්ඡන්, ලියුම් වල

ඡබෝම්බ තිය වාද කියලා පරික්ෂකා කර වාද?" ඔහු තමාඡ්සම විහිළුවට සි ාසුඡන්ය.
හැරී ැවත කු ්සිය ඡවත ඡගො ්, ලියුම ඡද බළමින්ම වර් න් මහතාට බිල්පත හා තැපැල්පත දුන්ඡන්ය. ලියුම
ඡග අසුන් ගත්ඡත්ය. ඡ මින් කහ ආවරයය විවතත කිරීමට පටන් ගත්ඡත්ය.
වර් න් බිල්පත දග හැර බලා ඡකෝපයට පත් විය. ඉන්පසු තැපැල්පත හරවා බැලීය.
"මාජි අ නීප ඡවලා" කියා ඡපටූනියාට දැනුම් දුන්ඡන්ය. "විහිලු තමයිව" .
"තාත්තා!" ඩඩ්ලි හදසිඡේම කීඡ්හය. "තාත්ඡත්, හැරීටත් එකක්ෂ තිඡය වා!"

හැරී ලියුම් කවරය තරම්ම ඝ ඡකොළයක ලියැවුනු ලියුම දග හරිමින් සිටි අතර, වර් න් වහා එය උදුරා ගත්ඡත්ය.
"ඒක මඡ්ස!" හැරී ආඡයත් එය උදුරා ගන් තැත් කඡළේය.
"ඔයාට ලියන්ඡන් කවුද?" වර් න් මාමා, එක්ෂ අතකින් විවතත ලිපිය අල්ලාඡග ඒ ඡද බැලීය. ඔහුඡ්ස මුහුය රතු
පැහැඡයන් හරිත වර්යයට හැරුඡන් ට්‍රැෆික්ෂ ලයිව් වලට වඩා ඡ්හගඡයනි. ඒක එඡහම තර වුඡණ් ැහැ. තත්පරක්ෂ
ඇතුලත පරය කැඳ ඡමන් අළු පැහැ සුදු පැහැයට හැරුනි.
"ඡප.. ඡප.. ඡපටූනියා!" ඔහු කෑගැසුඡ්හය.
ඩඩ්ලි ලිපිය ගැනීමට උත් ාහ කළද, වර් න් මාමා එය ඉහළට කර ඔහු වළක්ෂවන් ට විය. ඡපටූනියා එය රැඡග
පළමු ඡපළ කිඡය්හවාය. ඡමොඡහොතකට ඇය ක්ෂලාන්ත ඡව බවක්ෂ ඡපඡ න් ට තිබුණි. ඡදවනුව ඇය ඇඡ්ස
උගුඡර් යමක්ෂ සිරවු ාක්ෂ ඡමන් ඡගොත ග න් ට විය.
"වර් න්! අඡන් ඡදවියඡන් - වර් න්!"
ඔවුන්ට හැරී හා ඩඩ්ලි තවමත් කාමරඡේ සිටි බව අමතක වී ඇති ඡ ේ මුහුණින් මුහුය බලා සිටිඡයෝය. ඩඩ්ලි
තමාව ඡ ො ලකා හැරීම ගැ කැමති වූඡේ ැත. තම ඡ ් මල්ටින් ඡකෝටුඡවන් ඔහුඡ්ස පියාට තියුණු ත්ටුවක්ෂ
දුන් ා.
"මට ඒක කියවන් ඕඡන්" කියා ඔහු ශේද ඟා පැවසුඡ්හය. " මට ඒක කියවන් ට ඕඡන්" යිව හැරි කීඡ්හය
" ඒක මඡ්සඡන් "
" ඡදන් ාම එලියට යන් " වර් න් අය කරමින් ලියුම කවරය තුළට එබුඡ්හය.
හැරී ගිඡේ ැත.
"මට මඡ්ස ලියුම ඕඡන්! "ඔහු කෑගැසුඡ්හය.
"මට ඡදන් !" ඩඩ්ලි ඉලලීය

"එලියට!" වර් න් ගර්ජ ා කළ අතර, ඔහු හැරී හ ඩඩ්ලි ය ඡදඡද ාම ඔවුන්ඡ්ස ඡකොළරය ළගින් අල්ලා
ශාලාව තුලට විසි කඡළේය. හැරී හ ඩඩ්ලි ඡකෝපාවික්ට වී කු ්සිඡේ ඡදොර පිටුප යතුරු සිදුඡරන් ඇහුම්කන්
ඡදන්ඡන් කවුරුන්ද යන් ගැ නිහඬ ට ක ඡයදුනි; ඩඩ්ලි ඉන් දනූ අතර, හැරී කය මතින් එල්ඡල
කණ් ාඩිය අතින් ඡග , ඡදොර හා බිම අතර ඇති හිඩැඡ න් වන්දීම ඳහා බිම දගා විය.
"වර් න්" ඡපටූනියා තදන් හඬ ඟමින් ඡමඡ ේ පැවසුවාය. "ලිපි ය දහා බලන් - එයා නිදා ගන්ඡන් ඡකොත ද
කියලා ඒඡගොල්ඡලෝ දැ ගන්ඡන් ඡකොඡහොමද? එයාලා ඡගදර දහා බලාඡග ඉන් වා කියලා ඔයා හිතන්ඡන්
ැද්ද?"
"බලාඡග ඇති - ඔත්තු බල වා ඇති - අඡේ ප ්ඡ නුත් එ වා ඇති," වර් න් ඡ මින් ඡදොඩවන් ට විය.
"අපි ඡමොකද කර්න්ඡන්, වර් න්? අපි උත්තරයක්ෂ යවමුද? ඕඡන් ෑ කියලා "
හැරීට වර් න්ඡ්ස දළිඡ පත්තු කු ්සිඡේ එහා ඡමහා යනු දැකගන් ට හැකි විය.
" ෑ," අව ා ඡේ ඔහු පැවසීය. " ැහැ, අපි ඒක ඡ ො ලකා හරිමු.. එයාලාට පිළිතුරු ලැඡබන්ඡන් ැත් ම් ...
ඔ්හ ඒක තමයිව ඡහොඳම ... අපි ඡමොකුත් ඡ ොකර ඉමු ..."
"ඒත්..."
"මම ඒ ඡකඡ ක්ෂ ඡගයිව තියා ගන්ඡන් ෑ. ඡපටූනියා අපි එයාව ඡගට ගත්ඡත්, ඔය භයා ක විකාර වලින් ඈත්
ඡව වා කියලා දවුරලා ඡන්ද ."
එද ව ් වරුඡ්හ වැඩට ඡගො ් ආ පසු, වර් න් මාමා මීට කලින් කවදාවත් ඡ ොකළ ඡදයක්ෂ කඡළේය. ඔහු හැරී
ඡ ොයා ඔහුඡ්ස කබඩ් එක ඡවත ගිඡේය.
"මඡ්ස ලියුම ඡකොඡහද?" වර් න් ඡදොඡරන් මිරිඡකමින් රිිංග විටම හැරී ඇසීය. "කවුද මට ලියන්ඡන්?"
"කවුරුවත් ෑ, ඒක වැරදලා ඔයා මට ආපු එකක්ෂ" කියා පැවසුඡ්හය. "මම ඒක පිච්චුවා."
"ඒඡක්ෂ වැරැද්දක්ෂ ෑ" යයිව හැරි ඡකෝපඡයන් පැවසුඡ්හය. "ඒඡක්ෂ ඡම් කබඩ් එකට කියලත් තිේබා"

"කට වහ වා!" වර් න් කෑගැසූ අතර මකුළුවන් යුවලක්ෂ සිවිලිඡමන් වැටිය. ඔහු ගැඹුරු හු ්මක්ෂ ඡග , පසුව
ඔහුඡ්ස මුහුය සි හවක්ෂ බවට පත් කර ගත්ඡත්ය, එය ඉතා ඡ්හද ාකාරී ඡපනුමකි.
"ඔ්හ - ඔ්හ, හැරී - ඡම් කබඩ් එක ගැ .. ඔයාඡ්ස ැන්දයිව මමයිව සිතුඡව ... ඔයා ඇත්තටම ටිකක්ෂ ඡලොකුයිවඡන්
දැන් ... අපි හිතුවා ඔයා ඩඩ්ලිඡ්ස අනිත් කාමරයට පදිංචියට ගිඡයොත් ඡහොඳයිව කියලා.
"ඇයිව?" හැරී ඇසීය.
"ප්‍රශ් අහන් එපා!" මාමා ැර කඡළේය "ඡම් ඡද්වල් උඩට අරන් යන් , දැන්ම."
ඩර් ්ලි නිවඡ ේ නිද කාමර හතරක්ෂ තිබුණි. විශාලම කාමරය වර් න් මාමා හ ඡපටූනියා ැන්දා ඳහා වූ අතර
තව එකක්ෂ අමුත්තන් දහා විය ( ාමාන්යඡයන් අිංකල් වර් න්ඡ්ස ඡ ොඡහොයුරිය ව මාජි), ඩඩ්ලි නිදා ගැනීමට
එක්ෂ කාමරයක්ෂ භාවිතා කළ අතර සිය ඡ ල්ලම් බඩු හ කාමරඡේ තබා ගැනීමට ඉඩ මද සියල්ල අඡ ක්ෂ
කාමරඡේ විය.හැරී එක්ෂ චාරිකාවකින් තම න්තකඡේ තිබූ සියල්ල කබඩ් එඡක්ෂ සිට උඩුමහල් කාමරයට ඡග
ආඡ්හය. ඔහු ඇඳ මත අසුන් ගත්ඡත්ය. ඡමත හැම ඡදයක්ෂම කැඩී තිබිණි. කැඩී මා යක්ෂ පැරණි වීඩිඡයෝ
කැමරාවක්ෂ.... කුඩා යුද ටැිංකිය කැඩුඡන් ඩඩ්ලි කලින් අ ල්වැසියාඡ්ස බල්ලාව හැේපීමට ය විටය. ඡකළවඡර්
ඩඩ්ලිඡ්ස පළමු රූපවාහිනී ක්ටලය වූ අතර, ඔහුඡ්ස ප්‍රියතම වැඩ ටහ අවලිංගු වූ දඡ ක ඔහු ඊට පයිවන් ග ා
කැඩුඡ්හය. එක්ෂ ඡකළවරක විශාල කුරුළු කූඩුවක්ෂ තිඡේ. ඩඩ්ලි විසින් එහි සිටි ගිරවා වායු රයිවපලයක්ෂ ඳහා මාරු
කර ලද අතර බිත්තිඡේ ග ා ඇති ඒ මත ඩඩ්ලි වාඩිවීම නි ා ඇඹරී ඉහළට ැවී තිබිණි. අඡ ක්ෂ රාක්ෂක ඡපොත්
රාශියකින් පිරී තිබිණි. කිසිවිටක ්පර්ශ ඡ ොකළ ඡදයක්ෂ ඡ ේ ඡපඡ කාමරඡේ තිබූ එකම ඡද් ඡපොත් විය.
පහළ සිට ඩඩ්ලි අම්මාට කෑග හඩ ඇසුණි. "මට ඒ කාමඡර් ඕඡන් ... එයාට ඒක ඕඡන් ෑ... එයාට එලියට
එන් කියන් ... "
හැරි උඩු බැලිව ඇඡඳේ වැතිරී සිටිඡේය. ඊඡේ ම් ඔහු ඡම් කාමරය ලබා ගැනීමට ඕ ෑම ඡදයක්ෂ දීමට තිබිණි. අද ඒ
ඡවනුවට ඔහු ඒ ලිපිය මඟ කබඩ් එකට ඇතුලට වී සිටීමට වඩාත් කැමති විය.
උඡද් කෑම ඡම් ඡේදී හැඡමෝම නිහඬව සිටියහ. ඩඩ්ලි කම්පාවට පත්ව සිටිඡේය. ඔහු කෑ ග මින්, තම පියාට
්ඡමල්ටින් ඡකෝටුඡවන් පහර දුන්ඡන්ය. ඔහු හරිතාගාර වහලය හරහා ඔහුඡ්ස ඉේබා විසි කඡළේය. එඡහත් ඔහුට
ඔහුඡ්ස කාමරය ආපසු ඡ ොලැබුණි. හැරී ඊඡේ ඡමම ඡ්හලාව ගැ කල්ප ා කරමින් සිටිඡේ, ශාලාව තුළ ඔහු ලිපිය
විවතත කළ යුතුව තිබූ බව සිතුඡ්හය. වර් න් හා ඡපටුනියා අඳුරු මුහුණින් එකිඡ කා ඡද බලමින් සිටියහ.

තැපැල්කරු පැමිණි විට, හැරීට ඉතා ඡහොදන් ැළකීමට උත් ාහ කළ වර් න් ලියුම් ගැනීමට ඩඩ්ලිව යැ්හඡ්හය .
ඔහු බිත්තිවල ඇති ඡද්වලට ඡ ් මල්ටින් ඡකෝටුඡවන් තඩිබාමින් ශාලාව හරහා යනු ඇසිණි . ඉන් පසු ඔහු, "තවත්
එකාක්ෂ!" යැයිව හඩ ැගීය. "H. ඡපොටර් මහතා, කුඩාම නිද කාමරය, 4 ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ.."
ඡවඩි වැදු ාක්ෂ ඡමන් ගැ ්සු වර් න් මාමා තම ආ ඡයන් ඉවතට පැ ශාලාව ඡද ට දව ගිය අතර හැරී
පසුපසින් දවුඡ්හය. වර් න් මාමාට ඩඩ්ලිඡගන් ලිපිය උදුරා ගැනීම ඳහා ඔහුව බිමට ඇද දැමීමට සිදු වූ අතර හැරී
තම ඡබල්ල ්සරහයය කර තිබීම නි ා අපහසුතාවට පත් විය. ඡවඡහ ට පත් වූ ටඡන්දී ෑම ඡද ාටම
්ඡමල්ටින් ්ටික්ෂ එඡකන් පහර වැදුනු අතර, වර් ර් ට නිමා කරමින් ලිපිය අතින් ඡග සිටගත්ඡත්ය.
"ය වා තමුන්ඡ්ස කේඩ් එකට - මම කි්හඡ්හ කාමඡර්ට" යනුඡවන් හැරීට පැවසීය. "ඩඩ්ලි ඔයත්- ඉක්ෂමන්
කරන් ."
හැරී ඇවිත් ඔහුඡ්ස ව කාමරය වටා ගමන් කඡළේය. ඔහු කවුරු උ ත් තමා කබඩ් එඡකන් පිටවී කාමරයට ගිය බව
දැ ගත් අතර, ඔහුට සිය පළමු ලිපිය ඡ ොලැබු බවද දනී. ඇත්ඡතන්ම ඔහු ැවත උත් ාහ කරයිවද? ඡම් වතාඡ්හත්
ඔහු මත් ඡ ොවූ බව ඔහු දැ ටමත් දන් වා ඇති. හැරීට අළුත් ැලසුමක්ෂ තිඡේ.
අළුත් වැඩියා කර ලද එළාම් ඔරඡලෝසුව උඡද් හයට ාද විය. හැරී වහා එය නිවා දැමුඡ්හය. ඩර් ්ලි ලා අවදකළ
යුතු ැත. ඔහු ලයිව් ඡ ොදමාම ඡහමීට ශාළාව ඡවත පියමැන්ඡන්ය. ශාළාව හරහා නිහඩව ගමන් කරද්දී ඔහුඡ්ස
හදවත මහ හඩින් ගැහුඡන්ය.
හැරී අදහ ් කඡළේ ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ ඡවත හැඡර තැ දී තැපැල් කරුඡගන් අිංක 4 ට ඇති ලියුම් ලබාගැනීමටයිව.
ශාලාව හරහා පියමනිද්දී ඔහුඡ්ස හදවත ඡ්හගඡයන් ගැඡහන් ට විය.
හැරී එලියට එන් ඔන් ඡමන් තබා ඡදොරකඩ පාපි ් මත වූ විශාල එඡබ සුලු යම් ඡදයක ගැටුඡන්ය. යම් ජීවී
ඡදයක්ෂ...
ක්ෂශයයකින් ඉහළ මහඡල් විදුලි බල්බ දැල්වුණි. හැරී භීතියට පත්කරමින් ඔහු දුටුඡ්හ විශාල එඡබ සුලු ඡදය
වර් න් මාමාඡ්ස මුහුය බවයිව.වර් න් මාමා ඡදොරකඩ නිද බෑගයක්ෂ තුළ නිදා සිටිඡේය. ඔහු නි ැකවම හැරී
ැළසුම් කළ ඡද් අනුමා කඡළේය. පැය භාගයක බැනුම් වලින් පසු ඔහු ඡත් ඡකෝේපයක්ෂ ෑදීමට හැරීට අය
කඡළේය. හැරී ඡත් ාදාඡග එ විට ලියුම් පැමිය තිබිණි. ඡකොළපාටින් ලිපි ය ලියූ ලියුම් තු ක්ෂ වර් න්
මාමාඡ්ස උකුළ මත තිබිණි.
"මට ඕඡන්..." හැරී පටන් ගනිද්දීම ඔහු ඉදරිඡේ වර් න් ලිපි ටික තීරු වලට ඉරා දැමුඡ්හය. එද රැකියාවට
ඡ ොඡගො ් ඡගදර තර වූ ඔහු ඡදොඡර් ඇති ලියුම් ඇතුළට දම සිදුර ඇය ග ා ව ා දැමුඡ්හය.
" බලන් ඡපටූනියා.. ලියුම් දාන් විදහක්ෂ ැත්තන් එයාලා ලියුම් එව එක තර කරයිව."
" මට විශ්වා ෑ වර් න් ඕක වැඩ කරයිව කියලා"

"ඕහ් එයාලාඡ්ස හිත් වැඩ කරන්ඡන් ඔයාඡ්ස මඡ්ස වඡ්ස ඡ ඡවයිව ඡපටූනියා ඡව ්ම විදහකට" ඔහු ඡපටූනියා
දැන් ඡග ත් දුන් පළතුරු ඡක්ෂක්ෂ කෑල්ඡලන් ඇයයට ගැසීමට ැරසුණි.
පසුද සිකුරාදා හැරී මට ඡදොලහකට ඡ ොඅඩු ලියුම් මිටියක්ෂ ලැබී තිබුණි. ඡදොඡර් ලියුම් ඇතුල්කර සිදුර අවහිර
කර තිබු නි ා ඒවා ඡදොරයටින් හ ඡදපසින් ඇතුලට තල්ලු කර තිබිණි. කිහිපයක්ෂ පහළ නිද කාමරඡේ කුඩා
කවුලුවකින්ද ඇතුළට දමා තිබිණි.
වර් න් මාමා එද ද වැඩට ඡ ොයා ඡගදර ැවතුඡන්ය. ඔහු මිටියක්ෂ හා ඇය ඡතොගයක්ෂ රැඡග ඉදරිප හා
පිටුප ඡදොරවල සියලු හිඩැ ් ලී පටි ග ා ව ා දැම්ඡම් කිසිඡවකුටත් එලියටවත් යෑමට ඡ ොහැකි ඡල යිව. වැඩ
කර අතරතුඡර් ඔහු "tiptoes through tulips" ගීතය මිමිනූ අතර කුඩා ශේදයකට පවා උඩ විසි වුඡන්ය.
ඡ සුරාදා, සියල්ල තවත් රක අතට හැරුණි. හැරී මට වූ ලිපි 24 ක්ෂ ඡ ොයාගත් අතර, ඔවුන්ඡ්ස කිරි
ඡවඡළන්දා අවුල් හගත වී ඡපටුනියාට විසිත්ත කාමරඡේ කවුළුව ඡවත භාර දුන් බිත්තර දුසිම් ඡදඡක්ෂ ඇතුළත
ඒවා වා ැඟවී තිබිණි. වර් න් මාමා ඡකෝපයට පත්ව තැපැල් කාර්යාලයට දුරකථ ඇමතුමක්ෂ ඡග පැමිණිලි
කළ අතර පැමිණිල්ලක්ෂ කීරීමට සුදුසු අඡයක්ෂ ද ඡපොඡත් ඡ ොම්මර අතර ඡ වීමට උත් ාහ දැරුඡ්හය. ඡපටූනියා
ඇයඡ්ස ආහාර ැකසුම් යන්ත්‍රඡයහි දමා ලිපි ඉරා දැමුවාය.
"ඡම් තරම් දරුණු විදහට ඔයාට කතා කරන් උත් ාහ කරන්ඡන් කවුද" ඩඩ්ලි පුදුම වී හැරීඡගන් ඇසුඡ්හය.
ඉරිදා උදෑ වර් න් මහන්සි ගතිඡයන් හා ඊටත් වඩා අ නීප ගතියකින් උඡද්කෑමට වාඩිවිය. මුත් ඔහු තුටින්
සිටිඡේය.
"ඉරිදාට ලියුම් ෑ" ඔහු තම පත්තරඡේ මාමඡල්ඩ් ජෑම් අතුල්ල ගමන් තුටින් අඡ ත් අයට දැනුම් දුන්ඡන්ය. "
විකාර ලියුම් අද ෑ...."
එක්ෂවරම ගිනිඋදුඡ න් යමක්ෂ ශුක් හඩින් ඡ්හගඡයන් පැමි වර් න්ඡ්ස හි පිටුප වැදනි. ඒත් මගම තිහක්ෂ ඡහෝ
හතලිහක්ෂ පමය ලියුම් ඡතොගයක්ෂ ගිනිඋදුඡ න් පිටතට බුල් ඡමන් විදුනු අතර ඩර් ්ලි ලා බිමට ැවු ත් හැරී උඩ
පනිමින් ලියුමක්ෂ අල්ලා ගැනීමට උත් ාහ කඡළේය.
"එලියට..එලියට" වර් න් කෑ ගැසුඡ්හය.
වර් න් හැරීඡ්ස බද වටින් අල්ලා උ ් ාඡග විත් ඔහුව ශාලාව තුළට විසි කඡළේය. ඡපටූනියා හ ඩඩ්ලි ඔවුන්ඡ්ස
මුහුණු අත්වලින් ව ාඡග එළියට දවගිය පසු වර් න් ඡදොර ව ාදැමුඡ්හය. බිත්තිවලට හ බිමට තල්ලු ඡවමින්
කු ්සිය තුළට විඡද ලිපිවල හඩ ඔවුන්ට තව දුරටත් ඇසුණි.

" ඒක හරි," ශාන්තඡල කතා කිරීමට උත් ාහ කරමින් ඡවර් න් මාමා කියා සිටිඡේ, ඒ අව ්ථාඡ්හදීම ඔහුඡ්ස
උඩු රැවුඡලන් අදමිනි. "වි ාඩි පහක්ෂ ඇතුලත පිටත් ඡවන් සූදා ම්ඡවලා ඡමත ට එන් . අපි යන් යන්ඡන්.
ඇඳුම් ටිකක්ෂ ගන් . තර්ක කරන් බෑ "
උඩු රැවුඡලන් අඩක්ෂ අතුරුදහන් වී තිබූ ඔහු එතා දරුණු විදයට ඡපනු ත් කවුරුවත් ඔහු මග තර්ක කිරීමට
ඡ ොගිඡයෝය.. මිනිත්තු දහයකට පසුව ඔවුන් සූදා ම් වී ගැළවූ ඡදොරවල් හරහා ඡගො ් ඡමෝටර් රථයට ඡගොඩවූඡේ
අධිඡ්හගී මාර්ගය ඡද ට ඡ්හගඡයන් ගමන් කරමින් සිටියහ. ඩඩ්ලි පසුප ආ ඡේ ඉකිග මින් සිටිඡේය. තම
රූපවාහිනිය, වීඩිඡයෝ ක්‍රීඩා හ පරිගයක ක්‍රීඩා බෑගඡේ දමාඡග යාමට තැත් කිරීඡම්දී ඔහුඡ්ස පියා ඔහුඡ්ස
ඔළුවට පහර දී තිඡේ.
ඔවුන් ගමන් කඡලෝය. තවදුරටත් ගමන් කඡලෝය. ඡපටුනියා පවා යන්ඡන් ඡකොඡහේද කියා අ න් ට ඡ ොගියාය.
ෑම විටම වර් න් මාමා එක්ෂවරම වාහ ය හරවමින් දගින් දගටම විරුද්ධ දශාවලට ගමන් කරයිව. "උන්ව
හලන් ඕඡන්.. හලන් ඕඡන්" ඔහු ඉවතට හැරී එඡ ේ ගමන් කර හැම විටම මිමිණුඡ්හය.
දව පුරාම කෑම කන් වත් ඡබොන් වත් ඔවුන් තර වූඡේ ැත. රාත්‍රිඡේදී ඩඩ්ලි අඬන් ට විය. ඔහුට කවදාවත්
එච්චර රක දව ක්ෂ තිබුඡණ් ැත. ඔහුට තදන් බඩගිනි වූ අතර, බැලීමට ප්‍රියකර රූපවාහිනී වැඩ ටහන් පහක්ෂ
ඔහුට මගහැරී තිබිණි. ඔහුඡ්ස පරිගයකඡේ පිට ක්ෂවලඡයක්ෂ පුපුරවන්ඡන් ැතිව එතරම් දගු කාලයක්ෂ ගතකර
තිබුඡන් ැත.
වර් න් අන්තිඡම්දී විශාල ගරයක ඡවරළබඩ දයාරු ඡපනුමක්ෂ හිත ඡහෝටලයක්ෂ ඉදරිපිට තර විය. ඩඩ්ලි හ
හැරී ඡදඡද ාට ද්විත්ව ඇදන් ඡදකක්ෂ හ ඡතත් බිමක්ෂ හිත කාමරයක්ෂ ලැබුණි. ඩඩ්ලි ඡගොරවමින් නිදා ගත් මුත්
හැරී අවදඡයන් ජඡන්ලය ලග වාඩි වී පාඡර්ය කාර් හ අඡ කුත් වාහ වල එළි දහා බලාඡග සිටිඡේය.
ඔවුන් ඊළඟ දවඡ ේ උඡද් ආහාරය ඳහා ඡකෝන්ෆ්ඡල්ක්ෂ ් හා සීතල වූ තම්බ තක්ෂකාලි මග ඡටෝ ්් ආහාරයට
ගත්හ. ඡහෝටලඡේ අයිවතිකරු ඔවුන්ඡ්ස ඡම් යට පැමිඡය විට ඔවුන් නිහඬව ආහාර නිම කරමින් සිටිඡයෝය.
"මට මාඡවන් , ඒත් ඔයාලාඡගන් ඡකඡ ක්ෂද H. ඡපෝටර් මහතා? මට ඉ ් රහා කවුළුවට ඡම්වා සීයක්ෂ විතර
ලැබිලා තිය වා"
ඇය ඡකොළ පැහැ තීන්ඡතන් ලියූ ලිපි ය කියවීමට හැකි ව ඡල ලිපිය දගු කළාය.
එච්. ඡපෝටර් මහතා

කාමර 17
ගුවන් ඡතොටුඡපොළ ඡහෝටලය

ඡකොකුවර්්
හැරී විසින් එම ලිපිය අල්ලාගත් මුත් වර් න් ඔහුඡ්ස අතට ග ා කාන්තාව පුදුමඡයන් බළාසිටියදීම එය උදුරා
ගත්ඡත්ය.
"මම ඒවා ගන් ම්" යයිව කී වර් ඉක්ෂමනින් ැඟිට ඇය පසුපසින් කෑම කාමරඡයන් ඉවත ගිඡේය.
"ඡගදර ය එක ඡහොඳයිව ඡන්ද? " ඡපටූනියා ැන්දා යන්තම් පැය ගය ාවකට පසුව ආ වර් න් මාමාට කියා
සිටියාය, මුත් මාමා ඇය කියන් ක්ෂ අ බව ඡපඡ න් ට ඡ ොතිබුණි, ඔහු ඡ ොය ඡද් ගැ කිසිඡවක්ෂ දැ
සිටිඡේ ැත. ඔහු ව ාන්තරයක්ෂ මැදට වාහ ය පැදවූඡේ, එලියට ඡගො ් ඡහොදන් වටපිට බැලුඡ්හය. හි තදන්
ග ් ා ඡමෝටර් රථය ඡවත ආපසු ඡගො ,් ැවතත් ගමන් ඇරඹූඡ්හය., ැවතත් එඡල ම හා ලද වගා භූමියක්ෂ
මැදත්, පාලමක මැද හ ත්ටු කීපයක රථගාලක උඩම ත්ටුඡ්හ වත ලදී.
"තාත්තාට පි ්සු හැදලා, එඡහම ඡන්ද?" ඩඩ්ලි ඡපටූනියා ැන්දාඡගන් ඇසුඡ්හ වර් න් මාමා ඡවරළ තීරඡේ
වාහ ය වතා ඡමෝටර් රථය තුළ ඔවුන් සියල්ලම අගුලු දමා අතුරුදහන් වූ අතඡර්ය.
වහින් පටන්ගත් අතර ඡමෝටර් රථඡේ වහලය මත විශාල ජළ කඳක්ෂ පතිත වන් ට විය. ඩඩ්ලි හැඩීමට ඉතා
ආ න් ව සිටිඡේය.
"අද ඳුදා" යිව ඔහු තම මවට කීඡ්හය. "අද රාත්‍රිඡේ මහා හම්බර්ඡටෝ තරගය තිය වා. මට රූපවාහිනියක්ෂ තිය
තැ ක ඉන් ඕඡන්."
ඳුදා. හැරීට ඡදයක්ෂ මතක්ෂ විය. අද ඳුදා ම් - හරියටම දව දැ ගැනීම ම්භන්ධව ඩඩ්ලිව විශ්වා කළහැක්ෂඡක්ෂ
රූපවාහිනි වැඩ ටහන් නි ා ඔහුට ඡහොදන් දව ් මතක තිබීම ඡහේතුඡවනි. ඡහට, අඟහරුවාදා, හැරීඡ්ස
එඡකොඡළො ඡ ් වනි උපන් ද ය විය. ඇත්ත වශඡයන්ම, ඔහුඡ්ස උපන් ද ය කිසි විඡටකත් විඡ ෝදජ ක වූඡේ
ැත - පසුගිය ව ඡර් ඩර් ්ලින් ඔහුට කබා එල්ල යක්ෂ හ වර් න් මාමාඡ්ස පැරණි ඡම් ් යුගලක්ෂ තෑගි කඡළෝය.
මුත් ෑම ද කම ඔබට එඡකොඡළො ් වැනි උපන්ද ය ලබන්ඡන් ැත.
ඡවර් න් සි ාඡ මින් ආපසු ආඡ්හය. ඔහු දගු, සිහින් පැඡක්ෂජයක්ෂ රැඡග ආ අතර, එය කුමක්ෂදැයිව ඡපටූනියා
ඇසුවත් ඇයට පිළිතුරු දුන්ඡන් ැත.
"මම නියම තැ ක්ෂ ඡ ොයාගත්තා! "ඔහු කීඡ්හය.." එන් ! හැඡමෝම එළියට එන් ! "

ඡමෝටර් රථඡයන් පිටත ඉතා සීතල විය. වර් න් අත දගුකර මුහුඡද් ඈත පිහිටි විශාල පර්වතයක්ෂ වැන් ක්ෂ
ඡපන්නුඡ්හය. පර්වත මුදුඡන් පිහිටා තිබුඡන් ඔබට සිතා ගත හැකි ඉතාමත්ම කාලකණ්ණි ඡපනුමැති කුඩා
පැල්පතකි. එක්ෂ කරුයක්ෂ ම්, එහි අනිවාර්යඡයන්ම රූපවාහිනියක්ෂ ම් ැත.
"අද රාත්‍රිඡේ කුයාටු ඇතිඡව වාලු!" වර් න් මාමා තුටින් දෑත් එකට ඇතිල්ලුඡ්හය. "ඡම් මහත්තයා එයාඡ්ස
ඡබෝ්ටුව අපිට ඡදන් කාරුණිකව එකඟ වුයා"
දත් ැති කටින් විරූපී හි ාවක්ෂ පළකරමින් ආ මහලු මිනි ා ඔවුන් ඡවත පහළින් තිබූ යකඩ-අළු පැහැ ජලඡේ
පාඡවමින් තිබූ පැරණි ඡබෝ්ටුවක්ෂ ඡපන්නුඡ්හය.
"මම අපට කෑම ටිකක්ෂ ඡහොයාගත්තා."
ඡබෝ්ටුව ඇතුළත සීතඡලන් ගල්ඡව තරම් විය. අයිව ් ඡමන් සීතල ජල වාශ්ප හ වැහි බිිංදු ඔවුන්ඡ්ස ඡගල දඡ්ස
ඡේරුය අතර සීතල සුළග ඔවුන්ඡ්ස මුහුණුවලට පහර ඡදමින් ඇද වැටුණි. පැය ග ක්ෂ ඡමන් දැණු ගම කින්
පසු ඔවුන් ගල් පර්වතයට ළිං වූහ. වර් න් මාමා ලි ් මින් හ රූටමින් කන්ද ගිමින් ඔවුන්ව කඩාවැටුණු නිව
ඡවත ගමන් කරවීය.
අභයන්තරය බිහිසුණු විය; මුහුදු පැලෑටි ගද තදන් දැනු අතර, ලී බිත්තිවල හිඩ ් හරහා සීතල සුළඟ ගලා ගිඡේය.
ගිනිඋදු හි ් හ කිළිටි විය. එහි කාමර ඡදකක්ෂ තිබුණි.
වර් න් මාමාඡ්ස කෑම ළාකය චිේ ් පැක්ටුවක්ෂ හා ඡකඡ ල් ඡගඩි හතරක්ෂ විය. ඔහු ගින් ක්ෂ ඇවිලීමය උත් ාහ
කළ මුත් හි ් චිේ බෑගය උක්යත්වඡයන් දුම් ග ා දයවීගිඡේය.
"අර ලියුම් කිහිපයකින් ඒක කරන් තිේබා?" ඔහු තුටු විය.
ඔහු ඉතා තුටින් සිටිඡේය. නි ැකවම ඔහු කල්ප ා කඡළේ මුහුඡද් ඇති ගල්කුළට කුයාටුවක්ෂ මැද කවුරුත් ලියුම්
භාරදීමට පැමිණීම සිදුවිය ඡ ොහැක්ෂකක්ෂ බවයිව. හැරී ඊට ඡපෞද්ගලිකව එකඟ වූ මුත්, ඒ සිතුවිල්ලට ඔහු
කිසිඡ ේත්ම කැමති වූඡේ ැත.
රාත්‍රිය වු විට ඡපොඡරොන්දු වූ කුයාටුව ඔවුන් වටා කඩා වැටුණි. මුහුදු ජලබිිංදු පැල්පඡත් බිත්ති වලට පහර දුන් අතර
අධික සුළඟ නි ා එහි අපිරිසිදු කවුළු ඡදදරුම් දුන්ඡන්ය. ඡදව කාමරඡයන් පු ් ේලැන්ක් කිහිපයක්ෂ ඡ ොයා ගත්
ඡපටූනියා ැන්දා විසින් ඡ්හයන් කෑ ඡ ෝෆාව මත ඩඩ්ලි ඳහා ඇඳක්ෂ ාද ලදී. ඇය හා වර් න් මාමා අඡ ක්ෂ
කාමරඡේ ඇති දරාගිය ඇඳට ගිඡයෝය. හැරීට සිදු වුඡේ ඡපොළඡ්හ මතදු තැ ක්ෂ ඡ ොයා ඡග ඉතාම තුනී ඉතාම
වැරහැළි වූ ේලැන්ක්ටුඡ්හ ගුළි වීමටයිව.

රාත්‍රිඡේදී කුයාටුව තවත් දරුණු විය. හැරීට නිදාගත ඡ ොහැකිය. ඔහු සීතලට ගැහුඡණ්ය. කුඩා පහසුවක්ෂ ලබා
ගැනීමට උත් ාහ කරමින් ඔහු එහා ඡමහා ඡපරලු අතඡර් ඔහුඡ්ස බඩ කු ගින්ඡ න් හඩ තැළීය. මධ්යම රාත්‍රිය
ආ න් ඡේ ආරම්භ වූ ගිගුරුම් හඬින් ඩඩ්ලිඡ්ස ඡගරවිල්ඡල් හඩ යටපත් විය. ඡ ෝෆා එඡකන් පහළට එල්ඡල්
ඩඩ්ලිඡ්ස මහත අඡත් බැද ඔඡරඡලෝසුඡ්හ දදුළ මුහු ඡත් ඡ්හලාව දැන්වූඡේ තව වි ාඩි දහයකින් හැරීට වය
අවුරුදු එඡකොළහක්ෂ ව බවය. ඔහු දගාවී තේපඡරන් තේපරය තම උපන් ද ය ලගා ව ඡද බලා සිටිඡේය.,
ඩර් ්ලින්ට එය මතක තිඡේද??, ලිපි ලියන් ා දැන් ඡකොඡහේ ඇත්ද?
වි ාඩි පහක්ෂ ගතවීමට තිඡේ. හැරීට පිටිප ්ඡ ේ යමක්ෂ බිඡදනු ඇසුණි. වහළය කඩාවැඡ් යෑයිව ඔහු අඡේක්ෂකා
කඡළේය, එඡ ේ වුවඡහොත් ඔහුට එය මදක්ෂ උණුසුම් විය හැකිය. මිනිත්තු හතරක්ෂ තිඡේ. මහර විට ේරයිවව් ඩ්රයිව්හ හි
නිව ඡම් ව විට ලියුම් වලින් පිරී ඇති, ආපසු ගිය විට ඡකඡ ේ ඡහෝ ලියුමක්ෂ ඡ ොරකම් කිරීමට හැකි වනු ඇත.
තව වි ාඩි තු යිව. ඒ ගල් පර්වතයට පහරඡදන්ඡන් මුහුදද? හා (මිනිත්තු ඡදකයිව) එම විකාර පුපුර ශේදය කුමක්ෂද?
ඡම් පර්වතය මුහුඡද් ගිලී ය වාද?
තව එක මිනිත්තුවක්ෂ තිඡේ, ඉන්පසු ඔහුට වය එඡකොළහක්ෂ.. තත්පර තිහයිව... විසිඑකයිව ... දහය ... වය ...
මහරවිට ඩඩ්ලිව අවද කඡළොත්.. ඔහුව අන්දමන්ද කරන් .. තු යිව... ඡදකයිව... එක යිව...
බූම්..
මුළු පැල්පතම ඡදදරූඡ්හය. හැරී ක්ෂශයයකින් ඡකළින් විය. කවුරුහරි ඇතුළට ඒමට ඡදොරට ත්ටු කරමින් එළිඡේ
සිටී.
තුන්ව පරිච්ඡේදය
යතුරු භාරකරු
බූම්....
ඔවුන් ැවතත් ත්ටු කරයිව. ඩඩ්ලි වහා අවද විය. "ඡබෝම්ඡේ ඡකොඡහේද?" ඔහු ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡමන් ඇසීය.
ඔවුන් පිටුප ඡදොර ඇරු අතර, වර් න් මාමා කාමරයට කඩා වැදුණි. ඔහු රයිවෆලයක්ෂ අල්ලාඡග සිටිඡේය. ඔහු
රැඡග ආ දගු, තුනී ඇසුරුඡම් තිබූ ඡද් එය විය යුතුයිව.

"කවුද ඉන්ඡ ඔත ?" ඔහු කෑගැසුඡ්හය. "මම අ තුරු අඟව වා - මට න් ද්ධ ඡවලා ඉන්ඡන්!"
මද නිහඩතාවයක්ෂ විය. ඉන්පසු --
දඩාිං!
යම් බලඡ්හගක්ෂ මගින් ඡදොර ගැළවී විසිවී ඡගො ් බිම පතිත විය.
දැවැන්ත මිනිඡ කු ඡදොරටුඡ්හ සිටඡග සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස මුහුය ම්පූර්යඡයන්ම පාඡහේ ඝ හි ඡක ් වලින් හා
ඡ ොකප ලද ගැටගැසුනු රැවුලකින් ැඟවී තිබිණි. එඡහත්, ඔහුඡ්ස ඇ ් හි ඡක ් යට කළු කුරුමිණියන් ඡමන්
ද ් විය.
ඡමම ඡයෝධයා ඔහුඡ්ස හි පහත් කර ඡදොර රාමුව තුළින් ඇතුළට මිරිකී ආඡ්හය. ඔහු ැමී, ඡදොර අතට ගත්ඡත්, එය
රාමුව තුළට ැවත එබුඡ්හය. පිටත කුයාටුවට ටිකක්ෂ අඩු විය. ඔහු සියල්ලන් ඡද බැලූඡ්හය.
"අපිට ඡත් ඡකෝේපයක්ෂ හදන් බැරිද, ඔයාට පුළුවන්ද? ඒක ම් පහසු ගම ක්ෂ ඡ ඡවයිව."
ඔහු ඩඩ්ලි බිඡයන් ගල්වී සිටු ඡ ෝෆාව ඡවත ගමන් කඡළේය.
" ටිකක්ෂ එහාට ඡවන් . ඡහොද තැ ක්ෂ," ආගන්තුකයා කීඡ්හය.
ඩඩ්ලි අඬමින්, වර් න් මාමා පිටුප ැඟවී සිටි අම්මා ලගට දව ගිඡේය.
"ආ ඡම් ඉන්ඡන් 'හැරී!' ඡයෝධයා කීඡ්හය.
හැරි දරුණු, සුදුමැලි මුහුය ඡද බැලූ අතර, කුරුමිණි ඇ ්වල සි හවක්ෂ දළිඡ බව දුටුඡ්හය.
"මම ඔයාව අන්තිමට දකි ඡකොට ඔයා ඡපොඩි බඡබක්ෂ," ඡයෝධයා පැවසීය. "ඔයා තාත්තා වඡ්ස, ඒත් ඇ ්
අම්මාඡ්ස වඡ්සමයිව"

වර් න් මාමා විහිලු හැඬුම් ශේදයක්ෂ කඡළේය.
" මම කියන්ඡන් වහාම ඡමතනින් එලියට ගිඡයොත් ඡහොදයිව. "ඔබ කඩාඡග ඇතුලට ආඡ්හ''යිව කී ය.
"අහ්හ්, කට වහගන් , ඩර් ්ලි, මහ ඡලොකු කැඳයා," ඡයෝධයා කීඡ්හය; ඔහු ඡ ෝෆාව පිටුපසින් ඊට උඩින් අත දමා,
වර් න්ඡ්ස අඡත් තිබූ තුවක්ෂකුව ඡග , එය රබර්වලින් ාදා ඇතිවාක්ෂ ඡමන් පහසුඡවන් ගැට ග ා කාමරඡේ
ඡකළවරට විසි කඡළේය.
වර් න් මාමාඡගන් උගුලට අසුවූ මීඡයක්ෂ ඡමන් තවත් විහිළු ශේදයක්ෂ පිටවිය.
"ඡකොඡහොම උ ත්.. - හැරී, "ඡයෝධයා, ඩර් ්ලිට පිටුප හැරී, "ඔයාට ප්‍රීතිමත් උපන්ද යක්ෂ. මඡ්ස ලග ඔයාට
ඡපොඩි ඡදයක්ෂ තිය වා - මහර විට මම ඒක උඩ වාඩිවුයාද.., ඒත් ඒක ර ට තිඡයයිව. "
තම කළු පැහැති කබාඡේ ාක්ෂකුඡවන් ඔහු තරමක්ෂ කඩිමුඩිඡේ මදක්ෂ තැළුනු ඡප්ටියක්ෂ ඇද ගත්ඡත්ය. හැරී
ඡවවුළ ඇගිලි වලින් එය විවතත කඡළේය. ඇතුළත ඡකොළපාට අයිවසිිං වළින් සුභ උපන්ද යක්ෂ හැරී ඡල ලියූ
විශාල ඇඡල සුළු ඡචොකල් ඡක්ෂක්ෂ එකක්ෂ විය.
හැරී ඡයෝධයා ඡද බැලීය. ඔහු ්තූති කිරීමට අදහ ් කළ මුත්, ඔහුඡ්ස කටට වච ආඡ්හ ැත, ඔහු ඒ ඡවනුවට,
"ඔයා කවුද?" ඇසීය.
ඡයෝධයා සි ාසුඡණ්ය.
"ඇත්තටම මම මාව හඳුන්වලා දුන්ඡන් ෑඡන්." මම රුබිය ් හැ්සරිඩ්, ඡහෝසවර්් ් වල යතුරු හ ක්‍රීඩා පිටි
භාරකරු. "
ඔහු දැවැන්ත හ ්තයක්ෂ දගුකර හැරිඡ්ස අත මුළුමනින්ම තදන් අල්ලා ගත්ඡත්ය.
"එඡහ ම් අර ඡත් එක ගැ ඡමොකද?" ඔහු තම දෑත් ඔ වා කීඡ්හය. "මම ම් ඡගොඩක්ෂ ශක්ෂතිමත් ඡකඡ ක්ෂට බෑ
කියන්ඡන් ෑ. ඡත්රු ාද ."

ඔහුඡ්ස දෑ ් හි ් ගිනිඋදු ට හ හි ් චිේ ් මල්ල ඡද ට ඡයොමුවිය. ඔහු ඡගඡර්හඡ්හය; ඉන්පසු ඔහු ගිනිඋදු ඡවත
ැමුඡන්ය. ඔහු කළ ඡද් කාටවත් ඡපනුඡන් ැත, මුත් ඔහු ැවත ඡකළින් ව විට, එහි ගින්දර විය. එහි මුළු
අඳුරු කුහරයම බැබඡළ ආඡලෝකය පිරී ගිඡේය. එවිට උණුසුම් ජල ඡේ මක ් ා ය කරන් ාක්ෂ ඡමන් හැරීට
උණුසුම් සුවයක්ෂ දැනුඡන්ය.
ඡයෝධයා ැවත හිදගත්ඡත්ය. ඔහුඡ්ස බරින් ඡ ෝෆාව ඉරී ගිඡේය. ඔහුඡ්ස තම ාක්ෂකු වලින් ඡ ොඡයකුත් ඡද්
එළියට ගත්ඡත්ය. ඡකොපර් ඡක්ෂතලයක්ෂ, එඡබ සුළු ඡ ොඡ ේජ ් පැක්ටුවක්ෂ, ඡත් ඡපෝච්චියක්ෂ, ඡකෝේප කිහිපයක්ෂ,
හ ඡත් හැදීම ආරම්භ කිරීමට ඡපර මදක්ෂ පා ය කළ කහපාට දයරයක්ෂ ඇති ඡබෝතලයක්ෂ එහි විය. ඉක්ෂමනින්ම
කාමරය ඡ ෝඡ ේජ ් බැඡද සිහින් හඬින් හා සුවඳින් පිරී තිබිණි. ඡයෝධයා වැඩ කරමින් සිටියදී කිසිඡවක්ෂ කිසිවක්ෂ
කීඡ්හ ැත. මුත් ඔහු මුල්ම, ඉ ්ම හිත, තරමක්ෂ බද ලද ඡ ොඡ ේජ ් හය බිමට බා විට ඩඩ්ලි ටිකක්ෂ කළබල
විය. වර් න් මාමා දැඩිව කියා සිටිඡේ, "එයා ඔයාට ඡද කිසිම ඡදයක්ෂ අල්ලන් එපා ඩඩ්ලි" කියාය.
ඡයෝධයා අඳුරු ඡල සි ා විය.
"ඔයාඡ්ස ඡලොකු පුඩිමක්ෂ වඡ්ස පුතාට තව ඡතල් ඕඡන් ෑ, ඩර් ්ලි, කරදර ඡවන් එපා. "
ඔහු ඡ ොඡ ේජ ් පිගා හැරීට දුන්ඡන්ය, ඉතා කු ගින්ඡන් සිටි හැරීට එතරම් කිසිවක්ෂ ර වත් ඡ ොවූ මුත්, ඔහුට
තවමත් ඡයෝධයා ඡවතින් ඔහුඡ්ස ඇ ් ඉවත් කර ගැනීමට ඡ ොහැකි විය. අව ා වශඡයන් කිසිවක්ෂ පැහැදලි
කිරීමට කාටවත් උවම ාවක්ෂ ඡ ොතිබූ බැවින්, "මට මාඡවන් , ඒත් ඔබ කවුද කියලා තාමත් මම දන්ඡන් ෑ"
ඡයෝධයා ඡත් පා ය කළ අතර ඔහුඡ්ස අත පිටුපසින් ඔහුඡ්ස මුඛය පි දැමීය.
"මට හැග්‍රීඩ් කියන් ." මම කි්හවා වඡ්ස, මම ඡහෝසවාර්් ් වල ක්‍රීඩාපිටි පාලකයා - ඡහෝසවාර්් ් ගැ හැමඡද්ම
දන් වාඡන්."
"අර්ර් - ැහැ," හැරී පැවසීය.
ඡයෝධයා පුදුමඡයන් ගල් ගැසුඡණ්ය.
" මාඡවන් ," ඉක්ෂමනින්ම හැරී කීඡ්හය.

" මාඡවන් ?" හැග්‍රිඩ් කෑ ගැසුඡ්හය, ඔහු ඩර් ්ලි ඡද බලා සිටිඡේය, වර් න් ඡ වයැලි වැටී ඇති අඳුර තුළට
පසුබැ ්ඡ ේය. "කයගාටු ඡවන් ඕඡන් එයාලා, මම දන් වා අපි ඔයාට ලියුම් ලියන්ඡ ෑ කියලා. ඒත් මම
කවදාවත් හිතුඡ්හ ැහැ ඡහෝසවාර්් ් කියන්ඡන් ඡමොකද්ද කියලා ඔයා දන්ඡන් ැතිඡවයිව කියලා. ඒත්, ඔයාඡ්ස
ඡදම්හපියන් ඒවා ඔක්ෂඡකොම ඉඡග ගත්ඡත් ඡකොඡහන්ද කියලා ඔයා හිතුඡ්හ ැද්ද?"
"ඒවා ඔක්ෂඡකොම කි්හඡ්හ?" හැරී ඇහුඡ්හය.
"ඔක්ෂඡකොම ඡමොකක්ෂ?" හැ්සරිඩ් ගිගිරීය. "එක තත්පරයක්ෂ ඉන් !"
ඔහු වහා හිටගත්ඡත්ය. ඔහු ඡකෝපඡයන් පිරී ගිඡේ ඉන් මුළු ඡගදරම පිරී ගිඡේය. ඩර් ්ලි ් බිත්තිය ඡද ටම තද වී
සිටිඡයෝය.
"තමුන් මට කියන්ඡන්" ඔහු ඩර් ්ලි ඡද ට පැන්ඡන්ය. "ඡම්.... ඡම් ළමයා - ඡම් ළමයා! එයා කිසිඡදයක්ෂ...
ඡමො වත්ම දන්ඡන් ැද්ද?"
ඡම්ක ටිකක්ෂ දුරදග ය බව හැරී සිතුඡ්හය. ඔහු පා ැලට ගිය පසු ඔහුඡ්ස ලකුණු රක ැත.
"මම මහර ඡද්වල් දන් වා" ඔහු කීඡ්හය. "මට පුළුවන්, ඔයා දන් වාඡන්, ගණිතය වඡ්ස ඡද්වල් කරන් ."
හැග්‍රිඩ් අත වැනුඡ්හය, "මම අදහ ් කඡල් අඡේ ඡලෝකය ගැ , ඔයාඡ්ස ඡලෝකය, මඡ්ස ඡලෝකය, ඔයාඡ්ස
ඡදමාපියන්ඡ්ස ඡලෝකය."
"ඡමො ඡලෝකයද?"
හැ්සරීඩ් පුපුරන් ට විය.
"ඩර්සිලි!" ඔහු ඝර්ජ ා කඡළේය.
ඉතාම සුදුමැලි වී සිටි වර් න් මාමා යමක්ෂ කුටු කුටු ගෑඡ්හ "මම්බලිේල්මල්" වඡ්ස ශේදයක්ෂ ඇසිණි.. ආපසුහැරී
හැරී ඡද බැලූ හැ්සරිඩ්,
"ඒත් ඔයා ඔයාඡ්ස අම්මා තාත්තා ගැ දැ ගන් ඕඡන්" යයිව පැවසීය. "මම කියන්ඡන්, එයාලා ප්‍රසිද්ධයිව. ඔයා
ප්‍රසිද්ධයිව."

"ඡමොකක්ෂද මඡ්ස - අම්මා තාත්තා ප්‍රසිද්ධයිව? එයාලා ඡකෝ"
"ඔයා දන්ඡ ෑ ... ඔයා දන්ඡ ෑ ..." හැ්සරිඩ් සිය හි ඡක ් අතරින් ඇඟිලි යැ්හඡ්හය, බර සිතුවිල්ලක්ෂ හිතව
හැරී ඡද බලා සිටිඡේය.
"ඔයා කවුද කියලා ඔයා දන් වාද?" ඔහු අව ා ඡේ පැවසීය.
වර් න් හදසිඡේම ඔහුඡ්ස හඬ හමු වූවාක්ෂ ඡමන් හඩතැලීය.
" වත්තන් !" ඔහු අය කඡළේය. "ඔඡහොම ඉන් ර්, මම ඔබට තහ ම් කර වා ඡකොළුවාට ඡමොකුත් කියන්
"යිව කී ය.
වර් න් ඩර් ්ලිට වඩා නිර්භීත මිනිඡ කු වුවද හැග්‍රිඩ් ඡහලු ඡකෝපාවික්ට ඡපනුමට යට වනු ඒකාන්තයිව. හැ්සරිඩ්
කතා කර විට, ඔහුඡ්ස ෑම අිංගයක්ෂම ඡකෝපඡයන් ඡවවුළන් ට විය.
"තමුන් කවදාවත් එයාට කි්හඡ්හ ෑ?" "කවදාවත්ම කි්හඡ්හ ෑ ඩම්බල්ඡඩෝර් එයාට ලියපු ලිවුඡම් ලියලා තිබුඡන්
ඡමොකක්ෂද කියලා?" "මම එත හිටියා" "ඩම්බල්ඡඩෝර් ඒක එයා ලග තිය වා මම බළාඡග හිටියා ඩර් ්ලි! ඡම්
අවුරුදු ගා ම තමුන් ඒක එයාඡගන් හැිංගුවා"
"මඡගන් හැිංගුඡ්හ ඡමො ාද?" හැරී ඇසීය.
" වත්වන් , මම ඔයාට තහ ම් කර වා" වර් න් මාමා භීතිඡයන් කෑගැහුඡ්හය.
ඡපටූනියා ැන්දා ත්‍රා ජ ක අවතාරයක්ෂ දුටුවාක්ෂඡමන් භීතිඡයන් ගල් ගැසු ාය.
"අහ්හ්, උඹලා ඡදන් ාම ගිහිල්ලා ඔය ඔලු ඡදක තම්බාගනිල්ලා" යයිව හැ්සරිඩ් පැවසීය. "හැරී - ඔයා
මායාකාරඡයක්ෂ."
කුටිය තුළ නිහඬ විය. මුහුදු හා සුළිං හම හඩ පමයක්ෂ ඇසිණි.

"මම - ඡමොකක්ෂද?" හැරි ගැ සු
් ඡන්ය.
"මායාකාරඡයක්ෂ, ඇත්තටම" කියා හැග්‍රිඩ් පැවසුඡ්හ, ඡ ෝෆාව මත ඉඳගත්ඡත්ය, එය ශේද කර තව ටිකක්ෂ පහළට
ගිලා බැ ්ඡ ේය. "මම කියන්ඡන්, ඔයාව ටිකක්ෂ පුහුණු කරලා ගත්තම ඔයාඡ්ස අම්මයිව තාත්තයිව එක්ෂක බැලුවාම,
ඡව ඡමො වා ඡවන් ද ඔයා? "මම හිතන්ඡන් ඔයාඡ්ස ලියුම කියව එක ඡහොදයිව."
හැරී අව ා ඡේ කහ පාට වූ ලියුම් කවරය ගැනීමට අත දගු කඡළේය. එහි හරිත තීන්ඡතන් ලිපි ය ලියා තිබිණි. එච්.
ඡපෝටර්, ඡගබිම, පර්වතය මත පැල්පත, මුහුද.. ඔහු එම ලිපිය ඉවතට ඡග ඡමඡ ේ කිඡය්හඡ්හය:
මායාකාරියන්ඡ්ස හ මායාකරුවන්ඡ්ස ඡහෝසවර්් පා ල
ප්‍රධානී: ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝර්
(මර්ලින් කමිටුව, පළමු පිංතිය, විශික්ඨ මායාකාර, ඡවොල්ඡලොක්ෂ ප්‍රධානී, ඡශ්‍රේක්ඨ ම්සවෑම්ේ, ජාතයන්තර
මායාකරුවන්ඡ්ස මාණ්ඩලය)
දයාබර ඡපෝටර් මහතා ඡවත,
ඡහෝසවාර්් ් මායාකාරියන්ඡ්ස හා මායාකරුවන්ඡ්ස පා ලට ඔබ පිළිගනු ලැබ ඇති බව අපි ඔබට දැන්වීමට

කැමැත්ඡතමු. අවශය සියලු ඡපොත් හ උපකරය ලැයිව ්තුවක්ෂ ඇතුලත් කර ඇත..
වාරය ආරම්භ වන්ඡන් ැේතැම්බර් 1 ව දා ඡ්හ.
මිඡ ර්වා මැක්ෂඡගො ගල්

නිඡයෝජය ප්‍රධානී
හැරීඡ්ස හි තුළ ප්‍රශ් වැලක්ෂ පුපුරා ගිය අතර පළමුව ඔහුඡගන් විමසිය යුත්ඡත් කුමක්ෂදැයිව තීරයය කළ ඡ ොහැකි
විය. මිනිත්තු කිහිපයකට පසු ඔහු "ඡමොකද්ද එයාලා, මඡ්ස බකමූයා එ කන් බලා ඉන් වා කිය එඡක්ෂ
ඡත්රුම" යනුඡවන් ඇසීය.
" අඡන් ඡදයිවයඡන්, මට දැනුයිව මතක්ෂ උඡන්" කියා හැ්සරීඩ් කීඡ්හය. අශ්ව කරත්තයක්ෂ තල්ලු කිරීමට ප්‍රමායවත්
බලයකින් තම ළලට අත්ඡලන් ගැසූ ඔහු, තම උඩ කබාඡේ ඇතුළත ාක්ෂකුවකින් බකමූඡයක්ෂ එලියට ඇද

ගත්ඡත්ය. එය ැබෑ, ජීවී, මදක්ෂ අවුල් වූ බකමූඡයකි - තව දගු පිහාටු පෑ ක්ෂ හ පාච්මන්් කඩදාසියක්ෂ ද විය.
ඔහුඡ්ස දත් අතර දව තබාඡග යමක්ෂ එහි ලි්හඡ්හ හැරීට එය උඩු යටිකුරුව කියවීමට හැකි විය.
ආදරණීය මහාචාර්ය ඩම්බල්ඡඩෝර්,
හැරීඡ්ස ලිපිය භාරදුනිමි.
ඡහට එයාඡ්ස බඩු මිලට ගන් ය වා.

කාලගුයය ඉතාම රකයිව. ඔබ ඡහොදන් කියා සිතමි.
හැග්‍රිඩ්
හැග්‍රිඩ් කඩදාසිය වා ඡරෝල් කර, එය බකමූයාට දුන්ඡන්ය, ඌ එය ඡහොඡ් රදවා ගත් අතර, හැග්‍රිඩ් කුයාටුව
තුලට ඌ වීසි කඡළේය. ඔහු ආපසු පැමිය, එය දුරකථ ය ඔ ්ඡ ේ කතා කිරීම තරම් ාමාන්ය ඡදයක්ෂ ඡමන් ආපසු
ඡ ෝෆාඡ්හ වාඩි විය.
හැරී තමා කට විවතත කරඡග සිටිබව සිහිවී ඉක්ෂමනින් එය ව ා ගත්ඡත්ය.
"මම ඡමො ාද කියමින් හිටිඡේ?" හැ්සරිඩ් පැවසුඡ්හය, මුත් ඒ ඡමොඡහොඡත් බිත්තිය අ ළට වී සිටි වර් න්
ගිනිඋදුඡන් ආඡලෝකයට මුහුයලා ඉදරියට පැමිණිඡේ දැඩි ඡකෝපයට පත්ව සිටිඡේය.
"ඔහු යන්ඡන් ැහැ," ඔහු පැවසීය.
හැ්සරීඩ් තරඡහන් පිපිඡරන් ට විය.
"තමුන් වඡ්ස මහ ඡලොකු මගල් ඡකඡ ක්ෂ එයාව වත්ත වා දකින් මම කැමතියිව" ඔහු කීඡ්හය.
"ඡමොඡකක්ෂද?" හැරී උ න්දුඡවන් ඇසීය.
"මගල්" කියා හැ්සරීඩ් පැවසුඡ්හය. "අපි මැජික්ෂ දන්ඡන් ැති අය හඳුන්වන්ඡන් එඡහමයිව. ඔයාඡ්ස රකට ඔයාට
පවුලක්ෂ වඡ්ස ඉන් උඡන් මම දැකපු අතිශයිවන්ම මගල් පවුල එක්ෂක. "

"අපි එයාව ගන් ඡකොට ඔය ජරාවල් වත්වන් , අපි දවුරුවා." වර් න් මාමා කීඡ්හය, "එයාඡගන් ඔය ඡද්වල්
ඈත් කරන් , මායාවල් ඇත්තටම!"
"ඔයා දැ ඡග හිටියා?" හැරී කීඡ්හය. "ඔයා දන් වා මම - මායාකාරඡයක්ෂ කියලා?"
"දන් වා!" ඡපටූනියා ැන්දා ඉදරිපත් විය. "ඇත්තටම අපි දැ ඡග හිටියා! ඡකොඡහොමද අමතක කරන්ඡන්,
මඡ්ස මැරුනු ිංගි? එයාටත් ඔය වඡ්සම ලියුමක්ෂ ලැබු ා. ඔය ඉ ්ඡකෝඡලටම අතුරුදහන් උ ා- එයා හැම
නිවාඩුවකම ඡගදර ආවා. ඡගඹි පිළිම, ඡත් ඡකෝේප බවට හරවපු මීයන්ඡගන් ාක්ෂකු පුරවඡග , ඇය කරපු ඡද්වල්
මම විතරයිව දැක්ෂඡක්ෂ- අද්භූත විකාරකාරියක්ෂ. ඒත් මඡ්ස අම්මටයිව තාත්තාටයිව, අඡපෝ.... ලිලී ඡම්ක, ලිලී අරක,
පවුඡල් මායාකාරියක්ෂ ඉන් එක ගැ එයාලා හරි ආඩම්බර වු ා"
ව ර ග යාවක්ෂ ති ්ඡ ේ එය කීමට සූදා ම් වූඡවකු ඡමන් ඡ්හගඡයන් කියා ඇය ගැඹුරු හු ්මක්ෂ ඇද ැවත ආරම්භ
කළාය..
"එයාට ඉ ්ඡකෝඡල්දී ඡපෝටර් හම්බු ා. ප ්ඡ ේ ඡදන් ා ක ාද බැදලා ඔයාව හම්බු ා... ඇත්තටම ඔයත් ඒ වඡ්සම
අද්භූත විකාර... ඡම් ඡම්... අ ාමා ය ළමඡයක්ෂ කියලා මම දැ ඡග හිටියා.. අන්තිමට ලිලී ගිහින් ඡකොඡහේහරි
පුපුරලා මැරු ම ඔයාව වැටුඡන් අපි ලගට".
හැරී සුදුමැලි වී ගිඡේය. ඔහු යතා තත්වයට ආ වහාම කෑ ගැසුඡ්හය. "පිපිරුවා? ඒත් එයාලා වාහ අ තුරකින්
මැරු ා කියලා ඔයා මට කි්හඡ්හ "
"වාහ අ තුරකින්!" හැග්‍රිඩ් ඡගඡර්හඡ්හය. ඔහු ඡකෝපඡයන් උඩ පැන්ඡන්, ඩර් ්ලින් ආපසු ඔවුන් සිටි මුල්ලටම
විසි විය. "වාහ අ තුරක්ෂ ලිලීවයිව ඡේම් ් ඡපෝටර්වයිව ඡදන් ා මරලා දැම්ඡම් ඡකොඡහොමද? ඡම්ක අපරාධයක්ෂ!
විංචාවක්ෂ! හැරී ඡපොටර් ගැ අඡේ ඡලෝඡක්ෂ හැම දරුඡවකුම දැ ඡග ඉන් ඡකොට එයා තමන්ඡ්ස කතාව දන්ඡන්
ෑ! "
"ඇයිව ඡමොකද උඡන්?" හැරී වහාම විමසුවා.
ඡකෝපය හැග්‍රිඩ් ඡ්ස මුහුඡයන් ගිලිී ගිඡේය. ඔහු හදසිඡේම කලබල විය.
"මම ඡම්ක කියන් කවදාවත් බලාඡපොඡරොත්තු වුඡණ් ැහැ" කියා ඔහු පැවසුඡ්හය. "ඩම්බල්ඡඩෝර් මට
කිය ඡකොට ඔයාව ගන් කරදර ඡවයිව කියලා, මම ඡමඡහම ඡදයක්ෂ හිතුඡ්හ ෑ, අහ්හ්, හැරී, ඡම්ක කියන්
ඡහොදම ඡක ා මමද කියලා මම දන්ඡන් ෑ - ඒත් ඔයාට ඡමොකුත්ම ඡ ොදැ ඡහෝසවාර්් ් යන් බෑ. "

ඔහු ඩර් ්ලි ඡද අප්‍ර න් බැල්මක්ෂ ඡහලීය.
"ඡහොඳයිව, මම ඔයාට කියන් පුළුවන් තරම්ම ඡත්රුම් ගන් වාන්ම් ඡහොඳයිව - හිතට ගන් , මට හැම ඡද්ම
කියන් බැහැ", ඒක... ඒක ඡලොකූ අභිරහ ක්ෂ... "
තත්පර කීපයක්ෂ ගිනි මැලය ඡද බලා සිටි අතර පසුව ඔහු ඡමඡ ේ කීඡ්හ ය: '' ඒක පටන් ගන්ඡන් මම හිතන්ඡන්...
එක පුද්ගලඡයකුඡගන් එයාට කියන්ඡන්- ඒක විශික්ඨයිව. ඒත් එයාඡ්ස ම ඔයා දන්ඡන් ෑ. ඒත් අඡේ ඡලෝඡක්ෂ
හැඡමෝම දන් වා ".
"කවුද?"
"ඡම්කයිව මට එයාඡ්ස ම කියන් බෑ . කවුරුත් ඒක කියන්ඡන් ෑ"
"ඇයිව ැත්ඡත්?"
"අඡන් ඡදවියඡන්... හැරී, මිනි ්සු තවමත් බයයිව." "ආහ්, ඡම්ක අමාරුයිව, බලන් හැරී, එක මායාකාරඡයක්ෂ එයා
රකයිව ... රකයිව, ඔයාට හිතන් පුළුවන් උපරිම තරම් රකයිව ... ජරාම ... රකම ඡකඡ ක්ෂ.. එයාඡ්ස ම.."
හැ්සරීඩ් ඡකළ ගිල්ඡල්ය, මුත් කිසිදු වච යක්ෂ පිට ඡ ොවිය.
"ඔයාට ඒක ලියන් පුළුවන්ද?" හැරී ඡයෝජ ා කඡල්ය.
"බැහැ. අකුරු කියන් බෑ." හරි ඒ ඡවොල්ඩඡමෝ්. "හැග්‍රිඩ් ඡව්හලීය. "මිං ලවා ආඡයත් ඒ ම කියවන් එපා..
ඡකොඡහොම ඡවතත්, මීට අවුරුදු වි ් කට විතර කළින් ඡම් මායාකාරයා, ඡගෝළඡයෝ ඡහොයන් පටන් ගත්තා...
හම්බු ත් එක්ෂක. මහරු බයට,.. තව මහරු එයාඡ්ස බලයට ටිකක්ෂ ආ ා උ ා. එයාලා හරිම දක්ෂකයිව, හැරී .. ඒවා
හරිම අඳුරු කාලවල් හැරී .. විශ්වා කරන්ඡන් කවුද කියලා හිතාගන් බෑ, අඳු න්ඡන් ැති මායාකරුවන්ට හරි
මායාකාරියන්ට සුහදශීලී ඡවන් බෑ .. රක ඡද් සිද්ද වුඡන් .. එයා බලය පැතිරුවා. මහරු එයාට විරුද්ධව ැගී
හිටියා - ඔහු 'එයාලව මරලා දැම්මා' - එක ආරක්ෂශිත තැ ක්ෂ විදහට ඡහෝසවාර්් ් තිේඡේ. ම ඡ ොකිය ඡක ා
ඩම්බල්ඡඩොර්ට විතරයිව බය වුඡන්. ඉතිිං එයා ඉ ්ඡකෝඡල් අල්ලාගන් එන් නිර්භීත උඡන් ෑ. ඒ කාඡළදවත්..
ඡකොඡහොම වු ත්
"එතඡකොට, ඔයාඡ්ස අම්මා තාත්තා මම දැ ඡග හිටපු ඡහොදම මායාකාරයන් හ මායාකාරියන්ඡගන්

ඡදන්ඡ ක්ෂ, ඡහෝසවාර්් ් වල ප්‍රධා ශිකය ායකයා හ ායිවකාව එයාලාඡ්ස කාඡල්! පුදුඡම් කියන්ඡන් මුල්

කාඡල් ම ඡ ොකිය ඡක ා එයාලාව තමන්ඡ්ස පැත්තට ගන් උත් ාහ කඡල් ෑ. ඡගොඩක්ෂ ඡවලාවට අඳුරු
පැත්තට ඡදයක්ෂ කරන් බැරි තරම් එයාලා ඩම්බල්ඡඩොර්ට ඡගොඩක්ෂ මීප ඡවලා හිටපු නි ා ඡවන් ඇති.
" මහරවිට එයා හිතුඡ්හ එයාලට ඒත්තු ගන්වන් පුළුවන් කියලා ඡවන් ඇති... මහරවිට එයා තමන්ඡගන්
ඈත්ඡවලා ඉන් කියලා අ තුරු අඟවන් හිතන් ඇති.කවුරුත් දන්ඡන්, ඔයා ජීවත් වු ගමට හැඡලොවීන්
දව ක මීට අවුරුදු 10 කට විතර කළින් එයා ආවා . ඔයාට එතඡකොට වය අවුරුද්දයිව. එයා ඔයාඡ්ස ඡගදරට
ඇවිත් ..එයා - එයා '' -
හැග්‍රිඩ් හදසිඡේම ඉතා අපිරිසිදු, තිත් වැටුනු ඡල්න්සුවක්ෂ එළියට ඇද ඡහොර ෑවක්ෂ වැනි ශේදයකින් ඔහුඡ්ස ා ය
සීරුඡ්හය.
" මාඡවන් ," ඔහු කීය. "ඒත් ඒක ඡගොඩක්ෂ දුකයිව - ඔයාඡ්ස අම්මයිව තාත්තාවයිව අපි දැ ඡග හිටියා, එයාලා
වඡ්ස ඡහොඳ මිනි ්සු ඡ ොයාගන් බෑ - ඡකොඡහොමහරි ..."
" ම ඡ ොකිය ඡක ා එයාලාව මැරුවා - එතඡකොට, ඡම්ක තමයිව නියම අභිරහ - එයා ඔයාවත් මරන්
උත් ාහ කළා" - "මම හිතන්ඡන් එක්ෂඡකෝ හැමඡද්ම ඉවර කරන් , ැත්තන් ඒ ඡව ඡකොට මර එක එයාට
පුරුද්දට ගිහින්. ඒත්, එයාට ඒක කරන් බැරි වු ා. ඔයාට ඔය ලකුය ළලට ආඡ්හ ඡකොඡහොමද දන් වාද?
ඒක ාමාන්ය කැපීමක්ෂ ඡ ඡවයිව. ඒ බලවත්, පුරු ශාපය ්පර්ශ ඡව ඡකොට ආපු එකක්ෂ. එයා ඔයාඡ්ස අම්මා
තාත්තා ඡගදර හැමඡද්ම වි ාශ කරා - ඒත් ඒක ඔයාට වැඩ කඡළේ ෑ 'ඒ නි ා තමයිව ඔයා ප්‍රසිද්ධ, හැරි .. එයා
මරන් තීරයය කරපු කවුරුවත් ඉතුරු කඡළේ ෑ. හැඡමෝම මරා දැම්මා ඔයාව ඇඡරන් . ඒ කාඡළේ හිටපු දක්ෂශ
මායාකාරඡයෝ මායාකාරිඡයෝ ඡගොඩක්ෂව එයා මැරුවා. මැක්ෂකයිවඡ ෝ ,් ඡබෝන් ්, ප්‍රිඡව් ් - ඔයා බඡබක්ෂ විතරයිව
ඒත් "ඔයා ජීවත් වුයා"
හරිම ඡ්හද ාකාරී ඡදයක්ෂ හැරීඡ්ස ම තුළ සිදුඡවමින් තිඡේ. හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කතාව අව න් ඡවද්දී, ඔහුට ඡකොළ එළිය
හිත අද්විතීය පිපිරුම ැවත වරක්ෂ මතකයට ආ අතර, ඔහු මීට ඡපර සිහිපත් කරද්දීට වඩා පැහැදලිව ඡපණි .
ඔහුඡ්ස ජීවිතඡේ පළමු වතාවට: උ ්, සීතල, කුරිරු හි ා හඩක්ෂ ද මතක්ෂ විය.
හැග්‍රිඩ් කයගාටුඡවන් හැරී ඡද බලා සිටිඡේ ය.
"ඩම්බල්ඡඩෝර් නිඡයෝග කළාම වි ාශ වුනු ඡගදරින් ඔයාව අරන් ආඡ්හ මම. ඡම්ඡගොල්ඡලෝ ලඟට බාර ඡදන් "

"පරය කතා වල බර පටවන් එයාට," වර් න් පැවසුඡ්හ ය. හැරී උඩ ගිඡේය; ඩර් ්ලි එහි සිටි බව ඔහුට අමතක වී
තිබුනි. නිර්භීත වර් න් නි ැකවම වධර්ය ම්පන් වී තිඡේ. ඔහු හැග්‍රිඩ් ඡද බලා සිටිද්දී ඔහුඡ්ස අත් මිට
ඡමළවුඡණ්ය.
"දැන්, මම කිය ඡද් අහන් , ළමයා" යැයිව ඔහු කෑග මින්, "මම පිළිගන් වා ඔයා අමුතු ඡකඡ ක්ෂ, ඡබොඡහෝ විට
ඡහොඳ පාරක්ෂ ගහලා හදන් බැරි ඡදයක්ෂ ෑ- එතඡකොට ඡම් ඔයාඡ්ස ඡදමාපියන් ගැ ත් එඡහමයිව. එයාලා මහ
විකාරකාරඡයෝ, ඒක ගැ කතා ඡදකක්ෂ ෑ. මඡ්ස අදහ එයාලා ැති එක ඡම් ඡලෝඡකට වඩා ඡහොඳයිව - ඡමො ාද
එයාලට ලැබුඡණ්, ඡම් මායාකාරි වර්ග එක්ෂක එකතු ඡවලා - මම හැමඡවඡල්ම බලාඡපොඡරොත්තු උඡන් ඕක, ජරා
අව ා යක්ෂ - - "
මුත් ඒ ඡමොඡහොඡත්දී හැග්‍රිඩ් ඡ ෝෆාඡවන් පිටතට ැගිට ඡගො ් ඔහුඡ්ස කබාය ඇතුළතින් ඡරෝ පැහැති කුඩයක්ෂ
ඇදගත්ඡත්ය. කඩුවක්ෂ ඡමන් එය ඉදරියට දගු ඡකොට, "මම තමුන්ට අ තුරු අඟව වා, ඩර් ්ලි - අන්තිම වතාවට -
තවත් එක වච යක්ෂ හරි කි්හඡවොත් ..."
රැවුල හිත ඡයෝධඡයකු විසින් කුඩයක්ෂ දගුඡකොට කළ තර්ජ යක දී, මාමණ්ඩිඡ්ස නිර්භීතකම ැවත වරක්ෂ
අ ාර්ථක විය; ඔහු බිත්තිය ඡවතට පසු බැ නිහඬ විය.
"එඡහම ඡහොඳයිව" කියා හැ්සරීඩ් පව මින් ැවත ඡ ෝෆාඡ්හ ඉදගත්ඡතන් එය ඡම් වතාඡ්හ බිමටම මතලා විය..
ඡකඡ ේඡවතත්, හැරීට තවත් ප්‍රශ් ගය ාවක්ෂ ඇත.
" මුත් ඡවෝල් - මාඡවන් - මම කියන්ඡන්, ම ඡ ොකිය ඡක ා ට ඡමොකද වුඡන්?"
"ඡහොඳ ේරශ් යක්ෂ, හැරී, එයා අතුරුදහන් වු ා. ඔයාව මරන් උත් ාහ කරපු රාත්‍රිඡේම අතුරුදහන්.. ඔයා තව
තවත් ජ ප්‍රිය උඡන් ඒකයිව.. ඒක තමයිව ඡලොකුම අභිරහ , බලන් ... එයා තව තවත් බලවත් ඡ්හඡග එ ඡකොට
- එයා අතුරුදන් වුඡන් ඇයිව ?
මහරු කිය වා එයා මැරිලලු.. , මම ම් හිතන්ඡන්... කවුද දන්ඡන් එයාඡ්ස ඇතුඡල් මැඡරන් තරම්
මනු ් ඡයක්ෂ හිටියද කියලා. මහරු කිය වා එයා තාම ඉන් වලු, එයාඡ්ස ඡවලාව එ කන්, ඒත්, මම ඒක
විශ්වා කරන්ඡන් ැහැ. එයාඡ්ස පැත්ඡත් හිටපු මිනි ්සු ආපහු අඡේ පැත්තට ආවා. මහරු ඉක්ෂම ට ඡව ්
වු ා. ආපහු එයා එ වා ම් මම හිතන්ඡන් ෑ එයාලට එඡහම කරන් පුළුවන් කියලා.

"අඡපන් වැඩි ඡදඡ ක්ෂ වි ්වා කරන්ඡන් එයා ඡකොඡහේ හරි ඡකොතැ ක හරි එයාඡ්ස බලය අහිමි ඡවලා ජීවත්
ඡව වා කියලා, එයා ඉ ් රහට එන් බැරි තරම් දුර්වලයිව, ඡමොකද එදා ඔයා නි ා ඔයාඡ්ස ඡමො ාහරි ඡහේතුවකට
එයාව වි ා වු ා හැරී.. එදා රෑ එයා ගයන් ගත්ඡත් ැති. ඡමොකක්ෂ හරි ඡදයක්ෂ සිද්ධ වු ා, මම දන්ඡන් ෑ ඒ
ඡමොකක්ෂද කියලා. කවුරුවත්ම දන්ඡන් ැහැ - ඒත් ඔයාඡ්ස ඡමොකක්ෂහරි එයාට විරුද්ධ වු ා.., හරිද. "
හැග්‍රිඩ් හැරී ඡද බැලුඡ්හ උණුසුම් හා ඡගෞරවනීය හැගීමක්ෂ මඟය. හැරී තුටින් හා ආඩම්බර හැඟීමකින් ඉන් වා
ඡවනුවට, ඉතා භයා ක අත්වැරැද්දක්ෂ වී ඇති බවට විශ්වා යකින් සිටිඡේය. මායාකාරඡයක්ෂ? ඔහු? එය ඡකඡ ේ විය
හැකිද? ඔහුඡ්ස ජීවිතය ඩඩ්ලිඡ්ස කරදර මැද ඡගවිණි. ඡපටූනියා ැන්දාඡ්ස හ වර් න් මාමාඡ්ස තාඩ පීඩ
වලින්ම පිරී ගිඡේය. ඔහු ැබැවින්ම මායාකාරඡයක්ෂ ම්, ඔවුන් ඔහුව කබඩ් එඡක්ෂ අගුලු දමා හිර කිරීමට උත් ාහ
කළ හැම විටම ඔවුන් තලඡගොයන් බවට පත් ඡ ොවූඡේ මන්ද? ඔහු වරක්ෂ ඡලෝකඡේ ඡශ්‍රේක්ඨම මායාකාරයා පරාජය
කඡළේ ම්, ඩඩ්ලිට ෑම විටම පාපන්දුවකට ඡමන් ඔහුට පහර දීමට හැකි වූඡේ ඡකඡ ේද?
"හැග්‍රිඩ්" යැයිව ඔහු ඡ මින් කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් ඔයාට වැරැද්දක්ෂ ඡවන් ඇති. මම හිතන්ඡන් ෑ මම
මායාකාරඡයක්ෂ කියලා."
ඔහු පුදුමයට හැග්‍රීඩ් සි ා ඡ න් ට විය.
" මායාකාරඡයක්ෂ ඡ ඡවයිව....?? බය වුයාම, ැත් ම් තරහ ගියාම ඡමො වත්ම කරලා ෑ?"
හැරී ගින් ඡද බැලීය. ඔහු ඒ ගැ සිතා බැලීය ... ඔහුඡ්ස ැන්දා හ මාමා මඟ ඡකෝපාවික්ට වූ ෑම විටම
අමුතු ඡද්වල් සිදු විය, හැරී , ඔහු ඡකෝපයට පත්වූ විට ඩඩ්ලිඡ්ස කල්ලිය විසින් ලුහුබැඳ එ විට ඡකඡ ේ ඡහෝ
ක්‍රමයකින් එයිවන් ඡව තක ගිඡේය. ඡකොණ්ඩය ඡකොටටම කපා පා ලට යැවීමට තැත් කළ විට ඔහුට එය එක
රැයකින් ැවත වර්ධ ය කර ගැනීමට හැකි විය. අන්තිම වතාවට ඩඩ්ලි ඔහුට පහර දුන් විට... ඔහු පළිගත්ඡත්
ැත්ද, ඔහු ඡ ොසිතාම ...? ත්තුවත්ඡත්දී ර්පයා ඔහුඡවත නිදහ ් කිරීඡමන් පළිගත්ඡත්ය..
හැරී හැග්‍රිඩ් ඡද සි ා මුහුණින් බල විට, හැග්‍රිඩ් ඔහු ඡද ප්‍ර න් ව බලා සිටිඡේය.
"දැක්ෂකද?" හැග්‍රීඩ් පැවසීය. "හැරී ඡපොටර්, මායාකාරඡයක්ෂ ඡ ොඡවයිව - බලන් ඉන් ඡකෝ , ඔයා ඡහෝසවාර්් ් වල
හරියට ප්‍රසිද්ධ ඡවයිව."
ඒත් වර් න් මාමා ට කින් ඡතොරව පරාද වීමට කැමති වූඡේ ැත.
"මම ඔයාට කි්හවා ඡන්ද එයා යන්ඡන් ෑ කියලා?" ඔහු පිම්ඡේය. "එයා ්ඡටෝන්ඡ්හල් උ ් පා ලට ය වා,
ඒකට එයා මට ගරු කරයිව. මම ඔය ලියුම් ඔක්ෂඡකොම කිඡය්හවා.. එයාට ඔය කුණු ක ළ අවශය ෑ - මන්තර
ඡපොතුයිව මායා යශ්ටියිව - -"

"එයා යන් කැමති ම්, ඔයා වඡ්ස තඩි මගල් ඡකඡ ක්ෂට එයාව වත්වන් බෑ" කියා හැ්සරිඩ් ඡගඡර්හඡ්හය.
"ලිලී ඡගයිව ඡේම් ් ඡපෝටර්ඡගයිව පුතා ඡහෝසවාර්් ් ය එක වත්වන් ! පි ්සුද. එයා උපන් දා ඉඳලම එයාඡ්ස
ම ප්‍රසිද්ධයිව. එයා ඡලෝකඡේ මායා වලට තිය ඡහොඳම ඡශ්‍රේක්ඨතම පා ලට යන්ඡන්. අවුරුදු හතක්ෂ එයා තමන්
ගැ දැ ගනීවි. ඡව කටත් එක්ෂක එයා තමාඡ්සම වර්ගඡේ ළමයිව එක්ෂක ඉඡග ගනීවි, ඡහෝසවාර්් ් වල හිටපු
ඡහොදම ායකයා ඡවච්ච ඇල්බ ් ඩම්බල්...'
"මම වියදම් කරන්ඡන් ෑ අබලන් ඡවච්ච ාකි ඡමෝඩඡයකුට එයාට මායා ක්‍රම උගන්වන් !" වර් න් මාමා
කෑගැසුඡ්හය.
එඡහත්, අව ා ඡේ ඔහු දුරදග ඡගො ් තිඡේ. හැග්‍රිඩ් ඔහුඡ්ස කුඩයත් දගුකරඡග , ඔහුඡ්ස හි වටා කරකවමින් කෑ
ගැසුඡ්හය, "කවදාවත්," ඔහු ගිගුරුඡ්හය, "ඇල්බ -් ඩම්බල්ඡඩොර්ට- අපහා - කරන් - එපා!"
ඔහු කරකවමින් සිටි කුඩය පහත් කර ඩඩ්ලි ඡද ට දගු කඡළේය - දම් පැහැ ආඡලෝකයක්ෂ විහිදනි, රතිඤ්ඤා
පුපුරන් ාක්ෂ වැනි ශේදයක්ෂ ඇති විය. ඊළඟ තත්පරඡේ ඩඩ්ලි උඩපනිමින් ඡ්හද ාඡවන් ටමින් සිටි අතර ඔහුඡ්ස
දෑත් තම මහත ප ් ට තද කරඡග සිටිඡේය. ඔහු පිටුප හරවා ඡපන්ව විට, කැරකු ඌරු වලිගයක්ෂ ඔහුඡ්ස
කලි ඡම් පිටුප සිදුරකින් එළියට පැ තිබුණි.
වර් න් මාමා කෑගහන් ට විය. ඔහු ඡපටූනියා ැන්දා හ ඩඩ්ලි අඡ ක්ෂ කාමරයට තල්ලු කර, පිටුප හැරී හැග්‍රීඩ්
ඡද අව න් දවාල බැල්මක්ෂ ඡහලා කාමරය තුළට ඡගො ් ඡදොර ව ා ගත්ඡත්ය.
හැග්‍රීඩ් තම කුඩය ඡද බලා ඔහුඡ්ස රැවුල කැසුඡ්හය.
"මම ඡක්ෂන්ති ගන්ඡන් ැතිව ඉන් තිේඡේ," ඔහු දුක්ෂවුණි "ඒත් ඒක වැඩ කඡර් ෑ. මම හැදුඡ්හ එයාව ඌඡරක්ෂ
කරන් , ඒත් අඩුවක්ෂ ෑ. එයා ඡකොඡහොමත් ඌඡරක්ෂ වඡ්සඡන්. "
ඔහු ඔහුඡ්ස පඳුරුවැනි ඇහිබැම යටින් හැරී දහා බැලුඡ්හය.
"ඔයා ඡම් ගැ ඡහෝසවාර්් ් වල ඉන් කාටවත් කියන්ඡන් ැත්තන් මම ඔයාට යයගැතියිව." "මම - ආහ් - මට
මායාවල් කරන් තහ ම්, හරියටම කි්හඡවොත්", මට ටිකක්ෂ කරන් ඉඩ දීලා තිඡයන්ඡන්, ඔයාව ඡහොයාගන් යිව
ලියුම් භාර ඡදන් යිව විතරයිව" - මට ඡම් වැඡඩ් භාරඡදන් ඡලොකුම ඡහේතුවක්ෂ ඒක."
"ඇයිව ඔයාට මැජික්ෂ කරන් තහ ම්?" හැරී ඇසුඡ්හය.

"ඔහ්, ඡම්කයිව - මම ඡහෝසවර්් ් වල ඉන් ඡකොට මාව ඡ රපළා දැම්මා, ඇත්තම කිය වා ම්, මඡ්ස තුන්ඡවනි
අවුරුද්ඡද් දී එයාලා මඡ්ස යශ්ටිය කැඩුවා, ඒත් ඩම්බල්ඡඩෝර් මට ඉන් ඉඩ දුන් ා. ඩම්බල්ඡඩෝර් ඡහොඳ
මනු ් ඡයක්ෂ ".
"ඇයිව ඔයාව ඡ රපුඡ්හ?"
"ආහ් අපට ඡහොදටම පරක්ෂකුයිව. ඡහට දවඡ ේ අපට ඡගොඩක්ෂ වැඩ තිඡය වා" යයිව හැග්‍රීඩ් ශේද ගා කීඡ්හය. "ඡහට
ගරයට යන් ඕඡන්, ඔක්ෂඡකොම ඡපොත් එඡහම ගන් ඕඡන්."
ඔහු ඔහුඡ්ස ඝ කළු පැහැති ඡකෝ් එක ඉවත් ඡකොට හැරි ඡවත විසි කඡළේය.
"ඔයාට ඕක ඇතුඡල් ඉන් පුළුවන්," ඔහු පැවසීය. "ටිකක්ෂ ඡහළවු ාට ග න් ගන් එපා," මම හිතන්ඡන් ඒඡක්ෂ
ාක්ෂකුවක ඡපොඩි මීඡයෝ වගයක්ෂ ඉන් වා."
ප ්ඡවනි පරිච්ඡේදය
ඩයගන් ඇලී
හැරී පසුදා උඡද්ම අවද විය. ඉරඑළිය වැටී ඇති බව කිවහැකි උ ත් ඔහු ඇ ් තදන් පියා ඡග සිටිඡේය.
"ඒක ී යක්ෂ", ඔහු තමාට තදන් කියාගත්ඡත්ය. "මම ීඡ න් දැක්ෂකා හැග්‍රිඩ් කියලා ඡයෝදඡයක්ෂ ඇවිත් මට
කිවුවා මම මායාකාරඡයක්ෂ, මම මායා ඉ ්ඡකෝඡල්කට ය වා කියලා. මම ඇ ් ඇරිඡයොත් ඡගදර මඡ්ස කබඩ් එඡක්ෂ
ඇහැඡරයිව."
එක්ෂ වරම හයිවඡයන් ත්ටුකර ශේදයක්ෂ ඇසිණි.
ඡපටූනිය ැන්දා ඡදොරට ගහ ද්ඡද්, හැරී සිතුඡ්හය. ඔහුට දුක සිතිණි. ඒත් ඔහු තවමත් ඇ ් ඇරිඡේ ැත. ඒ
ී ය ඡබොඡහෝ සුන්දර ී යක්ෂ විය.
ටක්ෂ. ටක්ෂ. ටක්ෂ
"හරි හරි" හැරී ඡකදරුඡ්හය, "මම ැගිටි වා."

ඔහු සිටගනිද්දී හැග්‍රිඩ්ඡ්ස බරැති කබාය බිමට වැටුණි. පැල්පත හිරු එළිඡයන් පිරී තිබුනු අතර කුයාටුව අව න් වී
තිබිණි. කඩා වැටුණු ඡ ෝෆාව මත හැග්‍රිඩ් නිදා සිටිඡේය. බකමූඡයක්ෂ තම නියඡපොතු වලින් ජඡන්ලයට ත්ටු
කරමින් සිටිඡේය, ඌ තම ඡහොඡටන් පුවත්පතක්ෂ රදවාඡග සිටිඡේය.
හැරී වහා සිටගත්ඡත් තුටින් පිරුඡණ්ය. තම සිරුර තුල බැලුමක්ෂ පිම්ඡබන් ාක්ෂ ඡමන් ඔහුට දැනුනි. ඔහු වහා
ජඡන්ලය ඡවත ඡගො ් එය විවතත කඡළේය. බකමූයා වහා ඇතුළට පියඹා ඡගො ් නිදා සිටි හැග්‍රිඩ් මත පත්තරය අත
හැරියත් ඔහු අවද වූඡේ ැත. බකමූයා ඉන්පසු බිම ව ා ඔහුඡ්ස කබායට ඡකටීමට පටන් ගත්ඡත්ය.
"එඡහම කරන් එපා."
හැරී බකමූයාව එළවීමට උත් ාහ කළත් ඌ උඡ්ස ඡහොට එකට ග ා හැරීඡවත ශේද කර ැවතත් කබායට පහර
දීමට පටන් ගත්ඡත්ය.
"හැග්‍රිඩ්!" හැරී ශේද ගා කතා කඡළේය. "ඡමන් බකමූඡයක්ෂ"
"ඌට ඡගවන් ," හැග්‍රිඩ් ඡ ෝෆාඡ්හ අඡ ක්ෂප හැරුඡණ්ය.
"ඡමොකක්ෂ?"
"ඌට පත්තඡර් ඡග ාවට ඡගවන් ඕඡන්,' . ාක්ෂකුවල බලන් ." හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කබාය ාක්ෂකු වළින්ම තැනූවක්ෂ
ඡමන් විය - යතුරු කැරළි කීපයක්ෂ, ඡගොලුඡබලි රාක්ෂක, නූල් ඡබෝල, ඡපපර්මින්් කුරුමිණියන්, ඡත් පැක්...
අන්තිඡම්, හැරී අමුතු විදඡහේ කාසි ඡතොගයක්ෂ එළියට ඇද ගත්ඡත්ය.
"එයාට ක්ෂ ් ් පහක්ෂ ඡදන් ," හැග්‍රිඩ් නිදමඡත් කීය.
"ක්ෂ ් ?් "
"ඡපොඩි තඹ පාට ඒවා."
හැරී කුඩා තඹ පැහැ කාසි පහක්ෂ ගයන් කඡළේය, බකමූයා කකුල දගු කඡළේය. එහි බැද තිබූ කුඩා පසුම්බියට හැරී
කාසි පහ දැම්ඡම්ය. ඌ ඉන්පසු විවතතව තිබූ ජඡන්ලඡයන් පියඹා ගිඡේය.

හැග්‍රිඩ් මහ හයිවඡයන් ඈනුමක්ෂ ඇරිඡේය, අවද වී අත පය දග හැරිඡේය.
"ඡහොදයිව හැරී, අද ඡගොඩක්ෂ ඡද්වල් කරන් තිය වා, ලන්ඩන් වලට ගිහින් ඔයාට ඉ ්ඡකෝඡලට ඕඡන් ඔක්ෂඡකොම
ඡද්වල් ගන් ඕඡන්."
හැරී මායා කාසි ඒ ඡම් අත හරවමින් ඒවා ඡද බළමින් සිටිඡේය. එක්ෂවරම ඔහුඡ්ස සිතට ආ අදහ ක්ෂ ඔහු තුල පිරී
තිබූ තුට ැති කරන් ට විය .
"අම් - හැග්‍රිඩ්?"
"ම්ම්?" , හැග්‍රිඩ් තම විශාල බූ් ් අදමින් ඇසීය
"මඡ්ස ලග ල්ලි ැහැ - ඔයාට මතකඡන් ඊඡේ රෑ වර් න් මාමා කියපු ඡද්... එයා මට මැජික්ෂ ඉඡග ගන්
වියදම් කරන්ඡන් ෑ."
"ඒ ගැ දුක්ෂ ඡවන් එපා," හැග්‍රිඩ් කීය, ඔහු සිටඡග තම හි කැරකුඡ්හය. "ඔයා හිතන්ඡන් ඔයාඡ්ස ඡදමාපිඡයෝ
ඔයාට ඡමො වත් ඉතුරු කඡළේ ෑ කියලද?"
"ඒත් එයාලඡ්ස ඡගදර වි ාශ වු ා ම් - - "
"එයාලා තමන්ඡ්ස රත්තරන් ඡගදර තියාගත්ඡත් ෑ, ඡකොල්ඡලෝ! ෑ, අඡේ පළඡවනි ැවතුම ග්‍රින්ඡගෝ .්
මායාකරුවන්ඡ්ස බැිංකුව. ඡ ොඡ ේජ ් එකක්ෂ කන් , ඒවා ඡහොදටම සීතල ඡවලා ෑ- තව ඔයාඡ්ස බර්ත්ඡඩ් ඡක්ෂක්ෂ
කෑල්ලක්ෂ දුන්ඡ ොත් මම එපා කියන්ඡ ත් ෑ."
"මායාකාරයිවන්ට බැිංකුත් තිය වාද?"
"එකයිව තිඡයන්ඡන්. ඒඡක්ෂ ම ග්‍රින්ඡගෝ .් කුරුමි්ඡටෝ තමයිව ඒඡක්ෂ වැඩ කරන්ඡන්."
හැරීඡ්ස අඡත් තිබුනු ඡ ොඡ ජ

ේ ් කෑල්ල අතහැරුඡන්ය.
"කුරුමි්ඡටෝ?"

"ඔ්හ - ඒක මිංඡකොල්ල කන් හිතන් ම් පි ්ඡ ක්ෂම ඡවන් ඕඡන්, මම ඔයාට එකක්ෂ කියන් ම්. කුරුමි්ඡටෝ
එක්ෂක ම් පැටඡලන් එපා හැරී. ග්‍රින්ඡගෝ ් කියන්ඡන් ඕඡ ම ඡදයක්ෂ තියන් පුළුවන් ආරක්ෂශිතම තැ -
මහර විට ඡහෝසවාර්් ් ඇරු ම එත තමයිව. ඒ ඡකොඡහොම උ ත් මම ඩම්බල්ඡඩෝර් ඡවනුඡවන් ග්‍රින්ඡගෝ ්
යන් ඕඡන්. ඡහෝසවාර්් ් වල වැඩකට." හැග්‍රිඩ් ආඩම්බර ඡවමින් කීය. "එයා ාමා යඡයන් ඡගොඩක්ෂ වැදගත්
වැඩ ඡදන්ඡන් මට තමයිව. ඔයාව ගන් එක, ග්‍රින්ඡගෝ ් වලින් ඡදයක්ෂ ගන් එක- එයා දන් වා මාව විශ්වා
කරන් පුළුවන් කියලා."
"ඔක්ෂඡකොම ගත්තද'? හරි එඡහ ම්, යමු."
හැරී හැග්‍රිඩ් පිටුපසින් පැල්පඡතන් එලිඡේ පර්වතය ඡවත ගිඡේය. අහ ඡබොඡහෝ පැහැදලි වූ අතර මුහුද හිරුරැසින්
බැබලුඡන්ය. වර් න් මාමා කුළියට ගත් ඡබෝ්ටුව තවමත් එහි තිබූ අතර එහි අඩිඡේ වතුර පිරී තිබිය .
"ඔයා ඡකොඡහොමද ඡමඡහට ආඡ්හ?" තව ඡබෝ්ටුවක්ෂ ඡ ොයා වටපිට බළමින් හැරී ඇසීය. "පියාඹලා," හැග්‍රිඩ් කීය.
"පියාඹලා?"
"ඔ්හ - ඒත් අපි ඡම්ඡක්ෂ යමු. දැන් ඔයාව ගත්ත නි ා මට මැජික්ෂ කරන් තහ ම්."
ඡදඡද ාම ඡබෝ්ටුඡ්හ වාඩි විය, හැරී තවමත් හැග්‍රිඩ් ඡද බලාඡග ඔහු පියාඹ අයුරු මවාගැනීමට උත් ාහ
කඡළේය.
"ඡමඡහම පහුරු ගා එක ම් හරි ලැේජාවක්ෂ වඡ්ස," හැරී ඡද ඡහොරැහින් බළමින් හැග්‍රිඩ් කීය. "මට ටිකක්ෂ -
ටිකක්ෂ ඡ්හඡ්ස වැඩි කරන් පුළුවන්. ඔයාට ඡහෝසවාර්් ් වලද ඒ ගැ ඡමොකුත් ඡ ොකියා ඉන් පුළුවන්ද?"
"ඇත්තටම මම කියන්ඡන් ෑ ," තව මායාවක්ෂ බැලීඡම් ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් හැරී කීඡ්හය. හැග්‍රිඩ් ැවතත් ඔහුඡ්ස
ඡරෝ පාට කුඩය එළියට ඡග , ඡදපාරක්ෂ ඉන් ඡබෝ්ටු බදට ත්ටු කඡළන්, ඔවුන් ඡ්හගඡයන් ඡගොඩබිම ඡද ට
ඇදීයන් ට විය.
"ඇයිව ග්‍රින්ඡගෝ ් ඡකොල්ලකන් ම් පි ්ඡ ක්ෂ ඡවන් ඕඡන් කි්හඡ්හ?" හැරී ඇසීය.
"බන්ධ හ මායාවන්," පත්තරය දගහරි ගමන් හැග්‍රිඩ් කීය. "එයාලා කිය වා එඡහේ අධි ආරක්ෂශිත ඡ ේේපු
රකින් මකඡරක්ෂ ඉන් වාලු. අනික ආපහු එන් පාර ඡහොයාගන් ත් ඕඡන් - දන් වාද ග්‍රින්ඡගෝ ් ලන්ඩන්

වලට යටින් හැතේම සියගා ක්ෂ දුරට තිය වා. ඡපොඡළොවට ඡගොඩාක්ෂ ඇතුලින් විහිදලා තිඡයන්ඡන්. ඡමො ාහරි
ඡදයක්ෂ ඡහොරකම් කළත් ආපහු පාර ඡහොයාඡග එන් කළින් බඩගින්ඡන්ම මැඡරයිව."
හැග්‍රිඩ් "ද පතා දවැසිය" පත්තරය කියව අතඡර් හැරී ඒ ගැ තවත් කල්ප ා කඡළේය. වර් න් මාමාඡගන් හැරී
ඉඡග ගත් ඡදයක්ෂ වූඡේ කල්ප ා කර අය තනියම සිටීමට කැමති බවයිව. ඒත් හැරීට එය ඉතා අපහසු විය. ඡම්
තරම් ප්‍රශ් ඡතොගයක්ෂ ඔහුඡ්ස සිඡත් කවදාවත් ඡ ොතිබිණි.
"මැජික්ෂ අමාතයාිංශය හැමදාම ඡමොකක්ෂ හරි අවුල් කර වා," පිටුවක්ෂ ඡපරල අතඡර් හැග්‍රිඩ් ඡකදරීය.
"මැජික්ෂ වලටත් අමාතයාිංශයක්ෂ තිය වාද?" තමන්ව වතාගත ඡ ොහැකිව හැරී ඇසීය.
"අඡපොයිව ඔ්හ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "එයාලාට ඇත්තටම ඕඡන් උ ා ඩම්බල්ඡඩෝර්ව ඒඡක්ෂ ඇමති කරන් , ඒත් එයා
කවදාවත් ඡහෝසවාර්් ් දාලා යන්ඡන් ෑ, ඉතින් වය ක ඡකොඡ ෝලිය ් ෆේට ඒ ර ් ාව හම්බු ා. ඉතිිං එයා
හැමදාම ඩම්බල්ඡඩෝර්ඡගන් උපඡද ් ඉල්ලලා බකමූඡයෝ එව වා."
"ඒත් මැජික්ෂ අමාතයාිංශයක්ෂ ඡමො ාද කරන්ඡන්?"
"ඇත්තටම එයාලාඡ්ස ප්‍රධා ම වැඡඩ් ඡම් ඡලෝඡක්ෂ මායාකාරඡයෝ මායාකාරිඡයෝ ඉන් වා කිය එක මගල්
ලාඡගන් හිංග එක."
"ඇයිව?"
"ඇයිව? අඡපොයිව, හැරී, හැඡමෝටම එයාලාඡ්ස ප්‍රශ් වලට මායාවලින් උත්තර ඕඡන් ඡවයිව. ෑ ෑ, අපි ඡව ම ඉන්
එක තමයිව ඡහොදම."
ඒ ඡමොඡහොඡත්දීම ඡබෝ්ටුව වරායට පැමිය බැම්ඡම් ඡ මින් වැදුඡන්ය. හැග්‍රිඩ් තම පුවත්පත හකුළාගත්ඡත්ය.
ඡදඡද ාම ගල් ඇතිරූ අඩිපාර දඡ්ස පැමිය මහපාරට ඡ ේන්දු වූහ.
ඔවුන් ඡදඡද ා පාර දඡ්ස ැවතුම්පලට එ අතඡර් මග ය සියලුඡද ා ැවතී හැග්‍රිඩ් ඡද බලා ඉන් ට විය.
හැරී සිතුඡ්හ ඒ ගැ කාටවත් වරදක්ෂ කිව ඡ ොහැකි බවයිව. ඔහු අඡ ක්ෂ ඕ ෑම ඡකඡ කුට වඩා ඡදගුයයක්ෂ උ
වූවා පමයක්ෂ ඡ ොව, ැවතුම්පල මීටර් වැනි ම්පූර් ඡයන්ම ාමා ය ඡද්වල් ඡපන් මින් ද්ඡදන් කිඡය්හඡ්හය.
"අරක දැක්ෂකද හැරී? මගල් ලා ී මව ඡද්වල්. ඡහහ්"

"හැග්‍රිඩ්," එකටම යාමට ඡ මින් දුවමින් හතිදම අතඡර් හැරී කතා කඡළේය, "ඔයා කි්හවද ග්‍රින්ඡගෝ ් වල මකරු
ඉන් වා කියලා?"
"ඔ්හ, එඡහම තමයිව එයාලා කියන්ඡන්" හැග්‍රිඩ් පැවසීය "ඡශහ්, මම කැමති මකඡරකුට."
"ඔයා කැමති එඡකකුට?"
"මම ලමඡයක්ෂ කාඡල් ඉදලාම මට එඡකක්ෂ ඕඡන් උ ා - ඔන් අපි ආවා."
ඔවුන් ැවතුම්පළට පැමි තිබිණි. ලන්ඩන් වලට තව වි ාඩි පහකින් දුම්රියක්ෂ යාමට නියමිතය. හැග්‍රිඩ් කිය
විදහට ඔහුට "මගල් ල්ලි" ගැ ඡත්ඡරන්ඡන් ැති නි ා ඔහු ටික් ගැනීමට ඡ ෝ්ටු ටික හැරීට දුන්ඡන්ය.
ඡකෝච්චිඡේදී මිනිසුන් ඡපරටත් වඩා ඔහු ඡද බලාසිටින් ට විය. හැග්‍රිඩ් ආ ඡදකක්ෂ අල්ලාඡග වාඩි වී කැ රි
- කහ පැහැ ර්ක ් ඡටන්් ඡරද්දක්ෂ වැන් ක්ෂ ඡගොතන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
"තාම ඔයාඡ්ස ලියුම තිය වද හැරී?" ඔහු ඡගොත අතඡර් ඇසුඡ්හය. හැරී පාච්මන්් ලියුම් කවරය තම
ාක්ෂකුඡවන් එළියට ගත්ඡත්ය.
"ඡහොදයිව," හැග්‍රිඩ් කීය. "ඔත ඔයාට ඕඡන් කර හැමඡද්කම ලැයිව ්තුවක්ෂ ඇති."
හැරී කළින් රාත්‍රිඡේ ඡ ොදුටු ඡදවැනි ඡකොළයක්ෂ දග හැරිඡේය:
මායාකරුවන්ඡ්ස හ මායාකාරියන්ඡ්ස ඡහෝසවාර්් ් පා ල
නිළ ඇඳුම්
පළමු අවුරුද්ඡද් සිසුන්ට අවශය දෑ
1. තනිපැහැ වැඩ කබා ක්ටල තු ක්ෂ (කළු)

2. දහවල් ඇදීමට තනිපැහැ උල් ඡතොේපියක්ෂ (කළු)

3. ආරක්ෂශිත අත්වැසුම් ක්ටලයක්ෂ (මකරවැ ්ම ඡහෝ ඊට මා )
4. එක්ෂ හිම කබායක්ෂ (කළු, රිදී නිමාඡවන් යුත්)
සියළුම සිසුන්ඡ්ස ඇදුම්වල මග ා තිබිය යුතු බව කරුයාඡවන් ළකන් .
පාඨමාලා ඡපොත්
1.) සියළුම සිසුන්ට පහත ලැයිව ්තුඡ්හ ඇති ඡපොත් වලින් එක බැගින් තිබිය යුතුය:
2.) ම්මත මන්තර ඡපොත (එක ව ර) - මිරැන්ඩා ඡගොශා්හක්ෂ
3.) මායා ඉතිහා ය - බැතිල්ඩා බැ්සඡශෝ
4.) මායාමය සිද්ධාන්ත - ඇඩල්බර්් වැෆ්ලින්්ස
5.) රූපාන්තරයය දහා ආරම්භකයන්ට උපඡද ් - එඡමටික්ෂ ්විච්

6.) මායා ඡබඡහත් පැළෑටි හ පු ් වර්ග දහ ක්ෂ - ෆයිවල්ලිඩා ්ඡපෝර්
7.) මායා ඡකටුම්පත් හ ඖකධ ිංඡයෝජ - ආර්ඡ ේනිය ් ජි්සගර්
8.) උත්කතශ්ඨ මතගයිවන් හ ඔවුන් ඡ ොයන්ඡන් ඡකොඡහේද - නිඡව් ක

් ැමැන්ඩර්
9.) අදුරු බළඡ්හග: ්වඅරක්ෂශක උපඡද ් -ක්ෂඡවන්ටින් ට්‍රිම්බල්
අඡ කුත් උපකරය
යශ්ටිය, කල්ඡද්රම (වාඡන්, ම්මත ප්‍රමා ය 2) ක්ටලයක්ෂ
වීදුරු ඡහෝ පුළිගු කුේපි

දුරදක්ෂ ා ක්ටලයක්ෂ
පිත්තල තරාද
සිසුන්ට බකමූඡයක්ෂ ඡහෝ පූඡ ක්ෂ ඡහෝ ඡගයිවඡගම්ඡබක්ෂ රැඡග ආ හැක.
පළමු ව ර සිසුන්ට පියාඹ ඡකොසු තහ ම් බව ඡදමාපියන්ට දැනුම් ඡදන්ඡ මු.

"අපිට ඡම් ඔක්ෂඡකොම ලන්ඩන් වලින් ගන් පුළුවන්ද?" හැරී මහත් පුදුමයට පත්විය.
"ඔයා යන් ඕඡ ඡකොඡහටද කියලා දන් වා ම් පුළුවන්," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
හැරී මින්ඡපර කවදාවත් ලන්ඩන් ඡගො ් තිබුඡන් ැත. හැග්‍රිඩ් යන්ඡන් ඡකොඡහද යන් දන් ා බව ඡපනු ත්, ඔහු
අනිවාර්‍යඡයන් ාමා ය පරිද එහි යාමට පුරුදු වී සිටිඡේ ැත. ඔහු ඡපොඡළොව යට ටික් ඡද තැ දී හිරවු අතර,
ඡකෝච්චිය ඉතා ඡ මින් ය බව හ එහි ආ ඉතා කුඩා බව කියමින් ශේද ගා මැසිවිලි කියන් ට විය.
"අඡන් මන්දා ඡම් මගල්ලා ඡකොඡහොම මැජික්ෂ ැතුව ඡම්වා කරගන් වාද කියලා," ඔවුන් කඩ ාේපු වලින් පිරුනු
පාරක්ෂ ඡවත කැඩුනු විදුලි ඡ ෝපා යකින් ඉහළට ය අතඡර් ඔහු කීය.
හැග්‍රිඩ් ඉතා විශාල වූඡයන් ඔහු පහසුඡවන් මිනිසුන් එහාට ඡමහාට කඡළේය; හැරීට කරන් ට තිබුඡන් ඔහුඡ්ස
ළඟින්ම ඔහුට පිටුපසින් ගමන් කිරීම පමණි. ඔවුන් ඡපොත් කඩ හ ිංගීත ාේපු පසු කඡළෝය, තව හැම්බර්ගර් කඩ
හ සි මාහල් පසුකඡළෝය. ඒත් ඒ කිසිම තැ ක්ෂ මායා යශ්ඨි විකු බවක්ෂ ඡපඡ න් ට තිබුඡන් ැත. ඡමය
ම්පූර් ඡයන්ම ාමා ය මිනිසුන්ඡගන් පිරීගිය ාමා ය මාවතක්ෂ විය. ඇත්තටම ඡමහි ැතපුම් ග ක්ෂ
ඡපොඡළොව යට රත්තරන් කදු ඡගොඩග ා ඇත්ද? ඇත්තටම මන්තර ඡපොත් හ මායා ඡකොසු විකුය ාේපු තිඡේද?
ඡම් සියල්ල ඩර් ්ලිලා විසින් අටවපු මහා විහිලුවක්ෂ විය හැකිද? ඩර් ්ලිලාට කිසිම ිංඡ්හද හැගීමක්ෂ ැතිබව හැරී
දැ සිටිඡේ ැත් ම්, එඡ ේද සිතන් ට ඉඩ ත්බිණි; ඒ ඡකොඡහොම උ ත් , හැග්‍රිඩ් ඡම් ඡව ඡතක්ෂ කියූ සියල්ල
විශ්වා කළ ඡ ොහැකි උ ත්, හැරීට ඔහු විශ්වා කර වා හැර ඡව මගක්ෂ ඡ ොවීය.
"ඡම්ක තමයිව තැ ," හැග්‍රිඩ් එක්ෂ තැ ක ැවතී කීඡ්හය, "කාන්දුව කල්ඡද්රම. ඒක ඡගොඩක්ෂ ප්‍රසිද්ධ තැ ක්ෂ."
එය ඉතා කුඩා අපිරිසිදු තැබෑරුමක්ෂ විය. හැග්‍රිඩ් ඇගිල්ල දගුකර ඡපන්වූඡේ ැත් ම් හැරී එය දකින්ඡන් ැත, හැරී
එය එහි තිඡබනු දැක්ෂඡක්ෂම ැත. ඡ්හගඡයන් ඇවිද මිනිසුන් ඒ දහා බැලුඡ්හවත් ැත. එක්ෂපඡ ක ඇති විශාල
ඡපොත් කඩඡයන් අනික්ෂ ප ඇති ිංගීත තැටි කඩයට ඔවුන්ඡ්ස ඇ ් ලි ් ා ගිඡේ ඒ අතර පිහිටි "කාන්දුව
කල්ඡද්රම" ඡකොඡහොමටවත් ඡ ොඡපඡ ඡල ය. ඡකොඡහොම උ ත්, හැරීට සුවිඡශේක ඡල දැනුඡන් එය
ඡපඡ න්ඡන් හැරීට හ හැග්‍රිඩ්ට පමයක්ෂ බවයිව. ඔහු ඒ ගැ යමක්ෂ කීමට ඡපර හැග්‍රිඩ් ඔහුව ඇතුළට රැඡග
ආඡ්හය.
ප්‍රසිද්ධ තැ ක්ෂ වූවත්, එය ඉතා අඳුරු හ අපිළිඡවල විය. ඉතා කුඩා වීදුරුවල ඡශරී ඡබොමින් මහලු කාන්තාවන්
කිහිපඡදඡ ක්ෂ මුල්ලක සිටිති. ඉන් එක්ෂ අඡයක්ෂ දගු පයිවේපයක්ෂ උරමින් සිටී. උ ් ඡතෝපියක්ෂ පැළද කුඩා මිනිඡ ක්ෂ
මදක්ෂ ත්ටය ඇති දත් වැටුනු ඡවොල් ් ඡගඩියක ඡපනුම ඇති තැබෑරුම්කරු මග කතා කරමින් සිටී. සිහින්
හඩින් වූ කතාබහ ඔවුන් ඇතුල් වීමත් මග තර විය. සියල්ඡලෝම හැග්‍රිඩ් හදු බව ඡපඡ න් ට විය; ඔවුන්
ඔහුට අතව න් ටත් ඔහු මග සි ාසීමටත් විය, තැබෑරුම්කරු වීදුරුවක්ෂ අතට ගත්ඡත් , "ඡව දා ඒවාමද,
හැග්‍රිඩ්?" යැයිව ඇසීය.

"බෑ, ඡටොම්, මම ඡම් ඡහෝසවාර්් ් වල වැඩක ඉන් ගමන්," කියමින් හැග්‍රිඩ් හැරීඡ්ස උරහි ට ඔහුඡ්ස අති විශාල
අතින් ත්ටු කඡලන් හැරී දයහි ් වලින් ැමුඡන්ය.
"අඡන් ඡදයිවයඡන්," තැබෑරුම්කරු ඉතාඡහොදන් හැරී ඡද බළමින් කීය, "ඡම් ඉන්ඡන් - එක ඡවන් පුළුවන්ද --?"
"කාන්දුව කල්ඡද්රම" හදසිඡේම නිහඩ හ නිශ්චල විය
"ඡදයිවඡයොම බලාගන් ," තැබෑරුම්කරු ඡකදරුඡ්හය, "හැරී ඡපෝටර්... ඡමො තරම් ඡගෞරවයක්ෂද."
ඔහු වහා එළියට පැමිය, හැරී ඡවත දව ආඡ්හ කදුළු පිරි ඡදඡ තින් යුතුව ඔහුඡ්ස අත අල්ලාගත්ඡත්ය.
" ාදරඡයන් පිළිගන් වා, ඡපොටර් මහත්මයා, ඔබව ාදරඡයන් පිළිගන් වා"
කුමක්ෂ කිවයුතුදැයිව හැරී දැ සිටිඡේ ැත. ැඡවොම ඔහුඡද බලා සිටියිව. දගු පයිවේපය උර මහලු කාන්තාව
පයිවේපය නිවී ඇති බව ඡ ොදැ ම තවමත් එය උරයිව.. හැග්‍රිඩ් සි ාඡ මින් සිටිඡේය.
ඊලග ඡමොඡහොඡත් හැම පැත්ඡතන්ම පුටු එඡහ ඡමඡහ අදනු ඇසිණි, හැරී කාන්දුව කල්ඡද්රඡම් සියලුඡද ා මග
අතට අත ඡදනු දක්ෂ ට ලැබිණි.
"ඡඩොරි ් ඡක්‍රොක්ෂඡෆෝඩ්, ඡපොටර් මහත්මයා හිතාගන් බෑ අන්තිඡම්ද අපි මුයගැහු ා කියලා."
"හරි ආඩම්බරයිව, ඡපොටර් මහත්මයා, මට ම් හරිම ආඩම්බරයිව."
"හැමඡවඡල්ම ඕඡන් උඡන් ඔබතුමාට අතට අත ඡදන් - මට විශ්වා කරන් ත් බෑ."
"හරි තුටුයිව, මි ්ටර් ඡපොටර්, ඔයාට කියන් බැරි තරම්, මඡ්ස ම් ඩි්සගල්, ඡඩඩල ් ඩි්සගල්."
"මම ඔයාව දැකලා තිය වා!" ඡඩඩල ් ඩි්සගල් ්ඡ්ස උ ් ඡතොේපිය ඔහුඡ්ස වැඩි උදඡයෝගය නි ාම බිම වැඡටද්දී
හැරී කීය. "ඔයා දව ක්ෂ මට කඡඩ්කද ඔලුව වලා ආචාර කළා."

"එයාට මතකයිව!" වටපිඡ් සියල්ලන් ඡද ම බළමින් ඡඩඩල ් ඩි්සගල් ් කෑගැසුඡ්හය. "ඔයාලට ඇහු ද? එයාට
මාව මතකයිව!" හැරී ැවත ැවතත් ඔවුන්ට අතට අත දුන්ඡන්ය -ඡඩොරි ් ඡක්‍රොක්ෂඡෆෝඩ් ැවත ැවතත් ආවාය.
සුදුමැලි තරුයඡයක්ෂ ඡ ග අතරින් ඉදරියට ආඡ්හය, ඔහු ඡකොතරම් කළබල වී සිටියාද කියඡතොත් ඔහුඡ්ස එක්ෂ
ඇ ක්ෂ ැටුඡ්හය
"ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්" හැග්‍රිඩ් කීය. "හැරී ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් ඡහෝසවාර්් ් වල ඔයාඡ්ස එක ගුරුවරඡයක්ෂ ඡව වා."
"ඡපො-ඡපො-ඡපොටර්," හැරීඡ්ස අත අල්ලගන් අතඡර් ඡප්‍රොඡෆ ර් කරල් ඡගොත ගැසුඡ්හය, "ඔ-ඔයාව ද-දකින්
ඡකොච්චර - තුටුද කියලා කි-කියාගන් බැ."
"ඔයා ඡමො වඡ්ස මායාවල්ද උගන්වන්ඡන් ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්?"
"අ-අදුරු මා-මායවන්ට එඡරහි ආ-ආත්මාරක්ෂශාවන්," ඒ ගැ සිතන් ටවත් අකමැති බව ඡපන් මින් ඔහු
මිමිනුඡ්හය. "ඔයාටත් ඒක ඕඡන් ැත්ඡත් ෑ, ඡන්, ඡපො-ඡපො-ඡපොටර්?" ඔහු අපහසුතාවඡයන් ඡමන් සි ාසුඡන්ය.
"මම හිතන්ඡන්, ඔයාට ඕඡන් ඡපොත් ඔ-ඔක්ෂඡකොම හම්බඡවයිව. මට වැම්පයර්ලා ගැ ඡපොතක්ෂ ගන් තිය වා, ම-
මටම." ඒ අදහ ගැ ඔහු බය වූවාක්ෂ ඡමන් ඡපණිනි.
මුත් ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්ට හැරීව දීමට අනිත් පිරි කැමති වූඡේ ැත. සියළුඡද ාඡගන් ගැළවීමට තවත් වි ාඩි
දහයක්ෂ පමය ගත විය. අව ා ඡේ සියළු ඡගෝ ාවල් මැඩ හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කටහඩ ඇඡ න් ට විය..
"දැන් අපි යන් ඕඡන් - ඡගොඩක්ෂ ඡද්වල් ගන් තිය වා. ඉක්ෂමන් කරන් , හැරී."
ඡඩොරි ් ඡක්‍රොක්ෂඡෆෝඩ් අව න් වතාවටත් හැරීට අත දුන් ාය, හැග්‍රිඩ් හැරී මග තැබෑරුඡමන් ඉවත ඉන් පිටත තිබූ
කුඩා, බිත්ති වළින් වටවූ පිළිකන් කට ආඡ්හය. එහි විශාල ක ල බදු ක්ෂ හ තයඡකොළ ටිකක්ෂ හැඡරන් ට
කිසිවක්ෂ ඡ ොවීය.
හැග්‍රිඩ් හැරී ඡවත පුළුල් හි ාවක්ෂ පෑඡ්හය.
"ඔයාට මම කි්හවාඡන්, ඡන්ද?? මම කි්හඡ්හ ඔයා ප්‍රසිද්ධයිව කියලා . ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් පවා ගැ ්සු ා ඔයාව දැකලා,
හැබැයිව ඉතිිං එයා ඡකොයිවඡවඡලත් ගැ ්ඡ වා'."

"එයා හැමඡවඡල්ම ඒ තරම් ඡ ො න්සුන්ද?"
"අඡපොයිව ඔ්හ. අ රයයා. මාර ඡමොළයක්ෂ. එයා ඡපොත්වලින් ඉඡග ගන් කාඡළේ ඡහොදට හිටියා. ප ්ඡ ේ අවුරුද්දක්ෂ
නිවාඩු අරන් ගියා අත්දැකීම් ගන් ඕඡන් කියලා. මහරු කිය වා එයාට අඳුරු ව ාන්තඡර්දී වැම්පයර් ්ලා
මුයගැඡහන් ඇති කියලා, එඡහම ැත්තන් වය ක ගෑනිඡයක්ෂඡගන් කරදර ඡවන් ඇතිලු. ඡකොඡහොම උ ත්
ඊට ප ්ඡ ේ එයා කවදාවත් හිටපු විදහට ඡව ් උඡන් ෑ. ළමයිවන්ට බයඡව වා, තමන්ඡගම විශයටත් දැන් බයයිව.
හ්ම්, ඡකෝ මඡ්ස කුඡඩ්?"
වැම්පයර්? වය ක ගෑනු? හැරීඡ්ස ඔලුව විකාර වන් ට විය. ඒ අතඡර් හැග්‍රිඩ් කුණු බාල්දයට ඉහළින් බිත්තිඡේ
ගඡඩොල් ගණින් ට විය.
"තු ක්ෂ උඩට... ඡදකක්ෂ හරහට" මිමිණීය. "හරි, ප ් ට ඡවන් හැරී."
ඔහු කුඩඡේ ඡකළවරින් තුන් පාරක්ෂ ත්ටු කඡළේය.
ඔහු ත්ටු කළ ගඡඩොල් කැරඡකන් ට හ ඈත්ඡවන් ට විය. මැදන් කුඩා විවරයක්ෂ මතු වන් ට විය. එය ටිඡකන්
ටික පළල් විය - එක්ෂ තේපරයකට පසු ඔවුන් මුහුය දී සිටිඡේ හැග්‍රිඩ්ට පවා යා හැකි ප්‍රමායඡේ ආරුක්ෂකු හැඩැති
පිවිසුමකටය. ඉන් යා යුතුව තිබුඡන් කළබලකාරී දගර ගැසී ඡ ොඡපනී ය ඡතක්ෂ ඈතට දඡව මාවතකටයිව.
"ඔයාව ඩයගන් ඇලී ඡවත ාදරඡයන් පිළිගන් වා," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
හැරීඡ්ස පුදුමඡයන් පිරුනු මුහුය දැක හැග්‍රිඩ් පුළුල් සි ාවක්ෂ පෑඡ්හය. ඔවුන් ආරුක්ෂකු පිවිසුම හරහා ඊට ඇතුල්
වූඡවෝය. හැරී වහා උරහි ට උඩින් පිටුප බැලූඡවන් තමා පසුකළ ආරුක්ෂකුව ැවත බිත්තිය බවට පත්ඡවනු
දුටුඡ්හය.
ළගම පිහිටි කඩඡේ එළිඡයන් තිබූ කළ්ඡද්රම් මතට වැටී හිරුඑළිය බැබළුඡන්ය. සියළුම ප්‍රමායයන්ඡ්ස කළ්ඡද්රම්
- තඹ, පිත්තල, වාඡන්, රිදී - ඉඡේ හැදගා - හැකිළිය හැකි, ඒවාට ඉහළින් වූ පුවරුවක ලියා තිබිණි.
"ඔ්හ, ඔයාට එකක්ෂ ඕඡන් ඡව වා," , "ඒත්, ඊට කළින් ඔයාඡ්ස ල්ලි ගන් ඕඡන්."
තමන්ට තව ඇ ් අටක්ෂවත් තිේබා ම් යැයිව හැරීට සිතිණි. ඔවුන් ඉදරියට ඇවිදඡග ය අතඡර් හැරී ෑම
පැත්තකටම හි කරකවමින් ෑම ඡදයක්ෂ ඡද ම එකවර බැලීමට උත් ාහ කඡළේය : කඩ ාේපු, ඒවාඡේ පිටත තබා
තිබූ ඡද්වල්, බඩු මිළදී ගන් ා මිනිසුන්. එක්ෂ කුටියක්ෂ ළග සිටි තරබාරු කාන්තාවක්ෂ හි ඡ ොළවමින් කෑ ගැසුවාය
"මකර අක්ෂමා, අවුන් යක්ෂ සිකල් දාහතයිවලු, උන්ට පි ්සු ...."

පහත් සුමට හූ හඩක්ෂ ආ අදුරු කඩයක "ඊඡලොේ ් බකමූණූ හල
කිරි පැහැ,
උච්ච තීව්‍ර හඩ,
බාන් වර්ගය,
දුඹුරු හ හිම සුදු" යයිව පුවරුවක්ෂ ග ා තිබුඡන්ය. පියාඹ ඡකොසු කඩයක වීදුරු ජඡන්ලයට හය තදකරඡග
ඇතුල බල හැරීඡ්ස වයඡ ම ේ ඡමන් වූ පිරිමි ළමයිවන් කිහිපඡද ක්ෂ විය. "ඡම් බලන් ," ඉන් එක්ෂඡකඡ ක්ෂ
කිය වා හැරීට ඇසුණි, "අළුත්ම නිම්බ ් ඡදදාහ එක - දැ ට තිය ඡ්හගවත්ම එක - " එහි කබා විකුය කඩ,
දුරදක්ෂ විකුය කඩ හ හැරී කවමදාවත් ඡ ොදුටු රිදී උපකරය විකුය කඩ විය. මහර ජඡන්ල අ ල වවුල්
ේලීහාවන් පිරවූ බැරල්, ආඳන්ඡ්ස ඇ ් පිරවූ බැරල්, ඡ ළඡව මන්තර ඡපොත් කුළුණු, පිහාටු පෑන්, පාච්මන්්
ඡරෝල්, ිංඡයෝජ ඡබෝතල්, චන්ද්‍ර ඡගෝල ඡගොඩ ග ා තිබිය.
"ග්‍රින්ඡගෝ ,් " හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
ඔවුන් අඡ කුත් කඩ ාේපු වලට වඩා විශාල හිම සුදු පැහැ ඡගොඩ ැගිල්ලක්ෂ ඡවත පැමිය සිටිඡයෝය. එහි දීේතිමත්
තඹ ඡදොර අ ල රතු හ රන් පැහැ නිළ ඇදුමක්ෂ ඇද සිටිඡේ...
"ඔ්හ, ඒ කුරුමි්ඡටක්ෂ" සුදු ගල් ඇල්ලූ පාර දඡ්ස ඔහුඡවත ය අතඡර් හැග්‍රිඩ් රහසින් කීඡ්හය. කුරුමි්ටා හැරීට
වඩා ඡකොට අඡයක්ෂ විය. ඔහුට තඡලළු, බුද්ධිමත් ඡපනුමැති මුහුයක්ෂ, උල් යටි රැවුලක්ෂ හ හැරී දුටු ආකරයට ඉතා
දගු ඇගිලි හ පතුල් තිබිණි. ඔවුන් එතනින් ඇතුල්වත්ම ඡහේ හි මා ආචාර කඡළේය. ඔවුන් දැන් මුහුයලා සිටිඡේ
තවත් ඡදොරකටයිව, ඡමවර එය කවියක්ෂ කැටයම් කළ රිදී ඡදොරක්ෂ විය.
<<<<<
ඇතුල්වන් , අමුත්තාඡයනි, මුත් අවධා ය ඡයොමු කරන්
ඡලෝභකඡම් පාපය ඡවනුඡවන් කුමක්ෂද බලා සිටින්ඡන්
ගන් ා අය ඡවනුඡවන්, මුදු එය හම්බ ඡ ොකළ,
තමන්ඡ්ස වාරඡේදී කරුයාඡවන් ඡගවිය යුතු ඡ්හ.
ඉදන් ඔබ අඡේ ඡපොඡළොවට යටින් ඡ වුවඡහොත්

කවමදාවත් ඔඡේ ඡ ොවූ ව තු
් වක්ෂ
ඡචෞරය, නුඹට අ තුරු හැඟවී තිඡේ. ප්‍රඡ්හශම්වන්
එහි ව ්තුවට වඩා ඡද්වල් හමු ඡ්හවි.

>>>>>
"මම කි්හවා වඡ්ස, ඔයා පි ්ඡ ක්ෂ ඡවන් ඕඡන් ඡම්ඡකන් ඡහොරකම් කරන් ම්," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
ඔවුන් රිදී ඡදොරින් ඇතුල් වී විශාල මාබල් ශාලාවට ඇතුල් ඡවද්දී කුරුමි්ටන් ඡදඡදඡ ක්ෂ ඔවුන්ට හි මා ආචාර
කළහ. දගු කවුන්ටර පිටුප වූ උ ් බිංකු වල තවත් කුරුමි්ටන් සියයක්ෂ පමය හිදඡග විශාල ගිණුම් ඡපොත්
කුරුටුගාමින්, පිත්තල තරාදවල කාසි කිරමින් ඇ ් කාච හරහා මැණික්ෂ පරික්ෂකා කරමින් සිටියහ. ශාලාඡවන් පිටතට
ගයන් කළ ඡ ොහැකි තරම් ඡදොරවල් තිබිය, තවත් කුරුමි්ටන් පිරි ක්ෂ එවායිවන් ඇතුළට හ පිටතට මිනිසුන්
කැදවාඡග ගියහ. හැග්‍රිඩ් හ හැරී කවුන්ටරය ඡවත පිය ැගූහ.
"සුභ උදෑ ක්ෂ ඡ්හවා," හැග්‍රිඩ් නිදහඡ ේ සිටි කුරුමි්ඡටකුට කීඡ්හය. "අපි ආඡ්හ හැරී ඡපෝටර් මහතාඡ්ස
ඡ ේේපුඡවන් ල්ලි ටිකක්ෂ එළියට ගන් ."
"ඔබ ලග එයාඡ්ස යතුර තිය වාද, ර්?"
"ඒක ඡම් ඡකොඡහේහරි තිේබා," කියූ හැග්‍රිඩ් තම ාක්ෂකු කවුන්ටරය මතට හි ් කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය, බලු
බි ්ක් අහුරක්ෂ ඔහුඡ්ස ගිණුම් ඡපොත මත හැළිණි. කුරුමි්ටා ඔහුඡ්ස හය හැකිළුඡ්හය. හැරී තමාඡ්ස දකුණු
පැත්ඡත් සිටි කුරුමි්ඡටක්ෂ දළිඡ අගුරු ඡගොඩක්ෂ ඡමන් වූ රූබී ඡතොගයක්ෂ කිර ඡද බලා සිටිඡේය.
"හම්බු ා," හැග්‍රිඩ් අන්තිඡම්දී ඉතා කුඩා රන් පැහැ යතුරක්ෂ ඡ ොයා ගත්ඡත්ය.
කුරුමි්ටා එය ඡහොදන් පරික්ෂකා කඡළේය.
"ඒක හරි එකක්ෂ වඡ්ස."
" මඡ්ස ලග ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝර්ඡගන් ලියුමකුත් තිය වා," ඉතා වැදගත් ඡදයක්ෂ ඡල ළකමින් තම පපුවත්
ඉදරියට දමමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඒක ඡම් ඔයා දන් වාඡන් හත්සිය දහතු ඡ ේේපුඡ්හ තිය එක ගැ "
කුරුමි්ටා ලියුම ඉතා ප්‍රඡ්හ මින් කිඡය්හඡ්හය.
"ඡබොඡහොම ඡහොදයිව," එය ආපසු හැග්‍රිඩ්ට ඡද ගමන් ඔහු කීය, "මම ඔය ඡදන් ා පල්ඡලහා ඡ ේේපු ඡදකටම
ඡගනියන් ඡකඡ ක්ෂ ඡදන් ම්. ග්‍රිේහූක්ෂ!"

ග්‍රිේහුක්ෂ තවත් එක්ෂ කුරුමි්ඡටක්ෂ විය. හැග්‍රිඩ් බලු බි ්ක් සියල්ල ැවත ාක්ෂකුවට ඔබාගත් පසු ඔහු හැරී මග
ග්‍රිේහුක්ෂ පසුප ශාලාඡවන් එළියට ය ඡදොරක්ෂ ඡවත ගිඡයෝය.
"ඡමොකක්ෂද හත්සිය දහතු ඡ ේේපුඡ්හ තිය අරක කි්හඡ්හ" හැරී ඇසීය.
"ඔයාට ඒක කියන් බෑ," හැග්‍රිඩ් අභිරහ ් ඡල පැවසීය. "ඡලොකු රහ ක්ෂ. ඒක ඡහෝසවාර්් ් වැඩක්ෂ.
ඩම්බල්ඡඩෝර් මාව විශ්වා කර වා. මඡ්ස ර ් වට වඩා ඔයාට ඒක කිය එක ම් වටින්ඡන් ෑ."
ග්‍රිේහුක්ෂ ඔවුන්ට ඡදොර ඇර එය අල්ලාඡග සිටිඡේය. තවත් මාබල් ඇල්ලූ පාරක්ෂ බලාඡපොඡරොත්තු වූ හැරී පුදුමයට
පත්විය. ඔවුන් සිටිඡේ ගිනි පන්දම් වලින් ආඡලෝකමත් වූ පටු ගල් ඡකොරිඡඩෝවකයිව.. එහි පහළට තද බෑවුමක්ෂ වූ
අතර පාඡරහි කුඩා දුම්රිය පාරක්ෂ විය. ග්‍රිේහුක්ෂ තදන් සිවුරුහම බෑ අතර කුඩා කරත්තයක්ෂ ඔවුන් ඡවත පිම්ඡම්
ආඡ්හය. ඔවුන් ඊට ඡගොඩ වූ පසු - හැග්‍රිඩ්ට ම් එය ඉතා අපහසු විය - ඔවුන් පිටත් වූහ.
මුලින්ම ඔවුන් විංගිරියක්ෂ තුල මාවත් වල කැරඡකමින් ගමන් කළහ. හැරී වමට, දකුයට, මැද පාර, වමට, දකුයට
ඡල එය මතකඡේ තබාගැනීමට උත් ාහ කළත් එය කළහැක්ෂකක්ෂ ඡ ොවීය. ඡ ළඡව කරත්තය තමන් ය පාර
දැ සිටියාක්ෂ ඡමනි. මන්ද යත් ග්‍රිේහුක්ෂ එය පැඡද්හඡ්හ ැත.
තමන් වටා සීතල සුළග ඡ්හගඡයන් ඇදී යද්දී හැරීඡ්ස ඇ ් ඇදුම්කන් ට විය. මුත් ඔහු ඒවා ඡහොදන් විවතතව
තබාඡග සිටිඡේය. එක්ෂවරක්ෂ ඔහු සිත ආකාරයට ඔහු එක්ෂ ඡකොරිඡඩෝවක්ෂ ඡකළවර ගින් ක්ෂ දුටු අතර ඒ
මකඡරක්ෂදැයිව බැලීමට ැවත හැරී බැලීය. මුත් ඔහු පමාවූවා වැඩි විය, ඔවුන් තවත් ගැඹුරට ඉතා විශාලවට
ඉහලින් හ පහලින් වැඩුණු හිරිටැඹ හ එල්ඡල හුණුඡක්ෂතු වැඩුණු අභයන්තර වැවක්ෂ පසුකර පහළට ගිඡයෝය.
"මම කවදාවත් දැ ඡග හිටිඡේ ෑ," කරත්තඡේ ඡඝෝශාව අතරින් හැරී හැග්‍රිඩ් ඇමතීය, "ඡමොකද්ද හිරිටැඹ වලයිව
එල්ඡල හුණුඡක්ෂතු වලයිව ඡව ?"
"ම්ම් හිරිටැඹ එල්ඡලන්ඡන් ැති එක?," "අනික දැන් ම් මඡගන් ප්‍රශ් අහන් එපා. මම හිතන්ඡන් මාව අ නීප
ඡවන් යන්ඡන්."
ඔහු ඡකොළ පැහැ වී සිටිඡේය, අව ා ඡේ ඡකොරිඡඩෝ බිත්තිඡේ වූ කුඩා ඡදොරක්ෂ අ ල කරත්තය තර වූ පසු එළියට
ආ හැග්‍රිඩ් තම දයහි ් ඡව්හලීම වති ඡතක්ෂ බිත්තියට ඡහේත්තු වී සිටිඡේය.
ග්‍රිේහුක්ෂ ඡදොරගුළු ඇරිඡේය. විශාල ඡකොළපැහැ දුමාරයක්ෂ පහළට කඩා වැටුනි. එය පැහැදලි ඡවත්ම හැරී
ගැ ්සුඡන්ය. එහි රත්තරන් කාසි කදු ග ා තිබුණි. රිදී කාසි කුළුනු තිබිය. කුඩා තඹ කාසි ඡගොඩවල් ග ා තිබිය..

"ඔක්ෂඡකොම ඔයාඡ්ස," හැග්‍රිඩ් සි ාසුඡන්ය.
සියල්ල හැරීඡ්ස - එය ඇදහිය ඡ ොහැකි තරඡම් විය.. ඩර් ්ලි ලා ඡම් ගැ දැන්සිටියා වන් ට කිසිම ඉඩක්ෂ ැත.
ඔවුන් දැ සිටියා ම් ඇසිපියග නිඡම්ශයට එය හැරීඡගන් උදුරාගනු ඇත. හැරීව ලග තබාගැනීමට ඔවුන්ට
මහත් වියදමක්ෂ ය බව කියමින් ඔවුන් නිතර මැසිවිලි ැගූහ. ඒ හැම ඡමොඡහොතකම ලන්ඩන් වල ඉතා ගැඹුඡර්
වැළලී ඔහුට අයත් කුඩා ව ්තුවක්ෂ තිබී ඇත.
එයිවන් ටිකක්ෂ බෑගයකට පුරවාගැනීමට හැරීට හැග්‍රිඩ් උදවු විය.
"රත්තරන් ඒවා ගැලිඔන් ,් " ඔහු පැහැදලි කඡළේය. "රිදී සිකල් දාහතක්ෂ ගැලිඔන් ් එකයිව, ක්ෂ ් ් විසි වයක්ෂ
සිකල් එකයිව. හරි ඡල්සියිව. හරි ඒ ඇති මා ගා කට. ඉතිරි හරිය අපි ඡ ේේ පුඡ්හම තියමු" ඔහු ග්‍රිේහුක්ෂ ඡවත
හැරුඡන්ය. " දැන් හත්සිය දහතු ඡ ේේපුව. අඡන් අපිට ටිකක්ෂ ඡහමින් යන් බැරිද?"
"එක ඡ්හගයක්ෂ විතරයිව තිඡයන්ඡන්"
ඔවුන් ඡ්හගය වැඩි කරමින් තව තවත් ගැඹුරට ගමන් කරන් ට වූහ.. ඔවුන් ඡකොන් වලින් හරවමින් ගමන් කරද්දී
අවට වාතය තව තවත් ශීතල විය. ඔවුන් හඬ ගමින් ඡ ළඡවමින් ඡපොඡළෝ යට දය කඳුරක්ෂ උඩින් ගමන් කළ
අතර හැරී පැත්තකට ැවී එහි අඳුරු පතුඡල් කුමක්ෂ ඇද්දැයිව බලන් ට වූඡයන් හැග්‍රිඩ් ඡගොරවා ඔහුඡ්ස ඡබල්ල
මුළින් අල්ලා හැරීව ැවත ඡකළින් කඡළේය.
හත්සිය දහතු ඡ ේේපුවට යතුරු සිදුරක්ෂ තිබුඡන් ැත.
"ප ් ට ඡවන් ," වැදගත් ඡදයක්ෂ ඡමන් ග්‍රිේහුක්ෂ කීය. ඔහු සියුම්ව තම දගු ඇඟිල්ලකින් එයට ත්ටු කළපසු එය
පහසුඡවන් දයවී වැක්ෂඡකරුනි.
"ග්‍රින්ඡගෝ ් කුරුමි්ඡටක්ෂ හැර ඡව ඡකඡ ක්ෂ ඒක කරා ම් ඡදොරහරහා එයාව ඇතුලට ඇදලා අරන් ඇතුඡල්
හිර ඡව වා," ග්‍රිේහුක්ෂ කීඡ්හය.
"ඇතුඡල් කවුරුහරි හිරඡවලා ඉන් වාද කියලා ඔයාලා ඡකොච්චර කාඡලකට ැරයක්ෂද පරීක්ෂශා කරන්ඡන්?" හැරී
ඇසීය.
"අවුරුදු දහයකට ැරයක්ෂ වඡ්ස," ඔහු රුදුරු සි ාවක්ෂ පාමින් කීය.

ඡමම අධිආරක්ෂශිත ඡ ේ ේ පුඡ්හ යම්කිසි ඉතාවටි ා ඡදයක්ෂ තිබිය යුතුයැයිව හැරීට විශ්වා යක්ෂ තිඡේ. ඔහු ඉතා
ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඉදරියට ැවී ඒ තුළ බැලුඡ්හ එහි වටි ා ආභරය වත් තිඡේදැයිව බැලීමටයිව. මුත් එය හි ් යැයිව
ඔහු මුළින් සිතුඡ්හය. පසුව ඡපොඡළොව මත දුඹුරු කඩදාසියක ඔත ලද අපිරිසිදු කුඩා පාර් ලයක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිණි.
හැග්‍රිඩ් එය අහුලාඡග තම කබාඡේ පතුලටම ඔබාගත්ඡත්ය. හැරීට එය කුමක්ෂදැයිව දැ ගැනීමට ආශාවක්ෂ තිබු ත්
ඒ ගැ අ ා වැඩක්ෂ ැතිබව දැ සිටිඡේය.
"ඉක්ෂමන් කරන් , ආපහු ඡම් අපාඡේ කරත්ඡතට ගින් . ආපහු යද්දී මට කතාකරන් එපා. මම මඡ්ස කට
වහඡග හිටිඡයොත් ඡහොඳයිව.," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
එක්ෂ බිහිසුණු කරත්ත ගම කින් පසු ඔවුන් ග්‍රින්ඡගෝ ් වළට පිටතින් ඉරඑළිය යට ඇසිපිල්ලම් ගැසූහ... තමාලඟ
මල්ලක්ෂ පුරවා ල්ලි ඇති බැවින් මුලින්ම ඡකොහාට දුවන්ඡන්දැයිව හැරීට සිතාගත ඡ ොහැකි විය. තමා ලඟ වියදම්
කිරීමට ගැල්ලිඔන් ් කීයක්ෂ තිඡේදැයිව දැ ගැනීමට ඔහුට උවම ා ඡ ොවීය. ඔහු දැ සිටිඡේ ජීවිඡත් කවමදාවත්
ඡ ොතිබූතරඡම් මුදලක්ෂ, ඩඩ්ලි ලඟවත් කවමදාවත් ඡ ොතිබූ තරඡම් මුදලක්ෂ තමා අල්ලාඡග සිටි බව පමණි.
"ඔයාඡ්ස නිලඇඳුම් ගන් ත් ඕඡන්," මැඩම් මල්කින්ඡ්ස සියළුම අව ්තා ඳහා කබා කඩය ඡද ට හි ඡ ොලවමින්
හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඡම් අහන් , හැරී, මම චු්ටක්ෂ කාන්දුඡව කල්ඡද්රමට ගිහින් ඡමො ාහරි පය එ ඡදයක්ෂ බීලා
ආඡවොත් ඔයා වැරදයට හිතන්ඡන් ෑ ඡන්ද? මට ග්‍රින්ඡගෝ ් කරත්ත ඡපන් න් බෑ" ඔහුට තවමත් මදක්ෂ අ නීප
ඡපනුමක්ෂ තිබුඡ න්, හැරී චකිතඡයන් යුතුව මැඩම් මල්කින්ඡ්ස කඩයට තනිවම ඇතුල් විය.
මැඩම් මල්කින් සි ාඡවන් පිරුනු, අඳුරු දම් පැහැ ඇඳුම් ඇඳි කුදු මායාකාරියකි.
"ඡහෝසවාර්් ,් හරිඡන්?" හැරී කතාකිරීමට ැරඡ ත්ම ඈ පැවසුවාය. "ඡමත ඔක්ෂඡකොම තිය වා, තව ඡපොඩි
මහත්තඡයක්ෂ ඇතුඡල් ඇදලා බල වා, ඇත්තටම. "
ාේපුඡ්හ පිටුප ට ඡවන් ට, දගු සුදුමැලි මුහුයක්ෂ ඇති පිරිමි ළමඡයක්ෂ බිංකුවක්ෂ මත හිටඡග සිටි අතර ඡදව
මායාකාරියක්ෂ ඔහුඡ්ස දගු කළු කබායට කටුග මින් සිටියාය. මැඩම් මල්කින් හැරීව ඔහුඡ්ස අඡ ක්ෂපසින් වූ
බිංකුඡ්හ සිටුවා දග කබායක්ෂ අන්දවා නිවැරද උ ට එ ඡ ේ කටු ග න් ට පටන් ගත්තාය.
"ඡහඡලෝ," පිරිමි ළමයා කීඡ්හය, " ඔයත් ඡහෝසවාර්් ්ද?"
"ඔ්හ," හැරී කීඡ්හය.

"මඡ්ස තාත්තා එහා කඡඩන් මඡ්ස ඡපොත් ගන් වා, අම්මා මායා යශ්ටි බලන් ගියා". ඔහු කීඡ්හය. ඔහුට ඡ මින්
කතාකර කම්මැලි කටහඬක්ෂ විය. "ඊටප ්ඡ ේ මම එයාලව ඇදඡග ය වා තරඟ වලට පද ඡකොසු බලන් .
පළඡවනි අවුරුද්ඡද් ළමයිවන්ට තමන්ඡ්සම ඡකො ් ක්ෂ තිඡයන් බැරි ඇයිව කියලා මට හිතාගන් බෑ. මම
හිතාඡග ඉන්ඡන් ඡකොඡහොමහරි තාත්තාට කරදර කරලා එකක්ෂ අරන්, ඡකොඡහොමහරි ඒක ඡහොඡරන් ඇතුලට
අරන් යන් ."
හැරීට තදන්ම ඩඩ්ලිව මතකයට ආඡ්හය..
"ඔයාට ඔයාඡගම ඡකො ් ක්ෂ තිය වද?" ඔහු දගටම කතාකරන් ට විය.
" ෑ," හැරී කීඡ්හය.
"කුඩිච් ඡ ල්ලම් කරන්ඡ ම ැද්ද?"
" ෑ," කුඩිච් කියන්ඡන් ඡමො මගුලක්ෂදැයිව සිතමින් හැරී කීඡ්හය.
"මම ම් කර වා - තාත්තා කියන්ඡන් මාව නිවාඡ ේ කණ්ඩායමට ඡතෝරගත්ඡත් ැත්තන් ඒක අපරාධයක්ෂ

කියලා, මම කියන්ඡ ත් එඡහමයිව. ඡමො නිවාඡ ට යයිවද කියලා ඔයා තාම දන්ඡන් ැද්ද?"
" ෑ," හැම වි ාඩිඡේම ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡ ේ හැඡඟද්දී හැරී පිළිතුරු දුන්ඡන්ය.
"ඇත්තටම, ඉතිිං කවුරුත් එඡහට ය කන් ඒක දන්ඡන් ෑඡන්, ඡන්ද, ඒත් මම දන් වා මම ලි ් දරින් වලට
යන්ඡන්, අඡේ මුළු පවුලම ඒඡක්ෂ - හිතන් හෆල්පෆ් එකට වැටුඡ ොත්, මම හිතන්ඡන් මම ම් අයිවන් ඡව වා,
ඡන්ද?" "ම්ම්ම්," තමාටත් යම් සිත්ගන් ා සුළු ඡදයක්ෂ කීමට තිබු ා ම් යැයිව හැරී සිතුඡ්හය.
"මම කියන්ඡන්, අර මනු ් යා දහා බලන් !" හදසිඡේම ඔහු ඉදරිප ඡදොර ඡද ඡගල දගුකර ඡපන්වමින්
කීඡ්හය. විශාල අයිව ් ක්‍රීම් ඡදකක්ෂ අල්ලාඡග ඇතුලට ආ ඡ ොහැකි බව ඡපන් මින් හැරී ඡවත පුළුල් හි ාවක්ෂ
පාමින් හැග්‍රිඩ් එහි සිටඡග සිටිඡේය..
"ඒ හැග්‍රිඩ්," පිරිමි ළමයා ඡ ොදැ සිටි යමක්ෂ දැ සිටීම ගැ තුටු ඡවමින් හැරී කීඡ්හය. "එයා ඡහෝසවාර්් ් වල
වැඩ කරන්ඡන්."

"ඔහ්," පිරිමි ළමයා කීඡ්හය, "මම එයාගැ අහලා තිය වා. එයා වැඩකාරඡයක්ෂ වඡ්ස ඡකඡ ක්ෂ, ඡන්ද?"
"එයා පි්ටනි භාරකරු" හැම තේපරයකම ඔහු ගැ අකමැත්තක්ෂ වර්ධ ය ඡවද්දී හැරී කීඡ්හය.
"ඔ්හ, හරියටම හරි. මම අහලා තිඡයන්ඡන් එයා නිකන් මිඡල්ච්ේඡයක්ෂ වඡ්සලු - ඉ ්ඡකෝඡල් වත්ඡත් පැලක
ජීවත්ඡවන්ඡන්, හිටපු ගමන් මත් ඡවලා මැජික්ෂ කරන් හද වාලු, අන්තිමට තමන්ඡ්ස ඇඳත් ගිනිතියලාලු ඉවර
ඡවන්ඡන්.
"මම හිතන්ඡන් එයා විශිකඨයිව," හැරී තරහින් කීය.
"එඡහමද?" මච්චල් හි ාවක්ෂ හිතව පිරිමි ළමයා කීඡ්හය. "ඇයිව එයා ඔයත් එක්ෂක ඉන්ඡන්? ඔයාඡ්ස
ඡදමාපිඡයෝ ඡකෝ?"
"එයාලා මැරිලා," හැරී ඡකටිඡයන්ම කීඡ්හය. ඔහුත් මග ඒ ගැ කතාකිරීමට හැරී කැමති වූඡේ ැත.
"ආහ්, කයගාටුයිව," කිසිම කයගාටුවක්ෂ ඡ ොඡපන්වමින් ඔහු කීඡ්හය. "ඒත් එයාලා අඡේ වර්ගඡේ, එඡහමඡන්?"
"එයාලා මායාකාරඡයෝ, ඔයාට දැ ගන් ඕඡන් උඡන් ඒකඡන්."
"මම ඇත්තටම හිතන්ඡන් ෑ එයාලා අනිත් අයව ඇතුල් කරගන් ඕඡන් කියලා. ඔයා ඡමොකද හිතන්ඡන්? එයාලා
අපි වඡ්ස ඡ ඡවයිවඡන්, එයාලා ඡලොකු ඡවන්ඡන් අඡේ විධිහට ඡ ඡවයිවඡන්. හිතන් ,, මහරු ඡහෝසවාර්් ් ගැ
අහලාවත් ෑ ලියුම ලැඡබ කන්. මම හිතන්ඡන් එයාලා පරය මායාකාර පවුල් අතඡර් විතරක්ෂ ඒවා තියාගන්
ඕඡන්. ඒක ඡ ඡවයිව, ඔයාඡ්ස වා ගම ඡමොකද්ද?"
මුත් හැරී උත්තර දීමට ඡපර මැඩම් මල්කින් කතා කළාය. "ඔයාඡ්ස ඉවරයිව, පැටිඡයෝ," පිරිමි ළමයාඡ්ස කතාව
අ ා සිටීමට ඡහේතුවක්ෂ ඡ ොමැති වීම ගැ මදකටවත් දුක්ෂ ඡ ොඡවමින් හැරී බිංකුඡවන් බිමට පැන්ඡන්ය. .
"එඡහ ම්, මම හිතන්ඡන් මම ඔයාව ඡහෝසවාර්් ් වලද හම්බුඡවයිව" ඔහු කීය.
හැග්‍රිඩ් ඡග ා අයිව ් ක්‍රීම් ක අතඡර් හැරී වඩා නිහඬව සිටිඡේය. (කැපූ කජු ඡයදූ ඡචොකල් හ රා ්ේඡබරි).

"ඡමොඡකෝ?" හැග්‍රිඩ් ඇසුඡ්හය.
"ඡමොකුත් ෑ," හැරී ඡබොරු කීඡ්හය. ඔවුන් කඩදාසි හ පිහාටු පෑන් ගැනීමට ැවතු හ. ලිය විටදී පාට ඡව ්
ඡව තීන්ත ඡබෝතලයක්ෂ ඡ ොයාගත් හැරී මදක්ෂ තුටු විය. "හැග්‍රිඩ් කුඩිච් කියන්ඡන් ඡමොකද්ද" ඔවුන් කඩඡයන්
එළියට ආ පසු හැරී ඇසුඡ්හය.
"අයිවඡයෝ හැරී, මට හැමඡවඡල්ම අමතක ඡව වා ඔයා දන්ඡන් ඡපොඩ්ඩයිව කියලා - කුඩිච් ගැ දන්ඡ ත් ෑ!"
"මඡ්ස හිත තවත් රක්ෂ කරන් එපා," හැරී හැග්‍රිඩ්ට මැඩම් මල්කින්ඡ්ස කඩඡේ සිටි සුදුමැලි පිරිමි ළමයා ගැ
සියල්ල කීඡ්හය.
"අනික එයා කි්හවා මගල් පවුල් වල අයට ඇතුල් ඡවන් ඡදන් රකයිව කියලා."
"ඔයා මගල් පවුලක ඡ ඡවයිව. එයා දන් වා ම් ඔයා කවුද කියලා.. - එයාඡ්ස ඡදමාපිඡයෝ මායාකාරඡයෝ ම් එයා
හැදුඡන් ඔයාඡ්ස ම දැ ඡග ඡවන් ඕඡන්. ඔයා දැක්ෂකාඡන් කාන්දුඡව කල්ඡද්රඡම් හිටපු හැඡමෝම
ඡකොඡහොමද හිටිඡේ කියලා ඔයාව දැක්ෂකාම.. ඡමො ාඋ ත්, එයා ඡමො ාද ඒ ගැ දන්ඡන්, මම දැකපු මහර
ඡහොදම අය මගල් පරම්පරාවකින් ඡත්රුනු එකම ඡක ා, බලන් ඔයාඡ්ස අම්මා! බලන් ඡකෝ එයාඡ්ස අක්ෂකා
විදහට හම්බඡවලා තිේබ ඡක ා!"
"ඉතිිං කුඩිච් කියන්ඡන් ඡමොකද්ද?"
"ඒක අඡේ ක්‍රීඩාව. මායාවරුන්ඡ්ස ක්‍රීඩාව. ඒක හරියට - හරියට මගල්ලාඡ්ස පාපන්දු ක්‍රීඩාව වඡ්ස - හැඡමෝම
කැමති කුඩිච් වලට - පියාඹ ඡකොසුවල ඉඳලා අහඡ ේ තමයිව ඡ ල්ලම් කරන්ඡන්. ඒඡක්ෂ ඡබෝල හතරක්ෂ තිය වා -
ටිකක්ෂ ඒඡක්ෂ නීතී රීති ම් වි ත
් ර කරන් මට අමාරුයිව."
"එතඡකොට ්ලිදරින් හ හෆල්පෆ් කියන්ඡන් ඡමො ාද?"
"ඉ ්ඡකෝඡල් නිවා . හතරක්ෂ තිය වා. හැඡමෝම කිය වා හෆල්පෆ්ලා ඡගොඩක්ෂම ඡමෝඩ අය කියලා, ඒවු ත් - - "
"ඔ්ටුයිව මාව හෆල්පෆ් එකට වැඡටයිව" මුහුය අඳුරු කරඡග හැරී කීඡ්හය.

"හෆල්පෆ් ඡගොඩක්ෂ ඡහොදයිව ලි
් දරින් ඡව වාට වඩා," හැග්‍රිඩ් තදන් කීඡ්හය. " ්ලිදරින් වල හිටපු
මායාකාරයන්ඡගන් හරි මායාකාරියන්ඡගන් එක්ෂඡකඡ ක්ෂවත් රක්ෂ ඡ ොවී හිටිඡේ ෑ. ම ඡ ොකිය ඡක ාත්
එක්ෂඡකඡ ක්ෂ"
"ඡවොල්-, මාඡවන් - ම ඡ ොකිය ඡක ා ඡහෝසවාර්් ් වල හිටියා?"
"අවුරුදු ගය ාවකට කලින්,"
ඔවුන් හැරීඡ්ස ඡපොත් ගත් මතද්ධිය හ අභාගයය ඡපොත් ාේපුඡ්හ රාක්ෂකවල, පදක මිංතීරූ ගල් තරඡම් විශාල
ඡපොත් හම්වලින් ඔතා සිවිලිම ඡතක්ෂ ඡගොඩග ා තිබිණි. තව සිල්ක්ෂ වලින් එතූ මුද්දරයක්ෂ තරඡම් ඡපොත්, අමුතු
දුර්ලභ ිංඡක්ෂත පිරුණු ඡපොත් හ කිසිවක්ෂම ඡ ොතිබුනු ඡපොත් කිහිපයක්ෂ විය. කිසිම ඡදයක්ෂ කවදාවත් කියවන්ඡන්
ැති ඩඩ්ලි උවද ඡමවැනි ඡපොතක්ෂ ලබාගැනීමට ඉතා ආ ාකරනු ඇත.. හැග්‍රිඩ්ට හැරීව ඡප්‍රොඡෆ ර් වින්ඩික්ෂට ්
විරිඩියන්ඡ්ස ශාපයන් හ ප්‍රතිශාපයන් ( ඔඡේ මිතුරන් වශීකරගන් . වතම වර්ගඡේ පළිගැනීම් වලින් තුරන්
පැටලිලි හගත කරන් : ඡකොන්ඩය වැටීම, ඡජලි කකුල්, දව ගැටගැසීම තවත් තවත් දෑ) ම් වූ ඡපොඡතන් ගලවා
ගැනීමට ඔහුව ඇදඡග ඡමන් යන් ට සිදුවිය.
" මම ඩඩ්ලිට ශාපයක්ෂ කරන්ඡන් ඡකොඡහොමද කියලා ඡහොයාගන් හැදුඡ්හ"
"ඒක ඡහොඳ අදහ ක්ෂ ඡ ඡවයිව කියලා මම කියන්ඡන් ෑ, ඒත් ඡගොඩක්ෂ විඡශේක අව ්ථාවකදී අරු ාම ඔයාට මගල්
ඡලෝඡකද මන්තර පාවිච්චි කරන් බෑ.," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය "අනික ඡකොඡහොමත්, ඔයාට කිසිම ශාපයක්ෂ වැඩකරවන්
තාම බෑ, ."ඔයා ඡගොඩාක්ෂ ඉඡග ගන් ඕඡන් ඒ ම්ටමට එන් "
හැග්‍රිඩ් හැරීට තනි රත්තරන් කල්ඡද්රමක්ෂ ගැනීමටත් ඉඩ දුන්ඡන් ැත. (" ඔයාඡ්ස ලැයිව ්තුඡ්හ තිඡයන්ඡන් වාඡන්
කියලා") ඒත් ඔවුන් ිංඡයෝජක අමුද්‍රවය කිරන් ට හුරුබුහුටි තරාද ක්ටලයකුත් හැකිලිය හැකි පිත්තල
දුරදක්ෂ යකුත් ගත්ඡතෝය. ඉන්පසු ඔවුන් ආයුර්ඡ්හදයට ගියහ. එය රක්ෂවූ බිත්තර හ කුණුවූ ඡගෝවා මිශ්‍ර ඉතා
භයා ක ගඳකින් යුක්ෂත පුදුමාකාර තැ ක්ෂ විය. ඡ ඡවල ඡද්වල් පිරවූ බැරල් ඡපොඡළොඡ්හ සිටුවා තිබිණි.; ඡබඡහත්
පත්‍ර පිරවූ ඡජෝගු, වියළි මුල්, තදපැහැ කුඩු වර්ග බිත්තිවල එල්ලා තිබිණි. පිහාටු මිටි, උල්දත් එල්ලූ නූල් හ වකුටු
වූ නියඡපොතු සිවිලිඡම් එල්ලා තිබිය. හැග්‍රිඩ් කවුන්ටරය පිටුප සිටි මිනි ාඡගන් හැරී ඳහා සුළු ිංඡයෝජක
කිහිපයකට අවශය ද්‍රවය ගැ අ අතඡර් හැරී එකක්ෂ ගැලිඔන් ් විසිඑකක්ෂ මිළ වූ රිදී කඟඡ්හ ා අිං හ හැන්දක්ෂ
ක්ෂ ් ් පහක්ෂ වූ ඉතාම කුඩා කළු කුරුමිනි ඇ ් පරික්ෂශා කඡළේය.
ආයුර්ඡ්හදඡයන් එළියට ඡගො ් හැග්‍රිඩ් ැවතත් හැරීඡ්ස ලැයිව ්තුව බැලුඡ්හය.
"ඔයාඡ්ස යශ්ඨිය විතරයිව ඉතුරු -අර්.. ම්ම්.. මම තාම ඔයාට උපන්ද තෑ්සගක්ෂ ගත්ඡතත් ෑ"

හැරීට තමන් රතුඡවනු දැනිය.
"ඔයා ගන් ඕඡන් ෑ--"
"මම දන් වා මම ගන් ඕඡන් ෑ කියලා. මම කියන් ද, මම ඔයාට ඡතක්ෂ ගන් ම්. ඡගම්ඡබක්ෂ ම් ඡ ඡවයිව,
ඡගොඩක්ෂ කල් ඉදලා ඡගම්ඡබෝ පරය ඡමෝ ්තරයක්ෂ.. ඔයාට හැඡමෝම හි ාඡවයිව. මම පූ න්ටත් කැමති ෑ, මට
උන් හින්දා කිඹුහුම් ය වා. මම ඔයාට බකමූඡයක්ෂ ගන් ම්. ඔක්ෂඡකොම ළමයිව කැමති බකමූයන්ට. එයාලා
ඡගොඩක්ෂ ප්‍රඡයෝජ යිව ඔයාඡ්ස ලියුම් එඡහම ඔක්ෂඡකොම ඡද්වල් අරන් යන් ... ."
වි ාඩි වි ් කට පසු ඔවුන් ඊඡලොේ ් බකමූණු හඡළන් පිටවූහ. එය කුඩා ශේදයන්ඡගන්, ඡ ලවීම් වලින් හ
මැණික්ෂ ඡමන් දළිඡ ඇ ් වළින් පිරි අඳුරු කඩයක්ෂ විය. හැරී දැන් විශාල කූඩුවක්ෂ හිතව ගමන් කඡළේය. එහි
තම ඡපඳ අ ්ඡ ේ හි හිංගාඡග ඉක්ෂමනින් නින්දට වැටුණු හිම සුදු පැහැ අළිංකාර බකමූඡයක්ෂ විය. ඡප්‍රොඡෆ ර්
කුවරල් ඡමන් ඡගොතග මින් තම ්තූතිය මිමිණීම හැරීට වතාගත ඡ ොහැකි විය.
"ඒක ගයන්ගන් එපා," හැග්‍රිඩ් උගුඡරන් ඡමන් කීඡ්හය. "ඩර් ්ලිලාඡගන් ඔයාට තෑගි ඡගොඩක්ෂ හැම්බඡවන්
ඇති කියලා මම හිතන්ඡන් ෑ. ඔලිවැන්ඩර් විතරයිව තව ඉතුරු. යශ්ඨි ගන් තිය එකම තැ ඔලිවැන්ඩර්, ඔයාට
ඡහොඳම යශ්ඨිය හම්බඡවන් ඕඡන්."
මායා යශ්ඨියක්ෂ.. හැරී ඇත්තටම ආ ාඡවන් බලාසිටිඡේ ඒ ගැ යිව..
අව ා ාේපුව පටු හ දුර්වල එකක්ෂ විය. රන් පැහැ අකුරින් ඡදොරට උඩින් 'ඔලිවැන්ඩර් ්: ක්‍රි පූ 382 සිට අ ර්ඝ
යශ්ඨි ාදන්ඡ ෝ' ඡල ලියා තිබිණි. දූවිලි වැදුණු ජඡන්ලය මත වූ දම් පැහැ ඡකෝටයක්ෂ මත එක්ෂ යශ්ඨියක්ෂ තබා
තිබිය..
ඔවුන් ඇතුල්වත්ම ාේපුව ඇතුඡල්ම ඡකොඡහේහරි තැ ක සීනූවක්ෂ වැදණි.. හැග්‍රිඩ් හිඳගත් උ ් ීනි පුටුව
හැරුණුඡකොට එය ඉතාකුඩා හි ් ්ථා යක්ෂ විය. නීති ඉතා තද පු ්තකාළයකට ඇතුල්වූවාක්ෂ ඡමන් අමුතු හැගීමක්ෂ
හැරීට දැඡ න් ට විය. හැරී තමාට ඒ ඡමොඡහොඡත් අළුතින් පැය ැගි ප්‍රශ්ය රාශියක්ෂ ගිලඡග ඒ ඡවනුවට
සිවිලිම ඡතක්ෂ පිළිඡවලට ඡගොඩග ා තිබූ දහ ්ගා ක්ෂ ීනි දගැටි ඡප්ටි ඡද බලන් ට විය. ඔහුඡ්ස ඡගළ පිටුප
ඇදුම්කන් ට විය. එහි තිබූ දූවිල්ල හ නිශ්ශේදතාවය යම් රහ ් මායවක්ෂ මග ම්භන්ධ වී ඇතුවාක්ෂ ඡමනි.
"සුභ න්ධයාවක්ෂ," සියුම් කටහඬක්ෂ ඇසුණි. හැරී උඩගිඡේය. හැග්‍රිඩ් පවා උඩයන් ට ඇත, මන්දයත් එහි ද්ඡදන්
හප හඬක්ෂ තිබූ අතර එය ැවතී, ඔහු වහා පුටුඡවන් ැගි්ඡ්ය.
වය ක මනු ් ඡයක්ෂ ඔවුන් ඉදරිපිට සිටඡග සිටිඡේය, ාේපුඡ්හ අඳුර හරහා ඔහුඡ්ස පළල්, සුදුමැලි ඇ ්
චන්ද්‍රයන් ඡමන් දළිසුඡන්ය.

"ඡහඡලෝ," හැරී අපහසුඡවන් ඡමන් කීඡ්හය.
"ආ, ඔ්හ," "ඔ්හ, ඔ්හ. මම හිතුවා මට ඔයාව ඉක්ෂම ටම දකින් ලැඡබයිව කියලා. හැරී ඡපෝටර්." ඔහු කීඡ්හය.
"ඔයාට තිඡයන්ඡන් ඔයාඡ්ස අම්මාඡ්ස ඇ ්. නිකන් හරියට ඊඡේ වඡ්ස ඔයාඡ්ස අම්මා ඡමත හිටිඡේ, එයාඡ්ස
පළඡවනි යශ්ඨිය ගන් ඇවිත්. අඟල් දහයයිව කාලක්ෂ දග ඡ්හගවත්, විඡලෝ ලීඡයන් හදපු, බන්ධ වැඩ වලට නියම
යශ්ඨියක්ෂ.
ඔලිවැන්ඩර් මහතා හැරීට තවත් ලිං විය. ඇ ්පිල්ලම් ග න් ට තිබු ා ම් යැයිව හැරී සිතුඡ්හය.. ඒ රිදීමය ඇ ් වල
අද්භූත බවක්ෂ විය.
"අනික්ෂ අතට ඔයාඡ්ස තාත්තා, උද්හ වුඡන් මැඡහෝගනී යශ්ඨියකට. අඟල් එඡකොලහයිව. ඡපොඩ්ඩක්ෂ ැවිච්ච එකක්ෂ.
ඡපොඩ්ඩක්ෂ වැඩිපුර බලය තිය අන්ත්‍ර ්ධා ඡවන් ඡහොදම එකක්ෂ. ඡහොඳයිව, මම කියන්ඡන් ඔයාඡ්ස තාත්තා ඒකට
උදවු කරා. ඇත්තටම යශ්ඨිය තමයිව මායාකාරයාව ඡතෝරගන්ඡන්."
ඔලිවැන්ඩර් මහතා හැරීඡ්ස හයට හය වද තරම් තවත් ලිං විය.. හැරීට එම මීදුම ඡමන් වූ ඇ ් තුළ තමාව
දැකිය හැක.
"ආ ඒක ඡමත ද..."
ඔලිවැන්ඩර් මහතා තම දගැටි සුදු ඇඟිල්ලකින් හැරීඡ්ස ළඡල් වූ අකුණු ළකුය ඇල්ලීය.
"මට හරිම කයගාටුයිව කියන් ඒක කරපු යශ්ඨිය වික්ෂඡක්ෂත් මම" ඔහු ඡ ඡමන් කීඡ්හය. අඟල් දහතු ාමාරක්ෂ
දගයිව. ආහ්. බලවත් යශ්ඨියක්ෂ, හරිම බළවත්, හැබැයිව වැරද අතක... හ්ම්ම් මම දැ ඡග හිටියා ම් ඒ යශ්ඨිය ඡම්
ඡලෝඡකට ඡමො ාද කරන් යන්ඡන් කියලා....
ඔහු තම ඔලුව වැනුඡ්හය ඉන්පසු හැරීට ැ සීමක්ෂ ඡදමින් හැග්‍රිඩ්ව දුටුඡ්හය.
"රූබිය ්! රූබිය ් හැග්‍රිඩ්! ඔයාව ආපහු දකින් ලැබු එක ඡකොච්චර ඡහොඳද.... ඕක්ෂ, අඟල් දා යයිව, ඡපොඩ්ඩක්ෂ
ැවිලා තිේබා එඡහම ඡන්ද??"
"ඔ්හ ර් එඡහම තමයිව තිේඡේ ඒක,"

"ඡහොඳ යශ්ඨියක්ෂ ඒක. ඒත් මම හිතන්ඡන් ඔයාව ඡ රප ඡකොට එයාලා ඒක ඡදකට කැඩුවා" ඔලිවැන්ඩර්
හදසිඡේ පහළ වූ මතකයකින් කීඡ්හය.
"අර්- ඔ්හ, එයාලා එඡහම කළා, ඔ්හ," අඡ ක්ෂ කකුලට බර මාරුකරමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඒත් මඡ්ස ලඟ තාම කෑලි
තිය වා," ඔහු උඡදයෝගඡයන් කීඡ්හය.
"ඒත් ඔයා ඒවා පාවිච්චි කරන්ඡන් ෑඡන්?" ඔලිවැන්ඩර් තියුණු ඡල ඇසීය.
"අඡන් ෑ ර්," හැග්‍රිඩ් වහා කීඡ්හය. ඔහු තම ඡරෝ පැහැ කුඩය තදන් අල්ලගනු හැරී දුටුඡ්හය.
"හ්ම්ම්ම්," ඔලිවැන්ඩර් හැග්‍රිඩ් ඡවත විනිවිද ය බැල්මක්ෂ ඡහලීය. "ඡහොඳයිව දැන් -- ඡපොටර් මහත්මයා. ඡකෝ
බලන් " ඔහු රිදීඡයන් ළකුණු කර ඇති දග මනි පටියක්ෂ තම ාක්ෂකුඡවන් එළියට ගත්ඡත්ය. "ඡකෝකද
ඔයාඡ්ස යශ්ඨි අත?"
"අර් - මම දකුයත්" හැරී කීය.
"ඡකෝ ඔයාඡ්ස අත දග අරින් . අන් හරි." ඔහු හැරීඡ්ස උරහිඡ ේ සිට ඇඟිලි වලට මැන්ඡන්ය, ඉන්පසු මැණික්ෂ
කටුඡ්හ සිට වැළමිටට, උරහිඡ ේ සිට බිමට, දයහිඡ ේ සිට කිහිල්ලට හ හි වටා ද මැන්ඡන්ය. මනි අතඡර් ඔහු
කතා කඡළේය. , "හැම ඔලිවැන්ඩර් යශ්ඨියක්ෂ අභයන්තඡර්ම තිඡයන්ඡන් බලවත් මායා අමුද්‍රවයක්ෂ, ඡපොටර්
මහත්තඡයෝ. අපි පාවිච්චි කර වා කඟඡ්හ ාඡ්ස ඡක ,් ෆීනික්ෂ ් කුරුල්ලාඡ්ස ඡපඳ පිහාටු, තව මකර හදවඡත්
හර එඡහම. කඟඡ්හඡ ෝ, මකරු එඡහම ැත්තන් ෆීනික්ෂ ් කුරුල්ඡලෝ ඡදන්ඡ ක්ෂ එකවඡ්ස ඡවන්ඡන් ෑ වඡ්ස
ඔලිවැන්ඩර් යශ්ඨි ඡදකක්ෂ එකවඡ්ස ඡවන්ඡන්ත් ෑ. ආහ් අනික තමයිව ඔයාට කවදාවත් ඡව මායකාරඡයක්ෂඡ්ස
යශ්ඨියකින් ඒ තරම් ඡහොඳ ප්‍රතිලලයක්ෂ ගන් බෑ."
හැරීට හදසිඡේම දැනුඡන් තමන්ඡ්ස තම ා ් සිදුරු අතර මනි පටිය ්වයිංක්‍රීයව මනිමින් සිටි බවයිව.
ඔලිවැන්ඩර් මහතා රාක්ෂක අතර රිිංගමින් ඡප්ටි පහළට ගනිමින් සිටිඡේය.
"ඒක හරියයිව," ඔහු කියත්ම, මනි පටිය ඡපොඡළොඡ්හ දුරකට පැ රැලි ගැසුණි. "හරි එඡහ ම් ඡපොටර් මහත්තයා,
ඡම්ක බලන් . ඡදමට ලී හ මකර හදවඡත් හරයක්ෂ. අඟල් වයයිව. ඡහොදයිව පහසුයිව. ඒක නිකන් ඡපොඩ්ඩක්ෂ
ව න් ."
හැරී යශ්ඨිය රැඡග (ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡ ේ දැඡ ද්දී) එය ටිකක්ෂ වඡ්ට වැනුඡ්හය. මුත් ඔලිවැන්ඩර් මහතා වහාම එය
උදුරා ගත්ඡත්ය.

"ඡම්පල් ලීය හ ෆීනික්ෂ ් පිහාටුව. අඟල් හතයිව. ටිකක්ෂ ගැ ඡ
් වා. බලන් --"
හැරී උත් ාහ කඡළේය - මුත් ඔහු යශ්ඨිය ඔ වද්දීම ඔලිවැන්ඩර් එයත් ආපසු උදුරා ගත්ඡත්ය.
" ෑ, ෑ - ඡමන් , කළුවර ලීයයිව කඟඡ්හ ා ඡක ්ගහයිව, අඟල් අටහමාරයිව, ගැ ්ඡ වා, බළමු බළමු. ඒක
උත් ාහ කරලා බළමු."
හැරී ැවත ැවතත් උත් ාහ කර බැළුඡ්හය. ඔලිවැන්ඩර් මහතා කුමක්ෂ බළාඡපොඡරොත්තු වන්ඡන්දැයිව ඔහුට කිසිම
අදහ ක්ෂ ඡ ොවීය. උත් ාහ කර ලද යශ්ඨි මිටිය උ ් පුටුව මත උඩට උඩට ඡගොඩ ගැඡ න් ට විය. මුත්
රාක්ෂක වළින් එලියට අද ගය වැඩිඡවත්ම ඔලිවැන්ඩර් මහතාඡ්ස තුටද වැඩි විය.
"පාරීඡභෝගිකයා ඡල්සි ෑ, ඡන්හ්? දුක්ෂ ඡවන් එපා, අපිට ඡහොඳටම ගැලඡප එක ඡම් ඡකොතනින් හරි
හම්බඡවයිව. මම හිතන්ඡන්, දැන් - ඔ්හ, ඡමොකද බැරි - අ ාමා ය එකතුවක්ෂ -- ඡහෝලි ලීය ෆීනික්ෂ ් පිහාටුව, අඟල්
එඡකොළහයිව, ඡහොදයිව පහසුයිව."
හැරී යශ්ඨිය අතට ගත්ඡත්ය. ඔහුට තම ඇඟිලි වල හදසි රත්වීමක්ෂ දැනුණි. ඔහු යශ්ඨිය තම හි ට උඩින් ඔ වා,
දුහුවිලි සුළිං අතරින් ඡ්හගඡයන් පහළට ඡග එත්ම රතු හ රන් පැහැ වාශ්ප වැනි පුළිඟු ධාරාවක්ෂ එහි ඡකළවරින්
එළියට මල්ඡවඩිල්ක්ෂ ඡමන් විදී ඡගො ් බිත්තිඡේ රතු පැහැ ට ළප ඇතිකඡළේය. හැග්‍රිඩ් තුටින් කෑග ා අත්පුඩි
ගැසූ අතර ඔලිවැන්ඩර් හැඬුඡ්හය. "ආහ්, විශික්ඨයිව! ඔ්හ, ඇත්තවශඡයන්ම, ඔහ්, නියමයිව. ඡහොඳයිව, ඡහොඳයිව...
ඡමො තරම් කුතුහලයක්ෂද... ඡම්ක ම් හරිම කුතුහලයක්ෂ... "
ඔහු හැරීඡ්ස යශ්ඨිය ැවතත් ඡප්ටියට දමා දුඹුරු පැහැ කඩදාසියක ඔත ගමනුත් මිමිණුඡ්හය. "කුතුහළයක්ෂ...
කුතුහළයක්ෂ.."
" මාඡවන් ," හැරී කීඡ්හය, "ඒත් ඡමොකද්ද කුතුහළය?"
ඔලිවැන්ඩර් මහතා හැරී ඡවත තම සුදුමැලි බැල්ම ඡහළීය.
"මම ඡමච්චර කාඡලකට විකුයපු හැම යශ්ඨියක්ෂම මට මතකයිව ඡපොටර් මහත්තඡයෝ, හැම යශ්ඨියක්ෂම. ඔයාඡ්ස
යශ්ඨිඡේ තිය පිහාටුව අයිවති ෆීනික්ෂ ් කුරුල්ලා තව එක ඡපඳ පිහාටුවක්ෂ දුන් ා - තව එකම එකක්ෂ. ඇත්තටම
ඒක හරිම කුතුහළයක්ෂ ඔයාට ඡම් යශ්ඨියම නියම ඡවලා තිය එක. ඡමොකද ඒඡක්ෂ ඡහෝදර යශ්ඨිය, ඇයිව ඒඡක්ෂ
ඡහෝදරයා ඔයාට ඔය ළකුය දුන්ඡන් කිය එක."
හැරී ඡකළ ගිල්ඡල්ය.

"ඔ්හ, අඟල් දහතු ාමාරක්ෂ. චික්ෂ. ඇත්තටම පුදුමයිව ඡම් ඡද්වල් ඡකොඡහොමද ඡවන්ඡන් කියලා. යශ්ඨිය
මායාකාරයාව ඡතෝරාගන් වා, මතකඡන්.... මම හිතන්ඡන් ඡපොටර් මහත්තඡයෝ අපි ඔයාඡගන් විශික්ඨ ඡද්වල්
බලාඡපොඡරොත්තු ඡවන් ඕඡන්.. අන්තිඡම්දී, ම ඡ ොකිවයුතු තැ ැත්තා විශික්ඨ ඡද්වල් කරා. ඔ්හ භයා ක, ඒත්
විශික්ඨ ඡද්වල්."
හැරීට දාඩිය දැම්ඡම්ය. ඔහු ඔලිවැන්ඩර් මහතාට එතරම් කැමති ැති බවක්ෂ ඔහුට හැඟිණි. ඔහු තම යශ්ඨිය
ඡවනුඡවන් රන් ගැලිඔන් ් හතක්ෂ ඡගවූපසු ඔලිවැන්ඩර් මහතා තම ාේපුඡ්හ සිට ඔවුන්ට හි මා අචාර කඡළේය.
හැරී හ හැග්‍රිඩ් ඩයගන් ඇලී ඡවතින් නික්ෂඡමද්දී හිරු බසිමින් තිබිණි.. බිත්තිය හරහාත් දැන් හි ්ව ඇති
කාන්දුඡව කල්ඡද්රම හරහාත් ඔවුන් ආපසු ආඡවෝය. ඔවුන් ආපසු එ අතඡර් හැරී කතා කඡළේම ැත; හැරීඡ්ස
විකාර හැඩ වල පාර් ල් හ උකුඡළේ තබාඡග සිටි කූඩුඡ්හ නිද හිම සුදු පැහැ බකමූ ා ඡද පුදුමඡයන් බල
මිනිසුන් ඔහුට ඡපනුඡන්ම ැත. තවත් විදුලි ඡ ෝපා යකින් ඉහලට, පැඩින්්සටන් දුම්රිය ්ථා ය ආ බව හැරීට
ඡත්රුම් ගිඡේ හැග්‍රිඩ් උරහි ට ත්ටු කළ පසුවයිව.
"ඔයාඡ්ස ඡකෝච්චිය යන් කලින් ඡමො ාහරි කන් ඡවලාව තිය වා," ඔහු කීය.
ඔහු හැරීට හැම්බර්ගර් එකක්ෂ ඡග ආඡවන් ඔවුන් ේලා ්ටික්ෂ පුටුවල හිඳඡග කන් ට පටන් ගත්හ.. හැරී
ඡ ො වත්වා වටපිට බලන් ට විය. ඡකඡ ේ මුත් හැමඡද්ම අමුතු විදහට ඡපඡ න් ට විය.
"ඔයා ඡහොඳින්ද හැරී? ඔයා හරිම නිහඬයිවඡන්," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය
හැරීට එය වි ්තර කළ ඡ ොහැකිතරම් ය. ඔහුට තම ජීවිතඡේ ඡහොඳම උපන්ද ය ලැබිණි. මුත් ඔහු තම
හැම්බර්ගර් එක හප අතඡර් වච ඡ ොයමින් කල්ප ා කඡළේය.
"හැඡමෝම හිත වා මම විඡශේකයිව කියලා," ඔහු අව ා ඡේ කීඡ්හය. "කාන්දුඡව කල්ඡද්රඡම් හිටපු අර මිනි ්සු
ඔක්ෂඡකොම, ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් එතඡකොට ඔලිවැන්ඩර් මහත්තයා,.... ඒත් මම මායාවන් ගැ කිසිම ඡදයක්ෂ දන්ඡන්
ෑ... එයාලා ඡකොඡහොමද විශික්ඨ ඡද්වල් බලාඡපොඡරොත්තු ඡවන්ඡන්? මම ප්‍රසිද්ධයිව ඒත් මම ප්‍රසිද්ධ ඡමොකටද
කියලා මට මතකවත් ෑ. මම දන්ඡ ත් ෑ ඡවොල් - ඡ ොරි- මම කි්හඡ්හ මඡ්ස ඡදමාපිඡයෝ මැරුණු රෑ ඡමොකද
උඡන් කියලා."
හැග්‍රිඩ් හැරී ඡවතට ැවුඡන්ය. ඔහුඡ්ස අවුල්වුනු රැවුල හ ඇහිබැම පිටුපසින් ඔහු කරුයාවන්ත හි ාවක්ෂ පෑඡ්හය.

"ඔයා දුක්ෂඡවන් එපා හැරී. ඔයා ඉක්ෂම ට ඉඡග ගනියිව. ඡහෝසවාර්් ් වල හැඡමෝම මුල ඉඳලා පටන් ගන්ඡන්.
ඔයාට අවුලක්ෂ ඡවන්ඡන් ෑ. මම දන් වා ඒක අමාරුයිව. ඔයාව ඈත්කරලාඡන් හිටිඡේ, ඒක හැමඡවඡල්ම අමාරුයිව
තමයිව. ඒත් ඔයාට ඡහෝසවාර්් ් වල ඡහොඳ කාළයක්ෂ තිඡයයිව. මට තිේබා, තාමත් එඡහම තමයිව."
හැග්‍රිඩ් ැවත ඩර් ්ලිලාඡ්ස ඡගදරට ය ඡකෝච්චියට හැරීව ැිංවූඡේය, ඉන්පසු ඔහුට ලියුම්කවරයක්ෂ දුන්ඡන්ය.
"ඔයාඡ්ස ඡහෝසවර්් ් ය ටික් එක, " ඔහු කීඡ්හය. " ැේතැම්බර් පළඡවනිදා - කින්්ස ් ඡක්‍රො ් වල -- ටික්
එඡක්ෂ ඔක්ෂඡකොම තිය වා. ඩර් ්ලිලා එක්ෂක ඡමො ාහරි ප්‍රශ් යක්ෂ උඡ ොත් ඔයාඡ්ස බකමූයා අඡත් ලියුමක්ෂ
එවන් . ඌ දන් වා ඇති මාව ඡහොයාගන් . එඡහ ම් හැරී, ප ්ඡ ේ හම්බඡවමු."
ඡකෝච්චිය අද්දන් ට විය. හැරීට හැග්‍රිඩ් ඡ ොඡපනී ය තුරු බලා සිටින් ට උවම ා විය; ඔහු තම ආ ඡයන්
ැගිට හය ජඡ ල් වීදුරුවට තද කර බැලුඡ්හය. මුත් ඔහු ඇසිපිය ග පමාවට ඔහු ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
හයඡවනි පරිච්ඡේදය
වයයිව තුන්කාළ ඡ්හදකාඡවන් ඇරඹූ ගම
ඩර් ්ලිලාත් මඟ වූ හැරීඡ්ස අව ා මා ය විඡ ෝදමත් වූඡේ ැත. ඇත්ත ම්, ඩඩ්ලි හැරීට ඡකොපමය
භයවූඡේද කිවඡතොත් ඔහු හැරී මග එක කාමරයක සිටිඡේම ැත.ඡපටුනියා ැන්දායිව වර් න් මාමායිව හැරීව
කේඩ් එඡක්ෂ හිරකඡළේවත්, කිසිම ඡද්කට බල කඡළේවත්, ඔහුට කෑගසුඡ්හවත් ැත. ඡකොටින්ම ඔවුන් හැරී මග
කතා කඡළේවත් ැත. අඩක්ෂ භයවී අඩක්ෂ ඡකෝපඡයන් සිටි ඔවුන් හැරී ඉඳඡග සිටි විට එය හි ් පුටුවක්ෂ ඡමන්
ලකා හැසිඡරන් ට විය. ඡමය ඡබොඡහෝ පැතිවලින් වූ දයුණුවක්ෂ වූවත් කීප ද කට පසු එය වදයක්ෂ බවට පත් විය.
හැරී තම අළුත් ගයා වූ බකමූයා මග කාමරඡේ සිටිඡේය. ඔහු තම මායා ඉතිහා ය ඡපොඡතන් හමුවූ මක්ෂ වූ
ඡහඩ්වි්ස යන්ඡ න් ඈට කථාකිරීමට සිතුඡ්හය. ඔහුඡ්ස පා ල් ඡපොත් ඉතා සිත් ඇදගන් ා සුලු විය. ඔහු මහ රෑ
ඡව කන් ඇඡඳේ වැතිරී ඒවා කිඡයව අතර ඡහඩ්වි්ස තුටින් කෑග මින් ජඡන්ලඡයන් එළියට ඇතුළට පියෑඹුවාය.
ඡපටූනියා ැන්දා තවදුරටත් එම කාමරය පිරිසිදු කිරීමට ඡ ොපැමිනීම වා ාවක්ෂ වූඡේ ඡහඩ්වි්ස ඡ ොකඩවා
මැරිණු මීයන් රැඡග ආ නි යිව. ෑම රාත්‍රියකම හැරී නිදා ගැනීමට ඡපර බිත්තිඡේ ද ටහන් කර ඇති කුඩා
ඡකොළ කෑල්ල ලකුණු කරමින් ේතැම්බර් පළඡවනිදාඡතක්ෂ ද ගැන්ඡන්ය..
අඡගෝ ්තු මා ඡේ අන්තිම ද ඡේ හැරී සිතුඡ්හ තමන් ඡපටූනියා ැන්දාට හ වර් න් මාමාට ඊලඟ දවඡ ේ කිිං්ස ්
ඡක්‍රො ් දුම්රිය පළට යෑම ගැ දැන්විය යුතු බවයිව. ඔහු පහළ ාලයට යද්දී ඔවුන් රූපවාහිනිඡේ ප්‍රශ් විචාරාත්මක
වැඩ ටහ ක්ෂ බළමින් සිටිඡයෝය. තමන් එත සිටින් බව හැඟවීමට හැරී උගුර පාදද්දී ඩඩ්ලි හූ තියමින්
කාමරඡයන් ඉවතට ද්හඡ්හය.

"අර්- වර් න් මාඡම්?"
වර් න් මාමා ඇහුම්කන් ඡද බව ඡපන්වීමට ශබිදයක්ෂ කඡළේය.
"අර් - මම ඡහට කිිං්ස ් ඡක්‍රො ් වල ඉන් ඕඡන් - ඡහෝසවාර්් ් යන් ."
වර් න් මාමා ැවත් ශේදයක්ෂ කඡළේය.
"ඔයාට පුළුවන් ඡවයිවද මාව ගිහින් දාන් ?"
ැවත ශේදයක්ෂ. එයිවන් ඔ්හ යන් හැඟඡවතැයිව හැරී අනුමා කඡළේය.
" ්තූතියිව."
ඔහු ආපසු උඩත්ටුවට යාමට ැරඡ ත්ම වර් න් කතා කඡළේය.
"මායා ඉ ්ඡකෝඡලකට ඡකෝච්චිඡේ ය එක හරි විහිළු ක්‍රමයක්ෂඡන්. මායා පාපිසි ඔක්ෂඡකොම හිල් ඡවලාද ආ?".
හැරී කිසිත් ඡ ොකීඡ්හය.
"ඡකොඡහේද ඔය ඉ ්ඡකෝඡල් තිඡයන්ඡන්, ඇත්තටම?"
"මම දන්ඡන් ෑ," පළමු වතාවට ඒ ගැ සිතමින් හැරී කීඡ්හය. ඔහු හැග්‍රිඩ් දුන් ප්‍රඡ්හශපත්‍රය ාක්ෂකුඡවන් එළියට
ඇදගත්ඡත්ය.
"මම එඡකොළහට වයයිව තුන්කාල ඡ්හදකාඡවන් ඡකෝච්චියට ගින් ඕඡන්" ඔහු කිඡය්හඡ්හය.
මාමා හ ැන්දා මුහුණින් මුහුය බැලුඡවෝය.

"කී ඡවනි ඡ්හදකාවද?"
" වයයිව තුන්කාල."
"විකාර කියවන් එපා," වර් න් මාමා කීඡ්හය " වයයිව තුන්කාල කියලා ඡ්හදකාවක්ෂ ෑ."
"මඡ්ස ටික් එඡක්ෂ එඡහම තිඡයන්ඡන්."
"විකාර," වර් න් මාමා කියුඡ්හය, "පි ්සුඡවන් උඩුබුර වා, එයාලා ඡගොඩක්ෂ අය එඡහමයිව. ඔයා ඔඡහොම ඉඳලා
බලන් ඡකෝ.. හරි, අපි ඔයාව කින්්ස ් ඡක්‍රො ් වලට ඡගනියන් ම්. අපි ඡකොඡහොමත් ඡහට ලන්ඩන් ය වා. එඡහම
ැත්තන් මම ඔය ගැ ඡපොඩ්ඩක්ෂවත් වද ඡවන්ඡන් ෑ."
"ඔයාලා ඇයිව ලන්ඩන් යන්ඡන්?" හැමඡද්ම සුහදව තබාගැනීඡම් අදහසින් හැරී ඇසුඡ්හය.
"ඩඩ්ලිව ඉ පි
් රිතාඡල් ඡගනිය වා," වර් න් මාමා තරහින් කීඡ්හය. "එයා ්ඡමල්ටින්්ස ් යන් කලින් අර ජරා
ැ්ට අයිවන් කරන් ඕඡන්."
හැරී පසුදා උඡද් පහට අවද වූඡේ ැවත පා ල් යාමට ඡලොකු උඡදයෝගයකින් හ ැවත නින්දට යාමට බයකින්
යුක්ෂතවයිව. ඔහු අවදවී තම කලි ම ඇඳගත්ඡත්ය. දුම්රිය ්ථා යට මායාකරුවන්ඡ්ස කබාය ඇඳඡග යාමට ඔහුට
උවම ා ඡ ොවීය. ඔහුට දුම්රිඡේදී ඇඳුම් මාරු කළ හැක - ඔහු තම ඡහෝසවාර්් ් ලැයිව තු
් ව ැවතත් බලා සියල්ල
තමාට තිඡබ බව හතික කරගත්ඡත්ය. ඡහඩ්වි්ස පරි ් මින් කූඩුඡ්හ ව ා දමා ඇත. කාමරය අ ් කළ පසු ඔහු
ඩර්සිලිලා අවදව ඡතක්ෂ සිටිඡේය. පැයඡදකකට පසු හැරීඡ්ස විශාල බරැති යකඩ ඡප්ටිය ඩ ්ලිලාඡ්ස කාරයට
පටව ලදී. ඡපටූනියා ැන්දා ඩඩ්ලිට හැරී ලඟ වාඩිවීමට කථා කළ පසු ඔවුන් නික්ෂමුඡ ෝය.
ඔවුන් දහයාමාර ඡවත්දී කින්්ස ් ඡක්‍රො ් ඡවතට ඡ ේන්දු වූහ. වර් න් මාමා හැරීඡ්ස යකඩ ඡප්ටිය කරත්තයකට
පටවා දුම්රිය ්ථා ය ඇතුලට තල්ලුකර දුන්ඡන්ය. වර් න් මාමා පදක ඡ්හදකා අ ල මච්චල් සි ාවකින් යුතුව
තර ඡව ඡතක්ෂ හැරී ඡමම අමුතු කරුයාව ගැ පුදුම ඡවමින් සිටිඡේය.
"ඡහොදයිව, ඔන් ඔයා ආවා ඡකොල්ඡලෝ, වය ඡ්හදකාවයිව දහය ඡ්හදකාවයිව තිය වා. ඔයාඡ්ස ඡ්හදකාව ඡම්
අතරමැද ඡකොඡහේහරි තිඡයන් ඕඡන්. ඒත් තාම එයාලා ඒක හදලා ෑ වඡ්ස ඡන්ද?"
ඇත්තටම ඔහු නිවැරද විය. ඡ්හදකාවට ඉහලින් විශාල ේලා ටි් ක්ෂ පුවරුවක ඡ ොම්මර වය ද එහා පැත්ඡත්
ඡ්හදකාවට ඉහලින් ේලා ්ටික්ෂ පුවරුඡ්හ ඡ ොම්මර දහයද ග ා තිබිණි. අතර මැද කිසිවක්ෂම ඡ ොවීය.

"එඡහ ම් ඔයාට ඡහොද කාර්තුවක්ෂ ලැඡේවා ," වඩා මච්චල් හි ාවකින් කීඡ්හය. ඉන්පසු ඔහු එතනින් යන් ට
ගිඡේය. හැරී එඡද බැලුවිට ඔවුන්ඡ්ස වාහ ය ඉවතට යනු ඡපනිණි. තුන් ඡද ාම මහහඬින් සි ාඡ මින් සිටියහ.
හැරීඡ්ස ඡතොලකට ඡ්හලුණි. ඔහු කුමක්ෂ කළයුතුද? ඡබොඡහෝඡද ා ඔහු ඡද අමුතු විදහට බලන් ට වූඡේ ඡහඩ්වි්ස
නි ාඡවනි. ඔහු කාඡගන් ඡහෝ ඇසිය යුතුය.
ඔහු ලඟින් ගිය නියාමකඡයක්ෂට කතා කඡළේ වයයිව තුන්කාල ඡ්හදකාව ගැ ඡ ොකියමිනි. නියාමකයා
ඡහෝසවාර්් ් ගැ කවමදාකවත් අ ා තිබුඡන් ැත. එය පිහිටිඡේ රඡ් ඡමො පැත්ඡත්ද කියාවත් කීමට හැරී දැන්
ඡ ොසිටිඡයන් හැරී හිතාමතා ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡ ේ හැසිඡරන්ඡන්යැයිව සිතා ඔහු අපහසුතාවයට පත් විය.
ඡ ොයිවවසිලි ත් ඡවමින් ඔහු එඡකොළහට පිටත්ව දුම්රිය ගැ ඇසූ විට නියාමකයා පැවසුඡ්හ එඡහම එකක්ෂ ැති
බවයිව. අව ා ඡේ කාළය ා ්ති කරන් න් ගැ මුමුයමින් ඔහු ඉවතට ගිඡේය. හැරී කළබල ඡ ොවී සිටීමට
තදන් උත් ාහ කඡළේය. පැමිණීඡම් පුවරුවට ඉහළින් තිබූ විශාල ඔරඡලෝසුවට අනුව ඡහෝසවාර්් ් ය දුම්රියට
ැගීමට ඔහුට තිබුඡන් තව වි ාඩි දහයක්ෂ පමණි. එඡ ේ වුවත් එහි යා හැක්ෂඡක්ෂ ඡකඡ ේද? තමන්ට ඉතාම
අමාරුඡවන් එ විය හැකි යකඩ ඡප්ටියකුත් ාක්ෂකුවල පිරුනු මායාකරුවන්ඡ්ස ල්ලිත් විශාල බකමූයාත් මග
ඔහු දුම්රිය ්ථා ය මැද අතරමිං විය.
ඩයගන් ඇලීවලට ඇතුල් වීමට වම් පැත්ඡත් තුඡවනි ගඡඩොලට ත්ටු කරන් ාක්ෂ ඡමන් වූ යමක්ෂ හැරීට කියා දීමට
හැග්‍රිඩ්ට අමතක වී ඇත. තම යශ්ඨිය එළියට ඡග ඡ්හදකා වය හ දහය අතර වූ ටික් පරීක්ෂකකඡ්ස කුටියට
ත්ටු කළයුතු දැයිව හැරී සිතුඡ්හය.
ඒ ඡමොඡහොඡත්ම තමා පසුකර පිටුපසින් ගිය මිනිසුන් කණ්ඩායමක්ෂ කී වච කීපයක්ෂ ඔහුට ඇසුණි.
" මගල්ලා ඡගන්ම පිරිලා, ඇත්තටම- - "
හැරී පිටුප හැරුඡන්ය. එඡ ේ කිවු මහත කාන්තාව ගිනි රතුඡක ් ඇති පිරිමි ළමයිවන් හතර ඡද ක්ෂට කතා කරමින්
සිටියාය. ඔවුන් සියල්ඡලෝම හැරීඡ්ස ඡමන් වූ යකඩ ඡප්ටියක්ෂ තල්ලු කරමින් සිටිඅතර ඔවුන්ට බකමූඡයක්ෂද විය.
හදවත ඡ්හගඡයන් ගැඡහද්දී හැරී ඔවුන් පිටුපසින් තම කරත්තය තල්ලු කඡළේය. ඔවුන් වති විට හැරීත් ඔවුන්
කිය ඡද්වල් ඇඡ න් දුරින් ැවතුඡන්ය.
"දැන්, ඡමොකද්ද ඡ්හදකා අිංඡක්ෂ? පිරිමි ළමයිවන්ඡ්ස මව ඇසුවාය.
" වයයිව තුන්කාල!" ඇඡ්ස අත අල්ලාඡග සිටි රතු ඡක ් ඇති කුඩා ගැහැනු ළමඡයක්ෂ ඉදරියට පැ කීවාය.
"අම්ඡම්, මට යන් බැරිද... "

"ඔයාට තාම වය මද, ජිනී, දැන් කට වහගන් . ඔක්ෂඡකොම හරි, පර්සි, ඔයා මුලින්ම යන් ."
වැඩිමලා ඡමන් ඡපනුනු පිරිමි ළමයා ඡ්හදකා වය හ දහය අතරට ගමන් කරන් ට විය. එය මග හැඡර්වියැයිව
බිඡයන් ඇසිපිල්ලමක්ෂවත් ඡ ොග ා හැරී බලා සිටිඡේය. මුත් ඡ්හදකා ඡවන්කර බිත්තිය අ ලට ඔහු යත්ම
විශාල පිටරැටියන් කණ්ඩායමක්ෂ ඔහු ඉදරිපිටින් ගිඡයන් අව ා බෑගය එතනින් යත්දී ඔහු අතුරුදන් වී සිටිඡේය.
"ඡෆ්‍රඩ්, ඊලඟට ඔයා," මහත කාන්තාව කීවාය.
"මම ඡෆ්‍රඩ් ඡ ඡවයිව, මම ඡජෝේ," පිරිමි ළමයා කීඡ්හය. "ඇත්තටම, ගෑනිඡේ ඔයා කියන්ඡන් තමුන් අඡේ අම්මා
කියලාද? මම ඡජෝේ කියලා කියන් වත් බැරිද?"
" මාඡවන් , ඡජෝේ පැටිඡයෝ."
"විහිළුවක්ෂ කඡල්, මම ඡෆ්‍රඩ්," කියූ ඡකොළුවා ගමන් ගත්ඡත්ය. ඔහුඡ්ස නිවුන් ඡ ොයුරා ඔහු පිටුපසින් ඉක්ෂමන් කඡල්
තේපරයකට පසු ඔහු අතුරුදහන් විය. ඒත් ඔහු ඒක කඡළේ ඡකොඡහොමද?
ඉන්පසු තුන්ඡවන් ඡහෝදරයාත් බිත්තිය ඡවත කඩිමුඩිඡේ ගමන් කඡළේ ඔහු එයට ලිංවිය, ඉන්පසු හදසිඡේම ඔහු
එත ඡ ොසිටිඡේය.
ඡව ක්‍රමයක්ෂ ඡ ොවීය.
"ඡපොඩ්ඩක්ෂ අහන් ," හැරී මහත කාන්තාවට කතා කඡළේය.
"ඡහඡලෝ, පැටිඡයෝ," ඇය කීවාය. "ඡහෝසවාර්් ් ය පළඡවනි වතාවද? ඡරොන් යන්ඡන්ත් අළුඡතන්."
ඇය තම පුතුන්ඡගන් අව ා කුඩාම පිරිමි ළමයා ඡපන්වා කීවාය. ඔහු උ , ලප වලින් පිරි ඡක්ටු මුහුයක්ෂ, දගු
අත් හ කකුල් හිත දග හයක්ෂ ඇති ළමඡයක්ෂ විය.
"ඔ්හ," හැරී කීඡ්හය "කාරඡන් ඡම්කයිව - ඡම්කයිව, මම දන්ඡන් ෑ ඡකොඡහොමද - - "
"ඡ්හදකාවට යන්ඡන් ඡකොඡහොමද කියලා?" ඇය කරුයාඡවන් කීවාය, හැරී හි ැලුඡ්හය

"දුක්ෂ ඡවන් එපා" ඇය කීවාය "ඔයාට කරන් තිඡයන්ඡන් අර ඡ්හදකා වයයිව දහයයිව අතර තිය බිත්තියට
ඇවිදඡග ය එක. ඔයා ඒඡක්ෂ හැේඡපයිව කියලා හිතලා බය ඡවන් වත් වතින් වත් එපා, ඒක හරිම වැදගත්.
ඔයාට බයයිව වඡ්ස ම් ඡහොඳම ඡද් ඡහමින් දුවඡග ය එක. හරි දැන් යන් , ඡරොන්ට කළින් ඔයා යන් ."
"අර් - හා," හැරී කීඡ්හය
ඔහු තම කරත්තය හරවාඡග බිත්තිය ඡද බැලුඡ්හය. එය ඉතා ඝ කම් බව ඡපඡන්.
ඔහු ඒ ඡදඡ ට ගමන් කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. මිනිසුන් ඔහු පසුකර ඡ්හදකා වය හ දහය ඡවත ගමන් කරයිව.
හැරී තවත් ඡ්හගඡයන් ගමන් කඡළේය. ඔහු එම බිත්තිඡේ වැදී ඡලොකු අමාරුවක වැඡට බව ඒකාන්තයිව. ඔහු
කරත්තඡේ ඉදරියට ැඡවමින් දුවන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. බිත්තිය ලඟ ලඟ පැමිඡණ්. ඔහුට දැන් ැවතිය
ඡ ොහැකිය. කරත්තය ඔහුඡ්ස පාළ ඡයන් ඡතොරයිව. ඔහු බිත්තියට අඩියක්ෂ දුරදී හැේඡපන් ට සූදා මින් දෑ ් ව ා
ඔහු බිත්තිඡේ හැපුඡන් ැත. තමන් තවමත් දුවමින් සිටි බව ඡත්රුඡයන් හැරී ඇ ් ඇර බැලුඡ්හය. තද රතුපැහැ
වාශ්ප එන්ජිමක්ෂ මිනිසුන් පිරි දුම්රිය ඡ්හදකාව අ ල වතා තිඡේ. එහි ඡහෝසවාර්් ් අධිඡ්හගය, එඡකොළහට ඡල
ලියා තිබිණි. හැරී පිටුප හැරි බළ විය තමන් ආ බිත්තිය තිබූ තැ වයයිව තුන්කාල ඡල ලියූ පැරණි යකඩ
ආරුක්ෂකුවක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිණි. ඔහු එය සිදුකර තිඡේ.
කතාකරමින් සිටි ජ කායඡ්ස හි ් වලට ඉහලින් එන්ජිඡම් වාශ්ප ඡ ොඡපනී යයිව. හැමපාටින්ම වූ පූ න් ඔවුන්ඡ්ස
කකුල් අතරින් එඡහේ ඡමඡහේ ඇතිල්ඡලමින් සිටී. බරැති යකඩ ඡප්ටි ීඡර ශේදය හ මිනිසුන්ඡ්ස කියවිල්ල
අ ්ඡ න් බකමූයන් එකිඡ කාට හූ හඬින් කතාකරන් ාක්ෂ ඡමන් ඡපඡන්.
මුල්ම මැදරි දැ ටමත් සිසුන්ඡගන් පිරී ඇත. මහරු ජඡන්ලඡයන් එලියට එල්ඡලමින් තම පවුඡල් අය මග කතා
කරමින් උන් අතර මහරු ආ වළට රන්ඩු වූහ.. හැරී හි ් ආ යක්ෂ ඡ ොයමින් තම කරත්තය පහළට තල්ලු
කඡළේය. ඔහු රවුම් මූයක්ෂ ඇති ළමඡයක්ෂ අ ලින් යද්දී "ආච්චි, මඡ්ස ඡගම්බා ආඡයත් ැති ඡවලා"යිව ඔහු කීඡ්හය.
"අයිවඡයෝ, ඡ විල්," වය ක කාන්තාව කීවාය.
ගැටගැසුණු ඡකොන්ඩයක්ෂ හිත පිරිමි ළමඡයක්ෂ වටකරගත් කුඩා කණ්ඩායමක්ෂ ද විය..
"අපි දහාත් බලන් ඡකෝ ලී, අඡන්."

පිරිමි ළමයා තම අඡත් තබාඡග සිටි ඡප්ටියක පිය ඇරිඡයන් වඡ්ට සිටි පිරි ඡවවුලා කෑගැසුඡ්හ හරියට
ඡප්ටිඡයන් එලියට ඡමොඡකක්ෂ ඡහෝ ඡතක්ෂඡ්ස දග මයිවල් පිරුණු කකුලක්ෂ පැන් ාක්ෂ ඡමනි.
ඡකෝච්චිඡේ අව ා හරිඡේම ආ යක්ෂ හමු ඡව තුරු හැරී ඡ ග අතරින් ගිඡේය. ඔහු මුලින්ම ඡහඩ්වි්සව
ඇතුඡලන් තබා ඉන්පසු තම යකඩ ඡප්ටිය ඔ වා ඡකෝච්චිඡේ ඡදොරඡවත තල්ලු කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහු
එය පඩිඡපල උඩට ඔ වන් ට උත් ාහ කළත් ඔහුට හැකිවුඡන් එක්ෂපැත්තකින් පමයක්ෂ යන්තම් එ වීමට පමණි.
එය ඡදපාරක්ෂම ඡ්හද ා ඡදමින් ඔහුඡ්ස කකුල මත අතහැරිණි.
"උද්හවක්ෂ ඕඡ ද?" රතු හි ඡක ් ඇති නිවුන් ඡ ොයුරන්ඡගන් එක්ෂ අඡයක්ෂ ඔහුඡ්ස උද්හවට පැමිය තිඡේ.
"අඡන්, ඔ්හ," හැරී හති දැම්ඡම්ය.
"ඒයිව, ඡෆ්‍රඩ්! ඡමඡහට ඇවිත් උදවු කර වඡකෝ!"
නිවුන්නුන්ඡ්ස උද්හඡවන් අව ා ඡේ යකඩ ඡප්ටිය දුම්රිය මැදරිඡේ ඡකළවරකට දමා ගන් ා ලදී.
" ්තූතියිව," තම දාඩිඡයන් ඡපඟුනු හි ඡක ් ඇ ්වලින් ඉවත්කරමින් හැරී කීඡ්හය.
"අර ඡමොකද්ද?" නිවුන්නුන්ඡගන් එක්ෂ අඡයක්ෂ හදසිඡේම හැරීඡ්ස අකුණු ළකුය ඡපන්වමින් ඇසීය.
"අේපට සිරි," අඡ කා කීඡ්හය. "ඔයා..
"එයා තමයිව..," මුල් ඡක ා කීයා. "ඔයා ඡන්ද?" ඔහු හැරීඡගන් ඇසීය.
"ඡමොකද්ද?" හැරී ඇසීය.
"හැරී ඡපොටර්, "නිවුන් ඡ ොයුරන් එක්ෂවරම කීහ..
"ඔහ්, එයාද" හැරී කීඡ්හය. "මම කි්හඡ්හ, ඔ්හ ඒ මම තමයිව."

ඔවුන් ඡදඡද ා කට ඇරඡග ඔහු ඡද බලා සිටින් ට විය. හැරීට තමන් රතු ඡවනු දැනිණි. ඉන්පසු ඔහුඡ්ස
ගැලවීමට ඡමන් ඇරුනු ඡදොර ඡදසින් කටහඬක්ෂ ඇසිණි.
"ඡෆ්‍රඩ්? ඡජෝේ? ඔයාලා ඔත ඉන් වාද?"
"එ වා, අම්ඡම්."
හැරී ඡද අව න් වතාවටත් බැලූ ඔවුන් ඡකෝච්චිඡයන් එළියට පැන්ඡ ෝය.
හැරී බාඡගට ැගවී ඡමන් ජඡන්ලය ලඟ අසුඡන් හිඳඡග රතු ඡක ් ඇති පවුල ඡද බලාඡග ඔවුන් කිය
ඡද්වල් අ ා සිටින් ට විය. ඔවුන්ඡ්ස මව තම ඡල්න්සුව එළියට ගත්තාය.
"ඡරොන්, ඔයාඡ්ස හඡේ ඡමො ාද ගෑවිලා."
කුඩාම පිරිමි ළමයා එතනින් ලි ් ායාමට උත් ාහ කළත් ඇය ඔහුව අල්ලාඡග ඔහුඡ්ස හය තුඩ අතුල්ලන් ට
විය.
"අම්ඡම් - අයිවන්ඡකෝ" ඔහු ගැලවුඡන්ය.
"ආහ්, චූචි ඡරොනීඡ්ස හඡේ ඡමො ාඩ ගෑවිලාද?" නිවුන්නුන්ඡගන් එක්ෂ අඡයක්ෂ කීඡ්හය.
"කට වහ වා," ඡරොන් කීඡ්හය.
"පර්සි ඡකෝ?" ඔවුන්ඡ්ස මව ඇසුවාය.
"එයා දැන් එයිව."
වැඩිමල්ම පිරිමි ළමයා එනු ඡපනිණි. ඔහු දැ ටමත් තම කළු ඡහෝසවාර්් ් කබා ඇඳ සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස පපුඡ්හ P
අකුර ගැසූ රිදී ලාිංඡ යක්ෂ හැරී දුරුඡ්හය..

"ඡගොඩක්ෂ ඡවලා ඉන් බෑ, අම්ඡම්," ඔහු කීඡ්හය. "මම ඉන්ඡන් ඉ ් රහා. ශිකය ායකයිවන්ට විතරක්ෂ ඉ ් රහා
මැදරි ඡදකක්ෂ තිය වා..."
"ඔහ්, ඔයා ශිකය ායකඡයක්ෂද, පර්සි? එක්ෂ නිවුන්ඡ න්ක්ෂ පුදුමයක්ෂ මවා ගනිමින් කීඡ්හය. "ඔයා ඡමො ාහරි ඒ
ගැ කියන් ඇති, අපිට ඡත්රුඡන් ෑඡන්"
"ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඉන් , මම හිතන්ඡන් එයා ඒ ගැ ඡමො ාහරි කි්හවා මට මතකයිව." අඡ කා කීඡ්හය. "එකපාරක්ෂ
ද...."
" ැත්තන් ඡදපාරක්ෂ ද - "
"වි ාඩියක්ෂ ද - "
"මුළු ගිම්හාඡ ම- - "
"ඔහ්, කටවහ වා" පර්සි ශිකය ායකයා කීඡ්හය.
"ඡමො ා උ ත් පර්සිට ඡකොඡහොමද අළුත් කබා හම්බුඡන්?" එක්ෂ නිවුන්ඡ ක්ෂ කීය.
"ඒ එයා ශිකය ායකඡයක්ෂ හිිංදා" ඔවුන්ඡ්ස මව තදන් කීවාය. "ඡහොඳයිව, පැටිඡයෝ, ඔයාට ඡහොඳ කාර්තුවක්ෂ ඡ්හවා,
ඔයා එඡහට ගියාම මට බකමූඡයක්ෂ එවන් ."
ඈ පර්සිඡ්ස කම්මුල සිපගත් පසු ඔහු නික්ෂමුඡණ්ය. ඉන්පසු ඈ නිවුන්නුන් ඡද ට හැරු ාය.
"දැන් ඔය ඡදන් ා - ඡම් අවුරුද්ඡද් ම් ඡහොඳට හැසිඡරන් ඕඡන්. මට එක බකමූඡයක්ෂ හරි ආඡවොත් ඔයාලා -
ඔයාලා වැසිකිලියක්ෂ පුපුරවලා ැත්තන් - - "
"වැසිකිලියක්ෂ පුපුරවලා? අපි කවදාවත් වැසිකිලියක්ෂ පුපුරවලා ෑ."
"ඡහොඳ අදහ ක්ෂ ඡන්, ්තූතියිව, අම්ඡම්."

"ඡම්ක විහිළුවක්ෂ ඡ ඡවයිව. ඡරොන් ගැ ත් බලන් ."
"දුක්ෂ ඡවන් එපා, චූචි ඡරොනිකින් ් අපිත් එක්ෂක ආරක්ෂශිතව ඉඳී."
"කට වහ වා," ඡරොන් ැවතත් කීඡ්හය. ඔහු තම නිවුන් ඡ ොයුරන් තරමටම උ ් වූ අතර ඔහුඡ්ස මව ඇතිල්ලූ
හය තවමත් ඡරෝ පාටින් ඡපනිණි.
"ඡම්, අම්ඡම්, දන් වද වැඩක්ෂ? කියන් බලන් අපට කාවද දැන් ඡකෝච්චිඡේද මුයගැහුඡන් කියලා?"
හැරී වහාම පසුප ට ඡවමින් තමා ඔවුන් ඡද බලනු දැකීම වැලැක්ෂවිය.
"ඔයා දන් වද අර කළු ඡකොන්ඡඩ් තිේබ පිරිමි ළමයා, අපි ලඟ දුම්රිය පඡළේද හිටිඡේ? දන් වද ඒ කවුද කියලා?"
"කවුද?"
"හැරී ඡපොටර්!"
හැරීට කුඩා ගැහැණු ළමයාඡ්ස කටහඬ ඇසිණි.
"අඡන්, අම්ඡම් මම ඡකෝච්චියට ගිහින් එයාව බලන් ම්ඡකෝ අම්ඡම්, අඡන්..."
"ඔයා දැ ටමත් එයාව දැක්ෂකඡන් ජිනී, අනික අ රය ඡකොලුවා ඔයා ත්තු වත්ඡතද ඇ ් ඡලොකු කරන් බල
ඡදයක්ෂ වඡ්ස ඡ ඡවයිව. ඡන්ද ඡෆ්‍රඩ්?"
"ඔයා ඡකොඡහොමද හරියටම දන්ඡන්?"
"අපි එයාඡගන් ඇහුවා. එයාඡ්ස ළකුයත් දැක්ෂකා. ඒක ඇත්තටම තිය වා - අකුයක්ෂ වඡ්ස."
"අ රය ඡකොළු පැටියා - එයා තනියම හිටපු එක පුදුමයක්ෂ ඡ ඡවයිව. මම ඒත් හිතුවා ඒ ගැ . එයා හරීම යටහත්ව
ඇහුඡ්හ ඡ්හදකාවට යන්ඡන් ඡකොඡහොමද කියලා"

"ඒකට කමක්ෂ ෑ, ඔයා හිතන්ඡන් එයාට මතක ඇද්ද ම ඡ ොකිය තැ ැත්තා ඡමොන්වඡ්සද කියලා?"
ඔවුන්ඡ්ස මව හදසිඡේම ඡක්ෂන්ති ගත්තාය.
"මම අයකර වා ඔයාලට එඡහම ඡ ොකරන් , ඡෆ්‍රඩ්. ෑ, ඒක හිතන් වත් එපා. හරියට එයාට ඉ ්ඡකෝඡල් ය
පළඡවනි දවඡ ේ ඒක මතක්ෂකරන් ඕඡන් වඡ්ස"
"හරි, ඡකොන්ඡඩ් හදාගන් ."
ලා හඬක්ෂ ැගුනි.
"ඉක්ෂමන් කරන් !" ඔවුන්ඡ්ස මව කීඡවන් තිඡද ාම දුම්රියට ඡගොඩ වූහ. ඔවුන් මවඡ්ස මුගැනීඡම් හාද්දක්ෂ
ගන් ට ජඡන්ලඡයන් එළියට ැවුනු අතර ඔවුන්ඡ්ස ිංගී අඬන් ට පටන් ගත්තාය.
"එපා, ජිනී, අපි ඔයාට බකමූඡයෝ ඡගොඩාක්ෂ එවන් ම්."
"අපි ඔයාට ඡහෝසවාර්් ් වැසිකිලි ආ යක්ෂ එවන් ම්."
"ඡජෝේ!"
"විහිලුවටඡන්, අම්ඡම්."
දුම්රිය ධාව ය වන් ට විය. ඔවුන්ඡ්ස මව අත ව අතඡර් ඔවුන්ඡ්ස ඡ ොයුරිය අඩක්ෂ හි ා ඡවමින්, අඩක්ෂ
අඬමින් දුම්රිය මග දව ආඡ්හ, ඡ්හගය වැඩිවත්ම ැවතී අත වැනුවාය.
දුම්රිය විංගුවක්ෂ ගනිද්දී ගැහැනු ළමයා හ ඇඡ්ස මව ඡ ොඡපනී ය ඡතක්ෂම හැරී ඔවුන් ඡද බලා සිටිඡේය.
ඡගවල් පහුඡවනු ජඡන්ලඡයන් ඡපඡන්. හැරීට විශාල උඡදයෝගයක්ෂ දැනුණි. තමන් යන්ඡන් ඡකොඡහේදැයිව ඔහු
ඡ ොදැන් සිටියත් තමන් අතහැර ය ඡද්ට වඩා එය ඉතා ඡහොඳ බව ඔහු දැ සිටිඡේය.
මැදරිඡේ ඡදොර විවතත වී කුඩාම රතුඡක ් පිරිමි ළමයා ඇතුල් විය.

"කවුරුහරි ඡමත ඉන් වද?" හැරීට අඡ ක්ෂපසින් වූ ආ ය ඡපන්වමින් ඔහු ඇසුඡ්හය. "අනිත් හැමතැ ම
පිරිලා"
හැරී හි වැනුඡවන් ඔහු එහි වාඩි විය. ඔහු හැරී ඡද බලාඡග හිඳ වහාම ජඡන්ලඡයන් ඉවත බලා තමා ඡ ොබැලූ
බවක්ෂ හැඟවීය. ඔහුඡ්ස හය මත තවමත් කළු පැල්ලමක්ෂ ඇති බව හැරී දුටුඡ්හය.
"ඡම්, ඡරොන්."
නිවුන්නු ැවත පැමිය තිඡේ.
"අහන් , අපි ඡකෝච්චිඡේ මැද්දට ය වා - එඡහේ ලී ඡජෝඩන් ලඟ ඡලොකූ දවිමකුළුඡවක්ෂ ඉන් වලු."
"හරි," ඡරොන් මිමිණුඡ්හය.
"හැරී," අඡ කා කීඡ්හය, "අපි අපිව අඳුන්වලා දුන් ද? ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ වී ්ලි. එතඡකොට ඡම් ඡරොන්, අඡේ මල්ලි.
එඡහ ම් ප ්ඡ ේ හමුඡවමු."
"බායිව," හැරී හ ඡරොන් කීඡවන් නිවුන්නු තමන් පිටුපසින් මැදරි ඡදොර ව මින් මගහැර ගියහ.
"ඔයා ඇත්තටම හැරී ඡපොටර් ද?" ඡරොන් ඇසුඡ්හය.
හැරී හි වැනුඡ්හය.
"ඔහ් - හරි, මම හිතුඡ්හ ඒකත් ඡෆ්‍රඩ් ඡජෝේ ඡදන් ඡ්ස විහිළුවක්ෂ කියලා," ඡරොන් කීඡ්හය. "එතඡකොට ඇත්තටම
ඔයාඡ්ස තිය වද - දන් වඡන්.."
ඔහු හැරීඡ්ස ළල ඡපන්වීය.
හැරී තම ළඡල් ඡක ් ඈත් කර ඔහුට අකුණු ළකුය ඡපන්වීය. ඡරොන් එඡද බළා සිටිඡේය.

"එතඡකොට එත ද ම ඡ ොකිය ඡක ා..
"ඔ්හ," හැරී කීඡ්හය, "ඒත් මට ඒක මතක ෑ."
"ඡමොකුත්ම?" ඡරොන් ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් කීඡ්හය.
"ඇත්තටම- මට ඡලොකු ඡකොළපාට එළියක්ෂ විතරක්ෂ මතකයිව. ඡව ඡමොකුත් මතක ෑ."
"වා්හ," ඡරොන් කීඡ්හය. ඉන්පසු ඔහු ටිකක්ෂ ඡවලා හැරී ඡද ම බලා සිටිඡේය, ඉන්පසු හද ්සිඡේ තමන් කරන් ඡද්
ගැ සිහියට ආඡවන් වහාම ජඡන්ලඡයන් පිටත බැළුඡ්හය.
"ඔයාඡ්ස පවුඡල් හැඡමෝම මායාකාරඡයෝද?" හැරී ඇසුඡ්හය. ඡරොන් හැරීව ප්‍රියකළ තරමටම හැරී ද ඡරොන් ප්‍රිය
කඡළේය.
"අර් - ඔ්හ, මම හිතන්ඡන්," ඡරොන් කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් අම්මඡ්ස දුර ෑ ඡහෝදරඡයක්ෂ ඉන් වා
ගිණුම්කරුඡවක්ෂ. එයාගැ කවුරුත් කථාකරන්ඡන් ෑ."
"ඉතිිං එඡහ ම් ඔයා දැ ටමත් ඡගොඩක්ෂ මායාවල් දන් වා ඇතිඡන්."
ඩයගන් ඇලී වල සිටි සුදුමැලි ළමයා කියූ ආකාරයට ම් වී ලි

් පවුල නි ැකවම ඒ පැරණි මායා පවුල් වලින් එකක්ෂ
විය යුතුය.
"මට අහන් ලැබුඡන් ඔයා මගල්ලා එක්ෂක ජීවත්ඡවන් ගියා කියලා" . "එයාලා ඡමො වඡ්සද?"
"අප්‍ර න් යිව -ඇත්තටම, හැඡමෝම එඡහම ෑ. මඡ්ස ැන්දයිව, මාමායිව, ම ්සි යිව එඡහමයිව.. මටත් මායාකාර
ඡහෝදරඡයෝ තුන්ඡදඡ ක්ෂ හිටියා ම් කියලා හිඡත වා"
"පහක්ෂ," ඡරොන් කීඡ්හය. කුමක්ෂ ඡහෝ ඡහේතුවකට ඔහු මුහුය අඳුරු කරඡග සිටී. "අඡේ පවුඡල් ඡහෝසවාර්් ් ය
හයඡවනියා මම. ඔයා හිතයිව මට ඡගොඩාක්ෂ ඡද්වල් තිය වා කියලා. බිල් චාලි ඡදන් ා දැ ටමත් අයිවන් ඡවලා. බිල්
ප්‍රධා ශිකය ායකයා ඡවලා හිටියා. චාලි කුඩිච් ායකයා. දැන් පර්සිත් ශිකය ායකඡයක්ෂ. ඡෆ්‍රඩ් ඡජෝේ ඡදන් ා
පි ්සු ට වා තමයිව, ඒත් එයාලාට ඡහොඳ ළකුණු ලැඡබ වා. අනික හැඡමෝම හිත වා එයාලා හරි විහිලුයිව කියලා.

හැඡමෝම මඡගනුත් බළාඡපොඡරොත්තු ඡව වා අඡ ත් අය වඡ්ස වැඩ කරයිව කියලා. ඒත් මම එඡහම කළත් වැඩක්ෂ
ෑ, ඡමොකද එයාලා මුලින් ඒක කරලා තිය වාඡන්. ඡහෝදරඡයෝ පහක්ෂ එක්ෂක ඔයාට කිසිම අළුත් ඡදයක්ෂ
ලැඡබන්ඡ ත් ෑ. මට හම්ම්බුඡන් බිල්ඡ්ස පරය කබායිව චාලිඡ්ස පරය යශ්ඨියයිව, පර්සිඡ්ස පරය මීයායිව..."
ඡරොන් තම ාක්ෂකුව ඇතුළට අත දමා නිදා සිටි තඩි අළු පාට මීඡයක්ෂ එළියට ගත්ඡත්ය.
"ඡමයාඡ්ස ම ්කැබ ,් කිසි වැඩකට ෑ, ඌ ඡල්සිඡයන් ැගිටින්ඡන්ත් ෑ. පර්සි ශිකය ායකඡයක්ෂ උ නි ා

තාත්තාඡගන් එයාට බකමූඡයක්ෂ ලැබු ා. ඒත් එයාලට වියද... මම කි්හඡ්හ, ඉතිිං මට ්කැබ ් ලැබු ා"
ඡරොන්ඡ්ස කන් රතු විය. ඔහු වැඩිපුර කිඡය්හවාදැයිව හිත බවක්ෂ ඡපනුණි. මන්ද ඔහු ැවතත් ජඡන්ලඡයන් එළිය
බලාඡග සිටින් ට විය.
බකමූයක්ෂ ඡවනුඡවන් වියදම් කරන් ට ඡ ොහැකි වීඡම් කිසිම වරදක්ෂ හැරී දුටුඡ්හ ැත. අනික්ෂ අතට මාඡ කට
කළින් ලැඡබන් ට ඡපර ඔහුඡ්ස ජීවිතය පුරාවටම ඔහුට කිසිම මුදලක්ෂ ඡ ොලැබුණි. ඒ නි ා ඔහුත් ඩඩ්ලිඡ්ස පරය
ඇඳුම් ඇන්ද හැටිත් කවමදාවත් හරිහමන් උපන්ද තෑ්සගක්ෂ ඡ ොලැබු හැටිත් ඡරොන්ට කීඡ්හය. එයිවන් ඡරොන්
තුටු විය.
"ඉතිිං හැග්‍රිඩ් කිය කන් මම මායාකාරඡයක්ෂ ඡව එක ගැ වත්, මඡ්ස ඡදමාපිඡයො ගැ වත් ඡවොල්ඩර්ඡමෝ්
ගැ වත් දැ ඡග හිටිඡේ ෑ."
ඡරොන් ගැ ්සුඡණ්ය.
"ඇයිව?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ඔයා ම ඡ ොකිය ඡක ාඡ්ස ම කි්හවා!" පුදුමඡයන් හ උද්ධාමඡයන් ඡරොන් කීඡ්හය. "මම හිතුඡ්හ ඔයාත්,
අනිත් මිනි ්සු වඡ්ස.."
"මම එයාඡ්ස ම කිය එඡකන් වීරඡයක්ෂ ඡවන් හද වා ඡ ඡවයිව" හැරී කීඡවය. "මම කවදාවත් දැ ඡග
හිටිඡේ ෑ ඒක කියන්ඡන් ෑ කියලා.. ඡත්රුයාද? ඔ්ටුයිව මට ඡගොඩාක්ෂ ඉඡග ගන් තිය වා" තමන් පසුගිය
කාළඡේ කරදර උනු ඡදයක්ෂ ගැ මුල්වරට දුක්ෂමුසු හඬින් හැරී කීඡ්හය, "ඔ්ටුයිව මම තමයිව පිංතිඡේ දුර්වලම."
"ඔයා එඡහම ඡව එකක්ෂ ෑ. එඡහේ ඡගොඩාක්ෂ ඉන් වා මගල් පවුල් වලින් ඇවිත් ඉක්ෂම ට ඉඡග ගන් අය.."

ඔවුන් කතාකරමින් ඉන් ා අතඡර් දුම්රිය ලන්ඩන් වලින් පිටතට ධාව ය විය. දැන් ඔවුන් ගමන් කරමින් සිටිඡේ
එළඡදනුන් හ බැටලුවන් පිරි කුඹුරු පසු කරමිනි. ඔවුන් නිහඬව ඡ්හගඡයන් පසුව කුඹුරු හ පාරවල් ඡද බළා
සිටිඡයෝය.
ඡදොලහමාරට පමය බඳුන් ගැඡටන් ශේදයක්ෂ මග සි ාහඬක්ෂ ඡකොරිඡඩෝඡවන් ඇසිණි. "ඡමො ාහරි කරත්ඡතන්
ගන් වාද දරුවඡන්? කම්මුල වළ ගැසුණු කාන්තාවක්ෂ මැදරි ඡදොර තල්ලුකර ඇසුවාය.
උඡද් කෑම ඡ ොකෑ හැරී වහා ැගි්ටත් කන් රතු කරගත් ඡරොන් තමන් ැන්ඩ්විච් ඡග ා බව මිමිනුඡ්හය. හැරී
එළිඡේ ඡකොරිඡඩෝවට ගිඡේය.
ඔහුට ඩර් ්ලි ලා ලඟ සිටියදී පැණිර කෑමට කිසිම මුදලක්ෂ ඡ ොතිබිණි. මුත් දැන් ාක්ෂකු රන් හ රිදී කාසිවලින්
පිරී ඇති නි ා ඔහුට මාර් ් ඡචොකල් ගැනීමට උවම ා විය. මුත් කාන්තාව ලඟ මාර් ් තිබුඡන් ැත. ඈ ලඟ
තිබුඡන් ඡබටී ඡබෝඡ්ස ෑම ර යකම ඡබොිංචි, ඩෲේල ්ඡ්ස ඡහොඳම බබල්ගම්, ඡචොකල් ඡගම්බන්, ව්ටක්ෂකා
පැටි ,් කල්ඡද්රම් ඡක්ෂක්ෂ, යශ්ඨි සීනීකූරු හ හැරී ජීවිඡත්ටම ඡ ොදුටු තවත් ඡද්වල් කිහිපයකි. කිසිම ඡදයක්ෂ
මඟහැරීමට උවම ා ඡ ොවු නි ාත් සියල්ඡලන්ම ටිකක්ෂ කෑඡම් ආ ාව නි ාත් ඔහු සියල්ලම රිදී සිකල්
එඡකොළහක්ෂ හ තඹ ක්ෂ ් ් හතක්ෂ ඡගවා ගත්ඡත්ය.
හැරී සියල්ල මැදරියට රැඡග විත් හි ් අසු ක්ෂ මත හළනු ඡරොන් බලාසිටිඡේය.
"ඔයාට බඩගිනියිව ඡන්ද?"
"හාමත් ඡවලා," විශාල ව්ටක්ෂකා පැටි ් කෑල්ලක්ෂ කඩාගන් ා අතර හැරී කීඡ්හය.
ඡරොන් ගැටිති හිත පාර් ලයක්ෂ එළියට ඡග එය දගහරින් ට විය. එහි ැන්විච ් හතරක්ෂ විය. ඉන් එකක්ෂ
අතටගත් ඔහු "එයාට හැමඡවඡල්ම අමතක ඡව වා මම අඹරපු හරක්ෂම ් කන් ආ ා ෑ කියලා."
"එකක්ෂ ඡම්කකට මාරු කරමුද? පැටි ් එකක්ෂ දගුකරමින් හැරී ඇසීය " ඡකෝ ඉතිිං.."
"ඔයාට ඡම්ක එපා. ඒක ඡහොඳටම ඡ්හලිලා." ඡරොන් කීඡ්හය. " එයාට වැඩිය ඡවලාවක්ෂ ෑඡන්" ඔහු වහා කීඡ්හය.
" දන් වාඡන් අපි ප ් ඡදඡ ක්ෂ එක්ෂක"
"එන් ඉතිිං, පැටි ් එකක්ෂ කන් ." තමන්ට කවදාවත් ඡබදාඡග කෑමට ඡදයක්ෂ ඡ ොතිබුනු නි ාත්,
ඡබදාගැනීමට කිසිඡවක්ෂ ඡ ොසිටි නි ාත් හැරී ඡම් අව ්ථාව ගැ තුටින් කීඡ්හය.. ඡරොන් මග ඡමඡ ේ එකට

ඉඳඡග සිටීමත් ගමන් කර අතරතුර කෑම ගැනීමත් ඔහුට තුටක්ෂ විය. ඔවුන් ඡදඡද ා එකතුව පැටි ,් ඡක්ෂක්ෂ හ
පැණිර කෑම කන් ට වූහ. ( ැන්විච ් පඡ ක අමතක කර දම ලදී)
"ඡම් ඡමො ාද?" ඡචොකල් ඡගම්බන් පැක්ෂ්ටුවක්ෂ ඔ වා හැරී ඡරොන්ඡගන් ඇසීය. "එයාලා ඇත්ත ඡගම්ඡබෝ
ඡ ඡවයිවඡන්? " එහි කිසිම පුදුමහිඡත ඡදයක්ෂ ැතැයිව සිතමින් ඔහු ඇසීය.
" ෑ" ඡරොන් කීඡ්හය. "ඒත් කාඩ්එක ඡමොකද්ද බලන් . මට ඇග්‍රිපා ෑ"
"ඡමොකද්ද?"
"ඔහ්, ඇත්තටම, ඔයා දන්ඡන් ැතිව ඇතිඡන්. ඡචොකල් ඡගම්බන්ඡ්ස එකතුකරන් කාඩ් තිය වා. ප්‍රසිද්ධ
මායාකාරඡයෝයිව මායාකාරිඡයොයිව ඉන් . මඡ්ස ලඟ පන්සීයක්ෂ විතර තිය වා, ඒත් මට ඇග්‍රිපායිව ඡටොඡලමියිව ෑ.."
හැරී තම ඡචොකල් ඡගම්බාව ඔතාතිබූ ඡකොළඡයන් ගළවා කාඩ් එක අතට ගත්ඡත්ය. එහි පිරිමි මූයක්ෂ විය. ඔහු
අඩ ඳ හැඩඡේ කණ් ාඩි පැළඳ සිටි අතර දග වක්ෂ හයක්ෂ විය. දග රිදීපැහැ රැවුල හ ඡකොන්ඩය කඩා හැළුනි.
පිිංතූරයට යටින් ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝර් ඡල ම ග ා තිබිණි.
"එතඡකොට ඡමයායිව ඩම්බල්ඡඩෝර්!" හැරී කීඡ්හය.
"ඔයා කවදාවත් ඩම්බල්ඡඩෝර් ගැ අහලා ෑ කියාලා ම් මට කියන් එපා." ඡරොන් කීඡ්හය. "මට ඡගම්ඡබක්ෂ
ඡදන් පුළුවන්ද? මට ඇග්‍රිපා ලැඡබන් පුළුවන්. ්තූතියිව"
හැරී තම කාඩ්පත අඡ ක්ෂප හරවා කිඡය්හඡ්හය.
ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝර්
ඡහෝසවාර්් ් ී වර්ථමා විදුහල්පති
ඡබොඡහෝ අය මඟ ළකා බල විට ව යුගඡේ සිටි ඡහොඳම මායාකරුය. ඔහු වඩාත් ප්‍රසිද්ධ වන්ඡන් 1945
ග්‍රින්ඡඩල්ඡවොල්ඩ් හි අඳුරු උතුමා න් පැරදවීම, මකර ඡල් භාවිතාකර ක්‍රම 12 ඡ ොයා ගැනීම හ, ඔහුඡ්ස මිතුරු
නිඡකොල ් ෆ්ඡල්මල් මග කර ලද ර ාය ය ම්භන්ධ ක්‍රියාවන්ටය. ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝර් කුටි ිංගීතය හ
ඡබෝලින් ක්‍රීඩාව ප්‍රිය කරයිව.
හැරී කාඩ්පත අඡ ක්ෂ ප හරව විට ඔහු ඉමහත් පුදුමයට පත් කරමින් ඩම්බල්ඡඩෝර්ඡ්ස මුහුය අතුරුදන් වී
තිබිණි..

"එයා ගිහින්!"
"ඡම්කයිව, එයාට හැමඡවඡල්ම ඔත ඉන් පුළුවන් කියලා ඔයාට බලාඡපොඡරොත්තුඡවන් බෑ" ඡරොන් කීඡ්හය..
"එයා ආපහු එයිව. අයිවඡයෝ, මට ආපහු ඡමෝගා ා හම්බුඡන්, මට එයාඡ්ස කාඩ් හයක්ෂ වඡ්ස තිය වා.. ඔයාට ඒක
ඕඡ ද? ඔයාටත් එකතුකරන් පටන් ගත්තහැකි.
ඡරොන්ඡ්ස ඇ ් විවරකිරීමට තිඡබ ඡචොකල් ඡගම්බන් ඡගොඩමත රැඳුඡන්ය.
"ඔයා ගන් ඡකෝ," හැරී කීඡ්හය. "ඒත්, දන් වද මගල් ඡලෝඡක්ෂ ම් මිනි ්සු ඡෆොඡටෝවලම ඉන් වා."
"එඡහමද? ඈ, එයාලා ඡහලඡවන්ඡ වත් ෑ?" ඡරොන් පුදුමයට පත්විය. "හරි අමුතුයිව!"
ඩම්බල්ඡඩෝර් ැවත කාඩ්පත්ට එනු හැරී දුටුඡවන් ඔහුට සි ාවක්ෂ පෑඡ්හය. ඡරොන් ප්‍රසිද්ධ මායාකරුවන් හ
මායාකාරියන් ඡද බල වාට වඩා ඡචොකල් ඡගම්බන් කෑමට ප්‍රිය කළත්, හැරීට ම් කාඩ්පත්වල ඉන් ා
පුද්ගලයිවන්ඡගන් ඇ ඉවතට ගන් ට බැරි විය. ඉතා ඉක්ෂමනින් ඔහුට ඩම්බල්ඡඩෝර් හ ඡමෝගා ා පමයක්ෂ ඡ ොව
වුඩ්ඡක්‍රොෆ්් වල ඡහන්ගි ්්, ඇල්ඡබරික්ෂ ග්‍රනියිවන්, ර් ,් පැරඡ ල් ් හ මර්ලින් ද හමු විය. ඔහු අව න්
වශඡයන් ා ය ක මින් සිටි ඩතයිවඡඩ ් ක්ෂලිඡයොඩ් ා ඡගන් ඇ ් ඉවතට ගත්ඡත් බර්ටි ඡබෝ ඡ්ස සියළු ර ඡබොිංචි
මල්ලක්ෂ විවතත කිරීමටයිව.
"ඔයා ඔවා කද්ද ම් පරි ් ම් ඡවන් ඕඡන්" ඡරොන් හැරීට අ තුරු ඇඟවීය. "එයාලා සියළු ර කි්හවාම ඒ
ඔක්ෂඡකොම ර වල්ම තමයිව. දන් වද ඔයාට ඔක්ෂඡකොම ාමා ය ර වල් හම්බඡවයිව, ඡචොකල්, ඡපපර්මින්්,
මාමඡල්ඩ් වඡ්ස. හැබැයිව තව තිය වා නිවිති, පීකුදු, බාබත් වඡ්ස ඒවත්. ඡජෝේ කිය වා එයාට එක ැරයක්ෂ ඡහොටු
ර එකක්ෂ හම්බු ාලු.."
ඡරොන් ඡකොළ පැහැ ඇටයක්ෂ අතට ඡග එය ඡහොඳින් පරිකකා කර ඡකො ක්ෂ හපා බැළුඡ්හය.
"ඈඈඈක්ෂ - දැක්ෂකද? මුිංපැළ."
ඔවුන් සියළු ර ඡබොිංචි කමින් විඡ ෝද වූහ. හැරීට කරකර පාන් ර , ඡපොල්, ඡේක්ෂකළ ඡබොිංචි ර , ්ඡට්‍රෝඡබරි,
තු පහ, තයඡකොළ, ඡකෝපි, ාඩින් ර හමු වූ අතර ඡරොන් ඇල්ලීමටවත් අකමැති වූ ගම්මිරි ් ර වූ අළුපැහැ
එකකුත් හපා බැළීමට තරම් ඔහු නිර්භීත විය..

ජඡන්ලඡයන් පහුඡවමින් තිබූ පිටි ර ඡපඡද දැන් කැළෑවක්ෂ බවට පත් වී ඇත. පිළිඡවලට තිබූ කුඹුරු අතුරුදන්
විය. දැන් එහි තිබුඡන් ග ,් ඇඡඹඡරමින් ගල ගිංඟා හ අඳුරු ඡකොළ පැහැ කඳු පමණි.
ඔවුන්ඡ්ස මැදරි ඡදොරට ත්ටු කර හඬක්ෂ මග හැරී වයයිව තුන්කාළ ඡ්හදකාඡ්හදී පසුකළ රවුම් මුහුයැති පිරිමි
ළමයා ඇතුල් විය. ඔහු හඬන් ට ආ න් ව සිටිඡේය.
" මාඡවන් ," ඔහු කීඡ්හය "ඔයාලා ඡගම්ඡබක්ෂ එඡහම දැක්ෂකද?"
ඔවුන් හි ඡ ොළවා ැතිබව ඇඟවූ විට ඔහු තවත් දුකට පත්විය. "ඌ ැති ඡවලා! එයා ඡකොයිවඡවඡලත් මඡගන්
පැ ලා ය වා!"
"ඌව හම්බඡවයිව," හැරී කීඡ්හය.
"ඔ්හ," ඔහු දුකින් කීඡ්හය. "ඡහොඳයිව, ඔයාලා ඌව දැක්ෂඡකොත්..."
ඔහු පිටවිය.
"මන්දන්ඡන් ෑ එයා එච්චර කරදර ඡවන්ඡන් ඇයිව කියලා," ඡරොන් කීඡ්හය. "මම ඡගම්ඡබක්ෂව අරන් ආවා ම්
පුළුවන් ඉක්ෂම ට ඌව ැතිකරගන් වා.. ඒත් ඉතිිං, මම ්කැබ ් ඡග ාවඡන්, මට ඡමොකුත් කියන් බෑ ඒ
ගැ ."
තවමත් මීයා ඡරොන්ඡ්ස උකුළමත නිදාසිටිඡේය.
"ඌ මැරු ත් ඔයාට ඡව ඡත්ඡර එකක්ෂ ෑ," ඡරොන් අේපිරියාඡවන් කීඡ්හය. "මම එයාව ල ් ට ඡේන්
කහපාට කරන් හැදුවා ඊඡේ, ඒත් මන්තඡර් වැඩ කඡළේ ෑ. මම ඔයාට ඡපන්වන් ම්, බලන් ..."
ඔහු තම යකඩ ඡප්ටිය ඇද ඉන් කඩඡතොලු වූ යශ්ඨියක එළියට ගත්ඡත්ය. එය මහර තැන්වළින් පුපුරා අග
ඡකළවරින් සුදුපැහැ යමක්ෂ දකින් ට තිබිණි.
"කඟඡ්හ ා ඡක ්ගහ එළියට පනින් ළඟයිව. ඡමො ාඋ ත්...

ඔහු තම යශ්ඨිය ඔ ව විටම මැදරි ඡදොර ැවතත් ඇරිණි. ඡගම්බා ැතිකරගත් පිරිමි ළමයා ැවත පැමිය තිඡේ.
ඡමවර ඔහු මග ගැහැණු ළමඡයක්ෂ ද විය. ඇය දැ ටමත් තම ව ඡහෝසවාර්් ් කබා හැඳ සිටියාය.
"කවුරු හරි ඡගම්ඡබක්ෂ දැක්ෂකද? ඡ විල් එඡකක්ෂ ැතිකරඡග ..," ඇය කීවාය. ඇයට උද්දච්ච කටහඬක්ෂ, විශාල
පිරුණු දුඹුරු ඡකොන්ඩයක්ෂ හ විශාල ඉදරි දත් තිබිය.
"අපි එයාට කළින් කි්හවා අපි දැක්ෂඡක්ෂ ෑ කියාලා," ඡරොන් කීවත්, ඇය ඊට ඇහුම්කන් දුන්ඡන් ැත, ඇය ඔහුඡ්ස
අඡත් ඇති යශ්ඨිය ඡද බලා සිටියාය.
"ඕහ්, ඔයා මායාවක්ෂ කර වාද? එඡහ ම්, ඒක බළමු."
ඇය වාඩිවු ාය. ඡරොන් අපහසුතාවයට පත් විය.
"අර් - හරි එඡහ ම්"
ඔහු තම උගුර පෑදුඡ්හය.
"හිරුඑළිය, ඡඩ්සි, පරය බටර්, ඡම් ඡමෝඩ තඩි මීයාව කහපාටට හරවන් ."
ඔහු තම යශ්ඨිය වැනුඡ්හය. මුත් කිසිවක්ෂ සිදු ඡ ොවීය.. ක

් ැබ ් තවමත් අළුපාටට මහතට නිදමින් සිටිඡේය.
"ඔයාට විශ්වා ද ඒක ඇත්ත මන්තරයක්ෂ කියලා?" ගෑණුළමයා කීවාය. "ඡමොකද, ඒක එච්චර ඡහොඳ ෑ ඡන්ද? මම
උත් ාහ කරලා බැලුවා ඡල්සි මන්තර ටිකක්ෂ, නිකමට පුරුදු ඡවන් , මට ම් ඒවා ඔක්ෂඡකොම වැඩ කරා. අඡේ
පවුඡල් කිසිම ඡකඡ ක්ෂ මායාවල් දන්ඡ ම ෑ.. මට ලියුම ලැබිච්ච එක ම් ඡලොකුම පුදුමයක්ෂ., ඒත් මම ඒ ගැ
ඡගොඩක්ෂ තුටු උ ා. ඇත්තටම මම කි්හඡ්හ, මායාවන් ඉඡග ගන් තිය ඡහොඳම ඉ ්ඡකෝඡල් ඒකඡන්, මම
අඡේ පිංති ඡපොත් ඔක්ෂඡකොම ඡහොඳට පාඩම් කරා. ඇත්තටම මම හිතුඡ්හ ඒ ඇති ඡවයිව. මම හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර්.
ඔයාලා කවුද?"
ඇය ඒ සියල්ල ඉතා ඡ්හගඡයන් කීවාය.
හැරී ඡරොන් ඡද බැලුඡ්හය. ඔහුඡ්ස ැ සිල්ලට ඡරොන්ඡ්ස පුදුම වූ මුහුණින් ඡපනුඡන් ඔහුත් ඡපොත් තදන්ම පාඩම්
ඡ ොකළ බවයිව.

"මම ඡරොන් වී ්ලි," ඡරොන් මිමිණුඡ්හය.
"හැරී ඡපොටර්" හැරී කීඡ්හය.
"ඔයා, ඇත්ත්ටමද?" හර්මයිවනී ඇසුවාය. "මම ඔයාගැ හැමඡද්ම දන් වා, ඇත්තටම මම අමතර ඡපොත් ටිකක්ෂ
ගත්තා නිකන් කියවන් . ඔයා ඉන්ඡන් වී මායා ඉතිහා ය, අඳුරු කළාඡ්හ ැගීම හ බිඳවැටීම, විසිඡවනි
සියවඡ ේ මහා මායාමය අව ථ ් ා කිය ඡපොත්වල.
"ඡම් මම?" හැරී කම්ප යට පත් විය.
"අඡන් ඡදයිවයඡන්, ඔයා දැ න්හිටිඡේ ැද්ද, මම එඡහම ම් ඡහොයාගන් පුළුවන් හැමඡද්ම ඡහොයාගන් වා."
හර්මයිවනී කීවාය. "ඔයාලා එක්ෂඡකඡ ක්ෂ හරි දන් වාද ඔයාලා ඡමො නිවාඡ ට වැඡටයිවද කියලා? මම
හැඡමෝඡගන්ම ඇහුවා. මට හිඡතන්ඡන් මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ එකට වැඡටයිව. දැ ට ඡහොඳම එක ඒක වඡ්ස. ඩම්බල්ඡඩෝර්
උ ත් ඒඡක්ෂ ඉඳලා තිඡයන්ඡන්. අනික මම හිතන්ඡන් ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ උ ත් රකම ෑ. ඡමො ා උ ත්, අපි
ඡ විල්ඡ්ස ඡගම්බාව ඡහොයන් යන් ඕඡන්. ඔයාලා ඇඳුම් මාරු කරා ම් ඡහොඳයිව. දන් වාද, මම හිතන්ඡන් අපි
ඉක්ෂම ටම එඡහේ ඉඳි."
ඉන්පසු ඇය ඡ විල් මග පිටවී ගියාය.
"මම ඡමො නිවාඡ ට වැටු ත්, එයා ඉන් එක ම් එපා" ඡරොන් කීඡ්හය. ඔහු තම යශ්ඨිය යකඩ ඡප්ටියට විසි
කඡළේය. "ඡමෝඩ මන්තඡර් - ඡජෝේ ඒක මට දුන්ඡන්, එයා දන් වා එඡහ ම් ඒක විකාරයක්ෂ කියලා."
"ඔයාඡ්ස අයිවයලා ඉන්ඡන් ඡමො නිවාඡ ද?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ග්‍රිෆින්ඡඩෝ," ඡරොන් කීඡ්හය. ඔහු ැවතත් කයගාටුඡව බවක්ෂ ඡපඡ න් ට විය. "අම්මයිව තාත්තයිවත් ඒඡක්ෂ
හිටිඡේ. දන්ඡන් ෑ මම ඒකට වැටුඡන් ැත්තන් එයාලා ඡමො ා කියයිවද කියලා. ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ උ ත් රකම ෑ
මම හිතන්ඡන්. ඒත් හිතන් එයාලා මාව ්ලිදරින් එකට දැම්ඡමොත් එඡහම."
"ඒ නිවාඡ ේ ඡන්ද ඡවොල්, මම කි්හඡ්හ ඡම් ම ඡ ොකිය ඡක ා හිටිඡේ?"
"ඔ්හ," ඡරොන් කීඡ්හය. ඔහු කළකිරීඡමන් ඡමන් ආ ඡේ පිටුප ට වුඡන්ය.

"දන් වද, මම හිතන්ඡන් ්කැබ ්ඡ්ස රැවුඡල් ඡකළවර ටිකක්ෂ ලාපාටයිව." ඡරොන්ඡ්ස හිත පා ල් නිවා වලින්
ගලව අදහසින් හැරී කීඡ්හය . "එතඡකොට ඔයාඡ්ස ඡලොකු අයිවයලා අයිවන් ඡවලා දැන් ඡමො ාද කරන්ඡන්?"
මායාකාරඡයක්ෂ පා ල් අව න් කළපසු කර ඡද්වල් ගැ උ න්දු ඡවමින් හැරී ඇසුඡ්හය.
"චාලි ඡරොඡම්නියා වල මකරු අධය ය කර වා, බිල් අප්‍රිකාඡ්හ ග්‍රින්ඡගෝ ව ් ල ඡමො ාහරි කර වා.," ඡරොන්
කීඡ්හය. "ඔයාට ආරිංචිද ග්‍රින්ඡගෝ ් ගැ ? ඒවා ඔක්ෂඡකොම ඡඩ්ලි ඡප්‍රොඡෆ් එඡක්ෂ තිේබා. ඒත් මම හිතන්ඡන් ෑ
ඒක ඔයාට මගල්ලා ඡගන් ලැඡබයිව කියලා. කවුඡදෝ අධිආරක්ෂශිත ඡ ේේපුවක්ෂ ඡකොල්ලකන් හදලා"
හැරී මදක්ෂ බළා සිටිඡේය.
"ඇත්තට? ඉතිිං එයාලට ඡමොකද උඡන්?"
"ඡමොකුත්ම ෑ, ඒකයිව ඒක එච්චරම ඡලොකු ප්‍රවතත්තියක්ෂ ඡවලා තිඡයන්ඡන්. එයාලාව අල්ලඡග ෑ. තාත්තා ම්
කියන්ඡන් එයා ග්‍රින්ඡගෝ ් ඇතුළට ගිහින් එන් තරම් බලගතු අඳුරු මායාකාරඡයක්ෂ ඡවන් ඇති කියලා. ඒත්
එයාලා කියන්ඡන් ඡමොකුත් අරන් ැතිලු, ඒකයිව පුදුඡම්.. ඇත්තටම ඡමඡහම් ඡදයක්ෂ උ ාම හැඡමෝම බය ඡව වා
ම ඡ ොකිය ඡක ා ඒක පිටිප ්ඡ ේ ඉන් වද කියලා."
හැරී එම ප්‍රවතත්තිය තම හිත තුළ කරකවමින් සිතුඡ්හය. ඔහුට ම ඡ ොකිය ඡක ා ගැ ඳහන් කර ෑම

විටම හිතට බියක්ෂ දැඡ න් ට පටන්ඡග තිඡේ. ඔහු ඡම් සියල්ල මායා ඡලෝකයට ඇතුල්වීඡම් ඡකොට ක්ෂ ඡල
ැළකුඡ්හය. මුත් කිසිම කරදරයක්ෂ ැතිව ඡවොල්ඩර්ඡමෝ් යැයිව කීම ඉතා පහසුය.
"ඡමොකද්ද ඔයාඡ්ස කුඩිච් කණ්ඩායම?" ඡරොන් ඇසුඡ්හය.
"අර් - මම එකක්ෂවත් දන්ඡන් ෑ," හැරී කීඡ්හය.
"ඡමොකක්ෂ!"ඡරොන් ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡද බලන් ාක්ෂඡමන් බැලුඡ්හය. "ඔහ්, ඔයා ඉන් ඡකෝ, ඒක තමයිව ඡලෝඡක්ෂ
ඡහොඳම ක්‍රීඩාව" ඉන්පසු ඔහු එහි ඡබෝල හතර ගැ , ක්‍රීඩකයන් හත්ඡද ාඡ්ස ්ථා , ඔහු තම ඡ ොයුරන් මග ගිය
ප්‍රසිද්ධ තරඟ ගැ හ ඔහුට ල්ලි තිබු ා ම් ගන් ා ධාව ඡකොසු ගැ හ හැම ඡද්ම වි ්තර කරන් ට විය.
ඔහු හැරීට ඉතා ඡහොඳ වි ්තරයක්ෂ කරමින් ඉන් ා විට ැවතත් මැදරි ඡදොර විවතත විය. මුත්, ඡමවර පැමිණිඡේ
ඡගම්බා ැතිකරගත් ඡ විල් වත් හර්මයිවනී ඡග්‍රේන්ජර් වත් ඡ ොවීය.

පිරිමි ළමයිවන් තිඡදඡ ක්ෂ ඇතුල් විය. හැරී මැදසිටි ඡක ා වහා හඳු ා ගත්ඡත්ය. ඒ මැඩම් මල්කින්ඡ්ස කබා
ාේපුඡ්හ සිටි සුදුමැලි පිරිමි ළමයා විය. ඔහු ඩයගන් ඇලී හිදී බැලුවාට වඩා ඉතා උ න්දුඡවන් හැරී ඡද බළා
"ඒක ඇත්තද?" ඔහු කීඡ්හය. "එයාලා කිය වා ඡකෝච්චිඡේ ඡකළවඡර්ම ඡම් අන්තිම මැදරිඡේ හැරී ඡපොටර්
ඉන් වා කියලා. ඉතිිං ඒ ඔයාද?"
"ඔ්හ," හැරී කීඡ්හය. ඔහු අනිත් ළමයිවන් ඡදඡද ා ඡද බළා සිටිඡේය. ඔවුන් මහත ඉතා පුරු ඡපනුමැති අය වූහ.
සුදුමැලි පිරිමි ළමයාඡ්ස ඡදපසින් ඔවුන් සිටඡග සිටිඡේ පුද්ගලික ආරක්ෂශකයන් ඡමනි.
"ඔහ්, ඡම් ඡක්‍රේේ ඡම් ඡගොයිවල්" හැරී බළ ඡද ඡත්රුයත් ගයන් ඡ ොගත් ඔහු කීඡ්හය. "එතඡකොට මඡ්ස ම්
මැල්ඡෆෝයිව, ඡේඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව."
ඡරොන් මදක්ෂ කැ ්ඡ ේය. එහි මද තිගැ ්මක්ෂ ැඟව තිබිය. ඡේඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව ඔහු ඡද බැළුඡ්හය.
"මඡ්ස ම විහිළුවක්ෂ කියලා හිතුවද, ඔයා? ඔයා කවුද කියලා ම් අහන් ඕඡන් ෑ. මඡ්ස තාත්තා කි්හවා
වී ්ලිලාට රතු ඡකොන්ඡඩයිව, මූඡණ්ලපයිව, වියදම් කරන් බැරි තරම් ළමයිවනුයිව ඉන් වා කියලා."
ඔහු ැවත හැරී ඡද ට හැරුඡණ්ය. "ඔයා ඉක්ෂම ටම දැ ගනී ඡපොටර්, මහර මායාකාර පවුල් අනිත් අයට වඩා
ඡගොඩක්ෂ ඡහොඳයිව කියලා. ඔයා ගිහින් වැරද විදඡහේ අය එක්ෂක යාළුඡවෝ හදාගන් ඕඡන් ෑ. මට ඒකට උද්හ
කරන් පුළුවන් ඔයාට."
ඔහු තම අත හැරීට දගු කඡළේය. මුත් හැරී එය ඇල්ලුඡ්හ ැත.
"මම හිතන්ඡන් මට ඡ ොගැලඡප වර්ඡ්ස අය කවුද කියලා මට කියන් පුළුවන්, ්තූතියිව," ඔහු හැල්ලුඡවන්
කීඡ්හය.
ඡේඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව රතු වූඡේ ැත. මුත් ඔහුඡ්ස සුදුමැලි කම්මුල් ඡරෝ පාට විය.
"මම ඔයා උ ා ම් මම පරි ් ම් ඡව වා ඡපොටර්," ඔහු ඡ මින් කීඡ්හය. "ඔයා ටිකක්ෂ නිහතමානී ඡ ොවුඡ ොත්
ඔයත් යන්ඡන් ඔයාඡ්ස ඡදමාපිඡයෝ ගිය පාඡරම තමයිව. එයාලත් තමන්ට ඡහොඳ ඡමො ාද කියලා දැ ඡග හිටිඡේ
ෑ. ඔයා ඡම් කිසි වැදගත්කමක්ෂ ැති වී ්ලිලායිව අර හැග්‍රිඩ්වයිව ආශ්‍රය කඡරොත් ඔයාත් ඒ වඡ්ස ඡවයිව."

ඡරොන් හ හැරී ඡදඡද ාම සිට ගත්ඡතෝය.
"ඒක ආඡයත් කිය වා බලන් ," ඡරොන් කීඡ්හය. ඔහුඡ්ස මුහුයත් ඡකොන්ඩය ඡමන් රතු වී තිබිණි.
"ඔහ්, ඔයා අපිත් එක්ෂක ගහගන් ද හදන්ඡන්, ඈ?" මැල්ඡෆෝයිව ඔච්චම් කඡළේය.
"ඔයා දැන් එළියට ඡ ොගිඡයොත්" හැරී තමන්ට දැනු ාටත් වඩා වධර්‍යඡයන් කීඡ්හය. මන්ද යත් ඡක්‍රේේ හ
ඡගොයිවල් ඔහුටත් ඡරොන්ටත් වඩා ඡබොඡහෝ විශාළ විය.
"ඒත් අපිට යන් හිඡතන්ඡන් ෑඡන්, ඡන්ද ඡකොල්ලඡන්? අපි අඡේ කෑම ඔක්ෂඡකොම කෑවා ඒත් ඔයාලට තව
තිය වා වඡ්ස"
ඡගොයිවල් ඡරොන් අ ල තිබූ ඡචොකල් ඡගම්බන් ගැනීමට අත දගු කඡළේය. ඡරොන් ඉදරියට ැවුඡන්ය. මුත් ඡරොන්
ඡගොයිවල්ව ඇල්ලීමටත් ඡපර ඡගොයිවල් භයා ක ඡල කෑගැසුඡ්හය.
්කැබ ් ඔහුඡ්ස ඇගිල්ඡල් එල්ලී සිටිඡේය. තියුණු උල් දත් ඔහුඡ්ස ඇඟිලි පුරුක්ෂ අතරට කිඳාබැ තිබිණි. ඡගොයිවල්
හූ තියමින් ්කැබ ්ව රවුමට කරකවද්දී ඡක්‍රේ හ මැල්ඡෆෝයිව පසුප ට වුඡ ෝය. අව ා ඡේ ්කැබ ් විසිවී ඡගො ්
ජඡන්ලඡේ වැදුඡ න් තිඡද ාම වහා අතුරුදන් වූහ. මහර විට එහි පැණිර කෑම අතර තවත් මීයන් සිටිතැයිව
ඔවුන් හිතුවා වන් ට පිළිවනි. ැතඡහොත් ඔවුන්ට කවුරුන් ඡහෝ එ වා ඇඡ න් ට ඇත, මන්ද තේපරයකට පසු
හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් ඇතුලට ආවාය.
"ඡමොකද උඡන්?" පැණිර කෑම හැමතැ ම විසිර තිඡබ අතර ඡරොන් ්කැබ ව
් වලිගඡයන් ඔ ව ඡද බලා
ඇය ඇසුවාය.
"මම හිතන්ඡන් එයා ඉවරයිව" හැරී ඡරොන්ට කීඡ්හය. ඔහු ්කැබ ් ඡද ළිංවී බැලුඡ්හය. " ෑ - මම ම් ඒක
විශ්වා කරන්ඡන් ෑ - ඌ ආපහු නිද "
ඇත්තටම සිදු වූඡේ එයයිව.
"ඔයාට කළින් මැල්ඡෆෝයිවව මුයගැහිල තිය වද?"
හැරී ඩයගන් ඇලී වල ඔහු හමුවූ සිදුවීම වි ්තර කඡළේය.

"මම එයාඡ්ස පවුල ගැ අහලා තිය වා" ඡරොන් අඳුරුඡල කීඡ්හය. "එයාලා ම ඡ ොකිය ඡක ා අතුරුදන්
වු ාම අඡේ පැත්තට ආපු මුල්ම පවුල්වලින් එකක්ෂ. එයාලා කියන්ඡන් එයාලව වශී කරාලු. මඡ්ස තාත්තා ඒක
විශ්වා කරන්ඡන් ෑ. එයා කියන්ඡන් මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස තාත්තාට අඳුරු පැත්තට යන් ඡහේතුවක්ෂ ඕඡන් ෑ
කියලා." ඔහු හර්මයිවනී ඡද ට හැරුඡන්ය. "ඔයාට අඡපන් ඡමො ාහරි උද්හවක්ෂ ඕඡ ද?"
"ඔයාලා ඉක්ෂමන් කරලා ඔයාලඡ්ස කබා ඇඳගත්ඡතොත් ඡහොඳයිව. මම දැන් ඉ ් රහට ගියා ඡකොන්ඡදො ්තරඡගන්
අහන් . එයා කිය වා අපි ඡගොඩක්ෂ ලඟයිව කියලා. ඔයාලා රණ්ඩු කඡර් ෑ ඡන්ද? ැත්තන් අපි එඡහට යන් ත්
කළින් ඔයාලා අමාරුඡ්හ වැඡටයිව!"
" ්කැබ ් තමයිව රණ්ඩු කඡළේ. අපි ඡ ඡවයිව.," ඡරොන් ඇයට ඔරවමින් කීඡ්හය "ඔයාට පුළුවන්ද අපි ඇඳුම් මාරු
කර කන් ඡමතනින් යන් ?"
"හරි හරි- මම ඡමඡහට ආඡ්හ එළිඡේ මිනි ්සු එහාට ඡමහාට තරඡඟට දුව දුව බබාලා වඡ්ස හැසිඡර නි ා විතරයිව
" හර්මයිවනී කීවාය. "අනික ඔයාඡ්ස හය උඩ කුණු ගෑවිලා, ඉතිිං ඒක ඔයා දැ ඡග හිටියද?"
ඇය පිටවත්ම ඡරොන් ඈට රැ්හඡ්හය. හැරී ජඡන්ලඡයන් එළිය බැලුඡ්හය. කළුවර ඡවමින් තිඡේ. තද දම් පැහැ අහ
යට කඳු හ කැළෑ ඡපඡ න් ට තිඡේ. දුම්රිය මදක්ෂ ඡ්හගය අඩු කළ බවක්ෂ දැඡන්.
ඔහු ඡරොන් මග තම ජැක් ගලවා දගු කළු කබා ඇඳගත්ඡතෝය. ඡරොන්ඡ්ස එක මදක්ෂ ඡකොට වී ඔහුඡ්ස පත්තු
ඡපඡ න් ට තිඡේ.
දුම්රිය පුරා කටහඬක්ෂ රැ්හ ඡදන් ට විය: " අපි වි ාඩි පහක්ෂ තුළ ඡහෝසවාර්් ් ඡවත ලඟා වීමට නියමිතයිව.
කරුයාකර ඔබඡ්ස බඩු භාන්ඩ දුම්රිය තුළ තබා යන් . ඒවා ඡව ම පා ල ඡවත ඡග යනු ඇත."
ඡ ො න්සුන්කමට හැරීඡ්ස බඩ දැඟලුඡ්හය. ඡරොන් තම ලප වලට යටින් සුදුමැලි වී සිටිනු ඡපනිණි. ඔවුන් තම
ාක්ෂකු අව න් ර කැවිලි වලින් පුරවාඡග ඡකොරිඡඩෝව තුළ ඡතරේඡප අය අතරට එක්ෂ වූහ.
දුම්රිය ඡ්හගය අඩුකරමින් ඡගො ් අව ා ඡේදී ැවති . ජ යා ඡදොර ඡද ට ඡතරපී ඡගො ් අව ා ඡේ ඉතා කුඩා
අඳුරු ඡ්හදකාවකට පා තැබුඡවෝය. රාත්‍රී සිසිල් සුළඡේ හැරී ඡවවුලන් ට විය. ඉන්පසු සිසුන්ඡ්ස හි ්වලට ඉහළින්
ලන්තෑරුමක්ෂ වැඡ මින් පැමිණිඡේය. ඒ මග හැරීට පුරුදු කටහඬක්ෂ ඇසිණි. "පළඡවනි අවුරුද්ඡද් අය! පළඡවනි
අවුරුද්ඡද් අය ඡමඡහට එන් ! හැරී ඔයා ඡහොඳින් ඡන්ද?"
හැග්‍රිඩ්ඡ්ස ඡක ් හිත විශාල හි මිනි ් හි ් ගිංඟාව උඩින් මතු විය.

"ඉක්ෂමන් කරන් , මඡ්ස ප ඡ් න් එන් - තව පළඡවනි අවුරුද්ඡද් අය ඉන් වද? හා බළාඡග පරි ් මින්!
පළඡවනි අවුරුද්ඡද් අය මඡ්ස ප ්ඡ න් එන් !"
ඡල ් මින් හ තද ඡවමින් ඔවුන් හැග්‍රිඩ් පසුප පටු බෑවුම් පාරකට පැමිණිඡයෝය. එය ඉතා අඳුරු වූඡවන් ඡදප
විශාල ග ් ඇතැයිව හැරි සිතුඡ්හය. කිසිඡවක්ෂ වැඩි කතාවක්ෂ ඡ ොකලහ. නිතරම ඡගම්බාව ැතිකරගන් ා ළමයා,
ඡ විල් එක්ෂවරක්ෂ ඡහෝ ඡදවරක්ෂ ා ය ඉහල ඇද්ඡද්ය.
"ඔයාලාට තේපඡර්කින් ඡහෝසවාර්් ් දකින් ලැඡබයිව.," හැග්‍රිඩ් උරහි ට උඩින් හැරී කීඡ්හය. "ඡම් ැම්ඡමන්
ප ්ඡ ේ."
මහත් "ඕඕහ්" හඬක්ෂ ැගිණි..
පටු පාර අව න් වූඡේ විශාල කළු වැවක්ෂ ලඟිනි. එයිවන් අඡ ක්ෂ පැත්ඡත් උ ් කන්දක්ෂ විය. එහි තරු පිරි අහඡ ේ
දළිඡ ජඡන්ල, ආරක්ෂශක ඡකොටු හ උ ් කුළුණු වලින් මන්විත අති දැවැන්ත මාලිගයක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිය..
"එක ඡබෝ්ටුවට හතරඡද ාට වැඩිඡයන් බෑ" ඇණිඡේ වතා තිබු කුඩා ඡබෝ්ටු මූහයක්ෂ ඡපන් ා හැග්‍රිඩ්
කීඡ්හය.. හැරී හ ඡරොන් ඡ විල් හ හර්මයිවනී පිටුප තම ඡබෝ්ටුව ඡවත ගිඡයෝය. "හැඡමෝම ැ්සගද?" තනි
ඡබෝ්ටුවකට ැගගත් හැග්‍රිඩ් කෑගැසුඡ්හය. "හරි එඡහ ම් - ඉදරියට!"
ඒ මග කුඩා ඡබෝ්ටු මූහය එක්ෂවර ඇණිඡයන් පිටත් විය. වීදුරුවක්ෂ ඡමන් සුමට ජලතලඡේ ඡබෝ්ටු ඡ මින්
ඉදරියට ඇදණි. ඉදරිඡේ ඇති දැවන්ත මාළිගය ඡද බළමින් සියල්ඡලෝම නිහඬව සිටිති. ඔවුන් ඊට ලිංවත්ම එය
ඉහළට ඉහළට උ ්ව ඡපඡ න් ට විය. අව ා ඡේ ඔවුන් එය පිහිටි කන්ද ඡකළවරටම ආඡවෝය.
"ඔලු වන් !" මුල්ම ඡබෝ්ටුව කන්ද පාමුළට යත්ම හැග්‍රිඩ් කෑ ගැසුඡ්හය. ඔවුන් සියල්ඡලෝම හි ැවූ පසු
කන්ද මතින් වැවී ඇති අයිවවී වැල් ත්ටුවකින් වැසී තිබූ කන්ඡද් විවරයක්ෂ තුළට ඡබෝ්ටු ගමන් කරන් ට විය.
තමන් මාළිගයට යටින් යන් ාක්ෂ ඡමන් දැඡ අඳුරු උමගක්ෂ තුළින් ඔවූන් ගමන් ඡකොට ඡපොඡළොව යට ගල් හ
වැලි වලින් ැද වරායක්ෂ වැනි තැ කට ඡගොඩ බැ ් හ.
"ඒයිව, ඡම් ඔයා! ඡම් ඔයාඡ්ස ඡගම්බාද?" ළමුන් ඡබෝ්ටුඡවන් පිටවූ පසු ඒවා පරික්ෂශා කරමින් සිටි හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
"ඡට්‍රවර්!" ඡ විල් තුටින් කෑග මින් තම දෑත් දගු කඡළේය.

ඉන්පසු ඔවුන් හැග්‍රිඩ්ඡ්ස ලන්තෑරුම පිටුපසින් කන්ද ඉහළට පාරක්ෂ දඡ්ස ගමන් ඡකොට මාලිගාඡ්හ ඡ ව ැල්ල යට
වු කිළිටු තයඡකොළ පිටියකට ඡ ේන්දු වූහ.
ඔවුන් ගල් පඩිඡපළක්ෂ දඡ්ස ගමන් ඡකොට විශාල ඕක්ෂ ඡදොරක්ෂ ඉදරිප ඡරොක්ෂ වූහ.
"හැම්ඡමොම ඉන් වද ඡමත ? ඡම් ඔයා, ඔයාඡ්ස ඡගම්බා තාම ඉන් වද?"
හැග්‍රිඩ් තම ඡයෝධ අත මිට ඡමොළවා මාළිගා ඡදොරට තුන්වරක්ෂ ත්ටු කඡළේය.
හත්ඡවනි පරිච්ඡේදය
ඡතෝර ඡතොේපිය
ඡදොර එක්ෂවරම පැද්දී විවතත විය. මරකත ඡකොළ පැහැ කබායක්ෂ ඇඳගත් කළු හි ඡක ් ඇති උ මායාකාරියක්ෂ එහි
සිටඡග සිටියාය. ඇයට දැඩි ඡපනුමැති මුහුයක්ෂ තිබුඡ න් හැරීට පැමිණි මුල්ම අදහ වූඡේ ඇය මග ම්
ඡල්සි ඡ ොවනු ඇති බවයිව.
"ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඡම් පළඡවනි අවුරුද්ඡද් අය," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
" ්තූතියිව හැග්‍රිඩ්, මම ඡමයාලව ඡමත ඉඳලා අරන් යන් ම්."
ඇය ඡදොර පළල්ව විවතත කළාය.. ඇතුල්වීඡම් ශාලාව ඩර් ලි ් ඡග ම්පූර්ය නිව ඡමන් ප ්ගුයයක්ෂ පමය විශාල
විය. ගල් බිත්ති ග්‍රින්ඡගෝ ් ී ඡමන් පන්දම් වළින් ආඡලෝකමත් වී තිබිණි. සිවිළිම යා ඡ ොහැකි තරම් උසින් පිහිටි
අතර ඔවුන්ට මුහුය ලා පිහිටි මාබල් ඇතිරූ පඩිඡපළ ඉහළ මහල් කරා විහිදණි.
ඔවුන් ඡකොඩි ටහන් වූ ගල් ඡපොඡළොව හරහා ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල පසුපසින් යන් ට විය. දකුණු පසින් පිහිටි
ඡදොර ඡදසින් සියගය ක්ෂ කට හඬවල් හැරීට ඇඡ න් ට විය. පා ඡල් ඉතිරි සියල්ඡලෝම දැ ටමත් එහි සිටි වා
විය යුතුය. මුත් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඔවුන්ව ශාලාඡ්හ තිබූ කුඩා හි ් කුටියකට රැඡග ගියාය. ඔවුන් ඊට
ඇතුල් වී නිතරම කරන් ාක්ෂ ඡමන් ැතිව සිටඡග ඡ ො න්සුන්ව එකිඡ කාට කි්ටු වී සිටියහ.
"ඔයාලාව ඡහෝසවා් ් වලට ාදරඡයන් පිළිගන් වා" ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පැවසුවාය. "වාරය ආරම්භවන්
උත් වය තව ටිකකින් පටන් ගන් වා. ඒත් ඔයාලා ප්‍රධා ශාලාඡ්හ ගිහින් ඉඳගන් කලින් ඔයාලාව නිවා වලට
ඡතෝරා ගන් වා. ඡත්රීඡම් උත් වය ඉතාම වැදගත්. ඡමොකද ඔයාලා ඡමඡහේ ඉන් කන්, නිවාඡ ේ කියන්ඡන්

ඡහෝසවාර්් ් වල ඔයාඡ්ස පවුල වඡ්ස. ඔයාලට පවුඡල් අනිත් අය එක්ෂක පිංති තිඡයයිව. ඔයාලා නිදාගන්ඡන්
නිවාඡ ට ඡවන් කරපු ඡකොටඡ ේ. ඔයාලඡ්ස නිදහ ් ඡවලාව නිවාඡ ේ ඡපොදු කාමඡර් ගත කරන් පුළුවන්..
"නිවා හතර තමයිව ග්‍රිෆින්ඡඩෝර්, හෆල්පෆ් ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ හ ්ලිදරින්. හැම නිවාඡ ටම වටි ා ඉතිහා යක්ෂ
තිය වා. ඒ වඡ්සම හැම නිවාඡ න්ම විශික්ඨ මායාකාරඡයෝ හ මායාකාරිඡයෝ හැදලා තිය වා. ඔයාලා
ඡහෝසවාර්් ් වල ඉන් ඡකොට ගන් ජයග්‍රහය වලින් නිවාඡ ට ළකුණු ලැඡබ වා. ඒ වඡ්සම ඡමො ාහරි
නීතියක්ෂ කැඩුඡවොත් නිවාඡ ේ ළකුණු කැඡප වා. අවුරුද්ද අව ා ඡේ වැඩිම ළකුණු ගත්ත නිවාඡ ට නිවා
කු ළා ය ප්‍රධා ය කර වා, ඡලොකු ඡගෞරවයක්ෂ ඒක. මම විශ්වා කර වා ඔයාලාට ලැඡබ නිවාඡ ට ඔයාලා
හැඡමෝම ඡහොඳ ාමාජිකඡයක්ෂ ඡවයිව කියලා.
"ඡත්රීඡම් උත් වය තව වි ාඩි කීපයකින් පා ඡල් අඡ ක්ෂ අය ඉදරිඡේ පවත්ව වා.. මම ඡයෝජ ා කර වා
ඔයාලා රැඳීසිටි අතඡර් පුළුවන් තරම් ඡහොඳට නුවයක්ෂකාර ඡවන් කියලා."
ඇඡ්ස ඇ ් ඡමොඡහොතකට වම්පැත්ඡත් කය ළඟින් ඉ ්සුනු ඡ විල්ඡ්ස කබාය මතත්, ඡරොන්ඡ්ස හය මතත්
රැඳුණි. හැරී ඡ ො න්සුන්ව තම හි ඡක ් තදකර ගැනීමට උත් ාහ කඡළේය.
"අපි ඔයාලා ඡවනුඡවන් ලෑ ති

් උ ාම මම ආපහු එන් ම්, කරුයාකරලා ද්ද ැතිව ඉන් .."
ඇය කුටිඡයන් ඉවත්ව ගිය පසු හැරී ඡකළ ගිල්ඡල්ය.
" හරියටම ඡකොඡහොමද එයාලා අපිව නිවා වලට ඡබදන්ඡන්?" හැරී ඡරොන්ඡගන් ඇසුඡ්හය.
"ඡමොකක්ෂ හරි පරීක්ෂශයයක්ෂ තිය වා, මම හිතන්ඡන්. ඡෆ්‍රඩ් කි්හවා ඒක ඡගොඩාක්ෂ රිඡද වාලු, ඒත් මම හිතන්ඡන්
එයා විහිළුවක්ෂ කඡර්."
හැරීඡ්ස හදවත ඡ්හද ා දුන්ඡන්ය. පරීක්ෂශයයක්ෂ? මුළු ඉ ඡ

් කෝඡලම ඉ ් රහා? මුත් ඔහු තවමත් කිසිම
මන්තරයක්ෂ දැ සිටිඡේ ැත. දැන් කුමක්ෂ කළ යුතුද? ඡමහි පැමිණි ඡමොඡහොඡත් ඔහු එවැනි ඡදයක්ෂ
බළාඡපොඡරොත්තු වූඡේ ැත. ඔහු කම්පාඡවන් වට පිට බළ විට අඡ ක්ෂ සියල්ඡලෝමත් බිය වී සිටිනු දුටුඡ්හය.
කවුරුත කතා කඡළේ ැත. මුත් හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් පම ක්ෂ තමා පාඩම් කළ සියළුම මන්තර මුමුයමින් තමාට
කුමක්ෂ අවශය ඡ්හ දැයිව සිතුවාය. හැරී ඇයට ඇහුම්කන් ඡ ොදීමට තදන්ම උත් ාහ කඡළේය. ඔහු කිසිම දඡ ක
ඡමතරම් අසීරුවට පත්වූඡේ ැත. ඩර් ්ලි නිවඡ ේ සිරි විට ඔහු ඡකඡ ේ ඡහෝ පිංතිඡේ ගුරුතුමාඡ්ස ඡබොරු
ඡකොණ්ඩය නිල පාටට හැරවූ බව කියැඡවන් වාර්ථාවක්ෂ ඡගදර ඡග යාමට සිදු වූ අව ථ ් ාඡ්හ වත් ඔහු ඡමඡ ේ
කළබල ඡ ොවීය. ඔහු ඡදොර ඡද ම බළා සිටිඡේය. දැන් දැන් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පැමිය ඔහුව තම වි ාශය
කරා කැඳවාඡග යනු ඇත.

ඉන්පසු යමක්ෂ සිදු වූඡේ ඔහු අඩියක්ෂ පමය උඩ පැන්ඡන්ය. ඔහු පිටුප සිටි කීපඡදඡ ක්ෂ කෑගැසූහ.
"ඡමො මගුලක්ෂද --?"
ඔහු ගැ ්සුඡන්ය. ඔහු වඡ් සිටි අයත් ග ්සුනි. එක්ෂවරම පිටුප බිත්තිඡයන් අවතාර වි ් ක්ෂ පමය ඇතුළට ඇදී
ආහ. සුඡදෝ සුදු යන්තම් විනිවිද ඡපඡ ඔවුන් යන්තමින්වත් වක සිසුන් ඡද යන්තමින්වත් ඡ ොබලමින්
එකිඡ කා මගින් කතා කරමින් කාමරය පුරා පාඡවන් ට විය. ඔවුන් වාද කර බවක්ෂ ඡපඡ න් ට තිබිණි.
මහත කුඩා පැවිද්ඡදක්ෂ ඡමන් ඡපනු අඡයක්ෂ කතා ඡකඡළේය. " මාවදීලා අමතක කරන් , මම කියන්ඡන් අපි
එයාට ඡදඡවනි අව ්ථාවක්ෂ ඡදන් ඕඡන් කියලා. "
" ෆ්‍රියර් මඡ්ස යාළුඡ්හ, අපි පී්හ ්ට ලැඡබන් ඕඡන් ඔක්ෂඡකොම අව ්තාවන් දුන්ඡන් ැද්ද? එයා අපි ඔක්ෂඡකෝටම
රක මක්ෂ දුන්ඡන්, අනික ඔයා දන් වාඡන් එයා ඇත්තටම බූතඡයක්ෂවත් ඡ ඡවයිව කියලා. මම කියන්ඡන්,
ඔයාලා ඡ ේරම ඡමත ඡමොකද කරන්ඡන්?"ඡබල්ල වටා රැළි කළ රවුමක්ෂ වැන් ක්ෂ හ තද ඇඳුමක්ෂ ඇඳ සිටි
අවතාරයක්ෂ හදසිඡේ සිසුන්ව දැක්ෂඡක්ෂය.
කිසිඡවක්ෂ උත්තර දුන්ඡන් ැත.
"අළුත් ළමයිව!" සියළු ඡද ාම මග සි ාඡ මින් මහත පැවිද්දා කීඡ්හය. "ඡත්රීඡම් උත් වයට ලෑ ්තිඡවලා
ඉන්ඡන් ඡන්ද?"
කිහිප ඡදඡ ක්ෂ කිසිත් ඡ ොකියමින් හි ් ැලූහ.
"ඔයාවා හෆල්පෆ් වල දකින් බලාඡපොඡරොත්තු ඡව වා!" පැවිද්දා කීඡ්හය. "ඔයා දන් වද, ඒක මඡ්ස පරය
නිවාඡ ේ."
"ආ දැන් අයිවන් ඡවන් ," තියුණු කටහඬක්ෂ ඇසිණි. "ඡත්රීඡම් උත් වය පටන් ගන් යිව යන්ඡන්."
ඡප්‍රොඡෆ ර් මක්ෂඡගො ගල් ආපසු පැමිය තිඡේ. එකා බැගින් සියළුම අවතාරයන් අඡ ක්ෂ ප වූ බිත්තිය හරහා
ඡ ොඡපනී ගිඡයෝය.
"දැන්, ඡේලියක්ෂ හැඡදන් ," "මඡ්ස ප ්ඡ න් එන් ."

අමුතු හැඟීම් හිතව ගමන් කිරීම පටන්ගද්දී හැරී දුඹුරු ඡක ් ඇති පිරිමි ළමඡයකුඡ්ස පිටුපසින් ඡපෝළිමට
එක්ෂවූඡයන් ඡරොන් ද හැරීඡ්ස පිටුපසින් කුටිඡයන් එළියට ගමන් කරන් ට විය. ඔවුන් ශාලාව හරහා ඡගො ් පියන්
ඡදඡක්ෂ ඡදොරවල් ඡදකක්ෂ පසුඡකොට ප්‍රධා ශාලාවට ඇතුල් වූහ
හැරී කිසිම ද ක ඡමවණි අමුතු හ අ ර්ඝ සිථ යක්ෂ ගැ සිතා තිබුඡන්වත් ැත. දග අඡ ක්ෂ ළමයිවන් ඉඳඡග
සිටි දගු ඡම් හතරට ඉහළින් වාතය තුළ පාඡව දහ ් ගය ක්ෂ වූ ඉටිපන්දම් වළින් එය ආඡළෝකමත් කර
තිබිණි.. එම ඡම් මත රන් පැහැඡයන් දදුළ පිඟන් හ කු ළා තබා තිබිණි. ශාලාඡ්හ ඉදරිප ගුරුවරුන්
ඉඳඡග සිටි තවත් දගු ඡම් යක්ෂ විය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පළමු ව ඡර් සිසුන්ව ඒ ඡවත කැඳවාඡග
ගිඡයන් ඔවුන් අඡ ක්ෂ ළමයිවන්ට මුහුයලා ගුරුවරුන්ට ඉදරිපසින් ඡේළියට සිටිඡයෝය. ඡ ලඡව ඉටිපන්දම් එළිය
යට වූ සුදුමැලි ලන්තෑරුම් ඡමන් ද ් වූ සියගය ක්ෂ මුහුණු ඔවුන් ඡද බළා සිටී. ළමුන් අතර එහා ඡමහා යමින්
අද්භූත රිදී පැහැඡයන් බබළමින් අවතාරයන් ද සිටී. ඔවුන්ඡ්ස ඇ ් මග හැරීමට සිතා හැරී උඩ බැලූඡවන් ඡවල්ව්
ඡමන් කළු පැහ තරු පිරි සිවිලිම දුටුඡ්හය.
"ඒකට මතුරලා තිඡයන්ඡන් එළිඡේ අහ වඡ්සම ඡේන් . මම ඡහෝසවාර්් ් ඉතිහ ය ඡපොඡත් ඒක කිඡය්හවා."
හර්මයිවනී රහසින් මිමිනුවාය.
එහි සිවිලිමක්ෂ ඇති බවට විශ්වා කිරීමත් අසීරුය. ප්‍රධා ශාලාව නිකම්ම ඡද්හඡලොව ඡවත විවතත්තව තිඡබන් ාක්ෂ
ඡමන් ඡපණි .
ඔවුන් ඉදරිපිට ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් නිහඬවම කකුල් හතඡර් බිංකුවක්ෂ තැබූඡවන් හැරී වහාම බිම
බලාගත්ඡත්ය. බිංකුව මත ඇය උල් මායා ඡතොේපියක්ෂ තැබුවාය. ඒ මායා ඡතොේපිය ඉරී ඡපොඩි වී අතිශයිවන්ම කිළුටු
වී තිබුඡන් ඡපටූනියා ැන්දා වුවද නිවඡ ේ තබා ඡ ොගනු ඇත.
මහර විට ඔවුන්ට ඉන් හාඡවක්ෂ ඉවතට ගැනීමට සිදුඡවනු ඇත. හැරී ඡබොඡහෝ ඡ ේ සිතා එය එඡ ේ විය යුතුයැයිව
තීරයය කඡළේය. ශාළාඡ්හ සිටි සියල්ලක්ෂම ඡතොේපිය ඡද බළා සිටි බව ඡපනුඡ න් හැරී ද එඡද බැලීය.
තේපර කිහිපයකට එහි ම්පූර්ය නිහඬතාවයක්ෂ විය.. ඉන්පසු ඡතොේපිය ගැ ්සුඡණ්ය. වාටිය අ ල වූ ඉරුමක්ෂ
කටක්ෂ ඡමන් පළල්ව විවතත විය. ඉන්පසු ඡතොේපිය ගාය ාවක්ෂ පටන් ගත්ඡත්ය.
"ඔහ්, ඔබ සිතන්ඡන් ැතිව ඇති මම සුන්දරයිව කියා,
මුත් දකි ඡදයිවන් තීන්දු ඡදන් එපා,
ඔබට පුළුවනි ම් ඡ ොයාගන් මට වඩා දක්ෂශ ඡතොේපියක්ෂ

මම මාවම කන් ම්
තියාගන්න් ඔඡේ කළු ඡබෝල් ් ඡතොේපිය,
ඔඡේ උ සිල්ක්ෂ ඡතොේපිය,

මමයිව ඡහෝසවාර්් ්හි ඡතෝර ඡතොේපිය
මට ඒ ඔක්ෂඡකොම පැරදය හැකියිව.
ඔය ඔළුඡ්හ කිසිත් හැිංගිලා ැඡත්
ඡතෝර ඡතොේපියට ඡ ොඡපඡ
ඉතිිං මාව දාඡග බලන් , මම කියන් ම්
ඔබ ඡකොඡහටද අයිවති කියා
ඔබ ග්‍රිෆින්ඡඩෝර් වළට අයිවති විය හැක.

හදවතින්ම දහිරියමත් අය සිටි ා
ඔවුන්ඡ්ස අභිඡයෝගාත්මක බව, ිංඡ්හදීකම, උත්කතශ්ඨ බව ග්‍රිෆින්ඡඩෝ උ ් කරයිව.
ඔබ හෆල්පෆ් වලට අයත් විය හැක.

ඡ ොඡ ල්ඡව පක්ෂශපාතී අය සිටි ා
හෆල්පෆ් අයඡ්ස ඉවසීම ඇත්තයිව. මහන්සිවීමට ඡ ොබියයිව.
එඡහමත් ැත්තන් පැරණි බුද්ධිමත් ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ

ඔබ සූදා ම් සිතක්ෂ ඇත් ම්
නිර්භීත හ ඉඡග ගන් ා අය නිබඳවම ඔවුන්ඡ්ස කරුයාවට ලක්ෂඡ්හවි.
ඒමත් ැත් ම් ්ලිදරින් වල

ඔබ ඔඡේ නියම මිතුරන් හදාගනී
ඒ කපටිඡයෝ ඡමො ාම හරි කර තමන්ඡ්ස අව ා ය ඡතක්ෂ ද ාගනී.
ඉතින් මාව දාගන් .! එපා බය ඡවන් !

පැකිඡලන් එපා!
ඔබ මඡ්ස අඡත් සුරක්ෂශිතයිව (මට අත් ැතත්)
මම හිත ඡතොේපිය නි ා!"

ඡතොේපිය තම ගාය ාව ඉවර කරද්දීම ශාලාව අත්ඡපොල න් දන් පිරී ගිඡේය. එය දග ඡම් හතරටම හි වා
ආචාර ඡකොට ැවතත් නිහඬව ඡ ොඡ ල්වී සිටිඡේය.
"ආ අපිට තිඡයන්ඡන් ඡතොේපිය දාලා බලන් ඡන්!" ඡරොන් හැරීට ඡකඳිරීය. "මම ඡෆ්‍රඩ්ව මර වා. එයා මට
කිඡය්හවා ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂ එක්ෂක ටන් කරන් ඡව එකක්ෂ ගැ ."
හැරී දුර්වල ඡල සි ාසුඡන්ය. ඔ්හ, මන්තරයක්ෂ කරන් සිදුඡව වාට වඩා ඡතොේපිය දමා බැලීම ඡබොඡහෝම
ඡහොඳයිව. මුත් ඔවුන් එය කවුරුත් බලා ඡ ොසිටි විට කළා ම් යැයිව හැරී සිතුඡ්හය. ඡතොේපිය ඉල්ල ඡද්වල්
ඕ ෑවට වැඩි බව ඡපඡන්. හැරීට ඡම් ඡමොඡහොඡත් දහිරියක්ෂ ඡහෝ හදසි බුද්ධියක්ෂ ඡහෝ ඒ කිසිවක්ෂ දැනුඡන් ැත.
ඡතොේපිය මදක්ෂ අ නීප ඡමන් දැඡ පුද්ගලයන් දම නිවා යක්ෂ ගැ ඳහන් කලා ම් එය ඔහු අයිවති නිවා ය
වනු ඇත.
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් දැන් ඡරෝල් කළ දග කඩදාසියක්ෂ අතැතිව ඉදරියට ආවාය.
"මම ම කතාකර ඡකොට ඇවිත් ඡතොේපිය දාඡග බිංකුඡ්හ ඉඳගන් ඕඡන් නිවාඡ ේ ඡතෝරගන් ," ඇය කීවාය.
"ඇඡබෝ, හ ා!"
ඡරෝ පාට මූයක්ෂ හ කහ පාට ඡකොන්ඩ ඡදකක්ෂ බැඳි ගැහැණු ළමඡයක්ෂ ඡපෝළිඡමන් එළියට ඡගො ් ඡතොේපිය දමා
ගත්තාය. ඡතොේපිය ඇඡ්ස ඇ ් වැඡහ තරමටම පහළට වැටිනි. මද නිහැඳියාවකට පසු--
"හෆල්පෆ්!" ඡතොේපිය කෑගැසුඡ්හය.
හ ා ඡගො ් දකුණු ප ඡම් ඡේ ඉඳගද්දී එහි සිටි සිසුන් ඔල්වර න් ඡදමින් අත්ඡපොළ න් ැගූහ. මහත පැවිද
අවතාරය ඇයට අත ව නු හැරී දුටුඡ්හය.
"ඡබො ,් සූ න්!"
"හෆල්පෆ්!" ඡතොේපිය ැවත කෑගැසුඡ්හය. සූ න් හ ා ලඟ ඉඳ ගැනීමට දව ගියාය.
"බූ්, ඡටරී!"
"ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ!"

වම් පැත්ඡතන් ඡදඡවනියට තිබූ ඡම් ඡේ සිසුන් ඡමවර අත්ඡපොළ න් දුන්හ. ඡටරී එහි යද්දී කීප ඡදඡ ක්ෂ ැගිට
ඔහුට අතට අත දුන්හ.
" ඡබ්‍රොකල්හ ්්, මැන්ඩි" ද ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ ඡවත ගියාය. "බ්‍රවුන්, ලැවැන්ඩර්" පළමු ග්‍රිෆින්ඡඩෝර් සිසුවිය වූ අතර
වම් ඡකළවඡර් ඡම් ය ඔල්වර න් හඬින් ගිගුම් දුනි. ඡරොන්ඡ්ස නිවුන් ඡ ොයුරන් ඇයට ඉඟි කරනු හැරීට ඡපනුනි.
"බල් ්ඡට්‍රෝඩ්, මිලි න්්" ්ලිදරින් වලට ඡත්රිණි. හැරීට ඔවුන් ඡබොඡහෝ අප්‍ර න් ඡල ඡපණි . ඒ හැරී
්ලිදරින් ගැ අ ා තිබූ ඡද්වල් අනුව මවාගත් අයුරින් ඡපනු ා වන් ට ද හැක. ඔහුට අනිවාර්‍යඡයන් දැන් ම්
අ නීප ගතියක්ෂ දැඡ න් ට විය. ඔහුට පැරණි පා ඡල්දී කණ්ඩායම් ඳහා ඡතෝරා ගත් අයුරු මතක්ෂ විය. ඔහු හැම
විටම අව න් ඡත්රීම විය. ඒ ඔහු අ වශය වූ නි ා ඡ ොව කිසිඡවක්ෂවත් තමන් ඔහුට කැමති යැයිව ඩඩ්ලිට
හිඡත වාට අකමැති වූ නි ාඡවනි.
"ෆින්ච්-ෆ්ඡල්ච්ලි, ජ ්ටින්!"
"හෆල්පෆ්!"
මහර විඡටක ඡතොේපිය එක්ෂවරම නිවා ඡේ ම කියා කෑග නු ද මහර විඡටක තීරයය කිරීමට මදක්ෂ ඡවලා
ගනු ද හැරීට ඡපණි . "ෆිනිගන්, සීම ,් " හැරී අ ල සිටි දුඹුරු ඡක ් ඇති ළමයා ඡගො ් බිංකුඡ්හ වාඩි විය. ඔහුඡ්ස
නිවා ය ග්‍රිෆින්ඡඩෝ යැයිව ඳහන් කර ඡතක්ෂ ඔහු ම්පූර්ය වි ාඩියක්ෂ පමය එහි හිඳඡග සිටිඡේය.
"ඡග්‍රේන්ජර්, හර්මයිවනී!"
හර්මයිවනී බිංකුව ඡවත දවඡගො ් වහාම ඡතොේපිය තම හි ට තද කර ගත්තාය.
"ග්‍රිෆින්ඡඩෝ!" ඡතොේපිය කෑ ගැසුඡ්හය. ඡරොන් ඡගඡර්හඡ්හය.
හැරීඡ්ස සිතට භයා ක සිතිවිල්ලක්ෂ ආඡ්හ ඔහු බයඡව ෑම විටකම සිදු ඡව අයුරිනි. ඔහුව කිසිම විදහකින්
ඡතෝරා ඡ ොගත්ඡතොත් කුමක්ෂ ඡ්හද? ඔහු තම ඇ ් වලට උඩින් ඡතොේපිය දාඡග අවුරුදු ගය ාවක්ෂ සිටිඡයොත්,
ඉන්පසු ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පැමිය ඡතොේපිය ඇද දමා කිසියම් වරදක්ෂ වී ඇති බැවින් දුම්රිඡයන් ආපසු ය
ඡල කීඡවොත්?

නිතරම ඡගම්බාව ැති කරගන් ා පිරිමි ළමයා ඡ විල් ඡලොන්්සඡබොටම්ට කතා කළ පසු බිංකුව ඡවත ය අතඡර්
ඔහු ඇදඡග වැටුඡණ්ය. ඡතොේපිය ඡ විල් ගැ තීරයය කිරීමට ඡබොඡහෝ ඡවලාවක්ෂ ඡග අව ා ඡේ,
"ග්‍රිෆින්ඡඩෝ," ඡල කෑ ගැසූ පසු ඔහු ඡතොේපිය ඡ ොගලවා දව ඡගො ් ැවත පැමිය සි ා මැද එය "මැක්ෂඡඩොගල්,
ඡමොරා්ස." ඡවත භාර දුන්ඡන්ය.
තම ම කියඡවද්දී ඉදරියට පැන් මැල්ඡෆෝයිව තම බලාඡපොඡරොත්තුව එක්ෂවරම ඉටුකරගත්ඡත්ය. ඡතොේපිය

" ්ලිදරින්" යැයිව කෑග විට එය ඔහුඡ්ස හිඡ ේ යන්තමට ගෑවු ා පමණි.
මැල්ඡෆෝයිව ඉතා තුටින් තම මිතුරන් වූ ඡක්‍රේේ හ ඡගෝයිවල් ඡවත ගිඡේය.
දැන් එහි ඡබොඡහෝ පිරි ක්ෂ ඉතිරිව සිටිඡේ ැත. "මූන්" "ඡ ෝ" "පාකින් න්" ද ඉන්පසු "පාටිල්" හ "පාටිල්"
ම් නිවුන් ගැහැණු ළමුන් ඡජෝඩුවක්ෂද ඉන්පසු "පර්ක්ෂ ,් ැලී-ඈන්" හ ඉන්පසු , අන්තිඡම්දී- "ඡපොටර්, හැරී!"
හැරී ඉදරියට යත්ම ශාලාව පුරාම ගින්දර පිඹි වා ඡමන් වූ මුමුය හඬවලින් ශාලාව පිරී ගිඡේය.
"එයා කි්හඡ්හ ඡපොටර් කියලද?"
" හැරී ඡපොටර්?"
ඡතොේපිය ඇ ් මතින් වැඡටන් ට ඡපර හැරී අව න් වරට දුටුඡ්හ ශාලාව පිරුණු ළමුන් ඔහුව ඡහොඳින් දැක ගන් ට
ඡතරඡප අයුරුයිව. ඊලඟ තේපරඡේ ඔහු දුටුඡ්හ ඡතොේපිඡේ කළු පැහැ ඇතුල් පැත්තයිව. ඔහු රැඳී සිටිඡේය.
"හ්ම්ම්ම්," සියුම් කටහඬක්ෂ ඔහුඡ්ස කයට ඇහිණි. "අමාරුයිව. ඡගොඩක්ෂ අමාරුයිව. ඡගොඩක්ෂ උත් ාහවන්තයිව, මට
ඡේන්ඡන් රක හිතකුත් ඡ ඡවයිව. ඡමන් දක්ෂශකම, මඡ්ස ඡදයිවයඡන්, ඔේ - තමන්ගැ ඔේපු කරන් තිය
ඡහොඳ උ න්දුවකුත් තිය වා. ඒක ඡගොඩක්ෂ ඡහොඳයිව.... ඉතිිං ඡකොඡහේටද ඔයාව මම දාන්ඡන්?"
හැරී බිංකුඡ්හ ඡකළවර තදන් අල්ලාඡග ්ලිදරින් එපා, ්ලිදරින් එපා, ්ලිදරින් එපා යැයිව සිතුඡ්හය.
" ්ලිදරින් එපා, ආ?" සියුම් කටහඬ කීඡ්හය. "ඔයාට විශ්වා ද? ඔයා ඡගොඩක්ෂ ඡහොඳ ඡවයිව, ද වද, ඒ ඔක්ෂඡකොම
ඔයාඡ්ස ඡම් ඔලුඡ්හ තිය වා, ඔයාට විශික්ඨඡයක්ෂ ඡවන් ලි
් දරින් උදවු ඡවයිව. ඒ ගැ කිසි ැකයක්ෂ ෑ - එපා?
හරි, ඔයාට විශ්වා යිව ම් -- ඡහොඳයිව එඡහ ම් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ!"

ඡතොේපිය අව ා වච ය ශාලාවටම ඇඡහන් කෑග ා කියනු හැරීට ඇසුණි. ඔහු ඡතොේපිය ගළවා ඡවවුළමින්
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡම් ය ඡවත ගිඡේය. ඔහුව ්ලිදරින් ඡවත ඡ ොදැමීම ගැ ඔහුට ැ සිල්ලක්ෂ දැණිනි. ඡමඡතක්ෂ ආ
විශාලම ඔල්වර න් හඬ තමාට ලැඡබනු ඔහුට යන්තමට ඡත්රිය. වී ්ලි නිවුන් ඡ ොයුරන් " ඡපොටර් අඡේ, ඡපොටර්
අඡේ" කියමින් කෑ ග අතඡර් ශිකය ායක පර්සි වහා ැගිට තුඡටන් ඔහුට අතට අත දුන්ඡන්ය. හැරී තමා
කළින් දුටු රැළි රවුමක්ෂ ඡබල්ඡල් ඇඳඡග සිටි අවතාරයට විරුද්ධ පැත්ඡතන් හිඳගත්ඡත්ය. අවතාරය එක්ෂවරම
භයා ක හඟීමක්ෂ ඡදමින් ඔහුඡ්ස බාහුවට ත්ටු කඡළන් තමාව හදසිඡේ අයිව ් වතුර බාල්දයක එබුවාක්ෂ ඡමන්
හැරීට දැණි .
ඔහුට දැන් ඉතා ඡහොඳින් ප්‍රධා ඡම් ය දැකගත හැක. හැරීට කි්ටුඡවන් ඡම් ය අව ා ඡේ හැග්‍රිඩ් ඉඳඡග
සිටිඡේය. හැරී ඔහුඡද බලනු දුටු ඔහු සි ාසී තම මහපට ඇඟිල්ල ඡපන්වීය. හැරී ඡපරලා සි ාසුඡන්ය. ප්‍රධා
ඡම් ඡේ මැදට ඡවන් ට විශාල රන් පුටුවක ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝ හිඳඡග සිටිඡේය. හැරී දුම්රිඡේදී තම ඡචොක්ෂල්
ඡගම්බන්ඡගන් ලද කාඩ්පඡත් සිටි ඔහු එක්ෂවරම අඳු ා ගත්ඡත්ය. මුළු ශාලාඡ්හම අවතාර ඡමන් රිදී පාටින්
දීේතිමත්ව දළිසුණු එකම ඡද් ඔහුඡ්ස ඡකොණ්ඩය විය. කාන්දුව කල්ඡද්රඡම්දී හමුවු කළබලකාරී තරුයයා
ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්වත් හැරී අඳු ා ගත්ඡත්ය. ඔහුඡ්ස විශාල දම්පාට තලේපාව නි ා ඔහුව විඡශේකඡයන් කැපී
ඡපණිනි.
දැන් එහි ඡත්රීමට ඉතිරි වූඡේ ළමුන් තිඡදඡ ක්ෂ පමණි. "ඡතෝම ්, ඩීන්," ඡරොන්ටත් වඩා උ කළු පිරිමි ළමඡයක්ෂ
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡම් ය ඡවත විත් හැරීට එකතු විය. "ටර්පින්, ලී ා," ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ වූ අතර ඉන්පසු ඡරොන්ඡ්ස අව ්ථාව
විය. ඔහු සුදුමැලි ඡකොළපාට වී සිටිඡේය.. හැරී ඡම් යට යටින් තම ඇඟිලි කතිරයක්ෂ කරඡග තේපරයකට පසු
ඡතොේපිය "ග්‍රිෆින්ඡඩෝ!" ඡල කෑගැසුඡ්හය.
ඡරොන් පැමිය හැරී ළඟින්වූ පුටුවට කඩා වැඡටද්දී හැරී අන් අය මග ශේද ගා අත්පුඩි ගැසුඡ්හය.
"ඡබොඡහොම ඡහොඳයිව, ඡරොන්, විශික්ඨයිව," පර්සි වී ලි

් හැරී හරහා ඉදරියට ැවී කිය අතඡර් " බිනි, ේඡලයිව ්,"
්ලිදරින් බවට පත් විය. ඡප්‍රොඡෆී් ර් මැක්ෂඡගො ගල් කඩදාසිය ඡරෝල් කරඡග ඡත්රීඡම් ඡතොේපිය ඉවත රැඡග
ගියාය.
හැරී තම හි ් රන් පිඟා ඡද බැලුඡ්හය. ඔහුට මහත් බඩගින් ක්ෂ දැනුනි. ව්ටක්ෂකා පැටි ් කෑඡ්හ අවුරුදු
ගය ාවකට කළින් ඡමන් දැණි .
ඇලබ ් ඩම්බල්ඡඩෝ ැගී සිටිඡේය. ඔහු සිසුන් ඡද ඡහොඳින් බැලුඡ්හය. ඔහු දෑත් ඡදප ට දගු කඡළේ ඔවුන්
දකි වාට වඩා කිසිම තුටක්ෂ ඔහුට ැත්තාක්ෂ ඡමනි.
" ාදරඡයන් පිළිගන් වා," ඔහු කීඡ්හය. "ඡහෝසවාර්් ් වල ව අවුරුද්දකට ඔබව ාදරඡයන් පිළිගන් වා. අපි
අඡේ උත් වය පටන් ගන් කළින් මම වච කීපයක්ෂ කතා කරන් කැමතියිව. ඡමන් ඒවා: අම යා! ඡතල් හම!
කුඩා උපාිංගය! ඇඹරීම!

" ්තූතියිව!"
ඔහු ැවත වාඩි උඡන්ය. සියල්ඡලෝම ඔල්වර න් ඡදමින් අත්පුඩි ගැසුඡවෝය. සි ාවිය යුතුද ැද්ද කියා හැරී
දැ සිටිඡේ ැත.
"එයාට - ඡපොඩ්ඩක පි ්සු වඡ්සද?" ඔහු අවිනිශ්චිතව පර්සිඡගන් ඇසුඡ්හය.
"පි ්සුද?" පර්සි කීඡ්හය. "එයා උගඡතක්ෂ! ඡලෝඡක්ෂ ඉන් ඡහොඳම මායාකාරයා! ඒත් ඔ්හ ඡපොඩ්ඩක්ෂ විතර පි ්සු.
හැරී අර්තාපල් ඕඡ ද?"
හැරීඡ්ස කට ඇරුඡණ්ය. ඔහු ඉදරිඡේ තිබූ පිඟන් වල කෑම ඡගොඩග ා තිබිණි. ඔහු තමන් කෑමට ආ ා කර කෑම
ජාති ඡමතරම් ප්‍රමායයක්ෂ එක ඡම් යක්ෂ මත තිඡබනු කිසි ද දැක ඡ ොතිබිණි: ඡරෝ ්කළ හරක්ෂ ම ,් ඡරෝ ් කළ
කුකුල් ම ,් ඌරුම ්, බැටළු ම ්, ඡ ොඡ ේජ ,් ඡේකන් හ බැදපු ම ් කු්ටි, තම්බපු අර්තාපල්, ඡරෝ ්කළ
අර්තාපල්, බැදපු අල තීරු, ඡයෝකකයර් පුඩිිං,කඩල, කැර්, ඡහොද, තක්ෂකාලි ඡ ෝ ,් හ කුමක ඡහෝ අමුතු
ඡහේතුවකට ඡපපර්මින්් ඡලොසින්ජර ද විය.
ඩර් ලි
් වරු කිසිද ඇත්තටම හැරීව බඩගින්ඡන් තැබුඡ්හ ැත. මුත් ඔහු ආ ා කළ තරම් කන් ට ඔහුට කිසිද
අව ර ලැබුඡන් ැත. හැරී වඩාත් ආ ා කළ සියල්ල ඩඩ්ලි හැමවිටම අරගත්ඡත්ය. ඉන් ඔහු අ නීප උවද එහි
ඡව ක්ෂ ඡ ොවීය. ඡපපර්මින්් හැරුනු ඡකොට අන් සියල්ඡලන්ම ටිකටික ඡග හැරී තම පිඟාඡන් ඡගොඩග ා
ඡග කන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. සියල්ල ඉතා ර වත් විය.
"ඒක ඇත්තටම ර පාටයිව," හැරී බැදපු ම ් කු්ටියක්ෂ කප ඡද බලමින් ඡබල්ල වටා රැලි රවුමක්ෂ දාඡග සිටි
අවතාරය දුකින් කීඡ්හය.
"ඔයාට බැරිද --?"
"මම අවුරුදු හාරසීයකින් විතර කාලා ෑ," අවතාරය කීඡ්හය. "ඇත්තටම මට කන් ඕඡන් ෑ, ඒත් ඉතිිං
බලාඡග ඉන් අමාරුයිවඡන්. මම හිතන්ඡන් මම මාව අඳුන්වලා දුන්ඡන් ෑ? ර් නිඡකොල ් ඩි මිම්සි-
ඡපෝපින්්සටන් ඔඡේ ඡ ව ේ යට. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කුළුඡණ් පදිංචි අවතාරය."
"මම දන් වා ඔයා කවුද කියලා!" ඡරොන් එක්ෂවරම කීඡ්හය. "මඡ්ස අයිවයා ඔයා ගැ කි්හවා -- ඔයා යන්තමින්
ඔලුව ැති නික්ෂ!"

"මම කැමති ඔයා මට කතා කර වා ම් ර් නිකල ් ඩි මිම්සි- - " අවතාරය කියවමින් සිටි විට දුඹුරු ඡක ් පිරිමි
ළමයා සීම ් ෆිනිගන් බාධාකඡළේය.
"යන්තම් ඔලුව ැති? ඔයා ඡකොඡහොමද යන්තම් ඔලුව ැති ඡවන්ඡන්?"
ර් නිඡකොල ් තම කුඩා කතාබහ තමාට අවශය විදහට සිදු ඡ ොවීම ගැ ඡබොඡහෝ අ තුටු විය.
"ඡම් විදහට," ඔහු ඡ ොරි ්සුඡමන් කීඡ්හය. ඔහු තම වම් කඡ න් අල්ල ඇද්ඡද්ය. ඔහුඡ්ස ම්පූර්ය ඔලුවම
ඡබඡලන් ගැලවී උරහි මතට වැටුණි. කවුරුන් ඡහෝ ඔහුඡ්ස හි ග ා දැමීමට තැත් කර තිඡේ. මුත් එය
නිවැරදව සිදුකර ැත. සියල්ලන්ඡ්සම පුදුම වූ මුහුණු ඡද තුටින් බැලූ යන්තමින් ඔලුව ැති නික්ෂ ැවත තම
හි ඡබල්ල මතට ගත්ඡත්. කැ ් කින් පසු ඔහු ැවත කථාකඡල්ය. ඉතින් අළුත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වරුනි මම හිත වා
ඔයාලා අපිට ඡම් ැඡර් නිවා කු ලා ය ද ාගන් උදවු කරයිව කියලා. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ද න්ඡන් ැතිව ඡමච්චර
කාළයක්ෂ කවදාවත් ඉඳලා ෑ. ්ලිදරින් දැන් අවුරුදු හයක්ෂ එක දගට කු ලාඡන් ගත්තා. ඡල්ගල බාඡරොන් දැන්
දරාගන් බැරිතරම් ඡවලා. එයා තමයිව ්ලිදරින් අවතාරය."
හැරී ්ලිදරින් ඡම් ය ඡද බල විට භයා ක අවතාරයක්ෂ එහි ඉඳඡග සිටිනු දුටුඡ්හය. ඔහුට හි ් ඇ ් ඡදකක්ෂ,
වැහැරුනු මුහුයක්ෂ හ රිදී ඡල් පැල්ලම් වැදී කිලිටි වුනු කබායක්ෂ ඇඳ සිටිඡේය. ඔහු මැල්ඡෆෝයිව ලඟම සිටිඡයන්
තමන්ට ඉඳගන් ට වූ තැ ගැ අ තුටින් සිටි මැල්ඡෆෝයිව ඡද හැරී තුටින් බැළුඡ්හය.
"ඡකොඡහොමද එයා ඡල් වලින් වැහුඡන්?" සීම ් මහත් උ න්දුවකින් ඇසුඡ්හය.
"මම කවදාවත් ඇහුඡ්හ ෑ'," යන්තම් හි ැති නික්ෂ කීඡ්හය.
සියලු ඡද ාම තමන්ට පුළුවන් තරම් කෑ පසු ඉතිරි කෑම පිඟන් වලින් ඡබොඳ වී ඡගො ් පිඟන් ැවත කළින් තිේබාක්ෂ
ඡමන් පිරිසිදුව බබළන් ට විය. ඡමොඡහොතකට පසු අතුරුප මැවුඡන්ය. ඔබට සිතන් ට පුළුවන් හැම ර ඡේම
අයිව ්ක්‍රීම් කු්ටි, ඇපල් පයිව, පැණි ටා්, ඡචොකල් ඉක්ෂඡලයා ් හ ජෑම් ඡඩෝ ්, පළතුරු හ අයිව ්ක්‍රීම් ගැඡටෝ,
්ඡට්‍රෝඡබරි, ඡජලි, බත් පුඩිිං - "
හැරී පැණි ටා් එකක්ෂ ක අතඡර් සිදු වූ කතාබහ තම පවුල් ගැ විය.
"මම අර්ධ හ අර්ධ," සීම ් කීඡ්හය.. "මඡ්ස තාත්තා මගල් ඡකඡ ක්ෂ. එයාලා ක ාද බඳි කන් අම්මා කියලා ෑ
එයා මායාකාරියක්ෂ කියලා. එයා බයඡවලා, පුදුම ඡවලා.."
අන් අය සි ාසුඡ ෝය.

"ඔයා ගැ කියන් ඡකෝ ඡ විල්?" ඡරොන් කීඡ්හය.
"මඡ්ස ආච්චි මාව හදාගත්ඡත්, එයා මායාකාරියක්ෂ," ඡ විල් කීඡ්හය. "ඒත් මුළු පවුලම අවුරුදු ගා ක්ෂ ය කන්
හිතලා තිඡයන්ඡන් මම ඡහොඳටම මගල් කියලා. ඒත් මඡ්ස ඇල්ගී ඡලොකු මාමා හැමඡවඡල්ම උත් ාහ කරා මාව
අවු ් ලා මඡගන් මායාවක්ෂ එළියට ගන් . එයා දව ක්ෂ මාවා කලු පී තටාඡකට තල්ලු කලා උඩ ඉඳලා, මම
ගිඡලන් ම ගියා. ඒත් මට අවුරුදු අටක්ෂ ඡව කන් ඡමො වත්ම උඡන් ෑ. ඇල්ගී ඡලොකු මාමා දව ක්ෂ රෑ කෑමට
ඇවිත් මාව කකුල් වලින් අල්ලන් උඩත්ටුඡ්හ ජඡන්ඡලන් එලියට එල්ලඡග හිටියා. එනිඩ් ඡලොකු ැන්දා එයාට
කි ් (අයිවසින් හ බිත්තර වලින් හද ර කැවිල්ලක්ෂ) එකක්ෂ දීලා මාමා හද ්සිඡේ මාව අතඇරියා. ඒ උ ාට මම
පල්ඡලහා මිදුලට වැටිලා එතනින් පාරට බවුන් ් උ ා. එයාලා හැඡමෝම තුටු උ ා. ආච්චි තුටට ඇඬුවා. ඔයාලා
දකින් තිේඡේ එයාලඡ්ස මූනු මම ඡමඡහේ එ ඡකොට. එයාලා හිතුඡ්හ මඡ්ස මායාකරකම ඡමඡහේ එන් තරම් මද
කියලා. ඇල්ගී ඡලොකු මාමා ඡගොඩාක්ෂ තුටු උ ා. එයා තමයිව මට මඡ්ස ඡගම්බාව ඡග ත් දුන්ඡන්."
හැරීඡ්ස අනික්ෂ පසින් සිටි පර්සි වී ්ලි හ හර්මයිවනී පාඩම් වැඩ ගැන් කතාකරමින් සිටියහ්. ("මම හිත වා එයාලා
ඉක්ෂම ටම පටන් ගනී කියලා. ඉඡග ගන් ඡගොඩාක්ෂ ඡද්වල් තිය වා. මම විඡශේකඡයන් ආ ා රූපාන්තරයයට,
දන් වාඡන් ඡමො ාහරි ඡදයක්ෂ ඡව ඡමො ාහරි ඡදයක්ෂ බවට හැරවීම., ඇත්තටම ඒක ඡගොඩාක්ෂ අමාරු ඡවන්
ඕඡ - "; "ඔයාලා ඡපොඩි ඒවාඡගන් පටන් ගනී. ගිනිකූරූ ඉඳිකටු බවට හැරවීම වඡ්ස ඡද්වල").
නිදමත හ ර ් යක්ෂ දැඡ න් ට පටන් ගත්ඡතන් හැරී ඉහල තිබූ ප්‍රධා ඡම් ය ඡද ැවත බැළුඡ්හය. හැග්‍රිඩ්
ඔහුඡ්ස කු ලා ඡයන් ඡහොඳහැටි ඡබොමින් සිටිඡේය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ මග
කතා කරමින් සිටියාය.. අ ාමා ය තලේපාව හිත ඡප්‍රොඡෆ කුරල් ඡහොඳින් ඡතල් ගෑ කළු හි ඡක ,් වක්ෂ
ා යක්ෂ හ කහමැලි හමක්ෂ හිත ගුරුවරඡයක්ෂ මග කතා කරමින් සිටිඡේය.
එය හදසිඡේම සිදුවිය. වක්ෂ ා ය ඇති ගුරුවරයා හදසිඡේම කුරල්ඡ්ස තලේපාවට එපිටින් ඡකළින්ම හැරීඡ්ස ඇ ්
ඡද බැලුඡවය. හැරීඡ්ස ළඡල් වූ ළකුණින් තද උනුසුම් ඡ්හද ාවක්ෂ විහිදනි.
"ආවු!" හැරී තම ඔලුවට අත ග ා ගත්ඡත්ය.
"ඡමොකද උඡන්?" පර්සි ඇසුඡ්හය.
"ඡමො - ඡමොකුත් ෑ."
ඡ්හද ාව ආපු ඡ්හගඡයන්ම අතුරුදන් විය. මුත් හැරීට අමතක කරන් ට අපහසු වූඡේ එම ගුරුවරයාඡ්ස බැල්ම
නි ා ඇති වූ හැඟීමයිව. ඔහු හැරීට කිසිඡ ේත්ම කැමති ැති බවක්ෂ දැනිණි..

"කවුද ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් එක්ෂක කතාකර ඡක ා?" ඔහු පර්සිඡගන් ඇසුඡ්හය.
"ඔහ්. ඔයා දැ ටමත් කුරල්ව දන් වාඡන්ද? පුදුමයක්ෂ ෑ එයාව ඡ ො න්සුන් විදහට ඡේ එක, ඒ ඡප්‍රොඡෆ ර්
්ඡන්ේ. එයා උගන්වන්ඡන් ිංඡයෝජ , ඒත් එයා ඒකට කැමති ෑ- හැඡමෝම දන් වා එයා කුරල්ඡ්ස ර ් ාව
ගන් බලාඡග ඉන්ඡන් කියලා. ්ඡන්ේ අඳුරු බලඡ්හග ගැ ඡගොඩාක්ෂ ඡද්වල් දන් වා"
හැරී ්ඡන්ේ ඡද බලාඡග සිටියත් ඔහු ැවත හැරී ඡද බැලුඡ්හම ැත.
අව ා ඡේ අතුරුප ද අතුරුදන් වූ පසු ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ැවත ැගී සිටිඡේය. ශාලාව නිහඬ විය.
"අහ්ම් - අපි දැන් කාලා බීලා ඉන් නි ා ඡපොඩි වච ටිකක්ෂ විතරක්ෂ කතා කරන් ම්. මට තිය වා වාඡර
පටන්ගන් නිඡ්හද ටිකක්ෂ ඡදන් .
"පළමු ව ඡර් සිසුන් දැ ගන් ඕඡන් පි්ටනිය ලඟ තිය කැළෑව සියලුම සිසුන්ට තහ ම් බව. තව අඡේ පරය
සිසුන් ටික ඡදඡ කුටත් ඒක දැ ගත්ඡතොත් ඡහොඳ ඡවයිව."
ඩම්බල්ඡඩෝඡ්ස දළිඡ ඇ ් වී ්ලි නිවුන්නු සිටි පැත්තට හැරුණි.
" තව අඡේ භාරකරු ෆ්ලිච් මහත්තයා දැනුම් දීලා තිය වා ඔයාලා හැඡමෝටම මතක්ෂකරන් කියලා පිංති අතරතුඡර්
ඡකොරිඡඩෝ වල මන්තර කරන් එපා කියලා.
"වාරඡේ ඡදඡවනි තිඡේදී කුඩිච් වලට ඡත්රීම් පැවැත්ඡව වා. කවුරුහරි තමන්ඡ්ස නිවාඡ ේ කණ්ඩායම
ඡවනුඡවන් තරඟ කරන් කැමති ම් මැඩම් හූච්ට කතා කරන් .
"අව ා වශඡයන්, මම ඔයාලාට කියන් ඕඡන් ඡම් අවුරුද්ඡද්, තුන්ඡවනි ත්ටුඡ්හ දකුණු පැත්ඡත් ඡකොරිඡඩෝ
ඡ්හද ාඡවන් මැඡරන්ඡ කැමති ැති හැඡමෝටම තහ ම් කියලා."
හැරී සි ාසුඡන්ය. මුත් ඔහු එඡ ේ කළ සුලු පිරිඡ න් අඡයක්ෂ විය.
"එයා ඇත්තටම ඡ ඡවයිව ඡන් කියන්ඡන්?" ඔහු පර්සිට ඡකඳිරුඡ්හය.

"ඡවන් ඇති," පර්සි කීඡ්හය. "ඒක අමුතුයිව. ඡමොකද එයා ාමා යඡයන් ඡකොඡහේට හරි ඡ ොයා ඉන් ඡහේතුවක්ෂ
කිය වා - කැලෑව භයා ක ත්තුන්ඡගන් පිරිලා, හැඡමෝම ඒක දන් වා. මම හිතන්ඡන් එයා අඩු තරමින් අඡේ
ශිකය ායකයිවන්ට හරි කියයිව."
"එඡහ ම් දැන් අපි නිදාගන් යන් කලින් අඡේ පා ල් ගීය ගාය ා කරමු.!" ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. අඡ කුත්
ගුරුවරුන් සි ාවක්ෂ මවාඡග ඡමන් සිටිනු හැරීට ඡපණි .
ඩම්බල්ඡඩෝ තම යශ්ඨිය ගැසුඡ්හ හරියට එහි ඡකළවර ගලවා දැමීමට ඡමනි. දගු රන් පැහැ රිබන් පටියක්ෂ ඉන්
ඉවතට පියඹා විත් ඡම් වළට ඉහලින් ර්පඡයක්ෂ ඡමන් දඟර ගැසී වච බවට පත් විය.
"හැඡමෝම තමන් කැමති තාලය ඡතෝරා ගන් ," ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය "ඔන් එඡහ ම් පටන්ගමු!"
"ඡහෝසවා් ්, ඡහෝසවාර්් ්, ඡහොගි වාටි ඡහෝසවා් ්,
කරුයාකර අපිට ඡමො ාහරි උගන්වන් ,
අපි වය ට ගියත් ත්ටය පෑදු ත්
ැත් ම් ශක්ෂතිමත් දයහි ් ඇති තරුයඡයක්ෂ වුවත්,
අඡේ ඔළු පිඡරන් ඕඡන්
ආකර්ශනීය ඡද්වල් වලින්,
ඡමහි හි ් හ හුළිං පිරී ඇති නි ා,
මැරුණු මැ ් න් හ පුළුන් කෑලිත්
ඉතිිං අපිට උගන්වන් දැ ගන් වටි ඡද්වල්,
අපිට අමතක උ ඡද්වල් ආපසු ඡ්සන් ,
ඔඡේ උපරිමය කරන් , අපි කරන් ම් ඉතිරි ටික
අඡේ ඡමොඡළේ කර ඡව කන් ඉඡග ගන් ම්.
සියලුඡද ා ඡ ොඡේකුත් ඡවලාවන්ී ගීතය අව න් කළහ. අව ා ඡේ ඉතා ඡ මින් මළඡබර හඬින් (funaral
march) ගයමින් ඉතිරි වූඡේ වී ්ලි නිවුන්නු පමයයිව. අව න් ඡේළි කිහිපය ඩම්බල්ඡඩෝ තම යශ්ඨිඡයන්
ඡමඡහයවීඡමන් ඔවුන් ගාය ය අව න් කළපසු මහ හඬින් අත්ඡපොළ න් දුන් අය අතර ඔහුද විය.

"අහ්, ිංගීතය," තම ඇ ් පි දමමින් ඔහු කීඡ්හය. "අපි හැඡමෝම මායාවට වඩා කැමති ඡද්. එඡහ ම් දැන්,
නිදාගන් ඡවලාව. හැඡමෝම යන් . මාේතයිව!"
ග්‍රිෆින්ඡඩෝී පළමු ව ර සිසුන් පර්සි පසුපසින් කියවමින් සිටි ඡ ග අතරින් ප්‍රධා ශාලාඡවන් එළියට ඡගො ්
ගල් පඩිඡපළින් ඉහළට ගමන් ගත්ඡතෝය. හැරීඡ්ස කකුල් වතත් පය ැති වූඡේ කු ආහාරවලින් පිරී ඇති
නි ාත් මහන්සිය නි ාත් ය.. ඔවුන් ගමන් ගත් ඡකොරිඡඩෝ වල බිත්තිවල ග ා තිබූ පිිංතූර වල සිටි පුද්ගලයන්
රහඡ න් කියවමින් ඔවුන් ඡද ට ඇඟිල්ල දගු කරනු ඡපනු ත්, පර්සි ඔවුන්ව ඡදවතාවක්ෂම තල්ලුකර ද්වාර
පිටුප ැඟවු පාරවල් වලින් හ එල්ඡල කළාල තුලින් ඡග ගියත් පුදුමයට පත් ඡ ොඡව තරම් හැරී
නිදමඡත් සිටිඡේය. ඈනුම් අරිමින් හ කකුල් අද්දමින් ඔවුන් තවත් පඩිඡපලවල් ැිංඡගෝය. හද ්සිඡේ තර වූ
විට තව ඡකොපමය ඔවුන්ට යෑමට සිදුඡ්හදැයිව හැරී පුදුම විය.
හැරමිටි මිටියක්ෂ ඔවුන්ට ඉහළින් අහඡ ේ පාඡවමින් තිබිණි. පර්සි ඒ ඡද ට අඩියක්ෂ තබද්දීම ඒවා ඔහු ඡද ට විසි
වන් ට විය.
"පී්හ ,් " පර්සි පළමු අවුරුද්ඡද් සිසුන්ට රහසින් කීඡ්හය. "ඡගවල භූතඡයක්ෂ" "පී්හ ් - ඡේන් එන් "
ඉතා ඡගෝශාකාරී, බලුමකින් එලියට හුලිං අරින් ාක්ෂ ඡමන් වූ පුරු හඬක්ෂ උත්තර දුන්ඡන්ය.
"ඔයාට ඕඡන් මම ඡල් ඡපඡර බාඡරොන් ලඟට යවන් ද?"
ඡපොේ ශේදයක්ෂ ඇසුණි. පුරු කළු ඇ ් හ පළල් කටක්ෂ හිත කුඩා මිනිඡ ක්ෂ මැවුනි. ඔහු කකුල් හර ් කර
වාඡග අහඡ ේ පාඡවමින් හැරමිටි හසුරවමින් සිටිඡේය.
"ඌඌඌහ්!" යක්ෂශ හි ාවක්ෂ මග ඔහු කීඡ්හය. "චූචි එකව ර අය! ඡකොච්චර විඡ ෝදද!"
ඔහු හදසිඡේම ඔවුන් ඡවත ඇදී ආඡවන් සියල්ඡලෝම ැවු හ.
"ය වා යන් පී්හ ,් ැත්තන් බාඡරොන් ඡම් ගැ දැ ගනී. මම ඇත්තටම කියන්ඡන්!" පර්සි කෑගසුඡ්හය.
පී්හ ් ඔහුට දව දගුඡකොට හැරමිටි ඡ විල්ඡ්ස හි මත අතහැර අතුරුදන් විය. ඔහු තම ඇඳුම ද්ද කරමින් ඈතට
යනු ඔවුන්ට ඇසිණි.

"ඔයාලාට පී්හ ්ඡගන් පරි ් ම් ඡවන් ඡව වා," ඔවුන් ැවත ගම ඇරඹද්දී ඔහුකීඡ්හය. "ඡල් ගල
බාඡරොන්ට විතරයිව එයාව පාළ ය කරන් පුළුවන්. එයා අපි ශිකය ායකඡයෝ කිය ඡද්වත් අහන්ඡන් ෑ. ඔන්
අපි ආවා."
ඡකොරිඡඩෝව ඡකළවඡර්ම ඡරෝ පැහැ සිල්ක්ෂ ඇඳුමක්ෂ ඇඳසිටි තරබාරු කාන්තාවකඡ්ස රූපය හිත පිිංතූරයක්ෂ
ග ා තිබිය.
"මුරපදය?" ඇය කීවාය. "කැපු් ඩ්‍රැඡකොනි ,් " පර්සි කීඡ්හය. පිිංතූරය පැද්දී ඉදරියට විත් පැත්තට හැරුඡ න්
බිත්තිඡේ විශාල රවුම් ගුලක්ෂ ඡපඡ න් ට විය. සියල්ඡලෝම ඒතුලින් මිරිඡකමින් ගමන් කළහ. ඡ විල්ට තල්ලුවක්ෂ
දීමටත් සිදු විය. සියල්ඡලෝම ැප පහසු පුළුන් ඇඳිපුටු පිරුණු රවුම් හැඩඡේ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරයට පැමිණියහ.
පර්සි ගැහැණු ළමයිවන් එක්ෂ ඡදොරකින් ඔවුන්ඡ්ස කාමර ඡවතත් පිරිමි ළමයිවන් ඡව ත් ඡදොරකින් ඔවුන්ඡ්ස කාමර
ඡවතත් ඡයොමු කඡළේය. අනිවාර්‍යඡයන් කුළු ක්ෂ වූ රවුමට දඡව පඩි ඡපළකින් ඉහලට ැග ඡගො ් අව ා ඡේ
ඔවුන්ට තම ඇඳන් හමු විය. බිත්තිඡේ ඡපෝ ්ටර් හතරක්ෂ පහක්ෂ හ තද රතු ඡවල්ව් ඡදොරඡරද එහි දමා තිබිය.
ඔවුන්ඡ්ස යකඩ ඡප්ටි ඒ ව විටත් එහි ඡග විත් තිබිණි. කතාකිරීමට වත් බැරි තරම් මහන්සිඡයන් සිටි ඔවුන්
වහාම තම නිදන් ඇඳුම් වලට බැ ඇඳට වැටුනි.
" නියම කෑම ඡන්ද?" ඡරොන් හැරීට තිර ඡරද අතරින් මිමිණීය. "ය වා යන් . ්කැබ ්! ඌ මඡ්ස ඇඳඡරද්ද
හප වා."
හැරී පැණි ටා් කෑවාදැයිව ඡරොන්ඡගන් ඇසීමට සිතුවත් ඔහුට වහා නින්ද ගිඡේය.
මහර විට හැරී කෑවා වැඩි ඡවන් ට ඇත. මන්ද ඔහුට වඩා අමුතු ී යක්ෂ ඡපණි . ඔහු ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්ඡ්ස
තලේපාව දාඡග සිටිඡේය. එය ඡ ො වත්වා හැරී ්ලිදරින් වලට වහාම මාරු විය යුතු යැයිව කීඡ්හය. මන්ද එය
ඔහුඡ්ස ඉරයම යැයිව එය කීඡ්හය. තමන්ට ්ලිදරින් ී ඉඳීමට අවශය ැති බව හැරී කීඡ්හය. තලේපාඡ්හ බර
වැඩිඡවන් ට විය. ඔහු එය ගැලවීමය උත් ාහ කරද්දී එය ඡ්හද ා ඡදමින් ඔහුඡ්ස හි ට තද විය. ඔහු එයත් මග
දඟලද්දී මැල්ඡෆෝයිව සි ාඡ මින් බලාසිටිඡේය. ඉන්පසු ඔහු උල් ා ය ඇති ගුරුවරයා වූ ්ඡන්ේ බවට පත් විය.
ඔහු මහා සීතල උ ් හඬකින් සි ාසුඡන්ය. හදසිඡේම එහි ඡකොළපැහැ ආඡලෝකයක්ෂ විහිදී ගිඡේය. හැරී දාඩිය
දමමින් හ ඡවවුලමින් අවද විය.
ඔහු අනික්ෂ ප ට ඡපරලී ැවත නිදා ගත්ඡත්ය. අඡ ක්ෂ දවඡ ේ ඔහු අවද වද්දී ඔහුට සිහි ය මදක්ෂවත් මතකඡේ
අටඡවනි පරිච්ඡේදය
ිංඡයෝජ ගුරුතුමා

"අර බලන් ."
"ඡකොඡහද?"
"අර රතු ඡකොන්ඡඩ් තිය උ ළමයට එහා පැත්ඡත්."
"කණ් ාඩි දාලා ඉන්ඡන්?"
"ඔයා එයාඡ්ස මූය දැක්ෂකද"
"ඔයා දැක්ෂකද එයාඡ්ස කැළල?"
ඊලඟ දවඡ ේ කාමඡර් සිට එළියට ගිය තැන් සිට මිමිනුම් ඔහු පසුප ආඡ්හය. පිංති කාමර වළට එලිඡයන් ළමුන් ඔහු
බැලීමට ඇඟිලි තුඩින් ඉ ්ඡ මින් ඡපෝලිම් ගැසී සිටි අතර ඔහි පසු කරමින් ගිය මහරු ැවත් හැරී ඇවිත් ඔහු ඡද
බැලූහ. හැරී තම පිංතියට ය පාර ඡ ොයමින් ඔවුන් එඡ ේ ඡ ොකළා ම් ඡහොඳයැයිව සිතුඡ්හය.
ඡහෝසවර්් ් ී පඩිඡපළවල් එකසිය හතලි ් ඡදකක්ෂ තිඡේ. පළල්, කැරඡක , පටු, අබලන්, සිකුරාදාට ඡව ත්
දශාවක්ෂට ඡයොමු ඡකඡර ඒවා, අතරමගදී මහර පඩි අතුරුදන් වී එහා පැත්තට පනින් ට සිදුඡව ඒවා, ආදී
ඡල ා ාප්‍රකාර පඩිඡපළවල් එහි විය. එහි තිබූ මහර ඡදොරවල් ඇරුඡන් ඉතා කරුයාඡවන් ඇසුඡවොත් පමණි.
මහර ඒවා හරියටම අදාල තැ කිතිකැ්හඡවොත් ඇඡර ඒවාත්, ඇත්තටම ඡදොරවල් ඡ ොව මුත් ඡදොරවල්
ඡල ඡපඡ බිත්තිත් එහි විය. යම්කිසි ඡදයක්ෂ තිබූ තැ ක්ෂ මතක තබා ගැනීමත් ඉතා අපහසු වූඡේ සියල්ල
නිතරම එඡහේ ඡමඡහේ තල්ලු ඡව නි ායිව. බිත්තිවල ග ා ඇති පිිංතූර වල සිටි අයත් නිතර අඡ ක්ෂ අය බැලීමට
ය අතර යුධ න් ාහ වලට ඇවිදය හැකි බව හැරී තදන්ම විශ්වා කඡළේය.
අවතාර උදවු ඡකඡළේත් ැත. අරින් ට උත් ාහ කර ඡදොරක්ෂ හරහා අවතාරයක්ෂ රිිංගා ඒඡමන් හැමවිටම ඔහු
ගැ ්සුඡන්ය. යන්තමින් ඔලුව ැති නික්ෂ හැමවිටම අළුත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝලාට නිවැරද දශාව ඡපන්වීමට හැමවිටම
කැමති විය. මුත් පිංතියට පරක්ෂකු ඡ්හලාවක පී්හ ් ම් ඡගවල භූතයා හමු වීම අගුලු ඡදඡක්ෂ ඡදොරක්ෂ හමු වීම ඡහෝ
රවට පඩිඡපළක්ෂ හමුවීම ඡමන් විය. ඔහු ඔඡේ හි මත ක ළ බඳුන් ඡහලාවි, ඔඡේ කකුල් යටින් පාපිසි අදීවි,
ඔබට ඡචෝක්ෂ කෑලි වලින් පහර ඡද්වි, එඡ ේ ැත් ම් අදසිව ඔබ පසුපසින් ඡහොඡරන් පැමිය හඡයන් ඇද
"ඔයාඡ්ස හය අහුවු ා!" කියාවි.

මහර විට පී්හ ් ටත් වඩා රක්ෂ විය හැකි ඡක ා ආග ් ෆ්ලිච් හමුවිය හැක. හැරී හ ඡරොන් පළමු දවඡ ේම වැරද
දශාවට ඡගො ් ඔහුට හසු විය. ෆ්ලිච් ට ඔවුන් හමු වූඡේ ඔවුන් තුන්ව ත්ටුඡ්හ තහ ම් ඡකොරිඡඩෝවට ය ඡදොර
ඇරීමට උත් ාහ කරමින් සිටිද්දීය. ඔවුන් අතරමන් වූ බවක්ෂ ඔහු විශ්වා කඡළේම ැත. ඔහු විශ්වා කඡළේම ඔවුන්
හිතාමතාම ඊට කඩාපනින් ට ැරසු බවයිව. එතනින් යමින් සිටි ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් ඇවිත් ඔවුන්ව ඡේරා ගන් ා
විට ඔහු ඡදඡද ාම පහල අඳුරු කාමර වල සිරකර බවට තර්ජ ය කරමින් සිටිඡේය.
ෆ්ලිච්ට ඡ ොරි ් මහත්මිය ම් වූ කැහැටු, මඩ පාට, හම එල්ඡල ෆ්ලිච් ඡ්ස ඡමන් ලාම්පු ඡමන් ඇ ් ඇති
බළඡලක්ෂ විය. ඇය තනිව ඡකොරිඡඩෝ බලාගත්තාය. ඇය ඉදරිඡේ එක නීතියක්ෂ කඩන් , කකුඡල් එක ඇඟිල්ලක්ෂ
ඉඡරන් එලියට තැබන් , ඇය වහා ෆ්ලිච් ට දන්වනු ලැඡේ. තේපර ඡදකකින් හති දමමින් ෆ්ලිච් එතැ ට ඒවි.
පා ඡල් රහ ් ඡදොරටු ගැන් ෆ්ලිච් කාටත් වඩා ඡහොඳින් දැ සිටිඡේය. ( මහර විට වී ්ලි නිවුන්නු හැරුනු ඡකොට)
ඕ ෑම අවතාරයක්ෂ ඡමන් හදසිඡේ ඡපනීසිටීමට ඔහුට හැකි විය. පා ඡල් සියළුම සිසුන් ඔහුට වවර කළහ.
ඡ ොරි ් මහත්මියට ඡහොඳ පයිවන් පාරක්ෂ ගැසීම ඡබොඡහෝ ඡදඡ කුඡ්ස ඡලොකු ආශාවක්ෂ විය.
ඊලඟට ඔබ ඡකොඡහොමහරි පිංතිය ඡ ොයා ගත්පසු, පිංතියත් එඡ ේම විය. හැරී ඉක්ෂමනින්ම ඡ ොයා ගත්ඡත් යශ්ඨිය
ව ා විකාර වච කීපයක්ෂ කිය වාට වඩා ඡබොඡහෝ ඡද් මායාවල තිඡබ බවයිව.
ෑම බදාදාම මධයම රාත්‍රිඡේ ඔවුන්ට දුරදක්ෂ ඡයන් රෑ අහ බලා ඡ ොඡේකුත් තාරකාවල ම් හ ඒවාඡේ ගමන්
කිරීම් අධයය ය කිරීමට සිදුවිය. තියට තුන් වතාවක්ෂ මාළිගය පිටුප හරිතාගාරයට ඡගො ් ඡමෝඩ ඡපනුමැති
ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡප්‍රෞ් ම් මායාකාරියඡගන් ශාකවිදයාව ඉඡග ගැනීමට සිදු විය. එහිදී ඔවුන් සියළුම අමුතු ග ් හ
පු ් වර්ග බලාගන් ා හැරිත් එවාඡේ භාවිතය ගැ ත් ඉඡග ගත්ඡතෝය.
ඡල්සිඡයන්ම වඩාත් කම්මැලිම පිංතිය වූඡේ මායා ඉතිහා යයිව. එය අවතාරයක්ෂ විසින් උගව එකම පිංතිය විය.
ඡප්‍රොඡෆ ර් බින් ් ඉතා මහලු අඡයක්ෂ විය.
ඔහු එක දව ක්ෂ ගුරු කාමරය ඉදරිප ගිණිඋඳු අ ල නිදාඡග පසුදා උදෑ ඉගැන්වීමට යෑමට අවද වූඡේ තම
සිරුර අතහැරයිව. ඔවුන් ම් හ ද ටහන් කරගන් ා අතඡර් බින් ් විඡටන් විට මුමුයන් ට වූඡේ, එඡමටික්ෂ
ම් යක්ෂශයා හ යුරික්ෂ ම් අමුතුඡබෝලය පටලවමිනි.
ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ ම් වූ වශීකර්ම ගුරුතුමා ඉතා කුඩා මන්තරකරුඡවක්ෂ වූඡයන් ඔහුට තම ඡම් යට ඉහලින්
බැලීමට ඡපොත් ඡගොඩක්ෂ උඩ ැගීමට සිදුවිය. පළමු පිංතිය ආරම්භඡේ ඔහු හඳුන්වා දීඡම් වටයක්ෂ ආරම්භ කඡළන්,
හැරීඡ්ස ම පැමිනි විට ඔහු උඡදයෝගඡයන් ශේදයක්ෂ ඡකොට ඡ ොඡපනී ගිඡේය .
ඊලඟට ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ද අමුතුය. හැරී සිතුවා ඡ ේම ඇය ඡ ල්ලම් කළ හැකි ගුරුවරියක්ෂ ඡ ොවූවාය.
තදගති ඇති බුද්ධිමත් කාන්තාවක්ෂ වූ ඈ පළමු පිංතිය පටන්ගත් ඡමොඡහොඡත්ම එය අව ්ථාව කරඡග ඔවුන්ට
නිඡ්හද යක්ෂ නිකුත් කළාය.

"රූපාන්තරයය කියන්ඡන් ඔයාලා ඡහෝසවාර්් ් වලද ඉඡග ගන් අමාරුම හ භයා කම මායාවක්ෂ," ඇය
කීවාය. "කවුරු හරි ඡමත මඡ්ස පිංතිඡේ විකාර කඡළොත්, එයාට යන් පුළුවන් ආය එන් බෑ. ඔයාලාට අ තුරු
අඟවලා තිඡයන්ඡන්."
ඉන්පසු ඇය තම ඡම් ය ඌඡරක්ෂ බවට පත්ඡකොට ැවත ඡම් ය බවට පත් කළාය. ඔවුන් සියල්ඡලෝම වඩා
උ න්දු වූ අතර පිංති ආරම්භ කිරීමට ඡ ොයිවවසිලිමත් විය. මුත් ඔවුන්ට ගතහ උපකරය තුන් බවට පරිවර්ත ය
කිරීම ඡබොඡහෝ කාළයකට කළඡ ොහැකි බව වහා ඡත්රුම් ගත්ඡතෝය. බරපතල ටහන් ඡතොගයක්ෂ ලියාගත්තාට
පසු ඔවුන්ට ගිණිකූරක්ෂ ලැබුඡන් එය ඉඳිකටුවක්ෂ බවට පත් කිරීමට උත් ාහ දැරීමට සිදුවිය. පාඩම් අව ා ඡේ
හර්මයිවනී ඡග්‍රේන්ජර් පමයක්ෂ තම ගිනිකූරට යම්ඡව ක්ෂ කිරීමට මත් විය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් එය රිදී හ
උල් වූඡේ ඡකඡ ේද යන් ඡපන්වා දුන් පසු හර්මයිවනී ඡවත දුලබ සි ාවක්ෂ පෑවාය.
ැඡවොම මග බලාඡග සිටි පාඩම වූඡේ අඳුරු කළාවන්ට එඡරහි ආරක්ෂශාවයිව. මුත් කුරල්ඡ්ස පාඩම් මද
විහිළුවක්ෂ බවට පත්විය. ඔහුඡ්ස පිංතිකාමරය තදන්ම සුදුළූනු ගඳ හැමුඡවන් ැඡවොම කීඡ්හ ඔහු ඡරොඡම්නියාඡ්හදී
හමුවූ වැම්පයර්වරඡයක්ෂ ැවත් පැමිය ඔහුව අල්ලාගනීවියැයිව බිඡයන් ඔහු එළවීමට සුදුළූනු තබ බවයිව. ඔහු
පැවසුඡ්හ ඔහුඡ්ස තලේපාව අප්‍රිකානු කුමාරඡයක්ෂ වදකාර ඡ ොම්බි ඡකඡ ක්ෂ එළවා දැමීමට ්තූතිඡයක්ෂ ඡල
ලැබු බවයිව. මුත් කිසිඡවක්ෂවත් එය විශ්වා කිරීමට ඡපළඹුඡන් ැත. මුත් එක්ෂඡදයක්ෂ, සීම ් ෆිනිගන්
දැ ගැනීමට ආ ාඡවන් ඡ ොම්බිවරයා මග ටන් කඡළේ ඡකඡ ේදැයිව ඇසූ කළ කුරල් ඡරෝ පාටට හැරී කාළගුයය
ගැ කතාකිරීමට පටන් ගත්ඡත්ය. තවත් ඡදයක්ෂ වූඡේ ඔවුන්ට ඔහුඡ්ස තලේපාඡවන් අමුතු ඝන්ධයක්ෂ දැනීමයිව.
වී ්ලි නිවුන්නු කියා සිටිඡේ ඔහු ඡකොඡහේ ගියත් ආරක්ෂශා ඡව ඡල එය සුදුළූනු පුරවා ාද ලද්දක්ෂ බවයිව.
තමන් අඡ ක්ෂ සිසුන්ට වඩා ැතපුම් ගය ාවක්ෂ පිටුපසින් ඡ ොසිටි බව දැ ගැන්ම හැරීට හ යක්ෂ විය. මගල්
පවිල් වලින් පැමිණි ඡබොඡහෝ සිසුන් සිටි අතර හැර ඡමන්ම ඡමොවුන් තමා මායාකරුඡවක්ෂ ඡහෝ මායාකාරියක්ෂ බව
කිසිත් ඡ ොදැන් සිටියහ. එහි ඉඡගනීමට ඡබොඡහෝ ඡද් තිබුඡ න් ඡරොන් වැන් න්ට පවා එය පහසු ඡ ොවීය.
සිකුරාදා හැරීට හ ඡරොන්ට විඡශේක ද යක්ෂ විය. ඔවුන්ට පළමු වතාවට එක්ෂවරක්ෂවත් අතරමිං ඡ ොවී පහළ ප්‍රධා
ශාලාවට එන් ට පාර ඡ ොයා ගත හැකි විය.
"අද ඡමො ාද අපිට තිඡයන්ඡන්?" හැරී තම කැඳ එකට සීනි දමමින් ඇසුඡ්හය.
" ්ලිදරින්ලා එක්ෂක ිංඡයෝජක පාඩම් ඡදකක්ෂ," ඡරොන් කීඡ්හය. " ්ලිදරින් නිවාඡ ේ මූලිකයා ඡ
් න්ේ. හැඡමෝම
කියන්ඡන් එයා ඒඡගොල්ලන්ට විඡශේකයක්ෂ කර වලු. අපිට පුළුවන් ඒක ඇත්තද කියලා බලන් ."
"මැක්ෂඡගො ගලුත් අපිට විඡශේකයක්ෂ කරා ම් කියලා හිඡත වා, " හැරී කීඡ්හය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා ඡේ පාලිකාව ය. මුත් එය කලින් ද ඡේ ඡගදරවැඩ ඡතොගයක්ෂම ඡ ොදී සිටීමට ඡහේතුවක්ෂ
ඡ ොවීය.

එවිටම ලියුම් ආඡ්හය. හැරී දැන් එයට පුරුදු වී සිටියත් පළඡවනි දවඡ ේ ප්‍රධා ශාලාවට බකමූයන් සියයක්ෂ පමය
හදසිඡේ පියඹා විත් තම හිමිකරු දකි තුරු ඡම් වලට ඉහලින් රවුමට පියඹමින් සිට ලියුම් හ පාර් ල් ඔවුන්ඡ්ස
උකුල ඡවත අතහරිනු දැක හැරී පුදුමඡයන් ගැ ්සුඡන්ය.
ඡමඡතක්ෂ කල් ඡහඩ්වි්ස හැරීට කිසිවක්ෂ ඡග ාඡ්හ ැත. ඇය මහර විඡටක පියඹා විත් ඔහුඡ්ස කය පා ඡටෝ ්්
පාන් කෑල්ලක්ෂ ද කා අඡ කුත් බකමූයන් මග බකමූනු නිවා ඡේ නිදා ගැනීමට ගියාය. මුත් ඡම් උදෑ ඇය
පහළට පැමිය මාර්මඡල්ඩ් හ සීනී බඳු අතරින් හැරීඡ්ස පිඟාන්ට ටහ ක්ෂ වැ්ටුවාය. හැරී වහා එය ඉරා විවතත
කඡළේය. කිළිටු ඡකොලයක කුරුටු ගෑ ලියුමකි.
දයාබර හැරී,
ඔයාට සිකුරාදා හව නිවාඩු බව මම දන් වා. ඉතිිං ඔයා කැමතිද තු ට විතර ඇවිත් මඡගත් එක්ෂක ඡත්
ඡකෝේපයක්ෂ ඡබොන් ?
මට ඔයාඡ්ස පළඡවනි තිය ඡගවු හැටි හැමඡද්ම අහන් ඕඡන්. ඡහඩ්වි්ස අඡත් උත්තරයක්ෂ එවන් .
හැග්‍රිඩ්.
හැරී ඡරොන්ඡ්ස පිහාටු පෑ ඉල්ලාඡග 'ඔ්හ මම කැමතියිව, පසුව හමුඡවමු' ඡල ලියුඡම් පිටුප කුරුටු ගා
ඡහඩ්වි්සව ආපසු යැ්හඡ්හය.
හැරී හැග්‍රිඩ් මග ඡත් බීමට යාම වා ාවක්ෂ විය. මන්ද යත් ිංඡයෝජ පාඩම ඡමඡතක්ෂ ඔහුට සිදුවූ රකම ඡද්
බවට පත් විය.
වාරය අරඹ උත් වඡේදී හැරීට සිතුඡන් ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේ ඔහුට අකමති බවයිව. පළමු ිංඡයෝජ පාඩම අව න්
ඡවද්දී තමන් වැරද බව ඔහුට ඡත්රුනි. ්ඡන්ේ ඔහුට අකමැති ැත. ඔහු හැරීට වවර කරයිව.
ිංඡයෝජ පාඩම පැවැත්වුඡන් පහල එක්ෂ අඳුරු කුටියකයිව. ඡමහි ප්‍රධා මාලිගයට වඩා ඡබොඡහෝ සීතල වූ අතර
බිත්ති පුරා ඇති ඡබෝතල් තුල පාඡව අච්චාරු දැමූ තුන් ැතුව උවද අද්භූත විය.
ෆ්ලි්වික්ෂ ඡමන්ම ්ඡන්ේ ද පිංතිය පටන් ගත්ඡත් හඳුන්වා දීඡම් වටයකින් පසුවයිව. ෆ්ලි්වික්ෂ ඡමන්ම ඔහුත් හැරීඡ්ස
ම කියත්ම ැවතිනි.

"ආහ්, ඔ්හ" ඔහු මතදුව කීඡ්හය, "හැරී ඡපොටර්. අඡේ අළුත් - තරුව."
ඡේඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව හ ඔහුඡ්ස මිතුරන් වූ ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් අතින් මුව ව ාඡග අවඥාඡවන් සි ාසු හ.
්ඡන්ේ සියලුම ම් ඇසූ පසු පිංතිය ඡද බැලුඡ්හය. ඔහුඡ්ස ඇ ් හැග්‍රිඩ්ඡ්ස ඡමන් කළු පැහැ උවත් එහි හැග්‍රිඩ්ඡ්ස
උනුසුම මදක්ෂවත් තිබුඡන් ැත. ඒවා හි ් හ සීතල ඡපණුමැති වූඡයන් අඳුරු බිම්ඡගවල් මතක්ෂ කරව සුළු විය.
"තමුන්ලා ඡමත ඉන්ඡන් සියුම් විදයාවක්ෂ වඡ්සම ිංඡයෝජ ෑදීඡම් නිවැරදම කළාව ඉඡග ගන් .," ඔහු
ආරම්භ කඡළේය. ඔහු කතාකඡල් රහසින් කියන් ාක්ෂ ඡමනි. මුත් ඔවුන් සියලුම වච අල්ලා ගත්ඡතෝය.
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ට ඡමන්ම ්ඡන්ේට ද පිංතිය නිහඬව තබා ගැනීමට විඡශේක ඡදයක්ෂ කිරීමට උවම ා
ඡ ොවීය. "ඡමත ඡමෝඩ යශ්ඨි වැනීම් ඡවන්ඡන් ැති නි ා ඔයාලා ඡගොඩක්ෂ ඡදඡ ක්ෂ ඡම්ක මායාවක්ෂ කියලා
විශ්වා කර එකක්ෂ ෑ. මම ඡකොඡහොමත් බලාඡපොඡරොත්තු ඡවන්ඡන් ෑ තමුන්ලා ඡත්රුම් ගනී කියලා ඡහමීට
තැම්ඡබ කල්ඡද්රමක තිය ල ් ගැ . ඒඡක්ෂ පැතිඡර සුවඳ, මිනි ් හර දඡ්ස ඡහොර රහසින් ගලමින්
ම වශීකර , ිංඡ්හද යන් අත්පත් කරගන් ා එහි සියුම් බලය ...මට තමුන්ලාට උගන්වන් පුළුවන් කීර්තිය
ඡබෝතඡල්කට දා හැටි, මහිමය ඡපරාගන් හැටි, මරයය වත්ව හැටි පවා - ඒ තමුන්ලා මට නිතරම
උගන්වන් සිද්දඡව අඥා ඡයෝ රැලක්ෂ වඡ්ස ඡ ොවුඡ ොත් විතරයිව."
එම කතාඡවන් පසු පිංතිය තවත් නිහඬ විය. හැරී හ ඡරොන් එකිඡ කා ඡවත ඇ ්බැමි ඔ වමින් බැලුම් හුවමාරු
කරගත්ඡතෝය. හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් තම ආ ඡේ ඡකළවඡර්ම හිඳඡග තමන් අඥා ඡයක්ෂ ඡ ොව බව ඔේපු කර
ඡපන්වීමට ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් සිටියාය.
"ඡපොටර්!" හදසිඡේම ්ඡන්ේ කීඡ්හය. "මම ඇ ්ඡෆොඡඩල් මුල් කුඩු වලට ඡවෝම්වුඩ් නික්ෂඡශේප යක්ෂ දැම්ඡමොත්
ඡමො ාද ලැඡබන්ඡන්?"
කුඩුකරපු ඡමො මුල් නික්ෂඡශේප ය කරපු ඡමො ාටද? හැරී තමන් ඡමන්ම ගල් වී සිටි ඡරොන් ඡද බැලුඡ්හය.
හර්මයිවනීඡ්ස අත අහ ට දගු වී තිබිණි.
"මම දන්ඡන් ෑ, ර්," හැරී කීඡ්හය.
්ඡන්ේඡ්ස ඡතොල් අපහා ඡයන් ඡපරලුඡන්ය.
"ටු්, ටු් - අනිවාර්‍යඡයන් ප්‍රසිද්ධිය හැමඡදයක්ෂම ඡ ඡවයිව ඡන්ද."
ඔහු හර්මයිවනිඡ්ස අත ඡ ො ලකා හැරිඡේය.

"අපි ආඡයත් උත් ාහ කරමු. ඡපොටර්, මම තමුන්ට ඡේඡ ෝර් එකක්ෂ ඡහොයන් කි්හඡවොත් ඡකොඡහේද ඡහොයන්ඡන්?"
හර්මයිවනී තම අසුඡ න් ැගිටින්ඡන් ැතිව අත එ විය හැකි උපරිමයට එ වූවාය. මුත් හැරී ඡේඡ ෝර් යනු
කුමක්ෂදැයිව අිංශුමාත්‍රයක්ෂ වත් දැ සිටිඡේ ැත. ඔහු සි ාඡවන් ගැ ්ඡ මැල්ඡෆෝයිව, ඡක්‍රේේ හ් ඡගොයිවල් ඡද
ඡ ොබලා සිටීමට උත් ාහ කඡළේය.
"මම දන්ඡන් ෑ, ර්." "එන් කළින් ඡපොතක්ෂ ඇරලා බලන් වත් හිතුඡ්හ ෑඡන්ද ආ, ඡපොටර්?" හැරී ඔහුඡ්ස
සීතල ඇ ් ඡද ම බලා සිටීමට උත් ාහ කඡළේය. හැරී ඩර් ්ලි නිවඡ ේදී තම ඡපොත් බැලුඡ්හය. මුත් ්ඡන්ේට
උවම ා මායා ඖශධ දහ ක්ෂ හ පු ් වර්ග ඡපොඡත් සියල්ල මතක තබා ගැනීමද?
්ඡන්ේ තවමත් හර්මයිවනීඡ්ස එ වුනු අත මගහරිමින් සිටිඡේය.
"මන්ක්ෂශුඩ් වලයිව වුල්ෆ් ්ඡේන් වලයිව ඡව ඡමොකද්ද ඡපොටර්?"
ඡමහිදී, හර්මයිවනී ැගි්ටාය, ඇඡ්ස අත ඉහලට කුටිඡේ සිවිලිම ඡද ට ඇදී තිබිණි.
"මම දන්ඡන් ෑ ," හැරී ඡ මින් කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් හර්මයිවනී දන් වා වඡ්ස, ඇයිව එයාඡගන් අහන්ඡන්
ැත්ඡත්?"
කිහිප ඡදඡ ක්ෂ සි ාසු හ. හැරී සීම ් ඡද බල විට සීම ් ඇ ක්ෂ ගැසුඡ්හය. ්ඡන්ේ ඒ ගැ තුටු වූඡේ ැත.
"ඉඳගන් වා," ඔහු හර්මයිවනීට කීඡ්හය. "දැ ගන් වා ඡපොටර්, ඇ ්ඡෆොඡඩල් හ ඡවෝම්වුඩ් වලින් හද වා
ඡබොඡහොම බලවත් නිද්‍රා ිංඡයෝජ යක්ෂ, ඒක හඳුන්වන්ඡන් ජීවඡේ මරයය ම් නිද්‍රා පා ය කියලා. ඡේඡ ෝර්
එකක්ෂ කියන්ඡන් එලුවාඡ්ස ආමාශඡයන් ගන් ගලක්ෂ, ඒක තමුන් ලාව ඡගොඩක්ෂ ව වර්ග වලින් ඡේර ගනී.
එතඡකොට මන්ක්ෂ ්හුඩ් හ වුල්ෆ්ඡේන්, ඒ ඡදකම එකම පැලය, තව ඇඡකො යිව් කියලත් කිය වා. ඡහොඳයිව. ඇයිව
ඔයාලා ඒ ඔක්ෂඡකොම ලියාගන්ඡන් ැත්ඡත්?"
හදසිඡේ පෑන් හ කරදාසි වල හඬින් කුටිය පිරී ගිඡේය. සියලු හඬවලට ඉහලින් ්ඡන්ේ කතා කඡළේය. "ග්‍රිෆින්ඡඩෝ
වලින් එක ලකුයක්ෂ අඩු කර වා. තමුන්ඡ්ස දුර්වලතාවය ඡවනුඡවන් ඡපොටර්."
ිංඡයෝජ පාඩම දගටම ඡකඡරද්දී ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට ඡහොඳක්ෂ ම් වූඡේ ැත

් න්ේ ඔවුන්ව යුගල ඡල ඡවන් කර පිළි ්සුම් සුව කිරීමට ගන් ා ඡල්සි ිංඡයෝජ යක්ෂ ෑදීමට පැවරුඡ්හය.
ඡ
ඔහු තම කබාය බිම අද්දවමින් ඔවුන් අතර ඇවිදමින් සිසුන් වියළි ඡ ්ල් කිර ැටි හ ර්ප දළ කුඩු කර

අයුරු පරික්ෂශා කර ගමන් ඔහු ප්‍රිය කළාක්ෂ ඡමන් ඡපඡ මැල්ඡෆෝයිව ඇර සියලුම සිසුන් පාඡහේ විඡ්හච ය
කඡළේය. කුටිය ඡකොළ පැහැ ඇසිඩ් දුමකින් පිරී ර්පඡයක්ෂ පිඹින් ාක්ෂ ඡමන් ශේදයක්ෂ එ විට ්ඡන්ේ සිසුන්ට
මැල්ඡෆෝයිව ර්ව ම්පූර්ය ඡල අිං ඡගොලුඡබල්ලන් දය කර ඇති අයුරු බල ඡල කියමින් සිටිඡේය. ඡ විල්
විසින් සීම ්ඡ්ස කල්ඡද්රම ඇඹරුනු බුබුලක්ෂ බවට දයකර තිබූ අතර ඔවුන් ෑදූ ිංඡයෝජ ය ඡ මින් පිටට ගලමින්
ගල් ඡපොඡළොවට වැටී සිසුන්ඡ්ස පත්තු වල සිදුරු ඇති කඡළේය. තේපර ගා ක්ෂ ඇතුළත මුළු පිංතියම බිංකු උඩ
ැගගත් අතර කල්ඡද්රම කඩා වැටුඡ න් ඡ විල් එහි වූ ිංඡයෝජ ඡයන් ැහැවී ගිඡේ ඔහුඡ්ස දෑත් ඡදපා වල
විශාල රතු දය බිබිළි ැග ආඡවන් ඡ්හද ාඡවන් විලාප දුන්ඡන්ය.
"ඡමෝඩ ඡකොල්ලා!" ්ඡන්ේ බිම වැගිරුණු ිංඡයෝජ ය තම යශ්ඨිය එක්ෂ වරක්ෂ ව ා සුද්ද කරමින් ගිගිරුඡ්හය.
"මම හිතන්ඡන් තමුන් කල්ඡද්රම ගින්දඡරන් එළියට ඡ ොඡග ඒකට ඉත්තෑ කූරූ දැම්මා ඡන්?"
ා ය මත වූ දය බිබිලි පුපුරන් ට වූඡයන් ඡ විල් ඉකිබින්ඡද්ය.
"එයාව ඉ පි
් රිතාල කාමඡර්ට ඡගනියන් ," ්ඡන්ේ සීම ්ට කීඡ්හය. ඉන්පසු ඔහු ඡ විල් ලඟ වැඩ කරමින් සිටි
හැරී හ ඡරොන් ඡද ට හැරුඡන්ය.
"තමුන්- ඡපොටර් -ඇයිව තමුන් කීඡ්හ ැත්ඡත් ඉත්තෑ කූරූ දාන් එපා කියලා? එයාට වැරදු ාම තමුන් ඡහොඳයිව
වඡ්ස ඡපඡ යිව කියලා හිතුවද ආ? තමුන් නි ා ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට තව ලකුයක්ෂ අඩු ඡව වා."
ඡමය ඉතා අ ාධාරය වූඡයන් හැරී වාද කිරීමට කට ඇරියත් කල්ඡද්රමට පිටුපසින් ඡරොන් ඔහුට ඇන්ඡ න් ඔහු
නිහඬ විය.
"ඒ ගැ වැඩිය හිතන් එපා" ඔහු මිමිනුඡ්හය, "මම අහලා තිය වා ්ඡන්ේට ඡගොඩක්ෂ පුරු ඡවන් පුළුවන්
කියලා."
පැයකට පසු ඔවුන් කුටිඡයන් පිටව පඩිඡපළ ගිත්දී හැරී ඡ්ස සිත රිඡදමින් මුළු ආත්මයම දුර්වල වී තිබිණි. තම
පළමු තිය තුලදීම ඉහු විසින් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා යට ළකුණු ඡදකක්ෂ අහිමි කර තිඡේ. ්ඡන්ේ ඔහුට ඡමතරම්ම
වවර කරන්ඡන් ඇයිව? "ග න් ගන් එපා," ඡරොන් කීඡ්හය, " ්ඡන්ේ හැම ඡවඡල්ම ඡෆ්‍රඩ්ඡගනුයිව ඡජෝේඡගනුයිව
ළකුණු කප වා. මට ඔයත් එක්ෂක හැග්‍රිඩ්ව මුයගැඡහන් එන් පුලුවන්ද?"
තු ට පහක්ෂ තබා ඔවුන් මාලිගඡයන් පිටවී පි්ටනිය හරහා ඇවිද ගිඡයෝය. හැග්‍රිඩ් ජීවත් වූඡේ තහ ම් කැලෑව
අ ල වූ කුඩා ලී නිව කය. එහි ඉදරිප ඡදොර ලඟ එලිඡයන් දුන් ක්ෂ හ දඩයම් බූ් ් යුගලක්ෂ විය.
ඔවුන් ඡදොරට ත්ටු කරත්දී වියරු පහුරු ගෑමක්ෂ හ ඡදදර හඬින් බුරනු ඇසුණි. ඉන්පසු හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කටහඬ
ඇසිණි. "ප ් ට, ෆැන්්ස -- ප ් ට."

හැග්‍රිඩ් ඡදොර අරිද්දී ඔහුඡ්ස විශාල ඡක ් පිරි මුහුය ඡදොරින් එලියට ඡපණි .
"ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඉන් ," ඔහු කීඡ්හය. "ප ් ට, ෆැන්්ස."
ඔහු ඔවුන්ව ඇතුලට ගත්ඡත් අති විශාල කලු ඡබෝහවුන්ඩ් වර්ගඡේ බල්ඡලකුඡ්ස ඡකොලරඡයන් අපහසුඡවන්
අල්ලාඡග ඌව පාල ය කරමිනි.
ඇතුඡල් තිබුඡන් එක්ෂ කාමරයක්ෂ පමණි. වහලඡේ ඡ රුේ න් හ ඡ ොඡ ේජ ් එල්ලා තිබිය. විවතත ගිනි උඳු මත
ඊයම් ඡක්ෂතලයක්ෂ රත් ඡවමින් තිඡේ. ඡකළවඡර්ම තිබූ අති විශාල ඇඳමත පැච්වර්ක්ෂ ඡමෝ ්තර දැමූ ඝ ඡරද්දක්ෂ
විය.
"ඡගදර වඡ්ස ඉන් ," ඡරොන්ඡ්ස ඇඟට පැ ඔහුඡ්ස කය ඡලවකෑමට පටන් ගත් බල්ලාට යන් ට හරිමින් හැග්‍රිඩ්
කීඡ්හය. හැග්‍රිඩ් ඡමන්ම ෆැන්්සද පැහැදලිවම ඡේ තරම් ඡරෞද්‍ර ඡ ොවීය.
"ඡමයා ඡරොන්," උතුරය වතුර විශාල ඡත් ඡපෝච්චියකට දමා ඡරොක්ෂ ඡක්ෂක්ෂ පීරිසියකට තබ හැග්‍රිඩ්ට හැරී කීඡ්හය.
"තව වී ්ලි ඡකඡ ක්ෂ ඡන්?" ඡරොන්ඡ්ස ලප ඡද ට ඡ ත් යවමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "මඡ්ස ජීවිඡතන් බාගයක්ෂම මම
ඡග්හඡ්හ ඔයාඡ්ස නිවුන් අයිවයලා ඡදන් ව කැලෑඡවන් ඈතට එළවන් "
ඡරොක්ෂ ඡක්ෂක්ෂ දත් කැඡඩ තරම් හයිවය වියළි මිද ඡයදූ හැඩයක්ෂ ැති ඡගඩි ඡමන් විය. මුත් තම පළමු පාඩම් ගැ
සියලු වි ්තර කිය අතඡර් ඔවුන් ඡක්ෂක්ෂ ර විඳි බව හැග්‍රිඩ්ට හැඟවීය. ෆැන්්ස හැරීඡ්ස දයහි මත හි
තබාඡග සිටිඡයන් හැරීඡ්ස කබාය ගල ඡකළවලින් ඡතමුඡන්ය.
හැග්‍රිඩ් ෆිච්ට "අර ාකියා" කියනු අ ා ඔවුන් තුටු වුඡ ෝය.
"එතඡකොට අර පූ ා, ඡ ොරි ් මහත්මිය, මට ඡවලාවක ඌව ෆැන්්සට අඳුන්වලා ඡදන් ආ යිව. දන් වද මම

ඉ ්ඡකෝඡලට ය හැම ඡවඡල්ම ඌ මඡ්ස ප ්ඡ න් හැම තැ ම එ වා. ඌව මග අරින් ම බෑ. ෆිච් ඌව දාලා
තිඡයන්ඡන් ඒ වැඡඩ්ට."
හැරී ්ඡන්ේඡ්ස පාඩම ගැ හැග්‍රිඩ්ට කීඡ්හය. ඡරොන් ඡමන්ම හැග්‍රිඩ් ද කීඡ්හ ඔහු ඡල්සිඡයන් කිසිම සිසුඡවකුට
කැමති ඡ ොව ඡකඡ ක්ෂ නි ා ඒ ගැ වැඩිය ඡ ොසිත ඡල යිව.

"ඒත් එයා මට ඡගොඩක්ෂ වවර කර වා වඡ්ස ඡේන්ඡන්."
"විකාර!" හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඒ ඡමොකටද?"
ඒත් හැරීට සිතුඡන් එය කියද්දී හැග්‍රිඩ් හැරීඡ්ස ඇ ් මග හැරිය බවයිව.
"ඡකොඡහොමද ඔයාඡ්ස චාලි අයිවයාට?" හැග්‍රිඩ් ඡරොන්ඡගන් ඇසුඡ්හය. "මම එයාට හරි කැමති -- ත්තුත් එක්ෂක හරි
එකතුයිව."
හැරීට සිතුඡන් හැග්‍රිඩ් හිතා මතාම මාතතකාව ඡව ් කළ බවයිව. ඡරොන් හැග්‍රිඩ්ට චාලිඡ්ස මකරුන් මග සිදුකර
රාජකාරි ගැ වි ්තර කරද්දී, හැරී ඡම් ය මත තිබූ කඩදාසියක්ෂ අතට ගත්ඡත්ය. එය ඡඩ්ලි ඡප්‍රොඡෆ් පුවත්පඡතන්
කපාගත් ඡකොට කි.
ග්‍රින්ඡගෝ ් කඩාපැනීඡම් ව තතු
ජූලි 31 ඡවනිදා සිදු වූ ග්‍රින්ඡගෝ ් ඡවත කඩාපැනීම ගැ දගටම පරීක්ෂකය පැවැත්ඡ්හ. ඡබොඡහෝ ඡද ාඡ්ස මතය
ඡමය ඡ ොදන් ා අඳුරු මායාකරුඡවකුඡ්ස ඡහෝ මායාකාරියකඡ්ස ක්‍රියාවක්ෂ බවයිව.
ග්‍රින්ඡගෝ ් කුරුමි්ටන් එහි කිසිවක්ෂ ඡ ොරකම් ඡකොට ඡ ොමැති බව අද හතික කර ලදී. පරික්ෂශා කර ලද
ඡ ේේපුව එද හි ් කර ලද්දක්ෂ බව ැළඡ්හ.
"ඒත් අපි ඒඡක්ෂ තිේඡේ ඡමොකද්ද කියලා ඔයාලට කියන්ඡන් ෑ, ඒ නි ා තමන්ට ඡහොඳක්ෂ ඡව ඡදයක්ෂ බලාඡග
ඡම්කට අත ඡ ොදා ඉන් වා ම් ඡහොඳයිව" ග්‍රින්ඡගෝ ් හි මාධය ප්‍රකාශක කුරුමි්ටා අද හව ප්‍රකාශ කඡළේය.
ඡරොන් දුම්රිඡේදී ග්‍රින්ඡගෝ ් ී මිංඡකොල්ල කෑමකට උත් ාහ කිරීමක්ෂ සිදු වූ බව කියූ අයුරු හැරීට මතක්ෂ විය.
මුත් ඡරොන් ද යක්ෂ කි්හඡ්හ ැත.
"හැග්‍රිඩ්!" හැරී කීඡ්හය, "අර ග්‍රින්ඡගෝ ් කඩාවැදීම ඡවලා තිඡයන්ඡන් මඡ්ස උපන් දඡන් දවඡ ේ. මහර විට අපි
ඒක ඇතුඡල් ඉන් ඡකොට උ ා ඡවන් ත් පුළුවන්!"
ඡමවර ම් කිසිම ැකයක්ෂ ැතිව හැග්‍රිඩ් තම දෑ ් මගහැරිය බව හැරීට ඡපණි . ඔහු විරිත්තා තව ඡක්ෂක්ෂ කෑල්ලක්ෂ
හැරීට දගු කැඡළේය. හැරී එම කතාව ැවත කිඡය්හඡ්හය. පරික්ෂශාවට ලක්ෂවී තිබූ ඡ ේ
ේ පුව කලින් එද ම හි ් කර

තිබිනි. ඡ ේේපු අිංක හත්සිය දහතු හැග්‍රිඩ් විසින් හි ්කර ලදී. හි ්කිරීම යන්ඡ න් අදහ ් වන්ඡන් එහි තිබූ
අපිරිසිදු කුඩා පාර් ලය රැඡග යාම ඡ්හ ම් එඡ ේ විය.. ඡහොරු ඡහ්හඡ්හ ඒක ඡවන් බැරිද?
හැරී හ ඡරොන් රෑ කෑමට ආපසු මාලිගයට එ විට ප්‍රතික්ෂඡශේප ඡ ොකිරීමට තරම් කාරුණික වූ ඡක්ෂක්ෂ වලින්
ඔවුන්ඡ්ස ාක්ෂකු පිරී බරවී තිබිය. හැරී සිතුඡ්හ ඡමඡතක්ෂ උගත් කිසිම පාඩමක්ෂ ඔහුට හැග්‍රිඩ් මග ඡත් පා ය තරම්
සිතීම්ට ඡද්වල් ඡ ොදුන් බවයිව. හැග්‍රිඩ් නියම ඡ්හලාව බලා එම පාර් ලය ගත්තාද? ඒක දැන් ඇත්ඡත් ඡකොඡහේද?
හැග්‍රිඩ් හැරීට කීමට අකමැති යමක්ෂ ්ඡන්ේ ගැ දන් වාද?
වඡවනි පරිච්ඡේදය
මධයම රාත්‍රී ට
තමන් ඩඩ්ලිට වවර කර වාට වඩා වවර කර පිරිමි ළමඡයක්ෂ හමුඡ්හ යැයිව හැරී කිසිම ද ක සිතුඡ්හ ැත.
මුත් ඒ ඡේඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව මුයගැසීමට ඡපරයිව. තවමත් පළමු ව ර ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කණ්ඩායමට ්ලිදරින්
කණ්ඩායම මග එකට ඉඡගනීමට සිදුවූඡේ ිංඡයෝජ පාඩම පමයක්ෂ නි ා ඔවුන්ට වැඩිය මැල්ඡෆෝයිව මග
ගැඡටන් ට අව ්ථාවක්ෂ ඡ ොලැබුනි... එඡ ේ ැත් ම් අඩු තරඡම් ඔවුන් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරඡේ ග ා තිබූ
සියල්ඡලෝම තරහින් කෑ ගැසූ ටහ දකින් ඡතක්ෂ පමණි. පළමු ව රට පියා ර පාඩම් බ්‍රහ ්පතින්දාට ඇරඡේ -
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ හ ්ලිදරින් කණ්ඩායම් එකට ඉඡග ගනු ඇත.
"අනිවාර්‍යඡයන්," හැරී අඳුරු ඡල කීඡ්හය. "මට හැමඡවඡල්ම ඕඡන් උ ඡද්. මැල්ඡෆෝයිව ඉ ් රහ ඡකො ් ක්ෂ උඩ
මාව ඡමෝඩඡයක්ෂ කරගන් එක"
ඔහු අනිත් සියල්ලටම වඩා පියෑඹීම ඉඡග ගැනීමට මගබලාඡග සිටිඡේය.
"ඔයා දන්ඡන් ෑඡන් ඔයා ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡවයිවද කියලා," ඡරොන් ාධාරය ඡල කීඡ්හය. "ඡමො ා උ ත් මම
දන් වා මැල්ඡෆෝයිව එයා කුඩිච් වලට ඡකොච්චර දක්ෂශද කියලා කියව වා කියලා. ඒත් ඔ්ටුයිව ඒවා ඔක්ෂඡකොම
නිකන් කතා විතරයිව."
ඇත්තටම මැල්ඡෆෝයිව පියෑඹීම ගැ ඡබොඡහෝ කතා ඡකඡළේය. පළමු ව ර සිසුන්ට නිවා කුඩිච් කණ්ඩායමට
එකතුවීමට බැරි වීඅ ගැ ඔහු මහ හඬින් පැමිණිලි කළ අතර දගු ්ව වර්ය ා අඩිංගු කතා කීඡ්හ ඒවා ැමවිටම
පාඡහේ අව න් වූඡේ ඔහු අමාරුඡවන් ඡහලිඡකොේටරයක ැගී මගල්ලාඡගන් ැඟවී ගත් බව කියමිනි. ඔහු එකම
ඡක ා පමයක්ෂ ඡ ොවීය. සීම ් ෆිනිගන් කියූ ආකාරයට ඔහු තම ලමා කාළඡයන් වැඩි ඡකොට ක්ෂ ඡකො ් ක ැගී
ගම පුරා පියාඹමින් ගතකර ඇත. ඡරොන් උ ත් අ න් ඡකඡ කුට තමන් චාලිඡ්ස පරය ඡකො ්ඡ ේ ැගී ය විට
කුඩා ඡගොවි ගුවන් යා යක හැේපීමට ගිය අයුරු වි ්තර කරයිව. මායා පවුල් වලින් ආ සියල්ඡලෝම කුඩිච් ගැ නිතර
කතා කරයිව. ඡරොන් දැ ටමත් ඔවුන්ඡ්ස කාමර ගයා වූ ඩීන් ඡතෝම ් මග පාපන්දු ගැන් ඡලොකු විවාදයක්ෂ කර

තිබිණි. කිසිඡවකුට පියෑඹීමට අව ර ැති තනි ඡබෝලඡේ ඡ ල්ලඡම් ඇති විඡ ෝදයක්ෂ ඡරොන්ට සිතාගැනීමටවත්
ඡ ොහැකිය. ඩීන්ඡ්ස ඡව ්් හැම් පාපන්දු කණ්ඩායඡම් ඡපෝ ්ටරඡේ ක්‍රීඩකයිවන්ට ඡ ළවීමට ඡපලඹවීමට ඡරොන්
උත් ාහ කර අයුරු හැරීට අසු වී තිබිය.
ඡ විල් තම ජීවිතඡේ කිසිද ක පද ඡකො ් ක ැග ඡ ොතිබිය. මන්ද ඔහුඡ්ස ආච්චි අම්මා කිසිද ඒ ලඟට වත්
යාමට ඉඩ දී තිබුඡන් ැත. ඡපෞද්ගලිකව හැරීට දැනුඡන් ඇයට ඊට ඉතා ඡහොඳ ඡහේතු තිබූ බවයිව. මන්ද යත් කකුල්
ඡදකම බිම තිබියදීත් ඡ විල් අ ාම ය ිංකයාවක අ තුරු සිදුකරඡග තිබිනි.
හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් ඡ විල් තරමටම පියෑඹීම ගැ බිය වී සිටියාය. ඇය උත් ාහ කළත් ඡමය ඡපොතක්ෂ ඡහොඳින්
පාඩම් කර ඉඡග ගත හැක්ෂකක්ෂ ඡ ොවීය. බ්‍රහ ්පතින්දා උදෑ ආහාර ගන් ා ඡවඡල් ඈ යුගයන් පුරාවට ආ
කුඩිච් ම් වූ පු ්තකාල ඡපොතකින් ඡ ොයාගත් පියෑඹීඡම් රහ ් ගැ කියවමින් ඔවුන් සියල්ලන්වම ඡමෝඩයන් ඡ ේ
කම්මැලි කරවීය. ඡ විල් ඇඡ්ස සියලූම වච පියාඹ ඡකො ් මත රැඳී සිටීමට පසුවට උපකාරයක්ෂ ඡ්හ යැයිව සිතා
ඉතා ඡහොඳින් ග්‍රහයය කරගනිමින් සිටියත් අනික්ෂ අය ලියුම් පැමිණීඡමන් හර්මයිවනීඡ්ස ඡද්ශයයට බාධාවීම ගැන්
තුටු වූඡවෝය.
හැග්‍රිඩ් ඡ්ස ටහ ට පසු හැරීට එකදු ලියුමක්ෂ වත් ආඡ්හ ැත. අනිවාර්‍යඡයන් මැල්ඡෆෝයිව එය වහා අඳු ාඡග
තිබිය. මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස රාජාලි බකමූයා ඔහුට නිතරම නිවසින් ර කැවිලි පාර් ල් රැඡග ආඡවන් ඔහු ඒවා උදම්
අ මින් ්ලිදරින් ඡම් ය මත දග හැරිඡේය.
අටු බකමූඡයක්ෂ ඡ විල්ට තම ආච්චි අම්මාඡගන් කුඩා පාර් ලයක්ෂ රැඡග ආඡ්හය. ඔහු එය තුටින් විවතත ඡකොට
සුදු පැහැ දුමක්ෂ පීරී තිබූ විශාල වීදුරු ඡබෝලයක්ෂ ඔවුන්ට ඡපන්වූඡේය.
"ඡම්ක මතක ඡබෝලයක්ෂ!" ඔහු වි ්තර කඡළේය. "ආච්චි අම්ම දන් වා මට එක එක ඡද්වල් අමතක ඡව වා
කියලා - ඔයාට ඡමො ාහරි කරන් තිය ඡදයක්ෂ අමතක ඡවලා ම් ඡම්ක කියයිව. බල්න් , ඔයා ඡම්ක ඡම්ඡහම
තදන් මිරිකඡග ඉන් ඡකොට ඒක රතු පාට උඡ ොත් - ඔහ්..." ඔහුඡ්ස මූය දක්ෂ විය. මන්ද මතක ඡබෝළය
එක්ෂවරම ඡල් රතු පැහැ විය.
"ඔයාට ඡමො ා හරි අමතක ඡවලා..."
ඡ විල් අමතක වූ ඡදය මතක්ෂ කිරීමට උත් ාහ ගනිමින් සිටි අතර ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡම් ේ අ ලින් ගිය ඡේඡකෝ
මැල්ඡෆෝයිව මතක ඡබෝලය ඔහුඡ්ස අතින් උදුරාගත්ඡත්ය.
හැරී හ ඡරොන් වහා ැගි්ඡටෝය. මැල්ඡෆෝයිව මග රන්ඩු වීමට ඡහේතුවක්ෂ ලැබීම නි ා ඔවුන් මදක්ෂ උඩ
පැන්ඡ ෝය. මුත් පා ඡල් සිටි අනිකුත් සියලුම ගුරුවරුන්ට වඩා ඉක්ෂමනින් කළබලයක්ෂ ඇ ට හසු කරගන් ා
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් විදුලි ඡ්හගඡයන් එහි පැමිණියාය.

"ඡමොකද ඡමත ඡවන්ඡන්?"
"මැල්ඡෆෝයිව මඡ්ස මතක ඡබෝඡල් ගත්තා, ඡප්‍රොඡෆ ර්."
තරහින් පුපුරමින් මැල්ඡෆෝයිව වහා මතක ඡබෝලය ඡම් ය මත අතහැරිඡේය.
"නිකන් බැලුඡ්හ," කියූ ඔහු ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් මග එතනින් ලි ් ා ගිඡේය.
එද ව තු හමාර ඡවද්දී හැරී, ඡරොන් හ අඡ කුත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ පළමු ව ර සිසුන් වහා ඉදරි පඩිඡපළ බැ තම
පළමු පියා ර පාඩමට ගිඡයෝය. එය පැහැදලි හ සුළිං හිත ද යක්ෂ වූ අතර පි්ටනිඡේ කප ලද තයඡකොල
වලට විරුද්ධ ඡපඡදසින් ඈතින් ඡපඡ ඇදුරු ඡල වැඡ ගසින් පිරි තහ ම් කැලෑව පැත්තට ගමන් කළ
ඔවුන්ඡ්ස පා වලට එහි වැවී තිබූ තයඡකොළ ඡපොඩි වී ගිඡේය.
්ලිදරින් වරු දැ ටමත් එහි පැමිය තිබූ අතර ඡපොඡළොව මත පිළිඡවලට පියාඹ ඡකොසු වි ් ක්ෂ තබා තිබිය. ඡෆ්‍රඩ්
හ ඡජෝේ වී ්ලී පා ඡල් පියාඹ ඡකොසු ගැ පැමිණිලි කරනු හැරී අ ා තිබිය. එවා ඡගොඩක්ෂ ඉහලට පද විට
ඡවවුල බවත්, මදක්ෂ වමට ැඡමමින් ගමන් කර බවද ඔවුන්ඡ්ස අදහ යිව.
ඔවුන්ඡ්ස පියා ර ගුරුවරිය වූ මැඩම් හූච් පැමිණියාය. ඇයට අළුපැහැ ඡකටි ඡකොණ්ඩයක්ෂ හ රාජාලිඡයකුඡ්ස
ඡමන් කහ පැහැ ඇ ් විය.
"ඡහොඳයිව, ඔයාලා ඡමොකටද බලාඡග ඉන්ඡන්?" ඇය කෑ ගැසුවාය. "හැඡමෝම ඡකො ් ක්ෂ ලඟින් හිටගන් .
ඉක්ෂම ට, ඉක්ෂම ට."
හැරී බිම තිබූ තම ඡකො ් ඡද බැලුඡ්හය. එය පැරණි එකක්ෂ වූ අතර මහර කූරූ ඡ ොඡේකුත් දශාවලට හැරවී
තිබිණි.
"තමන්ඡ්ස දකුණු අත ඡකො ් ට ඉහලින් අල්ලන් ," ඉදරිඡයන් සිටි මැඩම් හූච් කීවාය. "දැන් උඩට කියලා
කියන් !"'
"උඩට" ැඡවොම කෑ ගැසූහ.
හැරීඡ්ස ඡකො ් එක්ෂවරම ඉහල හැරීඡ්ස අතට පැන්ඡන්ය. මුත් එඡ ේ වූඡේ කිහිප ඡදඡ කුඡ්ස පමණි. හර්මයිවනී
ග්‍රැන්ජර්ඡ්ස ඡකො ් ඡපොඡළොව මත ඡරෝල් වු ා පමණි. ඡ විල්ඡ්ස ඡකො ් ඡ ලවුඡන් වත් ැත. මහර විට

අශ්වයන්ට ඡමන් ඡකො ් ටද තමුන් බයවී සිටි වා ම් දැඡ වා ඡවන් පුළුවන් යැයිව හැරී සිතුඡ්හය. ඡ විල්ඡ්ස
කටහඡේ වූඡේ ඔහුට තම කකුල් ඡපොඡළොව මතම තබා ගැනීමට උවම ා බවකි.
මැඩම් හූච් ඊලඟට ඡකො ්ඡ න් ඡල ් ා ඡ ොවැටී ඒ මත හිඳගන් ා අයුරු ඡපන්වා ඡද අතර ඡේලි අතර ඉහල
පහළ යමින් ඔවුන්ඡ්ස අල්ලා ගැනීම නිවැරද කළාය. ඈ මැල්ඡෆෝයිවට ඔහු අවුරුදු ගය ාවම එය වැරදයට කර
ඇතිබව කියනු අ ා හැරී හ ඡරොන් ප්‍රීති විය.
"දැන්, මම විසිල් එකක්ෂ ගහ ඡකොට ඔයාලා ඡපොඡළොඡවන් ඉහලට පනින් ඕඡන්... ඡ්හඡගන්," මැඩම් හූච්
කීවාය. "තමන්ඡ්ස ඡකො ් ඡකළින් තියාඡග අඩි කීපයක්ෂ උඩට ගිහින්, ඉදරිප ට ැවිලා ඡකලින්ම බිමට
එන් ඕඡන්.. මඡ්ස විසිල් එකට. හරිද.. තු ායිව.. ඡදකායිව..."
මුත් බඡයන් උඩපනිමින් සිටි ඡ විල්, තනිවම ඡපොඡළොඡ්හ සිටීමට ඡ්හ යැයිව බියවී මැඩම් හූච් විසිල් කිරීමටත්
ඡපර ඡ්හගඡයන් ඉහලට පැන්ඡන්ය.
"ළමඡයෝ, ආපහු එන් !" ඇය කෑගසුවාය. මුත් ඡ විල් ඡබෝතලයකින් කිරල මූඩියක්ෂ විදන් ාක්ෂ ඡමන් ඉහලටම
ඡ්හගඡයන් යම්න් සිටිඡේය. අඩි ඡදොළහක්ෂ- අඩි වි ක්ෂ
් . ඈතට ය ඡපොඡළොව ඡද බයවුනු සුදුමැලි මුහුණින් ඔහු
බලනු හැරීට ඡපණිනි. ගැ ්සී ඡකො ්ඡ ේ පැත්තකින් ඡල ් ා ගිය ඔහු...
වෑම් - තයබි ්ඡ ේ මුනින් තලා බිම පතිත වූ ඡ විල්ඡගන් බිඡඳ හඬක්ෂ ආඡ්හය. ඔහුඡ්ස ඡකො ් තවත් ඉහලට
ඉහලට ගමන් ඡකොට කම්මැලි ඡල තහ ම් කැළය පැත්තට ඡ මින් පාත් වී ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
මැඩම් හූච් ඡ විල් ඡවතට ැවුනි, ඇඡ්ස මූයද ඔහුඡ්ස ඡමන්ම සුදුමැලි විය.
"මැණික්ෂකටුව කැඩිලා," ඇය මුමුයනු හැරීට ඇසිණි. "එන් ළමඡයෝ - ඒකට කමක්ෂ ෑ, දැන් ැගිටින් .".
ඇය පිංතිඡේ අඡ කුත් ළමයිවන් ඡද ට හැරුයාය.
"මම ඡම් ළමයාව ඉ පි ් රිතාල කාමඡර්ට ඡගනියලා එ කන් කවුරුත් ඡහළඡවන්ඡන් ෑ! ඡකොසු ඔය තිය තැන්
වලම තිඡයන් ඕඡන්, එඡහම ැති උඡ ොත් කුඩිච් කියන් ත් කලින් ඡහෝසවාර්් ් වලින් එළියට යන් පුළුවන්.
ඡත්රු ාඡන්. යමු පැටිඡයෝ."
ඡ විල් කඳුලු පිරි මුහුණින් කැඩුණු මැණික්ෂකටුව අල්ලාඡග ඡ ොන්ඩි ග මින් ගිය අතර මැඩම් හූච් ඔහු වටා අත
දමා ඔහුව වාරු කරඡග ගියාය.

ඔවුන් ඇ ් මායිවඡමන් ඉවත් වූ වහා මැල්ඡෆෝයිව සි ාඡවන් පුපුරන් ට විය.
"ඔයා එයාඡ්ස මූය දැක්ෂකද, තඩි ඡබෝඡල්?"
අඡ ක්ෂ ්ලිදරින්වරු ද ඔහුට එක්ෂ විය.
"කටවහ වා, මැල්ඡෆෝයිව," පාර්වතී පඡටල් ඉදරියට පැන් ාය.
"ඕහ්, ඡලොන්්සඡබොටම් ඡවනුඡවන් ඉදරිපත් ඡව වාද?" පැන් න් පාකින් න් ම් වූ දරුණු ඡපනුමැති ්ලිදරින්
ඡකල්ල කීවාය.. "මම කවදාවත් හිතුඡ්හ ෑඡන් ඔයා තඩි අඬ බබාලාට කැමති ඡවයිව කියලා පර්වතී."
"බලන් !" ඉදරියට පැමිය තයඡකොළ අතරින් යමක්ෂ අහුලා ගනිමින් මැල්ඡෆෝයී කීඡ්හය. "ඡම් අර
ඡලොන්්සඡබොටම්ට ආච්චි එවපු ඡමෝඩ ඡබෝඡල්."
ඔහු එහලට ඔ වද්දී මතක ඡබෝලය හිරු එළියට දලිසිණි.
"ඒක ඡමඡහ ඡදන් , මැල්ඡෆෝයිව," හැරී ඡ මින් කීඡ්හය. ැඡවොම කතා වතා එ ඡද බැලුඡවෝය.
මැල්ඡෆෝයිව ජරා ඡල හි ාවුඡන්ය.
"මම හිතන්ඡන් මම ඒක ඡලොන්්සඡබොටම් ට ඡහොයාගන් ඡකොඡහේහරි තියන් ම් - ඡකොඡහේද -- ගහක්ෂ උඩ?"
"ඡමඡහ ඡද වා ඒක!" හැරී කෑ ගැසුවත් මැල්ඡෆෝයිව තම ඡකො ් ට ැග ඉහලට ගිඡේය. ඔහු ඡබොරුවක්ෂ කියා
ැත. ඔහුට ඉතා ඡහොඳින් පියා ර කළ හැක. ඉහළම ඕක්ෂ අතු වලටත් ඉහලින් ගමන් කරමින් ඔහු කතා කඡළේය.
"ඇවිත් ඒක අරගන් වා, ඡපොටර්!"
හැරී තම ඡකො ් අතට ගත්ඡත්ය.
"එපා!" හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් කෑගැසුවාය. "මැඩම් හූච් කි්හඡ්හ අපිට ඡහලඡවන් වත් එපා කියලා. -- ඔයාලා අපි
ඔක්ෂඡකොම අමාරුඡ්හ දාන් යන්ඡන්."

හැරී ඇයව ඡ ො ලකා හැරිඡේය. ඔහුඡ්ස කණ් ඡපති වල ඡල් පිඡරන් ට විය. ඔහු ඡකො ් ට ැග ඡපොඡළොවට
තදන් පයිවන් ග ා ඉහල ැිංඡ්සය. ඉහලට යත්ම ඔහුඡ්ස ඡක ් අතරින් සුළඟ ඡ්හගඡයන් ගමන් කළ අතර ඔහුඡ්ස
කබාය ගැළවී ගිඡේය. හදසිඡේම උගන්වන්ඡන් ැතිව කළහැකි යමක්ෂ හමු වීඡම් තුටින් ඔහු පි ාගිඡේය. එය
ඉතා පහසු හ පුදුමාකාර ඡදයක්ෂ විය. ඔහු තවත් ටිකක්ෂ ඡකො ් ඉහලට ඇද තවත් ඉහලට ගිඡේය. කෑ ගැසීම් හ
ගැහැණු ළමයිවන්ඡ්ස ගැ ්සීම් අතර ඡරොන් ඔහුව අගයමින් ඔල්වර න් ඡද හඬද පහළින් ඇසිණි.
හැරී අතරමගදී වහා ඡකො ් මැල්ඡෆෝයිව ඡද ට හරවා ඔහුට මුහුය දුන්ඡන්ය. මැල්ඡෆෝයිව ගල්වී ඡමන් සිටි වා
ඡපණි .
"ඡද වා ඒක ඡමඡහට," හැරී කීඡ්හය. " ැත්තන් තමුන්ව මම ඔය ඡකො ්ඡ න් ඇදලා දා වා!" "ආ, ඇත්තද?"
කයගාටු ඡව බව ඡපණු ත් නිර්භීත වීමට උත් ාහ කරමින් මැල්ඡෆෝයිව කීඡ්හය.
හැරී ඡකඡ ේ ඡහෝ කළයුත්ත දැ සිටිඡේය. ඔහු ඉදරිප ට ැවී ඡකො ් අත්ඡදඡකන්ම තදන් අල්ලාගත්ඡතන්, එය
විදුලි ඡ්හගඡයන් මැල්ඡෆෝයිව ඡවත ඇදී ගිඡේය. මැල්ඡෆෝයිව ඡවලාවට මදක්ෂ අයිවන් විය. හැරී මුහුයට මුහුය හැරී
ඡකො ් ඡකළින් තබා ගත්ඡත්ය. පහළ කීප ඡදඡ ක්ෂ අත්පුඩි ගැසූහ.
"තමුන්ඡ්ස ඡබල්ල ඡේරගන් ඡමත ඡක්‍රේේ ඡගොයිවල් ඡදන් ා ෑ මැල්ඡෆෝයිව," හැරී කීඡ්හය.
මැල්ඡෆෝයිවටත් එම අදහ ම සිතට දැනු බවක්ෂ ඡපඡ න් ට විය.
"පුළුවන් ම් අල්ලගන් වා එඡහ ම්!" කෑග ා කියූ මැල්ඡෆෝයිව, වීදුරු ඡබෝළය ඉහළ අහ ට විසී ඡකොට ඡපොඡළොව
ඡද ට ආපසු ගිඡේය.
හැරී එය මන්දගාමීව ඡමන් දුටුඡ්හ, ඡබෝලය ඉහලට ඡගො ් ආපසු වැඡටන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහු ඉදරියට ැවී
ඡකොසු මිට පහත් කඡළන් ඊලඟ තේපරඡේදී වහ වහා ඡ්හගය අති ප්‍රභල ඡල වැඩි කරගත්ඡත්ය. ඡබෝළය හඹා
යත්ම හැරීඡ්ස කණ්වල සුළඟ විසිල් ශේදයක්ෂ ඡමන් බලා සිටින් න්ඡ්ස කෑගැසීම් හඬ හා මිශ්‍රව ඇඡ න් ට විය
ඔහු අත දගහැර ඡපොඡළොවට අඩියක තබා එය අල්ලා ගත්ඡත් වහා තම ඡකො ් ඇද ඡකලින් කරගත්ඡත්ය. හැරී
මතක ඡබෝළය අතින් ඡග ඡ මින් තයබි ් මතට පා තැබුඡ්හය.
"හැරී ඡපොටර්!"
පියෑඹුව ඡ්හගයට වඩා ඡ්හගඡයන් ඔහුඡ්ස හදවත කිඳාබැ ඡ

් ේය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඔහු ඡවත දුව එමින්
සිටී. ඔහු ඔහු පැටඡල කකුල් වලින් හිටගත්ඡත්ය.

"මම ඡහෝසවා් ් හිටපු මුලු කාඡලටම - කවදාවත් ෑ"
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පුදුමඡයන් කතාකරගත ඡ ොහැකිව ඡපනී සිටියාය. ඇඡ්ස කණ් ාඩි කු්ටම
ඡක්ෂන්තිඡයන් දලිසිණි. , "-- ඡමො හයිවයක්ෂද තමුන්ට - ඡබල්ල කැඩිලා ගියා ම් එඡහම- - "
"ඒක එයාඡ්ස වැරද්ද ඡ ඡවයිව ඡප්‍රොඡෆ ර් - "
"කටවහ වා පටිල්"
"ඒත් මැල්ඡෆෝයිව - - "
"ඔය ඇති, වී ්ලි. ඡපොටර් මඡ්ස ප ්ඡ න් එ වා. දැන්ම."
හැරී පිටත් ඡවද්දී මැල්ඡෆෝයිව, ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල්ඡ්ස ජයග්‍රාහි මුහුණු දුටුඡ්හය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පසුපසින්
ඡගො ් මාලිගය ඡද ට හැඡරත්ම ඔහුඡ්ස ඇඟ පය ැතිවාක්ෂ ඡමන් විය. ඔහුව ඡ රපන් යිව යන්ඡන්, ඔහුට එය
දැණිනි. ඔහුට නිදහ ට කාර ා කීමට අවශය උවත් ඔහුඡ්ස කටහඬට කුමක්ෂ ඡහෝ වී තිබිය. ඡප්‍රොඡෆ ර්
මැක්ෂඡගො ගල් ඔහු ඡද ඡ ොබලාම ඉදරියට ඇදු ාය. ඔහු ඡ මින් දුවමින් ඈ පසුප ගිඡේය. ඔහුට ති
ඡදකක්ෂවත් ඉන් ට ලැබුඡන් ැත. වි ාඩි දහයකින් ඔහුට තම බෑ්ස සූදා ම් කිරීමට සිහු වනු ඇත. ඔහු ඡදොරකඩ
සිටිනු දැක ඩර් ්ලිවරු ඡමො ා කියාවිද?
ඔවුන් ඉදරි පඩිඡපළ ැග, ඇතුඡල් ඇති ගල් පඩිඡපඡළන් ඉහලට ගමන් කඡළෝය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්
තවමත් ඔහුට වච යක්ෂවත් කීඡ්හ ැත. ඇය වහා ඡදොරවල් අරිමින් ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස යද්දී හැරී අභාගය ම්පන්
ඡල ඈ පිටුප ඇදුඡන්ය. මහර විට ඈ ඔහුව ඩම්බල්ඡඩෝ ඡවත ඡග ය වා විය හැක. හැරී හැග්‍රිඩ් ගැ
සිතුඡ්හය, ඔහු ඡ රපුවත් ක්‍රීඩා භාරකරු ඡල රැඡඳන් ට අව ර ලැබුණි. මහර විට ඔහුට හැග්‍රිඩ්ඡ්ස හකරු
ඡල ඉන් ට පුළුවන් ඡ්හවි. ඒ ගැ සිතද්දී ඔහුඡ්ස බඩ දැඟලුඡ්හ, තමුන් හැග්‍රිඩ්ඡ්ස බෑ්ස කරතියන් පි්ටනි වඡ්
ය විට ඡරොන් හ අඡ ක්ෂ අය මායාකරුවන් ඡව ැටි බලාසිටින් ට සිදුඡවනු සිහිවීඡමනි.
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් එක්ෂ පිංතිකාමරයක්ෂ ඉදරිප ැවතු ාය. ඇය ඡදොර ඇර හි ඇතුලට දැම්මාය.
"මට මාඡවන් , ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ, මට ටිකකට වුඩ්ව ගන් පුළුවන්ද ?"
"වුඩ්? (දර) හැරී සිතුඡ්හය, වුඩ් කි්හඡ්හ, ඇය ඔහුට ඡකෝටුවක්ෂ පාවිච්චි කරන් ය වාද?

මුත් වුඩ් යනු පිරිමි ළමඡයක්ෂ බවට පත්විය. පිරිපුන් සිරුරැත් ප ්ව ව ඡර් සිසුඡවකු වයාකූල ඡපනුඡමන්
ෆ්ලි්වික්ෂ ඡ්ස පිංතිඡයන් එළියට ආඡ්හය.
"ඡදන් ම එන් මඡ්ස ප ්ඡ න්," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීඡවන්, ඡදඡද ාම ඈ පිටුපසින් ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස
ගමන් කළහ. වුඩ් කුතුහළඡයන් හැරී ඡද බළමින් සිටිඡේය.
"ඡමත ට."
කළුලෑල්ඡල් පුරු වච ලියමින් සිටි පී්හ ් හැරුනු ඡකොට කිසිඡවක්ෂ ැති හි ් පිංති කාමරයක්ෂ ඡප්‍රොඡෆ ර්
මැක්ෂඡගො ගල් ඔවුන්ට ඡපන්වූවාය.
"පී්හ ,් එළියට!" ඇය කෑගැසුවාය. පී්හ ් මහ ද්ඡදට හුණු කූරු ටික ක ල බඳු ට විසිඡකොට ශාප කරමින් ඉවත්ව
ගිඡේය. ඔහු ගියපසු ඡදොර ව ා දැමූ ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් සිසුන් ඡදඡද ාට මුහුය දුන් ාය.
"ඡපොටර්, ඡම් ඉන්ඡන් ඔලිවර් වුඩ්. වුඩ් - මට ඔයාට ඡ ොයන්ඡ ක්ෂ හම්බු ා."
වුඩ්ඡ්ස මුහුඡන් වූ ඡප්‍රඡහලිකාවක්ෂ ඡමන් වූ ඡපනුම ප්‍රීතියක්ෂ බවට හැරිණි.
"ඔය ඇත්තටමද, ඡප්‍රොඡෆ ර්?"
"අනිවාර්‍යඡයන්," ඡප්‍රොඡෆඡ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ක්ෂකණිකව කීවාය. "ඡම් ළමයා ්වභාවිකවම ඡ ොයන්ඡ ක්ෂ. මම
කවදාවත් ඒ වඡ්ස ඡදයක්ෂ දැකලා ෑ. ඒ ඔයා ඡකො ් ක්ෂ පැද්ද පළඡවනි වතාවද ඡපොටර්?"
හැරී නිහඬව හි ැලුඡ්හය. සිදුව ඡද් ගැ යන්තම්වත් ඔහුට ඡත්රුඡන් ැත. මුත් ඔහුව ඡ රපන්ඡන් ැති
බවක්ෂ ඡපඡ න් ට විය. ඉන් ඔහුඡ්ස කකුල් වලට ැවත පය ලැබුණි.
"එයා අරක අතින් අල්ලගත්ඡත් මීටර් ප හක්ෂ පහළට කිමිදලා," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් වුඩ්ට කීවාය.
"සීරීමක්ෂවත් කරගත්ඡත් ෑ. චාලි වී ්ලි ම් ඒක කරන්ඡන් ෑ."
වුඩ් ඔහුඡ්ස සියලූම සිහි ැබෑ වී ඇතිවාක්ෂ ඡමන් බැලුඡ්හය.

"ඡපොටර්, කවදාහරි කුඩිච් තරඟයක්ෂ දැකලා තිය වද?" ඔහු උඡදයෝගඡයන් ඇසුඡ්හය.
"වුඩ් තමයිව ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කණ්ඩායඡම් ායකයා," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් වි ්තර කළාය.
"එයා හැදලා තිඡයන්ඡ ම ඡ ොයන්ඡ ක්ෂ ඡවන් ," හැරී ඡ්ස වඡ් යමින් ඔහු ඡද බළමින් වුඩ් කීඡ්හය.
" ැහැල්ලු - ඡ්හගවත් - අපිට එයාට ඡහොඳ ඡකො ් ක්ෂ අරන් ඡදන් ඡවයිව ඡප්‍රොඡෆ ර් - මම කියන්ඡන් නිම්බ ්
ඡදදාහා හරි ක්ෂලීන් ්වීේ හත ඡහොඳයිව."
මම ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝට කතාකරලා බලන් ඕඡන් පළමු ව ර ළමයිවන්ඡ්ස නීති ඡපොඩ්ඩක්ෂ වාගන්
පුළුවන්ද කියලා. ඡදයිවඡයෝ තමයිව දන්ඡන් අපිට ඡම් අවුරුද්ඡද් ගිය අවුරුද්දට වඩා ඡහොඳ කණ්ඩායමක්ෂ ඕඡන්.
අන්තිම තරඡේද අපිව ්ලිදරින් කණ්ඩායඡමන් තැලිලම ගියනි ා, මට ති ගා ක්ෂ ඡ වර ් ්ඡන්ේ ඡ්ස මූය
බලන් බැරිව හිටිඡේ."
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඇඡ්ස කණ් ාඩියට ඉහලින් දැඩි පරික්ෂකාඡවන් හැරී ඡද බැලුවාය.
"ඡපොටර්, මට ඇඡහන්ට ඕඡන් ඔයා ඡහොඳට මහන්සිඡවලා පුහුණු ඡව වා කියලා. එඡහම ැත්තන් මඡ්ස හිත
ඡව ් කරඡග දඬුවම් කර එක ගැ හිතන් ඡව වා."
ඉන්පසු හදසිඡේම ඈ සි ාසු ාය.
"ඔයාඡ්ස තාත්තා හිටියා ම් ආඩම්බර ඡවයිව," ඇය කීවාය. "එයා හරි දක්ෂශ කුඩිච් ක්‍රීඩකඡයක්ෂ."
"ඔයා විහිලු කර වා."
ඒ රාත්‍රී කෑම ඡ්හලාවයිව. හැරී ඡරොන්ට ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් මග ක්‍රීඩාපිටිඡයන් පිටත් වූ පසු සිදු වූ සියල්ල
කියා ඉවර උ ා පමණි. ඡරොන් ම ් කෑල්ලක්ෂ හා කිඩ්නිපයිව කෑල්ලක්ෂ කටට ලිංකඡළේය. ඉන්පසු හදසිඡේ එය
අමතක විය.
"ඡ ොයන්ඡ ක්ෂ?" ඔහු කීඡ්හය. "ඒත් පළමු ව ර අය කවමදාකවත් - ඔයා අවුරුදු සීයකටවත් නිවාඡ ට ඡ ල්ලම්
කරපු ඡපොඩිම ක්‍රීඩකයා ඡවන් ඇති" කියූ ඡරොන් කිඩ්නිපයිව කඡ් පුරවා ගත්ඡත්ය. හැරීට ව සිදුවූ උඡදයෝගීමත්
සිදුවීම නි ා මහත් වූ බඩගින් ක්ෂ ඇතිවී තිබිය. . "වුඩ් මට කි්හවා"
ඡරොන් ඡබොඡහෝ ඡ ේ පුදුම වී, තුටින් හැරී ඡද බලාඡග ඉඳඡග සිටිඡේය.

"මම ලබ තිඡේ පුහුණුවීම් පටන්ගන් වා," හැරී කීඡ්හය. "කාටවත් කියන් විතරක්ෂ එපා, වුඩ්ට ඕඡන් ඒක
රහ ක්ෂ විදහට තියාගන් ."
ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ ප්‍රධා ශාලාවට පැමිණිඡේ, හැරීව දැක වහා ඔහු ඡවත ආඡවෝය.
"නියමයිව," ඡජෝේ රහසින් ඡමන් කීඡ්හය. "වුඩ් අපිට කි්හවා. අපිත් කණ්ඩායඡම් ඉන් වා - අපි පහරඡදන්ඡ ෝ."
"ඔයාට මම කියන්ඡන්, ඡම් පාර කුඩිච් කු ලාඡන් අපි අනිවාර්‍යඡයන් ද වා" ඡෆ්‍රඩ් කීඡ්හය. "චාලි ගියාට ප ්ඡ ේ
අපි දනුඡ්හම ෑ, ඒත් ඡම් පාර කණ්ඩායම නියම එකක ඡවයිව. ඔයා ඡහොඳ ඇති හැරී, එයා අපිට කි්හඡ්හ උඩ පැ
පැ ."
"එඡහ ම්, අපි යන් ඔඡන්, ලී ඡජෝඩාන් කිය වා එයාට ඉ ්ඡකෝඡලන් එළියටය රහ ් පාරක්ෂ හම්බු ාලු."
"ඔ්ටුයිව ඔය කියන්ඡන් ඡග්‍රගරි ද ්මාර්මි පිළිඡම් පිටිප ්ඡ ේ තිය එක, ඒක අපි ඡහොයාගත්ඡත් අඡේ පළඡවනි
තිඡයද. ප ්ඡ ේ හමුඡවමු."
ඡෆ්‍රඩ් ඡජොේ ඡදඡද ා ය විටම එත ට පැමිණිඡේ එපාම කරපු ඡකඡ කි: ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් පිරිවරාගත්
මැල්ඡෆෝයිව.
"අන්තිම කෑම ක වද, ඡපොටර්? කීයටද ඔඡහේඡ්ස මගල් ඡලෝඡකට ඡකෝච්චිය ගන්ඡන්?"
"ඔඡහේ දැන් බිමට බැහැලා පුිංචි යාලුඡවෝ ටික වටකරගත්තම හරි වීරයා ඡවලා ඡන්," හැරී න්සුන්ව කීඡ්හය.
ඡක්‍රර්ේ හ ඡගොයිවල් ඡ්ස කිසිම ඡදයක්ෂ පුිංචි උඡන් ැතත් ඉහළ ඡම් ය ගුරුවරුන්ඡගන් පිරී තිබියදී, ඔවුන්
එක්ෂඡකඡ කුටවත් තම කරගැට කඩ වා ඡහෝ දත්මිටි ක වා හැර කරන් ඡදයක්ෂ ඡ ොතිබිණි.
"මමම ඔඡහේව ඡගනියන් ම් ඕඡ ම ඡවලාවක," මැල්ඡෆෝයිව කීඡ්හය " අද රෑ, ඔඡහට ඕඡ ම්. ද්විත්ව මායාකාර
ට ක්ෂ. යශ්ඨි විතරයිව - කාටවත් කියන් බෑ. ඡමොකද්ද ප්‍රශ්ඡන්? මම හිතන්ඡන්, මීට කළින් ද්විත්ව මායාකාර
ට ක්ෂ ගැ කවදාවත් අහලා ෑඡන්?"
"අනිවාර්‍යඡයන් එයා අහලා තිය වා" ඡරොන් වඡ් කරකැඡවමින් කීඡ්හය "මම එයාඡ්ස ඡදඡවනියා, ඔඡහේඡ්ස
කවුද?"

මැල්ඡෆෝයිව ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් ඡද පරික්ෂශාඡවන් බැලීය.
"ඡක්‍රේේ," ඔහු කීඡ්හය. "රෑ ඡදොලහට හරි? අපි ඔඡහේලව හම්බඡවන් එ වා කු ලා කාමඡර්ට; ඒක හැමඡවඡල්ම
ඇරලා තිඡයන්ඡන්."
මැල්ඡෆෝයිව ගියපසු ඡරොන් හ හැරී මුහුඡයන් මුහුය බැලූහ. "ඡමොකද්ද ද්විත්ව මායාකාර ට ක්ෂ කියන්ඡන්?"
හැරී ඇසුඡ්හය. "එතඡකොට ඔයා මඡ්ස ඡදඡවනියා කි්හඡ්හ ඡමොකද්ද?"
"ඡම්කයිව, ඡදඡවනිඡයක්ෂ ඉන්ඡන් ඔයා මැරුඡ ොත් ඒ තැ ගන් ," තම සීතල වූ පුඩිම කමින් ඡරොන් ාමා ය
ඡල කීඡ්හය. හැරීඡ්ස මුහුඡණ් වූ ඡපනුම දැක ඔහු වහා කතා කඡළේය, "ඒත් මිනි ්සු මැඡරන්ඡන් ඇත්ත ටන්
වලද විතරයිව. දන් වාඡන්, ඇත්තම මායාකාරඡයෝ ඉන් . ඔයාටයිව මැල්ඡෆෝයිවටයිව කරන් පුලුවන් එකිඡ කාට
එළි විද ගන් විතරයිව ඡන්. ඔය ඡදන් ාඡගන් එක්ෂඡක ක්ෂවත් තුවාල කරගන් තරම් මන්තර දන්ඡන් ෑඡන් .
මම හිතන්ඡන් ඌට ඕඡන් උඡන් ඔයා බෑ කියයිව කියලා කිය එක."
"මම යශ්ඨිය ව ඡකොට ඡමොකුත් උඡන් ැත්තන් ඡමොකද ඡවන්ඡන්?"
"ඒක පැත්තකට විසිකරලා ඡහොම්බට එකක්ෂ අනින් ," ඡරොන් ඡයෝජ ා කඡළේය " මාඡවන් මට."
ඡදඡද ාම උඩ බැලූවිට හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් එහි විය.
"ඡමත මනු ් ඡයක්ෂට නිදහඡ ේ කන් වත් බැරිද?" ඡරොන් කීඡ්හය.
හර්මයිවනී ඔහුව ඡ ො ලකා හැර හැරීට කතා කඡළේය.
"මට ඔයයිව මැල්ඡෆෝයිව ඡදන් ා කතා කරපු ඡද්වල් අහඡග ඉන්ඡන් ැතිව ඉන් බැරි උ ා - "
"ඔ්ටුයිව ඔයාට පුළුවන්," ඡරොන් මිමිනුඡ්හය.
"ඔයාලා රෑ ති ්ඡ ේ ඉ ්ඡකෝඡල් පුරා ඡහොඡරන් ඇවිදන් යන් එපා. හිතන් ඔයාලා අහුවුඡ ොත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ
වලින් ඡකොච්චර ලකුණු කැඡපයිවද? ඔයාලා ඒකමයිව කරන්ඡන්. ඡකොච්චර ආත්මාර්ථකාමීද ඔයාලා"

"ඒක ඔයාඡ්ස වැඩක්ෂ ඡ ඡවයිව," හැරී කීඡ්හය.
"ගුඩ් බායිව," ඡරොන් කීඡ්හය.
ඡහොඳ දව ක අව ා ය යැයිව කිව ඡ ොහැකි එම රාත්‍රිඡේ හැරී අවදව ඩීන් හ සීම ් නින්දට වැඡටන් අයුරු අ ා
සිටිඡේය. (ඡ විල් තවමත් ඉ ්පිරිතාල කාමරඡයන් පැමිය සිටිඡේ ැත). ඡරොන් මුලු හැන්දෑවම ඔහුට උපඡද ්
ඡදමින් ගත කඡළේය. "ඌ ඔයාට ශාප කරන් උත් ාහ කඡරොත්, ඔයා ඒක මග හරි එක ඡහොඳයිව. ඡමොකද මට
ඒවා වත්ත හැටි මතක ෑ." ඡමහිදී ඔවුන්ව ෆ්ලිච්ට ඡහෝ ඡ ොරි ් මහත්මියට හසු වීමට ඡබොඡහෝ දුරට ඉඩ
තිඡේ. හැරීට දැනුඡන් අද පා ඡල් තවත් නීතියක්ෂ කැඩීමට තමන්ඡ්ස වා ාව උරගා බැලිය යුතු බවයිව. අනිත් අතට
මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස මච්චල් හි ාව හිත මුහුය අඳුර මැදන් මැවී ඡපඡ න් ට විය. ඡමය මැල්ඡෆෝයිවව මුහුයට
මුහුය පරාජය කළ හැකි ඡලොකු අව ්ථාවක්ෂ නි ා මගහැරිය ඡ ොහැක.
"එඡකොලහමාරයිව," අව ා ඡේ ඡරොන් ඡකඳුරුඡ්හය. "අපි ගිඡයොත් ඡහොඳයිව."
ඔවුන් රාත්‍රී කබා ඇඳ යශ්ඨි අතින් ඡග කුළුණු කාමරඡයන් එළියට රහසින් විත් දඟර පඩිඡපළ බැ පහළට විත්
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරයට ආහ. ගිනිඋඳුඡන් තවමත් අඟුරු කීපයක්ෂ දළිඡ මින් සියලුම අත්පුටු කලු ඡ ව ැලි
බවට පත්ඡකොට තිබිණි. පිටුප ඔවුන් අ ලම වූ පුටුවකින් කටහඬක්ෂ ඇඡ විට ඔවුන් බිත්තිඡේ වූ පිිංතූරඡේ සිදුර
අ ලටම පැමිය තිබිණි. "මට හිතාගන් බෑ හැරී ඔයා ඡම්ක කරන් හද වා කියලා."
එළියක්ෂ පත්තු විය. එහි වූඡේ රෝ පැහැ රාත්‍රී කබායක්ෂ හැඳි හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් කයගාටුඡවන් බලා සිටියාය.
"ඔඡහේ!" ඡරොන් ඡක්ෂන්තිඡයන් කීඡ්හය. "ආපහු ඇඳට ය වා!"
"මම ඡබොඡහෝදුරට ඔයාඡ්ස අයිවයට කි්හවා," හර්මයිවනී වහා කීවාය, "පර්සිට - එයා ශිකය ායකඡයක්ෂඡන්, එයා
ඡම්ක වත්වයිව."
ඡකඡ ක්ෂට ඡම් තරම් බාධාකරන් පුළුවන් බව හැරීට විශ්වා කළ ඡ ොහැකි විය.
"එන් යමු," ඔහු ඡරොන්ට කීඡ්හය. ඔහු මහත කාන්තාවඡ්ස පිිංතූරය තල්ලු ඡකොට එහි වූ සිදුර හරහා උඩට
ැිංඡ්සය.

හර්මයිවනී එපමය ඡල්සිඡයන් අතහැරීමට සූදා ම් වූඡේ ැත. ඇය ඡරොන් පිටුපසින් තරහා ගිය පාත්තඡයක්ෂ ඡමන්
පිඹිමින් පිිංතූරඡේ සිදුරට ැ්සගාය.
"ඔයාලා ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ගැ හිතන්ඡන් ැද්ද, ඔයාලා තමන් ගැ විතරද හිතන්ඡන්, මට ඕඡන් ෑ ්ලිදරින් නිවා
කු ලාඡන් ද වා බලන් , මම මාරුකර මන්තර දැ ඡග හිටියට ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ඡගන් ගත්ත
ලකුණු ඔක්ෂඡකොම ඔයාලා ැති කරලා දායිව."
"ය වා යන් ." "හරි, ඒත් මම ඔයාලාට අ තුරු ඇඡඟ්හවා, ඔයාලා ඡහට ඡගදර යන් ඡකෝච්චියට ැ්සගම
මතක්ෂ ඡවයිව මම කියපුවා... ඔයාලා හරිම - - "
මුත් ඔවුන්ට අහු උඡන් ැත් ම් ඡමොකද ඡවන්ඡන්. හර්මයිවනී ආපසු ඇතුලට යෑමට මහත කාන්තාවඡ්ස පිිංතූරය
ඡද ට හැරු ත් ඈ මුහුය දුන්ඡන් හි ් පිිංතූරයකටයිව. මහත කාන්තාව රාත්‍රී ිංචාරයකට ඡගො ් සිටිඡයන් හර්මයිවනී
කුළුඡ න් පිට සිර විය.
"මම දැන් ඡමොකද්ද කරන්ඡන් ?" ඇය ඡවවුලමින් ඇසුවාය.
"ඒක ඔයාඡ්ස ප්‍රශ්යයක්ෂ," ඡරොන් කීඡ්හය. "අපි යන් ඕඡන්, අපිට පරක්ෂකු ඡව වා."
ඔවුන් ඡකොරිඡඩෝඡ්හ ඡකළවරට යන් ට ඡපර හර්මයිවනී ඔවුන් හා එකතු විය.
"මමත් ඔයාලා එක්ෂක එ වා," ඇය කීවාය.
" ෑ ඔයා එන්ඡන් ෑ."
"ඔයා හිතන්ඡන් මම ඡමත හිටඡග ඉඳලා ෆ්ලිච්ට අහුඡවයිව කියලද? එයා අපි තුන්ඡද ාවම අල්ලගත්ඡතොත් මම
ඇත්ත කිය වා, මම ඔයාලව වත්වන් හැදුවා කියලා, ඔයාලට පුළුවන් මට උදවු කරන් ."
"ඔඡහේට ම් පි ්සු - - " ඡරොන් ශේද ගා කීඡ්හය.
"කටවහ වා, ඡදන් ම!" හැරී තියුණුඡල කීඡ්හය. මට ඡමොකද්ද ඇහු ා."
එය යම්කිසි ඉවකරන් ාක්ෂ ඡමන් වූ ශේදයකි.

"ඡ ොරි ් මහත්මිය?" ඡරොන් කරුවඡල් බළමින් ඡ්හගඡයන් හු ්ම ඡහළමින් කීඡ්හය.
ඒ ඡ ොරි ් මහත්මිය ඡ ොව ඡ විල් ය. ඔහු ඡපොඡළොඡ්හ ගුලි ගැසී තද නින්දට වැටී සිටිඡේය. ඔවුන් රහඡ ේම ලඟට
එද්දී ඔහු වහා අවද වූඡේය.
"ඡදයිවයන්ට ්තූතියිව ඔයාලාට මාව හම්බු ා! මම පැය ගා ක්ෂ එළිඡේ හිටියා, මට අලුත් මුරපදය මතක ෑ ඇඳට
යන් ."
"ඡහමින් කතාකරන් ඡ විල්. මුරපදය තමයිව ඌරු ඡහොම්බ, ඒත් දැන් ඒඡකන් වැඩක්ෂ ෑ. මහත කාන්තාව
ඡකොඡහද ගිහින්."
"ඔයාඡ්ස අත ඡකොඡහොමද?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ඡහොඳයිව," අත ඡපන්වමින් ඡ විල් කීඡ්හය. "මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ ඒක වි ාඩිඡයන් වඡ්ස හැදුවා."
"ඡහොඳයිව - එඡහ ම්, බලන් ඡ විල්, අපි තැ කට යන් ඕඡන්, ප ්ඡ ේ හමුඡවමු - "
"මාව දාලා යන් එපා!" ඡ විල් වහා ැගිට කීඡ්හය. "මට ඡමත තනියම ඉන් ඕඡන් ෑ. ඡල් ගල බාඡරොන්
ඡදපාරක්ෂම පහුකරන් ගියා."
රින් තම අත් ඔරඡලෝසුව ඡද බලා තරහින් හර්මයිවනී හ ඡ විල් ඡද බැලුඡ්හය.
"ඔය ඡදන් ඡගන් එක්ෂඡකඡ ක්ෂ නි ා හරි අපිව අහු උඡ ොත්, මම අර ඡබොගී ් කුරල්ඡ්ස ශාඡේ ඉඡග ඡග ඔය
ඡදන් ටම ඒක පාවිච්චි කර කන් නිකිං ඉන්ඡ ෑ.
හර්මයිවනී කට ඇරියාය, මහර විට ඡබොගී ්ඡ්ස ශාපය හරියටම කර අයුරු ඡරොන්ට කීමට විය හැක. මුත් හැරී
පිඹ ඇයට නිහඬ වීමට කියා ඔවුන්ව ඉදරියට ඡයොමු කඡළේය.
ඔවුන් පටිග ා තිබූ උ ් ජඡන්ල වලින් වැඡට ඳ එළිඡයන් ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස ගමන් කළහ. හැම විංගුවකදීම
ඡ ොරි ් මහත්මිය ඡහෝ ෆ්ලිච් හමු ඡ්හ යැයිව හැරී සිතුවද ඔවුන් වා ාවන්ත විය. ඔවුන් වහා ඔඅඩිඡපළක්ෂ ැග
තුන්ව මහලට ඡගො ් ඇඟිලි තුඩින් කු ලා කාමරය ඡද ට ගිඡයෝය.

මැල්ඡෆෝයිව හ ඡක්‍රේේ තවමත් පැමිය සිටිඡේ ැත. පුළිඟු කු ලා ඳ එළිය වැටී දලිසිණි. ඡකෝේප, පළිහ,
පිඟන්, හ පිළිම රන් හ රිදී පැහැඡයන් අඳුඡර් දලිසුණි. ඔවුන් බිත්තියට පිට දී ඡදප තිබූ ඡදොරවල් ඡද බලා
සිටිඡයෝය. මැල්ඡෆෝයිව එක්ෂවරම කඩා වැදී ට පටන්ගනීවිදැයිව ැක කළ හැරී තම යශ්ඨිය එළියට ගත්ඡත්ය.
වි ාඩිඡයන් වි ාඩිය ඡගවිණි..
"ඌ පරක්ෂකුයිව. මහර විට අහුඡවන් ඇති," ඡරොන් ඡකඳිරුඡ්හය.
ඉන්පසු අල්ලපු කාමරඡේ ඇති වු ශේදයට සියල්ඡලෝම උඩ විසිවිණි. කවුරුන්ඡහෝ කතා කරනු ඇසී හැරී තම
යශ්ඨිය එ වූඡ්හය. ඒ මැල්ඡෆෝයිව ඡ ොවීය.
"හැමතැ ම ඉවකරලා බලන් , මඡ්ස ව ්තුඡ්හ, උන් ඡකො ක හැිංගිලා ඉන් පුළුවන්."
ඒ ඡ ොරි ් මහත්මියට කතාකර ෆ්ලිච්ඡ්ස හඬයිව. සියල්ඡලෝම භිරාන්ත වූඡේ හැරී තමන් පසුප පුළුවන් ඉක්ෂම ට
එ ඡල ඉඟිකරමින් අනිත් අයට අත වැනීය. ඔවුන් නිහඬවම ෆ්ලිච්ඡ්ස කටහඬට විරුද්ධ දශාඡ්හ වූ ඡදොර ඡවත
ගමන් කලහ. ඡ විල්ඡ්ස කබාඡේ ඡකළවර කාමරඡයන් ඉවත්ටගද්දීම ෆ්ලිච් කාමරයට ඇතුල් විය.
"උන් ඡමත ඡකොඡහේ හරි ඉන් වා," ඔහු මුමුයනු ඔවුන්ට ඇසිණි, "හැිංගිලා ඡවන් ඕඡන්."
"ඡම් පැත්තට!" හැරී අභිරූප ඡයන් කීඡ්හ ඒ පැත්තට හැරී ගල්වූවාක්ෂ ඡමන් විය. ඔවුන් ඡවවිලමින් න් ාහ
පළක පිරි දගු චිත්‍රාගාරයක්ෂ හරහා ගමන් කඡළෝය. ෆ්ලිච් ලඟම එ ශේදය ඔවුන්ට ඇසිණි. ඡ විල් වහා බයවී
ශේදයක්ෂ ඡකොට දවයන් ට පටන් ගත්ඡතන් කකුල පැටලී ඡරොන්ඡ්ස ඇඡේ හැපී, ඡදඡද ාම න් ාහ පළකයක්ෂ
මතට ඇද වැටිනි.
එය බිම ඇදවැටී ඇතිවූ ශේදය මුළු මාලිගයම අවද කිරීමට තරම් ප්‍රමායවත් විය.
"දුවන් !" හැරී කෑගැසුඡවන්, හතර ඡද ාම වහා චිත්‍රාගරඡයන් එළියට දව ගිඡයෝය. ෆ්ලිච් පසුපසින් එ වාදැයිව
බැලීමට ඡ ොසිතූ ඔවුන් වහා ඡදොඡරන් එළියට පැ ඡකොරිඡඩෝවක්ෂ දඡ්ස දව ඡගො ් තව ඡකොරිඡඩෝවකට වැටුඡ න්
හැරී පිටුප යන්ඡන් ඡකොහිදැයිව ඉන්ඡ ්හ ඡකොහිදැයිව ඡ ොසිතමින් දව ගියහ. ඔවුන් කළාලයක්ෂ ඉරාඡගන් ඒ හරහා
ඡගො ් රහ ් මාර්ගයකට වැටී ඒ තුළින් ඡගො ් කු ලා කාමරයට ැතපුම් ගය ක්ෂ ඈතින් වූ තම වශී පිංතිය
අ ලට වැටිණි.
"මම හිතන්ඡන් අපිට එයාව මගහැරු ා," තම ළල පි දමමින් සීතල බිත්තියකට පිටදී හති දමමින් හැරී කීඡ්හය.
ඡ විල් ඡදකට ැවී කහිමින් වහ වහා හු ්ම ඇද්ඡද්ය.

"මම - කි්හවා - ඔයාලට ," හර්මයිවනී හු ්මත් මග ගැඡහමින් තටමමින් කීවාය, "මම - කි්හවා ."
"අපි ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කුළු ට යන් ඕඡන්" ඡරොන් කීඡ්හය, "පුළුවන් තරම් ඉක්ෂම ට."
"මැල්ඡෆෝයිව ඔයාලව රැවැ්ටුවා," හර්මයිවනී හැරීට කීවාය. "ඔයාට ඒක ඡත්රු ා ඡන්? එයාට එන් ඕඡන් උඡන්
ෑ - ෆ්ලිච් දැ ඡග හිටියාඡන් කවුරුහරි කු ලා කාමඡර්ට එ වා කියලා, මැල්ඡෆෝයිව එයාට කියන් ඇති."
ඈ ඡබොඡහෝවිට නිවැරද වියහැකි බව හැරී සිතුඡ්හය. මුත් එය ඈට කීමට ඔහුට උවම ා ඡ ොවීය.
"යමු."
එය එතරම්ම පහසු වූඡේ ැත. ඔවුන් අඩි ඡදොළහක්ෂ වත් යන් ට ඡපර පිංති කාමරයක අගුලත් ඇරඡග යමක්ෂ
එළියට ඔවුන් ඉදරියට විසි විය.
ඒ පී්හ ් විය. ඔහු ඔවුන්ව දැක තුටින් ශේද කඡළේය.
"කරුයාකරලා කටවහ වා පී්හ ් - ඔයා අපිව එළියට දම්මවන් හදන්ඡන්."
පී්හ ් ඡකකරගෑඡ්හය.
"චූචි පළමු ව ඡර් අය මහ රෑ ඇවිදන් ය වද? ටු්, ටු්, ටු්, රකයිව, රකයිව, ඔයාලා අහුඡවයිව."
"ඔයා අපිව අල්ලලා දුන්ඡන් ැත්තන් එඡහම ඡවන්ඡන් ෑ. අඡන් පී්හ ්."
"ෆ්ලිච්ට කියන් ඕඡන්. මම කියන් ම ඕඡන්," පී්හ ් ශාන්තව කීඡ්හය. මුත් ඔහුඡ්ස ඇ ් දුක්ඨකමින්
දළිසුඡන්ය. "දන් වද ඒක, ඔයාලාඡගම ඡහොඳට ඒක කරන්ඡන්."
"අහකට ය වා," ඡරොන් ඉදරියට පැන්ඡන්ය. පී්හ ් මග හැේපීම ම් ඡලොකුම වරදක්ෂ විය.

"ළමයිව කාමඡරන් එළිඡේ!" පී්හ ් කෑග ා දැනුම් දුන්ඡන්ය. "ළමයිව කාමඡරන් පිටඡවලා ඡමන් වශී
ඡකොරිඡඩෝඡ්හ ඉන් වා"
පී්හ ්ට යටින් ැවී ඔවුන් පය කඩාඡග ඡකොරිඡඩෝඡ්හ ඡකළවරම වූ ඡදොර ඡවත දව ගියත් එය අගුලු දමා තිබිය.
"ඉවරයිව!" ඔවුන් ඡදොර තල්ලු කිරීමට උත් ාහ කරද්දී ඡරොන් ඡකඳිරි ගෑඡ්හය, "අපි ඉවරයිව! ඡම්ක තමයිව
අව ාඡන්!" පී්හ ්ඡ්ස කෑ ගැසීම අ ා ෆ්ලිච් ඔහුඡ්ස උපරිම ඡ්හගඡයන් දව එ අඩිහඬ ඇඡහන් ට විය.
"ඔහ්, අයිවන් ඡවන් ," හර්මයිවනී තදන් කීවාය. ඈ හැරීඡ්ස යශ්ඨිය උදුරාඡග ඉන් අගුලට ත්ටු කර ඡකඳිරුවාය.
'ඇඡලොඡහොඡමෝරා!"
අඟුල ක්ෂලික්ෂ ශේදඡයන් ඇරී ඡදොර විවතත විය. ඔවුන් ඇතුලට රිිංගා වහා ඡදොර ව ා ඡදොරට කණ් තියාඡග අ ා
සිටියහ.
"ඡකොයිව පැත්තටද උන් ගිඡේ පී්හ ?් " ෆ්ලිච් කියනු ඇසුණි. "ඉක්ෂම ට කිය වා."
"කියන් 'කරුයාකරලා'කියලා."'
"මාත් එක්ෂක විකාර කරන් එපා පීව ,් දැන්ම කිය වා ඡකොඡහේද උන් ගිඡේ?"
"කරුයාකරලා කි්හඡ්හ ැත්තන් ඡමොකුත් ෑ," පී්හ ් ඔහුඡ්ස විකාර සිිංදුකිය ව

් රූපඡයන් තාලයට කීඡ්හය.
"හරි එඡහ ම් - කරුයාකරලා."
"ඡමොකුත් ෑ! හා හා! කි්හවඡන් කරුයාකරලා කියලා කි්හඡවොත් ඡමොකුත් ෑ කියන් ම් කියලා! හා හා!
හාආආආආ!" පී්හ ්ඡ්ස හඬ ඈතට ය හඬත් ෆ්ලිච් ඡකෝපඡයන් ශාප කර හඬත් ඔවුන්ට ඇසුණි.
"එයා හිතන්ඡන් ඡම් ඡදොර වහලා කියලා," හැරී රහසින් කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් අපිට ඡමොකුත් ඡවන්ඡන් ෑ --
අහකට ඡව වාඡකෝ ඡ විල්!" පසුගිය වි ාඩිය ති ්ඡ ේම ඡ විල් හැරීඡ්ස රාත්‍රී කබාඡේ අතින් අදමින් සිටිඡේය.
"ඡමොකද?"

හැරී පිටුප හැරුඡන්ය - ඉතා පැහැදලිව ඡපඡ න් ට තිබුඡන් කුමක්ෂද. ඡමොඡහොතකට ඔහුට සිතුඡන් ඔහු පුරු
සිහි යක්ෂ දකි බවයිව - ඡමඡතක්ෂ සිදුවූ සියල්ලටම වඩා ඡමය භයා ක විය.
ඔහු කලින් සිතූ ආකාරයට ඔවුන් සිටිඡේ කමරයක ඡ ොව ඡකොරිඡඩෝවකයිව. තුන්ඡවනි ත්ටුඡ්හ තහ ම්
ඡකොරිඡඩෝඡ්හයිව. එහි තහන්ම් වූඡේ කුමක්ෂද යන් ඔවුන්ට දැන් වැටඡහේ.
ඔවුන් ඡකළින්ම බලා සිටිඡේ යක්ෂශ බල්ඡලකුඡ්ස ඇ ් ඡද යිව. සිවිලිඡම් සිට ඡපොඡළොව ඡතක්ෂ මුලු ප්‍රඡද්ශයම පිරී
තිබුඡන් බල්ලාඡගනි. ඌට ඔලු තු ක්ෂ හ වඡ්ම බල තරහින් පුපුර ඇ ් යුගල තු ක්ෂ, ඉව කර ා තු ක්ෂ
විය.
ඔවුන් ඡද ් ඡ මින් එ ඡකළ ඡපඡර කටවල් තුඡන් වූ කහ පැහැ උල් දත් වලින් දගට ඡ ඡවල ලි ් ඡකළ
ලණු එල්ලුඡන්ය.
ඌ ඡ ොඡ ල්වී හිටඡග සිටිඡේය. ඇ ් හයම ඔවුන් ඡද බලා සිටී. ඔවුන් තවමත් ජීවත්ව සිටීමට එකම ඡහේතුව
ඔවුන්ඡ්ස හදසි කඩාපැනීම නි ා ඌ පුදුම වී සිටීම බව හැරීට ඡත්රුඡන්ය. ඌ වහා ඉන් මිඡද බවට උඡ්ස කටින්
පිටවූ අකුණු ඡමන් වූ ඡගරවිලි ාක්ෂශි දැරීය.
හැරී අගුල ඡ ොයා ඡදොර අතපත ගෑඡ්හය. මරයය හ ෆ්ලිච් අතරින් ඔහු ෆ්ලිච් ඡතෝරාගනු ඇත.
ඔවුන් එළියට ආඡවන් - හැරී තදන් ඡදොර වැසුඡ්හය. ඉන්පසු ඔවුන් පියාඹන් ාක්ෂ ඡමන් ඡකොරිඡඩෝඡවන් එළියට
දුවන් ට විය. ෆ්ලිච් ඔවුන්ව ඡව ඡකොඡහේහරි ඡ ොයමින් ඉක්ෂමනින් පිටත්වන් ට ඇති. මන්ද ඔවුන් ඔහුව
ඡකොඡහේවත් දැක්ෂඡක්ෂ්හත් ඒ ගැ තැකීමක්ෂ කඡළේවත් ැත. ඔවුන්ට අවශය වූ එකම ඡදය අර රාක්ෂශයාඡගන් පූලුවන්
තරම් ඈත්වීම පමයයිව. ඔවුන් හත්ඡවනි ත්ටුඡ්හ වූ මහත කාන්තාවඡ්ස පිිංතූරය අ ලට එ ඡතක්ෂ දවීම
ැවත්තුඡව ැත.
"ඡකොයිව ඡලෝඡකද ඔයාලා ඔක්ෂඡකොම ගිඡේ?" ඔවුන්ඡ්ස උරහි ්වලින් කඩා හැඡර රාත්‍රී කබා හ රතුවී දාඩිය
ගල මුහුණු ඡද බලමින් ඈ ඇසුවාය.
"ඒකට කමක්ෂ ෑ - ඌරු ඡහොම්බ, ඌරු ඡහොම්බ," හැරී හති දමමින් කියත්ම පිිංතූරය ඉදරියට හැරී විවතත විය.
ඔවුන් ඒ තුලින් ඡපොඩිවී රිිංගා විත් ඡපොදුකාමරඡේ වූ අත්පුටු මතට කඩා වැටුනි.
ඡමොඡහොතක්ෂ ය ඡතක්ෂ කිසිඡවක්ෂ කතා ඡ ොකළහ. ඡ විල් ම් කිසිද කතා ඡ ොකරනු ඇති බවක්ෂ ඡපඡ න් ට
තිබිණි.

"එයලා ඡමො ාකර වා කියලද හිතන්ඡන්, ඒවඡ්ස ඡදයක්ෂ ඉ ්ඡකෝඡල්ක කූඩු කරඡග ඉඳලා?" අව ා ඡේ
ඡරොන් කීඡ්හය. "ඡමොඡකක්ෂ හරි බල්ඡලක්ෂට වයායාම ඕඡන් ම්, ඒ මූට."
හර්මයිවනීඡ්ස හු ්ම හ ඡකෝපය ඡදකම දැන් ාමා ය අතට හැරී ඇත. "ඔයාලා එක්ෂඡකඡ ක්ෂවත් තමන්ඡ්ස ඇ ්
පාවිච්චි කරන්ඡන් ෑ ඡන්ද?" ඈ කියා දැම්මාය. "දැක්ෂඡක්ෂ ැද්ද ඌ ඡමොකක්ෂ උඩද හිටඡග හිටිඡේ කියලා."
"ඡපොඡළොඡ්හ?" හැරී ඡයෝජ ා කඡළේය. "මම උඡ්ස කකුල් දහා බැලුඡ්හ ෑ. මට ඡවලාවක්ෂ තිේඡේ උඡ්ස ඔලු දහා
බලන් විතරයිව."
" ෑ, ඡපොඡළොඡ්හ ඡ ඡවයිව. ඌ හිටඡග හිටිඡේ බිම් ඡදොරක්ෂ උඩ. අනිවාර්‍යඡයන් ඌ ඡමො ාහරි ආරක්ෂශා
කර වා."
ඇය ැගිට ඔවුන් ඡද බලා සිටියාය.
මට හිඡතන්ඡන් ඔයාලාට තමන් ගැ තුටු ඇති. අපි ඔක්ෂඡකොම මැඡරන් ඉඩ තිේබා. ැත්තන් තවත් භයා ක
විදහට ඡ රපන් ඉඩ තිේබා. දැන්, ඔයාලා ඡමොකුත් හිතන්ඡන් ැත්තන් මම නිදයන් ය වා."
ඡරොන් ඇයට උත්තර දීමට කට ඇරිඡේය.
" ෑ අපි ඡමොකුත් හිතන්ඡන් ෑ" ඔහු කීඡ්හය. "ඔයා හිතන්ඡන් අපි එයාව අපිත් එක්ෂක ඇදඡග ගියා කියලා
ඡන්."
මුත් ආපසු ඇඳට ය අතඡර් හර්මයිවනී විසින් හැරීට හිතන් ට ඡව ත් ඡදයක්ෂ දී තිබිණි. බල්ලා ඡමො ාහරි
ආරක්ෂශා කර වා.... ඒත් හැග්‍රිඩ් ඡමොකද්ද කි්හඡ්හ? ඡමො ාහරි හිංගන් ඡලෝඡක්ෂ තිය ආරක්ෂශාකාරීම තැ
ග්‍රින්ඡගෝ .් ... මහරවිට ඡහෝසවාර්් ් ඇරු ම...
ඡපඡ න් ට තිබුඡන් ඡ ේේපු අිංක හත්සිය දහතුඡ න් ආ කිළිටි පාර් ලයට වූ ඡද් හැරී ඡත්රුම් ගත් බවයිව.
දහඡවනි පරිච්ඡේදය
හැඡලෝවීන්

පසුද ඡේ හැරී හ ඡරොන් තවමත් ඡහෝසවාර්් ් ී සිටිනු දැක මැල්ඡෆෝයිවට ඇ ් අදහාගත් ඡ ොහැකි විය. මහන්සි
ගතියක්ෂ ඡපන්නුම් කරත් ඔවුන් ම්පුර්ය තුටින් සිටිඡයෝය. ඇත්තටම ඡරොන් හ හැරී සිතුඡ්හ කළින් ද සිදුවූ
ඔලුතුඡන් බල්ලා හමුවීම විශික්ඨ ක්‍රියාදාමයක්ෂ වූ බවයිව. ඔවුන් තව එකකට කැමැත්ඡතන් සිටියහ. ඒ අතර හැරී
ග්‍රින්ඡගෝ ් වලින් ඡහෝසවාර්් ් වලට ආ පාර් ලය ගැ වි ්තර වලින් ඡරොන්ඡ්ස කය පුරවා දැම්ඡම්ය. ඡම් තරම්
තද ආරක්ෂශාවක්ෂ අවශය ඡද් කුමක්ෂදැයිව ඔවුන් ඡබොඡහෝ ඡ්හලා සිතූහ. "එක්ෂඡකෝ ඒක ඡගොඩාක්ෂ වටි වා, ැත්තන්
ඡගොඩාක්ෂ භයා කයිව," ඡරොන් කීඡ්හය. " ැත්තන් ඒ ඡදකම," හැරී කීඡ්හය.
මුත් ඔවුන් ්තීරවම දැ සිටිඡේ ඡම් අභිරහ ් භාන්ඩය අඟක්ෂ ඡදකක පමය දග ප්‍රමායඡේ කුඩා එකක්ෂ බව
පමයක්ෂ නි ා එය කුමක්ෂදැයිව අනුමා කිරීමට වැඩි අව ්තාවක්ෂ තිබුඡන් ැත.
ඡ විල් ඡහෝ හර්මයිවනී බල්ලාට යටින් වූ ඡදොඡරන් ඇතුඡල් ඇත්ඡත් කුමක්ෂදැයිව යන් ගැ කිසිදු උ න්දුවක්ෂ
දැක්ෂවූඡේ ැත. ඡ විල් සිතූ එකම ඡදය වූඡේ ැවත කිසිම දඡ ක බල්ලා ඉන් පැත්තටවත් ඡ ොයා සිටීම
පමයයිව.
හර්මයිවනී දැන් හැරී හ ඡරොන් මග කතාකිරීම ප්‍රතික්ෂඡශේප කරමින් උන් ාය. මුත් ඈ සියල්ල දත් පාලිකාව
ඡමන් හැසිරුණු නි ා ඔවුන් එය දුටුඡ්හ වාසියක්ෂ ඡල පමණි. ඔවුන්ට දැන් අවශය එකම ඡද් මැල්ඡෆෝයිව මග
ැවත පැටලීම පමණි. ඔවුන්ඡ්ස මහත් ිංඡතෝශයට ඡහේතු ඡවමින් ඒ ඳහා ඡදයක්ෂ තියකින් තැපෑඡලන්
ආඡ්හය.
පුරුදු පරිද බකමූයන් ප්‍රධා ශාලාවට පිඡරද්දී, හැඡමෝඡ්සම අවධා ය ගිඡේ විශාල ඡගෝ ාකාරී බකමූයන් හය
ඡදඡ ක්ෂ විසින් ඔ වාඡග ආ දග ීනී පාර් ලය ඡවතයිව. අනිත් අය තරමටම හැරීටද අවශය වූඡේ ඡම් විශාල
පාර් ලඡේ වූඡේ කුමක්ෂද යන් දැ ගැනීමටයිව. බකමූයන් පහළට පැමිය පිඟාඡන් තිබූ ඡේකන් ද බිම ව්ටවමින්
තමන් ඉදරිපිට පාර් ලය අතහරි විට හැරී පුදුමයට පත් විය. තවත් බකමූඡයක්ෂ පැමිය ලියුමක්ෂ ඒ මත අතහරි
විට අනිත්උන් එතනින් මදක්ෂ ඉවත් වූවා පමණි.
හැරී මුලින්ම කවරය ඉරා ලියුම විවතත කඡළේය. එය වා ාවක්ෂ වූඡේ එහි ලියා තිබූ ඡද් වැදගත් වූඡයනි.
පාර් ලය ඡම් ය මත විවතත ඡ ොකරන් .

එහි තිඡබන්ඡන් ඔඡේ ව නිම්බ ් ඡදදාහයිව. මුත් ඔබට ඡකො ් ක්ෂ ලැබුණු බව සියල්ලන්ම දැ ගැනීම ඡහෝ
ඔවුන් සියල්ලන්ටම ඡකො ් ක්ෂ අවශය වීම ඡහෝ සිදුවිය යුතු ැත. ඔඡේ පළමු පුහුණු ැසිය ඳහා අද හතට ඔලිවර්
වුඩ් ඔබව කුඩිච් පිටිඡේදී හමුඡ්හවි.
- ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්
හැරී ලියුම කියවීමට ඡරොන්ට ඡදද්දී තම තුටු සි ාව ඟවා ගැනීඡම් අපහසුඡවන් ඡපලුණි.

"නිම්බ ් ඡදදාහක්ෂ!" ඡරොන් උද්දාමඡයන් කීඡ්හය. "මම කවදාවත් ඒකක්ෂ අල්ලලාවත් ෑ."
"පළමු පිංතිය පටන් ගැනීමට ඡපර තනිවම ඡකො ් බැලීඡම් ආ ාඡවන් ඔවුන් වහා ශාලාඡවන් පිට වූහ. මුත්
පිටවීඡම් ශාලාඡවන් ඉහලට ගි පඩිඡපළ අ ලදී ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් ඔවුන්ඡ්ස මග අවුරා සිටගත් අතර
මැල්ඡෆෝයිව පාර් ලය හැරීඡගන් උදුරාඡග එය අතගා බැලීය.
"ඒක ඡකො ් ක්ෂ," කියූ ඔහු ඉරිසියාව හ අේපිරියාව මුසු මුහුඡයන් එය හැරී ඡවත ආපසු විසි කඡළේය. "ඡම් පාර
ඕකට ම් ඔඡහේව අහුඡව වා ඡපොටර්, පළමු ව ර අයට ඒවා තහ ම්."
ඡරොන්ට එය ඉව ා සිටිය ඡ ොහැකි විය.
"ඒක ඡම් පරය ඡකො ් ක්ෂ ඡ ඡවයිව," ඔහු කීඡ්හය, "ඒක නිම්බ ් ඡදදාහ එකක්ෂ. ඡමොකද්ද ඔඡහේට ඡගදර තිය වා
කි්හඡ්හ මැල්ඡෆෝයිව, ඡකොඡම් ඡදසිය හැට ඡන්?" ඡරොන් හැරී ඡද ට හි ාවක්ෂ පාකඡළේය "ඡකොඡම් දළිඡ වා
තමයිව, ඒත් ඉතිිං නිම්බ ් ලඟටවත් එන් බෑ."
"ඔඡහේ ඡමො වද ඒ ගැ දන්ඡන් වී ්ලි, ඔඡහේට ඒඡක්ෂ මිඡටන් භාගයක්ෂවත් ගන් බෑ," මැල්ඡෆෝයිව වහා පිළිතුරු
දුන්ඡන්ය. "මම හිතන්ඡන් ඔඡහේටයිව ඔඡහේඡ්ස අයිවයලාටයිව ඡතන් ඡත් එකතු කරන් ඡවයිව ඒකට.."
ඡරොන් පිළිතුරු දීමට ඡපර ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ එතනින් යන් ට ආඡ්හය.
"මම හිතන්ඡන්, ඔයාලා වාද කර වා ඡ ඡවයිවඡන් ඡකොල්ලඡන්?" ඔහු කීඡ්හය.
"ඡපොටර්ට ඡකො ් ක්ෂ එවලා ඡප්‍රොඡෆ ර්," මැල්ඡෆෝයිව වහා කීඡ්හය.
" ඔ්හ, ඔ්හ, ඒක හරි," හැරී ඡද ඡහොඳින් බළමින් ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ කීඡ්හය. "ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් මට
විඡශේක අව ්ථාව ගැ හැමඡද්ම කි්හවා ඡපොටර්, එතඡකොට ඒඡක්ෂ වර්ඡ්ස ඡමොකද්ද?"
"නිම්බ ් ඡදදාහ ර්," මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස මුහුඡණ් ඇති වූ භය දැක සි ා ඡ ොවීමට උත් ාහ කරමින් හැරී කීඡ්හය.
"ඇත්තටම ඡම් මැල්ඡෆෝයිවට ්තූති කරන් ඕඡන්, එයා නි යිව ඡම්ක ලැබුඡන්,"

හැරී හ ඡරොන් මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස ඡක්ෂන්තිය හ වයාකූලත්වය දැක සි ාඡවන් පුපුරමින් ඉහළ මහල ඡවත ගියහ.
"ඇත්තටම , ඒක ඇත්ත," ගල් පඩිඡපළ ඉහළටම ැිංග පසු හැරී කීඡ්හය. "එයා ඡ විල්ඡ්ස මතක ඡබෝඡල්
ඡහොරකම් කඡළේ ැත්තන් මම කණ්ඩායඡම් ැතිඡවයිව..."
"එඡහ ම් මට හිඡතන්ඡන් ඔයා හිතාඡග ඉන්ඡන් ඒක නීති කැඩුවට හම්බවු තෑ්සගක්ෂ කියලා?" පිටුපසින්
ඇසුඡණ් ඡක්ෂන්ති ගිය කටහඬකි.. හර්මයිවනී ඔවුන් පිටුපසින් පඩි ගිමින් සිටියාය. ඈ පාර් ලය ඡද එය අනුමත
ඡ ොකර බැල්මක්ෂ ඡහලුවාය.
"මම හිතුඡ්හ ඔයා අපිත් එක්ෂක කතා ඡ ොකර ඉන් යන්ඡන් කියලා?" හැරී කීඡ්හය.
"ඔ්හ, දැන් ඒක වත්තන් එපා," ඡරොන් කීඡ්හය, "ඔයා අපිට ඡලොකු ඡහොඳක්ෂ කරන්ඡන්."
හර්මයිවනී හය උඩට හරවාඡග එතනින් ඉවත ගියාය.
එද හැරීට තම පාඩම් වලට හිත ඡයදවීම ඉතා අපහසු විය. එය හැමවිටම කාමඡර ඇඳයට ඇති තම අළුත් පියාඹ
ඡකො ් ඡවත ඡහෝ අද රාත්‍රිඡේ පුහුණුවීම් වල ඡයඡද කුඩිච් පිටිය ඡවත දව යයිව. ඔහු කන්ඡන් ඡමො වාදැයිව
ඡ ොබලාම රාත්‍රී ආහාරය ක්ෂකණිකව ගිල දමා අව ා ඡේ නිම්බ ් ඡදදාහ ඇසුරුම් ගලවා බැලීමට ඡරොන් මග
නිද කාමරය ඡවත හැකි ඉක්ෂමනින් ගියහ.
"වා්හ," ඡකො ් හැරීඡ්ස ඇඳමතට ඡපරඡළද්දීම ඡරොන් සුසුම් ඡහළමින් කීඡ්හය.
විවිධ ඡකොසු ගැ කිසිවක්ෂ දැ ඡ ොසිටි හැරීට පවා එය ඉතා පුදුමාකාර ඡල ඡපනිණි.. සිනිඳු දළිඡ එයට
මැඡහෝගනී මිටක්ෂද තජු පිළිඡවල දගු ඡකඳි හිත වල්ගයක්ෂ ද ඉහළ ඡකළවඡර් රන් පැහැඡයන් නිම්බ ් ඡදදාහ
ඡල ලියූ අකුරුද විය.
ඡ්හලාව හත ලිංවද්දී හැරී මාලිගඡයන් පිටව , කුඩිච් පිටිය ඡවත ගමන් කඡළේය. ඔහු මීට ඡපර ක්‍රීඩාිංගයය ඇතුළට
ඡගො ් තිබුඡන් ැත. ක්‍රීඩාපිටිය වටා වූ රැඳවුම් මත ආ සියගය ක්ෂ තිබුඡන් රඹන් න්ට සිදුව සියල්ල
පැහැදලිව ඡේ උ කිනි. පිටිය ඡදඡකළවර රන්පැහැ කණු තු ක්ෂ ද ඒවාඡේ ඡකළවරට ම්භන්ධ විශාල වළලු
තු ක්ෂද විය. එය හැරීට මතක්ෂ කර දුන්ඡන් මගල් ළමයිවන් ඡ ල්ලම් කර බන් ඡබෝල පුම්බ කූරුයිව. මුත්
ඡම්වා අඩි ප හක්ෂ උ ් විය.
වුඩ් එ ඡතක්ෂ පියඹා ඡ ොසිටීඡම් අපහසුව නි ාම හැරී තම ඡකො ් ට ැග ඡපොඡළොඡවන් ඉහලට ගිඡේය. කුම
හැඟීමක්ෂද - ඔහු කුළුණු වළලු තුළින් ඡ්හගඡයන් පියඹමින් පිටිඡේ ඉහළ පහල ඡ්හගඡයන් ගිඡේය. කුඩා
්පර්ශයකින් පවා නිම්බ ් ඡදදාහ ඔහුට අවශය පැත්තට හැරී ගමන් කඡළේය.

"ඒයිව, ඡපොටර්, පළ්ඡලහාට එන් !'
ඔලිවර් වුඩ් පැමිය සිටිඡේය. ඔහු විශාල ලී ඡප්ටියක්ෂ කිහිලි ගහඡග සිටී. හැරී ඔහු ලඟට බැ ්ඡ ේය.
"නියමයිවඡන්," ඔහු කීඡ්හය. ඔහුඡ්ස ඇ ් දළිසිණි. "මට ඡේ ව මැක්ෂඡගො ගල් ඡමොකද්ද අදහ ් කඡර් කියලා.
ඔයා ඇත්තටම උපන් හපඡ ක්ෂ... මම අද හව උගන් න්ඡන් නීති ටික, ඊටප ්ඡ ේ තියට තුන් පාරක්ෂ ඔයාට
කණ්ඩායම් පුහුණුවීම් වලට එන් ඕඡන්."
ඔහු ඡප්ටිය ඇරිඡේය. එහි ඡව ් ප්‍රමායයන්ඡ්ස ඡබෝල හතරක්ෂ විය.
"හරි," "දැන් බලන් , කුඩිච් ඡ ල්ලම් කරන් අමාරු උ ාට ඡත්රුම්ගන් ඡල්සි. හැම කණ්ඩායමකම
ක්‍රීඩකඡයෝ හත ගාඡන් ඉන් වා. ඒඡකන් තුන්ඡදඡ ක්ෂට එලවන්ඡ ෝ කියලා කිය වා."
"එලවන්ඡ ෝ තු යිව," හැරී එය තමන්ටම කියාගත්ඡත්ය. වුඩ් පාපන්දුවක්ෂ තරඡම් රතු ඡබෝලයක්ෂ අතට ගත්ඡත්ය.
"ඡම් ඡබෝඡලට කියන්ඡන් ක්ෂවෆල් කියලා," වුඩ් කීඡ්හය. "එළවන්ඡ ෝ ඡම් ඡබෝඡල් එකිඡ කාට විසිකරගන්
ගමන් ඡම්ක අර වලල්ලක්ෂ ඇතුඡලන් දාලා දනුමක්ෂ ගන් උත් ාහ කර වා. ක්ෂවෆල් එක වළල්ලක්ෂ ඇතුඡලන්
ය හැම ැඡර්ම ලකුණු දහයක්ෂ ලැඡබ වා. ඡත්රු ාද?"
"එළවන්ඡ ෝ ක්ෂවෆල් එක වලල්ල අ ්ඡ න් දාලා ලකුණු ගන් වා." හැරී කීඡ්හය. "ඒකියන්ඡන් වළලු හයක්ෂ
එක්ෂක ඡකොසු උඩ බා ක
් ්ඡබෝල් ගහ වා වඡ්ස. ඡන්ද?"
"ඡමො ාද බා ්ක්ඡබෝල් කියන්ඡන්?" වුඩ් කුතුහළඡයන් ඇසුඡ්හය. "ආ ඒක, අමතක කරන් " හැරී වහා කීඡ්හය.
"එතඡකොට, හැම කණ්ඩායමකම තව ක්‍රීඩකඡයක්ෂ ඉන් වා රකින් ා කියලා. මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ රකින් ා. මම අඡේ
වලලු වඡ් පියාඹ ගමන් අඡ ක්ෂ අය ලකුණු ගන් එඡකන් වළක්ෂවන් ඕඡන්."
"එළවන්ඡ ෝ තු යිව එක රකින් යිව," සියල්ල මතකඡේ තබාගනිමින් හැරී කීඡවය. "එතඡකොට එයාලා ඡ ල්ලම්
කරන්ඡන් ක්ෂවෆල් එඡකන්.හරි. ඒක ඡත්රු ා. එතඡකොට ඡම්වා ඡමොකටද?" ඔහු ඡප්ටිඡේ ඉතිරිව තිබූ අඡ ක්ෂ
පන්දු ඡපන්වා ඇසුඡ්හය.

"මම දැන් ඡපන්වන් ම් ඔයාට" වුඩ් කීඡ්හය. "ඡම්ක ගන් ."
ඔහු හැරීට කුඩා පිත්තක්ෂ දුන්ඡන්ය. එය කුඩා ඡේ ්ඡබෝල් පිත්තක්ෂ ඡමන් විය.
"මම ඔයාට ඡපන්වන් යන්ඡන් ේලජර් ් ඡමොකද කරන්ඡන් කියල," "ඡම්වා තමයිව ේලජර් ්."
ඔහු හැරීට තද කලු, රතු ක්ෂවෆල් එකට වඩා මදක්ෂ කුඩා එක මා පන්දු ඡදකක්ෂ ඡපන්නුඡ්හය. ඒවා ඡප්ටියට
අල්ලාඡග සිටි පටිවලින් මිදී පැ යාමට දඟල බවක්ෂ හැරී දුටුඡ්හය.
"ප ් ට ඡවන් " වුඩ් හැරීට අ තුරු ඇඟවීය. ඔහු බිමට ැවී එක්ෂ ේලජර් පන්දුවක්ෂ නිදහ ් කඡළේය.
එක්ෂවරම, කලුඡබෝළය අහ ට ැග හැරීඡ්ස මුහුය ඡවත ආපසු ඇදී ආඡ්හය. හැරී එය ආපසු පැමිය තම ා ය
කඩනු වැලැක්ෂවීමට වහා අඡත් තිබූ පිත්ඡතන් ගැසුඡවන් එය දඟර දමමින් එවතට ඇදී ගිඡේය. . එය ඔවුන්ඡ්ස හි ්
වටා කරකැවී වුඩ් ඡද ට කඩාඡග ආඡවන් වුඩ් ඒ මතට පැ එය බිමට තද කරගන් ට මත් විය.
"දැක්ෂකද?" පන්දුව මග ඡපොරකමින් ඡකඡ ේ ඡහෝ එය ලී ඡප්ටියට දමා ආරක්ෂශිතව පටිවලින් ගැට ගැසූ වුඩ් හති
දමමින් කීඡ්හය. ේලජර් ් පි්ටනිය වඡ්ම ඡ්හඡගන් ය ගමන් ක්‍රීඩකයන්ව ඡකොසුවලින් ව්ටන් උත් ාහ
කර වා. ඒකයිව හැම කණ්ඩායඡම්ම පහරඡදන්ඡ ෝ ඡදන්ඡ ක්ෂ ඉන්ඡන් - අඡේ ඉන්ඡන් වී ්ලි නිවුන්නු -
එයාලාඡ්ස රාජකාරිය තමයිව ේලජර් එඡකන් තමන්ඡ්ස කණ්ඩායඡම් ක්‍රීඩකඡයෝ ඡේරඡග ඡබෝඡල් අනික්ෂ
කණ්ඩායම පැත්තට යව එක. ඉතිිං -- මම හිතන්ඡන් ඔයාට ඒ ඔක්ෂඡකොම ඡත්රු ාඡන්?"
"එළවන්ඡ ෝ තුඡද ා ක්ෂවෆල් එඡකන් ළකුණු ගන් උත් ාහ කර වා, රකින් ා වළලු කණු ආරක්ෂශාකර වා,
පහර ඡදන්ඡ ෝ ේලජර් ් තමන්ඡ්ස කණ්ඩායඡමන් ඈත් කරලා තිය වා," හැරී කියාඡග ගිඡේය.
"ඡහොඳයිවඡන්," වුඩ් කීඡ්හය.
"අර්- ේලජර් ් කවදාහරි කාවහරි මරලා තිය වද?" හැරී නි ල බවක්ෂ අඟවමින් ඇසුඡ්හය.
"ඡහෝසවාර්් ් වල ම් කවදාවත් ඡවලා ෑ, අඡේ අය හක්ෂක කඩාගත්ත ඡවලාවල් ඡදක තු ක්ෂ තිය වා. ඊට වඩා
දරුණු ඒවා ඡවලා ෑ. ඊලඟට, කණ්ඩායඡම් අන්තිම ාමාජිකයා තමයිව ඡ ොයන් ා. ඒ කියන්ඡන් ඔයා. එතඡකොට
ඔයා ක්ෂවෆල් එක ගැ වත් ේලජර් ් ගැ වත් හිතන් එපා. ඒවා වැදලා මඡ්ස ඔලුව පැලුඡ ොත් ඇඡරන් හරිද"

"බය ඡවන් එපා, ේලජර් ් වලට වී ්ලිලා එක්ෂක හැඡරන් වත් බෑ. මම කියන්ඡන් ඒ ඡදන් ා ම් මිනි ්
ේලජර් ් ඡජෝඩුවක්ෂ වඡ්ස."
වුඩ් ලී ඡප්ටිය ඡවත ඡගො ් අන්තිම හතරඡවනි ඡබෝළය අතට ගත්ඡත්ය. ක්ෂවෆල් හ ේලජර් ් මග ඳ විට
එය ඉතා කුඩා, විශාල ඡවොල් ් එකක්ෂ තරඡම් පන්දුවක්ෂ විය. එය දළිඡ රන් පැහැ වූ අතර තටුගහ කුඩා රිදී
පිහාටු ඡදකක්ෂ විය.
"ඡම්ක," වුඩ් කීඡ්හය, "ඡම් රන්පැහැ නි

් ච්, ඡම්ක තමයිව ඡම්වාඡගන් වැදගත්ම ඡබෝඡල්. ඡම්ක අල්ලගන් හරිම
අමාරුයිව. ඡමොකද ඡම්ක හරිම ඡ්හගවත් ඒවඡ්සම ඡල්සිඡයන් ඡේන්ඡන් ෑ. ඡ ොයන් ාඡ්ස වැඡඩ් ඒක අල්ලගන්
එක. ඔයාට සිද්ධඡව වා එළවන්ඡ ෝ, පහරඡදන්ඡ ෝ, ේලජර් ් ක්ෂවෆල් ඔක්ෂඡකොම අතරින් එඡහේ ඡමඡහේ ගිහින්
අනිත් කණ්ඩායඡම් ඡ ොයන් ාට කළින් ඒක අල්ලගන් . ඡමොකද නි ් ච් එක අල්ල ගන් ඡ ොයන් ාඡ්ස
කණ්ඩායමට අමතර ළකුණු එකසිය පයහක්ෂ ලැඡබ වා. ඒ කියන්ඡන් ඡබොඡහෝවිට ඒ කණ්ඩායම හැමඡවඡලම
ද වා. ඒකයිව ඡ ොයන් න්ව ඡගොඩක්ෂ ඉවත් කරන් ඡවන්ඡන්. කුඩිච් තරඟයක්ෂ ඉවර ඡවන්ඡන් ්නිච් එක
අල්ලගත්තම විතරයිව. ඉතිිං තරඟයක්ෂ අවුරුදු ගා ක්ෂ යන් ත් පුළුවන් -- මම හිතන්ඡන් වාර්ථාව තිඡයන්ඡන් මා
තු ක්ෂ, එයාලාට සිද්ධ උ ා අතිඡර්ක අය ඡගන් න් . එතඡකොට ක්‍රීඩකයන්ට නිදාගන් ඡදන් පුළුවන්ඡන්.
ඉතිිං, ඒක එඡහමයිව උඡන් - ඡමො ාහරි ප්‍රශ්ය තිය වද?"
හැරී තම හි වැනුඡ්හය. ඔහුට ඉතා ඡහොඳින් තමා කළයුත්ත ඡත්රුණි. ප්‍රශ්යයක්ෂ වන්ඡන් එය කිරීමට යාඡම්දීයිව.
"අපි දැ ට ්නිච් එඡකන් පුහුණු ඡවන්ඡන් ෑ," එය පරි ් මින් ලී ඡප්ටිඡේ දමා ව මින් වුඩ් කීඡ්හය. "ඡගොඩක්ෂ
කළුවර වැඩී. ඒක අඡේ අතින් ැතිඡවන් ඉඩ තිය වා. අපි ඡම්වා ටිකකින් පුරුදුඡවමු."
ඔහු ාමා ය ඡගොල්ෆ් පන්දු බෑගයක්ෂ තම ාක්ෂකුඡවන් එළියට ගත්ඡත්ය. වි ාඩි කීපයකට පසු හැරීත් මග ඉහල
අහ ට ැිංග වුඩ් හැරීට අල්ලා ගැනීමට තමන්ට පුළුවන් උපරිම ඡ්හගඡයන් හැම පැත්තටම ඡගොල්ෆ් පන්දු විසී
කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
හැරී එක ඡබෝලයක්ෂවත් මගහැරිඡේ ැත. වුඩ් හැරී ගැ ඡබොඡහෝ තතේතිමත්ව සිටිඡේය. පැය භාගයකට පමය
පසු තවදුරටත් පුහුණු විය ඡ ොහැකි තරම් අන්ධකාරය දැඩි විය.
"ඡම් අවුරුද්ඡද් කුඩිච් කු ලාඡන් අඡේ ම ලියලා තිඡයයිව" ආපසු එ ගමඡන්දී වුඩ් තුටින් කීඡ්හය. "ඔයා චාලි
වී ්ලිටත් වඩා ඡහොඳ උ ත් මම පුදුම ඡවන්ඡන් ෑ, එයා මකරු ප ්ඡ ේ පන් න් ගිඡේ ැත්තන් එයාට
එිංගලන්ත කණ්ඩායමට ඡ ල්ලම් කරන් තිේබා."
තියට තුන්වතාවක්ෂ කුඩිච් පුහුණුවීම් හ ඡගදර වැඩ මග ඉතා කාර්‍යබහුල වූ හැරීට තමන් ඡහෝසවාර්් ් වලට
පැමිය මා ඡදකක්ෂ ය වා දැනුඡන්ම ැත. ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ වළට වඩා මාළිගය ඔහුට ඡගදර ඡමන් දැඡ න් ට

පටන්ඡග තිබිණි. මූලික දැනුම ලබාඡග අව න් වී තිබුඡ න් ඔහුඡ්ස පාඩම්ද ඡබොඡහෝ සිත්ගන් ා සුලු ඒවා
බවට පත්ඡවමින් තිබිණි.
හැඡලෝවීන් ද ඡේ උදඡේ ඔවුන් අවදවූඡේ ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස ඇදී ආ ර වත් ව්ටක්ෂකා ඡක්ෂක්ෂ සුවඳිනි. ඊටත් වඩා
ඡහොඳම ඡද් වුඡේ, වශී පිංතිඡේදී ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ ඔවුන් ඡ ොඡයක්ෂ ඡද්වල් පා කිරීමට සූදා ම් බව ඔහු සිත
බව ප්‍රකාශ කිරීමයිව. ඔහු ඡ විල්ඡ්ස ඡගම්බාව පිංතිය පුරා පා කළ දවඡ ේ සිටම සියල්ඡලෝම එය ඉඡග ගැනීමට
පුල පුලා බලා සිටිඡයෝය. ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ පුහුණු වීම ඳහා පිංතිය යුගල ඡල ඡබදුඡ්හය. හැරීඡ්ස හයකයා
වූඡේ සීම ් ෆිනිගන් ය. (එය ැ සීමක්ෂ වූඡේ ඡ විල් ඔහුඡද ම බළමින් ඔහුඡ්ස අවධා ය ගන් ට උත් ාහ කළ
නි යිව). ඡරොන්ට හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් මග වැඩ කරන් ට සිදු විය. ඒ ගැ වැඩි ඡක්ෂන්තිඡයන් සිටිඡේ ඡරොන්ද
හර්මයිවනීද කිව ඡ ොහැකි තරම් ය. හැරීඡ්ස ඡකො ් පැමිණි ද ඡේ සිට ඈ ඔවුන් මග කථා ඡ ොකළාය.
"දැන්, අපි පුරුදු උ අර ල ් මැණික්ෂකටුව කරක විදහ අමතක කරන් එපා.!" ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ පුරුදු
ඡල තම ඡපොත් ඡගොඩට උඩින් ඉ ්ඡ මින් කීඡ්හය. "ඉක්ෂම ට ඡ්හඡගන්, මතකඡන්, ඉක්ෂම ට ඡ්හඡගන්. නියම
විදහට මන්තඡර් කිය එකත් හරිම වැදගත්- කවමදාවත් අමතක කරන් එපා ් ඡවනුවට ෆ් කියපු බතෆිඡයෝ
මායාකාරයාව, එයා බිම වැටිලා හිටියාලු පපුඡ්හ මීහරඡකකුත් එක්ෂක."
එය ඉතා අපහසු විය. හැරී හ සීම ් ඡ්හගඡයන් ඉක්ෂමනින් යශ්ඨිය වැනුවත් ඔවුන් අහ ඡද ට යැවීමට නියමිත
පිහාටුව ඡම් ය මතින් ඡ ළවුඡන්වත් ැත. සීම ් තම ඉවසීඡම් සීමාව පැ පිහාටුවට යශ්ඨිඡයන් ඇන්ඡ න් එය
ගිණිගත්ඡත්ය. හැරීට තම ඡතොේපිඡයන් එය ඉවතට තල්ලු කරන් ට සිදුවිය.
එහාපැත්ඡත් ඡම් ඡේ සිටි ඡරොන්ටත් වැඩි වා ාවක්ෂ තිබුඡන් ැත.
"වින්ගාඩියම් ලැවිඡයෝ ා!" තම දගු අත හුළිංඡමෝලක්ෂ ඡමන් ව මින් ඔහු කෑ ගැසුඡ්හය.
"ඔයා ඒක කියන්ඡන් වැරදයට," හර්මයිවනී වහා කියනු හැරීට ඇසිණි. "ඒක කියන්ඡන් වින්්ස-ගා-ඩියම් ඡලවි-ඕ-
ා, කියලා 'ගා' කිය එක ල ් ට දගට කියන් ඕඡන්."
"ඉතිිං ඔයා ඔච්චර දක්ෂශ ම්, ඇයිව කරලා ඡපන්වන්ඡන් ැත්ඡත්" ඡරොන් තරහින් කීඡ්හය.
හර්මයිවනී තම ඇඳුඡම් අත් ඉහළට වා ගත්තාය. තම යශ්ඨිය ග ා ඡ මින් මැතිරුවාය. "වින්ගාඩියම් ඡලවිඕ ා!"
පිහාටුව ඉහලට ඡගො ් ඔවුන්ඡ්ස හි ්වලට අඩි හතරක්ෂ පමය ඉහළින් පාවිය.

"ඔහ්, නියමයිවඡන්!" ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ අත්පුඩි ග මින් කෑගැසුඡ්හය. "හැඡමෝම ඡමඡහේ බලන් , ග්‍රැන්ජර් ඒක
කරලා!"
පිංතිය අව න් ඡවද්දී ඡරොන් සිටිඡේ ඉතාම රක තත්වයකය. "පුදුමයක්ෂ ඡ ඡවයිව කවුරුවත් එයාට කැමති ැති
එක," ඔවුන් ඡ ග පිරි ඡකොරිඡඩෝව ඡද ට තල්ලු ඡවද්දී ඡරොන් කීඡ්හය. "එයා ම් ඇත්තටම පුරු ී යක්ෂ. "
කවුරුන් ඡහෝ හැරීව පහුකරඡග ය ගමන් තදන් ඔහුඡ්ස ඇඡේ හැේපුඡන්ය. ඒ හර්මයිවනී විය. හැරී යන්තම් ඇඡ්ස
මුහුය දැක්ෂඡකන්, ඇය හඬ බව දුටුඡ්හය.
"මම හිතන්ඡන් එයාට ඒක ඇහු ා."
"ඉතිිං" ඡරොන් කීඡ්හය. මුත් ඔහු මදක්ෂ අපහසුතාවයට ලක්ෂ වූ බවක්ෂ ඡපණි . "එයාට ඡත්ඡරන් ඇති තමන්ට
යාලුඡවෝ ෑ කියලා."
හර්මයිවනී ඊලඟ පිංතියට ආඡ්හ ැති අතර මුළු හැන්දෑවම ඡේන් ට ඡ ොසිටියාය. හැඡලෝවීන් උත් වය ඳහා
ප්‍රධා ශාලාව ඡවත පහළ බසි අතර, හර්මයිවනී ගැහැණු ළමයිවන්ඡ්ස ා කාමරඡේ අඬමින් ඉන් බවත් තනිවම
ඉන් ට අවශය බව කී බවත් පාර්වතී තම මිතුරිය ලැවැන්ඩර්ට කියනු ඔවුන්ට ඇසිණි. ඡරොන් ඒ ඡමොඡහොඡත්
ලැේජාවට පත් වූ බව ඡපනු ත් ඡමොඡහොතකට පසු ඔවුන් හැඡලෝවීන් ැරසිළි වලින් පිරි ප්‍රධා ශාලාවට
ඇතුල්වද්දී හර්මයිවනී ඔවුන්ඡ්ස සිත්වලින් ඉවත් විය.
පය ඇති වවුලන් දහ ක්ෂ බිත්තිවල හ සිවිලිඡම් එල්ලී තටු ග මින් සිටි අතර තවත් දහ ක්ෂ ඡම් වළට ඉහලින් වූ
ව්ටක්ෂකා ඉටිපන්දම් ඡ ොළවමින් පහත් කළු වළාකුළු අතරින් පියෑඹූහ. එක්ෂවරම වාර ආරම්භ උත් වඡේ
තිබු ාක්ෂඡමන් රන්පැහැ පිඟන් එහි මැවුනි.
ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් ප්‍රධා ශාලාවට දව එද්දී හැරී ඡේක්ෂකර ලද අර්තාපල් අලයක්ෂ කමින් සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස මුහුය
භීතිඡයන් පිරී තිබූ අතර තලේපාව පැත්තට ඇලවී තිබිණි. ඔහු ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ඡවත දව යද්දී ැඡවොම ඔහු
ඡද බලා සිටිඡයෝය. ඔහු ඡම් ඡේ හැපී ගැ ්සුඡණ්ය. "බිම්ඡගවල් වල ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂ- ඔබතුමා දැ ගන්
ඕඡන් කියලා හිතුඡ්හ."
ඉන්පසු ඔහු සිහි ැතිවී මැරු ාක්ෂ ඡමන් ඡපොඡළොව මත ඇද වැටුඡණ්ය.
එක්ෂවරම ශාලාව කෑගැසීම් වලින් පිරිණි. ශාලාව නිශ්කේද කිරීමට ඩම්බල්ඡඩෝට තම යශ්ඨිය ඡකළවරින් දම්පැහැ
රතිඤ්ඤා කීපයක්ෂම පිපිරවීමට සිදු විය.
"ශිකය ායකඡයෝ," ඔහු ඡ්හගඡයන් කීඡ්හය. "ඉක්ෂම ට තමන්ඡ්ස නිවාඡ ේ අයව ආපහු කාමරවලට යවන් !"

පර්සි කාර්‍යබහුල විය.
"මඡ්ස ප ්ඡ න් එන් ! හැඡමෝම ඉක්ෂම ට එන් , පළමු ව ඡර් අය ඡට්‍රෝල්ට බයඡවන් ඕඡන් ෑ මම කිය
විදහට කඡරොත්. මඡ්ස පිටිප ඡ
් න් ලඟින්ම ඉන් , දැන්හරි. ඉඩ ඡදන් ඡපොඩි අය එ වා! මාඡවන් , මම ශිකය
ායකඡයක්ෂ!"
"ඡකොඡහොමද ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂ ඇතුලට ආඡ්හ?" පඩිඡපළ ගි අතඡර් හැරී ඇසුඡ්හය.
"මඡගන් ම් අහන් එපා, හරි ම් උන් ඡගොඩක්ෂ ඡමෝඩ ජාතියක්ෂ ඡවන් ඕඡන්," ඡරොන් කීඡ්හය. " මහර විට
හැඡලෝවීන් විහිලුවක්ෂ කරන් හිතලා පී්හ ් ඌව ඇතුලට ගත්තා ඡවන් පුළුවන්."
ඔවුන් ඡ ොඡේකුත් අතට ඡ්හගඡයන් ය ඡ ොඡේකුත් පිරි ් පසු කඡළෝය. ඔවුන් වයාකූලව සිටි හෆල්පෆ් පිරි ක්ෂ
මැද්ඡදන් රිිංගද්දී හැරී එක්ෂවරම ඡරොන්ඡ්ස අතින් අල්ලා ගත්ඡත්ය.
"මට නිකමට මතක්ෂ උඡන් - හර්මයිවනී."
"ඉතිිං එයාට ඡමොකද?"
"එයා දන්ඡන් ෑ ඡට්‍රෝල් ගැ ."
ඡරොන් තම ඡතොල හපාගත්ඡත්ය.
"ඔහ්, ඒක හරි" ඡරොන් ඡකඳිරුඡ්හය. "ඒත් පර්සි අපිව දකින් ම් බෑ."
ඔවුන් ැවී අනික්ෂ පැත්තට ය හෆල්පෆ් කණ්ඩායමට එකතු විය. හි ්ව තිබූ පැති ඡකොරිඡඩෝවකට පැ ගත්
ඡදඡද ා ගැහැණු ා කාමර පැත්තට ඡ්හඡගන් ගිඡයෝය. ඡකළවඡරන් හැඡර විටම ඔවුන්ට තමන් පිටුපසින්
ඡ්හඡගන් එ අඩිහඬක්ෂ ඇසිණි.
"පර්සි" හැරීව විශාල ගල් රාජාලි ප්‍රතිමාවක්ෂ පිටුපට අදමින් ඡරොන් ඡකඳිරීය.

ප්‍රතිමාව වඡටන් ඡහොඡරන් එබිකම් කරද්දී ඔවුන් දුටුඡ්හ පර්සි ඡ ොව ්ඡන්ේය. ඔහු ඡකොරිඡඩෝව පසුඡකොට
ඇ ්මා ඡයන් ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
"එයා ඡමො ාද කරන්ඡන්?" හැරී රහසින් කීඡ්හය. "ඇයිව එයා අනික්ෂ ගුරුවරු එක්ෂක පල්ඡලහා බිම්ඡගවල් වලට
ඡ ොගිඡේ?"
"බලමු."
පුළුවන් ඡ්හඡගන් ඔවුන් ්ඡන්ේඡ්ස මැකීය අඩිහඬ පිටුප අඡ ක්ෂ ඡකොරිඡඩෝවට රහසින් ගමන් කළහ.
"එයා යන්ඡන් තුන්ඡවන් ත්ටුව පැත්තට," හැරී කීවද ඡරොන් ඔහුඡ්ස අතින් අල්ලා ගත්ඡත්ය.
"ඔයාට ගඳක්ෂ දැඡ වද?"
හැරී ඉවකර බැලූඡවන් අප්‍ර න් දුර්ඝන්ධයක්ෂ ා ් සිදුරු වලට රිිංගා ගත්ඡත්ය. එය පරය ඡම් ් ගඳ හ කිසිද
සුද්ධ ඡ ොකල ඡපොදු වැසිකිළියක ගඳ මිශ්‍ර වූ දුඟදකි.
ඉන්පසු ඔවුන්ට එය ඇසිණි.
යන්තම් ඡගොරව හඬක්ෂ මග ඡ මින් ඉදරියට ඇඡද ඡයෝධ යටි පතුලක්ෂ. ඡරොන් අත දගුකර ඡපන්වීය.
ඡකොරිඡඩෝව ඡකළවඡර් වම්පැත්තට ඡවන් ට ඉතා විශාල ඡදයක්ෂ ඔවුන් ඉන් ා පැත්තට එමින් සිටී. ඔවුන්
ඡ වයලි අතටර ගුලිවී එය ඳඑළිය වැටුනු තැ ක්ෂ ඡවත එ අයුරු බලා සිටිඡයෝය.
එය ඉතා භයා ක්ෂ දර්ශ යක්ෂ විය. අඩි ඡදොළහක්ෂ උ උඡ්ස හම අඳුරු අළු පැහැ වූ අතර තැනිතලාවක පිහිටි කඳු
ඡමන් විශාල ඡගඩි එල්ඡල සිරුරත් ඉහලින් ඡපොල් ඡගඩියක්ෂ තරඡම් කුඩා හි ත් ඔවුන්ට ද ්විය. ඌට ග ් කඳන්
ඡමන් වූ ඡකොට මහත කකුල් තිබූ අතර පැතලි උල් හැඩඡේ පතුල් විය. උඡගන් එ ගඳ ඉතා තදබල විය. ඌ ලී
පිත්තක්ෂ අල්ලාඡග එය බිමදඡ්ස ඇදඡග ආඡ්හය. මන්ද උඡ්ස අත් ඉතා දගු විය.
ඡට්‍රෝල් යාබද ඡදොර ලඟ ැවතී ඇතුලට එබී බැලුඡ්හය. ඌ තම කන් ඡ ොළවා කුඩා සිත හදාගත්ඡත්ය. ඉන්පසු
ඡ මින් කාමරය ඡවත ඇදුඡන්ය.
"අගුඡල් යතුරු තිය වා," හැරී මිමිනුඡ්හය. "අපිට ඌව ඇතුඡල් දාල අගුලු දැම්මහැකි."

"ඡහොඳ අදහ ," ඡරොන් බඡයන් කීඡ්හය.
ඔවුන් ඡතොල කට වියලී ඡගො ් ඡට්‍රෝල් ආපසු ඡදොර ඡවත ඡ ොඒවා යැයිව පතමින් විවතත ඡදොර ඡවත ඡ මින් ගමන්
කළහ. ඇතුලට ැවී යතුරු ඡග ඡදොර ව ා අගුලු දැමීමට හැරී මත් විය.
"හරී!"
තම ජයග්‍රහයඡයන් උද්ධාම ඡවමින් ඔවුන් ඡකොරිඡඩෝව දඡ්ස ආපසු දව ගියත් ඡකළවරට ලඟාඡවද්දී ඇසුණු
ඡදයිවන් ඔවුන්ඡ්ස හදවත් ැවතිනි. -මහ හඬින් කන් පුපුරන් ට කර කෑගැසීමක්ෂ- එය ආඡ්හ ඔවුන් විසින්
ඡමොඡහොතකට ඡපර අගුළු දම ලද කාමරඡයනි.
"ඔහ්, අයිවඡයෝ," ඡල්ගල බාඡරොන් තරම් සුදුමැලිව ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඒක ගෑණු ළමයිවන්ඡ්ස ා කාමඡර්!" හැරී ඡවවුලුඡ්හය.
"හර්මයිවනී!" ඡදඡද ාටම එකවර කියවිනි.
එය ඔවුන් කිරීමට අකමැතිම ඡදය උවත් ඡව කළහැකි ඡදයක්ෂ ඡ ොවීය. ආපසු හැරී ඡදොරඡවත දවගිය ඡදඡද ා
බිඡයන් ගැඡහද්දී ඡදොඡර් යතුර කරකැ්හඡවෝය. හැරී ඡදොර තල්ලු කර විවතත කළ පසු ඡදඡද ාම ඇතුළට දව ගියහ.
ඔවුන්ට විරුද්ධ පැත්ඡත් හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් බිත්තියට තදඡවමින් ගුලිවී සිටිඡේ ඈ ක්ෂලාන්ත වීමට ය බවක්ෂ
ඡපඡ න් ට තිබිණි. ඡට්‍රෝල් ඈ ඡවත යමින් සිටිඡේ බිත්තිවලට විකර තිබූ සින්ක්ෂ අතින් ගලවා විසිකරමිනි.
"ඌව කළබල කරන් " හැරී වහා ඡරොන්ට කීඡ්හය. ටැේ එකක්ෂ ගළවා ගත් හැරී හැකි උපරිම ඡ්හගඡයන් එය
බිත්තිඡේ ගැසුඡ්හය.
හර්මයිවනීට අඩි කීපයක්ෂ තබා ඡට්‍රෝල් වතුඡන්ය.. ඌ අඡ ක්ෂ ප හැරී ඡමෝඩ විදහට ඇසිපිය ග ා ශේදය ආඡ්හ
ඡකොඡහන්දැයිව බැලුඡ්හය. උඡ්ස පුිංචි දරුණු ඇ ් වලට හැරී අසුවිය. ඌ මදක්ෂ ැවතී සිට පිත්ත ඔ වාඡග ඔහු
ඡද ට එන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.

"ඕයිව, මැ්ටා!" ඡරොන් කුටිඡේ අඡ ක්ෂප සිට කෑග ා ඌට යකඩ පයිවේපයකින් දමා ගැසුඡ්හය. උරහි ට
පයිවේපයක්ෂ වැඡදනු ඌට දැනුඡන්වත් ැත. මුත් කෑගැසිල්ල ඇසුණු ඌ ැවතී ඡරොන් ඡද ට හරුඡණ්ය. ඉන්
හැරීට උඡ්ස පිටුප ට පැ ගන් ට ඇව ්ථාවක්ෂ ලැබිණි.
"ඉක්ෂම ට දුවන් , දුවන් !" හැරී හර්මයිවනීව ඡදොර ඡද ට අදමින් කෑගැසුඡ්හය. මුත් ඈට ඡ ළවීමට
ඡ ොහැකිව, තවමත් භඡයන් ගල්වී බිත්තියට තද වී කට ඇරඡග බලාසිටියාය.
කෑගැසීම් හ හඡේ ඡදදරීම නි ා ඡට්‍රෝල් අන්දුන් කුන්දුන් වී සිටිඡේය. ඌ ඝර්ජ ා ඡකොට ලඟම සිටි ඡරොන් සිටි
පැත්තට යන් ට පටන් ගත්ඡත් ඔහුට පැ ගන් ට අව ්ථාවක්ෂ ැති කරමිනි.
හැරී ඉන්පසු නිර්භීත මුත් ඡමෝඩ වැඩක්ෂ කඡළේය. ඔහු ඡ්හගඡයන් දුව විත් ඡට්‍රෝල්ඡ්ස ඇඟට පැ පිටුපසින් උඡ්ස
ඡබල්ල වටා අත් යවා තද කරගත්ඡත්ය. හැරී එහි එල්ලී සිටිනු ඡට්‍රෝල්ට දැනුඡන් ැත. ඒත් උඡ්ස හයට
ඡකෝ්ටක්ෂ ගැහුඡවොත් අනිවාර්‍යඡයන් දැඡන්වි. හැරී ඇඟට පනිද්දී ඔහුඡ්ස අඡත් තිබූ යශ්ඨිය ඡකළින්ම උඡ්ස ා ්
සිදුරක්ෂ ඇතුලට ගිඡේය.
ඡ්හද ාඡවන් හූ තියමින් ඇඹරුනු ඡට්‍රෝල් තම පිත්ත එඡහේ ඡමඡහේ වැනුඡ්හය. හැරී තම ජීවිතය ඡවනුඡවන් තදන්
එල්ලී සිටිඡේය. ඡකොයිව තේපඡර් ඡට්‍රෝල් ඔහුව ඉරා දමයිවද පිත්ඡතන් ග ා අල්ලාගනීවිදැයිව කිව ඡ ොහැකිය.
හර්මයිවනී භීතිඡයන් ඡපොඡළොඡ්හ ඉන්ද විය; ඡරොන් තම යශ්ඨිය එළියට ගත්ඡත් කුමක්ෂ කරම්දැයිව ඡ ොදැ ය. ඔහු තම
හිතට ආ පළමු මන්තරය කීඡ්හය. "ඡවන්ගාඩියම් ලැවිඕ ා!"
එක්ෂවරම ඡට්‍රෝල්ඡ්ස අඡත් තිබූ පිත්ත උඩ ඉගිලිනි. ඉහලට ගිය එය ඡ මින් ආපසු හැරී අඡ ෝබ පිපිරුම් ශේදයක්ෂ
මගින් එහි අයිවතිකරුඡ්ස හි ්මත වැටුඡන්ය. ඡට්‍රෝල් පිසුප ට වැනී මුනින්තලා ඇද වැටුඡන්ය. ඌ වැටුණු ශේදයට
කුටිය ඡදදරුඡ්හය.
හැරී ැගි්ඡ්ය. ඔහු ඡව්හලමින් තදන් හු ්ම අදමින් උන්ඡන්ය. ඡරොන් තවමත් තම යශ්ඨිය ඔ වාඡග තමා
කඡල් කුමක්ෂදැයිව බලමින් සිටඡග සිටී.
මුලින්ම කතා කඡල් හර්මයිවනී ය.
"ඌ - මැරිලද?"
"මම හිතන්ඡන් ෑ, මිං හිතන්ඡන් ඌට කලන්ඡත් දාලා." හැරී කීඡ්හය.

ඔහු බිමට ැවී ඡට්‍රෝල්ඡ්ස ා ඡයන් ඉවතට තම යශ්ඨිය ඇද ගත්ඡත්ය. එය අළුපාට ඇට හිත ගම්වැනි ඡද්කින්
වැසී තිබිණි.
"අර්්ස - ඡට්‍රෝල් ඡහොටු."
ඔහු එය ඡට්‍රෝල්ඡ්ස කලි ඡම් පි දැමුඡ්හය.
හදසි අඩි හඬවල් මග ඡදොරක්ෂ අරි ශේදයක්ෂ ඇඡ ද්ද ඔවුන් උඩ බැලුඡවෝය. ඔවුන් ඡකොතරම් යුද්ධයක්ෂ කළාද
යන් අද ක්ෂ ඔවුන්ට ඡ ොවු ත්, ඇත්තටම, පහල ත්ටුඡ්හ සිටිඡකඡ කුට කැඡඩ බිඡඳ ශේදය මග
ඡට්‍රෝල්ඡ්ස ඝර්ජ ාව ඇඡ න් ට ඇති. ඡමොඡහොතකට පසු ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ද ඈ පසුප ්ඡන්ේ හ
කුරල්ද එහි ආඡවෝය. ඡට්‍රෝල් ඡද ට ඡහලූ එක්ෂ බැල්මකින් කුරල් බඡයන් කෑග ා වැසිකිලියක්ෂ මත ඉඳඡග තම
පපුව අත ගාන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
්ඡන්ේ ඡට්‍රෝල් ඡවත ැවුඡන්ය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඡරොන් හ හැරී ඡද බලාසිටී. ඇය ඡම් තරම්
ඡක්ෂන්තිඡයන් සිටි වා හැරී කිසිද දැක තිබුඡන් ැත. ඇඡ්ස ඡතොල් සුදුමැලි වී තිබිණි. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡවත ලකුණු
ප හක්ෂ ද ාගැනීඡම් බලාඡපොඡරොත්තුව හැරීඡ්ස සිතින් දයවී ගිඡේය.
"ඡමොකක්ෂ ද තමුන් හිතුඡ්හ?" කටහඡේ සීතල ගැ ්මක්ෂ මග ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඇසුවාය. හැරී තවමත් තම
යශ්ඨිය ඔ වාඡග බලා සිටි ඡරොන් ඡද බැලුඡ්හය. "තමුන්ලා වා ාවන්තයිව. තමුන්ලා මැරුඡන් ෑ. ඡමොකද
තමුන්ලා තමන්ඡ්ස කාමරවල ැත්ඡත්?"
් න්ේ එක්ෂවරම හැරී ඡද විනිවිද ය

ඡ බැල්මක්ෂ ඡහලුඡ්හය. හැරී බිම බලාගත්ඡත්ය. ඡරොන් තම යශ්ඨිය පහත
ඡහලුවා ම් යැයිව ඔහු පැතුඡ්හය.
ඉන්පසු අඳුරු ඡ වයලි අතරින් කටහඬක්ෂ ආඡ්හය.
"අඡන් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් - එයාලා මාව ඡහොයාඡග ආඡ්හ"
"ඡග්‍රේන්ජර්!"
අව ා ඡේ හර්මයිවනී ැගීසිටීමට මත් වූවාය.

මම ඡට්‍රෝල්ව ඡහොයන් ගියා - ඡමොකද මම .. මම හිතුඡ්හ මට ඌව තනියම පාල ය කරගන් පුළුවන් කියලා -
මම.. උන්ගැ හැමඡද්ම කියවලා තිය නි ා...."
ඡරොන්ට තම යශ්ඨිය අතහැරුඡන්ය. හර්මයිවනී ගුරුවරඡයකුට ප්ටපල් ඡබොරුවක්ෂ කිය වා? "එයාලට මාව
හම්බුඡන් ැත්තන් ඡමලහට මම මැරිලා. හැරී එයාඡ්ස යශ්ඨිය උඡ්ස හඡේ ගැහුවා, ඡරොන් උඡ්සම පිත්ඡතන්
ඌට ගැහුවා. එයාලට කාවවත් එක්ෂක එන් ඡවලාවක්ෂ තිේඡේ ෑ. ඌ මාව ඉවරකරන් හද ඡකොට එයාලා
ආඡ්හ."
හැරී හ ඡරොන් ඡම් කතාව ඔවුන්ට අළුත් ඡදයක්ෂ ඡ ොව බව හැඟවීමට උත් ාහ කරමින් සිටිඡයෝය. .
"ඡහොඳයිව - ඒක එඡහම ම්..." තුන්ඡද ාම ඡද බලමින් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීවාය, "ග්‍රැන්ජර්, ඡමෝඩ
ඡකල්ල, කදුකර ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂව තනියම ඡමල්ල කරන් තමුන් ඡකොඡහොමද හිතුඡ්හ ?"
හර්මයිවනී හි පහතට දැමුවාය. හැරී ඡගොලුවිය. නීතිවලට පිටින් ඡදයක්ෂ කර අන්තිම ඡක ා තමයිව හර්මයිවනී.
මුත් ඡමත ඈ ඒ වගක්ෂ අඟවමින් ඔවුන්ව ඡේරාගන් උත් ාහ කරයිව. ඒක හරියට ඡ ් න්ේ ර කැවිලි ඡබදන්
පටන් ගත්තා වඡගයිව.
"ඡග්‍රේන්ජර් ඡම්කට ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින් ලකුණු පහක්ෂ අඩු ඡව වා," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීවාය. "මම තමුන්
ගැ ඡහොඳටම කළකිරු ා. තුවාල ඡවලා ැත්තන් දුවන් යිව කි්හඡ්හ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කුළු ට. ළමයිව තමන්ඡ්ස නිවා
වල උත් ඡ්හ ඉවරකරන් යන්ඡන්."
හර්මයිවනී පිටවු ාය.
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඡරොන් හ හැරී ඡද ට හැරු ාය.
"ඡහොඳයිව, මම තාමත් කියන්ඡන් ඔයාලා වා ාවන්ත උ ා කියලා. ඒත් හැම පළමු ව ර ළමඡයක්ෂටම බෑ ඡහොඳට
වැඩිච්ච කඳුකර ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂ එක්ෂක හැේඡපන් . ඔය ඡදන් ම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට ලකුණු පහ ගාඡන් ද වා.
ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ට ඡම් ගැ දැනුම් ඡද වා. ඔයාලට යන් පුළුවන්."
ඔවුන් වහා කුටිඡයන් එළියට ආඡ්හ ත්ටු ඡදකක්ෂ ගි ඡතක්ෂ කතා ඡ ොකළහ. ඡට්‍රෝල්ඡ්ස ඝඳින් ඈත් වී සිටීමට
ලැබීම අඡ ක්ෂ සියල්ඡලන් ඈත්වීමට වඩා ැ සිල්ලක්ෂ විය.
"අපිට ලකුණු දහයට වඩා හම්බඡවන් ඕඡන්," ඡරොන් ඡ ෝක්ෂකාඩු කීඡ්හය.

"පහයිව, හර්මයිවනීඡගන් කැපු ලකුණු ඇරු ම."
"ඡහොඳයිවඡන්, එයා අපිව කරදඡර්කින් අයිවන් කරා," ඡරොන් පිළිගත්ඡත්ය. "ඒත් අමතක කරන් එපා, අපි එයාව
ඡේරගත්තා."
"අපි ඌව ඇතුඡල් අගුලු දැම්ඡම් ැත්තන් ඡේරගන් ඕඡන් ඡව එකකුත් ෑ," හැරී ඔහුට මතක්ෂ කඡළේය.
ඔවුන් මහත කාන්තාවඡ්ස පිිංතූරය ඡවත ලඟා වූහ.
"ඌරු ඡහොම්බ," කියූ ඔවුහු ඇතුල් වූහ.
ඡපොදු කාමරය ඡඝෝශාකාරීව සිසුන්ඡගන් පිරී පැවති . සියළු ඡද ාම එව ලද කෑම කමින් සිටියහ. හර්මයිවනී
තනිවම ඡදොර අ ල ඉඳඡග ඔවුන් එ ඡතක්ෂ බලා සිටියාය. ලැේජාඡවන් නිහඬව සිටි ඔවුන් කිසිඡවකු ඡද වත්
ඡ ොබලමින් තිඡද ාම " ්තූතියිව" කියා වහා පිඟන් ඡවත ගිඡයෝය.
මුත් ඒ ඡමොඡහොඡත් පටන් හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් ඔවුන්ඡ්ස මිතුරිය වූවාය. එකිඡ කාට කැමැත්තක්ෂ ඇති ඡ ොවී එක්ෂව
කළ ඡ ොහැකි මහර ඡද්වල් තිඡේ. අඩි ඡදොළහක්ෂ උ කඳුකර ඡට්‍රෝල් ඡකඡ ක්ෂ වැ්ටවීම එවැනි ඡදයකි.
එඡකොඡළො ් ඡවනි පරිච්ඡේදය

කුඩිච්
ඡ ොවැම්බර් මා ය එළඡඹත්ම කාළගුයය ඉතා සීත අතට හැඡරන් ට විය. පා ල අවට කඳු අළුපාට අයිව ් වලින්
වැසී ගිය අතර ගඟ සීතල වාඡන් තහඩුවක්ෂ ඡමන් මිදී ගිඡේය. හැම උදෑ කම පි්ටනිය හිඡමන් වැසී ගිඡේය.
ඉහළ මාලඡේ ජඡන්ල වලින් කුඩිච් පිටිඡේ සිට ඡකොසු වල හිම ඉවත් කර හැග්‍රිඩ්ව ඡපණිනි. ඔහු දග ඌරුමී
හමින් මැසූ උඩ කබායක්ෂ ඇඳ, හා ඡලොම් අත්වැසුම් දමා බීවර මින් මැසූ දැවැන්ත බූ් ් පැළඳ සිටිඡේය.
කුඩිච් තතුව ආරම්භ විය. ති ගායක පුහුණුවීම් වලින් පසු හැරී ඡ සුරාදාට ග්‍රිෆින්ඡඩෝ හ ්ලිදරින් අතර වූ තම
මුල්ම තරඟයට මුහුය දීමට නියමිතය. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ දනුඡවොත් ඔවුන් නිවා ාන්තර තරඟාවලිඡේ ඡදඡවනි අදයරයට
එනු ඇත.

හැරී ක්‍රීඩාකරනු කිසිඡවකුත් ඡ ොදුටුඡ්හ වුඩ් තම රහ ් ආයුධය ඡල හැරීව රහඡ ේ තබා ගනීමට තීරයය කළ
නි යිව. මුත් හැරී ඡ ොයන් ා ඡල තරඟ කර පුවත ඡකඡ ේ ඡහෝ පැතිරී ගිඡයන් ඔවුන් හැරී අතිවිශික්ටයිව කීම
ඡහෝ, පිරි කට ඡම්ටයක්ෂ අල්ලාඡග ඔහුඡ්ස යටින් දුවන් ට සිදු ඡ්හ යැයිව කීම අතරින් වඩා රක කුමක්ෂදැයිව
හැරීට සිතාගත ඡ ොහැකි විය.
හර්මයිවනී දැන් හැරීඡ්ස මිතුරියක වීම ඔහුට වා ාව ඡග ාඡ්හය. ඇය ැතිව තම ඡගදර වැඩ කරගන්ඡන්
ඡකොඡහොමදැයිව හැරීට සිතාගත ඡ ොහැකි වූඡේ වුඩ් අව න් ඡමොඡහොඡත් ඔවුන්ට ඡද කුඩිච් පුහුණු වීම් නි ායිව. ඈ
කියවීමට ඉතා සිත්ගන් ා සුලු අවුරුදු ගය ාවක කුඩිච් වි ්තර ඔහුට ලබා දුන් ාය.
කුඩිච් තරඟයකදී ඉවත් කිරීම් වලට හසුවිය හැකි ක්‍රම හත්සීයක්ෂ ඇතිබවත් ඒ සියල්ල 1473 ව ඡර් ඡලෝක
කු ලා තරඟයකදී සිදු වූ බවත්, ාමා යඡයන් ඡ ොයන් ා කුඩාම හ ඡ්හගවත්ම ක්‍රීඩකයා ව අතර බරපතලම
අ තුරු සිදුවන්ඡන් ඔවුන්ට බවත්, කුඩිච් තරඟයකදී ක්‍රීඩකඡයක්ෂ මියයාම ඉතා විරල වූවත් ඡබොඡහෝ තරඟ ඡමඡහය
වන් න් අතුරුදන්ව මා ගය කට පසු හරා කාන්තාරඡයන් මතු වී ඇති බවත් හැරී උගත්ඡත්ය.
කඳුකර ඡට්‍රෝල්ඡගන් හැරී හ ඡරොන් තමාව ඡේරාගත් ද සිට හර්මයිවනී ටිකක්ෂ නීති කැඩීම ගැ ැහැල්ලුවට
සිතන් ට පටන්ඡග තිබිණි. ඈ ඊට ඡපොඩි හයක්ෂද දුන් ාය. හැරීඡ්ස කුඩිච් තරඟයට ඡපර ද ඔවුන්
විඡ්හකඡේදී මිඡද තරම් සීතඡල් පා ල් වත්තට ගිඡයෝය. හර්මයිවනී ජෑම් ඡබෝතලයක දමා ඡග යා හැකි දීේතිමත්
නිල්පැහැ ගින්දරක්ෂ ඡග විත් ඔවුන්ට ගිණිඡගොඩක්ෂ ග ා දුන් ාය. ඔවුන් ඊට පිටුපා සිටඡග සිරුරු රත්
කරගනිමින් සිටි අතඡර් ්ඡන්ේ වත්ත හරහා ගිඡේය. ඔහු ඡ ොන්ඩිග බව හැරී එක්ෂවරම දුටුඡ්හය. හැරී, ඡරොන්
හ හර්මයිවනී ලිං වී ගින්දර ඡ ොඡපඡ න් ට ව ා ගත්ඡත් එය තහ ම් බව ඔවුන්ට විශ්වා නි ායිව. මුත්
අවා ාවට ඔවුන්ඡ්ස වරදකාරී බව ඡේ මුහුණු ්ඡන්ේඡ්ස ඇ ගැටිණි. ඔහු ඡ ොන්ඩි ග මින් එතැ ට
පැමිණිඡේය. ගින්දර ඡ ොදුටුවත් ඔවුන්ව එළවීමට ඡහේතුවක්ෂ ඡ ොය බව ඔහුඡ්ස මුහුණින් පළ විය.
"ඡමොකද්ද ඡපොටර් එත තිඡයන්ඡන්?"
හැරී ඔහුට 'ව ර ගය ාක්ෂ පුරා ආ කුඩිච්" ම් ඡපොත ඡපන්වීය.
"පු ්තකාල ඡපොත් තිඡයන්ඡන් ඉ ්ඡකෝඡලන් එළියට ඡ්සන් ඡ ඡවයිව," ්ඡන්ේ කීඡ්හය. "ඡද වා ඒක මට.
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින් ලකුණු පහක්ෂ කප වා."
"එයා ඒ දැන් ඒ නීතිය හැදුඡ්හ," ්ඡන්ේ ඡ ොඡපනී යත්ම හැරී තරහින් මිමිනුඡ්හය. "එයාඡ්ස කකුලට ඡමොකද
දන්ඡන් ෑ ඡවලා තිඡයන්ඡන්?"
"දන්ඡන් ෑ, ඒත් මම හිතන්ඡන් ඒක එයාට ඡගොඩක්ෂ රිඡදන් ඕඡන්," ඡරොන් අප්‍ර න් ව කීඡ්හය.

එද හව ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරය ඡබොඡහෝ ඡඝෝශාකාරී විය. හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනී එක්ෂව ජඡන්ලයක්ෂ ලඟ
හිඳගත්ඡතෝය. හර්මයිවනී හැරී හ ඡරොන්ඡ්ස වශී පාඩඡම් ඡගදර වැඩ පරික්ෂශා කරමින් උන් ාය. ඈ කිසිද ඔවුන්ට
ඡහොර කිරීමට ඉඩ ඡ ොදුන් ාය. ("ඡකොඡහොමද ඉඡග ගත්ඡත්?"), මුත් ඇයට එය කියවීමට දීඡමන් ඔවුන්
ඡකඡ ේ ඡහෝ නිවැරද පිළිතුරු ලබා ගත්හ.
හැරීඡ්ස සිත ඡ ො න්සුන් විය. ඔහුට ඡහට දවඡ ේ තරඟය ගැ ඇති බය ැති කරගන් ට 'ව ර ගය ක්ෂ පුරා ආ
කුඩිච්' ඡපොත අවශය විය. ්ඡන්ේට ඡමොකටද බය ඡවන්ඡන්? ඔහු ්ඡන්ේඡගන් එය ඉල්ලාගන් ට ය බව ඡරොන්ට
හ හර්මයිවනීට කීඡ්හය.
"මම ඉල්ල වට වඩා ඔයා ඉල්ල එක ඡහොඳයිව," ඔවුන් එක්ෂවර කීවත්, ්ඡන්ේට අනිත් ගුරුවරු ඉදරිපිට එය
ප්‍රතික්ෂඡශේප කළ ඡ ොහැකි බව හැරීඡ්ස අදහ විය.
ඔහු ගුරු කාමරටයට ඡගො ් ත්ටු කඡළේය. උත්තරයක්ෂ ඡ ොමැත. ඔහු ැවත ත්ටු කඡල්ය. කිසිඡවක්ෂ ැත.
මහර විට ්ඡන්ේ ඡපොත එහි තබා ගියාද? උත් ාහයක්ෂ දැරුවාට පාඩු ැත. ඔහු ඡදොර තල්ලු ඡකොට ඇතුලට එබී
බැලුඡ්හය. ඔහු දුටුඡ්හ භයා ක දර්ශ යකි.
ඇතුඡල් ්ඡන්ේ හ ෆ්ලිච් තනිව සිටි අතර, ්ඡන්ේ තම ඇඳුම් දයහි ඡතක්ෂ ඔ වාඡග සිටී. ඔහුඡ්ස එක්ෂ
කකුළක්ෂ තැලී ඡපොඩිවී ඡල් ගලමින් තිබිණි. ෆ්ලිච් ඔහුට ඡවලුම් පටි ලබා දුන්ඡන්ය.
"ජරාවක්ෂ ඌ," ්ඡන්ේ කීඡ්හය. "එකපාර ඔලු තු ම දහා බලාඡග ඉන්ඡන් ඡකොඡහොමද?"
හැරී නිහඬවම ඡදොර වැසීමට උත් ාහ කඡළේය. මුත්--
"ඡපොටර්!"
තම කකුල ව ා ගැනීමට ඇඳුම පහත දමද්දී ඔහුඡ්ස මූය ඡකෝපඡයන් ඇඹරුඡන්ය. හැරීට ඡකළ ගිලිනි.
"මම බැලුඡ්හ මඡ්ස ඡපොත ආපහු ඉල්ලගන් පුළුවන්ද කියලා."
"එළියට ය වා! එළියට!"

්ඡන්ේ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින් තවත් ළකුණු කැපීමට ඡපර හැරී පිටවුඡන්ය. ඔහු උඩත්ටුවට අධිඡ්හගඡයන් ද්හඡ්හය.
"ඔයාට ඒක හම්බු ාද?" හැරී තමන් ඡවත එද්දී ඡරොන් ඇසුඡ්හය. "ඡමොකද්ද ප්‍රශ්ඡණ්?"
ඉතා ඡ මින් ඡකොඳුරමින් තමා දුටු සියල්ල හැරී ඔවුන්ට කීඡ්හය.
"දන් වද ඒඡක්ෂ ඡත්රුම ඡමොකද්ද කියලා?" ඔහු හති දමමින් අව න් කඡළේය. "එයා හැඡලෝවීන් වලද අර
ඔලුතුඡන් බල්ලාව පහු කරලා යන් හදලා. අපි දැක්ෂඡක්ෂ එයා එඡතන්ට යද්ද - එයා හදන්ඡන් ඌ ආරක්ෂශාකර
ඡද් ගන් . අනික මම මඡ්ස ඡකො ් ඔ්ටු තිය වා, එයා තමයිව අර ඡට්‍රෝල්ව ඇතුලට ගත්ඡත් කියලා. එතඡකොට
අනිත් අයව ඒ පැත්තට යවන් පුළුවන්ඡන්."
හර්මයිවනීඡ්ස ඇ ් විශාල විය.
" ෑ - එයා එඡහම කරන්ඡන් ෑ" ඇය කීවාය. "මම දන් වා එයා එච්චර ඡහොඳ ෑ කියලා, ඒත් එයා ඩම්බල්ඡඩෝ
ආරක්ෂශා කර ඡදයක්ෂ ඡහොරකම් කරන් එයා උත් ාහ කර එකක්ෂ ෑ."
"ඇත්තටම හර්මයිවනී, ඔයා හිතන්ඡන් ඔක්ෂඡකොම ගුරුවරු ශාන්තුවරු කියලද," ඡරොන් කීඡ්හය.. "මම හැරී එක්ෂක.
මම ම් ්ඡන්ේට කිසි බුරුලක්ෂ ඡදන්ඡන් ෑ. ඒත් එයා ඡමොකක්ෂ ප ්ඡ ද පන් න්ඡන්? අර බල්ලා ඡමොකද්ද
රකින්ඡන්?"
එම ප්‍රශ්යයම තම හිඡ ේ රැ්හ ඡදද්දී හැරී නිදාගන් ට ගිඡේය. ඡ විල් මහ හඬින් ඡගොරවමින් සිටියත් හැරීට නිදාගත
ඡ ොහැකිය. ඔහු තම හිත නිදහ ් කර ගැනීමට උත් ාහ කඡළේය. ඔහුට නිදා ගැනීමට උවම ා විය. ඔහු නිදාගත්
යුතුයිව. තව පැය කීපයකින් ඔහුඡ්ස පළමු කුඩිච් තරඟය පැවැත් ඡ්හ. මුත් තම කකුළ හැරී දකිද්දී ්ඡන්ේඡ්ස
මුහුඡණ් ඇති වූ හැඟීම අමතක කිරීම ඡල්සි ැත.
පසුද උදෑ දීේතිමත් හ සීතල එකක්ෂ විය. ප්‍රධා ශාලාව බැදපු ඡ ොඡ ේජ ් වල ප්‍රණීත සුවඳින් හ ඡහොඳ
කුඩිච් තරඟයක්ෂ බලාඡපොඡරොත්තු වූ සියලු ඡද ාඡ්ස ප්‍රීතිමත් කතාබ ් හඬින් පිරී පැවතිනි.
"ඔයා ඡමො ාහරි ටිකක්ෂ කන් ඕඡන්."
"මට ඡමොකුත් එපා."

"ඡපොඩි පාන් කෑල්ලක්ෂ," හර්මයිවනී බල කරාය.
"මට බඩගිනි ෑ."
හැරීට කයගාටුවක්ෂ දැනුණි. තව පැයකින් ඔහු පිටියට යනු ඇත.
"හැරී, ඔයාට ශක්ෂතිය ඕඡන්," සීම ් ෆිනිගන් කීඡ්හය. "ඡ ොයන්ඡ ෝ තමයිව හැමඡවඡල්ම අනිත් පිඡලන් කන්ඡන්."
" ්තූතියිව, සීම ,් " සීම ් තම ඡ ොඡ ේජ ් මත ඡකචේ ඡගොඩගහ හැටි බළමින් හැරී කීඡ්හය.
එඡකොළහ ව විට මුළු පා ලම කුඩිච් පිටිය වටා වූ උ ් ආ වල සිටිඡයෝය. ඡබොඡහෝ සිසුන් ලඟ දුරදක්ෂය විය.
ආ ඉහල තිබු ත් මහර ඡවලාවට සිදුව ඡදය ඡහොඳින් බලාගැනීම අපහසුය.
ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඡ විල්, සීම ් හ ඩීන් මග උතුරු ඡකොටඡ ේ උඩම ඡේළියට වී සිටියහ. හැරීඡ්ස ඉමහත්
පුදුමයට ඔවුන් ක් ැබ ් වි ාශ කළ ඡකොළයක විශාල බැ රයක්ෂ පිිංතාරු කර තිබිණි. එහි වූඡේ 'ඡපොටර් ජ පති
කරවමු' ඡල යිව. චිත්‍ර ඇඳීමට දක්ෂශ ඩීන් එහි පහලින් විශාල ග්‍රිෆින්ඡඩෝ සිිංහඡයක්ෂ ඇඳ තිබිණි. හර්මයිවනී කල කුඩා
මන්තරයකින් චිත්‍රය ඡ ොඡයක්ෂ වර්ය විහිදවීය.
ඒ අතඡර් හැරී හ කණ්ඩායඡම් අනිත් අය ඔවුන්ඡ්ස ඡමරුන් පැහැ කුඩිච් කබා අඳිමින් සිටියහ. ( ්ලිදරින් තරඟ
වදන්ඡන් ඡකොළ පාටිනි).
වුඩ් නිහඬ වීමට අඟවමින් තම උගුර පෑදුඡ්හය.
"හරි, ඡකොල්ලඡන්," ඔහු කීඡ්හය.
" හ ඡකල්ල" එළවන්ඡ ක්ෂ ව ඇන්ජලි ා ඡජොන් න් කීවාය.
" හ ඡකල්ල" වුඩ් එකඟ විය. "ඡම් තමයිව ඒක"
"ඡලොකුම එක," ඡෆ්‍රඩ් වී ්ලි කීඡ්හය.

"අපි බලාඡපොඡරොත්තුඡවන් හිටපු එක," ඡජෝේ කීඡ්හය.
"අපිට ඔලිවර්ඡ්ස කතාව කටපාඩම්" ෆ්ර්ඩ් හැරීට කීඡ්හය. "අපි ගිය අවුරුද්ඡදත් කයඩායඡම් හිටියා."
"කටවහ වා, ඔය ඡදන් ා" වුඩ් කීඡ්හය. "ඡම්ක අවුරුදු ගායකින් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට තිේබ ඡහොඳම කණ්ඩායම. අපි
ද න් යන්ඡන්. මම ඒක දන් වා."
" ැති වුඡ ොත්ඡන්." කියන් ාක්ෂ ඡමන් වූ බැල්මකින් ඔහු හැඡමෝම ඡද බැලුඡ්හය.
"හරි. ඡවලාව හරි. හැඡමෝටම, සුභ පැතුම්."
හැරී තම කකුල් ගැ විශ්වා ය තබමින් ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ පිටුපසින් කාමරඡයන් ඉවතට, ජයඡඝෝශා පිරි ක්‍රීඩාපිටිය
ඡවත ගිඡේය.
තරඟය ඡමඡහයව මැඩම් හූච් තම ඡකො ් අතැතිව කණ්ඩායම් ඡදක පිටියට පැමිඡය ඡතක්ෂ බලා සිටියාය.
"දැන්, මට ඕඡන් කරන්ඡන් ල ් ාධරය තරඟයක්ෂ, හැඡමෝඡගන්ම," ැඡවොම ඈ වටා සිටගත් විට ඇය කතා
කළාය. ඇය විඡශේකඡයන් ්ලිදරින් ායකයා වූ හය ව ඡර් මාක ් ෆ්ලින්් ට කතාකර බවක්ෂ හැරීට ඡපණිනි.
හැරී සිතුඡ්හ ෆ්ලින්් ඡට්‍රෝල් ඡල් ඇත්ඡතකු ඡමන් ඡපඡ බවයිව. ඇ ් ඡකොණින් ඔහු ඡ ොඡයක්ෂ පාට විහිදුවමින්
ඡළල ඡද 'ඡපොටර් ජ පති කමට' යනුඡවන් ලියූ ැමට ඉහලින් කැපී ඡපඡ බැ රය දුටුඡ්හය. ඔහුඡ්ස හදවත
ගැ ්සුඡන්ය. ඔහුට දැඩි නිර්භීතකමක්ෂ දැණිනි.
"කරුයාකර, තමන්ඡ්ස ඡකො ් ට ගින් ."
හැරී තම නිම්බ ් ඡදදාහට ැිංඡ්සය.
මැඩම් හූච් තම රිදී ලාව මහ හඬින් පිම්ඹාය.
ඡකොසු පහඡලොවක්ෂ ඉහල අහ ට ැගුනි. "ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ී ඇන්ජලි ා ඡජොන් න් විසින් වහාම කුවෆල් පන්දුව ලබා
ගන් ා ලදී. ඡකොපමය දක්ෂශ එළවන්නියක්ෂද.. ඒ විතරක්ෂ ද ඈ ඡබොඡහෝම සිත්ගන් ා සුලුයිව... "

"ඡජෝඩන්!"
" මාඡවන් , ඡප්‍රොඡෆ ර්."
වී ්ලි නිවුන්නුන්ඡ්ස මිතුරා වූ ලී ඡජෝඩන් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස අධීක්ෂශයයයටඡත් තරඟ වි ්තර විචාරය
ආරම්භ කඡළේය.
"ඇය ඉතා ඡහොඳින් එහි රැඳී සිටි බව ඡපඡන්, ඡම් ඡමොඡහොඡත් ඉතා ඡහොඳින් පන්දුව ඇලීශියා ්පිඡ ් ඡවත
ඡයොමුකරා. ඈ ඔලිවර් වුඩ්ඡ්ස ඡහොඳ ඡ ොයා ගැනීමක්ෂ, පහුගිය ව ඡර් අතිඡර්ක ක්‍රීඩිකාවක්ෂ ඡල ඉදරිපත් උ ා. ..
ැවතත් පන්දුව ඡජොන් න්ට.. ෑ... ්ලිදරින් විසින් ඡම් අව ්ථාඡ්හදී ක්ෂවෆල් පන්දුව ලබා ගත්තා. ්ලිදරින්
ායක මාක ් ෆ්ලින්් ක්ෂවෆල් පන්දුව රැඡග ය වා... ෆ්ලින්් රාජලිඡයක්ෂ වඡ්ස පියාඹලා ය වා ඡම්
ඡමොඡහොඡත් - ඔහු ඡම් අව ්ථාඡ්හදී හදන්ඡන් ලකුයක්ෂ - ෑ, අතිවිශික්ඨ පිම්මක්ෂ මගින් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ රකින් ා වුඩ්
විසින් එය වළක්ෂවනු ලබ වා... පන්දුව ග්‍රිෆින්ඡඩෝ අත.. ඒ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ එළවන් ා ඡක්ෂටි ඡබල්... ඈ ෆ්ලින්් වටා
ල ් ට පියාඹලා.. පිටිය ඉහලට.. අයිවඡයෝ.. ඒක ම් රිඡදන් ඇති.. ඔලුව පිටිප ්ඡ ේ ේලජර් පන්දුව වැදු ා.
්ලිදරින් විසින් ක්ෂවෆල් පන්දුව ලබාගන් වා.. ඒ ඒඩ්‍රියන් ඡපෝසි.. ඔහු ලකුයක්ෂ ලබාගැනීමට ඡගෝල් කණුව ඡවත
ය වා.. මුත් ඡෆ්‍රඩ් හරි ඡජෝේ හරි එවපු අනිත් ේලජර් එඡකන් ඔහුව වැලැක්ෂවු ා.. ඡකොයිව එක්ෂඡක ාද කියන්
බෑ.. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ පහර ඡදන් ා ල ් ට ක්‍රීඩා කරන්වා.. ඡකඡ ේ ඡවතත් ැවතත් පන්දුව ඡජොන් න් ලඟ...ඉදරිය
පැහැදලියිව.. ඡමන් ඇය ඉදරියට ය වා.. එයා නියඡමට පියාඹ වා.. ඡ්හඡගන් ආපු ේලජර් පන්දුව ැවී මග
හරිනු ලබ වා ඡම් ඡවලාඡ්හදී... ඡගෝල් කණු ඉදරිඡයන්. ඇන්ජලි ා ඉක්ෂම ට ය වා.. රකින් ා ේඡලච්ඡල්
එ වා.. මග ඇරු ා... ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ලකුණු ලබාගන් වා.. "
්ලිදරින් හූ කිය හ ඡබරිහන් ඡද අතඡර් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ජය ඡගෝකාඡවන් සීතල අහ පිරී ගිඡේය.
"ඔය උඩ ඉන් අය, ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඉඩ ඡදන් ."
"හැග්‍රිඩ්!"
ඡරොන් හ හර්මයිවනී එකට තද වී හැග්‍රිඩ්ට ඔවුන් ලඟට ඒමට ඉඩ දුන්ඡ ෝය.
"මඡ්ස කුටිඡේ ඉඳලා බලාඡග හිටිඡේ" තම ඡගළවටා වූ විශාල දුරදක්ෂයයකට ත්ටු කරමින් ඔහු කීඡ්හය., "ඒත්
ඒක ඡ ග ඡගොඡඩ් ඉන් වා වඡ්ස ෑ. තාම නි ් ච් එක ඡේන් ෑ ඡන්ද ආ?"
"ම්හු," ඡරොන් කීඡ්හය. "හැරීට තාම වැඩිය ඡමොකුත් කරන් හම්බුඡන් ෑ."

"ඡපොඩ්ඩක්ෂ පැත්තකට ඡවලා ඉන් වා වඡ්ස. ඒකත් එක ඡදයක්ෂ," තම දුරදක්ෂ ය ඔ වා ඉන් අහඡ ේ තිතක්ෂ ඡමන්
ඡපණුනු හැරී ඡද බළමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
හැඡමෝටම ඉහළින් හැරී ්නිච් පන්දුව ගැ ළකුයක්ෂ ඡහොයමින්ම තරඟය රඹමින් සිටිඡේය. ඡමය ඔහුඡ්සත්
වුඩ්ඡ්සත් ක්‍රීඩා ැළසුම විය.
" ්නිච් එක දකි කන් ඔයා ඈත් ඡවලා ඉන් ," වුඩ් කියා තිබිණි. "එයාලට ඔයාට කළින්ම ගහන් ඉඩ ඡදන්
බෑ."
ඇන්ජලි ා ළකුණු ගත්විට තුටට පත් වූ හැරී රවුමට රවුමට පියෑඹුඡ්හය. ඔහු ්නිච් පන්දුව ඡ ොයනු ව ් ආපසු
පැමිණිඡේය. වරක්ෂ ඔහු රන්පැහැ එළියක්ෂ දුටුවත් එය වී ්ලි ඡ ොයුඡරකුඡ්ස ඔරඡලෝසුවකින් ආ එළියක්ෂ විය.
එක්ෂවරක්ෂ ේලජර් පන්දුව ඔහු ඡවත එන් ට තීරයය කඡළන් කාළතුවක්ෂකුවකින් ඡවඩි තැබුවාක්ෂ ඡමන් එය
පිඹඡග හැරී ඡවත ආඡ්හය. හැරී පහත් වී එය මග ඇරිය අතර ඡෆ්‍රඩ් වී ්ලි එය පසුප පන් ාඡග ආඡ්හය.
"හැරී, ඡහොඳින් ඡන්ද?" මාක ් ෆ්ලින්් ඡවත ේලජර් පන්දුව යවමින් ඔහු ඇසුඡ්හය.
" ්ලිදරින් සූදා මින්," ලී ඡජෝඩාන් කීඡ්හය. "එළවන් ා ඡපෝසි ේලජර් පන්දු ඡදකක්ෂ මගහරිමින් වී ්ලි වරු
ඡදඡදඡ ක්ෂ මගහරිමින්, එළවන් ා ඡබල් වත් මගහරිමින්.. ඡ්හගඡයන්.. ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඉන් .. ඒ ්නිච් එකද?"
ඒඩ්‍රියන් ඡපෝසි විසින් තම වම් කය අ ලින් පියඹා ගිය ්නිච් පන්දුව ඡද උරහි ට ඉහලින් බැලීමට ඡගො ් ක්ෂවෆල්
පන්දුව ව්ටාගත් විට ක්‍රීඩාගාරය පුරාවට කසුකුසුවක්ෂ පැතිර ගිඡේය.
හැරී එය දුටුඡ්හය. විශාල උඡදයෝගයක්ෂ මගින් ඔහු රන් පැහැ එළිය පිටුප පහළට කිමිදුඡන්ය. ්ලිදරින්
ඡ ොයන් ා වූ ඡටරන් ් හි්ස ් ද එය දැක තිබිණි. ඔවුන් එක ලඟින් ඒ පසුප පන් න් ට වූඡයන්, සියලුම
එළවන්ඡ ෝ තමන් කළ යුත්ත අමතකව අහඡ ේ රැඳී ඒ ඡද බළාඡග ඉන් ට විය.
හැරී හි්ස ්ට වඩා ඡ්හගවත් විය. ඔහුට ඉහළට ඇඡදමින් පියාපත් ග කුඩා ඡබෝළය දැකිය හැකි විය. ඔහු තම
ඡ්හගය තවත් වැඩි කඡළේය.
ආහ්! පහල ග්‍රිෆින්ඡඩෝ පිරි ් ඡවතින් එක්ෂවරම කෑගැහිල්ලක්ෂ ආඡ්හය. මාක ් ෆ්ලින්් හිතාමතාම හැරීඡ්ස හරහට
ආඡ්හය. හැරීඡ්ස ඡකො ් ඉවතට පැන්ඡ න් හැරී තම පය ඡේරා ගැනීමට එය තදන් අල්ලා ගත්ඡත්ය.
"වැරදී!" ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා ය කෑග න් ට විය.

මැඩම් හුච් ඡකෝපඡයන් ෆ්ලින්්ට බැ වැදී ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡවත නිදහ ් ඡගෝලයක්ෂ ලබා දුන් ාය. මුත් ඡම් සියල්ල
අතඡර් ්නිච් පන්දුව ැවත අතුරුදන්ව තිබිණි.
පහළ ආ වල සිටි ඩීන් ඡතෝම ් කෑ ග න් ට විය, "එයාව යවන් , රතු කාඩ් එක!"
"ඔයා ඡමො ා ගැ ද කියන්ඡන් ඩීන්?" ඡරොන් ඇසුඡ්හය.
"රතු කාඩ් එක!" ඩීන් කුතුහළඡයන් කීඡ්හය. "පාපන්දු වල ම් රතු කාඩ් එක දීලා එයාව තරඡඟන් අයිවන්
කර වා!"
"ඒත් ඡම් පාපන්දු ඡ ඡවයිවඡන් ඩීන්," ඡරොන් මතක්ෂ කඡළේය.
ඡකඡ ේ ඡවතත් හැග්‍රිඩ් ඩීන්ඡ්ස පැත්තට සිටිඡේය.
"එයාලට නීති ඡව ් කරන් තිඡයන්ඡන්. ෆ්ලින්් හැරීව උඩ ඉඳලා ව්ටන් ගිඡේ."
ලී ඡජෝඩාන්ට පැත්තක්ෂ ඡ ොඡග සිටීම ඉතා අපහසු විය.
"ඉතින් - ඒ සුපුරුදු හ අප්‍ර න් විංචාඡවන් පසු..."
"ඡජෝඩන්!" ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කෑ ගැසුවාය.
"මම කි්හඡ්හ, ඒ විවතත හ පිළිකුල් වරදන් ප ්ඡ ේ..."
'ඡජෝඩන්, මම ඔයාට ැරයක්ෂ කි්හවා- - "
"හරි, ඒක හරි. ෆ්ලින්් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡ ොයන් ාව මරන් ම ගියා තමයිව, ඒක කාට උ ත් ඡවන් පුළුවන්, මට
විශ්වා යිව ඒක එඡහම ඡවන් ඇති, ඉතිිං ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡවත වාසි පහරක්ෂ ලැබු ා, ්පි ර් ඒක ලබාගත්තා,
ප්‍රශ්යයක්ෂ ෑ, අපි තවදුරටත් තරඟයට ඡයොමු ඡවමු.. තවමත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ්ථා ගත ඡවලා ඉන් වා."

හැරී තම හි ලඟින් භයා ක ඡල තවත් ේලජර් එකක්ෂ යත්ම හි අහකට ගත් පසු එය සිදුවිය.. ඔහුඡ්ස ඡකො ්
එක්ෂවරම භයා ක ඡල ඇල විය. තේපරයකට ඔහු සිතුඡ්හ තමන් වැඡටන් ට ය බවකි. ඔහු තම අත් ඡදඡකන්
හ දයහි ් වලින් ඡකො ් තදන් අල්ලා ගත්ඡත්ය. ඡමවැනි ඡදයක්ෂ ඔහුට කවදාවත් දැනී තිබුඡණ් ැත.
ැවතත් එයම සිදු විය. ඡකො ් ඔහුව ඉවතට විසි කරන් හද වාක්ෂ ඡමන් විය. මුත් නිම්බ ් ඡදදාහ එඡහම
හදසිඡේ තම පදවන් ා ව්ටන් ට සිතන්ඡන් ැත. හැරී ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡගෝල් කණු පැත්තට හැඡරන් ට උත් ාහ
කඡළේය.
ඔහු සිතුඡ්හ වුඩ් ලවා විඡ්හකයක්ෂ ඉල්ලා ගැනීමටයිව. මුත් ඡකො ් ම්පූර්යඡයන් තම පාළ ඡයන් ඡතොර බව
ඔහුට වැටහුණි. ඔහුට එය හැරවීමට ඡ ොහැකිය. ඔහුට එය කිසිඡ ේත් පාළ ය කළ ඡ ොහැකිය. එය එඡහේ ඡමඡහේ
පැද්ඡදමින් එක්ෂවරම ගැ ්ඡ මින් අහ පුරා ගමන් කරන් ට වූඡේ හැරීව ඉන් ඉවතට වීසි වන් ටම ගිඡේය.
ලී තවමත් වි ්තර කථ ය කරමින් සිටිඡේය.
" ්ලිදරින් සූදා මින්.. ෆ්ලින්් ක්ෂවෆල් පන්දුව මගින්... ්පි ් ඡවතට.. ැවත පන්දුව ඡබල් ඡවතට.. ේලජර්
එකක්ෂ තදන් ඔහුඡ්ස මුහුඡණ් වැදු ා.. ඒකට එයාඡ්ස හය කැඩු ා ම් ඡහොඳයිව... විහිලුවක්ෂ කඡර් ඡප්‍රොඡෆ ර්...
්ලිදරින් ළකුණු ලබා ගන් වා... අයිවඡයෝ...
්ලිදරින් ඡවතින් ඔල්වර න් හඬ ැඡගන් ට විය. හැරීඡ්ස ඡකො ් අමුතු ඡල හැසිඡර අයුරු කිසිඡවක්ෂ
ඡ ොදුටු බවක්ෂ ඡපඡන්. එය ඇඹඡරමින් ගැ ්ඡ මින් ඔහුව ඡ මින් ඉහළට තරඟඡයන් ඉවතට ඡග ගිඡේය.
"හැරී ඡමො ා කර වද මන්දා," හැග්‍රිඩ් තම දුරදක්ෂයඡයන් බලමින් මිමිනුඡ්හය. "මම ඡහොඳට දැ ඡග හිටිඡේ
ැත්තන් කියන් තිේබා එයාට එයාඡ්ස ඡකො ් පාළ ය කරගන් බෑ වඡ්ස කියලා. ඒත් එඡහම ඡවන් බෑ..."
හදසිඡේ සියලුම රැඳවුම් වල සිටි අය ඉහල සිටි හැරී ඡද අත් දගු කර ඡපන්වන් ට විය. ඔහුඡ්ස ඡකො ් ඔහුත්
මගම ඡපරඡළන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහු අමාරුඡවන් එහි රැඳී සිටී. ඉන්පසු මුළු ඡ ගම ගැ ්සුඡ ෝය. හැරීඡ්ස
ඡකො ් භයා ක ඡල පිම්මක්ෂපැන්ඡ න් හැරී එයිවන් ඉවතට විසි විය. දැන් ඔහු එක අතකින් පමයක්ෂ එහි එල්ලී
සිටී.
" ෆ්ලින්් එයාව හර ් කරපු ඡවලාඡ්හ ඒකට ඡමොකුත් උ ාද?" සීම ් ඡකඳිරුඡ්හය.
"ඡවන් බෑ," හැග්‍රිඩ් ඡවවුලන් කටහඬින් කීඡ්හය.. "බලවත් අඳුරු මායාවකට ඇඡරන් කිසි ඡද්කට ඡකො ් කට
ඡමොකුත් කරන් බෑ. නිම්බ ් ඡදහාහකට එඡහම කරන් කිසිම ළමඡයක්ෂට බෑ."

ඒ වච පිට ඡව වාත් මග හර්මයිවනී හැග්‍රිඩ්ඡ්ස දුරදක්ෂයය උදුරා ගත්ඡත්ය. මුත් හැරී ඡද බළ වා ඡවනුවට
ඈ උවම ාඡවන් ඡ ග ඡද බලන් ට පටන් ගත්තාය.
"ඔයා ඡමො ාද කරන්ඡන්?" සුදුමැලි මුහුඡයන් යුතුව ඡරොන් කෑ ගසුඡ්හය.
"මම දැ ගත්තා," හර්මයිවනී ගැ ්සු ාය, " ්ඡන්ේ - බලන් ."
ඡරොන් දුරදක්ෂයය ගත්ඡත්ය. ්ඡන්ේ සිටිඡේ ඔවුන්ට විරුද්ධ පැත්ඡත් රඳව ඡේ මැද හරිඡේය. ඔහු තම ඇ ් හැරී
ඡවතම රඳවාඡග ඡ ො වත්වා මතුරමින් සිටී.
"එයා ඡමො ාහරි කර වා - ඡකො ් ට මතුර වා," හර්මයිවනී කීවාය.
"අපි ඡමොකද කරන්ඡන්?"
"ඒක මම කරන් ම්."
ඡරොන් තව වච යක්ෂ ඡහෝ කීමට ඡපර හර්මයිවනී අතුරුදන් වූවාය. ඡරොන් ැවතත් දුරදක්ෂයය හැරී ඡද ට
හැරවූඡේය. ඔහුඡ්ස ඡකො ් ඡ්හගඡයන් ඡවවුළයිව. එහි ඡබොඡහෝ ඡවලා රැඳී සිටීම ඔහුට කළ ඡ ොහැක්ෂකකි. .
සියල්ඡලෝම ැගිට භීතිඡයන් ඔහු ඡද බළා සිටින් ටවිය. වී ්ලි ඡ ොයුරන් ඉහලට පියඹා ඔහුව තම ඡකො ් ක්ෂ
මතට ගැනීමට උත් ාහ කළත් එය හරිගිඡේ ැත. ඔවුන් ඊට ළිං ව ෑම විටම එය උඩ පනී. ඔවුන් පහළට පැමිය
ඔහුට පහළින් කරකැඡවන් ට පටන් ගත්ඡත් වැටුඡ ොත් ඔහුව අල්ලාගන් අදහසිනි.
මාක ් ෆ්ලින්් ක්ෂවෆල් පන්දුව ඡග කාටත් ඡහොඡරන් ප ් වතාවක්ෂ ළකුණු ගත්ඡත්ය.
"ඉක්ෂම ට, හර්මයිවනී," ඡරොන් ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඡතොල මැතිරුඡ්හය.
හර්මයිවනී ්ඡන්ේ සිටි ආ ය ඡවත යන් ට ඡ ග අතර ඡපොර කෑවාය. දැන් ඇය ඔහු පිටුප ඡේළිඡේ ඔහු ඡවත
දුවමින් උන් ාය. ඇය ඉදරිප ඡේලියක උන් ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්ඡ්ස හිඡ ේ හැඡපද්දී මාඡවන් කීමටවත්
ැවතුඡන් ැත. ්ඡන්ේ ඡවත ආ ඈ බිමට ැවී තම යශ්ඨිය ඡග ඡහොඳින් ඡතෝරාගත් වච කීපයක්ෂ මැතිරුවාය.
දීපතිමත් නිල්පැහැ ගිණි දල්ලක්ෂ ඇයඡ්ස යශ්ඨිඡයන් පිටවී ්ඡන්ේඡ්ස ඇඳුඡම් ඡකො කට වැටිණි.

තමන්ඡ්ස ඇඳුම ගිණිගන් ා බව දැඡ න් ට ්ඡන්ේට තේපර තිහක්ෂවත් ගතවිය. හදසි කෑ ගැසීමක්ෂ විසින් තම
වැඡඩ් හරියට සිදුවූ බව ඇයට දැන්වීය. තම ාක්ෂකුවක වූ ඡබෝතලයකට ආපසු ගින්දර දාගත් ඈ ඡේළි අතරින් රිිංගා
ආපසු ගියාය. සිදු වුඡේ කුමක්ෂදැයිව ඡ
් න්ේ කිසිද දැ ගනු ඡ ොමැත.
හැරීට එය ප්‍රමායවත් විය. ඉහළ අහඡ ේ සිටි හැරීට එක්ෂවරම ආපසු තම ඡකො ් ට ැගගත හැකි විය.
"ඡ විල්, ඔයා බලන් !" ඡරොන් කීඡ්හය. පසුගිය වි ාඩි පහ තුළ දී ඡ විල් හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කබාය තුළ හඬමින්
හැරී පි්ටනිය ඡද ට ඡ්හගඡයන් ආවත් පිරි දුටුඡ්හ ඔහු අ නීප ගතියක්ෂ ඡපන්වමින් තම කට අතින් ව ාගත් බවත්
පමණි. ඔහු අත් කකුල් හතඡරන්ම ඡපොඡළොව මත වැටී - කැ ්ඡ ේය - ඉන්පසු යම්කිසි රන්පැහැ ඡදයක්ෂ ඔහුඡ්ස
අතට වැටිණි.
" ්නිච් එක මඡ්ස ලඟ!" එය තම හි ට ඉහලින් ව මින් ඔහු කෑ ගැසුඡ්හය. තරඟය ම්පූර්ය වයාකූලත්වය මැද
නිමා විය.
"එයා ඒක අල්ලගත්ඡත් ෑ, ඒක බාඡගට ගිල්ලා.," වි ාඩි වි ් කට පසුත් ෆ්ලින්් අඡඳෝ ා කියමින් සිටියත් ඉන්
කිසි ඡව ක්ෂ වූඡේ ැත. හැරී කිසිම නීතියක්ෂ කැඩුඡ්හ ැත. ලී ඡජෝඩාන් තුටින් අව න් ළකුණු කීඡ්හය.
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කණ්ඩායම ළකුණු හැටට එකසිය හැත්තෑවක්ෂ ඡල තරඟය ජයග්‍රහයය කඡළෝය. හැරීට ඡම් කිසිවක්ෂ
ඇසුඡණ් ැත. ඔහු ඡරොන් හ හර්මයිවනී මග හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කුටිඡේ ඡහොඳ ඡත් ඡකෝේපයක්ෂ බීමට සූදා ම් වුඡන්ය.
"ඒ ්ඡන්ේ," ඡරොන් වි ්තර කරන් ට විය. "මමයිව හර්මයිවනියිව දැක්ෂකා එයා ඔයාඡ්ස ඡකො ් ට ශාප කර හැටි....
මතුර මතුර,... ඔයාඡගන් ඇ ් අහකට ගත්ඡතම ෑ."
"විකාරද" රඳව ය මතදී තමා වටා කතා වුනු ඡද්වලින් වච යක්ෂ වත් ඇසුඡන් ැති හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. " ්ඡන්ේ
ඡමොකටද එඡහම ඡදයක්ෂ කරන්ඡන්?"
හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඡමොකක්ෂ කියන්ඡන්දැයිව සිතමින් එකිඡ කා ඡද බැලූහ. ඇත්තම කීමට හැරී තීරයය
කඡළේය.
"මම එයා ගැ ඡදයක්ෂ ඡහොයාගත්තා" ඔහු හැග්‍රිඩ්ට කීඡ්හය. එයා හැඡලෝවීන් දවඡ ේ අර ඔලු තුඡන් බල්ලාව පහු
කරඡග යන් හැදුවා. ඌ එයාව හපලා. අපි හිතන්ඡන් ඌ ආරක්ෂශා කර ඡමො ාහරි එයා ඡහොරකම් කරන්
හැදුඡ්හ."

හැග්‍රිඩ් අතින් ඡත් ඡපෝච්චිය අත හැරිනි.
"ඔයාලා ඡකොඡහොමද ෆ්ලෆී ගැ දන්ඡන්?" ඔහු ඇසුඡ්හය.
"ෆ්ලෆී?"
"ඔ්හ, ඌ මඡ්ස.. ගිය අවුරුද්ඡද් තැබෑරුඡම්ද මුය ගැහු ග්‍රීක්ෂ මනු ් ඡයක්ෂඡග ගත්ඡත්- මම ඌව ඩම්බල්ඡඩෝට
දුන් ා. ඌ ආරක්ෂශාකර වා....
"ඔ්හ?" හැරී ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඇසීය.
"දැන්, තව මඡගන් ඡමොකුත් අහන් එපා," හැග්‍රිඩ් කළබලඡයන් කීඡ්හය. "ඒක ඡලොකු රහ ක්ෂ,.. ඔ්හ."
"ඒත් ්ඡන්ේ හදන්ඡන් ඒක ඡහොරකම් කරන් ."
"විකාර," හැග්‍රිඩ් ැවත කීඡ්හය. " ්ඡන්ේ ඡහෝසවාර්් ් ගුරුවරඡයක්ෂ. එයා ඒ වඡ්ස ඡද්වල් කරන්ඡන් ෑ."
"එඡහ ම් එයා හැරීව මරන් උත් ාහ කඡර් ඇයිව?" හර්මයිවනී ඇසුවාය.
දහවල් සිදු වූ සිදුවීම ්ඡන්ේ ගැ ඇඡ්ස තිබූ අදහ ම්පූර්යඡයන්ම ඡව ් කර තිබිණි.
"මම ශාපයක්ෂ දැක්ෂකම අඳු වා. හැග්‍රිඩ්, මම ඒවා ඔක්ෂඡකොම ගැ කිඡය්හවා. ඔයා ඒ දහා බලාඡග ම ඉන්
ඕඡන්, ඉතිිං ්ඡන්ේ ඇ ් පිල්ලම් ගැහුඡ්හවත් ෑ, මම එයාව දැක්ෂකා..!"
"මම ඔයාට කියන්ඡන්, ඔයා වැරදයිව!" හැග්‍රිඩ් තරඡහන් කීඡ්හය. "හැරීඡ්ස ඡකො ් එඡහම හැසිරුඡන් ඇයිව
කියන් මම දන්ඡන් ෑ. ඒත් ්ඡන්ේ ළමඡයක්ෂව මරන් හදන්ඡන් ෑ! දැන්, මම කිය ඡද් අහගන් ,.. තුන්
ඡද ාම... ඔයාලා තමන්ට අදාල ැති ඡද්වල් වලට අත දාන්ඡන්. ඒක භයා කයිව. ඔයාලා අර බල්ලව අමතක
කරන් ඕඡන්. ඌ රකින්ඡන් ඡමො ාද කිය එකත් අමතක කරන් ඕඡන්. . ඒක ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝඡගයිව
නිකල ් ෆ්ලැමල් ඡගයිව.... "
"අහා!" හැරී කීඡ්හය, "එතඡකොට ඒකට නිකල ් ෆ්ලැමල් කියලා ඡකඡ ක්ෂ ම්භන්ධයිව. ඡන්?"

හැග්‍රිඩ් තමන් ගැ ම ඡක්ෂන්ති ගත්ත බවක්ෂ ඡපඡයන් ට විය.
ඡදොඡළො ් ඡවනි පරිච්ඡේදය
වශාආ කණ් ාඩිය
ත්තල ලඟා ඡ්හ. ඡද ැම්බර් මා ඡේ මැද දඡ ක උදෑ ඡහෝසවාර්් ් අඩි කීපයක්ෂ උ ට හිඡමන් වැසී තිබිණි.
ගඟ ගල් වී තිබිණි. කුරල්ඡ්ස තලේපාව වටා ටමින් ඔහු පිටුපසින් ගමන්කරීම ඳහා හිම ඡබෝල කිහිපයක්ෂ
මායාවට ලක්ෂ කළ වී ්ලි නිවුන්නුන් දඬුවමට ලක්ෂකර තිබිණි. කුයාටුව හරහා ලිපි ඡග ඒමට ටන් වැදුනු
බකමූයන් කිහිප ඡදඡ කුට ආපසු පියෑඹීමට පහසු ව ඡතක්ෂ හැග්‍රිඩ් ප්‍රතිකාර කඡළේය.
නිවාඩුව ආරම්භ වන්ඡතක්ෂ රැදී සිටීම සියලු ඡද ාට අපහසු විය. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරය හ ප්‍රධා ශාලාව
ගින්ඡ න් රත් වී තිබුයත්, සීතල ඡකොරිඡඩෝ අයිව ් ඡමන් වී තිබිය. පිංති කාමරවල ජඡන්ල තද සීත සුළගින්
ඡදදරන් ට විය. ඒ හැමට වඩා අපහසු වූඡේ පහළ බිම්ඡගයිව පැවති ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේඡ්ස පිංතියයිව. එහිදී ඔවුන්ඡ්ස
ප්‍රාශ්වා වාතය මී දුමක්ෂ ඡ ේ ඔවුන් ඉදරිපිටින් ඉහල ගිය අතර සියල්ඡලෝම පුළුවන් උපරිමයට තම උණුසුම්
කල්ඡද්රමට ලිං වී සිටිඡයෝය.
"මට හරීම දුකයිව" එක්ෂ ිංඡයෝජ පිංතියකදී ඩ්‍රැඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව කීඡ්හය, "ඡගවල් වලට එයාලව එපා හින්දා
ත්තලට ඡහෝසවාර්් ් වල වතින් ඡව අය ගැ ... ."
ඔහු එය කීඡ්හ හැරී ඡද බලාඡග ය. ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් හක හක ගෑඡ්හය. සිිංහමාලු කඡශේරුකා කුඩු කිරමින් සිටි
හැරී ඔවුන්ව ඡ ො ලකා හැරිඡේය. කුඩිච් තරඟාවලිඡයන් පසු මැල්ඡෆෝයිව හිටියාටත් වඩා තවත් අප්‍ර න් වී
සිටිඡේය. ්ලිදරින් කණ්ඩායම පරාජය වීම පිළිකුල් කළ ඔහු ලබ අවුරුද්ඡද් හැරී ඡවනුවට විශාල කටක්ෂ ඇති ග ්
ඡගම්ඡබක්ෂ ඡ ොයන් ාට දැම්ඡමොත් ඡහොඳයිව යැයිව කියමින් අන් අය සි ාගැ ්සීමට උත් ාහ කඡළේය. කිසිඡවක්ෂ එය
විහිලුවක්ෂ ඡල ඡ ොසිතූ බව ඔහුට ඡපණිනි. මන්ද සියල්ඡලෝම හැරී තම ඡකො ් උඩ රැඳීසිටීමය ටන් කළ අයුරු
දැක ඒ ගැ පුදුම වී සිටිඡයෝය. ඒ ගැ ඡකෝපයට හ ඉරිසියාවට පත් මැල්ඡෆෝයිව හැරීට හරිහමන් පවුලක්ෂ ැති
එක ගැ ආපසු මච්චල් කිරීමට පටන් ගත්ඡත්ය.
හැරී ත්තලට ප්‍රයිවව් ඩ්‍රයිව්හ ඡ ොය එක ඇත්තය. තියකට ඡපර ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පැමිය නිවාඩුවට
තර ඡව සිසුන්ඡ්ස ම් ලැයිව ්තුවක්ෂ හද විට හැරී ඡදවරක්ෂ ඡ ොසිතා තම ම දුන්ඡන්ය. ඔහුට තමා ගැ
කයගාටු සිතුඡන් ැත. ඡමය ඡමඡතක්ෂ ඔහුට ලැබුනු ඡහොඳම ත්තල වනු ඇත. වී ්ලි යුවල චාලිව බැලීමට
ඡරොඡම්නියාවට ය නි ා ඡරොන් හ ඔහුඡ්ස ඡ ොඡහොයුඡරෝ ද ැවතුඡ ෝය.
ඔවුන් ිංඡයෝජ පිංතිය ඉවර වී යද්දී ඡකොරිඡඩෝව හර ් කරමින් විශාල පයිව ් ග ක්ෂ විය. එහි පහළින් විශාල
පතුල් ඡදකක්ෂ එළියට එල්ලී තිබූ අතර මහ ද්ඡදන් හති දා හඬ හැග්‍රිඩ් එහි පිටුප සිටි බව බව කියා පෑඡ්හය.

"හායිව, හැග්‍රිඩ්, උද්හවක්ෂ ඕඡ ද?" අතු ඇතුඡලන් හි දමමින් ඡරොන් ඇසුඡ්හය.
" ෑ, ඒක හරි, ්තූතියිව ඡරොන්."
"ඡපොඩ්ඩක්ෂ අහකට ඡවන් පුළුවන්ද?" ඔවුන්ට පිටුපසින් මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස සීතල ඡගරවිල්ල ඇසිණි. "ඔයා ල්ලි
කීයක්ෂ හරි ඡහොයාගන් ද හදන්ඡන් වී ්ලි? මම හිතන්ඡන් ඡහෝසවර්් ් වලින් ගියාට ප ඡ
් ේ ක්‍රීඩාභාරකරු ඡවන්
හිතාඡග ඇතිඡන් - ඔයාඡ්ස පවුල ඉන් තැ එක්ෂක බැලුවම අර හැග්‍රිඩ්ඡ්ස පැළ මාලිගාවක්ෂ වඡ්සඡන්."
ඡරොන් මැල්ඡෆෝයිව ඡවතට පනිත්ම ්ඡන්ේ පඩිඡපළ ැගඡග ආඡ්හය.
"වී ්ලී!"
ඡරොන් මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස කබාය අත හැරිඡේය.
"එයාව ඇවි ්සුවා, ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේ," ග පිටුපසින් තම ඡක ් හිත විශාල හි දමමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
"මැල්ඡෆෝයිව එයාඡ්ස පවුලට අපහා කරා."
"ඒ ඡකොඡහොම උ ත්, ගහගන් එක ඡහෝසවර්් ් නීතී වලට විරුද්ධයිව හැග්‍රිඩ්," ්ඡන්ේ සියුම් ඡල කීඡ්හය.
"ග්‍රිෆින්ඡඩො වලින් ලකුණු පහක්ෂ කප වා වී ්ලි, තුටු ඡව වා ඊට වඩා කපපු ැති එකට, අයිවන් ඡව වා,
හැඡමෝම."
මැල්ඡෆෝයිව, ඡක්‍රේ හ ඡගොයිවල් ගහ තල්ලුකර එහි කූරු බිමහලමින් ඡකොක්ෂ හඬලා සි ාඡ මින් එතැනින් ඉවත්ව
ගියහ.
"මම එයාව අල්ලගන් ම්ඡකෝ," දත්මිටි කමින් ඡරොන් කීඡ්හය., "ඡම් දව ් වලින් එකකද, මම එයාව අල්ලගන් ම්
--"
"මට උන් ඡදන් වම ඡේන් බෑ," හැරී කීඡ්හය, "මැල්ඡෆොයිවවයිව ්ඡන්ේවයිව."
"අයිවඡයෝ, ගයන් ගන් එපා, ත්තලත් ඡහොඳටම ලඟයිව," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "මම කියන් ම්, යිං මාත් එක්ෂක ප්‍රධා
ශාලාව බලන් . තෑ්සගක්ෂ හම්බු ා වඡ්ස තිඡයයිව."

තිඡද ාම හැග්‍රිඩ් හ ඔහුඡ්ස ගහ පිටුප ප්‍රධා ශාලාව ඡද ට ගියහ. එහි ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් හ
ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ ත්තල් ැරසිලි කරමින් සිටියහ.
"ආහ්, හැග්‍රිඩ්, අන්තිම ගහ - ඒක අර ඈත ඡකළවඡර්ම තියන් පුළුවන්ද?"
ශාලාව විඡශේක සිරියක්ෂ ඡග තිබිණි. ඡහෝලි ඉති හ මි ල්ඡටෝ බිත්ති පුරා එල්ලා තිබිණි. ශාලාව පුරා විශාල ග ්
ඡදොළහක්ෂ විය. මහර ග ් අයිව ් කැබලි වලින් දළිසු අතර මහර ඒවා ඉටිපන්දම් සියගය කින් එළිය වී තිබිණි.
"ඔයාලඡ්ස නිවාඩුවට තව ඡකොච්චර කල් තිය වද?" හැග්‍රිඩ් ඇසුඡ්හය.
"එකයිව" හර්මයිවනී කීවාය. "ආ ඒ කියන්ඡන් හැරී ඡරොන් අපිට දවල් කෑමට කලින් පැය භාගයක්ෂ තිය වා, අපි
පු ්තකාඡලට යන් ඕඡන්."
"ආ ඔ්හ, ඔයා හරි," තම යශ්ඨිය ඡකළවරින් රන්පැහැ බුබුලු මවා ඒවා අලුතින් ඡග ා ගඡ ේ අතුවල එල්ල
ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ ඡගන් ඇ ් ඉවතට ගනිමින් ඡරොන් කීඡ්හය.
" පු ්තකාඡලට?" ඔවුන් පසුප ශාලාඡවන් ඉවතට එමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඡම් නිවාඩුව ඔන් ඡමන් තියලා?
හරි උ න්දුයිවඡන්, ඡන්ද?"
"ඔහ්, අපි වැඩ කරන්ඡන් ෑ," හැරී උඡදයෝගඡයන් කීඡ්හය. "ඔයා නිඡකොල ් ෆ්ලැමල් ගැ කියපු දවඡ ේ ඉඳලා
අපි එයා කවුද කියලා ඡහොය වා."
"ඔයා ඡමොකක්ෂ කර වා?" හැග්‍රිඩ් ගැ ්සුඡන්ය. "ඡම් අහන් - මම ඔයාලට කි්හවඡන් - ඒක අතාරින් . ඒ බල්ලා
රකි ඡද් ගැ ඔයාලට වැඩක්ෂ ෑ."
"අපිට දැ ගන් ඕඡන් නිඡකොල ් ෆ්ලැමල් කවුද කියලා විතරයිව" හර්මයිවනී කීවාය.
"ඔයා අපිට ඒක කියලා අපි කරදර ඡව එක වත්තන් හිත වා ම් ඇඡරන් " හැරී වහා කීඡ්හය "අපි
දැ ටමත් ඡපොත් සියගා ක්ෂ බැලුවා. එයා ගැ ඡකොඡහේවත් ෑ. අපිට ඡපොඩි ඉඟියක්ෂ ඡදන් - මම දන් වා මම
ඡකොඡහේ හරි එයාඡ්ස ම කිඡය්හවා."

"මම ඡමොකුත් කියන්ඡන් ෑ." හැග්‍රිඩ් කියුඡ්හය.
"එඡහ ම් අපිටම ඡහොයාගන් ඡව වා," ඡරොන් කීඡ්හය. ඉන්පසු ඔවුන් තරහින් පුපුර හැග්‍රිඩ් ඡවතින් ඉවත්ව
පු ්තකාළය ඡවත ඉක්ෂමනින් ගමන් කළහ.
හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කටින් ෆ්ලැමල්ඡ්ස ම පිටවූ දවඡ ේ සිට ඔවුන් ඔහුව ඡපොත් පුරා ඡ ොයමින් සිටියහ. මන්ද ්ඡන්ේ
ඡ ොරකම් කරන් ට ය ඡද් කුමක්ෂදැයිව ඡ ොයාගත හැකි ඡව ක්‍රමයක්ෂ ඔවුන්ට ඡ ොවීය. ඔවුන්ට තිබූ ගැටලුව
වූඡේ නිඡකොල ් ෆ්ලැමල් ඡපොතකට යාමට කඡල් කුමක්ෂදැයිව ඡ ොදන් ා නි ා පටන්ගන්ඡන් ඡකොඡහන්දැයිව
ඡ ොදැ සිටීමයිව. ඔහු විසිඡවනි සියවඡ ේ ඡශ්‍රේක්ඨමායාකරුඡවෝ ඡපොඡත් වත් අඡේ කාළඡේ ප්‍රකට මායා ාම
ඡපොඡත්වත් හමු වූඡේ ැත. වැදගත් වී මායා ඡ ොයාගැනීම ඡපොඡතන් හ මායාඡ්හ මෑත කාලී දයුණුවීම්
පිළිබඳ අධයය යක්ෂ ඡපොඡතන් ද අතුරුදන්ව සිටිඡේය. ඊලඟට ඇත්තවශඡයන්ම පු ්තකාඡලඡේ විශාලත්වය;
ඡපොත් දහදාඡහේ ඡකොට ;් රාක්ෂක දාහ ් ගායක්ෂ; පටු තීරු සිය ගායක්ෂ..
ඡරොන් ඡතෝරාගත් තීරුවක රාක්ෂක වල වූ ඡපොත් තැනින් තැනින් අදමින් ඉන් ා අතඡර් හමයිවනී තමන් බැලීමට
තීරයය කළ විකයන් හ මාතතකා ලැයිව ්තුවක්ෂ ඇදගත්තාය. හැරී තහ ම් කළාපය ඡවත එඡබමින් සිටිඡේය. කීප
ද ක සිටම ෆ්ලැමල් එහි ඡකොඡහේ ඡහෝ ඡපොතක සිටීදැයිව ඔහු සිතමින් උන්ඡන්ය. අවා ාවට, තහ ම් ඡපොතක්ෂ
ලබා ගැනීමට ඔබට ගුරුවරඡයක්ෂඡ්ස අත් හිත විඡශේක ටහ ක්ෂ අවශය ඡ්හ. එවැන් ක්ෂ තමන්ට කවදාවත්
ඡ ොලැඡබ බව ඔහු දැ සිටිඡේය. ඒවාඡේ වූඡේ ඡහෝසවර්් ් වල කවදාවත් උගන්වන්ඡන් ැති අඳුරු මායාවන්
ය. ඒවා කියවන්ඡන් උ ් හ ප්‍රභල අඳුරු මායාවන්ට එඡරහි ආරක්ෂශාව ගැ හදාර වැඩිහිටිම සිසුන් පමණි.
"ඡමො ාද ළමඡයෝ ඔයා ඡහොයන්ඡන්?"
"ඡමොකුත් ෑ," හැරී කීඡ්හය.
පු ්තකාලාධිපතිනිය මැඩම් පින් ් ඔහුට පිහාටු දූවිලි පිසි යකින් ත්ටු කළාය.
"එඡහ ම් ඡමතනින් ගිඡයොත් ඡහොඳයිව. යන් යන් - එළියට!"
තමන් ඉක්ෂමනින් සිතා කතාවක්ෂ ඡගොතා ඡ ොගැනීම ගැ දුක්ෂඡවමින් හැරී පු ්තකාලඡයන් එළියට ගිඡේය. ඔහු,
ඡරොන් හ හර්මයිවනී ෆ්ලැමල් ගැ මැඩම් පින් ් ඡගන් ඡ ොඇසීමට දැ ටමත් තීරයය කර තිබිණි. ඇයට ඒ ගැ
කිව හැකි බව ඔවුන්ට විශ්වා උ ත් ්ඡන්ේට තමන් කර ඡද්වල් ගැ ඡතොරතුරක්ෂ යාමට ඉඩ තැබිය ඡ ොහැක.
අනිත් ඡදඡද ාට ඡමො ාහරි ලැබු ාදැයිව බැලීමට හැරී එළිඡේ ඡකොරිඡඩෝඡ්හ රැඳුඡන්ය. මුත් ඔහුට වැඩි
විශ්වා යක්ෂ තිබුඡණ් ැත. ඔවුන් ති ඡදකක්ෂ ති ්ඡ ේ බළමින් සිටියහ. පිංති අතරතුර ඔවුන්ට වැඩි කාළයක්ෂ

ඡ ොළැබු නි ා එය පුදුමයක්ෂද ඡ ොවීය. ඔවුන්ට අවශය වූඡේ මැඩම් පින් ් ඡබල්ල ලඟ හු ්ම ගන්ඡන් ැතිව
නිදහඡ ේ දගටම ඡ ොයා බැලීමකි.
වි ාඩි පහකට පසු ඡරොන් හ හර්මයිවනී තම හි ් ව මින් ඔහුට එකතු විය. ඔවුන් දවල් කෑමට ගිඡයෝය.
"මම ැති අතඡර් ඔයාලා දගටම බල වා ඡන්ද?" හර්මයිවනී ඇසුවාය. "ඔයාලට ඡමො ාහරි හම්බුඡ ොත් මට
බකමූඡයක්ෂ එවන් ."
"ඔයාට පුළුවන්ඡන් ඔයාඡ්ස ඡදමාපියන්ඡගන් අහන් එයාලා ෆ්ලැමල් ගැ දන් වද කියලා," ඡරොන් කීඡ්හය.
"එයාලාඡගන් අහ එක පරි ් ම්."
"ඡහොඳටම පරි ් ම්,.... එයාලා ඡදන් ම දත් ඡදො ්තරලා ," හර්මයිවනී කීවාය.
නිවාඩුව ආරම්භ වීමත් මග හැරීට හ ඡරොන්ට ෆ්ලැමල් ගැ ඡබොඡහෝ සිතන් ට ඡහොඳ කාළයක්ෂ ලැබී තිබිණි.
ඔවුන්ඡ්ස නිද කාමරඡේ වූඡේ ඔවුන් ඡදඡද ා පමයක්ෂ වූ අතර ඡපොදු කාමරයද ාමා ය ද වලට වඩා ඡබොඡහෝ
දුරට හි ්ව පැවතුඡ න් ගිනි උඳු අ ලම වූ ඡහොඳ අත් පුටුවක්ෂ ලබා ගැනීමට ඡදඡද ාටම හැකි විය. පැය ගයන්
වාඩි වී ගෑරුේපුව ගැසීමට හැකි ඕ ෑම ඡදයක්ෂ, (පාන්, ්පිංචි, මාශ්ඡමඡලෝ ්) කමින් ඡදඡද ා මැල්ඡෆෝයිවව
ඡ රපීමට ලක්ෂ කිරීමට ැළසුම් හදමින් සිටිඡයෝය. ඒවා ක්‍රියාත්මක කළ ඡ ොහැකි තත්වඡේ ඒවා වු ත් ඒවා ගැ
ාකච්ඡා කිරීමද විඡ ෝදජ ක විය.
ඡරොන් හැරීට මායා ඡච ් ඉගැන්වීමටද පටන් ගත්ඡත්ය. එහි ඉත්තන් පය ඇති ඒවා වීමට අමතරව එය
ම්පූර්යඡයන්ම මගල් ඡච ් ඡමන් විය. ඒ නි ාම ඒවා යුද්ධයක වූ ඇත්තම යුධ ඡ බලුන් ඡමන් ඡපණිනි.
ඡරොන්ඡ්ස ඡච ් ඉත්තන් ඉතා පරය හ කඩඡතොලු වූ ඒවාය. ඔහුට අයත් හැම ඡද්ම ඡමන් ඒකත් මුලින් ඔහුඡ්ස
පවුඡල් කාටහරි අයත්ව තිබූ එකකි. ඡමහිදී ඒ ඔහුඡ්ස සීයායිව. ඡකඡ ේ උවත් පැරණි ඡච ් මිනිසුන් පැකිළුඡන් ැත.
ඡරොන් ඔවුන්ව ඉතා ඡහොඳින් දැ සිටිඡේ ඔවුන් ලවා තමන්ට අවශය ඡද් කරගැනීමට කිසිම කරදරයක්ෂ ඡ ොවීය.
සීම ් ෆිනිගන් දුන් ඡච ් මිනිසුන් ඡගන් හැරී ක්‍රීඩා කඡළේය. ඔවුන් හැරීව විශ්වා කඡළේම ැත. ඔහු තවමත් දක්ෂශ
ක්‍රීඩකඡයක්ෂ ඡ ොවූ නි ාම ඔවුන් නිතරම ඡ ොඡයකුත් අවවාද ඡදමින් ඔහුට කෑ ගැසුඡවෝය. එය පැටලිලි හගත
විය. "මාව එඡහට යවන් එපා, ඔයාට ඡේන්ඡන් ැද්ද එයාඡ්ස යිව්වරයාව? එයාව යවන් , එයාව ැති උ ාට
අපිට පාඩු ෑ."
ත්තල් රෑ හැරී නින්දට ගිඡේ පසුද ලැඡබ කෑම හ විඡ ෝදය ගැ සිතමිනි. මුත් තෑගි ගැ ම් ඔහු
බලාඡපොඡරොත්තු උඡන්ම ැත. ඡකොඡහොම උ ත් පසුදා ඔහු උඡද්ම අවද වූ විට පළමුඡවන්ම ඔහු දුටුඡ්හ ඇඳ පාමුල
තිබූ කුඩා පාර් ල් ඡපොදයකි.

"සුභ ත්තලක්ෂ," හැරී ැගිට තම පිට කබාය අඳිද්දී ඡරොන් නිදමඡත් කීඡ්හය.
"ඔයාටත්," හැරී කීඡ්හය. "ඡම් බලන් ඡකෝ? මට තෑගි හම්බඡවලා!"
"ඔයා ඡමො ාද බලාඡපොඡරොත්තු උඡන්, රාබුද?" ඡරොන් තමන්ඡ්ස ඡපොදය ඡවත යමින් ඇසුඡ්හය. එය හැරීඡ්ස එකට
වඩා ඡගොඩක්ෂ ඡලොකු එකක්ෂ විය.
හැරී උඩම තිබූ පාර් ලය අතට ගත්ඡත්ය. එය දුඹුරු පාට ඝ කම් කඩදාසියක ඔතා හැරීඡ්ස ම කුරුටු ගෑ
ගැග්‍රිඩ්ඡගන් ආ එකකි. එහි ඇතුළත ඡගොඡරෝසු ඡල ලීඡයන් කැපූ බට ළාවක්ෂ විය. එය අනිවාර්යඡයන් හැග්‍රිඩ්
විසින්ම කප ලද්දක්ෂ විය යුතුය. හැරී එය පිම්ඡඹන් ඉන් මදක්ෂ බකමූඡයක්ෂඡ්ස වැනි හඬක්ෂ නිකුත් විය.
ඡදවැනි ඉතා කුඩා පාර් ලය ටහ ක්ෂ හිත එකකි.
ඔඡේ පණිවිඩය ලැබු ා. ඡමහි ඔබඡ්ස ත්තල් තෑ්සග තිඡේ. වර් න් මාමාඡගන් හ ඡපටුනියා ැන්දාඡගන්.
ටහ ට පැන් ප ඡහේ කාසියක්ෂ තබා අලවා තිබිනි.
"ඒක හරි හිතවත් විදහට ලියලාඡන්," හැරී කීඡ්හය.
ඡරොන් පැන් ප හ ගැ ඡබොඡහෝ උ න්දු විය.
"අමුතුයිව!" ඔහු කීඡ්හය. , 'අමුතු හැඩයක්ෂ, ඡම් ල්ලිද?"
"ඔයා ඒක ගන් ," ඡරොන් ඒ ගැ තුටු වූ ආකාරය ඡද බලා සි ාඡ මින් හැරී කීඡ්හය. "හැග්‍රිඩ්, මඡ්ස ැන්දායිව
මාමායිව ... එතඡකොට ඡම්ක එ්හඡ්හ කවුද?"
"මම දන් වා අරක කාඡගන්ද කියලා" ඡරෝ පාටට හැඡරමින් අපිළිඡවල පාර් ලයකට ඇඟිල්ල දගු කරමින්
ඡරොන් කීඡ්හය. "මඡ්ස අම්මා. මම අම්මට කි්හවා ඔයාට තෑගි එන්ඡන් ෑ කියලා හිතාඡග ඉන් වා කියලා -
අයිවඡයෝ," ඔහු කෑගැසුඡ්හය, "එයා ඔයාටත් වී ්ලි ජර්සියක්ෂ හදලා."
හැරී පාර් ලය ඉරා විවතත කඡළන් එහි ඝ කම් අතින් ඡගොතපු එමරල්ඩ් ඡකොළ පැහැ ජර්සියක්ෂ හ විශාල ඡගදර
හදපු ෆේ ඡක්ෂක්ෂ ඡප්ටියක්ෂ හමුවිය.

"හැම අවුරුද්ඡදම එයා අපිට ජර්සියක්ෂ ඡගොත වා" තම පාර් ලය දගහරිමින් ඡරොන් කීඡ්හය. "මඡ්ස එක හැමදාම
ඡමරුන් පාට."
"අඡන් එයා ඡකොච්චර ඡහොඳද," හැරී ඉතා ර වත් වූ ෆේ ඡක්ෂක්ෂ කෑල්ලක්ෂ ර බළමින් කීඡ්හය.
ඔහුඡ්ස ඊලඟ පාර් ලඡේද ර කැවිලි විය. ඒ හර්මයිවනී ඡගන් ආ විශාල ඡචොකල් ඡගම්බන් ඡප්ටියකි.
ඉන්පසු ඉතිරි වූඡේ එක්ෂ පාර් ලයක්ෂ පමණි. හැරී එය ඡග අතගා බැලුඡ්හය. එය ඉතා ැහැල්ලු විය. ඔහු එය දග
හැරිඡේය.
දයාරු රිදීමය අළු පැහැ යමක්ෂ ලි ් ා ඡපොඡළොවට වැටිණි. එය ඡපොඡළොව මත රැළි ගැසී තිඡබ අයුරු දුටු ඡරොන්
ගැ ්සුඡන්ය.
"මම ඕවා ගැ අහලා තිය වා," ඔහු හර්මයිවනීඡගන් ලැබුනු සියලු ර ඡබොිංචි ඡප්ටිය අතහරිමින් රහසින්
කීඡ්හය. "ඒක මම හිත ඡද් ම් - ඒවා ඡගොඩාක්ෂ දුර්ලභයිව, ඡගොඩාක්ෂ වටි වත් එක්ෂක."
"ඡමොකද්ද ඒක?"
හැරී රිදීපාටින් දළිඡ ඡරද්ද අහුලාගත්ඡත්ය. එය ඉතාමත් අමුතු ඡල අතට දැනිනි. හරියට වතුඡරන් ඡගොතපු
ඡරද්දක්ෂ වඡගයිව.
"ඒ අදසි ඡලෝගුවක්ෂ," ඡරොන් විශ්වා ඡයන් කීඡ්හය. "මට විශ්වා යිව ඒ ගැ - ඇඳලා බලන් ."
හැරී එය තම උරහි ් වලින් පන් ද්දීම ඡරොන් හූ තිේඡේය.
"ඔ්හ ඒකක්ෂ තමා! පල්ඡල්හා බලන් !"
හැරී තම කකුල් ඡද බැලූ මුත් ඒවා තිබුඡන් ැත. ඔහු වහා කණ් ාඩිය බැලුඡ්හය. ඔහුඡ්ස ප්‍රතිභිම්බය ඡල
පාඡව හි පමයක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිණි. ඔහුඡ්ස සිරුර ම්පූර්යඡයන්ම අදසි වී තිබිණි. ඔහු ඡලෝගුව හි මතට
ඇද්ඡදන් ඔහුඡ්ස ප්‍රතිභිම්බය ම්පූර්යඡයන්ම අතුරුදන් විය.
"අන් ලියුමක්ෂ!" ඡරොන් එක්ෂවරම කීඡ්හය. "ඒඡක්ෂ තිබිලා ලියුමක්ෂ වැටු ා!"

ඔහු ඡලෝගුව ගලවා ලියුම අතට ගත්ඡත්ය. එය ඔහු කිසිද දැක ඡ ොතිබූ පටු, වැල් අකුරින් ලියා තිබිණි. 'ඔඡේ
පියා මියයාමට ඡපර ඡමය මඡ්ස භාරඡේ තබ ලදී. එය ඔබට භාරදීමට ඡම් සුදුසු කාළයයිව. එය ඡහොඳින් පාවිච්චි
කරන් .
ඔබට සුභ ත්තලක්ෂ ඡ්හවා'
එහි අත් ක්ෂ ඡ ොවීය. හැරී ලියුම ඡද බලා සිටිඡේය. ඡරොන් ඡලෝගුව අගය කරමින් සිටිඡේය.
"මම ඡම්කක්ෂ ඡවනුඡවන් ඕඡන් ඡදයක්ෂ කර වා," ඔහු කීඡ්හය. "ඕඡන්ම ඡදයක්ෂ... ඡමොකද්ද ප්‍රශ්ඡණ්?"
"ඡමොකුත් ෑ" හැරී කීඡ්හය. ඔහුට අමුත්තක්ෂ දැණිනි. ඡලෝගුව එ්හඡ්හ කවුද? ඇත්තටම ඒක ඔහුඡ්ස තාත්තාට අයිවති
ඡවලා තිේබ එකක්ෂද?
ඔහු කිසිවක්ෂ කීමට ඡහෝ සිතීමට ඡපර එක්ෂවරම කාමරඡේ ඡදොර ඇරී ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ වී ලි
් ඇතුලට පැන්ඡ ෝය.
හැරී වහා ඡලෝගුව ඡ ොඡපඡ තැ කට එබුඡ්හය. ඔහු ඒ ගැ තවත් අය දැ ගන් වාට කැමති වූඡේ ැත.
"සුභ ත්තලක්ෂ!"
"ඒයිව, ඡම් බලන් - හැරීටත් වී ්ලි ජර්සියක්ෂ හම්බඡවලා!"
ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ ඡදඡද ා නිල් පැහැ ජර්සි ඇඳ සිටිඡයෝය. එකක කහපාටින් ඡලොකු F අකුරකුත් අනිඡක්ෂ G
අකුරකුත් විය.
"හැරීඡ්ස එක අඡේ ඒවාට වඩා ඡහොඳයිව වඡ්ස" ඡෆ්‍රඩ් හැරීඡ්ස ජර්සිය අතට ඡග කීඡ්හය. "අනිවාර්‍යඡයන් ඔයා
පවුඡල් ඡකඡ ක්ෂ ඡ ඡවයිව ම් එයා ඒකට ඡගොඩක්ෂ මහන්සි ඡව වා."
"ඇයිව ඡරොන් ඔයාලා ඒවා ඇඳගත්ඡත් ැත්ඡත්?" ඡජෝේ ඇසුඡ්හය. "ඉක්ෂමන් කරන් , ඇඳගන් , ඒවා ල ් යිව
ර ්ඡ යිව."
"මට ඡමරූන් පාට ඡපන් න් බෑ," එය හි මතින් දමමින් ඡරොන් ඡකඳිරි ගෑඡ්හය.

"ඔයාඡ්ස එඡක්ෂ ලියුමක්ෂ තිේඡේ ැද්ද," ඡජෝේ ැලකිලිමත් ඡවමින් ඇසුඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් එයා හිතන්ඡන්
ඔයාට ඔයාඡ්ස ම අමතක ඡවන්ඡන් ෑ කියලා. ඒත් අපි ඡමෝඩ ෑ. අපි දන් වා අපිට කියන්ඡන් ඡජඩ් හ
ඡෆෝේ කියලා."
"ඡමොකක්ෂද ඡම් ද්ඡද්" පර්සි වී ්ලි දරදඬු මුහුනින් යුතුව ඡදොඡරන් ඇතුළට එබුඡන්ය. ඔහු තම පාර් ල් දගහරිමින්
සිටි බව ඡපනුඡන් ඔහුත් තම අතින් ඡපොඩි වූ ජර්සියක්ෂ එල්ලාඡග ආ නි යිව. ඡෆ්‍රඩ් එය උදුරා ගත්ඡත්ය.
"P කියන්ඡන් ප්‍රිඡෆක්ෂ්! ඒක ඇඳගන් පර්සි, ඉක්ෂමන් කරන් , අපි ඔක්ෂඡකොම අඡේ ඒවා ඇඳලා ඉන්ඡන්, හැරීටත්
එකක්ෂ ලැබිලා."
"මට - ඕඡන් - ෑ " නිවුන්නු ඔහුඡ්ස කණ් ාඩි කු්ටම ව්ටමින් ජර්සිය ඔහුඡ්ස හි මතින් බැ ් වීමට උත් ාහ
කරද්දී ඔහු වහා කීඡ්හය.
"එඡහ ම් ඔයා අද ශිකය ායකඡයොත් එක්ෂක ඉඳගන්ඡ ත් ෑ," ඡජෝේ කීඡ්හය.
" ත්තල් තිඡයන්ඡන් පවුල ඡවනුඡවන්."
ඔවුන් පර්සිඡ්ස අත් ඡදප ට තදව ඡ ේ ජර්සිය බ ් වා ඔහුව කාමරඡයන් එලියට ඇදඡග ගියහ.
හැරී ඡපොටර් හ මායා පාශායය - 53 ඡකොට
හැරිඡ්ස මුළු ජීවිඡත්ටම එවැනි ත්තල් රෑ කෑමක්ෂ ලැබී තිබුඡන් ැත. ඡරෝ ් කළ මහත කළුකුමන් සීයක්ෂ, තම්බපු
හ ඡරෝ ් කළ අර්තාපල්, ඡ ොඡ ේජ ් දීසී, බටර් ඡයදූ ඡබොිංචි බඳුන්, ඡහොඳ උකු හ ර වත් ක්‍රෑන්ඡබරි ඡ ෝ ් දැමූ
රිදී ඡබෝ්ටු - හ ඡම් ය අ ල අඩිඡයන් අඩියට වූ මායාවරුන්ඡ්ස ඡබොන් ඡබොන් ඡගොඩවල් වලින් ාදය ර වත්
හ විඡ ෝදමත් වී තිබිණි. ඡම් අ ර්ඝ තෑගි ඩර් ්ලිවරු හැමවිටම මිලදී ගත් ඇතුලට ඔවුන්ඡ්ස කුඩා ේලා ්ටික්ෂ
ඡ ල්ලම්බඩු හ ඔවුන්ඡ්ස දුහුල් කඩදාසි ඡතොේපි රිිංගවා එ දුර්වල මගල් ඡබොන් ඡබොන් ඡමන් ඡ ොවීය. හැරී
ඡෆ්‍රඩ් මග එක්ෂ වී මායාවරුන්ඡ්ස ඡබොන් ඡබොන් එකක්ෂ ඡදප ට ඇද්ඡද්ය. එය නිකම්ම පිපිරුඡන් ැත. එය
කාළතුවක්ෂකු හඬක්ෂ ඡමන් මහ හඬින් පිපිරී ඔවුන් සියල්ලන්ම නිල් පැහැ දුමාරයකින් වැසී ගිඡේය. ඒ අතඡර්
ඇතුළතින් පය ඇති සුදු මීයන් කීපඡදඡ ක්ෂ හ රියර් අද්මිරාල් ඡතොේපියක්ෂ එළියට විසිවිය. ඉහළ තිබූ ප්‍රධා
ඡම් ඡේ උන් ඩම්බල්ඡඩෝ තම උල් මායා ඡතොේපිය ඡවනුවට මලින් ගැවසීගත් රවුම් ඡතොේපියක්ෂ පැළඳ ඡප්‍රොඡෆ ර්
ෆ්ලි්වික්ෂ විසින් කියවූ විහිලුවකට තුටින් සි ාඡ මින් සිටිඡේය.
කළුකුම් ම ් වලට පසු උණු උණු ත්තල් පුඩිම් පැමිණිඡේය. තම පුඩිම් කෑල්ඡල් තිබූ රිදී සිකල් එකක්ෂ හැපී
පර්සිඡ්ස දත් යන්තම් ඡ ොකැඩී ඡේරිණි. හැග්‍රිඩ් වයිවන් ඡබො ප්‍රමායය වැඩි ඡවත්ම ටිඡකන් ටික රතු ඡවනු හැරී
දුටුඡ්හය. අන්තිඡම් ඔහු ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස කම්මුල සිපගත්ඡත්, හැරීඡ්ස පුදුමයට ඈ සි ා සී මුහුය රතු
කරගත්තාය, ඇඡ්ස ඡතොේපිය පඡ කට ඇළ විය.

අව ා ඡේ හැරී ඡම් ඡයන් ැගිට ය විට ඡබොන් ඡබොන් වලට අමතරව ඡබොඡහෝ ඡද් වලින් අත් බරවී තිබිණි. එහි
පුපුරන්ඡන් ැති ලුමි ් බැලුන් මිටියක්ෂ, තමන්ටම ඉන්ඡ ක්ෂ වවාගන් ා ක්ටලයක්ෂ, හ ඔහුඡ්ස අලුත්ම ඡච ්
ක්ටලය විය. සුදුපාට මීයන් අතුරුදන් වී සිටිඡයන් උන් ඡ ොරි ් මහත්මියඡ්ස ත්තල් කෑම බවට පත්ඡ්හ යැයිව
හැරීට හැඟිනි.
හැරී හ වී ්ලි ඡ ොයුරන් මුළු හැන්දෑවම පි්ටනිඡේ හිමඡබෝල ග ාගනිමින් තුටින් ගත කළහ. ඉන්පසු සීතඡල්
ඡතමීඡග , හු ්ම අල්ලමින් ඔවුන් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු කාමරඡේ ගිණි උඳු ඡවත ආඡවෝය. එහිදී හැරී තම ඡච ්
කු්ටම විවතත කඡළන් පළමුවරම ඡරොන්ට විශික්ඨ ඡල පැරදුඡන්ය. ඔහු ැක කඡල් පර්සි තමන්ට එතරම් උදවු
කිරීමට ඉදරිපත් ඡ ොවු ා ම් ඒ තරම් රක විදහට පැරඡදන්ඡන් ඡ ොමැති බවයිව.
කලුකුම් ැන්ඩ්විච්, ක්‍රම්ඡප්, ට්‍රයිවෆල් හ ක්‍රි ්ම ් ඡක්ෂක්ෂ වලින් මන්විත ආහාර ඡ්හලකට පසු ඔවුන් ඕ ෑවටත්
වඩා බඩ පිරී නිදමත වූඡයන් පර්සි තම ශිකය ායක බැේ එක ඡහොරකම් කල ඡෆ්‍රඩ් හ ඡජෝේ පසුප ග්‍රිෆින්ඡඩෝ
කුළුය පුරා පන් නු බල වා හැඡරන් ට ඡව යමක්ෂ කළ ඡ ොහැකි විය.
එය හැරී ලද ඡහොඳම ත්තල් ද ය විය. මුත් දව පුරාම යමක්ෂ ඔහුඡ්ස ම ඡ ේ ඡහොල්මන් කඡළේය. ඔහු තම
ඇඳට ගිය පසු ඒ ගැ සිතීමට නිදහ තිබිය. අදසි ඡලෝගුව හ එය එ්හඡ්හ කවුද.
ඡරොන්, ඡක්ෂක්ෂ හ කලුකුම් මසින් කු පිරී කරදර කරන් ට කිසිම අද්භූත සිතිවිල්ලක්ෂ ඡ ොමැති වූඡේ තම
ඡපෝ ්ටර් හතඡර් කර්ටන් එක පහත දැමූ විග නින්දට වැටුඡන්ය. හැරී ඇඡඳේ පැත්තකින් පහළට ැවී යට තිබූ
ඡලෝගුව එළියට ගත්ඡත්ය.
ඔහුඡ්ස තාත්තාඡ්ස.... ඡමය ඔහුඡ්ස තාත්තාට අයිවතිව තිබූ එකකි. ඔහු තම අත දඡ්ස ඡලෝගුව ලි ් ා යාමට ඉඩ
හැරිඡේය. සිල්ක්ෂ වලටත් වඩා සිනිඳුයිව, සුළඟටත් වඩා ැහැල්ලුයිව. එය ඡහොඳින් පාවිච්චි කරන් . ලියුඡම් තිබුඡන්
එඡහමයිව.
ඔහුට එය ඇඳ බැලීමට අවශය විය. ඔහු ඡ මින් ඇඡඳන් බැ ඡලෝගුව තමා වටා ඔතාගත්ඡත්ය. තම කකුල් ඡද
බිම බැලූවිට ඡ වයලි හ ඳ එළිය පමයක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිණි. එය විකාර විදඡහේ හැඟීමක්ෂ ඇති කඡළේය..
එය ඡහොඳින් පාවිච්චි කරන් .
එක්ෂවරම තමා ඡහොඳින්ම අවද වූවාක්ෂ වැනි හැඟීමක්ෂ හැරීට දැනිණි. ඡම් ඡලෝගුව තුල තමාට මුළු ඡහෝසවර්් ්
පා ලම විවතත වී තිඡේ. අඳුර තුළ නිහඬව සිටඡග සිටි හැරීඡ්ස සිත උඡදයෝගඡයන් පිරී ගිඡේය. ඡලෝගුව තුල
ඔහුට ඕ ෑම තැ ක ගිය හැකි, ඕඡ ම තැ කට, ෆ්ලිච් කවදාවත් දැ ගන්ඡන් ෑ.

ඡරොන් නින්ඡදන් ඡගඡර්හඡ්හය. හැරී ඔහුව අවද කළ යුතුද? යමක්ෂ ඔහුව ඉන් වැළැක්ෂවිය -- ඔහුඡ්ස තාත්තාඡ්ස
ඡලෝගුව - ඔහුට දැනුඡන් ඡම් වතාඡ්හදී - මුල් වරට - ඔහුට එය තනිව පාවිච්චි කිරීමට අවශය විය.
ඔහු රහසින් කාමරඡයන් එළියටත් පඩිඡපළ පහලටත් ඡපොදු කාමරය හරහාත් ඡගො ් පිිංතූරය පිටුප ගුලට
රිිංගුඡ්හය.
"කවුද ඔත ?" මහත කාන්තාව ඇසුවාය. හැරී කිසිවක්ෂ කීඡ්හ ැත. ඔහු වහ වහා ඡකොරීඡඩෝව පහළට ඇවිද
ගිඡේය.
ඡකොඡහේටද ඔහු යා යුත්ඡත්? ඔහු ැවතුඡන්ය, ඔහුඡ්ස හදවත ඡ්හඡගන් ගැඡහයිව, ඔහු මදක්ෂ සිතුඡ්හය. ඉන්පසු ඔහුට
අදහ ක්ෂ ආඡ්හය. පු ්තකාළඡේ තහ ම් ඡකොට . ඔහුට කැමති තරම් ඡවලා කියවිය හැකිය. ෆ්ලැමල් යනු කවුදැයිව
ඡ ොයාගන් ා ඡතක්ෂ කියවිය හැකිය. තම ඇඟ වටා අදසි ඡලෝගුව තදන් ඔතාගනිමින් ඔහු ගම ආරම්භ කඡළේය.
පු ්තකාළය ඝ අඳුරින් පිරී අද්භූත භයා ක බවකින් පිරී තිබිණි. හැරී ඡපොත් රාක්ෂක අතරින් ය අතඡර් ලාම්පුවක්ෂ
පත්තු කරගත්ඡත්ය. ලාම්පුව ඡපනුඡන් වාතය තුළ පාඡවන් ාක්ෂ ඡමනි. එය තම අතින් අල්ලාඡග ඉන් බව
හැරීට දැනු ත් එය ඡපනුඡන් භයා ක ඡල යිව.
තහ ම් ඡකොට තිබුඡන් පු ත ් කාළඡේ පිටුප ඡකොටඡ ේයිව. එය පු ්තකාළඡේ ඉතිරි ඡකොටසින් ඡවන් කළ ලණුව
උඩින් පරි ් මින් පනිමින් ඔහු මාතතකා කියවීමට තම ලාම්පුව එ වූඡේය.
ඒවායිවන් වැඩි යමක්ෂ කියවුඡන් ැත. ඒවාඡේ ඡපොතු ගැලඡව ඡබොඳවුනු රන්පැහැ අකුරු වලින් කියවුඡන් හැරීට
ඡ ොඡත්ඡර භාකාවකි. මහර ඒවාට මතතකාවක්ෂ තිබුඡන්ම ැත. එක ඡපොතක කළු පැහැ පැල්ලමක්ෂ තිබුඡන් එය
ඡල් ඡමන් භයා ක ඡපනුමක්ෂ දුන්ඡන්ය. හැරීඡ්ස ඡබල්ල පිටුප ඡක ් ඉලිේපුඡන්ය. මහර විට ඔහු එය මවා
ගත්තා විය හැක, එඡහම ැතිඡවන් ත් පුළුවන්, මුත් ඡපොත්වලින් සිහි ැතිඡව තරඡම් ඡකඳිරිල්ලක්ෂ ආඡ්හ
හරියට ඒවා ඡමහි ඡ ොසිටිය යුතු අඡයක්ෂ සිටි බව දැ ගත්තාක්ෂ ඡමනි.
ඔහු ඡකොඡහන් ඡහෝ පටන්ගත යුතුය. ලාම්පුව පරි ් මින් බිම තැබූ ඔහු පහළම රාක්ෂකඡේ සිත්ගන් ා සුලු ඡපොතක්ෂ
ඡ ්හඡ්හය. විශාල කළු හ රිදී පැහැ ඡපොතක්ෂ ඔහුඡ්ස ඇ ගැටුනි. එහි බර නි ාම ඔහු අමාරුඡවන් එය එළියට
ඇද්ඡද්ය. එය තම දයහි මත මබර කරමින් විවතත කඡළේය.
ඇඟට කිඳාබහි , ඡල් ලිත ව කෑගැසිල්ලක්ෂ විසින් නිශ්කේදතාවය බින්ඡද්ය. - ඡපොත හූ තියන් ට පටන්ඡග
තිඡේ! හැරී වහා ඡපොත වැසුඡ්හය මුත් ඡ්හද ාඡවන් කර කෑගැසිල්ල ැවතුඡන් ැත. එය ශේදය වැඩි ඡවමින්
ඡ ොකැඡඩ කන් අඩි පුපුර තරඡම් ව ් රයකට ආඡ්හය. හැරී ප ් ට විසි වූඡයන් ලාම්පුඡ්හ හැේපුඡ න් එය වහා
නිවී ගිඡේය. බඡයන් ලිත වූ ඔහුට එළිඡේ ඡකොරිඡඩෝව දඡ්ස එ අඩි හඬක්ෂ ඇසිණි. ලඡතෝනි ඡද ඡපොත
රාක්ෂකය තුළට එබූ ඔහු ඒ පැත්තට ද්හඡ්හය. ඔහු ඡදොර ලඟදී ෆ්ලිච්ව පසු කඡළේය. ෆ්ලිච්ඡ්ස පළල් සුදුමැලි ඇ ් ඔහු

ඡද ම බැලුඡ්හය. ඔහු දගුකළ අත යටින් රිිංගූ හැරී ඡකොරිඡඩෝව දඡ්ස ගමන් කඡළේය. ඡපොඡත් අඡඳෝ ාව තවමත්
ඔහුඡ්ස කන් තුළ රැ්හ දුන්ඡන්ය.
ඔහු එක්ෂවරම උ ් න් ාහ ඇඳුමක්ෂ අ ල තර විය. ඔහු පු ්තකාළඡයන් ඈතට යාමක්ෂ ගැ සිතුවා මි යන්ඡන්
ඡකොහිදැයිව සිතුඡ්හ ැත. අඳුර නි ාම තමන් ඉන්ඡන් ඡකොහිදැයිව ඔහුට අඳු ාගත ඡ ොහකි විය. කු ්සිය ලඟ
න් ාහ ඇඳුමක්ෂ තිබිණි. ඔහු එය දැ සිටියත් ඔහු ඊට ත්ටු පහක්ෂ ඉහලින් සිටි වා විය හැක.
" ඡප්‍රොඡෆ ර්, කවුරු හරි රෑ ති ්ඡ ේ හැමතැ ම ඇවිද වා ම් හරි කවුරු හරි පු ්තකාඡළේ තහ ම් ඡකොට ට
ගිඡයොත් හරි ඡකළින්ම ඔබතුමා ලඟට එන් කියලාඡන් ඔබතුමා මට කි්හඡ්හ."
හැරීට තම මූඡන් ඡල් හිඡඳනු දැනිනි. හැරී සිටින්ඡන් ඡකොඡහේ උ ත් ෆ්ලිච් එත ට එන් ට ඡකටි පාරක්ෂ දැ
සිටින් ට ඇත. මන්ද ඔහුඡ්ස සිනිඳු ඡ්හගවත් කටහඬ ලිංලිංව ඇඡ න් ට විය. ඔහුඡ්ස භීතිය වැඩි කරමින් ඊට
පිළිතුරු දුන්ඡන් ්ඡන්ේ ය. "තහ ම් ඡකොටඡ ?ේ ඡහොඳයිව, එයාලා වැඩි ඈතක ඡවන් බෑ, අපි අල්ලගමු."
ඉදරිප ඡකළවඡරන් ්ඡන්ේ හ ෆ්ලිච් මතු වත්ම හැරී සිටි තැ ම මුල් ඇද ඡමන් ඡ ොඡ ල්වී සිටිඡේය.
අනිවාර්‍යඡයන් ඔවුන්ට හැරීව ඡපනුඡන් ැත. මුත් එය ඉතා පටු ඡකොරිඡඩෝවක්ෂ වූඡයන් ඔවුන් ලඟටම ආඡවොත්
ඇඡේ හැපීමට ඉඩ තිඡේ. ඡලෝගුවට ඔහුව අතුරුදන් කළ ඡ ොහැක.
ඔහු පුළුවන් තරම් නිහඬව ප ඡ් න් ප ් ට ගිඡේය. ඔහුඡ්ස වම් පසින් ඡදොරක්ෂ යන්තමට විවතත වී තිබිනි. එය
ඔහුඡ්ස එකම බළාඡපොඡරොත්තුව වූඡයන් ඔහු හු ්ම තද කරඡග ඡදොර ඡ ොඡ ල්ඡව ඡ ේ ඡහමීට ඇතුළට මිරිකී
රිිංගාගත්ඡත්ය. ඔහුඡ්ස ැ සිල්ලට ඔවුන් කිසිවක්ෂ දකින් ට ඡපර ඔහුට ඡදොඡරන් ඇතුල් වන් ට හැකි විය. ඔවුන්
හැරීව පසු කරඡග ඡකළින්ම ඇවිද ගියහ. හැරී බිත්තියට ඡහේත්තු වී තදන් හු ්ම ගනිමින් ඔවුන්ඡ්ස අඩි හඬ මැකී
යනු අ ා සිටිඡේය. ඔහු ඡේරුඡන් නූඡලනි. ඔහු හැිංගු කාමරය කුමක්ෂදැයිව දැකීමට තවත් තේපර ගය ක්ෂ ගත
විය.
එය අමුතු පිංති කාමරයක්ෂ ඡමන් විය. අමුතු හැඩඡේ පුටු හ ඡම් බිත්තිය අ ල ඡගොඩ ග ා තිබිණි. එහි පිරී
ඉතිඡර පාවිච්චි කළ කඩදාසි කූඩයක්ෂද විය. මුත් එහි ඡ ොතිබිය යුත්තක්ෂ ඡමන් ඡපඡ යමක්ෂ ඔහු ඡද ට
හරවා බිත්තියට ඡහේත්තු කර තිබිණි. එය ඈත්කිරීමට අවශය නි ා කවුරුන් ඡහෝ එහි තැබුවාක්ෂ ඡමන් ඡපඡ
යමක්ෂ විය.
එය මහා ර්ඝ කණ් ාඩියක්ෂ විය. එය සිවිළිම තරම්ම උ ් වූ අතර ඡමෝ ්තර දැමු රන් රාමුවකින් වට වී කුරුළු
කකුල් ඡදකක්ෂ මත සිටුවා තිබිණි. එහි ඉහල වාකයක්ෂ ඡකොටා තිබිණි. යිවව ශාආඡත්ව දහඡේඔ වඡ ොය හුමු
ඡේඔඡන් න්වන් ඡපමම... ්ඡන්ේඡ්ස හ ෆ්ලිච්ඡ්ස ශේදය මැකී ගිඡයන් හැරීඡ්ස බය ඡ මින් හිඡතන් දය වී
ගිඡේය. හැරී තමා ඡද බැලීමට කණ් ාඩිය ඡවත ලිං විය. මුත් කිසිම ප්‍රතිභිම්බයක්ෂ ඡ ොවීය. ඔහු ඒ ඉදරිපිට හිට

ඔහු කෑ ගැසීම වළක්ෂවා ගැනීමට අතින් කට ව ා ගත්ඡත්ය. ඔහු වහා හැරුඡන්ය. ඡපොත කෑ ග ද්දී බය දැනු
ඡවඡල්ටත් වඩා ඡ්හගඡයන් ඔහුඡ්ස හදවත් ගැඡහන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. මන්ද ඔහු කණ් ාඩිඡයන් දුටුඡ්හ ඔහු
පමයක්ෂ ඡ ොව, ඡලොකු ඡ ගක්ෂ ඔහු පිටුප සිටඡග සිටී.
මුත් කාමරය හි ් ය. ඡ්හගඡයන් හු ්ම ගනිමින් ඔහු අපසු ඡ මින් කණ් ාඩිය ඡවත හැරුඡන්ය.
ඡමන් ඔහුඡ්ස සුදුමැලි බය වූ ප්‍රතිභිම්බය හ ඊට පිටුපසින් මිනිසුන් දහඡදඡ ක්ෂ වත් විය. හැරී තම උරහි ට
උඩින් පිටුප බැලුවත් එහි කිසිඡවක්ෂ ඡ ොවීය. ඔවුනුත් අදසි වී සිටීද? එඡහමත් ැත්තන් ඔහු අදසි මිනිසුන් පිරි
කාමරයක ඉන් වා වත්ද. ඡම් කය ාඩිය අදසි වුවත් ැතත් ඔවුන්ඡ්ස ප්‍රතිබිම්භය ඡපන්ව වා විය හැක.
ඔහු ැවත කණ් ාඩිය ඡද බැලුඡ්හය. ඔහුට පිටුපසින් සිටඡග සිටි කාන්තාව ඔහු මග සි ාසී අත වැනුවාය.
ඔහු පිටුප ට අත දගුකළත් වාතය පමයක්ෂ අතට දැණුනි. ඇය ඇත්තටම එහි සිටී ම් ඔහුට ඈව ඇල්ලිය හැකිය.
ඔවුන්ඡ්ස ප්‍රතිබිම්භ ඔහුට ඉතා ලඟින් තිබු ත් ඔහුට ඔවුන්ව අතට අසු වුඡන් ැත. ඇය හ අනිත් අය සිටිඡේ
කණ් ාඩිඡේ පමණි.
ඇය ඉතා සුන්දර කාන්තාවක්ෂ වූවාය. ඈට තද රතු ඡක ් ද ඇඡ්ස ඇ ්... ඇඡ්ස ඇ ් මඡ්ස වඡ්සමයිව, වීදුරුවට ඉතා
ලිංව බලා හැරී සිතුඡ්හය. දීේතිමත් ඡකොළ පැහැ - හරියටම එකම හැඩය, මුත් ඉන්පසු ඔහු දුටුඡ්හ ඈ අඬ බවයිව.
ඈ සි ාඡ මින් සිටියත් ඒත් මගම අඬයිව. ඈ ලඟම සිටි උ , ඡක්ටු, කළු හි ඡක්ෂ ඇති මිනි ා තම අත ඇඡ්ස
උරහි වටා දැම්ඡම්ය. ඔහු කණ් ාඩි පැළඳ සිටි අතට ඔහුඡ්ස හි ඡක ් ඡබොඡහෝ අවුල් වී තිබිය. හැරීඡ්ස ඡමන්
පිටුප ඡක ් ඉහළට එ වී තිබිණි.
හැරී කණ් ාඩියට පුළුවන් තරම් ළිං වූඡේ ඔහුඡ්ස ා ය තම ප්‍රතිබිම්භඡේ ගෑඡව ඡ ොගෑඡව තරම් විය.
"අම්ඡම්?" ඔහු ඡකඳිරුඡ්හය. "තාත්ඡත්?"
ඔවුන් සි ාඡ මින් හැරී ඡද බැලූහ. හැරී ඡ මින් අඡ ක්ෂ මිනිසුන් ඡද ත් බැලූඡවන් තමන්ඡ්ස ඡමන් ඡකොළ පැහැ
ඇ ් ඇති අය දුටුඡ්හය, තමන්ඡ්ස ඡමන් ා ් දුටුඡ්හය., හැරීඡ්ස ඡමන් ඡගඩි ගැසුනු දයහි ් ඇති කුඩා මිනිඡ කුද
විය. ජීවිඡත් පළමු වතාවට හැරී තම පවුල ඡද බලාඡග සිටී.
ඡපොටර්වරු ඔහුත් මග සි ාඡ මින් අත් වැනූ අතර හැරී ආ ාඡවන් ඔවුන් ඡද බලා සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස අත්
වීදුරුවට තද වූඡේ ඇතුලට පැ ඔවින් ඡවත යාමට උත් ාහ කරන් ාක්ෂ ඡමනි. ඔහු ඇතුලාන්තඡයන් දැවුඡන්ය.
අඩක්ෂ තුටින්, අඩක්ෂ මහා දුකකින් ඔහුඡ්ස සිත පිරී තිබිණි.
ඔහු ඡකොපමය ඡවලා එහි සිටඡග සිටියාදැයිව ඔහු ඡ ොදත්ඡත්ය. එහි වූ ප්‍රතිබිම්භය ඡබොඳ වූඡේ ැත. එහි අහල
පහල වූ ශේදයක්ෂ විසින් ඔහුඡ්ස දැහැ බිඳ දැම්ඡම්ය. ඔහුට ඡමහි රැඳී සිටිය ඡ ොහැක. ඔහු ආපසු ඇඳට යාමට පාර

ඡ ොයාගත යුතුය. ඔහු තම මවඡ්ස මුහුඡ න් ඇ ් ඉවතට ගත්ඡත්, "මම ආපහු එන් ම්" යැයිව ඡකොඳුරා වහා
කාමරඡයන් එළියට ගිඡේය.
"ඔයාට තිේබා මාව ඇහැරවන් ," ඡරොන් ඡ ෝක්ෂකාඩු කීඡ්හය.
"ඔයාට අද රෑට එන් පුළුවන්, මම ආපහු ය වා, මට ඔයාටත් කණ් ාඩිය ඡපන්වන් ඕඡන්."
"මමත් ආ යිව ඔයාඡ්ස අම්මයිව තාත්තයිව බලන් ," ඡරොන් ආ ාඡවන් කීඡ්හය.
"මටත් ඕඡන් ඔයාඡ්ස පවුඡල් ඔක්ෂඡකොමලාව බලන් . ඔක්ෂඡකොම වී ්ලිලාව, ඔයාට පුළුවන් ඡවයිව මට ඔයාඡ්ස
අනිත් අයිවයලාවයිව හැඡමෝමව ඡපන්වන් ."
"ඔයාට එයාලව ඕඡන් ඡවලාවක්ෂ බලන් පුළුවන්," ඡරොන් කීඡ්හය. "ඡම් පාර මර් වලට අඡේ ඡගදර එන් . ඒක
ඡ ඡවයිව, මහර විට ඒඡකන් ඡේන්ඡන් මැරුණු මිනි ්සු විතරක්ෂ ඡවන් පුළුවන්. ෆ්ලැමල් ගැ ඡහොයාගන් බැරි
උ එක අපරාඡද්, ඡම් ඡේකන් හරි ඡමො ාහරි කන් . ඇයිව ඔයා ඡමොකුත් කන්ඡන් ැත්ඡත්?"
හැරීට කන් ත් බැරිය. ඔහු තමන්ඡ්ස ඡදමාපියන් දුටුඡ්හය, අද රෑටත් ආපසු දකිනු ඇත. ඔහුට ෆ්ලැමල් ගැ අමතක
විය. තවදුරටත් එය වැදගත් ඡ ොවීය. ඔලු තුඡන් බල්ලා රකින්ඡන් ඡමො ාද කියලා කාටද වැදගත්? ඒක ්ඡන්ේ
ඡහොරකම් කරත් ඡමොකද, ඇත්තටම?
"ඔයා ඡහොඳින්ද?" ඡරොන් ඇසුඡ්හය. "ඔයා අමුතුයිව"
හැරී බය වූඡේ ැවත කණ් ාඩිය තිබූ කාමරය ඡහොයාගන් ට බැරි ඡවයිව ය සිතුවිල්ලටයිව. ඡරොන්වත් ඡලෝගුව
ඇතුලට ගත්තම අද රෑට තවත් ඡහමින් ගමන් කරන් ට සිදුඡවයිව.
ඔවුන් පු ්තකාළඡේ සිට හැරී ගමන් කළ මග අනුව කළුවර පටු ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස ඡ ොයන් ට උත් ාහ කරමින්
පැයක්ෂ පමය ගත කළහ.
"මාව සීතඡල් ගල් ඡව වා," ඡරොන් කීඡ්හය. "ඒක අමතක කරලා ආපහු යමු."
"බෑ" හැරී තරහින් කීඡ්හය. "මම දන් වා ඒක ඡම් ඡකොඡහේහරි තිය වා."

ඔවුන් විරුද්ධ පැත්තට ය උ මායාකරියකඡ්ස අවතාරයක්ෂ පසු කළත් ඡව කිසිඡවක්ෂ දක්ෂ ට ඡ ොලැබිණි.
ඡරොන් තම යටිපතුල් සීතලට මැරිලා යැයිව කියමින් අඡඳෝ ා තියන් ට පටන් ගත් ැටිඡේ හැරී න් ාහ ඇඳුම
දුටුඡ්හය.
"ඒක ඡමත - ඡම් ඡමත - ඔ්හ!"
ඔවුන් ඡදොර තල්ලු කර ඇතුල් වූහ. හැරී ඡලෝගුව උරහිඡ න් පන් ා බිම අතහැර කණ් ාඩිය ඡවත ද්හඡ්හය.
ඔවුන් එහි සිටී. ඔහුඡ්ස මව හ පියා ඔහු ඉදරිපිට බැබඡලමින් සිටී.
"ඡම් බලන් ?" හැරී ඡකඳිරුඡ්හය.
"මට ඡමොකුත් ඡේන්ඡන් ෑ."
"බලන් ! එයාලා ඔක්ෂඡකොම දහා බලන් ... එයාලා ඡගොඩක්ෂ ඉන් වා...."
"මට ඡේන්ඡන් ඔයා විතරයිව."
"හරියට බලන් , ඡකෝ ඡමඡහේ එන් , මම හිටපු තැ හිටගන් ."
හැරී අහකට උඡන්ය. මුත් ඡරොන් ඉදරිඡයන් ඉන් ා විට ඔහුට ත්වදුරටත් තම පවුල ඡපනුඡන් ැත. එහි වූඡේ
පිජාමා ඇඳුම ඇඳි ඡරොන් පමණි.
අනික්ෂ අතට ඡරොන්, තම පිලිඹුව ඡද ගල් ගැසී බලා සිටී.
"මිං දහා බලන් !" ඔහු කීඡ්හය.
"ඔයාට ඡේ වද ඔයාඡ්ස මුළු පවුලම ඔයා වඡ් හිටඡග ඉන් වා?"
" ෑ - මම තනියම - ඒත් මම ඡව ් - මම ඡලොකුයිව - අනික මම ප්‍රධා ශිකය ායකයා!"

"මම - මම බිල්ට තිබු ා වඡ්ස බැේ එකක්ෂ ගහලා ඉන්ඡන් - මම නිවා කු ලාඡන්යිව කුඩිච් කු ලාඡ යිව
අල්ලඡග ඉන්ඡන් - කුඩිච් ායකයත් මම.
ඡරොන් තම විශික්ඨ දර්ශයඡයන් ඇ ් ගලවා ඡග උද්ධාමඡයන් හැරී ඡද බැලුඡ්හය.
"ඔයා හිත වද ඡම් කණ් ාඩිය අ ාගඡත් ඡපන්ව වා කියලා?"
"එඡහම ඡවන්ඡන් ඡකොඡහොමද? මඡ්ස පවුඡල් ඔක්ෂඡකොම මැරිලා - ඉන් මම ආපහු බලන් - - "
"ඔයාට ඊඡේ මුළු රෑම තිේඡේ, මට තව ටික ඡවලාවක්ෂ ඉන් ඡදන් ."
"ඔයා කුඩිච් කු ලාඡන් අල්ලඡග ඉන් වා විතරඡන්, ඒඡක්ෂ ඡමො ාද බලන් තිඡයන්ඡන්? මට මඡ්ස
ඡදමවුපිඡයෝ බලන් ඕඡන්."
"මාව තල්ලු කරන් එපා - - "
එළිඡේ ඡකොරිඡඩෝඡවන් එක්ෂවරම ආ ශේදයක්ෂ විසින් ඔවුන්ඡ්ස ාකච්ඡාව වත්ව ලදී. ඔවුන් ඡකොතරම් ද්
් ඡදන්
කතාකරා දැයිව ඡදඡද ාම දැ සිටිඡේ ැත.
"ඉක්ෂමන් කරන් !"
ඡදොර ලඟින් ඡඩොරි ් මහත්මියඡ්ස ලුමි ් පාට ඇ ් මතු ඡවද්දී ඡරොන් ඡලෝගුව ඔවුන් වටා දමාඡග ඉවර විය.
ඡරොන් හ හැරී නිහඬව ඡ ොඡ ල්වී සිටඡග සිටියහ. ඡදඡද ාම සිතුඡ්හ එකම ඡදයයිව. - ඡලෝගුව පූ න්ටත් වැඩ
කර වාද? ඡබොඡහෝ කාළයකට පසු ඌ හැරී කාමරඡයන් ඉවත් විය.
"ඡම්ක එච්චර ඡහොඳ ෑ - ඌ ෆ්ලිච්ව ඡහොයාඡග ගියා ඡවන් පුළුවන්, ඔ්ටුයිව ඌට අපිව ඇහු ා, ඉක්ෂම ට
යමු."

ඡරොන් හැරීව කාමරඡයන් ඉවතට ඇද්ඡද්ය.
ඊලඟ උදෑ ව විට තවමත් හිම දයවී තිබුඡන් ැත.
"හැරී ඡච ් ඡ ල්ලම් කරමුද?" ඡරොන් කීඡ්හය.
"බෑ."
"අපි පල්ඡළහාට යමුඡකෝ හැග්‍රිඩ්ව බලන් ?"
"බෑ ... ඔයා යන් ..."
"මම දන් වා ඔයා ඡමො ා ගැ ද හිතන්ඡන් කියලා හැරී. අර කණ් ාඩිය ගැ ඡන්. ආපහු අද රෑට යන් එපා ."
"ඇයිව ඒ?"
"මම දන්ඡන් ෑ, මට ඒක ගැ මහ රක අදහ ක්ෂ ආඡ්හ. අනික දැ ටමත් ඔයා කී පාරක්ෂ යන්තම් ඡේරු ාද.
ෆ්ලිච්, ්ඡන්ේ ඡ ොරි ් මහත්මිය හැම තැ ම ය වා. ඉතිිං එයාලා ඔයාව දකින්ඡන් ැතිව ඇවිල්ලා ඔයාඡ්ස ඇඡේ
හැේපුඡ ොත් ඡමොකද ඡවන්ඡන්? ඔයා ගිහින් ඡමොඡක්ෂක හරි හැේපුඡ ොත් ඡමොකද ඡවන්ඡන්?"
"ඔයා හරියට හර්මයිවනී වඡ්සඡන් කතා කරන්ඡන්."
"මම විහිලු කර වා ඡ ඡවයිව හැරී, යන් එපා."
මුත් හැරීඡ්ස සිඡත් තිබුඡන් එකම එක අදහ ක්ෂ පමණි. ඒ ආපසු කණ් ාඩිය ඡවත ය බවත් ඡරොන්ට එය
වැළක්ෂවිය ඡ ොහැකි බවත් පමණි.
එම තුන්ඡවනි ද ඡේ ඔහු ඡපරද ට වඩා ඉක්ෂමනින් පාර ඡහොයාගත්ඡත්ය. ඔහු ඡකොපමය ඡ්හගඡයන් ගිඡේද
කිවඡහොත් ඔහු හඬ ගමින් ගමන් කඡළේය. මුත් ඔහුට කිසිඡවක්ෂ මුය ගැසුඡන් ැත.

එහිදී ඔහුට ැවතත් තමා මග සි ාඡ තම මව හ පියා මුය ගැසිනි. ඔහුඡ්ස එක්ෂ සීයා ඡකඡ ක්ෂ තුටින් හි
වැනුඡ්හය. හැරී කණ් ාඩිය ඉදරිප බිම වාඩිවිය. ඔහුට ඡමහි තම පවුල මග සිටීම වළක්ෂවන් ට කිසිවක්ෂ
ඡ ොවීය. කිසිවක්ෂම ඡ ොවීය.
එකක්ෂ හැර --
"ඉතිිං හැරී - ආපහු ආවද?"
හැරීට තම ඇතුලාන්තයම අයිව ් වලට පත්ඡව වාක්ෂ ඡමන් දැනුනි. ඔහු පිටුප බැලුඡ්හය. බිත්තිය අ ල වූ බිංකුවක
ඉඡඳග සිටිඡේ ඡව කිසිඡවකුත් ඡ ොව ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝ ය. හැරී ඔහු ලඟින්ම ඔහුව පහු කරඡග ආවා විය
හැක. කණ් ාඩිය ළඟට යෑඡම් ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ආ නි ා හැරී ඔහුව දැක්ෂඡක්ෂ ැත.
"මම ඔයාව දැක්ෂඡක්ෂ ෑ ර්."
"තමන්ඡ්ස ලඟම ඉන් ඡකඡ ක්ෂ ඡ ොඡපඡ එකත් අමුතුයිව," ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. හැරීඡ්ස ැ සිල්ලට ඔහු
සි ා සුඡන්ය.
"ඉතිිං," ඡම් ඡයන් බැ විත් හැරී ලඟ බිම ඉඳගනිමින් ඔහු කීඡ්හය. "ඔයත්, මීට කලින් ඡම් වශාආ කණ් ාඩිඡේ
තුට ලබපු සිය ගායක්ෂ වඡ්ස." (mirrior of Erised. Erised යනු Desire යන් අග සිට මුළට කියවීඡමන් ලැඡබ
වච යක්ෂ මි ඊට ඡත්රුමක්ෂ ැත. Desire යනු ආශාවයිව.)
"මම ඒඡක්ෂ ම ඒ විදහයිව කියලා දැ ඡග හිටිඡේ ෑ ර්."
"ඒත් මම හිත වා ඒඡකන් ඡවන්ඡන් ඡමොකද්ද කියලා ඔයා ඡම් ඡව ඡකොට දැ ඡග ඇති?"
"ඒක - ඡම් - ඒක මට මඡ්ස පවුල ඡපන්ව වා "
"එතඡකොට ඒක ඔයාඡ්ස යාලුවා ඡරොන්ට ඡපන්ව වා එයා ශිකය ායකයා ඡවලා ඉන් වා."
"ඔයා ඡකොඡහොමද දන්ඡන් --?"

" මට අදසි ඡවන් ඡලෝගුවක්ෂ ඕඡන් ඡවන්ඡන් ෑ," ඩම්බල්ඡඩෝ කරුයාඡවන් කීඡ්හය. "දැන් ඔයාට හිතන්
පුළුවන්ද වශාආ කණ් ාඩිය අපි හැඡමෝටම ඡපන්වන්ඡන් ඡමො ාද කියලා?"
හැරී හි වැනුඡ්හය.
" මම පැහැදලි කරන් ම්ඡකෝ, ඡම් ඡලෝඡක්ෂ තුටින්ම ඉන් මනු ් යාට පුළුවන් වශාආ කණ් ාඩිය ාමා ය
කණ් ාඩියක්ෂ විදහට පාවිච්චි කරන් . ඒ කියන්ඡන් එයා ඒක දහා බැලුවම එයා ඉන් විදහටම ඡපඡ යිව. දැන්
ඡමො ාහරි ඡත්රු ාද?"
හැරී සිතුඡ්හය. "ඒක ඡපන්වන්ඡන් අපිට ඕඡන් ඡද්වල්.. අපිට ඕඡන් ඕ ෑම ඡදයක්ෂ"
"ඔ්හ හ ෑ," ඩම්බල්ඡඩෝ ඡ මින් කීඡ්හය. "ඒක අපිට ඡපන්වන්ඡන් අඡේ හිත පතුඡලම තිය , අපි ඡගොඩාක්ෂ
ආශා කර ඡදයක්ෂ. ඊට අඩුඡවනුත් ඡ ඡවයිව වැඩිඡයනුත් ඡ ඡවයිව. ඔයා ඔයාඡ්ස පවුඡල් අයව කවදාවත්
දැ ඡග හිටිඡේ ෑ. බලන් එයාලා ඔයා වඡ්ට ඉන් වා. ඡරො ල්ඩ් වී ්ලි හැමදාම තමන්ඡ්ස අයිවයලා නි ා
අවතක්ෂඡ ේරුවට ලක්ෂ උ ා. ඒ නි ා එයා ඒ හැඡමෝටම වඩා ඡහොඳම ඡක ා විදහට තනියම හිටඡග ඉන් වා
දැක්ෂකා. ඡමො ා උ ත් ඡම් කණ් ාඩිය අපිට දැනුමක්ෂ ඡදන්ඡ ත් ෑ ඇත්තක්ෂ ඡදන්ඡ ත් ෑ. මිනි ්සු ඒක
ඉ ් රහ ා ්තිඡවලා තිය වා. එයාලා දැකපු ඡද් ඇත්ත කියලා හිතලා වැඩ කරපු අය, එඡහම ැත්තන් ඒඡක්ෂ
ඡපන්ව ඡද් ඇත්තද එඡහම ඡවන් පුළුවන්ද කියලාවත් හිතන්ඡන් ැතිව පි ්සු හැදච්ච අය ඉන් වා.
"ඡහට අපි කණ් ාඩිය අලුත් තැ කට ඡගනිය වා හැරී, මම ඔයාඡගන් ඉල්ල වා ඒක ආපහු ඡහොයන් යන්
එපා කියලා. ඔයාට කවදා හරි ඒක දකින් ලැබුඡ ොත්, ඔයා දැන් ලෑ ්තියිව කියලා හිත වා මම. ී වල අතරමිං
ඡවලා ජීවත් ඡවන් අමතක කරන් එපා. ඒක මතක තියාගන් . දැන්, ඔයා අර අඡ්ස ඇති ඡලෝගුව දාඡග
ඡමතනින් පිටඡවලා ඇඳට යන් ඕඡන්.?"
හැරී ැගි්ඡ්ය.
" ර්-ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ? මට ඔයාඡගන් ඡදයක්ෂ අහන් පුළුවන්ද?"
"අනිවාර්‍යඡයන් ඔයා දැන් කඡරත් ඒකඡන්," ඩම්බල්ඡඩෝ සි ාසුඡන්ය. "එඡහ ම් ඔයාට පුළුවන් තව එක ඡදයක්ෂ
අහන් ."
"ඔයා කණ් ාඩිය දහා බැලුවම ඡමො ාද ඡේන්ඡන්?"
"මම? මට ඡේ වා මම වූල් වලින් ඡගොතපු ඝ කම් ඡම් ් ඡජෝඩුවක්ෂ අල්ලඡග ඉන් වා."

හැරී ඔහු ඡද බලාසිටිඡේේ.
"ඡකඡ ක්ෂට ඡකොච්චර ඡම් ් තිේබත් ඇති ඡවන්ඡන් ෑ," ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. "තව ත්තලක්ෂ ඇවිත් ගියා මට
එක ඡම් ් ඡජෝඩුවක්ෂවත් ලැබුඡන් ෑ. මිනි ්සු හිතන්ඡ ම මට ඡපොත් ඡදන් ."
හැරී ඇඳට ගියපසු ඔහුට සිතුඡන් ඩම්බල්ඡඩෝ ඔහුට ම්පූර්ය ඇත්ත කිඡ්හඡ්හ ැති බවයිව. ඒත් ඉන්පසු ්කැබ ව
්
ඔහුඡ්ස ඡකෝටඡයන් ඉවතට විසි කරමින් සිතුඡ්හ එය අතිශය ඡපෞද්ගලික ප්‍රශ්යයක්ෂ බවයිව.
දහතුන් ඡවනි පරිච්ඡේදය

නිකල ් ෆ්ලැමල්
ඩම්බල්ඡඩෝ හැරීව ැවත් වශාආ කණ් ාඩිය ඡ ොයා ඡ ොයන් ට කැමති කරගත් නි ා ඉතිරි ත්තල් නිවාඩුඡ්හය
අදසි ඡලෝගුව ඔහුඡ්ස යකඩ ඡප්ටිය පතුඡල් තැන්පත් විය. කණ් ාඩිඡයන් දුටු ඡද් ඡල්සිඡයන් අමතක කළ හැකි
යැයිව හැරී සිතුවත් එය එඡ ේ ඡ ොවීය. ඔහුට භයා ක ී ඡේන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ැවත ැවතත් ඔහු තම
ඡදමාපියන් ඡකොළපැහැ ආඡලෝකය තුල ඡ ොඡපනී ය වා දුටුඡ්හය. ඒ මහ මහ හඬින් සි ාඡ හඬත්
ඇඡ න් ටත් විය.
"දැක්ෂකද, ඩම්බල්ඡඩෝ හරි, ඒ කණ් ාඩිය ඔයාට පි ්සු හදවන් ඉඩ තිේබා," ී ගැ කියූ විට ඡරොන් කීඡ්හය.
වාරය ආරම්භ වීමට ඡපර ද පැමිණි හර්මයිවනී ඒ ඡද්වල් ඡව ත් ආකාරයකින් දුටුවාය. හැරී රෑ තු ක්ෂ ඉ ්ඡකෝඡල්
ඇතුඡල් ඇවිද්දා කියූ විය ඇය භීතිඡයන් ඡවවුලුවාය. ("ෆ්ලිච් ඔයාව අල්ලගත්තා ම් එඡහම!") ඔහු නිඡකොල ්
ෆ්ලැමල් කවුද යන් ගැ කිසිවක්ෂ ඡ ොයා ගත්ඡත් ැති බව අ ා ඈ කළකිරු ා ය.
හැරීටත් තමා එය ඡකොඡහේ ඡහෝ කියවූ බවට විශ්වා යක්ෂ තිබු ත් ඔවුන් පු ්තකාල ඡපොත් වල ෆ්ලැමල් ගැ
ඡ වීඡම් අදහ අතහැර දැමීමට ඔන් ඡමන් කියා තිබිණි. වාරය ආරම්භ වූ පසු ඔවුන් විඡ්හක කාළ වල වි ාඩි
දහය බැගින් ඡපොත් ඡ ෝදසි කිරීඡම් ඡයදුඡ ෝය. හැරීට අඡ ක්ෂ ඡදඡද ාටත් වඩා අඩු කාළයක්ෂ ඒ ඡවනුඡවන්
තිබුඡන් ැවත කුඩිච් පුහුණුවීම් ආරම්භ වී තිබූ නි ායිව.
වුඩ් කවදාවත් ැති තරම් කණ්ඩායම පුහුණු වීම් වල ඡයදවූඡේය. ඡ ො වත්වා වැටුනු වැ ් ටවත් ඔහුඡ්ස අභිප්‍රාය
බිඳලිය ඡ ොහැකි විය. වුඩ්ට පි ්සු හැදීඡග එ වා යැයිව කියමින් වී ්ලි නිවුන්නු ඡචෝද ා කළත් හැරී සිටිඡේ
වුඩ්ඡ්ස පැත්ඡත්ය. ඔවුන් ඊලඟ තරඡඟන් හෆල්පෆ් පරාජය කඡළොත් අවුරුදු හතකට පසු ප්‍රථම වරට ග්‍රිෆින්ඡඩෝ

විසින් ්ලිදරින් පරදවා නිවා කු ලා ය ද නු ඇත. දනීඡම් උවම ාවටත් වඩා පුහුණුවීම් වලින් ඡහම්බත් වී ය
දාට ඔහුට පුරු ී ඡපනීම අඩු වී තිබිණි.
ඉන්පසු, එක්ෂ විඡශේක ඡතත හ මඩ හිත පුහුණු ැසියක්ෂ තුළදී වුඩ් කණ්ඩායමට රක ආරිංචියක්ෂ දුන්ඡන්ය. එක
දගට එකිඡ කා ඡවත විහිලුවට කඩා වැදී තම ඡකො ්ඡ න් වැඡටන් ට ය වාක්ෂ ඡමන් රඟපෑ වී ්ලි නිවුන්නු ගැ
ඔහු මහත් තරහින් සිටිඡේය.
"විකාර කර එක වත්ත වද!" ඔහු කෑගැසුඡ්හය. "ඔඡකන් තමයිව අපි තරඡේ පැරඡදන්ඡන්! ්ඡන්ේ ඡම් පාර
තරඟ විනිසුරු, එයා ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින් ලකුණු කපන් පුළුවන් කිසි ඡදයක්ෂ අතහරින්ඡන් ෑ!"
ඒ වච ත් එක්ෂක ඡජෝේ වී ්ලි ඇත්තටම තම ඡකො ්ඡ න් බිමට වැටුඡන්ය.
" ඡ ් න්ේ විනිසුරු?" කඡ් මඩ පුරවාඡග ඔහු ඇසුඡ්හය. "එයා කවද්ද කුඩිච් තරඟයක්ෂ විනිශ්චය කඡර්? අපි
්ලිදරින් පරද්දන් ය වා ම් එයා ාධාරය ඡවන්ඡන් ෑ."
කණ්ඩායඡම් අනිත් අයත් ඡ ෝක්ෂකාඩු කීමට ඡජෝේ අ ලට ඡගොඩ බැ ්ඡ ෝය.
"ඒක මඡ්ස වරද ඡ ඡවයිවඡන්," වුඩ් කීඡ්හය. "අපි ඡහොඳට මතක තියාගන් ඕඡන් හරි විදයට ඡ ල්ලම් කරන් .
එතඡකොට එයාට අපිව අල්ලගන් ඡහේතුවක්ෂ ැති ඡව වා.."
එය ඡහොඳම ඡද් උ ත් හැරීට කුඩිච් ක්‍රීඩා කර විට ්ඡන්ේ ලඟ පාත ඡ ොසිටිය යුතු වීමට තවත් ඡහේතුවක්ෂ තිබිණි.
පුහුණුවීම් අව ා ඡේ කණ්ඩායඡම් අඡ කුත් අය මග කතාබහ් කිරීමට වතු ත් හැරී වහා ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡපොදු
කාමරයට ආඡ්හ, ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඡච ් ඡ ල්ලම් කරනු හමු විය. හර්මයිවනී පැරදුනු එකම ඡද් ඡච ් ක්‍රීඩාව
පමණි. ඡරොන් හ හැරී එය ඉතා ඡහොඳ ඡදයක්ෂ ඡල ැළකූහ.
"ඡපොඩ්ඩකට මාත් එක්ෂක කතා කරන් එපා," හැරී තමන් ලඟ ඉඳගත් විට ඡරොන් කීඡ්හය. "මට ඡම්කට අවධා -
- " ඔහු හැරීඡ්ස මුහුය දුටුඡ්හය. "ඡමොකද ඔයාට ඡවලා තිඡයන්ඡන්? ඔයා බයඡවලා වඡ්ස ඡේන්ඡන්."
අන් කිසිඡවකුට ඡ ොඇඡ ඡල රහසින් ඔහු ්ඡන්ේඡ්ස හදසිඡේ ඇතිවූ කුඩිච් විනිශ්චය කිරීඡම් ආ ාව ගැ
කීඡ්හය.
"ඔයා ඡ ල්ලම් කරන් එපා," හර්මයිවනී එක්ෂවරම කීවාය.

"ඔයාට නීප ෑ කියන් " ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඔයාඡ්ස කකුල කැඩිලා වඡ්ස රඟපාන් ," හර්මයිවනී ඡයෝජ ා කළාය.
"ඇත්තටම ඔයාඡ්ස කකුල කඩන් ," ඡරොන් කීඡ්හය.
"මට බෑ," හැරී කීඡ්හය.. "අපිට අමතර ඡ ොයන්ඡ ක්ෂ ෑ. මම අයිවන් වුඡ ොත්, ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට ඡ ල්ලම් කරන්
ඡවන්ඡ ම ෑ."
ඒ ඡමොඡහොඡත්දී ඡ විල් ඡපොදු කාමරයට පැමිණිඡේය. ඔහු ඡකොඡහොම පිිංතූරය ඡපොටුප ගුඡලන් රිිංගා ආවාදැයිව
ඕ ෑම ඡකඡ කුට සිතට එ ප්‍රශ්යය විය යුතුයිව. මන්ද යත් ඔවුන් වහා අඳු ාගත් පරිද ඔහුඡ්ස කකුල් ඡදක
කකුල්-බඳි ශාපඡයන් අලවා තිබිණි. ඔහු ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කුළුයට එ ඡතක්ෂ හාඡවක්ෂ ඡමන් පැ පැ එන් ට ඇත.
හර්මයිවනී හැර අනිත් සියල්ඡලෝම සි ාඡ න් ට පටන් ගත්හ. ඇය ැගිට ඡගො ් ශාපය ඉවත් කර මන්තරය
මතිරුවාය. ඡ විල්ඡ්ස කකුල් ඡදප ට විසි වී ඔහු සිට ගත්ඡත්ය. "ඡමොකද උඡන්?" ඔහුට හැරී හ ඡරොන් අ ල
වාඩිවීමට ළ ව ් මින් හර්මයිවනී ඇසුවාය.
"මැල්ඡෆෝයිව," ඡ විල් ඡවවුළමින් කීඡ්හය. "මට එයාව පු ත

් කාඡලන් එළිඡයද හම්බු ා. එයා කි්හවා ඒක පුරුදු
ඡවන් ඡකඡ ක්ෂ ඡහොය ඡහොය හිටිඡේ කියලා."
"ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ලඟට යන් !" හර්මයිවනී ඔහුව උ න්දු කළාේ. "එයා ගැ පැමිණිලි කරන් !"
ඡ විල් හි වැනුඡ්හය.
"මට තවත් කරදර ඕඡන් ෑ," ඔහු ඡගොත ග මින් කීඡ්හය.
"ඔයා එයාට විරුද්ධව ැගී සිටින් ඕඡන් ඡ විල්!" ඡරොන් කීඡ්හය. "ඌ හැඡමෝටම චන්ඩිකම් දා වා. එඡහම
කියලා වැඳඡග ඉන් ඕඡන් ෑඡන්. ඒඡකන් ඡවන්ඡන් තව ඒවාට උද්හ කර එක."
"මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡවන් තරම් එඩිතර ෑ කියලා කියන් ඕඡන් ෑ. මල්ඡෆෝයිව දැ ටමත් එඡහම කියලා
තිඡයන්ඡන්," ඡ විල් කීඡ්හය.

හැරි තම කබා ාක්ෂකු අතගා ඡචොකල් ඡගම්ඡබක්ෂ ඉවතට ගත්ඡත්ය. ඒ හර්මයිවනී ත්තලට තෑගි දුන් ඡප්ටිඡේ වූ
අව ා ඡචොකල්් ඡගම්බා විය. හඬන් ට ආ න් ඡල ඡපණු ඡ විල්ට ඔහු එය දුන්ඡන්ය.
"ඔයා මැල්ඡෆෝයිවලා ඡදොළහක්ෂ තරම් වටි වා," හැරී කීඡ්හය. "ඡතෝර ඡතොේපිය ඔයාව ඡත්රුඡ්හ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ
වලට, එඡහම ඡන්ද? එතඡකොට මැල්ඡෆෝයිව ඡකොඡහද ඉන්ඡන්? ගඳ ගහ ්ලිදරින් වල."
ඡගම්බාව ඡකොළඡයන් ඉවතට ගනිද්දී ඡ විල්ඡ්ස ඡතොල් දුර්වල සි ාවකින් ඇද විය.
" ්තූතියිව, හැරී ... මම හිතන්ඡන් මම ඇඳට යන් ම්... ඔයාට කාඩ් එක ඕඡ ද, ඔයා ඒවා එකතු කර වා ඡන්ද?"
ඡ විල් ඉවතට යද්දී හැරී ප්‍රසිද්ධ මායාකරුඡ්ස රූපය හිත කාඩ්පත ඡද බැලුඡ්හය.
"ආඡයත් ඩම්බල්ඡඩෝ," ඔහු කීඡ්හය, "එයා තමයිව මට මුලින්ම - "
ඔහු ගැ ්සුඡන්ය. ඔහු කාඩ්පත ඡද ආපසු බැලුඡ්හය. ඉන්පසු ඔහු ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඡද බැලුඡ්හය.
"මට එයාව හම්බු ා!" ඔහු ඡකඳිරුඡ්හය. "මට ෆ්ලැමල් ව හම්බු ා! මම ඔයාලට කි්හවා මම ඒ ම මීට කළින්
ඡකොඡහේ හරි කිඡය්හවා කියලා, මම ඒක කිඡය්හඡ්හ ඡකෝච්චිඡේද. ඡමඡහේ එන් - ඡම්ක අහගන් :
'ඔහු වඩාත් ප්‍රසිද්ධ වන්ඡන් 1945 ග්‍රින්ඡඩල්ඡවොල්ඩ් හි අඳුරු උතුමා න් පැරදවීම, මකර ඡල් භාවිතාකර ක්‍රම 12
ඡ ොයා ගැනීම හ, ඔහුඡ්ස මිතුරු නිඡකොල ් ෆ්ඡල්මල් මග කර ලද ර ාය ය ම්භන්ධ ක්‍රියාවන්ටය.!"
හර්මයිවනී වහා ැගි්ටාය. පළමු වතාවට ඡගදර වැඩ කර ළකුණු ගත් දව ට පසු ඈ ඡම්තරම් උඡදයෝගයක්ෂ කිසිද
ඡපන්නුම් කඡළේ ැත.
"ඔඡහොම ඉන් !" කියූ ඈ කාන්තා නිද කාමර ඡවත ඇති පඩිඡපළ දඡ්ස ඉහලට දවගියාය. හැරී හ ඡරොන්
අද්භූත බැල්මක්ෂ හුවමාරු කරගැනීමට ඡපරම ඇය විශාල ඡපොතක්ෂ ඇතැතිව ඡපනී සිටියාය.
"මම ඡම්ඡක්ෂ බලන් කවදාවත් හිතුඡ්හ ෑ!" ඇය මහත් උඡදයෝගඡයන් ඡකඳිරුවාය. "මම ඡම්ක ති ගා කට
කලින් පු ්තකාඡලන් ගත්ඡත් ඡපොඩ්ඩක්ෂ ැහැල්ලුඡ්හ කියවන් ."

" ැහැල්ලුඡ්හ?" ඡරොන් කීඡ්හය. මුත් හර්මයිවනී තමා යමක්ෂ ඡ ොය ඡතක්ෂ ඔවුන්ට නිහඬ වීමට කියුවාය. ඈ වහ
වහා පිටු අතර යමින් තමන්ටම මුමු ාගත්තාය.
අන්තිඡම් ඇයට ඡ යූ ඡදය හමුවිය.
"මම ඒක දැ ඡග හිටියා! මම දැ ඡග හිටියා!"
"අපිට තාම කතාකරන් තහ ම්ද?" ඡරොන් ඡක්ෂන්තිඡයන් කීඡ්හය. හර්මයිවනී ඔහුව ඡ ො ළකා හැරිඡේය.
"නිඡකොල ් ෆ්ලැමල්," ඇය රඟපාමින් ඡකඳිරුවාය, "යනු දැ ට හඳු ාඡග ඇති ආකාරයට මායා පාශායය ාද
එකම නිමැයුම් කරුවා ඡ්හ!"
ඇය බළාඡපොඡරොත්තු වූ තරඡම් ඡදයක්ෂ සිදු වූඡේ ැත.
"ඡමොකක්ෂ හද ද" ඡරොන් හ හැරී ඇසුඡවෝය.
"අඡන් ඇත්තටම, ඔය ඡදන් ා කියවන්ඡ ම ැද්ද? බලන් - ඒක කියවන් , අත ."
ඇය ඡපොත ඔවුන් ඡවත තල්ලු කළාය. හැරී හ ඡරොන් එය කියවන් ට විය.

පුරාය ර ාය ය පිළිබඳ හැදෑරීම ඡයොදාගන්ඡන් මායා පාශායය ෑදීමටයිව. අතිප්‍රභල ශක්ෂතීන් මග ඡපෞරාණික
මූලද්‍රවය ඡයොදාඡග එය ාදනු ලැඡේ. ඡම් පාශායයට ඕ ෑම ඡලෝහයක්ෂ තනි රත්තරන් බවට හැරවීඡම් බලයක්ෂ
ඇත. ඊට අමතරව ඡබො තැ ැත්තා අමරණීය ව අමතතය එය විසින් නිපදවයිව.
සියව ් ගය ාවක්ෂ පුරාවට මායා පාශායය ගැ ඡබොඡහෝ වාර්ථා තිඡේ. මුත් දැ ට පවති එකම මායා
පාශායය අයිවතිව තිඡබන්ඡන් ඉහල ඳහන් කළ ර ාය විදයාඥ හ ඔඡපරා ප්‍රිය කර නිකල ් ෆ්ලැමල් හටය.
ගිය ව ඡර් තම හයසිය හැටප ්ව උපන්ද ය ැමරූ ෆ්ලැමල් මහතා තම බිරිඳ ඡපඡරඡ ල්ඡල් මග ඡඩඡවෝන්
ී තුටුදායක ජීවිතයක්ෂ ගත කරයිව. (දැන් වය අවුරුදු හයසිය ප ් අටකි).
"දැක්ෂකද?" ඡරොන් හ හැරී කියවා ඉවරවත්ම හර්මයිවනී කීවාය. "බල්ලා රකින්ඡන් ෆ්ලැමල්ඡ්ස මායා පාශායය
ඡවන් ඕඡන්! ඔ්ටුයිව එයා ඩම්බල්ඡඩෝඡගන් ඉල්ලන් ඇති ඒක ආරක්ෂශිතව තියන් කියලා, ඡමොකද එයාලා
යාළුඡවෝ. අනික එයා දන් වා කවුරුහරි ඒක ප ්ඡ ේ පන් වා කියලා, ඒකයිව එයාට ඒක ග්‍රින්ඡගෝ ් වලින් අයිවන්
කරන් ඕඡන් උඡන්!"

"රත්තරන් හද , අමරණීය කර ගලක්ෂ!" හැරී කීඡ්හය. " ඡ
් න්ේ ඒක ප ්ඡ ේ පන් එක පුදුමයක්ෂ ඡ ඡවයිව.
ඕඡන් ඡකඡ ක්ෂට ඒක ඕඡන් ඡවයිව."
"පුදුමයක්ෂ ඡ ඡවයිව අපිට ෆ්ලැමල්ව නූත මායා ඡලොඡ්හ වර්ධ ය ගැ අධයය යක්ෂ ඡපොඡත් හම්බවුඡන් ැති
එක," ඡරොන් කීඡ්හය. "එයා අනිවාර්‍යඡයන් නූත ඡවන් ම් බෑ එයාඡ්ස වය හයසිය හැට පහක්ෂ ම්. ඡන්ද?"
ඊලඟ උදෑ අඳුරු මායා කළාවට එඡරහිව පිංතිඡේදී රවතකයන්ඡ්ස (warewolf) පාකෑම් වලට ඡ ොඡයකුත්
ප්‍රතිකාර ක්‍රම ටහන් කරගන් ා අතඡර් හැරී හ ඡරොන් තමන්ට මායා පාශායයක්ෂ තිබුඡ ොත් කර ඡද්වල්
ාකච්ඡා කරමින් සිටියහ. ඡරොන් තමන්ටම කියා කුඩිච් කණ්ඩායමක්ෂ මිලදී ගන් ා බව පැවසූ විට හැරීට ්ඡන්ේ
හ ලඟ එ තරඟය ගැ සිහියට ැගිනි.
"මම ඡ ල්ලම් කර වා," ඔහු ඡරොන් හ හර්මයිවනීට කීඡ්හය. "මම ගිඡේ ැත්තන් ්ලිදරින්ලා හිතයිව මම
්ඡන්ේට බඡේ ඉන් වා කියලා. මම එයාලට ඡපන්වන් ම්ඡකෝ ..... අපි දනුඡවොත් එයාලඡ්ස මූනූ වල හි ාව
ැතිම ඡවලායයිව."
"අපි ඔයාව පි්ටනිඡයන් අහුලගන් කන් විතරයිව" හර්මයිවනී කීවාය.
තරඟය ලිං වත්ම ඡරොන් හ හර්මයිවනීට ඡකඡ ේ කීවත් හැරී තව තවත් ඡ ො න්සුන් විය. කණ්ඩායඡම් අනිත් අයත්
න්සුන් වී සිටිඡේ ැත. නිවා ාන්තර තරඟාවලිඡේදී ්ලිදරින් පසුකිරීඡම් අදහ පුදුමාකාරය. අවුරුදු හතකට එය
කවුරුවත් කර තිබුඡන් ැත. මුත් එවැනි පක්ෂශපාතී විනිසුරුවරඡයක්ෂ මග ඊට ඉඩ ලැඡේවිද?
හැරීට තමා මවාගන් වාදැයිව සිඡත තරමට ඔහු ය ය තැ ්ඡන්ේව දක්ෂ ට ලැබිණි. ඡවලාවකට ්ඡන්ේ
තමන්ව තනියම අල්ලා ගැනීමට තමන්ඡ්ස ප ්ඡ න් එ වාදැයිව හැරීට සිතිනි. ිංඡයෝජන් පාඩම තියක්ෂ පා ා
ඡද වදයක්ෂ බවට පත් විය. ඡ ් න්ේ හැරීට ඡබොඡහෝ දරුණු ඡල ැළකුඡ්හය. ඔවුන් මායා පාශායය ගැ
ඡ ොයාගත් බව ්ඡන්ේ දැ ගත්තාවත්ද? එඡහම ඡවන්ඡන් ඡකොඡහොමදැයිව හැරීට ඡ ොඡපනු ත් ඔහුට මහර
ඡවලාවකට සිතුඡන් ්ඡන්ේට සිත් කියවිය හැකි බවයිව.
පසුද කබඩ් කාමරයට පිටතදී ඡරොන් හ හර්මයිවනී හැරීට සුභ පත විට ඔවුන් හැරීව ආඡයත් පය පිටින්
දකින් ට ලැඡේ දැයිව සිතූබව හැරී දැ සිටිඡේය. ඡමය පහසු ඡදයක්ෂ ඡ ොවීය. තම කුඩිච් කබාය ඇඳඡග නිම්බ ්
ඡදදාහ අතට ගත් හැරීට වුඩ්ඡ්ස කුඩා කතාඡ්හ වච ඇසුඡන් යන්තමිනි.
ඒ අතඡර් ඡරොන් හ හර්මයිවනී රඳව ඡේ ඡ විල් අ ල තැ ක්ෂ ඡ ොයා ගත්ඡතෝය. ඡදඡද ාම දරුණු හ දුක
ඡපනුමකින් සිටීමට ඡහේතුව ඡහෝ ඔවුන් තරඟය බැලීමට තම යශ්ඨි රැඡග ඒමට ඡහේතුව ඡහෝ ඔහුට සිතාගත
ඡ ොහැකි විය. හැරී දැ සිටිඡේ ඡරොන් හ හර්මයිවනී රහසින් කකුල් බඳි ශාපය පුහුණු වූ බව පමණි. මැල්ඡෆෝයිව
එය ඡ විල්ට භාවිතා කළ අව ්තාඡ්හදී ඔවුන්ට ඒ අදහ ලැබී තිබූ අතර ්ඡන්ේ හැරීට කරදර කිරීමට උත් ාහ
කරන් ට ැරඡ බවට ළකුයක්ෂ ආඡවොත් එය ඔහුට ඡයදවීමට ඡදඡද ාම සූදා මින් සිටිඡයෝය.

"දැන්, අමතක කරන් එපා, ඒක ඡලොඡකොඡමොටර් ඡමෝටි ්," ඡරොන් තම කමි අත දඡ්ස ඉහලට යශ්ඨිය රිිංගවද්දී
හර්මයිවනී මිමිනුවාය.
"මම දන් වා," ඡරොන් වහා කීඡ්හය. "එල්ලිඡග එන් එපා."
කබඩ් කාමරය තුළ වුඩ් හැරීව පඡ කට ගත්ඡත්ය.
"මට ඔයාව තද කරන් ඕඡන් ෑ ඡපොටර්. ඒත් අපිට ඉක්ෂම ට ්නිච් එක අල්ලගන් ඕඡන් දව ක්ෂ තිය වා ම්,
ඒ අද තමයිව. ්ඡන්ේ හෆල්පෆ් වලට ඕඡ වට වඩා උදවු කරන් කළින් තරඡේ ඉවර කරන් ."
"මුළු ඉ ්ඡකෝඡලම එළිඡේ ඉන් වා!" ඡදොඡරන් එළිය බළමින් ඡෆ්‍රඩ් වී ්ලි කියුඡ්හය. . "අනික - කිරි අේපට
බල්ඡලෝ පැ පි- ඩම්බල්ඡඩෝත් ඇවිත්!"
හැරීඡ්ස හදවත කරයමක්ෂ ගැසුඡ්හය.
"ඩම්බල්ඡඩෝ?" ඡදොර ඡද ට යමින් හැරී කීඡ්හය. ඡෆ්‍රඩ් නිවැරදය. ඒ රිදීමය රැවුල වරදන් ට විදහක්ෂ ඡ ොමැත.
තමන්ඡ්ස ආරක්ෂශාව ගැ සිතා හැරීට මහ හඬින් සි ාසිය හැකිය. රලව කිවඡහොත් ඩම්බල්ඡඩෝ බලාසිටි අතඡර්
හැරීට හිරිහැරයක්ෂ කිරීමට තරම් ්ඡන්ේ නිර්භීත වන්ඡන් ැත.
මහර විට ඒ ඡහතුව නි ාම කණ්ඩායම් ඡදක පිටියට පිවිඡ ද්දී ්ඡන්ේ තරහින් සිටි වග ඡපණිනි. එය ඡරොන්ටත්
ඡපනීගිඡේය.
" ්ඡන්ේ ඡමච්චර පුරු විදහට ඉන් වා මම කවදාවත් දැකලා ෑ," ඔහු හර්මයිවනීට කීඡ්හය. "බලන් - එයාලා
ගියා... ආවු!"
කිසිඡවක්ෂ ඡරොන්ඡ්ස හි පිටුප ට ඇන්ඡන්ය. ඒ මැල්ඡෆෝයිව විය.
"ඔහ්, මාඡවන් වී ්ලි, ඔයා එත ඉන් වා දැක්ෂඡක්ෂ ෑ."

මැල්ඡෆෝයිව ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් ඡවත පුළුල් සි ාවක්ෂ පෑඡ්හය.
"ඡම් පාර ඡපොටර් ඡකොච්චර ඡවලා එයාඡ්ස ඡකො ්ඡ ේ ඉඳීද දන්ඡන් ෑ ඡන්? කවුද එන්ඡන් ඔ්ටුවක්ෂ තියන් ?
ඡමොකද කියන්ඡන් වී ්ලි එ වද?"
ඡරොන් උත්තර දුන්ඡන් ැත. ්ඡන්ේ හෆල්පෆ් ඡවත අමතර ළකුයක්ෂ ලබා දුන්ඡන් ඡජෝේ වී ්ලි ඔහු ඡවත ේලජර්
පන්දුව එවූ නි ායිව. හර්මයිවනී තම උකුළ උඩ ඇඟිලි තදකරඡග උකු ්ඡ ක්ෂ ඡල අහ පුරා රවුමට කරකැඡවමින්
්නිච් එක ඡ ොය හැරී ඡද ම ඇ ් රඳවාඡග සිටියාය.
"ඔයාලා දන් වද ග්‍රිෆින්ඡඩෝ කයඩායමට ක්ටිය ඡතෝරන්ඡන් ඡකොඡහොමද කියලා මම හිත විදහ?" වි ාඩි
කීපයකට පසු ්ඡන්ේ කිසිම ඡහේතුවක්ෂ ැතිව හෆල්පෆ් ඡවත ළකුයක්ෂ ඡද විට මැල්ඡෆෝයිව හඬ ගා කීඡ්හය. "ඒ
එයාලාට දැක්ෂකම පවු කියලා හිඡත අය. බලන් අර ඡපොටර්, එයාට ඡදමාපිඡයෝ ෑ. එතඡකොට අර වී ්ලිලා,
එයාලට ල්ලි ෑ - ඔයත් කණ්ඩායඡම් ඉන් තිේඡේ ඡලොන්්සඡබොටම්, ඔයාට ඡමොඡල් ෑඡන්."
ඡ විල් තදන් රතු උ ත් මැල්ඡෆෝයිවට මුහුය දීමට පිටුප හැරුඡණ්ය.
"මම ඔයා වඡ්ස ඡදොඡළො ් ඡදඡ ක්ෂ තරම් වටි වා මැල්ඡෆෝයිව" ඔහු ඡගොතගැසුඡ්හය.
මැල්ඡෆෝයිව, ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල් හූ තියමින් සි ාසුයහ. මුත් තරඟඡයන් ඇ ් ඉවතට ගන් ට අකමැති වූ ඡරොන්
"ඔයා එයාට කියන් ඡ විල්" කීඡ්හය.
"ඡලොන්්සඡබොටම්, ඡමොඡළේ කියන්ඡන් රත්තරන් ම් ඔයා වී ්ලිලාටත් වඩා දුේපත්. ඒඡකන් ඡමො ාහරි
ඡත්රු ාද."
හැරී ගැ අවධා ය ඡයදවීමට වඩා ඡරොන්ඡ්ස හිඡත් ඇති වූ තරහ බළවත් විය.
"මම තවපාරක්ෂ කියන්ඡන් ෑ මැල්ඡෆෝයිව. තව එක වච යක්ෂ හරි..."
"ඡරොන්!" එක්ෂවරම හර්මයිවනී කීවාය. "හැරී- - "
"ඡමොකද්ද? ඡකොඡහද?"

හැරී එක්ෂවරම පහළට කිමිඡදමින් සිටිඡේය. ඡ ග ගැ ්සී ඔල්වර න් ඡදන් ට විය. හර්මයිවනී තම ඇඟිලි වලින්
කට ව ාඡග ැගි්ටාය. හැරී පතඡරොමක්ෂ විඡදන් ාක්ෂ ඡමන් පි්ටනිය ඡවත පැමිඡයමින් සිටිඡේය.
"ඔයාට වා ාව උදාඡවලා, වී ්ලි. අනිවාර්‍යඡයන් ඡපොටර් පි්ටනිඡේ තිේබ කාසියක්ෂ දකින් ඇති!" මැල්ඡෆෝයිව
කීඡ්හය.
ඡරොන් ඔහු ඡවත පැන්ඡන්ය. ඡවන්ඡන් ඡමොකද්ද කියා මැල්ඡෆෝයිවට ඡත්ඡරන් ටත් ඡපර ඡරොන් ඔහු මතට පැය
ඡපොඡළොවට තබා ඡපොරකන් ට විය. ඡ විල් පැකිළු ත් පසුව තම අසුඡ න් පිටුප ට පැ උද්හවට ගිඡේය.
"ඉක්ෂමන් කරන් , හැරී!" හැරී ්ඡන්ේ ඡද ට ඡකළින්ම පියාඹ අයුරු දැක ඡහොඳින් බලා ගැනීමට තම පුටුවට
ගිමින් හර්මයිවනී කෑ ගැසුවාය. තම අසු යට මැල්ඡෆෝයිව හ ඡරොන් එඡහට ඡමඡහට ඡරෝල් ඡවනු ඈ දුටුඡ්හ
ැත. ඡ විල්, ඡක්‍රේේ හ ඡගොයිවල්ඡ්ස ගුටිබැට හුවමාරුඡ්හ කරයම් හ ඡ්හද ාඡවන් කළ කෑගැසීම් ඇසුඡන්ත්
ැත.
ඉහල අහඡ ,ේ ඡකො ් මත හැඡර විටම තමන්ඡ්ස ඇඟට අඟලක්ෂ පමය පරතරයකින් යම්කිසි තද රතු යමක්ෂ
විදඡග යනු ්ඡන්ේට ඡපණිනි. ඊලඟ තේපරඡේ හැරී කිමිදීම වතා ජයග්‍රාී ඡල දෑත් එ වූඡේය. ්නිච් පන්දුව
ඔහුඡ්ස අඡත් රැඳී තිබුඡන්ය.
ආ රැඳවුම් ඡඝෝකාඡවන් ඉපිළිණි. එය වාර්තාවක්ෂ වන් ට පුළුවනි. එතරම් ඉක්ෂමනින් ්නිච් පන්දුවක්ෂ අල්ලගත්
අව ්ථාවක්ෂ කිසිඡවකුටවත් මතකඡේ තිබුඡන් ැත.
"ඡරොන්! ඡරොන්! ඡකොඡහද ඔයා? තරඡේ ඉවරයිව! හැරී දනුවා! අපි දනුවා! ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඉ ් රහට ආවා!" ඉදරි
ඡේළිඡේ සිටි පාර්වතී පාටිල්ව බදාගනිමින් තම පුටුව මත උඩ පැ පැ ට ගමන් ඡවවුළ කටහඬින් හර්මයිවනී
කීවාය.
හැරී අඩියක්ෂ ඉහල සිට තම ඡකො ්ඡ න් බිමට පැන්ඡන්ය. ඔහුට එය විශ්වා කළ ඡ ොහැකිය. ඔහු ඒක කරා -
තරඟය අව න් විය; එය උපරිම වි ාඩි පහක්ෂ පැවැත්ඡවන් ට ඇති. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ පිරි පිටියට කඩා වදද්දී සුදුමැලි
මුහුණින් හ තදකරගත් ඡතොල් වලින් යුතුව ්ඡන්ේ ඔහු අ ලට බසිනු හැරී දුටුඡ්හය. ඉන්පසු හැරීට තම උරහි
මත තබ අතක පහ දැනුඡ න් ඉහළ බලද්දී ඩම්බල්ඡඩෝඡ්ස සි ාපිරි මුහුය දක්ෂ ට ලැබිණි.
"ඡබොඡහොම ඡහොඳට කරා," ඩම්බල්ඡඩෝ හැරීට පමයක්ෂ ඇඡ ඡල ඡ මින් කීඡ්හය. "අර කණ් ාඩිය ගැ
කල්ප ා කර කර ඉන්ඡන් ැතිව හිටපු එක ගැ තුටුයිව. ඡහොඳට මහන්සිඡවලා වැඩකරා... විශික්ඨයිව..."
්ඡන්ේ තරහින් ඡපොළවට ඡකළ ගැසුඡ්හය.

ටික ඡවලාවකට පසු හැරී තම නිම්බ ් ඡදදාහ ඡකොසු ගබඩාඡ්හ තැබීමට තනිවම කබඩ් කාමරඡයන් පිට වුඡන්ය.
ඡම් තරම් තුටක්ෂ දැනුනු දව ක්ෂ ඔහුට මතකඡේ ැත. ඔහු ඇත්තටම ආඩම්බර විය හැකි යමක්ෂ කර තිඡේ. ඔහු
නිකම්ම නිකන් ප්‍රසිද්ධ මක්ෂ පමයක්ෂ බව දැන් කාටවත් කිව ඡ ොහැකිය. හැන්දෑ සුළඟ කවදාවත් ඡම්තරම් ර
සුවඳකින් යුක්ෂත ඡ ොවීය. පහුගිය පැය ඇතුළත සිදුවූ දෑ ඡමඡ හි කරමින් ඔහු තයඡකොළ මත ඇවිද්ඡද්ය. එය
ප්‍රීතිමත් ඡබොඳ වූ හැඟීමකි. ග්‍රිෆින්ඡඩෝවරු පැමිය ඔහුව උරහි ් මතට ඔ වා ගත් හැටි, ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඈතින්
සිට උඩ පැන් හැටි, ඡරොන් හඡයන් ඡල් ඡපරාඡග ජයඡගෝකා කළ හැටි ඔහුට මැවී ඡපණි .
හැරී ගබඩාව ඡවතට ආඡ්හය. ඔහු ලී ඡදොරට ඡහේත්තු වී ඉර බැ යාමත් මග රතු පැහැඡයන් දළිඡ ජඡන්ල
හිත ඡහෝසවාර්් ් ඡද බැලුඡ්හය. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ දැන් ඉදරිඡයන්, ඔහු එය කළා, ඔහු ්ඡන්ේට එය ඡපන් ා දුන් ා.
්ඡන්ේ ගැ කතා කරද්දී...
මාලිගඡේ ඉදරිප පඩිඡපළ ඡ මින් බැ හි ව ාගත් අඡයක්ෂ එළියට ආඡ්හය. පැහැදළිවම කවුරුවත් දකි වාට
අකමැති අඡයක්ෂ, පුළුවන් උපරිම ඡ්හගඡයන් තහ ම් කැළෑව ඡද ට ඇවිද ගිඡේය. එය දකිද්දී හැරීඡ්ස ජයග්‍රාී
සිතුවිලි සිඡතන් මැකී ගිඡේය. එම පුද්ගලයාඡ්ස පරි ් ම හිත ඇවිදීඡම් විලාශය හැරී අඳු ාගත්ඡත්ය. ්ඡන්ේ,
අනිත් සියල්ඡලෝම රාත්‍රී ආහාර ගන් ා අතඡර් ඡහොඡරන් කැඡළේට රිිංග බව ඡපඡන්. ඡමො ාද සිද්ධ ඡවන්ඡන්?
හැරී වහා තම නිම්බ ් ඡදදාහට ැග ඉහලට ගිඡේය. රහසින් නිහඬව මාලිගයට ඉහලින් පියෑඹූ හැරීට ්ඡන්ේ
දුවමින් කැලෑවට ඇතුල් ඡවනු ඡපණිනි. ඔහු පසුපසින් ගිඡේය.
ග ් ඡබොඡහෝ ඝයකම් වූඡයන් ්ඡන්ේ ගිය දහාව හැරීට ඡ ොඡපණිනි. ඔහු රවුමට පියාඹමින් පහළට ආඡ්හ ග ව
් ල
ඉහලම අතුවල ගෑඡව තරමට ලිංවිය. අව ා ඡේ කටහඬක්ෂ ඇසිණි. ඔහු ඒ ඡද ට ලි ් ා ඡගො ් නිහඬවම බීච්
ග ක්ෂ මතට පහත් විය.
ඔහු පරි ් මින් තම ඡකො ් එක්ෂ අතකින් අල්ලාඡග අත්තක්ෂ මතට ැග ඡකොළ අතරින් බැලීමට උත් ාහ
කඡළේය. පහළ අඳුරු ඡ වයැලි අතර ්ඡන්ේ විය. මුත් ඔහු සිටිඡේ තනිවම ඡ ොඡ්හ, කුරල්ද එහි විය. හැරීට
ඔහුඡ්ස මුහුඡණ් ඡපනුම ඡ ොඡපනු ත් ඔහු ඡව දාටත් වඩා ගැඡහ බව ඡපණිනි. ඔවුන් කිය ඡද්වල් ඇසීමට
හැරී ඒ ඡද ට ඇදුඡන්ය.
"අ...අච්චර තැන් ව... වලින් ඔයාට ඡමත ම මු.. මුයගැඡහන් ඕඡන් උඡන් ඇ.. ඇයිවද මන්දා, ඡ වර .් ..."
"ඔහ්, මම හිතුඡ්හ අපි ඡම්ක රහඡ ේ තියාගන් ඕඡන් කියලා," සීතළ කටහඬකින් ්ඡන්ේ කීඡ්හය. "හැමඡද්ටම
වඩා, ළමයිව මායා පාශායය ගැ දැ ගත යුතු ෑ."
හැරී ඉදරියට ැවුඡන්ය.. කුරල් යමක්ෂ මුමුයයිව.. ්ඡන්ේ ඔහුට බාධා කඡළේය.

"තාම අර හැග්‍රිඩ්ඡ්ස මතගයාව පහුකර ක්‍රමයක්ෂ ඡහොයාගත්ඡත් ැද්ද?"
"ඒ... ඒත් ඡ වර ,් මම - - "
"ඔයා මාව හතුඡරක්ෂ කරගන් ඕඡන් ෑ කුරල්," ඔහු ඡද ට අඩියක්ෂ තබමින් ්ඡන්ේ කීඡ්හය.
"මම..මම දන්ඡන් ෑ ඔයා ඡමොකද්ද"
"මම අදහ ් කඡර් ඡමොකද්ද කියල්ලා තමුන් ඡබොඡහොම ඡහොඳට දන් වා."
බකමූඡයක්ෂ මහ හඬින් හූ කීඡවන් හැරී ගඡහන් වැඡටන් ට ගිඡේය. ඔහු වහා මබර වූඡයන් ්ඡන්ේ කියූවක්ෂ
ඇසිණි. "තමුන්ඡ්ස ඔය ඡපොඩි ඇ ් බැන්දුමක්ෂ දා වා...මම බලාඡග ඉන් ම්."
"ඒ - ඒත් මම ද...ද.. දන්ඡන් - - "
"හරි එඡහ ම්," ්ඡන්ේ වහා කීඡවය. "අපි ඉක්ෂම ටම ආඡයත් හම්බඡවලා කතාකරමු, තමුන් ඡහොඳට හිතලා
තමුන්ඡ්ස පක්ෂශපාතීකම තිඡයන්ඡන් ඡකොඡහේද කියලා තීරයය කරාට ප ්ඡ ේ...."
ඔහු තම ඡලෝගුව හි මතින් දාඡග එළිමහ ඡවත ගමන් කඡළේය. ඡබොඡහෝ අඳුර පැතිරී තිබුයත් කුරල් ගල්වු ා
ඡ ේ නිහඬව සිටඡග සිටි අයුරු හැරීට ඡපණිනි.
"හැරී, ඔයා ඡකොඡහේද හිටිඡේ?" හර්මයිවනී කෑගැසුවාය.
"අපි දනුවා! ඔයා දනුවා! අපි දනුවා!" හැරීඡ්ස පිටට ත්ටු කරමින් ඡරොන් කෑගැසුඡ්හය. "මම මැල්ඡෆොයිවඡ්ස ඇහැ
කළු ඡවන් ගැහුවා, ඡ විල් ඡක්‍රේේ ඡගොයිවල් ඡදන් ට තනියම ගහන් හැදුවා.. එයා තාම ඉ ්පිරිතාඡල්, ඒත්
මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ කි්හවා එයාට ඡහොඳඡවයිව කියලා. ්ලිදරින්ලට හැටි ඡපන් එක ගැ කිය ඡකොට මතක්ෂ
උඡන්! හැඡමෝම ඔයා එ කන් ඡපොදු කාමඡර් බලාඡග ඉන් වා. අපි පාටියක්ෂ දාන් යන්ඡන්. ඡෆ්‍රඩ් ඡජෝේ
ඡදන් ා කු ්සිඡයන් ඡක්ෂකුයිව තව ජාතියිව ඡහොරකම් කරා.."
"දැන් ඒඡකන් වැඩක්ෂ ෑ," හැරී හති දමමින් කීඡ්හය. "හි ් කාමරයක්ෂ ඡහොයාගමු. ඔයා ඡම්ක අහ කන්
ඉන් ඡකෝ...."

කාමරඡේ ඡදොර වැසීමට ඡපර පී්හ ් එහි ැති බව ැක හැරගත් හැරී ඉන්පසු තමා දුටු හ ඇසූ දෑ ඔවුන්ට
කියුඡ්හය.
"එතඡකොට අපි හරි, ඒක මායා පාශායය තමයිව, එතඡකොට ්ඡන්ේ කුරල්ට බළකර වා ඒක අරගන් උද්හ
කරන් කියලා. එයා ඇහුවා ෆ්ලෆීව පහුකර විදහක්ෂ දන් වද කියලා - තව කි්හවා කුරල්ඡ්ස 'ඇ ් බැන්දුම්' වඡ්ස
ඡදයක්ෂ - මට හිඡතන්ඡන් ෆ්ලෆී ඇරු ම මායා පාශායය ආරක්ෂශා කර තව ඡද්වල් තිය වා. ඡගොඩක්ෂ මායාවල්,
අනිවාර්‍යඡයන් කුරල් ්ඡන්ේට කඩා පනින් ඕඡන් කර අඳුරු මායාවල් වල විරුද්ධ මන්තර එඡහම කරලා ඇති -
-"
"එතඡකොට ඔයා කියන්ඡන් කුරල් ්ඡන්ේට විරුද්ධව ඉන් කන් විතරක්ෂ පාශායය ආරක්ෂශාඡව වා කියලද?"
හර්මයිවනී කල්පයාඡවන් කීවාය.
"ඒක ලබ අඟහරුවාදා ඡව ඡකොට ැති ඡවයිව," ඡරොන් කීඡ්හය.
දහහතර ඡවනි පරිච්ඡේදය

ඡ ෝබ් ම් වූ ඡ ෝවීජියන් රිේබැක්ෂ
මුත් කුරල් ඔවුන් සිතුවාට වඩා එඩිතර අඡයක්ෂ විය හැක. ඉන්පසු පැමිණි තිවල දී ඔහු තවත් සුදුමැළි හ ඡක්ටු
ඡවමින් සිටිඡේය. මුත් ඔහුඡ්ස සිත තාමත් බිඳීගියබවක්ෂ ඡපණුඡන් ැත.
තුන්ඡවනි ත්ටුඡ්හ ඡකොරිඡඩෝව පසු කර ෑම විටම හැරී,ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඡදොරට කය තබා ෆ්ලෆී තවමත්
එහි ඡගොරවමින් ඉන් වාදැයිව බැලූහ. ්ඡන්ේ තවමත් සුපුරුදු ඡල තරහින් පුපුරමින් හැම තැ ම ඇවිද්ඡද්
පාශායය තවමත් ආරක්ෂශිත බව තහවුරු කරවමිනි. හැරී ඡම් ද වල කුරල්ව පසු කර ෑම අව ්තාවකම ඔහුව
දරිගන්ව අන්දඡම් සි ාවක්ෂ පුදකරන් ට අමතක ඡ ොකඡල්ය. ඒ අතර ඡරොන් කුරල්ඡ්ස ඡගොතගැසීම් වළට හි ා
ඡ ොඡව ඡල හැඡමෝටම කියන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
මුත් හර්මයිවනීඡ්ස සිඡත් මායා පාශායයට වඩා ඡදයක්ෂ විය. ඈ තම පාඩම් කිරීඡම් කාළ ටහන් ඇඳින් ටත් තම
ටහන් සියල්ල පාට කරන් ටත් පටන් ගත්තාය. හැරී හ ඡරොන් ගය කට ඡ ොගත්තත් ඈ දගින් දගටම
ඔවුන්ටත් එයම කර ඡල බළපෑම් කළාය.
"හර්මයිවනී, විභාග වලට තව කාළාන්තරයක්ෂ තිය වා."

" ති දහයයිව," හර්මයිවනී වහා කීවාය. "ඒක කාළාන්තරයක්ෂ ඡ ඡවයිව. නිඡකොල ් ෆ්ලැමල්ට ම් ඒක තේපරයක්ෂ
වඡ්ස."
"ඒත් අපි අවුරුදු හයසීයක්ෂ වය ෑඡන්," ඡරොන් මතක්ෂ කඡළේය. "ඡමො ා උ ත්, ඔයා ඡමොකටද පාඩම්
කරන්ඡන්, ඔයා දැ ටමත් හැමඡද්ම දන් වාඡන්"
"මම ඡමොකටද පාඩම් කරන්ඡන්? ඔයාට පි ්සුද? අපි ඡම් විභාඡ්ස පා ් උඡන් ැත්තන් ඡදඡවනි අවුරුද්දට යන්
බෑ කියලා ඔයා දන් වද? ඒවා ඡගොඩක්ෂ වැදගත්, මට මාඡ කට කළින් පටන් ගන් තිේඡේ. මිං දන්ඡන් ෑ මට
ඡමො ා උ ාද කියලා...."
අවා ාවට ගුරුවරුත් හර්මයිවනී සිතූ විදහටම සිත බවක්ෂ ඡපඡ න් ට විය. ඔවුන් ඡගදර වැඩ ඡගොඩක්ෂ දුන්ඡ න්
පා ්කු නිවාඩුව ත්තල් නිවාඩුඡ්හ ලද තුට අහලකටවත් ඡ ොආඡ්හය. මකර ඡල් භාවිතා කර ක්‍රම ඡදොළහ කට
පාඩම් කර ඡහෝ යශ්ඨිය පුහුණු ඡව හර්මයිවනී ලඟ සිට විඡ්හකයක්ෂ ගැනීම ඉතා අසීරුය. ඔවුන් තම විඡ්හක
කාළවල අඡඳෝ ා තියමින් හ ඈනුම් අරිමින් ඈ මග පු ්තකාලයට වී අමතර වැඩ ඉවර කිරීඡම් ඡයදුඡ ෝය.
"ඡම්ක ම් මට කවදාවත් මතක තිඡය එකක්ෂ ෑ," ඡරොන් තරඡහන් පුපුරමින් තම පිහාටු පෑ විසිකර ආශාඡවන්
පු ්තකාල ජඡන්ලඡයන් එලිය බලා සිටිඡේය. ඒ ඔවුන්ට මා ගායකින් ලැබු ඡහොඳ දව ක්ෂ විය. අහ
පැහැදළිය. නිල්පාට ඡෆොඡගට-මී-ඡ ෝ මල් පිපී තිඡේ. ව න්තය එ බවට හැඟීමක්ෂ සුළඡේ විය.
මායාමය ඡබඡහත් පැලෑටි දහ ක්ෂ හ පු ් වර්ග ඡපොඡත් 'ඩිටනි' ඡ ොයමින් සිටි හැරී ඡරොන් ඡ්ස කටහඬින් හි
ඔ වා බැලුඡ්හය. "හැග්‍රිඩ්, ඔයා ඡමො ාද පු ්තකාඡල් කරන්ඡන්?"
හැග්‍රිඩ් යමක්ෂ පිටුප ඟවාඡග ඡේ මා යට ආඡ්හය.. ඔහු තම ඌරු මී හමින් කළ පිට කබාය නි ා ඡමත ට
කිසි ඡ ේත්ම ඡ ොගැළඡප බවක්ෂ ද ් විය.
"නිකම් බැලුවා'," ඔහුඡ්ස අමුතු වූ කටහඬ ඔවුන්ඡ්ස අවධා ය වහා උදුරා ගත්ඡත්ය. "ඔයාලා ක්ටිය ඡමොකක්ෂ
කරන් ද හදන්ඡන්?" ඔහු හදසිඡේ ැඡකන් බළමින් ඇසුඡ්හය. "ඔයාලා නිකල ් ෆ්ලැමල් ගැ ඡහොය වා
ඡ ඡවයිවඡන්?" "ඔහ්, අපි එයා කවුද කියලා කාළාන්තරයකට කලින් ඡහොයාගත්තා.," ඡරොන් සිත්ගන් ා සුළු ඡල
කීඡ්හය. "එතඡකොට අර බල්ලා ආරක්ෂශා කරන්ඡන් ඡමො ාද කියලත් අපි දන් වා. ඒක මායා පාශා - - "
"ශ්ශ්ශ්ශ්!" කවුරුන් ඡහෝ අ ා සිටීදැයිව දැ ගැනීමට හැග්‍රිඩ් වටපිට බැලුඡ්හය. "ඒක කිය කිය කෑ ගහන් යන්
එපා. ඔයාට ඡමොකද ඡවලා තිඡයන්න්ඡන්?"

"ඇත්තටම අපිට ඔයාඡගන් අහන් ඡද්වල් ටිකක්ෂ තිය වා," හැරී කීඡ්හය. "ෆ්ලෆී ඇරු ම පාශායය ආරක්ෂශා
කරන් තිඡයන්ඡන් ඡමො ාද කිය එක- - "
"ශ්ශ්ශ්ශ්ශ්!" "අහන් - මාව ඇවිල්ලා ප ්ඡ ේ මුයගැඡහන් . ඡමොකුත් කියන් ම් කියලා මම ඡපොඡරොන්දු

ඡවන්ඡන් ෑ. මතක තියාගන් , එක ගැ ඡමඡහේ කසු කුසු ගාන් යන් එපා. ළමයිව ඒ ගැ දැ ගන් තහ ම්.
එයාලා හිතයිව මම ඔයාලට කි්හවා කියලා - - "
"එඡහ ම්, ප ්ඡ ේ හමුඡවමු," හැරී කීඡ්හය.
හැග්‍රිඩ් වහා පිටවිය.
"එයා ඡමො ාද පිටිප ්ඡ ේ හිංගඡග හිටිඡේ?" හර්මයිවනී කල්පයාඡවන් කීවාය.
"ඔයා හිතන්ඡන් ඒක පාශායය ම්භන්ධ ඡදයක්ෂ කියලද?"
"මම එයා හිටිඡේ ඡමො ඡකොටඡ ද බලන් ය වා," ඕ ෑතරම් වැඩ තිබියදී ඡරොන් කීඡ්හය. ඔහු වි ාඩියකට පසු
ඡපොත් ඡගොන් ක්ෂ මග ඇවිත් ඒවා ඡම් ය මත අතහැරිඡේය.
"මකරු!" ඔහු ඡකඳිරුඡ්හය. "හැග්‍රිඩ් මකරු ගැ වි ්තර ඡහොයලා තිඡයන්ඡන්! ඡම්වා බලන් : මහා බ්‍රිතා යඡේ
හ අයර්ලන්තඡේ මකර විඡශේක; බිත්තරඡේ සිට ගිණි පිඹි ඡතක්ෂ, මකර භාරකරුඡ්ස මගඡපන්වීම්."
"හැග්‍රිඩ්ට හැම ඡවඡල්ම මකඡරක්ෂ ඕඡන් ඡවලා හිටිඡේ, අපි මුලින්ම හම්බඡවච්ච ඡවලාඡවත් කි්හවා " හැරී කීඡ්හය.
"ඒත් ඒක අඡේ නීති වළට විරුද්ධයිව," ඡරොන් කීඡ්හය. "1709 වර්ඡලොක්ෂ ම්ඡම්ල ඡේදී මකරු හද එක
නීතිවිඡරෝධී කරා. හැඡමෝම ඒක දන් වා. අපි මකරු ඡ්ස පිටිප ්ඡ ේ තියාගත්ඡතොත් මගල්ලා දකි එක
වළක්ෂවන් අමාරුයිව.. ඡමො ා උ ත්, මකඡරක්ෂව ීලෑ කරන් බෑ. ඒක භයා කයිව. ඔයා දකින් තිේඡේ
ඡරොඡම්නියාඡවද කැලෑ මකරුන්ඡ්ස ගින්දරින් චාලිඡ්ස පිච්චිලා තිේබ හැටි."
"ඒත් බ්‍රිතා යඡේ කැළෑ මකරු ෑ?" හැරී කීඡ්හය.

"අඡපොයිව ඉන් වා," ඡරොන් කීඡ්හය. "ඡකොමන් ඡවල්ශ් ග්‍රීන් වලයිව ඡහබ්‍රිඩීන් ේලැක්ෂ ් වළයිව ඉන් වා. මට කියන්
පුළුවන් මායා අමාතයාිංශඡේ තිය වා උන්ව එළව රාජකාරියකුත්. උන්ව දැකපු මගල්ලාට ඒක අමතක ඡවන්
දගටම මතුරන් ත් අඡේ අයට සිද්ධ ඡව වා. ."
"එතඡකොට හැග්‍රිඩ් ඡමො මගුලක්ෂද කරන් හදන්ඡන්?" හර්මයිවනී කීවාය.
ඔවුන් පැයකට පසු ක්‍රීඩාතබන් ාඡ්ස ඡදොරට ත්ටු කර විට, සියලුම තිර ඡරද ව ා ඇතිබව දැක ඔවුන් පුදුම විය.
ඡදොර ඇරීමට ඡපර "කවුද ඔය?" කියා ඇසූ හැග්‍රිඩ් ඔවුන්ව ඇතුළට ගත් ගමන් ඡදොර වැසුඡ්හය.
ඇතුළත දහඩිය දම තරම් උනුසුම් විය. ඡමතරම් උණුසුම් ද යක්ෂ වුවත් ගිණි උඳුඡන් මහා ගින් ක්ෂ ඇවිළිනි.
ඔවුන්ට ඡත් හැදූ හැග්‍රිඩ් මුගටි ම ් ැන්ඩ්විච් ද පිළිගැන්වූවත් ඔවින් එය ප්‍රතික්ෂඡශේප කළහ.
"ඉතිිං - ඔයාලට මඡගන් ඡමො ාද අහන් ඕඡන් උ ා ඡන්ද'?"
"ඔ්හ" වඡ් යාඡමන් පළක්ෂ ැති බව දත් හැරී කීඡ්හය. "අපි හිතුඡ්හ ෆ්ලෆී ඇරු ම මායා පාශායය ආරක්ෂශාකර
අනිත් ඡද්වල් ඡමො ාද කියලා ඔයාට අපිට කියන් පුළුවන්ද කියලා."
හැග්‍රිඩ් ඔහුට රැ්හඡ්හය.
"අනිවාර්‍යඡයන් මට බෑ", හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "අිංක එක, මම ඒක දන්ඡන් ෑ. අිංක ඡදක , ඔයාලා දැ ටමත් ඕ ෑවට
වඩා දන් වා, ඉතිිං මට පුළුවන් උ ත් මම කියන්ඡන් ෑ. ඒ පාශායය ඡමඡහේ තිඡයන් ඡහොඳ ඡහේතුවක්ෂ තිය වා.
ඒක ග්‍රින්ඡගෝ ් වලද ඡහොරකම් කර එඡකන් යන්තම් ඡේරුඡන්. මම හිතන්ඡන් ඒ ඡදවල් ඔක්ෂඡකොම ඔයාලා
ඡහොයාගන් ඇති ඡන්? ඔයාලා ෆ්ලෆී ගැ දැ ගත්ඡත් ඡකොඡහොමද කිය එකයිව මට හිතා ගන් බැරි."
"ඔහ, ඡමො ාද හැග්‍රිඩ්, ඔයා කියන් කැමති ැති උ ාට ඔයා දන් වාඡ , ඡමඡහේ ඡව ඡද්වල් හැමඡද්ම ඔයා
දන් වාඡන්," හර්මයිවනී උණුසුම් ඡල චාටු හඬින් කීවාය . හැග්‍රිඩ්ඡ්ස යටි රැවුල ඡ ළවුඡ න් ඔහු ඡ ාඡ බව
ඔවුන්ට ඡත්රුණි. "අපි ඇත්තටම ඡහොයලා බැලුවා විතරයිව කවුද ආරක්ෂශා කරන්ඡන් කියලා." "අපි බැලුඡ්හ
ඩම්බල්ඡඩෝ තමන්ට උදවුකරගන් කාවද විශවා කාරන්ඡන් කියලා,.... අපි ඇරු ාම"
ඒ අව න් වච ත් මහ හැග්‍රිඩ්ඡ්ස පපුව පිම්බුඡන්ය. හැරී හ ඡරොන් හැර්මයිවනී ඡද කාන්තිමත් බැල්මක්ෂ

ඡහළුඡවෝය.
"ඡහොඳයිව, මම හිතන්ඡන් ඒක ඔයාලට කි්හවට කමක්ෂ ැති ඡවයිව.... බලමු... එයා ෆ්ලෆීව මඡගන් ඉල්ලගත්තා...
ඊට ප ්ඡ ේ ගුරුවරු කීප ඡදඡ ක්ෂ බන්ධ වගයක්ෂ කළා... ඡප්‍රොඡෆ ර් ප්‍ර
් වු් - ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ - ඡප්‍රොඡෆ ර්

මැක්ෂඡගො ගල් - - " ඔහු ඇගිලි වලින් ගයන් කරමින් කීඡ්හය. "ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්- ඩම්බල්ඡඩෝත් ඇත්තටම
ඡමො ාඡදෝ කරා. ඉන් මට කාව හරි අමතක උ ා. ආ, ඔ්හ, ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේ."
" ්ඡන්ේ?"
"ඔ්හ - ඔයාලා තාම අර විදහට ඡ ඡවයිවඡන් හිතන්ඡන්? බලන් , ්ඡන්ේ පාශායය ආරක්ෂශා කරන් උදවු කරා.
එයා ඒක ඡහොරකම් කරන් යන්ඡන් ෑ."
තමන් සිත ඡද්ම ඡරොන් හ හර්මයිවනී සිත බව හැරී දත්ඡත්ය. ්ඡන්ේ පාශායය ආරක්ෂශා කිරීමට ම්භන්ධ
ම් අඡ ක්ෂ ගුරුවරු එය ආරක්ෂශා කළ අයුරු දැ ගැනීම පහසු වනු ඇත. ඔහු අනිවාර්‍යඡයන් හැමඡද්ම දන් වා
ඇති -- ඡේ විදහට ෆ්ලෆී පහු කර විදහ හ කුරල්ඡ්ස මන්තරය හැර හැමඡද්ම ---
"එතඡකොට ෆ්ලෆීව පහු කර විදහ දන්ඡන් ඔයා විතරයිවඡන් ඡන්ද හැග්‍රිඩ්?" හැරී කුතුහළඡයන් කීඡ්හය. "ඔයා ඒක
කාටවත් කියන්ඡන් ෑ, එඡහමඡන්? අඩු තරමින් ගුරුවරඡයකුටවත්?"
"මමයිව ඩම්බල්ඡඩෝයිව ඇඡරන් කිසිම ප්‍රායයක්ෂ දන්ඡන් ෑ," හැග්‍රිඩ් උජාරුඡවන් කීඡ්හය.
"ඡහොඳයිව, ඒක ඡහොඳ ඡදයක්ෂ," හැරී අඡ ක්ෂ ඡදඡද ාට ඡකොඳුරා කීඡ්හය. "හැග්‍රිඩ්, ජඡන්ලයක්ෂ අරිමුඡකෝ, මාව
තැම්ඡබ වා."
"බෑ, හැරී, මඡවන් ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. ඔහු ගින්දර ඡද ට බැල්මක්ෂ ඡහලනු හැරී දුටුඡ්හය. හැරීත් එඡද බැලුඡ්හය.
"හැග්‍රිඩ් - අර ඡමොකද්ද?"
මුත් ඔහු ඒ කුමක්ෂද කියා දැ සිටිඡේය. ගින්දඡර් මැදම, ඡක්ෂතලයට යටින්, අති විශාල කළු පැහැ බිත්තරයක්ෂ විය.
"අහ්," හැග්‍රිඩ් වහා කළබල වී තම යටි රැවුල හදමින් කීඡ්හය. "ඒක අර්...."
"ඔයා ඡකොඡහන්ද හැග්‍රිඩ් ඒක ගත්ඡත්?" ඡහොඳින් බලා ගැනීමට ගින්දර මතට ැඡවමින් ඡරොන් ඇසුඡ්හය. "ඒකට
ම් ඔයා නිධා යක්ෂ තරමට ඡගවන් ඇති."

"අඡපෝ ෑ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හයa. "ඊඡේ රෑ මම පල්ඡලහා ගමට ගියා ඡපොඩි බීමක්ෂ ගන් , ඒ අතඡර් අමුත්ඡතකුත්
එක්ෂක කාඩ් ඡ ල්ලමක්ෂ කරා. අවිංකවම කිය වා ම් මට ඡත්රුඡන් එයා ඡම්ඡකන් ඈත් ඡවන් කැමැත්ඡතන්
හිටියා වඡ්ස."
"ඒත් ඌ එලියට ආවම ඔයා ඌට ඡමොකද කරන් හිතාඡග ඉන්ඡන්?" හර්මයිවනී ඇසුවාය.
"ඡම්කයිව, මම ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඒ ගැ කිඡය්හවා', තම ඡකෝටය යටින් විශාල ඡපොතක්ෂ එලිය් ගමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.
"ඡම්ක පු ්තකාඡලන් ගත්ඡත් - විඡ ෝදය හ ලාභය තකා මකරු ඇති කිරීම - ඇත්තටම් ඒක ඡපොඩ්ඩක්ෂ කල්
පැ ලා, ඒත් ඒඡක්ෂ ඔක්ෂඡකොම ඡද්වල් තිය වා. බිත්තඡර් ගින්දඡර් තියන් , 'මන්ද ඔවුන්ඡ්ස මව ඒ මතට හු ්ම
ඡහළයිව' , දැක්ෂකද, බිත්තරය පුපුරා ඌ එළියට ආ පසු ෑම පැය භාගයකට වරක්ෂම බ්‍රැන්ඩි මිශ්‍ර කුකුල් ඡල් බාල්දයක
දමා ඡපොවන් .. එතඡකොට ඡමත බලන් . - ඡව ් බිත්තර හඳු ා ගන්ඡන් ඡකඡ දේ - මට ඡම් හම්බඡවලා
තිඡයන්ඡන් ඡ ෝවීජියානු රිේබැක්ෂ වර්ගඡේ එඡකක්ෂ. උන් හරි දුර්ලභයිව."
ඔහු තමා ගැ තුටු වූඡේය. මුත් හර්මයිවනීට එය එඡ ේ ඡ ොවීය.
"හැග්‍රිඩ්, ඔයා ජීවත් ඡවන්ඡන් ලී ඡගදරක" ඈ කීවාය.
මුත් හැග්‍රිඩ් ඇහුම්කන් දුන්ඡන් ැත. ඔහු තුටින් සිිංදුවක්ෂ මුමුයමින් ගින්දරට දර දමා එය අළුත් ඡකඡළේය.
දැන් තිඡද ාටම දුක්ෂ වන් ට ඡව ත් ඡදයක්ෂ ලැබුනි. කවුරු හරි දැ ගත්ඡතොත් හැග්‍රිඩ් නීතිවිඡරෝධී මකඡරක්ෂ
තමන්ඡ්ස කුටිඡේ හිංගඡග ඉන් වා කියලා ඡමො ා ඡවයිවද.
" ාමකාමී ජීවිතයක්ෂ තිය එක ඡමො වඡ්සද දන්ඡන් ෑ," හැන්දෑඡ්හ ලැබුනු අමතර ඡගදර වැඩ මග ඔ්ටු
ඡවමින් ඡරොන් සුසුම් ඡහලන් ට විය. හර්මයිවනී දැන් හැරී හ ඡරොන්ටත් පාඩම් කිරීමට කාළ ටහන් හදන් ට
පටන් ඡග තිබිණි. එය ඔවුන් පි ්සු ව්ටන් ට විය.
ඉන්පසු, එක්ෂ උදෑ න් ආහාර ගන් ා ඡමොඡහොතක, ඡහඩ්වි්ස විසින් හැග්‍රිඩ්ඡගන් තුන්ඩුවක්ෂ රැඡග ආවාය. එහි
වූඡේ වච ඡදකක්ෂ පමණි. ඒක පුපුර වා.
ඡරොන්ට පැළෑටි විදයාව පාඩම මගහැර ඡකලින්ම පහළ කුටිය ඡවත යාමට උවම ා විය. හර්මයිවනී එය ඇසීමටවත්
කැමති ඡ ොවීය.
"හර්මයිවනී, අඡේ ජිවිඡත්ටම කීපාරක්ෂ මකඡරක්ෂ බිත්තඡරන් එළියට එ වා දකී කියලද ඔයා හිතන්ඡන්?"

"අපිට පාඩම් තිය වා, අපි ප්‍රශ්ඡයක පැටඡලයිව, හැබැයිව හැග්‍රිඩ් ඡමො ාද කරන්ඡන් කියලා කවුරුහරි දැ ගත්ඡතොත්
ඡව ඡද් එක්ෂක බැලුඡවොත් ම් ඒක ඡපොඩි ඡදයක්ෂ - "
"කටවහ වා!" හැරී ඡකඳිරුඡ්හය.
මැල්ඡෆෝයිව සිටිඡේ අඩි කීපයක්ෂ පමයක්ෂ එහායිවනි. ඔහු කන්දීමට එතැ ගල් වී ඡමන් සිටඡග සිටිඡේය. ඔහුට
ඡකොපමය ඇසු ාද? ඔහුඡ්ස මුහුඡණ් වූ ඡපනුමට හැරී කිසිඡ ේත්ම කැමති වූඡේ ැත.
පැළෑටි විදයා පාඩමට ය අතර දගටම ඡරොන් හ හර්මයිවනී වාද කළහ. අව ා ඡේ උදෑ විඡ්හකඡේදී අඡ ක්ෂ
ඡදඡද ා මග හැග්‍රිඩ්ඡ්ස ඡගදරට දවීමට හර්මයිවනී එකඟ වූවාය. පාඩම අව ා ඡේ මාලිගඡේ සීනුව ාද ඡවද්දී
තිඡද ාම තම තුවා බිම දමා පි්ටනිය හරහා දව ඡගො ් කැළෑව ඡකළවරට ද්හඡවෝය. හැග්‍රිඩ් රතු කරගත් මුහුණින්
හ උඡදයෝගඡයන් යුතුව ඔවුන්ව පිළිගත්ඡත්ය.
"ඌ ඡගොඩක්ෂ දුරට එළියට ඇවිත්." ඔහු ඔවුන්ව ඇතුළට කැඳවාඡග ගිඡේය.
බිත්තරය ඡම් ය මත විය. එහි ගැඹුරට පැළුම් දක ට ලැබුණි. ඇතුඡල් යමක්ෂ ඡ ඡළඡවයිව ඇතුඡලන් විකාර ක්ෂලික්ෂ
ශේදයක්ෂ ඇඡ යිව.
ඔවුන් සියල්ඡලෝම තම පුටු ඡම් ය ළඟටම ඇදඡග හු ්ම ගන් ත් අමතක කර බලා සිටින් ට වූහ.
එක්ෂවරම හූර ශේදයක්ෂ මග බිත්තරය පුපුරා විවතත විය. මකර පැටියා ඡම් ය මතට වැටිනි... ඌ ල ් වූඡේ
ැත. හැරීට සිතුඡන් ඌ කැඩුණු කළු කුඩයක්ෂ වඡ්ස කියායිව. උඡ්ස කැහැටු දගැටි ඇඟත් මග ඳ කළ කූරු
හිත පියාපත් විශාල ඒවා විය. ඌට පළල් ා ් සිදුරු හිත දග ඡහොම්බක්ෂ ද ඡකොට අිං හ පිටතට ඡ රූ තැඹිලි
පාට ඇ ්ද විය.
ඌ කිවිසුමක්ෂ ඇරිඡේය. ගිණි දළු කීපයක්ෂ උඡ්ස ඡහොම්ඡබන් එළියට විසි විය.
"ඌ ල ් යිව ඡන්ද?" හැග්‍රිඩ් මිමිණුඡ්හය. ඔහු උඡ්ස හි ඇල්ලීමට අත දගු කරත් ඌ ඔහුඡ්ස අත දැක උල් දත්
විළි ් ා ඡගඡර්හඡ්හය.
"ශා නියමයිවඡන්, බලන් , එයා එයාඡ්ස අම්මව අඳු වා!" හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය.

"හැග්‍රිඩ්," හර්මයිවනී කීවාය. "හරියටම ඡකොච්චර ඡ්හඡගන් ඡ ෝවීජියන් රිේබැක්ෂලා ඡලොකු ඡව වද?"
හැග්‍රිඩ් උත්තර දීමට හදද්දීම ඔහුඡ්ස මුහුය එක්ෂවරම සුදුමැලි වී ගිඡේය. ඔහු වහා ැගිට ජඡන්ලය ඡවත දව
ගිඡේය.
"ඡමොකද්ද ප්‍රශ්ඡන්?"
"කවුරුහරි ජඡ ල් ඡරද අතඡර් තිේබ ඉඩකින් බලාඡග හිටියා - ඒ ළමඡයක්ෂ -- එයා ආපහු ඉ ්ඡකෝඡලට
දුව වා."
හැරී වහා ඡදොර ඡවත පැ ඔලුව එළියට දැම්ඡම්ය. දුරකදී වුවද ඔහුව අඳු ාගැනීම වරදන්ඡන් ැත.
මැල්ඡෆෝයිව මකරාව දැක තිඡේ.
ඊලඟ තිය පුරාවට මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස මුහුඡන් වූ ගුේත සි ාව විසින් ඡරොන්, හැරී හ හර්මයිවනීව ඡ ො න්සුන් කරවීය.
ඔවුන් තම නිවාඩු ඡවලාවල් වැඩිපුරම ඡයදවූඡේ හැග්‍රිඩ්ඡ්ස අඳුරු කළ කුටිඡේ ඔහු මග ාකච්ඡා කරමිනි.
"එයාට යන් අරින් ," හැරී බළ කඡල්ය. "එයාව නිදහ ් කරන් ."
"මට බෑ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "එයා ඡපොඩි වැඩී. එයා මැඡරයිව."
ඔවුන් මකරා ඡද බැලූහ. ඌ තියක්ෂ ඇතුළත තුන් ගුයයක්ෂ දගින් වැඩී සිටිඡේය. දගින් දගටම උඡ්ස ා ් පුඩු
වලින් දුම් පිට විය. මකරා නි ාම කාර්‍යබහුල වූ හැග්‍රිඩ් තම ක්‍රීඩාපිටි පාල වැඩ සිදු කර තිබුඡන් ැත. ඡපොඡළොව
පුරා හි ් බ්‍රැන්ඩි ඡබෝතල් හ කුකුල් පිහාටු විය.
"මම තීරයය කරා එයාට ඡ ෝබ් කියලා කතා කරන් " හැග්‍රිඩ් කඳුලු පිරි දෑසින් මකරා ඡද බලා කීඡ්හය. "එයා
මාව ඡහොඳටම අඳු වා දැන්. ඡම් බලන් . ඡ ෝබ්, ඡ ෝබ්.. අම්මා ඡකොඡහේද?"
"එයාඡ්ස ඔලුව රක්ෂ ඡවලා," ඡරොන් හැරීඡ්ස කයට ඡකඳිරුඡ්හය.

"හැග්‍රිඩ්" හැරී ශේද ගා කීඡ්හය. " ති ඡදඡකන් ඌ ඔයාඡ්ස ඡගදර තරම් දක්ෂ ඡවයිව. මැල්ඡෆෝයිව ඡකොයිවඡවඡල්
හරි ඩම්බල්ඡඩෝ ලඟට යන් පුළුවන්."
හැග්‍රිඩ් තම ඡතොල පාගත්ඡත්ය.
"මම - මම දන් වා මට එයාව හැමදාම තියාගන් බෑ කියලා. ඒත් මට එයාව නිකම්ම විසිකරන් බෑ. මට බෑ."
හැරී එක්ෂවරම ඡරොන් ඡද ට හැරී "චාලි" කීඡ්හය.
"ඔයාටත් ඔලුව ඡහොඳ ැති ඡ්හඡග එ වා," ඡරොන් කීඡ්හය. "මම ඡරොන්, මතකද?"
" ෑ - චාලි - ඔයාඡ්ස අයිවයා, චාලි. ඡරොඡම්නියාවල ඉන්ඡන්. මකරු අධයය ය කරන්ඡන්. අපිට පුළුවන්ඡන්
ඡ ෝබ්ව එයාට යවන් . චාලිට පුළුවන් එයාව බලාඡග ප ්ඡ ේ කැඡළේට දාන් !"
"නියමයිව!" ඡරොන් කීඡ්හය. "ඒ ගැ හැග්‍රිඩ් ඡමොකද හිතන්ඡන්?"
අව ා ඡේදී චාලිඡගන් ඒ ගැ ඇසීමට ඔවුන් බක්ෂමූඡයක්ෂ යැවිය යුතු බවට හැග්‍රිඩ් එකඟ විය.
ඊලඟ තිය ඡබොඡහෝ දගු එකක්ෂ විය. බදාදා රෑ හර්මයිවනී හ හැරී ඡපොදු කාමරඡේ අඡ ක්ෂ සියල්ඡලෝම නින්දට ගිය
පසුත් තනිවම ඉඳඡග සිටියහ. පිතූරය පිටුප විවරය විවතත ව විට බිත්ති ඔරඡලෝසුඡ්හ ඡදොළහ ාද වූවා පමණි.
ඡරොන් එක්ෂවරම හැරීඡ්ස අදසි ඡලෝගුව ඉවත් කර එළියට මතු විය. ඔහු පහළ හැග්‍රිඩ්ඡ්ස කුටියට ඡගො ් සිටිඡේය.
දැන් ලී ඡප්ටියක දැමූ මැරුනු මීයන් ආහාරයට ගන් ට පටන් ගත් ඡ ෝබ්ට ආහාර දීමට උද්හ වීමට ඡරොන්
ගිඡේය.
"ඌ මාව හැපුවා!" ඡල් වැකුය ඡල්න්සුවකින් ඡවලාගත් අත ඡපන්වමින් ඔහු කීඡ්හය. "මට තියක්ෂවත් පෑ ක්ෂ
අල්ලන් බැරිඡවයිව. මම කියන්ඡන් මට ඡමච්චර කාඡලකට හම්බ ඡවච්ච භයා කම තා තමයිව ඔය මකරා. ඒත්
හැග්‍රිඩ් ඌ ගැ කිය විදහට ඡකඡ ක්ෂට හිඡතයිව ඌ පුිංචි පුළුන් පිරිච්ච හා පැටිඡයක්ෂ කියලා. ඌ මාව හැපුවම මම
ඌව බයකලා කියලා එඡල්හවා. මම එ ඡකොට එයා ඌට ැළවිලි ගී කිය වා."
අඳුරු ජඡන්ලයට ත්ටු කර ශේදයක්ෂ ආඡ්හය.
"ඒ ඡහඩ්වි්ස!" කියූ හැරී වහා ඌට ඇතුල් වීමට ජඡන්ලය විවතත කඡළේය. "එයා චාලිඡගන් උත්තරයක්ෂ ඡග ල්ලා
ඇති.!"

තුන් ඡද ාම හි ් ලිං කරඡග තුන්ඩුව කියවන් ට පටන් ගත් හ.
ආදරණීය ඡරොන්,
ඔයාට ඡකොඡහොමද? ලියුමට ්තූතියිව. මම ආ යිව ඡ ෝවීජියන් රිේබැක්ෂ ඡකඡ ක්ෂව ගන් , ඒත් එයාව ඡමඡහට
ඡ්ස එක ඡල්සි ඡවන්ඡන් ෑ. මට හිඡතන්ඡන් ඡහොඳම ඡද් ලබ තිඡේ මාව බලන් එ යාලුඡවෝ ක්ටියක්ෂ
අඡත් එව එක. ප්‍රශ්ඡණ් එයාලා නීතී විඡරෝධී මකඡරක්ෂව අරන් ය වා කවුරුත් දකින් බෑ.
ඔයාට පුළුවන්ද ඡ සුරාදා රෑ ඡදොළහට රිේබැක්ෂව උ ම කුළුය උඩට ඡ්සන් ? එයාලට ඔයාව එත මුයගැහිලා
ඌවත් අරන් කළුවඡර්ම එන් පුළුවන්..
පුළුවන් ඉක්ෂම ට මට උත්තරයක්ෂ එවන් .
ආදරය මගින්,
චාලි.
ඔවුන් එකිඡ කා ඡද බැලූහ.
"අපිට අදසි ඡලෝගුව තිය වා" හැරී කීඡ්හය. "ඒක ඡගොඩාක්ෂම අමාරු ඡව එකක්ෂ ෑ - මම හිතන්ඡන්
ඡලෝගුඡවන් අපි ඡදන්ඡ ක්ෂවයිව ඡ ෝබ්වයිව වහගන් පුළුවන්."
අව න් තිය ඡකොපමය රක්ෂ වූඡේද තහවුරු කරමින් අඡ ක්ෂ ඡදඡද ා වහා ඔහු හා එකඟ විය. ඡ ෝබ් හ
මැල්ඡෆෝයිවඡගන් ගැලවීමට ඕඡන් ඡදයක්ෂ.
පසුදා උදෑ ව විට ඡරොන්ඡ්ස තුවාල් අත ාමා ය ප්‍රමායය ඡමන් ඡදගුයයකට ඉදමී තිබුඡයන් සියල්ලට
බාධා විය. එය මැඩම් ඡප්‍රොම්ඡෆ්‍රේට ඡපන්වීම ආරක්ෂශිතදැයිව යන් ඔහු දැ සිටිඡේ ැත. ඇය මකර පාකෑමක්ෂ
අඳු ා ගනීද? හව ් ව විට ඔහුට ඡව කළ හැක්ෂකක්ෂ තිබුඡන් ැත. තුවාලය අප්‍ර න් ඡකොළ පැහැයකට
හැඡරමින් තිබිණි. ඡපනු විදහට ඡ ෝබ්ඡ්ස දත් විශ හිතය.
දව අව ා ඡේ ඉ පිරිතාල කාමරයට දව ගිය හැරී හ හර්මයිවනීට බරපතල තත්වඡයන් ඇඳට වී සිටි ඡරොන්
දක්ෂ ට ලැබිණි.

"මඡ්ස අත විතරක්ෂ ඡ ඡවයිව," ඔහු රහසින් කීඡ්හය. "ඒක හැඡලන් ය වා වඡ්ස දැඡ න්ඡන්. මැල්ඡෆෝයිව ආවා
මැඩම් ඡප්‍රොම්ඡෆේට කියලා මඡගන් ඡපොතක්ෂ ඉල්ලගන් තිය වා කියලා. ඌට ඇවිත් ඡමත ඡහොඳට හි ා ඡවන්
පූවන්ඡන්. ඌ එයාට දගටම තර්ජ ය කරලා අහලා මාව ඇත්තටම ඡමොඡකද්ද හැපුඡ්හ කියලා. මම එයාට කි්හඡ්හ
බල්ඡලක්ෂ කියලා- ඒත් එයා ඒක විශ්වා කඡළේ ෑ මම හිතන්ඡන්. - මම අරූට කුඩිච් තරඡ්ස දවඡ ේ ගහන්ඡන්
ැතිව ඉන් තිේඡේ. ඒකයිව ඌ ඡම්වා කරන්ඡන්."
හැරී හ හර්මයිවනී ඡරොන්ව න්සුන් කිරීමට උත් ාහ කඡළෝය.
"ඔක්ෂඡකොම ඡද්වල් ඡ සුරාදා රෑ ඡදොළහ ඡව ඡකොට ඉවරයිවඡන්," හර්මයිවනී කීවත් ඡරොන් එයිවන් ඡකඡ ේවත්
ැ සුඡන් ැත. ඔහු ඇඳ මත දහඩිය දමමින් ඉද්ද ගසුවාක්ෂ ඡමන් ඡකළින්විය.
"ඡ සුරාදා රෑ ඡදොළහට!" ඔහු බැරැන්ඬි හඬකින් කීඡවය. "අයිවඡයෝ ෑ අයිවඡයෝ - මට දැන් මතක්ෂ වුඡන් - චාලි
එවපු ලියුම මැල්ඡෆෝයිව ගත්ත ඡපොත ඇතුඡල්, ඌ දැන්ගනී අපි ඡ ෝබ්ව යවන් හද වා කියලා."
හැරී හ හර්මයිවනීට උත්තර දීමට කාළයක්ෂ ලැබුඡන් ැත. මැඩම් ඡප්‍රොම්ඡෆේ පැමිය ඡරොන් නිදා ගත යුතු බව
පව මින් ඔවුන්ව පිටතට යැ්හවාය.
"හැමඡද්ම ඡව ් කරන් දැන් ඡහොඳටම කල් මද," හැරී හර්මයිවනීට කීඡ්හය.. "අපිට චාලිට තව බකමූඡයක්ෂ
යවන් කාළයක්ෂ ෑ, අනික ඡ ෝබ්ව යවන් අපිට ලැඡබ එකම අව ්තාව ඡම්ක ඡවන් පුළුවන්. අපිට
අවධා මක්ෂ ගන් ඡව වා. අනික අපිට අදසි ඡලෝගුව තිය වාඡන්, මැල්ඡෆෝයිව ඒක ගැ දන්ඡන් ෑඡන්."
ඔවුන් හැග්‍රිඩ්ට සියල්ල දැනුම් දීමට ය විට ෆැන්්ස, ඡබෝහවුන්ඩ් බල්ලා, ඡවලූ ගුටත් මග කුටිඡයන් එළිඡේ
සිටිනු හමුවිය. හැග්‍රිඩ් ජඡන්ලයක්ෂ ඇර ඔවුන් හා කතා කඡළේය.
"මම ඔයාලට ඇතුලට එන් ඡදන්ඡන් ෑ," ඔහු කීඡ්හය. "ඡ ෝබ් ඉන්ඡන් අමුතු තත්ඡවක - කිසි ඡද්කින්
පාළ ය කරන් බෑ."
ඔවුන් චාලිඡ්ස ලියුම ගැ ඔහුට කියූ විට ඔහුඡ්ස ඇ ් වල කඳුලු පිරිණි. ඒ ඡ ෝබ් ඒ ඡවඡල් ඔහුඡ්ස කකුල හැපූ
නි ා වන් ටත් පුලුවනි.
"ආහ්! ඒකට කමක්ෂ ෑ, එයාට මඡ්ස බූ් පත්තුව විතරයිව අහු වුඡන් - ඡ ල්ලම් කර වා - ඡමො ා උ ත් එයා
තාම බඡබක්ෂඡන්."

බබා තම වළිගඡයන් බිත්තියට පහර දුන්ඡ න් ජඡ ල් ඡදදරුඡ්හය. හැරී හ හර්මයිවනී ආපසු මාලිගයට ගිඡේ
ඡ සුරාදා මීට කළින් එන් බැරිදැයිව සිතමිනි.
තමන්ට කිරීමට තිබූ කාර්‍ය ගැ ඡබොඡහෝ කයගාටු ඡවමින් ඡ ොසිටිඡේ ම් ඔවුන්ට හැග්‍රිඩ් ඡ ෝබ්ඡගන් මුගත්
ඡමොඡහොඡත් ඡබොඡහෝ දුක සිඡතන් ට ඉඩ තිබිණි. එය ඉතා අඳුරු, වළාකුලින් පිරි රාත්‍රියක්ෂ විය. ඇතුල්වීඡම්
ශාළාඡ්හ බිත්තිය මග ඡටනි ් ක්‍රීඩා කරමින් සිටි පී්හ ් ඉවත් ඡව ඡතක්ෂ සිටීමට සිදු වීඡමන් ඔවුන්ට හැග්‍රිඩ්ඡ්ස
කුටිය ඡවත යාම මදක්ෂ පමා විය. හැග්‍රිඩ් ඡ ෝබ්ව කූඩුවක දමා සූදා ම් කර තිබිණි.
"එයා ඡගොඩක්ෂ මීඡයො කාලා බ්‍රැන්ඩි ටිකකුත් බීලා ලෑ ්තිඡවලා ඉන්ඡන් ගම ට.," හැග්‍රිඩ් කැඩුනු හඬකින් කීඡ්හය.
"මම එයාඡ්ස ඡටඩී ඡබයාවත් දැම්මා. එයාට තනි හිතුඡ ොත් කියලා"
කූඩුව ඇතුඡලන් යමක්ෂ ඉඡර ශේදයක්ෂ ආඡවන් හැරී සිතුඡ්හ ඒ ඡටඩීඡ්ස ඡබල්ල විය යුතු බවයිව.
"බායිව-බායිව, ඡ ෝබ්!" හැරී හ හර්මයිවනී ඡ ෝබ්ව අදසි ඡලෝගුඡවන් ව ා ඔවුනුත් ඒ තුළට රිිංගද්දී හැග්‍රිඩ් ඉකි
ගැසුඡ්හය. "අම්මට කවදාවත් ඔයාව අමතක ඡවන්ඡන් ෑ!"
ඔවුන් කූඩුව ඡකඡ ේ මාලිගයට ඡග ාවාදැයිව ඔවුන් වත් දැ සිටිඡේ ැත. ඔවුන් ඇතුල්වීඡම් ශාලාඡ්හ ගල්
පඩිඡපළ ැග අඳුරු ඡකොරිඡඩෝ දඡ්ස ඡ ෝබ්ව ඔ වාඡග යද්දී රාත්‍රී ඡදොළහට ලිං ඡවමින් තිබිණි. තවත්
පඩිඡපළක්ෂ ඉහළට, ඉන්පසු තව එකක්ෂ - හැරීඡ්ස ඡකටි මඟවත් ඒ වැඡඩ් පහසු කඡළේ ැත.
"දැන් ළඟයිව!" උ ම කුළු යට වූ ඡකොරිඡඩෝවට ලඟාඡවත්ම හැරී හති දමමින් කීඡ්හය.
ඉන්පසු ඉදරිඡේ වූ ඡ ළවීමක්ෂ නි ා ඔවුන්ට කූඩුව අත හැඡරන් ටම ගිඡේය. තමන් දැ ටමත් අදසි බව අමතක වූ
ඔවුන් ඡ ව ැලි අතර ැඟවී ඡග අඩි දහයක්ෂ පමය ඈතින් එ අඳුරු ඡ වයැලි ඡදක්ෂ ඡද බළා සිටින් ට වූහ.
ලාම්පු එළියක්ෂ පැතිරිණි.
ඡකොටු හිත නිද කබායක්ෂ හැඳ හි ඡ ් එකකින් ආවරයය කරගත් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් මැල්ඡෆෝයිවඡ්ස
කඡයන් ඇදඡග ආවාය.
"දැඩි දඬුවම්!" ඇය කෑ ගැසුවාය. " ්ලිදරින් වලින් ලකුණු වි ් ක්ෂ කප වා. රෑ මැද හැම තැ ම ඇවිද වා. ඡමො
හයිවයක්ෂද ආ - - "
"ඔයාට ඡත්ඡරන්ඡන් ෑ ඡප්‍රොඡෆ ර්. හැරී ඡපොටර් එ වා - එයා ලඟ මකඡරක්ෂ ඉන් වා!"

"ඡමො පි ්සු විකාරද! තමුන් ඔය වඡ්ස ඡබොරු කියන්ඡන් ඡමොකද! ඉක්ෂමන් කර වා - මම තමුන් ගැ ඡප්‍රොඡෆ ර්
්ඡන්ේට කියන් ඕඡන්, මැල්ඡෆෝයිව!"
ඉන්පසු කුළුය උඩට පඩිඡපළ දඡ්ස ැගීම ඡලොව තිඡබ පහසුම ඡද් ඡල දැඡ න් ට විය. සීතල රාත්‍රිඡේ සුළඟ
හිත වටපිටාවට පය තබත්ම ඔවුන් අදසි ඡලෝගුව ඉවත් ඡකොට තුටින් පහසුඡවන් හු ්ම ගත් හ. හර්මයිවනී කිිංකිනි
සි ාවක්ෂ දැම්මාය.
"මැල්ඡෆෝයිවට දැඩි දඬුවම්! මට සිිංදුවක්ෂ කියන් පුළුවන්!"
"එපා," හැරී උපඡද ් දුන්ඡන්ය.
මැල්ඡෆෝයිව ගැ කියමින් සි ා ඡ මින් ඔවුන් එහි රැඳී සිටියහ. ඡ ෝබ් කූඩුව තුළ දඟලන් ට විය. මිනිත්තු
දහයකට පමය පසු අඳුඡර්ම ඡකොසු හතරක්ෂ ඡ්හඡගඡයන් පහළට පැමිණිඡේය.
චාලිඡ්ස යහලුවන් ප්‍රීතිමත් පිරි කි. ඔවුන් හැරී හ හර්මයිවනීට තමන් ඡග ආ අශ්ව න් ාහයක්ෂ ඡපන්වූහ. එහි
අතර ඡ ෝබ් රඳවාඡග යා හැකි විය. ඔවුන් සියලු ඡද ා එකතු වී ඡ ෝබ්ව එහි රැඳවූ පසු හැරී හ හර්මයිවනී
සියල්ඡලෝඡ්සම අත් අල්ලා තූ ් ති කළහ.
අන්තිඡම්දී ඡ ෝබ් ය වා... ය වා... ගියා.
ඔවුන් ඡබොඡහෝ හිත් ැහැල්ලුඡවන් පඩිඡපළ පල්ඡලහාට බැ ්ඡ ෝය. දැන් ඡ ෝබ් ඔවුන්ඡගන් දුර ් ය. දැන්
මකරුන් ෑ - මැල්ඡෆෝයිව දඬුවම් ලැබුවා. - ඡමොකක්ෂ ඔවුන්ඡ්ස තුට වි ාශ කරන් ද?
උත්තට පඩිඡපළ ඡකළවර බලා සිටිඡේය. ඔවුන් ඡකොරිඡඩෝවට පය තබත්ම ෆ්ලිච්ඡ්ස මුහුය අඳුරින් මෑත් විය.
"ඡහොඳයිව, ඡහොඳයිව" ඔහු රහසින් කීඡ්හය. "අපි අමාරුඡ්හ වැටු ා."
ඔවුන් කුළුය උඩ අදසි ඡලෝගුව දමා ඇවිත් තිබිණි.
පහඡළො ් ඡවනි පරිච්ඡේදය

තහ ම් කැළෑව
කිසි ඡදයක්ෂ මීට වඩා රක්ෂ වී තිබුඡන් ැත.
ෆ්ලිච් ඔවුන්ව පළමු මහඡල් පිහිටි ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස අධයය කාමරය ඡවත ඡග ගිඡේය. එහිදී ඔවුන්
එකිඡ කා මග වච යක්ෂවත් කතා ඡ ොකර වාඩි වී සිටියහ. හර්මයිවනී ඇතුලතින් කඩා වැඡටමින් සිටියාය. නිදහට
කරුණු, තමන් එහි ඡ ොසිටි බව, වැරැද්ද ව ා ගත හැකි ඡබොරු කතා හැරීඡ්ස හි තුල දැඟලුඡ්හය. සියල්ල නිශ්ලල
ය. ඡමවර ගැලවිය හැකි ක්‍රමයක්ෂ ඔහුට ඡ ොඡපඡන්. ඔවුන් ඡකොටු විය. ඔවුන් ඡලෝගුව අමතක කිරීමට තරම් ඡමෝඩ
වූඡේ ඡකඡ ේද? කාමඡර් ඡ ොසිට මහ රෑ ඉ ්ඡකෝඡල් පුරා ඇවිද එක ගැ ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පිළිගන් ා
කිසිම ඡහේතුවක්ෂ ඡමඡලොව ඡ ොවීය. ඊටත් වඩා පිංතියකට ඇඡරන් ට දුඡර්ක්ෂක හිත උ ම කුළුයට යාම සිසුන්ට
තහ ම් විය. ඡ ෝබ් හ අදසි ඡලෝගුවත් ඡමයට එක්ෂ වූ විට දැ ටමත් ඡගදර යාමට බෑ්ස ඇසිරීම සුදුසු ඡමන්
දැණි .
ඡමය මීට වඩා දරුණු විය හැකි බව හැරී සිතුවාද? ඔහු වැරදය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් පැමිඡ විට ඡ විල්ද
කැඳවාඡග ආවාය.
"හැරී!" අනිත් ඡදඡද ා දුටු හැටිඡේම ඡ විල් අඬන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. "මම ඔයාලව ඡහොයන් හැදුඡ්හ
අ තුරු අඟවන් . මට ඇහු ා මැල්ඡෆෝයිව ඔයාවා අල්ලගන් වා කිය වා. එයා කි්හවා ඔයා ලඟ මක - - "
හැරී ඡ විල්ට කටව ාගන් අඟවමින් පි ්සුඡවන් ඡමන් හි වැනුඡ්හය. මුත් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් එය
දුටුවාය. ඇය ඔවුන්ට ළිංවත්ම හු ්ම ඡහලුඡ්හ ඡ ෝබ්ටත් වඩා ගින්දර විදන් ාක්ෂ ඡමන් ද වමිනි.
"ඔයාලා කිසි ඡකඡ ක්ෂඡගන් මම ඡම්ක බළාඡපොඡරොත්තු උඡන් ෑ. ෆ්ලිච් මහත්තයා කිය වා ඔයාලා අභයවකාශ
විදයා කුළුඡණ් හිටියා කියලා. දැන් පාන්දර එකයිව ඡවලාව. ඒ ගැ තමුන්ලට ඡමො ාද කියන් තිඡයන්ඡන්."
එය හර්මයිවනී ගුරුවරඡයකුට උත්තර බැරිවූ පළමු වතාවවිය. ඇය පිළිමයක්ෂ ඡමන් ඇඡ්ස ඡ ඡරේපු ඡද ම බලා
සිටියාය.
"මම හිතන්ඡන් ඡමත ඡවන්ඡන් ඡමොකද්ද කියලා මට හිතා ගන් පුළුවන්.," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීවාය.
"ඒක ඡත්රුම් ගන් මහ ඡලොකු බුද්ධිමඡතක්ෂ ඡවන් ඕඡන් ෑ. තමුන් ඡේඡකෝ මල්ඡෆෝයිවට මකරු ගැ සීනී
ඡබෝල කතාවක්ෂ කියලා එයාව කාමඡරන් එලියට අරන් කරදඡර් දාන් හැදුඡ්හ. මම එයාව දැ ටමත් අල්ලගත්තා.
මම හිතන්ඡන් ඡමත ඉන් ඡම් ඡලොන්්සඡබොටමුත් ඔය කතාව අහලා රැවඡට එක හරි විහිලුවක්ෂ කියලා තමුන්
හිතාඡග ඇති ඡන්?"

හැරී ඡ විල්ඡ්ස ඇ ් ඡද බලා ඡම් සියල්ල ඇත්ත ඡ ොව බව ඇඟවීමට උත් ාහ කඡළේය. මන්ද ඡ විල්
ඡබොඡහෝ සිත රිදවාඡග පුදුමඡයන් ගල් ගැසී බලා සිටිඡේය. අ රය , අතපසුවීම් ඡව ඡ විල් - ඔහුට අඳුඡර්
ඔවුන් ඡ ොයා විත් අ තුරු ඇගවීමට උත් ාහ කිරීම ඡකොපමය අපහසු වන් ට ඇත්දැයිව හැරී දැ සිටිඡේය.
"හරිම අප්‍ර න් යිව," ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීවාය. "එක රැයකදී ළමයිව හතර ඡදඡ ක්ෂ කාමර වලින් එළිඡේ!
මම මීට කළින් කවදාවත් එඡහම ඡදයක්ෂ අහලා ෑ! තමුන්, ග්‍රැන්ජර්, මම හිතුවා තමුන්ට මීට වැඩිය ඡමොඡල්
තිය වා කියලා. එතඡකොට තමුන්, ඡපොටර්, මම හිතුඡ්හ තමුන්ට ග්‍රිෆින්ඡඩෝ මීට වඩා වටි වා ඇති කියලා. ඔය
තුන්ඡද ාටම දැඩි දඬුවම් නියම කර වා. ඔ්හ තමුන්ටත් එක්ෂක ඡලොන්්සඡබොටම්, ඉ ්ඡකෝඡල් ඇතුඡල් රෑ ති ඡ ් ේ
ඇවිදන් කිසි ඡහතූවක්ෂ වටින්ඡන් ෑ. විඡශේකඡයන් ඡම් දව ් වල. ඒක ඡබොඡහොම භයා කයිව. ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින්
ලකුණු ප හක්ෂ අඩුකර වා.."
"පයහක්ෂ?" හැරී ගෑසුඡණ්ය. - ඔවුන් අන්තිම කුඩිච් තරඟඡයන් ඉදරියට ආ එක ැති ඡවන් ට ඉඩ තිඡේ.
"හැඡමෝඡගන්ම ලකුණු ප හ ගාඡන්," තම දගු උල් ා ඡයන් තදන් හු ්ම ගනිමින් ඡප්‍රොඡෆ ර් මක්ෂඡගො ගල්
කීවාය.
"ඡප්‍රොඡෆ ර් අඡන් ඔයාට එඡහම කරන් බෑ?" හැරී ඡකඳිරිගෑඡ්හය.
"මට කරන් පුළුවන් ඡද්වල් බැරි ඡද්වල් කියන් ඕඡන් ෑ, ඡපොටර්. දැන් ය වා නිදාගන් . ඔක්ෂඡකොමලම. මම
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ළමයිව නි ා ඡම් තරම් ලැේජා ඡවලා ෑ කවදාවත්ම."
ළකුණු එකසිය පයහක්ෂ අහිමි විය. ඡම් නි ා ග්‍රිෆින්ඡඩෝ එක්ෂ රාත්‍රියක්ෂ තුළදී අන්තිමයන් බවට පත් ඡකොට තිබිණි.
නිවා කු ලායය ලබා ගැනීමට ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡවත තිබූ සියලු අව ්ථා එක්ෂ රැයකින් ඔවුන් වි ාශ ඡකොට තිබිණි.
හැරීට දැනුඡන් අමාශඡේ පහළ ඡකොට ගිලී ගියාක්ෂ ඡමනි. ඔවුන් ඡම්ඡකන් ඡකොඡහොම ගැලඡවන් ද?
හැරී මුලු රාත්‍රිය පුරා නිදාගත්ඡත් ැත. පැය ගය ාවක්ෂ පුරා ඡ විල් තම ඡකෝටය බදාඡග ඉකිග නු ඔහුට
ඇසුණි. ඔහුව න් ට කීමට ඡදයක්ෂ හැරීට හිතාගන් ට ඡ ොහැකි විය. ඔහු ඡ විල් දැ සිටිඡේය. ඔහු තමා
ඡමන් ඇතුලතින් කඩා වැඡටනු ඇති. අනිත් ග්‍රිෆින්ඡඩෝවරු තමන් කළ ඡද් දැ ගත් විට කුමක්ෂ සිදුඡවයිවද?
පසුද නිවා ළකුණු ඡපන්නුම් කර වැලි ඔරඡලෝසුව පහු කර ග්‍රිෆින්ඡඩෝවරු මුලින් සිතුඡ්හ එගි යම් වරදක්ෂ සිදු
වී ඇති බවය. එක්ෂවරම ඊඡේ ද ට වඩා අද ලකුණු එකසිය පයහක්ෂ අඩු වූඡේ ඡකොඡහොමද? ඉන්පසු කතාව
පැතිඡරන් ට විය: හැරී ඡපොටර්, සුප්‍රසිද්ධ හැරී ඡපොටර්, කුඩිච් තරඟ ඡදකක ඔවුන්ඡ්ස වීරයා ඒ සියළුම ලකුණු
ඔවුන්ට අහිමි කර තිඡේ, ඔහු හ තව ඡමෝඩ පළමු ව ඡර් සිසුන් ඡදඡදඡ ක්ෂ..

පා ඡල් ඡබොඡහෝ පැ සුම් ලබන් සිසුන්ඡගන් ඡකඡ ක්ෂ බවට පත් වී සිටි හැරී එකවරම ඡබොඡහෝ වවරයට ලක්ෂ
ව සිසුඡවක්ෂ බවට පත් විය. ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ හ හෆල්පෆ් පවා ඔහුව අප්‍රිය කළහ. මන්ද සියලු ඡද ා බලා සිටිඡේ
්ලිදරින් නිවා කු ළායය පරද තුරුයිව. හැරී ගිය හැම තැ කදීම ඔවුන් ඇඟිල්ල දගු කර ඔහුව ඡපන්වමින්
හඬ ගා ඔහුට අපහා කළහ. අනික්ෂ අතට ්ලිදරින්වරු ඔහු ළඟින් ය විට විසිල් ග ා ප්‍රීතිඡඝෝශා ඡකොට අත්පුඩි
ගැසූහ. " ්තූතියිව ඡපොටර්, අපි ඔයාට යයගැතියිව!"
ඔහුඡ්ස පැත්තට හිටිඡේ ඡරොන් පමණි.
"එයාලා ඔක්ෂඡකොම ඕක ති කීපයක්ෂ ය ඡකොට අමතක කරයිව. ඡෆ්‍රඩ් ඡජෝේ ඡදන් ා ඡමඡහේ හිටපු මුලු කාඡලම
ඡගොඩක්ෂ ලකුණු කපාඡග තිය වා. ඒත් එයාලට තාම හැඡමෝම ආදඡරයිව."
"එයාලා කවදාවත් එකපාරකින්ම එකසිය පයහක්ෂ ැති කරඡග ෑඡන් ඡන්ද. එඡහම තිය වද ?" හැරී දුඡකන්
කීඡ්හය.
"ම්ම් - ෑ," ඡරොන් පිළිගත්ඡත්ය.
සිදුවූ හානිය පිළි කර කිරීමට පමා වූවා වැඩිය. මුත් මින් පසු තමාට අදාල ැති ඡද්ට ම්භන්ධ ඡ ොවීමට හැරී
තමාටම දවුරුඡ්හය. රහසින් හැමතැ ම ඡගො ් ඔත්තු බැලීම ඔහුට එඔආ විය. තමා ගැ ම ලේජා වූ ඡහේ වුඩ් ඡවත
ඡගො ් කුඩිච් කණ්ඩායඡමන් ඉල්ලා අ වී ් මට අව ර ඉල්ලුඡ්හය.
"අ ්ඡවන් ?" වුඩ් කෑගැසුඡ්හය. "ඒඡකන් ඡව ඡහොඡඳේ ඡමොකද්ද? අපි කුඩිච් වලින් දනුඡ්හ ැත්තන් ලකුණු
කීයක්ෂ හරි ආපහු ගන්ඡන් ඡකොඡහොමද?"
මුත් කුඩිච් වල තිබූ විඡ ෝදයත් ැති වී තිබිණි. කණ්ඩායඡම් අඡ ක්ෂ අය හැරී මග කතා කඡල් ැත. ඔවුන්ට
ඔහු ගැ කතා කිරීමට අවශය වූ විට ඔහුව "ඡ ොයන් ා" ඡල හඳුන්වමින් කතා කළහ.
හර්මයිවනී හ ඡ විල් ද අමරුඡ්හ වැටී තිඡබොය. ඔවුන්ට හැරීට තරම් රක කාළයක්ෂ ඡ ොතිබුණි. මන්ද ඔවුන් හැරී
තරම් ඡහොඳින් දන් ා අය ඡ ොවීය. මුත් කිසිඡවක්ෂ ඔවුන් මග කතා කඡළේත් ැත. පිංති වලදී හර්මයිවනී තමා
ඡවත අවධා ය ලබා ගැනීම වතා තිබුනි. ඈ හි වාඡග නිහඬව වැඩ කළාය.
විභාග වලට එතරම් කාළයක්ෂ ඡ ොමැති වීම ගැ හැරී තුටු විය. පාඩම් වැඩ විසින් ඔහුඡ්ස හිඡත් වූ කය ් ල්ල
පළවා හැරිඡේය. ඔහු ඡරොන් හ හර්මයිවනී රෑ ඡව ඡතක්ෂ වැඩ කරමින් අමාරු ිංඡයෝජ වල මූල ද්‍රවය කටපාඩම්
කරමින්, වශී හ මන්තර කට පාඩම් කරමින්, මායා ඡලොඡ්හ ඡ ොයා ගැනීම් වල හ අඟුටු මි්ටන්ඡ්ස කුමන්ත්‍රය
වල ද වකවානු මතක තබාගනිමින් කල් ඡගවීය.

ඉන්පසු, විභාග ආරම්භ වීමට තියක්ෂ තබා හැරීඡ්ස තමන්ට අදාල ැති ඡද්වලට අත ඡ ොදැමීඡම්
බලාඡපොඡරොත්තුව පරීක්ෂශාවට ලක්ෂ ඡකරිණි. තනිවම පු ්තකාලඡේ සිට ආපසු එ අතඡර් ඉහල පිංති කාමරයක වූ
කසු කුසුවක්ෂ ඔහුඡ්ස කය වැකිණි. ඔහු ලිං වත්ම ඔහුට කුරල්ඡ්ස කටහඬ ඇසිණි.
"එපා - එපා - කරුයාකරලා, අඡේත් එපා- - "
එය ඇසුඡණ් කවුරුන් ඡහෝ ඔහුට තර්ජ ය කර වා වඡ්සයිව. හැරී තව ටිකක්ෂ ලිං විය.
"හරි - හරි - - " කුරල් ඉකි ග ශේදය ඔහුට ඇසිණි.
ඊලඟ තේපරඡේදී කුරල් තම තලේපාව ඡකළින් කරමින් ඉක්ෂමන් ගමනින් පිංති කාමරඡයන් ඉවතට ආඡ්හය. ඔහු
සුදුමැළි වී අඬන් ට ඔන් ඡමන් ඡමන් ඡපනිය. ඔහු ඡ ොඡපනී ගිඡේය. ඔහුට තමාව ඡපනුඡන්වත් ැති බව
හැරීට දැනිණි. කුරල්ඡ්ස අඩි හඬ ැතිවී ය ඡතක්ෂ හැරී ැවතුඡ ය. ඉන්පසු ඔහු පිංතිකාමරයට එබී බැලුඡ්හය.
එය හි ් වුවත් අඡ ක්ෂ ප වූ ඡදොර විවතතව තිබිණි. හැරී ඡදොර ඡවත යද්දී තමා තමන්ටම වූ ඡපොඡරොන්දුව මතක්ෂ
විය.
ඒ මග තමන් ්ඡන්ේ එම කාමරඡයන් දැන් පිට වූ බවට මායා පාශාය ඡදොළහක්ෂ ඔ්ටු තිය තරමට විශ්වා
කඡළේය. තමාට ඇසුණු ඡද් අනුව ්ඡන්ේ තුටින් උඩ පනිමින් යනු ඇති බව ඔහුට හැඟිනි. අව ා ඡේ කුරල් යටත්
වී තිඡේ.
හැරී පු ්තකාළය ඡවත ආපසු යද්දී හර්මයිවනී ඡරොන්ඡ්ස අභයවකාශ විදයා දැනුම පරික්ෂශා කරමින් සිටියාය. හැරී
තමාට ඇසුණු ඡද් ඔවුන්ට කීඡ්හය.
" ්ඡන්ේ එඡහ ිං ඒක කරා!" ඡරොන් කීඡ්හය. "කුරල් එයාට කි්හව ම් තමන්ඡ්ස අඳුරු බලඡ්හග වලට එඡරහි
මන්තඡර් කඩන් විදහ"
"ඒත් තාම ෆල්ෆී ඉන් වාඡන්," හර්මයිවනී කීවාය.
" මහර විට හැග්‍රිඩ්ඡගන් අහන්ඡන් ැතිව ්ඡන්ේ ඌව පහු කර විදහ ඡහොයා ගත්තා ඡවන් පුළුවන්," තමා
වටා වූ දහ ් ගායක්ෂ ඡපොත් ඡද බළමින් ඡරොන් කීඡ්හය. "ඔ්ටුයිව ඡම් ඡකොඡහේ හරි ඡපොතක්ෂ ඇති ඡයෝධ ඔලු තුඡන්
බල්ඡලක්ෂව ීලෑ කරගන් විදහ තිඡය . ඉතිිං අපි ඡමොකද කරන්ඡන් හැරී?"

වික්‍රමාන්විතයක ආඡලෝකය ඡරොන්ඡ්ස ඇ ් වල ැවත දළිසුඡන්ය. මුත් හැරීට ඡපර හර්මයිවනී උත්තර දුන් ාය.
"ඩම්බල්ඡඩෝ ලඟට යන් . ඒක අපිට කරන් තිේඡේ කාඡළකට කලින්. අපි තනියම ඡමො ාහරි කරන්
හැදුඡවොත් අනිවාර්‍යඡයන් අපිව එළියට දා වා."
" ්ඡන්ේට කියන් තිඡයන්ඡන් හැඡලෝවීන් දවඡ ේ ඡට්‍රෝල් ඇතුළට ආපු හැටි දන්ඡන් ෑ කියන් යිව එයා
තුන්ඡවනි ත්ටුව පැත්ඡත්වත් හිටිඡේ ෑ කියන් යිව විතරයිව. එයාලා කාව විශ්වා කරයිව කියලද ඔයලා හිතන්ඡන්,
එයාවද අපිවද? අපි එයාට වවර කර වා කිය එක රහ ක්ෂම ඡ ඡවයිවඡන්. ඩම්බල්ඡඩෝ හිතයිව අපි එයාව අයිවන්
කරවන් කතාවක්ෂ හැදුවා කියලා. ෆ්ලිච් උද්හ කරයිව ඒක එයාඡ්ස ජීවිඡත්ට ප්‍රශ්යයක්ෂ විතරක්ෂ ම්. එයා ්ඡන්ේ
එක්ෂක ඡගොඩක්ෂ යාලුයිව, අනික ළමයිව වැඩිපුර එලියට දා තරමට ඡහොඳයිව කියලා එයා හිතන්ඡන්. අනිම අමතක
කරන් එපා අපි පාශායය ගැ වත් ෆ්ලෆී ගැ වත් දැ ගන් තහ ම්. ඒ ගැ ඡලොකු වි ්තරයක්ෂ කරන්
ඡවයිව."
හර්මයිවනී එය පිළිගත් බව ඡපනු ත් ඡරොන් එඡ ේ ඡ ොවීය.
"අපි ඡපොඩ්ඩක්ෂ වට පිටාවට එබිලා බැලුඡවොත්- - "
"බෑ," හැරී ්තීරව කීඡ්හය. "අපි වටපිඡ් එබිකම් කරා ඡහොඳටම ඇති"
ඔහු බ්‍රහ ්පති ග්‍රහයාඡ්ස සිතියමක්ෂ එළියට ඡග එහි චන්ද්‍රයන්ඡ්ස ම් කටපාඩම් කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
පසුදා උදෑ කෑම ඡම් ඡේදී හැරී, හර්මයිවනී හ ඡ විල් ඡවත ටහ ක්ෂ ලබා ඡද ලදී. ඒවාඡේ වූඡේ එක
මා ටහ කි.
ඔබඡ්ස දඬුවම අද රාත්‍රී එඡකොළහට ක්‍රියාත්මක ඡ්හ. ෆ්ලිච් මහතාව ඇතුල්වීඡම් ශාලාඡ්හදී හමුවන් .
ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්
අහිමි වූ ලකුණු වලට අමතරව දඬුවමක්ෂ විඳීමට තිඡබ බව හැරීට අමතක වී තිබිණි. පාඩම් කිරීමට තිඡබ
ම්පූර්ය රාත්‍රියක්ෂ අපඡත් ය බව කියමින් හර්මයිවනී මැසිවිලි කියතැයිව හැරී බලාඡපොඡරොත්තු වූවත් ඈ
වච යක්ෂවත් ඡ ොකීවාය. හැරීට ඡමන්ම ඇයටත් එය තමන්ට ලැබිය යුත්තක්ෂ බව දැනිණි.

එද රාත්‍රී එඡකොළහට ඔවුන් ඡපොදු කාමරඡේදී ඡරොන්ට මු දී ඡ විල් මග ඇතුල්වීඡම් ශාලාවට ගියහ. ෆ්ලිච්
දැ ටමත් එහි පැමිය සිටිඡේය. මැල්ඡෆෝයිව ද එහි විය. මැල්ඡෆෝයිවට්්ස දඬුවම් ලැබුණු බව ද හැරීට අමතක වී
තිබිණි.
"මඡ්ස ප ්ඡ න් එන් ," ලාම්පුවක්ෂ දල්වා පිටතට යමින් ෆ්ලිච් කීඡ්හය.
"ඔ්ටුයිව මීට ප ්ඡ ේ ම් ඉ ඡ
් කෝඡල් නීතියක්ෂ ආපහු කඩන් කලින් ඡදපාරක්ෂ හිතයිවඡන්. ඡහහ්?" ඔහු ඔවුන් ඡද
බැල්මක්ෂ ඡහලමින් කීඡ්හය. "ආ ඔ්හ... මම කියන්ඡන් බර වැඩයිව ඡ්හද ාවයිව තමයිව ඡහොඳම ගුරුවරු.... එයාලා
පරය දඬුවම් ක්‍රම ැති කරලා දා එක ම් හරිම දුකක්ෂ... මැණික්ෂ කටුව ළඟින් සිවිලිඡම් දව ් කීපයක්ෂ එල්ලලා
තිය එක වඡ්ස, දම්වැල් ටික තාමත් මඡ්ස කන්ඡතෝරුඡ්හ තිය වා. ඡහොඳට ඡතල් දාලා තියන්ඡන් හද ්සිඡේ
ඕඡන් උඡ ොත් කියලා.... හරි, එඡහ ම් අපි යමු, දැන් පැ ලා දුවන් ම් හිතන් වත් එපා, එඡහම කඡරොත්
තත්ඡ්හ තව රක්ෂ ඡවයිව."
ඔවුන් අඳුරු පි්ටනිය හරහා ගමන් කඡළෝය. ඡ විල් එක දගට හය ඉහලට ඇද්ඡද්ය. තමන්ඡ්ස දඬුවම කුමක්ෂ
ඡ්හ දැයිව හැරී සිතමින් සිටිඡේය. එය මහා භයා ක එකක්ෂ ඡවන් ඕඡන්. ැත්තන් ෆ්ලිච් ඡම් තරම් තුටු ඡවන්ඡන්
ෑ.
ඳ දීේතිමත්ව දළිසුඡන්ය. මුත් වළාකුළු ඒ මතට පනිමින් ඔවුන්ව අඳුඡර් තබන් ට උත් ාහ කඡළේය. ඉදරිඡයන්
ඔවුන්ට හැග්‍රිඩ්ඡ්ස ආඡලෝකමත් කිටිඡේ ජඡන්ල හැරීට ඡපඡන්. ඉන්පසු ඔවුන්ට ඈතින් කෑ ග හඬක්ෂ ඇසිණි.
"ෆ්ලිච් ඒ ඔයාද? ඉක්ෂමන් කරන් . මම පටන් ගන් ඕඡන්."
හැරීඡ්ස හදවත තුටින් උඩ පැන්ඡන්ය; ඔවුන් හැග්‍රිඩ් මග වැඩ කරන් ට ය වා ම් එය එතරම් රක්ෂ වන් ට
ඡ ොහැකිය. ඔහුඡ්ස ැ සීම මුහුඡයන් ඡපනු ා වියහැක. මන්ද යත් ෆ්ලිච්, "මම හිතන්ඡන් ඔයා හිත වා ඇති අර
පිටි රයා එක්ෂක වැඩ කර එඡකන් විඡ ෝද ඡවන් පුළුවන් කියලා ඡන්? ඡහොඳයිව, ආපහු හිතලා බලන් ,
ඡකොලුඡවෝ - ඔයාලා යන්ඡන් කැඡළේට, ඔන් ක්ටියම යහතින් ආඡවොත් මට ඡහොඳටම වැරදලා කි්හවහැකි."
ඡමහිදී ඡ විල් ඡපොඩි අඡඳෝ වක්ෂ පිට කඡළේය. මැල්ඡෆෝයිව එතැ ම ගල් ගැසී ැවතුඡන්ය.
"කැඡළේට?" ඔහු කීඡ්හය. "අපිට රෑට ඕකට යන් බෑ - ඒඡක්ෂ ා ා ප්‍රකාර ඡද්වල් තිය වා -- මම අහලා තිය වා
රවතකඡයෝ ඉන් වලු."
ඡ විල් හැරීඡ්ස කබා අත තදන් අල්ලා ඡග යමක්ෂ හිර වු ාක්ෂ වැනි ශේදයක්ෂ පිට කඡළේය.

"ඒක ඔයාඡ්ස ප්‍රශ්යයක්ෂ. එඡහම ඡන්ද?" ෆ්ලිච් තුටින් කීඡ්හය. " රවතකඡයෝ ගැ හිතන් තිේබා ප්‍රශ්ය
දාගන් කළින්. ැද්ද මිං අහන්ඡන්?"
හැග්‍රිඩ් අඳුඡරන් එළියට විත් ෆැන්්ස මගින් ඔවුන් ඉදරියට ආඡ්හය. ඔහු තම විශාල දුන් රැඡගන් ආ අතර ඔහුඡ්ස
උරහිඡ ේ ඊතල මිටියකින් යුත් රඳව යක්ෂ එල්ලාඡග සිටිඡේය.
"ඡවලාව තමයිව," ඔහු කීඡ්හය. "මම දැ ටමත් පැය භාගයක්ෂ බලාඡග හිටියා. හරිද එඡහ ම්. හැරී, හර්මයිවනී?"
"මම ම් එයාලාට ඕ ෑවට වඩා යාලුකම් ඡපන්වන්ඡන් ැ හැග්‍රිඩ්" ෆ්ලිච් සීතල ඡල කීඡ්හය. "ඡමො ා උ ත්
අන්තිමට එයාලා ඡමත ඉන්ඡන් දඬුවමට."
"ඒකයිව ඔයා පරක්ෂකු ඡන්ද?" හැග්‍රිඩ් රවමින් කීඡ්හය. "එයාලට ඡද්ශයා ද දී හිටියා ඡන්? ඒවා ඔයාඡ්ස තැ ද
කරගන් . ඔයා තමන්ඡ්ස ඡකොට කරාඡන්, ඡමත ඉඳලා මම කරගන් ම්"
"මම පාන්දරට එන් ම්," ෆ්ලිච් කීඡ්හය. "එයාලඡ්ස ඡමො ා හරි ඉතුරු ඡවලා තිේඡබොත්" ඔහු ජරා විදහට කියා
දමා ආපසු හැරී මාළිගය ඡද ට ගමන් කඡළේය. ඔහුඡ්ස ලාම්පුව අඳුර තුළින් පා ඡවනු ඡපනිණි.
මැල්ඡෆෝයිව හැග්‍රිඩ් ඡවත හැරුඡණ්ය.
"මම අර කැඡළේට යන්ඡන් ෑ" ඔහු කීඡ්හය. ඔහුඡ්ස හඡේ වූ බය ඇසී හැරී තුටු විය.
"ඡහෝසවර්් ් වල ඉන් ඕඡ ම් යයිව" හැග්‍රිඩ් තියුණු ඡල කීඡ්හය. "වැරද කරා ම් දැන් ඒකට ඡගවන්
ඡව වා."
"ඒත් ඡම්ව වැඩකාරඡයෝ කර ඡද්වල්, ඒවා තිඡයන්ඡන් ළමයිවන්ට කරන් ඡ ඡවයිවඡන්. මම හිතුඡ්හ අපිට
ඡමො ාහරි බලාඡග ලියන් වඡ්ස ඡදයක්ෂ ඡදයිව කියලා. මඡ්ස තාත්තා දන් වා ම් මම ඡම්වා කර වා කියලා,
එයා.."
"එයා කියයිව ඡහෝසවර්් ් වල එඡහම තමයිව කියලා" හැග්‍රිඩ් ඡගඡර්හඡ්හය. "බලාඡග ලියන් ! ඒක කරා කියලා
කාටවත් ඡහොඳක්ෂ ඡව වද? තමුන් ඡමො ාහරි ප්‍රඡයෝජ වත් ඡදයක්ෂ කරයිව ැත්තන් එළියට යයිව. තාත්තා කැමති
ඡවයිව කියලා හිත වා ම් ඉ ඡ ් කෝඡලන් අ ්කර වට, ආපහු මාලිගාවට ගිහින් බඩු අහුරගන් , යන් ඉතිිං"'

මැල්ඡෆෝයිව ඡහළවුඡන් ැත. ඔහු හැග්‍රිඩ් ඡල දරුණු ඡල බලා සිටිඡේය. මුත් ඉන්පසු තම විලාශය අතහැර
දැම්ඡම්ය.
"හරි එඡහ ම්" හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "දැන් ඡහොඳට අහගන් , ඡමොකද අපි අද රෑට කරන් යන්ඡන් භයා ක ඡදයක්ෂ,
කවුරුත් අමාරුඡ්හ වැඡට වා දකින් මට ඕඡන් ෑ. ඡපොඩ්ඩක්ෂ මඡ්ස ප ්ඡ න් ඡමඡහට එන් ."
ඔහු කෑළෑව පටන් ගන් තැ ට ඔවුන්ව කැඳවාඡග ගිඡේය. තම ලාම්පුව ඉහලට ඔ වා ඔහු ඝ කම් කළු පැහැ
ග ් අතරින් ඡ ොඡපනී ය පටු විංගු හිත අඩි පාරක්ෂ ඡපන්නුඡ්හය. ඔවුන් කැළය ඡද බළද්දී පැමිණි මද සුළඟක්ෂ
විසින් ඔවුන්ඡ්ස ඡක ් ඡකළින් කරවීය.
"අර බලන් ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "අර බිම දළිඡ ඡද් ඡේ වද? රිදී පාට ඡද්? ඒ කඟඡ්හ ාඡ්ස ඡල්. ඡමඡහේ
ඡමොකක්ෂ හරි නි ා ඡහොඳටම තුවාල ඡවච්ච කඟඡ්හඡ ක්ෂ ඉන් වා. ඡම් එඡහම එක තියක්ෂ ඇතුළත ඡවච්ච
ඡදඡවනි පාර. මට ගිය බදාදා මැරිච්ච එඡකක්ෂ හම්බු ා. අපි ඒ අ රයයව ඡහොයන් උත් ාහකරන් යන්ඡන්.
අපිට මහර විට ඌව උඡ්ස දුඡකන් ගලවන් ඡවයිව."
"එතඡකොට කඟඡ්හ ාට තුවාල කරපු ඡමොකා හරි ඊට කලින් අපිව ඡහොයාගත්ඡතොත් ඡමොකද කරන්ඡන්?" තම
හඡේ වූ බය පාළ ය කර ගත ඡ ොහැකිවම මැල්ඡෆෝයිව ඇසුඡ්හය.
"මම හරි ෆැන්්ස හරි ලඟ ඉන් කන් ඡම් කැඡළේ ඔයාට කරදර කරන් කිසි ඡදයක්ෂ ෑ" හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "අනික
පාඡරන්ම යන් . හරිද, දැන්, අපි ඡදකට ඡබදලා පාර දඡ්ස ඡදපැත්ඡතන් යන් ඕඡන්. ඡල් හැමතැ ම තිය වා,
ඌ අඩුගාඡන් ඊඡේ රෑ ඉඳලා වත් හැමතැ ම දඟලන් ඇති."
"මට ෆැන්්ස ඕඡන්," ෆැන්්ස ඡ්ස දගු දත් ඡද බළමින් මැල්ඡෆෝයිව වහා කීඡ්හය.
"ආ හරි, ඒත් කියන් ඕඡන්, ඕකා කපටියා" හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. " එතඡකොට මමයිව, හැරීයිව, හර්මයිවනීයිව එක පැත්තකට
ය වා, ඡඩ්‍රඡකෝ, ඡ විල්, ෆැන්්ස අනික්ෂ පැත්තට ය වා, දැන්, අපි කාටහරි කඟඡ්හ ාව හම්බුඡ ොත් ඡකොළපාට
ගිණි පුපුරු අහ ට යව වා. හරි? ඡකෝ දැන් ඔයාලඡ්ස යශ්ඨි එළියට අරන් පුරුදු ඡවන් . එඡහම තමයිව -
එතඡකොට ඡමො ාහරි ප්‍රශ්යයක්ෂ උඡ ොත් රතු ගිණිපුපුරු යවන් , එතඡකොට අපි ඔක්ෂඡකොමලා ඇවිත් ඔයාලව
ඡහොයාගන් වා - එඡහ ම්, පරි ් ම් ඡවන් - යමු."
කැළෑව කළුපාට හ නිහඬ ය. ඔවුන් මදක්ෂ ඇතුළට යත්දී අඩිපාර ඡබදුනි. හැරී, හර්මයිවනී හ හැග්‍රිඩ් වම් පැත්ඡත්
පාඡර්ත් මැල්ඡෆෝයිව, ඡ විල් හ ෆැන්්ස දකුණු පැත්ඡත් පාඡර්ත් ගමන් කළහ.
ඔවුන් නිහඬවම බිම බලාඡග ගමන් කළහ. තැනින් තැ අතු අතරින් වැටුනු ඳ එළිය වැදී හැලුණු ඡකොළ වල වූ
නිල්වන්- රිදීමය ඡල් පැල්ලම් දළිසිණි.

හැග්‍රිඩ් ඡබොඡහෝ දුක්ෂ ඡව බව හැරීට ඡපණිනි.
" රවතකඡයක්ෂ කඟඡ්හ න්ව මර වා ඡවන් පුළුවන්ද?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ඡ්හඡ්ස මද," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "කඟඡ්හඡ ක්ෂ අල්ලගන් එක ඡල්සි ෑ, උන් හරි බළවත් මායා ත්තු, මීට කලින්
එඡකක්ෂවත් තුවාල ඡවලා හිටියා කියලා මම කවදාවත් අහලා ෑ"
ඔවුන් දයඡ ඡවල බැඳුනු ලී ඡකොටයක්ෂ පසු කළහ. ඔවුන්ට වතුර ශේදය ඇසිණි; ලඟ පාතක දය පාරක්ෂ ඇති.
තවමත් විංගු හිත පාඡර් තැ තැ ඡල් පැල්ලම් දක්ෂ ට ලැබිණි.
"ඔයා ඡහොඳින්ද හර්මයිවනී?" හැග්‍රිඩ් රහසින් ඇසුඡ්හය. "බය ඡවන් එපා, ඌ ඡම් තරම් තුවාල ඡවලා ම් ඡගොඩක්ෂ
දුර යන් විදහක්ෂ ෑ. එතඡකොට අපිට පුළුවන්... අර ගහ පිටිප ් ට යන් !"
හැග්‍රිඩ් හැරී හ හර්මයිවනීව අල්ලාඡග ඔවුන්ව පාඡරන් එළියට ඡග විශාළ ඕක්ෂ ග ක්ෂ පිටුප ට ඡග ගිඡේය.
ඔහු ඊතලයක්ෂ ඡග දුන් ට අමුයා විදීමට සූදා ම් වූඡේය. තිඡද ාම අ ා සිටියහ. යමක්ෂ ඔවුන්ට ආ න් ඡේ
මැරුණු ඡකොළ මතින් ගමන් කරයිව. එය ඇසුඡන් ඡලෝගුවක්ෂ ඡපොඡළොව මත ඇදී ය වාක්ෂ ඡමනි. හැග්‍රිඩ් අඳුරු පාර
ඡද ට ගමන් කඡළේය. තේපර කිහිපයකට පසු හඬ ඈතට ෑසී ගිඡේය.
"මම දැ ඡග හිටියා, " ඔහු මිමිනුඡ්හය. "කැඡළේ ඉන් ඕඡන් ැති ඡදයක්ෂ ඡමඡහේ තිය වා."
" රවතකඡයක්ෂ?" හැරී ඡයෝජ ා කඡළේය.
"ඒ රවතකඡයකුත් ඡ ඡවයිව, ඒ කඟඡ්හඡ කුත් ඡ ඡවයිව," හැග්‍රිඩ් අ තුටින් කීඡ්හය. "හරි, මඡ්ස ප ්ඡ න්
එන් , ඒත් දැන් පරි ් මින්."
ඔවුන් තවත් ඡහමින්, හඬක්ෂ ඇසීමට කණ් තියුණු කරඡග ගමන් කළහ. එක්ෂවරම, කුඩා එළිමහ ක්ෂ අ ල
අනිවාර්‍යඡයන් යමක්ෂ ඡ ළවුනි.
"කවුද ඔත ?" හැග්‍රිඩ් කතා කඡළේය. "එළියට එන් - මම ආයුධ අරඡග ඉන්ඡන්!"

ඒ මග එළිමහ ට ආඡ්හ - ඒ මිනිඡහක්ෂද, ැත්තන් අශ්වඡයක්ෂද? ඉය ලඟට එ තුරු රතු හි ඡක්ෂ හ රැවුල ඇති
මිනිඡ ක්ෂ ද, මුත් පහළ ඡකොට දුඹුරු පැහැ ඇඟක්ෂ හ දග රතු වළිගයක්ෂ ඇති අශ්වඡයක්ෂ ද විය. හැරී හ
හැර්මයිවනී කට ඇරඡග බලා සිටියහ.
"ඔහ්, ඒ ඔයාඡන්, ඡරෝ න්," හැග්‍රිඩ් ැ සිල්ඡලන් කීඡ්හය. "ඔයාට ඡකොඡහොමද?"
ඔහු ඉදරියට ඡගො ් රාශ්වයාඡ්ස අතට අත දුන්ඡන්ය.
"ඔයාට සුභ ැන්දෑවක්ෂ හැග්‍රිඩ්" ඡරෝ න් කීඡවය. ඔහුට ගැඹුරු දුකින් පිරි කටහඬක්ෂ විය. "ඔයා මට විදන් ද
හැදුඡ්හ?"
"ඡගොඩක්ෂම පරි ් ම් ඡවන් ඕඡන් ඡරෝ න්," තම දුන් ට ත්ටු කරමින් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඡමොඡකක්ෂ හරි කැඡළේට
කඩා වැදලා තිය වා. ඒක ඡ ඡ්හ ඡම් හැරී ඡපොටර්‍ යිව, හර්මයිවනී ග්‍රැන්ජර් යිව. ඉ ්ඡකෝඡල් ලමයිව. ඡම් ඡරෝ න්. එයා
රාශ්වඡයක්ෂ."
"අපිට ඡපනු ා" හැර්මයිවනී සිහිඡ න් ඡමන් කීවාය.
"සුභ ැන්දෑවක්ෂ," ඡරෝ න් කීඡ්හය. "සිසුන් ඡන්? ඔයාලා එඡහේ ඉ ්ඡකෝඡල් ඡගොඩක්ෂ ඡද්වල් ඉඡග ගන් වද?"
"අර්ම් - - "
"ටිකක්ෂ," හර්මයිවනී බයාදු ඡල කීවාය.
"ටිකක්ෂ, ඡහොඳයිව. ඒකත් ඡදයක්ෂඡන්" ඡරෝ න් සුසුමක්ෂ ඡහලුඡ්හය. ඔහු හි ඉහලට හරවා තරු ඡද බැළුඡ්හය.
"අඟහරු අද ඡගොඩක්ෂ දීේතිමත්."
"ඔ්හ," හැග්‍රිඩ් අහ ඡද ට බැල්මක්ෂ ඡහලුඡ්හය. "අහන් , මට තුටුයිව ඔයාව හම්බවුනු එකට ඡරෝ න්, ඡමොකද
ඡමඡහේ කඟඡ්හඡ ක්ෂ තුවාල ඡවලා - ඔයා ඡමො ාහරි දැක්ෂකද?"
ඡරෝ න් එක්ෂවරම පිළිතුරු දුන්ඡන් ැත. ඔහු ඇසිපිය ඡ ොග ා අහ ඡද බලා සිටිඡේය. ඉන්පසු ැවත සුසුමක්ෂ
ඡහලුඡ්හය.

"හැමඡවඡල්ම අහිිං කඡයෝ තමයිව පළඡවනි ඡගොදුර ඡවන්ඡන්," ඔහු කීඡ්හය. "ඒක කාළයක්ෂ ති ්ඡ ේ ඡවන්ඡන්
එඡහමයිව. දැනුත් එඡහමයිව"
"ඔ්හ," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය, "ඒත් ඔයා ඡමො ාහරි දැක්ෂකද ඡරෝ න්? ඡමො ාහරි අ ාමා ය ඡදයක්ෂ?"
"අද සිකුරු ඡගොඩක්ෂ දීේතිමත්," හැග්‍රිඩ් ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් බලා සිටියදී ඔහු ැවත කීඡ්හය. "අ ාමා ය විදහට
දීේතිමත්."
"ඔ්හ, ඒත් මම අෆ්හහ ් කඡළේ ඡගදරට කි්ටුඡවන් අ ාමා ය ඡදයක්ෂ ගැ " හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඉතිිං ඔයා ඡමොකුත්
අමුතු ඡදයක්ෂ දැක්ෂඡක්ෂ ෑ?"
ආඡයත් ඡරෝ න් උත්තර දීමට ටික ඡවලාවක්ෂ ගත්ඡත්ය. අව ා ඡේ ඔහු කතා කඡළේය. "කැළෑව ඡගොඩක්ෂ රහ ්
හිංගඡග ඉන් වා."
ඡරෝ න්ඡ්ස පිටුපසින් වූ ඡ ළවීමක්ෂ නි ා හැග්‍රිඩ් ැවත තම දුන් එ වූඡේය. මුත් ඒ තවත් රාශ්වඡයක්ෂ විය.
කළු හි ඡක්ෂ හ ඇඟ ඇති ඔහුට ඡරෝ න්ට වඩා කැළෑ ඡපනුමක්ෂ විය.
"ආ, ඡේන්," හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඡහොඳින් ඡන්?"
"සුභ න්දයාවක්ෂ හැග්‍රිඩ්, ඔයා ඡහොඳින් කියලා හිත වා?"
"මම ඡහොඳයිව, බලන් . මම ඡම් ඡරෝ න්ඡගන් ඇහුඡ්හ, මෑතකද ඔයාලා ඡමො ාහරි අමුතු ඡද්වල් දැක්ෂකද?
කඟඡ්හඡ ක්ෂට තුවාල ඡවලා තිය වා - ඒ ගැ ඡමො ාහරි දන් වද?"
ඡේන් ඡරෝ න්ඡ්ස ලඟට ආඡ්හය. ඔහු අහ ඡද බැළුඡ්හය. "අද සිකුරු ඡගොඩක්ෂ දීේතිමත්," ඔහු රල ඡල
කීඡ්හය.
"අපිට කි්හවා," හැග්‍රිඩ් තරහින් කීඡ්හය. "ඡහොඳයිව, ඔයාලා කවුරු හරි ඡමො ාහරි දැක්ෂඡකොත් මට දන්වන් ,
කර වාඡන්? එඡහ ම් අපි ය වා."
හැරී හ හර්මයිවනී හැග්‍රිඩ් පසුපසින් එළිමහඡ න් ඉවතට යද්දී උරහි ් වලට උඩින් ඡරෝ න් හ ඡේන් ග ් වලින්
වැසී ඡ ොඡපනී ය ඡතක්ෂම ඔවුන් ඡද බැලූහ.

"කවදාවත්," හැග්‍රිඩ් කම්පාඡවන් කතා කඡළේය. " ඡකොච්චර උත් ාහ කරත් රාශ්වඡයක්ෂඡගන් හරි උත්තරයක්ෂ
ගන් බෑ. මහ පුරු තරුවලම ඇලිච්ච අය. හඳට වඩා ලඟින් තිය කිසි ඡදයක්ෂ ගැ උවම ාවක්ෂ ෑ."
"ඡමඡහේ ඒඡගොල්ඡලෝ ඡගොඩක්ෂ ඉන් වද?" හර්මයිවනී ඇසුවාය.
"ඔහ්, ාම ය ගා ක්ෂ ඉන් වා... ඡගොඩක්ෂ ඡවලාවට තමන්ටම ඡවන්ඡවච්ච ඡලෝඡකක වඡ්ස, ඒත් මට ඡමො ාහරි
දැ ගන් ඕඡන් උඡ ොත් එ වා. එයාලා ගැඹුරු ම ක්ෂ තිය අය, රාශ්වඡයෝ ... එයාලා ඡ ොඡයක්ෂ ඡද්වල්
දන් වා... ඒත් වැඩිය එළියට දාන්ඡන් ෑ."
"ඔයා හිතන්ඡන් අපිට මුලින්ම ඇහුඡන් රාශ්වඡයක්ෂඡ්ස ද්ඡදද?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ඔයාට ඒක ඇහුඡන් ඒ වඡ්සද? ෑ, ඔයාට කියන් ඒක තමයිව කඟඡ්හ න්ව මරන්ඡන් - ඒ වඡ්ස ඡදයක්ෂ
කවදාවත් අහලා ෑ."
ඔවුන් ඝ කළුවර ග ් අතරින් ගමන් කළහ. හැරී දගින් දගටම අපහසුඡවන් ඡමන් තම උරහි ට උඩින් පිටුප
බළමින් ගමන් කඡළේය. ඔහුට කවුරුන් ඡහෝ බළා සිටි වා යැයිව හැඡඟන් ට විය. ඔවුන් මහ හැග්‍රිඩ් හ ඔහුඡ්ස
දුන් තිබීම ගැ ඔහු තුටු වූඡේය. පාඡර් එක්ෂ ැම්මක්ෂ පසු කර විටම හර්මයිවනී හැග්‍රිඩ්ඡ්ස අත අල්ලා ගත්තාය.
"හැග්‍රිඩ්! අර බලන් ! රතු ගිනි පුපුරු, අනිත් අය කරදඡර්ක වැටිලා!"
"ඔය ඡදන් ා ඡමත ඉන් !" හැග්‍රිඩ් කෑ ගැසුඡ්හය. "පාඡරම ඉන් , මම ආපහු ඔයාලව ගන් එන් ම්!"
ඔහු පඳුරු ඡපොඩි කරඡග ය හඬ ඔවුන්ට ඇසිණි. ඔවුන් බඡයන් ගැඡහමින් ග ්වල ඡකොළ හැඡල හඬ ඇඡ
තරම් නිහඬව එකිඡ කා ඡද බලා සිටියහ.
"ඔයට හිඡතන්ඡන් ැද්ද එයාලාට තුවාල ඡවලා කියලා. ඈ?" හර්මයිවනී මිමිණුවාය.
"මැල්ඡෆෝයිවට ඡමො ා උ ත් මට කමක්ෂ ෑ, ඒත් ඡමොඡකක්ෂ හරි ඡ විල්ව අල්ලගත්ඡතොත්... එයා ඡමත ඉන්
එකත් අඡේ වැරැද්ඡදන් උඡන්."

වි ාඩිඡයන් වි ාඩිය ඇදී ගිඡේය. ඔවුන්ඡ්ස කණ් ාමා ය ප්‍රමායයට වඩා තියුණු වී තිබිණි. හැරී හැම හුළිං
ශේදයක්ෂම, හැම ඡකෝ්ටක්ෂ කැඡඩ හඬක්ෂම ග්‍රහයය කර ගත්ඡත්ය. ඡමො ාද සිද්ධඡවන්ඡන්? අනිත් අය
ඡකොඡහද?
අන්තිඡම්දී කැඡඩ බිඡඳ හඬක්ෂ විසින් හැග්‍රිඩ් ආපසු එ බව දන්ව ලදී. මැල්ඡෆෝයිව, ඡ විල් හ ෆැන්්ස ඔහු
මග විය. හැග්‍රිඩ් තරඡහන් පුපුරමින් සිටිඡේය. ඡේ විදහට මැල්ඡෆෝයිව විහිලුවට සිතා ඡ විල්ඡ්ස පිටුපසින්
ඡහොඡරන් පැමිය ඔහුව අල්ලාඡග තිඡේ. බය වූ ඡ විල් අහ ට ගිණි පුපුරු යවා තිඡේ.
"දැන් ඉතිිං අපිට ඡමො ාහරි අල්ලගන් ම් වා ාව තිඡයන්ඡ ඕඡන්, ඔය ඡදන් ා කරපු ාඩගමත් එක්ෂක.
හරි, අපි ක්ටිය මාරු කරමු.- ඡ විල් ඔයා මමයිව හර්මයිවනීයිව එක්ෂක ඉන් . හැරී ඔයා ෆැන්්සව අරන් ඡම් ඡමෝඩයත්
එක්ෂක යන් . "මට මාඡවන් ," හැග්‍රිඩ් හැරීට රහඡ න් කීඡ්හය. "එයාට ඔයාව බය කර එක ම් අමාරු ඡවයිව.
අනික අපි ඡම් වැඡඩ් ඡකොඡහොම හරි කරන් ඕඡන්."
හැරී ෆැන්්ස හ මැල්ඡෆෝයිව මග කැළෑව මැදටම යන් ට පිටත් විය. ඔවුන් පැය භාගයක්ෂ පමය ඡවලා තව තවත්
කැළෑව ඇතුලට, ග ් නි ා තව දුරටත් පාරක්ෂ ඡ ොයා ගැනීමට අපහසු ඡව ඡතක්ෂම ඇවිද්ඡදෝය. හැරීට සිතුඡන් ඡල්
පැල්ලම් තව තවත් ඝ කම් ඡව බවකි. එක්ෂ ගහක්ෂ මුල ඡල් වැක්ෂඡකඡරමින් තිබුඡන් අ රය තා අහල පහලක
ඡ්හද ාඡවන් ඇතිබව ද වමිනි. ඡපෞරාණික ඕක්ෂ ග ක අතු අතරින් ඉදරිඡේ වූ එළිමහ ක්ෂ හැරීට ද ්විය.
"බලන් - - " තම අත දගු කර මැල්ඡෆෝයිවව වත්තමින් ඔහු මිමිනුඡ්හය.
යම්කිසි දීපතිමත් සුදුපැහැ ඡදයක්ෂ ඡපොඡළොව මත දළිසුඡණ්ය. ඔවුන් අඟඡලන් අඟල ඊට ලිං විය.
ඒ කඟඡ්හ ාය. ඌ මැරී සිටිඡේය. ඒ තරම් සුන්දර දුක හිඡත ඡදයක්ෂ හැරී කිසිද දැක තිබුඡන් ැත. උඡ්ස දගු
ඡක්ටු කකුල් ඌ වැටුනු විදහට අමුතු පැත්තකට එළියට විහිදී තිබුණි. උඡ්ස මුතු සුදු පැහැ ඡක්ෂශර අඳුරු ඡකොළ
මත විසිරී තිබිණි.
හැරී එක්ෂ අඩියක්ෂ ඉදරියට තබ විටම ලි ් ශේදය ඇසී ඔහු එතැ ම ගල් විය. එළිමහ ඡකළවර පඳුරක්ෂ
ඡ ළවිය.... ඉන්පසු ඡ වයැලි වලින් ඉවතට ඔලුව ව ාගත් රූපයක්ෂ බඩගා ඡතක්ෂ ඡමන් බඩගා පැමිණිඡේය.
හැරී, මැල්ඡෆෝයිව හ ෆැන්්ස ඡ ොඡ ල්වී සිටියහ. ඡලෝගුව ඇඳි රූපකාය කඟඡ්හ ා අ ලට ඡගො ්, හි තාඡ්ස
පැත්ඡත් වූ තුවාළය මතට වා, උඡ්ස ඡල් ඡබොන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.
"ආආආආආආආහ්හ්!"

මැල්ඡෆෝයිව අප්‍ර න් ඡල කෑ ග ා ද්හඡ්හය. ෆැන්්ස ද ද්හඡ්හය. ඔලුව ව ා සිටි රූපකාය හි ඔ වා ඡකලින්ම
හැරී ඡද බැලුඡ්හය. ඔහුඡ්ස කටින් කඟඡ්හ ා ඡල් වැක්ෂඡකරිණි. ඔහු ැගිට හැරී ඡද ට ලි ් ා ආඡ්හය. බයටම
හැරීට ඡ ළවීමට ඡ ොහැකි විය.
ඉන්පසු කිසිද ක ඡ ොදැනි ඡ්හද ාවක්ෂ ඔහුඡ්ස හි සිදුරු කරන් ාක්ෂ ඡමන් දැණිනි. ඔහුට දැනුඡ ළඡල් වූ
කැළල ගිණි ගන් වාක්ෂ ඡමනි. අඩක්ෂ අන්ධව ඔහු පසු ප ට යන් ට දැඟලුඡ්හය. ඔහුට පිටුපසින් කුර හඬක්ෂ ඇසිණි.
යම් කිසිවක්ෂ හැරීට උඩින් පැ රූපකායට විරුද්ධව ැගී සිටිඡේය.
හැරීඡ්ස හිඡ ේ කැක්ෂකුම දරාගත ඡ ොහැකිව ඔහු දණින් වැටුඡන්ය. එය ැති වීමට වි ාඩියක්ෂ ඡහෝ ඡදකක්ෂ ගත විය.
ඔහු ආපසු බළ විට රූපකාය අතුරුදන් වී සිටිඡේය. ඔහුට ඉහලින් රාශ්වඡයක්ෂ සිටඡග සිටිඡේය. ඔහු ඡරෝ න්
ඡහෝ ඡේන් ඡ ොවීය, ඔහු තරුයඡයක්ෂ වූ අතර ඔහුට සුදු පැහැ ඡකොණ්ඩයක්ෂ ද රන්පැහැ අශ්ව ඇඟක්ෂද විය.
"ඔයා ඡහොඳින්ද?" හැරීව ැගි්ටුවමින් රාශ්වයා ඇසුඡ්හය.
"ඔ්හ - ්තූතියිව - ඡමොකද්ද ඒ?"
රාශ්වයා උත්තර දුන්ඡ ැත. ඔහුට අළිංකාර ෆායර් මැණික්ෂ ඡමන් වූ නිල් ඇ ් විය. ඔහු ඡහොඳින් හැරී ඡද
බැලුඡ්හය, ඔහුඡග ඇ ් හැරීඡ්ස ළඡල් එළියට ඡ රා දළිඡ කැළල මත ැවතුඡන්ය.
"ඔයා ඡපොටර් ළමයා" ඔහු කීඡ්හය. "ඔයා හැග්‍රිඩ් ලඟට ආපහු ගිඡයොත් ඡහොඳයිව. ඡම් ඡවලාවට කැඡල් ආරක්ෂශිත ෑ
- විඡශේකඡයන් ඔයාට. ඔයාට ගින් පුළුවන්ද? ඡම් විදහට ඉක්ෂමන් ඡවයිව.
"මඡ්ස ම ෆිඡරන්ඡ ,ේ " හැරීට ඔහුඡ්ස පිට මත ැගීමට පහසු ව ඡ ේ තම ඉදරිප කකුල් වමින් ඔහු කීඡ්හය.
එළිමහඡන් අනික්ෂ පසින් තවත් ඡබොඡහෝ කුර හඬවල් ඇඡ න් ට විය. ග ් අතරින් ඡරෝ න් හ ඡේන් කඩා
පැන් හ. ඔවුන්ඡ්ස පපු ඡ්හගඡයන් උ ්පහත් ඡවමින් දාඩිඡයන් ඡපඟී තිබිය.
"ෆිඡරන්ඡ " ේ ඡේන් ගිගුරුඡ්හය. "ඡමො ාද කරන්ඡන්? ඔයාඡ්ස පිඡ් මනු ් ඡයක්ෂ ඉන් වා! ඔයාට ලැේජාවක්ෂ
ැද්ද? ඔයා ාමා ය ඡකොටලුඡවක්ෂද?"
"ඔයා දන් වද ඡම් කවුද කියලා?" ෆිඡරන්ඡ ඇසුඡ්හය. "ඡම් ඉන්ඡන් ඡපොටර් ළමයා. එයා ඡම් කැඡළන්
ඉක්ෂම ට පිට ඡව තරමට ඡහොඳයිව."

"ඔයා ඡමො ාද එයාට කි්හඡ්හ?" ඡේන් ඡගඡර්හඡ්හය. "මතක තියාගන් ෆිඡරන්ඡ ,ේ අපි ්වර්ගයට එඡරහි
ඡ ොඡවන්ට දවුරලා තිය වා. අපි ග්‍රහඡලෝකවල ඡව ් වීම් වලින් ඡවන් තිඡය ඡද්වල් කියවලා ැද්ද ?"
ඡරෝ න් කම්පයඡයන් ඡමන් ඡපොඡළොවට කකුඡළන් ගැසුඡ්හය. "මට විශ්වා යිව ෆිඡරන්ඡ ේ හිතුඡ්හ එයා ඒක
කරන්ඡන් ඡහොඳකට කියලා ඡවන් ඕඡන්, " ඔහු කැඩුනු ව
් රඡයන් කීඡ්හය.
ඡේන් තරහින් පිටුප කකුල් වලින් පයිවන් ගැසුඡ්හය.
"ඡහොඳකට! ඒඡක්ෂ ඡමො ාද අපිට තිඡය ඡහොඳ? රාශ්වයන්ට වැදගත් ඡවන්ඡන් අ ාගඡත් ගැ කළින් කියපු
ඡද්වල්. බූරුඡවෝ වඡ්ස කැඡල් ඉන් මිනි ්සු ප ්ඡ ේ දුව එක අඡේ වැඩක්ෂ ඡ ඡවයිව.!"
ෆිඡරන්ඡ ේ හදසිඡේම තරහින් තම ඉදරි ගාත් එ වුඡේය. හැරීට රැඳීසිටීමට ඔහුඡ්ස උරහි ් අල්ලා ගැනීමට සිදු විය.
"ඔයා අර කඟඡ්හ ාව දැක්ෂඡක්ෂ ැද්ද?" ෆිඡරන්ඡ ේ ඡේන්ඡගන් ඇසුඡවය. "ඌව මැරුඡ්හ ඇයිව කියලා ඔයාට
ඡත්ඡරන්ඡන් ැද්ද? ැත්තන් ග්‍රහඡලෝක ඔයාට ඒ රහ හිංග වද? මම ඡම් කැඡල් ඇතුඡල් හැිංගිලා ඉන් ඡද්ට
විරුද්ධයිව ඡේන්, ඔ්හ, මට ඕඡන් ම් මිනි ්සුන්වත් මඡ්ස පැත්ඡතන් තියාගන් වා ."
ෆිඡරන්ඡ ේ වටපිට ඉවකර බැලුඡ්හය. ඡරෝ න් හ ඡේන්ව පසුකර හැරීවත් අරන් ඔහු පුළුවන් උපරිමඡයන් ග ්
අතරට වැදී ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
හැරිට සිදුවන්ඡන් කුමක්ෂද යන් ගැ කිසිම අදහ ක්ෂ ඡ ොවීය..
"ඇයිව ඡේන් ඡගොඩක්ෂ තරහින්?" ඔහු ඇසුඡ්හය. "ඡමො ා උ ත් ඔයා ඡමොකකින්ද අර මාව ඡේරගත්ඡත්?"
ෆිඡරන්ඡ ේ ඡ්හගය අඩුඡකොට ඇවිදන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහු හැරීට ග ් වල අතු ඡ ොවැදීමට ඔලුව පාත්
කරඡග ඉන් අවවාද කළ මුත් හැරීඡ්ස ප්‍රශ්යයට උත්තර දුන්ඡන් ැත. ඔවුන් ග ් අතරින් නිහඬවම ඡබොඡහෝ
දුර ගමන් කළ නි ා ෆිඡරන්ඡ ේ තමන් මග තවත් කතා කිරීමට කැමති ැතැයිව හැරී සිතුඡ්හය. ඔවුන් එක්ෂතරා
ඝ කම් ග ් ඡගොන් ක්ෂ පසු කරමින් සිටි අතඡර් ෆිඡරන්ඡ ේ එක්ෂවරම ැවතුඡන්ය.
"හැරී ඡපොටර් ඔයා දන් වද කඟඡ්හ ාඡ්ස ඡල් පාවිච්චි කරන්ඡන් ඡමොකටද කියලා?"
" ෑ" අමුතු ප්‍රශ්යඡයන් විශ්මයට පත්ව ඔහු පිළිතුරු දුන්ඡන්ය. " අපි ිංඡයෝජ වලට පාවිච්චි කරලා තිඡයන්ඡන්
අිං, වලිඡ්ස ඡක ් ඡදක විතරයිව."

"ඡමොකද කඟඡ්හඡ ක්ෂව මර එක මතග වැඩක්ෂ," ෆිඡරන්ඡ ේ කීඡ්හය. " ැතිඡවන් කිසිඡදයක්ෂ ැති, හැමඡද්ම
ලබාගන් ඕඡන් කර ඡකඡ ක්ෂ තමයිව ඒ වඡ්ස අපරාධයක්ෂ කරන්ඡන්. කඟඡ්හ ඡ්ස ඡල් වලට පුළුවන් ඔයාව
පයපිටින් තියන් . ඔයා මරඡයට අඟලක්ෂ දුරින් හිටියත් ඡේඡරයිව. ඒත් ඒකට ඡලොකු ඡගවීමක්ෂ තිය වා. ඔයා
එඡහම උඡ ොත් තමන්ව ඡේරගන් ැති කරන්ඡන් ඡබොඡහොම ශුද්ධ වූ ආත්මාරක්ෂශාවක්ෂ ැති ඡදයක්ෂ. ඡල්
ඔයාඡ්ස ඡතොඡල් ගෑඡව ඡමොඡහොඡත් ඉඳලා ඔයාට ඡගවන් ඡවන්ඡන් ශාප වුනු අර්ධ ජීවිතයක්ෂ විතරයිව."
හැරී ෆිඡරන්ඡ ේඡ්ස හඳ එළිය වැටී දළිඡ රිදී පුල්ලි ඇතිවූ හි පිටුප ට ඇ ් ඡයොමු කඡළේය.
"ඒත් කවුද ඒ තරම් දුක්කර ජීවිතයකට කැමති?" ඔහු ඇසුඡ්හය. "මුළු ජීවිඡත්ටම ශාප ඡවලා ඉන් වට වඩා මැඡර
එක ඡහොඳයිව. ඡන්ද?"
"ඔ්හ ඒක ඇත්ත" ෆිඡරන්ඡ ේ එකඟ විය. "ඒත් ඒ ඔයා ඡව ඡදයක්ෂ ඡබො කන් විතරයිව ම් - ඔයාව ආපහු
ම්පූර්ය ශක්ෂතියට බළයට ඡ්ස ඡදයක්ෂ - ඔයාව අමරණීය ඡව ඡදයක්ෂ ම්. ඡපොටර් මහත්තඡයෝ, ඔයා දන් වද
ඡම් ඡවලාඡ්හ ඉ ්ඡකෝඡල් ඡමොකද්ද හිංගලා තිඡයන්ඡන් කියලා?"
"මායා පාශායය! ඇත්තමයිව - අමතතය! ඒත් මට ඡත්ඡරන්ඡන් ෑ කවුද- - "
"අවුරුදු ගා ක්ෂ ති ්ඡ ේ ආපහු බළයට එන් බලාඡග හිටපු ඡකඡ ක්ෂව ඔයාට හිතන් බැරිද, තමන්ඡ්ස
අව ්ථාව එ කන් යන්තන් ජීවිඡත් එල්ලිලා හිටපු ඡකඡ ක්ෂව හිතන් බැරිද?"
එක්ෂවරම හැරීඡ්ස හදවත යකඩ අතකින් මිරිකන් ාක්ෂ ඡමන් දැණි . ඡ ළඡව ග ් වළට ඉහලින් හැග්‍රිඩ් තමා හමු
වූ මුල් ද කියූවක්ෂ ැවත ඇඡ න් ාක්ෂ ඡමන් හැරීට දැණි . " මහරු කිය වා එයා මැරු ා කියලා. ඒත්, මට
හිතන්ඡන් ම්, එයාඡ්ස මැඡරන් තරම් මනු ් ඡයක්ෂ ඉතුරුඡවලා හිටියද මිං දන්ඡන් ෑ."
"ඔයා කියන්ඡන්" හැරී ඡගොත ගැසුඡ්හය. "ඒ හිටිඡේ ඡවොල් - "
"හැරී! හැරී, ඔයා ඡහොඳින්ද?"
හර්මයිවනී අඩි පාර දඡ්ස ඔවුන් ඡවත දුවඡග ආවාය. හැග්‍රිඩ් ඈ පසුප හති දමමින් ආඡ්හය.
"මම ඡහොඳින්" තමන් කියන්ඡන් ඡමොකද්දැයිව සිතා හැරී කීඡ්හය. "කඟඡ්හ ා මැරිලා, හැග්‍රිඩ්. ඌ අර පිටිප ්ඡ ේ
එළිමහ ක ඉන් වා."

"මම ඡමත ඔයාව දාලා යන් ම්," හැග්‍රිඩ් කඟඡ්හ ාව පරික්ෂශාකිරීමට ය අතඡර් ෆිඡරන්ඡ ේ මිමිනුඡ්හය. "ඔයා
දැන් පරි ් ම්."
හැරී ඔහුඡ්ස පිඡටන් බැ ්ඡ ේය.
"සුභ පැතුම්, හැරී ඡපොටර්," ෆිඡරන්ඡ ේ කීඡ්හය. "මීට කළින් රාශ්වඡයෝ පවා ග්‍රහ ඡලෝක වැරදයට කියවලා
තිය වා. මම හිතන්ඡන් ඡම් ඒ වඡ්ස ඡවලාවක්ෂ."
ඔහු ආපසු හැරී කැළෑව ඇතුලට යද්දී හැරී ඡවවුළමින් සිටිඡේය.
ඡරොන් අඳුරු ඡපොදු කාමරඡේ ඔවුන් පැමිඡය ඡතක්ෂ බළාසිට නින්දට වැටී සිටිඡේය. හැරී ඔහුව අවද කිරීමට
ඡ්හඡගන් ඡ ොළවන් විට ඔහු කුඩිච් වල ඉවත්කිරීමක්ෂ ගැ කියා කෑ ගැසුඡ්හය. තේපර කීපයකට පසු හැරී ඔහුට හ
හර්මයිවනීට කැඡළේදී සිදු වූ ඡද් කියන් පටන් ගන් ා විට ඔහුඡ්ස ඇ ් පළල් වී තිබිණි.
හැරීට වාඩිවිය ඡ ොහැකිය. තවමත් ඡවවුල ඔහු ගිණි උඳු ඉ ් රහින් ඉහළ පහළ ගිඡේය.
" ්ඡන්ේ ට පාශාඡණ් ඕඡන් ඡවොල්ඩඡමෝ්ට ඡදන් ... ඡවොල්ඩඡමෝ් කැඡල් බලන් ඉන් වා... ඡමච්චර කල් අපි
හිතුඡ්හ ්ඡන්ේට ඡපෝ ත් ඡවන් ඕඡන් ඡවලා කියලා...."
" ම කිය එක වත්තන් " ඡරොන් බඡයන් ඡකඳිරුඡ්හය, හරියට ඔවුන්ව ඡවොල්ඩඡමෝ්ට ඇඡහ වා යැයිව ඔහු
සිතුවාක්ෂ ඡමනි.
හැරී ඊට ඇහුම්කන් දුන්ඡන් ැත.
"ෆිඡරන්ඡ ේ මාව ඡේරගත්තා, ඒත් එයා එඡහම කරන් ඕඡන් ෑ.... ඡේන් තරඡහන් පිපිරුවා... එයා කි්හවා
ඡවන් තිය ඡද්වල් ග්‍රහඡලෝක වලින් ඡපන් එකට මැදහත් ඡව ඡදයක්ෂ.... ඒවාඡගන් ඡපන් වා ඇති
ඡවොල්ඩඡමෝ් ආපහු එ වා කියලා.... ඡේන් හිතන්ඡන් ෆිර්්හන්ඡ ේට මාව ඡවොල්ඩඡමෝ්ට මරන් ඉඩ ඡදන්
තිේබා කියලා .... මම හිතන්ඡන් තරු වල එඡහමත් ලියවිලා ඇති."
"ඔයා ම කිය එක වත්ත වද!" ඡරොන් ඡක්ෂන්තිඡයන් කීඡ්හය.

"ඉතිිං මට දැන් තිඡයන්ඡන් ඡ
් න්ේ පාශායය ඡහොරකම් කර කන් ඉන් " හැරී උය විකාරඡයන් ඡමන්
කිඡය්හඡ්හය. "එතඡකොට ඡවොල්ඩඡමෝ්ට පුළුවන් ඇවිත් මාව ඉවරයක්ෂ කරලා දාන් ... ඔ්හ, මම හිතන්ඡන්
එතඡකොට ඡේන් තුටු ඡවයිව."
හර්මයිවනී ඡබොඡහෝ බය වූ බවක්ෂ ඡපණිනි. මුත් ඈ ැ සීමට යමක්ෂ කියුවාය.
"හැරී, හැඡමෝම කිය වා ම ඡ ොකිය ඡක ා බය වුඡන් ඩම්බල්ඡඩෝට විතරයිව කියලා. ඩම්බල්ඡඩෝ ලඟපාත
ඉන් ඡකොට ම ඡ ොකිය ඡක ා ඔයාව අල්ලන්ඡ වත් ෑ. අනික කවුද කියන්ඡන් රාශ්වඡයෝ හරි කියලා?
මට ම් ඒක දැඡ න්ඡන් ා ත ් රයක්ෂ වඡ්ස, ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කියන්ඡන් ඒවා කිසි වැදගැම්මක්ෂ ැති
මායාවල් කියලා."
ඔවුන් ාකච්ඡාව ඉවරවීමට ඡපරම ඉර එළිය වැඡටන් ට පටන් ඡග තිබිණි. ඔවුන් ඡතඡහ්ටුඡවන් යුතුව
නින්දට ගියහ. ඔවුන්ඡ්ස උගුර වියළීඡගො ් තිබිණි. මුත් රාත්‍රිඡේ පුදුම කිරීම් ඉවර වී තිබුඡන් ැත.
තම ඡපොරව ය අද විට ඊට යටින් පිළිඡවලට ැවූ තම අදසි ඡලෝගුව තිඡබනු හැරීට හමුවිය. එයට ටහයක්ෂ
අමුයා තිබිනි.
"ඕඡන් උඡ ොත්"
දහ ය ඡවනි පරිච්ඡේදය
ඡදොර හරහා පහළට
ඡවොල්ඩඡමෝ් ඡකොයිව ඡමොඡහොඡත් ඡහෝ ඡදොඡරන් ඇතුලට කඩා පනීවියැයිව බළාඡපොඡරොත්තුඡවන් ඉඳිමින් විභාගය
ඡකඡ ේ කරගත්තාදැයිව හැරීට ඉදරි ව ර වලදී ඡකඡ ව ේ ත් මතක ඡ ොතිඡබනු ඇත. මුත් ද ඡගවී ගිඡේය. අගුළු
දැමූ ඡදොර පිටුප ෆ්ලෆී ඡහොඳින් ජීවත්ව සිටි බවට කිසිම ැකයක්ෂ තිබුඡන් ැත.
එය ඉතා උණුසුම් කාළගුයයක්ෂ විය. විඡශේකඡයන් ඔවුන් ලිය ප්‍රශ්යපත්‍ර කළ විශාල පිංතිකාමර වඩා උණුසුම් විය.
විභාග ඳහා ඔවුන්ට ඡහොර කිරීමට ඡ ොහැකි ව ඡ ේ මැතිරූ විඡශේක අලුත් පිහාටු පෑන් ලබා දී තිබිණි.
ඔවුන්ට ප්‍රාඡයෝගික පරීක්ෂශය ද පැවත්විණි. ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ එක්ෂඡක ා බැගින් තම පිංති කාමරයට කැඳවා
ඔවුන්ට ඡම් යක්ෂ මත අන් ාසි ඡගඩියක්ෂ ැටවිය හැකි දැයිව බැලුඡ්හය. ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඔවුන්ට

මීඡයක්ෂව පවුඩර් ඡප්ටියක්ෂ බවට පරිවර්ථ ය කිරීමට දුන් ාය. පවුඩර් ඡප්ටිය ඡකොපමය ල ් ද යන් මත
ළකුණු දුන් ාය. මුත් එහි රැවුල් ග ් තිබුඡන් ම් ළකුණු අඩු කළාය. ්ඡන්ේ ඔවුන් සියල්ලන්ම අපහසුතාවයට
පත් කඡළේය. අමතක කරවීඡම් ිංඡයෝජ ය ාද ක්‍රමය මතක්ෂ කර අතඡර් ඔහුඡ්ස හු ්ම ඔවුන්ඡ්ස ඡගළ මුලට
දැනිනි.
හැරී තම ලඡලන් එ පිහියකින් ඇන් ාක්ෂ වැනි ඡ්හද ාව අමතක කිරීමට උත් ාහ කරමින් තමන්ට හැකි
උපරිමය කඡළේය. ඔහු කැළෑවට ගිය ද සිට ඒ ඡ්හද ාව ඔහුට බාධා කඡළේය. හැරීට හරි හැටි නිදා ගැනීමට
ඡ ොහැකි වූ නි ා ඡ විල් සිතුඡ්හ ඔහුට විභාගය ගැ භීතිකාවක්ෂ ඇති වී තිඡබ බවයිව. මුත් ඇත්ත ම් ඔහුඡ්ස
පරය පුරු සිහි ය විසින් ඔහුව ඡ ො වත්වා අවද කරවීමය. ඡව කට තිබුඡන් එය කවදාටවත් වඩා දරුණු වී
හි වැසූ කඡටන් ඡල් ඡපඡර රූපකායක්ෂ ද ඊට ඇතුල් වී තිබීමයිව.
ඡරොන් හ හර්මයිවනී හැරී තරම් පාශායය ගැ වද වුඡන් ැත. මහර විට හැරී කැළඡේ දී දුටු ඡද්වල් ඔවුන්
ඡ ොදුටුව නි ා ඡහෝ ඔවුන්ඡ්ස ළඡල් දැඡව කැළලක්ෂ ඡ ොමැති නි ා ඡහෝ එඡ ේ වන් ට ඇති. ඡවොල්ඩඡමෝ්
ගැ වූ අදහ ඔවුන්ව බිය වැද්දුවත් ඔහු ඔවුන්ඡ්ස ී වලට හැමදාම පැමිණිඡේ ැත. අනික්ෂ අතට ඔවුන් පාඩම්
වැඩ වලට ඡබොඡහෝ කාර්‍යබහුල වී සිටි නි ා ්ඡන්ේ ඡහෝ ඡව කිසිඡවක්ෂ ඡහෝ කරන් ට ය ඡදයක්ෂ ගැ
කතාකරන් ට තරම් ඡ්හලාවක්ෂ තිබුඡන්ත් ැත.
ඔවුන්ඡ්ස අව න් විභාගය වූඡේ මායා ඉතිහා යයිව. පැයක්ෂ ති ්ඡ ේ ඉඡේ හැඳිගා කල්ඡද්රම් හැදූ පරය
මායාකරුවන් ගැ ප්‍රශ්ය වලට පිළිතුරු දුන් පසු ඔවුන් නිදහ ් ය. තියකින් විභාග වල ළකුණු ලැඡබ තුරු
ඔවුන් නිදහ ් ය. ඡප්‍රොඡෆ ර් බින් ් ඡ්ස අවතාරය තම පිහාටු පෑන් පහත දමා පාච්මන්් කඩදාසිය ඡරෝල් කරන් ට
කියූ විට අනික්ෂ අයත් මග තුටින් කෑ ඡ ොග ා සිටීමට හැරීට ඡ ොහැකි විය.
"ඒක මම හිතුවට වඩා ඡගොඩක්ෂ ඡල්සී," පිටත අ්හව වැටුනු පි්ටනිය ඡවත ය අනික්ෂ ළමයිවන් මග ඔවුන් එක්ෂ
ඡවද්දී හර්මයිවනී කීවාය. "මට 1637 රවතක ිංඡක්ෂත පවත්වාගැනීමයිව එල්ෆ්‍රික්ෂ ඡලෝලියන්ඡ්ස ැගී සිටීම ගැ යිව
කියවන් හම්බුඡන් ෑ"
හර්මයිවනී හැමවිටම විභාග අව ා ඡේ ඔවුන්ඡ්ස විභාග ප්‍රශ්ය පත්‍ර ාකච්ඡා කිරීමට ආශා කළාය. මුත් ඡරොන්
කීඡ්හ එය ඔහුට අ නීප ද ව බවයිව. එමනි ා ඔවුන් වැව ඡවත පැමිය ග ක්ෂ යට වැතිරුඡ ෝය. වී ්ලි නිවුන්නු
හ ලී ඡජෝඩන් උණුසුම් ඡගොඡහොරුඡ්හ සිටි ඡයෝධ දැල්ඡලකුඡ්ස අඬු කිතිකවමින් සිටියහ. "තව ම් පාඩම් කිරිලි
ෑ," ඡරොන් තුටින් සුසුම් ඡහළමින් තය බි ්ඡ ේ දගා විය. "ඔයා තව ටිකක්ෂ තුඡටන් ඉන් ඡකෝ හැරී, අපි
ඡකොච්චර රක විදහට විභාඡ්ස කරලද කියලා දැ ගන් තව තියක්ෂ තිය වා. දැන්මම දුක්ෂඡවන් ඕඡන් ෑ."
හැරී තම ළල අතින් අතුල්ලමින් සිටිඡේය.
"ඡම්ඡක්ෂ ඡත්රුම ඡමොකද්ද කියලා මම දන් වා ම් කියලා හිඡත වා!" ඔහු තරහින් පිපිරුඡන්ය. "මඡ්ස කැළල
දගටම රිඡද වා - කළිනුත් එඡහම ඡවලා තිය වා, ඒත් ඡම් වඡ්ස එකදගට කවදාවත් ඡවලා ෑ."

"මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ ලඟට යන් ඡකෝ," හර්මයිවනී ඡයෝජ ා කළාය.
"මට අ නීපයක්ෂ ෑ" හැරී කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් ඒක අ තුරු ඇඟවීමක්ෂ.. ඒඡක්ෂ ඡත්රුම භයා ක අ තුරක්ෂ
එ වා...."
ඡරොන්ට ැගිටීමට අපහසු විය. එය ඉතා උණුසුම් ද යකි.
"හැරී, න්සුන් ඡවන් , හර්මයිවනී හරි, ඩම්බල්ඡඩෝ ලඟපාත ඉන් කන් පාශායය ආරක්ෂශිතයිව. ඡමො ාඋ ත්,
්ඡන්ේ ෆ්ලෆීව පහුකර විදහ ඡහොයාගත්තා කියන් අපිට ාක්ෂශියක්ෂ ලැබුඡන් ෑඡන්. එයා එකපාරක්ෂ කකුල
ැති කරගන් එඡකන් යන්තම් ඡේරු ාඡන්, එයා ආඡයත් කළබඡල්ට උත් ාහ කරන් යන්ඡන් ෑ. අනික
හැග්‍රිඩ් ඩම්බල්ඡඩෝට විරුද්ධ ඡවන් කලින් ඡ විල් එිංගලන්ත පිළට කුඩිච් ඡ ල්ලම් කරයිව."
හැරී හි වැනුඡ්හය. මුත් තමන්ට වැදගත් යමක්ෂ කිරීමට අමතක වු ාක්ෂ ඡමන් හැඡඟ හැඟීඡමන් මිඡදන් ට
ඔහුට ඡ ොහැකි විය. ඔහු එය වි ්තර කිරීමට උත් ාහ කළ විට, "ඒ විභාග නි ා. මම ඊඡේ රෑ ඇහැරු ා, මම මඡ්ස
රූපාන්තරය ටහන් භාගයක්ෂ කියවඡග ගියාම තමයිව මතක්ෂ උඡන් අපි ඒක කරලා ඉවරයිව කියලා." හර්මයිවනී
කීවාය.
තමන්ඡ්ස සිඡත් ඇති ඉටුඡ ොවූ හැඟීම වැඩත් මග බැඳු ක්ෂ ඡ ොවූ බවට හැරීට විශ්වා ය. තම කඡටන් ටහ ක්ෂ
එල්ලාගත් බකමූඡයක්ෂ නිල් අහ හරහා පා ල ඡවත පියඹා යනු හැරී බලා සිටිඡේය. ඡමඡතක්ෂ කාළයකට ඔහුට
ලිපි ලියුඡ්හ හැග්‍රිඩ් පමණි. හැග්‍රිඩ් කිසිද ඩම්බල්ඡඩෝට ඡද්‍රෝහි ඡ ොවනු ඇති. ෆල්ෆීව පහු කර විදහ හැග්‍රිඩ් කිසි
ද ක කාටවත් ඡ ොකියනු ඇති... කවමදාවත්.... ඒත්...
හැරී එක්ෂවරම ැගි්ඡ්ය.
"ඔයා ඡකොඡහේද යන්ඡන්?" ඡරොන් නිදබරව ඇසුඡ්හය.
"මම ඡදයක්ෂ ගැ හිතුවා," හැරී කීඡවය. ඔහු සුදුමැලි වී ඩිටිඡේය. "අපි හැග්‍රිඩ්ව බලන් යන් ඕඡන්, දැන්ම"
"ඇයිව?" ඔහුත් මගම ඡ්හඡගන් යමින් හර්මයිවනී හති දැම්මාය.
"ඔයාට හිඡතන්ඡන් ැද්ද ඒක ටිකක්ෂ අමුතුයිව කියලා" තයඡකොල වලින් වැසුණු කන්ද ගිමින් හැරී කීඡ්හය.
"හැග්‍රිඩ්ට ඡමො ඡද්ටත් වඩා ඕඡන් කරන්ඡන් මකඡරක්ෂව, එතඡකොට ාඳු ඡකඡ ක්ෂ හද ්සිඡේම එ වා
ාක්ෂකුඡ්හ බිත්තඡර්කුත් අරන්. ඒක නීතිවිඡරෝධී ම් කී ඡදඡ ක්ෂ මකර බිත්තර අරඡග ඇවිදන් යයිවද?
වා ාවට එයාලාට හැග්‍රිඩ් හම්බු ා, ඔයාලට හිඡතන්ඡන් ැද්ද? මම ඒක කළින් දැක්ෂඡක්ෂ ැත්ඡත් ඇයිව?"

"ඔයා ඡමො ා ගැ ද කියන්ඡන්?" ඡරොන් ඇසුවත්, පි්ටනිය හරහා කැළෑව ඡද ට දව ගිය හැරී පිළිතුරු දුන්ඡන්
ැත.
හැග්‍රිඩ් තම ඡගදරට පිට අත් පුටුවක වාඩි වී සිටිඡේය. ඔහුඡ්ස කලි ම් කකුල් හ කමි අත් ඉහළට වා තිබිණි.
ඔහු විශාල බඳු කට කවුපි සුද්ධ කරමින් සිටිඡේය.
"ඡහඡලෝ," සි ාඡ මින් ඔහු කීඡ්හය. "විභාඡ්ස ඉවරද? ඡමො ාහරි ඡබොන් ඡවලාවක්ෂ තිය වද?"
"අඡන්, ඔ්හ" ඡරොන් කීවත් හැරී ඔහුව වැළක්ෂවූඡේය.
" ෑ, අපිට හද ්සියිව. හැග්‍රිඩ්, මට ඔයාඡගන් අහන් ඡදයක්ෂ තිය වා. අර ඔයා ඡ ෝබ්ව ද පු රෑ මතකද? ඔයා
කාඩ් ඡ ල්ලම් කරපු අමුත්තා ඡමො වඡ්ස ඡපනුම තිේබ ඡකඡ ක්ෂද?"
"දන්ඡන් ෑ" හැග්‍රිඩ් ාමා ය ඡල කීඡ්හය. "එයා එයාඡ්ස ඡලෝගුව අහක්ෂ කඡර් ෑ."
තිඡද ාම පුදුම වී ඇ ්බැමි උඩට ඔ වනු ඔහුට ඡපණිනි.
"ඒඡක්ෂ අමුත්තක්ෂ ෑ. ඡහෝස ් ඡහඩ් වල ඡගොඩක්ෂ අමුතු මිනි ්සු ඉන් වා -- ඒ අර පල්ඡලහා ගඡම් තිය බීම හල.
එයා මකර ඡවඡලන්ඡදක්ෂ ඡවන් ඇති. ඡන්ද? මම එයාඡ්ස මූය දැක්ෂඡකම ෑ. එයා ඔලුව වහඡග මයිව හිටිඡේ."
හැරී කවුපි බඳු අ ල බිමට ැවුඡන්ය. "ඔයා එයා එක්ෂක ඡමො ා ගැ ද කතා කඡල් හැග්‍රිඩ්? ඔයා ඡහෝසවාර්් ්
ගැ ඡමො ාම හරි කි්හවද?"
"මතක්ෂ ඡවයිව" මතක්ෂ කිරීමට උත් ාහ කර අතඡර් හැග්‍රිඩ් කීඡ්හය. "ඔ්හ... එයා ඇහුවා මම ඡමො ාද කරන්ඡන්
කියලා, මම කි්හවා මම ඡමඡහේ ක්‍රීඩා පිටි භාරකරු කියලා..... මම බලාගත්ත ත්තු ගැ ත් එයා ටිකක්ෂ ඇහුවා...
ඉතිිං මම කි්හවා... මම හැමඡවඡල්ම මකඡරක්ෂට ආ ාඡවන් හිටියා කියලත් කි්හවා.... ඊට ප ්ඡ ේ... මට ඡහොඳටම
මතක ෑ, ඡමොකද එයා දගටම මට බීම අරන් දුන් ා... බලමු... ඔ්හ, ඊට ප ්ඡ ේ එයා කි්හවා එයා ලඟ මකර
බිත්තඡර් තිය වා මට ඕඡ ම් ඒක ගන් කාඩ් ඡ ල්ලමක්ෂ කරමු කි්හවා.... ඒත් එයාට විශ්වා කරන් ඕඡන්
උන් මට ඒක පාළ ය කරගන් පුළුවන් ඡවයිවද කියලා. එයාට ඕඡන් උඡන් ෑ ඌව පරය ඡගදරකට යවන් ....
ඉතිිං මම එයාට කි්හවා ෆ්ලෆීට ප ්ඡ ේ මකඡරක්ෂ ඡල්සි ඡවයිව කියලා..."

"එතඡකොට එයා - එයා ෆ්ලෆී ගැ උ න්දු උ ා වඡ්ස ඡපනු ද?" තම කටහඬ න්සුන්ව තබා ගැනීමට උත් ාහ
කරමින් හැරී ඇසුඡ්හය.
"ම්ම් - ඔ්හ - ඔයාට ඔලුතුඡන් බල්ඡලෝ කී ඡදඡ ක්ෂ හම්බ ඡවයිව කියලද? අඩු ගාඡන් ඡහෝසවාර්් ් අවටවත්? ඉතිිං
මම එයාට කි්හවා, ෆ්ලෆී කියන්ඡන් එයාව න්සුන් කර ක්‍රඡම් දන් වා ම් පාළ ය කරන් හරිම ඡල්සි
ඡකඡ ක්ෂ කියලා, ඌට ඡපොඩි ිංගීතයක්ෂ වාද ය කරා ම් එයා ඡකලින්ම නිදාගනී - "
හැග්‍රිඩ් එක්ෂවරම බිරාන්ත විය.
"මම ඔයාලට ඒක්ෂ ඡ ොකියා ඉන් තිේඡේ!" ඔහු වහා කීඡ්හය. "මම ඒක කි්හවා කියලා අමතක කරන් ! ඒයිව --
ඔයා ඡකොඡහේද යන්ඡන්?"
හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඇතුල්වීඡම් ශාලාව ඡවත පැමිය ැඡවඡත ඡතක්ෂ එකිඡ කා මග කතා ඡ ොකළහ.
"අපි ඩම්බල්ඡඩෝ ලඟට යන් ඕඡන්," හැරී කීඡ්හය. "හැග්‍රිඩ් අර අමුත්තට ෆ්ලෆීව පහු කර විදහ කියලා.
එතඡකොට ඒ ඡලෝගුව ඇතුඡල් හිටිඡේ ්ඡන්ේ ැත්තන් ඡවොල්ඩඡමෝ් - හැග්‍රිඩ්ට ඡබොන් දුන් ට ප ්ඡ ේ ඒක
ඡල්සි ඡවන් ඇති. ඩම්බල්ඡඩෝ අපිව විශ්වා කරයිව කියලා මම හිත වා. ඡේන් ැවැත්තුඡ්හ ැත්තන්
ෆිඡරන්ඡ ේ අඡේ පැත්තට ඉඳී. ඩම්බල්ඡඩෝඡ්ස කාමඡර් ඡකොඡහේද ?"
යා යුතු පැත්ත ඡපන්ව ිංඥාවක්ෂ ඡ ොයන් ට ඡමන් ඔවුන් වටපිට බැලූහ. ඩම්බල්ඡඩෝ ජීවත්ඡවන්ඡන්
ඡකොඡහේදැයිව කිසිඡවක්ෂ කිසිද ඔවුන්ට කියා ඡ ොතිබිණි. ඔහුව බැලීමට යැවූ ඡකඡ ක්ෂ ගැ වත් ඔවුන් දැ සිටිඡේ
ැත.
"එඡහ ම් අපිට ඡවන්ඡන් - - " හැරී කීමට පටන් ගත්තත් ශාලාව හරහා එක්ෂවරම කටහඬක්ෂ ඇසිණි.
"ඔය තුන්ඡද ා ඇතුඡල් ඡමො ාද කරන්ඡන්?"
ඒ ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් විය. ඈ විශාල ඡපොත් මිටියක්ෂ අතින් ඡග සිටියාය.
"අපිට ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝව මුයගැඡහන් ඕඡන්," හර්මයිවනී කීවාය.

"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඩව හම්බඡවන් ?" එය ඉතා ැක හිත බව අඟවමින් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් කීවාය.
"ඇයිව?"
හැරී ඡකළ ගිල්ඡල්ය - දැන් ඡමොකද කරන්ඡන්?
"ඒක ඡපොඩි රහ ක්ෂ," ඔහු කීවත්, එඡ ේ ඡ ොකිවයුතුව තිබුනු බව ඔහුට සිතුනි. මන්ද ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස
ා ් සිදුරු පළල් විය.
"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ වි ාඩි දහයකට කළින් ගියා," ඇය සීතල ඡල කීවාය. "එයාට මායා අමාතයාිංශඡයන්
වැදගත් පණිවිඩයක්ෂ ලැබිලා ඉක්ෂම ට ලන්ඩන් ගියා."
"එයා ගියා?" හැරී භිරාන්තව කීඡ්හය. "දැන්?"
"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ කියන්ඡන් ඡගොඩක්ෂ බලවත් මායාකාරඡයක්ෂ, ඡපොටර්, එයාට තමන්ඡ්ස ඡවලාව ඡගොඩක්ෂ
වටි වා --"
"ඒත් ඡම්ක වැදගත්"
"ඔයාට කියන් තිය ඡද් මායා අමාතයාිංශයට වඩා වැදගත්ද ඡපොටර්?".
"බලන් ," හැරී පරි ් ම පැත්තකට දමමින් කීඡ්හය. "ඡප්‍රොඡෆ ර්, අපි කියන් හැදුඡ්හ මායා පාශායය ගැ --"
ඡප්‍රොඡෆී් ර් මැක්ෂඡගො ගල් බලාඡපොඡරොත්තු වූඡේ කුමක්ෂ වුවත්, ඡම් එය ඡ ොවීය. ඇඡ්ස අඡත් තිබූ ඡපොත්
ඡගොන් බිමට අත හැරිණි. මුත් ඈ ඒවා ඇහින්ඡද් ැත."ඔයා ඡකොඡහොමද දන්ඡන් --?" ඈ ඡගොත ගැසුවාය.
"ඡප්‍රොඡෆ ර්, මම හිතන්ඡන් - මම දන් වා - අර ්ඡන්- අර කවුරුහරි පාශායය ඡහොරකම් කරන් යිව යන්ඡන්. මට
ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ට කතා කරන් ඡව වා."
ඇය පුදුමය හ ැකය මුසු බැල්මක්ෂ ඔහු ඡවත ඡහලුවාය.

"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ඡහට එයිව," ඇය අව ා වශඡයන් කීවාය. " මම දන්ඡන් ෑ ඔයා පාශායය ගැ
ඡකොඡහොමද දැ ගත්ඡත් කියලා, ඒත් ඒක කාටවත් ඡකොඡහොමවත් ඡහොරකම් කරන් බෑ. ඒක ඡගොඩාක්ෂ
ආරක්ෂශිතව තිඡයන්ඡන්."
"ඒත් ඡප්‍රොඡෆ ර් - - "
"ඡපොටර්, මම කියන්ඡන් ඡමො වද කියලා මම ඡහොඳටම දන් වා," වහා කියා දැමූ ඈ ැවී වැටුනු ඡපොත් ටික අහුලා
ගත්තාය. "මම හිතන්ඡන් ඔයාලා ඔක්ෂඡකොම එළියට ගිහින් ඉරඑළිඡේ විඡ ෝද උ ා ම් ඡහොඳයිව"
මුත් ඔවුන් එඡ ේ කඡළේ ැත.
"එඡහ ම් අද රෑට" ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ඈතටම ගිය පසු හැරී කීඡ්හය.. " ්ඡන්ේ අද රෑට ඡදොර ඇරඡග
යයිව. එයාට ඕඡන් කර හැමඡද්ම දැ ඡග තිඡයන්ඡන්. දැන් එයා ඩම්බල්ඡඩෝවත් පාඡරන් අයිවන් කරාඡන්. එයා
තමයිව අර ලියුම එවුඡ්හ, ඔ්ටුයිව ඩම්බල්ඡඩෝව දැකලා මායා අමතයාිංශය පුදුම ඡවයිව."
"ඒත් අපිට ඡමො වද කරන් --"
හර්මයිවනී ගැ ්සු ාය. හැරී හ ඡරොන් හැරී බැලූහ.
්ඡන්ේ එහි සිටඡග සිටිඡේය.
"සුභ ැන්දෑවක්ෂ," ඔහු සියුම් ඡල කීඡ්හය.
ඔවුන් ඔහු ඡද බලා සිටියහ.
"ඡම් වඡ්ස දව ක ඔයාලා ඇතුඡල් ඉන් ඕඡන් ෑ," අමුතු විදඡහේ පැටලිලි හගත සි ාවක්ෂ මග ඔහු කීඡ්හය.
"අපි ඡම් - - " කියන්ඡන් කුමක්ෂදැයිව ඡ ොදැ හැරී කතා කරන් ට පටන් ගත්ඡත්ය.

"ඔයාලා මීට වඩා පරි ් ම් ඡවන් ඕඡන්," ්ඡන්ේ කීඡ්හය. "ඡම් වඡ්ස එඡහේ ඡමඡහේ ඇවිදද්ද, මිනි ්සු හිතයිව
ඔයාලා ඡමො ාහරි කරන් ලෑ ්ති ඡව වා කියලා, අනික ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලට තවත් ළකුණු අඩු කරගන් බෑඡන්.
ඡන්ද?"
හැරී රතු විය. ඔවුන් එළියට යාමට හැරුයත් ්ඡන්ේ ඔවුන්ට ආපසු කතා කඡළේය.
"අ තුරු අඟවලා තිඡයන්ඡන් ඡපොටර් - තවත් රෑ ති ්ඡ ේ ඇවිදන් හැදුඡවොත් මම පුද්ගලිකවම තමුන්ව
ඉ ්ඡකෝඡලන් අ ක
් ර තැ ට වග බලාගන් ම්. සුභ දව ක්ෂ එඡහ ම්."
ඔහු ගුරු කාමරය ඡද ට ගිඡේය.
ගල් පඩිඡපළ බැ ් පසු හැරී අඡ ක්ෂ ඡදඡද ා ඡද ට හැරුඡණ්ය.
"හරි, ඡම්කයිව අපිට කරන් තිඡයන්ඡන්," ඔහු කළබඡලන් ඡකඳිරුඡ්හය. "අපි එක්ෂඡකඡ ක්ෂට සිද්ධ ඡව වා
්ඡන්ේ දහා ඇහැ ගහඡග ඉන් - ගුරු කාමඡර් එළිඡේ ඉඳලා, එයා ඡකොඡහේ හරි ය වා ම් ප ්ඡ න් යන්
ඕඡන්. හර්මයිවනී, ඔයා ඒක ඔයා කඡරොත් ඡහොඳයිව."
"ඇයිව මම?"
"ඒක ාමා යයිවඡන්," ඡරොන් කීඡ්හය. "ඔයාට ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ එ කන් ඉන් වා වඡ්ස රඟපාන්
පුළුවන්ඡන්, දන් වඡන්." ඔහු බැරෑරුම් හඬකට මාරු විය. "'අඡන් ඡප්‍රොඡෆ ර් ෆ්ලි්වික්ෂ, මට හරි දුකයිව, මට
හිඡතන්ඡන් මම ප්‍රශ්ය අිංක දාහතර බී වැරදයට කරලා....'"
"ආහ්, කටවහ වා" කියූ හර්මයිවනී ්ඡන්ේ ගැ බැලීමට යාමට එකඟ වූවාය.
"එතඡකොට අපි තුන්ඡවනි ත්ටුඡ්හ ඡකොරිඡඩෝවට එළිඡයන් හිටිඡයොත් ඡහොඳයිව," හැරී ඡරොන්ට කීඡ්හය. "එන් ."
ඒත් ැළැ ්ඡම් ඒ ඡකොට වැඩ කඡළේ ැත. ඔවුන් ෆ්ලෆී ඉන් ා තැ ඇති ඡදොර ඡවත ආ වහාම ඡප්‍රොඡෆ ර්
මැක්ෂඡගො ගල් එහි ආවාය. ඡමවර ඈ තරහින් පිපිරුවාය.
"මට ඡේන්ඡන් තමුන් හිතාඡග ඉන්ඡන් තමුන්ව අල්ලගන් එක මායාවල් ඡතොගයක්ෂ පහුකර වට වඩා අමාරුයිව
කියලා වඡ්ස ඡන්!" ඈ කඩා වැදු ාය. "ඡහොඳටම ඇති ඡම් විකාර! තමුන් ආපහු ඡම් කි්ටුවට ඇවිත් තිය වා

කියලා මට ආරිංචි උඡ ොත්, මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වලින් තව ළකුණු පයහක්ෂ කප වා! ඔ්හ, වී ලී
් මඡ්සම නිවාඡ න්!"
හැරී හ ඡරොන් ආපසු ඡපොදු කාමරයට ගිඡයෝය. "අඩු ගාඡන් හර්මයිවනී ්ඡන්ේඡ්ස ප ්ඡ න් ඉන් වාඡන්" හැරී
කිය විටම මහත කාන්තාවඡ්ස පිිංතූරය විවතත වී හර්මයිවනී ඇතුළට ආවාය.
"මට මාඡවන් හැරී!" ඈ ළතැවු ාය. " ්ඡන්ේ එළියට ඇවිත් ඇහුවා මම ඡමොකද කරන්ඡන් කියලා, ඉතිිං මම
කි්හවා මම ෆ්ලි්වික්ෂ එ කන් ඉන් වා කියලා, එතඡකොට ්ඡන්ේ ගියා එයාව එක්ෂකන් එන් , දැනුයිව මට එන්
හම්බුඡන්, ්ඡන්ේ ඡකොඡහද ගිඡේ කියලා මම දන්ඡන් ෑ."
"එඡහ ම්, ඒකත් ඉවරයිව. ඡන්ද?" හැරී කීඡ්හය.
අනිත් ඡදඡද ා ඔහු ඡද බළා සිටියහ. ඔහු සුදුමැළි වී ඇ ් දළිසුඡණ්ය.
"මම අද රෑට ඡමඡහන් ය වා. මම කලින්ම පාශායය ගන් උත් ාහ කර වා."
"ඔයාට පි ්සු!" ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඔයාට බෑ!" හර්මයිවනී කීවාය. "මැක්ෂඡගො ගලුයිව ්ඡන්පුයිව කියපු ඡද්වල් වලට ප ්ඡ ේ එඡහම ගිඡයොත්, ඔයාව
අ ්කරයිව!"
"ඉතිිං ඡමොකද" හැරී කෑගැසුඡ්හේ. "ඔයාලට ඡත්ඡරන්ඡන් ැද්ද? ්ඡන්ේ පාශායය ගත්ඡතොත්, ඡවොල්ඩඡමෝ්
ආඡයත් එ වා! ඔයාලා අහලා ැද්ද එයා හැමඡද්ම අල්ලගන් හද ඡකොට ඡමො වඡ්සද කියලා? අ ්කරන්
ඡහෝසවර්් ් එකක්ෂ ඉතුරු ඡව එකක්ෂ ෑ! එයා ඡම්ක මතලා කරයිව, ැත්තන් අඳුරු මායාවන් උගන්
ඉ ්ඡකෝලයක්ෂ කරයිව! ළකුණු ැතිඡව එක දැන් වැදගත් ෑ, ඔයාලට ඡේන්ඡන් ැද්ද ඔයාලා හිතන්ඡන්
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා කු ලාඡන් දනුඡවොත් එයා ඔයාලවයිව ඔයාලඡ්ස පවුල් වල අයවයිව අතහරියිව කියලද? මාව
පාශායය ගන් කලින් අහු වුඡ ොත්, ම්ම්, මට ඡවන්ඡන් ඩර් ්ලිලා ලඟට ගිහින් ඡවොල්ඩඡමෝ් ඇවිත් මාව එඡහන්
ඡහොයාගන් කන් ඉන් , එක නිකම් මැරන් තිේබ ඡවලාවට වඩා ටිකක්ෂ පරක්ෂකු ඡවලා මැඡර වා විතරයිව,
ඡමොකද මම කවදාවත් අඳුරු පැත්තට යන්ඡන් ෑ! මම අද අර පල්ඡලහාට තිය ඡදොඡරන් ඇතිලට ය වා, ඔයාලා
කිය කිසි ඡද්කින් මාව වත්තන් බෑ! ඡවොල්ඩඡමෝ් මඡ්ස අම්මවයිව තාත්තවයිව මැරුවා, මතකද ඒක?"
ඔහු ඔවුන් ඡද බැල්මක්ෂ ඡහලුඡ්හය.
"හැරී ඔයා හරි," හර්මයිවනී ඡ මින් කීවාය.

"මම අදසි ඡලෝගුව දාඡග යන් ම්," හැරී කීඡ්හය. "ඒක ආපහු හම්බවුනු එකත් වා ාවක්ෂ."
"ඒත් ඒඡකන් අපි තුන්ඡද ාවම වහන් පුළුවන්ද?" ඡරොන් කීඡ්හය.
"අපි - අපි තුන්ඡද ාම?"
"ඔහ්, නිකා ඉන් , ඔයා හිතුවද අපි ඔයාට තනියම යන් ඡදයිව කියලා?"
"ඇත්තටම ෑ," හර්මයිවනී ද ඊට එකතු වූවාය. "ඔයා හිතුවද අපි ැතුව පාශායය ගන් පුළුවන් කියලා? මම
ගිහිල්ලා මඡ්ස ඡපොත් ටික ඡපොඩ්ඩක්ෂ බැලුව ම් ඡහොඳයිව. ඡමො ාහරි වැදගත් ඡදයක්ෂ තිඡයන්ඡ පුළුවන්..."
"ඒත් අපිව අහු උඡ ොත්, ඔය ඡදන් වත් අ ්කරලා දායිව."
"මට ඒකට කරන් ඡදයක්ෂ ැත්තන් විතරයිව," හර්මයිවනී කපටි ඡල කීවාය. "ෆ්ලි්වික්ෂ මට රහසින් කි්හවා
එයාඡ්ස විභාඡගට මට සීයට එකසිය ඡදොළහක්ෂ ළකුණු තිය වා කියලා. ඒකට ප ්ඡ ේ එයාලා මාව එළියට දාන්ඡන්
ෑ."
රාත්‍රී ආහාරඡයන් පසු තුන්ඡද ා ඡපොදු කාමරඡේ ඡව ම වාඩි වී සිටියහ. කවුරුත් ඔවුන්ට කරදර කඡළේ ැත;
කාටවත් හැරීට කීමට කිසිවක්ෂ තිබුඡන් ැත. ඡම් හැරී ඒ ගැ දුක්ෂ ඡ ොවූ පළමු රාත්‍රියයිව. හර්මයිවනී තම ටහන්
පිරික්ෂ මින්, කැඩීමට නියමිත මායවල් හ වශී ගැ යමක්ෂ ඡ්හදැයිව ඡ ්හවාය. හැරී හ ඡරොන් වැඩිය කතා කඡළේත්
ැත. ඡදඡද ාම කරන් ට ය ඡද් ගැ සිතමින් උන්හ.
සිසුන් එකා ඡදන් ා නින්දට යාම නි ා කාමරය ඡ මින් හි ් විය.
"ඡලෝගුව ගත්තා ම් ඡහොඳයිව.," අව ා ඡේ ලී ඡජෝඩාන් ඈනුම් අරිමින් පිටව යද්දී ඡරොන් මිමිනුඡ්හය. හැරී උඩ
ත්ටුඡ්හ වූ ඔවුන්ඡ්ස අඳුරු කාමරය ඡවත දව ගිඡේය. ඔහු ඡලෝගුව එළියට ගද්දී හැග්‍රිඩ් ත්තලට දුන් බට ළාව
ඇ ගැටිණි. ඔහු එය ෆ්ලෆීට පාවිච්චි කිරීමට ාක්ෂකුඡ්හ දා ගත්ඡත්ය. සිිංදු කියන් ට ඔහු ආශා කඡළේ ැත.
ඔහු පහල ඡපොදු කාමරයට ආපසු දව ගිඡේය.
"අපි ඡමඡහදම ඡලෝගුව දාගත්තා ම් ඡහොඳයිව, බලන් ඒක අපි තුන්ඡද ාම වහගන් ඇතිද කියලා - ෆ්ලිච්
දැක්ෂඡකොත් අඡේ කකුලක්ෂ තනියම ඇවිද වා - - "

"ඡමො ාද ඔයාලා කරන්ඡන්?" කාමරඡේ අනික්ෂ ඡකොඡ න් කටහඬක්ෂ ඇසිණි. ඡට්‍රවර් ම් වූ ඡගම්බාවත් අතින්
ඡග ඡ විල් අත් පුටුවක්ෂ ලඟින් මෑත් විය.
"ඡමොකුත් ෑ, ඡ විල්, ඡමොකුත් ෑ," ඡලෝගුව වහාම තම පිටුප හඟමින් හැරී කීඡ්හය.
ඡ විල් ඔවුන්ඡ්ස වරදකාරී මුහුණු ඡද බළා සිටිඡේය.
"ඔයාලා ආඡයත් එළියට ය වා," ඔහු කීඡ්හය.
" ෑ, ෑ, ෑ" හර්මයිවනි කීවාය " ෑ, අපි යන්ඡන් ෑ. ඔයා නිදාගන් යන්ඡන් ැද්ද ඡ විල්?"
හැරී ඡදොර ලඟ වූ විශාල ඔරඡලෝසුව ඡද බැලුඡ්හය. ඔවුන්ට තවත් ම් ඡවලාව ා ්ති කළ ඡ ොහැකිය. ්ඡන්ේ
දැ ටමත් ෆ්ලෆීට නින්ද යන් ට වාද යක්ෂ කර වා ඇති.
"ඔයාලට එළියට යන් බෑ" ඡ විල් කීඡ්හය, "ඔයාලා ආපහු අහුඡවයිව, ග්‍රිෆින්ඡඩෝ තවත් අමාරුඡ්හ වැඡටයිව."
"ඔයාට ඡත්ඡරන්ඡන් ෑ," හැරී කීඡ්හය. "ඡම්ක වැදගත්"
මුත් ඡ විල් යමක්ෂ කිරීමට උත් ාහ කර බව පැහැදලිවම ඡපණිනි.
"මම ඔයාලට ඒක කරන් ඡදන්ඡන් ෑ," පිිංතූරය පිටුප ගුල ඉදරිපිට වහා සිටගනිමින් ඔහු කීඡ්හය. "මම - මම
ඔයාලට ගහ වා!"
"ඡ විල්, "ඡරොන් කඩා පැන්ඡන්ය. "ගුල ලගින් අයිවන් ඡවන් ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡවන්ඡන් ැතිව - - "
"ඔයා මට ඡමෝඩයා කියන් එන් එපා!" ඡ විල් කීඡ්හය. "ඔයාලා තවත් නීතී කඩන් ඕඡන් කියලා මම
හිතන්ඡන් ෑ! ඔයාලම තමයිව මට මිනි ්සුන්ට විරුද්ධ ඡවන් කියලා දුන්ඡන්!"
"ඔ්හ, ඒත් අපිට ඡ ඡවයිව," ඡරොන් බැගෑපත්ව කීඡ්හය. "ඡ විල් ඔයා ඡමො ාද කරන්ඡන් කියලා ඔයාම දන්ඡන්
ෑ."

ඔහු අඩියක්ෂ ඉදරියට තබත්ම ඡ විල් ඡට්‍රවර් ඡගම්බාව අතහැරිඡයන් ඌ ඉවතට පැ ැඟවුඡන්ය.
"හරි එඡහ ම්, එන් , මට ගහන් !" තම අත් මිට ඡමොළවමින් ඡ විල් කීඡ්හය. "මම ලෑ ්ති!"
හැරී හර්මයිවනී ඡද ට හැරුඡණ්ය.
"ඡමො ාහරි කරන් " ඔහු ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් කීඡ්හය.
හර්මයිවනී ඉදරියට ගියාය.
"ඡ විල්" ඈ කීවාය. "ඡම් ගැ මට හරිම කැයගාටුයිව."
ඈ තම යශ්ඨිය එ වූවාය.
"ඡපට්‍රිෆික ් ඡටොටල ්!" ඈ ඡ විල් ඡවත යශ්ඨිය දගු කර කීවාය.
ඡ විල්ඡ්ස අත ඡදප ට වැටුනි. ඔහුඡ්ස කකුල් එකට ඇළිණි. ම්පූර්ය ඇඟම ගල් වී ඔහු ඡදප ට වැනුඡන්ය.
ඉන්පසු ලී ඡකොටයක්ෂ වැඡටන් ාක්ෂ ඡමන් මුණින් අතට කඩා වැටුඡණ්ය.
හර්මයිවනී දවඡගො ් ඔහුව හැරවූවාය. ඡ විල්ඡ්ස හකු එකට තද වී තිබුඡ න් ඔහුට කතා කිරීමට ඡ ොහැකි විය.
ඔහුඡ්ස ඡ ළවුණු ඇ ් විතරක්ෂ භිරාන්තව ඔවුන් ඡද බැලුඡ්හය.
"ඔයා එයාට ඡමොකද කඡර්?" හැරී රහසින් ඇසුඡ්හය.
"එක ම්පූර්ය ඇඟම බඳි එක," හර්මයිවනී කයගාටුඡවන් කීවාය. "අයිවඡයෝ, ඡ විල්, මට මාඡවන් ."
"අපිට කරන් උ ා, ඡ විල්, වි ්තර කරන් ඡවලාවක්ෂ ෑ," හැරී කීඡ්හය.

"ඔයා ප ්ඡ ේ ඡත්රුම් ගනී ඡ විල්," ඔවුන් ඔහුට ඉහලින් එහා පැත්තට පනිමින් අදසි කබාය ඇඟලාගද්දී ඡරොන්
කීඡ්හය.
මුත් ඡ විල්ව ඡහළඡවන් වත් බැරි විදහට එඡහම බිම දම යාම ඡහොඳ වැඩක්ෂ ඡල ඔවුන්ට සිතුඡන් ැත.
ඔවුන්ඡ්ස බයටම සියලූම පිළුම වල ඡ වයලි ෆ්ලිච් ඡමන් ද ්වන් ට විය. ඈතින් ඇසුණු හැම සුළිං ශේදයක්ෂම
පී්හ ් ඔවුන් මතට පාත් ඡව වාක්ෂ ඡමන් ඇඡ න් ට විය. පළමු පඩිඡපළ ැගීමට ඡපර ඡ ොරි ් මහත්මිය
පඩිඡපල ඉහල ඡකළවරක හැිංගී සිටිනු ඔවුන්ට දැකගත හැකි විය.
"ඔහ්, ඌට පයිවන් ගහමු, ඡම් පාර විතරක්ෂ" ඡරොන් හැරීඡ්ස කයට ඡකඳිරුවත් හැරී හි වැනුඡ්හය. ඔවුන් පරි ් මින්
ඈ වටා ඉහළට ගිද්දී ඡ ොරි ් මහත්මිය තම ලාම්පු ඇ ් ඔවුන් ඡවතට හැර වූවත් කිසිවක්ෂ ඡ ොකළාය.
තුන්ව මහඡල් පඩිඡපළ ඡවත එ ඡතක්ෂ ඔවුන්ට ඡව කිසිඡවක්ෂ හමු වූඡේ ැත. පී්හ ් කවුරුන්ඡහෝ ආඡවොත්
වැඡටන් ට එහි වූ බුමුතුරුණු ලිහිල් කරමින් සිටිඡේය.
"කවුද ඔත ?" ඔහු ඡවත පඩි ගිද්දී ඔහු එක්ෂවරම ඇසුඡ්හය. ඔහු තම පුරු කළු ඇ ් ීනි කර බැලිඡ්හේ. "මට
ඡේන්ඡන් ැති උ ාට මම දන් වා ඔත ඉන් වා කියලා.. ඔය ඡගෝවුලිද ැත්තන් අවතාර ඡකල්ලද එඡහමත්
ැත්තන් කැළෑ මතඝ ළමයද?"
ඔහු ඉහලට ඡගො ් ඔවුන් ඡවත පාවී ආඡ්හය.
"ෆ්ලිච්ට කියන් ඕඡන්, ඡේන්ඡන් ැති ඡදයක්ෂ හැම තැ ම ඡහොල්මන් කර වා ම් මම කියන් ඕඡන්."
හැරීට එක්ෂවරම අදහ ක්ෂ ආඡ්හය.
"පී්හ ,් " ඔහු ඡගොඡරෝසු ඡල රහසින් කතා කඡළේය. "ඡල් ගල බාඡරොන්ට ඡේන්ඡන් ැතිව ඉන් එයාඡ්ස
ඡහේතු තිය වා."
පී්හ ් බයටම බිම වැඡටන් ට ගිඡේය. ඔහු වහා තමාව පාළ ය කරඡග අඩියක්ෂ පමය උඩට පා වුඡන්ය.
" මාඡවන් , උත්තමයාඡ නි, බාඡරොන් උතුමාඡ නි," ඔහු වහා කීඡ්හය. "මඡ්ස වැරැද්ද, මඡ්ස වැරැද්ද - මම
ඔබතුමාව දැක්ෂඡක්ෂ ෑ -ඇත්තටම මම දැක්ෂඡක්ෂ ෑ, ඔබතුමා අදසියිවඡන් - ඡම් ාකි පී්හ ට
් යිව එයාඡ්ස විහිළු වලටයිව
මාඡවන් උතුමාඡයනි."

"මට ඡමඡහේ වැඩ තිය වා පී්හ ් ," හැරී අය කඡළේය. "අද රෑට ඡමතනින් ඈත් ඡවලා ඉන් ."
"මම එඡහම කරන් ම් උතුමාඡයනි, අනිවාර්‍යඡයන්ම" ආපසු ඉහලට පා ඡවමින් පී්හ ් කීඡ්හය. "ඔයාඡ්ස වැඡඩ්
ඡහොඳට ඡවයිව කියලා හිත වා, බාඡරොන්, මම බාධා කරන්ඡන් ෑ."
ඉන්පසු ඔහු වහා ඉවත් විය.
"අතිවිශිකඨයිව, හැරී!" ඡරොන් රහසින් කීඡ්හය.
තේපර කිහිපයකට පසු ඔවුන් එහි ලඟා විය. තුන්ඡවනි ත්ටුඡ්හ ඡකොරිඡඩෝඡවන් ඉවත.... ඡදොර දැ ටමත් විවතත
කර තිබිණි.
"ඔන් අපි ආවා" හැරී ඡ මින් කීඡ්හය. " ්ඡන්ේ දැ ටමත් ෆ්ලෆීව පහු කරලා ගිහින්."
විවතත වූ ඡදොර තුළින් ඡේ ඡද් බැලීමට තිඡද ාටම අවශය විය. අදසි ඡලෝගුව තුළම හැරී අඡ ක්ෂ ඡදඡද ා ඡවත
හැරුඡණ්ය.
"ඔයාලාට ආපහු යන් ඕඡන් ම්, මම කිසි වැරැද්දක්ෂ කියන්ඡන් ෑ" ඔහු කීඡ්හය. "ඔයාලට ඡලෝගුව අරන්
යන් පුළුවන්, මට දැන් ඒක ඕඡන් ඡවන්ඡන් ෑ"
"ඡමෝඩ ඡවන් එපා," ඡරොන් කීඡ්හය.
"අපි එ වා," හර්මයිවනී කීවාය.
හැරී ඡදොර තල්ලු කර විවතත කඡළේය.
ඡදොර ඡ මින් විවතත ඡවද්දීම තාඡලට ඡ මින් ඡගොරවන් හඬක්ෂ ඔවුන්ට ඇසිණි. ඌට ඔවුන්ව ඡ ොඡපනු ත් බලු
ඡහොම්බ තු ම පි ්සුඡවන් ඡමන් ඔවුන් සිටි පැත්ත ඉව කඡළේය.
"ඡමොකද්ද අර උඡ්ස කකුල් ලඟ තිඡයන්ඡන්" හර්මයිවනී රහසින් ඇසුවාය.

"වී ාවක්ෂ වඡ්ස" ඡරොන් කීඡ්හය. " ්ඡන්ේ ඒක එත දාලා යන් ඇති."
"වාද ය කර එක වත්තපු ගමන් ඌ ැගිටි වා," හැරී කීඡ්හය.. "ඡම්, ඔන් ..."
ඔහු හැග්‍රිඩ් දුන් බට ළාව ඡග එය පිම්ඡේය. එය තාළයක්ෂ ඡ ොවු ත් පටන් ගත්දීම මතඝයාඡ්ස ඇ ් පියඡවන් ට
පටන් ගත්ඡත්ය. හැරී හු ්ම ගත්ඡත් අමාරුඡවනි. ඡ මින් ඡ මින් බල්ලාඡ්ස ඡගරවිලි ැවතිණි. උඡ්ස පතුල් පය
ැති වී ඌ දණින් වැටුඡන්ය. ඉන්පසු ඌ බිම වැතිරී නිදා ගත්ඡත්ය.
"දගටම වාද ය කරන් ," ඔවුන් ඡලෝගුඡවන් ඉවතට විත් පහළට බහි ඡදොර ඡවත ගමන් කරද්දී ඡරොන් කීඡ්හය.
ඔවුන් බල්ලාඡ්ස ඔලු වලට ලිං ඡවත්දී උඡ්ස ගඳගහය උණුසුම් හු ්ම තදන් වැදනි. "මම හිතන්ඡන් අපිට ඡදොර
උඩට අදන් පුළුවන් ඡවයිව," බල්ලාඡ්ස පිටුප ට ඉහලින් එබී බළමින් ඡරොන් කීඡ්හය. "හර්මයිවනි, මුලින්ම යන්
ඕඡ ද?"
" ෑ, මට ඕඡන් ෑ!"
"හරි එඡහ ම්." ඡරොන් දත්මිටි කාඡග බල්ලාඡ්ස කකුල් උඩින් පරි ් මින් පැන්ඡන්ය. ඔහු ැවී ඡදොඡර් ඇති
මුදුඡවන් ඇද එය විවතත කඡළේය.
"ඡමො ාද ඔයාට ඡේන්ඡන්?" හර්මයිවනී ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඇසුවාය.
"ඡමොකුත් ෑ - කළු විතරයිව - පල්ඡලහාට බහින් පාරක්ෂ ෑ, අපිට පනින් ඡවන්ඡන්."
තවමත් බට ළාව පිඹි හැරී අතව ා තමා ඡවත අවධා ය ගත්ඡත් ඇඟිල්ල දගුන්කර තමාව ඡපන්වීය.
"ඔයාට මුලින්ම යන් ඕඡ ද? ඔයාට විශ්වා ද?" ඡරොන් ඇසුඡ්හය. "මම දන්ඡන් ෑ ඡම්ක ඡකොච්චර යටද
කියලා. බට ලාව හර්මයිවනීට ඡදන් . එයා බල්ලව නිද කරලා තියාගනී."
හැරී බට ළාව දුන්ඡන්ය. ඒ තේපඡර්ට බල්ලා ඡගොරවා දග ඇදුඡන්ය. මුත් හර්මයිවනී වාද ය පටන්ගත් වහා ඌ
තද නින්දට වැටුඡන්ය.
හැරී ඡදොර ඡවත පැමිය පහළ බැලුඡ්හය. පතුලක ඡ ේයාවක්ෂවත් ැත.

ඔහු තම ඇඟිලි වලින් එල්ලී පහලට ගිඡේය. ඉන්පසු ඔහු ඡරොන් ඡද බැලුඡ්හය. "මට ඡමො ාහරි උඡ ොත්,
ප ්ඡ න් එන් එපා, ඡකලින්ම බකමූණු කූඩුවට ගිහින් ඡහඩ්වි්සව ඩම්බල්ඡඩෝට යවන් . හරිද?"
"හරි" ඡරොන් කීඡ්හය.
"වි ාඩියකින් හමුඡවමු එඡහ ිං, මම හිතන්ඡන්..."
ඉන්පසු හැරී අත නිදහ ් කඡළේය. ඔහු පහළට වැඡටත්ම සීතළ, ගඳගහ සුළඟ ඔහු පසු කර ගිඡේය. ඔහු පහළට,
පහළට, පහළට වැටී තර විය. විකාර වැටිල්ලකින් ඔහු යම් මතදු ඡදයක්ෂ මත වැටී ඡවලී ගිඡේය. ඔහු ැගිට අතපත
ගා බැළුඡ්හය. ඔහුඡ්ස ඇ ් අඳුරට හුරු ැත. එය දැනුඡන් ඔහු යම්කිසි ආකාරඡේ ශාකයක්ෂ මත සිටි වා ඡමනි.
"එක හරි!" ඔහු ඉහලින් ඡේ මුද්දරයක්ෂ ප්‍රමායඡේ ආඡලෝක ඡකොටුව ඡවත කීඡ්හය. සිනිඳු තැ කට වැඡටන්ඡන්.
ඔයාට පනින් පුළුවන්!"
ඡරොන් වහා පැන්ඡ න් අතපය විහිදාඡග හැරී අ ලට පතිත විය.
"ඡම් ඡමො ාද?" ඔහු මුලින්ම ඇසුඡ්හය.
"දන්ඡන් ෑ, ඡමො ාහරි පැළ ජාතියක්ෂ වඡ්ස. මම හිතන්ඡන් ඒක තිඡයන්ඡන් වැඡට එක වත්තන් . හර්මයිවනී
ඉක්ෂම ට එන් !"
ඈතින් ඇසුණු ිංගීතය ැවතුඡන්ය. බල්ලා මහ හයිවඡයන් බුරනු ඇසුයත් හර්මයිවනී ඒ ව විටත් ඇතුලට පැ
සිටියාය. ඈ හැරීඡ්ස අනික්ෂ පැත්තට පතිත වූවාය.
"අපි ඉ ්ඡකෝඡලන් හැතැක්ෂම ගා ක්ෂ යට ඡවන් ඇති" ඈ කීවාය.
"ඇත්තටම ඡම් පැළෑටි ජාතිය තිය එක වා ාව," ඡරොන් කීඡ්හය.
"වා ාව" හර්මයිවනී ඡවවුලුවාය. "ඔය ඡදන් ා දහා බළන් !"

ඈ ඉහළට එ වී බිත්තියක්ෂ ඡවත යාමට දැඟලුවාය. ඇයට දඟලන් ට සිදු වූඡේ ඇය පතිත වූ ඡමොඡහොඡත්ම
පැළෑටිය විසින් ර්පයන් ඡමන් වූ පහුරු වලින් ඇඡ්ස කකුල් ඡවලාගන් ට පටන් ගත් නි ායිව. හැරී හ ඡරොන්
දකින් ටත් ඡපර ඒවා භයා ක ඡල ඔවුන්ඡ්ස කකුල් තදන් ඡවලාඡග තිබිණි.
පැළෑටිය ඡහොඳින් අල්ලා ගැනීමට ඡපර හර්මයිවනී තමාව නිදහ ් කර ගැනීමට මත් වූවාය. ඉන්පසු ඈ පිරිමි ළමුන්
ඡදඡද ා පැලෑටිය තමන්ඡගන් ඉවත් කිරීමට ඡපොරබද ඡද භිරාන්ත වී බළා සිටියාය. ඔවුන් ඊට එඡරහිව දඟල
තරම වැඩි ඡවත්ම පැළෑටිය ඔවුන්ව ග්‍රහයයට ගන් ා ඡ්හගය වැඩි විය.
"ඡහල්ඡලන් එපා!" හර්මයිවනී ඔවුන්ට අය කළාය. "මම දන් වා ඡම් ඡමො ාද කියලා - ඒ යක්ෂශයාඡ්ස උගුල!"
"ඔහ්, ඒකට කිය ම දැ ගත්තට හරිම තුටුයිව, ඡලොකු උද්හවක්ෂ," තම ඡගළ වටා පැළෑටිය එතීම වළක්ෂවන් ට
ඡපොර බදමින් ඡරොන් කෑගැසුඡ්හය. "කෑ ගහන් එපා. මම ඒක මර හැටි මතක්ෂ කරන් උත් ාහ කර වා!"
හර්මයිවනී කීවාය.
"ඡහොඳයිව, ඉක්ෂමන් කරන් , මට හු ්ම ගන් බෑ" හැරී තම පපුව වටා එතුනු වැල අදමින් කීඡ්හය.
"යක්ෂශයාඡ්ස උගුල, යක්ෂශයාඡ්ස උගුල ... ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡප්‍රෞ් ඡමොකද්ද කීඡ්හ? - ඒක අඳුරටයිව කුණු වළටයිව
කැමතියිව. "
"එඡහ ම් ගිණි ඡගොඩක්ෂ ගහන් !" හැරී හු ්ම හිරඡවමින් කීඡ්හය.
"ඔ්හ - ඇත්තටම - ඒත් ඡමත දර ෑඡන්!" හර්මයිවනී තම අත් තදන් මිරිකමින් කීවාය.
"ඔයාට පි ්සු හැදලද?" ඡරොන් ඡබරිහන් දුන්ඡන්ය. "ඔයා මායාකාරියක්ෂද ැද්ද?"
"ඔහ්, හරි !" කියූ හර්මයිවනී තම යශ්ඨිය ඉවතට ඇදගත්තාය. ඈ යමක්ෂ මුමුයමින් එය වැනුවාය. නිල්පාට ගිණිදළු
ඉන් ඉවතට විහිදණි. තේපර කිහිපයකට පසු පැළෑටිය ආඡළෝකඡයන් හ ර ්ඡ න් ඉවතට ඇඡදද්දී තමන් වටා වූ
වැල් ලිහිල් ඡවනු ඡරොන්ට හ හැරීට දැණුනි. ළියමින් ගැ ්ඡ මින් එය ඔවුන්ඡ්ස සිරුරු වලින් ඉවත් වූඡයන්
ඔවුන් නිදහ ් විය.
"වා ාවට ඔයා ඖශධ විදයාව ඡහොඳට අහඡග ඉන්ඡන් හර්මයිවනී" හර්මයිවනි සිටි බිත්තිය අ ළට එමින් මුහුඡණ්
දහඩිය පිසිමින් හැරී කීඡ්හය.

"ඔ්හ" ඡරොන් කීඡ්හය. "හැරී ඡමත වි ාශයක්ෂ කරඡග ඔලුව ැති කරගත්ඡත් ැති එකත් වා ාව --
'ඡමත දර ෑඡන්, ඇත්තටම??."
"ඡම් පැත්තට," හැරී ගලින් ෑදූ පටු මගක්ෂ ඡපන්වමින් කීඡ්හය. ඉදරියට යාමට තිබුඡන් ඒ මග පමයයිව.
ඔවුන්ට තමන්ඡ්ස අඩි හඬට අමතරව ඇසුඡණ් බිත්ති වලින් වතුර වැඡට හඬ පමණි. පටු මාර්ගය පහළ අතට
දඡවන් එකක්ෂ වූඡයන් හැරීට ග්‍රින්ඡගෝ ් සිහි විය. හදවඡත් වූ අප්‍ර න් ඡ්හද ාවක්ෂ මග, මායා බැිංකුඡ්හ ඡ ේ
ේ පු
ආරක්ෂශා කරමින් ඉන් බව කියූ මකරාව ඔහුට මතක්ෂ විය. ඔවුන්ට මකඡරක්ෂ මුය ගැහුඡයොත්, ම්පූර්යඡයන්ම
වැඩුණු එඡකක්ෂ, - ඡ ෝබ් දැ ටමත් රක අත්දැකීමක්ෂ වී තිබිණි.
"ඔයාට ඡමො ාහරි ඇඡහ වද?" ඡරොන් රහසින් කීඡ්හය.
හැරී ඇහුම්කන් දුන්ඡන්ය. ඉහළින් සියුම් ර ර හඬක්ෂ හ සියුම් ගැඡට හඬක්ෂ ඇඡ .ේ
"ඔයා හිත වද ඒ අවතාරයක්ෂ කියලා?"
"මම දන්ඡන් ෑ... මට ඇඡහන්ඡන් පිහාටු ද්දයක්ෂ වඡ්ස."
"අන් ඉ ් රහ එළියක්ෂ තිඡය වා - ඡමො ාහරි ඡහළඡව වා මට ඡේ වා."
ඔවුන් පටු මග ඡකළවරට පැමිණි විට ඡහොඳින් ආඡළෝකමත් කළ කුටියක්ෂ දක්ෂ ට ලැබිණි. එහි සිවිළිම ඔවුන්ට
ඉහලින් රවුම් හැඩයකට පිහිටා තිබිණි. කුටිය මැණික්ෂ කැට ඡමන් දළිඡ ැඡළ දඟල කුරුල්ලන්ඡගන් පිරී
පැවතිනි. කුටිඡේ විරුද්ධ පැත්ඡත් විශාළ ලී ඡදොරක්ෂ විය.
"අපි කාමඡර් හරහා ගිඡයොත් උන් අපිට පහර ඡදයිව කියලා ඔයාලා හිත වද?" ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඡබොඡහෝ විට," හැරී කීඡ්හය. "උන් දරුණු විදහට ඡේන්ඡන් ෑ, ඒත් මට හිඡතන්ඡන් උන් ඔක්ෂඡකොම එකවර
පල්ඡලහාට කඩාඡග ආඡවොත් ... ඒත්, ඡව ක්‍රමයක්ෂ ෑ... මම දුවන් ම්"
හැරී ඡහොඳ හු ්මක්ෂ ඡග , අත්වළින් මූය ව ාඡග කාමරය හරහා පිම්ඡම් දව ගිඡේය. ඡමො තේපඡර් හරි උල්
ඡහොටවල් හ නියඡපොතු පිඡ් වදී යැයිව ඔහු බළාඡපොඡරොත්තු උවත් කිසිවක්ෂ සිදු වූඡේ ැත. ඔහු පරි ් මින්
අඡ ක්ෂ ප ට ගිඡේය. ඔහු ඡදොඡර් තිබු අල්ලුඡවන් අල්ලා ඇද්දත් එය අගුළු දා තිබිණි.

අඡ ක්ෂ ඡදඡද ාත් ඔහු පසුප ආඡවෝය. ඔවුන් ඡදොර ඇද්දත්, එ වීමට උත් ාහ කළත් එය ඡ ළවුඡන්වත් ැත.
හර්මයිවනීඡ්ස ඇඡලොඡහොඡමෝරා මන්තරය වැඩ කඡළේත් ැත.
"දැන් ඡමොකද කරන්ඡන්?" ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඡම් කුරුල්ඡලෝ ... උන් නිකන් ල ් ට විතරක්ෂ ඡමත ඉන් වා ඡවන් බෑ" හර්මයිවනී කීවාය.
ඔවුන් කුරුල්ලන් දළිඡ මින් පියාඹ අයුරු බළා සිටිඡයෝය. දළිඡ මින්??
"උන් කුරුල්ඡලෝ ඡ ඡවයිව!" හැරී එක්ෂවරම කීඡ්හය. "ඒවා යතුරු! පිහාටු තිය යතුරු -- ඡහොඳට බලන් . ඒ
කියන්ඡන් ..." අනික්ෂ ඡදඡද ා යතුරු ඡද බළා සිටි අතඡර් ඔහු වට පිට බැලුඡ්හය. "... ඔ්හ - අර බලන් !
ඡකොසු! අපිට තිඡයන්ඡන් ඡදොඡර් යතුර අල්ලගන් .!"
"ඒත් එත ඒවා සියගායක්ෂ තිය වා!"
ඡරොන් ඡදොඡර් අගුල පරික්ෂශා කර බැළුඡ්හය.
"අපි ඡහොයන් ඕඡන්, ඡලොකු පරය තාඡල් යතුරක්ෂ - ඡබොඡහෝවිට අගුල වඡ්සම රිදී එකක්ෂ."
ඔවුන් තිඡද ාම ඡකොසු තු ක්ෂ ඡග ඉහළ ශේද කර යතුරු ඡපොදය තුළට ගිඡයෝය. ඔවුන් ඉදරියට පැ
අල්ලන්න්ට තැත් කළත් ඒවා ඡ්හගඡයන් යමින් විසිඡරමින් ඇල්ලීම කළ ඡ ොහැක්ෂකක්ෂ ඡමන් ඡපන්වීය.
හැරී රඡ් දක්ෂක ලාබාලම ඡ ොයන් ා වූඡේ නිකම් ඡ ඡවයිව. ඔහුට ඡද්වල් ඡ ොයා ගන් අනිත් අයට ැති
ද ්කමක්ෂ තිබිණි. ඡද්දුනු පාට පිහාටු අතඡර් වි ාඩියක්ෂ පමය පියෑබූ හැරී ැමුණු තටුවක්ෂ ඇති විශාල රිදී යතුරක්ෂ
දුටුඡ්හය. එය ද වූ
් ඡේ දැ ටමත් වරක්ෂ අල්ලාඡග රළුවට යතුරු සිදුඡර් ඔබ ලද්දක්ෂ ඡමනි.
"අරක!" ඔහු අඡ ක්ෂ ඡදඡද ාට කතා කඡළේය. "අර ඡලොකු එක - අත - ෑ, අත -- අර දළිඡ නිල්පාට
පිහාටු තිඡයන්ඡන් - එක පැත්තක පිහාටු ඔක්ෂඡකොම ඡපොඩි ඡවලා."
හැරී ඡපන්නූ ඡද ට ඡරොන් ඡ්හගඡයන් ගිඡේය. ඔහු සිවිලිඡම් හැේපී වැඡටන් ට ගිඡේය.

"අපි ඒකට ලිංඡවන් ඕඡන්!" ඡපොඩි වුනු තටු ඇති යතුඡරන් ඇ ් ඉවතට ඡ ොඡග හැරී කීඡ්හය. "ඡරොන්, ඔයා
උඩින් ඒක ලඟට එන් - හර්මයිවනී යට ඉඳලා ඒක පල්ඡලහාට යන් ඡ ොදී තියාගන් . මම ඒක අල්ලගන්
බලන් ම්. හරිඡන්. දැන්!"
ඡරොන් පහළට ආඡ්හය, හර්මයිවනී ඉහලට ආවාය. යතුර ඔවුන් ඡදඡද ාවම මග හැරිඡේය. මුත් හැරී එය පසුප
පැන්නුඡ්හය. එය බිත්තිය ඡද ට ඡ්හගඡයන් යන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. හැරී ඉදරියට ැවී ජරා ඡපොඩිඡව ශේදයක්ෂ
ඇතිව යතුර එක්ෂ අතකින් ගලට තද කරගත්ඡත්ය. ඡරොන් හ හර්මයිවනීඡ්ස ප්‍රීතිඡඝෝශාව උ ් කුටිඡේ ඡදෝිංකාර
දුන්ඡන්ය.
ඔවුන් වහා බිමට ආ පසු යතුර අඡත් දඟල ඡහයිවන් හැරී ඡදොර ඡවත ද්හඡ්හය. ඔහු වහා එය අගුලට රිිංගවා
කැරකුඡ්හය. එය විවතත විය. අඟුල ඇරුණු වහා යතුර ැවතත් පියෑඹීමට පටන් ගත්ඡත්ය. එය දැන් ඡදවතාවක්ෂම
අල්ලාඡග ඇති නි ා පියෑඹුඡ්හ ඉතා අපහසුඡවනි.
"ලෑ ්තිද?" ඡදොඡර් අල්ලුව මත අත තබමින් හැරී අඡ ක්ෂ ඡදඡද ාඡගන් ඇසුඡ්හය. ඔවුන් හි වැනුඡවන් ඔහු ඡදොර
තල්ලු කර විවතත කඡළේය.
ඊලඟ කුටිය ඡබොඡහෝ කළුවර වූඡයන් ඔවුන්ට කිසිවක්ෂ ඡපණුඡන් ැත. මුත් ඔවුන් ඇතුලට පය තබත්ම එය
ආඡළෝකමත් වී අළිංකාර දර්ශයයක්ෂ ඡපන්වීය.
ඔවුන් සිටඡග සිටිඡේ විශාල ඡච ් ලෑල්ලක ඡකළවර පිටුප ම ඡේළිඡේ ඡච ් මිනිසුන්ට පිටිප ්ඡ නි. ඒ සියල්ල
ඔවුන්ට වඩා උ ් වූ අතර කළුගඡලන් ඡ ලා ඇතිවාක්ෂ ඡමන් ඡපණිනි. කුටිඡේ අඡ ක්ෂ ඡකළවඡර් ඔවුන්ට
මුහුයලා සුදු ඉත්තන් තිබිණි. හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනී යන්තම් ඡවවුලුඡවෝය. සුදු ඡච ් මිනි ් කුළුණු වලට මුහුණු
"දැන් අපි ඡමොකද කරන්ඡන්?" හැරී ඡකඳිරුඡ්හය.
"ඡව ඡමො ා කරන් ද?" ඡරොන් කීඡ්හය. "අපි කාමඡර් එහා පැත්තට යන් ඡච ් ඡ ල්ලම් කරන් ඕඡන්."
සුදු ඉත්තන්ට පිටුපසින් ඔවුන්ට තවත් ඡදොරක්ෂ ඡපඡ න් ට තිබිණි.
"ඡකොඡහොමද?" හර්මයිවනී කය ් ල්ඡලන් ඇසුවාය.
"මම හිතන්ඡන්, අපිට ඡච ් මිනි ්සු ඡවන් සිද්ධඡව වා."

ඡරොන් කළු යිව්වරයා ඡවත ඡගො ් යිව්වරයාඡ්ස අශ්වයාව ඇල්ලුඡ්හය. එක්ෂවරම කළුගලට පය ආඡවන්
අශ්වයා කකුල් බිම වැද්දූ අතර, යිව්වරයා හි ව
් ැ ්ම ලූ හි හරවා පහළ සිටි ඡරොන් ඡද බැලුඡ්හය.
"අපිට එහා පැත්තට යන් - අර් - ඔයාලාට එකතු ඡවන් ඕඡ ද?" කළු යිව්වරයා හි ැලුඡ්හය. ඡරොන්
අඡ ක්ෂ ඡදඡද ා ඡවත හැරුඡණ්ය.
"ඡම්කට හිතන් ඕඡන්" ඔහු කීඡ්හය. "මම හිතන්ඡන් අපි කළු ඉත්ඡතෝ තුන්ඡදඡ ක්ෂඡ්ස තැන් ගන් ඕඡන්....."
හැරී හ හර්මයිවනී ඡරොන් හිත ඡතක්ෂ නිහඬව සිටියහ. අන්තිඡම් ඔහු කතා කඡළේය. "දැන්, ඔය ඡදන් ා වැරදයට
හිතන් එපා, අවුල් ඡවන් ත් එපා, ඒත් ඔය ඡදන් ම ඡච ් වලට එච්චර දක්ෂශ ෑඡන් - - "
"අපි අවුල් යන්ඡන් ෑ" හැරී වහා කීඡ්හය. "අපි කරන් ඕඡන් ඡද් කියන් ඡකෝ."
"ඡහොඳයිව, හැරී, ඔයා බිඡශොේඡ්ස තැ ගන් , හර්මයිවනී ඔයා එයාඡ්ස එහා පැත්තට යන් , අර මාලිගාව
ඡවනුවට ."
"එතඡකොට ඔයා?"
"මම යිව් ඡකඡ ක්ෂ ඡවන් යන්ඡන්," ඡරොන් කීඡ්හය.
ඡච ් මිනිසුන් ඇහුම්කන් ඡද බවක්ෂ ඡපඡයන් ට තිබිණි. මන්ද එක්ෂ බිඡශොේ ඡකඡ කුත්, යිව්වරඡයකුත්,
මාළිගයත් සුදු ඉත්තන්ට පිටුප හරවා ලෑල්ඡලන් ඉවත් වූහ. හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනීට සිටගැනීමට හි ් ඡකොටු
තු ක්ෂ ඉතිරිවිය.
"හැමඡවඡල්ම ඡච ් වල මුලින්ම පටන්ගන්ඡන් සුදු," ඡරොන් ලෑල්ඡල් අඡ ක්ෂ ප බළමින් කිඡ්හය. "ඔ්හ... අර.."
සුදු කුඩා ඉත්ඡතක්ෂ ඡකොටු ඡදකක්ෂ ඉදරියට ආඡ්හය.
ඡරොන් කළු ඉත්තන් ඡමඡහයවීමට පටන් ගත්ඡත්ය. ඔහු යව තැ ට ඒවා නිහඬවම ගමන් කඡළේය. හැරීඡ්ස
දයහි ් ඡවවුළන් ට විය. ඔවුන් පැරදුඡ ොත් ඡමො ා ඡවයිවද?

"හැරී ඇඡද්ට ඡකොටු හතරක්ෂ දකුයට යන් ."
මුල්ම කම්පයය ඇති වූඡේ ඔවුන්ඡ්ස අඡ ක්ෂ යිවටවරයාව අල්ලාගත් ඡමොඡහොඡත්ය. සුදු රැජිය ඔහුව කුඩුවී බිමට
වැඡටන් ට ග ා ලෑල්ඡලන් ඉවතට ඇදඡග ගියාය. ඔහු එහි නිහඬව මුනින්තලා වැටී සිටිඡේය.
"ඒක ඡවන් ඡදන් සිද්ධ උ ා," ඡරොන් ඡවවුළමින් කීඡ්හය. "ඒඡකන් ඔයාට පුළුවන් අර බිඡශොේව අල්ලගන්
හර්මයිවනී, යන් ."
ඔවුන්ඡ්ස ඉත්ඡතක්ෂ අල්ලාගන් ා හැම විටම සුදු ඉත්තන් කිසිම අනුකම්පාවක්ෂ ඡපන්වූඡේ ැත. ඉක්ෂමනින්ම කළු
ඉත්තන්ඡ්ස සුන්බුන් ඡගොඩක්ෂ බිත්තිය අයිවඡන් ඡගොඩ ගැසුණි. හැරී හ හර්මයිවනී අ තුඡර් වැටී ඇතිබව ඡරොන්
දුටුඡ්හය. ඉන්පසු ඔහු ලෑල්ලවටා යමින් කළු ඉත්තන් වි ාශ ඡව අතර පුලුවන් තරම් සුදු ඉත්තන් අල්ලා
"අපි ලඟට ඇවිත්," ඔහු එක්ෂවරම මිමිනුඡ්හය. "ඉන් මම හිතන් . මම හිතන් ම්..."
සුදු රැජිය තම හි ් මුහුය ඔහුඡවත හැරවූවාය.
"ඔ්හ..." ඡරොන් සිහින් හඬින් කීඡ්හය."ඒක තමයිව එකම ක්‍රඡම්... මාව අල්ලගන් ඡදන් ඕඡන්."
" ෑ" හැරී හ හර්මයිවනී කෑ ගැසුඡවෝය.
"ඡම් ඡච ්!" ඡරොන් වහා කීඡ්හය. "ඔයාට සිද්ධඡව වා කැපවීම් කරන් ! මම අඩියක්ෂ ඉ ් රහට තිය වා
එතඡකොට රැජිය මාව අල්ලගනී - ඒඡකන් ඔයාට රජාව ඡචක්ෂඡම්් කරන් පුළුවන් හැරී!"
"ඒත්- - "
"ඔයාට ්ඡන්ේව වත්තන් ඕඡ ද ැද්ද?"
"ඡරොන්- - "

"බලන් , ඔයා ඉක්ෂමන් කඡර් ැත්තන්, එයා පාශායය ගනී!"
ඡව කරන් ට ඡදයක්ෂ ඡ ොවීය.
"ලෑ ති
් ද" ඡරොන් සුදුමැළි මුහුඡයන් මුත් නිර්භීතව ඇසුඡ්හය. "ඔන් මම ය වා - ඡම්, දනුවට ප ්ඡ ේ ඡමත
ඉන් එපා."
ඔහු අඩියක්ෂ ඉදරියට තැබුඡ්හය. සුදු රැජිය කඩා පැන් ාය. ඈ තම ගල් අතින් ඡරොන්ඡ්ස හි මැදට වැඡරන් පහර
දුන් ාය. ඔහු බිම පතිත විය. හර්මයිවනී හූ තිේබත් තම ඡකොටුඡ්හම සිටියාය. සුදු රැජිය ඡරොන්ව පැත්තකට ඇදඡග
ගියාය. ඡරොන් සිහි ැතිවී ගිය බවක්ෂ ඡපඡයන් ට තිබිණි.
ඡවවුළමින්, හැරී වම් පැත්තට ඡකොටු තු ක්ෂ ගිඡේය.
සුදු රජු තම ඔටුන් ගළවා හැරීඡ්ස කකුල් ඡදක ළඟට විසි කඡළේය. ඔවුන් දනුඡවෝය. ඡච ් මිනිසුන් ඡදප ට වී
හි මා ආචාර කරමින් ඉදරිප වූ ඡදොර ඡවත යාමට මග පාදා දුන්ඡ ෝය. අව න් වතාවට බළාඡපොඡරොත්තු සුන් වූ
බැල්මක්ෂ ඡරොන් ඡවත ඡහලූ හැරී හ හර්මයිවනී ඡදොර හරහා වහා අඡ ක්ෂ පටු පාර ඡවත දව ගිඡයෝය.
"එතඡකොට එයා --?"
"එයාට ඡමොකුත් ඡවන්ඡන් ෑ" තමාවම වමින් හැරී කීඡ්හය. "ඔයා හිතන්ඡන් ඊලඟට ඡමො වඡ්ස ඡදයක්ෂ
තිඡයයිවද?"
"අපිට ්ඡප්‍රෞ්ඡගන් තිේබා, යක්ෂශයාඡ්ස උගුල; යතුරු වලට මතුරන් ඇත්ඡත් ෆ්ලි්වික්ෂ; මැක්ෂඡගො ගල් තමයිව
ඡච ් මිනි ්සුන්ට පය ඡදන් ඇත්ඡත්; එතඡකොට කුරල්ඡ්ස මන්තඡර් ඇරුයම, ්ඡන්ේඡ්ස"
ඔවුන් තවත් ඡදොරක්ෂ ඡවත පැමිය තිබිය.
"හරිද එඡහ ම්?" හැරී රහසින් කීඡ්හය.
"යමු."

හැරී ඡදොර තල්ලු කර විවතත කඡළේය.
අප්‍ර න් ඝන්ධයක්ෂ ඔවුන්ඡ්ස හ පුඩු ව ා ගත්ඡත්ය. ඡදඡද ාම තම කබා ඉහළට ඔ වා හය ව ා ගත් හ. ඇ ්

වල කඳුලු පුරවාගත්, ඔවුන් දුටුඡ්හ තමන් ඉදරිපිට ඡපොඡළොඡ්හ ඔවුන් අල්ලාගත් ඡට්‍රෝල්ට වඩා විශාල ඡට්‍රෝල්
ඡකඡ ක්ෂ හිඡ ේ විශාල ඡගඩියකුත් මග සිහි ැති වී වැටී සිටි අයුරුයිව.
"ඌ එක්ෂක ටන් කරන් උඡන් ැති එකට මට තුටුයිව," උඡග විශාල කකුළක්ෂ උඩින් පනි අතඡර් හැරී තුටින්
කීඡ්හය. "ඉක්ෂමන් කරන් , මට හු ්මගන් බෑ."
ඔහු ඊලඟ ඡදොර විවතත කරද්දී ඊලඟට ඇති ඡද් දැ ගැනීමට ඡදඡද ාම ඇතුළත බැලීමට බිය වූහ. මුත් එහි බය
වීමට කිසිවක්ෂ ඡ ොවීය. එහි වූඡේ ඡම් යක්ෂ මත එක ඡපළට තැබූ ඡව ් හැඩවල ඡබෝතල් හතක්ෂ පමණි.
" ්ඡන්ේඡ්ස" හැරී කීඡ්හය. "අපිට ඡමො ාද කරන් තිඡයන්ඡන්?"
ඔවුන් ඇතුළට අඩිය තබත්ම, පිටුප ඡදොර ඡපඡද හරහා වහා ගින් ක්ෂ ඇවිලුඡන්ය. එය ාමා ය ගින් ක්ෂ
ඡ ොවීය. එය දම්පැහැ ගින් කි. ඒ ඡමොඡහොඡත්ම ඉදරිප ඡදොර හරහා කළු ගිණිදලු මතු විය. ඔවුන් එහි සිරවිය.
"බලන් !" ඡබෝතල් අ ල වූ ඡරෝල් කළ කඩදාසියක්ෂ හර්මයිවනී අතට ගත්තාය. හැරී ඇඡ්ස උරහි ට උඩින් එබී එය
කියවන් ට විය.
ඔබ ඉදරිඡයන් ඇත්ඡත් අ තුරයිව, පිටුපසින් ආරක්ෂශාවයිව.
අපි ඡදඡදඡ ක්ෂ ඔබට උද්හ කරයිව, ඔයා ඡහොයාගන් එක.
අපි හත්ඡද ා අතරින් එකක්ෂ ඔබව ඉදරියට ඡග යයිව.

තව එකක්ෂ ඡබො ඡක ාව ආපසු යවයිව.
අඡේ ඡ ොම්මර අතරින් ඡදකක්ෂ ඡ ටල් වයිවන් පමණි.
ඡපොළිඡම් ඇති අපි තු ක්ෂ මිනීමරුඡවෝය.
දහටම ඡමහි ඉන් ට අවශය ැත්තන් ඡතෝරාගන් .
ඔයාඡ්ස ඡතෝරාගැනීම ඡවනුඡවන් අපි ඡම් උද්හ හතර කර වා,
එක, කපටිම ිංඡයෝජ ය හැිංඡග ඡක ාය.
ඔබ හැමවිටම ඡ ්ල් වයිවන් වල පැත්තකින් තැබූවක්ෂ ඡ ොයාගනීවි.
ඡදක, ඡකළවරවල් ඡදඡක්ෂ ඇතිඡදක එකිඡ කට ඡව ් ය.

මුත් ඉදරියට ආඡවොත්, එක්ෂඡකඡ ක්ෂවත් ඔඡේ මිතුරන් ඡ ොඡ්හ
තු , ඔබට ඡේ පරිද සියල්ල ඡව ් ප්‍රමාය ඡ්හ.
අඟුටුමි්ටන් වත් ඡයෝධයන්වත් තමන් තුළ මරයය තබාගන්ඡන් ැත.
හතර, වඡම් ඡදඡවනියා හ දකුඡණ් ඡදඡවනියා
ඡව ව
් ට ඡපනු ත් ඔබ පා ය කඡළොත් නිවුන්නුය.
හර්මයිවනී තදන් සුසුමක්ෂ ඡහළුවාය. හැරීඡ්ස පුදුමයට ඈ ඡ ොසිතු ඡල සි ා සු ාය.
"නියමයිව," හර්මයිවනී කීවාය. "ඡම්ක මායාවක්ෂ ඡ ඡවයිව - තර්කයක්ෂ - ඡප්‍රඡහලිකාවක්ෂ. බළවත් මායාකාරඡයෝ
ඡගොඩකට තර්ක ශා ්ත්‍රය බිිංදුවක්ෂවත් ඔලුඡ්හ ෑ. එයාලා ඡමත හැමදාටම හිරඡවයිව."
"ඒත්, අපිවත් එඡහම ඡවයිව, ැද්ද?" "අඡපෝ ෑ" හර්මයිවනී කීවාය. "අපිට ඕඡන් හැමඡද්ම ඡම් ඡකොඡළේ තිය වා.
ඡබෝතල් හතයිව: තු ක්ෂ ව ; ඡදකක්ෂ වයිවන්; එකක්ෂ අපිව ආරක්ෂශිතව කළු ගින්දර හරහා ඡගනියයිව, එකක්ෂ දම්පාට
ගින්දර හරහා ඡගනියයිව"
"ඒත් අපි ඡකොඡහොමද දන්ඡන් ඡකෝකද ඡබොන් ඕඡන් කියලා?"
"මට වි ාඩියක්ෂ ඡදන් ."
හර්මයිවනී කඩදාසිය කීපවරක්ෂ කිඡය්හවාය. ඉන්පසු ඡබෝතල් ඡේළිය අ ල මුමුයමින් ඒවාට ඇඟිල්ල දගු කරමින්
ඉහළ පහළ ගියාය. අව ා ඡේ ඈ අත්පුඩි ගැසුවාය.
"ඒක හරි," ඈ කීවාය. "පුිංචිම ඡබෝතඡල් අපිව කළු ගින්දර හරහා පාශායය පැත්තට ඡගනියයිව."
හැරී කුඩා ඡබෝතලය ඡද බැලුඡ්හය.
"ඒඡක්ෂ අපි එක්ෂඡකඡ කුට ඇති ඡවන් තිඡයන්ඡන්," ඔහු කීඡ්හය. "එක උගුරක්ෂ තරම්වත් ෑ."
ඔවුන් එකිඡ කා ඡද බැලූහ.

"ඡකෝකද එතඡකොට දම්පාට ගින්දර හරහා ආපහු ඡගනියන්ඡන්?"
හර්මයිවනී ඡේළිඡේ දකුණු ඡකළවඡර් වූ රවුම් ඡබෝතලය ඡපන්වූවාය.
"ඔයා ඒක ඡබොන් ," හැරී කීඡ්හය. "එපා, අහන් , ආපහු ගිහින් ඡරොන්ව ගන් . ඉගිඡල යතුරු කාමඡරන්
ඡකොසු අරන් එළියට යන් . ඒඡකන් ඡදොඡරන් එළියට ගිහින් ෆ්ලෆීව පහු කරන් පුළුවන්. ඡකළින්ම බකමූණු
කූඩුවට ගිහින් ඡහඩ්වි්සව යවන් ඩම්බල්ඡඩෝට. අපිට එයාව ඕඡන්. මට ඕන් ම් ්ඡන්ේව ටික ඡවලාවක්ෂ
අල්ලඡග ඉන් පුළුවන් ඡවයිව, ඒත් එයාට මාව ඒ තරම් ඡදයක්ෂ ඡ ඡවයිව, ඇත්තටම."
"ඒත් හැරී - ම ඡ ොකිය ඡක ා එයා එක්ෂක හිටිඡයොත්?"
"හ්ම්ම් - මම එකපාරක්ෂ වා ාවන්ත උ ා, එඡහම ඡන්ද?" තම කැළල ඡපන්වමින් හැරී කීඡ්හය. " මහර විට මම
ආඡයත් වා ාවන්ත ඡවයිව."
හර්මයිවනී ඡතොල් තද කරගත්තාය. ඈ එක්ෂවරම දෑත් විහිදා ඔහුව බදා ගත්තාය.
"හර්මයිවනී!"
"හැරී - ඔයා ඡහොඳම මායාකාරඡයක්ෂ, දන් වද."
"මම ඔයාතරම් ඡහොඳ ෑ," ඇය අතහරිත්ම ලැේජාඡවන් හැරී කීඡ්හය.
"මම!" හර්මයිවනී කීවාය. "ඡපොතුයිව බුද්ධියයිව. ඊටවඩා ඡගොඩක්ෂ වැදගත් ඡද්වල් තිය වා - යාලුකමයිව නිර්භීතකමයිව
- අඡන් හැරී - පරි ් ම් ඡවන් !"
"ඔයා මුලින්ම ඡබොන් ," හැරී කීඡ්හය. "ඡකොයිව එක ඡකෝකද කියලා ඔයාට විශ්වා යිව ඡන්?"
"ඔ්හ," හර්මයිවනී කීවාය. අව ා ඡේ ඈ රවුම් ඡබෝතලඡයන් ඡලොකු උගුරක්ෂ බී ඡවවුලුවාය.
"ඒක වහ ඡ ඡ්හඡන්?" හැරී ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඇසුඡ්හය.

" ෑ - ඒත් ඒක අයිව ් වඡ්ස."
"ඉක්ෂමන් කරන් , ඒක මැඡකන් කළින් යන් ."
"පරි ් ම් ඡවන් , ජයම ඡ්හවා."
"යන් !"
හර්මයිවනී ආපසුහැරී ඡකළින්ම දම්පැහැ ගිණිදලු හරහා ගියාය.
හැරී ඡලොකු හු ්මක්ෂ ඡග කුඩාම ඡබෝතලය අතට ගත්ඡත්ය. ඔහු කළු ගිණිදළු ඡවත හැරුඡණ්ය.
"ඔන් මම එ වා," කියූ ඔහු කුඩා ඡබෝතලඡේ වූ ඡද් එක උගුරට බි්හඡ්හය.
එය ඇත්තටම දැනුඡන් ඇඟ අයිව ් වලින් වැඡහන් ාක්ෂ ඡමනි. ඔහු ඡබෝතලය බිම දමා ඉදරියට ගිඡේය. ඔහු තමාව
තදකර අල්ලා ගත්ඡත්ය. ගිණිදළු ඔහුඡ්ස සිරුරට ආ ා කර බව ඡපනු ත්, ඒවා ඔහුට දැනුඡන් ැත.
ඡමොඡහොතකට ඔහුට කළු ගින්දර හැර කිසිවක්ෂ ඡපනුඡන් ැත. ඉන්පසු ඔහු අඡ ක්ෂ කුටියට පය තැබුඡ්හය. එය
අව ා කුටිය විය.
එහි දැ ටමත් ඡකඡ ක්ෂ පැමිය සිටිඡේය. මුත් ඒ ්ඡන්ේ ඡ ොවීය. ඒ ඡවොල්ඩඡමෝ් ද ඡ ොවීය.
දහහත් ඡවනි පරිච්ඡේදය
මුහුණු ඡදකක්ෂ ඇති මිනි ා
ඒ කුරල් ය.
"ඔයා!" හැරී ගැ ්සුඡණ්ය..

කුරල් සි ාසුඡන්ය. ඔහුඡ්ස මුහුය ඡකඡ ව
ේ ත් ඇඹරුඡන් ැත.
"ඔ්හ මම" ඔහු ශාන්තව කීඡ්හය. " ඔයාව ඡමත ද හම්බඡවයිව කියලා මම හිතුවා ඡපොටර්."
"ඒත මම හිතුඡ්හ - ්ඡන්ේ - - "
"ඡ වර ?් " කුරල් මහ හයිවඡයන් සි ාසුඡන්ය. එය ඔහුඡ්ස ාමා ය ඡවවුල ්වරය ද ඡ ොවීය. මුත් තියුණු
සීතල ්වරයකි. "ඔ්හ, ඡ වර ් ඒ වර්ඡ්ස වඡ්ස තමා ඡේන්ඡන්, ඡන්ද? එයා ඕ ාවටවඩා ඡලොකු ඡවච්ච වවුඡලක්ෂ
වඡ්ස හැමතැ ම ඇවිද එක හරි ප්‍රඡයෝජ වත්. එයා ඉන් ඡකොට කවුද අ - අ - අ රය, ඡගොත් -ඡගොතගහ ඡප්‍රො
- ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්ව ැක කරන්ඡන්?"
හැරීට එය විශ්වා කළ ඡ ොහැකිය. ඡමය ඇත්තක්ෂ විය ඡ ොහැකිය. ෑ
"ඒත් ්ඡන්ේ මාව මරන් හැදුවා!"
" ෑ, ෑ, ෑ, මම ඔයාව මරන් හැදුවා. කුඩිච් තරඡේ දවඡ ේ ඔයාඡ්ස යාලුවා ඡග්‍රේන්ජර් ්ඡන්ේට ගිණි තියන්
දුව ගමන් වැරදලා මඡ්ස ඇඡේ හැේපු ා. මම ඔයාට ඇහැ ගහඡග හිටපු එක එයා කැඩුවා. තව තේපර කීපයක්ෂ
තිේබා ම් මම ඔයාව අර ඡකො ්ඡ න් ව්ට වා. ්ඡන්ේ ඔයාව ඡේරගන් ප්‍රතිශාපයක්ෂ මතුරන් ගත්ඡත්
ැත්තන් මම ඒක කළින්ම කරලා."
" ්ඡන්ේ හැදුඡ්හ මාව ඡේරගන් ?"
"ඔ්හ ඇත්තටම," කුරල් ඡ ො ැළකිලිමත් ඡල කීඡ්හය. "ඔයා හිතන්ඡන් ඒයාට ඔයාඡ්ස ඊලඟ තරඡේ විනිශ්චය
කරන් ඕඡන් උඡන් ඡමොකක්ෂ නි ා කියලද? එයාට ඕඡන් උඡන් මම ආඡයත් ඒක කරන්ඡන් ැතිඡවන් වැඩ
කරන් . ඒක ම් විහිලුවක්ෂ, ඇත්තටම... එයාට කරදර ඡ ොවී ඉන් තිේඡේ. ඩම්බල්ඡඩෝ බලන් ඉද්ද මට ඡමොකුත්
කරන් බෑඡන්. අනිත් ගුරුවරු ඔක්ෂඡකොම හිතුඡ්හ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ද එක ්ඡන්ේ වත්තන් හද වා කියලා, එයා
තමන්ව අප්‍ර න් ඡකඡ ක්ෂ කරගත්තා... ඡමො තරම් කාළයක්ෂ ා ්ති කරගත්තද, ඒ හැමඡද්ටම ප ්ඡ ,ේ මම අද
රෑට ඔයාව මරන් ය වාඡන්."
ඔහු අසුරක්ෂ ගැසුඡවන් ලණු කීපයක්ෂ මැවී ඒවා හැරී වටා තදන් එතුඡන්ය.
"ජීවත් ඡවන් ඕඡන් ැතිතරම් ඔයා අනිත් ඡද්වල් වලට අත දා වා වැඩී ඡපොටර්. හැඡලෝවීන් දවඡ ේ අර විදහට
ඉ ්ඡකෝඡල් පුරා දඩිබිඩිඡේ දුවපු එක වැරදයිව, මම හිතුඡ්හ... පාශායය රකින්ඡන් කවුද කියලා බලන් මම ආපු
එක ඔයා දැක්ෂකා කියලා විතරයිව."

"ඡට්‍රෝල්ට ඇතුලට එන් දුන්ඡන් ඔයා?"
"අනිවාර්‍යඡයන්. මට ඡට්‍රෝල්ලා ම්භන්ධ විඡශේක දක්ෂශකමක්ෂ තිය වා - කලින් කාමඡර් හිටපු එකාට මම කරලා
තිේබ ඡද් ඔයා දකින් ඇතිඡන්? අවා ාවට, අනිත් හැඡමෝම ඌව ඡහොයන් හැමත ම දුව අතඡර්, මාව
කලින් ැක කරපු ්ඡන්ේ, ඡකළින්ම තුන්ඡවනි ත්ටුවට ගියා මාව අල්ලගන් - මඡ්ස ඡට්‍රෝල්ට ඔයාව මරලා
දාන් ත් බැරිඋ ා, ඔලු තුඡන් බල්ලාට ්ඡන්ේඡ්ස කකුල හරියට හපලා කඩාගන් ත් බැරිඋ ා.
"දැන්, ද්ද ැතිව ඉන් ඡපොටර්, මට ඡම් සිතගන් ා සුලු කණ් ාඩිය පරීක්ෂශා කරන් තිය වා.
කුරල්ඡ්ස පිටුප තිබූ ඡද් හැරී දුටුඡ්හ එවිටයිව. ඒ 'වශාආ' කණ් ාඩිය විය.
"පාශායය ඡහොයාගන් යතුර තමයිව කණ් ාඩිය," කුරල් මුමුයමින් කය ාඩිඡේ රාමුවට ත්ටු කඡළේය.
"ඩම්බල්ඡඩෝ ඡම්වඡ්ස ඡදයක්ෂ කරයිව කියලා මට හිතු ා... ඒත් එයා ලන්ඩන්වලඡන්... එයා ආපහු එ ඡකොට
මම,ඡගොඩක්ෂ දුර ගිහිල්ලා තිඡයයිව...."
හැරීට සිතන් ට පුළුවන් එකම ඡද් වූඡේ කුරල්ව කතාවට අල්ලාඡග ඔහු කණ් ාඩිය පිරික්ෂ එකට බාධා
කිරීමයිව.
"මම ඔයාවයිව ්ඡන්ේවයිව කැඡළේ ඉන් වා දැක්ෂකා - - " ඔහු කීඡ්හය.
"ඔ්හ," කණ් ාඩිය පිටුපසින් ගමන් කරමින් ඔහු කීඡ්හය. "එයා ඒ ඡවලාඡ්හ මට විරුද්ධව ආවා. මම ඡකොච්චර දුර
ගිහින්ද කියලා දැ ගන් . එයා හැමඡවඡල්ම මාව ැක කළා. මාව බයකරන් හැදුවා - හරියට එයාට පුළුවන්
වඡ්ස, ඡවොල්ඩඡමෝ් උතුමායන් මඡ්ස පැත්තට ඉන් ඡකොට...."
කුරල් කණ් ාඩිය ඉදරිප ට පැමිය ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් ඒ ඡද බලා සිටිඡේය.
"මට ඡේ වා පාශායය... මම ඒක මඡ්ස ්වාමියාට ඡද වා... ඒත් ඒක ඡකොඡහේද?"
හැරී තමාව තද කරඡග සිටි ළණු බුරුල් කරගැනීමට දැඟලුඡ්හය. මුත් ඒවා බුරුල් වූඡේ ැත. ඔහු කුරල් තම
ම්පූර්ය අවධා ය කණ් ාඩියට දීඡමන් වැලැක්ෂවිය යුතුය.

"ඒත් ්ඡන්ේ හැම ඡවඡල්ම මට ඡගොඩක්ෂ වවර කරාවඡ්ස ඡපනුඡන්."
"අහ් , ඔ්හ එයා වවර කර වා," කුරල් ාමා ය ඡල කීඡ්හය. "ඡදයිවයඡන්, ඔ්හ. එයා ඡහෝසවර්් ් වල හිටිඡේ
ඔයාඡ්ස තාත්තාත් එක්ෂක, ඔයා දන්ඡන් ැද්ද? ඒ ඡදන් ට ඡදන් ා පිළිකුල් කරා. ඒත් එයා කවදාවත් ඔයා
මැඡර වාට කැමති වුඡන් ෑ."
"ඒත් මට දව ් කීඡපකට කලින් ඔයා අඬ වා ඇහු ා - මම හිතුඡ්හ ්ඡන්ේ ඔයාට තර්ජ ය කර වා කියලා...."
පළමු වතාවට, කුරල්ඡ්ස මුහුය බඡයන් ගැ ්සුඡන්ය.
" මහර ඡවලාවට, මට මඡ්ස ්වාමියාඡ්ස උපඡද ් පිළිපදන් අමාරුයිව වඡ්ස -- එයා බලගතු මායාකාරඡයක්ෂ,
එතඡකොට මම දුර්වල - - "
"ඔයා කියන්ඡ එයා එත පිංතිකාමඡර් ඔයත් එක්ෂක හිටියා කියලද?" හැරී ගැ ්සුඡන්ය.
"මම ඡකොඡහේ ගියත් එයා මඡගත් එක්ෂක ඉන්ඡන්," කුරල් ඡ මින් කීඡ්හය. "මට එයාව මුය ගැහුඡන් ඡලෝඡක්ෂ වඡ්
ය ඡකොට. මම එතඡකොට ඡමෝඩ ඡකොල්ඡලක්ෂ, ඡහොඳයිව රකයිව ඡදක ගැ විකාර අදහ ් ඡගොඩක්ෂ තිේඡේ.
ඡවොල්ඩඡමෝ් උතුමාඡ ෝ ඡපන් ලා දුන් ා මම ඡකොච්චර වැරදද කියලා. තිඡයන්ඡන් බළයයිව ඒක ලබාගන්
බැරි දුර්වලකමයිව විතරයිව..... කීප ැරයක්ෂ එයාව අමාරුඡ්හ දැම්මත් එදා ඉඳලා මම එයාට අවිංකව වැඩ කරා., එයාට
සිද්ධ වු ා මට තදන් ඉන් ." කුරල් එක්ෂවරම ඡවවුලුඡ්හය. "එයා ඡල්සිඡයන් වැරද වලට මාව ඡදන්ඡන් ෑ. මට
ග්‍රින්ඡගෝ ් වලින් පාශායය ඡහොරකම් කරන් බැරි උ ාම, එයාට ඡගොඩාක තරහ ගියා. එයා මට දඬුවම් කරා...
මඡ්ස දහා ඇහැගහඡග ම ඉන් එයා තීරයය කරා...."
කුරල්ඡ්ස කටහඬ බිඳී ගිඡේය. ඩයගන් ඇලී වලට තමන් ගිය ගම හැරීට මතක්ෂ විය. ඔහු එතරම් ඡමෝඩ වූඡේ
ඡකඡ ේද? ඔහු ඒ දවඡ ේම කුරල් එහි සිටිනු දුටුඡ්හය. කාන්දුඡව කල්ඡද්රඡම්දී ඔහුට අතට අත දුන්ඡන්ය.
කුරල් සිහින් හඬින් ශාප කඡළේය.
"මට ඡත්ඡරන්ඡන් ෑ... පාශායය තිඡයන්ඡන් කණ් ාඩිය ඇතුඡල්ද? මම ඒක කඩන් ඕඡන්ද?"
හැරීඡ්ස හදවත ඡ්හගඡයන් ගැඡහන් ට විය.

ඡම් ඡවලාඡ්හ ඡලෝඡක්ෂ ඡමො ඡද්ටත් වඩා මට ඕඡන් කරන්ඡන්.... ඔහු සිතුඡ්හය.... කුරල්ට කලින් පාශායය
ඡහොයාගන් එක... එතඡකොය මම කණ් ාඩිය දහා බැලුඡවොත්, මට ඡපඡ යිව මම ඒක ඡහොයාගන් වා - ඒ
කියන්ඡන් ඒක හිංගලා තිය තැ මට ඡපඡ යිව! ඒත් මම ඡමොකද්ද කරන් යන්ඡන් කියලා කුරල්ට
ඡත්ඡරන්ඡන් ැතිඡවන් බලන්ඡන් ඡකොඡහොමද?
ඔහු වම් පැත්තට හැරී කුරල්ට ඡ ොඡපඡ න් ට කණ් ාඩිය ඉදරිප ට යාමට උත් ාහ කඡළේය. මුත් ඔහුඡ්ස
කකුල් වටා වූ ලණු ඉතා තද වූඡයන් ඔහු පැටලී ඇද වැටුඡන්ය. කුරල් ඔහුව ඡ ො ළකා හැර ැවත තමා මග
කතාව පටන් ගත්ඡත්ය. "ඡම් කණ් ාඩිඡයන් ඡමො ාද ඡවන්ඡන්? ඡකොඡහොමද ඒක වැඩ කරන්ඡන්? මට උදවු
කරන් ව
් ාමීනී!"
හැරීව භීතියට පත් කරමින් කටහඬක්ෂ පිළිතුරු දුන්ඡන්ය. කටහඬ එන්ඡන් කුරල් තුලින්ම බව ඡපඡයන් ට තිබිණි.
"ඡකොල්ලව පාවිච්චි කරන් ... ඡකොල්ලව ගන් ..."
කුරල් හැරී ඡද ට හැරුඡණ්ය.
"ඔ්හ, ඡපොටර් - ඡමඡහට එන් ."
ඔහු වරක්ෂ අේපුඩි ගැසුඡ්හය. හැරීවටා එතී තිබූ ලණු බිමට වැටිණි. හැරී ඡ මින් සිට ගත්ඡත්ය.
"ඡමඡහේ එන් " කුරල් ැවත කීඡ්හය. "කණ් ාඩිය දහා බලලා ඔයාට ඡේන්ඡන් ඡමො ාද කියලා කියන් ."
හැරී එය ඉදරියට ඇවිද ගිඡේය.
මම ඡබොරු කියන් ඕඡන්, ඔහු ඡ ොයිවවසිල්ඡලන් සිතුඡ්හය. මම බලලා ඡබොරුවක්ෂ කියන් ඕඡන්. එතඡකොට හරි.
කුරල් ඔහු පිටුපසින් ළිං වුඡන්ය. කුරල්ඡ්ස තලේපාඡවන් එ විකාර ගඳ හැරීට දැනුනි. ඔහු ඇ ් ව ා කණ් ාඩිය
ඉදරිපිටට ඡගො ් ඇ ් ඇරිඡේය.
ඔහු මුලින්ම තම බය වූ සුදුමැලි ප්‍රතිබිම්භය දුටුඡ්හය. මුත් ඡමොඡහොතකට පසු ප්‍රතිබිම්භය ඔහු හා සි ාසුඡන්ය. එය
ාක්ෂකුවට අත දමා ඡල් රතු පැහැ ගලක්ෂ එළියට ගත්ඡත්ය. එය ඔහුට ඇ ක්ෂ ග ා පාශායය ැවත ාක්ෂකුඡ්හ දා
ගත්ඡත්ය. එය එඡ ේ කරත්ම තම ාක්ෂකුවට යම් බරැති ඡදයක්ෂ වැඡටනු හැරීට දැණිනි. ඡකඡ ේ ඡහෝ - විශ්වා කළ
ඡ ොහැකි ඡල - ඔහුට පාශායය ලැබුඡන්ය.

"ඡහොඳයිව?" කුරල් ඡ ොයිවවසිලිමත්ව කීඡ්හය. "ඔයාට ඡමො ාද ඡේන්ඡන්?"
හැරීඡ්ස වධර්‍යය මදක්ෂ පසුබෑඡ්හය.
"මට ඡේ වා මම ඩම්බල්ඡඩෝට අතට අත ඡද වා," ඔහු කතාවක්ෂ හැදුඡ්හය. "මම - මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා
කු ලාඡන් ද ලා."
කුරල් ැවත ාප කඡළේය.
"ය වා යන් අහකට" ඔහු කීඡ්හය. හැරී අයිවන් ඡවද්දී තම කකුඡල් මායා පාශයය වදනු ඔහුට දැනුඡන්ය. එය
ඇල්ලීමට ඔහු තරම් ඔහු නිර්භීත වූඡේ ැත.
මුත් ඔහු අඩියක්ෂවත් යාමට ඡපර, කුරල් තම ඡතොල් ඡ ඡළ්හඡ්හ ැතත් උ ් කටහඬ කතා කඡළේය.
"ඌ ඡබොරු කියන්ඡන්... ඡබොරු කියන්ඡන්..."
"ඡපොටර්, ආපහු ඡමඡහ එ වා!" කුරල් කෑ ගැසුඡ්හය. "මට ඇත්ත කිය වා. තමුන් ඡමො වද දැන් දැක්ෂඡක්ෂ?"
උ ් කටහඬ ැවත කතා කඡළේය.
"මට එයාට කතා කරන් ඡදන් ... මූයට-මූය..."
" ්වාමිනී, ඔබතුමා තාම එච්චර ශක්ෂතිමත් ෑ!"
"මට ඇතිඡවන් ශක්ෂතිය තිය වා ..ඡම්කට...."
හැරීට දැනුඡන් යක්ෂශයාඡ්ස උගුල තමන්ව අල්ලාගත්තාක්ෂ ඡමනි. ඔහුට එක ම ්පිඩුවක්ෂ වත් ඡ ළවීමට
ඡ ොහැකිය. ඔහු ගල්ගැසී, කුරල් අත් ඉහලට ඔ වා තම තලේපාව ගලව ඡද බළා සිටිඡේය. සිදුවන්ඡන්
කුමක්ෂද? තලේපාව පඡ කට වැටුඡන්ය. එය ැතිව කුරල්ඡ්ස හි අ ාමා ය ඡල කුඩාවට ඡපණිනි. ඉන්පසු ඔහු
එතැ ම අඡ ක්ෂ ප හැරුඡණ්ය.

හැරී කෑග න් ට ඉඩ තිබිණි, මුත් ඔහුට කිසිම ශේදයක්ෂ කිරීමට ඡ ොහැකි විය. කුරල්ඡ්ස ඔලුඡ්හ පිටුප තිබිය
යුතු තැ වූඡේ මුහුයකි, හැරී ජීවිඡත්ටම දැක තිබූ භයා කම මුහුයයිව. එය හුණු ඡමන් සුදු, දළිඡ රතු ඇ ් ඇති
ර්පඡයකුඡ්ස ඡමන් ා ් සිදුරු ඇති මුහුයකි.
"හැරී ඡපොටර්..." එය රහසින් ඡකඳිරුඡ්හය.
හැරී අඩියක්ෂ ප ් ට යන් ට හැදුවත් ඔහුඡ්ස කකුල් ඡ ළවුඡන් ැත.
"බල වා මට ඡමොකද ඡවලා තිඡයන්ඡන් කියලා?" මුහුය කීඡ්හය. "නිකම්ම නිකිං ඡහවයැල්ලකුයිව දුමකුයිව
විතරයිව.... මට ඡව ඡකඡ ක්ෂඡ්ස ඇඟක ඉන් පුළුවන් ඡවලාවට විතරයිව හැඩයක්ෂ ගන් පුළුවන්.... ඒත් මාව
හදවතට හිතට ඇතුල් කරගන් ක්ටිය හරියට හිටියා..... පහුගිය තිවල කඟඡ්හ ඡල් මාව ශක්ෂතිමත් කරා....
තමුන් දැක්ෂකඡන් විශ්වා වන්ත කුරල් කළෑඡ්හදී මිං ඡවනුඡවන් ඒවා ඡබො වා.... මට අමතතය හම්බවුනු ගමන්,
මඡ්සම කියලා ඇඟක්ෂ හදාගන් පුළුවන් ඡවයිව..... දැන්...තමුන්ඡ්ස ාක්ෂකුඡ්හ තිය පාශායය මට දුන්ඡ ොත්
ඡහොඳයිව ඡන්ද?"
ඒ කියන්ඡන් එයා දැ ඡග හිටියා. ඒ හැඟීම එක්ෂවරම හැරීඡ්ස කකුල් වලට පය දුන්ඡන්ය. ඔහු පිටුප ට
වැටුඡන්ය.
"ඡමෝඩඡයක්ෂ ඡවන් එපා," මුහුය රවමින් කීඡ්හය. "තමන්ඡ්ස පය ඡේරඡග මඡගත් එක්ෂක එකතුවුඡ ොත්
ඡහොඳයිව... ැත්තන් තමුන්ඡ්ස අම්මා තාත්තාට වු ඡද්ම තමයිව ඡවන්ඡන්.... එයාලා මඡගන් අනුකම්පාව
ඉල්ලමින් තමයිව මැරුඡන්..."
"ඡබොරු කාරයා!" හැරී එක්ෂවරම කෑ ගැසුඡ්හය.
කුරල් ඡවොල්ඩඡමෝ්ට හැරීව ඡේ ඡල ප ්ඡ න් ප ් ට ආඡ්හය. රාක්ෂශ මුහුය සි ාඡ න් ට විය.
"ඡකොච්චර දුකක්ෂද..." එය පිම්ඡේය. "මම හැමඡවඡල්ම නිර්භීතකම අඡ්ස කරා... ඔ්හ, ඡකොළුඡවෝ, තමුන්ඡ්ස
අම්මයිව තාත්තයිව නිර්භීතයිව.....මම මුලින්ම ඔයාඡ්ස තාත්තව මැරුවා, එයා ඡබොඡහොම උ න්දුඡවන් ටන් කරා..
ඒත් ඔයාඡ්ස අම්මා මැඡරන්ඡන් ැතිව ඉන් තිේඡේ... එයා ඔයාව ආරක්ෂශා කරන් යිව හැදුඡ්හ..... දැන් එයා
මැරුය එක වැඩක්ෂට ැති ඡදයක්ෂ ඡවන් ඕඡන් ැත්තන් මට පාශායය ඡදන් ."
"කවදාවත් ෑ!"

හැරී ගිණිගන් ා ඡදොර ඡද ට පැන්ඡන්ය. මුත් ඡවොල්ඩඡමෝ් කෑගැසුඡ්හය. "අල්ලගන් එයාව!". ඊලඟ
තේපරඡේ හැරීඡ්ස මැණික්ෂකටුව කුරල්ඡ්ස අතට තද විය. එක්ෂවරම හැරීඡ්ස ළඡල් කැළලට ඉඳිකටුවකින්
අනින් ාක්ෂ ඡමන් ඡ්හද ාවක්ෂ විහිදී ගිඡේය. ඔහුඡ්ස හි ඡදකට පැඡලන් ට යන් ාක්ෂ ඡමන් එය දරුණු විය. ඔහු
මහ හඬින් හූ තිේඡේය. ඔහු උපරිමයට දැඟලුඡ්හය. ඔහුඡ්ස පුදුමයට කුරල් ඔහුව අත හැරිඡේය. ඔලුඡ්හ වූ ඡ්හද ාව
අඩු වූඡයන් ඔහු කුරල් ඡකොඡහේ ගිඡේදැයිව බැලීමට වටපිට බැලුඡ්හය. කුරල් ඡ්හද ාඡවන් ැවී තම ඇඟිලි ඡද
බලා සිටිනු ඔහු දුටුඡ්හය. ඔහු බලාසිටියදීම ඒවායිවන් බුබුලු දමන් ට විය.
"අල්ලගනිිං! ඌව අල්ලගනිිං!" ඡවොල්ඩඡමෝ් ැවත කෑ ගැසුඡ්හය. කුරල් හැරී මතට පැන්ඡ න් ඔහුඡ්ස ඇඟට
හැරී යට විය. ඔහු අත් ඡදඡකන්ම හැරීඡ්ස ඡබල්ල මිරිකුඡ්හය. හැරීඡ්ස කැළඡල් ඡවද ාඡවන් ඔහු අන්ධ වූවාක්ෂ
ඡමන් විය. මුත් කුරල් මාරාන්තික ඡ්හද ාවකින් හූ තිේඡේය.
" ්වාමීනී, මට එයාව අල්ලගන් බෑ - මඡ්ස අත් - මඡ්ස අත්!"
කුරල් ඡ්හද ාඡවන්ම තම දණි ් වලින් හැරීව බිමට තබා තද කඡළේය. ඔහු හැරීඡ්ස ඡබල්ල අතහැර භිරාන්තව තම
අත් ඡද බලා සිටිඡේය. ඒවා ගිණිගන් වාක්ෂ ඡමන් හැරීට ඡපණිනි. ම ් රතු වී දළිඡ න් ට විය.
"එඡහ ම් ඌව මරපන්, ඡමෝඩඡයෝ. ඉවරයක්ෂ කරපන් !" ඡවොල්ඩඡමෝ් යටිගිරිඡයන් කෑගැසුඡ්හය.
කුරල් මරය ශාපයක්ෂ කිරීමට අත් එ වූඡේය. මුත් හැරී ක්ෂශයයකින් එ වී කුරල්ඡ්ස මුහුය අල්ලාගත්ඡත්ය...
"ආආආආආආහ්හ්හ්!"
කුරල් ඔහුඡගන් ඉවතට ඡපරලුඡන්ය. ඔහුඡ්ස මුහුයත් බුබුලු දමන් ට විය. එවිට හැරීට යමක්ෂ ඡත්රුණි. කුරල්ට
තමන්ඡ්ස නිරාවරයය වූ ම ඇලීමට ඡ ොහැක. උග්‍ර ඡ්හද ාවකින් පීඩා ඡ ොවිඳ ඇල්ලිය ඡ ොහැකිය. ඔහුඡ්ස
එකම වාසිය වූඡේ කුරල්ව අල්ලාඡග සිටිමයිව. ඔහුට ශාපයක්ෂ කිරීමට ඡ ොහැකි ඡව තරඡම් ඡ්හද ාවක
තබාගැනීමයිව.
හැරී කුරල්ඡ්ස බාහුව අල්ලාඡග ම සිට ඡග තමාට හැකි උපරිම තදන් එය අල්ලාඡග සිටිඡේය. කුරල් හැරීව
විසි කිරීමට දඟලමින් හූ තිේඡේය. හැරීඡ්ස හිඡ ේ වූ ඡ්හද ාව තවත් දරුණු වූඡයන් ඔහුඡ්ස ඇ ් ඡ ොඡපනී ගිඡේය.
කුරල් ඡ්හද ඡවන් කෑග අයුරු ඔහුට ඇසුනි. "මරපන් ඌව, මරපන් ඌව!" ඡවොල්ඩඡමෝ් කෑග හඬ මග
තවත් කටහඬවල් ඇසුණි. මහර විට එය තම හිඡත් ඇති වූවක්ෂ ඡවන් ට පුළුවනි. මුත් කවුරුන් ඡහෝ අඬනු
ඇසිණි. "හැරී, හැරී!"
කුරල්ඡ්ස අත තම ග්‍රහයඡයන් ඇදී ගැලවී යනු ඔහුට දැනුනි. සියල්ල අහිමි වූ බව ඔහුට ඡත්රුණි. ඉන්පසු ඔහු
අඳුරට ඇදී ගිඡේය. පහළට....පහළට.... පහළට

ඔහුට ඉහලින් යම්කිසි රන්පැහැ ඡදයක්ෂ දළිඡ න් ට විය. ්නිච් පන්දුව! ඔහු එය අල්ලාගැනීමට උත් ාහ කඡළේය.
මුත් ඔහුඡ්ස අත් ඉතා බර විය.
ඔහු ඇසිපිය ගැසුඡ්හය. එය ්නිච් පන්දුව ඡ ොඡ්හ. ඒ ඇ ් කණ් ාඩි කු්ටමකි. ඡකොච්චර අමුතුද.
ඔහු ැවත ඇසිපිය ගැසුඡ්හය. ඔහුඡ්ස දර්ශය පථයට සි ාඡව ඇල්බ ් ඩම්බල්ඡඩෝඡ්ස මුහුය පහත් විය.
"සුභ න්ධයාවක්ෂ, හැරී," ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. හැරී ඔහු ඡද බලා සිටිඡේය. ඉන්පසු ඔහුට මතක්ෂ විය: " ර්!
පාශායය! ඒ කුරල්! එයා පාශායය ගත්තා ර්, ඉක්ෂමන් කරන් - - "
"කළබල ඡවන් එපා, දරුඡවෝ, ඔයා හිත වට වඩා ඡවලා ගිහින් තිඡයන්ඡන් " ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. "කුරල් ලඟ
පාශායය ෑ."
"එඡහ ම් කා ලඟද ර්? මම - - "
"හැරී අඡන්, කළබල ඡවන් එපා. මැඩම් ඡප්‍රොම්ඡෆ්රර් මාව එළියට දායිව"
හැරී තම වට පිටාව ඡද බැලුඡ්හය. තමන් ඉ පි ් රිතාල කාමරඡේ ඉන් ා බව ඔහුට වැටහිණි. ඔහු වැතිරී සිටින්ඡන්
සුදු ලි න් ඡරද්දක්ෂ දැමූ ඇඳකයිව. ඔහු අ ල වූ ඡම් යක ර කැවිලි කඡඩන් භාගයක්ෂ පමය ඡගොඩ ග ා තිබිණි.
"ඔයාඡ්ස යාලුවන්ඡගනුයිව ඔයාව අඡ්ස කර අයඡගනුයිව තෑගි ," ඩම්බල්ඡඩෝ එඡද බළමින් කීඡ්හය. "පළ්ඡළහාදී
ඔයයිව ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල් ලුයිව අතර ඡවච්ච ඡද් ම්පූර්ය රහ ක්ෂ. ඉතිිං ාම ය විදහට මුළු ඉ ්ඡකෝඡලම ඒක
දන් වා. මම හිතන්ඡන් ඔයාට වැසිකිළි ඡපෝච්චියක්ෂ එවන් උත් ාහ කඡර් ඡෆ්‍රඩ් වී ්ලි ඡජෝේ වී ්ලි ඡදන් ා.
ැකයක්ෂ ෑ එයාලා හිතන් ඇති ඒඡකන් ඔයා විඡ ෝද ඡවයිව කියලා. ඡමො ා උ ත් මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රර් හිතුවා එක
එච්චර නීපාරක්ෂශක ෑ කියලා, ඉතිිං ඒක රාජ න්තක කරා."
"මම ඡකොච්චර කල් ඡමඡහේ හිටියද?"
"දව ් තු ක්ෂ. ඡරො ල්ඩ් වී ලි

් යිව ඡග්‍රේන්ජයිව ඡගොඩක්ෂ තුටු ඡවයිව ඔයාට සිහිය ආපු එකට. එයාලා හරීයට දුක්ෂ වු ා."
"ඒත් ර්, පාශායය...

"මට ඡේන්ඡන් ඔයා තාමත් හිතඡව ් කරඡග ෑ. ඡහොඳයිව, පාශායය, ඡප්‍රොඡෆ ර් කුරල්ට ඒක ඔයාඡගන්
ගන් බැරි වු ා. මම ඡවලාවට ආවා ඒක වලක්ෂවන් . ඔයා තනියම ඒක ඡහොඳට කරා, මම ඒකත් කියන් ම
ඕඡන්.
"ඔයා එඡහට ආවා? ඔයාට හර්මයීනී එවපු බකමූයා හම්බු ාද?"
"අපි අහඡ ද මාරුඡවන් ඇත්ඡත්. මම ලන්ඩන් ගිය ගමන් ඡත්රු ා මම ඉන් ම ඕඡන් තැනින් තමයිව එළියට
ආඡ්හ කියලා. මම කුරල්ව ඔයාඡගන් අයිවන් කරන් ඡවලාවට ආවා."
"ඒ ඔයා."
"මම බය වු ා මම පරක්ෂකු වැඩි ඡවයිව කියලා."
"තව ටිකක්ෂ පහුඋ ා ම් එඡහම ඡවයිව. මට එයාව ඡගොඩක්ෂ ඡවලා පාශායඡයන් ඈත්කරලා තියාගන් බැරි වු ා -
-"
"පාශායය ඡ ඡවයිව, දරුඡවෝ, ඔයා - ඔයාව මැඡරන් ම ගියාඡන්. එක ඡමොඡහොතකට එත ද මම බයවු ා එඡහම
ඡවලා කියලා. එතඡකොට පාශායය ගැ කි්හඡවොත්, ඒක වි ාශ කරලා දැම්මා."
"වි ාශ කරා?" හැරී ඇසිපිය ග මින් ඇසුඡ්හය. "ඒත් ඔයාඡ්ස යාලුවා - නිඡකොල ් ෆ්ලැමල්- "
"ඕ, ඔයා නිඡකොල ් ගැ ත් දන් වා ද?" උඡදයෝගඡයන් යුතුව ඩම්බල්ඡඩෝ ඇසුඡ්හය. "ඔයා වැඡඩ් හරියටම කලා.
ඡන්ද? ම්ම්, මම නිඡකොල ් එක්ෂක ඡපොඩ්ඩක්ෂ කතා කරලා එකඟ වු ා,... ඒඡකන් යහපතක්ෂම ඡවයිව."
"ඒත් ඒඡක්ෂ ඡත්රුම එයයිව එයාඡ්ස ඡ ෝ යිව මැඡරයිව. ැද්ද?"
"එයාලා ලඟ හැම ගණුඡදණුවක්ෂම පියවන් ඕඡන් ඡව තරම් කාඡලකට ඇති තරම් අමතතය ගබඩා කරලා
තිය වා, ඊට ප ්ඡ ,ේ ... ඔ්හ එයාලා මැඡරයිව."
හැරීඡ්ස මුහුඡණ් වූ විමතිය දැක ඩම්බල්ඡඩෝ සි ාසුඡන්ය.

"ඔයා වඡ්ස ඡපොඩි ළමඡයකුට, මට විශ්වා යිව ඒක හරි පුදුමයක්ෂ කියලා. ඒත් නිඡකොල ්ටයිව ඡප්‍රඡ ල්ඡල්ටයිව, ඒක
නිකන් මහන්සි ඡවච්ච දග දව කට ප ්ඡ ේ නිදාගන් ය වා වඡ්ස. ඒක ඇත්තටම දගම දගම දග දව කට ප ්ඡ ේ
නින්දට යාමක්ෂ තමයිව. ඡමො ා උ ත්, ඡහොඳට ිංවිධා ය උ ම කට මරයය කියන්ඡන් තමන්ඡ්ස ඊලඟ මහා
වික්‍රමය. දන් වද, පාශායය ඒ තරම් ඡහොඳ ඡදයක්ෂ ඡ ඡවයිව. තමන්ට ඕඡන් තරම් ජීවිතයයිව ල්ලියිව තිය එක!
ඡගෝඩක්ෂ මිනි ්සු ඡව ඕඡන්ම ඡද්කට වඩා ආශාකරන්ඡන් ඒ ඡදකට - ප්‍රශ්ඡණ් තමයිව, මිනි ්සු ඒවා ඡතෝරගන්ඡන්
තමන්ට ඒවා ඡහොඳම ෑ කියලා ඡ ොදැ ." හැරී වච රහිතව එහි වැතිරී සිටිඡේය. ඩම්බල්ඡඩෝ යම් ිංගීතයක්ෂ
මුමුයා සිවිලිම ඡද ට සි ාසුඡන්ය.
" ර්" හැරී කතා කඡළේය. "මම හිතුඡ්හ... ර් - පාශායය ැති වු ත්, ඡවොල් -, මම කි්හඡ්හ, ම ඡ ොකිය
ඡක ා - - "
"එයාට ඡවොල්ඩඡමෝ් කියන් හැරී. හැමඡවඡල්ම හැමඡද්ටම නියම ම පාවිච්චි කරන් . මකට බය උ ාම ඒ
ඡද්ට තිය බය තවත් වැඩි ඡව වා."
"ඔ්හ, ර්, ඡම්, ඡවොල්ඩඡමෝ් ආපහු එන් ඡව ක්‍රම උත් ාහ කරයිව ඡන්ද? මම කි්හඡ්හ, එයා යන් ම ගිහිල්ලා
ෑඡන්. ඡන්ද?"
" ෑ, හැරී, එයා ගිහින් ෑ, එයා තාම ඡකොඡහේ හරි ඉන් වා. මහර විට හවුඡල් පාවිච්චි කරන් ශරීරයක්ෂ
ඡහොය වා ඇති... ඇත්තටම ජීවත් ඡව වත් ඡ ඡවයිව. එයාව මරන් බෑ, එයා කුරල්ව මැඡරන් ඇරියා. එයා
තමන්ඡ්ස හතුරන්ට ඡපන්ව තරඡම් කරුයාවම තමයිව තමන්ඡ්ස ඡගෝලයන්ටත් ඡපන්වන්ඡන්. ඒවාඡගන් වැඩක්ෂ
ැ, හැරී, ඔයා එයා බලයට එ එක ඡපොඩ්ඩක්ෂ පරක්ෂකු කරා විතරක්ෂ ඡවන් ඇති, එයා ඡවන් කාවහරි ඡහොයාගනී
එයාඡ්ස පැරඡද යුද්ඡධ්ට ටන් කරන් . එතඡකොට ආඡයත් ැරයක්ෂ පරක්ෂකු කඡරොත්, ආඡයත් ආඡයත් ඒකම
කඡරොත්, එයා කවදාවත් ආපහු බළයට එන්ඡන් ැති ඡවයිව."
හැරී හි වැනුඡ්හය. මුත් වහා වතා දැමුඡ්හය. මන්ද ඉන් ඔහුඡ්ස හි රිඡදන් ට පටන් ගත්ඡත්ය. ඉන්පසු ඔහු
ැවත කතා කඡළේය. " ර්, කියන් කැමති ම්, මට දැ ගන් ඡව ත් ඡද්වල් තිය වා...මට ඇත්ත දැ ගන්
ඕඡන් ඒවා...."
"ඇත්ත" ඩම්බල්ඡඩෝ සුසුමක්ෂ ඡහළුඡ්හය. "ඒක ල ් වඡ්සම භයා ක ඡදයක්ෂ, ඒ නි ා ඡබොඡහෝම පරි ් මින්
පාවිච්චි කරන් ඕඡන්. ඡමො ා උ ත් මට ඡ ොකියන් ඡහොඳ ඡහේතුවක්ෂ ැත්තන් මම ඔයාඡ්ස ප්‍රශ්ය වලට
උත්තර ඡදන් ම්. බැරි වුඡ ොත්, මම හිත වා ඔයා මට මාව ඡදයිව කියලා. මම ඇත්තටම, ඡබොරු කියන් ඡහොඳ
ෑ"
"ම්ම්ම්... ඡවොල්ඩඡමෝ් කි්හවා එයා මඡ්ස අම්මව මැරුඡ්හ එයා මාව මර එක වලක්ෂවන් හදපු නි ා කියලා. ඒත්
ඔක්ෂඡකෝටම කලින් එයාට මාව මරන් ඕඡන් වුඡන් ඇයිව?"

ඡමවර ඩම්බල්ඡඩෝ ගැඹුරින්ම සුසුමක්ෂ ඡහලුඡ්හය.
"අේඡපෝ, ඔයා මඡගන් අහපු පළඡවනිම ඡද්, ඒක මට කියන් බෑ. අද ඡ ඡවයිව. දැන් ඡ ඡවයිව. ඔයා දැ ගනී,
දව ක... දැ ට ඒක ඔයාඡ්ස ඔලුඡවන් අයිවන් කරන් හැරී. ඔයා ඡලොකු උ ාම... මම දන් වා ඔයා ඡම්ක අහන්
කැමතිම ෑ... ඔයා ඒකට ලෑ ්ති ඡවච්ච දව ට, ඔයාට දැ ගන් ලැඡබයිව."
වාද කිරීඡමන් පළක්ෂ ැති බව හැරී දත්ඡත්ය.
"ඒත් කුරල්ට මාව අල්ලන් බැරි වුඡන් ඇයිව?"
"ඔයාඡ්ස අම්මා මැරුඡන් ඔයාව ආරක්ෂශා කරන් . ඡවොල්ඩඡමෝ්ට ඡත්ඡරන්ඡන් ැති එක ඡදයක්ෂ තිය වා ම්,
ඒ තමයිව ආදරය. එයාට ඡත්රුඡන් ෑ ඔයාඡ්ස අම්මා ඔයාට කරාවඡ්ස බලවත් ආදරයක්ෂ ඒඡක්ෂ ළකුයක්ෂ ඉතිරි
කර වාමයිව කියලා. කැළලක්ෂ ඡ ඡවයිව, ඡේ ළකුයකුත් ඡ ඡවයිව... ගැඹුරු ආදරයක්ෂ ලබද්දී, අපිට ආදරය
කරපු ඡක ා ැති උ ත්, අපිට දහටම ආරක්ෂශාවක්ෂ ඡද වා. ඒක ඔයාඡගම හඡම් තිය වා. කුරල්, වවරඡයන්
පිරිලා, ඡලෝභකමින්, බළාඡපොඡරොත්තු වලින් තමයිව ඡවොල්ඩඡමෝ් එක්ෂක තමන්ඡ්ස ආත්මය ඡබදාගත්ඡත්. ඒකයිව
එයාට ඔයාව අල්ලන් බැරි වුඡන්. ඡගොඩාක්ෂ ඡහොඳ ඡද්කින් ළකුයක්ෂ ලබපු ඡකඡ ක්ෂව අල්ල එක එයාට
කටුක ඡ්හද ාවක්ෂ වු ා."
ඩම්බල්ඡඩෝ ජඡන්ලඡයන් පිටත ඉන් කුරුල්ඡලක්ෂ ගැ ඡබොඡහෝ උ න්දු වූඡේය. ඉන් හැරීට ඡපොරව ඡයන්
ඇ ් පි ගැනීමට ඡවලාවක්ෂ ලැබුණි. ඔහු යථාතත්වයට පත් වූ වහාම කතා කඡළේය. "එතඡකොට අදසි ඡලෝගුව -
ඔයා දන් වද මට ඒක කවුද එ්හඡ්හ කියලා?"
"ආආ - ඔයාඡ්ස තාත්තා ඒක මඡ්ස භාරඡේ තියලා තිබුඡන්, ඉතිිං මට හිතු ා ඔයා ඒකට කැමති ඡවයිව කියලා"
ඩම්බල්ඡඩෝඡ්ස ඇ ් දළිසුඡණ්ය. "ප්‍රඡයෝජ වත් ඡද්වල්... ඔයාඡ්ස තාත්තා ඡමඡහේද වැඩිපුරම ඒක පාවිච්චි කඡර්
කු ්සියට ඡහොඡරන් රිිංගලා කෑම ඡහොරකම් කරන් ."
"එතඡකොට තව ඡදයක්ෂ තිය වා..."
"කියන් ඡකෝ."
"කුරල් කි්හවා ්ඡන්ේ - - "

"ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේ, හැරී."
"ඔ්හ, එයා - කුරල් කි්හවා එයා මට වවර කරන්ඡන් එයා මඡ්ස තාත්තට වවර කරපු නි ා කියලා. ඒක
ඇත්තද?"
"හ්ම්ම්, එයාලා එකිඡ කාව පිළිකුල් කරා. ඔයයිව මැල්ඡෆෝයිව වඡ්ස ම් ඡ ඡවයිව. ඊට ප ්ඡ ේ ඔයාඡ්ස තාත්තා
්ඡන්ේට කවදාවත් මාව ඡදන් බැරි ඡදයක්ෂ කරා"
"ඡමොකද්ද?"
"එයා එයාඡ්ස ජීවිඡත් ඡේරුවා."
"ඔ්හ..." ඩම්බල්ඡඩෝ සිහිඡ න් ඡමන් කීඡ්හය. "මිනි ්සුන්ඡ්ස හිත් වැඩ කර විදහ හරිම විකාරයිව. ඡන්ද?
ඡප්‍රොඡෆ ර් ්ඡන්ේට ඔයාඡ්ස තාත්තට යය ඡවච්ච එක දරාගන් බැරි වු ා.... මම විශ්වා කර වා එයා ඔයාව
ආරක්ෂශා කරන් ඡම් අවුරුද්ඡද් ඡගොඩාක්ෂ වැඩ කළා. ඒඡකන් එයාට දැඡ වා ඇති එයයිව ඔයාඡ්ස තාත්තයිව ම
වු ා කියලා. ඊට ප ්ඡ ේ එයාට නිදහඡ ේ ඔයාඡ්ස තාත්තඡ්ස මතකයන්ට වවර කරන් පුළුවන්ඡන්...."
හැරී එය ඡත්රුම් ගන් ට උත් ාහ කළත් ඔහුඡ්ස හි ඡ්හද ා දුන්ඡන්ය. ඉතිිං ඔහු එය අතහැර දැමුඡ්හය.
" ර්, තව එක ඡදයක්ෂ තිය වා..."
"එකයිවද?"
"මට ඡකොඡහොමද කණ් ාඩිඡයන් එළියට පාශායය ලැබුඡන්?"
"ආහ්, අන් , ඔයා ඒක අහපු එක ගැ මට තුටුයිව. ඒක මඡ්ස නියමම අදහ ක්ෂ, මඡගයිව ඔයාඡගයිව අතඡර්, ඒඡකන්
ඡදයක්ෂ කියඡව වා. ඡමඡහමඡන්, පාශායය ඡහොයාගන් උවම ාව විතරක්ෂ තිය ඡක ා ඒක ඡහොයාගනී,
හැබැයිව එයා ඒක පාවිච්චි කරන්ඡන් ෑ. එඡහම ඡක ාට විතරයිව ඒක ලැඡබන්ඡන්, එඡහම ැත්තන් ඒඡගොල්ඡලෝ
කණ් ාඩිඡයන් එයාලා රත්තරන් හද වා හරි අමතතය ඡබො වා හරි දකී. මඡ්ස ඡමොඡළේ ඡවලාවකට මාවත් පුදුම
කරව වා... දැන්, ප්‍රශ්ය ඇහුවා ඇති. මම කියන්ඡන් දැන් ඡම් ර කැවිලි කන් පටන් ගත්ඡතොත් ඡහොඳයිව. අහ්!

ඡබටී ඡබෝඡ්ස හැම ර ඡේම ඡබොිංචි! මම පුිංචි කාඡල් වමඡන් ර එකක්ෂ කන් තරම් අවා ාවන්ත වු ා, එදා
ඉඳලා මම ඒවට තිය කැමැත්ත ැතිඡවයිව කියලා බයයිව. ඒත් මම හිතන්ඡන් මම ඡහොඳ එකක්ෂ කෑවට කමක්ෂ ෑ.
ඡන්?"
ඔහු සි ාසී රන්වන් දුඹුරු පැහැ ඡබොිංචි ඇටයක්ෂ කඡ් දමා ගත්ඡත්ය. ඉන්පසු ඔහු එය ඉවතය දැමුඡ්හය. "අඡපොයිව!
කන් කලාඳුරු!"
මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ ඉතා ප්‍ර න් ාත්තු ඡ ේවිකාවකි. මුත් ඈ හරිම නීතිගරුකයිව.
"වි ාඩි පහක්ෂ විතරක්ෂ," හැරී ඇයැද සිටිඡේය.
"ඡකොඡහත්ම බෑ."
"ඔයා ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝට එන් දුන් ාඡන්..."
"ඔ්හ, ඇත්තටම, ඒ විදුහල්පති තුමාඡන්, ඒක ඡව .් ඔයා විඡ්හක ගන් ඕඡන්."
"මම විඡ්හක ගන් වාඡන්, බලන් ඡකෝ නිදාඡග එඡහම. අඡන්, අඡන්, මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ..."
"ඔහ්, හරි එඡහ ම්" ඈ කීවාය. "හැබැයිව වි ාඩි පහක්ෂ විතරයිව."
ඉන්පසු ඈ ඡරොන් හ හර්මයිවනීට ඇතුල් වීමට ඉඩ දුන් ාය.
"හැරී!"
හර්මයිවනී පියඹාඡග ඡමන් ආඡ්හ ැවතත් තම අත් ඔහු වටා දාන් ට ඡමනි, මුත් තම හි කරකවිල්ල නි ා ඈ
එඡ ේ ඡ ොකල එක ගැ හැරී තුටු වූඡේය.
"ඔහ්, හැරී, අපිට හිතුඡ ම ඔයාව... - ඩම්බල්ඡඩෝ ඡගොඩාක්ෂ දුක්ෂ වු ා - - "

"මුළු ඉ ්ඡකෝඡලම ඒක ගැ කතා ඡව වා," ඡරොන් කීඡ්හය. "ඇත්තටම ඡමොකද වුඡන්?"
ඒ ඇත්ත කතාව කට කතා වලත් වඩා සිත්ගන් ා සුලු හ අමුතු වූ එක්ෂ දුර්ලභ අව ්ථාවක්ෂ විය. හැරී ඔවුන්ට
සියල්ලම කීඡ්හය: කුරල්; කණ් ාඩිය; පාශායය; ඡවොල්ඩඡමෝ්. ඡරොන් හ හර්මයිවනී ඉතා ඡහොඳ අ න් න් විය.
ඔවුන් සියලුම නිවැරද තැන් වලද ගැ ්සුඡ ෝය, කුරල්ඡ්ස තලේපාව යට වූඡේ කුමක්ෂදැයිව හැරී කිය විට හර්මයිවනී
හයිවඡයන් කෑ ගැසුවාය.
"එතඡකොට පාශායය වි ාශයිව?" ඡරොන් අව ා යට කීඡ්හය. "ෆ්ලැමල් මැඡරන් යිව යන්ඡන්?"
"මමත් ඒකයිව කි්හඡ්හ, ඒත් ඩම්බල්ඡඩෝ හිතන්ඡන් ම් - ඡමොකද්ද ඒක? - 'ඡහොඳින් ිංවිධා ය වූ ම කට,
මරයය කියන්ඡන් ඊලඟ මහා වික්‍රමය විතරයිව' කියලා."
"මම හැඡමඡවඡල්ම කි්හඡ්හ එයා වැඩකරන්ඡන් වය ට ඡ ඡවයිව කියලා" තමන්ඡ්ස වීරයා ගැ තුටු ඡවමින්
ඡරොන් කීඡ්හය.
"ඉතිිං ඔය ඡදන් ට ඡමොකද වුඡන්?" හැරී ඇසුඡ්හය.
"ම්ම්ම්, මම පරි ් මින් ආපහු ආවා," හර්මයිවනී කීවාය. "මම ඡරොන්වත් අරන් ආවා -- ඒකට ටික ඡවලාවක්ෂ ගියා -
ඊට ප ්ඡ ේ අපි ඩම්බල්ඡඩෝට දන්වන් බකමූණු කූඩුවට දුව ඡකොට තමයිව එයාව ඇතුල්වීඡම් ශාලාඡවද මුය
ගැහුඡන් - එයා දැ ඡග හිටිඡේ - එයා කි්හවා, 'හැරී එයාඡ්ස ප ්ඡ න් ගියා. එඡහම ඡන්ද?' කියලා. ඊට ප ්ඡ ේ
තුන්ඡවනි ත්ටුවට ද්හවා."
"ඔයාට හිඡතන්ඡන් ැද්ද එයාට ඕඡන් වුඡන් ඔයා එඡහම කර එක කියලා?" ඡරොන් කීඡ්හය. "ඔයාට ඔයාඡ්ස
තාත්තඡ්ස ඡලෝගුව එඡහම එවලා."
"ඈඈ, " හර්මයිවනී තරඡහන් පිපිරුවාය. "එයා එඡහම කරා ම් - මම කියන්ඡන් ඒක හරිම අප්‍ර න් යිව -- ඔයාව
මැඡරන් ත් ඉඩ තිේබා."
" ෑ, එඡහම ෑ," හැරී කලප ා කරමින් කීඡ්හය. "එයා හරි විහිළු මනු ් ඡයක්ෂ තමයිව, ඩම්බල්ඡඩෝ. මම හිතන්ඡන්
එයාට ඕඡන් වුඡන් මට අව ථ ් ාවක්ෂ ඡදන් . මම හිතන්ඡන් එක්ෂඡකෝ ඡමඡහේ ඡව හැමඡද්ම එයා ඡහොඳට දන් වා.
ඔ්ටුයිව එයාට අදහ ක්ෂ තිඡයන් ඇති අපි උත් ාහ කරයිව කියලා. ඉතිිං අපිව තර කර වා ඡවනුවට, එයා අපිට
අවශය ඡද්වල් ඉගැන්නුවා. කණ් ාඩිය වැඩ කර විදහ මට ඡහොයාගන් ඉඩ ඇරපු එකත් මට හිඡතන්ඡන්
අහම්බයක්ෂ ඡ ඡවයිව කියලා. ඒක හරියට.. මට පුළුවන් ම් ඡවොල්ඩඡමෝ්ට මූයඡදන් ඒකට මට අයිවතියක්ෂ
තිඡය වා කියලා එයා හිතුවා වඡ්ස...."

"ඔ්හ, ඩම්බල්ඡඩෝ ම් වය ට ඡ ඡවයිව වැඩකරන්ඡන්, හරි," ඡරොන් ආඩම්බරඡයන් කීඡ්හය. "අහන් , ඔයා ඡහට
වර්ක අව ා උත් ඡ්හට එන් ඕඡන්. ළකුණු ඔක්ෂඡකොම දීලා ඉවරයිව. ඇත්තටම... ්ලිදරින් දනුම්. ඔයාට අන්තිම
කුඩිච් තරඡේ මගඇරු ා, ඔයා ැති නි ා ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ අපිව අතුගාලම දැම්මා. ඒත් කෑම ඡහොඳට තිඡයයිව."
ඒ ඡමොඡහොඡත්ම මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ පැමිණියාය.
"ඔයාලා වි ාඩි පහඡළොවක්ෂ විතර හිටියා. දැන් එළියට යන් " ඈ ්ථිර ඡල කීවාය.
ඡහොඳ නින්දකට පසු හැරීට ාමා ය තත්වයට ඡබොඡහෝ ලිංවූ බවක්ෂ දැණිනි.
"මට උත් ඡ්හට යන් ඕඡන්," මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ හැරීඡ්ස ර කැවිලි ඡප්ටි ඡකළින් කර අතඡර් හැරී කීඡ්හය.
"මට පුළුවන්, ඡන්ද?"
"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ කියන්ඡන් ඔයාට යන් පුළුවන් කියලා," ඈ දැඩි ඡල කීවාය. උත් වයට යාම හැරීට
අවධා ම් බව ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ වටහාඡග ැතිබව ඈ සිත බව ඉන් හැඟවිනි. "ආ, ඔයාව බලන් තව
ඡකඡ ක්ෂ ඇවිත්."
"ශා, ඡහොඳයිවඡන්," හැරී කීඡ්හය. "කවුද ඒ?"
හි ව ගමන්ම හැග්‍රිඩ් ඡදොඡරන් ඇතුළට රිිංගුඡ්හය. හැමඡවලාඡ්හම ඡමන් ඇතුළත සිටි විට ඔහු ඇතුඡල්
සිටීමට විශාල වැඩි ඡමන් ඡපණිනි. ඔහු හැරී ලඟ වාඩි වුඡන්ය, එක්ෂවරක්ෂ ඔහු ඡද බැලුඡ්හය, ඉන්පසු හඬන් ට
පටන් ගත්ඡත්ය.
"ඒක - ම්පූර්යඡයන්ම - මඡ්ස - ඡමෝඩ - වැරැද්ද!" ඔහු මුහුය අත්වලින් ව ාඡග ඉකිබින්ඡද්ය. මම අර යක්ෂශ
මිනිහට ෆ්ලෆීව පහුකර විදහ කි්හවා! මමයිව කි්හඡ්හ! ඒක විතරයිව එයා දැ ඡග හිටිඡේ ැත්ඡත්, ඉතිිං මම
කි්හවා! ඔයා මැඡරන් ත් තිේබා! හැමඡද්ම මකර බිත්තරයක්ෂ ඡවනුඡවන්! මම ආය කවදාවත් ඡබොන්ඡන් ෑ! මාව
එළියට ඇදලා දාලා මගල් ඡකඡ ක්ෂ වඡ්ස ජීවත්ඡවන් ඉඩහරින් ඕඡන්!"
"හැග්‍රිඩ්!" හැග්‍රිඩ් අඬනු අ ා පුදුමඡයන් හැරී කතා කඡළේය. හැග්‍රිඩ් කයගාටුඡවන් ගැඡහමින් හැඬුඡ්හය. විශාල
කඳුලු බිිංදු ඔහුඡ්ස යටි රැවුළට ඡේරුණි. "හැග්‍රිඩ්, එයා ඒක ඡකොඡහොම හරි ඡහොයාගනී. අපි ඡම් කතා කරන්ඡන්
ඡවොල්ඩඡමෝ් ගැ . ඔයා කි්හඡ්හ ැතත් එයා ඡහොයාගන් වා ඒක."

"ඔයා මැඡරන් ත් ඉඩ තිේබා!" හැග්‍රිඩ් ඉකිබින්ඡද්ය. "අනික ම කියන් එපා!"
"ඡවොල්ඩඡමෝ්!" හැරී ගිගිරුඡ්හය. හැග්‍රිඩ් කම්ප යට පත් වූඡයන් ඇඬිල්ල ැවැත්වූඡේය. "මට එයාව හම්බවු ා,
ඉතිිං මම එයාට එයාඡ්ස මින් කතා කරන්ඡන්. කරුයාකරලා තුටු ඡවන් ඡකෝ, හැග්‍රිඩ්, අපි පාශායය
ඡේරගත්තා, දැන් ඒක ෑ, ඉතිිං එයාට ඒක පාවිච්චි කරන් ත් බෑ. ඡම් ඡචොකල් ඡගම්ඡබක්ෂ ගන් ඡකෝ. මට
ඡගොඩාක්ෂ හම්බවු ා..."
හැග්‍රිඩ් තම පිටි අල්ඡලන් හය පි දා කතා කඡළේය. "ඒඡකන් මට මතක්ෂ වුඡන්. මම ඔයාට තෑ්සගක්ෂ ඡග ාවා."
"ඒ මුගටි ම ් ැන්ඩ්විච් ඡ ඡවයිවඡන්?" හැරී කළබඡලන් කීඡ්හය. අන්තිඡම්දී හැග්‍රිඩ් දුර්වල ඡල සි ාසුඡණ්ය.
" ෑ. ඩම්බල්ඡඩෝ ඊඡේ මට ඒක හදන් නිවාඩුත් දුන් ා. 'ඇත්තටම, එයාට ඒ ඡවනුවට තිේඡේ මාව එළවලා
දාන් - ඡමො ා උ ත්, ඔයාට ඡම්ක ..."
එය අලිංකාර හම් කවරයක්ෂ හිත ඡපොතකි. හැරී කුතුහළඡයන් එය විවතත කඡළේය. එය මායාකරුවන්ඡ්ස පිිංතූර
වලින් පිරී පැවති . හැම පිටුඡ්හම සි ාඡ හ අතව අය අතර ඔහුඡ්ස මව හ පියා ද වූහ.
"මම පිිංතූර ඉල්ලලා බකමූඡයෝ යැවුවා ඔයාඡ්ස අම්මඡගයිව තාත්තඡගයිව ඉ ්ඡකෝඡල් යාලුඡවෝ ඔක්ෂඡකෝටම. ඔයා
ලඟ එකක්ෂවත් ෑ කියලා දන් වාඡන්... ඔයා ඒකට කැමතිද?"
හැරීට කතාකරගත ඡ ොහැකි විය. මුත් හැග්‍රිඩ් ඡත්රුම් ගත්ඡත්ය.
එද රාත්‍රිඡේ හැරී වර්ක අව ා උත් වය ඳහා තනියම පහළට ගිඡේය. මැඩම් ඡපොම්ඡෆ්‍රේ ඔහුව අව න් වතාවටත්
පරික්ෂශා කිරීමට අවශය බව කියමින් වද වූ නි ා හැරීට රැඳී සිටීමට සිදු විය. ප්‍රධා ශාලාව ඒ ව විටත් පිරී තිබිණි.
එය ්ලිදරින් නිවා ය එක දගට හත්ව වරටත් නිවා කු ළා ය දනීම නිමිත්ඡතන් ඔවුන්ඡ්ස වර්ය වු ඡකොළ
හ රිදී වර්යයන්ඡගන් ර ා තිබිණි. ප්‍රධා ඡම් ය පිටුප වූ බිත්තිය ්ලිදරින් ර්පයාඡ්ස පිිංතූරය හිත විශාල
බැ රයකින් වැසී තිබිණි.
හැරී ඇතුල්වත්ම එහි එක්ෂවරම නිහඬතාවයක්ෂ ඇති විය. ඉන්පසු සියල්ලන්ම එක්ෂවරම මහ හඬින් කතා කරන් ට
පටන් ගත් හ. ඔහු ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡම් ඡේ ඡරොන් හ හර්මයිවනී අතර පුටුවක ඉඳගත්ඡත්ය. සිසුන් ඔහුඡද බැලීමට
ැගිට සිටීම ඔහු ඡ ො ළකා හැරිඡේය.
වා ාවට, ඡමොඡහොතකින් ඩම්බල්ඡඩෝ පැමිණිඡේය. කතාබහ ැවතී ගිඡේය.

"තව අවුරුද්දක්ෂ අව න් වු ා!" ඩම්බල්ඡඩෝ තුටින් කීඡ්හය. "අපි අඡේ ර වත් කෑම වලට දත ගහන් කළින්,
මම ඔයාලට ාකි මනු ් ඡයක්ෂඡ්ස ඡබොරු ඡදඩවිල්ලකින් ඡපොඩ්ඩක්ෂ කරදර කරන් ඕඡන්. ඡකොඡහොම
අවුරුද්දක්ෂද ඒක! ඡබොඡහෝවිට ඔයාලඡ්ස ඔලු ඕඡ වට වඩා ටිකක්ෂ පිරිලා ඇති... ඔයාලට ඉ ් රහට මුළු ග්‍රීක්ම
තතුවම තිය වා ඊලඟ අවුරුද්ද පටන් ගන් කලින් ඒක ඡහොඳට හි ් කරගන් ....
"දැන්, මට ඡත්ඡර විදහට, ඡම් නිවා කු ළාඡන් පිරි මන් තිය වාඡන්, ළකුණු තිඡයන්ඡන් ඡමඡහමයිව:
හතරඡවනි ්ථා ය, ග්‍රිෆින්ඡඩෝ, ළකුණු තුන්සිය ඡදොළහයිව; තුන්ඡවනියට, හෆල්පෆ්, ළකුණු තුන්සිය ප ් ඡදකයිව;
ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ ළකුණු හාරසිය විසිහයක්ෂ අරඡග තිය වා, එතඡකොට ්ලිදරින් හාරසිය හැත්තෑ ඡදකයිව."
් දරින් ඡම් ඡයන් ජයඡඝෝශා කුයාටුවක්ෂ හ ඡම් යට ත්ටු කිරීම් හඬ පැ

ලි ැිංඡ්සය. ඡඩ්‍රඡකෝ මැල්ඡෆෝයිව තම
කු ළා ඡයන් ඡම් යට තඩිබානු හැරී දුටුඡ්හය. එය අ නීප ද ව දසු කි.
"ඔ්හ, ඔ්හ, ඡබොඡහොම ඡහොඳයිව, ්ලිදරින්" ඩම්බල්ඡඩෝ කීඡ්හය. "ඡකොඡහොම උ ත්, අළුත්ම සිද්ධිත් ඡම්කට එකතු
ඡවන් ඕඡන්."
මුළු ශාලාවම නිහඬ විය. ්ලිදරින් වරුන්ඡ්ස සි ා මදක්ෂ මැකී ගිඡේය.
"අහ්ම්,". "මට ඡම් අන්තිම ඡමඡහොඡත් ළකුණු ටිකක්ෂ ඡදන් තිය වා. ඉන් බළන් . ඔ්හ...
"මුළින්ම - ඡරො ල්ඩ් වී ්ලිට..."
ඡරොන්ඡ්ස මුහුය දම්පාටට හැරුඡණ්ය. ඔහු ඉර අ්හවට පිච්චු රාබු ඡගඩියක්ෂ ඡමන් ඡපණිනි.
"... අවුරුදු ගය ාවකින් ඡහෝසවර්් ් දැකපු ඡහොඳම ඡච ් ක්‍රීඩා තරඡඟ ඡවනුඡවන්, මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වළට ළකුණු
ප හක්ෂ ප්‍රධා ය කර වා."
ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ජය ඡගෝශාව, මතුරපු සිවිළිම උඩ විසිඡව තරමට විය. ඔවුන්ට ඉහළින් වූ තරු ළියන් ට විය.
"මඡ්ස මල්ලි, මඡ්ස බාළම මල්ලි, මැක්ෂඡගො ගල්ඡ්ස ඡයෝධ ඡච ් ඉත්තන්ව පහු කඡළේ!" පර්සි අඡ ක්ෂ ශිකය
ායකයන්ට කියනු ඇසිණි.
අව ා ඡේ ැවතත් නිහඬතාවයක්ෂ ඇති විය.

"ඡදවනියට - හර්මයිවනී ඡග්‍රේන්ජර්ට... ගින්ඡන්දී ඡහොඳම තර්ක පාවිච්චි කිරීම ඡවනුඡවන්, මම ළකුණු ප හක්ෂ
ප්‍රධා ය කර වා."
හර්මයිවනී තම දෑඡතන් මුහුය ව ා ගත්තාය; හැරී තදන්ම ැක කඡළේ ඈ කඳුළු ලන් ට පටන් ගත් බවයිව. ඔවුන්
වටා වූ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ වරු උඩ පැන්ඡ ෝය. ඔවුන් ළකුණු සියයකින් ඉහළට ආඡවෝය. "තුන්ඡවනියට - හැරී
ඡපොටර්ට..." ඩම්බල්ඡඩෝ කියත්ම ශාලාව ම්පූර්යඡයන්ම නිහඬ වූඡේ ය. "පිරිසිදු හපන්කමට හ අතිවිශික්ඨ
නිර්භීතකමට, මම ග්‍රිෆින්ඡඩෝ නිවා යට ළකුණු හැටක්ෂ ප්‍රධා ය කර වා."
හඬ බිහිරි කරව සුළු විය. ගයන් ෑදය හැකි අය මහ හඬින් කෑගහ අතඡර් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ දැන් ළකුණු හාරසිය
හැත්තෑ ඡදකක්ෂ ලබා සිටි බව දැ සිටියහ. ්ලිදරින් ළකුණු ප්‍රමායයම අරඡග ඔවුන් නිවා කු ළා යට කරට
කර ඇවිත් තිඡේ. ඩම්බල්ඡඩෝ හැරීට තව එක ළකුයක්ෂ දුන් ා ම්...
ඩම්බල්ඡඩෝ තම අත එ වූඡේය. ශාළාව නිහඬ විය.
"ඡ ොඡේකුත් වර්ගඡේ නිර්භීතකම් තිය වා," ඩම්බල්ඡඩෝ සි ාඡ මින් කීඡ්හය. "අඡේ හතුරන්ට විරුද්ධව ැගී
සිටින් අපිට ඡලොකු නිර්භීතකමක්ෂ ඕඡන්, හැබැයිව යාලුඡවොන්ට විරුද්ධව ැගී සිටින් ඊටත් වඩා ඕඡන්. ඒ නි ා
මම ළකුණු දහයක්ෂ ප්‍රධා ය කර වා ඡ විල් ඡලොන්්සඡබොටම්ට."
ප්‍රධා ශාලාඡවන් පිට සිටින්ඡ ක්ෂ එහි පිපිරීමක්ෂ ඇති වූවා යැයිව සිතනු ඇත., ග්‍රිෆින්ඡඩෝ ඡම් ඡයන් ැගු හඬ
ඉතා විශාලව ඡදදරුඡ්හය. වැළඳගන් ා සිසුන් ඡරොත්තක්ෂ අතඡර් කම්ප ඡයන් සුදුමැලි වූ ඡ විල් ඡ ොඡපනී යද්දී
හැරී, ඡරොන් හ හර්මයිවනී ප්‍රීතිඡඝෝශා කිරීමට ැගිට සිටියහ. ඡ විල් කිසිද එතරම් ළකුණු ප්‍රමායයක්ෂ ග්‍රිෆින්ඡඩෝ
ඡවත ද ා ැත. හැරී, ප්‍රීතිඡඝෝශා කරමින්ම ඡරොන්ඡ්ස ඉළඇට වලට ඇ ඔහුට මැල්ඡෆෝයිවව ඡපන්නුඡ්හය.
මැල්ඡෆෝයිව භිරාන්තව ගල් ගැසී සිටිඡේ ඇඟ බද ශාපයට ලක්ෂ වූවාක්ෂ ඡමනි.
"ඒ කියන්ඡන්", අත්ඡපොළ න් කුයාටුව මැදන් ඩම්බල්ඡඩෝ කතා කඡල්ය. ඡර්වන්ක්ෂඡලෝ හ හෆල්පෆ් ද ්ලිදරින්
පරාජය මරමින් සිටියහ. "අපිට ැරසිලි ඡපොඩ්ඩක්ෂ ඡව ් කරන් ඡවයිව."
ඔහු අත්පුඩියක්ෂ ගැසුඡ්හය. ක්ෂශයයකින්. එල්ලා තිබූ ඡකොළ පැහැ ැරසිලි දම්පහැයටද රිදී පැහැ ැරසිළි
රන්පැහැයටද හැරිණි; විශාල ්ලිදරින් ර්පයා අතුරුදන්ව ඡගො ් ග්‍රිෆින්ඡඩෝ සිිංහයා එතැ ගත්ඡත්ය. ්ඡන්ේ බය
වී, මවාගත් සි ාවකින් ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල් ට අතට අත දුන්ඡන්ය. ඔහු හැරී ඡද බැලුඡවන්, තමා ඡවත
ඔහුඡ්ස ඇති හැඟීම අබමල් ඡර්ණුවකින් වත් ඡව ් වී ඡ ොමති බව හැරීට එක්ෂවරම ඡත්රුණි. එයිවන් හැරී දුකට පත්
වූඡේ ැත. එයිවන් ලබ අවුරුද්ඡද් ජීවිතය ආපසු ාම ය අතට පත් ඡවනු ඇති බව ඡත්රිණි. ැත් ම්
ඡහෝසවාර්් ් වල ජීවිතය හැමදාම තිබු ාක්ෂ ඡමන් ාමා ය ඡවනු ඇත.
එය හැරීඡ්ස ජීවිතඡේ ඡහොඳම හැන්දෑව විය. කුඩිච් තරඟය දනුවාටත් වඩා, ත්තලටත් වඩා, කඳුකර ඡට්‍රෝල්ව බිම
ඡහළුවාටත් වඩා... ඔහු කවමදාකවත් අද රාත්‍රිය අමතක ඡ ොකරනු ඇති.

විභාග ප්‍රතිලල තවමත් ඉතිරිවී ඇති බව හැරීට අමතකම වී ගිඡේය. මුත් ප්‍රතිලල පැමිණි විට ඔවුන් පුදුමයට පත්
කරමින් ඔහු හ ඡරොන් ඡහොඳ ළකුණු හිතව මත් වී තිබිණි.; හර්මයිවනී, අනිවාර්‍යඡයන් පළමු ව ඡර් ඡහොඳම
ාමර්ථ ළැබූ සිසුවා විය. ඡ විල් පවා තම දුර්වල ිංඡයෝජ ළකුණු ඡහොඳ ඖදධවිදයා ළකුණු වලින් ව ාඡග
ැගී සිටිඡේය. තම පුරුකඡම් තරමටම ඡමෝඩ වූ ඡගොයිවල් ඉවතට විසි ඡ්හයැයිව ඔවුන් සිතුවත් ඔහුත් මත් වී
සිටිඡේය. එය ලැේජාවක්ෂ වුවත්, ඡරොන් කි්හවා වඡ්ස, අපිට ජීවිඡත් දී කැමති හැමඡදයක්ෂ ලබාගන් බෑ.
එක්ෂවරම ඔවුන්ඡ්ස අල්මාරි හි ්වී යකඩ ඡප්ටි සූදා ම් වී තිබිණි. ඡ විල්ඡ්ස ඡගම්බා වැසිකිළියක ඡකළවඡර්
හැිංගී සිට හමුවිය. සියළුම සිසුන් අතඡර් නිවාඩු කාළය තුළ මායාවන් භාවිතා ඡ ොකර ඡල දැන්වූ ටහ ක්ෂ
ඡබදා ඡදනු ලැබිණි. ("මම හැමඡවඡල්ම හිත වා එයාලට ඡම්ක ඡදන් අමතක ඡවයිව කියලා," ඡෆ්‍රඩ් වී ්ලි
දුඡකන් කීඡ්හය.); වැව හරහා ඡබෝ්ටු ඡපොදය පදවාඡග යාමට හැග්‍රිඩ් පැමිය සිටිඡේය. ඔවුන් කතා කරමින් හ
හි ාඡවමින් ඡහෝසවාර්් ් සීග්‍රගාමී දුම්රියට බඩු පැටවූඡවෝය. ... ගම් පිය ඡකොළ පාට හ පිළිඡවල බිම් කඩ බවට
පත් විය; ඡබටී ඡබෝඡ්ස සියළු ර ඡබොිංචි කමින් ඔවුන් මගල් ගර පසු කඡළෝය. මායාකාර ඡලෝගු ඉවත්කර
ජැක් හ කබා වලට මාරු වූ ඔවුන් කින්්ස ් ඡක්‍රො ් දුම්රිය ්ථා ඡේ වයයිව තුන්කාළ ඡ්හදකාවට පැමිණියහ.
ඔවුන් සියල්ලන්ටම ඡ්හදකාඡවන් ඉවත් වීමට ටික ඡවලාවක්ෂ ගත විය. අපිරිසිදු වය ක ආරක්ෂශකඡයක්ෂ ප්‍රඡ්හශපත්‍ර
පරික්ෂශා කරමින්, ඡදොරටුඡවන් ඡදඡද ා හ තුන්ඡද ා බැගින් යැ්හඡ්හ සියල්ඡලෝම එකවර බිත්තියකින් මතු
වුවඡහොත් මගල් අවධා ය ඊට ඡයොමු වීම වැළක්ෂවීමටයිව.
"ඔයා ඡම් ග්‍රීක්ම තතුඡ්හ ඇවිත් අඡේ දහා ඉන් " ඡරොන් කීඡ්හය. "ඔය ඡදන් ම - මම ඔයාට බකමූඡයක්ෂ
එවන් ම්."
" ්තූතියිව," හැරී කීඡ්හය., "මට කල්ඡගවන් ත් ඡදයක්ෂ ඕඡන් ඡවයිව" මගල් ඡලෝඡකට ය ඡදොරටුව ඡවත යාමට
සිසුන් ඡපොරකෑහ. ඉන් මහරක්ෂ ඔවුන් හා කතා කළහ.
"බායිව, හැරී!"
"ආය හම්බඡවමු, ඡපොටර්!"
"තාම ජ ප්‍රියයිව," ඡරොන් ඔහු ඡවත සි ාවක්ෂ පාමින් කීඡ්හය.
"මම ය දහා ම් ඡ ඡවයිව, ඒක ඔයාට මම ඡපොඡරොන්දු ඡවන් ම්," හැරී කීඡ්හය.

ඔහු, ඡරොන් හ හර්මයිවනී එක්ෂවර ඡදොරටුඡවන් එළියට ගියහ. "අර ඉන්ඡන් එයා, අම්ඡම්, අර ඉන්ඡන් එයා,
බලන් !"
ඒ ජිනී වී ්ලිය. ඡරොන්ඡ්ස චූටි ිංගි.. මුත් ඈ ඡපන්වූඡේ ඡරොන්ව ඡ ොඡවයිව.
"හැරී ඡපොටර්!" ඈ බිඡයන් ඡමන් කීවාය. "බලන් , අම්ඡම්! මට ඡේ වා"
"කෑ ගහන් එපා, ජිනී. එඡහම ඇඟිල්ල දක්ෂකරලා ඡපන්ව එක පුරු කමක්ෂ."
වී ්ලි මහත්මිය ඔවුන් ඡවත සි ාවක්ෂ පෑවාය.
"කාර්‍යබහුල අවුරුද්දක්ෂ ද?" ඈ කීවාය.
"ඡගොඩාක්ෂ," හැරී කීඡ්හය. "ෆේ වලටයිව ජර්සියටයිව ්තූතියිව වී ්ලි මහත්මිය."
"අයිවඡයෝ, ඒක ඡමොකක්ෂද, පැටිඡයෝ."
"ලෑ ්තිද? ඔයා ?"
ඒ වර් න් මාමාය. තවමත් දම්පැහැ මුහුණින්, තවමත් උඩු රැවුල ඇතිව, ාමා ය මිනිසුන් පිරි දුම්රිය දුම්රිය
්ථා යක බකමූඡයක්ෂ හිත කූඩුවක්ෂ අතින් ඡග සිටීමට තරම් නිර්භීත වීම ගැ හැරී මග ඡක්ෂන්තිඡයන් සිටී.
ඔහු පිටුපසින් ඡපටූනියා ැන්දා හ ඩඩ්ලි ඔහු දැකීඡමන්ම බියට පත්ව සිටඡග සිටියහ.
"ඔයාලා හැරීඡ්ස පවුඡල් අය ඡවන් ඇති!" වී ්ලි මහත්මිය කීවාය.
"එඡහම තමයිව කියන්ඡන්," වර් න් මාමා කීඡවය. "ඉක්ෂමන් කරන් , ඡකොළුඡවෝ, අපිට මුළු දව ක්ෂම ෑ." ඔහු
ඉවතට ගිඡේය.
හැරී ඡරොන් හ හර්මයිවනී මග අව ා වශඡයන් වච යක්ෂ කතා කිරීමට මදක්ෂ ැවතුඡන්ය.

"එඡහ ම් ග්‍රික්මඡේදී හමුඡවමු."
"එඡහ ම් ඔයාට - අර් - සුභ නිවාඩුවක්ෂ ඡ්හවා," වර් න් මාමා, තමා වැනි අප්‍ර න් අඡයක්ෂ තවත් සිටිය ඡ ොහැකි
බව ඡපන්වීම නි ා කම්ප ඡයන් අවිනිශ්චිත වූ හර්මයිවනී කීවාය.
"අඡපොයිව, ඔ්හ" හැරී කීඡවන්, ඔහුඡ්ස මුහුඡණ් ඇඳුනු හි ාව දැක ඔවුන් පුදුම වූහ. "එයාලා දන්ඡන් ෑඡන් අපිට
ඡගදරදී මන්තර කරන් තහ ම් කියලා. ඡම් පාර ග්‍රීක්ම තතුඡ්හදී මම ඩඩ්ලිත් එක්ෂක ඡහොඳට විඡ ෝද ඡව වා...."

Harry Potter and The Sorcerers PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Harry Potter and The Sorcerers PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

පළමු පරිච්ඡේදය

ජීවත් වූ පිරිමි ළමයා

Downloaded from sinhalaebooks.com

Downloaded from sinhalaebooks.com

"ඡපොටර්ලා, ඒක හරි, ඔ්හ එඡහම තමයිව මට ආරිංචි, එයාලාඡ්ස පුතා, හැරී"

Downloaded from sinhalaebooks.com

Downloaded from sinhalaebooks.com

" ෑ," ඈ තියුණු ඡල කීවාය. "ඇයිව?"

"ඉතිිං?" ඩර් ්ලි මහත්මිය ක්ෂකණිකව ඇසුවාය.

"ඔ්හ මම හිතන්ඡන් ," ඩර් ්ලි මහත්මිය ඡගොඡරෝසු ඡල කීවාය.

"ඡමොකද්ද ඒ ළමයඡ්ස ම කි්හඡ්හ? ඡහොවාර්ඩ්, ඡන්ද?"

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඔහු ඡකොතරම් ම් වැරදද..

Downloaded from sinhalaebooks.com

"ඔබව ඡමතැ දැකීම අපූරුයිව, ඡප්‍රොඡෆ ර් මැක්ෂඡගො ගල්"

"ඔයා මාව හදු ාගත්ඡත් ඡකොඡහොමද?" ඇය ඇසීය.

මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡකෝපාවික්ට විය.

Downloaded from sinhalaebooks.com

"මම දන් වා," මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් අම ාපඡයන් කියා සිටිඡේය.

"ඡලමන් බිිංදු, ඒවා මගල්ලාඡ්ස ර ඡලොසින්ජරයක්ෂ. මම ඡගොඩක්ෂ කැමතියිව."

Downloaded from sinhalaebooks.com

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඩම්බල්ඡඩෝ තම හි මා එය අනුමත කඡළේය. මහාචාර්ය මැක්ෂඡගෝ ගල් ගැ ්සු ාය.

Downloaded from sinhalaebooks.com

"හැග්‍රිඩ් එයාව අරඡග එයිව."

“මඡ්ස පය වඡ්ස මම හැග්‍රිඩ්ව විශ්වා කර වා” ඩම්බලඡඩෝර් පැවසීය.

Downloaded from sinhalaebooks.com

"ඡප්‍රොඡෆ ර් ඩම්බල්ඡඩෝ ර්, ඒක මම ඉල්ලාගත්තා." ඡයෝධයා පැවසුඡ්හ, යතුරු පැදඡයන් එ ැණින්

"කිසිම ප්‍රශ් යක්ෂ ැද්ද?"

"එත ද?" මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඇසීය

"ඔ්හ," ඩම්බල්ඡඩෝර් පැවසීය. "ඒ පැල්ලම හැමදාටම තිඡයයිව."

"ඔයාට ඒ ගැ යමක්ෂ කරන් බැරිද, ඩම්බල්ඡඩෝ?"

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඩම්බල්ඡඩෝර් හැරීව තම දෑතට ඡග ඩර් ්ලි නිව ඡද ට හැරුඡන්ය.

"ශුක්.!" මහාචාර්ය මැක්ෂඡගො ගල් ඡකඳිරීය, "ඔයා මගල් ලාව ඇහැරවයිව.

Downloaded from sinhalaebooks.com

Downloaded from sinhalaebooks.com

" ැඟිටි වා,... ඡම් දැන්ම!"

ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡදොඡරන් එළියට ආවා.

"තවම ැගිටලා ැද්ද?" ඇය ඇසුවාය.

"ඡගොඩක්ෂ දුරට," හැරී පැවසීය.

"ඡමොකද්ද කීඡ්හ?" ඔහුඡ්ස ැන්දා ඡදොරට ත්ටු කළාය.

"ඡමොකුත් ෑ, ඡමොකුත් ෑ ..."

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඒ, මුත් එය ඡව ් ැත, ඔහුඡ්ස හි ඡක ් ඉක්ෂමනින් වර්ධ ය වී - පැතිරී යයිව.

Downloaded from sinhalaebooks.com

"ති ් මයක්ෂ, පැටිඡයෝ," ඡපටූනියා ැන්දා කීවාය.

"ඕ." ඩඩ්ලි දැඩි ඡල අසුන්ඡග , ආ න් තම පාර් ලය උදුරා ගත්ඡත්ය. "හරි හරි."

Downloaded from sinhalaebooks.com

"අපි මාජිට කතා කරමු" යයිව වර් න් ඡයෝජ ා කඡළේය.

"ඡමොකක්ෂද එයාඡ්ස ම, අර ඔයාඡ්ස යාළුවා? ඉඡවෝන්?"

“මියන්මාරඡේ නිවාඩුවක්ෂ ගත කරන් ගිහින්”

"ආපහු ඇවිත් ඡගදර වි ා කරලා තිය වා බලන් ද?" ඇයට කියවිණි.

"ඒ කාර් එක අලුත්, එයාව එඡක්ෂ තනියම තියන් බෑ .."

Downloaded from sinhalaebooks.com

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඩඩ්ලි හ පියර් ් හි ාඡවන් ට විය.

Downloaded from sinhalaebooks.com

හැරීට හැඟී තිබුඡන් සියල්ල ඡහොදන් සිදු ව බවය.

Downloaded from sinhalaebooks.com

ඌ ඔහුට ඇ ක්ෂ ගැසීය.

"මට හැම ඡවඡල්ම එඡහමඡව වා."

ර්පයා තදන් හි ඉහල පහල කඡළේය.