Andrea Casanova Carballo.

2ºESO-A nº10

Diferentes fogares.

Palafito

Os palafitos son vivendas apoiadas en piares ou simples estacas ou casas na auga

construídas sobre corpos de augas tranquilas como lagos, lagoas e canos (cursos
irregulares e lentos polos que desaugan os ríos e lagoas das rexións baixas), aínda
que tamén son construídas a beira do mar, como é o caso nalgunhas zonas de
Chile.

Lugares onde se constrúen: Arxentina, Benín (África), Birmania, Colombia, Chile,

Francia, Perú, Venezuela.

Masía

A masía era unha explotación agrícola, formada polas terras e a casa onde vivía a familia que
as cultivaba, que naceu entre os séculos XI e XII. Adoitaba ter na planta baixa un lugar para
gardar as ferramentas, un espazo para as mulas e os bois, galiñeiros, coelleiras e cortellos. Ás
veces tamén tiña pilas de aceite e unha adega con toneis de medidas diferentes. A primeira
planta estruturábase en torno á sala, un espazo que servía para os grandes encontros
familiares; a un lado a cociña e o fogar de lume, o canto|recanto máis quente da casa e punto
de encontro da familia, e ao outro lado, os cuartos|habitacións. Baixo o tellado, estaban os
faiados con ferramentas e cantos|recantos para gardar o gran e algúns cuartos|habitacións
nos que durmían os criados e criadas da casa. Se a masía era vitícola, tiña tallas e adegas; se
era gandeira, tiña currais e currais e faiados para gardar a herba; e se era cerealeiro, eras e
palleiros.
Lugares onde se construían: As masías son características da Cataluña Vella e pódense
encontrar ata no Solsonès e o Penedès. No Pireneo e a Cataluña do Norte, son pouco
abundantes, aínda que nalgúns lugares aparecen topónimos que fan alusión a masías, como é
o caso de Mas de Barberans ou La Masó. Tamén do antigo reino de Aragón.

Casarío

A súa construción é en pedra, en forma de casa illada, e pode alcanzar os 15 metros de altura.
Adoita dispoñer dunha planta baixa na que se instalaban celeiros, cortes e demais
dependencias agrícolas, e dunha ou máis plantas elevadas que servían de vivenda.
Tipicamente, o tellado é lonxitudinal e a dúas augas, teitado con tellas.

Lugares onde se construían: O norte da península Ibérica, principalmente na zona do País

Vasco, Navarra (España) e País Vasco francés.

Barraca

El edificio es de planta rectangular, de unos nueve por cinco metros, con cubierta triangular
con un marcado ángulo para desaguar las precipitaciones torrenciales tan típicas de dicha
zona, con un caballete perpendicular a la entrada (usualmente orientada al sur) que está
situada en uno de los lados menores. La distribución es siempre parecida: una puerta en la
fachada sur que da acceso a un amplio pasillo que recorre toda la edificación hasta la fachada
norte, donde se habilita otra puerta que permite la circulación de aire.

Lugares onde se construían: Comunidad Valenciana e Murcia

Iglú
O iglú constrúese con neve compacta e bloques de xeo. O habitual é que o iglú se levante no
mesmo lugar onde se extrae a neve para a estrutura. Os esquimós non apelan a ningunha
estrutura provisional de soporte, senón que apoian un bloque de xeo sobre outro ata pechar o
espazo.

Lugares onde se constrúen: Zoas heladas, Antártida e Alaska

Jaima

A máis sinxela xeometría, teñen dúas paredes (unha frontal e outra traseira) dúas paredes
laterais que, vistas de fronte, forman un triángulo isóscele xunto co piso

Lugares onde se constrúen: Na zona da península Arábiga.

Palloza

De planta circular ou oval, de entre dez e vinte metros de diámetro. Con paredes baixas de
pedra e cuberta por un tellado cónico vexetal, normalmente formado por talos de centeo;
pode levar un cumio ou rematar un pico.

Lugares onde se constrúen: Nos Ancares leoneses e La Cabrera, e outros puntos Del
bierzo (León), algunhas zonas de Lugo, e dos vales de Furniella e de Ibias en
Asturias.