Quod equidem non reprehendo;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quibus natura iure
responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae
peti; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora
desidero. Duo Reges: constructio interrete. Tum Lucius: Mihi vero ista valde
probata sunt, quod item fratri puto. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nihil
enim iam habes, quod ad corpus referas; Deinde prima illa, quae in congressu
solemus: Quid tu, inquit, huc? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum
praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quod ea non occurrentia fingunt,
vincunt Aristonem; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum
primae sint animi partes, secundae corporis. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto
potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Equidem e Cn. An
dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas
obruat?

Quis istum dolorem timet?

Summus dolor plures dies manere non potest? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit
isti vestro beato M. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione,
P. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse
sapientes. Cum enim fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cuiusque modi
rapiat, nihil tamen teneas, nihil apprehendas, nusquam orationem rapidam coerceas.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac
moribus. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur
eos, qui audiunt, vides. Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi,
quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere. Qui-vere falsone, quaerere
mittimus-dicitur oculis se privasse; Si ista mala sunt, in quae potest incidere
sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. At vero si ad vitem
sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid
facturam putas?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata
recordatione renovata delectant.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc
quoque alienum; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nam haec ipsa mihi
erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos
dicis, instructum videro. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque
eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ratio
quidem vestra sic cogit. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. An quod
ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Idemne, quod iucunde?

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis
gravitasque postulat. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum
est, nunc quidem hactenus; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a
philosophis dicitur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed
nunc, quod agimus; A mene tu?