Tadhana

Ito siguro ang dahilan/ ng una nating pagkikita/

Nakakatawang isipin/ kung paano/ ang ikaw at ako/ ay nagtagpo/
Dahil sa sobrang daming tao na pwede kong makita/
Ikaw pa, bakit ikaw pa?
Dahil sa unang beses na nasilayan ko ang iyong mukha,/
Oo, aaminin ko, ako’y nahulog na,
Hindi ko maintindihan, hindi ko alam,
Dahil sa unang beses na magkasalubong ang ating mga mata
Ayaw ko ng lumingon pa sa iba,
Naalala ko pa nung unang beses ko ring makita ang iyong mga ngiti,
Oo, aaminin ko, ako’y nahuhulog pa
Kaya naman gusto ko ng sabihin sayo/ itong nararamdaman ko,
Pero hindi ko nagawa…
Akala ko iyon na ang huli nating pagkikita pero…

Tadhana,
Ako’y nakikiusap/ na sa isa pang pagkakataon,
Upang masilayan kong muli ang kanyang mukha,
Upang magkasalubong muli ang aming mga mata,
At muli ang ngiti na gusto ko pang makita,
Nakikiusap ako, na sana sa isa pang pagkakataon
Sa isa pang pagkakataon…

Tadhana,
Salamat. Kaya sa huling pagkakataon,
at sa muling pagkakataon na Makita ko siya
Ito na… Sasabihin ko na…
Hindi na hahayaan pang umurong itong aking dila,
Hindi na patitirahin nalang/ sa puso ko itong mga salita
Dahil ito na, sasabihin ko na…
Dahil sa unang beses kong nasilayan ang kanyang mukha,
Ako’y nahulog na.
At sa unang beses na magkasalubong ang aming mga mata
Di na ako lumingon pa sa iba,
At sa unang beses kong nakita ang kanyang mga ngiti
Ako’y nahuhulog pa.
At alam kong hindi pa ito ang huli naming pagkikita
Kaya ito na… sasabihin ko na… sasabihin ko na…
Gusto na kita…
Gustong-gusto na kita,