Tempus per annum Dominica Hebdomada XXIV
Lectio Sancti Evangelii secundum Lucam XVIII, XXI-XXXV
21 Tunc accedens Petrus dixit ei: “ Domine,
quotiens peccabit in me frater meus, et dimittam
ei? Usque septies? ”. 22 Dicit illi Iesus: “ Non dico
tibi usque septies sed usque septuagies
septies. 23 Ideo assimilatum est regnum
caelorum homini regi, qui voluit rationem ponere
cum servis suis. 24 Et cum coepisset rationem
ponere, oblatus est ei unus, qui debebat decem
milia talenta. 25 Cum autem non haberet, unde
redderet, iussit eum dominus venumdari et
uxorem et filios et omnia, quae habebat, et
reddi. 26 Procidens igitur servus ille adorabat
eum dicens: “Patientiam habe in me, et omnia
reddam tibi”. 27 Misertus autem dominus servi
illius dimisit eum et debitum dimisit
ei. 28 Egressus autem servus ille invenit unum
de conservis suis, qui debebat ei centum
denarios, et tenens suffocabat eum dicens:
“Redde, quod debes!”. 29 Procidens igitur
conservus eius rogabat eum dicens: “Patientiam
habe in me, et reddam tibi”. 30 Ille autem noluit,
sed abiit et misit eum in carcerem, donec
redderet debitum. 31 Videntes autem conservi
eius, quae fiebant, contristati sunt valde et
venerunt et narraverunt domino suo omnia, quae
facta erant. 32 Tunc vocavit illum dominus suus
et ait illi: “Serve nequam, omne debitum illud
dimisi tibi, quoniam rogasti me; 33 non oportuit
et te misereri conservi tui, sicut et ego tui
misertus sum?”. 34 Et iratus dominus eius
tradidit eum tortoribus, quoadusque redderet
universum debitum. 35 Sic et Pater meus
caelestis faciet vobis, si non remiseritis
unusquisque fratri suo de cordibus vestris ".
21Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπεν· Κύριε,
ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ
ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; 22λέγει αὐτῷ ὁ
Ἰησοῦς· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλὰ ἕως
ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
23Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον
μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ· 24ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ
συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης
μυρίων ταλάντων. 25μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ
ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος πραθῆναι
καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα ἔχει
καὶ ἀποδοθῆναι. 26πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος
προσεκύνει αὐτῷ λέγων· Μακροθύμησον ἐπ’
ἐμοί, καὶ πάντα ἀποδώσω σοι. 27σπλαγχνισθεὶς
δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν,
καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28ἐξελθὼν δὲ ὁ
δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ
ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας
αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων· Ἀπόδος εἴ τι
ὀφείλεις. 29πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ
παρεκάλει αὐτὸν λέγων· Μακροθύμησον ἐπ’
ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι. 30ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ
ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ
ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31ἰδόντες οὖν οἱ
σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν
σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ
ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32τότε
προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει
αὐτῷ· Δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν
ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με· 33οὐκ
ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς κἀγὼ
σὲ ἠλέησα; 34καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ
παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ
ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον.
35Οὕτως καὶ ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ποιήσει
ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ
ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν.