Matemáticas aplicadas ás Ciencias Sociais II

1ª Avaliación Data: 21/11/2019 Hora: 11:00

Escolla un nivel
Apelidos: E N M A I Ú S C U L A S Nome: E N M A I Ú S C U L A S
Lugar do exame: E N M A I Ú S C U L A S DNI:
Todas as respostas deben estar adecuadamente xustificadas.
Puntos por pregunta: 1 1 3 1 2 2

0 2 1
 
2.- Calcular a matriz inversa de:  1 0 0  .
0 1 0
 

Por Gauss poderíamos cambiar a orde das filas, cambiando tamén na matriz unidade que axuntamos:
Vendo como son as filas, un dáse de conta que:
- A 2ª fila xa valería para ser finalmente a 1ª
- A 3ª valería para ser finalmente a 2ª, con tal de cambiarlle o signo

 0 2 1 1 0 0 1 0 0 0 1 0
     
1 0 0 0 1 0  0  1 0   0 0 1  facemos as transformacións axeitadas:
0 1 0 0 0 1  0 2 1 1 0 0
     

1 0 0 0 1 0 1 0 0 0 1 0 1 0 0  0 1 0 
        
0 1 0 0 0 1   0  1 0   0 0 1   1·F2   0 1 0   0 0  1
 0 2 1   1 0 0  F  2F  0 0 1 1 0 2 0 0 1 1 0 2 
   3 2      

0 1 0   0 1 0   0 2 1 1 0 0
1
       
Concluímos: A  0 0  1 Comprobamos:  0 0  1 x  1 0 0  =  0 1 0 
1 0 2  1 0 2  0 1 0 0 0 1
       
 2 x  3 y  z  0

3.- Sexa o seguinte sistema de ecuacións dependentes do parámetro k: 4 x  2 y  z  0
 6 x  y  kz  0 k

a) Estudar o sistema para os distintos valores de k. Estudiarlo según los valores de k
b) Resolver o sistema nos casos en que sexa posible. Resolverlo cuando sea posible

2 −3 1 0 2 −3 1 0 2 −3 1 0
( 4 2 − 1 0 ) 𝐹2 − 2 · 𝐹1 (0 8 −3 0) (0 8 − 3 0)
6 − 1 𝑘 𝑘 𝐹3 − 3 · 𝐹2 0 8 𝑘 − 3 𝑘 𝐹3 − 𝐹2 0 0 𝑘 𝑘

A última liña dinos que 0x + 0y + kz = k, de onde z = k/k :

i) Se 𝑘 ≠ 0 dividimos sen problema e obteremos z = 1 Sistema Compatible

Determinado

Da 2ª ec. 8y – 3k = 0 obtemos y = 3/8

Da 1º ec. 2x – 3 · 3/8 + 1 = 0 obtemos x = 1/16

ii) Pero se k = 0 non poderíamos dividir , z = 0/0, que é unha expresión Indeterminada:
de valor descoñecido

2 −3 1 0
Vemos como quedaría: (0 8 − 3 0) efectivamente, a última fila di 00 0, o que é certo
0 0 0 0
pero irrelevante (nada nos informa sobre o sistema). Suprimimos esa ecuación:

2𝑥 − 3𝑦 + 𝑧 = 0
8 𝑦 − 3𝑧 = 0 Dúas ecs. para Tres incógnitas.

2𝑥 − 3𝑦 = −𝑧
Tomamos z como parámetro 3𝑧
8𝑦 = 3𝑧 → 𝑦 = 8

3𝑧 𝑧 𝑧
Substituíndo na 1ª: 2𝑥 = −𝑧 + 3 · 8
= 8 → 𝑥 = 16
4.- Busca todas as matrices diagonais de orde 2 que sexan inversas de si mesmas.

𝑥 0
A matriz inversa de A=( ) debe ser ela propia, logo AxA =I
0 𝑦
𝑥 0 𝑥 0 𝑥2 0 1 0 𝑥 2 = 1 → 𝑥 = ±1
( )𝑥( )=( )=( ) → {
0 𝑦 0 𝑦 0 𝑦2 0 1 𝑦 2 = 1 → 𝑦 = ±1

Combinamos as posibilidades que se nos presentan, teremos:

1 0 1 0 −1 0 −1 0
( ) ( ) ( ) ( )
0 1 0 −1 0 1 0 −1

5.- Unha fábrica produce dous tipos de colectores: A, cun custo de producción de 150€ cada un e
B, cun custo de producción de 150€, cada un. A producción semanal debe ser de, polo menos, de
10 colectores en total. E o número de colectores tipo B non debe superar en máis de 10 ao
número dos de tipo A. En total, o custo semanal non debe superar os 6000€.
Organiza os datos nunha táboa, formula as inecuacións e a función obxectivo asociadas ao problema.
NON CONTINUAR RESOLVENDO.
Organizamos toda a información nunha táboa:

150 x + 150y ≤ 6000

A función obxectivo sería o custo, xa que o obxectivo sería minimizalo f(x, y) = 150 x + 150 y

6.- Sexa a función obxectivo F(x, y) = 200x + 300y suxeita ás seguintes restriccións:
x + 2y ≤ 15 ; 18x + 20y ≥ 180; 0 ≤ x ≤ 8; 0≤y ≤6
a) Representa graficamente a rexión factible e calcula os seus vértices.
b) Calcula os puntos onde a dita función acada o valor mínimo.

Debemos ter en conta o sentido da desigualdade:

x + 2y = 15 18x + 20y = 180
x y x y En x + 2y ≤ 15 , y, que é altura, é inferior a..., logo

0 7´5 0 9 determina a zona “por baixo” da recta.

15 0 10 0 En 18x + 20y ≥ 180 , y é superior a..., logo

determina a zona “por riba” da recta.
As outras restricións (0 ≤ x ≤ 8 e 0 ≤ y ≤ 6) podemos tratalas directamente por ser obvias. Todas
por xunto definen unha parte do plano, aquela que reúne todos os requisitos impostos, e que
denominamos rexión factible:

Calquera dos puntos desa zona é unha solución posible. O que buscamos é aquel que
proporcione o menor valor para o custo, ou sexa, que minimice a función obxectivo:

F(x, y) = 200x + 300y

Buscaremos os vértices da rexión factible e avaliaremos neles a función obxectivo:

18 x  20 y  180
A A(3´75, 5´625)  F  2437´5
 x  2 y  15
A

B
 x8
B B(8, 3´5)  F  2650
 x  2 y  15
C

18 x  20 y  180
C C (8, 1´8)  F  2140
 x8

Obtemos o menor custo no punto C. Se x e y representasen obxectos que necesariamente fosen

enteiros, obviamente ese 1´8 tería que ser 2 e F(8, 2) = 200·8 + 300·2 = 2200€