KONVENCIJA O MJERAMA ZA ZABRANU I SPRJEČAVANJE NEDOZVOLJENOG UVOZA, IZVOZA I

PRENOSA SVOJINE KULTURNIH DOBARA – Pariz 14. Novembar 1970

U svrhe ove konvencije kulturnim dobrima se smatraju dobra, religioznog I svjetovnog karaktera, koja
svaka država označi kao značajna za arheologiju, praistoriju, istoriju, književnost, umjetnost ili nauku, a
koja pripada sljedećim kategorijama:

a) rijetke zbirke i primjerci flore i faune, mineralogije i anatomije; predmeti palentološkog značaja
b) dobra koja se odnose na istoriju, uključujući istoriju tehnike, vojnu i socijalnu istoriju, kao i život
državnika, mislilaca, naučnika, umjetnika
c) arheološki nalazi i arheološka otkrića;
d) djelovi rastavljenih umjetničkih ili istorijskih spomenika i arheoloških nalazišta;
e) stari vrijedni predmeti, stariji od 100 godina, kao natpisi, kovani novac;
f) etnološki materijal;
g) dobra od umjetničkog interesa kao: platna, slike i crteži, originalna vajarska djela, originalne
gravure, štampe, litografije,
h) rijetki rukopisi, inkunable, stare knjige, dokumenta i publikacije od naročitog značaja;
i) poštanske, taksene i slične marke, pojedinačne ili u zbirkama;
j) arhivi uključujući i fonografske, fotografske i kinematografske;
k) predmeti namještaja stariji od 100 godina i stari muzički instrumenti.

1. Države članice ove konvencije potvrđuju da nedozvoljni uvoz, izvoz i prenos svojine kulturnih
dobara predstavlja jedan od glavnih uzoraka osiromašenja kulturne baštine zemalja, i da
međunarodna saradnja predstavlja jedno od najefikasnijih sredstava za njihovu zaštitu.
2. U tom cilju države članice se obavezuju da se sredstvima kojima raspolažu bore protiv ove
prakse, posebno ukljanjajući njene uzroke, omogućavajuči njeno sprovođenje.

Države članice ove konvencije priznaju da u smislu ove konvencije kulturna dobra koja pripadaju niže
navedenim kategorijama predstavljaju kulturni baštinu svake države:

a) Kulturna dobra koja su proizvod individualnog ili kolektivnog duha državljana države, a napravili
su ih državljani ili lica bez državljanstva koja borave na toj teritoriji;
b) Kulturna dobra nađena na nacionalnoj teritoriji
c) Kulturna dobra koja su pribavile arheološke, etnološke, prirodnjačke misije uz saglasnost
nadležnih vlasti zemlje;
d) Kulturna dobra koja su predmet dobrovoljne razmjene;
e) Kulturna dobra dobijena besplatno ili propisano kupljena uz saglasnost nadležnih vlasti.

U cilju zaštite svojih kulturnih dobara od nedozvoljenog uvoza, izvoza i prenosa svojine, države članice
ove konvencije obavezuju se da na svojim teritorijama, a prema sopstvenim uslovima, uspostave jednu
ili više službi za zaštitu kulturne baštine, ukoliko one već ne postoje, sa stručnim osobljem dovoljnim da
obezbijedi uspješno obavljanje niže navedenih funkcija:

a) Doprinositi izradi nacrta tekstova zakona i propisa radi obezbjeđenja zaštite kulturne baštine, a
posebno suzbijanje nedozvoljenog uvoza, izvoza i transporta;
b) sastaviti i obnoviti na osnovu nacionalnog registra zaštićenih dobara liste značajnih kulturnih
dobara, čiji bi izvoz predstavljao značajno osiromašenje nacionalne kulturne baštine.
c) unaprijediti razvoj i osnivanje naučnih i tehničkih institucija
d) organizovati kontrolu arheoloških istraživanja
e) donijeti propise namijenjene zainteresovanim licima prema etičkim principima formulisanim u
ovoj konvenciji;
f) vršiti vaspitnu djelatnost u cilju buđenja i jačanja poštovanja kulturnih baština svih država
g) starati se o svakom slučaju nestanka klturnih dobara

Države članice se obavezuju:

a) da ustanove odgovarajuće uvjerenje kojim država izvoznik posebno naznačuje da je odobrila

izvoz kulturnog dobra;
b) da se zabrani izvoz kulturnih dobara koja nemaju gore pomenuto uvjerenje o izvozu;
c) da na odgovarajući način obavijeste javnost o ovoj zabrani.

Države članice ove Konvencije obavezuju se:

a) da preduzimaju sve mjere shodno nacionalnom zakonodavstvu kako bi spriječile da muzeji I

druge ustanove pribavljaju kulturna dobra koja potiču iz druge države članice, a koja bi mogla
biti nezakonito izvezena; da obavještavaju državu članicu iz koje potiču kulturna dobra o
ponudama dobara koji su nezakonito izvezeni;
b) da zabrane uvoz kulturnih dobara ukradenih iz muzeja ili sa javnog ili vjerskog spomenika, pod
uslovom da se dokaže da se ova dobra nalaze u popisu ove ustanove;
c) da preduzmu odgovarajuće mjere na zahtjev države porijekla, da se zaplijeni I povrati svako
ukradeno I uvezeno kulturno dobro poslije stupanja na snagu ove konvencije, pod uslovom da
država moljilja isplati pravičnu naknadu dobronamjernom kupcu. Zahtjevi za povraćajupućuju se
diplomatskim putem. Države članice neće opterećivati carinama povraćaj ovog dobra, a država
moljilja je dužna da isplati sve nastale troškove.

Države članice su dužne da krivičnim ili administrativnim sankcijama kazne svako lice koje se ogriješi o
zabrane.

Svaka država članica čija je kulturna baština ugrožena uslijed arheoloških ili etnoloških pljački može da se
obrati državama na koje se to odnosi. U tim okolnostima države će međunarodno sarađivati u kontroli
uvoza, izvoza I međunarodne trgovine.

Države članice se obavezuju:

 a) da ograniče putem obrazovanja, informacija I budnosti, prenošenje nezakonito izvezenih
kulturnih dobara ove konvencije.
b) da nastoje da putem obrazovanja stvore I razviju u javnosti osjećanje vrijednosi kulturnih dobara
I opasnosti koje krađa predstavlja za kulturnu bštinu

Nedozvoljenim se smatraju prisilni izvoz I prenos svojine kulturnih dobara koji proističu iz okupacije
zemlje od strane inostrane sile.

Države članice ove Konvencije poštovaće kulturnu baštinu na teritorijama čije međunarodne veze
obezbjeđuju I preduzimaće odgovarajuće mjere radi zabrane I sprječavanja nedozvoljenog uvoza, izvoza
I prenosa svojine kulturnih dobara.

Države članice ove konvencije obavezuju se prema zakonodavstvu svake države:

a) da sprečavaju svim odgovarajućim sredstvima prenose svojine kulturnih dobara

b) da postupe tako da njihove nadležne službe sarađuju u cilju povraćaja u najkraćem roku
c) da primaju tužbe za povraćaj izgubljenih I ukradenih dobara

Da bi spriječila izvoz I udovoljila obavezama koje se nameću, svaka država treba u svojim granicama da
obezbijedi nacionalnim službama za zaštitu kulturnih dobara dovoljan budžet.

Države članice saopštavaju u periodičnim izvještajima koje podnose GS.

Drzave članice se mogu obraćati za tehničku podršku Organizaciji u pogledu:

a) informacija I obrazovanja
b) konsultovanja I uslugama experata
c) koordinacije I dobrih usluga

Na zahtjev najmanje 2 države članice Konvencije Organizacija može ponuditi dobre usluge u cilju
postizanja sporazuma.

Ova konvencija je sastavljena na engleskom, ruskom, španskom I francuskom jeziku. Instrumenti o

ratifikovanju I prihvatanju deponuju se kod GD

Konvencija stupa na snagu 3 mjeseca poslije ratifikacije. Svaka država članica može otkazati ratifikaciju,
pismom GD. Prestaje 12 mjeseci od prijema akta o otkazu.

Generalna konferencija može izmijeniti konvenciju. Potpisali su je Generalni direktor I predsjednik

Generalne Konferencije.