Ετήσιο Διαδικτυακό

Πρόγραμμα Ψυχολογίας 300

ωρών με θεματική:
"Ειδική Αγωγή"

Εργασία 4η:

Βάσω Ανδρούτσου

Ιωάννινα, 02.02.2014
Δείτε τα πολύ σύντομα βίντεο από το YouTube (οι σύνδεσμοι σας δίνονται) και με
βάση το υλικό που έχετε στη διάθεσή σας, κάνετε μια κριτική αποτίμηση ή εκφράστε
με επιστημονικά δεδομένα την άποψή σας.
- "Όνειρο/ Για μια ζωή" ΤVC 2013 - "Το Εργαστήρι":
http://youtu.be/HCBCHk3pLb8
- “Mild Intellectual Disability (MID)”: http://youtu.be/C3RWbLl4bUk

_______________________
Ο κόσμος στον οποίο μεγαλώνουν και ζουν σήμερα τα ανήλικα αλλά και ενήλικα
άτομα με νοητική υστέρηση είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν στον οποίο
μεγάλωσαν οι γονείς τους. Η σημερινή εποχή δημιουργεί προκλήσεις τόσο για τους
γονείς και την ευρύτερη οικογένεια όσο και για την κοινωνία γενικότερα
προκειμένου, να αναθεωρήσουμε και σε κάποιες περιπτώσεις να μάθουμε εκ νέου
πώς να μεγαλώσουμε και να φροντίσουμε τα άτομα με νοητική υστέρηση που είναι
μέλη είτε των δικών μας οικογενειών ή ακόμη και μέλη φιλικών ή συγγενικών μας
οικογενειών, αφού και αυτά τα άτομα έχουν δικαιώματα τα οποία οφείλουμε να τους
παρέχουμε τη δυνατότητα να τα απολαμβάνουν πλήρως και χωρίς διακρίσεις.

Στόχος όσων ασχολούνται με άτομα με νοητική υστέρηση πρέπει να είναι η

ανάπτυξη των δεξιοτήτων εκείνων που είναι απαραίτητες για την καθημερινή ζωή
τους. Οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε άτομα αυτόνομα και ανεξάρτητα, τόσο στην
οικογένεια, όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Η αυτονομία και η ανεξαρτησία θα
καταστήσουν δυνατή την ένταξη των ατόμων αυτών στα ευρύτερα σύνολα όπου
ανήκουν.

Οφείλουμε να διεκδικήσουμε την ισχύ του δικαιώματος των ενηλίκων με νοητική

υστέρηση να έχουν μια κανονική ζωή, όπως όλοι μας. Μια απασχόληση, να μένουν
στο δικό τους σπίτι τους, να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να
κυκλοφορούν στον πόλη. Οφείλουμε να οπλίσουμε τα άτομα με νοητική υστέρηση
με όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να έχουν μια κανονική ζωή
και δεν πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να κάμψουμε κάθε δυσπιστία του
κόσμου για τις δυνατότητές τους.

Η όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη και συντονισμένη παρέμβαση τόσο των ειδικών όσο
και των γονιών, θα αποδώσει πιο άμεσα τα επιζητούμενα αποτελέσματα. Τα σχολικά
προγράμματα, ανάλογα με την ηλικία και τη σοβαρότητα της κατάστασης των
αποδεκτών –ατόμων με νοητική υστέρηση– στα οποία απευθύνονται, πρέπει να
στοχεύουν στη διευκόλυνση της κοινωνικής ενσωμάτωσής τους και να σχεδιάζονται
στη βάση της μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων και την ανάπτυξη στάσεων
σεβασμού και αποδοχής της διαφορετικότητας.