Πρό σκληση στην Προσωποκενρική Προσέγγιση

Τό νυ Μέρυ
Κεφάλαιο 8 ο (σελ. 117-125)

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΒΕΛΛΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ

Στο 8ο κεφάλαιο επιδιώκεται από τον Μέρυ να απαντηθεί το ερώτημα «τι θέλει
κανείς από τη ζωή», πάντα από τη σκοπιά της προσωποκεντρικής προσέγγισης του Ρότζερς.
Μια πρώτη, απλοϊκή απάντηση μπορεί να είναι η «ευτυχία», η οποία επέρχεται όταν το
άτομο αποφασίσει ποιο είναι το νόημα της ζωής για το ίδιο και το επιτύχει. Βέβαια, καθώς
οι άνθρωποι δεν είναι στατικά όντα, αλλά διαρκώς εξελίσσονται, το ίδιο συμβαίνει και με
το νόημα που βρίσκουν για τη ζωή τους. Σύμφωνα με το Ρότζερς, οι άνθρωποι έχουν δύο
εαυτούς: α) τον οργανισμικό ή πραγματικό, με απώτατο στόχο του την προσωπική
πραγμάτωση και β) τον υπό όρους λειτουργικό ή προσαρμοσμένο, με στόχο την θετική
αποδοχή από τους άλλους. Καθώς οι ανάγκες των δύο εαυτών σημαίνουν πως για να
εκπληρωθεί η μία, θα πρέπει να καταπιεστεί η άλλη, το άτομο έρχεται σε εσωτερική
σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία του για αυτοπραγμάτωση (η οποία συνεπάγεται την
αδιαφορία για τις προσδοκίες των άλλων) και την ανάγκη του να είναι αποδεκτό από τον
κοινωνικό του περίγυρο (η οποία συνεπάγεται την παραμέληση των εσωτερικών του
επιθυμιών). Ένας από τους στόχους της ΠΚΠ είναι να ωθήσει το άτομο στη μεγαλύτερη
δυνατή αυθεντικότητα του οργανισμικού εαυτού του, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις
επιλογές του προσαρμοσμένου. Έτσι, μπορεί κανείς να ανακαλύψει και να βιώσει όλα του
τα συναισθήματα, ακόμη και τα πιο οδυνηρά, αλλά και να συνειδητοποιήσει το ρόλο που
αυτά διαδραματίζουν στη δόμηση του εαυτού του. Μέσα από την απάντηση στο ερώτημα
«ποιος είμαι;» το άτομο γίνεται πιο αυθεντικό, άρα και πιο κοντά στο να είναι ευτυχισμένο.
Η αυθεντικότητα για ένα άτομο, περιλαμβάνει μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και πίστη στην
αυτοαξία του, δεκτικότητα στις αλλαγές της ζωής, εμπιστοσύνη στα προσωπικά βιώματα
και δύναμη να αντισταθεί στις προσδοκίες των άλλων. Συνάμα, μπαίνει σε προτεραιότητα
η ειλικρινής επικοινωνία με τους άλλους, αναπτύσσεται η ενσυναίσθηση και η επιθυμία
ολοκληρωτικής συμμετοχής στη ζωή. Για τον Ρότζερς, η ύπαρξη είναι μια αδιάκοπη
εξελικτική διαδικασία και αυτό που αποζητά ο άνθρωπος από αυτήν είναι μια «καλή ζωή»,
όπως την ονομάζει. Τελικά, αυτή επιτυγχάνεται όταν ολόκληρος ο ανθρώπινος οργανισμός
έχει την ψυχολογική ελευθερία να κινηθεί προς κάθε κατεύθυνση. Ανακαλύπτοντας κανείς
ποιος είναι, μαθαίνει και τι είναι αυτό που θέλει από τη ζωή.