Ραψωδία Ε στίχοι 274-310

Στους στίχους αυτούς βλέπουμε τα εξής:

 Το να πάρει ένας πολεμιστής τα όπλα του νεκρού αντιπάλου θεωρείται

ολοκλήρωση της νίκης του ήρωα, μεγάλη τιμή. Αντίστοιχα, υποχρέωση του
συντρόφου του νεκρού είναι η προστασία του σώματος από την ατίμωση αυτή.
 Η μάχη γινόταν σώμα με σώμα με κοντάρια ή σπαθιά ακόμα και πέτρες
(σπανιότερα τόξα)
 Πολεμικές κραυγές ακούγονταν από θεούς και ήρωες: για εκφοβισμό του
αντιπάλου, ενίσχυση του φρονήματος, καυχησιολογία, επίπληξη.

Στους στίχους αυτούς έχουμε τη δολοφονία του Πάνδαρου από την Τροία από τον
βασιλιά του Άργους Διομήδη. Ο Αινείας (Τροία) τρέχει να προστατεύσει και να πάρει
το σώμα του νεκρού φίλου του γιατί την εποχή εκείνη θεωρούνταν μεγάλη τιμή για
έναν πολεμιστή να σκοτώσει έναν αντίπαλο και να πάρει το σώμα του να το περιφέρει
σαν έπαθλο στους συμπολεμιστές του αλλά και να κλέψει τα όπλα του. Οι πολεμιστές
δεν σέβονταν το σώμα του νεκρού. Ακολουθεί ο τραυματισμός του Αινεία στο γοφό
με μια τεράστια πέτρα από τον Διομήδη. Έρχεται όμως η θεά Αφροδίτη και σώζει με
το λευκό της πέπλο τον γιο της.

Ερώτηση:
Στους στίχους αυτούς τι προσπαθούν να κάνουν ο Διομήδης και ο Αινείας:
Ο Αινείας προσπαθεί να προστατεύσει το σώμα του φίλου του από την ατιμία που
ετοιμάζει ο Διομήδης και να το μεταφέρει πίσω στην Τροία για να θαφτεί. Ενώ
αντίθετα ο Διομήδης προσπαθεί να κερδίσει μεγαλύτερη δόξα και να ακουστεί το
όνομά του ατιμάζοντας το σώμα του νεκρού αντιπάλου του.