Η συγχώρεση και η συγνώμη είναι πράξεις που ακόμη και με το πέρασμα του χρόνου προκαλούν

δυσκολία σε όσους πρέπει να τις εκφράσουν. Για ποιο λόγο λοιπόν φαίνονται τόσο σημαντικές; Η
συγχώρεση επιτρέπει στον «θύτη» να μεταβεί σε μια ψυχική ανακούφιση και συνάμα να προσέλθει
σε εσωτερική γαλήνη, χωρίς όμως απαραίτητα να διόρθωση την σχέση του με το «θύμα». Από την
άλλη, το ίδιο το «θύμα» μπορεί να χρησιμοποιήσει την αποδοχή της συγχώρεσης ως μια κινητήρια
δύναμη, για να θυμίσει στον «θύτη» ποσό τον πλήγωσε, έχοντας πάντα κατά νου προηγούμενα
γεγονότα μ ’αυτό το άτομο. Επίσης, η άρνηση της αποδοχής της συγχώρεσης μπορεί να είναι
παράγωγο του απαιτητικού μας εαυτού ή και της προκατειλημμένης ιδέας του να μην συγχωράει
κανείς. Η εκδίκηση μπορεί να εκδηλωθεί σε κάποια «θύματα» αλλά στις πλείστες περιπτώσεις
αποφέρει στο να παρέχετε η δύναμη ελέγχου των πράξεων μας στον άλλον. Επιπρόσθετα υπάρχει
και η συγνώμη, που συνδέεται με την ανάληψη της ευθηνής, αλλά δεν είναι πάντοτε ειλικρινής. Η
επανόρθωση, η κατανόηση και η αναγνώριση παραβίασης κανόνων είναι τρία από τα είδη
συγνώμης που είναι αποτελεσματικά αναλόγως του ατόμου. Γενικά, η συγνώμη και η συγχώρεση
πρέπει να γίνονται σε πλαίσια ειλικρίνειας και ενσυναίσθησης.