DE S. PVBLIO MARTYRE SECVNDO ATHENARVM EPISCOPO.

Initio II. Sec.

[Commentarius]

Publius Athenarum Episcopus, Martyr (S.)

[1] Athenis agitur XII. Kal. Februar. natale S. Publij Episcopi: qui post S.

Dionysium Areopagitam Atheniensium Ecclesiam nobiliter rexit; & præclarus
virtutibus, [S. Publij natalis.] ac doctrina præfulgens, ob Christi martyrium gloriose
coronatur. ita Vsuardus, Martyrol. Rom. Bellinus, alij. Ado: Item apud Athenas
B. Publij Episcopi, ob Christi martyrium coronati. ast in libelo de festiuitatibus
Apostolorum, & c. XII. Kal. Febrvar. Natalis S. Publij Athenarum Episcopi: qui
Princeps insulæ Melitæ vel Militenæ, cum nauigantem beatum Apostolum
Paulum Romam, sub custodia detentum, per triduum hospitio receptum humane
tractasset, vt B. Lucas refert; patrem ipsius Publij contigit febribus & dysenteria
vexatum iacere. [Act. 28. 7.] Ad quem cum intrasset beatus Apostolus, &
imposuisset illi manus, & orasset, sanauit eum. Quem Publium adhærentem sibi
beatus Apostolus postea ordinatum Episcopum ad prædicandum direxit: qui
postmodum Atheniensium Ecclesiam nobiliter rexit, & præclarus virtutibus, &
doctrina præ fulgens, ob Christi martyrium gloriose coronatur. Nam primus
Dionysius, inde Publius iste Athenis præfuit. Idem aliis verbis habent Notkerus,
Maurolycus, Canisius, Vsuardi variæ editiones, plurimi MSS. Petrus de
Natalibus lib. 2. cap. 109. & Beda vulgatus 18. Ianu. quo die eum alij quoque
referunt, vt ibi diximus.

[2] [An idem in Melite insula a S. Paulo conuersus.] At Baronius in Notat. ad

Martyrolog. videtur dubitare idemne sit Publius ille Melitensis & Athenarum
Episcopus. Fuit aliquorum sententia, inquit, hunc illum esse Publium, cuius
patrem Melitæ Paulus (vt habent Act. Apost. c. 28.) curauit dysenteria; quod
etiam hic Ado profitetur in Martyrologio. Eadem aliis verbis repetit to. 1. Annal.
ad an. 58. nu. 173. Petrus Halloix noster in Notis ad cap. 1. & 3. vitæ
S. Quadrati, quam 26. Maij dabimus, omnino contendit alium fuisse
hunc Publium a Melitensi: primo, quia magis instructore egebat Melite, quam
Athenæ; non igitur illam deseruisset Publius. Quid si pulsus est? quid si alij iam
in Melite satis erant fidei mysteriis eruditi, præsertim cum S. Paulus trimestri
isthic substitisset? Secundo, quia id de eo Martyrol. Romanum non tradit. at
tradunt alia iam citata, prætereaq; vetus Romanum a Rosvveydo nostro editum,
in quo ista leguntur: Athenis S. Publij Episcopi, qui Militenus a Paulo Episcopus
ordinatus. Tradit Galesinius: Athenis, S. Publij Episcopi & Martyris. Hic ciuis
Romanus, Melitæ insulæ Princeps, B. Pauli Apostoli discipulus, diuinarum
humanarumque litterarum scientia præstans, in S. Dionysij Areopagitæ locum
suffectus, Atheniensium Ecclesiæ præfuit: multarumque virtutum & rerum, quas
diuine gessit, laude clarus, pro Christi gloria martyrium subiit. Tradit
Constantius Felicius, Ioannes Basilius Sanctorius, & alij viri eruditi.

[3] Nobis quod pronuntiemus, in promptu non est; nisi cum martyrio coronatus
est Publius (quod MS. Florarium vult contigisse anno Christi 125. qui erat
Hadriani Imp. octauus; Halloix, sub Traiano) Ecclesiam Atheniensem grandi
terrore dispersam fuisse, [Quando occisus.] vt scribit S. Hieronymus lib. de
scriptor. Eccles. cap. 19. de Quadrato loquens, qui eam fide & industria sua
congregauit. Quod & testatur Eusebius lib. 4. cap. 22. ex epistola S. Dionysij
Corinthiorum Episcopi. In MS. S. Hieronymi & Dungalensi, vtroque peruetusto,
Publius inscriptus reperitur, nec loci nec muneris facta mentione: de hoc tamen
accipimus.