Λίλιθ – Λιλίτου, παρθένος τε και πόρνη, ἡ μήτηρ τῶν δαιμόνων και τῶν ζοφερών

πνευμάτων.
Κάλει εις σε, τήν ἐγείρειν τους κοιμάσθαι και την μοιχεύειν μετά τῶν ὀνειροπολείν.
Είθε το ἔλυτρον το καλούμενον ἡ ἐμή σαρξ ἔστί μεστόν της ση πνοής ζωής τε και
θανάτου.
Πότνιᾰ τῶν της νυκτός όντων,
καλώ σε και τα σου τέκνα διά να ἀπαντηθήσεταί μοι καθ’ ἑσπέραν εἰς το μεθόριον της
κοιμήσεως και της ἐγρηγορήσεως.
Γυνή της ήδυπαθείας, ἡ διαμένεις μετά των σκιών,
Σύ, ἡ ἐγείρειν το δεδιός τοῖς βροτοίς και την λύσην διά τῆς εκστάσεως τε και τῆς
ὀδύνης.
Ήγού με διά μέσου τῶν ἔλύτρων τοῦ ἕτέρου ὄχθου τῷ σός πορφυρῶ κήπω.
Λίλιθ – Λιλίτου, θύω το ἐμόν σῶμα ὡς ὁ σός νηός.

καί

Λίλιθ – Λιλίτου, παρθένος τε καὶ πόρνη, ἡ μήτηρ τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ζοφερῶν
πνευμάτων.

This one was pretty much perfect. I just corrected some problems with the accents.
The meaning of ζοφερός is more like „gloomy“ rather than „dark“, but it’s perfectly
grammatical here so I didn’t change it.

Καλῶ σέ, ἤ ἐγείρεις τοὺς καθεύδοντας καὶ πορνεύεις μετὰ τῶν ὀνειροπολούντων.

Ἐμπλησθείη τὸ ἔλυτρον τό καλούμενον σάρξ μου νυκτὸς τῆσδε τῷ σῷ ζωής τε καὶ

θανάτου πνεύματι.

Πότνια τῶν τῆς νυκτὸς όντων,

καλῶ σε καὶ τά σου τέκνα ἵνα moi συναντῶσιν νυκτὸς τῆσδε eπὶ τοῦ ὕπνου καὶ
τῆς ἐγέρσεως οὐδῷ

Γυνὴ τῆς πορνείας, ἡ οἰκεῖς μετὰ τῶν σκιῶν,

This one was close to correct and conveyed the general sense. I just corrected
the accents and changed ἡδυπάθεια which is more like „luxury“ or „hedonism“
with πορνεία. I tried to preserved the general structure of the original (which I
believe was going for something along the lines of „you dwell among the
shadows“), so I just changed διαμένεις with οἰκεῖς (lit. „to dwell“), which makes
much more sense.
Πρόσεχε τῇ κληδόνι μου.

Σύ, ἤ φόβον φέρεις καί τε ἐλευθερίαν τοῖς βροτοῖς διὰ ἐκστάσεως καί λύπης.

Ἄγε με διὰ τῶν ἔξω ἐλύτρων εἰς τόν ἁλουργῆ κῆπον σου.

Ήγού με διά μέσου τῶν ἔλύτρων τοῦ ἕτέρου ὄχθου τῷ σός πορφυρῶ κήπω.
Λίλιθ – Λιλίτου, ἀνατίθημι τὸ σῶμα μου ὼς ναὸν σοί.